nei \'t Slndlussfeest

OAH&IMGAS3FI�IB_s

In skildery nei \'t libuen,

T. G. VAN DER MEULEN.

PRINTE TO LIOWERT BV
P. VAN DER SLUIS VAN DEN BOSCH.

NEI \'T SINDINGSFEE8T

In eslsildery nci \'t libbcn,

T. G. VAN DKK MEULKN.

I\'UINTK TO LIOWERT, BY
1\'. VAN I)KB SLUIS VAN HEN BOSCH.

BIBLIOTHEEK UNIVERSITEIT UTRECH

souder mofven oan nei \'t Sindingsfeest
to Feankleaster.

»0 liearink ! hwct hab ik nou hwet nys to foriellen , i�s
Gepke scil moarn nei Feankleaster!"

�llwct scil dy nei Feankleaster dwaen?"

>Nei \'t sindingsfeest, begrip je dat net?"

»Ei nou hwet scil Gep d�r hinne dwaen? dat is ommers

in spil foar de fr�me lioue, hwet het Gep d�r to meitsen ?"

»Dat mei jo wol sisse, ik hab \'t ek sei\'n, mar wit jo ?

hia nait tiisdei \'s by Hepkes , nou Hepke en de frou, dat ken

jo tinke, as dy er net kaemen scoeden er twa to min

komme, en fen sels den mat hiar dochter wol mei, en

Hiltsje het in bedroed bttsje oan hald, nou woe dy wol ha

dat Gep mei ried, den hie se ien d�r se mei kuijerje koe,

sonder to hieltiid heit en mem as in jonge houn nei to bon-

eeljen. Sa is \'t spil oan \'t roljen rekke, fen sels it kostet
epke neat mat jimme tinke; ik sei nou: as \'t dou er stn
oan heste hawar den mat it mar ha, mar nou het se gjin
mofven, en fen sels Uil set it seil moarn sa heach as m�glik
is, nou wol Gep ek graech mei dwaen sa goed as se ken,
ha jou no ek in pear mofven to Hen ? as ben \'t mar ketoe-
nen as \'t mar hwet liket."

»Min lieave sloof, ik ken je net helpe, ik ben oars gjin
mofvcn rik as dy \'k winters oan ha as \'t kald is, en dat
benne wollen. Ik hie oars yet in pear katoenen, d�r \'k mei
op begrafvenisse west ha fen Doekom, mar dy ha de rotten
op fretten, amper oan sa gau as de roue oer Doekom �t
it hert wier, ha \'k sei\'n."

»Ja to deale om in erfomkc rout me net lang. Mar den

lia je gjin mofven\'.\' hawar! \\vy ken hier ek gjin krye en clo-
mcny\'s jufvrou het oars net as learen, en sa\'n menske
wol j\' er ek net om oan. Dan mat Gep sonder mofven nei
\'t feest"

»En den is se yet t�senkear moaijer as dy mitige Uil mei
al hiar franjes."

»Nou, it is min dochter, mar ik hab it ek sei\'n. Ik sei
dou mei din smel eariizer kei.st\' wol �t tsjin hiar mei in
breed mei juwelen in \'e knoppen. Mar ik ha min boad-
skip dien , \'t is al wer net oars �ep mat er mar troch
slaen. Goeden j�un !" »Ek sa, jo matte sisse dat Gep �s
skielk ris mei diele mat hwet reis as se hawn het."

»Dat scil se wol dwaen wolle."

Dit petear hieden Houkje en Sjoukje. Iloukje in skoalmas-
ters widdow dy hiar man gau forlern liie, en do sitten bliou
mei ien fainkc. Mei in bltsje hie se leard roun to sparteljen,
mar hia wier mei care sa fier kaem dat Gepke, hiar dochter,
skroar en great wirden wier. En Gepke wier wrichtich in
bisonder knap faem wirden De frou d�r Iloukje nou mei
practe wier Sjoukje hiar burwiif, in timmcrmansfrou, fleu-
rige knappe lioue mar sonder bern. Mear ha wy er net ten
to sissen Ilwent dat disse mensken net oan de alde leare
hingen koeden jimme oan \'t pract Uke goed fornimme, as
dat Gep gjin mofven to lien krye koe.

Nou matte wy yet sisse hwet man as Ilepke wier. Hepke
wier in fornaem eigenerfde boer. In man dy de ousk�edene
leare tsjinne hie , mar hy wier troch domeny Vox , en do-
meny ten Dik, ta in oar insjen brocht. Hy wier nou in man
dy de herforming in de tsjerke sochte, troch it nye d�r �t
en it alde d�r in to bringen. Hy stipe de kristelike skoalen,
en de inriuchtingen fen Van Dik to Doetichem. Sels hie er
al is mei Groen fen Prinsteren praet do dy yet libbe, en
Makay hie er al is spritsen. Hy wier rik en seach heach by
him sels op, ek hie de orthodoxe party him in de ried stimd.
IIy wier in man fen bilang, en waerd nou hier en den d�r
n�ege d�r forgearingen halden werden in \'t bilang fen hiar
tsjerke en skoalen. Stn wiif wier sa de man woe, hia wier
er earm in troud en hie net folie to sissen. De lioue hieden
mar ien dochter, dat wier hiar pop, en as popke waerd se
troedele en great brocht. \'t Bern wier troch de swietekau
oan in bidoarne mage rekke, nou sukkelse folie, wier wit en

geisich, en op achtsjcn jier in ald vviif fen holle, mar siuch
de pronk mast dat wer goed meitse, en de pronk ! to deale
der wist\' se fen. Nou, by disse lioue naide Gep, en sa waerd
se nou, mear ut help om Ililtsje op it feest ta\'n spilfaem to
wesen , as wol ut fri�nskip fr�ge om moarn mei nei \'t sin-
dingsfeest to rlden. llwent skoalmastcrske en hiar dochter
wieren oan de moderne stde, der stie\'n se foar bikend, dos
alhiel nen mtnsken nei Hepke\'s herte. Mar hwet scoe me.
Ililtsje mast doch hwet selskip ha.

Men rekke op reis en wol hiel betiid. �e locht stoe don-
ker mar \'t waer like jist net sa min. Gepke wier trinten mar
Ililtsje wier moai. Hiltsje hie in griissiiden jupe oan mei
wit ho folie tureleurkes d�r op en der oan. In wite kraech
In trudels by de hals op, en d�r in bloedread siiden lint
om hinne. In swart kanten mantel o! borstreach om \'e lea,
en in kip op, dy wol twa in tweintich goune koste hie. In
wite sluijer der oan by de reach del, en in echt kanten
m�tse oer it eariiser mei juwelen tn de knoppen, en liocht
griene gledlearen mofven oan. Gepke hie in donker griene
jirk oan, ja sa donker dat it hast swart like , mar dy er
sonder folie tierelieren eptich omsiet., en sonder to slepen ,
goed lang wier. Den hie se in swart siiden mantelkc om ,
dat ten foaren foar \'t borst omteard en iepen wier, d�r
kaem in wit kraechje allik fen dat fetsoen �t, der in linisje
oer, en sa kaem men hiar blanke fleurige hals to sjen , as
waerd dat gesicht ck britsen troch in lieaf lits slotsje oan in
gouden kettingje. Op \'e holle hie se in knappe flodder oer \'t
smelle eariisder, en in wit kipke op, w�r fen it moaije in
de ienfald l�un wirde mast. Dealis dat se gjin mofven hie.
Mar it wier sa , en it kaem to onforwacht op om se fen
Liouert komme to lillen , en in \'t litse dorpke der hia wen-
nen wieren gjin to keap. Ililtsje hie m�glik wol in pear
hawn, mar d�r hiar om to freachjen gong Gep in hiar care,
ek wie se � om de wierheit lo sissen � tiis fen Ililtsje
Ililtsje gniisdc do se seach dat Gep gjin mofven hie, hia
sci er neat fen , mar hia tochle : »ik ben al moaijer as dou."

