i** ^olo/0/ /&><�, ^i:l~~_{

�* /HEASTFO AFDRACHTEN FOARTWA PEF^SOANEN , �j|

..\' Aiii/r nnnMCMMTD f

- AUKE BOONEMMER.

PRINTE BY T. TELENGA .

;^^r:.--_______«W ___\' ~<?3&#s&?®;

IT DOARPKE OAN \'TSPOAR,

RIJKSUNIVERSITEIT TE UTRECHT

Meast Foardrachten foar twa Persoanen,

Ik nim hjir de earmen �n biskerming,
Dy sa biswierd throch \'t libben gean,

En freegje for hjar lot ontferming
Fen hjar dy fier der boppe stean.

PHINTE BY T. TELENGA,
. TO FREANTSJEU.

Ik hdb de greatste achting foar it publlk, dat my, do ik
de ear hawn ha om mei to wirkjen ta it Fr\'tske Winter-joune-
nocht, sa folie goed dien het. \'k Scoe allinne in boekje
skriuwe kinne oer it ontheljen, dat bistj�rders f en forieni-
gingen en lidlders fen logeminten, soci�teiten en herbergen
�s oandien ha; sels ek in de st�d Grins en Grinserl�n.

En den dy th�senen dy �s bisochtcn, hwerfen safollen, mei
sjongen en foardragen, sels �s Uke folie iverom joegen d�r�n,
as imj brochtcn � diene den de kosten en frj�nlikens der
op ta.

Ik wit tvol dat it net om my sa tagong; mar dochs ik
silde mei in \'t selde farwetter, as wier \'t den ek in \' t soch.

Fen bern ou oan hdb ik altid it\'loh hawn, dat Ijue mei
jild of mei kennisse my de h�n tarikten, en oan diss\'tid ta,
sels by it �tjaen fen dit boekje.

Hearen boekforkcapers namen my om sa to sidsen de �n-
teikening ut \'e hannen, en dat ek al wer, omdat ik by \'t
bigjin, anstons earsomme nammen opdie. Al hwa ik op-
neamd ha, bin ik d�r thankber foar.

To Grou to wrdld komd, toaerd min skrandere heit as
skoalmaster op pensioen steld, do ik seis jier dld wier.

Twa jier letter ivennen wy to Birgamer Nyst�d, d�r min
heit boekhalder wirden wier op ien der bcamkwekeryen.

Ik kuyere oan min heite hun de. do yet sa greate Bir-
gumerheide throch. Den resten wy in mannich hutsjehwer

min heit boadskip hie oan arbeiders f oar sin hear enmaster.

Letter bij in hantwirk pleatsc to Grou, silden en roeiden
wy op \'e hearlike farwetters nei de golle boeren f en it Grouster
leechldn en oer de mar nei de boeren f en de Bird en
roanen throch it lan nei it slot en de boeren to Idaerd.

Twa jier letter bea by de winter, do ik toer nei skoallc
gong, de goede masler f en Birgum my oan, om my kosteleas
op to lieden ta onder wiser; sadat ik kwekeling wacrd, en
allinne throch ontsta nnichheden, foaral ek throch praten fen
in m�lripe ferwersbaes, wer by \'t hantwirk rekke inSumar.

Der foaral die ik folie op ut it libben fen de biwenners
fen de Tieke , de Barste , de Beide fen Sumar en Garip,
it wetterige Earnewdld ensf. Ek to Baulerwik hab ik mei
libbe � en dat is mear as efkes kipe.

En do iet en dronk min by de minsken der \'t min ar-
beidc � by krasse boeren en boargers, mar cinlings de
hutten moasten ek gl�skes ha.

Moams to njuggen ure om in ivent forlegen en om toalf
ure onder dak en ge�nstalleerd, by g�ds dy \'t rommer Meden,
therskers mei frouljue in \'t gelid.

Ite fen ierdappels mei roak en kammisoal; klets! op
de roime thryepoatige iviptafel, de koekpanne mei spek en
f et in \'t midden op in ranne fen in mdlkctjems, as in mar
to mids fen in rotsich eildn, hwer fen de statte de bedken
wier.

Wier it tafelsbl�d achtkantich en net roun, den miste
der ien latsje fen de ranne, en sloegen twa grouwe reade
mei hier biwoeksen earmen fen de faem om it oerbliuwsel
hinne � ien, twa thrye, in de skerldoek, en der�t klets!
in \'e bargetrodch.

To Birgum, B�tenpost en omstreken, en den hast in
thritich jier to Birdegarip en d�rom hinne, het min hant-
wirk my mei de leechste la de heechste rangen der maet-
skippy in oanreitsing brocht.

Mei �s foardragen hab ik binei hele Frisldn throchsjoen,

en dat het my mei foarname en geharde hearen in sclskip en
by hjar in \'e h�s en oan tafel brocht.

L�sers! dit skriuw ik allinne om jimme better oer min
stikjes oardiele to litten, hwent onderfining � mear as
kennis � het my folie in \'e pinne jown. Onder de titel
�it Dokpke oan \'t Spoau\'\' kry\' jimme Invet ik f en min
stikjes yet lideen hie.

Forb�hl jimme, as jimme ivolle, dat op it �Doarpke oan \'t
Spoar\'\' de stikken dy folgje joardragen binne ; mar joinv
min �doarpke" gjin namme, hwent it het dy net, en meitsje
fen min figuren gjin persoanen , hwent ik wol nimmen bi-
ledigje, mar as H koe jimme formeitse, en d�rom scil min
inkeldc setten hwet tajaen matte , sa as ik ek altiid it lok
hawn ha, dat my dien*is.

Farwol, goedginslige lezers!

De pkrinwer,
A. Boonemmer.

It Doarpke oan \'t Spoar......... 1.

De Friske Polderjongc.......... 26.

Jetske................ 32.

De.Heidehutte............ 34.

Nocht cu Wille............. 53.

De Widdous Soan............ 70.

In goede Lcaring............ 84.

Nei Amsterdam........ ... 95.

Net al to earlik en net al to godleas..... 102.

Breawapens.............. 121.

Twa B�rwifkes............ 130.

Krap Jild............... 145.

Maimoarne.............. 151.

It Doarpke oun \'t spoar.

�\'t Is der throch!" sei baes skearder, en seach skean

oer \'t skouder, mei de niule heal iepen en \'t skearm�s

mei de sneed in \'e hichte niunken \'t ear. \'t Wier gewich-

tich, dy positie fen baes, fen sa de man, dy. \'t er onder

it mes hie, in skrik of to jeyen. � De kop hie de klant

yet, dat fielde er wol; mar baes sei al wer: �It is der
tbroch!"

�Hwet divel is der den throch ?" sei Lumme, �ik baw
in fel as in bolleh�d; mar dou kinst my f�st net ut el-
koar fille sonder dat ik it fiel ?"

�De spoarwei, man! � de spoarwei," sei baes, �de
l�tse en de greate keamer en de gediptearde staten fen
Fr�sliin habbe it allegearre goed kard � wy krye stalen
spoarwegen."

�As \'t oars net is," sei Lumme �skraebje den raar oan,
as wolle hja se ek fen silver meitse, \'t ken my neat skele."

�Hwet prate jimtue fen stael en silver", sei Simen, soms
byneamd, Godloas, om \'t er net trou nei tsjerke ging,
�hwet prate jimme ? Staets spoarwegen wirdt er bedoeld."

�Ja," sei baes, �dou hest altid oarc bedoelingen as in
oar; mar it jild of silver dat it kostje mat, scille wy mei
elkoar bitelje en opbringe matte.

�Wy krye der ek allegearre geriif fen," sei Simen, �as
wy \'t bilibje dat it klear is.....\'

�It mocht hwet!" foei baes him tsjin, en feegde sa
stiif mei de skeardoek Lamme sin kin of, dat dj sei:
�ik hab ljeawer in greate noas as hielendal gjin, mar
ik wol foar de hele spoarwei der net in stik fen misse.
Dou jouwste mei rare opteuters, baes!"

�Ja!" sei baes, �der binne wol mear dy de noas stompe;
mar ik woe wol dat dy spoarwei gleaun throch de loft
fleach....."

�Goeijen avond, vriende ! goeijen avond!" sei in oppronke
st�dman, mei \'n reissek onder de earm, dy ta de doar �n
kaem. en in hannelsreisger blikte to w�sen. �Ik hoor je
daar spoorrije door de lucht. Nou, ik mot je ook zegge,
we Lebbe dunkt me niks met die boel te niake, we hebbe
wege, vaarte, kanalc, ons land heeft volstrekt geen behoefte
aan spoorwege; \'t Is, dunkt me, niks als geld fermorse,
en de deur open te sette dat allerhande vreemde snuiters
je de kees van je brood kome ete .... baas ! wil je me
skere ?"

�Hwerorn net\'" sei baes, �jy prate yet al forstilnnich foar
sa\'n stokmantsje. Binn\' je faek in stille grawearder\'?"

�Een Telegrafist, bedoelt u? Volstrekt niet! volstrekt
niet, ik ben Commissionair."

�Komik en raer !... jawol. Ja, kom�k en raer is de
hele wriild langer. Mar ik miende dat sokke stille gra-
wearders de boel ouharken en opskreauen. en dy tidingeu
roun stj�rdeu, en om \'tjy in reissek by jou hieden, nou
thocht ik, dat der stille biriuchten �n wieren."

�Ook al!" sei de st�dman, �maar van particulieren
aard vriend! Een dubbeltje � as je blief! Adieu!"

�Allerhande poepen en walen mat min bisnoeye," sei

baes _t �hwa wit hwet freanid soarte fen skepsels as dy
spoarwei hjir ienkear fttspye scil as de boel klear is."
�Hwet mearsielen, hwet mear freugde !" sei Jan Bakker»
�Ja!\'¹ sei baes skearder, �en hwet mear magen mienste.
Mar as \'t mei de spoartrein giet, as mei de buyen forline
simmer in \'e droechte, den drait it om fts hinne, en \'t
jouwt neat. Sa thiuk ik ek dat it us giet, man ! Je bliuvve
mei de stuten sitten as je der op bakke.

Ik kry der neat fen, hwcnt alle forwaide fftgels, dy \'t
by uses oansile, scille allegearre wol mei hiedde en flaechs
to keap rinne, dy hearen litte de baard slaan. Wopke
kastlein wol greater boppekeamer ha, omdat sin foargonger
it folts net bergje koe, dat dor sims to brillofth�llden kaem,
mar \'t scil wol mei �s eigen Iiik-to-rike ophulde think ik �
hjit dat spil sa net, baes skoenmaker ? Jou en jou soan
bin der ommers mei-libjende ledematen fen, oars net ?"

