p B. A E F Â IM o,

on duhîio quîn muUl mîraturi sint, mé
iuvenem tal& argument urn elaborandum elegisse, quod
et mets viribus gravlus sît, et a studlorum mcorum
fatmie alimius videatiir. Ut îgitur rem bogno\'
séant, pauca de consilio mbo praemonendâ sunté

T/es anni sunt, cum ad quaestiohem de organi
audit us in hornine structura et funcîîone^ quam
proposuerat Facultas medica academiae Traiecttna&
ad Khenum , responsum scribere , Suadente fratre y
nusus fueriin^ Hanc commentationcm viri clarîssimè
praemio non indignam iadiàarant ; quae cum
erat édita ^ a me et, aliis missa est, et etiam llh
S o e m m e r r i n g i o, Anatomico ceMcrrîmo et do
organo auditus auctori probatissimo , ut déclara*
f^m , quam multa illl in comcribcndo et absolvendó
Ulo Opusculo debucrimi Libelhm igitur "^enèran^:

iul

VIIÏ

dus SenéX benigne accepit ^ ct lUtcras ad me daUt
plena s humafiitatis , officii ac beneyùîenlîae ^ in ihqnâ
hortatus est, uf simili ratione etîam paihoîogiam
organi auditus pcrtractafem. Qßod equidem rc-
cusavi ^ nimis ardumn opus putans iaveni ; gravius
ctia^n mihi., cid quae ad hunc labor em require\'
bantur, par urn aderant. Soemmerringïüs tß\'
men idem d&nuo rogavU, et cum summa benc"
voli animi signlficatione mecum quasdam obser-
vationes com772unicavit, quibus in hui us scriptionis
cursu uti pO!Sem. Tune verecundia negandi sert*
bendf imptidentiam susccpi. Hac vero adhoftatione
tanti vi\'ri factum (.st., ut eum quamvis mmquam
viderimadmodum tamen dUigerem ; et ita me illi
obst riet urn sen si, ui ex qua temp&re consilium hui us
libeUi censcrihendi cepi, slmul etiam Hhellum e(
obferre euperem. Nihil enim iuvem g rati us ^ ??/-
/dl acc-eptius esse potest, quam dus conatus non
^erni a doctis vîris et intelUgere non dispU\'
cere se Ulis., qui placent omnibus. Soemmer-
y i n g i u s vero mihî roganti concessit, ut, qaam
illo auctots susceperam^ illi inscriberem disputaiîa-
mm. Hanc scmel susceptam ad finem quidem per-^
duxi ; sed relegensquae sciipsi ^ multa in iuveniU
hocce specimine deprehendo quae mimis accurate
disputata sunt^)- quaeque minus probaturos esse mul-
tas intelUgOi Hoc vero non tam mihi ^ qui suscepii
quam Soemnicrringit), qui imposait onuS-s

tri\'

— tt

tnhii&ndum est. Hic vero vir swmnm si benigne
munusculum acceperit., eo sane reïïqüis suis in mc
hcneficiis quasi cumulim addidertt,

Superest aliud hulus prasfationis argumenttim ^
od quod lubens vcnio, Ojnnque fei\'C anni sunt ^

cum a Vitrico optima ad celebrejii hanc academiam.^

\\

tamquarn ad bonarum artiwn mcrcaturam, missus
sum. Imbutus tam in urbs naiali anatomcs et
physiologiae initiis, fizagistro imprimis Doctiss. S a n->
der O usus, Harum scientiarutn Lcctore, ad Cl.
Sandiforrium veni^ pa t erna e in arte anatomica
iaiidis hacrcdem. Huius igitur professoris impri-
mis leciiones anatomicas frequcniavi, Multa quO"
que mc dcbere viro clarissimo Puteano, Promo-
tori. mco ^ qui etiam in hac dissertatione. suis con.
siliis ine carcre nohnt, gratus . agnosco. Omncs
vero , quos in pathologica dïscipUna et praxi me*
die a progress us feci., si modo feccrim, dcbco viro
CI. Bernardo, cuius non tantum institutione clc"
gantissima, verum etiam familiarltate frui mihi
contigit humanisslma. Bio enim id praecipue ope-
ram didit ^ ut ex eius disclpllna prodircm simpUci\'
bus ^ verum ad u$um ubcribus medicinäe rationa--
Us praeceptis instructus. Hi igitur ut benigne ac"
c!piaut, quas Ulis offero gratias, ex animo opto.

Verum non tantum medicinäe, sed etiarn philoso-
phiac na tur alt opcrain navavi. If mat us enim mikt
ïncndibilis quidam ardor quo tam pucr ferebar

in

in naturae invcstigationem, Ojiem ardorem it
scicntiae sitim ut explcrcm, iaetus in hanc acadc\'
miam profectus sum, tamquam in maiorcm stu-
diorum meorum campum, Sed dirum fatum , qücm
mihi pr acceptor em ac duceni exoptaveram, iam an-
tequam^ in hanc academiam pcrvenissem, sustuic
rat Brugmansium, virum incomparabikm. Qjii
huic successor datus erat CI, Ilcinwardtiis,./i//7c
temporis adhuc per Indias orientales peregrinaba-
tur ^ et indsfesso studio omnia, quae ad scientiam
naturae pcrtineant, persequebatur. Ita factum
est, quod minime exspectaveram, ut duce fere clesti-
tutus essem in ipsis illis, quas maxime adatnaham,
disciplinis, Qjiamvis enim cum summo scientiae
commodo, diutius tamen quam vellem ^ lleinvvard-
111 s pcregrinatus abfuit ab ocuUs pati-iac ct aca-
demiae, Rcdiit tandem vir summus, et ubi rediit
bnyi me tarn benignfi animo prosccutus e:i, ut
etiam si per. quinque annos illius discipulus fuit-
sc7n, non magis aut ilium mihi favcre, aut m&
ilh obstringi\' pGtuis se sent iam. Ex eius lectionibus
botanic is magnam percepi uiiliiat6m.g et neque ha-
rum Icctionum, neque muUorum officii et benevolcU\'
tiae testimoniorum memoriam^ nisi cum yiia ipsa
unquam sum depositurus.

In scientiis vero .mathematicis et phy;icis magiS"
tris usits sum CI. Eyckio, Ekama ct Gelde-
10, qui om^nes mult is mc bcneficiïs cumularunt ?

XI

ft ex qmrwn Icctionîbus.^ turn puhlicU turn etiam
C/. Ge ld eri priyatis^ multum me perecpisse uti\'
llta\'is profiteor.

Qiiod si ig\'ïur ex hac Academïa non plane
in ard s rcdcamid debstnr iis, quos dixi ^ vi~
clarissimis, Verum mn tantum illz ^ quorum
institutions usus sum, sed multi etiam aliarum
disciplinarum Professores mihi quam suavissimum
efecere illud^ quo in hac academia commémora-
tus sum, temporis spatium. Quorum in numero
sunt celebris P a 1 m i u s , eximius S i e g e n b e e k i ii s ,
tt vero erudilissimus Glarissius, qui multi s in
rebus benevolum suum ergo mc animum egregie pa-
tefecit. Verum inprimis jnulta debeo cehbcrrimo
V O O r S t i O et Illustri K e m p e r o, de quibus num\'
quam aliquid tam magnifice dicam, quin id super et
harum yirorum er ga me meritorum magrdtudo •
quorumque beneftciis, si ceteris rebus minus posshn^
obsequio certe et observantia respondebo.

Multas yero gratias, et haud scio an maximas
debeo CL Bennet, viro in omni disciplina., quae
ad medicinam aut naturae cognitianem perïinet ^ pc
ritissimo ^ et ita morato ^ ut quamdam. candtdi et
probi animi specism prat se ferat. Hoe viro pkno
Qfficii ne ipsa quidem humanitas mihi humanior v/-
detur. lUe igitur sciat, me pro paterna sua erga
mc bemvolentia ita gratum esss, ut quibus id re-
bus satis umquam dcclarare possim^ dcsperandum
^nihi ducam, , \' Tan.

XÎI

Tanîonm îgîîur et tam mûîtorim vtrorum
cum in me exstent beneficia yereor ne longiori
harum rerum cojnmemoratione quibusdam magis
me ipse laudare, quam illis gratias agere yidear.
Ht igitur sciant, eiusmodi vanitatem a me esse
quam alienissimam, mcque omnia lila vel favii-
Uaritatis ^ vel benevoli animi testimonia non mihi
adscribere, sed perbenignae horum virorum de me
studiisque meis existimationi, Hanc autem existi\'
mationem maxime fratribus meis debexe me sentio
qui antea mn sine\' laude hac in academia stU\'
dits operam navarunt. Qjiorum ut uterque mihi
et amicitia et sanguine coniunctissimus est, ita
magis adhuc me cum natu maiori similis^ ut fit,
studiorum ratio devinxit. Ille enim mihi in. toto
stvdiorum cursu gravissimus exstitit dux ac mode-
rator, et egregium turn scientiae comparandae
turn vitae bene ager.dae, praebint excmplum;
quod si mir.us imitationc assequi possim , ad huius
fratrie praestantiam vcluntate certe quam proxime-
accedo. Nee qua illi gratum animum dcclarem,
ulla ratio aut illi acceptior, aut mihi titilior esse
potest. Scripsi Zr. B. die iv ante calcndas lunias
jd, MDCCCXXiV.

D I

DISSERTATIO patiiologïca

D E

>IORBIS AUKIUM AUDITUSQUE.

f

• - - r «v- . . - -

1 , . »

^ « ■

lÈ

(F.

m-.

DISSERTATIO PATHOLOGICA

D E

MORBIS AURIUM
A UDITUSQUE,

A U C T 0 R E

lANO VAN DER H O E V E Nj

MATH. M A G I S T R O ,
PHILOS. NAT, ET MED. DOCTOR E.

LUGDUNI BATAVORUM,

APUD L. HERDINGH ET FILIOS,

MDCCCXXIV.

1 JI ■>

? LÎ c

:: À

ro;; r i. ï,:

- .c:iï\' T\'ï

(T.: \'J JiOVAT h II J , Ut: 0\'J .T

cEoiJii lu nommali .j

VIRO PERILLUSTRI, CELEBERRIMO

S. T. VON SOEMMERRING,

E.EGIS BAVARIAE A CONSILIIS INTIMIS, PLITRIUM
ORDINUM HONORATIORUM EQUITI, ACADE-
MIAE REGIAE SCIENTIARUM, QUAE
MONACHII EST, ADSCRIPÏO, CET.

VIRIS CLARISSIMIS, DOCTISSIMIS,

IH ACADEMIA LÜGDÜNENSI, TUM IN MEDI-
tlNA , TÜM IN PHILOSOPIIIA NATÜIIALI
PROFESSORIBUS, QUORUM IKSTITDTIONE
USÜS EST üTILISSIMAj

NEC NON

VIRO CL/IRISSIMO, ANATOMICORUM IN PATRIA
NOSTRA NESTORI,

J. B L E U L A N D,

MED. DOCT. EIÜSD. IN ACAD. TRAIECTINA AD RHE-
NüM PROFESS. ORDIN. PLÜRIUM SOCIETA-
TUM LITTERARIAR. SODALI, CET.

FAÜTORI SUO,

HA>\'C DrSSEUTATrONEM
D. D. D.

AUCTOR,

JNpn tam nova invenienda sunt, quam nota melius
fonstitucnda.

Morgagnius, in praefatione Epistala-
rum de Scriptis Vglsalvae.

IN\' 11 u. i.j mmmrnrn^i jm .i, -y

DISSERTÂTIO P AT HOLOÙICA
I N A U G U R AL I S,

D E

MORBIS AUillüM AUDITUSQUE.

C^tiod sumtniis Boerhaavius de arrifîcîosa au-
riimi structura quondam dixit, infinita certe inqui-
renda restare ( Institutionum Medicarutn 564,)»
ut verum esse docuit historia scientîaè, tam multis
tamque egregiis adauctae, recennorum hac in re in-
ventis, ita nostris edam temporibus prudentissimi
quique pliysiologi confirmant. Neque autem quod
ille, in physiologia auris occupatus, adfirmaverat,
minori iure ad pathologiam huius organi potest trans-
ferri. Nos vçro nec inutilem nec prorsiis fortasse
contemnendam bac in re posituri esse operam nobis
videmnr, cum inaugurali hacce disputatione ex op-
ïirais, quorum nobis copia fuit, scriptoribus ea col\'
ï\'gamus et tradamus, quae sint de aurium anditus-
^Uie morbis, ac potissimum de vitiata organi fabrica,
i^onscripta. ~ Ex eiusmodi enim sedula collectione
variaruin observationum, experiment crura ac senten-

A tia-

tianiim facilkts apparebit qiiaeiiam explorata ac cer-
ta, quaeve minus probata habenda sint; et quaenara
denique etiamnum occultata, ignota posterisque in-
quirenda atque invenienda restare videantur. Qua
in re, si minus feiiciter versati Lectori vidcamiir,.
habemus tamen in rei ipsius gravitate et iuvenilium
nostrarum virium tenuitate honestam quamdam ex-
cusationem,

Morbi aurium a vitiis audiendÏ facultatis distingu-
endi sunt. Haec enim, etsi saepissime ex illis orian-
tur, non ita tamen cum iis coniuncta sunt, ut nec
aurium morbus absque auditu vitiate, nec vitiata fa-
cultas interdura sine vitio quodam in aure esse pos-
sit , tali certe, quod nostrorum oculorum aciem haud
fugiat. Merentur igitur seorsum exponi, quam ^ ob
causam primo ,loco de, .vitii? organi,, de facultatis
vero audiendi morbis deinde dicenius. ,

■ \' , ■ ■ rr -\'-

CA.

J

CAPUT 1.

ÜË MORBIS AÜRiqRt ÜNlVeRpAtlfiU$* . -

J
)

r\\

..Tlorbi aUHiim vel éiüsniöli sijiit. Ut niSi iii au^t
bus esse llcqiicant^ Viel etiam alias Corporis nö!ï.ti-|
partes occupant. Stint tamen liisde quöqüe propria
quaedaiti nomina 4 sede data; Itâ inflammatio, cuni
aufem occupaverit ^ Otitis, dolor vero, ubi in csi bae*
reat, Otalgia vocàtur. De prOpriis auriiim moi-bis
longius dicemus quam de commutiibuS illis; <rerbg
tailien de praccipuis ex bis àrbitràitiur esse iliönenT
diim. Quaüivis enim ftaturâ conVenittnt etim sinjiU\'
bus morbis alias partes oecupantibiis, discréi^anc ta-»
tnen^ quia sedes diversa est, quâiil ifl^dici interest
curate distihgtlere; sua enim, ut Gaubiüs aït^
iitilitate hatid caret, quae ab haë Gonditiöne petjtuf,
niorborum difterentia.

Morbi organo auditus propriiy ex singiïlari Ijuius
ftiachinae fabrica explicandi, singulas aurïiHn partei
occiipafe solent ; iili vero mörbi ^. qui etiam jn rdr-
^üis corpotis bumani partibus observantuf, ad iinam
partem aurîùm non adstflcti, piufes intérdmïf öe-
^upant. lure igitur tmversales cos Vocaveris.\' t)e\'
bis pfiQio hoc capite brevitef siimus ditturi*

A a $ u

§ I. Dó Otitidc she aurium iifiammathnct

Annum inflaramationem cum otalgia confudere
auctores, quod ea vehementi dolore stipata esse so-
leat, symptoma pro morbo habentes, Hiiius rei
exempla permulta adsunt. 111. enim Hoffmann us,
etsi capite singular! agat dc dolore et spasmo otal-
gico., perlegens tamen illud facile intelligas eum non
tam de otalgia quam quidem de otitide hoc loco
scripsisse ( i ). Otitidcm autem, de qua nunc agi-
raus, ut ab otalgia distinguèrent, otalgiam vcram
vocarunt quidam , inter quos B u r s e r i u s, dolorem
aurium sine inflammatione otalgiam spuriam dicen-
tes ( 2 Nos vero, si aperte quid sentiaraus di-
cendum sit, earn potius otalgiam, quae nihil haheat
admixti, qiiamque inflammatio haiid concoraitetur,
veram dicendam esse censercmus. Caetenim dolo-
rem aurium inflammatoriinn ah otalgia, quam dolo-
rem aurium frigidum appellabat, iam probe distinxit
Zacutus Lusitanus, qui de aurium inflammatio-
ne omnino conferendus est (3),

Ott-

( t ^ Vide eius Opevura omnium T. II. p. 336. Cap. X.
(Edit. Getiev. 1740 folio). Hoc etiatn cx alio loco satis pro-
batuT, ubi Otalgiam meatus aiiditorii inflammatioiieni esse di-
çit T. XI, p. 53. (Supplementi secundi parte III. Genevae

Ï753.)

(a) Cf. Burserii Institutionum Medicinäe pract. Vol.
in. p. 3\'8. Llpsiae 8". 17^7-

(3) Operum T. II. p. 255~258. Lugdiini 1^57. folio, —
Fuse de Otalgia ct , Otitidc scripsit nupcr Mala tides i"
Tractatu dc Otalgia. Vicnnac 1820. 8°. ; viginti scptem bu-
ius moibi species distinxit. V. p. 32. 33.

Otitis igitur aut msatum audi;orium occupât, aut
in tympam cavo sedem liabet, vel etiam ad laby-
rinthum usque sese extendit, vel deniquc et inter-
nas et externas organi partes simul adficit. Symp-
tomata varia creat, pro diversitate partis eius, in
qua haer et. \' "

§2. De Otitide\'externa»

Otitis externa inflammatio vocatur, quae meatum
auditorium externum, membranam tympani et intcr-
dum auriculae quoque concham occupât. Praecedunt
plerumque dolores vagi in capite; mox sequitur pru-
ritus in aure, dolor minor, niaior, imo interdum
peracutus, tactu recrudescens. Membrana, meatum
tegens, tumet, rubet; auditus obtunditur ac depra-
vatur; percipitur aurium tinnitus. Post biduum,
vel etiam interdum post parvum aliquot horarum
intervallum, profluit ex auribus humor quidam sero-
sus, limpidus, rubro colore tinctus, qui dein magis
înspissatur, albus fit, purulentus ac foetidus. Post
duas tresvc hcbdomades cessât hicce fluxus, sequenti\'
dein per aliquod tempus maiori secretione cerumi-
nis (4).

Prae-

) ,

C4]> Burserîus I. I. p. 319; Pînel Nosographie phi-
losophique, 8". r. II. p\' 238—340. CUsiis sum cditione 5t3
Paris 1813); I card Traité des maladies de Voreille et de
faudiiion. Parts. 8°. 1821. T. I. p. 165. Dividit in hoc
opère Cel. Auctor otitidem externam Cuti etiam înternam>-in
catarrhalem et purulentam. E descriptione autem otitidis pu-
\'"lentae facile intelligas non de otitide pura eum scripsisse,
seJ de tali, quacum herpes aliusve moibus cutaneus coniunc-

A 3

é —

tdcdispojientes caüsae èuni öönstitiitio scrophulo»
sä, proclivitas in catarfhales affectioilcs quascumqup
et in moFüos cutaneosi öceaSionales vero siibitae et
vehementes tempestatum ac temperaturae mutationcs,
frigüs capiti adlatmn, Ophthalmia profligata, meta^
stases in acntis, eruptiones gutajieae retropulsae, pe-
regrina in aurem intriisa, ccrumen inspissatum, ibi
(collectmn, et plura alia.

Quod saepc parvum corpuscuUim, in aurem intru-
smn,vehementem otitidem possit procrearc nuper do-
cuit observado qiiaedam Dopdssimi Ma car tan, qui
cum nihil in aegri aurc vidcre possit hiiic iam prat\'
scripserat medicinam, ad quam etiam pertinebant (,uc
flert iiodiernus in Gallia mos) v ginti hirudines pone
apophysin mastoïdeam collocandae; dein autem, an^
tequain aegrum dimitterct, deriuo in aurem ita in-
spexit, ut radii solares ipsum meatum ingressi, et ope
lentis adaugentis collecd, accuratam satis et distin-
ctam observationem concqderent. Quo facto seta quae-
dam apparuit, pilo auris aliquanto crassior, quae
extracta pollice longa reperiebätur, et pro frustulo
Spicae secalis agnoscebatur. Hac vero remota, otitis
tamquam magica qiiadam arte profligata est (5).

Curatio, aliarum inflammationum curationi simili.s,
differt pro gradu raorbi. Hoc praeceptum universale

sie,

%\\a Sit. ^"jdquid sitj minus aptg liaec divisio videtur, ittl
etiam ceriset CI. R i 11 e v u s, qui utrumque morbuni gradu
tantum inflammationis dilTerre scribit, quod tarnen, si intel-
Jexerim, quae fiierit Itardi mens, minus vere ah iilo po?
situm esse videtur. Vide R u s t\'s il/ff^as?"»/ü/ die gesainm*
te Heilkunde, Xlif. 3. S, 473. Berlin 1823.

Grazette de SfiiUé, 1823. XXVI, f, 203, 204.

sît, ut ubi nihîl enm fieri dissuadeat, praemittatiir
sanguinis missîo. Resolutio tentanda est emollienti-
bus fomentis et cataplasmatibus. Iniectiones quoque
prodesse possunt, sed, ubi vehementior fuerit inflara-
matio, inicctio liquidi vel mitissimi irritationem ad-
augebit ; quo in casu, docente P i n e 11 i o, vapores
tepidi ad aurem admissi dolorem lenient ( L, l. p.
244"). Ubi vero fiuxus iam adest iniectiones lactis
tepidi et caraplasmata ex farina lini in .auxilium vo-
cari debent. Postquam fliixus per aliquot dies dura«
verit tonica adbiberi possunt, et vesicatorium, ut ru-
bcfaciens, ppne aures applicandum est. Deinde etiam,
ne clironicum evadat malum , nonnumquam ad leni-
ter adstringentia, at prudentissime, transgredicndum
est. Hisce etiam remediis iniectiones opiatas adnu-
merat I tard us ad resolvendam otitidem (Z.. /. p.
177. ) liac autem mihi videntur potius in otalgia
quam quidem in otitide commendandae. In nulla
enim inflammatione opium indicatur, nisi ubi reme-
diis andphlogisticis praegressis morbi vis iam fracta
sit. Praeterea summam cautionem hisce in casibus
iubet id, quod quibusdam ex observationibus didici-
mus, opium nimirum auri externae inmissum mor-
tem interdum intuiisse (6).

Saepe iluxus chronicus est; otorrhaeam vocant,
de qua infra dicetur. Exempla otitidis plura apud

aiic-

C6) Hispamirn qiieniilara aiivis dolore laboranrcm, împosita
"itia auiern opio, supiemo somno correpium hiisse, natraî
^acutus Lusitanus COperum T. I, p. loi. L. I. Obs,
44). Cf. L Osch eviii Mémoire sur les maladies de t\'Oreii\'-
etc. Prix de l\'\'Ac«i. Royale de C/iinirgit, T. IV. fis*
rit 1778. 4». p. 93.

s —

auctöres inveniuntur, praesertim apud F. lloff m an-
num, qui Tomi Secundi Capite X. in casu secundo
ptalgiae narrat observationem vehementissimae, quae
seni superveniebat, post ingestam nimiam vini copiam
et, quae liane sequebatur, refrigerationem; sanavit
illani in auribus abcessus, In casu autem tertio ob-
servationem exponit, quae exemplo esse potest otitis
secundariae sive metastaticae. Nimirum in puellïi
post dolores abdominis sublatos otalgia cum cephal-
algia superveniebat. Haec diutissima erat et gravis-
sima, atque purls ex aure eflluxu primo quidem im-
ininuta, raox vero sublata est penitus. Hae obser-
vaiiones ad otitidem profecto neque ad otalgiam re-
ferendae sunt; diflicilius vero diiudicari potest an ad
internam externamve otitidem pertineant. Aliam ob-
servationem otiiidis externae levissimae narrat Pi nel-
li us, alias item plures nuperrime It ardus.

S 3, £>e otitide interna,

Inflammationis labyrinthum occupantis duas tan-
tum descriptas reperi observait ones. Dolor erat ve-
hementissimus, accesserat delirium , subita morte ex-
stincri aegri sunt. Post mortem repletae inventae
sunt labyrinthi cavitates humore rubro puriformi;
rubebant membranae ipsae (7). Nec obscura tanti
doloris et tam vehementis morbi ratio est, si cogi-
temus labyrinthum membranosum prohabiliter ad ge-
nus serosarum membranarum pertlnere; scimus au-

ten

C7) Viricel in Dictionnaire des Sciences Médic. T,
XXXyiH. Paris i8iy. 115, 116,

tem, serosas ubi occiipaverit membränas inflammatio,
quam vehemens sit quamque pungens dolor (8). Prae-
tcrca per totum labyrinthum tenuissima nervi acusti-
ci distribuuntur filamenta, ita ut in sensilissima oflicina
non possit non ad summam perduci morbus vehe-
mentiam.

Longe vero minus rarum est tympani cavum in-
flammari, quae infîammatio sese saepissimc extendit
ad cellularum mastoïdearum membranam (Itard,
/. l. l. p. 171}. Symptomata in hac otitidis spe-
cie iis, quae in otitide externa observantur, longe
solent esse veliementiora. Tinnitus observatur, au-
ditus depravatur, ct in morbi decursu, versus finem
, . prae-

(8) Ratio cur ita sentiam est, quia clauditur undique mein-
braiiosus labyrintlius, ec liquore intus niadet. At in statu
sano in serosis meinbranis simileni htinioris copiam haud in-
venimus. Sit ita} verum partes obtectae bac in re facitinc
discrimen. In foetu liumoris copia in arachno\'idea maior quam
ia aduko invenitur; et exbalatio in vaiiis cavis diversa sit
necesse est, quia contenta diffcrunt. Cogitaridum etiam hoc lo-
co est de synovialibiis articulacionum membranis, quae omni-
bus numcris cum serosis conveniunt, excepta synovia ilia,
quam continent; quare etiam aJ3ichato a serosis, rorem
coniineutibus, distinguuntur. Convenit igitur membianosus la-
byrintlius cum membranis synovialibus; in illo aquula 0 o-
tuniiii ad auditum requirebatur, synovia in his ad motum
necessaria erat. In utroque huinore parlter defectum ad*
ferre senilis setas potest, qua ex causa functio etiam ira-
peditur vel penitus tollitur; hinc senilis tum in aniculationum
raotu rigiditns, turn in percipiendis sonis difficultas. Grata
animo agnosco me multas ex bisce observationibus debere Viro
amicissimo J. C. van den Broecke, M. D. Mcdiobur-
fiensi, qui raeae coniecturae de labyrintlio membrauoso faver.
Hoc autem mihi eo magis honori duco, quo me aptior sit
bac ill i-e et doctior iudex, ut Commentatioiie sua dc mem-
brana arachnoidea, praeniio orna ta, satis superque déclara vir.

