|
CV
|
|||||||||
|
/nvY> 1>t2.3
|
|||||||||
|
/\';",
|
|||||||||
|
\',-^
|
|||||||||
|
J."\'ÜI •\'\'
|
|||||||||
|
.-/,
|
|||||||||
|
t ::■ ir ;>;
|
||||||||||||||||||||||||
|
\' \'<:/,! -i i\'
|
||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||
|
^
|
||||||
|
ONTWERP.
|
||||||
|
DE RAAD DER GEMEENTE UTRECHT,
Overwegende dat liet noodig is om, behalve de bepalin-
gen in liet belang der openbare gezondheid opgenomen in de Verordening, houdende voorschriften ter bevordering der zindelijkheid, van 9 Mei 1856; de Verordening op de Straatpolitie van 20 Junij 1850; de Verordening op het bouwen en sloopen van 20 April 1859, en de Verordening tegen het bewonen van gebouwen, die als schadelijk voor de openbare gezondheid voor bewoning ongeschikt zijn, van 21 April 1859, nog eenige andere voorschriften betref- fendo de openbare gezondheid uittevaardigen, welke in die Verordeningen niet gevoeglijk kunnen ingelascht worden; Besluit vast te stellen de navolgende
Verordening houdende voorschriften in
het belang der openbare gezondheid. Art. 1.
Alle slooten en wateren gelegen in de gemeente, die
bijzonder eigendom zijn, moeten door of van wege de eige- naars, on in geval van verhuring of in gebruikgeving, door de huurders of bruikers, steeds behoorlijk schoon en rein gehouden worden; alle vuilnis, stinkende en rottende stoffen moeten daaruit verwijderd worden. |
||||||
|
■J
|
|||||||
|
Art. 2.
Tiet is verboden daarin cenige vuilnis, doode dieren of
andere aan bederf en rotting onderhevige voorwerpen te werpen, of daarin gier of andere vuilnis te laten afvloojjen. Art. ;{.
Burgemeester en Wethouders zjjn bevoegd om, nadat de
Oezondhoids-Commissie daarover is gehoord, aan de eige- naars van slooten en andere wateren gelegen binnen de kom der gemeente, die voor de openbare gezondheid schadelijk zijn, to gelasten die to dempen binnen oenen bij de aanschrijving te bepalen termijn. Zij, die zich daarmede bezwaard aebten, kunnen zieh
ter dier zake, binnen 14 dagen nadat de aanschrijving ter hunner kennis is gebragt, bij verzoekschrift wenden tot den Gemeenteraad, die daarover alsdan uitspraak zal doen. Art. 4.
Allo terreinen, gelogen binnen de kom der gemeente,
op welke water, modder of andore vuilnis blijft staan, moeten door de eigenaars, op aanschrijving van Burge- meester en Wethouders, binnen den daarbij bepaalden termijn verhoogd worden of moeten daarop zoodanige werken en veranderingen aangobragt worden, als daarbij zijn voorgeschreven om het ongerief te verhelpen. Art. ii al. 2 is ten deze mede van toepassing.
Art. 5.
Het schoonhouden, reinigen en aanvegen van stegen,
uitgangen, doorgangen of toegangen tot woningen, getim- merten of erven binnen de kom der gemeente (voor zoover die niet als openbare stegen of sloppen, vallen onder de bepalingen der Verordening op de Straatpolitie of die |
|||||||
|
3
|
|||||
|
op de Zindelijkheid) moet geschieden door de bewoners
of bruikers dier woningen, getimmerten of erven, die gehouden zijn, op aanzegging der Politie, daartoe onmid- deljjk over te gaan en verder alle schadelijke en voor de openbare gezondheid nadeelige stoften en voorwerpen daarop aanwezig opteruimen. Art. 6.
Ingeval de stegen, uitgangen, doorgangen of toegangen,
bij art. 5 vermeld, bij regen of door andere oorzaken onderloopen, zoodat zij niet meer droogvoets kunnen be- gaan worden, zijn do eigenaars daarvan, op aanschrijving van Burgemeester en Wethouders, gehouden die binnen den daarbij bepaalden termijn op te hoogcn of in vol- doenden toestand te brengen. Art. 3 al. 2 is ten deze mede van toepassing.
Art. 7.
Wanneer van de in art. 5 vermelde stegen enz. geen
eigenaars zijn aan te wijzen, zijn Burgemeester en Wet- houders bevoegd de verpligting tot ophooging of verbetering in het vorig artikel vermeld, op te leggen aan de eige- naars der woningen, getimmerten en erven, welke van die stegen, uitgangen, doorgangen of toegangen genot hebben. Art. 8.
