-ocr page 1-
d^,!^/,h
I : ~
IC823
r/)»)
DE BOERESJONGER;
Ny Fr1sk Lieteboek
FOR
F1IITM EM FAMMEM J
1
OPMAKKE FEN
WALING DYKSTRA.
TO FRENTSJKn, BY
T. TELENGA.
_ _jm^____
-ocr page 2-
I»}
-ocr page 3-
DE BOERESJONGER.
% \'
Ny Frisk Lieteböek
FOR
OPMAKKE FKN
WALING DYKSTRA.
Trédde Printinge.
to Frjenstjer, by
T. TELENGA.
^
-ocr page 4-
-*
1
-ocr page 5-
Goede Rie.
Wlze: Der in dat tropke beammen.
Wês, fynten, in jim fryen
Rünborstich mar en fry;
Is immen bleu en myen,
Hy rekket licht foarby.
Wês drisl en ünbiskarnme,
Net unbiskoft en blin 1
Den litte ily de fammen
Hjar lieitsje rnaklik In.
Wês, fammen, net ütlitten,
Mar seclich, stil en göl;
In faem bljuwt meast al sitten,
Dy \'t sels oan \'t fryen wol.
Mar as der fryers daegje,
Wês dpn mar wol biredt.
De frjunlikheid scil haegje,
Mar koele stegeus net.
In fryer, ken or prate
Mei skik en op \'e tiid,
-ocr page 6-
4
Dy het in skat to bate:
Dy wint al licht de striid.
In faem, dy \'t wit to swyen
Hwet heech op \'t hert hjar leit,
Het kans hjar sin to kryen,
Howol se \'t nimmen seit.
It praten past in fryer,
It. swyen past in faem;
En mannich waerd de lyer,
Dy *t oars-om ündernaem.
\'t Untkomt faek wol in tüken.
\'t Is kinst, dat immen wit
Sin angel op to luken
Krekt as it fiskje bit.
M
IN RlNSKE WACHTET M.Y.
"VVize: Wat wordt het laat, de kbk slaat acht.
Min deiwirk hab ik wer biredt,
Nou ha \'k min eigen fry.
\'k Nim gau in oare buis en pet:
Min Rin\'Ske wachtet my.
Min Rinske, swiete blom!
Hwet slacht it hert my rüm
-ocr page 7-
5
As ik wer oan din side ben,
Den fleane de uren om.
Min deiwirk fait my swier noch hird.
Dat het soms wol sa west,
Mar sint my Rinske jowch hjar wird
Ken ik to wrald gjin lést.
It flj ucht my tröch de han,
Sa ben ik in \'e bran
As ik om \'t brave famke tiuk:
Dat skerpet mtn forstan.
Den tink ik, to nou, rep dy mar I
Der dyt de sparpot fen;
Sadwaende kry ik ringen hjar,
Der \'k net lang buten ken.
Ik hoopje, mei in jier
Den ha \'k it hast sa fier
Dat ik in eigen spil bigjin.
\'k Woe dat it al sa wier.
As jüns it moantsje ljeaflik sklnt
Oer \'t stil en rêstich lan,
Den makket hja dat hja my lint.
Den gean wy han oan han
Nei \'t smoute plakje ta,
Dat wy üs ütsocht ha;
Der \'t nimmen sjen of hearre ken
Ho \'n wille as wy den ha.
En matte wy den wer nei hüs,
-ocr page 8-
6
Den jowt dat aerdich bern
My yet ris patsjes by de rus,
Foar dat ik hinne tsjen.
Den seit dy huningblom:
»0 sei hwet ha wy \'t rum !
As moarntojun it moantsje sktnt
Kom den foaral werom!"
Ik woe wol dat it sa mar stie,
Dat ik bjar elke jün
As ik min wirk birêdden hie,
In eigen wente run.
Wier den de dei foarby,
En ik fen \'t wirk wer fry,
Den tocht ik yet mei greater nocht:
Min Rinske wachtet my.
It Roaske en it Byke.
Wize: Altijd leeft de zeeman blij.
Ik seach in roas foar \'t fenster stean*
\'t Pronke mei de moaiste kleuren,
Mar it like wol to treuren,
Hwent och, it balde \'t kopke skean,
En \'t sinneglürkjen holp gjin bean.
In byke mei in swiet gebrom
Tocht by \'t roaské rest to kryen;
-ocr page 9-
7
\'t Fensterglês dat woe \'t net lye \'n
It staelte \'t byke wreed werom,
Ta spit fen \'t byke en fen de blom.
De glans en fleur forliet de roas.
Al hjar bledsjes liet se falie,
En it byke, sa forballe,
Dat siet to treuren In it moas,
Waerd noait sa fleurich wer as oars.
Hwa is dat treurich roaske nou ?
Hwa dat üngelökkich byke ?
Dat ben ik, min Ijeave Syke !
En \'t roaske, beste faem, bist dou!
O, briek it fensterrüt mar gau.
Ik tink om dy by nacht en dei
\'k Wit wol datste my beminste,
Datst gjin wille habbe kenste,
Nou \'t ik net by dy komme mei. —
Sa kwine wy üs dagen wei.
Hwerom moast op san rike faem,
Ik min eagen falie litte?
Ommers koe \'k foarüt wol witte,
Dat dat my doch forkeard bikaem,
Ho \'t ik it wirk ek ündernaem.
Mar \'t is hjar jild en rlkdom net:
Hjar oannimlikheid allenne,
-ocr page 10-
8
\'t Wezen blier allik de sinne
Is \'t dat my sa bitovre het,
En my it hert in loge set.
Ik wit, hja woe wol graech mei my
In in reiden hutte wenje,
\'t Sober brea mei my fortsjinje.
Foar hjar het rikdom gjin weardy,
Foaral nou \'t ik er sa om ly.
As hja my bödsjen sjucht in \'t lan,
Kipjend tröch de greate glêzen,
\'k Wit den winsket hja to wezen
Mei my allik fen rang en stan;
Om my to jaen hjar hert en han.
Hwet boarten wy, as berntsjes, bliid
In hjar heite lange fenne;
Der \'t ik wier, woe hja ek hinne.
Och dat dy gölle bernetiidj
Us hjir sa bjustre rêd üntgliidt!
O blinkend jild! sa hird en kald,
Hwet oerlaedst dou mannich herte
Mei in fracht fen bittre smerte.
Dou bist it, ófgod fen de wrald!
Dy \'t my fen \'t ljeafste famke haldt.
-ocr page 11-
9
F F^Y D O fA.
Wize: In het duisterste der bossc/ien.
Fljucht in fügeltsje oer de fjilden
Den is \'t bliid en wol to moed;
\'t Sjongt en springt in folie frydom,
En dy frydom docht him goed.
Mar der komt in fügelflapper,
Dy it him fangt en nimt him mei;
En dy ait him en dy flait him,
Mar den is sin frydom wei.
In in kauke mat er sitte;
Hy is \'t eindom fen sin hear.
Lit him sjonge, lit him springe,
Fry is \'t fügeltsje net mcar.
Ek din hertsje mist de frydom,
Swiete faem! it waerd min büt:
In min hert hab ik it sletten.
En it komt der net wer üt.
Wotte sjonge, wotte springe,
Dat is tige nei min sin;
Likwol maste j immer fiele,
Dat ik eigner fen dy ben.
-ocr page 12-
10
Pier en Janke.
Pier.
Goeden jün, niln aerdich fanke!
KeD \'k dy, bern, of ken \'k dy net?
Biste net Jan Abes Janke ?
Wennest der net by dat set ?
Is din heit gjin greate boer,
Mei in fjirtich bisten ?
Kom fortel my dêr hwet fen,
Hwetste er mar fen wiste.
Janke.
\'t Past my net der fen to sprekken;
\'kRekket dy ek net in bean.
Dou wo\'st my de gek oan stekke,
Dêrom kenst mar hinne gean.
Siikje mar in oaren oan.
\'t Keu my doch net wachtsje
Om hjir mear by dy to stean;
\'k Liet my den binachtsje.
Pier.
Och, ljeaf fanke, net sa bjuster!
Hear doch efkes yet nei my.
Wirdt it ünderwllen tsjuster,
Den gean ik nei hüs mei dy.
Spriek ik mar din heit, ik scoe
\'t Wol mei him birenne;
Hwent min alden benne lju
Dy \'t wol stoue kenne.
-ocr page 13-
11
Janke.
"Wel, hwet reitse my dln alden ?