�Meiwirkjende leden," sei de skoenmakker, �dy dea
is kin to minsten gjin lid fen Kethorica (sa hiet it) wose."
�N�," sei baes skearder, �mar dy balde hjar stil, en
ik ljeau dat dat better is as jimme hele lawai.

�Neamst\' dat lawai!" sei de skoenmakker ! � \'k Ha
de leste kear in fers opsnien der \'k in bulte eare mei
bihelle ha, it het ta \'n titel:

Aldra!
Aldra eer keijen sijn brillanten,
Aldra omringt aan alle kanten
Ons d\' ijz\'ren spoorweg met zijn band;
Aldra het lieve vaderland.
Aldra, met vleugels aan de voeten,
Zal Ceres hier Mercuur ontmoeten,
Als d\' ijz\'ren spoorweg met zijn band
Doorslingert \'t lieve vaderland.

Aldra rijdt harder dan de heeren
De handwerksman in Zondagsch\' kleeren ;
Door d\' ijz\'ren spoorweg met zijn band
Reist hij met vrouwlief hand aan hand.
Aldra zal \'t land van Turk en Mooren
Ook aan de menschheid toebehooren;
De ijz\'ren spoorweg met zijn band
Brengt volk aan volk en land en aan land.
Aldra zal uit de handwerkstanden
Ook menigeen bij \'t spoor belanden ;
De ijz\'ren spoorweg met zijn band
Bevordert schielijk eiken stand.
Aldra zal dan een werkman leeren,
Met kunst en smaak telegrafeeren;
Door d\' ijz\'ren spoorweg met zijn band
Krijgt \'t domste volk het meest verstand.
Aldra zal ook met gladde knoopen
De sjouwerman de straat oploopeu,
Daar d\' ijz\'ren spoorweg niet zijn band
De zegen brengt in elke stand.
Aldra, mijn pen die moet bezwijken,
Zal schipper Jan de fok neerstrijken,
Daar d\' ijzeren spoorweg met zijn band
Dan \'t scheepje vaart op \'t vaste land.
Aldra zal ook de voermanswagen
Met diligence om afscheid vragen,
l>aar d\' ijz\'ren spoorweg niet zijn band
Dien heelen rommel helpt aan kant.
Aldra zal men hier tierelieren,
Als men bij Wopke leest gaat vieren,
Daar d\' ijz\'ren spoorweg met zijn band
Dan bij hem brengt den hoogsten stand.

Aldra maakt Wopke met den hamer,
Met bijl, en zaag, en schaaf een kamer,
O Wopke, mocht het reeds zoo zijn!
Kristallen glazen, blauw porc\'lein
Daar zullen wij bij \'t tierelieren
Hier in ons dorp dan leest mee vieren.
De ijz\'ren spoorweg met zijn band
Brengt zegen in het vaderland!
Ik heb gezegd ! Pier Elzikus.

�Hwet seist\' der fen, baes skearder ?" � frege de
skoenmakker.

�D�r sids ik fen, hwet ik er alt�d fen sein ha," sei
baes skearder, �jimrue jouwe der sok ra�r gftd op, dat min
wit er nin bean fen as \'t op \'e preekstoel of �n \'t Jan-
Klasenspil thfts heart."

�Nou mar," sei Simen, �baes skoenmakker isoarsecht
po�tisk, \'t is spitich dat er sa\'n proza�sk wiif het."

�In boasaerdich wiif, dat ljeau \'k wol!" sei baes skear-
der. �Lesten bin \'k hjarres foarbygien, en do deklompearde
baes skoenmakker, think ik, hwent hy sei mei \'n stimme
sa swier as in thongerbui:

Ik ben de graaf van Zonderland....
en do kraide it wiif der throch hinne:

en ik slavin en sonder brand ! ....
en aste nou net handich turf helleste mei de kroade, den
stek ik d�n pompierrommel onder de ierdappelpoiit. Dou
woste er mei lietsjel�sen throch en skoenmeitsjen hestin
ougriis fen ; en �s P�be bangst\' ek op \'e dwaelwei, dy
resumeart ek al fersfekken seit er, fen hagelwit en lelie-
blank en blauw koraal en rozerood en ranke leest. � Dat
is f�st fen in skoenmakkers dochter omdat er in least by

komt � mar opbAlde scilt, of ik \'t scil gjin Trin fegebeard
mear hjitte."

�Ja," sei de skoenraakker, �elk het sin biswier; mar
ik gean raiu eigen gong. As min sinaek in letterkinde
kriget, dat bikomt yen throchstrings better as in hddfol
jen�wer."

�Ik hald it meast fen beste dominys," sei baes skearder,
�it oare drait my foar d\' eagen."

�Ja it drait dy wol mear foar d\' eagen" sei de skoen-
makker wer, �hwent dou hAldste ek fen pleisierige merken;
hwet biste de leste kear, mei griene t�ken biwoele en
swart om \'e kop, raer ta de doar in rulle, en hwet het
d�n wiif do \'n grimmitige oanspraek dien."

�Nou matt\' jimm\' ophalde,-------nou is \'t l�k, sei Simen,

�as de iene de oare borstelt, den wirde se beide skjin."

�Mar de skoenmakker borstelt my swart," sei baes, �en
dou kinst\' din wereldske spreuken om m�n part sels wol
bn\\ke."

�As jy bros wirde, baes skearder, den gean ik er �t"
sei Simen, � �allegearre goe joun!"

� Joun Simen ! Gean mar nyljochter!" sei baes skearder,
�mei dfn wereldske waenw�sheid."

De bakker wier sa fier hinne, dat er de ulde stuten
fortard hie, dy baes skearder him in hoartsje lin beskikte»
en nou frege \'r oan baes: �Wit je ek as Lumme al ta-
stimming jown het om sin kampke l:1n foar \'n diel on to
stean oan de spoarwei ?"

�Hest\' er in tastimd, Lumme?" frege baes skeader do.

Gjin antwird ! Lumme slepte.

�Lumme wost\' ek lftn misse .. e. e ? Lumme Skobbert
Lummert.t.t.t!"

�Lumme slept as in dea poep," sei de bakker.

�Gean efkes ut ¹e wei," sei baes skearder; �ik scil
him in pear drippen kftld wetter in \'e nekke falie litte."

Dat barde en Lumme sprong oerein en sei koartwei :
� Uivel! hwet lekt dy goate !"

�Goate?" sei baes skearder, �droamste."

�Nou,\'¹ sei Lumme, �ik wier min of mear �n\'e dodde �
min het de hftd jouns fol."

�Ja," sei baes skearder, �de iene het de holle fol, de oare de
hannen fol, in oaren it gemoet fol fen onrest, mar dou scit
de b�se wol fol jild krye foar d�n kampke kin, oars net ?"

�Dat wit ik net. Mar hwet foei my niis op \'e kop ?"

Baes wer: �Och ja, mm ftld h�s wirdt minder_} it lekt
d�r by dy spant luns, en dat het dy bidript."

�Den bin \'k fen de oes in \'e drip rekke." sei Lumme
�sa giet it wol mear � en asf er hwet fen witte woste, as
ik min kin net misse wol foar de oanbeane priis, den wirdt it
my gerjuchtejik �nteigene. Dat \'s ek al fen de oes �n "e drip.¹\'

�Dou mast mar oanhalde," sei baes skearder, �sa ha
\'k m�n wiif ek krige."

� As min heech �nset kin min letter altiid wol ta sayen
komme, plichte �s heit to sidzen."

�Lit dy smelbroeken der earst niar ris hwet omstappe
mei bjar tsjoenderremeedsje. Mar sa tsjok astou de
ribbe snien ha woste, kin \'t ek net, elk mat hwet ha.
Licht l�ste dy st�dmannen ek wol spek."

�O bliksmoi! d�r komt notaris oan , scoe\'k sidze oan\'e
stap."

�Goeden avond saam! �Baas, wat laatje me wachten f\'

�Ei nou," sei baes, �ik wachtsje ek wol ris; mar wy
ha sa \'n drok petear oer de spoarwei, minhear mat it
my net kwea nimme."

//Nu, nu!" sei minhear, �scheer my hier maar."

�Kom" sei baes, �it giet m�nhear as de dief dy \'t net
skele koe as er to Grins gisele waerd as to Ljouvvert; nou
dy de minsken inaklik skeart het in earlike kostwinning."

�Is die koop doorgaan, baes bakker ?" frege Notaris.

�Ja," sei de bakker, �d�r ha \'k gauwer noch mei west.
Simen ken der in moai l�kje mei dwaen, as de spoarwei
him fen in hoeke fen \'t kin �fhelpt."

�O," sei baes skearder, �den het de bakker d�rom nei
Lumme sin hln frege en hy ruiende \'t jinge er nest lai,
mar den is \'t to let, baes; kwft is Heintsje de mosk.
Simen Godloas is jou to boas."

�Hea baes, jy beginne to rimen sei notaris."

//Ja, mar wy habbe oars in rimersprofeet d�r in \'e hoeke
sitten. N�, hy is al lUfile. L)at komt f�st omdat ik him
mei de wirden fen sm wiif om \'e kop smiten ha."

�Heb je misschien op Simen tegen," frege notaris, en
forfolge siinder antwird ou to wachtsjen, �dat doet my
leed, want ik hou hem voor een fermen vent, die van
arbeider het zoo ver wist te brengen, dat hij door op-
passen en knapheid in den veehandel eenig vermogen
verworven heeft: ik hoop maar dat het hem verder goed
moge gaan. Goeden avond saam."

�Navoiid m�nhear!"

�Mfnhear sin piune is ek better as min skearmes, wost\'
dat wol ljeauwe bakker ? Dy pript ek tn \'e spoarwei �
om reitsjen! Simen en hy scille elkoar de skiepkes wol
ta driuwe � think der mar om."

�Zoo zoo, dan is \'t hier ? dankje wel !" hearde min
buteu doar sidzen, en twa hearen in langen en in koarten
stoepen de skearwinkel in. �e feint fen Wopke kastlein
hie se der hinne laet.

�Zoo baes, zou je ons wille scheere ?"

�Ik skear altiid, mar \'t jouwt in bttsje wol; as de hearen
mar sitten gean wolle. � Dogge de hearen ek al �u spoar-
saken ? Den kinne wy krekt mei elkoar � ik sit er de
bele joun ek sahwet in ?

�Nu ja! dat kon u gerade liebbe... weet u hier ook
wone \'n zekere Lambertus � Lumerus is \'t niet ? �
Lumerus � Soes � Soes � Soes ?\'\'

�Ja de hearen miene f�st, Lumme Lefferts Soesebol,
dy sit d�r to knikkeboljen. Ik hab him niis mei kfild
wetter by \'t forstfm brocht, mar dat is him al wer for-
getten, scoe \'k sidze. Lum . . mer ... t!" roap baes sa
l�d as er mar koe.

