cSff-v-c^w�***\' S&\'/d

De tyd en heeft noyt weghgenomen

1103|J3AO ItftZ X\'/ J\'Bp\'BU }UEyy\\

BIBLIOTHEEK UNIVERSITEIT UTRECHT

Voorloopige proeve als handschrift gedrnkt.

De Algemeene Synode der Nederlandsche Hervormde Kerk be-
sloot in 1870 eenstemmig de Psalmberijming, en vooral de Psalm-
wijzen, te doen herzien , opdat de Gemeente veel meer gebruik
van haar Psalmboek zou kunnen maken, dan mogelijk is, nu �f
wegens de woorden of, en wel voornamelijk, wegens de zangwijzen
meer dan drie vierde gedeelten van dit boek, als onbruikbaar, niet
worden gezongen.

Eene Commissie, die hierin verbetering zou brengen, werd be-
noemd, bestaande, behalve uit de ondergeteekenden , uit de heeren :
prof. W. Moll te Amsterdam en dr. E. Bennink Janssonius te \'s Hage.
De eerste der laatstgenoemden moest wegens ongunstige gezondheid
weldra bedanken, de tweede ontviel, na veel voor deze hem zoo
zeer ter harte gaande zaak en vroeger �n nu te hebben gedaan,
den 9 Dec. 1872 door een vroegen dood aan de Kerk en aan dezen
arbeid. Mogt eens deze herziening der gemeente ten heil tot stand
komen, dan zal zijn naam daarbij in dankbare gedachtenis blijven.

De drie overgebleven leden der Commissie hebben, na daartoe
van de Algemeene Synodale Commissie in November 1873 de ver-
gunning te hebben erlangd, de vrucht van haren arbeid in deze
voorloopige proeve, wat de berijming betreft, nedergelegd , om later,
indien deze proeve de goedkeuring der Synode weggedragen heeft,
met drie bekende toonkunstenaars en organisten, die genegen zijn
de herziening der Psalmwijzen opzi«fe-te^nemen, in nader overleg

te treden. Het zijn de heeren E. Hol te Utrecht, I. Worp te
Groningen en I. A. Klerk te Delft.

Om de herziening der berijming zoo doeltreffend mogelijk te maken ,
worden in de eerste plaats de leden der Synode, die in Februarij
1874 zal bijeenkomen , vriendelijk uitgenoodigd, hunne opmerkingen
aan de Commissie mede te deelen, ten einde deze er het gewenschte
gebruik van kan maken. Want er is nog veel in, dat zij gaarne
zou verbeteren.

Noodig zal het daartoe zijn, dat het een en ander over de begin-
selen, bij de herziening gevolgd , met weinige woorden wordt aan-
gegeven.

1. In de volgorde is niets veranderd. Psalm 1, 19, 25, 32, 33,
42, 51, 65, 6G, 68, 72, 73, 84, 89,96,98, 100, 103, 111, 113,
116, 118, 119, 130, 138, 139, 143, 150 en de overige veel ge-
bruikte Psalmen vindt de Gemeente, evenals al de anderen, onder
hetzelfde bekende nummer.

2. In de gebruikte Psalmen is niets onnoodigs veranderd; maar
wel vaak eene kleine wijziging aangebragt, meest om elk vers
op zich zelf te kunnen zingen.

3. De Isra�litische kleur is niet meer weggenomen dan noodig
scheen, om de liederen voor Christenen, zoo veel mogelijk, bruik-
baar te maken.

4. Geen der Psalmen is overgeslagen, doch vele zijn aanmerkelijk
ingekort en het harde en min kiesche heeft men overal pogen weg
te nemen.

5. De nieuwe spelling is niet aangenomen, dewijl zij, hoewel
in de vertaling van het N. V. gevolgd, niet wordt gevonden in de
Evangelische Gezangen en den Vervolgbundel.

6. Verder volgen hier:

veranderingen in de berijming der enkele Psalmen.

Pa. 1. In vers 2 is de eerste regel veranderd, opdat men dit
vers zonder het eerste zal kunnen zingen.

Kegel 2 is veranderd, om het slepende eeneii weg te nemen.

In regel 5 is ramp in storm veranderd , dewijl vers 3 met rampzalig
begint.

In vers 3 is regel 1 veranderd, om dit vers zonder het voorgaande
te kunnen zingen; regel 4 , om de hardheid der uitdrukking te
verzachten.

In vers 4 is regel 1 veranderd om dezelfde reden als regel 1 in
vs. 2 en 3 ; in regel 4 is spoor gezet voor pad, en in regel 6 pad
voor spoor, om in regel 6 het driemalige oo weg te nemen.

Gelijk in dezen Psalin heeft de Commissie in alle veel gebruikte
Psalmen gedaan. Zij heeft zooveel mogelijk elk vers alleen zing-
baar gemaakt, het min welluidende weggenomen, het harde in
gedachte of uitdrukking verzacht. � Dit verder in eiken Psalm aan
te wijzen, is onnoodig.

I\'s. 2. In vers 1 is in regel 8 touwen in boeijen veranderd; in
vs. 2 regel 5 wraak in regt; in vers 3 regel 1 voor een begin ge-
schikt gemaakt. � Vers 4 is door verandering der drie eerste regels
zingbaar gemaakt.

Ps. 3. Vers 1 en 4 zijn uitgevallen en het overige is gewijzigd,
om het lied voor Christenen bruikbaar te maken.

Ps. 4. Vers l^b, vers 2 en vers 3" moesten wegvallen om dezelfde
reden als de gedeelten van Ps. 3.

Ps. 5. Vers 9 en 10 zijn om dezelfde reden uitgevallen.

Ps. �. Vers 5�8 en 10 evenzoo uitgevallen.

Ps. 7. Vers 1�3 en 7 evenzoo.

Ps. 8. De kleine wijzigingen in vs. 2, 3, 7, 9 zijn om der
duidelijkheid en gepastheidswille aangebragt.

Ps. 9. Hierin is veel gewijzigd. Van vers 2 is in regel 2 op-
springen veranderd, dewijl de klem verkeerdelijk op de tweede let-
tergreep viel.

Ps. 10. Hiervan kon alleen de kleinste helft, en ook deze niet
dan gewijzigd, blijven, vers 2,4,6,9.

Ps. 11 is door vele wijziging en omzetting bruikbaar gemaakt.
Van vers 1 is veel weggevallen, maar gewijzigd bij vers 3 gevoegd.

Ps. 12. Vers 1 is veranderd, om de stroefheid en lengte van
den zin weg te nemen. Vers 2 en 8 zijn uitgevallen,

Ps. 13. Vers 4 is uitgevallen.

Ps. 14. Vers 4 en 7 zijn gewijzigd.

Ps. ld. In vers 4 zijn de beide eerste regels gewijzigd.
Fs. 16. Geen vers, of het heeft aanmerkelijke veranderingenon-
dergaan.

Ps. 17. Vers 1, 2 , 5, G zijn uitgevallen.

Ps. 18. Vers 1, 2^b, 3�6, 6*, 7, 10�15 zijn uitgevallen.

Ps. 19. Hier behoefde niet veel veranderd te worden. In vers

1 is in regel 9 wonderen om het slepende in woudreu veranderd.

In vers 2 is Hun evenredigheid veranderd in Hun klank, vol Uefe-

lijkhcid. Het Hebreeuwsehe lp, door rigtsnoer en evenredigheid ver-

taald, beteekent een snoer voor den landmeter en een snaar voor den

toonkunstenaar. Het moet hier in den laatsten zin worden genomen.

Met vers 4 begint een nieuw lied. Inhoud en toon, en ook de

maat verschillen zoo zeer, dat het nooit bij den Psalm van vs. 1�3

had moeten gevoegd worden. Vooral in het Hebreeuwsch, maar

ook in onze prozavertaling en zelfs in de berijming blijkt dit. Maar

de twee ongelijke liederen zijn nu eens bijeengevoegd, en dit is

niet zoo schadelijk, dat men er niet, daar de Psalm veel gezongen

wordt, in zou berusten.

Enkele wijzigingen zijn echter aangebragt, waarvan de bedoeling
in \'t oog springt. Van vers 0 moest in regel 8 kan, \'t welk ten
onregte lang is, worden veranderd.

Ps. 20. Vers 1 is bruikbaar gemaakt. Van vers 2 is het eerste
gedeelte vervallen ; het tweede aan het einde van dit lied geplaatst.
Ps. 21 is zoo gewijzigd, dat hij op onzen Heer Jezus Christus
kan toegepast worden. Vers 8�10 en 12 zijn uitgevallen.

Ps. 22 is evenzoo behandeld als I\'s. 21. Van Gods knecht is
hier gesproken met het oog op die uitdrukking bij Jesaja. Uitge-
vallen zijn vers 5�7, 10^b, 11". De eerste persoon is vaak in
den derden veranderd, om den Psalm door de gemeente te kunnen
laten zingen.

Ps. 23 is gewijzigd. B. v. vers 2 regel 4 stok en staf. Welk
onderscheid is tusschen deze ? Het is geworden trouwe staf. Vers 3
Gij zalft mijn hoofd is geworden: Gij kroont mijn hoofd. Dit laatste
is bij ons bekend; het eerste niet.

Ps. 25. Behalve andere wijzigingen is in vers 4 regel 2 het ten
onregte lang gemaakte door weggenomen. Vers 9 is uitgevallen, hoe-
wel de eerste helft schoon is; want van do tweede was niets te maken.
Ps. 26. Wegvallen moesten vers 1�5, 9�11.
Ps. 27 is, hoe schoon reeds, nog iets bruikbaarder gemaakt.

Ps. 28. Vers 3 is uitgevallen.

Va. 30. Behalve de veranderingen om de gewone reden, is in
vers 5 regel 3 en 4 gewijzigd, om het slepende mijnen en uwe weg
te nemen.

Ps. 31. Uitgevallen is vers 6 , 9�11 , 14.

Ps. 35. Van de dertien verzen konden maar twee blijven. Vers
5 is tot vers 1 gemaakt; vers 9^a, 13 regel 5 en 6, en vers 1 regel
7 en 8 tot vers 2.

Ps. 36. Vers 1 en vers 3^b moesten uitvallen.