B

lo

pracscrtim aboletiir. Pulsus durus est, frequcns,
celer, febrilis; rubent oculi ; inflanimationc ad tubam
Eustachianam producta, difficilis fit deglutitio. Prae-
terea ab otidde externa in eo diiFert, quod meatus
auditorius, nisi forte et ipse inflammatus sit, nullum
inflammationis signum obferat; fluxus etiam, qui brevi
post morbi invasionem in oticide externa sequi so-
let, hic non observatur, nisi post spadum septcm
vcl etiam plurium \' dierum ; et tunc temporis subito
erumpit purulenta materies , rupift tympani mernbra-
nâ. Estque hoc syinptoma illud, quod tamquain
morbum descripsit Curtis, parum apte, ut nobis
saltern videtur, cum tantum otitidis internae sequela
sit, quodque puris e membrana tympani f;rupdonem
vocavit C Puriform Discharge of the Tympanum Cp).
Haec puris effluxio vel simplex est C primum morbi
Stadium vocat Curtis), vel coniungitur cum fun-
go polypove (alteram stadium), vel denique cariem
in tympani cavo secum iunctam habet (tertium sta-
dium), Hac ratione, ubi puris eruptio chronicus fit,
facile etiam corripi posse atque destrui auditus ossi-
cula, vix opus est ut moneam. Duo stadia posteriora
pertinent ad otorrhaeam purulentam. Quod vero
tympani membranam rnrapere soleat, nec nisi raris-
sime per tubam Eustachianam exitus quaerat mate-
ries purulenta, ex huius canalis inflammationc expli-

can-

(9) A treatise on the fhystoîoçfy atid distases of the Ear
ly J. H, Curtis Esq, London 8". 60. sqq. Hoc

oiiusculutn cuius plures iani prodicre ediiiones (nos autem sc-
ciiniîa usi sunuis) et etiam versio Germanica, iiullo nioclo cum
cgregio I tard i libro confel\'d potest. leinna pracscrtim pa\'\'^
pbysiologica est.

""■■•"■■"■ If

eandum est, ttt censet CI. Itardus. Ttimor enira
in pavietilius et ipsitis hac ratione tubae angustatio
jnflammationem sequantiir nccesse est»
- Causae eaedem fere sunt, quas otitidis externae
dixinms. Praeterea inetastasi praesertim oritur otitis
externa post febres exantliematicas , quae fauces do-
lere faciunt irritant que, inter quas est praesertim
scarlatina-

Curatio iisdem vel saltem sirailibus absoivitnr re-
mediis , quibus otitis externa sanatur. Ubi vero
pus in tympani cavum collectura est, non exspec-
taadum donee illud sibi ipsi viam quaerat, et niem-
branam perrumpac; sed praestac gargarisraate ita ad-
hibito , ut fluxus adyias Eustachianas tendat, eum dare
illi exitum, quem ipsa natura posuisse videtur ; cui
usui etiam nicotianae fumus inscrvit, quo postqaam
aeger os bene repleverit, hunc iubeas ore naribusque
clausis exspirationis pcriciilum facere. Hoc prius ten-
tandum est, licet frustra plerumqwe tcntari soleat;
quo in casu punctura membranae tympani instituen-
da est, ut puri exitus concedatur. Vid. Itard L. /.
p, 178; Cf. Pi nel L, I. p, 244. De hac opera-
tione infra dicemus, quae si hoc . loco negiigatur ,
aut caries a pure nimis diu retento inducotur; aut
membrana rumpctiu", et longe magis laedetur, quam
si parvum foramen arte illi illatum esset. Iniectio-
\'T;es dein liant diluentes, et postea leniter adftringcn-
tes. lam • initio laudat iniectiones e Sulphate Zinci
Docti-ss. Curtis, quibus saepe intra triam qua-
tuorve hebdomadum spatium curationem absolvi scribir.
Ipse tamen fatetur eiusmpdi, iniecriones non numquam
Worbosam post se relinquerc auris sensilitaLem, quae

ß 3 fa-

12 \'

facit, lit dolcar.t aurcs ad sonos qiiosciimqiie gravio-
rcs. Hoe ex vi adstringcnte liuius remedii, quo
etiam Cl. A1 i b e r t u m feliciter usum fuisse scimus
in sistendis chronicis leucorrhaeis, facile explicari po-
test , et caute igitur in suppuratione, ex otitide inter-
na orta,cum illo mercandum esse nobis videtur. Idem
monendiim est de iniectionibus ex acetate plumbiab
eodem Curtisio laudatis. .

Quum vero otitis purulenta cum quadam acrimonia
universali iuncta est, v. c. cum scrophulosa, vene-
rea , alia, lis utendiim est reniediis, quae hanc acri-
moniam tollere possunt universam. Hac enim sub-
lata, mox fluxus purulentus sistetur.

Qui airpliorem otitidis internae descriptionem et
multarum observationem enarrationem desiderat, adeat
Itardi lilrum (Panis Secundae Cap. I. Vo/.L),
ex quo mi.Ita u:e in hancce § fateor transtiilisse.

§ 4. De otorrhaea (lo).

Chron\'cus cuiuscumque naturae ex auribus fluxus
otorrhaea vocatur, cuius igitur necessaria est in quas-
dam specics disthicdo, licet in praxi saepe una spe-
cies cum altera observetur conjuncta. Otorrhaea igi-
tur vel Ti.ucosa est, vel purulenta. Sic saltem eam

di-

(10) Cf. Itard Z. /. I. p. 203--286. Vide etiam obscr-
vationes Doctiss. von Willich in Journal der prakt. Heilk.
herausgegeVin von Hu fel and. lid. XXI. 2, S. 52-5?. Lo-
quitur pracpiimis de otonliaea catanliali sive mucosa, et lau-
dat praecipue oleum amygdalarura. De meatus post otorrhaeam ,
concretior.e etiam agic, de qua nos postea dicemus, ubi vi«
tia buitis panis enarrabimus. Cap. 11. §, 9,

—^ 13

dividit îtardus, qui plerîsqiie in casîbus otof-
rhaeam mucosam pro sequela otitidis catharrhalis ha-
bendam esse censet, otorrhaeam vero purulentam ex
otitide purulenta nasci dicit. Id autem de omni otor*
rhaea notandum est, eatn magis pro symptomate
quam quidem pro morbo esse habendam ; vel enim
oritur ex otidde, estque buius morbus secundarius;
vel -metastasi originem suam debet ; vel denique ex
afFecto cerebro aliisve partibus vicinis proficiscitur.

Purulentam otorrhaeam semper cum carie coniunc-
îam esse is, quem saepius\' laudavimus, Itardus
auctor est. Hoc ita esse debere perspicies, si te-
nuitatem cogites membranarum , quae auditorium
meatum investiunt, quasque vix suppuratio occupare
posse videtur, nisi simul etiam carie afficietur os-
seus meatus.

Distinctio in otorrhaeam externam et înternam,
qualem in otitide mcmoravimus, minus necessaria
videtur, cum révéra ipse morbus diuturnus sit, ct
chronicus in meata fluxus vix cogitari posse videa-
tur, quin etiam ad tympanum, erosâ huius cavita-
tis membranâ, proserpat ac progrediatur Contra
suppuratione iri cavo tympani nata, tum deraura
fluere ex aure pus poterit, cum, ruptâ membranü,
viam sibi ad meatum fecer!t, qui sdmulo puridentae
et ichorosae materiae mox ipse inflammatione corri-
pietur, fluxumque suppuratione sua augebit.

Otorrhaea mucosa, cunr ex otitide simplici ortum
suum haud traxit, sequitur post alium chronicum
fluxum, aut imprudcnter sublatum , aut sua sponte
supprcssum. Meatus auditorius tumet, et fungosam
superiiciem obfcrt. Saepe fungosus tumor meatui
B 3 in-.

inliaercns fluxnm auget. alitque, Fluxiis ininot ira-
iorve esi et ipsius indoles Varia.

Ad hanc otorrhaeae spcciem referendus mihi vide-
tur ille dolor , quem oriri dixit Verneyus ex se
rosis fluidis acribus, quae ex auris glandulis stil-^
lant ( 11). Nec" non ad eandem speciem pertinere
videtur cffluxus humoris tenuis , serosi, qui saepe
sequitur post extractionem ceruminis inspissati mea-
tum adimplentis; eiusmodi obsefvationem expositam
legimus a Cel. Ho ffmanno (la).

Otorrhaea purulenta vel in ipsa aufe sedem habet
primariarn vel in alüs partibusj et potest igitur in
idiopathicam et sjmptomaücam distingüi. Idiopathi-
ca post otitidem Cum morbo Cutaneo complicatam $
vel post otorrhaeam mucosam tractu temporis oritur.
Caries proserpit ad cellulas mastoideas; dein ubi diu-\'
turnior fit, parietes cavi tympani afficit; tandem de-
striut labyrinthum, et sic, pertuso osse petroso, ad
ccrebrum sese extendit. Hac ratione aeger diuturna
cephalalgia vexatur, et tandem aut marasiïio extin-
guitur, aut superveniente fcbre aut subita\'nec opma
raorte opprimitur.

Ex\' hoe exitu videmus profeeto otorrhaeam non
esse leve morbi genus, simulque perspicimus, quare
Hoffmanno credendum sit, ita scriberiti: ca-

veiv

(H) Duverney Traité âe VOrgane de VOute p. f>5^.
(usus sum editione Leydensi ij\'si. iti is.*^.) ,, douleur cati-
sée par les sérosités acres et salées ^ qui sortent guelquc
fois des glandes de Voreille^ ce qui paroSt dans les sup\'
fûrallons, qui se font en cette partie. ^^

(12) Vide cius Consuliat. et Resp. Med. Gentur. L S^\'^\'*
I. Cas. 40. Operum T. V. p. 67.

vendirai esse ne diutino aurium purulento fliixui, a.
quacuraque demum causa proveniat, externis validio-.
ribus excitantibus et fortioribus adstringqndbus dc«^
subito obex ponatur. " (13) Ita quoque celeberri^
m us Morgagnius: „ sunt aurium ulccra, inqiiit,
lion temere claudenda, non tam ob id, quod rariu^
est, ne saniei exitus e cianii cavea per aures mter-
cludatur, quam ob id, quod longe frequentius est-,
lie saniei ex ipsis auribus intercluso exitu, caries vel
fiat, vel augeatur, sicque multo facilius et citiua
in cranii caveam perveniat" (14"^. Morgagnius
hoc loco de Valsalva cogitasse videtur, qui hi-»
storiam narrat vLi\'i, cui a capids percussione primo
sanguis et postea purulenta materies copiose per si-
nistram aurem exstillaverat. Hic, quodes pus per
aurem exiret, morbo levabaturj cum vero ex toto
suppressum erat, morbo oppressus interiit C^S)«
Haec Valsalvae observatie exemplum praebet
otorrhaeae purulentae symptomaticae, in qua cerebrum
primarie afFectum fuerit. Eiusmodi casus rariores
vocat Morgagnius. Eos tamen non inauditos
esse, turn, quam attulimus, Valsalvae observa-
tie , tum recentior quaedam doctissimi L e Blanc,
etiam ab 11 a r d o transcripta probat. Hisce in casi^»
bus pus supra os petrosum collectum raro pénétrât
per meatum auditorium internum, sed rodendo osse

viam

C13D Operum T. II. 338.

(14) De Cans. et^Sedib. Morbof. Epîst. XIV. art. ë.
Operum Omnium T. I. p. 96. Edit. Leydeiis, 1765. folio,

C»5> Vide A. M. Valsalvae omni laude maiorein der
auic humaiia traciatura p, 16 et 83. C E\'^iiwnis Ultraiecdnae

i6 —

Viani sibi patat; quod c situ por! acnsu:icl intcrni,
cuius foramen versus latus internum ossis petrosi
invenitur, et ex tentorii cerebelli positione facile sa-
tis explicari atque intelligi potest. Conirarium ob-
tinere videtur in otorrhaea idiopatica, quando pus
ex aure interna in cranii cavum sibi viara fecerit.

Symptomaticam illam etiam otorrhaeam vocatltar«
dus, in qua cerebrum consecutiva suppuranone af-
fectum est. Hac tamen in re non possum, quin
ab eo dissentiam. Fuerat enim in èjusmodi morbis
initium mali in aure ipsa, et postea demum affec-
tum cerebrum est, postquam sanies in ipsum cranii
cavum pervenerat. Ejusmodi igitur purulenta otor-
rhaea idiopathica Vocanda est, cui sese adiunxerit
cerebri suppuratio symptomatica. Hue pertinent
obscrvationes duae, quas habet Morgagnius; al-
tera pueri, cui post variolas surditas in aure dex-
tra et ex ea puris profluvium accidit. Dein, ubi ad
duodeciinum aetatis annum pervenisset, tumor ortus
est in apopbysi mastoïdea, ex quo, cum esset aper-
tus, multum puris eiusdemmodi, ac ex aure flucbar ,
profluxit. Post parvum temporis intervallum con-
Vulsione corripitur infans; mox moritur. Alteram
liceat mihi, appositis ipsius M o r g a g n i i verbis, de-
scribere: „ luvenis antiquam, ut videbatur, fistulam
supra dextrum mastoïdeum processum habebat; in
quam iniecta redibant ex parte per aurem vicinam,
qua tamen audiebat. Is in Nosocomium exceptus
non propter fistulam, sed propter febrem, quae ac-
cesserat , hac inter paucos dies augesccnte, sic de*
lirans, ut ad soporem inclinaret, mortuus est. Cra-
nio reclu^o vasa cerebri omnia sanguine turgida re-

per-

---17

Perta sunt, fflulta autem aqua vitidescens iri veîitrî-
cuiis lateralibus, in qua pus eiusdem coloris subsi-
debat, in ventriculo quidem dextfo. Se4 multo maior
eius puris copia efFusa erat inter menin^em durâm et
«am faciem petrosi processus ossis tempofum, quae
facies in superiori observatione indicata est (ea ni-
mirum, qua petrosi processus dexter -et Sinister fesjpi*
ciunt inter se), sicque inter ütramque viäm sibi
fecerat in tubum usque vertebrarum. Plena erat quo-
que eiusdemmodi pure Tympani cavea. Progressa
autem caries pone aquâeductum Palloppii et cana-
les semicirculares eam, de qua dictum est, facienl
petrosi processus eroserat ad modum rimae non an-
gustae a posteriore latere ëius foraminis, qüod am-
bas portiones excipit nervi auditorii* Quam rimarft
obtegens dura meninx ibi quidem exesa erat, sed ad
longitudinem minorem, quam rima erat ( L, L
artk. 5).

Hisce consideratis äpparet abcessus aurium saepe
cum cerebro communicare, sive ex hoc prius labora-
Verint aegri, sive cerebrum, ut in hisce observationibus
a Morgagnio narratis, dein,progrediente carie, se-
cundarie aifectum sit. Illam communicationem nimis
generaliter negantem video Verneyum, qui etiam
sanguinem, in capitis vulneribus ex auribus exeun-
tem, e cranii cavitate haud proficisci didit. Narrat
etiam observatlonenî, quae probat luculenter, non
omnem certe post aurium fluxus suppresses mortem
subitam ex hac causa esse deducendam. Vir nimi-
65 annos natus, sanguinei et plethorici tempe-
ranienti, suppuratione in auribus, praesertim in dex-
per £>5 annos laboraverat, ceteroquin saniis.

C Ma-

_Materies proiiiivii erat foetida et spissa., qua suppü-
iiatiope sup,pressa^ opprimitur ipse morte apoplectic»
io.tira 44 horarum spatium. Cranio aperto, sanae rc-
p^rj:ae aünt cerebri partes, quae ossi petroso appo-
sicae erant ; os ipsum sanum quoque et naturali ia
gtatu reperiebätur; in cerebri vero ventriculis humo-
res §erosi ^fF^^ierant a materie, quae per aures
(exire sdebat, diversi .(.jé)- Hoe jn casu nihil aliud
.^ccidissß puto , nisi quod apqplexja serosa exstinctus
pit aïiquis, otorrhaea purulenta labprans ; quod vero
ad supjvessum fluxum attinet, utrum hicce apoplexiae
adscribendus sit , an poniis de metastasi cogitandum,
huius ïoci non est accuratius inquirere.
_ Saepe igit.ur- cum cerebri suppuratione confuncta
otorrhaea purulenta est ; saepius etiam, quod iam ver-
bo monuimns, cum carie in apophysi mastoïdea.
Ubi per hanc apopbysin sibi viam fecerit pus, tu-
mor pone aures oritur, et cuds brunea, rubra ac tC!»
,nuis fit, et tandem rumpitur, ut saniei exitum concilia-
jcet. Acctdit etiam interdum, quod iuxta muscuhmi
sterno- cleido-mastoïdeum descendat, et gupra cÏavi-
culam exteriora petat. Diagnos\'s hac ratione obscu-
jior fit; sed tenendum est, simili in casu sempcy:
plus minusve doiere apophysin mastoïdeam, et ex
praegressis sedulo notatis etiam haud parum lucis
peti poterit Ç17).

lam paucis videamus de curatione, in qua duo
praecipue tenenda videntiir. Horum primum est, quod
saepe ex suppressis alüs evacuationibus originem suam

trs-

fiö) Vide Duveney Traité ttc. p, n8-i2ï.

C173 V. Itard L, l, I. p. aio. 211.

-

lïixerit ötofrfiaea. Sic niipef legiaius de femina j cui
abcessus In aure sistra erat, ex qua eaodem, quo
antea meDses fluere solebant, tea3pore p^odicus ef-
Öuxus nianabat pufis sangiiiaoleati (18 ). Akerum
est, quod otorrbaea saepe e kie 4üad4m Unitversali
oriatur, ad cuius naturani niedeiidl r^tio êri.t acco-
biodanda. Huiüs rei exéiBiiJüra narrat Lescbevin*
O.rorfbaeae nimirum pufulentae e causa sj\'philitica
ortae observationem raemorat. HaeC cunj Carie cavi
tympani et labyrinthi erat coniuncta, q.uae etiam ad
partem petrosam interiorem pervenerat; Inac sese ve-
hement\'ssima mania adiunxit, cui levaiïien alïeiie ni-*
iiil potuit, finem vero mors attulit In pi\'iqri

casu. si fieri potest, evacikationeS SUppressae deniio
revocandae sunt; in hoc ve^i^ ab umversaiibus rêüQÊ-
diis, acriimoniam illam peculiarem destPuenflibus, auxi*
Hum petendum est.

Caeterum in otorrbaea generalis sanalidi mdtbodns
haec fere est. Priusquam externa femedia adbibéan-i
tuf, videndtmi est quid interna Valeant. lii his lau-
dantur efficaciora laxanda infusaque vitioSi\' nec non
ttjefcurialia (20). Sese piiulis tonicis BaCcherl
Saepe feliciter iisum fuisse scribit I tardus, quarum
ex radicis bellebori nigri et myrrhae aqaoso extracto
^uni pulvere cardui benedicti compositapuem bic me-
mo-

Ct8) Hoc observatmti fuit ab expert. Chiruigo Russel.
"^■\'\'e Gazette de Santé. 1824. 1. p. 7\' De hacttiorrhasia
\'turiunT j a.tnfinsiufti anomalia orta j loqiiitut S chie.b eli in Dis-
Putnioiie de morbis auris externae (Praeside C. A* de Ber*
geJi) francof. ad Vindr. 1754. 4®^ p. ig-
( Iq) Prix dc de Cliir. t. IV. p. tio.

-Ita Hoffm annus in Ope\'". X. lik p. 2431
C a

20 ——.

morasse 5 forsan non inutile erit (ai). Hisce its
sese usum fuisse scribit It ardus, ut bis terve ex iis
alvum deposuerit aeger. Infusionem cichorii, tanto
cremoris tartari addito, ut vim purgantem habeat, pro
potu bibendam dat; vel etiara dilutam C. P. infu-
sionem, in aqua frigida factam, Postquam tribus vel
pluribus mensibus hac medicina usus sit, ad topica
remedia transit, quae in radendo capite, eoque fri-
cando et capitio, e bombyce cerato confecto, obte-
gendo consistit ; setaceum ad cervicem poni iubet, ut
revulsio fiat. . Tandem ad iniectiones in aurem tran-
sit, in quibus adhibendis summam suadet pradentiam.
Egregie de iniectionibus eiusmodi iam monuit Hoff-
man h us. Ille igitur „ quemadmodum, inquit, ia
oculorum vitiis multae gravesque noxae ab externo-
norum maximeque collyriorum incauto usu propul-
lulant-; ita in aurium afFectibus idem fieri observa-
mus : siquidem varia experimenta et tentamina per in-
stillationes liquorum spirituosorum, oleosorum, pin-
guium et eiusmodi plura plefumque cum damno ad-
hibentur " (^L. L) Sumantur ergo e mitissimis, ne
temere sistatur fluxus, quod quam sit periculi ple-
mim iam diximus. Praeterea ex nocentibus ac iu-
vantibus indicatio insiituenda est. Si enim, diminu-
ente fluxu, cephalalgia non augetur, lenitei- adstringen-
tes iniectiones adhiberi possunt, inter quas laudat
It ardus decoctum foliorum Rumicis patientiae.
Dein huic decocto, si diminuto fluxui nullum syn>
ptoma supervenerit, pauxillum aluminis addi potest.

Ubi

(21) VWe J. L. AH bert Nouv. Èlém. dt Thirapeut\'f
que et ds Matière Méd. Paris l3ir. 8", T. II. p, 594.

—— 21

tibi vero sub curatione subito supprimitur fluxus,
quod variis causis debetur, ille statim excitari ac
provocari denuo debet. Cui fini nihil pane inser-
vit melius, qui recens e fornace depromptus, dura
adhuc calidus est, toti illi capitis lateri, in quo fla-
ens auris est, apponatur ; demtâ crustâ, ea in parte ,
quae ad tempus applicanda est. Haec applicatio. ter-
tia quavis hora renovetur, et tempore singulae cu-
insvis deligationis iniectio in aurem facienda est ex
muriatis oxygenati mercurii gram\'s m in aquae te-
pidae unciis vnr. solutis (aa). Saepe etiam fit
quod a mechanico quodam impedimento, crusta qua-
dam, vel frustulo osseo, pendeat fluxus suppressus.
Quo in casu illud qualecumque impediraentum, si
fieri potest, removendum est. Tenuis victus sit iis,
qui otorrhaea laborant, quod quantum ad curatio-
nem conférât incredibile est.

Haec in omni otorrhaea conducunt. In mucosa
maximum a derivantibus auxilium petendum est. In \'
purulenta etiam, ubi nulla hanc alat peculiaris, per
totum corpus diffusa, acrimonia, ab iniectionibus al-
calinis multum auxiîii exspectandum est. Potassae
solutione in aqua usus est Ita r dus, et etiam se-
niel ipso oleo Tartari per deliquium. Drastica etiam
conducunt, ubi vires aegri haec ferre poterimt. In

otor-

C aa ^ Itai\'d L, I. p. 223. Sirailera partis calidi appo-
sUiouem iani laudat von Will ich, sed iis in cafibus, ubi
post otorrhaeam sanatam tinnitus aurium et audiuis gravis re-
manserint. Nihil vero scribit, ex quo concludere possis post
\'a\'e remetlium fluxuin redire rursus, quod tamen valde proba-
bxic videtur. Vide ùbscrvationes laudatas in Diario Hufc-
^""\'Ui L. c. S. 53.

C 3

ça ■

Otorrhaea puntlehtà cum cerebri suppura ion c có"!-
tuncta maiöri etiam Cautione opus est, ne suppriraa-
tlir profluvium. Ubi cerebrum primarie affectum est,
et dein dolor in atire caeteraque symptomata docent,
pus sibi viam in aurem fecisse, membranam tympani
perforare praestat, quam ipsius rupturam exspectare.
Si Cephalalgia fluxu diminuitur, probabile fit, quod
çerebralis otorrhaea sanationem admissura sit, et,
fluxu diminuente, per quoddam temporis spatium in
brachio, vesicantis ope, vicaria provocari debet eva-
Cttatio. Drastica etiam in hac specie simimae utili-
tatis sunt.

§ 5» De hiscctis et vermibus in aure,

însecta in aurem penetrare possunt, et motu sua
vehementissimos dolores acque inflammationem pro-
vocare. Pulices, forficulae et formicac ptaeserdm
fnemorantur. Nuper casum legimus otalgiae subito
ortae a duabus forficuiis, quae , instillato in aures
oleo, facile simul cum hoc liquide régurgitante ex aure
eductae sunt, et prodiere ( 23 . Oleo eiusmadi in
casibus utendum est, sed mitissimo, quod huic rei
satis aptum sit, neque novum stimulum addat irri-
tationi iam praesenti. Verum etiam vermes ex auri-
bus observarunt prodeuntes. Dé entozoïs, genera-
tione, ut aiunt, aequivoca procreatis, hic cogitandum
non est. Saltem eiusmodi observadones legisse haud
memini. In plerisqtie huius generis observationibus «

qua-

(23) Vide Observationes doer, David, Gazette de 5«»-
ti 1833. XXX, f, 234, 235.

qiiarum multas coliegit ïtardosc (347, hi ^eMe\'s -
Ita describuntur, ut, qui entomologîae initiis iiMbû"
tus sit, facilé eos lams Muscat voffiitorioê velaf-
finiiim specieruffl fuisse perspiciat. Quo modo au-
tem hae larvae in aurem pervenerint, haud ita diffi-
cile explicari potest, praesertim si cogiraverfs, iu diü-
turnis aurium ulcerihtrs (i. e. ut nos loquifflur , in
otorrhaea) eiuSmodi vermes fuisse repeftôs^; quamob-
rem etiam de his non inepte dicituf, postquam de
oL-orrbaea dictum sit. Rem tetigit M o r g a g n i ü s *
vrr incredibili quadam et ingenii et doctrinae magni-
tudine. Ille igitur: „ Mihi certe, ifiquit, ne inna-
scantur, neve alii post primos abactos vefmicnli gene-
ris huiusce renascantur, nullum tïttiuS videtur re-
medium quam interdiu numquafn aestate et autumno,
aure, in,qua ulcus est, non obturata, dormire. Tune\'
enim sanie et ulcerosa carne allectae miiscae illara
subeunt, et,inseio homine, aut ova, unde postea vcr-

rai-

C24) L. 1. I. p. 099—323. Hisce eseraplis alia addi possunt
bene multa e Scbenekio, For est o aliisque ( Cf, D u-
Verney L. 1. p. ii6, iit>. Unani addam Acrellii obser-
vationem , quia rem, de qua agitnus, etiam egregie illustrât ;
scripsit ênim otalgiam, vermibus ( muscae domesticae larvis haud
absimilibus ) ex aure prodeuniibus, omnino cOnticuisse ; vide
Cottinient.: de Rebus. Decad. I. suppl. p, 659, 660. Lipsiae
ïyöj. P Uni us iam liuius rei mentionem fecit; scribit enim

auribus verminosis, quibus mentastri succus instiiiatur (Na- I
^"\'al. Hist. L, XX. Cap. Xl V.) , et succuin hipponiaiatiui auribus
i\'lstilbtum vermiculos in liis tfeeare (ib. Cap. XXIII). Cur-
tîsiâs eiusmodi in casu meatum auditorium arnpHorem fui se
factuiH ob\'^ervavit L. 1. p. — Vera autem entozoa (^Stron"
syli Jnftexr^ iij cavo tympani Delphini pJmaenae reperta
\'^«nr. Vide A. W. Otto\'s Handbuch der path, Jim, Bsr^
1814, 3, 1S4.

