|
wn iSZZj*
|
||||||||||||||||||||
|
Vak 72
|
||||||||||||||||||||
|
\'.Msï.t-^yé** <£ ~>
|
||||||||||||||||||||
|
y
|
||||||||||||||||||||
|
NIEUWE JÜNIJ-MAAND.
|
||||||||||||||||||||
|
.•
|
||||||||||||||||||||
|
.••
|
||||||||||||||||||||
|
146
|
||||||||||||||||||||
|
1%
|
||||||||||||||
|
\\ JIIJ-
|
||||||||||||||
|
HL Btfft Tam «l^ws,,
AA.N DE (IELOOVIQE HARTEN IN LE8SEN
EN VOORBEELDEN TER NAVOI.-
(1IN(I VOOKOIKSTKLD.
|
||||||||||||||
|
R. J. PIEUIK. Ö. J.
Kii ik, wani*Mr il »*n <I» aard» ui vrr
Ij..-.... I /ijti, /.ui illM tot Mij Irekkcn.
luin. XII. i.r |
||||||||||||||
|
(Kerkelijk goedgekeurd.)
rWKKDE IWI TOKPASHKIJJKK QKBKU8H YKKMKKUIIKltDK
IITUATK. |
||||||||||||||
|
3!h!iotheek
|
||||||||||||||
|
^Pr WUKT.
|
||||||||||||||
|
Bkilpbrsdruk,
thu l\'. STOKVIS en ZOON, to *« Htrtogenbosch.
|
||||||||||||||
|
VIJ<
|
||||||||||||||
|
IMPRIMATUR.
Haaron, 25 Maij 1877.
J. (JUTTEN, Libr. Cent.
|
||||
|
INHOUD,
EERSTE DEEL
De natuur van de devotie tot Jesua\' Hart.
Blad.
Eerste dag. Het voorwerp der devotie Jesus
Hart; Josub\' liefde. 12. Tweede dag. Het doel. De wederliefde: dank-
baarheid, eerherstel, navolging1. 19. Derde dag. Beweegredenen der devotio 25.
Vierde dag Beweegredenen der devotie (ver-
volg.) 81. |
||||||
|
h nraovD.
|
|||||
|
TWEEDE DEEL.
De geschiedenis der devotie.
EERSTE AFDEELING.
De Voorspelling.
Vijfde dag. Het Paradijs. 40.
Zesde dag. De Bron van hot Paradijs. 47.
Zevende dag. De deur en ingang van het.
Paradijs. 54.
Achtste dag. De zij do van Adam. 63.
Negende dag. Andere voorafbeeldingen van
Jesus\' Hart. 71.
Ti inde dag. Zakelijke voorafbeeldingen van
Jesus\' Hart. 79.
Elfde dag. Prophotiën over Jesus\' Hart. 87.
Twaalfde dag. De grooto prophetie. 96.
TWEEDE AFDEELING.
De Vervulling. Dertiende dag. Het geheim der menschwor-
ding. 105 Veertiende dag. Beroep van onzon lieer Jesus
zelven op zijn Goddelijk Hart. 113 Vijftiende dag. Jesus\' Hart ons voorgesteld
in Jesus woorden wonderen on werken. 121 Zestiende dag. Jesus\' Hart in zijne woorden
werken en wonderen voorgesteld (vervolg.) 130 Zeventiende dag. Jesus\' Hart ons getoond in
het H. Sacrament. 139 |
|||||
|
INHOUD. III
Achttiende dag. Jesus\' Hart ons voorgesteld
in zijn H. lijden 148. Negentiende dag. De vervulling der grooto
prophetie. 157. Twintigste dag. De devotie tot Jesus Hart, door
Jesus zelvon onderwezen na Zijne verrijzenis. 160. Een en twintigste dag. Jesus\' Hart in den
hemel. 174. DERDE AFDEELING.
De devotie tot Jesus Hart ra de H. Kerk. Twee en twintigste dag. I Tijdperk. De tijd
der bijzondere davotie. 183. Drie en twintigste dag. II Tijdperk der alge-
meen geworden devotie. 193. Tier en twintigste dag. De verbreiding der
devotie. 202. Vijf en twintigste dag. De ontwikkeling der
devotie. 211. Zes en twintigste dag. De devotie van onzen
tijd. 220. Zeven en twintigste dag. De onbegrijpelijke
waarde en zoetheid dezer devotie. 228. Acht en twintigste dag. De gemakkelijkheid
dezer devotie. 235. Negen en twintigste dag. Eenige bijzondere
oefeningen ter eere van Jesus Hart. 242. Dertigste dag. De triomf van Jesus Hart in
0nzen tijd. 249. |
||||
|
iv isnoun
|
||||||
|
TOEGIFT.
Oobed tot Jesus Hart van de Zalige
Margareta-Maria. 257. Litanie van het H. Hart van Jesus. 259.
Eereboete aan liet allerheiligste Hart van Jesus. 201.
Beloften aan Jesus. 26S.
Opdragt aan Jesus Hart. 264.
Dagehjksche opdragt voor do leden van het
Apostolaat des gebeds. 204. Het Schapulier van Jesus Hart (Zegelied.) 265.
De Maand Junij (Lied.) 267.
Om het Schapulier van het II. Hart te wijden. 269.
|
||||||
|
.
|
||||||
|
PHILOTHEA.
|
|||||
|
Op uwe vraag naar eene Nieuwe Maand tan
Jesus Hart antivoord ik, dat van daag, op den vooravond van den Feestdag van Jesus\' Hart, den 11 Junij 1874, mij eindelijk een goed plan is ingevallen. Of het u en mij voldoen zal, moet de tijd leeren. Ik begin zonder voorwoord, be- halve dit: lees langzaam, bedaard, met aandacht: en zoo ge dan, op het einde der maand, do ken- nis der hooge waarde van deze devotio niet diep in uw geheugen en in uw hart hebt inge- prent,—zeg dan, dat—mijn doel ten minste zeer goed moet geweest zijn. Volg ons nu met oplet- tendheid, en tracht eiken dag, niet zoo zeer de stof te lezen, als wel hartelijk en aandachtig te mediteeren. De zegen \\an Jesus\' Hart zij met u. Ik moet u nog slechts daarop opmerkzaam ma-
ken, dat allen, die de Junij-maand ter eere Tan Jesus\' Hart of gemeenschappelijk bf ook a rzon* derlijk vieren, een Vollen aflaat (tocvoegelijk aan de geloovige zielen) kunnen verdienen. Z. //. Piua IX Jteeft door deze gunst (8 Mei 1873.) |
|||||
|
op nieuw getoond, hoe dierbaar hem deze devotie,
en hoe heilrijk zij voor onze zielen is. Eindelijk betuig ik nogmaals, met die schrijvers, uit wier werken de aangehaalde voorbeelden ontleend zijn, dat ik alles aan den Heiligen Roomschen stoel onderwerp, en in geen enkel geval het oordeel over welk wonder dan ook eigenmagtig wil uit- spreken. De onderrigting over de wijze om de Junij-
maand te vieren, kunt gij vinden in Do Schat der harten, die Jesus\' en Maria\'s Hart lief hebben De hoofzaak is: 1. Het plaatsen van eene afbeelding van Je-
sks\' Hart, of het oprigten van een klein altaartje. 2. Eene dagelijksche Meditatie — of geeste-
lijke lezing. 3. Een kort gebed eiken dag te verrigten.
4. Eene buitengewone H. Communie, en bij-
zondere aandacht bij uwe geestelijke Communiën en uwe bezoeken aan het HH. Sacrament. Kunt ge meer doen, zoo veel te beter; maar
vat gij doen zult zal zijn loon niet lang wach- ten. Dit belooft u de Heer Jesus. |
||||
|
VOOR DEN TWEEDEN DRUK.
|
||||||
|
Geachte Philothea.
Wat ik voor twee jaren zeide: „of u en mij dit
boekje voldoen zal, moet de tijd leeren"—is heden be- antwoord. De tijd heeft het geleerd,—althans voor hetgeen u aangaat. Want in zoo korten tijd hebt gij de niet onaanzienlijke oplage van 2000 Exemplaren verspreid, dat ik daaromtrent geen twijfel meer koes- teren kan. Van mij zelven mag ik niet spreken, tenzij in zoo-
verre, dat ik u hartelijk voor den beloonden ijver dank, en u meer dan ooit hernieuwde werkkracht toewensch. Om u aan te sporen, heb ik nog iets bijgedragen. Er waren er toch, die gaanie op eiken dag een toepasse- lijk gebed vonden, dat zij, naar mate de stof mede- bragt, aan Jesus\' Hart konden opdragen. Dit heb ik er bijgevoegd. Het is eene nieuwe proef, die ik H aanbeveel. Gods beste zegen ruste verder op uwen ijver en be-
zorge u een goed plaatsje in het beminnelijk Hart van Jesus. De schrijver.
Feest der H. Elisabeth.
|
||||||
|
19 November 1876.
|
||||||
|
EERSTE DEEL.
|
|||||
|
de natuur der devotie tot jesus hart-
Üerstx: #ag. HET VOORWERP DER DEVOTIE.
I. Laat u toch nooit diets maken, Philothea, dat
het voorwerp dezer devotie zoo moeijelijk zou te begrijpen zijn. Niets is eenvoudiger. Het is: Jesus1 Hart. Let slechts wel op die twe6 woorden en vooral op het woord Hart, dat u van zelf mede zegt; Jesus\' liefde. En waarom voegen wij er dit woord liefde bij?
Omdat het voorwerp dezer eigenaardige en waarlijk liefelijke devotie eigenlijk tweevoudig te, zoo als ove- rigens het woord Hart ons aanstonds laat vermoe- den. Het hart immers zegt: liefde. Hierom onder- scheidt men dan ook een dubbel voorwerp. Het eerste heet het stoffelijke; en het ia niets anders dan het natuurlijk, en levend, en nu verheerlijkt Hart MM Jesus. Het tweede noemt men: het geestelijk voor- werp; en dit is niets anders, dan Jesus1 liefde, ons voorgesteld onder het beeld van zijn Hart en door ons vereerd onder hetzelfde zinnebeeld. |
|||||
|
— 13 —
|
|||||
|
Gij ziet er uit, hoe liefelijk, hoe passend, hoe ze-
genrijk deze devotie voor u wezen moet, en hoe gij van het begin af de hand op uw hart moet leggen, om u af te vragen: Bemin ik Jesus? AVil ik Hem ten minste beminnen? II. Jesus zelf heeft dit aldus voorgesteld. Luister
naar zijne eigen woorden, bij de beroemde verschij- ning aan do Gelukzalige ilargareta-Maria, door Hem gebezigd. „Ziedaar dat Hart, zegt Jesus, Zijn god- delijk Hart vertoonende; — dit is dus het stoffelijk voorwerp, ons getoond en voorgehouden, — dat Hart gaat Jesus voort, „dat de menschen zoozeer heeft lief\' gehad, dat hel niets gespaard heeft, om hun Zijne liefde te betuigen?— ziedaar het geestelijk voorwerp door het stoffelijk beteekend: Het Hart, dat de men- sehen bemint. — Het Hart dat bemint, — hoe kon Jesus duidelijker gesproken hebben, om te zeggen: „vereer mijn Hart, donk aan mijne liefde, vergeet nooit, welke liefde in dit Hart door u vereerd wordt?, Leer die woorden van buiten, Philothea! en onderrigt hen, die soms nog meenen, dat zij dit maar niet kunnen begrijpen. III. Is dit dan duister? of bevreomdend? — into-
gendeel. Er is geen feest ter vereering van Jesus, dat niet evenzoo een dubbel of twoovoudig voorwerp heeft. Het geestelijke is altoos het voornaamste; het zoogenaamd stoffelijke, of uiterlijke en tastbare, geeft altoos den naam. Neem b. v. het feest van het H. Kruis. Het geestelijke voorwerp is het gchoim der Verlossing; het stoffelijke is het Kruis zelf, het werk» |
|||||
|
-- 14 —
|
|||||
|
tuig der verlossing. Denk aan het feest en de de-
votic der vijf toonden van Jesus, Het geestelijk voorwerp wordt daargesteld door het geheim der smarten en der brandende liefde van Jesus in deze wonden opgesloten; het stoffelijk of tastbaar voor- werp zijn de H. Wonden zelve. En naar die uitor* lijke of gevoelbaro voorwerpen wordt het feest of de devotie genoemd: het feest of de devotie van het H. Kruis van de vijf iconden, en zoo wijders ; welnu, evenzoo zegt men voor onze devotie : het feest van Jesus\' Hart, de devotie tot Jesus\' Hart, en vereert men Jesus\' Hart werkelijk om Jesus\' liefde, die er het geestelijk voorworp van is. — Leer hieruit, Philothea, hoe men soms duister maakt, wat zonneklaar is, en laat u nooit meer zoo ligt van oenige ernstige bo- schouwing aftrekken. IV. Let overigens nog daarop, dat het zooge-
naamde eindvooruerp, of de persoon, op wien alle devotie overgaat, voor alle devotie\'s de persoon zelf van Jesus Christus is; en dat dorhalve in dat punt alle devotie\'s overeenkomen. Zoo zult gij begrijpen, dat bij deze of gene devotie, welke dan ook, die Jesus Christus betreft, de persoon van Jesus, of ook maar iets wat Jesus toebehoort, nimmer wordt uitgesloten; dat veeleer bij alle devotie\'s de geheele Jesus vereerd wordt; on dat slechts bij bijzondere devotie\'s, op bij- zondere wijze, dit of dat gedeelte van Jesus, om bjj- zondcro reden ter vereering voorgesteld en vereerd wordt. Zoo vcreeron wij bij de devotie tot hot H. Saora-
|
|||||
|
— 15 —
|
|||||
|
ment op bijzondere wijzo Jesus\' ligehaam, zonder toch
of de H. Ziel, of do Godheid van Jesus uit te sluiten; doch ook zonder bepaald aan Jesus wonden of Jesus\' Hart te denken. En zoo vereeren wij bij de devotie tot Jesus\' Hart op bijzondero wijze .Jesus Hart, zonder wederom ook maar het minste gedeelte van Jesus\' menschheid of Godheid uit te sluiten; doch ook zonder bepaald aan de andere ligchaams- deelen van Jesus te denken. Waarlijk, Philothea, deze zaak is niet duister. Denk
er aan, wat gij meenen zoudt, als gij b. v. door liefdo vervoerd, tot uwe teergeliefde moeder zoudt spreken: „o hart mijner geliefde moeder, wat zijt gij goed! O moederlijk hart, wat min ik u teer V Het hart is de persoon niet; dit weet gij zeer goed; maar het hart is de magneet, dio uw hart trekt; in het hart woont de liefde, die de uwe ontvlamt; door het hart vindt gij den persoon, wiens liefdo gij eeren wilt. En daarom rigt gij u bij voorkeur gaarne tot het hart, om in eens al de teederheid uwer aandoeningen uit te drukken en te doen gevoelen. Oefening. Rigt een altaartje, of ten minste een
beeld van Jesus\' Hart op, om er uwe gebeden voor te storten. Schietgebed. O Hart van mijn God ! o God tul
mijn Hart. |
|||||
|
— 16 —
|
|||||
|
VOORBEELD.
De eerste plaats onder de praktische voorbeelden,
die ons deze devotie leeren, komt toe aan de bevoor- regte dienares van Jcsus\' Hart, do Gelukzalige Maf\' gareta-Maria Alacoque. "Wij zullen haar zelve eenige omstandigheden uit haar leven laten verhalen: „Op zekeren dag zeide Jesus tot mij: „Jlijn godde- )ijk Hart is zóó verteerd door de liefde voor de menschen en voor u in het bijzonder, dat hot de vlammen zijner liefde niet meer kan inhouden, en dio, door uw toe- doen, wil verspreiden." Daarna vroog Hij mijn hart; en ik bad Hem, het te willen nemen. Jesu3 deed het en plaatste het in zijn aanbiddolijk Hart, waarin Hij mij toen mijn hart liet zien als een klein stofje, dat verteerd werd in dat brandend fornuis. Vervol- gens nam Hij het er weder uit onder de gedaanto van eene brandende vlam in den vorm van een hart, en zette het weer ter plaatse waar Hij het wogge- nomen had, terwijl Hij zeide: „Tot teeken, dat de grootc gunst, welke ik u bewezen heb, teeno inbeel- ding is, zal de smart in uwc zijde altoos blijven duren, hoewel ik do wond er van weder gesloten heb." Do wond, welker smart mij zoo kostbaar is, veroor- aaakt in mij zulk oenen gloed, dat hij mij verteert, en als levend doet branden." „Eens, zegt zij elders, — terwijl ik mij voor het
H. Sacrament bevond, gevoelde ik mij geheel door- drongen van de goddelijke tegenwoordigheid, doch tóó sterk, dat ik nnj zelve en de plaats waar ik was |
|||||
|
— 17 —
|
||||||
|
vorgat, en mjj geheel aan don Geest Gods overgaf,
door mijn hart over te laten aan de kracht zjjncr liefde. Nu liet Hij mij langen tijd rusten aan Zijno Goddelijke borst, waar Hij mij de wonderen Zijner liefde on de onverklaarbare schatten van Zijn heilig Hart openbaarde" — „Op een Vrijdag, nadat ik mijn Zaligmaker ontvangen had plaatste Hij mijnen mond op de wonden zijner heilige Zijde on hield er mjj gedurende drie of vier uren sterk togen aan gedrukt met zoovele gewaarwordingen van genot, dat ik die niet kan uitdrukken." Dezelfde gunst werd haar een andermaal vergund, nadat zij eeno heldhaftige daad verrigt had. Voegen wij er nog bij, dat de Zalige tot tweemaal toe den zoeten Naam Jeitus met oen scherp mes op haar hart geschreven heeft, en dat de god- delijke Zaligmaker haar het volgende in zijn eigen Hart liet lezen. „Ik maak u erfgenaam van mijn Hart en van al zijne schatten, voor den tijd en de eeuwigheid, u toelatende er gebruik van te maken volgens uw verlangen; en ik beloof u, dat het u aan geone hulp zal ontbreken, zoolang hot mijn Hart niet aan magt ontbreekt. Gij zult er voor altoos de wei- beminde leerling van zijn." (1) Zijn deze gunsten buitengewoon, uitstekend, zij
leeron ons toch, hoe goed en liefelijk het beminnelijk Hart van Jesus is, wat Hij over heeft voor hen, dio Hom liefhebben, en wat wij al van zijne onbegrijpe- lijko liefde kunnen verwachten, zod wij, den raad der |
||||||
|
i) Vio 1. p. 129.
|
||||||
|
— 18 —
|
|||||
|
gonoemde Gelukzalige getrouw, eene ware, standvas-
tige devotie tot Jesus\' Hart weten te beoefenen. O gevo Hij ons zulk eon vlammend hitrt, aan het zijne gelijk, zoo als Hij er een aan deze Gelukzalige gaf. GEBED.
Beminnelijke Jesus! Gij zelf hebt ons uw goddelijk
Hart voorgesteld als een alleruitmuntendst voorwerp onzer voreoring en aanbidding. Wij begrijpen ge- makkelijk, waarom Gij dat gedaan hebt. Uw hart toch leert ons aan uwe liefde denken, zooals Gij zelf zeidet : ziedaar dat Hart, dat zoozeer bemind heeft." Uw Hart is het zinnebeeld en tevens de woonplaats uwer liefde. Uw Hart is met geheel uw H ligchaam, met geheel uwe il. ziel, met geheel uwe Godheid on- afscheidbaar verbonden. Het leeft van uw goddelijk leven, en toont bovendien, als in een kort-begrip, al do oneindige liefdevlammen, waarmede Gij ons bemint. Hoe zouden wij dan iets anders wenschen, dan dit goddelijk Hart to mogen vereeren \'t Wat kan ik za- ligers zoeken, dan mjjn hart geheel en onverdeeld aan dit Hart ta schenken! Welk ander voorwerp ook kan mij liefderijker trekken, warmer ontvlammon, zoeter doen genieten, dan juist dit Hart in uw goddelijken boezem, dat als het middelpunt aller harten, en de ware magnoet aller Godminnende zielen is ? Leer mij derhalve, ik bid hot U, dit verheven voorwerp mijnor devotie steedB beter kennen. Herinner mij, wat |
|||||
|
— 19 —
|
||||||
|
het zeggen wil: een hart, — het Hart van Jesus.
Doe mij gevoelen, wat het bcteekent: het Hart va» mijn Verlosser en God.\' Ja, trek mij tot U, en stort onmiddellijk uit uw H. Hart zulk oen gloed in hot mijne, dat ik voortaan altoos in mijn hart en gedurig op do lippen hebbo den zaligen wensch: Alom bemind zij Jesus H. Hart! DOEL DER DEVOTIE.
1. Niets is billijker voor uw hart, Philothoa, on
niets meer geschikt om uwe devotio sterker op te wekken( dan het doel zelf der „beminnelijke gods- vrucht tot Jesus\' Hart," gelijk reeds de zalige Mar- garota-Maria haar noemde. Het hoogste, en alge- meene doel van de devotie tot zulk een voorwerp, kan immers geen ander zijn, dan de wederliefde. Het voorwerp is het hart, is de liefde; liefde voor liefde, hart voor hart zal natuurlijk het hoofddoel zijn. Daar- om schreef ook reeds de genoemde Gelukzalige: „Jesus zal heerschen ondanks zijne vijanden en Hij zal zich meester en bezitter van onze harten maken; want de zielen tot zijne liefde te brengen, dat is het voornaamste doel dezer devotie 1).\'\' En elders zegt |
||||||
|
1) Brief aan M. de Sauraaige.
|
||||||
|
— 20 —
|
||||||
|
zjj: ,Hot is blijkbaar, dat er niemand ter wereld is,
die niet alle soort van homelsehen bijstand zou on- dervinden, als hjj voor Jesus eeni- dankbare liefde had, zoo als de liefde is, die men Hem bewijst door de devotie tot zijn II. Hart 1)." Met den goeden wil alleen, Philothea, hebt gij hier alles begrepen. II. Dat dit algemeene doel eenige bijzondere doel-
einden in zich bevat, is zonneklaar. "Wat toch bevat de liefde niet ? "Wij mogen zeggen : zij leert in de eerste plaats de dankbaarheid, de eerherstelling en do navolging. Vooral ten aanzien dezer devotie zijn deze drie noodzakelijk. Do liefde immers eischt me- dedceling, eischt liefdeo/fers, eischt gelijkvormigheid. De dankbaarheid is het geheugen van het hart; zij
brengt te binnen, wat do Geliefde gegeven heeft, en geeft terug al wat zij vermag. De eerherstelling is de verhoogde dankbaarheid, en weet ook daar nog te geven, waar het hart andeis niets meer bezit, om niet slechts voor zich zelve, maar ook voor anderen dankbaar te zijn. De gelijkvormigheid is do volmaakt- heid der liefde; want do liefde vindt of maakt baars gelijken ; en die waarlijk bemint, wil navolgen wien hij bemint. Het zoete en goede wat voor u in deze deugden gelegen is, zult gij zelf begrijpen. Het edele, aangename, nuttige en verhevene van het doel komt er te meer door uit. Heerlijke devotie, die ons zulk doel voorstelt ! III. "Wil gij in \'t kort dit verheven doel dezer
|
||||||
|
(1) Brief aan haar Zielhestunrder.
|
||||||
|
— 21 —
|
|||||
|
devotie hebben uitgedrukt, dan kunt gij zeggen: we-
derliefde doo r eerherstelling. Daarom vertoont Jesus u zijn Hart, omringd van do werktuigen des ln\'dens. Daarom prijkt het met de wonde, met het kruis en met de doornenkroon, omstraald mot de vlammen zij- ner liefde. Daarom spreekt Hij ook met even zoo- vele woorden: ^Ziedaar het Hart, dat de mensehen zoozeer bemind hie.\'t,... en in plaats ran dankbaarheid ontvang ik van de meesten slechts ondankbaarheid." Bemin dus Jesus, en doe Hem beminnen. Geef Hom uw eigen hart, en, ten minste met den wil, de har- ten aller menschen. "Wees zelve dankbaar en maak goed door uwe liefde wat gij niet kunt beletten, en gij zult het doel dezer devotie volkomen bereiken. IV. Hierdoor begrijpt gij, wat men zeggen wil,
als men soms zegt: het voorwerp der devotie is Jesus\' doorwond Hart; het doel der devotie toch is de liefde tot dat Hart, dat van de zuivorsto liefde voor ons brandt, en om de ondankbaarheid der menschen ten uiterste bedroefd is. Hieruit ziet gij ook, hoe do vereerders van Jesus\' Hart op bijzondere wijze letten moeten op Jesus\' lijden en op het H. Sacrament; waarbij te voegen ia: het overgroot geheim der Mensch- wording. Bij de menschwording neemt Jesus een menschelijk hart aan; in zijn lijden toont Hij de grootste liefde van dat Hart; in het II. Sacrament schenkt Hij ons zijn goddelijk Hart op geheel bij- zondere wijze. Al deze zaken moeten u echter weer niet in den waan brenger., dat het doel dezer gods- vrucht zoo ijselijk veelvoudig of moeijelijk te vatten |
|||||
|
— 22 —
|
|||||
|
zoude zijn. Neem do trederliefde in haar volle be-
teekenis, en alles is gezegd; zoek deze wederliefde te beoefenen, en alles is gedaan. Oefexixg. Bid met aandacht de Litanie van Jesus\'
Hart, om te verkrijgen, dat gij de hoofdzaak van het- geen de devotie aangaat goed moogt begrijpen. Schietgebed. Hart van Jesus, Magneet der har-
ten, trek mij tot U, opdat ik in U ruste en leve. VOORBEELD.
Luisteren wij nogmaals naar het verhaal der Oe-
lukzalige Margareta, die aldus aan haar geestelijken Leidsman schreef: „Op den feestdag van den H. Jo- annes, den Evangelist, ontving ik van mijn goddehj- ken Zaligmaker vooreerst eene gunst bijna gelijk aan die, welke deze welbeminde leerling bij het laatste avondmaal genoot; daarom werd mij dit goddelijk Hart vertoond als geplaatst op een troon van louter vuur en vlammen, naar alle kanten stralen uitschie- tende, schitterender dan de zon, en doorzigtig als kristal. De wond, die Hij op het kruis ontving, was er zigtbaar in. Er was eene kroon van doornen rondom zijn H. Hart en een kruis er op; en mijn goddelijke Zaligmaker deed mij verstaan, dat deze werktuigen zijns lijdens beteekenden, dat de liefde, welke Hij voor de mensehen gehad heeft, de bron was geweest van al zijne smarten en van al de ver- nederingen, dio Hij voor ons heeft willen lijden; dat al deze folteringen en versmadingen Hem voor don |
|||||
|
— 23 —
|
|||||
|
geest geweest waren van het eerste begin zijner
Menschwording af, en dat van dat eerste oogenblik
af het kruis, om zoo te zeggen, in zijn Hart geplant
is; dat Hij, om ons zijne liefde te betuigen, al do
vernederingen, do armoede, do smarten door zijne
heilige menschheid in zijn geheel leven te verduren
en do belcedigingen waaraan de liefde Hem zou bloot-
stellon tot aan het einde der eeuwen in hot hoog-
heilig Sacrament onzer altaren, — van toen af heeft
aangenomen. Hij maakte mij daarna bekend, dat zijne
grooto begeerte om door de menschen volmaakt be-
mind te worden, Hem hot plan had doen opvatten,
hun zijn Hart te openbaren, door hun al de schatten
van liefde, barmhartigheid, genade, heiligmaking en
zaligheid, die het bevat, te openen, ten einde allen,
die Hem al de liefde en vereering, die zij maar
kunnen, zouden willen bewijzen en bezorgen, mogen
verrijkt worden tot verkwisting toe met die godde-
lijkc schatren, waarvan dit Hart de bron is. Hij
verzekerde mij, dat Hij er een bijzonder vermaak in
vond ouder het beeld van dit Hart van vloesoh ver-
eerd te worden, welks afbeelding Hij wenschte, dat
openlijk zou uitgesteld worden... Eindelijk... dat deze
devotio eene laatste poging zijner liefdo was, die do
Christenen in deze laatste eeuwen wilde begunstigen,
door hun een voorwerp en een middel voor to stellen,
dat te gelijker tijd zoo geschikt was, om hen aan
te sporen Hem te beminnen, en Hem degelijk en
deugdelijk to beminnen."
Uit deze lessen van Jesus kunnen wij het voor-
|
|||||
|
— 24 —
|
|||||
|
werp, hot doel, de beweegredenen, alles te gelijk
aader leercn kennen. Leeren wij echter in de cersie plaats aan Jcsus\' vurigen wensch gohoor te geven\' GEBED.
Allerdierbaarste Jesus ! ik zie goed in, dat Gij bij
het instellen dezer bijzondere devotie tot uw allcrhei- ligst Hart een eigenaardig en bijzonder doel moet gehad hebben. \'Waarom anders zoudt Gij zelf zijn gekomen, om voor U een Apostel uit te kiezen, die deze devotie alom zou verbreiden ? Waarom zoudt Gij zoovele en onwaardeerbare gunsten en zegeningen hebben beloofd aan allen, die deze devotie zouden beoefenen ? Leer mij derhalve dat bijzonder doel meer en meer kennen. Ik begrijp, dat het niets anders kan zijn, dan U zelvcn volmaakter te kennen, vuriger te beminnen, hartelijker te ecren, en wel vooral door U tevens eenige schadevergoeding te geven voor al den sinaad, die u onophoudelijk wordt aangedaan, inzon- derheid in hot hoogheilig Sacrament. Ik begrijp ook, dat wij ons hart door ware wederliefde aan Uw god- delijk Hart moeten schenken, en dat juist deze devotie die zoete verpligting ons duidelijk voorhoudt. Gjj zelf roept mij toe : „Leert van mij, omdat ik zachtmoe- dig en nederig van harte ben " Dw hart laat me di« les als in vlammend beeldschrift zien. Geef mij dan eok, dat ik dat hooge doel bercike : hart voor hart, liefde voor liefde, en die_ vooral betoond door het navolgen uwer deugden, het vergoeden der U aangedan» «neer, en het ijverig streven naar U alleen, o mijn God! |
|||||
|
•-
|
|||||
|
— 25 —
#• £ R » E \'S» A G.
BEWEEOBEDENEH DER DEVOTIE.
. Do eerste beweegreden, die ons aanspoort tot
het beoefenen dezer godsvrucht, ligt in haar voor- werp. Dat voorwerp, zoo als gezegd is, is Jesué\' Hart, is Jesus\' liefde. Het is het Hart, waardoor het verheven plan Gods, om de menschen te vorloi- sen, is uitgovoerd; waaruit het goddelijk bloed voor onze losprijs is gevloeid; waardoor en waaruit de H. Kerk, met al haar geheimen en gonadebronuen, is gevormd. Het is do liefde, die vooral in dit Hart zigtbaar en als tastbaar is geworden ; de liefde vu een Godmensen voor een arm en diep gevallen schepsel; liefde door geen sterveling, door geen Engel te be- grijpen, maar vooral in dit Hart zoo duidelijk voor ons afgebeeld, dat het is alsof daarop het woord van Jesus met goddelijke letteren geschreven staat: „God heeft de wereld bemind; zóó zeer heeft God de wereld liefgehad.\'1\'\' Zoudt gij niet gaarne, niofc vurig, niet rogt hartelijk zulk een voorwerp voretf- ren ? Kunt gij liefelijker on aantrekkelijker voor- werp uwer liefde uitdenken? Groote God! wie zun Gods Hart niet van harte beminnen! II. Overweeg verder de hooge waarde van dit
voorwoi-p. Het is hot aanbiddelijk Hart van deo Zoon Gods; want, even ïils wij in hot II. Sacrament het 2
|
|||||
|
— 26 —
|
|||||
|
geheele ligchaam van Christus vereeren en aanbid-
den, zoo veroeren on aanbidden wij, bij deze de- yotie, op bijzondere wijze het aanbiddelijk Hart van Jesus. Het wordt daarom niet gescheiden van den Persoon Gods; integendeel; het is juist daarom onzo aanbidding waardig, omdat het onafscheidbaar met den goddelijken Persoon verbonden blijft. Overweeg de aantrekkelijkheid en beminnelijkheid
van dit voorwerp. Hier, zoo zegt de Gelukzalige Mar- gareta, Ir\'er geldt de leus: „alles uit liefde, niets uit dwang:" En elders: „Het aanbiddelijk Hart van Jesus uil in alle harten het rijk zijner zuivere liefde vestigev... Het is eene devotie, die niet wil gedwongen of opgedrongen zijn" Overweeg de redelijkheid en onwederstaanbare kracht dezer godsvrucht, al we- derom wegens hetzelfde voorwerp. Hot heeft de bracht der liefde zelve, en het wil en moet bemind worden, niet slechts als eene of andere zaak, die beminnelijk moet heeten, maar als de liefde, als de goddelijke liefde zelve. Hierom heeft een godvruchtig en geleerd Fransen
Prelaat deze devotie tot Jesus\' Hart: de eerste, de Koningin d«r devoties genoemd; een ander haar de substantie, de quintessentie der godsdienst geheeten; terwijl velen haar den naam van devotie der liefde hebben willen geven. — Zoudt gij de Liefde niet lief- hebben ? de liefde niet vereeren ? of nog iets anders, dat meer uwe liefde waardig is, durven zoeken ? in. Eene tweede beweegreden vinden wij in de
tegeerte van Jesus, die zoo dikwijls en zoo krachtig |
|||||
|
— 27 -
|
|||||
|
op liet omhelzen en bevorderen dezer devotie heeft
aangedrongen. De geschiedenis van het leven der Gel. Margareta-Maria is vol van bewijzen, die ons deze begeerte doen kennen. „Mijn Hart is zoo brandettd van liefde voor de menscheii, — zeide Jesus eens, dat het de vlammen zijner brandende liefde niet langer kan inhouden, maar die door uw toedoen nood- zakelijk moet uitstorten, en zich aan de menschen be- kend maken, om hen te verrijken met de kostbare schatten, die ik u bekend maak\'... — En hoe dikwijls heeft Jesus deze begeerte herhaald! Misschien hon- derdmalen, ja meer. Moogt ge daaraan ongevoelig blijven? Telt Jesus\' zoete hartewensch u voor niets ? Zoo ooit, dan geldt het van deze devotie, wat Jesus eens, nog op aarde wandelend, gezegd heeft: „Ik ben een vuur op aarde komen brengen; wat wil ik anders als dat het brande\'\' ? Daarom kwam Hij zolf, en herhaaldelijk, en op do treffendst mogelijke wijze, om deze devotie te doen kennen. Ja daarom zeker, wees Hij reeds tijdens zijn leven op zijn be- minnelijk Hart; drukte Hij den leerling der liefde, onder het laatste avondmaal, aan dat Hart; liet Hij het op het Kruis voor ons openen; wees Hij zijne Apostelen, vooral Thomas, den toen ongeloovige, op dit brandpunt zijner heilige, onuitputtelijke liefde; kortom, heeft Hij zelf van het begin af ons geleerd, hoe wij voortdurend en regt hartelijk aan zijn goddelijk en ons zoo vurig minnend Hart moeten denken. Mogen al die wenschen en lessen van Jesus ongemerkt voor ons voorbijgaan ? — Deze meditatie moogt ge wel |
|||||
|
— 28 -
|
|||||
|
eens met aandacht doen, goode Philothea ! Ik ben
overtuigd, dat zij uwen ijver vrij wat aanvuren en uwe liefde ontvlammen zal, OEFENING. Als gij toch eon goed werk doen wilt,
verspreid dan een book of geschrift ten cere van Jesus Hart. Wie weet hoeveel nut gij daarmede stichten zult\':\' Schietgebed. O Goddeljjk Hart, hoe weinig wordt
Gij gekend, hoe weinig wordt gij bemind! VOORBEELD. "Wij lezen in de geschiedenis der orde van den H.
Franciscus het navolgonde merkwaardig voorval. Eon man van aanzienlijken stand had het religieus kleed in eon dor kloosters van die ordo aangenomen. Hjj kon zich echter niet gewennen aan het grove voedsel dat men daar gaf, en besloot dus naar do genoegens der aarde weder te keeron. Een zekeren nacht maakt hij zich eensklaps op om te vlugten. Terwijl hij ech- ter voortgaat, komt hij in den gang waar een groot kruisbeeld geplaatst is; hier worpt hij zich nog- raaals op do knieën om voor het laatst in dat klooster een gebod tot zijn God to doen. Nu verschijnt hem plotseling do Goddelijke Zaligmaker vergezeld van Zijne heilige Moedor en in de hand een stuk brood houdende, zooals de religicusen dit pleegden te ge- bruiken. „Mijn zoon, zoo spreekt hom Jesus toe> „waarom verlaat gij uwen heiligen roep?" — „Heer, antwoord do vlugteling openhartig „daar ik ge- woon hen in allen overvloed te leven, kan ik de ge- strengheid van den regel niet uithouden? De goede |
|||||
|
— 29 —
|
|||||
|
Jesus toont dan hot brood, doopt liet in de wonden
zijner zijde en biedt het den jongeling aan, zeggende: „Eet dit brood/\' De Religieus gehoorzaamt en vindt het alleraangenaamst van smaak. Ook heeft hij de les begrepen En van dien tijd af, zoo dikwerf de bekoring hem nog overviel, beschouwde hij in den geest de liefdewond van Jesus Hart, en verkreeg daardoor de genade, dat al zijn lasten in lusten vcr- anderden." 1) Wij lezen van Jan-Baptist Faventius, die van soldaat een ijverig capueijn werd, dat hij eens zich zooveel geweld aandeed, cm eene beweging van drift tegen te gaan, dat een ader in zijne borst sprong. Het bloed nu vergaderend liep hij naar oen kruis- beold en zoide: „Zie eens, Heer! wat ik voor u lijdo." Dt> Zaligmaker zag het, maakte de hand van het kruis los, toonde hem de wond zijner zijde en sprak: „Ziedaar, Joannes, wat ik voor tt geleden heb 2)." De H. Antonius verhaalt iets dergelijks van den H.
Petrus martelaar. Want als deze iu een groot lijden tot Jesus zeide: „Heer, wat heb ik gedaan?" ant- woordo Jesus: „Petrus, wat heb ik gedaan? 3) Leeren wij hieruit op Jesus Hart te vertrouwen, en
dat voorwerp van zooveel waarde lief te hebben. Het is de schatkamer aller goede dingen, het onderpand der toekomende glorie 4) het rustbed der godniinnende ziel 5), de poort die ten leven voert G), de eene en eenige oostersche parel van onschatbare waarde 7) het mid- delpunt der goddelijke liefde en van alle harten 8). 1) Franciosi. Nulion:* uV-tr. etc. p. 133 2} Spicil. Cone. 1. Claus. UI
3; H. Fetr. Dam. 4) H. M.-ihlildis 5) H. GerlrudU, li) 11 llonavt\'iituru. Ij Frincbcoi nu Saies. 8; Z. Marg. Maria. |
|||||
|
— 30 —
|
|||||
|
GEBED.
AUtrbeminnelijkste en nllcrbarmhnrtigate Jesus, welk een schoon en waarlijk hartroerend voorwerp hebt Gij ons, arme menschen, in deze devotie ge- schonken. Gij zelfs zeidet tot „uwe bevoorregte diena- res, dat Gij haar gaaft: uw Harf, uw kruis, en uwe liefde,\'\' en dat dit een allerkostbaarst geschenk van uwen kant was. En nu geeft Gij ons allen dat ge- schenk, zoo wij het maar willen ontvangen. Uir Hart immers is hot voorwerp dezer devotie, maar het is uw minnend Hart, uw van liefde voor ons vlam- mend Hart, mi met het H. Kruis geteekend en daar- om met de doornen en de wond aan ons verschijnend Hart; het Hart aller harten dus en het Hart der harten, dat in eens ons alles herinnert, wat Gij voor ons gedaan, gewerkt en geloden hebt; het Hart, dat voor ons in Bethlehems kribbe heeft geklopt, voor ons in Gethsemane water en bloed u deed zweeten, voor ons op het kruis met eene lans is doorboord; het Hart eindelijk, dat ook nu nog in het H. Sacrament voor ons van liefde vlamt, en aan de regterhand dos Vaders zijne eeuwige wond tot onze verzoening vertoont. Moest Gij nog vragen, beminnelijke Verlosser, dat wjj dit Hart zouden ecren en dienen? Moet Gij nu nog op de wederliefde van onze harten wachten? Neen, o liefderijkste JesuslMjjn hart is bereid; geen ander voor- werp zal mij voortaan aftrekken van U. U wil ik dienen, U beminnt-n, U doen beminnen zooveel ik ver- mag. Koof mijn hart, zoo het nog verder noodig mag «vezen, en laat mij nooit iets meer zoeken buiten U. |
|||||
|
— 31 —
|
|||||
|
SLIERDE ^ A G,
BEWEEGREDENEN DER DEVOTIE. (Vervolg.)
I Eene derde beweegreden tot het omhelzen d<-
zer devotie vindt ieder Christen in de heerlijke be- loflen door Jesus zelven zoo duidelijk en zoo herhaal* delijk gedaan. De voorspelling ligt in de eigen woorden der Gelukzalige Dienares van Jobus Hart; de vervulling leert elk der nu reeds vervlogen 200 jaren. Luister, en denk er aandachtig over na. „Jesu» „heeft mij op nieuw het groot genoegen doen kennen, „dat Hij vindt in de vereering Hem gebragt door zijne „schepselen; en het scheen mij toe, dat Hij beloofde: „dat zij, die van dit H. Hart gezegend zouden zijn, „nooit zoudeD verloren gaan, omdat Hij zelf, als de „bron aller zegeningen, die zegeningen overvloedig „zou uitstorten over alle plaatsen, waar het beold „van dit beminnelijk Hart zou geplaatst worden, om „er liefde en vereering te ontvangen; dat Hij, door „dit middel, de onderling verdeelde familliën zou ve - „eenigen; dat Hij diegenen, die in eenigen nood vcr- „keeren mogten, zou beschermen; dat Hij in al <k\' „communauteiton, waar dit goddelijk beeld vereerd „zou worden, den zoeten balsem zijner brandende liefde „zou uitstorten ; dat llij er de slagen van den regt- „vaardigen toorn Gods van zou afwenden, door ze „wederom in zijne genade te herstellen, als ze die |
|||||
|
— 32 —
|
|||||
|
.door flc zonden mogten verloren hebben.\'1 1)
Elders schrijft dezelfde Gelukzalige: „Ik gevoel mij „i:ls geheel verslonden in dit goddelijk Hart, als in een „eindelooze diepte, waarin Hij mij schatten van liefde „en genaden laat zien voor de personen, die zich op- „offeren en aan Hem toewijden, cm Hem al de eer „en liefde, die zij maar kunnen, te geven on to be- „zorgen; maar die schatten zijn zóó groot, dat het „udj niet mogelijk is, dio met woorden uit te drukken." 2) Bij cene andere gelegenheid zegt zij: „Jesus heeft „mij doen weten, dat zijn H. Hart het Heilige der „Heiligen, het Heilige der liefde is. Dat Hij wilde, „dat het thans zou gekend worden als de middelaar „tusschen God en de menschon; want Hij is almag- „tig om hun den vrede schenken." 3) in con brief „aan haar zielbestuurder schrijft zij nog: „O kondo „ik alles verhalen, wat ik weet van deze beminne- „lijke devotie tot Jesus H. Hart, en koude ik aan „de geheele wereld de schatten van genaden bekend „maken, welke Jesus Christus in dit aanbiddelijk „Hart bezit, en dio Hij tot verkwistens too wil uitstor- „ten over allen die deze devotie beoefenen. Ik bezweer „U, Eerw. Pater, verzuim niets om ze aan iedereen „in to boezemen. De schatten van zegening en go- „nade, in dit Hart besloten, zjjn oneindig. Ik denk „niet, dat er in het geestelijk loven eene oefening van „devotie gevonden wordt, die meer geschikt is om eene „ziel in korten tijd tot de hoogste volmaaktheid op te i) Lettre a la 11. M. du Saumaiie. 2) Aan dezelfde, 3) Aan deR. M
Gre\\jfiê |
|||||
|
— 33 —
|
|||||
|
„voeren, en om haar de waarachtige genoegens Ie
„doen smaken, die men vindt in de dienst van Jesus „Christus. Ja ik zog liet met do volste overtuiging, vzoo men wist, hoe aangenaam dezo devotie aan Jesus „is, er zou geen Christen zijn, al had hij nog zoo weinig „lietdo voor den bominnelijken Zaligmaker, die zo „niet aanstonds zoude omhelzen." Hierna spreekt de Zalige van bijzondere personen. „Zorg, zegt ze, zorg vooral dat do Religieuzen dezo
„godsvrucht omhelz.sn ; want zij zullen er zooveel hulp „in vinden, dat zij geen ander middel noodig heboen „om, zelfs in de minst geregelde communauteiten, den „eersten ijver en de volmaaksto regeltucht te her- „stellen, on om diegenen, dio roods volgens do regels „leven, tot het toppunt der volmaaktheid te brengen. „Mijn goddelijke Zaligmaker hoeft mij doen verstaan, „dat zij, die aan de Zaligheid der zielen werken, de „kunst zullen verwerven om de meest versteende har- „ten to vermurwen, en dat zij met een wondervollen „uitslag zullen werken, zoo zij zolveu van eene teo- „dere devotie tot zijn goddelijk Hart doordrongen zijn.1\' „De personen, dio in de wereld leven, zullen door „middel van deze beminnelijke devotie al de voor „hun staat noodigo genaden ontvangen, dat wil zeg- „gen den vrede in hunne familiën, verligting bij „hunne wcrkza»mhoden, don zegen des hemels bij al „hunne ondernemingen, de vertroosting bij hunne „tegenheden; zij zullen in dit H. Hart hunne schuiU „plaats vinden gedurende hun levon, en vooral in de „uur van hunnen dood. — O, wat is het zoet te ster- |
|||||
|
- 34 —
|
|||||
|
„ven, na eene standvastige devotie beoefend te heb-
„ben tot het Hart van Hem, die ons moet oordeelen. „— Eindelijk, het is blijkbaar, dat niemand ter we- „reld van alle soort van hemelschen bijstand zou ver- „stoken zijn. zoo hij voor Jesus Christus eene dank\' „bare liefde koesterde, zoo als die liefde is, welke „men Hem betoont door de devotie tot zijn H. Hart.1\' "Wilt gij dus genader., wilt gij gunsten, wilt gij alle
mogelijke zegeningen van Jesus\' Hart ontvangen, — zij liggen daar voor u, Philothea; gij hebt ze voor het nemen. Beoefen deze devotie en het woord van Jesus blijft er borg voor, — al zijn zegen is de uwe. En let ook hierop: het woord van Jesus is nog maar een gedeelte van hetgeen in zijn Hart is; want, Hij heeft het zelf gezegd: „uit den overvloed des harten spreekt de mond.\'\' Hij heeft dus nog meer in zijn Hart voor u weggelegd, dan Hij in woorden, — en o hoe duidelijk en krachtig, — heeft uitgesproken en beloofd. II. Nog eene vierde beweegreden ter omhelzing
dezer devotie willen wij aanstippen; zij bestaat in de verordening van Jesus, dat juist deze godsvrucht tot zijn H. Hart eeno bijzondere devotie van onzen tijd, van deze latere eeuwen zou zijn. Voor vijf eeuwen meldde dit reeds de H. Joannes aan de H, (Jertrudis. "Want als deze Heilige den Leerling der liefde vroeg, waarom hij zoo weinig van Jesus Hart had gespro- ken, hij, die toch aan dat goddelijk Hart had gerust, antwoordde hij : „Omdat God zich heeft voorbehouden deze devotie in de laatste tijden te doen kennen, dan |
|||||
|
— 35 —
|
|||||
|
namelijk als de wereld begint oud to worden, en
zulks om de vlam der liefde weder op te wekken, welke alsdan zal verkoeld zijn.\'\' — Om dit wèl te begrijpen, beschouw tegen over elkander, lo. het thans heerschend ongoloof, — en, op Jesus Hart, het H. Kruis , het teeken des geloofs en onzer zegepraal. 2o. de uit het ongeloof voortvloeiende koudheid en onverschilligheid, — en, van den anderen kant, de vlammen van Jesus\' Hart; 3o. de versmadingen Jesus aangedaan vooral in het 11. Sacrament , — en daar- tegen de doornenkroon om Jesus\' Hart gewonden ; ten 4de de vervolgingen tegen de H. Kerk en Jesus\' vrienden gerigt; — en daarbij de wonde ia Jesus\' Hart geopend als eene veilige schuilplaats in de Ar- ke des Xieuwen Verbonds. Kortom, tegen al de thans heerschende misdaden is de devotie tot Jesus, Hart onze steun, onzo hoop, onze overwinning. Moogt ge zulk een redmiddel versmaden ? III. Nog eene vijfde boweegreden ligt daarin, dat
de vruchten der devotie tot Jesus\' Hart niet alleen allerrijkst, maar ook allergemakkelijst te verkrijgen, en ontwijfelbaar zeker zijn. Let slechts op de ver- schillende oefeningen , die daartoe behooren. Het Apostolaat des ijebeds leert ons het hart met Jesus\' Hart in alles vereenigen. De Eerewacht plaatst ons als dappere helden voor Jesus\' troon. De Eerher- stellende Communie maakt Jesus\' geheel tot den onze. Het Schapnlkr herinnert ons den strjjd en de «ege- praal; Onze Lieve Vrouw van het H. Hart gaat ons voor, om den weg te wijzen: de negen Liefdediensten |
|||||
|
~ 36 —
|
|||||
|
doen ons dragen op de vleugelen dor Heiligen En-
gclen. Al do andere oefeningen, vooral nog het Broederschap, verlevendigen en.versterken onzen ijver. Voegen wjj hierbij de Schietgebeden, do overwegin-
yen , en vooral de praktische navolging van lesus\' Hart, wat mogen wij dan niet hopen van zulk eene devotie, die niets anders dan liefde ademt, niets an- ders dan liefde is, tot niets anders dnn natuurlijk en als van zelf tot de hoogste en zuiverste liefde voert. O waarlijk, zulk eeno devotie moet door allen gekend, moet door allen bemind, door allen gezocht en beoe- fead worden. Herlees nog eens do beweegredenen, zoo noodig, en onderzoek u, of ge verstandig handelt. Oefening. Zorg, dat een of ander dezo heilrijke
devotie omhelze. Bid ten dien einde de Litanie van \'t IJ. Hart. Schietgebed. ,0 Mart van mijn Jesus! mijn hart
is al te verstrooid, tenzij het ingetogen blijve in uw Hart." (H. Bonavcntura.) VOOEBEELD.
