HET E^ERSTE DEEL
der

GEDICHTEN

van

ACOB WESTERBAEN,

Ridder , Heer van Brandwijck en
Gybland êcc,

TVaer in
Minne-Dichten,
Brieven van Doorluchtige Vrouwen.
PT ε l d ε ν - D i c η τ ε n.
Μ ε ν g È l - D i c η τ en.
ockenburgh. &c,

Inpf-ituüt Pe "^^ooys

voor Nederlanüie 'i'aal-
en Letterkunde aar ce

Den ^^ UtrecHi

DEN LESER.

Kmfilievende Lefir.

Vr^nrr^G^iV^vr^ Sal onnodig zijn de wercken
5 vandenHeer vanBrandwijek

I^Su aen te prijfenjdefoetheyt
^JvaniijneKusjensj dedefcig-
^^ vJ^Ë van zyne Heldendich-
ten^ de geeftigheyd van fijne
Mengeldichten, enaerdige fcherpheydvan
zijne Heeckeldichten hebben hem voorlang
een eeuwigen lof by onfe lands lieden ver-
worvenj waer uyt ick befluyt datickueen
ongemeene vernoegingh geeven zal, met al-
le zijn Ed: wercken, foo die al eensgedruckt
cn uytverkoft, als die noyt voor deien int
licht zyn geweeft onder de perile te bren-
gen, en dat in die ordrealsfijnEdide felve
korts voor fijn doot na malkanderen ge-
fchickt, ende my in eygen handen gegeven
heefti dat is in dry deelen, heteerfte is alleen
ccn herdruckt werck waer van'teene aireede

)C 3 by

Ven Druchr

by my voor eenige jaren uytgegeven was, be-
halven de Farrago latina , daer vermeerde-
ringh by gekomen zynde nu achter het twee-
de Iluck hebbe gevoeght, welck deel, wyders;
voornaementlijck behelft zijne overgefette
wercken,als5 Lof der Sotheyd, de fes Come-
dicn vanTerentius &c. die nu en dan in vcr-
icheyde formaten gedruckt en uytverkocht
zijn, het derde beftaet (behalven den Virgi-
lius) veel in Gedichten die noyt den dagh ge-
fien hebben, als by byfondere van fijne vrien-
deni of by de vrienden der geener aende
welcke zy hielden. Ghy fult yder van] defc
deelen vinden, als een Lufthof, bepoot, be-
plant, en beiaeyt met vrught boomen, heel-
kruyden, en bloemen; ghy kunt'erdefchoo-
ne vrughten van een cierlijcke, en nette tael
iiy tplucken; de hart iterckende kruyden van
lèedelijcke deughden uyt leefen j en uwen
luil boeten in het riecken van veel geurige
bloemen van geeiligheyd en wel-φreeckent-
heydj en int fien van hunner veel verwig-
heyd, vloeyentheyd, en Mengelingh, door
dien fy over al cierlijck en ryckelijck ver-
rpreyt zijn, daer is foet, en Γεφ j daer fteeckt
üock fout inj niaer geen bitter als voor ver-
galde

Mn den Leefet*

galde tongen. Iets wil ick u evenwel waer-
fchouwenj Leefer, indien ut'een of'tander
gedicht, gemaeckt ter eeren vaneenwerck
of yets andersjdat niet veel roems verdiende,
laf in plaets van zoet op de tonghmoght val-
len , en walgen 3 datghy daerom den dichter
niet te minder acht, hy was een Heer, die om
zijn goet onthael, en gemeenfame beleefc-
heyt veeier overlaftige vryicheyd niet ont-
gaen konj Γ00 dat hy figh dickwils gedwon-
gen vond na de gewoonte deièr ellendige ty-
den, tegen harten fm mede een blaedcjeaen
een flechte laurier krans te geven.

De aldervoornaemfte dichters hebben dat
gedaen die fo beroemde Jooil vande Vondel
(wien de Heer van Brandwyck akyd feer ge-
acht heeft voor foo veel fijn wetenfchap inde
dichtkunft aengaet, hoe wel hy met hem an-
derfints niet feer eens was) heeft diergelyke
Rymcn op ibmmige al mede gemaeckt, men
fie oock eens na, wat die geleerde onderfoec-
ker der outheydjoachim Oudaen voor zijne
Roomfche mogentheyt aen den Leefer feydjcn
men zal wel vatten kunnen dat die gedichten
die men van hem voor fobere werckjes vin-
den mocht, hem tegen deborilafgcperftiijn.

)( Φ Van

De Drucker aen den Lefir»

Van gelycken is t' met de HeerWeftcr-
baen, die figh over dien dwangh dickwils
heeft beklaeghtj doch onder dat klagen die
geheym ontdeekt, dat die wat dieper als op
de ichorfle van diergelijcke gedichten faghj
voorts wel mercken fouw*, dat fy eenen be-
deckten fin inhielden, die zijn waere ach-
tingh naeder uytdruckte, volgens welcke
fin die luyden by de doorfichtige niet veel
lof in leggen fouden. Siet uw oogh foo verre,
foo fiilt ghy oock in fijne andere gedichten
meer pit ontdecken, als ghy ter eeriler op-
ilagh gehoopt had. Faeri wel.

TOE^

τ ο Ε-Ε Υ G Ε Ν I Ν G Η

van

HET EERSTE DEEL
defer

GEDICHTEN

Aen

Den Hoogh-Edelen i Wel-gebooren Heer,
HEER

ADRÏAEN van der Μ Y L E,

Heere van der Mjle, DuhheUam, Baccom, Bkskens'
graef, Alblas^ St. Antonis-folder é^c. Lidt des Rid-
der fchaps 'uan Holland^ Gowverneur van JVillemflad
(^c.Colonelvan^tNoord'HoHandfche Regiment Φό.

Μ γ Ν Η Ε Ε R 5 De rijmpjes van de Lente myner
jaeren

En die ick naderhand by hooger dagen fchreef,
En daer ick onlangs noch, nu my met winter-hayren
Het hooft is overfneeuwt, den tyd hier mee verdreef.

Daer ick op Ockenburgh in eenfaemheyd gcfeeten
Myn Son vaft daelen 2.ie en nae het weften gaen,
En 'c pack van Ledigheyd moet lichten of vergeeten
Somwylen met Apol en fomtijdts met Diaen,

Heb ick,door Vrienden raed vermaent en aengedrevc,
Verfamelt tot een Boeck en voorts in 't licht gebracht:
So 5 die ick ftux-gewys voor heen heb uytgegeven,
Als die alhier by my noch ftaken in de nacht.
Twee maelen heeft de So-n den Hemel-kreeft befchec-·

nen

Sint dat de Pers daer van in arbeyd heeft gegaen,

En\

I En *t is fo ver gebraght met fweeten en met ftecnen

I Dat iy eens is verloJ? van 't geen iy had gelaen.

I Dit wert u nu van my eerbiedigh opgedraegen j

I Niet, op dat: uwen naem my vrye van de Nydt

:p lek lieb geen nood van haer j iy vint hier niet te knaegen

i Die niet als op het werck van groote geeften byt j

I Niet,om befchermt te zyn voor die iich wilden wreec-

I ken

' Om dat ick haer miiTchien heb op haer zeer geraeckt,

,| Noch my fomtyds ontfien de waerheyt voor te fpreecké:

1 lek ben getrooft den haet te lyden, die fy maeckt i

'1 Niet,op dat zy mijn werck wat luyfters mochte geven^

i| So 't kooper van de Son ontfanght een grooter glans:

'I Of fo de Éruyd fomtijds veracht werd of verheven

En nae de kroon gefchat: de Herbergh nae de krans:

; i Maer op dat eens de luy van my een proefje iaegen

|| Dat ick uw vriendfchap niet ondanckbaer en geniet j
Maer uwe gunft erken, die ghy my hebt gedraegen,

1" En ick met danck omhels die eer die my gefchiet.

i? Ick weet wel dat dees gift is ver beneen uw waerde:

i Maer uw befcheydenheyt en uw beleeftheyd doet

^ί My hoopen ^ dat ghy die mee waerdigh aen fult vaerden;

.] Uw ingeboüren aert belooft my niet als goed.

|: So leyt het by de Goon, daer fulcke 't beeld af dracgen

It Die over land en luy tot Hoofden zyn gefet:

Een duyt fal haer fomtijds meer als een kroon behaegen:

I Daer werdt by haer op 't hert, niet op degift /gelet.

J. West er baen.

Voor-

Vooriedendes Autheurs

Α Ε Ν

DEN LESER.

Goed-gunstige Leser,

Oe kleyn en flecht de Nederduytfche
Dicht kunil wel eer ge weeft zy, is ken-
nelicker als dat het van my alhier be-
hoeve gezeyt te werden. Wat opgangh

--en waidora zy, sedert een halve eeuw

herwaerts, heeft gekregen , getuygende Gedichten
cnPoëtiiche wercken van veeleaerdige en geluckige
verftanden onfer lands-lieden, die fich in de fel ve ge-
oeftent hebben. Andere volrkeren hebben in de hare
vroeger uytgemunt als de onfe, tot de weicke zy
laeter gekomen is als oock meer andere kunften ea
wetenfchappen. Nae dc beroerten in defe Landen
onder Philippus den t weden, als nu de regeringe en
den ftaet der felver intamelijcken ftand waerenge-
brachtjendedehooge-Schooleite Leyden opgerecht
en met geleerde mannen voorfien, grooten toeloop
had, en goede en uytftc-kende vernu ften aldaer wier-
den aengequeeckt ende vcele fteden met geletterde
luyden vervult, fo heeft onder andere kunften en
v/erenfchappen de Latynfche Poëfy hier te lande't
hoofc mede opgebeurt, foodatter luyden te vinden
waercn die in de felve Γο uy tmunteden alfler in eeni-

ge

Voorreden des Autheurs

ge landen van Europa gevonden wierden. Metter £yt
hebben fommighe onder die ende oockverfcheyde
andere liefhebbers om haere moeders taele beginnen
te dencken, of men in de Nederduytfche Dichtkunft
tot fodanige verbettringh niet behoorde te^rbeydenj
die fe mede aengenaera en aenfienlijck maken en biiy-
ten fpot en verachtinge brengen mochte, ende ofmen
in onfe fpraeck niieten foudekunnen uytwercken het
geene Italiaenen, Franfen, ende andere in de haere
deden. Defe dan hebben de maniere van rymen en
dichten die men te vooren voor de fraeyfte hiel, fo
die van Cornelis van Giftelle, Marcus van Varnewyc-
ke, Heer Mathys de Cafteleyn ( die fich fchreefPrie-
fter en Poëet moderne) [an Baptifte Mouwaert en an-
dere was ingevoert, met alle hare uy theemfche woor-
den en termen verworpen, ende haere gedachten,
vonden en verdichtfelen in goed duytfch beginnen
uyttefpreken,en bevonden dat haere moederlijcke
taele overvloed van woorden en bequaeme rymen
konde uytleveren. De grondt van dit werckaldus
geleyt fynde fo hebben verfcheyde kloecke en fraeyc
Geeften daeraen geboutende elck om ftrytgearbeyt
om een opper bouwmeeiler van dit heylighdom te
werden. Te meer, om dat de kunft in aenfien quam,
cn datter eer mee in te leggen was, ende elck fyne
vrienden en gunftelingen vond, dien zijn werck be-
haegde , ende die het felve met toej uychinge omhelf-
den, met graegc en genegen ooren ontfingen, met
luftenopmerckingelafen , aliins by haerdroegen,
binnens en buytens huys in handen hadden, haer fel-

ver

aendenLefer»

ver daer ïn verluftigden, ende met lof en y ver (d'een
voor die, cn d'ander voor defe) daer van fpraken.
Dit dede de luft in de Dichters groeyen om wat
goeds voor den dagh te brengen: want de eer, feydt
Gcero, voedt de kunften > ende door lof wert yder
een tot de ftudien ontvonckt, ende 'tgene by den
menfchen ongeacht en in geen waerde is dat blyft
leggen en werdt niet betracht. Met oprechten van de
Schouburgh tot Amfterdam ende de oefeningen, die
door voorforge, beleydten ordre van fraeyeMan-
nen aldaer vielen, heeft byfonderlijck de luft en lief"
de tot dichten en dichters ontfteken» en veele ver-
ftanden gefcherpt en tot de Poè'zy gedreven j en het
is metter tijdt fo verre gekomen, dat het geen footi
van een goede Moeder fcheen te wefen ( fo de Franf-
fe feggen j die nietmede vandekunft wasoftrachte
te weien j en 't hooren en lefen van veele fraeye (Ge-
dichten 5 en den lof, die daer in fcheen [te fteecken,
heeft te met verooriaeckt een algemeyn vyer, dat
het geheele land is doorgeloopen, en in vceler her-
fenen en herten ghelijck als eene fieckte verweckt
heeft, en koortfen onfleecken die fonder rijm te
fweetenniet en eyndigen. Wat my belanght, ick
ben daer oock al van geraecktghe weeft en het voor-
beelt en voorgaen van andere heeft my al mee doen
waeter-tanden, ende luftighgemaecktomoock van
diefonteyncn te mogen proeven, die geièght wer-
den van den Parnas en Helicon te vloeyen, en van
fodanighen kracht te wefen, datdcgeene,diedaer
van quamen te drincken, terftond Poc.ten wierden.

lek

10

VcoYudm des Autheun

αη

lek heb dan mede fomtyds een nederduytfch rym
gefchreven, endein mynejonckheydgewaeght het
uytgeven eeniger minne dichten. Naederhand, op
het Land komende tewoonen, fcheen't dat my de
L'efde tot de ftudien en dicht-konft wel te pas foude
lioomen, om daer mede de eenfaemheyt en ledig-
jheydt fomrydts te beter door tc brengen: maerick
heb daer fo veel wercks of tyd kortinghe in plan-
ten, pooten,hovenieren,ryden,jaeghen, viiTchen
en vogel-vangen, ende dierghelijckeland-genuch-
ten ghevonden, dat ick my daer door nietalleen-
lijck liet af-leyden van demoeytenen arbeydt, die
der in de ernftighe ftudien fteecken, maer dat ick
oock noch aen Apollo, noch aen yemanden der ne-
gen Zang-godinnen , een goede woordt wilde of
behoefde te geven om op haere ParnaiTen of He-
licons te moghen komen legghen droomen en al-
daer myngenughtentijdt-verdrijf forntijds te foec-
ken. Evenwel gelijck de fpeeten en uyr-wercken
vcrroeften en ghehcel verftrammen indien men
diealtydt laet ftil ftaen, ende, om dat voor te ko-
men , de felve fomtydts eens moet doen gaen, fo
heb ick mede al te met yet gedicht om daer niet heel
en al af te wennen, ofdentydt komen mochte dat
ick wat meer vermaeck en tydt-verdryf daer in
foccken mofte, gelijck myfulcxoock al gebeurt is.
Want als ick het goedt gefelfchap van myne echt-
genootedoor haer overlyden verlooren had, ende
my daer door in meerder eenfaemheydt op het land
vond ( daer ick doch wilde blyven woonen ) heb

ick

Aen dm Lefen

ick wat meer heuls aen de Rijm-pengefocht, om
dacr mede altemet de fmerte van mijn verlies en
een iluck van de quaede daegen en lange Avonden
te vergeten , ende my de Eenfaemheydt alhier te
min verdrietigh te maecken, gelijck ick oock ze-
dert tijdt-kortinghe en vermaeck ghenomen hebbe
in het dichten der Konincklijcke Pfalmen, alsme-
de in het berymen van myne woonftede Ocken-
burgh , die ick voor defen U L. door den druck
hebbe mede ghedeylt. Oockzijnder ondertuffchen
verfcheyde andere rijmpjes en ghedichten uyt de
pen gekomen, die het licht noch niet gefien heb-
ben. De begeerte en aenmaeninge van eenige my-
ne goede vrienden hebben my de oude en nieuwe
doen verfamelen, om 't geene datftuck-gewysnu
en dan gedruckt, als mede 't geen nochonbekent
was, voor foo veel ick des goedtvondt, bymal-
kanderen te brenghen, gelijck ick ghedaen hebbe,
het welcke nu uyt de Perffegheraeckt zijnde U.L.
weder mede ghedeylt werd, verdeeltin vijf boec-
ken. Indien ghy in defe mijne Gedichten eenigh
vermaeck , of nuttigheydt, of beyde, komt te
vinden, fo fal ick fodanigh tijdtverdrijf reeckenen
noch verder befteed te hebben als tot myn eyghen
vermaeck. Voor al, lieve Lezer, verfoeck ick van
u een goedertieren oordeel in alles, ende dat ghy
mijne roeckeloosheydt van mede yets ghedicht en
uytghegevcn te hebben wilt verontfchuldighen op
den tijdt die wy beleven, in de welcke het al aen
defe fack wil heffen. De Poëzy is tegenwoordigh

de

Voorreden d^s Autekrs aen den Lefer.

dc ghemecne Pop daer eick mee wil fpelen, en het
yfer, daer yder op het papieren aenbeelt aen fme-
den wil, geletterde en ongeletterde, bequaemeen
onbequame, mannen en wy ven, wyfen en fotten.
Vaert wel, en wilt de fwackheyd van dekunftte
ghemoet komen en onderfteunen met befchey-
denheyd en gunft. Op Ockenburgh, den eerften
van Auguftus des jaersieftienhondertfevenenvyf-
tigh.

17. L. gaede Vriend
J. Westerbaen.

Op

i'i'.y... ·. ...... Λτ.· ·......

ÏL'J -

fk

%

ί !

I

. . op dé
AFBEELDINGHE

Van den

Η Ε Ε R Ε 'van BRANDWTC Κ'

T^It is de foete mond die Holland leerde kuflèn,

vyer in 't hert ontfteecktjdat niet en is te blulïen^
Die in Zyn wyfe jeugd en gryfen ouderdom
By Lauwerdraegers droeg de fchoonfte Lauwer-Blom.'

C. Boe y.'

In Effigiem

Nohilijfmii DoBiffimit Clmfmique viri

D. JA CO ΒI WESTERBAENIi;

Equitis, Domini Brandwici, Gyhlmdia^
Hagicnfis,

Poè'matis ipfius prasfixam.

' Ac WeBerbanIfctdptos in imagine 'vuUus t
^uod folumfoterat Mentor in art, vidzs:

calo non exfrejfitβnojje Jaboras,
-Ha clege, é^ d leBo carmine mtus erit,
Mantua Virgïlmm j Nafonem f atria Sulmo
JaBet: in hoe uno cernis ntrumque viro,
Mantua j Sulmo filegelidisuberTi?mlymfhis:
Uberior vohis una vd Hagafuit.

S: MARCUANT. J.Ctui:
' )()( VER*

VERTALING.

Hier fiet ghy West er β aën gelijck hy is van weren,
En meer vermocht hy niet die hem in 't koper
ilack:

Maer wil j'hem verder fien, moet gy dit boeck doorlefen,
Dat u van hem vertoont 't geen aen de piaet ontbrack.
Dat Mantua vry roem op haeren Maro draege: \

lek laete Sulmo hoogh op haeren Nafo treen :
Maer Sulmo, Mantua, wat dunckt u van den Hage ?
Die gaf ons fulcke twee in defen man alleen.

OP DE SELFE.

GElijck als Michaël komt op fijn borft te ftralen,
So ftraelt oock uyt fijn hooft een goddelijcke glans:
Hy hoeft dan weynig krans ,
Want nicmant kan hem foo, als hy fijn felven, malen.

Anders,

^^Eketent fiet gy hem, geketent fyne woorde,
^^ Door d'eene keten hy den anderen verkreeg.
Maer nicmant denck alhier,dat ick meen touw of koorde.
Syn wyshey t maeckte, dat hy tot een Ridder lieeg.

Anders*

Τ Wee dingen ftryden hier, wac hem beft; doetgelijckc;,

Sijn dicht-genege geeft, of print die gy hier fiet.
Maer, lefer, oordeel niet voor dat gy 'c bey befpier.
Of wilt gy dat ick 't vel 3 fo wilt meeft t werck bekijcken. ^

E. Groene wegen vander Made.

Op.

Opde Werckefl

van den
Edden, Wtjiheromden Heer

JACOB WESTERBAEN

Ridder, Heere n)m Brandujijch.,
ende Galand'&Ci

MEdea { foo men leeft) die wift een vier te ftokeii j
En gaf dan aen de vlam een ketel om te koken,
En fchoon fy in het vat een ouden gryfaert ftaclfji
Men fchryfc dat iy'van daer een hupfe Vryér track. "
Wel hier moet (na het fchynt) Medeaes ketel Wefen ,
Want ick heb maer een deel van defen bouck geleien,
En j^choon ik tot bet werck geheel flaeuhertich quam 3
Het fcheen dat ick in my een jonger hert vernam.
De jeucht en haer gevolch, die ick langh heb verboren >
Die fcheen, als op een nieu, in my te fyn geboren j
De gryfen Ouderdom die gingh my uyt den fin ,
En ik vernam een vonck oock van mijn eerilé min.
Ick fach j na dat my docht de jonge lieden fpelen ,
Ick hoord' een geefticli dier een aerdigh deuntjen quelenj
En waerom langh verhael? ick fcheen een wacker Helt
Die anders niet en let, als dat hem weelde quelt.
O Brantwijck, uwe pen die laet op heden blycken,
Dat gy noch van den Brandt niet zijt geiint te wijeken ,
Een brandt die jeucht betaemt j wantdieuwlchrirtea
leeft.

Die vint en watje fyt, en hoeje fyt geweeft.
Maer ick nu afgegaen tot aende tachtich laeren ,
Jieb kl, dat joncheydt raeckt, ten leften laten varen,

' En

En als ick dat bedacht, doe ick uw fchriften las >
Soo werd ick wederom als ick te voren was.
Daer lach mijn foeten droom. Een die begint te peyfen,
Dat hy nu veerdich ftaet, om uyt het vleefch te reyfen:
Die is gelijck de paeuw, die op haer voeten fiet,
Want dat hem aerdich fcheen , verfmelt totenckel
niet.

De doodt is mijn gefangh: die wil ick gaen befchry ven >
PTot m^ de lefte kou de leden fal verfty ven:
En fchoon ick dichten kon geheele dagen langh,
De Doot en haer gevolch > De doot is mijn gefangh.

i. c ^rs.

W Α Ε R S C Η O U W I Ν G Η

aen des
Heer en -vm Br andwijcks Lefer:

Dit Brantwijcks vollen Hof j daer uyt fy zyn geno-
men,

De Bloemkens, daer 't nae rieckt door alle Stad en
Straet:

Pluckt} Lefer ; dan fiet toe ^ daer is goet in te komen i
Maer, gaet het u als my, tot uyt en is geen raet.

CÖNSTANTER^

TOT

TOT LOF

van de

GEDICHTEN

van den

HEERE 'uanBRANDWIlCK

en Gybland·, Ridder ó'c,

ALs eens de Meererain met fingen wou bekooren ?
Den fchalcken Ichakois, foo Itopten hy zyn ooren
Uly fles had gelijck^ 't is al geen gout dat blinckt
't Is al niet aengenaem dat klaer en helder klinckt.
Maer als Apolloos zoon fteenrotzen) wilde dieren ,
De ilille Wateren, de loopende Rivieren,

En maeckte metfynfangh hetwoeftewoutverblydüy
Doen was het daer ontrent geen oore-ftoppens tydt.
So fiet nicn onderfcheyt van dichten tegen dichten.
Veel fyn aenfbotelijckjen fommige die ftichten :
Maer die dit Boeck doorleeft die is voorfeker vry
Voor Meere-minne-zangh en oore-ftoppery.
Die Orpheus hooren wil, die hoeft hem niet te ibecken
In het verfchimmelt Griecks, of oude Roomfche boec-
ken:

Hy is hier in fyn kracht, den Haegh is fo beleeft
Dat fyj als Thracien, ons oock een Orpheus geeft.
Den tweeden Orpheus fal gheen boomen, nochgheen
ftroomen,

Maer menfchen-herfenen doen by malkander komen.
Seyt yemandtj datickprysden Dichter wat te hoogh >
Die kom, en lees dit boeck, vertrou fyn eygen oogh.
Orpheus kon met fyn Lier den helfchen God bewegen ,
En bracht het plompite dier tot vrolijckheydt genegen :
Die dan geen vreugd en fchept die defe Dichten leeft,
Is vyfer als dien Godt, en botter als dat beefb

NAELDWIICK,

Aen (Jen

HEER van BRANTWIICK

Έη Gyblmdy Ridder &c. .
verfcheydm Dichten hy fyn Ed. uytgegeven'

LAtonaes dochter koft ons allebey behagen,
Als, over dertich laer, wy famen gingen jagen,
En hebben in het velt fo veel genucht beleeft,
Als eenich Weyman, die vermaeck in 't jaegen heefc.
Soo ras den daegeraet de duyftre gordynen
Van de bedompte nacht deed uyt de lucht verdwynen >
En \ licht noch naeuwelijcx in onfe venfters fcheen,
Soo waeren wy, de knechts, en honden op de been,
Flux fo voort naer het velt: en, fonder roem tefpree-
ken,

.Wy hebben, met ons jacht, aen nicmant veel geweken,
En 't wey-ipel, ruym fo wel als andere, verftaen y
En menigh lapje Lantste famen afgegaen.
Jvfu iil Latonaes Soon: daer heb ick niet te feggen,
En wil mijn lompe pen gewilligh neer gaen leggen:
Dat velt en ken ick niec, daer kom ick niet te pas:
Ick kan geen Helicon^ ick weet van geen Parnas:
Hier ben ick van mijn ftick: oock heb ick noyt gedron-
ken,

Daer, uyt den Hengften brön, 't rymwater wcrt ghe-
fchoncken,
Dit weet ick evenwel, dat u vermaerde pen
Met foete rymery mijn vrolijck maken ken.
Heeft ons het aertfche wijt fo dickwiJs doen vermaken,
|Wat fullen dichten doen, die nacr den Hemel fmaken;
Want fchoon dat gy Diaen noch altemet bemint,
Gy bent en blyfc altyd Apollos befte vrint.

/it Naeidwjjek.

Op

Op de G Ε D I C Η T E N,
Van denEd. Heere,

lACOB WESTERBAEN,

Ridder^ Heer van Brantjmjck ende Gyhland.

WAt fal ick geeftich Heen voor uw Gedichten
fetten ? (ten ?