De zinkputten, riolen en goten, gelegen in de bjj-
zondere perceelen, moeten door de eigenaars dier per- ceelen steeds in voldoenden toestand onderhouden worden- Bij gebreke van hieraan te voldoen, zijn Burgemeester
en Wethouders bevoegd de eigenaars te gelasten die binnen eenen bepaalden tijd te herstellen of bruikbaar te maken, tenzij zij mogten verkiezen die geheel op te |
|||||
|
4
|
|||||
|
ruimen on daartegen bij Burgemeester on Wethouders geen
bezwaar bestaat. Art. !).
Indien de zinkputten, violen en goten geheel of ge-
deeltelijk liggen in perceelen, die daarvan geen nut of gebruik hebben, zal de herstelling of hruikhuarinukiug door Burgemeester en Wethouders opgelegd worden aan den eigenaar van het perceel, dat daarvan nut en gebruik heeft, en is de eigenaar van het perceel waarin zij gelegen zijn, op aansehrjjving van Burgemeester en Wethouders, gehouden zulks te gcdoogen. Deze aanschrijving zal mede inhouden den tijd wanneer
en de wijze waarop de herstelling of bruikbaarinaking zal plaats grijpen en een beambte aanwijzen , die daarop toezigt zal houden. Zij , die zich bezwaard achten met de aanschrijvingen
in dit en het vorig artikel vermeld, kunnen gebruikmaken van de bepaling van art. :i al. 2. Art. 10.
Het schoonhouden der sekreten moet geschieden door
de bewoners der gebouwen, die daarvan gebruik hebbeu, met dien verstande, dat elk hoofd van een gezin daarvoor aansprakeljjk is. Bij nalatigheid is de Politie bevoegd de reiniging te
gelasten, waaraan onmiddelijk zal moeten voldaan worden. Art. 11.
Wanneer de eigenaars van sekreten en sekreet-
putten, die herstelling of vernieuwing behoeven, in het aanbrengen daarvan nalatig zijn, zijn zij gehouden, op aansehrjjving van Burgemeester en Wethouders, die bin- |
|||||
|
.-)
|
|||||||||||
|
non den daarbij bepaalden termijn in voldoenden toestand
te brengen. De eigenaars van sekreten, aan den openbaren weg
gelegen, moeten zorgen dat die van deuren voorzien zijn. In geval de sekreetputten geheel of gedeeltelijk liggen
in perceelen aan andere eigenaars toebehoorende, die duur- van geen gebruik of nut hebben, is de bepaling van art. 1) toepasselijk. Art. 12.
liet is verboden mesthoopen of eenige verzameling van
niest, van vuilnis of van andere onreine stoffen te hebben of te houden, tenzij met schriftelijke vergunning van Burgemeester en Wethouders, tot wederopzegging en op de daarbij te stellen voorwaarden verleend. Echter is het geoorloofd om bij stallen voor paarden of
vee de mest dier dieren te verzamelen in gemetselde waterdigte putten of bakken, voorzien van luiken of dek- sels, die, behalve bij gelegenheid van vullen of ledigen, steeds gesloten moeten zijn. Deze mestbakken en nicstputten mogen niet tevens tot
berging van andere vuilnis of meststoffen gebezigd worden. Art. 13.
|
|||||||||||
|
de kom
worden , artikel. |
|||||||||||
|
Binnen
gehouden het vorig |
der gemeente mogen geenc varkens
tenzij met gelijke vergunning als in |
||||||||||
|
Art. 14.
Het gieren of bemesten van gronden niet sekreetmest
kan, gedurende bet heerseben van Aziatische cholera, van typhus of van dissentcrie, door Burgemeester en Wethouders tjjdelijk worden verboden, hetzij in de gcheele |
|||||||||||
|
G
|
|||||
|
gemeente, hetzij in een bij de afkondiging van het ver-
bod aan te wijzen gedeelte. Art. 15.
liet vervoer binnen de gemeente van lijders aan
een der besmettelijke ziekten bedoeld in art. 1 der Wet van 4 December 1872 (Staatsblad n". 134) tot voorziening tegen besmettelijke ziekten , mag, voor zoover het bij ge- meldc Wet is veroorloofd, niet anders geschieden dan in draagbaren of voertuigen, gedurende het vervoer voorzien van een door den Burgemeester te bepalen ken- tecken. liet kentecken zal, na het vervoer, aan de draagbaren
of voertuigen moeten blijven, totdat na voldoende ont- smottmg, volgens art. )), vierde zinsnede van gemelde Wet , onder toezigt van een daartoe door Burgemeester aantewijzen beambte, door dien beambte verlof\'is gegeven tot bet wegnemen van het kentceken. Zoolang dit verlof niet is gegeven, mag geen verder
vervoer van personen of goederen mot die draagbaren of voertuigen geschieden. Van het vervoer zal ten spoedigste, zoo mogelijk
vooraf, aan den Burgemeester of de beambten door hem daartoe aangewezen, kennis gegeven worden. Van wcgc de gemeente zullen voor dit doel kosteloos
draagbaren beschikbaar gesteld worden, op de wijze en ter plaatse door den Burgemeester te bepalen. Art. 16.