Ps. 38. Wegvallen moesten vers 2,3, 5�8 , 12�14 , 16, 17,
19, 20.

Ps. 39. Weggevallen zijn vers 1 , 2.

Ps. 40 is zeer veel veranderd; vers 7 is uitgevallen.

Ps. 41. Vers 3�5 zijn uitgevallen.

Ps. 42. Uitgevallen is vers 4 , maar bijgevoegd de geheele Ps.
43, aangezien deze met Ps. 42 ��n geheel uitmaakt.

Ps. 43 is evenwel behouden ; doch de eerste drie verzen zijn tot
��n ingekort. De andere berijming en zangwijze, als die van Ps.
42 , maken het tot een nieuw lied.

Ps. 44. Uitgevallen zijn vers 7�13.

Ps. 45. Van dit bruiloftslied, gedicht, toen Salomo Pharao\'s
dochter huwde, kon niet veel worden behouden. Toch zijn vers
3^b, vers l^b en 8^b als vers 1,2,3 weergegeven ; zij hebben zin
voor de Gemeente, als zij daarbij aan haren Levensvorst denkt.

Ps. 46 is onveranderd. Alleen vers 2 regel 8 is gewijzigd.

Ps., 47. Alleen vers 5 is weggevallen. Doch het overige bruik-
baar gemaakt voor Paschen en Hemelvaart door eenige veranderingen.

Ps. 48. De vier eerste regels van vers 4 hebben vers 1 geleverd,
de vier laatsten vers 2, vers 6 is vers 3 geworden.

Ps. 49 is veel gewijzigd, niet ingekort.

Ps. 51. Vervallen is vers 8^b, 9^b. 10.

Ps. 52. Vervallen is vers 2, 3, 4.

Ps. 53 is woordelijk dezelfde als Ps. 14. Hier is eene nieuwe
berijming gegeven; uitgevallen is vers 1, terwijl vers 4�6 zijn
bijeengetrokken.

Ps. 54. Vervallen is vs. 2" en 3".

Ps. 55. Vervallen is vers 2, 5�9, 10^b, 11, 12, van vers 13
de tweo eerste regels, van vers 14 de vier laatste.

Ps. 56. Vervallen vers 1 en 3. Vers 2 en 3 zijn veranderd.

Ps. 67. Vervallen zijn vers 3 en 4.

Ps. 68. Vervallen zijn vers 3�6.

Ps. 69. Vervallen zijn vers 2�4, 6, 7 , 8^b , 9».

Ps. 60. Vervallen zijn vers 3^b, 4, 5 , 6».

Ps. 61. Vervallen zijn vers l^b, 2, 3*, 4.

Ps. 62. Vervallen zijn vers 2 en 3.

Ps. 63. Vervallen zijn vers 5^b, 6^a.

Ps. 64. Vervallen zijn vers 3 , 4, 8.

Ps. 66 is iets gewijzigd, vooral in vers 3».

Ps. 66. Vervallen zijn vers 7 en 9^a.

Ps. 67. Geene verandering dan in vers 1 van uwe en uw in
zijne en zijn.

Ps. 68. Vervallen zijn vers 6�8, ll^b, 12», 13, 15.

Ps. 69. Vervallen zijn vers 1�6,8,12», 13», 14^b.

Ps. 70. Vervallen zijn vers l^b, 2».

Ps. 71. Vervallen zijn vers 3 , 6�9, 18.

Ps. 72. Vers 1» en 5 zijn gewijzigd.

Ps. 73. In vele verzen gewijzigd. In vers 12 opnemen veran-
derd in verhoogen, omdat opnemen verkeerde klem heeft.

Ps. 74. Vervallen zijn vers 14 en 22.

Ps. 75 is in zijn geheel gebleven, doch gewijzigd.

Ps. 76. Vervallen zijn vers l^b, 2», 5.

Ps. 77. Vervallen zijn vers 9�11.

Ps. 78. Vervallen zijn vers 1�3, 5.

Ps. 80. Vervallen zijn vers 1�4, 6^bS 7, 8, 9», 10» 11*».
In de herziening is vers 5 geworden tot vers 1. Vers 2 is hierin
aldus zamengesteld: regel 1 en 2 zijn uit vers 6 , regel 3 tot 6
zijn uit vers 9. Vers 3 heeft regel 1 en 2 uit vers 11, regel 3
tot 6 zijn uit vers 10.

Ps. 81. Vervallen zijn vers 4�11, 13, 14, 16�18.

Ps. 83. Daar de woorden en zangwijze onbruikbaar waren, is
de gedachte van den Psalm in eene nieuwe berijming, voor Chris-
tenen geschikt, en in eene andere maat weergegeven.

Ps. 86. Vervallen is vers 7^b en 8^b.

Ps. 87. Vervallen is niets; gewijzigd alles.

Ps. 89. Vervallen is vers 2,10, 13�20. Doch de beide laatste
regels van vers 20 zijn bij vers 7 (nieuw) gevoegd.

Ps. 92. Vervallen is vers 6.

Ps. 93. In vers 2 is verheffen veranderd in vermeerdren, dewijl
verheffen in den volgenden regel voorkomt.

Ps. 94. Vervallen zijn vers 1, 3 , 4, 11, 12.

Ps. 95. Vervallen zijn vers 5�7.

Ps. 97. Vervallen zijn vers 2,4,5.

Ps. 99. Vervallen zijn vers l^b, 2", 5�7.

Ps. 101. Vervallen is vers 8.

Ps. 102. Vervallen zijn vers 2�5 , 13.

Ps. 104. In vers 13 wordt ten onregte in onze prozavertaling
en berijming van schepen gesproken. Het Hebreeuwsche woord be-
teekent een zeedier, \'t welk op een schip gelijkt en dus ook nauti-
lm bij de Grieken werd genoemd. In den zamenhang passen alleen
natuurvoortbrengselen, geen menschenwerken.

Ps. 105. Vervallen zijn vers 4, 6�23.

Ps. 106. Vervallen zijn vers 5�22.

Ps. 108. Vervallen zijn vers 3�7, dewijl dit ook reeds voor-
komt in Ps. 60.

Ps. 109. Vers 1 der herziening bestaat uit zes regels van vers
1, 13, 15. Vers 2 der herziening is vers 18.

Ps. 118. Vervallen zijn vers l^b, 2^a, 5.

Ps. 119. Vervallen zijn vers 7, 11, 12, 20�22, 28, 30, 31,
35, 37 , 40�43 , 46 , 48�52, 54�56, 58 , 60, 61, 70, 71, 73�
75, 78�80 , 84 , 86 , 87. De overigen zijn op enkele plaatsen iets
gewijzigd.

Ps. 120. Vervallen zijn vers l^b �4.

Ps. 123. Vervallen is vers 2.

Ps. 129. Vervallen zijn vers 1�3, 6.

Ps. 132. Vervallen zijn vers 1�6, 8 en 10.

Ps. 133. Vervallen is vers 2.

Ps. 135. Vervallen zijn vers 2, 5�10, 11, 12.

Ps. 136. Vervallen zijn vers 10, 12�15, 17�22.

Ps. 137. Vervallen zijn vers 4, 6.
Ps. 139. Vervallen zijn vers 8^b, 9», 11�12.
Ps. 140. Vervallen zijn vers 1�5, 8�10.
Ps. 141. Vervallen zijn vers 7, 8, 11.

Ps. 142. Vervallen zijn vers 3, 6.

Ps. 143. Vervallen zijn vers 3, 12.

Ps. 149. Vervallen is vers 4.

XII Artikelen. Beide berijmingen zijn vervallen en eene geheel
nieuwe er voor in de plaats gegeven.

De leden der Synode van Febr. 1874 worden vriendelijk verzocht,
het hun ter hand gestelde exemplaar aan den kant te verbeteren,
elk naar zijn inzigt, en het daarna zoo spoedig mogelijk, uiterlijk
v��r 1 Mei 1874, aan den eerst ondergeteekende met boekverkoopers
gelegenheid of als drukproef gefrankeerd terug te zenden, opdat
de Commissie, na daarvan (gelijk ook van de verbeteringen van
andere deskundigen, wier oordeel zij zal inroepen) gebruik te heb-
ben gemaakt, eene latere proef aan de Synode in Julij 1874 zende,
ten einde deze er eene beslissende uitspraak over moge doen.

De Commissie voor het Psalmboek :
P. HOFSTEDE de GROOT.
W. FRANCKEN, Az.
J. J. L. ten KATE.

1. Welzalig hij , die in der boozen raad

Niet wandelt, noch op \'t pad der zondaars staat,
Noch nederzit, waar zulken zamenrotten,
Die roekeloos met God en godsdienst spotten ;
Maar \'s Heeren wet blijmoedig dag en nacht
Herdenkt, bepeinst en ijverig betracht.

2. De vrome mensch gelijkt een frisschen boom,
In vetten grond geworteld bij een stroom,

Die op zijn tijd met vruchten is beladen,
En sierlijk pronkt met onverwelkte bladen;

Hij groeit zelfs op in druk en tegenspoed;

Het gaat hem wel, \'t gelukt hem, wat hij doet.

3. Rampzalig\' is de mensch, die \'t kwaad bemint;
Hij is als kaf, dat wegstuift voor den wind.

Den zondaar is \'t gewis verderf beschoren,
Wanneer de Heer zijn vonnis zal doen hooren.
Hij, die van deugd en godsvrucht is ontaard,
Zal niet bestaan, waar \'t vrome volk vergaart.

4. God slaat altijd der menschen wegen ga,
En wendt alom het oog van zijn gena,

Op zulken, die, opregt en rein van zeden,
Met vasten gang het spoor der deugd betreden:
God kent hun weg, die eeuwig zal bestaan,
Maar \'t heilloos pad der boozen zal vergaan.

1. Wat drift beheerscht het woedend heidendom,
En heeft het hart der volken ingenomen?

De koning-en verheffen zich alom ;
De vorsten zijn vermetel zaamgekomen,
Om God den Heer zelfs naar de kroon te steken,

En tegen zijn Gezalfden op te staan.
Zij spreken zaam: >Laat ons hun banden breken,

� En van hun juk en boeijen ons ontslaan!"