H --

niiculi exîstuut, aüt, quae viviparae sunt, veraiiculos
ipsos deponunt, Neque enim aliunde sunt quam a
muscis, a quibus vel Hom er us olim , non a putre-
dine, repetebat, Achillem inducens timentem ne mu-
scae in vulneribus ■ interfecti Patrocli vermes gigne-
rent (Iliad. 19). Qui, ^i in exulcerato meatu audi-
torio, ut rodendo satis habent unde crescant, ita lo-
cum habere possunt aptum, ubi plures illas mutado.
nes subirent, ab solertissimo Reaumurio descri-
ptas, quarum est ultima ut muscae fiant, minus es-
set difficile explicatu, quod a Klaunigio (Ephem.
Nat. Cur, Cent, 8, Ohs. 17) scriptum est, bimes-.
tres gravissimas auris et capitis molestias continuo
desiisse, cum ex ilia aure musca evolavit, quam,
quod videtur credidisse, earn muscam toto illo tem-^
pore haesisse in auditorio meatu." /. £ipish
XIV. artic. 7.)

S 6, Dc otalgia sive auriam dolore (25),

Dolor aurium otitidis et multarum in organo au-
ditus lae^ionum syraptoma est. Etiam symptomatî-
cum aurium dolorem procreare possunt congestiones
versus caput, cerebri vel meningum inflammationes,
dolores rheumatici vagi, odontalgia. A dente cario-
so otalgiam inductam fuisse legimus, quamvis odon-
talgia haud aderat. Evulso dente, mo.^ cessavit otal-
gia (Itard, L. L /I, 289).

Otal-

Cag) Cf. Iiard, L. 1. 1. p. 2815—2935 et L. B. F. ten-
till üher rheumatischen Ohrsnschmcrz in Hufe land\'ft
Jmirn, der pr. Heilk. I. M. S, 180, iSi. Jvna 1795.

— «5

Otalgia aiFectIo nervosa est, probabiliter, ubi a
nulla acrimonia, totum corpus occupante, orta sit ^
rheumaticae indolis, ut prosopalgia, odontalgia, alii-
que eiusnjodi morbi, Quaenam eius sedes sit, difii-
cile dictu est; fortasse chordam tympam occupât, aut
membranas tympani cavum investientes, aut ipsum
nervum acusticum. Symtomata characteristica haec
fere sunt. Post odontalgiam vel afîèctionem rheu-
maticam sequitur dolor in aure interna, qui tamen
etiam subito interdum , nullo \' alio morbo praegresso,
invadit. Statim fere ad summum vehementiae gra-
dum perducitur: subito dein .evanescens, in alias
partes migrât, vel denuo ad aurem revertitur. Ple-
risque in casibus dolor in una tantum aure haeret,
vel, una relicta, alteram petit. Dolores pungentes
in tempore et mala lateris afFecti persentiuntur; oculi
interdum rubent, dolentque. Saepe etiam otalgiam
comitatur molestissimus in aure tinnitus.

Vapores tepidi versus aurem directi, capitis cuta
aqua calida perfricatio, eiusque sedula, ope lanae
siccae calidaeque, obductio, vesicatorium parvum ad
processum mastoïdeum, cataplasmata opiata ad au-
rem apposita similiaque curam absolvunt. A balneo
universali nullum unquam profectum levamen vidit
Itardus.

D CA-

s6

CAPUTH. ^
DE vniis, quAè singulas aurium partes

OCCUPANT.

C^itemadmodiim îh feliqiiis cofrpofis humani partt-
bns, SÎC etiam in organo auditus morbosa structura
e duplici oritur fonte. Sunt enim vida primae con-
formattonis, vel praegressî cuiusdam morbi sequelae,
fix liac potissimum causa nascuntur aurium vitia;
iïîa vefo qtiarumdam partiimi morbosa structura,
quae innata eât, longe est faribr. NoS hoc loco
dïétînctione ilia non utemur in ordinandis aurium vi-
t?fs, sed potius ordmem sequemur anatomicum, il-
Ïüm nimirum, quem singulae organi auditus partes
indicant. Qua in re pettractanda ita versabimur, ut
factum a nobis est in Eh\'splitatione Ahatomico-Phy-
srologtca de organo auditus in homine. In \' illo enim
opusculo, secuti, quem nobis indicare natura videba-
tur 5 ordinem , ab internis ad externas sumus partes
progress!. Neque etiam in pathologicis omni utili-
tate carere eiusmodi ordo nobis visus est. Uti enim
eo magis necessaria est ad audiendum quaecumque
auris pars, quo interiorem habeat situm, ita vitia,
quo profundius haereant, tanto magis ipsi audiendi
facultati nocere videntur.

■s-r- 27,

f

S 1, De \')>itlts in septimo mrnriM paH, eius-
que per qïifem disifltutime,

■ A\' nervo ordiannir, si qviidcm initriim snmcte a
parte quam maxime neeessaria velimus. Raro taiiieri
in nervo ipso surditatis causarfi sitaiti esse doeirit
anätome. En praecipuas, qiias ex auetoribus coile-
gimus, hac de re obsefvattones. \'

Foramen meatus aüditorii intenii membrana fïr-
missimä clausum vidit Valsalva, ita ut ne tenfi-
issimo quidem nerveo filamento in auditus officiüatri
ullus relinquere\'tut transitus ( i

Nervum ipsum e:ïsiccatui!n im cane óbiervavit Cl.
H G f f m a n ri u s. Cariis hicce altefo - coecus erat
oeulö auribusque pariter sonurii non rite percipiebat;
apcrto cranio atque remoto cerebto, nerVus opticus
atque auditorius dextri latetis flavescefis liiulfoque
tenuior apparebat (2). Arends(</e cephalalgia\')
etiam afefactos fuisse tó siirdo nervos aCustkos
scribit,

Eiusmodi observationem\' quoque mecura cömmu-
nicavit 111. Soemm errïngius, qui iti crahio
chemici Celeberrimi Gehlenii, ut netvum audito-^
rium utriusque lateris parvum admodutó repcrit, ita
etiam porum acusticum internum valde angustuin
esse vidit. Geblenius vero iam diu quam-maxime
s Urdus fuerat.

Itar\'-

Ct ) Morgagni Epist. XI.VIII. J. 48. In monstroso Iwc
foetii ctiani cercbrum desiderabatur.

C?) Dc auditu difficili; Operum T. X, p.

Da

sS -

Itard us nervum acusticum iitriusqiie lateris se-
niel ad tertiam voluminis partem reductum vidit; er\'at
filamentum quoddam tenue, applanatum et fibrosum ,
ita ut pulpae nervosae fere nihil superesse videretur.
Nervus facialis solitae erat magnitudinis. Hoe obser-
vavit in cranio senia iam inde a iuventute surdi
(L. 1. I. p. 393). Ita mollem contra in surdo na-
to nervum acusticum vidit, ut fere cum muco pos-
set comparari ; neque ex praegresso morbo, cujus
vi oppressus oblit surdus ille, hanc mollitiem nervi
esse repetendam, vel olfactorius nerviis probavit,
auditorio nervo in hoe ipso cranio longe firmior at-
que tenacior (L. 1. II. p. 406).

Laesio, aut vulneratio saltem, nervi cogitari vix po-
test; est enim in decursu suo satis tectus. Compri-
mi vero potest diversa ratione et locis variis : a\') intra
cranium^ uti in hydrocephalo, in cerebri inflamma-
tione et ahcessu ; efFuso in encephali cavo pure,
sanguine vel liquido quodam seroso ; exostosibus ;
hue etiam pertinet cerebri concussio; b\') in ipsius
per os petrosum decursu ; vix enim sese extendere
vel excrescere os petrosum potest, quin angustum
reddat porum acusticum internum, atque hac ratio-
ne nervum comprimât, ac paralysi afficiat; c^ in la-
byrintho dcnique ipso., Co t un ni i aquulâ vel accii-
niulatâ nimis vel inspissatâ (3).

Ad primum compressionis genus pertinet illa Dre-
li ncourtii observatio, qui in cranio inter ce-

re-

(3) vide Doet. J. Heller Verhandeling over de Doof\'
heid in Prijsverhandelittgen van het Genootschap der Ilect\'
kunde te Amsterd. III, Dl, iste Stuk. 1815. 8\'. p. 139 i M®*

—— 1531

rebriim et cerebellum fteatoma, pugni magnitudine re-
perit, quod primum amaurosin, dein surditatem et
tandem omnium sensuum et functionum animalium
abolitionem et necem ipsam intulit C 4 )•

Tubercula in ossibus cranii, dura matre et cerebro
observavit J. H. Wishart in iuvene 21 annorum,
qui surditate, et, ultimo vitae tempore, etiam coecitate
laboraverat. Nervum septimi paris in utroque latere,
eo loco, ubi meatum auditorium internum subit, tu-
berculo instructum vidit, parvae nuci siiniii et valde
duro. Similia tubercula in quinto nervorum pari, in
nervo accessorio intra cranium, in cerebello et
\'quodammodo etiam in spinali medulla observata sunt;
quae corpuscula magis ad duram matrem, nervös in-
vestientem, adhaerescere, quam ad substantiam cere«
bralem videbantur (5).

Haec exempla tumorum pertinent, ad illam classem ,
ubi causa comprimens, quae nervi actionem impedit,
in cranio sita est. Eiusmodi etiam sunt, quae de
acustici nervi paralysi a sanguine aliisve bumoribus,
intra cranii cavitatem extravasatis, memorantur (6).
Exemplum compressi nervi, in ipsius per os petro-^^
sum decursu, nusquam reperi, nisi hue pertineat
observatio Soemmeringii in cranio Gehlenii,
quam narravimus; sed potius hie et similibus in

ca-

C4\'> Tb. Bonneti Sepulcbreti L^ I. Sect. a. Obs. 53.
Geirevae 1700. folio T. I. p. 133. ■
Cs) Vide Edtnh. Medical and Sargicaljoiirnal July 1822.
393. sg^q,; Archiv für medizinische Erfahrung heraus»
£eg, von Dr. Horn u. s. w. 1823. Jan. Fehr. S. 129-135.
C<S) Vide e.g. Lieutaud Hist. Anatom. T. II. p. igß;,
Parisiis 1767. 40. Cf. Itard L. 1. II. p. 304. sqq.

D 3

casibus de Gofittaßtioiie meatus cogitarem, quae refvl
contcnti attaiuationem secuta est; cujus rci ui aliis
iiostd corporis parttbus non desiderantiir exenipïa. •
Magis vero hvic forsan perdnebit, quod Cl. E San-
difortius observavit, Hic enim in femina surda
4ur.uni, ferme cartilagineum corpusculum invenit, quod
neriW) aciistaco firmiter adhaesit nec non medullae
obdongatac, eo loco, ubi oritur nervus • Sex lincas
longiun erat, et porum acusticum intermmi simul
cum iiervo subibat, quocum ira cohaerebat, ut avelli ,
lïisj destructo ner-va, non posset (7). Sed hic com-
pre&sio etiam extra porum aderat.

Nervi denique compressi in labyrintho ipso, quod
-erat tertlunj genus, exemplum praebet observatio
H^aightonii, qui in labyrintho substantiam quani-
dam caseosam ac firmam reperit, in homine 30 an-
nos nato, qui p^r totam vitam surdus fuerat. Ner-
vus acustieus ad dimidiu-m naturalis magnitudinis re-
dactus erat, in fàcîali autem nihil vitiosi haerebat (8).

Prorsus abesse nervum acusticum utriusque laie-»
ris vidit Cl. Otto In ove monstroi-o (9).

Legi in sepulGhïcto Bonn et i (T. f. p. 440.)
observadonem de tergemino utrimquc nervo auditorio
-in Cardinale Richelio, qui egregia audiendi facul-
täte erat praeditus. Antiquiores autem anatomici et

fa-

C7) Observât. Anat^ Pathol. L, I. c. IX. p. 116. sqq. Tab.
VlII. fig. 5j 6, 7. I-. B. 1777« 4". Museum Anatom. Vol. l\'
JSect. V. n». 3. p. 23a. L. B. 1793. fol.

C8) of the Medic. Soc. of London. Fol,lU. p.

.ç citatjQne Voigtelii in ejus Handhuch der Path. Jfi\'fi-\',
T. I. 674. et II. S. 49. Halle 1804. 8".

( 9) Üandbuch, d^ Pa-Hu Aji. S. 145.

facialein et aiiditoriiitn nervum, communi iio,ttttne, sj^
timum par dixerunt, sive etiam nervum aaditoAw»
Ita igitur hanc observationem interpretand^n^ «SfSigi
censemiTS. Ex anatomicis no.tum est nervunr m^olLe®
in diios ramos abire, nervum : eochlè^e seïiket et
nervum vestibuli» Hi siirculi iam ifl if;sa.Heri^i ori?
gine quodanimodo distinjui po^se Anatome do^
cct Cio)5 putamus igitur hoe in casu i]Iam disti.nCt
tionem maiorem etiam fuisse, ita quidem, wt yid^
nervus ille, quem nuip auditorium vocamus, qyM
duplex iiat:U,s sit; quo factum est sHt>u1,, ut nefj/M 9
quem- nos facialem dicimus, aiitiquiores vero e^ispt
auditorium nominabant, non qijcumdaïus ajï^
sed prorsus seiunctus conspicereEur; atque i]l«d
sura : tergeminum nervum probabiliter explicat.
babiliter inquam, nam, in raaxpa descriptioais feê^
vitate., certi quid hac de re statuere, temerari^^im esp.
set. Si quis autem hac nostr;! coniecturd meliorei^
excogitaverit, ad earn ,, tamquam ad saxum, haud
haercscemus.

§ 2. De aquulae Cotunnii vitiis.

Peccare aquula Co.tunnii potest velquantitate vel
qualitate. Quod ad quantitatem attmet, ut diiudicemus
quaenam morbosa vocanda sit, sana qualis esse debeat
n ojiendum est prius. Nuper eninj l^byrinthum hac aqua
noij. semper totum repletum esse <^oeuit F. Ribes,
qui interdum sese huiiis humoris earn\' tantum quan-

ti-

Cio) Vide nostram Dispiitattonem Anatom. Physiol, de Or-
gano auditus in houiiue, Twjecti ad Rh. 3", I\'dss. p, 117,

S2 ——»

titatem observasse aït, quae ad lubricandam" doh-
cham, vestibulum et canales semicirculares require-
batur; et hoe quidem in hominibus, qui, duni viVe-
bant, optimo auditu fuerant gavisi (ii). Taffien,
quo minus ei continuo credamus, vetat C o t u n n i i
auctoritas, acuradssimi viri et anatomici perinssimi.
Hic enim docuit omne spatium lymphd repleri, ni-
hilque aeris in labyrinthe inveniri, „ qua in re,
aït, minime quidem demonstrare contendo virorunl
fuisse clarissimorum commentum, aeri in labyrinthe
locum esse, cum et vidisse potuerint, et ex obser-
vatis de eius existentia iudicasse ; sed illud porius
exisdmo, eos in auribus^, longo post mortem tempore,
inspexisse, aut, si citius inspexerint, non ita caute la*
byrintbum perlustrasse, quemadmodum huic rei de-
Jfiniendae necessarium est. Quoties enim auris recen-
tissima et intégra, nec dimoto stapede ad observandum
assumitur, dum leviter stapes de fenestra ovali sub*
ducitur, totum vestibulum aqua plenissimum obser-
vatur " ( I a Vides .quam sollicitus sit C o t u n n i u s
in menende, ut recentibus auribus utamur ; quod

Ri-

Cii) Vide Ma\'gendie de Physiol, T. II. p. 237;

Meckel\'s Archiv, für die Physiol. VIII. i. S. 150, 151,
1823; et eiusdein Ribesii Comraentarfuin de quibusdam auris
internae partibus. Revue Médicale. Novembre, Décembre 182J,
f. 350. Citatur ibid. Bru g 11 one similia îam docens anno 1805.
(Act. Acad. Turin.), et locus apponitur ex boc auctore trans«
latus, p. 362, 363.

C12) D. Cotunnii de Aquaeductibus auris human, intern.
Cojnmcntatio, p. 47. Edition. Viennehs. 17^4. 8®.; idem docet
P. F. Meckelius, de labyrinthi auris contentis. Argent«»-
rati 1777. 4".

-- 33

Ribcsiiis sese non semper fecisse ipse monet;
quaerit enim , quo modo tam subito post mortem
exsiccaretur labyrinthus? Hoe sese nescire ait, nec
ego scio ; sed cum observationes rem ipsam docue-
rint, iniquum est, quod accidit non cognoscère, si.
Cur id accidat, reperire nequeamus.

In iis, qui senio surdi facti sunt, labyrinthus saepe
siccus repertus est, déficiente Cotunnii aquula,
quod P i n e 11 i u s pluribus exemplis vidit (13), et
semel etiam ab Itard0 fuit observatum (14). An
etiam contraria ratione, ut putat expertissimus Bli-
zard, peccare possit hicce, de quo nunc agimus,
serosus humor, et niraia sua accumulatione nervorum,
extremitates comprimere haud facile dixerim (15).

Verum etiam ipsa indoles aquae Cotunnii po-
test vitiari. Eam caseosam fere factam fuisse, iam
in fine praecedentis^ § monuimus ; similis etiam est
doctissimi Cl ine observatio, qui in surdo nato,
cum in reliqua aure nihil praeter naturam invenisset,
totum labyrinthum caseosa quadam materie repletum
vidit (16). Spissam etiam materiem non semel la-
hyrintlïum replere vidit V.erneyus, qui huius ori-
ginem ex praegressa inflammatione membranarum in-
vestientium petiit (^L l. p, ï5i,"i52j\'«

§ 3.

Cis") V. Richerand EUm, de Physiol. T. II. p. 50.
Edkionis 4tae.

C14) L. I. I. p. 395, 396. In senibus, qui diu surdi fue-
l\'ant, labyrinthum siccura fuisse repertum etiam monet Curtis
1. p. 33.

(15) London Med. Journal. 1790. I. P\' 3i » e dtatione
Doctiss. Heller L. 1, p. 114.
(lö ) Philos.Transact.for the Tear i8oi. P.ll, /i,447,448.

E

34

§ 5\' P\' labyrinthi vitUs.

ï^on il) quovis homine structura labyrinthi eiusque
partium descriptio atque proportio eadem est. Val-
salva saltem de canalibus semicircularibus scribit,
eorum irregulärem in diversis subiecris diversitatem
j^eo freq-uenteai, adeo ex naturae consuetudine esse,
uf numquatn duos homines repererit, in quibus eo-
iumdeni prop.prtiones omnino eonvenirent (^L l, p.
fto). Diversitatem inter auditum unius hominis et
aifditum alterius non .sine quadam probabilitate pen-
dere credidit, a varietate, quam inter labyrinthos
pnius hoi^inis et alterius maiorem minoremve so-
let natura .colloçare. Quaenam vero sit ratio inter
f^bricae di^ersitatein et functionis varietatem, non ita
perspçctum habemus, ut ex illius cognitione hanc
satis explicare possim us.

Maior autem in labyrintho varietas, si congenita
est, surditatem nativam facit. Huius rei exempla
rara sunt; mihi saltem duo tantum innotuere, quo-
rum unum a Roederero, a Mundinio alterum
pbservatum est. Utramque observationem breviter
cpmmemorabimus.

In casu a Roederero observato, ut quaecum*
que fere organi pars a naturali forma deflectebat,
ita etiam labyrinthi fabrica admodum erat vitiata. Hic
enim unicam quatndam efficiebat cavitatem, undique
clausam, in qua nullum vestjbuli, canalium vel coch-
leae rudimentum observabatur. Variae tamen in ea
conspiciebantur eminentiae. Aderat nervus acusti-
cus (173. Puer,

17 ) Vide dçscriptionetn foetus parasit. In Commentariis So-
ciet, Gotting, T. IV. 1751. p. 136-214.

-----35

Puer-, cuius aurem secuit Mundini, octennis erat
et surdus natus ; neque in aure externa, neque in
cavo tympani huiusve membrana, nec denique in tu-
ba Eustachiana aliquid praeternaturale visum est,
ant informe. Aquaedtictus vestibuli amplior et mem-
branosiîs erat, déficiente lamina illa ossea, quae tam-
quam squama eum protegit, cuius limbus inaequalis
rimam illam efFormat, in posteriori petrosae pyra mi-
dis facie sads conspicuara; eiusqüe loco supponeba-
tur durae matris lamella, sacculum quemdam subro-
tundum, compressum tamen efïïciens. Vestibulum
solito maiorem amplitudinem acquisiveiat. Ostium
aquaediictus vestibuli in vesdbulo amplius erat, et
cavitas eidem respondens, sulciformis a M o r-g a g n i o
dicta, amplitudinem et ipsa adepta fuerat, sine ulla,
aut saltem magna, figiirae suae mutatione. Canales
verO semicirculares nihil insoliti observandum prae-
baere. Cochlea autem unum tàntummodo gyrum
cum dimidio conficiebat, ultimo ad apicem déficiente
gyro, ac desinebat in amplam caveam cavitati Ultimi
gyri respondentem, Ipsius vero cochleae septum,
praeter gyrum integrum cum dimidio, nonnihil ulte-
rius producebatur, ac circa quoddam filamentum con-
volutum finem faciebat. Erat hoc filamentum hasta
quaedam, partim ossea, partim cartilaginea, ab apice
Perpendiculariter per axem spiralis cochleae usque
Summum fofnicem producta, ibique firmabatur.
^Jervos etiam laesos fuisse putat Cl. Mund ini,
quorum per labyrinthum distributionem non satis
accurate prosecutum sese fuisse fatetur. In iis au-
quae de ipsius nervi acustici et origine et de-
cuTsu vidit, nihil , nisi quod cum naturali statu cOn-

E a g r ue.

36 - 

gruebat, observavit,: Causam vidi quaerit in impe-
cTita evolutione, deficiente nimirum ossificatione,
quae, auctore Cassebohmio, in cochlea a latiori
extremo incipit, et ad apicem progreditur (\'iS).
■ Doctissimus, Montain in.puero surdo nato Lug-
.^lunensi abesse .penitus labyrinthum vidit, cum ta-
rnen aderat äuricula et meatus auditorius nec non
ïympani membrana, in quibus omnibus nihil vitiati
Iiaercbat. Tympanum vero muco repletum erat, et
in eo auditus ossicula non inveniebantur ( 19 ).

^ 4, Dc fenestrae ovalis ac rotundae vitiis,

Valsalva in cuiusdam surdi cadavere membra-
nam fenestrae ovalis in substantiam osseam conver-
sara vidit, unumque continuatum os cum basi stapedis
et margine fenestrae ovalis constituentem observavit;
quo factum est, ut sursum deorsumve haec basis
réovcri amplius non posset (i. /. p. 24).

Vieussensius osseam factam vidit membranam
fenestrae rotundae in duobus surditatis casibus (ao).
Idem observavit Cotunnius (Zr. /. />.iS2i),ec nuper
R ibesius C 21). Fe-

(18) vide Comnientatïor. de Acad, Bononiensi T. VII.
p. 419. sqq. 4®. i/gi. Hanc structuram morbosam cum fâ-
bvioi coclileae in talpa comparavimus, in Disput. Anat. Physiol,
de organo aud. p. 52. Hoe scilicet animal non, uti cetera
ir.atmiinlia fere omnia, 2 gyros cum semigyro in cochlea habet,
verum uinim tantum cum dimidîo.

(19) Vide Saissy irt Dictîonn, des Se. Mià. T. 38. P»
114,11=;.

Cm ) C ru ve i I h ie r Esssî sur f Anatom, pathologli"^*
l\'aris 1G16. 8". T. II. p. 25.

2t) K\'ivue Médicale, 1823, p* 265 , Noyemhre ; p. 35-»

37:

Eeiiestram rotuitdara minimam vidit in foetu növem
mensimn, ita ut stilura vix. adraitteret, Lobstcàft
nius; quam fenestram, cum aetate minorem, fieri doti
cuerit Scarpa, non sine verisimilitüdine putat eam^-.
si hic foetus supervixisset , sensim plane destruen-\' .
dam fore ( 22 ).

Hae membranae senio crassiores. fieri , indures-
cere etiara et exsiccari possunt. Erosas et sup-
puratione comsumptas vidit L e s c h e v i n (L. /.
iti). Memhfanam fenestrae rótundaè destractavii

• r»! î •

saepe sese vidisse testatur Ribesius, non i;iullcls ,_
in quibus hoc observa vit, non plane surdos\'fuisse\'
scribens /. ). An hoc in .casu, uti Itardu\'S^
putat, Cotunnii aquula in labyrintho remanet^^
quia tubulis minutissimis, capillarißüs, contenta est?\'
C L. l I. p. 156. ) Certe aquula C o t u n n ii ad au-
diendum necessaria videtur; sed qviominus explicatib-\'
ni Itardi assentiremur, vetat observatio de surdi-
tate, quae post dimotum a fenestra ovali stapedéni\'
secuta est; nec, nisi effluerct hac ratione aqua, eau»
sam videmus surditatis, quae in plerisque casibus ha-\'
rum membranarum rupturam sequitur, vel certe ob-\'
auditionis , quae, vel R i b e s i o monente, in caete-
ris casibus observatur. Sic tamen forsan tueri Itar-\'-
d i coniectura posset, si statuamus labyrinthi
siccationem et surditatem, quae hanc sequitur, ortiiür
trahere ex aëris aditu, et inde nata ipsius aquii*
dissipatione atque evaporatîone ; cuius nóva
secretio dein impedietur, mutata la yrinthi membra-
nosi actione.

Pk-

C^a} Diclionn. des Se, Mid, T, i, p. 114,,

K 3

38 ---

Plane desiderabantur, de quibus in hac J egiiftm,
fenestrae in feetu ilk) parasiticö, quem secuit Roe-
dererus ( vide supra p. 34), nec non in surdo nato
qui a Montanio dissectus est, et in quo nullum^
labyrinthi vesti^um adfiiisse diximus 3Ö),

: % Be tympatà vUih.

Tympani cavitas, " quam concham antiquiores ana-
tomici dixereinflammationis potest esse sedes, de
qua iam egimus, otitidem intemam describeiltes.
Saepe hanc ob causam pure,, uti supra dic\'um est,
replerur. Parietes huius cavi etiam carle affici pos-
sunt, ad partes vicinas nonnumqùam proserpente,
Sed contra quoque a partibus vicinis ad tympanum
sese extendit caries. Fistulam processus mastoïdei
separatio in bac parte ossea, comitatur, sequente
dein carie, et bine surditas, notante Verneyo ^L,

l.J, 15 O-

Sanguine etiam repletum observavere tympanum ,
Uti ,L itt e rus vidit in femina strangulata, cui quo-
que tympani membrana disrupta erat ; idem iuvenem
<20 annórum subito surdum mutumque vidit factum,
postquam çollimi eins valde fuerit constrictum (izs).
Cel. Chirurgus A. Cooper in viro, qui post cola-
pbum capiti inflictum, surdus factus erat, perforatâ
tympani membrana, adapicemacus adhaerescentem san-
guinematrum vidit; et, profluente per decern dies cura
çerumine istiusmodi sanguine, sensim sensimque audt-
endi facultas rediit C 24 ). Ve-

( 23 5 Histoire de l*Acad. Royale des Sciences pour Vannie
1705. Paris 4". p. 53.