Tot de verpligtingen in deze verordening aan den ei;/e-
naar opgelegd, zijn, ingeval de eigendom aan meerdere personen toekomt, alle medcoigenaars, ieder voor zich , gehouden , voorbehoudens hun verhaal, hetwelk zij, krach- tens burgerlijk regt, op de overigen inogten hebben. |
|||||
|
7
Bij erfpacht, vruchtgebruik of rcgt van opstal, gaan
deze verpligtingcn over op don erfpachter, vruchtgebrui- ker of opstalier, gedurende don tijd dat zijn recht duurt- Art. 17.
Bij twijfel, wordt voor eigenaar, erfpachter, vriichtgo-
bruiker of\' opstaller gehouden , degeon , die nis zoodanig vermeld staat op don Kadastralcn Legger. Ingeval do persoon, op dien legger vermeld, geen
bekende woonplaats binnen de gemeente heeft, buiten de gemeente woonachtig is, of niet bekend is, /.uilen de aan- zeggingen en aanschrijvingen aan «Ion eigenaar, erfpach- ter, vruchtgebruiker of opstallcr volgens deze verordening te rigtcn , in plaats daarvan worden gedaan aan don hoofdbewoner, huurder of gebruiker van de woning, of het erf waarop de aanzegging of aanschrijving betrekking heeft. Hij onbewoonde pcrccclen zal, in dat geval, de aan-
schrijving op het perceel aangeplakt en in hot Stedelijk dagblad gepubliceerd worden. Art. 18.
Tot do uitvoering dezer Verordening en tot liet desnoods
ten koste dor overtreders, doen wegnemen, beletten of verrigtcn van hetgeen, in strijd met die verordening is daargesteld, ondernomen of\' nagelaten, zijn Burgemeester on Wethouders bevoogd, overeenkomstig art. 180 der Gemeentewet. Art. li).
Tor verzekering dor uitvoering van de voorschriften
dezer Verordening zijn de leden der Üezondheids-Oom- missie, do Gemeente-Architect, do lloofdopzigter dor plaatselijke werken en eigendommen, do Inspecteur over het bouwen, de Opzigter over do straten en wogen en |
||||
|
8
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
vcrdor alle beambten van Politie bevoegd om de woningen
der ingezetenen huns ondanks binnen te treden, met inachtneming der bepalingen van de Wet van 31 Augustus 1853 (Staatsbl. n°. 83). Art. 20.
Do overtredingen van de voorschriften in deze Ver-
ordening vervat en het niet voldoen aan de bepalingen, aanschrijvingen en bevelen daarin vermeld worden gestraft die van art. 1, 5 en 10 met eenc geldboete van f ltot/\' 3 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
S l 0 \'1 15 I, I\' V L 1 K G.
De Verordening: houdende voorschriften omtrent goten
of riolen en mestbakken en het houden van varkens, van 13 September 1855, afgekondigd den lc October 1855; alsmede de Verordening: tegen de uitbreiding van besmettelijke ziekten van 18 Maart 1871, afgekondigd den 1L April 1871, worden ingetrokken. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
MEHOfilE VAN TOEL1CIITIAÜ.
