.^IQV
ir HQS
fi-,
P. GROENEBOOM.
PMESERTIl CfilTICA Ëï EPICEITICA
IN SOPHOCLiS OEDIPUM EEGEM. \'
ÏRAIKCTI AD KIIENÜM
APUD C. H. E. BREJ.IER.
• MDCCCXCVIII.
%
. -ocr page 4-
- ^ •■p r ■■ parentihus sponsaeque. \'t-fj^\'\' W] PRAESEimi CRITICA ET EPICRITICA SPECIMEN INAUGURAIiE LITTERARUM QÜOD EX AUCTOniTATK RECTORIS MAONIFICI liom. e.t Uodicrni hir. Dócl. \'in Fac. lur. Prof. AMPLISSIMI SENATUS ACADEMICI CONSENSU, NOIILISSIMAE FACULTATIS I\'HILOSOriIIAE ET LITTEHARUM DECKETO, SUMMISQUE IN UTTEUARUM CLA9SICAUUM ÜlSClI\'I-INA IIONORIHUS RITE ET EEniTIME CONSEQIIENDIS EACULTATIS EXAMINI I\'ROPONET AMERRKURTIENSIS. I). XVIII M. Novninhris A. MDCCOXCVIH Hora III P. M. TRAIECTI AI) RIlENUAf Gedrukt 1er Ziiid-IIoll.iniiscIie Boek- en Handelsdrul^kerij. i- O f -jjv. CAPUT I. DE OEDIPI INGENIO. «aV â fiOipi^lx TIÇ -ocr page 10-
efFertur et cum contumacia de oraculis avibusque futura - s\'i Tl f^\'/l Tcij6iW TTÓ^a CVTCC\' Vxv ^xvh\'J eli] ê^ ifiov. Quae verba non sunt viri fastidiosi, deos vatesque Quomodo vero superbus deorum contcmptor dici potest xv ^ê?-ocr page 11-
opem repeint (Schol. Ai. 127), contemnit deos (Ai. 590, Oedipus contra ubique magna cum revcrentia de deis T\'/iWAXÎlT syh XXXOÇ Etiam vs. 859, ubi Oedipus, postquam locasta magna U7T cj^i [ji.xvTsixç y XV 0-jts t^V tyu XV OVVSK OVTS-ocr page 12-
Tvpxwsv adnotat : „ Versatur totum cliori carmen in impro- Oedipus autem régnât Tliebis-ocr page 14-
Grötting. 1852) insuperabilem fati vim invenimus. Fatum, cvTTsp ey.Tsivs A^ov ßopißog vtog Itaque, si Pindarum audimus, Oedipus, fatalis Laii ccTxp TTèirpayt.kvov fcrr/v cov TTXi\'Sog %£//55(7(r/ XittsTv (pxog. Peccavit Laius, qui y.pxrvßs)g ix (plhccv (locastae?) Tiv , iibi vide Nauckii adnotationem. Patris occisioneni (Jt.x rov A/-ocr page 16-
8 Aesch. : roy A/\' où -ocr page 17-
9 f7 nç (T£ rov -ocr page 18-
10 xaccv, 077 TTKg XV ró y xkcv Tpxyf/,\'\' xv ehsrag -^syoic-. Invitus Oedipus fecit quae patra vit, inscius cum matre 11 Optime viclemus, quam innocens apud Soplioclem sit 0 S\'ff/JT\' XVXV\'SOÇ, [^syx Cppovxv TTÛXOI Sf VIV rivcvrxg ê^sCpolvKrircv ttc^xv. Itaqiie apud Euripidem Oedipus, ab auriga rogatus At, inquiunt, iniuria Oedipus irascitur Tircsiae, vencra- adnotavit: durch TpJj ßl»v wird ausdrucklich hervorgehoben, dass 12 Nonne iure rex augustus, qui vel ad preces descendit Bene Schmelzer exposuit Oedipum, ambiguis auguris Fostrcmo, si Sophoclcs indicai-e voluisset, Oedipum \') ipyiirtiatl -) Belocli (Gr. Gcsch. I 575) agcns i\\o Sopliodo hacc habet; seine I 13 Confitelnr idem Creon filinm periisse £f^,x7ç ovTe rrxTjt 14 negligens civium sorti consulit, Thebanos a miseriis Summi viri est ad Tiresiae acerba verba (vs. 442) 15 ces filias in scena pulclierrima, ubi, quamquam oculis Alium animum prodit Creon in oratione notissima y,SV. — 1) Oedipus, qui Spliingis aenigma liaud cunctanter solvit, l(i inquisiverint. In rem inquisivimus, respondet Creon, nihil Mihi quidem Oedipus esse videtur vir praestantissimus, xy fih hóixviv, 17 vojOvvtsç — cc? syco / ovx. hriv vfiZv c\'ittis hcv votsT tragi- Alios iuvarc potest, Spliingis aenigma solvit — de sua 18 sensum optime ex ipso Aristotele discimus. Legimus enim 19 MsXsxypov Kx) Q\\jhT-/,v kx) TjjAf^sv xx) O70ig x?,-ocr page 28-
CAP UT II. ANIMADVERSIONES CniTICAE ET EPICRITICAE. Ad vs. 11: àP.V u •yspcciè, (ppx^\\ eVf/ TrpsTTUv s^vg ^sltTxvrsç yi (rréîiavrsçi ùg SrèXovTog xv Laurontianus hal)et cTfV^avTfç, a man. rcc, mutatum \' ) T)c littcra p aniissa vcl iniiiria inserta cf. v. ITorwordcn ad 0. huvxli TfltTIJp Kcc) (Seuf.XfXOt iibi summo iurc A. M. Rogers proposuit: kv\'Skttu xptav IréKpavf, 21 Accuratius vero locnm inspicienti non bene inter sese 22 tionem, inconsiiltc repetitam a Dinclorfio in lexico: „num 23 7rö?.ig-ocr page 32-
24 amoliendum et propulsandum aliquod malum, sive morbi Lectio ffTsvsvTsç aliquatemis confirmatur vs. 17, ubi Simili modo verbum aTsvsiv adliibetur de eo, qui mortui 26 yy/irjcuTiv, Sn o ISlshksioc xü\'èt^ xxrxysrxi èx Quod ad Oedipum Regem attinet, in vs. 1437 a 27 p et 0 loco mutatis natum esse inexplicabile illud (popeh. 28 xBsog (sensu „ door de goden verlaten-ocr page 37-
29 ykvog, quem locum varie tentarunt critici (vid. editiones). ]\\Iolestum vocabulum uXKo g ortum esse ex ccKx ó q Aliam , viam ingressus antebac locum corruptum boe rivi TpOTTCO XxS\'éa-TXTS \'èsi^xvTSi; ij S-TS^XVTÎÇ ; 30 Passive legitur Trach. 596 iiô\'jov itxp sv a-rsyolfjisb^\' Asl^xvrsg vero — accepta quidem coniectura mea — 31 exscribere verba: „saepe ^sT^ai significat animi sententiam Sic apud Hesiodum Op. 502: \'èsixvjs Ss ^fiûstro-i, âépsu; 32 sunt additae, librarii seil, nescio cuius, quern eflPugei\'at 33 motiorem produnt animnm e. g. Phil. 1009: avx^iov fjuv (7 0V, KXTX^liV 3\' ifiOV. Chrysothemis, a sorore calidiore lacessita, respondet Ad VS. 37: 35 og y è^iXvtrxg xjtu Kx\'SfisTov fioXxv o-KXyfpxg «o/Scy ^xiTi^ov h (v. Herw. 7rxp€lxo(^£V, 34 tamen correctio mihi venit in mentem, quae fortasse ab 35 sqq. Nonnulla, quamvis pauca, collegit F. H. Bos „Studia 36 quod praebent codices, cf. xiro yxûvav):, ktto a-TÓfiXTog. i) Vitia inde orta quod male diremebantur litterae, 37 Eundem sensum, quam mea restitui coniectura, nunc Ad vs. 5 4 : wç £/ TTSp xp^eiç tîjrhs yîjç, ccmrsp xpxrslç xts. Ut hoc loco X p^ s i q et x p xt sTq variantur, ita prae- 38 (p I Ks ç Sf /ic/ To^s j (7TpxT£Vf4,\'\'-ocr page 47-
39 Lenius vero Astius edit. Lond. anni 1722 secutus tentavit Ad vs. 9 2: fl TÜv\'Ss XP\'^K^^? TTXyia-ix^óvrccv xXvsiv, Vulgata explicari potest; contorta tamen Nauckii est Ecquid Sophocles pro kxI scripsit xf\'î\'^ Hac accepta De omissione vocabuli s}fi! post sTotßog cf. Ai. 813 40 it; ■:rix,\'jTX!; avlx y.Ts. In tota hac scena animose loquitur to ttotov ; £v yxp ttoktcxv è ^ s v p o i (jt, x^ el v, 41 Tlieogn. 442 vuig. liabet-ocr page 50-
