ANSOTATIONES CRITICAE Al) DIONYSI fej

I: fe 11

PiDiw.ïxï^ (io/cao/.oyiai. LIBROS III PRIMOamp;.

SCRIPSIT

H. VAN HERWERDEN.

Overgedrukt uit de Verslagen en Mededeelingen der Koninklijke Akademie | ^ ë

Wetenschappen, Afdeeling Letterkunde, 3de Reeks, Deel III

AMSTERDAM, JOHANNES MËLLER. 1886.

t», —^f-g-^C'9Wgt;effB9

_ - - j .. v. •gt; : i . -5

ë3 . j.

V

ANNOTATIONES CRITICAE AD DIONYSI

^zPco[iaïxrlt;s aQyaioXoyiag LIBEOS III PRIMOS.

SCRIPSIT

H. VAN HERWERDEN.

lu emendaudo Diouysio Halicarnassensi, gravissimo Ro-manae antiquitatis auctore, aetate nostra permulti critici, iu quibus praecipuum locum tuetur Cobetus noster, multa et praeclara edidervmt acuminis atque doctrinae documenta. Praeter hunc enim optime de Dionysi textn merueruut Kiess-lingius, qui XXV abhinc anuis curavit criticam Antiquitatis editionem, Meinekius, Buecbelerus, Meutznerus, alii multi, quos post Jacobyum in Pbilologo (XXXVI et XXXVII) et in Praefatione editionis novissimae (p. VI sq.) enumerare nibil attinet. Habet ea recensio, cuius nuperrime primum volumen prodiit apud Teubnerum, praeter alias virtutes hoc boni, quod brevi annotatione critica optimorum librorum, Chisiani (A) praesertim et Urbinatis (B), a quibus paene tota pendet crisit Dionysiaca, ostendit discrepantias, quibus Jacoby addidit virorum doctorum diiigentissime undique col-lectas coniecturas, ita ut is qui hac usus editione locos aut nondum aut minus feliciter temptatos emendare velit non identidem incurrat in periculum ea agendi quae acta iam esse sero intellegat. Ceterum censorem huins libri equidem acturus non sum, sed longe potius novis subsidiis gratns utar, ut ipsi rerum scriptori in libris III hucusque editis pro virili parte tam codicura ope quam coniectura subveniara

( 68 )

locis aliquot post eruJitorum curas etiarauunc laborantibus, aliorum vero iuiuria temptatoram suscipiam patrociuium.

Ad librum I.

3, 2. £jrlt;xvoOi]lt;Tav dedit editor. O nines codices trtavOrfiav et sic optimi I, 76 extr., neque intellego quo iure liaec forma, quam ilia autiquiorem esse libri Thucydidis Herodotique cou-firmare videutur — titulorum hucusque deficiunt quod sciam testimonia — pro ilia substituatur.

4, 1. rr^ aouHiiov Ytvoptvtjg xaO'tifiag jrótecug ctdogovg y.cd .T a. v v ramsivctq raq jiqcStccp ay oQiiox; ïcifloi'öiig y.ca u)roniy.r_tg avayQa^Tjg. Mihi quidem potior videtnr codicis A scriptura dlt;fc§ovs zt dvv v.ai ransivaq.

13, 1. Ex Pherecyde laudantur verba; y.al Oivorgog, a lt;/' o r Oïvwtqoi v.a.Jlovrcu ol iv 'IrcO.iri oiy.éoi'tsg, y.cd llsvxiriog, v.lt;p' ov JIsvy.Érioi y.cü.éovxai ol Èv rip 'lovioi y.ó?.jt(p. Propius a vero abesse in scriptore louico scp'ov, quod a prima mauu exhibet codex JB priore loco, testatur Herodoti in talibus usus. Sed iusuper utrobique corrigendum tjc'ov. Dionysins, si librariis fides, modo Atticos se-cutus praepositiouem «„to, modo Herodoti exemplo praepo-sitionem f.Tt in talibus adhibuit, licet in ipso Herodoto librarii hand ita raro illam pro liac substitnerint.

22, 1. Ot öè —ly.thn — y.araOy.svaacqievoi o/söiag siri to) n:o(gt;t)[n~) y.al (pv?.ct$ctvTsg y.ar lóvr a róv qovv ccjto rrq Iraluiq diefoativ t.tl ri]v eyyiara vrfiov. Haec intel-legi posse nego, quia constans esse solet fluctus marinus, et ubi forte mutatur, sensiiu hoc fit ita ut mare traiecturi frnstra expectent, ut arbitror. Accedit quod verbum xanévai de vento proprium est, non de fluctu quod sciam. Eadem autem de re eundem secutus auctorem Antiochdm Syracusa-uum Thucydides sic scribit VI, 2, 8 SixsXol ö 'IraMag — dié[3i]aav ég EixeXi'av — trrt (T�i(öv rijQijaavrsg róv zroQiïnóv xarlóvrog tov cvé^iov. Simile igitur quid restituendnm est üionysio, sive o i'qov sive avefiov ovqiov

( C9 )

declisse censeudus est. Sic III, 50, 1 legitur lt;pv}.a.%a$ 'ave-

[.iov ovqiov.

22, 2. xaTa/frévrsg ovv eiq ctvrrv Siy.sXol rd [isv srQmrov èv rots t art so i o i q utoeaiv coxtjaav, BJteira aal CTollayr^ y.ca rovvo^ia v vTfios êctl tovtoiv ijo^aro 2Jiy.sXtc( y.cdsToOca. Aut Dionysium fugit ratio, aut pro êaxeQ(oi$ scripsit foj'otg; nam longe probabilius est quod baud clubie eodem auctore scribit Tbucydides 1.1. l).t}óvT8q (flg rt]v HiY.slïy]v (JTQdTOS rro/.rg (tojv 2Jiy.s2ajv sc.) roi'g re —iy.a-vovg xoarovvres [K'/ij avéarsil.av rroög t« ixEOr^i^Qivci y.ai lo.TtQia can]?: itaque ipsi to stQtLTov saltern partem orien-talem Siciliae incolueruut.

23, 2 extr. oh'yov 6è y.arênsivfv (tmv IleïuoyMv nÏQoq sc.) fi' 'ircO.ta rmv ^JA_i3oor/ivtav rtoov o (ft. Quid hoc sibi velit, mansisse paucos Pelasgos in Italia Aboriginum providentia sive prudentia, difficile dictu est. Clare noster scribit iufra 30, 5 to (f otv Tlslaayiy.dv lt;pv).ov, oOov (itq (fiscfiamp;ctQ')] ts y.ctï y.ciTa t«s u~coiv.kiq öisajrdaOi], (kt'isivs öè oJ.r/ov «rrö rro/J.ov uera rcöv 'A /? o o i'/ivojv ct oh-t Bvó[iev ov, êv rovToig vjcsïsbfiamp;t] roiq /(jiQiois, orto v Ovv yoóvci rrp quot; Pto/trjr ot exyovoc civtwv ovv roig ctïXoig éjt0?.i'öavT0 et similia reperies de eadem re alibi, velut 20, 1 et 5 et 44, 6. Error subesse videtur, sed vix certa rationa tollendus. Si ztQovoia sincerum est, baud male e mente nostri, qui plurimus est in demonstrando Graecis 'E).h]viy.ui-rdti]v Romanorum originem, conicias oXCyov öè y.artiieive èv ' lx alia (ufTa} tojv 'AfioQiyivcov (fteaivy rtoovoia. Sin vero depravatum est, a coaiectura abstineo, nam ne evvoia quidem sufficere videtur.

28, 1. nsxa lt;^Ti]vy Tgoiag cdioCtiv dedit editor inserto articulo idemque faciendum putavit 45, 3 et II 2, 2 et 3 fierd 'D.Cov ct?.wOiv, itaque qnater contra codicam

consensum eandem locutiouem suo marte mutavit. Si recte, eadem crisi uti debuerat II, 6, ubi legitur fiET« xardXvOiv Tcöv [iovd.o/ujv. Sed omisso articulo in cbronologicis nihil est apud optimum quemque seriptorem vulgatius. Tbucydides,

1*

( 70 )

ut hoc utar, VT, 4, § 3 (lera UvQaxovowv oïkiaiv, 5, 3 lisra 2voclt;y.ovlt;jdjv xn'Giv, I, 12, 3 imt' 'Daov cO.uyaiv; et uti nou similia reperiuntur permulta? Elisione liiatum reinovendum esse vix opus est dicere.