|
|||||
|
Do steeds toenemende cischen der volksgezondheid
maken liet noodig eene afzonderlijke strafvei\'ordening voor dit onderwerp te bestemmen, ten einde daarin te kunnen opnemen zoodanige bepalingen, die loopen over onder- werpen, waarop nog gcene afzonderlijke verordeningen bestaan. De verordering ter bevordering der zindelijkheid van 9
Mei 1856 bevat wel eenigc voorschriften in liet belang der openbare gezondheid, doch bepaalt zieh alleen tot openbare plaatsen, d. i. publieke straten, stegen, werven en wateren, maar laat zieh met privaat-eigendom niet in. Desgelijks houdt de verordening op het boawen en sloopen van 20 April lcS5\'J ook wel eenigc bepalingen in, die blijkbaar in het belang der openbare gezondheid zijn ge- maakt, al wordt dit er ook niet bij gezegd, docli alleen voor zoo veel betreft het nieuw daarstcllen, herbouwen of verbouwen. Omtrent liet in behoorlijken staat onderhouden komt daarin niets voor, als liggende buiten het onderwerp waarover die verordening loopt. Bovendien handelt dezelve alleen over gebouwen, getimmerten en andere werken, boven of onder den grond, niet over de erven waarop die gebouwen staan. Ten einde nu deze bestaande rubrieken der verorderingen
uit elkander te houden en niet alles door elkander te haspelen, wordt in deze nieuwe verordening alleen over onroerende zaken, die privaat-eigendom zijn, gehandeld, |
|||||
|
10
en over het onderhouden, herstellen, vernieuwen, of\' zoo
noodig, veranderen en verbeteren van reeds bestaande gebouwen, werken of terreinen. Mogten er, behalve de nu reeds bestaande bepalingen,
in \'t belang der volksgezondheid, nog meerdere noodig zijn met betrekking tot het nieuw daarstellen en verbouwen van buizen of andere werken, of wel een verbod om in sommige gevallen te mogen bouwen of herbouwen (iets dat de Commissie zeer wcnseheljjk en noodig acht en zich reserveert voor later) dan zullen die wijzigingen en bijvoegingen bare plaats moeten vinden in de verordening op bet bouwen en sloopen, terwijl, indien meerdere bepalingen van dien aard vereischt wordende voor de openbare straten, wegen, werven en wateren, deze zouden te buis beliooren in de gemelde verordening over de zindelijkheid of in die o/> de straatpolitie, welke beide verordeningen eigenlijk in elkaar loopen en bij eventueele herziening gevoeglijk tot éénc konden zamengesmolten worden. Eene verordening, inhoudende alle bepalingen in het
belang der openbare gezondheid, is niet mogelijk en zou groote verwarring veroorzaken. De verordening op goten, riolen, mestvaalten en varkens
van 13 September 1855, kan echter in deze nieuwe worden opgenomen, teneinde bet aantal afzonderlijke strafvordeningen, dat reeds tot 20 is geklommen, eenig- zins te verminderen. Art. 1 dier verordening is echter niet mede overgenomen, als zijnde hetgeen daarin wordt verboden, bij de latere verordening op het bouwen en sloopen, in art. 31 en 32 opnieuw geregeld en andere straften daarop bedreigd. Eindelijk kan de verordening op de besmettelijke, ziekten
van 18 Maart 1871 beschouwd worden te zijn vervallen door de invoering der Wet van 4 December 1872, |
||||
|
11
|
|||||
|
Staatsblad nu. 134, over dit onderwerp; behalve art. 9,
bevattende een onderwerp waarover die wet geheel zwijgt, en art. 5, regelende het vervoer van lijders aan besmet- tebjke ziekten, welk vervoer, bij art. 5) der Wet, be- paald is opgedragen aan de regeling van de gemeente- besturen. Deze beide punten zijn alzoo in deze nieuwe verordening mede opgenomen en geregeld. Des noods zou de verordening tegen het benonen run
gebouwen die ah schadelijk voor de openbare gezondheid foor bewoning ongeschikt zijn verklaard, mede in deze nieuwe kunnen opgenomen worden om het getal veror- deningen nog meer te beperken. Art. 2.
Dat artikel strekt om den eigenaar te vrijwaren voor
overlast van geburen of straatjongens, daar hij , volgens art. 1 , zijne sloot steeds selioon moet maken als er vuilnis in geworpen is. liet werpen van vuilnis, enz. in de stads openbare
wateren is verboden bij art. b\' verordening op de zinde- lijkheid en art. 8 der verord. op het ledigen van putten en riolen, liet onderhoud en schoonhouden dier wateren geschiedt van stadswege; behoeft alzoo niet gereglemen- teerd te worden. Art. 3.
De bevoegdheid van gemeentebesturen tot liet vcror-
denen van zoodanige beperking in den eigendom als hier wordt bevolen, is door den lloogen Raad aangenomen bij arrest van 24 Sopt. 1872 {Weekbl. r. h. liegt n". 3512). Art. 4.
Vele private terreinen achter huizen of woningen verkeeren
door te lagen grondslag of gebrek aan zinkputten en |
|||||
|
12
|
|||||
|
goten in zeer onvoldoenden toestand , bij gemis aan eenc
behoorlijke afwatering van liet vuile water dat uit de buizen komt, of van het dakwater dat door goten naar beneden stroomt. De schadelijke uitdampingen daardoor ontstaande kunnen ook zelfs voor de naburen hinderlijk en schadelijk zijn. De verbetering van een en ander be- boort aan den eigenaar, niet aan den huurder of bewoner opgelegd te worden. Art, 5.
