OF DE

HISTORIE

VAN EENE
JONGE JUFFER.
Waarin de
GEWIGTIGSTE BELANGEN

DES

GEMÉENEN LEEVENS
Vervat zijn,

pit het Engelfch naar den Der«!
dea Druk vertaald,

VIII. DÉÉL; '

CLARISSA.

OF DE

HISTORIE

VAN EENE
JONGE JUFFER.
Waarin de
GEWIGTIGSTE BELANGEN

des

ÓEMÉENEN LEEVENS
Vervat zijn,

pit faet Engel ich naar den Der«»
den Dfuk vertaald,

V

VIII. DEÉE. . '

g FOLKERT van dbr PLAATS, boek^
yerkooper aan de Vooiftraat, 1755.

... α

V

Pag.1

DE

ki STORIE

van JuiFer

fcLARISSA HARLOWE,

AGTSTE DEEL.
I BRIEF.

I

ï)e IJr, Belford, aan Robert ló^éta-
c E, Schildkn,

■f . ·..··' . I ·.■ >

Toonder dag-Nagt*

et zal al zo goed zijn dat ik poogè
te fchdjvei) j nademaal ik, al ging
ik te bed, niet zal kunnen ilaapen.
Nimmer in mijn leeven wierd niijni
geeft geperft met zulk ëen gevvigc
van droefheid, dan bij het ver-
fcheiden van deeze ver wondei ens waardige yroiiw,
welker ziel zig nu verluftigt in de geweften des

%S. . . . .. _ . . „ , . ■,,.

Mogelijk zijt gij wel begeerig, om de bij zon-
deiheden te weecen van haaren gelukkigen Uit-
gang. Ik zal dan poogen voort te gaen; want al-
les is ,ftil en zonder beweeginge^ de familis ,naar
. Viïl. ijjei. k b^eci;

^ De historie van

bed; maar geen derzelvier, en minil van allen haar
•dtme Neef^ durve ik zeggen, ter ruil.

Te Vier uuren, zo als ik in rnijnen laatften
meldde, wierd ik verzogt beneden te koomen; en
voor zo verre gij behaagen plegt te neemen in mij*
ne befchrijvingen, zal ik u de droevige vertoonin-
ge afmaaien, die zig voor mij opdeed, wanneer ik
tot het bed naderde.

De Colone! was de eerfte, die mijne aandagc
tot zig trok , knielende aan den eenen kant dee
beds, met de regterhand der Lady in beide de zij-
ne, welke hij mer. zijn aangezigt bedekte, en be-
fproeide met zijne traanen; hoewel zij hem ver*
trnoft had, zo als de vrouwen mij zedert berigc
hebben, op een vérheven en kragtigen-trant,
fchoon met gebroken toonen.

Aan den anderen kant des beds zat de goede
Weduw; wier gelaat met traanen overftroomd was,
met haar hoofd leunende tegen het boveneinde des
ledikants cp eene iillermifirooftigile wijze j en haar
aangezigt naar mij Wendende, zo dra ze mij zag,
O mijn Hr. Belford, riep zij, met gevouwen han-
den - De dierbaare Lady - Eene

hevige fnikkinge liet haar niet toe om meer te zeg-
gen.

Juiïr. Smith lag, met zamengeflagen vingers^
en opgeheven oogen ^ als of zij de hulp affmeekte
van hec Eenig Vermogen, 't welk dezelve verke-
nen konde, op haare knieën neder aan het voeten-
einde des beds, terwijl de traanen met groote drop-
pels langs haare kaaken nederbiggelden.

Haare Waakfter lag insgelijks op haare knieëa
tuHchen de Wedaw en JuiFr, Smith, met haare ar-
me»

Α

Juffer CLARISSA HARLÓ^TO. 5

öien uicgefpreid. In de eene hand hield zij eehe
vrugtloöze hartilerkinge, welke zij haarer ftervèn-
de meeilereiTe even had aangebooden; haar äange-
zigc was gezwollen van ween en (fchoon gewend
aan zulke tooncelen als deeze_); en zij wendde haa-
re oogen toe mij, als of ze mij door dezelve aari-
maande om mede deel te neemen in de hulpeloo-
ze droefheid ; terwijl een nieuwe vloed daamic
berftede, zo als ik naderde tot het bed.

De Dienilmaagd des huizes j met haaf aan-
gezigt op haar gevouwen armen ; ftaende te leu-
nen tegen de fchuttinge; drukte haare fmerte hoor-
baarder uit ^ dan eenige der andere.

De Lady had een weinig minuuten ftil gelè-
gén, en fpraakloos zo als zij dagten, haare lippeii
beweegende zonder een woord te uiten; mèt dé
éene hand 5 gelijk ik zeidé, in die van haarèii
Neef. Dog toen juifr. Lovick bij mijne aannade-
ringe mijnen naam noemde; Och^ mijn Hr. ßel-
ford, zeide zij, met eene flaauwe binnénwaardfë

ftem^ dog zeer onderfcheiden niettemin —.....

jvju! - jsju j [met afgebrooken poozen fprak

zij] -Ik danke God voor zijne bermhartighe-
den jegens zijn arm fchepzel —■——^ zal alles w^el
haaft over zijn ——^ Een wéinig —— zeer wei-

nig oogenblikken
deezen llrijd

- En ik zal gelukkig vvorderi;.,

Vertrooft hier; mijn Heer -r, haar hoötd

haar den Colónel wendende —— Vertrdoft mij-
nen Neef —— Zie! —— de al te verre

gaende genegenheid -— Hij zou niet wen-

lehen, dat ik gelukkig wierd ;.......zo ras ge-

gelukkig wierd!

Α ζ

4 DE HISTORIE vah

Daar hield zij op, voor twee of drie mitiuu^
ren, hem erpilig aanziende : Daarna weer begin-
nende, Mijn waardfte Neef, zeide zij, wees ge-
troüfl -- Wae is fterven dog dan het ge-
meen loc ? Het ileiflijk geilel mag fchijnen te lij-
den —- Maar dat is het al! —— Het is niet

eetje zo harde zaak te fterven, dan ik wei geloofd
iiad dat hec was! —^^—— De Voorbereidinge is
de 7Avaarigheid-— Ik danke God, dat ik Daar-
toe tijd gehad hebbe --— Het overige is er^er

voor de aanichouwers, dan voor mij! — Ik

ben vol van 2ti;ige hocpe

Haar gelaat ilemde met haar zeggen overeen ^
haar geheel weezen zijnde opgehdderd meteen lief-
lijken gliralach.

Na een kort ililzwijgen ^ Nog eet^s, mijn
waarde Neef, zeide zij, maar met nog meer ge-
broken toonen, doe mijne onderdaanigfte eerbie-

denis aan mijn Vader en Moeder -- Daar hield

zij wat ilü. En toen vocrtgaende -- Aan mij?

ne Zufter, Aan mijn Broeder , Aan mijne Oomen
—— En betuig hun, dat ik hen alle zegene, met

mijnen Jaatilen leevens-adem -- voor alle hun-

r>e goedheid jegens mij-^Zéf wegens hun mis-
noegen , zegene ik hen —^—- Zeer gelukkig is mij-
re llraffe hier voor mij geweeih'--Wel geluk-
kig inderdaad!

Zij zweeg een weinig oogenblikken ßl, haa-
re oogen cphfrffende, en de hand, welke haar Neef
riet tuifchen de zijne hield. Daarop, O dood^ zei-
de zij, xvaar is uw prikkel! [De woorden heugc
mij, dat ik hebbe hooren leezen in den Lijkdienit
över mijnen Oom en den armen Belton]. En na

eé^

JüFPKR CLARISSA HARLOWE. j

^ene tuiTchenpoos--Bei k goed mor mij

dat ik verdrukt geweeß hen ! Zijiide vvoordea
uic de Scftfitiuure, onderilelie ik.

Daarop zig toe oiiS wendende, die in eene

fpraaklooze droefheid verzonken waareii -—-

U waarde, waarde beeren, zeide zij,- gij weet
niet, welke voorfmaak., —^^— welke verzekeru:-

gen --- En daar maak re zij vveder eene tus-

Icheijpoos, en zag naar boven, als in eene dank-
baare verrukkinge, met een lieflijk en vrolijk wee-
zen.

Waarna zij haar hoofd tot mij wendde -

Betuig gij^ mijn Heer, ann uwen 'vriend, dat ik
het hem vergeeve! En ik bidde, dat God het henj

ookvergeeve! - Wederom ilii h mdende,

en haare oogen opheffende; sis die bad dat zulks

geichieden mögt - Doe hem te weeten

hoe geiukkiglijk ik ilerve : -- En dat gelijk mijn

eigen is, ik wenfclie dat ook alzo zijn laacile uur
mag zijn ! ',

Zij zweeg weder ftil voor een wei-nig oogent
blikken : En daarna het woord hervattende —^

Mijn gezigc begeeft mij! —- Uwe ftemmeui

alleen - [want wij roemden beide haare

ehriftelijke , haare jgodlijke gemoedsgcileldheid,,
fchoon met toonen niet min gebroken dan haare
eigene] ; en de ilemme der droefheid hoore ik ins-
gelijks in alle, Is dit niet de hand van den Hr.
Morden? eene der zijne drukkende met die, wel-
ke hij even had losgelaaten!' Waar is die van den
Hr. Belford? haare andere uitreikende, Ik gaf
haar de mijne. God Aimagrig zegene, u beide * ^-elt
d^. zij,,en maake u beide --^ In ^w laaiile

As.

mmm

De,HISTORIE van

- wanc hiertoe moei het met u ook

pur —■

^oomen, ζρ gelukkig als ik ben.

Zij maakte weder eene tiificherpoos , haare
ndem fteeds korter wordende; en ra een weinig
minuuten , En nu, mijn waardile Neef, geef mi]

^we hand —- Nader - nog nader ■

iezeive tot zig trekkende; en zij drul<ce die met
haare dervende lippen - God behoede u ^
waarde, lieve Heer --- En nog eens, ont-
vang mijne diepfte en erkencclijkfte dankzeggingen

- en beruig aan mijne dierbaare Juiicr Ho-

- en betuig aan mijne braave Norton, ver-
waardig u om ze te gaen zien - Zij zal ten

geenen dage, twijfFele ik niet, fchoon nu laag van

ftaat, eene Heilige in dén Hemel worden ——-

Betuig haar beide, dat ik haarer gedenke in mijne
laatfte oogenblikken met dankbaare zegeningen !·
■ En God bidde, om haar hkr geluk re ver-

Irenen voor veele, zeer veele jaaren, om den v^il
van haare vrienden en beminnaars; en eene he-
melfche kroon hiernamaals ;^ en zulke verzekerin-
gen van dezelve, als ik hebbe, door de al-voldoen-
5e verdienden van mijnen gezegenden Verloflèr,
Haare lieflijke dem en afgebroken gezeggen
vervullen nog, dunkt mij, mijne ooren, en zuk
len nooit uit mijn geheugen gaen.

Na een kort ftilzwijgen, met een nog meer

gebroken en flaauwertoon; —:- Enigij, mijn

Hr. Belford, mijne hand drukkende, God bewaa-
re u, en geeve u een regt g^zigt van alle uwe

dooiingen - Gij. ziet, in mij, hoe Ajles

ten eiode loopt . 0 dat gij mögt

Br.:

Juffer CLARISSA HARLOWE.

En toen zeeg haar hoofd neder in haar kuffen,
terwijl zij bezweek en haare handen ons onttrok»

Wij dagten, dat zij 'er toen uit was; en elk
berftede uit in eene geweldigevlaag van droefheid.
Maar alzo zij ras weder tekens van leeven ver-
toonde , wierd onze aandagt v^'eder tot haar ge-
trokken; en ik verzogt haar, toen zij esn weinig
tot zigzelve gekoomen was, om haar half uicge-
fproken zegen ten mijnen voordede te voleindi-
gen. Zij bewoog haare hand jegens ons beiden,
en boog haar hoofd zes verfcheidene maaien, zo
als wij ons zedert erinnerd hebben , als rer onder-,
fcheidinge van ieder perfoon, die 'er tegenwoor-
dig wa8; de waakfter en de dienftmgagd niet ver-
geetendej terwijl de laatfte huilende tot het b^d^
genaderd was, als of zij zig in den laatften zegen
der godlijke Lady mede wilde indringen; en dj

fprak ftootende en binnen waards, - Zsgen

---- zegen ——- zegen —— over ti

En nu

bijkans leevenloo^e handen voor de laatftemaal op-
heffende] Koora---- O koora -----Gezegen-
de Heere - Jesus!.

En met deeze woorden; het laatfte maar half'
uitgefproken, gaf zij den geeft: Zulk eene vrolijk-
heid, zulk eene bekoorelijke heMerheid haar min- ''
zaam gelaat op dat oogenblik overfpreidende, dat
dezelve eene openbaare blijk fcheen te zijn vsb,
haare reeds begonnen' eeuwige gelukzaligheid.

O Lovelace !; —Maar ik kan niet meer
CQhrijven [

# ^

f

ί DE HISTORIE VAM
* Η« *

Ik neepne mijne pen \yeder op, om 'er nqg
een weinig regels bij ce voegen.

Terwijl zij nog warm, fchoon jjonder pol^-
flag wss, drukten wij ieder haare hand met enge
lippei.; en weeken roen in het nasil venrek.

Wij zagpp elkat'deren aan, n et oogmerk o^
te. fpreeken : Maar ais of eene beweeginge ons, bei-
de regeerde , gelijk wij beide van eene oorzaak
wierden aangedaen, keerden wij ons iHlzwijgende
van elkaideren af.

De Colone! zugtede als of zijn hart zou ber-
ilen : Eindelijk zijn aangezigc en handen opheiFen-
de, met zijn rug naar mij toegekeerd, Goede God!

zeide hij bij ziffzeiven, onderfttiin mij!---En

Is het dus, O Bloem der uure I - — Dnarop
wat flilhoudende -— En moeton wij niec meer —
NMmer meer !. — Müne zah'ge, gelukzalige Nigi;!,
eenige andere woorden ήog uitende, welke door
zijn zugcen onverftaenbaar gemaakt wierden : —
En daarop, a!s of hii zigzelmi hedagc — Verge.ef
her mi], miinHeer! — Ver fchoon mii, mijn Hr.
Belford ! En hij mij dooriluipende , Ik hoope u
(Iraki: weder re zien, mijn Heer — En hij ging den
trnp af, en ten huize uit, mij als een Beeld laa-
iende ikeii. ·· ; ■

Wanrrer ik tot miizelven kwam , liiorde ik
bijkans over eene ongelijke bedeelinge, zo als ik
her toen noemde, haare gelukkige voorbereidirige
vei^retende, en haar ii^g'gelukkiger verfcheiden ;
en dat zij maar een gèmeen lot getrokken hadj"

waar·^

V·. Ä

Sii';-

mÊSm

■Τ'

JüFFBR CLARISSA HARLOWE. J

wwrin zij zegepraalde, en iedereen min verzekeri
viin hunne.geiukzaiigheid agter zig naliet, fchoo^
even zeker dat du Lot hun ook ten eenigen dage
zal ten deele val'en.

Zij oyv-rieed net ^o minmiten na Zes uuren ,
volgens ha-ar horolo^ie, dat op den tafel lag.

'Eli dus ilieri JuiFei C L Λ Κ IS S AJ-Ι λ RL O-
WE, in den biöeij van haare jeugd enYchoonheid:
Êa die, aa. geajeikt haare jonge jaaren, niemand
na zig heeft geiaacen, die haar overtrt'iFe in uitge-
breide lieni is, en wnakzaame voor^igtigheid; nog
bijsans iiaare weergae wegens onbeviekte deugd ,
voorbeeldiijke godvrugc, minzaamheid van zeden,
befcheidene edelmoedigheid, en waare chriilelijke
liefde: iin deeze alle vercierd met eene bövaiiigie
zedigheid en nederigheid; bij alle behoorelijke ge-
legeiheden egter eene edele vrijmoedigheid, en
volare grootmi.edigheid betoonende : Zo dat zi]
ge<iègd mag worden een cieraad niet flegrs van
haare Sixe, maar ook van de Menfchlijke natuure
geweeft ce zijn.

Eene betere pen dan de mijne zal haar vol-
koomener regt kurnen doen. De uwe meene ik,
Q Lovelace ! Want heel we! weet gij^ hoe zeer
zij in bevalligheden van geeil en lighaam beide., zo
nacuurelijke a]s verkreegere, uitmqntede boven
al wat vrouwlijk is. En gij kunt ook beft reden
geeven van de oorzaaken haars ontijdigen doods ,
deor die rampen, welke bianen een zo kort beftek
des tijds haar van het hoogile toppunt des geluks
(terwijl iedereen haar als aanbad) gebragt hebben
tot eetj Uitgang zo gelukkig voor baarzelve, dog,
om dat die zo vroegtijdig is, zo zeer ce beklaagen

■ " Α Η,

■■ ■ /'

4 DE HISTORIE vah

bij alle die geene, welke de eere hadden van haar
te kennen.

Deeze taak dan laate ik aan u over ; Dog nu
kan ik niet meer fchrijven, dan alleen dat ik mede
deele in allen uwen druk en angften, uitgezonderd
(en egter is het wreed dit te zeggen) in iJie, wei-
le uit uwe fchuld hervoort koomen.

^en uur f V Vrijdag-ogtend^.,

IL BRIEF.

Hr, Belford, aan Robert Lovela-

CE, Schildkn»

Negen uur en, Vrijdag-ogtend,.

Ik hebbe geen gelegenheid om breedvoerig te
fchrijven , dewijl ik noodige bevelen te geeveti
jhebbe bij deeze treurige gelegenheid. Joel, die
tegen Zes uuren in den ogtend bij mij kwam,. en
dien ik terftond te rug afvaardigde met den Brief,
welken ik van voorleeden nagt gereed had, geeft
«lij maar een flegt berigt van den ilaat van uwen
geeft. Ik verwondere mij daarover niet; Dog de
Tijd zal (en niets anders kan) het genvaküjker voor
μ maaken : Dat is te zegden, indien gij uwe eon-
icientie hebt te vreede gefteld; anders kan het α

tan dag tot dag nog wel zwaaijd.er vielen. ^

^ ^

Juffer CLARISSA HARLOWE, η

^ ^

Tourville berigt mij' in welken ftaat gij zijr,
|k hoope niet dac gij denken zuic om hier te koo^
men. De Lady begeert in haar Teftament, dat
gij tiaar niet zien moogt. Vier Copijen virorden
daarvan gemaakt. Het is lang; want zij geeft daar-
in redenen voor alles wat zij begeert. Ik zal om-
ftandiger aan u fchrijven, zo dra het mij maar mo^
gelijk is.

Drie Brieven worden hier zo even gebraö;t door
een knegt in livereij, gerigt Aau Juffer Clarijfa
Harlowe, Ik zal copijen van dezelve aan u zen-
den. De Inhoud daarvan is genoeg om iemand
dol te maaken. Hoe zou deeze arme Lady zig
verheugd hebben, zo ze die had mogen ontvan-
gen! —--- En egter, zo ze die gekreegen had^

zou zij niet in ftaat geweeft ζ'ήη om dat haar edel zeg-
gen te gebruiken (a), Dat God niet wMe dat zi}
tfooß verwagten zoude van iemand dan van hem-.

zeiven - En inderdaad voor eenige dagen

fcheen zij aile wereldfche bedenkingen te bovert

gekoomen te zijn--- Haare vuurlge Liefde.^

zelf tot haare Juffer Howe ^ zo als zij ei kende,
reeds plaatze gemaakt hebbende voor verheveneK;

(a) Zie D. VIL Br. cvi.

4 DE HISTORIE vah

IIL BRIEF.

'ίφ\ NortoïJj aan Jufer Clarissa Har-

lowe.

^ Woemäag, den 6 van September,

Eindelijk > mijne allerbemindfle Juffer Klaartje,
gnet alles naar wenfch : Wanc alle uwe nabelraen-
den zijn eensgezind ter uwer bcgunftiginge. Zelf
uw Broeder en Zuiler zijn onder de bereidwilligfte
om met u verzoend te worden.

Ik wifl: wel dat het dus moeil afloopen ! Welk
eene zegepraal hebt gij, door lijdzaamheid,' en
ftandvailige lieftaligheid verworven ί ^

Deeze gelukkige omkeeringe is te danken aan
Brieven , welke men ontvangen heeft van uwen
doftor, van uwen Neef Morden, en van den llr.
Brand.

De Colonel Morden zal ongetwijfeld al bij u
zijn voor dat deeze tot u kan koomen, niet zijn
memorie-boek vol van wiiFels en bankbriefjes ^ op
dat u niets ontbreeken moge 'c welk u genoegen
geeven kan.

En nu zijn alle on?e hoop.e, alle onae gebe-
den, dat deeze goede boodfchap u moge heriVl-
len in moed en gezondheid; en dat zij (zo lang ag-
tetgebouden) niet te laat mag kooraen !

Ik weete hoe zeer uw pligcmaatig hart zal
\ ^ ' \Vor-

Juffer CLARISSA HARLÓ^TO. 5

worden opgebeurd door de blij'Hé tijdinge, welke
ik fchrijve, en u nog omftandiger zal te kennen
(geeven , als ik het geluk hebbe van u te zien :
Hetwelk zal zi]n op den naaftvolgenden Saterdag,.
ten langden; milTchien wel Vrijdag namiddags te-
gen den tijd dat gij deezen kunt ontvangen.

' Want heden, met a'gemeene toeftemmingè
ontbooden zijnde, wierd ik van iedereen ontvan-
gen met veel goedheid en heusheid, en vriendlijk
verzogt Cwant dat was het woerd, hetwelk hua
behaagde te gebruiken, terwijl ik zo veel verzoe-
ken, voorzeker, niet van naoden had) om mij
naar u toe te fpoeden, en u van hunner'alier toe-
genegene agtinge jegens u te verzekeren : En uw-
Vader gebood mij alle vriendlijke dingen te zeg-
gen , welke mijn hart mij opgaf ^ om u te vertroo-
ilen en u op te beuren; en zij zouden zig verbon-
den agten om .dezelve goed te maaken.

Hoe geneuglijk is deeze laft voor uwe Norcon ί
iVlijn hart', twijifel daar niet aan, zal overvloeijen
van minzaame redenen!. Ik overlegge reeds wat ik
zal zeggen ^ om ü te ilreelen en op t« beuren, in
den naam van iedereen die u waard en nabeftaen-
de is. En hec is mij leed, dat ik cp dit oogenblik
terilond de reize niet kan aanneemen, gelijk ik zou
mogen doen , in plaatze van te fchrijven , wilden
zij mijn gretig ongeduld begunÜigen met hunne
iigtekoets; dog alzo dezelve mij niet wierd aange-
booden , zou het al te ftoutmoedig geweeil zijn
daarom te vraagen: En morgen zal eene Huur-chaifö
met twee paarden in gereedheid zijn; dog op welk
uur weet ik nier.

Boe verlange ik om nog eens mijne waarde

dier-

i? De Historie vAÄ /

in

dierbaare jonge Lady te drukken aan mijnen gene»
genen, mijn dan genegenen, mijn moeder^
lijken boezem !

Uwe Zufter zal aan u fchrijvën , én haareri
Brief, nevens deezen, zenden mee eene bijzonde-
re handi

Ik moet hen niet laaten zien hergeen ik fchrij-
ve, van wegens mijn wenfch omtrent de koets.

Uw Oom Harlowe zal ook fehrijven, en (zó
iils ik niet twijffele) op de minzaamile wijze. Want zij '
zijn alle ten uiterften ontfteld en Ontruft van wegens
den gevaarlijken ftaat ^ waarin üw Doétor u be-
fchrijft te zijn; zo wel als verheugd wegens den lof
dien hij u geeft. Hadde het den Hemel behaagd ^
dat die goede heere eer gefchreeven had ! En egtef
fchrijft hij, dat gij niet weet dat hij hu gefchreeveri
heefci Dog dit is al ons vertrouwen, en ons trooft 9
dat hij in 'c geheel niet zou gefchreeven hebben j
hadde hij gedagt dat het te Iaat was.

Zij zullen u geen voorwaarden voorfchrijven f
mijne waarde jonge Lady; maar zullen alles aan u-
We eigene pligtmaatigheid en befcheidenheid over-
Jaaten^ Alleen verkiaaren uw Bioeder en Zufter^
dat zij nooit zullen bewilligen orii den Hr. Lovela·
ce Broeder te noemen: Nog zal uw Vader, geloo-
ve ik, ligt tot de gedagte te brengen zijn om hemi
als een Zoon aan te neemen.· I

Ik ilae u mede naar buiten te bréngen j zo drat
uwe gezondheid en neiginge het zullen toelaaten.-
Gij zult met opene armen ontvangen worden. Elfc
een verlangt om u re zien. Alle dienitbooden ver-
heugen zig , dat het hun zal toegelaaten worden ortii
üwe handen te kuflen- De toon der bitze l^ijs is

reed®

■i'

i ■ ■■

!! ■ ^

O'

Joffer CLARISSA HARLOWEJ

reeds veranderd ; en zij vloeit nü over vaii uwen
regtmaatigen lof. Wat al vrienden maakt de voor*
fpoed ! Wat al vijanden de tegenlpoed! Het was
altijd zo , en zal altijd zo zijn , in eiken leevens-

ftaat van den ihroon af tot het laagile hutje*---ί

Dog laat alles nu vergeten worden bij deeze jubel·
veranderinge: En och of gij moogt in ilaat zijn^
mijne waardfte Juffer, om u te verblijden in die
goed nieuws ; gelijk ik weete dat gij υ verblijden
zuU^ zo gij ergens toe in ilaat np God bewaa-
re u tot onze gelukkige zamenkoom|l! tn ik zal
den Hemel s indien ik zo mag fpreekeh j verraoeijen
met mijne onophoudelijke gebeden om u naderhand
te bewaaren en re herftellen !