Er is eeno oude traditie, die, het is waar, voor
eenigo omstandigheden wol wat beter bewezen dien- de te zijn, doch ten minste door eerbiedwaardige schrijvers aldus verhaald wordt, en althans als eene zinrijke legende kan opgevat worden. „IS\'ndat de goddelijke Verlosser op Golgotha den geest had ge- gevon, kwam een soldaat, die bijna blind nas en Lon- ginus heette, om te zien of Jesus waarlijk ges:orven was. Om er zich beter van te overtuigen , nam hg |
|||||
|
— 37 —
de lans en stiet haar zoo diop in de rcgtcrzijdc van
Jesus, dat het aanbiddelijk Hart werd gewond, on er aanstonds zooveel bloed en water uit do wond stroom- de, dat het bloed langs do speer afliep ea ook de hand raakte, die haar droeg. Onwilkeurig en zonder nadenken bragt do soldaat deze hand aan zijn oog, en plotseling was hij geheel van zijne oogziekto ge- nezon door de aanraking van het kostbaar bloed dos YerloBsors. Verbaasd door zulk een wonder en in- wendig verlicht door de genade , geloofde hij in Jesus Christus. "Weldra verliet hij do krjjgsdienst, liet zich onderrigten door de Apostelen en werd later tot Bisschop gewijd van Caesarea in Cappadocië, waar hij gedurende dertig jaren den Heer Jesus predikte, en eindeljjk zijn getuigenis, als een roomvol martelaar, met zijn bloed bezegelde." 1) — De geestelijke ver- lichting is ten minste een feit, zoo ook do ligchame- lijko door do legende er mogt bijgevoegd zijn. De II. Lans werd, met do andere lijdenswerktuigen
op den Calvarieberg in den grond begraven en later door do II. Helena keizerin en moeder van Constan- tijn den Groote, teruggevonden. In later dagen nog- maals, althans gedeeltelijk, in eoue kerk van Antio- ohië verborgen, werd dezolfdo H. Lans door de Kruis- Taardcrs weer gevonden. Boude wijn II, vijfde latijn- sche keizer van Constantinopel, stond de spits der H. Lans , de doornenkroon en een gedeelte van het H. Kruis af, aan de republiek van Venetië, van waar de |
|||||
|
1) Francioai 1. c. p. 143.
|
|||||
|
— 38 —
|
|||||||
|
H. Lodewijk deze H. Itolikwiën naar Frankrijk over-
voerdc. Het ander deel der Lans bleet te ConstantU nopel tot 1492, toen keizer Uajazet II het ten ge- schenke gaf aan Paus Innocent ma VIII. Van toen af werd het te Rome in het Vatikaan bewaard. Den 26 October 1623 plaatste hoi Urbanus VIII voor goed in een der vier pijlers die den koepel der St Pie- terskerk dragen; hij versierde tevens deze kleine kapel met eene afbeelding van den H. Longinus, die de Lans in de hand draagt. 1) — Leeren wij van Lon- ginus niet alleen Jesus\' Hart ai n te zien op het kruis, maar ook nut te trekken uit die hemelsohe beschouwing. "Want „in deze zijde, — de wond van Jesus\' Hart, — zegt de H. Augustinus , zijn wij en worden wij herboren tot het ware levon; 2) daar wordt ons de deur dos levens geope d, 3) daar is de Arke, waarin wij veilig togen allen stortvloed der bekoringen zijn , 4) daaruit vloeijen de eeuwige bronnen van barmhartigheid en alle goedheid. 5) |
|||||||
|
1) Zi« de Maandroxn, 1871. 3) De Symb. c 6. 3) Tr in Ju. (20.
i ld. 5] H. Cy|,r. de Pas. Dow. |
|||||||
|
— 39 —
|
|||||
|
GEBED.
Hadt Gij ook niets beloofd, o liefdevolle Jesus,
althans niets bijzonders beloofd aan allen, die do deyotie tot uw goddelijk Hart beoefenen, hoe volijverig moest ons hart niet zijn, om uwen wensch te volgen en zulk een onschatbaar Heiligdom als uw Hart is re verecren. Wat moeten wij dan nu niet doen, nu (lij juist voor onzen tijd dienhemelschat ons aanbiedt, en bovendien eindelooze gunsten aan de vereerder» van uw goddelijk Hart hebt willen beloven. Ik wil vrede ; Gij belooft mij dien. Ik wensen volmaakt te worden; Gij geeft het middel aan de hand. Ik zoek genade, barmhartigheid, liefde, zelfs tijdelijke gunsten, waaraan ik behoefte heb ; Gij toont mij dat alles in uw H. Hart als in een schatkamer weggelegd. En dan nog, hoe weinig vraagt Ge daar voor! Een kort gebed, cene vereeniging van mijne intenties met de uwe, eene of andere oefening van eenige minuten daags "Wat zou ik dan nog zaligers zoeken dan deze devotie, wat zekerders wenschen, om al hetgeen ik wenschen kan, te verkrijgen. O doordring mij dan, ik bid het u, lieve Jesus, doordring mijn hart geheel en al met de zucht om uw Hart lief te hebben. Laat de dwaze wereldling zoeken naar ijdele vermaken en aardscho goederen; mijn hart wil vrij zijn, en U alleen zoeken, mijn Verlosser en Heer, mijn Zalig- maker en mijn God. |
|||||
|
TWEEDE DEEL.
|
|||||
|
DE GESCHIEDENIS DER DEVOTIE.
EÊR8TE AFUBELINCi,
De Voorspelling. ^JIJFDK f AG.
HET PARADIJS.
I. Het eigenlijke Aardsch-Paradijs is gewis voor
altijd voor ons menschen verloren. De eindeloos goedo God heeft ons toch, ook op aarde, een nieuw Paradijs willen schenkeD, dat ons een voorsmaak van het eenmaal te geven hemclsch Paradijs zoude zijn. Wij vinden hot, en zeer gnmakkelijk, in het beuiin- nelijk en aanbiddehjk Hart van Jesus. — Het Para- dijs was een lusthof, door den Heer zelven aangelegd en met allerlei schoonheden on sieraden gevuld. Ook Jesus\' Hart, zegt de Zalige Margarota-Maria, werd mij vertoond als „een heerlijke Lusthof, met allorhando bloemen versierd, vervuld van do liefelijkste geuren, en overvloeijend van allerlei zoetheid.\'\' — Het Para- dij s bevatte alle soort van goedo genoegens, en dit |
|||||
|
— 41 —
|
|||||
|
niet voor do Engolon, niet voor zich zelf, maar voor
den mensch, als koning hier op aardo en door Gods eigen hand in dien lusthof binnon geleid. Zoo is ook Jesus\' Hart, dit leerde reeds de II. Clara, „een Pa- radijs van lusten voor al do zijnen, die hun lust vin- den er in te wonen.1\' Zoo is het, volgens do Heili- gen, een ware lusthof van hemelsche genoegens, vooral van stillen vrede, zoete rust, verheven beschouwing, verecniging met God, waarbij allo aardsche lusten verdwijnen en niet waardig zijn nog lusten genoemd te worden. — Oefen u, Philothea , in de Btndie van dit H. Hart, gij zult spoedig den ziu van dit verheven zinnebeeld begrijpen. Ook voor u zal hot II. Hart van Jesus een zoet Paradijs worden, waarin gij alle1" zult vinden , wat uw hart kan begeeren. II. Uit het gezegde kunt gij gemakkelijk opma-
ken , in weikon zin ook voor u Jesus\' Hart een Po- radijs moot zijn. Gij moet daarin , zoo als de HeiU- gen door hun voorbeeld getoond hebben , wet woo:>- ptaats vestigen. Eer nog de devotie tot Jesus\' Hart in de H. Kerk algemeen was geworden, hebben d« Heiligen en bijzondere vrienden Gods die oefoning reeds begrepen. De H. Graaf Elzoar wees zjjne eveu heilige echtgenojte het Hart van Jesus aan , als dié plaats, waar zij hem altoos kon vinden. „Daar teoou »\'fc," schreef hij haar; en beiden woonden daar zoet vor- eenigd, al waren zij ook op aarde verre van elkander gescheiden. De II. Eranciscus van Sales zocht ook daar zjjne vrienden op. Do H. II. Mechtildis, Gortra- 8.
|
|||||
|
— 42 —
|
|||||
|
dis, Catharina van Senen en vele anderen , zochten
daar hare woning. Hok gij dit doen kunt ? Door schietgebeden, gelijk de H. Aloysius dit dood; dodr u voor te stellen, dat God zelf als oen groot paleis is, waarin de gchec\'e wereld woont, gelijk de IL Teresia leert; door er in te gaan, in den geest, zoo als de Zalige Margareta deed ; door u gedurig Jesus\' Hart als het Hart van uwen God voor te stellen, die immers overal tegenwoordig is on u werkelijk van alle zijden omringt. Beproef het op doze of gene wijze; de Heer zal u bijstaan, en gij zult de waarheid zijner beloften ondervinden : hoe zalig het is te wonen in de tabernakelen des Hoeren. III. Een der schoonste voorbeolden , die gij dien-
aangaande vinden kunt, levert u do ge3ehiodenis van den goeden moordenaar op het kruis „Heer, — zegt hij ti t Jesus, op het oogenblik dat allen Hem be- spotten en Jesus zelf alles behalve de glorie van zijn koninkrijk vertoont, — Heer, gedenk myner als ffy in uw Rijk komt." Jesus antwoordt: „Heden zult gij met mij in het Paradijs zijn." Hoe is het mogelijk, vragen zoo velen , — vele Heiligen hebben zoo veel moeten werken, verschillenden zijn zelfs na al dat werk nog niet onmiddellijk tot de vreugde des he- mels toegelaten, en deze moordenaar verwerft in één oogenblik het hoogste en het schitterendste loon voor zjjn overigens wèl groot geloof en allerkrachtigst vertrouwen. Hjj hing, antwoorden zij, aan de regter- zijdo van Jesus; hij nam het eerst, terwijl het god- delijk zoenoffer voltrokken werd, zijne toevlugt tot |
|||||
|
— 43 —
|
|||||
|
•li\'sus\' Hal-t, hij werd besproeid met het zoenbloed
des Lams. 1) „Ja, zegt de II. Augustinus , hij kon immers ligt, (als aan de regterzijde van Jesus han- gendo) door het water, dat te gelijk met het bloed, uit de zijde des Heeren vloeide , besproeid en alzoo als door een heilig doopsel gereinigd worden. 2)\'\' Zoo sloot Jesus\' Hart het Paradijs voor hem open. Gij leert hieruit, Philothea, in welken verheven
zin Jesus\' Hart tot het Paradijs voert, omdat het zelf een Paradijs van alle zegen en genaden is. Over- weeg dus dikwijls niet aandacht die woorden : „ Heden zitlt gij met mij in het Paradijs zijn." Pas die met allen ernst op u toe , en bedenk, dat Jesus\' Hart zelf dat Paradijs voor u is. In het begin moge het u wat moeite kosten, den weg tot dat goddelijk Paradijs te vinden; weldra zal u het zoeken zelf een hemelsch genoegen bieden, spoedig zult gij niet meer zoeken maar vinden , weldra in het gevondene zalig zijn. . De zijde van Christus is geopend, zegt de Abt ,Blosius, 3) omdat de goede Jesus, ons den toe- en ., ingang tot zjjn Hart wilde geopend hebben. Hierdoor „betuigt Hij zijne onbegrijpelijke liefde jegens ons. ..Kn wat had Hij meer kunnen doen, dan Hij gedaan *,heeft ? Zijn eigen Hart heeft Hij voor ons als een „allergeheimzinnigst verblijf open gelaten ; want het „is zijn lust met ons te zijn, en in stille rust, en in rrustige stilte bij ons te vertoeven. Hij gaf ons zijn .Hart zoo deerlijk gewond, ten einde wij daarin zou- U Hhro , ir Anima. Cinthtr, p. 318. II. Au|T. 2) I)e Animi cl «j.
<"ij. I, \'J ou III, 0. Vpl. in Ju. ir. 3\'. ia 8ne. 3| In Mon. Sp. e. 19. |
|||||
|
— u —
|
||||||
|
„den wonen , tot dat wij geheel gereinigd en gezui-
„verd, en gelijkvormig nan zijn Hart geworden, waar- „dig en bekwaam zouden zijn, om met hem in het „Hart van den eeuwigen Vader te worden binnen- „geleid." Oekexixo. Beschouw eenigc minuten met aandacht
de wonde van Jesus\' Hart, en verberg u in dat H. Paradijs. 8cm£TOEBED. O Hqrt van God, o Paradijs van lusten!
Laat uw Hart in liet mijn! mijn hnrt in uw Hart
rusten. EL Clara. VOORBEELD.
Do H. Maria Magdttlenu do Puzzi beschouwde eens
in oen visioen het bloedend ligchaam des Zaligmakers. Zij Bprak vervolgens van de wonde van zijn H. Hart en riep uit: „Waarom treden alle menschen niet bin- nen in dit Hart, dat zoo wijd geopend is; in deze spelonk der liefde, zoo ruim en zoo diep ?" Daarna zag zij Jesus begraven worden , en ging voort: „Nu zou men in waarheid zeggen , dat er meer dan één Paradijs is; want overal, waar Jesus komt, daar ko- men de zoetste genoegens met Hem. Er is dus een Paradijs in het graf, een Paradijs in het voorgebergte der hel, een Paradijs in het vagevuur,\'\' 1) De ge- lukzaligo Margaretu Maria zag ook somtijds het H. Hart van Jesus, haar voorgesteld als een waar Paradijs. „Het verscheen huur als een prachtige lusthof, met |
||||||
|
Ij üufau Tr.S. du ». u.
|
||||||
|
45 —
|
||||||
|
allerlei bloemen beplant, var. allerhande geuren door-
trokken, van alle zoetheid overvloeiend." De zalige Hendrik Suso kende reeds dit Paradij.;. „Niemand , zeidc hij , mag nog klagen over het eerste Paradijs. Gewis, wij hebben er één verloren ; maar wjj hebben er twee in de plaats ontvangen. Maria is een i .iradijs waarin immers de vrucht van den l\'.oom des levens is gegroeid, in welken allen lust en blijdschap waren bevat. Kn is Hij niet een Paradijs moer dan alle Paradijzen, door wieu de dooden weer levend worden, nis zij zijne vrucht genieten ? Hij, uit wiens handon en voeten en heilige zijde de bronnen vloeijen , die alom het leven schonken, en geheel liet aardrijk bevochtigen: de bronnen van onuitputtelijke barmhartigheid, van ondoorgronde- lijkc wijsheid, van ov^rvlocijende zoetheid, van de aller» tecderste liefde, en van stroomen des eeuwigen levons ? Waarlijk, o Heer! wie deze vrucht heeft genoten, uit deze bronnen heeft gedronken, dien is het bekend, dat deze twee nieuwe Paradijzen het aardsche Eden verre overtreffen." 1) De zalige genoegens, ia dit Paradijs van Jesus\' Hart door de heiligen genoten, zjjn dan ook zóó groot, dat zij zelven die niet kunnen beschrijven. En ik, — zoo zegt b. v. de H. Gertrudis, „zoo ik den einde- loozeu overvloed uwer goedheid niet kende , zou ver- vronderd staau, als ik vernam, dat Gij, o Hoer, zulke gunsten zelfs aan uwe gezegende Moeder, die inct U in den hemel heerscht, verleendet." 2) — Zoeken wij dus met ernst en ijver, wij zullen even als de Heiligen dit |
||||||
|
1) OU M«rl»n. f. 303. 1) L. 11. c. 23. Xill-s p. ifi
|
||||||
|
— 46 —
|
|||||
|
Paradijs van Jesus\' Hart vinden. Do weg schijnt: aan-
rankehjk over doornen te loopen, maar zalig de ziel, die moedig volhardt en niet stil staat, eer zo dit heilig Eden op deze aarde gevonden hoeft. Zij is rijker, dan alle koningen der aarde, GEBED.
Ja, waarlijk, alleruicrbaarsto Jesus, uw Hart moet
een Paradijs voor ons zijn. "Waar toch zullen wjj eerder den goeden Boom met zijn goede vruchten vinden, dan in uw beminnelijk Hart \'i Waar vloeit de Bron des lovens met voller stroomen, dan in en uit uw goddelijk Hart ? Uwe spijs, uw lust was het den vil van uw hemelsuhen Vader te doen ; wat kan aau ons zoeter lust op aarde geven, dan uw hart daarin te volgen ? In uw Hart is vrede, woont de zaligheid troont de liefde , schitteren alle deugden, en o hoe- veel heerlijker dan de vruchten en bloemen in Adamg Paradijs. Hoc zou ik dus derwaarts mijne schreden niet rigten, als ik ook voor mij mijn Paradijs wil zoeken. En ik zio het, o mijn goedertierenste Jesust uw Hart staat open, do poort is nooit gesloten, do toegang is veilig, het naderen zelf een meer dan hemelsche lust. Ontvang mij dan in uw Hart , o goddelijk Paradijs I Trek mij tot u. Doe mij altijd in D wonen. En opdat ik volop uwe zoetheid smake, irenk mij uit de bron Uwer liefde ; opdat ik nooit meer dit Paradijs verlate, klem mij vast in de banden TT wer liefde; ojdat ik velen voor U en in U met mij |
|||||
|
— 47 —
|
|||||
|
zalig make , ontvlam ook mijn hart door de vlammen
ower liefde. Neen, geen aardsch vermaak zal mij dan nog trekken , waar Gij niet tegenwoordig zij t; ik zal van nu af in dit Paradijs zalig leven, er, met vertrou» wen Uw woord afwachten : „Heden zult gij met Mij in het eeuwig Paradijs zijn.\'\' ^ E S D E f AG.
DE BRON VAN HET PARADIJS.
I. Op de oude monumenten der christelijke kunst
vindt men vaak den goddelijken Zaligmaker aigebeeld als geplaatst op een vruchtbaren heuvel, waarvan vie stroomen nodervloeijen. Dit is te gelijk cene treffende herinnering aan de eeuwigo heuvelen van het oude Parad{js en aan hot nog schatrijker Golgotha. In het Paradijs toch vloeide eene bron , om den lusthof te besproeijen, welke zich van daar uit verdeelde en in tier hoofdstroomen het aardrijk bevochtigde. Even zoo in Jesus. Luister naar den II. Bernardus. „Ge- „ljjk in dat aardsch Paradijs vier bronnen waren, „dio de gansche aarde besproeiden, zoo vinden wij „ook in Christus, die ons Paradijs is, een viertal „bronnen. Zij zijn de bron van barmhartigheid, van „wijsheid, van genade en van liefde. Van dezen kun* „nen wij verstaan wat Isaias zegt: Gij zult in vreugde ^wateren putten uit de bronnen des Zaligmakers. V oeg „hierbij nog eone vijfde bron, die de bron des levens |
|||||
|
— 4» —
|
||||||
|
„is , die namelijk, welke Hij beloofd heeft voor den
,tijd, die komen zal na dit aardschc leven en naar „welken do propheet zucht als hij zingt: Mijne ziel heeft tforst naar God, naar de levende bron.\'\' Dan gaat »le Heilige voort: „Misschien ia Christus , terwijl „Hij nog leefde op het kruis , wegens deze vier „bronnen op tier plaatsen gewond ; terwijl Hij, wegens ndc vijfde bron, in de zijde doorboord is, toen Hij „reeds den geest had gegeven." 1) Treffende verkla- ïing ! Jesus\' Hart is de t\'e\'nc bron, die do andere vier • toet vloei jen. Barmhartigheid, wijsheid, genade en liefde vioeijen allen uit Jesus\'wonden; het leven van die lovende en levendmakende wateren vloeit voort uit Jesus\' Hart. Nog loTende, laat Hij de bronnen openen , die het zocnbloed voor ons moeten leveren 5 «Is Hij reeds zelf het eeuwig leven is ingegaan , toont Hij de diepste bron van al die stroomen , die Hij voor ons laat vioeijen. Overweeg dit eens goed, minnare» van Jesus Hart; doch let op elk woord van die heerlijke verklaring: Jesus Hart, Jesus wonden , de bronnen en de hoofdbron, — en dat alles voor u, wier Paradijs Jesus is. II. Wat gij doeu moet bij zulk eene bron, heeft
niet veel verklaring noodig. Hoor anders den 11. Bo- naventura : „Sta op, o ziel, vriendin van Christus, en „breng uwen mond aan Jesus\' zijde, om de wateren „des heils uit de bronnen des Zaligmakers te putten. „"Want dit is de bron , die ontspruit in het midden |
||||||
|
IJ Ttt .Nut. Sera, I.
|
||||||
|
— 49 —
|
|||||
|
,van het Paradijs en van Jaar uit zich in vier ar»
„men verdeelt, om godvruchtig in du harten uitgestort „de gaiisehe aarde te besprocijen." 1) Welke die wa- teren zijn , de levende wateren van Jesus\' Hart, hebt gij straks reeds vernomen. Ten. eerste barmhartig\' heid. "Wek dus in u htt vertrouwen op; want hoc meer gij vertrouwt, hoe meer gij zult ontvangen en drin- ken: „ H7e dorst hee\'t, hom», — zegt Jesus, — en die teil, neme liet water <les levens om niet!\'\' 2) Ver- volgcns wijshei\'tl. Ga dus tot Jesus, om die te vinden; IIij zegt immers: ,24 ben als een watervloed uit een Paradijs voortgevloeid ,.. mijn vloed is ah eene zee.... Ik doe mijne leer, als een dageraad ocer, een ieder schijnen,\'\'\' 3) ja, gelijk de vier stroomen van het Pa- radijs , „de Phison en de Tigris , de Euphraat en de „Gehon, zoo geeft Hij overvloedig de vruchtbare wa- „teren van wijsheid en verstand, van doorzigt en „wetenschap." 4) De derde stroom is die der genade. Nader dus tot den troon der barmhartigheid, waaruit die stroom vootvloeit, volgens de voorspelling: „te dien dage zal er voor Dacids huis en Jeritsaleins bewoners eene bron geopend zijn ter a wassching der zondaren.\' ó) Do viordo is do bron der lie.de, waar- van geschreven staat: „cc« magtige stroom verblijdt de Stad Gods ,\' 6) dat is de strjjdende, de lijdende en de zegepralende Kerk , en deze is afgebeeld door ij In ligno vitae, Jmui IruulaiK-ealus. üj .\\y . i_\', 17. 31 Et-cL H,
Kt— 4. i\\ Kcl. H, 3D--TÜ7. Dj /.ach. Xlll, I, Oj IV 43, i. |
|||||
|
— 50 —
|
||||||
|
do bron , welke eertjjds de Aartsvader Isaak vond
en noemen liet: Abundantia, dat is: overvloed, 1) wijl hemel en aarde deze Bron niet kunnen uitputten. Dit alle» in één woord zamenvattende, kunnen wij u toeroepen: drink ! Maar drink, met geloof en ver- trouwen , mot het binnenste van uw hart, door de akten van geloof, hoop en liefde, door de overgave van den wil aan God, door verzuchtingen en schict- gebeden. Gij zult ondervinden, hoe zoet die Bron is, de hoofdbron van de bronnen des Zaligmakers. III. Vloeijen die vier stroomen , barmhartigheid .
wjjsheid, genade on liefde uit Jesus Hart, wie zal dan nog twijfelen of daar niet de ééne groote Bron des levens is. Daarom roept Jesus zelf: „Indien iemand dorst heeft, hij kome tot Mij en drinhe... en wie van dit water drinkt, dat ik hem genen zal, zal geen dorst hebben in eeuwigheid.\'" 2) Daarom mogen wij de beschrijving van den H Joannes in het boek der veropenbaringen op Jesus Hart toepassen: .,Ilij „toonde mij eene zuivere rivier van het water des „levens, klaar als kristal, voortkomende uit den troon „Tan God en van het Lam. In het midden van bare „straal en op beide zjjden der rivier was do boom „des levens , die 12 vruchten voortbrengt, van maand „tot maand zijne vrucht gevend, en de bladeren van „den boom zijn tot genezing der volken." 3) Jesus zelf heeft zijn Hart als eene bron laten openen; Hij zelf heeft later door de Zalige Margareta de devotie |
||||||
|
t| Gen. 80, 32. 8| Jo. Ylll. «i IV, 10, 11. 3) Apoc. XXI, 1—»7.
|
||||||
|
— 51 —
|
|||||
|
tot zijn goddelijk Hart bij eon boom laten vcrgelij-
ken ; Hij zelf heeft op de 12 maauden des jaars ge- wezen. Tot Hem, en zijn goddelijk Hart, mogen wij aldus met den propheet zeggen: „Bij U is de bron des levens.\'\' 1) Uit deze bron moeten wij het leven putten; met hare wateren ons hart verzadigen. Hoe dit geschiedt? — Door de wozenlijke en de geestelijko Communie; door hot gebed en de over- weging; door schietgebeden en verzuchtingen tot het goddelijk Hart, zoo als wij gezegd hebben. En meen niet, Philothea, dat dit voor u weer te hoog of te mystiek is. Of zoudt gij durven moenen, dat de Geest Gods u bedriegt, of dat de Heiligen u maar iets wijs maken? Luister liover naar den H. Cy- prianus: „Uit uwe zijde, o Hoero Jesus, komt eene „bron te voorschijn; hieruit putten wij niet alleen „de wateren der eersto afwassching (in het doopsel) „maar ook die van berouw en tranen, en de eeuwig- „vloeijende vlieten uwer barmhartigheid, de getuigen „der volkomen liefde, wanneer voor hen, die in zon» „den hervallen zijn, cene tweode afwassching noo- „dig is.\'\' 2) Luister naar alle vrienden Gods, die u dezo bron aanwijzon. Okfesixg. Doe eeno geestelijke Communie ter
eere van .Jesus Hart, om uit die bron troost en sterkte voor dezen dag te putten. Schietgebed. „Hcere Jesus, ontvang mijn hart, en
geeft het mij nooit weder.a (H. Pelix, Capucijn.) 1) Pi. 35, 10. i) Sim. de $M. Dom.
|
|||||
|
— 52 —
|
||||||
|
VOOKBEKLD.
De 11. Fraueisca van Rome leefde langen tijd te
midden eener wereldsche omgeving; maar zij leefde er zuiver en gelukkig, omdat zij niet naar aaidsche doch alleen naar liemelsche genoegens streefde; zij leefde er getroost en door Ood verzadigd, dewijl zij enkel op de eeuwigo Bron van alle vertroosting haar oog hield gevestigd. De goddelijke Trooster wilde haar ook daarvoor belooncn. ()j> zekeren dag was de Heilige, zoo als dikwijls, geheel verdiept in de overweging van Jesus lijden, en dacht zij na over de wroede smarten, welke vooral het beminnelijk Hart vau Jesus moot verduurd hebben. Kensklaps aanschouwt zij den goddelijkeu Leeraar, en, o won- der! in zijn boezem ziet zij als een\' zoeten stroom van lovend water, terwijl te gelijk de H. zijdewond als veranderd schijnt in eeno zee van licht, waarin te midden der brandende vlammen, het doorboord* Hart zich vertoont. Ter zclfder tijd hoort zij in haar binnenste eene hcmelsche stem, en klinkt haar te gelijk de uitnoodiging en do verklaring toe: „Dit dorst heeft, kome tot Mij, en drinke!" 1) Ziedaar het Hart Gods, als de beste aller bronnen vertoond. „Het Hart van Jesus, zegt de Zalige Vargareta
is waarlijk eene onuitputtelijke bron, die niets an- ders zoekt, dan zich te kunnen uitstorten in de har- ten, — doch, voegt 3jj er bij, in ootmoedige harten; |
||||||
|
l) HiiKuet, Dév, en Ei. p. 30G.
|
||||||
|
— 53 —
in zulke, die ledig zijn van zich zeken en aan niets
zijn gehecht, ten einde altoos gereed te staan om zich op te offeren aan zijn goddelijk welbehagen, wat hot ook aan de natuur moge kosten.-\' 1) De Heiligen eu dienaren Gods. dio meermalen, cu
zelfs op wondervolle wijze , uit deze hemolsohe Bron hebben mogen drinken, zijn talrijk. Maar mogen wij niet allen, gelijk Toresia, Cathnrina, Margareta, Cani- Bius, en zoo velen, op meer gevoelige en geheel buitengewone wijzo tot Jesus\' zijdewond naderen, om er de wateren des levens uit t« driuken; op wezen- lijkc en gewis ook wondervolle en bovennatuurlijke wijze mogen wij het allen doen, door de kracht der genade en vooral bij de H. Communie. Verzuimen wij dus niet het te doen, zoo wij waarlijk verstan- dig willen zijn , en uit de bronnen des levens onzo zaligheid willen drinken. GEBED.
Tot U rijt ik mij dan, allerdiorbaarsre Jesus, alt
tot de ware Bron van het waro Paradijs. "Welk» genaden mag ik Tan U niet vragen, welke gunsten niet verwachten? Op het hooge kruis op Golgotha uitgestrekt hebt Gij voor ons uw Hart laten openen, om ons een duidelijk bewijs te geven, dat do Bron van uwe genaden voor goed was geopend. De wond die Gij tóeu ontviugt, hebt Gij in uw H. zijde en in |
|||||
|
LeUre Ij. n Maa. de l.a Garde d\' Hmm. p. Sft
|
|||||
|
— 54 —
|
|||||
|
uw 11. Hart bewaard , om ons voor ail:ijd te over-
tuigen , dat de H. Bron nooit weer zou worden ge* (loten. Vloei dan, o vloei dan, goddelijke Bron, en lesch ons allen uit dun eeuwigen stroom uwer hemel- sche genoegens. O Bron van wijsheid , geef ons de genade U nimmer te vergeten, en U altijd met nieuwen lust te dienen. O Bron van zegecingen , stort al uwe genadegaven over allen uit, die uw god- delijk Hart op waardige wijzen vereoren. O Bron van liefde, stroom in alle harten zoo overvloedig mogelijk, en doe hen allen van wederliefde voor U branden. Ja, minnelijke en allergoedertierenste Jesus, laat werkelijk uw H. Hart eene ware Bron van hemel- sche genoegens voor alle menschen worden. Maar al te dikwerf, helaas \' zoeken wij den troost en het geluk, waar die niet te vinden zijn. Vertoon ons derhalve altoos die ware Bron. Trek ons tot die Bron; geleid er ons heen ; en eens daar aangekomen, laat on» nooit weer van daar weggerukt worden. |lYIN»)E f AS.
DE DEUR EN INGANG VAN HET PARADIJS.
I. Is Jesus\' Hart een Paradijs, is zijn H. bloedde
zoete stroom van het hemolsch Eden; wat kan de geopende zijde, het gewond Hart van Jesus anders voor ons wezen, als de ware deur en ingang van dat |
|||||
|
— 55 —
|
|||||
|
goddelijk Paradijs ? — In dien zin roept ons de H.
Bonaventura toe: „Zie, Christen mensen, de deur van „het Paradijs is voor u geopend, en het vlammend ,zwaard is door de lans van den soldaat weggcno- „men. Zie ! do schat der eeuwige wijsheid en liefde ,is geopend ; treed dus binnen door de opening der „wonden. O hoe gelukkig was de lans, hoe zalig de „nagelen, die zulke openingen muken mogten! Ja, zoo „ik in de plaats van die lans geweest ware, zou ik „uit de zijdo van Christus niet wederom zijn uitge* „gaan; maar ik zou gezegd hebben: Dit is mijne „rustplaats in eeuwigheid, hier zal ik rusten, wijl ik „dit oord verkozen heb. Zie dan , o ziel! uw aller- „zoetste Bruidegom heeft u in de overmaat zijner „liefde de zijde geopend, om u zijn Hart te schen* „ken." 1) Deze verklaring nopens de geopende zijde van Jesus vinden wij bij vele Heiligen. Üw pligt, Philothea , is er door bepaald en aangetoond. Op eene geestelijke en hartelijke , ja, maar toch op eene wezenlijke wijze moet gij trachten door deze deur binnen te gaan. "Wij hebben u de middelen op- genoemd ; het zijn vooral de schietgebeden , de ver- zuchtingen , de overweging, en de H. Communie. Gij kunt er nog bijvoegen het onderzoek, en de aandacht op Jesus\' Hart gevestigd, om er uw hart mede to vergelijken; bijzonder toch, den gestadigen omgang met Jesus\' Hart, en het kloppen aan die goddelijke deur door liefdepijlen zoo als deze : „Heer, uw die- naar is hier ; doe open." Ij. Stim. Div. Amur. C. I.
|
|||||
|
— 56 —
|
|||||
|
II. Letten wij op hetgeen aanstonds bij den hi-
gatig van het Paradijs wordt opgemerkt, dun vinden wij ten 1ste daarbinnen eenprachtigen Lusthof, te» 2de hiervoor den wondervollen Ingang zclven, ten 3d» wederom daarvoor een Engel met een vlammend zwaard om den Lusthof te bewaken, en eindelijk ten 4de verder op de scherpe doornen, waarin Adam, nu zjin val, door God wordt uitgestoatcn. — Hoe hangt dit alles zamen met het 11. Hart van Jesus ? Het is ecno billijke vraag, Philothea ! ziehier het antwoord. Jesus\' Hart zelf, zoo als wij reeds beschouwd heb-
ben, is een waar Paradijs. Naar dat Paradijs leidt dus de ingang der zijdewond ; derwaarts worden wij gewezen, heengeleid, getrokken, zoo dikwijls wij met een aandachtigen blik naar de open wonde van Jesus boezem opzien. Gij ziet derhalve, dat wij teregt heb- ben voorgeschreven een gestadig opzien naar dio he- melscho Poort, een gedurig kloppen aan die godde- lijke Deur. Wij herhalen hetzelfde, met den EL Lau- rentius Justiniunus: „Aanschouw dezen ingang; ziet de „openingen in Jesus\' handen en zijde: ze zijn open j „vreest niet binnen te gaan ; daarbinnen is een oin» „deloozo ruimte ; daar zijn onbegrijpelijke lusten en „genoegens voor de gewaarwordingen der ziel; daar „is oeno allerzachtsto rust." 1) De wond zelve in de zijdo van Jesus is een war»
ingang. Gelijk de poort van het Paradijs tot al het goede leidde, dat in den Lusthof verborgen was, zoo I) Trart. i!b CmI. Conti. e. 8.
|
|||||
|
— 57 —
|
|||||
|
voert ook dezo ingang tot al do schatten, die te vin-
den zijn in liet binnenste van Josus. „üe wond is zigtbaar, zingt do H. Kerk, maar zij loont ons tevens de onzigtbare wond van Jesus liefde.\'* Do zij- dewond van Jesus is op zich zelve slechts oono natuurlijke wond; maar zij is een helder zinnebeeld van datgene, dat zij ongetwijfeld voor oogen stelt. „Ik ben de deur der schapen," zeide Jesus. En we- derom: „Al wie door Mij ingaat, zal behouden zijn; en hij zal in- en uitgaan, en weiden vinden" 1) Dit kunnen wij met vrucht toepassen op Jesus\' gewond en geopend Hart; en het betoekent: Ziehier den in- gang tot Mij , — mijn Hart herinnert u al mijne liefde — deze opening doet u deuken aan mijn Hart, — hare gedaante zelve brengt u te binnen, dat hier uwe schuil- en rustplaats wezen moet, — en daarom heen, als boven de poort van het Paradijs , staat geschre- ven : Komt allen tot Mij, — allen, — maar vooral gij, die vermoeid en beladen zijt. 2) — Zonder beeld- spraak wil dit zeggen , Pliilothea: neem bij al uwe lasten en mooijelijkheden uwe toovlugt tot Jesus\' Hart; verberg u daarin tegen do aanvallen uwer vijanden; zoek daar de rust voor uwe ziel, die gij te vergeefs buiten God zoeken zoudt. En gij zult vin- den, wat ge zoekt; want deze deur leidt tot het waar- achtig Paradijs. III. Schooner Ingang dan Jesus\' zijdewond kun-
nen wij zeker niet wenschon, zoo wij werkelijk in 1) Joan. X 7-\'J. 2) Mt XI, 28.
4
|
|||||
|
— 58 —
|
|||||
|
Jesus\' Hart willen komen en blijven. Heerlijker toch
schittort die schoonheid nog voor ons uit, zoo wjj bovendien nog nauwkeuriger acht geven op de siera- den, welke do Poort van dithemelsch Paradijs, tot onze opwekking, omringden Het zijn : vlammen on doornen. De vlammen herinneren ons den Engel met hot vlam- mond zwaard , voor de poort van het Paradijs ge- plaatst ; maar zij hebben hier bij Jesus\' Hart eene juist tegenovergestelde beteekenis. Vóór het aard- sche Eden sloten zij de poort digt; hier dienon zij , om die te openen, en gemakkelijker te openen. Daar schrikten zij den mensch af; hier lokken zij hem uit, on noodigen hem krachtig, om toch spoodig te ko» men. Daar waren zjj een beeld van Gods straf, hier vertoonen zij alleen zijne liefde. Wie zal dan ook dczo liofdcvlaminen niet zoeken? Zij zijn het vuur , op het goddelijk Altaar ontstoken, om allo harten daarin to doen gloeijen. Zij zijn het lichtbaken bij de haven, dat allen den waren weg aanwijst om daar veilig aan to landen. Zij zijn als het liefelijk mor- gonrood van het oenig Paradijs , dat ons uitnoodigt te naderen on in den vollen gloed van dit goddelijk Licht ons eeuwig heil te bewerken. Liefelijke vlam- men \'. wie kan u zoo prachtig in Josus\' Hart zien gloeijen, zonder zelf althans een kleinen gloed in zijn eigen hart te voelen branden! Wie ziet u den weg aanwijzen naar dit goddelijk Heiligdom , naar dezen hemelschen lusthof, naar dit waarachtig Paradijs, die niet aanstonds getrokken wordï, om derwaarts té gaan, dien lichtgloed te genieten, on er spoodig in |
|||||
|
— 59 —
|
|||||
|
te wonen ? — Maar de doornen , — zullen ons die
niet afschrikken ? — Integendeel. Ook dezen hebben hier eono geheel andere bcteokenis , als die, welke Adam vond voor zijn aardseh Paradjjs. Daar waren sij voor Adam een vloek; hier zijn zo voor allen een zegen. Daar werden ze, als tot een scherpen krans, die Adam herinneren zou, hoe hij zijn hart aan God kad geweigerd ; hier zijn ze een Ifefdekroon, door den tweeden Adam om zijn Hart gevlochten, om allo har- ton tot God terug te voeren. Daar werd Adam ia die doornen geworpen, om ten minste, zoo geprikkoU den weg naar het eeuwig Paradijs op nieuw te zoo- ken; hier zien wij Jesus zei ven die doornen voor zich nemen , voor zich uitkiezen, om ons op te wokken door zijn goddelijk voorbeeld. O I\'hilothea, hoeveel on hoeveel heerlijks en nut-
tigs hebt Gij hier niet te beschouwen! O ik bid het u, zeg niet te spoedig, wat zoovele flaauwe zielen norns denken, soms zeggen, ja: „dat is te hoog, dat is te afgetrokken , te verheven." Noen , het is waar- heid, alles waarheid en de zoetsto waarheid, dio gij vinden kunt: het Hart Gods op die wijze aan u ver- toond. Beschouw slechts dikwijls , aandachtig, met liefde de afbeelding van het goddelijk Hart van Jesus, gij zult weldra zeer veel begrijpen van hetgeen u aanvankelijk onbegrijpelijk toeschijnt. Jesus zelf heeft 4e zalige Margarota geloord , dat de zinnebeelden des lodens rondom Zijn Hart vereenigd eene dicpo bo- teekenis hebben ; en het is, de herinnoring aan zijn* • vergroote liefde, vooral in zijn H. Lijden beto»nd, |
|||||
|
— 60 —
|
|||||
|
Denk dus daaraan ; overweeg dat gedurig; en onge-
merkt zult gij u gedreven gevoelen , en als gedrou- gen , om door dezen Ingang uw waarachtig Paradijs binnen te gaan. Oefening. Verspreid cenige afbeeldingen van
Jesus Hart, (of eer.ig médailles), om dien heilrijken Ingang tot zijn Hart door velen te doen zoeken en vinden. Schietgebed. Hart van Jesus! open voor alle
harten, ontvang mij voor eeuwig en bewaar mij in U. VOORBEELD.
De goddelijke Zaligmaker had sedert lang zijn
goddelijk Hart geopend voor eeno armo dienstmaagd Armella genaamd, om er haar altoos in te laten wo- nen. Daags voor Maria-Lichtmis gevoelde deze edele ziel op nieuw en op de levendigste wijze, dat zij leefde in dat goddelijk Hart. „Ik verkeerde daarin, — zoo verhaalt zij zelve, — met zooveel liefde en vrijheid, dat ik het zelf niet begrijpen kon. Ik was er ge- heel thuis, zonder dat iets mij hinderde. Ik zag ook de groote ruimte van dat goddelijk Hart, zóó uitge- strekt, dat meer dan duizend werelden er in konden verborgen worden. Ik zag, dat allen , die er uit liefde hun intrek in nemen , er de ware vrijheid en eene onuitsprekelijkcn vrede genieten. Maar ik zag ook dat de poort om er in te gaan zóó klein was, dat slechts weinige personen er door konden binnen komen : „Waarom vroeg ik in mijne verwondering, O goddelijke Zaligmaker ! waarom is uw Hart zoo |
|||||
|
— 61 —
|
|||||
|
overgroot en toch de ingang zoo eng ?" Onze lieve
Heer liet mij verstaan, dat het zoo was( omdat Hij geen anderen wilde binnenlaten als de kleinen, do naakten en de eenzamen. De kleinen zijn diegenen , die zich om Zijne liofdo van ganschor harte verootmoedigen, Hoe zou iemand , door eigenwaan opgeblazen , door zulk eeno enge opening kunnen binnengaan ? De naakten zijn diegenen, die hun hart onthechten van de rijkdommen en gemakken des levens. Die met goud of anderzins beladen zijn, kunnen niet door dien kleinen ingang doorkomen , zoo zij niet eerst hun last noderloggen. De eenzamen zijn zij, die op- houden de schepselen ie beminnen ; want de liefde hecht het hart aan het beminde voorwerp. Twee personen te zamon verbonden zouden niet door dio opening kunnen heenkomen, daar zij slechts plaats laat voor een persoon.\'\' 1) „Hoe klein toch dio ingang ook is, — gaat hier de II. Augustinus voort, —zoo is evenwel de gehoele wereld er reeds doorgegaan.... Dat zij dus allen komen, zij die het Paradijs bcmin- nen, die de plaats van rust, de plaats van zaligheid do plaats van het eeuwig geluk zoeken.... Hoe is er do goeden moordenaar ingekomen, zoo niet door de zijde , op het kruis geopend ?... Deze dief toont ons den ingang waardoor allen moeten binnengaan.\'\' 2) Die kleine ingang is dus groot, zoo gij wilt, want zij is groot voor de nederige en godminnende harten.\' Och , mogten allen daar binnengaan! I) Vie d\' Armelle Nicolas ... 83 Duhn 111. p. Til. 2) Scrmo de Temu.
Duf. p. m. |
|||||
|
— 62 —
|
|||||
|
GEBED.