2. Maar d\'Opperheer, die zijn geduchten stoel
Op starren sticht, en grondvest op de wolken,

Zal lagchen niet dat vruchteloos gewoel,
En spotten met den waan der dwaze volken.
God zal zijn regt ontdekken voor hun oogen;

Straks gloeit de lucht door \'t vlammend bliksemlicht;
\'t Is God, die spreekt: Hij dondert uit den hoogen,

En jaagt den schrik zijn haatren in \'t gezigt.

3. iDurft gij," spreekt God, »gij, twisten met mijn
i Zal nietig stof mij \'t hoog gezag ontwringen, (kracht?

«Of weerstand bi�n aan mijn geduchte magt?
i Ontziet mijn toorn, verdoolde stervelingen !
»Gij zult vergeefs mijn rijksbestel weerstreven:

� Mijn Koning is gezalfd door mijn beleid:
�Hij, door mijn hand op Sions troon verheven,

«Heerscht op den berg van mijne heiligheid."

4. Nu zal die Vorst, met zoo veel roem bedekt,
Het Gods-besluit aan \'t wereldrond doen hooren.

God sprak tot Hem: »\'k Heb heden U verwekt :

� Gij zijt mijn Zoon; Gij zijt mijn eengeboren.

i Zeg vrij uw wensch! Ik zal uw magt verhoogen,
i Opdat uw naam alom ontzaglijk zij;

� Het heidendom ligg\' voor uw stoel gebogen,

�En \'t eind der aard erkenn\' uw heerschappij!"

5. iUw ijzren staf , die al hun magt verplet,

� Maak hen eerlang eerbiedig\' onderzaten,

� En noodzaak hen te buigen voor uw wet,

� Of sla z\'aan gruis als pottebakkers vaten."

O Vorsten! wilt de wet der wijsheid hooren,
Eer gij God zelf en zijn Gezalfde hoont!

O Regters, tot den stoel der eer gekoren !

Verdraagt zijn tucht, die u zijn liefde toont.

6. Gij, aardbewoners! dient Gods majesteit;
Juicht, bevend op \'t gezigt van zijn vermogen,

En kust den Zoon, van ouds u toegezeid ,
Eer u zijn toorn verdelg\' voor aller oogen ,
En op uw weg tot stof doe wederkeeren ,

Wanneer Hij, lang getergd door uw gedrag,
U onverhoeds zou door het vuur verteren,

Tot staving van zijn lang gehoond gezag.

7. Welzalig zij , die , naar zijn reine leer,

In Hem hun heil, hun hoogst geluk beschouwen;

Den Zoon van God erkennen als hun Heer!
Welzalig zij, die vast op Hem betrouwen!

1. Getrouwe God en Heer !

Gij zijt mijn schild , mijn eer,
Mijn hoop, mijn vast vertrouwen.

Op U vest ik het oog:

Gij heft mijn hoofd omhoog,
En doet m\'uw gunst aanschouwen.

\'k Riep God niet vruchtloos aan ;

Hij wil mij niet versmaan ,
In al mijn tegenheden;

Hij hield zijn aangezigt

Vol liefd\' op mij gerigt,
En hoorde mijn gebeden.

2. Ik lag en sliep gerust,

Van \'s Heeren trouw bewust,
Tot ik verfrischt ontwaakte:
Want God was aan mijn zij\';
Hij ondersteunde mij,
Ook waar mij leed genaakte.
Ik zal, vol blijden moed
Daar mij zijn hand behoedt,

Voor geen gevaren vreezen;

Schoon ik van allen kant

Geweldig aangerand
En fel geprangd moog\' wezen.

1. Wil mij, wanneer ik roep, verhooren,

O God, die mij vertroost en redt!
Gij hebt in angst mij hulp beschoren ,
En mij doen gaan in ruime sporen:

Betoon gena! hoor mijn gebed !

2. Daar velen twijfelmoedig vragen:

i Wie zal ons \'t goede toch doen zien ?"
Doe Gij, o Heer! na \'t angstig klagen,
Ons \'t lieflijk licht uws aanschijns dagen,

En wil uw volle gunst ons bi�n.

3. Gij hebt m\'in \'t hart meer vreugd gegeven,

Dan andren smaken , in een tijd,
Als zij, in eer en magt verheven,
Bij wijn en koren weeldrig leven,




		BIBLIOTHEEK UNIVERSITEIT UTRECHT

		A06000031455664B

		3145 566 4



		II te treden. Het zijn de heeren E. Hol te Utrecht, I. Worp te Groningen en I. A. Klerk te Delft. Om de herziening der berijming zoo doeltreffend mogelijk te maken , worden in de eerste plaats de leden der Synode, die in Februarij 1874 zal bijeenkomen , vriendelijk uitgenoodigd, hunne opmerkingen aan de Commissie mede te deelen, ten einde deze er het gewenschte gebruik van kan maken. Want er is nog veel in, dat zij gaarne zou verbeteren. Noodig zal het daartoe zijn, dat het een en ander over de begin- selen, bij de herziening gevolgd , met weinige woorden wordt aan- gegeven. 1. In de volgorde is niets veranderd. Psalm 1, 19, 25, 32, 33, 42, 51, 65, 6G, 68, 72, 73, 84, 89,96,98, 100, 103, 111, 113, 116, 118, 119, 130, 138, 139, 143, 150 en de overige veel ge- bruikte Psalmen vindt de Gemeente, evenals al de anderen, onder hetzelfde bekende nummer. 2. In de gebruikte Psalmen is niets onnoodigs veranderd; maar wel vaak eene kleine wijziging aangebragt, meest om elk vers op zich zelf te kunnen zingen. 3. De Isra�litische kleur is niet meer weggenomen dan noodig scheen, om de liederen voor Christenen, zoo veel mogelijk, bruik- baar te maken. 4. Geen der Psalmen is overgeslagen, doch vele zijn aanmerkelijk ingekort en het harde en min kiesche heeft men overal pogen weg te nemen. 5. De nieuwe spelling is niet aangenomen, dewijl zij, hoewel in de vertaling van het N. V. gevolgd, niet wordt gevonden in de Evangelische Gezangen en den Vervolgbundel. 6. Verder volgen hier: OPMERKINGEN OVEE DB veranderingen in de berijming der enkele Psalmen.

		Pa. 1. In vers 2 is de eerste regel veranderd, opdat men dit vers zonder het eerste zal kunnen zingen. Kegel 2 is veranderd, om het slepende eeneii weg te nemen.



		III

		In regel 5 is ramp in storm veranderd , dewijl vers 3 met rampzalig begint. In vers 3 is regel 1 veranderd, om dit vers zonder het voorgaande te kunnen zingen; regel 4 , om de hardheid der uitdrukking te verzachten. In vers 4 is regel 1 veranderd om dezelfde reden als regel 1 in vs. 2 en 3 ; in regel 4 is spoor gezet voor pad, en in regel 6 pad voor spoor, om in regel 6 het driemalige oo weg te nemen.

		Gelijk in dezen Psalin heeft de Commissie in alle veel gebruikte Psalmen gedaan. Zij heeft zooveel mogelijk elk vers alleen zing- baar gemaakt, het min welluidende weggenomen, het harde in gedachte of uitdrukking verzacht. � Dit verder in eiken Psalm aan te wijzen, is onnoodig. I\'s. 2. In vers 1 is in regel 8 touwen in boeijen veranderd; in vs. 2 regel 5 wraak in regt; in vers 3 regel 1 voor een begin ge- schikt gemaakt. � Vers 4 is door verandering der drie eerste regels zingbaar gemaakt. Ps. 3. Vers 1 en 4 zijn uitgevallen en het overige is gewijzigd, om het lied voor Christenen bruikbaar te maken. Ps. 4. Vers l^b, vers 2 en vers 3" moesten wegvallen om dezelfde reden als de gedeelten van Ps. 3. Ps. 5. Vers 9 en 10 zijn om dezelfde reden uitgevallen. Ps. �. Vers 5�8 en 10 evenzoo uitgevallen. Ps. 7. Vers 1�3 en 7 evenzoo. Ps. 8. De kleine wijzigingen in vs. 2, 3, 7, 9 zijn om der duidelijkheid en gepastheidswille aangebragt. Ps. 9. Hierin is veel gewijzigd. Van vers 2 is in regel 2 op- springen veranderd, dewijl de klem verkeerdelijk op de tweede let- tergreep viel. Ps. 10. Hiervan kon alleen de kleinste helft, en ook deze niet dan gewijzigd, blijven, vers 2,4,6,9. Ps. 11 is door vele wijziging en omzetting bruikbaar gemaakt. Van vers 1 is veel weggevallen, maar gewijzigd bij vers 3 gevoegd. Ps. 12. Vers 1 is veranderd, om de stroefheid en lengte van den zin weg te nemen. Vers 2 en 8 zijn uitgevallen, Ps. 13. Vers 4 is uitgevallen. Ps. 14. Vers 4 en 7 zijn gewijzigd.



		IV Ps. ld. In vers 4 zijn de beide eerste regels gewijzigd. Fs. 16. Geen vers, of het heeft aanmerkelijke veranderingenon- dergaan. Ps. 17. Vers 1, 2 , 5, G zijn uitgevallen. Ps. 18. Vers 1, 2^b, 3�6, 6, 7, 10�15 zijn uitgevallen. Ps. 19. Hier behoefde niet veel veranderd te worden. In vers 1 is in regel 9 wonderen* om het slepende in woudreu veranderd. In vers 2 is Hun evenredigheid veranderd in Hun klank, vol Uefe- lijkhcid. Het Hebreeuwsehe lp, door rigtsnoer en evenredigheid ver- taald, beteekent een snoer voor den landmeter en een snaar voor den toonkunstenaar. Het moet hier in den laatsten zin worden genomen. Met vers 4 begint een nieuw lied. Inhoud en toon, en ook de maat verschillen zoo zeer, dat het nooit bij den Psalm van vs. 1�3 had moeten gevoegd worden. Vooral in het Hebreeuwsch, maar ook in onze prozavertaling en zelfs in de berijming blijkt dit. Maar de twee ongelijke liederen zijn nu eens bijeengevoegd, en dit is niet zoo schadelijk, dat men er niet, daar de Psalm veel gezongen wordt, in zou berusten. Enkele wijzigingen zijn echter aangebragt, waarvan de bedoeling in \'t oog springt. Van vers 0 moest in regel 8 kan, \'t welk ten onregte lang is, worden veranderd. Ps. 20. Vers 1 is bruikbaar gemaakt. Van vers 2 is het eerste gedeelte vervallen ; het tweede aan het einde van dit lied geplaatst. Ps. 21 is zoo gewijzigd, dat hij op onzen Heer Jezus Christus kan toegepast worden. Vers 8�10 en 12 zijn uitgevallen. Ps. 22 is evenzoo behandeld als I\'s. 21. Van Gods knecht is hier gesproken met het oog op die uitdrukking bij Jesaja. Uitge- vallen zijn vers 5�7, 10^b, 11". De eerste persoon is vaak in den derden veranderd, om den Psalm door de gemeente te kunnen laten zingen. Ps. 23 is gewijzigd. B. v. vers 2 regel 4 stok en staf. Welk onderscheid is tusschen deze ? Het is geworden trouwe staf. Vers 3 Gij zalft mijn hoofd is geworden: Gij kroont mijn hoofd. Dit laatste is bij ons bekend; het eerste niet. Ps. 25. Behalve andere wijzigingen is in vers 4 regel 2 het ten onregte lang gemaakte door weggenomen. Vers 9 is uitgevallen, hoe- wel de eerste helft schoon is; want van do tweede was niets te maken. Ps. 26. Wegvallen moesten vers 1�5, 9�11. Ps. 27 is, hoe schoon reeds, nog iets bruikbaarder gemaakt.