Ik behoeve niet te zeggen hoe zeer ik ijen,,
mijne waarde jonge Lady,

U'üie alt OOS' toégenegene en aan u gébegU

Judith Nortow.

Eene ongelukkige vertraaginge ten aanzien van
de chaife zal maaken ^ dat het Saterdag-^og-
tend worde , voor dat ik u aan mijn gene-
gen hart kan drukken«

IV«

I

ÖE HISTÖRIË VAÉ

iv. brief.

^Juffer Arab. Harlowe^ ααπ Cl. Harlö-

we;·

Woemd. morgen, den 6. Sef t»

W'aarde Zußer ^ ' ;

Wij hebben zo even vernomen dat gij bij uif«
jftek flegc in ihat zijr. Wij hebben u alle bemind;
dac nooit eeiiig jong menfch .zo be.mint wiero;
Dair zijt gij wel bewull van, Zufter Ksaartje; En
'oij hebt het heel flegt gemaakt -— IVJaar wij kon-
den niet altoos toornig blijven.

Wij hebben inderdaad meer druk van detijdin-
ge dat gij zp heel fl -gt in ftaat zijt dan ik kan uit-
drukken: Want ik kan niet anders zien, öf na dee-
Zii van een fcheidinge (alzo wij verftaan dat uw on-
geluk groocer is geweeft dan uw fchuid, en dat gij;
hoe ongelukkig οοκ^ uzelve gedraag en heBt als zulk
een goed jong fchepzel als gij piagt te zijn) zülJen
wij u nog meer beminnen^ indien het mogelijk zij j
dan ooit. ..

Wees derhal ven getrooil, Zufter Kiaartje eh

wees niet al teneerflagtig----Welke verdrietlijk-

heden gij ook moogt hebben wegens het verdonke-
ren van zulke edele vooruitzigten ; en uit de be-
denkingen welken gij binnen uzeive zak maaken;

övêi

Juffer CLARISSA HÄRLOWE. ïj

over uwen verkeerden ftap, en van wegens het be-
zoedelen van zulk een bekoorelijk charafter daar-,
door, gij zulc 'er geene ontvangen van iemandvan
ons. En als een onderpand van dé gunften verzoe-
Η ninge van uw Papa en Mama, verzekeren zij u
} door mij van Kaaren 2egen en gebéden cèr alléè
uure. ..... : ., ,

indien het eenig« trooft voor ü zal zijn , eri
mijn Moeder vindt dat deeze Brief zo ontvangen
wordt als.wij verwagten (hetwelk wij zullen weetei»
uit de goede uit wer kin ge , die dezelve zal hebbeni
op uw gezontheid) zal ze zelf bij u in de ftad koo-
iTien. OndertuiTchen zäl de goede vrouw , welké
gij zo heel. lief hebt , met alle haaft töt u gezonden
worden; en. zij fchrijft ook bij deeze gelegentheid
om u daarvan te verwittigen; en dat wij alle u we-
der Lief hebt^en. i

.Ik hoop dat gij u zult verblijden over dit goed
jiieuws. Eijlievii bat ons dat te Weeten. koomen.
Uw volgende dankbaare Biief bij deeie geleegent-
Heidt, inzonderheid 20 ze pns het vermaak, geeft
van te verilaen dat gij.op die njeuws. beter zijt ge-
worden, zal met dezelye biijdtfchap (zo niet groo-
ter) ontvangen worden ï welke wij plegten te heb-
ben van. alle uw fraaij-gdchreeven Brieven^ A-
ilieu, mijn waarde Klaartje ! Ik ben

Uw Uefbehhende.Zußer-, en opregte

Vriendin,

Arabella Harlowê,'

V. BRIEF.

Aan zijne Waarde Nigt Juffer Cl α Riss α
Harlowe.

ι . ,

Woemd. den 6, SepK

Wij hadden groote fmerte, mijne beminde
Juffer Klaartje, van uwe fout: maar wij hebben
nog grooter, indien het mogelijk zij, doordien wij
verneemen, dai gij zo zeer ongefteld zijt; en het
is ons leed dat de zaaken zo verre gelqopen zijn.

Wij kennen uwe talenten, mijne waarde, en
hoe beweegelijk gij koft ichrijven, als het u maar
beliefde; zó dat niemand u ooit iets kon weigeren^
en geloovende dat gij u op uwe pen verliet, en
weinig denkende dat gij zo ongefteld waart, en
dat gij zulk een geregeld leeven gehouden had, en
20 regt boetvaardig waart, zijn wij ieder van ons,
met uw Broeder en al, zeer ongeruft en moeijelijk,
dat wij zo geftreng geweeft zijn. Vergeef mij mijn
aandeel daarin, mijne waardfte Klaarqe. Ik ben uw'
Tweede Papa^ weer gij. En gij plegt mij lief te
fiebben. ' ρ >

ik hoope dat gij ras in ftaat zult zijn om bui-
ten te koomen, en na eene wijl, als uwe toegee-
vende ouders u eens'kunnen miflen, dat gij voor
eene geheele maand bij mij, zult koomen, en mijn
Jarc verblijden, gelijk gij plegt te doen, Pog in-
) dien

i;

JüFFER CLÄRlSSA HARLOm ^

dien gij, wegens ongefteldheid, niet zo ipoedig
kunt buiten koomen als wij wenfchen, zal ikbij
u in de ftad koomen : Want ik verlange om ü té
zien. Nooit van mijn leeven verlangde ik meei: oni
ü te zien; en gij waart altoos de lieveling van mijii
hart, gelijk gij weet.

Mijn Broeder Antönij verzoekt ^ijne hartlijké
groetenis aan u, en voegt zig bij mij in de tederftè
verzekeringe, dat alles wel zal zijn, en; zo hec
mogelijkis, beter dan ooit; want wij zijn nii ζά
lang zonder u geweeft, dat wij weeten wat heC
zij u te miifen, en dat wij zelf hongeren en dür-
ften, gelijk ik zeggen mag, om u te zien^ en ύ
eens weder in onze harten iü té laaten : Waartiic
gij trouwens hooit zo veri:e verbannen waart, al&
ons leedweezen over den ougelükkigen ftap onè
deed denken, en u gelooven dat gij waarr. üwe
Zufter en Broeder fpreeken beide van u in de ftad
te koomen zien : Zo doet ook mijne waarde-Zufter
üwë toegeevende Moeder.

God herftelle uwé gezondheid, indien hét zijti
wil zij: Anders weete ik niet wat 'er worden wil
van

Uwen waarlijk Uefhehhenden Öom^
-en Tvieeden-Papa ^

Johannes Harlowè^^'

Β s

λ0 m HISTORIE vam

VL BRIEË. /

De Hr. Belford, aan Robert Lovilä^
CE, Schildkn.

Vrijdag Nagi, den 8 Sepu na Tienetj,

>

Ik zal nu het verhaal onzer verrigtingen op-
neemen, daar ik het in mijnen Brief van voorlee«
den nagtgelaaten hebbe, welke de ftervende woor-
den behelsde van deeze onvergelijkelijke Lady.

^ Zo dia als wij het laatft tooneel (zo gezegend
vooi· haarzelve!) hadden zien fluiten, lieten wij
het lighaam over aan de bezorginge van de goéde
vrouwen, welke, volgens de bevelen^ die zij haar
dien zeiven avond gegeven had ^ haar verplaatften''^
in dat laatde huis, in welks bezorginge zij zo veel
kloekmoedigheid betoond had*

In den ogcend, tulTchen 7 en tjuren, kwam
de Colonel, volgens affpraak, hier bij mij. Hij
was zeer ongefteld. Wij gingen te zamërt, verge-
zeld van Juifr. Lovick en juiFr. Smith, in de kai-
roer der overleedéne. Wij konden niet nalaateri
van het bevallig lijk te gaen befchouweni eh ons
te verwonderen over de bekoorelijke ^blijheid van
haar edel weezen. De vrouwen verklaarden dat
zij nooit voorheen den dood zo lieflijk gezien had-
denj en dat zij *er uiting als of zij zoetlijk lag te

fiui-

Juffer CLARISSA HARLOWE. li

iluimeren, de kleur zelf niet geheel van haare Wan-
gen en lippen geweeken zijnde.

Ik ontfloot de laade, waarin zij (gelijk ik ia
een en yoorgaenden (a) gemeld hebbe) haare pa-
pieren had weggelegd. Ik berigtede u in mijnen
van voorJeeden Maandag , dat zij des avonds te
vooren een pakje mei drie 2,warte zegels had ver-
zegeld, met dit opfchrift, Dit door den Hr. Bei-
ford open te hreeken , ^o dra ik zekerlijk dood,
hen. Ik befchuldigde mijzelven dat ik die gifteren
avond niet gedaen had. Dog ik was toen weezen-,
lijk onbekwaam om iets te doen.

Ik brak hetzelve diesvojgens open, en vond
daarin niet minder dan Elf Brieven, ieder verze-
geld met haar eigên zegel' in zwart lak, welker eea
aan mij gerigc was.

ik zal hier een affchrift daarvan influiteno

Jan B β l f ο r d., Schildkn,

Zondag-Avond: ^ den 3 van Sej)t^
Mijn Heer,

Ik neeme deeze laatfl:« en plegtige gelegen-
heid waar, om mijne dankzeggingen aan u te her^
haaien voor alle uwe goedheid jegens^ mij, bewee-
zen in een tijd, wanneer ik raeeft onderfteuninge
en befcherminge noodig had.

Een weinig bedenkingen, Ihieeke ik om ver,'
Β 3

(a) Zie D. VlI. Br. xci.

Db historie vam

SPPP

^of, van u als gij deezen leeft, als uit den doo-
(flen, indrukbaar voor te houden, mee alle de hare-
iijkheid van eene opregte vriendfchap.

Ten tijde als gij deezen ziilt te zien krijgen ,
zult gij een voorbeeld gehad hebben, zo als ik
derig vertrouwe\ van het troofteÜjk belang eener.
bevreedjgcie confcientie, in de laatfte uuren van
^ene, die, tot het laatfte uur, zal wenfchen om
uw eeuwig welziin. '

De groote tlertog van Luxemburg verklaarde,
zo als'ik wel gehoord hebbe, op zijn doodbed ,
pat hij toen veel liever zou gehad hebben zig met
4e bedenkinge te raogen ophouden, dat hij een
beker koud waters aan een waardig dog arm fchep^
zei in verlegenheid had toegediend, dan dat hij
zo veel veldflagen had gewonnen ais waarover hij
had gezegepraald —— En, gelijk iemand te regt
aanmerkt. Alle de gedagten van wereldfche groot-
heid verdwijnen in dat onvermijdelijk oogenblik ,
waarin der menfchen noodlot bepaald wordt.

Indien het dan, mijn Heer, in dat vreezelijk
uur, dus ftae met de overwinnaars van legers, en
de onderbrengers van volkeren, zo gun mij dat ik
met weinige woorden (veel zijn 'er niet neodig>
vraage. Welke in dat tijdftip,de bedenjiingen moe-
ien zijn van diegeenen (indien zij voor bedenkin-
ge vathiuir zijn) die een welluftig en baldaadig
leeven geleid hebben j welker'Bevlijtiginge en wel-
ker oneerelijkfte roem het geweeft is de onnozele
te verleiden, en de zwakke, de onbezorgde, en de
yriendlooze te bederven j terwijl ze die nog vriend-
'^oozer maaken door hunne fnoode verleidingen ?
________ Och! mijn Hr. ßelibrd, overweeg, bedenk.

en

juffer clarïssa harlowe. ^2 5

en neem dit dog in agt, nu in gezondheid, en in
volle kragt van geeft en lighaam, u die bedenkin-

gen het meeft te ftade zullen koomen -Welk

een ondankbaare, welk een onmenfchlijke, weik
een erger dan beeftlijke roem is dit!

Vervolgens, mijn Heer, moet ik u fmeeken ,
om mijnentiMiUe ^ die tot de noodzaakeJijkheid ge-
dreeven BEN, of zo ais gij het nu gevoegelijkft
zult leezen, geweeß hen^ om u tot Executeur van
mijn Uiterften wil te verzoeken, dat gij dog, vol-
gens die edelmoedigheid, welke ik denke in u
plaatze te hebben, verdraagzaaiöheid gebruiken
wilt omtrent alle mijne vrienden, en bijzonderlijk
omtrent mijn Broeder (die weezenlijk een braaf jong
man is, dog müTchien een weinig te heethoofdig
in zijne eerfte verbolgenheden en opvattingen van
zaaken) indien 'er iets ongeneuglijks, uit hoofde
van deeze Bedieninge, u mögt bejegenen ι en dac
gij u bevlijtigen wilt om vreede te maaken, en al-
Ie partijen te verzoenen ; en wel inzonderheid, dac
gij , die grooten invloed fchijnt te hebben op uw
nog meer heethoofdigen vriend, tuffchen beide
wilt treeden, zo de gelegenheid het vereifche,

om eerdere feiclijkheden voor te koomen-^—.

Want zekerlijk, mijn Keer, die gewelddaadige
geeft mag zig wei te vreeden houden met de on-
heilen , welke hij alreeds heeft uitgewerkt j en bij-
zonderlijk , met de verongelijkingen, metdc fnoode
en fchandelijke verongelijkingen, welke hij in mij
mijner familie heeft aangedaen, dezelve gekwetil
hebbende in het tederfte deel van haare eere.

Voor uwe bewilliginge van dit verzoek heb·^.
be ik reeds uwe herhaalde belofte· Ik vordere

Β 4 der-

■κ

De HISTORIE VAN

halven de waarneeminge van dezelve, als van U
aan mij yerfchuldigd: En ic^oon ik hoope dac ik'
daaraan niet" behoeve te twijffelen, was ik egter
gezind dezelve, bi] deeze plégtige, deeze laai-
fie gelegenheid, dus ernftig weder aan te driri-

Ik hebbe u nog een ander verzoek te doen ;
Het is alleen,' Dat heéu believè om, door eenen'
bijzonderen boöde, de ingeflötene JBrieven, vol-
gens derzelver öpfchrifcen, te läaten beilelien. '

En nu, mijn Heer, de vrijmoedigheid heb-
bende van te denken', dac de maatfchappij een
mttig lid verlooren heeft'door middel van 'den or>
gelukkigen ftap,' welke mijn leeven zo ipoedig
heeft tot zijn' perk gebragt; zo güri'rnijte hobpen',
dat ik een nederig werktuig mag zijn in de han-
den der Voorzienigheid, öm een man'van uwe
bekwaamheden te hervormen; en dan Zal ik den-
ken, dat dat verlies meer dan rijklijk aan de wereld
vergoed is, terwijl ik, döor Gods göedhëfd, daar-
bij winnen zal: En ik zal Verder deeZe höope heb*
ben, dat ik eens weder nog gelegenheid za) vinden,
in eene gelukzalige Eeuwigheid, om u te bedan-'
ken, gelijk ik nu bij herhaaiinge doe, voor het
goed dat gij beweezèn hebt, en de moeite die
gij zult genomen hebben , mijn Heer, -aan en
wor ■ ·■ , ^ ' ' ;

. \

Uwe verpUgte Dienaareè^

CLARISSA riARLOWEj

De andere brieven zijn gerigt, 4an haaren

\ .....Va.

juffer clarissa harlowe ij

Vader, Aan haare Moeder , Een aan haare twee
Oomen, Aan haaren Broeder, Aan haare 2ufter,
Aan haare Moeij Hervey , Aan haaren Neef Mor-
den , Aan Juffer Howe , Aan Juffr. Norcort . en
eindelijk Een aan ü , ter voibrenginge van haare
belofte , äaf u een Brief zou gezonden worden,
ah zij ten huize van haaren f^ader zou zijn aan^
gekoomeni--Ik zal deezen laatllen te rug hou-
den tot dat ik kart verzekerd zijn, dat gij beter ge-
fchikt zijt ora dién te ontvangen , dan Tourville mij
berigt dat gij tegenwoordig zijr.

Copijen van deeze alle zijn verzegeld , en
daarop gefchreeven , Copijen van mijne Tien na-
gelaat ene Brieven voor J. Belford, Schildkn, en
gelegd bij den' bondel van papieren aan mijn bewind
overgelaaten, welke ik nog geen tijd gehad hebbé
om te openen. \ '

Geen wonder dat zi}^ terwij! zij in ilaat was,
altoos bezig was mee fchrijven , nademaal zij dus
alleen zedert eenige maanden dien tijd belleeden
konde, welke voorheen, van wegens de kngè da-
gen die zij maakte , zo veele fchóone werken van
haare vingeren deed te voorfchijn koomen. Ik ben
van gevoelen dat 'er nooit eene vrouw zo jong was,
welke zo veel gefchreevên heeft, en met zi5k ee-
ne vlugheid. Haare gedagten fteeds medelooperi-
de, gelijk ik wel gezien hebbe , met haare pen,
ftond zij naauwlijks ooit ftil, en haperde nooit; en
zeer zelden haalde zij de pen door het gefchreeve··
ne, of veranderde hetzelve. Het was eene natuu-
relijke bekwaamheid, welker zij magtig was onder
veel andere ongemeene gaavep.

Ik gaf den Colone] zijnen Brief, en beval Hec-
B 5 rik

li

De HISTORIE vam

rik terilond zig gereed te maaken om de andere c©
beftellen.

Ondertuiichen (ons in bec naaft vertrek bege*
ven hebbende) openden wij het Teftament, Wij
waaren beide in het doorleezen van hetzelve zo zeer
aangedaen , dat de Colonel eens afbreekende, het
mij gaf om voort te leezen ; en andermaal gaf ik
het hem te,rug om daarmede voort te gaen; geen
van ons beide in ftaat zijnde om het door te leezen
zonder zodanige tekens van gevoeligheid, welke in
/de fteramen van ons beide te befpeuren waaren.
' JuiFr. Lovick, Juffr. Smich, en haare Waak-
fter, wierden nog meer geroerd, wanneer wij die
artikels lazen, waarin elk van haarlieden bedagc
wordt: Dog ik zal het melden van bijzonderheden
vermijden (uitgenomen hetgeen in den draad van
mijn verhaal te pai koomt) alzo ik ter bekwaamer
tijd u een affchrift daarvan zenden zal.

Dö Colonel gaf mij te kennen, dat hij gereed
was om met mij af te rekenen wegens het Geld en
de Brieven, welke hij van Harlowe-Plaatze had me-
degebragt, waardoor ik in ftaat zou zijn, zo als
hij zeide, om het ftuk der Legaaten van het Tefta-
ment van ftonden aan uit te voeren; en hij wilde
met alle kragt mij op dat oogenblik een papier
in handen dringen betreffende dat onderwerp. Ik
ilak hetzelve in mijn memoiie-boek, zonder daar
in te zien; hem betuigende, Dat voor zo verre
ik hoopte, 4at hij wel alles doen wilde wai: in zijn
vermogen was, om eene letterlijke volbrenginge
van het Teftament te bevorderen, ik hem verzoe-
ken moeft om zijnen raad en bijftand in de üicvoe-
liige van hetzelve,

Haa-

Juffer CLARISSA HARLOWE. 27

Haare begeerte om bij haare voorouders be^
graven te worden, maakte een Brief van den vol-
genden inhoud noodzaakelijk, welken ik den Co-
Jonel bewoog om te fchrijven; alzo ik zelve onge-
negen was om (ten minden zo vroeg) bemoeij-
zugtig te fchijnen in de oogen van eene familie;,
welke waarfcbijnelijk niet wenfcht eeni^e gemeen·
fchap met mij te hebben, ' .

Aan Jakob Hari^pwe Jongen^ Sghïldkju

Mtjn Heer,

De Brief, welken de brenger deezes mede-
neemt, zal het onnoodig maaken, vermoede ik,
om u en mijne Coufijns kennis te geeven van den
dood van de qitrauntendfte der vrouwen. Dog ik
ben van haaren- Executeur verzogt, die u metter^.
haail eene copij van haaren Uiterften Wil zal zen-
den^ om haaren Vader bekend te maaken (het
welk ik door middel yan u verkieze te doen) dat
zij in denzelven ernftig begeert om in den grafkel-
der der familie te worden bijgezet, aan de voeten
van haaren Grootvader.

indien haar Vader dit niet wil toelaaten, heeft
zij bevolen dat haar lighaam zou begraven wor-
den op het Kerkhof der parochie daar zij ftierf.

Ik behoeve u niet te zeggen, dat een fpoedig
antwoord hierop vereifcht wordt.

Haa-

28 De historie van

Haare Verheerlijkinge begon gilleren namid-
dag, ree miijuuten na ZeiTen,

Ik kan niec meer fchrijven, dan dat ik bea

* ■

De Uws Mc»

Vrijdag Ogt» den 8 Sept,

Tegen den tijd dat deeze gefchreeven was,
en met verlof van den Colonel uitgefchreeven,
kwäm Henrik gelaarsd en gefpoord met zijn paaj:d
aan de deur ; eh ik ilelde hem" de Brieven ter hand
aan de familie, nevens die aan Juffr. Norton en
Juffer Howe (te zamen agt in getal)i>te gelijk mee
den bovenftaenden van den Colonel aan den Hn
Jakob Harlowe, en gaf bem bevel om met dezeW
ve den uiterilen fpoed te nraaken^

De CoJonel en ik hebben rouw befteld voor
onszelven en onze knegten, ' ' -

lif

VIL BRIEF.

Be Ht\ Belford, Robert Lp vela-

CE, Schïldkn»

^ Saterd, TienWurenl

' De arme Juffr. Norton is hier gekoomeii. Zij
trad aan de deur uit het rijdtuig; en zou van fton-
den aan den trap zijn opgeklommen. Maar Juffr.

Smitb

• y /

mé

Juffer CLARÏSSA HARLOWE.

Smith en Juffr. Lovick bij malkanderen, en iii
traanen zijnde, en de eerfte al te fchielijk het
doodlijk nieuws aan de regt-eerwaardige vrouw te
kennen ^eévende, viel zij voor haar voeten ne-
der, in flaauwteni zo dat zij genoodzaakt waaren
haar eene ader-ie openen, om haar tot zigzelve
te brengen, en toe het vermogen öm in uitroepin-
gen uit te berften: En daarop weidde zij uit bij
Juffr. Lovick en mij, die juift binnen trad zo als
zij tot zigzelve kwam ; in den lof der Lady , ftor-
tede haare tréurklagten over dezelve, en voer ge-
weldig tegen u uit: Dog egter wahren haare uit-
vaaringen zo beteugeld, dat ik in dezelve de wel-
opgevoede vrouw bemerken konde, en in haare
treurklagtcn de gechriilende hartftogt, gelijk ik
xeggen mag.

Zij was ongeduldig om het lijk te zien., De
vrouwen gingen met haar boven. Dog zij beken-
den dat zij zelve bij deeze gelegenheid te veel
waaren aangedaen, om haar ten uitérften aandoen-
lijk gedrag te befchrijven.

Met een beevend ongeduld ftiet zij het dek-,
zei van de kift ter zijde. Zij befproeide het aange-
zlgt met haare traanen, en kuile haare wangen en
voorhoofd, als of zij nog in leeven waare. Zij-
was het inderdaad, zeide zij! Haare lieve jong«
Lady! Haar-eigen-?elve! Nog had de dood, die
alle dingen verkeert, de magt om haare beminnelijke
trekken te veranderen! Zij verwonderde zig over
de blijheid van haar gelaat. Zij was öngetwijiFeld
gelukkig, zeide zij, gelijkze aan haar gefchreeven
had dat zij tijn zoude: Maar hoe veeie elendige
fchepxels had zij agier zig nagelaacen! —^

Qe

f

m

De historie va»

De braavé vrouw zig beklaagende, dat zij iel-
ve lang genoeg geleefd had om eene van ie ce
zijn- 3

Het was met moeite daè zij haar' overreedden
om het lijk te verlaaten; en toen zij in het naaii
vertrek gingen, voegde ik mij bij haar, en gaf
haar kennis van het gunilig Legaat, hetwelk haa-
ie beminde jonge Lady haar had nagelaaten: Dog
dit vermeerderde eer haare bedroefdheid, dan dat
het die verminderdci Zij behoorde, zeide zij^
in perfoon bij haar te zijn gekoomen; Wat was
de wereld dog voor haar, haare handen wringen-
de, nu het kind van haaren boezem, en van haar
hart, 'er niet meer was? Haar voornaame trooft ^
evenwel, was^ dat zij haar niet lang zou overlee-
ven. Zij hoopte, zeide zij, dat zij zig niet bezon-
digde met dit te wenfchen.