42 rif4.copovyd-\'\' sÀoi. Quam facile enim S^\'fAc/ in S^iAs/ 43 quod quidem ad sensum attinet, restituit âûràv Attulit Nauck ad coniecturam suani confirmandam Eur. 44 enim vir doet, ostendit non solum Laurentianum sed Ad VS. 2 27: xsl /xèv (poßslTxi Töyff/xAj^jCi\' uTTs^eXwv 45 tamen utts^sKsUv accipimus significatione „ supprimere Itaque tutissimum fortasse erit vTrs^xipsTv cum plerisque 46 Quam facile vs, 227 a excidere potuerit, optime pers- Docte de tota hac scena disputavit Schütz Soph. Stud, Ad VS. 232: xsplog rsXü èyu x^-ocr page 55-
47 mutatum in %f/!vz/3a:ç, quod omnes fere codices recentiores 48 chum „De Vita Pythagorica-ocr page 57-
49 f trr/ 701 fixvrixy,/; s ß £ v ov rk%v\\]c, Vfyouv x-tÓ(Z£vcv , 50 activa est usus. (cf. 0. R. 377; 0. C. 941, 1307, 1659; 51 (ppovsvvTi. TXÜTX yxp KxXüg êyu 52 Nunc video lianc coniecturam iam in tliesibus post Fortasse non inutile erit aliud liuius confusionis exem- 53 alii alia). Set! nihil mutandum, verbis tantum hoc modo iyu 5\' 01/ (v!) TTOTS Vocabulum xxxx autem duplici sensu est accipiendum: 54 invenitur (II. XI, 328) hSr-ocr page 63-
oo quam lectionem etiam praetulerunt Jebb, quem vide et Comparari possunt Phil. 55, ubi Ulixes Neoptolemum Tvjy -ocr page 64-
56 j\\Iox sequuntur verba Tiresiae (vs. 377) : où yxp as fcolpx Trpóg ysfisü ttsvsïv , stts) 57 shxi, ó V X g hs TOV xxy.iói^£vov ^kvov o-ocr page 66-
58 Vide num idem vocabulum [zovog restituendum sit 59 bêvTûi. K-jpIccç exet\'j et locos, quos in nota ad h. v. citat 60 yàp xx) x?.?.ccg xv^pcoTTOç to [/.h ^spx-rrevov ùnspCppoveh, ro Sf Eodem modo corruptus est Arist, Ei^uit. vs. 727: Ad vs. 415: xp\' olab-ocr page 69-
61 pace frui cupidos esse. Lacedaemonii vero, pergit liisto- Locus conclamatus ; omnes coniecturas b. 1. enumerare Mihi locus certa emendatione sanari posse videtur: Itaque Tliucydides dicit captivoa ideo magni aestimari, 62 exempla addere, v. Herwerden nuperrime in l\\Inemos. ad 63 scribae boe loco errare potuerunt, quod etiam vocularum IV — 10, 1. Ante xxi inseruerunt necessarium uc IV — 51. Pro verbis suspectis xx) (3sfixioryiTx acu- IV — 56, 1 -ocr page 72-
64 delet V. Herwerden; fortasse pro ^vvrx^/xysvoc üg reseripsit VIII — 15, 1 ikttkn^sccc [kx\'i]. Certius-exempliiin: kxI, VIII - 76 , 5 K7T£ XVTo) Kxi A E F Gr. ccrrrs kx) X\'JTc) Kxl M, ubi prius kx! natum est ex praegresso wr-f. VIII — 87, 3 kx) yxp uq xvTÓïq o-j^h f,afAXf Postremo nuper exemplorum numerum auxit I. v. 65 diceret aç (axvtiç uv xpijTog sV^iAAîu 7rx?,xil Novissima Si Kxl sanum est hoc loco significabit, ut iure perhibet G6 ibid. 1113 L. ûc urpxrivstv, iam Lascaris kx) (Trpxrfjsiv, Scliol. Ant. 32 x-/ipv^xvt sxsir àvr) tóv xsxyjpvxsvxi ùq 67 werden pro xspi^v rs xxi -ocr page 76-
68 ScM. El. 645 citat: si fcèv tt é(pvy.£v £crsr?,x tog tsxstxcpôpx Hiuc aliud quoque vitium explicandum est. 0. 11. 1020 69 Wilamowitz—Moellenclorff apud Bruhn vulgatam retinet. ]\\Iekler aliam Nauckii coniecturam secutus, in textum 70 De numeroram enallage infra fusius agam (cf. Append, a)-ocr page 79-
71 x-fjhsuTcv — -iTsi^i-j (Nauck tti^cXi). Cf. praeterea Aescliyl. 72 Ad vs. 452 : xkya ik s-cr tov h\'èpx tóoto-j, cv 7rx?.xi 73 Andr. 576. Eodem modo in fabula Ant., ubi rixantur 74 s^ov^xv xypiarspxv ipvTiv, quo spectant in ]\\Iedeae 75 Ant. 865 L. liabet hvT^ôpcç, Schol, rectius hvafjcópov, Schol. 76 Ad VS. 5 24: iJ!,h TÓvTO To\'jvsidog rc-ocr page 85-
77 rendam ex eis quae dixi- liquet, cf. O. R. 1530. Itaque quod- contendit Madvig factis confirmatur; Ex eis, quae disserui, argumentum fortasse peti possit Etiam apud Aescliylum nusquam vspxv cum genetivo Duo tamen argumenta ]\\Iadvigii coniecturam débilitant: l^raoterea tenendum est saepe poetas novi et insoliti 0. R.. (557 meliores codices praebent txßxXelv, dété- mi 78 -ocr page 87-
79 propter spondaeum in pede quarto). lungendum vero rov 80 ad O. R. 556, Eustatli. ad II. 0 pg. 694, 20. Ellendt postremo 7£iJivoi/,xvTiq per „verenda canens-ocr page 89-
81 Suppl. 269 IxTpcfixvTiç ttxTç -ocr page 90-
omissionis litterae tr inveniri possunt in fabulae O. R. Comparari possunt praeterea vs. 120 (ex coniectura mea), 83 atque spsvvxv Trep) tcv S^xvóvtx, itaque omnino cum l\\Ieine- Coniectura xtxvóvtog (kxvÔvtc?) duobus confirmatur argu- 84 Elmsley, Bellermann, Wunder, Botlie vulgatam tueri lusto violentius Heimsoetli (Krit. Stud. pg. 81, 231) 85 alii alia. Haud dubitanter leniore restitucrim correctione Vitium autem sic explico: dederat poeta kx-jx^viuxtx / Txyéç apud Soplioclem legitur Ant. 1056 «/)\' oJr^x rxycvg 86 tuendo ^•jy.^povs rxyâ, quod receptum est a Wecklinio. Ad vs. 5 91: s] xvtog vipx^-ocr page 95-
87 igitur vulgata retinetur, axuv s\'hpccv opponitur tx ttxvtx Ad vs, 597. vvv 7rx7t xxipa, vvv fis ttxc xïïtx^stxi, 88 Iure praeterea WolfF-Bellermann inter alia liaec habent 89 „ auris pulsante-ocr page 98-
90 ritur. Displicet enim in vulgata to Tu^fïv, sic nude positum. Sed etiam vulgata non mutata, parum veri est simile Spengel (Pbilol. XXXXVI — 50), qui contendit ivTxïibx Insolito sensu ixxxXsTtx^xi invenitur Tr. 1206 slyci 91 Praeter locos citatos ab interpretibus omnino est com- 92 y/ y/tÇ XTTX7XI TTxrplho; xrsïvxi Xxßüv obscure significare 93 Suspicor litteras (j-x in fronte versus periisse, —A/Vr« Saepius librarii in voce ßx^anx erravisse videntur. 94 Sic. Ai. 1156 legimus ävo?,ßov xvlp\\ quod prorsus idem Similiter 0. C. 940 èyà out xvxv\'èpov TîjvSf t-^v ttôXiv 95 p enim, ut supra ostendi, identidem omittitur, vocabula 96 wm chorus: nisi poenas dant scelesti, deos saltatione colere 97 qua correctione in textum admissa omnia bene sese rl, quod liodie in codicibus legitur, relictum esse potest 98 quam voash, quod fort. h. 1. languet). De sententia cf. Totum episodium, quod sequitur (924—1085) posteriore Ad vs. 987: nx) [J!,y,y [ikyxg [y\'] oCpbxXyog ci TTxrpci; rxcpsi. Iniuria hunc locum sanissimum tentaverunt critici, ut 99 oCpbxXiJoq, qua coniunctione nonnulli ofFensi sunt, omni 100 sententia procul dubio poscit tw //j; (scil. (póffxvTi), ut slç to [/.vi^sv. Parum probabiliter vir doct. in diario classico (XII pg. Mihi alia coniectura arridet: legerim t^ /^jj cum xx) TTÛç Ô (pv-ocr page 109-
