|
IN TREEREDEN
VAN
PIETER BURMAN,
DEN J ON GEN,
.—. O V E R
DE POETISCHE VERRUKKING;
In bet openbaer uitgefproken tt Jmfieldam, den x. der Herfstmaend'* desjaers mdccxui,
by het pkchtig aenvaerden van bet geivone Hoogleeraerfchap der Bisteryent Wcl~ fprekendheit en lalen.
W NEDERDUITSCHE VAERZEN NAGEFOLGT,
DOOR
DIRK S M IT S.
|
|||||
|
Te Rotterdam, by PHILIP PUS LOS EL, mdccxliii.
|
|||||
|
DEN
i
HOOGGELEEILDEN HEERE |
|||||||||
|
Ma PIETER BURMAN,
|
|||||||||
|
DEN JONGEN.
|
|||||||||
|
o BUR MAN, die den fie Hen trans
Wan Amjlels Hooge School' verguldt met de achtbre flralett Van ww Welfprekendbeit, Historykunde en l<alen, Ah eene nieuive Zon, vol ongemeenen glans^ Gedoog, dat ivy, u zingend naderen,
Waergy dejeugdeerffchat van letter kennisf'fchenkt, En uit de goudrkvier der zuivre Wysheit drenkt> Die V heilig lauwerbosch doorkruist met levmde aderen* * 2- . Myti
|
|||||||||
|
M 1.1^.11.....in, iir-""-"irimnininTm
|
|||||||||
|
Myn Duitfcbe Zangeres beflaet
Uiv Roomfche Dichtheldin, 'tfieraedt van Febmreijen? Uw huts, haer vaJerlandt, eerbiedig in te leijen, Naer myne magt herkleedt inNederdmtsch gewaedt* Geivaedto dat hare fchoone leden
Door alu Jlreng een fnoer noch enge ploaijen prangt -> Meier onbedwongen om haer ryzig lichaam hangt, En golft, met losfen zwief , van boven naer beneden. Toen zy, met u-> aen V kunstryk F,
Op \t Hoog Cefioelte klom, en 9t leerziek brein befproeide Met zuivren hemehal, die van aw lippen vloeide, Weergalmde NeMandt ftraks van uwe poezy : Die galmen kin el-den myne ooren,
D ochflechts, naer di en myn gee st den zin met vat ten hn7 Gelyk bet ruifchen van een fpartelende bromi En Filomeeh gezang ons fireelen en bekoren: Dan, daer ik luifierde, verfiheen
My van der Poortens me fie en wyzeTaelgeleertheit y Wiem belder fakkellicht my, veilig voor verkeertheit, Ret Roomfche hciligdom der Dhhtkunft deedbetretn; |
|||
|
Zyn vlyt > die wy met reden danken,
Zynyver tot de Kunst fchonk my wm cyterzwier. , Des volgde ik vrolyk, op myn Nederduitfche lierr \ Den grootfchen ommezwaei van uw Latynfche klanken. Naeuw klonk dat hemelsch kunstgeluidt
Door'tfchommelendegroen vanSchielands lustprieelen, Of de edle Rotte klom, met haer rieviergefpelen,*■• Door 7 vreemd muzyk verrukt, ter glazen flroomzaat Haer zwanen kuschten myne fnaren, [uit > Het pluimgedierte zweeg^tgefronst kristalwerdglad,
Jnist of Arion aen haer groenen oever zat, En Or feus gouden hit den mldzang deed bedaren. Docb ken my van verwaendheit vry;
7 Zy ver dat myne kunst hier moedig op zona" bogen; Uw gee sty diemybeziejde, wW zang haddatvermogen, Uw zang, waervan ik u defiaemlende Echo wy: Licht zullen, ivaer ze in Batoos dalen
Uw kunstgeluidt herhaelt em klinkt van wyti in wyk, De Bataviers, uit zuchf voor uw geleerd muzyk, Haer nagalm met gejuich en handgeklap onthalen. * 3 Dan
|
||||
|
Dan zal... Maer *welk een glans bejlraek
My ft nederige Her? Wat komt myn yver kroonen? Triotnf! uw 0 or dee I hangt zyn zegel aen myri toonen ! Nooit is myn lage kunst tot hooger prys betaeltl Dat de edle zivarm van Letterbyen.
NuKoomfcben honig ait mynHollandsch dichtloofpuur\ ■7 JVelk, u alleen ten roem\ niet ivykt, mgeur en duur\ Voor riekend lentekruidt en de eilfie Jpeceryen ! Aen de Rotte, JY R M 1T*\
den XXften der Oogstmaend' Un O^Ul L O,
des Jaers MDCCXLIII.
|
|||
|
DEN WELEDELEN
EN GROOTACHTBAREN HEEREN,
DEN HEEREN BURGERMEESTEREN
DER STAT AMSTELDAM,
VERZORGEREN
VAN DE DOORLUCHTIGE SCHOOLE,
VOORSTANDEREN DER VRYE KUNSTEN, EN DER ZANGGODINNEN
UITMUNTENDEN VOEDSTERVADEREN WORD DEZE
INTREEREDEN
OPGEDRAGEN EN TOEGEWYD
DOOR
PIET.BR BURMA N,
DEN JONGEN.
|
||||
|
OP DE REDEVOERING
VAN DEN VERMAERDEN EN HO OGGELEERDEN HEERE
MPIETER BURMAN,
DEN JONGEN,
OVER DE POETISCHE VERRUKKING;
IN NEDERDUITSCHE FAERZEN NAGEFOhOD
DOOR
|
|||||||||
|
DIRK S M I T S.
|
|||||||||
|
Cjfi,
|
|||||||||
|
die van eed'le drift bezeeten,
|
|||||||||
|
En door een godd'lijk vuur geraekt,
't Gewijde heiligdom genaekt,
En van het Negental geeerd wordc als Poeten, Die, opgecjueekt in 't zalig dal,
Daer Hippocrenes waters vloeien, Uw tong en lippen voelt befproeien Met zielverrukkend vocht, om zuiver hsmelvat Te ftorten in de tempelkooren Des hooggetopten Pindus, daer
Het heilig kroost, der Dicht'ren fchaer,
Uw toonen greetig vangt, en indrinkt met zijne ooren;
** Moest
|
|||||||||
|
Moest oit de geest van Poezij
Uw' ader door zijn kracht doen zwellen?
Niet met de harsfenen t'ontftellen
Door toverdranken, en verwoede razernij;
(Weg dwaeze beuzeltael, en logenf)
Maer door eenr gloed van reiner vuur,
U van d'alteelende Natuur
Tot een geboortegift gefchonken uit den hoogen^
o Luiftergraege Schaer! belust
Op kunstmuzijk, en keur van klanken,
Treedt voort, otn B u r m a n te bedanken ,
Wiens Zangheldin, in haer geboortewieg gekust
Van 't heilig Zusterdom > de gaeven
Der Poezije mild ontfbng,
Die vroeg al gouden vaerzen zong,
Fiks op de kunst, waer om zoo veelen vruchtrloos fiaeven*
Hier bootstze op haer gewijde Her
Met kunst van maetgezang, en toonen*
Den dichttrant na, dien Phebus zoonen r
Geeerd bij d'oudheid om verheve tael en zwier J;
Aen Rome, of Griekenland deen nooren.
Men zegt, dat d'Amftel, en het Y,
Zijn' zang beluinVrend* van nabij,
Zich, door die zelve drift verrukt, bijkans verlooren.
Toen
|
||||
|
Toen werden alle vo&ten vlug,
Men hoorde Nereus dochters zingen,\ En zag haer dartelen en fpringen, Het drijvend mastbosch danste, en huppelde op den rug Der zilv'ren wat'ren langs de zoomen: d'Eeu van Apolloos * Zoon keek uit, En ftondt verbaesd op 's Mans geluid, ft Geen alles gaende maekte, en alles kon betoomen. Hij zong, 't fprong alles op j hij zweeg, h Raekte aenftonds ftil en aen 't bedaeren. Maer hoe! vvie roert op nieu de fnaeren ? "Waerdoor een ijders geest weer vreugde en leeven kreeg, Eh graeg ter feest treedt op zijn klanken, Door Van der Poor ten op de baen Geleid, en kundig voorgegaen, \Vien kunstbeminnaers voor zijn' dienst en moeite danken. Wie volgt zoo na den fchrand'ren gids, Met vlijt, en onnavolgb're ftappen, Op Pindus hooge tempeltrappen ? Der RotteAntonides, de kunstgeleerde Smits« De Redenaer flaet opgetoogen, En lang in twijffel, of zijn geest In Smits niet zij verhuist geweest, En 't volk door hem, of door dien Dichter zij bedroogen,- ** i W
? Orpheus.
|
||||
|
Wat vrucht eerst 't licht zag, of't Latijn,
Of't Nederduitsch, wat taelcieraeden Welvoeg'lijkst ftaen, wat pronkgewaeden Zyn Zanggeresfe eerst om liet lijfgehangen zijn. Men danke des het groot vermogen Dier beide Meeft'ren in de kunst, Men vlechte hun, uit dankb're gunst, Een kroon, waer Latium, en Neerland op mag boogen. |
|||||
|
K. WESTERBAEN W. Z.
|
|||||
|
OP DE REDENVOERING
»
VAN DEN HOOGGELEERDEN HEERE
MR PIETER BURMAN,
DEN JONGEN,
OVER DEPOETISCHE VERRUKKING;
INNEDERDUITSCHE FAERZEN NAARGEZONGEN
DOOR
DIRK S M ITS.
S. ' -
Pant gy, o wakkre S U11 s, de fnareti t Om 't puik der Amftelredenaren,
Ora fchrandren Burmam, Febus Zoon,
DaarVANDER Poortens Taaigeleertheit
U leidt, en veiligt voor verkeertheit,
Te volgen op een* Duitfchen toon ? % 3 ZinSt
|
||||
|
Zingt gy van d'eedle razernyc,
Den woenden geeft der Poezye, Waarmede 't fabclgodendom
Kwansvvys den boezemhield bezeten Van elk der Helden, der Poeeten, Die eertyts op den Pindus klom >'
6 Ja, gy zingt, en voor die klanken
Zal Bur man, zal u Neerlant danken, En eeren als een Duitfche Zon:
U, die, wie ooit door kunftigh zingen Met u naar d'eerekroon wou dingen, Ahyt by ons bleeft Koridon.
Maar fpan voortaan door eigen yver,
Op eigen ftof, uty fnaren ftyver, Door Hemelfch Heilzonvuur geblaakt:
Zoo worden Maas en Amftelftroomen, Gelyk door Burmans kunftigh droomen, Door weerglans van dien gloet geraakt,
ARNOLD HOOGVLIET.
|
|||||
|
*
|
|||||
|
OP DE REDEVOERING
VAN DEN HOOGGELEERDEN HEER
M? PIETER BURMAN,
DEN JONG EN,
OVER DE POETISCHE VERRUKKING*
IN NEDERDUITSCHE VAARZEN NAGEFOLGT
DOOR
D I R K S M IT S.
|
|||||||||||
|
D
|
|||||||||||
|
At my een hemelftrael verlicht',
|
|||||||||||
|
En de invloedt van uw' geeft beroere,
Opdat ik mynen plicht volvoere, Twee Kelden kroone in myn gedicnt,
Verheven Dichtkunft! beide uw Zoonen/ ' Die u zoo luifterryk bekroonen.' Uw'Burman, die, op Roomfcnen trant?
Heldhaftig heeft uw pleit voldongen, UVSmits, die hem, voor Nederland,
Verwonderlyk heefi: nagezongen! |
|||||||||||
|
Nu,
|
|||||||||||
|
Nu, nu erkent de Batavier,
In diepen eerbied opgetogen, Een meer dan rnenfchelyk vermogen In's Dichters geeft; een godlyk vier,
Dat, in zyn kunftbefpiegelingen," Hem Diclitorakels op doet zingen! Hy ziet nu 't Hooge School aan 't Y,
Door Bur mans guide Lesfen, bloeijen? Hy ziet den Roem der Poezy
Nu tot den ouden luifter groeijen[ Myn Zangfter juicht het Heldenpaar
BIymoedig toe in Liergezangen: (Dat zy myn tripplend dicht ontiangen J) Een fterke Godsdrift roert myn fnaar y
Die yder 't heil der Kunft doet hooren, Door hen aan Nederland befchorenj Een Infpraek, die hun Wysheit loontf
Een Godfpraek, die hun Kunft doet pralen, En B u r m a n en myn' S m i t s bekroont
Met eeuwig goud van zonneftralen I WILLEM VANDER POT.
|
||||
|
OP DE REDEVOERING
VAN DEN HOOGGELEERDEN HEER
M? PIETER BURMAN,
DEN JONGEN,
OVER DE POETISCHE VERRUKKINGn
i
IN NEDERDUITSCHE VAARZEN NAGEFOLGT
■>,-:- ' ' ' I
%', -M ' a. ■■■-- - i - < ..-..;. - „»..,.-;. » - * , V
D 0 0 22
D I R K S M IT S.
m jOq zien wy eindelyk, met een verheugd gelaat,
De Roomfche Zangheldia van Bur man, die haar fchrcden Naar 't ryk der eeuwen zet, ten Duitfchen Zangberg treden, Door Smits naar eisch gekleedt in Nederlandschgewaadt. Zy zingt hoeFebus geest den braven Dichtrenbaat,
Hoe hen zyn vuur verrukt en opvoert van beneden ,- Maar meld integendeel, met kracht van wyze reden, Hoe d'eedle Poezy het kroost van Midas haat. •
Het Negental fchakeert intusfchen lauwerblaeren
Om Burmans breinryk hoofdt, en om de kruin van Smits :
De Faam verftrekt hunn' roem tot een getrouwe gids, En doet gansch Nederlandt op liunne glorie ftaren.
Dus leeft hun naam.altoos, zoolang men Dichtkunsteert,
Terwyl hun eedle gecst den tydt en 't graf braveert.
P. J. VAN BERCKEL.
* *
* |
||||
|
OP DE REDEVOERING
VAN DEN HOOGGELEERDEN HEER
MR PIETER BURMAN,
DEN JONGEN,
OVER DEPOETISCHE VERRUKKING;
IN NEDERDUITSCHE VAERZEN NAERGEZONGEN
DOOR MTNEN KUNSTGENOOT D I R K S M IT S.
» f -
XZ^Edle Dichtkunst, zoo uitftekend,.
Zoo verheven van natuur'
En van onvergangbren duur,
Die uw achtbare af komst rekent, Uit het eeuwigblinkend hof:
Alles dreunt hier van uw' lot".
Dael uit de ongemeten kringen,
Op den kloot der aerde neer,
Om'er Bur man, tot uw eer,
Eenen zang te hooren zingen, Weergaeloos van toon' en trail t'* .
Die de kroon der zangen fpaau
Bur-
|
|||||
|
*
|
|||||
|
B u r m a n , tot de Roomfclie fnaren,
Van de wieg af, opgebragt,
Om zyn wydberoemd geflacht la de zatigkunst te everiaren, Meet aen 't Y uw glory uit
In verrukkend maetgeluidt.
Al de Zangberg ftaet verwondert ;
Flakkus, Nazo en Virgyl
Twyiflen wiens verheven ftyl
Hun zoo fchel in de ooren dondert, Wie de Hemelfche aendrift zingt,
. . Die der Dichtren ziel indringt. 't Zangkoor roept, ti Van wien die toonen,
,, En van wien dat puik latyn?
„ Wie? wie mag dees Zangheldt zyn?
,, Laet ons zynen fchedel kroonen, j, En zyn goddelyke Her,
„ Met een' eeuwigen laurier'!
Dit kan mynen Kunstvriendt fporen,
Om dat hemelfche gezangk,
Met een' overeedlen klank*
Ons in 't Duitsch te laten hoorert, Dat de zilvren Maes en't Y .
Luistren naer zyn Poezy.