		V Ps. 28. Vers 3 is uitgevallen. Va. 30. Behalve de veranderingen om de gewone reden, is in vers 5 regel 3 en 4 gewijzigd, om het slepende mijnen en uwe weg te nemen. Ps. 31. Uitgevallen is vers 6 , 9�11 , 14. Ps. 35. Van de dertien verzen konden maar twee blijven. Vers 5 is tot vers 1 gemaakt; vers 9^a, 13 regel 5 en 6, en vers 1 regel 7 en 8 tot vers 2. Ps. 36. Vers 1 en vers 3^b moesten uitvallen. Ps. 38. Wegvallen moesten vers 2,3, 5�8 , 12�14 , 16, 17, 19, 20. Ps. 39. Weggevallen zijn vers 1 , 2. Ps. 40 is zeer veel veranderd; vers 7 is uitgevallen. Ps. 41. Vers 3�5 zijn uitgevallen. Ps. 42. Uitgevallen is vers 4 , maar bijgevoegd de geheele Ps. 43, aangezien deze met Ps. 42 ��n geheel uitmaakt. Ps. 43 is evenwel behouden ; doch de eerste drie verzen zijn tot ��n ingekort. De andere berijming en zangwijze, als die van Ps. 42 , maken het tot een nieuw lied. Ps. 44. Uitgevallen zijn vers 7�13. Ps. 45. Van dit bruiloftslied, gedicht, toen Salomo Pharao\'s dochter huwde, kon niet veel worden behouden. Toch zijn vers 3^b, vers l^b en 8^b als vers 1,2,3 weergegeven ; zij hebben zin voor de Gemeente, als zij daarbij aan haren Levensvorst denkt. Ps. 46 is onveranderd. Alleen vers 2 regel 8 is gewijzigd. Ps., 47. Alleen vers 5 is weggevallen. Doch het overige bruik- baar gemaakt voor Paschen en Hemelvaart door eenige veranderingen. Ps. 48. De vier eerste regels van vers 4 hebben vers 1 geleverd, de vier laatsten vers 2, vers 6 is vers 3 geworden. Ps. 49 is veel gewijzigd, niet ingekort. Ps. 50. Evenzoo. Ps. 51. Vervallen is vers 8^b, 9^b. 10. Ps. 52. Vervallen is vers 2, 3, 4. Ps. 53 is woordelijk dezelfde als Ps. 14. Hier is eene nieuwe berijming gegeven; uitgevallen is vers 1, terwijl vers 4�6 zijn bijeengetrokken. Ps. 54. Vervallen is vs. 2" en 3". Ps. 55. Vervallen is vers 2, 5�9, 10^b, 11, 12, van vers 13 de tweo eerste regels, van vers 14 de vier laatste.



		VII

		Ps. 92. Vervallen is vers 6. Ps. 93. In vers 2 is verheffen veranderd in vermeerdren, dewijl verheffen in den volgenden regel voorkomt. Ps. 94. Vervallen zijn vers 1, 3 , 4, 11, 12. Ps. 95. Vervallen zijn vers 5�7. Ps. 97. Vervallen zijn vers 2,4,5. Ps. 99. Vervallen zijn vers l^b, 2", 5�7. Ps. 101. Vervallen is vers 8. Ps. 102. Vervallen zijn vers 2�5 , 13. Ps. 104. In vers 13 wordt ten onregte in onze prozavertaling en berijming van schepen gesproken. Het Hebreeuwsche woord be- teekent een zeedier, \'t welk op een schip gelijkt en dus ook nauti- lm bij de Grieken werd genoemd. In den zamenhang passen alleen natuurvoortbrengselen, geen menschenwerken. Ps. 105. Vervallen zijn vers 4, 6�23. Ps. 106. Vervallen zijn vers 5�22. Ps. 108. Vervallen zijn vers 3�7, dewijl dit ook reeds voor- komt in Ps. 60. Ps. 109. Vers 1 der herziening bestaat uit zes regels van vers 1, 13, 15. Vers 2 der herziening is vers 18. Ps. 118. Vervallen zijn vers l^b, 2^a, 5. Ps. 119. Vervallen zijn vers 7, 11, 12, 20�22, 28, 30, 31, 35, 37 , 40�43 , 46 , 48�52, 54�56, 58 , 60, 61, 70, 71, 73� 75, 78�80 , 84 , 86 , 87. De overigen zijn op enkele plaatsen iets gewijzigd. Ps. 120. Vervallen zijn vers l^b �4. Ps. 123. Vervallen is vers 2. Ps. 129. Vervallen zijn vers 1�3, 6. Ps. 132. Vervallen zijn vers 1�6, 8 en 10. Ps. 133. Vervallen is vers 2. Ps. 135. Vervallen zijn vers 2, 5�10, 11, 12. Ps. 136. Vervallen zijn vers 10, 12�15, 17�22. Ps. 137. Vervallen zijn vers 4, 6. Ps. 139. Vervallen zijn vers 8^b, 9», 11�12. Ps. 140. Vervallen zijn vers 1�5, 8�10. Ps. 141. Vervallen zijn vers 7, 8, 11. Ps. 142. Vervallen zijn vers 3, 6. Ps. 143. Vervallen zijn vers 3, 12. Ps. 149. Vervallen is vers 4.



		VIII

		XII Artikelen. Beide berijmingen zijn vervallen en eene geheel nieuwe er voor in de plaats gegeven.

		De leden der Synode van Febr. 1874 worden vriendelijk verzocht, het hun ter hand gestelde exemplaar aan den kant te verbeteren, elk naar zijn inzigt, en het daarna zoo spoedig mogelijk, uiterlijk v��r 1 Mei 1874, aan den eerst ondergeteekende met boekverkoopers gelegenheid of als drukproef gefrankeerd terug te zenden, opdat de Commissie, na daarvan (gelijk ook van de verbeteringen van andere deskundigen, wier oordeel zij zal inroepen) gebruik te heb- ben gemaakt, eene latere proef aan de Synode in Julij 1874 zende, ten einde deze er eene beslissende uitspraak over moge doen. November 1873. De Commissie voor het Psalmboek : P. HOFSTEDE de GROOT. W. FRANCKEN, Az. J. J. L. ten KATE.



		HERZIENING TAN DE PSALMBEKIJMING.

		PSALM 1. 1. Welzalig hij , die in der boozen raad Niet wandelt, noch op \'t pad der zondaars staat, Noch nederzit, waar zulken zamenrotten, Die roekeloos met God en godsdienst spotten ; Maar \'s Heeren wet blijmoedig dag en nacht Herdenkt, bepeinst en ijverig betracht. 2. De vrome mensch gelijkt een frisschen boom, In vetten grond geworteld bij een stroom, Die op zijn tijd met vruchten is beladen, En sierlijk pronkt met onverwelkte bladen; Hij groeit zelfs op in druk en tegenspoed; Het gaat hem wel, \'t gelukt hem, wat hij doet. 3. Rampzalig\' is de mensch, die \'t kwaad bemint; Hij is als kaf, dat wegstuift voor den wind. Den zondaar is \'t gewis verderf beschoren, Wanneer de Heer zijn vonnis zal doen hooren. Hij, die van deugd en godsvrucht is ontaard, Zal niet bestaan, waar \'t vrome volk vergaart. 4. God slaat altijd der menschen wegen ga, En wendt alom het oog van zijn gena, Op zulken, die, opregt en rein van zeden, Met vasten gang het spoor der deugd betreden: God kent hun weg, die eeuwig zal bestaan, Maar \'t heilloos pad der boozen zal vergaan. 1



		2

		PSALM 2. 1. Wat drift beheerscht het woedend heidendom, En heeft het hart der volken ingenomen? De koning-en verheffen zich alom ; De vorsten zijn vermetel zaamgekomen, Om God den Heer zelfs naar de kroon te steken, En tegen zijn Gezalfden op te staan. Zij spreken zaam: >Laat ons hun banden breken, � En van hun juk en boeijen ons ontslaan!" 2. Maar d\'Opperheer, die zijn geduchten stoel Op starren sticht, en grondvest op de wolken, Zal lagchen niet dat vruchteloos gewoel, En spotten met den waan der dwaze volken. God zal zijn regt ontdekken voor hun oogen; Straks gloeit de lucht door \'t vlammend bliksemlicht; \'t Is God, die spreekt: Hij dondert uit den hoogen, En jaagt den schrik zijn haatren in \'t gezigt. 3. iDurft gij," spreekt God, »gij, twisten met mijn i Zal nietig stof mij \'t hoog gezag ontwringen, (kracht? «Of weerstand bi�n aan mijn geduchte magt? i Ontziet mijn toorn, verdoolde stervelingen ! »Gij zult vergeefs mijn rijksbestel weerstreven: � Mijn Koning is gezalfd door mijn beleid: �Hij, door mijn hand op Sions troon verheven, «Heerscht op den berg van mijne heiligheid." 4. Nu zal die Vorst, met zoo veel roem bedekt, Het Gods-besluit aan \'t wereldrond doen hooren. God sprak tot Hem: »\'k Heb heden U verwekt : � Gij zijt mijn Zoon; Gij zijt mijn eengeboren. i Zeg vrij uw wensch! Ik zal uw magt verhoogen, i Opdat uw naam alom ontzaglijk zij; � Het heidendom ligg\' voor uw stoel gebogen, �En \'t eind der aard erkenn\' uw heerschappij!" 5. iUw ijzren staf , die al hun magt verplet, � Maak hen eerlang eerbiedig\' onderzaten, � En noodzaak hen te buigen voor uw wet, � Of sla z\'aan gruis als pottebakkers vaten."