(î4) Pkil, Trans, for X?,oi. P\'. II. p. 435. Alias obscrva-
tioncs narrat It ar dus L. U T. II. p. 282-298.

Verum seroso qtuoque humore réplieri potest tym-
panum. Sic Valsalva observavit laboranti capitis
gravitate, cum haec solvèrétür,\' auditus hebetudinfem
accidere; banc autem solvî, cum aquae guttae\',- aegro
caput inclinante, pei\' os naresque destillarent ( «5 Y;
Idem etiam in surditatibus, quae acutis niorbis supéf-\'
veniunt, aquam saepe invéhit in- tym^panö redundant
tem (Morgagnius T. 1\'. p. 97. Epist» anat. med;
xrv. n°. 9).

Alba, cretacea quaedam niateries in- dubbus- surdis-,-
qui a nativitate tales erahti, tympâîîùîft répkns- ao*
I\'tardo reperta est (Zr, I II. p. 405^ 4ö6\')V Eius-
modi concretion es cretaeeas in tympani cavit\'^e- va--^
rii anatomici invenerunt, crediditque" Cl- A" e-m a-ri-^
nus sypbili inveterata labofantibus id accide\'re, Tvi-\'
de Lexicon Sc. medic. T.\' C. p. 89"^;\' Gelatinosaiir
niateriem, quae crassa erat?, in femina syphilitica tyh\'i-^
pani cavum replentem vidlt Cl. Ött-\'o \'(i^é /. p\\\'

Semper in tympario surdoruiii natorum^ motbbsP
quid sese invenisse testatur Cl. Rudolphius.
Saepe eius amplitudo mutata et plerumque quidera
adaucta erat, et brunea materies, degenerato certimini
similis , cavum replebat ( ^ö).

§ 6.

(

C 25 ) „ Quae Valsalvae cogitata et observationes in ineii«
^em" mihi reSierunt, perraram illam, et sic ut cl. Font e-
"elle censet QHist. de VAcad. R. des Sc. A, 1703), far-:
tasse inauditam carnutis iuvenis historiam legenti, qui suN
dus mntusque natus turn demurh audire perfecte coepit, paù-
cisque interiectis mensibus , ut poterat ,loqm, turn inquam, cum
sinistra ex aure qusmdam aquam emisit.\'" Epist. Anat. VII.

6; Operum T. II. p. 58.

Ca6) Vide eius Grundriss der Physiologie 8", II, Bd. 1843\'.

40 - 

S 6. Dc vitîis membranae tympani (27),

Cum multi antiquiores membranam tympani pro
parte essentiali organi auditus habuerint, et obscuri
edam aliquid auditus in illa exerceri crediderint, mi-
rum non est, eos plura vitia huius partis excogitasse,
ut inde surditatem et alias audiendi facultatis depra-
vationes explicarent. Nuper etiam Cel. Home ita
de membrana tympani scripsit, ut ex varia structura
et dispositione fîbrarum muscularium, quas in ea vi-
disse sese testatur, quam varia animalia in percipien-
dis acutis et gravibus sonis offerre difFerentiam so-
ient , censeat esse explicandam ( 28 ). Si quid sentia-
mus dicere fas est, librae hae, si adsint, tantum
habere in audiendi facultate efBcaciam nobis non vi-
denrur, Totius quidem membranae tympani forma,
quae etiam ambitum facit anteriorem cavi tympani,
magni in audiendo esse momenti ex K e r n e r i ex-
perimends et observationibus probabile est, de qui-
tus vide R e i 1 i i Diarium physiologieum, Tom. IX.

Vi-

(27) Cf. Dissertatio anatomies de membrana tympani,
praeside Walther, defensa a M. C. Dose. Lips, 1725. C re-
çus. in Halleri Disputationum anatom. select. Vol. IV. 1749.
p. 337)» G. M. Wepferi Dissertatio de vitiis tympani
(î. e, memhranac tympani") Traiecti ad Rli. 1715. 4", Gne-
ditseliii de eodem argumente dissertatioiiem ( Lipsiae
1780. 4".) non vidi.

C28) Phihs, Transact. 1823. P. II. p. 23, Bulletin des
Sciences Mêdic. Janvier 1B24, p. 8,9. Quod ad fibras mus-
culares tympani attinet, îam antea in eleplianto eas detexisse
Homium notum est; nunc vero omnia animalia iis instructs
esse perbibet. De illis fibris dubitantem vide R u d 01 p h i " ®
L. U p. 134.

" 41

Vitio nadvitatis ih homine etiam huius membranae-
formam observarunt mutatam; eamque maiorem,
minorem, ovalem et triquetram conspexerunt (vide
Voigtei L, l. II. 4,1). Quamobrem dolemus,
quod nesciamus, an inde etiam facultas audiendi mu-
tata sit.

Distinguendum vero in tradendis .membranae tym-
pani viriis mihi videtur, inter ea, quae sectio ipsa
comprobavit, et ea, quae licet esse possint, taaien
an umquam fuerint non satis declaratum est. Ato-
niam nempe in hac membrana, eamque nimis flacddam
esse volunt,.quod proficisci dicunt a ccrumine ni-
mia copia separato aut iusto limpidiori, a sero ni-
mio et humore in auris interioribus collectis, cui
rei phlegmatica praedisponeret et cachectica diathesis;
ab aëre humido , nubilo ac pluvioso, a vento au-
stro, quia plerumque humidus est; a medicanientis de-
nique instillads relaxantibus, aqueis, diluentibus (29).
Haec quidem membranae relaxatio dicitur auditum di-
minuere. Contrarium effici volunt membrana nimis
tensa; hac enim morbose augeri audiendi facultatem.
Tertio loco ponunt membranam hanc nimis siccam
nonnumquam fieri rigidamque, unde gravis auditus, et
hoc quidem effici dicunt ab immoderata vigilia,
a deficiente cerumine, ab aëre nimis sicco et fervi-
do, a medicamentis calidis et exsiccantibus, a senio.
Ultimum illud quidem minime negamus, quod nempe
senio rigida fieri possit tympani membrana. Quin
etiam ossificatio in ea observata fuit; puncta ossea
in ea conspexit Köhlerus, eamque totam osseanr.

Vi-

C29) We\'pfcr L. 1. p. 14; Duverncy L. i. p. 144.

F

-

Scharsß&mldtius C3ö>; neque étiam ^röfto,
qüö\'d-reliquaf vîtîà y quae enütïiteravi, in tyflàpanî löeöi^
Mafia vel esse omnino non posant-, vel fortaese etîâiS»
numquam fuerinf observata;; hoc vsro aio et confirmé
parum de ife obSèrvationes saltem docere, et ceïte
longe minoris momenti ea esse, si adsint, quam-qfui-i
dfem antiquîoribus vidébatur.

Quod enim aKo loco iam dixiftiiis, usum membi»*
ftae tympani in audîtu longe minorem esse, quam vul-\'
go- credunt, id nulla re aprîus-, ipso illo vkio , àd
éukis descriptionem iam nobis est trahseundum, ostendi
potest ac declarari. Rumpitur nimirum interdum mem-\'
branà tympani, et hoc baud una accidit ratione. In-\'
strumento enim vel alio quodam corpore solido in
aurem nimis alte intrusô ; aut pulso in tubam E u-
S\'tachii aëre,sub vehementi expirationis conatu,clau-
siis\' naribus atque ore, disrumpi potest ; vel etiam
perfbrari potest materie purulenta, post otiridem inter-
nal\' in tympani cavo collecta. Ilia autem sive per-
foratie sive ruptura rarissime secum trahit surditatem,
quae, destructa mode penitus hac membrana, sequi vide-\'
tuï. Scie equidém muitos auctores longe aliter hac
de re iudicare; inter quos etiam Fabricius Hilda-
nuscitandus est, qui credidit, ruptahacce membrana,
actum esse de auditu Cs^)» Ipse tamen eiusmodi
narrat observadones, quae huic sententiae repugnant

(ibid.

(jo) Hos citât Voigtelîus Anat. Patb. T. II. p.
Membraiiam tympani osseam fàctam observavere in homine probe
auâîente, ut legitur îtl PPattneri Dissertatîone CLipsiae 1780?»
qôam citatam video a Cruveilbîer L. I.

( 31 ) Vide eius Opera omnia, Franc, ad Moen. 1682. folio
J). ipli

■ - -

(ibid- Pr 188, 189, Cent. III. obs. 89\' Priiaa»
haruin observarionum est de auribus- purul^ös^
quibus inde a iuventute laboravit matrona 25 anno-
rum. Air em ex auribus^ efiatum esse ^ clamh nari\'\'
bus et ore , scribit Fa b r i c iu s. Interim tamen audi^
turn non multum depravatum esse, et exiguam mo^
lesdam sibi aiFerre maliitn: hocce ipsa aegpa- illl re-
tulit, Rupta autem hoc in casu, sine ulla- dubio,
membrana fuerat. Valsalva enim, si-hoc vitimu
an adesset, scire vellet, clausis- naribu» et.ore, aèrent
intro vi comprimere aegpos iubebat , ut sicsi exi-,
ret aër ex auditorio meatu externo ,. ruptae membranaa
signum evldens haberet- (. 32 Plurimae suiie obscr^
vationes de rupta myringe,, absque uc multum inder
damni passa sit audiendi facultas. Fîoï&tiu-s nota®
tympanum per abcessum. putredine absumptum siats
ulla tamen auditus laesione : sicuti etiam. S chne.ide«.
rus eandem membranam- ruptam aut totàm fere exf^
cretam nullam tamen noxam auditui attulisse obseiv
vat (33)w Non possum omnes hae de re observa-^
tiones recensere, sed paucia videndum est de claww
illo Willisii experimento , qui cani membranam
tympani perforavit. Cum- igitur,. ut illorum tempo»
rum physiologus, de usu tympani hie iam recte iu-
dicasse mihi videatur, apponere mihi ipsius verba li-»
ceat : „ Tympanum audtionis organon praelimiuare
et quasi praeparatorium simili, officio fungitur re-

spec«

Oja) Vide Valsalvae Tractatum p. 16. Cf. Duverney
L, I. p. 149, qui hac ratione vel exstingui posse candelae,
»urii admotae, 1 flammara- auctor est.

(33) M. Ettmullerl Opera Medica, Franc, ad Moen; e®
AwsteWi 1696. folioi T. II, p. 806.

F 2

44

spectu auditus, ac tunicacj oculi pupillam consti-
tuefites, respectu visus, — Revera tympanum non\'
audit, sed meliori, tutiorique audidoni confert. Si
haec pars destruatur, sensio adhuc aiiquamdiu, rudi
licet modo, peragi possit: quippe experimento olim
ïn cane facto constabat, quod, perforato utriusq-ue
auris tympano, auditio adhuc ad tempus perstaret,
quae tamen post tres circiter menses penitus cessa-
bat, scilicet postquam sensorii ad externas iniurias,
patescentis crasis everteretur" ( 34}. Contra hocce
experimentum dubia quaedam proposuit Valsalva,
qui non ita difficile esse scribit membranae tympa-
ni rupturas sanari. Hie enim in muhere, in aure
unius lateris destructâ maxima ex parte membrana,
novam prccreatam vidit, srapedem obtegentem, mal-
leum vero incudemque excludentem; et edam in ca-
nibus duobus , ■ quibus tympani membrana perrupta
fuerat, eandem in pristinam integritatem restitutam
fuisse annotavit (,L» I. p. 77—80). îlaec experi-
inenta fuse narrat Morgagnius, qui quoque mul-
tus est in demonstrando, quod isdusmodi sanatio
fieri possit ( 35 ). Nuperrimis edam experimentis
constat, quod saepe sanetur perforata membrana ; est
enim istiusmodi perforatio a Chirurgis, praeëunte
Cel. Coopero, saepius in surdis instititta, ut
dein narrabimus (Cap. III. Sect. III. § 2). Vßrum
ipsa audiendi facultas, hac operatione haud raro re-
stituta, demonstrat non semper sanari membranae, de

qua

C34) Willis De aaima brutorum. Amftelod. 1674. 12°.
p. i8o.

C35) Epist Anat. XIII. artic. 12, Operum T.II. p. 148,149.

---- 45

-qua a5;imnspcrforatiories. Acccdit etiam F. H off-
ma iVni obscrvatTo," qui novisse se iuvenem scribit
2 2 amiormii, qui sibi-, mediante instrumento quodain
acuitiinato, membranam tympani ita laesit, ut , clauso
ore naribusque, spiritum cum sibilo per aurem, quo-
curaque tempore voluerit, emittere, et candelam ac-
censam subito extinguere poterat. Ex hac autem
laesione factum est, ut difficilius sonum percipe-
ret ( 36). Quibus collectis, apparet non tam facile
sànari tympani laesiones, quam quidem ex Valsal-
vae et Morgagnii periculis vlderetur, nimisque
generaliter ab hisce viris celeberrimis rem positam
fuisse. Willisii experimento igitur sua tnihi fides
manere videtur; et sic de illo deque universa tym-
pani laesione statuendum esse censeo, ubi maior
fuerit laesio et ea non sanetur, non quidem ipsa
laesione, nisi etiam ad auditus ossicula sese extendat,
auditum depravari, multo vero minus deleri; aëris
tamen frigidioris, pulveris aliarumque sordium libero
ad interiorem auditus officinam accessu, sensim parti-
bus organi internis immedicabilem labem induci (37),
quae surditatem faciat, ut in cane suo post trimestre
spatium vidit WillisiuS.

Quaeritur autem an etiam son is fortioribus myrinx
rumpi possit? Dubitat hac de re Leschevin
(Z. /. p. 105), qui recte monet non opus esse is-
tiusmodi rupturâ ad explicandam surditatem e nimio
strepitu ortam, Haec surditas quomodo probabiliter

oria-

C36 ) De Audita diffidli, §. 8. in Operum. T. X. p. 298.
. (37) Vid. J. F. Kritterus in docta Dissertatione de au-
"ditu difficili. GoettiHgae 1793. ö®. p. 28, 29.

F3

^ —

^läatur, pöstea dicemus. Id tamen hoc loco monen-
ilüm esse arbitramnr sono fortiori revera rumpi pos-
ise myringeiB ; cuius rei quoque ex recentioribus tes-
tes afFerre licet Clarissimos A1 i b e r t u m atque 11 a r-
•dum C38>

Ex bis, quae de perforatiorie tympani diximus, ap-
paret, qdd de foramine Rivini censendum sit,
nempe illud, ubi adest, non iuxta naturae ordinem,
^^duii kgem aliquam, sai casu adesse, iniuriis mor-
bisque adscdbendum, quod in laudata Dissertatione
datn docuit Waith er us. Vir Clarissimus.

Post vuir eratam membranam tympani saepe gravia
symptomata sequuntur; praesertim verdgo, cephalal-
gia, vomitus, variaeque generis nervosi turbae. Pro-
iabiliter hoc fit, cum laesa est chorda tympani,
pone membranam inter incudem et malleum decur-
xms ( 39 ).

Sed de alio vitio videndura est, scilicet de my-
<ringe a prima conformatione cr\'assiori. Nimirum io
foctu et neonato, uti universi corporis superficiem,
sie etiam membranam tympani tegit, et meatum audi-
torium, eo tempore adhuc brevissimum, replet se-
bacea quaedam materies, Vernix caseosa dicta. Ad
membranam tympani extensa, aliam ibidem membra-
nam

C 3 ,»0« « aussi constaté que le irait des canons dé-
chÎToit la membrane du tympan, comme il est arrivé à det
femmes qui ont assisté au siège malheureux des villes
guerre ; mais ta surdité qui en résulte se guérit i la lof \'
gue." Alibert, Thérapeutique. Il, p. 184. Cf. It»rd
L. 1. r. p. 360.

C39) Etusmodî observatio reperîtur în Hufelandi O«««»
XI. Zttet Stück iBoi. S. i|l. fqq.

--47,

nam videtur caraponere, quae ser^sim , progrediente
tempore, exsiccator, atque cum eerumine ex meatiV
audltorio egreditur exciditque. Pac vero membrjwjg
accessoria. rémanente, crassior fit .membrana tympani,
et sic oriretur surditatis quoddam a nativitatc ge-
nus , quod tamen non ita frequenter observatum fui$-r
se videtur (40).

Polyposa escrescentia, quae in meatu auditpriq
extemo non numquam observantiu:, etiam membr^N
nae tympani adhaerere possunt, ut docet Saissy
i Diction, des Sc. Medie» T. C* p. 4Ö}. Haec d«
morbis membranae tympam dict^ sunto.

5 7. De ossiculorum auditus yitiis.

Ossicula auditus conformationis vitio vel maior?
esse vel minora possunt. Exilia admodum et terti^
parte minora in puero a nativitate surdo et muto
ea reperit Bai 11 y (41.. Duplo etiam consueto
maiora observavit haec ossicula Cotunnius, ec
maxime stapedem, in eodem illo individuo, cui fe-
nestram rotundam integre osse clausam fuisse supra
diximus (p. 3Ó), „ quasi indicante natura, ut ait
vir celeb., ampliori stapedis pressione, maiorem se
motum vestibuli humori çochleam petituro procurasr
se, ut, qui antea scalae tympani humor a tremore

fe.

C40) Cf. Valsalva L.I. p. 10,11; Morgagnius ia
Epist. Anatomico Medic. XIV. artic. 12. Operura T. I. p. 98;
Itard L. 1. I. p, 379, qui hoc a sese In ullius surdi nati ca.
davere observatum fuisse negat.

C41) In sepulchrcto Bonne tl L. I. Sect. XIX, Obs, IV,
S- 3. T, I. p. 437.

4» —

fenestrae rotiidae \'èt\' a vcstibnliinimofs in suuin erat
a<ïiiàëdiictum impelîendùs, déficiente membrana , solo
Biifiîbris vestibuli motu impelleretur." Etiam formit
mutatâ conspiciuntur, et saep\'e ad formam normalem
in animalibus quibusdam accedunt. Ita cl. Tiede-
man nus in homine stapedem vidit, in quo crura
ope osscae tenuisque laminae inter se coniuncta erant ;-
tt in neonate stapedem, cui crura prorsus deerant,
ciiira totum ossiculum pyramidi simile erat , cuius
basis fenestrae ovali apposita erat. Haec igitur fa-
brica ad avium • et \' amphibiorum columellam accede-
bat (42). In püero stapedem vidit, et solito mino-
rem, et cruribiis fere inter se concretis 111. Soem-
merringius. Cl. Rudolphius stapedem de-
scripsit, cuius alterum crus ad basin recta descende-
baf, alterum vèro liberum erat, et, angulo obtuso
facto jdiscedebat C43). 111. H a lie ru s vidit plane
triangulärem stapedem loiigis rectisque cruribus, vi-
dit enam valde curvis rotundum, difFormem (44).
Malleus longior , brevior, apophysibus^ maioribus,
capitc maiori interdum conspicitur; incus latior, mi-
nus lata eiusque crus longius magis minusve solito
flexiim observatur. Quin enam epiphysis, pro articu\'
latione\' stapedem inter et incudem ( ossiculum subro-
tunditm vocant), eiusmodi formarum varietates ob«
ferre solet, in quibus tamen recensendis, ut tempus
teratur, non erit necesse. Saepe etiam abest ununi

al-

C42) Me ckeVs Archiv für die Physiologie. 8\'. V. Ed»
3- H. S. 349» 350. 1819.

(43) Physiologie II. S. ia8.

C44) Element. Pliysiulogiae» T, V. p. 212, 213. Lausannae
1763. a"\'

— 49

alterumve ex hisce ossibus, idque vel conformatio-
nis vitio vel praegtessi morbi effectu. Confonnatio-
nis quidem vitio saepe abest illud, de quo modo dic-
tum est, subrotundum ossiculum (45).

Incudem malleumque abfuisse sine auditus laesio-
ne observarunt; etiam solius incudis absentiam nota-
runt (46).

Interdum quoque post otorrhaeam internam carie
sfficiuntur haec ossicula, nexu solvuntur, et simui
cum pure ex auditorio meatu egrediumur, qua ra-
tione nonnumquam insanabilis surditas, semper veto
auditus gravitas producitur (47)* Morgagnius,
hac de re cum ageret, „ haec velim, inquit, turn
de ossiciilis tum de membrana tympani animadvertas,
si in huius perruptiones stapes excidat, non tam
tympanum dumtaxat, sed et mollissimas labyrinthi
nienibranulas per apertam sic fenestram ovalem iniu-
fiis patere; itaque ab nemine, cui stapes totus exci-

dis-

C45) Blumenbach\'s Gesch. U. Beichteilung der Kno-

Gottingen. 8". S. 156, C Ed, alt, 1807).
(46) Vide Voigtel\'s Path, Anat.l, S, wtf. et tucto»
ibi citatos. Mar. Mersennus (in Epist, ad Beve.
rovicium; vide Bon efi Sepulchr. t.. 1, p, 43S) incudem
surdo nato abftiisse notavitj sed hic mihi alia causa suf«
•^itetis, praeter incudis absentiam, adfuiïse videtur. Cur enim,
res non ita se baberet, eo in casu, ubi non incus tantum
et malleus defuit, surditis abesse potuisset? V* Disp*
njeam An. Physiol, de Org. Aud. p, 91.

C47i Vide observationes Itardi hac de re in Operis saepe
^audati T. II. p. 105. gqq. A. Cooper in Phil. Traasacu
*8oo. p. I. p. i5i._i(5o et iSai. P. H. p.\'435. Pb. Mo-
\'ant de pueco, qui io utraque aure malleum et fn altera
Incudenl amiserat, in Phil, Traftsaet, 1761, p,

0

5Ö -

disset auditum diu conservatum legisse mcmini"r4g)«
Haec quidem summi viri sententia ab omnibus, qui
de aure scripserunt, probata est atque confirmata;
ita ut nullibi apud recentiores auctores reperi nota-
tum , quod sese legisse negat Morgagnius. Uni-
ca tamen eiusmodi observatio mecum communicata
est a P. J. van Vlodorp, Chirurgo in urbe natali
expertissimo. Puer nimirum, annos 6 natus , in una aure
post otorrhaeam omnium auditus ossiculorum iactu-
ram fecerat, ne stapcde quidem excepto. In hac
tamen aure imminutus modo erat, non penitus sub-
latus auditus. Obturata enim altera aure, audivit,
quae Chirurgus ei solita voce dicebat, eaque repe-
tere iussus, recitavit. Cum novam tympani membra-
nam procreatam viderit Valsalva, quidni etiam no-
vam fenestrae ovalis membranam formare posset na-
t-ma? Sed unica observatio ad plurium observatio-
num veritatem refeliendam adhiberi non potest; et
summo iure, ubicuinque stapes exciderit, insanabilem
exspectabimus surditatem.

In bydrocephalo interno laborantibus, a distensione
cranii, et ossium, illud constituentium » a se invicem
dCcessione, malleum incudemque simiil cum parte
squamosa ossium temporuni sursum motos vidit, atque
incudcm a stapede seiunctam observavit, 13 l u m e n-
bachius; semel etiam stapedis basin e fenestra ovaH
dimotam reperit ; cui rei tribuit causam , ob quam
niixlti hydi\'ocephali, etiam postquani adoleverint, surdi
S4nt stupidique maneant; alii vero,-ii scilicet, i»-qui-
biis partes ossium tempbrum a- se invicem non sint

aat

C48) Epist. Anat. Med. XIV. art, 10, Operura. T.I. p. J^«

---Si

parum semotae, sana audiendi facultàte gau-

dcant f49).

Stapedis basin cum margine foraminis ovalis con-
cretam visam fuisse a V a 1 s a 1 v a, iam supra monui-
îTius. Hoc vitii genus frequentem et immedicabilem
surditads causam vocat P. F. iVleciielius, uti etiam
iticudis cum malleo anchylosin, quam sese observasse
scribit ( 50).

Luxationem edam subire posse haec ossicula sen-
tît Paraeus (51). Denique eorum musculi et
Ligamenta etiam viuari possunt. Musculum quemdam
borum ossiculorum exsiccatum vidit Morgagnius
CL. /Os et in avibus annOsioribus ligamenta colu-
iTiellae saepe cartilaginea fieri annotavit Cl. Tiede-
a n n u s (52). An etiam paralysi musculi ossiculo-
ï\'um affici possunt? Fieri posse non negaverim, sed
t^on video, quare huc pertinerent duae observadones
de gravitate auditus temporarîa, tinnitu stipata, quas
\'\'^arrat S a i s s y in Lexico scientiarum mediCarum
c. p. 92.

Ut in neonato ossicula auditus iam fere. ea ma-
S^itudine sunt, qua in adulto observantur, sic etiam
senio, cum caetera cranii ossa exteniiari , et graciliora
soleant, parum mutari videntur. Hoc, uti per-

hu-

Gesch. u. Beschreib, der Knocheum S. 151, 152.
C 50 ) In thesi IX. pone Dissertationein , de Labyr. aur. contends,
Operura Omnium L. XIX. C. 40. e citatione Ilel-
^eiî L. 1. 173.

(S2) Zoologie zu seinen Vorlesungen entworfen. Heidelb^
»810. 8°. II. ßd. s. 100. De ossiculis auditus solito pluribus,
luae descripsit Teichmeyer ( Vindiciae quorumdam inven-
meorum Anatomie. 1727. rec. in H all eri Thes, Diss.
• ^ ), ff. R u d 01 p h Î Physiol. II. .S. 131.

G a

5Ö --

bumaniter mecum communicavit, 111. S o e m ra e r-
r i n g i it s et in multis aliis craniis senilibus, et etiam
in cranio feroinae 117 annos natae observavit.

^ 8. De vitiis tubae Euitachtanac.

Praecipuus tubae Eustachïi usus est in reno-
yando tympani aëre, ut iam probe perspexit 111. V e r-
neyus (Z. /. 72—74). Neque frigidum aërem
admittit, sed illum, qui inspiratus nares percucurrit,
ct, cum ad tympanum adscendat, iam ad corporis
temperaturam aptatus est ;. minus eïiam apta aper-
tura in faucibus videtur ad eum aërcm excipiendum,
qui e pulmonibus redux alFertur. Gaz azotum et aci-
dum carbonicum sonos mutant minusque facile trans-
mittunt ( 53 ) ; et igitur necesse erat, ut semper ad
tympanum accedere aër atmosphaeriC\';s posset; prae-
terea in calidi sanguinis animalibus aër. in cavo tym-
pani contentus, calore corporis expandirur, unde,
nis! adesset canalis ad aequilibrium Cdustituendum,
tympani nec non ovalis rotundique foraminis mem-
branae comprimerentur. Hinc patet, quare animalibus,
tympani cavo instructis, etiam tribuerit hancce tubam
natura, et simul, cur, vitiato hocce canali, etiam
semper laedatur audiendi facultas.

