BIBLIOTHEEK
Dr. J. M. FRAENKEL

ODYSSEAM EI�SQ�E SCHOLIASTAS

ODYSSEAM EI�8Q�B SCHOLIASTAS

EMENDATIONES AD SCHOLIA IN HOMERI ODYSSEAM.

LUGDUNI BATAVORUM.
Apud E. J. BRILL.

VIRIS CLARISSIMIS

J. E. GOUDSMIT
C. G. COBBT

OLIM PRAECEPTORIBTJS NUNC AMICIS PIE COLENDIS
HOS ST�DIORUM FRUCTUS SACROS ESSE VOLUIT

Propositum mihi erat, quae ad Odysseam eiusque Scholiastas
post editas Observationes meas animadversa habebam in duas partes
divisa lectoribus harum rerum studiosis diiudicanda tradere, materie
ita digesta, ut quae ad textus tantum a Dindorfio olim curati emen-
dationem pertinerent omnia in priorem partem coniicerem, in altera
rem altius repeterem. Quippe, � quod iam antea me facturum pol-
licitus sum, � aliis quamplurimis in aux�ium vocatis, qui interea
eandem rem sibi tractandam susceperunt, meo Marte Scholia frequen-
ter loco suo mota ad propriam sedem revocare atque ad interpreta-
tionem crisinque Hpmericam adhibere coepi, in auctorum historiam,
cognationem, fidem, auctoritatem inquirere, Aristarcheorum, Por-
phyrii, Lexicographorum animadversiones ordinare interque se com-
ponere, denique ita agere, ut eorum grammatieorum, qui Odysseam
quoque sibi illustrandam sumpserunt, bistoria critica quae dicitur
etsi nondum absoluta, tarnen niea quoque opera aliquantum promota
diceretur. Verum, ut fit, coniecturarum congeries inter scribendum
in tantam molem excrevit, variasque ob causas prior haecce pars
tamdiu inter typothetarum manus versata est, ut rem et per se diu-
tumi laboris et cui ob caeteras meas occupationes non semper tantum
tribuere temporis possum quantum equidem cuperem, in infinitum

trahi noluerim. Constitui igitur hanc priorem partem per se absolu-
tam seorsini publici iuris f\'acere, cuius nune prior fasciculus prodit,
alter eui praeterea et corrigenda quaedam et addenda ex libris, qui
postea demum in meam notitiam pervenerunt, et Indices inerunt, intra
paucos menses edetur. Ut tot coniecturae omnes omnium adsensum
ferant, optai^-e vix ausim. At si operam meam in his grammaticorum
reliquiis in integrum restituendis positam in universum aequis iudi-
cibus probari intellexero, animus mihi addetur ut ad alteram Ulam
partem literis mandandam intra brevissimum quod potero temporis
spatium alacri me animo accingam.

H. J. P.
Scrib. mense Aprili mdccclxxxi.

EMENDATIONES AD SCHOLIA IN HOMERI ODYSSEAM.

Scholia Graeca in Homeri Odysseam, ex Codd. aucta
et eraenduta ed. G. Dindorfius. � 2 voll. 1855.

\'�xot S si ir�( ti fispaiKTXi

StIV�V , X^iXf TO ip�filSV xVXf77x\'^iTXl XS/J.XI.

Qui i\'actum sit, ut quae studia in fine scriptionis meae Aca-
demicae brevi me repetiturum significavi, quaeque ut repeterem
non malevoli quidam in Germania praesertim iudices me cohor-
tati sunt, ea post decimum demum annum aliquando resum-
serim, nee meum est narrare, nee lectoris fortasse scire intererit.
�tut est, laetus tandem occasionem ainplexus sum ea expro-
mendi, quae per multos annos horis subsecivis, quae tarnen et
aliorum et mea expectatione pauciores erant, ad Homeri Odys-
seam eiusque Scholiastas- illustrandos emendandosque mihi re-
perisse videbar. Atque aliquamdiu etiam spem foveram, fore ut
novam horum Scboliorum editionem in lucem edere mihi dare-
tur. Qualem editionem post Mai, Buttmanni, Dindorfii, vv.
cll. curas etiamnunc non inutilem fore, et a me antea et ab
aliis saepius significatum est. Nunc autem certior factus, no-
vam eorum editionem ab A. Ludwicbio, Viro clarissimo, parari,
eique ut eam perpoliret atque augeret Codicum conferendorum
copiam esse, quae mihi negata est, omne quidem edendi con-
silium abieci, sed statui, quae excogitasse mibi visus sum, ea
omnia hoc modo ei tanquam per Epistolam Criticam, veteres
nostros hero�s modeste secutus, proponere, quibus si velit uta-
tur, ir�vTct ioKtftivae, ro is xxh�v � si insit � xxTaa%�v.

Sed quid tu, dixerit quispiam, coniecturas affers, Codicibus
nunc peritius inspectis et tandem aliquatido sincera praebere
iussis? Codices autem accuratius collati quot coniecturas inanes
fuisse declarent, quot vitiosas arguant, quot veras probent, quot
etiaai vulnera, alioquin insanabilia, facili negotio curent, nee
ignotum mihi est et cum summa approbatione vidi ex speci-
mine eo, quod Ludwichius praecedenti anno edidit, quo melioris
recensionis Codicis Hauiburgensis (T) pessime scripti pessimeque
editi exempla continentur ^l). Sicut, � rem minime obscuram
ut in clariore luce collocem, � ad ;, 35 edidit Dindorfius ex
solo T: oux xv thoiftviv irxixv e��xiftovi x v xv�%eiv iv�xic (apud
Phaeacas) xxrx o-r�pytriv tv^ 7r»Tpf�oc. lam in Observatt.
meis ²) indicaveram scribendum esse: sf�xt,u.ovixv \'�xeiv, et
inutilem praepositionem ex ultima syllbaba praecedentis vocabuli
perperam adhaesisse. ld ipsum quod volueram in Codice extare
docuit me Ludwiohii commentatio, sed et aliud quod non ex-
pectaveram indidem didici. Nam xxrx <Tr�p>i<riv, � quod ut
non optime dictum sit, tarnen satis idoneum sensum praebet
nee quisquam sine Codicis ope mutare ausus esset, � nil nisi
Prelleri imperite legentis commentum esse apparet, imprudenter
a Dindorfio repetitum. Quanto melius Codex: xxix<ppov/i<rx<;
rijg nxTpihos. � Ita ;, 326 Homeri verba: x7to^vvxt 5\' �x�-
Xsuax � Il oi 3\' b^xKov TToi^uxv tali modo in T explicari perbi-
bentur: rx xxpx xx) Sij�x itpsKe�v xx) o f*�\\i ct x xv xhu� sv.
Ultima sensu cassa Prellerus coniectura in integrum restituere
conatus est, � ut Dindorfii nota docemur, � sic: on yt.x-
xkttx xvxXo�iv, quam recte ostendit vera Codicis lectio: xx)
�[ixhiaxi xvx�.u�ev (xvx�.��ev). Et sunt haec paucissima exempla
ex ingenti multitudine.

Haec igitur ita sese habere non nego. Et ultro fateor, me
Ludwicbii aliorumqae opera cognita paulo timidiorem esse
factum ad coniecturas et adhibendas et proferendas, non quod
eas aut nunc aut unquam supervacuas existhno, sed quod, �
cum textus Dindorfianus, ut nunc quidem extra omnem dubi-

1) A. Ludwich, Ober den Codex Hamburgensia der Odyssee-Schollen. � Kheinischea
Museum fiir Philologie. N. F. Bd. :«, p. 439�456. � 1878.

i) Observationcs ad Suholia in Homeri Odysseam. L. B. 1869, p. 58.

tationem positum est, permultis loeis difficilioribus Oodicum
etiam corruptorum lectiones non fideliter repraesentet, in plu-
ribus non repraesentare censendus sit, � quod sic, inquam,
omne saepe fundamentum corruit, cui quis coniecturarum
conpagem superstruat. Sed sint illa ut esse debent, non ut
sunt, ideone emendationibus ex ingenio profectis supersedere
tuto poterimus? Hoc quidem nemo in Codicibus Graecis trac-
tandis vel mediocriter versatus affirmabit, omnium minime
Ludwichius, qui ipse in fine commentationis suae quaedam
aperta Codicum ir}.>ipi,pteXypt.xTx ingeniose coniectando evidenter
correxit. Cuius exemplis nunc haec mea accedant.

(, 252. ad Homeri verba: u %ilvoi, rivet ior�; hoc Scholion
adscriptum est in T: o i/l e y %vts1 «■«« rxU sluSuIxt? 5,ui?Jxis
XpijTxt (Polyphemus), s�irep ?�« Tuyxxvst rijs ohouf&�v>is Isr)
Tovrcfi t$ X�ycfi. xx) tx rr e p) t ov $ Qxix xxs xv xo-xevx-
<t o /Atv. eix\'o: ovv xx) #AAou? ■jrenXxv�a�xi. Sic Dindorfii editio.
(p. 426, 1. 18�21.) Descripsi totum Scholion, miserum in
modum corruptum atque inconcinnum. De sententia nulla esse
potest dubitatio. Criminationem enim, absurdum videri quod
Homerus robs �xTSTOirio-pt,�vov$ inducat Graece intelligentes et
Graeco sermone confabulantes, saepius tetigisse videntur o\'i
huTixol, eorumqae causa ipse Aristarchus in laudatissimo Scholio
ad y, 71, ubi haec eadem verba: u %��voi xrK. occurrunt, So-
r�ov S�, cpyviv, (Aristarchus) t^ iroivTiji tx toixvtx , xx) yxp

vxvv xvtov (Cyclopa) 7rxpxyei e\'th�Tx------------xx) vvviyaiv

\'EAAjjv/S* (pavyv. Verum quid sibi vult monstrum illud,
ne accentu quidem ornatum, ov"Ssy fyrell �Corruptum est";
Dindorfius inquit, �desideratur nomen grammatici." Attamen
vix credo ex elementis, ex quibus ovtsy constat, aliquando
nomen grammatici Graeci erutum iri. Nee opus est, ut in
laboriosa investigatione desudemus. Codex ipse verum praebet,
sed omnia alia quam grammatici cuiusdam nomen aut notitiam.
Quid igitur habet? Habet: ov Ie 7 ^tsTv, quo invento glo-
riatur Ludwichius, iure, etsi poterat fortasse lenius. Hoc idem
et ipse in margine exemplaris mei dudum adnotaveram, colla-
tis x, 20: s\'i^vfjTTxt (i\'ev to tt^xv/ax irpbs tov xxipiv, S/a ov 5eT
ZvtsTv tx toixvtx et pt, 447; item, ad illustrandum elirep,
pro quo aut xxiirep expectaremus aut simplex <}, ad testimo-

mum vocatis Herodiano x. ptov. x�%. p. 43, 17 (p. 150 Lehrs.):

elxep ovv AhkiK�v (verbum sppu), ^tvitbov r/ xuto� vjv xoiv�v,
et Scholiis nostris /, 257 (p. 426, 30), de qua aduotatione
postea uberior erifc disputandi locus. Sed haec omnia nunc
supervacua sunt, cum Codex sponte sua quod sanum est sup-
peditet, et laetor rjj <rvveiATT�<rei. Ita vero profecimus quidem
aliquid, sed sic ut statim iterum haereamus. Nam quid,
quaeso, est: ov �i7 tyrs�v ttw? tx�? elu�uixi? �,u,i?.ixix xpqTXi,
etxep l?« Tvyxxvei tsJ? o\'ucuftsvtis �ir) tovt<p tw h�yop, quam
tarnen scripturam et Ludwichius retinuit? Suntne haec extrema
cum e�irep !?« Twy%xvei kt\\. an cum ir&q t. el. �ptillxn; XP^^TXtconiungenda? Utrum obscurius sit, nemo facile dixerit. Nam
i%u Tvyx^xvilv ^T\'\'\'� o\'iKWftinis liri tivi K&yq semper quidem
absurdum est, non minus autem hoc nostro saltem loco Tx�g
e\'tu�vixa; i[tiXlaif %pw�xi en) roiircp Tip x�ycp, quasi Cyclops
non semper et ubique apud Horaerum Graeca lingua utens in-
ducatur. Et quid faciamus illis: kx\\ tx ittp\\ rein; <Pxixxxg
xvxo-xevxaopev, quae sic nude, nullo vinculo cum praecedentibus
connexa, �vacuoa dant in a�re saltus"? Sed iam tenebrarum
satis offudimus. Quas omnes dispellent interpunctio correcta et
lenissima mutatio, sive potius nulla. Legamus: ov $e7 %*ire7v,
ir�q tx�$ e\'iufvlxn �/jli^Ixh XPvrxi, e\'nrsp eO-co rvyx^xvl1 ^T*t$ *\'"
xovft�vys, 6I16I tovtu> Ttp xiyq kx) tx Tep) rob; <Pxixxx~ ivx-
trxevxo-o/ASv. elxbf ovv xx) Xf\\/\\ov$ ire7r\\xvij<r�xi. ld est: non
oportet quaeri, qui fiat ut Cyclops, cum tarnen extra notum
terrarum orbem collocetur, communi (Graeco) sermone, �
o-vvy�coc iiiJi.lv, ut Aristonico in deliciis est, Tjj xvx x^f7px �ftthix,
ut Herodianus dixit \') � utatur. Hac enim ratione et quae
apud Phaeaces aguntur nobis evertenda (sive repudianda) erunt.
Fieri etiam potest ut alii (Graeci puta) errantes ad eum per-
venerint." Locutionis tovtq rep x�ycp, apud omnes Graecos
hac quam supra posui significatione frequentis, apud Gramma-
ticos vero frequentissimae, exempla conquirere putidum ferme
est. Dabo duo ex ingenti copia. Alterum Herodiani (Scholl.
111. V. 254) ad �xv�i A<r/:-------irxo-x yxp S<st/x>j \'�io-vWxfioi;

1) V. e. xtpi imi/■ /\\�%. p. 25, 10 Dind. (p. 87 Lehrs), quo de loco postea plura
dicentur, et p. 29, 4 (p. 100 Lehrs).

«V ivopxTuv sU t7 Xyyouax it-vveTxt, xpuri, Sas/W, KpifT/. [ovtus
ovv xx\'t A/t/.] tovtcp yxp t� x�yu xx) j�Aijt} lQs!\\o[&ev xxt\'
o%hxv rdtriv dvxyivutrxeiv. � � ovtus ovv kx) A/t/, "vx %
IA.BTxithx<rn�i; xtX., ubi simul expungenda sunt quae uncinis in-
clusi, male ex sequentibus illata; alterum patris eius, qui

cum ei sol enne sit dicere: ov ovv rp�irov-------rov xinov S>j

rp�irov, semel atque iterum variare maluit: � hiytp ovv-------

rov xvtov Jij rp�irov. (Ofr. v. c. Apollonii Dyscoli nep) �irtpptifixruv
in Bekk. Anecd. p. 535.) Tandem quid sit �vx<rxevx%eiv praeter
Strabonem \') nemo melius dieet quam idem Herodianus, qui
in Praefatione ad x. ptcv. A^?. p. 5. 1. 20 (p. 12 Lehrs.) ita:
S/i xx) tx ovru Xey�pevx xx�\' hropixv (v. c. S�p ²), Aovtsx,
<I>Af�?, Axvci, Ho"/? caet.) ovx xvxrxevxeei rb virb itoX�mv
Xey�/isvov ,u,cv�jpss et iterum ad Iliad. �1 94, �/A«$ to �<r�o? xx)
h�vic, ou fi�vov iix TYiv avvxtoiQvtv, iKKx xx) 3/« h�yov ov ³)
�jfteTs irpoeliroftev, xvx o~xe vxrxvr e; rovg virb r�v ir po
�ftov elptfftivovt. Haec hactenus.

x. 495. Scholion de Tiresia, ex Ariaetho excerptum et huic
nostro versui ad verba: o�cp ireirv�o-�xi (ireirvva�xi) adscriptum,

1) V.\'c. L. I. c. II $ 18 (p. 25 i. f. C.)_: \'�tn il t2aa« ph tl tey�ittvx, orav S\' avx-
erxtvdZy (Polybius) rov l%uxtxvio-fi�\\i-------vitsp^ohiiv ovx avotefoti Tijc mofiohoyioui.

2) Obiter tangere placet ea quae Lehrsius commentatus est ad Theognosti de hoc
eodem vocabulo observatiunculam sine dubio ex Herodiano petitam. Theognosti verba
haec sunt: ti( vp /xovo«-i/AA«/3« ivo irrL o-fip to <J> op r i\'o v y.xi xvp to aroiyijiioi. (Cramer.

♦Anecd. Oxonn. II. p. 133). Admonet Lehrsius (in nota ad eius Herodiani Scripta tria Emen-
datiora, 1848, p. 36): »vidc quae Lobeckius (Paralip. p. 77) sollerter eicogitavit. Atta-
men mihi verisimilius videtur nee Choeroboseum (iramo Theognostura) aliud o-vp habuisse
Herodiano incognitum, scd scripsissc o-Sp to Qoprix�v, quasi importunum vocabulum,
nee in forma nee in genere se regulis applicans." Quae mihi quidem, quod pace
summi viri dicti\'m esto, contorta nee e grammaticorum ingenio esse videntur. Quae
Lobeckius sollerter excogitavisse dicitur, non fuit consulendi facultas, nee tanti pu-
tavi ea cognoscere quae Lehrsii quoque assensum non tulissent. Equidem correserim:
Ho io-ri\', XSp to Qoniixix�v xoii ■xvp-r. o~t. Quoties in scriptura unciali P et I confusa
sint, nemo melius docuit quam Piersonus, qui, ut nemo nescit, in Praef. ad Moeri-
dem p. xxj nubem exemplorum praesertim ex Hesychio petitorum effudit, quorum
V. c. \'�peai, irpofiiiTois pro o\'lto-i, ptpSiv, �AaWffli» pro pttan, Traptf/ioo-lluf,
ttpaxsix pro Tctntoo-v\'vtt, etsi dudum correcta, ne nunc quidem auimadversione in-
digna sunt.

8) Sic Cobetus Codicis a-^Afta correxit haec praebentis: xxt �Acyov {jpieli;
rpoetiroiiev jctA. Nee absimile Bekkerus, etai paulo magis a litterarum apicibus re-
cedens: xa� xub" $v Kiy oi ty«7« irpotfaoftni. ,

bis a Dihdorfib editum est, contractius in textu (p. 475 1.
20�24), plenius in Appendice (p. 782), utrumque ex T, qui
Codex solus haec servarit. Et pleniora quidetn, Codicis ipsius
tractandi occasionem nactus, ita proposuit: \'Apixi��t; (pytriv "Hpxv

ft�.TX0OV<TXV (sic) �7t) Ttf TTijp�lTXI XVTOV XlTfltr�xi 1T�p) tlsp-
VSQivyq UtTTS (�vXI XVTOV X x) X tT 0 S X V � V T X Tt)V ftXVTlXqV.

TTsp) Tijq r�%vvj<; ovv (/.ivov >,�ysi olu irctrvvv�xi xx) o (iivo? SJ
tr�trvvTxi, «AA\' o� trxpx to irpoX�ystv, #AA\' iv tc5 Xsysiv ro�g iv
A/\'Sou. o\'t S� #AAo/ (pp�vx? fih el%ov, Te%vyv l� o�. Quae autem
sunt sommantium deliramenta, si haec non sunt? Quod sentiens
is, qui Dindorfii gratia haec descripserat, procul dubio de suo
dedit [tsTxfiovhsvovo-xv pro fi�Tx/3ov<rxv, simul xhsTt�xi trxpx
Uepirecp�vvsq optime corrigens pro nep) Tlspa:, eademque opera
uere e�vxi xvt�) xx) xtr o� xv �vti tvjv iaxvtixviv pro x�tov

xx) xito�xv�vtx, tandem omissis: xx) � ft�vos-------------to�s iv

A�\'Sou, quae expedire nullo modo poterat. Laudandus Dindorfius,
quod Scholion integrum dedit, magis laudandus, si et quae in
Codice bene habent rectius legisset, et quae iam probabili ra-
tione emendata ipse proposuerat, non propter libri manuscripti
scilicet fidem iterum corrupisset. Nam, Ludwichio indicante,
illud quidem x�t ovx. xtoSxv o v in Codice perversum est, sed
neque irepi habet, pro quo est usitatissima sigla, qua pariter
trxpx ac irepi indicantur, neque ioculare istud ptiTxfio�irxv, de
quo Dindorfius desperavit, cum recte scriptum sit fisrxyvo�-
<s x v, neque vocabulum optime Graecum \'o ft�voi, pro quo «Mi»»?,
praebet. Itaque Ludwichius totum locum ita constituit: \'ApixiS�g
tpqo-tv "Hpxv ijlstxyvovo~xv str) t^ iryp�axi xvtov (sc. tov
Tetpevlxv) xhe7o-$xi trxpx Uspos^�vm u<tts s�vxi x�t o} xx)
xtro�xv�vT i tMv ftxvTixqv. trsp) rij? T�%vviq ovv (t�vov hiysi\'
�olcp irsirvvo~6xt." xx) o Mhuq §f trktrvvTxi^ «AA\' oii trxpx to
irpeh�yeiv, «AA\' iv rep Z.�ysiv(t) To�q iv A/\'Sou. o) 3� xhhoi
(pphxc t*sv e�%ov, T�%vviv S� o�. lam sententia probabilis emer-
gere coepit, nee tarnen plane lux facta est. Restant enim duo
vitia, quae diductis literis significavi, alterum ad tollendum
facillimum, alterum paulo gravius. Qui Dindorfium trsp) le-
gentem ubi oportet trxpx suo iure increpuit Ludwichius facile
mihi dabit, paulo post non retinendum esse: <*AA\' oit trxpx tI
trpoh�yeiv, quod tarnen retinuit, sed rescribendum: «AA\' o� trtp)

to irpoxtysiv. Etenim Minos non vaticinandi arte valet, non dicendi,
sed qua tandem in re? Opinor iv t# 2 / x x � e t v toU sv Ai\'fcv, idque
equidem respondeam ad interrogationis signum, quod Ludwichius
post Xsyetv posuit, verbum corruptum esse rectissime si-
gnificans. Fefellit librarium, ut saepe, y irxpilix^i?, qua
observatione usus iam antea ad S. 111: iv) to olxrp�rxTov
irpoviyxye tov *&yov restitui pro tov olxrov ¹), quemadnaodum
ad x, 276, cum in T sit: elpvrxi 31 ssdvx rx ritv edvxv xx\\
irsp i ftoviiv irpo&vl&vrx rj� rjptQy. (App. p. 738), Dindorfius
correxit: ra. ryv e 5 p x v xx) ir x p xy.ov\\\\v irpo^svi^ovrx, quae
emendate leguntur in E Q (p. 50 1. 10); itemque ad /3. 263,
cum caeteri Codices (BEHQV) recte praebeant: viepoit��x ir�v-

tov\'.-------ij eire) tov x�px xx�opxv ter tv �v T�p \'v�xri (p. 104, 9),

scribae Codicis T dare placuit: vi iirii xx�opxv tov x�px xx-
�opxv (sic) iv T<j5 \'�ilxTi (App. p. 741), ubi manifeata repetitio
necessarium verbum so-ti expulit, cuius generis permulta in Ob-
servatt. p. 49 indicavimus, caetera nunc suo quodque loco daturi.
Eadem omnia usu venire in Codicibua Venetis, unde Scbolia
in Iliadem edita sunt, eosque, licet nostria integriores, centenis
in locis ridiculas plane acripturas exhibere, aanabiles quidem etsi
nondum oulnes ab editoribus sanatas, � Dindorfio errores Veneti
B �nee raulti nee graves" videntur, (t. III, Praef. p. IX) �
quis est qui ignoret? Ex utroque Codice nunc duo exempla
proponam, post, ubi res poatulare videbitur, plura additurua.
Ad Iliad. A, 22 Cod. A (Mare. 454) omnium laude celebra-
tissimus haec nobis credenda praebet: Wtsov �\'ti r� irxXxtov $
YleKoir�wyieos tU 6\' "htifipe�ro ftolpxs\' \'Apyohixyv, TlvKixyv, Axxu-
vixviv, M(o-<r>jvtxx}iv. Vitium typographicum esse putes et nomen
quoddam typothetarum culpa excidisse? Non potest. Nam ita
Bekkerus, ita et Dindorfius, qui tarnen de hoc ipso loco aliud
quid adnotavit. Attamen qui computare didicit facile mihi dabit hic
aliquid monatri ali, quippe quinque partea indicari, quattuor tan-
tum nomina adeaae. Quin corrigamus: on t. ir. $ nsxcir�vv/io-o*;
e]g e\' 3<#/3�7to f&oipxs\' \'A p y o A / x y v, (\'A p k x $ i x »� v,) UvKix^v, Axxa-
vixviv, Ms7o-yjvixx>�v, et omnia recta erunt. Speciosam insertionem,
dixerit quispiam; etenim literarum elementa, e quibus vocabula

1) Observatt. p. 60.

\'ApyokixJjv et \'Apxxi�ucjv constant, admodum inter se similia
sunt, ut alterutrum facile excidere potuerit, sed potest et non
ita factum esse. Certam igitur eam\' praestabo. Ad notissimum
locum Thucydidis (I, 10): xxlroi Tlsloirovvyiaov r�v ir�vTs rxe;
Si/o fiolpxs v�ftovTxi (ol Axxs$xift�viot), hoc Scholion habemus*
rif XonovvviGov x\'i Tt�vre (to�pxt � Axxuvix^,\'\'Apxxi�txt�, \'Apy o\\ixq,
MstriTvivtxxii xx) tyh "H^/Sc?. Locus nostro simillimus, ut patet, nisi
quod nomina \'ApxxSixvi et \'Apyo>\\ixvi inverso ordine se excipiunt ^r).

1) Sero video Dindorfium tandem et ipsnm quod verum est praecepisse. Nempe in
Addendis (t. II. p. 383) monuit: »Me«^-s^,iji\'/axi)v] Adde \'ApxaSix^v ex Codice Angelieo
apud Matrangam Anecd. vol. 2 p. 334, ubi xxSixijv scriptum." Nolui tarnen supra
scripta delere, et ne Dindorfii adnotatio in obscurissimum angulum detrnsa caeteros
falleret, quemadmodum me fefellerat, et ut luculento exemplo ostenderem, quam certa
atque evideati ratione scripturae vitia interdum tolli possint, etiamsi Codices non
addicunt, et quoniam nominc \'ApxocSixijv post Kso-r^viuxijv reiecto, ut in Codice
Angelieo esse videtur, omnis causa evanescit cur in Veneto A exciderit.