		4

		Voor geen gevaren vreezen; Schoon ik van allen kant Geweldig aangerand En fel geprangd moog\' wezen. PSALM 4. 1. Wil mij, wanneer ik roep, verhooren, O God, die mij vertroost en redt! Gij hebt in angst mij hulp beschoren , En mij doen gaan in ruime sporen: Betoon gena! hoor mijn gebed ! 2. Daar velen twijfelmoedig vragen: i Wie zal ons \'t goede toch doen zien ?" Doe Gij, o Heer! na \'t angstig klagen, Ons \'t lieflijk licht uws aanschijns dagen, En wil uw volle gunst ons bi�n. 3. Gij hebt m\'in \'t hart meer vreugd gegeven, Dan andren smaken , in een tijd, Als zij, in eer en magt verheven, Bij wijn en koren weeldrig leven, In ruimen overvloed verblijd. 4. Ik zal gerust in vrede slapen, En liggen ongestoord ter neer; Want Gij alleen, mijn schild en wapen, Al schijn ik voor d\' ellend geschapen , Geeft mij een veilge woning, Heer ! PSALM 5. 1. Neem, Heer ! mijn bange klagt ter ooren ; Zie , als \'t aan woorden mij ontbreekt, Wat d\' overdenking in mij spreekt; Verwaardig U , uit \'s hemels koren , Mijn stem te hooren ! 2. Sla ieder zucht, mijn hart ontgleden , Opmerkend ga; schenk mij \'t genot Uws heils, mijn Koning en mijn God ! Ik zal tot U met mijn gebeden Eerbiedig treden.



		5

		3. Ik zal, door ijvervuur aan \'t blaken , 0 Heer ! bij \'t seheemrend morgenlicht, Mij stellen voor uw aangezigt; Opregte boezemzuchten slaken , En biddend waken. 4. Gij, die geducht zijt in vermogen , Verdraagt de goddeloosheid niet; Gij zult, o God , die \'t al doorziet! Den booze voor uw heilig\' oogen Geenszins gedoogen. 5. Wie roekloos , zonder t\' overwegen Wat hem betaamt, tot U durft gaan , Zal voor uw aanschijn niet bestaan; Gij haat de zond\' en staat hun tegen , Die onregt plegen. 6. Gij, Heer ! verdelgt den logenspreker. Wie zijne hand met bloed bevlekt, En gruwlen met bedrog bedekt, Tergt, als de snoodste wetverbreker, Den hoogsten Wreker. 7. Mij , God ! ontmoet uw mededoogen ; \'k Zal, naar uw woning heengeleid , Daar, in \'t paleis der heiligheid, Met ware godsvrucht neergebogen , Uw gunst verhoogen. 8. Leid mij in uw geregtigheden , Bewaar mij , sterk mij van omhoog! Ontdek uw wegen voor mijn oog; Dan zal ik veilig voorwaarts treden Met vaste schreden. 9. Och , geef uw dierbren gunstelingen , Wier geest in U zijn sterkte vindt, Wier hart uw naam opregt bemint, In U volvrolijk op te springen En blij te zingen. 10. \'t Regtvaardig volk zult Gij beloonen ,



		8

		9. Ik zal het eeuwig Wezen prijzen , Zijn goedheid dank en eer bewijzen, En psalmen zingen tot zijn lof, Die klimmen naar het hemelhof. PSALM 8. 1. Heer, onze Heer, grootmagtig Opperwezen! Hoe wordt uw naam op aard alom geprezen ! Gij , die den glans van uwe majesteit Hebt boven lucht en heemlen uitgebreid. 2. Gij doet, o Heer! door zwakke kindermonden De glorie van uw mogendheid verkonden ; Zoo breekt uw hand des vijands boos geweld , Daar Gij zijn haat en wraakzucht palen stelt. 3. Sla ik naar \'t ruim der heldre hemelboogen, Dat heerlijk werk van uwe vingren, d\'oogen; Staar ik geroerd den glans der zilvren maan, En \'t starrenheir , door U geschapen , aan : 4. Mijn God! wat is de mensch dan op deez\' aarde? De broze mensch! hoe klimt hij tot die waarde, Dat Gij aan hem in zooveel gunst gedenkt, En \'s menschen zoon uw teerste liefde schenkt? 5. Gij deedt hem wel, een weinig tijds, beneden Het englenheir een rang en plaats bekleeden; Maar hebt hem ook uw rijkste gunst betoond , En hem met eer en heerlijkheid gekroond. 6. Gij geeft hem, wijd en zijd in alle landen, De heerschappij der werken uwer handen, Ja, zet en aard en zee voor \'s menschen zoon, Door uw gezag, ter voetbank van zijn troon. 7. Waar schapen zijn of rundren in de weiden; Waar eenig vee op bergen zij of heiden; Waar \'t wild gediert ook zwerv\' in woud en veld; Gij hebt het al in \'s menschen magt gesteld.



		9

		8. Wat vooglen door den ruimen luchtkring zweven, Wat visschen er in stroom en beken leven, En wat de paan doorwandelt van de zee: � Zijn hoog bevel deelt hij aan allen me�. 9. Heer, onze Heer , grootmagtig Opperwezen! Eerbiedig wordt uw naam alom geprezen ! Hoe heerlijk rolt, uit aller vromen mond, Die groote naam door \'t gansche wereldrond! PSALM 9. 1. Ik zal met al mijn hart den Heer Blijmoedig geven lof en eer ; Mijn tong zal aan mijn hart zich paren, En al uw wondren openbaren. 2. \'k Spring op, mijn God! in U van vreugd, In U , die heel mijn hart verheugt. Uw naam zal door mijn psalmgezangen , O Allerhoogste! lof ontvangen. 3. \'k Zie, dat uw vijand , hoe geducht, Terug gekeerd is en gevlugt; Hij is, schoon stout te veld getogen , Vergaan voor d\'opslag van uw oogen. 4. Naar d\' uitspraak van het heiligst regt, Hebt Gij o God! uw zaak beslecht, En, op uw hoogen troon gezeten , Deedt Gij der wereld \'t vonnis weten. 5. Gij sloegt de heidnen keer op keer, En wierpt de goddeloozen neer; Uw sterkte heeft hun roem vertreden, Ja, uitgedelgd in eeuwigheden. 6. De hoop des zondaars zal vergaan, Maar \'s Heeren troon zal eeuwig staan; Dien wilde Hij onwrikbaar stichten, Om naar zijn heiige wet te rigten.



		13

		Klein is \'t getal geworden Tan de vromen, Dat al zijn heil alleen van God verwacht. 2. De boozen zeggen: »Wij, wij zegepralen ! b Zie, onze tong, zij staat in ons geweld; »Wat oppermagt zet onzen lippen palen ? iWie is de heer , die ons de wetten stelt?" 3. «Omdat mijn volk verwoest wordt en verdreven, «Omdat het kermt, nooddruftig treurt en zucht, � Zal Ik," zegt God, «Mij nu ter hulp begeven, � En drijven, die hen aanblaast , op de vlugt." 4. Des Heeren woord is rein, en al zijn spreken Is zuiver , als het allerfijnst metaal; Nooit is het schuim van \'t zilver zoo geweken, Schoon in den kroes gelouterd zevenmaal. 5. Gij zult uw vrienden, in hun tegenspoeden , Hoe \'t ga, o Heer ! bewaren door uw kracht; Uw arm zal hen in eeuwigheid behoeden, En redden van een goddeloos geslacht. PSALM 13 1. Hoe lang, o Heer, mijn toeverlaat! Vergeet Gij m\'in mijn jammerstaat? Hoe lang zult Gij , in al d\' ellenden, Van mij uw vriendlijk aanschijn wenden, Daar al mijn moed en kracht vergaat? � 2. Hoe lang zal ik, door tegenhe�n, In \'t hart vergeefs ontwerpen sme�n; En vruchtloos schreijen gansche dagen ? Hoe lang zal \'k nog mijn lot beklagen, En zie ik nog mijn ziel bestre�n? 3. Aanschouw mijn ramp , verhoor mij , Heer ! Ai, zie op al mijn lijden neer ;



		6

		Terwijl Gij , Heer , hen overdekt, Hun tot een veilig schild verstrekt. Gij zult hun hoofd met eere kroonen , Ja, bij hen wonen. PSALM 6. 1. O Heer ! Gij zijt weldadig ; Straf mij niet ongenadig ! O, geef mij nieuwen moed. Och , matig uw kastijden; Sla mij met medelijden , Gelijk een vader doet ! 2. Vergeef mij al mijn zonden. Die uwe hoogheid schonden. Ik ben verzwakt, o Heer ! Genees mij, red mijn leven! Gij ziet mijn beendren beven; Lw hand slaat mij ter neer. 3. Mijn ziel, gansch neergebogen, Zucht voor uw heilig oogen, In dezen jammerstaat. Hoe lang zal ik nog klagen? Hoe lang dit lijden dragen, O Heer! mijn toeverlaat? 4. Verhef, o Heer! mij weder; Mijn ziel buigt zich ter neder : Ai, red haar van \'t verderf; Sla mijn ellende gade, Tot roem van uw genade, En help mij, eer ik sterf! 5. Zwijg, twijfel! Op mijn kermen Wil zich de Heer ontfermen; Hij heeft mijn stem verhoord. Mijn God zal, op mijn smeeken , Geen hulp mij doen ontbreken: Hij houdt getrouw zijn woord.