Als ik uw heilig en beminnelijk Hart zoo wijd ge-
o;>cnd ze, o liefderijkste Jesus, dan denk ik aanstond* aan do gesloten deur van het eorsto Paradijs. Maar ik denk dan ook tevens aan ons Paradijs , dat uw Hart is, waarvan de poort en ingang zoo goedertieren en liefdevol is geopend. Ach t wat moeten Adam en Eva getreurd hebben, toen zij daar weenend te beven stonden voor de gesloten deur van hun zaligen lusthof. Doch hoe blijde moet ik dan niet zijn, nu ik hier een nieuw en veel beter Eden voor mij weer open zie. Ook hier zie ik vlammen en doornen. Doch deze doornen toonen uwe grenzelooze goedheid, deze vlam- mon uwe eindelooze liefde. En wat zegt die deur niet, door een wreedc lans om mijnentwil in uw Hart geopend? Wat niet die ingang, die een levend beeld van de voor ons weer ontsloten hemelpoort aanbiedt ? O geef toch , beminnelijke Jesus , dat ik do waarde van deze hemelsche opening altijd begrijpe. Door mijne liefde ga ik tot U , door mijne verzuch- tingen kom ik in U, door mijne wenschcn blijf ik bij U; en nooit wenach ik dit Paradijs weer te verliezen. Trek mij dan, o goddelijk Hart! Blijf altoos voor mijne bede en smeekingen open. Laat velen met mij ea door mijn toedoen in U hunne toevlugt vinden. Bewa. r ons eindelijk , mij en al de mij dierbaron te zamen, in uw Hart als in een Paradijs , tot dat wij U eeuwig in het hemelsch Paradijs mogen aanschouwen. |
|||||
|
— C3 —
|
|||||
|
Échtste 4ag.
de zijde van adam. I. "Wij mogen het Paradijs niet verlaten , zonder
ten minste een enkelen blik op het grooie geheim geworpen te hebben, dat ons daar zelf, en door God zelvon, ter beschouwing wordt aangeboden. Ziehier, Philothea, wat bovenal uwe aandacht verdient, en wat gij , ten minste voor de hoofdzaak , uit liefde voor uwen Jesus, dient te weten, 1} en ook ligt kunt begrijpen. Adam, de eerste aller mensjhen is begonnen, zijne
koninklijke heerschappij in het Paradijs uit te oefe- nen. Niemand zal twijfelen, of zijn hart , waarin „de Springbronnon des levens zijn,\'\' daaraan deelneemt. Doch daarom juist, omdat zijn hart medewerkt en mcdegeuiet, kan do mensen misschien nog eerder op de gedachte komen , dat onder al het schoone en al het goede door God geschonken, nog iets ontbreekt dat geschonken zou kunnen worden. Het zou zijn: een hart, aan Adams hart gelijk, zijns gelijl-e, gelijk de H. Schrift zegt, dai wil zeggen: een ander monsch met een menschelijk hart, dat in de gevoelens van Adams hart doelen , en wederkeerig zijne gevoelens in Adams hart uitstorten kan. In hoeverre deze ge- dachte veelligt kon opkomen en zelfs eene begeerte worden, hebben wij hier niet te onderzoeken ; zooveol 1) Zie ecue volledige verklaring in de Maandrozen, 1872. Mz. 541.
|
|||||
|
— 61 -
|
|||||
|
is zeker, dat de algoedo Schepper zoo handelt, nlsof
bij Adam die vurige begeerte bestond , en Hij ook aan Adam het grootste, wat II jj in de natuurlijke orde nog geven kon, spoedig geschonken heeft. Won- dervol is deze gave; niet minder wondorvol de wijze waarop zij gegeven wordt. Do Heer, zoo leert liet Woord Gods , zendt Adam eenen diepen slaap over. Dan neemt Hij uit Adams zijde, en alzoo digt bij Adams hart, eeno ribbo , maakt die tot eono vrouw, „eene hulpo aan Adam gelijk ," geleide zelf dit edelst geschenk tot den koning dezer aarde , en vcreenigt zoo twee harten als tot één, door eensgezindheid, gelijkvormigheid on liefde. Overweeg deze waarheid Philothea, in het eerste aller geschiodbookon opgc- tcekend, en door God zelvon herhaaldelijk den mensch te binnen gebragt en ingescherpt. Het is een groot geheim aller aandacht hoogst waardig. II. Doch wat moot dezo daad Gods voor oua
menschen betcekencn , en wat heeft zij gemeen met iiet II. Hart van Jesus ? Om het antwoord op deze vraag wèl te begrijpen , dienen wij acht to geven zoowel op de zaak zelve, als op de wijze waarop God handelt. Van do zaak zelve zegt do groote Apostel der vol •
ken: „dit is een (/root Sacrament, een groot geheim ik zeg, in Christus en in de Kerk; „dat wil zeggen: die vereeniging tusschen menschen is eeno voorafbeel- ding van de vereeniging tusschen God ouden mensch; die band tusschon Adam en Eva gelegd beleekent de innigo verbinding van de Godheid met do mensch- |
|||||
|
heid , welko plaats zal hebben in en door Jesus Chris-
tus. Zij zal plaat» hebben in Jesus Christus , door het overgroot geheim der Menschwording van hetEeu» wig "Woord ; zjj zal plaats hebben door Jesus Christus, tusschen Hem zelven namelijk on zijne tl. Kerk,dio werkelijk en waarlijk zijno uitverkoren Bruid zal ge- noemd worden on zijn. In beide opzigten mogon en moeten wij hier aan het liart denken. Bij de Mensoh* wording immers neemt in der daad de oneindige ftod een menschelijk hart aan ; dat menschelijk liart, in den persoon van het Eeuwig Woord, wordt werkelijk het hart Gods. Do godheid en de menschhoid zijn dus in der daad twee , maai- in Jesus, als tot één, dat is: in één persoon vereenigd. — Letten wij verder op Jesus\' Heilige Kerk, dan hebben wij bovendien als oen tweed» hart, do harten namelijk der mensehen dio Jesus\' kerk uitmaken. Ook mot dezen wordt Jesus\' Hart vereenigd; ook van die vereeniging geldt: zij zullen twee in e\'e\'n vUesch zijn; het hart der Kerk, dat is van Jesus\' Bruid, wordt met het Hart vau Jesus, dat is het hart haars Bruidegoms, ten naauwsto verbonden. En ineen niet, Philuthea, dat wij te vroeg van het hart spreken, oi\' to vergeefs in dit geheim het hart zoeken. O ueen, alles stount hier op do liefde, alles komt uit de liefde voort, en geleidt tot de liefde. En wat is de liefde anders als het hart, of omgekoerd, het hart anders als do liefde, naar het spraakgebruik der H. Schrift en der monschen. Van het groot geheim der godsvrucht en der tooderste |
||||
|
— 66 —
|
|||||
|
liefde sprekend, mogen we dus wel degelijk van het
hart sproken. III Doet reeds do zaak zelve, do vorming der
vrouw en hare vereeniging met den man in het Pa- radijs , aan Jesus\' Hart denken ; veel meer doet het de eigenaardige on wondervolle wijze , waarop Eva door den Heer zelven gevormd is. „Al de leeraars, — zegt Suarez, — leeren ons, dat
„in de opening van Jesus\' Hart op het kruis vervuld „is, wat in Adam en Eva voorafgebe^ld was : dat na- „melijk Eva uit de zijde van don slapenden Adam „gevormd is ter voorafbeelding van Christus, uit „wiens zijde, terwijl Hij op het kruis sliep, do kerk „zou gevormd worden, zoo als Paulus te kennen geeft, „als hij schrijft: „Dit Sacrament is groot, ik zeg na- „melijk, in Christus en in de Kerk." — De H. Kerk „volgt deze algemeeno verklaring der Vaders, als zij „ons in haar Daggetijden zingen laat: „De Kerk is „die Eva. welke uit de zijde des mans genomen is „terwijl hij in een vasten slaap verzonken was; Bij, „Jesus Christus, is dio tweede Adam, die onze Kerk „in bloed- en waterstroomen voortbragt, welke uit „zijn geopend Hart gevloeid zijn." Door deze algemeeno opvatting en duidelijke ver.
klaring weet gij tevens, op wat zaken hier voorna» melijk te letten is. Adam slaapt; ook de Heer Jesus is in den slaap des doods verzonken. Adam slaapt in zijn Paradijs; het Paradijs van Jesus uit liefde Toor ons, — is zijn kruis. Uit Adams zijde, digt bij zijn hart, wordt de grondstof voor zijne Eva genomen; |
|||||
|
— 67 —
|
||||||
|
ook Jcsus zijde wordt doorboord, ook zijn Hart ge-
opend, en uit dat eigen Hart vloeijon bloed en water, — verbeeldende do H. Sacramenten , vooral het H. Doopsel on de II. Eucharistie , en hierdoor beteeko- nonde do II. Kerk , die alzoo , gelijk Eva uit Adam , mit de zijde van haar goddolijken Bruidegom geno- men is. — De moer praktische zijdo dezor boschou- wing is niet moeijelijk te vinden, Philothea. De on- begrijpelijke vurige wensch van Jesus\' Hart om zich met u te vereenigen, vordert tcederliefde,en gloejjende wederliefde, om van uwen kant met Jesus vereenigd te zjjn en te bljjven Do even onbeschrijfelijke uitvindin- gen zijner liefde , de gave der H. Sacramenten en bovendien die zoete afschildering daarvan, als met d« laatste druppelen van zijn harteblood vervaardigd, vor- dcren dankbaarheid en de hoogste dankbaarheid, die niet rust voor zij rusten mag in de zijde van Jesus. Wederliefde . vooral dankbare wederliefde zal u eene waardige Bruid van Jesus Hart maken Oefening. Stel u voor, dat Jesus tot u zegt, zoo
als Hij sprak tot de H. Mechtildis : ,1) Ik geef u „mijn hart tot onderpand.... ik geef u insgelijks mijn „Hart tot toevlugtsplaats; dit geschenk is een der „voornaamste geschenken Gods..." en waag het oot- moedig, naar den raad van den 11. Joannes Chryso- stomus , bij de H. Communie Jesus te ontvangen „alsof gij het H. Bloed uit zijne opene zijde mogt |
||||||
|
1) De gratia Sj.ir. Seu lev. B. Mnht. I. c. 38.
|
||||||
|
— 68 —
|
|||||
|
drinken* Bedenk echter wèl , welk een goddelijk
geschenk dit is. Schietgebed, „lieer Jesus, hemel en aarde, zon
en maan, al hot zigtbare hebt Gjj vour mij gemaakt; doch weet, o Heer, dat alles is mij als niets, en geef ik U terug; geef mij slechts uwe H. wonden (en vooral uw H. Hart), opdat ik daarin in veiligheid slapo en ruste." (II. Bonaventura. Stim. Am. I. c. 15.) Korter: Uw Hart ! mijn goddelijke Bruidegom ! VOORBKELD.
Kene der vele wijzen waarop do II Kerk, uit Jesus\'
Hart gevormd en gevlooid , voortdurend door Jesus\' Hart bestuurd en onderhouden wordt, leert ons het hemelsch xisioen, dat onzon landgenoot, den Zaligen Petrus Canisius , te beurt is gevallen. „Het was op den vooravond van den dag, waarop ik mijne laatste geloften zoude doen , — zoo spreekt hij zelf tot don Heer in zijne Verzuchtingen , — dat Gij , o Heer | mijne schreden naar de Vatikaanscho basiliek leidot.... Toen, o goddelijke Verlosser, hebt Gij mij uw aan- biddelijk Hart geopend en mij toegestaan, mijn blik er in te werpen; Gij hebt mij uitgenoi digd, uit U do wateren des heils te putten; gelast, van uwe gehei- ligdo bronnen te drinken. Hoe brandde ik van ver- langen, dat dio golven van guloof, hoop en liefde, die ik er uit zag stroomen, mij zoudon overstelpen ! Welk een dorst had ik naar de armoede, kuischlieid on ge- hoorznamheid! Ik bezwoer U mij te reinigen , mij met het kleed der onschuld als in het doopsel te bo- |
|||||
|
— «9 -
|
|||||
|
klceden. Kindclijk mijne brandende lippen aan uw
minzaam Hart brengende, waagde ik hot, mijnen dorst te lesschen aan die goddelijke bron ; en Gij. o Heer, beloofdet mij, ton einde do naakthe\'d mijner ziel te bedekken, een hcmelsch kleed uit drie stoffen znmen- gesteld, die het moest aan mijnen stand voegen : den vredr, do liefde en do standvastigheid. Met dit kleed des hoils getooid, had ik het vollo vortrouwen , dat niets mij zoude ontbroken, en dat alles mij zoude ge- lukken tot uwe moordere eer." Het levon van den Zaligen Canisiiu is daar, als getuigo voor de vervul» ling dezer hoop en dezer belofte. Hagelijks vereerde hij vurig het allorbeminnelijkste Hart van Jesus; da- gelijks ontving hij nieuwe gunsten van den goddelij- ken ilecster ; en het werk, dat hij vorrigt heeft, is zóó groot en zóó uitmuntend, dat het beide geleerden en heiligen, schrijvers on predikers moet verbazen. Zooveel kan één hart , wanneer het met Jesus\' Hart vereenigd is Even als Canisius hebben tallooze Heiligen, op meer
of minder wonderdadige wijze, uit de zijde van den twee- den Adam de zoetheid en kracht dor hemelscho liefde mogen putten. Zoo wordt de Kerk, in haar zuiverste ledematen , nog onophoudelijk uit Jesus\' Hart geno- men. „Onze Bruidegom, zegt de H. Augustinus, be- „klimino dan zijne bruidegomsspondc , Hij slape al „stervende, Hom worde de zijde geopond, on de maag- „delijke Kerk komo to voorschijn; opdat, zoo als Eva „gemaakt is uit i\'o zijde van den slapenden Adam > „evenzoo de Kerk gevormd worde uit do zijde van |
|||||
|
— 70 —
„Christus, die daar hangt aan het kruis." 1) T)ok voor
ons hangt Jesus op het kruis , als wij Hem in onze overwegingen vereeren. Ons hart, als lidmaat van Jesus\' mystiek Tjigchaam, wordt gevormd, als wij van on- «en kant tot Jesus Hart onze toevlugt nemen. Zorgen we dus dit dikwijls te doen, ten einde onder nen met doornen gekroond Hoofd, zoo als do H. Bernardus £egt, geonc onwaardige ledematen te zijn. GEBED.
"Wie had het kunnen denken, beminnelijke Jesus,
dat Gij ons van het begin af en op zulk ceno tref- fende wijze, in het hart van den eersten mensch een beeld van uw goddelijk Hart wilde schenken ? "Waar- lijk; alleen uwe eindelooze liefde heeft het kunnea uitvinden, gelijk alleen uwe eindelooze magt het kom ten uitvoer brengen. Gij slaapt, ja, in don slaap do» doods op het hoogheilig kruis ; maar uw Hart waakt, •n heeft do plek aangewezen, waar de lans van den Soldaat uwo H. zijde zal treffen. Gij sluimert, gehjk Adam sliep\'; maar uw Hart heeft zijne Eva niet ver« geten, de Heilige en door U beminde kerk, die ra* uw eigen Hart ontnomen moot worden. Het geheimzinnig bloed begint te vloeijen, het ge-
heimzinnig water vangt aan te stroomon, en zoolanf uwe Kerk de uwe zijn zal op aarde, zoolang zulle* die H. Bronnen blijven duren, in do twee groot* Sacramenten, het H. Doopsel en de H. Eucharistie* |
|||||
|
1) De Symb. ad. Catech. 12. 6.
|
|||||
|
— 71 —
|
||||||||
|
aan ons geschonken. Goddelijke Verlosser ! wat zal
ik U wedergeven voor zulk een geschenk ? Hoe zal ik ooit U genoeg kunnen donken voor deze gunst van ook mij in die H. Kerk to hebben opgenomen- Ik wil althans doen, wat in rajjn vermogen is. Ik bid U voor die millioenon, die uw 1). Hart nog niet kennen. Ik smeek U, aan allen de genade van het ware geloof te geven, ik offer eindelijk mij zelven aan U op, om van nu af een ijverige medewerker tot het grooto werk der Verlossing te zijn. |
||||||||
|
W E G X N D E ^A5.
ANDERE VOORAFBEELDINGEN VAN
JESUS\' HART. I. Wanneer gij hoort spreken van personen of zaken
die Jesus\' Hart hebben voorafgebeeld, Philothea, moet gij daardoor niet op de gedachte komen , dat reeds in het Oude Testament het Hart van Jesus, als zoodanig bekend was. Een voorbeeld, ecne vooraf- beelding is niet de zaak zelve, maar enkel een beeld en als eene schets van do zaak, die komen moet, — ©en beeld, vooraf door God gegeven, van die zaak of dien persoon, die Hij eenmaal geven wil. — „De Oude Wet, leert do H. Paulus, 1) bevat dus niet de zelf\' |
||||||||
|
I) Hebr. X.
|
||||||||
|
— 72 —
standigheid der zaken, maar slechts de schaduw daar-
««»." Zij vertoont nis \'t ware do grondlijnen vnn het gebouw, dat God wil optrekken, eene flaauwe tceke- ning van de volmaakte schilderij. Daar wij nu eens weten, dat Jesus\' Hart on;> geschonken is, eveneens weten, dat de Persoon van Josus door vele personen en zaken in het Oude Testament is voorafgebeeld, kunnen wij ligt begrijpen, dat ook Jesus\' Hart hier of daar zyne voorafbeeldingen moet gevonden hebben. In hetgeen van Adam en zijn Paradijs gezegd is, hebt gij reeds eenige voorbeelden aangetroffen. Ovor- weeg nu nog een weinig in \'t bijzonder de goedheid des Hoeren , die u ook op zulk eene wijze het aller- beminnelijksto der harten loert kennen en lief heb- ben. Indien gij wèl acht geeft on ernstig nadenkt, zal er een nieuwe goudmijn voor u geopend worden. II. Om u niet in cenc zee van beschouwingen te verliezen, kunt gij eerst do stof uwer overweging be- palen tot de voorafbeeldendo personen; en, om ook hierin den weg te vinden, kunt gij die stof nogmaals beperken tot het Hart van uwen goddelijken \\orlos- ser, als propheet, als koning on als priester. Wat zal Jesus\' Hart zijn , beschouwd als hot hart
van den grootcn propheet en leeraar van het volk Gods ? Zie op Mdzes , op Samuel , op de propheten. Israëls Wetgever was do zachtmoedigste onder do kinderen der menschen. Het zachtmoedigste aller harten zal het Hart van Jesus zijn, die ook daarom allen uitnoodigt om van Hem te leeren : „Leert van |
||||
|
— 73 —
|
|||||
|
mij, omdat ik nederig en zachtmoedig van harte ben." 1)
Omdat, zegt Hij, mijne loer niet ondragelijk en hard is als die der Phariseën en Schriftgeleerden , die u bovendien hoogmoedig on scherp hunne verklaringen der Wet opdringen. — Kunt gjj een liefelijker Leer- meester wenschen , Phüothea ? O ik bid u, zie op Jesus\' Hart, luister naar zijne stem, gij zult het ge- TOelon. Samuël muntte uit door een groote goedaardigheid.,
en kon openlijk het plogtig getuigenis afleggen , dat hij nooit aan Gods volk tot last was geweest, nooit hun iets anders dan weldaden bewezen had. — Al de prophefen, van Elias af tot op den laatsten hun- ner, ijverden voor Gods glorie allen verkondigden de kracht en zoetheid der Wet Gods ; allen waren lc- Tendige voorbeelden van hetgeen zij zelven aan het volk voorhielden. Zyn zij dus geone ware voorafbeeldingen van den
•choonsten onder de kindoren dor mensciien, „din „zeggen kon, en gtzegd hooft: „komt tot Mij, gij allen, „die vermoeid en beladen zijt," — „de ijver voor hei huis des Heeren heeft mij verslonden" - „mijne leer is niet (alleen) de mijne , zij is de leer van mijn hemel- schen Vader ;" 2) — terwijl wederom van Hem ge- zegd is: Hij heeft alles wol gedaan,— Hij ging goed- doende rond, 3) Hij hoeft allo propheten in goedheid, in ijver, in al\'e deugden verre overtroffen. — O Phi- 1) Malt XI. Hebr. III. Nura. t2, 3. i) Mt. XII. Jo. II. 17. en J«.
¥11. IC. 2.) Aol. X. 38.
5.
|
|||||
|
— 74 —
|
||||||
|
lotheal wilt gij nu nog gestadig een propheet Gods,
ja een goddelijken Propheet tot uw hart hooren spre- ken ? Luister dan naar het Hart van Jesus , dat ook zwijgende roept , en u onophoudelijk do heilzaamste en zaligste lessen voorhoudt. III. Doch Jesus\' Hart is niet alleen het Hart van
den besten der leeraars, het is ook een volmaakt Koninklijk en Priesterlijk Hart. Als Koning is het reeds voorafgebeeld, door Adam, die tot Koning over dezo aarde werd aangesteld ; door de Patriarchen, bij welke vooral het vaderschap meer uitkwam; door Joseph en door Juda, een arend en een leeuw, uit- muntende in wijsheid en in moed. Maar vooral werd in dit opzigt Josus\' voorafbeelding do Koning David, de geliefde Gods, — de man naar Gods Hart, die al de verlangens van God kon volbrengen; 1) ook Salo- mon, do vredevorst, die don grootsten rijkdom aan de grootste wijsheid paarde ; en later ook dio konin- gen van Juda of Israël, die den Heei hunnen God dienden en het volk op den weg des Heeren voorgingen. Hoe- Terre het koninklijk Hart van Jesus al die konings» harten overtroffen heeft, is met woorden niet uit te drukken; maar in ons hart moet het gevoeld worden, dat Jesus\' Hart een waarachtig Koninklijk Hart voor den armen mensch is. Het is koninklijk, ook voor u, Philothea, door zijne
rgkdommen, door zijne gulheid, door zijne mildheid. Hjj I he t zoozeer, dat Hij niet zegt, gelijk dommige ko- |
||||||
|
Act. 13, 23.
|
||||||
|
- 75 —
|
|||||
|
ningen gezegd hebben : Al vraagt gij de helft van
mijn Rijk , — maar veel sterker : vraag al wat gij wilt en gij zult het verkrijgen. Als priester zien wij Jesus afgebeeld in don offe-
renden Abel. den regtvaardige, en zoon tan Adam; op den berg Ararat in Noë, op den berg Moria in Abra- ham; reeds vroeger in den ijver en de godsvrucht van Hcnoch; later in de geheimzinnige gaven van brood en wijn van Melchisedcch; eindelijk in de roeping en uitverkiozing van Aiiron, met zijn geheel geslacht, als ten teeken en zonneklaar bewijs, dat Jesus Hart ook een priesterlijk Hart zijn zal, „geroopon door God,— geplaatst tusschen God en den measch , — in alles beproefd zoo als wij menschen beproefd worden, om een barmhartige Hoogopriester te zijn, — maar overigens heilig, zouder vlek, die niet behoeft voor zich zelven te offeren, maar eeuwig leeft om tusschen beide te komen en te bidden voor ons, en ons allen mot God te verzoenen on ter eeuwige heerlijkheid te brengen." 1) "Welk eene stof ter overweging, goede Philothea! Al de trekken des Ouden Verbonds hier verder za-
men te vatten is niet mogelijk, Philothea; 2) maar hebt gij wol meer noodig, om u vooraf een hemelsch denkbeeld van het zoetste aller harten te vormen ? In- dien het zóó heerlijk in de zuiverste schaduwen wordt voorafgebeeld, wat zal hot in werkelijkheid niet zijn! Mozes\' hart is sterk; doch wat is het bij Jesus\' Hart P Josuë\'s hart is moedig, als hij Gods volk het beloofde 1) Vulgens don H. 1\'aulus. 2) Zie Het Ilarl Gods en het hart der
menuchen. |
|||||
|
7G —
|
|||||
|
land binnenleidt ; maar wat is het bij Jesus1 Hart ?
Jonathans hart is oen toonbeeld dor warmste vriend- schap , nis hij al het zjjno , zelfs den troon , voor David overheeft; doch wat is het hij Jesus\' Hart? Keen, al de trekken, en de schoonste trekken van al die wijze, koninklijke, en priesterljjke harten te zamen, geven nog peen flaauwe schets van hetgeen eigenlijk liet groote Hart van onzen Heer Jesus zjjn zal. Gij moet daar wèl opletten, 1\'liilothea; ja gij moet zelfs dikwijls een of ander dier heldenharten voor den geest terugroepen ; doch alleen daarom, omdat gij het Hart van uwen Jesus nooit gansch kunt doorgronden, omdat gij het onophoudoljjk beter dient to kennen, omdat gij , door het verzamelen van eenige dier aard- sche stralen, u ten minste een duidelijker denkbeeld van den hemelschen glans, die uit Jesus straalt, kunt vormen. Oefening. Schaf u een goed boek aan, dat u het
Hart van Jesus volmaakter leert kennen. Hebt gij er een, lees er aandachtig in. Schietgebed. „Jesus, zachtmoedig en nederig van
Hart, maak mijn hart aan uw Hart gelijkvormig." VOORBEELD.
Eens, op een \'Woensdag in de Faaschweek, terwijl
men de Introïtus der H. Mis „Komt gezegenden mijns Vaders\' zong, werd de H. Mochtildis met eene onbe- schrijfclijke blijdschap vervuld en sprak zij met liefde tot den Hoer: „O, mogt ik eene van die bovoorregte zielen zijn, tot welke gij dio troostrijke woorden rigt!" |
|||||
|
— 77 —
|
|||||
|
Do Heer antwoordde: „Gij moogt er de hoop van
voeden : ik zal u mjjn Hart geven ala oen onderpand, dat gij altijd in u znlt bewaren. Op don dag, w nnro ik uwe verwachting zal vervullen, zult gij het mij als bewijs terug geven. Ik geef u vorder mijn Hart tot oeno schuilplaats, opdat gij in do uur va;i uw dood goen anderen weg moogt hebben als dien van mijn Hart, waarin gy eona eeuwig;; rust kunt genieten. Dit geschenk is een der voornaamste gaven Gods." Do Heilige begon van toon af oono branden Ij de- votio tot Jesus\' Hart te govoelou ; eiken keer , dat Jeaus haar versoheen, ontving zij eoue bijzondere gunst van zijn Hart, zoo als men uit hare geschrift on kan zien. „Was alles opgeteekond , zeido zij eens, wat ik van hot goddelijk Hart van Jesus aan gunsten ont- vangen heb , dan zou hot een boek grooter dan ons Getijdenboek geven." (Bov. S. Mocht. II. p. 274). Ook aan ons is Josus Hart gegeven tot onderpand van alle genaden, dio wij ooit van Hem kunnen wen- schen. Doch willen wij eens zijn zalig woord: Komt gezegenden van Hem hooron, volgen wij dan do II. Mochtildis na in haro ever! ijverige als vurige liefde tot het goddelijk Hart van Jesus. GEBED.
Hoo velo goedo harten er ook op anrdo geweest
zijn, allcrbeminnelijksto Jesus, zoo als uw Hart is cv nooit een geschapen en zal er ook nooit in der ecu- wigheid kunnen zijn. Uw Hart is hot Hart aller harten, door velo andere slechts daarom voorafgebeeld, |
|||||
|
— 78 —
|
|||||
|
opdat wij het uwc des te beter zouden leeren kennen.
Waren er wijze harten op aarde, het uwe is boven allon wijs, Gij zijt, o liefderijko Verlosser, do eeuwige Wijsheid zelve. Zijn er priesterlijke harten gevonden, waardig of
althans niet geheel onwaardig, om, door uwe eindo- loozc goedheid, eene afbeelding van uw Hart te wezen ; meer dan flaauwo schetsen van uw goddelijk Hart gaven ze toch niet. Hebt Gij ook koninklijke harten gevormd, om hen als alboeldingen van uw Hart aan ons menschen te laten zien; wat waren zij allen, een louter niets, bij uw goddelijk Hart vergc- leken. Ja, waarlijk, dierbare Jesus , Gij alleen zijt wjjs, Gij alleen onze Koning, Gij alloen onze Hooge- priester in eeuwigheid, Gij alleen onze God. O Hart van don eeuwig Wijze, maak dan ons hart verstandig naar het uwe. O Hart van onzon eeuwigen Koning, bescherm ons nietig hart tegen alle overvallen des vjjands. O Hart van onzen eeuwigen Hoogepriester, offer U op, ja, nog dagelijks voor onze arme harten; maar voreonig ook onze harten met het uwo, vooral bij uw dagelijksch offer, als eene wel kleine maar door Uw Hart groot gemaakte gave voor onzen homelschen Vader. |
|||||
|
— 79 —
|
||||||
|
DIENDE ^AG.
VERSCHILLENDE ZAKEN, DIE JESÜS\' HART
YOORAFBEELDEN. I. De zaken, die Jesus\' Hart hebbon voorafgebeeld
of althans door godvruchtige zielen als beelden van Jesus\' Hart beschouwd worden, kunt gij u ligter voor- •tellen, dan de personen. Kortheidshalve zullen wij ook dezen slechts opnoemen en tot eenige hoofdklas- gen terugbrengen. Het is aan u, die verder te over- wegen en toe te passen. Tot eeno eerste soort behocren die zaken, welke
ons Jesus\' Hart als eene veilige rust- en schuil- plaats voor den geest brengen. De ingang of poort van het Varadijs wijst ons den
weg. Do opening in Jesus\' Hart voert ons werkelijk naar dit goddelijk Paradijs. „Zie, zegt de H. Bona- Tentura, de Deur van het Paradijs is open: en, de schat der eeuwige wijsheid en liefde ligt voor u bloot.\'\'l) „Longinus heeft mij do zjde van Christus geopend, roept de H. Augustinus uit, en ik ben er ingegaan, en aldaar rust ik veilig.\'\' 2) — De Heiligen wisten •Hen dien ingang te vinden. Beproef het, hen na te volgen. Met den sleutel der liefde in de hand, zult gij er in slagen. In denzelfden zin is Jesus\' Hart de Ark van Noè-\'
|
||||||
|
1) Slim Div. Am. c 1. 2) In manuali. c. 23.
|
||||||
|
— 80 —
|
|||||||
|
die nrke namelijk waarbuiten geen redding is, waarin
echter allen, die er in vlugten ecne zekere redding Tinden De opening in de zijde der Arke herinnert eveneens Jesus\' zijdewond. „Want, daarom ontving Noë het hevel in do zijdo der Ark oene opening te maken, waardoor degenen, die door den zondvloed niet zouden omkomen, moesten binnengaan.\' 1) Dit binnentreden in de Arke Gods, het Hart van Jesus, moet vooral geschieden, leert de II. Terosia, 2) „tijdens den water vloed der bekoringen. Treedt gij niet binnen, wijt dan uwen ondergang aan uwe cinen traagheid." De deur van het Heilig der Heiligen, die altijd open
Btond, levert al wederom dezelfde voorafbeelding. Het Heilig der Heiligen is met die deur verbonden, ge- lnk Jesus Hart met de doorboorde zijde. Maar eent in \'t jaar ging de Iloogepriester het Allerheiligste binnen Slechts eenmaal heeft Jesus zijn Hart laten openen, d^cli om voor eeuwig dat Hart»opeu te hou- den, om ook ons tot dat Heilig der Heiligen 3 uitt« noodigen. — Wie zou er niet willen ingaan, Philothea, om er met de heiligen te bidden en te aanbidden; om er de schatten Gods in te bewonderen en te ver- oeren; om er met Jesus en in Jesus te rusten en za- lig to zijn ? Groote God! wie had ooit kunnen den» ken, dat voor al de minuaars van Jesus zulk een H\'ei- ligdom zou ontsloten worden ? |
|||||||
|
1) 11. Aug, Tr. 120 iu Jo 2) Brief 8. 3| AucU de Pass. D. Opp.
S. Bern. |
|||||||
|
— 81 —
|
|||||||
|
Do Tempel Gods, waar Gods oogen en Gods Hare
zouden zijn ten allen tijde 1) vertoont nogmaals Jesus1 Hart als het heiligst en liefelijkst Heiligdom dea Heeren. In dien Tempel wordt de grooto offerande opgedragen ; aldaar het krachtigst gebed gestort ; ook daar alles geschonken, wat aan den Vader gevraagd wordt, 2) even als e<rtijds in Jerusaloms heiligen Tem- pel. Dewijl Jesus zelf dit geleerd heeft, zult gij er wel niet aan twijfelen, Philothea ; doch waarom zoudt gij dan ook niet dikwijls naar dezen Tempel opgaan, om er to vragen al wat gij verkrijgen wilt ? — De naam en betoekenis van Vrijstad of stad van
toevlugt voor allo vervolgden, hoeft zelfs geene ver- klaring noodig. 3) Zij noemt als mot oven zoovele letters het H. Hart, als een rust- en schuiloord tegen al onze vijanden, in al onze gevaren, bij al onze bekoringen. Dat deze Schuilplaats van Jesus\' Hart tevens een
lustoord zijn zal wordt beteekerid door het reeds genoemd Paradijs. „De geheimzinnige Wijnkelder en de ge- opende holte in de steenrots van het Hooglied toonen dit even duidelijk. 4) Treffend zoet is vooral in dit opzigt het beeld van het Nest der Tortelduif, waarvan zoevele heiligen gewagen.\' 5) Dat nest is do boezem van den Bruidegom dor zielen, waarin zij veilig hunne woonplaats vestigen. — Moet iktelkensherhalon.dat gij u onophoudelijk derwaarts moet begeven? |
|||||||
|
I) Jd ib. 2| H. Mei\'lit/.d. 31 fiinlht-r. i] H. Givgor. en and \'L.
Nillcs. M. 33i. 51 H, Tlwui. v. Villanova, in As<.-. I). Conc. 1. Nilles. bl. 337. |
|||||||
|
— 82 —
|
|||||
|
II. Een tweede soort van voorafbeeldingen wijst
ons op Jesus\' Hart als op eene bron van alle gena- den. Hiertoe behoort in do eerste plaats de reeds besproken Bron van het Paradijs, een stroom, die zich in vier armen verdeelt, gelijk het H. Bloed van Jesus uit zijn goddelijk Hart naar do vier wonden uitstroomt. Hiertoe kan men rekenen de Steenrots, door Mozes\' staf, tot eene bron van vloeijend water gemaakt, gelijk Jesus\' Hart, door do lans geopend, voor allen eene bron van genaden is geworden 1) — De verzegelde Bron van Salomon duidt er de uitmun- tende waarde van aan; de Bron van Bethlehem, waar- uit David drinken wilde, herinnert hare heilzame wa- teron; de bron van Isaak, overvloed, genoemd, toont den overvloed van schatten, die uit Jesus\' Hart zullen vloeijen, als eens die Bron voor het huis Duvids ge- opond en „en de Bronnen des Zaligmakers" aan \'t vloeijen zullen zijn. 2) Het is u reeds geleerd, en is het ook noodig u te
leeren, Philothea, wat ge bij deze Bron te verrigten hebt. „Die dorst heeft, dat hij home en drinke," leert Jesus zelf. En hoe moet gij drinken? Gij moet drin- ken door eene vurige begeerte naar de deugd en de heiligheid, door uwen ijver om uwe pligten te ver- rullen ten aanzien van God en de menschen, door het gestadig on waardig gebruik dor H. Sacramen- ten. Och, moogt gij eens begrijpen welken zooten dorst gij hier lesschen kunt! I) Num. 20. C. H P,.tr. Dun. De Exalt. 8. Crue Midlonius C 30
GiDt. B. 13 i) Isaiae XII. en Y.:,Ai XII |
|||||
|
- 83 —
|
|||||
|
III. Eene derde soort van voorafbeeldingen bevat
n der daad zeer verschillende zaken; zij kunnon cch- ter in zooverre tot één klas gerekend worden, dat zij ahon als zegeteekenen zijn van Jesus\' liefde, of zinnebeelden van do inwendige eigenschappen van Jesus\' Hart. De R-genboog van Noë vertoont Jesus\' Hart als
"et onderpand zijner belofte, als het teeken van vcrzoe- ning on vrede. Wat op Ararat met de zeven kleuren van hot roino licht goschrovori werd, is op Golgotha met Jesus\' bloed geteekend. Aanschouw dus dit II. Hart zoo dikwerf u vrees of angst mogt bevangen. Dwazo vrees voor hum, die op dit Hart vertrouwt ! Het \'o andend bruambosch schilderdo vooraf deu
eindeloozen gloed van de goddelijke liefdevlammen in Jesas\' Hart; de Roode Zee toonde den doortocht onzer harten naar dit nieuw en homelsch Land van Be- lofte; do wondorvolle ivolk- en lichtkoloin in do woos- tijn teekende voorif al de wonderschatten, in Jesus\' Hart, als in het hart van onzen gids en grooten Voor- ganger, verborgen. Heil u, Philothoa, als go den glans dezer al beddingen weet te waardoren! Heilig is verder Jesus Hart als de Tabernakel in
de woestijn; heilig als de Ark des Verbcnds, waarin de Wet, en het Manna, en de Roede van Aaron rus- ten, dat is: waarin hot Evangelie, do Eucharistie en de gansche H. Kerk met haar priesterschap zijn ver- rat ; heilig als het Heilig Puur, dat immer brandt op het altaar ; als do Toonbrooden daar uitgesteld ter vereering dos Heeren; als het gouden wierookvat |
|||||
|
— 81 —
|
|||||
|
het beeld (!c9 gobeds; als bet Reuk\' on bet Brand\'
offer-altaar zelf, waarin en waarop onophoudelijk aan den almagtigen, ceu>vigen God wordt geofferd. Hoe- vele beelden, die u bet afgebeelde doen hoogschatten, dio 11 bij een weinig nadenken liet wonder der won- deren, Jesus Hart, doen kennen. Het Hart van Jesus is eindelijk goed en z)ot als
de Druiventros van het H Land, on magtig om alles tot zich to trekken nis bet Schild van JosuB, of do kope- ren slang in de woestijn, door den IIcoi gegeven en door den Heer verheven, om allo harten to genezen en Goeie waardig to maken. Wjj hebben slechts opgesomd, Philothea! Haar
welk een schat van heilzame lessen zijn in dio na- men voor u opgesloten. Neem nu of dan één dezer voorwerpen tot stof uwer verdere overweging. Gij zult er altijd iets in vinden, dat u Jesus Hart meer beminnelijk, meer beminnenswaardig en waarlijk god- delijk zal toonen. Schijnt u overigens da stof wat al te uitgebreid, weet dan, dat zij u in do eerste plaats leeren moet, dat Jesus\' Hart een Oceaan is, dien gij nooit kunt peilen, een afgrond, waar gij u in verlie- zen moet. Oefexixo. Breng een bezoek aan Je3us\' Hart in
het II Sacrament on vernieuw van harte uwe opdragt aan Jesus gedaan. Schtetokbed. Bemind zij overal het cllerheiligst
Hart van Jesus. 100 dagen aflaat. |
|||||
|
— 85 —
|
|||||
|
VOORBEELD.
De H. Mechtildis zag oen» don goddelijkcn Zalig-
makor in oon krans van wondorvoi licht; Ilij droeg op de borst eeno plaat van allorroinst zilver, waar- omheon de smarten, door de heiligen uit liefde tot Jesm verduurd, op do treffendste wijze waren voor- gesteld. Alzoo zien do heiligen hunne deugden on goedo werken in het Heilig Hart van Jesus; want al wat zij voor Hom gedaan en geleden hebben door woorden, werken of gedachten tot da geringste zaak toe, verdient hun een eeuwig loon on is voor altijd het voorworp hunner lot- on dankzeg- ging. . Hierna leerde Jesus deze heilige, hoo zij Hem vooral eeron kon door Hem te loven, en leerde haar tevens do wijze van het te •doen... Eindolijk werd, op haar verlangen, het sieraad op Jesus\' Hart geopend, on mogt zij doordringen in dat goddelijk Heiligdom. Toen werd ze als éón mot den Geest van haar Jesus on zag en genoot zij dingen, waarvan de monsch niet spreken kan (L. III. c. III p. 317.) „Weinig tijd voor haar dood vroog dezelfde heilige met allen aan- drang eeno gunst voor oen persoon die zich had aan bevolen. Van vrees bevangen wegens het vrceselijke oordeel Gods over do ziol, zoo zij niet van don kwa- den weg terugkeerde, begon de heilige overvloedig» tranen te storten. Nu liet haar de barmhartige Jesus inwendig zijne stem hooron: „Mijne dochter, zeido Bij, leer dien persoon, voor welken gij bidt, dat h ij alles wat hij begeert, in mijn Hart moet zoeken." De Heilige zag |
|||||
|
— 86 —
|
|||||
|
tegelijkertijd in den geest de Liefde, onder de ge-
daante van eene hemelsche maagd, die een diamant in het Hart van Jesus doopte en herhaaldelijk die hande- ling hervatte, om haar te tooncn, dat or geen hart zoo versteend is, of het wordt door Jesus- Hart week gemaakt, en geene ziel, hoe misvormd ook door de melnatschheid der zonde, welke zijne liefde niet ge- neest en zuivert •• 1) De H. Veronica Oiuliani zag eens een schitterenden diamant in het II. Hart van Jesus; en de Heer verklaarde haar, dat het een beeld was van haar geduld en hare overgeving aan den wil Gods tijdens de beproeving betoond. 2) Zulk een kostbaar geschenk kunnen ook wij aan Jesus geven En wie is er die aan zulk een Hart niet alles zou willen offeren ? Uw hart wordt gevraagd; waar is het ? GEBED.
O Hart van Jesus, Ingang en Poort van het iraar
Paradijs, tot U kom ik, om het eeuwig Paradijs bin- nen te gaan; blijf immer voor mij open. O Ark van 2foi\', ontvang mij door de opening uwer H. zijde, op- dat ik in den zondvloed aller bekoringen niet verloren ga. O Deur van het Heilig der Heiligen , geleid mij tot uwe grootste schatten, tot al uwe gunsten en ge- naden in uw binnenste verborgen. O Tempel Gods f laat mij in U wonen en U onophoudelijk in geest on waarheid aanbidden. Gij, o beminnelijk Hart, zijt voor mij eene stad van toevlugt, Gij zijt do steenrots l) Frantiosi p. 141. il Vie por Pio p. 12.
|
|||||
|
— 87 —
|
|||||||
|
waarin die geheimzinnige holte gemaakt is om mij te
ontvangen ; Gij de hemelsche woonplaats van do wijnen der goddelijke liefde ; Gij het Nest der Tortel- duif, waarin ik voor eeuwig kan rusten. Ontvang mij in U, om in U to blijven wonen. Wees voor mij verder de Bron van allo genaden, do Bron des ParadijzvSi de Bron van overvloed, de verzegelde Bron van Salomon, de Bron der zaligheid. Tot U kom ik, om geheel mjjn dorst naar heiligheid en zaligheid te lesschen. Vertoon U dan, o goddelijke Regenboog met al de stralen uwer schoonheid. Schitter , o Brandend Braambosch , met al de vlammen uwer liefde. Ver- licht mij , wondervollo wolk- en Uchtlcolom in de woestijn dozos levens. Maak ook mijn hart tot een Brand- en Beulco/f\'eraltaar en doe er onophoudelijk het Heilig vuur uwer liefde branden. Ja , minnelijke Jesus, laat uw goddelijk Hart voortaan al wat zoet, wat goed en wat heilig is voor mij zijn, en mjjn hart steeds voor uw Hart leven. |
|||||||
|
È l r r» e *É- a g.
fff ^\\T
DE PROPHETiËN OVER JESUS\' HART.