Affine ei quod in textu posui vitium, quamquam non ab omni parte idem, habe-
mus in Scholiis ad Odysseam y, 309, 310 (p. 150, 8�11): r&$oc, <rin[uthti ir�vrr
rijv vycov, u; to »Tee<p/oio-t tpifyp�rpOKriv \'tSeveto-a-\'i" (et, 419)� tijv \'ixichvfcn, i5c
ri »rxq>i>v S\' m�povcrev \'OSvercribc", i» \'A%iMc�$\' (»I, 193, et bis praeterea de
Achille, de Ulysse nusquam". Battm.) rei<pO( i iirir&ipioc; oV7xvo;,«; to » «5 Si
Setitv t&$ov \'Apyii\'oio-i." to yewiyeitm, xeti to o-tip et. (E) Plura in his sunt cor-
rigenda. Primum in Homero est, non Hveeerere, sed cev&o-o-n, neque magis 3 Si Sas/vu
xtA., sed pertinet hoc ad Scholiastae verba, ut interpungendum sit: <S$ to SS f
*Mw reiQov \'Apyiloio-r, quod fecit Buttmannus. Deinde to criitJ.se, � Codex tr�\\ut
habet, correxit scilicet Maius, � verara esse nequit; quid enim intersit inter ftn»-
fiftov et aViiJ.cc nemo videt, et quatuor erunt pro quinque signiScationibus. Sed de
hoc vitio statira videbimus, primum, � cuius causa haec addaximus, � agendum
est de iis, quae initio posita sunt: rtitpot crtffiethii irivrt. Nempe ad a, 417 in
eodem Codice legitur: rsifyoc. <rvi\\i.xis)ii rtcrceepcf Tijv vtjefcv, w; to »\'VctQu\'ourt
cpi/\\ypiTjj,oi<nv msto-cn" � tsIQoc} ii \'ixitXifctc;, &$ to urseQiiiv S\' sev�poveriv \'A;�M-
/\\i�f" rs�tpoc; � \'iniT&tyioc; Siiirtos), u% to *Sstlw t&$ov \' Apyifoicrt\'\'� r&tyoc,
xoit to (ivtnulov. Idem utrobique scholion legi vel caecus videat. Utrnm autem
sincerum est, rsitpoc; o-ytistivit Tio-csepst an ttim\'i Utrumvis, eredam. Talia enim
pro lubitu aut compendifaciebant collectores aut amplificabant. In Etymologico Magno
v. c. sub voce, ubi praeter alia est: o-yiiisehn Si tpla\' rijv \'IxitKvfetv, &s to »ricpot
S\' \'�/\\i n&vTUS \'Ax&>o�q,": � xsei rov Se�irvov, <6; to »i(TO( rov xritvee$ Sstlvv
ri^>o\\i \'Apyifo\'trt": � ayfictivtt xsei \'6voiJ.ce vfoov, �i( to «ife/Vo; S\' oZto$ (feftoj)
irceTpuiof ix T&Qov �crri\'," tres, ut apparet, significationes adducuntur, ac sic eodem
fere ordine iisdemque exemplis Apollonii qnoque Sophistae Lexicon et Scholl. 111. 1,
193. Sed redeamus ad quintam significationem, quae, ut ostendi, in verbis quemad-
modum nunc eduntur frustra quaeritur ac nusquam est. At nullo negotio evocabi-
tur, c�mparalo vel uno Suida, qui ita: To5<pcc^- xxt r« vretpse to7« iuTctit

Non minus certo remedio certum vitium sanari poteat in
his Herodiani verbis B, 808 ad Homericum xtyx 3\' �\\u<r\'
�tyopviv: Ttvit; «.ito rov A tvjv xp%viv 7rcio�vrxi kx) ttpotts-
pivir�o\'iv, "vx iroi*tTiK�T�pcv y�vvirxi. �(px/*ev SI " to toiovto
irxpx ra iroufTijj S i x$s c p u : opxv�xi\' �xv 3\' xp\' f/3»j llplxftos"
(T, 261)- �x�txp i /3>? F Uvxt" (K. 73)- �cuS\' �K»V \'Arp�os
uW (P, 1)- �ifti 3\' o� *.&$sv\'\' («, 281). Quoniam erant, qui
formas praeteritorum sine augmento magis Ionicas aut magis
po�ticas eiistimarent, � "vx iroiyTix�Tspov yivvrxi, cfr. v.
c. A, 464 ad xxtx pijp\' �x.x-/i: UroKt/ixToi to s reXiurxlov
},X[i@xvei to� (type, �vx ixxccrspov ix$iIjijtat to xx*i, �
Herodianus contra monuit, Homerum utramque formam promiscue
asurpare, ita ut neutra earum altera sit magis po�tica. Sine
controversia igitur perversum est ItxCp�puc, pro quo prorsus

a-ypttov xxi ri mf&iimm. "Op>tpo$ *T&$m "Exropot; faTOoxpoio". ov rivTi/pfiov.
(In Photio glossae caput tantum servatum). lam satis certum est ex a-Snot emendandum
esse, non o-vhj.cc, 9ed a-ypthv, neque dubitari potest, quin post hoc verbum addendum sit to
it*p* roic; Surtt\'i; vel simile quid, sive casu haec exciderunt, sive etiam stipes qui haec col-
legil sententia nondum ad finem perducta describendi sui fontis �nem fecit, quod non adeo

raro fit ac videtur. Totum igitur sic constituatur. T«$o{ ertfpotivtt wtirf rSjv vtjcrov\'------------

rifn \'sxxty%iv\'-------------rzcpof o iiriratpios St7mo{\'-------------t� pw,iit�ov kou to

erttptlov (r� irap* r o\'e SvTtttt.) Similia bis, quae e Suida dedimus, sed uberiora
leguntur in Etymologico Gudiano, vocabulum hostrnm ter attingente, p. 523, lin.
21�26; 1. 33�36; p. 624, lin. 1�8. Ultimum locum describam: T«<|>o«\' o-ttpuAti
ri yiv�ptvov, itSt; $tt Ttvttv \'sxi xp tSv &p%o p�vav Tfftjj\' tri Si xtt
T&fyw avTipoAijo-otit;, xxi i tw\' oj»to7; ttyav T�ctrp�xKys riQov pvt) p/i\'iov
aiiToi� tx<Pi*\' ovStTOTt xvt&v toD xxi\' vipa\'s trvjpxTOi ixriStieriv, «AA« rCp-
(3ov ctvroO xai o-v)px t/Sijo*\'\' xai \'e x t f. vf%it»; rjv Ae!j<v\' rs;<f>oc o \'{Kt t«v-
rtti; \'Axottovf xxi iciKtv ij vijo-ov %t!voti S\' o5to? spi( itxrpuiot ix T&$m> ittri\'
xxi o-xpiiiv Ti ii> ivrix�. Quis unquam vidit flagitiosius corrupta quam baec sunt\'r
Descripsi omnia fideliter prout leguntur in Sturzii editione, quem tam insana dedisse
non puduit, sive iam in Codice tam perverse scripta fuerunt, sive ipse haec ei Co-
dicis ductibus sibi non intellectis procudit. Nee tarnen de emendatione desperandum,
modo scribamus: Tdcpof tnnJtalvct to yr/6[j.ttm irtplosiirvov wr� tjj tSSv oi%o-
p�vwv T/ftji\' >o-b i"{ xiv Tdipov �vTi(3o/\\ii<rait;" (3,547)\' xoii tov \'tit\' ctvTo7f ttyUvtt,
�TlctTp�x\\oto t�<Pov ftvif/a^�ov" (apud HomerumV 619 nuncest: ivi^yt\' \'iytytttxt)
&vt� toS hrifi ov^?J. ovo�teoTS (o\' ins.) « Jto It< toC xtti\' iifixf isx pttivoptivev
hcrltnvn, «AA« Tinfim (et» r\' add.) avro� xoti o-tip*\' tIH^o-i xai (\'tic\' add.) IxwA�}-
?«»{ tyiv Ae\'Siv, »Tti<poe S\' ^Ae irtivTUS \'A^«<oi/{\'" (<p, 122?) xoti fOAW xtA. Ne qui3
de prioribus dubitet, inspiciat Hesychium i. v. � TticpoQ\'. to yiv�ptvov ■xtpiStiTvm
im t% t�v xterotxop�vtft Tipy\' >) Tvpfiot)\' ij trypt�ov. � el videbit etiam haec
negligentius excerpta ex eotlem fantn manasse.

contrarium requiritur: ecpx/zev to toiovto irxpx t� itohit� x$tx-
cp�pac Spxa�xi. Ne quis dubitet, conferat eundem ad Sxfiev
(O, 2): �/nolas t$ �iro�.Xc) 5\' \'Apyelvv ol pih "Sx^sv, al 3\' &/-

itovto" (M, 14)-----------xvsyvixs�Yi xxrx xtpxipsetv tov xp%ovTO$

Xp�vou (cfr. 0, 735) � �tpxf&sv Ss rx r oi xvtx x"�ix<p� pus
s�peSijvxi nxpx r y iroivjTyt, quo loco iisdem fere verbis uti-
tur. Tangitur etiam eadem res B, 427 A, 3 ©, 161, et � quod iam
observavimus � A, 464, ubi paulo aliis verbis sed in eandem
sententiam: to Ss toiovto jtcAu ttxox t$ 7ioi^t^j, Xtyu %\\ to xx)
tov xp�vov tov e� cc 6 s v <pv/\\x<r<rstv to p�it&x kx) rrvvxp%e<sQxi

TCf iveiTT�lTI.

Perperam quoque Cod. B (Mare. 453) ad Agamemnonis
verba: i? vvv itji�vovT\' >5 �sTspov xvtis I�vtx (II. A, 27) post

alia haec dicere videtur:-----------to is vvv tov bvso-t�tx io-t�-

pxvev, ou tov irhxT ixov %povov, sic iterum apud utrumque
editorem, licet tt^xtik�? hic verbum sit plane nihili. Rem ita
expediam. lam antiquitus aliquid obscuri hic locorum quaesitum
esse videtur. Nam etiam Cod. A habet: tvj�vvovTx: �v (4. epos
x�yov. xfiovi^ovTx, fipxd�vovTx, quae a Bekkero omissa bis posuit
Dindorfius, suo loco in textu, iterum in App. tom. II. p. 299 cum
hac nota: �cavere vult ne quis pro S$j S�vovt\' accipiat." Fueruntne
igitur, qui hic (ut A, 160) vvv S>j � vel potius vvvlvj � copularent,
ut pro iprluc, �hiyov �fiwpoo-�ev esset more Atticorum, et contorte
legerent: § vvv S>j (vvvlk) Svvovt\'1 Non decernam, sed hoc video,
donec ingrauimaticorum scriptis \'o it^xtikos %p�vos reperiatur, \')

1) Atqui semel reperitur, � observo hoc t%pi roC pij ioxtiv �yvo�v � vitiose
sive scriptum sive pronunciatum pro TAorvxe\'f, nempe apud Choeroboscum p. 479,15
ed. Gaisford: vetpot /«v ro�s ypapizaTtxots it A«T tx�s sar tv �vso-rait, to5t\' \'�errtv

h irb&ret,-----------itap�t Si r��c, <piAo<r�qiot$ u>utptc�6$ lo-rt, id est, Hasio inter-

prete, �diuturnioris temporis significationem habet." Quod etiamsi vitio careat, de
quo statim videbimus, tarnen ne eo quidem id quod supra a me positum est everti
facile vincam. Nam si praesens tempus irsepie rolt yp«fjfeasT«co?{ � ut Choeroboscus
vult, � ithotrix�t: �erri, oppositio esse nequit inter tov �vvrrSTx et riv ?rA«nx3w
Xp�vov, itaque quae Scholiasta dixit eo redirent ut doceret: to vGv tov �vecrr�rcc
io-famev, w riv ivecrrSrct xp�vov. Praeterea aliud est dicere, opinor, i �veo-riic; irtee-
tik�s �trrt vel srAafnxijv \'�%ei cmpuccricev, aliud illo adiectivo certuin verbi tempus designare,
quod aliud quam �vto-Tiit nomen gerat. Sexcenties legitur i wctpetTctTixif xpeivos, i
TchurMoc, %p6voi; nusquam. Sed ne apud Choeroboscum quidem nhccTixac; mihi su-
tpicione carere videtur. Quae est, quaeso, illa iuterpretatio: � heerruc, irKarat�s

interim rescribendum esse: to S« v�v tIv ivecrr�Tx hfoetvtv \')
ou r�v vxpxTXTixbv %povov. � ut v. c. Herodianus dixit ad
O, 735, � et hanc, vel siniilem, in Homeri textu lectionem
hio respici et refutari. Hoc addo, quod secundum grammatico-
rum praeceptum to v�v («V*/ x�piTT�v fort, Scholl. ad H, 291)
tovs Tpelg �yXo� Xp�vovf, �vtvT�TX �v�v yxp V/i y�vog �ari," itxp-
eXyXvi�rx �v�v uXsto i:xo~x xxt\' xxpys", (jlsXXovtx �v�v Sf Sij
Alvtixo (3it) Tp�ea-o-tv xvx^a", (II. B. 12, iterum ex Veneto B)
quae iisdera fere verbis et exemplis transierunt in Etymologi-
cnm Magnum et Gudianum.

Tandem advertamus animum quae in ipso fine Iliadis prae-
bent Scholia Veneti B. Ad verba notissLma ug o" �/ xpe,-
Qieirov txQov "ExTopog \'iirTo�xpoio observatur: Mevixpxms Qyi-
n)v xi<r6�,u�vov �xuTo� x<r$ivs!x$ tov TTflojrijv kx) to� (iij �f/.oiug
Stivxa�xi <ppx�eiv ix<rxt tx ftsS\' "Exropx. xx^�g S� �rxftisu-
<txto �xiiTC-i rx hotirx t�v � y t v\\ (/, x r u v s]g t*)v \'OSt/a-
<retxv fttxpx yxp vjv y Oir�Serii nep) rijg olxixg to� \'OSuo-o-�\'w?

jX�VOV\' iv T<ji [t�<TGI oZv TX TTSp) MevehXOU Xx) NfO"T5/53? XXI \'Ay«-

pttfivovog xx) XvrX�g irep) to� xircirhov St�t-eiet xx) to� "Sovpeiov
�\'ttvtov. xKKwq Te ito\'hiopxixv f&xxpxv o�x xt-tov iiyyafoixi xvt�v.
Suavissima omnia, praesertim illa Homeri non iam dormitantis
sed defatigati imago. Sed omnium suavissimum est illud,

««�Ti, toOt\' Krriv iv irAirti\'i Putemusue grammaticum, etiam posterioris actatis,
nescire tAitik^ et \'tv ir>\\&xtt plane idem esse et ex eadem stirpe prognatum? Sed
e urn videam Ictos Romanos de eadem re nunc adverbium irapxTUTixmg usurpare, nanc

locationem �v *K&rn (v. c. Iulianus �ig. L. I, Uude legit.: »haec verba edicti-----------

irapscrariK�s et cum quodam temporil spatio aecipiuntur", idemque Iulianus, Dig.
L. XIII de Solutt : «ratum autem dominus habere debet, quum primum certior
factus est; sed hoc \'tv ir\\irti et cum quodam temporis spatio accipi debet."), hoc
igitur cum videam, suspicor etiam apud Choeroboscum scribendum esse: iretpk fiiv
to7( ypapipiarixo�t ir u par ut ix�t �o-riv i \'tvirruf , rcur�a-riv �y ir/\\irti, quod a
grammaticorum cogitandi enunciandique more non abhorrere comprobabit v. c. Stephanus
nescio quis in Scholiorum farragine ad Uiouysium Thracem, (in Bekk. Anecd. pag.
891): tov iverr&Toc cl Xruixoi ivia-T&Ta vuparetrikov �pltyvrxi, �ti itetpct-
rtivtrxt xau tif pisKXovTU. xtA. Sed utut hoc est, nemo iam Choerobosci testi-
monium ad firmandam vulgatara Scholii nostri lectionem adhiberi posse contendat.

1) Aoristum iefoxvtv, pro quo nonnemo praesens requirat, satis stabiliet Scholl.
ad Odyss. /3, 146: i) ph i% \'�pout �<p<%it; rijv i% iypt�v iirmoSov \'OSvo-o-fuf xxi to�

reuiit vviptitvti\'-----------ri Si xctraipi^xi riet irxpniet tov t�v piv^a-Tvipuv

Somerum tx tentet, t�v ^*iT*t [axtuv tU tw \'Oivwretxv sibi
reservasse. Qui autern Homerum quaestiuncularum Homericarum
parentem et auctorem non libenter agnoscunt, mecum corrigant:
xxX�q 3� �TXfLievGXTO �xvT$ rx hoiitx t�v \'hiviyvi ftxT uv eU tvjv
\'OStWf/av, quemadmodum statim infra S/�f(S7 (quod sequiori-
bus idem est ac hekhx^eTX\') ^e*^; �my*M*t recte usurpavit, ne
tale sacrilegium aut Menecrates ille nescio quis commisisse
aut nos comprobavisse videamur.

Disputavi de his locis paulo fusius, � in caeteris brevilo-
quentiam servaturus, nisi ubi �dignus vindice nodus" se mihi
offeret, � quo magis appareret id quod volo. Quo saepius et
accuratius haec grammaticorum veterum excerpta considero, eo
certius mihi est, quidquid Codices veteres intentiore cura coi-
lati novique excussi opitulentur, � quod novum prodiit, id
vero quantum equidem videre potui non multum est, � sed
quidquid opitulentur, innumera inesse, quae ex ingenio tantum,
at evidenti plerumque ratione restitui et possint et debeani.
Tanta enim sunt horum Scboliorum in summa interdum dicendi
simplicitate ex excerpendo coarctandoque nata scribendi ac de-
scribendi vitia, ut licet apud nostrates Cobetus, Naberus VV.
C1L, ego, item in Germania complures, iis emendandis operam
navaverint, tarnen multo plura vulnera relicta sint quam curata.
Ad haec igitur tollenda opus est Codicibus perite collatis, opus
est divinandi arte his subsidiis firmiter nixa,

alterius sic
altera poscit opem res et coniurat amice.

*, 1. Initium mihi faciendum est ab eo Scholio, de quo
iam antea in Observatt. p. 49�52 diligenter egi, quodque
etiam post Valckenaerii, Porsoni, Buttmanni, Dindorfii sum-
morum virorum curas mnltis locis impeditum ac sensu desti-
tutum nunc circumfertur. Est longior disputatio de vi ac po-
testate vocabuli iro^�Tpoiros in prooemio Odysseae, � de quo
interpretando ut nunc recentiores ita olim veteres dissensisse
apparet, � quam ex Antisthene excerptam Porphyrius nobis
servavit. Antistheni epitheton noh�Tpoiroi; nou tam in laudem

quam iu vituperium Ulixis dictum videbatar. Ovx iirxivt�v
(pqirtv \'Avriv�ivijt "Otmpov tov "Otvaskx [/.xXXov i} xfs�yetv, XeyovTX

XVTOV ITOXVTpOTOV. OVX OVV TOV \'A%lX\\�x Xx) TOV A�XVTX 7T0XU-

Tp�irovs ireirottixivxi, «AA\' xichovi; kx) yevvxix?\' o�S� tov Nio-Topx

tov aoipov ou fix Aix i�xiov kx) ttxX![&@oXov to viios, #AA\'------------

el? to o-TpxT�irs\'Sov il ti xyxObv i\\%e a~v(i$ov\\evovTX kx) ovx
xiroKpv7TT�ftevov t o ff ovtov xirel%e toiovtov Tp�irov
XTro%t%evQxi o \'A^/AAsu? «? I%�p6v yye�oSxi bfio!u$ t$ dxvxTC/i
ixs�vov �os X STtpov ,usv Kevfai (immo xev�yi) iv) Qpeviv, «AAs
3� e\'iry." Non est opus dcmonstratione ut persuadeam, ultima

ita esse interpungenda et corrigenda:-----------xir oxpvrn� [/.t-

vov. Too-ovto y x7riT%s (tov) toiovtov rpiirov xir�§k��xi
b \'A;�«AAfy? a>$ ktX. Distinctio maior po3t xiroxpvirT�ftevov iam
apud Buttmannum est, quae cur in Dindorfiano textu sit ne-
glecta, Buttmanni editionem inspicienti facile patebit. Caetera
apud utrumque editorem inconcinna sunt, sed nullo negotio,
ut ostendi, in integrum restituenda. Tovtov toiovtov est in
optimo Harleiano, (II) unde sponte sua tov toiovtov profluit;
et cum too-ovto 3\' pro too-ovtov conferendae sunt variae lectio-
nes v. c. ad p. 177, 19 (Dind.), ubi iu Scbolio ex HQR edito
unus Q (Ambrosianus Part. Sup. 88) orvyx«pe� 3\' yjft�v vvovoelv
xx) tx fiSTx^v o�x yiyvsTxi ^l) recte dat, HR prave: <rvy%u-
ps�v tjii�v, ut paulo post p. 225, 22 pro necessario xyvoova-t
5\' oti unus H: xyvoovo-tv Sti babet. «

Ita tjj xiroplx nunc tandem suus constat sensus. Difficilior
res est in Xvosi, cuius paulo subtilior argumentandi ratio, �
quam ipsius Antistbenis verbis ut plurimum expressisse puto
suo more Porpbyrium, qua de re infra agam explicatius, �
compluribus locis ita impedita legitur ut intelligi nequeat.
Quomodo autem Antistbenes praeseutem difficultatem solvere
adgressus est? Avav ovv \'o \'AvTtoS�vtts Qwl\' T/ ovv; xpx ye
IC o v vi po\'s \'o \'Oiveeevt; oti troXvTpottoi �xXySvi; xx) yt,\\\\v, Stort
tr o (pot;, ouTtaq x�rbv irpoveipyixi. Etenim vocabuli Tp�-xos duplex
ratio est. Usurpatur de ingenio et indole, usurpatur etiam de
sermocinandi more modoque. (ivjicots ovv, pergit, b Tp�iros rb

I) \'TtovosTv dedi ex correctione Cobeti V. cl. in Mnemos. NovaSer. Vol. III. p. 113.
Codices habent imvoiiv.

t&�v ti trtf/ixivet to yjios, to S� rt o-qf&xlvet ryv tov X�you
Xpijiriv. \') evTfoxog yxp xvvip o to vjSoi; tx®^v ^ili ^T° ^f" TeTpxfi-
(i�vov to��oi Ve x�yuv xi irotx) irkxvei?. (quae acutissima
Buttmanni emendatio est pro absurda librorum lectione: x\'itiqi
x] vXxaets). v.k%pvjTxi Tt$ Tp�ircp xx) iir) cpwv�js kx) �ir\'t
fte X�v i^ xh^xyitq, «5? �ir) rij? x*i$�vog, �vj Te 6 xp x
Tpoir�tr x (i. e. Tpw«�«ff») %�ei Tro>.vvi%ix ^uvvjv" (t, 521.)
ei 5« ei irocpo) \'heivoi eivi hx^�yeoSxi xt\\. Itane vero? Et putabam
de duabus tantum vocabuli rpoVo? significationibus hicsermonem
esse e regione sibi contrariis, eamque opinionem et loei sen-
tentia et grammatica ratione confirmari! Nonne to ft�v ti , �
to l� ti duo tantum commemorari ostendit ? Nonne quae sequitur
dilucidior explicatio: evTponoq yxp xvv.p \'o to Ijios �%uv ei?
to ev TeTpxfifi�vov, rp�iroi S� X�yuv xi irotx) ichxaets
manifesto haec duo tantum respicit, to vjSos et tw t. x�you
XPWtv� Unde igitur tertia to� rpiiros significatio hic infertur?
Qua illata, quasi nihil extrinsecus accessisset, placide argumen-
tari pergit: ei 5« oi o-oQo) et quae deinceps sequuntur, ti}? <pu-
vyis et TYis fte�.�v �t-xXXxyyt; plane immemor. Haec sufficiant ad
probandam sententiam meam, verba: \\x�xpviTxi t� rp�ira

xx) �x\\-----------Trohvv%�x Quvyv], quae argumentorum

tenorem perturbent, quae tertiam significationem afferant, cum
de duabus tantum agi debeat, quorum orationis forma cum
antecedentibus et sequentibus non congruat, uncinis ineiusa e
textu esse eliminanda. Aliter Dindorfius iudicat, qui in adno-
tatione ad h. 1.: �Grammaticus" inquit, �postquara duplicem
vocabuli Tpiitoi; usum explicuit, ad fertium transit, quem exemplo

verbi Tpoir� (i. e. Tpair�)-----------ab Tp�rroi; derivandi probat.

Quod verbum explicando adjectivo iroX-JTpoiro$ alio modo adhibet
Eustathius." Quae quid faciant ad submovendas eas difficulta-
tes, quas supra posui, equidem non video, viderit ipse vir
summus. Quanto sollertius Buttmannus, quo nemo in genere
hoc acutius cernebat: �ambigi autem hoc quoque potest, Por-
phyriusne, qui Scholii Leidensis ²) auctor laudatur, ad nostrum

1) Punctum pusui post xt^"^v l^)ro interrogationis signo, quod et Buttmanni et
Dindorfii editiones obsidet, quod cur 1\'actum sit ignoro, hoc scio disputandi tenorem
eo signo perturbari.

2) Nempe pars nostri Scholii (inde a verbis x�xpireei r$ rpixtp usque ad ro8 ktyov

locum illa etiam de Antisthene praemiserit, idemque caetera
ejusdern aliis Ucis excerpseril, an potius vox Ks%pviTXi novum Mc
quoque scholium ordiatur idque solum et Mum sit Porphyrii, cui
illa certe de Pgthagora deiemus uni." (Add. p. 562.) Igitur bene
sensit Buttmannus Scholion nostrum, prout apud ipsuin � et
nunc apud Dindorfium quoque, � singula continuantur, pes-
sime vel potius plane non cohaerere. Itaque hoc teneo, in
caeteris eius rationibus non accedens. Omnia enim Porphyrio
deberi censeo et Antisthenem excerpenti et de more quae ipse
observaverit vel aliis sublegerit de eodem vel simili argumento
non semper summa arte connectenti. Quae de Pythagora ad-
iunxit, ipsiusne sint\') an Antistheiiis non diiudico; certe ad rem
apta sunt. Etiam quae secludenda puto ipsius fortasse Porphyrii
vel sua vel aliorum observata referentis esse possunt, nee quae
Eustatbius affert a Dindorfio significata: Sri Ss to irohvrpoirov
Ittm\'jou\'.\'A-j^j tivx irtj^xivet xx) irolvii�yj iuepyeixv $vt�.o� xx) ro
irsp) xvjb�vos itxo to�i 7toivito� Afv, to �rpoir�vx %kst iro?.uvi%�x

(pavyv." �v ykp rep rpoiraxrx-------iroX�TpoTrov etc wSfcv tsjv xyb�vx

(pyriv, (p. 1381, 45) nee ea quoque, inquam, aliunde venisse quis
existimet. Sed vel sic tam fatuum fuisse Porphyrium non possum in
animum inducere, ut quae argumentationis seriem mirifice per-
verterent eiusque vim infringerent, ea mediae argumentationi
insereret. Unde et quomodo in nostrum locum pervenerint,
non exputo. Fortasse recentior manus, Scholio iam finito, ea
in Codicum nostrorum archetypo supplendi causa appinxit ab
eodem quem putabat auctore in eadem re profecta. Sed quoquo-
modo tandem haec se habeant, hoc nunc spero certum erit,
verba inclusa eo loco quo nunc sunt incongrua esse et aut in
marginem, quod malim, aut ad calcem Scholii ableganda.

t� pov�rpenrov, pro quo nunc ex H t$ toB /,6-yov %pfaSeu ptovorp�wa recte restitu-
tum est, p. 10, lin. 4�p. 11, lin. 1 Dind.) «praescripto �lopfyvplov nomine inter Scholia
Iliadis libri decimi relata est in Codice Leidensi Vossiano apud Valeken. Animadv.
ad Araraonium p. 243."

1) Porphyrii ea mentera referre dubitari nequit. Pythagoras enim auctore Dicaearcho
narratur cflra SixisJvxi tijv Kporaviar�v itihtv &<rr\' \'sieti ri t�v ysp�vTtnv xp%i�ev
�4ni%Kyay>irev xoAAi na) xuKx SixAe�i\'s, to�s vioi$ txX.iv *j/3>jt/k&s ixotvja-xro
Txpxivieeis tob r��v xpx�vraiv xjAeua-fle/; � utree Si txOtx ro7( irxiirh \'t* rJ-\'v ii-
Sxa-xxAei\'av x&p�ois a-vvfA&ova-n � «Tra raslj yuvxt%h. apud Porphyr. VitaPythag. c. 16,

His iam expeditis videamus caetera. Est itaque, Antisthene
et Porphyrio auctoribus, ;n)Aurpfl;re? isquoque, qui de eodem argu-
mento secundum variam auditorum indolem var lis modis disse-
rere potest. 6/ S� o\'t �oQo) Sstvoi siert hx^syso-�xt, xxt siricrTXVTXt
(Buttm. sTriiTTxvTxi xx). quo fortasse opus non est) to xvto v�-h&x
xxtx xoM&vt hsystv rp�irous\' sicio*tAftsvol Sf 7co\\Kobi
rp�icovq xiytuv iesp) tov xvtov icoXvtpoicoi xv slsv.
si 5� o\'t o*o$o) xx) iyx�oi siert, 5<<� tovto\' Cpt-crt tov \'��va-r�x
"Ofivipog aoQbv ovtx icoKvTpoicov s�vxt, �ti Sij tb/\'s xi/6p&irot<;
��Tio-TXTo icoXXo�t; Tp�xoti crwsTvxt. Res ipsa clamat dixisse
Antisthenem: � "�tx tovto <pt-<ri tov \'OtSvorsx "O/typos x y x i o v
ovtx xoK�rpoTov s�vxt, oti xtA., et troCpov nihil esse videtur, nisi
�ypxtytxbv <j$x\\ij.x. librariorum. Argumentandi enim ratio, syl-
logistica forma inclusa, haec est. Nemo potest icoXvTpoicoq
esse, quin idem -ro^b: sit; b trotpif autem non potest non
xyxibq esse: itaque qui icoK�Tpoicos, idem xyxibq est. Est hic
argumentandi modus cum omnium philosophorum, qui Socratis
sectam secuti sunt, turn inprimis Antisthene dignus, Stoicorum
antecursore et quasi avo. Sic igitur crimen quod in xitopix
posuerat dilutum est videlicet, nee amplius Ulixes ieovvipos
habendus Sri ico^vTpowoi IxXtjdti. Comprobantur haec omnia
exemplo Pythagorae pro variis hominum generibus vario ser-
monis genere uti soliti et medicorum, qui, ut corporis consti-
tutio non est eadem in singulis, ita in simili morbo dissimilia
medicamenta adhibere consueverunt. Itaque � rpbrof fth ovv
to icx\\iyt.$o\\ov, to tov yiovs ■ko)miiitx$o\\cv ! Haud vidi magis!
Et tota disputatione hoc unum agitur ut demonstretur, haec
non ita esse! At vero ista verba non Antisthenis esse poss�nt,
non Porphyrii, sed inepti cuiusdam grammatici dicam an lec-
toris, qui per notissimam formulam pt,iv ovv stultissime oblo-
quitur iis, quae magno molimir.e hucusque extructa erant.
Interstrepit anser olores. Istud additamentum igitur ne in mar-
gine quidem ponendum est, sed una litura delenduin ut caetera
stare possint.

