|
mm 1Z
|
*y
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||
|
TT
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
STUDIA PALAEOGRAPHICA.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
scbipsit
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
I. G. VOLLGRAFF,
PUIL. TIIEOR. ET LITT. DOCTOR.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
■
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
——"^StSitóÈSCiS^\'
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
*.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
LUGDUNI-BATAVORUM,
S. C. VAN DOESBÜRGH.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
MBCCCLXXI.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
FRAENKEL
1871
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
BIBLIOTHEEK DER
RIJKSUNIVERSITEIT
UTRECHT.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
FRAENKEL
1871
|
|||||||||||||||||||||||||||||
|
•
|
|||||||||||||||||||||||||||||
|
BIBLIOTHEEK
Dr. J. M. FRAENKEL |
|||||||||||||||||||||||||||||
|
Hl
|
|||||||||||||||||||||||||||||
|
i
|
|||||||||||||||||||||||||||||
|
-
|
|||||||||||||||||||||||||||||
|
■wiP
|
|||||||||||||||||||||||||||||
|
,*•*
|
|||||||||||||||||||||||||||||
|
~
|
|||||||||||||||||||||||||||||
|
-
|
|||||||||||||||||||||||||||||
|
Handel ia
> Oude en Nieuwe Roeken j \\ J. BIJ LF VEL»,
St. Janskerkhof. j
|
|||||||||||||||||||||||||||||
|
.
|
||||||||||||||||
|
•
|
||||||||||||||||
|
,
|
||||||
|
STUDIA PALAEOGRAPHICA.
|
||||||
|
\'ri \'■} \'* <: T t.:
|
||||
|
•■ •••:<*•££*§!.*. i\'s.
|
||||
|
STÜDIA PALAEOGRAPHICA.
|
||||||||||||
|
SCRIPSIT
|
||||||||||||
|
I. C. VOL L GRAF F,
PHIL. THEOK. ET LIIT. DOCTOR.
|
||||||||||||
|
BIBLIOTHEEK DEh
KUKSUNIVERSITEIT
UTRECHT.
|
||||||||||||
|
LUGDUNI-BATAVORUM,
S. C. VAxM DOESBUEGH.
MDCCCLXXI.
|
||||||||||||
|
UHOlHin
jji±MuaAiNnsxrifa
VlO X13HJ.OHSI8
|
||||||||||||
|
EX TYI\'OGHAl\'HKO I. 0. DBABBE.
|
|||
|
ARGUMENTI DISPOSITIO.
|
|||||
|
Pag.
Ad Lectorem....................... 1.
CAPUT PKIMUM.
DE MALE CONTRACTIS ET DISTRACTIS, DE
DITTOGRAPHIIS ETC..........13.
CAPUT SECUNDUM.
DE EKRORIBUS ORTIS EX \\ITIOSA SEQUIOKUM
PRONUNTIATIONE..........25.
CAPUT TEETIUM.
DE SCEIPTURA UNCIALI........36.
CAPUT QUAETUM.
DE SCRIPTURA MINUSCULA........59.
CAPUT QUINTUM.
DE ANTIQUISSIMIS ABBREVIATIONIBUS.....69.
CAPUT SEXTUM.
DE NOTIS PRAEPOSITIONUM........78.
CAPUT SEPTIMUM.
de compendiis...........88.
Index Palaeographicus..................96.
Index Scriptorum, quorum loci tractantur......99.
|
|||||
|
L. S.
|
|||||
|
Quam materiam pro virili parte tractare institui, Can-
dide Lector, amicis meis studiorumque fautoribus non omnibus aeque placet. Multorum iudicio diligens boni alicuius scriptoris interpretatio aut brevis factorum me- morabilium enarratio sincera fide conscripta cum his hu- meris fuisset aptior turn ad nostrae aetatis sensum, quae ante omnia rerum usum spectat, longe accommo- datior. Contendunt enim in critica ista „coniecturali" post tot doctorum virorum lucubrationes difficultates inesse prope immensas, parum aut nibil quod simul et novum et certum sitj usubümiorem" vero criticam quam vocant, arcta necessitudine cum altera illa con- iunctam, nostra praesertim memoria plurimis rebus gra- viter nocuisse. 1
|
|||||
|
2
|
|||||
|
Latissime haec opinio obtinuit quippe quae non apud
eos tantum valeat, qui humiliore vitae conditione aut etiam infeliciore ingenio usque adeo sint ximusoi ut to- tum hunc literarum humaniorum cultutn tamquam desi- diosas nugas vilipendant, (profanura vulgus quod raro verum videt et hic saltem religiose arcendum est) imo vero assentiuntur viri clari et honorati iique hac ipsa humanitatis laude insignes. Rogavit me nuper unus ex civibus meis, vir eximius quem magni facio, num phi- lologi putaremus subtile istud disputandi genus, quod totum versetur in argumentis minutissimis, quidquam omnino afferre posse ad communem utilitatem. Quod ut illi probarern non multis verbis opus erat: liberalis enim est et ingenuus et quem facile errores suos dedoceas. Verum quotusquisque huic est similis? Tempora sane mutantur, ut aiunt, sed non mutantur in illis „coecae mortalium mentes" pronae in oinnem superstitionem. Pergunt homines tum adunco naso suspendere tum gravi supercilio damnare quae plane ignorant ut vix aliud sit vitium tam frequens tamque pervulgatum. Nonne quod cum dolore queruntur Casauboni, Bentleii, Euhn- kenii, idem prorsus etiamnunc in laudatissima huius saeculi praestantia criticis identidem obtingit? Quid si Britanni quoque, qui ingeniorum sollertia morum- que gravitate caeteras plerasque nationes antecellunt, minime suo pretio aestimant doctum badhamum lite- rarum inter populares suos unum omnium peritissimum, qui nunc procul a patria in ultimas terras devectus nimium nimiumque expertus est aequalium invidiam,ac suspicionem! |
|||||
|
3
|
|||||
|
At neque in vicina Germania criticis sua laus constat
apud omnes. Et olim fuit et nunc superest obscurum quoddam genus anonymorum, qui quidquid e scriniis phi- lologorum, nostratium imprimis, prodit in lucem cupide damnant, despicatui habent, derident cum ira et studio prope Dorvillianis. Ecquando haec natio iniqua bella com- ponet? Nihil tarnen istorum ftiicpc4>vX\'x umquam movit populares nostros, qui itèyx (ppovovvreg illa omnia non multum curare assolent. Si forte quaerimus unde tandem ars revera salutaris
cum olim tum hisce praesertim temporibus tantum odii contraxerit, tantae perversitatis crimen susceperit, non omnibus eadem de causa illam invisam esse apparet. Sunt qui nil bonum nil utile ducant nisi quod ipsi perspectum habeant neque criticam ergo. Hi non audiendi sunt. Aliis critica facultas videtur, omnia pariter in dubium vocando, non librariorum scriptorumve errores tantum sed ipsam religionem tollere: temere enim labefactare et convellere quae semper a sapientissimo quoque habita sint verissima; quin etiam eximere ex animis mortalium spem certam futuri ad bene beateque vivendum tantum non omnibus valde necessariam. Alii denique multi, ho- mines eruditi atque humani, de religione optima quaeque sperare non desinunt literasque nobiscum amant et dili- gunt, insanum vero istud sanandi studium, quo semel tamquam furore exagitati nil nisi urere et secare cupia- mus, id quidem acriter perstringunt. Iacebat, ut perhi- bent, se pueris nugatoria illa critica: tune demum in honore erant Graeci et Eomani! Horebat studium vele- ris eloquentiae et poësis; fabularum amoenitates delecta- 1*
|
|||||
|
4
|
|||||
|
bant unurnquemque et unamquamque; historicorum quo-
que opera multi curiose evolvebant: minime tarnen ut haberent quae in singulis syllabis voculisve avide repre- henderent sed ut discerent quod prodest in vitam. Quodsi philosophiam spectes quanto omnium ardore excoleba- tur! quam urbane iuvenesque senesque disputabant in utramque partem! Nemini politiorum certe hominum non in ore erat sapiens ille Socrates, divinus ille Plato, quem si non omnes Graece legerent ad exemplum ma- gistri tarnen vehementer admirabantur. — Praeteriit aurea aetas. Proh dolor! quo nuhc perventum est dementiae. Nunc omnia olent malesanam criticam. Tam in ipsa umbra ludorum saepenumero ,/vir doctissimus" vix medio- criter doctus infelices suas expromit correctiunculas; iam qui iuventutem ad summa quaeque instituunt non hoc imprimis agunt ut discipulorum animis penitus inhaeres- cant perfecta illa dicendi scribendique exempla quae magna copia in utraque lingua exstant — noli exspectare quod meris criticis indignum est — longissime diversa enim est ratio studiorum quam et aliis praecipiunt et ipsi sequuntur. Qui miro iudicii errore in laetissima omnium elegantiarum segete neglectis melioribus inanes tantum spicas colligunt, videlicet ut singularibus coronis ornent lepida sua capita! Laudent alii quod sanum est et inte- grum et omnibus numeris absolutum; istorum animus pascitur mendis et corruptelis. Quid tradant veteres auc- tores parum refert; callere historiam non admodum vide- tur necessarium: quanto maiore oura scilicet dignae sunt magistellorum ineptiae, correctorum levitas, librariorum socordia. Quidve simul et iucundius est et facilius quam |
|||||
|
5
|
|||||
|
traducere monachorum incredibilem ignorantiam, decla-
mare in scribas somnolentos, debacchari in deliros Grae- culos? Quos usque intuendo etiam quibus multa na- tura negavit sensim semet ipsi maiores fieri videntur. O studiorum vanitatem, o stultum laborem!.......
Sed satis superque est. Sunt hi fere gravissimi ad-
versarii. Qui, ut mihi videtur, haud mediocriter errant sed
ita, fateor, ut eorum quamvis perversa opinio tameu aliqua ex parte excusari possit. Hic quoque errore com- muni, quo facile labimur omnes, hominum vitia confe- runtur in artem innocentem. Quod ut medicae arti saepe evenit sic criticae evenisse quis est qui miretur? Quae quidem iure suo omnium scientiarum domina et regina benemultos amore sui incendit homines arrogantes, leves, loquaces quique regiam dignitatem ac maiestatem pa- rum vindicabant. Omnino verum est quod pronuntiavit Buhnkenius in Elogio Hemsterhusii: //excellentium cri- ticorum summam omni tempore fuisse paucitatem"j ad- dere poterat more suo id est graviter ac severe: de- formis criticastrorum natio naso auribusque carentium mirum quam semper floruit et etiamnunc floret. Cogi- tanti vero mihi quid tandem sit cur non indocti vel semidocti tantum sed etiam alii, acuti sane et eruditi homines, simulac criticam exerceant statim quasi hallu- cinentur et nihil dicant, hoc potissimum videtur in causa esse quod vulgo cum necessariis huius disciplinae admi- niculis tum animi modestia plane destituti audacter ha- riolando omnia utcunque expedire volunt, imo vero ne ea quidem intacta relinquunt quae, cum suapte natura |
|||||
|
6
|
|||||
|
aciem ingenii humani effugiant, satius sit alto silentio
premere. Libere dicam quod sentio. Aut ego fallor aut sapientis
est •yvüvxi sxvtov et quaedam nescire. Patet autein criticis campus vastissimus in quo pro sua quisque facultate om- nes summa libertate excurrere possuut (nam quod non liberum est iudicium id nullum habendum) sed campus tarnen ut pomoerium urbis Romae certis finibus circum- scriptus ,/quos ultra citraque nequit cousistere rectum". Quod scite alicubi Martialis ut plura: ffQuisquis plus iuslo non sapit ille sapit". Mihi quidem saepe ob oculos versa- tur infelix Icari illius imago, qui utinam posteros omnes exemplo suo deterruisset ne cereis pennis altius evolarent! Quod longe aliter evenit. Et vero quod homines inepti suo arbitratu de qualibet re quidlibet statuaut, id non magno- pere curamus. „Istorum levitas, ut recte ait Ruhnkenius, doctorum silentio et contemtu abunde vindicatur." For- sitan quispiam dixerit intolerabilem esse tantam impu- dentiam et quovis modo coercendam. At non est operae pretium. Pariant irrita sua ova partaque foveant quamdiu placebit: numquam quidquain exibit quod vivere potest. Sed tarnen, ut verum fatear, aliquanto gravius interdum me commovet ridicula quaedam superstitio, qua nostra praesertim aetate permulti funditus imbuti sunt. Scilicet adoratur stupida religione dea quaedam Scientia nata, opinor, ex cerebro mortalis nescio cuius inepti et cum docta Minerva neque aeternitatem neque modestiam virgi- nalem neque quidquam aliud commune habens. O „sancta eruditulorum simplicitaê"! Hanc nunc poetarum, philo- sophorum, oratorum greges numerosae coelestem deam |
|||||
|
7
|
|||||
|
salutant, hanc laudibus omne genus extollentes fastidium
parere prudentioribus nou desinunt, huius libertatem, auctoritatem, gloriam dummodo celebrent, non parcunt ampullis et sesquipedalibus verbis. Begnat in his rebus quoque mos quidam. Non ita multis ante annis apud nostrates solemne erat
graviter et ornate disserere de luce in qua nunc vivimus et de praestanüa huius saeculi et de eximio pretio hominis mortalis. lam paullulum intermittere futiles istas nugas laeti videmus sed quid prodest si statim novum malum paratum? Finge Socratem rèv sïpcovx, tov ovhïv ttxvtx- irxviv tïÜÓTX divinitus ab inferis excitatum tot saeculo- rum intervallo in hanc lucem rediisse: cum alios quosdam salse rideret, ni fallor, tum profecto more suo (ut olim sic nunc) eorum sive arrogantiam sive insaniam libera contumacia exagitaret, qui non sapientiae amorem sed ipsam sapientiam haud obscure profitentur; utpote quibus ipsa Scientia, veluti altera Egeria, omnes res divinas atque humanas disertis verbis patefecerit. Quae cum ita in animum inducant, tu cave ne obloquare sacrosanctis deae interpretibus, ne interpelles quidem, quod si feceris, manifestum te habebunt veritatis osorem, hominem si non improbum et nihili at certe lucifugum, superstitiosum, animi pusilli. At r/vx<p£ xx) y^k(*.vxo" imaréïv" aureum est praeceptum. Hoc si tenes vide an novissima oracula mecum contemnas. Scilicet somnium vocatur gcneris nostri nobilitas, bestiis aequiparautur maiores, coelum mortalibus negatur.....Apage turpes nugas! Vix dici
potest quam radicitus istiusmodi dementia frangat aucto»
ritatem critices sanioris; quantum dolorem, quantam tur- |
|||||
|
8
|
|||||
|
pitudinem inurat universis disciplinis, ita ut quae ab uno-
quoque inter summa bona essent habenda ea nunc paullo infirmioribus (quales multi sunt) prorsus perversa videan- tur et omnino abiicienda. Bonum factum quod dies ho- minum commenta delet: quo absurdiora eo certius. Hanc igitur eximiam temporis medicinam bono animo exspec- tamus. Ab tot ineptorum arrogantia atque levitate quantum
differt doclorum flagrans ille veritatis amor studiumque indefessum cum amabili modestia coniunctum primunv omnia cum pulvisculo excutiendi, deinde diu et inultum perpendendi ut sic demum firmis fundamentis superstruant solida et duratura. Hanc regiam viam institerunt philo- logorum admirabiles illi principes, Saipóvioi av^psg, quos protulit Anglia imprimis et patria nostra. Quorum sin- gulari iWTo%iq. et insigni industria factum ut veterum scriptorum, praesertim Graecorum emendatio, olim vel ingeniosissimo cuique periculosae plenum opus aleae, iam tantum non in certam artem redacta sit seque ipsa a crimine effrenatae licentiae facillime tueatur. Etenim recte iamdudum intellexerunt viri docti quam rationem in suis disciplinis sequantur physici et mathematici, ean- dem etiam in historia conscribenda literisque antiquis illustrandis unam esse omnium optimam. Quemadmodum tota rerum natura legibus tenetur immutabilibus, fortuna nullum locum habet, sic dicta et facta humana quoque pari necessitate inservire videmus eademque usque recur- rere. Quae cum ita sint ubivis primum omnium obser- vanda est analogia, qua semel perspecta vel impeditissimis locis lux clara necopinato affunditur. Quod ut universe |
|||||
|
9
|
|||||
|
sic peculiariter valet de erroribus librarioruni in veterum
scriptis describendis proque sua peritia interpretandis et corrigendis. Cum enim hoc habeant maiora ingenia ut quasi splendeant sua quisque propria luce et a se invicem statim dignoscantur, homines obtusi et hebetes contra, quales admodum erant Graecorum seri nepotes, omnes fere eandem iinaginem referunt, iisdem erroribus labuntur, eadem uvuKrèyvicf, codicum vitia concoquunt, nova com- mittuut, malo malum augent. Non profecto istiusmodi hominum erat quae auctores paene perfecti saeculorum memoria digna scripserant ea ab omni labe pura et in- tegra tradere posteritati. Saepe verborum sensus parum curiosi satis superque habebant librorum scripturam osci- tanter depingere. Quamquam eiusmodi socordia complu- ribus locis detrimentum intulerit, quamquam prava sin- gulorum verborum interpunctio et infelices syllabarum omissiones vel repetitioiies et frequentes literarum, com- peudiorum, siglorum non multum dissimilium permuta- tiones monstra saepe genuerint atque portenta, tarnen si sano iudicio accedit Graecitatis scientia et artis palaeo- graphicae peritia, facile erit horum magnam partem inter- pretari ac procurare. Multo gravius se res habet si forte placuit docto monacho aut magistello scriptoribus antiquis admovere manum corruptricem et pristinam verborum sa- nitatem refingere ad normam sequioris aevi. Haec quoque menda tollere possunt critici. Sed opus est diu versasse grammaticos et Jexicographos et reliquos aereae aetatis sciïptores qui purum sermonem atticum quem ipsi turpiter ignorant neminem recte docebunt sed quorum repetita lectio hoc saltem commodi habet quod facem praeferat |
|||||
|
1U
|
|||||
|
attento lectori ad clate dispiciendum quid in vetustis
membranis xxépxiov profectum sit ab ipsis Ionibus et Atticis, quid corrector multis post saeculis suo arbitratu mutaverit. Tertium denique est foedum corruptelae genus quod a paucis editoribus anirnadversum ad hunc usque diem praestantissimum queinque scriptorem deformat. Sci- licet e codicum marginibus in textum irrepserunt variae lectorum explicationes et observationes quas ubique ascri- bere vel suprascribere solebant. Quo in genere etsi haud raro meliorum librorum collatio doctis indoctisque osten- dit quid male alicunde pedem intulerit, multa tarnen sunt scholia et emblemata omnibus libris MSS, qui aeta- tem tulerunt, antiquiora, quae certis indiciis deprehen- dere ac semel deprehensa ipsius scriptoris auctoritate audacter expungere munus est ingeniosi critici. At res est lubrica et multi iudiciij quocirca cavendum ne illo- tis manibus haec sacra attrectemus. Horum ac similium vitiorum permulta iam certa me-
dela sublata esse inter omnes liarum rerum iudices liquido constat; alia autem plurima quorum et facilis et evidens esset emendatio, in tritissimo studiorum genere ad hanc aetatem viros doctos latere potuisse, etsi sunt qui ne- gent, ego tarnen pro certo affirmare nullus dubito. Et sane ,/iion omnia possumus omnes" ut apud poe- tam est sed inventaris non obstant inventa. Concedo temporum hominumque iniuria tam densis tenebris premi nonnulla ut semper irrita sit futura veri inveniendi spes: Neque est in medico semper relevetur ut aeger
Interdum docta plus valet arte malum. |
|||||
|
11
|
|||||
|
Yerum enimvero alii loei occurrunt mutili nunc et
obscuri ubi critices lumen prudenter admotum omnes nebulas repente dispellefc. ld igitur si verum est, quod nemo paullo acutior admonitus dubitabit, ut nova no- bis reperienda supersint, ingenuus profecto est labor veterum monumenta, quae in oinne tempus futura sunt summae humanitatis principium et fons, inveteratis ne- gligentiae stultitiaeque sordibus ita purgare ut pristina luce quasi resplendescant. Equidem certe, si non plane deest pulchri verique sensus viresque suppeditabit aetas et non intermissa studiorum exercitatio, lubens aliquando in hac palaestra certarem. Namque constat quo rec- tius quisque et de aliorum in arte critica inventis po- tuit iudicare et ipse corrupta in integra restituere eo melius quid scriptores voluerint turn intellexisse tum dis- cipulis explicasse. Ad declarandum autem quare hunc scripserim libellum
pauca monuisse suffecerit. Non is sum qui existimem me curriculo academico decurso iam sic satis ab omni parte paratum esse ad artem difficillimam exercendam, cum nihil magis ex animi sententia exoptem quam ut omnes intelligant discendi non docendi causa me id aeta- tis in scriptoris gradum ascendisse. Eft\'ecit baec ipsa cogitatio, dum alia quoque argumenla et novitate et sua- vitate valde milii arridebant, ut rationibus subductis om- nium utilissiinuin duxerim insigniores observationes pa- laeographicas, quas a summis ciïticis didiceram, ordine quodam recensere, additis exemplis ex probatis scriptori- bus emendationum, quae ex his fontibus manarunt. Cae- terum si forte erant leviora quaedam, quae ipse mihi |
|||||
|
12
|
|||||||
|
reperisse videbar, haec quoque nonnumquam adieci, at
raro tarnen ne ipse inepte committerem quod in aliis reprehendebam. Tu L. B. aequi bonique consulas hasce qualescumque studiorum meorum primitias et ubi erravero pro humanitate tua meliora me doceas. |
|||||||
|
Scribebam Lugduni Bat.
tueuse Octobri A. Mdccclxx. |
|||||||
|
CAPUT PRIMUM.