Goed for dy dat hja hwet ha. |
Ik tink my yet fry to halden;
\'k Ben yet oan gjin manlju ta.
Fryheid is in nöchlik ding,
Dat my \'t beste haget.
Mannich-ien dy hjar forlit
Him tonei biklaget.
Pier.
Janke, koe ik dy mar krye,
Ik scoe dy wol wille jaen.
Folie Letter as it frye
Scoe dat libben dy foldwaen.
\'kScoe dy tsjinje hwer \'t ik koe,
En din lök forheegje;
Hwent ik ben oprjucht fen aerd:
Dêr kenst elk nei freegje.
Janke.
Scoe ik by de btirljue renne
\'n Freegje nei din lek en brek 1
Fy hwet skeelt dy 1 Gean mar hinne,
Hwent it wirdt my al to gek.
Kom, ik mat mar gau nei luïs;
\'k Mocht oars kibjen krye.
\'t Harke siker al to lang
Nei din praterye.
Pier
Mei \'k den sneintejune komme?
Den \'s \'t doch de fryerstiid.
-ocr page 14-
12
Den is licht dy \'t hert forrümme ;
Moglik win ik den de striid.
Tink er ünderwiles oer.
Kenst dy den biriede,
\'kStel it oan dln alden foar,
Ear \'t wy den wer skiede.
Janke.
Fy, ik mei der net om tinke,
Ik ben yet mar achttsien jier.
Scoe \'k dy nou min han al skinke?
Né, dat is my yette t\' ier.
Ik wol in min jonge jeugd
Yet hwet wille smeitse;
Troude \'k nou al, den scoe \'k licht
Gau in \'t lyen reitse.
Pier.
As we elkoar üs wird mar jowe,
O, den ha wy yet wol tiid.
Wo\'st mei trye jier net troue,
Den mei fjouer. \'k Ben al bliid
As ik mar din tawird hab
Datste my biminste,
Jow my dêr in patsjen op,
Earfte ijirdor renste.
Janke.
Né hwet mienste ? \'k Wol net frye
Sa mar bleat wei buten doar;
Hwent my tinkt men mat yen mye
For de praetsjes fen in oar.
Seach üs immen hjir sa stean,
-ocr page 15-
13
Den wie\'n we op \'e tromme.
üêrom, hesie hwet in \'t sin,
Den mast mei my komme.
Sankje fen de Bakkef^sfynt.
"Wize: Toen ik op Neêrlands bergen stond.
Ik ben in flinke bakksrsfynt,
Dy \'t goed sin handwirk ken;
En allerhanne nifelwiik
Der ha \'k de slach wol fen.
Leau mar fry, ik ben net min.
Ik stean moarns ier foar dage en dau
Foar de ün al in min swit
To skreppen krekt sa hird as \'t ken,
For niannich ien dy yet
Slümjend fen de wrald net wit.
En wils \'t ik den de boltsjes drai,
Den tink ik oeral om;
Den tink ik, wer is Lokke nou\'?
Dy swiete huningblom
Leit yet nöchlik in \'e plüm.
En hab ik den it kliengoed ré,
Den tink ik, jonge! ik woe
-ocr page 16-
14
Dat \'k nou ris efkes for in kear]
By Lokke kommekoe;
\'k Wist wol hwet \'k hjar bringe scoe.
In krintepofke farsk en böl,
It moaiste dat ik hie.
Ik wit dat famke mei se wol,
En as ik dat ris die,
Wit ho \'t hja forgulde wie.
Mar as ik sneintojüns den kom
Den tinkt se om pofkes net.
Den wit se wol, dat aerdich ding.
Den ha \'k hwet oars in \'t tet;
Der \'t se better smucht op het.
Mar lésten do \'t ik by hjar siet,
Do sei \'k, och faem sids »ja !\'\'
Den scitte, wird ik bakkerbaes,
De rümt fen pofkes ha.
O, do lake \'t fanke sa !
Do sei se: Jelke, mienste dat,
Den praet ik net mear tsjin;
Hwent as ik bakkerinne wird,
Den kry \'k nei min sin.
To minsten as ik dines ben.
As \'t nou my ridlik slagje wol,
Den kry \'k in bakkery,
-ocr page 17-
15
En hja keu eft\'r \'e toanbank gean,
En bar it jild for my.
Wit ho\'n wille \'k den wol kry.
W
ELKOMSTLIET FEN DE BOER OAN
DE ElBERT.
"Wize: Wéér zinkt de dagtoorts neder.
Wês wolkom foarj iersbode !
Mei prikken in e bek,
Dou sikest gjin paleizen,
Mar min ienfaldich tek.
Hwer heste doch wol sitten,
By \'t winter in \'e kjeld?
Dat winske \'k wol to witten,
En \'t waerd my noait forleld.
Fier matte jimme swalkje,
Ooars wier \'t üs wol bekend.
Doch koest min hüs wêr fine,
En de alderlike went.
Don meist hjir fest wol wêze;
Oars kaemst net wer op ny.
Lit hearre din geklapper,
Dat is in nocht for my.
-ocr page 18-
16
Ik scil dy net forsteure
In \'t bouen fen dln nest.
Men seit: der \'tjimme wenje
Stiet immens wolfaert fest.
Ja, feilich scitte wéze.
\'t Is for min hüs in pronk,
Stiets dou der woltofreden
In \'t nest op \'e iene skonk.
O f s k i E.
Wïze: Lieve schipper vaar mij over.
Yet in patsje ear \'t wy skiede,
Nou \'t it üs yet barre mei,
Pronkje fen de lege mieden.
Och, ik mat nou by dy wei!
\'k Mat it friske lan forlitte
Om to tsjinjen for soldaet
Mar ik scil dy net forjitte,
Hwet fis fen elkoar ek skaet.
Ljeafste fanke, lit dat suchtsjen!
\'k Hoef net foart for lange tiid.
Ommers is \'t gjin tiid fjuchtsjen;
Né, wy gean net in de striid.
-ocr page 19-
17
Seiste my dat ik allenne
Plak hab in din fielend hert,
Den gean \'k wol fornóege hinne,
Al docht my it skieden smert.
Jimmer frou scil ik dy bij uwe,
As ik in \'e fjirte ben;
En ik scil dy brieven skrjuwe,
As dat dy mar treaste ken.
Mei ik den feu dy ek léze
Ljeave wirdsjes fen din han,
Hwet scil dat my treastlik wêze,
Jinsen in dat freamde lan.
Yet in patsje ear \'t wy skiede.
\'tMakket my it hert sa rum.
Tink mar — Ijeafste skat op ierde!
Binnen \'tjier kom ik wei om.
Den scd neat üs lök forsteurje,
Hwent wy miene \'t elkoar goed,
Dêrom famke, net mear treurje,
Bljuw mar iimmer wol to moed !
Yet in patsje for it léste
Yet in trjuwke tsjin my oan. —
Nou farwol, min alderbeste !
Yet in patsje, \'n den goe\' moarn 1
-ocr page 20-
18
J3EBPE\'S R1E OAN KEKKE.
Wize: Ik ben ferwer, ik ben striker.
Kekke, wol in fynt dy frye,
Tink den de eare is tige tear.
Is er deugdsum, \'k mei \'t wol lye,
Derop sjuch ik folie mear
As op rikdom, jild en skat:
Benn\' se kwea, hwet helpt den dat ?
Jild het maunich ien bidragen;
Tink mar: neibirou docht sear.
Skep allenne in deugd bihagen;
Deugd en ear fornöeget mear.
Leau it fry. in bulte goed
Jowt in bulte sorch en noed.
Wötte in sedich fanke hjitte,
Och dln ear dy is sa tear.
Ren net pronkmoai op \'e strjitte;
Stille deugden jilde mear.
Dat gepronk en dat geswier,
Jowt oars neat as falsk pleisier.
Komste mei de tiid to trouen,
O, den leit it ek sa tear.
Doch net lik as greate frouen ;
Wês for \'t wirk den altiid klear.
-ocr page 21-
19
Tink mar: j immer ut to gean
Jowt forsiker gjin bistean.
Lear din berntjes goede seden
Krekt lik as ik dy se lear;
Hald hjar nedrich en tofreden:
Tink, hjar eare is ek al tear.
Pronk en preal en greate steat,
Dat haldt mannich keal en bleat.
Kekke, wol min rie bitrachtsje,
Hwent din ear dy is sa tear.
Jild mast net fen my forwachtsje;
\'k Skrabbe noait gjin skatten gear.