101 iiiveiliuntur apud Weckleiu in libro qui inscribitur „Ars 102 Heimsoetli autem optime observavit verba tt/js? y.-\'irph: y, 103 xvxKÔXoubov TTphç TX iTTxyôf^svx, To vo!/,l^siv sfXTXv TOV Oïh ITTO^X , Eandem explicationem dedit gloss. apud Brunck; de Ad vs. 1146: sarlv, u Txv, xavoç oç tôt -^v vsog. Immo (opé(po:. Comparaverim locum e Phoen. (21—25): 0 y^hcv^ -ocr page 112-
404 lectionis 0xTig, quam eo facilius per Xoyog explicare Similiter de Phoebi oraculo loquitur Creon (1440) y ixslvov ttät\' ê\'èyiXü^yj (pxrig xtL Ad VS. 1220: -ocr page 113-
105 TTOT xbhix, sed potius vob-ocr page 114-
1U6 Nemo post Wunderum dubitabit, num verba y.x) It^Kx ]\\Iagis tamen mihi arrideret, quod relegenti haue 107 Similiter Schol. Ai. 102 icg h elyrot rtg et ibid. 485 chg Frequens apud Thucydidem vocabulorum fi et xxl 108 Eodem pertinet confusio inter siç, xxl et à?, e. g. 109 minoris et TricHnii interpetationem, qui x^P\'\'^ l^oc loco 110 ibid. 958 — Cf)ev -ocr page 119-
Ill Trach. 99 rov \' AXK[ji.yjvxc ttoSi ijlci ttóBi fioi / vxlsi ■xct xts Leeüwenii de archetypo coniectura. v. Leeuwen in libro, qui inscribitur „ Commentatio de 113 ostendit pg. 140) c o n s t i t i s s e versibus 22,-ocr page 122-
114 folio IV verso a) versus 273-294 V) n 295—316 n V recto a) » 317—338 h) v 339—360 v V verso a) n 361—382 h) n 383-403 n VI recto a) » 408—428 V) n 404—407; 429—445 v VI verso a) v 446—468 h) v 469-491 n VII recto a) 7) 492-513 h) n 514 535 n VII verso «) n 536—557 » 558-579 n VIII recto «) » 580—601 h) » 602-623 n VIII verso a) n 624—641 (?) h) v 642-662 In fronte vel in fine ordinis vitia oriri, versus perire In sequentibus agemus de versibus nonnullis spuriis; Iam primum videamus de vs. 8; 115 ö s-Äff/ xXsivoç OI^Ittcvç KaXiußsvo/;. Hunc versum expungit Wunder: iniuria, neque satis 116 liorrencla praesensio, velut tristis caligo, inielifcem per- In vocabulis 5 irccai kXsivos oI^Ittsuç autem inesse mihi \') «Er (Oed.) ist leidenschaftlich bis zum Selbstvergessen,» F. W. «Ez ist also rasch, leidenschaftlich, eigensinnig»(?) Wolff—Beller- Schütz in libro laudato pg. 98 Oedipo exprobrat: Jähzorn, Neigung 2) «von einer dämonischen, ihm selbst unbewuszten Aufregung Schneidewin—Nauck pg. 7. 117 oJhs 5s Kxtphv TJiAfMSTp^axi xx) TTpxyfxxTX, ccar\'\' êx i^ixpov xK-ocr page 126-
118 Hunc versum eicere non ausim; notanda tamen est 119 indigna, quae consideretur varia est lectio, quam prae- TO fisy yxp vfiZy xXyoç slç h epxsTxi Pauci praeterea codices praebent sv. Suidas s.v. yvxTÔç Sophocles autem procul dubio sripsit f/ç sv, quod Postremo criticus ncscio quis olFcnditur verbis xx) 120 a)-ocr page 129-
121 - TTSTTuaiikv/i [ih, ûg xxsuxaxi, Trxpsi xrê. Cf. O. R. ü79 sqq. e) 2 p. s. et p. d. O. C. 1102. Similiter hic illic a t e r t i a persona ad s e c u n d a m 122 usu egisse virum doctum (I. VaUen?) in Indice Lectio- Obiter monendum est saepius apud pedestres scriptores s%oiJt,ev ^pTXKOTsg, vid. ibid. I — 3, 16. xvb pwTTO i(Ti yxp I TÓïg xx7t KOivöv iari rou^xßxprxvsiv\' / Similiter ocrTig saepe refertur ad notionem pluralem, 123 parum noto, quod inscribitur „ Cothurnus Sophocleus, 124 De alterius versus formatione apte eomparari possunt, Verbis, posteriore demum tempore additis: ßovov xxd-\' 125 «ÙTîj (TV hovXoTç XXl^S xx) TTXITXV TTOXlV ; sine causa ibi JJindorf, quamvis speciosam, coniecturam 126 quod explicatio est corrupti vocabuli TspxtTepa; iure ibi Saepissime autem ex explicationibus, ad sanos adscrip- Sic fortasse\' liuius dramatis vs. 800 kxî -ocr page 135-
127 textum corruperint, vix dici potest. I3uo alia afferam xupüßsv iyksvüößsv, cux s\'bpxq xx^vj BéXovrxg xv^px yog xv (nrsv\'^vj S\'lZm;/.] ^ yxßoig fis ^s7 YlöXvßov, og s^iCpuffs xxlis^ps^\'S fis. Ad vs. 140-141: xxfjt,-ocr page 136-
128 adscripta esse. Conferendus I. v. Leeuwen in libro lau- 129 * HXTSV^OfiXl TCV hshpXXCT, f/75 Tl?
m SOPHOCLIS OEDIPUM REGEM.
ET 1\'IUVILEOIIS
AI-UI) C. II. K. H E I.I IC K,.
MDCCCXCVIII.
canentibus loquitur, statim tarnen addit:
contemnentis, sed sollicitum et praeoccupatum produnt
animum: per totam banc fabulam Oedipus mala futura
praesagire milii videtur.
rex ille infelicissimus, qui imbecillitatis bumanae siln
conscius, pia loquitur verba:
762—778), ingentem superbiam eiusdem spii\'ant verba
vss. 424, 551. 1)
loquitur. 2) Salaminius lieros verba patris, qui eum
adliortatur, ut deis oboediat, negligit, noster contra eum
vocat mahim, qui deorum iussis parère dubitet (vss.
76-77) :
(JtA] ^pZv XV fl^jv TT^vS-\' cV XV ^yjXoT
cum levitate exclamavit:
banda insolentia, qua Oedipus et in Creontem saeviit et
oraculi sprevit sanctitatem. Apertum enim est cborum
locastae improbare levitatem et impietatem, ut bene
exposuerunt Schmelzer et Bellermann ad vss. 863, 90G.
cf. Scliol. ad VS. 873 : rxïirx fiév Cpt^jt Trep) ry,g \'Iokxtt-/, g
KTs, ad VS. 898: x^ixrcv — cu ovk xTck-ocr page 13-
inquit Pindarus, aut dolorem, aut gaudium parit liomi-
nibus (Ol. 11—70):
(Tvvxvrofisyog, iv Ts Uv^üvi
\'TTxKxiCpxToy TSXecrtTév.
filius, vetus oraculum explevit, quam ob rem de culpa
cogitari non potest. Audax aenigmatis interpres non
propter sua scelera poenas dat: tota gens Laii luctu
obruitur, parentumque culpam luit rex miserabilis.