I. "Wanneer men voor \'t eerst een schoonen tuin
binnentreedt, Philothea , ziet men slechts in \'t alge- meen de schoonheid der bloemen en boomen, en weet nog niet, hoeveel schatten daar verspreid liggen. |
|||||||
|
— 88 —
|
|||||
|
Beschouwt men echter langzamerhand de bijzondere
boschjes en perken van nabij, dan kan men eerst voor goed bemerken, hoeveel schoonheden daar te bewonderen zijn. Zoo gaat liet ook met allen, mot u vooral, die nog minder gewoon zijt in do tuinen der II. Schrift rond to wandelen. Om de hooge waarde van Jesus\' Hart goed to begrijpen, diont gij niet weinig op do bijzonderheden, die er aan ver- bonden zijn, acht te geven. Hiertoe hchooren gewis de verschillende prophetii\'n Ton einde u don weg te wijzen, zullen wij die wederom in een paar hoofd- klassen afdeelen. Overweeg dus in de eerste plaats, hoe heerlijk liet Hart wezen zal, dat, in don volsten zin, en meer nog, zoo mogelijk, een Hart naar Gods Hart zijn zal. Zoo belooft God ergens : „Ik zal een „priester verwekken, die getrouw is, on in alles vol- „gens mijn Hart zol handelen.\'\' Zoo voorspelt Hij andermaal: „Ik zal u Herders geven volgens mijn „Hart, welke u geleiden zullen in wetenschap en „kennis." Zoo zegt Hij, ten darden male : „Ik vond „David, Jesse\'s zoon den man naar mijn Hart, die „al mijne begeerten zal volbrengen." 1) Al deze mannen, als priesters, leeraars en koningen, waren slechts voorafbeeldingen van den Heer Jesus. "Wat zal Hij zelf niet zijn , wiens hart in don volstcn zia een hart naar het Hart Gods wezen moet ? — Vereer dus het goddelijk Hart van uwen beminnelijken Jesus. Vereer het echter vooral door eene ware navolging. I) I Kon. % 35. Jer. 3, 25 u Act. 13, 33.
|
|||||
|
— 89 —
|
|||||||
|
Zorg , dat ook uw hart een hart naar Gods Hart
worde , dat is : dat gij in alles den goddeljjken wil volbrengt. Let derhalve op dien wil, u bekend ge- maakt door Gods wetten, door den staat waarin gij loeft, door de leidslieden uwer ziel. Onderzoek u, of werk n- lgk uw hart volgens Gods Hart werkt, en waakt en bidt. II. De alwijze Heer en Schenker der H. Schrif heeft het echter bij do algemeone voorspellingen niet gelaten. Overweeg dus in de tweede plaats, wat Hij meer rogtstreoks nopens Jesus\' Hart heeft voorspeld. Tot twee hoofdpunten kunt gij ook dit terugbrengen: de blijdschap en het lijden , beiden vereer.igd in één brandpunt: de liefde. — En waarover is dan hot Hart van Jesus verblijd?" Over zijn eigen glorie,ja, door liefdebewijzen verdiend ; maar vooral ook over ons geluk, door zijn lijden bewerkt. Luister naar de Bruid van het Hooglied, die de Kerk van Jesus is: „Gaat uit, roept zij, en treedt voorwaarts, o dooh- „tors van Sion, — geloovige harten, — en ziet uwen „Koning! Treedt buiten en aanschouwt Hem ge- „kroond met de kroon, waarmede zijne moeder Hem „gekroond heeft, op den dag zijner verloving, op „d*n dag van de blijdschap zijns harten." 1) — Let op dit slot. De dag der Menschwording, de dag waarop Hij deu mensch begint te bevrijden van de zonde, en hem te maken tot kind van God , mede- erfgenaam vau \'s Vaders Rijk, — die dag is de dag |
|||||||
|
1) Hooglied.
|
|||||||
|
6.
|
|||||||
|
— 90 —
|
||||||
|
tan zijns Harten blijdschap. . "Waarlijk, had Ood het
niet gezegd, wie kon het geloovon? Ons geluk is Jesus\' blijdschap; onze zielen tot Bruiden voor zich te mogen vormen , is de grootste vreugde voor het Hart van God ! — Voegen wij daar van onzen kant de ware deugd , de vurige liefde tot Jcsus, den wil om geheel aan Ood te zijn nog bij , dan wordt die blijdschap Gods nog grooter. „Vulnerasti cor nieum , roept Hij dan uit, „gij hebt mijn Hart gewond, — „mijne zuster, mijne bruid...\' „Stel mij als een zegel „op uw hart, als een zegel op uwen arm... "Want do „liefde is sterk als de dood , en hare vlammen zijn „brandende vlammen." 1) — Zoudt gij iets anders durven verlangen, Philothea, dan do gunst, do hoinel- scho gave, van het Hart Gods blijde te mogen ma- ken ? O denk hier toch wèl aan. De goede Jesus doet al wat Hij kan voor u; Hij put al de schatten zijner wijsheid en magt voor u uit, om u zich zelven, zijn Hart te kunnen geven; zoudt ge weigeren de vreugde van dat Hart te willen zijn ? Oefen u dus in de opgeruimdheid des harten, een eersto middel om meer gunsten te verwerven ; maar oefen u ook in de vurige Begeerte, om alles te doen, wat gij weet, dat aan Jesus\' Hart aangenaam kan zijn. Zoo zult gjj te gelijk èn zelf blijde zijn, èn Jesus\' Hart blijde doen wezen. III. Maar hebt gij niet. bemerkt, Philothoa I hoe
Jesus bij het spreken over zijne blijdschap, tevens |
||||||
|
l) Hougl 4, 9 en 8, 0.
|
||||||
|
— 01 —
|
||||||
|
wordt Toorgestold als gekroond mot eeno kroont Ach!
die kroon zal eenmaal uit scherpe doornen zijn ge- vlochten ! Maar is het niet wondervol, dat aldus, ook hier wederom, het lijden hij het verblijden komt, en dat bovendien dezelfde doornenkroon op zijnen tjjd rondom Jesus\' Hart zal prijken? Waarlijk, zoo is Hij ook nu, en voor eeuwig, gekroond met de kroon, ten Jage tan zijns Harten eeuwige blijdschap. n zoo komt lijden en verblijden altijd te zamenin de voorspellingen en in de vervulling. Lu\'ster nog- maals, en wèl naar den propheet-koning David : „ Ja, — roept de goddelijke Verlosser , — mijn Bart is „verblijd, omdat do Heer aan mijne regterhand is. „Daarom rust ook mijn vleesch in hoop (in \'t graf). „Want G ij, o Heer zult mijne ziel in do onderwereld „niet laten, en uwen Heilige het verderf niet laten „ondergaan. Jfeen ! Gij toont mij de paden des le- „vens, Gij zult mij verzadigen met vreugde bij uw „aanschijn: eeuwigdurende geneugten zijn in uwe reg- „terhand.\' 1) En aan die regterhand, (dit de be- teekenis), zal ik eens na mijne verrijzenis zitten en heerschen in eeuwige vreugde. — Gij ziet het: Jesus moet eerst lijden, sterven, en in het graf Morden nedc-rgelegd ; maar zijn Hart juicht, wijl Hij weet, dat de grootste glorie op deze diepste vernedering volgen zal. In dion zelfden zin zingt David in een anderen Psalm: „Wat zux Hart begeert, o God! „hebt Gij Hem gegeven... Gij voorkomt Hem met de |
||||||
|
1] Psalm 15, 7—11.
|
||||||
|
— 92 -
|
||||||
|
„zegeningen aller zoetheid.. Gij gaaft Hem lengte
„van dagen in eeuwigheid." 1) — Doch, om het nog eens tor herhalen ; de glorio van Jesus moet door lijden verdiend worden. Van daar wederom die an- dero voorspelling: „Mijn Hart verwachtte Blechts „vernedering en ellende... En ik wachtte op een ver» „trooster, en ik vond er geen." 2) En verder : „Ach! „wat vlugten vau mij allen, die mij zagen ! Hoe word „ik vergeten uit elks hart als een doode." 3) En nogmaals , nopens den verrader: „Ach! hij vervolgt „den bedrukte van harte om hem te dooden." 4) — „Indien mijn vijand mij gevloekt had, ik zou het ze- „ker verdragen hebben. JMaar gij, o mensch, die met „mij eens van zinnen waart... Terwijl wij één van harte „in het huis Gods wandelen.\'\' 5) Eindelijk, (wederom David, waar hij te gelijk het smartvolst lijden en de groote glorio van den Verlosser zingt) : „Mijn hart „is geworden (door do hevigheid der pijnen op het „kruis) als smeltend was te midden van mijn boe- „zem.\'\' 6) Het is meer dan duidelijk, Philothea; het is of de Evangelisten spraken in de plaats van do propheten. Zonder lijden, en zonder het smartvolste lijden zal hot Hart van den Zaligmaker zijne glorie niet binnengaan. Zijn weg , en ook de uwe, is er door aangewozen. Gij moogt op de glorie hopen, gij moogt ze door Jesus verwaohten; maar gij moogt niet denken, dat er een andere weg, als die des krui- ses is, om tot de blijdschap te komen. Onderzoek u |
||||||
|
1| Ps. 20. i\\ I\'s. 1)8. 3| P.. 30. Ij Pc. 108. 5] P>. 54. 6J Pi. 21
|
||||||
|
— 93 —
|
|||||
|
dus , ot gij Josus navolgt , door met liefde , met ge-
duld, met vreugde te lijden, wat zjjn H. Hart u toe- zendt ? "Wie met Jesus lijdt, zal zich met Jesus ver- blijden. Oefening. Draag zorg, dat eenige Schapulieren
van Jesus\' Hart verspreid worden. Ondeiiioud zelf die zegenrijke oefening van godsvrucht. Schietgebed, Geloofd, aanbeden en met dankbare
wederliefde bemind zij het Hart van Jesus in de H. Eucharistie op alle oogenblikken en in alle taberna* kelen der wereld, tot aan het einde der eeuwen. Amen. (100 dagen Aflaat.) VOORBEELD.
Ook in ons vaderland heeft Jesus lievelingen weten
te vinden, die van ganscher harte uit de bronnen des Zaligmakers mogtcn drinken. De Zalige Canisius van Nijmegen ontving te Rome die gunst; de beroemde Lidwina van Schiedam biedt ons een nieuw voorbeeld aan. „Deze bevoorregte ziel begon te biddeu; spoedig werd haar hart ontvlamd ; al het aardsche verdween als eene schaduw , een geheel ander licht ging dan voor op; haar goede Engel komt en geleidt haar tot God. Eerst en vooral brengt haar altoos die hemel- sche geleider in de parochiekerk van Schiedam, naar de kapel der H. Maagd, voor hetzelfde beeld, waar- voor zij in hare jeugd zooveel vreugde gesmaakt heeft. Beiden , de Engel on do maagd , vereoren hier een oogenblik de onbevlekte Maagd , dio in den hemel troont. Daarna wordt haar geest voortgeleid naai* |
|||||
|
- 94 —
|
|||||
|
de heilige plaatsen. Nasareth, Bethlchem, Jerusalem,
do Calvarieberg, het Heilig land , Rome , de hemel zelf, — al wat heilig is wordt bezocht, gewis , naar mate God hot goedvindt, doch altijd om den Wolbe- minde van haar har», altijd om Jesus te vinden. Zij vond Hem dan ook wel degelijk ; Hom, zonder sluijer gezien, Hem dien zij mogt toespreken , ja aanraken. Dan zeide Hij tot haar ia zijne eindeloozc goedheid, dat zij zijne handen, zijne voeten mogt omhelzen, dat zij de wond van zijn aanbiddelijk Hart mogt kussen: ja, somtij ds vergunde Hij haar met volle teugen van die goddelijke bron te drinken ; en dan vergat zij als \'t ware alles, ook zich zelve, in de genoegens van een onuitsprekelijk genot. 1) De voorregten der Heiligen maken ons wel eens
degelijk jaloerseh. Maar denken wij er wel aan, dat wij op verre na zulke gunston niet verdienen ? Eu toeh wil ze Jesus geven. Dat buitengewone eu geheel won* dervolle is daartoe niet noodig. Overwegen wy\' aan. dachtig Jesus liefde , schenken wij ons hart geheel aan het Ziji:e, weldra zullen wij ondervinden, dat, op deze of gene wijze , ook aan ons Jesus\' Hart zal ge- schonken worden. Dat goddelijk Hart „kan zijne schatten niet inhouden." Jesus zelf heeft hot gezogd. Nader dus , en gij zult zalig zijn. GEBED.
Onder alles wat van U voorspeld is, o allerminue-
II Vb <tc Si. Lid» in? p. 208. Dat IV. p. «03.
|
|||||
|
— 95 —
|
|||||
|
lijkst Hart van mijn God en Zaligmaker, hoor ik met
yoorliefdo ook dit vermelden, dat uw Hart geheel en al een Hart naar Gods Hart moet zijn. En hoe kan het ook anders ? Gij Hoor, zijt onze God. Gij liet uwe liefde en barmhartigheid het ineesto voorafbeelden en het klaarste voorspellen ; en wat zegt ons uw Hart anders dan uwe goddelijke liefde ? Uw lijden is door do propheten voorzegd ; doch waar leedt Gij heviger en feller om onzentwil , dan juist in uw goddelijk Hart ? En is niet alles wat voorspeld is geschied ? Hebt Gij niet, o Eeuwig Woord des Vaders, een monschclijk hart, aan het onze gelijk , aangenomen op den dag van de blijdschap uws harten, op den dag der vereeniging van uwe goddelijke met uwe men- •chelijke natuur ? Hebt gij niet al de zoetheid, waar- mee de hemelscho Vader U voorkwam, ook medego- deeld aan ons, die deze in uw H. Hart komen zooken ? Zegt Gij niet, vooral tot hen die deze devotie tut uw H. Hart beoefenen, wat Gij tot de Bruid des Hooglieds gezegd hebt: „Gij hebt mijn Hart gewond , mijne zuster, Gij hebt mijn Hart gewond, mijne Bruid ?\'\' Dank zij U derhalve gcbragt, o goedertierenste Jesus, yoor alles wat Gij voorspeld , nog grootor dank voor alles wat Gij inderdaad voor ons zoo overvloedig Tervuld hebt. Wees gegroet, beminnelijke Meestor , en ontvang in eeuwigheid mijn hartolijkston dank. |
|||||
|
— 96 —
|
|||||
|
^WAALFDÏ f-AG.
DE GROOTE PROPHETIE.
I. Door de groote prophetie verstaan wij dio voor-
spelling , welke geheel regtstreeks en in letterlijken zin door den propheet Zacharias gedaar, en door den leerling , dien Jesua liefhad , niet minder regtstreeks en duidelijk als de hoofdprophetie van Jesus\' Hart verklaard is. Verneem toch vooraf uit den mond van den propheet Jeremias , hoe de goede God zelf dit goddelijk Hart eenmaal zal schenken.,, Er zal, zegt „hij, een Magthebher zijn uit het volk Gods, en er „zal een Vorst uit zijn midden uitgaan. En deze zal „ik doen naderen en Hij zal tot mij geraken ; want „wie is hij , die zijn hart (zonder mij , zoo) bereidt , „dat hij tot Mij nadert?1\' 1) — God zelf zal alzoo dit Hart vormen ; het zal het hart zijn van een Koning en van een Hoogepriester, dio zijn hart bereidt en door God bereid ziet , om tusschen beide te komen tusschen God en den mensch. Met welk gevolg? Het wordt aanstonds verklaard : „En „gij zult mij tot een volk zijn , en ik zal u tot een God zijn." "Wee derhalve diegenen, die zullen weêr- staan ! „Zie! een stroom des Heercn daalt over het „hoofd der goddeloozen. En do Heer keert de gram- „schap zijner verbolgenheid niet af, tot dat Hij alles „volvoerd en de gedachten zijns harten ten uitvoer 1) Jer. 30, 21-3*
|
|||||
|
— 97 —
|
|||||
|
„gebragt heeft. Op den laatsten der dagen zult gij
„het begrijpen." Elk woord in deze voorspelling verdient eone ge-
heel bijzondere nandaoht. Leer gij er ten minste dit uit, Philothea, dat de gedachten, de plannen van Gods Hart zullen vervuld worden; dat onder deze plannen er één is , hetwelk u een bijzonder koninklijk en hooge. priesterlijk Hart belooft; dat de goeden er een voor- spreker bij den Eeuwigo, de kwaden er oen regter in vinden zullen. Zóó verstaan, dient deze voorspelling tot heerlijke inleiding voor de nu volgende, do duide- lijkste en treffendste prophetie , die op Jesus\' Hart betrekking heeft. Dat Hart immers is het hart van uw Koning, uw Hoogepriestor, uw Voorspreker, uw Regter; het is op bijzondere wijze gevormd door demagt, liefde en wijsheid Gods; gij kunt niets zali- gers, niets verdienstelijker op deze wereld doen, als dit Hart besturen, vereeren en navolgen. Kost het u een weinig inspanning, — geduld ! Het loon zal goddelijk zijn. — II. Luister dus naar het woord Gods, dat vooral
hier overwogen wil worden. De Heer, de God van Israël spreekt: „Te dien dage zal het geschieden, dat ik „alle volken, die tegen Jerusalem opstaan, zal zoeken te „verpletten. Doch over Davids huis en over Jerusa- „lem\'s bewoners zal ik den geest der genade en des „gebeds uitstorten; ep zij zullen opzien tot Mij, dien „zy doorstoken hebben; en zij zullen over hem rouw- „klagen met de rouwklagt over een eenigen zoon, „en over hem treuren, gelijk men treurt over een |
|||||
|
- 98 —
|
||||||
|
„eerstgebörcne.r 1) Ziedaar de groote, zeer duide-
lijke on overheerlijke voorspelling ! Overweeg in de eerste plaats do atraf. "Wio zich tegen de stad Oods, Jesus\' Kerk durft verzetten , zal don toorn des A1- magtigen ondervinden, denzolfdcn toom, waarvan ook Jeremias sprak. Beschouw verder de gunst en de genade. Over Davids trouwe kinderen en over allen, die zich met hem tot het Hart Oods wenden , zal de Geest des Hoeren iu al zijuo volheid worden uitge- stort; die Geest ia een goddelijke Geest , een geest van genade en gebed. Overdenk eindelijk de oorzaak en de gevolgen. Dan zullen, zoowel de goeden als de kwaden opzien tot den Heer, tot God zelven, totdat uitverkoren en goddelijk Hart, dat zij doorstoken hebben, dat wil zeggen : op Golgotha, op het Kruis : en daarna zullen zij, öf rouwmoedig op hunne harten kloppen, om zo hnnnen God te schenken; öf ia wan- hoop hun hart weigeren en Gods toorngloed onder- vinden. Dat juist al deze dingen hier uitgedrukt zijn is toch nog hot voornaamste niet; zij worden in de H. Schrift wel meermalen zoo voorgesteld; maar dat zij allen in verband worden gobragt met het Hart van Jesus, met hot middelpunt dat eenmaal door Gods almagt komen zal, dit is buitengewoon, dit is ver- wonierlijk. Al do voorafgaande prophotiën worden dan ook door deze éóne op eens verduidelijkt. Deze zegt, gelijk de leerling der liefde later getuigt , dat Jesus\' Bart op het Kruis doorstoken «\'s.\'\' ?) Hot |
||||||
|
1! bah. XII, in. 3| Ju. XIX.
|
||||||
|
— 99 —
Paradijs is derhalve geopend ; de Bron van hot Pa-
radijs kan vloeijon ; du Arke Noë\'s inet hare zijdeur is gereed ; do spelonk en geheimzinnige holte in de steenrots wacht on3 op ; kortom, al do geheimen zijn op eens verduidelijkt, al de voorafbeeldingen nu be- grijpelijk, zelfs al do geboden, door den Heer gegeven, nu plotseling voel klaarder geworden. Wij lezen , als met duidelijke woorden, in hei geopend Hart van den Godmensch: „Mijn zoon yetf Hij uw hart. Gij zult Mij beminnen uit geheel uw hart."\'\' „Ziehier het Hart dat u zoozeer bemint f Overweeg dikwijls deze heerlijke prophetie, minna-
res van Josus1 \'Hart. Langzamerhand zult gij haar volmaakter begrijpen. Zij alleen toch bevat, om zoo te zeggen, al de geheimen van Jesus\' Hart, zij geeft u van ulle3 den sleutel. Eu wat zegt het niet aan uw hart, dat do goede Ciod, zoovele honderden jaren vóór Hij zijn Hart op het Kruis liet openen, dat liefdego- heim zoo duidelijk liet voorspellen, en dat Hij ook daardoor u thans nog leert, hoo Hij van eeuwig- heid aan u in zijn Hart heeft gedacht on u van eeu- wigheid heeft lief gehad. O mogt uw hare dit eons innig beseffen! III. Op één» omstandigheid moot echter vooral
uwe aandacht gevestigd worden, Philothca I daar wij toch alles niet verklaren kunnen. Zij ligt in do woor- den opzien en doorstoken, ot zoo gij liever wilt, in het opzien naar het doorstoken Hart van Jesus. Gij weet wat op den Calvarieberg geschiedde. De natuur zag het, en sidderde. Ouder de mensehen was do uit- |
||||
|
— 100 —
|
||||||
|
werking verschillend. De Honderdman zag het, en
geloofde, en vele anderen met hem geloofden en klop- ten rouwmoedig op hunne borst. Maar zie, ook de Phariseën zagen het, en geloofden niet, maar werden nog meer verstokt in hunnen haat teg«n Jesus. Welnu, zóó zou het blijven in den loop der eeuwen; zoo blijft het nu nog, en zoo zal het gaan tot dat Jesus éénmaal wederkomt, om do geloovigen en ongeloovi- gen te vergelden. Dit vooral wilde de leerling der liefde ons doen begrijpen, doen gevoelen; hierop moest hij ailerduidelijkst de aandacht vestigen. En daarom herhaalt hij, ook later en na het Evangelie, nog éénmaal in het Boek der Openbaringen zijne in- drukwekkende verklaring: „Alle oog zal Hem zien, ook zij, die Hem doorstoken hebben." 1) Zij zullen opzien, zegt de propheet; allen zullen opzien, luidt de verklaring; niemand, wie dan ook, van Adam af tot op den laatsten der menschen toe, niemand, dieciet eenmaal Jesus Hart geopend zal zien, als om in dat ge- opend Hart zijn onherroepelijk vonnis te lezen. Treffende gedachte! indrukwekkende verklaring! eene verklaring, die dan ook tevens van nu af doet weten, dat de wonde in Jesus\' Hart onuitwischbaar dat zij eeuwig zal zijn. En wie, en wat en waarom zullen zij dan zien?
Het zal u weldra in het Nieuwe Verbond overduide» lijk gemaakt worden. Nu reeds kunnen wij zeggen : de goede zal het Hart Gods doorboord zien, om den |
||||||
|
1] Apoc. 1, 7.
|
||||||
|
— 101 —
|
|||||
|
Rotssteen te bewonderen, waaruit luj, in Jesus\' Hart,
gelijk Israël uit Abraham, genomen en gevormd is; De booze zal hetzelfde zien, hot open Hart van Jesus> maar helaas! als do voor hom geslotpn deur van het Paradijs, als de voor hem verzegelde Bron, die hij nooit zal smaken, als de voor hem ontoegankelijke Bots, waartegen hij moedwillig zijn hart heeft verplet. De goede za} het zion, om dat goddelijk Hart steeds vuriger met zijne liefdepijlen to treffen; de booze, om er don toorngloed voor eouwig van to ondervinden. De goede, in één woord, ten leven en tot genot; de kwade, ten verderf en tot straf. O hoe zoet, maar hoo krachtig tevens is dus nier-
door de aanstaande devotie tot Jesus\' Hart voor u afgebeeld. Gave God, Philothea, dat de Christenen wat meer aan dezo prophetie dachten, en gedurig dat woord van den Leerling der liefde voor oogen en in hun hart hielden: „Aller oog zal hem zien, en ook zij, die Hem doorstoken hebben!\'\' Gij zult Hem zien; gij zult dit doorwond en doorboord Hart zien, wie gij ook zijn moogt. Edoch! — op welke wijze?— Oefening. Plaats eene afbeelding van Jesus\' Hart
in uwe kamer, en beschouw dikwijls het geopend goddelijk Hart, dat u smeekt om uwe liefde. Denk daarbij: „Aller oog zal Hem zien, ook zij, die Hem doorstoken hebben!\' Schietgebed. „Hart van Jesus, verberg mij in IJ,
opdat ik niet verloren ga buiten U." |
|||||
|
— 102 —
|
|||||
|
VOORBEELD.
Hoc eenmaal allo gunsten uit Jcsus Hart, door
Maria\'s tusselienkomst en dikwerf op de voorbade harer dienaren, zouden voortvloeijen leert ons onder duizerd, de volgende geschiedenis. In het jaar 1600 werd de Gouverneur van Av\'gnon ernstig zi3k en kwam weldra in doodsgevaar. Hij had van zijne jeugd af de Heilige Maagd vereerd en de orde van den H. Ig- natius steeds hoog geschat: maar zij:i leven was niet onberispelijk en gedurig had hij wederstand geboden aan de goddelijke genade. Toen de genoesheeren nopens de opkomst wanhoopten, wendde zich de zieko tot de II. Maagd , on beloofde zijn leven te zullen beteren, zoo zij hem do gezondheid terugschonk. Ter- vriji hij bad zag hij do Moeder Gods; doch zij toonde hem een vertoornd golaat, berispte hem streng wegens zijne wederspannigheid aan Gods goede in- spraken, on verdween. Geeno hoop op genezing heb- bende liet hij een Pater der Sociëteit roepen, en be- gon hij eene generale biecht. Hij werd echter plotseling zoo hevig door de ziekte aangegrepen, dat hij de biecht moest onderbreken. Nu zag hij nog- maals de II. Maagd, dio hem even streng aanzag als zij den eersten keer gedaan had. Zij was ech- ter niet meer alleen. De II. Ignatius lag voor Haar en haar goddelijken Zoon op de kniën, terwijl Maria do Wonde van Jesus\' Zijde met hare hand bedekte. Nu vreesdo hij steeds heviger, daar hij bemerkte , hoe de II. Maagd als genoodzaakt scheen , de bron |
|||||
|
— 203 —
|
|||||
|
der goddelijke barmhartigheid voor dea ondankbare
tegen te houden. Intusschen ging de H. Ignatius roort met bidden, Bteldo zich als borg voor den ongelukkige , en beloofde, dat hij voortaan oen chris- telijker leven zou leiden. Eindelijk scheen do II. Maagd zich door den H. Ignatius te laten ver- bidden ; zij wende zich met zachter blik \'ot den zieke , en vroeg hem, welk leven hij in \'t vervolg wilde leiden ? Bevende en in tranen badende be- loofdo hij alles to zullen doen, wat de H. Ignatius in zijnen naam had beloofd. Nu stak do Moeder Gods hare hand in de opene Zijde van haren god- delijken Zoon, trok er die mot bloed bedekt weder uit en besproeide daarmede den armen zieke. Op hetzelfde oogenblik verdween de verschijning; doch was ook do kranke niet slechts buiten govaar, maar volkomen genezen. Uit dankbaarheid ging de Vicaris (zoo heette \'s Pausen gouverneur to Avignon) naar het Collegie , gaf aan P. Rector een geschrift dat het gebeurde inhield, vroeg hem eene afbeel- ding van Ignatius (toen nog niet zalig verklaard) en steldo het openlijk ter voreering uit. 1) Leer hieruit, nooit te wanhopen, maar ook , uw hart niet langer aan Jesus\' Hart te weigeren. GEBED.
Allerdierbaarstc Jesus, mijn God, mijn Verlosser
en mijn Zaligmaker! hoe schoon en overduidelijk hebt 1) ^Baiioli, Vie de S. Ignace. II. p. 310.
|
|||||
|
— 104 —
|
|||||
|
Gij ons van ouds laten voorspellen , wat er eens ten
aanzien uwer H. zijde en van uw goddelijk Hart op Golgotha plaats zou grijpen. Ach! wij bidden het U, om uw geopecd en zoo wreed doorstoken Hart, dat het voor ons niet tot straf zij, maar tot genade, dat die hemelsche Bron is geopend. Geef mij voor eerst die genade des gebeds, waarvan Gij door uwen prop» heet gesproken hebt» Geef mij ook, die tnwaardeer- bare weldaad te begrijpen , welke Gij ons bewezen hebt , door uw goddelijk Hart te laten openen. Nn zie ik eerst goed in , welke die Deur en ingang is Tan het hemelseh ons beloofde Paradijs Nu begrjjp ik wat de Bron beteekent, die voor ons tot allo heil «ou vloeijon. O Arke des Nieuwen Verbonds ! o geheimzinnige opening in de holte des muurs! O dierbare grot, waarin ik voor eeuwig kan rusten! Open u voor mij; ontvang mij en al het mijne in uw binnenste, en laat mij nooit weer van u gescheiden worden. Ja, ik zie op tot U , o Middelpunt aller harten; ik zie tot U op met geloof en vertrouwen en liefde. Ik wil ook voortaun altijd opzien naar U, die voor mjj en helaas! door mij, doorstoken zijt geworden. O mogten alle menschen tot U opzien! Mogten allen den schat kennen op het kruis voor hen geopend.\' Mogten allen voor eeuwig in U wonen, en voor eeuwig in U zalig zijn en blijven. |
|||||
|
— 105 —
|
|||||
|
TWEEDE AFDEELINCJ.
De Vebyulmno. #£RTI£N»£ <i& A G.
HET GEHEIM DEK MENSCHWORDING.
I. Wat do Propheton voorspeld haddon, moest
gewis op zijn tijd naar dj letter vervuld worden. Het eerste en als de grond van alles was dit, dat er werkelijk in het Nieuwe Testament van oen Hart Gods in eigenlijken zin zou sprank zijn. In denzelfden zin kunnen en moeten wij het II. Ge- heim der Mensehwording Gods bij uitnemendheid een geheim des harten noemen. Het verdient voor- eerst dezen zinrijken naam wegens den eigen aard, het wezen en de natuur van het geheim. "Wat toch is het anders, als het woudervol middel, door Gods Alniagt en Wijsheid uitgevonden , om den mensch op het naauwsto met God te verbinden? Wat anders als het groot geheim der godsvrucht 1 (Sacramentum pictatis , zoo als Paulus spreekt), dat hot toppunt der Goddelijke liefde toont ? God wilde op geheel bijzondere wijzo met ons, onder ons, mons Wonen. Hij is mensch geworden, en hectt een hart aan het onze gelijk, behalve do zondo, aangenomen om het te kunnen doen. In hot Oude Testament üot God dikwijls spreken van Zijn Hart, van het Hart 7.
|
|||||
|
— 106 —
|
||||||
|
Gods, doch liet bcteekende alleen : zijn hoogste, zijne
goddelijke liefde. In het Nieuw Verbond heelt Hij meer willen doen, heeft Hij meer gedaan, en daarom ook op zigtbare, ja tastbare wijze, ons die liefde als in een brand- en middenpunt, in het Hart van den Godmuiisch Jesus, voor oogen gesteld. De Hoor zelf heeft die vereeniging dor goddelijke met do mcn- schelijkc natuur den dag zijner verloving genoemd: en die dag, zegt Hij zelf met eigen woorden: „is de dag van de blijdschap zijns Harten?\' dat Is: do dag, door zijn Hart gemaakt, door zijn Hart verlangd, en in zijn beminnelijk en goddelijk Hart, (dat is door zijne eeuwige liefde), voor den mensen uitgevonden en hem geschonken. 1) O 1\'hilothca, dit geheim kunt gij nooit genoeg overwegen. Overweeg het ten minste zoo vaak en zoo aandachtig als het u doenlijk is. Bedenk slechts, dat de Oneindige, do Almagtige do Onbegrijpelijke God voor u een hart aanneemt, om u zijne eindelooze liefde te toonen ; en dat het zijne vreugde is, uw hart aan zijn goddelijk Hart to druk- ken. "Waar is dan toch uw hart, uwe liefde, als gij Toor zulk eene liefde geeno wederliefde betoont ? Wat doet gij, als gij zulk eenen God niet bemint ? — Dan zijt gij dwaas. II. Is het Geheim der Mensehwording het uitste-
kend geheim der goddelijke liefde , en is het reeds daardoor zelf een der treffendste geheimen van Gods Hart; nog krachtiger zal deze waarheid uitkomen |
||||||
|
1) Hooglied III. 11.
|
||||||
|
— 107 —
|
|||||
|
nis gij aandachtig lot op de allesovertreffendc zoeU
heid en tederheid van dit geheim. Begeef u, in den geest, naar Bethlohem en kniel daar neder voor de kribbe van het goddelijk Eind Jesus. "Wie is het, wiens eindelooze liefde zich zóó zoor nedcrbuigt, dat zij op die wijze een goddelijk Hart aan uw hart schen- ken wil ? Hij , die , zelf en alleen , den hemel als cene tent
boven on3 heeft uitgespannen — Hij ligt daar nu, als een arm en verlaten mensehenkind in cene donkere, vochtige dierenstal. Hij, die de schitterende sterren, als even zoovele bloemen des homels, rundom zijn troon heeft uitgezaaid, — Hij heeft thans voor zijne liefde — nog meer dan zjjn glorietroon, cene kleine en enge kribbe. Hij, die de bloemen des velds, als evcnzoovelc sterren der aarde, met meer pracht bekleedt dan Salomon bezat in al zijn luister , — Hij rust hier in arme doekjes gewonden en op een handvol stroo. O wonder, o onbegrijpelijke goedheid en teedcrheid zelfs van don kant eener eindelooze, goddeljj\\ e liefde ! Hot oog is do spiegel des harten ; en daar zien wij nu den Schepper, voor wiens aanblik de Seraphjjnen hun gelaat bedekken, als van aanschijn tot aanschijn, door het oog in het Hart. Do tranen zijn hot bloed des harten ; en daar weent nu de Liefde zelve , als een- maal Joseph over al zijne broederen, en begint zij reeds, op do teedersto wijze, zijn harteblood aan ons menschen to schenken. Do werken zijn het bewijs van do liefde dos harten; en zie, hier hebben wij het wonderwerk Oods, waarvm wij, naar Pnulus\' woord) |
|||||
|
— 108 —
|
||||||
|
èn de breedte , èn do lengte , en do hoogte , èn de
diepte moeten leoren beseffen, doch gewis in der eou- wighoid den grond niet zullen peilen. — Wilt gij uw hart steeds warmer voor Jesus\'Hart voelen klop- pen, Pliiiothoa ; o begeef u dan dikwijls in den geest naar Bethlehoms kribbe. Al, wat gij daar ziet, zal uw Hart tot Jesus\' Hart trekken. Het goddelijk Kind zelf zal u toeroepen: „Mijn Hart worde met het utre vereenigd;" li want daartoe ben Ik gekomen." Uw hart zal van zelf do liefde van zulk een Hart bowon» deren , on zieb ongemerkt inniger en barteljjker en vuriger aan dat goddelijk Hart schenken. De kribbe roept: „Ik bemin u; gij moet Jlij beminnen." III. Kn wat zullen wij n:i Verder zeggen van al
de woldaden, genadegaven en gunsten , die ons men- achen door dit geheim geschonken zijn ? Zeker, ook in dit opzigt mag het geheim der Mensohwoiding bij uitnemendheid een geheim des harten genoemd worden. Van waar anders de genade, die onuitputtelijke en goddelijke schat, zoo niet uit de volheid des eeuwigen Woerd», waaruit wij allen en alles hebben ontvangen ? 2) Van waar het geschenk der goddelijke natuur, mot de mensche\'ijke natuur in één persoon, in den Godmensen vereenigd ? Van waar het ons geschonken regt, van kinderen God* genoemd te worden eu te zijn en de verheven gunst van deelachtig te mogen hotten aan de goddelijke natuur ? 3) Is ons niet dit alles door en in de Menschwording geschonken \'i — V\'oeg er |
||||||
|
Ij I l\'nr. 12, U. 8) Jo. I, \'i\\ II. l\'otr. I, 4.
|
||||||
|
— 109 —
|
|||||
|
nog bij: de kennis dej gi-oote geheimen ra» het Huis
des Vader», ons geschonken „uit do schatkamer van dat goede Hart,\' dat ze zelf „aan zijne vrienden heeft verklaard.\' Voeg daarbjj: het godJoljjk Voor- beeld, door datzelfde goede Hart aan ons allen ge- geven. Voeg daarbjj : het goddelijk Bloed , uit het- zelfde beminnelijk Hart voor ons allen vergoten tot vergiffenis der zonden. Voeg daarbij eindelijk, de ge- hoelo II. Kerk, inet al wat zjj hoeft en bezit, altoos uit hetzelfde Heilig Hart, als de Bruid uit de zijde des Bruidegoms , voor ons genomen en gevormd , en hierin wederom het hoogheilig offer en Sacrament, als het levend en levenwekkend middelpunt van alle godsvrucht. Hangt dat alles niet met hel geheim der Mensehwordiug zamen ? Steunt het niet volkomen daarop; is het ons niet bf als gevolg, èf als zegenrijk uitvloeisel van dat geheim geschonken? — O zorg dan toch, Pbilothoa, dit grondgeheim van onze heilige en waarachtig goddelijke godsdienst meer en meer te overwegen en te beseffen. En ineen wederom niet, zoo al3 sommigen schijnen te meenon , dat dit alles toch eigenlijk niet zamenhangt met de devotie tot Jezus1 Hart. Zij, die zoo denken, kennen deze devotie niet. De hoofdzaak der ganscho devotie is Ixe de: liefde van Jesus en liefde tot Jesus. Het einddoel der devotie is niemand anders als Jesus zelf. Gelijk dus de zon bij haar opkomen, bij haren middagglans en bij baren ondergang het meest onze aandacht trekt, ofschoon zij altijd dezelfde zon is, die ons weldoet ; zoo eeren wij altoos denzelfden Jesus , doch daar vooral, waar Hjj |
|||||
|
- 110 -
|
|||||
|
zicli het liefelijkst en h t schoonste en liet wondervolst
vertoont, dat is : bij do Menschwording, in liet II. Sacrament en in het bitter lijden. Oefenixg. Doe dezen dag vijf schietgebeden ter
cero van het goddelijk Hart in de kribbo , en over- woeg eenigo oogenblikken door don dag dit geheim. Schietgebed. „Hart van Jesus, allerbeminnelijkst
Hart .\' wio zal mijn hart van U scheiden ? Gij weot dat ik U bemin !" VOORBEELD.
Op den vooravond van het feest van Maria-Bood-
schap, in 1635, beschouwde de H. Maria Magdalena de Pazzi het geheim dep Menschwording , naar aan- leiding dezer woorden: Het Woord is vhesch ge- worden. Plotseling geraakte zij in eene geestvervoo- ring, en sprak zij uren lang, met de zoetste uüdruk- kingen van liefde en verwondering , vooral tot do allerheiligste Maagd en tol haar goddelijken Zoon. Eindelijk, meer in \'t bijzonder de aangehaalde woor- den overwegende, wordt zij als geheel doorwond door de goddelijke liefdo en rigt zij hot woord tot den H. Augustinus, tcrwjjl zij de plaats van haar hart al» geheel gereed aanwijst : „Wacht nu niet moer , o Augustinus, roe|it zij uit; mijn bloed is gereed als tot inkt om te schrijven." Daarna rigt zij zich tot Josus on weldra wederom tot den genoemden Kerkleeraar. „Zoo hebt gij dan , o Hoiiige, de verhevenheid des "Woords in mijn nietig hart goschreven. Joannos |
|||||
|
— 111 —
heeft het aan de wereld bekend gemaakt, gij, o Au-
gustinus, hebt het mij ten deelo doen kennen." De Heilige verklaarde verder, dat het begin: het Woord geschreven was met gouden, het ander gedeelte : is vleesch geworden met bloedige letters. "Want het goud, zeide zij, beteekent op geheimzinnige wijze degod- heid, en het bloed db menschheid van Christus. In hct- zelfde jaar ontving do Heilige, ofschoon op uiterlijk niet zigtbare wijze, de teekenen der II Wonden, en later bo- loofde haar de Heer, dat Hij ook aan haar, gelijk eens aan de II. Catharina van Senon, zijn Hart wilde geven. En werkelijk niet lang daarna werd haar dio hemel- Bche gunst verleend. „O mijn Jesus, hoorde men haar toen smeoken, maak toch dat niemand wete, dat Gij mij uw Hart geeft." Dan begon haar gelaat van een hemelsch licht te stralen, haar hart te ontvlammen; zij Strekte de armen uit, als om haar 1\'ruidegom to go- moct te gaan, en ontving van Hem de onwaar- deer bare gunst, die Hij beloofd had , zijn goddelijk Hart. 1) — Wie weet niet, welke even onwaardeor- bare gunst de H. Teresia ontvangen heeft, die ins- gehjks (even als haar genoemde dochter de II. Maria Magdalena) uit Jesus Hart mogt drinken en een nieuw hart van Hom mogt ontvangen. Een Soraphijn door- boorde haar het hart met een vlammenden schieht, om het als \'t ware meer gelijkvormig met Jesus Hart te maken; zoolang zij leefde groeide zij daardoor ia de goddelijke liefde, en ook nu nog vertoont haar in |
|||||
|
I) Bol!. ViU
|
|||||
|
— 112 —
Spanje bewaard hart (even als Jesus) de diepe wonde
en bewijst het door een hemelschen geur don schat der genaden , die zij wegens haro liefde tot Jesus Hart en hare deugden verworven heeft. 1) — 15ewon- dert gij die Heiligen, en vereert gij zo gaarne, Chris- telijko ziel ; o tracht dan ook haro deugden na te volgen en do groote gunsten van het Menschgewor- den Woord to verdienen, of ten rniusto niet onwaardig te zijn. Het geheim der Kribbe loert u, hoeveel schat- ten van genade gij om niet uit Jesus\' Hart putten en scheppen kunt. Znlig zjjt gij , zoo gij daar weet te gaan drinken uit do bronnen dos Zaligmakers ! GEBED.
Beminnelijke Jesus , als oen teeder kind voor mij
geboren en nedergologd in Bethlehems kribbe! Eeuwig Woord dos Vaders, voor mij mensch geworden in don tijd, en zoo diep, zoo onbogrijaelijk diep, door uwe eiudcloozo liefde, voor mij vernederd ! Goddelijk Hart, dat nu voor mij, ook in een menscholijk hart, TOjr eeuwig wilt kloppen! Wat kan ik U wedergeven voor zooveel genade, voor zooveel ontferming e n zooveel liefde! O ik zie het , als ik uw oogjes aan- gchouw, goddelijk Kind: Ik zie het in hot eigen geheim, dat ik thans overweeg. Zulk ceno liefde vraagt woderlietdo van mjj. Zulk een Hart eischt mijn hart gebiedend. Ontvang dan-, o Jesus , en noem mijn hart. Koof het, zoo uoodig, en houd het |
|||||
|
1) Vie. Zie Maandrozeu 187J.
|
|||||
|
— llo —
|
|||||
|
mot gewold, opdat hot voor altoos het uwe zij Met
de II. Maagd Maria, mijne Moedor, mot den H. Joseph, mijn beschermer , met do arme herders en do Wijzen uit hst Oosten, met allen die U hior komen aanbidden, aanbid ik U. Eu ik rigt vooral mijne gedachten op uw beminnelijk Hart, dat van nu af geheid voor mij zal werken, geheel het mijne zal zjjn. Ik weet het, allerdierba.irste Jesus! dit geheim zal ik nooit doorgronden. Uit kunnen ook de Scrafs des hemels niet. Maar des to meer bui^ ik mij neder op don grond van den voclitigen stal, voor het stroo uwer arme kribbe, en blijf hior aanbiddend knielen, in zalige verwondering, zaligende verstomming en gelukzaligmakende liefde. BEROEP VA-N\' ONZEN HEER JE.3ES ZELVEN OP
ZIJN GODDELIJK IIA.RT. I. De cenige plaats in do H. Schrift, waar Jesus
uitdrukkelijk op zijn goddelijk Hart go wezen hooft, is zóó treffend en zóó vol van heilige lessen, Philothea 1 dat gij dio dikwijls, ja, zoo vaak mogelijk, moet over- wogon. „Komt, — zoo luidt het uit Jesus mond — tot alle meiischen der aarde, — „Komt tot Mij, gij allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u ver\' kwikken (dat is: ik zal u rust en kracht verleenon). Neemt Mijn j;*k op u, en leert van Mij, omdat Ik |
|||||
|
— 114 —
|
||||||
|
zachtmoedig en ootmoedig vax nARTE ben , en gij zult
rust vinden voor utre zielen, trant mijn juk is zacht, en mijn last is ligt.\'1\' 1) Goddelijk Hart, indien de mond spreekt uit hetgeen waar het Hart vol van is , wat moet dan in U niet zijn, die zoo liefelijk en zóó krachtig tot ons komt spreken! Wie zal de diepte van dezo uwo woorden peilen? Wie zal er ons al de kracht en hemelsche zoutheid va:i verklaren ? — Om ze toch zooveel mogelijk wèl te bevatten, Philofhea, overweeg altoos do hoofdzaak in do vijf volgende punten : Ten lsto Wie wordt hier uitgenoodigd , wie moeten komen ? Het antwoord luidt: allen; maar hoe treffend is het uitgedrukt: allen, zegt Hij, die vermoeid en beladen zijt. De Heer denkt aan een weg, waarop do wandelaar wandelt. Het is de weg naar liet ceu- wig vaderland, dien Hij bijzonder in het oog heeft. Dat wandelen nu op dien weg vermoeit eonigzins onze verstrakte en zondige natuur; het is zooveel temeer vermoeijer.d, wijl wij bovendien beladen, en als over» laden zijn met honderden zorgen, lasten en beslom- meringen dezer wereld. Daarom zegt Jesus : die ver- moeid en beladen is, die moet komen , en hoe meer hij vermoeid en beladen wezen moge , hoeveel te ze- kerder en te eerder hij moet komen liemcrkt gij niet reeds de kracht van liet beminnend Hart van Jesus , dat u toespreekt op zulk ecne zoete wijze ? Gij voelt u belast en beladen ? Welnu, dan juist moet gij komen. Gij zijt vermoeid op den weg des levens ? |
||||||
|
]) M-ith. XI.
|
||||||
|
— 115 —
|
|||||
|
Dün moet gij aanstonds komen. O Philothoa! hoe goed
en hoe zoet is het Hart, dat, ware Magneet der liefde, u aldus komt trekken ! Traham, hoeft Jesus gozogd. Ik zal trekken, en Hij doet hot. II. En waartoe mooton wjj dan komon , met welk
doel, tot wat einde? Het is duidalijk : die vermoeid is, wil uitrusten ; die beladen is, wil vorligt worden ; komt, zegt Jesus, en Ik zal u verkwikken, dat is (zoo als hot eigenlijke woord ook aanduidt), Ik zal u rust verleenen ; Ik zal uwo vermoeidheid doen ophouden , Ik zal uwen last van u wegnemen ; Ik zal u op aarde geluk en tevredenheid, hiorna do eeuwige rust in gelukzaligheid doen vinden. Zal dit dan plaats hob- ben terwijl wij stilstaan, zonder voort to wandelen P — Neen; dat zegt Jesus niet; integendeel, Hij spreekt niet van de rust des ligehaams, doch van die der ziel; Hij wil, dat wij voortgaan, dat wij werken, dat wij zijn last, zelfs het kruis dragen ; maar Hij zal zorgen, dat u:ize ziel rust vindt ook ondor dai kruis, en , door Hem geholpen, niet moer van vermoeijonis bezwijkt. Daarom volgt ook aan \'t slot: „Engij zult rust voor uwe zielen vinden. — Philothea! zijt ge wijs, — dan moet go komen. Anders geldt het ook ook van u: ,0 tragen en dwazen van harte, om te gelooven /" Vergeet dus nooit wat Jesus u belooft, - - de onfeilbare waarheid. IÏ.I. Tot wien moeten wij dan komen, waarheen onze
schreden verder rigten ? „Tot mij?\' — zegt Josus. „Komt tot mij;" — want hier, bij Mij is het middel, en een ander middel om rust te vinden is er niet. |
|||||
|
— HG —
„TJw hart kan geen rust vindon, tot dat Int ruste in
„God. Komt dus ann mijn Hart; — aan hot Hart „yan uwen Vriend, uwen Leeraar, uwen Vader,— en komt daar uw eeuwige en oven noodzakelijke als aller- aangenaamste rust zoeken. Daar zult gij ze vinden." Grooto God! ons hart zoekt rust, het zoekt niets anders a\'s rust. Overal, waar dun ook, zouden wij gaan om die rust te zoeken ; eu nu zendt fiij ons niet van U weg, nu roept Gij ons t\'ii U, tot uw eigen Hart , om die rust te vinden en te genieten. Wie zal U genoeg danken voor zooveel goedheid! IV. Waardoor, op welke wijze moeten wij dan
komen ? Het volgt terstond. Wij moeten Jesus\' leer- ling worden, zijne geboden aannemen, zijne lessen vol- gen, en aldus in zijn Rijk ingaan, tot zijne kerk behooren. Daarom vervolgt Hjj ; „Neemt mijn juk op u, en leert var Mij." Dat juk is het zoete juk zijnor ge- boden, het is hier in \'t bjjzonder: do nieuwe wet, de Blijde boodschap, het zegenrijk Evangelie, dat Jasus op aarde kwam verkondigen; dat leemt wyst op zijne lessen, zijne prediking, zijne voorbeelden, \'t Is elders uitgedrukt: „Onderhoudt mijne geboden ; volgt mij na." En meent gij soms. dat dit U weer vormocijen of beladen zou? — Geen vrceze! dor ziele rust is U be- loofd; en hot juk van Jesus, — mijn juk, zegt Hy, is zacht, en mijn last is ligt. Goddelijke liefde! Maar ook goddelijke wijsheid, die ons aldus weet te over- tuigen ! Wie na deze uitnoodiging nog niet komt is als Israël, een dwaas , en „heeft geen hart?\' V. Hierop volgt nu eindelijk datgene, wat wij voor
|
||||
|
— 117 -
|
|||||
|
dezo beschouwing als do hoofdzaak aanzien , do vin-
gerwijzing namelijk op Jesus\' Heilig Hart. Waarom toch moeten wij tot Jesus komen ; welke reden mcot ons aansporen, welke drijfveer dringen? „Omdat Ik; zegt Hij, zachtmoedig en\' nederig van harte ben." Hot zachtmoedig eit nederig Hart van Jesus, ziedaar dus de magneet, dio onze harten moet trekken, de bron die ons moet voodon, do zon dio ons moot ver- warmen en doen leven. „Zeg dus niet, — wil Hij te kennen geven : „Ik ben onwaardig, ik ben zon- daar, ik bon te zwak, om tot U te komen;\' o neen, Ik ben zachtmoedig en zal u dus nooit bedroeven of verstooten. Zeg evenmin : „ik ben te gering, te nie- tig, al to ellendig om tot U te naderen;" o neen ! Ik ben nedetig, en versmaad ook het penningske der weduwe, ook hui; geringste mijner schepselen niet. Komt dus, komt allen tot Mij." — Kn zie ! juist hier to dezer gelegenheid doet Jesus het eeuwig, het ui- stekend beroep op zijn goddelijk Hart; zóó zeer wil Hij, dat toch ullon tot Hem komen. „Ik ben, zegt Hij, zachtmoedig en nederig VAN HARTE.\'" Van Harte, dat is niet alleen: opregt, diep gemeend, waarachtig; het zegt nog meer, het beceekent: door, in en uit het Hart; en daar in het Hart (volgens de II. Schrift) de wijsheid rust, gelijk God zelf bij uitstek „de uijze van harte" heet, zoo wil Josus zoggen: „Ik beu met volle kennis, met hemelsche wijsheid, uit geheel mijn hart en geheel mijn verstand , zachtmoedig on oot- moedig." Het is , of Hij er luidop bijvoegde: „Let niet enkel op de zacht* en ootmoedigheid, die twee |
|||||
|
— 118 —
|
|||||
|
kenmerkende eigenschappen van uwen Leeraar; geef
ook acht op zijn Hart; en aarzel niet tot de bron en on zetel van diezelfde deugden, die u zóó aanmoodi- gen , door te dringen. "Waarlijk , de goede Leeraar behoefde niet duidelijker te spreken; treffender kon Hij het bijna niet. Waarom is alles te doen ? Om de li-fde. Waardoor zullen wij in eens de goheole liefde verkrijgen? Door leerlingen van Jesus te wor- dcn. Alles ligt dus in dat ééne woord des Meesters : Komt tot Mij, — en de redenen, waarom wij moeten komen, worden zamengevat op do liefelijkste wijze: komt: omdat ik zachtmoedig en nederiy van Harte ben. — Wat u dus te doen staat, Philothea; Gij moet tot Jesus\' Hart gaan. Daar zult gij alles leeren, wat de Heer van u vraagt; daar zult gij lust vindon en rust zoo als gij tot nu toe veelligt nooit gesmaakt hebt. Oefening. Doe een Akt van Eerboete aan Jesus\'
Hart mei het voornemen u vuriger op deze devotie toe te leggen. Schietgebed. O allermiunelijkst Hart van mijnen
Jesus 1 wanneer zal ik U geheel, en U alleen bc • minnen! VOORBEELD.