�Hui kerel, wat maak je mij verschrikt." sei de iene

hear dy onder \'t m�s siet.

�Wel! je zoudt iemand de koorts op \'t lijf jage," sei de oare.

�Ja," sei baes, �de hearen habbe heel oare sinen as

Lumine, hwent dy forlukt er noch gjin hier om," en baes

g�lde yet 1 Cider: �Lu ... um ... mert!!"

�Warempel niet om uit to houe,\'¹ seine de hearen �
�Kerel, ben je dol ?"

//Ne," sei baes, �mar as jimme Lumme sprekke wolle,
den tsjinnet de man dochs wekker to w�sen, �n \'e sliep
kin men elts en ien wol bitrappe....

H&ld him efkes in swewelstoak Ander de noas, bakker,
en oars scil ik wol."

Dat barde � en d�r r�sde Lumme oerein, en sei: Dy
\'t my ha wol dy kin my krye � ik lit my fen gjin ien
by de noas krye, sa lang as ik Lumme Lefferts Soe-
sebol hjit.

�Nou," sei baes, �dat is ek goed, hwent hjir binne
wol twa hearen om dy, en de iene is ek ridlik lang, dou
meiste wol deales oppasse."

�Dou hest\' er slach fen,¹\' sei Lamme, �om in oar alles
onder de noas to thriuwen, mar hwet wolle disse hearen
fen my ha ?"

�Wat blief!" sei de iene hear � �jelui hebbe hier \'n
Arabische manier van spreke, maar je kunt toch een ge-
woon christen mensch beter verstaan dan wij u. En dus,
wij wilden Soesebol verzoeken met ons mede te gaan, ten
einde overeen te kome over zijn aan den spoorweg af te
staan land. We zijn landmeters en komen van Kijkswege.
Kom een glas wijn met ons drinken, dan kunne we \'s
ovcrlegge en skikke en plooije; we wille dan dat var-
kentje \'s even schoon wassen, h� ? � Wat zegt u daar
nu van ?

Lumme seach hinne en wer, en d�rom sei baes skearder :
�Minhearen, Lumme kin better oei\' sftpenbry en kofje,
as oer win en jenever; en d�rom thocht my de hearen
moasten mei gean nei Lumme sin hi�s; den koene se mei
iens s�n wiif ek ris sjen, dy kin ek meiprate, en het in
heel skel lud as \'t uedich is; dat wier heel amusant.
Neame de hearen dat sa oars net ?"

� Jy met je friesch latijn, jy speelt satieretje, hoor!
\'k hebje begrepe, maar enfin! we gaan met je mee, Soe-
sebol!"

�Nou Lumme, as \'t sa lang wekker bliuwe kinste, wolle
de hearen mei dy gean,¹\'\' sei baes.

�Best," seit Lumme, �goe joun!" en de hearen sidze:
�Adieu � Adieu f\'

�Nou, baes bakker, nou biane jou en ik like machtich
as de stoellen, dy min wiif en ik hiene do wy trouden,"
sei baes skearder.

//Mar twa ?" frege de bakker

�Mar twa," sei baes, �en de kleankiste der twisken,

dat wier �s tafel, � Ik hie yetthrye gftne r� jild, en m�n
wiif hie neat. En nou ha \'k yet greater plak groun �n
eindom as ik mei \'n lege jildpong oersmite kin. �isse
went en \'t hornleger is mines. Dat ha ¹k allegearre mei
skraebjen en skrippen krige. Min bern binne great en der At
en troud. Nou kin \'k mei gjin ien rfisje �n \'e hus krye
as mei m�n wiif en de kat. Mei \'t wiif, omdat se sa
lang wei bliuwt as se mftlke hellet, en mei de kat omdat
se de malke ops�pt as \'t wiif net thus is. Mar dy spoar-
wei, bakker, scil us doarp net foar�t helpe, dat ljeau ik,
Wy sprekke elkoar wol ris wer. Litte we mar ris tsjien
jier fierder w\'ose, den steane hjir h�sen leech, dy nou net
to kryen binne, dat scill\' je sjen !

�Mar ik mat yet inkele klanten oan hus bitsjinje, en
min wiif is op kreambisite."

�En ik mat nei hus," sei de bakker. �Mar is je wiif
op kreambisite op Snjeun ?"

�Op Snjeun," sei baes skearder, it is ommers Woansdei
hjoe. Hwet sit dy dat kampke lan �n \'e mage, dat Simen
nou het.

�\'t Seit sahwet," sei de Bakker. �Joun Baes!"

BIJ LUMME-BOER. OAN H�S.

Wy hawwe niis Lumme Lefferts Soesebol opstappe
litten mei de beide lAumjitters; dy al pratende wei op
s�n hus mei him tagongen. Einlings stiene se opithiem
foar de doar.

»Je moet hier nederig in je eigendom kruipe," sei de
iene tsjin Lamme.

�Omdat de doar hwet leech is, h� ?" sei Lumme �Mar
alle minsken binne ek gjin lange lanmjitters ! Jy matte
de kop mar foaroer of op \'e side falie litte � en jou maet
koe der wol mei \'n koer ierdapels op \'e kop tlirocli, dat
liket wol sa \'n litse gl Apert, dy forpraet him ek net."

Lumme sin wiif scach forheard op ; mar de lange mtnhear
seach hjar sa gau net, of hy sei: �Verduiveld, wat knap
wijije! Om daar een zoentje van te mogen hebben, zou
een daalder waard zijn."

�Dat ljeau \'k wrachtich !" sei Lumme, �\'k hald\'ter foar
dat my \'t stik wol op 5 gune to stean komd is. Hja
wier der earst lang net rtnsk mei, mar omdat ditspiltsje
min eigen wier, liet se op it lest hwet tafalle litten. �
Nou Trtn!" sei Lumme luder, �d�r kom ik nou mei twa
hearskippen oan, en de iene het swart krol hier, dat
mochste altiden sa graech lye, oars net ?"

�Warempel!" sei de nnnhear, �dat heb ik dan op je
vooruit, Soesebol. Uw haar komt my voor is zoo wat
licht blond."

�Ne," sei Lumme �ljocht bronse hier ha \'k net; ik piel
mei gjin hieroalje en smardery. Mar dochs min hier is
sahwet si uk en flaechshaftich fen kleur; mar dou bist
er linkende wei al hwet oan wend, net Tr�n ?"

�Hwet hest it altiden raer," sei Trtn. �Nou, hearen,
gean sitten, as je bijeaft, it is hjir net bot �n oarder, ik
wist ek net dat hjir sokke foarname hearen komme
scoeden."

//En wy wisten niet dat we hier zoo \'n lief vrouwtje
zouen vinde, en zoo \'n dikke ferme meid, � \'t is de
moeite waard, hoor!" sei de l�ste.

�To dinder!" sei Luiunie �de litse ra�nhear foroaret ek
al, mar \'k scoe jimme beide wol riede, dwaen der mar
neat gjin moeite om, it iene is min eindom, en dat ha\'k
djilrder noch, sa as \'k niis al sei, en As faem der tornt
in boerefeint oan, dy disse l�tse m�nhear wol onder \'t baitsje
stopje en de greate wol dubeld gear teare kin. Dos bliuw
fen alle beide froulju mar in eintsje wei."

��rom mei min wol in geklik wirdtsje ha, hwetsidze
de hearen oars ?" sei de boerinne.

�Ik zou \'t gelove," sei de lange, en stapte neideboe-
rinne ta, w�lst er hjar in klapke op it skouder joech ; �
�Ik zal u eens \'n grap fbrhale..."

�Ne, n�!" foei Lumine d�rop �n, �gjin grappen! Der
bin \'k folstrekt net op geset. Mei de han dat giet
noch, mar mei dy swarte bakkebirden mast net thichter
by min wiif koiume, der wirdt se w�ld fen, en den kry
\'k er moarn mar l�st mei. H�nders op \'e rin, en malle
frouljn der ha \'k it min op stean, hja matte beide in team
bliuwe."

//En dou mochtste wol mear in \'t fatsoen bliuwe," sei
de boerinne. � � Disse hearen, kin \'k wol bigripe, komme
fen wegen de spoarwei, en aste dy hearen nou frjeunlik
bihannelste, den kinne se As faek in hele bulte goed
dwaen, mei \'t forkeapjen fen �s lan; hwent misse matte
wy it dochs."

�Wel nou," sei Lumme, �ik wol de hearen graech goed
bihaunelje, mar as ik it lan misse mat, den wol ik durom
it wiif der net by insejitte. Ik bin sa fier, ik wol \'t boadskip
feu de hearen wol witte."

�Jawel, jawel nu, ter zake dan, boer! Kijk, hier
heb je de kaarten en plannen � zie eens! dit land hier
hoort aan den bakker in \'t dorp."

»N�," sei Luinnic, �dy is der al efter, dy liet it forkoft
oan Simen godloas."

� Ei, ei !*\' sei de hear, �dat is een slhuraert geweest, hoor! �
Nu, maar daar naast, dat is liet land van u, niet waar ?
en juist dit land is aangeweze om er \'t station op te
bouwen." ....

�Nou, nou," sei Lumme, �as de staetstonne opmtnlan
stichte wirde mat, den scil der in bitsje fen oerbliuwe,
ha \'k op "e rekken.

�Vreemde manier van spreke," seine de hcaren tsjin
clkoar. Tsjin Lumme forfolgen hja do: �al nemen wy
uw land geheel, dat is niemedal � wy betalen het immers
duur; maak daar staat op."

�Dur best it al," sei de boerinne; �dou mast mar net
dw�rs tsjin alles inlidze, Lumme."

�Je het een allerliefst wijfje, Soesebol," seine de hearen
tagcl�k.

�As \'t moai waer is," sei Lumme, �marto dinder man!
hja kin ek oar bier taepje! Mar miu lan is ck bost, en
\'t leit my gadich, as \'k. it keare koe, den woe \'k it net
rnisse."

«Missen moet u \'t toch boer, ea door redelijk te zijn
bespaar jy je zelf en ons ook, veel moeite, en bovendien
bevordert u een goede zaak van algemeen nut en belang."

�Je matte mar net bigjinne to preekjen," sei Lumme,
�hwent den giet it jou krekt as fis dominy, � de man
wirdt net ljeaud � oars diene de �ninsken der nei."