Oedipus patrem occidit: esto; sed Laio erat praedictum:
xßovhtxv suam ipse peperit perniciem; Oedipus autem
totumque genus miseriis opprimitur-ocr page 15-
ipse optime excusat O. C. 991 sqq., quippe qui nondum
natus iam crudeli destinatus esset sorti quam avertere
nullo modo poterat. Deis est invisus, non bonae Fortunae,
ut ipse alibi (vs. 1080) opinatui-, sed malae filius. De
bac re ridendo verum dixit Aristophanes in festivissimo
loco fabulae, quae dicitur Ranae; ibi enim rixantur
Aeschylus Euripidesque de prologorum meritis: dicenti
Euripidi: (1181 sqq.) Oi^Ittou? to Trpwrcv ei/^xl[4ccv xvijp.
Aeschylus respondet:
Idem dicit Antigona, ubi incolarum clioro persuadere
conatur (vss. 236 sqq.) : spyccv / xkóvtccv xicvTsg xv^xv.
in turpi vixit consuetudine : Kxy,^-ocr page 19-
Oedipus, si recordamur quomodo Euripides totam liane
scenam in Phoenissarum prologo narraverit (vss. 39 sqq.).
Kxi viv KsXaûsi Axtcv rpo^\'-l^xTiji;\'
„W If\'vf, Tupxvvotç êxTTC^ÙV (J.S^itTTXtTO.\'\'^
oS\'sv — t/ kxxtoç rôûv kxkôùv [is ^sT Xiystv; —
\' 7rx7ç TTxrèpx xxivst xx) Xa^hv èxvnixTX
nc^y/ay rpoCpsT ^l\'ècctriv XTI.
ut de via deflectat, niliil respondet, mntus vero et
superbus ire pergit. Vidcmus apud lunic Oedipi cul-
pam augeri, apud Soplioclem contra Laium sui mali
esse auctoreni. Sagaciter do utraque sccna disputavit
Brulm pg. 35.
bili seni, vati cximio j qui ita dicunt, mihi quidem ])crsua-
dere numquam poterunt. Oedipus enim omnibus niodis Tlie-
bas servare conatur; augur, qui se futura novisse fatctur,
fatum aperire récusât; causam cur recuset ignorât rex.
Oidipus der AngegrilTeno war; ebenso liegt in tKTfiTrtiv ein gewaltsames
Drängen. Sic forderten ihn nicht etwa mit AVorten auf (ut apud
Euripidom), sondern trieben ihn in dem engen Wege, wo überhaupt
schwor auszuweichen war, herrisch und mit Gowalt zur Seite.
(vss. 326—327) exclamat: nx) yap h TrsTpsv / Cpvtriv
ffóy opyxvsixg i) (vss. 334—335). Personae Sophoclis homi-
nes sunt, a quibus nil bumani alienum est: angeli in
terra neque reperti sunt, neque nmquam reperientur. -)
Iracundior, quam Oedipus, Tiresias est, quippe qui
neque senectute, neque misericordia retineatur, quin
miserum hominem, qui de se non sollicitus cives suos
servare vult, diris verbis contundat. cf. Schmelzer
pg. 39, 42.
verbis irritatum, non sine causa Creontem in suspicionem
vocare: Creon Delphos est missus, idem regi suasit, ut
arcesseret vatem, idem Oedipo occiso vel expulse in
regnum successurus est. Rem acu tetigit Schol, ad vs.
681: skc\'ru? ccpyh^-^ (seil. Oedipus) cf. Bruhn pg. 36.
mai]ornin suorum esse anctorem, ipse rcx, \'at sacpc
fit in tragoediis, id elocutus cssct. S\\c m Xiitigouac ftwe
chorus contendit in mala agi Creontem: oùn xXXorpixg j
xTijs, Jaa\' xlro? x/zxpTÙ\'J.
Torsoncn sind keine Heroen mehr, es sind M o n s c h o n. Scqiienfia
minüs mihi placcnt: aber, nach des Diclitcrs eiffoneni Aussj)rnclio,
nicht ilenschcn, wie sie sind, sondern wie siö sein sollen, Yollcndeto
^urßovKixig, miseriis fractus o\\p£ tïjv S/xjjv óp^. Eodem
modo in Baccharum exitu Agave et Cadmus se pecca-
visse non negant: A/aVycrf, KiiT-ocr page 22-
defendere omnibus nititur modis.
«•jTjj ys f^svToi (j ïj ri/x\'-i ^lülsasv respondere: iAA\' si 7ró?.iv
T-^vV £^£7cc-ocr page 23-
privatus, de sorte sua certior factus, suae tamen mise-
riae mentionem non facit. Déplorât puellas innocentissi-
mas, futuras omnis gaudii expertes: de suis rebus tacet.
Talis et tantus vir non solum misericordia scd etiam
reverentia et admiratione nos complet: admiramur ani-
mum laborum et doloris patientem, semper de aliis sol-
licituni, milla fati vi ad impietatem commotum. Nusquam
in Graecorum fabulis virum inveni tantae animi altitu-
dinis, tanti nullo dolore victi roboris, tantae innocentiae,
tanti patriae amoris.
(Ant. 162 sqq.), alium Oedipus: Tbebani eum, ut patrem
colunt, ipso civibus suis mitis est rex: ttxt^p Vxg i^Trtcg
yvchfiyi Kupj^jaç, est, ut iure contendit Schmelzer, „ein
d e n le e n der ]\\I a n n.-ocr page 24-
vero conficiebatur. — Sequuntur Oedipi verba, quae
sagacem produnt animum: Trüg ovv tó^ ovTog o a-o^phg oùx
txBs-, ad quae Creon nihil respondere potest nisi:
OW ciy xtL —
cuius animum semper caecus occupât horror, ncqae
profecto sine iusta causa. luvenis enim Delphos erat
profectus, ut de parentibus suis inquireret oraculum ;
Apollo vero, ut ipse narrat (vss. 788 sqq.):
artiAOv i^sTTSfi^psv, «AAÄ
y.x) ^sivà Kx) 1\'j(jTViVX Trpjy^ivsj (?) KÎywj,
ûg {Ji,viTp) fj(,sv xpsiv! fi£-ocr page 25-
cam adsumunt vim.
salute despei\'at ; animus, luctus peaesagus, semper im-
minens exspectat fatum : quando (sic identidem sese inter-
rogasse putandus est) oracula, quae numquam mentita
sunt, evenient? Praesensio malorum, ut atra nubcs,
animo miscri viri incumbit : semper cavct, timet, ubique
inimicum odoratur. Hinc identidcm liorrore obruitur, iras-
citur, metuit, sperat, sa-ri roij ^Jyouroc, ^v cpó(2ous Xsy^ (9\\7),
ut ipse paullo post (974) confitetur: èyù 5s r^ -ocr page 26-
p. 1427 a 7 : à^iyJxv Sf xx) xiixpTvuix xxi xTv%ixv xv \'Sicpl-
ti/ig, to ]ûv £k Trpovolxg xxyJv ri ttoisTv xliyJxv tI^si , xx) (pxBt
-ocr page 27-
10 -Trpo ruv\'ès (pMvslv, rivi rpoTrcç xx^sttxts ,
êf^oz ttpotxpv.siv ttxv XTA.
in (TTs\'igxvTsç, quod ctiam Icgitur in Par. A. Erat cum
valdc milii arridorct Icctio (JTsp\'^xvTs:, quod non cram
ignarus litteram p sexcontis locis esse ainissam, itaquc
vocal)ulum ffTsp^xvrsg facile in cTe^xvTsg abirc potuisse. \')
R. pg. 110—120. Locis ibi citatis addo Acscli. Siippl. 18:
Kx) (TTûca-iufxot ircaffovonSv
xvS IO-T\' àxéuv eTréKfavi,
coniparari oiiim potest Suppl. 379 (Wcckloin):
opponi videbantur hshxvrsg et (XTsp^xvTsg, sive cum Her-
werdeno, qui alibi coniecit Bxp^ovvTsg, vocabulum a-Tspysiv
explicas „ accommodare ad ea, quae mutari nequeunt,
aequo et placido animo ferre-ocr page 30-
metum vestrum an desideria mecum communicaturi (!)