Hucusque philosophus, in explicanda natura t?« tov x�you
icohvipoicixs occupatus, non sine sophistica arte probare adgres-
sus est, ea non vitium notari seJ sollertiam adeoque virtutem.
Quae sequuntur sophistica sunt, ut nihil supra. Etenim x�you

S« (1. ovv) ttoXvt poitix xx) xpqiris 7roixl^ x�yov tU irotxUx*;
daoxg [tovorpoirix yiverxi. tv yxp to sxxjt�i olxeTov. 3/o xx)
to xpp�hov �xx<TT(f) ryv iroixihixv tov X�yov tig tv tTuvxyetpct to
sxxo-tu irp�o-Qopov. to S\' xv fiovoeiH 9 xvxppt,o<TTov tov
ir po g xxoxg ii&(p� po ui; ir oXvt poTtov it 01 el tov vit o
iro�.}.wv eind fi Kyrov �g xvTolg xtt� (SXvitov \\6yov. Faci-
lius est haec admirari quam intelligere. Ultima saltem interpre-
tetur qui possit. Quid velit dicere philosophus, etsi est illud
admodum contortum, intelligere mihi videor, verba corrupta
autem quomodo evidenti prorsus ratione eniendem, non habeo.
Sed, nisi me omnia fallunt, inesse debet aliquid in hanc sen-
tentiam. Sermonis irokvrpoirix, inquit, si rem penitus inspicias,
revera yt.ovoTpoTtix dicenda erit. Nam quod unicuique consentaneum
sit, unum tantum est. Contra si quis apud hommes dissimili ingenio
praeditos semper eodem modo verba facit, is vero nomine non ftov�-
TpoTtoi est dicendus sed irok�rpowog, quod est argutius multo quam
verius. Quidni igitur scribamus: to 5\' xv novoei�eg xvxppoo-Tov OTS
tfpog xxoxg $ix(p�povg iroXvTpoirov itoi� tov vtto noM�v xir�fixti-
tov �g xiiTolg xirp�<r@xTov x�yov. Requiritur enim oppositie
\'O nohvTpoKog loquitur to ixxa-Tcp olxe�ov, to �kxgto) 7rp�o-<popov.
Igitur o fAOv�Tpowog id quod xvoixsiov, xvxppioaTOv, ov np�o-lpopov
\'exxo-Tcp est, quod variandae orationis causa expressisse auct�rem
puto per exquisitius x7rp�o-(3xTOv, eo sensu, quo Thucydides de
se ipse profitens inducitur: iipu yxp ov kxvtsg-oi (3xT�g. Erroris
causa etiam hic fuit, quam supra notavi, ij irxpii%vj<sig, quae
bis inferendo xTv�fiXvnov, cum semel oporteret, aliud vocabulum
sono affine extrusit. Quis sit xn�fixtiTog hiyog et per se patet
et v. c. ex Apollonio Dyscolo (irsp) 1-Kippviyi.xTm in Bekk. Anecd.
p. 554), et sic tandem philosophorum nostrorum sententiae,
licet nihil conferat ad veram vocabuli Homerici noXvTpowog
significationem aut aperiendam aut stabiliendam, suus sensus
constabit.

x, 8. Ex intricata xzoplx et z.v<ret pervenimus ad aliam, et
ipsam Porphyrii sine dubio, atque si fieri potest etiam intricatio-
rem molestaeque loquacitatis plenissimam, mendis insuper omne
genus scatentem. Editum est Scholiou longiusculum ex duobus
codicibus, emendatius sed contractius ex D (Parisino 2403),

plenius ex oplimo Harleiano (H), verum hic �vitiis et lacunis
multis" deformato, ex quo cum �plurima in hoc scholio non
recte legisset Cramerus," � monente Dindorfio Praef. p. xiv
et xxviij ,� haec partim ipsius Harleiani ope, partim ex Pa-
risino D integriora exhibere studuit editor. Nihil itaque mi-
randum, si etiam post summi viri curas tot vulnera relicta
sint, quorum partem ipse nunc curare conabor, caetera alii
acutiores sanabunt. Sed videamus singula. Aix ri, inquit,
(itxi u(p\' \'Hk\'tov veut #7r5AtuAu/#$, \'�v\'Sexx Ss irxpx Axi<rrp\\jy�<rtv_lb icoiViTVii e$W �ot xxrx (iovs uTrspiovo? \'HeA/o/o || foiiov , x&Txp
b ToTirtv x$ei>.ero v�o-Ttfiov >j[ixp" ug 3>j txvtwv v<p\' \'HA/au
«t�AwAo\'twv ; Respondetur: Cpx/th ovv \'cm Wxlpoi vjirxv (juv irxv-
TSi ol �irxvtivTes f� \'IA/ay [terx \'O\'Svao-�cog, /S/w? S� o\'t aufMrhk-
ovreq xuTcp �v t% xvry vvi\'i- xx) y (t�v o-5rff�3$i unep ry$ itxvtcuv
auTvtpixs, "Svvxtvi Ss i&x\\Kov ij t�v �v rjj xvTijj vy� crvfi-

T h�oVTWV. X») yxp KXTX T>]V TTxpOtfilXV ^XOIVV) VX�S XOIVV) aUTVj-

pix" xtA. At non id quaeritur, quinam ex sociis facillime ser-
vari potuerint, sed in quibusnam servandis plurimum studii
ponere potuerit Ulises. Itaque ultimis inserendam censeo prae-
positionem, ut sit: i�vvxTq S� ptaMov % (utts p) r�v �v Tjj xvrijj
vy� 0-vitTr�.i�vTcov. Fidem faciant, quae paucis sentent�s interiec-

\' tis mox in eundem sensum sequuntur:-------tov \'O\'Suo-e�x <rx-

<p�? Cpxvxi on vnep toutuv [axA;<rrx �cirou i�xtrev, \\iirlp
r�v pii i-t-a�ev x\'trixq x7ro>.e<r� �vrwv, «AA# r�v o-u�hruv
xv, el [avi xtypoveq v\\<rxv kx) irxpxiriot xurotq ro�i �xvxrov
(1. 24�27), ex quo itidem loco mendum tollendum est scri-
bendo: uirep r�v yw ei-a�iv x\'nix xftoheo-��vruv. Nam y \'�^aSev
x\'trlx Qraecum est, � quemadmodum h tgukv �xvxro? (p. 14
1. 10), hx r�xyv iZcoUv rivx (1. 4), rx IfySsv (1. 23) � �fy�sv
xhlxq non est. Becte scriptum habemus rx (ih itxpx tv%viv
xx) tviv �i-uiev x�rixv pagina sequenti 1. 8. Sed ut ad eum
locum revertar, cuius causa haec attulimus, � in eundem
prorsus sensum etiam dicuntur ea, quae Porphyrius amplificandi
causa statim subiungit. to yovv

5roAA« S\' o y\' �v tt�vtu irxiev xKysx ov xxrx �uft�v,
xpv�pcevos %v re \\pi>zh^v *#< v�arov srxipav,
<S/«? r�v �v rij \'oSuira-iftj.; vv{� SsjAor, uv xx) pt,x*.t<rrx uq xv
<tvv xvrlj) ovtmv r>ji; runjplxq CppovTt^stv ��vxTO, eire) to�i

fi�vov elg olxov xvxxofitoSijvxi tov \'Oivw�x xItios ysyovev b
"HXio?, rov$ irsptteiirop�vou? xvoxTslvxg. Sed etiam ex bis
verbis foedissima macula est eluenda, quae totum argumentandi
tenorem ita pervertit, ut scriptor plane ineptire videatur. Quid
enim? Ideone potuit Ulixes servandis iia, qui in ipsius nave
erant, maxime operam dare, quoniam Sol causa fuit cur solus
in patriam reverteretur ? Est haec mirifica sane conclusio. Qua
liberabimur interpunctione melius constituta et duabus literulis
repetitis. Soribendum est: � t% vurypixt; <ppovri%eiv e�vvxro.
�ireiTx ro� (t�vov alt o�xov xvxxoftto-�ijvxi tov \'0%u<r<r�x x�tios
ykyovev b "HMos xtA., et notandum, tres causas adducere Por-
phyrium, cur Homerus eos xxt �!-o%iiv commemoret Ulixis
hxipovs, qui ob facinus contra Solis boves commissum miserrimo
naufragio perierunt, de reliquorum interitu nunc sileat. Porro
et boe notandum, transitum ex alia ad aliam fieri per particu-
lam sitsitx , quae 1. 20 recte scripta est, nostro quoque loco,
ut feci, restituendam. Karum autem causarum prima est,
quod eos socios maxime respicere solemus, qui nobis proximi
sunt; altera, quod his quoque sociis amissis, Ulixis infortuniis
quasi cumulus accessit; tertia, quod eorum mors nobis maxime
deploranda videtur, qui servari potuerant, nisi ipsi stultitia sua
in calamitates irruissent. Primam causam emendatam dedimus.
Secundam quomodo intelligat Porphyrius, exemplo illustrat.
Tltrirep oZv xv ti? xiyoi (ita, � quod Dindorfius dubitanter
tantum proposuit in adnotatione, � omnino legendum est pro:
s� Tig X�ysi) ^l) tov tov? Tp�xg xitohMxi xlrtov \'Odveo-sx ye-
v�tr�xt rx irsp) tov i\'ztov yt.vi%xvviQ~xpt.ivov, xxItoi t�v irheforuv
irpoxirohuk�Tuv vwo \'A^/A/iw?, NsoirTok�ptov, A\'xvrog xx) t�v

hOUTtoV xpKTTSUV-------------OVTUi XXVTXV�X XlTtOV TOV (tOVOV V1T0-

STpktyxi tov \'0$u<r<7fd5 ycyov�TO? \'HXiov lixxluq �lwev �xvTxp b
Tolaiv xtyetXsTO v�o-Tt/tov %(4,xp." **** stsitx ou ■jtxvtcov xtX.
Tota autem haec altera causa (a v.v. uv x. pnxKio-Tx 1. 11 ad
v.v. v�o-Tiftov fjftxp 1. 20) abest a Parisino D. In Harleiano,
quem igitur solum ducem habemus, ante �irenx �lacuna est
tot literarum capax", quot sunt in uno circiter versu editionis

1) Est Mc usitatus etiam apud Atticos karum particularum ordo. Cfr. L. Dindorf,
ad Xenoph. Memorab. I, II \\ 8.

Dindorfianae. Atqui ad sententiam nihil deesse videtur. Finita
est secundae causae expositio, incipit tertiae. Dicam, quid
excidisse suspicer. Solet Porphyrius, � quod in sequentibus
pluribus exemplis demonstratum dabo, � quae modo prolixe
explicuerat, eorum brevem quasi summam verbis aut nihil
aut parum immutatis proponere, antequam ad novam disputa-
tionis suae partem transeat. Notavimus haec obiter in exitu

primae partis, in verbis to yovv------(ppovri^eiv ehvvxTo (1. 8�

12), et sic luculentius etiam apparet, verum esse quod supra
dixi, his verbis et periodum et primam partem finiri. Prolixior
etiam est recapitulatio tertiae partis, p. 14 1. 15�27, inde a
verbis: xxoviTeov ovv to _nitohKx 3* 3 y ev xt\\. usque ad: ix
t�v �xovtrluv xpxptviijixtuv , qua tarnen nihil novi continetur, ut
locum relegenti facile patebit. Eadem igitur nostro loco usu
veniebant. Sed haec casu quodam perierunt, levi sane detri-
mente , nam, ut monui, sententiarum nexus salvus est.

lam tertiam causam respiciamus. "EnetTX oi itxvtuv $i\' xfiov-
?.lx( (x@ovt.ixv D, fortasse melius) «toawao\'twi/, #aA# t�v pe,tv
"Six \'Svo-Tvxix?, cao-nep oi eU Tolq Klxivxs l^eaivTet;, ij elf tov
KvxXwttx, >$ elc tov$ AxifTpvy�vxi;, �j tig tvjv 2xuAa«!/, t�v Si
3/\' xficvhixv, wavep [t�vot e-jpio-xovrxi o\'i elf tov"H�,iov xxovaiuq
xo"�@e7v �k�{j.evoi, tov \'03u<r<rix axQ�s; Cpxvxi oti vir�p tovtuv
[ax^ivtx �77rovbx<Ttv, virsp t�v f/.v\\ et-w�ev xItIx x7roKeo~i�vTuv,
«>.A« t�v tru��vTccv xv, el (4,vj xCppoveg v\\sxv xxi itxpxhioi xvtoI; tov
�xvxTou. Ultima iam tetigi uec nunc citarem, nisi monendum
videretur, omnia a vv. tov \'Oluoo-�x <rx$�<; cpxvxi usque ad periodi
finem de�sse in D, licet his remotis sententia exitum non in-
veniat apodosi sua truncata, unde facilis est coniectura, cuius-
modi tandem vel illi Codices sint, quibus optimis in his reliquiis
constituendis utirnur. In priore sententiae parte non intelligo:
ufffep fi�voi evp\'mxovTxi o\'t el? tov "Ha/o? xxov <t l a c x<re(3e�v
�h�ftevoi. Intelligerem: oirep ptivoi eupiaxovTxi oi eU tov "Ha/ai/
�xouo-im: xeefis�v �h�ftevot, nam nemo, opinor, infitiabitur ex
Porphyrii certe meute facinus comitum Ulixis in Solis boves
esse t�v \'exovviuv xfixpTypxTuv. Pergit, ut in secunda
parte, sententia comparationis forma per us � ovTug enunciata:
w? yxp �xvTOv o-i)%ei ix �kxvtoi; tou irxp\' \'exvTov pv o ft ev oq
�xvxtov , oi�ruf xx) tov; eTxipovi �x tov irxp\' �xuT o v %\\ivxtxi

ft ivo c cro3ag pvarSxt Sxvxtov , si to 7rxp\' \'exurohq outiov fivi
irp�tpxtriv iv�o�vxt vefoeiev. Etiam haeo quincuplici vitio liberanda
sunt. Ac primum delendurn est [pu�/Atvo?], quod et arctissime
coniungenda divellit et plane supervacuum est. \'P�ioSxi et
<ra%etv vel itev�spo�iv prorsus idem significant, estque illud vetus
et po�ticum, hoc omnibus in ore, ut nemo nescit. Porphyrius,
qui insano nonnunquam orationis ornandae variandaeque studio
flagrat, ea modo copulavit, ut in Pythagorae vita c. 6: <pt\\o-
<ro<pixv S\' sQiXoaiQviGev ys \'o tkottoc p va x?6 x i xx) �iehev�e-
p�jxi r�v toiovtuv s\'ipyfi�v re kx) (rvv�sTficov rbv � vo�v,
modo, ut nostro loco fecit, in altero sententiae membro alterum
verbum posuit. Sed sxvrbv <rc!>%si lx rtvog pv�^evot; Sxvxtov
non multo sanius est quam si quis \'sxurbv vta^st ex nvo?
<rd>%uv Sxvxtov dixisset, quod vere balbutientis foret, non
scribentis. Deinde emendemus censeo: «? yxp sxutov <r«�f <
ix irxvTbt; (i. e. itxvTu$ ut 1. 33 et p. 14, 1. 12) EK ro�
irxp\' �xvrbv Sxvxtov, ovtoic, xx) tooi; faxipovs lx tov wxp �xv-
TOTC Mvxtxi fz�vOT (roCpo? pvso-dxi. [�xvxTou], quamquam vitiosae
scripturae in utroque Codice esse videntur. Keq�iri id quod reposui
et sana ratio docet, et ea quae continuo sequuntur: x�xvxtovs
S« ovts <ro(pix iroiyo-xt lirx\'/\'ykWETXi ov $\' b ireQbs <rao-eifv

XV ix 7TXVT0<; � XVXTOV, # A A\' ix /AOVOV xpx TO� TT X p X

rijv vj^er�pxv xitixv vQio-rxfi�vov, el ttsio-�cTsv xvtq o\'t
truv�vrss, quibus aadem sententia verbis paulo aliter conformatis
inesse apparet. Itaque Ulixes quoque comit�s ex mortis peri-
culo servare potuisset, in quod sua se culpa implicuerant, si
eius consiliis dicto audientes esse voluissent.. Sed noluerunt.
«uS� yxp of�e tov irslcrxt ix ttxvtoi; xvpiog o <ro<po$. Hoc eum
pupugit. Servari potuerant: mentis vecordia abrepti perierunt.
7T«AA« (o v v) b (&h lirxQev xpvvftevot; ffv ts ip^uXW **\' voo-tov hxi-
puv iv ToTi irxp\' ixvry (immo: - tov) euarixoli; spyoig r�v
xiv�vvuv, x%\\" ovx iv roTg fi.ii itxp tfixs xiroftxiv�vTav. Cur ovv
inseruerim neminem latere potest. Nam quae universe de
sapiente dicta erant, ea nunc ad Ulixem referuntur, cuius
causa allata sunt. Sed eius inceptum frustra fait. xx) b pc, o lui;
iv to�? itxp yiiaxs x�tos fih itratrev xpery vsidifMVoq tov?
iuvtfSivT »f xv (/.il hx i\\)%yiv �f-w�iv nvx xxf eifixp/i�vifv
#7T0$xvi7v, ix S� rijf itxp sxvt�v ahlxg, xxiirep 5roM<* ir po-

�vftyj�sls, oux �acotjiv. Quid tandem vult? An comit�s eewvevl An
oix evuaev 1 Alterutrum tantum fieri potest, ne quaeram, qui quis
servare aut non servare possit rov? ^uvi^S�vTxg - - oiwoQxv�v. Sed
omittamus plura quaerere. Etenim ex allatis verbis nemo aliquem
probabilem sensum eliciet, donec ita constituentur: xx) o put; �v
to7s irxp\' $(tx$ xCito? f&h \'ttra�ii dperijj irsi�if&evos, robi; (j&i) Sui/ij-
��vrx? xv (§ix rh) f4.ii S<« r�xvv Zt-aS�v rivx xxS\' ftfixpfiivyv xiro-
Sxvs�v, �x 3s ri}? vxp\' kxvTout; xhlxg, xxirrsp iroMx irpodufiydsk,
ovk s<rx7�v. Ac sciendum est robg §s %\\jvvtUvrxq esse in D
(Dind. Praef. p. xxviij i. f.); reliqua uterque Codex aeque men-
dosa babere videtur, sed mme, ut spero, sanata. Se ipsum
servavit, inquit, reliquos servare non potuit. Namque �xvto)
yxp o-QsT�pytrtv (xtx<t�xhiiflo-tv $Xovto" ovroi S\') vjtrxv (o\'i)
el? rov "RXiov fi�vot xos(3>itrxvT�?. Sic lacuna in H probabiliter
expleri potest duce Dindorfio qui Homerica omissa in Praef.
p. xxix iam supplevit, simul monens in contractiore Parisino
(D) haec ultima quoque plane desiderari. Sed in hoc nostrum
Scholion valeat aliquando Horatianum: �ohe, iam satis est!"
w

cc, 44. Attamen ne nunc quidem nos dimittit Porphyrius. Ad
Homericum: yhxvx�7ri$ \'A^i/jj longum adscriptum est in Harleiano
Scholion, ad verbum fere conspirans cum maiore parte eorum,
quae edita sunt in eius Quaestionibus Homericis c. IX quod
caput totum repetivit Venetus B ad Iliad. N, 340. Textus Porphy-
rianus in plurimis integrior est et sincerior et Veneto et Har-
leiano, qui tarnen in fine plenior esse videtur. Nam post verba:
iep" ou ou $�xtixx) to� <pa>To<; Sasif�f?, quibus verbis disputatio con-
cluditur et in Veneto et in editis, Harleianus haec addit: ovtuq �(3ou-
Xqwj (xv add. ?) rxq \'Oftypixx/; b�i-sis xx) rou? �t-yyviTxs <rxoire�<r$xi,
xx) robg to�tov tov rp�xov i^yiia-Xfi�vou? xiro$�%�<T6xi, quae utrum
Porpbyrii sint sua an lectoris Porphyriana admirantis, equidem
interim in medio relinquo, de scripturae vitiis nunc unice
agens. Potior autem est lectio editionis Porphyrianae \') in his:

1) Utor editione Z^rmiAruv Porphyrii, quae prodiit apud Aid urn (Venetiis in
aedibus Aldi et Andrcae soceri) MDXXI, media interposita inler Scholia quae olim
perperam Didymi, nunc Vulgata audiunt ad Iliadem et Odysseam, apud eosdem
edita anno MDXXVIII, cuius editionis et Buttmannus et Uindorfius iguari vel certe
immemores fuenmt, ut post apparebit.

<yXxvxt�uvT�s S� \\tovTet; xx) \'Aiyvx yXxvx�int; xto tou yxhxxTOt,
o lanv xnxtov xx) hx to�t o Xevxbv, (� 7r\') xirov elpyTxt ■
(ji�hxivx <yxp $ axtx\' o�cv, �axi�uvTo\' Tt irxvxi xyutxi" (0. 388.)
#tcj (tovtc<tti Ven.) i?A/ou Suvovto? o-vvs<txoto�vto. c\'�v
3f to Xeux�v, «? Ta (t.k\'Kxv «,«/3au � ij ouv c\'�u �p�trx yXxvxSi�ris,
in quibus eJ KiovTss et ^ \'A�vivx Harleianus fortasse rectius,
quemadmodnm recte praebet y*r\' «�to� e\'ipviTxi, ubi praepositio
abesse nequit, in reliquis mendosus. Nam neque hx to� to [to]
heux�v probari potest, neque nxioavTo §f, neque o%h %e to *.eu-
x�v, xx) to (jlsXxv xfifihv, neque $ i!;. �p. [Qp�vtjws~\\ y�.xux�irit;,
in quibus omnibus Porphyriana editio verum praebet, cum
praeterea o�ov post y crxix et yrot faiou S�vovto? o-uvto-xoTo�vTo,
ab Harleiano plane absint, (p. 19 1. 12�15). Iterum in his
(ibid. 1. 21�23.): xx) %o<pouft kvv\\ 6 x�,xa<r x �ij.ehi.vet Si re
ircvTog" (H, 64) h�y stxi. xtxpx%o t; yxp ovvx xx) \'Stei-
5^ �heuxii S\' viv xf/,Q) yxhtjvvi," (x, 94.) quocum consentit
Ven., multum praetulerim quae in vetere editione leguntur:
xx) ^oCpovphy e ft�v Tijg �xhxo-a-^g ,,/j.ehxvet Sf\' Te ir�vTog"
x�yet, xrxpx%ov 5s ovVjj? xx) ^tet\'Sovg �hevxy xtK., et
in iis, quae proxime antecedunt, (tftxTtx) o-Tthxvx lix xxSxp�-
Tvtrx, quemadmodnm apud Porphyrium est, melius intelligam
quam %tx xxiap�TVTog Harleiani, ubi tarnen compendium ab
editoribus male expletum esse potius suspicor. Paulo aliter se
res habet in iis, quae prope finem disputationis leguntur, nam
et in Harleiano et in Porphyrii editione et in Veneto B men-
dosa sunt, etsi in bis quoque vetus editio veritati propior est.
Kx) oi>% oi <pth�<ro<pot iip�TOi to heuxbv xQup\'htxvto to "htxxptTtxbv
cxpeat;, xh\\x irpb xvt�v "O/typos ptxp/j.xipetv h�yuv to hx^iretv ,
o i(TTt (tepi^etv xx) lixipelv, x<p\' ou to S ixxp \'tv e tv i\'�ev to (tij
(ispityv, xhhx trxOT�tv�v , xftxvp�v. xx) oti xtto to�i fiepi-
%etv xx) $ t xx p ive tv xx) "�ixtpstv x�xhyT xt Tb axoTet-
viv, fixpptxlpetv 51 SjjAo? to Q�g txog xxh�o-xg �$xog
[isTx %epu)v �xouvx" (1. -«/), «$\' ov xi "�exTtxx) tov Quto$ $x�$eg. Ita
Harleianus � nisi quod insuper ou%i habet pro ov% oi, viQopi<rxvTO
pro x<pupi<rxvTO, et upa xvt�v "O/uipo? � (/.epi^etv in lacuna omittit,
� absurda omnia, ut nihil magis. Nam, ne tangam, in ultimis eam
philosophi mentem non esse, quod in pxpf&xipsiv insit significatio
tenebras dividendi vel discernendi, sed res visui subiectas, in

quo quis tricari possit, ut in re abstrusa et intricatiore, hoc
certe unusquisque mihi dabit, et �\'ti euro t. pispl^siv xx) 5<«-
xptveiv xx) SixipsTv x�x^rxi to <txotsiv�v, non habere cui referatur,
et similiter: ftxpfixipsiv S� $y�.ol to <p�s "hxos xx\\kvxc nee
caelum, ut aiunt, tangere nee terram. Paulo melius est in
vetere editione: xx) on vrxpx to ftepi&iv xx) "Sixxpiveiv xx) $txi-
ps�v ■/. ��/.\'/.-/, y.s to GuT�^eiv, f&xppxipeiv 31 SijAo? Ti <p�g S«o?
xxXhxi;, unde discimus et x�xtyxe per compendium scriptum
male lectum esse x�xXyT x i aut ab Harleiani scriba aut ab eius
editoribus, et alienum hic o-xotsiv�v ex superiore versu male
buc illatum esse pro necessario QuTi&iv, fortasse ob evanidam
archetypi scripturam, fortasse ad veterem lacunam utcunque
explendam ¹). At vel sic gravissimae molestiae restant ita
tollendae: xx) oti xtto tov [ispt&iv xx) dixxpivetv xx) Sixtps�v
x�xXyxs to Qwt i�e tv /a xp ftctl p siv , $ v\\ A o 7 Ta (pus 3#o?
xxxko-xi, lenissima sane medicina, quam totam comprobat
Venetus B. Nam et interpunctionem tantum mutatam �por-
tuit, et quemadmodum supra in scbolio ad vs. 8 particula S�
inserenda erat oscitanter ante ^vvtj��vTx? omissa, ita nostro
loco contra expungendum mit Si ante lyXol non minus prae-
postere insertum. Nempe boe vult. To CpuTi^siv Homerus dicit
(Axpptxipeiv, quemadmodum to Q�t; expressit interdum per %xac.,
quoniam utrique vocabulo discernendi significatio inest, quam
lucis et lucendi propriam et quasi primigeniam iam sibi esse,
� ut postea philosopbi docuerunt �, ita declarat. Scilicet
[Axpfixipsiv et Porphyrius et plures alii grammatici, quandam
soni affinitatem secuti, cum /t�p\'oe et nepifyiv iungebant, et
sic Sao? eiusdem originis ac potestatis atque "�x\'t^u, Ixionxt esse
et credebant et docebant. Hinc quoque remedium quaero eorum,
quae paulo supra (1. 24) leguntur, ubi in omnibus lacuna certa
est, spes lacunae explendae incertior. Verba dico: � (txpftxlpetv
X�yuv tI Xxfifrsiv, o ivrt iAepi%etv xx) hxipeTv, #<p\' o 5 to S/«-
xplvsiv. Nam quid hoc monstri est: hxips�v unde ductum est
Tb lixxpheiv ? Aut, verbis aliter coniunctis, yt,xpyt.xipeiv � #<p*
ou to "iixxpivstvl Immo vero «<�\' ou verbum Homericum requiri

1) In Ven et o B iudicantr Dindorfio est <$« , unde vitii origo fortasse explicationem
accipit.

ostendit a pixpptxlpstv ductum vel cum eo cognatum, ut paulo
post: � 5 « o ?, � x<p\' ov x� Hsxtixx) tov Qutos ixtSet.
Fuitue: � kx) itxtpt�v, #<�\' ov (pisp�siv) to �txxplvsivl
Nusquam comparere icipSstv , sed esse de nihilo fictum ad ex-
plicandum xptspHsiv, quod to snpyTixlv xMpx habere videbatur,
non impedit quominus Porphyrium bic eo usum esse censea-
mus. Prorsus eodem verbo initio buius capitis usus est, simul
cum yerbo nihil meliore (txlpitv, unde ptxppixipsiv repeteret,
ibique nxppixlpu, xpcsp^w, xpixvp�g non absim�i ratione copulavit.
Exscribam totum hunc quoque locum, bic illic paulo emendatiorem:
Cparoi yxp � inquit � iv To�g lQ9xk(to7f vm&v ovtos svpipiSTpov,
Sf ov �p�pisv tx 7re(purto-(iivx, rvtv tuQx�tvitx ots pt.sv (pyeiv
�o<p6x�>[iov xhxaosv," xCpypyo-�xi to \\svT<rstv icxpicrxc;, �ts $s
_u�<p6x\\fco� xptspos," to tov ptxipsiv so-Tspij<r6xt (sic Venetus B,
�o-Teptif&�vov caett.) Xsyuv. [axoTsiv�v.~\\ kx) to tov pcxlpsiv foTspy-
(i�vov ^!) e\'f�u�.ov xpcxvpov sCpy. <J>mtos yxp irxpove!x (immo

TT XpOVV I X) XX) i<p6xXjA0i �p�U TX SpWftSVX Qx\'lVSTXt. OITTtji OVV

SQ9xt.(&�v ovavis xx) xxtx �I>,xtuvx siriTxpx^suc;, � ij yxp �tx itx�tos
% SY vTsp@oA.vv tov o-vf&ft�Tpov (Put�s, � to (ilv (to add.) 51x
a kot 0$ ft ii [/.xl ps tv vi pc x p (tal pi iv, d pi � p 5 s i v sJirs xx)
&pt,xvpo\'v, r� Sf (to) 5/« o-TiXfiyd�vx, ²) (ut; inser.) «ri
tov %xhxov �iaO\'S y xpispasv (xpisp�sv nunc Homeri edd.) xvyh
XxKxsivi" jctA. (utrumque enim per xpisp\'Ssiv expressisse dicitur

Homerus.)-------si 31 to pt,sp$stv [to] ptxipstv icrr), xx) to

peil pcsp^siv xoiovv xftsp�siv, to xyxv pt�p^siv <rptsp$x\\�ov xv tltj,
rijs �# syxsifiivvis «? sv t<$ (to Ven.) ^xxp^sTc. otxv ovv sir) tov
tpxxovTos hsyifi xtK., ubi Scholion nostrum Harleianum incipit.
Nee aiiter auctor Epimerismorum Homericorum, in Crameri

Anecdd. Oxonienss. Vol. lp. 81, ubi est: \'Aptspda------icxpx

to (islpu, to o-tjptxTvov T� ptspl^a,-------xx) uq o-xxlpu, o-xxpi^u,

slpu spi^u, ovTuq ptsipu ptfSpl^a. tovto ovyxoirT�f&svov ylvsTxt /c*ip5«,

1) Hic praeferenda est lectio Veneti: aQypqit�YOv ob notum Porphyrii variaudae
orationis studium.