�Hoor eens," sei de hear � u krijgt per bunder of
hectare naar rato......\\

�Gjin bunders en hektarjen en centarjen en aekliks;
mar pounsmjitten en roeden fen 13 foet en 2 thomme
ha \'k it meast bigr�p oer," sei Lu mme. «As de hearen

mar �froaye hwet ik misse mat, den scil \'k it moarn ris
omtr�dsje, 4 tredden geane er moai likern�ch �n \'e roede,
en den scil \'k it sik�r mei de roede neimjitte."

�Dat zullen we doen," seine de hearen, �accoord I"

�En non ha \'k de hearen in pantsjeibl kolje �nskonken,
en hjir binne kl�ntsjes, as je bijeaft," sei de boerinne.

�Een suikerzoet boerinnetje ben je, een snoepertje van
een vrouw! Zoo dank je, moeke!"

�\'t Is mal," sei Lamme, �dat de hearen sa \'n bigearte
nei froulju ha, binne der by jimmes gjin, of binne se to
djur to onderhalden?"

�We zoeken er nog om, boer, maar als ikereenevind
als de uwe, ik neem ze gerust, hoor! En nu moeten we
gaan; tot later Soesebol! dag moeke, lach nog \'s lief;
zie zoo! � dag dikke meid," en d�r wieren de beide
hearen de doar wer �t.

�SJIEN JIER LETTER.

In tsjien kin der fry hwet barre, en dat hie foaral ek
in \'t spoardorpke pleats hawn.

De spoarwei wier mei \'n jier of\' seis der al klear wirden
en brftkt, en de underfining hie de fbrwachtingen biskamme
en ek wier makke. Alles throch \'noar nornd hie it dorpke
der net sa \'n kilte by woun, as \'t net earder forlern hie.
In de greate herberch kamen net sa folie greate lju
mear as \'t plichte om der oansetten to hawwen. Boar-

gerij u, om ris �n \'e tfin to th�drinken, kamen wol � mar
fen sels mei \'t spoar, en net as earder de hearen mei
moaye ridtugen.

Dillesjans- en postkarre-riden wier ophalden. Op\'ediik
seach min lang safolle foetgongers net mear as \'t plichte �
gjin iens g�rspoepen. Sadwaende hiene herbergen, kroegen,
bakkers en winkels minder fen de reisbere minsken, as
do de spoarwei der net wier.

Marsdragers pochten ek net, hjer!

Mei ien wird sein: de drokte giet nou om it dorp en
foar \'t spoar ging dy er throch.

Min seach ek net jamk mear in hear riunen, dy omseach
om in hussteed to finen. Der knipte earder ien At; en
wier der foar nitnmen earder ck net, och, sa \'n l�ls wentsje
leech of to hier, nou stiene der fikse hitsen en wenten
leech.

\'t Is bikend dat �n folie opsichten sommige st�dden der
by forlern ha. Stcdden as Grins en Ljouwert ha der by
wouu. Mar ha de ueariiigdwaendcn forlern, it geriif, dat
it spoar oau elk en ien bringt dy reisgje mat en wol en
foardiel ek dat is bast net to sidzen.

Min wirdt hinne en wer toawere � dat is mar wier, en
het gjin tiid om honger en thoarst to kryen.

Nei disse opmerkingen wolle wy wer de skearwinkel
opsiikje. Baes is Alder wirden en in bitsje jichtich, mar
oars de alde baes vet. Ek twa, thrye fen de As bekende
klanten binne der en Simen is oan \'t wird.

�Nou, dat it jimme forbaesd foarkaem, dat wol \'k wol
ljeauwe," seit Simen, �mar hwet diene jirnme dy kant flt ?"

Wel! ik hie byen stcan to Durswalde en Lutnme hie
folk to Appelsgea wenjen, en sadwaende rounen wy nei
Appelsgea," sei de skcarder.

�k Ljeau dat it de 19e Septimber wier, de jouns om
iu ure saun, acht. Ik Lear sahwet gesus sftnder to witten
hwet it wier, en do in lftd as iu basune, mei in slimme
cfter nei: Waar zijn wij hier!\' Wei man, \'t wier as ik
throch de groun gong."

�Ja," sei Linnme, _rbaes foei foar dea del. De man-
chesteren broek heakkc eftcr in oubritseue twige, en waerd
in i\'rouljnsr�k. Ik krige him by de lurwen, ik skodde
bim, ik wreau him mei \'n hanfol dauwiet geve om \'e holle
en einlings suchte er: Och heare, best ek hwet sjoen,
Lamme, of beste licht net iens hwet bjerd?"\'

\'/Ei ja, ju!\'\' sei \'k, �dat is f�st dy loftbongc, dat best\'
hjocd sels At \'e krante l�seu, dat se dy bjoed to Am-
sterdam op gcan litte scoene. Dy is oer s� en al bjir
hinne dreaun, think ik. Witst net, Simen, in dy tiden
do \'t spoar bjir kornme scoe, dost\' dat lan fen de bakker
koft beste, dat baes skearder do bjir op dit selde st�
sei: ik woe wol dat it spoar gleaun by de loft lans fleach ?
Nou aiiende er dat er d�r foar straft waerd eu dat er
sa \'n gesichte oan him jown waerd.\'"

�Ja," sei baes skearder, �min kin gau to folie sidze."



		151

		Onnedige dingen d�r haldt min oan f�st, En dit bringt krap jild en in snidegen l�st. Us paken en beppen dy hieue \'t sa net; Dj liken nin bit mar hien\' moppen in \'t fet. O sarjiske rokjes! O sits en o baei! O foerlekken fiifskaft, hwet ha wy \'n lawaei Mei strikken en dassen, manchetten en lint, Mar faek in �s jildlaedsje hast net in cint, O ienfilld fen earen, dy better �s past, Bisoargje de Friesen wer jild in de kast.

		IVIaimoarne. Mei \'/ each op \'/ Mailiel jen D. R. CamphuySen.

		Camphuysen! \'t moaiste fen it jier Dat laket wer, dat sjucht sa blier In gors, in blom, in krud. Wer is \'t sa � binn\' Jy lang al wei Maimoarne lit lij ar jefte n\'t nei; Wer heart min \'t fugell�d Wer is de skepping great en rom; Wer, hwer ik mei min eagen kom, Is alles grien en. \'t rukt.



		«

		RIJKSUNIVERSITEIT TE UTRECHT

		A06000027168107B

		2716 810 7



		F O ARWIRD.

		Ik hdb de greatste achting foar it publlk, dat my, do ik de ear hawn ha om mei to wirkjen ta it Fr\'tske Winter-joune- nocht, sa folie goed dien het. \'k Scoe allinne in boekje skriuwe kinne oer it ontheljen, dat bistj�rders f en forieni- gingen en lidlders fen logeminten, soci�teiten en herbergen �s oandien ha; sels ek in de st�d Grins en Grinserl�n. En den dy th�senen dy �s bisochtcn, hwerfen safollen, mei sjongen en foardragen, sels �s Uke folie iverom joegen d�r�n, as imj brochtcn � diene den de kosten en frj�nlikens der op ta. Ik wit tvol dat it net om my sa tagong; mar dochs ik silde mei in \'t selde farwetter, as wier \'t den ek in \' t soch. Fen bern ou oan hdb ik altid it\'loh hawn, dat Ijue mei jild of mei kennisse my de h�n tarikten, en oan diss\'tid ta, sels by it �tjaen fen dit boekje. Hearen boekforkcapers namen my om sa to sidsen de �n- teikening ut \'e hannen, en dat ek al wer, omdat ik by \'t bigjin, anstons earsomme nammen opdie. Al hwa ik op- neamd ha, bin ik d�r thankber foar.

		To Grou to wrdld komd, toaerd min skrandere heit as skoalmaster op pensioen steld, do ik seis jier dld wier. Twa jier letter ivennen wy to Birgamer Nyst�d, d�r min heit boekhalder wirden wier op ien der bcamkwekeryen. Ik kuyere oan min heite hun de. do yet sa greate Bir- gumerheide throch. Den resten wy in mannich hutsjehwer



		POARWIRD.

		min heit boadskip hie oan arbeiders f oar sin hear enmaster. Letter bij in hantwirk pleatsc to Grou, silden en roeiden wy op \'e hearlike farwetters nei de golle boeren f en it Grouster leechldn en oer de mar nei de boeren f en de Bird en roanen throch it lan nei it slot en de boeren to Idaerd. Twa jier letter bea by de winter, do ik toer nei skoallc gong, de goede masler f en Birgum my oan, om my kosteleas op to lieden ta onder wiser; sadat ik kwekeling wacrd, en allinne throch ontsta nnichheden, foaral ek throch praten fen in m�lripe ferwersbaes, wer by \'t hantwirk rekke inSumar. Der foaral die ik folie op ut it libben fen de biwenners fen de Tieke , de Barste , de Beide fen Sumar en Garip, it wetterige Earnewdld ensf. Ek to Baulerwik hab ik mei libbe � en dat is mear as efkes kipe. En do iet en dronk min by de minsken der \'t min ar- beidc � by krasse boeren en boargers, mar cinlings de hutten moasten ek gl�skes ha. Moams to njuggen ure om in ivent forlegen en om toalf ure onder dak en ge�nstalleerd, by g�ds dy \'t rommer Meden, therskers mei frouljue in \'t gelid. Ite fen ierdappels mei roak en kammisoal; klets! op de roime thryepoatige iviptafel, de koekpanne mei spek en f et in \'t midden op in ranne fen in mdlkctjems, as in mar to mids fen in rotsich eildn, hwer fen de statte de bedken wier. Wier it tafelsbl�d achtkantich en net roun, den miste der ien latsje fen de ranne, en sloegen twa grouwe reade mei hier biwoeksen earmen fen de faem om it oerbliuwsel hinne � ien, twa thrye, in de skerldoek, en der�t klets! in \'e bargetrodch. To Birgum, B�tenpost en omstreken, en den hast in thritich jier to Birdegarip en d�rom hinne, het min hant- wirk my mei de leechste la de heechste rangen der maet- skippy in oanreitsing brocht. Mei �s foardragen hab ik binei hele Frisldn throchsjoen,



		FOARWIRD.

		en dat het my mei foarname en geharde hearen in sclskip en by hjar in \'e h�s en oan tafel brocht.