Wat fluytje blaefenjvoor uw klinckendeTrompetT
Wanneer ghy minne-kooft, wie fitter niet en druyit i
Wie fpreeckt de Schutters voor, als gyfe bottemuylt ?
Wat Dichter kan het xoet van uwe Kusjes proeven j
Die niet, uy t enckel nyd, fyn geeften fal bedroeven ?
Indien de tweede lan uw overfettingh las,
ick Wed hy feggen fou, 't Latyn komt niet te pas.
Synjuyltje waerhy quyt. Hy mochts'op't koper periïèn,
Maer gy, in fpyt van hem, verkreegtfe door uw veriTcn ,
Uw veriïèn, die met kracht en aengenamen trant,
Den Lefer treffen tot in 'tbinnenfl: ingewand.
So Nifo weer verrees, en fagh uw Duytfche brieven,
By hem in 'cRooms geftelt aen Grieckfche Soete-lievenj
Van Mannen aen de Wyfs, van Wy ven aen de mans,
Hy riep, ick legh 't te kort, 'k verlies de Lauwerkrans^
Virgyl, indien hy hoord' uw Dido Neerlants fpreecken ,
Kon vreefen, datfe moght ^Eneas herte breken;
3y had geen nood, fyn fwaerd haer in de borft te flaen,
Maer hiel den Vekhcer vaft, al hinger Roomen aen.
Van Baerlc, braeffte geeft, die oyt in Dichters leefde ,
Die mee uw rappe ziel tot aen den Hemel fweefde,
Siet hoe Α μ ε l y hier op uwen Zend-brieffchryfc,
£n hoe gy, oock vertaelt, by uwen luyfter blyft,
Daer gy ten Uytvaert gaec, in traenen leght verdroncken
Op 't lijck van hem,wiens lof,de wereld doorgekloncken.
In fpyc van ouder eeuw, en menigh Oorloghs Held ,
Is door uw hoogen toon in hooger troon geftelt.
Dit doet ghy, Wefterbaen, met ander te vertalen,
Maer kunt vry meerder lof met eyghe wercken halen .

}()(4. Uw

Uw eerdig Ockenburgh, uw buyten-Haeghs gefticht,
Wat Hoven wint het niet, door uw vermaert gedicht ?
Geen prachtigh Tufculaen, geen koftelijcke^Bayen,
Geen luiligh Mergillyn, en iullen 't over-krayen.
"tSal Sorghvlieds buyrburgh fyn, en nevens Hofwyck
So langh de brackezee den oever fal beflaen, (ilaen,
Wat ryft de dichter-geeft niet hoger als de finnen
.Van menfchéj die geen konft noch wetenfchap beminné!
Aerd-wormen fyn fy maer,die't Aerdryck hangen aen.
Wat fietmen hier te Land' al Heeren-huyfen ilaen!
Maer, hoe veel fynder wel, daer van de ftichters leven,
Die met de vlugge pen de v/ereld over-fweven ?
Van honderden, ick fegh, van duyfenden niet een,
Dat van fyn Bouw-heer kreeg meer als het hout en fteé
Men fieter doorgacns veel, van alderhande foorten,
Maer datmer oyt van las fyn naemen voor de poorten, ,
En vorder niet een woord, als van u drien alleen.
Cats, Huygêns, Wefterbaen,gaen boven het Gemeen,
Die ryfen van het Land met hare Land-gebouwen,
Niet als de toorens doen, of hoogh-gemetfte fchouwen ,
Ten proyè van den wind, of van den dónderflagh,
Maer boven donders rack, en buyten winds gefagh..
Met konft van Poefy; die, op haer hooghfte trappen ,
Dees' Helden alle drie, doet overwoJcken flappen,
£n raken het gefternt met haer verheven lied,
Alwaer men haer gefticht en dichten klimmen fietj

C. Boey.

AendcnUeere

JACOB WESTERBAEN

Ridder, Heer van Brandtwyck &c.hoorende
dat alle zyne werckcn 't licht door den
druckfoudenfien.

Eer W Ε s τ Ε R Β Α Ε Ν, /i^ hehverfiaen
Dai all, uw Dkhtin

Ί Licht

ν Licht fulknfien, en 'volgens dien

Ons' eeuw verlichten^
Des ick. verbljdt, verwacht den tyd

Die ons falgeven
D( eer en^tluck van door dien druck

Verlicht televen.
So woef mv Οεββ νοΙΚπηβ en keefi

Onfierfl^ck hlyven
Byalwat leeft en kennis heeft
Wan kmfiigh fchryven.

Alida Britnöï

Op

Desfelfs uytgegeven Werck.

Slet hier hy een verfaemt het werk van Westerbaen
E« als een heek fchat de wereld voorgedraeghen*
'Ίgeen fo volkomen is, datelck, om fyn behae^en
Te toonenj roemejid' vraegt Segt eens wat refier aen ?

Isliet refier aen dit werck, maer yet aen myn hegeeren ;
Te wetenl dat ick mogtd'Heer Westerbaen vereerm
En %.yn volmaeckte Werck met fulck een Lofgedicht
Als Jy hey waerdigh z,ijn : maer^t was de Son gelicht, .

De Selye.

In

Nohil· Clariffimiqueyiri

lACOBI WESTERBANII

Poëmata amatoria.

ACcipe congefiasfridem tïhif atria curas,
^^iornrnfars laudes jam meruere tuasi

Accife; nee mmtis pigeat darepr^mta canis ^

MixtaDiottieislaureafertarofis,
Ροβ Ele^os mirande tuos Pr^ceftor amorum ^

Et t 'ibi 'uitïur'is fcripta Tibulle mtis,
NuÜa Dionaos modulata eft blandiusignes

Muja^ mc Idalia plus adamata Dea»
Hac ducejam Batavis non igmrata puellis

Nomim, que tantd ftcula noBep-emunt,
Xyndaris, QenonCy veterumefueillufirisamanttim

Turbaperegrinos addicere fonos,
Βαβα funt hujus culti redeviva Secundi,

Vivit et α bufiis ingeniofis amor:
lalia venturo rurpim tranfcribmr a'vo,

Et pretiumformiègrande perennis habet.
^liijleps hac et cunBa fuas pofcemia laudes

Accine Fiere^f ejuo decet ore, lyra;
Hac Charisy hac VenerijunEim diblavit ApoUo:
lU α mater tam, contHlitille modos*

N. N.

Aen den

HEERE van BRANDWYCK

θρ

DE ήυ S 1 Ε Sé

CUpidoos boogh lagh Tonder pees of fnaer j
Dies liep ick van fyη pylen geen gevaer,
En fprack verblydt: Ick iie niet dat ick nood ly ,
Ick hoef geen harnafch, want ick ben nu fchoot vry :
En't was bykans oock waer, want alle daegh
Gingh ick by fchoone lofFers in den Haegh 3

of, kreeghick wat j het raeckte my het hert niet >

En 't was een viertje dat geen groote fmert liet:

Maer doe ick eerft de fmaeck in 't kuffen vond

En dat ick quam by uwe Rofemond,

Sö foet O ib fchoon, fo afgerecht op kuiTen,

Kreegh ick een vlam die niet en was te bluflèn.

Ick minde niet het geen ick alle dagh

Ten fien kreegh, maer het geen ick niet en fagh.

Ick kufte met gedachten dat het klapte.

""K was quanfuys quaed als my een liicht ontfnapte

luyft als ick niet en dacht op Rofemondt.

Ick las uw Kusjes waer ick ging of ftondt.

Ick droegh by my een mes dat my kon fchaeden^

Een fack-piftool dat op my was gelaeden.

"K fpreeck van my felfs, maer ick was 't nia alleen:

Uw groote geeft behaegd'er meer als een.

Sy koft met kusjes duyfcnden gerieven:

Ick hebb'er oude en gryfe op fien verlieven.

V/as Cats niet op fyn Hofftee Tonder Sorgh :

Had ghy haer niet genoot op Ockenborgh.

Had ghy haer met dejaght niet doen vermaecken:

Haer wild en tam gedierte daer doen fmaecken:

Gingh Huygens niet nae Hofwyck om fyn ruft:

Uw Rofemond was langh al doodt gekuft.

Uw Rofemond, die *k noyt fo veel kan kuflèn

Dat ick myn luft ten vollen uyt kan bluffen.

Waer toe dan my genoodt ter jaght tegaen ?

lek cn verftae my niet op-haefe-paen.

Waer toe voor my niet in den Haegh gebleven ?

'K heb geen vermaeck om fo alleen te leven.

Al was uw Ockenburgh noch eens fo fchoon ,

Al wiert my 'c alderfoetfte foet geboon ,

lek gingh niet mee: want ick ben hier gevangen;

ick blyf verftrickc in uwe Kusjes hangen.

Op al de GEDICHTEN

Van wylen
Den Edelen^ Gefirenzen HEER

JAKOB WESTERBAEN,

Heer'uan Brandwijk^ en Gyhland^ en Ridder ó'c.
In D R Y D Ε Ε L Ε Ν na fijn dood aytgegeven»
^jmntum Jent α folent inter wburna Cupreffi,

KLINCK-DICHT.

Dle'tvleeiu^fpraak-litjais een fwaaluw-ilaart ^ kon
fpliikn.

En klooven d'eencjmet een andre,taal, in tween.
Blies door een enge mond fijn ruime Rijm-geeft heen.
En queet roem-ruchtig, 't fy in Mins-geheimenifTen.

Of ftaat-rijkk'Heiden ftijl fijn Ridderlijk gewiffen.
Trotsandredichters,kon Heer Westerbaan alleen,
In laage fokken en gekiirckte hooiïen treen,
En lierflèns vonden op kunil-gronden rijk verniiTen,

Hyj laur-rijk, fat, als een Apol,'gehelikont
Op Okkenburg, daar hy fo kufte Hoofemond,
Dat Hy de Kus-goón van de Kus-klank fag verblyen.

Hoe ver fij n Sang fwaan het gemeen te booven ging,
Befwoer fijn Eew-génoot. En fijn Nakomeling
Geeft Hy het fweemfel na fijn vaarfe-kunft in d r γ ε n.

'ί Amfterdam dm Meditando

lyvanOefi-maan^ i6yï, Joan. BLAsius,Advt.

Aen

Aan den

HEER van BRANDWYK,

Over de Naam van des felfs Heerlijkheyd.
Ε quihus h^c Topulum fpe^at, ut illa lucem»

Τ Oen Brandwyx Minne éra»d fijn Roofemond dee
kuiTen, (meer;

Was fy de Brand lu^kvan Heer Br andwyk, en geen
Maer nu iijn Brand wykt in de tijd fijn hrand docthiuffQW,
Is Br Α ND wy κ ίοΐίά^τ handyY^n brand Qïi Brand-wük
Heer.

Wat's beeter Heer,g7 waart in d'eerft' en laatfte ftand.
Brand fonder Brandwijk j offo'n Brandwyk fonder
Brand}

Meditando
JOAN. Blasiu^j Advt.

Op de Werckeft 'van dé Edele Heer
JACOB WESTERBAEN,
JUddeTi Heer 'van Brandwijck, Gyhland y^c·

AMfterdam, zeer hoog verheven
Op veel geeften, breyt haer wijt;
Tart den Haeg gelijck om ftryt.
Maer wie is fo onbedreven.
Die in 't fchoone Graven-vleck
Sag van Dichters minder treek ? j - /
Haeg, j uweel en dal vol lufte',
Pronck van "t gantfche Nederlant>
Westerbaen hier tegen kant, ; -
Die in yver noyc en rufte;

■ Π

Maer tot aller tyt liet fien,
Dat de fang-luft hem quam' biên.
Hier docïr komt dien Hoven-dichter
Weder ryfen na fijn doöt
Geeft hem voor een yder bloot >
En verilreckc een held're lichter

Als of hy van (a) Leeuwen-vek
Voor den Leeuw hier was geftelt,
Slageehtwijiïel, 'cisdewaerheyt,
Hooger blinckt hy als ick feg:
Hooger blijckt hy als die weg 5
En verdry ft van hem de naerhey t.
't Voor-recht van een eél verftant
Blinckt al is het lyf aen kant.
Wie vermaeck fchept in het fchynen ,
Vint hier adem voor lyn geeft *
Treckt de kerne met de keeft,
Siet dat noyt en zal verdwynen j
En hoe dcfe Jacobs leêr
Steygert boven 't buyigh weêr.
Hoe foet is het niet te fitten
Daer de Nymphjes zyn vergaêrt:
Die met hacr fyn handen paert
Zal de nyt noyt onder-fpitten , ,
Of verdwynen als de mift,
Die de fon maeckt dat men mift.
W Ε s τ Ε R Β Α Ε Ν , diedus quam ryfen 3, j
Laet verwondering te been,
Leert een yder ongemeen
Meer te volgen als te wyfen.
Leer-fucht vint daerom genoeg
't Geen quam uyt fyn herflèn-ploeg.
By hem is een eeuwig leven :
't Nimmer-dorren trout fyn bladt j
Dat fijn fchaef ioo heeft gevat
Dat het noy t en fal begeven,
Noch befchamen die het gaf
Door fyn dreven fulcken draf.
Alles hadd' hy door-geloopen ;
Niet ter loop, maer als de by , ,
Of het wormtje, dat de zy
Doet met groote prys verkoopen.'

β DitfietopdenaeciyaniecsJiti» iewcJcteiAEt de leeuw

feeteyckcntwcidcB. 't Spin-'

^t spinnen heeft met hem gedaen >
Vac nu elck fyn rocken aen.
't Leven is foo haefl: gefponnen ,
En de draden zijn ibo kranck,
En de Parcken nimmer ν ranck
Van het knippen, fchoon de foniieii
By de tegen-voecers ftaen:
O iy knippen by de maen.
Op haer komen moeil hy reyfen 5
Met de fon verdween dat licht,
Wekkers fpr aeck my had verlicht j
En op hem doet dickwils peyfen.
't MiiTen van foo ed'len vrient
Meerder, als my η int verdient.
Groter, Ίαΐΐεη hem dan loven >
Meerder, geven als ick kan.
Arm veritant is als een wan j
Die noyt leeg geeft hare fchoven 5
Maer met willen kan voldoen
Als veel met kleyn oiFer-foen.
Niemanc kom my dan gelooven j
Maer fie wat de waerhey t is
In fyn fchrift-gedachtenis,
Die niet zingen zal voor dooven;
Maer wier breyn-vlies niet te dici?
Is gemaeckt of uyt fyn fchick.
Wie fag over hondert jaren
Sulcken Dichter in ons lant j
Wie een vaerdiger verilant
Blincken met fyn gryie hairen ?
Waer blyft Martiael nu voor
Met fijn (b) Batavierfche oor ?
Langer is fy niet gefchapen
Aen dit lant als aen out Room ?
Dat oock Koningen intoom

ft nnfio mn.bfitii'dmvmt Μλί^},}. ί,Epigram,'

Weet te houden door haer wapen i
En de kunilen gade flaet
Ruymer als u korte maet.
Wysheyts welffel is gefpannen
Op dit lantals 't hemel-blaeuw,
Sie 3 6 Martiael, niet graeuw,
Roemen wy op Haegfche majnnen.'
Die een parel heeft gehadt,
Mag oock roemen op die fchat.
Heeft de doot ons die benomen ,
In fijn wercken zijn fy weer,
Die hem op de hoogfte eer,
Pie noyt krencken 2.al doen komen.'
Vis nu fonder adem-praem
In de zee van fulcken naem.
Niemant zal het hem beklagen;
Maer wel dencken, moeft dat hooft
In het graf foo zijn gedooft,
Daer men fynen naejn fiet fchragen
Door de Faem, die foo een helt
Boven d'aiTen heeft geftelt.
Brandv^yck heeft haer brant gaenbluflèn
In het rif, maer 't grootfte deel
Hebben vvy in het geheel.
Om t'omermen en te kuffen,
't Spoor dat hy nu heeft betreêii
Moet van elck hier zijn gevreên.
Die 't maer foeckt zal 'c wel gelucken,
Dryft de geeft hem maer te gaft
Opdieleckerny. Dequaft
Van de moeyt gaet haeft aen ftucken:
So zal hy, met Westerbaen,
Niet na 't weft, maer 't ooften gacn.

E. Groenewegen vander Made;

MINNE-

Minne- dichten

ί

ο ρ D Ε
ΙΝΝΕ - DICHTEN

Van

J. W Ε S τ Ε Α Ε m

Uytjes, die uw fachte finnen
Staegh befteedt in * t foete minneri \
Β en j e nieuws om eens te zien
Al de kusjes 5 aldevonckjes,
Aidelaciijes, aldelonckjes

Die der in dc min gefciiien ί
Al Het höopen, al het beven,
Al het ftervenj al het leven,
Al het zuyr en al het zoet %
Al de liften, aldetrecken^
Die haer in de min bedecken,

Nu met hoonigh, dan met roet ?
Allietmallen, alhetmaelen.
Al het woelen, al het dwaelen ,

Al het goet en al het quaet,
Al het fuchten, al het fwymen ρ
Al het waren, al het lymen,

Daer het minnen in beftaet ?
Soo doorfiet eens defe blaeden
Die nnet al dat goed belaeden
Onfen Dichter u behandt,
Α %

Daerjegeeftigh in fiet fweven
'T minnaers leven nae het leven

Door iijn levende verlland.
Hier gefchiedt u een vertooningh
Van de Min en van zijn Woon ingh,

Van fijn Moeder en haer Staet,
Vandejockjes, engenuchjes,
Vandekuyrtjes, vandekluchjes

Daermeê Venusommegaet.
Leert hier wat men van de Vrouwen
En haer krac hten hoort te houwen 5

Of raer niet te veel van hiel
Doemen Trojen gingh vermallen
Üm de Min van c en van allen
Die juyit Paris wel geviel,
Vryers, d ie foo feer gaet klagen
Α cliter Ven us malle-waegcn,

Schort u achter d ooren wat ?
Komt wat tijdshier in hefteden;
Hier beleeft men u met reden
Daer dat mal niet op en var.
Maer j e moft foo bangh niet kijcken
Alfmen op uw zeer quam ftrijcken ,

Soo men u wat hart verbond:
Soetighcyd maeckt viefe monden j
Sachte meefters vuyie wonden

Bitter is het hert gezond.
G ryfe hoofden, koude finnen ,
Nu lbo lang ontwent van't minnen
Wien geen vrycn meer beracmt,

Wacht

Wacht u van dit goed te lefen
Want het fou geen wonder weien

Datje weer aen 't mallen quaemt.
Hier fijn Ku'jes, die ibofoet fijn
Dat het ioetitefoet fou roet fijn

Alshetdaer wierdby gebraght,
Di deoudfl: van Kreteus 'oonen
Wel Γο wel weer fouden troonen
Tot fijn jeugd, als tovcrkrav ht.
Ku jes, die hem weerdoen leven
Die ons eerft die heeft gegeven

In de oude Roomfche fpraeck,
Maer die onfc duytfe luyden
Her 't haer Wefterbaen bedu3^de

Diende wcynigh tot vermaeck.
Meyfjes, die uw fachte zinnen
Staegh befteedt in 't foete minnen,

Benje nieuw om meer te zien
Van dit fuycker-foete goedje
Dat dees Dichter geeft, Γοο moetje
Hem noch foeter kufjes bien.

L V. BURGH.

Op de

6

Op de felve.

ICk hoor 'veeltot uw fmaet door lien berooft 'vm oordeel
Maer lees en fte njcel meer met oordeel tot uw voordeel,
O kloecke Wefterhaen! die of den fteylen trap
Met vlijt uiv voeten fetvan hooge ivetenfchaf,
Om fa de baen tot lofyβ>jjt die het anders waenen,
Van 't Ooften tot het 7uefi voor Wefterhaen te bamen ?
Oa(r hy defaelen heyt en nu degrond-fteen lejt
Tot timmeragit van ^jns naems onfterflijckheyt.

Vaert voortgefivindegeeft; wie fal uw fneüevleugïen
j4lsghy aen 'i vliegen z^ijt inbinden ofbeteuglen ?
Wat hond deed' immer fchae met bajfen of gerucht
Den Arend, die van 'i veldgaet recken nae de lucht ?
Nochtans als d'Arend toont fijn aert in het verheffen
Wild'bond oock toonen dat hy is een hond in 't keffen.
Maer of dan 't beeft ftch felfs of d'Arenddaer mee queU
iOat laet ick oordeelen die daer toe ftjngeftelt.

Ghygaeft een ftaeltjen uytvan uwegeeftighedent
"Een Zeeden-vormer van der jonge lieden z,eeden,
Die wijs fijn in haer fin^ en nochtans ingeval
Van haere vryery Noodfaecklij ck worden Mal.
Gehjck die tot de Wynfjn al te feer genegen
Wanneer den heeten damf haer is in 't breyn geftegen
Veel kluchten rechten aen^ 'f welck al bevalligheyd
Haer droncken fchijnt tefijn en nuchtren maüigheyd'
Soo die het minne-nat te gul ftgh nae haer nemen
Die fchijnen voor die tijd van rede?} te vervremen.
Daer valt dan naeuwyets voorfo malyfo vies, figroen
Vat d'heete mmnmr opj het mcysje ?iktjófi doin>

Maer

1

Maer ah wederom ontUflight van het minnen

In uw feer nutten boeck ontnuchteren haer finnen
Bevinden j' haer van τνψ tewefen mal gemaeckt
Wanneer zy op haer z^eer daer werdm ingeraeckt.
Die dangelyck den hondfich nae defieen wil wenden
Έη letten niet op wie dien luerpt nae fijne lenden
Betoofjt fijn beefligheydfoo dick hy hem ontfet,
Daer uwegeefligheyddient iveynigh opgelet.
Die vaert dies niet te min^ niet achtend' op haer lijmen,
Met kloecke fchreden voort in vloeiende te rijmen
Vertoonende met kunfl en aerdigheyd hoe dat
De Min den Hemel laet en daelt in uwe Stad^
Daer hy fijn wooning neemt in 'i fchoonfte httys der
Maegden

Die in den blyen Haeg hem alderhefi behaegden,
Daer hy het Minne-nat metgroote kroefen dceld
Am al die komen fien het fchoone vrouwen-beeld^
'Twelck dan noodfiaeckelick de Vryers mal doet fchijnen
Gelijck de dronckaers door 't veel drinckm van de
wijnen,

'Twelck inv Noodiaecklijck Mal, ο foete IVe^erbaeny ■
Haer ingoedduydlijck duytfich doet duydhjck wijfen aen^
Dan kan men in den toom fig ψ^al^jck langer honwm :
De Lof moet tot de lugt verheft fijn van dc Vrouwen j
Achilles moet te rug', Alcides, al de Geon
Stjn in 'i vermoogen by de Vrouwen niet ec7t boon.
So tQontmen dat het hert in liefdbegint te blaecken.
Danfoecktmen met ter tijdacn 'f ku^en tegeraecken.
Di Ku?j QS fijn foo foet: de foetjie foetigheyd
Ji by een foete Joen dan niet als bitterheyd.

Α 4 Dan

Danfngtmn deun. 6p deun, dan digtmen digt op digten
Om van de foete Mep de foetflegunji te lichten,
Totdat hy Bruygom werden fy weer werd de Bruyt,
Dan is der Minnen loop^ dan is het vryen ujt.

Dit hebtghy^ Wefierhaeni tot lufi der Nederlanders,
Tot vreugd-van onJèjei4gdytot leed van niemand anders,
Jn foet en fuyver duytfch foo fuyverUjck vertoont
Datyder kloeck vernuft uw Hooft wet Lauwers kroont
Datyder flaet beducht^ en dat niet fonder reden ,
Ofghy oock d''eer (te z,ijt e» Janus ζ,γ den tweeden
Of dat ]o2ir\ms geefl is in uw lijf ge daelt
En dat hy ftjn Latijn in foeter duytfch vertaelt *

Wel-waerd-beroemde geefl, fo lang de woleken dry ven
Sal uw vermaerdeUfby onsonfierflyck blijven,
Van^t Zuydin tot het Noord, 'uan ^t Oofien tot het Wejt
Sal Westerbaen bekent,ge-eert fijn op het left >
Ew van de Jonge liên, die in de geestigheden
OfRedent ryck van fin, haer graegejeugd hefteden,
Gefocht fijn en begeert, ƒoo langh der minnen loop
Ofyet va» u gedicht gevonden werd te koop.

J.^T ART ER.

Οί<ηβ ken Nijd,

MIN-'

MINNE-DICHTEN. 9

F Ε Ί^Η υ Υ S I Ν G Ε

VAN

C υ f I τ> Ο.

ONlanx had lupiter het gilden van de Goden
Op zijn gheboorcen-taert door (a) Majas-Sooft
doen nooden
Om haer met leckerny van fpijs en dranck te laen
En met een voile vreugd den Hemel te verfaen.
Wanneer de bruyne Nacht quam alle dingh bedecken
En met een dichte wolck het aerdtrijck overtrecken
Nae dat de gulde Son zijn afgeloope Jaght
Des Avonds op de ilal te ruften had gebraght:
So moften al de Goon,van Hemel, Hel, en Scroomen
In 't opper-aerdfche huys aen lovis taefel koomen,
Mits, dat die op zijn uyr hiet aen den difch fouw zijt»
Sou wefen taefelknecht en fchencker van de wijn.
So haeft de Nacht begon haer wiecken te bereyen
Om over alle dingh haer fchaduvi^ heen te fpreyen
£n Phebus in de vloed van Tethys nae het weft
Syn henxften had gebracht en haeren dorft geleft ,
Was yder aen den difch, om in de gulde Zaelen
Met ongemeene vreugd zijn hertjen op te haelen,
Behalven (b) Eris, die te laet alwillens quam
Om dat fy't ichenckers ampt tot haeren voordeel nam.
De Goden litten aen: de volle taekis fchynen
Begraeven in de fpijs: de (c) Schenckers langen v/ijnen:

a, Mercuriusdc bode der goden. b. De Godinnc des twifts ende
tweedraghts. c, Eris en Ginimedes den ordii,aiis fchencker,

Α s Men

Λο Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Men weeter van geen druck, van rampjnoch arremoe:
Sy fitten in her vet tot aen de kneuckels toe.
Sc haeft de rouwfte luft by nae fcheen afgeftooten
Gebiedt den Donder-god de glaefen te vergrooten.
55 Wie iiïèr die te deegh zyn gaften vrolijck fiet
,5 So langh men 't edle nat in kJeyne vaeten giet ?
3, Wanneer de Schenker doet het fap der druyvé klimmc
35 In 't cryftallijne glas tot boven aen de kimmen

5, En een meniften-koord de dobble roomers boordt >
55 Dan werden aen den difch de gaften eerft gehoorc.
Den Hemel werd vol vreugds: de blyde Zaelen klincken
Die door een helder licht der diamanten blincken:
De (d) Nedlar fpreyt fich uyt, en 't liefelijcke fop
BewaeiTt-mt met fyn damp der Goden Herfen-kop.
Hier dacht de Twift-godin haer tijd te fyn gebooren
Om nae haer eygen Juft de taefel te verftooren :
55 WieiiTer die vermoedt of op bedriegen let
5, Wanneer de ftercke wyn de breyn-fchroef open fet ?
Daer ilond een groote Kop vol glimmende Saphieren 3
Waer op dat Mulciber had veclerhande dieren

Die fwemmen in de zee 5 die woonen op het veld 3
Die fweeven in de lucht, heel konftelijck geftelt.
Deesj feyde lupiter, dees moeten wy eens drincken :
lek wil hem tot den rand van Eris laeten fchincken.
Dees moet eens ommegacn,en, fo't aen yemand ftuyt.
Die krijght noch by de kop en vol-gefchonckcn fluyt.
Doch wil ick u fo ftrengh aen defe wet niet binnen
Dat ick u fouw verbien de hulpe der Godinnen :
Die in een grooten dronck fyn gaften wil verbien
De byftand van een vrouw die wil te fcherrip fien.
Naeulijx had lupiter een eynd gemaeckt van fpreecken
Als Eris met de kop quam vaerdigh aengeftreecken
Gefchoncken uyt een kan van d'alderbefte wyn ,
Gemengelt met eenlood van'terghftetwift-venynj
En bood' hem aen lupyn: Hy heeft die aengegrepen
En tot den boden toe met luno uytgenepen:
d. der Goden dranck.