*** i Vande*
|
|||||
|
.**•*_«
|
|||||
|
Vander Poortens Taelgeleertheie
Strekt, uit kunstminn', mynenSMiTS
Tot een Tolk en trouwe Gids,
Opdat misftal of verkeertheit Zyne vlugheit niet belett'
Noch zyne aendrift' palen zett\.
Hierop /pant hy dubble krachten r
Vlyt en tytk en diehtluim aenj
Zet het, als een eedle zwaen ,
Op de hagelwitte fchachten* Met eene ongemeene vluchtV
Ylings naer de ruime lucht.
Dus word Eur mans zang herboren,,
Met een' gadeloozen zwierV
Dus laet SMiT^zyn elpen liei?
't Nederduitfche Zangkoor hooren > Op een onnavolgbre wysj
Dat hem fchenkt den eereprys.:
Hierop daelt, met bly verlangen,
De onwaerdeerbre Dichtkunst zel£
Van het hemelfche gewelf*
Om te luistren naer de zangen. Die myn kunstorest thans uit.
Still wy luistren naer zyn.luit!
NIKOLAES VERSTEEG,
|
||||
|
OP DE REDEVOERING
VAN DEN HOOGGELEERDEN HEER
MR PIETER BURMAN,
DEN JONGE N,
OVER DEPOETISCHE VERRUKKING^
IN NEDERDUITSCHE VAERZEN NAERtGEZONGEN
DOOR MTNEN KUNSTGENOOT D J R K S M IT S.
E- ' , ,
Die zielen, die, door zuivre zucht gedrevren,
Tot kunst en wetenfchap, met onvermoeide fchreen*
Naer 't eeuwig blinkendhofder Dichtkunst'zoektteftreven, Voor wie liet ruime fpoor des aerdryks valt te kleen,*.
Die, oni den hoogften top der eere te betreden, • Den Macedoonfchen Vorst', hoe ryk inmoed'enmagt',
Niet wykende invernuftY of in groothartigheden, Naer andre weerelden en ruimer oorden tracht r
Die, met Homeer, Virgyl en andre Letterhelden,. Die, door him ktinstmuzyk, de nooit vermoeide Faem*
Eene eindelooze ftof tot hunnen lof beftelden,.
De onfterflykheit bedoelt van een' doorluchten naem ,-.
* + * 3 Treedc
|
||||
|
Treedt toe, ja luiftert fcherp met open hart1 en ooren:
De Roomfche zangheldin des vluggen Burmans gaet,
DoorVander Poortens vlyt en Smits vernuftherboren, In dezen fchoonen ftand', ten reie op Duitfche maet:
Een vormverwisfeling, die 't denkbeeld gaet te boven Van Nazo, hoe volleert in Febus vrye kunst'l
Hoe zouzyn Roomfche luit dees Duitfche kunstgreeploven , Schonk hem het levenslicht enNeerlandstaelhaergunst!
't Aonisch zangkoor fchynt van Pindus tempeltinnen Met deze ZanggodesP op aerde neergedaelt,-
De aenvalligheit der drie bevallige Godinnen Verfchuilt zich in den glans' die uit hare oogen ftraelt.
Tibullus wenschte hier, kon 't zyn, den gloed te blusfchen, Ontftoken in zyn borst' door de edle lettermin.
Sekundus, mogthynog, gelyk voorhenen, kusien, Ging eindeloos te feest by deze Kunstgodin.
Zy} door een' hemelgloed getrorTen, en aen 'tblaken, Toont u , door haren zang, o Zangbeminnaers, aen
Wat geest, wat God het is, die u moet gaende maken, Indien uw fpeeltuig wenscht iet deftigs te beftaen,
En, in verrukking' van verheven dichtgedachten, Uw goddelyke ziel te voeren uit het oog
Des wuften weereldlings, om op onzigtbre ichachten En galmen van uw kunst' te varen naer omhoog,-
i Om
|
||||
|
Om voor uw lettervlyt'eft zuivre maetgezangefi,
Waerdoor de kunst zoo vaek op aerde een' Hemelfticht,
Den otiwaerdeerbren prys der lauwerkroon' te ontfangen, Wier glans de zon verduurt in heerlykheit en licht*.
Dus kunt ge met Pindaer en Flakkus eeuwig Ieven -} De Sulmoaenfche Zvvaen verzellen in haer vlucht,
En aen de zy van Hoofd en Van den Vondel zweven, Op wieken van de kunst', ver boven wolk en lucht,
Ei ofFert dan met ons op uwe hartaltaren Den edlen wierookgeur van zuivre dankbaerheit
Hun, door wier nyvre kunst en fchelle cyterfnaren Wy hier dat Hemelfpoor gebaent zien en bereidt,
Historikunde vlecht van eeuwig frisfche bladen Voor Burman reedseenkroon;WelfprekendheitontHuig
Haer lippen by 't gejuich der vrolyke Ynajaden, En roemt zyn tong en geest met lieflyk kunstgeluity
De Talenkennis hangt haer zegel aen zyn* zangen $ De fiere Dichtkunst kust zyn goddelyke lier j
Laet ons dees bladen dan met diep ontzag ontfangeny En kroonen met eenr krans van eeuwigen laurier,
Gelyk aen Burman reeds door ft puik der Letterhelden, Zyn'grooten Oom, weleer den roem van't Leidsch A theeni,
Van ver word toegereikt uit de Elizeefclie velden, Nu hy zoo rustig hem zyn Happen naer ziet treen.
|
||||
|
Hy, door zyn' zang verrukt, leid al dd kunstgenooten
Ten rcie in 't zalig Woudt -t hy huppelt bly te mo£, Enwenscht, terwyl hy't ryk der vteugde helpt vergrooten,
Zyn' Meef de hoogile plaets in't koor der wy&hdt toe. PRAMS DE HAES,
|
|||||
|
IN-
|
|||||
|
INTREEREDEN
VAN
PIETER BURMAN,
DEN J ON GEN,
OVER DE POETISCHE VERRUKKING
|
||||||
|
WELEDELE GROOTACH TB ARE HEEREN BU RGERMEESTERS
DER STAT AMSTELDAM, VERZORGERS DEZER DOORLUCH- TIGE SCHOOLE, BEROEMDE VOORSTANDERS VAN HET GE. MEENEBEST, VADERS DES VADERLANDS. VOORTREtfFELY- KE BESCHERMERS DER GOEDE KUNSTEN. EDELE ACHTBARE HEEREN SCHEPENS, RADEN EN GEHEIM-
SCHRYVERS. ZEER GELEERDE EN ZEER VERMAARDE HOOGLEERAERS
VAN ALLERHANDE WETEN SCH APPEN. ZEER EERWAERDIGE EN ZEER WELSPREKENDE BEDIENAERS
DES GODLYKEN WOORDS EN VERKLAERDERS DER HEILI- GE VERBORGENHEDEN. ZEER KUNDIGE EN ZEER ERVAREN LEERAERS DER KUNSTEN.
ZEER AENZIENLYKE VREEMDELINGEN EN BURGERS VAN AL-
LEN STAET, RANG EN WAERDIGHEIT, OF DOOR GELEERT- HEIT EN EERAMPTEN UITMUNTENDE. EINDELYK, GY, VERGADERING VAN DE BLOEM DER AM-
STELDAMSCHE JEUGD', VOEDSTERLINGEN VAN STAET EN KERKE. DE HOOP EN WENSCH UWER OUDEREN, IN 'T VER- VOLG ONZE ZORG EN WELLUST. A De
|
||||||
|
4
|
|||||
|
to P. B U R M A N S
DE dagelykfche ervarenheit leerc ons , dat alle-
kunften en wetenfchappen , welken de nood- zakelykheit , 't zy ten algemeenen nutte en welzyn* van den burgerftaet, 'tzy ter verlmftiginge en vermaak van het menfchelyk geflacht, voortgebragt of der ftervelingen vernuftige kloekheit uirgedagt heefc, en dewelken op lesfen en welgefchikte tTamenftelfels ge- grondt zyn, van een' iegelyk, die zyn best doet, om zich boven de overige dieren te verhefFen en zyn leven niet als het flo'mme en domme vee door te brengen, methulp'van naerffeigheit en onvermoeiden arbeit verkregen en geoefFent kunnen worden. Dit toonen ons de voorbeelden van hun, welker yver en bekwaemheit der menfchelyke maetfchappye onge- meenen dienst doet, of die daervan de heerlykfte vruchten tot hun byzonder nut inzamelen. Doch gelyk wy niet ontkennen * dat onder de verfcheiden oeffeningen van letterea en geleertheit , in welker onderzoek en navorfching wy ons meer van de re- dely ke vermogens der ziele dan van de flaeffche eigenfchappen des liehaems bedienen , zeer velen zyn , waervan , na voorafgegaen onderwys, alle men-
|
|||||
|
INTREEREDEN. ix
menfchen, fchoon met van het vlugfte verftandt,
door lang denken, gedurige infpanning van geest , en. veel zweets, kundig worden en zich niet zelden zelfs een' beroemden naem daerdoor maken kunnen, zoo moet men insgelyks bekennen , dat'er niet wei- nige wetenfehappen gevonden worden , dewelken onder geen regels oF voorfchriften te brengen zyn > maer waervoor wy alleen aen de gave van een ge- lukkig verftandt, of aen de weldadige nature, of eindelykaeneengodlyke ingevinge dankfchuldig zyn, waerdoor zy, welken der Goden gunst en die he- melfche geest, die uit den hoogen afdaelt, aengebla- zen heeft, den volke ontrukt en van de aerde bo- ven lucht en wolken opgevoert worden. Ik twyrTel geenszins, veelgeeerde Toehoorders, of eenyder van u , die ooit de Her behandelt en op dien tydt de gunst van Apollo genoten en de Zanggodinnen te hemwaert genegen bevonden heeft, zal my gaerne toeftaen , dat men de godlyke gaef der Poezye in- zonderheit van deze foort moet achten , hoewel ik geene de minfte hoop heb, dat zy, die, nooit door deze Godsdrift van Febus verrnkt, met ongewyde A 2 han-
|
||||
|
P. B U R M A N S
|
|||||||
|
12
|
|||||||
|
handen en in weerwil van Minerva, deze heiligdom*
men naderen en gewoon zyn alles recht anders te ondervinden, zoo ligt in, myne meening zullen overgaen. Doch gelyk de Vader der Roomfche welfprekend-
heit verzekert, dat nooit iemandt een groot man geweest is zonder heilige inblazinge, zoogetuigtde- zelfde Cicero, dat geen dichter vaerzen voortbren- gen kan, die den rydt verdnren zullen , tenzy hy geroert en verrukt worde door die hemelfche drift en diengodlyken geest, dien men in 't gemeen Poe- tifche Verrukking noemt, en by de woede der Sibil- len en waerzeggeresfen vergelykt , belydende zelf te vergeefsch getracht te hebben de dichtkunde te oefFe- nen , omdat hy zich van die Godsdrift verileken vond, en dat Ennius verklaert had> dat een dichter zyne vermogens van de nature zelf ontvangt, door de krachten van zyne zieF opgewekt eri als door ee- nen godiyken geest aengeblazen word , en dat hy daerom de Poeten heilig noemt, om dat het fchynt, als of de Goden ons dezelven uit eene zonderlinge gunfte gefchonken hebben^ Konde
|
|||||||
|
FHTREEREDEN. 13
Konde ik u, V. G. T. hier van overtuigen en u
deze waerheit door een blyk en voorbeeldt voor 00^ genftellen, indeze unre, waerin ik een begin maekr om door eene plechtige Intreereden het Hoogleer* aerfchap der Gefchiedenisfen , Welfprekendheit en . Talen in dezeAmfteldamfche doorluchtige Schoole, het welke my der Weledele en Grootachtbare Hee- ren Burgermeefteren en Verzorgeren gunftige ge* dachten wegens my en myne oefFeningen opgedragen hebben, behoorlyk en, gelyk ik hoop, gelukkiglyk, re aenvaerden. Maer my dunkt, ik hoor verfchei- den al mompelen, datik my, zelfs in het eerfte be- gin myner bedieninge, reeds uitzinnig gedraeg, de- wyl ik een Poetisch onderwerp verkozen heb, om my tot myn ampt in te wyen, en, op eene niet zeer gebruikelyke wys, uwe ooren mogelyk met onge- zouten vaerzen zal vervelen , en niet liever heb goedgevonden j om ineenematenlooze redenvoering', gelyk men veeltyds gewoon is , over de nutheit der Gefchiedenisfen of over de kracht en vermogens der Welfprekendheit, u een overal bekent en byna hon- derdmael opgedischt gerecht opnieuw voor te zer- A 3, ten,.