2) Ne quae de Veneto B et supra dixi et saepius in sequentibus repetam nimis
inclementer dixisse videar, subiungam quomodo haec paulo difficiliora re prat sent averit
vel corruperit potius: r& pin Sik a-x�roc xx) to ftifri fuUptn pijrc lutfjuUfttt
apepd>) elire xc� «nuvp�v, to SI hit <rrt*.f)ii$6va ex� roO %«AxoS xtA., quae qui
intelligat erit mihi «magnus Apollo."

to� � 3/« (ri}v ins.) to� pa> o-ufvrhoxiiv eU to 3 usr*ir�<rivto$>
ft�ptiu oZv, xx) [a6tx to� arspviTiKo� x, xfi�pHu xtA., quae iisdem
prope verbis transierunt in Etymologicum Magnum, hinc initio
eius paragraphi emendandum. Hoc enim ita: \'A^^pS*: �
«OTfptaxev, vi,u,xvpov. �/.■jpicc; to fi�poue (rnp�- xxtx%pv<ttix�s 3�
xxi �iri to� vt�po�uxi. olov �birw�TS Vt (3>j) t"ov �pioTov xvvip
�S�^osv (��tyviv recte nunc in textt.) xpitptrxi." xtA. (n, 53).
Imrao vero: xxTx%ptio-Tix�<; 3f xx) lir) to� o-Tep� ft�vov olov
xtA., ut in Epimerismis est. \') In Etym. Gudiano eiusdem
rei exiles tantum laciniae sunt, sic optime editae: \'Au�^isiv:
irxpx to {Aipilzc tivo? xCpxips�a�xi, idque inter x/Aevyv�i; et
ci^spsq! (p. 44 ed. Sturz.) Apparet rescribendum esse: \'Ap�p-
3s/v: irxpx to (peplustv, olov) (tepldx tivo? x(pxipeTo-�xi.
Sed ad rem ut redeam, nunc tandem lacunam quam indicavi
non nimis audacter sarsisse videbor scribendo, ut dixi: �
fAxpfixipnv Ktyuv to z.x[A7T�iv, o so-ti f&epi&tv xx) hxipeTv, xp
ou (ui pi si v) to hxxpiveiv\' o�sv Ti yw fispl^ov x\\?.x (txotiiv�v ,
duxup�v. Esse haec omnia etymologiae pbilosopbantis scilicet
deliramenta, � T6%vtxx ftsv irxvv, of�ev Ts %p4i<Tii*.x, ut Aristo
de dialecticorum argutiis iudicavit, � vix opus est ut moneam.

«, 48. Leve vitium eximendum est ex iis, quae ad xf&p
\'OSuriJ� SxtQpovi observantur in Scholiis Vulgatis quae dicuntur
in hunc modum: Axtcppovi\'. irote[*�(ppovi. 3«/$ yxp $ (ixxyi- otxv
3� M Tij? n^vfAaVjj? Asyjj, (spectant haec: xoup�lvn xh�%oto
IxtQpovoc, Od. o, 356) d��xyxvlx kxtx (ppsvxc, tovt�o-ti utftx-
�vixvix, �!; ou Tijv evviTifv xx) traQpovx @o�h�Txi S^Ao�i/. Legen-
dum: 3 i\' o v tMv nwtTyv x. o-a<ppovx fio�teTxi Si* AoDi/, confusis
notissimo errore 3/\' et f�, quamquam etiam Bodleianus liber
(O) non minus quam Aldina editio il- habere videtur. Dindor-
fius certe nihil ex eo enotavit. Monendum praeterea est, ma-
nasse haec ex Epimerismis Homericis (in Cramer. Anecdd.
Oxonn. Vol. lp. 115 et 116), qui sub hac voce et haec et
alia bene multa insuper praebent. Hi igitur ita: - - hr) 31
to� �xovpiVtys xX�xoto tixf�povos" c� Vtiftzlvet tviv xoteuixiiv, xMct

1) Ubi tarnen prave: ui xaraxpi^riiUSt ii Ti trrtp� \\tiiw pro xctrotxp, ti
kxi r� ertp� fi�vn. Sic haec oinuia \'iwr> Ppvti.

riiv rditppovx xx) crvvsT-jv. Locus Epimerismorum de more iransiit
in Etymologica, quorum Qudianum omnia accuratissime de-
scripsit, auctor Etymologici Magni paulo brevius. Obiter tangi-
tur eadem res in Scholiis ad Iliad. B, 23 ex Codd. BL. Simi-
liter i. a. 5, 659 non scribendum est: tov$ i^wicrr^px^ Ss ol

S�o xpx*iyo)------xxtsitxutxv r�v xyaivuv i% uv �r�pirovTO (B),

sed 5 f uv. Hoc enim paulo exquisitius dictum est pro o\'?
hipirovro, illud non est.

«, 69. Neptunus Ulixi

KuxAwtto? Ke%�hwTXt, ov 3<p6xkfAO� uXxuvev.
Ad haec ex HM Scbolion est buiusmodi: oix m Is t&ov�-
<p6xA(&oc o" KuxAwuO xx�" "OfMipov w? xxS\' \'Utridhov. Cpy<r) yo�v
�irxvrx Si ol /3Ai<p«p\' xp<p) kx) otppvcc: (�adde evaev x�t^."
Dind.) (t, 389), ov% �s tosixpnotf �otivexx ;zot -kXxtsIx (iramo
hxaix) iacv SQplif �ir) ttxvt) fAtT�v^}." ;/.ov� <pQ xXpcog ouv �jv

XX$\' "OfttjpOV, TOV tVOS XVTO� �tpSxh/AO� KpOTVlpXuHvTOS. Fult

qui ita iudicaret Aristarcbus, criticorum acerrimus, cui baec
vindicavit Cobetus V. Cl. Ne autem Aristarchus ineptiat, idque
aliena culpa, � etenim in fine monente Dindorfio �(tov�(p6x?.[to<;
obliteratum in H," � emendandum est Irsp�cp�xK;j.og ovv
W xxS\' "Opypov, quod occupavit reponere Cobetus. Nee ego
nunc buius Scholii mentionem iniecissem, nisi et de eo alia
quaedam essent monenda et ab eo iam emendato aliorum scho-
liorum emendationes repetendae. Ac primum non rectum mibi
videtur quod in fronte legitur: oux i?v S� fAov�(pSx\\fto<; o K�xAatp
xxi\' "Ofivipov, pro quo requiro solennem concludendi particulam:
oux kv xpx fiov�QOxhfios, confusis modo non minus solenni Ss\',
yxp, xpx. (Cfr. i. a. Bast. Comm. Palaeogr. p. 713.) Sic, �
ut rei pervulgatissimae exempla afferam, � in vsxuix<; parte
altera notatur inter Aristarcbi atheteses ad vs. 570: oux xpx
(nrsl-fafav b Miva?, "vx trwotpSij. xhoyov yxp to xx) ahv dixxfy-
ptivois xx) x�Tcp S/<p/jp O-eX�eTv. In quo loco, ex Codd. HQT
edito, Harleianus noster (H) simul cum Hamburgensi (T) hiyov
yxp praebent pro xhoyov yxp, bellissime, ut apparet. ^l) Idem

1) �Quippe hoe agit criticus-------ut demonstret personas quas hic recenseat om-
nes videre non potuisse Ulyssem, ut qui a fovea sanguine repleta non recesserit."
Buttm.

xhoyov � quod obiter moneo � aliud infortunium passum est
in eodein Harleiano in iis quae statim sequuntur: clpovro: xvt)
r�� txsyov ottv xx) \'ipx >5 IxxKyig\'ix. xhoyx^- xx�y [tsvos
yxp ouSf}« lixx^srxi, quae verba apud editorem xKiyum
irxvu omnia referuntur ad vs. 570: vaxsvov � oi l� ,uiv x(t(p)
Vixxg eipovro xvxxtx , cum luce clarius sit, priora tantum:
elpovn - - v\\ �xxxvjvix ad hunc versum pertinere, caetera ad
sequentem

!}fievoi hrx�rfi; re, xxr\' ��pvxu>,i? "A�Soc §«, (vs. 571)
aptius referri ita scripta: xkoyou- xx�yftsvot; yup ov�e);
tiixx^erxi. Est tarnen Harleianus ad hunc usque diem longe
optimus ex iis codicibus, unde vetera Scholia ad Odysseam
nobis innotuerunt, unde coniecturam facere possumus de dete-
riorum conditione. Kx) tx�tx (t�v V/i tx�tx. Iterum particulam
xpx offendimus in scholio ad suavissimam partem, ubi Ulixes
narrat quomodo in Circen stricto gladio irruerit ei quasi
mortem minitans. % Te (i�yx lxx^ou?^x �TT�pxiis xx) Xx(Ze yovvuv.
(x, vs. 323). Ibi Xutixovs mirari, parum memores eorum quae
in Iliade legerant. hx t/ St s$5/3ij^ vi Klpxy to t-kpos to�
\'O\'Svac�ut; Sex ovex; Respondetur varie. cpx/th oti rob? irot.vv
Xp�vov %�vtxs ixt/tovx?, �xvxtu 3s opus xx$v7ro(3xM.O(t�vow;,
�eovs s�u�ev Svoftx&tv o ^oi^T^g. �j Qvtrix�t; <po(Ze~tTxt to %i<po? >j
VLipxvf, «? xx) xhXxq t/va? \'uXxq Tivh t�v ixifi�vuv, xt\\. (ex
HQT), quae Porphyrium sapiunt. \') Brevius T: �vyTii xpx
oii itxvtus, x\\\\x rijv rp�triv <po@elTxi, quae sic edita plane
contrarium dicunt eorum, quae auctor voluit. Quid � enim ?
Circe dea vocatur. Attamen Ulixis ensem reformidat. Potuitne
itaque sic dici: non igitur tota mortalis est, sed vulnerari
metuit? Immo vero: non igitur tota immortalis est, et x�xvx-
rog xpx ov itxvtui; potius expectaremus. Sed res salva est,
commate posito inter xpx et ov omnia bene habebunt: dixjTJj
xpx, ou irxvTu?, xMx rqv rpaciv (pofidTxi. Igitur mortalis
est, inquit, non quidem tota, at in eo tarnen quod laedi
reformidat, quae est, ut vidimus, Porphyrii sententia. Quod
in ea quaestione respondere simplicissimum foret, deos Home-

1) Cohaerent enim cum iis quae leguntur ad vs. 239, 240 et infru 329, ut suo
loco ostendetur.

ricos interfici non posse, vulnerari posse, id philosophi respuunt,
eo ipso quod simplex est. Sed monuerunt grammatici, quorum
unus ad eundem versum: orat Circe SedoiKuTx rijf irXvyyiiv, o u
rov �xvxrov, \') (T) ut rectissime correxit Cobetus. Quoniam
huc delapsus sum, dabo et alium locum unde magis etiam appa-
reat, quantopere nos signis diacriticis adsuetos interpunctio prave
posita fallere et impedire possit. Est locus nobilissimus x, 215,
ubi Telemachus Mentae:

MTYip /Atv r� ft� (pytri rov sftftsvxi, xvrxp syaye
o�x «?§\'� ou yxp xcli rit; hov y�vov x�roc; xv�yva,
cuius Scholion Porphyrianum iam in Observatt. p. 61 triplici
vitio liberavi. Nempe ita ratiocinatur. Si nemo eorum, qui
nati sunt, patrem cognoscere potest, � ou yup ir� ris --
xv�yvw � unde tandem liberi scire possent, quis ipsorum pater
sit? Itaque quae Telemachus dicit, de ipso valere possunt,
quippe qui, cum pater peregre proficisceretur, plane infans
fuerit, de omnibus in universum valere non possunt. !$*/ yxp
tpxvxt, \'sya yxp o�x e�dov rov yeyevvyx�Tx, xh\'hx (Mi xx��hou
TTotsTtr�xi ryv xiriQxvtv �s (ty�evos s\'i^�ro? rov x�ro� irxr�px. Haec
est difficultas, quam videamus quomodo expediverit Seleucus

1) Similiter BQ advs. 296: QmflyU�TX <&? xpwSsjTc^vij, o�x &t �tirobxvovnivvi,
et Vulgata ad eundem versum 323: fase ro <pa(2e�<r&ou rpuiijvxi, o�x xtoSxviZv,
quae omnia ex eodem fonte fluxisse apparet. Cobeti correctio legitur Mnemos. Nov.
Ser. I. p. 12. � Occasione data hoc addo. Quod aliter evenire non poterat in eodem
investigationum genere occupatis, saepiuscule mihi accidisse comperi, nempe ut quas cor-
rectiones invenisse mihi videbar, eas iam a Cobeto, V. Cl. occupatas deprehenderem
et publici iuris factas in Mnemos. Nov. Ser. I p. 1�51; III p. 104�112; III p.
113�119; IV p. 231�232. Quod ut cognovi sedulo expunxi mea, non potui autem
in iis quae m Mnemosynes Novae Vol. VII p. 424�445 accesserunt, magna iam
huius opusculi parte in chartas nitidas transscripta. In liis igitur ubi cum meis
«■i/vf)jTTiiiny deprehendam, diligenter adnotabo. Idem feci in Germanorum inventis,
qui permulti his temporibus huic literarum Graecarum parti operam suam navave-
nmt, anxie intentus, ut suum cuique a me tribueretur. Ubi tarnen quae ipse pro-
posui iam ab aliis praerepta sunt nee a me com memo rata, ignorant iae, non culpae,
hoc tribuant aequi lectores, nee recuso quominus ab iis priori inventori inventionis
suae laus, � si qua laus est, � iure meritoque habeatur. Etenim tantus, ut modo
dicebam, proximis annis de his rebus provenit numerus scriptionum omne genus, pro-
grammatum quae dicuntur, dissertationum Academicarum, disputationum variis hor-
reorum generibus insertarum, ut neque haec omnia mihi comparare mearum opum
sit, neque perlegere mei temporis

nescio quis. Ipdw ovv o Z�\\suxo~ e�pqxiv Sri 5*7 irpo<r>.x(islv \') ro, t\\
(til hyitvip <pxi*i rov $(*[tsvxt. xx) yxp el kx) ire�vfaei xfix rep
yev��xt rov irx�lx, >J (iijrtip 5/5«<rx« rov irxrpos ro�voptx � xxv
wspiy xx) Ttxp% $ fittfriip, $eixvv(riv b\'rt rovrov for) irxlf. Non
est indice ullo opus ut perspiciatur, quam absurda sint haec
omnia. Si mater, inquit, supersit et adsit, puero ostendit quis
eius pater sit existimandus. Si non supersit et non adsit, id pro-
fecto facere non potest. Yerum quidem, sed quis hoc docendus est?
Praeterea sermo hic non de matre esse debet, sed de patre. Ad hunc
omnia referuntur artificiosissimis oppositionibus. Verbis si xx)
heivviKst, nempe � nxrvip, opponitur xxv Trspiy xx) ffxpy, quorum
non i\\ wrvip, sed \'o �rxrvip itidem subiectum esse oportet. Patre mor-
tuo ante natum filium, mater tantum ^t\'Sxo-y.si tcv Trxrpog rovvo/tx,

1) Verissime Buttmannus pro A«/3e7v correxit irpor/^xfieh, idque a Bindorfio recep-
tum oportebat. Quodsi ob codices noluit recipere, quidni retineat pv pro iipv
�, 44), \'xirxiix pro \'xppetx irxlix (y, 64), ilxf AxypoB pro S/%x iirrxy-
jiov (<, 835), rov Xxtov pro rot ar^ctiav (pi, 84), quae (collecta a me iam in
Observatt. p. 60, 61) non minus codicum auctoritate nituntur? Qni talia scribere
non reibrmidarunt, cos in verbis nominibusque compositis praepositiones pro lubitu
omisisse, etsi plerumque cum sententiae damno, non est quod miremur. Ex ingenti
messe stipulas qnasdam hic quoque colligam, ne quis semel tantum atque iterum hoc factum
existimet. x, 298 pro Ij; �poiav >f ir por po ir ij in E est y) rpoirvi. � x, 346 pro
h.xpi$&verxi \'eiri roS teuhieiv (ex Eustathio correctum) in unico Codice E est \'tri
toB A</«v. � (3, 51 pro � Tif /.�puex\'i Kar eer pixp�vei in Q est o-pwepvvei. �
(3 77 iroriirrvo-o-oipic�x: � � SuAo� i� tJ o-repvi^o/pieix, receptam oportuerat
Buttmanni correctionem ir p co-repvityipteDx, quod est in breviore Scholio ex B. �
(3 148 pro obi� iiroo-rtypijv xirorete� aAAa o-riyputjv S habet ohil o-riypiijv
xiror. <&AAi o-riypuljv. � (3, 320 in Scholio ex Porphyrii Zvrypxruv c. 1. excerpto
contra pro: ro \'epii /ui) \'i%etv \'iSi\'xv vxSv, iAA\' \'�piiropof irk�v in V est \'iptiropov
xiroirteTv, hoc quidem male, sed vel hinc vel ex Porphyrii editione adsumendum
erat \'iynropov. � y, 36 pro irxpiirerxi y.r. xyxio�s r&v v�uv irpoj.xptftxvetv ro�c.
Xomoin rx�$ Oyxjoepyixis in T est \'�irerxi. � y, 43 pro (Tt»Asft«;go?) x�Mtaf
SixK�yerxi ry \'Aiyv^t Q habet h�yerxi. � y, 68 pro � �v Teptjvoii; xvxrpx-
Qtls in � rpxfyetc. � y, 200 pro �v o-vvripioit j) irporpoirvj (nomen scribis
odiosum, ut videtur) in � »j irp�ry. � y, 293 pro !f xxrie pterxirAxo-piiv
�iirt T xxrie ir^xvpiiv. � J, 728 pro iiroAo<f>�perxt T faoQvperxi. � e, 337 pro
oh nerxpitpi�pfywTxi \'ipx elf cli&vtxv T oh pipio\'pipwrxt. � �, 116 pro ihy.
r% ri�v iidruv o-verpofyy in Q arpofyq. � ?", 173 pro &px (Homerus) rd \'�Soc.
tS» ivtrvxoivruv $tx$vK�errtt Q tyvlArrei. � tt. 13 pro iel voe�v bri �o-ir�-

pxi fiuijASf» ii Nxvo-m&x in T est 5a0iv. � y, 16 pro «\'-------� irpoot-

xovopel ri 6 iroiurii; in Q oWoiop�i. Haec in praesentia sufliciunt.

patre superstite, mater non solum hZxvxet to�voiax, sed ipsum
patrem ostendit. Aelxvuiriv oti tovtov s<tt) irx�$. Haec si
vera sunt, � ut sunt sine dubio, � quidni corrigamus: xxv
7rept\\j k. ir, \'o irxTvipl Quoniam, ut significavi, etiam facilior
est ratio rei restituendae. Interpungamus: xx) yxp si xx) sts-
h\'Jjxa x(ix rq yev�aSxi Th irx�Sx, $ (avtvip hdxvxei to� irxTpos
rovvoftx\' xxv irepiijj xx) irxpy, % ft y Typ IsIxvutiv oti toutov
so-t) irx�g, etiam sic concinnitati membrorum prospicientes.
Nam in utraque bimembris periodi protasi \'o itxtvip subiectum
est, neque ad hsiv^xit neque ad iripiy xx) irxpijj expressum,
utriusque apodosis subiectum est >$ jC*j*t>j/j, contra bis adiectum:
>5 pi^Tijp St�xjxet et i\\ t&�Tqp �eixvutriv. Sed missum faciemus
et Seleucum et eius x�eiv, ubi unum addidero. In exitu eius-
dem disputationis e contrario pater matri locum cedat necesse
est. Porphyrius, Seleuci explicatione non contentus, {xxhx
x. ovTws &T0WI rit � vo�ii xT>.. immo: &tov p e v), xv�yvu
interpretatus est w? irpbg t*)i/ xxoyv Mvrivvs. Quodsi ita acci-
pimus, pergit, hrxt � �,�yo$, i} (m�tvip ft�v (necessario adden-
dum (&\') ?$>> ixelvov ehxi, �yu 5\' avx oi\'hx\' ov yxp tis 5<\' sxu-
tov irxpx to� \'exuto� irxrpos Ttjv irio-Tiv �<t%sv. �v�xi�e 3«7 irxXiv
xxo�txi, si ftij irxpx irxTpos irvioiTO xx) gsQxgtik�s �xh\'it-xiTO
tov x�yov. Buttmannus, acutissime ut semper, vidit scribendum
esse et irsp) to� sxuto� irxTpoq et si ,u* irxpx //.vit po? ttuSoito.
Prius Harleianus postea demum excussus probavit; secundum,
quod idem codex non probare videtur, indigne spretum est,
Heet sit verissimum et sententiae unice aptum, ideo fortasse
quod dubitanter tantum Buttmannus id proposuit, haec addens:
�sed nimis impedita totius bujus loei argumentatio ut pro certo
quicquam pronunliem." Miror virum sagacissimum ita iudicasse,
nam mibi baec, de quibus nunc agimus, intricata quidem Ti-
dentur et multifariam corrupta, caeteris tameu solutionibus
longioribus nihil magnopere impeditiora. Sed utut haec sunt,
Buttmanni verissima emendatio, quam futurus editor, spero, in
textum recipiet, planissime confirmatur iis quae continuo se-
quuntur: oiiien; yxp xvto� (1. 5/\' xvt.) tov irxTtpx xvs^tyjcs xx)
xvqpe�vyesv, tl ovrug s�y o hey�psvos, ^syoiicnn S� t% f*yTp)
irxq irsirlrTsuxsv xvev tyTyreui; 5/<* to ts{3z; to ir po: tov? tcx�vtxs.
Satis longe a Cyclope aberravimus, ad quem redeundi iam

tempus est. Vidimus Aristarchi sententiam, eum ex Homeri
mente non f&ov�ip�xApiov sed hsp�tpSx^ptov fuisse, nostro scholio
inesse. His quoque nonnulla habeo, quae adiiciam. Primumexhoc
vel tali praecepto non optime intellecto mihi fluxisse videntur
quae Phrynichus in summa brevitate falsissima de Atticorum
in vocabulis nov�cp�x^iioi; et hep�(p6x^pcoi; adhibendis usu in
Ecloga sua admonuit. Mov�ip�xXpiov ou p^Tiov, hTsp�<p6xX-
ftov Si. Kpxrlvoi; yxp yt.avipi.pt.xTOv elne tav YLvxXunx (p. 136
Lob.), quem Photius s. v. et Moeris (p. 153, ubi videnda
Piersoni nota) sequuntur, id est describunt. \') Eectius Ammo-
nius: \'ET�p�<p6x^pt,oi xx) Mov�(p6x\\pt,oi iixCp�pouiriv. "E.re-
p�<p�x^pt,o? ftiv yxp o xxtx xeplxrwviv iriipu�eU tov \'�rtpov tuv
oCp�xKpt�v (tov�$�xkpiO<; is o \'ivx (livov o$6x?.pibv i%uv a? o
K�xkuip, (II 85) et auctor bil-euv p^Topix�v in Bekk. Anecd I.
p. 280: Mov�Q�x\\pt.o$: �ivot; ti xvSp�xuv \'ivx o^SxKptbv i%�v-
tuv. tovs yxp tov sTtpov �xxor�vTx; btpdxXptbv \'aTipo<p()xX(/.ous
xxKovo-iv, quos locos qui indicavit Lobeckius ita pergit in ad-
notatione critica ad Phrynichum suum: �mihi fateor hoc totum
de Cratino ab aliena manu adscriptum videri, eandemque sen-
tentiam habere quam Ammonius et Grammaticus Bekkeri
p. 280 profitentur, eos qui unoculi nati sint, Cyclopes, Ari-
maspos, recte ptovoCp�xhptovs dici, ut dixit Herodotus, Philostratus²),
Strabo II, 189, (1. I, 21) Pausanias I, 24, 92. Hos po�tae ptovoft-
pt&Tovc, pcovv�7rx? et pcovoi�pxTxt; appellant, �Tepo(p�xhpt.ovs nemo."
Haec ille, nee multum aliter ante eum Sallierius ad Moeridem,
ad Ammonium Valckenaerius. Praeterea observandum est,
eandem prorsus Aristarchi sententiam , verbis paulo aliter con-
formatis, iterum in M aptiore loco legi, nempe ad /, 383: \'o
KvxXuty xxtx (ih "Owpov ovx w ptov�QQxhfAo; (pvast, x\\\\x
xxtx Ttvx <suvtv%Ixv tov \'irepov t�v S0$xXpt,�v xTo(3e@ Xyxtt.

1) Photius ita, \'Et e p �tpix �.fi oc,: oVtu( Xiyeuriv, �u Mov�QixAiios, Moeris:
\'Erf f 6 <f.fla;./xov, \'Att<«S; , pmiq>Sa?.(iw \'EAAijvix�s.

2) Locus Philostrati, quem notare supersedit vir summus, videtur legi in Vita
Aristidis (Vitae Sophist. L. II, IX, } 3), sed ihi est po�ticum iw�nitUTOt. O! zb-
roi � inquit � lUtrifyopoSa-i ku� rKtbufixros, \'svsiSif rout \'Apiitctwrove roi( navcp-
H&Tmit \'ifyy fyyytvi�f ehxi reu QiKfairw, ex quo ioco illud potius quam clarissime apparet
Aristidis tempore omne discrimen inter nm�^a^iMi (sive pevtffiparag) et �rtpH<f>ixA-
pof ex hominum tune vivenlium mentibus evanuisse.

S�a yxp oppuxg sJx^s\' Qw 7*P �kxvtx Si 01 fih�pxp\' x;/,pi
xx) �ppuxg suosv ccvTfiy," ubi mihi quidem concinnius videtur:
� #AA# xxtx ri\'jx guvtu%Ixv tov crspov t�v icp�xkft&v xtto(3s-
fiAiiit�s. Denique eundem fere cogitandi ratiocinandique tenorem
deprehendimus in longiore disputatione Etymologici Gudiani
s. v. K�ic\\u7re<; (p. 352 1. 43 seqq. Sturz), ad quam etiam
Dindorfius in adnotatione ad Scholia Od. /, 106 ablegavit, quae
tarnen disputatio ita comparata est, ut Aristarchei cuiusdam
esse possit, � ut mox apparebit, � Aristarchi ipsius esse, hac
quidem forma, non possum in animum inducere. Apponam
totum locum, quo corruptiorem non memini me in grammati-
corum et lexicographorum reliquiis legere, quamquam foedum
plerumque ulcus est, quidquid in Etymologico Gudiano tetigeris.
K u jcAwjt s ?, ug \'Hov\'oSo? �Kux>.cc7reg S\' ovo,u\' �jexv �ir�vupiov, o�vex\'
xp" x�Tolq || xuxXoTspw �<p$xXfi04 \'�eic iv�xeiro pceTclixc�." KufcAo-
u tt s $ xx) x xr x o-uy xotviv Ku xh co X e $� iv t% Cp uvvj s" pyj-
t xi r�v Kuxhdircov � KuxXutt eg ouv xxtx euy xottvjv
Ku«A««Tf?, ou %xpiv xutous �pyexv Qxixxxs �o\'i itp\\v
y.kv tot" svxiov iv eupo%�pcc "Tnepsiy , || xy%ou KuxXcbiruv xvBp�v
�irepyvop��vTuv, \\\\ o� o-pex? sivso-xovto , (3i*ipi re p�pTcpoi." «AA*
»i)3\' foxv ttxvts? pcov�p9x\\/*of ou yxp xv sitt vi a~ ev "OfMtpo?
to rspxTiupcx. *AA\' o�S\' o TloXu\'pvipt.o? lAOvipixXpog $>v, irxpx
to r� tov 6%si rqv ��triv to� �p�xKpio�, si %xtsxXxv6>io-kv pt�-
y xv "i^ovt e <; l(p� xXfi�v , oiiK Iv sxp�6y<r xv M r% (Aopcpijj\'
I5f( yxp "OfHtpOf e�irovros �jfttv S« xxTexXxviy (pi Kov VjTop | |
^siaxvruv cp��yyov rs fixpiiv xutov ts ir�Xoopov," itpoo-eTri^s�^xi

TO I OUT 0V TOf �pLO�v�V t\' 0 <p � X A (i � V iv 60VTX f4,eTc!>TCp.^,,

Ex his pauca quaedam divinando restitui possunt, v. c. «AA\'
ou5\' vivxv itxvts? [tov�Q�xh//,or ou yxp xv i<rly vi<tsv "Optypos to
TspxTsvpcx, quemadmodum v. c. ad Euripidis Hecubam: syvu Ss
o-\' \'EA�vjj xx) piivvi xxTiTir\' �ftoi; (243) et quae deinde sequuntur,
in Scholio Codicis Veneti 471 (V) dicitur *■): xt�kvov to irXxo-ftx
xx) oit% \'Of&ypix�v. ou yxp xv ie ly*i o~s v \'Exx(3ii ■jrox�poiov
�sxo-xpi�vy xxroTtTeuovTx tx xxtx tou? TpZxg wpxypiXTX. vi Ss

() Scholia antiqua in Euripidis Tragoedias partim inedita, partim editis integriora
ed. C. G. Cobet, post Euripidis Phoenissas cum commentario editas a Jac. Geelia,
L. B. 1846. p. 255.