27, 2 extr. «rró Avóov fter (verba sunt Xanthi Lydi) 'fivovrca Avóoi, acro Tom'_uiov 6è TÓqv^joi. rovroiv t] y/.oj(s-Oa cP.tyov craQiUfSQei (expectabam !Tciqelt;psqs JtdXai), ncd vvv sti ai x'J.ovOiv «/ 7. o f s qi'iiara ovx op.iya, loamp;srsq quot;laivsq y.ctl AutnitTq. Pro verbo depravato aü./.ovaiv {öülovaiv B) coniecta esse video övïmöiv, ^rj.ovaiv {tO.Xt[).ovq eig gij-/utTcc), ojtoJ.oyovoir, avvadovaiv («/P.jp.otg), e quibtis eoniec-turis duae ultimae tautum seutentiae satisfaciuut, sed uou satis explicant corruptelae rationem. Nee prorsus fortasse satisfa-cit: y.ctl vvv 'én ïy.£/ c. It'/ovoiv {tyov oi v?) u 7.7. r~ ).oiöi Qr'[iara oi'y. a'J.r/u. Quaerat alius.

30, 2. wvoiidaÜcu ö'vlt;p' 'EXhjvcov uvro (sc. tó Tvn-Qijviov samp;vog) ovöiv xwAvsi xal dia ri-q iv raïq rvqae-aiv oiy.rfisiq y.aï ajr' uvéqoq évruarov. Duplex veterum de nominis origine crat senteutia (cf. c. 26 sq.), sed nemo simul utrumque statuebat. Igitur pro y.ul—y.aï Diouysio reddendum ?]—J]. Perpetuam esse in libris utriusque voculae confusionem nemo ignorat.

33, 2 extr. èhvvovOiv 'éoy lt;xgt;v ïjtjtoi y.rè. Verbum éhvvsiv, feriari, plerumque aut absolute usurpatur, aut iungitur cum participio. Genetivum licet nou respuat verbi notio (scriptor ~isqi diaizt]q 6§éugt;v cap. 47, Hippocr. I p. 314 ed. Erme-rins: dei ds y.ai rovroiai n]v y.oihh]v tXivveiv jr ). ij {h e o q j'ï o w' [x i] q), abesse tarnen malim inutile sgycov, quod nescio an sit glossatoris. Ceterum bunc pulcherrimum paganorum morem hodieque Romae valere norunt omnes qui iu urbe aeterna aliquamdin vixerunt.

34, 3. to dè 6vo[ia T(p 7.óg;oi nvèq fièv wajtSQ eipyjv ctQyaïov oïovrai uvea, nal di 'avró rovq 'Ejreiovg ov'/_ rj x iata lt;f i7. oy cjQrj na i lt;tc3 Xoifcpy [ivij[i7] rov sv H).idi Kqovïov ).ó(pov. Non probaverim doctissimi editoris

( 71 )

iudicium inserentia ex B aliisque libris rei J.ópo), quod omis-sum est in codice A. Nam et auri grave est, cum brevi intervallo praegrediatur et seqnatur Ttö et rov-lcy ov,

et admodurn dubiae Graecitatis est nudus Daiivus hnic verbo coniunctus pro iv ragt; ?.ólt;fco. Ipse editor recte supra 13, 3 duce B dedit (fO.o^MQSÏv èv OQeaiv. Equidem scripserim: xctl diavto rovg quot;Ejrsiovg ot'/ rj kigt' i p (p i Xo%w qrjaa i (sc. Tco ?.0lt;f Oi) (ivijufl Tov iv quot;W.iöi Kqoviov ).c(f ov xré.

34, 4. Evamp;evoq dè !roiriTi]g aQ'^etioq y.al u?.Xoi Tireg röïv ' lxcO.i/MV iivamp;oyqdif oiv. In promptu est pro ignoto poeta substituere Ennium, idque dudum proposuit Sylburg. Est sane probabilis coniectura, nee tamen necessario latere nomen Latiuum effici potest e sequenti a.D.oi — 'ira^ixcav, quod apparebit conferenti Cap. 59, 3, ubi ipsis Romanis op-ponuntur a D.oi nvèg róiv ' E ?. / ij v i y. tö v (ivxyoyQayxov.

35, 2. «mdif rig avrai (fc'(iahis ajrocry.iQTifGctg Tf_L$ ayéXijg iv 'Irulia ióvn ijfh] (psvyvjv (Sirj q 6 n]v ay.Ti]v y.al rov ft£T«st' lt;fiavr]§a[MSVog ïtooov rrg amp;c0.i'.Tri]q dq Hiy.sXiav aipmsro y.rL Pro öiÏIqe, quod tolerari nequit, Meinekius coniecit dif^rxs (duliaas?), sed tempus imperfectum propter sequentia non potest admitti, itaque aut illius verbi aoristum repositum oportuit aut, quod equidem praetulerim, diijAOs, ut mox iu paragraphi buius fine legitur jiaOav óai]v 6 dct-ixcü.iq diTjlOev OvixovUav

40, 1. amp;sïóv Ti y^vjiia ivónioav oqüv aal rov krjdTov [léya svrvyiiiia ttji» a ~c o _tj o ). t] v êjtoioivro. Verba cijto-et astoftoh], ut amittere et amissio, non soleut usur-pari de rebus hominibusve vilibus et abominandis, quibus liberati gaudemus, ut Aborigines Arcadesque Caco ab Her-cule occiso. Quapropter conieci Mox § 2 on

xsjtoojiiévov etT] róv éx Aióq y.al 'A/.y-irnvr^ yevó^svov

') lonicam dialectum, qua usus est Antiochus, cuius liaco verba sunt, non ipsum Dionysium sed eius librarios oblitterasse demonstrat servatum participium ióvri. Totum locum lonice conversum exhibere fuerateditoris.

( 72 )

' /ƒ a v.). é a (fia[istyavTa xi\v dv^n] v (pvoiv aamp;charov ys-vtaOcu öi ctQer^v are, valde raihi suspectum est nomen proprium, quod glossatoris esse crediderim, cui libenter quo-que tribuerim vocabula o -Oeóq in capite extremo, ubi legitur evamp;ct 111] rvy/dvei n^co^iEvog 6 D e 6 q.

47, 2. rijg ètevamp;SQiag (ol) rrsoisxdfisvoi, Saepe ita Diouysius, fortasse Herodoti quern saepe imitatnr exemplo, cui hoc verbum est in deliciis. Cf. Her. I, 71. Ill, 53. VII, 39, 160. VIII, (30 aliosque locos, quos in lexico colle-git Schweighaeuserus. Posses opinari Herodoto restitueudum esse etiam II, 102, ubi editur e libris dsivcög yXi'^ó [isvoi zre qï rijs é).svamp;SQn]S, si recte Cobetus negasset earn locum delela praepositione ztsQi salvum esse. Quippe yXfysad-ai plerumque quidem dicitur de rebus quibus caremus, attamen cum primaria verbi notio est jr^offy.sxoXXijoO-ai nvi (cf. yAtöyjje's), tum apud ipsum Herodotum legitur VIII, 145 êïevamp;sgójs y2.i/ó[isvo i. Cf. etiam Plato Phaedon. 117 A.

48, 2, In loco Sopbocleo Laocoontis v. 5 sq. siceduntur:

Gvnct).ü^srai öè czy.rfioq ory. 'óaov cfozstc, oi xyfiff SQcHoi rrjg ctstoixuig Oovytöv.

Semper mibi perverse dictum esse visum est oi'HJt?.d$srai, quoniam ii qui urbem noudum reliquerunt (Aeueas v. 1 dicitur èv Jtvi.aiOiv esse) dici nondum possunt Aeneae ?i).d$saamp;ai, i. e. oi^xct^ctvdaQc.i. Contra valde milü arridet scriptura avvojTd^srca, i. e. comités hahet (Aeneas), quam commemoratam a Dindorfio una cum lectione aviircdCsrcti (sic) iu deterioribus quibusdam libris reperiri suspicor, siqui-dem nullam harum lectionum mentionem facit Jacoby.

51, 2. Xiiitvoq 'Ay/iGov iitv tot8 ovonc.aOévroq vvv (fliöayzGrtQav 'é/ovrog ovouc.oüiv. Expectes tots ft tv.

54, 2. er noM.otg öè cdloig ywni'oig (f ü.avamp;ooixovg rag öuirQifidg öojor_toccaOai öoy.div ty.ovoiov EÏys ztaq' uvrdiv rrv Evvoiav (Hercules). Qui delent praepositionem ér loei vitium nescio an magis celaverint quam curaverint, siquidem diOQslaOm' nvt óictTQiprjv, si non inepte, saltem insolenter

( 73 )

dictum est. Nisi fallor, pofcius corrigencluai est: èv jroM.otg fit a/J.oig -/ojoioic, (f ü-avOooSjrovq rag öiatqifidq \jrorrjaa-oOcti y.cd * * *]gt; doiQt] oa 6O a i (fonaiv y.rè., ut librarii oculos simili utrinsque verbi terminatione decepti a prioro ad posterius deflexisse existimemus, qui perfrequens est foils errorum. Quid praeterea exciderit, nam multa cogitari possunt, nemo pro eerto dixerit.