		7

		PSALM 7. 1. Haast zullen zich geheele scharen Van volkren om U heen vergaren ; Wanneer Gij boven \'t aardsch gewoel Zult klimmen op uw regterstoel. 2. De Heer zal alle volken rigten, En \'t onregt voor het regt doen zwichten. Geef dan , o Heer ! dat voor elks oog Mijn trouw en vroomheid blijken moog. 3. Doe haast het kwaad der goddeloozen Een einde nemen , straf de boozen ! Maar sterk uw volk , dat hulp behoeft, Gij , die elks hart en nieren proeft ! 4. Laat vrij voor U den vijand vreezen , Voor U, regtvaardig Opperwezen ! Gij zijt mijn God , Gij zijt mijn schild , Gij , Heer ! die mij behouden wilt. 5. God, die op \'t regt zijn troon wil stichten, God is regtvaardig in zijn rigten , En toont zijn oordeel dag aan dag , Bestrijdt de mensch zijn hoog gezag. 6. Blijft gij U tegen God verzetten: God zal zijn glinstrend krijgszwaard wetten; Hij buigt en spant alre� den boog, En treft den zondaar van omhoog. 7. De booze moog een moordkuil delven, Het is , bij d\' uitkomst, voor hem zelven, Schoon hij dien ook met loos beleid, Voor andren ten verderf bereidt. 8. De moeite , die hij dorst verwekken, Zal haast zijn eigen hoofd bedekken ; Op hem zal dalen al \'t geweld , Waarmee hij andren had gekweld.



		10

		7. God zelf zal aan het wereldrond Het regt doen hooren uit zijn mond; De volken voor zijn vierschaar stellen, En daar regtvaardig vonnis vellen. 7. God, die vervolgden nooit verstoot, Is hun een schuilplaats in den nood, Een hooge burg in drukkend lijden; Een toevlugt in benaauwde tijden. 9. Hij, die uw naam in waarheid kent, Zal, Heer! op U in zijn ellend\' Vertrouwen, wijl Gij nooit liet zuchten, Wie steeds geloovig tot U vlugtten. 10. Zingt, zingt den Heer, die eeuwig leeft, Den hemel tot zijn woning heeft; En laat voor aller volken ooren, Met psalmgezang , zijn daden hooren ! 11. God zoekt en wreekt het schuldloos bloed, Gestort in wrevlen euvelmoed; Hij toont der armen nood te weten, En zal hun kermen nooit vergeten. 12. Bewijs, o Heer! aan mij gena; Sla mij in al mijn jamren ga; Zie, hoe mijn haters mij verdrukken, Wil Gij mij aan den dood ontrukken. 13. Maak, dat ik, Heer! nu blij te moe, In \'t heiligdom U hulde doe, En in uw heil, ten allen tijde, Met uw Gemeente mij verblijde. 14. De boozen zijn , door waan misleid, Gestort in kuilen , ons bereid; Hun voet verwart zich in de netten, Die z\'in \'t verborgen voor ons zetten.



		11

		15. Thans wordt de Heer bekend alom, Door regt te doen, bij \'t heidendom; De goddelooze raakt in banden, Verstrikt in \'t weefsel zijner handen. 16. Nooddruftigen vergeet God niet, Noch laat hen duurzaam in \'t verdriet. \'t Ellendig volk mag op Hem wachten j Hij zal hun smeeken niet verachten. 17. Sta op, o Heer! en laat den mensch Zich niet versterken naar zijn wensch; Maar oordeel Gij, in \'t hooggerigte, De boozen voor uw aangezigte. 18. O Heer! jaag hun vervaardheid aan, En doe de heidenen verstaan, Dat zij, die onze rampen wenschen, Niets zijn , dan zwakk\' en broze menschen PSALM 10. Op zijne magt beroemt zich \'t godloos rot, Het bakent zich zijn eigen weg, en spreekt Tot laster van den allerhoogsten God, Terwijl het trotsch het hoofd om hooge steekt, En in zijn hart geen onderzoeking kweekt; Maar koestert deez\' onzinnige gedachten : � Daar is geen God, geen loon noch strafte wachten." De mond is vol van vloek, bedrog en list, De tong bedekt de moeit\' en \'t zielverdriet; De zondaar is geheel met schijn vernist; In hinderlaag, waar niemands oog hem ziet, Verbergt hij zich , valt ijlings uit , vergiet Onschuldig bloed; hij weet van geen erbarmen, Maar sluit zijn oog voor \'t bitter leed der armen. Hij vleit zich, dat de Heiige dit vergeet, Het aangezigt verberg , niet gadesla, Noch immer zie der armen nood en leed. Bewijs, o Heer! d\' ellendigen gena!



		12

		Betoon, dat U hun smart ter harte ga. Sta op; verhef uw hand, om, hem te straffen , En raad en hulp den armen te verschaffen. 4. O Heer! Gij wilt, door goedheid aangespoord, Den wensch van uw rampspoedig volk voldoen; Gij zult ons hart versterken naar uw woord, Verdrukten door uw godlijk regt beho�n, En U, ter hulp van arme weezen , spo�n; Opdat geen mensch op aarde voort moog varen, Geweld te doen aan d\'U gewijde scharen. PSALM 11. 1. Op God alleen vertrouw ik in mijn nooden. Al wordt den vromen alle steun ontrukt, "Wel hun, die tot den Heiige zijn gevloden ! Want d\'Opperheer, voor wien al \'t schepsel bukt, Ziet t\' allen tijd oplettend uit den hoogen, Hij duldt het niet, dat d\'onschuld wordt verdrukt; Hij peilt het hart met d\' opslag van zijn oogen. 2. D\'alwijze God beproeft gestaag d\'opregten, En loutert hen. Maar elk, die \'t kwaad bemint, Die met geweld zijn naaste durft bevechten, Blijft magteloos, tot hem de straf verslindt. God heeft alree der boozen straf gezworen; Straks dalen bliksemschichten, wervelwind En zwavel neer: dat lot is hun beschoren. 3. Regtvaardig is de Heer in al zijn handel; Hij, die in \'t regt zijn welbehagen vindt, Slaat gunstig \'t oog op aller vromen wandel, En toont, dat Hij \'t regtvaardig volk bemint. Op God alleen betrouw ik in mijn nooden, Al bleef mij ook geen enkel aardsche vrind. Welzalig zij, die tot den Heiige vloden! PSALM 12 1. Behoud, o Heer! wil ons ter hulpe komen ! Helaas , hoe schaars wordt nog uw wet betracht!



		14

		Verlicht, mijn God ! verlicht mijn oogen , En laat uw goedheid niet gedoogen, Dat mij \'t geweld des doods verteer\'. 4. God! in mijn smart en droef verdriet, Mistrouwt mijn hart uw goedheid niet; Neen, \'t zal zich in uw heil verblijden. Ik zal den Heer mijn lofzang wijden, Die mij genadig bijstand biedt.

		PSALM 14. 1. De trotsche dwaas zegt in zijn boos gemoed: � Daar is geen God." Het redelicht te dooven En aan het hart de rust der deugd t\' ontrooven, Is hem een spel. Daar is geen mensch, die goed Op aarde doet 2. De groote God, die \'t regt verdedigt, sloeg Van \'s hemels troon zijn oogen naar beneden Op Adams kroost, doorzocht hun hart en zeden; Hij zag, of zich geen mensch verstandig droeg En naar Hem vroeg. 3. God zocht alom, maar ach , Hij vond er geen, Want alle vleesch is trouwloos afgeweken; Heel d\' aard is vol van zonden en gebreken: Geen sterveling wil \'t pad der deugd betre�n; _t Ja, zelfs niet ��n. 4. Heeft dan dit volk, dat groeit in euveldaan, Geen kennis? neen! thans voeren die ontzinden, Vol trots en hoon, den strijd met \'s Heeren vrinden; Zij roepen , op hun godvergeten paan , Den Heer niet aan. 5. Daar valt de vrees hen aan, en breekt hun kracht, En pijnigt hen met doodelijke nepen; Zij worden door vervaardheid aangegrepen;



		15 Want God is bij \'t regtvaardige geslacht, Dat op Hem wacht. 6. Gij spot vergeefs, beschimpende den raad Van \'t arme volk, dat, midden in d\' ellenden, Naar \'s hemels troon gewoon is \'t oog te wenden, En zich in zijn bedrukten jammerstaat, Op God verlaat. 7. Och , daalde \'t heil van boven spoedig neer! Als God het volk genadig uit zijn lijden En banden redt, zal zich ons hart verblijden, En onze tong al juichend geven d\' eer Aan \'s hemels Heer.

		PSALM 15. 1. Wie zal bij u, o groote God ! Verkeeren ? Heer ! wien zult Gij kroonen Met zulk een onwaardeerbaar lot, Dat hij , bij \'t heuglijkst gunstgenot, In uw nabijheid steeds mag wonen ? 2. Die in zijn wandel zich opregt En wars betoont van valsche treken, Zijn aandacht aan uw wetten hecht, Zich op de deugd met ijver legt, En waarheid met zijn hart blijft spreken. 3. Die met zijn tong niet achterklapt; Geen kwaad doet aan zijn medgezellen ; Niet in het spoor van laster stapt; Maar , zoo men iemands eer vertrapt, Dien smaad wil hooren noch vertellen. 4. Welzalig-, die het kwaad veracht, Door wien de godsvrucht wordt geprezen; Die zich voor roekloos zweren wacht, Doch \'t geen hij zweert, getrouw betracht, Al zou \'t hem ook tot schade wezen.