Men kan ligt bemerken uit de gelijkheid van
gedagten in Deeze en andere bijzonderheden, dat
de godlijke Lady veele van haare goede denkbeel-
den aan deeze voortreiFelijke vrouw verfchuldigd
was.

Ik dagt, dat het de arme juffrouw eenig tijd.
verdrijf, en dat niet geheel ongepaft, zou veriee-
nen, indien ik haar ging aanmaanen om zig
zelve van rouwgewaad te voorzien ; alzo hetzel-
ve haar, door eene tijdige en noodige l?e2igheid^
zou opwekken uit dien naaren en vadzigen ftaat
van droefheid, welke gemeenlijk volgt op de al te
geweldige fmerten, waarmede eene zagte natuu-
re gewoon is van een gereeten te worden, op de
cerfte mededeelinge van het onverwagt verlies
eens dierbaaren vriends* Ik gaf haar derhal ven de

der-

α

Juffer CLARISSA HARLOWE. 51

dertig guinies» aan haar eii aan haaren zoon tot
rouw gemaakt; zijnde deneenigen rouw, van wel-
ken de tcftatrix gewag gemaakt heeft: En verzogt
haar om geen tijd te verzuimen mee haar eigen
te bereiden, alzo ik niet twijfFelde, of zij zou het
lijk wel willen vergezellen, indien men toeliet dat
hetzelve naar buiten gebragt wierd.

De Colonel heeft voor om mee de lijkkoets
mede te gaen^ indien zijne bloedverwanten hem
geen nieuwe reden van misnoegen geeven; en hij
zal eene copij van het Teftamenc medeoeemen.
En van zin zijnde om der familie eenige gunftige
indrukzels van mij te geeven, verzogt hij mij dat
ik hem toeliet, de copij van den nagelaaten Brief
aan mij mede te neemen: Hetwelk ik gereedlijk
toeilond.

Hij is zo goed om mij een omftandig berigt te
belooven van alles, wat bij de droevige gelegen-
heid zal voorvallen. En wij hebben eene vriend-
fchap en vafte briefwiflelinge begonnen, welke
het maar mogelijk is dat door em voorval kan wor-
den afgebroken voor het einde van ons leeven.
En dat hoope ik dat niet gebeuren zal.

Maar welke moet de fmerte, de wroeginge
zijn, die de harten van deeze tot nog toe onver-
biddelijke familie zal aangrijpen, op het ontvan-
gen van de nagelaaten Brieven, en dien van den
Colonel met de bekendmaakinge van hetgeen ge-
beurd is I

Ik hebbe de vereifchte Bevelen gegeven aan
een Lijkbezorger, op de onderftellinge dat men
zal teelaaten dac het Lighaam naar buiten gebragt

wor-

I

m

Da HISTORIE ^am ^

\vorde; en de vrouwen zijn voorneemens om dé
kift te vullen mee welriekende kruiden.

De Colone! heeft mij, gedrongen om de Brie-
ven en WiilèJs aan te neemen, welke hij heeft:
medegebragc wegen« de aanzienlijke fommeii, wel-r
ke zedert des Grootvaders dood uit het Gapitaal
der Lady zijn opgeloopep. ,

Ik kon aan Juffr. Norton de affcliriften wel
getoond hebben van de twee Brieven, welke zij
niet ontvangen had door herwaatds te koomen.
i)og haare droefheid behoeft de verzwaaringen
niet, welke het leezen van dezelve haar zou toe-
gebragt hebben* » ~

ïk hebbe eens ,even gekeeken in de copijen
van de nsgelaaten Brieven aan de familie, welke
Henrik naar buiten brengt; Wel te regt mag ik
deeze Lady godlijk noemen. , Zij zijn eer gefchikc
ter vertrooftinge dan tei: befchuldiginge, fchoon
hunne wreedheid jegens haar niets dan befchuldi-
ginge verdiende. Dog waare ik in,de plaatze van
iemand hunner, hoe veel liever zoude ik hebben,
dat zij door de geftrengfte ver ψ ij tingen mijne reke^
ninge had betaald gezet, dan dat zij dus edel
over mij iegcpraale met eene grootmoedigheid,
die geen weergae heefr ? , ^^

Ik zal zommige van dezelve hier in, fluiten,
•welke ik υ verzoeke om zo ras als gij kupt weer-
om te zenden.

VIII.

I

juffrr clärissa harlowe. g ^

VIII. BRIEF.

>. · · ■ ' ■ k ·', ■ -. )

^Jian den Altoos-gëeerden Jakob Harlöw e'^
' den Ouden, Schildkn,

'jliervoaardfle Heer \

j Met een vreugderijk vertrouwen koomé ηιί
uwe gevrijmoedigde dogter door deeze regels in
tiwe onczagiijke tegenwoordigheid, die niet daa
bij deeze geiegenheid, baüre oogen tot u durfde
opilaen mee de boope qp gunft en vergiffenis; nä-
demaal hec^ als Deeze u ter handen kapmt, buif
ten haare magc zai zijn om u ooit meir misiioegea
te geeven. ■ . , , ν -

En iaatè ik U nii zegenen en danken·, mijnè
gëeerde Papa , ,en u danl^en, gelijk ik fchnjve,
pp mijne kiïieën, voor alle weldaaden, "die ik va®»
uwe toegeevendheid pntvangen hebbei Voor uwe
tedere Liefde te mijvvaards· in de- dagen mijFitr
flappende ounözeiheid : Voor de deuedzaanie
Opvoedinge , die gij mij. gegeven hebt: En voor
de Bekrooning'e van alles, het gelukkig Èindö,
^c welk ik, met de Godiijke Genade ^ door middel
van die deugdzaame Opvoedinge, hccpe dat ik,
ten tijde als gij dcezen ontvangt, zal bereikt heb-
ben. fin laate ik, u fmeeken,. dierbaarceetwaar-,
dige Heer, om indien hec mogelijk is', dé laatftq
Ägt .ongelukkige maandtn uit^^uwe geheugenis i|ic
VIII. Deel. C t®

De HISTORIE vam

té wiflchen, en dan zal ik hoopen op eene voor-
deelige nagedagtenis wegens het vermaak, hec
welk gij de goedheid gehad hebt van te fcheppen,
in uwe Clariifa.

Laar uwe arme Boetvaardige, nog al op haaré
knieën, u bidden om verjgifFenis van alle haare fou-
te en dwaasheden; en wel inzonderheid van dieii
heilloozen msfllag, welke haar buiten uwe befeher-
minge iiiet, #

Als gij te weeten kóomt, mijn Heer, dat ik
rooit met mijn wil mij bezondigd hebbe : Dat ik den-
gQheelen tijd door, zedert mijn onheil onherftelbaar
vAerd , in een ftaat van voorbereidinge geweeft
ben : )Dat ik^de fterkile verzekeringen hebbe, dac
de AIm£|gtige mijne ongeveinsde bekeeringe heeft
aangenomen; en dat gij ten deezen tijde Cg^^jj^^
ik nederig dui've hoopen) het middel zult geweeiï
zijn om met Eene het getal der Gelukzaligen te
vermeerderen ; zo zult gij eer reden hebben tot
▼reugde, dan tot droefiieid^ Nademaal, zo ik da
ilrikkenontvloodenwaare, waarin ik verward ben,
.ik, mogelijk die oeiFeningen zou gemift bebben,
welke ik nu aanzie als, zo veele genademiddelsy
mij toegefchikc om mi] bij tijds te fpeenén van ee^
ne wereld, die zig mij aanbood met al te verlok-
kelijke uitzigten : En in 2ulken ,gevall^ (te ligt
mij laaténde vergenoegen met %'ereldjl'h geluk)'
zoude ik mogelijk die gelukzaligheid niet bereikc
hebben, in wejke. ik nu, als gij deezen ,ljeeii, die
vertrouwe ik nederig, (door de Godlijkë Goetl-
heid) mij verbinde, '

Dat de Aimsgtige, ten tijde als het Hem.zal

Soed?

•i\

'Ίίιϊΐΐιί imfül-rj-iiil

Juffer CLARISSA HARLOWE; ^

goeddunken, u, mijn Heer, en mijne altoos-ge-
eerde Moeder, na eene reeks van aardfche geluk-
zaü.^heden, van welke mijne ongelukkige fout d«
eeni^e rtoorenis moge zijn (en zeer fmerceïijk,
weece ik, moec die u zijn gevallen) wil overbreng
gvn tot het heuglijk genot van denzelven gelükza-
Jigenrtaat, is de iteeds herhaalde bede, mijn Heer 5
vari

. Uwe nu gelukkige Dogter ^

Clarissa HarloWj?^

ÏX. BRIEF.

Jan de Ahoos-ge'enräe Jufr, Ha'^lowS

Gëeerde Madam ^

De laatiiie maal dat ik de ftoutlièid had yai
aan u te fchrijven, was het met alle de bewuftheid
van eene .bij zigselve overtuigde misdaadige, die
haaren verftoorden regeer om genade en vergiffe-
nis aanroept. Nu nadere ik, door deeze regels i
u met meer vrijmoedigheid ; dog niettemin met de
hoogile maate van eerbied, dankbaarheid en on-
derdaatiigheid. De reden van mijn$ vrijmoedig-
heid zal mijn Brief aan mijn Papa vertoonen i, Eni
gelijk ik nederig op mijne knieën hem om vergif*
fenis bad , zo roepe ik nu, op dezelve ohderdaaïïi-'

c. ■ P

/

jtiT ' DE HISTORIE VAN

gejwijze, >u aan om Óe uwe',. van de droefheid ërfi ^
onruil:, die ik u hebbe aangebragt. ,

Mijn hart is door^Vond van fmerte wegenS -
eene ongelukkige roekeloosheid; welke (fchoort
ten 'aanziön der daad zelve buiten mijn wil gefchied>
van het ^oogenblik dac dezelve bedreeven wierd
haare eigene ftraiFe medebragc; en is dezelve ge-
volgd geworden van eene waare en opregte boes-
vaardigheid. . '

God, die getuige geweeft is van mijne ang-
ften, weet^ dat al hoe groot dezelve ook geweeli
zijn, de grootfte van'alle was de angil, welken ik
wiil: dac ik u, Madam, en mijnen Vader mpeft
hebben toegebragt door eenen.ihp, die 2ulk een
affchtiweiijk voorkoomén had m uwe oogen, en
in de zijne 5 trcdweijs in de oögén Van mijne
gehede familie: Een ftap^ zo onwaardig uwer
dogter, en der opvoedinge welke gij haar gege-
ven hadt! \

DogHrj, verraecte ilc^mij cé' fiootpen, heeft
het mij vergeven; en op het oogenblik dat deeze
υ ter handen kooraen zaly vcrtroiiwè ik nèderrg
dat ik mij verblijden zal in de gelukzalige yrugten
zijner vergiffenifle. En laat dit uw trooft zijny .
mijne akoos-gëeerde Mama , dac het voornaarait
einde van uwe godvrugtige iorg voor mij bcïeikc
is, fchoon niet op zodanige virijze als men zo zeer
gehoopt had. _ / A ·

Dat de droefiieid, welke mijn beillooze mis-
flag u^beide heeft aangebragt, de eenige droefheid'
moge zijn, die u ooit zal drukken in dêeze vtfereldl;

- Dac gij lang moogt leeven, Madera, om

Äijo Papa te Öreelén in zijne zorgen, en zijne ver-
kroop

jopfer clarissa harlowe.

crooftingen te vermeerderen! - Dat de

aanhoudende, en zo het mftgeKjk zij, aanwaffen-
de piigtmaavgheid van mijne Zufter , u gelukkig-
jijk hec verlies vergoede, hetwelk gij aan mij ge-
leeden hebe! En zo wanneer mijn Broeder en zij
van ftaat veranderen, dat het met zo veel genoe-
gen moge 2iin voor u beiden, dat het ü mijne
ergernis doe vergeeten; en mijner alleen gedenken
in die dagen, in weike gij in mij vermaak namt.
En eindeiijk, dat eene gelukkige zaménkooraii
roet uwe vrifgefprokene boetvaardige , in de
eeuwige wooningen, de gelukzaligheid van haar
vergrooten mogp, die door lijden geheiligd reeds,
als deeze uwe handen raakt, zfg«vermeet te zul-
len zijn ^ ^

J^g gelukkige, en voor altoos gelukkige

Clarissa Harlowe!-

X. BRIEF.

Aün Jak ob Harlowe, den Jongenj^
SchiUkn,

Mijn Heer,

Daar was maar een tijd, maar eene gelegen-/
heid, na den rpekeloozen ilap waartoe ik gedree-
ven wierd, dat ik op verfchooninge hoopen kon,
20 ik mijne oogén opOoeg tot u in de hoedanig-

C 3 heii

'if dz historie van

r Hl

heid van een Broeder en Vriend. En Ν Ü i? ^^e
tijd, en DEhZE de gelegenheid. Nü, ais-s]
deezen leeft , zult gij u ontfertTien over υ e
iVoor korten ongelukkige Zuiler! NU xulr j^jij haar
haare fouten wei vergheven, gewaande en vv< «^r^n ' -
ke beide.' Er· Ν Ü zult gij üm hiiaK ge^a^u^a's
dac vriendlijk mededogen verleenen, hei^eik gj
haar voorheen geweigerd hebt!

ik fchrijve, mijn Broeder, in άο eerste p'aar-
ze, om van u vcrgiflenis te verzceken vim dc
gemis, vreike mijn ongeSuki^ige ilap aar u, eii a&n
de overige van eene faffiiüe mij zo dierbaar, ge-
geven beeft.

Maagdlijkö' reinheid bt^hoorde 7.\g το re pf-
draagen , dac z? onder geen vcrderki: ge vi».·; j
iNogthans, wanneer gvj m -wö geheele Gebeur'er 's
te weeten koomt, zult gij vcrdtr vind;'u dac 'er
reden tot medeiijdeiR is, zo niet ror meer dan n^e^
delijden , jegens uwe voor konen ongelukkige
Zufter!

O dat de drift niet doof geweefr waare! Dac
misverftand den weg des onderzoeks had wilien in-
ilaen! Dat uw geftreng hart, indien dat zelf al
niet vermurfd kon worden, (met het vermogen re
maatigeïi hetwelk gij over iedereen verkreegen
hadt) andere harten hadde toegelaaten zig in meer
toegeevendheid uit te breiden!

Dog ik ichrijve niet om fmerte aan te brengen.
Ik zou liever hebben dat gij mij nog zondig ag-
tedet, dan dat gij u zeiven zoude benadeeleni met
liet gevolg van mijne vrijfpreekinge. '

Weshalven afllappende van een onderwerp,
hetwelk mijn oogmerk niec was om aan te raakén ?

Juffer clarissa harlowe;

(want ik Hoope dat ik, bij hét fchrijven van deé-
zen, den geeft van weder-verwijdnge ben te bó-
ven gekoomen) zal ik η zeggen, mijn Heer, dat
mijne volgende beweegreden, om dus voor het
Jaatil en op de plegtigfte vfijze aan ly te fchrijven,
is, U te fmeeken dat gij alle daadlijke wraaknee-
mirige (welke een leeven, zo dierbaar voor alle
uwe vrienden, in gevaar zou mogen brengen)
wilt ter zijde ileüen tegen den man, aan wiens uit-
gewrogre ondeugendheid ik mijn wereld ich bederf
te wijten hebbe.

Want behoort een onfchuldig man zig in
gve» groot gevaar te ftellen met èenen ichuldigeu ?

-— Ja in mser dan even groot gevaar 5 daar

de fchuidige! voor lang gewend is aangeweiddaadi-
ge bedrijven, en in de konilen der beicediginge
aigeregt? ,

Gij zoudt u zeiven hec werk vbn God niet
willen aanmartrigen, die gezegd beeft, Mijne is.
de ivraak, ik zal hep vergelden. Zo gij dat doen
wildet, beeve ik voor het gevolg : Want zal hec
dan niet overeenkoomen met dö Godlijke Regt-
vaardigheid , den vermetekn Onfchuldigen (weike
gij in dit geval zijn zoudt) te iiraffen ifi zijne over-
treedinge ze/ve, en dat vsrel door de hand van den,

zigzehen-verdeedigenden Schuldigen---

Hem fpaarende tot éenen toekoomenden dag van
wraake over zijne op een geftapelde misdaaden I

Laat dan den elendigen deugniet over aan
de Godlijke Regtvaardigheid. Laat de fouc vïn
uwe Zufter met haar verilerven. Ten minften,?
laat dezelve niet verleevendigd worden door bloede'
totinge.. Hec leeven is maar een kort bedrijf op

C zi'm

il

pe historie yah

zijn langil genomen. Na verloop van een gerin-
^gen tijd zal het hoofd, nu jeugdig, grijs zijn", in-
dien het dien geringen tijd beleeft: Ën indién dè
Hemel hem tijd Van bekeeringe verleent, waarom
zoudt gij dat niet doen ξ

Bedenk, daarbij, mijn Broeder, v^elk het
gevolg zal zijn voor uwe waarde Ouders, indien
öe fchaidige dèugniet,' welke hpn het verlies vaii
cene Dogter heeft toegebragt, hen insgelijks
ï<wani berooven vah hunne béil:e hoo'pé, een eeni-
gen Zoon, in het belang der familie van meer
waardij gerekend dan verfcheidené Dogters.

Zoudt gij, mijn'Broeder, die angilen willen
vermeerderen , wegens welker veroorzaakingé
(fchoon buiten haai· wil én tegen haar oogmerk tè
^Vege gebragt) gij uwe Zufter zo onverfchoöne^
}ljk houdt? "

Zoek dan niet, bidde ik μ , de kwaade
gevolgen van den miiHag uwer Zuiler vérder uit te
ilrekken. Zijne Confcientie,^ als het Gode behaa-
gen zal die tè raaken , zal fcherper zijn dan uw
degen.' ' ■ ' ··,■.■

' Ik hebbe nog eene andere beweegreden om
op deeze plegtige wijze aan ü tè fchrijvèn : Het
is om u te fmeèken » dat gij dog de wage houdt'
óver uwe driften. De voorffaame fout, waaraan ik"
u fchuldig kenne, is de geweldige' hèftigheiÜ vari
liwen geeft, als gij meent" gelijk te hebben; hét-^
Welk gij meer zoucït hebben , zo die heftigheid ii
ï^iet vervoerde.

Gij hebt verfcheidene maaien uw leeven daar-
iäoor in gevaar gebragt. ' " "

Maakt iemand zig niet aan eene hooge maate

-' ■........ . . j , ^

Juffer O^ARISSA HARLOWE. ^^

van onregtvaardigheid fchuldig, die gereeder is
om anderen tQgexx tefpreeken, dan om zelve te;·
genfpraak té verdraagen?- Hoe dikwijls he^it, biju, ,
cetie felle heftigheid ver!aaginge voortgebragt ?
Een gevolg dat maar'al te natuureiijk is.

Laate ik u dan waarfchuWen^ waadde Heer,
tegen eene vuurigheid van geeft, eene heftigheid,
die in beweeginge gebragt zijnde, 'en daar'gij ïö
ligt zijt te beweegen, u zou kunnen ftorten in on-
voorziene moeijeüjkheden, en naar welker beteu-
g^linge niet ce tjragten eenigermaare zonde is. God
maake u bekwaam om dit te doen tot u eigen vree-
de en veiligheid, zo voor, het regenwooi^ige als
ΪΠ toekoomende! en om den wil van uwe familie
en vrienden, die alle uw gebrek wel zien, maar
uit tederheid fchroomen daarynn tot u fpreeken!

Wat mij belangt, mijn Broeder, mijne ftraife
is mij wel te pas gekoomen. God gaf mij de ge-
nade om een regt gebruik te maaken van mijn Tij-
dên. Al vroeg had ik berouw. Nooit beminde
i1i den man' half zo veel, als ik zijne daagden häate-
de, toen ik zog waartoe hij bekwaam wns. "
gaf mijn geheel hgrt over aan eene beter hoope.
God zegende mijne boetvaardigheid, èn mijn ver-
trouwen op hem. En hu verniee:e ik mij -te zeg,-,
gen, Dat Ik Gelukκ ig Ben.

Dat de Hemel u bewiäre in vi?tligheid ^ ^c-
ïondheid, en eere, en uw leevèn lang doe duu^
rèn tot een troofi: en ileun vati inve gëeerde Oude-
ren ! En dat ^ij van ilaat verwifielende eene vrouw
moogt vinden', zo behaagelijk voor alle anderer» aIs
vöor u zeiven, en gelukkig worden in. een" ge-
V'eiifcht genagt, zonder eene ClariiTa onder deze!-

:4a De HISTOilïE van

te hebben, die uwen trooft met bitter menge ,
wanneer ze u den meeßen trooft verleenen nioeil I
IVIaar dat mijn voorbeeld van nut mag zijn, om
de lieve fchepzels te waarfchuwen, welke ik voor-
maals hoopte te zien leeven ^ en te koeileren,
voor het kwaade waarvan deeze bednegelijke we-
reld vol is ! zijn de gebeden van

ï^we toegenegene 2ußer.^

' Clarissa Harlows^

ίί

XI. BRIEF.

\/ίαη Juffer Η α r l ο w ε.

Nu moogtgij, mijne waarde Arabella zonder
u door de geftrengheid van uwe deugd te bedwin-
gen , wel eene traan van medelijden Jaaten jvalien
over de voorbijgegaene fouten en het lijden van
uwe voor korten ongelukkige Zufter; nademaal
2e u, JVu^ geen aaniloot meer kan geeven. De
Gpdiijke Genade, welke haar eerft berouw inboe-
zemde (een vroegiijMgherouw w^is hey^ nademaal
het haar lijden al is voorgegaen) over een miffiag,
welken zij nier poogt te verkleinen, fchoon die mis-
fchien wei verkleininge zou kunnen veelen, heefc
nu, op het oogenblik dat gij deezen leeft, zo als
ik nederig hoope, haar met de vrugcen daarvan
gezegend.

' Dus

ν

Juffer CLARISSA HARLÖWE.

Dus reeds, zelf terwijl zij fchrijfc, in
verbeeldinge, gereinigd en verhoogd, fchrijfr zij
te onbeichroomder aan baarde Ziifter; en is NU ver-
zekerd van vergiffenis wegens alle die geringe ge-
legenheden toe misnoegen , welke haare^onbedcigté
jeugd u moge gegeven hebben; en wegens de on-
, eere, welke haar val op u, en op haore familie
heeft doen kleeven.

Dat gij^ mijne Zuifër, moogt vporrgiien in
die dierbaare en geeerde nabeftaenden, welker t©e-
, geevendheid uwe uicerRe dankbaarheid zo wel ver-
'j3nt, gelukkig re maaken meC die blijmoedige
b'j«'en van pÜgtbiaadgbeid en gei^oorzaaniheid „
welke Hun^ tor nog toe zoaatigenaara, en lofwaar^
d]Tin{7geweei^ zijn! En dac gij, als» u eene be-
kvvaaine gelegenheid za! worden aangebooden om
te huwen ^ op eene waardiger wijze die breuk
moogt vervullen, welke hec verlies, dac zij in mij"
geleeiien hebben, in 5e familie vc-iOOKzaakt heeftf

Dit . mijne Arabella! mijne eenigeZufter,! en
geduujende veele gelukkige faaren, mijne Vrien-
din! bidt /en allervuungilen Die Zufter, welker
genegenheid tot u door geen daaden van onmin,
door geen verkeerde duidinge van haar gedrag,
kon worden uitgewifchr! En die KÜ door lijden
(zo als ze hoopt) geheiligd ^ zig noemt

, 'i " 'De Gelukkigs ■

Clarissa Harlowe.

XIL

pi? historie Vh^

%IL BRIER

'ifian Joannes en Antonij HarlowEj

Schildkfpj>'

G'éeerde Heeren^

Als deeze regels u ter hai]den koomen, ziil
uwe voor korren ongelukkige Nigc hec ejnde be-
IfchQUwd hebben van alle Haar moeijelijkheden; en
zo als ze nederig hoopt, zig verblijden'in de berm-
hartigheden van eenen genaderijken God j die ver-
klaard heeft vergiffenis te zullen geeven aan die rege
boetvaardig van harten zijn.

Ik fchrijve derhalven, mijne waarde Opmen,
cn wel aan U Beiden in eenen Brief (nademaaf
uwe broederlijke Liefde u Beide maar als Een per-
foon gemaakt heeft,) om u trooft, en g^en droef-
lÏeid toe te brengen; want, al hoe fel mijne ver-
drukkingen geweeft zijn, zij zijn maar, van korten
duurgeweeil j en ik ben al tijdig (gelukkiglijk zo
ik hoope) gekoomen aan het einde van eene pijne-
lijke reize.