Λο Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

De gaften volgen nae: en 't ίcheen geen nobel borit
Die fo een hupfen dronck aen tafel weygren dorft.
So haeft; als defe wyn was in het lijf gegooten
Heeft het vergif fyn kracht ftraks nae het hert gefchooten
Om dat te roeren om, en haelen voor den dagh
Al 't geen dat van te voor wel diep gerekent lagh.
Dc Zaelen wierden ftil: den een begon te morren
En op den anderen al mommende te gnoi-ren;

Men fagh 't en was geen deeg en dat het honden fouw s
Doch niemant liet de geck noch kijcken uyt de mouw.
Maer als het met de wyn om hoogh begon te trecken
En in der Goden breyn fyn krachten uyt te ftrecken
En Bacchus uyt haer hooft de gulde reden nam,
Doe vingh het ky ven aen,en't wierd geheel van 't mal.
Gelijck een heymlijck vyer, dat weynigh van te vooren
In een beflooten huys fich felven fcheen te fmooren,
Wanneer het raeckt om hoogh en in de daecken flaet
Syn vlammen over al aen yder kyken laet:
Soo toont het twift-venyn fyn o'nbefchofte vlaegen
Nu 't in het herfen-ilot der Goden is geflaegen :
Nu iiTer dam,noch dijkjnoch iluysjnoch flotinoch wal
Die yemand van de Goon het backhuys iluyten fal.
Hier raeckens'over hoop^delangh verdronckepaerden
Die haeltmen uyt de flootj den hemel, hel, en aerden
Vermengtmen onder een;daer'sniet fo quaedjfo,goedj
So dicp,fo laegh, dat het fenyn niet op en wroet.
Hoe, feyde luno, hoe? fouw ick dan lyden moeten j
lupijn, ick, die de Goon eerbiedighlijcken groeten
Voor's hemels Koningin en uw hooghwaerde vrouw»
Dat my een aerdfche meyt myn nachten fteelen fouw.?
Sal dan een ander wyf u krygen in haer armen ?
Suk ghy een vuyie hoer haer bed en zy verwarmen ,
En luno felfs des nachts verfty ven van de kouw
En wefen lovis weeuw in plaetfe van fyn vrouw ?
Moet ick dan flaepen gaen en fult ghy my niet decken ?
Moet ick dan ryfen op en fulc ghy my niet wecken}

En

ΜΛ Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Εη lyden, dat een hoer van u ontfangen magh
Des avonds goeden nachr, des morgens goeden dagh ?
Haj hemeJ, wat my beurt! de kinders van uw hoeren
Dorft ghy rot mynder fpijt felfs in den hemel voeren :
Daer hebt ghy moer en kind voor myn geiighr geplant
Tot quellingh van myn hert en teyken van uw ichand.
Daer, by het noorder Aich doet (e) Élice fich open
Die ghy in 't dichte bofch hebt fchandelijck bekropen :
Gints, aen een ander kant, ftaet heerlijck in iyn pracht
(f) Hy die Europam door de golven overbraght.
Sie ick niet alle daeghs dat Bacchus recht en wetten ,
Ais uwen opperhooft aen uwen difch komt fetten ?
Sie ick niet alle daeghs den fg) foon van Alcumeen
Het binnenffce palleys der Hemelen betreen ?
Ha ïuno! berit van ipijt. De Hoeren fyn verheven >
Den Hemel is aen haer en haer gebroed gegeven j
Sy deylen tegens u, en fullen met geweld
U dringen van den throon waer op ghy zyt geilek.
Saeght ghy my oyt, lupijn, de deugden overtreden ?
Heb ick oyt buyten^tperck van eerbaerheyd gefchreden ?
Heb ick myn leven wel genoomen in den hn
Te fpringen uyt de lyn en band van echte min ?
Wat iiter, dat my fchort? wat doet u my verfmaeden ?
Waerom doch loopt ghy u met hoere-min verfaeden ?
Waerom onthouwt ghy my en gunt een aerdfe meyt
Het befte van myn deel dat my den echt toe leyt ?
Ben ick u al te flecht? werd ick daerom verftooten ?
Ben ick niet van (h) Saturn fo wel als ghy gefprooten ?

e. Elice, een dochter des Konin^s van Arcadicn, van J upiter in een
Bofch Verkracht wefende, is vati j uno in een Bccrinne verandert» die
Jupittr daer nac aen den hemel gebracht heeft onder de fterren, ende is
het gheflernte ontrent de Noord pool, datmen Urfa major eiidc de wae-
gennoemt.

f. De Stier, het tweede Teycken in den Zodiacus, die gefeydc werd
ten hemel gebraght te zyn van Tupiteromdat hy hem den dienft had
ghedaen van Europam uyt Phenicien behouden in Creta over tc brengé,

g· Hercules. b.Jupiter en Juno ware twelingcnvaaSaturnuscndc Ops,

Werd

Λο Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Werd ick u al te oud? ick houw my fris en groen
En fouw het u foo wel als uwe hoeren doen.
Ben ick niet ichoon genoegh? ick tart al de Godinnen:
Daer 's niemand die my kan in ichoontieyd overwinnen.
En of fchoon (i) Cy theré den gulden appel wan,
Dat vonnis wees een (k) boer, daer houd ick weynigh
van.

Hola, riep Venus, hou! wilt ghy uw man beky ven:
So laet my, 'k rac u dat, uyt uwe woorden bly ven :
Ghy kryght my aen den hals en opent my den mond
Die ghy, noch niemand niet, my weder fluyten kond.
Derfi ghy u dan by my in fchoonheyd vergelijcken }
Den Appel fpreeckt voor my, daer ick mee deur gingh
ftrycken

Ey,Goden,houdt uw buyck:een hoogh-bejaerden wyf
Stek nevens myne jeugd haer half verl^eete lyf.
Wat hebt gy op den boer fo fchamperlijck te fmaelen ?
Uw man en kon ons felf geen beter rechter haelen.
Doch, fo ghy noch gelooft dat ghy verkortet zyt,^
Ick hanghic noch eens op tot uw en Pallas fpyt.
Hier berite (1) Momus uyt: Ey , laet het Venus winnen ,
,Want,fo den fchalken Mars had fchoonder kunnen vin-
nen,

Hy hadde noyt Vu Icaenjdiengoen,dien flechtê quant.
Twee hoorens op fyn kop fo ruyterlijck geplant.
Hier riep Vulcaen:helaes!wat mocht ick doch beginnen
Als ick eerit vallen liet myn onbedachte finnen,

i. Venus.

k. Paris, die in fj'n jonckheyd op fiet land wooncnde en aldaer een
fcbaephtrder v/as, tctd u hy bekent wierd te fyn een foon van Priamus
Conintrti v?.n Troycn , was gckoren Rechter om te oordcelen wie de
fchoonftc was van die drie Godinnen Juno , Pallas en Venus, ende gaf
dcpnis aeii Venus die hem belooft hadde alderfchoonfte vrouw te
beitellen.

1. Momus,een van degodenjwiens vaedcr de Slaep was,en de moe*
I der de Nacht. Deie lette op al het doen en laeten der Goden cn mocht
» vrylijck alles wat hem nietaen en ftond berifpen , gelijck dej^roote
i hecren gcmeenlijck een Nar houden diec'ck eenIiet.i¥-ncic^gen mach.

Ais

Λο Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Als ick op Γο een wyf myn hert eerft h^b gefet
Die elders liever ilaept als op haer ey^en bed ?
Ha Venus! 'c is wel waer: detwifl: alhjér gerefen
Is u al overlangh van Paris toegeweien;
Den appel die is uw^ ghy fyt bét diefe wan:
Maer had ghy wat meer eers ick waiïèr beter an :
,Wat is een fraey luweel, al valt het Ichoon in d'oogen s
Als het van yder een werd over èlgedrogen ?

Wat is een ichoone vrouw, een wonc er op de ftraet ΐ
Wa!nneer fy wat gemeen haer ly f gebruyckcn laet ?
Heb ick niet felf gefcn (ick fchaem het my te leggen)
Dat u den bloed-god Mars had in fyn arme leggen ,
Als ick u alle bey op 't fchoonile van den dagh
Op 't bed gevangen had dat het een yder fagh ?
Waerom focht ick doe niet myn wraeck in uwe darmefi
Doen ick u, fo betrapt, vond leggen in fyn armen ?
Waerom en greep ick geen voorhaemer by de fteel
En brack u alle bey het herfen-beckeneel ?
Vulcaen het is noch tyd: Sa, grofgearmde Reufen,
Houw op een weynigh van het rouwe ilael te kneufen:
(m) Pyragmon met uw maets,houw,laet de fmiiïè ftaé.
Hier valt een ander werck dat noodig voor moet gaenJ
Sa Brontes, Steropes, die d'onderaerdfche kaerpers
Van (n) Lemnos loeycn doet door "t klincken van uvi»
haemers

Dat 't holle eyland brult van uwer armen ilagh
Als of de Donder felf daer aen een kettingh lagh :
Sa wacker op de been: grypt in uw grove knuyften
Een moocker by de kop('tis hier geen werck van vuyilê)
En beukt en bongil en ftormt op Mars en op myn wyf
Tot datter arm noch been van beyden heel en blyf.
Al facht, antwoorde Mars: Staet u de kop op rollen ,
Vulcaen, dat gay begint dus onbefchoft te hollen ?

m, Pyragmon, Brontes en Steropes wacrcn knechten van Vukaniis.
n. Een Eyland in een feker bocht vande middelantfche zee, daer
Vnkanus wierdgcfeyt met )yne Cyclopen fyne fmifien tc hcbben en al-
daer voor Jupitei· büxcmenendc viapciien te fmcden.

Λο Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Ey, wacht een weynig tyds en hoort eeril wat ick praec
£er ghy uw wyf en my te pletters kloppen laet.
Bedacht gy niet voor heen eer gy met haer gingt trouwen
Dat het uw ftaet niet was dat wyf alleen te houwen ?
Wanneer te groot verfchil is tuffchen vrouw en man
Denckt dat hy dan alleen haer felden houden kan.
(o) Ghy wierd van lupiter ten Hemel uytgeftooten:
'T fcheen dat uw moeder van een Icker was verfchooté:
Uw wyf die won met recht en kreegh de gulde vrucht,
Daer luno noch om tw ill: en Pallas fteeds om fucht.
Ghy hinckt: uw wyf is fris en wacker op haer kooten,
Ghy lam, en fy en ftaet voor heggen noch voor flooten:
Sy vlieght en ghy fyt manck, en , fo ons Venus praet»
Schynt het dat gy in 't bed oock vry wat kreupel gaet.
Hoe kan doch fulcken wyf fich van u laeren kuiTen ?
Hoe kan lo braeven vrouw haer minne-viertjes blaflèn
Mot een, die van fy η kruyn tot onder aen fyn voet
Srinckt nae den vuyle roock en kleeft van 'tvette roet?
p-[oc kan hy handelen fo teerden bolle leden
Die niet en is gewent als 't harde ftael te fmeden ?
Hoe kan men's nachts geded en s'mergens fyn gegroet
Van een die 'savonds ronckt en'smergés wercké moet?
Wat roept en fchreeuwt gy om uw onbeichofte Reufen ?
Laet haer, ick rae u dat, haer ilael en yfer kneufen ,
Of fo ick yemand hier van uwe bengels Zie,
Sal ick hem als een riet doen knappen voor myn knie.
En fo ghy noch uw wyf een zuyr gefight derfi: geven
Sal ick u('k fwcer 't de Goon}voor mynen arm doé bevé.'
Verandert van gelaet, ick ben dat aenfight moe:
Of'k fal u flingeren tot aen hetWeygat toe.
En ghy 5 Apollo 5 foo ghy weer gaet overdraegen
Dat ick by Venus flaep , kryght gy de huyd vol ilaegen:

i o, Vukanus een loon van Jupiter en Junowierc van fyn vaderuycden
hemd gcichopc orn ty.i groote leelijckheyd en quam in he: Eyland Lem-
nos ter nedei rc vallen alwaer hy iyn bsen bracfc cn vaiiErimon cu
ThcusisopgcToct.

Ick

I

t6 Μ 1 Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

lek fal dien gouden krans u rucken van dc kop
En fcheuren dat ghy 't Ziet ib raecktl'er noyt weef Op:
En fo der yemand is, die voor Vulkaen derft dingen
En fpreeken tegen my, zal ick de kraegh omwringen:
FJus maeck ick 't huyf je leegh ichiet het my in den fio
En houw de hemelen voor my en Venus in.
Dus fprack den Oorlogs-God: fyn glinfter-oogé blonke
En branden in fyn kop: 'twas niet als vyer en voncken.
De Goden kycken toe j Vulkaen befterft van fchrick
En denck, het werd mijn beurt foo ick nu weder kick,
Gelijck, als in een ftadt het graeuw is aen het meuyten,
'tSchijnt datter niemant kan haer dulle tochten fteuyten>
Het brult gelijck een Leeuw, en 't fchynt het over al
Met fyn verwoede kop een gat in loopen fal :
Jndien daer tegen dan fich een begint te fetten
Die 't wederomme dreyght met voeten te verpletten 5
So deynft het wat te rugh: Sy fien malkander aen,
Het fchynt de krygh is uyt, het woeden is gedaen ,
Maer nae een korte ftond geraeckt het weer op rollen
En tyt met meerder kragt weer op een nieuw aé 't hollen
So gaet het met de Goon; fy fwygen eerft wat ftil
En iien den kryfchgod aen die haer vernielen wil:
Maer als de bleecke vrees haer weder had veriaeten
Begonmen wederom van 't oude ftuck te praeten ,
""Twerd erger als te voor : daer 's niemand aen den dis
Die mer de ky very mee niet gemoeyt en is.
Sy fchrecuwen hemels hoog: de ruyme Zaelen roocken
,£n Eris laet niet af het twift-vyer op te ftooken i

De glaefen werden veegh : en 't vechten dat gingh aen
Indien der yemand was die d' eerfte toe dorft flaen.
So nu (m) Typhöeus met fyn moedige Trawanten
Kon weer op Pelion den bergh van üiTa planten
Terwyl in 't Goden-breyn de dulle gramfchap bruyft^
Sy wrongen Jupiter den blixem uyt de vuyft.

m Een vande Reufen die den eenenbcrgh op dcn anderen braghtcn om
i^n hemel te beftoroica,

Sy

Μ 1 Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. 1/

Sy overweldigden den Hemel met de Goden
En veegdefe den beek al die der weerftant boden
Eer darmen metter haefl: in 't rouw fou kunnen ilen.
Hoe datmen op het beft de Reufen 't hooft fou bien.
Maer 't fwaere bergen-pack leyt op fyn ftercke lenden
En druckt fyn fchoften neer: hy woelt om fich re wenden
Het ftyf gebergte fdiudt:doch hoe by wringt en wroet
(q) Prochyta perft hem foo dat hy daer blyven moet.
Hier ftond het in den top. lupijn begint te vreefen
Dat dit de laetfte nacht van zyn gebiedt fal wefen:
Dat door een wreede moord fal eyndigen den twifi:
En werden met het bloed der Goden uytgeflifl:.
Het waer' oockalbefchickthad Momusnietgefproken
En in het midden met dees woorden ir.gerbroktn:
Wat fit ghy dulle Goon malkandren in het hayr ?
Wat fet ghy met uw cwift den Hemel in gevaer ?
lek wil u wyfen aen, fo ghy gehoor wilt geven ,
Dat niemand van u al met reden heeft gekeven :
lek wil u geven raedt hoe niemand van u al
D'een met den anderen hier langher twiften fal;
Ghy wilt malkanderen verfcheuren en verryten
Om yet, dat niemand als Cupido ilaet te wyten:
Ghy dreyght mi^lkanderen dat hcl en Hemel beeft
Om yet daer geen van u de minfte fchuld toe heeft.
Hoe zyt ghy dus verfeyk? hoe -Lyt ghy doch gefchreden
So verre buyten 't perck van Goddelijcke reden ?
Hoe laet ghy u fo veer door 't ftormen van de twiil
Vervoeren vande ilreeck dat ghy de koerfe mift ?
Hoe kan, ο groote Goon, den Donder-god beletten
Dat hem Cupido dwingh te volghen zyne wetten ?
5, Wat baec het fpartelen, wat helpt het tegen-woen
,, Wanneer een fwacker heeft met ftercker luy te doe ?

q Een eyland gekomen van een bergh des naeft gelegen eylaads Inaiimc,
riic Jupuer ftone op den Reus Typhöeus, waer van dePoicen fegghcn
dar aishy f)mcijds wroet om onder uyt den bergh van daen cc gheracckcn
hy ccaerdedoet beven,

Β Wie

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Wie kan zyn fnelle fchicht, wie kan fyn pijl verfetten ?
Wie kan het branden van de Minne-toorts beletten ?
Wie houdc zyn ilercke hand dat (y het fchieten laet
Als op de fty ve pees het fnelle pyltje ftaet ?
Hoor luno: Als lupijn in de Thebaeni'e wallen
Syn oogen eerftmael liet op (r) Cadmi dochter vallen,
Die hy door uw bedrijf zyn godheyd kijcken liet:
Was het Cupido niet die hem daer heenen ftiet ?
Hoe quam dat Danae wel eertijds heeft gekregen
lupijn in haeren fchoot gelijck een gulden regen
Als haer (f) Acrifius in kopre muyren floot,
Was het C upido niet die hem daer heenen goot ?
Was het Cupido niet, die lupiter dee feggen
Te zyn Amphitruo om by Alcmeen te leggen ?
Was het Cuprdo niet die hem hci nooft io brack
Dat hy om (t j Leda iich in fwaene-veeren ilack ?
Tyt Venus op een tocht, gaet fy haer wat vermaecken
Des avonds in de maen om by haer Mars te raecken
Terwyl Vulcanus fweet en arbeyt dat hy beril,
Is het Cupido niet die haor ten huys uyt peril ?
Draegt gy, VulcaenjOp't hooft twee diep geheyde horens
Dat gy niet hoeft te ftaen voor muyren noch voor torens
Is het Cupido niet, die fo den Oorlogs-man
Nae uwe Venus dryfc dat hy 't niet laeten kan ?

γ, Semele,dieby fupiterfwangcr fijndc van hem door den ract van Ju-
nobcgccrde dat hv eens by haer foiide vcifchijnen in fijne volle majefteyc
op dacfy mogte verfelcerc fyn dat hy haer volkome lief had.Het welke als
hy dede fo geraeck te de kamer,daer Seniele in was,door den blixem in den
brant,alwAerfy verbrande, maer jupiterruckte het kint uyt haerbuyck
ende ilack het in fijn dye, alwaei hy het voorts voldiOeg,ende is dieBac-
eblis gehtcten is.

f. Acnfius vernomen hebbende van de waerfeggcrs dat fyn dochter Da-
nae eenfoon (otide krygen die hem ombrengen foude , dede fijn dochter
lluycen in een koperen toren, dat geen man oytby baer komen kon Jupi-
cerop Danae verlietc fynde ijuam inde gedaente van een goiiden regen.
Darae hiel haer fchoot npomdefv goude droppelen te vangen en wert
fwanger by Jupiter \'un Pcrfcus ècc'.

t jnpitcr verüeü fijtideop Leda veranderde fich ineen fwaen endefliep
in diegedacnte by haer , waer van twee cycren tjnamen uyt wekkers ecu
Pollux en Helensjeiidc uyt het andere Callor ende Clytcmneilra quamen.

Dies

É

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. '9

Dies, Γο ghy wel wik doen, laet hier uw twiften fteken
En wik uw ongelijck gaen op Cupido wreecken.
lek geef u defei) raed, daer ick het mee befluyt:
So ghy geruil wik zyn jaeght hem ten hemel uyt.
Hier mee ilooc Momus toe zyn quaed-befnoerde kaken;
De Goden vinden 't goed. Hoe iuk ghy wegh geraken
Gewieckte Venus-kind? ^tis hier geen bly vens tyd.
Flux op u vleugels, fo ghy wel beraden zyté
Gelijck in een gelagh de vol-gefope boeren,
Wanneer daer yemand is die 't huysje ftelt in roeren,
De kan, de tangh, de fchop, de treeft de kandclaer
Aengrypen met de vuy ft en goy en 't nae malkaer:
So doen de dulle Goonj fy vatten nae de glaefen ,
De goude fchotelen, de beeckers moeten raefen
En nae Cupido toe; fy werpen nae zyn huyd
Wat ecrft in handen komt: hy moet ten hemel uyt.
Ha, breyneloofe Goon! hoe fult ghy 't u beklaegen
Dat ghy de Liefden uyt den hemel hebt geilaegen ?
Maeckt Eri? u fo dol, en Bacchus druyf fo fot,
Dat ghy nae Momus hoort die metu ftaetenlpot?
Ghy jaeght het lieve kind, dar yder plagh te vleyen ,
Met kracht ten hemel uyf. hoe kuntgy van hem fcheyen?
G hy eyndight uw krackecl: maer 't geen gy hier begaec
Is 't rechte middel niet waer in uw vree beftaet.
De lieve Liefde vliedt: hy ruymt der Goden Zaelen
En komt van boven af nae d'aerde nederdaelen
Op zijne vleugelen, om hier beneen te zien
Of hy een woonplaets by de menfchen kon befpien.
In'cmidden van de lucht van waerfvn oogh kan mercken
Het bultigh aerden-vack , hangt hy wat op zijn vlercken
En drijft vaft gints en weer,al waer hy van om hoogh
Do wereld in een wenck door wandelt met fyn oogh.
Daer is een luftigh Vleck, dat duynen-rijcke heyden
Van 't ongeftuyme Diep der noordfcher golven fcheydc,
Daer 't recht-geleerde Hof der luyden faecken drijft
En voor het kloecke volck van Hollant wetten fchrijfr-

Β ^ Dir

αο MINNE-DICHTEN.

Dit fchijnt hem in fyn oogh den luft hof van Europen.
Niet onder 'c maenen-rond doet fich fo cierlijck open.
Hier, ieyt hy, wil ick heen: daer is geen ander land
Dat boven defe plaets de kroon van luften fpant.
En Ibnder meer gepraet roert hy zijn vlugge veeren
En komt van boven neer recht op het Haeghjefchecren.
Dit fal (u) Idalium, en in een andren fchijn
Het lieflijck, (w) Amathus, dit fal fyn hemel zijn.
Hy menght fich onder'tvolck en geeft fich op de ftraeten
Verandert van gelaet, van wefen en van praeten;
Hy fwerfr vaft hier en daer, en fnuiielt over al
By wien dat hy nu beft fyn woonplaets nemen fal.
Nu loert hy in het bofch, nu is hy weer te vinden
By't fchaduw-rijcke groen van de Voorhoutfe Linden:
Nu rijd hy nae het hof daer fchiet hem in de fin
Te iien het pracchen van 't gepluymde hof-gefin
Hier fiet hy 't inocdigh Paer, de Princen van Oranjen,
Die WiLHEM achter liettot plaegh van't trotfe Spanjen'
Twee blixems voor een Stad,twee Leeuwé in hec veld,
Van wien dé Krygsgod Mars hem dickwils had vertelt.
Hy fnufïek over al. maer facht, wat hoort ghy kraecken?
Wat doch voor een gcluy t voelt ghy uw oor genaecken
Draeyt ras uw wacker oogh en uw gekrolde kop.
De foete Roofcmond die ftoot haer venfter op.
Cupido die verftijfc: de woorden blyven fteecken
In 't midden van haer weg. Hy wil,en kan niet fpreeckë.
En ftaet van wonder ftom: fyn tongh geeft geen geluyt
Tot dat hy eyndlijck berft met defe woorden uyt:
Wat aerdig vrouwen-beeld^var fchoonfte van de fchoné
Komt haer voor rayn gefight fo heerelijck vertoonen,
Die blanckcr als de maen, die blonder als de Son
Van myne moeder felf den appel winnen kon ?
O Huys, o kaemer, die fo groote ichoonigheden
In uwe muyren iluyt, Ick houw het hier beneden ,

V ' ■ Idalium,Aimthusplact[er> in het Eyland Cyprus die Vcnus tocgi

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. '9

Ghy fult eer langen tijd oock mijne woonplaets zijn.
Den Hemel acht iele niet: die lact ick voor lupijn.
En vol van ongeduld gaet hy ficli ftrax ontdecken
En 't aengenoomen greyn van zijne leden trecken;
Hy toont zijn heerlijckheyd, fo die te wefen plagh j
Nu hy een Venus fiet daer hy by woonen magh.
Men fiet zijn krülle-bol, men fiet fyn bolle wangen,
Men fiet om fynen hals de pylen-kooker hangen,

En ""t bleeck aen zijnen boogh en aen het pluym-gewas
Dat aen zijn fchouders ftaet wat vogel dat het was.
Hy reckt zijn wiecken uyt, die hy begint te fpreyen
Om mei haer raiTe flagh de lucht van een te fcheyen.
Ha, hemel, watter beurtlde fnel-gewieckte Min
Begeeft fich van der aerd en fnapt te venfter in.
De fchoone kryght eengaft. Die onder zijne wetten
Den Hemel en de Hel nae fynen wil kan fetten,

Die nae den Donder-god noch nae den blixcm vraegt
Die neemt zijn herbergh by dees' overfoete maegd.
Hy vlieght haer om den hals: zijn lodder-ooghjes dry ven
In zijn gekruyfde kop. Hy vryt om daer te blyven,
Hy ilrijckt, hy ftreelt, hy fleemt, hy fucht, hy lachtjhy
fchreyt,

Hy kuil. hy foent, hy leekt, hy bidt, hyfmeecktjhy
vleyt.

De lonckvrouw fchijut het waerd:hy wil dé hemel laeté ,
De Nediar, den Ambroos, dc koftelijcke vaeten

Gunt hy aé't hemelfch volck,fyn moeder acht hy niet.
Om dat hy 't altemael in Rofcmonde fier.
Haer mond befterft van angft: fy weet niet wat beginne,
Wat lijveloos gefpens, wat geeft, wat fpoock haer finnen
Betovert nae zijn lufl: en in een doolhof breydt,
Sy weet niet of fy waeckt of in haer droomen leyt.
Mier als fy wat bedaert, en met een naerder ooge
Befiet den minnegod, zijn pijltjes en zijn booghe ,
Sijn raiTe vleugelen, die aen fyn fchouders ftaen ,
So vale fy voor hem neer en bid zijn godheyd aen :

Β 3 On-

MINNE-DICHTEN.