		L�sers! dit skriuw ik allinne om jimme better oer min stikjes oardiele to litten, hwent onderfining � mear as kennis � het my folie in \'e pinne jown. Onder de titel �it Dokpke oan \'t Spoau\'\' kry\' jimme Invet ik f en min stikjes yet lideen hie. Forb�hl jimme, as jimme ivolle, dat op it �Doarpke oan \'t Spoar\'\' de stikken dy folgje joardragen binne ; mar joinv min �doarpke" gjin namme, hwent it het dy net, en meitsje fen min figuren gjin persoanen , hwent ik wol nimmen bi- ledigje, mar as H koe jimme formeitse, en d�rom scil min inkeldc setten hwet tajaen matte , sa as ik ek altiid it lok hawn ha, dat my dienis. Farwol, goedginslige lezers!* 10 October 1876. De pkrinwer, A. Boonemmer.



		lnhftld. Bleds It Doarpke oan \'t Spoar......... 1. De Friske Polderjongc.......... 26. Jetske................ 32. De.Heidehutte............ 34. Nocht cu Wille............. 53. De Widdous Soan............ 70. In goede Lcaring............ 84. Nei Amsterdam........ ... 95. Net al to earlik en net al to godleas..... 102. Breawapens.............. 121. Twa B�rwifkes............ 130. Krap Jild............... 145. Maimoarne.............. 151.



		It Doarpke oun \'t spoar. Sketkes. I. SKEA.RWINKEL. �\'t Is der throch!" sei baes skearder, en seach skean oer \'t skouder, mei de niule heal iepen en \'t skearm�s mei de sneed in \'e hichte niunken \'t ear. \'t Wier gewich- tich, dy positie fen baes, fen sa de man, dy. \'t er onder it mes hie, in skrik of to jeyen. � De kop hie de klant yet, dat fielde er wol; mar baes sei al wer: �It is der tbroch!" �Hwet divel is der den throch ?" sei Lumme, �ik baw in fel as in bolleh�d; mar dou kinst my f�st net ut el- koar fille sonder dat ik it fiel ?" �De spoarwei, man! � de spoarwei," sei baes, �de l�tse en de greate keamer en de gediptearde staten fen Fr�sliin habbe it allegearre goed kard � wy krye stalen spoarwegen." �As \'t oars net is," sei Lumme �skraebje den raar oan, as wolle hja se ek fen silver meitse, \'t ken my neat skele." �Hwet prate jimtue fen stael en silver", sei Simen, soms byneamd, Godloas, om \'t er net trou nei tsjerke ging, �hwet prate jimme ? Staets spoarwegen wirdt er bedoeld." �Ja," sei baes, �dou hest altid oarc bedoelingen as in oar; mar it jild of silver dat it kostje mat, scille wy mei elkoar bitelje en opbringe matte. 1.



		11

		dat wier �s tafel, � Ik hie yetthrye gftne r� jild, en m�n wiif hie neat. En nou ha \'k yet greater plak groun �n eindom as ik mei \'n lege jildpong oersmite kin. �isse went en \'t hornleger is mines. Dat ha ¹k allegearre mei skraebjen en skrippen krige. Min bern binne great en der At en troud. Nou kin \'k mei gjin ien rfisje �n \'e hus krye as mei m�n wiif en de kat. Mei \'t wiif, omdat se sa lang wei bliuwt as se mftlke hellet, en mei de kat omdat se de malke ops�pt as \'t wiif net thus is. Mar dy spoar- wei, bakker, scil us doarp net foar�t helpe, dat ljeau ik, Wy sprekke elkoar wol ris wer. Litte we mar ris tsjien jier fierder w\'ose, den steane hjir h�sen leech, dy nou net to kryen binne, dat scill\' je sjen ! �Mar ik mat yet inkele klanten oan hus bitsjinje, en min wiif is op kreambisite." �En ik mat nei hus," sei de bakker. �Mar is je wiif op kreambisite op Snjeun ?" �Op Snjeun," sei baes skearder, it is ommers Woansdei hjoe. Hwet sit dy dat kampke lan �n \'e mage, dat Simen nou het. �\'t Seit sahwet," sei de Bakker. �Joun Baes!" �Joun Bakker."

		II BIJ LUMME-BOER. OAN H�S. Wy hawwe niis Lumme Lefferts Soesebol opstappe litten mei de beide lAumjitters; dy al pratende wei op s�n hus mei him tagongen. Einlings stiene se opithiem foar de doar.



		15

		mar �froaye hwet ik misse mat, den scil \'k it moarn ris omtr�dsje, 4 tredden geane er moai likern�ch �n \'e roede, en den scil \'k it sik�r mei de roede neimjitte." �Dat zullen we doen," seine de hearen, �accoord I" �En non ha \'k de hearen in pantsjeibl kolje �nskonken, en hjir binne kl�ntsjes, as je bijeaft," sei de boerinne. �Een suikerzoet boerinnetje ben je, een snoepertje van een vrouw! Zoo dank je, moeke!" �\'t Is mal," sei Lamme, �dat de hearen sa \'n bigearte nei froulju ha, binne der by jimmes gjin, of binne se to djur to onderhalden?" �We zoeken er nog om, boer, maar als ikereenevind als de uwe, ik neem ze gerust, hoor! En nu moeten we gaan; tot later Soesebol! dag moeke, lach nog \'s lief; zie zoo! � dag dikke meid," en d�r wieren de beide hearen de doar wer �t.

		III. �SJIEN JIER LETTER. In tsjien kin der fry hwet barre, en dat hie foaral ek in \'t spoardorpke pleats hawn. De spoarwei wier mei \'n jier of\' seis der al klear wirden en brftkt, en de underfining hie de fbrwachtingen biskamme en ek wier makke. Alles throch \'noar nornd hie it dorpke der net sa \'n kilte by woun, as \'t net earder forlern hie. In de greate herberch kamen net sa folie greate lju mear as \'t plichte om der oansetten to hawwen. Boar-



		IS

		in hear dy foar my oer siet, sei: �Je rijdt liever met je bruintje, Soesebol, h� ?" �\'t Scoc w�se kinne, sei \'k, mar kenne jy my ? � Dat hoort u, en hoe gaat het uw vrouwtje ?" �To dinder," sei \'k, �nou kom ik er efter ! Jy binne de lange mtnhear lunmjitter! Nou matte wy ris fuskje, net ? sjea sa ! � Non, min w�f is lang net in vrouwtje mear � hja is wol helte breder wirden, en ik doar der mtnhear nou ek wol thichte by komme litte, hwent nr�n- hear sin bakkebirden binne sahwet sihverskicr wirden, Mar m�nhear is f�st al troud ?" �\'k Heb er nog geene gevonde, boer." �Net? n� jimme biune feu dy wilde jerken, en as jimme den by njuete eintsjes komme, den fleane se foart, dat kin \'k al sahwet bigripe." �Zoo, zoo ? Maar mijn kleine kollega van toen heeft er toch eene heele groote vrouw gevonde, hoor, die hem totaal over \'t hoofd ziet."\' �Nou," sei Luninie, �den is er best bewarre, hwent de greaten matte op \'e l�tsen pass�. Is m�nhear l�sten ek mei throch de lolt flein, of hoeft it der net metten to wirden ?" �Neen boer! heeft u \'t gezien en waarzoo ?" �Wis! thichte by Easterwalde ; �s skearbaes wier by my, dy het er fen omlein fen skrik. Hwer scil minhear nou op ta, benn\' der al wer spoarwegen in oantocht ?" �O ja, er zijn er zoo veel onderscheiden planne, dat houdt je levensdage niet op." /\'Nou", sei Lumme, �by uses is \'t nou al sa fier, dat binders en ky d�r net mear fen op \'e rin tsjenne. hja litte hjar earder dea en stikken ride, sa goed is \'t al biwend. Mar ik hoopje net, dat de lof\'tbongen tn \'e iuoade komme; dat spil koe ris del ploffe."



		19

		�Wat blieft! � wat noemt u daar?" �Wel, loftbongen � ken minhear dy net ? Ho se \'t ha, dat kin \'k ek net sidze, mar der forkeare minsken Ander, ik ba se praten en trompctjen hjerd : \'t liket mal!" �O juist, Godard met de luchtballon." �God aerd, sids jy! my thinkt sa\'n kearel het in diwels- aerd sa by nacht throch de loft to fleanen. Min sinen binne moai tai, mar oars wier \'k er ek hinne ploft" �D�r mei wieren \\vy by de staetstonne fen Ljouwcrt, en do binne wy skaet. Dat binne oars wol smedige kearels, ik mocht se wol lye ! "sei Simen. �Dat ljeau \'k," sei baes skearder, �dou hest er in goede ribbe fttfeegd!" �Hwet ik krige ha, kaem my ta, baes," sei Simen ; �mar haw ik net in goed wird dien foar jou beide soanucn ? Jy ha sa fen \'t spoar onsein en der bang foar west, en nou ha docbs jou beide soannen der in goed arbeiders be- stean fen. �y beide hearen lanmjitters ha my dorta holpen, en dcrom mei \'k se foaral graech lye." �Ja," sei Lumme, �ik ek, mar by in tsjep jong wiif binne se net to goed bitroud." � �Wohnt hier nicht der scheerder ?" waerd dor buten doar seiu, en d�rmei ging de doar iepen, en kaem in reisber man in, dat wol in hantsjemier like to wosen. //Wol oe mich auch scheeren, baos ?" frege de man ? �Mei alle plesier," sei baes, en de poep waerd oan- spand op \'e skearstoel. �Dat skearm�s," sei baes, �onder \'t �nsjipjen, d�r dy hoekc mei fen jou kin of snien is, liet greater west as mines, D�tskman." �Das glaub\' ich," sei de poep, �aber da hat ein Turco mir gesabelt, ond ein audrer kerl hat nachhecr mir



		20

		dreiu geschossen in 1870, in den Krieeh ; ich bin ein lan - wehinian. Verstehn sie miv ? ¹ �Ja best," sei baes, ��s heit hie ek hast sa \'n tongslach. Den binne jou ien fen Keiser Wilhelm sin greate helden, forhelje mar fierder!" De poep forfolge: Der herr haubtman sagte gegen mir, ich soll aus den streit gehn, aber ich sagte: nein, herr haubtman, ich hab den kerl g\'sehn der \'s gethan bat, der Teufel hol\' ihn, wenn ich ihn krieg. �Siea sa ! to mar!" sei baes skearder. �So bin ich oet den geled\'ren gelaupeu uud habe ein torco fast gepakt ond habe ihn mit geslepfet nach den hem haubtman, ond da habe ich gesaget: Herr haubtman, da habst doe ein Turco � da f\' �Nou ik bew�nderje jou, man," sei baes ; �woll\'jy to nacht by nses bliuwe?" Dank oe, baos, thank oe! ich komme von dem bauer her ond hab auch gewarkt an den haven da zu Harling, ond geh noe nach den spoarweg von Irhove, so bin ich neher an das vaterland." �Ja," sei baes, �dat vaderland, dat vaderland, h� ?" �Kann ich das spoar haben, zu neun fthr ?" �Dat ken je best krye," sei baes." �Ond wollen mir auch, mal sagen, wo der backer wonet." �Mei alle plesier," sei baes, �kom mar mei." �Ond ist auch speek hier zu kauf?" �Ek wol," sei baes, //jy matte mar sidze hwet je opit hert leit, hwent it scoe my net forfele as scoe \'k de hele nacht nei jou barkje." �Das ist gar sjeun von oe; noch mus ich buter ond brot haben¹¹