|
|||||
|
Kes enim sunt parvae, prope in
singulis literis atque interpnnc- tionibus verborum occupatae. Cic. pro Mur. II. In vetustissimis libris MSS. singulorum verborum in-
terpunctio fere nulla erat, literae unciales perpetua serie continuabantur, spiritus et accentus deerant. Exemplo supersunt libri papyracei hoc saeculo Thebis Aegyptiis imprimis et Herculani reperti; membranacei Vaticanus, Sinaiticus, Octateuchus Vossianus, alii complures. Sen- sim autem pedetentimque mos antiquus abiit in desuetu- dinem. Coeperunt in lectorum commodum singulas voces intervallis distinguere ut nunc solemus; literarum formae rotundae factae ab angulosis ut uno ductu exararentur cum praecedentibus et subsequentibus eiusdem vocabuli sponte coniungebantur; accentus et spiritus denique, olim sine damno omissi, posthac in diem crescente veteris linguae inscitia legentium ac praelegentium turbae neces- sarium erant praesidium. Sic factum ut saeculo nono p. Chr. n. antiqua scriptura ubique ex communi hominum |
|||||
|
14
|
|||||
|
consuetudine evanuisset omnesque uterentur transformata
minuscula. Describebantur igitur vetusti codices optimae notae novo ritu et lectoribus et librariis multo faciliore; descriptos utpote iam nullius pretii nerao curabat. Quo- rum utinam plures aetatem tulissent! Quot quantis enim erroribus lapsi sint qui literas unciales inexercitatis oculis perperam lectas ligato charactere expresserunt praeter ha- rum rerum iudices nemo facile credit. Qui semel hoc perspexerit in locis obscuris utilissimum iudicabit revocare quadratas, delere interpunctionem, spiritus omittere, ne accentibus quidem nimium tribuere, cum sexcentis exem- plis luculenter pateat in his omnibus viam nobis mon- strare qui sibi semitam non sapiant. Vel sic, ut facile intelligitur, non cuiusvis est multa rectius constituere, veruin qui iudicio non omnino est destitutus, coniungenda certe non distrahet, distrahenda non coniunget neque bis leget quae semel aut semel quae bis erant legenda. Qui- bus modis scribarum natio identidem peccavit. \'E7niróï.xtx sane haec sunt vulnera et leviora ut mirari possis adhuc sananda superesse. Sed valet de inventis criticorum quoque acuta quae-
dam Plutarchi observatio in vita Marcelli (Cap. 17) ubi dicit: Zyrüv (tiv yxp ovx ocv Tig süpoi S<\' xütqv ryv &tti- Sf/|;v, ciftx 5s rjj f&xövscrsi 7rxpl<rrxrxi %ó%x rov xxv xvtov (Leg. xvto?) supsïv ovru hsïxv ohov xyei xx) tx%sïxv «ri to iïsixvvfievov. Quin etiam in verbis vernaculis non- numquam ridicula syllabarum divisio per iocum perperam dispositarum non stultos tantum sed eruditos homines probe decepit. In Graecis autem interdum vel unus spiritus male lectus
|
|||||
|
15
|
|||||||
|
totam sententiam obscuravit. Cuius rei in inentem venit
nitidum exemplum. Est locus apud Libanium: (Reiske III, p. 261 7rsp) toü T«7Ti}rog) ovtu <yxp «;s-%ói/)js s<tt) TO T. pxy(J,0t, (tSGTOV W(Tt\' CU% ÓpdlfiSVOi; 0 Tb) TCmViTl 7TSpt-
irevuv KXTxyeXxTXi i*.ivov #/A« xxv els ötk aQlmtrxi,
ypxipóvTuv iv Tijj Sixvoix rüv xkovÓvtuv to npxr- rófisvov. Quis tam obtuso est ingeuio ut hic nihil mutandum
esse contendat ? Tu mecum crede Cobeto eU ov$ xCp!- xvitxi reponenti et videbis sic omnia recte procedere. Sed hoc ó§sy irxpspyov. Afferam nunc locos aliquot quos ea ratione quam supra
indicavi feliciter einendarunt Casaubonus, Bentleius, Valc- kenaerius quoque, cuius Corollarium criticum Diatribae in Euripidis fragmenta adiectum etiamnunc philologorum studiis quantivis est pretii. Habent enim hoc Valcke- naerii scripta in paucis, ut minime verbosa neque densa minutiarum farragine oppleta rerum capita ubique admi- rabili quadam arte exponant 1). lam inventorum agmen ducat optima coniectura Ca-
sauboni quo nemo plura elegantius emendavit. Exstat apud Athenaeum (XV, 699, f.) fragmentum elegiacum Alexandri Aetoli toü TpxyuïSto\'ètèxjxxhou, haud illepidi poetae quantum ex paucis reliquiis iudicari potest. Depin- gitur nxpophiuv nowhq Tif Siciliensis: |
|||||||
|
\') Imprimis multa me didicisse gratus agnosco ex Scheiüs eiüs
criiicis in privatum usum conscriptis quae summa religione asser- vantur in Bibliotkeca Lugduno-Batava. Quarum humanissime mihi copiam fecit vir doctissimus G. N. du Bieu Bibliotliecae praefectus. |
|||||||
|
16
|
|||||
|
uv \'AyxSox^ijog hxaixi (ppéveg vjXxitxv e%u
irxrpfèoi; xp%xïuv W W <*V*IP vpoyóvuv e\'iïas êx vséryiroi xeï f-sIvoi<riv èftihsTv f-eïvoq. Deinde sequitur in archetypo Marciano: [tiltvepftouiïsKTE\'jrotrx
xpoviuv quae vocabula in hunc modum exhibent apographa: fttftvépftov 5f7 <rs ititrx xpoviuv irxiïoftxvsl rbv spuTi tts\'tjjv "rov. x. t. A. Manifesto corrupta. Nullo enim pacto explicari pos-
sunt Sf7 <ts no<jx xpoviuv. At nihil tarnen immutandum. Satis est diligenter considerare quid scriptum sit. Quod primus fecit Casaubonus (Animadv. XV, 17). Nempe legendum esse vidit: MtfAvépftou y eU snot} xxpov lüv,
quod statim omnium consensu in ordinem receptum est. Addam ex Athenaeo aliud exemplum (VI, 261, f.)
Anaxandrides, nobilis comoediae mediae poeta sv <frxp- /txxof&txvTsi ipsum <pxp(iXKo\'(ixvTiv verissime iudicantem facit nep) rijg xhxZfiveixt;: on dit xhx^av tovt\' i^irifi^i xhXx t/;
i//Xf yxp xüryi tx? TÉ%vxg ttxtxs ttoXu f&sTx tyiv xoXxxtixv. tjZs [asv yxp "StxCpêpei. En habes ipsa verba poetae ubi omnia sunt integra et
perspicua. Sed noli putare librarios haec nobis tam in- tacta servasse. Scriptum est in archetypo: xh\\xrivixxiyxpxvT)i.
|
|||||
|
17
|
|||||||
|
Haec in antiquissimis editionibus ubi metrum complu-
ribus locis aut plane negligitur aut misere iugulatur ita distinguuntur: xh^x nvt xx) yxp xvry
quod nihil est. Atram caliginem dispellit idem Casau-
bonus „ope divinae Critices" xhXx r/; vtxiji yxp xünj TXi Tê%VXS TX<TX$ 5TCAu.
Neque minoris praestantiae sunt quae hoc in genere
habet Richardus Bentleius in Epistola ad Ioannem Mil- lium //ïnirabili illo ingenii et doctrinae monumento, quale proficisci non poterat nisi a principe saeculi sui critico- rum" l). lam prima pagina incidimus in id quod vo- lumus. Castigatur locus subobscurus Ioannis Malalae, ho- minis tam inepti ut vel hac ipsa de causa operae pretium sit XpsvoypxCpixv eius per otium percurrere. Delectamur enim nescio quo modo abstrusa illa tam perfecti stulti sapientia. In loco autein a Bentleio correcto de more hoc ante omnia agit pius Malalas ut accurate exponat quam mira saepe intercedat convenientia inter placita ethnicorum et verae religiónis doctrinam. Nimirum lucu- lenter ostendere sibi videtur quam praeclare Orpheus ille multa cecinerit omnino xxöus MaüViJ? ó xxv<7C(po? xxré- 6sto txvtx ! Cui non iussa tantum sed ipsum arcanum nomen Dei optimi maximi innotuisse narrat: ou ovopx b xutos \'OpQsui; xxoixrxs êx tjJ? (axvtsixi; H-sTtts py rivx Cpxvxi tx èptxsTsu (o7T£p sppiyviviTXt rij xoivy yXÜaaifl (3ov\\ij, <püg, tyóSoTvip). Haec verba cum olim ita inter- pretati sint viri docti /,cuius nomen ex oraculo edoctus |
|||||||
|
) Verba Ruhnkenii.
s
|
|||||||
|
18
|
||||||
|
Orpheus edixit neminem effari ericepeo, suavissimum in
modum meliora docet Bentleius qui veterem ac probam
lectionem quasi fugitivam reducit. Certissima est einen-
datio ut nemo amplius dubitare possit: ov hopt.» o\'OpQsu?
xxovux? èx rijt fixvrsixc; içtts ptiJTii/ I xCpxvxiTx I ijpt-
I V I
Ki7T£ov J). Deinde paullo infra plane eodem modo multis
al
mendis liberat Hesychium, sed nolo plura hic ascribere
quae ipse Bentleius elegantissime demonstrat. Statim igitur pergo ad nobile iuventum Valckenaerii (Coroll. Crit. p. 286). Occurrit in Scholiis MSS. ad Odysseam (A 134) frag-
mentum ex Aeschyli \'■Vvxxyuyoï? de morte Ulyssis: èppuhbs yxp öipóCev ffOTcl)(/,svo$ ov f w? ÏTr\'hvfetv, vj §\' u\'ios xsl^®Px<7"/ x- T- \'■• Monet Valckenaerius (quod nemo infitias ibit) dramatis argumentum Aeschylo prae- buisse Homeri Nézvixv atque ista verba esse Tiresiae. Ad hanc lucem salutem affert verbis dudum desperatis. Suadet cnim: êppw^ib? (êpuhbg ?) yxp vipóöev iroTÜpievot;
Mep <TS 7TA)J§£( VvihvOS %£IKÜ[/.X0-IV.
Ir
Fieri potest ut vel sic non agnoscas tragicam sublimi-
tatem et magnificentiam, verum quid censes, nonne pal- mam ferre tibi videtur corrector acutissimus et felix? Caeterum multa similia ex professo ostendunt populares
nostri Guilielmus Canterus (Nov. Lect. Lib. V, Cap. 1) |
||||||
|
•) Cf. Cap. II.
|
||||||
|
19
|
|||||
|
et Adrianus Heringa lotrpbs xvMp plerisque literatis lite-
ratior (Obss. Crit. Cap. II) ubi vide. At ue nostros homines prae veteribus illis heroibus
spemere videar, iuvat apponere duos locos Thucydideos quos correxerunt Pluygersius et Herwerdemis vv. cc. "Videat ipse lector eruditus an rem acu tetigerint. Thuc. I, 61: —tireiTX xwuvivrttvrai ix rijs Mxx&o-
vixg xxi xtpixóptsvoi êf Tiipotxv xxxslösv S7rtirrpé\\pxvTe? xx) \'KiipXTXVTeq ffpÜTOV TOÜ %UploV Xx) 0\\J% faÓVTS? èlTOpSVOVTO
xxrx ytjv npls tw Horfèxtxv. Suadet Pluygersius xx-
xeTSsv stt) XTpé\\fjxv. (syllaba reg addita est a scribis qui non capiebant istud s7ri(7Tps-pxv.) Thuc. III, 52 in fine: —o\'i 5\' sXeyov, xhqirxfAsvoi
l&xxpÖTspx eiirsTv xx) 7rpo<TTx!-xuTss fftywv xurüv \'Autó- [AX%év T£ TOV \'\' KdOO\'ïïO\'KXOU XX) AXXUVX TOV \'\'AEIfiVyVTOU
i:pci%tvov ovtx Accxeixtfioviuv xx) iirsXQèvrei; ÏXeyov roixhi.
Herwerdenus in Stud. Thucyd. p. 44: ol Is hiyav xlry- <rx[A6voi (/.xxpÓTepov sIttsTv — (xx)) è7rsX6ivTei; eheyov TOixiïe. Ultimo exemplo utar evidentissima coniectura Dobraei
(in Adverss. II, p. 341) miro quodam casu nuper a Mei- nekio neglecta in Athenaei editione Teubneriana. In noto fragmento Anaxilai (Athen. XIII, 558, b) summorum virorum sollertia iam tantum non in integrum restituto haec vitiata sunt: o) E/vwjtjj 5\' xv vvvÓvtss ov% v$px o-vveiei vvv,
ypxvq (iiv xxityi, 7rxpxirê(pvx£ 5\' v) Tvaêxivx TrXv\\viov aq rot. itoh}>a, y\' e tv) rxvr>jg ïgti ti7rX&<riov xxxóv. Ubi procul dubio manum poetae reperit Dobraeus:
2*
|
|||||
|
20
|
||||||
|
«Vt\' X7TX?>\\Xy£7<TI TXVTVIS SlTTl \'Si7T?mIXITICV XXXCV.
i. e. i/si vetulam effugeris in iuvenculam incidis, duplex
malum". Quid autem Meinekium virum acutissiiuum permoverit ut absurdam librorum lectionem, quam ipse iam multis ante annis danmavisset 1), nunc quasi post- liminio revocaret equidem nullus video. Non semper, ut videtur, ix\'i Isvrspxl nra^ QpovTilis aocpcirspxi. — Haec de syllabis male dispositis sufficiant. Eeliquum est ut moneamus de dittographiis et de iis
vitiis quae orta sunt ex erroribus plane contrariis. Quac quidem apud poetas ubi ipsum metrum fraudem arguit facili negotio deprehenduntur et plerisque locis dudum sanata sunt; in oratione soluta vero saepe editores fugiunt. Licet toti nunc simus in scriptoribus Graecis, lubet ta- rnen primum omnium expromere emendationem Livianam Tib. Hemsterhusii, quam mihi indicat Valckenaerius in schedis criticis; exempla Graeca deinde ex Novo Foedere dabunt duo docti theologi; ipse denique, quoniam non opus est multis gravibus testibus in re tam facili et aperta, pauca quaedam addam de meo. Tib. Hemsterhusius (in Obss. Miscell. Vol. II, p. 149,
150 ad Aelianum) egregiam opem fert Livio (XLV, 41, § 12). In fine orationis Pauli Aemilii quae revera est /ymemorabilis et digna Romano principe" liber MS. uni- cus habet: Paulus in domo praeter sed nemo superest. Editores: Paulus vel Pauli in domo praeter me nemo superest. Quanto melius Hemsterhusius: Pauli in domo |
||||||
|
\') Cf. Fragni. Comic. Graec. Vol. III, p. 349.
|
||||||
|
21
|
|||||
|
praeter senem nemo superest. Quod tarnen in complu-
ribus editionibus non est receptum. Perpaucis quoque tüv stïx\'Hvtmv tovtuv vspi innotuit
pulcberrimum quoddam inventum Camerarii, docti philo- logi, iurisconsulti, tbeologi, horainis cauti et circumspecti iudicii, quales omnes essc velles Verbi Divini „Ministros". Qui in Euangelio Ioannis (XIX, 29) veram lectionem sagacissime odoratus est. Acute enira perspexit corrup- telam in vocabulis vvgüittco wipiöïvtss latentem qua sublata mirum quam sana evadit sententia. Hoc profecto est quod voluit scriptor: ol Ss ((rrpx-
ticctxi) tt>.i!i<7Xvts(; <T7róyyov o^oug xa) u<ro"« iripió évTe$ 7rpo<rviveyxxv xütou rü (STÓpiXTi i. e. milites Eomani spongiam aceto plenam pilo infixam ori eius admoverunt. Et bercle dilucide apparet unde nata sit ridicula ista byssopus. Ignorabant sequiores vtgqc quid esset, igitur syllabam sequenti non valde dissimilem excidisse suspicati excogitarunt id ipsutn quod aetatem tulit. Sensu vacat quod legitur in epistola Pauli ad Rom.
XII, 3: ?Jyco yxp "èix rijf %xpnct; tïjc doóeiinis pwt 7txvt) tü ovti èv upt.lv pc>j vmpCppcvelv Tvxp" o 5f7 Cppovslv, ubi iustum remedium adhibet Clar. Venema: (apud Valeken. in Schedis) iravr) rü ovti ti iv upt.lv coniiciens, quod idem aliis quoque in mentem venit. Locum tarnen vel sic non satis intellexisse mihi videntur interpretes. Nam fugit eos quam vim habeat illud ti quod non simpliciter significat aliquid sed magnum ali- quod, aliquid magni ponderis et momenli. Testes sunt quot velis. (Cf. imprimis Plato Gorg. 472 A, Pliaedr. 242 E, Men. in Stob. Elor. 22, 28, Act. Apostol. 5, 36). |
|||||
|
22
|
|||||
|
Ad Odyss. N. v. 215
(«AA\' xye %Yi rx xpiifixr\' xpi6(/,vi<Tu xx) ïSupixt,
ic*>7 tI /tot oi%ovrxi xolhvit in) vyjaq xyovreg) Scholiastes annotat: "vx tviv yvüftyv xvriïv xxrxiAxêy.
e\\ yxp tAv{hïv e Kitts rüv xpvuAxrav > t^foSs? %v ™ f\'S xhXorpixv ySjv xutov xCpïx^xt. Verborum sententia est: si enim nihil deesset.....etc. sed non hanc vim habet
simplex Af lwsiv.
Non opponuntur inter se Af/srf/v et ir xp elv xi sed
IkXeiiretv. Lege igitur si ity\'Ssv èvêxnrsv. Exempla verbi iKXelireiv suilt apud quemlibet scriptorem, plurima apud Platonem. Eecte apud Polybium in oratione Sci- pionis (XI, 28, 4 Edit. Stereot.) "AXXx roüro lyibv (tlv oiix yv eyxhyifix\' xxrx yxp rv)v èfiqv xpxbv otöev ufüv èvéM7T£ rüv o\\puviuv. Apud eundem X, 18, 8 editur: (rufi7rxê^ yeviftevot vipere rl Keiwsi xürxïe. Eepone iAAf/w£< ut paullo infra legimus: óxppiTv êxéhive rxg yuvx7xx$\' xvto? yxp èripovq êirtrrii<retv rcv$ <ppcvrtcvvrxg "vx fivfèev xutxT? èXXeliryi riïv sTnmj&eiav. Varium et mutabile semper Editor. In Athen. Lib. IX, p. 400 d. legimus, cum in in-
sula Astypalaea ingens aliquando esset leporum copia ad oracula confugientibus Astypalaeensibus ryv Tlvöixv sIttcTv xvvx$ rpicpetv xx) xuv/,y£ri7v. Atqui non solet siireTv y) Uuêix, quod cuiusvis est, sed xvsittsïv et xvs^elv. Adhibe igitur medicinam qua opus est. Apud eundem Lib. XIII, p. 592 e. in fragmento
orationis Lysiacae xxrx Aa\'/\'Sc?, ei yv>j<riog o Kiyo$, edi- tur: <Ptï.ópx yê rot êirxutrxro 7rt>pvcvofiivvi xx) \'én véx |
|||||
|
23
|
|||||
|
ovtrx xx) \'Zx.icc\'jyi xx\\ \'lirTxCPeo-tt; xx)..... In tanta
frequentia particulae xx) haud poenitebit primam expun-
xisse natam e dittographia (Vid. Cap. VII). Legenduprt: $. yé rot sttxiiitxto ■jropvsvoftévti ïrt véx ouo-x x. r. %.. Eadem opera Athenaeum alio vitio liberabo quod depre- hendi in verbis quae continuo sequuntur. ,/&*l(ioffSêv*i 5) rbv pjropx xx) rexvoTroifoxeöxt ê%
srxlpxt: e%et XÓyoz. xürog yovv sv rü nep) Xpvvlov hèytfi wpuxyyoxs tx rèxvx êr) ro ^txxerypiov, a>$ S/\' èxshcov \'éheov sl-av, %wp)c rïjg (iqrpls, xxirot toog è%óvTWV riïv xpivo/tévaiv roig yvvxïxxg lirxysvbxt. #AA\' x\'t\'Soï roïir" iTtoivjGe Cpsóyuv rv\\v ^ix(3o^v. Ecquis dubitabit rae- cum reponere: x^K" xiïoï roür\' o v x ènolvjce ? Animad- vertendum particulas ov, f4>), xs) etc. sexcentis locis ex- cidisse. Manifesta dittographia, ni fallor, obsidct Lucret. de
Deor. Nat. v. 150. Praecedunt notissima illa: Hunc igitur terrorem canimi tenebrasque necesse est
Non radii solis neque lucida tela diei Discutiant sed naturae species ratioque. Deinde sequitur:
Principium hinc cuius nobis exordia sumet,
Nullam rem e nihilo gigni divinitus unquam. Qui verborura nexum attendit et aures habet, restituet:
Principium cuius nobis exordia sumet.