\'k Lit min goede rie dy nei:
\'k Hoop dat dy dy tsjinje mei.
Ljeafde-peteaf^
Wize: Weel je wel waar Harend woont.
Ljeave ïetsje. swiete blom!
Lien my \'n inkeld patsje;
\'k Bring it dalik dy werom,
Leau it mar, min skatsje! —
Lienen, Japik, docht faek skea;
Lienen is mar lyen.
Ljeaver jaen \'k dy, mei \'t gjin kwea,
Fry om ien te kryen.
-ocr page 22-
20
Kryen, dat is stellen, Tet !
Stellen is net tige.
Jow my ien, den stel ik net;
\'k Ha \'t den earlik krige. —
Wöst fen my to jow hwet ha?
Scoe dy dat bitamje?
Nou, knip de eagen efkes ta:
\'k Mocht my oars biskamje.
Neat ha \'k sjoen mar wol fornomd
Hwetst der ütfieid heste.
\'t Is my tige goed bikomd;
\'k Scoe wol yet ien leste. —
Hwet dy goed docht is gjin kwea,
Dat seit my min hartsje;
Lit üs derom, Japik ljea!
Mar togjerrej patsje.
SlMKJENS KLACHTE.
Wize: Herinnert ge w, sprak laatst een oude krijger.
As alle Ijue jüns nöchlik rêste meye,
En fine deiln treast lor hjar fortriet,
Den mat ik stil min dróevich lot bikleye.
Min alde man sljept oan min side swiet.
Ik wier it bern feu earme warbere alden;
Ik hie \'t net rum, mar wie \'r tofreden by.
-ocr page 23-
21
En Jelmer, dy \'t fen my safölle halde,
Dy minde \'k wer: mar hy wier earm as wy.
Hy ging op sé, om jild byien to garjen;
Ik seacb him gean mei mannich stille trien.
Hy sei: »Ik gean om hwet for dy to sparjen;
Den kom ik wer !" — Och, wier er mar net gieu !
Hwet brocht dy tiid in weamoed en in roue!
Min heit forstoar; do wie\'n we \'r slim oan ta.
En rike Frans sei: ïSimk, wu\'st mei my troue?
Den scil din mem gjin brek to lyen ha." —
Hwet moast ik dwaen \'? Min earme mem moast lye;
Hjali ie \'t sa krap, en wier mar selde sün.
Mei \'n alde man koe \'k jild en oerfloed krye:
\'kHab him min han — mar net min herte — jown.
En Jelmer kaem werom fol blide hope;
Brocht fen sin reis in tsjükke sparpot mei.
Hwet bitter nys moast do sin wille slope!
Gjin üre wier de fynt mear sün dernei.
En jister, do \'t ik siet hjir foar de glezen,
Do dróech men \'t lik fen Jelmer hjirfoarby.—
En ik, ik trachtsje in tankber wiif to wezen
For rike Frans ; hwent hy is goed for my.
Mar as dê ljue jüns nochlik rêste meye,
En fine derin treast for hjar fortriet,
Den mat ik stil min bitter lot bikleye.
En nest my sljept min alde man sa swiet.
-ocr page 24-
22
In ny liet fen in Fynt en in Fae^i,
op \'e strjitwei twiskcn Frjentsjer en
jlfillum.
Wize: Waar is Keesje, waar is Keesje.
Jelle nyboer ried allenne
Ut do sted fornóege en bliid.
Seaft liet hy sin biuntsje renne,
Hwent hy die \'t hirn wol oan tiid.
En hy siet,
Wils \'t er ried,
Stil sin dingen oer to lidzen;
Hwent In Frjentsjer hearde er sidzen,
Dat de waer dy bleau mar djür;
En dat fóoge in jonge boer.
Hy kaem tichte by Great Lankiim,
Hwa roan der de strjitwei lans?
\'t Like in wónder snipper fanke.
Jelle tocht, nou is er kans
Dat ik dy
Nest my kry.
Om \'t hja nou en den ris kipe,
Koe hy, hwet hja woe, bigripe;
Dêrom halde er stil en sei:
«Famke, rid in eintsje mei f\'
\'t Famke krige in reade holle,
-ocr page 25-
23
Mar hja gripte gau hwet moed.
»Let it jo net al to folie,\'
Sei se, »den tin ik it goed."
Nuv\'re gau
Siet se nou
Smuk en wol oan Jelles side.
Mannich hie \'t him wis binidde;1\'
Hwent hja wier sa göl en blier,
Dat by gléd er oars fen wier.
Jelle sei: »Hwer mat ,jy hinne?"
En hja sei: »Nei Millum ta.
\'k Tocht jy scoene my wol kenne;
\'kSeach jo faker, tinkt my sa.
Hjir of dêr;
\'k Wit net hwer.
Ek scoe \'k heel net sidze kenne
Hwer \'tjy wenje en hwa \'t jy benne.
Ha \'k it goed, den ha jy (est
Wol ris mear to Frjentsjer west.\'\' —
»Just, jawol, dat ha jy rekke!
Alle wiken meast ienkear.
\'k Ben kort-by nei diss\' kant rekke,
Tröch de foarspraek fen in hear,
Dy \'t my koe
\'n Helpe woe.
\'k Wenje sint in wike of njuggen
Op dy pleats, dy \'t jy der sjugge! —"
»0!" sei hja, »der wit ik fen:
Benn\' jy Jelle nyboer den ?"
-ocr page 26-
24
»Wol bigrepen ! ja, dy ben ik !
\'kHab in fikse buorkery.
Tritich bisten meltse ken ik ;
Best foldocht it buorkjen my.
Hüs en lan
Goed in stan;
Alles tige nei de letter.
Mar it koe doch yette better,
Hwent ik ben yet sünder wiif!
Dat \'s in danich üngeriif." —
»Ei, nou kom ! woe \'k deroer grine?
Wel my tocht, wie \'k in jou sté,
Den scoe \'k malle gau ien fine;
\'k Hie mei trye wike \'t ré.
Beun\' jy knap,
Tn ieu flap
Ha jy wis in stik of trye.
Jy kenn\' kar ut tuzen krye.
Sök in krasse jonge boer:
Wel, dat achte \'k net in stftr!" —
»Mannich faem scoe heel wol wolle,
Frister, dat leau ik mei dy.
Mar \'t is my net like fölle,
Maste tinke, hwa \'t ik kry.
\'k Hab in sin,
En ik ben
Net foldien mei \'t moaye allenue.
\'k Siikje nei in goed boerinne,
-ocr page 27-
25
Fiks betoeft en fliuk en kras :
Sa\'n ien komt my best to pas."
Scoest den miene dat hjir earne
Sa\'n ien net to fineu is ?
Derom hoefst mei gjin lantearne
Rün to siikjen, leau dat wis!
Mannich faem
Is bikwaem
In hjar wirk en by de pinken,
\'t Jowt gjin pas sa leech to tinken
Oer de fammen fen üs lan,
Fen de fiiske boerostan."
As der sökke fammen benne
Den bist dou der fest ien fen.
Ik scoe \'t wol mei dy birenne;
\'k Merk, dou biste lang net min.
Bist vet fry
Den woe \'k dy
Dalik mar nei hus ta bringe, \'n
Jün ris prate oer folie dingen
Dy \'t ik dy to sid/en ha.
Wel, ho liket dy dat ta1?" —
\'kLeau, hja het der net tsjin striden.
Dit to minsten ha \'k fornomd :
Hy is mei nei hjarres riden,
En hwet let by honk wer komd.
En it wier
-ocr page 28-
26
Gau sa fier,
Dat it waerd for wier forhelle:
»Lutske scil oan nyboer Jelle."
\'t Spiet iu hopen fynten swiid;
Mar it jonge pear wier bliid.
As nou Jelle mei sin Lutske
Soms ris wer nei Frjentsjer ridt,
En hja komme oer Lankums brêgge:
O, den laket hy sa wit!
Den seit hy:
»Hjir ken \'k my
Altiid yet ris nochlik tinke.
Hjir mocht earst min löksljer blinke;
Lutskk, hjir ha \'k op in jün
Al min libbenswille fün.
Jt ken Fof^oarje.
Wize: Hwa wol hjir üntofredeti grwe.
Do \'t J\\n om Gats hjar han forsochte,
En trou by hjar to fryen kaem,
Do wier it dat hy faken tochte:
»In engel is \'t, dy ljeave faem !"