58, 1. offTtg cor aai xi fiovldnevos. Diouysius alibi coucinnius scribere solet ódrig — y.cd art. Idem vitium, si vitium est, saepius offendimus in Herodoto, cui Cobetus meliorem rationem restituere assolet.

58, 2. jraQi^óiisd-a öè (verba suut Aeneae ad Latinum, quereutem quod ïroiaui agrum depopulati essent) èx rr^ yvjquq, (liv riuv cfet di'OTvyêötEQov iuOj.ov ?] svxqsrctorboov, tog ^óioxu vscoorl Éi3ov).ó;is{ha. Sic edidit Jacoby an-notans omnes codices habere rjxiötce et Scbiuitzium couiecisse Tttog ye. Ego neqne ijöiOrcc quid hie sibi velit ueque Tttog ys intellego, intellegerem i\y.iorct re ol' ctv è[3ov).óixsamp;a, vel xal i]xiard ys ol quot;dv èfiovïóixeihct, quod praefero.

58, 3. ctjeav (ft ovyyvojiiov to uxovaiov, xal del viiag H^étv èvcivrïov fiovlsvöca ~t£lt;n ijfitör '/tToaq Jtqosyoiié-vojv, ei öè [nj, iïeoig xctl daifiovag di xaxê/ovOi xrjvde ti]v yyv ïiaoa.ixoi'iuvoi Ovyyvoiixovaq iqiuv yevéaOca [xai del. Kiessling] tor rpciyxaoiiévoi dovjiiav ^ttoaaó[i£{)ct -Tol.iiiov dgyovxag v[xctg d[xvveoOcu. Parum bic apta est notio contrarium, nee conspirant in lectione ivavxiov codices, uam in A legitur civxóv. Equidem litteris paene iisdem rescribendum esse suspicor dviuxov, sive dvrfxeoxov, quae notio quia huic loco aptissima sit nou potest dubitari. Ceterum quis in Thucydide versatus nou agnoscit bic mani-festam, ut saepe, in Dionysii conciouibus veteris scriptoris Attici imitationem? Vide imprimis Thuc. III, 40, 2.

59, 1. ojtov av i'O.'J.n JTciQaxcdcüvxai övoxQaxeveiv. Hertleinius couiecit 'ójtoi uv d ).).o ae, sed servari poterit, modo corrigatur o.-r^.

( 74 )

60, 1. ijtiJHifiia ndvrag ïlt;J /fv loyvQtt r ov nctQ ó.X-hftuiv aïTol.avOiu yorfiiiiov. Barbarum est Yayav pro ïayev, sed recipienda fuerat certa Madvigi emendatio i-ay sv —t ov.

61, 2. ifiamp;eos est epici sermouis ut XrfëeaOai. Edeudura fuerat hic et alibi ffoeog, ut J.rfaoOai tandem redditum est Thucydidi.

63, 1. quot;D.ioq (uv ycut éctico tsJ.svtcovtos i'drj rov amp;êqovg i ïtraxaidexa jtqóxeqov r^isqaiq tijg ftsqivijg tqojttjg óydofj lt;pamp;Cv ovt o g ©0^715 At to dos Aamp;t]-vaïoi rovg yjióvovg ayovGiv. Cogitari non potest certior et evidentior emendatio quam tc.Qog pro amp;éQovg (quod flu-xit e sequenti d-SQivijg), quae unicuique locura legenti ultro se offert et iam olim proposita est a Camerario. Quid edi-torem, qui etsi natura cautior saepius tamen minus certas coniecturas recepit, moverit ut luculentissimam correctionem non admitteret, haudquaquam exputo. Constans autem haec fama Troiam rere captam esse dubiam facit vulgatam lec-tionem in Aeschyli Agamemnone v. 824, sqq.

~cómv (hi]iid{^vvtv 'Aqyelov öimog

l'jrjtov vsooaóg, aajridijtpÓQog Xeaig,

rcrdi]ii oqoxöag c([i(pl W.siddoiv dvaiv.

Qua re intellecta Ahrensius acute coniecit ipaGiv pro dvaiv. Bed multo depravatior est versus praecedens, quem sic corrigendum putavit Rauchensteiuius:

ïjrjtov veoaaóg aazridiitfÓQayv JtJ.écog.

Apta sane coniectura, sed qua nou nisi pars versus emen-datur; nam perridicule me iudice ingens ille equus ligneus vocatur equi pullus. Contra non inepte pullos vocare potuit poeta iuvenes armatos equi illius utero inclusos, itaque conieci:

t .tnog v so öOtöv canidijlt;f o'qcov jrMwg equus pullis armigeris fetus. Erat cum suspicarer:

( 75 )

I'jtjtov xoAocraós xré.

ut similis error hie obtinnerit, quo supra 405 inversa ra-tione y.o?.olt;j(Jvjv pro veoödmv, quod probabiliter coniectum est, textum invasit. Nee tarnen, ut vivo maius equi simulacrum i'jrscov y.oXoaadq dici potuerit, ea lectio uou abhor-rere videtur a poëtica huius loci virtute.

64, 3. moie'nov ö' iy. tojv rovrtov yevo-

[lévov aal iö/VQaq Aexxïvóq rs anoamp;vijoxei xal

tvqqrivóg (Tvf)vóq Cobet) xcd twv cX?.agt;v (Jv/voi, y.Qct-rovcsi (f o [i o) g ot ovv Alvsia. Cum Turnus esset acerri-mus Latini et Aeneae in boe bello adversarius, cuius sane mortem scriptor bic silentio praetermittere vix et ne vix quidem potuit, apparet absurde in sequentibus additum esse öfitog. Quod substituam non babeo, oP.tog enim nou esse buius loci vix opus est dicere. Graecum foret reïécos, naQa jtoXv, aut aliquid eiusmodi. Fortasse vox delenda est.

67, 4 init. xrjQvxia. Veram formam xt]Qi^:xeia ex optimis libris ABa receptam oportuit.

71, 2. Tifefnvoq — TipSQivov. In codice A est refo-Qivog et repsQivov, quae ab editore recepta non esse miror, quouiam eonspirantibus paene ubique codicibus edcre solet TéfisQig, non Notabile est bodieque Italos fluvium

Tevere appellare non Tivere, ut norunt omnes.

73, 4. sjtI rovrov éè uvio tupixEXo ex 'PoJ/njg (fv-y«S. Cum Autioebum, cuius baec verba suut, lonice scrip-sisse constat (cf. fragmeutum I, 12, 3) corrigatur ajrixsro.

77, 1. tiiBJ.lt ymloAaücu. Aut 'lorfiEaOui reponendum aut recipienda codicum omnium praeter B lectio y^rfiOai. Nam Dionysius Atticorum exemplo pedestrium verbum [itl-}.siv aut cum Futuro aut cum Praesenti infiuitivo iuugit abstinens ab Aoristo. Recte mox legitur 6(p{h'_tasaOai 79, 14 tiifjJ.ov — èjtiamp;rfisaOai. 83, 1 derfieadcu — eiieiï.ov. 85, 2 e[ie).).e — ctQ^siv. II, 6, 2 (léMovrss ïrijipc'vsiv. 8, 1 [if/.ïio óirtfeTaOcti. 76, 1 jiéMto — /.éyeiv

( 7G )

et iiilXovGuv ctyajTtjasiv — xal (levstv. III, 2, 2 ttjcoottjas-aOcu s[ie).?.ov. G, 3 zroislv — 'tiitllov. 7, 6 sfis22sv — ovvroaptiv y.al öuKpamp;eQsïv. 11, 9 [léJj.ovoiv — ciq^siv. 13, 3 iit/J.ovTu oviiftvfisoOm. 21, 9 fitP.P.w J.éyeiv. 23, 5 'éiie).).ev ë^siv. 23, 14 (isMMfisv — -/mociv. 28, 4 [léV.oiev — ë$eiv i] — 'éaeaOca. 35, 5 'éne?.?.s — 'éösaOai cett. Quare uon dubito quiu II, 75, 3 comgeudum sit ë[is22s ■—- ctJtsQydaEaOcu pro ctnsqfdaAaOai, et facio cum Hert-leinio corrigenti III, 5, 4 't'(X£).).EV — dvctQïtdoSoOai pro dvctQJtdactöamp;cti, ubi Aoristam vitiosum esse praeterea ar-guit forma media. Uno tantum loco III, 68, 1 ècp' ov to (goor sfiEXXev iÓQVsaOui, ubi libri meudosissime exliibent i6()Vö0ca (sic), editor Kiessliugio obtemperavit.