Tevens Cchiijve ik, om u beiden te,danken
voor alle uwe minzaame toegeevendheid jegens
mij, en u om vergiffenis te ilneeken van mijne
laatile, mijne eenige grooce fout tegen u en tegen
mijne familie.

De wegen der Voorzienigheid zijn ondoor-

zoe·

κ.

joffer CLAkiSSA HARLOWE. 45

loekelijli. Vericheiden zijn de middelen, welkè
van dezelve gebruikt worden, om arme zondaars
tot ecne be2effinge van hunnen pligt tè brengen,
dommige worden getrokken door Liefde, anderë
Worden door Schrik gedreevën, tot hunne Godlij-
ke Toevlugt. Ik had mij gednurehdè Agttien jaa-
rén van de Negenden verheugd ih dé günft' eh ge^
iiegeJibeid van iedereen. Geen onrüft nai^èrde
mijn hart. Ik fchèen eenê van die geene tè zijn^
die gefchikt zijn om door de zijden koorden van
Liefde getrokken te worden, -r—-— Maar mis»
/chien , was ik al te ligt gèzind om mijzel^è tè'
verheffen op dé Liefde en gunft van iedereen: Dé
verdiènfte van hét goeddoen, waarin ik mij ver-
maakte , en vän de neigingen welke mij daartoe ge-
geven waaren, en die ik zonder mijn toedoen be-
zat, was ik, miflchien, al te gereed om aan mij-
zelve toe te fchrijven'; en nu, genoopt zijnde om
•Üe oorzaak van mijne tijdlijke rainpen ria te fpoo-
ren, vinde iksdat ik wegens eene heimelijke groots-
heid verdiende geftraft té worden, welke ik niec
doorgrond had : En het was miflchien noodig,
dat éenige fmerteÜjke en vreezelijke onheilen mi|
óverkwamenom deeze mijne grootsheid, deéfzea
mijtien hoogmoed te veröederen;

Mij wierdeii diesvolgens verzoekingen toege-
zonden. Ik deinsde ten dage der beproevinge.
Ä/iijne bedagtzaamheid, waarvan men zo veel ge-
roepén had, wierd gebreklijk bevonden, wanneer-
ze wierd opgewoogen in èene jüifte fchaalé. Ik
wierd bedroogen, kwam ten val, en'wierd eea
fpreekwoord mijner geieliinneii,· en eene fchand-
ylèk voor mijne familie, welke zigmilTchiente veel

DE HISTORIE VAM

óp mij verhovaardigd hadden. Bog voor zo verre
mijne fouc„niet ondlond üic een zondigen wil, zo
jA^ierd, wanneer mijn hoogmoed genoegzaam ver-
nederd was, niet cocgeiaaten dac ik (fchoon om-
ringd van gevaaren, en verward in ftrikken) ge-
heel verboren ging: Dog door Jijden gereinigd,
wierd ik bekwaam geraaakc tot de veranderinge,
welke ik NU, ten [ijde als gij déezen zuk ontvan-
gen, zo kortiings, en gelijk ik nederig hpope, zo
gelükkigHjk ondergaen bebbe.'

; Verblijdt u dan met mij, waarde Heeren, dat
ik zo groot een ilorra hebbe afgereeden. Èn het
zij geen ftoffe van leed weezen voor u, dat ik. in
den, bloeij mijner jeugd ben afgefneeden ^ ,, In hec
graf is geen onderzdekinge, „ zegt % wijze
Man,' ,, of wi[ tien of honderd jaaren geleefd heb-
„ ben; en de dag des doods is betert dan de
,, dag dat wij geboorén worden. „^^

. ^ Nog eer^, waarde Heeren,^ ontvangt mijne
èrkehtelijke dankzeggingen voor allé uwe goed«
heid jegens mij^ van mijne vroege kindsheid af^
tot op dien ongeliikkigen dag, ^mijner dwaalinge!
Vergeeft die dwaalinge ί —-1— En dat God
geeve dat wij eeiis gelukkig weder bij elkandéren
mogen koomen in eene zaüge Èeuwigheid I bidt^

'Uwe onÏÏerdaarJgps en'·ϋετρΙίρβ·Ï^igt
Clarissa^Har:ï.o we.

De Hr, Belford deelt de nagelaatene Brie^
ven der Lad^ aan jtiffi·. Hervey Juffer
Howe, en Jujfr. Norton insgelijks voluit
mede: Dog, alhoewel ieder Brief ïn ßiß

JcFFER CLARISSA HARLOWE- 47

zo ivel als ßofe verfcbeiäen is van de an-
dere; mgtbansy voor zo verre zij oygr
f: hetzelve onderwerp gefchreeven, en taa^
melijk lang zijn^ heeft men gevoegelijk
geagt daarvan ßegts uittrekzels te gee*
ven.

Die aan haare Moeij Hervey is op denzelvea
godvrugtigen en edelmoedigen trant gefchreevea
als de voorgaande, zoekende zij daardoor eer trooft
dan droefheid te verwekken. „ De Almagtige^
,5 höope ik, zegt zij, heeft mijne boetvaardigheid
j, aangenomen en gezegend, en ik ben gelukkige
„ Kon ik meer zodanig geworden zijn, ten einde
„ van hétgeen men een 'gelukkig leeveö noemt
5, van 20, of 10, of 40 jaaren in toekoomendei
5, En wat zijn 20,-of of 40 jaaren, als men daar·»
op te *rug ziet ? Over hoe veel vrienden mögt
5, ik in de helft van die tijdperken, al rouw ge-
j, dragen hebben? Wat al verzoekingen van we-
reldichen voorfpoed mogten mij niet bejegend
, hebben? En in zulken gevalle, hoe weinig waar-
fchijnelijkheid zou 'er voor mij, in aardfche
„ weiluften ingedompeld, geweeftzijn, dat ik in
j, mijn laatft bedrijf zou gezegend zijn geworden
9) met zulk eene Voorbereidinge en Onderwerpin-
„ ge aan Gods wil, als waarmede ik nu geze-
gend ben ? „ '

Vervolgens gaet zij dus voort: ]] Dus veel,
5, Madam, tot trooil voor u en voor n?ijzelve uic
9) deeze bedeelinge. Wat mijne dierbaare Ouders
„ belangt, ik hoope dat «ij zigzelve hiermede zul-
5, len «rooften, dat hun nog veel» zsgenirjgetji

zij^

4S De HISTORIE vam '

Jt

'hi

,, zijn overgebleeven, welke wel behooren op êè
5) Weegen tegen de moeijelijkheden, welke mijne
,, dwaalinge^ imn . heeic aangebragt: Dat al hoe
ongelukkig ik geweeft ben mei: de yerilooirtec
y, te zijn van hunne geneugten, zij noóic, voor
„ mijne fout, eenig zwaar onheil ondervonden;
„ Dat verdrukkiagen met geduld verdragen^ in ze·
,, ^ningen verkeeren kunnen : Dat eene onge-
„ Hoorde gelukzaligheid niet te verwagcen is in die
j, leeven s Dat hoe het,ook zij, zij niet hebbéa
5, te treurert, zo als ik my nederig vermeete te hoo-
„ pen, ovêir ^e waarfchijnelijkheid van het eeuwig
verderfhiins kinds: En dat zij,' binnen kortenJ
„ als zij mijne geichiédenis ten vollen te weeteti
„ koómen, tot hunnen trooftbevinden zullen, dac
mijii lijden meer tot mijne eere dan tot mijnd
„ fchande geftrekt heeft.

„ peesje bedenkingen, hoope ik, zullen maa*
„ ken dat hun tijdlijk verlies van maar een kind
uit drie (dgar dezelve ook Jiog in zulke onge-;
lukkige Omftandigheden was) eene ftoffe vatï
grooter trooft dan druk voor hen zal zijn. En!
wel te meer, alzo wij hoopen mogen eens we-
der gelukkig bij een te zuilen koomen, ©m nooit
meer door tijd of pugenoégen gefcheiden té^ ^
■worden. , ^ , = ^ · > . . ,, ·

Zij beiiuit deezpn Brief met eene aanfpnak
aan haare Nigt Doortje Hervey, .welke zij haare be-
lli m ρ eliJkeNigt noemt; en gedenkt met dankbaar-
Jietd aan derzelver deelneeminge in haare verdruk^
kingen. ——— „ Ó.mijne waarde Nigt,' Iaat
„ uw éerelijk hart dog op zijne hoeda zijn teg^
η die vêrléidingeni' wèike ZO heilloos géwèeft zijn

vowr .

Juffer CLARISSA HARLOWE.

'li voor ïiiijn tijdlijk geluk!. --— Dac mededogen J

hetwelk gij aan mij beweeft, toom eenezaj^
„ van aart, welke u mogelijk aari ongelukken zoii,
kunnen onderwerpen, indien gij tiw oordeel door
uw oog Iaat oin den tuin leiden. —— Maar

5ï

eene ftfibte waarneemirge van uwen dogterlijkftn.
pligc, mijne waardile Nigt, en de leflCen va« eet
ne zo vQorzigtige Moe4er, als gij het geluk hebé
van te genieten (bekragtigd door züik een dro^!·
vig voorbeeld in uwe eigene familie, als ik gege®
ven hebbe) zullen, twijiteleikgeenzinsj metden
„ Godlijken Bijiland, uwe hoede en veiligheid zijné

De nagélaatén Brief aan Juffer Howe is ten
tjiterften tedéT en vol van hartlijke 'genegenhei^^^
Zij yermasiit haar'op eene zielroerende wijze jjOin
zig te verheugen, dat allé de moeijelijkheden van

3, haare ,CIarifla nu ceri einde zijn; dat dè ftaat van
verzoekinge eh bf proevinge, van twijffel inge en

4, onzekerheid, nu mét haar over is; en dat ze

„ ilrikken gelukkiglijk is ontvlooden, welke ha'arf^r
,, ziele gefpannec waaren: Om zig. dies tè lïieèr te
,1 verheugen , alzo. haare ongelukken van die
„ tuure^waai-én, dat het onmogeJijk was voorhaaf
j, om een maatig geliik in dit leeyèn re gènietenj „ :
Zij „ erkent met dankbaarheid de gunffbewij·
„ zen die ze ontvangen had van Juffr* Howe en den'
Hr. Hickman; en betuigt haar leedweezen over

5, de moeijelijkheden welke zij der eerile, zo wel
„ als haar, had aangebragt; en bidt, dat dl ie de
3, ajirdfche zegeningen, welke zij elkandèren pleg-
,, ten toe te wenfchgn, op haar alleen moèenne^
„ derdaalen. „ ,

Vin. DeeL ö

De HISTORIE van

f - Zlj foieekc haar, „ dat zij den dag niet wil van
de hand (lellen , die de piaatze van eene vrien-
din , die ze in haar zal verlooren hebben , zal
vervullen met al zo waarden vriend, en haar ee-
ne nog naauwer en dierbaarder verbintenis ver-
fchaffen. „

'.. ί ^ Zij betuigt haar, „^ Dat haare keuze (eené keu-
•,, 'ze gedaen^ met de goedkeuringe van alle haare
"i» .vrienden) gevallen is op een opregt, een eere-
lijk', een deugdzaam , en dat nog meer dan dit
i^y alles is, een godvrugtig man ,' een man , die
j, fclioon ingenomen met haare uiterlijke perfoon,
„ nog meer verliefd is op de bevalligheden van
5,- haaren geeft. En daar die bevalligheden ftaag
„ aankweekelijk zijn metdeverrtieerderingederlee-
vensjaaren, welke de vergangelijke des lighaams

>5

f, doen veiflijten 5 welk een'vallen grondflag, ber
5, fluit zij, heeft de Hr. Hickman dan verkoozen
om zijne Liefde op te veftigen f „

Zij bidt, „ Dat God hen te zamen wil zege-
nen : En opdatdeherdenkinge aanhaar, en aan
hetgeen zij geleeden heeft, hun onderling geluk
niet moge ftooren, verzoekt zij hen om nergens
aan te denken dan aan 't geen ze Nti isi en -dac
'er een tijd zal koomen , die haar weder bij een
zal brengen om nooit meer gefcheiden te worden.

„ OndertuiTchen beveelt zij haar der Gc5dlijke
Befcherminge, en belaft »haar, bij de lliefde die
altoos tuiTchen haar heeft plaatze gehad, dat zijniet
al te zwaare rouw over haar draage; en vermaant
haar weder, om na eene rainzaametraan, welke
zij haar wel wil toeilaen te ftorten ter gedagte-
niiTe van haare ongeftoorde vriendfchap-, zfg te

ver-

jüFFER CLARISSA HARLOWE. ^

verheugen dat zij Zo fpoedig is afgeloft ; en (3ac
„ zij door haar lijden is gelouterd , en gelijk zij
„ vaftiijk vertrouwt, door Gods goedheid , voor
eeuwig gelukkig geworden.

5>

De nctgelaatefi Brieven aan den Hr. ZO*'
VEL Α CE , en aan den Hr, MÖK-
D EN ^ zullen hier naderhand worden in-
gevoegd : Gelijk ook het zaakelijke van
'äien gefchreeven aan Jufr, NORTON*

> .11

Xill. BRIEF..

Pe Hr. Β ε l f o rd , aan Róbe r τ L ο νζίλ^
CE, Schildkn,

Saterd. Namiddags äeh tepf^

Ik verneeme^ dat gij niet dan. wraak blaail' te-
lden mij , om daC'ik u met zo veel vrijheid behan·
dele; en tegën bet vervloekt vrodwmenfch en haa-
re helfcHè bende.; Ik bekreune mij uwer bedrei-
gingen tegen mijzelven in 't geheel niet. Het is
mijn oogmerk ü te doen gevoelen, I Iet is mij liefdac
ik mijne bedoelinge beantwoord vinde. En ilc
weniche 'er u geluk mede , dat gij uw gevoel nog
niet geheel verlooren hebt.

Wat de vervloekte bende belangt, zij verdien
nen hier wel het vuur waarmede gij haar dreigt,
en het vuur hiernamaals hetwelk voor haar fdiijnfe

D ^ bet

-fi De historie vas

befchooren te zijfl. Dog ik hebbe op dit ©ogen-
blik eene tijdinge ontvangen, welke, naar alle waar-
.fchijnelijkheid , u de fcbuld befpaaren zal van de
oude deugniet te jftraiFen over haar aandeel der
boosheid als uwe gelaßigde. Dog indien dat geen
baar gebeure hetwelk waarfchijnelijk ftaet te ge-
beuren, zult gij dan niet fidderen voor hetgeen den
voornaamen werkbaas mag overkoönien ξ

Om u niet langer in onzekerheid te houden ;
gitoenavond , fchijnt het, had het ondeugend
vrouwmenfch zig zo hartlijk gelaaß met haare ge-
liefde vogc, Arrack punch, op kollen van Golonel
Salter, dat zij daarvan bedwelmd den weg niet raa-
men kon ^ maar van boven van den trap viel, en
haar been brak: En nu legt zij, na een vreezelijken
iiagt té fchuimbekken, tè raaskallen , tè brullen ^
in eene brandende koorts, die geen ander vuur be-
hoeft om haar te braaden tot eene fijner enduurzaa-
mer pijn, dan eenige die uwe wraak haar kon aan-
doen.

Het ondeugend fchepzel verzogt mij om bij haaf
te koomen : En op dat ik het aan een gertSeenen
boode niet zou weigeren , zond zij haare fnoode
deelgenoot Saartje Martin ; dié mij niet vindende
aan Soho-fquare herwaards kwamalzo zij ook nog
eene andere boodfchap had, oni vergiffenis te ver-
krijgen van de godltjke Lady wegens de boosheid
door het oud ichepzel aan haar gepleegd,

Deeze gevleefchte duivelin Saartje, verklaart
dat zij nooit van haar leeven zo ontzet geweeft is j
dan toen ik haar zeide dat de Lady dood was.

Zij kreeg haar vlug·zout voor den dag omniet
^ 2Wijin te vallèn 5 en toen ze een weinig tot zig-
^ zel·

Juffer CLARISSA 'HARLOWE. 5$

zehe kwam , befchuldigde zij zigzelve over haar.
aandeel in de verongelijkingen, welke de Lady had
1 uitgeftaen; gelijk zij zeide dat Marijtje Horton ook
f doen zou wegens het haare ; en traanen ftortendé
I verklaarde zij, dat de wereld nooit meer zulk eene'
: vrouw had voortgebragt. Zij noemde haar het cie-
ïraad en de glorij van haare Sexej erkende dat haar
bederf meer re wijten was aan haarlui] aanfiookin-
gen, dan zelf (al hoe onmenfchlijk gi) zijt) aan uwe
eigene fnfiodheid; n^demaal gij meer dan eens ge-
«negen waart geweeil: om haar regt te doen , had-
vden zij uwen baldaadigen geeft niet geliadig op-
^ gezet.

i; Dit ondeugend* ftukje zou wel gaarn geilen
' liehben, dat men haar had toegelaacen om het lijk te
' befchouwen. Dog ik floeg haar verzoek af met
vervloekingen.

Zij kon zigzelve alles vergeeven, zeide zij ^ he-
halven haare fmaadheden der vcrwonderenstvaardi-
ge Lady ten huize van Roeland aangedaen : Nade- ·
ïfiaal al het overige maar was in gevolge van eene
neeringe, waartoe zij vervallen was, zo als zij zig
beroemde, u!t beter verwagtingen, en welke hor-
derden oeffenden zo wel als zij. Ik vraagde haar
niet, door wiens toedoen zij daartoe vervallen-
"Vüaare.

Toen zij weg ging, gafee mij te kennen, dat
de pletteringen van het oud moniler van gevaarlij-
ker gevolg waaren, dan de beenbreuk : Dat men
voor het koud vuur bedugt was; En dat het fnood
wanfchepzel zo veei wroeginge in haar hart heeft,
als zij haare behandelinge van Juffer Harlowezigte
binnen brengt j ea zo ^eeï 'er op gefield is ijmver-

D 3 gif-

De HISTORIE van

giffenis van haar te verwerven , dat zij verzekerd
dat de tijdinge , welke zij haar heeft te brengen,
haar einde zal verhaaften.

Ik laate alle deeze dingen over aan uwe over-
denkinge.

XIV. BRIEF.

i/r.^Belford, aan Robert Lovela-

ce, Schildkn*
*

Saterd. Avonds

Uw knegt geeft mij een vrcezelijk berigt van
uwe raazende balftuurigheid. Ik verwondere mij
daarover niet. Dog alzo niets geweldigs van een
langen duur is, durve ik zeggen, dat uwe gewoo-
ne vrolijkheid van hart wel fpoedig uwe uitzinnig-
hsid zal overwinnen : En te meer is dit mijn oor-
deel, alzo uwe vlaagèn in dolle raazernij uitfpatten
(overeenkaomftig met uwe natuurelijke heftigheid)
en niet van'die naargeeiUge zoort zijn , fWraarraede
doffer zielen bevangen worden. '

Om deeze reden zal ik voortgaen.|met aan u
te fchrijven , op dat mijn verhatil door uwe onge*j
fteldheid niet mag worden afgebroken ^ en dat des-
zelfs inhoud u moge vinden^ en u helpen tot na-
denkinge , wanneer gij herfteld zult zijn.

Henrik is weerom gekoomen van het beftellen

.■der nagelaacen Brieven aan de familie en aan Juffer

.. . .. ...... ... .

ΜϋΜΝΗ

Joffer CI.ARISSÄ HARLOWE.

Howe; en van dien des Colonels, waarin bij Jakoè
Harlowe verwictigc van den dood zrjnei· Zuflér, eö
van haare begeerte om bij haaren Gfootvader be»
I graven te worden.

I Henrik wierd niet in de tegenwoordigheid va»
j iemand der familie toegelaaten. Zi] waaren alle
bijeen vergaderd, fchijnthet, op Harlowe-Plaac-
ze , ter gelegenheid van den Brief des Coloneïs ,
welke hun kennis gaf van den gevaarlijken toeiland
der Lady Ca); en zij troofteden zigaelve , zo ais
Henrik berigi wierd , met de hoopef, dat de Hr;
BJorden haar ihat op het ergft had afgebeeld, mee
I oogmerk om hunne beiluiten te verhaailen.
[ Men kan dan ligt afneemen , v/elke hunne
: droefheid en ontfteltenis mp)ec'geweeft zijn bi] hec
ontvangen van het doodlijk nieuws , hetwelk da
Brieven van Henrik binnen gezonden huLi me-
dedeelden.

Hij bleef daar lang gerroeg om het geheel huis
in verwarringe te zien; dè dienilboodcn de een hier
de ander daar loopende j koimende en hunne han-
den wringende onder het loopen ; de dienftmang-
den inzonderheid; als of'er iemand (de arme JuftV,
Harlowe ongetwijfFeld; en mifichien Juftr. Hervey-"
ook^ in ^aauwte lag.

Iedereen was in zulk eene ontfteltenis, dat hij
geen bevelen van iemand krijgen konde, of be-
werken dat men eenige agt op hem gaf. De
knegten fcheenen eer gezind om hem te verwen-

fchen dan te verwelkoomen —-O monlieur j

O jongman! riepen drie of vier te gelijk, welk

cene heillooze tijdinge hebe gij gebragt! -

D4 Zij

(a) Jic het begin van dca cyii. Brief in bcc VIL Deel»

56 DE HISTORIE VAN

> » Zij hielpen hem, zo dra hij het verzöge, aan zijrj
paarde hetwelk zij bij zijne aankoomil mee veel be-
icefdhèid op ftal gezet hadden : En hij ging naar
eene Herberg ; en vervolgde zijnen weg te voet
naar* het huis van JmTr. Norton ; eö vindende dat
zij naor ilad gegaen was , liet hij den Brief, wel·'
Iten hij voor haar had medegebragt, aan haaren
Zoon (een fraaij jongeling); welke, toen hij het.
^oodlijii nieuws hoorde, in een vloed van traanen
uitberiïede ■—— eerfl: den dood der Lady beklaa-
gende, eii daarna uitroepende; Wat, wat, zoüde
dog van zijne arme Moeder worden 1 — Hcé
zou zij zigzelve kunnen opbeuren, wanneer zij bij haa-
re aankoomft in de ftad zou vinden, dat de waarde
Lady , die inet zo veel regt de lieveling van haai,
/ hart was, niet meer in wcezen waare I

Hij ging vervolgens naar het ljuis van Juffer
Howe, met den Brief aan haar. Die Lady, wierd
fceni berigt, ^ bad zo even bevel gegeven dat een
jongman , eens bóeren zoon , ter poft naar Lonw
don zou rijden , om baar tijdince te brengen van
den toeiland haarer wanrde vriendinne , en of zij
zelve met reden kon worden aangemoedigd, door
'een berigt dat zij nog in leevén was, om haar een
bezoek te geeven; alles hebbende bevolen om tot
haar vtrtrek in gereedheid te brengen, als hij weer-
om kwam inet de tijdinge, om welke zij wenfchte
en bad met hqt uiteril qngeduld. En Henrik kwam
juift in tijds om de reize van den knaap te dpèn af-
ilellen. . ^ '

Hij had de voorzigtighei.d, dat hij verzogt de
feamenier of meid van Juffer Howe te mogen ipree-
ken, en deelde haar de doodlijke tijdinge mede, op

Juffer CLARISSA HARLOWE. 57

dat zij daarvan het eeril gewag tnogc maakeii
bij haare jonge Lady. De meid was zelve zo aan-
gedaen, dat liaare oude Lady (die. zo als Henrik
zeide overal te gelijk fcheen te zijn) kwam zien
wat h'aar fchortede; en die wierd zelve ook zo ont-
zet van de mededeelinge, dat zij genoodzaakt w^a"
re om op een ftoel te gaen zitten : O dat lief fchep-

zell zeitie zij —-- En is het hiertoe gekoo-

nien

O mijne arme Naatje!

Hoe zal ik dog bekwaam zijn om de zaak aan mijne
Naatje eeril te openbaaren !

De Hr. Hickman was daar in huis. Hij haa-

üede zig om de oude Lady te vertrooften —-

Dog hij kon zijne eigene traanentiiet binnenhouden.
'Hij vreesde al, zeidehij, toen hijdelaaiftemaalindè
ilad was, dat deeze droevige uitkoomll wel haafl
gebeuren zoude i. Dog weinig had hij gedagt, dat

het zo heel fchielijk zou kpomen ί -- Dog zi}

is gelukkig, daarvan ben ik wel verzekerd , zeide
de deugdzaame Edelman.

Jufii. Howe ging, toen zij een weinig bedaard
was, naar boven, om de tijdinge aan haare Dog·
ter bekend te maaken. Zij nam den Brief, en haar
vlug zout in haare hand. Én 'zij hadden het laatftè
wel van noodeti. Want de huishoudller kwam wel
ras naar beneden fnellen in de keuken, terwijl haar
aangezigt met traanen bedekt was. ' Haare

jonge juffrouw was in bezwijninge gevallen, zeider

zij - En zij verwonderde zig daar niet over —

Nooit leefde'er eene Lady, die eene algemeene ver-
wünderinge en beklag meer verdiende, dan JuiFep
ClariiTa tUrlowe I En nooit wicrd 'cr eene kragti-

D 5 ger

1

ob historie van

ger vriendfchap door den dood ombonden , dan
tulTchen dezelve en haare jonge Lady!