ΟηίΙ-erfeIjjcke Vorft, die voor uw fcherpe fchichten
De menfchen en de Goon ootraoedelijck doet fwichten
D'onmeetelijcke eer dis my uw godheyd doet
Erken ick nederigh en werp my aen uw voec:
Maer, eer fy verder gaet, Ib valt hy in haer reden;
Hy biedt haer zijne hand en heft haer teere leden :
Hy fet üch in haer fchoot en feyt van vooren aen
Hoe 't aen de taefei van}ΐφΐ]η is toegegaen.
De Goden 's andren daeghs fien dat het is verkurven
Doen ""s morgens het venijn van'tcwift-kruyd was ver-
ilurven;

Den HemeJ fit in rouw, fy fien vaft op malkaer >
De droeve Venus ilaet de handen in het haer i
Sy merckcn dat fy zijn van Eris uytgeilreken:
Sy vloecken Moraus en fy fweeren fich te wreecken:
Sy fenden boon op boon, en bidden op haer knien
Om in de hemelen de Liefde weer te zien.
De blonde Cytheré die wil haer felfs verhangen,
Een bracke traenen-vloed verdrenckc haer droeve wan-
ghen :

Sy fchenckt haer geluw hayr: Mars felver, hoe hy fiet,
Hoe hy haer itroockt en ftreelt, kan haer vertrooilen
niet.

Maer hoe dat Venus fchreyt, hoe dat de Goden fmeken,
Sy kunnen 't fiere hert van 'c kleyne kind niet breecken
Het fit hem ai re diep gefoncken op zijn krop
Dar men de glaefen wirp fo vinnigh nae zijn kop.
Van dien tijd heeft de lVIin,aldaer zijn huys gekooren ,
En wil van hemelen noch van verhuyfen hooren j
Wat boden dat hy krijght,hoe dat hem Venus fmeeckt
Daer 's niemant die hem weer van Rofemonde preed.

S I c

minne-dichten.
SIC SOLEO AMICOS

S Α Τ Y ^ A,

ofte

'tNOODSAKELYCK MAL.

VRyers, 'k fpuw wat met u praeten,
Maer verfekeit eeril myn lyf:
Anders fal ick 't liever laeten,
'K weet wel ander tyd-verdrijf.
'K fouw niet gaeren met u ky ven i
""T vechten ftaet my oock niet aen:
"T ky ven dat is voor de wy ven
En de kryfchluy laet ick ilaen.

Hey, wat flytje oock al zooien !
Hey, hoe rammelt u het hooft!
Hey, wat fchaede lydt de nioolen
Dat ghy al de wind fo klooft !
Och, hoe kermje, och hoe fteenje ,
Ochj hoe fuchtje reys op reys,
Ochj hoe klaeghje, och hoe weenje
Om een hand vol vrouwe-vleys!

Als de fwarte Nacht haer woleken
Over 't aerdrijck neder fpreyt
En bedeckt het vee en volcken
Dan fo rolje nae de Meyt :
Als den Uyl komt uyt ter muyten
En de ftille kerck verlaet
Syt ghy met u neus mee buyten
Nae de vryftcr op de ilraet.

Β 4 Even

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. '9

Even als dc VoiTen kruypen
Om en om een hoender· ilal
Gaet ghy lanx de deuren luypen
Daer de meyt uyt koomen fal.
Ochj hoe moet uw pois dan jaegen
En uw kloppend hertje flaen !
'T vak u byfter iwaer om draegen
TuiTchen hoop en vrees te gaen.

Veel, om niet bekent te wefen,
Weeten 'k weet niet wat voor raed.
Dat fyn wyfe luy, die vreefcn
Te geraecken op depraet:
Maer, helaes! 't is al verlooren,
Eer den dagh te degen ftraelt
Sal men 't al in 't klap-fchool hooren
Daer men elck een overhaelt.

D'een die weet fich aen te naeyen
Een Comedianten-baerd:
D'ander laet een veder waeyen
Of een ander Katte ftaert:
D'een die weet fich vaft te binden
Aen een degen of een rib :
D'ander weet fyn hooft te winden
Dichtjes in fyn mantel-flip.

Yder van ii is geflepen

Tot den alderplompften loer t

Yder is vol ilimme grepen

Tart de Nicker of fyn moer.

Maer, hoe kunt ghy 't al bedencken

Dat ghy om de vryftcr doet ?

Och! hetfouw myn hooft wel krencken

pat ick 't maer vertellen moet.

Regen

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. '9

Regen fai een m aertfe kaeter
Dickwils houden van de kat,
Want fy maecken in het waeter
Haeren poot niet gaeren nat:
Maer, ghy Vryers, in uw vryen
Schoeyt al op een ander leeft,
Nimmer denckje te bedyen
Sooje vier of waeter vreeft.

Hey, wat fagh ick left een vryer
'S avonds loopen nae de raeyt!
Ochj hoe droop den vroomen ftryer!
'T fcheen fy had hem dagh geleyt.
Och, hoe trad hy al de plasjes
D'een nae d'ander d'oogen uyt,
Dat het tot de fyde quasjes
Specte boven aen fyn kuyt ?

Lieve, daclit ick, wat voor faecken
Recht het foete knechjen aen !
Sier den blindrick luyf noch daecken
Daer hy wat gae onderftaen ?
Maer wat magh ick oock al droomen ?
By men lan oom, 't waer te grof
Souw hy op fyn nyr niet koomen
'T hylick was voorfeker of.

Als de Wolcken-vorffc de floten
Van het regen-huys onfluyt,
En het waeter wert gegooten
Dat het ftort ten hemel uyt:
Dan fo moet ghy op de bienen,
Hier dient voordeel by gemaeckt:
'T meysje meynt ghy te verdienen
So ghy dan maer by haer raeckt,

Β s Sneeuw

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ni η

Sneeuw noch haegel kan u weeren ;
"T vryen moet fyn gangen gaen i
Verft noch winter kan u deeren
Als ghy by de meyt meught ftaen.
Al verftyven ftroom en beken
Op een felle winters nacht,
Noch foeckt ghy de meyt te fpreken:
Kou verbiedt geen vryfters-jaght.

Ochj hoe blaesje in uw handen:
Och, hoe ftacje wel en trapt!
Och, hoe fpeelje op uw tanden
Als uw kinnebeck fo klapt!
Stondt ghy eensjes met u veelen
By malkander, 'k fou bykans
Seggen dat ick hoorde fpeelen
JEen party van klappermans.

Dan fo denckje, 't waer te wonder
So ick hier niet mee verdien.
Nu fo iïetfe, by gans donder,
Dat ick het van herten mien:
Seker, nu fo fiet de vryfter ι
Dat ick haer wel dapper min,
Dat de liefde veel te byiler
Staet gewortelt in myn fin.

''T waer oock feper al van 't mallen
So fy anders van u dacht
Och! den hooghmoed die moet vallen
Alfmen nae de meyt fo tracht.
Hey, ick kan 't my niet verfinnen
So ghy dan noch blaeutjes loopt:
Wil de meyt dan noch niet minnen
Is fy hooghtyd opgeknoopt.

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. '9

Maer, wie fou te recht vertellen
Hoe ghy wel uw breyn ontruft
Om u ièlfs fo aen te ftellen
Nae dat het de vryfter luft ?
""T 2,yn voorwaer geen flechte prooven
Dat men by de meyt wel ftaet,
En van haer te fijn verfchooven
,Was een onverwinlijck quaed,

Is φ meyt wat wijf-gelaetigh,
Hdudfe ftemmigheyd voor moy ^
Strax ίο werdt uw backhuys ftaetigh
En het lo-yght een ander ploy.
Strecken haer devote finnen
Tot de kerck en den autaer,
Strax fo fyt ghy oock te vinnea
In de kerck aen een piiaer.

Wilfe llempen, wilfe teeren ,
Houdfe lydigh van de fmeer ,
Strax fo fal uw vaentje keeren
En ghy voeght u nae het weer,
Hey, hoe benje dan verheven
Als ghy met de Meyd mooght gaen
Daer ghy haer de flemp mooght geven
En haer buyck vol leckers laen!

Ghy die kennis weet te maecken
Daermen gaeren fpeelt moy weer ,
Om fo aen de flemp te raecken
En te kleven aen de fmeer,
Tegen u wil ick niet feggen:
Seper, die die gaven heeft,
Weet 2,ijn dingen t'overleggen
En is waerdigh dat hy leeft.

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ni η

Is de Meyt wat rond van billen,
Is iy gaeren r ρ dc been,
Soufe gaeren wandlen willen.
Strack Γο fyc ghy mee te vreen:
Heer, hoe fraeykens kunt ghy prijcken
Als ghy 't mey (ken hebt gefchort!
Die u dan niet aen fou kijcken
Meynt ghy dat uw eer verkort.

loris is een dienftigh maatje j
Die gaet met fyn zulje.s uyt,
Die hy leydt door meenigh ilraetje
Ooft en well en noord en ïayd?
Joris fou de moeyt wel fpaeren,
Maer hy moet wel met haer gaen:
Want wie fou de eer bewaeren ?
Wat fyn hennen fonder haen ?

Wilfe vaeren op een waegen,
Strax fo fpreeckje tot de koop,
Die u haeft werd toegeilaegcn;
Daer mee tytgy op de loop.
Daer mee vaerje heen uyt fpeulen;
Lieve lammers, wat een jeugd ?
Darmen onder weegh magh heulen
Is dat niet een groote vreugd ?

Heenen, heenen? op de waegen j
Het is kermis op het land
Luftigh, voerman aengeflaegen j
Die is voor ons, dat is ichand,
Hier moet wijn en iuycker vlieten
'T geld was voor de Meyt gefpaert j
Daer en hoeft niet t' overfchieten
Alfmen flechts zijn eer bewaςrt.

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. '9

Maer, wat ifler dan te <
Als het kermis is in ftac
'K fie het blaecken, 'k
^K fie, ick fie, 'k en weet niet wat,
^K hoor de dolle donder-Roeren,
'K fie een roock-wolck gaen om hoogh j
Die my ftaedigh komt ontvoeren
Dagh en hemel uy t myn oogh.

Al de vryers fyn geflooten

In een kaeckel-bont gewaedt;

"K werd, ick weet niet hoe, befchooten

So ick my begeef op ftraet j

'K ftae en fpriet-oogh van het kijcken ,

Al de vryers fyn ontkent i

Al die waepens, al die pijeken

Ben ick immers niet gewent.

Al die goude poeder-doofen 3
Al dat moye pronck geweer ,
Al die quifpels, al die roofen
Al dat Rodomonts geveer ,
Al die braeve fluyer dweylen 5
Al dat pimpel, al darWaeuw ,
Al die fpitfe li^eygers-fteylen ,
Al dat groen en grijsTri graêuw.

Ginder fie ick treen een Vrijer
Wel fo fpytigh en fo bars,
Wel fo trotfen fchreden-khrijer
Als den fchrickelijcken Mars ^
Herwaerts fie ick drie gefellen
Met de lonten op den h^aen
Sich in haer pofture ftellen
Om haer poeder-lae t' ontlaen.

^ Μ τ Ν Ν E-D I C Η τ Ε Ν.

Jae, de vryfterrs leggen boven
In een vierkant venfter-gat
Dat 'seenjonghraan, die kan hoven ,
Tryntje, iaghje hoe hy tradt ?
Maer hoe ftond dien andre vryer
Die ons flus befchieten wou'
Als een flap-gekniede fnyer
Of een honddie kacken lou ?

Emmers, ladders, duyfend fchanden j
Och de knecht die is gefchendt,
'K fie fyn moye locken branden,
Maertje, dunckt u datj' hem kent ?
Jae, het is die trotfe Pieter
Die ons flus een fchootje fchonck j
Daer en is geen meerder fchieter,
Hy is al der fchutters pronck.

Als dien oorlogh is ten enden
En de key nu heel vermoert,
Dan ontwaepent men fyn lenden
En men tyd de meyt aen boort,
Daer begintmen dan te poffen,
Snurken, blaefen ilyf en grof,
Roemen, gaepen, fwerfen, ftoiFen,
Drieluy ieven armen of.

Dirckje, fal den eenen feggen,
Meugen niet de Delvenaers
Wel haer boxens keu men leggen
By de hoofse Hagenaers ?
K.alvcrfchieters fyn maer boeren
Als fy ¹s kermis komen uyt.
En fy palfen aen haer Roeren
Als een efel aen de Luy t.

:Kfa<>h

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ni η

'Κ fagh'er eens een vaendel trecken j
Hoor Agnietjen, hoe ick voer:
'K fagh'er fo veel lompe gecken
Met de loepen op haer fchoer.
Ginder fou een vryer fchieten
En 't mufket was niet gelaen ,
Waeter, waeter helpt doch gieteiJi
Eer wy al te mael vergaen.

Herwaerts quamper drie marcheercn
Die gelijcklijck leyden aen,
Mit fy trocken aen de veeren
Saghmen roock noch vlam op gaen:
D'een en d'ander had vergeeten
'T lont te fetten op den haen ,
D'ander fcheen noch niet te weeten
Dat de pan moft open itaen^

Maertje, feyd ter weer een ander:
Denckt wat ick een meefter ben; .
'K leerden 't eerft by Alexander,
'K wed het niemand beeter ken.
'K weetje op een prick te feggen
Hoe veel vingers op de pan,
Hoe een fchutter aen moet leggen,
'K zweerje dat, ick weeter van.

MINNE-DICHTEN.

Als die diepe water-goten
In een gladde ilaelen huyd
Van den wind-vorfl: fyn gefloten,
Hcy, wie fouwer dan niet uyt ?
Hey dan moetmen op de weyen
Hey dan moetmen heenen gaen
Om de meyt ten ys te leyen
Wilmen in haer gracy ftaen;

Hey, ilae by dan fchrenckel-fchocnen j
Syn de yfers wat verroeft,
Strax aen 't flypen, fchuyren, boenen ,
Och, hoe is 't dan in uw oegft!
Maer wat *s daer een flee te kijcken!
'K ftaegeflaegen in myn fin.
'K fieder 't leger van de Grijcken
Voor het trotfe Troyen in^

Hier is werck voor u te vinden >
Strax fo valt ghy op uw knien
Om haer fchaetfen op te binden ,
Heer, hoe benje dan verfien !
Dat ghy fo op 't ys mooght vrijen,
Glijen, Ichrijen met dc meyt
Of haer in een fleerje rijen
Is geen kleyne vrolijckheyd. ·

Siet het meyijen op de kleeren ,
Sietfe nae de nieuwe fnee,
Strax verandert gy van veeren
En ghy volght de mode mee.
Wilfe dat men in het kleden
Volgh het wifpekurigh hof,
Strax fo fyt ghy mee te ν reden
En de fpaenfche broeck moet of.

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. '9

^Τ wambays dat kryght groote fchooten
En een fty ve punt voor uy t,
Goed voor fteken en voor ftooten j
Daer den halven buyck in fluyt:
De bragoenen doetmen facken ^
En de broeck kryght fyn gerecht: ""
'T Idhynt ghy fyt geheel verbacken
En gelijckt een andisr knecht.

Mintfe 't ramlen van de fnaeren >
Sofe tot het fpeelen helt,
Doet ghy vedelaers vergaeren
Die wat za^hen voor uw geld :
Dickwils i^t noch koft verlooren
Die voor niet is aengeleydt,
En gy werd noch wel gefchooren
Van de Rafpers en de mey t.

Hoor, ick moet u wat verhaelen
Eer ick verder met u praet
En ghy fulter voor betaelen
Niet meer als 't my felver ftaet:
'Κ wil op u fo naeu niet kijcken ,
So gekregen fo weer quyt;
'T kan my armen noch verrijcken-
Geen gewoecker, geen verwyt.

Leftmael ging'er een in 't doncker
Gins en weder over ftraet,
'T fcheen een verfch-gemunte loncker
En hy leeck wel een foldaet.
Denckt, de vryer had fyn fpooren
Ε η fyn ftevels aengedaen
So veel ick heb kunnen hooren
Om in ilêe te bed te gaen.

C

3+ Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε N:

Strax daer aen fo hoortmen fpeelen
Meenigh deuntjen achter een,
Die fe braecken op haer Veelen
HaJs en lendens, arm en been.
Hey, men fouw een Non bekooren
Met dat liefelijck geluyt;
'T was een vreugd om aen te hooren
Al de buyrtjes keecken uyt.

Doe 't een eynde was van fpeelen
En de fnaeren wierden moe
Staecken fy weer op haer Veelen
En de venfters ginghen toe.
Yder giiigh weer heenen ftrijcken »
Want die kermis was gedaen:
Maer de vryer die quam kijcken
Of hy by de meyt mocht gaen.

Maer de deur bleef toegcilooten;
'K weet niet of de kleuter dacht
Dat de knecht lijn neus fou ftooten,
Licht gebeurt het in de nacht.
Denckt hoe moft hy toe ftaen hooren:
Quam het niet te byfter kloeck ?
Koft en moeyte was verlooren :
Koopt voor fulcke duy veis koeck.

Doen begon hy : O \ma belle.
(En het flot was voor de deur)
Waer om fijt ghy dus cruelle
Tegen uwen ferviteur ?
Laet myinma cker' amye,
Doet my dat contentement ■
Hebt ghy dan foo groot envie
Om te kijcken myn toument ?

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ni η

Belle face i ma delice»
MonfohiU mon feuldept t
levousoffremonfervice
Et je veux four vous mourir.
Ie tefriepar ta bouche»
Var les traits de voz ieauxyeH»
Permettez(jue\e les touche
mignard batfer ou deux.

Si Ie ne puts α mon aife
{Bieni^uejefuisbeaugar(m)
Souffr* au moins donc que je batfe
'L otnbre detoncotillon.
Kan ick geen foulas verwerven
Dff voz divtnes beautez»
Szl ick viLTïdouleur nochftcrven
Par mafoy vous Ie wrrez,

*T franfch en fal hy niet vergeeten j
Want hy 't nergens niet en fpaert >
En fijn tongh die is gefpleten
Even als een fwaluws ftaert.
Haeft had hy in huys gedrongen
Had hy niet de deur gevreeft,
En door 't üeurelgat gevrongen
Had het niet te naeu geweeft.

Heer, de knecht was fo vol luften ,
En hy vatte nae den ringh
Die hy hondert maelen kuftcn "
Eer fijn fury overgingh.
Τ rouwens, 't kuflen van de ringen >
Als ick my te recht verzin j
Syn gheen ongegronde dingen ,
En men vind 'er reden in.

C X

16 MINNE-DICHTEN,

Want ick O verley een reysje
In de fchael van myn verftand
Dar de ringh was van het meysje
Dick gehandelt mee haer hand :
Nu, Ib moet ghy feecker achten
Datter aen den ringh wat kleeft
Λ'^αη de vriendelijcke krachten
Die de hand van 't Meysjen heeft.

Wilje woorden niet geloven,
Sy t ghy daer mee niet te vreen ?
Wilt ghy met my hayrc klooven ?
'K weet een munnicks mouw vol reen.
'K fal u wei te vreede ftellen,
Lieve, fiet doch niet fo graeuw,
Denckt maer, die veel gelds moet tellen
Werden niet fyn vinghers blaeuw ?

Kunt ghy datbewys nietvaeten
Om dat ick daer fpreeck van geld
En my hoort van tellen praeten
Dat millchien u felden quelt:
Laet den bock eens aen u ftrijcken
Strax ib rieckt ghy ib als hy
Yder een wil van u wijeken ,
Want de lucht die blyft u by.

Hola, maets 'k heb my verkeken:
Seght doch niet dat ghy den een
Van den andren bock hoort fpreken;
'K was wat bu)' ten 't perck getreen i
Och, het was my al vergeeten
Dat ick praete van de meyt:
Seper, had ick dat geweeten,
^K had niet van den boe k gefey ts

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. '9

Komt, ick wil 't weer goed gaen maeckeii
Met een koftelijck beicheyt j
'K wil weer in uw gracy raecken j
Want daer aen my vry wat leyt;
'K wil perfuymde reen gebruycken,
Amber gri|S en muilceljaet,
Daer m' u fomtyds aen kan ruycken
Aen het eynde van een ilraec.

Deelen fy niet haere reucken
"T geen fy maer en raecken aen
Even alfmen in de keucken
Licht wat kryght van by te ftaen ?
Die wel eer in keufs of bouwen
Rieckend poeder heeft gezaeyt
Sal noch langh den reuck behouwen
Al is 't poeder al verwaéyt:

Hoe fouw dan de ringh niet kryghen
Mee yet van de vryfters hand ?
('K wil van fulcke kusjes fwyghen
Eer ick met u raeck in fchand)
Ergo,'t fyn haeffc eene dinghen
(Waer toe langh vergeefs gekaeckt ?)
Hand te zoenen > of de Ringhen
Die de hand heeft aengeraeckt,

Laet ons hier een fpeid by ileecken
Eerder meer gekyfs uyt rijft,
En laet ons eens daer van fpreecken
Hoe ghy wel de vryfter pnjft.
Och, ghy derfcfe niet behaelen,
Alle dingh is fchoon en wel y
Daermen dickwils fou verdwaelen
In de greppels van haer vel.

Cl Sou

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. '9

Sou men Ickers met haar vanghen,
Is 't een rechten bulieback,
Staen haer opghefwolle wanghen
Als een ityve lullefack:
Is \ een gafthuys vol gebreken ,
So de kinders voor haer vlien,
Noch weet ghy haer lof te fpreken.
Liefde kan geen lelijck fien.

Venus-fchoonheyd fultghy fcggen
Was niet veele te bedien:
Sy hadden moeten achter leggen
Hadde Paris dees gefien:
En men fouw wel móghen fweeren
Dat fy eer dat hooft geleeck
Dar hen volck in fteen dee keeren
Ais 't den flanghen-tros bekeeck.

D'een feyt dat haer vlechten ftraelen
Schoonder als de Sonne-krans,
Dat hy 't bv haer niet kan haelen
Noch in blondheyd noch in glans:
En het hayr dat zal haer hanghen
Smeerigh, teerigh, als een net
Om de vleer-muys in te vanghen >
Vael en graeuw en glad en vet.

D'ander fal haer voorhooft loven,
Daer hy aerdigh brenght te pas
Hoe 't in gladheyd gaet te boven
Een geflepen Ipiegel-glas:
En men fou eer al de vouwen
Tellen in een fwitfers broeck,
Al de fronfen van haer bouwen j
Al de ployen vau haer doeck,

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. '9

D'een om haer hayr lof te geven >
Prijft haer braeuwen, fijn eneel j
Of s'Apelles iiad gefchreven
Met fyn konftige pinfeel:
En een blinde fou haeft kijcken
Datfe verfchjes had geruyt
En haer braeuwen beft gelijcken
Een gepluckte vincken huyd.

D^ander, omi fyn luil te wyfen
Van om in haer gunft re ftaen,
Sal haer ooghjes wonder pryfen
Dat fy 'c ai te boven gaen,
Dat haer fchitterende loncken
Vol van blixem en van gloed
Kunnen met een ftrael ontvoncken
'T alder killigh-koudfte bloed i

En 't is fomtijds niet gelogen:
Dickmaels een fcharlacken rand
Diefe draeghen om haer ooghen
Kan getuygen van den brand,
Die daer uyt fomtijds doet loopen
So veel hars op eene nacht ,
Als een fpeelman hoeft tekoopen'j
Is dat niet een heete kracht ?

D'een die heeft haer neus geprefen
Van een vol-gemaeckt fatfoen,
En fal opgekrompe wefen
Als een pellegrommer fchoen;
D'ander feyt haer wangen bloofen;
Enfe zijn gevlecktgeblaert,
Niet gefchildert als de roofen,
Maer ais 't onderft van een taert.

4ö Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

D'een fal fegghen, dat haer lipjes
Gloeyen even als robijn
En de bloedigh-roode tipjes
Uyt corael gefneden zijn ,
En men fouw wel moghen vraeghen
Of fy in de Meytfche Son
Bleycktcn feven heele daeghen
By de faely van een Non.

D'ander fal haer tanden loven
Van haer witte fuyverheyd,
Datfe paerlen gaen te boven
En 't albafter achter ley t:
Dickmaels eetenfe de mieren,
Offe fim gevallen uyt
En fe llaen geüjck klawieren
Aen den halie van een Luyt.

D'een fal van haer hals verhaelen
Dat hy is geringht en fraey,
En de koeckkoeck moet haer haelen
Heeft hy eene ringh of draey;
D'ander fal haer borljes prijfen
Selver die hy noyt en fagh,
Die wel anders fouden wijfen
So fy quaeraen voor den dagh.

Die men fraey weet op te rijghen,
Die ghy feght te wefen blanck,
Soet als nieuwe fpaenfche vijghen ^
Hard gelijck een eycke planck,
Suk ghy fomtijds nae wel kijcken
Datic fijn gefronft, gekroockt,
En een flappe bjaes gelijcken ,
Die wei eertyds was geroockt.

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. '9

Van beneden af tot boven
Siet ghy niet aen 't heele lijf
Dat ghy anders derft als loven,
Maer, indien iy werd uw wijf,
Als weer komt by uw finnen ,
Als ghy wert bedaert en wijs '
Suk ghy dickmaels 't lijf bevinnen
Als een Poftiljons valijs

Die haer fraey weet op te fchicken
Met haer zyde, met haer taf,
Met haer rooien, met haer ftricken >
Met haer filver, met haer kaf ,
Met haer overgruyfde locken ,
Met haer goude ketingh-pack,
Met haer tabberts, met haer rocken ,
Met haer aerdigh tuyten-dack ,

Met haer poffen, met haer kappen.
Met haer galde doppen-ry,
Met haer fchoone fluyer-lappen,
Met haer rijcke wimpel-zy,
Met haer zeylen, met haer vlaggens,
Met haer veedren Sonne-wacht,
Met haer boiten, met haer baggens, ·
Met haer blinckend ooren-vracht,

Met haer diere diamanten,

Met haer glinfterend cieraed ,

Met haer kraeghen, met haer kanten.

Met haer ipreken op de maet,

Mee haer paerlen, met haer kraelen,

Met haer naeu-gefchoeyde voet j - >

Met haer: ('kfal der in verdwaelen

So ick noch meer fcgghen moet)

C s Die

4i Μ I Ν Ν E>D I C Η Τ Ε Ν.

Die fou diclcwils uyt haer kleeren ρ
Eer den romp is toegemaeckt.
Eer de lalf-pot, eer het imeeren
'SmorgensophetveJ geraeckt,
Self geen moiTelman bekooren:
Hoe onkeurelijcken haen,
Hoe verhongert van te vooren
Sou hy licht die keft verfraaen.

Al dat waflen, al dat falven
Dat den alver niet en fagh
In zijr. vryen, in zij η kalven ,
Hoe het op haer wangen lagh j'
Sai fich noch wel na beklappen
Als hy fien fal aen het wijf
So veel huyen, ίο veel lappen >
Als een uyen heeft aen 't lijf.

Dickwils fchijnt fy aen de vryer
Niet gebucchelt, noch gebult >
Want haer wei-bekende fnyer
Heeft den bouwen wel gevult,
* En fy fouw de lans wel voeren
So mer hooft vcrfetten dorft
Averrechts op hare fchoeren:
Want daer heeft fy eene borit.