D�r ried me hinne. In moai fordekte wein en twa hinsers
er foar. Op de foarste bank Ilepkc en de frou

Ilepke mei swart siiden mofven oan, en in polka hoed fen
1877 op, en sin wiif mei giele mofven en in jupe fen swarte
siide oan , en sa den it ien nei \'t nare.

Klier tn sicten Uiltsje en Gepke.

Omdat se betiid op reis masten hie Gepke by llepkes thee
dronken. It l�sen in de biibel wier troch de drokte oer
gien, mar d�r foar hie de boer in \'t gebet forjifjenis frege.
»lleare!" hieersei\'n «vergeef \'t ons om uw zoon\'s wil, dat
we op reis gaan zonder uw heilig woord tot onze zielen te
doen spreken , gij weet Ileare dat de liefde voor uwe dienst
ons in dit morgenuur drijft." Dat wier oars mar jist wier,
hwent it pronkjen ten de frouliu die \'t dat it biibel l�sen oer
gean mast Gepke tochte sa by hiar eigen; dit wirdt je
mar wis makke Ileare."

In tromp mei iten kaem er mei, en foar onderweis hie
frou Hepke in goed p�dvol allerlei, en Uiltsje in p�dvol
uleveltsjes en sokke dingen. Men koe oan \'t koachjen blioue,
as \'t net praete woe. Mar praete woc \'t ek. Hepke koe
Gepke t�sen dingen fortelle , ho er \'t han hie do er foar
ilelike jieren by Groen van Prinsteren west wier, en hwet
er sei\'n hie op in torgearinge hier, en ho er gelik krlge hie
d�r, en ho de saek des Ilearen binnen kort triomphearje
scoe. Gepke splle den mar fen »o heden", en »ja wol"
en den wier se mar bliid dat men wer ouliedinge fo�n troch
allerlei of uleveltsjes. Stiens wier de earste plasterpleats.
Men halde by Blaam. D�r hie Gepke al is earder west,
hia hie to Stiens is �tfenh�se, do hie \'t komeedsje selskip
d�r spile. D�r doarst Gep ltkwols neat fen sisse it mocht
to sondich f�un wirde. Do se d�r onder tn de jachtweide
sieten wilst it riou in de trochreed wier, kaem it de frou
in \'t sin dat se d�r yct in nicht wenjen hie, dy woe se wol
efkes wite w�r wenne. De kastlein wist it nei hwet biried,
en do blikte it dat dy in \'t earmhus wier, of er nei oan ta.

Hepke wier nidich dat sin wiif sokke formilje er yet op
nei halde, mar de koegel wier nou troch de tsjerke, hy
mast er nou mei great hear to spiljen tr�ch, him tochte
dat as sin frou en sin dochter d�r elkes sjen woeden, dat
scoe wol goed w�se foaral as se d�r mei kaemen, en sa
triou er sin wiif twa rlksdaelders ta, to sissen sa dat me
dit wol opmerkte. Dat mast den ha. Uiltsje woe wol mei,
om Stiens al earst ut to striken mei hiar preal fen hioed.
Hepke bliou met Gepke in de herberg. «Dit is hier in knap
spil Gepke he ? »sei er." Ik hab it yet kend dat er om
sa\'n herberg hicrc nel tocht waerd , dou mast ek ris boppc

sjen faem, kom ri\'s mei" Gepke folgc de boer, en hia lachte
sa oan it nocht dat se d�r smakke hie. "Ja sei se, ik hab
hier al earder west, do wier \'t komeedsje; hier wier do it
toneel, O! wat wier er do in folk." «Haldste fen sokke
dingen ?" sei Hepke, »Ja" sei Gep »as \'t moai giet mei \'k
it graech sjen."

sWotte wol leaue", sei Hepke, »dat stou in lieaf bekje
heste ? Dou bist\' net fen min miening in \'t gelove, mar In
ien ding siste wol mei my tn stimme, en dat is dit; dat
t�tsjen swiet wirk is." Hiermei slacht Hepke sin hannen
om Gep, en scil er hiar t�tsje, mar Gepke seit: sMar noait
mei sa\'n smoarg ald kearel", en d�r mei fliocht se wer op
de trep oan. Mar Hepke is hiar to gau. Hy grlpt hiar,
en seit: Gepke fanke swy, it moeit my, de fyan wier my to
folie mans, forjow en swy, meitse gjin spil." Sa rekken se
wer by de treppen del. Of de kastlein it mirken het n� of
ja dat wit ik net. Gepke bliou bidaerd, en do de frouliu
er wer wieren, rieden se fierder, mar alle trye hieden se
er nigct oan dat Hepke nen wird mear fen geloof en riucht-
sinnigens repte, mar allerlei kortsw�ligens hie, en stn wiif
mear lieave wirden jowch as \'t sloof troch in dei wend wier.

Fen Stiens ried men in ienen troch nei Birdaard. Hier
mast men wer stflw�se. By Steenhusen in de trochreed, en
de frouliu in de r�nie jachtweide. Hier wier Hepke as in
iisk in \'t wetter t\'hus. Siuch hy wier lid fen de rie, de
kastlein wier \'t ek. Wol wier de kastlein in nyliochter in
\'t each fen Hepke, mar doch boppe miening en gelove wekkc
hy mei de kastlein for \'t lok fen \'t menskdom. Ek koe
sin frou hini hier net fornederje troch oer in carme nift to
bigiinnen, en hy rekke net wer in de forslkinge lik as lo
Stiens. Fen Birdaerd ried men nei de Geast. Hier liet Hepke
sin kennisse wierje troch hiar to sissen wer it Klearkampster
kleaster alear lein hie, en d�r wist er de les by tof�echjen,
dat trouen it famme sin mear flyt as \'t non w�sen. En do
er dat sei seach er Gep oan, as woe er sisse: dou bist er
to minsten to goed for. Gep wier earst hwet stil, mar
mei \'e tiid tochte se: lil mar waye, mar ik scil om dy
tinke frome baes. To Rinsumageast halden se net. «Kinsu-
mageast" sei Hepke, »is ien fen dy dorpen der men bliid is
dat men west is om er noait wer to kommen. It is libben ,
mar as in fisk in \'l kear, it komt gjin grewel fierder. By

Sikkcma to Ikkerwald wier\'t honk. Ltkwols mar in aiuc. >,
en foar de doar. De frouliu kochten er for aerdichheit foar
in skelling swinemaegen, dy men d�rre op it treflikste fint.
xB�ten de swinemaegen is in Ikkerwalde weinich dat habben
wirdich is," sei Hepke w�lst er Gep oan seach, Gep lake,mc
sei de kastleinske moarn en ried nei Driesum. To Driesum
hie Hcpke boadskip. Hy mast nei de skoalmaster. »Hea"
sei Gep, sdi-r ha\'k wol ris fen l�sen." 5 Fen dy skoalcmas-
ter?" i\'r�ge de boer. »Ja" sei se, >ulie skrieut frlske boe-
reboekjes. O, ien is sa aerdich, dat hiet: de wilde lan-
tearne, der stiet tn ho me it ha mat as men jin fryer sjen wol."
»Ho mat men dat den ha?" frcget Uil, dy \'t wol freaehje
mochte, om hia hie weinich lest ten de fryers.