|
||||
|
#
S4 P. B U R M A N S
ten , en aldus in eene tael', onder de menfchen
meer ingebruik, de voornaemfte ftukken van myn beroep aen te pryzen en te verhefFen, Doch den zulken heb ik alleen te antwoorden, dat het buiten myn vermogen geweest is, hier omtrent anders te werk te gaen, als hebbende myzelven , door ik weet niec welkeinwendige drift, reeds van myne eer- £le jeugd' af, misfchien met grooter yver dan geluk- kigen uitflag, aen de HefFelyke Zanggodinnen toege- eigent > zoodat, zooras ik began te overwegen, welk onderwerp ik tot deze redenvoering zou ver- kiezen, ik rtiet in ftaet geweest ben, hetvuur, 'tgeen my fchielyk verrukte, te bedwingeh of uk teblusfchen. Ik beb my derhalven in deze razernye, indien men dezelve zoo noemen wil y ckn vryen teugel gegeven, en alzoo men my buiten twyffel op eene andre wys voor dol en uitzinnig zou gehouden hebben, indien ik in eene bezadigde en bedaerde reden van der Poeten Godsdrift bad witien bandelet?, heb ik goedgevon- den, liever met zangen, aen maet en voeten verbon- den, in het openbaer te voorfchyn te komen, en my als Dichter, hoe goedt of kwaedt aok, te ver- tOQ-
|
||||
|
INTREERED&N. If
toonen , dan door het navorfchen der oorzaken *
waeruit men in het gemeen oordeelt, dat deze drift in de ziel ontfpruit, in eene fcherpzinnige enduifte- re twistreden de ontydige perfoonaedje van eenen wysgeer te fpelen, voornamelyk dewyl dees weg nog nooic op deze wys door iemandt voor my gebaent of betreden is: want fchoon het aen geen geoefFen- den en, door den roem hunner geleertheit en kennis der fraaije letteren , vermaerden mannen ontbroken heeft, die deze woede der Poeten (door welk woordt men geene befmetting van uitzinnigheit of zotheit, maer eene begaeftheit en godlyke vervoering te verftaen heeft, die alle menfehelyke aendoeningen te boven gaet) op eene uitnemende wys met naerftig- heit verhandelt, en der ouden verfchillende gedach- ten hier over breedvoerig onderzocht of wederlegt hebben,- het welk onder de Italianen, doch ilechts in het voorbygaen, verricht hebben Johannes Jovianus Pontanus, gelyk ook Bernardinus Parthenius Spilim* bergius, in zyne korte verklaringen van Horatiusj onder de Duitfchers Casper Barthius, in zyne breede uitleggingen van Claudianus en. Statius 5 maer op- zet-
|
||||
|
16 P.* B U R M A N S
zetlyk die beroemde Historykenner Morhofius ,• on-
der de Franfchen Petrus Petitus, die zich door twee- derlei gaven van Apollo eenen vermaerden naem ver- kregen heeft • onder de Engelfchen Merikus Kafau- bonus, een zoon niet ontaerd van den grooten Ifa~ cus; en eindelyk onder onze Nederlanders de ver- maerde Gerardus Johannes Vosfius > voorheen hec eerfte en voornaemfte fieraedt van deze doorluchtige Schoole ; echter durf ik , zonder eenigen den min~ ften roem hier in te zoeken, verzekeren, dat nog nook eenig Dichter > zoover my ten minften bekent is, tot myne verwondering , deze aenblazing der Poeten door maetzang verheerlykt heeft. Dit der- halven, dewyl een zoodanig tafreel best met Poeti- fche verwen gemaelt kan worden , heden onderne- mende, ben ik niet onkundig, dat ik my, V. G. T. vooraf uwe genegenhek moet trachten te verkry- gen, waermede ik hoop, dat gy my in deze uure zult onderfteunen, en fchoon ik buiten ftaet mogt' zyn, een' yder van u te overtuigen, dat de Dichters -nook dan door godlyke infpraek zingen, wanhoop ik echtet niet, zooveel te zullen nitw^rken, dat men |
|||||
|
van
|
|||||
|
INTREEREDEN. if
van my zal zeggen, dat ik, door dit myn voor*
beeldt, hoedanig ook, de naerftige en leergierige jeugdt, welke zich onder myn geleide ten dienfte der Zanggodinnen zal willen heiligen en den weg der Geleertheic inflaen, tot de Dichtkunde en het hoogachten van maetgeluidt aengezet, en in hun, welken de natuur gunftig Is en die den top van Par- nas trachten te beklauteren, dat is, eenen eeuwigen naem te verkrygen, dit edel vuur, het geen niet dan gelukkige verftanden doet blaken, zooveel van my afhangen zal, ontvonktheb. Of eindelykis myn oogmerk, dat zy, die ernftiger en heiliger Weten- fchappen leeraren, my tot geen' geringen roem zul- len rekenen, dat ik onder deze Poetifche verziering getoont heb , dat de ftervelingen niets moeilyks, niets voortrejfFelyks, en wat hen boven tgemeendoet uitmunten, ondernemen kunnen, tenzy de hemel- fche Gunst hen aenblaze en het godlyk Opperwe- zen hun byfta, Indien ik dit uitwerken kan, zal yder moeten bekennen, dat ik voor mynen arbeidt genoegfame voldoening heb. Maer om u reeds in het begin, door eenen groo-
B ten
|
||||
|
i8 P. B U.R.M A N S
ten omflag van woorden, met af te fchrikken , of
met eene al te breedvoerige Voorreden te vervelen, begeef ik my ter zake zelf. Hoort my derhalven met genegenheit en toont my: uw genoegen onder het zingen, : |
||||||
|
<. ■ .:')
|
||||||
|
Wan-
|
||||||
|
I N T R E E R E D E N. jj
|
||||||||
|
w
|
Antieer ik 't ftcile ipoor naer Pindus hooge tinncti
|
|||||||
|
Weleer dacht op te treen, om bly ten reij* te gacn
Op 't altydjuichend feest der kuifche Zanggodinnen, En eenen hoogen toon wenschte op myn lier te flaen,
Een' toon, die FeJbus en zyn' zangreij' kan bekoren, Zoo ooit zyn Godheit my haer' byftandt waerdig acht,
Kwam vaek de twyffeling myn dichtgedachtcn ftorcn, Naerdien myn geest werd in onzekerheit gebragt,
Of waerlyk de edle ziel der Dichtren, wier vermogen , Wier kunstgeleerde handt de gouden fnaren drukt,
Een Godheit in zich heeft, die haer houd opgetogen En door een hemeldrift als uit zichzelf verrukt:
Dan of de vaerzen, die elks hart en ziel vrybuiten, Als bloemgewas, welks geur en kleur den Goon bekoort,
Vanzelfs uit h Dichters geeft' en fchrandre vinding' fpruiten, Wanneer Natuur, daertoe, zyn' wakkren zanglust fpoort;
Dan of den zangen, die 't Aonisch zangkoor ftreelen, Door oeffening en kunst het fchoon word ingeftort,
En 't fchitterend fieraedt dier edle dichtjuweelen
Door arbeidt, tydt en vlytenzweet, verkregen word.
B 2 Schoon
|
||||||||
|
io P. B U R M A N S
Schoon rt een nu byftandt van het ander heeft van nooclea,;
<3een oefTning iet vermag op 't laeg en dof verftandt,
En ook 't verftandt, dat nooit door kunst wordhulpgeboden, Vergeefsch, met moeite en vlyt', de cyterfnaren fpantj
Daer 's iet, daer 's echter iet, dat, in verheven krachten, Dit beide wyken doet, en in de laegte laet,.
let, dat zoowel verftandt en vlugheit van gedachteni, Als naerftige oeffening en kunst te boven gaet;
Dat is een Godt, die Godt, die afdaelt uit den hoogen r De groote Dichters door zyn vuur en kracht vervoert y
En, door den invloedt van zyn wonderbaer vermogen, Bezielt met hemeldrifV en hunnen geest ontroert y
Hy heft hen boven yt gros der wufte ftervelingen y Zyn vuur, dat nimmer 't brein van rt flechte volk gcnaekt»
Verfpreit bun yvervuur tot aen de ftarrenkringen, Terwyl zyn-aenfpoorkracht hun voeten gaende maekt*.
De logge dierschheit moog' in lage zielen waren^
DeGodheit huisvest in rt verhevene gemoedt,.
Wenscht iemandt met een koetfr van wolken op te varen,
En 't blinkend ftarrenlpoor te treden met den voet',
Zf
|
|||||
|
nr^i11 iri'-*- .tJ_^—. t..
|
|||||
|
I M T R E E R E D E N. zi
Zy zal'hem ftraks den drang van 't breinloosvolkontrukken*
Want hy alleen, wiens borst vanhemdschdichtvuurblaekt,
Heeft nimmcr voor de magt' des fterflots neer te bukken; Ja liy, dien Pean met zyn gouden lierpenn' raekt,
Vaert op dc vleugelen der Dichtkunil* naer den hoogen. Ach! dat een Godheit my van *t rot der domheit fcheij%
Door haren invloedt ftaeg myn' geest houde opgetogen, En naer de groene fchaeuw van Helikon geleij'!
Wil my, o Febus! op uwT hoogen bergtop hefFen,- Ontfluit myn' mondt, en leer my edle toonen flaen.j
Laet uwe Majesteit my met haer' luifter trefFen > Of roer my met de penn* van uwe cyter aen.
Laef me uit Perraesfus ftroom', en, doe myn aders zwellen Van 't nat der Hengftebronn'. Schoon ik iet groots bebogy
'k Ben magtloos, zonder u, iet deftigs op te flellen, Myn geest is, zonderu, verftompt, myn dichtaer droog3
Myn lier flaet, zonder u, of geene of dorfe toonen ♦ Verlaet dan.Helikon, en breng, opmynebee,
Benegen Zosters, die uw lauwerbosch bewonen,. Metal haer kunstgeluidt, myn' geeft' ten byftand*, mee.
B 3 Dar
|
||||
|
*i P. B U R M A N S ;
Dat voorts, terwyl men my de wonderen hoor' zingen
Dicr hemelfche yverkracht', door wiens geducht rumoer
Uw tolken in het diepft* van uw gelicimcn dringen , Dat zelve vuur my black', die Godsdrift my vervoer*. |
||||||
|
o J? ebus, Vorst der lier' I o fiere Zanggodinnen!
En gy Jupyn, der Goon rechtvaerdig Opperhoofdt!
Haet eeuwig , laet hem nooit iet op uw gunst verwinnen, Die hier zichzelf verbeeid, en te onbedacht gelooft,
Dat zieh de heilige en doorluchtige Poe'ten, Met redenloos gekiap, in loutere ydelheit
Van herfenfchirnmen, waen en droomery* vergeten, En hunne gladde tong flechts beuzeitael verbreid^
Dat ze yHle fabek aen de onnoosle jeugd' vertellen,- Door kluchfen zonder zout der oude wyven geest
Lafhartig (Ireelen, of hun wulpfche fnaren ftellen Ten prys1 der weelde van der Sibaryten feest j
|
||||||
|
Ja
|
||||||
|
INTREEREDEN. 23
Ja dat hun hart niets voed dan fhoode dartelheden ,•
Dat zy, van godsdienft'wars, denGoden weerftandtbicn,
En door hun wuft gezang de kuifche en eerbre zeden Geftaeg vergiftigen of fchaemrood heen doen vlien.
Die zoo onheilig is zy eeuwiglyk verdreven Uit Pindus heiligdom, dat voor die boosheit fchrikt,
Nooit word' hem toegang tot de zuivrc bron gegeven, Waermee Beotie het zangziek hart verkwikt:
De Vader van de vreugd', der Dichtren welbehagen, De milde Bachus fcherp' hem nimmer 't ftomp verftandt,*
Hy flyte in naer gepeins zyne immerdroeve dagen, Met zwarten damp' bedekt, in een onzalig landt,
Of wone in 't aeklig hoi en de altyddoodfche flreken, "Waer zich de bleeke Rouw een' zetel heeft gefticht,
Naerdien hy, van het fpoor der ware vreugd' geweken, Zyn fcheemrende oogen fluit voor't helder redenlicht.
Men heeft allang gelooft, en elk moet nog gelooven, Dat aller Goden zorg de Dichters trouw bewaekt,
Dat hunne tael de tael der menfchen gaet te boven,
En him verheven geest het ftarrendak genaekt.
Het
|
||||
|
24 P. BURMANS
Het Godendom vergunt den deftigen Poe'ten
Met al het hemelhof, gemeenzaem, om te gaen,
En fpreekt hun vriendelyk, hoe hoog Tiet is gezeten,
Van zynen zetel toe, en hoort hun reden aen:
Men zegt, om deze reen, dat zy, in vroeger dagen,
Opnektar, meenigwei'f, onthaelt zyn door Jupyn,
En dat de Goden hun het geen nooit oogen zagen
Vertoonden, by 't genot van hemelfche ambrozyn.
Aldus werd Orfeus, door der Goden gunst, voordezen,
Aenhunnen ctisdli geplaetst, en, in de hemelzael',
Zelfs door Calliope zorgvuldig onderwezen
In de edelfte muzyk' en goddelykfte taeT.
De Goden ftelden zelfs de aloude Hoofdpoeten
Tot hoogepriefters in hun heiligdommen aen,
Zy dedenhun Natuurs geheimenisfen weten,
En hoe men 't Hemelhof behoort ten dienfl;' te ftaen;
Voorts de eigenfchappen en oorfprongklykheen der dingen,
Van hunnen aenvang af, vertoonen in het licht,
En zaken, die geen brein van lage ftervelingen
Z©u hebben opgeipoort, ontdekken voor 't gezicht.
|
||||
|
INTREERED EN, zj
De Dichters hebben \ eerft' dus nieuwe plechtigheden
En liefde tot de deugdt ten hemel afgebragt,
Ja de overheen geleert wat wetten, welke zeden De zachtfte teugels zyn voor 't menfchelyk geflacht >
En 't recht des vredes en des oorlogs palen zetten; Gelyk zich Numa, toen hy *t Roomfche volk bedwong,
Geliet als of hy ftaeg zyn nieuwbedachte wetten Door infpraek der Godinne Egeria ontvong.
De groote Minos kreeg dus van den Vorft' der Goden Zyne eerfte wetten uit het godgewyde hoi,
Likurgus, Spartes Vorst, zyn deftige geboden En wyze rechten uit den drievoet van Apol.
Dus zegt de Faem dat ook den Dichteren, voordezefc Van 't Godendom bezocht, vernuft werd bygezet*
Hierdoor zyn zyne dacn en lof zoo hoog gerezen, Op de edle galmen der Meonifche trompet;
Homeer, toen *t menschdom ecrst heenholde zonder zeden *
t Terwyl de woestheit zich gevest had op den troon»
Wist de allerftugfte ziel als buigfaem wasch te kneden,
Polystte't ruw gemoedt door zynen zuivren toon.
C Te
|
||||
|
*£ f. BUH M ArN S ?
Te voren hadden reeds de tygers, ja de boomeri;
Geluiftert naer 't geluidt van Orfens:goudenlier?,%
De fteenen waren reeds vanzelfs byeen gekomen, Wanneer Amfion zong met goddelyken zwier*.
Thebaenfche Man to, door Ogigisch vuur bevangeny, Had reeds de orakelen der Hemelgoon verbreid,,
Mufeus, Linus en alle andren^ op wier zangen . r> • De gryze aloudhek boogt met alle eerbiedigheit*,
Beftonden dus alvroeg hun wysheit te openbaren ,\ Dees wysheit was geenvrucht van 't menfchelyk verftandt*,
De hemelgeest, dien.zy gevoelden in hunne aeren,, Befchaemde al wat de kroon in aerdfche wysheit fpant.
Die geest,, die > moedig van den hemel neergeltegen >, : De groote zielen door zyn drift heeft aengefpoort, Vervoerde Jiaer ook vaek, langs fteile glorywegen, Door lucht en wolken been, en deed Jiaer ongeftoort:
$aer 't ceuwigblinkend hof der hoogfte <aoden ftreven,, Diegeeften, wars van't aerdfehe, uit'sweereldsduifternisf5^.
Door hun vergood verftandt, ver boven 't ftof verheven,
Verfmaedden al wai; laeg en ligt vergangklyk is.
Daerr
|
||||
|
I NT REE RED EN. i7
Daer is, [opdat myn zang hier elk tot nut gedyev t *,
En niet in 't duifter dwael', door al te fnellen fpoedt)
Daer 's meer dan eene foort van drift* ofrazernye, Wiens wondren oorfprongk elk voor godlyk houdenmoet;
Van de eerfle is als'er een van Febus Priefterinnen , Verrukt door zynen geest, vol vreemden zonnefchyn,
Zooras de Godt zich heeft gezetelt in haer airmen,' Haer menfchelyk verftandt en geest fcbynt kwyt te zyri.
Dees wondere Paepin drinkt zich als vol en drbnken. Uit Kolofons rievier', of Klarus watervatP,
Wiens nat met wonderkracht' door Febus is helchonken, En Peans Godlykheit vervult haer gansch en ah
Zy raeskalt, gilt en tiert met woedende misbaren, Haer boezemzwoegtenklopt, haerzielvoeltzichgewondt,
Apolloos groote geest, dk in haer is gevaren, ' Spreekt, met verheven tael', orakels door haer' mondt.
Dan zet zy zich terneer, met tTaemgewrongen handen,"- Ervongevlochten haer, daer de demhaer fchynt te ontvlien,
Dus openbaeft zy *t volk, terwyl haer oogen branden, Hefgeen in later tydt of eeuwen zal gefchien * .' .'. -
a c % Zy
|
||||
|
i8 P. BUR MAN S
Zyzingt, irlvaerzen, vol van dubbelzinnigheden,.
Wat door het nobdlot reeds voorlang befchoren is> 3
En bruit, terwyl ze zelf geen5 toom weet voor haer reden, Yerborgenheden uit, wier zingeheimenis
Een (Iddring baert, die zelfs de ftoutften dwingt te vreezen-, Op 't zien, op *t hooren dier orakelrazerny'.
Dit houd men voor de bron, dit zegt men dat voordezen^ st Begin en de oorfprongk was der edle Poezy*:
Men wil dat uit die bronn' al de oudfte vaerzen vloeiden>. Naerdien de Dichters al de orakels, die ooit uit
Het godgewyde hoi der Pithonisfen loeiden, Bedekt verbreidden in tweezinnig maetgeluidt.
Dus woed een Wynpaepin, door Bacchus aengedreven, Wanneer hy met zyn fpieP, met wyngaerdloof bepronkt r
Haer flechts heeft aengeroert, en als van de aerd' verhevenv Wanneer 't Ogigisch vuur,, door Bromius ontvonkt,
^t Menadendom ontfteekt en razen doet en tieren $ Als die Prieftresfen, met onwisfe en wankle Ichreen^ .