De verordening op de zindelijkheid spreekt, in art. 1 ,
alleen van het aanvegen der straten d. i. alzoo van publiek eigendom , terwijl dit art. 4 gelast het aanvegen en sehoon- houden van doorgangen, uitgangen en stegen die aan bijzondere personen tocbehooren, waarvan sommige in zeer vuilen toestand verkeeren doordien er zich niemand om bekommert of de buren het onderling oneens zijn wie zulks doen zal. Daar liet hier slechts geldt het dagolijksche schoonhouden,
is zulks , even als bij de straten , opgelegd aan de bewoners , niet aan de eigenaars. Waar echter de toestand van dien aard is dat die niet enkel door vegen en schrobben te verhelpen is, doch de grondslag moet opgehoogd of veranderd worden, kan men dien last niet meer op den bewoner leggen, doch wordt, in het volgend artikel, de eigenaar daarmede belast. Art. 7.
Er zijn doorgangen en steegjes leidende naar woningen,
die niet als afzonderlijk perceel op de kadastrale kaart en legger vermeld staan doch begrepen zijn onder naastbij- gelegen, zonder dat het bepaald is uit te maken onder welk kadastraal nommer die eigenlijk belmoren. In zoo- danig geval kan dus de bepaling van art. 17 dezer ver- |
|||||
|
13
|
|||||
|
ordening niet baten, omdat het perceel zelf niet te
vinden is op den kadastralon legger, ten minste niet met genoegzame zekerheid. Alsdan schiet er niet anders over dan de verpligting tot ophooging of verbetering op te leggen aan de eigenaars der woningen die genot hebben van de stegen en uitgangen. Art. 8 en 9.
Deze bepaling loopt over goten, riolen en zinkputten,
die niet langs straten of pleinen, docli in privaat eigen- dom zijn gelegen en daardoor niet vallen onder de bcpa- lingen der verordening op de straatpolitie of der zinde- hjkheid. Het kan zich voordoen, dat een zinkput of riool, strekkende ten dienste eener woning, ligt in bet erf, soms onder liet huis, van een ander, die er geenc uit- lozing in heeft. In dusdanige gevallen is meestal de eigenaar der woning, die genot en gebruik heeft van do put of liet riool, wel geneigd de kosten der herstelling te dragen, maar wordt daarin niet zelden verhinderd, doordien do eigenaar, onder wiens huis de put of het riool ligt, de herstelling (welke somtjjds groote last en ongerief, ja zelfs door het opbreken van vertrekken of tuinen schade kan berokkenen), niet wil toestaan, be- werende daartoe krachtens burgerlijk regt niet gehouden te zijn, omdat de put daar wqderregtelijk ligt of om cenige andere reden. Nu schiet er voor den eigenaar der woning, die het
genot van den put of bet riool heeft, niet anders over dan een proces tegen den anderen eigenaar te beginnen, waartegen hij meestal opziet, omdat het hem misschien meer zal kosten dan zijne woning waard is, of dewijl er zwarigheid bestaat om de noodige bewijzen van tocstan- don , die een paar eeuwen geleden zijn, bij te brengen; de zaak blijft dan steken, totdat eindelijk het Gemeente- |
|||||
|
14
|
||||||
|
bestuur, als eonig en uiterste middel, komt opdagen met
eene onbewoonbaarverklaring der beide perceelen in het belang der openbare gezondheid.