		23

		�N�," sei Simen, �helje mar op baes! Ho hjit it ding ?" �It het ta \'n titel �Als nu," sei baes. �Als nu liet oog aanschouwt het wonder onzer dagen, Die treinen, lang en vol, die op den spoorweg jagen; Alsnu het oor verneemt dat sissen en dat stenen, Men \'t dorpjen vergelijkt bij \'t dorpjen van voorhenen En hoort het schel gefluit, \'t is onbegrijplijk, maar Voor mij ook vctleeren manslaarsen voor 4 gulden 50 \'t paar! Als nu met snelle vaart, nog sneller dau de rijken Voorheen per as en paard, Jan rap per spoor gaat strijken, En koppen vreemd en raar door \'t spoorwegraampje turen Als Moor of Indiaan of als de drommel gluren Naar \'t dorpje hier aan \'t spoor, \'t is onbegrijplijk maar Voor mij ook vetleeren mansschoenen , voor 3 gulden slechts het paar! Als nu een lange rei van boute vreemdelingen In Wopkes fraaijen tuin fonneeren ronde kringen Om tafeltjes geschaard, stoffeerd als schilderijen, Men ons het dorpje aan \'t spoor als woonplaats gaat benijen, Zoo welgelegen, schoon, \'t is onbegrijplijk, maar Voor mij ook glad leeren vrouwenlaarsjes voor /"2.50 slechts het paar! Als nu geen diligence \'t Wilhelmus meer laat hooren, Maar \'t schrille stoomgefluit u door het hoofd gaat boren, Als lach voor karrepaard, en voor des schippers zeilen, Mijnheer de concurent rondvliegende gaat feilen, Schier allerhande waar, \'t is onbegrijplijk, maar Voor mij ook weigehakte vrouwenmuilen voor slechts / 1,20 \'t paar ! En, toch, al brengt het spoor niet allen ruimen zegen,



		25

		slimmer wirdt wol d�beld en dwars tofreden w�se. Wy hoopje to minsten hertlik dat de ltn Snits�Bolswerd� Lemmer�Hol werd�Birgum�Drachten en bybehjerrende plcatsen en sa gau as \'t kin Het gansche land Omringd door d\' ijzeren spoorwegband Komt tot stand ! �Hwet tliinkt jou, baes skearder?" �Ik doch er it harkjen ta," sei baes. �En ho seit boer Lumme.". �Easterwftldd"! roap Lumme sa li�d as er koe. . �Hwet nou ?" sei Simen. �Och," sei Lutome, �ik miende dat ikdyloftbonge wer seach; dat ding komt nachts altiid wer by my." »Ik hjer it al," sei Simen, �wy matte nei hus, it wirdt b�dgeanderstiid." �Kom boer en us po�et-skoenmakker! Wol to resten, baes skearder!" �Ek sa!" sei baes.



		21

		Ja, scjit mar, dapper folts ! � sioch! dy d�r tiral�ra, Hwet lade en scjitt\' se r�d hiar bukseu tn it roun, Niu wetter san of Hem � neat kin de heiten keare Hia scjitt¹ mei ien en oar, dat \'t dawert oer degroun. Ja, scjit foar wiif en bern, foar hird en plakjes heide, F,oar fifskacht baitsjes en foar roak en skelk en jak, Foar \'t bichjen op \'e stal, en skiepkes in \'e weide �; Licht komt throch \'t slattersfjur noch alles op sin plak. Earbiedicli stiet it folts (de Boargers) op \'e wallen, De Boargemaster sels � b�cht linich op \'e wal, Elts lieart forb�ke en stil de heldeskoaten fallen En wikt foar wissichhcid �n eigen bus en stal. De wolfeart fen fts lan is �n min heidens bannen; De wei for wolfeart eu bidriuw, bja meitsje \'m klear; De beakens fen de baen dy sett\' hja �n \'e lanuen... De spoarwei skepp\' hja skielik mei hiar wapens gear. Mar hark!... d�r slacht de klok � hja smite \'t ark der hinne ; De mage seit er ien, sit oan de ribben f�st! Nou, \'t sprekwird seit it ek dat slatters iters binne, En niget is it net, dat elts in \'tskoft hwet l�st. In Moriaen dy kin s�n fel net witer blikke, In slatter, swart as roet, dy wit d�r middel op, Dy kin dy swiere kinst oan \'t slatterslichem skikke En spielt de kleur der �f mei liemich wettersop. En ja, m�n stoere helt kin fjuchtsje ite en flokke; Omtrent ek like gced as mannich freamde poep



		�21

		�Dat \'s neat," sei baes, �dat is in dy selde winkel, ik kin \'t jou hjir wol w�se. Sjoch, d�r dy faem foar de doar stiet wennet de bakker en de winkel is der nest." �Ok, das liiipsche maidchen da, dank oe baos! Lebe gl�cklich, guten abend!" �To dinder!^-\' sei Lamme �dy sllde poep het ek yet frouljusflesk oan hini, oars scoed er net sein ha: dat htipsche maidchen ?" �Ja," sei baes, �dy net in Fries is hjit hjir altiid mar skirapjende wei in poep, mar sa \'n man as disse, dy s�n faderlun fordigene en in stik fen \'t kin forlera het, d�r mat min earbied for ha." �\'t Kin wol w�se," sei Lumme, �mar ik ha mear earbied foar min wiif; dy is wol helte breder fen kin wirden, en dat mei \'k ljeawer lye as sa sniel om \'e kiuwen. Mar nei \'t jinge dat de man opslaen woe in s�n sp�skeamer op \'e r�ch, liket er oars goed sonn to w�sen. Ljeawe sauntsien en gjin ein ! der komt de skoenmaker ek oan! nou komt it folk by de liuwe; mar dy het de kop op \'e side......" �Non", sei baes skearder, �den het er f�st wer r�mstikken profetearre, dy sit ouuners altiid fol fen profesy." �Goe joun?" sei de skoen makker. �Ha jimme hjir in poep hawn *? � ik seach poepeleasten �n \'t paed hjir hinne en hjirwei; dy haw we altiid spiker- koppen ftnder de skoen." �Ja," sei baes skearder! �stil! ik hjer him fen fjirren sjongen. Wer sagt mir an wo Weinsberg liegt ? Das ist die stad mit ehre, Wo Weibcrtugend ond Weiberlist Die Preinde konten wehren, ensf.



		22

		�Nou, in mirakel is \'t! iu mirakel," sei baes, �ho \'t dy minsken sjonge kinne\'" �Soa, binne jy ek in ljeafhahber fen musik" sei baes skoen- makker, //ik ek, ik huid fen dicbtkinde, mus ik en alle kinsten en wittenskippen." �Hfild jy ek wol fen jou vviif?" irege Lumme. //Pas dou mar op din eigen wiif," sei de skoenmakker. �Dat jouw \'k oer" sei Lumme, �bja het nou de hichte to minsten de breedte, dat freamde fftgels der net op in fleane, mar to \'n earsten do \'k hjar hie, do hie ik it net op freamde snuskoannen. Do wier se ek sa gau as wetter, mar nou untrint se my net mear." //Ik forwachtsje," sei Simen, �baes skoenmakker scil wol in moai gedicht In \'e holle ha. Wy ha by \'t oan- lidzen fen \'t spoar sa \'n moai ding fen him hjerd." �Ja," sei Lumme, �dat hjitte Alva, \'k miende oars dat dat sa \'n minskefretter wier." �Ne, n�! It hjitte: �Aldra," is \'t net wier baes skoen- raakker ?" �Krekt," sei baes. �Ik hie oars in ding under hannen, om it nut fen de spoarwei �tkoinrae to litten, binammen foar fis dorp, mar ik hab in neidelige tnfloed der Tn krige throch it fitpakkeu fen in keardel by Wopkc kast\'lein dy him koncureut neamt. Dy kundicht in greate plakaten oan, dat er alderhande carsen en skoen foar in thr�dde minder 1\'orkeapet as ik foar bisteld gild ha mat." �Gemoedsbiwegingen �n in dichtstik meitse \'t wol ris moai," sei Simen, �ik scoe \'t wol graech ris hjerre wolle." �As \'t lang is," sei baes skearder, �den wol \'k it net hjerre; ik kin \'t net best oan \'e kop utstean." �Ik wol," sei Lumme, �ik wird er altiden sl�ch fen." �Dy tel ik net," sei de skoenmakker.



		24

		De levensadren zijn nu langer deze wegen ; Moge ook het stoomgefluit niets zijn als aaklig huilen, Wij zouden met voorheen niet gaarne willen ruilen ; Als nu geen concurent, hier henen spoorde maar Hij geeft mausmuilen tot mijn schade en verwondering voor slechts f 1,50 \'t paar ! Ik heb gezegd Pier Elzikus." �Knap sein P\' sei Simen. �\'t Makket fry hwet onder- skie as immen sin eigen wirden bri�kt, of in oarefternei praet. Jy geane foarAt! dat kin min skoan wite. In bulte sidze mei \'n bftsje wirden, d�r mat min ven mar op utlidze. \'k Ha je wol begrepen. E rekt it spoar mannich ien sin kost winning, in oar geslacht het der minder lost fen. Binne der nou to folie jeneverforkeapers, pakkedragers of marserindeis en boerearbeiders en sjouwerlju, wol nou! den mat sok soarte fen folk net inear oanset wirde ! Den mat it der mar op taleid wirde dat er nou telegrafisten, machinisten, smiddeu, r�dtuchmakkers, wetterboukindigen en al sokke bidriuwen foar tn plak komme, hwent ho folie libje der ck al net fen de spoarwegen en hwet der by to pas komt. Us foanllders en fMders habbe s�diken makke, kanalen grawen, de Spanjaerden weiband, Fransken en Engelschen fen \'t liiem jage en oukeard ; � wy meitse kinst- en spoar- wegen, �werken des vredes,"" dat is ommers it moaiste fen allegearre. Foar in stfir of hwet komme wy wit ho fier, maklik en smout. Gelearde Ijuwe ha hjar holle, rike ljuwe hjar jild, de regearring de moeite der foar oer, tallease arbeiders Tn alle fakken hast ha der wirk throch, wy meye as \'t net



		De Fr�slie JPolderjong-e.