In ITerod. Libr. V, Cap. 33 offendor hiscc verbis:
u\'S.o) Ie xx) rovrotirt roïtrt irp*iyy.xrt r! êirri"; |
|||||
|
24
|
||||||
|
Vehementer dubito an bene Graeca sil oppositio inter
ito) et wptiy(txtr;, quae quidem sine exeraplo est. Quapropter noto loquendi usu qui saepius occurrit apud Demosthenem nee non apud ipsum Herodotum (Vide Cap. 84) rerum scriptorem dedisse suspicor: a-o) §s xx) toutouji TTpSjypx ri èaTi; duplici dittographia expuncta. |
||||||
|
«
|
||||||
|
CAPUT SECUNDUM.
|
|||||
|
Non alienum videtur nunc primum omnium agere de
erroribus ortis ex vitiosa sequiorum pronuntiatione. Vocales et diphthongi affines, quae antiquitus diverso
sono efferebantur, posteris temporibus in communi lin guae eorruptela negligenter inter se confundi solebant, donec omni tandem discrimine sublato evaderet ingrata ista fiovorovlx quae aures nostras tam vehementer offen- dit in depravata dialecto tüv j/Ïiv \'E^^vcov, Ut loque- bantur Graeculi ita scribebant. Hinc omnes Codices MSS. qui supersunt vetustissimi recentissimi fluctuant inter xi et s et inter y, /, si(iei), u, 01 neque quidquam est tam ridiculum quam in talibus librorum auctoritatem suspicere in quibus nihil est praesidii; multo magis pe- nes editores est quomodo quodqne vocabulum scribendum sit ex cuiusque loei sententia et certa Graecitatis analo- gia accurate definire. Neque res est adeo difficiïis, dum- modo omni superstitione vacuus sit animus et hoc agat. |
|||||
|
26
|
|||||||
|
ld ipsum tarnen paucis contingit. Valet etiamnunc de
multis editionibus inutili discrepantium scripturarum far- ragine ,/instructis" quod verissime pronuntiavit Dorvil- lius: (in Charit. p. 683) ,/In primis editionibus haec omnia fuisse retenta haud improbandum, etiam antiqui alicuius orthograpbiam codicis animadverti utilitatem ha- buerit, ut saeculi roorem scribendi et inde fontes erro- rum cognoscere addiscamus, at tam futilis et quae num- quam doctis scriptoribus probata sit et unis ignaris librariis debeatur lectio, cur propagetur"? Optima ob- servatie- et summo viro digna; quo magis mirandum est tralaticiam codicum auctoritatem ipsi Dorvillio interduin tam egregie imposuisse :). Qui, ut hoc utar, pag. 695 non criticos tantum sed ipsam sanam criticam prae vul- gata lectione spernere mihi videtur ubi multo ambitiosius quam efficacius defendit libri MS. unici xxivijv istam fyikOTViri*v contra xsvviv tyhoTvrlxv Charitonis. Atque plura proferre possem eiusdem farinae si tam utile quam facile esset. Sed nihil opus est virorum doctorum errores de industria exponere; ita statuamus: vocalium et diph- thongorum orthographiam nostri ubique esse arbitrii; sic demum quid quoque loco verum sit quid falsum vel in- vitis membranis apud omnes harum rerum iudices liquido constabit. lam quod contendo idoneis exemplis demon- strare conabor. |
|||||||
|
\') iMfitSeiyiAZTOs evexx, inspiciend\\im quod uarrat de pullariis
quibusdam in castris Persicis (p. 5S8) ubi cf. Cob. de Arte Interpr. p. 74 seq. |
|||||||
|
27
|
|||||
|
Ad versum 87 B. Odysseae
(<ro) S\' ovti ftvii<rT}jpe<; \'Axxicov xtrioi eWiv
xWx <pl\\y f&yryp) ubi Antinous duris verbis invehitur in Telemachum ma-
tremque Penelopam, variam lectionem nobis servavit Scho- liastes supra quam dici potest absurdam sed eandem observatu in praesenti haud inutilem. Scilicet ascribit in margine: ypxtysrxi xx) i%£«s>, \'j\\yauv rüv öhi\'xpsuv, quod uti lectoribus commendet docte addit: vj ct-sïx iretpk t$ ToiiiTijj sxTslvsi! Sic error errorem parere solet. Ac- tum est de arte metrica ubi haec et similia probantur. Quocirca haud illepida res est Graeculorum xxpicixv et ivauréwiav interdum animadvertere; caeterum ineptorum grammaticorum commenta et deliramenta nihil prorsus moramur et ire\'Siov vel txi\'SIov, ïXsov vel eXxiov scribe- mus ut maxime placuerit. Admodum negligenter editum est Scholion non minus
ineptum ad Od. II, v. 305: XXI TS TSO] TO T£ xÓpttTTOV. ttO XX) !7r) TOV XS O
rivot;. Quantocyus repone sv) rov xx) o rivos. Schol,
ad 3 398 b •koiyity^c; cecinisse fertur si §£ xx) (tij Ia- 6y<riv xvxt; quod etiam peius est. Schol, ad E 199 fragmentum Callimachi in hunc mo-
dum constituit Porsonus: lx fis K.0Ï.UVXC0V rn; öi^hriov viyxye typou
rüv srxpav (metri causa pro sTxipuv) ubi summo iure ex y,s scripsit pro êx ftèv et óf&évrtov
pro ipiffrios sed in fine praestare videtur lectio quam |
|||||
|
28
|
|||||||
|
habet optimus codex Harleianus: Tav èrêpuv. Quam
nemo temere tentabit qui meminerit duos in Attica esse KcAwvoy? x) tov "inriov xx) tov xyopxTov. Ex hoc eodem fonte repetendus est error in Aristo-
phanis Pluto v. 196 quem detexit rara xy%ivoix Dawesii (Misc. Crit. p. 206). Exhibent libri quos sequitur Hem- sterhusius: xKX\' vjv txKxvtx ris hx(3y rpixxxïlsxx
toAu (ixhXov êTriêvftsT hxfiav êxxxfèsxx xxv txxit xvvtry rsrrxpxxovrx (ScvhsTxi. lam ante Dawesium laboranti metro subvenire conatus
erat Kusterus solito remedio voculam ys inserens post xvvvy quae huic loco tarnen minime convenit 9) Hem- sterhusio yero de violatis numeris nïl suboluit; contendit xxv t#Dt\' «)/u(7{j oranino sine labe esse //quod supra scriptam habet in codice Dorvilliano interpretationem xvxTï.ïipcIxry" (pag. 65 ed.). Nunc merito omnes credi- mus üawesio evanuisse syllabam rs = txi a sequenti vo- cabulo rsTTxpxxovTx absorptam ita ut legendum sit: xxv txvt\' xvixtvjtx i x. t. X. nam sic demum et prosodiae et Attico loquendi usui satisfactum est. Crebro peccatum in Thucydide ubi nullo iudicio confusa
sunt xxivbg et xsvos, ÈTrixxipeot; et M xêpag, (pxiveiv et |
|||||||
|
\') Forma KoAwvo; masc. gen. sing. num. unice vera est. Calli-
machum versificatorem magis quam poetam neqüe epieae linguae satis peritum (cf. imprimis Cob. in Mnemos. Tom. X, p. 389—438) merito reprehendit Suidas in voce. \') Namque certa ubique est significatio particulae ys nequc
umquam a Graecis sine sensu metri tantum causa apponitur. |
|||||||
|
29
|
|||||||
|
(pêpstv *) etc.— Lib. I, Cap. 137 5 Sè vxvxXypos iroieï
T£ TXÜTX %x) X-KQGXXiVCXC UGTtpOV XCpIXVSlTXl K. T. A.
tres Codices perperam habent iroieTrxi txvtx.
Addo nuperrimum inventum Badhami quod tarnen num
verum sit subdubitare possis. Editur ïhuc. Lib. II, Cap. 89 (et sane unum et alte-
rum in hoc capite superest in quo se exerceant critici) 5t<jAA<£ Sf kx) urpxTQizElx v{hy £7re<Tsv üif èkuvvóvav rjj xTTsiplx. Kequirit Badhamus 2) stttxktsv verbum sexcenties cum aoristo neativ permutatum atque in cla- dibus et miseriis cum compositie et derivatis solemne sed idem usu venit verbo itiicreiv. Ut tragicos omittam, apud quos passim legitur ttitttiiv x(3ovt.lx sive ê% x(3ou- ï.lx? saepissimeque verba <Tüi%e<r6xi et itiitTeiv e regione inter se sunt opposita 8), satis esse arbitror unicum tes- tem producere locum notissimum ex Herodoto de classe Persarum (VIII, 16) h yxp sipt-su GTpxroq vtto lAsyx- ösi; re kx) ir^êeoq xurog isr\' swuroü tirurTi. Luculen- ter apparet ni fallor ex forma imperfecti ipsum scriptorem usum esse verbo iriirreiv. Quod idem Thucydidem usur- passe sensu plane eodem quid obstat? Verum de permu- tatione xi et e hactenus. Nunc transeamus ad alterum horum mendorum genus,
nempe ad errores natos ex confusione y, i, si (/«/), w» "• |
|||||||
|
]) Eadem confusio obscurat Plat. de Legg. II, p. 664 D:
ov y»( \'én Svvxtoï (o! yépovrss) (pépitv uSdq ubi veram lectionem ex Hom. Odyss. 0, 499 revocavit Naberi v. cl. sollertia. 5) Adhortatio, Sidney 1870.
3) Exempla praebet Sophoclis O. R. 50, Trach. 84, El. 429.
|
|||||||
|
30
|
|||||||
|
Quorum omnium aut eadem aut prope eadem apud se-
quiores erat enuntiatio \'). Primum omnium insigne exemplum delibabo ex eodem
elegantissimo opusculo Badhami quod modo laudabam. Thuc. I, Cap. 18 m. leviter corrupta sunfc vocabula iïuvxpet yxp txütx iikyiarx $is(pxv>i. De verborum sententia nulla potest esse controversia sed id ipsum in causa fuit cur vitium manifestum non animadverterint critici. Quorum nemo tarnen ut opinor admonitus ne- gabit verbum \'hixQxiveaOxi quod significat elueere, pellu- cere ab hoc loco alienum esse. Quid multa? Numue scripsit ut solet: iïuvxpsi yxp txvtx [x,syi(rTX Sij l<pxvy? Mihi quidem ita esse videtur atque exercitationis causa alium locum emendabo similiter corruptum. Od. EUlysses, iam redux in Itliacam, ne aguoscatur a
Minerva mutatus est in senem mendicum et sic ab Eu- maeo domo hospitioque receptus nuntium affert de reditu suo ipsius velut absentis. Nihil horum persuadet rü hief vufidiTifi qui negat herum suum post tot annorum discidium in patriam umquam esse reversurum. Tum Ulysses: w <p/A\' sTrstèii 7rx(4,7rxv xvxlvext oü£\' £Ti (py<r6x
xslvov èXsvct-eQxi, Sv/tbs Si toi xlsv x7ti<tto?, xX\'f? êyu ovx xvtui; (ivóytrofixi xMx abv opxcp ug veïrxi \'OSuirfy?. |
|||||||
|
\') In inscriptionibus et in libris vctustissimis tarnen permutatio T
et £1 orta videtur ex antiquo more Graccorum qui et scribebant pro omni < longo. |
|||||||
|
31
|
|||||||
|
Deinde iurat per Iovem summum deorum perque men-
sam hospitalem qua receptus est: v) (iêu toi ri.\'ht ttxvtx tsï.sutxi :S: xyopevu.
(toüS\' xutoü hvxxfixvTOs s\\só>rsrxi èvQxV \'OSurafus tov fiiv tpölvovTOt fJLvivbs toü §n i<rTX[iévQio) o\'lXx\'ès V0<JTVj<J$l XXI TtCTSTXI 07TIS SXeivCV
hHxV xTiftx^et xXo%ov xx) (pxi\'Siftov v\'iév.
Duos versus quos uncinis inclusi spurios esse facile
concedet qui totum librum diligenter perlegerit. In ean- dem autem suspicionem incidit Scholiastes (ad v. 162) praeterquam quod minus recte me iudice tres versus ex- pungendos esse censet: vnoTTTtvovrxi ol rpsïg ug xirvfi- (pWVOl 7TpQ$ TX irpb XUTÜV XXI U? VTTOTTTOl XX) XTTIVTOI.
Etiam causam addit: iró6ev yxp %Sei el xx) lx AwSmvijs
VTToa-rpétpcov ov irKohst; At neminem fugit haec ultima verba ut nunc sese habent vitiata esse. Quid igitur legendum? Si me audis si xx) ix AuSüvyg öiro<rrpi<puv svirhoyaei, i. e. ,/unde enim scire poterat an redeunti prospera sibi futura esset navigatio"? Quam sanam et genuinam esse lectionem luce clarius apparet ex versibus 821—884 quos respexit grammaticus. In optimis libris MSS. futiles istiusmodi scripturae
qua vis fere pagina occurrunt; sufficit quemlibet antiquum codicem inspicere et passim videbis ïj\'Sicv et ïliov, o\'xtjrig et oÏKtrif, vtyiïv et j? ytMv, (in iurisiurandi formula) *) |
|||||||
|
\') Eximie si quid video uuper Badhamus in Thuc. Lib. III,
Cap. 66 fine pro xctï rijv tts(ï uvrüv Yip\'ïv jwi) xreivetv 4>svai£7<rxv v7r&ie<rw restituit ij ftijv fiij ureviïv. |
|||||||
|
32
|
|||||||
|
Trxpstrri et irxpèertj ineptissimum in modum inter se
confundi. Idem prorsus valet de antiquissima permutatione si et i.
Cuius rei ad testimonium vocare possem multos gram- maticos et lexicographos, Photium imprimis et Hesychii in EI. Sed vix opus estj dudum enhn de hoc corrup- telae genere constat inter omnes. Quamquam baud raro apud doctos editores ut olim sic nunc b voü? nxpuv xko1vj[j.sï ita ut pessimas quasque formas inde natas contra certum loquendi usum et analogiam tenaciter de- fendant. Quis nescit, ut hoc utar, ex substantivis neu- trius generis in «? summa constantia derivari adiectiva in ij? ut yêvog, sv-ysvvic, [têvog, Sw-pevJit;, ttx$o<;, x-Txóh? etc? attamen sunt qui membranarum auctoritate freti a veïxo: formam (pihcveixog ductam esse contendant. z/Cras eredam", üicat aliquis: quid igitur? num invitis poetis mutandum (piXcvuxvis? Minime gentium. Namque multo erit et facilius et melius ubique revocare (ptxè- uixo?, (piXovixix, (piXovtxslv \') quae omnia sunt verba incorruptae Graecitatis. Caeterum doctos et indoctos sine exceptione omnes
in errorem induxit scribarum \'Axx^filx unde factum ut hodie academïam dicamus quae apud Graecos et Eomanos semper appellata erat \'Axx^fisix, Academïa. (e multis locis vide Aristoph. Nubb. 1002, Cic. de Div. I, Cap. 13). Alia exempla si quis quaerit praeter haec operae
|
|||||||
|
\') Cf. Cob. Nov. Lect. p. 69l!
|
|||||||
|
i
|
|||||||
|
33
|
|||||||
|
pretium est adire Heringam qui in Obss. Crit. Cap. 31 multa
vocabula eodera modo depravata de industria congessit. In Iliade et Odyssea quoque aliquot vitiosae scripturae
ex hoc fonte manarunt, quales sunt yeiveoa, yeivoyuk- voiaiv a nota forma yeivevöxi sive yive<róxt sequiorum pro •ylyveaöoïi, quas merito iam ante quinque lustra expulit Bekkerus nee tarnen huius rei evidentiam posteris edito- ribus probare potuit. i Plane eiusdem novvipov xów%ro$ mihi videtur aoristi
forma eïva de qua nemo adhuc quod sciam disertis ver- bis monuit. Legitur e. c. Od. H, v. 162
elee \'Sê ft1 elo-xyxyoüa-x èn) ópéuou otpyupoyhov.
II. I, v. 392
&ip o\\ xvsp%o(Asvu ttvxivov ?J%ov sluxv xyovreg.
II. ^, v. 359
..........TTXpci §£ (TX07rbv sltTSV.
Reponendum esse suspicor Itre et lexv. Nullo enim
fundamento nititur librorum lectio, nulla est forma neque Homerica neque reeentior unde el<rx derivare possisj nulla, omnino analogia commendatur. Contra ea quid in tota Graecitate usitatius quam "t^eiv cum composito xx6l- %eiv tam transitive quam intransitive positum ? Cuius verbi aoristi forma integra aetatem tulit in pulcherrima oratione Phoenicis ad Achillem: (II. /, v. 488) 7rpiv y\' ore 5>j <r\' èn\' èpoleiv èyw yovvevvi nxöivcrcis.
Ad hanc lucem igitur exempli gratia maculam eluamus
II. ?, 389, Tttv f&èv ene ir x xxóeTvev lir) êpóvov xpyvpofaov
3
|
|||||||
|
34
|
|||||||||
|
imo xxêïosv et sic omnia similia menda ad pristinam
normam castigemus. Insuper addo etiam apud Herodolum sic peccatum
esse namque fieri non potest ut idem scripserit xxtigov ($tM«xou*, (ï, 89) xvrèv xxTitrs (I, 88) et sfos xycov is rov fixutKyiov Spóvov, (III, 61) xvhpx$ o\'i üireiaxs xxt\' êïóv (III, 126). Vide Cob. Var. Lect. pag. 88. Diphthongorum si (7) et oi permutatio rationibus subduc-
tis ex soni affinitate potius quam ex literarum similitudine fluxisse videtur l). Passim in libris occurrit. Permiscen- tur e. c. o\'i et si, olvoftxi et elaoftxi, olxérxi et Ixérxi. Quarum lectionum utra sit potior in scriptis quae integra supersunt statim unusquisque intelligitj in fragmentis non item. Etsi hic quoque omnia quae ad singulos locos faciunt rimando et recte cogitando multa ad liquidum perduci possunt. Turpissimum mendum etiamnunc post tot Uindorfii cu-
ras occupat locum Aristophanis (Acharn. v. 612). Legi- tur enim in novissima editione: oïèév rit; upüv txx^xtxv\' ïj robq Ü,ovx$;
Ubi unice verum esse el^sv r<$ editorem nescio quo-
modo fugit. Quam vim autem in talibus habeant verba ipxv et Ssxvóxi satis notum 2). |
|||||||||
|
») Cf. Thuc. 11, Cap. 54.
2) Ad Hom. Od. A v. 568 Scholia habent aoutam et veram
observationem, sed stultum mendum ofüeit evidentiae. Legitur tw; olSe tovtovi; vj (Leg. xaï) roD? hanoi; \'éaa riïv "AiScv nv- Awv \'óvrxi xcu t2v Trcra/tiïv; Emendandum est nüs elSi x. r. A. Faullo infra v. 580 verbum siSévxi male abiit in el vat. |
|||||||||
|
■
|
|||||||||
|
.
|
|||||||||
|
35
|
||||||
|
v quoque interdum confunditur cum y et ot. Quod
imprimis in pronominibus factum. Sexcentis locis codi- ces <tv pro vol, üpsT? pro v[/.eïq positum exhibent vice versa. Verum in hoc genere cavendum est ne quae scri- bae vel lectoris vitia esse possunt haec omnia pronuntia- tionis esse opinemur. Caeterum nonnulla observanda supersunt de literis (3
et 6 quae in sequenti capite attingam. |
||||||
|
s*
|
||||||
|
CAPUT TERTIUM.
|
|||||||
|
Agemus hoc capite de mendis natis ex scriptura un-
ciali, quae omnia etiam in minusculam se insinuasse vix opus est ut moneam J). Deinde separatim tractabimus errores proprios characteri ligato. Quid sint literae vnciales copiose disputat Montefal-
conius (Palaeogr. Gr. pag. XI) //qua voce nescio an quispiam ante Hieronymum sit usus: de auctoribus loquor quorum scripta supersunt: siquidem ante H. adhibitam fuisse, ipse H. suadet in Praefatione libri lob. Habeant, inquit, qui volunt veteres libros vel in membranis pur- pureis auro argentoque descriptos vel uncialibus, ut vulgo aiunt, literis onera magis exarata quam codices. — De vocis origine non ita constat: plerique putant unciales |
|||||||
|
\') De cognatioue quae intercedit inter maiusculam et minus-
culam cf. observationes quas utilissimo suo opusculo: „Anleitung zur Gricchischen Palacographie" adiecit Wattenbacliius, Professor Heidelbergen3is. |
|||||||
|
37
|
|||||
|
dictas literas fuisse eas quae pollicis crassitudinem habe-
renfc quia duodecim pollices, quibus pes constat, pro duodecim uncis habentnr. — Utut vero est hodie sic appellantur eae in vetustis codicibus, quae priscam formam servant ac solutae sunt nee mutuo colligan- tur. Huiusmodi literae unciales observantur in libris omnibus ad nonum usque saeculum. Nono quippe sae- culo finem fecerunt Graeci uncialibus Hteris scribendi ita ut ne unum quidem codicem viderim aut alicubi exstare eompererira, qui post nonum saeculum exaratus fuerit, exceptis tarnen libris chori et ecclesiae usui deputatis." Haec de literis uncialibus universe dicta sufficiant.
Singulas nunc quae huc faciunt observationes ordine recensebo. A, A, A facillime permutantur. Pac periculum in
quovis codice: videbis hasce tres literas ingenii potius quam oculorum acie esse discernendas. Saepissime inde notae nurnerorum in quibus coniectando nihil efficitur funditus corruptae sunt. Yidi in antiqua editione locum grammatici nescio cuius ubi Deinosthenes in quarta Olyn- thiaca dixisse fertur: \'O fih ouv irxpuv xxipog, S> xvdpeg \'AOyvxïci, ftóvov ov%i Xsysi (puvijv xCpis)$ x. r. A. — Talia ac similia <T<pxï.(Axrx neque inter legendum ani- madvertisse et edendo propagasse in Aldorum aequalibus facile ferimus; recentiorum editorum vero si quis rem non multo melius administraverit aut nimiam festinatio- nem aut, quod etiam peius est, iudicii tarditatem, ne dicam absentiam, in causa fuisse merito suspicantur cri- tici. In locis impeditioribus contra miuime mirandum si sl$ xvyp ou ttci\'jÓ\' ipiji, sed omnino de editoribus seu- |
|||||
|
38
|
|||||||
|
tiendum quod Cicero in oratione pro lege Manilia de
imperatoribus: ,/verum tarnen laus illis est tribuenda quod egerunt; venia danda quod reliquerunt". Palmaria emendatione correctus est locus in Aeschyli
Supplicibus (cf. Dind. Praefat. edit. Oxoniensis (a. 1851) p. XXYI1I). Exhibet codex unicus Mediceus v. 251: xx) nxaxv kIIvyis "hixXyos sp%srxi
XTpvfiUV, TO 1Tp0$ ^VVOVTOS falOV XpXTÜ.
Pro a\'iïjvyt; ex unciali scriptura eruendum AIANHC
i. e. xïxv vii. Praeterea "StxK-yog monstrum esse natum ex vocabulis 5C xyvbc ligatis literis exaratis (cf. Pers. v. 497) acute vidit Wordsworthus. "Vide quoque Stan- leium ad Suppl. v. 683. Editum esse apud Diodorum iv AóA/S/ pro iv Avüix
egregie observat Piersonus (AT AI AI — AT AI AI). Apud Dion. Cassium (Lib. 48, p. 382) in libris est:
iyêvero (ih xx) svixupioig toT? irxpótvoi? xlvyris.
Alii aliter locum tentarunt sed ipsam Dionis manum
restituit Heringa noster correctione tam facili quam in- geniosa *). Unum vocabulum in duo separasse suffecerit. Nempe iv \'IA(A)u pi o i? 2) tc7« Tlxptivoi? x!vy,<ng iykviro. Feliciter nuper aequalis meus Polak eandem fere me-
dicinam adhibuit Schol, ad Odyss. H, 318. Quaerit èl$ rüv êvtTTXTixiïv, ut pluribus aliis locis, cur Phaeaces |
|||||||
|
\') Heringa, Obss. Crit. Cap. II.