Morbi vero harum tubarum sunt (a^ obstructio,
cas replente materie mucosa, saepe foetidissima, ca-
sco veteri vel saponi simillima, aliave; obstipa-
tion

C. 53 ) Vide auctores citatos a Trevjiano ßhleg\'f.
VI. ßd, s, 3&I, 397. 1832.

, ubi membrana intima , oedemate intumescens, ca-
vitatem aut minuit, aut tantum non toliit; Cc) com-
pressio a causa, in partibus circumiacentibus quibus-
dam haerente , veluti polypi narium versus orificiuin
gutturale Horum canaiium descendens, amygdalae tu-
nieiites, eer.; d) coalitus^ concrescentibus tuba-
rum parietibus, vel in toto decursu, vel tantum clauso
orificio ad fauces patenti. Praeterea inflammari por-
«ist Eustachii tuba, quae tamen inflammatio vix
eam solara occupât, sed cum inflammatione faucium
aut cum otitide vel coryza coniuncta est. Eam ad-
esse docemur, e dolore magis minusve vehementi,
praesertim sub niasticatione et deglutirione, susurru
tiniiituve pcrpetuo, et surditate nunc maiori nunc
minori (\\ Surditas, quae pose inflammatas tubas
remanet, non semper a concretis tubarum parietibus
produci videtur, ut docet (tardus L. 1 11. />. >86.

Quod ad oiistructioneai atdnet, f. Wathenus
refert historiam viri 35 anuorum , utraque aure sur-
di , quae surditas e refrigeratione corporis ortutn
duxerat. Post mortem nihil vitiosi in auditus officina
rcpertum est, praeterquam in sohs tubis, quas mucus
"iduratus toras rcplebat ( 53 ). Compress\'onis exera-
Plnm praebet observatio V a 1 s a l v a e , qui quemdam ,
Polypo nariura laborantem, surdum factum vidit, et
quo magis polypus crescebat, eo magis obtundi au-
ditum observavit v 5ö )■ Alia exempla, ubi causa

in

(54) De inflammatione huius tubae vide Itard, L. !. 1,
P« 389 ï 399-

(55) Philos. Trans. f„r 1755. Vol. 49. P. Î. ƒ>, 215,

C56) L. 1. p. go. Tubâ Eustachii dausâ , illicu araittï

subitum nulla re clsrius probattir qiism sequenti Valsalvae

G 3

S4 -

in tonsillis haerebat, narrat Itardus T. II. p.
175—183. Coâlitus exempîum praebent saepe sy-
philitici, uti iam annotavit Cel. Boerhaavius, in
Praelectionibus academicis ad Institutionum § 850,
et in Aphorismorum § 805, de qua § cf III. van
S wiet en. Tulpius quoque per hos ipsos duc-
tus ofFendi interdum non parum illorum aures scri-
bit , quos plus aequo infirmavit lues venerea ( 57 ) ;
et Cl. Otto in syphilitico tubae Eustachianae ori-
ficium clausum vidit ( 58 ). Surditas denique post
morbos exanthematicos sedem suam plerumque habere
videtur in bis ductibus. Docet etiam, praeter ra-
tiocinium, observatio, qua scimus anginae inflammato-
riae sese adiungere surditatem.

Clausis tubis, aërem sensim absorber!, et muco ple-
rumque repleri tympani cavitatem observationes do-
cuerunt. Vicissim ab obstruct© cavo tympam quo-
que tubam reddi posse imperviam probabile est.

$ 9. De vitiis meatus auàitoriî extcrni.

Defectum meatus auditorii observavere plures
exemplis a Meckelio et Vpigtelio memora-

observatione t ,, Quidam plebeius ulcus gerebat supra uvulain
in sinistra parte, quod quidem earn, quaminvaserat, partemexe-
serat atque abstulerat sic, ut uiceris cavitas cum estremo si-
iiistrae tubae orificio communicaret ; igitur quoties homo möl-
lern turundam remediis imbutam in uiceris cavitatem iiitrude-
bat, toties illico sinistra aure evadebat surdus , talisque
permanebat toto eo tempore, quo turunda in aure relinqueba-
tur; statim vero, ac amovebat, pristinum auditum récupéra-
bat." ibid.

C57) Observ. I>Icdicar. 1652, 8", Lib. I. c. 35. p. 73.

C58) ^ath. Anal. S, 184.

--SS

( 59 ), addere liceat observationem Chirurgl nos-
tratis U I b o o r n ü, qui non modo clausum, vero etiam
repletum acusticum porum invenit in puero ludaïco,
sine auribus externis naro. Ibi tantum, ubi adesse
solet auriculae lobus, quaedam conspiciebatur emi-
nenria, et in uno latere, ubi esse initium meatus
debuisset, parva observabatur fovea. In boe loco,
postquam semestre spatium post nativitatem praeter-
ierat, factae sunt incisiones iteratae; mox tamen,
etsi omnis, qua id praecaveri posse videretur, cura\'
adhibita sit, rursus partes concretae sunt, atque coa-
luere. Tandem tenuius factum videbatur integumen-
tmn ; et, quamvis meatus auditorius uterque clausus
manserit, auresque externae desiderarentur, satis be-
ne tamen postea, et audivit puer, etloqui didicit (öo),
Adfuisse tarnen hoe in casu meatum auditorium
osseum, etsi carne repletum, crediderim. Plenarius
vero huius viae defectus surditatem infert insanabi-
lem, quamquam, si internum Organum rite constitu-
tum sit, remanere possit audiendi, dendum et ossiutii
cranii ope, facultas.

Saepe etiam, etsi adsit meatus auditorius, occludi-
tur membrana praeternaturali, ipsius ostio praeten*
sa Cel s us docuit, quo modo Laec occlusio

specillo disdnguenda sit ab alta repletione. Hanc
atringi non oportere scribit; occlusionem vero sanan-
dam docct, vel medicamends adurendbus, vel ferro

ar-

CS9) J. F. Meckel Hanäh. der Fath, Anatomie,
Leipzig i8ia. I. S, 401. Voigtei L. 1. IÎ. S, 37.

(603 IL Ullioorn in versione belgica Institutionum Clii»
»■»läicar. Ii eis ten, Amstd. i-55- H. p. 733«
( 6i ;) Ho Hin a n n u s de A\'.idiui düF, — Opwr. T, X, p, $00.

SS -

ardente, vel etiam scalpello. Dein, ne rursus con-
crescat foramen, iniicienda eo pinna est, illita medi-
camento cicatricera inducente ; circaque id, medica-
mentum dandum, ut curis circa pinnara sanescatj
quo fit, ut ea remota, postea facultas audiendi sit.

h. VII. c. vm.

Huc pertinent observationes de membrana tympani
duplici, qualem Köhler us vidit, glaberrimam, ae-
quali ratione tensam et ante myringem ita positam,
ut cum malleo non cohaereret. Similes O b e r-
teufferus vidit (Meckel, Zr /. p. 40t).

Ita angustum meatum observavit Boerhaavius,
ut vix aciculam admitteret; quod etiam visum est a
Lamettrie, Richerandus saepe in surdis hunc
meatum nimis arctum a se repertum fuisse scri-
bit (62).

lusto breviorein et rectiorem banc viam vidit Löff-
lerus, quod vidum difficilioris auditus quandoque
causam sistere perhibent ( 63 ). Duplicem quoque
meatum semel observarunt (Voigtei L. /. I.
P- 295).

Meatum auditorium ampliorem observavit 11 a r-
dus, praesertim in surdis senibus, cum etiam maiot
facta erat membrana tympam ( 64 ). Ex iis, quae
hac de re dicit, sequitur istam dilationem non primae
conformationis vitium esse, verum postea demum
sensim priri. Quae Itardi observationes cum Löff-

le-

C<Sa) Nosographie Chirurgicale. T. II. p. 130. (Edit,
sac* Parisib itia

<<SS) Haas in Diss, de Aud, viiiis, e citatione KrJtteri
L. 1. p. »0.

(44> h T. I. p. 253, 3S8. T, II. p.

-- ^

le ri observatione, quam memoravimus, eonvenirt
videntur, cum etiam brevior et rectior factus sît
meatus, ita ut digito minimo inmisso facile tangi
potuerit membrana tympani. Surditas ex hoc fonte
orta, vel podus cura hoc vitio conjuncta, nullam
medelam accipere videtur.

Praeterquara quod vitio conformationis meatus au-
ditorius, uti diximus, interdum arctior iusto fiat, aut
occludatur, hoc etiam longe alia ratione accidere pot^
est eaque varia. Fit enim interdum post inflamrna-
tionem , tumentibus partibus cartilagineis, osseis raem-
branosisque hanc viam consrituentibus. In variolis
confluentibus saepe tumefacta cutis, vel iusto angus-
îius orificium, vel penitus occlusum facit, con-
glutinatis inter se ipsius parietibus. Etiam cum her-
pete coniungitur nonnumquam meatus angustatio, dum
parietes sied sunt atque pelliculis facinosis obducti,
Hanc speciem, curatu difficillimam, semel se sanasse
scribit 11 a r d u s , vaporis tamquam balneo usus ( L*
l. T. l, p. si;«. 332). Membranae etiam praeter-
naturales producuntur interdum in hoc ductu, quae
scalpello incidendae sunt, ut pervia reddatur via
(Cf. Verneyus L. l. p, 129. 130). Ver-
neyus praeterea angustari posse meatum scribit, in-
tumescentibus, quae ilium circumdant, glandulis, quo
cum morbo relaxatio membranae tympani coniunge-
retur. Denique triplex causa paulo exactius descri-
benda nobis superest ; polypi nempe, cerumen inspis-
satum et corpora heterogenea, in aurem intrusa.

Atque quod ad polypos attinet, hi neque admo-
dum rari sunt, neque facile curantur. Saepe enim
cum aliis morbis coniunctl sunt; saepe etiam, vix

H dum

SS -

dum ablati sunt, denuo renasöuntur. Ob meatus an-
gustiam et ipsorum mollitiem haud facile tenacuiis
evelli queunt-; mebus apriusque ligari ad pedunculum
possunt. Etiam medicamenta corrodenria adhiberi
possunt, modo omnem curam adhibeas, ne membra-
nam tympani laedas, quod, quia non ita facile fieri
potest, et propter summam partium vicinarum aen-
silitatem, periculosum esse putat Cl. Richeran-
dus. Ablato polypo;^ quondam restitutam plane, sed
post 24 horarum spatium denuo amissam audiendi
facultatem observavit Itardus (Z. /. II p. 125).
Qui observationes de polypis aurium legere cupit,
adeat hunc auctorem, a quo multas collectas videbit.
Saepe e causa syphilitica oriuntur. Sic Cl. A li-
ber tus narrat iuvenem surdum factum fuisse a ve-
nereis excrescentiis meatum occludentibus. Hic qui-
dem S wietenii liquore sanatus est (65").

Cerumen, quod amaride et etiam compositione
chemica quamdam habet cum bile convenientiam (66),
varia ratione vitiari potest. Saporem mutât, praeter
naturam affectum, ac dulce evadit. Aurium sor-
des dulces lethale dicit auctor Epidemic. VI. S.
V. C<?7)« phthisico paucis ante mortem diebus
cerumen serosum ac diilce factum observavit Hü-
nerwolffius (68). Sed contra etiam indurari ac

C55) Thérapeutique T. II. p. 184.

C(56) Huius analysin vide in Joiin\'s Chemische Tàleîlen
des Thierreichs. Berlin 1814. folio. S. 25.

(67 J Sive Hippocrates, sive alius quidam ; reperitur enim
haec sententia in libro spurio, ex optimorura Interpretum con-
sensu.

((58) Ephem. Natur, Cur, Dcc. II, Ann. j, Obs. gu p. 191«

----  59

niiiiis inspîssàrî cerumen potest. Non enim e scia
negligentia et immunditie, accumulads sordibus, ce-
rumen lapideum oriri videtur ; sed, quem ad - mo-
dum calculi biliosi fellei non stagnatione sed vitiosa
hepatis actione oriuntur, ita etiam morbosae secre-
tioni originem suam debent sordes lapidescentes.
Confirmatur hoc observatione Lescbeviniî, narran-
ts sese feminam novisse , ex cuius aure saepius
induratum cerumen extractum fuit, denuo, postquam
ablatum esset, regeneratum ; qua ex causa, post quod-
dam temporis intervallum, surda fieri solebat femina
illa. (Z.. /. p, 91).

Eiusmodi sordes, circa tympani membranam collec-
tae et plus minusve inspissatae, saepe surditatem
producunt. Sic manuum ope surditatem sanatam
fuisse refert Valsalva, qua hanc ob causam iain
per 12 annos laboraverat septuagenarius senex ( L.
1. p. IG ), Interdum frustulae minutae hic illic ad-
baerent; sed saepe etiam constituunt hae sordes cor-
pus solidum, meatum ita adimplens, ut ex eo, tam-
quam e vagina gladius, possit educi. Curata hac ra-
done surditas in. quibusdam casibus brevi post de-
nuo redit; aliis in casibus sensim demum restituitur
auditus. Extractionem interdum sequitur effluxio bu-
doris tenuis, serosi. Si autem durae admodum sor-
des sint, antequam commode extrahi possint, emollien-
dae sunt, instillato molli oleo, aut caute iniecto li-
quido. Aqua tepida, sive sola, sive cum sapone ve-
neto iuncta, huic scopo sufficit, et optimum harum
sordium menstruum esse videtur.

Plerumque dolorem non producit cerumen illo mo-
collectum, sed tantummodo pruritum quemdam

Ii 2 et

é0

et molestiim sub manducatione tinnitum. Interduift
tamen cum dolore coniuncta est haec obstructio;
sic refert Th, Bartholinus se uxoris suae, a
dolore circa aurem diu tortae, lapillos seu arenulas
cum cerumine exemisse, et sic dolôrem minuisse C69).

Ultimo loco paucis videamus de corporibus pere-
grinis, in aurem intrusis. Haec varia symptomata
créant, et, cum pueri ludentes interdum sibi aliisve
aliquid in aurem intrudere soiea-^t, saepe surditas
inde nascitur, quae, causâ practervisâ, sanari nequit.
Diu enim in meatu eiusmodi corpora haerere pos-
sunt, absque tarnen ut conspiciantur ; prodeuntibus
vero illis, vcl a chirurgis aurem inspicientibus de-
tectis atque eductis, interdum nesciunt aegri, quo tem-
pore vel quanam occasione eo pervenerint. Sic nar-
ratur historia matronae, quae per duos, et quod ex-
cedit, annus gravi in dcxtra aure dolore laboraverat,
qui sese per totum cranium dispergere, et per inter-
valLi recrudescere solcbat. Tandem in summa dolo-
ris vehemenda, aldus aliquando in meatu inmisso di-
gito , peregrinum quoddam corpus tactu detexit aegra,
quod acum esse ad figendum inservientem diligentior
investigado reperit; qua educta, mox dolor ille diu-
turnus profligatus est (70). Verum ex istiusmodi
observationibus, quarum plures enumerare nihil atti-
net, quam maxime mira ilia est, quam narrat Fabri-
cius Hildanus. Puellae nempe annos 10 natae
insinuatus fuerat in aurem sinistram globulus vi-
treus

C69) Act. Hafn. Vol. I. Obs. 4"}, e citatione Hoffmanni
Opeium T. X. p. 297.

(70) Hufeland\'s Jour», uer pfeku Hdlk, XIX. Bd.
2. S, 183-185. 1804.

6i

treus injvtar pisi, quem varii chirurgi frustra extra«
here conati sunt. Postea sedatus quidem est, quo
assidue hborabat, auris dolor, sed tota sinistra ca-
pitis pars nocte dieque doluit, coelo maxime huraido
et pluvioso. Accedebant dein laevobrachio stupores ad
digitos, ad lumbos, quin ad tibiam usque et pedem
progredientes, ita ut totum latus sinistrura paralysi
langueret. Tussicuia sicca assidue aderat; transrau-
tati sunt postea torpores in gravissimos dolores ;
menses turbatae et ex parte suppressae sunt, Quum
aîinis 4 aut 5 sie doleret, acciderunt interdum epi-
lepticae convulsiones et atrophia ipsius brachii. Va-
nis medicis agyrtisque adhibitis, tandem etiam adift
F a b r i c i u m, et, cum nullus aurium dolor ades-
set, de symptomatibus tantum querebatur, omissâ
pnmariâ morbi causâ. Morbus omnibus repugnabat
remediis. Interim cogitanti illi, quid melius adhibere
possit, ipsa nec opina coepit recitare casum, nem-
pe quod sibi ante 8 annos globulus in aurem di-
missus fuisset. Haec ille audiens, coep\'t cogitare eam
esse surditatis causam ; quamvis illa valde repugna-
ret operation!, propter irritos in recenti morbo co-
i^atus, tandem tamen paruit. Tum ille feliciter ex-
traxit giobulum sine ulla vi , quamvis profundius
Prope tympanum videlicet excrementis et sordibus
auris firrnissime haerentem. Cessarunt illico dolores
capitis ac reliquamm corporis partium, et subséquente
nocte meliuscule habuit. Sic paulatim Testituta est,
cessantibus stuporibus, convulsionibus reliquisque
symptomatibus omnibus (71). Qua

f 71 ) Vide casum hnnc, quem ipsis fere Hildanl verbis
Bsrravl, IB eius Oper. Omn. Cenr. I. Obs. 4. p. 15, ig,

H

-

Qua autem ratione extralii eiusmodi corpora debeant,
nos docet Itardus. Statim id fieri debet, nisi in-
flammatione, membranam meatus occupante, corpus
arcte constringatur. Quo in casu antiphlogistica ad-
hibenda sunt, et exspectandum; saepe enim sponte,
post aliquod temporis intervallum, simul cum pure
prodit corpus peregrinum. Hamulo parum incurvato
ïsta corpora extrahuntur, quae totius fere meatus
cavum replent ; locus ad eius inmissionem eligatur,
«bi spatium quoddam adésse inter corpus intrusum
atque meatum specilliun docuerit. Deinde illa corpo-
ra, quae arripi sese patiuntur eminenda quadam ,
aut illa, quae meatiun non totum replent, volsella
arripiuntur tenui, elastica, quali utuntur anatomici
(X. /. I. pt 350). Lac etiam aut oleum amygda-
larum , per siphonem in aures inmissum, proderit ad
istiusmodi corpora minora educenda; sic enim, simul
cum istiusmodi bumoribus regurgitantibus, corpuscula
illa prodeunt, ut docuit 111. Mor ga g ni us. Mea-
tum incidere pone concham et ad partem superiorem
quoque suasit Aegineta, quem inter recentiores
Verneyus secutus est. Eam methodum reiecit
Lescbevin, quia incisio non potest, quin ante
corpus peregrinum instituatur. Hac ratione, uti
monet Verneyus , obliqua quidem meatus di-
rectio evitatur; at haec non multum nocet, et sur-
sum tracta aure, satis quidem imminui potest.
„ Je ne la ferais donc point (inquit L esc he-
„ vin); car s\'il arrivoit, qii après Vavoir fai-
„ Jtf, on fut encore obligé de laisser le corps
„ étranger une pareille opération ne fer oit pas

,, btatf

-

î,. beaucoup d\'honneur à la Chirurgie . tîi m Chi-
„ rurgisn\'\' (72)-

C e ls u s ad extrahenda, quae in aurem indde«
runt, etiam sequenteni methodum proposuit, quae
an imitatores habuerît, nescio : „ Tabula quoque
ponatur media, inhaerens capiribus utrinque penden-
tibus, superque eam homo deligatur,in id latus ver-
sus , cuius auris eo modo laborat, sic ut extra ta-
bulam non emineat ; tum malleo caput tabulae ,
quod a pedibus est, feritur, atque ita concussa
aure, id quod inest, excidit." L. 6. Cap. 7, in fine»

§ 10. De. auriculae vitiîs, - - /v

Auricula vel vitio nativitatis vel illato vulnere ab-
scissa, vel ulcere absumpta, abesse polest, tibi a pri-
ma conformatione abest, etiam clausus esse solet mea-
tus auditorius, et hinc surdi esse soient- ejusmodi
pueri. Quod vero ipsius auriculae defectu parum im«
minuatur auditus, probat observatio Ulboorni,
quam praecedenti § memoravimus ; probat etiam
Wepferi aeger, cni licet per ulcus tota auricula
dextra absumpta fuerit , auditus tamen ita fere ac
antea- perstitit (73). Non nescio multos hac de re
aliter censere, inter quos est etiam Th. Bartholi-
n u s (7^5 ), qui eos, quibus abscissae aures sunt, audire

qui-

C72) L, 1. p. 88, 89. Similiter hac de re iödicat Itar-
dus L. I. I. p. 349, 350,

Observ. Med. Pracr. p. 879. e citatione Kritteri in
Diss. I. p. ao.

(74) Anatorae L. B. 16S6. 8». p. 524-

04, -

sei

quidem alt, sed obtuse, confuse et cum mur-
mure , vocesque ardculatas instar lluentis aquae
percipere, et etiam alterius auris non abscissae ac-
tionem auditoriam laedi, nisi foramen abscissae obtu-
retur. Sic Valsalva, cui desit auricula, hunc de-
bilius audire notum esse dicit (75); et Curtisius
totam auriculam ablatam surditatem post se trahere
auctor est (76"^. Aliter autem hac de re indicant
Richerandus, Itardus (77) aliique; et Cl.
Rob bi etiam monet, quod e furibus, quibus antea
aures abscindi s jlebant, hanc ob causam surdum fu-
isse factum ullum sese haud legisse meminerit (78).
Verosimile igitur est, minui quibusdam in casibus,
ablatâ auriculâ, auditum; verum hanc diminutionem
non ita perpetuam, neque ita magnam esse, ut illud
vitium inter surditatis causas possit numerari.

Quod ad caetera vitia conformationis in auriculis
attinet, silentio ea liceat praeterire. Scimus quanta
sit hac in parte formarum multitudo atque varieras.
Etiam loco insolito collocatas aures viderunt. Quod
vero ad vulnera huius partis attinet, adeat Riche-
ran dum, qui herum curationem expositam deside-
rat (79)." Non tremper innocua esse posse huius
partis vulnera, iam doceraur ex ingenti nervorum cu-
taneorum multitudine, per earn sese distribuendum,

qui

(75) L. 1. p. «5.

(76) L. 1. p. 30.

C77) L. 1. T. I. p. 324.

Ç78) Vide eius versionem gennanicam Operis Curtis H
(Lipsiac 1819. 8».) p. 14, in Annot. ,

C79) Nosograph. Cktr, II. ia6—la».

Q i a rérvo fatîîâii, a râmo maxiilari inferiorî qtiiflù
paris ft a nervo eervicali secundo ac tertio orluntur,
Confirmatuf Iioctîe observatione CI. Hufelandi,
qui infantem, eiii brevi post nativitatem auriculaö
lobuli pertusi erànt, trismo affectuni, ac tertio die
Post morte oppressum fuisse, tradit (8ö).

C8o) Jaurn. J* pr. Heilh XXIII. Bi. 3, aioj au,

Berlin l8o6i

C A-.

66

■ta ---

CAPUT in.

DE VITIOSO AUDIT U.

U.

\'idmo igitur capite de vitiata audiendi facultate
pauca dicetnus, non quo non latus locus sit; sed
in praecedenti capite praecipua iacta sunt fundaraen-
ta; et, ut incipiendi ratio fuerit, ita sit desinendi mo-
dus. Laeditur autem auditus augmenta, hebetatîone
ac depravatione; non enim videtur naturae consen-
taneum abolitum auditum a gravi, singulari specie, di-
stinguere, quod difficile sit inter haec certos ponere
ac determinatos limites, cum gradu tantum, nec na-
tura a se invicem différant. Praeterea ex quibus eau-
sis imminui auditus solet, ex iisdem eriam abeleri
pemtus potest.

SECTIO L

DE SIVE NIMIA AUDITUS SENSILITATE\'

^wiicoh dicitur auditus acutior justo et ita seO-
Silis, ut vel levissimos sonos vix ferre quaeat,

ae-

- 6?

aegritudo, dolor, convulsîo, delirium aut deliquium
oriatur ( i )» Soni permulti ita debiles, ut sanas au-
res fugiant,ab aegris percipiuntur, veluri adstantium
respiratio et aëris in cubiculo raotus. Vitium rarissi-
ïöe idiopathicum est, sed plerisque in casibus alio-
rum morborum symptoma. Febres nempe concomi-
tatur, et in phrenitide atque interdum, licet rarius, in
delirio febris experte, mania, •melancholia observa-
tur. Saepe aliis aurium morbis sese adiungit, ut
otitidi, quae adhuc in principio est, atque otalgiaej
Pendet denique, ab universali interdum corporis habi-
tu nimis irritabili, et hinc hystericis ac puerperis fa-
miliare malum, et ab aliis nervosi generis^turbis,
epilepsiâ, cet.

Oleum amygdalarum auri instillandum est, meatus-
que gossypio replendus. Pedes etiam lectuli, in quo
îacet aeger, pulvinaribus imponi debent, ut sic soni
ciinus facile ad aegrum transferantur, vel ipse leç-
ons non solo impositus sed funium ope suspensus
(a). Praesertim vero ad morbum primarium at-
\'^endendum est ; \'sublata enim irritabilitate nimia,
sedatis nervosis turbis, brevi cessabit molestlssi-
^lum hoe symptoma.

Duos casus, quos tamen ipse non observavit, nar-
\'"at 11 a r d u s, in quibus morbus idiopathicus fuisse
videtur (3}.

In-

fi ) Vide Gaubii In&tltut. Path. Med. L. B. 1781.. €. 70a.
Ca) Vide E.Darwin Zoonomie aus d. Englisch. Mer.
*«tzt yon J. D. Brandis. Ifamoyer 1797. S®, liter Theil,
^hth. S. loi, loa,
( 3) L. J. Il, p. sqq.

la.

6§ —

Interdum noft-tanttHn iusto aerius, sed etkm con-
fuse s^oni percipiuntur; hoe mali ominis esse censet
Itard us; fiituram enim surditatem nervosam prae-
nunciat. Non dissimili ratkaie amaurosin praecedcrs
observata est (pjirc^iz.

SECTIO n.

BE AUDIT ü DEPRAVAT O.

uditus non uno modo depravari potest. Huuir, siiimf
loei est tum tinnitus aC susurrus in aure, tum etianr
diversa ab utraque aure eiusdem soni pereeptio,
unde, qui sanis auribus unicus videtut, persentianir,
quasi duplex sit; nec non inänia phantasmata, quae
tamen rarius in audita quam quidem in visü obser-
vari videntur. Eiusmodi autem exemplum tradft
IIO rat ins:

......Fuit haud ignobilis Argrs,

Qui se credebat miros audire Tragoedos ,
In vacuo laetus sessor plausorque Theatro." (Epist.
L. II. a» 128. sqq. ) Sed ea, utdixi, rariora; cetera
non ita rara, praesertim tinnitus et susurrus. D^
quibus igitur paucis videamus.