Zij haaftede zig heen mee een opgeileken
kaars, en mee veters , om onder de neus van haa-
re jonge juffrouw te branden; waaruit bleek dat zij
nog al in bezwijminge bleef.

De Hr. Hickman gebood naderhand, met zijne
gewoone heusheid , dat Henrik bezorgd zou vi^or-
den om 'er den geheelen nagt te kunnen blijven;
alzo de avond toen begon te vallen. Hij vraagde
hem naar mijne gezondheid. Hij betuigde bij uit-
ilek bedrukt te zijn, zo wel over den dood van de
uitmuntendile der vrouwen , als over de regtmaa-
tige droefheid der Lady , welke hij zo van harren
bemint. Dog hij noemde de verftorvene Ladyeene
Jingel des Ligts. Wij vreesden, zeide hij (herige
dit aan uwen heere) den gezonden Brief te leezen

— Dog dat behoefden wij niet- Het is een

gezegende Brief, van eene gezegende hand ge-
ichreeven!- Dog de trooft , welken zij daar-
mede bedoelt te verleenen, zal voor tegenwoordig,
de fmerte verzwaaren, welke wij alle gevoelen zul-
len wegens het verlies van zulk een voortreifelijk
fchepzel ! Zeg aan den Hr. Belford , dat ik God
danke dat ik de man niet ben, die de onverdiende
eere heeft van zig haaren Broeder te noemen.

Ik weete hoe verfchrikkelijk deeze giOoi€ ver-
anderinge (gelijk ik ze noemen mag, nademaal zo
veele perfoonen daarin belang hebben) u aaridoet.
Ik zou gaarn de bijzonderheden geweeten hebben"
van de mistrooftigheid , . welke de eerile mededee-.
linge" daarvan aan de ^^r/öwci moet hebben toe''

vfc ge.

ί' I

JUFFER CLARISSA HARLOWE 5p

gebragr. Nogthans wie moet zig niet ontfermen
over de ongelukkige Moeder.

Hec Antwoord, hetwelk Jaköb Harlowe m
rug zond op den Brief van Colone] Morden met dö
bekendmaakinge van het overlijden zijner Zufter,
en op haar verzoek ten aanzien van de Begraavin-;
ge , zal u een flaauw denkbeeld geeven hoe groos
hun leed moet zijn. Hier volgt een affchrift ym
denzelven,

Jan, Wil l ε μ Μ o r d ε ν, Schildkn^

Sauirä, den^ Sepu

Waards Neef, ^

ik kan geen woorden vinden om uit te druk-
ken hoe zeer wij gekneld zijn van de droevigfte tij-·
dinge, die ons ooit wierd medegedeeld.

Mijne Zuiler Arabella (maar , helaas! ik heb-,
be nu geen andere Zufter) maakte z^g gereed om.
Juffi·. Norton naar ftad te volgen, en ik had befloo-
ten , om haar tot geleide te ftrekken , en het lief
fchepgel eens te hebben gaen zien.

God zij ons allen genadig ! Waartoe fchreef

dog de Doftor, indien haar einde zo nabij was?--

Waarom, gelijk iedereen zegt,'vzond hij zijn Brief

niet eer? --- of waarom in *c geheel niet agter-

gebleeven?

Het verwonderenswaardigft jong fchepzel dat

ooit

1

De HISTORIE vam

——- Geen een
^ Helaas! mijn
Heer, ik vreeze dat mijne Moeder deezefchok niet

zal te boven koomen-- Zij vak van uur tot

uur télkens in flaauwten, den gantfchen tijd zedere
zij het doodlijk berigt ontvangen heefc. Mijn ar-'
men Vader is de podraga in zijne maag geflagen j en

de hemel weet - O Neef, O mijn Heer! —-—

Ik had niét anders op het oog dan de eere der
familie ; nogthans wordt alle laft mij op den hals

geworpen -- [O die vervloekte Lovelace ! ik

mag verlooren gaen indien hij de welverdiende
wraak ontvliede!] (a) '

Wij hadden begonnen ons zeiven te vermaa-
ken met het denkbeeld, dat wij haar wel hnaft hier
zouden zien ■ Goede Hemel! dat haare

naaftvolgende inkOomil: in dit huis, na dat zij ons
zo fchieiijk en önverwagt verlaateii'' had, in eene
kift moet zijn! ^

Wij kunnen niets te doen hebben met haaren
Executeur (hetwelk ook een vreemde ftap is van
het waard fchepzel!): Hij kan niet verwagten dat

wij daartoe gezind zijn -— nog zo hij een fat-

zoenlijk heer is, zal hij denken om in dien/poft te
ageeren. Gelieft gij derhalven, mijn Heer, een
Lijkbezorger laft te geeven om het lighaam toe
ons naar buiten te voeren.

Mijne Moeder zegt, zij zal altoos ongeluk-
kig zijn, indien zij het lief fchepzel na haar dood
niet zien mag, welke zij niet kon zien bij haar lee-
ven: Wees derhalven zo goed'om te beveelen,

' , dat

(a) Dc woortieh ^us [] in^cflootcn
voor den Hr. Lovclacc uitgelaten.

Juffer CLARISSA HARLOWE.

. dat bet dekzel flegts half toegefchroefd worde

—-- op dat (indien mijne arme Moeder niet

kan bewoogen worden om van zulli een akelig
fchouwfpel af te zien) men haar daarin te wille

moge zijn —--- 2ij was hec troetelkind van

haar hart.

Indien wij haare begeerte weeten ten aanzien
van de begraavenis, dezelve zal ftiptlijk worden
opgevolgd : Gelijk ook alles wat haar Teftamenc
beheift, hetwelk gevoegelijk of redelijk is om te
volbrengen; én Dit zonder tuiTchenkooitoft Van
vreemden.

Wik gij ons , mijn waarde Heer , niet met
■we tegenwoordigheid beguniligen in deezen naa-
-r^nnjd? Eijlieve doe dac; ——- en ontferm
u, en verfchoon, met de edelmoedigheid welke
. aan den Braaven eii wijzen natuurelijk eigen is,
hergeen bij onze lagtfire zamenkoomft is voorge-
vallen, ledereen biedt u zijnen eerbiedigen
dienft. En ik ben, mijn Heer,

Um onuitfpreekelijk bedrukte Neef
en Dienaar^

Ja. Harlövvè, de jonge·

Alle$ ii3at gevoegelijk of redelijk is om te
volbrengen! [herhaalde ik bij den Colonel uit den
bovenftaenden Brief, toen hij mij dien voorlas,]:
Dat is alles wat zij bevolen heeft, hetwelk vol-
bragc kan worden. Ik hoope, Colonel, dat ik
geen gefcHil met hen zal krijgen. Ik wenfche al-
zo min om kennis met ben te maaken, als zij mee

mij

DE HISTORIE VAN

mijti HeetV'· inoëc

mij. Dog gij, mijti HeetV'; nioëc ^e hiidde.
■ laar tuiTchen hen en mi] zijn; want ik zal in ieder
' ituk ftaen op eene letterlijke uitvoeringe.' ·

De Colonel was zo goed om te verklaarén,
' äüt hij mij in mijn befluic zou ondeifteünen;

XV, BRIEF.

iié Uh B&lford, aan Robert Lovèla-'

_ ce; Schildkn, · ^ -

■ ■ ' .'-e . - C, ■ -■^:· -

Sondag-Ogtend^ teZUüren, deniQSepK
' '' ■ ' li
ik blèef ten huize van Smith tot dat ik het
Laatft zag van al wat fterflijk Was aaft de godiijke
-Lady.; v, ^ : : ^ i^y-'-h . ^ , , -

Alzo zij in haai* Teiiament Ringen beiiemd
heeft voor verfcheidene perfoönen, inet haar hair
bm in kryftal gezet te warden^^ zo knipte de be-
drukte Juffr. Norton, voor dat de kift geflooren
wierd, vier keurlijke krullen af, eene van welke
de Colonel nam voör èene diamant-boot, welke hij
zege dat hij zal laaten maaken, en voor zijii hart
draagen ter gedagtenifTe van"zijne Beminde Nigr.

Tuflchen Vierden " Vijf uuren„wiei(i het'lijlt
in de lijk-koëts'gezèr.; %a dat men dè kift eerft, zo
als hec vóornéemen was, gevuld^had met bloeketi
en welriekëndè kruiden , en behoorelijke zorg ge-
dragen om voor te koomen dat het lijk iets leed
(voor het oog) van het ftooteö der lijkkoétze;

Dö

Juffer CLARÏSSA HARLOWE. <^5

De arme JuiFr. Norton is ten uiterfteh onpas-
feliik. Ik gaf bijzonderen laft .aap de raèid van
juffr, Smith (Welke ik bevolen hebbe de goedé
vrouw te vergezellen in eene rouw-charret) om
zorg voor haar te draagen. De Colonel die mee
zijne knegten in hetgezigt der lijkköetze rijdt, zege
dac hij zai toezien dat mijne ordres ten haaren aan-
zien van kragt zijn.

Wanneer de lijkkoets afreed, èa buiten het
gezigt was, floot ik de kamer der Lady toe.ν
waarin alles gebragc was wat haar had toebe-
hoord.

Ik verwagte beibheid van den Colonel te krij-
gen, zo dra hij buiten gekoomen is, door eèrt
van zijne eigene knegten^

XVI. ÖRIEF.

De Hrn, Mowbkay, aan. jAii Belfond,
Schïïdkn.

Üxhriäge^ Sonddg mor ge ^ y uuren.

Waarde Jaiitjé :^

Ik fend u hier ingefloten een Brief van den
Hr. Lovelace,· welke fchoon gefchreeven in d®
vervloekte Algebra, ik weete dat *er zulk een een-
tje is dat zij u den mallen ftaat zal toone waarin
hij is; want hij las ze ons voor mei het air van een

Tra-

I -

1

d4 De HISTORIE van

Trageedij-fpeeier. Gij zult daaruic zien J wat de
tlolie vent iiad voorgenoómen om te doen, zqo
we ons alie daar niec tegen gefteld hadden.' Hfj
ging al raetterdaac mee een Sirurgijp van deeze
plaats op weg , om de Lady te doen openen en

balfeme. - De pó'klsen haal mij indien ik

_iiiet volkomen overtuigt ben, dat zoo hij dac ge-
daan had, li'aar hart of van ijzer of vsn marmer
..zou bevonden zijn.

Wij hei)ben Lord M. bij hem gekreege.
'2ijn Lordfchap is ook zeer bedrukt over de doodc
déi-Laciy, 2ijn Zuftér en Nigten, zegt hij, fter-
^ ven bijkans van hartzeer. Welk een gebruij is hier
over een Vrouwmênfch! Wanc als men 'c weir be-
denkt was zij immers niet meer. (

Wij hebben hem een Bèkken-vól zwart ftie-
renblöèd laaten aftappe : en dit heeft hem een
weinig tot bedaaren gebragt. Dog hij dreigt Co-
lonel Morden, hij dreigt tJ wegens uwe vervloek-
te fteeken [Vervloekte lleeken zijn het inderdaat,
Jan!] en vervloekt al de wereld. , zigzelye
mede.

Gifteren avond '■Wiérd zijn rouw (welke vo!-
koomen zo diep is als over een éigen wijf; t'huis

febragt, gelijk ook de rouw voor zijne venten,
rn fchoon het al 8 uuren was, wilde hij die no^
aantrekken, en hebben dat zij hem daarin bok be-
dienden. ƒ ' l\

Iedereen befchuldigt hem van wegens deeze
.Lady. Doch ik zie niet waarom.., Zij was em
llimnie Feeks in haare deugd. Welken aardigen
yent heeft zij bedorven - Hee, Jan! r—-r

Èn haar nabeftaen^e zijn tienmaal meer te befchul·

......■

mm

JüFFER CLARISSA HARLOWË

digen dan hij: Ik wi|[ dit wel in hun aller troni)
bewijzen. Indien zij haar kwaalijk konden behang
delen, waarom zouden zij dan verwagten dat hij

haat wèl zou beHandefen?-— Gij, of ik, pf

Tourville, zo we in zijn fchoeneh geftaan haddeft,
zouden ook zo gedi?an iiebben als hij gedaan heefr»
'Zijn alïe nielsjes niet morheen ge^aarfchouwdf

--„ Heeft hij wel bij haar gedaan zo als

„ die Schobbejak Miles deedt aan de boeren dog·^
ter, welke hij mede naar rtad troonde (een aar-?
dig meisje was het bok, juifl; zo eentje als Bobs
„ Roozeknop!) onder voorgeeveh van haar een
5, dienft van kamenier bij een Lady te bezorgen

„- Hij ging met haar op den dril, voor-

„ geevendè dat dè Lady niet t'huis waSt Maak-
„ te Kaar door den drank ligthartig; nam haar toen
,, mee naar de Comediei toen was het te laati
„ weet gjij, om h»ij de voorgewende Lady te gaan:
Toen naar een fpeelhuis : Bragt haar in 't be-
derf, zo als zïj het noemen, en dat allès op
denzelven dag. Hield met haar aan C^en lee-
lijken hond was hij ook!) voor een veertien da^
„ gen of drie weeke; toen liet hij haaf over aan
N,, de genade van het volk van *t >fpèelhüis (zonder
5, een diiijt ergens voor te betaalen); 'die haar al
5, haar kleederen uittrokken, en óm dat^e daar
„ geen dienß wouw neemen^ haar ip de gevange-
5, nisfmeeten; daar zMierf in gebrek, en in wan-

„ hoop! „-Een waaragtigè hiftorij, ge-

lijk gij wek, Jan -- Deeze vent verdiende

verdoemd ce worden. Doch is onze Bob zulk een

fchürk geweèft als deeze? —- En wouw hij

deeze Lady met haar hart van keijfteèn niét
VIIL DeeK É ' trouvjï

fW

66 De HISTORIE VAN

troimt hebben ? - Bus Is hij zeer haav'

hlijkelijk gejußlfifeerd,

Wacrom heeft Wij zig dah van zulke vervloek-
te viefevaafen te laaten kwellen? - Wie

zou gedagc hebben, dat hij zulk een arme bloed
was? daar men hem nu [de pokken voor de bloed-
beuling! ] ftil en ftom ziet zitten in een hoek, als
hij zig vermoeid heeft met zijn trageedifehe maje·
fleic, en met zijne redeneeringe (wie hield ooit
zo verbruid veel van redeneeren als hij 1) en met
een fcheeven bek te trekken tegen zijn fchaaduw

aan de fchutting- De duivel haal mij, zo ik

gedulde met hem heb ί

Dag hij heeft in deze tien dagen geen ruft

gehad: Dats de zaak! -— Gij moet aan hem

Ichrijven; en eijlieve, Jan, geeft hem wat goede
woorden, en 2end hem hetgeen daar hij om
fchrijft, en doet in alles doch zijn zin : Anders zal
^er geen huis met hem te houden zijn^ En maak
dat de Lady begraaven wordt to fpoedig als gij
kunt; en laat hem niet weeten waar.
i Deeze Brief zou gifteren al afgegaan zijn.
Wij zeiden hem dat ze al was afgegaan. Doch
waaren in hoop dat hij daar niet weer na gevraagd
■zou hebben. Doch hij fcheldt dat hij noch geen
antwoord daarop heeft.

Het geen hij zich verwaardigt heeft om uit
.andere van uwe Brieven voor te leezen, heeft
Milord zo nieuwsgierig gemaakt, dat het hem
doet verzoeken aan u om uwe berjgten te vervol-
gen. Eijlieve doet dat: Maar niet in uwhelfch
^rabifch''^ en wij zullen den armen kwant daar-
t van

ST

JüFFER CLARiSSA HARLOWE.'

van alleen maar το veel te weeten doen, als wij
denken dat gevoeglijk is in zijn tegenwoorφ'geti

tot. , . ·

Ik leef hier een vervlóekt vadzig lanterfan-
tend leeven. Öoor hetgeen ik zo onlangs gezien
heb aan den armen Belton , en hetgeen ik nü zie
aan deezen charmanten vent, zdüde ik wel haaft
ïo krankzinnig, wordeii als hijzelve ; of zo log
als gij, Jan; Dus moét ik nä béter gezelfchap in
de ftad zoeken als één van u béide; Ik . ben
zelfs genoötzaak't om zomtijds wat tè ieezèn tot
niijn tijdkorting; èn gij weet dat ik een vijand
van ieezen ben. Het ftort mij terftond ih ëeÜ
ilaapziekte; eil dan gaap ik èn rek ik als dè düi-
Vel. . , .. . .. „ , ,, . ^

Nogthdns heb ik zo even iii Dryden's iPa-^
lemon en Arcite een .paiTagiè ontmoet, dié
'heel veel gelijkheit heeft met het geval van on-
Bob. Dus luiden éenige van de vèrfen.

ï)e Hr..Mowbraj brengt daarop eenige re^
gels uit dat digt ßuk bij\ waarin een zin-
neloos metifch befchreeve'n wordt, en
maakt de l^ergelljklnge .op; en daarna
zig verhovaardigende op dit zijn m^eßer'
ßuk ^ ze^i hij ^ ' .

Ik moet li zeggen, dat had ik zo vroeg be-
goß: met fchrijvèn als gij en Lovelace^ ik al zo
goeden figuur zou geflaagen hebben als een van u
beiden. Waarom niet ? Maar en Jonge, en Man ge-
worden , ahijdt was ik een vijand yan boekent
Het is zotheid daarom te liegen; Ik hield van ge-

Èi ^oei

1

De historie vaïï

woel, mijn jongetje. Ik was eën vijand vm~dmiU
oor en ; en ik heb in voorgaande tijden meer
jongens van hun boek afgetrokken, als mijn meé-
fter mij daardoor ooit heeft doen vorderen. Schop-
pén en ilaan , fen bogaards-beileelen y waaren έ1
vroeg mijn heldendaaden.

Dog ik ben moe van fchrijven. Nooit vah
mijn leeven' heb ik zo langen Brief gefchreevert.
Äiijn gewrigten van de hand en mijn vingers en
duim doen mij Verdoemd zeer. De pen is ten
minften honderd pondt gewigts. En myn Oögeti «
vallen mij bijkans uit mijn kop op het papier* —.
De kramp kreeg ik maar een minuut geleeden in
ipijn vingers. Voor den blits mee de gans en de
ganfefchagt! Ik wil geen weer lange Brieven fchrij-
ven in een jaar na deezen. Nog een woordje
maar: Wij denken dat de dolle vent wat bijkoomti
AdieUi 1'

XVII. iBRIEjF.

De Hr, Lovelace , aan Jan Bèlfo

Schildhu

Uxbridge, Saterd. den ρ Sept,

Jan Uef\

Ik agce het volftrekt billijk, dat mijne altoos-
dierbave en beminde Lady geopend en gebalfenid

wor-

ËÉiMiiiiHniMii 11 η-

JUPFER CLARISSA HARLOWE. 6p

worde. Pac moec van ftonden aan gefchie^en
. van deezen namiddag nog. Uw goede

bekende Tomkins en de oude Anderfon van deeze'
plaacze, welken ik zal medebrengen , zullen de
Chirurgijns zijn. Ik hebbe mee den laatften daar- ·
over al ^efproken. ^

Ik zal coezien dat alles gefchiedï met dat ieco-
rum, hetweJk de zaak , en de geheiligde perfoon
van mijne beruinde vereifcheo.

AÜes wat gedaen kan worden om de ^koor·
0er voor bedervinge te bewaaren, zal dok ge-t
fciiieden. En wanneer zij tot baar oorfpronglijk
ftof zal- wederkeeren, of niet langer bewaard kah
v;orden, dan wil ik dat zij gelegd worde in de graf-
kelder ïDijner familie, tuifchen mijn eigen Vader
en Moeder. Ik zelve ^ gelijk Ά inwendig in mij-,
ïie ziel, zo zal ik ook uitwendig in Ρ6ΓΓ(Χ)η, den
diepilen rouw dragen. Dog haar hart., waarop
ik zulk een onbetwiftbaaren eifch hebbe, waariii
ik voormaals zo veel deel had., en hetwelk ik bo-
ven mijn eigen zal waardeeren, wil ik hebben.
Ik zal h'^tzelve in voorloop bewaaren. Het zal
nooit buiten.mijn gezigt zijii. En alle de korten
der hegraavenijjb zullen ook tot mijn laft koa-'
men. · - '

Niemand immers zal mijn regt tot haar betwis-
ten willen. Wiens was zij dog bij haar leeven/'

Wiens is zij na haar dood , dan de mijne? '-

Haare vervloekte ouders, welker barbaarsheid tegen
haar, ongetwijiFeld, de waare O0r?:aak. van haar
dood geweeft is , hebben haar al larg verzaakt.
Zij verliet dezelve voor mijj. Zij heeft mij derhal-"
ven verkooren : En ik was ha&r ègte man. 'Wat

■E 5 raakc

De historie van

wmm

Η

raakt het 'er aan, of ik haar als een fchelm behan-
deld hèbbe? Moet ik daarvoor nu niet boeten?
Zou zij de mijne niet zijn geworden, zo ik dat niet
gedaen had ? Niemand zal mij betwiilen of dat zou

zij. En heeft zij het mij niet vergeven -—

Jk ben dan dus in ßatu quo prjus ten haaren aan-
zien -—-— Bén ik niet ? -—^ even als of ik
^laar nóoft beleedigd had? Wiens kan ze dan zijn
behalven de mijne ?.

Ik zal u ODtflaen van uw Executeurfchap, en
van alle uwe zorgen.

Nesem wel in agt, Belford, dat, ik u mids dee-
zm metterdaad ontheiFè, en iedereen, van alle zor-
gen en moeiten haar betrefTende. En wat haar
öiterften Wii aangaet, dien zal ik zelyè uitvoe-
ren.

Daar zijn geen artikels, nog huwelijksvoor-
waarden tuflchen ons geweeft; en zij is de mijne,
gelijk gij ziet dat ik ter betooginge toe beweezen
iebbe . Nog kon zij van zigzelve eenige beftel-
lingemaaken, dan zo als het mij behaagde. De
Verdoemenis flae mij dan, zo ik mijn regt niet
doe gelden tegen alle, die 'er zig tegen aankan·»
tenl . " "
Haare ingewanden, indien haare vrienden op
dezelve zeer fterk gefteld zijn, en zig zeer ootmoe-
dig en bedroefd toonen (en zij hebben zelve trou-
wens geen ingewanden, van bermhartigheid al-
thans) zullen aan hen buiten gezonden worden
' Qni geplaatfl: te worden bij ^^are voor-
ouders --- ten zij ze het ianders gebooden heeft.

Want, behalven dat zij niet ter onwaardige aarde
Weid kan worden, zo lang men haar daarbuiten
■ ' "" ^ ' ' ' kan

. ■ il

Juffer CLARISSA HARLOWE 7i
kan bewaaren, zal haar Wil in alles volbragt woft

Ik ontbiede ondertuflchen een lok van haar'

hsii'.

ik belnfte u dat gij u niet roert omtrent eenig
gerleelte van haaren Wil, dan op mijn uitdrukkelijk
bevel. Ik wiJ alles zelve beilellen. Want ben ik
niet haar man ? En vergeevinge van haar gekree-r
gen hebbende, ben ik niet de uitverkooren van
haar hart? Wat betekent anders haare vergiife-
nis ?

De twee onverdraagelijke vlegels, die gij mij
hebr to<ige.^onden, plaagen mij tot den dood,' en
zouden mij wel willen behandelen als een kind
voor den leidband. Die verdoemde fchepzels, wat
kunnen zij daarmede dog raeenen,^ Nogtlisnsfpani
die kreupele aap Doleman ook met ben aän. En
zo als ik hen hoore luiileren, hebben zij Lord M.
ontbooden. —— Om mij m bedwang te houden·^
pnderftelle ik.

Wat kunnen 2λ] do^ meenen , met deeze be-
handelinge? Zekerlijk is de geheele wereld bujcèn
mij zot geworden. Zij behandelen mij zo als ie-
der van hen zelve behoorde te worden behandeld.
De geheele wereld is maar één groot Dolhuis.
God verdeige die, en al wat *er in'is, nademaal

nu mijne beminde ClariiTa Lovelape —- niet

meer Harlowe — Vervloekt zij die naam , en
al wie 20 genoemd wordt! *

Waartoe ik aan u fchrijye, ia,
1. Om u te>verbieden, dat gij u bemoeit.met
iets, 't welk haar betreft. Om Morden insgelijks
le verbieden zig daarmede te bemoeijen. Indien

Ε ^ het

zz ρ» HISTORIE van

het mij wel voorilaet, heeft hij mij gedreigd, en
mij vervloekt, en kwaalijk van mij gefproken —-'
Èn laat heiTi van haar wijken , ' indien hij mijne
^ramfchap mijden wil.