78, 5 ojg öè rt]v yvcSjnp rov pc.öu.i'oq (Amulii) e[jaOov ol Ovvsdffoi djraqt7jtlt;p (tfjy ooyfj / fj (dfiiv tj v, êdixai'o}-aav y.al avrol y.addjtSQ iy.eïvoQ fëiov /orfiaaOia toj vóixci. Sententia nou irascitur, sed senteutiae auctor, itaque requiro xq co[i tv ov-

80, 3. ooojd ydr) civxov ti]v arrovd^v (laviy.coréQav ovaav (ovrogy vo(i iaÓsl q 6 rr ccr ^o, lt;^dy rov 'é[i-jtQOdOev yoóvov drc6orgt;r[tu jtoioi^:[x£Volt;s rots [leioay.toiq dizréleosv — zóts di] — rep ' Pco[iv).ci ).éysi. Editor et Schuellius de suo iuseruut prouomen demonstrativum hic post ovOav, illc post ydg. Aliquanto et leuius et melius simplici articuli transpositione corrigi potest oqcöv yaQ avrov rrv areovd^v [ictvizojrénav ovaav o vo^iaOelg zra-ri]Q, cc y.rL (nisi forte praetuleris o nar^o voiuaOti^), is qui pater esse credehatur.

85, 4. Supplendum: rovro dè avroTs dó^av ([lèvy ïtaQtO/s lt;pi?.ori[uaq —, ciïnov dè rov (isyiorov y.a.y.ov, ordaioq, éyévsro.

86, 3. ïtQlv y.al — {ïEdoaöOai, Dionysius modo Athenieusium more rron-, modo Herodotum et lones secutus rtQlv ■»] iungit cum Infinitivo, constanter hac observata lege ut jtqiv scribat ante vocalem, .-rpir f¹ ante consonanlern.

( 77 )

vitans consonarum concursum. Rectissime igitur Jacoby da suo inseruit -»].

86, 4 extr. o dè t'.yavay.tfl rs y.c.l öeiva jroititcu, tJg dit^qtiiiiév oq vjt' avrov (Remus a Romulo). Gum seu-tentia postulet jraude circumventus, Madvigius coniecit (JiTjrra-njliévog, sed species maguum criticum Latine tarnen quam Graece doctiorem dnfarrjos, i. e. fef'ellit. Verbum euim diaQTcw banc uotionem induere potuisse docebit ipse Diony-sius I, 39, ó totf cf' ovyr evgioxev (Hercules boves) êxl rd ajrr^.caov dygt;ixvsïrai roig (iév ïyvsai dic.qttoiigrog, i.e. ajratoj[j.£vog. lam Meuandrum eadem vi verbum usurpasse testantur grammatici.

87 init. 'AviOraxai di] èx rovrov [isfécov rrjg JtQoréQag 'éQig èy.atéfjov (geminorum scil.) rd cty.éov t/£iv diors.oiit-vov, rd dè [n] [ihov avcgt;lt;favdov arro diy.anoascog roiaöds èjtiOvvdjtxovrog. iior^if vov yuo i] v avrolg vrro rov [irirQo-ctctzoQog (Numitore), oroi av ztQortQci xgsirrovg oqvio-eq sjti-(77jfiifvu)lt;Ti, rovrov aoysiv rr^ ujroiy.kiq. yévovg dê OQViamp;aiv èvóg ctiKfoiv 6(f dévrog, 6 [itv rcZ croórsoog, o dè rep jrl.Etovg idsïv èy.Qmt'vero. Priorem senteutiam tentaruut alii aliter, nemo iufelicius editore, qui substituit dixaiovfiévov (an dictum voluit pro diy.aiovvrog?) pvo dioy.oixévov. Equi-dem abstineo manus, sed sequentia deleto ijr sic interpunxe-rim: aloijiitvov yciQ avrolg vjtórov ;n_troon:drooog, órot — djroixiag, yévovg dè onvi'thcDv y.r't. Accusativo absoluto non intellecto, librarius de suo inseruit

88, 2. sQyalt;Slt;x[isvog dt ravra y.ca rcov [jocöv tx ar ty ovg iSQSVöag. Imo vero èxdrsQOV.

88, 3. ftvovai d' êv avrfi crrol yovijg rsrQcutódcov oi yscuQyol y.c.l voixslg ■d voucv /f.oi (jnloio v h'c.oog uo/o-(lévov. Feliciter Meiuekius sanavit senteutiam corrigendo s v ciq e Ori'iQ i ov, nisi quod admodum dubiae Graecitatis est ea vox, seniel in unico codice B lecta I, 07, 2, nbi optime Jacoby e reliquis dedit dQsari'iQiov, pro qua lectioue facit etiam substantivum dQBCirV]Q apud Etymo-

( 78 ) 12

logum magnum et Pollucem. Hanc igitur pro -/«(ïtfmfjKov substituendam esse existimo.

Ad libedm 11.

6, 3. ot ;ièv avro toïto iy.civóv v^oXan^dvovreg slvai rd {.iridéva yevsoOai tojv évavriov[iév(ov re y.aï xwXvóvrcov oioivoiv, oi dè xal xciqu ró poi'hjiia rov Osov [y.ojï.vovroq]. Reddatur otiosa vox glossatori.

10, 2. Suppleverim sic articulum: ft ot :T«r6jï6g

XQtjfidrtov, xal Ivroa xarapcM.siv JtoXspiois, ei' ng avzcSv ■»] (rtijvy Jtcudoiv tuyjuu.oixoq yévoiro.

10, 3 extr. vijstoivi rsamp;vctvcu. Potioretu formam esse vtjjroivel, quam servavit libri B manus prior, testantur tituli. Contra scribendura esse jTavdi]ii(, diioy/Jt, quaeqae alia derivantur a radicibns ia o docent inscriptiones anti-quae. Hoe igitur reponatur II, 41, 1 pro «jtox^-et, illud saepius restituendum pro navdri[iei.

11, 3. ov dê rdiog rtidy.yoq èjri rrjg drjiiayxixijg ê§ovOiag yevó^isvog diéffamp;eiqe rov xoMrevnarog doixo-victv, ovxéri jtsjtavvred oepdrrovreg d).).ijXovg xal (fvyd.da.g tXavvovxeg êx rijg zrdJ.ecug xal ovdevóg roïv dvi]xé(Trcov drreyóiievoi tco.ou ró vixav. Qao pacto quaeso haec scribere Dionysius potuit anno sexto a. Chr., quo opus suum edidit, quae ne vere quidem dici poterant per XXII annos quos Romae degerat, ut ipse auctor est I, 7, 2 ? Minor inerit bis verbis offensio, si reposuerimus ovxéri êjtavovro, minima vel potius nulla, si seriptorem Halicar-nassensem ovx èjravovro dedisse suspicamur.

16, 2. ot [lèv yd() (jvvoixiaavreg net' ctvrov ri]v Pión^v ov mtefovg rfiav dvÓQÓjv rQiOyü.ivjv sterol xal rQiaxoaiojv [è).drrovg] iJTjTSig. Delevi èXdrrovg, nam djrctQtl rquixoaiovg equites fuisse testatus est ipse Dionysius supra Cap. 2 extr. scribens: aQiamp;iidg dè rwv nerc.Oy/h'roiv avnö rrjg djroixiag

( 79 )

uno jtoM.ov Tov xat e^aJtoaraXfvtoq o/r/og a

xarcO.sufamp;eii, tqut/ïmoi ctt^ol y.al 'urztsTq rQiay.ÓGioi. Qui addidit è).drrovg, uon iutellexit ad roiaxoniojv e praegressis mente repetendum esse ov Jtl.Eiovq.

20, 2. vUa — tï₍v 'Poj'ifu'iov iiaV.ov ajrodayojiai amp;so-J.oyiciv, èvamp;viiov[isvog on rei ;uv êx rvïv ^E).h]viy.oiv [ivamp;ojv uyafya iiiy.nd rs lOrl y.al ov rroJJ.oi g dwdfisva (acpetelv, alia iióvovg rovq ê^rjray.órag [tov êvexci y i'v sr a t], (T.Tt -vioi (feiolv ol iieTSihjcfórsg ravrtjg rijg (fi).oao(pUig. Aut spuria sunt, quod potius crediderim, vei'ba tov evexct yive-xai, aut depravata. Nam quid quaeso significat propter quae parva (ilia) bona Jiunt? Intellegi saltern posset tor ëvsxa ovyxsivrai scil. ol *E).h]viy.ói {xvamp;oi, aut aliquid eius-modi. Sed optime verbis istis plane carebimus. la sequenti-bus verbis y.ariufoovH rwv Jhojv tog èv jto).?.^ y.cty.oócu-liovia xvXivóoviiévoiv Cobetum xvlioiiévoiv coniecisse video. Quidni potius xaXiv(fov[iéva}v?

23, 3 init. rd (piöixiu. Codices, ut saepius alibi, it i a, quod recte editor e Gelenii coniectura correxit. Quam autem sit vetustus hie error, apparet ex voluminibus Herculaueusibus. Legitur enim, si editoribus fides, in Pm-lodeiii de musica librorum reliquiis (ed. Kemke) pag. 18, 31: y.cd Ttnmavéoog y.ard [lavTSiov . ... tv roïg lt;f 111-t eio i g ftöwv xte.