2) Litera A in libris saepissime simplex oocurrit pro duplici,
duplex pro simplici. Idem observatur in f. |
|||||||
|
39
|
|||||
|
Ulyssem dormientem in patriam reduxerint. Respondetur:
T0VS <Z<ptX0[4SV0US X7T0<TTS\\X0V<Tl TXX\'CTX Kxt XOIftUfASVOUi,
ïvx (avi rijv óèbv (idêcoffi. 5/è xx) xot/idfisvov xttotHsvtxi
tov \'0^u>7créx §<# to (mi ÏSelv el? Kotov x x) x (j,x xvx- irXkouviv. Pro si? ttoIov xx) x;/.x a Dindorfio recepta est levis correctiuncula Struvii: e\\q -koïov Xiphx quaui neuter horum re bene perpensa cum viris doctis commu- nicasset. Recte Polak: „In hoc tarnen monstro lectionis (xx) &[/.*) latet verissima lectio haec: el? iroïov x\\~i(/.ot, xvxTrXêovaiv"\'. Ubi enim xXi abiit in xxi una litera ad- dita est ut verba bene Graeca saltem exirent. Utar praesenti occasione ut ex Valckenaerii Schedis
criticis MSS. in lucem protraham emendationem in Eu- ripidis Iphig. Aulid. nondum editam. Est pijei? notis- sima et prope decantata, quam multi tenent memoriter, ubi Agamemnon laudat fortunas eorum, qui obscuro loco nati sunt (v. 446 seqq.). v) $v<ryivsix 5\' a$ &%ei ti %pfai(tov.
xx) yxg iïxxpüirxi pcfi\'ius xuroT? s%ci
xvohfix t\' sIksTv. Ti? Sf ysvvxiu <pu<riv xt: x vt x t xvt x. Incerti haerebant olim viri docti in ultimis verbis.
Tandem Musgravio probabile visum vocabula xvohfix et X7TXVTX transponenda esse, quem nunc omnes sequuntur. Quanto melius Valckenaerius: tcJ> Sè ysvvxicc <pu7tv || xttxvtx rkvjTx.
Qui dicendi usus compluribus exemplis illustratur ab
eodem in Annott. in Eur. Hippolytum, pag. 257. |
|||||
|
40
Apud Plutarchum in Quaest. Rom. 80 ipse lector
faciat periculum in vocabulis xx) vixarov. AA , AA, AA et M quoque conniventibus oculis vix
inter sese distinguuntur ideoque hebetiores homines in incredibiles errores induxerunt. Talem, si quem alium, exstitisse bonuni Photium, sanctissimum episcopuin Con- stantinopolitanum post Bentleii epistolam ad Millium nemo mortalium dubitat. Lepide Patriarchae xxpttrlxv traduxit Cobetus in Mnemos. Tom. VII, p. 475 seqq. Scripserat Photius xxrx <ttoi%s1ov: Aéftftx.
A é /t <p x g , ItkltUXXS.
Aê(4<poi.
Sed hkutyxq nihil aliud est nisi iocularis scriptura
pro hihxCpxg quemadmodum paullo supra legimus: A«- XxtpXVtV 0Ï0V TSir&XXGlV.
Ad hanc pulcherrimam emendationem confirmandam
cf. locus Athenaei (XI, pag. 485 a) quem in calce ela- boratae suae Photii editionis laudat Naberus. In Sophoclis Oedipo Col. v. 1266 Polynicis verba sunt:
xx) (ixprupü xixicrrog xvêptèiruv Tpo<pxlq
Txls <rx7<riv ïjxsiv txMx (*M \'§ xKXav Trvêy. Proba lectio debetur Musgravio. Olim edebatur txAAx
(Vide Dobr. Adverss. II, p. 36). Atque sic AA AA et AMA alibi quoque haud raro commutata sunt (cf. iin- primis Wesseling. ad Herod. p. 552). Quid notius quara x[&x cum participio coniunctum: x;/.x txvtx ttoiüv, hèyuv, etc? Editur tarnen apud Theophrastum nep) |
||||
|
41
|
|||||||
|
xoXxxsixi;: xx) «AA« toixvtx (mutatum pro txïitx)
hêyuv x-xo toïi ifixricu xtyeheïv xpoxföx. Ubi optime correxit Schneiderus: xx) xpx txïitx xkym J) sed edi- toribus ita necessario legendum esse persuasit: quidni fieri posse ut xï.hx toixïitx scripserit Theoplirastus? Pla- cent sua cuique. At iam apparet ut opinor quam utilis rcs sit in promtu liabere rationes palaeographicas. T saepissime confusum est cum Digamma Aeolico non
multum dissimili figura expresso 9). Digamma (w, v) in quavis lingua et dialecto facile transit in u et /3; mu- tatio in y vero, licet aliis compluribus linguis propria, intra Graecitatis fines tarnen, ni vehementer fallor, nulla idonea auctoritate confirmatur. Animadvertat mihi aliquis mirificas glossas Hesychianas quales sunt yxxTos, x7xt- /ix; yxhi, Ixxvovi yxvèxveiv, xphxeiv; yxTsiKx), ouXx); yéxp, sxp; ykxxï.ov, %<ru%cv; yeijTX ivhuai:; ylx, xvóy5). Unum omnium absurdissimum est yo), xvtu. lam quomodo corrigendum sit yo), xvtq, quod fide ma- ius est, non fugit viros doctos; iidem tarnen gravissimas regulas et theorias de Digamma superstruunt aliis scrip- turis aeque vitiosis 4). Si me audis, Hesychius ut alia multa stolide sic haec quoque nil doli suspicatus in |
|||||||
|
>) Cf. Dobr. Adverss. I, pag. 161.
*) Cf. Tab. Heraclecnses.
5) Vide Athen. Lib. XIV, p. 629, e:
ttov ixci ril fiSa, | ttsv pet rx (r)Va, | ttcv /toi rx jcssAès ir/Aiva; | rx$i ra (óSa, | TciS) ra fi)\'ia,\\ruTi ra xzKx aéXivx\\ 4) Cf. e. g. quae ca de re disputat Ahrensius in notissimo libro
de Bialeclis Graecis ubi multa doctissimc et rectissinic observata sunt, multa quae nullam ireibxva\'*/)tYtv habent melius abessent. |
|||||||
|
42
|
|||||
|
Lexicon suum recepit. Non capiebat enim verba magnam
partem epica, prisca et casca addito Digamma etiam magis obscurata, quae dudum abierant in desuetudinem. Haud mediocrem utilitatem tarnen haberet omnes huius- cemodi errores sub unum conspectum ponere ut aliquanto rectius etiam statui posset quae vocabula olim scripta fue- rint cum Digamma. T, I, T, n, TI, IT, P, T crebro inter se commu-
tantur. Od. A, 386: xyvv\\Tlep<T£<póvsix yvvxix&v öykuTspxav.
Testatur Eustathius alios codices habuisse x y v vj alios x\\vv\\. Quibus <xh>i placet comparant II. /, 457 (Zsus re xxrxx^vio? xx) è sr x i v y YlspveQêvsix). Praestat ta- rnen lectio xyyi], solitum Proserpinae epitbeton. Cf. Hymn. in Cer. v. 439. Etiam poetae Latini ita loquun- tur (Virg. Aen. VI, 402, Eclog. IV, 10). Sophocl. Philoct. v. 943:
7rpo<TÖ£i\'s ts %elpx "ha^ixv tx tiI^x [agu
\'is px Xxfiuv tov Zyvog \'HpxxXécvs s%£i. Legitur a nonnullis yspx. Quod non est temere re-
pudiandum. Verum cave ne coniungas yspx — kx(3üv. Dobraeus (Adverss. I, p. 356) apud Philemonem Stob.
LVII, 219 Grot. 373, 50 Gesn. pro *.x%xvuv xysi n felicissime restituit Xx%xvuv r\' x(i)si rt, quod recepit Mei- nekius in Pragm. Poet. Comic. Praeterea de I et r permutatis cf. quod annotavit
Hemsterb. ad Lucian. T. I, p. 287, Brunck. ad Aris- toph. Acharn. v. 1177. T pro r positum terram interdum mutavit in articu-
|
|||||
|
43
|
|||||
|
lum. Egregium exemplum habes in Dionis Chrysostomi
Orat. LXIV, p. 341, Reiske: y t\\j%v\\ ..., Kpoiry liloxri Xpuvov, Kxvixilky yvvxïxx, \'A/j/ctté/S^ %i>cxio<rvvviv, Ax- xeZxtfAOvloie ryv Aöyv xluv óxXxttxv. Acute L. Din- dorfius: (Praef. ad D. pag. XXVI) Axxe^xi^ovion; yïjv, \'AStjVxioig QxXxttxv. Nam genitivus procul dubio debetur male sedulo correctori. Eodem modo fortasse peccalum est Schol, ad Odyss. 5 vr. 222. epyov] Yj yeupyix, xwo rij*; spx<;. tx$ yxp konrxt;
Trpx^eig epyx Qxgkoov ó iroutTViq 7rpc<TTiêi)<Tt Sixirvftxivcov a? epyov "Apv\\oq. Constat sane in nulla alia re turpius labi eruditos
grammaticos quam in verborum derivatione. Ingens est exemplorum copia atque in diem augetur. Verumtamen in talibus quoque sunt certi denique fines. Nemo facile tam stultus fingi cogitarique possit qui in animum suum induxerit substantivum epyov ducendum esse ab spx. Quae ne acutula quidem esset observatio. Multo magis suspicor hoc scholio rüv voüv è%óvtuv tivx tam docte quam vere observasse epyx sine genitivo apud epicos absolute dici de agricultura. Coniicio igitur Scholiastem annotasse: epyov] £7r) x) r ij $ èpyx<Tix$ x. t. A.
èpyxaixq autem in spx? abiisse in scholiis marginali-
bus minutissimis literulis et compendiose scriptis nemo ut opinor mirabitur. L. Dindorfii emendationi aliam quamdam subiungain
nisi forte occupata est. In Plutarchi Reg. et Imperat. \') De confusione «ito et ènl vide Cap. VI.
|
|||||
|
44
|
|||||
|
Apophth. Alex. XXII, Alexander narratur tuv {At<r6o$o-
povvTuv \'EMyvuv irxpx tol: i:oh£i*.ioi$ \\)%o%sifltjiv yevo- ftêvuv roi/$ ptsv \'Aiqvxlovs xehevaxi sv Trsèxtg (pvXxrrsiv oti rpotpyv e%ovTeq ix "SyiAOtriov f/.nrêo<pcpov7i xx) rob: @str<7XA0u? cti Tijv xpljryjv xsxTyipiéi/ci ou ysupyoïxri x.r.X. Imo yyv xpliTYiv KtxTfiftévoi. Praeterea operae pretium est inspicere Bekkeri Anec~
dota I, p. 441: " Att y crr x , xvyxoutTTX.
X7TUT0 1, o\'t WStjVXÏOI XTVO ®}ffféco?.
Cobetus (Var. Lect. p. 4) &xuyoi. /,Ridebantur A.
xirvyoi et hi<r7rÓTuycn. In Platonis fragm. 180 ap. Mei nek. rxeï.sTos, x-rrvyo:, xxhxpuvx rxéht) <popüv, libri xiruiog dederunt". Inter T et n in antiquissiraa script ura discrimen mul-
tis locis aut nullurn est aut certe perexiguuin. Inspice e. g. Corpus Inscriptionum; passim videbis secundam literae II columellam minime contingere inferiorem lineo- lam horizontalem. Frequens inde errorum fons. Recte Phileleutherus Lipsiensis (Bentleius) in fragmento
fabulae incertae Menandri: "Ovric y svó psv oq (oovXiTxi %ïjv föéca;
srépuv yxpcovvruv xvrb? X7rsxéir6ixi yxpiwv, pro Tsvófisvo? restituit Hevéftevof.
In Aesch. Prometh. v. 157: (ü? y.vjT£ Qeüv pairs t;? xvipüv l)
rolt; S" è ir s y vi 9 s t) \') Ex correctione G. Dindorfli pro «AAwv. Vide Cap. V.
|
|||||
|
45
|
|||||||
|
summain irsiöxvxyxvjv habet emendatio Elmsleii (in Mus.
Cantabrig.) sTeyviêsi. Quod idem reperit Cob. (Var. Lect. p. 103). Nam praesentis et imperfecti forma huius verbi apud Atticos non occurrit !). Dubitat Dindorfius (Praefat. edit. quint.) cui scrupulum iniicit Choëph. 772: quae lectio tarnen valde incerta videtur.
Facile II naseitur ex H, TI vice versa si hae literae
non iusto intervallo separantur. Quale est vitium quod turbabat olim locum Pausaniae
(Lib. III, Cap. 14) ubi Heringa noster ex vitiosa scrip- tura gNAÜAAfïN docte elicuit iv \'Aytxlüv (Obss. Crit. p. 201). "Vide Hesychium in voce. Similem errorem deprehendit magnus Porsonus in Eu-
ripidis Phoenissis v. 1277 (pag. 338 ed.). Verba sunt nuntii ad Iocasten: #/A\' si tiv\' ix^xijv % voCPovs \'i%eit; XÓyou?
ij 0/ATp\' iTTülèÜV, <TTSl% êpqTUITOV TSXVX
deiviis xfiiMyt;, ue b xivtuvo? (téyx?
x x) r x ó A x tuvx, txxpux voi yevvjuerxi
\'ètavóïv GTepeivvi 2) TjjS\' êv yftépx rsxvotv.
TJltimi versus ut nunc leguntur non apte cohaerent. Quod
optime vidit Valckenaerius; expungendo vero medicinam affert nimis violentam. Contendit xx) tu&Kx a Tragico |
|||||||
|
\') Cf. Hesychii glossa: èyeyj&ei, \'éxztpev.
!) Ex coniectura Bciskii pro eTetfoiji. Malunt alii urtfitati.
|
|||||||
|
46
|
|||||
|
scribi non potuisse et recte ille quoniam xóhov ex xsê-
Kov contractum x habet natura longum, articulus autem cum x longo crasin facit durissimam. Sed, licet forma rxèKx aliquo modo excusari et ferri posset, quis a Por- sono admonitus non facile sibi persuadebit ipsum istum articulum solum verborum nexum obscurasse? Mihi qui- dem egregium videtur inventum et summi viri ingenio dignissimum KAÜA0AA id est xxkxöKx, quod miror Nauckium in editione sua neque recepisse neque memo- rasse. Eecte interpungendo unusquisque intelliget Euri- pidem dedisse: ..........w? b xiv\'èvvot; pièyxg, —
xx.7rxQxx "Ssivx, dxxpvx (rot ysvfoirxi
\'hivaolv GTeps\'ury rfjiS\' êv tiftspx rêxvoiv. Revera tragica est haec pijets en in paucis pulcherrima.
I et P confundi ostendam exempla afferendo ex aureis
Piersoni observationibus ad Moeridem. Mendum est ex antiquissima scriptura quod non librarios tantum sed grammaticos etiam et lexicographos subinde fefellit. Po- suit Hesychius sua serie: \'Orpèx (L. Ovpêx) ypilovov.
"Opeet irpofidroii;. Olsa-1 recte Piersonus (ed. pag. 274).
Idem Hesychius exhibet: pepiri\'èx, w to irüp êx-
Hxkvtrt\', idem Piersonus psiffidx, pnrföx. Pag. 128 eodem modo emendat fragmentum Aristopha-
nis apud Ammonium: liêQöopxs tIv opxov tjftuv. Suadet ille: rov olxov. Caeterum plura ex hoc genere collegit |
|||||
|
47
|
|||||||
|
in eleganti et faceta praefatione (pag. XXI) vir doctus,
egregius Yalckenaerii discipulus qui quamquam immatura morte correptus nova et vera tarnen in bonis literis repe- rit et sicubi errat ingeniose certe errat *). T et P confusio rectius explicatur ex scriptura minus-
cula (Cf. Cap. IV). r, T, T. Locum in Xenoph. Anab. Lib. VI, Cap. I,
§ 10, ex Athenaeo correxit Cobetus: tsKdc §s to irepri- xov u>p%s7ro xx) xpovuv rag itkXrxg cixXx^s xot) s%x- vivTKTO. Perperam autem apud Athenaeum pro xpovuv legitur xporiïv quod natum ex confusione T et T. Praeterea exempla sint 2) Hesychianum istud ótpéx,
vipüovov quod modo laudabam et \'T p s 7 (rps7) <Po@s7txi. E, ©, 0, 2 invicem commutantur. Nempe E in
libris MSS. formam habet Q; 2 scribitur C. (Pigurarum quibus nunc utimur nullum in codicibus apparet ves- tigium). Hinc ante Casaubonum in lepido fragmento Hegesippi
(Athen. Lib. VII, 290 b. et d.) sine sensu sups pro ~Lvpe legebant. At omnino Zópog vel Hvpi\'axog Tig dramatis argumento convenit. Imprimis in vocabulis compositis ev- et <rv- frequenter
permutata sunt. In Etymol. M. p. 550, 14. (Nixo%xpvi$ Avipt,v!u- S7TAiopiev w xöpvi iit) xüg) recte Hemster- husius (ad Plut. p. 57) correxerat TrXsofisv. Emenda- tionem perfecit Porsonus (Adverss. p. 39) A >f(avlAIC |
|||||||
|
*) Vide e. c. quae disputat in SuSdpiov p. 348 seqq.
*) Exquisitam emendationem ex hoc fontc habet Piersonus in Moer. p. 298. Vide apud ipsum. |
|||||||
|
48
|
|||||||
|
scribens, cum huius dramatis nomen setnper in plurali
laudetur. In aprico est ultimam literam C sequenti verbo 7r\\éo/A£v adhaesisse. Vide praeterea quae plura habet Porsonus 1.1. \'Af 7r<z<rto v, tzïfiévus, %xipovTx apud Hesychium in
zvTTx<riov mutandum esse //He Guyetum quidem fugit" ut ait Ruhnkenius. Similia monstra in lexicis nemo non semel admonitus facile interpretari potest. In "Valckenaerii Schedis criticis emendatur Plutarchus
(II, 1099 c.) •ïïoKvTsh&u\'ïSfov tïj? 6v<rixg to ^elrrvov, Eecte monet rijg o vela? esse reponendum 1). Ibidem ex ou //.x^cottx apud Lucianum (II, 349) elicitur óu;j,x- Xwttx. Elegantissime Casaubonus in Athenaeo p. 388 e. pro etlsi (i u QlXi ou (ie, 0TM6 restituit. Palmaria est emendatio Cobeti in vers. Euripid. apud
Plutarchum de audiendis poetis. Quae lectio in editioni- bus circumfertur misere est depravata. Sed clara lux affulsit ex optimo quodam codice Veneto 2) ubi scriptum exstat: Tl "èvjTX OUVIV 5f7 fl"£ XXTêxVOÓfttVOVi
Addere iubet v. cl. punctum et lineolam ut audiamus
ipsum Euripidem: t! Sïjtx 0T6IN $e7 os xxTÖxvovftivov;
respondet Palamedes:
&{&SIV0V. Ou\'biiq XXftXTOS £U réfillV ÖEOUS.
|
|||||||
|
\') Cf. Hemsterhusii, alioium Miscell. Obss. Vol. IX, p. 149, 150.
2) Vide Cob. Orat. de Arte Interpret, p. 80 seqq. |
|||||||
|
49
|
|||||
|
Athen. XIII, p. 570 f. in archetypo Marciano est:
6 S 0 V T0 fiSTX^U [JLSTX XOflffKtfi )? (/.STX
XXfiXlTVTT^? TV[V VUXTX KOtfiXVÖXt. Wyttenbachius (ad Flut. Moral. p. 5 B.) suadet SsTov
(j.sTx%ü. O profanum commentum tali viro indignum! Verum vidit Iacobsius: c<rov ro f^erx^u. Iocose vir doc- tus, qui utramque coniecturam cornmemorat, sententiaui suam ascribit iisdem verbis usus: strov rb [astx^v! Vix dici potest quot locis Oratorum imprimis et Pla-
tonis fraudi fuerit similitudo vocura OCIOC (JV/c?) et 0£IOC {Qzloc) cum derivatis. Quorum errorum pars sublata est, pars invitis criticis editoruin sive incogitantia sive superstitione religiose propagatur. Quamquam quid facilius est quain clare discernere inter o<rioc et 6e7oc, quae quod literarum ductus attinet sane sunt simillima, usu et significatione vero valde disparia? "0<r;c$ xx) Slxxio;, e. c. \'óvio: y.x) vó(ii(A0i ut coniungantur, Graeci- tatis naturae congruum sed Ss7o( xx) 7>lxxio:, Oslo, y.tx) vóftipos non item. Eecte igitur iam Valckenaerius in Schedis criticis in Dinarchi oratione contra Aristogitonem (p. 107 1. 32) pro xxi pij Trpc\'Sovvxi tvjv Ssi\'xv xx) (rfcv) euopxov ipijtpov reposuit rqv bvixv. In idem incidit Dobraeus (Ad vers. I, p. 315) qui
plura exempla huius confusionis conquisivit. Thuc. III, Cap. 82 cum alia turn haec verba corrupta
sunt: — xx) rx<; èg <r(px? xurovg ttIgtsis ov tc? Sslcc volte? (/.xkhov èxpxrvvovTO $ rtp xoivy ri 7rxpxvoiJt,y<TXt. Quae, quoniam de sententia constat, probabiliter con- iectando multum sublevare posset aliquis, certa medela 4
|
|||||
|
50
|
|||||||
|
sanare difficillimum foret nisi Dionysius locum nobis ser-
vasset. Exstat apud Dionysium: ou rï$ öeiq y.x) vo^ific-s unde Valckenaerius noster in Schedis criticis eruit ou t$ bcïcji y.x) vofti/iy atque eadem opera salutem affert Thucydidi ]). Iterum idem in mentem venisse videmus Do- braeo (Adverss. I, p. 58). Fidelis igitur hac in re sum- morum ingeniorum est concordia, optimum veri sigillum. |
|||||||
|
\') Quam utile sit in Thucydide legendo fragment» et flosculos
quos haud parca manu scriptis suis inseruit Dionysius Halicar- nassensis cum pulvisculo excutere saepe evidentissimis dcmonstra- tum est exeniplis. Utar praescnti occasione ut in codem Thucy- didis capite S2 meas quoquc qualescumque vires experiar. Verba quae correctis continuo praecedunt haec sunt: oh yap pera twv xsiftévuv vóftuv a(peXeia$ al rctaVrxi S-vvoSot, aAAas irapa tov* x^kttutx.^ Ttecve%tx. Luco clarius est quid nobilis rerum scriptor voluerit, licet veram suam sententiam simul et gravissime et brevissime expresserit. Quacum apte conferri possent v. c. quae de Aristide legimus apud Plutarohum (Reg. et Imperat. Apophtli.): 1\'Api(TTEi$v$ Sè \'o Sixxio; ccii xad\' aWiv STroXiriuero scsti ras; êrxipetx$ \'éfav/iv, «; rij; si! rüi (piXuv $vv ei pew $ a§mi7v èrrxipovtnis. At si quis vulgatam lectionem dili- genter perpendere volet, intelligct, sat scio, quod equidem flrmiter mihi persuasum habeo, ncque Thucydidem neque quemquam alium sive oratorem sive historicum ita scribcre potuisse. Primum enim oppositio inter &>$gAe/«; in Genitivo et 7r\\eovet-tx in Dativo neque usitata est neque iusta; turn lubiecium t-vvoSa, ni fallor, aegre caret suo praedicato. Quid multa? remedium reperisse mihi videor non nimis violentum. Suffecerit, si me audis, ultimum liïra sub- scriptum mutasse in adscriptum quo facto scriptoris manus extem- plo pellucet. Neminem enim facile latebit a(p£&ix$ (aCpeXiixs) levi errore exaratum esse pro u(piXlai (u$é\\eiai) ita ut locus in hunc modum constituendus sit: ov yap y.sra riïv xetpévuv vóftuv ü<pé Xs ixi al TOiavrui ï-vvoèoi kXKa Trapa rov; xx$ê<rrii>TX$ nXsoveï-iai. Conürmatur haec emendatio diserto testimonio Dionysii qui locum |
|||||||
|
51
|
||||||
|
2 et 0 confusio nonnumquam non tam ex figurarum
similitudine orta est quam ex pronuntiatione. 0 enim eodem fere modo efferebant quo Angli th. In Bionis \'ETTirxiplcii \'A&iwSo? v. 54 editur:
QvxGxeu:, m TpiTÓêxTs, 7róóog §i yoi &$ ovxp sittvf.