\'Eh�vvi �lx�ruf, quae Didymi esse videntur, nee tarnen a Mau-
ricio Schmidtio inter \'Tiroftv>i,uxTuv E�ptTrf�ov fragmenta recepta,
credo, quod nomen non est adscriptum. Item quae locum
nunc emendatum in Etymologico excipiunt, sic scribenda sunt:
[#AA\'] ovV \'o no\\vQy;ixos (/.ov�^i�xX^oc uv irxpxtonov t%et rv\\v
Uaiv tov i$6x*.(tov. Tandem extrema, quibus emendandis praei-
vit Cobetus, recte ita constituentur: IS«< yxp"O/typov s�tt�vt x

�vil�v Ss------xin�v rs irkhcapov," irpoo-em^e�i^xi toio�tov ri\'

� [to�v�v r\' oCp�xX (tov ([/, � e & q) IveovT x lAeT&irq," qui versus
fictus est ad similitudinem eius, qui versibus ex Hesiodi Theo-
gonia citatis (144, 145) antecedit:

fio�voc 3\' o(p�xk[AOt; |t*�<7i7p iv�xeno tiSTuwQ.
Sed quid his corrigendis profecimus? Oandide fateor, me nun-
quam ex hoc fumo lucem dare potuisse, nisi forte fortuna eadem
nostra Etymologici Gudiani disputatio tribus aliis locis legeretur,
quorum unusquisque et sua vitiorum remedia et vero etiam
altera propria vitia exhibet. In Etymologico Magno nihil est
praesidii. Habet tantum (p. 544, 7): K�xXwir ec (sequuntur
versus Hesiodi): Kvxh�antee kx) xxtx o-vyxoirviv xvxXwaec. xx)
KuKhu7retov o pos �v Atfi�y. irxpx to xvxXog kx) to &4>\' >} vxpx
to xvxtoTcpij o�irx i%siv. Sed inveniuntur nostra in Epimerismis
Homericis in Crameri Anecdd. Oxoniensibus, t. I. p. 254;
paulo melius in Eclogis Variis, quas idem Vir Doctus ex
Codice Barocciano 50 excerptas in Anecdd. Oxoniensium Volu-
mine II. p. 457 edidit; omnium integerrime, nee tarnen vitiis
immunia, in Etymologico Sorbonico cuius textum Gaisfordius
ad calcem Etymologici Magni s. h. v. in editione sua proposuit.
His omnibus coniunctis tota disputatio ita mihi constituenda
videtur: KuxAo>?re?: (o�x) &^s \'Wo-iohos

ML�xXansi 5\' i\'vofi\' yvxv �ir�vufAov o�vex\' xp xvto7$

xvxXoTepvic o^xKyCoc hie iv�xsiTO fteT�ircp,

KuxK�co^s: kx) xxtx evyxoitvfj K�xXccxec � (pure yxp to \'�eig

o ut e to (i�TUKOv) �v t$j cpaivy evpyTXi (ry add.) t�v

KvxX�Troiv. KvxhwTrss ovv xxtx evyxoirviv (e�tri tov) \') Kvx\\xa-

1) Ita habet Sorbonicum; in Anecdd. Oxonn. II p. 457 est tantum: tla-h xi/xA»
oxst (sic); in caeteris plane desunt.

iret; (qui circum se solitudinem efficiunt?), ov %xpiv xitrovi;
sCpvy ov <I> x / «.ze c

o* 7rp)v pt�v iror\' evxiov �v evpvx�pv \'T7repei^i
xy%ov KvkKuttuv xvZp�v vitepvivope�vruv
o" trCpexc vtv�axovTo (3iv<pi re (p�prepoi v\\axv.
#AA\' ouS" ijtrxv irxvres ptov�(p6xXpt.oi\' ov yxp xv �tr iyvj se v
"O[4>ipo<; rb repxrevpcx\' [«AA\'] ouS\' b nohvQyftoi; piov�<p9x\\piog
uv Txpxroirov �x^el ^r*l^v 9hiv rov o(p�x\\piov, el KxreKKx<r�yjirxv
\\kx\\ ldxpi$v\\Gxv\\ \') (rb) pt�ye�o? l^�vre? xvrov, ovx ivs-
x.por*idvi<Txv (?\') �iri rijj pt,op(py. �i�et yxp "O pui po v elic�vrx

ynx.lv Sf xxrex�.xo\'iyi (ptkov vjrop
\'ieio-xvruv Q��yyov rs (3xpvv xvr�v re ir��.upov
xpoo-e7ri^e�^xi roiovr�v ri �ptovv�v t\' �Q�xXpibv (pc � ir <r qj)
�ve�vrx pier�iTru." Est auteui hic locusinprimis $3x<txx\\ix�i;,�
ut Aristarchus dicebat, � et ad ostendendum quam flagitiose
prae caeteris corrupta sint scripta grammatica et quam saepe
error initio levissimus eundo crescat. Nam ov yxp xv�<m)<rev
pro xv �o-iyyjo-ev in tribus ex quattuor codicibus, duplex «AA\'
et monstrum �ve xpcb�>i trxv in omnibus est. Pulchrior etiam
res est, ubi error errorem procreavit, ut dixi. Est in Sorbo-
nico, est in Barocciano ivxpk r�xov pro adiectivo nxpxro-
irov. Gudiani Codex iam habet irxpx rb tottov , Codex Epime-
rismorum suavissime irxpx rb pi�ruirovl Similiter el xxre-
xXxt9y)<txv rb (in Epimerismis tantum servatum) ptiye�oi; l\'S�vrei;
oty� xXpcov scriptum est in Sorbonico et Barocciano, iam
peius in Epimerismis: rb pi�ye�o: \'t��vrsc o <p � x A pt, � v, pessime
in ipso Qudiano: pc�yxv "t^ovrec (sic) 0Q6 xhpi�v, ut gram-
matica ratio constaret scilicet. Nullum horum rectum est, sed
quod reposui: xvrov, quandoquidem Homericum xvr�v re ir�-
Xcopov respicitur. De caeteris vitiis iam tacere licebit. Quorsum
autem haec omnia? Neinpe ut hinc emendentur, quae Scholiis
nostris ex eodem fonte inserta sunt, ex iisque ea quae e Gu-
diano attulimus vicissim novam lucem accipiant. Suo loco, id
est ad verba: xvr�v re v�^copov (/, 257) in Hamburgensi (T)
hoc Scholion adscriptum eet: �xvptxiriov kou xyxv Qofispbv ��slv.

1) Verba uncinis inclusa sunt in Epimerismis 1.1., et in Etym. Sorbonieo; in
Anecdd. Ox. II. p. 457 est \'ianpjQvio-xv (sic.)

l%pyv S� Qxvxi, slirep xvtov ?5# pt.ov�Cpdx>.pcov, xx) to�ito xvto
s-xi<rwhvoi.<sQxi �7T0T tii-xvTX pi�vov iQ�ttkfibv iv r� pt,�<rc,) 1%ovt x.
Quomodo haec verba struenda sint, nemo facile dixerit. Quis
intelligat ixPW - (pxvxi � i7rim/t>�vx<r�xt\'? Quis: vttotx^xvtx

/«.. I<p6.-----s%qvtx1 Pendetne vttotx^xvtx ab i%p�jv an ab

i7rta->j/i^x<r�xi ? Merae tenebrae. Sed memor eorum, quae in
exitu disputationis ex Etymologico Gudiano petitae leguntur,
unusquisque statim corriget: �%pyv 5«, <p>i<r!v, e�Trep xvtov
$5f/ t&ov�tfi�xhfAov, xx) tovto xvto l%i<jvipi.v\\vx<j6xi_t viro^sv-
%xvtx fiivov oCp�x\\fx,ov �v tcp (i�<Ti> t%eiv. In caeteris codex
ipse deliquisse videtur, in ineptissimo (pxvxi inferciendo, quod
omnem loei coustructionem pessunidat, innocens nihil peccavit.
Prellerus est, cui inter plurimas et hanc 7rxpxh\'i�p�ai<riv debemus,
teste Dindorfio in App. (p. 778), cum in codice sit �Qvi cum
lineola (i. e. cpv<ri)." Sed nondum contenti sumus. Quis est
ille, cuius sententiam epitomator per iliud �(pyj/rlv" referat?
Circumspicientibus nobis offert sese Porphyrii Scholion ad verba
Kvxhairuv §\' if yxTxv (i, 106) ex H et Q editum, ubi inepte
duae &T*j<7eit; in unum coaluerunt, altera de ipsius Polyphemi
genere: &ts� \' ApttrTOT�\\*i<; "k�s \'o Kvx.\\aip �Io\\u(ptifiOf piyTs tx-
rpog $>v Kvx\\u7ro:, nocsti��vo? yxp �jv, [A^Te pi^rp�g, Kvx\\uip
iyiveTO, et quae sequuntur usque ad TspxTcbSy ij Tcxp^hxypitvx
(p. 414, 29�415, 2), quae quaestio verbis aut parum aut nihil mu-
tatis ad /, 311 (p. 430 1. 18�24 Dind.) non multum aptiore loco
relata est in T; altera, quae propria est huius loei, de caeteris
Cyclopibus, quam iam inspiciamus. TsKoiug S\' xvtovs tTVfio^oyt�
\'Hof/oSo? �KvxXuire: S\' ovoyt? ijffav � iv�xeno jM�tcuttw." � 3\'
"Opuipoc (pxivirxt (t>i> add.) (pvatv xvt�v xkyuv (an exciderunt
hic homerica quaedam, v. c. v7rep$ixKav, x�sftlo-Tav?) il y ovv
(sic cum Buttmanno omnino est scribendum pro yxp) yv rt
toiovtov, utnrsp txc x^hxt; l\'Si�niTxc t�v otp��vrwv eypxipev «r*
xvtov (to�i add.) Kvxkanto?, to fi�ys�o?, ryv uia�tvjtx, ovtu
xxv to Trsp) (to�i add.) o$6xXpt.ov �ypxxfcs. Horum sententia, quod
neminem fugere potest, eadem est atque eorum, quae modo ex
Etymologicis apposuimus. Sed audiamus diligenter quae statim
sequuntur. <py<r\\ 5 f o <&i \\�!-svo<; oti IxhxvviGt TOv\'Haio\'Sov to tov
svx SCp�xh/t�v TuQhu��vT» f^x�ri �pxv. (Hoc vult: Homerus de uno
tantum oculo occaecato loquitur, quo effosso Cyclops tarnen plane

caecus esse inducitur.) ovts 5« irsp) ttxvtuv t�v Kvichairuv slire
to�to "Owpoi;, e\'tx�i; Tt tov T\\o\\v<$>v\\(i.ov kxtx tivx xXXvjv xirixv

TOV %TipOV T�V 0<pQx\\[A�V X.~0>.X~hSV.t\'JXl ITfO TJJ? \'Oju<7tr�<»� xQ�-SUi;.

Nonne sponte sua post haec locum inveniunt, quae supra ex T
emendavimus ad /, 257 adscripta: sxpw 5i, (pya-iv, slirep xrh.,
sententiamque aptissime absolvunt? Quae si probabiliter disputavi,
cpviaiv illud nihil aliud mihi quidem esse videtur, nisi otiosa repeti-
tio Porphyrii, Philoxeni verba referre pergentis, (cfr. v. c. eundem
ad v, 352) ipsumque igitur Philoxenum eo significari existimo non
minus quam per (pycr) 5� o bih�i-svos, quod praecesserat. Sed de
Philoxeno plura alias. Fuere, qui eius sententiae contradicerent,
atque ex communi Graecorum opinione et Polyphemum et
caeteros omnes Cyclopas unoculos fuisse statuerent. o\'t 3\' xvrixk-
yovtes tovtci) (pxtriv � sed longissimae peregrinationi iam finem
statuamus necesse est, et ad primi libri Scholia recognoscenda
revertamur.

x, 97. Ad kx}>x Tre�tXx || xftfip�s-tx, xpvvsix, rx yuv Q�pov
Yipuv i<p\' \'jypijv || !$5\' �tt\' xirtipovx yxlxv legitur in Palatino (P):

virsp, xvtviv. to filv rptysv�? sittiv, xptrevtx�v------, �qMi-

k�v , a>g iv�xle, ov��repov, jctA. Quae si quis intelligere vult,
pro �7r�p, xvtv)v , quod hic absurdum est, ex Vulgatorum, quae
dicuntur, Scholiorum (V) editione Aldina reponat: X7rsp xv-
ty)v. Est enim prosaica paraphrasis vocabulorum Homericorum
tx ptiv. Saepius autem haec editio inspecta salutem locis affert,
qui in Scholiorum codicibus aut levi aut etiam graviore vitio
affecti circumferuntur. Cuius rei plura exempla infra dabuntur,
nunc unum tantum locum afferam leviter depravatum, qui in
vicinia legitur. Ad xptvftovoc Alyls-�oto (x, 29) perhibetur esse in
HPV: vi to� kxXo� irpb to� i*.oi%��axi, i$ to� kxtx y�vsg xyx-
Sov. Sed in Vulgatis (V) legitur, non vj to� xxxo�, sed vjtoi
kx\\o�, quod articulo repetito recipiendum, ut sit v^toi to�
xxXo�, quoniam Scholiastis solenne est per %rot � % duas opi-
niones proponere, quarum lectori optionem faciant.

x, 98. Ad xirsipovx yxlxv iterum habemus Porphyriana de
vi ac potestate vocabuli xireipuv, iterum de more corrupta. �
\'Iotwj/ Sf oti XTCSipot; o xujcAo» kx� v\\ o-Qxlpx K�ytTxi ij hx to

fii} Tr�pxrt SixQ�pots xQopt^str�xi kxtx GTipytrtv to� x , �j §<« to
iroMx irkpxTx e%eiv xxt\' Mrxfiv to� x. ou yxp xv ?A0jj Tig,

TO�TO XXIT O vkpXi \'iGOlS f.%OV i�tX TO lorOTSpXTOV eJvXt dtX TVfl �K

to� [/.hou irpo? to nkpi% �vviv xir�vTxviv kxt\' \\qotvitx to� x. (E)
Ita Dindorfius. Aliquanto etiam corruptiora erant, quae in
Buttmaani editione ex eodem codice Ambrosiano (E) petita lege-
bantur, quae Dindorfius correxit in auxilium adhibitis Parisino
D et Scholiis ad Iliadem, ubi idem �hoc Porphyrii Scholium
prolixius appositum" legitur ad 3, 200. Non tarnen virum
summum emendationem perfecisse apparet. Quis enim intelli-
gat, quis struat: ou yxp xv ?A0# Tig, to�to xuto %kpxs hug
i%ov S/<* to ]<ro7r�pxTov shxit Ubi hic verbum est, quod sen-
tentiam concludat? Arena est, aiunt, sine calce. Sed fac adsit,
quid tum ? Verumne hoc est, quo quis progrediatur, hunc ei
esse terminum Six to \\h 071 kpxT ov e�vxi t^v <r<px7p xvl Sed
iam nolo loei tenebras densare. Dicam potius, quo modo mihi
dispellendae videantur. Nempe tres causas enumerat Porphyrius
cur o kvx,?,o$ et >J <r<px�px \'xweipot; (x7reipa>v) dicantur, omnes ex
etymologia scilicet vocabuli petitas. Aut quod non certis ter-
minis distinguantur, (Six to �tij Tr�pxvi SixCp�pot? xQoplfcaixi,)
kxtx 7Tkpvio-iv to� x, aut quod multos habeant terminos, x
intensive sumto, aut, quod ab omni parte terminos habeant
aequales, quod rotundorum corporum proprium est, ut x aequa-
litatis notionem habeat, (kxt\' Mt^tx to� x). lam quivis per-
spiciat, his o\\> yxp xv shdy Tig ktK. explicationem contineri secundae
causae, non tertiae, eaque igitur emendata superioribus esse
adnectenda. Quod si quis nondum perspexit, assensum ei ex-
torquebunt quae in explioatiore Scholio Iliaco leguntur, quoniam
hoc, licet et ipsum alio nomine corruptum sit \'), hic tarnen

1) Tria nanc tantum exempla ponam; Scholiorum enim Iliacorum emendatio hoc
tempore non \'�pyov mihi est sed irxptpyot. Primum vitium est in his: (t. IV p. 49
1. 33 seqq. Dind.) <r>jpixivei $� kxi (se. ri \'xveipov) \'ski to� kxtx to slSoc. hx-

ty�povrot; kxi iiyxv kxAou, <5{ ■xxp" \'Ho-i�Scp.------------to yxp xxeip�a-iov \'sv toutoic,

\'ejri to� kxt\' e��oc, �%�%ov xoci xxho^:J iiyxv tstxktxi, Quae haec construetio est,
o-ypixlvei M t�vI Optime noster Codex: hxpt.fix\'veTxt yxp ri Uxsipov kxi �ir�

tov kxtx to elSoc, SixQ�povTOC, kt f.. Deinde non recte habent:-------$6o yxp \'�vruv

irep&Tav ri /zsv �a-riv ipx>i *<?\' «5, to Si T�koc, tic, V\' \'io-Tt yxp \'eir\' ai/rolt xi
iroi�v irot\' Tij? $1 \'dfittt tov x&o.ov xiprtpepsixc, ovksti. ■xxv yxp % #n t i % \'eiri-

39
verum praebet: � ovtw xx) xictipos xvxhot; o ir o >, v tt s l-

puV OV yxp XV ?A�JJ Tl?, TOVTO XV T O TO TT � f X $ �tTTl\'.

a-/i(A,xivov7vi; S� rvjq x xx) to "urov xtX. Satin certum est in hac

verborum collocatione ov yxp xv-----ir�pxg �o-Ti referenda

esse ad ovtw x. xireipos xvxXog \'o 5roAu?rsipwv� Simul confir-
matum videmus, quod dicebam, pro sx^ov ^m Odysseae Scholio
verbum finitum requiri, eiusdem potestatis ac �vri in Iliacis.
Sed ne sic quidem omnia recte habent. Non verum est, quo
quis progrediatur, id ipsum eius rei terminum esse; id ipsi ter-
minum esse, equidem potius crediderim. Itatjue prave editur
tovto xuto ir�pxs io-Ti, pravius etiam, quae Scholiorum Ilia-
corum lectio videtur, tovto xuto to rrspxs ia-Ti, ultima voca-
buli x�to syllaba oscitanter repetita. Verum est: tovto x�tcji
itkpxg ivri, et nostro loco: tovto (xv add.) xvrcj) � vel
potius propter intolerabilem biatum tovt\'\' (xv) xinq � w�pxt;
l/rug s%oi, quomodo nudum irrl non ineleganti periphrasi
redditur. Adscribam nunc totum locum, quemadmodum con-
stituendum esse supra carptim significavi: \'Ivtsov lt oti xirsipog
o xvx�.0? xx) v) o-QxTpx XiytTxi >J §/# to yM ir�ps.Tt Siaip�pois
xQopi^se�xi xxtx o~t � pi/je tv tov x- vj "hix to nchXx irspxTx
%X^elv x«t\' sir\'iTxatv tov k\' � ov yxp xv tAfy Tig, tovt\'\'
(xv) xvTq ir�px? \'o-uu; sx⁰¹\' � ("5 ins.) 5/<i to \'io-;-�pxTov slvxi
"iix tvjv �x tov fi�o-ov irpo? to itkpi$ �o-qv xttoo-tx<jiv x«t\' icr�-
TtjTx tov x, quae nunc perspicua esse arbitror, ut intellectu
facilia. Eadem opera eximamus leviusculum meiulum paulo
infra (1. 24), ubi quod ad Iliadem 11. legitur: \'o yxp h&%t$ ia-r)
tx%i$, lire) xx) o Kox»yo(; rxS-ixpxos, multo melius est

vstfa-j! trtme�ov, apx*l ^T* \'trn xxi le�pxif %vvov yiep xpx*l xxi nipos �t<
x�xKov irepityiptius xcercc tov "HpuxMirov. (p. 50, 1. 11�15). Quae diductis literis
significavi vera esse nequeunt. Non enim in universum hoc valet, sed de circulo
tantum. Itaque praetulerim: T&v yup $ \'xv Tii\'txeTvotjo-^ irynfiov, &px>its\'erri
Keet it�pccc. Statim sequitur: tov toIvvv xvxKov xxtx t�jv irepK^�peixv \'�vros icsitt-
penr/itvov xeti jui) xitttpov xxtx ri Sie%iTifTOv, ovx xv A�yoiro wpis it�pxo-iv
atiTtt ireirsplivSxi, xxtx Si tH pii \'i%itv iroi�v xoi SidQopx rtipxTX, icxv Te
to Ai)4>t�v xpx*l^v d*^a\' xx� tetpxi, �neipov \'ixiKouii tov xixXov. Porphyrius cum
dicere deberet: ovx o)v K�yono irpis ir�pueiv \'xk i < po ? �veu, variare maluit sed non
ita ut plane contrarium diceret eorum quae dicere debebat. Sed dedit, opinor:
Ax hi XsyoiTo wpJ« ir�puo-iv avrolt (ji/i)) xenipmbxt. Insunt multa alia male
scripta, plura etiam prava interpunctione laborantia, sed ea omnia in praesentia omitto.



		197

		esse posse apparet, ac nemo recentiorum, quod sciam, repertus est qui eas sequeretur. Quae unice vera est vocis rarioris expo- sitio legitur inter caeteras in codice contemptiore E: viyxye 31 �noWvtv xxTxCPp�vvjtriv toI? irohi(ilo i$ \' v) ToTg olxslois Cpp�- vvtaiv xx) S�!;xv voMiiv xxTyyxytv, o �gtiv �irvjv� yxxTO. (1. xjr -.) \'�rspoi 31 xvt) ro�\' xxTv)y xy s iroXXyv <pp�vv\\ <riv vjto i yv�- <rtv t�v iv Tpolx to�? ^vE\\hy<Ttv. Haec vera sunt. Caetera cum iis quae HQ servavit turn plane consentient, si ita con- stituta fuerint: v)yxye 31 s-sAAvji/ xxT»<Ppivy<riv t�v TtoXsyulmv ro7$ o\'ixe!oi$\' vi Cpp�viv xx) Sfl\'\|«c 7rsAAv)i/ TtxTtiyxyev , o l<r- riv xirvivlyxxTo. Ex his omnibus apparet, quinque antiquitus huius loei valuisse interpretationes, cum nonnullis Homerus dixisse videretur: �Ulixes ipse tune Troianos despicatui babere didicit", aliis paulo diverse �fecit ut Graeci hostiles opes parvi penderent"; aliis contra: �sibi inde gloriam deportavit Ulixes." Rursus alii verum videbant: �acquisivit hinc Ulixes uberem rerum Troianarum notitiam"; tandem recentiores po�tae, � cyclici puto, � plane de suo finxerunt: �Ulixes divitem Troia praedam secum abstulit," cum scilicet mendici habitu cum vitae periculo speculatum venisset. E scboliis perversae interpretatio- nes in Lexica pervenerunt. Apollonius i. v. Qp�vriv (immo *p �viv , ut monuit Villoisonus) \'): ryv xxTxQp�vtjirtv. Melius Hesychius, apud quem ita mihi videtur scribendum: <f>p�vtv. (pp�viiviv. (ij ins.) tviv xxTxQp�wiviv �xSoTsov, ou tvjv Xelxv, ue tivs? , quo loco Sopingius quidam xy^kheixv imperite coniicie- bat. Auctores variarum interpretationum si quaerimus, de falsis primo videamus. Quodsi notae ad y 244 in compluribus codicibus (EMQRT) servatae fides, Aristopbanes fuit qui illic Qp�viv per <Pp�vvi<�iv, nostro autem loco per xxTxQp�vviviv ex- poneret. \'O SI \'ApKrToQxvys to Qpovtv v�v /th (y 244) �ir) tij? <Ppov»<T�U)$, �v 31 t� �xxtx SI (pp�vtv viyxys" (S 258) tv/v KXTxcpp�vv/aiv. In tertio libro Telemachus Mentori: volo Nesto- rem interrogare, �rs) n e plotse S/jc#? v)le (pp�vtv xXXuv. Hic certe ne umbra quidem relinquitur dubitationis, quin <pp�- vi? valeat (pp�v^/rn. At cur nostro loco aliter ei idque contorte erat interpretandum? Videlicet xxtx ad Viyxys pertinens cum

		*1) Bekkerus, festinnns ut fere, pravum <S>p�vriv* in lemmate retinuit.**

		�



		211

		f, 244. Notissima sunt verba Nausicaae: **x yxp �//,o) roi�gie ir�<rn;* xext.ii//.evos** e\'ivi �v�xSe vxierxav, xxi o� ccSoi xvri�t (tlftvetv, notiora tarnen, quam explicatu faciliora. Aristarchus utrumque versum ii�eryx�vxi dicitur, $io-rx%eiv S� nep) rov irp�rov, i#s) kx) \'Afoc/txv avrov fter�>\\x@e, nee tarnen Lehrsio ¹) concedam, ea tantum causa permotum id fecisse, quoniam "hoxo�xnv oi y.iyoi xitpeit�it; irxpS�va shxi xx) xx�xxo-rot, � quae verba mihi ex Por- phyriana disputatione miserum in modum compendifacta fluxisse videntur, � sed etiam ob molestissimam in secundo versu coniunctionem xx! ac nonnisi contorte explicabilern. Qui reti- nebant versus, ita interpretabantur: Me rit; ix r�v Qxixxcav oftoios ra \'OSvo-os� xvyp /zou elvi *xext.it/tevot;, % xvr� r� \'O$vo-<re7 xhot �vTx�i�x filftveiv, IV % o xxi xvr) rov %, ut; �v r� �viroi b (jt,h Ttp�rifvi xx) vo-rxrliflo-i fi�eocrtv \\\\ x\'iev o/too-rixxei." (O 634.) Ita HQT, mendosius in eandem sententiam B: s\'Se* [o] rouvres inrip%sU /tot (sic Dindorfius App. p. 769, Cod. -jnxpi-et) xvyp xx^ov/tevog \\xx)] lv�Se o\'ik�v xx) (1. H) xpkaxoi xiir� /l�vetv ude. rovro $e Xeysi v/ t�xuvixxx, �weiivi oux �/ivvio-reuov oi Qxixxcg �f; �ripx? yv/t;.* Et cur o ac xx) uncinis incluserim et cur alterum xxi mutaverim in % collatio cum scholio ex HQT optime pro- babit. >;, 8. Ad ypyvs \'Axsipxivi Palatinus observat: \'Hireipurixi�. % yxp r�v Qxtxxuv vv/ait; fariv. In B est: v/ \'Hiretpurtxi�. ij yxp ["Ha-f/po?] r�v Qxixxwv vvja�t; fan. xhyerxi 3s xx) %ireipo$ vj ot.v) olxou/i�vij, jjt/$ r�/tverxt eU rpix, eU \'Afflxv, tl? Aifivviv xx) els Evp�Tntv. �xxarv/ 2� rovrav yij xxXelrxt v/ireipot;. Ad scholion ex B nota est Buttmanni: �vide quam egregie recen-

		1) Adfert Lehrsius (p. 840 sec. ed.) in adnotatione Plutarchi locum de aud. poet. p. 27, ex quo obiter utium et alterum parvum mendum eximam. E< it�v Nxwrixxx � inquit � \\ivov \'ccvSpx [rov \'0$utr<r�cc\\ faouTOt\\j.�w) kou TotioBrot rh t>J« KaAt/J/oC? iroifos fffOC xiirov Ure SU rpvtpfiiru kou y�\\\\uav aipxv \'i%ov<rot toiuvtx ixapou\'vsi irpi{ t&$ OepairaiviSas,------------li/eKr�ov ro bpdao$ ««Tij? xxi tjjv xxo\\x<rix\\i � et S� toTj K�yois roO mSp�f to 5j0C5 eviSo�a-x xxi (tuv/iolo-uo-oi rijv \'�vrevfyv aurou xoAiv voC» \'�%ovtruv eVxerca roio�rtp trvvotx�tv pSiMov i) ?rAiaT;x^i rm xxi �px^TTiK^ r�v ■xahiT�v, \'i%tw \'xyxndxt. Quoniam non op(inic eapio \'�vrivfyv vovv aut \'�%<jwrav aut fj.il \'l%wirm, emendaverim: xi»v evnv%tv xvtov wokiiv voBv i\'^ju»!.

		*�





		AD ODYSSEAM EI�8Q�B SCHOLIASTAS CURAE SECUNDAE. , SCRIPSIT H. J. POLAK.

		EMENDATIONES AD SCHOLIA IN HOMERI ODYSSEAM.

		LUGDUNI BATAVORUM. Apud E. J. BRILL. MDCCCLXXXI. BIBLIOTHEEK DER RIJKSUNIVERSITEIT UTRECHT.



		>

		VIRIS CLARISSIMIS J. E. GOUDSMIT C. G. COBBT OLIM PRAECEPTORIBTJS NUNC AMICIS PIE COLENDIS HOS ST�DIORUM FRUCTUS SACROS ESSE VOLUIT AUCTOR.



		MONITUM.

		Propositum mihi erat, quae ad Odysseam eiusque Scholiastas post editas Observationes meas animadversa habebam in duas partes divisa lectoribus harum rerum studiosis diiudicanda tradere, materie ita digesta, ut quae ad textus tantum a Dindorfio olim curati emen- dationem pertinerent omnia in priorem partem coniicerem, in altera rem altius repeterem. Quippe, � quod iam antea me facturum pol- licitus sum, � aliis quamplurimis in aux�ium vocatis, qui interea eandem rem sibi tractandam susceperunt, meo Marte Scholia frequen- ter loco suo mota ad propriam sedem revocare atque ad interpreta- tionem crisinque Hpmericam adhibere coepi, in auctorum historiam, cognationem, fidem, auctoritatem inquirere, Aristarcheorum, Por- phyrii, Lexicographorum animadversiones ordinare interque se com- ponere, denique ita agere, ut eorum grammatieorum, qui Odysseam quoque sibi illustrandam sumpserunt, bistoria critica quae dicitur etsi nondum absoluta, tarnen niea quoque opera aliquantum promota diceretur. Verum, ut fit, coniecturarum congeries inter scribendum in tantam molem excrevit, variasque ob causas prior haecce pars tamdiu inter typothetarum manus versata est, ut rem et per se diu- tumi laboris et cui ob caeteras meas occupationes non semper tantum tribuere temporis possum quantum equidem cuperem, in infinitum



		VIII trahi noluerim. Constitui igitur hanc priorem partem per se absolu- tam seorsini publici iuris f\'acere, cuius nune prior fasciculus prodit, alter eui praeterea et corrigenda quaedam et addenda ex libris, qui postea demum in meam notitiam pervenerunt, et Indices inerunt, intra paucos menses edetur. Ut tot coniecturae omnes omnium adsensum ferant, optai^-e vix ausim. At si operam meam in his grammaticorum reliquiis in integrum restituendis positam in universum aequis iudi- cibus probari intellexero, animus mihi addetur ut ad alteram Ulam partem literis mandandam intra brevissimum quod potero temporis spatium alacri me animo accingam. H. J. P. Scrib. mense Aprili mdccclxxxi.



		PARS PRIOR.

		EMENDATIONES AD SCHOLIA IN HOMERI ODYSSEAM. Scholia Graeca in Homeri Odysseam, ex Codd. aucta et eraenduta ed. G. Dindorfius. � 2 voll. 1855.