2. Om mij eene lok van haar hair te zenden^

terftond met den brenger deezes.......

' Om Tomkins te befpreeken, dat hij alles
in gereedheid brenge tot het openen, enbaliemen.'
Ik zal Anderfon medebrengen,

' 4.' Öm te niaakeh dat haar Teftament en alles
Jklaar is om van mij gelezen en overwoogen te wór-
den. ' ' '

Ik wil deezen avond nog haar dierbaar hart
in bezittinge hebben; en laat Tomkihs daartoe een
bekwaam glas en voorloop bezorgeni, tot dat ik
voor hetzelve eene gouden kas kan laaten maa-

' Ik wil haare papieren tot mij neem en. En
daar niemand haarer gedagteriifle 20 goed regt kan
doen dan ik, en ik mijzelve niet zal fpaaren, Wié
kan dan beter aan de wereld toonen wat zij ge-
weeft is, eh welk een fchurk diégeen , dié haar'
^waaJijk kon bèhandelen. En de wereld zal dan
ook zien, welke onve'rzoenbaare en bnwaardigö
ouders zij had. ' ' '

Alles zal met duidelijke woorden omftandig
vertoond worden. Daar zal geen' glirnp aan dè
zaak Worden gegeven. Naamen nullen al zo wei-
nig verbloemd worden als Daaden. Want'dewijl
ik daaria zelve de ergfte vertooninge zal maaken,
in regt hetbè om mijzelve zo te behandelen als
niemand anders zal doen; wie zal mij dat dan
'' ......... ' — ^ ^ ■· be-

Joffer CLARISSA HARLOWE. 75

beletten ? Wie zal mij rekenfchap, durven afvor:
deren ?

Laat mi} eens weeten, of de verdoemde Ma-
ma nog het voorwerp xij van des'duivels eigene.

Ν wraak--of he? oud^ beeft dood is of nog

1 leeft? Eenig uitfteekend boas ftuk moet ik nogf
uitvoeren. Mijne wraak zal die duivelin, en alle
mijne tegenilanders van de wreede familie der Har-
lowes van den aardbodem uitdelgen. ;,^éheele
honderden van ilagtoiFers behooren opgeofferd te
worden aan de Schimmen van mijne ClariiTa Lo-
: véJace.

Schoon haar Wil in zommige opzigten tegen
den mijnen moge aanloopen, egter verwagte ik
dat ik gehoorzaamd worde. Ik wil de uitlegger
zijn van den haaren.

Naafl: mijnen, zal de haare gehoorzaamd
worden; want zij is mijne vrouw, ien die zal z(?
zijn tot in alle eeuwigheid. Ik wil nooit eene an-
dere hebberi.

' Adieiï, Jan. Ik maake toeftel om bij u te
koomen. Ik belafte u, zo gij eenige waardij ftielc
op mijn leeven of uw eigen, dat gij mij nergens
in tegenftaet, hetwelk mijne ClariiTa' Lovelace bé·»
treft.

Mijn aart is geheel en al veranderd. Ik wee-
te niet wat het is te lachen; te glimlachen, of
vrolijk te zijn. Ik ben oploopende en ongedul-
dig geworden, èn kan geen tegenfpraak veelen.

ik fcbrijva deezen in charatos, 20 p's ik
plegt te doen, op dat niemand buiten u zou wee-
ten wat ik fchrijve. Want nooic wietd eenig

Ε 5 m^VLz

74 De historie van

gienfch zo geplaagd van laftige fchepzels, als ik,

Jl. Lovelack.

; op een afgezonderd papier in den hoven-
(iaenden geflooten.

Ik moet u berigten, en wel in charafters nog al,
dat ik nu op deeze ftondineenyreezelijkentoeftand
ben. Al mijn breio kookc als een ketel op een vuuri-
gen oven. Ik ftae verbaasd wat duivel dat mij fchort 1
Nooit van mijn leeven was ik zo wonderlijk.

In der waarheid. Jan, ik ben een aller af-
grijzelijkfte fchelm geweeft. En al^ ik ^lle mijne
bedrijven overdenke tegen deeze engel van eene
vrouw, en in haai ^^ godvrugt, de liefde, het
verftand, de fchoonheid , welke, ik hebbe M/>en
vernielen, en het goed, waarvan de wereld dus
door mijn toedoen verftoken is; kan ik zelve wel
de verdoemenis over mij uitfpreeken. Hoe kan ik
dan ergens anders genade verwagteri!

Ik geloove, dat ik u niet zal kunnen verdraagen,
als ik u zie. Uwe verdoemde fteeken en verwijtin
gen hebben bijkans mijne herfens doen draaijen
Dog hier Lord M. zeggen ^e mij, gekoo
men! Hij vaare voor St. Feiten» en die hem ont
Sooden hebbent

Ik weete niet wat ik hebbe, gefchreeven.
Dog haar dierbaar harq en eene lok van haar hair
wil ik hebben, in weerwil yan alle die het tegen-
fpreeken! Want is ze niet de .mijne ? Wiens kan
zij anders zijni Zij heeft geen Vader nog Moeder,

geen

Juffer CLARISSA HARLOWE. 75

geen Zufter, geen Broeder; geen Nabeftaenden
dan mij. En mijne Beminde is de mijne^ en ik

ben de haare; Ün dat is genoeg -— Maac

Ach! ^ " ■ ■ " .

Ze is uk.' Be Damp der dood heeft dan dat

licht gehlufll
Baarlippen ^poorten van een kruidhof^ rijk
' van geuren.,

Zijn eeuwig op het flot! nooit zaVt^ helaas h
geheuren

Dat eene leevens-togi daardoor ixeer lugtig
■ fpeeli · ■ ' " ' ' ^ -

En is dat zo? Is dac inderdaad zol --

'Goede God! - Goéde God! —--

t)og zij willen mij niet laaten voortfchrijven.
Ik moet naar beneden gaen tot dien bemoeijal

van een Pair -— Wie duivel heeft hem ont-

booden? > · ..... ^

' XVIII. BRIEF.

De Hr» Belford, ααμ Richard Mow-
t ^ β ray, Schildkn,

Zondag, den 10. Sept, 4 mren V namiddags,

Ik hebbe (den uwen met den, ingeflootenen
l yan onzen ongelukkigen vriend ontvargen. ψ

" ' ■" ■ ' b«»
ä . C U

mmmmm^^m

De historie van

ben blijde dat Mllord bij h?m is. Dewijl ik van
gedagten ben, dat zijne uitzinnigheid maar van
korten duur zal zijn i; wenfchtc ik wel gaarn, dat
men hem na zijne herftellinge kon beweegen om
buiten *s lands te gaen. De Hr. Morden, die on-
vertrooilelijk is, heeft uit het Teilament gezien
(gelijk hij trouwens al vermoedde, voor dat hij het
zélve las) dat het geval erger was dan eene ge-
incene verleidinge; en heeft alreeds uiiflagen ge-
daen, dat hij zig, uit dien hoofde, aanmerkt als
ontflagen van zijne beloften aan de ftervende Lady.
gegeven, hierin beftaendè, dat hij haaren dood
niet zou zoeken te wreeken.

Gij moet de herftellinge van zijne gezond-
heid tot de beweegreden gebruiken om hem hiet-
toe te dringen; want zo gij maar iets rept van zij-
ne eigene veiligfieid, zal hij geen voet wijken,
niaar den Coionel eer opzoeken.

Wat de lok hair belangt , kunt gij hem
ligtlijk te vreede ftellen Cals die de engelin' eens
gezien hebt) met hair ten naaften bij van de-
zelve kleur, indien hij daarop verder gezet
zij.

Op verzoek van Milord zal ik voortfcbrijven,
wel met mijne gemeene hand; op dat gij lieden
moogt oordeelen, wat gevoegelijk , en niet gevoe-
gelijk is om den Hr. Lovelace tegenwoordig voor
te leezen. Dog alzo ik niet zal nalaaten om van
tijd tot tijd aanmerkingen te maaken, op hoope
van zijn hart té treffen als hij herfteld zal zijn, den^
ke ik dat het beft zal zijn mij nog al tot hem
te rigten j en' daj: als of hij niet ongefteld waa-

De-

JüPFER CLARISSA HARLOWE; 77

Dewijl ik geen cijd zal hebben om copijea
üf te fchrijven, en egter begeerig ben om het ge-
heel onderwerp onder mijn oog te hebben, tot
mijne eigene befpiegélinge in toekoomende; zo
moet ik vorderen, dat mijne Brieven ,na e,enigen
'tijd mij worden te rug gezonden. De Hr. Lo-
Veiace weet, dat dit eene van mijne voorwaar-
den is; en hij heeft dezelve tot nog toe opge-
voJgd.

Uw Brief, Mowbray, is een onnavölgelijk
ftukje. Gij zijt een wonderbaar gevoelloos fchep-
zei. Dog gun mij, dat ik u, en den ijdelen los;
bol Tourville, bezweere, om van wegens het-
geen gij gezien hebt in den uitgang van den ar-
men Belton; van wegens de iaazernij van onzen
vriend Lovelace, en de oorzaak derzelverj en
van wegens den vei-fchrikkélijken ftaat, waarin
de rampzalige Sinclair legt; eene onmiddeljke
veranderinge van leéven en zeden aan te van-
gen. Wat mij zeiven aangaet, ik hebbe vaft-
geileld , welke uwe befluiten ook zijn mogéii i
öfn den raad te volgen dien ik geeve.

O mier mljm hanätskeninge.

J. Belfori»;

XIX;

^oo DE HISTORIE VAM

XIX. BRIEt'.

JiöBelford, aan Robert Lovelä··
tEj SchildkÈ,

O Lovelace! Ik hebbe ü een toneel te fchil-
dëren ten aanzien van de rampzalige Sinclair, het-
welk, zo ik het naar waardij kan treffen, u tot ern-
ftige bedenkinge en overweeginge moec bren-
gen, of niéts is daärtoe in ftaat. Ik zal u ordent-
lijk daartoe opleiden, en dat in mijne gewönne
hand, op dat uwe kameraads zo wel als gijzel-
ve in ftaat mogen zijn om het te leezen.

Toen ik den voorgaenden Brief gelezen had;
niet weetende wat ik met mij Zeiven zoii uitvoe-
ren; 'hisrdenkende , én te vergeefs wenfchende
om die géneuglijke en nuttige verkeeringe, welke
ik nu voor altoos moefl: miflen; dagt ik dat ik wel
zou doen itifet een aanvang te maakén van de taak,
welke ik èehigen tijd geleeden befloOten had te be-
ginnen 5 dat is te zeggen, Ter kerke te gäen; en
te zien of ik feenig voordeel kon trekken üit het-
geen ik daar zou hooren. Diesvolgens beiloot ik
om den beroemden prediker te gaen hooren in de
Kerk van St. Jaities. Maar als of de duivel (want
iic befluit zoude ik toen wel bijkans hebben opge-
hiaakt) het van zijn belang rekende om mij in
inijn oogmerk te verhinderen, juift 20 als ik ge-
kleed

ittü

Joffer CLARISSA HARLOWE. 75

kleed was, krieeg ik een bedoek^ hetwelk mij van
mijn voorneemen aftroki

Vai) wie meent gij dat dit was^ dan van Saar-
tje Martini vergezeld van jufFr. Carterf de Zufter
van de eerelooze Sinclair! dezelve, zo als ik on-
derftelle dat ik u niet behoeve te zeggen, die het
Speelhuis houdt bij Bloötnsbury.

Deeze berigteden mij, dat de thirürgijn., dé
Apotheeker, en de Döétor ^ alle het rampzalig
vrouwmenfch hadden opgegeven; dog dat zij zeH
dej siet te kunnen ilerven, nog geruft zijn § vodt
dat ze mij zag t £n zij baden mij om mee haarlui}
mede te gaen in de koets ^ met welke zij gekoc^
men waaren, indien ik nog éen vonkje van berm-
hardgheid ^ van ChHßelijke bermhartigheid, zo»
als zij het noemden, over had.

Ik Was zeer onwillig om mij van mijn voornee-
men te laaten afleiden door zialk èen önwelkoonï
verzoek, en van volk waarvan ik zulk een afgrij-
een hadj dog ik ging eindelijk evenwel mede, eii
wij kwamen daar tegen Tien uuren. Daar zig zulk:
een ijzelijk tooneel voor mij opdeed, dat de dood
van den armen wanhoopigen Belton, naar mijné
gedagten, daarbij niet te vergelijken is.

Het oud fchepzel had haar been, doör haar
geweld en woede, eens weder van ceridoen fprin-
gen, en had zedert den voorgaenden avond ge-
fchreeuwd^ gefcholdén, gevloekt, dat de Chirur-
gijn haar had aangezegd, dat het onmogelijk was
haar te behouden; en dat het vuur zig'had begin-
nen te vertoonen; zo dat zij, al waare het enkel
om zig over haar eigene ooren te ontfermen, ge-
noodzaakt geweeft waaren om een ander Chirur-

δ'ί«

m

De HISTORIE VAN

gijn te laateii koqmen , op dat die opzetlijk haar,
ichoon tegen zijn oordeel, mögt betuigen, en (een
vriend van den ander zijnde) hem fchijnen te over-
tuigen , dac hij het iluk kwaalijk begreep j en dat,
20 ze maar geduld wilde hebben, zij wel herfteld
kon worden. Dog niettemin was haare vreeze
voor den dood, eu haar afkeer van de gedagten
om te fterven, zo ftèrk, dat haariieder bedrog de
bedoelde uitwerkinge niet had > en zij bleef nog al
raazen, fchreeuwen, vloeken, én, zelf huilen,
meer gelijk een wolf dan een menfchlijk fchep-
zeli toen ik 'er kwam; zo dit ik, den trap op-
ga'ende, zeide, Dit geraas, dit gehuil^ kan im-
mers niet koomen *van de ongelukkige trouw!
Saartje zeide^ dat het van haar was; en verzeker-
de mij, dat het niets te beduiden had bij het ge-
laas, hetwelk zij den geheelen nagt gemaakt had;
en voor mij in haare kamer treedende, Lieve Ma-
dam Sinclair, zeide zij, ftaak dog dit geraas I
Het gelijkt meer naar dat, van een bul, dan van
eene vrouw ! -—— Hier köomt de Hr. Bel-
iford; en gij auk hem doen fchrikken ;en wegjaa-
gen, indien gij op deeze wijze loeit..

Daar waaren niet minder dan Agt van haare
Vervloekte dogters rondom haai- bed , toen ik bin-
nen kwam; eene van haare deelgenooten, Marij-
tje Horton, aan haar Hoofd hebbende; en mi met
Saartje, haare andere deelgenoot, en Madam Car-
ter, zo als zij haar noemden (want zij zijn alle
Madams onder eikanderen) maakten zij een getal
van Tien uit: Alle in een afzienlijk deshabillè, en
zonder rijglijf, béhalven Saartje, Carter, èn Ma-

m

(i ,

JüFFER CLARISSA HARLOWE. ,

rijtje I die haar niet durvende verJaaten, den gehee-
len i^agt^niet te bed geweert: waaren.^ · ίτ
r - ■' De andere Zeven fcheenen maar even, uit deu
bedde te zijn gekoomen, milTchien Opgeftaéti van
haare kalanten in hetvooorhüis, en haareitiagt-rin'·
kelropijerijen , met tronijen , van drie of vie^ aW
thans, waarop het blanketzel gefmolteniwas, effi
^ met ftreekén en.zoomen daarbij neergelöopen;i
dat -dé half-verteerde.blos,een .ruw rimpelig.νδί
ontdekte : .Het hair van [zommige derzei ver: was
van verfcheidene kleur , die aan de looden' kai^ t^
danken hebben^ daat men, het zwart had
maakeni térwijl egter .het· konftig git fterk. Wiéek
voor het natuurelijk faluw : . Dat van anderen be·
plakt en befmeerd met olij en 'po^r; waarin..de
plij de overhand had r Allehinghet haarluij om de Öo^
ren en hals in vermatfte krullen, of uitgeraveldè ein-
den ; en ieder was bij mijtie ink,opraft even zeer in be
weeginge om haar kladdig hair met beide haate han-
den te ftrijken ondër haare nagtmutfen-^.charlotjes^
pipimers *, welke haar alle icheefzaten.^.·'Zij had-
den rälle de fchoenen op de hielen; * zomrnige zondec
jtoufen; alle llegts in haare ondeirokkenr; haare japon»
fien ^ gemaakt om haare wijd uitftaende hoepen te be·
dekken, roinpflomp hangende en haar om de beenen
fingerende; als wel ke aij in haaft maat hadden omge^
flagen, .^zo dr^ ik den trap opkwam;' En de helft der-
zeiver (onaangevuid, fcheef-gefchouderd, vbleeke
Jippige, Ips-ledige fchepzels) zag men nü,,üit ee-r
ne' bloeijénde jeugd, van-ï^i'egentien of^Twintig
miflchien des voorgaenden avonds , veranderden

_ yin..Deel„ , . Τ ,, ^^

.Eciic T^ort van^agtjïMitzcn meelange flippen, bi) dcEßp
gcifcbc vrouwen in gebruik.

DE HISTORIE van

lelijke uitgereeten hoeren van Agtén dertig of Veer-
dg jaaren.

Ik ben dies te omilandiger in u het voorkoo -
men te befchrijven, hetwelk deze fchepzels in mij-
ne oogen maakten toen ik in de kamer kwam, om
dat ik geloove dat gij nooit eecige van dezelve^
veel min zulk een geheel rommelzoodje, gezien
hebt, dus onbereid om gezien te worden (a). Ik,
voor mij^ hadze dus nooit gezien; nog zoude daar-
mede nu, waare het niet bij deeze gelegenheid toe-
gekoomen, begunftigd geworden zijn. Zo gij die
gezien hadt, geloove ik, zoudtgij eene ligtekooij
haaten, als eene van Swift's Yahoos, of Virgilius
affchuwelijke Harpyen, die haare vuiligheden
fpuijteden op de tafelborden der Trojaanen ; de-
wijl de lighaaraen van de zulke in haare fchuilhoe-

ken alzo vuil en onrein zijn als haare zielen ---

Haar alzo 2eer haaten, als ik ze haate; en zo zeer
als ik eene regt-deugdzaame en zinlijke vrouw hoog-
sgten, en bijna aanbidden : Want het is voor mij
baarblijkelijk , dat gelijk eene nette en zuivere
vrouw eene engel van een Schepzel zijn moet, zo
ook in tegendeel eene flordebel het onreinile diei
in de natuur is.

Dog deeze waaren de oudile troepen, de keur-
bende; want nu en dan kwamen 'er eenige, ten
getale van een half-douzijn of meer,- beurtlings,

in-

(a) Al wie ooit het fluk van den Dekfn Swift, the Lady s
JDreJfnir·room genoemd, gezien heeft, zal dec7e beichrijvingc
van dift Hr Belförd niet ailecn eene r.atunreUjker ^ maar ook
hetaamdijker jchilderij agtcn lo wel , als meer' gcbilJijkc
d»or bet oogmerk , en door het gebruik 'c wdk daaiva« gc·
taaakt kan worden.

nTi>ffnr--rifiiMi

wm

JüFFER CLARÏSSA HARLOWÉ. ^

inloopen, van mindere zondaareflen, die ónder dé
andere ftonden, eh jonger waaien dan cenige vaa
He üitgelezene flagorde, dog niec minder affchüwe-
lijk in haar toeitel, fchoón trouwens niet zo veel ver-
fchuldigd zijnde aan liet bepleiilerend Blankeizel;
nogchans doör geen rijglijf onderftut, morfig^ de
lileederen los om het lijf hangende, met hét hait
verward om den kop, alleen in haäre onderfok-
ken, gelijk de voorige, met half-opene oogen^
^luurende en pinkende, met moesjes mal-beplakt,^
geeuwende; rekkende; als of ze de uitwerkzèlé
van hun middernagts gekrioel nog niet hadden uit-
geflapen ; alle in vervolg gewapend met verver·^
ichinge van hartfterkingen (van welke ieder daaif
.tegenwoordig proefde of haar deel nam) onder dé
teftieringe vao de bezigèr Dorcas,_ die dikwijl^
kwam binnen kijken , om tè zien οί haare' dran-
ken wel b'ehöorelijk gegeven en ingenomen wiérdens
Dog toen ik hét oude beefl naderde, Weié
een fchbuwfpel vertoonde zig aan raijne oogen ί

Haar ongeluk 'had haar vleefch niét verdund ^
maar eer, naar liiij dagt, vermeerderd; terwijl woé-
de en felle , drift miiTchien haare fpierige trekkeri
deeden zweliën. Befchoiiw Haar dan, het geheel
omgeploegd bed beilaende met haar dikken drabbi-
gen romp: Haare armen als molenroeden om
hoog fteekende ί haare bree^e handen met geweld
in malkanderen flaende; haare grooié dogen; uit-
puilende en brandend rood, gelijk wij die van ee-
ne falamander mogen onderftellen; haar geklon-
terd grijs hair, oneei-Waardig wegéns haare ondeμr
gendheid (terwijl haare belapte mürs haïf afhing)
om haare dikke ooren en zwarten nek veiipreid^

F a haa-

If

w

h-^i

84^ De HistORIE VAN ^

haare faale lippen verfchrokc en geweldig werken-
de ; haare breede kin in eené ftuiptrekkende be-
weeginge ; haar wijde mond, door de zamen-
trekkitige van haar voorhoofd (Hetwelk wél half
in zijne éigene vervaarelijke rimpels fcheen wegge-
zonken; haar tronij alsintweèdeelen fplijtende, en
haare dikke tong affchuwelijk daarin draaijende; hij-
gende, zwoegende, als naar den adem, haare blaas-
balk-agtige eil miskleurige borften beurtlings oprij-
xende tot aan haare kin, en weer daalende buiten het
gezigt, met het geweld van haare ademhaalinge.

Dit was het fchouwfpél, voor zo verre mijné
lierdénkinge mij in ftaat ftelt öm Hec te befchrij-
ven , welk deeze rampzalige aan mijne oogen ver-
toonde, wanneer ik tot de zijde van haar bed na-
derde, omringd, zo als ikzeide, van haare me-
deftandereiTen en dogters, die haar befchouwden
met eene gefronfte vervaarde aandagt, welke meri
•iigclijk kon zien dat meer uit fchrik en zelf-be-
kreuningè (en zeïf-veroordeelinge ook') voortkwani
dan uit liefde of medelijden; als of zij wilden zeg-
gen , Zie eens! wat 'er Van οηέ zelven ten geenen
dage worden moet!

Zo dra als ze mij zag, berilede haarè n'atüure-
lijk zwaare ilem, door haar raazen nog fchorrer
geworden, tegen mij uit : O mijn Hr. Belford f
O Sir! Zie waartoe het met mij' gekoomen is!

-- Zie eens hoe elendig het met mij géfteld is f

-- Zulk eene vervloekte bende rondom mij

te hebben; en niet eene daarvan die zorg voor
niij draagt! Maar mij den trap af te laaten buite-
len , zo verre van de kamer daar ik uit kwamzo
verre van de kumer daar ik meende naar toe te

• gaeri I

JüFFiR CLARISSA HARLOWE.

Vervloekt, vervloekt zij elke zorg,-

gaen ί

Jooze duivelin! Dit of nog erger moge het lot ziju'
van iedereene van haar!

En toen vloekte zij en zwoer nog heftiger;
en wel te meer, alzo twee of drie ym dezelve, zig
gingen ontfchuldigen, doordien zij op dien tijd al-
zo wel onbekwaam waaren om op ?ig ^elve te pas-
fen als zij. ' ' ' '

Zo dra zij haar keelgat had opgeklaard door.
de eeden en vloeken, welke haar woed ongeduld
haar deed uitflaen , begon zij op een hpllec en,
klaageJijker trant zigzelve te beweenen. Ê^n hier,
zeide zij ——^— De Hemel verleene mij geduld!
[haare banden in mafkanderen en van een flaendej

ftae ik dus elendiglijk te fterven 1 - aan eep

gebroken been in mi|«e oude,dagend- '«feg-

gerukt door middel van mijne eigene onmaatigheid!.
Het zelf te doen l- Mijzelve re verdoen ί —-—
Geen tijd voor mijne zaaken! Geen tijd tot bilie^-!

ringe! -En binnen weinige ijwren (Och!, —

Och ! —— met nog een ander lang huilend

O---ch! —Γ- Oe . gh —ο! op eene

zoon van gillenden toon uitlpopende) wie weet,

wie kan zeggen, waar ik dan wetzen zal? --

Och! dat ik inderdaad nooit, nooit weezen gehac^
had!

Wat kon iemand tot zulk een ondeugend fchep-
zei zeggen als dit, wiens geheele leeven was.door-
gebragt in de wijdft uitgeilrekte godloosheid, en,
die ongetwijfFeld het bederf van menigten, van zi%
len heeft te verantwoorden? Nogthans zeide Öc
haar, Dat zij geduld moeft hebben ; Dat haar
geweld haar erger maakte:. En, dat, indien zij

F 5 ' ' 'zig

DE HISTORIE van

zig bedaaren wilde, zij mogelijk in eene geilelte-
tiis zou kunnen geraakenj die beter gefchikt
was voor haare tegenwoordige omftandigheden.