Een zoodanig geval heeft zich in 1873 voorgedaan,
toen door Burgemeester en Wethouders aan den Raad werd voorgedragen om niet minder dan een zestiental woonhuizen (daaronder zelfs winkelhuizen en koffijhuizen) uit het blok huizen, begrensd door de Lange en Korte Elisabethstraat, het Vreeburg en Achtcr-Klarenburg, te gelijk onbewoonbaar te verklaren, omdat midden in dat blok huizen, in een voormalig straatje, dat van het Vree- burg naar de Korte Elisabethstraat heeft geloopcn, doch sedert jaren aan de uiteinden was volgebouwd, eene goot liep, die, gecne behoorlijke afwatering hebbende, overliep en de plaatsjes achter de huizen gelegen overstroomde on tot een modderpoel maakte, liet gebrek was niet te ver- helpen , tenzij het uiteinde dier goot, gaande onder een huis door, gelegen aan de Korte Elisabethstraat, lager werd gelegd. De eigenaar van dat huis (dat mede onder de onbewoonbaarverklaring en bloc was begrepen, ofschoon bet niets geen nadeel had van den modderpoel en de overdekte goot daar ter plaatse in goeden toestand was), weigerde echter de goot, onder zijne wagenmakerjj gelc- gen, te laten opbreken, zelfs al behoefde hij er niets aan te betalen, omdat hem zulks te veel ongerief veroorzaakte. De zaak is echter toen door de Commissie uit den Raad, die de belanghebbenden heeft gehoord , in der minne tot een goed einde gebragt, waarbij de eigenaar der wagen- makerij ton slotte heeft toegegeven (misschien wel uit vrees van anders onbewoonbaar verklaard te worden) en de overige eigenaars de kosten te zamen hebben gedragen volgens eene verdeeling door die Commissie voorgeslagen. Had de zaak toen niet bij minnelijke schikking kunnen
gevonden worden , dan zou die zeker groote nioejjelijkheden |
||||||
|
v
|
||||||
|
15
|
|||||
|
gebaard hebben, daar, behalve die wagenmakerjj, ook
eenige andere woningen , die voorgesteld waren om on- bewoonbaar verklaard to worden, eigenlijk geen nadeel hadden van dien stinkpoel, doch er maar bij genomen waren omdat zij er op uitwaterden , terwijl omgekeerd andere huizen er buiten gebleven waren, omdat zij er niet op uitwaterden , ofschoon die mede aan de schadelijke uitdampingen bloot stonden. Het onderwerp behoort dringend beter geregeld te worden
dan thans , daar het niet aangaat om de onbewoonbaar- verklaring van woningen te misbruiken tot een dwang- middel dat en désesijolr de cause gebezigd wordt om een onwilligen eigenaar, wiens huis goed en gezond is, te noodzaken om toe te laten dat er op zijn terrein ge- werkt wordt. Ook ontbreekt dit dwangmiddel geheel, waar het euvel
aanwezig is op een terrein waarbij geen woning annex is, daar men toch niet het terrein onbewoonbaar kan ver- klaren. In ieder geval komt men door onbewoonbaar- verklaring ook niet tot het eigenlijke doel, d. i. bevoegd- heid om hot riool of den put te mogen openbreken en vernieuwen. Het huis wordt wel ontruimd en moet leeg staan, maar de put en modderpoel blijft doorstinken en de lucht met ongezonde uitdampingen vervullen. Alleen dan wanneer de herstelling en verbetering van het riool gelast wordt door Burgemeester en Wethouders kan die, desnoods, volgens art. 180 gemeentewet bewerkstelligd worden. De regeling, zooals die in art. 9 wordt voor- gesteld, berust op den grondslag dat de feitelijke toestand, zooals die op \'t oogenblik is , als er gevaar voor de open- bare gezondheid ontstaan is, als uitgangspunt wordt ge- nomen en die bestaande toestand gehandhaafd wordt, zelfs al is het niet bewijsbaar of die krachtens burgerlijk regt in der tijd geheel en al op wettige wijze is tot stand |
|||||
|
II!
|
|||||
|
gekomen en of daarvoor bewijsstukken of oude documenten
aanwezig zijn. Brengt daarentegen degeen, op wiens erf de put is gelegen die hersteld moet worden , eene acte te berde waaruit klaarblijkelijk voortvloeit dat hij die herstelling niet behoeft te gcdoogen, b. v. eene schrifte- lijke erkentenis der tegenpartij dat die put in der tijd slechts tot wederopzeggings toe is veroorloofd, of heeft hij een regterljjk vonnis waarbij zulks is uitgemaakt, dan behoeft hij de herstelling niet te gcdoogen en zullen Bur- gemecster en Wethouders hem natuurlijk niet aanschrijven die te moeten gcdoogen, maar zullen den eigenaar van het perceel dat nut en gebruik heeft dier zinkput, enz. gelasten op zijn eigen erf een andere zinkput te maken of andere voorzieningen te treffen. Acht hij zich daarmede bezwaard , dan heeft hij insgelijks zijn beroep op den Raad. Zooals gezegd is, geldt het hier eene beperking in den