28, 1 med. Locus sic redintegrandus: ujioxqejcbiv rs ccvamp;ooijrovg «.to xavrog sgyov n:ovr_trgt;ov rov (fófiov ftö-Xiöra dvvd[isvov ooojv (Romulus) rroP./« eig rovro na-QEGxsvdactTO lt;•gt; /tortor ra èv to y.c.amp;aamp;nevog èdi'xct$sv, év rep lt;pavsQ(ordrü) rijg o.yooag y.cu (rdy^ui) (Jroanoyrojv, ot jtacgt;i]y.o).ov\ïovv avrci rnutxóoioi róv doiamp;iwv ovrsg ■xuruTil~i]y.rixuiruroi ry]v jtQÓóotyiv, Qdpdovg re xcd jtsXé-xsig VJt' uvdodjv dvidsxa (faoontvovg y.rh. Si quis pro rdyiia inserere maluerit Orïtpog aliudve vocabulum senten-tiae aptum, aut tTT^aTtto'Tftg reponere pro öTjiftTttOTtöv, per me licet, sed nudum illud OrQciriardiv nullo pacto expediri potest.

( 80 )

31, 2. '/.ccXeircti dè 6 {heóg, c} ravx' èjtirs).oZai, Kóivöoq vnó ' Pojiictiajv, ov ^soinjvevovreg sig rr^v r_tii8rtO(cv y/Mt-rav JloaEióojvc. ae laiy O ov ct lt;faoiv sTvcu nvsg y.cCi óut to Pro vjroyeuo reniiTiaOcu /jojfifjj Myovoiv, on ti]v yïjv 6 xteog ovrog éy^e i. Nou probaverim Hertleioi coniecturam asfei, qua accepta verba en — ë%£i fiuut plaue supervacua, uisi forte pntamus verba sic correcta non Dionysii esse, sed interpretis. Et re vera geuuiua ea esse multam dubito, sive eorum auctor ycmjo^ov sive ösi(Jiyamp;ovci cogitasse censen-dus est.

32, 1. '---i (fè öisfiotjamp;rj xu jteqI xriv aQJtayriv xaiv ztctgO-évcov Y.ca xu cttoï xovq yaiiovg siq xf'.g cthfiio/ci-Qovq jtcXsig ai /iiv avxó to sigcr/Oèv JTQog 6oyi]i^ i/.dii-pavov, al d' a(p' irzody/Jii (haOéasviq xal eig 6 xélos tylt;jjoi]Gev c'.va).oyi$ó[i£Voi [itxoioiq avxó tV/fooi'. xxè. No-runt rei palaeographicae periti compeudio av significari ei librariis omues pronominis avxdg formas, itaque ubique pendere a iudicio nostra quaenam forma eligenda sit. Quod scientes non dubitabimus b. 1. rescribere ai [mv a vxcöv xó XQayamp;èv y.xh., quo facto omnia plana erunt, neque auc-tore Reiskio ants «ito inseremus aut ay.ojcovdai aut iv-vooi'nevai.

33, 2. yvvai^i xs xai xtxvoig. Cum Graecis longe usi-tatior sit dicendi ordo iu versus, ut liberi commemorentur ante uxores, advertit me saepe Dionysium sequi loquendi morem Romanum, quod fieri potest ut fecerit Latiuos qui-bus utebatur auctores secutus.

34, 4. èjri xrjg y.0qv(prgt;g xov Ka Jt ix coZio v ?.ó(pov, Praeeunte Kiesslingio Jacoby seclusit l.ótfov. Retineri potent, rescripto Kan: ix oj). ivo v.

38, 1 extr. u'jq avxcp Ox q ax ij). a.x rcaQa/.ijil'oiJtvijv xovg jro2e[iiovg. Legitime usu sic dicitur sine articulo, quare miror commemoratam esse ab editore malarn Buecbeleri coniecturam avxcZ xoi öXQUxi]).dxr^

( 81 )

38, 4. -re/jij-ada d' ovv (ïarpeia) tojv fagasraividtvv rtrci dn) Jtvh'dog, r_;v ovdsig 'é^iaOsv av o tyo[if v7] v, r^iov rov fio.oO.ia röiv Xajiviov D.OcTv avrfi di/u tojv a?.}.cDv sis J.óyovg. Seatentiae ratio requirere videtur perfect! participium ttvs ciy (is vt] v, quam non clausarn esse (a uiilitibus) nemo pret et er Tarpeiam noverat.

43, 1 ■j/ftcdm'jj's, forma pessima, mutetur in rmiO-vrq, qnocl servatum videbis III, 21 extr. Mox § 2 codices prae-ter B optime habeut èl.adsi's pro êlctoOeig, quam vitiosam formam. vel iu Herodoto patieuter fert Steiuius. Eadem reliquorum librovum ope castigau'da est infra 48, 1, ubi Jacoby ex B edidit ê^eXaoOévtag.

45, 3. y.cil rrónov wq èv cqxiy/dvois .to dyiiaai rovrov vct€).i(ftov slvcu [lóvov. Ia hac tritissitna et paeue prover-biali locutione nou expectabam additum nqdyimOi. Ipsum scriptoren! addidisse dubito.

53, 3. koM.wv JtsaóvTMV dygt;' éxaréQcov. Vetus scriptor Atticus dedisset cto/./.wv v. ;i lt;f or £ o co v resoóvnav.

54, 2. rijs ra yajoc.q riv r^iasictv ajrorsnó(iBvog f|agt; tïj§ xqÓtsqov to li y.h]oor/oiq doOsiGr^ y.cil (pQovoav •/qs(ov y. ft t a ?.i et lóv — (t.T-Tys ti]v dvvcjur. Malim èyuu-r c. ?. i jr agt; v, sc. Ttj r^uoein rijc; '/ojoaq.

56, 3. airutv dè Tijg avcaqéaeuyg avrov (Romuli sc.) (ftoovoi ti[v re tufsaiv reüv o/itjoojv, org sraoa Ovievra-vaiv ïl.afisv, r'tvev y.oivijs yvojiir_tg ysvoiiévijv jrciQa ró eicofróg y.cil ró iiijy.éri róv avróv ctoooyéotGOai too.tod roig tiQyjuordroig stoXhcag y.cd roïg xooayodyoiq, ct).).a rovg [lèv èv rifiij jrJ.siovi aysiv, reür d' sjt-£ lijft yO £ v r oj v vsreQOQav. — [icD.iara dè on ficcQvg ijfh] y.ctl avamp;ddijg elvcu èdóy.si y.di ri]v ftoyjjv ovy.én [3a-aihxéSg ttlla rvQaiviy.mrsQov é§dysiv. Post haec expectes narrari Romulum occisum esse non ab iis quos prae ceteris honoraret, sed ab iis quos contemneret itaque a novis ci-vibus. Verum contra est nam scriptor sic pergit: diu

( 82 )

Tavraq di] Xiyovai raq aiTiag avardvTaq èn' avtai rovq jraTQixi'ovg fiovAsv(Jai róv (póvov y.re., alteram vero famam quam prius narratam oportuit, non nisi postea com-memorat scribeas § 5 o t d' è/.v.Miaul^ovru (itv ctvróv tpctaiv vjtd x(Hv vBOJtoJ.ixoiv Ptonaiuiv (nomen abesse ma-lim) avaiQeamp;rivcti, xrè. Adeo confusam narrationem, quam probabili coniectura nemo facile expediet, ipsi Dio-nysio tribuere quantumvis inviti cogimur.

59, 3 oi'Tg di] nvamp;ccyÓQU roi Safiitp ax^Kfu.oöo(prfiai [t(5 [isra rértanaq axfidaavri yEre«s] dvvaróg ijv róv Nóuav ovt èv Kqotmvi diatQipeiv, 6r avróv èy.i'dovv trri ti]v paoO.skiv ' Poiiutloi [t^ [trjn-oj tót' ovoij zroïsi]. Perinepte in hac conclusione repetuntur argumenta exposita in praegressis. Altevum emblema praeterea arguit ineptus verborum ordo, nam scribi saltem debebat ovt èv KqÓtüjvi diaTQi'fieiv tfi (irjjto) tót ovcSfi Jtó).si 6t ccvtov êxaZovv y.tt.

60. 1. ' O dt JVoimg a(fiy.o[if-vaiv tog avróv tojv xa-ïovvtujv êjtl Tïjr riyqioviav Ttcog fitv avTéP.eye xai jtoUov disusivsv (dié^svBV?) axo!iayó[ievoq fiij Xa^etvTrjv aoyjji', tog dt oï re a(k).(foi KQoaéxsiVTO liïtaQOVVTsq xai t6a6vtmv o ïraTijo ovx ramp;ov t1]).ixmvt1]v (avTÓvy Tllirp didoiitvrp ci-ioiamp;eïad-ai, avvéyvco yevéaOcu fiaaiXevg. Quia ajtcoamp;eicsamp;ai necessario est medii generis, probabili est cau-dam vocis Tt]).ixavTi]v absumpsisse quod de meo inserui pronomen.