Tinnitus aurium e variis fontibus oritur, eiusque

causae plerumque non in aure sed longe aliis in

! ti-

-—

tibus sedem habent. Fugax saepe symptoms, levibus
ex causis ortum, sanis etiam accidit ( i ). Verum
etiam pertinax observatur, et aegrum diu noctuque
vexat. Duplicis generis est, ut recte monuisse
Itardus mihi videtur; vel enim e veris sonis, non
quidem externis iUis, sed in organo Ipso vel pard-
bus vicinis sedem habennbus, proficiscitur, vel inanis
est, u£ ita dicam, et aut phantasiae depravatae de-
betur, aut ex praegressis sonis oritur, iusto diutius,
postquaiü iam cessaverunt, perceptis, et intervallis
redit, absque ut sonus denuo excitatus sit ( 2
Saepe etiam tinnitus cum surditate coniungitur, estque
huius vel causa vel symptoma. Causa surditatis ba-
beri debet, quando haec illum secuta est, cumque
soni unici ac secundi., principio saltem morbi, haud
impeditur perceptio, sed sermones tantum vel soni
plures uno tempore fusi, ut in concentibus müsicis
locum habet, non rite distinguuntur. Praeterea,
compressa carotide, per aliquod temporis intervallum
tinnitus saepe desinit, quo facto, si etiam audiendi
facultas redeat, non \' est, quod dubitemus e tinnitu
banc surditatem esse profectam. Contraria opposi-
tum docent; et praeterea iure concludemus surdita-
tem, quae post otitidim vel otorrlieam invasit, quae
cessante tinnitu baud tollitur, quamque continua fere
concomitatur cephalalgia, non fuisse a tinnitu ortam,
sed tantum cum ilio coniunctam C 3 )•

Si tinnitus unicus est vel praecipuus. morbus, in-

qui-

(i) 111. Gaubii verbis utôr, V. Inst. Path.

Ça) Itard, L. 1. T. 11. p.

C3) Itard. L, 1. II. p. i6, 17- .j

1 T

70 —

quirendunr est utrum e sonis quibusdam, sive In
aure sive in partibus vicinis excitaris, ortum traxerit,
an potius ex depravata profectus sit atque inani qua-
dam sensatione. in plethoricis enim et iis, qui con-
gestionibus ad caput laborant, ab arteriolarum vicina-
rum iusto fortiori pulsatione eiusmodi susurrus tin-
nitusque potest provocari. „ Nec rarum est, scri-
bit Cel. Hoffmannus, eos, in quibus consuetae
narium bemorrhagiae cessarunt, inprimis si, dócen-
tium munere fungentes, crebros alta voce seruiones
facere coguntur, corripi gravi ac pertinaci aurium
tinnitu , cum audirus gravitate vix sanabili " ( 4
An etiam credendum ipsi huic viro eruditissimo, a
stagnationibus, si diutius persistant, vasa distendi
affirmanri? An hac radone in vasis illis minimis,
aurem internam perreptandbus, aneurysmata produci
posse censeremus ? Nihil sane hac de re docuit ana-
tome pathoiogica, nec anatomica horum vasorum con-
sideratio huic coniecturae favere videtur; verum qua
tandem, nisi hac ratione, explicandae sint observatio-
nes , in quibus etiam ab adstantibus percipiebatur •
pulsatio, non video. Sic narrat Verneyus, gra-
vissimus de auribus et copiosus inprimis auctor, de
domina, quae post omnem corporis motum aliquanto
vehementiorem , puJsationem in aure percipiebat, etiam
ab alüs, si accederent, animadversam ( 5 Vere
Boerhaavius: Infinit a certe inquirenda restant.

Ab impedito etiam aërîs libero per tympani cavum
motu saepe tinnitus inducitar. Ex hoe genere ille

su-

(4) Operutn T. ï». Cap. Vf. §. 3. p. 041.

(5) L. 1, p. ,66, .67.

-,—^^ 71

susurrus est, qui catarrhales defluxiones saepe sti-
pare solet; hoe enim modo obstructâ nec plane ta-
rnen clausâ Eustachii tubâ, aëris ad rite audiendum
necessarius aditus reditusque impeditur.

Sed restât tinnitus ille, qui ex sonis qualicum-
que rarione concitatis nori/britur, quemque spurium
vocavit Itard us (bourdonnement faux\'). Hoc Vi-
tium longe priori frequentius observatur, sed raris-
sime idiopathicum est ; quod si est, phantasiam depra-
vatam denunciat, debetque ad morbos mentis potius,
quam ad corporis afFectiones referri. Symptomatice
autem tinnitu spurio ( usu enim hanc vocem tritio-
rem faciam quodammodo ) saepissime melancholici
afficiuntur, et vham sedentariam agentes , feminae
hystericae, atque, ut imo verbo complectar, ii om-
rjes, quorum systema nervosum turbis agitatur. Hoc
m casu treraulo motu nervorum etiam acusticoruili
extremitates affici haud improbabile videtur, Recte
enim Cotunnius, quemadmodum sonus in motu
consistit, sic etiam nervorum motu concipi eum scri-
bit (6); et acudssimus Verneyus rem éxplicuis-
se quodam modo mihi videtur, in motu organi im*
media;i sitam esse scribens audiendi actionem; qui
motus, si alia ratione excitetur quam a sono ex-
terno, excitetur tamen, idea nihilo minus soni nas-
catur necesse est Saepe etiam hoc symptoma

concomitatur sordes primarum viarum, et iis, qui
dilBculter concoquunt, vel quibus vermes sunt in

in-

f6) L. I. p. 167,

C7) L. 1. p. 161, i(îa, „ n est indiffârent qa» Us fibres
du nerf soient ébranlées du côté de l\'oreille ou du c4té du
"i^eau ; il en résultera toujours la mém* :ensation." p. 170«

^ ——

intestinómm tractii, et etiam acidiim ructantlhus fre-
quentissime accidit, Ita H o f f m a n n ii s „ observavi,
scribit, moïestissimum tinnitiim in hypochondriacis
saepe everientem unica absorbentis dosi faisse clw
ratum j " et alio loco commémorât in senibus, in
quorum ventriculo ingesta fiicile coiicescunt, boc sae-^
pius a sese fuisse observatum ( § ). Ubi vcrmium
intestinalium suspicio est, antbelmintbïca in tinnitus
curatione adhlbenda sunt. Ut enim de metbodo sa-
nandi in hoe morbo quaedam addamus, attendendum
est ad morbum concomitantem. Si surditatis sym-
ptoma est, tolH nequit, nisi surditate sublata. Ubi
vero a plethora originem traxit, vena secanda est vel
in pede, vel in brachio ; aut ciun locales magis con-
gestiones sunt, hirndines a:i aiirem poni delient,
Ubi-catarrho debetur, et causa probabiliter in lubis
Eustachianis haeret, vidcndum est, quid gargarismata
possint, sic adhibita, ut fiuxus versus ha.\'ce vias
dirigatur. Saepe in bis casibus subitam sanationem
affert perceptus in aure fragor, bombardae explosae
instar, reseratam tubam esse denuntians. Si post
suppressas consuetas quasdara supervenit evacuatio-
nes, hae omni ope revocandae sunt. Denique in ner-
vosis alFectionibus antispasmodica saepe conducunt
turn universalia, tum topica, vapor v. c. Etheris sul-
phurici alcoholici in aurem admissus, Interdum quo-
que externo sono fortiori ac continuo vinei potest
ac veluti opprinii inanis soni sensatio, cuius rei ex-^
emplum legitur apud Itardum. Quid in tinnitu cum
^rmarum viarum sordibus, coniuncio faciendum sit,
I videtur, ut commemoremus, necesse,

Cerum T. IlIi p. 24J et p, 245,

—- 73

Br-îviter etiam de alia auditus depravatione d\'cen-
dinn est, praetcrmissis rcliquis eiusmodi affectioni-
Ihis. Paracusin dupUcatam volumus , singulare pror-
sus audiendi facultatis vitium, quo fît, ut, qui sa-
nis auribus unicus sonus videtur, «duplex interdum
percipiatur, et ab utraque aure diversa ratione. Tran-
sitorium vitium est, et plerumque a catarrho ortum
trahit. Observationes duas huius reî tradidit S a u-
vagesius; mihi iiceac aliam commemorare, quae
mihi a viro quodam docdssimo et plurimum vene-
rando narrata est. Hic post catarrhalem afFectionem,
quae caput occupaverat, tibias cum forte inflare coe-
p\'ssct, erat autem musice peritus, non suavem quem-
dam concentum, sed vix ferendum sonum percepit ;
et, unara post alteram aurem obturans, observavit
ßundem sonum utrique auri non aeïque acutum vide-
ri, sed ab una dimidio tono acutiorem quam ab al-
tera eum percipi. Quod quidem tantopere ingraruni
arque iniucundum erat, ut non 5ohnn ipse musicen
non amplius exercere, verum ne perferre quidem
concentus musicos posset. Post quoddam temporis
intervallum, discrimen ad plenam, ut a^iunt, octavain
pcrvcnit,quo facto, licet molestasensatio disparuerit,
diipFcis tamen soni percepdo permansit; tandem re-
diit rursus, quae antea fuerat, sana audiendi facultas.

Dubia mihi huius vitii expliçatio videtur. Nonnuîli
de inaequali in utraque tympani membrana tensione
loquuntur ; alii forte aliam causam excogitarunt.
Nos vero, etsi probabllem causam nesciamus, rem
tamen notandain esse arbitramur. Est, utdixi,
transitorium vidum ; paracusin enim duplicatam , quae
9 nativitate erat, nusquam descriptam legisse memini.

K Ncc

Nec obscura ratio cur ita sit. Tanta enim solertia
auditus organon fabricata natura est, ut in uno eo-
demque homine in utraque aure interna nihil différât,
et né minimum quidem intersit. Hoe luculenter do-
cuit Valsalva, qui stabilem esse ait naturae con-
suetudinem, quod in eodem subiecto canales auris
dextrae et sinistrae non solum sint in eadem pro-
portione, verum singuli singulis correspondentibus ae
quales, sic ut iisdem exactissimis dunensionibus gau-
deant. „ Imo tanta est, inquit, utrmsque auris con-
gruenda, ut si aliquando in uno ex canalibus reperi
vitium a nativitate contractum, idem prorsus vitium
in alterius auris correspondente canali detexerim. Ita
non diu est, cum in nescio cuius subiecri una aure
canalem semicircularem minorem tortuose inceden-
tem observavi, et eandem tortuositatem in alte-
rius auris canaH semicirculari minori adinveni, ita
profecto simiiem ut ovum ovo; sed exactam banc
utriusque auris similitudinem non solum in canali-
bus semicircularibas, verum etiam in multis aliis
earum partibus non semel vidi. Hoc modo memini,
quod cum aliquando auris dextra minimum mallei
processum consueto longiorem ostendisset, processum
eundem pariter longiorem compar auris exhibuit" (9^.
Et alio loco utriusque labyrinthi et partium utriusque
tympani atque ossiculorum easdem esse magnitudines
et figuras dicit; „ adeo ut, si quid in una aure
aliquod eorum ab ortu peccet, et in compari aure
simihter peccare inveniamus, quasi natura idearum

dis-

(9) Valsalva L. 1. p. 50.

--- 75

discordiatn plus timeat quam pravitatem" (lo). Est
autem verosimile, quod eadem fabriea eandem etiam
functionem prodiicat; et soni igitur ab utraque aure
pereeptio ita similis est, ut, quo eam seiungat atque
distinguât, mens nostra non habeat. Sunt tarnen,
qui concentum musicum non sentiunt, atque ex eo
nihil delectationis capiunt, quorumque aures agrestes
ac fere inhuraanas diceres. An hi fortasse utramque
aurem diversa ratione fabricatam habent ? Parvum dis-
crimen in instrumento, quo soni percipiunrur, sufii-
ciet procul dubio ad efficiendam diversam utriusque
ope percepdonera. Huic vero coniecturae parum fa-
vet locus e Valsalva allarus; est enim vix creden-
dum, quod in tanta . quas secuit, aurium multitudine
non multae eiiam fuissent hominum musices sensu
destitutorum. Sed potms cogitandum videtur de dif-
ferentia, quam inter aurem internara di versorum ho-
minum natura solet collocare; qua de re idem Val-
salva: „ Quanta, ait, natura diligentia usa est, ne
in codera homine variae essent sonorum ideae, tanta
ferme dixerim saepe numero usa esse videtur, ut in
variis horainibus variae essent. " Cf. ea, quae Cap.
II. 3 initio commemoravimus.

Recte igitur Morgagni: „ Ne illud quidem inu-,
tile prorsus futurum, si qui musicis, dura viverent,
auribus fuissent praediti, et qui item harura dissimil-
limis, utrorumque aures diligentissime rimantes , sin-
gulas utrinque partes inter se exacte compararemus,
et, quid discreparent, adnotaremus" ( ii>

SEC-

C lo ) Idem ibid. p. 109.

< II ) Epist. xni. n". I, Operum T.II, parte secunda, p. 144.

K 2

SECTIO III.
pe AUDITU DIFFICILI AC SURDITATE ( I

G,

fravem auditum ( ßxpvvixotxu, Svffyixoïxv\') vocant,
quando soni extra nos excitati perceptio ipsius
niagnitudine minor est; surditatem vero
si prorsus non percipiantur soni etiam maxim i, et
perfecta abolitio adest audiendi facultads. Utriusque
vitii saepe eaedem causae notantur, et gravis audi-
tus non raro in perfectam surditatem transit. Ita-
que seorsum de iis dicere haud necesse est, nt
iam supra diximus, et communi surditatis utemur
vocabulo.

§ I. De var iis surditatis generibus, et
causis, ex quibus illa proficiscuntur,

Varias surditatis causas esse ex iis, quae in su-
pcriore capite disputavimus, intelligitur, in quo ta-
men omnes haud recensuimus. Restant aliae causae
perniultae , quae non in organo ipso, verum in aliis
partibus quaerendae sunt, et quibus auditus vel ob-

tun-

Ci) Praetej\'aiictores citatos conferstur de boe locoTi\'uUs
de Krzówitz, Historia Cophoseos et Uaiyecoiae. Vis)d<i-
bonae 177a. g».

et de

timdi potest vel prorsus aboleri. Ad unimsales
autem , quae sine virio quodara in\' auditus organi
structura surditatem producunt, pertinent iilae cau-
sae, quae aanguinem in capitis vel auris vasis ni-
ftia copia accumulant; metastases ad aures in febri-
bus acuds; acrimoniae variae , Scrophulosa, vene-
rea; diversofum exanthematum retropulsio, vulnera
capiti illata ; ca denique omnia, quae vel ad uni-
versum systema nerveum turbandum, vel ad aurium
nervos prae ceteris afficiendos et debilitandos Valent,
ßc singulis hisce postquam breviter dictum sit, dein
de iis surditatis generibus, quae ex vitiata organi
ipsius fabrica oriuntur, et impeditam pardum actionem
sequuntur, scripturi s um us.

Plethora universalis et congesüones topicae saepe
gravem auditum efficiunt. In eiusmodi surditate ce-
phalalgia adest ac tinnitus; malum exaspei-atur decu-
bitu, motu, iisque omnibus, quae sanguinis fluxuni
versus caput augere possunt. Iis , quibus suppres-
sae sunt evacuadones solitae, hoc malum saepe acci-
dit. Hinc annis climactcricis nonnumquam surditas
mulieribus supervenit; nec ratio latet, cur gravidae
interdum surdae sint; in bis enim sanguinis versus
superior.a congestiones saepe fiunt, cmn vasa ab utero
compressa liberum in inferioribus pardbus sanguinis
circuitum impediant. Mox vero post partiim auditus
bis redit. Natura vero hanc surditatem ex plethora
saepe ipsa tollit, superveniente epistaxi vel baemor-
rhoïdum fluxu.

In febribus aCutis saepé supervenit surditas tem-
Poraria nec ultra morbum duratura. Hoc fortasse in-
terdum , cum aliis signis cerebri valde oppressi vi-

K 3 ri-

78 —

riumque aegri exhaustarum accedens malum signum
erit, ut iudicavit Hippocrates Aphorism. Sect.
IV, 29. et Sect. Vil, 75. „ Plerumque vero, ut
ait 111. Gregory, optimi ominis est, quamvis
etiam sopor aliquis comitetur. Huius rei ratio satis
obscura; neque alia fortasse, quam quod talis sur-
ditas pendeat a statu cerebri morbido certe, sed
natura sua vix periculoso; cum acutior iusto audi-
tus fit propter aliquid inflammationis cerebro obre-
pentis, quae semper valde periculosa est" (2).

Nonnumquam tamen post morbum perdurât sur-
ditas, quod metastasin ad aurem factam esse déno-
tât. Cuiusnam naturae haec metastasis sit, scimus e
Valsalvae dissectionibus , de quibus supra dixi-
mus* (Vide C. JL 5. p. 39.). Sed praeterea
post multos alios morbos, post exanthemata reüropul-
sa, saepe oritur surditas. Sic expertissimus Jas s e-
rus post inveteratorum in pedibus ulcerum suppres-
sionem apoplexiam militi cuidam accidisse observavit,
ex qua diu surdus mutusque mansit; sanatus vero
est ducia ( Tropf bad Germ. ), et ulcéra aperta ser-
vando, quae rursus in pedibus ars excitaverat (3).
Ex eiusmodi etiam causa surdus factus erat miles
ille, cui apophysin mastoïdeam perforavit, cuiusque
,historiam postea breviter enarrabimus. Post tineam
retropulsam duos pueros surdos factös vidit Cl. Ali-
.bert ju s, quorum aker sanatus applicato ad poste-

rio-

C 2 ) Conspectus medicinae theoreticae , p. 73. Editionis Vtae
Edinb. 1815,

( 3 ) Vide Vermischte Chirurgische Schriften von J. L.
S c h m ü ck e r. liter Thl, Frankenthal, 8®. 1785. S. iso^na.

-----79

riorem cervicis partem vesicatorio (4). Alias obser-
vationes surditatis metastaticae tradit Itardus CsJ\'

Ex acrimonia syphilitica saepe oritur surditas, nec
non e cura mercuriali. Huius rei exempla narrans
Hoffmannus: «Ego, scribit, a decenti regimi-
ne, quod ad sanitatem recuperandam sub hac cura
(salivarionis) summe necessarium est, neglecto, cum
c.put nimis cito frigori exposuerint aegri, iam terna
vice in artis excercitio plenariam observavi surditatem,
eamque, quod non inter initia statim prospectum malo
fuit, immedicabilem. Si rursus mihi eiusmodi obtin-
geret casus, suaderem salivationem, sed meliori vi-
tae ordine et regimine, denuo instiruendam. Id ve-
ro. ut inter initia statim fiat, necesse est" (6).

Vulnera etiam surditatem inducunt nonnumquam.
Sic legitur historia viri, qui post vtilnus supra su-
percilium dextrum, . surdus factus est, et hac sur-
ditate per 32 annos laboravit ita, ut ad aures voci-
ferantem tantum audire potuerit (7). Nervus fron-
talis quin laesus fuerit, dubitari vix potest. Sed
undenam surditas, et non potius amaurosis vel aliis
in partibus paralysis secutà est? A vulnere^ ad ini-
dum masseteris illato surditatem fuisse inductam re-
fert Smetius (Mise. med. L. 10), quera laudat
Kritterus (8).

De-

(4) Thérapeutique lit p. 185.

(5) L. 1. II. p. 379-398.

C6) 0pp. T. in. p. 247.

(7) Geneesk. Verhandelingen van de Koninkl, Zweedsche
Akad.t uitgegeven door J. B. Sandifort. ï. Dl. p. 419,

C8) Diss, de Aud. diff. p 15. Id explicat Kritterus ex
»» nervi laesi, sub vultieris cicati isatione distortî, nimia teu-

quae forsan musculis acusticis, qui nervulos suos

.So —*

Débilitas denique universalis et praesertim quae--
cumque genus nervosum infirmant, saepe surditatem
efficiuni. Quam ob causam crebrara nimis venerem
gravis sequitur nonnumquam auditus. Mulieri quin-
quagenafiae: a V. S. larga omnem fere intcriisse au-
ditum R i e d 1 i n u s auctor est C 9 )» Sic surditate
vetulus et debilis canis iam triennium tenebatur,
quam demum sanguinis transfusio simul cum debi-
litate sustulit ( lo ). Haec una e causis est senilem
surditatem faciendbus.

Verum transeämus iam ad ea surditatis genera,
quorum in ipsa auditus ofTicina causa sita est. Vi-
tia autem, quae huc referri debent, sunt: nervus acu-
sticus destructus, compressus, paralysi affectus; la-
byrinthi vitia; aqimlae Cotunnii defectus veldegene-
ratio; fenestrde ovalis ac rotundae destructio; cavum
tympani sanguine aliove humore repletum ; tubac
Eustacbianae obstructio, obstipatio, coalitiis, exesio;
ossiculorum auditus anchylosis, dissöludo, luxado,
defectus ; meuibrana tympani crassior facta, aut os-
sea, eademque destructa ; meatus denique auditorii mala
conformatio vel impcrviatio. Quae omnia , cum e ca-
pite superiore sans explicari possint, alioTuur denuo
exemplorum commeuiorationem haiïd desiderare viden-
tur.

a portionc dura ncrvî auditorii accipiunt, sj-asiiuim vel paraly-
sin inducunt. Tensioneni neivi laesi I)ic inculpandam esse
C. F. Pascliii observatio confirmare videtur, ubi snb deu-
tioiie üifficiü sinistrae auris auditus evanuit, dente vero excluso,
item m rediît." — Çetcruïn de sui\'dltatc ex ÏVac cai^sa Cfv
Morgagnius Epîst. an. med. U. ii®, 2 et 12.

C9) Cur. Med. u*>. 993, e citatione Kriitefi L. L p., 8--

Cio) Philos. Irans, A. 11^68. p. 841 j e diariu liaùco- d£_-
îunita observatio est.

Si

tur. Vcfuni magis operae. pretium arbitramur ea af\'
^^ri\'e, quae ad diagnosiii horum divcrsorum surdita-
tis generum requirunturi Hacc autem evidens cog-
^^itio, etsi in aurium morbis multis prematur diflicul-
^ädbus, in bis tamen non secus arque in alris morbis
dup\'iei ibnte petenda est : e çognidone causarum
Praegressarum, et praesentium symptomatum nota^
tione.

Primo loeo summae neccssitads est- distinguere an
nervo vel labyrintho liaercat surditatis causa, an
^ero in aliis partibus, magis accessoriis. Sano enim
labyrinthe et nervo, superest adhuc per ossa cranii
audiendi facultas. Surdus igitur si sonum percipit»
^^acalum dennbus admovens, vel cum quis supra ca-
put eius magna voce fuerit locutus, colligere licet
Vitium in his partibus, quam maxime ad audienduni
iiecessariis , non haerere. Multos hac ratione audiendi
faeultatem recuperasse notum est^ qua de re vidcan-
Uu- Winckleri et Jorissenii observationes(ii>
autem tali modo vel sonum ro:i percipiat sur-
^^i-is, vel non melius quam solitâ viâ audiat sur-
^aster, in nervo aut labyrintho causam mali quaeren-
^am esse reete indicates.

Vida vero, quae in nervo acustico observantur^
®i-int; atrophia,^ exsiecatio, destructie j compressio ac

pa-

( II > Vide Comment, de Rè"bus, Decadis t. Supptem. p,
308—404. Hiric patet: „ Quare rato qiiisquam\' adeo surdu^
quin, si quis supra cerebrum loquatur voces sonumquct
\'oquentis audiat\', si JCtis fides? Vide L. VI. God. Tit. 22.
10, ct Meriag. Amoerit jiu\'. Civ. c. 27? " quod proble-
hroposuit Cl. J. Oosterdyli Schacht in lust. iiïïdic,\'
Traiecü ad Rh. i^ô;. V* ÏI4.\'

h

paralysis. Quod vero ad atrophiam exsiccationemqu*?-
atdnet, de quibus Cap. II. i. exempla quaedain
attulimus, hae non tam surditatem produxisse, quam
quidem eam secutae esse mihi videntur. Quarum
enim partium functio impeditur, has sensim extenuari
et consumi scimus. Quod vel in ossibus observa-
tur, partibus corporis nostri durissimis.

Vidit enim Cl. Rudolphius in cranio viri, qui
aure sinistra plane surdus erat, valde imminutum hu-
ius lateris petrosum os et cavitatem tympani mino-
rem factam Ciî^)« Si vero sectio praeter nervi atro-
phiam nullum aliud in aure vitium, e quo surditas
possit explicari, indicaret, nervi paralysi affectum fu-
isse et surditatem effecisse censeremus.

Nervi igitur compressi et paralytici signa diagno-
stica attulisse sufficiat. Nervum compressum dénotant
Cephalalgia fere continua, vertigo, tinnitus, aliorum
sensuum, visus prae ceteris, abolitio, facultatum
mentalium debilitatio, vacillans praesertim memoria.
Lente progreditur, et tandem, exstincta sensim sen-
simque omnium sensuum actione, morte terminatui\'
universali. Hoc fit tumore, vel collecta in cerebri
substantia aut ventriculis purulenta, serosa aliave
materie.

Hac ratione Celebris S wiftius,anglus, surdus fac-
tus est, et exstincta sensim omni sensatione obiif«
Hie, quondam cum amico quodam ambulans, arbo-
rera ubi conspexit viridem adhuc et foliis ornatam
sed mortuo cacumine , „ Huic, inquit, arbori simi-
lis sum ; caput mihi prius morietur. " Inventus post

— 83

in Of tem in cranio serosus humor est cerebrum co.m-
primens (13).

Paralysin nervi praesertim e causis praegtessis cog-
noscimus. Commotum lapsu vel ictu vehementiori
Cranium saepe surditatem facit. Haec tamen non
semper a commoto nervo sed etiam a sanguine in
^ure interna aut in cranio elFuso ibidem que nervum
coinprimente oriri potest. Ex eo, quod absint signa
eiusmodi eiFusiones denotantia, ex surditate continua
numquam imminuta vel aucta, dolore haud stipata
lianc paralysin dignoscendam esse docet Itardus C14).
Sonus vehemens etiàm surditatem infert ; quae e rup-
tura membranae tympani non semper, ut nonnulli
Volunt, explicanda est. Recte Casseri us î ,, Ra-
do apparet cur nilus, ut dicunt, vicinos surdos reddat.
Ad vehementissimum enim sonum, quo e rupibus
descendit, occupât sensum auditus eo modo, quo,
nimia luce, sol çorrumpit sensum visus" ( 15),
Apparet igitur de nervi paralysi esse cogitandum..

Convulsiones nonnumquam in infantili aetate sur-
ditatem praecedunt cum artuum , brachii praesertim
paralysi in uno alterove latere saepe coniunctam. Hanc
plane insanabilem censet Itardus (16). Ubi sur-
ditas ex apoplexia ortum. traxerit etiam de \' nervo pa-
i\'alytico cogitandum est ; pertinax mah genub, ipsâ
naturâ interdum sublatum, arte fere maius. Etiam,

quae

(13) Hawkesworth\'s life of Swift^ prefixed to
works i apud I tar dum L. 1. II. p. 3I0.

C14.) L. 1, ÎI. p. 314.

ÇiS) De auris auditus organi actione, p. 104. Fcrravîae
fol.

(16) L. 1. II. p. 316.

h S

H

<iuae post febres remanet, surditas e paralVsî, ncmrn?
occupante , \' proficisci putat Itardus; et ad sympa*
tîricam nervi paralysin refert quoque earn, quae c utn
difficili dentidone coniuncta est, et pierumque poï-t
cruptos dentes toliitiir- Semeî tamen surditatem , a
îaboriosa dentium, qui sapient\'ae vocantur, produc-
tam, postea non snblatara vidh (17 J.