Quamvis lubrica res sit Bucolicorum emendatio, hic
tarnen non dubitandum me iudice quin cum "Valckenaerio mutandum sit: W<7<? dé /toi a>? ovxp Ïtttvi. cf. v. 50. Z saepe in minuscula nee non in unciali scriptura in-
terdum commutatur cum T et 3 (si media lineola non est horizontalis). Sic saepe s^ret pro b^tsi reponen- dum vice versa. (cf. Dorv. in Charit. p. 57) Iocularis est error nee tarnen iufrequens si ipse Iupiter optimus maximus vertit in articulum. Quod e. g. factum esse apud Clem. Alex. Strom. V, p. 716, acute vidit Valc- kenaerius (Diatr. in fragm. Euripid. Cap. VII, p. 63). \'Aft(pi\'uv xéysi r% \'AvTtéiry
6ÜSê yxp Kadpx doxü
Cpcorb? Küixovpycv (TX^(*»t\' iy.fiifA.ovy.euov
(ro) tvjv\'S\' I» evvviv, X7i:sp xvópinrov, (ioXelv.
,/Causa vix videtur cur tvjv\'S\' ig svvyv dixerit: una
litera mutata Iovis nomen ZHN[A] restituet": his verbis inlerpretatur: ó pèv wv; ètrri rotóaSe\' Ov <yès,p eirï
ruii; xxra vópov t>i!psXeictn; al rav STUipstüv sytyvovro ffvv- oSoi, aAA\' S7tl tm ttz;sc raJ? \\ó[tov$ 7rXiovsxre7v. Videndus etiam Isocrates (Phil. V, 40) ubi dicit: olSci. y«p \'curó.-
ircL$ tu$ TróXeu; &fltc).tvftévxs iz\'i twv avfiCpofüv, iïirf Yiyovpai noXi) (*.ah\\ov uvras ultftreabai ra; lx rij? bfiovoixs alpsXsias ü t«? lx riïv rirs TtpciTTcpêvm 7rXeov£%ia$. i*
|
||||||
|
.
|
||||||
|
52
|
|||||
|
<ro) Zsjf\' si euvqv uirirep xvêpuTrov ftoï.sïv.
Prorsus eodem modo erratum a uumismaticis qui in
nummis Doricis Tav pro Zxv legebant. H, K, N, II TI, IT in utraque scriptura facillime
inter se confundi possunt. Vix igitur ubique statuere possis utrum ex unciali locus labem contraxerit an ex minuscula. Quamquam huius rei quoque certa saepe ad- sunt indicia. \'Hv\'Sdhip\'.oc, ut hoc utar, monstrum lectio- nis pro xulxXijAog unde natum sit clare apparet ex per- mutatione v et u atque eiusmodi quid usu venit formis tróyxhu\'Sst: et vuvfav\'Sss identidem permixtis. E contra ex altero fonte procul dubio manarunt errores quos recenset Cobetus (Nov. Lect. p. 745) ubi H pro 10 (/ c) lectum. Nam ambabus his literis / s nullo spatio diremtis exit Kappa (Vide paullo infra). Pro èi-vipTiiTf&évot; apud Hesychium e. g. reponendum
est êljiipTt}ftivoi (I, p. 375) et II, p. 233 êftfipóvr y to? pro i/zppóvT i <tto$ etc. Idem valet de loco in Aristoph. Nubibus (v. 874 seqq.)
inveterato mendo inquinato, ubi Socrates Pliidippidem filium stulto patri non valde dissimilem his verbis deridet: \'l5ou „xps^xt"" è$ faiêiov ètyUy^XTQ
XXÏ TOÏM %iïh£9lV SlsppVijXÓviV.
ttüi; xv ftaöoi iroH\' ovtcs X7ró<p£u%iv S/xijs
yj xhyviv\' ïj %u.\\>voiGiv xvtX7r£ttTTtiplxv; Nam quid hic tandem sibi vellet i\\ xKyo-ig, tesiium
citatio, quae erat uniuscuiusque neque ullas quod sciam requirebat astutias? Mirum est neminem adhuc lucem |
|||||
|
53
|
|||||
|
attulisse. Res est facillima. In schedis Valckenaerianis
haec est brevis annotatiuncula: ij Ktijtriv L. xiiXyviv Ar. Nubb. 875.
Summum virum rem acu tetigisse arbitror. Nam illud
ipsum vocabulum xyhtio-it; et saepius legitur cum %xvvu<Tie et aliis vocibus eiusdem significationis coniunctum et perapposite hic additur. Uno tantum exemplo defungar sed insigni. In Platonis Euthydcmo urbanissimae irri- sionis lepore perfuso dialogo et quasi in recentiores sophistas scripto pag. 289 E. Socrates acriter petit robe XoyoKOiovc, vanum rhetorum genus quod cunctis philo- sophis et politicis praestare sibi videbatur, utrisque tarnen erat inferius. Audiamus ipsum. „xx) yxp (tot o" re xv- 5/3fc ouTOi o\'i XoyoTroio), ortxv <svyykvwyi.xi xurolg, unèp- o~o(poi, w KXeivix, 2oxovo~iv shxi xx) xutvj $ tk%vvt xutüv óso-xio-ix rig xx) bipyiXy. xx) [aivtoi oföh Sxvftxerév\' sgti yxp rij? rüv èircfi\'èüiv t£xV}1? (tópiov, o-pixpy n hsivqs VTTO\'SsSO-TÈpX\' ij [A£V yxp TÜV ÈlTCfihwV e%SUV TS Xx) <pX~
Xxyyi\'uv xx) vxopTrluv xx) rüv xXXuv Syptav re xx) vo\'itmu
Y.Vl>.YlO-{$ StTTIV, $ §£ hxXVTÜV T£ Xx) hxxKViQ-IXGT&V Xx)
rüv xXXwv o^Xav xviXiicig re xx) ttxpxftv&lx
Tvy%xvei ouo-x". Dixerit forte aliquis: ,/Ambabus manibus speciosam
Valckenaerii coniectuiam amplecterer nisi novum impe- dimentum vebementer obstaret. Solemnis in talibus est particularum repetitio Üj — ïj quarum alteram omittere vix ac ne vix quidem Heet", Mi ita respondeo ut par- ticulam rectius adesse concedam, vulgatam lectionem tarnen semel abiectam non desiderem. Fieri sane potest |
|||||
|
54
|
|||||
|
ut unus vel plures integri versus exciderint; nam ut
nunc locus sese habet evidentissimam emendationem salvo metro perficere frustra sudo. Yerum fortasse monstrabit felicior hora. H et n permutatio in omnibus libris subinde occurrit.
Primus hoc corruptelae genus perspexit celeberrimus Pau- lus Leopardus et plura exempla sedulo coirportavit Valc- kenaerius in Schedis: ijêpi e. c. pro vsp) (Dor?, in Charit. p. 171) Upó^OTcv pro \'Upê\'èoTov apud Maximum Tyrium, jjtóéfitiv pro irióóff/iVj vspCTrxv vj(/.xp pro 7rpi7rxv tjpixp apud Hesychium, etc. Omnino operae pretium est in- spicere Mnemos. IX, p. 308 seqq. ubi videbis in Epistola ad Hebraeos XI, 4 non legendum esse icitttsi ÜAglONA êu(r!xv"A(3sX wxpx Kx\'iv TTpocyvsyxe rü êeü sed HAglONA i. e. vj "hlovK. H et TI in utraque scriptura confunduntur, facillime
autem in minuscula. Detexit hunc errorem Porsonus (Adverss. p. 95) in lepidissimo fragmento Hermiae quod aetatem tulit apud Athen. XIII, p. 503 e: OCXOVIXt\'\' S \'S.TMXKSg ï[J,TtOpQl XypQV
hèyuv v7roxpiTijpsg o\'i piévoi ttxvtx
rxv roïg irivxfy Ttpivvi rcc <ro<$£) 5oüvxi
XVTo) y.XTXppcCpÜTE X. T. A.
Corrigendum vplv ri.
In Hyperidis oratione xxtx Ayptor6svovg § 20 scriptum
erat: tououtov 5\' u av\'èpsc "Sixxcrx), roü irpdiyptxroi xx- TxireCppóvTixe. Rectissime Cob. Nov. Lect. p. 745 xxrxTTeCp pévy xe. Idem Aristoph. Av. v. 23: t! §\' v\\ xopüvtj (ti) rijt cZoïi hèyst irspr, iuterpolatione deleta. |
|||||
|
55
|
||||||
|
Contrario errore peccatum est in Euripidis Alcestidïs
v. 552 ioculariter corrupto, ut mirum mihi videatur quo pacto inanifestum mendum editores ad hunc usque diem fugerit. Admetum, cum hospitio recipere vult Herculem, chorus oratione pedestri et tragoedia omnino indigna 2) ita alloquitur: t/ S/j^?\'; toixvtvis (ru/tCpopx? Trpoxiifiévqg,
"A5/.*>jTê, ToX(j,qLs %evo\'$oxsïv; W [Aapog si; Laudo equidem diligentiam attenti nescio cuius lectoris,
quem in margine vetustae editionis annotasse reperi: rH fJLÜpos sï; Nam quis umquam pronomen t/ sic cum adiectivo coniunctum vidit? H saepe habuerunt pro N vice versa, si non appare-
ret rectusne esset medius ductus an obliquus. Quod imprimis in nominibus propriis factum. Sic apud Diod. Sicul. T. I, p. 384 nomen matris Apollinis abiit in \'Astoüi/. "Vide praeterea Porsonum (Adverss. p. 140) in Athen.
pag. 700 f. in integrum restituentem versum Plnlyllii: xx) Xv%vov liyw^ov oi<ra xx) ópvxXXlT yjv §£#.
Liber MS. habet yvtisvi.
In Plat. Phaed. pag. 87 B, C. — xx) si rig xtthttuv
xvTcp xvspurqy. recte Dobraeus Adv. I, p. 151 «sr/a-- |
||||||
|
\') Habet hoc Euripides interdum ut in suramo eloquentiae stu-
dio sermoncm quotidianum misccat verbis splendidis et magnificis_ Vide yetiAU.TQ$ evssca Tphig. in Aul. v. 454 ubi ita loquentem facit Agamemnonem: sïev, t\'i Cpvtru 7rpo$ SdpscfTci rijv èftviv; |
||||||
|
56
|
||||||
|
rolt). Erroris causa in aprico est. Aliter videtur Stall-
baumio. At confer Heil. III, 4, 15 fine: Zo-nep xv Tig tov unep Oiiirou xnoóxvovfievov irpeóuftws ^yToiy. K, cum altera pars esset ductus rotundi, bipartito
divulsum saepe peperit IC = / q. Contrario errore i ? literis nullo spatio diremtis coaluit in x. Perridiculum sane est <r<ptx?,pt.x ubi sornnolenti mo-
naclii xvlpxs ixplo-rou: optimos viros mutant in ursos (xpxTov:). At noli in librariis quidquam miravi si ipsos scriptores quoque donnitare videmus. Cuius rei exemplo est Athenaeus in Lib. XI, 500, c. qui totus in poculis nil doli suspicatus suavissime uarrat etiam Dercylidam Lacedaemonium, virum callidissimum cognomine trxvtpoc appellatum fuisse idquc commemorari ab Epboro. rfl Xxare \'Aóvjvxie eïr\' ctvyypóptyv xq (pyviv \'ApiTToQxvyi;. Cui enim ignotus Sisyphus: o xép\'Si&Tog yever\' xvèpüv? quem revocat Porsonus (Adverss. p. 131). Dextre olim Aeschyl. Choeph. v. 897 correxit Robor-
tellus. In codice unico legitur: siri<7%et;, u ttxï, TÓv\'Se S\' xïh*enxi, réxvov ,
[A0C.VT0V TT pO $ W XV K0>.kk Sjj /3/)/£w!> X(/.X
ou}.oi<tiv èt-ypeï.l-x; evrpxCpes yxXx.
Poeta scripserat npbg tp o-v.
Palmaria quoque est emendatio Hirscliigii in Luciani
Saturnalibus. (§ 25) lyè (tèv nxKxi fixziXebs uv nènxu- fixi elf uv toT$ 7rxt<r) o*ixve!(/,x<; rvtv zpxtv- Ubi codices eh tcv, editores alii aliter. Ipse Lucianus dederat £KflN. Ex hoc f on te perpetua confusio praepositionum ix et
els de quibus vide Cap. VI. |
||||||
|
•
|
||||||
|
57
|
||||||
|
Evanuit nonnumquam prior pars literae ut altera pars
rotunda =2 tantum supersit. Perperam e. g. KtzTxrry- <t<x<tóxi pro xxTtxx t ytroio-öxi scriptum esse in Isocratis Panegyrico § 182 arguit optimus codex Urbinas atque simile vitium contraxit nomen proprium Ktjj<7/xA?$ apud Xenophontem in Heil. VI, 2, 10 quod male abiit in ~2.Tvi<rix\'hvic (cf. Cob. Var. Lect. p. 125). Confunduntur inter se <t>, T, X, ¥. Litera $ anti-
quitus in hunc modum exarabant: -)-. Haud difficile est intellectu quibus potissimum errori-
bus vetus haec scribendi forma ansam dederit, nempe commutationibus cum T et X. Literarum <I> et T cum V confusio autem in omnibus libris frequens. Pauca exempla in re notissima sufficiunt. T male lectum apud Euripidem (Troad. v. 275) in
apographis nonnullis peperit monstrum lectionis (poiTc- fixpovot;. Codex: "èeuoitêvst fidxrpov yepxiy xdpa.
Sine ullo iudicio in multis libris promiscue leguntur
vocabula tvx*I et ipuXV cum compositis et derivatis. Quod vitium iam ab antiquioribus philologis Stephano, Gesnero, Cantero, aliis compluribus locis tacite correc- tum est. Multa collecta habet Dorv. in Charit. p. 422 nee non Valckenaerius in schedis, qui monet de adverbio svtv%5sc in eu^pux^? mutando in Stob. Floril. p. 576. Simillimo loco eamdem medicinam facit Cobetus (Var. Lect. p. 6) nempe Dionys. Balie. Lib. IX, 29. ubi Eeiskius speciosius quam verius correxerat xtvxcö?. Nam |
||||||
|
•
|
||||||
|
58
|
||||||
|
summa constantia apud Veteres milites dicuntur eüipv-
%ws fi£%e<rêcci, svxpvx®? xyuvl^ströxt, fortiter pugnare, fortiter certare; xtv%ü? fixxeaêxi nusquam legitur, quod sciam. Etenim non ipsum proelium infelix ha- betur a populis fortibus et bellicosis sed tristes belli vices et eventus. Caeterum apud Oratores, apud Demosthenem imprimis,
quaedam loca supersunt ubi optima res est huius ob- servationis in tempore meminisse. Licet enim cuiusvis sit discernere inter animum et fortunam, nimia festi- natio tarnen et saeva quam plurima edendi cupido haud raro acutos editores coecis reddit similes. Vidi interdum apud lexicographos perfecta s\\x-/i%ivxi
et elhycpévzi confusa. Dubito tarnen an ex similitudine <p et x natus sit error. Nam aoristi quoque permutan- tur (cf. Cob. Nov. Lect. p. 558). $ et T quoque inter se confundi exquisito exemplo
me docuit Valckenaerius. In quo memorando praesenti ca- piti finem impono et laetis auspiciis me accingor ad reliqua. Servat Athenaeus (XIII, pag. 594 f.) pulcherrimum
fragmentum Dicaearchi de monumento Pythioniees rijg KxXyg. Locus laudatus ita incipit. txvto 5è txóoi Tiq a.v sw) Ttjv \'\'Adyvxioov TVÓXtv x<piy.voó,uevo$ xxtx tviv Aw\' \'EXswlvog tviv Upxv ooov xx\\ovpt,ivtjv. xx) yxp ivrxvêx KxrxaTxq ou xv % to TfÜTOV tS rijf \'ASyvxg xCpopüftsvog vewg kx) to fto^.HTftx oipsTxi Txpx tvjv è\'Sov xurijv qxo- \'Soptyipi.êvov [AVÏjfAX x. t. >.. In his $ — xQop&i&evos Grae- cum non est. Cum Valckenaerio revocandae erunt tres literae fugitivae quas expulit similium vicinitas. Nam Dicaearchus dederat: OT AN <I>ANHI. |
||||||
|
•
|
||||||
|
OAPUT QUARTUM.
|
|||||
|
De charactere ligato dicturus quod iam supra monui
idem hic praemittendum duco errores et peccata orta ex scriptura unciali omnia se insinuasse in minusculam; ubi deinde ab imperitissimo quoque variis modis explicata et correcta scilicet pro levibus vulneribus morbi exstiterunt vixdum sanabiles. Late grassata est infelix ista uiutandi temeritas quae de singulorum vocabulorum et sententia- rura pondere paruin sollicita omnia paullo impeditiora impia manu resecabat, lacunas suis ineptiis xiav ^sivüi supplebat. Sed haec alias, nunc de literarum figuris. Plurima autem vitia in scriptura minuscula nascuntur ex compendiis et siglis sive neglectis sive perperam intel- lectis; haec suo loco ordine tractabo. At praeterea alia nonnulla animadvertenda sunt quibus ansam dederunt literarum ductus et nexus. Quamquam lectorum potius quam codicum haec sunt errata. Quicunque artem pa- laeographicam doctus ab idoneo praeceptore aliquot libros cum cura excusserit horum bonam partem non videbit; |
|||||
|
60
|
|||||
|
inexercitati hominis vero non est legere quod scriptum
est. Operae pretium est insigniora quaedam indicare quae tamquam scopuli in legendo vitanda sunt. Literae x, praesertim in finibus verborum, saepe hainu-
lus adhaeret qui primo obtutu ab unoquoque habebitur pro / vel y. Inde saepe nominativi, dativi singularis, nominativi pluralis numeri cum magno sententiae detri- mento permutantur ut toixvtzi et toixütx, cgxi et o<rx etc. Verum etiam in inediis vocibus cave liane caudam prolixam: sunt codices in quibus irx<; et ttxJc vel inten- tissima acie vix distinguas. Compluribus editoribus tarnen haec observatio fraudi
fuit cuin semel admoniti ubique x suspicarentur, etiam ubi verum erat xi. Luculentum exemplum habet Bastius (p. 881) cuius Commentatio Palaeograpbica Gregorio Co- rinthio adiecta ante hos sexaginta annos ultimum edita paucis iuniorum pliilologorum in manibus est. Verbum A\'iyix^siv (cf. Suid. in voce) in nescio quo lexico rhe- torico ita explicatur: <rv S\' x\\yix^sie ivóxïi xxóyflivos xvt) toü icapi&yav Kakels. Eecte ille: xvr) tov irep\\ xlyüv XxKelg. Eadem de causa commutarunt x et xv. Perite Eeis-
kius restituit locum Libanii: (Vol. IV, p. 859, 26) kx) iroh\'kx xv s\'lvj Ksysiv x. rol:; (Cod. xvtQlq) xvropovai <p\'tK:cv iruvstyvxTxi xxXsttx. Confirmant hanc emenda- tionem licet confirmationis non indigam meliores codices Parisienses teste Bastio. Plane eiusdem praestantiae est coniectura H. Stephani
in Plat. Phaed. ad fin.: otöévx ó\'vrtvx ov kxtïkKx<tsv. Ceteri xxTsicKxuvev. |
|||||
|
61
|
||||||||
|
Haec de x, xt, xv suffieiant, si hoc unum epimetri
instar addidero fuisse olim editorem Strabonis, qui ut plura ridicule sic Tom. VI, p. 554 l) satis stulte finxit variam lectionem Zixvösciv. O lepidum caput, quam vellem adhuc in vivis esses ut nasum criticum tibi gra- tularer! Sed dudum descendisli unde negant redire quem- quam atque vix ullus superest tui similis. x productiore lineola instructum in multis libris etiam
co valde simile est. Bis inde peccatum apud Hesychium in voce Mfóex 2) ubi codex Marcianus habet yt-vïhsx ts- i-sputrxs Kx ij kv<j)v %(&z txGovtr. Locum restituit Mu- surus in tempore recordatus Od. 2, 87. [MÏèex t\' it-epvtrxs "hcfivi kv<t)v u(x,x "haexaêxi.
Saepe x habitum est pro si et su si linea quae ad-
haeret et superne et inferne iusto est longior. Nam in diphthongis et et su litera f induit formam exigui semi- circelli. Confusto x et si autem imprimis occurrit in vocibus
perantiquis et obsoletis quae a recentioribus librariis non recte intelligebantur. Quod egregie cernitur in verbis contractis. Ttpisleöai qui scribat pro Tt(A,x<röxi non re- perias sed 7Txï.x(as7(t()xi pro Trxï.xftxtróxi, pixpTupe7<róxi pro (txpTiJpxiróxi passim occurrunt. Utile exemplum ha- bes in vocabulo xtvj. Fugit indoctos scribas sequioris aevi quam vim habeat Homerica illa "Atv >j 7txvtx<; |
||||||||
|
\') rifs Se Kctrciiricevfc twv Ispüv v\\ $id&e<ri$ roiuvry. (Vide
edit. Greg. Corinth. p. 952 in Indice). 2) Cf. Edit. Schmidtii in voce. |
||||||||
|
4
|
||||||||
|
62
|
|||||
|
xxtxi. Hinc factum ut saepe in varia monstra abeat.