»lk wol it wol sissc", sei Gep, »mar o it is sa mal; dan
mat me as me jouns op b�d giet de hoasbannen In \'t kr�s
oer \'t holkessen lisse, en den mat me s\\sse:
Op deze banden die ik leg
Op deze woorden die ik zeg.
Is er een zoetlief voor mij in \'t leven ,
Dat dan de Heer mag geven �
Dat ik hem zie hoe hij staat,

En hoe hij gaat,
Al in zijn dagelijks gewaad.
En den siucht men him, of in deakiste. Ha! ha! ha!
llwet sis jimme, is \'t net mal?"

j>.la wol is \'t mal", sei frou Ilepke, lliltsje sei it wier
grappich , en Hepke frege of Gepke oan sokke dingen lcaude?
Gepke sei: -nEergusteren maar vandaag ntef\'sei jufvrou
do se hiar fregen of domeny wakker stedcare, mar sa giet
it my mei it leauen oan sokke dingen, en sa |giet it dy
Driesumer mastcr ek mat jimme tinke, mar hy skrieut sokke
stikjes op om sjen to litten ho btgelovich de mensken yamk
benne."

»Ja" sei Hepke »mar dy master dy jou miene d�r mat ik
net w�se Gepke. Dat is in forkearden fankc , dy praet oer
de Heare noch sin care, dat is ien�ja siuch de lleare ken
him bikeare, mar oars! de llimmel scil er net foar iepene
wirde. N� menske , ik mat by d\' oare skoalmaster w�se,
by de master fen de bisondcrc skoale. Dy skoale steun ik en
mat ik hanhavenje. Dy master is min fri�n. 0 ik hab hier
sa\'n frifinen wcnjen. DAr ha jo higelik* de foarige borger-

mastcr, och fankc , ik wol er net hinne gean nou, hwent
as er t\'hus wier , woe er niy hioed net wer gean litte. Stn
siele to raent in miners, sa hingje wy oan en or."

Mar hiermei wieren se oan de herberg ta. De frouliu
fr�gcn en kop kofje , Ilepke naem in bramboaske dat friske
hwet op , sei er , en roan nou nei de nye mastcr. Mar hy
kaem daclk werom , mastcr, hie me him vvite litten, wier
net to sprekken. Hy is f�st ut west, sei de boer. sJa" sei
sin wiif, »of it wier er onwaerich." »IIo kom j\'er by?"
sei Hepke. «Omdal it yet jonge lioue benne" sei de frou.

Hia laken er ris om, mar rieden flink fierder, en sonder
plasterjen oer \'t Husternoard, in ienen op Fcankleaster oan.

»Hwet in mensken! hwet in menskcn !" r�pen se, do se
neyer kaemen. Ilepke woe bipaeld in de herberge �tslean,
en net by de boeren. Hy hie d�rre foar in jier mennich ,
mei stn gesin en mear oaren ris en dei west en er folie
fortard, en fen de hospes in bulte eare krtge, hy tochte as
er my wer siucht, den siucht er daclk dat it ien is dy er
w�se ken. Hia rieden stapsvoet by siden it slot de merke
lans, en Gepke fr�ge do se dy wafvclkockskream seach :
«Heart dit ek by \'t sindingsfeest V\' »Ik tink it al", sei Hillsjc.
Hepke koe neat sisse, dy mast op mennen pass�, men koe
hier hast op \'e hollen gean. Men kaem by de harberg, de
feint fleach linich op hiar oan, en do de baes ek. Ilepke
seach him oan en dy sei: »Is de kastlein net by de wirken?\'\'
»De kastlein stiet foar jou", sei Koopmans. »0 so", sei
Hepke, »den is \'t hier foroare, ik hab er in oaren kend."
Ja, sa wier \'t ek , dy hie \'t spul forkcapc, it wier nou disse
man siners. Disse foroaringe moeide Hepke. mar sfuch nou
earne oars gean jowch gjin pas. En de mtnsken liken best.

Sa wier men den to plak. De hlnsers rekken fn \'t lan
en de mensken in de bosk.

Nou hawar, do Gepke, nei dat de boer hiar in programma
jown hie, de moaye t�n In kuijere, te mids fen sa folie
mensken do mast hia dochs sisse: hearink hwet is dit moai."

It wier moai, mar foar hiar dy amper oan nearne kaem
wier it dubel moai. By Beets koeden se nen plak fine. Hepke
roan ek net sa bisondere heach mei dy man. Sin wirken
hie er net l�scn. mar d�r wier him sei\'n dat Beets troch de
modernen ck heach skat wacrd , nou it wier fen sels , dat
de man den onm�gelik siiver in \'t stik der ionige en ceuigc

wierbeit w�se koe Nimmen ken twa hearen isjinje. Hia
kuyeren fierder. De boer mei stn frou foar, en de beide
lammen efter, en Hepke tochte, it wier of elts hy hiar seach
sa sei: Dat is ek gjin smeld�ek. By de twade praetpleats
mast men de sprekker mar ouwachtsje, tochte Hepke.

Hia gongen fen \'t paed ou by it g�rs del, om de preek-
stoel tn de lichte stoe.

Hepke f�un al ringen fri�nen, en den wier it: »D�r ha wy
menhear Holbomma, ho giet it?" Den gong it op in praeten
oer\'t maatschippelik lok. Nou Hepke koe fen disse en jinge
wet in artikel, en den wist er \'t altiid sa to drayen dat
just dat artikel er by oanhelle waerd. Den tochten en seien
de fri�nen: »Dy kearel is fordomde tuk." Soms frege men
ek wol: »Ben dit jo frou en dochters, menhear Holbomma?"
»Ja min frou is \'t wol, en dit is min dochter ."den wiisder
op Hiltsje , »mar dit is �s skroar, dy hie r\'is sin oan om
mei", en hier mei seach er nei Gepke Den tochten de lioue:
wol nou de skroar is moaycr as de dochter, mar hia seien:
»Nou jimme kenne foar \'t liocht komme." Den setle Hepke
in pear tomme ut fen wege sin fieling fen eigenweardyc.

D�r kaemen al mear en al mear mensken om de prek-
pleats, it waerd in gekring fen kom sa, en sa spande it om
by en or to bliouen. Hiltsje en Gepke rekken fen de alde
lioue ou mear nei de lichte. En ek rekken hia wer in eintsje
len in or ou. Hiltsje kaem moai foaroan, mar Gepke rekke
twisken in heap manliu In. Dat sloof, hia koe foar�t noch
to bek, en as hia foar�t seach, seach se in manspersoon in
e gledde nekke, mar it wier sa, domeny Knotnerus bigoan,
men mast stil w�se. Gepke hie fen Hepke in programma
krtge, dat hie se tn de hannen mar \'t siongen kaem net folie
fen, hia hie gjin romte om it to sjen. Sa stie hia mei dat
boekje in beide hannen op it boarst to harkjen. It mans-
persoan d�r foar hiar hie \'t ek net r�m en dy sl�ech fen for-
legenheit de hannen efterom, en tafallich roerden dy hannen
Gepke hiarres. Hie se nou mar mofven oan hawn den hie
er neat to dwaen west, mar nou fielde hia dy waerme feinte
fingers. Dy fingers! � »Dou biste net lorsein"� tochte
Gep, »din hannen binne goed waerm." De leint tochte fen
desgelikens, wier \'t net binoud? De gelearden sissc dat wy
wearliochtstof oan �s ha, dy by \'t beetkryen oergiet fen \'t
iene menske In\'t oare. Kn wrichtich, it wie of it fi�r wier

dat hier til de liim fen Gep in dy feinte han tleach. Hij scach
om. Dy diwel! tocht\' er; hwet in knap frommiske. Gep
seach him oan, en dy tochte: to donder! hwet in knap
feint. Likwols hy sei neat, en hia sei neat, mar as rikte
hy nou yet tryris sa fier om hiar fingers yet ris to roeren,
it roan mis. Gepke paste d�r foar op. Gepke wier in froed
s�dich fanke, as ltke de feint in knap feint, hy koe wol in
troude jongeman w�se, derby alle knappens is gjin deuchd,
mar jimmer wer oan kaem \'t hiar fr�md foar ho \'t fielen
fen dy fingers hiar sa oandien hie.