Die u ko mt op ftraeten tegen
So parmanti;!;h en fo fier
Of s' in 't koffer had gelegen
Opgevouwen in papier,
Wiffelt dickmaels ίο van leven
Als fy is een wijfgemaeckt
Dat fy aen de muyr fal kleven
So fy die te deun genaeckt

• De Amazonen,een ftrycitbaer vrouvolck deden haeve kinieren in haer
Jonckheyd dc rechter borit affecten Opdat iyhacrdaer naein de waepcn

ocfcningh niet inde wceghfoude lyn.

Die

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. '9

Die haer ooghjes naeuw floeg open

Die fo fedigh was van ftap
Of iy eertijds was gekropen
Uyt Francifcus kruynen-kap,
Sal haer nae voor niemand fparen
Als zy heeft een eygen man,
Die haer naem^ haer eer bewaeren
Onder zyne hoorens kan.

Die fo engh haer kunnen houwen

En fo proper en fo ranck

Als fy fteecken in den bouwen,

Kley η ν an eten en van dranck j

Sullen dickwils, alffe komen

Inde ruyme Vlieger-kleen

Slechts van flemp'en fmeerendroomen» "

En waerom ? zy fijn gevreen.

Dick, als moer is moer geworden
En een kind heeft op haer fchoot j
Dan is LiJsje, dan is lorden»
Dan is Holland heel in nood.
lorden fou wel willen fcheyden 9
'T zijn twee kinders die hy ziet:
Trouwens, dit fer tuflchen beyden j
'T een kan eeten, 't ander niet.

Siet, mijn domme vry-gefellen j
Dit is dickwils 't kap-gediert
Die uw uyrwerck fo onfteUen,
Daer ghy dus om fwiert en tiert;
Dit zijn dickwils de Laudaten
Die u koften fo veel quijls,
So veel fuchten, fo veel praeten,
So veel fchryyens, fo veel ftijls.

Krijght

44 MIN Ν E-D I C Η Τ Ε Ν,

Kryght of neemt ghy vandevryfter
D'eene vodd' of d'iinder leur
Och, fo baerje veel te byfter,
Strax fo heet het een faveur;
Niemand magh u dan genaecken:
Die u dan te deun ontmoet
Sou wel in de goot geraecken.
Vryiters-ganft maeckt Vryers-moed.

D'een heeft om fyn arm gewonden
'K weet niet wat voor poppe-goed:
D'ander heeft wat fraeys gebonden
Aen fyn band of om fyn hoed :
D'ander draeght wat aen zijn ooren >
Die hy onder aen de lel
Weet heel proper deur te booren
A^t een fcherpen naelde-fpel.

Dan fo fictmen op de ftraetea
1 )at ghy mee al vryen derft,
Dat ghy met de mey t kunt praeten
Wijl ghy fulck faveur verwerft.
Moort! uw buyck die fouw wel fplyten
So ghy't heelde voor de lien,
luck fou u de keel af byten
So het niemand quam te zien.

loncker Fraeyert wil doen blijcken
Dat hy by de mey t wel ftaet,
En gaet aen fyn oor vaft prijcken
Met een hayre-fnoer op ilraet,
Dat hy niet en doet als ftrijcken,
Dat hy vlecht, en breydt, en ilrickt,
En, om datraer nae fou kijcken,
Yder ooghen-blick verfchickt.

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. '9

Εη indien den armen fnacker
Kan op hondert mylen raen
ïn wat landen, op wat acker,
'T hayr wel eertijds heeft geftaen,
Sal ick hem een knoop vereeren
Om te fetten aen zij η mouw >
Die hy niet en kan ontbeeren
So de geck daer ichuylen fouw.

So veel als ick heb vernoomen,
'T hayr, daer hy dus mee braveert,
Is van een perruyck gekoomen:
Is hy dan niet wel vereert ?
En wie fou daer borgh voor ftellen
Datfe niet wel eer de huyd
Deckte van een macquei elle
Die heel ichoon had uytgeruy t ?

Eens 'als Bouwen was gekoomen
By zijn foete fuycker-doos,
Heeft hy haer een ringh genoomen
Mee een diamanten-roos,
Die hy proper heefc gefchoven
Halver-wegen aen zijn pinck ,
So magh yder een geloven
Dat het is een vrij&rs rinck.

Maer, wie fal ons eens vertellen

Wat hy daer wel tegen feyt

Als hem 's naghts de droomen quellen

En hy in zijn koortfen leyt ?

Och ! hy ftrijckt, hy ftreelt, hy trecktfe,

Och ! hy fucht j hy druckt, hy dout,

Och ! hy kuft, hy foent, hy lecktfe,

Om het Meysje, niet om 't goud.

4(5 Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Νί

Warnar had een lagh verlooren
En hy kon geen munten flaen
En de waerd en had geen ooren
Om van borgen te veritaen,
Maer hy eyfchte geld of panden j
Of de mantel voor 't gelagh ,
Hy had oogen in zyn handen
En geloofde 't geen hy 2,agh.

'T baete bangh noch bitter kijcken:
Denckt, den llimmen fchuddelock
Wou de knecht fijn vlagge ftrijcken 3
'T wicrt heel gecken fonder jock.
Warnar om fich niet t' ontrijven
Langde daer een brafelet
Die hy voor 't gelagh liet blijven ί
Dat had hy der af te bet.

'K wil de brafelet daer keten
Daer fe wonder quam te pas,
En ick fou wat breeder praeten
Soo ick niet te haeftigh was.
Hola, 'k had noch wat vergeeten
Dat my in de zin daer fchiet ^
Luftigh, noch wat neer gefeeten ,
'T fitten dat en koft hier niet.

Kees die is foo hondfch in 't vryen
En foo gierigh op zijn lief.
Dat hy niemand niet magh lyen
Op een mijl nae by fijn Yef:
Lobbrecht was een ander knechje
Die braght wel fijn Cammeraet
By fijn finnclijcke Brechje,
Die nu beter by haer ftaer.

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. '9

Kees die wil het beter klaeren
En hy mey nt te wefen wijs,
Maer hy mocht die 2orgh wel fpaeren f
Veel teïorgen maeckt vroegh grijs ,
Niemand fal hem Yef ontvryen
( Hey wat, is het al van *t mal)
Noch ontvoeren, noch ontryen:
Want haer hooft bewaert het al.

'K fou wat van een vrijfter fpreecken»
Maer Jordaen die fiet lbo bars
Of hy my de gal wouw breecken:
Kijck hoe fiet hy over dwars.
Houw, wie komt daer aengedrongen ?
Hola, 'k fegh u blijft daer ftaen :
'K heb het van te vooi bedongen,
Niet te kijven noch te flaen.

Treves, Vryers: 'kfal belijden
Dat ick heb groot ongelijck ;
Sotte wijfen willen ftrijden
Tegen het noodfaeckelijck.
Die in yemand wil behaelen
Een noodfaeckelijck jgebreck
Moet het felfs aen wijsheyd faelen
Of hy is van w ijsheyd geck.

Al uw loopen, al uw draeven ,
Al uw wcrcken, al uw woen,
Α1 uw dienen, al uw flaeven,
Al het ilijten van uw fchoen ,
Al uw deuntjes, al uw rijmen ,
Al 't gebrabbel, al 't gewrijf.
Al uw praeten, al uw lijmen ,
Al uw koftelijck gefchrijf ,

ifi Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν:

ΑΙ UW fuchren, al uw fteenen,
Al uw traenen, al uw quijl,
Al uw fchreyen, al uw weenen 3
Al uw dichten, aluwftljlj
Al uw ruyckers, al uw bloemen,
Al uw prijfen , al uw lof,
Al uw inurcken, al uw roemen j
Al uw woorden van het hof,

Al uw loeren, al uw luypen,

Al u volghen, al uw lift ,

Al uw waecken, al uw fluypen

Al UV/ lieve tijd-verquiil,

Al uw veynfen, al uw fwijgen,

Al uw woorden, al uw kal,

(Och, ick fou den node wel krijgen)

Is't NOODSAECKELYCKE MAL:

Maer, mijn lieve Vrijfter-geckjes,
W ijl ick foo mijn fchuld bely,
Doet mijn onfchuld by uw beekjes
Die ick raeckte van ter zy :
By uw foete fuycker-doosjes,
Noorder-Sterren van uw jeughd 5
By uw liefjes, by uw troosjes,
Bronnen van uw pijn en vreugd,

By de ilijpfteens van uw geeften,
Weckiters van uw dof veriland,
By uw breyn en finne-leeften,
Blaeiebalcken van uw brand,
Sleutel-draeghfters van uw leven,
Diefjes van uw vryigheyd ,
Die den hemel heeft gegeven
Wat de Aerden aerdighs heyt;

By

MINNE-DICHTEN. 4»

By de lampen van uw zielen ,
Wooningh van de Minnepol,
Die van Cupidootjes krielen
Als een befigh mieren-hol,
Die met haere fchitter-loncken,
Met haer ftraelen, met haer pracht
Al de ilerren overproncken
Van een held're winter-nacht:

By de pijnbanck van uw herten >
By de zeyl-fteen van uw ziel 5
By de balfem van uw fmerten
By uw finnen-tuymel-wiel,
""r middelpunt van uw gedachten,
Ovens van uw herten-bloed ,
Die uw tijd en arbeyd pachten
Sonder loon van geld of goed:

Seght haer, dat fe niet en dencken
Dat fijn leven haer waerdy
Souw by u luy zijn te krencken
Door foo vyfen rymery :
Seght haer, datfe niet en vreien,
Of men 't wijsheyd noemt of Mal,
Datter een van u fal wefen
Die het daerom laeten fal.

Nu, mijn Meysjes, laetjepaeyen,
Ey, jouw faeck en lijdt geen laft;
Nou: my haen fal anders kraeyen j
Of het wel of quaelijck paft.
Al uw fouten wil ick vieren,
En, daer 't my gebreeckt aen ftof 3
Sal ick felver ftof vérfieren
Om te roemen van uw lof.

D 'K

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. öi

'Κ wil mijn Pen aen u gebruycken
En mijn Int-pot aen uw eer
Die uw lof fal doen ontluycken
Als een roofe-bloempje teer.
So mijn logge geeft kon ryfen
Tot den hoogen hemel toe,
'K fou u tot de fterren prijfen :
Maer voor dees tijd ben ick moe.

Caedimusj inque vicem prgebemus, crurafagittis

Medtce cura te ipfum ^
Ofte

Spotters ontbreeckt geen Rijm.
Geflelt tot Nootfakelycke P'erantwoordinge

der Schutteren 'van

DELFT,

Tegen het

NOOTSAECKELYCK-MAL

van J. Wf, ste rb aen .

Aen de E. Capiteynen, Officieren ende Schut-
ters der Stadt Delft;

jyjrjNT HEEREN,

^Ifo ons ter handen gekomen is feecker BoecX'
kmy geintitukert Nootsaeckelyck Mal,

gefielt

rJ.

i ·

5ï

geflelt door ƒ acob Wefterbaen, in den Haghe, VJaer in
onder anderen deSchutteryent endemetnamendievm
Delft dapper met L eugenen werden beklad ende over den
Hekelgehaelt,hebbende daeromme als ivefende tneds Le-
dematen der %elver Schutterye, ha z,ehe met geen fiil-
fwijgen kunnen voor-bygaen , maer den ^/oorfz,. Wef-
terbaen de welcke {met het uyt geven van het voorfz,.
Boecxken) betoont te wefen, een onbefchaemden Satyr
ofte berijder de huyt een weynigh te fchrobben, ende z,ijne
hoornen wat in te kloppen, ende alfoo 't z.elve {na om oor^
deel) by die van den Hage wert toegefiaen, vermits het
aldaer ópenbaerlyck gedruckt is^ ende verkocht,als mede
in andere Steden verfonden wort om te verkoopen. Soa
z>ijn 7uygenootdruckt geweefi in revensje van dat zy die
van Delft ^ Kalf-fchieters, ende Ez,els noemen, mede
haer Legende, (ten deele ) te verhaelen, verfoeckende
dat U Ε. onfen y ver ende Liefde tot onfe Stadt, gelie*
ven in ''tgoede te nemen. Vmt wel,

U E, Dienfiw»
Z- B. W. D. L,

Cxdi-

Cïdimus, inquevicempraebemus crura fagittis.
tJHedke cura te ipfum,
ofte

Spotters ontbreeckt geen Rijm,

^ Aer en is geen meerder fchanden
Dan te laecen fij η vyanden
Al toe dat fy willen doen,
Spotten, Schieten, Schempich fpreken >
Oock den Draeck met yder fteken >
En te Iwijgen als een kloen.

Daerom is het heel nootfaeck'lick,
En voor yder een vermaeck'lick
Datmer luftigh tegen kanft,
Voorts te toonen met ons pennen,
Dat wy oock geen jongens bennen.
Macr 't hooft bieden als een lanil.

Een Dom Doitor in den Hage
Heeft nu binnen weynigh dage
Laten uy tgaen een gedicht,
Daer hy veele brave gaften
Vry wat fchempig derft aentaften,
Dan 't berifpen valt hem licht.

Onder and're van fijn reden
Stapt hy met feer wijde fchredeii
Van den Hage tot ons Stadt,
Ende wil de Schutters laft'ren
Oock van wetenfchap verbail^ren
Of fy waren kluntens zat.

Hy berifpt oock haer Marcheren j
'T handelen van haer geweeren,

Op 'c No otsaeckelyck MalV 53
Noemtfe Ezels, lomp en geck
Kalverfchieters, blafers, poffers ,
Roemers, gapers, iwetfers, ftofFers,
Slechte menfchen vol gebreck.

Befpot de tale die wy fpreken,
En fijn felver vol gebreken,
Want de haer is m engel-moes,
Op 't Spuy Delfs, en in 't Noort-ende
Sy Schev'lingfe fpraeck aenwenden,
Om de derde lacht de droes.

Als men 't wel recht is infiende ,
Sijne beft bekende vrienden
Scheert hy op de eyge kam ,
Soo fijn Tytel felver meldet,
Hy in plaets van groeten fcheldet,
Doch het komt al vry wat lam.

Al dees rancken al dees grillen
Hebben wy vertellen willen
Aen een wel bedaeghde meyt,
Die daer in was feer verwondert >
En heeft ons y et uytgefondert y
Doch geen doove luy gefey t.

Hoe dat in voorleden tijden
D' Hagenaers eens fouden rijden
Stekende Sint Joris Draeck ,
Vlytigh fy alles bereyden j
Plaets en ftont was al befcheyden
Als fy quamen tot de faeck.

Was geen Peert in heel den Hage,
'T welck den fteecker foude draden
Doe fo was het wapen moort,
AI de hoofden ilaken t'famen

D 3 Van

54 VERANT WOORDINGE

Van die op dit fteeckfpel quamen
Doch de wijfte fprack een woorc.

Flux 5 't fa Mannen, een geloopen
Na den Bleycker om te koopen j
Of te leenen eenen hont,
'T welckfy deden fonder beyden
Quamen foo den hont geleyden
Daer den Draeck en 't vollick ftont.

Maer doe waft alweer t^ondeegen:
Want zy waren heel verlegen
Hoe s' hem fouden houden beft,
D' hont en wou den toom niet lijden $
War fy deen hy liet hem glyden,
Dies fy fprakeji op het left.

Wik deti fteecker av'rechts ftellen
Op den hont om foo te vellen
Defen draeck hier opgerecht,
Die den ilaert Manlick aentaften,
Maer den hondt hem doe verraften^
JEn liep een verkeerden wecht.

Willende Vulcaen nabotfen,
Ende and're ryders trotfen,
Met 't berijden van een dogg'.
Had den eenen Ε fel d'ander
G'nomen en befchreen malkander,
D'efels fachmen rijden noch.

Willen defe oven-kruypers,
Hond-ber y ders j Bofch-vry-buy ters,

Tarten

-J

Op'tNooTSAECKELYCK Mal. 55

Tarten Dellifs Schuttery,
Sprack dees Maget en verhaclde
Soo veel parten dat wy dwaelde
Doch dees vier onthielden wy.

Hoe dat over een'ge jaeren,
Liep gerucht dat quam aenvaeren
In de Noort- zee eene vloot,
Dat men doen fagh in den Hage
'T volck in Schuyten en op Wagen
Met haer goet na Dellif vlood.

Dervende haer niet betrouwen ,
Op de Haeghfche halve vrouwen
Heel ontwapent weereloos
Quamen kryten, klagen, kermen ,
Datmen haer foude befchermen
Voor de Spagniaerts fel en boos.

Hebbende doe niet gelefen
Een fabel die fy daer nae prefen
Van Efopus Ravens lift,
i^ie met andere vogels veren
Gingh fijn fwarte huyt ftoiïêren
Daer 't nu haer niet aen en mift.

Want wanneer fy moeten trecken,
Is 't niet waerdigh om te gecken ?
Dat fy dan een dagh of dry
Van te vooren loopen heenen,
Om tot Deltt geweer te leenen,
Dat is moye Schuttery.

'T leenen feytmen dat is buyrlick,
Maer 't weerbrengen valt hun fuyrlick ,
Dies bedochten zy een ranck:
Want in plaets van weer te ftieren ,

D 4. Hebben

5(S VERANTWOORDINGE

Hebben fy wel met hun vieren
Dat verfet in hare ¹ Banck.

Dit waren gemeene Gaften,
Maer een van die voert de lailen,
Heeft op een voorleden May,
Sou hy 't Vendel cerlick dragen
Een van Dellift moeten vragen
Na een Wambais, dat komt fray.

Dragen wy de poeder-dofen,
Rijck van goud* en zyde rofen,
Met ons koftelijck geweer
Heefter yemant van u allen
Op te fmalen en te kallen
Komt en haeket vrylijck weer.

Ghy en fult ons niet kael plocken, ^
Niet befchimpen noch bejocken , '
Want het is ons eygen goet,
Dorft ghy noch u hooft op fteecken ?
Daer wy dees en meer gebreecken
Dempten eertijds met de voet.

Kalverfchieters noemt ghy boeren
Weet ghy wei dat ghy aenroeren
Gaet een Prince vau ons landt
(Amwoort kluntens) die gebooren
Is in onfe ftadt u ooren
Opent, en gebruyckt verilandt.

Uwen Bommen Wefterbanis
Die wat vroegh en rijp in 't raen is ρ
Schildert ons foo leelijck of,
Daermen u als domme ftieren

1  (Lombaen)

op 't N o O τ S Α Ε C κ Ε L γ C κ Μ Α L . 57

Gints en weer fiet henen fwieren
Als Veen-kinckels dom en grof.

Noch voorleden May wy fagen ,
Doen gh' u meende wel te dragen
Voordes BeemfchenKoningshuys s
Niet een Schutter van u allen
Heeft de toefienders bevallen ,
Door hun flordigh groot abuys.

Haechfche Pronckers fonder harten ,
( Wilt ghy ons al mede tarten)
Dieuytliefd van't Landt en (a) Prins
Niet een Tocht hebt derven wagen 5
Maer een quefty gingh voordragen
Dat ghy "t mee wel waert van fins.

Alfmen u Priviligeerden,
En als andre Steden eerden,
'T welck ghy van te voor wel wift
Dat niet toegeftaen fou worden j
Want de (b) Heeren fien te vorde,
Ende fchuwen gaeren twiil.

Ghy deed als de bloo Soldaeten >
Die om geit roepen en praeten
Als het aen de man fal gaen :
Daerom deden d'Heeren prijflijck
Ende gaven antwoort wijflijck
Doende u daer mee verilaen,

Datfe u die tijt vry ftelden >
Want foo vrome trouwe helden
Moften blyven in den Haegh,
Ende dat ghy met u Roeren,
Soud uy ttrecken als de Boeren '
Selver daer na waren graegh.

D 5 ^ 'kWeet

». PrinsTIcnsJrick de Naflaa. b. de Ed. Mog, Heeren Swfcn.

58 VERANTWOORDINGE

'Κ weet niet wat u mach bewegen:
Waer toe meuchr ghy u verlegen ,
Lieven Dodor Wefierhaen ?
Heeft m' u pap niet wel gebottert j
Segh ons toch eens armen fpottert ?
Waer meé fyt ghy toch belaen.

Komender niet veele rijcken
U haer pis te keten bekijcken
Daer gh' u herfeloofen kop ,
Meught een weynich mede breken j'
Of is 't goetje deurgeftreecken !
'K geloof het is al O. P. op.

Te vier wy u niet en ontfeggen,
Noch te fwaert maer komen leggen
Als een kint het hooft in fchoot 5
Komt te kermis doch eens kycken ?
Ons Muiketten en ons pijeken,
Want ghy wort van ons genoot.

Vreeil niet voor de donder roeren,
Maer komt een^ens foergens loeren >
Of ons lonten op den haen,
En de panne nu ilaet open,
Doen wy 't niet helpt water roepen,
Daer magh men u kennen aen.

Ey komt fiet het keytjen moorden j
Miffchien of ghy ons bekoorden
Dat wy doelden na u wit,
Sulcken quantjen fray en aerdich,
Sulcken ioetert, is het waerdich 3
Ple 't foo op een haertjen hit.

Op'tNo οτ s AÈCKELY ck Mal. 59

Wy en kunnen niet geloven,
Dat ghy wel fout kunnen hoven,
Met een dochter braef van aert,
Maer ick fou wel willen fweeren
So ghy fyt een man met eeren
Dat ghy een * ( Eunuchus) waert.

Of een Monfter feer wan-fchapen,
Daermen kinders die niet flapen
Willen, mee vervaeren fouw
Dat ghy met het fel geblicker,
Van u oogen als een nicker,
Doet verloopen Maecht en Vrouw.

En om dat te revenfgeren
Haer daerom gaet fchavotteren,
Doch ten gaet ons gantfch niet aen >
D' Haechfche jongmans hebben handen j
Ende fullen fulcke fchande^
O ver haer niet laten gaen,

Getrouwt kunt ghy oock niet wefen
Want ghy fout ten minften vrefen
De onminne van u vrou,
Of is het een rechte flurve ?
Neen ick loof fy is gefturve
Want ick u voor een wee-nar hou.

Soüt ghy oock een Dodor wefen
Datmen u daerom fou vrefen
'K oordeel u maer voor een kluts,
Oock geen Doétor door geleertheyt
Want ghy toont ons u verkeertheyt?
Ick denck Doftor door de Muts.

* (Gelubde)

Co VERANTW. Op'tNooTs: Mal;

't Schutterfchap fyt ghjr niet waerdigh,
Want fuick volcxken Ib boos aerdich,
Syn daer toe veel te gering.
Haeghfche Schutters noyt voor defen >
Hebt ghy niet van ons gelefen
Dat u eer yets te na ging >

Daer in kunje ons verfchoonen,
Sonder Ichult kunt ghy betoenen
Wat den geck op fyn hals haelt.
Wil Jy ons het bloed doen ftygen
Inde kop, en oock doen fwygen
Ais een kint hy is verdwaelt.

Dat een narre dick koft fwygen
Hy fou hacft den naem verkrygen
Van een treiï'lijck geleert man :
"Kmeen dom Dodor Wefterbaentje
Dat men u voor fulckenhaenije
Groet en dagelijcx ftet an.

Die figh waent of gaet vcrmeeten
'T geen hy niet en weet te weten,
Wort met recht van elck bcφot j
Ezels fullen Ezels bly ven,
Kueren fal een geck bedry ven
Daerom achtmen hem voor fot:

Als ment al gaet over wegen
Soo en ift oock niet te degen:
Want ten fluyt doch niet met al,
Dies den Doitor met fyn fchry ven
Moet en fal toch altyt bly ven,
Nu en voorcaen Nootfaeckelyck Mal,

O^fe^uimamicos, veritas odium faret.

J

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. öi

Ο Pulcra capita ficerebrumhaberent

ofte

LEEGE TONNEN RJSEN MEEST.

Metter haefigefchreven tot onderrechtinge der naC'
meloofe Schryvers van de Noodfaeckelijcke
Verantwoordinge, der Schutteren
van Delft tegens

'tNOODSAEKELYCK MAL.

Iftren was de Son aen 't fincken
En de hoenderen te koy
Als tot my in huys quam hincken
'K weet niet wat voor lelijck moy j
Wonder moniler van ons daegen ,
Kreupel over al fyn leen :
Krieken, krieken, helpt het draegen
Eer den himp-hamp val daer heen.

'T hooft dat fchynt te willen fteecken
En het Opfchrift dreyght te flaen:
Maer, hoe fouw het kalf fich wreecken 5
'T heeft geen beenen om te ilaen.
Lammer, loomer, loggher, lomper.
Ongeiloopter wan-geboort,
Botter 5 ftomper, grover, plomper >
Quamper niemand oyt aen boort.

Steenen, waer fyn nu uw traenen
Dat ghy noch niet op en fchreyt ?
Wilt u in uw waeter baenen:
'T kalf dat werd te vond geley t ?
En men fou aen 't bleeten hooren
Waer de vaers geboortigh zijn:
Efels kentmen aen haer ooren,
En 't geknor verraedt een fw'yn,

Z.B.

sM

6z Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν,

Ζ. Β. fo heet den eerfte
Kyck ick uyt rayn ooghen wel,
W. is de veerile
Met een D. en noch een L:
So men letters uyt magh leggen
Was het eerfte Zopre Broer ,
En het tweede was te feggen
Waere-nar Den lompen Loer.

Maer je moetje niet verftooren:
Jck en fegh 't niet, maer ick rae.
Raeck ick 't niet: ick wil wel hoorefi
Dat ick 't op fyn hooft niet flae.
"Weynigh iffer aen gelegen
OQe 't lochent of je 't kent:
So veul felje wel verdregen
Datje luy van Dellift bent.

! I

Maer eer dat we verder praeten
Gunt my eeril een ruftigh woord:
Waerom dichtje fonder maeten ?
'T is fijn leven niet gehoort;
Ken je wefen fonder maeten
Daer de jongens, fo 'k verftae,
7\sje optreckt langs de ilraeten
Dregen elck fijn maetje nae ?

Domme fchryyers fonder oogen,
Och, hoe raeckje foo te paerd ?
Niet als hertelij ck medoogen
Acht ick uwe domheyd waerd.
Gecker werdter geen gevonden
Als die fich aen flechten ftoort:
Sulcke luy en döen geenfonden
Heb ick meenighmael gehoort:

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. 6^

"Κ wil je in je fwackheyd draegen:
'T kyven benje gans niet waerd.
Die met ddmheyd is geflaegen
Is die niet genoegh befwaert ?
'K ben met fulcke luy bewooge,
'K fou voor haer een bee-vaert doen
Deur het nat en over 't drooge,
Sonder kouflen, fonder fchoen.

'K weetje noch al beeter maeren:
'K heb je lief al weetje 't niet;
"Kfal geen nief-kruyd aen je fpaeren
So men middel tot je iiet.
Dan fal jou met groote hoopen
Al het lymigh flymigh fnot
Uyt je neus en oogen loopen:
Daer mee kyckje als een rot.

Dat fal u de kop ontfwaeren
Van die dicke drabbe gift:
Dat fal jou geficht verklaeren
Datje ίο niet meer en mift j
Dat fal u al beter wefen
Als een criftalynen bril: , .
Och 5 die deught niet om te lefen
Als den efel niet en wil.