Vide Valeken. ad Ammon. p. 248 in Scholio misere cor- rupte» ibique cf. Schol. Veneta. Clare tibi apparebit pro vi eire legendum esse >5 xtyj. De x et ev commutatis omnino adeundus est Monte-
falconius (Pal. Gr. p. 343) qui probabiliter me iudice emendat Herodotum (Lib. IV, 191) pro xxxtx^svo-tx êypix xy.XTa.-p xv <tt x bestiae intractdbiles reponens. Fu- git haec emendatio editorum diligentiam, quorum Bekkerus et Kruegerus sequuntur Eeiskium perfunctorie ut solet Sypix y.xTx-piVïTx corrigeutem, Dietschio nihil suboluit. Frequentissimus hic error est in adiectivis et substan-
tivis ab x privativo et sv incipientibus. Quis nescit, ut hoc utar, evXcycv et xï.oyov e regione inter se esse opposita? Disputant tarnen editores non sine ira et stu- dio utrum horum quoque loco exaratum sit. Frustra; nulla enim est in talibus codicum auctoritas. Solo iudi- cio standurn; Txhhx xuipx y.x) tv$?.x. Apud Lucianum de Sacrif. § 13 e. c. cum Cobeto corrigendum: zx) t\'i yxp ovx xas@e; èxiTeXüv; (Vide Var. Lect. p. 121 ubi inulta ex hoc genere affert.) et sic ubique legendum quod postulat verborum contextus. j3 qua forma etiamnunc utimur scriptum nonnumquam
habetur pro 6 vice versa: (3!ov et Sslou inde permutata, Xxfisïv et Xx$s7v J) fuit etiam qui pro participio aoristi verbi xtzSxlpeiv legeret xxfiqpxi;. \') Aristoph. Eccles. V, 26 ita editur a Dindorfio:
vi 6xif*u,Tix Txv$pe7a tcXe^d/rais XajieTv
yy X&ktxbv ai/ruïg. Equidcm praefero leotionem edit. Burmannianae A«öe7v.
|
|||||
|
63
|
|||||||
|
Longe frequentior est confusio huius literae cum u
(fi, 14, x, x, u). Noli tarnen propterea cum Montefal- conio in animum inducere ipsam figuram /3 antiquiore forma his erroribus ansam dedisse, quos procul dubio pe- perit vitiosa sequiorum ewyóeux, /3 et u (v, w) plane eodem sono efferentium. Suut libri MSS. ubi ypsilon literam bèta fuuditus expulit. Passim exarata sunt v. c. vxpvccpoi, Xxvpov, xüxxiov
pro pxpfixpoi, Xxfipav, x(3xxiov etc. Haud raro inde in Lexicis pro u et /3 (Digamma Aeol.) editur & ut fishèéfttvcx;, èftióuftwv apud Hesychium pro Yetöé- y ea est infelicitate figurae ut in utraque scriptura ad
complures alias literas similitudine accedat. In minus- cula parum differt ab: v, si liaec litera iusto est longior atque infra lineam
porrigitur. Hinc in pravis editionibus Aristophanis com- mutantur tcvtov) et Tovrcy) (vide e. c. Thesmophor. v. 880). Eiusmodi est vitium quod deprehendit Bastius (Not. ad Greg. pag. 393) in Apollonii Dyscoli libro de adverbiis: suyxïxg s$<x,Xovto imo vero svvxlctf tfixXovro (= eiivxg i. e. ancoras). Praeterea y interdum non multum dissimile est p et pi
continuo ductu scriptis. Quod imprimis usu venit ad- iectivis in $pto( et yybf exeuntibus. Alia huius confu- sionis exempla non sunt admodum multa. 3, si duo puncta sibi imposita habet valet S;. Per-
miscentur inde 5\' et S< (Se et S<#). Idem factum ubi apex huius literae solito magis deorsum demissa erat. Pinxit inde Villoisonus verbum xvxèiieTt&vxi Graecis igno- |
|||||||
|
64
|
|||||
|
tum in Schol. Ven. ad II. (3, 278 ubi nemo hoc agens
nou legeret xvx S\' Iotij. Nonnumquam etiam pars superior pro nexu habita;
altera pro o. Quae aurea est observatio G. Koenii ad Greg. Cor. p. 120. Apud Hesychium e. c. evolxiov legi- tur pro siiïixicv quod paullo supra habet. Passim con- fusa sunt adiectiva "èixxiog et c\'txeTef quod nuper exqui- sito exemplo confirmavit Badhamus in Thuc. III, 68 locum corruptum ita constituens: xx) on vtrrepov-------
xxt" Ixsiv x $ ovx è\'Sé^xvro-------ry èxvTÜv olxela @ou-
Xvio-si. Eiusdem scriptoris eadem medicina locum sanavit
Cobetus l) plura ex hoc genere alias se daturum pol- licitus: (Lib. IV, 15) — s\'ëol-sv xïiToïg &g M %v[s.Qopcf, IteyxXy tx TÏXvi xxTxfixvTxg èg to VTpxTÓirehov /3cv- Ksvsiv Txpx%pvj(jix iïpcövrxg o,ti xv iïoxijj. Est sane aliquid inter Ipxv et opxv quamquam non omnibus ita visum est 2). De tj et x invicem permutatis dixi Cap. III. Hoc
tantum addam in minuscula scriptura imprimis cavendos esse errores in coniunctione literarum xu, yv, vy(=/3u) etc. Qua de re operae pretium est adhibere eximias ob- servationes Porsoni ad Hom. Od. E v. 206, ubi Scholia dant variam lectionem vtvhxxl&oivi pro xuhxxiy^oiiji. Litera ; in variis libris diversissimis modis indicatur:
adscribitur, subscribitur, suprascribitur, saepe etiam plane \') Cf. Obss. in Hyperid. Orat. funebr. p. 51 seq. ubi v. c. multa
exempla addidit ex Schedis Valckenaerianis. s) Miror Apollonium Dyscolum sagacissimum grammaticum scrip-
sisse: to Spiï mttuivet xat to \'opa a(p\' ov xcd to Spunx^eiv xxi to IpawéTm o STfpAfTwv. (nep} \'Empp. Jii.\'kk. An. 549, 22). |
|||||
|
65
negligitur. Inde nominativi et dativi primae declinationis
frequenter confusi. Exemplum dedi Cap. III, in Thucyd. Lib. III, Cap. 82. Caeterutn in compluribus codicibus / notari solet uno vel duobus punctis. ld cum fit, facillime spiritus et accentus omittuntur, certaque lux unice ex- spectanda ex, tüv <ru[t<ppxty[tévuv. /. ut sponte intelligitur facillime commutatur cum %.
Idoneum exemplum exbibet Dorvillius (Animadv. in Charit. p. 330) in vocibus sXyrxi et i%vjTxi. In no- tis numerorum potissimum multi errores ex hoc fonte fluxerunt. De £ et X, vide Cap. III.
Saepe uno ductu exarantur literae rp et t; qui ductus
simillimus esse potest figurae §. Hinc crebra permutatio inter ê% et \'én, xf-io? et ctlriot. Animadvertendum quo- que quod monet Cobetus de verbis i^vveiv et crpóvsiv inter se mixtis, (Nov. Lect. p. 80 seq.) exemplo allato ex secundo libro Maccabaeorum IX, 7: ■aüp ttvsmv toT? êu/toïi xx) xehavuv èico%iïvsiv Tyv itopsixv (L. stto- rpvvsiv). Errorem ex hoc genere mihi deprehendisse videor in
Scholiis ad Od. N. 174. Yerba facit rex Alcinous in hunc modum: W 7TÓ7T01 , VI [AXhX Slf (IS TTX\'KxlQxTX êê<7Qx6\' \'tXXVêl
Txrpoq fjCtcu, o\\ IQxgxs Tlotriidxuv\'\' xyxceeóxt
VtMV , OUVSXX 7T0fi7T0) XTTyjpt,CVSg sïfièv X7TXVTUV.
Ad ultima verba Scholiastes annotat: ort xx) tkv (ayj
avxl-iuv x7rq[&ovs<;, (tii êcóvrss xxnoht; TrvjfixivstrSxi. Fa- teor haec ut nunc sunt aliquo modo explicari posse, si 5
|
||||
|
66
|
||||||
|
ad xvat-lcov suppleveris 7r>i[txlvs<röxi, sed verisimilius mihi
videtur rüv [avi xvxir luv. p facillime confunditur cum o, quoniam tenuis unci-
nulus huius literae sub rotunditate Txpx?.fyuf crassa vix cernitur. Nomen proprium Ofocov inde quod legebatur olim apud Isocratem ex Harpocratione correctum in \'Ptvuv (vide Harp. in voce cum nota Maussaci). rp si uno ductu exarantur, t interdum a p absorbetur.
Quod ut tibi persuadeas prorsus necesse est varias scrip- turas ex ipsis libris MSS. observasse, nam formam rp neque facile describerem neque typis repraesentari posset. Multo adhuc frequentior est contrarius error. Cuius luculentum exemplum praebet Xenophon (Heil. Lib. "Vf, 5, 7) ubi ante Dobraeum edebatur: vjttÜ[a,svoi §\' oi ■xsp) tov Ylpó^svov %z) liaXKifiiov iv roti 6 sxtp o i$. Legen- dum: iv to7$ ösxpol;1). Nam êsupo) certa analogia Dorice appellantur Csxpol. Aliud exemplum habemus in Isocratis Panathenaico § 50. Exhibet Urbinas: e\'ig rijv vxu[4,x%!xv tvjv Trci*i(roivxv rpowyv xttxvtoi; toïi ttoKs- pou, reliqui codices p\'owiiv, quod longe praestat. <P quoque ex figura rp natum esse, quod commemorare
oblitus est Bastius, non mirum est. Hinc factum ut compluribus locis pro —rpxyiïv —Qzyelv legatur. Pri- mus quod sciam hunc errorum fontem aperuit Cobetus in Nov. Lect. p. 175 ubi affert duo exempla ex Plu- tarcho de quorum emendatione liquido constat ex Livio et I. Obsequente. "Vide apud ipsum. |
||||||
|
i) Cf. Dobr. Adv. I, pag. 129.
|
||||||
|
67
|
|||||||
|
v iunctum ó, ir, %, facile negligitur. Contra minu-
tus hamulus literis 6, ir et % additus interdum perperam habetur pro <t. Exempla in perfectis passivis dedit Dor- villius in Charit. p. 403. In Schol, ad Od. N. v. 10 seqq.
(sï,uxrx fisu SJ; ^stvco iiï^hrq h) %ykcj>
xsïtxi xx) xpixro!; 7roXv&xi\'èx\\os, \'xKXx rs ttxvtx
Scï/j\' o<tx Qxivjkwv fiouhyQópoi hOxV \'éveixxv.)
mendutn inest manifestum.
Observat Scholiastes: stixpsTrüt; Ss tov hiyov i^vsyxev
ovx xvnxpug (p-foxs oti \'éhxfiss [/.tv xx) èudiJTX xx) XPDTOV xx) \'xhhx "èüpx, vvv §£ xx) rp\'nrohx <roi xx) Xs$y,tx xxt xvlpx 7rpoévivo(*£v x.t.K. Neminem opinor latet quid velit noster, at nilrilominus doctis- simos editores fugit vitiuin dictionis. tt p o Syarofisv ï.éfiyrx ridiculurn est; tu adde <r: ■xpoaüviiToij.ev. De 0 et \\p invicem permutatis vide Cap. III. Va-
riae lectiones nonnumquam afferuntur oCpeis et o\\psig, cpihoi et \\ptï.oi etc. Saepenumero solum <p legitur pro (pp e. g. rxQog pro
rxCPpoi;, (vide var. lect. ad Lycurgi Leocrat. p. 153, 27) {povixZt; in margine librorum pro (ppovipcot;, s<px<rxv pro \'é<ppx<rxv etc. Contra omnem analogiam pertinaciter defenditur (pxrptx pro (ppxrpix J). Neque rarus con- |
|||||||
|
\') Eodem modo p excidit post <st: kfiêkXet, <rré(pst habet
Hesychius. Lege sodes: uT«AAsi, (rrpéQsi. i*
|
|||||||
|
68
trarius error. Causa inde est repetenda quod 0 et p
per imam notam tachygraphicam connectuntur. (Cf. Valck. ad Herod. p. 207). Simile quid valet de <p et Cpö. Er- ratum imprimis in verbis recentioribus inauditis. Abiit e. c. etpOvi in l<pti, —cp&eipoiixt in —^pêpo^xi etc. |
||||
|
CAPUT QUINTUM.
|
|||||
|
Usus compendiorum, si unum N finale exceperis per
lineolam praecedenti literae suprapositam expressum, inva- luit saeculo nono simul cum charactere ligato. A quo inde tempore quidquid scribendi laborem aliqua ex parte minuere potest cupide a librariis frequentatur. At com- pendiis multo antiquiores occurrunt paucoruin aliquot substantivorum abbreviationes iam in vetustissimis libris solemnes, quae ex Bibliis caeterisque Chrislianorum scrip- tis in reliquos codices invectae sunt. Quasnam voces potissimum abbreviare placuerit res ipsa clamat. Nempe praeter nomina propria ut \'lytrcv?, \'Is-pasJjA, A«ü/S, \'lepou- axhYiy. alia, quae quavis pagina plus semel legunlur, haecce imprimis: 6ecc, xvSpu7roc, Trxrvip, piyTtip, v\'toq, 7tviïi[ax , xvpto?, GUTvip, oCipxvoi, GTot-vpóc. Kt abbre- viatio summa constantia in hunc modum: omittuntur literae mediae; reliquis supraponitur linea horizontalis, e. c: ANOC = «.vipuiroc, 8C = 6ebi, KC — xvpio$, |
|||||
|
70
|
|||||
|
FIHP, MHP, ttxtvp, ptynip, CHP = <r«r>^, CTPOC =
VTXvpóg. Porro: TT = ulov in genitivo, XXI = %p«7T«, OTNON = ovpxviv. Nee non in compositis et derivatis: CpiXxvo? = (pthctvópüiTTC?, (piKoirpi? = (pi^ÓTrixTpie, irpix =3 trunjptx, irpixios » irxrpixtoc, irpoxtiïf = TrxrpoxXïis, GTpwaai = tXTXvpüdoci etc. lam videamus quantis erro- ribus lapsi sint viri eruditi lineam illam horizontalem aut incaute negligendo aut alieno loco apponendo. - Saepe ©C vertit iu pronomen relativurn, saepe deus
in pronomen. Nota est membrauarum discrepantia in Pauli Epist. I ad Timotheum Cap. III ad fin. xx) opiohcyovf/.svcoz (jAyx Irr) to rij? suirefisixt; ptvtTTiiipiov. 6 e o $ (alii 3$) ètyxvepaói) èv trxpx), è\'Sixxicóöy Iv wvsviaxti x. r. A. ubi öeoq, quae est vulgata lectio, veliementer turbat verborum ordinem et nexuin. At neque solum pronomen admodüm placet. Ideo cogitavi an forte legen- dum esset: 6e o? o?. Nil tarnen statuo; videant docti theologi hoc admoniti saepe a male sedulo correctore pro dittographia deletam esse quae non erat. Cuius rei niti- dum exemplum praebent priores editiones Stob. Ecl. Phys. Quaestio ponitur T. II, Cap. I, 17 an homo natus sit
irpo? xoivavixv necne. Eespondetur wpcn; xoivccvlxv. i/no rivoi; vtto rij? (pvcrsug. Tlvcg ovays xx) irolxc; iiot- xovirvig rx ohx. Sequitur deinde: xx) irÓTtpov ovvvis ij /!*(?; Parum aut nihil in philosophis mirandum, sed vix cogitari potest qui tam stolide disputaret. Eevoca cum Cobeto literas quae exciderunt óv post irórspov et statim omnia sana erunt et perspicua. Lubet nunc ex Schedis Valckenaerianis in lucem pro-
trahere emendationem si non ,/certo certiorem", ut aiunt, |
|||||
|
71
|
|||||
|
at valde speciosam tarnen. Paucis philologis ignota est
epistola Menecratis medici Syracusani ad Pliilippum (Athen. Lib. VI, pag. 289, d) his verbis incipiens: Msvsxpxrtt? Zsv; (nam alter Iupiter sibi videbatur Menecrates, ipse quoque coetu non mortalium sed deorum cinctus (cf. pag. 289 b et c)) Mtvsxpxrtje Zsh? \'PoJmrcp %x!petv. Cui Philippus ita per iocum respondit: G/A/xttos Mevexpxrei \\jyixivsiv. Comparat se satis ridicule novus deorum ho- minumque pater cum rege Macedoniae, ita scribens: toi- yxpoïiv <rs fisv Mxy.t\'Sóvsg dopvtpcpcüatv, èfts Ss xx) o\'i (tey.Ji.Ovrs? sueuOxi. Zih: yxp èyii xuroli filov -r:xpt%K. Vix ultima explicari possunt. Probabiliter autem Mei-
nekius inseruit xs) quod saepe excidit. Adde Valcke- naerianum 6e o) pro ol et habebis verba bene Graeca. Omnino vide apud Athenaeum quae deinceps nanantur. Haec de coelicolis, iam videamus de mortalibus.
Qui hommes „sapientes" (xvci) erant interdum descri-
bentium incuria conversi sunt in dementes et asinos (x\'jovï , ovcv:) uil tale commeriti. — Multa ex hoc cor- ruptelae genere felicissime restituit Bentleius, quern vide sis in Menandr. p. 06 ubi ex ANil elicit genuinum ANfl xvcc, aliquanto melius quam Grotius qui uiutave- rat fiporüv. Eadem medicina adhibenda vitiosae scripturae quam
ad hunc usque diem alit locus Atheuaei (Lib. VIII, p. 367 b) Colloquuntur ol Sseryoo-oQtcTx) more suo seque invicem admirantur. Gravissimas quaestiones ponit Ulpianus, primum de adiectivo Txxepcs, deinde de usu ver- borum vxxv et o-Ivxttv etc. Per quam ingeniose respon- det ó xxKoq Zuitoq, cum alia uova docens turn insignes |
|||||
|
72
|
||||||
|
quasdam etymologias in medium proferens. Quem animi
causa audiamus disputantem: vüttv puv yxp óïcv vxtpu, oti stTTtpyrizi Qiiaeus\' xtpvlg yxp xx) pcixpov &<nrep xx) v! aQvvi. <rivx7rii 5\' oti fivstxi touc uttxc êv ry èSpijj, ug xx) to xpóptfivov oti tx$ xópxs fióopev. Knem autem facit his verbis: ypeTs [Atv ovv <roi tocxvtx, xxhl xv & p wtts , tyirovvri truvsio-euTrop^a-Xfisv, cru §f viyüv xiro- xpivxoSxi HxxiOf si... x. t. ?.. Sed nemo neque Graece neque in alia lingua quod sciam sic amicum compellat: u xxXs xvöpcoTTs, quod ridiculum est. Quid igitur? Ee- pone sodes a xxKe Ouhwixvè. Quod quo facilius tibi persuadeas sic habeto: excidisse aut evanuisse aliquot literas; .... xve quod supererat a librario habitum esse pro xvs, xvSpwTs. xvcov nonnumquam sine linea horizontali exaratum ha-
buerunt pro xv\'Spüv vel xKXcov. Nee non contrarius error occurrit. Elegans est emeudatio G. Diudorfii in Aesch. Prom.
v. 155 ubi restituit: UC fi^TS ótÜV (Jt.VjTi TIS X V\'Sp Si V
Toli V lyeyyQu 1).
Nam quod olim edebatur we vjts ósoe mts tic xhXoe
multis de causis stare non potest. Manifesto vitio locum ex Xenoph. Symposio II, 24,
liberat Cobetus: Aoxeï [/.ivtoi [aoi xx) tx tüv xvS pwv GWpCXTX TXVTX 1T<)t.V%ZIV , KTCSp Kx) TX TCCV tV y\\jj QvO-
(tévwv. Imo tüv xvöpü ttw v, nam prorsus idem valet
|
||||||
|
\') ViJe supra, Cap. HL
|
||||||
|
73
|
||||||
|
de corporibus muliebribus. Vitium pervetustum esse pa-
tet ex Athen. pag. 504 c, ubi iam comparet. Nomen substantivum xvpio<; (KC) saepissime a scribis
inepte in libros invectum est. Vocativus xvpis (xe) im- primis noto pronuntiationis vitio nascitur ex xxl. Qui error in Sacra Scriptura, praesertim in V. T. tam levis est quatn excusabilis. Simile quid accidit pio raonacho qui quum in codice Athenaei legisset vijs? xe naves quin~ qiie et viginti, oscitanter depingeret: vijt-g xvpts i. e. naves. o Domine! Postea eandem abbreviationem usurpabant pro adiectivo
xvptog. Unde factum ut formas xupioi, xvpixi (xoi, xxi) ante xx) tamquam dittographias expunxerint. Vide e. c. locum Luciani in Tyraunicida § 10: xKXx ttxvtx elp^vt}? (ASCTTX Kx) TTXVTSS Cl VÓf&Ol.....Xx) èXsuüspix ITXtpijS Xx)
iïyfAOxpxTix fiéfixici: xx) yxy.oi xvv$pi<TT0i x. r. X. ubi oi
vèyt.01 suum sibi adiectivum vebementer requirunt. Salu- tem attulit vir doctus rescribendo: ol vo^oi xci (xópioi) xx) etc. Quain ridicule labi possit qui TC quod significat vlo?
acceperit pro integro vocabulo vel pueri intelligant. Istius- modi enim xxpttrlx filii familias frugi et abstinente» rcpente sues facti; quodque etiam insolentius est, regii iuvenes evadunt qui ante porci erant. Inspiciendum e. c. Apoll. Soph. Lexic. Hom. iu voce
xvxxro p iy<r i ubi ita legimus x): XVXXTOpi\'yfl, Txlc TOV XVXXTOv(oc) ohv TOV $£<77rÓTCV
"èsmvYjOxz x^ veiTviv xvxxToptyeiv S7ré<xöcii (Od. O. 397)
|
||||||
|
\') Edit. Bekk. 1833.
|
||||||
|
74
|
|||||
|
cvioi 5f rxïg yye/AOvlxis avvsTrxxoXovfohu. b "h\\ Apitrrxp~
%0? (?) toïq rav xvxxripcov vlZvr oirep sar) (3éhriov(?). Satis mendose, ut luce clarius apparet ex ipso rerum, quae in Odyssea narrantur, contextu et ex Hesychio (in voce); neque mirum locum Apollonii plus semel a criticis commeinoratum esse si quis vellet lepide tradu- cere incredibilem scribarum editorumque incogitantiam. lllud equidem miror G. Dindorfium virum celeberriinum, qui Schol, iii Od. pag. 616 verba Apollonii ad calcem adiecit, manifestum errorem non correxisse. FIHP = kxtvip {irpog, 7rp), irpx, nep) in vocativo
praesertim cum jtè/j et nep) commutarunt. Eur. Ion. v. 587 seq.