adestis?-ocr page 31-
ac praesertim pestis, sive belli.-ocr page 33-
Laur. pro necessario (t^svovtsç praebet lectionem ffré-
vsvTsg, quod fortasse ex vs. 11 repetitum est.
sortem deflet e. g. Pbil. 338, ubi Pliiloctetes, postquam
Neoptolemus patris narravit exitum, exclamat :
§f TTÓTspov — j} xshcv (Acbillem mortuum) o-tsvco. Anti-
gona patrem mortuum déplorât (O. C. 1710) : c(jc.fix -ocr page 34-
Zeipoypxipou x£(px?.xlccv ypxf/,fiXTuv. In eadcm fabula (vs. 68)
absurde legitur so sv, pro quo reposuit Porson sd\'sy.
plerisque iniuria editur ottol/ j ^vijtuv ipxvovpt.xi ßii^svog
7rpo7-^yopog, ubi procul dubio cum Meinekeo, cuius egre-
giam coniecturam receperunt Nauck et van Herwerden,
legendiun est ^xvoïifixt. Confunduntur 0 (saepius lioc modo
scriptum: ) et vid. Herwerden! ad liunc locum adno-
tationem. Exempla, ibi allata, pluribus augeri possunt:
O. R. 840 V. c. (n)A0OS fortasse natum est ex (S)Aa\'02
{(Tx^ag), ut coniecit Meineke. Notanda tamen sunt, quae
habet Jebb: „the conjecture xycg (v. Herwerden et
Schmidt) is specious. But xx^og shows a finer toucli; it
is the euphemism of a shrinking mind (like the phrase
•/tv ti TTxdu for ^xvcS)-ocr page 35-
De litteris transpositis vid. Wecklein (Ars Sophoclis
emendandi pg. 22), cuius disputationi plura addere
possis exempla. In 0. C. e. g. vs. 1640 optimus codex
habet Cpspsiv, détériorés C^psvi (natum ex cppevsi); in eius-
dem dramatis vs. 204 pro necessario tIç-ocr page 36-
suspicantur Kayser et v. Herwerden, qui praeterea pro
Tcr coniecit wS\'. (De uXxo:; conferatur Aescb. Prom.447,
550, Agam. 1623 ed. Weckl.).
modo restituere conatus sum:
Retinebat tamen me observatie, qnae a])ud plurinios
criticos iniuria legitur, formas -ocr page 38-
ubi Schol, ßövov \'iTxp vfiüv sv ( s-rsyolfzsB^x )• KpvTTToIf^sB-x
oJov TiccTTvi ysvoiTO. Vide praeterea Trach. 989, ubi eadem
significatione dictum invenitur ksvSsiv.
significabit „ in lucem edere, patefacere, enarrare -ocr page 39-
verbis declarare, atqiie adeo, quid censeas, ostendere/\'
£T/ fiiaa-c\'j UvToq\' / ovy. als) ^spsg sa-ffsTrat, toisTo-^s zxhixç.
vocabula ^slxws Sf ^(iccs^tri significant: „die servis-ocr page 40-
-ocr page 41-
(El. 1036): xTtfilxg fih ov, Trpofiyj^lxg Sf joïi.
Kx)-ocr page 42-
omni parte satisfacit. Ecquid scripsit Sophocles: kx)
t xv t x (p-t^ fjt, üv ovViv f\'lf/Sw^ \'7r-ocr page 43-
Soplioclea-ocr page 44-
ubique inveniuntur. Sic Ai. 579 pro necessario xx) -ocr page 45-
etiam Wecklein reqxiirit: proposuit enim (Jalirbücli. für
Class. Phil. 1892 pg. 23-4) xx) txutx yjxvreav. Quod
autem dicit vir doet. iixvrexv fortasse scriptum fuisse
lAuv, exemplis est confirmandum; mihi quidem talis ab-
breviatie ignota est: videant peritiores.
ter locos, citatos a Nauckio, apud Soplioclem sibi respon-
dent : Xéyeiç — cp-^ç (Ant. 403), ßporol — ^vjjroyevsTç (ibid.
815), Cplxt} — Trpoa-CpiXijq (ibid. 898), xéXeu^ov — (ibid.
1213), xpxTsïv — xp^Ofzev (Ai. 1067), xvx-ocr page 46-
civî^t^ç, i. e. OÙX yi\'Bofiévij. Neque xxT\'^p-^g, neque
usquam apud Soplioclem legitur, adverbium vero xt^Bug
saepissime invenitur in selioliis e. g. O. 11. 673, O. C.
1687, Trach. 250. Pro correctione xyj\'Byi: fortiter militât
cum locus, quem nunc tractamus, tum lenitas mutationis.
sTûifioç eiTVsh, ehs kx) a-rslxeiv hu.
explicatio, qui contendit verba ehe — ha significare sirs
XP\'^\'^siq, Kx) (TTilxsiv hu hoiiiiq e\'ifii.
coniectura totum locum sic construo: \'érotpióg (sïfj^i) sItsTv,
sï rüv^e xPvK^^\'i Trhijrtx^óvTuv k^\'jsiv, ehe xp^ crslxiiv hu.
Xupsliv \'hoi[Jc,og, Phoen. 969, Heracl. 502, Demosth. IX,
4 e] S\'Ä -ocr page 48-
rex : identidem brevibus interrogationibus quasi inter-
pellât levirum cf. vss. 99 et 105. Qua de re plura
vide apud Schmelzer pg. 19—20.
xpx^v (SpxxsTxv si ?-ocr page 49-
abire posset, supra ad vs. 37 ostendi: optime compa-
rari potest Scbol. Tracb. 353-ocr page 51-
fiiov, quam coniecturam recepit Botlie: répugnât tamen
metrum. Sed fugisse videtur plerosque criticos Par. B.
exhibere lectionem xjtxv, quod non est negligendum:
xvTxv enim optime explicatio esse potest vocabuli ,
glossema autem, ut saepius, in locum verae venit lec-
tionis. —
Phoen, 1750 xiJt.(pi(2uiJt,iovg Knxg, compara praeterea
Tlieogn. 779 vxixvuv ts ^ï/jo/-ocr page 52-
etiam Parisinum, ad quem saepe est emend a-
t u s L., magni esse momenti in textu restituendo. Plura
de codicibus vide apud Brubn pg. 220 sqq.
avTog xutcü TreltrsTXi yxp äAAö fisv
a-ocr page 53-
minus apte coliaerere videntur vocabula sequentia xMg
xx^xurov, et praeterea pro part. aor. vzs^sXav exspecta-
remus part, praes.
editoribus explicare „ die (Selbst)anldage (aus seinem
Innern) hervorholen-ocr page 54-
picimus, si recordamur sexcenties confundi x(tt ó g et
xùrôg (cf, e, g, Nauck Mél. Gr.—R, III 309—314),
itaque librariorum oculos fortasse ab xcroïai aberravisse
ad xvTog.
pg. 78 sqq.
praebent, v. Herwerden, Nauck, Wunder, Elmsley,
Hermann, Musgrave, Bothe, Sclimelzer, Dindorf omnes
xipvißxg praetulerunt; melius Wolff, Jebb et Brulin in
textum receperunt xspvißog. Recte enim adnotat v. Her-
werden fortasse non iniuria retinuisse Bergk primae
manus scripturam xepvißog, „quae potest esse genetivus
partitivus, ut vs[Jt,£iv xh^\'ß^? ad verbum significet tribuere
(partem) aquae lustralis.-ocr page 56-
quamquam notum est f%f saepius significare-ocr page 58-
Ant. 303; Trach. 667). Lobeck pro s^sTrpx^xr legit
ê^sTrpaî;£v, quod, teste Elaydesio, sec. man. rec. scripsit,
Blaydes autem praefert i^sTrpx^é y\\ Lenius conicere
possis scripsisse poetam y.xv êî-éTrpxîfxv, si y.xTvmkhvt\'r
h/û. Particula xv bis, immo ter (cf. Soph. fr. 669 îtwç xv
cÙK XV iv-ocr page 59-
s\'iSag ^ici^fff-ocr page 60-
dïssertationem Academicam posuisse vir. doet. I. F. P.