eigendom en een maatregel dien do gemelde eigenaar van het lijdend erf zich moet getroosten in het openbaar bo- lang, t. w. de openbare gezondheid. Zijne civiele regten kunnen daardoor noch benadeeld noch bevoordeeld worden, doch blijven ongeschonden, zoodat hij, desverkiezende, later nog steeds kan dagvaarden tot wegneming van den put, al heeft hij het lierstellen krachtens publiek regt gedoogd, even als hij ook steeds bevoegd blijft tegen den buurman eene vordering tot schadevergoeding in te stellen bij den bur- gcrlijkcn regtcr, wegens de schade die hij mogt geleden hebben door de herstelling te moeten gedoogen; indien er namelijk termen bestaan tot het instellen van zoodanige actie tot schadevergoeding. Dat de Raad bevoegd is eene dergelijke bepaling te
maken is niet twijfelachtig. — In art. 4 der Verordening op het blusschen van brand treft men eene geheel gelijk- soortige aan, waarbij eene zeer ingrijpende beperking in den eigendom is bepaald, nam. dat de eigenaar van een |
|||||
|
17
|
|||||
|
huis vcrpligt is, ingeval yan brand bij zijn buurman, de
spuiten in zijn huis toe te laten en zijn inboedel te laten natspuiten in \'t belang, zooavcI van dien buurman als ook van het algemeen, ter voorkoming van verdere uitbreiding van den brand. Evenzoo moet hier de eigenaar zich getroosten dat, zoowel in \'t belang der buren als ook in dat van het algemeen, ter voorkoming van ziekten die de openbare gezondheid kunnen bodreigen, op zijn erf eenigc werkzaamheden worden verrigt die, ofschoon mis- schien hoogst onaangenaam, echter noodzakelijk en on- vermijdelij k zijn te achten ter voorkoming van ziekte- gevaar. Men zal welligt vragen, wat moet er gebeuren als een
eigenaar, dien de herstelling gelast is, de boete wel betaalt, doch nalatig blijft den zinkput te herstellen? In dat geval kunnen Burgemeester en "Wethouders art.
180 Gemeentewet toepassen, waardoor men den toestand kan veranderd krijgen ten zijnen koste en waarvoor des- noods zijn perceel bij executie voor die kosten kan ver- kocht worden. Het is voornamelijk hierin dat de kracht dezer verordening moet gezocht worden. Art. 11.
De sekreetputten zijn hier afzonderlijk behandeld, omdat
welligt later daarover andere bepalingen zullen verordend worden, indien de kwestie der opruiming van fecaliën eenmaal tot beslissing mogt komen. Voorshands is bij dit artikel er in voorzien om de bestaande sekreten en sekreetputten die bouwvallig zijn te doen herstellen. Het maken van nieuwe putten is geregeld bij art. 4 der Verordening op H bouwen, als ook het bevel om sekreten te moeten maken waar die ontbreken. |
|||||
|
18
|
|||||
|
Art. 12.
Deze bepalingen omtrent mestlioopen zjjn in hoofdzaak
dezelfde als die, vervat in art. 2 der Verordening om- trent mestvaalten en het houden van varkens, doch cenig- zins meer uitgewerkt, niet het oog op de mestputten van stallen die, volgens art. 2 dier verordening, thans eigenlijk verboden zijn in de kom der gemeente, tenzij men daartoe eene speciale vergunning heeft van Burgemeester en Wot- houders. Bovendien moeten de ingezetenen, volgens dit artikel 12, ook buiten de kom der gemeente in \'t vervolg verlof hebben tot liet houden van mestlioopen en verza- inelingon van andere onreine stoffen. Deze uitbreiding is wenseheljjk daar alsdan Burgemeester en Wethouders be- palingen kunnen voorschrijven bij de vergunning en zorgen dat de buren er geen te grootc last van hebben, indien deze daarover klagen. Art. 13.
Bevat dezelfde bepaling als in art. 2 der evengemeldc
Verordening voorkomt. Alinea 2 dier Verordening is hier niet mede overgenomen, als zijnde het houden van varkens in de buitenwijken minder hinderlijk voor de buren , te meer nu de kom der gemeente, bij eene algcmeene Verordening, meer uitgebreid en juister omschreven zal worden. Wil echter do Baad die 2 zinsnede behouden, dan kan
die gevoeglijk er bijgevoegd worden, doch wordt in beden-
king gegeven alsdan de bcoordeeling niet bloot aan de
Politie over te laten doch aan Burgemeester en \\Y cthouders
op te dragen.
Art. 14.
Is woordelijk art. 0 der Verordening tegen besmettelijke
ziekten van 18 Maart 1871 behalve alleen dat het woord menschelijke, als overbodig, is weggelaten en de bepaling ook bij typhus en dissenterie kan toegepast worden. |
|||||
|
10
|
|||||
|
Art 15.