Hwet domeny Knotnerus mear preke, hwet minder Gepke
d�r fen forstie, en mei dat er wer song wirde scoe kaem er
sa folie geskommel, dat Gepke \'r ut wei wine koe , sa kaem
se wer by Hiltsje, hia sorge likwols dat se net wer nei dy
feint seacli, mar � dy feint paste wol op hiar. De preek
wier ut en elts gong hinne. Om boer Hepke en \'t wiif wer
by to kommen, tredden Hiltsje en Gepke fcardich op.

»Sape! Sape! wer wotte sa hird hinne?\'\' fregen in pear
feinten oan hiar makker, dy oer sittende en lissende mens-
ken hinne strampele, om foart to kommen. »Ik fin jimme
strak wol wer", r�p er, en hoepele mar op om Gepke In \'t
each to halden. Sin maeten wisten net hwet him miskeare.

Hy wier yet net botte fier d�r hie Sape hiar inhelle. Dat
kaem sa. D�r sieten op in tunbank kennissen fen boer Hepke.
Dy sprieken him oan. It wier f�skje en praete Sape sweefde
it selskip as in skaed foarby. Yet ris seach er Gep in \'t
w�sen, en Gepke him. Hia waerd er mal fen en sloech it
each mei skamte omleach Do it petear ut wier en Hepke
mei sin selskip fjirder gong, roan Sape hiar yet ris to miete.

Gepke seach him oankommen, mar sorge dat se him nou
net oan seach. Jonge! jonge! hwet moeide it hiar dat se gjin
mofven oan hawn hie. De feint wier likwols sa wiis dat
er nou nei it selskip gong d�r Hepke mei praet hie. Sape
fr�ge oan ien, of er in sigaar oanstekke mochte. nKoeden
jou dy lioue", sei er, »dy d�r nou krekt om de hoeke swai-
den." »Ja wol", sei dy man, dat in Frentsjerster wier,
«hiel goed." »Mei\'k wtte" fr�ge Sape, «wer\'t se wenje en
hwa \'t benne?" »Stel jo m�glik bilang in sin dochter?"
fr�ge dy man wer. »Tink er om friun dat jo hiere benne
en w�se matte foar de saek des Hearen, en net om fryeryc."
»N�" sei Sape, »dy man stn frou komt my den sa\'n bikend

wesen foar, dat ik wol stellich mien dat it yet in Nift fen
mem is." »Soo" sei de man fen Frentsjer, »scoe de frou fen
Hepke llolbomma familie fen jo w�se, den meistc d�r wol
grutsk op w�se, hy is in stipe fen tsjerke en geloof, en in
kreft in\'s Hearen han ta\'n goede." »Soo Hepke Holbomma,
Holbomma , de Holbommen benne my net fr�md, mar ik wit
memme Nift hiar fan wol, dy skrieut hiar Lcversmid." »N�
de frou ken \'k net," sei de man. »Siuch ik doch in manufac-
turen, en hia benne min klanten en as ik den oan hiar leverje
skrieu ik de mans namme op, mar de frou\'s net." sDealis",
sei de feint, »Mem hiar nift scoe hier hioed komme , mar
vvy ha gjin plak fen gearkomste bipaeld. Mar den is dat

Hepke llolbomma fen..... ja wer seien je ekV" «Fen ......"

sei de Frentsjerter wer, en hy naemde de pleats. »So" sei
Sape »cn den ben dat hiar beide bern, dat komt krekt ut,
memme nift het ek twa bern, twa dochters." »Nou den is
Hepke\'s frouw memme nift net heite, boer Hepke het mar
ien dochter, dy er mear by wier koe \'k net. mar ik gean,
min selskip ek , farwol." Sa gong de man hinne, en Sape
tochte sa: it komt goed: Ik ben wiisder n�ch. Hy socht\'
sin maten wer op, hia frcgen as er op in wild aventoer
west wier, mar Sape swiige en ried de j�une mei sin
fri�nen in derten wille, en mei in �tli�en lochtig sin wer
nci h�s Dat wier nei eftcr Dokkum.

In dei letter krige Hepke Holbomma, »Iid der gemeenteraad

en landgcbruikcr te ........", in brief, mei op it adres:

y>cn verders aan ZEds. dochler , in handen." Dat wier
nea earder bard. Hepke seach fremd, sin wiif bisoude en
Hiltsjc trillc. De brief wacrd Hiltsje wyd en hia lies:

Ik heb het genoegen gehad U vandaag op het Zendingsfeesf
te Veenkloostcr te zien. Gij hebt een onverklaarbaren indruk
op mij gemaakt, \'k Zou bisonder graag met U in nadere
kennis komen. U kent mij niet, maar na informatie zult U,
geloof ik , niets tot mijn nadeel vinden. Dat U de eenigste
dochter waart van den heer Holbomma werd mij door een
kennis van uw vader meegedeeld. Hopende weldra uw naam
en adres beter kennen te leeren , vlei ik mij, dat gij mij
Saturdag avond a. s. zult willen verwachten. Na groete,

N...., den 95 Juli 1877. S. NvAwir:nius.

. Fen sels, it l�scu fen dy brief 5^01115 lliltsje all�nne to
nei. Heit en mem liesen it ek, en llepke sei: »�it is de
vinger Gods, dy Nyawieriussen habbe splint, mar� it benne
liberalen." »Mar d�rom mat lliltsje him dochs net ouskrieue,"
sei mem rimpen. »Wel", sei Hepke, »d�r is ek gjin spraeke
fen, it fanke kriget nimmer sa Invet, en den immen ut dat
laech, ik mat sisse ik scoe er grutsk op w�se, mar hwet
seit lliltsje er sels fen?" »Ja", seitse.it liket my wol moai
ta, it moeit my dat my nou krekt wer de asem sa rukt."
»Nou, \'t is nou yet mar tongersdei", sei\'t llepke, »it is
juster ek mei pruimen de biele dei lans gien, den mast dy
hwet mye in dei of trye." »lk woe 10 minste wol", seit de
frou, dat �s bern d\'oare fammen in \'t gea ris in kroane op
\'e kop settc." »Dat ken tr�ch \'s Hearen genade gau barre"
seit Uepke. En de feint skint Invet mei dy opkrige to hab-
ben, hy skrieut: Gij hebt een onver klaar bar en indruk op
mij gemaakt." »En dat wol \'k ek wol leaue", seit de
frou. »IIia hie doch in jupe oan fen by de taclitich g�une."
»En in kip," seit lliltsje »fen twa en tvveintich." »En hy
scil ek wol heard ha," seit llepke, »dat II. llolbomma sin
pong wol forsi�un is."