		Kom sjongster! sjong ris op ! Fen djippe � djippe dingen Wier ik min l�sre kwit; . Dou langst him niy wer oer! Ik wol in djippe thins it djipste boppe bringe; It djippe fen \'e wr&ld � dat jowt min rtmkreft fjflr. Dy in \'e hichte wol � Goe\' reis! Ik lit him stige! Ik net � ik gean omleech, dy \'t sjen wol, wit ik f�st, Scil foar min held � jawol! de holle frjeunlik nige En litt\' him fierder noch mei wille en mei rest. Ja, saun foet in \'e groun , en den noch si nis wol thrye, D�r stiet min stoere helt, alhiel in \'t ingelsk lear, Mei learsen, skcp en lep, mat \'k him in \'t harnas krye Mei hier en bird en pet � den ha \'k min ridder klear. Der stiet er � tsjok en breed � \'t kanon oan d\'iene side Mei kanonniers er by � dy wachtsje op bifel Strak litt\' se foclitich kr�d, der ftt \'e skeppe glide En.\'tsakket in \'t kanon (de kroade mien ik) del. It fieldstik � siuch, it komt! de barrikaden bibbr\'je De putbaes, de kornel, dy winkt.... en d�r is \'t fjur!! Klets !! Alles swart fen kr�d ! Dy him net wol bislibbr\'je Kom nimmer tinder skoat, hwent oars den giet\'t er oer.



		28

		Kin hy it spek en brea sa linich binnenslokke, Dat \'t swiere svvarrespek meast gl�d nei binnen sloep. Ja, hanbr� stikken brea en spek en griene earteu En beanen undcr \'t smoar, dat is sin swiete kost; Ik ljeau as hearen sirns dat in hiar mage nieaten Dy rekken sunder help er net wer fen forlost. Mar wol min den min belt net in it iten folgje, It drinken fen de man dat is sa swier hast net, Il went sukereyewetter kin er bulten swolgje, En dat het In \'e maech net jamk in darame set. En Jouke-bier, javvol, dat plichte er swiet to drinken En joech mei klompen op de flier den wol musik , En hie, as d\' Ingelskman mei boksen, ek soms Hinken En ghlde en b;11te en song en sprong soms rare br�k. Hwet koed er in sin fleui den danich merke balde ! Nen ion dy greater wird op striette hie as hy, Hy joech om nimmen neat, om jongen net noch alde Elts hokke om him gear, adstinten faek er by. Min putbaes korrenel dy briek do sims wol gl�sen Sloech stoellen kirt en klien. en tape oer de flier De swiete bamdewin, � en just om sa to w�sen Dat makket d\' alde dei Hebt ienkear him noch swier. Woe mannich in sin fleur foar d\' al de dei hwet sparje . En smiet it jild net wei sa as nou mannich docht, Hy koe sin libben throch den wille dor foar garje En hie In pleats fen krfis, op d\' Tilde dei den nocht.



		29

		In pleats fen bidd\'le brea in eigen aerclicli klintsje, In pleats fen roppich goAd in biuimel pakjen klean In pleats fen \'n smoarge steech ir, kampke of in fintsje, In pleats fen Ander thwang � koe\'r fry d�r hinne gean. To let sjocht mannich �n � ho swier de cinten weage, Hvvet kwea hy sels him docht, dy \'t jild onnut forbruit En sa sin eigen lok At heel it libben reage, Dy thoarnen op s�n paed �n pleats fen roasen struit. Kom, slatters, hald mar moed, scjit mar mei modder-wetter, W�s krigel, fiuchtsje foei, � licht dat it noch wol lokt; Throch warber wrotten wirdt it libben meastal better As net in wide kiel de oerwinst wer forslokt. It s�pen rekket faek wol ienkear At \'e moade En levert Skiedam brea in pleats fen rinnend fj�r; Den kryt it wirkber folts, de belten foar de kroade, Licht flesk en spek en fet � goekeap �n plaets fen dj Ar. Ja, slatter, sa mat \'t gean! De helt fen weake drabse Het meastal wiif en bern, moai stevich fen bistek, Moai stevich ek fen mage, en, ljeau mar, d�r throch habb\'se By winterdei sims faek oan \'t ien en oar wol brek. De man fen stikken brea, fen spek en griene earten, Fen beanen onder \'tsmoar, is dy soms Aid en krom En ken er neat mear dwaen oan \'t slatten in \'e fearten, Den komt \'t bidroefde krap der by him thAs sims om. Sin wirk is swierdernoach, mar \'t lean om fen to sparjcn Dat is by mannich ien, leau \'k, throchstrings net to swier;



		30

		En fen in lichte pong den ek noch oer to garjen Foar d\' alde dei, dat wirdt meastal net folie, n\'t wier\'? Mar \'t skoft dat rint to\'n ein! � R�\'f! pankoek brea of bolle, R�f! str�tteknap en strou, mei fet of loll\'manstip, It is d�r rftch en r�d in slattersmagen r�lle ; It mat mar hastich gean, de klok slacht op \'e hip. Tobaksdoas, tonderp�t wirdt �t \'e bitse helle En stiel en fj�rstien jouwt oan Alde foddeu fj�r; Nou throcb \'noar elk noch liid en laitsjend hwet fortelle: Der slacht de klok, hawar! Begjinne! \'t skoft is oer De wapens in \'e han, kanonnen wer forsette En barrikaden ek forbett\'rjc hjir en d�r Sa wirdt it kr�chsbedriuw oj) nj nou wer forfette; De putbaes kommandeart � en \'t modderkrftd spat wer. \'t Spat wer ta oan de joun om learsen nei de boksen, Oan boarst en troanj\'en hals, en ek In hier en bird, Oan r�ch en skouderblcd, en ouder oan de boksen. Dat scjit en slat mar wei, hast altld like hird. Mar hark ! d�r let de klok ! \'k ljeau f�st dat is nou holdert. De artlery dy swyt. It wirdt nou wapenrost; De festing noch bishln en alles �n \'e poldert, En ite � en wirrich krupt min polderjonge in \'t nest. Wier ik fen elts sin sliep �n swietens nou ris skatter, Hwa fen de minskeu scoe de swietste sliep wol ha?



		31

		De Kening fen �s lan ? � of faek min wirge slatten ? Ik sei de slatter, Ij eau \'k_f de seafste rest wol ta. Hab ik mei rimen jimme in glimke in \'t w�sen jage, Den ha \'k min winsk folbrocht, � raar n� alheel noch net; Foar slatters ald en stram woe \'k wol dat jimme it hage, Dat elk dy \'t barre mei in gawe der ioar het.



		�Jetske.

		De keine Jetske, lol 1\'en fjur Forgeat lijar fammcplicht sa mul En \'t freeslik onk dat kaem Hij ar oer Hja kreannne in jonkjen In \'e stal. �R("(l, r�d my, sister ! help en ried! Hoed us foar hun mei ried en died; Forbergje my � dit hert � min jong....." �N�!" sei de sister, �n�" en gong. I-e keine Jetske blea en maf, De boppeklean en \'t hier mar losk, Roun \'t tsjuster paed mei \'n suteldraf, Nei d\' iserraendery fn \'t bosk : �Broer, kear m�n skunde � \'t kin sa skoan ; � �Forsk�lje, broer! my mei min soan: �De himel leant &y boppe in oar". ... �Sleep!" roap de broer, �foart, butendoar !" De heit dy kaem fen \'t nachtmiei thfts, Godfrnchtich mei in stichte sin ; Hja fait him nou to loet mei \'t kr�s En bidt dat \'t hert him brekke kin : �\'t Is wier, ik hab it grou bidoarn, Doch nim my as jins tsjinstfaem oan ..."



		33

		�N� slotske! w�s biskiinpt � bipraet! �Foart!" � Fen hiar beit op striette staet! Do foei se oerstjelpe feu hjar siaert, Hjar mem yet kritende to foet: �Och, iep\'nje \'t skildich bern it hert ; �Forjow my, hwet ik bitter boet." � �Siocb, bern," spriek mem, �tonei docbs ta! \'k Forjow dy \'t quea � doch God dy \'t sa ! � �Dou kenst net hcal din menime bert: �Kom hjir, min laem, forjit d�n smert."* Ocrscl.



		J_>o Heicleliutte. Petkak een ix Stedsskoallkmast�b mei StN TUNABBEIDEB.

		Douwe. Nou, Master, ha \'k jou tuntsje Iiakke. Masteb. En thige bi^A,st nei t sin my makke ; Ik hab it ntskcs krekt bisjun. Min wiit\' is el\'kes At, � wy kinue, Nou "t wy hjir mei us beiden binne, Kis aerdich prate disse joun. Douwe. Ei ja, it kin al wonder rinne, llwent jou en ik, wy beide binne Oars fit de selde oarde wei; Jou, boeresoan, binn" hcarskip wirden, En ik, de man 1\'en heide en sjudden, Bin d\' rdde wrotter dei by dei. Masteb. Sa is \'t. It lok dat het my tsjiune, \'k llie koart mar in de strd hjir wenne Of "k troude in tsjep en r�k jony wiif; Den bin \'k hjir master as jy witte, En dos wol \'k my net lye litte Mar nim fen ien en oar geriif.



		35

		�OUWE. Dat thinkt my ek � ik bin forbftke, Ik mat forheard de eagen luke, Sa prachtich is \'t bjir om en om ; Ik kin \'t my siker net bigripe, Ik mat m!n eageu thiebt soms knipe, Sa blinkt it rounom hwer ik kom ! Hwet hinget d�r in moaye skudel! Is dat in klok cf sa \'n pandi�del ? Dat fromm\'s is dat �s keningin ? Hiar man d�r boppe \'t kaminetsjc ? \'t Is freamd en brik, ik kin \'t net ietsje ! \'t Is krekt as "k sels bitoaw\'re bin. Hwet moaye blommen op \'e murre ! En den de flier mei thekkens floerre! En blau porslein op \'t skoarstiensboerd! \'k Leau dat min tonge in \'t kielsgat rekke, Moast ik de freamde wirden sprekkc Sa \'t w�se mast en liearre scoed. .Masteh. Jon kiun\' \'t al stomme mal bithinkc! Dy keningin, ju, dat is Hiiikc, Min wiif; � der n�st hingj\' ik, hiar man. Douwe. Dy mei dat great bosk bier en knevvel? Binn\' jou sa \'n biustre freamde skewel ? Ik ba bjir nearue hichte fen. Min kin al nuvv\'re mal forwaye, En ek in rare pfirem swaye; , �o ba jy sokke fratsen leard\'? Jou pake sloech in oare slinter; Dy wier ek master by de winter,



		36

		Mar dead ienfaldich � master Geart. Hy wier in dregen Alde master, Hy hie in houten hanneplaster, Dy brukte er as er nidich wier; Us heit het my wol faek forhelle, As master dor mei utbitelle, Den gulden bern in ure fier. Master. Dos fiel jy wol, men mat as ikke Yen n�i d\' omstundichheden skikke Fen tiid en wise d�r m\' �n is. Hwent hwa dy dingen mei bikoare, My thinkt \'t is ginstich nou foroare Mei \'t onderwis of ik bin mis. In libbensw�s in klean en wenten, Al kostet alles r�klik cinten, Hwet is \'t non better dochs as do! Ik think dat mannich arbeidsminske, Dy nou in wente het nei winske, Mei dy tiid net graech ruilje vvoe. Jou habbe nou in wente Douwe, Sa as se rounom nou guds bouwe, Doelmatich foar in arbeidsman. Alear siet do in earme bodder Hast oan \'e hals ta in \'e modder Der gris\'je, think ik, sels nou fan. Jou en jins wiif jimm libben beide Foar jierren ek yet op \'e heide, � O n�, mei \'t earste wiif � mei Sjurt; Mar dochs jou sels, jou habbe er wenne: Sa scoe\'u jy nou net best wer kenne, Nou \'t rounom sa forbett\'re wirdt.