		16

		5. Die nooit zijn geld op woeker geeft; Die d\'onschuld en het regt genegen, Het oog op geen geschenken heeft. Wie dus opregt en deugdzaam leeft, Zal nimmer wank\'len op zijn wegen. PSALM 16. 1. Bewaar mij toch , o alvermogend God ! \'k Betrouw op U; schenk hulp, verhoor mijn smeeken.� Gij hebt tot Hem, Beschikker van uw lot, O mijne ziel ! vrijmoedig durven spreken : «Gij zijt mijn Heer; geen zaligheid of zegen iLacht buiten U mij ooit op aarde tegen." 2. Het heilig volk, dat op deez\' aarde leeft, Gods heerlijk volk � het is de lust mijns harten. Hij, die zijn huid\' aan \'s werelds afgo�n geeft, Ontsluit zich zelf de bron van angst en smarten, \'k Ga niet tot hen , waar zij hun offer plengen, En \'k zal hun naam niet op mijn lippen brengen. 3. Getrouwe Heer! Gij wilt mijn goed, mijn God> Mijn erfenis en \'t deel mijns bekers wezen; Gij onderhoudt gestaag het heuglijk lot, Dat Gij , zoo mild, voor mij hebt uitgelezen. Een schoone plaats is mij ten deel gegeven, Waar uw gena., o God! mijn ziel doet leven. 4. Ik zal den Heer, die mij verzorgt en raadt, Een lied des lofs met blijde lippen zingen , Daar \'t godhjk licht mij toestraalt vroeg en laat, En \'s nachts mijn hart tot danken zich voelt dringen. Ik stel dien Heer gedurig mij voor oogen; Zijn regterhand zal nooit mijn val gedoogen. 5. In \'s Heeren gunst heeft zich mijn hart verblijd. Mijn geest, mijn tong verheft uw rijken zegen; Nu Gij, mijn God! mijn trouwe helper zijt, Zie ik verblijd een veilge ruste tegen; Gij zult mijn ziel, ook als ik sterf, bewaken; Hem, die U dient, zal geen verderf genaken.



		17

		6. Gij maakt m\', o God! het levenspad bekend , Waarvan, in druk, \'t vooruitzigt mij verheugde; Uw aangezigt, in gunst tot mij gewend, Schenkt mij eerlang verzadiging van vreugde: De lieflijkhe�n van \'t zalig hemelleven Zal eeuwiglijk uw regterhand mij geven. PSALM 17. 1. Heer! \'k zet mijn treden in uw spoor, Opdat mijn voet niet uit moog glijden; Wil mij voor struikelen bevrijden, En ga mij met uw heillicht voor. Ik roep U aan , \'k blijf op U wachten , Omdat uw gunst mij altoos redt: Ai, luister naar mijn smeekgebed , En neig uw ooren tot mijn klagten. 2. Maak Gij uw weidaan wonderbaar! Gij, die uw kindren wilt behoeden Voor \'s vijands magt en vreeslijk woeden, En hen beschermt in \'t grootst gevaar , Wil Gij m\' uw bijstand niet onttrekken; Uw zorg bewaak\' mij van omhoog; Bewaar m\' als d\' appel van uw oog ; Wil mij met uwe vleuglen dekken ! 3. Red mij van hen, die \'t ruim genot Der wereld voor hun heilgoed achten, Geen deel, dan in dit leven, wachten , En maken van den buik hun God; Van hen, die weelde , schatten , staten, Hoe rijk, hoe uitgebreid, hoe groot, Verliezen moeten met den dood, En aan hun erven overlaten. 4. Maar (blij vooruitzigt, dat mij streelt!) Ik zal, ontwaakt, uw lof ontvouwen , U in geregtigheid aanschouwen , Verzadigd met uw godlijk beeld. 2



		18

		PSALM 18. 1. Nu zal mijn ziel, nu zullen al mijn zinnen, O God, mijn sterkt\'! U hartelijk beminnen. Mijn steenrots, burgt en helper is de Heer, Mijn God , mijn schild , mijn zaligheid , mijn eer. \'k Riep tot den Heer, in \'t midden der ellenden, Tot mijnen God, opdat Hij hulp zou zenden. Die klaagstem drong tot in zijn troonzaal door ; Aan mijn geroep gaf Hij in gunst gehoor. 2. Ik werd verlost van wilde legerscharen, Mijns vijands hoop , die mij te magtig waren. Men viel mij aan ten dage van mijn smart; Maar God, mijn God, was \'t steunpunt van mijn hart. Hun zijt Gij goed , die goedertieren handlen ; Getrouw voor hen, die in opregtheid wandlen; Gij toont u rein voor reinen; maar Gij loont Met strengheid hem, die zich uw vijand toont. 3. Ja, Gij verlost het volk, door druk gebogen, Maar werpt ter neer , die groot zijn in hun oogen. Door U, o Heer! geeft mijne lamp haar licht; Uw gunst verdrijft den nacht van mijn gezigt. Ik kan met U door sterke benden dringen , Met mijnen God zelfs over muren springen. Des Heeren weg is gansch volmaakt en regt; \'t Is louter, rein en trouw al wat Hij zegt. 4. God is een schild en schutsheer voor den vromen, Voor die tot Hem de toevlugt heeft genomen. Wie is een God als Hij in tegenhe�n ? Wie is een rots dan onze God alleen ? PSALM 19. 1. Het ruime hemelrond Vertelt met blijden mond, Gods eer en heerlijkheid; De heldre lucht en \'t zwerk Verkondigen zijn werk,



		19

		En prijzen zijn beleid. Dus kan ons dag bij dag , Tot roem van Gods gezag, Zijn wonderen verhalen; Dus weet ons nacht bij nacht Zijn onbegrensde magt En wijsheid af te malen. 2. Hoe goddelijk en schoon Luidt deze hemeltoon ! Daar is geen spraak, of oord; Daar is geen volk bekend , � Dat, zelfs tot \'s werelds end , Der heemlen stem niet hoort. Die klank, vol lieflijkheid, Heeft zich zoo wijd verspreid, Die rede klinkt zoo krachtig, Dat z\' al , wat d\' aard bewoont, Het merk eens Scheppers toont, Zoo gunstrijk als almagtig. 3. God heeft voor \'t groote licht, De zon , een tent gesticht, Van waar z\', in \'t blinkend kleed, En met een blij gelaat, Gelijk een bruigom , gaat, Die uit zijn slaapzaal treedt. Z\' is vrolijk als een held, Die in \'t bestemde veld Zijn vuur en vaart doet blijken; Zij heeft haar zwaai en spoor Den ganschen hemel door : Niets kan haar gloed ontwijken. 4. Gods wet heeft rijker glans Dan \'t licht aan \'s hemel trans, Dewijl zij \'t hart bekeert. \'t Is Gods getuigenis , Dat eeuwig zeker is, En dwazen wijsheid leert. Wat Gods bevel ons zegt, 2*



		20

		Vertoont ons \'t heiligst regt, En kan geen kwaad gedoogen ; Zijn wil, die \'t hart verheugt, Eischt zuiverheid en deugd ; Verlicht de duister\' oogen. 5. Des Heeren vrees is rein ; Zij opent een fontein Van heil, dat nooit vergaat. Zijn dierbre leer verspreidt Een glans van heiligheid , Daar z\' all\' onwaarheid haat. Z\'is \'t menschdom meerder waard , Dan \'t fijnste goud op aard; . Niets kan haar glans verdooven; Zij streeft in heilzaam zoet, Tot streeling van \'t gemoed, Den honig ver te boven. 6. Gij geeft mij van mijn pligt, O God! een klaar berigt. Wat is mijn roeping schoon ! Hij, die op U vertrouwt, Uw wetten onderhoudt, Vindt daarin grooten loon. Maar, Heer ! wie is in staat, Het diep verholen kwaad Zijns harten te doorgronden ? O Bron van \'t hoogste goed! Wasch , reinig mijn gemoed Van mijn verborgen zonden. 7. Weerhoud , o Heer! uw kind , Dat het zijn lust niet vind\' In dwaze hoovaardij. Heerscht die in mij niet meer, Dan leef ik tot uw eer , Van groote zonden vrij. Laat U mijn tong en rnond, En \'s harten diepsten grond Toch weibehaaglijk wezen ; O Heer, die mij verblijdt,



		21

		Mijn rots en losser zijt! Dan heb ik niets te vreezen. PSALM 20. 1. Naar uw gebeden hoor\' d\'Algoede, Als \'t uur van strijden slaat; De God , die \'t voorgeslacht behoedde, Verzeil\' u, waar gij gaat. Hij doe in gunstrijk welbehagen, Uit \'s hemels heiige zalen , Om u te helpen en te schragen, Zijn zegen nederdalen. 2. Dan zal \'t gejuich ten hemel dringen, Dan zullen wij Gods eer Bij wapperende vaandels zingen: Uw wensch vervuil\' de Heer ! \'k Weet nu, dat vaderland en koning Geen heilgoed zal ontbreken; Want God zal, uit zijn hemelwoning, Ons sterken op ons smeeken. 3. Op wagens, paarden en op helden Zij onze vijand stout: Wij zullen d\' eer en grootheid melden Van God, die ons behoudt. Zij struiklen, krommen zich en vallen, Die steunen op hun krachten; Maar onverwrikbaar blijven allen , Die \'s Heeren heil verwachten. 4. Behoud, o Heer ! wil bijstand zenden, Verlos, bewaar, verschoon ; En hoor ons, als w\' in onz\' ellenden Ons buigen voor uw troon! Geef, dat w\'op onze be� ontvangen Geluk bij onze daden; Uw gunst bestier\', naar ons verlangen, Wat w\' U ter eer beraden.