Mar korte dagen nei hjar trouen,
Do \'r altiid hjar ta selskip hie,
-ocr page 29-
11
Bigftn de man al gau to leauen
Dat se oars net as in menske wie.
En nou, — ho scoe men \'t tinke kenne ?
Hwet wier hy fier de planke mis!
Ilwent nou is Jan al safier hinné:
Hy leaut dat Gats in divel is.
Dus fynten, mei ik jimme riede,
Ren doch net ünbitoeht er in.
Lit moayens jimme net forliede,
Hwent froulju\'s moayens is faek skin.
Dy tongkjes, dy \'t sa ljeaflik flaye,
Dy wirde skerp soms as in doarn.
Dy handsjes, dy \'t sa nochlik aye,
Der waechse wol ris neilen oan.
Dy eachjes, dy \'t sa löddrich sjugge,
Dy sjitte licht yet finnich fjür;
Dy lipkes, dy \'t sa sabje en dögge,
Licht róllet der din flök yet oer.
In famke nedrich, stil en sedich
Blüwt immen best bihalden mei.
Hja benne in bulte struyen nedich,
Dy \'t pronkmoai renne dei by dei.
En kenn\' se den hjar sin net krye,
En wirdt it earmoed ta bislüt,
Den mat de man it faek bilye;
En fljucht de Ijeafde \'t fenster ut.
-ocr page 30-
28
Dus siikje meast nei deugd en eare,
Nei sedichheid en sün forstan.
Hwent den scil \'t noait sa slim biteare,
Of seft bljuwt immens houliksban.
AlSIKERS-LlET.
"Wize: Toen mijns levens morgenzon.
As aprilmoanne üs bigroet,
As mei de earste foarjiersblommen
De earste fügeltsjes wer komme,
For gjin winter mear in noed:
Den is \'t wer min gouden ure
Om to swalkjen tröcli it lan.
Den mat \'k op \'e ljeapkes loere ;
Dêr ta skerpje \'k min forstan.
As in \'t easten moarns bytiid
De earste sinnestrielen blinke,
En oer \'t fjild de lüdsjes klinke,
Fen it fugelguod sa bliid;
As oer \'t wetter de einstjes drjuwe,
Siikjend nei in nest in \'t reid ;
As de farske held\'re daue
Op de jonge blêdsjes leit:
Den dwael ik de fjilden rün.
-ocr page 31-
29
Waye de earste moarntiids-wintsjes
Somtiids wol hwet skerp ea fïntsjes:
\'tMakket immen sterk en sün.
Bljuwt in oar den in \'e fjerien
Lidzen mei sin luye lea,
\'k Hald net fen sök selsbidjerren;
\'t Is mar neat as lést en skea.
Sjuch ik in de fjirte den
Ho \'t de ljeapkes draye en fleane,
Den wit ik it gau hwer earne
\'kGean mat en hwet fine ken.
\'k Sjuch nei alle kanten hinne;
Ho \'t hjar \'t ljeapke ek halde mei,
Striekesmite, fleane of renne,
Altiid wiist hja my de wei.
Hie \'k it sa mar In \'e macht
Om to sjen as Lokke\'s minne
Suver is, en as allenne
Hjar for my it hertsje slacht
Den koe \'k gau hjar miening witte,
Den wier \'k ringen üt \'e noed.
Hwent hja wegert altiid yeite,
Al mien ik it tige goed.
Mar o fy! hwer tink ik om ?
Sök in faem, sa braef en sedich,
Altiid stil en evenredich
Né, dy hannelt net ünfrom.
-ocr page 32-
30
As by \'t ljeapke \'t wjukjedrayen,
Seit hjar frjünlik glimkjen my,
Dat \'k mei min "•volmienend flayea
Einlings wol it jawird kry.
De M.unlef^sdochter.
Wize: Nany, nany, sioy min kïike..
Oan de kant fen \'t stille wetter.
By it earste maitiidsgrien,
Siet de ljeave münlersdochter;
Tsjepper famke wie \'r net ien.
Eu in snipper hearke socht hjar;
Fluensk en ljeaflik praette hy.
Oan de kant fen \'t stille wetter :
Niinmen wier sa bliid as sy.
Oan de kant fen \'t stille wetter,
In it hjerstwaer koel en klear,
Seach ik wer do münlersdochter;
Mar hja wier net fleurich mear.
Leedsje hie de sirnmer hrocht hjar,
Hwent dat hearke: falsk wier hy.
Oau de kant fên \'t stille wetter;
Niinmen wie hinipt as sy.
Oau de kant fen \'t stille wetter,
-ocr page 33-
31
As de winter Hokken smiet,
Seach ik wer de münlersdochter:
Buyich en onlyich wie \'t —
Mar de ljeave münlersdochter
Wier fen kjeld en sorch ring fry.
Oan de kant fen \'t stille wetter,
In it stille grêf leit sy.
Ff^islan.
Wize: O rólje oer bon en greülen. (*)
Fen Frtsldn wol ik sjonge,
Dat alde frye lan,
Der \'t altiid alde en jonge
Rju lök habbe in lijar stan.
Dêr \'t mannich-ien in \'t stille
Sin libbensdagen slit
In gölle rest en wille,
En fen gjin sorgen wit.
Dat lan dêr \'k borte as berntsje,
Yet frjemd feu \'t wralds fortriet,
Het niannich hoekje en berntsje
Der ik faek nöchlik siet.
<.*) Dit sangkje mei de miibïk er by is to tineu ïq de Sican~
neblummen for 1850 en ek In \'t »Great Frisk Lieteboek."
-ocr page 34-
32
Ik scoe der fine kenue
Al maunich plakje grun,
Dat my wer brocht to binne
De wille dy \'k er fün.
Der wenje fölle mensken
Hweroan ik tink mei nju,
Dy \'k faker by my winske.
As "t wéze mocht en koe.
Dy \'t my bysünder hagen
Tröch friske ienfaldichheid,
En ha my blide dagen
Sa foar en nei bireid.
Hjir klinkt dy alde sprake
Us altiid yette in \'t ear,
Dy \'t pake bet-oerpake
Al brükte in sin petear.
Ja Friezen, ja wy fine
Sa fölle In \'t heitelan,
Hwertröch we üs der oan bine
Mei \'n Izerfeste ban.
\'t Is wier, de frjemd-sin glüpte
Hjir ek de herten In,
En mannich Fries bikrüpte
De sucht nei falske skin.
Doch doare wy fortroue,
Dat de alde Stanfrieze-aerd,
Hwerop wy hüzen boue,
Yet net tordil aerd.
-ocr page 35-
33
Dy sljuchte rjuchte seden,
Dy lang üs ha bihoed
For ütlanske idelhedeu,
Bistean hjir yette out hjoecl.
En drege rime Friezen,
Dy \'t friske op Fnsldns grün
Net winskje tot\'orliezeu,
Dy wirde er ek yet f\'un.
O Friezen, jonge en alde!
O, lit üs j immer wei
Us tael en seden halde,
En folgje in oar net nei.
Libje altiid mar in \'ts\'.ille
Der wol to moed nei ta ;
Den keun\' wy hjir rju wille
Dy frede en wolfeart lia.
]3y de Hage.
Wize: IIwa wol hjir üntofreden grine ?
Hjir moast ik komme by de hage,
Sei Miuke jisterjöne yet.
Hwet liet dat famke doch fortrage,
Dat hja my op hjar wachtsjelit\'? (tmkear.)
Of scoe \'k to foarlik wèze scille,
Ttöch dat ik sa nei hjar forlang?
-ocr page 36-
34
\'k Hab ommers buten hjar gjin wille,
En \'t wachtsjen is my sök in twang. (twa kear.)
De tiid dy likel wol to sloeren,
In omsjen dürret hast in jier.
Biskieden ben \'k op njuggen ure en
Ik stean hjir wol in great ketier. (twa kear.)
Scoe licht hjar heit ek lonte rüke,
En halde it famke binnen doar ?
O, wist er mar ho \'t Minke slükke,
Hy striek der grif de skoattel foar. (twa kear.)
Hy dildt fen hjar gjin fryerye.
Hy seit, se is yet to jong dêr ta.
Mar \'k wit wol, hy mei my net lye,
Omdat \'k gjin rune skiven ha. (twa kear.)
Mar stil! dêr hear ik immen kommen.
Jawol, dat is se grif en fést.
Wês welkom, swiete huniugblomme !
Ik hab hjir wit ho lang al west. (twa kear.)
Kom fly dy nochlik oan min side;
Forbeane biten smietse swiet.