Had je beter kenne kijcken
Delffe kinders, kluchtigh goed,
En het een by 't aer gelijcken
Soo het even wefen moet,
Sou je 't hebben t'huys ehouwen
En je prallcn wel befchut,
Noch uyt jouw fettyne mouwen
Suicken hincke-pinck efchut.

1070 Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Hoe? praetickvanjouwmaixheren.
Van je goud, of van je zy,
'T handelen van jouw geweeren
Wort dat angetaft van ray ?
Hoe ? noem ick je bhefers, poffers f
Qaepers» efeh·» lomp engeck»
Kalver fchieters t fvpet/èrs ^ fioffers»
Slechtemenfchen»'volgeBreck?

Waer fult ghy uw aenfight laeten ?
Heb je fchaerat, gaet aen een fy.
'K fegh maer wat de luyden praeten
In de Haegfe Schutter/ :
Selver fegh ick niet met allen,
Maer verhael alleen in \ rouw
Wat de Haegfe Schutters kallen
AlfTer werd gepraet van jouw.

Wilje dat op my gaen wreecken
Met je fteeckel-loofe pen ?
Wilje my de gal-blaes breecken
Die geen Haegfe Schutter ben ?
Sijn het Schutters die het feggen
En foo ick geen Schatter zy
Ken je dan niet overleggen
Datje t'onrccht kijft op my ?

Siet 5 foo fchilder j' op de muyren
Nae jouw eygen fm een man j
En die leghje in de luyren:
Dat 's een vryer, dat 's een man ,
Al de Ammunity-huyfen
Van je breyn die fluytje op :
Enwatkomter? niét ais muyfen
Uyt je fmneloofe kop.

poocken>

Μ I Ν Ν E-D I C'H TEN. 4$

Poocken, degens, hellebaerden,
Steecken, houwen, feint en flagh,
Kneppels, taf haeck, pieck en fwaerden ,
Alles komcer voor den dagh.
Moort! je flaet met felle flingers
Blinde flaegen op den hoop :
Neuien, ooren, armen, vingers,
Beenen bly ven in de loop.

Neen, je hebt je wel equeeten
Met ien emmer in den branghd ^
Och, je hebt het niet vergeeten
Room en próncken van je langd,
G aeu we, wackere gefellen,
Die ae» een bedaegde meyt
Al om grillen gingt vertellen
Die je wonder heyt efep.

Wel) wykeumejoubedancken
En die wel bedaegde meyt
Voor die fpeultjes, voor die rancken
Aengee»dooveluygezeyt:
Och, ''tenfchortjouwaengeenooreh j
Maer dat ghy foo qualijck fiet
Datje t' onrecht jouw gaet ftooreh ,
Kaertjes, datenwiftjeniet.

'K fouw je mee wel fpeultjes feggen ,
Maer, als ick recht bieghten fouw,
"K magh'er geenen tijd aenleggen ,
Doch ick weetje wel een vrouw
Die wel heught van veele jaeren:
Seper, foeters, benje graegh
Komt een uyrtjen over vaeren
En befoecktfe in den Haegh:

^ Al

miimmm

6$ Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

ΑΙ en feytfet ορ gien rymen
üy en ftoorcje daer niet aen,
Laetfe 't wat met qiiyl belymen
'T ial foo wel als 't jouwe gaen.
Is 't om ien de pyn niet waerdigh
'K felje wyfen op ien ftee
Vol van fpeukjes hups en aerdigh ,
Brenghtjouw ouwe maegd vry mee.

Langh en hoof je niet te foocken :
Vraeght maer aen hec klynfte kindt
In wat ilraeten of wat hoocken
Dat men 't haegfegafthuys vindt.
Och 3 die fpits geflipte doocken
Sullen trecken uyt het vlas
Datmen inkernyck of boocken
iVan fen leven niet en las.

Daer mee komj' als appel-teven
Onfe fchuttery op 't lyf
(Haegje, wilt het my vergeven
Soo 'k hier niet genoegh en fchryf
Voor uw fchutters, voor uw helden:
Weynigh hoeft een fehoone bruyd ,
Goe wyn fal fxch felfs wel melden
Al en fteeckt de krans niet uyt.)

Buyrtjes, 'k wil op u niet fmaelen,
Dat en is niet buyrelijck j
'K wil geen quaed met quaed betaelen :
Maer waer vindtmen Haéghs gelijck
'T 7.y je op haer goe geweeren,
'T 2,y je op haer vaften tret,
^T %y je op haer braeve kleeren,
'T zy je op haer handen let ?

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

'Τ vonnis wil ick felfs niet wyfen:
Heeftmen niet genoegh gehoort
Haere deughd volmondigh pryfen
Door ons groote Prinfen woord ?
Hebben wy niet fyn foldaeten
Met goed oordeel en befcheyd
Meenigh maelen hooren praeten
Van haer eer en waerdigheyd ?

Toonje niet te wefen boeren
Sonder redelijck verftand
Als je rabbelt dat wy roeren
Een der Trincen van ons land?
Een der Prineen, die 'k fal voeren
Tot den hemel met myn pen .
So ick immer op myn fchoeren
Sulcke laften laeden ken.

'T is te mal om af te kallen
En daer op te bly ven ftaen:
Hebje trouwens, fin in 't mallen
Sal ick u een klucht verflaen.
Sieteens of je 't foo kunt laflèn,
Kloecke rymers van uw Delf,
Dat het een den Prins kan paCfön
En het ander deel u felf.

Eensjes wierd een God gedrogen
Op eens plompen efels lyf 3
Yder een viel neer geboogen
Ouw' en jonge, man en wyf:
Als den feeft-dagh was gehouwen
Braghtmen 't beeld weer in de kercfc,
'T volck dat viel weer aen het bouwen
En den efel raoft aen 't werck.

Ε α 'Tfcheen

58 Μ 1 Ν Ν E-D 1 C Η Τ Ε Ν,

'Τ fcheen den Efel vreemdt te wefen
Dat liy in foo korten tijd
Was loo dapper hoogh gerefen
En terftond 2.yn Itaet weer quijt:
Maer het volck kon niet verzieren
Datmen daerom defe geck
Soofouweeren5 dienen, vieren.
Hoe? verftaejeoock dien treek?

Maer hoe fal 't den Dodor dragen
Datje hem zyn pap foo fout ?
Och, je hebt hem wel verflagen
Met ioo redeloofen kout!
Och, het hout is heel verkurvcn
En de pannekoeck in d^as,
En z.yn eer is he'el verdurven
Die te voor noch yetwes was!

Heb j'hem nimmer niet gekeken ?
Weet je niet by wat "voor dier
J)at hy diende vergeleken
Bywatmonfier i by wat gier?
Komt hem eens in 't Haeghje groeten,
Siet eens of j'em wel af maeJt:
Ghy fuk voor uw quaed ontmoeten
Noch beleefd'hjckzyn onthaeit.

Wilje hem oock iens befoocken
Stoot een foete boIJe maegd
Ergens voor hem uyt de hoocken,
Maer niet jouw bedaegde Aegt.
En, om alles wel te maecken,
Stier je hem een Dellifs ly f
Stiert oock neuten om te kraecken
Voor haer lieve tijd-verdryf.

1075 Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Vanfiïnmuts» να» fijngeleertheyd
Gaet dat vragen daer 't behoort:
Aen uw oordeel van verkeertheyd
Hy fich gantfJyck niet en ftoort.
Heeft hy noch niet uyt jyn boecken
Veelonihowwen, dencktoock niet
Dat hy 't fal by jouw luy foecken
Die foo wonder qualijck fiet.

Ishymai: dat's noch te draegen i
Maer jy bent het alle bey.
^K lal 't je feggen fonder vraegen:
Jy ben ^ t quaed, en daer toe key.
Hy en iu;7oocknietdoen fiygen
'T bloed in u-wen kop vol wind-»
Hy doet u alleen niet fwvgen
Maer oock fpreecken als een kind.

Steecktje boockjen in jou facken 5
Soo heb jy 't altyd gereedt
Alsjenoodhebtomte .....
Stil, me dunckt ick beter weet:
Als je langs de ftraet gaét blaecken
En in uwe waepens treedt
Meugh j'er proppen af gaen maecken j
Hooger kan't niet fijn befteedt.

Nou 5 myn naemeloofe Rymers 3
Daer mee fegh ick jou gen dagh:
Met foo ongefulte lymers
Niemand langh te fpreken plagh .
Gaet, myn Sullen ? gaet eerft leeren
Ander luyden fin verftaen :
Die hem dan de kloeckft fal v/eeren
Sal ien pongde-koock ontfaen

SpeüatMViadmtjfirifumteneatisamm

Ρ Α

Μ O Ν Τ Ε S.
Ofte

ΒΕΊ VROUWE N-L OF.

wil gaen pleyten voor de Doecken,,
Voor het lieve Vrouw - gediert,
Voor de Stierluy van de Broecken 5
Die de Aerd en Hemel viert;
^K wil de woleken op doen ruyraen
Dat haer lof ten hemel raeck
En op zyn gecierde pluymen
Aen de gulde Son genaeck.

Wackerj wacker op, myn geeften 3
Uyc de laeghte nae den top,
Reckt u felven op de leeften
Van een grooter HeriTen-kop,
Dat ghy mooght de gacven vatten
Van het aerdich Vrouwen-Jy f 5
En ick foo veel rijcke fchatten
Stouter met myn pen beichryf,

Ghy, die door de toveryen
Van uw lieve foetigheyd
Brenght foo meenigh broeck in lyen
Die ghy in uw ftricken leydt,
Schiet uw klaere Sonneftraelen
Door de mift van mijn verftand;
Laet een lonckje neder daelen
Uy t uw oogjes op myn haud.

MINNE-DICHTEN. 4»

Laet uw gunfte by my bly ven
En het roer fyn van myn pen
Om niet over ftuyr te dry ven
Als ick in die golven ben:
In die golven, in die baeren
Daer ick niet en kan verftaen ,
Hoe ick weer te rugh fal vaeren
Ais ick ben te fcheep gegaen.

Daer op wil ick feyl gaen maecken,
Daer mee vaert myn fchuytjen of,
Om met fulcken ty te raecken
In de ftroomen van uw lof;
Daer mee aerfelen myn finnen
Nae dat uyrtje, nae dien dagh
(Om daer van uw lof t'ontginnen )
Die u d'aldereeril befagh.

Als (a) Prometheus eerfl: quam gacpen
In den hemel by de Goon
Kreegh hy luft om nae te aepen
'T volckje van den Opper-throon ,
Om van boven af te haelen
En te brengen hier beneen
Uyt de fackel-rijcke Zaelen
Wac hem daer toe dienftigh fcheen.

a De'Poccen feggen dat l'rometheus den menfchecrfl: uyt leem ge-
macckt heeft,ende in Jen hemel geiaeckt zijnde door hulpc van Minerva
heeft het hemclfchc vyer iiedergcbraght, hebbende dat heymelijck aea
het rad van de Sonnc waeghen ontfteeckeu> waer mede hy zynen lee-
tnen menfch heeft doen leven. lupitcrdcfedievery quaelijck nemende
liecft Prometheus op den berg Caucafns doen binden ende een Arent daer
by geftclt die geitaedigh op z,ynelcvcr foiideaefeii.

Ε 4 Hier

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Hier heeft hy het vyer geftoolen
Dat de ziel en aedem geeft,
Sulcke hitte, fulcke kooien
Daer al 't levendigh af leeft;
Sulcke voncken, fulcke vlammen
Die, alsfyiynuytgegaen,
Doen de rappe leen verilrammen
En het leven itille ftaen.

Doe hy neder was gekoomen
Met fyn diere dieven-vracht
Heeft hy vochtigh leem genoomen
En een raannebeeld gewraght,
Dat hy met dat vyer dee leven,
Dat de groote Goon geleeck 5
Dat het hoOfc droegh opgeheven
En nae fynen oorfprongh keeck.

Strax quam Jupiter ter ooren
Van het nieuw Prometheus-dier y
En hy heeft hem wraeck gefwooren
By den fwarten (b) Hei-rivier :
By de traege Nicker - ftroomen
Heeft hy ^nen eed gedaen
Die de Goon te fpreecken fchroomen
Sonder haer iuy woord te ftaen.

Doe dee hy den Roover trccken
Met fyn loofe dieven - kop

b De Poe ten ié^gcn 3at Styx, cen ftroom of een poel der helle by ie
goden in foogroote achcinge was > dat die by den felvrigen ghefwooren
hebbende fyn eedt te buyten gingh,hondercJaeren fich van den Neftar
moil onthouden ende daer ca boven noch van zyne goddelijckheydt
Wicid afgiict.

Ojn

1079 Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Om hem op den rug te recken
Van dat hooghe (c) Noorder-Sop ,
En om hem te meer te plaegen
Voor foo onverwachten treek
Dee hy hem de lever knaegen
Van dien krommen Arends beek.

Maer hoe fal Jupyn het maeckea
Met het fijns gelycke Dier ?
Sal daer oock de vlam op braecken
Van het heete tooren-vier ?
Neen: hy wil het maeckfel vieren,
Doch hy ichept een dier, een vrouw 5
Die op kluchtige manieren
'T nian-gedierte vangen fouw.

in haer ooghjes dee hy fetten
Duyfendftricken, welgebreydt,
Duylend vallen, duyfend netten,
Duyfend Jaeghen, loos geleyt:
Daer toe deed hy't foetfte trecken
Uy t het alderfoetfte Toet,
Om 't bedrogh te mooghen decken
Met foo foeten fuycker goed.

Duyfend, duyfend tooverkunsjes
Heeft hy daer noch deur genaeyt,
En wel duyfend valfche gunsjes
Door het aengefight gefaeyt.
Siet, myn meysjes, ïcomt hier hooren
Hoe ghy eertyds van Jupyn
Voor de mannen fyt gebooren
Om haer vallen hier te Zyn.

cCaucaOiseenfeerhooghenbergh inhet Noorder geweft van Aficn,
fcheydende Indien en Schythieovatimalkander, ende is een ghedeclic
vap den bergh Taurws. -

Ε f Maer

MINNE-DICHTEN:

Maer mijn fchip begint te raecken
Uyt de enghten in het ruym :
'K wil wat grooter feyl gaen maecken
Dat het opgebruyfde fehuym
Maft en fpriet en ftengh beftuy ve
En mijn roeckeloofefchip
Door de golven heenen fchuy vc
Spijt foo menigh blinde klip.

Wie wil met my koomen pleyten
Van der vrouwen opper-macht ?
Wie wil roemen van fijn feyten,
Van fijn armen, van fijn kracht ?
Och uw roem, uw lof moet wijeken,
Och, uw ftijf geweld dat fwicht,
Och 5 ghy moet de vlagge ftrijcken
Voor een vrouwelij ck gefight.

Wilt ghy voor uw krachten fpreecken
En eeril op de Rolle treen
Om ons woord de leen te breecken
Stereken Soon van Alcumeen ?
Wel, wy leenen u ons ooren
Grootenjovis Baftert - kind ,
Om te degen aen te hooren
Wat ghy voor uw krachten vindt.

Heb ick, feght ghy, niet gegrepen
Felle ilangen in mijn wiegh
En haer keelen toe-genepen
Als een weereloofe vliegh ?
Hoord ick niet als muyfen iingen
Dat vergiftigh bofch-gedrocht
Als men s' alle bey fagh wringen
In foo menigh laonckel-bocht ?

1081 Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Heb ick niet de felle tanden
Van den groenten Leeuw vernielt
En in Spanjen met mijn handen
Dat drie-ly vigh menfch ontzielt ?
Heb ick niet de gaeu we lichten?
Wachters van het gulden ooft >
In den hof van Atlas-Nichten
Van haer ftaegen dagh berooft ?

Laet den Koe-dief eenmael kicken
Die ick klemde met mijn handt
Dat fijn loofe ziel moft iticken
In fijn banghe ingewand.
Gaet het golven-monfter vraegen
Hoe het mijne knods bevind'
Als het komt om wegh te draegeq^
Het Trojaenfche Koninx-kind ?

'T Is te kleyfl om af te kallen:
Wie en heefter niet gehoort
Dat den, hemd had gevallen
Had ick hem niet onderfchoort ?
Heb ick niet die fw^ere packen
Op mijn ftyven hals gelaen
En dat nu begon te facken
Op mijn fchouders houden ilaen ?

Brack ick niet het grove kluyfter
En het ftaele hellen-flot
Als ick reyfde nae het duyfter
En den fwarten Onder-god ?
Sagh ick niet die felle muylen
Van den dullen wachter-hond
In het neffc van vreefe fchuylen
Daer hy aen gekettinght ilond ?

76 Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Heb ick niet dien bitzen Byter
Komen fleepen van zyn wacht j
En dien fchrickelijeken kryter
Met fijn kettingh opgebracht ?
Daer fou Phebus noch af fpreecken
Soo hy deyfden op den dagh
Die hem dee van vreefe bleecken
Als hy 't helfche monfter fagh ?

Zeedigh ; wilt u wat bedaeren,
Koelt u finnen, moedigh Held,
Al dat ongeftuymigh baeren
In u faecke niet en geldt.
'K wil uw lof u niet onthouwen ,
Grooten af komft van Jupijn,
Maer noch pleyt ick voor de vrouwen
Da tzy u te machtigh 2ijn.

Treckt te rugh in uw gedachten
Hoe der Lyden Koningin
Heeft ontzeenuwt uwe krachten
En den manhaft van uw fin.
Heeft zy niet de harde knuyften
Van een quaftigh' eycken-ftam
U doen vallen uyt uw vuyften
Alsfy uwe vryheyt nam ?

Leytf uw fterckte niet aen banden
En uw krachten aen een block
Als s' u leerden uwe handen
Setten aen het fpinne-rock ?
Hebt ghy daer niet moeten dragen,
Over-vroude Jovis zoon,
Soo veel, foo veel toffclflagen
Aen uw raannelijcke koon ?

Ginder

77

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Ginder fie ickkoomen dringhen
Die den dappren Heótor wan ,
Die fyn daden- lof hoort zingen
Van den grieckfen blinde-man:
Komt mee voor uw krachten pley ten
Onvertzaeghde Peleus-kind,
Maer den blixem uwer fey ten
Is hier machtelooie wind.

'K weet wel dat de hooge wallen
Van die langh-bevochte Stad
Sonder u niet konde vallen
Tegen 't lacger aerden-plat j
'K wil u oock uw eere geven
Van fo menigh menfchen-moord,
Die noch inder Helle beven
Alfmen u daer noemen hoort:

Denckt noch eenmael om die oogen
Daer j' om in uw tente fat,
Die uw hert fo verre toogen
Uyt het leger in de Stad ;
Sult ghy felfs niet moeten feggen
Dat een waepenloofe Meyt
U de waepens neer doet leggen
En gevangen met haer leydt ?

'K wil u al gelijck berechten
Kinders van den grooten Mars,
Die gewieght zyt onder 'c vechten ,
Onder 't vreefelijck geknars,
Onder 't beritenvan de fwaerden,
Onder 't dulle trom-getier ,
Onder 't brieflèn vande paerden ,
Onder't tweede bjlixem vier.

78 Μ I Ν Ν E-D Γ C Η Τ Ε Ν.
Diemen midden door de buyen
Van een blaeuwen Haegel-flagh
Siet u lof fo verre kruyen
Als de wereldt reycken magh:
Laet ghy niet uw hoochmoed fincken
En 't onfichelijcke ftael
Voor het aengenaetne blincken
Van een vrouwen-oogen-ftrael?

Ghy die met uw fcepter-ftaeven
Dwinght foo meenigh groot geraoedt
Die nae uwe oogen draeven
So veel duyfend menfchen doet :j
Sienelijcke wereldt-goden >
Uw gelagh dat fteygert hoogh:
Macr noch werdt ghy felfs geboden
Van een ftereker Vrouwen-oogh.

Blyfc beneden mijn gedachten,
Styght niet opwaerts by de Goon ,
Dien de vrouwelijcke krachten
Τ rocken van den opper-throon:
Spaert den Hemel 5 mijn gedichtc
En fyn groote Borgery:
lupiter wil gaeren fwichten,
Niemandt pleyt daer tegens my.

Laet u mee te Rolle vinden,
Brenght oock uwe ftucken voort,
Ghy, die met uw feherpe finnen
Door de wereld heenen boort :
Ghy, dié fterooght al uw daegen
Hoe ghy in uw diepe fin
Met uw geeften fult bejaegen
Aller dingen eerft begin:

Μ 1 Ν Ν Ξ-D I C Η τ Ε Ν. η§

Ghy 3 die met uw wyfe reden
Weet het alderkleynite dier
So te fnyden en 't ontleden
Dat ghy daer in lucht, en vier,
Aerd en waeter weet te vinden >
En den vaften hemels band
Van malkander los te binden
Door uw kloecke finnen-hand:

'K eer uw Hoogh-geleerde mouwen,
Groote kenders van Natuyr:
Maer wat fegt ghy van de Vrouwen
Datfe fyn een leege fchuyr ? *

Hoort my voor haer eere fpreecken:
Verre fy t ghy van de baen.
'T geen ghy reeckent voor gebreecken
Neem ick tot myn voordeel aen i

'K heb gewefen hoe de oDecken
Syn gefonden van lupyn ,

Voor de mannen, voor de Broecken -
Om haer vallen hier te zyn:
Maer wie is foo 1 eegh van finnen
Die noch twijfelt, dat een Val
Leedigh weien moet van binnen
So men daer in vangen fal ?

Maer, ick ftruyckel in myn praeten, f.
Nae ick aen uw brauwen merck:
'K fchyn noch niet te recht te vaeten
Uw geilepen zinne-werck.
Wel, ick wil u uyt gaen leggen:
Al het volckje van de Kap
Wilt ghy met die woorden feggen
Heeft noch breyn noch wetenfchtp/

Sagb

Sa Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Saghmen niet de waerheyd gaepen
Als een open oven-hol,
Duyfent dingen foud ick raepen
Om te brengen hier te Rol
Die in 't lange wil beweeren
Daer niei aen de waerheyd fchort j
Om een leughen-tael te keeren >
Doet de waerhey d ν eel te kort.

Vrouwen iullen dick wils vinnen
Sulcke dingen uyt de vuyft
Die g' in uw verwarde finnen
Noch in uwe koppen huyft :
Brenght vry al uw breyn te zaemen,,
Doet het een op t' ander fmeen ,
Dick Μ u een vrouw befchaemen.
Die u fonder herfens fcheen.

Ghyjdie door de volle beecken
Van een rijcke woorden-vloed
Weet fo foetjes door te bre^cken
In een over-hard gemoed:
Die verkeyde Hooft-tyrannen
Met u tongen kneeden kunt,
Treet ter zyden, kloecke-manncnj
En den prys de vrouwen gunt.

Vrouwen hebben dick bewoogen
Herder herten als een klip
En haer wreedheyd uytgetoogen
Door een wel-befpraeckte lip :
Sulcke Tygers, fulcke Beeren
Die de kloecklle manne-mond
Noyt fo dapper kon befweeren
Dat hy haer verfetten kond\

Μ I Ν Ν E'D I G Η Τ Ε Ν. 8ι

Hebben niet de vrouwen-tongen i

Meenigh ongegalden Bloet,

§0 betovert en befongen j

So verfien van hert en moed,

Dat haer roem is uytgeroopen

Tot het hooge hemel-rijck

Die om laegh te vooren kroopen

In het diepe flobber-flyck ?

Hoe veel werter niet verheven
Tot de kimmen van de lof
Datfe met haer pen befchreven
Dingen van een kleyne ilof ?
Immers fal het altoos maecken
Meerder wonders in een man
Dat hy van geringe faecken
Veele faecken feggen kan.

Noch al pleyt ick voor de vrouwen:
Vindmen ergens wel een Kap,
Die niet van de keurs, den bouwen ,
Van de kinders, van de pap,
Van de kragen, van de koorden ,
Van de mutfen, van de moijiw ,
Van de quicken, van de boorden
Heele daegen praeten fouw ?

Souw ick met myn fcheepje trecken
Manne-vallen, vrolijck goed,
So verr' uwe deugden ftrecken ,
'K bleeef in't midden van de vloed i
Soud' ick t' faemen al de ilucken
Die voor uwe faecken ftaen
Alfms uyt de gaeten rucken,
'K had noch in geen jaer gedaen,

F Als

Μ I ίί Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Als U yemand koint beftoocken
Om te klampen aen uw boort >
Om uw naeme te beroocken
Daermen my van roemen hoort j
Om fyn kielen uyt te pompen
Op het gang-bord van uw eer ,
Om uw luyfter uyt te dompen,
Wacht dan voor uw lof wat meer.

Laet my ondertuflchen koomen
Uyt de golven van de zee,
Om te leggen op de ftroomea
Van uw ftille flechte Ree:
Laet my daer myn feylen llrycken
En het Ancker werpen uyt
Om de Roo vers niet te rycken
Met een onverdienden buy t.

Sa Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

KUST E S.

j

"^-"""^^'lÉÉfMrr - iirtf

Μ 1 Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

HAT>RIANüS 1UNIUS

in fua Bat^vid,

EXtuUt Haga fylvam felicmm&Voefimtomm
ingeniorum» Dedit eadem feliciffimum éf ah
iffis Mufs effi^um ingenium Johannis Secun-
di , cujus Βαβα vivent dum bafiis amantium
orapatebunt»

Dat is: ~ .

Den Haegh heeft meenighte Van vloeyende en-
de tot de Poëzy gebooren verftanden voort-gebi"agt.
Sy heeft oock ghegeven het aldergeluckighite ende
van de Sang-godinnen felfs opgetoyde verftand van
Ichannes Secundus^ wiens Kusjes leven fullen fo langh
als de mond der gheenen die minnen nae Kusjes fnac-
ken ende verlangen fal.

LILIÜS GREG.GTRALT>US

in ΗΙβοηα Toet ar urn nofiri temporis ,
Dial. IL

Fuit & loannes SGCVix\d\xs,cujusextantBafia^qua
ah omnibus ita legunter ut bafiis affici videantur.

Dat is:

Daer is oock gewceft: lohannes Secundus een Ha-
ghenaer, wiens Kusjes in druckzyn,dievanelckeen
fo ghelefen werden dat fy de vreugd van het KuiTen
fchynen te voelen-

F Ad

Sa Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Ad Dodliffimumornatiffimutnque
Juvenem

D. JACOBUM vander BURGH,

I. V. D. amicura iingularem,
in

Β AS IA JOH. SECUNDIy

a me belgicis verfibus donata,

BaSIA,mmeris dederasmihifcriptaLatinis^
Cemis Battavis in Ugata modts:
Varte tarnen mutilata fut, cjua caBiorauris

Jama lafci'vis refpuit e^e fonis.
Tarce fupercilio, fi non mdlita Secundi

Afpicis in matris Savia Bafiolis:
Si non duld rorantes melk Camanas

Exhibet hac tnetris charta notata meU,
^l^am cjuondumrofeo manavit ah ore Neisra.