Sa waerd de saek in \'t brede bisprilsen , en llepke �
sonder just in ienen alles to dwaen � tochte\'r sa oer, dat,
as \'t d�r oan lei � hy wie fen ouskieden in stap foar�t gien,
den die er yet in stap. Sa \'t nou stie masten dy kristelike
dingen tsjin de tried mei pompen boppe wetter halden wir-
den, it friet jild , it begoan him to bigrutsen. llepke wier
de freeds oan de beurs to Liowert. D�r met er in kennisse
eiter Dokkum wei. Fen fierens tante er nou ris hwa dy
S. Nyavvierius wier, en dat kaem ut lik as er tocht hie in
eigencrfde boeresoan. Liberale lioue, mar rik. Fol fen in
swiete fieling ringen in rikc skoansoan to habben, kaem er
t\'hus, en hy forkleare oan \'t wiif en de dochter dat er
oltiid tocht hie, dat de Heare sin winsk in dissen yet for-
heare scoe. Ilia masten de moaiste apels nou foar de gl�-
sen lisse. lliltsje foaral, en mei lodderein en pepermunloly
sorchje dat se in friske locht oan hiar halde, en it biibel-
l�sen scoe men sni�n to j�un mar oer gean litte om gjin
))oanstoaC^L to jaen. Men scoe in de foarkeamer sitte, d�r
stoc ek in piano, der lliltsje �t hiar sels op learde, en as
de jonge lioue oan \'t fryen ta kaemcn, den scoe\'n se ia

Hiltsje hiar keamer gean, hiar sliepkeamer, d�r bihang oan
de murre siel fen trye g�une de rolle, lik as se elk tor-
telden dy hiar h�s biseach.

De j�un kaem. It wier nuver ho Hiltsje sorge en lange.
D�r kaem nimmen de dik del of dat koe er vv�se. Op it
lest ried hiar immen op in hinser foarby. Dy knikte hiarta,
en jaege tr�ch. Dat koe er west ha. »Den bringt er mog-
lik it hinser by Ottes" sei Hepke. Otte wier de kastlein. En
ja sa wier it. Sape brocht it hinser tn de herberg. Hy hie
him earst al wiise letten wer Hepke wenne, d�rom knikte
er d�r sa in. In de harbarge wieren se neiskierich wer de
feint hinne scoe, dat giet sa in litse dorpkes. Nou Sape wier
hwet moelrip. Hy tocht\' er sa oer, in knap frommis, en
ienichste erfgenaem, deftich spil � to divel � ik ha er my
net foar to skamjen. Do er likwols sa folie los litten hie dat
de kastleinske lont rukte, dat Hepke\'s Uil de eare wachte,
do seach Sape wol dat er gekoanstekkende gniisd waerd.
«Blixem" tocht\' er, barn ik my m�glik ? It roan sa fier
dat er de kastleinske allennich r�p , en fr�ge of oan dy faem
in stekje los wier, dat se moglik in bern hie, of sa hwet.
Do lake de kastleinske wer, en dy sei d�r koe er op oan,
soks wier er neat to dwaen. D�rta wier se nea in \'e for-
sikinge brocht. Kastleinske lake mar, sei se, dat Hil nou
yet ris prioue scoe ho swiet in feinte tutsje smakke, s�ks
wier hiar nea oerkaem." »IIwet divel!" sei Sape, »den ben
hier ek gjin kerels." D�r bliou it by. De kaam mast yet
ris troch it hier, en d�r mei stapte Sape er op los. Hy
hie nou net fier rinnen, en scoe bisiden de husinge lans nei
eftercn, dat wier \'t gewone paed, mar Hepke � wol op sin
iepenst � wier ringen by de foardoar en wonk. »Jou matte
hier tink ik w�se, hab ik de ear Nyawierius to sjen ?" »Ja
wol," sei de feint, »ho giet it jou?" Hia fusken, en ringen
siet Sape op in kessenstoel, mei de foeten op in moai tapit
by in mahoniehouten tavel, alles like treflik. Hy f�un er de
mem en in faem, dy er net wiste of se ald of jongwiif
wier. Hy tochte: f�st in sister fen de frou. D�r sweemde
se wol hwet nei. Men hie \'t gau drok ; benaemen oer \'t
sindingsfeest. D�r hie men sa\'n wille hawn. Dat prefester
Beets by sa\'n idel feest kaem, koe Sape him net bigripe,
sei er, dy oare domenys wier men \'t wol fen wend dat se
om oan de duit to kommen, de wierheit mei in stien oan

hals fordronken, mar Beets, Beets! woe er ha scoe earlik
w�se, sa babbele Sapc, altiid tinkende dat er lioue foar hie
dy tochten lik as hy, er mar op los. lt fi�r waerd Sape
nei oan de skinen lei\'n, Ine \'t net om sin bern vv�st, d�r
wier in raer gcfecht kaem. D�r waerd win skonken, en
taert d�r by lans, Sape tocht\': dit is hier in best libben.

Mar op it l�st fr�ge\'r w�r of de boer sin dochter bliou?
hia scoeden dochs wol wite dat er dy skri�n hie om j�un to
kommen. »Ja wol," sei Hepke, »jou wirde ek torwachte,
d�r sit se." »Hwet deale � jou?" fr�ge Sape, »Menske ik
hab jou net si�un." »Ho kom j\'er den ta hiar to skrieuen?"
fr�ge Ilepke. »Ja," sei Sape, nsi�ch d�r wieren twa fam-
men by jou waonsdei, wel ? Nou do seach ik d�r ien fen, dy
hie \'k in de rekken. Do men my forkleare hwer jimme wei
wieren, in dat jimme mar ien bern hieden , twiivele ik net
of ik mast hier w�se, mar jou ha \'k net si�un menske! Ik
seach jou to hieltiid oan foar de frou hiar sister." O vv�,
dat komplcmint wier to grou. Miltsje kleurde ta oer de
earen. »Mar dy oare faem dy do mear hy jo wier, scoe \'k
dy den miend ha? Ilwa wie dat?" »Dat wier �s skroar,
feint," sei Ilepke, »en alhiel jins gading net. Il is in earme
skoalmasters widdow bern, sa keal as in cin fen trye daegen."

»So," sei Sape, »wennet se hier den oars tichte by?"

\'t Is my gjin anderd wirdich" sei Hepke, »jou habbe in
brief skri�n oan mtn dochter, en wy miene jou hier ha to
matten, d�r sit min dochter, en as jo gjin sliocht mirakel
w�se wolle, den rik jo hiar de han."

»Boer", sei Sape, «hier is misfor-.tan in \'t spil. Ik wol
gjin faem bedraege, it moeit my onkristlik dat ik sa dwaeld
ha, mar jou dochter wis meitse dat ik om hiar kaem, dat
ken ik net, d�r ben \'k to earlik foar. Forjovv it my faem"
sei er tsjin Hiltsje. »Jou habbe f�st folie sukkele dat nimt
fl�sk in bloed, betterskep. Boer en frou de s�gen, ferjow
it my dat ik hinne gean, ik hab in malle bok sketten."

»Gemiendcr � ha \'k yet nea hwet bilibbe", r�p Hepke.
»Bist d�rom kaem om �s to hunjen en min dochter to blou-
mearjen ? � fordommeling! d�r \'k my sa om bisondichje,
ik woe datste spjalste. Bist derom kaem? om �s, dy ta \'t
Hearen folk heare , to biskimpen. Flok oer sokken , d�r ut!
der ut! mar smarlap."

»Boer! jou ha jo f�st ek wol is forsind."

»D�r �t! Ik wol dy net mear sjcn noch heare, kreeft."

Do Sape nei sa\'n alteraesje wer in \'n harharge kaem, en
ek al hwet fen \'t stik , barsie de kastleinske �t fen loaitsen.

»Ho is \'t nou" sei se, »blau r�uii ?"

»Gled wei," sei Sape. »En mei lilkens."