Restât paralysis ilia nervi acustici, quâm es entra\'
km vocat Itardus, quamqne cura amaurosi compa-*
ravit Coopefus (18). Haec senibus praeserdm
accîdit, sed etiam iunioi\'ibus, debilibus, ii\'ritabilibiTS-
I.ente progreditur malum, et cum toi\'pore quodain
coniunctum est; tinnitu susurruque stipatur. Coelo
sereno et sicco melius se habent aegri ; tempestate
humida magis surdi fiunt. Animi pathemata et studia
protracta his fere -tiocent. Meatus auditorius siccus,
et, déficiente serûmine , squamis epidermidis essicca-
tae repletus observatur. Rhedâ vecti, ].«;r platca-3
tumultuante, melius atxiiunt.

Ad hanc nempe speciem, quod iam Kritterus
vidit, referendae simt observationes de i\'s, qui -dtE-
Tante strepitu atidiunr , dum ccterum surdi sint, quod
plerisque me-mbranae tympani s-^gnum esse putarjt
nimis fiaccidae (ipj. Audiannis hac de re Willis
s ium, duas eiusmodi observationes commemorantenr.
„ Surditaris,, inquit, species quaedam occursit, in qua
lieet affecd,auditus sensu penitus carere videantur,

quaui-

<17) L. 1. n. p. 325.

(iS) P/til. Transact, for 1801. P. IT. p. 446, 447. GT.
hacc Co ope ri dcscriptio cnitï 11 a rrl"! ilescripiiottc L- 1. H*
p. 324—328; maxima est inter luramqiic siaiilitudo.^

Ci(>) Diss. laud. p. SO, 51. \'

--- 85

•iîiiamdiu tamen ingens fragor,uti bombardarum, cam-
panarum aut tympani bellici prope aures circumstre-
pit, adstantium colloquia distincte capiunt, et interro-
gatis apte respondent, cessante vero immani isto
«•vtrepitu, denuo statim obsurdescunt. Açcepi olim a
viro Ilde digno se mulierem novisse, quae licet sur-
da fuerat, quousque tamen intra conclave tympanum
pulsaretur, verba quaevis clare audiebat; quare mari-
tiis eius tympanistam pro servo domestico conduce-
bat, ut illius ope, colloquia interdum eum uxore
sua baberet. Etiam de alio surdastro mihi narratum
est, qui prope campanile degens, quoties luia plures
eampanae resonarent, voccm quamvis facile audire et
non alias potuit. Procul dubio horum ratio erat,
quod tympanum in se continuo relaxatum soni ve-
hementioris impulsu ad debjtam tensionem, quo mii-
nere suo aliquatenus defungi potuerit, cogere-
tur." (ao)

Darwin us ill ud surditatis genus, quod in afFecto
nervo sedem habet, etiam somniis dignosci posse ar-
bitratur. Est enim, ut supra diximus, verosimile quod
sonus motu in extremis nervi acustici filamentis con-
cipiatur (v. p. fi). Ille igitur historiam narrat vi-
ri sexagenarii, qui per triginta annós perfecta sur-
ditate laboraverat. Hic autem vel in somniis sese
numquam . aliquid audire visüs est, sed scripturâ et
digitorum signis, non ioquetâ, uti, et ipse se fin-
gebat et ii videbantur, quos , cum somniaret, adesse
credebat. Vigilans enim, cum tanti interval!i desue-
ïudine loquçlae fere obhvio accessisset, digitorun

mo^

fäo) De anima bnuor. p. iSi, 182.

T

^ a

86 mäim

motu pro sîgiîo uti, vel loco sermonîs scripturam
adhibere solebat, aliorumque cogitationes iisdem ad-
ffliniculis percipere. Haec observatio secundum Dar-
wini op\'nionem aliquam liicem spargere potest, qua
in surditate curanda utantur medici; nam ex somniis
surdoruni fortasse disci possent, nervusne paralysi
afFectus sit, an vero surditas ab aliquo vitio organi
exterioris pendeat. Sic etiam de coecis duobus scri-
bit, quorum alter amaurosi laboraverat, alter totum
visus organon amiserat. Horum neuter meminerat
se, postquam prorsus coecus erat factus, unquam
de rebus, quae visui sunt subiectae, somniasse (ai).
Speciosa Darvvini coniectnra, viri ingenii acumine
conspicui, ulteriori profecto haud indigna indagine
videtur; quin tamen illi statim assentiamur, eamque
plane probemus, vetat parvus observationum, quas
ipse attulit, numerus. Apud nullum alium Auctorem
hac de re aliquid commemoratum invent.

Quod ad illud genus attinet, quod in viiiato laby-
rintho causam agnoscit, si a nativitate vitiosa strtic-
tura est, orietur surditas insanabilis, cuius diagnosis
non ita facilis est ; sed rar urn est vitii genus ( v.
supra p. 34, 55). Ceterum aquulae Cotunnii
indoles murari potest; at nulla huius vitii evidentia
signa babemus positiva, et tantum ex absentibus sigr
nis, alias surditatis species denotantibus, hac de re
probabili ratione aliquid statuendum est. Imminuta
huius humoris quantitas, quam in senibus observa-
runt, etiam inter causas surditatis senilis recensenda
est. Saepe cum paralysi ipsius nervi acustici con-

iun-

(iJlJ Zoünoinie I. S, 35, 35.

--  87

iuncta mihi videtur. De ossificatione fenestrarum et
de ceteris vitiis bas partes occupantibus mhil tradi-
tiim reperimus, quod ad diagnosin possit inservire.

Cavum tympani pure repleri potest post otitidem
internam, de qua supra diximus. Sed extravasato
quoque sanguine repleri haec cavitas potest. Hoc
scimus e causae praegressae cognitione, ictu, lap-
su, aut alia ratione cömmoto cranio; e sanguinis in
fauces, et hinc per os naresve, vel etiam , ruptft
tympani membran^, ex ipsis auribus effluxu; e ten-
sionis, gravitatis, fluctuationis sensu in tympani ca-
vitate; ex amisso membranae tympani splendore (aa).

Mucoso humore repletur cavitas tympani, in iUo
surditatis genere, quod catarrhaU voeavit Itar-
dus (ü3). Haec surditas lymphaticis praesertim
accidit, et tum ex absentia siguorum, quae in ains
surditatum generibus observanrur, dignosciti:r, tum
etiam ex eo, quod dolore careat, Certiorem diagno-
sin faciunt accumulatio materiae mucosae in pharyn-»
ge, vocis mutatio, qiia simUis fit eorum voci, qui
salivatione mercuriali aut angina catarrhaU laborant,
£t crebrum saepe, mutata tempestate, mali vel aug»
mentum vel levamen, praesertim ubi surditas nondimi
inveterata est, Observarunt etiam eos, qui hoc
mali genere laborant, magis surdos esse matutino
tempore et vacuo ventriculo; vomitum his prodes-
se; meatum auditorium non siccum esse, sed ceru-
mine iusto liquidiore repletum, et nonnumquam pelf

lu.

C^O Cf. K l itter L, !. p. 41» 4^ J HelLfi L. 1, p,
«fS, i6g; Itard L. 1. 11. p. 282-285.
Caj) Cf. Itard L. 1. II. p. 5I3. sqq.

S8 -s-i^

Jiiciditatcra suam amisisse tympani menibranara. Ihec
signa ex Itardo hausimns, qui de hac surditate
mukus est, eamque sads frequenter observavit.

Tubas Eustachianas varia ratione claudi posse sut
pca diximus Si mucosa materies eas obstruit, pier-
Ï-nmque edam tympani cavum muco repletum est,
et igitur eadem signa observantur, ex quibus dia-
gnosin surditatis catarrhalis confecimus. Si vera\'sola
tuba hac ratione obstructa est, transitorium malum
psse censet It ar dus; quod saepe tollitur, percepto
in aure fragoris sensu (Cf. supra p. 72). Ex ca-
tarrho plerumque oritur. Ubi vero comprimitur haec
via narium polypo, causa satis manifesta est, et fere
eiusmodi, ut de hac magis quam quidem de surdi-
tate concomitante sollicitus esse debeat et aeger et
medicus Amygdalas vero tumentes (cf. supra p, 54.)
pro causa surditatis habeas, si eodem tempore bis
tumor et auribus gravis auditus supervenerit. Non
semper tamen ad earn magnitudinem perveniunt, ut
orificium tubae plane ab iis claudatur; tune surdi-
tas non semper aeque gravis ; sed vel continuo in-
crescit, tumentibus magis ibagisque tonsillis; vel va-
ria est secundum varias atmospliaerae vicissitudines.
Post inflammatas tubas saepe remanet surditas, abs-
que tamen ut iilae, docente Itardo, semper clau-
sae sint. ( V. supra p. 53

Coalitum denique huius tubae cognoscimus e cau-
sis praegressis, quae sunt ulcéra syphilitica iis in
locis , febres exanthematicae, scarlatina praesertim ;
turn e surditate continua, cui numquam explosie
quaedam , de qua diximus, levamen attulit. Neque
ptiam tinnitus in hiîc spçcie o.bservatur, docente

Coo-

Coopero,. qui tarnen , ubi obstrncta tàntummodo
n nou plane clausa est tuba Eustaehii, non ra^
rum symptoma esse videtur.

Signa aurem diagnosiica quaedam omnibus iis sur-
ditatis generibus communia sunt, quorum causa in
îuha Eustachiana liaeret, qualicimique modo clausa
yel obsrruGta. Certissimum ex his milii videtur,
qtiod attulit Kritteru^: „ Exspirationis validae,
ore naribusque clausis susceptae, momento, molestuiu
prcssior.is ac tensionis in myringe sensum —- ab aërg
per tubas in myringem impulso pendentem — non
pcrcipit aeger" (24J). Eodem consilio Itardus
meatum auditorium aqua replet, et, capite horizon-
jtaliter in oppositum latus inclinato, validum conatura
exspirai]di facere iubet, ore naribusque clausis; quo
facto , si aqpa non adscenderit, scias tubam clausam
esse. Hoc signum satis certum esse videtur Mi-
pus vero certum est, quod Kritterus, Hellerus
çliique tradunt, aegrum vocem propriam non atidire
vel obscurius atque antea, eamque in loquendo mar
gi^ tollere, quam ceteroquin solebat Hoc enim. ni-
titur quprumdam hypothesi, statuentium hacce via
nOjStrae propriae vocis sonum ad cavum tympani
duci ; quae etiamsi e quibusdam observationibus
ponfirmari posse videatur, tamen, tit Icvissirae di-»
cam , incerta est, cum A u t e n r i e t h i u s observa-
Verit homines , qui propter tubam Eustachianam
niorbosp clausam aliortun voces nqn audiebant, suam
quidem~ rite audivisse (35)\'

(84) L. 1. p, 35, 3(5.

Cas) Roll\'s ärchiy für dU Physiologie, ÏS. 6\'.

■ ■ M

$0 -

Signa, quibus anchylosin ossiculorum adesse sela-
mus , nulla habemus, et, si vel maxime haberemus,
nihil tamen ad curationem. Nexu autem soluta os-
sicula cum purulenta materie prodeunt, et igitur
satis evidens illa obauditio est, quae ex hac fonte
ortum traxit. Quo modo an rupta sit tympani mem-
brana, scire possimus, supra dictum est (p. 43).
Crassa facta membrana tympani saepe cum surditate
coniungitur; eam tamen, docente Itardo, raro fa-
cit. Hoc vitii genus cognoscimus ex praegressa oti-
tide interna externave et ex amisso myringis splen-
dore et pelluciditate. Quae vero in meatu auditorio
externo haeret surditatis causa, satis frequens est
et saepe praetervisa. Oculis tamen cerni potest, vel
specillo, caute inmisso, dignosci. Huic adde quod,
meatu auditorio laesae auris arte obturato, auditus
baud evadat hebetior (aö),

Haec de signis diagnosticis sufficiant. Addere li-
ceat quod ad surdos natos attinet, hos non una ex
causa surdos esse, et igitur eorum surditatem non
esse privi cuiusdam generis. Saepe etiam post mor-
tem nullum in organo auditus vitium sectio demon-
stravit, quo in casu de paralysi nervi fortasse cogi-
tandum est. Simile quid in surdis canibus felibusque
observavit Mundini (27), iis scilicet, qui pilis
albis obducti sunt, et causam in nervorum debilitate
quaesivit, quod confirmari ait Morgagnii obser-
vatione, in hominibus, quorum capilli ab ortu albi
erant, coecitatem nonnumquam adesse narrantis. Non

sunt

C26) Kritter L. ). p. 23.

( 27 3 Coram, dc Ac. Conen. T. c. p. 4sg,

— 9t

Sunt etiam omnes pueri plane surdi, etiamsi non ïo-
quantur. Infantes enim graviter audientes non pos-
sunt absque magna animi intentione serraones perci-
pere; et hinc, quod ahi pueri facile disçunt, iis ni-
mis difficile fit, cum non sit in teneris illis aetatu-
lis, quae in adulto homine observatur, animadver-
lendi diligentia. Cum igitur oculis pro auribus utan-
tur, perfectus tandem accedit audiendi facultatis tor-
por ; ex quo tamen torpore improbo labore quorum^
dum auditum excitavit Itardus, qui de surdis na-
tis egregie et copiose scripsit (aS];,

5 2, Nonnulla de surditatis curationc.

Cum igitur ex tam variis causis oriatur surditas,
videmus profecto, quam ineptum sit omnes surditates
eodem remedio veile debellare C29). Non deside-
rantur tamen in medicinäe historia huius perversita-
tis exempla. Invento enim fluido electrico, omnes
surditates hoe remedio sanare se posse medicastii
non tantum sed et medici doctiores sperabant; mox
in omnibus casibus iniecdonibus in tubas Eustachia-
nas utendum; dein semper perforandum tympanum,
quo auxilii genere praesertim angli usi sunt, statue^
bant. Factum est, nec aliter fieri poterat, quod saepe
medicos aegrosque spes haec frustrata sit; et hinc,
quae paulo ante summis laudibus celebrata sunt re-
media, nunc spreta et contemta iacebant; cum ta-
men singulis, modo videas quibusnam in casibus
iis utare, sua laus sit et sua utilitas. Quid enim

de

C28 ) L. 1. ir, p. 403—5Q0,

(29) Oosterdyk ScbacTit L. I. p. 119,

M 2

9a —.

de cliinir^o .cogirandnm esset., qui cum amaiirosîn,
rcmota crystaUina lente, sanare non posset, hac n:e»
ïhodo etiam in cataractae curatione non utendum
esse censeret?

Si igitui\' surdus medici auxilium implorât, non sus-
cipienda euratio est, antequam signis omnibus sedulo
investigatis probabili quadam ratione diagnosis facta
Rit, cui tamquam fundamento superstruatur indicatio.
Ncque ad empirica auxilia transgrediendum est, nisi
iis in casibus, qui tenebris occultati et circuuifiisi
nullam praebent certara diagnosin; et tune eiusmodi
tantum adhibeantur remedia, quae etsi an prosint nescia-
mus, non nocere tamen compertum habeamus. Neque
etiam credendum est quamcumque surditatem sanari
posse, cum in hoc pertinacissimo morbi genere vel sa^
gacissimi et peritissimi medici saepe de spe décidant.

Ad diiudicandum autem surditatis specicm, qua sin
progrediendum ratione superiore §, ut potui, adunv
bravi. Nihil prius habeat medicus, quam ut sedulo
in meatum auditorium introspiçiat, ne, quod oculis
subiectum est, praeterviso, de iis tantum cogiter,
quae, quajia sint, ratione tantum djiudicari possunt,
Jist enim baud rarum, purgato auditorio meatu, diu-
turnas surditates s;inatas fuisse; cuius rei exemplum
etiam a nostrate Barneveldio narratur, ut anti-
quiores testes nunc mittam,qui, cum cuidam homini,
iam in electrico ftuido surditatis suae remedium qua-
renti, iniectiones in meatum faciendas commendasset,
brevi sublatam vidit, qu?i per biennium fere labora-
verat ille , auditus gravitatera ( 30;. Similiter 111.

S o e m-

,(■30) W. van lïarnevcld Oeneeskutidige eleetTicittitt
Asiistcrd. 1785. U. p. 32.Î.

Soejîîtiiefîfigius niccum conimüliicavit se ii;Verlt
Guidain, quem insanabili surditate laborasse dixcrant^
auditum rcstituisse, edudto ex aUre piso, in pueritia
in aurem intruso, quod valde tumefactum et etiam
interne adniodum bruneum erat (31). Postquam
vero inspectio in aures nihil vinosi in meatu haerere
docuerit, tfanseundum est ad invesdgationem causae j
qua detecta, remediis huic tollendae aptis utcndum est.-

Nemo cette exspectabit a nobis , Ut, quid in sin-
gulis surditatis generibus faciendum sit, seorsum di-
cemus; sic enim fines nuHos inveniret iam nimis lon-
ga disputatio. In multis casibus etiam indicatio sa-
tis facile e diagnosi sequitur, - ita ut ïn plethorica
surditate venam secandam esse, aut in ea, quae post
rctropulsa exanthemata orta sit, haec dcnuo escitan-»
da esse, non videatar, ut moneamus, necesse. Verum
breviter de methode stimulante et de defivantibus dt-\'
ccmus, ac postea de tribus operatianibus chirurgi-
cis, de perforatione nimirura tympani ac processus
mastoïdei, atque de tubae Eustachianae iniectione
pauca monebimus ; quo facto, huic nostrae qualî-
cumque disputationi linem sumus imposituri.

In illa surditate, cuius causa est in nervi acustici
vel torpore vel paralysi, stimulantia et ex-citantia ad*
hiberi possunt. Vapores alcoholici versus meatum
directi, cauterium actuale ad apophysin mastoïdeam
et praesertim moxa ibidem posita hisce in casibus
laudautur. Cl. Du Pui saepius ex bombyce Tin-

cti>

(5O „Diese Heilung, scriWt, verrichtete ich wie tm
vo. heygehen, denn Herr S. hatte mich nicht deshalb y sm-
^ira wegen AtigenlUiihti conaulin"

M s

94 —

cturae castoreî madida et aiiri întrusa in surditate
egrcgium effectum vidit. Non parvâe etiam utilita-
tis interdum mOschus est; cuius granum unum alte-
rumve in pulverem redactum in bombyce misceatur
ct auri imponatur. Kac ratione surdos quosdam
curatos esse refert F. H o f f m a n n u s C 32 ). Vidi-
mus supra hos surdos rheda vectos melius audire.
Sic etiam in nervi auditorii torpore tollendo inter-
dum maximae efficaciae est soni validi perceptio. Duo-
bus iuvenibus ab ortu surdis mutisque, sub toni-
truum gravissimo fragore, subito audiendi facultas re-
diit (33)» Hanc ob causam Cel. Lentinus eius-
ftiodi surdis suadere solebat, ut quotidie in rumore quo-
dam versarentur, et perplateas veherentur, vel tympani
pulsationem audirent, et alia eiusmodi. Nemo tamen
débita patientia haec expérimenta persecutus est, ita
lit exitus incertus manserit (34).

Inter stimulantia etiam recensetur fluidum electri-
eum et galvaniciun. De his non magnifice sentit
Itardus (35); et CI. Hufelandus etiam scribit
galvanicum fluidum in Berolinensi surdorum natorum
Instituto frustra adhibitum fuisse (36). Neque,
quae a nostrate Barneveldio cum fluido electrico
instituta experimenta sunt, ad tollendam surditatem
umquam valuere , licet interdum earn diminuerint.

Quod

C32) 0pp. T. X, p. 3or,

C 33 ) Ann. Wratisl. Tent. 5, a. 1718. p. 1541, aptid K r i t-
terum. Simili modo amauroticis visum quandoque restituit
lucis validae impressio. V, Diss, de aud. difF. p. 96, 97.

(34) Bey träge zur ausübenden Arzneywissensehaft, von
I.. F. B. Lent in Leipzig, 8". 1798. II. Bd, S. is;-.

( 35 ) L. 1. II. p, 70.

( 3<î ) Journ. d, pr, Ileilk, XV. 2. S. 103. Berlin 1802.

--—• 95

Quod vero ad fluïdum galvanicum attïnet pleraque
experimenta incerti exitus fuere (37)* Quidam ta-
men medici non semper fructu carere huius fluidi
usum observarunt, qua in re felicissimus fuisse vi-
detur J. J. A. Sprenger (38), Ex iis autem,
quae hac de re scripta legimus, saepe post tempo-
rarium quoddam surditatis levamen eam rediisse rur-
sus vidimus, eodem, quo antea adfuerat, gradu ; aliis
m exemplis, postquam aliquanto minor facta fuerat
surditas, dein, licet in usu huius remedii persisteretur ,
nihil tamen eam mutatam esse, Sed illud praesertim
hac in re et mirum est et minime praetereundura,
quod scilicet interdum post applicationem fluidi, per
quoddam temporis intervallum melius audiant aegri;
quod dein vero redeat rursus surditas, quoad denuo
galvanicum fluïdum adhibeatur; quasi nervi, stimulo
illo e torpore excitati, rursus in eumdem inddant,
cessante fluidi actione ; quod si ita sit, idem a fluido
galvanico eSiceretur, quod sonitu vehementiori ac
fragore continuo efßci diximus. Huius rei exem-
plum praebet observado Cel. Ritteri de femina,
quae singulis vicibus, postquam fluidum galvanicum
adhibitum fuerat, melius per horas aliquot audie-
bat (S9)ï quaedam cl. Aliberti observatio,
quae cum illa Ritteri maximam habet analo-

(57) Hac de re conferatur F. L. Augustin vom Galva-
üismus und dessen med. Anwend. Berlin 1801. 8".; Hufe,
land\'s Journ, d. pr. Heilk, XIII, 2; XIII, 4; XVIf, i;
XVII, 3.

C38) Huius experimenta vide in Dlario Hufelandi, T,
XïII, 2. S. 167—178.
<39) Ilufeland\'s Journal, XVII, 3« S. 51,52,

96 mäim

giam (40). Verum nulla re id aptius de larari pd-
test quam sequenti IIK Socmmerrin gii observa-
tione, quam nobiscum communicavit. Han.: cam
perlegissem , similes deinde inveniens observationes ^
in eam, quam dixiopinionem, de probabiH , qua
agit fluidum galvanicum, actione perduetus sum, nem-
pe stimulando, et ex torpore escitando nervosas in
kbyrintho expansiones. Hie enim Vir Celeberrnnus
Baroni K <.. -, qui admodum gravi audita labora-
bat, post fluidum galvanieum ita adhibitum, ut cuui
meatu auditorio unus polus, cum tuba Eustacbii al-
ter commimicaret, saepe anno 1804 per unani bo-
ram auditum restituit (41). Similiter in electric-i

flui-

(40) fhétapeut. IL p. 189.

C 41 ) Perspicuitatis causa ipsa S o e m fn e r r Ï n g f i Viri Cl.
verba apponere Hceat ^ ex qviibus, qua niethodo usus sit
pcrspitiat Lector: ,, Ich galvanhirte ihn auf die Art, dass
ich eine, aus mn a ebt CUedern bestehende,. FoUatsché
SäülCf deren jedes Glied aus einem sogenannten Èrah\'anief
Thaler , einem gleich dicken^ und gleich grossen Hut • Piiz-
scheih\'chen und einer gleich dicken und gleich grossen Zink
Platte (^Silier, Filz, Zink — Silber, Filz. u. s. ic.) zu\'
snmmengese.tzi -war, auf das siechteste ^rechte\') Gehöror-
gan zehn Minute» lang, jedesmal so wirken Hess, dass
ich eine silberne, mit Slegellak überzogene, nur an beiden
Enden entllöste, Sonde durch das rechte Nasenloch his
an die Mündung der Tuba Eustacbii einbrachte, welche dur^\'fi
Ürath mit dem nbern Silber Thaler als ersten Pole rcr-i
hunden v/ar, während dass der mit Zink verbundene Draht,
als der andere Pole, den Tragus, oder das Lctppchen der
auricula berührte. ( IVenn sie, auf Tabula prima meiner
Iconum Organi auditus, fig. Villi, ansehen, so verden sie
finden, das auf diese Art sich das ganze gehörorga» Zivi-
sehen den Polen der Voltaischcn Säule brfindet. ) ßlchr als
acht Glieder wagte ich nicht anzuwenden, indem ich dfrn
Patisnisii ernstlich bedeutete^ dass er sehr zu friede»

sci\'x

ßiiidi usu îiliid accidit interdum, cuius rei exemplum
praebet quaedam Blizardi observatio (42).

tn ea igitur surditatis specie, quae in nervi ip-
^îus torpore causam habet, electrico et galvanico
ßuido utendum est, quamyis non semper eiusdem
^dhibitionem sanatio sequatur. Electricitate etiam
^^er, qui e vulnere supra supercilium dextrum sur-
dus factus erat, auditum recuperavit ( vide supra p.
79), et igitur in surditate, quae post vulnus orta
^st, quid valeat hoc remedium experiri possumus.

ïnter derivantia remedia pertinent purgantia, quo-
rum tamen in usu tam diu fere pergendum est, ut
^\'si in robustioribus hominibus eorum adhibitio ma-
S\'s sanitati nocere, quam quidem prodesse surditati
Videatur. Non multum boni, I tar do monente, a
®udoriferis exspectandiun est. Neque etiam a deri-
^antibus illis, quorum ope humores serosi alliciun-
\'^ur, idem auctor multum levaminis proficisci ait. Ali-
hac de re se habet Lent ini sententia, ita
^cribentis: „ In variis gravioribus auditus, vel in
»ncipientis adeo surditatis casibus, ubi vitium neque
^^ meatu auditorio, vel tympano, neque in Eusta-
tubis haerebat , vel ilfitu mercuriali, in os
^cipitis antea rasum, vel ulceribus hic excitatis, vel
^•^i^ique linimento ex spiriribus volatilibus frequentius
^Pplicato, si non omnem auditum restituere, ma-
tamen valde lenire potui" C43;- Fatendum

ta-

sollte, ein Mittel zu besitzen, welches ihm auf eine
Stunde lang zum genau Hören zu yerhälfen vermochte."
Litteris die IV ante Idus InnÜ 1823 ad nie datis.

(4a) Vide Hellerum L. 1. p. 248, 249.

C43)

Tentamen vitiis auditus medendi, in Comm. Soc« Cot«
T. XI. et rec. in eius Beyträge, II. S. 86.

N

98 —

tarnen est, ipso Lentino hoc confirmante > diffi-
culter admodum propter crinium abrasorum incremen-
tum eiusmodi exulceradones diu posse protrahi; cum
tamen e protractis tantum exulcerationibus boni quid
in hoc casu proficisci queat. Hanc ob causam ap-
plicationem potassae causticae ad processum mastoï-
deum praefert Itardus,ex qua diuturna satis 6 vel
8 hebdomadum obtinetur suppuratio. Idem probabi-
liter ab unguento cum Tartar, emetico (unguentum
Autenriethii vocant) exspectari potest.

Derivationes sanguineas maiori laude dignas censet
I tar dus, non tantum in plethorica surditate, de
qua supra diximus, sed etiam in dubio quodam ge-
nere, ubi causa probabiliter in labyrintho haeret.
Venam iugularem pertundi praestat in iunioribus; in
adultis vero vel senioribus birudines potius ad anum
aut pudenda ponendas esse, experienua Itarduffl
docuit C44).