Het volgend voorbeeld kan ons leeren , hoe en in
wolken zin Onze goddelijke Zaligmaker, ook ten on- zen opzigte , nog voortdurend een beroep op zijn II. Hart kan doen. — Een jongeling, door don II. FraU" ciscus in zijne ordo toegelaten, v.erd weldra zóó hevig door den aartsvijand der menseliolijke natuur aange- |
|||||
|
— 119 —
Tallen, dat Vijj met alle geweld van zijn H. vader de
vergunning wildo afdwingen om in do wereld terug te keeren. „Maar wilt gij dan, zoide de II. Krancis- cus, voor den hemel de aarde kiezen ? vo^r uwe ouders Christus verlaten, <lio zooveel voor u geleden heeft ? Wilt gij aldus van den zekorstcn weg ten hemel af- wijken, om u aan het govaar van voor eeuwig vcrlo- ren te gaan bloot te stellen ? Zeker, ik zou to wreed jegens u zijn, als ik u dit toestond." — Alles to ver- geefs ; do jongeling blijft doof on neemt weldra de vlugt. Doch zie, naauweljjks heeft hij den voet over den drempel van hot klooster gezet, of hij ontmoet een eerbiedwaardig man , die hem gestreng aanziet en hom afvraagt, waar hij heengaat ? „Wat hebt gij met mij te doen ? — antwoordt de jongeling veront- waardigd, en wat gaat u mijn reis aan ?\' — Terstond opent do vreemdeling zijn mantel, toont den vlugte- teling zijne handen en voeten, die geheel doorwond en met versuh bloed bevochtigd zjjn, toont hem ver- volgens do geopende zijde en het daarin liggend door- boorde Hart, — wan* het was Jesus, — en zegt tot den jongeling al zuchtende: „Zie hier, hoezeer het Mij aangaat, naar uwen togt te vragen. Deze won- den heb ik voor u op het kruis ontvangen, om u, dwalend schaapje, van den weg des verderfs tot den weg der eeuwige zaligheid terug to brengen.\' — In tranen wegsmeltend valt de jongeling aan Josus\' voe- ten, vraagt en verkrijgt aanstonds vergiffenis, zoekt den H. Franciseus weder op, wordt als een verloren zoon mot do blijdste vaderliefde ontvangen, — en |
||||
|
— 120 —
|
||||||
|
leeft Yoortaan gerust en zalig, in do geheimzinnige
Arke van liet Nieuw Verbond, in het allerheiligste on beminnelijk Hart van Jesus. 1) — Tracht ook daarin te rusten , leerling van Jesus Christus; en laat toch uw goddelijkcn Meester u niet te vergeefs op zijn aanbiddclijk Hart wijzen. Zie! hoezeer hot Hom aan- gaat, dat gij zalig wordt ; en antwoord Hem. GEBED.
Hoc is het mogelijk, mijn Ood en Zaligmaker, dat
er nog menschen gevonden worden , mensehen door U verlost, die nog aarzelen kunnen bij het omhelzen Tan dezo devotie, die wij wel te regt de uwe mogen noomon? Hoe is het mogelijk, dat zij dio of niet erkennen , of niet begrijpen , of eens begrepen nog verwaarloozen kunnen ? Hebt Gij dan niet duidelijk genoeg gesproken ? Wijst Gij zelf niet op uw heilig en goddelijk Hart? Trekt, noopt, dwingt Gij ons niet, van uw goddelijk Hart allo deugden to leeren , tot uw goddelijk Hart, om do ware rust der ziel, de toevlugt to nemen t Ik ten minste wil voortaan Toor uwe stem niet doof moor blijven. Uw woord dringt mijne ziel. Ik wil van U leeren , al wat Gij begeert. Ik wil vooral uw H. Hart als het toonboold aller deugden zonder ophouden voor oogen hebben. Goef mij duarloe uwe heiligende genade. Ja, goe- derticron Jesus, ook ik hen belast; doch juist daarom wil ik komen. Ik ben vaak vermoeid ; maar dat zelf |
||||||
|
1) I.IH-. Wading ex Cbrox S. ft. ad. iiuu. 1220. (.lulli. |. 308.
|
||||||
|
— 121 —
spoort mij aan om bij U rust to gaan zoeken. Ea
gewis , uw last is zoo ligt, uw juk is zoo zoet. Het is do last uws Harten, die mij immers optrekt tot 17, het juk uws Harten, dat zoeter is dan honig. Leer mij dan ; ik wil leeren. Roep mij; ik kom. Red mij , ik ben bij U; ik verlaat U niet woör. Voortaan zult Gij alleen, o goddelijk Hart, mijn grootste lust en mijn goddelijke Leeraar zijn. §$*UFTIENDÉ ^ A G.
JESUS\' HART ONS VOORGESTEL» IN JESUS
"WOORDEN, "WONDEREN EN WERKEN. I. Ziehier oen woord uit het goede Hart van onzon
Heer Jesus gevloeid, en tot u vooral, Minnares van het goddelijk Hart, gerigt: „De goede mensch brengt uit den goeden schat de»
harten goede dingen voort; en de kwade mensch brengt uit den kwaden schat kwade dingen voort; want uit den overvloed des harten spreekt de mond." 1) Da gedachten , de woorden en de werken , komen der- kalvo uit het hart. Het hart is als de schatkamer, waarin de schatten liggen ; als de boom , die zijnft vruchten voortbrengt. Wie derhalve den boom wil leeren kennen , lette op do vruchten; wie weten wil |
||||||
|
1) Luo. VI, *5.
|
||||||
|
8.
|
||||||
|
— 122 —
|
||||||
|
wat de schatkamer inhoudt, geve acht op de reeds
uitgekomen schatten. Door dezo vergelijkingen heeft ons do Heer zelf op zijn bominnclijk en beminnend Hart gewezen........
Hier was ik, — Philothea, — toen plotseling de
goede Meester mij op nieuw en op do gevoeligste wijze doze waarheid wilde inscherpen. Do om- standigheid zal u misschien niet veel belang inboe- zemcn; maar do les is te gewigtig, om er geen nut uit te trekken. Ik had dan des morgens, en van den morgen tot den avond, reeds nagedacht op deze wijze : O hoe zoet wist het goede Hart van Josus tot het menschchjk hart te spreken ! Waar vindt men troostrijker, hartelijker , en tevens opwekkender en meer verstorkender woorden dan in Jesus\' mond ? Hoe treffend luidt b. v. zijn zoete troost: „ Worden niet twee musschett om één penningsken verkocht ? En niet één daarvan valt op de aarde, buiten den ivïl van meen Vader; maar ook de haren uws hoofds zijn allen geteld. 1) En niet één haar van uw hoofd zal verloren gaan, — (zonder den wil, meent Hij wederom, van uw Vader, die in den hemel is." 2) — Geen en- kel haar zal verloren gaan . zonder den wil van uw Vader, — welk eene troostrijke gedachte! Eerst zegt Jesus, — geen enkel muschje valt ter aarde neder, zonder den wil van den Algoeden en alles voorzien- den Vader; \'t is reeds veel. Doch : geen enkel haar zelfs zal vallen, — welk oen zegen!...... |
||||||
|
1) Mitth. X. 30. Luc. XII. 7. 2) Lue. XXI. 18.
|
||||||
|
- 323 —
|
||||||
|
Nog dacht ik, en wandeldo zoo nl peinzende voort,
om in Jesus Naam eon zieke te bezoeken, toen ik plotseling, op een donkere plek, in oen open put stortte. Oelukkig, dat Gods Engelen mij bewaarden en als boven den afgrond vasthielden , zoodat ik enkel den voet bezeerde, dien het overigens nog lang heu- gen kan. Doch ik mag u met mijn persoon niet bezig houden. Ziehier, wat ik te middernacht van mijnen goeden vrijdag, (want een vrijdag was het) en in den eersten slapeloozen nacht voor u overwogen heb. Ik schrijf hot terstond op, om het niet tu vergeten. i)0/" lijden, lieer, d/stfroenf\'1) — Zoo juicht de heldenmoed. Dien moed te mogen erven, — Mijn God, wat waar dat zoetl „Niet stareen, Heer, maar lijdenl" — voegt er de dochter bij. 2) Mijn God, Wat lielsverblij\'ien — schenkt ook dat woord aan mjj. Och! inogt ik waardig wezen,— te denken slechts dat woord, In vollen zin voordezen, — van hart tut Hart gehoord. Och! moeten ook mijn smarten, — vereend met uwe smart, O Jesns, onze harten, — vereenen tot ée\'u hart. Geef, Heer, ten minste zegen, — met vrede, liefde en moed, Om U op al uw wegen, — te volgen op den voet. Dan moogt Gij slaan of heclen, — naar \'t geen uw Hart belieft, A\'s maar mijn hart mag dcelen,— in \'t geen uw Hart gerieft. Dan juichen wij te gader : „Geen haar valt tan ons hoofd,
Of \'t is de wil van Vader, In eeuwigheid geloofd !" Mogo dit woord van Jesus , en die herhmoriugen
|
||||||
|
1) H. T.Tcsi». i) H. Maria Magd. da Pair.
|
||||||
|
— 124 —
|
|||||
|
Tan vrijdag, den 18 September, èn u on mij, Phi-
lothca, het Hart van Jesus steeds inniger doen kennen ! II. Indien de geest van het Hart van Jesus reed» uit zijne u-oorden blijkt, behoeven we dan nog wel ran zijne daden te spreken ? — B UU den goeden schat des harten brengt de goede mensch zijne schatten te voor- schijn" leert Jesus; kunnen wij minder verwachten van den besten der menschen, van den Godmensch zelven? „Een goede boom brenat goede vruchten voort, en kan geen kwade vruchten voortbrengen; aan de vrucht kent men don boom," leert Jesus. Zullen wjj Hem niet aanstonds, overal, en volkomen aan zijne zoete, goede vruchten erkennen ? Waarlijk zoo ooit, dan zonden wij hier kunnen zeggen: „waar daden spreken zijn woorden overbodig; woorden wekken maar voorbeelden trekken ; de tong is de tolk des harten, de daden zijn er het uitgedrukte beeld en het onwraakbaar zegel van." Wil men een goed hart prijzen, men prijst zijne
daden; wil men de bewijzen van een goed hart leve* ren, men stelt zijne daden voor. Beproef het met welke daad van Jesus gij ook wilt, gij zult in elk eene afbeelding , eene schilderij , als ik het zoo mag uitdrukken, ja, eene photographie van Jesus\' Hart aanschouwen. Denkt gij aan de algemeene, groote daden in het
bijzonder ? Gij vindt de menschwording zelve, Jesus\' stil en verborgen leven, Jesus\' prediking en leeraars- ambt, zijn bitter lijden zijn doodsangst, zijne dood, en welk een dood! Let gij op zijne daden in \'t bij- |
|||||
|
125 -
|
|||||
|
zonder, gij ontmoot do uitvloeisels zijner nederigheid,
zachtzinnigheid , gehoorzaamheid , gebed , menschlie- vendheid, voorkomendheid , geduld , kortom van alla deugden, en op eene wijze en in ecu graad, die alle heiligen in de schaduw stelt, en den Zoon des men- schen, zoo als Hij zelf zich uit liefde r.oemi! \\ in oen gloriekrans van goede werken hult, die ook de En- gelen doet verstommen. Toen de Geest Gods zelf het wilde schotsen , vond Hij geen beter woord dan dit: „Hij heeft alles teil gedaan.* En als wij menschen worden opgewekt, om de deugden, welke dan ook, te beoefenen, wordt het in een» uitgedrukt: „bemin, ge- lijk ik bemind heb. Doe, zoo als ik gedaan heb. Zie op den Voltrekker van ons geloof. Volg Christus wa." "Wilt gij nog meer in het bijzondere treden; zie dan, hoe Jesus omging met de kleinen , zijne lievelingen. 7t Is eene moeder, die hare kleinen tot zich roept, hen omhelst eu hen zegent. Beschouw wat Jesus met de zondaren doet. Gij vindt een Vader, die van blijd- schap opspringt om den terugkeer der verdwaalden , zelfs van één enkelen. Overweeg verder wat Hij voor het hongerige volk, voor de trage leerlingen, voor de Trome Hem dienende vrouwen , ja voor allen , zelf» Toor zijne vijanden over heeft; gij ontdekt een vriend, zoo als er geen ander wezen kan; een herder, die alles over heeft voor zijne schapen ; kortom, een hart, dat zich in louter liefdeblijken uit, en geen ander zijn kan, dan de ware afspiegeling van het eindeloos minnend Hart van God. Moesten wij nog verder gaan, wjj zouden wijzen op Jesus\' zweet, op zijne tranen, op |
|||||
|
— 126 —
zjjn, bloed. Zijn zweet, leeren oude tradities, vloeide
van zijn heilig aanschijn, als Hij bozig was het volk te onderwijzen; zóó vurig nam Hij hun heil ter harte; en wat werd het niet bij zijn doodstrijd , in Gethse- mane? Driemaal lezen wij, dat Hij weende: voor La- zarus\' graf, over het ondankbaar Jerusiilem , en toen Hij zijn offer als Hoogepriestcr voltrok; — driemaal was het louter liefde , driemaal een goddelijk licht, dat ons tegenstraalt uit zijn goddelijk Hart. Eu zijn bloed ? O wat zullen wij daarvan zeggen ? Het vlooit over do kribbe, het stroomt in Jerusalem aan do gee- selpaal, het besproeit geheel Oolgotha en de wereld, als een stroom van balsem uit zijn H. Hart gevlooid, om alle barton te genezen , to ho\'ligen en tot broe- ders en kinderen Gods to maken. Neen, Christen! de daden van Jcsus in al hare waarde kunnen door geene pen beschreven worden. Maar u overtuigen, dat deze daden zijn Hart schetsen, dat gij daarin, als trek voor trek, al de grootheid zijner eindelooze liefde geteekend vindt; dat kunt gij zelf, zoo gij slechts do oogen wilt openen en een hart hebt, dat niet vrjj- willig blind blijft voor het licht der eeuwige Zon. Neem dus , voor dit oogenblik , welk woord of daad of u-onder van .lesus, da; gij wilt, tot stof uwor bij- zondere overweging, I\'hilothea, ik blijf er borg voor, dat gij liet goddelyk Hart zult erkennen. Oefening. Onderzoek u, of gij met aandacht en
Ijver uwe meditaties over Jesus Hart verrigt, vooral bij do 11. Communie. Schietgebed. „O Hart van mijn Uod , dat in al
|
||||
|
— 127 —
|
|||||
|
wat mij omringt, zoo duidelijk tot mij spreekt, gocf
mij, toch altijd uwe goddelijke stom te verstaan." „Spreek , Heer , uw dienaar hoort." VOORBEELD.
Mecnen wij niet, dat Jeaus alleen in zijn leven op
aarde zulke onbeschrijfelijke woorden en werken van liefde voor den mensch heeft over gehad. Duizenden malen heeft Hij ook later do eindelooze goedheid van zijn H. Hart aan de mensehen doen blijken. Hot Toorgovallono met een Novice uit do ordo van den H. Franciscus moge hier een nieuw bewijs voor zijn. Hij was een zeer geleerd jongeling, doch een van diegenen, die weten te begrijpen , hoe zoet en zalig het is, den goeden en gekruisten Jesus, ver van de toejuichingen dor woreld, in armoede en zelfverloo- chening to volgen. Het besluit van den jongeling om de wereld to verlaten, komt ter oorc zijner moe- der, eener moeder, die er niet juist zoo als de zoon over denkt. Zij geeft voor, wegens hare armoedo haren zoon niet te kunnen missen, beschuldigt zelfs het klooster van onregtvaardigheid, en stelt alles in het werk, om, zoo als ze voorgeeft, den troost on steun van haren ouderdom niot te vorliozen. De nieu- weling in den religieusen staat laat zich eindelijk door de tranen zijner moeder bewegen; hij zal weder- keeren. Eer hij echter do heilige muren verlaat, werpt hij zich nogmaals voor do voeten van een kruis- heeld neder, stelt den Heer zolvon de oogenschijnlijk sterke reden, den nood zijnor moeder, voor, en vraagt |
|||||
|
— 128 —
|
|||||||
|
eindelijk de vergunning om het heiligdom te mogen
rerlaten. En wat meent gij nu, il.u Jeaus doen zal ? De zachtmoedige Meester, daar op het kruis hangend, toont den jongeling zijn doorboord Hart, waaruit een» zulk een rijke purper-bron gevloeid ia , on voegt er do woorden bij: „Ik gaf u kostbaarder voedsel, dan utre moeder yecen kon ; gij moogt Mij om uwe moeder niet verlaten." — De jongeling zag aanstonds de valschheid der opgegeven reden in, en volhardde stand- vastig in zijn heiligen roep. 1) „Gevoelt gij, zegt de 11. Bernardus, den prikkel der bekoring, aanschouw dan de koperen slang op het hout verheven, en zoek daar uw voedsel niet zoo zeer in de wonden als aan de borst van den Qekruisten. Hij zal u tot moeder, on gij zult Hem tot zoon zijn." 2) De H. Franoiscus Borgias was gewoon onder do H. Mis do H. Wonden van Jesus te vereeren, en eindelijk zich zelven in de Wonde der H. Zijdo te verbergen, om vergiffenis voor zijne misslagen en hulp in zijne noodwendighe- den te vragen. 3) Zoo wisten de heiligen de beko- ringen te overwinnen, of «en stroom van genaden voor zich en anderen to verwerven, door een blik op Jesus\' Hart to vestigen. Loert gij ovenzoo tot Jesu»\' Hart uwe toevlugt nemen , weet gij vooral in al de woorden en werken en wonderen van uwen Jesus de liefderijkheid van zijn beminnend Hart te vinden, dan is uw geluk verzekerd, uw heil overvloedig. |
|||||||
|
I] II. Antoninus p. 3. til. 24. C. 0. 7. ï| S. Bern. E», ad. Hug. Novil.
USI. 3| I.yranis, de Imil. Jesu. V. 7. |
|||||||
|
\' I
|
|||||
|
— 129 —
GEBED.
Goddelijke Verlossar, welk een rijke schatkamer is uw allerheiligst Hart, dat zoovele en zoo goeds dingen- voor ons, arme menschen, te voorschijn brengt f Welk een overvloed van genaden moet er in uw Hart zijn, dat niet ophoudt op alle mogelijke wijzen die over ons uit te storten ! Wees gegroec dan, schat- rjjko Bewaarplaats van alle hemelsche genaden t Wees gegroet, wondervollo Boom holaden met allo goede vruchten! Wees gegroet, beminnelijkste aller harten, en leer ook mij zooveel goedheid, lieide en ijver van harte navolgen. Indien mijn hart goed wordt, zal het van zelf allo goede vruchten voortbren- gen. Zoodra mijn hart vol is van uwe liefde, zal er niets anders dan liefde uit voortkomen. Gij zeli\'hebt mij dit door woord en voorbeeld geleerd. Uw tranen, onder anderen, kunnen mij dit altoos herinneren. Gij weent voor Lazarus graf, gedenkend onze zwakheid onze onstandvastigheid, onzo straffen. Gij weent over Jerusalem, aanschouwend hare ondankbaarheid, hare zonde , haren ondergang. Gij weont nog als onze Hoogcpriester , en offert „met luid geroep en vele tranen" uw Hart aan den hemelschen \\ ader voor ons op, ten einde alle harten voor God to winnen. O dierbaarste aller dierbaren, herinner mij voortaan altijd uwe tranen. Laat dio voor mij een spiegel zijn Tan hetgeen er omgaat in uw Goddelijk Hart, want de tranen zijn het bloed der ziel en ook de tolken Tan het hart. En een God voor mij weenend toont mjj een goddelijk Hart. |
|||||
|
— 130 —
Èestiende \'4ag.
JESUS\' HART IN ZIJNE WOORDEN, WERKEN
EN WONDEREN VOORGESTELD. (Fervolg.)
I. Wij hebben in het voorgaande Hoofdstuk nog
zóó weinig gezegd van dit voornaamste aller punten bij de beschouwing van Jesus\' Hart, dat wij er nog- maiils op terug moeten komen. Van de wonderen hebben wij zelfs nog in \'t geheel niet gesproken. Over- vreeg dan wat nader voor dezen dag, Philothea, ten eerste, hoe liefelijk, hoe goed, hoe beminnelijk, hoe teeder, hoe meedoogend het Hart moet zijn, dat alzoo en niet anders kon spreken. De blikken of oogslagen van Jesus, ook somtijds in de II. Schrift vermeld, spreken even duidelijk. Uit alles kunt gij het Hart ran Jesus leeren kennen. Wat zegt Hij vooreerst van zich zelven ? — vDe
vossen hebben hunne holen, en de vogelen des hemels hunne nesten ; maar de Zoon des menschen hee t geenen steen, tiaarop Hij zijn hoofd kan nederleggen." 1) Welk een liefelijk beeld ! Want Hij is het, die de dieren voedt, en nu om onzentwil, al het aangename ontbeert. Gevoelt gij niet, hoe op dio wijze het min- nend Hart van Jesus tot uw hart spreekt? — Wat zegt Hij van de menigte , die hem overal, tot in de |
|||||
|
1) Mali\'. VIII. M.
|
|||||
|
— 131 —
|
|||||
|
woestijn, volgt. „Jfc heb medelijden niet Je schare, en
kan hen toch zoo niet zonder spijze laten gaan." 1) En Hij spijst hen op wondervolle wijze, door de ver- menigvuldiging der brooden. En let hier wel op; niet twintig, vijftig, of honderd , maar duizenden hangen Tan zijne lippen, en vertoonen zoo op de treffendste wijze du onwederstaanbare aantrekkingskracht van dat goddelijk Hart. — Hoe spreekt Hij tot de zon- daren ? — „Ga , en zondig voortaan niet meer." „Heeft niemand u veroordeeld? Ook ik zal u niet veroordeelen. 2) Ik hen niet gekomen om regtvaardi- ger maar om zondaren zalig te maken." 3) Mijn God! welk een Hart, en welke lessen van barmhartigheid en goedertierenheid geeft het ons. — Let nog, onder de vele woorden, op diegenen,
welke Hij tot het ontrouwe Jerusalem rigt. Daarin Tooral ligt zijn Hart bloot, en is het zelfs onder een der bevalligste beelden geteekend. „Jerusalem, Jerusalem \' hoe dikwijls heb ik u, gelijk de hen hare kiekens onder de vleugelen, willen vergaderen, en gij hebt niet getrild." 4) Denk hier eens, hoe de hen hare jongen als aan het hart drukt, en onder de vluugelon verbergt, zoodra een roofvogel of ander ondier de haar zoo dierbaren bedreigt. Het is het beeld oener moeder, en cener teederst bezorgde moeder\', die haar leven geeft voor hare kinderen, en niet \'rust vooraleor zij die allen in veiligheid ziet. Welnu, zoo is Jesus\' Hart, en niet slechts voor ge- II Mntili. XV. 3ï. i\\ U VIII. 10. II. 31 Hitth IX. 13. il Matth
XXIIU 37. |
|||||
|
— 132 —
|
||||||
|
trouwen, maar zelfs jegens weerspannige en ondank-
baro kindoren gesteld. "Waarlijk, zulk eon hart is het Hart van den Zoon Gods! — Dun , wij spraken ook nog OTer Jesus\' blikken, die als het ware de woorden zijner oogen zijn. Hoe duidelijk is ook daarin de goedheid en kracht van Jesus\' Hart te lnzon. Jesus ziet den rijken jongeling aan , die gocn moed heeft, om alles te verlaten, en Hij toont ons z jn diep medelijden met den ongelukkige , die gekneld blijft in de doornenteelende rijkdommen der wereld. Jesus werpt zijne vertoornde blikken op de nijdige Phariscën, of op de koopers en verkoopers in den Tempel; en Hij doet hen beven, opdat zij doorvrees Gods barmhartigheid vinden. Jesus ziet Petrus aan, na diens verloochening in Caïphas\' paleis ; en Hij stort eensklaps een goddelijk licht in het hart van zijn ver- blinden leerling. Jesus heft do oogen, eer Hij zegent of iets plcgtigs verrigt, ten hemel; en de leerlingen herkennen Hem in dien verheven blik, als hun goe- dertieren Meester, en den lieveling des Vaders. Dat is die blik waarvan de II. Kerkleeraars, onder ande- ren de H. Hieronymus , gewagen, en van wolken zij zeggen , dat hij iets goddelijks inhad , en dat reedt daardoor alleen de leerlingen tot zulk een Meester als met onwederstaanbaro kracht, werden getrokken. 1) Zoo trekt natuurlijk de magneet het ijzer, het hart de harten, het moederoog hare kinderen. Zoo trekt de Zoon Gods en der menschen al de zijnen tot zich , |
||||||
|
1) Esprit rfa B. Léonarü de Port Mnnrice p. 073. Dufnu VI. p. 7.
|
||||||
|
— 133 —
|
|||||
|
nog meer door de kracht zijner liefde, dan door zijne
woorden en zijne wonderen. — O Philothea! wanneer zult gij zulk een Hart eens genoegzaam leeren ken- nen ? "Wanneer uw ganscho hart eens genoegzaam terugschenken ? Geef het van nu af op nieuw; on laat geen dag meer voorbijgaan, waarop gij uw hart niet geheel, en immer vuriger, voor Jesus\' Hart offort. Heil u, zoo dit Hart u trekt, en gij daarin uw lust weet te vinden ! II. Jesus daden hebt gij reeds overwogen. Voog
er nu nog bij : hoe gij een goed hart uit de daden leert kennen ; hoe gij uw eigen hart door weldaden als een goed hart wilt doen kennen. En lees dan het Evangelie, waar gij maar wilt, gij zult niets an- ders vinden dan goede daden , dan weldaden. Denk aan Nicodemus, — aan de Samaritaansche vrouw, — aan Magdalena , — Aan den goeden Moordenaar ,
— aan do doovon die hooren — de blinden die zien,
de kreupelen die gaan, — aan dooden die weder lo- vend zijn geworden. Overal, waar eene daad van Jesus vermeld wordt, is het eene daad van liefdo; waar een wonder wordt medegedeeld is het een won- der van liefde. Zelfs de bestraffingen zijn bestraffin- gen uit liefde. En kondt gjj daarbij ook eens door- drlngi\'ii tot het Hart, waaruit alles voortkomt. Kondt gjj eens zien met welke liefde Jesus het water in wijn veranderde te Kana; hoe zeer Hij, gelijk de Jo- den zelven opmerkten, zijn Lazarus en diens zusters beminde, te Bethanië; met hoeveel geduld Hij zijne leerlingen verdroeg, tot op den Olijfberg toe — Hier |
|||||
|
— 134 —
|
|||||
|
echter, Philothea, wordt het veld te ruim, zóó ruim
dat wij u ligt te voel in eens zouden voorstellen. Kies dus voor u zelve, en breng u nogmaals dezo of gene van Jesus\' daden te binnen, om uw hart wèl te doen. Denk er echter in elk geval dit bij : 200 deed Jesus; en wat doe ik P Zoo toonde Jesus zijn beminnelijk en beminnend Hart; hoe toon ik gewoonlijk hot mijne ? „Zalig, zegt Jesus, zult ge zijn, indien gij het weet, — en ook doet. 1) III. Do wonderen van Jesus zijn niets anders, dan
zijne daden; alleen komt hier nog bij, dat zij zich meer regtstreeks als goddelijke werken doen kennen, dat zij dus ook het Hart Oods meer onmiddellijk vertoo- nen. Wat vindt gij hior in dat opzigt ? Wonderen van genezingen, wonderen van bekeeringen, wonderen van louter goedheid en workdadige liefde. De kreet wordt gehoord: „Jesus, Davids Zoon, ontferm Um%j- ner;" en het Hart van Jesus ontfermt zich terstond. „ Wat wilt gij 9" vraagt Jesus / en do gunst om te mogea zien wordt den blinde geschonken. ,ffa, en vertoon u den priesters;" „ga, en waseh u in de fon- tein Siloë,\'\'\' „Neem uw bed op en wandel;" het is alles, als eeno voortdurende afschildering van Jesus\' Hart, die door het hart van allen, die het wonder zien, wordt begropen en gevoeld. De openbare zon- dares valt Jesus to voet; en zij wordt eene hoogst bevoorrogto van Jesus\' Hart, — do heldhaftigo Mag- - dalena. — Petrus begint tranen van berouw to wee- nen; en hij wordt de uitverkoren zuil en grond- 1) Jo. Xlll.
|
|||||
|
— 135 —
|
|||||
|
Bteen van Jesus\' Kerk. De goede Moordenaar spreekt
een hartelijk woord; en nog denzelfden dag gaat hij met Jesus in Jesus Paradijs. Welk een Hart, dat zóó kan vergeven, zóó wedergeven, zóó be- loonen ! — "Wij hebben reeds gezegd, hoe Jesus de menigte spijst in de woestijn; voeg er nu bij, hoe Hjj de leerlingen troost en verlicht door het wonder te Kana in Oaliloa, door het stillen der onstuimige zee, door de wondervolle vischvangst, door zooveel andere blijken zijner vaderzorg en liefde ; gij zult aanstonds beseffen, hoe groot zijn edel Hart is en hoe warm het onophoudelijk voor al do zijnen klopte. Tot bewjj» nog, het uitstekend voorregt aan de vrome vrouwen verleend, van Hem het eerst na zijne verrijzenis te mogen aanschouwen; de bijzondero bezorgdheid we- gena den ongeloovigen Thomas; de hartelijkste ver- trouwelij kheid mot den beminden Joannes. Toont dat alles niet een Hart, dat van liefde voor do zijnen gloeit, en waarlijk, als in een spiegel, zich in al zijne woorden, werken en wonderen als het waarachtige Hart Gods, onder ons menschen verkeerend, voordoet ? Uw pligt is, Philothoa, de beschouwing van Jesua wonderen, woorden en werken als een nieuw middel te bezigen, om dat goddelijk Hart te leeren kennen. Oefen er u ijverig in; gij zult er spoedig uwen lustin vinden, en bij alles, wat uit Jesus Hart is voortgekomen, in vervoering uitroepen: o, hoe hemelsch moet de boom zijn, die zulko vruchten voortbrengt, hoe god- delijk de Bewaar- en voorraadsplaats van zulke schat- ten, als Jesus ons geschonken heeft! |
|||||
|
— 136 —
|
|||||
|
Oefening. Beveel heden al uwe vrienden en ook
«1 uwe werkzaamheden aan de goede Vaderzorg van Josus\' Hart. Doch vergeet niet, het met aandacht te doen. Schietgebed. O Hart van Jesus, zoo wondervol
in al uwe werken, vorm toch mijn nietig hart geheel en al volgens het uwe ! VOORBEELD.
Onder de gunsten, die al de liefelijkheid van Jesus
Hart zoozeer vertoonen, dat wij ons naauwelijks een goed donkbeeld van de mogelijkheid kunnen vormen, be- hoort voorzeker het voorregt, dat de namen van Jesus vrienden in zijn Hart worden opgeteekend. De zalige Margareta heeft nogthans duidelijk van deze gunst gesproken. Zij verklaarde die zelfi op zinnebeeldige wijze. „Uwe namen, zegt ze, zijn nog maar als met inkt geschreven, zoolang gij tot de beginnenden be- hoort, en de genade tot u komt door vele duister- nissen, om u to helpen uwe onvolmaaktheden uit te roeyen, in \'t bijzonder die kiem van trotschheid, die zich overal nestelt. Uwe namen zullen met zilveren letters geschreven worden, als uwe intenties, in de zuivere liefde gelouterd, niets aardsch of mensche- lijkseh meer bevatten. Maar ook daarmede moet gij niet\' te vreden zijn: het is noodig, dat uwc namen eindelijk met goudtn letters in Jesus\' Hart staan op- geschreven: de zuivere liefde zal u daartoe brengen. Om zoover te komen, moet gij alles lijdon met liefde, u een onophoudelijk gewold aandoen, u uit liefde ver- |
|||||
|
— 137 —
|
|||||
|
sterven en vernederen. Doet gij integendeel akten van
hoovaardigheid, of eigenliefde, bij voorbeeld, door w te verontschuldigen, of door u in de achting of licfda van anderen op to dringen, of door aan anderen iets to doen, of te zoggen, wat gij niet wilt dot u geschiede, — dan is het of gij evonzoovt Ie letters van uwen naam in het goddelijk Hart van oi\'.zen Heer en Meester uit wisent." 1) De Eerbiedwaardige Maria-Yictoria-Angelic.i, vaa
de derde orde der Servieton, beweende eens met heetc tranen haar zoogemeende gevoeligheid voor do schepselen en hut aardsche. In den geest opgetogen zag zij nu den Heer Josus en zijne dierbare Moedor. „Wees gegroet mijne dochter, sprak haar de Konin- gin des hemels too. Houd op mot weenen, en laat u niet weer aan de droefheid over. Zie opwaart» naar mijn Hart en herinner u, dat uw naam er in is opgeschreven; deze zoeto gedachte is wel gc- schikt om uwe zwakheid te ondersteunen." Daarna sprak de Heer zelf en zeide: „Mijne dochter, ;*eef mij uw Hart." „Ach mijn Josus, antwoordde An- gelica, ik zou het uit mijn boezem willen nemen, om het u to geven. Het is het uwe, neem het als iets dat U toebehoort." En het scheen haar toe, dat de Hoer haar de zijde opende en het hart er uitnam; doch na vier dagen zeide Hij haar in eene nieuwe geestvervoering; „Ik heb uw hart ge- nomen, ik goof het u terug; maar weet wél dat i) Euriu, p. 48.
9.
|
|||||
|
— 138 —
|
|||||
|
het een nieuw, een zuiver en brandend hort ja,
een hart is door de hand Gods gevormd." 1) Wat hier Maria zegt, zeide meermalen het H. Hart van Jesus tot zijne vrienden. „Hoc zoude ik niet heb- ben willen doordringen :n uw beminnelijk hart, — MO schrijft b. v. de Zalige Huptista Varani, (in de wereld Camilla geheeten), — waar ik wist dat mijn naam was opgeschreven met gouden letteren, sedert Gij zelf mij dit vertoond hadt. O hoe schitterden zij op den rozerooden grond van uw goddelijk Hart, die gouden en grooto letters, waarvan ik nooit de Yoor mij zoo vleijcnde beteekenis zal vergeten: 9Cainilhi, ik bemin u." Gij schonkt mij deze genade, o goede Jesus ! omdat ik niet kon begrijpen, dat gij eene zóó groote liefde voor mij hadt". 2) Meer andere heiligen hebben op gelijke wijze geleerd, dat Jesus\' Hart de namen zijner vrienden in zijn Hart opteekent. Loeren wij er uit, met ijver te streven naar die overgrooto gunst, en wekken wij daardoor ons vertrouwen op. GEBED.
Indien uw tranen reeds zoo duidelijk tot mijn hart
spreken, o goddelijk Hart, wat moet ik niet gevoelen bij het zien van uw goddelijk zweet en goddelijk bloed! Hoe zoudt Ge mij op krachtiger wijze uwe grenzcloozo liefde kunnen toonen ! En er komt nog zooveel bij. In uw heilig loven op aarde hebt Gij geen woord 1) Vip Dutau VI p. 307. 21 Vip. Spir. do Is Bienh. p. CO.
|
|||||
|
— 139 —
|
|||||
|
gesproken, dat mij niet het liefelijkste aller harten
met levendige kleuren voor oogen brengt. Elk uwor daden is een nieuw bewijs uwer liefde. Elk wonder, dat Gij verrigt, toont de werkzaamheid dezer liefde. Ik zolf, ik gevoel mij dan ook, gelijk Jerusalem toe- gesproken, als Gij zegt, dat Gij ons „gelijk de hen hare jongen," aan uw goddelijk Hart wilt drukken. Ik gevoel mij tot uw goddelijk Hart, „den Magneet der harten" getrokken, zoo dikwijls ik opzie naar uwe goddelijke oogen, die zoo barmhartig op mjj nederzien. Ik wil mij dan ook voortaan door U laten trekkeu. Ik wil zeggen : door uwe woorden ondcr- rigt mij ; door uwe wonderen, wees mij barmhartig; door uwe werken, trek mij tot U, en laat mij voor- taan zoo vaak mogelijk met uw II. Hart bezig zijn. Zoo zal ook ik in mijne woorden voorzigtig zijn, in mijne werken ijverig, en om de wonderen van uw Hart door de onbegrijpelijke traagheid van het mijne mij niet tot wantrouwen laten vervoeren. "Wees ge- zegend en in eeuwigheid geloofd, o wondervol Hart van den wondervol voor ons mensch geworden God en Schepper aller dingen ! Êeventiende 4ag,
JESÜS\' HART ONS GETOOND IN HET
H. SACRAMENT. I. Verbeeld u eens, Philothea, dat gij zelve giogt
|
|||||
|
— 110 —
|
|||||
|
onderzoeken, hoever de goede God wel zon hunnen
gaan in liet geven van liefdeblijken zijnor cindelooze Heide. Zou het wel ooit in uwe gedachten opko- mon, dat de Oneindige zich zelvun wezenlijk en waarachtig aan uw hart kon schonken tot voedsel uwer ziel \'i — En dat toch heeft Hij gedaan. lieden zult gij dus wat inniger overwegen, hoe, en in wei- ken zin het II. Sacrament des altaars met het Hart van Jesus in verband staat; hoe liefelijk, en hoc dni- delijk tevens «io goddelijke Verlosser ons zijn II. Hart door het instellen vuu dit Sacrament, heeft vertoond. Tot drie punten kunnen wij de hoofdzaak terug bron- gen. Het eerste is : het Sacrament van Josus\' liefde is als de altoosdurende vernieuwing, voortzetting en voltooijing der II. Menschwordinir Wat wil dit zeg- gen ? Dit wil zeggen : bij de Men3chwording word de goddelijke natuur met de menscheiijke natuur in Jesus in één persoon vercenigd. Jesus is daardoor de Goduiensch. In het II. Sacrament des Altaars komen beide naturen, nu onscheidbaar vereenigd, onder de gedaanten van brood en wijn tegenwoordig, en zulks mot hot doel, om zich nog meer aan don mense\'i te schenken, en den monseh, zoo naanw mo- gelijk, niet Ood te vereenigen. De Menschwordiag van Jesus wordt derhalve daardoor wel niet ver- nieuwd, dat behoeft ook niet meer te geschieden; maar het is, alsof Jesus nu voor ons in het bijzonder zijne ïteusehwording liet gevoelen, en ons, door aldus in onze tegenwoordigheid te komen, wilde doen zier, hoe Hij werkelijk voor ons, als Goduiensch op deze |
|||||
|
Hl -
|
|||||
|
aarde, gekomen is. Het eens begonnen werk zet Hij
aldus voort; en, door de allernaauwsto vereeniging van zijn geheclen persoon, zijne twee naturen, met onzen persoon en onzo natuur, voltooit liij als het vraro de innige vereeniging, waarin de inenseli met God door de menschwording gekomen was; Opdat zij \'\'én zijn. Vader !<jelijk wij; Gij in mij e» ik in hen" zeido J.\'sus. De Menschwording nu is bij uitstek een Geheim des har- ten; het gehoim der H. Eucharistie verdient derhalve denzclfden naam. Bij de Menschwording neemt Jesus een Hart a«n, om het on.\\ te kunnen guven; in dien zin geeft Hij het ons daar reed»; bij do Eucharistie geeft Hij hot echter nog meer volkomen, en in den volsten zin <!es woords. Da Menschwording is de dag der verloving, de. dag ran de blijdschap zijns Harten; de Eucharistie behelst mede de voltrekking, den dag van de schenking des Bruidegoms, den blijden dag van het hooge geheim zijner liefde. Volijverige Philothea, ik kan u dit alles in tien minuten niet verklaren, Itoch zoo gij tien minuten aandachtig na- denkt over deze vragen: Wie geeft zich hier aan mfft Op welke wijze ? Met welk doel ? En aan trien dan toch ? Hij do oneindig Magtige, en "Wijze, en Hei- lige P dun sta ik u borg, dat gij hier een geheim, eon onbegrijpelijk geheim, en wel een geheim van een oneindig minnend Hart zult ontdekken. Ua, cu beproef het „ Waar uw sehat is, daar zal uw Hart zijn" leert Jesus. Zijn schat is voorzeker dit eigen Sacrament; zijn sehat is ook uw hart, als gij het wel bereidt en wèl bewaart. |
|||||
|
— 142 —
|
|||||
|
lijk met aandacht over dit Geheim van Jeans\' Hart
nadenken, zonder aanstonds Jesus\' Hart er in te vin* den. Beproef het. II. Hot tweede punt vertoono u het II. Sacrament
als offer. Wanneer gaf Jesus in de volste beteekenis zijn goddelijk Hart aan u over ? Was het niet op Golgotha, aan het kruis? Was het niet bij het op- dragen en voltrekken van zijn offer ? Welnu, reeds bij de instelling van hot H. Sacrament brengt Hij dat offer. Het is zelfs, of Hij de ure vervroegen wilde. Want reeds in de Paaschzaal zegt Hij: Neemt en eet, — en drinkt, trant dit ligchaam — dit bloed — wordt voor u geofferd. En ook thans, zoolang de Kerk van Jesus op aarde bestaan zal, wordt dit liofdeoffer ge- durig herhaald. Het is onbloedig, ja, maar ovori- gens hetzelfde offer, dat op den Calvarieberg vol- trokken is. Het is dezelfde Offeraar, dezelfde offer- ande, hetzelfde offer. Waarlijk, er was een goddelijk Hart noodig, om ook dit liefdegeheim uit te vinden: maar Jesus is God, en Hij heeft het gevonden. Dagelijks offert Hij dus zijn Hart voor u op ; dago- lijks, on op hoevelo plaatsen smookt Hij, als offeraar en als offerande, voor — doch ook om uw hart ; dagelijks herinnert Hij u, aan hetgeen Hij voor u ge- daan heeft, eer Hij deze aarde verliet om in den hemel te heersenen, door het instellen van dit Ge- heiin, waardoor Hij u dagohjks ;tot zijne liefde wilde dringen. Tracht dan ook\' dagelijks, Philothea, dit verheven goddelijk offer bij te wonen. Weet wel, dat al uwe offers, liefdewerken of gebeden, immers niets |
|||||
|
— 143 —
|
|||||
|
zijn bij het offer van Jesus vergeleken. Overtuig u
ook, door een weinig nadenken, hoe goddelijk het Hart van Jesus vooral onder het H. Misoffer op onze altaren schittert. Aanschouw het daar, gelijk de Zalige Margareta en al de Heiligen, alsof gij op Golgotha tegenwoordig waart. Spoedig zal Jesus\' Hart tot u spreken, zal Hij u zijne geheimen loeren en zult gij er al wat gij wilt van verkrijgen. III. En wat zullen wij nu nog meer zeggen van
dit H. Geheim, als voedsel onzer ziel, als hulp in al onze noodwendigheden, kortom, in den nu zoo ge- bruikelijken zin, als Sacrament beschouwd. Is dat niet bij uitnemendheid een Geheim des Harten? Heeft niet daarin vooral het Hart van Jesus zich op de liefde- rijkste, zoetste en klaarste wijze aan ons getoond ? Reeds in het Oude Verbond luidt Davids voorspelling: „De armen zullen eten en verzadigd worden, — en hunne hartex zullen leven in eeuwigheid!" 1). Zie- daar met even zoovele woorden geleerd, dat dit Sa« erament een geheim des harten, oen geheim voor de harten is: de harten zullen leven. En wat leert ons het Nieuwe Testament anders ? Hoe begint de leerling der liefde, die op het Hart van Jesus bij de Instelling zelve rustte ? „Jesus, leert hij, Hij heeft ons ten uiterste, dat is, tot het laatste en tot het hoogste toe lief gehad. "Wat zegt Jesus zelf ? „ Hoe vurig heb ik verlangd dit pascha met u te eten !" Wat leert Paulus ? „In den nacht des verraads," dat is : op* den dag voor zijn laatste lijden en dood, en, op hot 4) i>>. il.
|
|||||
|
— 144 —
|
|||||
|
oogenbük, dat Judas zijn verraad dacht ton uit-
Toer te brengen, — waarom Josus\' Hart tot het bin- nenste bedroefd word, en Hein tot driemaal toe over dit verraad deed spreken, — „in den nacht des ver- raads heeft Josus dit Sacrament ingesteld." — Of er ooit iels anders geleerd is in du H. Kerk, kunnen alleen de namen van dit geheim u herinneren. Het is bij uitnemendheid: liet Sacrament der liefde f is dat niet van het Hart ? Het heet liet wonder der wonderen, liet kort begrip van «Ce iconderdaden Gods; wederom : het wonder der liefde, en wel der einde- loozo en almagtige Liefde ; is dat niet van het Hart ? Meestal noemen wij het kortweg : het Sacrament, als om in eens al het heilige der goddelijke liefdegaven voor het hart uit te drukken: somtijds integendeel hceten wij hot: liefde der liefde, alsof wij het hart zeli der lieide, en als het hart van Godj Hart, ons zonneklaar voor oogen stelden. Doch waartoe nog bewijzen? Als een hart zich
geheel schenken wil, zoekt het en vindt liet zijne middelen. Zeo heeft ook de goede God gedaan. Hg zeli\' heeft dit zijne studiën en uitvindingen genoemd. Maar onder al wat hij gevonden heeft, onder alles wat Hij had kur.nen vinden — om eens naar den mensch te iSprekcn, wat had Hij treffender, grootscher en goddelij- ker kunnen vinden, dan die vertteniging van hetgodde- lijk Hart met hot onzt!, welke wij in dit II. Sacra- ment bezitten ? Hier geldt het in de waro kracht des woords: „Ook ik heb een hart gelijk het uwe/" 1) 1) Ju!., l± -J. \'
|
|||||
|
— 14} —
|
|||||
|
hier ia hot waar op de vo\'.maaksto wjjze: „Mijn hart
worde niet het uire vtreenigd" 1). Hier gewis vraagt Hij in de krachtigste taal: Mijn Zoon, yeef mij uw harl f 2) maar laat Hij ook voorafgaan, niet met woorden, maar met ter daad: „Ziedaar uwen God!" Wat gij na deze beschouwing doen moet, Philothea,
werft gij sedert lang. Worp u ootmoedig voor .Jesua in liet II. Tabernakel neer; overweeg nog wat verder, wat wij slechts even hebben aangeduid, hoe Jesus hier uw medgezel, uw gids, uw trooster, uw ziele- redder, uw alles is, — en gij hebt zijn Hart govon- den, - - ot\' gij zelve hebt er geen. OSFKimro. Onderzoek u, oi\' gij zoo dikwijls moge-
lijk Jesus\' Mart in het II. Sacrament, dagelijks in do II. Mis, en vaak genoeg in de \'I. Communie be- zoekt en onlvangt. Sciiietghu;:d. O Jesus, gelijk er gecne liefde is
zoo als uwe liefde, zoo is er ook geen hart gelijk uw Hart. VOORBEELD.