Wie, Ik? viel zij 'er tuiTchen in; Ik in eene
beter geilekenis .geraaken! Ik^ die nog fchreijen,
nog bidden kan! Nogchans reeds de pijnigingen
der verdoemden gevoele! Wat genade kan ik ver-
wagten ? Wat hoope is. 'er voor mij overig? ——
Daarbij dat lief fchepzel! Die onvergelijiielijke Juf-
fer Harlowe ! Zij, ichijnt het, is dood en weg!
O die vervloekte karei! Hadde hij het niet gedae.n!
Nimmer hadde ik deeze, de krijtendlle van alle
mijne zonden, te verantwoorden gehad I

En daarop hefte zij weder een vreezelijk ge-
buil aan.

En is zij dood ? -- · Inderdaad dood ?

vervolgde zij, wanneer haar gehuil over was ■
Q welke eene engelin hebbe ik door mijn toedoen
van kant gebragt I Want fchoon htJt de fchuld van
dien ondeugenden karei was, dat zij in mijn huis
gekoomenis, nogthans was het de Mijne, ende
Uwe, en de Uwe, en de Uwe, Duivelinhen die
wij alle waa^n [zig kêeiende tot Saarcje, en
IVdarijtje, en riög eene of twee meer] dat hij 'haar
geen regt gedaen heeft! En dat, Dat is mijn
vloek, en het zal de uwe ten geenen dage zijn!

En toen huilde-zij weder.

Ik raadde haar nog al tot geduld. Ik zeide^
dat indien haar tijd zo kort waarè, als zij vreesde,
zij dies te meer haar beft behoorde te doen om zig
te bezadigen : Dan zou zij ten minlten fterven

met meer gemak voor zigzelve - en geruft-

Jbdd van haare vrienden, zotide ik gezegd iiebben

iMaliiiiiiiiii

/

Juffer CLARISSA HARLOWE. 87

— Maar het woord perven zetted^ haar in
eene felle woede, ^n dus brak zij op mijne re^

den in.

Sterven^ zeidet gij mijn Heer? - Ster-
vend - Ik wil niety ik k^n niet Sterven!

Ik weete niet hae ik moet Sterven!

Sterven^ mijn Heer!

Deeze wereld jverlaaten ?

Ik ksp het niet verdraagen! -

bragc U hier', mijn lieer [haare oogen vuur tegen
mij uufchietende] Wie bragt u hier om mij aan te

kondigen dat ik moet Sterven^ mijn Heer? -

Ik kan, ik wil deeze wereld niet yerlaaten. Laac
anderen fterven, die naar eene andere wenfchen.!

die eene beter verwagten! -r- Ik hebbe mijne

plaagen in deeze wel gehad, dog zou van alle toe-
koomende hoope wel willen afilaen, zo., ik 'er na
Deeze maarniet meer zijn mag!^

En daarop huilde zij , en loeideze bij beur-
ten.

Op mijne eere, Lovelace, ik beefde door al-
le mijne ledemaaten j en haar befchouwende dié
Dit fprak en Dus brulde, en het gezel/bhap dat;
rondosn mij was, dagtik meer dan eens dat ik mij-
zelven bevond in een der helfche wooningen.

Ik zal egter voortgaen, en ten uwen befte
beproeven, of ik u. niet maar half Zo veel kan ont-
zetten door mijne befchrijvingen, als ik ontzet
wierd door hetgeen ik zag en hoorde.

Saartjel -Marijtje!.- Zuiler Carter

zeide zij, he^bt gij mij niet betuigd, dat ik wel
weer herfleld kon worden I Heeft de Chirurgijn
mij dat ook niet gezegd I

F 4 En

En wie

\

18 De historie van

' En zo kunt gij ook , riep Saartie; Monfieuf
Garon zegt, dat het wel kan geichieden, indien
gij geduldig wilt zijn. Maar, 'gelijk ik u deezari
godlijken ogtend al dikwijls gezegd hebbe , gij
zijt gereeder om tot wanhoope over te ,gaen uit'
uwe eigene' bekommeringen, . dan tröoft té trek-
ken uit alle dé hoope die wij u kynnen gee-
Ven. ■ - ■ ' ■ ; -

Nogfhans , fcbreeuwde de rampzalige, haar
in de reden vallende, zégt de Hr.* Belford niet
(en aan hém hebt gij de waarheid gezegd, fchoon
gij't wi/ niet zeggei) wildti ^egt hij mij niét) dat
ik zal ft erven ? ■ Ik kan hét niet verdraagen ί
Ik kan oe gedagten niet verdraagen van te Ster-
ven I ■ _ ·■ ■ - ■ ■
^ En daarop, hadden niet een half-douzijn te
gelijk haar' bert gedaen om haare gewelddaadigè'
Handen'vaft te houden, zou zij zigzelve geflagen
Üebben, gelijk ze al dikwijls fcheen te hebben on-'
dernbmen , van den tijd af dat de Chirurgijn zig
het woord koud-vuur bij haar had laaten ontval-^
Jèn. V > . ■ \ V, , . ..

κ Maar waartoe, zeide ik (mij ter zijden afkee'-
rende tot haare Zufter, en tot Saartje en Mafijtje)
wordt haar deeze hoope gegeven; indien de ge-
liees-heéren haar hoopeloos ftellén ? Gijzoudt haar
maar het ergfl: te kennen geeven, én daaraan moet
'zig dan Onderwérpen; want de dOod is niet te
ontloopen. ■ Indien zij eenige zaaken te beftellen
heeft, niaiin haar äan om daaromtrent befiellinge
té maaken; en beneem haar,' door haar wijs te
jöaaken dat zij wel in leeven kan blijven, terwijl
*0fgeen rédeii'is om dac te verwagten, de gele-

gen-

Juffer CLARiSSA HARLOWE.

genheid tïiet van noodige zaaken te verrigcen.
Geeven de Chirurgijns haar merterdaad over?" ·'
^ ' Ja dog, luillerden zij mij in; Häar zwaar
geftel , zeggen zij, laat geen hoope óvèf. Wi|
hebben beide de Chirurgijns oncboodêö, welkö
wij ieder minuut ver wagten. ' ^

' ' Beide de Chirurgijns (die Franfen zijn; want
JuiFr. Sinclair .heeft Tourville wei hoorén'uitwei-
den in den lof der Franfche Chirurgijns) kwameii
binnen, ^ terwijl wij daarover fpraken. Ik week
naar het verfte einde van de kamer, en fchoof ee-
ne raam op om een weinig lugt te fcheppen, half-
vergeven zijnde van de uitwaaiemingen, welke uit
zo veele Vervuilde lighaamen voortkwamen: het-
welk tnij geen onvolkoomen denkbeeld gaf van
den ftank der gevangen-kotten, welke de omleg-
gende iugt bedervende , dé kerker-ziekte , zo
men't noemt, veroorzaakt.
' Ik kwam te rug bij het bed toen de Chirur-
gijns de breuk bezigtigd hadden; en vraagde hen,
Gf 'er ook nog eenige verwagtinge was op haar
lleeven. . r ■ . .

Een van hen luiilerde mij toe. Dat 'er geene
in 't geheel was : Dat zij met eene fterke koorts
bezet was, welke alleen, in zulk een geftel, waar-
fchijnelijk ώΊ? zaak zou afdoen; en dat het vuur
zrgtbaarlijk was voongeloopen , zedert dac zij
daar zes uuren geleeden geweeft waaren.

Zou men haar door het afzetten kunnen be-
houden ? Haare tijdlijke zaaken en haar geeft heb-
ben 'beide wel noodig om in orde gebragt te wor-
den. Een weinig dagen haar leeven te verlengen;

ρ - ■ 20U

DE HISTORIE van

zou mogelijk van dienil voor haar kunnea zijn in
beide opzigcen.

Zij zeiden mij, dat de breuk hoog aan haar been
was, dat de knie grootlij ks gekneeusd was, dat de
verftervinge zig, naar alle waarfchijnelijkheid, wel
tot halfwege het Femur had uitgeftrekt: En daar-
op mij tuffchen hen beide neemende (terwijl drie
of vier van de vrouwluij zig bij ons voegden, en
luiilerden met opene monden, en alle de tekenen
van onkundige verwonderlngê. in haar gelaat , ge·
lijk die van waanwijsheid zig vertoonden op dac
der konßenaaren) vulden zij bij beurten mijne
ooren met eene ontleedkundige befchrijvinge van
het been en de dije, alle de Ronftwoorden daarom-
trent laatendeailoopen; vTinèi&viTarfus, den ikT*?-
Uitarfhs^ dcTibia^ de Fibula^ de Patella^ het
Os Τ alt, het Os Tibi ie, de Tihialis Poßicus en
Tibialis Anticiis^ naar boven tot het Os Femoris^
tot het Acetahiilum van het Os Ifchion^ den Groo-
icn Trochanter, Glutceus, Triceps, Lïvidus, en
de Kleine Rotators; Kortom, van alle de fpie-
ren, beenderen en kraakbeenen, die het been ende
dije uitmaaken, van de groote toon tot aan de heup;
als of zij mij toonen wilden, dat alle hunne wee-
lenfchap in hunne hoofden niet verder waare door-
gedrongen dan tot hunne monden ; terwijl
Saartje haare hatïden om hoog floeg, met een Gut
zegen mij! Zijn alle Chururgijns zo geleerd ί

Dog eindelijk verklaarden beide de bee-
ren, Dat indien zij en haare vrienden wilden
toeftemmen tot het afzetten, zij haar been wel
in een oogenhlik zouden afpoetzen.

Juf-

iMlllli

Juffer CLARISSA HARÏ.OWE.

Juffr. Carter vraagde, Tot wat einde, in-
dien de operatie ii^^r dog nie? behouden kou-
de?

Pat is wel w.aar, zeiden zij j dog het zou
tot geruililellinge kunnen zijn van de vrienden der
paiiente, dat alles gedaen was wat men had kun-
nen doen.

En dus zou die arme rampzalige gekorven en
gevierendeeld worden, gelijk ik zeggen niag, en-
kel om eene proef te neeruen! Ε,η zonder eenige
hoope van nut uit die operatie, de Chirurgijns
hebben te betaalen voor dat zij haar gepijnigd had-
den I '

Ik kan niet anders zeggen, dan dat ik een
gering gevoelen hebbe van deeze beide heerèn,
welke fchoon zij al vercooninge fchijnen te maa-
ken met hunne leevenswijze, en zig beroemen
niet alleen van Franfche aFkoomii;, maar ook van
Parijsfche opvoedinge te zijn; nooit eetiige zuilen
maaken met hunne praktijk.

Hoe ongelijk zijn deeze aan mijnen eerelijken
Engelfchen vriend Tomkins, een opregc, crnll^g,
verilandig man, wiens konfl: dieper legt dan in
woorden; die zig altoos onthoudc van zwier cn
zweriery; en zig toelegt om te maaken dat ieder·
een zo wel kan oordeelen over hergeen waarmede
hij bezig is , als hij zelve!

Den geheelen rijd dat de Chirurgijns vootc-
gingen in hun ontleedkundig vertoog, brulde en
beide het rampzalig vrouwmenfch op de fchrikke-
lijkilewyze; waaraan die beeren (welke zig be-
toonden van dat zoort van volk te zijn, die niet
aangedaen worden van de kwaaien welks zij niet

DE HISTORIE vAti

gevoeten) zig niet meer ftoorden, dan dat zij hmr
ne ftem verheften om gehoord te worden^ naar

dat zij de haare verheite - Baarblijkelijk

zig meer bevJijtigende om verder bekend te wor-
den, eh het denkbeeld van hunne ervarenheid
vöört te planten, dan om te letten op het geroep
van het arm fchepzel, tot welks hulpe zijgeroepen^
waaren; fchoon zij door dit middel zelf, geiijk
de hond met zijne fchaduw in de fabel, van bei-
de hunne oogmerken bij mij verfteken wierden 5
want nooit wierd ik miileid in eenen ftokregei,
welken ik al vroeg gemaakt hebbe, te weeten,
tiat de flilfte waters de diepße gronden hehlen,
terwijl de borrelende ftroom deszelfs ondiepte al-
leen aan den dag legt; en dat daar fteenen of keij-
én zo na aan de oppervlakte leggen , zij de befte
plaatze aanwijzen om een rivier droogsvoets door
£6 waaden.

Alzo niemand luil had om het ongelukkig,
fchepzel tej kennen te geeven, hetgeen ieder be-
dugt was dat volgen moeft, en hetgeen ik door
de Chirurgijns wierd overtuigd dat wél haall ftond
te volgen, nam ik op mij om haar haar vonnis
aan te kondigen. Weshalven, toen de operateurs
waaren heen gegaen, ging ik aan de zijde des
beds zitten, en zeide, Koora, JufFr. Sinclairlaa-
te ik u "raaden om dit fchelden te ftaaken op dé
zorgeloosheid van die geenen, welke ik merke dat
óp dien tijd geen zorg konden draagen voor zig-
zelvej en nademaal het toeval gebeurde, en niet
kan verholpen worden , om te befluicen u daar-
naar te fchikken 20 goed gij kunt. Want al dit
geweld niaakt de ziekte maar dies te feller, én

m

iÜ

Juffer CLARÏSSA HARLOWE. 93

gij zult waarfchijnelijk in raazérnij vemlleiii, zp
gij u daarin toegeeft·, welke u berooven zal van
die reden, welke gij op ,het naarftigft behoort te
gebruiken, voor den tijd dat die ü verleend ma^
worden: ... . ,

Zij wendde haar hoofd naar mij, en mij hoo·
rende fprèekén met eenè ernftige flemy en een.
alzo ernftig uoeezen ziende ainneémen, wierd zij
bezadigder en aandagtigèr*

Ik ging toén voort ^ haar betuigende, dat het
mij lief was, üit eenige uitdrukkingen van haar,
te bemerkèn ^ dat zij bekommerd was wegens haar
Voorgaende kwaalijk aangelegd lèeven, en bijzon-
derlijk wègèns hèt deel dat zij gehad had aan het
bederf van de voortreiFelijkfte vrouw op,aarde:
. Dat indien zij zigzelve bedaard wilde houden, en
zig gedüldig onderwerpen aan het gevolg van een
onheil; dat zij zigzelve had op den halze gehaalci,
het nog mogelijk gelukkig voor haar zou kunnen
zijn. OndertuiTchen, vervolgde ik, zeg mij eens»
bedaard èn bezadigd., waarom gij zo begeerig
waart om mij te zien ?

Zij fcheen in grootei verwarringe van gedag-
ten te zijn, en draaijde haar hoofd herwaards en
derwaardsi en eindelijk, na veel haperens, zeidè
zij, Helaas mij elendige! Ik weete naauwlijks,
noaahoe ik u verzogt te loomen. Toen ik ont-
waakte uit de bedwèlminge van mijne dronkenfchap,
én vond in welk een vervloekten ftaat ik was,
wierd ik van mijne confcientie geteifterd, en zou
wel elke ftroo hebben aangegreepen, als iemand
die in gevaar is van verzuipen. Ik begeerde ie-
dereen wie ook te zien, buiten die geenen ■ welke

ik

94 DE historié vam

mm

ik bij mij zag; ieidèreen die ik maar dagt dat mij
trooft yerieenen konde. Nogthans konde ik ook
geen trooft van U verwagiren; want gij hadc u
toe mijn vijand verklaard, alhoewel ik u nooit leed
gedaen had : Want wat raakt u Juifer Harlowe,
'Jantje? op haar ouden toon door haare neus dreu-
nende. -;— Dog zij is gelukkig! —-

'Maar och lacy! wat wil van mij worden ?

Zeg mij egter (want de Chirurgijns hebben u bui-
ten twijffei de waatheid gelegd) zeg mij eens,
Zal ik ook Wel weer bebr worden ? Kan ik wel
^F/eer tot herftellinge koomen ? Indien dat kan ge-
fchieden; zal ik een nieuwen lëevensloop aanvan-
gen : Dat zal ik, zo waaragtig als ik hoope, za-
lig te worden. Ik zal u alle verzaaken, : .., ■
geen uitgezonderd van u [in 'c rond kijkende] eÄ
allés wat ik kan liijeen raapen, en een boetvaar-
dig leeven leiden; en als ik fterve, het alles tot lief-

daadige gebruiken maaken —-Dat zal ik, bij

tiiijne ziel —-- Tot een duit toe aan werken

van liefdaadigheid befteeden. ^-— Dog voor

ditmaal nog;, haaredraaijende Oogen en gevouwen
handen om hoog flaende (met een fcheef-mond-
trekkenden ernft, waartoe ieder ipier en trek van
haar gelaat mede werkte) voor dit maal nog —^—
Goede God des hemels en der aarde, maar voor
deeze eene reize! voor deeze eene reize! die
woorden vijf of zes maaien herhaalende, fpaar dog
uw arm fchepzel, en alle uüren Van mijn leeven
zullen in beroüw en boetvaardigheid worden door-
gebragt: Bij mijne ziel; dat zullenze!

Minder heftig! een weinig minder heftig! zéi-

ae ik —--Het paft mij niet, die zulk een on-

ge-

Hill

m

Juffer CLARISSA HARLOWE. 5^5

gebonden leeven geleid hebbe, als gij maar al t®
we! weet, qiu toe u op eenen beftraffenden iran^
te fpreeken, en u de ongeregngheid ^νοοΓ oogen
te houden, waarin gij geleefd hebt, en hoe veele
zielen gij hebt helpen ten bederve brengen. Dog
daar gij in zulk een boetvaardigen ftaat zijt, in-
dien ik u mögt raaden, zoude ik een braaf Predi-
kant ontbieden , wiens zuiver gedrag en zeden
mogen toelaaten, dat alle deeze dingen met meer
becaamelijkheid van hem ^ dan ze Vah mij kunnen
koomen.

Hoe, mijn Heer! Wat mijn Heeri mij in dè
reden vallende; EenfPaftoor ontbieden! ■ '
Dan denkt gij inderdaad dat ik iterven zal ί Dan
denkt gij dat 'er geen hoope meer over kan zijn!

--Een Paftoor, mijn Heer!---- Wie

ontbiedt een Paftoör, zo lang 'er nog éenige hoo-
pe overblijft ? -Het gezigt van een Paftoor

zou onmiadelijk de dood voor mij zijn!- Ik

kan, ikkannietfterven! - Spreek mij daar in *c

geheel niet van!--Wat! Sterven! ^----

Wat! afgefneeden te worden in het midden mij-
ner zonden! i

En daarop begon zij weder uitzinnig te tie-
ren.

Ik kan het niet verdraagen, zeide ik, met
een vergramd weezen van raijn ftoel opftaende,
dat ik een redelijk fchepzel zig zo buitenfpoorig zie

gedraagen! -Zal Jdeeze ongeiluimheid , dunkt

u, de zaak verbeteren ? Zal dezelve u iets baaten I
Zal het niet eer het leeven verkorten , hetwelk
gij zo zeer begeerig zijt ora te verlengen, en u
van de eenige gelegenheid betooven, die gij ooic

kunc

De HISTORIE VAM

kunt krijgen 5 om uwezaaken voordeeze en de tofii·
koomende wereld in orde re brengen ? —Df
Dood is flegts het gemeen , lot van allen ? En
zal die wel haaft het uwe worden, haar aanziende^
J)et zelve zal ook het uwe, en het uwe^ en hei:
uwe worden, met eene Üerke ftem fpreekende, en
mij keerende toe elke der beevende duivelinnen
die rondom haar .ftonden [Want zij iidderden alle
op mijne'geweld ige aanfpraak] en ook het mijne»
En gij hebt reden om^ dankbaar te zijn, mij weder
tot haar wendende, dat gij niet zijt omgekoomen
onder het pleegen zelf van die onmaatigheid,, weU
ke u hierioe gebragt heeft : Want het kon al z(f
wel uw nek als uw been geweeft zijn; en dan hadc
^ij de gelegenheid tot berouw niet gehad ^ die

gij nu hebt —- En, de Heere zij u genadig I

in welken Siaat zoudt gij dan mogelijk ontwaakt

zijn? . - ' - · ..........

Daarop hefte het rampzalig fchepzel een ver-
ward en verfchrikkelijk gehuil op, hoedanig ik
nooit voorheen had hooren voortbrengen, als of
zij reeds van de pijnigingen der-helle waare aan^
gegreepen; en iedereen half-vervaard ziende, eri
dat ik. beweeginge maakte om weg te gaenO ont-,
ferm u mijner, ontferm u mijner, mijn Hr. Bel-
ford,.riep zij, haare woorden door ζ waare iugten
afbreekende —^—Ik merke, dat ik naar uwe ge»
dagten ilerven zal? ——En w^/ik, en waar

ik binnen weinige uuren zal zijn - Wie kan

dat zeggen? . ,. . ......... ,

Ik betuigde haar, dat het te vergeefs'was
haai te vleijenIk was van gevoelen ^ dat zij
niét van zou opkoomen.' j . ^^

97

Juffer GLARISSA HARLOm

Ik ftond haar weder geraaden te hebben otè
tiÏiaren geeft te bezadigen, en haar beft te doen
om zig aan haar lot te onderwerpen, en een goed
gebruik te maaken van de gelegenheid die haar waè
overgebleeven; dog deeze verklaaringe dreef haac
tot het uitzihnigft getier. Zij zou haar hair uit
het hoofd gefcheurd, en haare eigen borft gefla-;
gen hebben , hadden zommige der wanfchepzelen
haare htinden niet met geweld gehouden, terwijl
andere haar zo vaft ter neder hielden als zij kon-
den, op dat zij haar nieuw-gezet been niet weder
niogt van een doen fpringen : Weshalven ik zien-
de, dat zij voor raad onvatbaar, en in eene vol-
ilagene uitzinnigheid was, tian Saarije Martin zei-
de, dat ik het in het vertrek niet langer hairdeä
konde; en dat het beft dat zij konden doen, waS
een Predikant te haaien om een gebed bij haar te
doen, en met haar te redeneeren, zo dra zij daar-
toe bekwaam zou zijn.

En dus verliet ik haarlieden; en nooit wierd
ik het voordeel van eene friffe lugt zo wel gewaar ^
dan op het oogenblik dat ik op ftraat kwam.

En men heeft zig daarover niet re verwónde-
ren , als men aanmerkt, dat behalven de verfcheide-
ne kwaade reuken, die altoos in eene beflooten
ziek-kamer gevonden worden (want gemeenlijk^,
als de Doilor koomt, wordt de Lugt buiten ge-
ftooten !) Deeze van JuiFr. Sinclair nog meer bij-
zonderlijk vvas vergiiiigd^ doordien bij de lugten
van pleiftersi» zalven en fmeerzels, de ftank kv/am
van gebrande en ongebrande heete v^èteren en Η-
queurs van allerleije zoort : Want den geheelen
tijd dien ik daar was, nep het een of ,apde't
VHI DeeJ. G fchep^:

DE HISTORIE van

fchepzel^ onder voorwendzel van colijk^ krimpin-
gen , of opÜijgingeii, al geftadig om verfcheti
voorraad van dezelve. En egter Wv^rdc die nog
al voor een ordentlijk huis in zijn zoorc geagt:
En alle de hoertjes in hetzelve zijn hoertjes van
geen geringen prijs, en die haar bezoeken, luiden
van aanzien.

O Lt)velace! welk een leeven leiden de mee-
iïe van ons Guiten en LigtmiiTen ! Wat gezelfchap
houden wij ! EnweJke maatfchappij verzaaken wij
öm zulk eezeilchap^ of poogen wij hieraan gelijk)
te maaken ?