»Hwet wieren de reden dochs" sei de frou, »\\vy hearden
jouns dat se wonderlik in e snjil west hieden mei jins komst.

lliltsje hie de brici\' fen jou hier en d�r l�se litten , en de
boer sels hie er jister mei oan de beurs west to Liowert."

sOugrislik" sei sape, »wol nou vvy wieren it net iens In
\'t gelove, ben \'t fine mensken ?"

»Nou , kom d�r mar om , wisten jo dat net ?"

»Ne", sei Sape, »o diwel hwet ha \'k my den forbabbele."

«Mar my tochte d�r scoe\'n se nou net op sioun ha. D�r
miskearet mcar oan baes ! as in sliuske kat in poat mei
molke fint stekt se de snute er gr�tich in, en fr�gct se
net hwet er op \'e boayem fen \'e poat leit, sa tocht my scoe
\'t lliltsje ek gien ha."

lliermci waerd it petear oubritsen, de kastlcin kaem in ,
dy hie to skearcn west, en nionken him wier in jongfaem,
en dat wier wrichtich nimmen oars as Gepkc, dy de kast-
leinske hiar nye jurk t\'hus brochte en mei de kastlein gien wier.

>)D�r ha jo min man," sei de kastleinske, »en d�r ha wc
wrichtich Gep yette mei min jurk. Hest him klear krige,
ik tochte ho \'t is kommc scil?"

»Ja," sei Gep, »de frou is sa gau onreaslich, ik ha

wol.......hier seach se Sape in \'t w�sen, en Sape

hiar � en gled fen de wiise forlear se de tried � »jou
si�un � Ik � Ik woe sissc klear�"

»Hearink hwet begjinst do to stammerjen," sei kast-
leinske. »Hia is leau ik wrichtich fen de wiise dat se jou
hier siucht," sei se tsjin Sape. «Dat is yet in fry feint
hertsje, as hest him nea earder sioun, hald dou er d�rom
de holle mar foar, hwet sisse jou feint?"

»Ja," sei Sape, mar \'t lud trille hwet, hwent hy tochte:
dat is se, »de skroar hoeft foar my net bang to w�sen."

�Wrtchtich net," sei de kastlein, xd�rfoar hest to folie
manliu\'s fl�sk oan dy."

»Och, hwet ha jimme in gemael," sei Gep, »wol de frou
1e jurk j�un pass�, of scil je \'t mar weachje?"

»Gcan efkes sitten," sei de frou.

»lk ben oars nedich toart," sei Gep. Gepkc gong sitten

on de kastlein broclit hiar in bramboaske. Kastleinske gong
mei de jupe fn d\'oare keamer, en de kastlein mast nei
foaren , d�r hhlde in rituch.

Sape sei neat, en �

Gepke sei likefolle.

Sape sloech it each nei de reekwolken, fen sin sigaer,
omheach. Gepke seach nei neat, omleacli.

Beide wier de wiide jachtweide to krap. Beide woeden
se wol neare oars w�se en d�r fiif uren fen dinne, ta\'n
geltk. Lokkich de kastleinske kaem wer mei de nye jupe
oan en dy siet sa \'t hearde. De kastlein kaem wer in, en
Gepke liie hiar boadskip forriuchte, en sei dat se hird foart
mast. »Den wol ik jo in eintsje bringe." sei Sape,»ik liab
boadship oan jou." »Dat hoeft net," stammere Gepke sa
Invet, mar \'t roan net (lot, hwent it mast wol. Gepke wier
gled fen \'e streek. Sape hie hiar gau op side, it roan oer
Feankleaster. Ho er wiste dat hia hiere wenne, ho er in
biusterbaerlike bok sketten hie, troch nei Hepke\'s to rin-
nen , en mei dat er dit sei wieren se nionken boer Hepke
sin t�n, en pof � d�r flcich roedend efter hiar in koegel �t
in gewear o( pistol oer \'t pcar. «Dat is op my munte,"
r�p Sape. »Kom foar\'t liocht blixem , en ik scil dy stean."

Mar \'t bliou stil, en it wier to tsiuster om to sjen hwet
d�r in beamte oer de grcft skule. Gepke sei, »kom mei
hiu, dou bist hier net feilich." Sape woe \'t hiem op, mar
hy fielde wol dat dy it fit ut \'e wei set hie, net to finen
wier; hygong, en do er by Gepke memme went wier hie\'t
fanke de kreft net om de feint gean to litten , en do mem
de storie hearde, woe disse net lye dat de feint wer gong.
Hy wier to goed om formoarde to wirden. Hepke sin feint
dy noch finder wier as de boer, jaege wol, hiar tochte dy
scoe it dien ha. tMij is de tt\'raaA" seit de Heare, »�& zal
\'\'t\'vergelden," der tinke se net om, sei Gepke mem. Sape
wier ringen t�s. Hy kr�pte Gep op side en makke fen sin
hert gjin moardk�lc , en d�r Gepke allike opriucht wier,
leien de hannen, dy in or to Feankleaster fielden, nou
foar goed tn in or.

It bliou net by ien komste. De alden fen Nyawierius benne
mei \'t boask in \'t skik. Hia siugge om in pleats, en oars
geane de jonge lioue earst in in keamer, mar \'t giet takomme
Maye oan.

Hepke en hiar rekken er mal mei op de tromme, Hepke
is sint helte fr�mer wirden. Ily scoe wol fi�ir en flam
spuie � mar den is Gep er wer, mei dy malle set d�r by
Ulaam to Stiens. En dat leit him it swyen op.

Gepke liet it nea in bertling forteld oars as oan my �
en ik koe \'t net svvye , hawar. Mar nou ha ik sorge de
namme fen it dorp net to ncamen, sa dwaendc is \'t doch
geheim. Hwet Ililtsje oangjit d�r fen ken ik yet meidiete dat
Hepke foar sin rekken in jongfcint stedearje lit ta domeny,
in earme skoenmakkerssoan, dy op hantaesten onthjitten
het, as er klear is, Ililtsje ta sin wiif to nimmen. En �
d�r hy in feint liket oan hwaens sicle hwet bard is � nci \'t
Hepke seit, scil men net hoeve to sorchjen dat hy er wer
foar omdrait. In de hope pastoarske to wirden , dyt Ililtsje
er mar op in , en het se in winterkip krige foar acht en
tweintich g�une.

Sape en Gep meije \'r op sjen.

Dat Gep nou net mear by Hepke\'s nait, scil nimmen
Iremd fine.

Hwet in storie fen dat Sindingsfeest. En Gepke mem, <l\\
nou alles klear wit, seit wol: »Hie \'k in pear mofven to
lien krye kennen for Gep, den hie er neat to dwaen kacm."

Dat fielen fen waerme hannen � it jowt hwet to dwaen
op in Sindingsfeest.

Birgum, T. G. van der Meulen.

6 en 7 Augustus 1877.

Do \'k disse stoarjc sa fier boekstavere hie , en wol op-
paste er neat ou noch ta to dwaen, om ik hald net fen
liigen, lies ik it stikje Sioukjo en hiar man � de sekle der
Houkje de mofven to lien fr�ge � foar. Ik kom d�r folie om
tr�ch dat de lioue gjin bern ha, meije se graech oer in prater.

Sioukje f�un it moai, mar Dafe, Sioukje hiar man , dat in for-
sichtich man is, mei in klear forsten, makke\'r oanmerkingen op.