		22

		PSALM 21. 1. O Heer! de Koning is verheugd, Om uw geducht vermogen ; Uw heil zweeft hem voor d\' oogen; En met de blijdste zielevreugd Ziet hij uw groote dato En al uw zegen aari. 2. Wat hij U smeekt\' uit \'s harten grond, En al zijn rein verlangen Hebt Gij hem doen ontvangen; Ook hebt Gij d\' uitspraak van zijn mond, Al wat hij heeft begeerd, Geweigerd noch geweerd. 3. Gij, die hem gunstig hebt gered, Zijt hem met volle stroomen Van zegen voorgekomen ; Ook hebt Gij hem op \'t hoofd gezet, Hem , die op U betrouwt, Een kroon van \'t fijnste goud. 4. Hij heeft, o God! van U begeerd Het onverganklijk leven : Gij hebt het hem gegeven. Zoo zijn de dagen hem verme�rd ; Zoo leeft de Vorst altoos ; Zoo leeft hij eindeloos! 5. Hoe groot en schittrend is zijn eer , Door \'t heil aan hem bewezen, Hoe is zijn roem gerezen ! O Alvermogend Opperheer! Wat glans, wat majesteit Hebt Gij dien Vorst bereid! 6. Gewis ! Gij zult, al d\'eeuwen door , Hem met uw gunst verzeilen , En tot een zegen stellen ; Ja, Gij geleidt hem op het spoor



		23

		"Der vreugde , bij het lieht Van \'t godlijk aangezigt. 7. De Koning rust op uwe trouw , O eeuwig Opperwezen ! Uw goedheid, nooit volprezen, Duldt niet, dat hij ooit wankien zou; Wat wissel\' of verdwijn\', Zijn rijk zal eeuwig zijn. 8. Heeft tegen hem een boos geslacht Een gruwzaam kwaad besloten; En met zijn bondgenooten Een schandelijke daad bedacht: Toch zal dat listig wo�n Geen leed noch hinder doen. 9. Verhoog, o Heer! uw naam en kracht; Zoo zal ons vrolijk zingen Door lucht en wolken dringen; Zoo wordt uw heerschappij en magt Door ons veel eeuwen lang Geloofd met psalmgezang. PSALM 22. 1. iMijn God! mijn God! waarom verlaat Gij mij, »En redt mij niet, terwijl ik zwoeg en strij\'," Zoo roept Gods knecht, zoo smeekt en weeklaagt hij, Bij felle slagen, i\'t Zij ik, mijn God! bij dag moog\' bitter klagen, i Gij antwoordt niet; \'t zij ik des nachts moog\' kermen, ilk heb geen rust, en nergens is ontfermen � In mijn verdriet." 2. Toch is uw naam door ons geheiligd, Heer! In Isrel klonk steeds \'t loflied tot uw eer, Om \'t heil, dat Gij al d\' uwen keer op keer Hebt doen aanschouwen; Op U stond vast der vaderen betrouwen: Gij zaagt hen aan; Gij hebt, wanneer z\' in nooden



		24

		Tot U om hulp, vertrouwend, zijn gevloden, Hen bijgestaan. 3. U smeekten zij , van menschenhulp ontbloot, En zijn gered ; zij hebben in hun nood Op U vertrouwd, van schaamte nimmer rood, Na hun gebeden. Toch wordt Gods knecht van iedereen vertreden : Een worm, geen man, een spot en smaad van menschen, Dien \'t booze volk, naar zijn baldadig wenschen , Beschimpen kan. 4. Al wie hem ziet, bespot hem, boos te mo�; Men schudt het hoofd , men steekt de tong hem toe. Schoon hij \'t gebed tot God vertrouwend doe, Nog moet hij hooren : i Dat God , op wien hij steunt, hem gunstig\' ooren �Verleen\', hem redd\' ; dat Deze hulp doe komen, � En hem, in wien Hij heeft zijn lust genomen , � In ruimte zett\'." 5. Zijn kracht is , als een tronk, van sap beroofd; Zijn tong kleeft in den mond, door dorst gekloofd; God zal eerlang hem, door den dood, het hoofd In \'t stof doen bukken ; Want van rondom ziet hij hen zamenrukken. Een muitgespan heeft hem ter prooi verkoren; Zijn handen en zijn voeten doen doorboren , Zoo fel het kan. 6. Zijn beendren kan hij tellen, ��n voor ��n; Der boozen oog beschouwt dit wel te vre�n: Z\' ontzien zich niet, om met zijn tegenhe�n Hun haat te streelen , En onder zich zijn kleedren te verdeelen. Verhard in \'t kwaad , doen zij hun moedwil stijgen ; Zij werpen \'t lot, wat ieder zal verkrijgen Van zijn gewaad. 7. > Gij , God en Heer ! tot wien mijn ziel zich keert, � Sta niet van ver, mijn God! die \'t al regeert." Zoo klaagt Gods knecht, in \'t leed, dat hem verteert.



		25

		nWil redding geven ! «Dan wordt uw naam door mij met roem verheven; «Ik zal uw lof mijn broederen vertellen ; ilk heb bij die mij volgen en verzeilen , � Dan prijzensstof." 8. Gij allen , die God vreest, prijst nu den Heer; Dat Jakobs zaad zijn grooten naam vereer\': Ontzie Hem toch, o vrome schaar! en leer Vertrouwend wachten. Wie hem veracht, God wou hem niet verachten, Noch oor of oog van zijn verdrukking wenden ; God heeft verhoord , toen hij uit zijn ellenden Riep naar omhoog. 9. Mijn lof, mijn hart wordt nu U toegewijd, Omdat Gij dus den Biddende bevrijdt, En in gevaar een trouwe helper zijt Van wie u vreezen, \'t Zachtmoedig volk zal rijk verzadigd wezen , Ten disch geleid. "Wie God zoekt, zal Hem prijzen; Zoo leeft zijn hart door \'s hemels gunstbewijzen, In eeuwigheid! 10. Eerlang gedenkt hieraan het wereldrond ; Haast wendt het zich tot God met hart en mond , En , waar men ooit de wildste volken vond , Zal God ontvangen Aanbidding, eer en dankbre lofgezangen ; Want Hij regeert, en zal zijn almagt toonen ; Hij heerscht, zoo ver de blindste heidnen wonen , Tot Hem bekeerd. 11. De rijk\' aanbidd\' aan \'t feestmaal God, den Heer; Ook d\' arme bukk\' ootmoedig voor Hem neer , En wie zijn ziel bij \'t leven keer op keer Heeft kunnen houden. Het vrome zaad van wie op God betrouwden, Zal, door zijn kracht, Hem dienen , voor Hem leven ; Het zal den Heer eens worden aangeschreven, In \'t nageslacht.



		26

		12. Daar komen z\' aan, door godlijk licht geleid, Om \'t nakroost, dat den Heer wordt toebereid , Te melden \'t heil van zijn geregtigheid En groote daden. PSALM 23. 1. De God des heils wil mij ten herder wezen; \'k Heb geen gebrek , \'k heb geen gevaar te vreezen. Hij zal mij zacht, in liefelijke weiden, Aan d\' oevers van zeer stille watren leiden. Hij sterkt mijn ziel, rigt, om zijn naam, mijn schreden In \'t effen spoor van zijn geregtigheden. 2. Ik vrees niet, neen; schoon ik door duistre dalen, In doodsgevaar, bekommerd om moest dwalen. Gij blijft mij bij in alle tegenspoeden: Uw trouwe staf zal mij altoos behoeden; Gij troost mijn ziel, en vol van mededoogen , Bereidt uw hand den feestdisch voor mijn oogen. 3. Gij kroont mijn hoofd; Gij doet mijn blijdschap groei- En van uw heil mijn beker overvloeijen. (jen, Het zalig goed, mij door uw gunst gegeven, Verlaat mij niet, maar volgt m\' in \'t eeuwig leven ; Als trouwe vriend en huisgenoot des Heeren , Zal ik in uw nabijheid steeds verkeeren. PSALM 24. 1. Al d\' aard en alles wat zij geeft, Met al wat zich beweegt en leeft, Zijn \'t wettig eigendom des Heeren. Hij heeft z\', in haren ochtendstond , Door \'t woord van zijne magt gegrond , Doorsneden met rivier en meiren. 2. Wie klimt den berg des Heeren op? "Wie zal dien godgewijden top Voor \'t oog van onzen God betreden ? De man, die, rein van hart en hand, Zich niet aan d\' ijdelheid verpandt, En geen bedrog pleegt in zijn eeden.



		27

		3. De vrome , door Gods gunst geleid , Zal zegen en geregtigheid Van Hem, den God zijns heils, ontvangen. De reine , die aan God behaagt, Is hij , die telkens naar Hem vraagt, En zoekt zijn aanschijn met verlangen. 4. Verhoogt, o poorten ! nu den boog ; Rijst , eeuwge deuren! rijst omhoog; Opdat de Koning in moog\' rijden. Wie is die Vorst , zoo groot in eer ? Het is de sterke held en Heer ; Het is de Heer, geducht in \'t strijden. 5. Verhoogt, o poorten ! nu den boog ; Rijst, eeuwge deuren , rijst omhoog; Opdat g\' uw Koning moogt ontvangen. Wie is die Vorst, zoo groot in kracht ? \'t Is \'t Hoofd van \'s hemels legermagt; Hem eeren wij met lofgezangen. PSALM 25. 1. \'k Hef mijn ziel, o God ten hoogen, Tot U op: Gij zijt mijn God; \'k Sla op U vertrouwend\' oogen , \'k Vraag van U een heilrijk lot. Schaamte wacht hen, die de deugd In hun ijdlen waan verachten ; Gij bereidt gena, en vreugd Hun , die hopend op U wachten. 2. Heer! ai, maak mij uwe wegen, Door uw woord en geest bekend; Leer mij , hoe die zijn gelegen , En waarheen G\'uw treden wendt. Leid mij in uw waarheid , Heer ! Doe m\' uw wet getrouw betrachten ; Want Gij zijt mijn heil en eer ; \'k Blijf U al den dag verwachten.



		28

		3. Denk aan \'t vaderlijk me�doogen , Heer ! waarop ik biddend pleit; Milde handen, vriendlijk\' oogen Zijn bij U van eeuwigheid. Sla de zonden nimmer ga, Die mijn jongheid heeft bedreven; Denk aan mij toch in gena , Om uw goedheid eer te geven. 4. \'s Heeren goedheid kent geen palen ; Goed en regt is onze God. Hij wijst, waar er zijn , die dwalen , \'t Pad naar \'t zaligst heilgenot. Hij zal leiden \'t zacht gemoed In het effen regt des Heeren : Wie Hem nedrig valt te voet, Zal van Hem zijn wegen leeren. 5. Louter goedheid , liefdekoorden , Waarheid zijn des Heeren paan Hun , die zijn verbond en woorden , Als hun schatten , gadeslaan. Wil mij , uwen naam ter eer, Al mijn euveldasin vergeven ; Ik heb tegen U , o Heer ! Zwaar en menigmaal misdreven. 6. Wie heeft lust den Heer te vreezen , \'t Allerhoogst en eeuwig Goed ? God zal zelf zijn leidsman wezen ; Leeren, hoe hij wandlen moet; \'t Goed , dat nimmermeer vergaat, Zal hij ongestoord verwerven , En zijn godgeheiligd zaad Zal \'t gezegend aardrijk erven. 7. Gods verborgen omgang vinden Zielen , daar zijn vrees in woont; \'t Heilgeheim wordt aan zijn vrinden Naar zijn vre�verbond getoond. D\' oogen houdt mijn stil gemoed Opwaarts, om op God te letten ;