Weike vrouw, dié kiefch is op haar lighaanl
en rein van gemoed en zeden, wiften zij in welk
een vuil flijk het gemeene gros der mannen van on-
ze zoort zelve zig wentelen , en met welke vuilé
fchepzels zi] geftadig ter trog en ter kot gaen, zoii»
niet de gedagcen verfoeijen van zig te paaren met
2ülke onreii e welluftjgen, welker'geliefde fmaak
hen vervoert om zig te vermengen met den droes-
fem van Speelhuizen , Burdeelen , en Hoeren-
kotteni)

Nogthans, tot zulk eene keuze worden veele
braave vrouwen verleid, door dat valfch en onbe-
zonnen denkbeeld, 'c welk door den vader aller
verleidinge, buiten twiiffel, verwekt is en
voorrgeplant. Dat ^an een hervormd Guit de hes^
te egtgenoot wordt. Wij Guiten ^ trouwens, zifti
ftouc genoeg om te onderftellen, dat de vrouwen
in het algemeen al zo wel Guiten zijn in haare har-
ten, als de LigtmiiTen, met welke zommige van
haar zig laareninneemen , zijn in hunne bedrijven,
Eene ondetitejiin^e derhalven y welke het perfoo-i

. iien

Üi

jdTFER CLARISSA HARlLOWE

nen van règcfchapene eere onder die Sexe betaamt
'ce keer te gaen, door het aanzoek van iecer maa
'te verwerpen, welks fcharailer de proef niet kan
houden van die deugd, welke de glorie van eene
vroüw ist En vaneen man ook', trouwens, mag
ik wel zeggen :. Waarom zoude ik niet? - ,
Hoe kan het inderdaad dog weezen, mdieii
dit ftuk behoorelijk gewoo^en worde, dat een
man, die van 'de geheek Sexe dezelve gedagten
'heeft , en weet dat het in de magc van eene vrouw
is om hem "de grootfte oneere aan^te doen, die
een man ontvangen kan; en niet twijiFeJt aan haaj-
ren wil om zulks te doen , gelegenheid

zig aanhiede^ en 'erg^^e'« ^erke verzoekingen oni"
hreeken : Dat 'zulk een, uit een beginzel van
pUgi^ voor eenige vrouw ter wereld een goed
man kan zijn ? En waarlijk, weinig denken de on-
nozele , viQlk^QTiQ geheele onwentèlinge van'ze^
den, welk eene veranderinge van Ingeworteldk
^hebbelijkheden , }a ·, welk eene V ondérbrenging&
van eene kixjaads fjamure ^ en welk eene maate van
"godlijke GENaDE, 'er vereifcht worde, .orn
van zulk een man een goed egtgenoot\ een 'vjaar·^
,'dig vader.^ en é^n waaren vriend te maaken; uit
'&Qwheginzelvm déugd\ inzonderheid als men aan-
merkt', dat het niet in iemands eigen vermcgeiï
is om'zig te hervormen als hij wii. 'Dit (om van
mijne eigene ervorenis niet te fpreeken) h^bt gij',
,Lovelace, ondervonden in den voortgang uwer aan-
flagen tegen de godlijke Juffer Hariowe, \VWc
wiens wroegingen konden/die'per'^dog, of menig-
vuldiger ζί]η;> en egter rafler voorbijgaen 'dati oè
'ttwe?

^oo DE HISTORIE VAM

' —ν»-· ■

Nu, Lovelace, moogt gij mi] wel eens doeö
weeten , of hec woord Genade uit mijne pen kan
gelezen worden zonder fchimp van u en uwe me-
demakk^i's ? Ik bekenne , dat hec mij voormaals
ook rniffélnk in de ooren klonk. Dog ik zal nooic
vergeecen hergeen een deftig man ^ eens over dit
woord xeide - Dat het bij hem eens Gui-
ten ShlbboUth was (a}. Altoos had hij nog hoo-
pe op iemand, die de meldingedaarvan verdraagen
konde zonder met hetzelve te lachen; en altijd-gaf
Jiij hem over als een veriooren man ^ die daarme^
de, of met hem die hetzelve gebruikte, den fpot
dreef.

Het ftoote u niet, dat ik dusdanige ernilige
aanmerkingen onder mijne verhaalen menge. Het
betaamt mij, volgens mijne tegenwoordige wijze
van denken, zo re doen j daar ik zie in Juffer Har-
lowe, hoe alle menfchlijke voortreffelijkheid, en
in den armen Belton, hoe alle onmenfchlijke ligt-
miiTeri], en in dit overgegeven vrouwmenfch wel
haail ftae te zien , höe alle duivelfche godloos-
heid , een einde neemt. En ik zou blijde zijn ora
uwentwille zeiven, om den wil van uwe luifter-
rijke familie, en om den wil van alle uwe boe-
zemvrienden en bekenden, dat gij bezet waart mee
dezÉlve indrukzels ^ op dat wij die medegezellen
in (en aanmoedigers van elkanders) ondeugendi
Iheid geweeft zijn, dus ook tot het uiterfte van ons
vermogen toé mogten te zamen fpannen om eene
algemeene boete te doen van onze ongeregtjgheden¹

t' Huis koomende overdagt ik alle deeze din»
gen, die iligtelijker voor mi] waaren, dan eenige

Pre-.,

Zie Regt, xii· i.

1  .VS·—».,

JüFFER CLARISSA HARLOWE. i©i

Predicatie die ik had kunnen hooren: En ik zal
deezen langen Brief befluicen mec de aanmerkinge,
dat fchoon ik de rampzalige huilfter liet in eene
hevige vlaag van raazernij, die.voor de omftanders
ten uiterften ijzelijk was; haare raazernij egter het
gelukkigft gedeelte van" haaren vreezelijken (laat
moet zijn.: Want als zij bijzigzelve is, zo als men
'c noemt, weike moeten dun haare bedenkingen
zijn over haar voorgaende godloos leeven, waarin
het haar geduurig vermaak en werk geweeft* is,
om volgens der duivelen aart, andere zo ondeu-
gende te maaken ais zij zelve was! Welkè verfchrik-
kingen moeten haar bevangen (de beginzels der
H^lle reeds in haaren geeft onuftoken; als zlj 'voor-^
uit ziet op den vreezelijken ftaat, op welks kantje

zij nu gekoomen isl· --Dog ik laate mijne bee-

vende pen vallen.

Om eem voor ahmet zulk een ijzelijk onder-
werp gedaen te hehhen·^ zullen wij aan-
merken. dat de Hr, Belford^ in eencη
volgenden Brief Jchr ij ft, dat het elendig
vrouwmenfch ^ tot verwonderinge van äe
heelmeeßers zelve (jonder de felße pijnigin-
gen van lighaam en geeft ^ die van uur.
tot uur toenamen') het noguithield tot Don-
derdag den 21 van S.ept. En toen flierf
zij in zulke Doods-angßen, dat der^her
fchrikalle de deugnieten^ die rondom haar
waarenl eene korte boetvaardigheid(ίαψί
joeg.

Qi

ijS De HISTORIE van

neu

v s

XX. BRIEF.

wö«e/morden, aan Jan Belford,
Schildkn.

Zondag-nagt ^ den lo S,ept„

Geagte Heer .

Volgens mijne belofte zende ikru een berigr
hoe de zaaken zig hier toedraagcr.' De arme'
JuiTr. Norton wierd onderweg zo bijfter ongefteld,
èat al hoe langzaam de Jijkkoecs voortging, en de
charrec volgde, ik bedugt was dat wij iiaar niet te
i^t. A'ban's zouden gekreegen hebben. Wij 'p'ei-
llerden daar, zoals mijn voorneemen geweeil; was.
Ik hoopte dat zij door dit ruften [beter zou [ge-'
worden zijn: Dog ik viras genoodzaakt om haar
daar te laaten blijven. Ik gebood de dienft-
inaagd, welke gij de bedagtzaame goedheid hadc
gehad om haar mede te geeven, dat zij alle zorg
voor haar zou draagen; en liet daar de charrec
tot haaren dienil. Zij verdient alle agtinge, die^
haar kan beweezen worden'; niet alleen om
tien wil van mijne Nigt, maar ook om haar
jielve —^ Zij is eene uitmuntende vrouw.

Toen wij binnen de vijf mijlen van Harlo-
we-PIaatze afwaaren, begon ik zagtjevS Ie galop-
|)eereD. ik beval dat de iijk-koets nog iraagesr
' ■ ■ zou

Juffer CLARISSA HARLOWE. 105

zou voortgaen, alzo de dwers-weg, waarop wij
ons bevonden, oneffen was; en 'er nog meer tijd
was dan men noodig had·, want ik begeerde niet
dat de lijk-koets voor den ichemei-avond zou aan-
koomen.

Ik kwam omtrent vier uuren opHarlowe'Plaac-
ze. Gij moogt wel getooven dat ik daar een treu-
rig huis vond. Uwe begeerte is dat ik zeer om·,
ttandiii; rchrijve.

Toen ik het voor-plein kwam inrijden, waa*
ren zij alle in beweeginge. ï^der bediende, dien
ik zag, had gezwollen oogen, en zag zo heel
bedroefd, dat ik in het eerfl: vreesde, dat 'er
eenig nieuw ongeluk in de familie gebeurd' was,

L)e Hr. Joannes , en de Hr. Antonij Har-
lowe, en Juifr, Hervey waaren'erook. 'Zij'voed-'
den alle elkanderens droefheid, gelijk ze voor-,
been elkanderens onbermhartigheid gedaen had-
den.

Mijn Neef Jakob ontmoetede mij aan den'
ingang van de voor-zaal. Zijn gelaat drukte een
diepge>;eftlgd leedweezen uit; en-hij,verzogt mij
zijn gedrag te verfchoonen, van de laatfte reize
dat ik daar geweeit was.

Mijne nigt Arabella kwam bij mij vol traanen
en droefheid. - ^

O Coufijn! zeide zij,> mij op den arm leunen-
de , ik durve u geen vraagen doen! ^—

Aangaende de aannaderende lijk-koets, on-^
derftelle ik dat zij meende.

Ik was zelve vol van droefheid. En zonder
verder te gaen of te fpreeken,' ging ik op.den eer-
iten ftoel in de voorzaal zitten. ·

G 4 De

mm

De HISTORIE van

De Broeder zettede zig aan den eenen kaïit
van mij neder, de Zufter aan den anderen. Beide
ζ weegen zij. De Jaatile, weende. ·

De Hr. Antonij Harlowe kwam kort daarna
bij'mij. Zijn aangezigc wafs met alle de biijken vati,
hartzeer overfpreid. Hij verzogt mij om in de zaal
te treeden, daar alle de bedroefde vrienden, zo
als hij zeide, te zamen waaren.

ik girjg met hem binnen. Mijne Neef en
Nigc lakob en Arabella volgden mij.

Een volkoomen concert van geween, gelijk
ik zeggen mag, berftede 'er uit op het oogenblik
dat ik in de zaal trad.

Mijn Neef Harlowe, de Vader van het lief
fchepzel, zeide zo dra hij mij zag, O Coufijn,
Coufijn, van onze geheele familie zjjt gij de eeni-;
i;e , die u zeiven niets hebt te verwijten ί. -—
Cij zijt een gelukkig man !

De arme Moeder haar hoofd te mijwaards,
buigende in eene fpraaklooze droefheid, zat met
Ijaaren neusdoek in de eene hand gehouden aan,
tiaare oogen. De andere hand hield haare Zufter.
Hervey tuiTchen beide de haare 5 walker traanen,
daarop nedervielen.

Nabij het venfter zat de Hr. Joannes Harle-
we, met zijn aangezigt en lighaam afgekeerd vai?,
l)et bedroefd gezelfchap; zijne oogen rood en ge-
zwollen ilaende. '
Mijn Neef Antonij, toen hij weder in de

zaal trad, ging tot Juffr, Harlowe. -- Laac.

dog, waarde Zufter, zeide hijj —-.Toen

tot mijn Neef Harlowe -- Laat dog, waar-
de Broeder! —^ Laat dog u dus niet —^-ί

..............' Εα

Juffer CLARISSA HARLOWE. 105

pn zonder in ftaat te zijn om een woord meer te
fpreeken, ging hij naar een hoek van de zaal, en
zelve den crooft wel noodig hebbende,/dien hij
gaarn geeven wiide, viel hij neder op een lloel,
^n fnikte dat men \ hooren konde.

Juffer Arabelja volgde haareti Oom Antoni},
zo als hij voor mij binnen trad; en het fcheen als
of zij eenige woorden van vertrooftinge wilde ge-
ijiroken hebben tot de doorgriefde Moeder. Dog
zij was niet in ftaat om die te uiten, en begaf,zig
agter den ftoel van haare Móéder; en haar aan-
gezigt daarover nederbuigende op de fchouder dec
ongeiuKkige Lady, fcheen zij den trooft te verei-
fchen , welken die loegeevende vrouw haar plegt,
dog nu buiten ftaat was om haar te verlee-
nen.

De jonge Hr» Hiirlowe, met alle zijne felle
drift, was nu te onder gebragt. Zijne.zelf-befchul-
digende cor.fcientle was, buiten twijifel, daar de,
oorzaak van.

En welke, mijn Heer, raoeden hunne,gedag?·
ten zijn, die, ter dier llonde, hen eenigermaaie^
berooiden van alle beweeginge, en hunne fpraak

veranderden in zugcen en in ileenen! —-^

Hoe deerniswaardig, hoe grootlijks deerniswaar-'.
dig, zijn zij alle! Maar hoe zeer te vervloeken is
die affchuwelijke LoveJace , die, naar hetfchijnc,
door ongewoone'Uilen, en eene fchelmerij, die
zönder voorbeeld is, de eenige werkbaas is geWeeil
van zulk een aan-een-verknogt en uitgeftrekt hart-
zeer! -- God zij mijn regter, zo - Dog

ilf bedwinge mij —- De man (kan ik nog

geggen de man%) is uw vriend !, ——Hij is.

G 5 reeds

ιίΤ··Ί"ΗΒΊί'-

ÏO$ m HISTORIE van

reeds gekrenkr, berigc gij mij, in zijn verdrand

—- De Hemel herfteJle hem heczeive -

Indien ik bevi-de, dat bet zo roet de zaak gelegen

is^ als ik bedugt hen - Haar eigen gezeg

trouwens aangaende ?ijrie behandeünge van haar,

zo als haar Teltament het meldt, is genoeg -

Nog denk, mijne beminde Nigr, gij lieveling van
mijn hart! dat uzagte geeft, die liefde en vergif-
fenis ademt jegens den fnoodften aller menfchen ^
hem zal baaten!

Dog ik bedwinge mij nogmaal -- Ver-
geef het mij, mijn Heer! - Wie kon zulk

een tooneel befchouwen, wie zou het zig kunnen
herinneren om het te befchrijven (zo naaukeurig
als gij wenfchtet dat ik u, verhaale» hoe deeze on-
gelukkige familie bij deeze droevige gelegenheid
waare aangedaen) daar elk een der treurigen aan
den verhaaler na vermaagfchapt is, en niet verbit-
terd worden tegen den werkbaas van dit alles ?

Dewijl ik de eenige perfoon was (hoe be-
droefd ook zelve) van wien hunner iemand, ter
dierftonde, eenigetrooftkon trekken; Laaten wij,
zeide ik, waarde Nigt, tot de onvertrooftelijke
Moeder naderende, niet eene droefheid den teu-
gel vieren, die hoe regtmaatig ook, ons nu niets
baaten kan. Wij benadeelen onszeiven, en kun-
nen het lief fchepzel, over welke wij treuren, hier
niet wcderkrijgen. Nog zoudt gij dit wenfchen,
indien gij will: met welke verzekeringen van eeuwi-
ge gelukzaligheid zij de wereld verJaaten heefc,

- Zij is gelukkig. Madam! - Gij moogc

'er vaft op gaen, zij is gelukkig! En vertrooft u
zeiven met die verzekeringe,

O

'V

./I

Juffer CLARISSA HARLOWE 197,

O Coufijn, Coufiin ! riep de ongelukkige
Moeder, haaie hand uit die van haare Zufter Her-
vey trekkende, en de mijne daarmede drukkende.
Gij weet niet welk een kind ik' verlooren hebbe!

--Daarop met eene zagter item. En hoe

verlooren! --=— Dat is het, 'c welk het ver-
lies ondraagelijk maakt. l

Zij paarden zig alle als in eene zoort van treu-
rige klaag-reije, en ieder befchuldigde hem zeiven ,
of haarzelve, cn zommige van hen eikanderen.
Dog de.oogen van alle, bu deezen dan geenen,
wierden op mijnen Neef Jakob geflagen, als den
peri>:)on, die de algemeene gramfchap tegen zulk
een lief fchepzel had gaende gehouden. Terwijl
hij naauwlijks in ilaat was om zijne eigene wroe-
ginge re draagen: Nog JuiFer Harlowe de haare ;
die in deeze woorden uitbèrftede , Hoe tergende
hebbe ik aan haar gefchreeven ! Welk eene bar-
baarfche fmaadheid hebbe ik haar toegedreeven ?

Hoe geduldig nogthans nam zij het op! -

Wie zou gedagt hebben, dat haar ^einde zo nabij

■was!--O Broeder, Broeder.' -— Hadt gij:

het niet gedaen ! -^- Hadt gij het niet ge^

daen!--

Dae mij, zeide hij, de fmerten van mijn ei;·,
gen hartzeer niet dubbel draagen!--Alles heb-
be ik voor mijne gedagten, wat 'er gebeurd is!--

ik dagt alleen het lief fchepzel, wel^e gedwaald
had, te regt te brengen i. Mijn oogmerk was niet

om haar teder hart den dood te doen!.--Maar

het was de fchelmfche Lovelace, die dit deed--

Niet een van ons!--Nogthans, Coufijn, heeft

zij niet alles aau mij geweeten? ~ Ik vreeze dat

.....^ii

MMlH

108 De HISTORIE van

zij die gedaen heeft.'---Zeg mij ilegts,

zij mij niet, fprak ze niet van mij, in haare
laatfte uuren ? Ik hoope dat zij, die den groodlen
fchelm op aarde hec vergeeven konde, en door
haare redenen hem voor onze wraake tragten te
beveiligen, ik hoope dat zij hec bok mij vergeeven
Isonde.

Zij ftierf met zegeningen in den mond over
u alle; en billijkte eer uwe geftrengheid jegens
haar, dan dat zij die veroordeelde.

Daarop heften zij weder een algemeen ge-
'fchteij aan. Wij zien, zeidehaar Vader, Genoeg
zien wij uit haare hart-doorfnijdende Brieven aatl
ons, in welk eene gelukkige gefteldheid zij v/as

een weinig dagen voor haaren dood---Maar

bleef dezelve haar wel bij tot het laatile i Kreeg
zij geen gemelijke aandoeningen ? Kreeg hec lief
kind geen wrewelmoedigheden?

In 'c geheel niet! - Nooit zag ik, en

nooit zal ik zulk een gezegend verfchdden zien :
En geen wonder; want nooit hoorde ik van zulk
eene voorbereidinge. Elk uur wierd weeken aan
een daaraan befteed. Laat dit onze troofl; zijn t
Wij hebben alleen maar om> zulk een gelukkig ein-
de te wenfchen voor onszelven, en voor diegee-
ïien welke ons het naaft aan 'c hart leggen. Eeni-
ge van ons mogen zig wel bedroeven over daa-
den van onmin jegens haar: Dog al waare alles
gebeurd waarom zij voormaals wenfehte, zij kon
geen gelukkiger , miiFchien niet zo gelukkig een
uitgang gehad hebben.

VVaarde ziel ! Waarde lieve Ziel? riepen de
Vader, Oomen, Zufter, mjjne Nigc Hervey, alle

le

mmm^ÉÊÊSÊÊÊiÊÊÊÊÊmÊÊm

I

JüFFER CLARISSA HiiRLOWE: ic^

te gelijk mét een benaauden toon, die onuitfpreeke-
lijk aandoenlijk was.

Eene altoos-duurende onruil moet ons knet-
Jen wegens de daaden van onmin tegen zo lief

een kind, riep de ongelukkige Moeder! --

inderdaad! inderdaad! [zagtlijk tegen haare Zufter
' Hervey] ik ben al te gedwee, veel te gedwee^
geweeftindit geval! - . De tijdlijke tuft,
welke ik mi] al mijn. leeven zo bevlijtigd hebbe om
te bewaaren, heeft mij eene eeuwige onruft ge-
boft i _

Daar hield zij (lil.

Waarde Zttfler! was alles wat JuiFr, Hervey
zeggen kon de.

ik hebbe maar half mijn pligt betragt jegens
dat lieffte en waardigfte kind, hervattede de droe-
vige Moeder! —-- ja, nog niet half! :--

Hoe hebben wij onze harten tegen haar ver·
hard!

Haare traatien ftópten wederom den weg voor
haaré woorden.

Mijne waar dße ^ waar äße Zufter ί was we-
der alles wat |ufFr. Hervey zeggen kon de.

Haddehetdog den Hemel behaagd, riep ver-
volgens de ärme Moeder uit, dat ik haar maareena
gezien had! Daarop zig wendende tot mijn Neef

Jakob en zijne Zufter - O mijn Zoon! O

mijne Arabella! Indien WIJ zo weinig genade

ftonden te erlangen ---

En daar hield zij weder ftil, haare verdere
reden door traanen wordende afgebroken: Ter-
wijl iedereen, den geheelen tijd, bleef zwijgen;
hunne weezens eene droefheid vertwnende in

hun-

Jto De HISTORÏE väm

hunne faarcen te zwaär om uitgedrukt te wdr-

Nu ziet gij , Mijn Hr. Beifdrd, 'dat 'mijner
waardfte iiigc alle hacire verdiende kon worden toe-

gel^end! —--J^elk een vreezelijk ding ts de |

nahedenkinge over 'een gedrag zo 'flijfhoofdig eh
'onnatuurelijki

O deeze Uw vervloekte vriend, mijn Hr.
Beiford I Die verdoemde LovelaCe I -— Aan hem ;
Aan hem is het te Wijten—— i ,

Vergeef het mij ^ mijn Heer. ïk zal mijnie pëè
ïnéerleggen , tot dat ik v/eder bedaard ben.

; 'Een uur y V morgens.

Tevergeefs, mijn Heer, hebbe ik.mijn beft
gedaen om mij tot jufl- te fchiklf,en. /Gij verlangd
det dat ik zeer omHandig ichrijven zoude en ik |
kan het ook'niet nalaaten. Dit zwaarmoedig on-
derwerp vervult mijnen geheelen geeft;. Ik zal
daarmede voorrgaen, fchoon midden in den nagt.

Omtrent Zes uuren kwam de lijk-koets aati
de buiten-poort i De Kerk der 'parochie

]egc hier wat van daan; dog de wind biernaartoè
zijnde, wierd de bedrukte familie, even voor dat
dezelve kwam binnen rijden , in eene nieuw'è
vlaag van droefheid geftort, door dien zij den
Dood-klok op eene zeer naare wijze hoorden iuij-
den. , Een eerbewijs, gelijk naderhand bleek-, en
gelijk zij alle toen wel gillen, uit eene vrijwillige
Sefde becooiiduan de gedagcenis der waarde afge^^

: , : · Γ. Λ ltöl>

Juffer CLARfeSA HARLOWE. \it

ilorvene , terwijl de lijk koets na aan de Kerk voor-
bijreed.

Oordeel dari eens, daar hunne droefheid zó
groot was op het vérwagten van dezelve, hoeda-
nig ze wel 2ijn moert toen die aankwam.

Een knegt kwam binnen om ons te berigten
van hetgeen het dreutiend zwaar geluid op hei:
gevloerd Binnen-plein ons reeds voorheen had be-
liend geu'aakt.

Hij fprak niet. Hij kon niet fpreeken. Hij
zag ons aan, boog zig, en girg weer heen.

Ik trad naar buiten. Niemand anders kon zig
toen beweegen. Haar Broeder j evenwel, Volg-
"de mij kort daarop.

Toen ik aan dè deur kwam, befchouwde ik
een zeer aandoenlijk gezigr.

'Gij hebt gehoord, mijn Heer, hoe algeméeii
mijne waarde Nigt bemind was. Bij de armen en
middelbaare zoort inzonderheid, was geen jonge
Lady ooit zo zeer bemind. En wel met reden:
Zij was de gemeene-fchuts vroUw van alle de ee-
relijke armen in haare nabuurichap.

Het is ons in alle diepe en opregte droefheid
natuurelijk eigen om alle, die wij kennen, te be-
trekken in hetgeen onszelven zo zeer ter harten
gaet. De dienftbooden der familie, fchijnt het^
hadden vrienden en die den bunnen verteld t

düt fchoon liien hunne waarde jonge Lady, bij
haar leeven, niet ontvangen wilde, nog naar de-
zelve omzien, men had toegeftaen dat haar lig-
haam t'huis gebragt wierd. Het beftek des tijds
was zo bepaald, dat zij, die wiften wanneer zij,
geltorveo was, ligtlijk ten naaßetn hij den tijd

kon-

ïïi De historie vau

"Pi·

konden giiTen, op-welken de lijk-koets ftond "t'è
koomen. Eene iijk-koets, ten platten lande door
dorpen rijdende, en'van London koomende, van hoé
gering een gevolg vergezeld (want de charfet, ge-
Jijk ik gezegd hebbe, wagtede op de arme Juffri
Norton) trekt elks aandagt tot zig. Nog was hec
moeijeüjk te gifleii welker deeze zijnmoeft, fchoon
niet vercierd met wapens, wanneer de dwerswe-
gen naar Harlowe-Plaatze wierden ingeflagen , zö.
ras als dezelve binnen 'de zes mijlen daaraantoé
genaderd was: Zo dat de lijkkoets, en het pleg^
tig Luijden van de Klok ten minilen vijftig vaii
de ηabuurigemannen, vrouwen, en kinderen had-
den te zamen getrokken ^ van welke zommige wel
voor den dag kwamen; Geen ziel onder dezelve^
naar het fchijnt, met drooge oogen; en elk den
dood beklaagènde van deeze hoog-geagte Lady,
welke^ zo als mij berigt wordt, moU buiten V
huis kwam ^ of de een of andere voer 'mei mn
haar.