		\'�xot S si ir�( ti fispaiKTXi **StIV�V , X^iXf TO ip�filSV xVXf77x\'^iTXl XS/J.XI.** Od. i, 408, 409. Qui i\'actum sit, ut quae studia in fine scriptionis meae Aca- demicae brevi me repetiturum significavi, quaeque ut repeterem non malevoli quidam in Germania praesertim iudices me cohor- tati sunt, ea post decimum demum annum aliquando resum- serim, nee meum est narrare, nee lectoris fortasse scire intererit. �tut est, laetus tandem occasionem ainplexus sum ea expro- mendi, quae per multos annos horis subsecivis, quae tarnen et aliorum et mea expectatione pauciores erant, ad Homeri Odys- seam eiusque Scholiastas- illustrandos emendandosque mihi re- perisse videbar. Atque aliquamdiu etiam spem foveram, fore ut novam horum Scboliorum editionem in lucem edere mihi dare- tur. Qualem editionem post Mai, Buttmanni, Dindorfii, vv. cll. curas etiamnunc non inutilem fore, et a me antea et ab aliis saepius significatum est. Nunc autem certior factus, no- vam eorum editionem ab A. Ludwicbio, Viro clarissimo, parari, eique ut eam perpoliret atque augeret Codicum conferendorum copiam esse, quae mihi negata est, omne quidem edendi con- silium abieci, sed statui, quae excogitasse mibi visus sum, ea omnia hoc modo ei tanquam per Epistolam Criticam, veteres nostros hero�s modeste secutus, proponere, quibus si velit uta- tur, ir�vTct ioKtftivae, ro is xxh�v � si insit � xxTaa%�v. 1



		30 nescio quis. Ipdw ovv o Z�\\suxo~ e�pqxiv Sri 57 irpo<r>.x(islv* \') ro, t\\ (til hyitvip <pxii rov $([tsvxt. xx) yxp el kx) ire�vfaei xfix rep yev��xt rov irx�lx, >J (iijrtip 5/5«<rx« rov irxrpos ro�voptx � xxv wspiy xx) Ttxp% $ fittfriip, $eixvv(riv b\'rt rovrov for) irxlf. Non est indice ullo opus ut perspiciatur, quam absurda sint haec omnia. Si mater, inquit, supersit et adsit, puero ostendit quis eius pater sit existimandus. Si non supersit et non adsit, id pro- fecto facere non potest. Yerum quidem, sed quis hoc docendus est? Praeterea sermo hic non de matre esse debet, sed de patre. Ad hunc omnia referuntur artificiosissimis oppositionibus. Verbis si xx) heivviKst, nempe � nxrvip, opponitur xxv Trspiy xx) ffxpy, quorum non i\\ wrvip, sed \'o �rxrvip itidem subiectum esse oportet. Patre mor- tuo ante natum filium, mater tantum ^t\'Sxo-y.si tcv Trxrpog rovvo/tx,

		1) Verissime Buttmannus pro A«/3e7v correxit irpor/^xfieh, idque a Bindorfio recep- tum oportebat. Quodsi ob codices noluit recipere, quidni retineat pv pro iipv �, 44), \'xirxiix pro \'xppetx irxlix (y, 64), ilxf AxypoB pro S/%x iirrxy- jiov (<, 835), rov Xxtov pro rot ar^ctiav (pi, 84), quae (collecta a me iam in Observatt. p. 60, 61) non minus codicum auctoritate nituntur? Qni talia scribere non reibrmidarunt, cos in verbis nominibusque compositis praepositiones pro lubitu omisisse, etsi plerumque cum sententiae damno, non est quod miremur. Ex ingenti messe stipulas qnasdam hic quoque colligam, ne quis semel tantum atque iterum hoc factum existimet. x, 298 pro Ij; �poiav >f ir por po ir ij in E est y) rpoirvi. � x, 346 pro h.xpi$&verxi \'eiri roS teuhieiv (ex Eustathio correctum) in unico Codice E est \'tri toB A</«v. � (3, 51 pro � Tif /.�puex\'i Kar eer pixp�vei in Q est o-pwepvvei. � (3 77 iroriirrvo-o-oipic�x: � � SuAo� i� tJ o-repvi^o/pieix, receptam oportuerat Buttmanni correctionem ir p co-repvityipteDx, quod est in breviore Scholio ex B. � (3 148 pro obi� iiroo-rtypijv xirorete� aAAa o-riyputjv S habet ohil o-riypiijv xiror. <&AAi o-riypuljv. � (3, 320 in Scholio ex Porphyrii Zvrypxruv c. 1. excerpto contra pro: ro \'epii /ui) \'i%etv \'iSi\'xv vxSv, iAA\' \'�piiropof irk�v in V est \'iptiropov xiroirteTv, hoc quidem male, sed vel hinc vel ex Porphyrii editione adsumendum erat \'iynropov. � y, 36 pro irxpiirerxi y.r. xyxio�s r&v v�uv irpoj.xptftxvetv ro�c. Xomoin rx�$ Oyxjoepyixis in T est \'�irerxi. � y, 43 pro (Tt»Asft«;go?) x�Mtaf SixK�yerxi ry \'Aiyv^t Q habet h�yerxi. � y, 68 pro � �v Teptjvoii; xvxrpx- Qtls in � rpxfyetc. � y, 200 pro �v o-vvripioit j) irporpoirvj (nomen scribis odiosum, ut videtur) in � »j irp�ry. � y, 293 pro !f xxrie pterxirAxo-piiv �iirt T xxrie ir^xvpiiv. � J, 728 pro iiroAo<f>�perxt T faoQvperxi. � e, 337 pro oh nerxpitpi�pfywTxi \'ipx elf cli&vtxv T oh pipio\'pipwrxt. � �, 116 pro ihy. r% ri�v iidruv o-verpofyy in Q arpofyq. � ?", 173 pro &px (Homerus) rd \'�Soc. tS» ivtrvxoivruv $tx$vK�errtt Q tyvlArrei. � tt. 13 pro iel voe�v bri �o-ir�- **pxi fiuijASf» ii Nxvo-m&x in T est 5a0iv. � y, 16 pro «\'-------� irpoot-** xovopel ri 6 iroiurii; in Q oWoiop�i. Haec in praesentia sufliciunt.



		40 quam: �rs) xx) Xo^xyoc \'o rx%ixp%oq, in quibus verbis desinit nostrum Scholion, et contractum, � ut supra diximus, � et vero etiam distractum. Nam altera pars disputationis Porphy- rianae, quae cum superioribus uno tenore coniuncta legitur in Veneto B ad Iliadem, in no3tris Scholiis hinc avulsa ad 0,340 relata est, quam, cum non magis corruptelis vacet, ibi suo loco tractabimus. «, 110 seqq. ol fisv xp¹ ohov e^ttryov iv) xpviTypat xx) \'vSap, oi S\' xvts o-r�yyoto-t T0h.vTpyT0t<Tt rpx7r�Z,x$ vltyv xx) TTp�rt�ev, to) 5s xp�x ttoWx "Sxts�ivto. Legebatur olim vs. 112: vityv kx) k pot i�evTo, JSs xp�x xtX., verbis ex scriptura antiqua, uuciali ac continua, aliter ac peius quidem diremptis. Ad haec Scholion: x/zsiv�v tywiv \'Hpu^ixvog � immo Aristarchus, cfr. Cobeti et Dindorfii ad h. 1. annota- tiones et Scholion ad y, 10, quod rem conficit, � xvxytv�- axav �xxi irp�Tt�ev, to) S� �." xx) yxp o h�yoq ouru yt,xWov xx�\'wu&oq � ol fi�v ohov �fjLiayov, o) §� o\'Tr�yyoio\'i vityv, o\'i 51 xp�x ift�pifyv. xx) xKhua tov ttxpxtxtixov tou ri�vipii ivspyiiTix�q o7$s hey�ptevov o iroiyTiln, o� itx&vitix�i; , �nxpoc. 5f trQirlSsi." (x, 142.) xx�Xov6ov ir\\yduvTix�v, vttyv xx) Trp�ri�ev. Servatum est in tribus Codd. MDE, optime in M, qui tarnen cum caeteris babere videtur verba non cohaerentia xx�hou�ov tt^�uvtix�v, ad quae Dindorfius: �scribendum videtur u xx�hou�ov vel xx�hou&ov ovv," Posterius amplectar, sed ne ita quidem oratio satis concinna exit. Quamobrem scripserim: xx�hov�ov (ovv xx) to) itKyfivvrix�v, �vi^ov xx) Trp�riSev," verbis, quae lunulis inclusi, nescio qua de causa omissis. x, 113. Intrat Athene et ■rijt» �e irohv wp�TOc �"Si Tyh�fAXX⁰¹\' Seosi�fa. Adnotatur ad haec: xx^��? irp�ro? Tvixk^xxoq \'ASyvxv sQopx (recte sic D, \'opcf, E) «« xbroq pt�vos xtto t�v x\\\\av (ppovipc�- Ttpoq, t�v ftvyo-Typuv nep) o-vfiw�vix xtr%o.ov[t�vuv (DE) Non sunt hercle magni haec momenti, sed ut aliquid significent, suaserim ut legatur: wc xinoc fi�vo? xv� t�v xXXuv Qxvtx-* � � pt e vo q.



		41

		«, 130. Ad xvtviv 3\' h �p�vov e�trev xyuv quatuor Codices (EMTD) habeat: v7ro<pxivn hx tovtov xx) «AAo ti xx�ijxov, on to�i �Zlou �p�vov itxp�%apv}<:e t$ s-�vep b T>)k�[�.x%oc:. kxvtx ovv �?>6y%ei to a�cppov to�i v�ov, tx tov K�yov xxitxto�i t�tov, to rs �y%o<; xvxhx//,0xv uv xx) tov �p�vov irxpxx cc p�v. In his unum vitium codicum ope correctum est, � poterat et sine iis, � cum ex DT necessarium $tx tovtov repositum sit, caeteris hx tovto praebentibus confusione notissima. Eadem fere medicina sanandum � ne nunc alios locos tangam eodem mendo laborantes, � Scholion ad x, 197: ahh\' en ttov %uoq xxTspvxerxi cvp�\'i tt�vtcj), ad quae verba EQ: hx tovto svsKttiv koisT tov v�ov. Verum EQ non hoc habent, sed "�ix tovto <Sv<rehir tv wot s7t xt tov v�ov. Quoniam au toni requiritur prorms contrarium Dindorfius haec �correxit ex Scholio praecedente" MP, ubi eadem verba sed incorrupta adscribuntur ad vs. 194: vvv %" fa�cv. Recte, sed quantillum fuerat simul corrigere lix tovtccv, nam sic est emendate in MP: Six tovtuv evehiriv ttois� tov v�ov. Sed hoc tv irxpo�cx). In nostro Scholio tria adhuc vitiosa sunt, quibus codices non videntur opitulati esse. Scribendum enim, ut et sententia constet et oratio Graeca sit: kxvtx ovv �x�yxei ^T° eaCppov tov v�ov, tx to�i \\6yov xx) tx tov Tp�nov \'), to\' ts "eyXfli; xvxhxftfix v s t v xx) {to ins.) to�i �p�vov 7rxpx%up e 7v. Modestum et decorum Telemachum ostendunt et eius verba, � respicit Xx�ps, \|«Tvs, irup\' xftfti (pihyosxi ktA. (vs. 123) � et eius mores, quod advenientis hospitis hastam accipit eique de sede sua adsurgit. , 132. 7rxp* 5* x�TOi xhttTfi�v ��ro noixixov, sxTodev &KKuv lAVVjGTIilpUV XTA. Recte ita fecit Telemachus. to yxp (iSTx(3ijyxi s\'tg eTepov olxov *\'JffOlpixV XV Ttxp�t!%e TO�i (tVyO-TtipO-IV STTlfiovMii; , brt�TS XX) S%tj?*

		1) Tam evidens hoc quidem est rp�xou requiri, ut t�tov vel calami vel operarum vitium haberem, nisi et in textu et in adnotatione critica textui subiecta et in Praefatione p. xxxj ita scriptum legeretur, etai margo Pluygersianus, quo collationis Codieis M a Cobeto V. Cl. confectae apographum continetur, Tf�irov clare habet, de quo tacet llindortius.



		42

		$«� to }ho>.oye7v x�tov koauic pxy po vel T�q o ^ivoq (EQ). Quis 7roAW!rpxyf&ov�7? Omne enim subiectum de�st. Sed scimus tinum ex procis, Eurymachum, haec e Te]emacho quaerere, (x, 405 seqq.), itaque legamus: � Sir�re xx) i%ij9 S«& to ��io- Xoyelv xutov ■7rOAU7rpxypcovs7 (Tig), t \'t g b %�vog. x, 142. Ad xpvsstx xutsaax legitur in EQ aurea to� x�- T�tkhov etymologia, quam levi vitio liberabo. x�ttsaaov stui/,oao- ye�TXi itxpx to� iv xvt� x^e^^^x\' ^T°v tvaov % tov oivov, %u- ttsaaov xx) x�ttsaaov. Constans est etymologorum Graecorum mos, ut dicant xiro to� (rfjg) antiquiores, recentiores irxpx t�, idque reponendum. Fluxerunt baec ex Epimerismis Home- ricis i. v., unde cum aliqua lectionis varietate in Etymologica et in Scholia ad Iliadem (A, 596) >) et decurtata in nostrum locum pervenerunt. Locus Epimerismorum ita se habet (in Cram. Anecd. Oxonn. I, 238): VL�ttcaaov: itxpx to x�(pog (Etym. M. xuQoc. 1. xu(p�:)- >} itxpx to xvtttu , to xexupTupt�- vov xx) weptQtphg ovt x (1. ov. ²)^- y) irxpx to x�etv (1. Xustv ut in Etym. M. et Scholl. 111.) t\'cv tt^a�v. irvjAbg Sf o olvog Ttxpx \'AttikoTs , Trxpx to ttxaaiiv xx) xxtx(3xaasiv ³) Txg (Pp�vxg {xx) Txq ita pil xg t �v 7r iv�vtuv to�tov jp e A «J v. add. Scholl. ad 111. 1.1.) s\| ou (b\'Ssv Et. M.) xx) xxirviXog irxpx to x^slv ^T^^v ^ix�v. In hac ultima etymologia cum Epimeris- mis consentiunt Etymologica, dissentiunt Scholia ad Iliadem, quae etiam lepidius ita habent: x^>\' ou xx) xxirv)\\og, irxpx to xxxuveiv tov ttvjaov viyouv tov o�vov. Utra origo potior sit, etymologis ac strenuis potatoribus diiudicandum relinquo. Scien- dum autem est et has et alias nonnullas vocis x�wsaaov origi- nes, superioribus non multo saniores, praebere Athenaeum Lib. XI, c. 65. KJjtsXaov: toXito it&Ttpbv ia-Ti txutov t$ xas�o-u *XX) Ttp %�TTX� , ij �v�piXTl ftivOV $tXAAXO-<reC,*

		1) Bekkeri flde si standum est, illud Scholion in BL legitur; quoniam apud Dindorfium plane de�st, in solo Lipsiensi comparere videtur. 2) \'iv vel \'ivra plane abest a Scholio Iliaco, ubi:-------x«< ittfifysf�s. $ -irufit to %itiv xtA. 3) In Scholio Iliaco tantum: itafk to ir&M.tiv tx<; <ppivas. In Et. Gud. i. v. nixtf^of est: tt&AhovTX x. fiMmrevrx t�« tyivxs.



		43

		Toug fh xpx xpvasoivi xuirsKXoig v�sg* \'A#«/wi/ $siZs%xt\'\' xXXo�sv xX>,og xvx<ttx$�v. jj hx<popo$ viv b tvttoi;, xx) oi>x arirep to Z�irxg xx) to x^sktov x[&(pix�7rsX},ov ovtco Ss xx) to�to , xuQbv Ss pc�vov; X7rb ykp **r�ji KV(p�TYITO$ TO X.VTtSX\'hOV UtTTTSp Xx) TO XfiCpIXVirSkKOV " f) OTI** irxpxTT^iriov %v TxJg irsMMig, <ruv>iypt.svov pcxkkov s\\g rijv xu$�\' rtjTX.------Zsthyvbi; Si Cpyet � xvirsWx �xitupixTX ax�Cpoiq oftotx, ug xx) NixxvZpog o KokoCpuviog ■ x�irshkx 5\' svsipcs vvfi�- TYig." E ii piohTr o ? §� 7T ortj p i o u y s v o g xtto TO� xuCpbv s i- vxi. \'Zipt,xpi7Tog SI to Z�utov itoTvipiov Kvirpioug, to Sf Z�utov xx) rerpxurov Kp�jrxg\' <Pikt)Txg 3� \'Lupxxoo\'lovg xvnsXkx xxkslv tx Tyg ptxtyig xx) r�v xpruv �ir) Tijg Tpxff�&g xxTXksipipcxTX. (Ath. 482e seqq.) Hinc discimus e� quam varie grammatici iam Athenaei tempore de forma veterum poculorum senserint, et Eumolpum quendam auctorem videri etymologiae to� x�- irshkov 7rxpx rb xuCp�g vel rb x�ttsiv , quam sequitur etiam Apollonius Sophista i. v., x�xsX\'mv. rb ii; x,u<poT�puv pisp�v ir sptxsxvCpa ptsvov worvipiov interpretatus. Locum Athenaei ideo quoque pleniorem adscripsi, ut eum mendo initium obsi- dente liberarem, quod et Meinekius V. Cl. tollere conatus est, me quidem iudice minus feliciter. Unicus codex habere dici- tur: Jj ov�ttxri S /xXXxaaei, quod iam Casaubonum offendit ita monentem: �locutio digna quae nos advertat: nam erat di- cendum, xx) Sv�,caxti p�vov Zixh^xo-a-si," similiterque Schweig- haeuserum, qui breviter: �immo xx) iv�ptxTt." Meinekius s? retinuit, post ov�fAxn autem adiecit pi 6 v o v, qua de re lec- torem monuit in Analectis Criticis (Athen. t. IV p. 224.) Verum quid hoc prodest? Fatui est rogare: to�to (xuttsMov) ir�rep�v sitti txutov Tip xhsiecp x. t. Zskx� , �j ov�pixTi pi�vov "hixxxxaiisi; Qua tandem alia ratione differre possunt res nomine diversae forma pares, nisi nomine? Si quid video, Athenaeus scripsit: to�to irirep�v so-ti txutov ti? x^ehcfi xx) T<j5 Z�irx�, [ij] ov�fiXTi (pc�vov) hx\\\\x <r <r o v , �to�? pt.su xpx------- xvxaTxhiv" H ZixQopog y\\v o Ttiirog, xx) o�x cco-xsp to Zsvxg xx)* **TO X^SKTOV XpCtpIX�TTSkkOV OVTU Zs Xx) TOtJTO , XVCpOV S� ft�VOV)** � expuncto �j post Mirx\'i dittographia orto vel praepostere inserto, et S/asAA« aasiv in ZixXKx 7 trov mutato , ita ut ir�Tsp�v sitti rxitTov------i? ZtxCpopo; %v sibi invicem respondeant, quemadmodum rerum natura postulat.



		44

		x, 145. Proci �^eivjq \'�&vro xxrx xhto-ftotig re Sp�voug re. xXkt^o) ii�v elatv 01 �%ovTst; xktvr�jpx �%k%ovTx irpog riiv t�v afiuv Kvx7rxv<nv. iv x�to7$ yup � ir epei�ovcrt tou? i�fiovs o: xx�iij- (tsvoi. 01 Ss (t»} ixovtss tx�tx, �p�voi.* (EPQMTD.) Verbo- ruui: KMvTtjpx H-sxovtx in codicibus nee vola est nee vesti- gium. Kepositum est e coniectura Buttmanni aliud agentis, quod non saepe facit, et iniuria probatum ac receptuni a Din- dorfio. Codices habent x ir k p e 1 <r i v, vel x x ) xir�p sla-iv Tel etiam, omisso «(V/v, xx) xirsp, quae verba quomodo ex xA/i/- rvipx, corrupta fuerint, nemo facile intelligat. Eem acu tetigit Ludwichius, o� �%ovtss xir �psttr iv e � s%ou <r xv corrigens. Nempe librarii, caiididum genus, ubi nescio quo errore in vo- cabulo AI16PGICIN sibi videre visi sunt xirsp e�iriv, verba optime Graeca, haec nonnulli bona fide ita descripserunt, ut esse dicitur in Q; caeteri pars xx) inseruerunt, pars efolv oiniserunt, ut error errorem parere solet et corrupta lectio semper corruptior fit, donec quod verum est a perita manu restituatur. Non debuerat autem Ludwichius dubitare, utrum x ir spsuriv, an, � ob sequens � ir epeilouin , � � ir�peurtv prae- staret. Nam prius certam fidem habet et unice est probandum, quod hoc tantum confirmatur notissimo Scholio Porphyriano ad Iliad. I. 90: oXou /3</3a/�u (de quo, cum editores @iou legis- sent, multi egerunt) eS�yve AupoS�y rep \'\'AvxxXwiTy e}? i^yi<rtv tcv irxp" \'Oftypcp xXiviov. In hac igitur disputatione inter alia multa et haec habemus: xx) o\'i tsv ixovreg xw�pektiv rots obpcoig KM<r(&oi, o\'t 5\' xXXoi �p�vot, Quae verba et Scholion nostrum cuius sit originis declarant, � est enim longioris disputationis Porphyrianae xiro<r7rxtr(txTiov, � et Ludwichianum xir�pstatv mihi quidem extra omnem dubitationem ponere videntur. Quin etiam in iis quae proxime sequuntur, malim legere iv xvroTg (hoc quoque Codices nonnulli in hxurd�g corruperunt, videlicet ex EATTOIC) yxp airepef�ovo-t Tobt; :i,uovg o] xx�yfievot, quam �iripei�owri, quod editur. x, 147. Ne minutiora omittam, non scribendum est, quod editores fecerunt, irxpsviljvsov: irxpea�ptvov. ix to�tou S� to irXvt- 6o? ri�v iZso-ftxTcov ixQxivst. xta., (EPVT. App. p. 735) sed � pcCpxhfi, quod habet Yulgatorum Scholiorum editio Aldina, �



		45

		de Bodleiano eorum Codice (O) Dindorfius hoc loco tacet, � sed iam in editione non multum recentiore (Argentorati, 1539) in iQxlvti depravatum. Solennis haec confusio est, iterum commissa ad x, 334, ad quem versum in EQDH excerptum legitur ex ampla Porphyriana doctrina, quae in antecedenlibus integra apposita est. Editur autem ad x , 334: to Va xvrx nxpeixccv ov itxptpyov (iriplspyov verum esse postea demonstrabitur) o�- 3f CTepoppeir�s\' «AA« irpb r�v irxpeiuv ■xxpx?xfi�7x , Tour�<rri 7rpoxxXu\\pxpt�v>i t� x»?<.�,u.f/,xTi to� Tpotr�nrcv, Qytr\'iv h iroiijTii;, xx) ir po r�v xiyuv {rviv add. H) tutypov�vviv x�t�js ixQxivtuv. Immo vero: ipiQxivuv, ut est in D, nee multum aliter in H qui minus recte i/&!pxvl<rxs dat. Nee contrarium exemplo suo caret. Ad x, 186: SixQspei Nijp/re» xx) tifiov,------oirep xx�wypov ov el? tov vTToxsij&evov Kift�vee irtelvrov p"s�[tx iviliuert, sed Din- dorfium sequamur notantem: �scribendum ix�iivrt {�xhf�w i vt) ex D^a. DV (Praef. p. xxxij). Hoc verum est. (To Wfiov) xx- dvypov ov e}$ rbv �7roxsi/jt.�vov Xi\'Avx ttXsIstov pi�,ux �xi�uffiv, o�ev tZ7ro ro� <ruf4l3e(3>ix�Tos \'PeT�pov vpovniyipsws tov �.ift,�vx, quae mihi magis Porphyrii, quam Aristarchi dicendi modum referre videntur. Sed purum putum Porphyrium habemus in hisce, ad x, 255. Tx t-��vt txvtx ovtivx s%ei h�yov tyrc�piev, to �s\'i yxp vvv ixiiov ��ftou iv Tzpi>T$o-i ��pye-i \|\| stx\'ivi sx^uv Tfaqxx xx) xrnriZx xx) h�o So�pe, \|\| to7o$ iuv ol�v puv iyu tx irp�r\'\' iv�yvx \\\\ olxq iv tfisT�pw irivovTx re repx�fiev�v ts" \' sItx ^�t\' �hiyov �roTog ioav (ivtjo-T�ipstv jpukifreitv \'OSytro-f�^," � quorum etiamsi nomen non in margine appositum habuisset D non difficile tarnen es- set Porphyrium auctorem agnoscere. Sunt haec in pluribus codicibus (HEMQD) variis modis servata, modo plenius, modo decurtata, ita inde edita, ut sensus constet, sed grammatica ratio in quibusdam laboret, de qua pauca nune agere in animo est. As�* S\' viiAxt; ovll tx piixpx 7rxpo^sustv, xkhx xx) 5<\' ixeivcov tyiv Xstttviv i^eTx^eiv Tijs \'EAAjjwjcjji? y\\c!>TTvi: (ppovriix, ut He- racliti qui dicitur verbis paulum immutatis utar. (Alleg. Hom. c. LXVIII Mehl.) lam primum duplex vitium est in iis quae verba supra laudata statim excipiunt. xroitot; vi evxh "rij; \'Atiyvxi; svxopt�viji;, el l^difi � \'OS�crs-fy? xx) <rry iv toT? (tvqo-rijpo-i rep-



		4(5

		x�pievos, xirxvrxs �xvpt.�povs yev�e�xt. ir�s yxp yv (pofiepos b els irorx xx) r�p\'piv ^sittvcov rp�ipxi; ryv ^ixvoixv; Non possum in animum inducere, haec ita profecta esse a Porphyrio, cum deberet dare: xroirog ij e&xl ^T-* \'Atf. ivxoiJL�vyt:, s\\ eh�ot b \'05. xx) <tt xivi iv rolt; itvvi<jTyp<Ti ripni^svoc, xirxvTxq uxvfi�poui; yevsr�xi. tt�x; yxp (xv add.) tjv («?>?) <p0/3fpo? b tU wrx x. T�p4>tv Sclwvcov rp�\\pxi; r. \'hia.voixv; sed librarios insimulare malo; utrumque enim vitium est e tralaticiis. Ac prins � coniunc- tivos dico pro optativis, � e vitiosa recentiorum pronunciatione repetendum maxime opinor, qui cum apud eos eA0# et e\\Qoi* idem sonarent haec et talia perpetuo inter scribendum confun- debant, et sic arxivj � <tt�vi scriptum � trry valere opinati sunt. Contrarium factum est in Herodiani Scholio ad Iliad. M, 33, ubi dubitat utrum �ev xxXXtppoov v^up scribendum sit an I e v vel etiam singularis \'i\'s i, post quae ita pergit: xx) ftyirore elvi (sic) iri�xv�repov kxvtx yxp bpxrxi (ubi quivis alius euplaxe- rxi posuisset, de quo usu Herodianeo dixit Lehrs in Epimetr. II ad eius Herodiani Scripta tria emendatt. p. 409) rx vxpx- xeiftevx \'evix�c re�eift�vx �ts1%oc xfixXSuvxi; ttotxplovs S\' serpeipe v�se�xi." Exclamativa vocula sic Lehrsii est, Dindorfius soloe- cam constructionem sine ulla animadversione praetermisit. Sed quoniam ^ttots cum coniunctivo aliquoties struitur in summa dubitatione (in nostris statim in vicinia, ad x, 254), nunquam cum optativo, in promptu est corrigere; xx) (jlvjttots % iri�xvch- rspov. Alterum quod significabam vitium etiam multo frequen- tius est. In unoquoque Graeco scriptore, sive antiquiorum sit sive recentior, sexcenties &v cum sententiae detrimento abest; de qua re et alii dixerunt et Cobetus in Varr. Lectt. p. 100. Ita eo loco, de quo agimus, potuit dixisse Porphyrius: ir�g yxp <$o/3spJ?, quod est in M. etsi est hoc paulo abruptius quam in eius scribendi genus cadit, non potuit: k�s yxp tjv <po@cp�<;. Cum in HQ sit: tt«« yxp xv % <po/3. rescribendum censeo quod iam supra siguificavi: ir&: yxp (xv) vjv Qofiepbt; b elf tco- tx------rp�pxs tv\\v iixvoixv; aut, quod malim: x�S? yxp xv e In, ut v.c. apud eundem Porphyrium in Scholio ad Iliadem modo laudato (=, 200): ttws yxp $ xireipo/uey��yt; y�j w�pxrx xv �x°\'i atque in notissimo gripho apud Athenaeum p. 451 a: ot��v h�yeig- 7twg yxp y�votr\' xv, « vxrsp, \|\| piljrup xQuvo?;