Het kan ons niet verwonderen, dat de Heer Jesus
zoo dikwijls do grootste gunsten van zijn 11. Hart Verleend heeft gedurende de II. Mis of bij de H. Communie, liet moet ons des te meer aansporen bij. dio gelegenheden tot Jo3us en vooral tot Jesus\' Hart te naderen. He il-. Oraaf Elzear hoorde eens het be- giu der Mis van het II. Kruis : B M\'ij echter moeten 1| I, Par. 12, 17, 2| Prr. 23, 2U.
|
|||||
|
— 146 —
|
|||||
|
allen roemen in het kruis van onzen Heer, Jesus
Christus," en hij mogt daarna het geheele lijden van Jesus in zijn hart, niet slechts overwegen, maar als tegenwoordig aanschouwen en gevoelen. Van daar, dat hij altijd, vooral onder de II. Mis, wonderbaar ontvlamde van liefde tot Jesus den Gekruiste ; van daar ook, dat hij van toeu al\' nergens anders meer vvildo woiien, dan in het open Hart van Jesus. De H. Elisabeth van Schönau, had hetzelfde geluk, dat namelijk van het gansche lijden van Jesus, onderde H. Mis, als voor oogen te aanschouwen. Zij zag ook, terwijl do priester den kelk ophief, hoe de goddelijke Verlosser daar boven, aan het kruis hangend, ver- Bcheen, on het goddelijk bloed uit zijn heilig Hart in den kelk liet nederdruppon. 1) — De B. Mechtildis zag eens, onder do H. Mis, hoe
elke religieuze vergezeld was vaneonhemelschen geest, die met haar bad. Eenigon droegen rijke schcpters met bladen; anderen hadden er met gouden bloemen ver- sierd. Als de zusters nederbogen, bragten die hemel- sche geesten de bloemen aan hunnen mond, om hunne vreugde te betuigen. Bij do H. Communie geleidde elke Engel-bewaarder do hem toevertrouwde naar de Communiebank. De Koning der glorie stond zelf naast den priester, omringd van ecne hemelsche pracht. Op zijne borst blonk een schitterend sieraad, gelij- kende op eene takrijke struik. Dezo takken gingen Tan een, en uit hut Hart, zoeter dan honig, stroomde eens zuivere bron, die met haar heerlijke stroomen 1| Lyrtew*, Ak Imit. dimt. pat. V. 9.
|
|||||
|
— 147 —
|
|||||
|
allen, die tot haar naderden, dronken maakten van
blijdschap." 1) — Insgelijks onder de H. Mis, en tevens bjj de H. Communie, verscheen de Hoor Jesus aan de H. Gertrudis, in de gedaante van een Pelli- kaan, die met den snavel zijn eigen bloed uit de borst deed vloeijen ; waarbij Jesus zeide : „Zie, op hoe uitmuntende wijze uwe ziel door dit geneesmid- del wordt gevoed ten eeuwigen leven, gelijk de jongen van den Pellikaan door het ouderlijk bloed gevoed worden." 2) — Ook tot ons wordt dat woord gerigt; ook aan ons wordt dit geschenk gegeven. Letten wij er wel op, Philothca, en al de schatten van Jesus\' Hart zullen de onzen zijn. Groote God ! hoe wondervol zijn de studiën en uitvindingen van uw Hart! En hoe weinig geeft ons hart terug voor zoovele bewijzen uwer hartelijkste liefde. GEBED.
Van ouds hebt Gij ons gezegd, allerbarmhartigste
Jesus : Do armen zullen eten en verzadigd worden, en hunne harten zullen in eeuwigheid leven. Dat eeuwig leven hebt Gij onzen harten in zijn beginsel geschonken in uw hoogheilig en goddelijk Sacrament. Daar zijt Gij onze modgezel op aarde, alsof uw god- delijk Hart ons nooit meer kon verlaten. Daar zijt Gij ons voortdurend offer, opdat de hemelsche Vader nw H. Hart altijd voor oogen zou hebben om op onzo harten niet vertoornd to zijn. Daar zijt l| Rev. 1. p, 193. 2| Lyricus. L. c
|
|||||
|
— 148 —
|
|||||
|
Gij hot voedsel onzer zielen, waardoor uw beminnend
Hart mot het onze op het naauwst wordt verooaigd. Ja, daar zjjt Gij voor ons alles, alles wat wij wen- schen, meer dan wij uitdenken of bogrjjpen kunnen; daar zjjt Gij in den vollen zin „het middelpunt aller harten", „de Magneot der harten\'\', de lust aller harten, die ooit in den goeden zin hun lust hier op aarde willen vinden. Dank zij U derhalve, o n.ller- bcminnelijkste Jesus! Eeuwige lof en dank zij U die ons hier, hij uw ait-tar, aan uwe heilige tafel, 200 goddoljjk krachtig tot U trekt. Kom dan ook dikwijls, allergoedertierenste, in mijn arm en nietig hart; we\'js ook daar „de liefde der liefde"; brand daar, vlam daar, on tg! oei daar, en verterend al wat U mishaagt, doe er do iiufde mijns harten, in en om uw goddelijk gloeijcnd Hart, met al de vlammen der goddelijke liefde gloeijen. ËCKTTI JE N D E ®AG.
S.5--\' -VJ.-
JESUS\' IIAKÏ ONS VOORGESTELD IN
ZIJN II. LIJDEN. I. Hoe het bitter lijden van Jesus ons do liefde
van zijn goddelijk Hart moet leoron, is eeno zoo dui- delijko waarheid, dat wij er meer uit dankbare gods- vrucht, dan uil behoefte aan nieuwe lessen, bij stil moeten staau. Do omstandigheden van dat heilig jijden vooronderstellen wij overigens bekend, en wij wen" |
|||||
|
— 149 —
|
|||||
|
schen thanp, Philothea, dat gij slechts op deze pun-
ten let, ten eerste, hoe Jesus lijdt met de hoogste liefde ; vervolgens hoe Hij lijdt uit louter liefde; eindelijk, hooITij lijdt alleen om liefv\'e. Wie zóó ljjdt, toont niet alleen zijn gansclie Hart, Hij schildert het met tranen en met bloed, en prent er van de goddelijk Afbeelding in het binnenste van elke ziel. — En vooreerst. Indien iemand voor een andor
lijdt, dan doet hij dit gewis met liefde. Wanneer hij meer lijdt, moet ook dio liefde groeijen. Lijdt hij voor zijn vijand, dan is dio liefde nog grootcr. Slogt het eindelijk zoover komen, dat do smarten ten top groeijen, dan is er geen grooter liefde meer mogelijk dan alleen in dit geval, dat de lijder ook voor zijn vijand sterft. — Welnu ; dat alles heeft Jesus gedaan. Hij zelf had gezegd, dat niemand grooter liefde heeft dan hij, die zijn leven roor zijne vrienden geeft. Een kerkleeraar maakt do zedige opmerking : „Jawel Heor, er bestaat nog grooter liefde; en die liefde is de uwe, wijl gij niet slechts voor ons gestorven zijt, toen wij uwe vrienden, maar toen wij uwe vijanden waren." Jesus heeft alzoo de sterkste, de vurigste, de allcr- grootste liefde. Men denkt soms aan de liefde van Jonathas voov David, dewijl die koningszoon alles over had voor het leven van zijn vriend. Doch wat is die liefde bij Jesus\' liefde vergeleken? Men deukt aan do liefde van David, die weuschte in de plaats van zijn ondankbaren Absalom te zijn gestorven. Doch wat is div naast de liefde van den voor ons gestor- Yen Jesus P — Overweeg wederom: Wie is het dio |
|||||
|
— 150 —
|
|||||
|
hier lijdt? Wat lijdt Hfl? Voor trien ? en hoe ? en
waarom ? — o, wat zult gij bergen vinden, welker kruin gij niet kunt zien, zeeën welker grond en oevers gij niet kunt vinden? Het is waarhuid: Paulus be- moedigt ons, om de breedte, de lengte, ds hoogte, en de diepte van Gods liefde — als de vier afmetingen van het II. Kruis, — te doorvorschen; doch wèl moeten wij weten, dat God grooter is dan ons hart, 1) en wij het Hart Gods, in zijne liefde, in der eeuwigheid niet kunnen meten. Oefen u evenwel, Philothea, in het beschouwen dezer onmetelijke liefde. Denk daarbij vooreerst aan een of ander punt van Jesus\' lijden; en daarna aan Jesus\' beminnelijk Hart, dat immers dat lijden voor u verduurt, en zóó gewil- lig en zöö gaarne ook het herigste lijden voor uw hart doorstaat, dat het, zoo mogelijk, gelijk Jesus zelf gezegd heeft, „nog racer zou willen lijden, inditn de harten der menschen daardoor kondon gewonnen wor- den." Het is waar, de eindelooze liefde van Jesus Hart zult gij nooit geheel kunnen peilen ; maar eene gestadige overweging van dit punt : de Godmensch lijdt, Hij lijdt voor mij, en Hij lijdt met de grootste liefde, — moet weldra uw hart verteederen en geheel aan Jesus hechten. II. Onze goddelijko Verlosser leed echter niet
alleen met de grootste liefde, Hij leed ook uit louter liefde. Wat wil dit zeggen? Dit beteekent, dat Jesus vooreerst in eigenlijken zin niets van ons te verwach- ten had, waarom Hij moest lijden. Als God is Hij 1) l Jo. a, s». |
|||||
|
— 151 —
|
|||||
|
eindeloos gelukzalig ; als mensch kon Hij alles van
zijno Godheid ontvangen en ontvangt Flij werkelijk al de schatten der goddelijke genade. "Wat kunnen wij Hein nog geven ? „Zijn spijs is, zegt Hij zelf, den wil zijns Hemelschen Vaders te doen." Wie kan Hem die hemelscho spijze of geven of ontnemen ? H et is waar, wij kunnen ons hart geven. Maar is die mogelijk- heid zelf, dio lust van het te kunnen geven, niet een zijner grootste genaden ? En kan ons hart uit zich zelf en zonder God, God gelukkig maken ? — Er komt bjj, — en dit is een nieuw bewijs, dat Jesua louter uit liefde lijdt, — dat de mecsten dat hart zullen weigeren. Josus weet hot ; en toch lijdt Hij. Dit zelf stortte dan ook de bitterste druppels in den kelk zijns lijdens. Hoe vaak en hoe klaar heeft Hij hot niet gezegd. „ O hoc gaarne zou ik op nieuw will. n lijden, en zoo mogelijk nog meer willen lijden, als do menschen mij dan maar dankbaarder werden." Zie- daar wel zijn beminnelijk Hart in al zijn schoonheid getoond. Op den dag zijns lijdens zelf heeft Hij er de ondubbelzinnigsfo blijken van gegeven. Judas ver- raadt Hom, Jesus verzucht: „Vriend waartoe zijt gij gekomen?" Petrus verloochent Hom; Jesus\' Hart dringt in zijn oog, zijn blik in hot hart van Petrus, en het was, of Hij luidop zeide: „Ook gij, mijn zoon!" De Apos- telen verlaten Hem; Jesus verlaat h<;n niet, maar zep\', als om hen te verontschuldigen: „indien gij mij zoett, laat dezen gaan." — Eu wat zegt niet zijn getuigenis voor Caïphas: „Ik bon Gods Zoon;" zijn zwijgen voor ilerodes, zijn woord tot Pilatus : . „Gij |
|||||
|
— 152 —
|
|||||
|
zoudt nieis tegen mij vermogen, zoo het u niet tan
boven gegeven ware." O Hij wist hot, do goode Jesus, dat onze harten moesten vrijgekocht, dat do wil dos Vaders moest vervuld worden, dat Hjj gekomen was, om zondaren zalig te maken, — dit was Hem ge- noeg. Uit louter liefde is Hij tot ons gekomen ; uit louter liefde neemt zijn hart het kruis op, uit louter liefde geeft Hij voor ons zijn leven. — Ook dit punt verdient ,al uwe aandacht, Philothea. Zoo alle liefde het hart toont, wat doet niet deze liefde ? Denk aan uw eigen hart, indien gij ooit iets voor een ander geleden hebt. Beproef het, of gij iets met liefde kunt lijden voor iemand, dien gij niet vurig lief hebt. En beschouw daarna Jesus Hart, dat zoo lang en zoo veel geleden heeft. III. Wordt het nu overwogene nog versterkt als
we zeggen, dat Jesus L?ed alleen om liefde ? Ja, in dien zin, dat op die wijze do volle werking van zijn god- delijk Hart is aangeduid. Het hart, dat met de grootste liefde lijdt, is allerbewondeienswaardigst; het hart, dat uit louter liefde lijdt, is allorbeminnelijkst; het hart, dat alleen om liefde lijdt, is de Liefde zelvo. Zoo lijdt Jesus. De oorzaak, de beweegreden, het doel van zijn bitter lijden, is do liefde. God bemint den menseh zoozeer, dat Hij zijn eoniggeboren Zoon geeft; Jesus bemint den Vadofr, en tevens den menseh zoo zeer, dat Hij zich daarom geeft. De II. Geest bo- mint den Vader en den Zood en wederom denmen-oh zoo zeer, dat Hij daarom in Jesus lijden toestemt en al zijne gunsten en genadegaven om Jesus lijden uit- |
|||||
|
— 153 —
stort. Dilexit... et trididit, Hij heeft bemind, en
zich overgegeven — is de goheelo grond van al het lijden en het sterven van Jesus. Moeten wij nu nog- maals herhalen, dat de liafde steeds op hot hait wijst ? dat Jesus, zoo Hij met de grootste liefde, uit louter liefde, alleen om liefde lijdt, wel het meest in zijn Hart heeft geleden, en alzoo van het lijdon zelf op uitstekende wijze een liefdegeheim, een geheim des harten heeft gemaakt? In do voorspellingen van het Oude Verhond hebben wij liet gelezen. Jesus noemt zijn Hart als zulk een dat louter „versmading en ellende verwacht" „een bedrukt hart," een vervolgd en verraden Hart, een hart eindelijk, dat als was in den boezem smelt, door de vreeselijko folteringen en do hartverscheurcadste smarten. In het Nieuwe Ver- bond zegt Hij het meer door daden dan door woor- den; maar o, ook dit, hoe welsprekend ? Reeds in Gethsemane wordt het Hart zóó gepraamd en zóó geperst, dat het koude doodzweet in blooddruppeleD verandert. Onder het kruis bezwijkt hot als \'t ware, ondanks al zijn moed, tot driemaal toe. Op Golgotha klopt het zalig, ja, door de liefde, maar vreeselijk angstig door de smarten. Eindelijk brandt het daar en wordt hot glocijcnd, naar Davids voorspelling, door smarten gefolterd, door bloedverlies uitgeput, door dorst als verslonden, en slaat het de laatste malen al langer hoe minnondor, naarmate do henaauwdheden groeijen, tol dat liet bezwijkt en sterft— alleen o»» \'iefde, gelijk het geloeid heelt uit liefde en alleen om liefde. 10.
|
||||
|
— 154 —
|
|||||
|
Wat gij aan zulk een Hart moet wedergeren, Phi-
lothca, behoeft niet breed betoogd te worden. Ver- eenig vooral uw lijden met dat van Jcsus; verdraag het ten minste geduldig, als gij geen graad hoo- ger kunt klimmen met de heiligen. Gedenk, hoeveel Jesus voor u gedaan en geleden heeft, en daarbij gezegd : „Die zijn kruis niet opneemt, en mij niet navolgt, is mijner niet waardig!" Jesus\' Hart is met het kruis goteekend. Dat kruis bcteekont zijne liefde. Ook het uwe moet met Jesus kruis goteekend zijn als hot Jesus waardig zal wezen. Liefde voor liefde wil dus wederom zeggen : hart voor hart; en daar Jesus door zijn bitter lijden u zijn Hart als tot op den grond toe laat zien, zorg, dat ook de gevoelens van uw hart voor Jesus in het aannemen, dragen en zegenen van uw lijden, altoos mogen blijken. Oefening. Offer al uw lijden in vereeniging met
Jesus lijden op; en onderzoek u, of gij in dit opzigt uwe verpligting wegens het Apostolaat des gebed» aandachtig volbrengt. Schietgebed. O allerdierbaarst Hart van Jesus,
toonbeeld van geduld en liefde, leer mij toch lijden uit liefde tot U. VOORBEELD.
De H. Bernardus heeft reeds geleerd, hoe men van
de deugden en do smarten van Jesus\' Hart een bunde\' myrrhe kan maken, die men altoos op zijn hart moet dragen. Het wordt ons even duidelijk voorgesteld in het volgende visioen der H. Gertrudis. „In zekeren |
|||||
|
— 155 —
|
||||||
|
nacht, toen dezo heilige een kruisbeeld aanschouwde,
dat bij haar bed hing, zag zij het nedorbuigcn tot haar. „O mijn Jesus ! riep zij aanstonds in vervoering uit, wie kan U toch overhalen, om U op zulk eene wijze to vernederen \'(" De liefde van mijn Hart, ant- woorddo Hij. Zjj dwingt mjj tot u te komen." Terstond nam Gods dienares het kruisbeeld, plaatste het op haar hart en riep uit, terwijl zij het vurig omhelsde : Mijn welbeminde is een bundel mi/rrhe," waarop do Heer Jesus onmiddellijk voortging: en ik zal Hem op mijn hart dragen". Hij gaf haar alzoo te kennen, dat alle menschen al hunne ziels- en ligchaamsmarten, om zoo te zeggen, in Jesus\'aanbiddelijk lijden moeten verber- gen. (Lev. d. H. Gortr. L. III. ch. 43). — Ziehier nog eene schets aangaande Jesus\' lijdend Hart aan de II. Birgitta ontleend. 1) De H. Maagd spreekt : „Jesus oogen schenen alstoen bijna uitgedoofd, zijn wangen in- gevallen : een droevige bleekheid overdekte zijn aange- zigt... Geh. el zijn ligchaam was bleek en loodkleurig wegens het bloed, dat Hij verloren had. Zijne handen en voeten door den doodstrijd verstijfd, waren uitge- rekt en uit een getrokken volgens den vorm van het kruis ; zijne haren en baard dropen van bloed. Terwijl Hij zoo geheel verscheurd en doodsbleek daar hing bleef in zijn Hart nog een vonkje levens ; want het was van een sterk en krachtig gestel, daar Hij uit mijn lig» chaam een allerzuiverst en volmaakt gevormd ligchaam had aangenomen... Hierom streden te zaïnen het leven |
||||||
|
1) Rev. i>. 185.
|
||||||
|
— 156 —
|
|||||
|
en de dood in een liguhnain met wonden overdekt. Nu
eens klom de smart in zijn ledematen en uit de gopij- nigde zenuwen naar zijn Hart, dat nog zijn kracht en levoasstorkte bewaarde on alzoo de smart zijner folte- riitgen deed voortduren; dan eens daalde omgekeerd zijne smart van uit zijn Hart naar de verscheurde loden, en verlengde de bitterheid van hot sterven. Mijn Zoon> aldus in smarten verzonken, zag neder op zijne vrien- den, die weenden... En daar Hij ben toeder liefhad, overtrof nog de smart om hunne smart geloden, de bit- terheid en pijnen, die Hij in zijn ligchaam on in zijn Hart gevoelde.\'\' — Indien wij zulk een Hart niet lief- hebben, wien zullen wij dan beminnen ? — GEBED.
„Uw Hart is met oen kruis getoekend," beminne-
lijke Jesus ; ik heb hot zoo eren gezien, overwogen ; dat wil ik onthouden. Toon Gij uit don hemel op aarde kwaamt, ten einde een hart aan het onze ge- lijk aan te nemen, toen deedt Gij reeds oneindig veel; toen Gij ons dat Hart als voedsel onzer zielen be- loofde in het hoogheilig Sacrament, toen deedt Gij op nieuw als \'t ware geweld aan uwe eindoloozo magt en liefde. Doch nu, wat zal ik nu zeggen ? Gij lijdt, — oneindig gelukzalige God! Gij lijdt — de wreedste aller smarten, de gevoeligste aller pijnen. Gij lijdt, om onzentwil, tot den dood toe, en dit wel den dood des Kruises, ten einde onze harten te rooven die u juist met ondi\'nk botulen. O goddelijk Lam, op het schandelijk kruis als op een wreede slagtbank |
|||||
|
— 157 —
|
|||||
|
uitgestrekt! O goddelijk Hart, te midden van dien
goddelijkcn boezem als in eenkrimpcnd en wegsmel- tend door smart en pijn! o Goddelijke .Tesus, dio alleen meer lijdt, dan ooit menseben geleden hebben of kunnen lijden, en dat alles voor mij, voor mijn hart, en wat zal ik U wedergeven voor zulk eene liefde ! Ontvang wat Gij begeert; mijn ban en alle harten der menseben. \'f ecken ook mijn hart met het toeken uwer overwinning. Plaats er het heilig kruis op, ais Go dit begeert, waar en zooveel Gij begeert. M:iar ééne zaak, o minnelijkste Jesus! uwe liefde, uwe liefde, en nogmaals uwe liefde, laat dio wonen ouder dat kruis en blijven heersenen in mijn hart. \'Negentiende 4ag.
DE VERVULLING DER GROOTE PROPIIETIE.
I. Plegtiger oogenblik, dan do namiddag van den
Goeden Vrijdag, waarop de goede Jesus gestorven is. heeft het aardrijk nooit aanschouwd. Verplaatst u, Philothea, in den geest, op Golgotha, en aan- scbouw daar de voor u met doornen gekroonde Liefde, hangen-ie aan het hooge kruis. Zijn Hart is bezwe- ken ; zijn laatste verzuchtingen waren tot u gerigt; nu staat het stil, on heeft het nog slechts enkele druppelen van het hoogheilig goddelijk bloed, die we- gens het geweld der smarten, welko den dood berok- kenden, niet naar buiten konden vloeijen. Ook deze |
|||||
|
__ 159__
zjjn laatsto druppelen wil God u nog geven. Het doode,
bleeko en mot bloed goverwdo ligcliaam van Jesus wacht slechts op het vastgestelde oogenblik. Op het kruis hangt het Heilig offer. Onder het kruis staan de getuigen. Daarboven, na met do wereld verzoend, woont do eeuwige Vader te midden der Engelen, die met een hemelsch welgevallen op het Slagtlam ne- derzien. Do spotters en lasteraars zijn door de voor- afgegane duisternis verjaagd ; Jerusalem is, wegens de wonderen, vooral wegens do aardbeving ontzet ; Golgotha staat fier op zijn kostbaren last, die hem den heiligsteu borg der wereld zal maken. De natuur is tot vrede teruggekeerd; de zon verlicht het tafo- reel, dat nu wordt ontrold, on dat niet in de duister- nis, maar in het volle licht moet getoond worden volgens do oude voorspelling : „Zij zullen opzien tot Hem dien zij doorstoken hebben." Die voorspelling zelve hebben wij vroeger overwogen ; lot nu op de vervulling. — Een krijgsKiiecht wil zien, of Jesus werkelijk g. storven is ; zijn ligchaam is door een vriend gevraagd ; Pilatus wil weten, of de dood op het doodvonnis gevolgd is. üe soldaat ziot dus opwaarts naar het bebloede ligchaam van Jesus. Zijn hart schijnt niet bevredigd. Met krachtigon arm zwaait hij de speer, legt aan op het Hart van den Verlosser, en stoot met alle magt, langs de zesde ribbe van do regterzjjde, het puntig wapen in dat goddelijke Hart. Terstond vloeit er bloed on water uit. Het goheim is voltrokken. Het laatste bloed |
||||
|
— 159 —
|
||||||
|
Tan het goddelijk offerlam is gegeven ; het is voor den
mensch uit Gods Hart gevloeid... O Philothoa ! welk wonderfoit ! welk oen tijd, welk©
dag, welke vre, wat getuigen, en welk een overmaat van eindelooze liefde in het Hart van God! — Ik laat u zelf dit geheim een oogenblik overwegen, — en aanbid in stilte, — met Maria, met Joannes, met da vrome vrouwen onder het kruis, het geopend Hart van mijn Zaligmaker, Jesus. II. Üm kort te gaan, mag ik u hier enkel do
antwoorden der kerkelijke schrijvers op cenige hoofd- vragen mededeelen. Gij zelf moet begrijpen, dat het Hart Gods in deze overweging al uwe aandacht vordert. Eene meer treffende, zinrijke en verhevene stof over Jesus\' Hart bestaat er niet. Ziehier uw vragen: 1ste: Waarom wordt Jesus in het ffart gewond? Omdat Hij toonen wilde, hoezoor Hij u lief heeft, hoc Hij u, „niet slechts met nagels in zijne bandenen voeten, maar ook met de lans in zijn Hart heeft ge- schreven;" 1) hoe Hij ook na den dood, en zelfs voor eeuwig u bemint, zoo gij Hem beminnen wilt. — 2de: Waarom laat Jesus de doorboring plaats hebben na den dood ? Om ook dan nog zijne liefde te betuigen ; om de laatste druppels van zijn goddelijk bloed, die uit de andere wonden niet meer konden vloeijen, voor u te vergieten. 3de: Warrom in de regterzijde ? Ten einde, bij de omhelzing, die hij voor heeft, zijne wonde op uw hart te kunnen drukken ; ten einde uwe lin- |
||||||
|
1) H. Fraiicincus van Sak\'».
|
||||||
|
— ICO —
|
||||||
|
kerzijde aan zijne regierzjjdewond to kunnen brengen,
als Hij u den Braidslentel van zijn Hart overgeeft. 1) 4de: Waarom werd die wond* zoo groot gemaakt? — Om te bewijzen, dat de Deur des Paradijzos wederom geheel open en voor allen toegankelijk is; dat de genudehron uit rijn Hart volop zal vloeijen ; dat de schuilplaats in zijn Hart allen wil opnemen, die tot Hem komen. — 5de : Waarom vloeit er bloed en wa- ter uit ? — Om te toonen, dat zijne Bruid, do H. Kerk, gelijk Eva uit Adam, uit Jesus\' zijde, ja uit Jesus\' Hart is gevormd. Hot Bloed beteekent do H. Eucharistie ; het water beduidt het II. Doopsel. Beide Sacramenten verbeelden de gnnscho Kerk, die door het Doopsel herboren, door do Eucharistie ge- voed wordt. — Hoevelo geheimen Philothea, in dit éénc hoogheilige geheim begrepen. En nog zijn we niet ten einde. Overweeg echter aandachtig, wat gij nn reeds gelezen hebt. Koer, zoo gij kunt, nog eens even, in den geest, tot het Paradijs terug ; doorloop hetgeen gjj reeds nopens dit geheim geleerd en ont- houdcii hebt, en vraag mij niet, waar gij thans in de eerste plaats op te letten hebt. Het is van zelf: het geopend, het doorboord, het u van harte toesprekend Hart van uiten God en Zaligmaker. Zoo gij daar- voor uw hart niet overhebt, voor wien zult ge \'t heb- ben? Zoo dit geheim uw hart niet verovert, wie zal het winnen? III. Eindelijk moet ik u nog wijzen Philothea, op 1) suartz.
|
||||||
|
L
|
||||||
|
— 161 —
|
||||||
|
do personen, die hier tegenwoordig zijn. Ook daaruit
is veel te leeren, en vooral dit, dat alle soort van personen, die de devotie tot Jesus\' Hart beoefenen, hier vooraf zijn aangeduid. Beschouw Maria. Ook haar hart wordt doorboord
met het Hart van Jesus; „opdat de gedachten van vele harten mogen openbaar worden" 1). Zij is het toonbeeld van hen, die zich hot digst bij Jesus kruis durven scharen ; van hen, die door Jesus\' Hart be- gunstigd met een goed deel van zijn heilig kruis, tot de eerste en voornaamste vereerders van dat aanbid- delijk Hart worden verkoren. — Na Maria volgt Joannes. Hij heeft op Jesus\' Hart gerust; staat ook pal onder het kruis, en wordt de eerste onder alle getuigen, die op Jesus\' Hart onze aandacht vestigen. Hij vertoont alzoo diegenen, die de devotie tot Jesus\' Hart met ijver verbreiden ; hen vooral die door hunne geschriften en prodikatien Jesus\' Hart doen kennen. Aan hen allen, even als aan Joannes, heeft Jesus do uitstekendste gunsten beloofd, en bijzonder die „om de harten te vermurwen en tot Jesus te brengen." De derde persoon is Magdalena, De boetvaardige zielen, die weldra door hare liefde het Hart van Jesus geheel en al voor zich gewonnen hebben, worden door haar afgebeeld. Niets is ligter voor hen, die deze devotie beoefenen, dan te verkrijgen, dat al het ver- ledene niet slechts vergeven en vergeten, maar ook in een stroom van hemelsche gunsten veranderd wordt. |
||||||
|
1| Luc, l.
|
||||||
|
— 1GL\' —
|
|||||
|
Eindelijk volgen do vrome vrouwen. Zij waren het,
die Jesus in Galilea volgden en Hem d ionden van hare goederen. Zij verlaten Hom in zijn lijden niet, •n worden zoo mede do eerste aanschouwsters, be- wonderaarsters en vereersters van Jesus goddelijk Hart. Wie zullen zij vertegenwoordigen ? Zonder twijfel, de werkdadige ijveraars van Jesus Hart; hen, die alles doen, wat zij kunnen, om door afbeeldingen, medailles, of goede boeken, zelfs ook door goede woorden, Jesus\' Hart meer bekend en bemind te ma- ken. — Wat al deze Heiligen bij do doorboring van Jesus Hart, bij de afneming van het kruis, en bij de begrafenis van zijn II. Ligchaam, waarbij ze Jesus\' Hart zoo wreed zagen doorwond, gevoeld moeten hebben, is ligt te beseffen. Welken eerbied, welke liefde en welke dienst van bewondering en werkzaam» heid zij ons leoren, heeft geone verdere aanwijzing noodig. — Doch wij spraken daar van do begrafenis. Daarbij ontwaren we nog twee mannen, die insgelijks tot toonbeeld dienen. Joseph van Arimathea en JVÏ- codemus balsemen Jesus\' Ligchaam. Zij zien van nabij den goopenden boezem, zij leggen met eerbiedi- gen schroom het reine lijnwaad op de Hartewond. Mij dunkt, ik zie in hen die moedige mannen, die in godsdienstige Vergaderingen, Congregaties, of Ver- eenigingen, Jesus\' Hart vereeren. Zoo is alles vooraf- gebeeld. Zoo is op dun eigen dag waarop het goddelijk Heiligdom geopend is, en zoo is door Jesus zelven rondom zijn Hart eene uitgelezen schaar ver- zameld, die al de vereerders van zijn aanbiddelijk |
|||||
|
— 1G3 —
|
|||||
|
Hart tot eeuwig voorbeeld dienen znl. Mijn God!
wat zijn uwe uitvindingen groot, en wat kent Gij wondervolle wegen om tot uw doel te geraken! Oefening. Onderzoek u nopo«rs uw ijver om de
devotie tot Jesus\' Hart aan allen te doen kennen, en bid voor de algemeene verspreiding. Sch.\'etgebed. Beminnelijke Jesus, ik zou geen bart
willen hebben, als ik er uw aanbiddclijk Hart niet meê konde beminnen. Geef mij liefde. VOORBEELD.
Het is bekend genoeg, op welke hcmelsche wijze,
de goddelijke Zaligmaker zijne H. Kerk in het alge- meen, dat is, de geloovigen, door de genaden zijner H. Sacramenten als uit zijne H. Zijde voedt on vor- gterkt. Wij mogen dus op nieuw tot eenige Heiligen gaan, om sommige uitstekende gunsten wat nader te bewonderen. Is de navolging niut altoos moge- lijk, do vereering en dankbare wederliefde is hot altijd. Op zekeren dag, zegt de 11. Angela vwn Foligno, terwijl ik een kruisbeeld beschouwde, werd ik eensklaps van zulk. eene brandende liefdo tot Jesus\' Hart doordrongen, dat ik die in al mijne le- dematen gevoelde. Be reden van deze buitengewone zoete gewaarwording lag daarin, dat ik den Zalig- makcr zijne beide armen van hei kruis zag losmaken, om mijne ziel te omhelzen. Sedert dien tijd ken ik geene andere vreugde, dan die, welke ik vind in het II. Hart van Jesus. Het komt mij voor, dat somtijds, bij zijne goddelijke liefkozingen, mijne ziel in Zijn |
|||||
|
- ;c-i —
|
||||||
|
Hart binnendringt. Mijne blijdschap is daarbij even
onuitsprekelijk groot als het licht dat ik er i ; vind." 1) Do II. Francisca van Home zag eens na do II. Com- munio, een heerlijk Tabernakel, in een schitterend licht. Op dit tabernakel lag een lam van een schit- terende kleur. Weldra kwamen drie kudden lam- meren, ook allen zeer blank, die bij hot zien van dat Lam door hunne bewegingen de grootste blijdschap toonden. In het voorbijgaan knielden zjj eerbiedig voor het eerstgenoemde Lam neder, en namen dan hunne plaatsen in.... Eindelijk wenkte het sehoono Lam, dat op den Tabernakel lag, door zjjne teekenen en zoete blikken en noodigde al de lammeren uit, om uit zijn boezem, waarin eeno groote wond zigt- baar was, te komen drinken ; en zij allen, hartelijk blijde, liepen drinken aan die kostbare bron. Fran- cisca, op hare beurt geroepen, zag, dat deze bron diep en door een eindeloozen glans verlicht was. Hoe meer zij de bron beschouwde, hoe meur zij zich gedrongen gevoelde, zich er geheel in te werpen; doch eene onzigtbare hand hield haar nog tegen, en zij hoorde het Lam zeggen : Ik ben die liefde, die roept met luider stom; Indien iemand dorst heeft, hy home tot mij en drinke. Ik wil diegenen, die op mijne uitnoodiging komen, verzadigen. Daarom heb ik mijn Hart geopend, om hen daarin als in een gasthuis op te nomen." De Heilige zag later duide- Ijjk, dat ook haar hart wezenlijk geopend was, toen |
||||||
|
1) ViV, Duf. ïresor. VI! 32ü.
|
||||||
|
— 165 —
|
|||||
|
zij uit Jesus\' Hart had gedronken. En zij gevoelde,
ook in do andere ledematen, maar vooral in haar hart de hevigste smarten, zoo dikwijls zij het lijden van Jesus\' Hart overwoog." 1) Indien wij minder Jesus\' lijden, althans in onzo ziel, gevoelen, ligt de schuld niet aan ons zulven en aan onze ü\'aaghoid bij de overweging der heiligste geheimen ? Onder- zoeken wij ons ernsiig, wèl overtuigd, dat de god- dehjke Bron ook voor ons open blijft. GEBED.
O goddelijke en voor ons met doornen gekroonde
Liefde, hangende op het kruis! O Hart, Bronaêr van alle vreugde, in een zee van smarten door ons gedompeld! O beminnelijke Godmensen met de han- den uitgestrekt, met de voeten vastgenageld, niet uw oog nog naar eene teedere plek in uw ligchaam zoekend, die voor ons nog niet is gewond! Welk een schouwspel, als ik mij dit alles aandachtig voor den geest breng. Welk eene Heide is en vertoont zich hier in uwe liefde: O ik dank U, allerdier- baarste Zaligmaker, dat Gij juist op dit oogcnblik do ware en innigste vereerders van uw H. Hart rondom TJ vergaderd hebt. Zij ten minste kunnen mij iets leeren van hetgeen ik bij zulk een tafereel te leeren heb. Uw goddeliJK Hart slaakt zijn laat- sten zucht. Voor mij zijt Gij gestorven. En zie! daar komt de krijgsknecht aan, en doorstoot uw met I: Vie I. p. 191 Duf. Tffc V. 250.
|
|||||
|
— 166 —
|
|||||||
|
wonden bedekten boezem, en opent uwe heilige reg-
terzijdo, en drijft zijn ijzeren speer in uw minnend beminnelijk Hart. Uw laatste bloed vloeit ; geheim- zinnig water vlooit uit mot uw goddelijk bloed. Uw Hart is tot het diepHte getroffen en zal voortaan voor alle eeuwigheid de liefdewond dragen. Wat zal ik zeggen, wat denken, o mijn Jesus! Ziehier mijn hart, open, doorboor het even zoo met de lans uwer liefde. Stoot, beminneljjke Jesus, en houd niet op mij te wonden. "Wie U niet mint, hij verdient den naam van uw loeiling niet langer. Ik wil do uwe zijn. Doorboor mij, onlvlam mij, of laat mij sterven, om U eeuwig te beminnen ! |
|||||||
|
ÈWINTIGSTE »AG.
DE DEVOTIE TOT JESUS\' HART, DOOR JESUS
ZELVEN ONDERWEZEN NA ZIJNE
VERRIJZENIS.
I. Had ons Jesus op geene andere wijze op Zijn
II. Hart gewezen, dan door het feit zelt der door- boring op het kruis, dan had Hij genoeg, meer dan genoeg gedaan, om er al de voortreffelijkheid van aan te toonen. De goede Meester heeft echter veel meer willen doen, en zelfs zooveel, dat wij Hem zel- ven, in den strengeren zin, den eersten grondlogger en verkondiger dor devotie tot zijn H. Hart mogen |
|||||||
|
— 167 —
|
||||||
|
noemen. Sedert hij gezegd had : Alles is rolbragt,
zouden wij veelligt van Hem zclven geen lessen meer verwacht hebben. Maar de geschiedenis is daar, om deze meening te logenstraffen. Verschillende en zelfs zeer voorname waarheden heeft do lieer nog na zijne Verrijzenis verkondigd. Do instelling van het H. Sacrament dor Biecht en do roeping van Petrus om Jesus\' lammeren en schapen te weiden, mogen het getuigen. Ook zijn Hart heeft Jesus niet ver- geten. Bedank Jesus, Philothea, voor zooveel goed- heid, en overweeg aandachtig beide, nu nog voor te stellen, feiten. Zij zullen u leeren, hoe de goddelijke Zaligmaker van het begin af de bron gewtzen heeft, die vooral in onzen tijd zoo rijkelijk zou vloeijen. II. Het is Zondag-avond, de eerste dag der week,
de dag zelf, waarop Jesus verheerlijkt uit het graf is opgestaan. In de Paasch-zaal, waar Jesus het H. Sacrament heeft ingesteld, en voor de laatste maal met zijne leerlingen aan tafel zat, zitten nu dezelfde leerlingen met gesloten deuren, uit vrees voor de Joden. Zij hebben reeds van do vrouwen gehoord, dat Jesus verrezen is, doch kunnen het maar moei- jelijk gelooven ; zij denken aan Hem, zij spreken van Hem, zij gewagen misschien nu nog van do wonde zijner H. Zijde ; en zie ! daar staat eensklaps de ver- rezen Meester vóór hen. Wat zegt Hij ? Vrede zij U/" En wat doet Hij ? „ffij toont hun zijne handen en zijne zijde". 1) |
||||||
|
1) Jo. XX. \'20.
|
||||||
|
— 168 —
|
|||||
|
Wat wilde de Heer hun door deze handeling te
kennen geven ? \'t Is ligt te begrijpen. Bij andere dergelijke gelegenheden, zeide Jesus : fl Vreest niet, ik ben het." Jïu moet Hij beu-ijzen, dat Hij het is, — ot\' wie kan het gelooven ? — Daarom toont Hij hun de wonden in du handen en in de zijde. In de handen, dat was ligt te doen; Je9us behoefde die slechts to toonen. Maar was het ook niot voldoende? Was er wel een ander bewijs noodig, om hen te overtuigen, dat do onlangs Gekruisigde nu voor hen stond ? En toch vertoont Jesus hun ook de zijde. Om dit te doen moest Hij den boezem openen, moest Hij, zooals wij Jesus wol afgebeeld zien. het kleed wegnemen on zijn Hart laten aanschouwen. Ligt niet in deze handeling eene bjjzondero drijfveer, die onze aandacht trekken moet ? Wil Jesus niet daardoor te kennen geven, dat Hij voortaan op eigenaardige wijze aan zijn doorboord Hart zal te hennen zijn, en dat dus ook onze aandacht op dat Hart moot gevestigd worden? wij kunnen er niet aan twijfelen. En welke zijn de vruchten, die hier te gelijk,
als uit dit Hart voortvloeijend, zijn aangeduid ? Vrede, en vreugde. Hij zegt, leert Joannes : ,, Vrede zij U; en dit gezegd hebbende, toont Hij de handen en de Zijde. En de leerlingen war.en verblijd, den Beer te zien." Zij hooren vrede; en zien op zijn Hart. Zij zien het Hart, en erkennen den Heer; zij erkennen den Heer en zijn vervuld met Mijd- schap. Wie met aandacht Joannes leest, zal aan- |
|||||
|
— 169 —
|
|||||
|
stonds dezen zamenhang erkennen. Maar is het
dan hierdoor niet duidelijk, dat Jesus mot opzet op zijn Hart heeft gewezen ? Gewis, Philothea! en al de dienaren en vrienden van Jesus\' Hart hebben het van het begin af begrepen. Allen horkendon immer hunnen Bruidegom aan dit uitmuntend toeken zijner liefde. Allen waren vervuld met blijdschap, zoo vaak zij hunnen Moester aan dit teeken her- kenden. Oordeel, wat u te doen staat, na zulk eeu sprekend getuigenis van Jesus zelven. III. De tweede gelegenheid waarbij de goede
Jesus zijne H. Zijdewond vertoonde is niet mindor leerrijk. Een der Apostelen, Thomas namelijk, is den eersten Zondag niet in de vergadering aanwo zig. Hij deelt dus ook niet in don vrede en ook niet in de vreugde, uit Jesus\' Hart reeds voor de an- deren gevlooid. Hij gelooft zolfs zijne medeloer- lingcu niet. Misschien zetten ze hem te vurig aan ; waarschijnlijk dringen zo hem een weinig. Zijn antwoord is bekend : „ik geloof hot niet." En ^tenzij ik mijne vingeren steke in de wonden der handen, en mijne hand legge in de wonde der zijde, zal ik het nooit gelooven." "Wij weten wat Jesus gedaan heeft. Hen eerstvolgenden Zondag staat Hij op nieuw in het midden zijner leerlingen, Tho- mas is met hen. „ Vrede zij U," luidt weer Jesub\' groet; zijne handen en zijne zijde aan de leerlin- gon te toonon, is niet meer noodig; voor Thomas ochtcr is moor noodig. En gij, Thomas, zegt der- 11.
|
|||||
|
— 170 —
|
|||||
|
halve de Heer, „ kom nu, en steek uwe fingeren in de
wonden der nagelen, en leg uwe hand in de wonde mijner Zijde ; doch ween dan ook niet meer ongeloo- vig, maar geloovig" Do goedhartige Thomas, staat verbaasd over zooveel goedheid, en niet zonder tranon van geloof en dankbaarheid, roept hij uit: „Mijn Heer, en mijn God l" Hij ontvangt nog de les : „Zalig zijt gij, Thomas, omdat gij gezien en ge- loofd hebt; maar zalig ook zij, die niet zien en toch gelooven" Is deze handeling van Jesus, meent ge, toevallig ?
Toor God bestaat het toeval niet. Noen, Jesus had eenmaal zijne zijde getoond, om er de aan- dacht voor goed op to trekken ; oer. ongelojvige dwingt Hein er nog eens op terug te komen ; Hij komt er op terug, maar zeer zeker op zulk eene wijze, die al do leerlingen to gelijk aan Jesus\' wonde, aan Jesus\' Hart, en aan zijne onuitspreke- lijke liefde doet denken Dat : neem, en leg er uw hand in" is een krachtiger woord dan lange pre- dikaties zouden geweest zijn; en die akt van Jesus, waardoor Hij ten tweeden male zijn boezemkleed opent om de zoetste wond van zijn lijdensdag te toonen, is een nieuwe handeling van liefde, die de Apostelen in hun leven niet meer hebben kunnen vergeten. Joannes, die het vijftig en meer jaren later verhaalt, is er een bewijs voor. Hij is bij uit- stek de lieveling van Jesus, de bevoorregte van zijn Hart. Hij heeft er op gerust ; Hij heeft zijne doorboring geboekt; hij is de eersto getuige er van |
|||||
|
— 171 —
|
|||||
|
voer ons allen geweest ; hij verhaalt tot tweemaal
toe, hoc Jcsu8 zijne Zijde vertoont. Hij geeft er ons zonneklaar door to kennen, hoe de Heer zelf op zijn Hart heeft gewezen, ona zjjn geopend Hart als een kenmerkend en geliefd teekeu van den voor ons ge- kruisten Godmensch heeft gegeven. Philothea ! "Waar zulke daden spreken, zijn woorden overbodig. En indien thans nog het beeld van den Verlosser, ons zijn Hart toonend, zooveel indruk pp onze harten maakt, wat zoete kracht moet de daad zelve voor do harten zijner lievelingen gehad hebben. Overweeg dus, hoe billijk, hoe pligtraatig het voor u wezen moet, deze devotie te omhelzen, te beoefenen, te bevorderen, die Jesus zelf u zoo treffend geleerd heeft. Oefexixg. Verspreid cenige afbeeldingen van Je sus\'
Hart, om velen in de beloofde zegeningen van Jesus to doen doelen. Schietgebed. Hart van Jesus, wees mijn lust in
mijn leven, mijn troost bij mijn sterven, mijn loon
in den hemel.
VOORBEELD.
„Het gebeurde eens, o mijn God — verhaalt de
H. Gertrudis, — dat ik in den geest uwe barmhar-
tigheid en mijne boosheid vergelijkende, tot overmoed
verviel. Hij was zelfs zóó groot, dat ik durfde klagen, dat
Ge mij niet genoeg verzekerd had van uwe goddelijke
weldaden, door mij aan te raken mot uwe goddelijke
hand. Terstond werd Gij aangedreven door uwe einde-
looze goedheid en voldcedt Gij aan mijn verlangen.