IDriejarig vreugdefeest uitzinnig helpen vieren, Daer 't heilig dasfenvel zwiert om haer vlugge leen j; |
||||
|
INTREEREDEN. tp
In uw Bacchanten, met hun groenbekranfte haren,
Ten wuften reije gaen, en, door hun dartelheit
En razerny vervoert, de blydfchap openbaren, Die gy, o Bacchus, door den wynftok toebereidt.
Dees gloedt van Bromius en Febus huwt zyn ftralen Aen ,'t vuur dat Venus Zoon en Venus zelf verwekt*
Maer 't lust ons hier alleen die Godsdrift af te malen, Die aen 't gemeen verftandt haer krachten nooit ontdekt,.
Ik wil in myngezang dat hemelvuur beoogen*, Dat, van den Zangberg' en de Muzen afgedaelt> „:
Den braven Dichteren, door goddelyk vermogen r De vlugge ziel ontvoert en hun vernuft beftraelty.
Dat hen verhevener en goddelyker- dingen ; * Doet ipreeken, met een grootsch en luifterryk gezag\t.
Elan anderszins de mondt der lage ftervelingen Weet uit te ftamelen of ooit verbreiden mag-
Dees drift bezielt hun borst, weet hunnen geest teontvonken,» En maekt dat Febus zich in hunnen boezem huist,
Wanneer de Dichter blyde en rustig heeft gedronken*
Van 't zielverkwikkendnat, datuitdeHoefbronn-brui&ht,S),
C 3 G£
|
||||
|
3o P. B U R M A N S
Of zich te flapen legt op Pindas hooge tinnen, v v
Befchaduwt van gebloemt en frisfche lamverbla^n,
In wier nooitdorrend groen de negen Zanggodinnen, Met luit' en v.ecl' en keeF, vergode toonen flaen,
De zielen worden hier verrukt en aengeblazen, Enin een' wondren droom', op 't onverhoedft' begaeft
Met geefF van Poezy', waerop de Goden azen^ j[ Ja dcx>r Thalia met Gorgonisch vocht gelaeft.
Bus heeft een herder, die by 't graf van Orfeus rustte., 't Bezoek genoten van den Klarifchen Apel$
Pas uit den flaep' ontwaekt, die zynen geest verlustte* Was hy een Dichter, en, van Febus Godheit vot*
Zong hy der Goden lof en heerelyke daden, Qp deze wys heeft hy,, dien Askra heeft gebaert,
[Naer 't geen de aleudheit fchreef op onvergangbre bladenf; Hy, die Homeer het naefte in 't dichten evenaert,
Geflapen in de fchae'irw van Helikons bos/chaedje, Terwyl zyn hoc grig vee de malfche klaver at ,•
Waerhy ligt uitgeftrekt, bevrydt van hartskwellaedje, En,de aengeaame ilaep zyn leen bevangen had,
Vet-
|
||||||
|
V
|
|||||
|
INT REE R E DEN. 31
Verfchynt een Zanggodin gezwindt aen zyne voeten,
Die hem belonkt en met een' lauwertakk' befchenkt*
En voorts,. opdat zyn ziel haer zanglust braef zou boeteni Met heilig water uit de Hippokrene drenkt;
Hy ryst van de aerde,. en wyl hy met de fchelle toonen s Van zyne rieten fluit', vol kunstbevalligheit,
Zyn fchrale lammertjes weet.by elkaer te troonen ^ En 't witgewolde vee in vruchtbre.beemden weid^,
©ntvloeit zyn' 'mond' vanzelfs 't muzyk op zuivre toonen■,, Hy zingf, door nieuwe kunst > vol wondren zwieren kraeht^,
Den eeuwigen Jupyn, den oorfprongk van den fchoonea En grooten aerdkloot; en der Goden hoog geflacht.
Het mogt 00k Ennius > op deze wys, gelukken y Nadat hy.op Parnas in zachte fluimring vie!3.
Iiatynfche lauwers op den Griekfchen berg te plukken:.: Verheerlykt door Homeers in hem verliuisde ziel,
Kwam hy als Dichcer van den zangberg' naer beneden j - , Maer de. Ouden leggen ons j geheel verfchillende, uit * u
Uit welke een woadre bronn' of uit wat zeldfaemhedeni Dees heilige yvergloedt, dees zangdrift welt of ipruit. -
|
|||||
|
.31 P. B U R M A N S
't Zy we op den voorgang van den grooten Plato oogenT
't Zy Aristoteles ons in zyn fchriften leert,
Dat een Geleigeest, Godt, of aenbedeelt vermogen
Der wondere Natuur7 der Dichtren geest beheert,
Hen aenblaest en hun vlam geftacg weet aen te kweeken>
Zichzelf een woonplaets in hun zielen heeft bereid,
En eenen nieuwen gloedt weet in hun borst te ontfteken,
Door vrtemdt en zeldfaem vuur, 't is i\ onzekerhert,
Het zyn ook vreemde en gansch onzekere gedachten
Van hun, die, redenloos en op een' losfen voet,
Dees drift tut zwarte gal oorfprongklyk ckrrven achten,
Die, ongezeilig, ons het menschdom myden doet;
Als of het mooglyk waer, dat iemandt, opgezwollen
Door 't vocht van dat venyn, met zooveel geelP verryfct,
De vaerzen zoo volmaekt zou van zyn tong doen rollen,
Doordien liy ftaeg 't gewoel en woest gedruis ontwykt,
En, als de Dichters, treed op ftille en fombre wegen.
Men zegt dat Marakus, wanneer de gal zyn tong
Bezwalkte en windrig naer zyn herfens was geftegen,
In Sirakuze dus pryswaerde vaerzen zong. ; .
Maer
|
||||
|
»
|
|||||
|
INTREEREDEN. 3$
Maer 'k floor me aen zulken niet, die, op de kunstgebeten*
- *
Gelooven, dat de magt der booze geeften 't vuur,
Het dichtvuur blaken doet in de edele Poeten, En noopt door tochten van onzuivere natuur'j . . ._,
Want deze hitte daelt uit s hemels hooge kringen, . - En fpoort den Dichtren door gewyde vlammen aen;
Ja voert hen boven de aerde en haer ver'achtbre dingen, En doet in 't hemelhof hun ziel ten reije gaen.
Daer zyn'er 00k, die zkh verbeelden, dat de krachten Dier drift' oorfprongklyk zyn uit ziekten, die 't verftandt
Stacg foltren door een' drom van tobbende gedachten, En rukken van zyn plaetP, ak met een fterke hand*.
Dus ging het eertyds met Abderaes burgerfcharen, [Verdiende ooit Luciaens aloud verhael geloof ] . . f>
Een hevig koortsvuur joeg hun 'tkokendbloedtdoordeaercn, En al hun redenlicht werd krachteloos en doof;
Doch, na de hevigheit dier felle koortP, vervoerde Hen eene drift, als of een hernelheerfchapy
Hun geeften vaerdig maekte en hunne tongen roerde,
Want al wat yder fprak of zong was Poezy.
- D Ruim
|
|||||
|
34 P. B U R M A N S
Ruim zoo belachlyk mag men *t dwaes verdichtzel heteii;
Door 't fabelziek vernuft van Firmikus bedacht,
Hy, veel voorfpellende uit de ftarren en planeten, Zei, dat een braef Poeet geboren word, by nachti„
Als wy de voile maen Merkurius zien naderen. Dus, zegt men, ftelden zelfs de ruwe Gothen vast,
Dat Febus 't vuur ontvonkt in zyner Dichtren aderen Wanneer de zilvren maen pas nieuw is en weer wast*
Weg met die beuzeltaei'l van hier die herfenfchimmen >; Die *t bygeloovig brein alleen heeft uitgedacht!
Laet ons naer 't hooge fchool der oude Wyzen klimmen., Door wie men 't zekerft" word op 't rechte (poor gebragt*.
De naerftige oefFening, wiens wonderbaer vermogen Gp *t jeugdige verftandt een' vruchtbren invloedt heefc,
Mag met een billyk recht en wy ze reden bogen, Dat ze ons een' ryken oogst van kunstgebloemte geeft %
Of de enkele Natuur verleent de beste krachten En kermis* om, naer eisch, de fchelle lier te flacn ;
Of eer een Dichter word, in 't vormen van gedachten, * Door eene hemelgaef gelukkigbygeftaen.
|
||||
|
1NTREEREDER 3
We erkennen ongeveinst, dat de ingeboren zaden
Der gunftige Natuur', door hunnen vruchtbren aert,
't Verftandt behulpfaem zyn ia zyn verheven daden, Vooral als wetenfchap ea kunst, te faem gepaert,
't Ontworpen letterwerk met overleg befchaven. Door deze middlen dicht een Dichter meenigtnael
Gedichten, die wel vaek door vele letterbraven Verwelkomt worden met een gloryryk onthael -y
Gedichten, die men merkt dat naer het kaerslicht rieken, Tot wier befchaving zich de Dichter vlytig kweet,
Veel nachten heeft geblokti tot aen het uchtendkrieken, De pen nu moedig greep, dan hooploos nederfmeet,
Niet zelden met het hoofdt heeft in de handt gezeten, . En zyne tanden op zyn nagels heeft vermoeit,
En echter zal 't geluidt dier vaerzen ons doen weten, • Dat ze uit geen welige aer naer eisch zyn voortgevloeit»
Maer als een hemeldrift die gaven doet ontwaken, Een goddelyke gloedt de harten gansch vervoert,
Een fterke vlam de borst der Dichteren doet blaken,
En Febus door zyn' geest hun lippen gunftig roert>
D x Dan
|
||||
|
3* P. BUR MANS
Dan hoort men, als vanzelfs, verheven vaerzen vloeijen,.
Wier gatm naer de eeuwigheit de fchelle gangen zet,
Gedichten, die den mondt der vlugge Faem vermoeijen, En zelfs te hoog gaen voor heur heidre loftrompet.
Aldus heeft Tinnichus, te voren onervaren In 't handelen der Her*, ganscll onverwacht geleerty
Zooras 't Aonisch vuur verfpreid was door zyn aeren■,. Hoe gunftig 't Negental zkh t'hemwaerds had gekeert,
Hy zong, hier door gefterkt, met onnavolgbre klanken, Een' zang tot Febus lof, dewy thy zyne kunst,
Zyn Poezy dien Godvder Dichtren, had te danken, Die hem van Pindus tranf' beftraelde met zyn gunft\
Zoo had ook Femius, die *t zietverrukkend fpelen En heldendichtmuzyk heeft aen Homeer geleert,, ■ ."
Ja zelf voortreffelyk de faaren wist te flreelen, En aen der Goden discli gemeenzaem heeft verkeert,.
Geen menfchetyke hulp in zyne kunft' ontfangen} oNeen! een Godheit zelf ontftak zyn yvervier, Die had zyn brein bezielt, die diqhtte zyn gezangen, En leerde hem naer eisch 't behandlen van de lier'.
Naer-
|
||||
|
INTREEREDEN, $?
Nacrdien 't naeuw mooglyk is gedichten op te zingen,
Wier klank den langen loop des tyds verduren zal, r
Wier kunst het kiesch gehoor der kunstnakomelingen Zal ftreelen door haer* zwier en lieffelyk gefchal,
Tenzy een hemelgloedt allengs, met fterke krachten, Des Dichters mondt ontfluite en zynen zanglust' ipoor',
Weert Demokryt den geest, die wel veel Dichtgedachten Maer geene Godsdrift heeft, uit Febus tempelkoor,
En weigert hem een plaets op Pindus groene tinnen.' ; : Doch 't Dichterdom, datdoor de Godsdrift word onvonkt,
Brengt met bevalligheit de fehoone Zanggodinnen- Behoorlyke offers toe, en word van haer belonkt.
Dees hemelgaef noghtans baert geen gelyk vermogen In yders geest,- o neen: zy houd elk vlug verftandt,
Naer zynen.lust en aert, in't dichten, opgetogen, En zet elks hart op een byzondre wys in brandt.
De Godheit deelt geftaeg aen onderfcheideri geeften Een ongelyke drift en hemelgaven uit.
Het Zanggodinnendom leert, op zyn vreugdefeeften,
Aen alien Dichtren nook het zelve kunstgeluidt*
D 3 De
|
||||
|
Jf P. B U R M A N S
De glorypalmen, die een groot gemoedt behagen,
Zyn voor de Dichtren op verfcheide wyzen veil.
Een ruwe en harde weg is voor geen' kleenen wagen, Een kleene jagtboot' voegt geen kloek en magtig zeiL
Dees dicht een Elegiej die weet de fluit te handelen,- Dees' voegt de cyter, die tot liergezang behoort;
Dees wil liefst met Thaiie in lage broosjes wandelen; Die ftapt met Melpomeen op hooge laerzen voort.
De een zingt eeri* oorlogstobn, van wapens en kornetten Terwyl een ander met zyn Jamben byt en bast.
Want yder moet een1 toon op zyne fnaren zetten, Die zyn vermogen voegt, en op zyn fpeeltuig past,-
Schoon velen 't zelve wit niet met hun kunft' beoogen, En elk zyn cyter op verfcheide toonen fnaert >
Hy, die uitmuntende is in zwier' en kunstvermogen, Wat ftof hy ook verkieze, is echter pryzenswaerdt,
't Beminnelyk geluidt van Nazoos minnedeunen Voegt by de cyter niet. De Vennzynfche lief
Is niet befnaert om ooit een' oorlogszang te dreunen, *t Meonisch krygsdicht wil niet luchtig zyn van zwier.
|
||||
|
I NTREER EDE N. :
Al jfprak de Mingodin > de Leermeeftres van *t vryen .
Zelf door Katullus mondt, met honigzoete tael',
Nog was hy onbekwaem tot aide boerteryen En 't fteeklig diehten van den fcherpen Martiael.
Heel anders heeft Tibul zyn Delia geprezen Dan ons Propertius zyn Cinthia vertoont,
Die door heel andre fchoonte en trekken van haer wezen Den wondren geest van haer' verliefden Dichter loont.
Want zeker is *t, dat nook door menfchelyk vermogen Den Diehtren dat vernuft, die kunst word ingeftort.
o Neen: zy toonen dat de Goden, in den hoogen, De fchenkers zyn van ?t geen door hen gezongen word.
De Goden helpen ftaeg de nyvre ftervelingen, Als zy hunn' tydt en vlyt befleden aen de kunft*,
Naer hun gevallen ftaen ze een' yder by in 't zingen, En naer het hun behaegt weerhoudenzy him gunst.
©ok zien we omftandighecn, die't vuur der Muzen fterken> Den hemelyvergloedt met lieflykheden voen,
Met fcherpe prikkelen als op de Godsdrift werken,
En 't Dichterdom iet nuts en loflyks zingen doen..
Tcrp-
|
||||
|
40 P. B U R M A N S I
Terpfichore weet elk als naer omhoog te voeren*
Door hare zuivre ftem vol zangerigen zwier;
Zy kan, als 't haer gelieft, de boezemtochten roeren,
Door 't mollig maetgeluidt van hare znivre lier'.
Gelyk Apollo zelf Amflons cyterfnaren
Bevallig flaet en roert, zoo word hy aangeipoort,
Zoo vat hy zelfde Her en teugelt windt en baren,
Wanneer hy 't kunstgezang van' zyn' Arion hoort.
Men zegt, dat zelfs Glimp, de Dichter, door gezangen
En fnaren opgewekt, zoo driftig werd en heet,
Dat hy, met felle kracht', een' zang heeft aengevatigen, 3
"Wiens zwaer en g'rof geluidt het aerdryk dreunen deed,
Een voile beker kan ook vaek welfprekend' maken,
Indien de Zanggodin een frisfche wynteug drinkt,
Zy zal te heviger van heiiig dichtvuur blaken,
Niets zingen dan't geen eel, dan't geen bevallig klinfct.