		47

		Quod si ita est, duo vitia, quae notabam, in unum locum coierunt. Sed hoc non premo; illud certe perspicuum est, in tam generali hypothetica enunciatione particulam &v a codici- bus insuper oblatam abesse non posse. Et quoniam semel ad hunc locum perveni, hoc addo incredibile dictu esse, quoties etiamnunc in nostris particula xv male desideretur. Semel atque iterum eam reduxit Buttmannus, ut fecit A, 236 in Aristonici nota: on ovx vnoTifarxi xirefiii tov \'Z.xXituv�x �q o� vs�Tspot. oii yxp si)7T»T�peixv xv tv>v Tupu e�irev ot�� (sic Dind. p. 783, libri oure) xfAvftovof irxTpis. Et xv adesse oportere et cur exciderit. in aprico est. Sed multum abest ut ille omnia exhauserit. In praecedentibus de genere hoc nonnulla iam correxi, nunc ordine insigniora proponam, praeterquam ubi locus et alio gravi vitio premitur. Inserendum est xv ad /3, 212: tw inrivoixv X7T0Tpi@oft.svos xhe�rxt vxpx t�v y^vviSTvipcav tx irpbs tv\\v iropsixv. 7T�>$ yxp (xv) sSuvxto crxeuapsTv xxt" xutuv ttoXitx? oirxtout; f%uv; � �, 77. 2x^xlP^� ^ \'° \'Ayxp�ftvaiv sir) t% (\'A%/AA«i�? xx\\ \'Oi�virg-�cix;) QiKovsixix ov% �g xxip�icxKOt;, xWx %tx to i%etv xtto xpvia(/.o�i, tots tyyl^siv rijv Tv\\q Tpoix? xhcojtv ors (1. otxv) �By tov? r�v \'Ax&\'&v xpio-TCus tfiXovsixovvTxc. kx) o ftsv \'A^j/A- Xsvt; shsys 3/\' xvhpsixv (1. �dpsixc) (xv) xk�vxi to "IXiov, \'o Vs \'O^vrosv? S/« yLvtxxvyc xx) Qpovyosccc. Non enim dixit Troiam captam esse, sed capi posse. Similiter in scholio ex Q de eodem argumento: � \'Ayxfi&ftvuv ix^x\'P^sv ^f\'" ^rV ^VV faux®! (malim tj§i«$) /SAsjtwv tvjv QiKovnxixv t. \'05u(7(7«w; x. t. \'A^/AAfu;; dia, tv)V tvjs; Tpo\'ixs xKuvtv. tots yxp irkirpuTO xpxTy�ijvxi (xv) t\'^v Tpoixv ots 0thovstxy<rovtriv ol xptvToi. Neque aliter in iis. quae et ipsa de eodem argumento ex DE ad vs. 80 adscripta sunt. � 6, 443. Arete ad Ulixem: Auto? vvv "3f 7r�,ax, �o�g 3\' im "hsiftov "jjAov. Ad haec post alia Scholiastes nescio quis: to 3s x0\' sxutov iroiyJTxt tov \'OSva^sai s^xo-^xXv^i^svov xirpeirss. i�oxs� yxp [/.il tivtsvsiv to7$ o-vpc7T\\souo-i. 5<o t# yvvxix) tx nep) tviv x<r<px\\sixv Tij? ^Ao� xitshuxsv. Si quid horum intelligo, scri- bam: � xirpsitsq. �li�xst yxp (xv) [M ttmtsvsiv to�s avfjt.- vhiovtn. 3<d xta. � A. 411 in Porphyrii Xvosi* (p. 436, 81): si (asv oZv o TrotviTyc txvtx s�pyxsv xvt�s , irxpx t� ttoivit^j svxvtIx (xv) %v. �■ v, 352, ubi xTropix et \\v<rig in Codice Ambrosiano Q nescio quomodo locum mutaverunt, ita digerendae. Ostendit



		48

		Minerva Ulixi densa nebuia obvoluto terrae natalis spectatissima quaeque (344�352): #AA\' xys roi 5f/�<u \'Idxxvjg \'sSo$ otppx ttsttoHius . <&�pxuvo<; ftsu o5\' �er) Kt^v, xXioio y�povTOt, xtA., ac turn demutn dea nebulam discutit: xe sittougx �ex axshxo-* vispx, i�vxto 5f %$&)v. (vs. 352) Hinc interpretum dubitationes: tovto (immo: roti tod) STCiXx^xvsTxi Uto^s/�xToi;. s�si yxp 7cpS>Tov frxi�xiTXtrx, <J);j�7 , tov xspx snx %sl^xi � si //.y xpx optoi�v sifTt rep �txq y.sv xpx �psipxex tsxo�isx ts." (/, 134) Turn sequi debet quae male praecedit Ay<n?, initio ut videtur mutila: o�k* slxsv (1. eJir e 5 s,) sgxs\'Sx\'jvvsv, «AA\' itrxs\'SxiTS, %sixvv$ sti irp�TOv hxs- "hxss tvjv xx\'Kuv sliro�irx to ,,#Aa\' xys toi $it%u_f" kx) o\'jtus xvtq �$si%s �Q�pxvvci; pc�v \'�V �vt� .i,uiiv." ou yxp sti ocopxa\'ixq o uit ij f �cp xiv sro xvt� t x fA.ii* bp u pevx , qui locus et alio nomine vitiosus est, nam etiam xopxo-ixt; iM ounva* quis tandem perspicere possit ea quae non conspiciuntur? Melius intelligetur: ou yxp (xv) sti xopxelx? o�evis stpxiveTO xut�; tx vvv bp�iftevx. � p, 407. to Vs xXy�ss (3ou\\stxi sItts�v oti Tpslt f^ijvxi; ftivoi **(xv) TT�ppa) TSJ? o\'lXtXi �$UV�(t,SV0$ si TOlTXVTXg TTXpX T�V fiVijJTJJp�lV** Kx^ot 7T>--/iyxs o<rxg %xp ipco�. Paulo supra (p. 648, 1) pc�voi xv v�ppu Tij? vijs olxlxg recto scriptum est. � p, 475. No$su- ovtxi <r\'. (JNempe vs. 475�480; quae Ulixes Antinoo impre- catur: #A\' si irov irTai%�v yt Sso) xxi \'Epivvsi; slaiv, ^,Avt1voov irpo yxfioio ts�.0; �xvxtoio xi%sivt, et Antinoi responsum: s<r�i\' \'sxviKot;, %e�ve, xxSyftsvog, % xiri�\' xXKy et quae sequuntur.) irZs yxp (xv) b \'Avrivoog sxxpTspyesv S7n Txli xxTxpxit;, \'o$ Ijt) t��i; sXxttogiv ovtuc yypixvs; xat ts avvxkyovGiv xvtq (Ulixi) o\'i Xonro\\ si Toio�nog cov ovtu xxTypxTO TTixp�n; \') quemadmodum paulo post ex iisdem codicibus (H et Vindobon. 133) recte editum est in athetesi ad vs. 501�504, meliore tantum interpunctione adiuvanda: vo�susi \' ApirsTxpxoq 3\'. 7TUS yxp XV TXVTX elitll)\', S� (^Vj 7TU4 XXTX TO aiUTTC�fiSVOV. � o, 269, ubi ad ea, quae Penelope Eurymacbo de maudatis mariti domo iamiam discessuri refert: xvtxp snviv 5^ nxllx

		1) Idem nunc Cobetus quoque reposuit Mnemos. N. S. Vol. VII, Pars IV (1879) jiag. 441.



		4!)

		ysvsifaxvrx Thv\\xi, \\\\ ytiftxo-�\' $ x¹ s�iXya�x adnotatur: sv $ irpo- -rpsirsi, sv ro�rcp dirorpsirsi\' ypx�c yxp (xv) t�te sysvsro. � %, 240: oiix xhy��c sic ^fA;SJi/« [tersfiKy�y y �e�c, ouSf "Epft�jc b h�yoc opvi�t soixuc ov�s i? xl�uiy slxu�x Asuxo�sx, o�SI o Hpursijc Tr�ip sysvsro\' sxxvas yxp (xv) rov Msv�\\xov, ubi xv video iam adiecisse Struvium (Dind. Praef. p. lxix), sed simul et aliud hinc vitium tollendum olim dixi, et ipsum e pervul- gatissimis. Btenim qui revera "Epwc \'o Xoyioc dsoc audit, fere semper in Scholiorum codicibus et editionibus, ut nostro loco factum est, \'EppSjc o x�yoc pessime dicitur. � Et x. 226, � ut tandem aliquando ad primum librum, unde digressi sumus, reditus fiat, � quaerit Minerva e Telemacho: s\\Kxi?iwi ys yx- (iot � ijre) oiix spxvoc rx�e y\' Ivt\'iv. Ad haec Scholion: s\'iKxirivvi >} 7ro�.}.a)v sua%ix. � epxvoc. v\\ sx xoivwv evu%ix. � si yxp yv spxvoc, <p s/§w X� c vjo-�tov �g V&ix fviiovrsc. Forte fortuna eadem paraphrasis ad praecedentem versum relata est in Hei- delbergensi (P), ubi recte et ordine scribitur: si yxp Jjv, (pvjs\'tv, spxvoc, (psi\'Sa�.�c fo�tov xv «? "t�tx ie�iovTsg, unde liquido constat necessariam particulam, qua omissa sensus ruit, libra- rioruin socordia in pluribus codicibus (BMQ) esse omissam, non scriptoris, quo confidentius talia et in caeteris reponamus. Simul et hoc ex exemplis supra scriptis apparet, notissimum sane, particulam x v saepissime absorptam esse a praecedenti yxp, ut rari admodum in nostris loei sint, ubi yxp xv sine labe evaserit, quod i. a. factum est ad y, 106, ubi Nestor Tele- macho exponit, quot quantosque labores Graeci in obsidenda Troia pertulerint, viiiiv o<rx f�v vy,vo-)v ix\' ijsposi�sx izovtov 11 n\'kxtyiisvoi x x t x A y 7 5\', ktX . Recte haec adiecta sunt, � enarrator inquit � oiix xv yxp too-ovtov �irspistvxv robe ir�vovq, ubi et notandus locus est qnem xv occupat et ovx xv yxp too-ovtov %p�vov iiirsfisivxv t. t. scriptum oportet. Bellissimum autem vitiorum hoc genus specimen habemus in antiquo Scholio ad y, 255,� sive Aristonici est sive Herodiani, � ad. hunc Homeri versum: vt rot (isv rxte xxvtoc o\'i\'sxt wc xsv sT�xdvj. Dubitabant veteres grammatici, utrum crasis in xxvtoc resolvenda esset in xx) xv- t�c an in xs xvt�c. Herodianus, Ptolemaeum Ascalonitam secutus auctorem, xs inesse censebat, errore ut mihi quidem videtur, sed est hic sive error sive opinio omnium Aristarcheo- 4



		50

		rum. Herodiani sententiam habemus in eius animadversione ad Iliad. Z, 260: sttsitx Is xxvto? &vvjosxi, al xs iriiji<r$x. Ad haec Herodianus: Sf ««�ri;: tovto itxfit avxyivisaxsTxi. \'�soi yxp viyovvTxi syxsTe�xi tov xs syxXmxiv, puvvvov&i tov Si rm it-sTxv, &$ xxi \'o ^,Actxx^6jvIt>j? � ovrut; yxp xx) to sv tjj \'OSyo^-- as�c/. dvxyivctifxsi �yitoi puv t�\'Ss xxvTOg 3\'tixi." oitoi Ss tov xxi xxtx xpxtrtv xx) ix�Ki^iiv, xxi xvt�s � xxvTQq, syxXivovo-i tov Si. Componamus cum his ea, quae ad nostrum locum (y, 255) in HM adscripta sunt: kxvt�s: to irXypst; ssti t% vvva\\oi$iJt y.�v uvt) tov 5v\\. to 5� oiiotov sv \'IA/#S/ (Z, 260) �stsitx Si xxvto: ovyosxi", quae sunt, ut apparet, ra xvtx irsp) t�v xvt�v , sed et hoc apparet, quam emendate in optimis codici- bus, Harleiano et Marciano, haec ultiraa scripta sint indeque edita pro: xs xvt) tov xv. Illud enim certum est, opinor, et apud Aristonicum, � ad A, 176 notantem: xxi »ir n SY ipiet: vjroi oti (praestaret oti vjtoi, quod habet editio Dindorfiana, sed iure Friedlander confert similliuium ad B, 488) o xs tspi&a-if ij to pijftx sv/iWxxtxi, ipssi (multo malim xs speet) xvt) tov s\'iirot xv, et ad N, 127: � hl S} s ir xpsi\\vi<$)s tov <rvv- $s<r [tov, xv xx) xsv, � et apud Aristarchum etomnino apud veteres grammaticos xs vel xsv idem valere ac xv, quod si est, cum adfirmativa vocula Sij adversa fronte pugnat et statuendum scribas etiam optimorum codicum solenni modo in formis lite- rarum prope similibus � AH pro AN � titubasse. Rem ut persequar, ex Aristonici quoque nota ad hunc eundem Iliadis ver- sum, de quo et Herodianum egiss\'e vidimus: oti to irXypst; so-ti xs xvtoc. \'Ofivipixbv Ss to tov xs irspiTTOv sJvxt, � ex huius igitur nota duo conficimus. Nam si conferatur cum Aristoniceis ad T, 311. % xiv pciv spvo-o-sxi vis ax�vsiq: oti irspiao-bq \'o xsv, xx) so-ti to s&t;, $ spvosn vi xvtov sxesis. vi Sf avxQopa irpbg TXi t oixvTxq xv xyvdio- si g, oti �irpaTov (l�v, sirsnx Se xxCito? ivvio-sxi," (Z, 260) �f&xKto-Tx Si xxvtoi; dvsyvu." (N, 734, ubi eadem sed brevius,) � quae si, inquam, cum nostro Scholio conferantur, palam est et in ea re, de qua hic sermo fuit, (xxvT�g apud Homerum esse xs xvt6$ non xx) xvt�s) , Aristarchum ipsum esse tov irxTspx tov K&yov, et ea quae Scholion nostrum praebet oh verborum conform ationem magis �tiam Aristonici videri quam Herodiani.



		51

		Atque hi fere loei sunt, ubi xv male videtur de�sse, praeter eos quos praeterea et alia graviore corruptela urgeri post ap- parebit. Multo minor eorum numerus est ubi xv invita gram- matica superest, quippe in tota Scholiorum farragine duos tantum notavi. Primum teneinus in alia nota ad hunc ipsum versum y, 255, de quo supra multis egimus. Verba nempe Homerica % rot iasv rxls xxvrb: otext xr>.. in B (Ambros. 99) sic paraphrasi redduntur: vTro�.xftfixvet: ov rp�irov ysy�vxatv [xv] rx irep) rov Alyitr�ov, ubi xv, � �soloece positum," iudice Dindorfio, App. p. 749, � expungendum arbitror, ex -<rtv quod praecedit fortasse dittographia repetitum, nisi quis exis- timet Scholiastam Homerica Se xev h�%�vi adeo ad verbum reddere voluisse, ut ne soloecismum quidem reformidaverit. Alter legitur ad /, 297 seqq. x�rxp Ittbi K�xhuip f,iyx\\>jv �ftTrKviirxro vvihuv dvdp�ftsx xp�\' �duv xx) ijr xxpvirov yx\\x ic\'tvw XtTr\' (vroed"¹ avrpoto rxvufro-xf&ivoc itx (AV\\Xa>v. Ad haec est in Q: etc �ftQxo-tv rolc ■xxpxrxrtxolc xkxpyrxt x&txks\'nrruc ie�lovroc xx) nivovroc. xx) ro �xvSp�ftex" (&s7%ov ro� xv�pinrstx, xx) ro �xaro" �pcCpxvrixcig. ov yxp [xv] sx -xpovoixt; xvexXiivi, xKhx xxrvivxyxxo-yL�Vv\\v xvxrpoKyv o-yiftxivst ro pijptx. Et hic abundare xv per se patet. Sed iam ad Porpbyrianam &Tt)<rtv redeundi tempus est, in cuius fine unum adhuc miuutum mendum corrigam. Postquam ostendit, verba �irivovrx rs Tspvopisviv rs" non esse ri?« ev%ij<; ft�poe, rijc SI itpoc rov \'OSy<7<7i« irxrpixijc ijevixg �ir�ftvyo-tc (p. 45 1. 22), itaque et illa �roToc �av o��v ptiv rx irp�r\' iv�yo-x," non votum spectare, xkhx irpbc ro rijc yXixtxc :upt.x\\�ov, oioc 3<p�>i �xdav r�rs, (p. 46 1. 2 seqq.), ita hanc explicationem concludit: sv�x�e pth ovv rotovrou ocp�yo-oitsvov %psix (nempe armatum ac terribilem)* !�) SI o�xus r� vuter�pu hoviax icivovrx rs rspT�ptsv�v rs. Non intelligo hic iv)* SI o\'txq tw vux.srspep, inteliigerem iv SI o�xtp. Sed quoniam in H est: syw SI olxqi, fortasse et hoc vocabulo servato scribendum: syu 3\' �v olxcp r. vu/,, sv�yax Tcivovrx rs, ut apud Homerum : o��v /Atv syu r. �xp. iv�viiTX \|\| olxa iv vji/er�pq). Paulo graviora vitia insunt in eiusdem quaestione secunda,



		52

		ad «, 259 adscripta. \'Avur�pu ii.lv ypx^pxvreg, inquit, teXvxxftev rb rov �erxiy tt-Ji^xx xx) S�o "Sovpe," oicep iar) to irpuTov ^T-ziptx. v�v S« <r x o it vi s a /Ct e v ■jt�c xx) rb \'Bexnepov rb rov �itxp\' "l�,ov Mepi&epf�xo" quae sententia non videtur exitum invenire, quippe quae in his: tnco�ryvcoftsv ir�c x. t. Se�Tepov, verbum post tt�? necessarium, � Kfooftev vel simile quid, � desideret. Non amplius desiderabit, si mutato tantum accentu scribamus: v�v os a x o nvt <r cafi� v ir u <; xx) to ds�repov, quemadmodum v. c. apud Platonem in Phaedone c. XV (p. 70c) Socrates inquit: irxeipwpt,e�x S� xurb TJjSf ny xtX., etita demumrecte sequitur apud nostrum: xx! (px/tev o-jtus) Xvovres caet., quemadmodum praecesserat xvur�pu &. ypx^xvTe? Xe\\�xxyi.ev. Ne in duabus sen- tentiis deinceps idem verbum Xueiv compareret, sic variare maluit. Rem, de qua bic agit, iam in superiore quaestione (ad vs. 255) tetigerat Porpbyrius. el yxp <5^rlA<j? Seovs trefi�fievoi;, � ��so�t vtyaai- ^sto x��v Uvtxq\' in Homero est v. 263, � to 6xvxo~i[tov cpxppxxov oux s�uxev (Ulixi), \'o \'Soi/g \'Ay%/«Ac? �[&oXoyou[&�vai$ xv e�y xaefivic. Sed non est ita, Porpbyrio iudice, atque illud ��sobs ve^eo-\'t^eTo" Ilus praetendebat tantum. Namque el vtv xosfi�s rb di�ivxi, a<re@e; w xx) rb xexTv)<s6xi, attamen venenum possidebat et Ilus ipse. \'AAA\' i (jt,h ^rlAo? o�x sdaxe, rob? �eovg <px//,evo g (praetendens) ev�.xQe�o\'�xi, � Sf \'Ay^/aAo? e�uxev, ovVe evkxfiviivi [Tipbo] tvjv "hiuiv, ort oyS� ryv xtvi7iv. Qui cum omnibus aliis scriptoribus, nee bic solum sed et in caeteris eius operibus, e�\\x(3e7o-�xt semper recte cum accusativo struxit, et cum de personis sermo est et cum de rebus vita carentibus, ) eum non puto semel bic a con- suetudine recepta deflectere voluisse, sed aut icp�$* esse inducen- dum, aut iterum in encliticum vm mutandum. ²) 1) Adscribara fidei faciendae causa locos aliquot ex libris leepi airoxitjt. Lib. I c. 8: ei $i irxvres eSvvxvro (SA�veiv �/xoiai; xx� fui^fioveveiv to crviKp�pott, ovSiv Sv trpotr- eS�ovro v�^aiv, «AA\' xvixip�TUi r ie piv e v A a(3 o v v t o, rx Si \'�irpxTTOv, quo loco omnino cum Nauckio expungenda sunt t«v XTeipm�vm post rie it�v e�iK. et t�v irpofTerxytitvuiv post \'�irpxrrov. � Lib. I. c. 35: xxi ev /.xfiy r�ov Tifv \'ex Tijc ireipxs izcc%yv. � Lib. I c. 42: xcei 3//s7s oiv (o�v «v?), <f>xo-iv, \'exv eb A xfitt&Sinev ppCiiTtv, IJeuAiufli)\|ti«v T� to� Q6(3ov QpoviijiiXTi. � Lib. 1. c. 53: xxH�hov Si opt�f 6 \'Esr/- xovpof \'�<pxirxev ev KufZqr �cv elvxi rpoQyv ktA. � Lib. II c. 61. liifre xivSu- vovs roit xiri t�v iroM&v evKxfioipevov xrA. Sed nolo iam plura exscribere in re manifesta. 2) Tlp�f insiticium csue ctiam co coufirmatur, quod, si genuinumforet, neecssario esset



		53

		Alia igitur fait causa, � Porpbyrius pergit, � cur Ilus Ulixi venenum negaverit, Anchialus tribuerit. Etenim hio ei amicus erat, ille non erat. uv yxp vj xtvjvii; ovx x^viXoc, ov%\\ vi tovtuv fterx�oo-is ir/.vift.[/.e},yi;, si Oi/.ot e�sv cl hx/xfixvovrsc � xxi uv vi XTijtrig sic rxc xvxyxxs ovx xaefivjc, tovtuv v\\ [&stx- toeic to�c xyxv Q\'tXotc ou vsfistryTy. Manifeste mendosum est il xfrijvts ovx x 51) a o c, qnae neque dici neque cogitari potest. Nam etiamsi SsjAif et «SjjAo? xTmic idem significarent ac Qxvipx et xQxvjc, � eo significatu quo apud Athenienses dicebatnr (pxvspx cvo-\'ix et xQxvvfi, � quod non potest, vel sic tarnen quod editur nunc absurde dictum foret, ineptissima copulatione et comparatione instituta inter xt�jo-iv ovx x\'hviKov et ^sTxtcaiv ov 7rAvi/u.,ueAij. Quae quis sibi palam, non dam paraverit, num eorum cum amico communicatio necessario iusta est ac pia ? Argumentorum tenor alia omnia requiri ostendit. Quae cuiquam ipsi parare Heet, ea cum amico communicare nefas esse nequit. Itaque corrigamus: uv yxp >J xt^ic ovx &"$txo$, oils vi tovtuv (iSTx�oats ■xKvtfitJt.eXvic, el (pi\\ot sl<r)v � nam sic pro s�sv scribi oportet � 01 hx/tfixvovTtc, et notemus, ij xTtjtric ovx xhixoc et oio\'s vj fteTXoo<ric irXyppsAfc ita sibi invicem respondere, ut in sequenti membro >i xr�jo-i? oux xasfivic ad amussim respondet bis: to�tuv vi fx,eTXooo-tc ov vsiisgvitvi. Eandem sententiam nunc quoque bis expressam esse apparet verbis paululuin tantum immutatis ex constanti Porpbyrii consuetudine, qui variare cupit rem prodigial�er unam. x, 2(52. Plura animadvertenda sunt in alia Porpbyrii quaes- tione, quam contractam complures Codices (EHMQD) exhibent,

		repetendum ante rijv xrijriv. ld ipsum fieri oportet in Scholio male ad S, 824 relato, cum � iam Buttmanno verissime observante, � ad vs. 830 pertineat, ubi Homeru9 de Penelope somniante imaginemque sororis adloquente: Ti)» J\' uZrt itfoo-hmi Tififypm Tlyvikfaeta Ad haec igitur verba adscriptum est, � vel potius adscribendum est, � scholion in HPT: r� Si i\'Tyiv" <i( Tifif ti\\i tpxmtrm \'�tyiv,* «AA\' _v:idilit. ex T) ov t� eiSuf.cv. Immo: i/A\' ov (vp�e) to e\'i\'iaiXov. Notatur enim constructio xarit tritttrn. Contra ad vs. 838: mc, tlwiv <rrx�io�o vetpot xtylia Ki&.abvi \\ \\ se irvoi�tf m�^uv* dicitur, sed nunc in solo P: %rt m nept* (t oi add.) «�iaAou i X.6yot, quae sunt ambae Aristonici notae. Iterum ir pis excidit ad X, 236: r�rt htysrotl itvcu iripaOxiit il v/inj, \'dmv to \'irtpov ptTCtTpcexiJ!. (H) Corrigendum: erav (irpoe) t$(v) \'irtpov litrurpcary, quod ne sic quidem optime expositum est.



		54

		integram fere solus servavit Harnburgensis. \'E�>;t>?t«/ ir�g �v t# \'IKixIi outs Toug vtpcoxg Cpxtri %pto-To7g xpyalixi (3sA.�trt � t�v yxp to^suSsvtuv koMaI z�ZpvTxr outc tov \'Ohuaa�x T�tjcii %p>j(T$x( $ x s i v. Ita in epitonies initio. Igitur Porphyrius quae in Iliade geruntur ea fando tantum audiverat? Quod qui mecum absurdum existimat, quoniam in Codicibus nostris <Pn<ri, tpxffl, cpxi&sv ob compendia male expleta perpetuo de loco certant, bis hie Cpytri esse scri- bendum, � Homerus nempe. � facile mihi dabit. Fidem faciat, si quis adbuc dubitat, initium integrioris disputationis. Aix t! ouZxpo� Tijg ircr/i<reug � �Iliadem dicit," monente Din- dorfio, � xpuJTO�q fi�heiTiv slirs xpijtrSxt Toug iro?>s(tioug sIts Toug iro&e uo�vt xg, «AA\' ol iroXho) t�v TO%euo,u�vuv %ix7�X,ovtxi xx) t�v Tpacov xx) t�v \'E^^vuv; Quod bic dicitur eJirs, id in contractiore Scbolio per (pq<r) redditum fuisse planum est. Sed miserrime laborant ea quae sequuntur. Nam bellis- siinum sane est illud: %pio-To7g (3�?.t<Ti elirs xpya�xi Toug vo?s- piou -r e�r e Tob g ir o* Af /ao�vt xg , quasi dicas: hostes sive bellatores! An igitur optio dabitur inter touc itoteftioug et tov? irotefio�ivTxc, 1 Et cur Troiani bellatorum nomine indigni cen- sendi erunt? Sed iam missas faciamus argutias et legamus: S<« ti oxihxpt.au Tijg irotYivecog %pisTo�g fi�teviv elirs xpqe�xi � malim: xs%pvi<:Q xi � (outs) Toug iroheftovfi�voug ou ts tou e vo�.eiao�vtxg , quibus accurate respondent quae statim sequuntur: tt�AAo; � xx) t�v Tp�cov kx) t�v \'EAA^i/wv , oppositione omnibus veteribus usitatissima. Nam ut omittam pervulgatissimum illud Sallustianum: �neque regerentur magis quam regerent casus" (lug. I § 5), et post paulo: �animus in- corruptus. aetemus � agit atque habei cuncta, neque ipse habetur" (II § 3), item simile Ciceronianum: �l�abeo, non habeor a Laide" (Ad Famm. IX, 26 § 6); ne commemorem innumera Graeca, ab Homerico inde: �oKXuvtoiv ts xx) �aau^i/wv" usque ad Heracliti, Allegoriarum Homericarum scriptoris ineptissimi, saepius repetitum xxTxKi.yt.ivov cp�g et xxTxXxpir�ftsvog T�irog (c. XLVI p. 97 et 98 Mehl.), pauca de multis ex- solo Porpbyrio exeinpla excitabo, quae dempnstrent quam hoc oppositionis genus huic quoque t�erit adamatum. Ad /3 , 51 dixit: t� v\\y e ftovovvTi, xxv ohiyov y, itsI�stxi to vfy s ytov o� yt.sv ov irhy�og. (ita ex HM, p. 80 1. 10, 11 �ind.) In libris itep) xirpxjg* babemus: (<ruv-



		55

		Wxvi) irplf tx hoiirx t�v %V^uv ^v,rsp to� [ivi xtsIvsiv (/.nVs irpos tj/a�v xxp\'iTax; xvrx xt etvee�xt (Lib. I c. 12; p. 51, 23 Nauck.). � xx) yxp (p�sipoftivuv t�v xxpit�v tov$ $6 sipovrxg ovx xttoxts\'ivougiv (o\'i ysupyol), (Lib. I, c. 16; p. 54, 11) ubi pro xiroxTsivouo-iv, quod et per se et in mediis futuris absonum est, unice verum est xtcoxtsvo�siv a Feliciano repertum. � rpi�v-----�t; xx�" �xxgtov exoirov ts^�v ovtuv, ypi�v to� (to ?) *TU%slv* ^T%S ^T°� OVTOf Ssuplx: TO TSXO? , Ttj? TSU^Sug Tt�.OUO\'ttf TW xxtx ��vxpiiv T>iv ^ptsTspxv o-�pcCpvo-iv t� 6 supo�vTt xx) �supo-jfi�vi) (Lib. I. c. 29; p. 61, 2). � foxt Vs ^v%x) to� <jvvs%o�q ttvsu/axtoi; o� xpxTo�o- iv, «AA* �f to sroAy xx) XpXTO�VTXl, 5/\' X�TO TO�TO XyOVTXt TS XX) (p�pOVTXl XiXV XTX. (Lib. II, c. 38; p. 107,22). � ol�sv 2« �it) t�v %cpuv rui wSfivxi b rvvoixos, xx) trvvwhivsi ys tx 7r»AA«, �airsp xx) xKsxTpv�vs?\' tx is xx) 7uvsx^.S7rsi, �g tx7? TrsptsTspxlq o\'i xppsvs: � xx) T�irou irpovoe�, ou [t��.�.ov<ri tIxtsiv. xx) y evvvjtrxv \'sxxutov sxxx�xipsi to ytvv� /tevov xx) sxvt�. (Lib. III c. 10; p. 134, 9), ubi equidem praetulerim: xx) ysvvvjo^,xv sx. sxxx�xipst to ysvv�/tsvov �; xx) \'sxvt�. Sed haec iam sufficiant ad fulciendum illud: o�ts tou? note- (ioufAsvoug outs tovs �xo\'heiiovvTxq ¹). Nunc ad caetera huius 1) Verba ipsa leguntur Scholl. ad Iliad. Z, 480 ex Veneto B: ovx otei tcAe- pit7o-iai xu� k o Aepislv f tfgrnu, «AA\' \'tv pt�vutt �pio-rov shai ra�f xt^e\'^a\'S > et, ne quis testem ei antiquioribus requirat, Demosthenes in tertia Orationc contra Fhilipputn, § 9: toCtc S\' ia-rh 8 tSv imhia-xopUvav %p>)ti&Tav it&vrm <WAftnrec iiv�rai, ccvto; (i�v ir oke fie�v vpitv, vtp\' vpUSv Si fj.v_t xoAfJuelvixi. Sed utilius admonebo idem mihi restituendum videri apud Heraclitum qui dicitur in Allegoriis Homericis c. XXXI i. f., ubi postquam multis scilicet argumentis probare couatus est Martem allegorice dici pro bello, totum locura bis verbis concludit: lio-r\' \'tvapy�a-i rsx\\MpiQi$ xai Sta tmv xarct p�poi; \'iSsf%etftev, ov tov "Afifv rerpupt�vov wei Aio- Ht&ovs «AAi tov ir�Mftov. Scio equidem Heraclitum istum non reformidare calamistros et tinnitus orationis, at WAe/ao? rtrpaiiz�vof non mihi tantum nimia audacia sive potius ineptissima dictum videtur, sed etiam Mehlero, V. Cl. in editione sua «AAs roi>( iroAsfi/ovt coniicienti, quod in Scholiorum editione probavit nunc DindorBus (ad E, 336, t. III p. 245). Recte babet: i "Apw ebih \'tVTiv \'ihKo irAviv � ir�tepuH;, recte etiam \'iirii�rott yhp ctpn�fyva-i Ttohi^a xi%pviTcu (Homerus) fiSAAov $ Uai, peius iam (in fine capiti* XXXII) \'�x �evr�pov Si tA(v, �piotui; rceeax^ avx<pUl<r^_y \'�$<%t\\i 6* \'Afij« air� ro� SstrpaiTttpi\'ou toMjtrSai, rov- Teo-T/v <5 TAi/ij{, qnae Mehlerus etiam alias ob causas damnavit. Sed utut hpc est, tam inepte sublime vel ventosum tarnen non est quam id de quo agimus, pro quo non cum Mehlero roi( grsAfp/ouc legerim sed:-----------\'sSt!%apiev ov riv "Apyv ti- Tputi�vov ivo AiopviSinit, «AAi to xoA«/xoi//<<vov.