(èyu §£ rviv (juv cvpcCpopxv txirirxtyfAXi
txts;x o-\' xvsupav kv Sf yiyvÜGKoi irèpi xxoveov.) Dobraeus vir maximae auctoritatis mavult irep i. e.
Trdirep, quod mihi tarnen suspectum est. Certiora quae- dam congessit Valckenaerius in Schedis. Edebatur e. c. apud Hesychium: \'Ev^c, <r:oCppuv, ayxöoc, x\'AVjdviq, ivxrpïfoc. Acute Bentleius: npê/ioc. Perpetua est in libris confusio nominum TlpoxMjf et
UxTpcz^yjc (irpoK^e). Apud Herodotum v. c. (Lib. VIII, 130) tyrannus Epidaurius perperam olim appellatus est Patrocles (Cf. Pausan. II, 28). Similibus erroribus ansam dedit forma MHP (M£P)
(i.YlTVip cum deiïvatis. OTNOC = oüpxvo: (nee non OTNIOC = ovpxvio?)
doctos editores probe decepit. Praeclarum exemplum |
|||||
|
75
|
|||||
|
habet G. Canterus in Nov. Lect. Lib. VIII Cap. 19
ubi ita scribit: „In Responsis quae (in lust. Mart. Lib.) órthodoxis dantur, quaestione Sexagesima quaeri- tur, si nocte sol lateat, cur coelum sphaericam figu- ram non habeat. Deinde similitudo profertur; cuius prior pars deest, posterior sic effertur: ourog ouv og l»7- xeirxt Tjj yjj, nobis autem haec ita videntur restituenda, o ut co? oupxvog èvlxetrai ry yfj, nam «uva? olim recte scriptuin ab imperitis in ouv et o$ fint divisum. Itaque recte huc quae subiunguntur conveniunt, xx) \'o pèv \'SlX TO XOÜQoV XVWCpSpiti\' Vj Vé "èlX TO @XfV IvTl XX-
rcotpepys."
Si quis huius emendationis persentiscit evidentiam et
praestantiam idem ille suo pretio aestimabit coniecturam Valckenaerii in Aeschyl. Eumenid. v. 567. Incipit dea Minerva hisce verbis: xypuori, xypuZ-, kx) <TTpxriv xxTtipyx&oü,
<y — ^ fJV ouv "Sixropog Tupa-yiviy.i} o-xhTTiyH (Sporsiou 7TV£Ó,uxto? 7rXyjpou!J.kvvj ü-KtpTOvov yyipupx (pxivéru rsrpxTÏf. Ita pulcherrima ffatf editur a üindorfio, qui, pace
v. cl. dictum esto, lacunam in secundo versu param pro- babiliter indicavit; nam licet irreparabile damnum huic loco illatum esset, èx tmv w(t(ppei%o(iiêvav tarnen liquido constaret ab elrct ordiendum esse. E"t\' ouv tritissima quidem est particularum coniunctio sed alio sensu usur- patur huic loco minime idoneo. (Vide e. c. Eurip. Heracl. v. 149 .... fiV ouv bÏts fiii ysvvi<rsTxi) Enixe enim ver- borum contextus postulat: primum......deinde, nihil |
|||||
|
76
|
|||||||
|
aliud. Quid multa? ope "Valckenaerii manus poetae revo-
cari potest. Est in Schedis haec brevissima annotatiun- cula: ,/Aesch. Eum. 570 ouv L. ouvou. Quod ingeniosis- simum inventum statim mihi placebat. Re bene perpensa ut spero, numeros in hunc modum constituo: -------| w — | ^ w w | w — | ^ — | ^ — l)
jc^t* ovpxvov diXTopog (i?) Tvpeyvty.vt
<TiXX7riy% /3 por e i ou TrveuftxTO? irhypouftévy vTréprovov •y^pu^x Cpxivérw irrpxTÜ. Excidit ut videtur syllaba longa in pede quarto quod
sexcenties factum cum litera H ante TI et TT (Vide Cap. III). Hanc igitur inserui de meo. Quod rectene an iniuria fecerim iudicium pennitto lectori, qui si erra- vero velim meliora me doceat. Litera X cui implexum est p significat xpivoq vel
XpiTTog vel %pv<ro: vel xpyjouro^oi:. Confusionis exempla rara sunt at oecurrunt tarnen, singularis xvxi<r6ij<rlaf in- dicia. Puit v. e. qui Platonis locum ex libro de Legg. II, p. 672 C. ita legeret ~): êv tovtu §>? t$ %pv<rottó[/.cp èv y !^7rco y.iy.TvjTxi t^v olxslxv Qpèvvjaiv. Eiusdera erat paullo infra exarare: %pu<róvT0[4 0$ ykp oü \'èt\'hxo\'y.et (ppóvyfiv xKXx Qujig y.x) opöq Vixitx! Crebro librarii utuntur nota quadam tachygrapliica
quae hic typis repraesentari non potest. Ponitur pro |
|||||||
|
\') Metri causa cf. c. c. Eurip. Troad. v. 501:
^•fVAaiv XzxivpaT\' xSóxt/x\' oXjüou; \'dxetv-
2) Iii Appendice ïlorent. Pavall. Sacr. Io. üamasc. a Gaisfordio Stob. Floril. subicclo p. 4, c et p. 14, r. Cf. Cob. Var. Lcct. p. 14. |
|||||||
|
77
|
|||||||
|
\'AthjAA»!/, vjXioi:, xpvaoq. Etiam Apollonius hoc com-
pendio indicatur unde mihi nata est suspicio Apollonium Sophistara interdum cum Heliodoro confusum esse !). Accuratissime de hoc corruptelae genere egit Gaisfordus
ad Hesiodum in Poet. Gr. Min. I, 113. Sustulit olim vitium Dindorfius in Harpocratione v. is^urrsusiv ubi Stanleius (ad Aeschyl. Eum. v. 2) divinarat npl rov <boi$ov. Alia exempla qui huius observationis memor est facili negotio deprehendet in Bekkeri Anecdotis. De commulatione tjxtot; cum %pv<io$ agens Bastius
exempli instar p. S34 laudat locum Eustathii de Persis haec dicentis: TtfiSuri Ss xx) rb 7rvp x&i S<\' xuto tov Xpvrov (L. rov % Ki ov) óltx, Trvpostèïj ovrx. |
|||||||
|
\') Vide Cap. VII de compendiis Nom. Propr.
Ad iSpotpópia in Photii Lexico (êcpry 7révütito$ \'Abyvwiv ènt
ro7$ sv tS xarccxXuo-^ü hTroXopévots óic, \'AttoXXuvigc,.) Naberus v. cl. annotat: (Tom. II, p. 237) „Hesychius. Miror hic laudari Apollonium; fortasse aliud quid latet". Cogitabam an pro Apollonio legendum esset Heliodorus quem constat non carmina Homeriea tantum sed comoediam Atticam quoque attigisse (Vide quae dis- putat Naberus Tom. I, p. 121). Ea me opinio fefellit ut nunc video; nihil mutandum est. Idem Apollonius qui hic commemo- ratur etiam aliunde notus. Nempe ex Athenaeo p. 191 f. ubi ita legimus: >xai neep\' Atyv7rr\'toic, Se to 7ru.Xce.iov ffutppovtxZi; Sief-y- ysro to riïv crv/i7i-ocrluv yévoc,, xab&7eep s\'ipyxev \'Airs AA«- vjo; b Tripï êopruv yeypxCpu;. |
|||||||
|
CAPUT SEXTUM.
|
|||||
|
Quandoquideni innumeris erroribus ansam dedisse con-
stat perpetua praepositionum permutatio, huius rei causas paullo enucleatius si potero exponam. Multas egregias observationes, quae huc faciunt, dedit Bastius in Epistola critica ad Boissonadium atque in uotis ad Gregorium; nonnulla vero, quae scire magnopere refert, non attigit. Post Bastium e professo de praepositionibus egit Walzius (Epist. ad Boiss. 18-31). Is, ut libere dicam quod sen- tio, ,/post iteycixx Bastii icïirvx" non dedit exquisita quaedam ts^xxa sed indigestam diserepantium lectio- num farraginem. Insunt quaedam optimae notae sed maior pars rectius abesset. Namque in observationibus palaeographicis praecipuam vim habet illud [/.yliév xyxv. Lubenter igitur hanc jrouKv(t»6tipt,èróv^v effugio satis habi- turus si ea dedero quae explorata sunt et luculentis tes- timoniis confirmantur. Praepositio x v x confunditur cum <r ü v. Quemadmo-
dum iv et sv- et <jv- {<rvv) saepe tam simili forma scribuntur |
|||||
|
79
|
||||||||
|
ut distingui nequeant, sic xv- et cruv et sv- quoque in-
terdum iudicio magis quam oculis nobis discetnenda sunt. Exempli causa maculam indicabo et simul abstergebo, quae adhuc obsidet Plutarchum in vita Fabii Cunctatoris Cap. XVI, med. rHv SI 5<\' xïfixTog 7r^ijS(ig, w gvvets- (pvpro tviv %e(pxXviv xx) to itpèsairov, oü Troï.\\o7$ S;«5^- Kog. Quantocyus repone xveirêcpupTQ quod verbum in talibus unice verum esse non opus est docere. Apud Hesychium legitur <rv fiCpvaxt, xvx\\pxi. Editor ad calcem: //Malim o-uvx\\pxi. Quod certo est certius. Praeterea xvk confunditur cum x -k o (xv" — X7r\') quod
inveteratum vitium esse potest ex scriptura unciali. "Avx- •yopsueiv et xTrxyopevsiv ipse plus semel permutata vidi in codice Thucydidis Leidensi (cf. Koen. ad Gregor, p. 494). Hic illic editiones exhibent x wxyysM.siv nun- tiare ubi verborum sententia enixe postulat xvxyyskXstv renuntiare. Apud Herodotum e. c. Lib. I, Cap. 127. \'\'AaTVxyvic Vs a$ èwuösro Küpov 7rpy<T<rovrx txvtx, Tckf/,- \\pxg xyysXov snxKss xvtqv. ó $s Küpog sKsKevs tov xy- ysXov X7rxyyéh?>eiv. Numne xvxyysXKsiv iussit nuntium? xvx pro xvr) legitur vice versa in verbis compositis xvxrpsTTstv, xvxvTpsCpetv et xvrurrpsCpsiv. Errores per- multos in Luciano ex hac confusione natos indicavit Cobetus Var. Lect. p. 146. Luc. pro lapsn in salutando § 10 e. c. legendum est: xx) o TlTohepxïos ^.s^svxqi èKKTTehhuv (Txcpiïg xvT£<rrp£\\ps ryv tx!-iv. Nam xvx- aTpiQav simpliciter significat vertere, xvTiirrpétpeiv, quod hic requiritur, in contrarium vertere. Similiter scribae peccarunt in Xenophontis Cyropaediae
-
i
|
||||||||
|
,
|
||||||||
|
t
|
||||||||
|
80
|
|||||
|
Lib. VIII, Cap. 8, 13: xx) tovto ttxvtxitxsiv xvê-
trrpxirrxt et Lib. II, Cap. 2, 5 ubi genuinam lectionem servat liber Guelferbyt. Paris. xirb, êir) et vtto plurimis locis inter se permutata
sunt. Cuius rei imprimis in causa sunt compendiola prae- positionum xiro et vtto literae £ non valde dissimilia, unde £ interdum pro xrro lectum est. Hinc confusio verborum x7txitsïv et fyrsïv , $fv etx7ro%>jv. Cf. Xenoph. de Rep. Athen. I, 15. Schol, in Odyss. 5 33-4 b. èfts 7rp)v xttstts^s\'] voy-
rsov §£ oti vvrepov [&stx to XTToaTps-^/xi rov \'0$u<7<réx ex rij? Au^üvtn x. r. A. Procul dubio legendum est ütto- tTTpé\\pxi, post reditum Ulyssis. Schol, in Odyss. 2 521 b. nxpexkaxet* xpcoi^xg\'] irxps-
ksito vt %hxïvx dftoifixg oxxrx, o sgtiv xj tt\' x ft o i (3 y xtifikvvi. Imo stt\' xpioifiy. Ad v. 269 seqq. S.
(xÖTXp S7TVJV 5>J TTXl\'èx ySVetyG XVTX \'fo/jXl
y/lfiXTÜ\' m x eöaXyvöx, rsov xxrx èapx \'M7toü<tx)
Scholiastes annotasse fertur: ïvx ptij uw o nxTpqou
è!-ou<r ixg yévyTxt o irxl?. Dederat, ut opinor: stt) 7rxr p cp o) l^ouvix, sub patria potestate. Idem compendiolum £ = ot.iro parum differt a compen-
diis praepositionum xxrx et lx. Ad Odyss. E, 398 scholium editur ridiculum in mo-
dum vitiatum et interpolatum. el Sè xx) (Lege sis xs) (m^ eï.óy<rtv xvx%] e) Te pij
iXÜoi b <rèi xvx% (vjtoi o \'O\'Svaasug) u<; xyopetiu rov? cobi tpüxq (yroi èouhovg) èiriiro-eóxs [xütoT?2 (%t01 xs~ |
|||||
|
81
|
|||||
|
hsv<rx<;) fixhsstv èir) 7rérpx? ê/ie óé^a-ov (fooi xxtx-
xptifivi <r xi) etc. Suspicor in Cod. Q exaratum esse fixhéeiv X7rb irèrpm quod natum ex xxrx irérpyis compendiose scriplo. Nam ipsa Homeri verba a Scholiasta cilantur. Permutatio xtto et êx non solis scribis sed saepe
etiam debetur correctiunculis eorum qui veterem linguam ad vitiosam sui temporis ewjêsixv refingere studebant. Imprimis notanda est confusio verborum airofixlveiv et ixfixlvsiv cum derivatis. xtto interdum perperam legerunt pro irxpx vice versa
quoniam in nonnullis libris xtto per compendium scribi- tur: x, irxpx: 7r. Pessime, nam in compendiosa scrip-
tura literae suprascriptae semper fere pronuntiandae sunt post eas quae positae sunt in ipsa linea, v. c. o = ovopx, O
v = vè^og, vofturftx, vóvii&x. Prorsus idem valet de
£ = iV; et t = tt e pi. Palmaria est emendatio Pluy-
gersii v. c. in Xenoph. Memorab. II, 1, 22 in somnio Herculis: tjjv Kxxixv xxTxtrxo7rs7<röxi öxpx sxurqv, nept- a-noTTsTv Sè xx) (vulgo s7ri<7X07T£7v) el Tig xM.og xbryv &SXTXI.
Vix distinguuntur duo compendia quibus xxrx et
ftsrx designari solent. Schol, in Odyss. E 513 ïitYipoifioi re] fooi x? xpeityx-
(rSxl ti$ üüvxtxi *j xxtxï.X{a(3xv£IV ë\'nroTs %£i[t.uv s"iyj x. t. A. Eecte unus Cod. Vindebon. habet [astxXx(a- (Sivetv. In Demosthenis Orat. Tpè? Qxivimrov irep) xvtiSó-
o-eut; § 3 pro xvxyxxïiv itmv slg ryv sf^v TretpxtrQxi 6
• ■
■
■ ■
|
|||||
|
82
|
|||||
|
kxökttxvxi Cobetus (in Obss. ad Hyperidis Orat. funebr.
p. 41) reponendum censet (ieSivrdvxt, Plura exempla sub unum conspectum posuit Var. Lect. p. 281. ir po et ir poe in multis libris plane eodem modo exa-
rata simt. Itaque quid ubique legendum sit ex certo loquendi usu et cuiusque loei sententia definiendum est. Crebro in hac re erratum quamquam lectori qui hoc agit facillima est optio. Schol, ad Odyss. N, 14.
(«AA\' xye ol S&ftsv rpiitöüx ftiyxv fös héfiyTX
xv^pxxxc.) Ita editur: o xóyoc texr"1 xv^px vvv tt po^ü^sv, vgts-
pov Sf ix tov i^pecv xvxTrpx^üfceóx. Ecquis dubitare potest quin irpoffiëfiev corrigendum sit? Est hercle aliquid inter itpoèovvxi quod significat prodere, omni au- xilio destitnere et 7rpsrr\'èovvxt, impertiri, dono dare. Si plura vis exempla, multa habet Dorvillius in Charit. p. 144 seq. Praeterea npbc saepe designatur sigla quadam peran-
tiqua quam hic repraesentari non potuisse magnopere doleo. Invitus nunc lectorem relego ad tabulas Scbaeferi editioni Gregor. Corinthii adiectas (Tab. II, 3). Igno- rabant hanc notam recentiores librarii eamque aut omnino negligere solebant aut aliam quamlibet praepositionem suo arbitratu substituere. Quo factum ut irpbc in xirè, tic, ttc, xxtx, in alia omnia abiret. Non me taedebit ad hanc observationem stabiliendam
hic pro parte describere venustam epistolam Alciphronis, quae inscribitur Ylxvéinj Evêvfiov^a I, 6 (Vide Cob. Var. |
|||||
|
83
|
|||||
|
Lect. p. 43). Levem et inconstantem inaritum suo more
increpat uxor dotata, ou ,u!x Tav xa-Jipuv, ut ipsa ait. Fideli arte rhetor muliebrem naturam tam feliciter imita- tus est ut Gallam aliquatn rüv vüv audire tibi videare vel Ita- lam non veterem Graecam. Aliquantisper audiamus ipsam. ,/Tu vero oculis levis et inconstans et ad omnem vo- luptatem effusus, neglectis me et communibus liberis, Galene et Thessalione, Hermionensein amas inquilinam, quam malo amantium Piraeus excepit. Comissatum enim ad eam venit maritima iuventus, aliusque aliud donum affertj at illa non aspernatur et Charybdis instar haurit. Tu vero ultra piscatoris conditionem largus non maenas affers vel mullos, imo dedecori habes; sed aetate provectior, tot annos coniux, liberorumque non admodum parvolo- rum pater, removere rivales cupiens, reticula Milesia et Siculam vestem aurumque insuper ei mittis. Aut igitur ab ista insolentia desiste aut me scias ad patrem redituram" etc. Sed iam satis est. Sufficiunt haecce ad id quod
volo. De industria autem dedi versionem latinam Berg- leri ut insigni exemplo ostenderem quam saepe eru- diti editores, licet verborum sensum universe rite per- spectum habeant, in tritissimis loquendi formulis tarnen absurdissima quaeque librariorum o-Qxhf&otT» duro sto- macho concoquant. Si quis Graecitatis haud omnino ignarus, at in Alciphronis epistolis hospes, versionem Berglerianam exercitationis causa Graece redderet, erro- res quos editores aequo animo ferunt, sponte vitaret. Ad omnem voluptatem effusus e. c. quis non verteret
vpog 1TX7XV v$ovy\\v hxxt%vyi.èvoc;? editores tarnen cum scribis x^u^fi/a^. 6*
|
|||||
|
84
|
||||||
|
Comissafum enim ad eam venit sine ullo dubio signi-
ficat: xufiütyi, xa/tityvvi yxp ir poe xvrviu, libri MSS. et editiones eU xvrqv quod defendit Dorvillius in Charit. p. 401 i). Aliusque aliud donum offert, Graece dicitur: xx) xï.kot;
x>.ko ZZpov wpo a-Cpépsi, codices airoCpspst. Editoribus nil suboluit. Paullo infra: .... Siculam vestem, aurumque insuper
ei mittis. Graeca haec magis sunt quam Latina: xx) Xpvaiov êir\' ctiiTcji TrèftTreis sive ir p o eiré/Airst? quod prae- stat. Editur s 1 <7iré/tiritc. Inter compendia quibus designantur irxpx et irep)
discrimen est perexiguum (»•*- = irxpx, ir^ = irspi). Neinpe in compendio ir xpx litera ir sibi suprascriptam habet figuram quae valet xp. Eadem, licet paullulum immutata, facile agnoscilur in compendio yxp (Vid. Cap. VII). Alterum compendium nihil aliud est quam ir cum f formae antiquioris. Hoc a scribis intelligeba- tur, illud non item. Hinc factum ut multo frequentius invenias irep) pro irxpx quam irxpx pro irsp) posi- tum. Et quidem locis complusculis pro irep) certa me- dela reponere irxpk tantum non cuiusvis est; in con- trario errore indagando vero maxima cautione opus est, ubi vel eruditissimum quemque subinde videas deficere. In Schol, ad Od. N, 142, nemo non primo obtutu
videt legendum esse: rtk^x 5\' Öti xx) Txpxirs[A<p6yjvxi |
||||||
|
\') Iniuria, nam loei quos ex Aristophane et Lysia afl\'ert aut
diversae naturae sunt aut aeque corrupti. |
||||||
|
85
|
|||||
|
xörbv vn xXXuv ov% vn\' sxeivuv shi. Editur tarnen:
7T£ pi7TSfi<p$^VXI.
Paullo infra ad v. 215: #AA\' aye Sv; rx x^xt"
aptêftyirw\'] oü% w? pcixpohóyog, <&AA\' èx rovrcv rexpixi- pópcsvog el xx) nep) tvjv xyuyijv rïj$ TTXTpfèo? y$ixyiTxv xvrcv. Tu mecum corrige tt x px ry,v xyuyviv. Aristoph. Kan. v. 1068 cum Piersono ad Moer. pag.
416. ex Cod. Vatic. recipiendum est: xxv txvtx >>sycov èt-xz-xr/iTy, 7rsp) robe \\yjüq xvsxu\\psv.
Idem habet Scholiastes, qui laudat Eupolidem. "Vul-
gatam lectionem tuetur Dobraeus. InPlato7iisSymposio^. 221 B.Socrates depingiturin pugna
apud Potidaeam nv\\pkp/.z t xp xuxottkv xx) tov$ (pihsus xx) tovi; woXtfjiiovc." Temere Astius adstipulante ITerraanno: ir e p i cxottZv ; quos merito non secutus est Stallbaumius. Praeterea ■arxpx et 7rsp), npo et %po? invicem permu-
tantur (cum &.no et sV< vide supra). Quod tarnen ali- quanto rarius reperias. Exemplo sit locus in Xenoph. Memorab. I, § 22.
