Editie: 1902, pagina 19 Op de kaart Europa Natuurkundig is de naam Kastiliaans Scheidingsgebergte weer ingevoerd, welke in de veertiende druk verdwenen was. Het valt nauwelijks op in de legenda, maar er zijn op de continentkaarten van Europa en Noord-Amerika nu ankertjes aan de rivieren toegevoegd om de plaats te markeren waar hun bevaarbaarheid begint. Die ankertjes zijn aan de Stieler-atlassen ontleend, maar wat Stieler als criterium voor bevaarbaarheid gebruikte heb ik niet kunnen vinden. Cursieve cijfers zijn dieptecijfers, staande zijn hoogtecijfers. De staande cijfers in de meren in het Armenisch Hoogland betekenen dus hoe hoog de meerspiegel boven zeeniveau ligt, en geven niet hun diepte aan. Er is ook een indicatie van de vegetatie: toendra’s, woestijnen en moerassen zijn aan de legenda toegevoegd.
7 van 48