Hjir efter \'t beamtegrien biside,
Hjir tinke wy om gjin fortriet. (twa kear.)
Al mat üs ljeafde tsjinwar lye,
Wy hoopje op betterskip hjirnei.
-ocr page 37-
35
En beun\' wy hjir, \\vy patsje en frye,
En slite üs tiid mei gjin geklei. (twa kear.)
Hjir in \'t oanskógjen fen de stjerren,
Hjir In de ljeaflik stille jün,
Mat neat üs Inlik lök bidearre,
Hwent rêd fljuclit hjir in ure run. {twa kear.
Wy witte dat wy skiede matte,
Ear \'t heit en momke gean to rest.
Kom Minke, kom den oan min herle!
Wy dwaen mei Ijeafjen nou üs best (twa kear.)
Op in Bpilloft.
Wize; Hwet scoe \'t libben sünder sang.
Trouen komt fen fryen meast,
Dat is faek al slage.
Is \'t soms grappery In \'t earst,
\'t Ken sin frucliten drage.
Nimmen, dy \'t for \'t winskjen hie,
Scoe allenne bljuwe;
Hwent in menske is net fen strie,
Dêrom mat er troue.
Dienü wy oan \'t tronen kwea,
Doom\'nys woen\' \'t net lye.
-ocr page 38-
36
Wier it for de sündheid skea,
Dokters scoene \'t mye.
Hie de skatkist skea der by,
\'t Waerd torbean mei wetten.
Hind\'re \'t heel de maetskippy,
Föllen dy \'t Metten.
Trouen jowt in bulte nocht;
Hwa \'r op skimpe meye.
Dy \'t mei suv\'ro ijeafde docht,
Scil \'t him net bikleye.
Elk op ierde het wol lést
Nou en den to dragen,
Mar it houlik bringt üs lést
Fölle bilde dagen.
Fölle willo, ny joiig pear !
Matte jimme smeit.se :
Ungemakken, siikte ot\' sear,
Matte jimme n\'t reitse.
Belroas, jicht of sukk\'lejy
Koarts of kjissepine,
Scille jimme, hoopje wy,
Noait net ünderfine.
Dat jimme altiid mar de rumt
Fen riksdaelders barre.
Dat de frede, ho \'t ek komt,
Dljuwt in \'t hiis biwarre.
Elk ta frjun, in goed bisteati,
-ocr page 39-
37
Lang by elkoar bljuwe!
Pearke, wirdt dat jimme lean,
\'tBoask scil jimme n\'t roue.
Yet in Bfilloftsangkje.
Wize : De jiaus leeft heerlijk op deez aard.
Elk op disse ierde fryt en trout,
Dat fêst in bulte wille jowt ;
En fryde en troude er nimmen mear,
O fy, hwet wier de wrald den near.
Mar bljuwt it fryen in \'e swang,
En wirdt gjin ien fen tremen bang,
Den bljuwt er fleur en nöcht bistean,
Den ken men faek to brilloft gean.
Hjir is al wer in ny jong pear,
De fryery bün hjar ek gear,
En \'t houlik liket moai hjar ta,
Dêrom mat elk hjir wille ha.
Ontfang fen hwa hjir wêze mei,
Dé segenwinsk op disse dei!
Hwa is \'t dy nou net frolik seit:
Gelök, o Brêgeman en Breid !
-ocr page 40-
38
De Orgelman.
Wize: Wie zich ook keer\' van Libers gaven.
Kom fyoten, fammen allegjerre!
Al is min jonge tiid foarby,
Doch lit ik yette sangkjcs hearre
Fen frolikheid en fryery.
\'k Song iens for \'t f\'amke fen min sin,
En nou for jimme oer ljeafde en min.
\'k Mei graech yet oan dy jierren tinke,
Do \'k in de fleur der jongkheid wie.
Do seach ik neat as sinnebünken,
As \'k lijar mar oan min side hie,
Dy \'t lang my lökkich makke het.
Dy gölle tiid forjit ik net.
O jimme, dy \'t fol blide hope
Yet libje in kleare bare nocht,
Lit baetsucht jimme lök net slope.
As \'t hert op ljeafde allenne sjucht,
Den is de wille net oan de ein,
Al is de jonge tiid forflein.
Sjen den de takomst fry tomjitte
Fol moed, en praet elkoarren bly
As jimme oan elkoars side sitte;
Dat is gjin id\' Ie dromery.
-ocr page 41-
39
Oprjuchte ljeafde bljuwt bistean,
Hwet stormen oer de holle ek gean.
Ja pearkes, dy \'t op fêste grünen
Elkoanen namen tor hjar kar,
En \'t, heechste lök ïn elkoar fünen,
Dy doar ik riede: weagje \'t mar!
Hja scille blide dagen sjen,
Al mat hjar jeugd ek hinne tsjen.
It houlik scil hjar segeu skinke,
Hja scille wis, nei mannich jier,
Mei nocht yet oan hjar jonkheid tinke,
Dy \'t sa tol wille tor hjar wier;
Hja scille bliid hjar briuge in \'t sin
Dy gölle tiid fen ljeafde en min.
Ja fynten, fammen ! \'k winskje jimme
In houlik sünder neibirou.
Dus harkje nei de ljeafdestemme!
De jonge tiid forfljucht sa gau;
Mar ljeafde dy \'tgoê wirtels het,
Wint stadich oan eu wilet net.
-ocr page 42-
40
Selskips-Sangkje.
Wizo : Laat de alazen vrolijk klinken.
Lit üs sjonge, bliid fen siuneu,
Jong en fleurich benne wy;
As we as frjünen by \'n oar benne,
Mat er ek in sangkje by.
Frjünskip ken üs nocht forswietsje.
En in frolik frjünskips-lielsje.
Dat bint ommers elke kear
Us op ny de herten gear, gear, gear,
Us op ny de herten gear.
Mei \'n oar libje, mei \'n oar sjonge
Mei in gol opijucht gemoed,
Dal jowt wille oan alde en jonge,
Dat docht üs it herte goed.
Ja, dat ken in letter dagen
Sels yet swiete fruchten drage,
Hwent dat frisselt mear en mear
Us de frjüneherten gear, gear, gear,
Us de frjüneherten gear.
Yet ris frjünen, yet ris sjonge!
Libje frjünskip ! libje freugd !
Freugde en frjünskip, onbitwongen,
Is behoefte for de jeugd.
Lit mar oaren grine en kleye,
-ocr page 43-
41
As wy by \'n oar wêze meye,
Bint de sjongnocht mear en mear
Us de frjüneherten gear, gear, gear,
Us de frjüneherten gear.
Jt Famke en it Roaske.
Wize: Bruintje, Bruintje, stap wat aan.
Roaske-ljea I hwet stietst dér fris,
Altiid like próes en fleurich,
Altiid helder, altiid geurich,
Dat it siker wonder is.
Hwértröch, roaske, sids it my,
Bljuwt din moayens dy sa by?
Famkeljea! by \'t moarntiids-blau,
As in oar yet leit to sliepen,
Doch ik gau min knopkes iepen
En ik waskje my mei dau.
Neat dat mear my glansjen docht
As dat ferske kleare focht.
\'k Lit my fjirder op \'e dei
Fen min griene blêdden dekke,
As de sinnestrielen stekke,
Dat my licht oars skeadsje mei.
Mar, ho \'t wierje mei, ik spried
Geuren om my, fris en swiet.
-ocr page 44-
42
Sakket wer de sinne in \'t west,
Den sjuch ik, om leed to myen,
Gau min knopkes ta to kryen,
En ik nim de swiete rest.
Hwent de jünloft, leau it fry,
Is forkeard for dy en my.
Dat is \'t hwet ik doch en lit
Om sa fris en moai to bljuwen.
\'t Wier net better to biskrjuwen,
Hwêrin dat it kinstke sit.
Famke, haldste graech din glans,
Gean den by min foaiskrilt lans.
?
ÉMANS ÜFSKIE.
Wize: Napoleon waar zijt gij gebleven
Yet ienkear de sé in, min Ijeafste,
Min Ijeafste, yet ienkear in sé.
Den meitse wy fleurich togjerre,
ïogjerre üs boask-boatsje ré.
(Js alden dy winskje üs de segen,
De segen, de rest en de fré,
En wy benne mei \'n oar tofreden,
Tefreden en wol op üs dié.
Yet ienkear de walfisk harpoenje,
-ocr page 45-
43
Harpoenje de walfisk in \'tNoard.