V. Anrooy (Quaestiones de Epitlietorum Usu apud Aescliy-
lum et Euripidem pg. 108).
plum, quod acute perspexit Herbst, adnotare Thuc. seil.
I—69, 2: c/ yap -ocr page 61-
virgulis distinctis:
rxfjC, ccc xv (Ittcc tx (t\\ èn^p^^vM xxxx, ut iungatur
oil [z,-^ ttots ix(p-^vcc rxi^x xxxx, ug xv jCtvj sIttu tx ax xxxx.
Txi^x xxxx enim significat, ut iure observavit Lindner,
„mala mea vaticinia-ocr page 62-
Botbe. Papageorgius, eundem desiderans sensum, propo-
suit j? êxTfip^ Xiyoiq-, Hoe loco Sopliocles in memoriam
revocat Hom. 11. II — 73 (verba sunt Agamemnonis)
TrpöcTX yèyu FfTTftr/y 7r£ip\'^(yof4.xi (scil, Acliaeos.). In response
Oedipus alteram praetermittit percontationem.
ita adloquitur:
ixxvcg ^AttÓKKuv, m txV SKTrpx^xi /^fAf/.
Conferantur Here. fur. 1338—1339 : ^so) y\'órxv tif^rcaiv,
oùTsy ^sT Cp!?.c-ocr page 65-
Chaer. 21 xf^vog ^Ikxiov h\'^px f4,i)vû£i ttóts. cf. O. R. 614
Xpovoç -ocr page 67-
editor nuperrimus, quibus addantur Aescbyl. fr. 282
-ocr page 68-
ÙTrelxcv bx-Ji^Jû^eiv et (VI — 68, 2) oî vTrspCPpovzxxri [asv
•^[j.xc, VTroiAsvovtTi Voij.
l^fP.y, ;V f/\'Spç, oïxTTsp ù (3p It^0y.xi, ubi certa emenda-
tione Elmsley restituit oJx 7r£piv(3pl^oy,xi, quam con-
iecturam in textum recepit Kock. -i)
ricas, eo magis ad foedus feriendum vergebant
TÜv xvèpccv rûv £\'/. Tîjç vjjtrcy xofilrxT^xt et tuin: ijyxv yxp
c\'i ZTTxpTtxTXi xvtZv TTpîÔTol TS xx) f ofAolug (t^icti | ^vyysvsTq.
non libet, vid. Classen, qui post alias citat Raucliensteinii
suspicionem, quam in t»xtum recepit Stahl, ófioTot
(xCpiffi ^vyysvsTc.
legerim enim ir. t. x. àfioToi xx) o-^/o-/ î-vyysvsTg. Vitium
autem hoc modo est natum: dederat procul dubio Thucy-
dides oßoJoi xxt, per liaplographiam orta est scriptura
ôfjici xxi: xxl et ccg confunduntur, in textum irrepsit
inexplicabile illud hfioiccc.
quod erant principes civitîitis, et oßoTot, et iis, qui domi
erant, consanguinei. Fortassc praeterea trpûtol ts expun-
gcndum est ut glosscma insoliti vocabuli oßoToi. (De oßoioi:
vid. Gilbert „ Handbuch der Griechischen Staatsalter-
thümer-ocr page 70-
Thiie. II —13, 1 Tohg Vxypzhq rovg èxvrsv xx) olxlxg ^v xpx
[ivi y/iü}ffuffiv 01 7ro?Jfj(,ioi uftttsp xx) rx rxv x},-ocr page 71-
SI et xx! confusio frequentissima est.
V. Herwerden et Stahl.
tissime Badbam, probatus ab Herwerdeno, dcdit ûs
(3s (Bxiotxtx.
librarius ^vvTa^xfzmq [kx)] uq, transpositis vero vocabiilis
i;vvTx^xfi£vog et Kxi nascebatur lectio kx) \'^vvrx^xysvo: uc.
quod delevit v. Herwerden ortum est ex fine vocabuli
praecedentis skttx\'^^sxc.
Arridet Kruegeri coniectura [yx)] ccq.
Leeuwen (Mnem. N. S. XXV pars I). Legitur enim Thuc.
VI — 36, 1 Tchq fih -ocr page 73-
liuius fabulae editio, quam curavit Kaibel, nunc me
docet iam Tzetzem (Epist, pg. 19) legisse ci; [zxvtiç xts.
nescio quis, Kxlrrsp. Errare enim Hermann, qui ad 0. R.
413 adnotat : „ nusquam xxl significat quamvis -ocr page 74-
melius Wunder xx) avar p xr sv s iv, quod rccepit Papa-
georgius.
to ui-ocr page 75-
£i S\' iz^px TCTÇ ix^poTffi\'/ fytiîT^xA/v [ié^sg.
Veram formam 77£Cpy,v£v ipsius fabulae textus servavit,
itaque hic quoque pro corrupto 7r£(pvy.£v rcstituendum
erit TT £ Cpyj V £V.
L. A. liabent èyEivxT, T autem icp6(jXT\\ Saepius vcro
confunduntur ylyvoi^ai, yhoizxi, yElvofixi et (pxlvofixi (cf.
Nauck ad 0. R. 127), itaque eysivar fortasse abiit in
ècp-^vxr\\ ex quo natum videtur £-ocr page 77-
recepit r-ßs-ocr page 78-
ad vss. 62—64); nunc pauca de temporuni enallage
disseram :
Prom. 274 (Weckl.) tsi^st^s, (tv/^ttct^txts (Blomfield ;r/S-f-
o-S-f), Plat. Crit. 44 b. Trsßow y.x)-ocr page 80-
450 ^y^rstc; xttsikmv %xvxx-ocr page 81-
Creon et Haemon, eadem vel cognata in responsionibus
redeunt vocabula : — (rê^siç (744—745), TréKiq — s-oAzç
(737—738), T\'vvxixi — \'yvy;! (740—741) S/x;?,- — ^kxix (742—
743), è^x,uxpTX)/ovb-\' — x,uxpTxvu (743—744), e-xirsiKxv —
X77£û.-Ji (754—755), cppsvÛTsiç — fj cppsvsTv (756—757).
Praeterea eadem vocabula repetuntur 0. R. 524—525—
527 {yvûff^ — yvûfzxig —-ocr page 82-
responsione haec, dicta cum ironia:
Trpoç txvtx kx) Xéxivxv, sl ßov?.sl, KXXst
kx) \'lx\'jx?,xv, yf tvpt/jvo\'j uky,7sv tts^o\'j.
Sic O. E. VS. 601 ex coniectura Heimsoethii legerim
x}X O\'JTS A/}TTïj£ TijT^f-ocr page 83-
Ai. 190 (in fine) L. xùt^, quod iure G. correxit in xùtoîj,
0. R. 612 meliores codices ■xxp\'\' xùtù, détériorés trxp-ocr page 84-
addendum tamen erat Trspxv etiam absolute poni vel
coniungi cum iÇ, el-cc.
cur vs. 74—75 vulgata tuenda, neque cum Bentleio et
aliis legendum sit rov yxp iixôro-ç Trspx, deleto versu proximo.
Iam Jebb, de Bentleii agcns coniectura adnotavit: Tspxv
witli tlie genitive in this sense is strange. O. R. autem
vs. 074 ita explicare conatur idem, ut irspxT^q absolute sit
positum, Bvyiov vero genetivus, quem dicunt partitivum.
construitur, sed aut absolute ponitur, aut regit accusati-
vum, aut iungitur cum praepositione f^, vel S;«.
a) nunuiuam Sopliocles usus est verbo sKTrspxv, h) ajiud
Aeschylum ter legitur, semper vero cum nudo accusativo
(cf. Eur. Hijipol. 824 hTspxjxt xv/ix rijtr\'^s avßCpopx;),
aliquid sibi pcrmisisse. 0. R. 825 e. g. siißxrevsiv con-
struitur cum genetivo, nusquam vcro alibi; similiter
{[ißxiveiv iunctum cum opuv legitur 0. C. 400. cf. ibid. 5)24.
riorés et Suidas ßxXsTv, quod receperunt Nauck, Dindorf,
Wunder, v. Herwerden, alii. Cave autem ne iiiconsulte ICI.