Gehoorende Evan, 't is alleen om deze reden
Dat we u zoo eensgezint met Febus om zien gaen;
De lauwer paert hierom, met veel bevalligheden,
Zich met uw* wyngaerdkram0 en groene klimop blaen,
'tKas-
|
||||
|
I N T R E E R E D E N. 4t
^C Kastalisch bronvocht koelt den wyngloedt in onzc acten,
En laeft de drooge keel, die dezen Goon mishaegt.
Gy, Bacchus, zyt met recht Befchermer van de altaren Der Dichtren, uit wier hart gy de ydlc zorgen jaegt;
Gy doet het Negental zoo fchoon, zoo liefSyk zingen. Een waterdrinker, die een* afkeer heeft van wyn,
Zal naeuwlyks uit zyn keel' gezangen kunnen wringen, Die by den naneefprys- of lezenswaerdig zyn.
Maer die zyn Zanggodinn' van *t fap der edle druiven Een matig teugje geeft, en dus tot gunst verwekt,
Doet ail' den doffen damp van zyn verftandt verftuiven, En maekt dat zyne lier alle ooren naer zich trekt.
Dus roert ge uw cyterpen en kunstgeleerde fnaren, Alceiis, SafFoos vriendt en kunst- en landgenoot,
Als gy Leneus vocht voelt gloeijen in uwe aexen. Dus deed Anakreon, als hy zyn keel begoot,
En zich verlustigde in zyn kroezen leeg te drinken, Door kunstgedachten, die de wyn vervrolykt had,
Zyn blygefnaerde lier op hooge toonen klinken.
Men zegt, datEfchilus, by't krachtig druivennat,
,..-'. E Zich |
||||
|
4* ; P. B U R M A N S
Zich moedig fchoeide met verheven treurfpellaerzentjj
Dat Vader Ennius zyn' dichtgeest mildt befchonk,
Met druiflap van Falerne, en dat, ten {poor* der vaerzen9; Homerus vaek een glas met wyn5 van Chius dronk..
Wanneer Kupido met zynr koker, boog en fchichten, Der Dicbtren harten wond, en door zyn toorts ontfteekt3
Gevoelen zy dien gloet hun dubble vlammen flichten, Die door een dubbel vwjf ftaeg worden aengekweekt*.
Als Venus en Apol bun wondre vlammen paren,, : Vereenen zy hun kracbt, en werken met elka£r j
Dan raekt de Dichtgeest gaende en roert zyn fchelle fharen?, Dan word zyn beetc min der Muzen gunst gewaer...
De vogels zingen dus, in groene lustprieeien, Veel blyer als hen 't vuur der lieve lente blaekt.
Men hoort de ysvogeltjcs geftaeg zoo liefflyk kwelen> Naerdien hun 't liefdevuur van Ce'ix 't hart nog raekt.. I
De groene papegaei, klapachtig, en bedreven In menfchelyke tael', zal dus, hoe krom gebekt, i
Nog beter zwier en val aen zyne woorden geven
Wanneer de tortel *t vuur der liefde in hem verwekt. I
i Geen
|
||||
|
~
|
||||||||
|
I N TR E E RE D E N, 43.
Geen minder yreryuur en edel dichtverrripgen
Ontvonkt der Dichtren hart en zanggezind gemoedt,
Als hun verheven ziel'door gramfchap word bewogen, En hun ontroerde geest een edte wraekzucht voedt,
Een bittre woede en felle Iamben waren fchichten, Waermee Archilochiis Likambus fneuvjea deed;
Zyn ongenqegen holp hem fcherpe vaerzen dichten, Toen hy den ftrydt begon, genoopt door billyk leet.
Kallimachus vervloekt, door fpyt en ongenuchten, \ Zyn' vyandt Ibis dus j dus heeft de grimmigheit
Voor Nazo, toen hy voor Augustus haet moest vluchtea^ In zyne ballingfchapp', het wraekgeweer bereid.
De droefheit doet ook vaek den Dichtgeest zingend* klagea»7 Wond 's Dichtersziel, xn maekt hem't hart bekiemt en bang j
Sterft zyn geliefde vriendt of iemandt zyner magen, Hy kweelt bedrukten zingt een Cei'sch lykgezang,
Aldus heeft Cipria, met kiinstgeleerde klagten»_ Door Bions mondt deh doodt van haer' Adoori befchreit*
Dan 't waer genoegen voed ook de edle dichtgedachten,
Als *t vluggevlerkte wicht de zoetfte vreugdt bereid k
E % Dc
|
||||||||
|
|
||||||||
|
. —1-~-—^..-.j^
|
||||||||
|
44 P. BURMA N S
De blonde Dafnis fterkt dus Theokryt in 't zingeny
Opdat in zyn gezang de liefde heerfchen zou.
Thalia weet de lier van Saflfb zacht te dwingen, Zooras zy Faon mint en lokt met liefde en trouw*.
Hoe krachtiger de ziel, by hare teedre wonden, Het vuur gevoelt, dat tot een kunftig vaer-sbehoort,.
En, uit zichzelf verrukt, ontlast en ongebonden, Door de achtbre hemeldrift der Zanggodinn' gefpoort*,
Aen 't hollen is geraekt, hoe heviger van krachten Die vlam het dichtvuur in der Dichtren boezem fticht?,
Dan rolt het gladde vaers op vlugge dichtgedachten, Dan vloeit, dan melt het, als een vlugge blixemfchichtv,
Wanneer de cyter aen den wandt is weggehangen, Dewyl Apol zyn vuur niet in den Dichter ftort,
Wiens handt geen fnaren roert,wiens geestnietsaen kan vangen^ Doordien hy van omhoog niet aengeblazen word,
Wekt dikwerf 'c lezen van eens anders puikgedichtea..... . Een' verfchen yver in het dichterlyk gemoedt,-
Dat kan den matten geest der Zanggodinn' verlichten ; Dat fterkt haer fmeulend vuur met eenen nieuwen gloed^. |
||||
|
INTREEREDEN, 4;
Dc ontvonkte Dichtgecst drinkt den geestderdichtverftandea
Ook gretig in door *t geen in 't lezen hem bekoortj
Dit laeft zyn'dorst, gelyk een regen de akkerlanden* Als hem de Godsdrift fterkt brengt liy gedichten voort^
Die hooger dan rt vernuft der ftervelingen zweven. De kracht van zyne zielr ontworftelt, breekt en floopr
De hinderpalen, die haer' yver wederftreven*; Naerdien Apollo hem met fcherpe fporen noopr.
Gelyk een klepper briescht en, met zyn vlugge voeten,\ Den flagboom nederwerpt en naer de renpael ftreeft, -
Wanneer 't Olimpisch fpelhem zynen ltist dbet boeten^ En tot den vryen loop den ruimen tetigel geeftj
Niet anders rent en vliegt, als met gezwinde vleugels, Een fier Aoniseh paerdt, in Febas ryksgebieds;,
Met fnelle fprongen voortr, en acht noch toom noch teugels, Wanneer V een ruime baen voor zieh geopent ziet; *': -
Met lust Apolloos geest ook dikwyls neer te ftygen; In ftille plaetfen, waer zieh de eenzaemlieit onthoud;
Daer kan hetzangziek hart de Godsdrift best verkrygen*.
Een ftil en^fomber bosch, een groenbewasfen woudt,
E 3 Het
|
||||
|
4$ . P* BUR MA N S: t
f$et aengeHaemft, tooneel der-lieve Zanggodinnen^ :
Kweekt zorglooze uuren aen, en voed en ftreelt alona
Met LiefFplyk vermaek en wellust' de edle zinnen, \ ■ ^m 't zangerige hart van Pindus heldendronu
Een afgelegen beemdt ontfangt hier met verlangen Den Dichter in haer' fchoot: daer wekt hy zynen lost,
Met lieflyk fnarenfpel en 't klinken zyner zangen, / . * Terwyljiy op haer borst, in kruidt en bloemen, rust|
Het zy. Aurora blinkt met rozen om de harem, Of by Hesperie haer hoofdt met zeefchuim dekt.
Hier word, door't eel geluidt van zyne zuivre fnaren, *t Verwonderd Saterdom tot aendacht opgewektj
De Faunen drinken hier zyn galmen met hunne ooren, En bootfen 't grootsch rmiZyk, in fchacuw'van ftruik' en blaen,
Op danne rieten na; dit kan den geest'bekoren Ber Boschdriaden, die vast bly ten reije gaen.
Of zoo eenfchoone tuin, befchaeiiwt met groene drevem, ; Een zoet verblyf verfchaft, niet ver-re van de flat,
Verzorgt de buitenlucht den DichtgeerV lust en leven, En wekt de zinnen op, hoc 109m en afgemat,
*»-.: r - Het
|
||||
|
INTREEREDEN, 4*
Het zy ceti heldre beek, ,met darteiend geklater,
Den Dichter by zich troon' $ 't zy't ruifchende geluidt
£ens flrooms, die,'t weilandtfchaeften laeft metliefflykwater, Zyn oogen bezig houde en zyne ziel vrybuitV [I
Dit alles maekt zynr geest bekwaem tot vrolyk dichten} En door een zachte kalmte.allengs van zorgen vfy*
Be Muzen echter, 't zy men ftreelen wil of ftichten, Staen *t geen men onderneemt altydt niet gunftig by. •,
De liandt wordt vaek geftuit als ze een gediclit wil fchryven<* Der ftarren invloedt kan zelfs in een' Puikpoeet,-? .
Wat vuur zyn' yver noop', de dichtaer doen verfty ven. Apol is niet altydt tot 's Dichters lmlp gereet.
In fchoon een Hemelgloedt de ziel een poos doe bratiden> Straks word ze zoo verftyft,. zoo roereloos en dof,
Als of deDonderaer haer met zyn fterke banden, In zyne grimmjgheit, van 's hemels tinnen•-, trbf.
Gelyk een mensch, die, van de ftuipziekte aengegfepen^ Door 't fchielyk overval eerst loof en krachtloos word,
in, door die felle kwael geteiftert en genepen, < ? Vermoeit en afgemat, ter aerde nederftort -r
2-0®^
|
||||
|
43 P. B U R MAN S
Zoo mist hy *t geen zyn brein verkwikken moest en fterkea,
h Geen hem genezen moest en kracht in zwakheit geeft j
Dus voelt hy, dat zyn geest iet deftigs uit te werken, In weervvil van Minerf, zich onderwonden heeft.
Kallimachus, ge'aerdt als Febus Priefterinnen, Bezweek in 't fiksch gefpeel, floeg vruchtloosfnaerbyfnaer,,
Tenzy de Godsdrift heerschte en woelde in zyne zinnen, En Febus t'zyner hulp ftaeg tegenwoordig waer'.
Als geen Aonisch vuur des Dichters borst deed zwellen. Was 't zeH"s of Statiue de heldemoedt ontgong.
Dus voelde Klaudiaen de kou zyne aders knellen, Terwyl hy, -fier van rrioed', het Stigisch bruidsbedt zong:
Tenwaer' een Godheit, door een onwecrftaenbre woede, Al 't menfehelyk gevoel uit zyne ziel verdreef,
35n Febus heilig vuur zyn dichtgedachten Voedde,
En onophoudelyk in zynen boezem bleef.
Dees zangdrift vloog niets flechts 't verftandt en de cd\c zinnen,
Der oude Dichteren mi in dan v/eder uit:
De groote ScaJiger, de vriendt der Zanggodinnen,
Een ware Heldenzoon en edle Vorftenfpruit, • *
f . Heeft
|
||||
|
I N T R E E K E D E N. 4£
Heeft zelf bevonden, dat de cyter fiksch te ftellen
Niet altydt wel geluktj hy dacht, dat hier gewis
Ook Hemelgeeften zyn, die 'tDichterdom verzellen, Doch dat hun hulp nu fterk, dan weder zwakker is.
Men zegt, dat hy, op wien wy Vrankryk hooren bogen, Als een' der grootften van zyn ouJfte Dichterdom,
Hy, wiens bekende naeiii weleer, door *t kunstyermogen Van zyne Franciade, een' hoogen top beklonij
Zich, op dees wondre wys, in 't dichten heeft gekweten, En nu Apol eens mildt dan weder ipaerzaem vond j
Zes maenden werden vaek onnut by hem verfleten, Waerin hy naeawelyks twee iregels t'famen bond j
Dan fmeet hy vadzig al 't poetisch tuig ter zyde, Ontweek het ftatgewoel, wierp lier en dichtpen neer,
En zat, als iemaniitj wien nooit lust of kunst verblydde, Totdat het Negental zyn trage zinnen wecr
Met zuivren hemeldaeuw' te milder zou befproeijen > Maer als hem de y vergloedt denflrammen mondt ontfloot,
Apolloos glans weer op zyn zinnen in kwam vloeijen,
Zyn ziel opnieuw de gunst der Godheit mildt genoot,
F tfeur
|
||||
|
yo P. BURMAN S
Heur hulp Vverdoofde vuur weer fterker wilde ontvcmken, ?
En zetten 't flaeuwe licht weer nieuwe brandftof by,
Dan gaf Ronfard, als van 't Kastalisch bronnat droriken, Denvryen teugel aen zyn edle Poezy',
En holde voort, gelyk de helfche Zusters zwieren, Met zwepen in de hand'',, tot yders- fchrik en fchroom
De vaerzen vloeiden dan, langs't veldt van zyn papieren, Gelyk de golven van een' onweerflaenbren flroom,
En 't was niet dan gedicht wat hy beftond te fchryven :: Maer natwee dagen tyds, toen'tFebus, als weie'er,
Niet lustte met zyn hulp' den Dichter by te blyven, Verdween, ter kwader uur', die gloeijende yver ween.
De logge Ontvlieder van de kuifche Zanggodinnen. Begaf zicli vveder tot 4c onnutte bezigheen
Van 't lui onetkl volk, dat zich geen* roenl-kan winnen?, . En moeide zich met deaerde en. hare laegte alleen.
Als iemandt word gefterkt door Febus wonderkraehten, Gevoelt hy iet, dat hem het lichaem gansch ontroert.
Menzegt, datvelen, die, ten ipoor der dichtgedachten,
De hemeldrift weie'er bezielt heeft en vervoert,
'tGelaet
|
||||
|
I N T R E E R E D E N. p
*t Gelaet geftaeg van verw verfchoot aen alle kanten,
Dat ze, uit zichzelf verrukt, naer *t fcheen aen hun misbaer,
Vaek woelden, als de wufte en dartele Bachanten, Wen die ten. reije gaen met ongevlochten haer ;
Of als een priefter, die, door trommels en cimbaien, Op h feest van Cibele, door heilig vuur geraekt,
Staeg, prevlend binnens monds, uitzinnig om loopt dvvalen, En, die Godin ter eere, in woeften yver blaekt.
Gelyk een ficre leeuw, vergramt door >t dikwyls farren, Verfchriklyk bruit en loeit, en, onder 't grof gedruis,
Zyn lange manen fchud en opheft naer de ftarren, Zoo deed een Dichter ook, in zyne drift', al 't huis
Weergalmen van zyn ftemm1 ,• hy zong, naer zyn vermogen, Zyn vaerzen luidkeels op, met barsfe PindustaeP,
Trok fronsfen in't gelaet, zag donker uit zyne oogen, En baerde in zyn verftandt zyn dichtvverk meenigmaeL $
Nu krabde hy, van %yt', zich 't hoofdt, dan beet hy wedeir
Zyn korte nagels ftomp; 't gezieht ftond hem als vuur,
Hy trad, halfmymerend*, zyn kamer open neder,
En had op erne plaets geen oogwenk rust noch duur,
F i Macr
|
||||
|
y* P. BUR M A N S
Maer draeide zkh rondom; ftampeijende, als bezeter*
Van eenen wondren geeft', verbyftert op den grondt,
Uit deze teekens kon men eertyds zeker weten
Of iemands ziel door 't v.uur van Febus was gewondt.
Van zulk een zangdfifV werd Naugerius gedreven,
Die achtbre Raedsheer van yt Venetiaenfche hof,
Als zyn verheven geest, vol zwier en vier en leven,
Zyn kunstgedichten zong en yders ooren trof.