Den kom ik werom mei min oerwinst,
Min oervvinst foitsjinne in dat oard.
Den röp ik fen fjirrea: Min Ijeafste,
Min lieafste, tink om üs akkoart !
Din keuze foei fêst op gjin oaren ?
Gjin oaren kaem dy wis oau boart ?
Yet ienkear \'t gefaer fen de weagen,
\'t Gefaer fen de weagen tröchstien;
Min Ijeafste, den wildste min wifke,
Min wlfke, sa ljeaf en sa giien.
En hearre wy letter fen skippen,
Fen skippen ia \'t ueedwaer forgien,
Den sidze wy tankber: de Heare,
De Heare het goed oan üs dien.
Yet ienkear tröch iisskos en branning,
Tröch branning en iisskossen stjürd.
\'k Hier den in \'e bürren in hüske,
In hüske bihindich en goed.
En as wy togjerre dêr libje,
Dêr libje sa nocblik en froed,
Den krye wy, hoopje \'k, in jongkje,
In jongkje dat ljeaf dy oan loert.
Yet ienkear moast Jelke nei Grienldn,
Nei Grienldn en de iisskossen tsjen;
En \'t durre net lang, do kaem Rinske,
Kaem Rinske him hjir wer to sjen.
-ocr page 46-
44
Hja boaske mei hun en hjar wille,
Hjar wille dy ging- net forlern.
Hja fielt by lijar Jelke hjar fleurich,
Hjar fleurich by mütele bern.
Yet faken sjongt .lelke sin sangkje,
Sin sangkje, sa bliid as er mei.
De fa mm en dy harkje dêr yette,
Dêr yette sa graech eris nei.
Hwent mannich-ien séman doch bljuwt er,
Ja bljuwt er for altiid mar wei;
Of komt ek sa trou net as Jelke,
As Jelke sin wirden iens nei.
Nei \'< Flaemsk (en de Laet.
Sangkje.
Wize: Wat is een man al zonder vrouw.
Ik woe wol dat \'k in fainke hie,
Dat sa my haegje koe,
Dat hja boppe al my dierber wie,
Dat \'k oars gjin habbe woe.
Ik ren nei Griet, ik ren nei Tiet,
Hja benne beide best,
Mar gjin fen beiden, dêr \'k my yet
Oan halde keu for lést.
-ocr page 47-
45
Hweut Sibbel, Janke, Sjouk. of Trin,
Dér gean \'k soms ek wer mei;
Oan alle fammeu, hwér \'k se fin,
Fiel ik my like nei.
Hwér \'t yet dy alderljeafste sit,
Dy \'k nimme scil lor kar,
Hwerfor \'k alle oaren rerine lit,
En hald my fèst oan hjar 1
In engelinne, dy \'t my swiet
Mei Ijeafdetriedsjes löek,
Dy \'k for gjin jild wer farre liet:
Dat \'k sa \'n ïen hie, dat woe \'k
Den wier de fryerye my
Gjin gekkerye as nou.
Den hie \'k it wiere doel der by ;
Dat wier: oprjuchte trou !
Och hie \'k dy skat mar ringen füu!
Hwent sök in los gefry,
Sok swabjen sunder doel in \'t run,
Foifeelt en hindert my.
In Fae/a op skjin Pompier.
"Wise: De wereld is in rep en roer.
Hark, friske fynten, hein en fier,
Ik wit in faem op skjin pompier,
-ocr page 48-
46
Dy ken hast net mear wachtsje.
Wol immen graech in hertlap ha,
Och gean den mar op hjarris ta !
Oars mat se yet forsmachtsje.
Hja het nou in in wike of saun
Gjin fryer under de azem hawn.
Dat ken se hast net hirde;
Hja het in bjusteren foiiet.
Och, fynten, wês doch gau biredt!
Dat sloof mat holpen wirde.
It is for hjar net ut te stean,
Om sneintojüns op bêd te gean,
Om healwei tsienen hinne.
En doch, dat mat se kear op kear.
As \'t langer dürret scil se n\'t mear
Fen hertsear sliepe kenne.
De fryers linke nou misskien:
Dat is den fêst in raren-ien!
Licht tige ünsjuch fen holle;
Licht mist se wol ien fen de fiif,
Of is onfóege tor en stiif,
Of bromt allik in bolle.
Né fynten, dat is lang net wier!
Hwent altiid sjucht se like blier,
Hjar eagen benn\' twa piltsjes;
Hja stiet sa krudich op hjar ein,
-ocr page 49-
47
En is fen lea sa kreas en kein
As skoarstienmantel-bildsjes.
En as se by in fryer sit.
Ho goed se hjar den flye lit,
Dat mat onbidich wèze!
Den is se n\'t stuf as hout of stien,
Mar krekt sa flant\'rich en sa grien
As lange wiete gêrzen.
En o, hwet is hjar tongkje glêd!
Dat i\'ept se hinne en wer sa réd,
It is hast net to leauen !
Sadat se siker, as se woe,
For klappermünle tsjinje koe,
Om rotten te fordrjuwen.
Ek is se in rjuchte modepop ;
Hja pronket sneins hjar bjuster op;
Hja wit hwet nye swier is.
Hja blinkt fen lint en strikjes sa,
Dat elk der üt begrlpt, dat hja
To keap en ek to hier is.
Ho mannich fynt, dy \'t nacht en dei
Sin sinnen kwelt en kwint hast wei
Om ien oaabidlik famke,
Dat net for him to kryen is;
Hy bint him oan in strie, dat \'s wis.
Gean nei dit löddrich lamke!
-ocr page 50-
48
Hy scil der treast fine In sin smert;
In iepen müle, in iepen hert
Scil hja hiin stellich biede.
Wol immen graech ris nei ien ta,
En wit nr sels net goed nei hwa:
Ik doar hiin lijar wol riede.
Hwenl keken is se ïn \'t minste net.
Né, komt er ien by hjar, dy het
Mar steat er op to meitsen,
Al is er oeral oars forspein,
Al roan er blaukes, snein op snein, —
By hjar wer klear te reitsen.
Hja sljürde nea nen fryer wei;
Hja wit er sels wol rieden mei
Al komme er twa of trye.
Ek den scil elk — der is gjin noed, —
Hwent hja forstiet hjar saken goed, —
Fen hjar sin deel wol krye.
Hjar wenpleats sids ik jimme net.
Hja komt op elke merke en pret;
Soms ek in frjeinde tsjerken;
Hja laket fölle en sjucht hwet glean.
Nou ha \'k se goedernóch biskrjuwn,
Om gau hjar op to merken.
Licht skiut it jimme nu ver la,
Dat sa \'n geriflik faem as hja
-ocr page 51-
49
Sa lang op skjin pompier is.
\'t Komt tröch in misbigrip fen hjar:
Hja het de föste miening mar,
Dat \'t altiid skrikkeljier is.
En fölle fynten habbe in sin
Sa wündre frjemd, dat hja dêrfen
Alheel ótkearich benne.
Mar as in faemke, foar de wrald,
Hjar fjür hwet ünd\'r \'e yeske haldt,
Den woll\' se er Ijeaver hinne.
As \'t haske, sünder dat it roan,
Him krye liet fen elk dy \'t fün,
Hwet nocht wie den it jeyen?
Rju fammen ha dat foar \'t torstan;
Mar ek guods beune er In üs lan,
Dy \'r wol om tinke meye!
F o a p b y.
Wlze : Er is een bhem van hooge waarde,
Hwêr benn\' se nou, dy ljeave blommen,
Fen kleur sa moai, fen geur sa swiet,
Dêr \'k, as ik moarns bjir plicht to kommen,
My nochlik tröch forkwikje liet?
Hja benn\' fortorre en foei en ou;
De wintersnie bidekt hjar nou.
-ocr page 52-
50
En hwêr \'t nou al dy fügels benne,
Dy \'t mei hjar helder klinkend liet,
Roan ik In de iere moarn hjir hinne,
My treasten in min stil fortriet ?
De wrede fügelfanger het
Se fongen in sin listich net.
En hwêr scoe nou dat famke wêze,
Dat der in \'t lan de glêdde ky
Den molk, en trippele oer de gêrzen,
En song er faek in sangkje by ?
Hja bljuwt, by \'t winterwaer sa goar,
Krekt as de ky, nou binnen doar.
Foarby is al min stille wille,
Dy \'k mannich simmermoarn hjir hie.
Mar scoe \'k min tiid ünnut forspille?