Strekt ter voldoening aan art. 9 der Wet van 4 Decem-
ber 1872, (Staatsbl. No. 134) houdende voorzieningen tegen besmettelijke ziekten waarbij dit punt bepaald is opgedragen aan de regeling dor gemeentebesturen. De doorvoer van lijders door de gemeente is bij de Wet zelve geregeld even als ook de invoer van elders; dit ligt alzoo buiten deze Verordening. De bepaling van art. 5 der tbans nog bestaande Ver-
ordening tegen de uitbreiding van besmettelijke ziekten van 18 Maart 1871 (welke de vroeger van 13 Fcbruanj 1868 heeft vervangen) voorschrijvende dat het vervoer van lijders aan besmettelijke ziekten binnen de gemeente, voor zoover dit plaats grijpt met rijtuigen, niet anders mag geschieden dan met rijtuigen die uitsluitend daartoe gebezigd worden, is in dit ontwerp der verordening niet gevolgd, daar de ondervinding geleerd heeft dat geen der huurkoetsiers gc- neigd is er een zoodanig afzonderlijk rijtuig op na te houden. Daarom is in deze Verordening hepaald, dat het rijtuig
na ieder vervoer van zoodanigen lijder, telkens moet ont- smet worden, op de wijze als bij de wet is bepaald. De verstrekking van draagbaren van gemeentewege,
kan geen bezwaar opleveren, daar er reeds zoodanige aanwe- zig zijn, terwijl het te voorzien is dat de particuliere industrie wel niet geneigd zal zijn zich met de verhuring van der- geljjkc draagbaren in te laten. Het kan later een punt van overweging uitmaken, of het misschien wensehchjk is dat de gemeente zich ook eene vigelantc of ander rijtuig aan- schaft en dit ter beschikking stelt even als de draagbaren. Art. 17.
Het geval kan zich voordoen dat het onzeker is wie
eigenaar is van een perceel, wanneer meerdere personen |
|||||
|
20
|
|||||
|
beweren tot den eigendom daarvan geregtigd te zijn, of
ontkennon daarvan eigenaars of mede-eigenaars te zijn. Vooral bij kleinere porcoelen, gemeono uitgangen of an- dere dergelijke pereeelen waarop meerdere eigenaars of bewoners van aangrenzende gronden of woningen een zeker bezit hebben of daden van beheer uitoefenen, is het dik- wijls volstrekt niet uit te maken wie eigenlijk daarvan eigenaar is. In zoodanige gevallen zal bet expediënt moeten aan-
gewend worden dat de wet op de onteigening ten alge- meenc nutte te baat neemt, namelijk, dat degeen die op den kadastralen legger als eigenaar van dat pereeel te boek staat wordt gehouden voor den werkelijken eigenaar, totdat het tegendeel blijkt. De aanschrijving van Burg. en Weth., in art. 3 en
volgende dezer Verordening vermeld, zal alsdan aan dien persoon gcrigt en overhandigd moeten worden. Wanneer deze niet binnen de gemeente woonachtig is,
wordt de aanschrijving of aanzegging gedaan aan de por- sonen in al. 2 van dit artikel opgenoemd. — Gelijke bepaling komt voor in art. 13 der Verordening tegen het bewonen van gebouwen die als schadelijk voor de openbare gezondheid voor bewoning ongeschikt zijn, van 21 April 1859. — Waar het geldt pereeelen waar geene buizen op staan, of die niet bij huizen behooren, geeft al. 3 aan hoe er gehandeld moet worden. In het geval dat het perceel niet vindbaar is op de
kadastrale kaart en legger is bij art. 7 voorzien. Art. 18.
Deze bepaling, ofschoon misschien niet noodig en ovcr-
bodig, heeft voornamelijk ten doel eene waarschuwing aan het publiek (dat niet enkel uit regtsgcleerden bestaat), dat de overtreders der verordening er niet mede af zijn |
|||||
|
21
|
|||||
|
als zij, na veroordeeling door den kantonrcgter, de boete
betaald hebben, maar dat zjj bovendien verpligt zijn en blijven daar te stellen of\' weg te nemen hetgeen volgens bevelschrift van Burgemeester en Wethouders door hen had moeten daargesteld of weggenomen zijn, en dat bij gebreke van dien dit ten hunnen koste zal geschieden, Eene soortgelijke bepaling wordt in enkele wetten, in-
houdende strafbepalingen, mede aangetroffen, o. a. in art. 7 der wet van 12 Juhj 1855 (Staatsblad n". 102), tot voorloopige voorziening in sommige waterstaatsbelangen, alsmede in het thans ingediende wetsontwerp tot regeling van het bouwen op of langs dijhen, in art. 7 van het ge- wijzigd ontwerp (Bijblad Staats-Courant Tweede Kamer ; Bijlagen [32—2] bl. 19). |
|||||