509 hxcfjlttxtx; stto; ri rvyxxMu ßx^iv pro ßx-ocr page 86-
crefivofixvTiv hhpx ut a-£fivofjt,xvTic pro adiectivo liabeatur,
neque cum Brulinio explicandum est (T£[4,vóf/,x\\-ocr page 88-
editione, quam curavit Hermann, ad vs. 79, quibus adde
O. II. 1111, ubi in L. legitur Tpkßsi pro Trpsaßsig, ibid.
1200, ubi pr. man. babet hhrx, ree. à-jsaTxç.
1242 (pro fy-ocr page 91-
kio legendum xtxvóvt oç. Possis tamen lenius adlmc
cum Herwerdeno (Luc. Soph. pg. 43) xxvovtoi;.
mentis: a) praegreditur (564) Oedipi interrogatio êf^y^trxT
OVV sfzcv Tl T^ TÓT £v-ocr page 92-
eonantur, nee magis placet Herwerdeni coniectura, quamvis
lenissima, rxvb\\ a y fVr hcv, vsfixv.
legere iubet rov npxTOvq hov vs[/.av, Wecklein autem
txvtx r^ç TIM? véfiuv (vel minus probaliter txvtsv hcv
v£{/,ccv), qui viri docti sensum tamen bene perspexisse
videntur, cf. vs. 586 fl rx y xvb-ocr page 93-
rxy^v t\\
txyy,)! t\\ per baplograpliiam scribebatur •axvx\'byi(jlxtx j r\\
posterior vero librarius, syllabam deesse animadvertens,
•y-^y t mutabat in kx) yyjy errore proclivo.
cyrxg xy hky^g Xêyccv, Proprie significat „dux-ocr page 94-
Cpépx, xvsv (po(oov autem respondet ^vv CpólSottn (585),
Coniecturam oxvZv contra confirmare videtur Eur. Hip-
pol. 1019—1020 xlv^vvog TXTTUV / y.psl^tTU S/\'^ao-/ Tijg Tvpxv-
vi^og z^piv, ubi Euripides procul dubio de nostra fabula
cogitavit. xh^vvóg txttuv autem significat to (jl-^ IxvsTv. In
fabula, quae dicitur Ion, tyrannus narratur vitam degere
^s^oixug y.x) TTspt^XsTTUV (olxv (vs. 624),
vïiv o\'l 7sBsv xP\'^^^vTsg sKXxKova i [zs\'
Halbertsma pro tx7i-ocr page 96-
in appendice critica „ seine ursprüngliche Bedeutung we-
deln, streicheln erweckt auch leicht einen verächtlichen
Nebensinn, der zu unserer Stelle schlecht passt.-ocr page 97-
Obiter vide, quam ridiculum sensum lectio xhxXXstv
praebeat, comparato boe versu, Quis enim credat tam
impudentem fuisse Creontem, ut diceret iv tü sxvtov
xhxXÄiiv civium salutem esse positam.
Creontem, quem Oedipus accusat regiam appetere digni-
tatem, inconsulte dicere: tu quidem rex es, ego vero
bominibus, quod volunt do. Utrum cives aliquid impe-
trent necne, prorsus est penes me — Haec verba iure
animosi Oedipi iram moverent. Graudeo, quod etiam
Wecklinio vs. 598 spurius videtur, qui tamen rationes
condemnationis non addit.
(quod vulgo explicatur iv tx ixxxXelv iy.s) significare iv
rßs, iv ifisl (cf. Schol.), tali explicatione Creontis impu-
dentiam auget.
yxX-ocr page 99-
parandum Tlieogn. 323 ttot stt) o-^/x/jf TrpcCpàirei 0l?.ov
h^p-ocr page 100-
possint „occidere-ocr page 101-
autem sic scriptum fuisse ÄIZTA, ut littera A facile
cum X confundi posset. Posterior vero magistellus ÄISTA
muta vit in ijxnnx.
(ix-ocr page 102-
significat atque xv^px yupixg izyÀxv (1150). Vocabula
xvoXßog et xßivKog iunguntur Ant. 1026.
yéfiuv j u tskvcv Alyèooç, cut xßou?,ov, ccg -ocr page 103-
autem cum -ocr page 104-
necesse non est. Vide Wunderi, Sclimelzeri et Beller-
manni optimam liuius loei cxplicationem. Iure Jebb con-
tendit vocabula ri 2d [jls j^opfyf/v; apud Graecos idem
esse ac „ why maintain tlie solemn rites of public worship?-ocr page 105-
habent.
ex vocabulo ovxiri, quod magistellus nescio quis, ductus
versu sequenti {ovksti tov x^iktcv sïfii xts) pro où scripserit.
Posterior librarius, duas superesse syllabas ex versu
antistropliico intellegens pro oùxhi scribebat r/. Eodem
modo metri causa pro h^\'\' (vs. -ocr page 106-
El. 2M-250.
demum tempore scriptum esse — ab ipso tamen poeta —
suspicatur v. Leeuwen (Comment, pg. 41) propter com-
plura licentiae metricae exempla (vicies occurrunt
versus soluti, cf. imprimis vs. 967 3 St bxvuv et 1073
ri TTors).
Halbertsma, qui proposuit f^sy\'. hr) (vel potius (léy sla-))
bxXxci;. Constat enim ècpbxXfj^ég hoc loco idem significare
atque cyßx. (pxs;, quod luce fit clarius, si comparamus
Pers. 168 sqq. (TeufFel) for; yxp irhzvroq yxy.sfx.(py,q,
xfjiCp) 5\' cipbx-ocr page 107-
carere offensione, siquidem jttf\'y« vol [isyiarcv (pw; saepis-
sime invenitur, cf. e. g. Eur. I. A. 1063 [léyx Cpûç,
Baccli. 608 -ocr page 108-
bene perspexit v. Herwerden, qui simul — 2svt, quod
restât, in Y.iys muta vit, interrogationis signo posito
post /ccîj. Eodem modo v. c. Eur. Ale. 528 legitur
to t\' sJvxi xx) TO ßvi (scil. shxt) vofjil^sTXt. Quid sit to
fz-zj^èv et 5 [ly/^slg docent exempla laudata ab Herwerdeno,
quibus addantur Ai. 1231 cum adnotatione Nauckii,
0. R. G38, 918. Alio sensu El. 1166 invenimus TÎjv /^.-^rsv
343) coniecit Tcp [i^lsvx (.seil. CpüffxvTi). Quid desideretur
bene sensit Wunder, cuius altera explicatio, quae ipsi
quoque probabilior videtur, hacc est: qui potest is, qui
me genuit, idem esse atque is, qui me non genuit?
Similiter fere Brunck: at quomodo genuisse et non ge-
nuisse idem sit? Aliter tentât locum Kvicala (Stud, zur
Eur. I — 98).
HervYcrdeno, in — autem latere mihi videtur a-bévsi,
ut vs. 1019 restituendus sit:
Sopboclis emendandi-ocr page 110-
TTxrpôg non pendere posse ab ùvofj^ârbiiç (1036), quia parum
referebat, utrum nomen a pâtre an a matre accepisset.
In tali enim rerum statu ineptissime Oedipus rogasset :
pater an mater nomen Oedipum mihi dédit? Verius mihi
videtur regem miserrimum, taie facinus ab ipsis paren-
tibus esse patratum vix credens, exclamasse: per deos
immortales, uter parentum tali contumelia afficere me
ausus est? Itaque iungendum ovei^og aTrxpyxvuv (i. e.
clades, quae in incunabulis me percellebat ; „ eine Schmach
der frühsten Jugend-ocr page 111-
s! VTTO TÓO TTXTpOq TÏjç (l\'/jTpoi) âvOpiXT^}}.
Bothii ad hune locum coniectura tacere satius est.
poterant magistelli, si recordamur liic illic apud Sophoclem
(pxTig idem esse ac xóyog, cf. Phil. 1045, El. 329, 1213.
(popm y.xKx corrupta sint. Nauck, cui assentitur Heimsoetb,
ingeniöse bposlv coniecit, quod in textum recipere non
dubitavit v. Herwerden. Speciosam banc correctionem,
de qua egi ad vs. 11. damnare non ausim.
scenam mihi venit in mentem : \'èiTXx (te Trsvbetv, £ / S/s-Aä
ipopsTg xxxx, £/ scil. significatione „siquidem, quando-
quidem-ocr page 115-
XV (Suid. sl) £\'l7r!if/,£v: utroque loco legendum erit u? sl-,
postquam per haplograhiam omissum est fi, pessime
inseruerunt posteriores xv, ut explicarent optativum.