O, né! ik wit wol better rie.
\'k Scil sjen as \'k hjar net fine ken,
En sids hjar dat ik hjar bimin.
En biedt hja my den ljeafde en troue,
Den jovvt my ek de winter nocht.
Den scil üs wille jimmer bljuwe,
Howol üs beste fleur forfljucht.
Gean \'k hjir den hinne simmerdei,
Den nim ik hjar min ljeafste mei.
En as hjir den de fügels sjonge;
En blomkes pronkje wer op ny,
-ocr page 53-
51
Den sids ik : al it moaye jonge
Giet krekt as \'t simmergrien foarby.
Mar fêste troue, ljeafste bern !
Giet tröch gjin winterkjeld forlern.
Fryers-Sang,
Wize: Schilder \'k wou mij zelven zien.
\'k Ben in frjün fen fiyery,
\'k Hald fen famkes folie,
Mar for fêst scoe \'k yette my
Net forbine wolle.
Ik doch as in flinter docht,
Dy \'t fen blomke op blomke fljucht.
\'t Mat by fryen bljuwe ;
\'k Wol yet lang net troue.
\'t Is to gek, dat sids ik mar,
Om in faem to grinen;
Oeral is in bulte kar
For in fynt to finen.
Ben \'k er op bigien, ik ha
Gau oan elke finger twa:
Scoe \'k om ien den kleye,
En min lök forjeye?
Ken ik moglik by Mar-ï
Ginst noch frjünskip winne,
-ocr page 54-
52
Nou hawar! hwet maelt it ray ?
\'k Lit sa \'n fiske renne.
\'k Gean nei Lïsbet, dy forwis
Net in sierke minder is;
Licht mei dy my lye,
\'n Wol hjar nei my flye.
Lokt it lïkvvol ek al net
Lis ris oan to krüpen,
Dérom ben \'k yet net biredt
Om my to forsüpen.
\'k Sjuch dat \'k wer in oaren fin.
Japke, Rinske, Saep of Trïn.
\'k Tink oan ien fen allen
Doch wol to bifallen.
Tsjerken benne er tige rüm;
Fammen yette rummer.
Derom tinkt my, \'t is to dom,
Dat \'k my \'r oer bikommer
Al bislacht it somtiids tsjoed.
Hwent ik wit it al to goed,
As al de iene traech is,
Dat wer de oare graech is.
\'k Sjuch op jild en pronkjen net;
Hwet ken my dat skele?
By ien dy \'t nen gaven het
Scoe \'t my doch forfele.
Né, ik fry om kleare nocht;
-ocr page 55-
53
Dy \'t üt greatskens my net sjucht,
Dy scil \'k wol hwet mye;
Ik ken wol guods krye.
En as ik den op it lést
Ek ris tink om trouen,
Nou, den nim ik ien for fêst,
\'k Hoopje sünder rouen.
Ha \'k oeral de rünte dien,
Den wit ik, sa goed as ien,
Hwer \'t de beste benne.
Sa n ien gean \'k den benne.
M.INNEKLACHTE.
"Wize: Komt vrienden laat ons varen
naar Noord-Ame^ika.
Nou ha \'k it foar de nieren,
En dat om Japke skroar.
Min bloed fljucht tröch min ieren
As siedend baergesmoar.
Ik seach hjar jister rennen,
Nou piipje \'k as in mosk,
-ocr page 56-
54
Hwent al min süne sinnen
Benne as in tlzebosk.
Hjar eagen, as twa lampen,
Ha my it hert toskroeid.
As flaechs tröch \'t braken, stampen
Ben ik fen hjar toknoeid.
Is frees ik scil fordruye
As bökkens in de reek.
Gjin hun wol my bikluyé,
Sa meager ben \'k en bleek.
Ik nim gjin sprütsel iten,
It smoken ben ik ba.
To nacht ha \'k skriemd en kriten
In amerfol of twa.
Ik plökke my de holle
Keal as in terskers-flier;
Men ken in kjêsscn fölle
Mei al min ütskuord hier,
Bljuwt dat sa yet in poaske,
Den siikje \'k gau in strop,
Ot \'k fret, sa wier, in doaske
Fol lucifers mar op.
Hwent ljeaver siket AnÈ
Sin libbens-ein mar gau,
As dat ik scoe torane
As büter op \'e strou.
-ocr page 57-
55
Koe \'k mei min bearen, famke I
De bast fen \'t hert dy slaen,
Dat scoe min libbens-lampke,
Sa tor, wer olie jaen.
Mar bist net to bitwingjen,
0, leau my, JAPKE-ljea !
Den sjuchtst my yette hingjen
Wol tsjien jier foar min dea.
Ealses Klachte.
Wize: Duizend kneepjes, duizend kunstjes.
Maike ! mat ik den forsmachtsje ?
Lit my doch net langer wachtje !
\'k Ren hjir ommers jün op jün
Om \'e doar en loar de glêzen.
Fanke, is dy it hert bifêrzen ?
\'k Scoe wol jammerje as in hun.
\'k Wit net hwet ik mat begjinne;
\'k Ren er deis forwezen hinne;
\'k Reitse min forstan yet kwit.
\'k Mei gjin iten en gjin drinken,
Mem begjint om \'t slimst to tinken,
Hwent ik kry in kleur as kilt.
Faek seit hja: Hwet skeelt dy, jonge ?
Earen koeste laitse en sjonge,
-ocr page 58-
56
Nou reuste om alllk in süch.
Kenste \'t mei de buorkerye,
Nei din sin en winsk net krye,
Wês den doch net sa ünfoech.
Maike, nou hwet mat \'k den sidze ?
Mat \'k min hert hjar iepen lidze ?
Né, der gean \'k net gau ta oer.
\'k Wol min leed allenne drage. —
\'k Ben hwet plnlik In de mage,
Sids ik den, en sjuch hwet sür.
Om min pine den to stillen
Jowt se my Urbanuspillen ;
Mar, och hea I hwet helpe dy ?
Maike, koest min lyen fiele,
O, din hert bleau net forstiele,
Né, ik wit den holpste my.
Maike scoeste it ütstean kenne
Dat my de eagen jimmer renne
As in weake trjuwel-tsiis ?
Dat ik mei \'n toskramme skine
In de todkoer mat forkwine,
Wirde foar min dagen griis ?
Litste den tröch neat dy büge?
Is dy \'t bloed üt de ieren droege ?
Heste in hert fen iken hout?
\'k Wedsje, as ik to langeléste
-ocr page 59-
57
Siikje in de alde sleat min rêste,
Dat din stegens dy birout.
Mar as Maike yette langer
Wille fint in min gesanger,
En my op \'e tochte haldt;
\'k Wol den ek forgees net lye:
\'k Scil min duffels jaske krye,
Hwent it stiet hjir stomme kald.
De lökkige Boer.
Wize: Ach meisje lief, waar schreit gij om.
\'k Wier twyntich jier, do hie \'k bistek
Op Ale Sjoerds Mary.
By \'t winter rieden wy oer iis,
By \'t simmer merken wy.
Ik sloech op \'t lest hjar trouen foar;
Ik tocht, dat \'s dalik ré.
Mar hie se oars altiid sein fen ja,
For trouen sei se: né !
Do socht ik Murke Lïsbet oan.
Dat fanke sei tsjin my:
Dou hest gjin bourkerye of lan,
Hwet scoest den doch mei my ?
Dat scil \'k dy wize, lustere ik,
En \'k patte hjar set op set.
Nou deroan hie se in bulte nöcht,
Mar troue woe se net.
-ocr page 60-
58
Sa ging \'t my ek by Sjouk en Griet,
By Lutske, Saep en Fin.
To fryen hie \'k oerfloedich kar,
To trouen fjirs te min.
Ik wier in teardich, gnap jong fynt,
Hja wieren net fen stien.
Malfarje woen\' se graech mei my,
Mar troue woe gjin ien.
Ik siet by mem ris in \'e hüs,
Do brocht alde Izak my
Great trye tüsen güne thüs,
\'t Kaem ut de lotteiy.
Do roanen my de fammen oan
En wieren nuv\'re grien.
Do woe \'k yet wol in grapke ha,
Mar troue woe \'k gjin ien.
Ik roan de singel ienkear lans
Mei Jetske fen Samar.
Hja hie gjin jild, mar ik hie do
Genóch for my en hjar.
Ik hald in boel fen dy, sei ik;
Faem woste my net ha ? —
Is dat dy mienen Ruerd 1 — Jawis 1 —
Hja sei: den sids ik ja!