GO, 3 tcSv star q ixtiov èn:ixv()(oadvxcov Tci dó^avra tügt; nhfösi. Collato loco II, 14, 3 sq., apparet jraTQlxi'ovq appellari senatores. Similiter infra 62.

60, 5 vviKprp ydq Tiva [ivamp;oloyovaiv 'HytQiav (poiTctv iTQÓq avróv èxdaroTE diddaxovcfav ri]v ftaailixiiv oo-(piav. Malim didd^ovaav.

62, 1 init. Msra ti]v ' Pomvlov re).ei'ri\v ?] j3ovh/ twv

( 83 )

icoiviöv ysvofiévi] y.voia y.tu '/qóvov èvittvaiov, vjaxeo f(pi]v, y.anur/ovGa n]v dvvaorsktv ÖKtyéofOamp;cti y.ul ara-(jidCziv avrt] rroos' éavrijv j'iQ^aro ïceqi tov rclïiovoq rs xal ïaov. Intellegerem aut neQi tov ïaov aut nrejil rov a:).fiovoq te y.cd è 1 atto v oc, quemadmodum verbi gratia legitur infra III, 28, 4: É'wg d' civ tx (hult;fóoov ywifirig,

UiöJTEQ VVV 'ÉyEl, TÓ TE Ctj.EÏOV y.Ctl TOV/CtTTOV ÈCtlXQIVOJUEV

èxateqoi y.tè., sed quid sibi velit in tali seutentia ïteqï tov ct).e(ovoq te 'ticu ïoov ohscumm est. Nnm forte ma-gistelli alicuins interpretamentum rrfoi tov iöov causa fuit ut ïoov pro ÈXaTtovog substituere^.ur?

C7, 4. De Vestalibus ob violatam pudicitiam vivis bu-matis scribitur eéfia Totg Èvrcwpfaiq y.óoiiotq TiOevTai y.ui ovt èctlöt 1] (l ut o c ovt' ajYr/tö/.ttür ovt (O.).ov TCÖv vo-fii'iimv ovöevóis Tvy/dvovGi. luutilis est Reiskii coniectura allata ab editore o i][i cit o nou enim rarus est praesertim apud sequiores hie usus vocabuli trtiórr^ia, ut significet monumentum. Quod in § 2 narrantur bae virgines per X annos sacra didicisse, per X annos sequentes patrasse, per X ultiraos docuisse, id adeo simile est notissimi Pythago-raeorum instituti, ut fabulae de Nuniae cum Pythagora commercio facile ansam dare potuerit.

69, 3. y.td [ietc. tccvtu cpctöi tov xaTtjyoQov — ftijre £a)vt(( ei'qexhrjvai ftifrg vexoóv. Verbo facile carebi-raus, cum praegressa omnia iu bac narratione posita sint iu Accusative c. Inf., suspensa a lt;paG(v, quod est iu capitis iuitio.

70, 2. De Saliorum vestitu sic scribit Dionysius: x'quot; TÓivaq Jtoiy.ü.ovg yaïy.mq (iitouis yMTS^wa^iévoi y.ul ti]^év-vaq ÊiircEJtoQrtr^iivoi \yiEOixof)lt;fi^:f)ovq] (foiviy.oxuQvyovq, 'uq y.ulovoi TQCt^Éuq y.r't. Pro stEQiJtoQpvQovq, quod male abundare videtnr ante (foivrs.onctQWfovq, ferrem jt e o i-y^qvOovq (cf. Lucianus Necyom. 12). Nam trabeam auro distinctam fuisse uovimus. Sidonius carm. II, 2, effulgens trahealis rnole met al li. Sed fortasse ~ieqi?T0Qg:i'r)0vq est se-quentis vocabuli interpretamentum.

( 84 )

72, 6 extr. tJtiOTa^ ét roïq óoi'oig (fetialis) tod re /!('« x«i Toiv aïXovq èxexcdeiro fteovq ft«otr(io/tfvoq ön (h'y.as ctiTMv ry.zi jtsqi rrjg Poj(iaiagt;v rro/scog. Participium ^iaQrvQÓ[ievo? ut glossema deleri iussit Garrerus, ego nescio au potius in (laQtvQag refingendum sit.

73, 2. Poutifices éiy.d^ovOiv rag IsQag dixag axaaag tcft(OT«is re y.al c(Q/ovai xcd ïeirovQyoïs amp;sóiv xal rofio-frerovaiv '6 Ga tcöv hocüv ayrtaffa övra y.al avédiöra ^ * y.otvorrfQ a av êjnrrfdsia rvyyaveiv avroig lt;f a v f it] vó-Hcov ts y.al èamp;ilt;ï[uöv. Sic edidit Jacoby locum couclamatum lacuuam statuens auctore Reiskio, qui supplevit voixfetDOiv ajrodoyjjg è($ia sïvai et y.oïvovreg deleto scripsit axvQoïoi öè a av y.rè. Hoe tantum video pro óaa requiri off av et pro « av — tpavsh], ue soloeca sit oratio, « 'av — lt;f a v jj. Reliqua loci restitutio valde incerta est. Venit in mentem vofioamp;tTovaiv, oa ar (offa fitv av?) tcöv Isqójv aygaya 'óvra y.al avtOidra (yonfëoiOiv arroéoyjjq 'a%ia eivai y.fii-vovtss, «rro^Ny.Qivovrsq ö' « (tf' 6d?) av ctvsmrrföeia avTOÏq (f a. v Tvyy/'tvsiv vóiuov rs y.al tfttöftojp.

76, 5 i'ysiiovütv öè rip ' Pojixaiojv ~ra()a).a_t3£iv (Numa) véog ojv y.ara y.Mog dperijg vrt' avrwv ÈJtixhpog [«XO-etg] y.al diersteas .-rsiftoiiévoig a.Jtavra róv fiiov roig ao'jipnévoig /Qtofisvog. Supervacaneura et ineptum participium delere nullus dubito.

AD LinuuM III.

1, 4. vojoav — ï;v èxTj^aaro /(tv ' Pco'fivJ.og -ro/f/joj rovg [rórs del. Cobet] y.araö/óvrag a(fe?.ófievog, èxeivov (fè ctrraidog dsroamp;avórrog rioiizrihog Nofiag 6 [ler' av-róv jï a a ilt v a ag èy.aqnovro. Non solum totc mihi suspectum est, sed etiam verba otiosa 6 — ^aöü.svGag.

3, 1. avvamp;fpai yaQ rfiav ralg jróJ.sffiv èitl ' Ptyiiiv.oc ysvófievai ret rs a)J.a. eyovaai éiy.aia y.al i'va fir]deré(}(t

( 85 )

jto}.é[iov a Q x 11, i] d' syxct/.ovffa o ri dij Jtors adixij/ia dt'y.ag air ol nctQcc trjg d(fixoi^f(Trjg, si (5è ft?] xvy/dvoi, to'ts tov iS, avdyx7]g é ~t Kpéo o i jró).e^ov, ajg J.eJ.vfiévcov rjrfij twv (j.-tovdcöv. E sequentibus optativis apparet pro «fr/jj requiri r. o y o i, uec quidquaia lucramur mutando cum editore virgulam post ctQyffl in liypostigmen.

3, 3. jrïtiamp;vovöiig eco^iVTjs uyoQctg. Sic Jacoby dedit ex B, mihi vera videtur reliquorum librorum lectio jr ).riamp;ovlt;Jng, quae forma in hac louutione usu irita est.

7, 3. ïva éi] [ii] [t«s] tpevdsig curuig sixcSrjrs stsqI rijg èfiijg jtpoccigéijscog, di cig «|et5 xaxcO.voaoOca tov ïtó/.eiiov, axovactre rag dJ.tjamp;sTg. Manifesto prior articulus sic positus ferri uequit. Fortasse verum est ïva dij fit] ij'e v de ig rag air tag eixd^]rs xrL

9, 2. .too'teooi cfè JiQSöpEveoOai rrfoi duM.ayaiv ovx fëiovnev, èzteixsQ ovd' i]Q^a[isv avroi [jt^otsooi] tov jTo?.ê[iov, aQamp;vrag dè rmwdiieamp;a. Deleatur manifestum emblema.

10, 2. tv dè xaxaarrfiaaOai l3ov?.evri]Qiov xai [xi'av eïvcci xi]v uo%ovauv rijg ÈrsQag nóïiv ovx cirraotöxzi, yqaiféaOu) di] xal rovro [to fit'ooe] «■ ralg avvamp;r-xaig, si doxsl Nusquam vidi [itoog sic usurpatum, ut siguificet caput foederis aut legis, quare nescio an to fttoog sit interpretis.