Men zegt, dat Tasfo, die met zyn Toskaenfche fnaren;
't Veriest Jeruzalem onwinbaer heeft gemaekt,
Ook toonde, als Febus geest was in zyn borst gevaren,.
Dat hem een vreemde drift de zinnen bad geraekt.
De r.aedt der artfen was-,: men moest den Lyder zenden
Naer Anticiren, en aldaer zyn malend hoofdt
Met nieskruidt zuiveren, en dus zyn kwael doen enden,-.
Maer dit kwakzalversrot, van reden zelf berooft,
Deed, door hun dwaes begrip, hem zyn verftandt verliezeni.
En aen het woeden flaen door 't gif dier artfeny'.
't Waer' beter zulk een' raedt voor plomp'aerts uit te kiczen,.
Men moest beproeven of de kracht dier kruidery,'
Dem
|
||||
|
INTREE RE D E N. jj
Den. Baviusfen niet van heilzaem nut zou wezen,
Of roeijen dus 't geflacht der Meviusfen uit,
Indien men *t nimmer kan herftellen of* genezen Door aller wyzen raedt, of door Peonisch kraidt.
Want de edle zangdrift, die de harten der Poe'ten, Zoo goddelyk ontroert en zooveel wondren baert,
Die hen den volke ontrukt, al 't aerdfche doet vergeten, En naer de flarren heft, is van een' andren aert.
*Gelyk de heefche gans 't gehoor verveelt met krasfen. Zoo ftreelt dezang der zwaen' elks hart en ziel en zin.
Een dwaze dichtlust doet de Beuzelzangers basfen, Maer heft hen niet van de aerde. Een h^lfche Twistgodin
Bezielt, ontydig, met haer rymelrazernye, • De kreuple Dichtertjes, wier-zang de Goon verftoortv
Hn dryft, ten prikkel van hun nare rymerye,, Hen met haerflangezweep' in't moddrigdwaelfpoorvoort.
-Geen ware Zanggodin komt hunne zielen drenken Met heilig bronnat van den groenen Helikon;
Zy zien Megeer aen hun flechts bittre teugen fchenken,
"Van't drabbig water uit de Stigifche onheilbronn'..
E 3 Met
|
||||
|
^4 R BURMA N S
Het mag ook uiramer aen het lage volk gelukken:
Den lauwerryken top des Zangbergs op tctrees,-
Geen onbedreven voet mag daer de bloemen drukken,- Die plaets is al te rein *voor ongewyde fchreen.
Het brave Dichterdom word door de Zanggodinnen, Met open denreft, in haer heiligdora genoodt,
En met onfterflyke eer', opdc eeuwiggroem-e tinnen Des hoogen Helikons, verlieertykt na hunn* dOodt.
Het is my laetst gelukt dk zonneklaer te aenfehouwen, In eenen zoeten dr<!>om' of zachte ftuimering'j
Of Hever, zoo ik recht myn meening zal ontvouwea, In een verrakking', die my onverwacht beving.
Juist als ik bezig- was met at de wondre krachten Der Godsdrift' van Apol aendachtig gae te flaen,
Beftraelde een godlyk licht myn fpelende gedachten, En deed my, onverhoeds, op 't dichtipoor ftill-c ftaen,
Ik tracht te vordren, maer 't oritbreekt my aen vermogen. Myn handt bezwykt, daer zy de eyterfiiareri drukt.
Myn vlotte ziel feheen gansch het loggelyf onttogen.
Hoe 't zy, ik was mfztW geheelen al ontrukt.
My
|
||||
|
INTREERE|E N. ||
My dacht, dat ik den grondt ben een my voelde, be veil,
ITerwyl ik, om my heen, een'hemelgeur vernam.
'k Voelde al die teekens my genoeg te kennen geven,
Dat eene Godheit my allenskens nader kwam.
Zooveel ik nit den glans en luifter van het wezen, Vol zuivre majesteit, lieftaligheit en vree,
Kon zien, en uit het licht der hemelfche oogen lezen, Was't een van 't Negentai, de Maegdt Kalliope.
Zy. was naer eisch getooit metgroene lauwerblaeren > En droeg van 't heilig vocht uit Kastalis rievier'
Een' ganfchen beker vol, Nadat zy nu myn haren Bekranst had met een' takk* geheiligden lauwrierY
En met Permesfus nat myn aengezicht gewasfchen, Sprak de achtbre Hemelmaegdt my aen, met de dezereen:
„ Apol, op wiens bevel al de Aoniden |>as{en, „ Zend, uit den zangereij', my van Pindus naer beneen,
,, Opdat ik u doe zien, wat vuur van edle. vinding' j, Der groote Dichtren geest door hemeldrift vervoert,
„ En wat krankzinnigheit, wat fpoorlooze onderwinding. , ,
„ Het lomp en plomp verftandt der Bavien&eroert:
Hoc
|
||||
|
$6 ?, BURMANS
„ Hoe 't brave Dichterdom word na zyn' doodt vcrheven,
„ En 't domme volk der wraek* van Febus moet voldoen.
„ Hy wil, dat ge, onder myn geleide, u zult begeven
„ Naer de edle Dichters, die in't heilig iauwergroen
„ Des hoogen Helikons zich eindeloos verlusten,
,, En de achtbre zielen^ die daer eeuwig, vry en bly>
„ Van bare werkfaemheit en nyvren arbeidt rusten,
„ In hare vreugd'ewyk', befchouwen van naby,
jj Dochhybegeert, datg^eerstdeonvruchtbrehelfche woudea
,, En woeftenyen, vol van nare afgryslykheen,
„ Waer al de onheilige Poeten zich onthoudea,
,, En zwerven na hunn' doodt, oplettend door zult treen,'
„ En zien in wat fpelonk die vuige geeften daiken .
Hier zwygt ze, als ze yllings my op't aeklig padt geleid,
En veiligt tegen 't gif der fcherpe doorneflruiken.
Wy volgen onzen weg, in nare duifterheit,
Dwars over fleilten, die ray fiddren doen en fchromen,
Tot dat we allengs, nadat die hindernis verdween,
By een fpelonk vol rouw en dootfche naerheit komen,
En door een duifter hoi vrymoedig neder treen,
Hier
|
||||
|
1NTREER EDEN.
Wier was een poel, wiens nat men voor *t vergetelwater . Van Lethe riemen zou, en voorts een zwarte ftroom,
Die, dik van flibb* en flym', met naer en droef gefchater, Staeg langzaem vloeide langs zyn' flykerigen zoom.
In dit onvruchtbaer veldt, wadr meenigte exters fpringen , En huppelen in 't foiidt, zingt nachtuil, kraei en gier
Hunn* eeuwigdroeven zang; het heesch en bevend zingea Der krekels kwetsfc'er Tt oor met pieperig getter.
De kikv.orsch kwakt'er ftaeg in modderige flooten. Dees ftreek word hooit verlicht door Titans fchoon gelaet,
Maer de alt-ydduiftre nacht en zyne vloekgenooten Bedekken all' den grondt met vael en zwart gewaedt.
Hier groent noch klimop noch geheiligde lauwrieren. Men ziet geen' wynftok hier, uit zuivre Iiefde en trou\v%
Den hoogen olm-, geen* olm den groenen wynftok fieren, En t'faem vereenigen, als waren 't man en vrouw.
De otinutte dolik eh de fchrale dravik bloeijen . .'. . En wasfen, "wildt'en woest, hier even dik in 't rondt,
Het ruigt der distelen en doornen, die hier groeijen,
Dekt met een, fcherpe korft* den altydt droogeh grondt.
G Hier
|
||||
|
«j$ mwl, mufmm m ai s i
Hier knaegt het Ezelsrot, te luiom voort te treden, !
Barnnetels van den grondt: geen grasftreelt hier'tgezicht*,
Men meent, dat dit gewest, vol van onzaligheden r TerJinkezyde van den voet des zangbergs ligt,.
Want op den rechtetop, ryst, uit de Iauwerdreven, D'c tempel van Apol, waerin der Dielitren fchaer,
Door 't licht dat hunnen geeft* door FebusJs gegeven^ - ft I Aenftaende dingen zingt met goddelyk gebaer.
De vuist van *t Negental bonst van deesfteile klippen* Gargilius geflaeht, dat, vreetnd van heldeneery •- -
Het Klarisch bergloof fchend, en met onreine lippen De Hoef bron nadren durft, vergramt ten afgrond necr-%.
Niet anders dan wanneer Jupyn, met blixemfchich.tent, Met woefte reuzenrot verdreefnaer Etnaes kolk...'
Hier weont wat Immer voor Apolloos glan$ moest zwichten-y, Trosboeven, zoetelaers en al zulk fehuim van volk «
Hier huist dat Midaskroost, 't geen van den roof moet leven>, En, o Laverna, itaeg uw outers mild bedeelt $
En, al&een hommely die, oproovery bedreven,
Den hqnig eereloOs van andre byen fteelt,
*3 Eeri
|
||||||
|
I N T R EBR ED E R 39
Een jammerlyk gedicht Hit honderden van leuren
Onkundig t'faemen zoekt, en flordig naeit aen eerr>
En anderen 't gewaedt durft van het iichaem icheuren, Totfierfel van zyn tiaekte en gansch mismaekte leen.
Maer myn Geleidfter bragt my dit gebroedt voor de oogen, > Daer *t, om zyne euveldaen, zyn' makkren tot een baek,
Als eertyds Marfias, het vel was afgetogen» En naer en jammerlyk hong aen een o«de liaek%
Terzyde, doch niet ver van dezen t zat een bende* Waervan het kerkerhol byna was opgehoopt^
Een woelziek volk, dat zich tot dwaze kunstjes wendde* En niet dan moeilyk flag van beuslary verkoopt, \
*t Geen echter Cherilus kan kittlen en vermaken: Een volk dat afgerecht op 't naemdicht maken is*.
En, in een letterkeer', met omflag van veel zaken, En letter dwang, een' naem bezwalktmet duifternisP* •
Of dat, als Sotades, de maet te rug doet treden, Waerdoor men, hoe men lees', den zelven zin ontmoet,
OFmeenig ftram gedicht van reglen t'faera kan fmedcn,
Die elk niet langer zyn dan anderhalve voet.
G i Hier
|
||||
|
6o P. B U R MANS' 1
Hier zaten zulken ook, die, in het famen lymen
Van Grieksch of Roomsth. gedicht, bet midden en het endt
Der lamme regelen wanfchikkelyk doen rymen, Gelyk zich 't klooftervolk verwaend had aengewend:
Ook zy, die hunnen tydt gansch vruchteloos verfpillen Aen 't maken van een ftram en duifter tydtgedicht,
En met veel moeite en zweet gedichten maken willen, Wier weerkiank naer de ftem der Echo zy gerichtf.
Of vaerzen dichten, die twee talen t'faem vereenen,, Waerin men de eene fpraek door de andre laf befmet,
Een'eigenDuitfchen naem poogtvan'tHebreeuwsch te ontleenen^ En vaek op maet noeh klank der lettergrepen let-
Myn Zanggodin beveelt dit volk het vee te voeden, Dat, traeg en langgeoord, hier knript in 't heilloos dal'j,
Zy doet dees Beuzelaers de domme zwynen hoeden,. Waer, kruipende in het ftof, met winderig gefchal.,;
Op liooi en flop pels aest het rot der Straetpoeten, Die aen der zeugen trog ook 't lyf met eikels voen.
Be derde foort, gewoon elks feilen uit te meten, En met haer lasterpenn' op yders lof te woen ,
£ ■ Met:
|
||||
|
TNTREERED EN. 6*1
Met opgefperden muil' de helden aen te randen
In hun gelauwerd graf, en, 't Hemelhoften hoon*",
De deug<k te folteren, met ongewyde handen, En meenig' fnooden fchicht te fchieten naer de Goon,
Moet hier, in hondsgedaente, een' yzren deur bewaken, Doch laet niet na, met dol en /chandelykgeluidf,
Haer vuiie lastergal, haer.fchendtael uit te braken j Ja ipoog zelfs haer venyn op myn Geleidfter int.
Maer myn Godin doef ftraks die wrevle en fnoo gedrochtetfc *\ In, keetens klinken, waerze op knagen, driest en dol,<
In voorts dat boos gebroedt, vol eerelooze tochten-, Voor eeuwig fluiten in eens diepverborgen hoi.
Hierop komt ons een hoop verhongerde Poe'ten, Die om der ryken disch, die grage magen voed:,
Staeg loopen fnuffelen en hunkren naer wat eten, Verarmt en ongedaen, eerbiedig te gemoet,
Bees oefTnen, om de kost, hun kreupel kunstvermogeny En zingen om de flemp, of rymelen voor geldt.
£en van dees bende trad ons hongrig onder de oogen,- -
, En bedelde om wat broods; zynmond, hier opgeftelt^-
G 3 KlarjtE:
|
||||
|
fit P. B U R MANS
Klapte aenftonds vaers by vaers, uitzinnig door elkanderen,
Maer myn Geleidfter, wars van zulke beedlary,
Doet ftraks den rymer in een zwarte raef veranderen, En doemt hem voorts, ten loon' dier basterdpoezy',
Dat hy geftolen fpys met klaeuw' en bek moet zoeken, Waer kreng of ftinkend aes verworpen ligt op 't veldt*
Ten laetfte ontmoetten Ons» in deze duiftre hoeken, De Dichters irt Wier zang Priaep zyn' wellust ftelt,
De onkuifche Dichters, die het ichandelyk boeleeren Van Venus, onbefchaeftitj verbreiden in hun dicht,
En met bordeelgezang de kui&he Deugdt braveren. De ftoutfte uit dezen hoop, die, met een geil gezicht
En dartle tong% naer myn Geleimaegdt was getogen, Werd in een hop misvormt, en (loop met loomen tredt
Naer zyn onzalig hoi, waerhy, in't rond gevlogen. Met zyn onreinigheit zkh en zyn' zwerm befmet.
Opdat nogthans door 't gif dier ergerlyke ftreken Ons't brein niet word7 beroert, en't hart van fchrikk' riiet flae,
Zyn we eindlyk , met reel fpoeds, ditnaergewestontweken, i
M^n Leidsmaegdt ging vooruit, ik trad haer voetlpoor na.
Des
|
||||
|
I N T R E ERED E. N. 6 J
Bus wendden we onze fchreen, tec rechtehand*, naer bovenx
En kwamen in een fchoon en zielbekoorend oordt*
Wacr 't westewiadje blies en fpeelde door de hoven, Vol lieiflyk bloemgewas, 't geen oog en hart bekoort.. .
'£ Gelukkig aerdryk fchonk, by deeze fchoone kleuren* Gns nardus, kasfle en akarithus uit zyn' fchoot'j / . I
Amomum en kaneel vereerden ons hnn genren % Terwyl der boomen fchors ons mirrhe en balfem bood *
Eufrofine, de xoem van Venus kamenieren> ':: -.' A 1 Pl'ukt onder 't fehomiend. loof,. iwaerin "t gevogelt fpeelf,
Hier rozen,. groene mirt en nieuwe violieren,. / Terwyl de nachtegael mtt zingen de ooren ftreclt. .
Wy konnen hier *t geruisch< der hoefbrongolfjes hooren*: . i Hier zwom de witte zwaen by eene heldre bron „.
Dus treen wy voort door paen, wien'tfchoon was aengeboren| Langs velden, wier fieraedtmyn hart en zinnen won,
Totdat myn Leidsmaegdt my, die hare vlugge fchredea 1 Eerbiedig gade floeg, langs eene fteile baeny '■' "-'■
©en hemelhoogen top van Pindus op deed treden, 1
En op't verhevenfte. oordt van zynen fchedel ftaen m.l
Hiefc
|
||||
|
*4 P. B U R M AN S
Bier gaet het Negental ten reij' met vluggc voeten,
En Febus zelf voortiit, infchaeW van 't lauwergroen,
Zy fcheppen rein vermaek in hunnen lust te boeten, Aen h zoet der weelde van een eeuwig meifaizoen,
Of pryzen met gezang Jupyn en de Aertsgodesfen, En 'tOppergodendom, dat 's weerelds woestheit toomt.