Dat ja i dat ging my tröch de siel.
Ik wier sa bliid to moed;
\'t Wier kiekt as waeid my\'n engel üt
Gods hege himel stjüid.
-ocr page 61-
59
Hja lake bliér en krige in kaem.
Ik wist net ho \'t ik wie.
\'k Hie noait sa inlik ljeafjend west,
Der \'k nimmer spit fen bie.
Us mem sei: Nou, dou kryst in wiii
Sa best, it hoeft net oars.
Mar ljeave ginst! hwet seagen do
De fammen op \'e noas !
In jier der nei, do wieren we al
Tröch de echtestaet forbiïn.
Do wier ik bliid dat \'k earst sa faek
In blaue skine roan.
Nou ben wy twyntich jier al troud.
\'t Ging flink üs fen \'e han.
Min jild wüchs oan; ik ha nou al
In hele lape lan.
Mar Jetske bljuwt hjir op \'e wrald
De greatste skat for my.
Fiif flinke jonges ha \'k feu hjar,
En der in famke by.
Nou sitte Sa ep, Mary en Fin
En LIsbet sünder man
To stimjen en to rabjen by
Hjar beppe koffykan.
MJn fanke ! kryste fryers, den
Mast net dwaen lïk as hja.
Sids for \'t malfarjen altiid: né !
Mar sids for \'t trouen: ja!
-ocr page 62-
60
DE LÖKKIGE BoERINNE.
\'k Wier achttsien jier, sa flink as jong,
Ik lake en song, ik dünse en sprong.
Ik wier yet as in fügel fry,
Hwent fryers kaemen net om my.
It like dat my elk forgeat;
Ik lake en dünse en song for neat.
Ik mirk wol, oaral hwer \'t ik kaem
Waerd sein : Dat is in gnappe faem.
Mar des to mear die \'t my fortriet
Dat elk my in min wezen liet.
Ik tochte: Dat het skik noch roai!
Ik ben forgees sa kreas en moai.
Us Hans-om fen de lege wei
Forstoar en liet my fiks hwet nei.
Do krige \'k fryers by de fleet;
Hja roanen üs it hüs fen \'t steed.
Der kamen fïrt soms ta gelik,
Ik waerd dus net forgees sa rik.
Sa hie \'k in tige rümme kar.
Do naem ik Jouke Rommerts mar,
Dy \'t licht wol earder opkomd wie,
As ik mar earder jild hawn hie.
Mar noait het my min kar biroud.
Ik ben forgees net mei him troud.
-ocr page 63-
61
Nou ha \'k in stik of njuggen bern
It is in lust om se oan to sjen.
Hja benne sün en wirde great.
Wy habbe lök en brek oan neat.
En Jouke seit, en \'k leau \'t mei him,
\'k Ben net forgees dy bern hjar mem.
Noait hab ik winske nei oerfloed.
Tröch flït en kloekens ging \'t üs goed.
As Jouke my oerlibje mei,
Den jowt er grif my de eare nei:
Hja wier in handich wiif, dat net
Forgees op ierde libbe het.
De Arbeider en sin Wiif.
Wize: De lange dag is weer voorbij.
De Man.
Mei ünrest, kommer en fortriet
Is wer de dei foarby.
Ik skrep en klau safölle \'k ken,
En \'k bljuw allike fier as \'k ben.
Neat baet min iver my.
It Wiif.
Wy benne sün; ik doch min best
En \'k fin min wille in dy.
-ocr page 64-
G2
Al komt it net heel riklik om,
Hest dou my ljeaf dea is \'t my rüm.
Dou bist ia treast for my.
De Man.
Mar och, dou hest mei krapte en need
To kampjen kear op kear.
Wy ha net nóch oan min deihier;
Ek dou mast bödsje tige swier,
En dat docht my sa sear.
It Wiif.
Och swy der fen. Tröch Ijeafde en trou
Ha we altiid trede en rest.
God jowt üs kreft en süne lea
En altiid yet üs deistich brea.
Is dat net tige best?
De Man.
Doch woe \'k it graech hwet rümmer ha,
En dat allenne om dy.
Dat ik safölle mansk net ben,
Dat \'k dy fen \'t wirk bifrye ken,
Dat docht my bare ny.
It Wiif.
Gjin oerfloed leanet feste trou,
Gjin goud of moaye klean.
In hert oprjucht in wiere min
Dat het gjin eigenbaet in \'t sin,
Mar freget Ijeafde as lean.
De Man.
Mar ho scoe \'t goed komme as ik dy
Untnomd waerd tröch de dea ?
-ocr page 65-
m
Den bleaust dou siüen mei din bern.
Hwa kaem den nei jimme om to sjen?
Hwa jowch din berntsje brea ?
It WllF.
God, dy \'t om litse moskje tinkt,
Jowt mensken kreft nei leed.
Hy is min treast as ik dy mis.
Hy, dy \'t in man for \'n widdou is,
Helpt weeskes in hjar need.
De Man.
Goedmienend wiif! hwet seiste \'t moai.
Din wirden dwaen my goed.
\'k Mei great wêze op sa \'n wiif as dou.
Forsterke tröch din ljeafde en trou,
Bödsje ik mei nye moed.
S T O f-r E i n.
Wlze: Van alle landen op deez\' aard.
Men mat ïn \'t dageliks bidrjuw
For stofrein en for falske ljuw
Yen altiid tige wachtsje.
Hwent as men in \'e stofrein giet,
Den wirdt men stiltsjes wei tröchwiet,
Al scil men \'t earst net achtsje.
En falske ljue laitse altiid blier.
Men scoe se op \'t wird ou sikerwier
-ocr page 66-
64
Yens liif eu siel bitroue.
Mar o! tomük wirdt faek yens ear,
Yens wolteart, en hwa wit hwet mear
Bidoarn tröch falske Ij uwe.
De man, dy \'t iepen en oprjucht
Yen run en try in \'e eagen sjucht,
Dy ken men better leaue.
Mar om \'t er faek de wierheid seit,
En net to plümkestriken leit,
Scd mannich-ien him skoue.
Gean mei de hüningkwast mar om
De greate heap is doch to dom
Om echt en falsk to skieden.
En «Jou wirdst hösk by mannichien
Tröch al hwet falsk is en gemien
De holle drist to bieden.
Wier \'t menskdom net sa. sinneblin,
En roan \'t nel wei mei falske skin,
Den scoe de oprjuchtens winne.
Mar om \'t it is sa lik as \'t is,
Matt\' we in de wraldbislommernis
Us redde sa \'t wy kenne.
In hopen bringe \'t dermei fier;
Mar dit bljuwt derom altiid wier:
Dy \'t goed hjar kennen leare,
Dy mye sökke snoade Ij uw,
En wolle in \'t dageliks bidrjuw
Hjar ljeafst de rech ta keare.
-ocr page 67-
T\'
-ocr page 68-
Printer hierfen jowt ek fit
MINK MEI \'T ORGEL.
Nei frïsk Lieteboek
Priis 25 Cts.
FOR NUT EN NOCHT.
Rïmen on Toltjes for ljue dy \'t graech ris hwet ïn \'t
iepenbier forlêsse wolle. Priis ƒ0,90.
FHISKE WNTËWDNE-SOCBT.
Fifte boek. Priis ƒ 1,—.
TOANIELSTIKKEN:
Lubbert Erchtink...........    ƒ0.50
Rabbery beskamme en Woldwaen beleane . .    - 0.30
It Tsiende gebod............ 0.25
I Trye jieren letter of Levi Smoel de Lotteryjoad  -0.25
! Fen de Wilp nei Leauerd, fen Leauerd nei de Wilp  - 0.30
| De Utdragerswinkel {Oardc printinge) . . .   -0.30
De Alde Jas [Oarde printinge)......   - 0.40
In faem en in Arbeidster by keapman Watse
[Oarde printinge)..........   - 0.30
Nanneboer en Master Slim ot\' Heitenoed en Fryersl.  - 0.30
De boer by de Divelbander.......   - 0.30
Solke mei de baérgefoetsjes.......   -0.30
In alde rot ïn \'e- falie.........   - 0.30
Kees Moster............   -0.30
Thomas en Tsiamke of de mislökte reis nei Noard
Amerika.............   - 0.30
\'t \\Viif ut to arbeidsjen.........   - 0.30
Lubbert of de mislökte moart......   -0.30
In Neef ut Amerika.........   -0.30
V