11, 6. ruig dè [uxoaig xal óhyavd-Quittoig xal dia rovro daOsvsöiv ovx 'toriv dg-fjeiv srsQiov, d?.?.' ovdquot; èavrdjv [aQysiv']. Abiciatur verbum male repetitum.

13, 2. si ydiQ ng rp ij zrarécjcuv sxilt;pavsiq /.a[ix:o6g -t] (jvjiutrog óm [it] dta.Toejrig ï] ttJ] xard -/ft?»

ysvvaïog t] xar u?.?.i]v nvd rvyrp ?] ró?.[iav èsriai][iog, èavróv tj§iov rdrrsiv rcoairov tv roig rqiaiv. Raro vidi stolidiorem iuterpolationem. Nam saepius Dionysius, ubi in auctoribus suis Latinis legerat vianu fort is, Graece illam formulam reddidit verbis xard ysiQa ysvvaïog, velut de Mettio

( 86 )

Curtio If, 42, 2. Sic mox infra 16, 3 aparijg (iiv ëvey.a xal y.arci Y_slQa ysvvaiÓTi]Toq.

13, 4. Oqutuo 7«o nvt ' PojticJoi y.cd Koq ar itxt to yévog AXfiavcü y.arü róv avrdv yoóvov èvsyyv^as amp;v-'/c.Tf oc.g didvfiovs Uixiviog'A2^(tvóg. Ipsius Dionysii errorem esse Konartvi pro KoQiarwi dubito propterea quod iu optimo codics B tam hie quani infra 17, 5, 1 et 29, 7, 20 in hoe nomiue post P erasa est littera. Vereor igitur — nam reli-qnis locis codd. ia pravo nomiue conspirant — ne librariis imposuerit uominis Ooclnog similitude. Sed multo magis demiror editorem recepisse pravissimam formam évByyvi]Os, licet évsyvijas recte exhibeat codex B.

17, 3. Laudat senex Horatius filios, qui pugnam adversus Curiatios suscipere nolueraut antequam ipsum cousultassent, his verbis: 'A22' sras^èg [lév, 'Élt;f i], jroaynv jtoieTrs, tu ctc.ideg, tvgt; xcitqï ^aivreg y.cd ovdêv iïvsv rijg eftijg yvojinig (hc(ctc)ctTTÓ[ievoi, y.ccinug ds y.ai V[ult;g ctvrovg ijdi] rrcoi r;i(öv ti' ys rri?.iy.c'.tra tpcuvsoOai (foovovvrag. rrco-XapóvTeg ovv róv è/tóv ftiov ijdi] TéJ.og ê'ysiv yaveQÖv XoiijaaTS [ioi, re dij re or' civ avrol JtQosü.saOe ctoürTSiv tlvev too rtctroóg rrsoi Ttüv idi'agt;v fiovtevodnEvoi. Filii paullo ante Tullio respouderaut ÈJteidt] dê n s q i't ar iv t] ft T v 6 ci ar ij o, ov yjoolg ovdè rulayidrc. ?.tyeiv v ctqut-TSiv a$i0V(jL£V, cdroi'ixsvct as oh'yov avadé^ctaOcu xqóvov ti^v (t.róyoilt;7iv ijfiojv, è'ojg toj rrc.rrti dta?.8ydvj[j.£v, viros que sic animates fortasse pater dicere poterat eos patri, non sibi, vivere. Sequens tarnen senis oratio pptius eo tendere videtur, ut credamus Dionysium scripsisse: 'AD.' evae^ig [iév, alt;pi], rrgctyna ctoiehe, oj jtcudsg, rep rrarol £vj vr (i dov2ei^:ovr) eg vel £wvri vjtovQyovvrsg aut aliquid simile.

16, 3. uvo/ag B, uvtc/ioy.ctg reliqui codd. Vera forma est avoy.vi/ag, non avcty.a/ag, ut edidit Jacoby.

22, 2 extr. y.cu róv ag/pvril ts c.vrwv 'Igt;ov(f{-rriov èmi rig «t'TiJc y.c.raöyvh' y.rè. E notione verbi y.arf-

( S7 )

/8tD sequitur abundare prouomeu quod tameu non

expuuxerira sed mutariru in a v t o y. o dt o o o s, cl. 23, 3 et 7.

22, 10. £lt;jt( (ft y.c.i vc'i.iog rrno' avroig di' ty.iivo y.rocD-vgt;fiS to stüOo!}, m xctl sis è ft f yoMVTC.i. Huic formulae et similibus tam apud Dionysinm quam apud Herodotum addi solet 'én, quam voculam hie periisse iudico. Vide I, 14, 2; 21, 1; 88, 3 (y.ai Êftor trt); 39, 4; 45, 2;

64, 1; 79, 10 {én y.cu vvv); 79, 11; 80, 1 {y.ul vvv én); 85, 3 {y.cu — én — eiq t|tè); 88, 3; II, 7, 2 (x«i x«t« rol' ijiistsqov fii'ov én); 31, 2 ; III, 71 (x«t ftg i/xe i^v en). Etiam I, 50, 4 uescio an corrigendum sit « y.cu sig èfit i]v \én^gt; et II, 33, 2 expectabam: ovofia fit y.cu tow tanciTortioiq rpgt; — y.ovQtcu y.cd (én y.tiïy (lé/Qig rjiidjv oi'tco y.a/.ovvTcu et II, 56, 5 y. 'ó. r i (pro y.cu néyjyi rajv xc'.{y' ii[U($ /OÓvvjv.

22, 4. o de (;rrf/oyE(To rtsQi rov titioccyJov

y.c.Tijyoovjv rijg O vyaroóg y.r't. Immo v rc è o rov neiQay.i'ov,

22, 6. ii^oQovfxsvoq cfè xi XQijasrcti. Veteres Attici post ctïtoQslv, cïjtoQelad-cn, a.[iriyctvsïv, ovy. é/tiv simllibus-que pouere soleut coniunctivum dubitativum, Dionysius vero constanter pouit futurum. 1, 39, 3 cifnj/ctvaiv 6 'Iloc.y.lï^ on /qtjoerai rot zroctyiic.n. I, 67,2. ccjtoqsÏv ón quot;/o (Jovrcci to tg ctociyiuunv. I, 72, 4 ovy. é/orrc.g ortcog noivOovrai rt]v dctcioaiv. 11, 38, 1 ovy. é/cuv on. X py as reu rij TQiJtj rov yoóvov. In optativo tameu usurpando sequitur Athenienses, velut III, 40, 5 ajto^ovv-Tfg octoi r o (Lt o i vr o ovvérstvav tig v?.ag re y.cu ooy.

23, 6 init. ó rfê 'AZfiavóg 'Igt; o v (fi'r r ia g. Dionysius more suo hominem mode gentili modo proprio nomine signi-ficat. Hic 'Igt;ov(férnog reddiderim magistellis et rov 'Aïfiavöv in praegressis hisce: rij ó é$ijg 'Povc/trrtóv re 'itracrein^d-(isvog rov A).(ictv óv y.cu rtZv dJJ.ojv (fü.mv rovg ctvay y.caordrovg,

*

( 88 )

23, 9 init, tavra diavoi]amp;8iq vjievófjisvaa *Pu)[j,ctioig jtó?.s[iov. Insolenter, nee tarnen inepte, dictum pro vjto-xarsGxsvaGce.

26, 5 extr. axojreïv avrovq rfèCov, rivet yot] toojtov riiwjQiifiaoOai [itv rovq jtQotióraq, öuxfQovsaréQav dè rt]v 'AP.^avajv ujrorfovvai ctÓMv sig ró Xoiitóv. Graeci eo sensu pouunt azt o ósïS,ai. Utrum hoe ei reddendum est, au Latinorum usum verbi reddere pro eo quod est facere, efficere existimemus homini Graeco qui annos XXII Romae vixerat imposuisse? Qui prima specie Latinismus videtur cóg ffn] fi] èfiTj?) dó^a (f.tQEi II, IGj 1, is Graeci sertnouis ingenio non adversatur, ut apparebit comparauti formulam Herodo-team i] yrajitij (jCosi.

30, 1 extr. o dè Tv).Xoq èstBiói] rr_tv óidvoiav side róïv jrolJ.aiv (tnoloyeioOca róv Mtrnov sy.É?.svaev, sï n [.tooc ravra /eyftr] poi'terai, ovx 'tyow d' 6 Mérrog 6, n yoi] y.iyeiv ernóq rovq y.arijyoQovvraq xré, Vix quisquam moni-tus dubitabit mecum delere tnrpem interpolationem ïrgóg ravra ?.éysiv, siqnidem ea verba nullam aliam rem spectare possunt quam praegressam Tulli Hostili orationem, in qua consilium suum Albanos Romam traducendi aperuerat, neque ut contra illud disputaret proditori sane rex erat permis-surus, ut arbitror. Deletis vero istis, omnia plana sunt.