Hier zit Homeer en geeft den-ouden Dichtren lesfen, Ea drenkt hen met het nat, dat uit de Hoef bron ftroomt,
De Askrefche Zanggodin, die meMrerheven toorien 't Geflacht der Goden roemt, zit aen zyn rechcchand',
Haer volgt de Andynfche Zwaen, verfiertmetglorykroonen, En Flakkus, de eer en roem van 't fchoon Patavisch landt,
Die 't kroost der Hemelgoon, ondanks het woen der baren, Met eene Griekfche kie!% naer Fafis heeft geleid*
De Venuzynfche lier, wiens goddelyke fnaren Zelf door Melpomene naer eisch zyn toebereid,
Klinkt hier zoo lieffelyk, zoo kunftig en verheven, Als die vanPindaras, hoe fchaers" van wedergae.
Hier blyft Korinnaes naem door Nazoos kunst in 't leven. Hier zingt Katul zyn lieve en fchoone L-esbia- . .
'.■'■"* Mea
|
|||
|
I N T R E E R E D E N. <%
Men ziet hier 't Negentai Tibullus kunst verhoogen,
Wiens nette zuiverheit hem hier een woonplaets geefc
Dicht by Propertius, dien *t fchittrend vuur uit de oogen Der fchoone Cinthia het eerst betoovert heeft.
De aloude.Dkhters, die, om hun verheven geeften, Apol den volke onttrok, en plaetfte aen Pindus tinn',
Gaen hier verheugt ten reije op eindelooze feeften, En leven in dees ftreek' alle eeuwen uit en in.
Den Jonger1 geeften word dees eerplaets niet onthouden. Thalia huisvest ook de laeter Dichters hier,
Die, beekjes leidende uit den zuivren ftroom' der Ouden, Een* eindeloozen roem verdienden door hun Iier.
Hier blinken zy, wier kunst voorheen in Batoos dalen Hunn' naem onfterfflyk maekte en overal geacht,
Als heldre ftarren, die aen *s hemels transien pralen. Der Douzaes edel en doorluchtig nageflacht
Is dubbelwaerd gekeurt hier eindeloos te leven. De Groot mogt lang dees' weg naer't rykderftarrentreen.
Sekundus doet hier nog zyn malfche kusjes kleven,-
Alsof zyn Julia hem reis op reis verfcheen.
H Rut-
|
|||||
|
"
|
|||||
|
6& . P. B U R M A N S
Rutgerfius geniet hier 't leven na zyn fterven.
De Heinfiusfen treen hier vrolyk handt aen hand*;
En Baudius vermaekt de Muzen meenigwerven , *t Zy hy Iamben dicht, of zyne fharen fpant,
En boeit aen zyn gezang de driemaeldrie Godesfen. De groote Vosfius, wiens wyze pen weleer
De Dichtkunst heeft gevoed met kunstgeleerde lesfen, Geniet hier't by zyn van zyn' vriend Barleiis weer.
Zy beide zyn nog blyr wat rampen hen verftoorden, Wat lastergal de nyt heeft op hen uitgebraekt,
Dat hunne vlyt de School aen rs Amftels trotfche boordens Zoo lofflyk heeft gefticht, zoo wydberoemt gemaekt,,
Van Vondek Zanggodin, aen hunne zy gezeten, Vlecht groene kransfen van Batavifchen lauwrier*,
De Dichtheldin vanHooft, het hoofdt der puikpoeten >t Streelt mede tot hunne eer.de Nederduitfche lief,
Hier aen volgt Francius, die 't eerst door wyze vondert Latynfche poezy bragt in zyn Vaderftat.
Hoogftraten is hier weer op rt allernaeuwrV verbonden>
Aen zyn' Broekhuizen, die zyn hart en ziel bezat>
En
|
||||
|
INTREEREDEN. 6>
En fchept, gefcheiden van de domme flervelingen,
Vermaek in 't zoet genot der aengenaemfte rust',
Gelukkigen> dien 't ooit gebeuren mag te dringen In dit volzaiigoordt, en, naer uw' wensch en lust%
In *t groene lauwerbosch op Helikon te wonen! Gelukkigen, wien de Eer een* gloryryken naem,
En dees verblyfplaets fchonk, waer ge, als Apolloos zonen, Op 't hoogfte van Parnas geplaetst word door de Faem!
Leeft, leeft hier eeuwig! vlecht, van groene klimopblaren, Een' frisfchen eerkrans, die uwe edle kruinen fier'!
U kroon' nooit dorrend veil, dat uw gewyde haren Hier eeuwig groenen van geheiligden lauwrier'.
Tetwyl myn yver dus den wakkeren Poe'ten, In hun gerust verblyf, toont, met eerbiedigheit,
Wat achting voor hun kunfV myn' boezem heeft bezeten> En Kallioop my door het heilig woudt geleid,
Word onverwacht myn geest van killen fchrikk' bevangen>
Door^t vreemd verfchynfel,'t geen zich yllings t'mywaerds fpoed.
Een fchim, hier pas vergood, wecrhield myn fnelle gangen,
En baerde opnieuw ontzag in myn ontfteld gemoedt.
H i Myns
|
||||
|
61 .P, BURMANS
Myns Vaders Broeder ftond hier levend voor myne oogen,
Doch grooter dan voorheen, en gansch en al ontdaen
Van 't aerdfche en fterrTelyke, en van een kleedt omtogen, In witheit juist gelyk een hagelblanke zwaen',
En 't woen van klaeuw' en tand5 der bitfche nyd' ontheven. Zooras de fchrik, die eerst myn kloppend hart beving,.
Myn' huiverigen leen een weinig hadbegeven, Sprak de Achtbre dus tot zyn' geliefden Voedfterling:
„ Nu-'t u gebeuren mag, zoo leen uw leerzieke ooren „ Aen myne reen, en prent ze eerbiedig in uw zieh
„ o PETRUS, wiens vernuft is uitmyn* geeiV geborerr, „ o Erfgenaem myns naems! ochof het ook geviel*
„ Dat uw verkregen roem myn glory evenaerdef „ Een onvergangbare eer, der Wyzen wensch en hoop,
„ Een woonplaets hier omhoog is van onfchatbre waerde, „ En niet dan voor veel zweets en groote vlyt te koop%
„ Apol ontfluit den weg naer zyn' verheven tempel „ Allien den naerftigen en wakkren heldendromm',
,., En zweept, in edlen toorn*, de luiaerts van den drempel „ Van zyn gewyde kerk' en achtbaer heiligdom. |
||||
|
IN.TREEREDE N. 69
,, Op, op des, zoo 't u lust naer eindlooze eer te dingen, < •
„ Den Pindus op te treen met onvermoeide vlyt',
,, En door verdienften in 't Koriciesch woudt te dringen! „ Zyt gy belust met my, na uwen ievenstydt,
„ In een' gelyken rang' dees' heuvel te betreden, „ En wilt ge op Helikon, in ongeftoorde vreugd',
j, De zyde van uw* Oom in eeuwigheit bekleeden, „ Zoo volg my na, entree, op'voorgang van deDeugd',
yi Op 't padt waerop wy u de voeten leerden zetten. „ Maek, PETRUS, maeku zelf' der Zanggodinnen vriendt,
„ Befcherm haer' lof, terwyl gy, naer de ftrenge wetten . „ De heiligdommen van het Negental bedient.
„ Maek dat u\v vlyt, opdat ze u dus geluk bereide, „ Den roem van 't Amfteilandsch Liceiim trouw bewaek',
„ En dat de Faem der ScnooP, ftacg, onder uw geleide, ,, In uwe Vaderftat nog hooger opgang maek'.
Zoo fprak hy: 'k wtl hierop, in aendagt' opgetogen, Myn armen ftrenglen om zynr hals en fchouders heen,
Maar ftraks verdwynt de Schim, myn Meefter, uit myne oogen,
Helaes! in 't midden van»zyn goddelyke reen.
. H 3 Waer
|
||||
|
7o P. B U R M A N S
„ Waer vlugt gy ? [roep ik uit ] wat doet u heneti ftreven
„ Myn Oom ? waerom misleidt gy my door vriendenfchyn ?
„ Verlaet ge uw' leerling dus? och! waert gy hier gebleven! „ Vertoef, of koom hier vaek! gy zult myn Febus zyn,
„ 'kZal uw1 geeerden naem in myne ziel bewaren. 'kVerneem, terwyl ik fpreek, en omzie naer myn'Oom,
Een kille fiddering, een trilling in myne aeren. Myn lichaem beeft, en 'k fchiet, verkieumt uit mynen droom,
|
|||||
|
De
|
|||||
|
INTREEREDEN: fi
DE vaerzen afgezongen en de hitte der poetifche
drift' verkoelt zynde, gevoel ik, dat ik tot myzelf en myne voorige gefteltenis wederkeer; wes- halve begeef ik my nu tot het geen de plechtigheit van dezen dag van my afeischt, en wend my tot hen, dewelken myn plicht en eerbiedt en zelf deze uur niet toelaten zonder aenfpraek' voorby te gaen. Doch op dat ik dit opregtlyk en uit een ongeveinst harte ver- richt, zal ik my van onbedwongen en matenlooze woorden bedienen, dewyl aen dec Poeten verzierde en , gelyk men meent, met *vele valschheden om- zwachtelde tael' doorgaens geen of ten minften wei- nig geloof gegeven word. Tot u derhalven, Weledele en Grootachtbare Hee-
T€n Burgermeefters dezer Stat Amfteldam, en Ver- zorgers dezer doorluehtige Schoole, keert zich my- ne reden vanzelfs. Ik erken met dankbaerheit, dat ik uwer genegenheit alleen verfchuldigt ben , dat het my heeft mogen gebeuren, my, ten laetfte, weder in myn dierbaer Vaderlandt terneder te zetten. Gylieden hebt my niet alleen aen myne vrienden en verwanten in dezegroote en aenzienlyke Stat, myne ge-
|
||||
|
ft P. B U R M A N S
geboortcplaets', weder gegeven, maer my ook een
ampt opgedragen, waeriti ik meteer'en kiifter, onder
her oog van zooveele menfchen , *die oefFeningen,
aen welken ik van myne eerfte jeugd af al myn vlyt
en naerftigheit heb te kost gelegt, kan leeraren en
voortzetten. Gelyk ik deze bediening , zooras my
dezelve door trw ganfbig oordeel over myne kundig-
beic en bedrevenheit in de goede letteren aengebo-
den en opgelegt was, vaerdig en met lufF op my
heb genomen , zoo ^al ik die ook vervolgens met al
myn vermogen zoodinig trachten te bekleeden, dat
gy nooit in uwe verwachting ten mynen opzichte be-
drogen zult zyn of ik berouw myner keuze hebben
zal. Uit Franekers Hooge Schoole, die altoos de
voortrefFelyke voedfter van geleerde mannen geweest
is, en van welke ik altydt tot myn' roem zeggen
zal, dat haer dienst het voorwerp der eerfte zorgen
van myne jeugd geweest is, beroepen naer uw
Atheneum , insgelyks van zyne eerfte oprechtinge
af vermaerdt door den doorluchtigen naem van uit-
jnuntende Letterhelden, zal ik inzonderheit daerop
trachten toe te leggen, dat ik den luifter en roem
van
|
||||
|
INTREEREDEN. 71
van die Liceum nook laet vervallen of eenigzins
verminderen , maer dat ik de bloem van myn le- ven alleen coewy aen de bevordering van deszelfs nut en glory. Bewust van uwe grootmoedigheit, ben ik venzekert, dat gy my waerdig achten zult, dit myn voornemen , door uwe gunftige befcher- ming te onderfchragen , en my meer en rneer door uwe edelmoedige mtldheit te ontvonken en aen te fporen, als die genoegfaem overtuigt zyt, dat het u nooit aen Maroos zal ontbreken , zoo lang'er Mecenasfen gevonden worden, en dat gy het welzyn en den roem uwer Stat nooit beter bevorderen kunt, dan wanneer gy de Hoogleeraers der fraeije lette- ren gedurig blyft aenmoedigen , opdat zy zich be- vlytigen tot het bekwaem maken van uwe jeugd, die ten dienfte van het gemeenebest, aen hun onderwys toevertrouwt word, teneinde zy, die in deze School' de kundigheit der loilykfte wetenfehappen door les- fen verkregen hebben en door voorbeelden in de deugd' bevestigt zyn, vervolgens te voorfchyn mo- gen komen , als bedreven Regeerders van uwe Srat en Vaderlandt, bekwaem ora den luifter en roem I van
|
||||
|
74 *£ BURMAN S
van het gemeenebest te^befchermen en inzonderKeit om,
dat on waerdeerbaer heiligdom, dat pandt der vryheit # dat van den heme! gedaelt is, te bewaren en te ber hoeden, en om het ondraegelyke en trotfche juk van ilavernye: van der burgeren en des volks halzen voorzigtiglyk af te keeren. Ik zal inmiddels Door- luchtige Heeren, niet nalaten, den Hemel gedu- rig te bidden en te fmeeken, dat het hem behage, Uw Weledele Gr. Achtb., zoouitmuntendebeftierders van deze Sta$ en ons gemeenebest > zoo goedgun- ftige befchermers van onze Zanggodinnen en aen* kweekers van goede kunften, nog langen . tydt in voorfpoedt. en welftandt ten gemeenen nutte in het leven te bewarqn,, en niet dan fpadq> door hoogen ouderdorn afgemat en onder-den last der zware zor- gen, dien gy torst, bezwykende, in hetgezelfchap der gelukzalige Hemellingen over te voeren~... Gyliedenook, zeerberoemdeHoogleeraersf hoe*
danig de wetenfchap of geleertheit zyn moge*waer* door gy u eenen gloryryken naem hebt Verworven, met welken ik door den bandt van het zelfde genootfchap vaa vriendfchap of van broederlykbloedtverbondea ben, en 1 wier
|
||||
|
INTREEREDEN. 75
wier'byzondere gaven en verdienften ik met behoorly-
ken eerbiedt acht, ontfangt my, als tot u\v gezelfchap gefchikt of reeds naeuwmetu ver-eenigt, met het zelfde goede hart , waermede ik tot u nader. Het is te doen om het gemeene belang van Ietteren en geleert- heit, en gelyk het yveraren in het zelfde werk en amptgenoten betaemt, het zelve met gemeene krach- ten en tTaemgevoegden arbeidt voor te ftaen, zoo als een zelfde liefde de Bevalligheden en Zanggodin^- nen te famen voegt en vereenigt, aldus is 00k niets bekwamer, om de grenzen van onze Doorluchtige Schoole uit te breiden, om het nut en den luifter der geleerde oefFeningen voort te planten , en ons een gerust en vermaeklyk leven te bezorgen , dan dat wy, zonder eenigen wrok, verwydering ofgeveinst- heit in onze harten te voeden of te koefteren , het ampt waememen, 't geen yder van Ons toebetrouwt is. Doch gelyk ik ten voile overtuigt ben, dat deze gebreken verre zyn van een iegelyk van u, zoo beloof en voorfpel ik my 00k niets van u, dan 't geen roem- waerdig en edelmoedig is, en ik zal alle myne krach- ten infpannen, om de eenigheit en vriendfchap, die I z het
|
||||
|
1*
|
|||||||
|
P. BUR M A N S
|
|||||||
|
het my heeft mogen gebeuren , nret heden of giste-
ren, maer federt langen tydt met u op te rechten , vervolgens door onderhouding van gemeenzamen omgang en gedurige blyken van trouw' en oprecht- heit, geheel en ongefchonden te bewaren; en ik hou my verzekert , dat het zelfde voornemen ook by nlieden is. Doch zeer beroemde Jakobus Philippus D'orville,
wiens plaets in deze Doorluchtige Schoole ik , door bet belluit der vergaderinge van de Weledele Gr: Achtb. Heeren Burgermeefteren en Verzorgeren, waer- dig gekeurt ben te vervullen, het geen ik my tot geen geringe eer reken , u nader en niet in rt voor- bygaen aen te fpreken, gebiedt de natunr van myn ampt, en vordert vanzelfs van my de achting, dieik uwer ongemeene en by weinigen te vinden geleertheit toedraeg. Zoo de Hemel my leven en krachten ver- leent, zal ik met alien yver en vly t trachten u> diede lamp uwer bediening', door u uit eigen beweging' nedergezet, thans aen my overreikt, met gelyke fchreden, zoo niet van geleertheit > ten minflen van aaerftigheit te volgen , en uw voetfpoor te houden;, . . . . op- |
|||||||
|
IN'TREEREDEN. f?