Simplicius fortasse erit conicere voculam sl periisse ante
sequens sittoi (sitroifisv). Schol. El. 1245 post ug recte
inseruit sl Lascaris, Schol. Tr. 47 c^ ante sl inclu-
sit Papageorgius, ibid. 905 post )cx/ addidit sl idem.
confusio est. De xg et xx/ iam supra disserui. I — 40, 2
e. g. pro sl -ocr page 116-
Ai, 729 SiTTs y.xi (L. cc-ocr page 117-
praepositionem esse iniuria contendunt, apte refutavit,
lianc praebet explicationem : „ quarum mensa numquam
separata posita fuit sine liuius hominis cibo.-ocr page 118-
et Phil. 1106 0Ç i^st oùhsvog — vxkov-ocr page 120-
De versibus nonndllis spüriis.
Aiacis Soplioclei Autlientia et Integritate (pg. 140 sqq.)
inquisitionem de Laurentiani archetypo instituit. Servatur
enim in calce Laurentiani adnotatio stichometrica, „quae
ansam praebet ad computandum numerum versiculorum,
qui fuit in singulis archetypi paginis.-ocr page 121-
vel inseri perfaeile posse nemo negabit.
simul videbimus, utrum ingeniosa viri doeti coniectura
factis confirmetur necne. Obiter locos, de quibus iam
egit v. Leeuwen, tractabo, nota addita hac.*
mihi placet adnotatio Nauckii „ Oid. spricht diese Worte
nicht im stolzen Selbstgefühl, sondern in ]\\litgefühl für
die Leiden Thebens und im Bewusstsein des Abstandes
zwischen seiner gepriesenen Herrlichkeit und dem, was
er in der Noth zu thun vermöge.-ocr page 124-
turbât Oedipum: baec est causa, cur subito irascatur
speret, timeat. Semper, ut supra exposui, fatum exspectat
imminens, animus maeroris praesagus 2) perpétue premit
borrore miserrimum hominem.
videtur ironia, vere tragica, quam ipse sentit Oedipus,
Nonne potius hic versus sic explicandus erit : à ttxiti
OÙK ifiot) xXeivô;, ut dicat rex: ego, quem omnes
(non vero ego ipse, quippe qui melius rerum mearum
statum noverim) vocant darum ilium Oedipum, Vide,
quam pulchre pauca vocabula totum animi conditionem
pingant, si modo recte iuterpretamur. Nusquam pulchrins
summus poeta confirmât laudem, quam legimus in Vita
Schmidt Krit, Stud, zu den Gr, Dram. I pag. 15G,
ma\'nn pg. 139.
zu unbegründetem Misstrauon. idem pg, 99: jedem augenblicklichem
Triebe seiner allerdings edelen Natur giebt er sich ohne Bedenkun hin.
ergriffen,»
Cf. Eustath. ad I 008 — toüto Si ri ilSot; koii-ocr page 125-
•/! jjt, 17t ! zïo^ 1 j? xé^sxt; fiixs, okov •^ö\'otrststv trpsaxtrov.
Haec vitae auctoris verba identidem optime illustrantur.
Ut unum afFeram exemplum, in fabula, quae dicitur
Antigona legimus versum, quo totum virginis miserrimae
perspicimus ingcnium. Frustra Ismena sororem ab auda-
cibus coeptis retinere conata est, tum addit: b£p/Ji,y,v stt)
■pvXpoTji xxphixv sxsii, ad quae Antigona baec respondet:
repetitie vocabulorum xvópbmov ttoKiv (cf. vs. 46), neque
à!r-ocr page 127-
bet Teles apud Stobaeum Flor. 95—21:
syh y ifixvrov xx) ttÔXiv xx) (ts 7Téyu,
ubi M. Sebmidt coniecit x xtx7t évu. Haue coniecturam
recipere tamen dubitarim, comparatis Eur. Phoen. 437
TTXÎjffXt TTOVXy ßS xx) (7 f Xx) TTXffXy TriXlV, 0. c. 754 flç
0-f xxiJt.1 xx) TO xxy yivûç, quos locos citât Nauck.
Elmsley porro et v. Herwerden commendant lectionem
elç sv spxsTxi, quam défendit liuius fabulae vs. 519 cù
yxp slç xttXovv I î) ^i^fiix ßoi toj hôyou rcîiTCv (pspsi xts.
totum hunc locum citat: ibi C. îled. habet lectionem h,
E. ]\\Ied. xÙTÔ et xXXo. Similiter Schol. Tr. 1090 xcpopûv
eu £vx sxxtttov ßsxog \'èvripopst xts., cum Brunckio pro
hx legendum est h.
magistellus mutavit in tU sy\\ simul fortasso explicationis
causa addito /nhsv xxB\'\' xùtov xcù^iv xXXov.
cißci) (vs. (55), quod Oedipus incipit ù ttxT^sç olxTpol
(2 pers. plur.), semper adhibet numerum pluralem xpo(r-
tîxbeb-ocr page 128-
Comparare iuvat voculas ïhs et xyf, coniunctas cum plurali
numero.
se vertit oratio: 0. C. 904—009, ibid. 1354, Trach. 227,
Ü. R. 380 sqq., ubi Oedipus, de Tiresia, tamquam de
absenti locutus (ô^slg (ixyov roicvhs (Avixxvoppx^cv) sic
pergit (390): fVf/, Cpép\' f/Vî, Trod ch f^xvrig sï trx^i^g;
cf. Aeschyl. Suppl. 240-240, Arist. Lysistr. 487-488
xùtwv (Hamaker sine causa ttxvtxv) — xtrexxy,itxt£,
Ran. 1007—1008 -ocr page 130-
num Universitatis Litterariae Fredericae Guilelmae (Se-
mestre hibernum 1897—1898) pg. 11—15.
(e. g. apud Xenopbontem) orationem indirectam subito
mutari in orationem rectam (variantur igitur 3 p. et
1 p.), cf. V. c. Xen. I — 3, 14 sïg Ts sÏtts — (ruvraT-
tstrbxi tI^\'j tä^/Vtijv — oov troxxovq kx) ttoXXx %pyiijt.xtx
f) 3 p. s. et 3 p. p. Ant. 1022, ibid. 1024—1026
fVf) yxiixpr\\;i kts., ibid. 1165—1167 Txg yxp -^Sovxg / otxv
Trpo^Sijiv xv^psg, où tßiifz iyù / Çjji/ tout cv.
respondetque e. g. pronomini ovtoi, cf. Ant. 707—709
(cum adnotatione Nauckii) SVt/ç yxp xÙTog vj CppovsTv [zévcg
SoKSJ j 5 yXü(t(7xv yjv oùk xXXog ij-ocr page 131-
scripsit Albertus Lindner-ocr page 132-
quae habent Schütz in 1. 1. ad Ai. 469, et v. Leeuwen
Comment, pg. 26.
XÙTOV xoùlév xKKov sesquipes deerat ad trimetrum supplen-
dum; magistelli autem ordinem restituere conabantur pro
••pvzh-ocr page 133-
Wunderi recepit, xx) as scribentis pro xxßs. Verba enim
ttxaxv tô-ocr page 134-
O. Hense pro Trspxnkpcc coniecit Kxipoïi Trépx.
« tis versus, novos oriri versus quivis novit.
exempla: Ai. 811—812 legimus:
Vide Nauekii adnotationem.
Sic 0. II. 826:
fiijTpog ^vyïivxi xx) TTxrspx xxtxxtxvsTv
vocabulum xxrspx explicatur per additum Uöxvßov. Ex
glossemate autem totus natus est vei\'sus, languidus et
iure iam a Wundero expunctus:
dato pg. 125, 140, ubi inter alia haec liabet: „Praeterea
satis constat eum (i. e. codex archetypus, ad quem
Laurentiamus est descriptus) exhibuisse solum textum
sine scboliis; in Laurentiano enim scholia ab aliis
scribis postmodo sunt adiecta, cum prior librarius non
nisi ipsa poetae verba exscripsisset.-ocr page 137-
sJç XV-ocr page 138-