		37

		Douwe. Nou, Master, ha jy ¹n snare rekke, D�r kiu my yet it hert fen hrekke, Min earste wiif ruin dierbre Sjurt. Min mei de wrald foroarje litte, Hiar narame scil ik net forjitte, \'k Skriem yet as oer hjar spritsen wirdt. In eigen went, dy us sa hage, Al wier\'n de m�rren plagge op plagge, Al wier \'t fen boppe \'n strie�n tbek, Al wier \'t in molsheap op \'e heide, Min Sjurt en ik, wy alle beide, Dy libben lokkicb, sonder brek. In plakjen tun mei \'n dikjen walle, In \'tefterhus in skiepke stalle, En den in koeske ek d�r nest; Den goudsjeblommen foar de gl�sen, Den foar it finster Sjurt hiar w�sen, Dat het min sillichst libben west. O, onforjitber eabel fanke! Hwet hab ik thiisen kearen thanke Foar \'t lot, dat us der barre mocht. Alhiel bast wei in grien en blommen, Sa seach ik by \'t nei hus ta kommen D�r jouns min hutte fol fen nocht; En moarns den kamen faek us hinnen Mei ljeawe pikjes pipjend binnen, Kenintsjes hipten oer de flier, It koeske gnoarre, it skiepke bl�tte, W�lst Sjurtsje \'t omb�t klear us sette ; In himel wier it siker wier! It is foarby. D�r jinsen r�ste



		38

		Min wiif mei \'t bern, dy beide beste, D�r fier � dy svvarte heide oer. D�r binn\' se mei w�t san biditsen ; De heide svvart � faar roukleed stritsen, D�r by de tsjerke sonder toer. M aster. Uat wier de earste ljeafde, Douwe! De weust er by. Dat mat jou rouwe; Dy rouwe past in kristlik man Wy tnatt¹ sims as it kin forjitte. En fdde wounen heelje litte, Oars fin\' wy d�r de ein net fen. En freatnd � ja, bjustre freaiud kin \'trinne, In man, sa lik as jou ien binne, Trout letter dochs in greatljus faem; In man sa djip �t heide en walden, Net jong mear, mar de troanje �n falden : In wonder dat dit foar \'noar kaem ! Douwe. Dat wonder, master, wirdt forklearre Heel diidlik, as jy ray oanhearre: Minhear ontfanger, sonder frou, D�r wenne Trui all�kme allinne Ik tftnte d�r � en dos wy binne In kinde rekke, ridlik gau. Ik rekke mei dy faem oan \'t fryen En ringen kaem it tilde lyen: \'t Wier krekt as \'k �n \'e maling wier; Trui �had hur nocht so skoan fan dienen" En sioch jy wol � klear wier \'t �n ienen. Master. \'k Think, dat se jou to gochem wier.



		39

		Douwe. Dat ried jy, Master, � foart in ienen. It wier my oars �n \'t earst gjin mienen, Mar Truike hie my gau sa fier. Ho min my oars in st�dsfaem noaske, It is sa gien, vvy binne boaske, En Trui �had an \'e heide \'n mier," Hja sei: �ik laat my liever bange, \'k H� alttd na de stad t\'orlangen Te wonen � as \'t in bitsje ken." Ik hie gjin rest, � �s went moast springe, Ik moast Trui In in st�dskou bringe, En ploakje nou de frucht d�rfen. Master. Nou sioch, it minskc is hjir berne En het hjir ia hiar jonkheid wenne, Bihoarlik l�sen, skriuvven leard En oare frouliusnufleryen ; Se thocht hjir mear fortsjinst to kryen En d�roan die se net forkeard. Hja kin moai skoan hjar bannen reppe, Jou ek � dos as jimni\' mei \'noarskreppe, Den hawvve jimme \'t better nou. Jou leare gau de st�dske slinter, En, sioch, sa midden �n \'e winter Is \'t better hjir as buten on. Jimm\' wente kinn\' jiram\' skoan �n w�se; Jou wifke kin moai skiklik ltfse, En waskje en plaskje en strike en dwaen ; Sa kin it libben, dat jiram\' liede, Jimm\' b�ide nocht en wille biede



		40

		En ek in goed bistean wol jaen. Ho folie keamers binn¹ der, Douwe ? � Douwe. D»*r tn dy minskefftgelkouwe ? Der binne sekstsien mei elkoar. By nacht den mat \'k do doarren telle Hwent, och, dat st�dsfolk kin sa skelle ! It is in finsnis � doar by doar. Kortl�n do sei min w�fke: Douwe! Toon nou ris dat je fan mij houe, En doen in boodschap vlug en gau ; Loop as je blieft na van der Schering En haal in nije pekelhering, Ik ben fan daag zoo schriklik flau. Ik gean tn ienen op \'e trippel Ik kom werom � ik hear gehippel Sa by en om us doar omtrint. Ja wol, der kaem it lyen ommers! Ik stuitsje tsiin in stewich frommes, Dat bry hjar by de klean del rint. Min hearring kaem by hjar to binne Mids �n de rtsenbrye panne �Wat suiplap sei se doe je nou ? � �Hier dronken op de straat te loopen �Om pekelheringen to koopen, �Zeg, lompe ezel, ben je flau ?" � Mis, moeke, sei \'k dat wier m�n Truike. En geande wei bisakke \'t buike ; Ik krige wer in oare doar. En, sinch, in moaye frouliusholle Dy scoe my, leau \'k, wol patsje wolle, Ik hulde hjar de hearring foar. �



		41

		�Foei laffcrt, sei se, pak je biesen !" Do waerd ik dochs ris slop fen gntsen ! (Is burfaem mat in frjer iia ; Dat wol de alders net nacht lye, Nou scoen¹ se \'t sa by tsjaster krye, Ik kaem feu onpas dor op ta. M�n vviif roap : �Zeg waar blijf je, Douwe !" Hjir, sei ik, knip mar tn \'e kou we, In dy kanarjeflechterye. Der hest in sAlte pikelhearring Mei rtsenbry, as kreamfrou learling, En \'n flauwe leffe man der by. Ma ster. Ja, siuch je, dat binn¹ fen dy dingen Om hast oan \'t laitsjen yen to bringen Howol \'t fen sels mar selden bart. Mar rin by nacht ris op \'e heide, Ho \'td�r is witt\' wy allebeide, De paden djip, de heide swart. Ik bin der oerkomd thige tsjuster Uy nacht mei onwaer � o, \'t is bjuster! Fen fmd\'ren en fen boppen swart. Den skoppe tsjin in knibbelshichte Den klets! tn \'t wetter in de lichte: Ik, Douwe, hfdd it hjir foar kar. Forlitten fielt men dor yen selnie, Throch l�tse liochtsjes hast bidwelme, Rounom yen alles, alles swart; De win mei rein raest om jou hinne, Jy witte sels net hwer \'tjy binne, \'t Forst�n, jou sinnen scjitt\' to koart. � Jy wrame foart, de knibbels knikke,



		42

		En einlings � eiulings � fiel j¹ in hikke En sjugg\' sahwet in heidehut. It hontsje blaft, de doar giet iepen, De bern lidze om \'e hird to sliepen, Jy binn\' sahwet foar \'t waer biskut. Ik sids jou, dat it my hvvet skeelde, Dat aeklik swart � by ljocht en weelde Sa by en om �s �n \'e st�d. Hjir oan \'e side fen m�n Binke Mei ik net om \'e heide thinke, Ik wird it libben hjir net s�d. Dy moaye winkels moaye husen, Dy st�d fen Ljouwert, ien ut tliftsen, D�r is it dat it my foldocht! D�r sltt ik noflike uren jimmer, D�r hab ik wille by de siramer, D�r hald wy Winter-joune Nocht; D�r leare en dogge 0.8 bern sa thige, D�r ha \'k in aerdich postje krige ; D�r stiet de Aldehouster toer, Der stiet dy moaye kanslerye. Kom, Douwe, \'k scil de flesse krye; lt Liouwter libben mei ik oer. Douwe. Nou, Master, kom ! Hwet ha je ? � bitter ? Master. Dy deale n�! � dy flesse sit er Goed efter \'t slot. � Ik ha hwet win. Douwe. Nou, ek al goed! jiet den mar �n. Jy practtcn oer de kanslerye, Dat dy sa moai wier; � ik mei \'t Iye.



		43

		Der hab ik thritich dagen west; Ik krige wirden op \'e marke, Ik focht mei Olferts greate Harke En knoeide \'m hwet op \'t alderlest. Do vvaerd it oanbrocht, ik moast bliede ; Mar \'k sids: gjin better plak op ierdc As in dy selde kanslery. Sa\'n libben mocht my nea oars barre, Ik thocht \'k scil wer ris ien ousmarre, Sa goed bifoel dat libben my. Jy ha der niis in wirdtsje opp\'re, D�r het min wiif ek wol oer mopp\'re, � Dat learen sa\'n fortaten docht. As \\vy d�r laug en breed oer prate, Dat kin my net in bit niear bate En Trui het fierst to folie liocht. Hja lost mei staesje ut \'e boeken, Dat froulju pass� manljusbroeken En manljusposten like wol. Den sids ik, ja, ik seach foar jierren Wol froulj\' op bokweetstelleflieren; Dy hfildeu dat tsjin keardels lol. Ek oaren seagen hwet to winnen Mei wollekardsjen en mei spinnen, In hele winter, joun op joun. Sok ding wol Trui mar net bikenne, Dat tsjinstich foar de froulju binne, D�r ha wy nea de ein ten foun. Hja praet oer dokterjen, aptheekjen, Oer tclegraefjen sels en preekjen En ek wol oer Notarisklirk; Der praet se oer mei in hele staesje.