Non ego, qmpafiusmella: Secundus erat'
Non mihi mellifims imprefit Βαβα labris

Dependens humeris blanda Neaera meis.
Tknos melUfavos in nofiro carmine^ Burghi,
Exigis injufins'.nulla Neara dedit,

Tuus

I. Westerbaen.

HagaE-Com. 161^.

Bafium

Μ Ι Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. «7
KUSJES.
I.

Balïumfecundutn ϊ. Secundi.

Vicindqumtumvmslafci'uitmulmo &ci . ,

KOn ick my om uw hals fo meenighmaelen winden ,
En ghy my wedero m met fo veel krullen binden
In uw ineeu-witcen arm, als wel den wijnftock fpreyt j
Alwaer hy om den Olm Zyn jonge ranckjes breyt.
Mocht ick het hoonig-foet ftaeg aen uw lippen raepen:
Dan fouw noch luft noch zucht tot eeten, of tot flaepen ,
Noch wat ons liefelijcks den milden hemel gaf
My locken, Roofemond, van uwe lipjes af.
Wy iouden, om de vlam van onfe min te bluilen,
Ons moorden onderlingh met vriendelijcke kuiTen
So langhj tot dat uw ziel gefelfchapt met de mijn
Sou aen het doode Veer in Charons fchuytje zijn.. '
Dan fouden wy terftond geraecken in die weyen
Daer fich in ftaege vreugd den Adel gaet vermeyen,
Daer't heldelijck geflagt ontrent haer Vryfters fweeft ,
Wiens oude minne-vier noch in haer boefem leeft,
Daer't brave lofFrou-volkjof met haer Helden danfen ,
Of iingen in een dal, of vlechten myrte-kranfen :
Daer door de dichte blaen den foeten Zephyr queelt,
En 't groene laure-loof met zynen fchaduw fpeelt:
Daer 't altijd Lenten is: daer Roofe-bloempjes blaefen
Haer loeten aefem om de Geitjes mee te aeien.
Daer fou die blyde fchaer van haere plaets opftaen
En in haer zaeligh Rijck ons vriendelijck ontfaen,
En beyde boven aen op haere ftoelen fetten
Op kulTens van Narcis en fachte Violetten,
En niemand fouder zyn, hoe grooten Heer of Vrou ,
Die ons de hooghile plaets niet gaeren geven fou.

F 4. 11, Bafium

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.
IL

Bafium II Ι. loh. Secundi.

i

Ώα mihi iafolum diceham blanda fuella,

' Voelde maer de teyle tipjes
_ JX. Van uw fuycker-foete lipjes j
Roofemond, als ick u flus
So langh vleyden om een kus.

Even als de reyfer-luyden ,
Die onwetent in de kruyden
Daer haer niet te fchuylen fcheen
Ergens op een flanghe treen,

Achter waerts van vreefe loepen
Eer zy 't met de dood bekoopen,
Ruckte ghy, mijn Sonne-ichijn,
Uwe lipjes van de mijn.

Neen, mijn Rofemond, mijn lusje y
Dat en houd ick voor geen kusje;
't Is maer fwaevel in den brand
Van myn luftigh ingewand.

ÏII.

Bafium IV. loh. Secundi.

Uon dat ίαβα» dat Neara ne^ar

HOe! fouden kusjes zyn die Roofemond my geeft?

Och neen, ick ben bedrooghen.
't is r^ectar, 't is Ambroos, waer van den Hemel leeftr,

Dat ick beè ingeiooghen.
Het is een honigh-dauw, die uy t haer hieltje rijft.

Ha, foete fpookeryen ! s

Al

M:I Ν Ν E-D I CiH Τ Ε Ν:., ,

ΑΙ watmen in kaneei, in thijm, of nardus prijft

Komt van haer lipjes glyen.
De bytjesj die wel eer de bloempjes van Hyraet

In G ricckeland door vlooghen, '

En hebben uyt Narcisj uyc Roos, noch Violet

Oyt foeter foet gei ooghen;
So my fo lieven aes, de fpijfe van de Vreugd,

Werd dickmaels aengeboden
Blijf ick onfterfelijck, en leef in ftaeghe jeugd

Gelijck de Hemel-goden.
Maer fachjes, Roofemond: daer fchiet wat in mijn iin

Dat fchijnt my te vervaeren j
Al fachjes, Roofemond: Of maeckt u een Godin »

Of wilt uw kusjes fpaeren.
Ick wenfch niet fonder u een van de Goon te zyn

En tot haer difch verheven i
Neen, Hertj e: fonder u was het my groote py^n
In eeuwigheyd te lev^n.

■ ' IV.

Bafium V. loh. Secundi.

we molUhus hinc ^ hinclacertis éfc,

ALs ghy my, Rofemond, fo vriendelijck öm vat:
Als in uw lodder-oogen
Het driftigh Sonne-licht fwemt door zyn geyle nat:
Waer van myn graege fiel fo veel heeft ingeioogen:
Als ghy met uwen mond vaft nae den mijnen helt j
En uw köraele lippen
Geboord met fuyver blosd om my te kufifen ftelt,
£n ick uw roofen-mond voelaen den mijnen rippen:
Als ick het weemeien van uw verliefde tongh

So loet begin te voelen ^

En met uw flaiiweniiêtn in 't midden van myn longh

F 5: Tot

^<1 Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν

^Tot aen myn fiecke hert uw teere fieltje woelen:
Dan fegh ick dat de Min de grootft is van de Goon
Die ick myn leven vonde,
Of foo der yemand noch fpant boven hem de kroon
So is 't myn tweede ziel, ib is't myn Roofemonde,

V.

Bafium Vï. loh. Secundi

Oerneïiorenotahh haβamίliepac^fcem c^c,

LEft was ick met myn Roofemond
Getreden in een zoen-verbond ,
Van duyfend kusjesj min noch meer ,
iTe geven en tekrygen weer.

't Is waer, myn Lief, ghy hebt voldaea
^t Getal heb ick van u ontfaen:
Maer waer is ergens een getal
Daer liefd lïch in vernoegen fal ?

Waer faghmen oyt een kooren-veld
Daeraer en ftoppel was getelt ?
Waer faghmen kenlijck tal van graen
Sijn leven op den acker ftaen ?

Waer vondmen doch fo flechten fot
Die immermeer den wijngaerd-God,
Den gever van het edle nat,
Om een getal van druy ven bad ?

Waer faghmen fulcken plompen boer 5
So groven kinckel, fulcken loer,
Die oyt zyn handen hief tot Pan
En riep om duyfend byen an ?

Wie iflTer, die de druppels telt
Wanneer het regent op het veld ,

βζ Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

En die 't getal van 't goedje kent
Dat xan den haegel werdt gefchendt ?

Het zy of goed, of ongeval,
De Goden fenden 't fonder tal:
lupijn die feyt, het paft my wel
Dat ick my felfs geen maet en ftel;

Ghy dan, die mee zyt een Godin j
Hoe kan u koomen in den fin
Dat gy my maet in 't kuffen ftelt
Daer ghy mijn fuchten niet en telt ?

De bracke traentjes, die ick giet y
Mijn Roofemond, die telje niet,
De kusjes, tuffchen ons geftelt >
Die hebje fijntjes nae getelt.

So gy de traenjes telt in my
So telt oock uwe kusjes vry :
Maer fo ghy 't eerft wilt overflaen
So laet oock 't ander tellen ftaen,
En geef my kusjes fonder end,
En feght: Ick ben nu omgewendt,
Uw traentjes waeren fonder tal:
Myn kuilen oock fo wefen fal.

VI. ,

Bafium VII. loh. Secundi.

Centum bafia centies c^c.

DUyfend kusjes duyfend maelen, en die fo veel duy-
fend mael

AliTer 's winters fackels branden aen den hogen hemel-
zael,

AliTer water-dropplen dryven op der Spaenfe golven
grond,

Souw ick d'een op d'ander drucken, overfchoone Roo-
femond,

Aen

βζ Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Aen uw kaeckjeSi die daer gloeyen van het aldereelfte
bloed 5

Aen uw lipjes, die daer vloeyen van het alderfoetfte
foet,

Aen uw ooghjes, moordenaerfters van myn overwon-
nen hert j

Die getuyghen fonder fpreecken van haer vriendelijcke
fmert.

Maer wanneer ick aen uw ooghjesj aen de venfters van
uw lyf 5

Aen uw kacckjesj aen uw lipjes als een moflèl hanghen
blyf,

Dan en fie ick noch uw ooghjes, noch uw kaeckjesj noch
uw mond.

En myn ooghe werdt onftoolen daer het iyn vermaeck
in vond:

Dan en fie ick niet uw lacchenjdat myn fmerten^dat myn
pyn.

Dat myn droefheyd doet verdwynen als een fomer-fon-
ne-fchyn:

Daer voor myne forghen loopen als een dichte nevel
nacht.

Als Apollo weer zynwaeghen aen den hemel heeft ghe-
braght.

Laes! hoe quaelijck koomend'ooghen met de lippen
over een!

Wat jalourfer ongemcenfchap, wat een ilryd is tuflchen
tween!

Myn ghezight en magh'tnietlydenenwü'tkuflènmy
verbien:

Want wanneer ick ben aen 't kuiTen kan ick Roofemond
nietiien.

Bafium

Μ I Ν Ν E-D I C H TJE Ν.
VII-

Baiiutn VIII. loh. Secundi.

te faror Neara &c%

Ar vreemder duUigheden
VV Vervoeren uwe reden
Gby forte Roofemond ?
Hoe werdt ghy dus onfmnigh
Dat ghy myn tongh fo vinnigh
Met uwe tanden wondt ? ,

Waer toe dit boofe partje ?
Of meynt ghy dat myn hartje
Niet pyns genoegh en lydt '
Door de vergifte ftyltjes
Van uwe minrie-pyltjes,
Dat ghy myn tongh noch byt ?

Dit is fe, die de tipjes
Van uweïuycker-lipjes ,
(De khpjes, die myn mond
So ftoutjes dorft genaecken
Om datle die te raecken
Het foetfte fterven vond)

Die de gekruyfde fpruytjes
Van uwe blonde tuy tjes >
Uw halsje van fluweel 5
Uw foete Valcken-Öoghjes
Met haer befnoeyde booghjes
Sofuyver enfoeel.

Uw flaeu-gebloofde koontjes 3
, So poefeligh, fo fchoontjes,
Noch verder heeft verbreydc s
Als daer de Sonne-paerden
Gaen duyken onder d'aerden

Wanneer hy van ons icheydt.

5)4 .Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ni

Die u fo lieve naempjes,
So loetjes, fo bequaempjes,
So v.riendlijck, fo beleeft,
So dickmaels heeft gegeven,
Myn hert, myn ziel, myn leven
Dat my beweegen geeft.

Of is 't u een vermaecken
Dat lidt fo aen te raecken
Om dat ghy feecker weet
En oordeelt van te vooren
Dat ick my niet feu ftooren
Hoe dapper dat ghy beet,

En dat myn tongh defchichjes
Van uwe gitte-lichjes ,
't Korael van uwen mond,
Uw alabaftre handjes 5
Selfs uw brood-droncke tandjes j
De oorfaeck van haer wond,

Niet laecen fal te roemen
En u noch foet fal noemen
Al ftaemlend in haer bloed ?
Wat nemen oock de vrouwen
Die men voor fchoon moet houwen
Gefaghs op ons gemoed! .

VIII.

BafiumlX. loh. Secundi.

Nonfemper udam da mifi bafium éfc,

I

TJ Y lieve, fpaert uw kusjes wat,

JC* Myn Roofemond, myn vreugden-fchat j

In alle dingen is een maet:

"c En deught niet watter buyten gaet.

Daer fyn oock paelen in het foet ,
Daer buyccn fmacckt het ai nae roet,

En

Μ

JVilNNE-DICHTEK.

En hoe de foetheyd hooger j
Hoe dat het walgen naeder i

MynRooferaondjickleerudit:
Als ick om feven kusjes bid
So weeft voor eerft niet al te ree »
En houdter vijf en geejfter twee.

Maer alle beyde niet te langh ,
Noch boy fo geyl als ick verlangh 9
Maer bey fo fchaemtelijck beleeft
Gelijck Diaen haer broeder geeft.

Flux dan ten eerften ap de.been ,
Flux op uw vlugge voetjes heen ,
En fchu ylt u ergens in een g^t ' - 1
Eer ick u by de flippen vat. - , ' ν

Ick fal u volgen waer ghy vliedt:
Neen, Roofemond, g'ontfooptme nieC
Ick falje krygen waerje kruypt >
Ick falje vatten waerje fluypt.

Ick fal myn handen aen u flaen:
Die proy en fal my niet ontgaen.
Wie fagh een duy^en of een kauw
Ontkoomen uyt een Arends klauw ?

Dan fult gy fijnmijn eygen buyt:
Dan fult g'uw handjes fteecken uyt,
En driemael biddden om genae
Eer ick myn handen van u ilae ,

En feggen, Laet ick u, myn Ziel1
Voor't geen dat ick u flus onthiel, i
Voor dat ick u geen feven gaf
Met tweemael feven foenenaf '·

Maer daer mee fult gy niet volftaen ?
En eer ick my beken voldaen r .

Druck ick uw bloeyende korael
Met feven kusjes feven mael.

'k Sal om uw hals myn armen flaen
En houden u gevangen ftaen

Tot

fé m m Ν E-D I C Η τ Ε N,

Tot dat uw kusjes en de mijn ;'

Betaelt van beyde zyden zijn :

Totdatghy metmy feggenfult - ·< i
Dat ghyu inde felvefchuld i

Noch wel een reysje woud ontgaea·
Omweerdefelfdeftraft'ontfaen. , ; '

.....rf^.·. ■■ . .

'"IX. " c/v: ..

Bafium XIII. loh. Secundi.

La^guidus eduüt certamme, vita ρ jaceham φό'.

ICklagh heel afgefloóftj riel-toogend, uyrgereckt 3
Mijn Rofemondjmynle ven,
Gelijck een vifchje, dat zijn vinnen van fleh ilreckc

Als het'de geeft wil geven.
Mijn mond was uytgedrooght, mijn keel verfmacht van
Mij η longh en kon niet blaefen, (dorft ,
Noch met een kleyne koek' in mijn benaude borft

Mijnflaeuwefieltjenaeien,
lek fag het duyftre Rijck, en inden traegen'póel

Den grijfen veerman roeyen: ··
lek fagh dien graegen baes met wonderlijck gewoel

Sich na den oever fpoeyen/
Als ick een vochte kus van uwe bedaude mond

Kreegh aen mijn droogë lippen,
Een kus, die in myn borft weer nieuwen adem fond

En myne longh dee rippen.
Een kusje, dat myn Ziel weer in myn lichaem braght

Om op een nieuw te paeren,
En dat den ouden knecht yJaedrogeü fonder vracht,

Weer dee te rugge vaeren,
Ick mis: den ouden knecht en vaert niet fonder vracht:

Hy voert mijn eerfte leven:
Mijn zieltje vaert met hem om in een donckre nacht
Geftadeliick te fweven.-Γ-

Het

Μ I Ν Ν E-D.I C Η Τ Ε Ν. όΤ

Het is, 6 Rofemond, een deel van uwe ziel y

Een ftu^kje van uw leven
Dat in m^fii hertWpeelt, en fo my dat ontviel

Sou w ick de geeft weer geven.
Het is een deel v%n u, dat dickwils uyt mijn bloed

Weer tricht by u te kruypen 5
En, fo ghy 't niet geftaeg met uwen adem voedt 9

Sal 't^eens weer heen gaen üuypen.
Op dat dan, Rofemond, een ziel ons beyden voe

So druckt my met uw lippen
So langh, tot dat ons tween,van alle vreugde moe
Een leven fal ontglippen.

X.

Bafiutn X I V. loh. Secundi.

^/Vprofers mibiflammeum labellum é^c.

WAt bied, wat bied gy my uw rooder mond ?
Weg, weg: ick wilniet harde Rofemond ,
Noch harder als de harde marmer-fteenen,
Ick wil u nu niet eene kus verleenen.

Ick foen niet meer. Wat meync ghy dat ick al
Die laffe kusjes langer achten fai^
Enfo veel nae een laf gezoeo-^ravraegen
Dat ick daerom fo dickmaels fouw verdraegen
Dat my myn * * * fo ftijf werd als een ftock,
Dat ick deurboor myn broeck en uwen rock,
En brande vaft door eyndeloos begeeren
Om als een fchim ten laetften uyt te teeren!

Waer heen? blyf ftaen: Ey, bied my weer'u mond!
Ick wil, ick wil, myn fachte Roofemond,
Noch fachter als het iachte Sable-bpntje,
Ick wil u kuifen voor uw rooder mondje.

G 'Ba

MIN Ν E«D I C HT Ε NI
XI.

i

Bafiutn XV. ïoh. Secundi.'

'AMuHo^mr IdaUmpif tempra nervo &Cê

Cupido kreegh u eens in *t oogh y
En vattefchielijcknaeiynboogh ' .
Om u te fchieten in het hert
Een pij l van heete minne-fmert." ^
Maer als het kleyne guytie fagh'
Uw voorhooft, witter als den dagh » ·
Uw vlechten, blonder fevenmael
Als 't fchynfel van een fonne-ftrael,
Uw ooghjes, fwarter als een git,
Gefet in aerdigh marmer-wit y ^
Uw kaeckjès",'fchoonder als eéri'roos
Die yemand voor de fchoonfte koos j

Uw halsje, witter als een fwaen , ' .
Uw boefem, blancker als de Maen:
Smeet hy fyn waepen-tuygh ter neer 5
Syn boogh, zyn ichutterlijck geweer,
En vloogh u om den hals terftond
So vriendelijck, myn Roofemond ,
Dacr hy verfmoort in lieve luft : ■ ^
U duylend maelen heeft gekuft.- ' .

Hy blies u met fyn niondtjen in
Al watter zoets is in de min,
Al wat perfuym en amber heeft, '
Al wat het rieckend Paphos geeft.

En fwoer by hemel, en by throon y
By boogh, by pyl, by al d6 Goon ·
Dat hy fyn kleyne kroufe krop
Noyt tegen u iouw heffen op.

Is het dan vreemd, dat ick vertel
Dat uwe kusjes riecken wel,

Μ Ι Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Maer dat ghy in uw herde herC
Noyt van de min getroffen werdt ?

XII.

Bafium XVI. loh. Secundi,

Latonaniveofidenhlandior&c»

ROofemondje jfoetebeekje,
Suyver hertje fonder vleckje 3
Suyver als de witte Maen
En die met haer fpeelen gaenj
Wilt tïw fo veel kusjes geven 1

Alflèr Cupidootjes fweven
Om het vriendelijcke licht
Van uw lodderigh gefight i
AliTer Minne- goedjes fwarmen
Om uw halsjen, om uw armen >
Om uw kaeckjes 5 om het rond
Van uw corallyne mond :
So veel, als ghy wel het leven
Met uw heldere oogjesgeven
£n weerom oock doodenkunt
Dien ghy \ leven niet en gunt:
So veel kusjes, alflèr itylen
Van de fcherpe minne-pylen,
Vier en voedfel van mijn fmert,'
Steecken in mijn fiecke hert:
Met fo vriendelij ck gedommel,
Met fo liefelijck gemommel,
Met fo aengenaem gevley ,
Als men Hen kan in de Mey
Aen de duyQes j hoe fy recken j
Hoe fy foetjes trecke-becken
Als fy voelen in haer bloed
Vonckjes vande minne-gloed;

G% Als

ibd Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Als ghy dan begint te fwijcken
En het vaentje Ichijnt te ftrijcken ,
Seght dan, houd mijn fwacke leen
Eer fy vallen ginder heen.
Dan fal ick u ftrax omarmen
En uw koude lyf verwarmen
En u geven foen op foen
Tot zy u weer leven doen.
'Als my dan myn jonge leven
In het kuiTen wil begeven
Sal ick feggen: houd my weer
Of ick val ter aerde neer.
Dan fult ghy my weer omarmen
En myn koude lyf verwarmen
En my geven foen op foen
Totfe my weer leven doen.
Ku myn Rofemond, myn beekje j
Suyver hertje fonder vleckje ,
Laet ons in fo foete vreugd
Slyten onfejongejeugd.
Daer na komen oude jaeren
Die ons brenpn gryfe haeren,
Sware lleckten, en een pack
Van verdriet en ongemack.

XIII.

BafiuniXVII. loh. Secundi.

§t^akmpurpureo dijfundit mme colonm.

II Ven als de lieve roofen
j Smergens aen haer diftel bloofen
Daer den Hemel in der nacht
Synen foeten dauw op braght :
Bloofen 's mergens oock de tippen
Van myn Roofemondjes lippen

MINNE-DIC Η Τ ΕΝ m.

Die ick al de nacht met luft
Onverfaedight heb gekufti
Kersjes kunnen fo niet bloeyen,
So niet branden, fo niet gloeyen
Als fy tu iïchen in de blaen
Op haer befte rypen ftaen.
Maer, en is 't niet om te fchreyen ?
Waerom moet ick van u fcheyen ?
Waerom moet ick aen een kant
In ons alderheetften brand ?
Lieve, wilt het rood bewaeren
Tot wy wederom vergaeren ,
Tot my weer de dichte nacht
Aen uw lipjes heeft gebraght.
So gy nochtans ondertuffen
U laet van een ander kuflèn
Werd'uw mondje van die foen
Bleycker als myn wangen doen/

XIV.

Bafium XVIII. loh. Secundi.

Cum lahra nofira cerneretpudla

Ε En reys als Venus eerft mael ftond
By myn Godin, myn Roofemond y
En fagh haer foete wangen aen,
Haer fterretjes fo helder ftaen,
Haer lipjes rooder als een was
Geilooten in een marmer-kas:
So riepfe met een droef geween
De kleyne Minne-goon by een,
En fey: wat drommel baet my doQ
Dat ick den gulden appel wan
Om dat den Herder aen myn mond
De aldcr iOodfte lipjes vond?

G 3 Daer

ibd Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Daer nu een ander anders wijft
Die Roofemond ten Hemel prijil
En in zyn niinne-deuntjes praet
Dat fy my noch te boven gaet.

Sa, valt den Dichter op het lyf
En haelt uw quaedftepylen ftyf
En fchiet hem vel, en vleefch, en been,
En borft, en hert, en long in tween:
Maer treft haer met een pij 1 van lood
Dat fy fo koud zy als de dood,
Dat haer het bloed bevries' in 't lijf
En altijds even killigh blijf.

Het is gebeurt gel ijck fy fey.
lek fmoock als aengefteecken hey,
lek fmeltj ick fraoor, ick blaeck, ick brand
In myn getroffen ingewand,
En ghy hebt om uw koude boril
Een driemael dobbel-dicke korft
Van ys, van rijp, van kille fnee y
En hoe ick ly, ghy lachter mee.

Helaes, ondanckbaer' als ghy lyt,
Weet ghy waerom myn zieltje lyt ?
Om dat ick ib uw lipjes prees
Dat ick het Venus tegen wees.
Och, foete fchaepje, weeft niet quaed:
Ghy hebt geen ooriaeck tot uw haet,
Ghy weet niet wat de gramfchap doet
AVanneer fy in de Goden woedt.

Laet uwen liooghmoed facken neer,
En 't opgefwolle ifincken weer:
En doet eens fachte zeden aen
Die fulcken fchoonheyd beter ftaen,
En druckt uw lipjes aen de myn,
Uw lipjes, oorfaeck van myn pyn,
Uw lipjes, wekkers waere lof
Güf Vcnus tot haer tooien ftof.

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. το^

Druckt uwe lipjes, drucktfe vry
En zuyght doch wat fenyns van my
En vat mee van dat vyertje wat
Dat fo langh in myn hertje fat.
En weeft niet voor de Goon bedeefl:
Noch voor de Minne-moer bevreeft:
Den Hemel ielver met de Goon
Werd van een foete mey t gehoon. \

XV. ■ i

F'

Bafium XIX. loh. Secundi,

MeUilega volucresy quid adhuc thyrr. ^ cm& h

rofafque ^

HOe, foete bytjesj hoe? fie ick u noch in 't veld ^

Ontrent de roosjes fwieren, (fwelt, {

En leekt ghy noch den dauw daer 's nachts den tijm af

En zuygtghy noch het foetuyt foete violieren? t

Komt aen de foete mond van myne Roofemond, I-

Daer fietmen alles vloeyen ^
Wat ghy in violier, in thij m of roofen vond

Wanneer fy op het foetft van haere bloeyfems bloeyen. ij

Maer, foete beesjes, toeft3 hoort eerit wat dat ick wil t'
Bedingen van te voóren:
Als ick haer lipjes kus fo houdt u felven ftil 5 (renj .
Komt my niet in mij η vreugd ondanckbaerlijkverftoo-

Enwiltuwkunftighwasfogulfigh oocknieclaen r

Dat haere mond fouw droogen, f

Dat ick my niet en vind', als ick myn lippen aen , j

Haer lieve mondtje leg, door myn geklap beiroogen: ;;

Maer paft, dat ghy voor al met uwen ftekel-ftaert ' |

Haer niet en komt te raecken : ' J
Weet dat fy met haer oogh oock fulcke fmert :n baert

Die nae den anghel mee, fo wel als d'uwe, fma xken, f

C ή. Denckt

ΗΡΡ

ϊΟφ Μ I Ν Ν E-D I C Μ Τ Ε Ν.

Denckt dat myn Roofemond fo grooten onbefcheyd
Souw op het quaedfte wreecken.
Komt? foete bytjes, komt gelijck ick heb gefeyt,
En gaerc aen haren mond den hoonigh fonder fteecken.

Eynde der Kusjes.

DROOM.

N' tmidden van de nacht gheraeckten
\ ickaen'tdroomen
I En fagh myn Rofemond ontrent myn
bedde koomen:
Haer woorden waeren foetjfywas

haer wreedheyd moe:
Haer ooghjes wirpea my veellieve
lonckjes toe.

'K verftoute myn gemoed en ick begon te klaegen
De lange eeuwigheyd van myn bedroefde daegen:
Myn leven fonder vreugd, myn eyndeloofe fmert
En haer verftaelde iiel in een metaelen hert.
Een zee van traenen ftond in myn gefwollen oogen:
Uyt myn benaeude borft quam zucht op zucht gevloO-
ghen:

Ick bad haer om genae: om 't eynde van myn nood
Of door haer weder min of door een raiïèdood.
S'onfloot het fchoon Korael,de zeyl-fteen van de kusjes,
De haeven van myn ziel, de fpeel-hof van de lusjes:
Haer lipjes gingen op: fy fprack my aldus aen:
Vermoprt uw ooghen niet εή laet uw weenen llaen.

Sy,

Μ I Ν Ν E'-D I C'H TEN. 105

Sjr, die u heeft gequetft, kan u weerom genefen:
Sy, die is wreed geweeft, kan u weer gunftigh wefen:
Sy, die uw hert bezit, maeckt eynde van uw pyn
En geeft u "t haer weerom, en wil de uwe zyn.
O vriendelijck bedrogh! ο foetedroomeryen!
Maer, laes, hoe kort is 't luck der geener die der vryen!
Mit dat ick met een kus haer lieve mond genaeck
(Ha,korte droom-genucht!)voel ick dat ick ontwaeck.
Ick heb noch langh daer nae met aengenaeme grepen
Geveynft te droomen, en m^n oogeri toegenepen:
Maer, laes/ de vaeck vergingh,en ick bevond daer naer
Myn vreiigde valfch te zyn en myne droefheyd waer.