„Houd op met klagen, mijue dochter, zcidet Gij, nader, en
|
|||||
|
— 172 —
ontvang de verzekering mijner beloften." Op hetzelfde
oogenblik, mijn goddelijke Meester, zag ik, dat Ge mij uw goddelijk Jlart opendet, en hoorde U zeggen, tot mij, die wonderen zocht naar de wijze dor Joden, dat ik er de hand in leggen zou; toen sloot On\' haar in dit aanbiddoljjk Hart, dat Go voor mij geopend hadt, en zeidet: „Ik beloof de gaven, die ik u ge- schonken heb, altoos ongeschonden te zullen bewaren. Mo^\'t ik er voor een tijd de gevolgen van inhouden, dan beloof ik door mijne almagt er u dubbel voor te vergoeden." Na deze woorden trok ik mjjno hand terug, en zag er op zeven gouden kringen, aan ringen gsi\'jk. Ik zag er één aan eiken vinger en drie om dien vinger, waaraan men den biuidsring steekt. Hel was een onderpand en verzekering der zeven gaven, die Gij mij verleend Uadt volgens mijnen wensch. Kin- delijk doodt Gij uwe edelmoedigheid nog meer uit- schitteren door te zeggen : Zoo dikwijls gij, door- drongen van een groot vertrouwen op mijne barm- hartigheid en van de gedachte aan uwe onwaardig- heid, u de gaven, die ik u verleen, onwaardig zult achten, zult gij mij den mij verschuldigden dank heb- ben betaald." (Vio L. II. 21. p. 184.) \' Nog andere Heiligen hebben zulk eene wondorvolle gunst genoten ; voor ons allen is zij op geestelijke wijze te verwerven door eene godvruchtige overweging, rurige liefde en vertrouwvol gebed. Zalig immers zijn e, k zij, die niet gezien hebben, en toch gelooven. Zalig zij, die met den geast tot Jeaus Hart doordrin- gen en aldaar blijven wonen. |
||||
|
— 173 -
|
|||||
|
GEBED.
Van ganscher harte bedank ik u, o allerzoetste
Jcsus, dat Gij zelf en op zoo duidelijke wijze ons de dc\\otie tot uwe goddelijke zijde en uw goddelijk Hart geleerd hebt. Ja, voortaan kunnen wij ona nooit mcfr bedriegen. Gij toont ons uwe //. zijde ; Uij geeft er door te kennen, hoe Gij vooral daarop onze nan- d.irht wilt gevestigd hebben ; hoe ons hart nair uw Hart moet uitgaan, als het terstond zijn God en Verlosser wil erkennen. Daarom wijst Gij uwe H. Apostelen op uwe zijde; daarom roept gij Thomas toe, dat hij te letten heeft op uwe hartewond, om zjjn geloof voor altoos te versterken. Wat heb ik meer noodig, beminnelijke Jesus ? Ook ik wil dan tot uw Hart komen, en daarin, niet mijne hand, maar mijn hart leggen, om voor immer te gelooven. Ook ik wil naar uw Hart opzien, om altoos te erkennen, dat Gij het zijt, — de voor ons gekruiste, de voor ons in het hart doorboorde, de nu eeuwig met do harte- wond triomferende in den hemel. Zalige wond ! wan- neer zal ik u eenmaal aanschouwen ! Ingang van het goddelijk Paradijs, hoe zal ik het ligst en het zaligst door u binnen gaan ! O i» weet het, ik zal mijn hart nemen en hot ofFeren ter uwer eer en ik zal voortaan alles doen wat in mij is, om aan die zegenrijke kaite- wond te denken ; ik zal vertrouwen op U, mjjn God! en met de heiligen stoutmoedig naderen, om altijd en vooral in het II. Sacrament uit dezo eeuwig stroo- mende Bron mijne zaligheid te drinker. |
|||||
|
— 174 —
|
||||||
|
\'j|iEN EN TWINTIGSTE ^AG. -
JESÜS HART IN DEN HEMEL.
I. „Als ik van de aarde zal verheren zijn,
zcide Jcsus, zal ik alles tot mij trekken." 1) — Daarom liet Hij, onder anderen, zijn Hart op het kruis doorboren, om, als het ware, tusschon aarde en hemel geplaatst, ons den wog aan te wijzen waarlangs wij te gaan hebben, om tot (iod te komen. I>c vol- tooijing van die heilrijke belofte volbragt echter de goede Meester vooral in den hemel. Van daar, dat Hij werkelijk de lidteckenan zijner wonden, en zelfs die van zijn H. Hart in zijn verheerlijkt ligchaam behouden heeft. Deze kracht en beteekeuis moet gjj nu nog overwegen Philothca, om do waarde onzer zegenrijke godsvrucht tot het II. Hart van Jesus vol- komen te beseffen. Verbeeld u, in do eerste plaats, den Heere Jesus aEM de re^terhand des Vaders te zien, omstraald met homelhcorlijkheid. Als fonke- lende sterren schitteren de wondon in zijne H. han- den en vooten ; als eene stralende en lichtende zon vertoont zich zijn goddelijk Hart. En welke zijn die stralen? Stralen van glurie, stralen van liefde, stralen van nimmer eindende goedheid en barmhartigheid. In die glorio juichen de Engelen on gelukzaligen; in die liefde blueijen de Heiligen on vrienden Gods op aarde ; op die barmhartigheid hopen de zondaars, en hopen |
||||||
|
1) Ju. H. 3>.
|
||||||
|
— 175 —
|
|||||
|
zij ook nooit te vergeefs. En hier moet gij eens over-
wegen, Philothea, hoe voortaan, als we \'t zoo zeggen mogen, noch de zegonprnlonde, noch do lijdende of strijdende Kerk zich in het hart van hun Opperhoofd vergissen kunnen. Ostendit cis latus; Hij toont hun de zijde. Want, hoe wonder het schijnen moge, toch is het waarheid: het Hart van Jesus is geopend, blijft geopend, blijft ook in den Hemel doorboord. Het draagt in zich zelf als een eigenaardigen stempel, die niet te miskennen is. Het is een hart, onder alle harten met een eeuwig merkmaal geteekend. Het is on blijft een offerlam op het altaar vastgekluisterd, als het altaar zelf zijn offer dragend. Zoek en doorvorsen, zooveel gij wilt, de gansche aarde en den ganschen hemel; gij zult geen hart, niet alloen in glorie, maar ook in ui terljjk aanzien, aan Jesus Hart gelijk ontdekken. Het blijft gewond, vulncrasti cor meum; het toont zijne wond, ostendit latus. Jesus Hart is eenig in zijne soort. M:i.:r moet dan uw hart, dat toch altoos van natuur tot een ander hart getrokken wordt, niet tot dit Hart getrokken worden P Trekt zulk een Hart niet werkelijk, zoo als Hij voorzegd had, allo harten tot zich? O, mogt maar ein oogenblik de hemel eons voor u geopend worden, gij zoudt er het goddelijk Hart van Jesus onmiddellijk als het glanzend mid- delpunt van alles erkennen. Hij zoudt het zien, als de open bron van alle genaden, als de veilige schuil- plaats van alle lijdenden, als de onuitsprekelijke schat- kamer van alle gunsten en zegeningen. — Blijft u iets anders te doen over, dan te zorgen dat gij dat |
|||||
|
— 176 —
|
|||||
|
Hart voor oogcu houdt, on uw hart naar dien hemel
der hemelen laat trekken? — Aanschouw den hemel; en antwoord. II. Waagt go misschien nog, of Josus ona dan
werkelijk, ook uit den hemel, do devotie tot zijn H. Hart voortdurend leert? Overweeg dun de redenen, door do 11. Vaders opgegeven, om welke do goddelijke Zaligmaker ook in zijn verheerlijkt ligohaam de lid- teekenen zijner wonden en vooral dio van zijn H. Hart heeft bewaard. — Lot gij op Jesus zelvou F Het is tot zjjno groot :ro glorie en verheerlijking. Die wonden zijn de teekenen van zijne overwinning en zegepraal. Ook zonder die was Hij eindeloos geluk- kig; maar met deze geniet Hij nog ecne bijkomende, cene geheel uitstekende glorie, waarvan do zaligen in den hemel de eeuwigo getuigen zijn. 1) — Be- schouwt gij de zaak van den kunt der menschen ? Die wonden moeten dienen voor ons geloof, onze hoop en onze liefde. Voor ons geloof, omdat zij bewijzen, hoe de eigenschappen der Godheid en die der mensch- heid onvermengd zijn gebleven, 2) en hoe Hij, die thans in do glorie schittert, nog hetzelfde ligchaam heeft, dat voor ons is gepijnigd op het kruis. 3) Voor de hoop, — dewijl wij daardoor duidelijker inzien, hoe do goede Jesus bij den Vader tusschen beide komt, en altoos gereed staat voor Gods troon, om den prijs onzer verlossing aan don Vader te vertoo- nen. 4) Voor do liefde eindelijk, — door do gedu- II H. Thomas. 21 H. Uu, Sermu de Re». \'i\\ H. Cyr. Alux. <•. 6
•l) H. Auilr. In Lue. C. X. |
|||||
|
— 177 —
rigo herinnering, die zij voeden aan hetgeen do Meer
voor ons heeft godaan, aan den strijd, dien wjj met Hom moeten strijden, en aan de vergelding, die ook ons daarvoor wacht 1). Zoo is dus de blijvende wond in Jesus Hart inzon-
derheid een drievoudig teeken : een kenmerkend tec- ken, een teeken lot bewijs, en een toeken van zege- praal. En zoo is zij om die eigen reden, in de he- melscho glorie, als het zalig Middelpunt aller harten, de Zon (gelijk in der daad do H. Joannes van het Lam getuigt), die ze allen tot zich trekt, verlicht en verwarmt. — En dat zou u de devotie tot zijn aan- biddelijk Hart niet laeren ? Dat zou u niet aansporen deze devotie als eeno uwer eerste en voornaamste devo- ties te beoefenen? Waarlijk, dan weet ik niet, wat uw hart nog zuu kunnen trekken, of wat krachtiger en drin- gender tot uw hart zou kunnen spreken. Hoed dus, christen, zif 1, en leerling van Jesus! open de oogen van uw hart. en het zal ongemerkt, als op arendsvleu- gelen, weten op te stijgen tot zijn üod, tot hoc Hart van üod. Iü. Er is echter nog eens anlore reden, die het
goddelijk Hart aanspoort uo diepo wonde in zijn ver- heerlijkten boezem te behouden, liet is altoos de Leer- ling, dien Jesus lief had, die ons de geheimen van het goddelijk Hart openbaart. Hij heeft getuigenis afge- legd voor de opening van Jcbus Hart op het kruis» getuigenis voer de aandacht, door Jesus zelven op zijn. |
|||||
|
1] H. Uern.
|
|||||
|
— 178 —
|
||||||
|
Hart getrokken na zijn verrijzenis Er bleef niets
meer over, dan nog in een enkelen trek de geheele toekomst en vooral den jongsten der dagen met be- trekking tot Jesus\' Hart te schilderen. Ook dit heeft hij gedaan. En o, hoe treffend, hoo meesterlijk, zoo als wij het van dien Adelaar der liefde verwachten konden, heeft hij het godaan. Luister : „Alle oog zal Hem zien, zegt hij, en ook zij, die Hem doorstoken hebben." 1) Hemel, hoevele geheimen in weinige woorden ! De prophetie luidde : Zij zullen opzien tot Bern; de vervulling : Zijn Hart is gewond ; do laatste voltooijing luidt nu : Alle oog zal Hem zien. En wan- neer dan zullen wij Hem zien, en wel zijn doorboord Hart zien ? De H. Joannes spreekt vooral van de laatste dagen ; doch hij spreekt ook van den geheelen tijd van voorbereiding welke dio dagen voorafgaat. Hij wijst vooral op do otigeloovigen, ondankbaren en wederspannigen ; doch hij wijst ook op aile menscheii in het algemeen. Alle oogen zullen dus eenmaal hot Hart Gods geopend zien ; de goeden zullen het zien tot vertroosting, blijdschap en genot; de kwaden tot be- schaming, overtuiging en straf. — Allen zullen liet zien, het Hart dat zij doorstoken hebben. Philothea, dit laatste punt moet u in do eerste
plaats opwekken tot werkzamen zielenijver, en dus ook tot krachtiger verspreiding dezer heilzame de- Totie. Ik wil niet zeggen, dat gij dikwijls met woor- den, maar dat gij des te vaker door uw voorbeeld |
||||||
|
] | Apocalyps,
|
||||||
|
— 179 —
|
|||||
|
moet prediken. Bedenk, wat het voor die ongeluk-
kigen eenmaal rampzalig wezen moet, het geopend Hart van Jesus te zullen aanschouwen, op hetwelk zij niet gelet hebben in hun leven Alle oog zal Bent zien; het is als een donderslag, die de boozon moet doen sidderen, maar ook als een laatste goddelijke schok, die de braven moet wakker schudden. Gave God, dat gij het wol besefte, om eenmaal vele harten mot het uwe, tot het aanbiddelijk Hart van Jesus te brengen. Oefening. Denk eens na of gij niet getrouwer de
vcrpligtingen van het Broederschap of der andere Vereonigingen ter eero van Jesus Hart kunt nakomen. Schietgebed. Goddelijk Hart van Jesus, wat is
toch de mensch, dat Gij U voor hem overhebt. VOORBEELD.
Op den feestdag van Allo Heiligen werd eens de
H. Francisca van Rome in den geest naar het he- melsch Sion opgevoerl. Boven den hemel der sterren en boven een anderen nog veel minieren hemel die daar- boven is, werd zij opgeheven tot een dorden hemel. „Daar zag ik, meldde zij aan haar biechtvader, den verhoven troon der goddeljjke Majesteit, en op dien troon de verheerlijkte menschhcid van Jesus\' Christus. Hij hield zijne handen kruiselings op de borst en uit zijne wondon stroomde een glans, dien men onmoge- lijk kan beschrijven. Deze glans was toch niet de- zelfde voor al do wondon ; die der handen was leven- diger dan die der voeten, en die van het H. Hart |
|||||
|
- 180 —
|
|||||
|
was nog onvergeljjlcelijk veel grooter. De etralon,
die uit deze wenden uitstroomden, Ter breidden zich over geheel het hemelsch hof, en dei Uien onn alle geesten, zoowel aan Engelen als aan menschen, pene wondorvolle glorie mede, vergezeld van eene levendige vreugde cu van on.-< loofelijk gejubel. Op een anderen troon zat de Moeder Gods, versierd met ceno drie- voudige kroon, terwijl drin stralen uit de wouden van Jesus afstraalden, dio haar met een kleed van achit- terend licht omgaven. Ik zag ook, hoe do zaligen door verschiller.de kanalen hunne glorio ontvingen. Zij, die verlicht werden door du stralen uit Jesus
voeten, zijn diegenen, welke Hem met eene gewone liefde beminnen; zij, die bestraald worden door hot licht der handc-\'i, beminnen Hem met eene vurige liefde. Zij eindelijk, welke het II. Hint met een stroom van licht overstelpt, zijn dio, welke de genade verheft tot de zuivere liefde. Ik zag verder, hoe sommige.1 door één, anderen door tweo, eenigen zelfs door allo vijf wonden weiden bestraald en verlicht.... Toen de biechtvader haar vroeg, in welke plaats zich haar geest bevonden had bij dit visioen, werd de heilige verlegen ; doch door do gehoorzaamheid gedrongen, gaf zij ton antwoord : „dat haar geest geweest was in de heilige zijde." „ In dat goddelijk Hart, voegde zij er bij, was als eene zee van bemclsche zoetheid* waar ik eene onbeschrijfelijke vreugde en het hoogste goed in vond. Don grond dezer zee kon ik niet zien het was als een afgrond. Hoe meer ik er iu door- drong, hoe meer ik er de diepte van ontwaarde; hoe |
|||||
|
— 181 —
|
|||||
|
«neer ik van hare wateren dronk, hoe meer onverza*
digbaar mijn dorst werd. Eindelijk hoorde ik: „Ik ben de getrouwe liefde, die de ziel in de waarheid vestigt. Als de ziel goed ontvlamd is, doe ik haar binnenkomen in mijn Hart, en dan geeft zjj zich ge- heel over aan mijnen wil In dit Hart binnen tro- demlo, vindt zij een afgrond van liefde en onvergc- lijke zootheid. Hoe langer zij or in blijft, hoc meer zjj de dingen, die haar geopenbaard worden bewon- dert. Eeuo ziel, dio van de wateren di.zer bron drinkt wordt terstond veredelt." Hierop riep de heilige, steeds meer en meer van liefde vervoerd : „O Heer, daar Ge mij in uw Hart hebt opgenomen, verpligt mij niet- er weder uit te gaan... Wilt Gij, dat ik U nu verlaat, dan vraag ik den dood als eeno weldaad; want ver van U verwijderd, zou ik het loven niet meer kunnen verdragen." li Christelijke ziel, zoo gij vaker en ernstiger aan den hemel dacht, zou u dio taal minder verwonderen. "Wek u althans op door de voorbeelden der Heiligen, om eenmaal dien schoo- nen Hemel to mogen binnengaan. GEBED.
"Verhef ik thans mijne oogen en mijn hart ten hemel
allciliefderijkste Jesus, dan is het, om uwe eindelooze en volheerlijko zegepraal te bewonderen. Ook daar, aan do regterhand des Vadera, behoudt en bewaart Gij de heilige wonde in uw voor ons en door ons hier 1] Via de S. Francaiaa 1. p. 21*. Dufiu I. p. 416.
|
|||||
|
-- 182 -
|
|||||
|
op aarde geopend Hart. "Welk een gczigt! Voor U
is het een teeken van zegepraal; voor ons een spoorslag tot het innigst vertrouwen, voor allen een allertreffendst en hartroerenilst middel, om U aanstonds to herkennen en zich tot U getrokken te gevoelen. Ik gevoel mij dan ook op eeno onwederstaanbare wijze tot U ge- trokken. Uw Hart is nu eerst voor goed aller harten middelpunt. Aan zijne wond kennen wij het. Aan zijne wond kennen wij U. En als wij zien, dat alle Engelen, alle zaligen des hemels op dat punt hunne oogen gerigt hebben; als wij zien, hoe de Hemelsche Vader met eeuwig welbehagen op dit Hart nederziet, als wij zien, hoe Gij, zonder woorden, zonder werken, en alleen door ons uw Hart te toonen, zoo krachtig ons tot U trekt; o dan roepen wij, ook op aarde reeds voor uwe afbeelding: victorie! dan zingen wij vooraf reeds in dit oord van ballingschap: U zij glorie! dan gevoelen wij ook nu reeds oen voorsmaak van die vreugde, die ons eenmaal uw goddelijk Hart in den hemel zal veroorzaken. Wees dan gegroet, o middelpunt des hemels! "Wees gegroet, o Hart van alle harten ! "Wees gegroet en gezegend in uw zegepraal en heersch van nu af over alle harten der menschen! |
|||||
|
— 183 —
DERDE AFDEELING.
DE DEVOTIE TOT JESUS\' HART IS DE B. KERK. ÜfwEE EN TWINTIGSTE ^AG.
EERSTE TIJDPERK, — DE TUD DER BIJZOX-
DERE DEVOTIE. I. Door het tijdperk der bijzondere devotie verstaan
wij datgone, waarin de devotie tot Jesus\' Hart wel in de H. Kerk bestond (waut zjj heeft er altijd bo- staan), maar toch niet als algemeen* devotie door de Kerk is voorgesteld. Het was toen als hot ware eone devotie der lievelingen van Jesus, eene devotie der Heiligen en bijzondere vrienden des Zaligmakers. Zij was zeker algemeener, dan sommigen soms den- ken, maar in allen geval was zij nog geene openbare, door de Kerk plegtig aangenomen en allen geloovi- gon publiek voorgestelde devotie. Over dat tijdperk zult gij dezen dag mediteren, Philothea. Doch wat zullen wij u voorstellen ; hier vooral, waar we niet meer dan eenige aanduidingen geven kunnen ? Vol- gen wij de gcsohiedinis, dan leert zij ons in de eer- ste plaats den ijver van de vroeger reeds genoemde toeschouwers bij Jesus\' dood, die wij kortheidshalve de kruisleerlingen kunnen noemen. Wat deed Joannes, do leerling des Harten ? Hij
spreekt waar hij maar kan, en ten minste tot vijf- |
||||
|
— 184 —
|
|||||
|
maal toe over het Hart of de geopende Zijde van
Jesus. Hij zelf rustte aan dat goddelijk Hart; en do H. Leeraars hebben opgemerkt, dat hij daaruit „de kennissen zijner homolscho wetenschap als uit de Bron hoeft gedronken" 1) Wat hij geschreven heeft, plagt hij ook voor do geloovigon van Efczo te prc- diken. Wij weten dus, waarover hij, zoowel met de Christenen, als met Maria, (die wij wel oo de eerste plaats hadden mogen noemen) gewoon was te spre- ken. Met Maria, zoggen we. üf was en bleef haar moederhart niet altoos vol van hetgeen zjj op en on- der het kruis, bij do in \'t graflegging, gezien had ; Van Magdalena heeft men gezegd : dat zij liet Hart van Jesus geroofd heeft, en dat haar hart in Jesus\' leefde." 2) Do soldaat zeif, die Jesus\' Hart door- boord heeft, verkreeg het licht des geloofs, volgens de legende zelfs dat van een zijner oogen, en zijne speer, nu de II. Lans, getuigt nog ten huidigen dage, hoe getrouw door de eerste Christenen de ovorleve- ringen aangaande Jesus\' Hart steeds bewaard zijn. Moeten wij niet hetzelfde denken van al de andoren, die wij kruisleerlingen genoemd hebben ; van al de Apostelen, aan welke Jesus zijne geopende Zijde ver- toonde ; van Thomas vooral, oio zoo liefelijk werd uitgenoodigd, om zijne hand in de openo zijde van Jesus te leggen ? (iewis, zoo er iets levendig iu don geest der eerste leerlingen van Jesus gebleven is, dan was het zoete herinnering en de heilige ver- Ij H Aml.r, in IV 118 H. Aug. Ir. i.i Jo. 8 Orig. bouvls Cut. Saggrtijdcu, il Ure. •.») A I.i|>icle vjlg. Origrues, il. Cnnt (. !). |
|||||
|
— 185 —
|
||||||||
|
eering van de liofdcwonden zijns Harten. „Het Hart
van Christus, roept de H. Joannes Chrysostomus uit, was hot hart van Paulus;" 1) Paulus en allen, die met Paulus ijverden, verkondigden dus ook het Hart van Christus. Overweeg, na deze enkelo aanduidin- gen, uw pligt. Voor Jesus\' Hart loven, van Jesus\' Hart spreken, allen tot Jesus\' Hart brengen, — o hoe zoet zal hot voor u zijn als ge dagelijks daarin meer en meer moogt slagen. H. Hierbij moet gij dan de getuigenissen der H.
Vaders voegen. Hoe dikwijls hebbeu ze niet van Jesus\' Zijde gesproken; hoe treffend er de diepe ge- heinien van verklaard. Wie is Jesus, aldus op het kruis als in diepe sluimering verzonken ? Hij is de tweede Adam voor Wien door Gods hand de tweede Eva gevormd wordt. 2) Waarom wordt die tweede Eva, de H. Kerk, uit Jesus\' zjjde genomen ? Opdat van daar. van waar de gehuld kwam, ook de verlos- siug zou komen. 3) Wat leeron ons die blanke en purperen stroomen, uit Jesus open boezem vloeiend ? De reinheid van de wateren des doopsels, en de zoet- heid der H. Eucharistie, do twee grooto Saoramen- ten, die te gelijic al de genademiddelen dor II. Kerk vertegenwoordigen en zoo ook do Kerk zelve betee- kencn. 4) Wat leert ons de opening in Jesus\' Hart gemaakt ? Dat Longions ons de deur der Arke ge- |
||||||||
|
l| Hom -\'l ad Kom. ï) Zeer vele H Vaders, 3) II. A iit>r»<iiu.
i| Verschillende H. Vaders. |
||||||||
|
12.
|
||||||||
|
— 1S6 —
|
|||||
|
opond heeft, en wij daar mop:en binnengaan, oi;i i.r
Teilig te rusten. 1) Waarom vlooit die heilige Bron uit do Zjjdo en het Hart van den Verlosser ? Opdat vrij aldaar onzen dorst zouden lessehen en in vreugde drinken uit de bronnen des Zaligmakers. De Hei- ligen, Hieronyraus, Augustinus, Chrysostonius, tal van leeraars spreken en leeren ons om strijd deze waar- heden. Nader, zoo zegt nog do laatstgenoemde. „zoo dikwijls gij ter II. T:ii\'u! nadert, als o! gij uit de Zijde van Jesus kwoamt drinken." „Ga ons Toor, roept de II. Thomas van Aquinen den goeden Jesus toe, — loop ons voor, als een hert door de liefde gewond en toon ons met uw II. ISloed den weg ten hemel, tot dat wij u achterhalen en de eou- wige vreugde genieten." 2) „Ach smeekt do H. Augustinus, niogteu allo volken en alle talen steeds uitroepen: Beminnen wij, beminnen wij hut allo\'r- zoetste Hart van Jesus." 3) En hij schrijft zelf do bekeering dos goeden Moordenaars mede daaraan toe, dat hij aan de regierzijde van Jesus hangende ligter door zijn H. Hartebloed kon nfgewasschen worden. Al wederom slechts druppelen uit de groote zee Philothea, kleine vonken van den gloed, die ook reeds de II. Vaders deed gloeien. Maar leeren zij u niet, hoe algemeen, dat is door hoeveion geliefd, ook toen reeds deze devotie was ; hoe gaarne en hoe hartelijk alle opregte Christenharten tot Jesus\' Hart ; heensnelden. Woes dankbaar voor die eer aan uwen Jesus bewezen, on acht dagelijks steeds hooger deze ÏT v. do H Augustinus 2] Ojjusc. 18. 5] Int. Op. in M.iiiik.II.
|
|||||
|
— 187 —
|
|||||
|
hemclsoh zoete godsvrucht, die gij nooit hoog ge-
noeg achten, nooit vurig genoeg beoefenen kunt. Hf. Op do derde plaats verschijnt hier de ge-
heele rij der bijzondere vrienden van Jesus. Vien zullen wij noemen ? fiernardus? Als zoete honig stroomen altijd zijne woorden; maar als hij tot Jesus Hart is gekomen, „hier willen wij verblijven, roep* hij uit; want het is ons goed hier te zijn ; laten wij ons niet losrukken van hier." 1) Petrus Damianus \'t „Het Hart van Christus,, leert hij, is eeue hemelsche schatkist en schat." 2) De II. II. Eranciscus van Assisië en Clara ? Dagelijks (venschten zij in te gaan in Jesus\' Hart, eu vereerden zij het in hunne overwegingen en geheden. En luister eens, hoe do H. Bonaventura u toespreekt: „Sta op, vriendin van Christus, en doo als de duif, dio nestelt in do hoogo diepte van de steenrots ; houd niet op daar te waken, gelijk het muschje dat zijne verblijfplaats gevonden heeft ; verberg daar, gelijk de tortelduif, de vruchten der reine liefde ; breng er uw mond bij, om te schep- pen uit de bronnen uws Zaligmakers." En verder : „o goede Jesus, mijn hart is te zeer verstrooid, tenzij het ingetogen blijve in uw heilige Zijde." 3) En meent ge, misschien, dat deze heilige alleen dio zoeto schuilplaats kende ? Hoor dan wat Christus zelf tot de H. Móchtildis zeide : „Gij zult als uw nest ma- ken in mijn goddelijk Hart," en verder, haar zijn allerzoetst Hart toonendo : „Treed hier binnen, om te i) De Pass. D. 2) serm, 1 de cxc. Jo. Evg. 3) In ligno viue. P.
Iet Stim. dhr. amorii !. 15. |
|||||
|
— 188 —
|
||||||
|
rusten," waarop zij terstond het Hart Gods binnen
ging, — zegt zij zei re, — terwijl zij vooral van toen af geheel en al met Jesus\' Hart vorconigd bleef. Ook leerde haar Jesus, hoe zij anderen moeit onderrigten, alles In zijn II. Hart te zoeken, gelijk een kind bij zijn vader, e» hoe door deze oefening alles zou verkregen worden. Moeten wij nog de H. Gcrtrudis noemen ? haar, aan welke de Heer wederom ;n persoon zijn goddelijk Hart als eene schitterende zon vertoonde, met de woorden : „Zie hier mijn allerzoetst Hart, het werktuig der altijd voreerenswaurdige Dricëenheid." En nogmaals : „se- dert gij het voornaamste wat gij hebt, uw Hart namelijk, aun mij schenkt, oordeel ik het billijk, dat ik u tot al uw genoegen mijn hart aanbied, ik die uw God en uw Al ben.\' Zul ik er nog de H. Teresia bijvoegen, die reeds leerde: „den blik op de open Zijde van Jesus te werpen, en aldaar zijn Hart te zoeken en die onbegrijpelijke liefde welke Hij ons betoond heeft, door zijn Hart tot onze rust- en toc- vlugtsplaats te maken." 1) Deuk verder nog, Philothea, aan den II. Graaf Elzear, die, in zijne brieven, zijne H. echtgenoote Delphinn op Jesus Hart wees, zeg- gendc: Tya derwaarts, want daar woon ik," aan de H. Lutgardis, die op Jesus\' vraag: wat wilt gij ? vol liefde ten antwoord gaf: Heer uw Hait; waarop Jesus : fjt maar ik wil liever uw hart hebben." Voeg er nog bij do H. M«ria JIngdulona de Pazzi, die de |
||||||
|
tl Brief 8.
|
||||||
|
— 18!) —
|
|||||
|
armen uitstrekte naar Jesus\' Hart, om bet te ont-
Tangen, en het ook werkelijk ontving; de H. Catha- rina van Senen, welker hart Jesus roofde om let haar geheel ontgloeid terug te schenken; de H. Rosa van Lima, die uit Jesus\' mond mogt hooren: Roos van mijn Hart, irecs gij mijne bruid. Andere Heiligen, als Laurentius Justiniani, Frnnciscus van Sales, Henricus Puzo slechts te noemen, is voldoende, voor allen, die iets van hunne werken kennen. En moes- ten wij al de anderen nog opnoemen, die hier wel eene vermelding verdienen, rhilothea, gjj zoudt, of eindigen met lezen, of den tijd uwer meditatie ver- liezen. Nog een paar woorden dus. Denk aan een Aloysius, u meer bekend, die op het feest, (dat is, op het naderhand in te stellen feest van het H. Hart) gestorven is, op den vrijdag namelijk van liet Octaaf van \'t H. Sacrament, en die in zijn leven zoo dikwijls vurige pijlen, dat is schietgebeden op Jesus\' Hart rigtte, dat hij juist daarom, (naar liet getuigenis der boven genoemde II. Maria Magdalena van Pazzi) zoo hoog in den hemel verheven is; d!e derhalve, ook nog na zijnen dood, aan een zijner broeders ver- scheen om hem de genezing des lighaam.fi te schenken, maar tevens de verspreiding der devotie tot Jesus\' Hart dringend aan te bevelen. Denk daarbij aan den Za- ligen Petrus Canisius van Nijmegen, die reeds, 100 jaren vóór Jesus\' verschijning .aan de Zalig.? Marga- reta-Maria, uit Jesus\' Hart de bronnen des heil* mogt driuken. Denk eindelijk, dat wjj niet eens een beknopt overzigt, maar enkel eene soort van alge- |
|||||
|
— 100 —
|
|||||
|
meene aanduiding van dit tijdperk gegeven liobl>en
— en gij zult overtuigd zijn, dat de devotie tot Je- sus\' Hart in nl zijn kleuren, on om zoo te zeggen met al ziju vruchten, voorul nogthana in de bevoorregte harten zijner lievelingen, van liet begin ai\' groeide en bloeide. Ik moet eindigen; maar.... Uwe oefening zal zijn: geduld met de misschien al
te lange punten tot siof der overweging. Haar — ook geduld mctuzelvo,als ge niet aanstonds al de kracht en onwederstaanbaro zoetheid dezer hemclschc devo- tie ontwaart. Houd moed, en gij zult overwinnen: het Geduld rerh-rijtje alias, leert de II. Teresia. ScmETGEiiKD. o Hart van Jesus, wie zal ooit kun-
nen melen, hoe groot en hoc goddelijk verlieven uwe brandende liefde is! VOORBEELD.
Ofschoon de voorgaande overweging reeds vele bijzonderheden bevat, kunnen wij tot stichting nog wel eenige andere voorheelden daar hij voegen. De U. Catharina run Genua zag eens een straal van liefde, uitgaande van Jesus\' Hart en afstralende op den mensch, om hem geheel van liefde te do< n hran- den, en zij bemerkte ook, dat Jesus dikwerf een be- letsel rond. De Heilige zag, dat deze straal den* menseh van (die zijden omgaf, om maar ergens te kunnen binnendringen, en dat, zoo hij niet doordrong, do mensch zelf, door zijne eigenliefde, ur da schuld van droeg. Indien hot mogeljjk ware, dat (rod smar- ten kou lijdon, dan aou die «.\'derstand van den mensen |
|||||
|
— 191 —
|
||||||
|
de grootste smart aan God veroorzaken. En als God
zng, dat Hij niet kon doordringen tot een hart en verpligt was het te veroordeelen, dun nog zeido Hij: „En toch is mijne liefde voor zulke eeno ziel zóó groot, dat ik haar gaamo nooit zou verlaten en nog eens voor haar zou willen sterven." 1) De aanbid* (lelijke Bruidegom der maagden, die de II. Iïosa van Lima de Koos van Zijn Hart had genoemd, gewaar- digde zich later het beeld van zijn Hart op wonder- volla wjjzc op haro borst te teekenen. Zij was er zóó dankbaar voor, dat zij bjj hare lozingen den naam van Jesus niet kon ontmoeten, zonder ontglocid te worden door een !»emelseh vuur, en zonder ecnigen tijd op te houden, om het voorwerp.harer lietde te beschouwen, Jesus maakte zicu van zijnen kant ge- heel van haar hart meester, on gaf haar hot begrip der veihevensto waarheden." 2) De II. Mechtildis zeide eens, na de II Jlis, tot haar goeden Voester: „o mijn Welbeminde, leer mij de kunst* van u te lo- ven." Jesus antwoordde: „Aanschouw mijn Hart." En terstond zag de Heilige uit dat beminnelijk Hart eeno prachtige roos met vijf bloembladen te voor- schijn komen, welke de gansche borst van don Zalig- maker bedekte, terwijl Hij zeide: „Loof mij in r/iijue vijf zintuigen, dis beteekeiid worden door deze roos." Eu zij verkreeg een bijz-iu Ier begrip van de wijze waarop zij Jesus in zijne heilige zintuigen moeit loven. Wie zulke voorbeelden leest of aanhoort, en |
||||||
|
Ij Vie. Duf. VII, 1\'. \'Jö. 2) Vie. Duf .Magiii, |>. IOC.
|
||||||
|
— 192 —
|
|||||
|
dan nog niet vertcederd wordt en als gedrongen
om do Heiligen, ton minste van verre, na te vol- gen; hoe zou die nog verder overtuigd en vertee- ileid kunnen worden? Wat zoudon wij to vergeefs raar voorbeelden uitzien, om zijn hort te veroveren! GEBED.
Hoe wondervol handelt Gij altijd, beminnelijke Jesus,
in de leiding en bewaring uwer Bruid, de H. Kerk. Niets lag meer voor de hand, dan de gedachte aan
uw H. Hart; niets scheen eerder onder de devoties der Kerk te moeten opgenomen worden dan de god- vruchtige vereering van datzelfde doorwond Hart. En toch hebt Gij eeuwen gewacht, eer Gij toeliet
dat deze devotie geheel algemeen en eene eigenlijke kerkelijke devotie zou worden. Wie zal de geheimen peilen, die Gij daarin alleen reeds hebt opgesloten ? Maar hoeveel te meer waren zij gelukkig, de bevoor- regte zielen, die van den aanvang af tot uw H. Hart do toevlugt mogtcn nemen. Hoe gelukkig echter ook wij, die nu in volle teugen uit de H. Bron mogen drinken. Ik dank U, allerliefdevolste Jesus, dat Gij mij tot het getal dier gelukkigen hebt geroepen. Wat dan ook vroeger de ijverigste vereerders van
uw II. Hart gedaan hebben, dat wensch ook ik te doen. Met Maria, uwe gezegende Moeder, aanbid ik U op
het kruis. Met Joannes, den lieveling uws Harten wil ik vooral bij do H. Communie aan uwen boezem maten. Met Magdalena en al de andere Heiligen zink ik ootmoedig voor u op de knieën. Geef mij nu ins- |
|||||
|
— 193 —
|
|||||
|
gelijks hunnen ijver, hunne vurigheid, hunne liefde ;
en laat mij vun nu af, U duizendmaal dankendo ook duizendvoudig de zogehingen ondervinden, die Gij voor hen, die Uw Hart eeren willen, hebt weggelegd en beloofd. #KGB EN TWINTIGSTE *&AG.
ÏWÏ2EDE TIJDPERK; HET TIJDPERK DER
ALGEMEEX GEWORDEN DEVOTIE. I. Is God wondervol in zijne Heiligen, het kan
ons nog minder bevreemden, dat Hij zoo wondervol bij het instellen of liever bij het algemeen maken der devotie tot het Hart van zijn goddelijken Zoon is geweest. Doch waarom wachtte de Heer zoo lang met de openbare invoering dezer devotie in de H. Kerk? Do H. Gertrttdis heeft het reeds gevraagd, en ontving op deze vraug, juist weer tot den eersten getuige en verspreider der devotie, zoo als wij zagen, tot den leerling der liefdo gerigt, het antwoord: „Omdat deze devotie diende geopenbaard te worden in de laatste tijden, dan namelijk, als de liefde van velen zou verkoeld zijn en do wereld een nieuw krachtig middel noodig had om weer verwarmd en opgewekt te worden." Van daar het uitstel, — van de Geboorte van Jesus af tot op de uur door den Heer vastgesteld, 1674 jaren. Hot is dus nu 200 |
|||||
|
— 191 —
|
|||||
|
jaren geledon, dat do zalige hemelbede verschoon,
die deze, in dien zin nieuwe, devotie kwam loeren.*) Ën wie was Hij? — Niemand anders, dan Jesus zelf; Jesus, alsof Hij, om hot vuur to doon branden, het op nieuw uit den hemel kwam brengen, gelijk Hij het reeds tweemaal op aarde gehrugt had. — Djch laat ons zien, op welke wijza do g >ede Jesus zijn werk ten uitvoer brengt. Vooreerst kiest Hij zijn irerk- luitj. Eene nederige on zwakke kloostermaand wordt do bevoorregte verkorene. Leer er uit niet te wan- hopen, als ook gij ziet dat gij uit u zelve niets kunt; Hij kan alles, die u versterkt. — Vervolgens bereidt Jesus zijn werktuig voor. „Hij gaf haar, zegt een harer eerste levensbeschrijvers (P. Croiser) een edel en groot hart." Zulke harten heeft Jesus voor de verspreiding zijner devotie noodig. — Daarna ^vormde Hij de uitgekozene geheel en al volgens zijn Hart.nU Dit ïnogtcn wij verwachten; die zóó nier gevormd is, is»Josus Hart niet waardig. — Uit dit alles kunt gij leeren, wat gij doon moot, zoo gjj insgelijks eene ware dienares van Jesus\' Hart wilt worden, christe- lijke ziel. Kon ootmoedig en tevens grootmoedig hart, geduld bij het lijden, het zoetste geschenk dat Jesus geeft, liefde tot den Gekruiste en tot het kruis, zie- daar do eerste vereischtcn, die noodig zijn, om uw hart mot Josus Hart to verbinden. Schijnt het u te- veol? Dan kent gjj do waarde dezer hemolscho roe- )| Vie p. t7:t
*[ In ltiTi Irwam jVsus, in 107.5 \'nul d^* Rrir.i»\' vf>r*6h|jiil&g pla.ti.s, Dn
be^un ür ulgcmcvm davotje den 1\\ .Kiuij, door ci<; eertfU) ujidragt van P.de ya Colonibiert) aan Ji^us\' Hart. |
|||||
|
— 195 —
|
|||||
|
ping: «üet, 3\\omt het u te moegelijk voor? Dan bc-
leedigt gij do eindelooze mag-t en goedheid van God. Meed dus, ca vertrouwen! Die u roept, is magtig ge- noeg om u te kunnen, goed genoeg om u te willen helpen, ir. Het gansene loven der Gelukzalige en de go- heclo geschlodjnis der instelling onzer devotie kun- nou wij liie;- natuurlijk niet raoJodeelen. Maar h»r- innor u, wat wij boven over het voorwerp, do bewecy- reden en liet doel dezer godsvrucht geschreven heb- beu; zoo zult gij liet volgende begrijpen. Wat hebben de Heiligen en Dienaar» Gods in het eerste bo- venbesproken Tijdvak der geschiedenis gedaan? Zij hebben ten eerste: in het Hart van Jesus de ziglbare wond als een tecken z[jner onrigtbare liefdewond be- schouwd en vereerd I). Zij vonden ten tweede: in Jesus Hart het toonbeeld, waarnaar ouz3 harten moe- ten gevormd worden, en den weg, die ter eeuwige woning, namelijk de Godheid van Chris!us leidt. Zjj vereerden eindelijk dit Hart door hunne gebeden en verzuchtingen. Zij zochten liet als de Bron der ge- naden ; offerden het ter voldoening voor hunne rais- slagen ann den hemelschen Vader; woonden, rustten en leefden or in, gelijk zij bet uitdrukten, en Wénsen* ten dat Jesus\' Hare in hen mogt wonen. — Ziedaar, wat van ouds do Heiligen doden, en in der daad de hoofdzaak der devotie tot Jesus\' Hart wè! inhield. Geen wonder, dat do nieuwe <n zoo hoog bevoorregtö vriendin van Jesus\' Hart aj hetzelfde vorigtte. iioch 1) !ï. Aug., lïer;i. Bonaïtttt, Print*, v Assisië II Thomiis v. A\'iiiiii»
Thoni. v. \\ illa..uvu, l.aui\\ .iialiuiaiii, i;|:.:tt:i4i( Xiiverin.s Alvv«tiu, i\'.iili\'if. Pïer, Tererö. uu |
|||||
|
— 106 —
|
|||||
|
wat moest er worden bijgevoegd ? "Wat kon er meer
geschieden ? Het is in weinige woorden, althans za- kelijk, te zeggen. Diezolfde devotie moest meer al- gtmeeit worden. Zij zou voortaan onder do openbaar door de II. Kerk goedgekeurde en voorgestelde de- voties gerekend worden. Hiertoe waren eenige wijzi- gingon noodig. Vooreerst moest het voorwerp bepaalder worden aangeduid : het Hart als een afzonderlijk (ofschoon niet afgezonderd en afgescheiden) deel van Jesus\' ligchaam ; de lle de van Jesus in zijn Hart, dat er het beeld van is, vereerd. Ook hot doel, de we- derliefde, moest helderder worden voorgesteld. Ein- delijk dienden eenige meer bepaalde middelen te worden aangegeven om dit Hart bijzonder en door allee te doen vereeren. Een der grootste kon zijn de instel- ling van een bijzondcrcn feestdag ; een ander de openbare voorstelling der afbeeldingen van het H. Hart; een derde het naderen lot de H. Tafel, en de akten van eerebocto ; nog andere, — verschillende Broederschappen en Yereenigingen, die ouder de be- scherming van het H. Hart geplaatst, of verschillende oefeningen en gebeden, die ter eore van het H. Hart zouden verrigt wordeu. Wilde Jesus dit alle» door eigen inagt krachtig bevorderen, dan was er nog een groot middel ter zijner beschikking, namelijk: debe- lofte van bijzondere gunsten en genaden. — Welnu, dat alles wist Jesus ; dat alles heeft Hij ook willen bezigen; dat alles stortte Hij dus, uit een hoorn van overvloed in het beminnend hart zijner eens ver- korene, en liet Hij. door haar toedoen, aan de wereld |
|||||
|
— 197 —
|
|||||
|
bekend maken. Meer dan een begin was dit nog
niet. Maar dit begin werd door de II. Kerk geze- gend, door haar voortgezet, door haar eindelijk, gelijk Jesus ook wilde, voor goed volmaakt on voltooid. — Begrijpt gij nu, Philotha, hoe wij zeggen konden, dat do bjjzondere devotie der Heiligen eindelijk, ruim eene eeuw na den vreoselijden afval van liet Noorden, en eene eeuw voor do niet minder vroeseljjke Revolutie van het Zuiden, in eene algomeene devotie veranderd is? "Welnu, overweeg dan de goedheid Gods, de liof- derijki\' beschikkingen van het Hart van Jesus, — benevens uw geluk, van nu deze devotie zoo zegen- rijk te zien bloeijen. Overweeg echter ook dit nu begrepen onderscheid tusschen bijzondere en ulge- meene devotie, en laat dit voor u een nieuwe spoor- slag zijn, om .k-sus uartewcusch aan allen bekend te maken. Werk, zonder ophouden; gij zult gezegend worden. III. En wat zullen wij nu nog meer van de Zalige
Vargareta zeggen? Dat zij de haar opgeiejjde taak meesterlijk volbragt; en dat meesterlijk beteekent: zachtt\'lijk en ootmoediglijk. Dat zij zelve door Jesu* Hart aangaande al zijne geheimen onderwezen, eene eerste leermeesteres dezer heilrijke devotie geworden is, getuigen haar leven, hare brieven, hare geschrif- ten. Overweeg, daar we steeds beknopt moeten zjjn, eenige harer voornaamsto lessen; en vooreerst eenige voor spellingen. „Deze deiotie is als een boom, die zal bewaard Mijten in de Orde der Visitatie, en waar- van vooral de leden der Sociëteit van Jesus de hoogt |
|||||
|
— 198
|
|||||
|
waarde zullen doen kennen," Het is gebeurd, en
blijft nog waarheid. — „Jesus zal door deze devotie heersenen ondanks Satan en zijne trawanten. Zachi- kens zal deze godsvrucht haren weg gaan; de tegen- kantingen zullen nooit ontbreken; maar Jesits zal overwinnen." Wat zion wij anders in dé geschiedenis, wat andera alie dagen? — Zij die liet hevigste tegen- werken, zullen soms later de vurigste kitmpreenters voor deze derolie worden.\'\' Dit leert nog de dagclijk- sche ondervinding. — „Jesus zal duizendvoudig be- loonen, wat men ter eevc van zijn II. Hart doen zal." Beproef het, 1\'hilothoa, ik blijf borg vo a- do waarheid dezer beloften. Heden zelf, den 17 October, sterfdag der Gelukzalige, heb ik er een treffend bewijs van ondervonden. —En nu van Margareta\'s lessen oin zoo te zeggen, slechts een paar staaltjes. Zij dienen te geljjk voor uwe praktische voornemens. „Neem voor leus: de lierde Gods heeft mij overwonnen; Hij alleen zal mijn huil bezitten. \'\' — „O indien gij het groot geluk kondt begrijpen, dat er gelegen is in het ge- luk van het II. Hart te mogen beminnen.!\'1\'\' — ^Zijt gij getrouw in het volbrengen van Gods teil in den tijd, dan zal de uwe geschieden in de gcheele ejuwig- heid." — „ Werp al uwe ellenden in het barmhar- tig en medelijdend Hart van den beminnelijken Jesus.\'\' — „Ontbreekt hei u aan eenvoudigheid, dan verliest gij de vriendschap van Jesus Hart." — „Daar Jesus jaloersch is op uw hart, en Hy het geheel alleen ivil bezitten, moet gij insgelijks jaloersch zijn aangaande zijn Hart, door het meer dan iemand te beminnen, zoo . |
|||||
|
— 199 —
|
|||||
|
het mogelijk /„." — „ Vermaak a niet door acht te
geren op de natuurlijke oorzaken der dinjen, zie en- kel op Gods liefderijk Hart, dat nooit iets door zijne aanbiddelijke hand zal laten geschieden, dat niet strekt lot zijne gloria en tot uwe heiligheid" Zulke ea duizend andere treilende lessen heeft de
Zalige van Jesus\' Hart geleerd, en voor Je^us\' eer aan zijne dienaars verkondigd. Dcdenk, of gij da;ik- baar moet zijn voor zoovele gunster, of gij die lessen moet nakomen, en of liet voor u niet zeer dienstig zou wezen, het leven der Gelukzalige eens aandach- tig te lezen. Tnielit althans de boven gegeven les- sen wel te onthouden, en er een of ander van op u toe te passen. Oefening. Offer eone II. Communie en eonige
geestelijke Commur.iün op, om van Jesus de verbrei- ding dezer devotie in ons vaderland te vragen. Schietgebed. O Hart van Jesus, mogten alle .
inenselien U kennen ! mogten allen U beminnen. VOORBEELD.