Foar earst, »sei er," is \'t stik -- ho wier tk, in skam-
skoat foar de orthodoxen. D�r mei jo oan d\' iene side care
mei bihelje, de woltinkende fint it net moai. It is gjin menske
gind om oarstinkende to beskimpen. Ben jou net orthodox
en ik net, dat komt dat \\vy onder oare omstandichheden
grcat brocht, ta in fry ondersik kaem benne, bieden jou en
min alden orthodox west, wy wieren d�r fen jongsou In
great brocht , en den hieden wy it f�st ek west. En scoeden
wy den net tsjin dat skimpen oan, helte steanf�stiger �s bc-
gjinsel hanhavene ha ? Stipet dos sok skrieuen de haet in
twadracht net? My tinkt fen wol. Krekt as Hepkeneidisse
slaeh in sin gemiente docht hwet er ken cm de bisondere
skoale hoppe de algemiene to kryen , sa giet it alle oarstin-
kende as se biskimpt wirde.

Nen ien gelove der buten."

Ik sei : »Dat ken sa w�se, mar jowe de orthodoxen ek
net janik mei \'t fordraijen fen de wierheit falske foarstellin-
gen fen �s liberaliteit? »Dat scil ik net tsjin sprekke" sei
er, »mar ha jou ruicht min to wirden as in oar min is".\'

Dit is \'t merk der wiere liberaliteit, dat it boppe l\'or-
skaet fen micning it wiere, ta lok fen alle menskcn stipel.
en hia bikreunt er hiar neat om ho se minachte wirdt. Hia
segent dy hiar forflokt, en dat jowt hiar de kreft d�r oer-
winningc. Net it skimpen rachgen en skellcn mar wierheit
in lteafdc."

Ik sei: »Nou jou praete er goed oer, wit jo hwet, den
lit ik dit stikje net printsje."

»Xou" sei Date, »dat scoe \'k mar rinne litte, it is nou
skri�n , mar om jo sels scoe \'k jo rieden , to nei forsichti-
ger to w�sen, jou matte opboue en net slope, en dat dogge
jo as jo skrieue lik as nou."

»Mar dat se op\'e feint skealen, wier doch forflokte min"
sei Sjoukje.

»Dat ha jo goed" sei Date , »mar \'t is nea ut komd hwa
dat dien het , ek wit me net of Hepke d�r de minste sk�ld
oan het, it jowt v. d. M. it minste ruicht net om oarstin-
kende to to biskimpen. Ek is de �tering dy er Sape in e
inoele leit, dat de orthodoxe prekers de wierheit fordrinsje ,
is fierst to skerp. Dy menskcn scille hiar stellingc wol for-
dedichje, of is \'t ek op in forkeardc gr�un, en as hia in
wierheit miene hwet se sisse den ha se in fry gewisse."

»Se kcnnc onroogelik miene Invet sepreekje" sei\'k. »Krekt
sa min as dat de priesters it btgelove stipje , tr�ch de for-
sktnninge fen Marye to bif�stichjen. llwet sisse jou Sjouwkje\'?"

* Us bcppe" sei Sjouwkje, »leaude oan tsioenen, hia koe
gjin kat by de widse sjen. Us mem wier sa folie 1\'oarut gien
dat hia leaude net oan tsioenen, mar dochs hie se it net op
katten stean. Ik ben wer sa folie fierder, ik leau net oan
tsioenen, en ik mei graeeh in kat lye, lik as jo siugge sit
ik nou yet mei ien op \'e skirte. Sa went it bigelove nion-
ken litsen fen sels ou."

».lusl," sei Date, »en ta dy foar�lgong in \'t gelove en \'t
bigelove mei to wirkjen dat is \'t wirk fen de liberale. Mar
by docht dat troch learing en onderriucbting, den folgel de
oerwinninge fen sels."

»Nou" sei ik, sik tankje jou Date, ik scil er in les oan
nimme, mar ik scil min stoarje fen Gepke, mar jaensa\'tis."

»Ja" sei Date, »en dy er wol oer tinkt ken er�tlearedat
in Sindingsfeest, hiel folie oare f\'olgen het as mennichien mient."

»,Ia" sei Sjoukje, »en dat de lieafde en fryerye der tagong
sikct, ho froed en fr�m men elkor d�r forguldsje mei."

»Just" sei ik, »en dat er buten de prekers in bilte komme
dy mei \'t wit fen dat feest neat op ha, en er ek gjin bilang
in stelle. Mar elts siket er wille op s�n eigen wiise."

«En as \'t er alle fammen sa goed ou giet as Gep" sei
Sjouwkje, »dat se \'r sa\'n tsep feint oudraije , den is sa\'n
Sindingsfeest net om in noclit west."

»Wy wolle mar hoopje," sei Date, »dat alle pearen dy
liiar d�r forbine, lokkich w�se meijc, dat wier in kroane
foar \'t Sindingsfeest."

Sa eindige fis petear.

Ik hoopje mei Date sin les oan my winst to dwaen.

Bij T. O. van der JIKL\'LiKX,

kan worden ingetcekend op het: i Weekblad voor
hel Kanton Bergum.", dat door veler medewerking,
oorspronkelijke stukken levert, en op verzoek een in \'t
friesch geschreven feuilleton bevat.

De wijde kring waarin dit blad circuleert, biedt
een doelmatige gelegenheid aan voor adverteeren.

Prijs per halfjaar, franco per post �1.60.



		GEPKE, souder mofven oan nei \'t Sindingsfeest to Feankleaster.

		»0 liearink ! hwct hab ik nou hwet nys to foriellen , i�s Gepke scil moarn nei Feankleaster!" �llwct scil dy nei Feankleaster dwaen?" >Nei \'t sindingsfeest, begrip je dat net?" »Ei nou hwet scil Gep d�r hinne dwaen? dat is ommers in spil foar de fr�me lioue, hwet het Gep d�r to meitsen ?" »Dat mei jo wol sisse, ik hab \'t ek sei\'n, mar wit jo ? hia nait tiisdei \'s by Hepkes , nou Hepke en de frou, dat ken jo tinke, as dy er net kaemen scoeden er twa to min komme, en fen sels den mat hiar dochter wol mei, en Hiltsje het in bedroed bttsje oan hald, nou woe dy wol ha dat Gep mei ried, den hie se ien d�r se mei kuijerje koe, sonder to hieltiid heit en mem as in jonge houn nei to bon- eeljen. Sa is \'t spil oan \'t roljen rekke, fen sels it kostet epke neat mat jimme tinke; ik sei nou: as \'t dou er stn oan heste hawar den mat it mar ha, mar nou het se gjin mofven, en fen sels Uil set it seil moarn sa heach as m�glik is, nou wol Gep ek graech mei dwaen sa goed as se ken, ha jou no ek in pear mofven to Hen ? as ben \'t mar ketoe- nen as \'t mar hwet liket." »Min lieave sloof, ik ken je net helpe, ik ben oars gjin mofvcn rik as dy \'k winters oan ha as \'t kald is, en dat benne wollen. Ik hie oars yet in pear katoenen, d�r \'k mei op begrafvenisse west ha fen Doekom, mar dy ha de rotten op fretten, amper oan sa gau as de roue oer Doekom �t it hert wier, ha \'k sei\'n." »Ja to deale om in erfomkc rout me net lang. Mar den



		i;

