'
Editie: 1899, pagina 13
De zeestromenkaart is veranderd in een Kaart van de Koloniën en het Wereldverkeer, de zeestromen zijn verplaatst naar de kaart van de bevolkingsdichtheid en, voor de moessons, naar een apart kaartje van Zuid-Azië. Het verschil tussen warme en koude zeestromen is daar helaas niet meer met rode en blauwe pijlen maar door volle en gestreepte pijlen aangegeven. Wel is nu duidelijk dat hoe sterker de stroming, hoe dichter de pijlen getekend zijn, iets wat in voorgaande drukken niet was geïmplementeerd. Nieuw is de naam ‘Centraal Polynesische Sporaden’ (Palmyra, Washington, Malden, Starbuck, etcetera), die we tegenwoordig de ‘Line eilanden’ noemen.

Aan de rand van het blad zijn de belangrijkste Nederlandse scheepvaartmaatschappijen met vaste lijndiensten aangegeven, en tevens de belangrijkste buitenlandse rederijen die ook Rotterdam en Amsterdam aandoen. De haven van Rotterdam heeft nu blijkbaar een gelijkberechtigde status met die van Amsterdam gekregen. De Rotterdamse Lloyd en de Stoomvaart Maatschappij Nederland voeren volgens dat overzicht beide met hun passagiersschepen in veertig dagen naar Batavia. Op deze wereldkaart is te zien dat in Colombia een (niet bestaande) spoorlijn van de hoofdstad naar de havens aan de Caribische zee is aangelegd, en dat in Zuid-Afrika de spoorlijn van Kaapstad naar het noorden tot Bulawayo is gekomen (het ideaal van Cecil Rhodes was de Kaap naar Caïro spoorweg!). In Turkije is de Anatolische spoorbaan te zien, met Duits kapitaal aangelegd tussen 1892 en 1896; in 1892 was Ankara al bereikt vanuit Constantinopel. In Rusland blijkt de Trans-Siberische spoorweg een geweldig bouwtempo te hebben: Irkoetsk is al bereikt, terwijl men in de vorige editie van de atlas nog niet veel verder dan Slatoust in de Oeral was gekomen. Ook hebben de Russen de haven van Archangel inmiddels aan het Russische spoorwegnet aangesloten. In Brits-Indië zijn er spoorlijnen naar Assam en in Birma naar de grens met China aangelegd. Japan blijkt een spoorwegnet te hebben dat we tot nu toe niet hebben gezien in de atlas, en hetzelfde geldt voor West-Australië.

Wat de scheepvaart betreft zijn de Nederlandse scheepvaartverbindingen, in het rood, duidelijk afgetekend tegen de zwarte buitenlandse lijnen. De Nederlandse lijnen zijn vooral op de eigen koloniën gericht en daarnaast op havens in de Verenigde Staten (New York en Texas). Zolang het Panamakanaal nog niet geopend is, duurt de kortste zeereis om de aarde nog 84 dagen.

Afrika is nu geheel opgedeeld onder de koloniale machten; alleen Marokko, Ethiopië, de Boerenrepublieken en Liberia zijn nog onafhankelijk. Fasjoda – waar de Fransen probeerden een doorsteek van de Franse Soedan naar Djibouti te forceren – is nog gemarkeerd op de kaart in de nu Anglo-Egyptische Soedan: vanwege de geboden Britse hulp bij het bestrijden van de Mahdi wordt diens rijk een gemeenschappelijke kolonie van Egypte en Groot-Brittannië. De Italiaanse invloed in Oost-Afrika is teruggebracht tot de kuststroken na de verloren slag bij Adoea. Amerika is ook als koloniale macht aangegeven, ook al druist dat in tegen de Amerikaanse constitutie. Nadat Hawaii al een Amerikaans territorium werd, kregen de Verenigde Staten door de oorlog met Spanje in 1898 Cuba, Puerto Rico, Guam en de Filippijnen in handen. In 1902 zou Amerika Cuba onafhankelijkheid verlenen, waarbij het een eeuwigdurende pachtovereenkomst voor de baai van Guantanamo sloot. De meeste eilanden in de Pacific hebben de roze onderstreping van Groot-Brittannië; Fiji is daarbij vergeten, het werd al in 1874 een Britse kolonie.

De arctische eilanden hebben niet langer een aparte kleur en zijn aan Canada en Denemarken toebedeeld.