BRUYLOFTS-GEDICHT

De Vrvers fyn gelijck de Schippers, die de baeren
Van t ongeftuyme diep des hollen Meyrs bevaere 5
Het vryen is een Zee, waer in men ftorm, en wind ,
En ftille kalmt, fo wel als in de golven, vindt.
Dan blaeft een moye kouw in uytgefpanne doecken ,
Dan moetmen aen den wint den cours wat fcherper foec-
ken, (enty

Dan vlieght hetfnellefchip,voorwind,voorftroom
En keert de vla^e weer fo leyt de fchipper by.
Dan is het waeter flechtrdan raeckt het weer aen'tmorren
En met het woefte volck van iEolus aen 't knorren ,
Van wien het grimmigh Meyrgeterright en geparft
Schynt dat het met geweld van dulle gramfchap barfl·.
Het fpouwt, en brult enbruyftenfchuymbeckt,datde
Waegen

Werdt by het Noorder As van 't witte fchuym geQagen :
Dan fchynt het dat de Zeetiaer in fyn afgrond florpt
En weder uyt fyn balgh tot aen den hemel worpt.
Dan komt de lieve Son weer door de woleken dringen:
Dan komt der golven God de wilde wind bedwingen.

G 5 ;tGc-

' io(j Μ I N Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

't Gefwolle wacter flinckt en het gefchubde vee
Komt kycken in de lucht en ipeelen op de zee.
Dan werf het rappe volck weer op een nieuw befprongen
En door der winden kracht nae laeger wal gedrongen ^
Dan raeckens' op een Sand, dan op een barre Ree,
Dan fynder Turken of Duynkerckers op de Zee.
Dus tobt hetvaerend volck tot s'uyt de woefte ilroo-
men

Behouden op de Ree of in de haeven koomen,
Daermen't voor ancker zetjof brenght het maer-touw
uyt,

Sy fteken de trompet en fpeelen op de fluyt.
So gaet het met de maets die met de kiel doorfnyden
Den gryfen Oceaen en hem den rugh beryden :
Het geen de Vryers op de Minne-zee ontmoet
Gaet al den felven gangh en 6p den eygen voet.
Dan luyftert 't Meysje wat: dan wilfe weer niet hooren
En d'arme Vryer tuy t vergeefs aen doo ve ooren;
Dan haecktfe nae zyn komft: dan wil s'hem weer niet
zien j

Dan loopt fy hem fchier na: dan fchyntfe weer te vlienj
Dan fietfe nae veel goeds: dan fey tfe weer te willen
Een knechtje nae haer zin; dan fyn't weer andre grillen j
Dan is hy haer te wys; dan is hy haer te mal j
Dan is de koop haeft klaer: dan is "t weer niemendal.
Dan heeft de Meyd een Oom, die haeft wil leggen fterve.
Die haer, indienfe trouwt, dreyght eeuwighlijck t'ont-
erven:

Of, fo fe neemen wil een Vryer nae zyn hooft-5
Haer 't onderft uyt de kift en veel voor uyt belooft;
Dan ifler j 'k weet niet wie, een queen van hare Nichten,
Die weet haer uyt den brief van Paulus t'onderrichten,
En maeckt haer erfghenaem van tas, van pot, van't
goud,

So fy, gelijck als fy, haer maeghdom akyd houdt.
Dick 5 als de foete Meyd haer por begint te leggen
Nae 't kooien van de Knecht, cn haer fou laeten feggen ,

So

MINNE-DICHTEN. 107

So rijfter weer een buy uyt d'een of d'andere hoeck
Die hem te rugge werpt en achtert fijn verzoeck.
Dankomter om haer hooft een fwarm van Nyders rafen
Die daer de vryer weer fray weeten uyt te blaefen,
En maecken 'tmeylje wijs voor feker en gewis
Wel duyfend leughens, daer gheen een van waer en is.
Indien daer nevens u noch andere vryers jaegen
Op eene lucht, en 't wild mee foecken wech te draegen ,
(Dat dickmaels is gekiaert al eermen het gelooft)
Dat is het volckje, dat op defe kuilen rooft.
De goede Vryers-ree, is datmen 't hert en zinnen
Der vrienden nae den wenfch van fyn gemoed kan win-
nen ,

Haer ftem, haer wil j" haer gunffc, haer toegenegent-
heyd:

Maer 'tvoornaemft is het hert en wille van de Meyd.
Wat dat de Haven zy, waer in de vryers koomen
Nae 't overwinnen van de golven en de ftroomen,
Dat magh ick yder een niet feggen overluyd :
De Bruygom vindfe wel in 't bedde by de Bruyd.
Die fchort u noch alleen, Heer Bruygom, aen de tacken
"Van uwen arbeyds-kroon, om eyndelijck te facken
In 't midden van de vreugd. Ghy zyt nu uyt de Zee
Gekoomen met uw fchip behouden op de Ree: . ^
De Haeve fchort u noch om aen de teyle kimmen
Van uw volmaeckt geluck en vreugde-fpits te klimmen,
't Begint te kriecken, en de fchoone Dageraet
Oniluyt de Sonne-poort die vaft fyn koets in ilaet;
't Gcty werd goed: de zee, de ftroom, de vloed, de win-
den

Syn uw gedienftigh: fet de Lui by ,en,de Blinden,
En loopt de Haven in. Uw fchip en heeft geen nood:
Die haevens die fyn goed, daer blyftnoytSchipper
dood,

BRUT'

ibd Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Β R UTL Ο FTS-GE DICHT,

De Dagh, die nu ter tyd van Phebi waege» ftraelt
Éyfcht lieve vrolijckheden
Dewyl de Minne-moer met haere duy^es daelt
En komt van boven door de wolckjes neergereden.

De kleyne Bruylofs Goon die koomen hand aen hand

Op haere wieckjes dry ven:
Komt,foetekindersj komt, behaeght u defen band
So fet u hier by ons en wilt een weynigh bly ven.

Komt met uw zoeten aem uyt uw vioolen-boril

Het bruyds-bed over-blaefen j
Laeft met uw lieflijck nat der nieuw-gehouden dorfl: ^
Komt met uw vreugde-koJR: haer graege hieltjes aefen.

Wat fie ick, Bruydegom: een aengenaemen dagh ,

Wat liever Sonne-ftraelen,
Befwangert van genuchtj van vreugde, van gelagh
Op uw geluckigh hooft van boven neder daelen!

Uw overlieve Bruyd, het koel-vat van uw hert

Den doel van uwe luften,
De Haeven van uw min, in uwen arm verwert,
Die fal te nacht by u op 't ν riendelijckfte ruften.

Uw Bruyd,in wiens gefight fo fchoone fchoonheyd bralt

Als luno fou verfinnen
Om van Vrouw Venus felfs (als 't Eris weer gevalt
Te feynden't gulden ooft) den appel af te winnen.

Wat fie ick, ibete Bruyd, een aengenaemen dagh,

Wat liever Sonne-ftraelen
Befwangert van geneuclit, van vreugde, van gelagh
Op uw geluckigh hoofc van boven neder daelen!

Uw'

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. το^

Uw waerde Bruydegom die fal van defe nacht

U in iijn armen winden.
En mee een naeder band, den rechten minne-pacht.
Den tol van 't Houwelijck, figh dicht aen u verbinden.

Ey Zon! ghy toeft te langh: nu Phebe, jaegh wat aen, ,

Al fouw uw waegen hollen:
Spaer uwe hengften niet, dat ick de gulde raen
De reit van uwe wegh wat raflcher aen iie rollen.

De vreughde-tijdt genaeckt: de fnelle jaght begint

Haer avond-ftal te ruycken :
Sy wackren op de loop en rennen door de wind;
Het groote Sonne-licht gaet in de golven duycken.

Nu fal, Heer Bruydegom, nu fal de Bruyd te bed.

Die hoopen fal en fchroomen.
En bly zyn en bevreefl:, als ghy uw voeten fet
Om van de vloer te treen en op het bed te koomen."

'K verfeker u. Vrouw Bruyd j En Meysjes, houdfeniet;

Sy fal 't haer niet beklaegen.
Oock ifler geen van u, hoe teertjes dat ghy fiet,
Die daer van fterven fou, foo gy den ftryd woudt wagen.'

Ε Ε R-D I C Η Τ.

Gcfcbreven in een Lied'hoeck van een Juffrouw,

W Erwacht niet, brave Maegdt, Wet-geefiler van ons
* leven,

U gaven door mijn pen op 't cierelijckft befchreven:
Verwacht niet van mijn hand u rijcke deugden-fchat
Bchoorlijck afgemaelt op dit papieren blad.
iMyn logge geeften om uw Godlijckheyt te pryfen
En kunnen tot den top van uwen roem niet ryfen
De wiecken van myn breyn ken ick te kranck van Hof:
Om my te draegen tot het fpits van uwen lof.

Dacr

iio Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν:

Daer laet ick anderen haer arbeydt aen hefteden
Die ick niet voJgen kan met ongelijcke fchreden.
Ick voel my onbequaem, myn beenen al te fwack.
Mijn rugh niet ftijf genoegh tot fulcken fwaren pack.
Ick fie hoe in uw Boeck uytnemende Poëten
Uw hooge gaven-lof vaft trachten uyt te meeten.
En wedS fo ick 't haer vraegh, fy feggen al met my
Dat uw uytftekendheyd befchaemt haer rymery.
Die uwe geeiligheyd, uw fraeyigheyd van wefen
(Waer in het druckfel van volmaecktheyd ftaet te lefen)
Door hulp van woorden nae behooren wil bedien.
Die fteeckt een kaers aen om de Sonne-fchyn te fien.
Wie kan figh naederen by uwe lodder-oogen
,Wiens zieltje niet en werd tot uwent ingetoogen ?
■ Wie iiïèr, die fyn mond aen uwe lipjes leyd

Die niet en proeft de geur van uwe ioetigheyd ?
Wie iflèr, wiens gehoor, als u gelieft te praeten.
De reden-rij cke vloed van uwe tongh magh vaeten,
·. Die niet tcrftont en merck dat foo een braeve Maegd
Oock geen gemeene iiel in 't fchone Lichaem draegt ?
Wie iiTer die u hoort, als het u luft te zingen
En nade maet uw ftcm te hoogen en te dwingen.
Die niet en fegh, dat hy meer van u keeltjen houdt
Α Is van de Nachtegaels in 'tNoorder Princen Woud?
Wie iffer, die eens fiet hoe uwe vingers vaeren
En vliegen als een fchim lanx Cymbalen en fnaeren.
Die niet en fegh verbaeft, dat hy met ziel en hert
Ten derden hemel toe heel opgetrocken werd ?
Maer facht: 't Is beft dat ick uyt u te pryfen fcheyde
Eer ick mijn felven hier in eenen dool-hoffbreyde.
Vergeeft my dat ick vingh uw lof te dichten an;
De wil gaet hooger als de macht bereycken kan.

FMNCK-

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. το^

Κ L I Ν C K-D I C Η Τ.

Al is de fwarte nacht met wolcken overtoogen.
En Son, noch^Maen, noch Ster aen 'tblaeuwe
welffel ftaet.

Noch weet deStierman wel waer'tfcheepjen henë gaet;
Al heeft hy Son, noch Maen, noch Sterren in fyn oogen
Hy houd nochtans fyn ftreeck en vint fich niet bewogen
Syn faecken die gaen vaft: De Naeld op het Compas
Wyft hem het Noord: 't gety dat gift hy by het glas..
Let hy op defe twee fo werd hy nietbedroogen. - ·
So gaet het oock met my: Uw vriendelijck gefight
Schynt altyds in myn hert: dat ftreckt my voor een licht
Ak *t Aerdrijck is bedeckt met dicke duyfterniflè.
Ey lacht niet, Roofemond: 'k wil wel een proef-
ftuck doen. *

Roep myn in duyfter eens en lyd dat ick u foen: .,
Thicn kusjes ick verbeur fo ick uw lipjes ιηΙίΓβ. /

r: Μ

' /

GE-

Ί

GESANGEN.

STEMME : Schoonfle Nympk ^cl

i.

MEysjes, die met foet gewelt
Neder velt
Alles onder uwe voeten,
Leert doch eensjes niet fo fuyr

Noch fo ftuyr
Die uw Minnaers zyn ontmoeten.'

a

Pyltjes draeght ghy in uw hand

En den brand
Om ons herten aen te fteecken:
Maer die u de pyltjes dee

Gaf u mee
Middel om de fmert te breecken.

Hoe gebruyckt ghy dan alleen

Steeds hetgeen
Onfe fielen doet verfticken ?
Die ghy quecft met uw geweer

Wilt die weer
Met uw lieve gunft verquicken.

Neemt uw luitjes daer niet aen

Dat wy gaen
Als van uw fenyn vergeven j
Laetj terwyl het ftaet en groeyt

En en bloeyt,
't Bloempje plucken van uw leven.

Denckt

Μ IN Ν E-D IC Η Τ Ε Ni viij

5·.

Denckt niet dat den lieven geur

£n de kleur
Van uw bloofend-roode wangen
U altyd fal bly ven by

So langh ghy
Uwe bloempjes noch laet hanghen^

6.

Leert eens aen den Eglentier

Hoe wy hier
Dickmaels nae fyn reuck verlangen i
yalt niet al fyn bloem-cieraet

Als hy laet
Blyft aen fynen diftel hangen ?

7'

Mey^s fyn een hóf gelijck

Diefeerrijck
Is beplant met lieve bloemen:
So langh als de fchoone blaen

Daerinftaen
Salraen die genughlijck noemen j

8.

Maer fo haeft de Lenten foet

Heenen fpoedt
En de roosjes vail verleppen}
Salmen van der bloemen lof

En den hof
Naeulijx yemand hooren reppen."

9·

So langh 't minne-vyertje kruypt
Straelt eniluypt

Η Vy

114. Μ I Ν Ν E-D Ι C Η Τ Ε Ν.

Uy t de ooghjes van de vrouwen
^Wil de foete lieve Min

Tot haer in
En fyn woningh by haer houwen:

lO.

Maer wanneer de bitfe nyd

Van denTyd
Haere fchoonheyd heeft genoomcn
Gaet de Liefden in 't gemeen

Schuyven heen
En vergeet weerom te koomen.

ii.

Meysjes, die met foet geweld

Neder velt
Alles onder uwe voeten,
Leert dan eensjes niet fo fuyr

Noch fo ftuyr
Die uw Minnaersfyn ontmoeten,

STEMME: VOrangée.

i.

Wanneer een roosje foet
Syn knopjes open doet
En prachtigh in zyn vol cieraedt
Te pronck aen fynen dooren ftaet j
Enfraetjes
Synblacdjes
Vol foetigheyd
Vol fuycker van iich ipreyt,
Dacr aerdigh
En waerdigh
Den lieve friflèn mergen-dauw op leyt.

Dan

./mL

MINNE-DIC HT ÈN.

li

Dan moet het bloempjen eel
Gepluckt fyn van fyn fteel:
Want wiimen 't langer laeten ftaen
So fal fyn pracht, fyn glansj vergaen
Syn geurtje,
Syn kleurtje,
Syn cierlijckheyd,
Syn reckje van hem fcheydt i,
Het bloempje,
Syn roempje
Met fyn neerhangend hooftje vaft befchreyt;

Wanneer een teere Maeghd
Haer cierlijck bloeyfel draeght
En't luftigh bloed haer friffe!
En 't bolle blancke lijf verheüght,
En lonckjes
En pronckjes
Die tot haer min
Betovren onien fin
Vaft kruypen
En fluypen
Haer lieve lodder-ooghjes uyt cin iri.

Den rechten tyd is dan
Dat fy dient aen de man
Op dat fy vruchten hebbe nae
En alles hun nae wenfchen gae
Het vallen
Van allen
De fchoone blaen
Die vruchtloos ^rs vergaen ;

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Die meugen;
Verheugen
Den Tuynman j als haer bloeyen is gedaen J

Wel doen de Meyjes dan
Die denckeri om een man
En die geen hovenier verfraaen
Terwyl fy in haer bloeyfem ftaen.
Het grocyen
En bloeyen
Heeft zynen tyd
Die deur-loopt metter vlyt%
Die Joof heeft
En bloem geeft
En niet en draeght deught minder als een myt.

STEMME:

Sal ick noch langer in heete traenm ^Cé

i.

GOdin, die voor veel honderd jaeren
Eerft hebt gekregen uw begin
XJyt fchuym der ongeftuyme baeren
O moeder van de geyle Min,
Die 't al verlieught
Met lieve vreugd,
Hoe weynigh deught
Hoe vinnighlijck verflindt
Ons jonghe jeugd uw kleyn gevleugeltkindt r

α.

Tot midden in het mergh en beenen
Jn 't diepfte van het ingewand
Door aeders en verborgen zeenen
Dringlit d'aengefteke minne-brand 3

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν. - κίχ

Dekleyneguyt
Send ftoord en zuyd
Syn pylen uyt,
De lecker houdt geen ruft,

Maer brandt en blaeckt en moordt al waer'them luil.
?·

Daer Phebus eerftmael uyt komt breecken
Door 't bloos-gekaeckte morgen-rood
En fyn vergulden kruyn op fteecken
Al brallend uyt den waeter-liloot,
En daer hy laef
Te bedde gaet
En weer t^t-flaet
Syn paarden afgement
Daer fyn fyn pylen en fyn boogh bekent

4-

Hy weet heel aerdi|h op te blaefen
Het vyertjen in de jonge lien
En maeckt dat fy als fin-loos raefen
En uyt haer oogen niet en fien j,
En 't boefje kan
Weer fteecken an
Het vyer, waer van
Men vonck noch roock en fagh
En dat in d'afeh al langh gerekent lagh.

5-

Hoe dickmaels heeft hy wel gefchooten
Der Goden Opper-hoofc lupyn ,
En uyt den hemel felf geftoocen
Om op der aerd' een Siaef te zyn ?

DekryfchgodMars ' '

Die in't geknars
Van waepens bars

^ 3 3yn

liS Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Syn Γου\γ6 leven ilyt,
Klaeght van 't geweld

; geweld dat hy van 't Schroefje lyt.
6.

Alcidesj wiens beroemde daeden
D wers door de Woleken brommen heen.
Die op fijn haJs den hemel laede
Doe AtJas felf te fwichten fcheen.
Storten in 't zand
En wierd vermant
Door minne-brand.
En foo een kinder-pack
Hem na de neck en lendens inne-brack.

7·

Godin, die voor veel honderd jaeren
Eeril hebt gekregen uw begin
Uyt fchuym der ongeftuyme baeren
O Moeder van de geyle Min, ^
Uw Soon gebiedt
Als hy ons fchiet
Dat hy toe fiet
Om ons te geven raed
Of dat hy 't fchieten achter weege laet.

CeJJez, mortels de foufprer^
Cefle beauté n'efi pas mortette·

i.

\jn At mooght ghy hoogh-verwaenden dwaes
^^ Nae'tnotvandefefchoonheytjaegen?
Meynt ghy verderflijck wormen-aes
't Ontfterfelijcke wegh te draden ?
Dees fchoonheyd magh alleen
, Van Hemel-goden zijn gevreen.

Ghy

Kt9

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

#

Ghy mooght uw knien voor haer autaer
Ootmoedeiijck wel koomen buygen
En met veel eer en ofFer haer
Uw nedrigheyd om 't feerfl betuygen:
Dees fchoonheyd magh alleen
Van Hem el-goden zyn gevrecn.

't Gerucht van haere fchoonigheyd
Gedragen op der v/inden wielen
Dat heeft gevangen wegh geleydt
Veel grooter als gemeyne 'zielen:
Dees fchoonheyd magh alleen
Van HeVel-goden zijn gevreen.

Wie fiet niet dat den blyden dagh
Al fijn vergierfel voort gaet haelen
En Phoebus fchoonder als hy plagh
Syn gulden hooft om haer laet ftraclen ?
Dees fchoonheyd magh alleen
Van Hemel-goden zijn gevreen.

Wie is foo blind die niet en fiet
Dat, waer s'haer voetjes komt te fetten,
De Aerde fpruytjes van haer fchiet
Vol roofen en vol violetten !
Dees fchoonheyd magh alleen
Van Hemel-goden zyn gevreen.

6.

Haer ooghjes, als een Koninghs-ftaf^
Die heerfchen over allemenfchenj

H4

MINNE-dichten:

En fetten wetten, foet of ftraf,
Nae haeren wil en eygen wenfchen ί
Dees fchoonheyd magh alleen
Van Hemel-goden zyn gevreen.

7f

Dogh al haer lieve foetigheyd
( Den dool-hof van ons ziel en finnen)
U Goden, niet wel af en feyt
Haer eyndelops te mogen minnen?

Maer fet vry uyt uw fin
De hoope van haer weder-min. 'i

STEMME:

Ia Bergere 'va aux cfamps*
ï.

7 Λ Aer door het frifTe morgen-rood

De Sonbefchynt den Aerden kloot
En fchiet fyn goude ilraelen

DaerleydteenbofGhje, dicht beplant > gcdoockcu inds
daelen.

2.

In 't midden ftaeü een huysfje net
Gedeckt met roos en violet
Die amber van haer fchieten,

Rondom het huys met foet geruys veel fijv're beeckjei
vlieten.

Op ecnen hyacinthen Throon
Sit Venus met een myrte-kroon
Öm haer goudrgeele tuyten

Waer fy haer ooghjes vallen laet ve?l foete bloempjes
fpruyten.

Als

'i

J

Μ I Ν Ν E-D I C Η Τ, Ε Ν. %%t

4·

Als Γγ dan met een wenckend oogh
Seyt wien fy met den minne-boogh
Eens hebben wil gefchooten,

HaeitfichhaerSoonrjen om te doen het geen fy hcefc
beilooten.

S

't Handige boefje met een vlucht
Dryfc door de fporeloofe Lucht
Met fijn gevlerckte armen

Enfchietfynpyltjesdoor hetlyf tot midden in de dar^
men.

STEMME:

OcMeydiekomtons hyn fier bïy.

I.

DEugd-rijcke Herderin,
Die in

Mijn vrye borft uw minne-vier ontftaeckü, '
Ghy weet hoe dat myn hert

Met fmert,
O Sylviaj na uwe gunfte haeckt,
Seght eenss waerom zyc ghy
So ftrafjes tegens my ?
lek foeck niet anders als uw eer:
lek foeck in uw kift
Myn heyl cn myn ruft:
Wat Tpilje doch meer

2.

Waeromme weygert ghy
Dochmy

Η 5 Te

138. M I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Te weyden uwe fchaepjes by de myn ?
lek falfe troulijck hoen
En voen

Dacr d^alderfoetile thym en heyde Zyn,

En drencken op haer tijd

En paiïèn op met vlijt

Dat baer geen ongemack en deer.

En houden goe wacht

By dagh en by nacht.

Wat wilje doch meer ?

3'

Daer is geen Wolf in 't Wout
So ilout,

Hoe grijs, hoe bars, hoe vinnigh dat hy fnart?
Hoe hy van honger giert
En tiert,

Hoe wijd, hoe hol, hy 't keel-gat open fpart.
Die 't minfte Lam van al
Mifdoen of by ten fal,
'k Sal ftellen voor uw Schaepkens teer
Mijn lijf en mijn goed,
* Mijn leven en bloed,
Wat toilje doch meer t

Uw onbevleckte deugd

Uw jeugd,
Uw gaven die den Hemel op u giet,
Salickin't veldakyd
Met vlijt

Verbreyden met myn dun gefnedcn riet j
'k Sal op myn Herders fluyt
Uw deugden kryten uyt.
Dat van uw lof, uw roem, uw eer,
Het vrolijcke hout

Μ I Ν Ν Ε D I C Η Τ Ε Ν.

Sal ipreken in 't woudt,
Wat mlje doch mer ?

Of fegt my eens in 't kort

Watlchort
Ghy op my weet, Waerom gy my verfmaet:
Ben ick te jonghj te oudt,

Tekoudt,
Te heet, te flecht, te leelijck van gelaet ?
'k Heb mijn gefonde leen,
lek kugche, noch ick ilcen,
lek heb geen lemte, fieckt noch Zeer,
'k Ben kreupel noch mancka
Noch qualijck ter gandc>
Wat wil je doch meer ?

6.

Of fmaedt ghy my, om dat ' '

Uwfchat

En tal van fchaepjes meer is als het myn ?
Och daer men 't koopeü' moet'
Omgoed· vi ; ?

Daer kan de liefde noyt oprecditigh 2yn.
Daer 't goedt de herten bindt
Men felden liefde vindt. · '
Wat gaeter boven deugd en eer ? ' ;
lek ben wel te vreen, "V* ;;'' ^ '
lekIprs.nqch ick leen, '
Wat wiljr'dóch meert

Of vreeft ghy dat myn trouw
Ufouw,

138. M I Ν Ν E-D I C Η Τ Ε Ν.

Begeven aliïer eens een buyopquam ?
Oclineen5hetSchaepje teer
Souw eer

Vergeten 't Lam dat noch fuygc aen de mamj

Eer uwe Coridon

Sijn licht, fijn blonde Son,

Sijn Sylvia, fijn herts begeerj

Sijn trooil, en fijn raedt

Ontrouwlijck verlaet,

Wat wilje doch jaeer ?

STEMME:

^ t^ui me doibs je flaindr^i
Α ία terre ou aux- deux I

γ»

Elijck een roofje teer
^^ Dat aen fijn diftel ftaet
Valt op der aerde neer
Als het den hagel ilaet,

So ley t myn vryheyd neer, getogen uyt myn lïüQen
Door't puyck der Herderinnen.

■ a. ■ ■ ■

Gelijck het tenger kruyd - ι ■ .

Syn topjes hangen laet

Wanneer deSonin'tZuyd '

Tevinnighftaetenbraedt, <

Soo doet het brandigh vyer van hare lodder oogen

Myn aders heel verdroogen.

3·

Maer evenals het gras
Pacdaegsby na verlept

En

minne-dichten.

En half gefturvcn was

Sigh weer des avonds rept

Wanneer na het vertreck van d'al te heete ilraelen

Den dauw begint te daelen;J

4·

So fal myn fwacke moed
Door forgen afgement
Weer raecken op de voet
En ryfen over end

So ick eens op het laeft door lieve toover-kunsjes
yerkrygh haer minne-gunsjes.

5.

'k Weet niet waerom de Min
My noch onthouden wil
Het hertjen en den fin
V an myne Amaril

Als dat hy felver wil haer tot fijn Bruyd bewaeren !
Of met een Engel paeren.

Of wil hy dat ick 't roet
En fijne gal eerft fmaeck
Eer dat ick tot het foet
En aen de fijycker raeck ?

Wel aen ick ben te vreen: niet fal my doen befwy-
ken,