		Klier tn sicten Uiltsje en Gepke. Omdat se betiid op reis masten hie Gepke by llepkes thee dronken. It l�sen in de biibel wier troch de drokte oer gien, mar d�r foar hie de boer in \'t gebet forjifjenis frege. »lleare!" hieersei\'n «vergeef \'t ons om uw zoon\'s wil, dat we op reis gaan zonder uw heilig woord tot onze zielen te doen spreken , gij weet Ileare dat de liefde voor uwe dienst ons in dit morgenuur drijft." Dat wier oars mar jist wier, hwent it pronkjen ten de frouliu die \'t dat it biibel l�sen oer gean mast Gepke tochte sa by hiar eigen; dit wirdt je mar wis makke Ileare." In tromp mei iten kaem er mei, en foar onderweis hie frou Hepke in goed p�dvol allerlei, en Uiltsje in p�dvol uleveltsjes en sokke dingen. Men koe oan \'t koachjen blioue, as \'t net praete woe. Mar praete woc \'t ek. Hepke koe Gepke t�sen dingen fortelle , ho er \'t han hie do er foar ilelike jieren by Groen van Prinsteren west wier, en hwet er sei\'n hie op in torgearinge hier, en ho er gelik krlge hie d�r, en ho de saek des Ilearen binnen kort triomphearje scoe. Gepke splle den mar fen »o heden", en »ja wol" en den wier se mar bliid dat men wer ouliedinge fo�n troch allerlei of uleveltsjes. Stiens wier de earste plasterpleats. Men halde by Blaam. D�r hie Gepke al is earder west, hia hie to Stiens is �tfenh�se, do hie \'t komeedsje selskip d�r spile. D�r doarst Gep ltkwols neat fen sisse it mocht to sondich f�un wirde. Do se d�r onder tn de jachtweide sieten wilst it riou in de trochreed wier, kaem it de frou in \'t sin dat se d�r yct in nicht wenjen hie, dy woe se wol efkes wite w�r wenne. De kastlein wist it nei hwet biried, en do blikte it dat dy in \'t earmhus wier, of er nei oan ta. Hepke wier nidich dat sin wiif sokke formilje er yet op nei halde, mar de koegel wier nou troch de tsjerke, hy mast er nou mei great hear to spiljen tr�ch, him tochte dat as sin frou en sin dochter d�r elkes sjen woeden, dat scoe wol goed w�se foaral as se d�r mei kaemen, en sa triou er sin wiif twa rlksdaelders ta, to sissen sa dat me dit wol opmerkte. Dat mast den ha. Uiltsje woe wol mei, om Stiens al earst ut to striken mei hiar preal fen hioed. Hepke bliou met Gepke in de herberg. «Dit is hier in knap spil Gepke he ? »sei er." Ik hab it yet kend dat er om sa\'n herberg hicrc nel tocht waerd , dou mast ek ris boppc



		�

		7 sjen faem, kom ri\'s mei" Gepke folgc de boer, en hia lachte sa oan it nocht dat se d�r smakke hie. "Ja sei se, ik hab hier al earder west, do wier \'t komeedsje; hier wier do it toneel, O! wat wier er do in folk." «Haldste fen sokke dingen ?" sei Hepke, »Ja" sei Gep »as \'t moai giet mei \'k it graech sjen." sWotte wol leaue", sei Hepke, »dat stou in lieaf bekje heste ? Dou bist\' net fen min miening in \'t gelove, mar In ien ding siste wol mei my tn stimme, en dat is dit; dat t�tsjen swiet wirk is." Hiermei slacht Hepke sin hannen om Gep, en scil er hiar t�tsje, mar Gepke seit: sMar noait mei sa\'n smoarg ald kearel", en d�r mei fliocht se wer op de trep oan. Mar Hepke is hiar to gau. Hy grlpt hiar, en seit: Gepke fanke swy, it moeit my, de fyan wier my to folie mans, forjow en swy, meitse gjin spil." Sa rekken se wer by de treppen del. Of de kastlein it mirken het n� of ja dat wit ik net. Gepke bliou bidaerd, en do de frouliu er wer wieren, rieden se fierder, mar alle trye hieden se er nigct oan dat Hepke nen wird mear fen geloof en riucht- sinnigens repte, mar allerlei kortsw�ligens hie, en stn wiif mear lieave wirden jowch as \'t sloof troch in dei wend wier. Fen Stiens ried men in ienen troch nei Birdaard. Hier mast men wer stflw�se. By Steenhusen in de trochreed, en de frouliu in de r�nie jachtweide. Hier wier Hepke as in iisk in \'t wetter t\'hus. Siuch hy wier lid fen de rie, de kastlein wier \'t ek. Wol wier de kastlein in nyliochter in \'t each fen Hepke, mar doch boppe miening en gelove wekkc hy mei de kastlein for \'t lok fen \'t menskdom. Ek koe sin frou hini hier net fornederje troch oer in carme nift to bigiinnen, en hy rekke net wer in de forslkinge lik as lo Stiens. Fen Birdaerd ried men nei de Geast. Hier liet Hepke sin kennisse wierje troch hiar to sissen wer it Klearkampster kleaster alear lein hie, en d�r wist er de les by tof�echjen, dat trouen it famme sin mear flyt as \'t non w�sen. En do er dat sei seach er Gep oan, as woe er sisse: dou bist er to minsten to goed for. Gep wier earst hwet stil, mar mei \'e tiid tochte se: lil mar waye, mar ik scil om dy tinke frome baes. To Rinsumageast halden se net. «Kinsu- mageast" sei Hepke, »is ien fen dy dorpen der men bliid is dat men west is om er noait wer to kommen. It is libben , mar as in fisk in \'l kear, it komt gjin grewel fierder. By



		18

		Hepke en hiar rekken er mal mei op de tromme, Hepke is sint helte fr�mer wirden. Ily scoe wol fi�ir en flam spuie � mar den is Gep er wer, mei dy malle set d�r by Ulaam to Stiens. En dat leit him it swyen op. Gepke liet it nea in bertling forteld oars as oan my � en ik koe \'t net svvye , hawar. Mar nou ha ik sorge de namme fen it dorp net to ncamen, sa dwaendc is \'t doch geheim. Hwet Ililtsje oangjit d�r fen ken ik yet meidiete dat Hepke foar sin rekken in jongfcint stedearje lit ta domeny, in earme skoenmakkerssoan, dy op hantaesten onthjitten het, as er klear is, Ililtsje ta sin wiif to nimmen. En � d�r hy in feint liket oan hwaens sicle hwet bard is � nci \'t Hepke seit, scil men net hoeve to sorchjen dat hy er wer foar omdrait. In de hope pastoarske to wirden , dyt Ililtsje er mar op in , en het se in winterkip krige foar acht en tweintich g�une. Sape en Gep meije \'r op sjen. Dat Gep nou net mear by Hepke\'s nait, scil nimmen Iremd fine. Hwet in storie fen dat Sindingsfeest. En Gepke mem, <l\\ nou alles klear wit, seit wol: »Hie \'k in pear mofven to lien krye kennen for Gep, den hie er neat to dwaen kacm." Dat fielen fen waerme hannen � it jowt hwet to dwaen op in Sindingsfeest. Birgum, T. G. van der Meulen. 6 en 7 Augustus 1877.

		FORFOLGH.

		Do \'k disse stoarjc sa fier boekstavere hie , en wol op- paste er neat ou noch ta to dwaen, om ik hald net fen liigen, lies ik it stikje Sioukjo en hiar man � de sekle der Houkje de mofven to lien fr�ge � foar. Ik kom d�r folie om tr�ch dat de lioue gjin bern ha, meije se graech oer in prater. Sioukje f�un it moai, mar Dafe, Sioukje hiar man , dat in for- sichtich man is, mei in klear forsten, makke\'r oanmerkingen op.



		Bij T. O. van der JIKL\'LiKX, TE BE R G � M , kan worden ingetcekend op het: i Weekblad voor hel Kanton Bergum.", dat door veler medewerking, oorspronkelijke stukken levert, en op verzoek een in \'t friesch geschreven feuilleton bevat. De wijde kring waarin dit blad circuleert, biedt een doelmatige gelegenheid aan voor adverteeren. Prijs per halfjaar, franco per post �1.60.