èpü 5i xx) Tobg e)c (piXOTrotrlxv 77 xp xx^vrxg (Codd. 7rpoxxöévTxc) x.t.x. ubi manum scriptoris restituit Co- betus (Nov. Lect. p. 685). Idem eadem opera monet de Demosth. Prooem. pag. 1458 Steph. ubi confusa videbis npoxyew, incitare et Trxpxysiv in fraudem inducere. vtto et unep commutata sunt, ut passim, in Eurip. Hec. v. 665. xx) (/.vjv TTspüax Tuyxxvet "hópccv vTrïp
ubi Codices nonnulli exhibent x-trl et v W.
|
|||||
|
86
|
|||||
|
Menda ex hac confusione nata, quoniam praepositiones
vnè et virep nihil prorsus inter se habent commune, plerisque locis correcta sunt. Interdum vero nimia cor- rigendi sedulitate pro vitio habitum quod non erat. Va- let hoc de coniectura Dobraei, quam numquam ipse edi- disset, in Eurip. Herc. fur. v. 296 pro fëuv vo(j.l%ei? itxïhx <rov yxlxq ïito;
i. e. num tu putas filium tuum ab inferis adscensurum
esse, unep, legentis. Quid vero iam inde ab Homero in talibus usitatius quam V7rb? Cf. Iliad. Lib. XXI, 56: yj [&tlt.}.x V/j TpSisg y^yxhYitopa; ovvirep Ï7rs(pvov
xurtg xvxtrr^irovTXi Ó7T0 ty(pov viepósvrot;. $tx (§;\') saepenumero aut male pedem intulit aut ex-
cidit tam ante quam post x et 5. Quod nemo mirabitur qui meminerit hasce literas inexercitatis oculis xi et 5/ similes videri. In Longi Pastoralibus pag. 153 Cour- rierus perperam edidit STïióérröxi § léyvu rü Axtpvt\'Si. Eecte viri docti praepositionem delerunt. Eadem de causa saepius confuderunt xpnü^stv et ^ixpirx^eiv, xmt- Xsïirêxi (quod per se vitiosum est nam Graeci xnai- helv dicebant) et "htxirsiKBlirSxt etc. In quorumdam Codicum scriptura S/\' (aeque ac SJ) et
Sp de quibus videndus est Bastius ad Greg. p. 711, Tab. "VII, 14) vix distinguitur ab ê!-. Non perspectam habebant veteres critici mendorum, quae inde fluxerunt, originem, itaque apud Casaubonum, Bentleium, Porso- num, Dobraeum vix invenias idonea emendationum exem- pla. Quod illi reliquerunt perfecit Cobetus, qui ex hoc |
|||||
|
87
|
|||||
|
uno fonte quam plurimas (in Luciano potissimum) duxit
correctiones evidentes. Unam hic apponam, reliquas vide apud ipsum. In oratione Lysiae xxtx AtoyeItovo? § 14 legitur: êv yxp Tij Siotxlest, 5V êx KoAAutcD Sicp- xifyro e\\<; tviv Qxfèpov o\'ixtxv, Cobetus in sua editione kfyixfosi et êt-cpxt&To, restituit. Nam aliud est Sioixi- %av, aliud, quod hic procul dubio requiritur, èt-oixt&iróxt, migrare. De sis et êx vide Cap. III. Vitium est ex scriptura
unciali. Omnium facillime commutantur els et u: quorum dis-
crimen interdum perexiguum est. Nota tarnen &~ non- nisi de personis usurpnri. |
|||||
|
CAPUT SEPTIMUM.
|
|||||
|
Reliquum est ut agamus de insignioribus nonnullis tum
singularum syllabarum tum integrarum vocum corapen- diis. De insignioribus, inquam, nam totam hanc inex- haustam materiam post intentissimas Bastii curas retrac- tare non iuvenis est sed eius qui ipse raultos Codices suis oculis usurpaverit assiduaque lectione cum totius Graecitatis scriptoribus intimain contraxerit notitiam et familiaritatem. Accedit quod plurimae observationes lucu- lenter exhiberi nequeunt nisi variis additis figuris. Quae cum ita sint, quam vellern aliquando mihi daretur ex optimis libris MSS., qui in Europae Bibliothecis asser- vantur, ea omnia comportare quae ad Graecam palaeo- graphiam rite perficiendam requiruntur. Quod, licet me- rito habeatur res quantivis molis et negotii, quid non bono animo suscipiendum, quid non fortiter audendum, ubi re experti novimus iuniores, adesse qui pericula iuve- nilia pro summa sua benivolentia et doctrinae copia salu- |
|||||
|
89
|
|||||
|
berrimis consiliis sustentare et possunt et volant? —
Sed, ne longus abeam, videamus quaedam de compendiis. Et quidem primo loco de compendiis terminationum, deinde de notis quibusdam quae valent integras particu- las, tum de signis grammatieorum, denique de abbre- viandi licentia in nominibus propriis. Antiquissimum est compendium N finalis expressum
per lineolam literae paenultimae suprascriptam. Eodem modo interdum significatur x tam in mediis quam in extremis vocabulis. (Quae litera in recentioribus libris compendium habet t_) Variae inde harum literarum omissiones et confusiones. Cumque nomina propria quo- que a librariis indicari soleant linea superimposita, in haec potissimum «i et k perperam irrepserunt. Quod antea in Euripidis Alcestidis v. 117 edebatur:
HP. ró\\fi« Trporeïvxi %sïpx xx) StyiTv %kvv\\c.
AA. xx) §ij irpoTslvw Yopybv1 u? xxpxró[acc. omni sensu vacat. Salutem loco depravato dextre attulit
vir quidam doctus, familiaris Eadhami, ex xxpxrof&ü eruens xxpxrofiav. Probabile est tenuissimam compendii lineolam cum accentu circumflexo coaluisse. Narrat Valckenaerius in Schedis viris doctis alicubi
suaviter imposuisse gniTXl. Exsculpebant illi sV) r$ sed verum erat êv irlècp. Idem observat. Eurip. Phoen. v. 584 pro"A5p#crT£
libros complures exhibere "AvSpx<rre. Sic Kpxvöt? appellatur cui nomen erat Kp »61 f et \'Ay a6 xp%!$xs dux Corinthius male abiit in \'Ay xv Q x p%i^xq. Vide praeterea varias lectiones, quas comportavit Bekkerus ad |
|||||
|
90
|
|||||
|
Demosth. Orat. xxtx Nsxtpxg § 36. 7ro>.uTs\\vjt; i5v, ai
Msyxpijs S\' xvshsuóspoi xx) [Aixpoxiyoi. Optimi codices alii: ptsv yxp 2\' xvsKsv$epot (in margine posito i^syx- pslg), alii ptiv yxp ytrxv shsüfopoi, alii denique psv yxp psyxpsïg xvsXsudspoi. lam animadvertat aliquis quantillus error quantas turbas dederit. Strictim nunc attingam reliquas terminationum notas
quarum nonnullae a recentioribus etiam in mediis vocibus usurpantur. xi est uncinus antecedenti literae additus ( ƒ ) in hunc
fere modum: ^=xx), yivs^ = yi(y)vsTxt. xt$ = |f e. c. <ttviX = GTvihxis;. Facillime haec ter-
minatio pronuntiationis vitio exaratur: i vel i quae notae valent se. xv = u vel b e. c. hs(" =ï.sixv.
x? = «-> e. c. Xsi^ = Ksixs. Eecte Bastius ,/perpetua syllabarum xv et xs commu.
tatio non tam oritur ex similitudine \'compendiorum quam ex scribarum et lectorum ignorantia quorum in auimis ambarum notarum clarae notiones non informatae essent." xp = -o e. c. xT* rspsï = xxprspsT. Idem compendium
forma paullulum immutata cum y connexum significat yxp. s; = tj , su = <_ > (in vetustioribus libris T) ou =*U
vel &, saepe ridicule permiscentur. In Eurip. Med. v. 512 ou (pstifjofixi ys yxTxv êx[3s(3^pe.sv}] ex libris afferunt pro si, In Schol, ad Odyss. E v. 162 editur: ttüc yxp ftst si xx) sx Au\'Sdivvie U7roo-rps<puv ou 7Tï.o\'t<rsi ubi verum esse ostendimus: suirXovjo-si. In Plutarchi Heg. et Imperat. Apophth. Alyuirriov fixtrihsuv Uoe miror edi- |
|||||
|
91
|
|||||
|
toribus imponere potuisse codicum lectionem: "On, xxv
(SxutXevt; ri irpoo-Txf-vi xpïvxi tüv yw èixxicov, o u xpi-
voÜ7iv. Ubi prorsus necessarium esse oti ev xpivoürt vel coecus videat. siv = // e. c. (pxiv " = (pxlvetv, s\\w II = s\'ittsïv.
v\\v = \'s e. c. t"^*== tvjv.
IV = X e. C. <TTX<T^ = tTTXGIV.
Non tam coinpendiorum similitudine quam vitiosa se-
quiorum pronuntiatione eiv, yv, tv facile commutantur. £/? = ,# e. C. TUWT = TÜ7TT£1<;.
*]? = S e. c. pisyxp s = fteyxpijs.
is = \'S e. c. "èf/iyye 5 = S/jjyjjo"/?. Haec quoque soni affinitate permiscentur. In substan-
tivis in «u? exeuntibus forma nominativi pluralis apud veteres Atticos est i?$; libri fere omnes conspirant in els more sequiorum. ev asa L vel < e. c. Sijfd \' = SiJ^v. Haud raro occur-
rit confusio cum #«— w (Cf. Obss. Bastii ad Gregor. pag. 143). o$ = o suprascriptum (quo eodem compendio Kbrarii
nonnulli utuntur pro o v) vel £ e. c. uut" = xvtos , opx <• = opxoc. ov = \\ e. c. Ss ^ = Séov. Saepe accentus gravis com-
pendio simillimus ultimam syllabam o v absorpsit ut v. e. §£ legerint pro "Ssov. Contrario errore fth interdum ha- buerunt pro pivov. Apud Athen. Lib. II, pag. 67 f. Casaubonus pro o%v yxp evidenter restituit ot-vyxpov. — De fióvov et [th operae pretium est conferre Aeschin. in Timarch. § 36 et 77. oiq = tf e. c. t d" i%êp *» = to7? êxöpo7$.
|
|||||
|
92
|
|||||||
|
out ■■=■ y, quod compendium non tantum suprascribi-
tur sed saepe etiam ascribitur e. c. op * — Spov?. ovv — §, compendium similliraum literae p ideoque
saepe pro p habitutn e. c. yy ° = yyovv. kv = s\\ vel r^ et cum accentu: 7< e. c. xvópÜ7tr> =
xvöpüircov, Txp™ = itctf&v. u? = w, vel si in lineam immittitur <? e. c. fixtrihi^\' =
(3xo-t*.scd$, " <5>ts = &tts. Valde salubre et frugiferum est haec omnia et alia
nonnulla, quae typis repraesentari non possunt :), ex ipsis libris diligenter observasse, singulammque notarum certas imagines animo firmiter infixas tenere. Sed is demum clare discernet, qui probe cognita habet Grae- citatis naturam et usum. Rudis enim et imperitus homo in compendiosa scriptura vel exercitatissimis oculis cae- cutiet; Graece doctus, licet in aliquo libro compendia omnino evanuissent, lacunas tarnen, ut in lingua verna- cula, haud difficulter de suo suppleret. Transeo ad usitatiores particulas.
Saepissime confunduntur f), xx), u c, Quod sponte
sequitur ex iis quae diximus de compendiis ai et ut;. Sic Schol, in Od. 5 v. 230 solemni errore editur: xx) ©ovuv\'Sl^? <py,<r); tu lege «? 0. <p. In Athen. Lib. XIII, p. 592 f. iam supra monuimus
de dittographia (Vide Cap. I) ab editoribus non ani- madversa. |
|||||||
|
\') E. c. compendia vocum excuntium in -tmto;, -rvrt, -ty\\tu etc.
(t«tos) -rixoi, -TYifnv, alia. |
|||||||
|
93
|
|||||
|
A f scribi solet •> vel ; . Inde confunditur cum
nota quae valet eer) (■>>■) et cuin interrogationis signo ;. In prima epistola Aristaeneti ante Dorvilliuin edeba-
tur: \'EvS£Sy/-t£i/^ ijlsv êV7rpo<rw7roTXTn "hs, èxèvax §f ohv, ■xp&auirov QxIvstxi. Recte ille: evTrpceuiroTXTij êeriv. Liban. Vol. IV, p. 811 Reiskius festinanter edidit,
ut solet: Zix TxvTyv ovv, (pyir), véptov so exovrx *-v~ troftev Ss xx) ftxhx Sixxicoi. Acute Bastius: Kvtrofisv; xx) pixXx \'èixxiug. \'Effr; = >/? vel x" , tfo) = •>#•.
Tf = -r. Confunditur cum t) quod significatur
litera t suprascripta cum duobus punctis. Utraque lectio circumfertur in Plat. Euthydemo pag. 290, E: a^ixp^i ts ÜTToèeecTipx et trampa ti. De compendia y x p monuimus in x p.
xpx et xpx, quae ubique solo iudicio distinguenda
sunt, depinguntur in hunc moduni: &. Idem est signum tachygraphicum quod comparet in praepositione ir xpx (vide Cap. VI). Saepe non intellectum negligitur. è/ioü = %c vel omissa lineola obliqua: V/ . Frequenter
excidit. x
oti saepe exaratum est o. Quoniam prorsus eodem
modo scribitur to, sexcenties hae particulae invicem per- mutantur. Proprium sibi compendium praeterea habet oti nempe
y. . Quae nota, si hamulus deest, non potest distingui a compendio Ivtl. Peculiaribus quibusdam abbreviationibus utuntur gram-
matici et scholiastae, quae frequentissime occurrunt in notis marginalibus. Notissima fere sunt baecce: |
|||||
|
94
|
|||||
|
yyovv «y, Hr> SyhovÓTi $y\\, eyfisiov, ay[4,e!u-
(txi, (T^/jiiicoTêov Q, ypxtpsrxi, ypxTTTSov P~, yi(y)v£TXi
r $?, rtvst; vc (yïyvsTXt et rtvh crebro permutantur
ft __
cf. Piers. ad Moer. p. 343) tpx<r) 0 vel <p. pyrêov py
xwoplx UV, hvvii ^, wxpoipcix Ttxp, yvMpe.il, yvufMKOV y v\' vel T v. Praetereo vulgo apud grammaticos una tantum vel dua-
bus literis indicantur casuum nomina ut r\' — ysvikvi quod compendium ipse exercitationis causa codices Lei- denses legens, nonnumquam perperam habui pro ye. Neque ego solus ita erravi sed plane eodem modo sae- piuscule lapsi sunt editores Schol, in Homeri II. et Od. Idem valet de verborum temporibus: Jr e. c. = t x óyj-
Ttx.o$, x" vel \' © = xèpiGToc, et universe de omnibus vocabulis quae pertinent ad grammaticam scieutiam. xv e. c. vel xv = xttixèt;, xttikü?.
occ-*^ =xv(iu7tctxktov etc. Longum est omnia,
quae huc faciunt ordine recensere neque valde necessa- rium, utpote in quibus verborum contextus attentum lectorem sponte ducat ad verum. Hoc unum cavendum ne, si idem compendium bis
deinceps exaratum videas, idcirco cogites de dittographia. Ita enim scribae significare solent pluralem numerum. t( irf e. c. valet xsphtttü(asvx,
xf sce xètyxXxix
j3*\'jS* (ü) j3//3Ai*. etc.
lam admodum pauca addam de nominibus propriis et
sic (quod multa me admonent ut i\'aciam) libello meo èiridvitTw rijv KOpuv\'iïx, |
|||||
|
95
|
|||||
|
Nomina principum in quocunque genere virorum, poe-
tarum, philosophorum, grammaticorum, prioribius tantum literis indicantur. Inde fit ut pro b Ajj/stoo^éi/ij? subinde scripserint o tiijf&os, pro Zsvctpüv %èvog pro a EscpsxAifc, è <7o(póg. Contrario errore qui in aliqua arte principatum tenet (apurro?) a librariis appellatur "Apitrroré^i:. De Apol- lonio diximus Capite V. Eodem compendio quod signi- ficat ijhio?, \'A7TÓXKcov, \'AttoXXüvioc , utuntur pro \'Hï.ió- Hwpoc, \'HA;aV(3A(? etc. Caeterum ridiculi errores omne genus quibus haec abbreviandi licentia ansam dedit, cum saepissime error errorem trahat pristinaeque scripturae nee vola nee vestigium relinquatur, ex certis quibus- dam regulis palaeographicis indagari neutiquam possunt: multo magis emendandi sunt ex accurata scriptorum, temporum, rerum quae tractantur, notitia. Quae artis criticae non tantum (ut palaeographia) tutissimum est praesidium et adiumentum sed principium et fons. Quicumque igitur in veterum librorum emendatione
cum fruelu versari volet is ante omnia diu et multum apud animum suum deliberet: rApx ye yiyvütrtcin; x avctyiyvüvxEK;; |
|||||
|
INDEX PALAEOGRAPHICUS.
|
|||||
|
Male distinguuntür vocabula.
Exempla: 15 seqq. 30 seq. etc.
Bis describuntur quae semel, semel quae bis scripta ERANT.
Exempla: 20 seqq. etc.
Oriuntuh errores permulti ex vitiosa sequiorum pro-
nuntiatione. Exempla: 18, 25 seqq. 51, 63 etc.
CoNFUNDUNTUR LTTERAE UNCIALES DUCTU NON VALDE DIS-
SIMILES. A, A, A, 37—40.
AA, AA, AA, M, 40 seq.
T et Digamma Aeolicum, 41 seq.
r, I, T, n, TI. IT, P, T, 42—47.
E, (g) 6, O, S, (C), 47—51.
Z , T, E, 51 seq.
H, K, N, n, TI, IT, 52—56.
K, 12, (IC), 2, 56 seq.
*, ( ) T, X, -V, 57 seq.
*, T, 58.
|
|||||
|
97
E. Facillime imperiti lectoues labuntur in scripuka MINUSCULA.
Imprimh permutantnr:
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
A saepe simplex occurrit pro
duplici, vice versa, 38. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
F. Vamos errores pakiunt antiqtjissimae quaedam ab-
BREVIATIONES IN OMNIBUS LIBRIS MANUSCRIPTIS I\'RE-
.QÜENTES. Ju universum, 69 seq.
öêo?, 70 seq.
\'civip<a7rot;, 71 seqq.
xCpioi, 73.
vio$, 73 seq.
srarijp, (fKTiip, 74.
oi/puvos, 74 seqq.
XPÓvo; , zpisras, xpuffo?, %pveó<ST0tt<i$ , 76.
AttóAAwv, ?A(o? , xpt/o-o?, 77.
7
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
ït#
|
||||||||||||||||||||
|
i
|
||||||||||||||||||||
|
98
G. SaEI\'ISSIME COMMÜTANTüE NOTAE PBAEPOSITIOXUM.
Imprimk :
|
||||||||||||||||||||
|
kvèt, triiv, 78.
kvii, kin, 79.
kva,, kyrï, 79 seq.
ano , eü-f, vtto , 80.
una, £, ibidem.
kno, KtiTci, èx, 80 seq.
«T0 , TTStpX, 81.
sar», wipï, ibidem.
xecrci, (tirv , 81 seq. vrpo , irpos, 82.
|
||||||||||||||||||||
|
82 seqq.
% eipa., irspï, 84 seq. Trupa, T£fï, Trpo, vpos , 85. ótto , i/nip, 86. S<#, male additum aut omis- sum, 86.
Sia, 1%, 86 seq. th, èx, 87. |
||||||||||||||||||||
|
II. PERPEKAM LEGUNTÜB AUT OMITTUNTUll COMPENDIA.
Compendia terminationum,, 89—92.
Compendia particularnm, 92 seq.
Siffria grammaticoriim, 94.
Abbreviandi licentia in nominibus proprüs, 94 seq.
|
||||||||||||||||||||
|
\'
|
||||||||||||||||||||
|
INDEX SCRIPTORUM
QUOKUM LOCI TRACTANTUK.
|
||||||||
|
C\'lemeus Alexaiidriuns, 51.
DeiuottAenes, 37, 81, 85, 90. Dicaearchux, 58. Dinarchus, 49. J5«\'o Cassius, 38. -Dio Chrysostomus, 43. Dlodorus, 88. DionysinsHfdtcai\'jiassends, 50,57.
Etymologicum Magnum, 47. Euripides, 39, 45, 46, 48, 55, 57, 74, 85, 86, 89, 90.
Eustat/dus, 77. Foedus Novum, 21, 54, 70. Itarpocration, 66. Hegesippus, 47. Ilermias, 54. Herodotus, 23, 24, 29, 34, 62, 74, 79.
IlesycMus, 41, 46, 47, 48, 52, 61, 63, 64, 67, 74, 79.
Tfgpande-s, 54, 64. |
||||||||
|
Aese/wies, 91.
Aeschylus, 18, 38, 44, 45,
56, 72, 75, 70.
Alexander Aetolus, 15. Alcipliron, 82 seqq. Anaxandridet, 16. Anaxüau», 19. Anecdota, (Bekkeri 44, 77. Apollonius Dyscolns, 63, 64, 73. Apollonius b irepï êofTÜv yeyfu,- <*>««, 77.
Aristaenetus, 93. Arktophanes, 28, 34, 46, 52, 53, 54, 62, 63, 85.
Athenaetu, 15, 16, 19, 22, 23, 40, 41, 47, 48,49, 54,
55, 56, 58, 71, 72, 73,
91, 92.
Bion, 51. CaUimao&us, 27, 28.
Chariton, 26. |
||||||||
|
100
|
||||||||||||||||||
|
Polylius, 22.
Scliolia in Odysseam, 18, 22,
22, 30, 31, 34, 38, 43,
65, 67, 80} 81, 82, 84,
85, 90, 92.
ScJtoUu Venetamlliailem, 62, 64. Sophocles, 40, 42. Stolaeus, 57, 70. Stralo, 61. Siddas, 60. Theophrastus, 40, 41. TJmcydides, 19, 28, 29, 30, 31, 34, 49, 50, 64.
2Yfes Zivius, 20. Xenophon, 47, 57, 66, 72, 80, 81, 85.
|
||||||||||||||||||
|
Homerus, 33, 42, 61.
hoer ai es, 51, 57, CG. Joannes Malalas, 17. Libmiiits, 15, 00, 93. Longm, 86. Lucianm, 48, 50, 02, 73, 79.
Lwcretius, 23. Lycurgut, 67. Ly sites, 22, 87. Maccabaeorum Vibri, 65. Menander, 44, 71. Pausauias, 45. PJdlemoii, 42. Pldlyllius, 55. P/iotius, 40, 77. Pfoto, 29, 53, 55, 60, 76, 85,93. Plutctrchtis, 14, 40, 44, 48, 79, 90. |
||||||||||||||||||
|
-
|
||||||||||||||||||
|
A _
|
||||||||||||||||||