		56

		Scholii non minus corrupta nos convertamus. Kx) $tx r/ � quaerere pergit � iv ph rjj \'IA<#5< ov5\' 5X«? � sic recte Codex, quod Prellerus imperite legit o�Vs d? (Dind. App. p. 737) --- T�^�l %pi>p.i-V0V 7T01S� TOV \'OSu(T(7i« ,-----iv (t�vTOt T�fl OSu(7<rf/iac � (pxpftxxov xvlpoQ�vov h^fituov" xxsXdslv irp� to� KTr�nkov to� tig tvjv "Ihiov x�tov (pvjo-iv �o$>px oi tltf \'icti? %pieedxi," xx) tv%��v.....■Kxpx "Ayx\'xKou , �xhXx nxTvip cl S«x«i/ l/t�?"* jctA., ubi nihil aliud obliteratum esse potest quam tovtou , ut sit: kx) tuxcTv t out cv irxpx \'Ayx\'xhou. Respondetur: pyir�ov *OUV OTl TX�TX TTXVTX TTpOq XXTXFXSUijV TO� [ASyiVTOU Xy�vO? Tij?* l&vvi<rTvipoCpovix<;, xuto? [th yv(/,vx%�pt,evo? iv ..... fox (pxvy rvipviaxi Tifv i�ixv \'�-iv xta., quae ita supplenda esse: xuto? ph yu/Avx^�^svo? i pt,(pxv i %st xi, fox xtX. iam dixi in Observatt. p. 39. Haec igitur causa est cur in Odyssea tantum Ulixes et iaculandi arte praestans et venenatis sagittis utens inducatur, fox Qxvijj T/ipvto-xi tvjv l%ixv s^tv, et cur in ea una yenenatarum sagittarum mentio fiat, fox trupfixlvy hiyeiv XVT(f3 tjfixW� Tt- Tu<7K�ftevos, to) 5\' xyx¹⁰�⁰¹ iiwrTov." (x, 118). Contra est in �iade: otxv oud tx /3sA>j iv Tjj \'IA/#5< xoivoT�pa? irixpx xx) iteu- xthxvx kkyy xx) ixsireuxij, itxvtu? S/« to� Q x p (txxou xeX9~^l<^xi xxou<tt� ov ot�xpt.o� yxp to�to iv r$ \'lA««xy 7T0?<.�[4u iirsciipiyvxTO,* S/« Ss rs tx? 1$ xiiT�v irhiiyx? inud�vou? o�o~x? (Cod. ovtx?), xxSx xx) tov ir�Xsfiov ■xcj- x&hxvov e$vi xxtxxpi<ttix�?, inuhuvov fiouh�pcsvo? lyuQavlaxi. Quam absurda et malesana! Atque in priore quidem sententiae parte praeter alia perverse scripta ipsa negandi particula o� de�st, de quo mendi genere postea plura exempla dabuntur. Nam prorsus contraria requiri eorum quae edita sunt, quivis rationis non plane expers sponte videat. Itaque verum erit: otxv ouv tx (�ihtiiv t. **IA;«S/ X. TTlxpx------Afyj} XX)* �fc�7T� UXJJ, 7TXVTU? OU S ( X TO Q X p-** yi,xxo) xexp�vQxi xxovo-Tsov, atque ita demum intelligetur: o�$xps,ov yxp to�to iv r<p \'Ihtxxci) irox�pca iwe<7s?(tyvxto. Quae se- quuntur eiecto t« sic sunt constituenda: §<« Vs tx? il- x�t�v �xMyx? iiaih�vou? ou<rx?, nam et haec necessario ab xxouo-Tiov pendent, sed mutata constructionis forma. Simplicius dictum foret: ou S/« to <pxppe.xxcj> xixp7<r Q x i xxoucTiov, 3/« 5s to tol? O- x�t�v ir/.tiyx$ iiruib\'�vouc; e�vxi, sed maluit Porphyrius de more exquisitius dicere o� 5/« to � xsxp�v�xi, dix ds tx? �



		57

		irXyyaq fV. ov<rx$, sed in hac mutatione. ut dixi, iterato articulo r� iam nullus locus est, quo amoto tota sententia, integra nunc ut spero, ita legatur: otxv cvv tx (3�^ �v tjJ \'IA/«S/ xoivor�ptog vixpx xx) 7reuxs\'Sxvx k�yy xx) ixeireuxij, irxv- rug (o�) S/« to tyxpuxxcp xe%p�abot.i xxovaT�ov � o�\'Sxfto� yxp tovto tv tc�> \'IA;#x<s3 7T0\\�fiC!) �ireo-yffjvxTO ■ S<# 5« txs f\'� xutwv irKviyxg fVwStii/ou? outrxg, xxSx xx) tov ■n�heyi.ov 7reuxe$xvbv s$vi xxrx- XpyiTTix�g, �nuSuvov fiovh�ptevoc �i&Qxvfoxt. *«, 279. <ro) y x�ry iruxtv�g uiro�itrofAXi, «? Xf iriivjxi.* �** T« pth yxp np�Tx � Scholiasta ait nescio quis � Trip) rijs XTqtTEU? YjV XXI T�V* IAVVIVTVIPCkIV Xx) Tijg [MjTp�g , TX* 3f S^g irpbg xvtov (t�vov, o(Tx sftsMsv obQeXiiSiireirSxt �x rijg xxoi�vtftixg vvvTvxuv rolg irpso-fiuT�pcig xv\'�pxji. (EMQT). Alienum, quin etiam subabsurdum videtur mihi irep) rijg xT>i<Tsug. Nihil minus quam matri (tvt)<rrijpxi xtxjSxi cupiebat Telemachus; sibi vero matrem xrxv�xt incredibile dictu est quam sit ridi- culum. Suspieor scribendum esse minima mutatione: tx (th yxp irp�T* nep) rijg xpyveu? )V xx) t�v ftvyo-Typuv xx) rijg titjrp�g, id est: tx ia.Iv* irp�rx y \'A�tjvx Trxptjive<re, v�g xutov e^ei xPt^(r^^xl x. t. (tvyo-Tijpvi x.t. [tyTpl, eodem significatu, quo Xenophon consimili vocabulo #/>«/ usus est et alibi et in Memorab. II, IV § 1: yxovtrx Si ttots xutov (Socrates) xx) nep) (piXcov Stxheyoi&�vov «� uv eytoiye ��xet fixMo-r\'\' xv Tig uQeXsTfixi wpog (pihuv KTtjtriv re xx) xP^�l^xv- Ad x, 284 revocat nos iterum ad se Porphyrius; nam pro- liium Scholion (p. 51, 21�p. 54, 8 Dind.), quod servaverunt nobis H a manu secunda et Parisinus D, nullius nisi Porphyrii esse mihi persuasum est et in altera huius opusculi parte de- monstratum dare conabor. Scatet hoc, ut in omnibus longiori- bus Scholiis usu venire solet, plurimis et gravissimis corruptelis. Ovx x7r�^�xovrxi rivet � inquit � rijg \'A6yivx$ tv\\v biro^xvtv �xTrt[x.Trovvtig Tyi^�fixxo", ore vjv �v /teyio-Toig xiviuvoig v\\ o\'ixix, itpog riiv XTtpxxrov tymtrtv to� irxTp�g, t�v (tvtjO-Typuv Ito\'i\'jluv Svtuv xx) @ixv 7rpo<T(p�peiv t% nsjffAuVjj tix tJjj/ iroAi>XP�^vlov **ptVtflTTtlxV, Tijg Sf 011x9 OVX* 1?#<JU<TJJ« TOV Itpo�fTXfteVOV Xvhpx \' xx) opat vsr\' xitIxg ovjig tvj9 7V[t(3oui�jc oux ixvsT ij \'A6ivx**



		58

		h�yetv �ito) S\' xvt� itvkiv�c vToSfaopixi _f x� xe iri�yxi " �nxi- vovsx we o-o$w ri]v toixvtvjv trxpxives-tv. Non multis verbis opus esse arbitror ut persuadeam coniunctim esse flcribendum: kx) oiim vtxit�ov ofow rvtf <ru(il3ouMi<;. Nempe deae consi- lium non reprehenmm est, � debuerat certe v7c\' xhix, � sed reprehensioni ansatn dar e poterat iudice Porpbyrio, quam vanam esse et praeposteram suo more, id est operose ac laboriose, sic ostendit. Patris investigatio � inquit � irxpepyov tantum est peregrinationis Telemacbi, vera causa alia est. Qxiverxi toiuuv "O/A^pot xSvvxtov voyiaxi xv$px utco yvvxix) Te�pxpt,/z�vov � kx) �v olxcp x.xtxk�X,\\�Ii/.svov TtXvipsi vfiptiTTC�v dv�paiirw, �v 6spx7rxtvi<ri re xo-e�-y�aiv �vxvt-�ptevov------jttjjS� (t,eTxv%ovTx xvhp�v kx) xycavtxo-xvrx\' �v oo-xis xivifiovixic y�yove Ty�.�[4X%oc 7rpo<ri�vxi [t�hhuv Viirropl re kx) Mevehxcp kx) \'Eh�vy 0xiverxt ovv iayjtoi xv "hvvYidvjvxi voftlcrxi aperij? xXhuc ituc //.erxo-x^v. In his pri- mum mutavi interpunctionem, nam verba �v oo-xts xdyfAovixii; ------kx) \'EAfvjj parenthetice esse collocata praecedentium exemplis confirmandorum causa et per se patet et comprobatur solenni post talia repetitione primarii verbi: Qxiverxt ovv. Praeterea praetulerim Qxiverxt ovv ftyri xv ^vvtjS^vxi voftivxi eodem iure quo paulo post (p. 52, 18) Dindorfius bene correxit: pa� ri ye irxpx r�v avarpxrevsxvrav irvUnevot nep) r�v �xeivov Trpxt-suv, pro fttjroi ye, quod D, p$ roivvv, sine ye, quod H habet. (Praef. p. xxxiv). Sed haec minuta sunt, videamus graviora. Totam hanc ar- gumentationis partem ita concludit. tl ptiv y 7rp�Qx<ris �f-�rxo-tv el%e irxrpbc �irxvohov, exoiroc 3\' yv rxvrvjc icxihevsic, «<?>\' tj? ro xA«? iv xvQpinroiiTi yivsTXt, e�vj xv Seix vi irxpxivevic kx) t% \'AStjviji ivpkwowx, ubi necessario ouv inserendum est in oratione concludentis: ei p�v (ovv) % irp�tpxvi? �t-faxviv el%e xrX. � e�vj xv �elx ij itxpxlvesic. Contra [t�vav 5\' �v \'l�xKy xirxiSevroc ------xl-t�g re ovx xv ro�i %xrpoc �y�vero yi.it ri ye itxpx t�v <Tuo~TpxTev<rxvTcev irv��ftevos nep) t�v �xeivov Trpx^eav � 5<a kx) o-vveTvxi xiir� �h��vrt \\xu\\viftevog] ireTXi&evrxt jjSij. Monstra hic loqui videtur Porpbyrius. Potuit dixisse, etsi nee verum est nee accurate expressum, ireirxilevrxt Tele.macbus, o-vveTvxi xvrqi, � i. e. patri, � xai�.v�ftsvos, sed xa>Xv�yi.svos qvvelvxi xvt� �kd�vTi de Telemacbo et Ulixe prorsus perversa



		59

		sunt. Itaque optimum fact� erit, illud xaKv�ftevos, � pro quo D vel intricatius xx) xahv�ftevs? offert, � cum non molestum tantum sit sed et perversum, tanquam inutile orationis f�lnrum e textu eiicere, ab iis insertum qui, cum non perspexissent auveTvxi xut�i Sk��vti pendere a verbo xexxi�suTxt, infinitivum suo scilicet participio destitutum esse noluerunt. Plane contra Porphyrii mentem, iis quae statim adiungit praecedentia sic interpretantis: Sia xx) avvelvxi xvrq \'sh��vTt xexxiSevTxi ijSij xx) o 75 f x�q x po o- e vs %� y Ttp xxTp) xQ" uv dxyxos nep) xiito� \'hiqymtxTuv. Omnino plura sunt in hac dispu- tatione otiose illata, quae cum non minus quam quod modo expunxi xuKv�/tsvoc sententiarum nexum egregie perturbent, nunc ordine indicabo expungenda. Aliquot sententiis intermis- sis, ad quas mox mihi redeundum erit, ita ratiocinatur Por- phyrius, ut dicat, quam in concione causam peregrinandi perhibeat Telemachus, quaeque post reditum consilia aperiat: *el fi�v xsv xxTpos (3Iotov xx) v�gtov xxo�tru* v) r xv Tpvx�piev�i; nep sti rXxlviv ivixvT�v, xtA. (/3, 218, 219). ea igitur omnia ita esse composita ut, cum etiam e procorum re esse videantur, Lis non modo non suspiciosa sit eius pere- grinatio sed vel optabilis. O�twc roivuv % �x�Ssirti; d( xx) xutuv �x) <rv(jt,$�povTi yevoftsvvts rijg xxo^vifiixg xexelfSxi �oxo�vtuv [oti ridvHxe], xx) xp�Tx (th oti oi/x xx t)^ vi (avi as t �hxi%�v- tuv, sxeirx 5\' ei xxi- exTs^heis tMv ohov , oti xeia6vjo-eTX oti Ts6vt)xsv xi/T�js \'o xxtvjp . xsi<tQs)<: Sf tvjv fHjTspx �xl�usi, (tqUiv sy%sipe~iv �xoiei t�v xt�xuv ei? tov oJxov ■ exenx 5\' oiix viv <txq- xog j3ix<rxa~6xi tov yxfiov ol yxp x\'KXoi viiavvxvt\' xv tov @s@ixo-- y.svuv #AA\' xxoxp tS�jvxi uxo TVji ftvytrTsuof&eviit; [t�v yov�uv] xut\'os \'�xxtTTOt; v&iov, <V ovTug ol hoiit�) xx�truvTxt Tijg f/.vt]7Tslxg. Paulo intricatior est sententiae structura, itaque 3tatim interpo- lata est. Nam verba oti Ts�vvjxe et cur perperam addita sint et unde venerint et quam revera totam sententiam pessumdent, quis est qui non sentiat admonitus? Quare enim Telemachi peregrinatio procis quoque prodesse visa esset («? xx) xut�v sx) <rvtt<pspovTi ygvoftims tvis xxohiw\'ixg), si iis persuasum esset, Ulixem fato iam esse functum? Immo vero optabant, Telemacho ex peregrinatione boe persuasum iri. {oti xeio-�vjo-eTxi oti ts�vpi- xev xvt�i o xxtjIip). Praeterea, cur sic nude oti T��vyxe, cum



		60

		aliquot versibus infra demum plene sequatur patris appellatio? Sed vel nimis hoc est argumentorum. Eiecto emblemate verba sunt ita struenda: ovtu? to�vvv >" vit�8s<ti$ (sc. t�v ^iojst^/jwv) irsireTtr�xi doxovvrav :c: xx) xut�v iir) truf&cpipovTt yevoft�vvi? rij? &iro$iifiif , xx)* � �Airi^cvTuv-------jOtjjS�v �y%6ipelv siroisi -- sU tov o�xov. Neque minus reliqua laborant. Sperant proci, non Telemachum non esse profecturum, � cur, cum eius profectio iis quoque prodesse dicta sit? � sed eum ex peregrinatione longinqua et periculosa fortasse non esse reversurum\'. oti ovx �x/5jj[aJi<tsi. Etenim sic ratiocinantur: aut non redibit Telemachus, aut redux de patris interitu non amplius dubitabit. \') Et hic unde vitium natuin sit patet. Porro quid est: «AA* xiroxpt6%vx i �iro rijc (AinivTtveftivtts xvto$ sxxvtoc vfeiovt Unusquisque proco- rum cupiebat, non respondere, opinor, � nam hoc est apud sequiores xiroxpi&�jvxi pro Atticorum forma xiroxpivxaQxi � sed caeteris a Penelopepraeferri. Seripsit itaque Porpbyrius: xaax irpoxpiS�jvxi Oiro rijs (iv^<TTfuo,u�v^:, quod probabit, � si in re tam manifesta etiam probatione opus est, � Porpbyrius ipse, ad x, 332 scribens: \'�xxsTog t�v /MiytTTypav x�toc xp i�y?e<r6x i vuftCpioc u7roAX[t(3xvaiv ix�Aiie tov icsaxc (3ixi�v ti i�pxv (p. 59, 32), et ixieixij S� irp\'oc �xslvvjv (kxvTOv add.) �ir�^eixwuiv , \'ivx irpoxpi�y. (p. 60, 1.) Simul haec probant nostro loco etiam t�v yovsuv male esse interpolatum (cfr. et p 58, 24), adiectum fortasse ab aliquo ob Homericum o\'i S« ya.yi.ov tcv^ouo-i xx\\ xpTw�ovo-iv h~Svx, (x, 277) sed certe non ex mente Porphyrii. Unam adhuc in sequentibus indicabo interpolationem, minus molestam prioribus, sed non minus ridiculam: «« yxp tx ts- asvtx�x, ots luxv^si [re xx) �iravij X� tv] , �iri(2ovASV0VTe? iie- tIaovv, ovtu; xv irxp�vTi xx6\' vaj.�pxv tviv itstpxv npoo-AX@�vTS{ (multo praestat: irxp�vTx xx) xxS^J vut�pxv t. ir. irpoo-Axfi�vTet; nisi quis irxp�vTo? xx6\' tipt. tvjv ire�pxv irpo<TAx(3�vTst; malit) �bpxvxv xv ti t�v avyx�o-Tuv. Omittit D verba: tc xx) �irxviJA�sv, et sunt hercle absurda. Verum undenam tandem natum putemus ineptum emblema? Nempe scriba codicis Harleiani � vel for- tasse iam eius archetypi � exemplum suum literis maiusculis siue dubio scriptum male legit; i irxv y y ei dedit, cum sirxvyt t

		1) Contrario errore peccatum est ad «, 328, a Buttmanno correctum.



		61

		deberet, quod correxit Dindorfius, confirmavit postea Parisinus (D), deinde, ne omnino nihil diceret, verba a me eiecta infersit de suo ¹). Satis est hoc interpolationum in una disputatione, opinor. Itaque ad alia nos convertamus, vestigia nostra recolentes. Nam in praecedentibus tria nondum sustuliinus menda, quorum unum gravissimum esse videtur. T�v ts nep) Tij? wrpbi 0�(3ov xx) \'�xut; r�v (1. tov) nep) to�i c\'xoj to /acv ti v) ftyveh�irvi �t-�Xvvev \'ixxvvi oi�trx vsptysvh�xi t� (ppovvn/,XTt rijs tuv (tvysmip�iv xvolxg, to Si T7 Xx) V) \'A�yv�i v)<T$X?J(TXT0, TOV "�vjliOV �7TXV XST ij V X 1 U\\J(Jt.- 0oi>hi�<rx<rx xxtx Tav /^vi<rTvipxv �ix Tij? xxtx tviv e\'uA^w uv Sp�triv eU t$)v olxixv [tyvureus,------&<tti ir� $ !a#/3« to ft�yi�oc Tij? t�v ftwiffTypuv x�ixixs xx) "SviwyopvivxvTO� Tvsteftx- %ou TOirxvTy, �vHTTpoipvi ylvsTxi Sxtts �nenrclv #? �oJxrog 5\' ?Af Xxbv xttxvtx". Ne vitiosum �TrxvxfTT/jvxt commemorem, ruit sententia in his: uo-Tt r«» faxfie, nam quis hic interrogativae particulae locus? Itaque Dindorfius �verba non integra" sibi videri significavit. At dissentire licebit. Si quid horum intel- ligo, nihil de�st et perexigua tantum mutatio loco integritatem suam et perspicuitatem restituet. Porphyrius dixit: to Ss\' ti xx) v) \'ASvjvx vi<T<pxf,lo-XTO, tov i�vjftov Iwxvx<tt%gxi (Tuftfiou- KS\\iGX<TX KXTX T�V ftVijO\'TlipuV 3/« Tij? XXTX TV]V i^xK^tTlXV---- (AYlvutreus,------ucrt� ir x ? �\\x{3e to fi�ys�oc tvh t�v (/.vwTVipaiv xtixlxt; xt>>. Qui ad S, 841 xx�\' nv xpx dederunt pro: xx6\' v)v upxv scribae (cfr. Praef. p. Liii), eosdem hic i:x: depravasse in M{ non est quod miremur. Quod >.xpi@xvetv adhibuit Porphy- rius pro: perspicere, mente concipere, cogitatione amplecti, de quo nonnemo dubitare possit, sanissimum est. Quemadmodum Aeschylus tragica magniloquentia dixit (Prometh. vs. 887): vi <roQo<; vj <ro$os 3? irp�TOS iv yv�px t�V � jo xgt xh e xx) y\\ixrax StsftvSo- \\hiywiv, sic caeteri �vf&� Xx(Ze�v ti dixerunt, ut Pindarus (Olymp. VIII, 6), v�u vel tppsv) \\x(3e7v, ut Herodotus (III, 41, 51; IX, 13), similiterque aliquoties Xenophon, frequentissime omnium Plato.

		1) Verba r( xct� \'sjravij A0ev absunt quidem a D, optime, sed idem rara omittit tjjv ir�paii, sine quo vocabulo sententia state nequit, incertum an casu vel quod scriba Parisini, et hic correctorem agens, haec omisit, ut ratio dstivi irapivri constaret scilicet.



		62

		Apud Xenophontera habemus Cyrum rogantem: # xx) Si5v«/t\' &v- - el? h�yoc ,:>i�s)? xu�yjf&epbv asiSo�? [tsv �i/.ir\'hviaxi rxg \\pux&S r�v dxouexvraiv------irpoTp�^pxt Ss �q %py----Kxjoe�v----sv rx�c yvw/txig fiefixius to�to, �q x\'tpeT�Tsp�v een ftxxoft�vout; diro�viijo-xetv ^xXXov i$ tpsuyovrxt; au^eaixi; (Cyrop. Lib. III, c. III §51.), nee multum aliter est in Hipparchico: irpbi 5« tovtois xxv ixsTvo >.a@(oa-tv els ryv yv�^vtv xtX (VI, § 6.) E compluribus qui huc faciunt locis Platonicis unum tantum et alterum testem adhibeamus. Legitur Legg. X, p. 898e: 3 / x- voy/AXTi >.x(Z ttfi iv xvto� Tript rb roi�v&i, legitur in Phaedro, p. 246d: rqv y x\'itixv t%� r&v vrep�v «?T3/3sA(5? � A«/3«- l&ev, estque in Protagora, p. 314b: xvxyxy � rb f&x�yttx �v **X�T�jl Tfcj 4>UXy >.& &�VT X Xx) (ix��vTX X7riSVXt i$ $�$hX(l-** fi�vov yj w<pe>.ii(jt,ivov, ubi si quis verba xx) ftx��vrx ut praece- dentium glossema eiicienda censeat, non vehementer equidem repugnem. Certe synonyma sunt. Posteriores bac significatione nonnunquam nudum Xx^xveiv usurpare coeperunt, prae�unte quodammodo ipso Platone, ut et e loco Phaedri modo allegato patet et e Theaeteto p. 2�8d: A x 0 i Jij ou %xpiv elpyrxi. hn Sf Q7tep xpri ix�yopev, �g xpx ryv SixQop xv sxxvtou xv Xx,u,- (Zxvys % r�v xXhwv �ixtp�pst, X�yov, :cs (pxvl rivet;, k-j^ei. De quo usu dixit aliquid Wesselingius ad Diod. Sic. Libr. XIII, 14: yvvxlx�: re yxp xx) 7rxp��vsi xx) ol h rxTg faixt&i; ryv �v rep 7rox�<Ji,Ci) xptlxv Ttxpi%e<j(lxi [avi tvvxtAevot, roxi %x-jtbi ivoXs^ov tiv xplffiv A,« fifixvovT e:, fierx ■no\'hhYiz xyuvix: xwe�e&pouv rifv (x%>iv, et Lib. XVII, 82 i. f. <rx<ph 5\' ot�h ix "&ixtt/h/.xto<; **yV IdfTv, X\\\\X ft�vCj) Tij) XXTTV�4 lq?.OU,U.�vCi)V T�V XUft�V , 6>.X[t-** (Sxvov o\'t Mxxsliveq ou xxrotxo�tr tv [�$i<TTXfAevot], quod ul- timum verbum Wesselingius in Ixio-rxiifvot mutabat, mihi utro modo scribatur delendum videtur, collata, quam iam Wesselin- gius indicavit, Curtii narratione (VII, III § 15.): �Sed tanta caligo erat, ut aedificia ntilla alia res quam fumus ostenderet." Sed proxime ad nostri loei sententiam accedit illud e Leocratea, ubi orator de veteribus priscisque legumlatoribus haec nobi- lissima dicit: �xslvot yxp ou rij) y.\\v �xxrbv rxXxvrx xK�xpxvn �xvxrov erxi-xv, t� 3s "S�xx Zpxx^xt; h.xrrov �TTiri(A,tov �------ «AA\' \'c,\'j.oicc: hei irxei xx) to�s �^xx\'io\'Totg 7rxpxvopy,ux7i �xvxrov upto-av e�vxi ryv fyfilxv. oi> yxp irpbt; rb 1$tov \'sxxaroq xvt�v



		63

		xir�fitevt rov yeyevypi�vov irp&yi&xro?, ovV �vrevSev ro (t�- ye$os T�v �, >/, x p r y f/, x 7 co v � Kx /u, (3 xvov, «AA* xuro hx�vcouv rovro, tl iriQwce ro x^lxtj/tx rovro M vXslov �x�ov ft�yx @\\<&ir- rsiv tovi; xvSpc�irovs. (§ 65 et 66, p. 156 Steph) Sic igitur et Porphyrius wx? eXxfie ro \'pi�yeios rijs r�v [tvyo-rviptav xlixixs optime Graece expressit. Unum adhuc Scholio depravatissimo vitium inest, idque ad tol- lendum molestissimum. Totam disputationem Porphyrius ita con- cludit: 5/« Trxvruv ovv cpxtverxi jj XTt�tvnJLix xva.yx.xia xx) xpsirrcov xxi ttoAA�j xo-cpateeripx rij; iv \'l�xxy sx%itiy v\\r ov i&erot, [ts}?] ) r�v ftvt)<rr>jpa)v $ixrpi@ij<;.* In his quid sibi vult &5«jyjjrou? Alienum est et quantum sciam ne Graecum quidem. Et male habuit cum Dindorfium, ter (Add. p. 738 et Praef. p. xxxv Ind. s. v. p. 817) �vocabulum corruptum" esse adnotantem, turn scribam Codicis D, verbum quod expedire non poterat simpliciter omittentem. Me quoque diu torsit nee nunc evidenti ratione ex vitiosa scriptura elicere possum, quod Porphyrium dedisse firmiter persuasum babeam. Non reticebo tarnen coniec- turam, quae etiamsi incertior sit, alium ad veriorem certiorem- que proferendam impellat. Porpbyrii manus fortasse haec est: Qxivirxi 1$ xiro\'hwix------woAAa; xatyx\'kEarkpx rijs �v ^l�xxip �x^txirvirou ftsrx r�v (iwivrvipw $txrpi{3ijt;. Verbum �xStxi- rxo-�xi, notissimo Thucydidis loco (I, 132) de Pausania usur- patum a patrio victu cultuque ad barbarorum luxum desciscente, apud sequiores latiorem notionem induit, ut significet �luxu perverti et corrumpi et a communi vivendi ordine et more recedere," monente K�stero ad Suidam s. V. iisdemque verbis ante eum Salmasio in adnott. ad Aelium Spartianum p. 25. Similiter posteriores substantivum ixdixir>i<ri<; adhibent, � in nonnullis Suidae codicibus itidem in ixSrfmvv; depravatum, � cuius usus non opus est Suidam ipsum (s. vv. ixhx!r>i<Tti; et "O�av) aliosque infimae aetatis Graeculos tideiussores dare, cum vox apud Plutarchum (v. c. Cat. Mai. c. 16; Agid. c. 3; Mor. p. 493) non infrequenter compareat. Substantivum �x^txirvirvic semel legitur, adiectivum ixSixiryroi;, nusquam mihi lectum, ..- 1) rljc in neutro codice (BH) obvium eiiciendum esse iara dixi in Observatt. p. 33 not.