31, 5. rtayara^aiiei'ot dè xal rtoM.ovq ([.itvy ajtoxre (-vavrsg èv rfi [Kt'/Jj, {rcoVx') d' 'én Jtïeiovq uztopaïóvrsq') xarsx).siGOi]Gav crcu.iv tig rd 'aOrv. Sic sane, ut lacoby edidit, duplici admissa lacuna locus expediri poterit, sed nescio an multo simplicius remedium paratum sit suspicanti Dionysium

anoTtzsLvavrsg

scripsisse aagara^dfisvoi dè xai crolJ.ovg acr o '/.èaavr s c èv rfi fur/^, xarexXsi'oamp;^aav xcD.iv sig rd ï'.örv (sed instruct a acie multisque siiormn arnissis in pugna, iierum inclusi sunt in oppidum), glossatorem vero acto/.éOavrsg (i. c. ajtoftalóvrsg) perperam intellectum explicasse per aïtoxreivavreg, quod ut fit iu textum se insinuaverit.

( 89 )

32, 6. tJ§ outfstg avroïq ovxéri xsqi rils yrcogas ïïjjst [ur/iféófievog, Graecum est aut oi'deig cn'roig en aut o'jg ovxén avroTg oi dsig jtsqi rrg yrcvgas êt;rjsi licr/i_t(TÓiievoq.

33, 1. frteifh] Gvvéari] *Ptoiiai'oig jtQÓg t«s AanvcHv rroAftg y.oivf_t a v v rj fgt; .t c. y ii é v a g jtóXenog ov órukoq èv o/.r/c) xaamp;mQEamp;rivai yoóvv). Nihili est Reiskii coniectura ovvijQQc.yiitvog (voluisse videtur ffvvrjQayfiévos), quam com-memorat editor. Optime contra habet codicis B lectio av-v i ar cc (lév ag, nisi quod non expedit, quo pacto nasci potuerit reliquorum librorum absurda lectio, quam recepit Jacoby. An olim fuit Ov v r_to ii iv ag?

34, 4. 2J.-r ov'oi o v OrexiXiov tx Aaovïviov. Nonue Het ov qiov vel potius Hjtóqiov legeudum est?

35, 4. [léXXovrsg ét rov Ti'XXov xhvaiav nva v.ax' oïxov èmreXalv, rp ctvrovg [lóvov ifiovXexo rovg uvuyxcdovg siöevca, xccl [xcau (kti'iiova^ rijg i]iitoug ixeivijg yaiiisQi'ov 0(fólt;Soa yevoiiévijg xctrd re ofi^Qov xcu $aXi]v xccu oxórog xrè. Fiunt ista ex veterum, Stoicorum certe quorum placitis noster addictus est, seutentia semper divinitus, et perquam ineleganter dictum est y.arct ffc.i'iiovc. — xend rs c(i[}qov xtL Etiam scripturae discrepantia (codices enim praeter E habent xard n'yijv) suspecta reddunt quae seclusi vocabula, sumta ut videntur e sequentibus § 5 : èyoj dt tovtov [isv ov déyofiat rov Xóyov ovr' eiXijvhij vo^i'Scov ovrs criamp;etvóv, r(o dè itQorégcp 'itcXXov croooniït'ievog xcera d«tft ova vofii'Su) rov th'dQa rovrov r\g rsXevrfjg rvysTv, ubi suo loco aptissime leguntur.

Paullo aute § 4 in verbis ajtoxrsivctvra dt rov fiaOiXéa y.al rovg srcudcig avrov xcu nnv dXXiov óooig êvérvysv évelvai rtro sig n]v oixJc.v xard JtoXXovg rórrovg disertam desidero mentionem nxoris, quam cum rege et liberis et servis omnibus crematam esse dixerat Dionysius in capitis initio reXevra rov fiiov (Tullus) iiircorfiOtiarfi rr g oixucg xcu avv c'-vrcp y vv i] rs ctJtóXXvrai xcu réxva xcu 6 'uXXog oixsn-

( 90 )

xog atrag ó'/j oq KnraXr^fOtlg vjtó tov jti'QÓq. Snppleverim igitur asroxTsCvavra öè rov fiaoiXéa (ymi ri\v yvvars.u} xai rovq craiffaq avrov Kal t(5v ccXXcov ódoiq èvérvyev xt£. Scio liauc esse famam a .priore discrepantem, sed si eius auctor reginam iucolumem evasisse narrasset, earn rem vix sileutio praetermisisset Dionysius, ut arbitror. Librarii oculi a priore y.cü ad alterum deflexisse videntur.

37, 4. jtnoG'/.o.DzCotitvoi rfi rro'/fi (ca-rcïv noliTcoQwi} jtq'iv xrè. Cum iu B teste editore post jro'Aat vigiuti fere litterae erasae sint, accuratius lacunara expleveris scribendo rij jtóXsi (c.vtvjv HohrvjQi'co óvoiuty noiv xré.

43 extr. êv ft tv dij tovto JtoXiTSVfia rov i3aoixtoj$ jta-QCiöiöorcci y.ctlov cqia y.ctl rcouyna.ny.óv, y.rê. Malim jrctQaöédorcu, ut uoster in tali re scribere assolet. Vide tarnen III, 1 extr., ubi eaudem correctionem proposuit Sinteais.

44, 2. (k' ivos èy.öióojat (Tiberis) rot yvrfiiov artiutro^ avay.ÓJTrcjov rag nsXayiovg Qd/üts [r^g xhaldtTrjq]. Codd. praeter B d-aXdööriq. Otiosa vocabula abesse malim.

48. (laAycov on ' Pojiicuvjv éxdartp y.oiv d v r óvoiia xstrai y.al iisrd. rd y.oivóv trsoov o ói] ovyyevikov avxolq èörl y.al rrarovjvviuy.óv. Comnnme nomen aptissime Dionysius vocat Romanorum praeuomen, quia perpauca sunt numero itaque permultis commnnia sunt singula. Idem infra cap. 65, 6 vocat .-T()o (gt;ïj y o () (5« o v et utramque appellationem coniungit cap. 70, 1, ut hie iunguntur Ovyysvixdv y.al sturQüivvfiiy.óv.

55, 3. f-Jtél dè (jrdvray zraQsay.svacfro avroTg, Dubia coniectura, Kiesslingium secutus, zrdvra inseruit editor. Nao saepius ita non addito xdvra locutus est, quem uoster haud raro imitatur, Tbucydides. Cf. etiam III, 23, 11 extr. ovno jrafjsoy.si'aorai' [wi, ubi temere Portus rovro pro orroj con-iecisse videtur.

65, 1. rovtov dè rov rQcrrov avrov /oojfttror nö sro-

( 91 )

Xtfrni jroXXai (itv öv[xn:/.oy.cu [x«t] y.ar' 6/. iyovq ipiXwv re xal ijtjttuiv êyévovTo, lur/r] de oloOy^Qr^ ttjtdvrov ovds-[iCct. Ne banc quidem coaiecturam, quam auctore Buechelero textui iutulifc Jacoby, prorsus certain esse arbitror. Si enim recte clicas, quod nemo uegabit, OvuJtloxal JtoXXai xcd [iiy.Qai (s. ovx a^ióXoyoi), nou video quidni ferri possit, quod redit eodem, av[iJt?.oxai rco/.).ai y.ctl xar oAtyorg.

70, 2 init. (irjdiv. Perraro, si spectamus vocabuli usum frequentissimum, Dionysi codices exbibent forrnas antiquio-res ovdév et fiijdév, longe vero saepissime recentiores, quae inde ab Aristotele usurpari coeptae suut, ovamp;év et in]amp;év, quas ubique nostro restituendas esse arbitror.

72, 5 extr. xal rovr ovx èm/woiov a).K ir*•}'lt; /. vr o v ol'toj xeti a.Toïiv. Reddatur scriptori pro bac forma valde uovitia sïti]?.vv, quo saepius usus est in hoc libro et praegressis. Eaudem formam olim ego et Stablius restitui-mus Tbucjdidi I, 9, 2 pro sstijlvrrjv, quod eiusdem est farinae. Restituatur etiam, si uondum reddita est, Xeno-pbonti in Oeconomico XI, 4. In praegressis paullo ante editur ofe to tavrojv ovöuiq y.c.rrjY oori'/ovv procul dubio operarum errore pro y.artyo o ij y ovv, quem in »addendis et corrigendisquot; non correxit Jacoby.

Reliquos Arcbaeologiae Romanae libros examinabo, simul-atque sequentia buius editionis volumina ad me pervenerint. Nunc mauum de tabula.