Saepe etiam excitato in meatu auditorio fluxu sur-
ditas minuitur. Hue pertinent, quae Cl. Hoff-
man nus habet, in Galliis praesertim inter arcana
referri olea expressa et in iis infusas cantharides,
cuius liquoris aliquot guttulae auribus instillantur.
„ Excitant quidem, scribit, saevissimos et tantos
cum ardore dolores, qui vix tolerari queunt, sed
intra paucas horas ea tormenta cum redeunte sae-
pius auditu remittunt" ^" 45). Periculosa haec mihi
medicina videtur, et ad producendam vehementem
otitidem satis apta; mltior vero est nec periculosa,
ubi repletur meatus corpore quodam leniter stimu-
lante 3 quod fluxum provocat, et sic simul cum se-

ro-

C44) t. I. II. p. 71.

£45) Opp. T. III. p. 94».

99

^oso aut purulento fiuxu expellitur, ut (k>cet Itar-
dus. Hac ratione etiam post electricitatis et galva-
^\'smi adhibitionem otorrhaea oritur, ut ex Barne-
^^idii experimentis, ne exteros nunc memorem,
apparet.

In surditate catarrhali (V. supra p. 87.) laudan-
^i^r emetica parva dosi ita propinata, ut nausea inde
•^^ur, Hac in specie methodus Hufelandi ad
surditatem maximi usus esse videtur, quae

omnes surditates apta esse nequit. Consistit haec
^sthodus in provocanda cutis acdonei, in derivan-
versus tractum intestinalem, et excitanda absorp-
tione et actione nervorum in auditus organo. Mercurio
dulci cum suiphure aurato iuncto utitur hunc in finem
^ir Celeberrimus (46) , cuius methodi utilitatem nuper
Pï\'obavit Docdss. Riedel (47). Hisce adde ster-
"^UtatOTla, quippe quae, ut dicit Hoffmannus,
^Xcitando concussivum motum, saepe expellunt in^p
^^erentem materiem. Setaceum praeterea ad cervicem
Ponendum est, vei ad apophysin mastoïdeam vesi-
applicandum.

His remediis frustra adhibitis ad aüxilia chirurgica
transgrediendum est; sunt autem illa : perforatio pro-
mastoïdei, perforatio membranae tympani, et
^ubarum Eustachii iniectiones. Quae auxilia in
Catarrhali hac surditate piraesertim indicantur, licet
stiam in aliis surditatis speciebus , ut deinde dice-
^ur, utilia sint.

De his igitur seorsum Videamus, summa, qua fieri

po™

(4«) Journ, d. pr, Hdlkuvie LHf. 6, S. 92. l8ai,

C47) Itid^ LV. 3. 32. sqq. l8aï»

N 2

IOO ——

poterit, brevitate, ita tamen ut, quae maximi mo^
menti fuerint, non praetermissa videantur.

Perforatio processus mastoïdei in surditate non no-
vum est medendi genus. Hanc operationem, ubi
tuba Eustacliiana obstructa est, proposuisse Rio-
lanum legimus apud Morgagnium; cavernas
enim huius processus cum concha ( i. e., ut supra
diximus, ctun tympani cavo) communionem habere,
scribit (48), Ubi vero clausa vel concreta est
tuba, neque mucum vel pus replevit cavimi tym-
pani, eiusmodi perforatio, qualem Riol anus pro-
posuit, ipsa per se sufRciet, nec iniectionibtis opus
erit, dum modo caveas, ut foramen, imposito quo-
dam ttibulo , apertum maneat ; quod observatione qua-
dam L ö f f 1 e r i confirmatiur ( 49 ). Verum in eiusmodi
casibus alio auxilio uti posses, quod maiori simpli-
citate sese commendat, punctura scilicet membranae
tympani, Ubi vero purulenta vel alia materies in
cavo tympani collecta est, haec iniecrionibus remo-
venda est, post perforationem processus instituen-
dis. Hac ratione Chirurgus Jas s er militi auditum
restituit, post diuturnorum ulcerum in crure dextro
sanationem utraque aure surdo facto, cum conti-
nuo e dextra aure puris effluxu. Haec purulenta
materies fistulam fecerat in apophysi mastoïdea deX\'
trae auris ; in quam, ctim forte specillum immitte-
ret Chirurgus, hoe in cellulis processus ita inhae-
rescebat, ut vix extrahi posset, Iniectionem per hanc

apei"

C48) Morgagni Opp. T. 11. Part. Sec. p. 65.

<49) V, Richtei-\'s Chirurgische Bibliothek. Bd. ¥
S, 615.

— ibi

aperturam fedt Jasserus, et mox per nares iniec-
ti-is humor refluxit, cum doloris, quo semper vexa-
tüs fuerat, levamme. Iniecdones postquam aliquo-
t\'es instituerat, puris cum indoles melior, tum quan-
titas minor facta est, et post tres hebdomades vul-
rius sanatum est. Tune etiam viam, quae erat a
î^atura in dextra aure facta, artem in sinistra facere
Voluit Jasserus, et, perforata apophysi, in me-
dia parte paululum superiora versus, iniecdones fe-
cit ex dissoluto Myrrhae decocto. Surditas imminu-
est, postquam aliquoties iniectiones fuerant fac-
•^ae ; mox vulnus ad sanadonem perductum est,
sine aliqua ossis separatione ( 50 ).

Post Ja s se rum plures vario exitu hac methodo
tisi stmt, qua de re legi meretur commentatio de fa-
tis et cautclis iniectionis cavitatis tympani per pro-
cessum mastoïdeum ossis temporum, auctore H. Cal-
Jisen (51). Chirurgus doctissimus, et artis fac-
titandae solertia celeber J. Logger us, mecuin

com«

C50) Vermischte CMr. Schriften von Schmücker IIF,
^^hl, 5.152 — 135. Recte Lentinus: Miror, ait, dominum
Ja SSC rum novitio illi roiliti, qui surditatem ab ulcere cru-
\'\'um a quatuor iam annis essiccato acceperat, ulcéra artifi«
*-\'ialia in pristino exulcerationis loco , in crure , S c h .n u c k e r o
^"ce, iteruni non excitasse." Cf. etiam observatio alia\' eius-
dem Jasseri, quam supra memoravimus (p. 78), quaeque
liuius methodi utilitatem satis demonstrat.
(Si) In Actis regiae Soc. med. Havniens. Vol. III. 1792.
435. sqq, Vide escerpta ex hac disputatione in Comment.
\'•e Reb. T. XXXV. p. 252—254. Ceterum conferatur Arne-
anni opuscuhan : Bemerkungen über die Durchkohrung des
i^rocess. mast. u. j, w. Göttingen 1792, o",, in quo mul-
tas alioruui observationes collegit Vir Cl,

N 3

joa —

communicavit observationem de hac operatione, quam
semel instituit, in viro robusto, 36 annos nato ac
plane surdo. Scalpeiii ope incisionem pone aurem
sînistram fecit pollice longam, a superion usque ad
mediam processus partem, et anteriorem scalpeiii
partem valide ad os appressit, ut simul periosteum
et aponeurotica expansio incideretur; pcstquam san-
guini fluenri obicem posuerat, terebra spirali usus est,
quam etiam saepe adhibuit in perforandis maxillae
superioris alveolis ad parandam in antrum High m ori
viam ; habet enim satis crassiriei, ut dein tubulus
inmitti possit, nec ex inopinato alrius, quam velles,
potest penetrare. Perforavit autem apophysin tere-
brando obhque antrorsum, et iniectiones facile dein
perficere potuit; ad has autem faciendas tantummo-
do aqua tepida usus est. Refluebant iniecta per tu-
bam Eustacbii, et, quamvis postea saepius re-
petitae illae iniectiones fuerint, aeque surdus, atque
antea erat, permansit.

Non ideo hanc observationem attuli, ut inde argu-
mentum peterem, ex quo inutilem banc methodum
esse probarem. Itardus ita fere de ea iudicat, et
sese numquam eam adhibuisse scribit. Certe rari
casus sunt, in quibus indicatur, et, licet interdum
surditatem sanare possit, saepe tamen iisdem in ca-
sibus alia operatione idem effici credendum est. Ex
lis, quae hac de re legimus, ita de illa operadone
iudicandum esse censemus, quod ea tum deraum ten-
tanda sit, ubi caries in apophysi mastoïdea surdita-
tem induxerit. Praeterea hanc operarionem , recte no-
tante Calliseno, difßcilem reddit diversa processus
mastoïdei structura, externis signis non cognoscenda.

In

--loj

In îunioribus processus parum evolutus est, et hoc
ipsum operationi nocet. In incisione evitanda est ar-
teriae auric Lilaris posteriorîs laesio, et terebratio in
media processus parte optime instituitur. Post iniec-
tiones in quibusdam hominibus secuta sunt gravis-
sima et periculosissima symptomata, in aliis ne le-
vissima quidem; hoc a cavitate tympani, in his a diu-
turno materiae heterogeneae contactu minus sensili,
repetendum censet Ca Iii s en us. Non semper ta-
rnen ex hac causa minus sensilem hanc cavitatem
esse ex observatione Logge ri patet; nulla enim
post operationem gravia secuta sunt symptomata,
etiamsi materiae heterogeneae in cavo tympani haeren-
tis nulla apparuerint indicia. Ex hac operations
obiit Bergerus, Archiater Danicus, sed in illa et
in reliqua aegri medela gravissime peccatum fuisse,
scribit Himly (52). Id quoque de iniectionibus
tenendum, quod lente fiant, et blandae sint atque
emollientes ; dein, ubi hoc requiritur, ad adstringen-
tia transgrediendum, si indicatio e iuvantibus et no-
centibus illud sine noxa fieri posse docuerit.

Perforatio membranae tympani iam anno lyCo in-
stituta a quodam Eli Lutetiae est, qui surditatem
curabat, dummodo malum non a paralysi nervi audi-
torii ortum esset, exscindendo tympano et subposititio
inmittendo ( 53 ;. Oblivioni autem tradita haec ope-
ra-

<"52) De perforadone raembi\'anae tympani, in Commenta-
tionum Soe. Reg. Gottinpens. T. XVI. p. IQ4. 1808.

CS3) Sic ad Halle rum seuior fUius scripiit, ut legitur
in Epist. ad Hal I. scriptis Vol. IV. p. 320. sqq. ; e cita,
tiüije el, Himly i, 1. p. 113. Quid de supposititio III0 tym-
pano cetisenduni sit, noa videtur tit,ffioneamus necesie.

104 —

ratio > neque locus in Epistolis ad H all cru m scrip-
tis , ubi hoc narratur, satis omnibus notus fuisse vi-
detur. Dein vero versus finem superioris seculi Cl.
Himly in Germania proposuisse et commendasse.
Cel. vero Cooperum initio huius seculi in An-
glia exercuisse, et hac ratione surdos sanasse novi-
mus. Cooperus autem ad hanc operadonem ad-
hibet parvam acum triquetram, in tubulo (canulam
vocant chirurgi) ita reconditam, ut levi pressione
exeat, neque alrius, quam ad perforandam membra-
nam requiritur, possit penetrate. Icon huius instrti-
menti reperitur in Tomo Secundo Actorum philoso-
phicorum anni i8oi» Antequam punctura institua-
tur, in meatum inspiciendum est, isque radiorum so-
lis ope ita collustrari debet, ut tympani membrana
rite cernatur. Tunc pars anterior et inferior mem-
branae tympani ad puncturam eligenda est, ut ma-
nubrii mallei laesio praecaveatur. Sub operatione
parvus sonus percipitur, quasi charta dilaceretur;
dolor non magnus brevi transit, et a nonnulh\'s ne
percipitur quidem. Plerumque sanguis non prodit.

Cooperum hac ratione multis auditimi restituisse
novimus. Eadem methodo etiam usi sunt multi Chi-
rurgi in Germania, inter quos Hunoldus (54)»
et in Gallia, inter quos Richerandus (55); hic
quidem vario successu. Saepissime autera hanc Ope-
rationen! instituit Curtisius.

Non

C54) Hufeland\'s /oHr«. «f. pr. lleilk, XXIV. a. S.
■172—178. Rerlin l8c6.

(55) Nosographie Chirurgieali T. III, p. 217. Edit.
510, lïovissimac.

--loj

Non raro rursus concrescit foramen; hoc accidit
plerumque tribus quatuorve diebus post operationem.
Sérias etiam fieri is, quem modo dixi, Curtisius
observavit (56), Sic Saunders in eodem homine
ter repetiit operationem, et tune, denuo concrescente
foramine, nova punctura instituit cum quadam mem-
branae dilaceratione. Hac ratione quidem sanata sur-
ditas, sed auditus tamen obtusior erat factus. Ad
praecavendum coülitum non acu triquetra utendum
esse censuit Himly, verum instrumento ita facto,
ut auferret edam quamdam membranae partem. Dif-
ficilem huius instrumenti usum esse putat Itardus,
qui, inmisso per aliquot dies specillo, praecaveri pos-
se hanc concretionem scribit. Idem auctor loco acus
triquetrae stilo udtur, et canulae usum reiecit; ap-
presso enim ad tympanum tubulo, moveri caput ab
aegris et retrahi dicit, quo fit, ut removeatur instru-
mentum ab eo loco, quem antea ad operationem
elegerat chirurgus.

Utilem hanc operattonem censeas, ubi tuba Eusta-
ehiana obstructa, praesertim vero ubi concreta est.
Eam institui debere, cum post otiddem internam pus
in cavo tympam collectum est, supra diximus Cp.n).
Deinde in casibus dubiis perforatio exploratoria ten-
tari potest, ut proposuit Himly, ope acus minimae;
eiusmodi punctura sufHcit ad diiudicandum eventum,
einem proposita perforatio habebit. Surditas enim si
post banc operationem tollitur, postea maius fora-
men membranae inferri potest* • Sin vero remaneat

sur-

(äÖ) L. 1. p. gi.

O

lo6 ——

surditas, nihil inde mali tamen; nam eiusmodi vul-
nusculum mox sanabitur (57).

Huius etiam operationis observationes duas mecura
communicavit Expertiss. L 0 g g e r u s. Hanc medendi
methodum adhibuit anno 1807 in viro nobilissimo B.,
fere 50 annos nato, catarrhalibus et nervosis affec-
tionibus obnoxio. Jam per duos tresve annos sub-
inde gravi auditu laboraverat j sed tamen initio post
quoddam temporis intervallum audiendi facultas redire
solebat. Cum Loggerum adibat, surditas iam per
tres menses immutata permanserat; et experimenta
a viro expertissimo instituta docuerant per dentes et
ossa cranii superesfe audiendi facultatem, Neque
tinnitus aderat, nervosae surditads symptoma, quod,
docente Coopero, in surditate a clausis tubis Eu-
stschianis abesse solet. Tonsillae tumebant. Frus-
tra apposito ad cervicem vesicatorio, et resolventibus
colludonibtis incassum adhibitis, aegro perforationem
tympani proposuit; quod cum illi placuisset, iuxta
C O O p e r i methodum operarionem instituit, et acum
triquetram adhibuit, quae non magis e canula quam
octava pollicis parte poterat penetrare. Transitorius
in operatione dolor percipiebatur, sed talis non erat,
ut ab operatione in altera aure perficienda aegrum
absterreret. Meatum molli carbaso replevit Logge-
rus. Nulla symptomata sequebantur. Auditus re-
diit, et usque ad aegri mortem, quae anno 187^
accidit, permansit.

In-

f57) De hac operatione praeter citatos auctores cf. Cl. Hu-
felandus in dus Journ. d.pr. Heilh, XXJV. 3. S. 163—169»
ct Cl. Nasse Jhid. XXV. 4. S. i63. sqq. Berlin l8of.

--loj

Infelici autem evemu Loggerus eandem ope-
rationem in viro 30 annos nato instituït ; in quo
ab ulceribus venereis in pharyngé, quibus antea la-
boraverat iile, clausae tubae Eustachii videbantur.
Tonsillae etiam solito maiores ac duriores observa-
bantur. Hic multa cum tulisset ac fecisset, et tum
Syphilide tum mercurii abusu fractus esset, ita gra-
ven! auditum habebat, ut vix colloqui cum illo pos-
set vir Expert, hi uno cranii latere pulsationem ho-
rologii ibi admoti percipiebat. In huius lateris au-
re , cum in ea maior superesse videretur audiendi
facultas , operationem instituït Loggerus, sed frus-
tra, ut dixi, quamvis ex operatione nullum incom-
modum perceperit aeger.

Post inflictum membranae tympani vulnusculum hac
via, si aliquid in cavo tympani collectum est, iniecdo •
nes faciendas esse docet Itardus. Hac ratione semel
surdum natum sanavit et saepius etiam tales homines, qui
catarrhali surditate laboraverant. Dein, hac methodo fe-
re relicta, ad iniectionem tubae Eustachii transiit.

De hac operatione ultimo loco pauca moneamus.
Quomodo furaus tabaci in has vias cogi possit, su-
pra diximus; simiU modo eriam fluida, quibus os
repleverit aeger, iniici possunt, ut docuit Die-
nert (58;. Sed hoe ubi fieri non potest, ad in-
iectiones perveniendum est ope tubuli, in tubas Eu*
stachii inmissi. Tubulus autem inmitti potest vel
per os vel per nares. Per os sibi ipsum bas tubas in-
iecisse dixit quidam Guyot, Tabellariorum prae-

fec-

C S8 ) Vide eios Dissertationen!, praeside B u s s o n , reçus, iu
Halleri Disp. Chir, Sdeco T. II.

O 2

io8

fectus; instnunentum, quo usus erat, Regiae Scien-
tiarum Academiae Parisiensi oblatum est, quae idoneum
saltem ad tubae orificium abluendum iudicavit (59).
Deinde W a t h e n u s iniecdonibus per nares in tubas
Eustachianas factis plures surdos sese sanasse scri-
bit , prodeunte cum humore regurgitante mucosa ma-
terie, quae tubas antea obstruxerat (<5o). Nostras
vero Celebris G. ten Haaf, Roterodamensis, iniec-
donibus per OS factis, in altum sublato velo palati-
no, cuidam homini auditum restituit (61).

Est operatio non ita facilis, quaeque usum et
accuratam anatomicam cognitionem requirit. Sternu-
tatio oritur, si instrumentum per nares inmittitur, et
huius introductionem saepe difficillimam reddit. Est
quoque diversa in variis hominibus meatus nasalis
figura et longitudo varia, quamobrem tubnli curva-
tura diversa quoque sit, necesse est. Tubulum in
iniecdone tubae Eustachianae per nares rite intrasse,
notante Cl. Callisen, cognoscimus e directione in-
strumenti, et si eius manubrium non amplius libere
moveri potest, sensu simul ingrato ad aurem inter-
nam extenso, qui ab aegro percipitur. Crines, in
parte anteriori nasi obvios, praecidere siiadet Cel. ille
chirurgus, irritationis minuendae causa (6a;.

De bac operatione plurimum meruit Cl. I tardus,

qui

(59) Histoire tie VAcadém, R. des Sc. 1724. p. 37,

C<5o) Phil. Trans. Fol, 49. 1755. P. I. p, 213. sqi^.

(61^ Verhandelingen van het Bataaf sch Genootschap. V.
Dl. hladz. 219. enz. Est etiam versio germanica: Wizder-
herstellting des Gehörs, Altenh. 1788, quam non vidi.

(6a) Princip. Syst. Chirurg, liodicrn. P. 2. n®. 34t. p.
022, apud Kritteruni L. 1. p. 3o,

—— 109

qui aptam, ut videtur, et certain iniiciendi per na-
res methodum excogitavit. Ad hunc auctorem able-
gate liceat lectores, hac de re plura desiderantesj
ne extra limites, quos Dissertationi posuit consue-
tiido, temere vagari videar (63). De symptomati-
bus, quae, ubi fluidum in cavum tympani pervenit,
sequi observavit Itardus, cum taceant auctores
alii, non sine veritatis specie ablutum tantummodo
ab iis esse tubae orificium, non vero iniectas tubas
ipsas arbitratur. Tunc enim dolor ab aegro percir
pitur, syncope et vestigine interdum stipatus ; bic vel
mox transit, vel ad sequentem diem perdurat, cum
cephalalgia nonnumquam et febri. Color faciei pal-
lidus est, uti eorum, qui copiosa epistaxi exhausti
sunt.

Saepe sufficiet abluisse orificium, et tunc praecave-
bitur incommodum quoddam iniectionis, qua altius
intrudi nonnumquam materies et sursum urgeri pos-
sit. Hanc ob causam Lentinus stilum argenteum
confici curavit, cuius in apice laminula adaptata
erat, foraminulis pertusa pro assuendo sponglae frus-
tulo ; quod frustulum, variis, ut varia indicatio postu-
lat, medicamentis imbutum, alfrictu applicari potest
ad orificium tubae. Hac ratione tubas ita irritari
scribit, ut mucosae materies deorsum cogantur. Hac
applicatione simul vomiturido et screatus excitantur,
quorum ope solutie obstruentis muci adiuvatur (64),

Ex auxiliis , quae hac § recensuimus , videmus

sur-

C63) V. Itard, L. 1. n. p. 233. saq-i cf. Icônes Tab.
ï. fig. 2-6.

(64) Leu tin L. 1. p. ic6, 107. Cf, cius Tab, Ih

JIO ....... \' ■

surditatem non esse semper insanabilem, ut aegri et
medici nonnulli putare videntur. Multa quidem ge-
nera surditatum sunt, quorum curatio arte maior
est. Etiam quae initio sanari poterat surditas, nimis
provecta medelam nullam admittit. Sed difficile praeser-
tim curatur id surditatis genus, quod ad morbos
haereditarios pertinet (65); et plerisque in casibus
surditas senilis insanabilis esse videtur. Haec enim
imperfecta quaedam mors est, et seni denuntiat, quod
illi iam sit de migratione ex hac vita cogitandum.

De machinis acusticis non dicam. Est enim earum
magna varietas et incredibilis multitudo; ex quo de
parvo illarum usu iudicari potent. Non negamus,
quibusdam in casibus mirum levari posse aptis ma-
chinis surditatem; caveas tamen, ne illa instrumen-
ta cum auxiliis opticis conféras, quibus visus in
myopibus et presbyopibus corrigitur atque adiuva-
tur, Temerarium esset idem de illis unquam ex-
spectari, quod haec praestant ; cum utriusque rei
sit diversissima ratio.

C«5) Huius rei exempla coliegit cl, Trnka L. I. p. «-9.
Cf. Lange de baryecoia haereditaria, Nov. Act. Acad. Caes.
Nat. Cur, T. VIII. 1791. p. las, sqq. Haereditariam quoqua
esse surditatem in familia Baronis !{♦, cuius casum supra uar-
ravimus Cp> 9Ö.), Jnecum communicavit III. Soemmerrin.

gJws.

THESES.

I.

Ac

.d physiologicam hominis cognitionem anatome non
tantum perfectorura sed etiam simpliciorum anima-
liura multum conferre videtur.

I I.

Ut pathologia sine physiologia intelligi nequit, sic
ea tantum plenior et certior physiologia censenda
est, quae e pathologia illustratur.

III.

Systematica morhorum secundum symptomata dispo-
sitio, ut falsam inducere notionem, ita etiam vix
ullum in praxi üsum habere videtur.

I V.

In iisdem morbis saepe diversissima auxil\'a adhiben-
da esse iubet constitutio epidemica; cuius igitur
scdula notatio et observatio in praxi exercenda
maximi usus est.

V.

Therapeutice universalis maximum est recte medendi
instrumentum.

VI.

ÏI2 ——

V I.

Iure Hufelandus ut mentis humanae, ita etiara
corporis humani historiam quamdam esse dicit, eî
aliam aliis seculis sanitatem, aliosque morbos pu-
tat.

VII.

Ex loco Aristotelis (Hist. Anim, L.I. Cap. XI),
ubi regio intima aurium çochleis similis dicitur, mi-
nus recte nonnulli buic auctori labyrinthi cochleam
notam fuisse arbitrantur. Pod us de ea parte auris
externae, quam et nos concham dicimus, loqui vi-
detur.

VIII.

Kon omne vivum ex ovo.

I X.

Nullum organorum systema aptius praebet fundamen-
tum, quo superstruatur animaliura distributio, quam
systema nervosum,

X.

Genera Struihio et Casuarius rectius inter Galli-
naceas quam inter Grallas ponuntur.

X I.

In systemate naturali insectorum Phryganeae non
longo a Lepidopteris intervallo seiungendae sunt.

X I I.

Egregia est summi Baconis vox: Vere rem repiî-
tanti philosophia naturahs, post verbum Dei, cer-
dssima supersdtionis medicina est, eademque pro-
batissimum fidei alimentum. Nov. Organ. L. I. 89.

AAN MIJNEN GEIJEFnEN
BROEDER
J. VAN HER HOEVEN,

BIJ XIJNE BEVORDERING TOT DOCXeR
IN DE C E N R E S IC U N O E»

Kxi (/.vjv ^pcg (pih\'xv fj^éya ^èv CTrdpxei to èx
tS)V avrav (pQvsci, iiéyot, Sè rê éftov rpxCpy/mi,

SOCRATES ep. XempJi.

ien ander roem\' de vadermagt
En vaderheerschappij;

De broederliefde is mijJi lied,
Haar lof mijii poëzij.

Uw feest, mijn broeder, is mijn feest.
Uw onspoed Was mijn smart;

En in het lot, dat U verbeidt.
Deelt ook mijn broederhan.

Wij sproten uit denzelfden stam
En op denzelfden grond;

Dezelfde wortel voedde ook ü,
Waamiit ik voedsel vond.

Wg

wij wies&eii in dezelfde luchf,.

Één zon straalde öp oiis néér;
Dc woeste stormvlaag, die.U trof.

Kaatste op mgn lover weêr.
Uw tak schoot bloesem, rijk en schoon,

Prijkt thans met heerlijk ooft.
En geeft in vollen overvloed

Den oogst, weleer beloofd.
En in dien zwaar beladen tak

Vlecht zich mijn tak in één,
En spreidt een\' groenen bladerkrans
Om ziino.\'i rijkdom heen, —

Ik dank God, dat ik broeders heb.

Dat O.ij mijn broeder zijt;
Die goede gave komt van God,

Hem zij mijn lof gewijd.
Zijn zegen druppel op óns néér.

En wone in ons gezin ;
Hij hechte ons vaster aan elkaar

Door reine broedermin.
Hoor, hoor! daar klinkt heel \'t Godsrijk door

Een hemelsch broederlied;
Die broedren lief heeft, is Gods kinci,
Een ander is het niet.

C. PRUIJS VAN DER HOEVEN.

E M E N D A N D A.

Pßg. I, litt, 5. adauctae, leg. adauctae

■\' II.--II. cavum —— cavo

- 18. anti. 16. Duve\'ney —— Daverney

—— 42. lin. 16. expirationis —— exspirationis

- 8a.--13. nervi ^ nervum

— ■ 90,--5. hac —— lioc

Alia eirata typograpliica, si Torte irrepserint,
corrigat B. L.

.A a VI A

t •

u...

*

■ V.O TF ; V
( -

nr.! \'J vil».