<©pdat deze Doorluchtige School den luifter, dien
gy, een waer herfteller der fraeije letteren en Zang- godinnen, in haer hebt doen herleven, onder my, uvven opvolger, niet zie verminderen of gy geen re- den hebben moogt, u deswegen te beklagen. Ik fmeek inmiddels den goedertieren Hemel uit den grond' van myn hart, dat hy u, in deze geleerde ledigheit, veele jaren een gelukkig leven, volmaek- ten welftandt en onophoudelyke zegeningen verleene. Hy rekke uwen leeftydc mi algemeenen nutte der Zanggodinnen, opdat gy, nu ontlast van de zor- gen eener openbare bedieninge, u moogt overgeven tot het uitwerken der ftukken van geleertheit en^t voortbrengen der letterfchatten, die gy door geleer- de reizen nit vele gewesten verzamelt hebt, om de- zelven der knndige weereld' mede te deelen, Eindelyk wend ik my tot u, o bloem van Am-
ftels leergierige jonglingfehapp', en geef my met lust' over tot uwen dienst en geleide. Ochof ik ge- noegzame krachten van weifprekendheit bezat, om u in het openbaer en in het byzonder die liefde tot de fraeije letters in te boezemen, dewelkeu, zonder I 3. eenige
|
||||
|
7* P, BURMANS
cenigc tusfchenpoozing' of verflaeuwing', deaengena-
me lusthoven der Zanggodinnen met my mogt' doen doorwandelen ! Ochof gy door uwe naerfrigheit, arbeidt en vlyt toonen mogt , dat gy alle de overigc gaven, waermede of de gunftige Fortuin, ofeenge- lukkige geboorte , of de luifter van uw geflacht u overvloedig befchonken heefr, als niets en ydele na- men agt, tenzy uw hart met fchatten van geleertheit verrykt worde, die u tot nutte burgers en Regeer* ders voor Staet en Kerke maken en uit de oniiitput- bare bronnen der wysheit de voordeeligfte en teffens noodzakelykfte hulpmiddelen verfchafFen kunnen, om aw leven en gedrag voorzichtiglyk aen te leggen! Dit zy derhalven uwe zorg, doetuwbest, dat wy eene gelukkige eeuw beleven mogen , behartigt het <toekomende heil van Staet' en Kerke, terwyl'er zich gunftige gelegenheit toe opdoet,* zorgt voor uw ei* gen welzyn , en tracht langs den weg van deugd' en geleertheit uzelven boven het gemeen te verhefFen «n der eeuwigheit toe te wyen. Niets heb ik meer hier by te voegen, dan den
onflerfFelyken Opperheer en BefUerder der menfche- lyke
|
||||
|
INTREERE t> E N. 79
lyke zaken, met de zuiverfte en oprechtfte gebeden,
eerbiedig te fmeeken, dat hy ons Vaderlandt akoos in zyne befcherming' gelieve te nernen, en het zel- ve te bewaren en te behoeden voor. alle 't zy open- bare 't zy heimelyke vyanden en dwingelanden, die het geluk van Nederlandt zouden mogen beloeren, en onze wettige Overheden en Vaders des Vaderlands door zynegodlyke almagt te beveiligen: Ik wensch oprechtlyk , dat hy ons de allerheiligfte panden van Godsdienst en Vryheit onbefmet en ongefchon- den beware, en eindelyk geve, dat de late nakome- lingfchap lange jaren zien moge, dat de oeffeningen der letteren en loflyke wetenfchappen, en aldusook deze onze Doorluchtige School,, de tempelderWys« heit, bloeijen en het hoofdt omhooghefTen. |
|||||
|
r e r
|
|||||
|
TER INWYDINGE
VAN DEN WELEDELENVHOOGGELEERDEN HEERE
MR. PIETERBURMAN,
Tot Hoogleeraar in de Doorluchtige Schools
van \A MSTERD AM |
||||||
|
Oofluchte Letterheld, die in uw* Lentejaren,
Met zoo veel yver tragt den roem eens te evenaren
Der Mannen, die uw Stam en wydvermaard Geflacht,
Ten nutt' van NeerlandsKerke en School heeftvoortgebracht^
oBUR MA N, Lieveling der luiiffche Zanggodinnen,
Gy die U om -uw deugd en wetenfchap ziet minnen
Van alien, in wier borft een zucht tot lettren blaalu;
Gun dat myn Zangeres, die nooit haar* plicht verzaakt,
U, onder 't Feeftmuzyk van Febus echte Zoonen,
Al is't op laager trant, iiaar achting mag betoonen,*
Dog zoo uw kundig oog hier iet misftallig vindt,
Laat dan de zuiv're band.der vrindfchap, die ons brack,
Het zwakke van myn Kunft goedgunftiglyk bedekken,
|in my, terwyl ik zing,, tot fteun en moed verftrekken!
- '-1 Roem- |
||||||
|
Roemruchtig Amfterdam, o fiere Koopvorftiftf
Zoo hoog in top gebeurt uit zulk een laag begin, * Dat gy uvv kruin verheft ver boven all' uw Buuren, Uw welyaart neemt noit einde, uw bloey zal eeuwen duuren, Zoo lang gy *t groot geluk, door 's Hemels gunft geniet, Dat uw Grootaclub're Raad de Wysheit hulde biedt, i:;. 7 En Wetenichap en Kunst befchermt met wakk're handen y Voor hun, wier dolle drift die Godheen aan durft randen. Dus weet de Naneeffchap het aan dien yver dank,- Dat ons Doorluchte School, vereeuwigt door den klank Van Vondels Duitfche lier, thans bloeit in laater tyden,- Al wilde Leidens wrok ons deezen fchat benyden, Toen, ruim een eeuw geleen, Stads wyze Magiftraat, De ftichting van dees School befloot in hunnen Raad. :.,' Gy Vad'ren van de Stad, die 't fpoor der oude Helden
Zoo moedig volgen durft, wie moet uw' lof niet melden* Wie vindt zich niet geperft tot ware dankbaerheit, Voor mve trouwe zorg, die altoos is bereit, Ten beu? der Burgery, der hooge Schoole en Kunften, Minerve's Priefterfchap te zeeg'nen met uw gunften ,- Dat Flakkus Roomfche Lier vry booge op haar' Meceen, .. De kimft vind'er aan 't Y ten minften drie voor-een'! Koom, braave Jong'lingfchap, der Muzen Voedfterlingen!
Wil thans den ed'len lof der Burgerheeren zingen$
tlA K 'tis
|
|||||
|
.....___!
|
|||||
|
?t Is door him wyze keur , wat dank is die niet tyaard *
Dat Bur man aati het Y 't Hoogleeraarfchap aanvaart,.
En zynen luft betuigt ('s Mans woorden zyn uw Borgenjt
Om 't heil van Amftels School met yver te bezorgen ;
Gy krygt in hem alleen een' onwaardeerb'ren fchat
Van Wysheit, tot uw nut en roem van onze Stad„
o Wydberoemde School! hoeheerlyk zult gy bloeien^
Hoe zat de blyde hoop van uwe Minnaars groeien I
Nu Burman, van Minerve en Febus te£r bemint> ,
Zich onder het getal van aw' Bczorgets vindt,.
En met vereende magt en 't zaamgcvoegde krachten>
De welvaart van uw* ftaat als eigen wil betraehten.
% 'Lie reets de bloem der Jeugd, den Zangberg toegewydt,.
Gelokt. door Burmans naam, van alien kant om ftryt,
Gelyk een dikke zwerm van noefte Honigbyen* ,: ,
Neetdalen op het zoet der Letterlekkernyen,
Die zyne wyze mond uitademt dag aan dag j
Als hy te voorfchyn brengt *t geen lang verborgen lag,
Vooreenminfcherpzkndoog,inRoomfcheenGriekfcheBoekenj,
Tot een verwondering van duizent Letterkloeken,
En door zyn fyn verftant en oordeel fleets geleidt,
Een nieuwen* glans op 't werk der oude Schryvers fpreit j .
Of ons de ziel verrukt en luifterziek doet hangcn,
Aan d'ed'len zwier en toon van zyne Roomfche xangcn,
Als
|
||||
|
Als zyn bedreven hand, bezielt door Hemelvier,
De zuivre fnaaren ftreelt van zyne yvoore Lier.
Dan vlugt dc lafFe ftoet der vuige Baftaardye,
Voor d'onweerftaanb're kracht van zyne Poezyc;
Dan daalt Apollo neer en fchenkt dicn waarden Zoon,
Ten blyk van zyne gunst* de fiere lauwerkroon.
o Zangryk Negental! wat heil is u befchooren!
Nu gy aan d'Amftelftroom zult bloeien als te vooren,
Toen u D'Orvilles hand befchermde vol van moed,
En Febus Heiligdom herflelde op d'ouden voet;
Gy hebt geen mind're hulp van Bur man thans te wachtea,
Gy zyt zyn hartelust, gy leeft in zyn* gedachten,
Die u net minft' misdoet treft d'appel van zyn oog >
Hy waakt voor u op aard', gelyk Apoll* omhoog .
Koomt,Dochters van Jupyn, wilt Peneus vliet verlaaten ,
De vreugt zweeft te Amfterdam langs Burregwal en Straaten;
Daalt neer, o Zufteren, en zeegent dezen dag»
En Burmans wellekomft, met eenen lieven lach!
Daar koomt hy in een' drom van blyde Stedelingen,
Die hem al juichende van alien kant omringen*
En fteigt den dorpel op van 't overoud Gefticht,
Sint Agnes toegewydt, eer nog't aanbidd'lyk Licht
Der Waarheit, 't blint gezicht der Oudren verklaardej
Thans in befchaafder eeuw met meerder nut en waarde,
K 2 Ten
|
||||
|
Ten befte van de Jeugd, door Overheden gunft,
Geheiligt aan den dienft der Wetenfchap en Kunftv Hier was't dat Voflms, noit zonder lof te meiden, ; Met Baarle en Francius en anii're Letterhelden,
De vruchten van bun geeften lang vergaarden fchat Van Wysheit, aan de bloem der Jeugd van onze Stad, In zoo een mime maat, met zoo veel yver fchonken, Dat hun Welfpreekentheit de harten deet ontvonken, In luft tot onderzoek en wakk're naarftigheit,. •Als 't rechte fpoor en pad dat naar de Wysheit leidt. i Dien zelven weg zal u myn BurMans mont thans wyzen,
o Lettergraage Jeugd! en uw begeerte fpyzen Met merg van Wetenfchap, Geleertheit en Verflant; Hy zal u, zoo 't u luft, met een bedreven hand, Geleiden op den Berg daar Febus Zuft'ren woonen, En 't hooft der waakzaamheit met eeuw'ge lauw'ren kroonen- Koom wakker op de been, geef dan zyn' raad gehoor En volg zyn ftappen na, zoo hebt ge 't rechte fpoor f Zoo zultge naderhand met ukgezogte klanken , Voor uwe vordering uw Leeraers vlyt bedanken t En wenfchen met myn Nimf, dat Burmans naam en Stani, Gezeegent blyve en groey' tot heil van Amfterdam! JAN BALDE Junior.
|
||||
|
A £ N ■• ,'•."•' '
|
|||||||||||||
|
■.
|
|||||||||||||
|
i •
|
|||||||||||||
|
DEN HOOGGELEERDEN HEERE
|
|||||||||||||
|
PIETER BURMAN.
|
|||||||||||||
|
G
|
|||||||||||||
|
y fchynt dan, als een morgcnzon,
|
|||||||||||||
|
Aen d'Amftel, van den Helicon
Gedaelt, ora ieder te verlichten, . En aen uw' glanffen te verplichten De keur der ed'le jonglingfchap,
Geftegen op den hogen trap
Der fchole, om wysheit na te fporen, En Pallas helden aen te horen, Hartftrelende Orfeus! nog eerlang
Met uw betoverend gezang
Gereet den loop der VriefTche ftromen,,
Gelyk weleer den Ryn, te tomen:
K 5 Of
|
|||||||||||||
|
Of, als Arion, op uw' lier
Te wekken van het zoute wier
Dolfynen, om u te onderfchragen , En uit de zee aan lant te dragen x Toen de Acidalifche Godin
U blaken deed van ted're min,
En op Secundus trant Het fpelen, Ofliefelyk als Nazo kwelen. Gy volgt D'Orville dan op 't fpoor,
En vult zyn plaats in Patlas koor,
Dien naau de kunft werd afgekeken In 't helen van de taelgebreken, Wanneer zyne onvermoeide pen
Door Griekfche of Roomfche velden renr,
En de ouden tart met zyn gedichten, En met Latynfchen ftyl kon ftichten, Toen nog zyn gladgevylde tong
Wat ooren had tot eerbiet dwong,
En taelorakels fprak, die leken Den Vader van het Roomfch welfpreken. Gelukkig zytge, o Wereltftat!
Kent gy dien onwaardeerb'ren fchaty
In uwen ryken fchoot geborgen, Om, zonderkoften, zonder zorgen,
J Uw
v - -
|
|||||
|
. .
|
|||||
|
Uw dierfte paden, Wet bewaeft,
Te huis, en aen uw* eigen haert Uit Pallas heiligdom te lichten, Waer voor het out Atheeti moet zwichten* Uw' huizen aen de lucht gebouwt, Van vreemden met ontzach befchouwt, Uw' marmer raethuis, 't achtfte wonder, Van daer de zon gaet op en onder, Uw' vorilen van uw ryke beurs, En zoo veel fchatten, zoo veel keurs, En duizent dingen, nooit te melden, Zyn mitt, dan zoo veel Letterhelden, Die eeuwig leven by de faem, En verder dragen uwen naem , Als uwe kielen met kompaflfen Bevaren 's werelts wydtfte plafTen* Geluk, beroemde Letterhelt, Die zoo veel wyze Vaders telt En Broers, die fcholen kunnen fchragen,. En gloriryke tabbaerts dragen, Met uwe keuze, en hemelfch Dicht,
Waar doorge een nieuwen zangberg fticht Aen de Amftelftroom, en op papierea Vertoont de nooitgedwonge zwierea |
||||
|
(>(9(Pl
|
||||||||||||||||
|
Van uwen Meefter in de kunft,
Zoo ryk in vinding, en in guufl:
By Febus en de Zanggodinnen, Den Vader van het kunftig minnen. Men noeme u dan, met recht, aen 't Y,
Den Pcins der Roomfche poezy.
* f * ' f
ADRIAEN van WENA,
|
||||||||||||||||
|
t -
|
||||||||||||||||
|
■-■ t -
|
||||||||||||||||
|
.. ■ . i
|
||||||||||||||||
|
„ " r- t ■ t #
* * *.- * - -i. ■ -i „ , .. r ■■ •■ -' ...-..,-.■ ■■•-.>....
|
||||||||||||||||
|
.-
|
||||||||||||||||
|
.-__L_.,__-. ...--
|
||||||||||||||||