De Eerbiedwaardige Maria i\'er menschwording hoeft ondervonden, en ons geloerd, hoe aangenaam de devotie tot Jesus\' Hart aan den eeuwigen Vader en in den hemel is, gelijk ook do tl. Alogsius ia do beroemde verschijning van zijn broeder Celestiui gezegd had. Ik vroeg, zegt zij, een geruimen tjjd, eene bijzonderen genade van den hemolschen Vader. Ik zag wel, dat mijne beden voor zulk ecno zaak Hem aangenaam moesten zijn, maar gevoelde tevens, |
|||||
|
200 —
|
||||||
|
dat Hij iets van mij verlangde, wat nog ontbrak, eer
Hij mij zou verhooren. Ik smeekte Hem dus einde- lijk mij te willen leeren, wat Hem het mcost mogt behagen, om te verdienen dut ik verhoord werd ten gunste van mijn goddelijken Bruidesom. Alstocn ontwaarde ik in mijne ziel een licht on als een god- delijken straal, waarop onmiddellijk Jezo woorden volgden: „Vraag mij door het Hart van J*8U3, mijn allerminneltjksten Zoon: door Hem zal ik u verhoo- ren, en u al wat gij vraagt verloenen". Van dat oogenblik af werd ik door den geest, die mij geleidde, met dit goddelijk en aaubiddelijk Hart van Jesus rereenigd, zoodat ik niet meer sprak noch ademde dan door Hem. ik ondervond altoos nieuwe stroomen van genaden in dit goddeljjk Hart, dat mij wónder- volle dingen deod voortbrengen ter uitbreiding Van het Rijk van Jesus Christus, to wondervol, dan dat mijne pen of mijne tong die zouden kunnen uitdruk- ken." 1). Hoc uangenaam aan Jesus elk offer is, dat aan zijn II. Hart gebragt wordt, loeren wij onder anderen uit do levensgeschiedenis der II. Rosa van Lima. Zij had eene geliefkoosde plant, die op een morgan door Jesus zclven vernield was, omdat Hij alleen baar hart wilde bezitten. Zoodra Rosa da reden vernam, werd zij voor alle bloemen onvcrsohil- Ug, wijl zij Jesus alleen wildo beminnen. Js\'u zeide de Heer tot eene godvruchtige vrouw: „Ik draag Mijne Rosa in hot binnenste van mijn Hart, omdat |
||||||
|
1| Vie U. ch. X. Duf Trrs. Vit. p 238.
|
||||||
|
201
|
|||||
|
haar hart mij geheel toebehoort, en ik alleen er het
rustig bezit vnu heb." Ij Leercn wij onze geboden en offers aan Jesus\' Hart opdragen, om er zekerder en rijker vruchten door te verwerven. Doen wij het ?ooriil \'s ochtends bij hot maken oazer iutentiesi GEBED.
Een g.-oot en edel hart hebt gij uitverkoren, be-
minnelijke Zaligmaker, om do devotie tot uw II. Hart alom te verbreiden. Hadt Gij dan in den loop der eeuwen nog geen groot en edel hart gevonden ? In- tegendeel ; doch de tijd was oog niet gekomen, om de godsvrucht tot uw allerheiligst Hart geheel alge- meen te maken. Alleen uwc bijzondere vrienden, al- leen de groote en edele harten mogten aanvankelijk uw goddeljjk Hart in zijn groote waarde erkennen. De anderen moesten wachten , tot dat do uro geko- men was, waarop Gij allo harten op bijzondere w[jze niet alleen tut U, maar ook tot uw IL Hart ula zoo- danig zuudt trekken. Sedert 200 j.ucu is echter dio dag aangebroken. Sedert dien tjjd vooral hebben uwe lievelingen steeds nieuwe schatten in dat godde- lijk Heiligdom gevonden. Dank zij U daarvoor, o allerminnelijkste Verlosser\' Dank voor al die geheimen, die Gij sedert dien tijd ontdekt hebt Dai.k vooral de nieuwe gunsten sedert dien tijd door uw H. Hart ver- leend. Duizendvoudig beloont Gij uwo ver lorde is. Ik weet het en hoor van al\'e kanten duizenden stcranra IJ Vis yar l\\ Hmupn 43
|
|||||
|
-- 202 —
opgaan om het injj to herinneren en te bewijzen.
Heef mij des fc meer, goede Jesus, van nu af tot dut innigste in U zplven, tot uw minnelijk Hart te mo- gen naderen. Leer mij den weg, waarop ik zelf tot U kunne wandelen, en vele anderen met mij tot U brengen. Ik zeil\' wijd mij op nieuw aan U toe. Vor- hoor mij, o Jesus ! |
||||||
|
;%ïtR EN TWINTIGSTE %AG.
DE VKBÜBEIDIKO DER DEVOTIE.
1 Als ecu werk hot werk Gods is, kan do menself
liet niet beletten. Het is de les, die reeds in zijnen tijd de weldenkende Gamaliël, nopens bet Christen- dom, aan de woedende Joden gaf. De instcllii g der devotie tot Jesus\' Hart was in bijzonderen zin hot werk van Jesus zelvcn. Satans woede mogt men dus verwachten ; de vernietiging van God9 werk niet. Overweeg derhalve een weinig nader, 1\'hilothea, de verbreiding van dat uitmuntend goddelijk werk. Gij kunt er veel uit loeren, vooral de wijze, waarop gij moet (e werk gaan, als gij den Heer bij hel verbrci- den dezer godsvrucht uwc hulp wilt lecnen. En hoe zoudt go dit durven weigeren ? Do volgende ge- dachten kunnen u leiden. De goedo Jesus doet zijne openbaringen in eenc |
||||||
|
— 2o:t —
|
|||||||
|
klooslerlnstelling, die het buitengewone op bijzondere
wijze zoekt in do buitengewoon volmaakte ondcrhou- ding van het gewone. Van hier do eerste mocielijk- hcid voor de aanneming en de verspreiding der in schijn buitengewone devotie. Jesus behaalt dusniette- roiu de overwinning door den ootmoed en gehoor- zanmheid zijner uitverkoren dienares —Om genoemde on om meer andere redenen Bchjjut de buitengewone zorg en gestrenge waakzaamheid der kIoostcrover- sten de verbreiding der ontvangen gunsten te zullen beletten. Do Zaligmaker ontwapent dio door aan- hrmdende verlichtingen, zelfs wonderen, on door den onwoderstaanbaron glans der hemelscho waarheid. Nu komt do allerfijnsto omzigtighcid en v;orzigtig- lieid der medezusters in bet spel; de zalige zelve acht zich do ho-\'gc gunsten onwaardig; het klein en ecu- voudig klooster in do kleine stad van Bourgondiö schijnt, als een ander Nazareth, maar zelf niet te kunnen gelooven, dat van daar iets gocis kan komen. 1) Desniettemin weet het Jesus op allen to winnen, maakt Hij zelf do grootste tegenstrevers tot do warmste vrienden, en overtuigt zefs do ootmoedigsten van do waarheid, dat zij m en door Hem alles vermogen In Paraij zelf is dan ook do devotie weldra
voor goed begonnen. Den 20 Junij 1G85, op het |
|||||||
|
IJ Diedevotie is liet eci\\.t beo^fei \', d;»or d: ZiuI.t tan Moulïas iu |G78
ih»or toedui-n eener ïuster die met Morgarata geloefd had; daarna ie üijon in 1081; te 1*.» ra ij nlf i i IGU> dujr de anima en in Uüji\'i door do andere xuMen. |
|||||||
|
— 204 —
feest der H. Margareta, ("patrones der nu zelf Zalige
Margareta-Maria) knielen de Novicen met hare meesteres voor eene nederige afbeelding van Jesus\' Hart neder. Zij is slechts ruw geteekej.d, maar wordt uu voor het eerst in het openbaar vereerd en trekt voor het eerst een klein getal uitgelezen harten tot zich. i) De les is duidelijk, Philothea. • Onderzooken moogt gij, ja; en mediteren, hoe meer hoe beter ; maar hebt gij eens do devotie goed loe- ren kennen, moed dan, en volharding, werk en strijdt tot dat gij do zegepraal behaald hebt. Herinner u steeds het woord, door de Zalige op den gezegden dag zelven tot een harer Novicen gesproken ; „de zustti\'8 willen nu niet komen (op ons verzoek\', om het II. Hart mot ens te vereeren); maar het II. Hart zal er haar wel too brengen. Hij wil alle» door liefde en niets door geweld. Ook moeten wij den tijd afwachten door Hem vastgesteld." II. Wat zal nu volgen ? De oproeping van ge-
leerde, ijverige on vooral deugdzame mannen, die hot begonnen werk helpen voortzetten en voltooijen. Wij mogen noemen, in do eerste plaats, don uit- gtekoadon prediker P. de la Colombière, den eersten vooitreffelijkeu gids, die Margareta begreep, en ge- leidde ; 2) Pater Croiset, dio haar hart zoozeer yer- bljjddo door zijn heerlijk werk over het H. Hart |
||||||
|
Ij Yii p, 200 2j Om lul zich indl dt tl Ju-lij 1Ü75 tu Jesu»
Harllui.\'1\'nijil Van dien (tag begin algr.iuK"" dtfsue. |
||||||
|
— 205 —
|
|||||
|
van Jesus ; P. de Gallifct, die nog treffender daar-
over schreef en niet minder krachtig to Rome er voor streed ; Mgr. Laiiguet, die later hot levn der Gelukzalige, (in 1C90 gestorven) zoo uitmuntend boekte; — doch genoeg; want wij zouden niet ein- digen, indien wij allen wilden noemen ; wij vinden ecBe reeks van mannen, en ook zelfs van vi ouwen, vooral onder dezelfde Oversten van de huizen der Visitatie, welke Margarcta bijzonder kende, on die allen, als om strijd, hebben medegewerkt, om het werk van Jesus te ondersteunen, te doen kennen, te bevorderen on to voltrekken. Wat kan u dit leeren ? Zooveel, Philothea, dat het ook u aan medewerking en medewerkers niet zal ontbreken. "Wcas voorzig* tig, ja; niet roekeloos doordrijvend, veel minder te- gen den wil uwer overheden werkend, dit zou u den zegen Gods niet geven. Maar wees ook niet vrees- achtig ; beproef wat gij kunt; vraag raad, waar gij raad noodig hebt; zet u dan ijverig en met zedige volharding aan het werk; gij moogt u verzekerd hou- den, dat het niet to vergeefs zal zijn. „Deze devotie, leert de Gelukzalige, is eene devotie van het hart. Zij laat zich dus niet opdringen of dwingen?\'\' Doch juist wijl zij eene devotie des harten is,\' eischt zij ook niets anders, dan gekend, om tevens gezocht te zijn. Doe zo dus kennen, b. v. door het verspreiden van goede boeken , of afbeeldingen van Jesus Hart door de inschrijvingen in de Broedersehappen of Yer- eenigingen ; — Jesus znl zegevieren, do harten zul- len gewonnen worden, eu uw loon zal groot zijn. |
|||||
|
— 200 —
|
|||||
|
Het is onbegrijpelijk, hoeveel ceno eikel* ijverigo
ziel voor Jesus\' Htirt dien kan. Zorg slechts dat het vuur in uw hart brando. Het zal van zelf ook anderen ontvlammen. III. Is dan daarmede terstond alles godnan? —
Keen. dan komt de storm. Maar geen vrceze! Op dien storm volgt do zoetste vrede van Jesus\' Hart, en dat hart triomfeert. Welke lijn aijne eerste vij- nnden, zjjn gezworen haters? Het waren vroeger Je zoogenaamdo Jansenisten, dat is, zuiken, die zich uitgeven voor eigeumagtige bestrijders van nl wat nieuw is; die den mensehen laf ten opleggen, welke zjj zclvcn niet kunnen dragen; dio voorgaven, door do hooge reden, ook buiten de Kerk om, alles te kun- nen beslissen; die, om kort te gann, het rrrstand prodiKen om het hart te dooden. Het zou te lang worden, Philothea, u te dezer plaatse al dio s; itsvon- digheden te herinneren, die uitgevonden en uitgezocht zjjn om de devotie tot Jesus\' Hart te bestrijden. Die strijd heeft zelfs een eeuw lang gednurd. Doch waarom, en met welk een uitslag? O, alleen om tot bereiking vnn Jesns\' doel te werken. Do geleerden zijn er door genoodzaakt, al de omstandigheden der devotie te bestuderen en too to lichten: de heiligen werden er door gedro.\'gen te\'bidden en te werken: de II. Kerk eindelijk is er door aangespoord, om door middel der PUatsbekloeden van Jesus Christus, do z.iak in hau- den te nemen, to verklaren en te verdedigen. Elke aanval veroorzaakte alzoo eene nieuwe zegepraal( elke versmading nieuwe gcisten, elke schok een* |
|||||
|
-- 207 -
|
|||||
|
hooger opvoering der nituwc devotie, die waarlijk
eren nis vrooger die Tan het II. Sacrament i-feest, des te hooger geklommen is, naarmate do hel haar heviger bestreden hoeft. En waartoo dan deze ovcrwogiug? — O Philothea,
jiij is u hoogst nuodig. Dio hevige bestrijders on aurts» vijanden van Jesus\' Hart zult gij wel zelden ,wat u n«n« gaat) ontmoeten; maar eeno soort van tegenstrevers of togenstribbelelnars tegen deze dovotia zult go des te vaker aantreffen. Deze zal u zoggen: „Die de- rotie is niet voor liet volk; niet populair;" gene: „Zij is te mystiek." Ben derde: „Zy patt tiitt in onze parochie." een ander: „Zij behoort in de kloosters te huis." Deze wederom: „Wij hebben dio doTotie reods genoegzaam in het II. Sacrament;" gene: „ook an- dcre devoties zijn oven goed." En zoo al wijders, wat hunner geleerdheid zelve even min al9 hunnen ijver tot eer z>l strekken, maar toch voldoende is, om uu-en ijver af te schrikken, als gy niet op uwe hoedo en zeer goad onderrigt zjjt. Weet het das wM, goede l\'hilothea! en Jesns voor altijd zij het hier herhaald, wat voor jaren on jaren reeds gezegd is: deze devotie vindt voor zich bewaarheid, wat die tot het II. Sacrament, on ja, Jeans zelf voor zich zelvcu ondervonden heeft: zij is als een teek-en, dat tegengesproken trordt. Zij zal dit ook blijven. Waarom? Omdat ze wèl begrepen , als het brandpunt aller de- roties is; omdat Jesus z?lf, dien Satan bestrijdt, tal- looze zielen door haar uit zijn klaauwen wil losrukken; kortom, omdat gij nergens goed ingevoerd en ernstig |
|||||
|
— 208 —
|
||||||
|
behartigd kan worden, of dj hel siddert en kent ter-
stond haar gewisse nederlaag. Moed dus, Philothea, en vertrouwen! Gij kunt geen enkele oefening ter eerc van Jesus Hart verrigton, zonder een schat van genade over uw hoofd te dom nederdalen. . Oekkkiso. Doe een bezoek aan het EL Sacrament (b. v. onder de II. Mis of liet Lof), en smeek Jesus regt vurig, voor do verbreiding zijner devotio. Schietgebed. O Hart van Jesus! Hart van mijn
God ! wanneer zal ik eens vuur en vlam zijn, om U overal te doen kennen? VOORBEELD.
"Wilt gij deze devotio der Heiligen helpen verbrei-
den, vorm dan oerst uw hart naar het voorbeeld der Heiligen. "Wilt gij den spiogel kennen, waarvoor zij hun hart gevormd hebben? Het is Jesus Hart. De H. Calharina van Senen zag eens in dozen spiegel, en haar hart ziende zóó onvolmaakt in vergelijking met Jesus Hart, vroeg zij niets minder, dan het Hart Tan haren Zaligmaker in de plaats van haar eigen hart te mogen ontvangen. Ontzettende bede! En toch wordt zij verhoord ; zoodat de Heilige voortaan tot Jesus durfde bidden : Heer, ik beveel U niet mjjn, maar uw Hart. 1) — Do Eerbiedwaardige Catharina Saconisia was gewoon in het allerzuiverst Hart van Jesus, als in een helderen spiegel, hare onvolmaakt- heden en fouten te beschouwen; zij bad dan den Heer, |
||||||
|
IJ A I..-.J., b Eiech c 33
|
||||||
|
— 209 —
|
||||||
|
haar hart te nemen en het in zijn H. Bloed rein te
wasschen. Tot vijfmaal toe vergunde Jesus haar zulk eene gunst, en reinigde aldus meer en moer haar minnend hart. 1) — Do H. Rosalin, nog in de we- reld, versierde eens haar hoofd met koninklijke pracht om aan haar vader te behagen. Zoo uitgedost nadert zij een spiegel, om zich te bewonderen. Doch wat heelt zij gezien ? — Vestomd staat ze daar, en bleek van schrik. Toch nadert zij nogmaals om aan- darhtiger toe te zien. Maar hoe ? — Zij beeft en sid- dert van verbazing. Wat heeft zij gezien, of wien heeft zij aanschouwd ? Het is do goddelijke Zalig- maker, de levende Jesus. Zijn gelaat is met roze- kleurig bbed geverwd; zijn hoofd met doornen ge- kroond; zijn geheel ligchaam met versche wonden overdekt. Hij hangt bovendien op een kruis met ijzeren spijkers vastgenageld, en Hij spreekt tot haar met eene zachte doch door do smart gebroken stem: „Zie den mttueh dien gij gekruisigd hebt; zie de wonden .die gij Hem geslagen hebt; zie de zijde, die gij hebt doorboord." Op dit gezigt en bij deze woor- den staat de jeugdige prinses verslagen en tot in haar binnenste geroerd. Op hot oogenblik zelf verzaakt en verlaat zij de wereld, den troon, de rijkdommen, de vermaken, de eer, ja zelfs het paleis en de om- helzingen haars vaders. Zij zegt alles voor eeuwig vaarwel, en zoekt voor haar arm verblijf eene diepe grot, waarin geen zonnestraal ooit doordringt. Daar |
||||||
|
1 la. Wejjer S. J. in Pi). Adopl. 11. 1. 10.
|
||||||
|
— 210 —
|
|||||
|
brengt zij als oono duif in do steonrots, dat is in
het Alloi heiligde Hart vnn Jesns, haar overig loven door. D:iar houdt zij steeds het oog gevestigd op dien goddelijkcn Spictjcl, op har« gekruiste Liefde, en voedt zij hare ziel met het Manna, dat uit do wonden ou het II. Bloed van Jesus Ilarfo vloeit. Na haren dood vond men op den rotswant geschreven: ,Ik, Iiosalia, dochter vaa Binibaid Heer van Quisqnina en do Rozen, heb, uit liefde voor mijn Heer Jeaus Chris- tus, besloten in desa grot to wonen." In het jubel- jaar 1625, onder het pausschap van Urbanus VIII, werd haar ligchaam naai- Sicilië gevoerd, en dit eiland Tan oono woedende postziekte verlost." 1) — Ontcl- baro Heiligen hebben zich evenzoo aan Jeaus\' Hart gespiegeld. Wilt gij volmaakt worden, dan mo^gt gij dit middel niet verwaarloost]!!. Gelukkig hij, die zich aan Heiligen spiegelt, driewerf t-elukkig dio Josus\' Hart tot Spiegel ueemt! In dien spiegel ziet gij u zelve, den giheelen hemel, God zelven. GEBED.
O hoo gelukkig ,hoe zulijf z->\\i ik mij achten, nller-
liofderjjkste Jesus, indien ik insgelijks mogt uitver- koreu worden als een ijverig medearbeider ter ver- broiding dezer devotie. Gij zelf *ijt gekomen, om ons dezo oefening van godsvrucht te loeren; Gij hebt daar- in, als in oen korebogrip, alle3 zamongevat, wat het meest uwen Goddelijk Persoon doet kennen, licitiobbui 1] Knittel 1. 7 ilvu. I quidr. I. 4
|
|||||
|
— 211 —
|
|||||
|
tn ecren ; Gij hebt schatten Tan genade beloofd aan
allen, die medewerken tot hot verbreiden dezer Godvrucht; Gij hebt eindelijk zelf beloofd dat deze devotio zal zegevieren , „ondanks Sa- tan en zijne trawanten." En dan nog! zijnen naam in uw II. Hart te hebben opgeschreven , zoodat hij er niet weer uitgewischt zal worden, — welk een heil en welk een zegening! Ik smeek U dan ook, o be- minne\'ijkst aller harten, mank mij deelachtig aan zulk ©ene gonade. Koep ook mjj, om een ijverig Apostel tor eoro van uw goddelijk Hart te zijn. Leer mij, wat ik doen moet, out uw il. Hart alom te doen kennen. Zegen mijne zwanke pogingen, als ik hier of daar een klein zaadje tracht uit te strooijen. Scheuk uwe genade aan allo harten, opdat zij luisteren naar hei- geen ik hun zoggen kan. Help mij, iu één wobrd, o goddelijk Hart. Ik brand van verlangen, om U te doen liefhebben. Kn als ik ook maar eenige harten tot U zal gebragt hebben, als ik slechts een weinig ter uwer eere zal gedaan hebben, dan acht ik mij waarlijk gelukkig, dan zeg ik U eeuwig dank, o Hart van God. afeCJT EX TWINTIGSTE %\\G.
v v^ DE ONTWIKKELING DER DEVOTIE.
L Ook dit punt, Philothoa, de heerlijke ontwik-
keling er. verdere uitbreiding der dov.otic tot Jesus |
|||||
|
— 212 —
|
|||||||
|
Hart, is uwe overweging hoogst waardig. Het leert
u, hoo de goede God soms langzaam maar toch zeker werkt; hoe thans nog vele gebeden en vele mede- werking kunnen noodig zijn, om het werk van Je- bus te helpen voltoojjen; en hoe de II. Kerk altoos leeft en haar loven toont door de zcgenrijkste en zaligendste vruchten. Vestig dorhalro in de eerste plaats uwe aandacht op de Broederschappen van het H. Hart. De Zalige Margareta ging tot haar hemelschen Bruidegom in 101)0. Reeds in 1674 vin- den wij gewag gemaakt van zes Pauselijke breven, waarbij Aflaten aan .Congregratie\'s onder den titel van Jesus\' in Maria\'s Hart verleend zijn. 1) Se- dert het jaar 1693 is er eene Broederschap van Jesus\' Hart opgerigt in do Kerk der Visitatie te Paray. Het eerste blad van het Register der in- schrijvingen is bewaard, en daarop komen al de namen voor der Paters van de Sociëteit, die toen te Paray woonden. 2) lu 1694 bestaat reeds het Broederschap van Jesus\' Sari, bij de Religieusen Tan O. L. Vrcuw te Poitiers, met een vollen aflaat verrijkt. 3) Te Rome werd het eerste Broederschap, doorP. de Oallifct opgerigt, reeds in 1732 tot AarU- hroederschap verheven. In 1733 bestonden er reeds 380 zulke Vereenigingen. 4) Juist in dat jaar begen de vermaarde P. Bernard van Hoyos 8. J. de devotie in Spanje te verbreiden, en in 1742 telden er de Socië- |
|||||||
|
II Bij Killes. d. 19. 2) Vit
].. 2» 4] (ïallifel, hij Scbmuddt ),i ;; |
|||||||
|
— 213 —
|
|||||
|
teit van Jc3us alleen roods 180 Congregaties of Broe-
derschappen. — Eindelijk werd te Rome (den 25 Jan. 1803) door Z. II. Pius YII het Anrtsbroederschap Tan Jesus\' Hart voor goed bevestigd in eeno bijzon- der kerk. In 1827 werd hot ovorgebragt in do kerk van Maria des vredes; en later vindon wij opgeteckcnd, dat van den 25 Januanj 1803 tot den 10 Augustus 1855 bereids 5732 Congregaties of bijzondere Broe- derschappen mot het Aartsbroederschap warou ver- bonden, of geaggregeerd. 1) Het aantal leden is niet te berekenen; maar bedenkend, dat or b. v. to Mnas- tricht alleen, in een twintigtal jaren, meer dan 30,000 leden zijn ingeschreven, 2) kunnen wij opmaken, hoe vele millioenon het II. Hart, indie duiz inden Broe- derschappen, mocton vereerd hebbon en nog verceren. Zie eens na, of gij de kleine verpligtingeu van dit Broederschap getrouw nakomt, of gij niet aan dezen of genen uwer familie of kennissen eeae groota wol- daad kunt bewijzen, door hen in dit Broederschap te laten opnemen. Weet go wel, dat Jesus gez.-gd heeft. Waar twee of drie in mijnen n.iain vergaderd zijn, daar ben ik in hun midden." II. Let eens vervolgens op den ijver en de vol-
harding, door de geloovigti; getoond, bij het smeoken, om den feestdag van Jesus\' Hart met een eigen kcr. kehjk goedgekeurde Mis en Officie te mogen vieren 11 dunnend. Sto\'ieo van Home. p 47.
i2; Mauslrii-iil mag wel genoemd vvui\'de.i. Op de lijst der P.i,uedersi:uap-
jjeu. die upgerigt zijn ter eere van Jesus\' Hart, slaat Muaslriclit als een der «enten »pgeteelend, en reeds in 1703 sieeltts 13 j-.re.\'i na (ten du. d der aJige UargMttta. |
|||||
|
— 214 —
|
|||||
|
In 1697 Tragen het reeds do Religiousou der Visitatie.
Zij erlangen slechts voor dien tijd, oa zij alleen, op den feestdag van JeBus\' Hart do Mis der H. rijf iconden te mogen doen lezen. 1) In het begin der achttiende cew hervatten do dienaars van Jesus Hart hunne smeekschriften. Onder hen munt dat van Mgr. do Belsunzo, Bisschop van Marseille, en dat der zusters Visitandinen uit. Het antwoord luidt echter niet gunstig; do zaak wordt gowei^erd. Nu komt de voljjverigc P. de Gallifet met zijn overheerljjk ge- schrift; daarna een nieuwe en lange reeks van drin- gendo smeekschriften. Hierdoor wordt eindelijk de vergunning verkregen en het Nieuwe Officie met de eigen II. Mis aan de Bisschoppen van Polen on aan do Aartshroedcrschap van Jesus\' Hart te Rome, in 17G5 verleend. Wij kunnen denken, dat do zusters der visitatie niet achterbleven, om hetzelfde te vragen; cu vernemen werkelijk, dat zij het nog hetzelfde jaar (10 Julij 1765) verwierven. Allengs werd die vergunning wijder uitgestrekt, tot dat in 1856, don 23 Augustus, de Feestdag van Jesus1 Hart aan de geheele Kerk vergun! en voorgeschreven \'S. Ook hiermede nog niet te vreden, hebben de ledon der Sociëteit van Jesus roods de vergunning erlangd, 2) om dienzelfden Feestdag op de plegtigfcte wijze als feest der eerste klasse on met Octaaf te vieren, en is dezelfde gunst voor de geheele Kerk reeds aan- i-raagd door de meeste dor in het Vatikaanscli Con- J] 3. Af.r. 109". 3; 38 April 18711 Sub ritit Dupl Im Oh.\'
|
|||||
|
— 215 —
|
|||||
|
cllic aanwezige) Vaders, door de Keizerin Mn: in Annm
van Oostenrijk, en doorliet Katholieke Duittehlaad.— Welke lessen en treffende voorbeelden van ijver en volhardiug! Welko zorg dar II. Kerk, om iu alle» inct omzigtighcid te werk te g:i:m! Maar ook, wolk een triomf voor Jesus\' Hart, dat altoos zegeviert, en zijne beloften on voorspellingen vervalt. Leer or uit, goode PhilotheAj dien ijver eu die volharding :::i to volgen. Ik herhaal nogmaals: gij behoeft geenc nicu- wighcden uit te vinden of in ie voeron ; bestudeer de devotie op de meest gewone wijze: maar volhard in uw werk, tot dat Jesus zegevier,;. III. Overweeg nu nog ten derde, op hoevele en
hoe verschillende w[jze do Devotie tot het II. Hart, in eigenlijken zin, eone werkelijk algemcene en door allo Christenen geliefde devotie geworden is. Eerst begon men niet de oprigting van beelden en het druk- ken en verspreiden van boeken en andere voorwerpen van godsvrucht. Straks werden er altaren, kappelUn en wie w iet hoevele altaren, aan Jesus Hart toege- wjjd. Dü toewijding van enkele personen volgde spoc- dig. Jn onzen tijd begon die van Conjregaties, Ver- etnigingen, Religieuse Orden, Parochiën en BisdomnvuK In sommige landen, zoo als België, Italië, Frankrijk, zelfs Amerika, zijn de meerte, alle of bijna al de Diocesen ann Jesus\' Hart gewijd. Voeg hierbjj nog de zoo algemeen geworden oefeningen ter eero van Jesus\' Hart, het gebruik of de verspreiding van zijn II. Schapulier, de kleine Getijden, de Medailles, de Afbeeldingen, do Boeken; hierbij de oefeningen der |
|||||
|
— 216 —
|
|||||
|
negen liefdediens\'en, der zes Vrijdagen, der eerste
Vrijdagen der maanden ; hierbij vooral die bijzondere Vereenigingen Jesus\' Hart tor ccre, van welko do Eereivacht, do Eerherstellende Communie, Onze Lieve Vrouw van \'t II. Hart, en liet Apostolaat des Gebeds of het H. Verbond ran Jesus1 Hart, bij inillioeneH haro leden tellen. Itekon eindelijk de honderd dui- zenden Pelgrims, dio nu jaarlijks, sedert 1373, op het graf der thans zalig verklaarde dienares van Jesus\' Hart gaan bidden, en de honderden van ijveraars en ïjveraar^ters die allerwegc meer en moer deze heil- rijke devotie verbreiden en te zanien niet de Reli- gieusen, Dames van het (I. Hart, Missionarissen van het H. Hart, en zooveel anderen, dio zicli aan Jesus hobben toegewijd, voor de glorie van het goddelijk Hart waken, werken en strijden ; en gij zult waarlijk wel niet meer behoeven, 1\'hilothca, om overtuigd te zijn dat hot H. Hart heeft gezegevierd, dut al de voorspellingen, daaromtrent gedaan, vervuld worden, en dat Jesus, volgens zijn woord, alle harten, vooral in onzen tijd, begint tot zich te trekken. Wat later gevraagd is door Z. II. I\'iug IX, dien God spare! de toewijding namelijk van de Stod Rome, en de ge- heele wereld aan Jesus\' Hart, heeft de kroon op dat alles gezet en tevens de thans zoozeer vervolgde Bruid van Jesus weder opgebeutt on vertroost. 1) En ik, — zal ik u al weer i preken van den ijver (1 Het is bckuod, wat drjor d«a !l vader van ul> CbrwUMien is
aangeboden ojt den lüJuuij van bcljubed.aar vau Jew*\' Uart, 187ó, waarover inwi des belust de Vaandroz"» kuu ujle..t>n. |
|||||
|
— 217 —
ter verspreiding?—Noen 1\'liilothea! indien gij zelt
niet vrijwillig on manmoedig uwe plaats kiest in zulk een leger, — wat zouden nog mijne woorden vermogen ? — Oefening. "Wjjd u nogmaals geheel aan Jesus\'
Hart toe, en doe dezelfde toewijding — van uw huisgezin, of uwe kinderen, of uwe onderhoorigen;— want die allen kunt gij toewijden aan Jesus\' Hart. Zalig, zoo gij het begrijpt! Schietgebed. Allcrbeminneljjkst Hart van Jesus,
mogten allo menschen, alle harten aan U toegewijd zijn: mogten allen U alleen als den Koning der h ir- tcn erkennen ! VOORBKELD.
De H. Maria Magdalena de Pazzi hoorde eens na
de II. Communie cene stem, die haar toeriep: „Kom, mjjne bruid." Overtuigd, dat het Jesus was, die sprak, liep zij naar de plaats van waar de stem scheen te komen. AYeldra hoort zij in de verte nog- maals dezilfde stem, en spoedig, terwijl zij overal in \'t klooster zoekt, waar toch haar Bruidegom is, hoort zij ten derden male: „Kom, mijne welbeminde, ik wil u een levensregel geven, dien gij moet onder- houden, tot dat ik u oproep om inhet land d r Icven- den mijne glorie te genieten." Hierop valt z|j in cene diepe geostverrukking, waarin Jesus haar 20 regels voorschrijft waarvan de 18de deze is; „Gij zult voor- taan, in vereeniyhig met de gdoocigen, die de ieden M.
|
||||
|
— 218 —
|
|||||
|
Tan mijn mijstiek ligchaam zijn, de dagelijksche op-
dragt Tan al uwe inwendige akten en van al uwe handelingen op het altaar van mijn Hart neder- leggen." 1) "Krachtiger aanbeveling van het Apos- tolaat des Gebeds is niet mogelijk. — Even zoo zeide Jesus tot de H. MechtUdis, nadat Hij haar arm hart, na de H. Communie, aan ziju Hart gedrukt had: „Weet, dat ik do magt heb de harten der menschen met Mij te vereeningen door de begeerte, in dier voege, dat de mer.scli niet meer zich zelven begeert, maar al zijnen begeerten volgens mijn Hart regelt. Ook is het noodig, dat \'s menschen hart met Mij ver- eenigd zij in al zijne handelingen. Hetzij hij eto of slape, de mensen moet altijd in zijn hart kunnen zeggen: „Heer, in vereeniging met de liefde, waar- mede Gij mij deze genade verleend hebt, en met het- geen Gij zelf gedaan hebt toen Gij op aarde verkeer- det, offer ik u deze handeling op tot uwe glorie en ter verzorging van mijn ligchaam."2)—De Eerbied- waardige Pater Joanncs Leonardus de Lettera, Do- minikaan, zag eens den goddelijken Zaligmaker in de gedaante van een jager, die met de speer in de hand de aarde rondging. „Wat doet gij ? vroeg de die- naar Gods. Jesus antwoordde : ik ben op de harten- jagt." Help uw goddelijken Meester, die vooral door de devotie tot zijn H. Hart de harten opzoekt, wondt en tot zich trekt. Hoe meer gij werken zult, hoe meer Hij helpen zal. Geen pijl zal te vergeefs wor- 1) Vie. j>. 88. I»u f. I. f. 88. 2| L. UI c. 2& p. 362. Duf. p. 35.
|
|||||
|
— 21!» —
|
|||||
|
den afgeschoten, en elk hart, dat gij uwen Jesus
brengt, o hoe rijk zal hot al do zegeningen van liet goddelijk Hart op u doon nederdalen! OEBED-
O Goddelijk Hart van mijn Verlosser en Zaligmaker
Jesus, hoevele duizenden, millioenen harten hebben U in de laatste tijden inniger leeren kennen, vuriger liefgehad. Rondom mij begint alles van uw II. Hart te spreken. Kerken, kapellen, altaren, beelden, af- beeldingen, schapulieren, boeken, geschriften, alles roept mjj reeds alom toe: Ziedaar liet Hart Gods. bemin het. De priestc-s hebben zich aan U toegc- wijd, de Bisschoppen hunne Diocesen onder uwe be- scherming gesteld, Z. H. de Paus zelf hoeft allen in liet jubeljaar uitgenoodigd, zich op bijzondere wijze aan uw goddelijk Hart op te dragen in toe te wij- den. Pe verschillendste en alterzoetste oefeningen van devotio trekken ons tot U, de aflaten der H. Kerk sporen ons aan op den weg; de Tijdschriften ter uwer eer opgerigt jubelen maandelijks uwen lof. Wat kan ik meer wenschen, en welke devotie is wel zoo ver- breid als deze, zoo aanlokkelijk als deze, zoo zoet als deze door ü zelf ons geleerde devotie ? Dank zij U nogmaals daarvoor, o allcrliefdcvolste Jesus! Maar bij dien dank voeg ik de bede : Spreek verder tot de harten, Heer, en doe hen inzien welken schat Gij hun geeft. Ik voor mij Ternieuw van harte mijne op- dragt. Ik ben de uwe, ik blijf de uwe, ik wil geheel en al een ware leerling en Apostel van uw Goddelijk |
|||||
|
— liO —
|
|||||
|
Hart zijti. Ccof mij daartoe uwc genade, o Hart
van mijn Hoer en mijn God, en trek door mij vele harten tot het uwe. %£S EN\' TWINTIGSTE fo\\G.
DE DEVOTIE VAX ONZEN TIJD.
I. De II. Gert nul in Imd eens eene verschjji\'ing
van den leerling dien Jesus lief had. De Heilige durfde den Evangelist vragen: „ "Waarom hij niet, „tot nut der Kerk, al de bewegingen der goddelijke „zoetheid verklaard had, die hij zelf aan de Bron der „goddelijke borst had gcsmnuktV"\' l>e Leerling der „liefde antwoordde: ,De weUprokei.de taal van die „kloppingen des harten blijft bewaard voor ven late- „ren tijd, opdat door het vernemen \'van die taal de „als:la:i als verouderde en in de liefde Gods ver- „koeldo wereld weder ontvlamd worde." i) Zeven jaren, na Margaret\'a-Maria\'s dood, in 1697 heeft men, te Kome, do eerste verhandeling der zake van \'t H. Hart met deze heerlijke openbaring begonnen. Men wilde er uit bewijzen, — en dit bewijs geldt nog, — dat de Devotie tot Jesus\' Hart met groote wijsheid door den hemel was uitgesteld, (even als zulks mot aiidero devoties in do H. Kerk heeft plaats gehad) to« dat haar ware tijd was gekomen. Die tijd is aangebroken; en hij leert u,Philothca, wèl op uwe i. Iiiiiu uui. t\'.\'v. Pr-i. IV. 4,.
|
|||||
|
- 221 —
|
|||||
|
hoede te zij», >lat ge geen deeltje dor goode gaven Gods
laat verloren gaan. Overweeg du», wat meer naauw- keurig, wat gij hieruit loeren mout. — Vooreerst
moet gij acht geven op den persoon, die de verecring van \'t H. Hart koiat leoren en aunbevelon. Het is Jesuazelf. De goddelijke Zaligmaker geeft ree \'.* daar- door alleen (e kennen, dat deze Devotie liet ware middel is voor Jm tijd waarin Hij het komt brengen. Hij kent immers zijne uren en daren, de steeds vor- nieuwde woede der helsche migteu en do nood- wendighodon der II. Kerk. Ilrengt Hij zelf dat mid- del nu, en wel in dit welsprekende taxi zijns Harten (zocnls al wederom de leerling der iiei\'do die noemde) dan is ook nu inzonderheid, in onzen tijd, da: middel nuttig en noodig. Gave God, dat zij allen hierop acht gaven, die belast zijn met do z>rg voor de zalighieü der zielen! Doe gij ton minste, wat gij kunt, trouwe vercerstcr van Josus\' Hart, om in onzen tijd dit lieïl— middel van Jhkiis to doen kennen. II Dat de Devotie tot Josus\' Hart juist nu in
onzen tijd een bijzonder tegengift aanbiedt tegen de woede des helschen vijands, zult gij nog duidelijker in- zien, Philotkea, als ge maar een weinig let op de be- ginsclen en op de beweging dor booze wereld in onze dagen. Wat wil die booze in \'t algemeen, en wat zoekt zij te bewerken ? Do verwijdering van Jesus Christus; die verwijdering uit den Staat, uitdescho- len, uit de familiën, zoo mogelijk uit do Kerk zelve en alzoo de vernietiging van het grooto w< rk door Jesus gesticht. De vernieling van de tijdelijke magt |
|||||
|
___oo_> -
des Pausen, do opsluiting v:iu den 11. Vader in hot
Yatikaan. de uitroejing der kloosters, do verbanning en gevangenneming der Bisschoppen en andere strijder» voor waarheid en regt, dat alles, met honderden ge- wolddadigheden meer moet dienen tot hetzelfde deel: het Christendom te vernietigen, don raensch van Jcsus af te scheuren en hem terug te brengen, tot het on- geloof en heidendom. Philothea, als gij iets weet van hetgeen er thans in de wereld plaats vindt, dan weet gij dit. AVelnu; de devotie to. Jesus\' Hart be- doelt en brengt juist het tegengestelde to weeg. Zij roert terug tot Josus; zij geleidt tot die innigste ken- nis van Jesus; zij trekt en dringt den mensen tot het ware middelpunt van allo geloof en liefde. Door op Jesus, en vooral op zijn beminnend Ifart te wijzen, geeft zij licht, om de snoode listen der wereld te er- kennen, kracht oui hare drogredenen te wederleggen, moed en liefde, om zich te inniger en hartelijker aan Jesus aan to sluiten. "Wie de devotie niet kent moge er een oogenblik aan twijfelen; let gij, voor u zelve, op de duizenden, die de wereld volgen, op hen die togen de Kerk schrijven, op diegenen, dio den haat tegen liet heilige en goddelijke prediken, gij zult er niet één vinden, die onze devotie of kent, of hoog- aeht, of lief heeft. Zie integendeel op de braven, op de braveren, en op de braafsten onder de Christenen; gij zult bevinden, dat hunne liefde voor Jesus\' Hart toeneemt, naarmoto zjj ijveriger en vooral moediger er voor uitkomen, ware en waarachtige leerlingen van Jesus te zijn. Ik mag hii-jr niet bijvoegen: Kie»! |
||||
|
— 223 —
|
|||||
|
maar ik mag zeggen : oordcel en doe naar hetgeen
gij bevonden hebt. Wees dus ook niet beducht eenige ellendige betweters, zoo noodig, tot zwijgen to brengen; opdat Jesus niet op nieuw zegge: „Mjjn Hart wachtte een vertrooster, oen verdediger ; en ik vond er geen." III. Op al de kwalen, waaraan velen in onzen tijd
onderhevig zijn, kunnen wij u hier niet opmerkzaam maken. Uit het reeds opgenoemde beginsel spruit een legioen teg.\'hjk voort. Maar is niet reeds veel gezegd als wij er slechts één opnoemen : het verlau- gen namelijk, ja de zucht naur zinnelijke genoegen*. Op alle manieren moet daaraan voldaan worden ; in
allo gesprekken loopt het daarop uit; alle harten, wij spreken van weroldsche, zijn daarvan vol. Ik wil hier geen tafereel oohai\'gen, I\'liilothea, van hetgeen gij dagelijks /.iet. of ten minste dikwerf genoegzaam ver- neemt. Hetgeen gij niet weet. wil ik u nog minder voorhouden. Haar dit weten wij beiden, dat vele monschen, en helaas! ook vele Christenen, bijna zói> leven, alsof er geen ander kven als dit aardsch voor hen bestond, dat de liefdo voor de wereld maar al te zeer in vele harten heerscht, en dat alle klagten van Jesus over „de koudheid. onverschilligheid en ondank- baarlieid van de meesten" alles behalve overdreven mogen heeten. — Welnu ; hiertegen geeft ons de goed- hoid Gods het uitverkoren middel. Wetende dat wij ook door do zinnen ten goede kunnen geholpen wor- den, opent Hij ons zijn goddeljjk Hart. Hij opent het niet alleen, hij biedt het ons aan mot al zijne liefde. |
|||||
|
— 224 —
|
|||||
|
En Hij weet ook, dat door dio liefde al onzo verlan-
gens bevredigd, aan al onze begeerten voldaan, al onze ware en wezenlijk goede lusten verzadigd zullen worden. Indien dit vojr u nog een geheim ware, Phil tliea, dan was het erg. "Wint voor do wereld alleen is liet een geheim. Doch ik vertrouw, uut go reeds begonnen zjjt het te gevoelen, en verzeker u, in Jesus\' Naam, dat gij het spoedig volkomen zult gewaar worden, indien gij hot geschenk, door Jesus aangeboden, niet versmaadt. Dat geschenk, is zijn goddelijk Hart, oneindig meer waard, dan allo schijn- gaven der boozpn wereld. Dit goddelijk Ilait, in deze devotie, zoo bijzonderlijk tot ons hart sprekend, onze zinnen zolven ten goede tot zijn Hart trekkend, zal u heilig en zalig maken. Beproef het: gij zult het gevoelen. OEFESnro. Offer aan Jesus een of ander voorwerp
op, b. v. ter versiering van arme Kerkon, of voor een arme, om zijn goddelijk Hart een nieuw blijk uwer liefdo te geven. Schietgebed. O Hart van mijn God I en God van
mijn hart! mijn deel in eeuwigheid ! VOORBEELD.
Boven is reeds verhaald, hoe de E. Pater Hoijos S. ƒ. de devotie tot Jesus\' Hart in Spanje verbreid heeft. Voegen wij er nog bij, hoe en door wio hij daartoe werd aangespoord. „Op din feestdag van het H. Sacrament (zoo lezen wij is het Handschrift, 1) dat i] Bij Dufau, Tntor. IV. p. 181) ™ 190,
|
|||||
|
zijn leven bevat) bij do II. Communie on gedurende
zijne dankzegging\', ondervond Bernardus do IJoyos de uitstekendsto werking dor liefdo van Josus\' Hart. Hij ontving do gavo dor kennis on der prophetie, en werd ingewijd in do wondervolle geheimen van de eeredienst van Jesus\'Hart. Hij koos don vrijdag van het Octaaf van het II. Sacrament om zich geheel aan Josus\' Hart toe to wijden, en bezigde do akt van opoffering van den E. P. do Ia Colombiórc, dio hij afschreef en onderteekende: „Van het II. Hart van Josus, zijn welbeminde en wèl-bomiuiiende 1\'orling." Hij gevoelde tocu, met do grootste zoetheid, dat Jesus dit offer aannam, en in zijn Hart den naam van zijn vurigen leerling en van allen, voor wio hij bad, opschreef.— Op het feest dor Meiligo Apostelen Petrus en Paulus verschenen hom deze grooto heiligen. De II. Petrus, van hot H. Hart van Josus sprekende, zeido hom, dat een zijner opvolgers eon feest van dat II. Hart in do Kerk zou instellen. Op den feestdag van Maria Visi- tatio had hij het geluk den II. Franciacus van Sa- les en de Zaligo Alargareta-Maria Alaeoquo to zien. De H. Ignatius, zijn beminde Vador, verleende hem dezelfde gunst op zjjn feestdag.—Iljj kwam tot Ber- nardus vergezeld van den II. Franciscus Xaverius, onderhield hem een langen rijd over de dovotie tot het II. Hart, en voegde er bij, „dat hij voor zijne kinderen do oor voorbehield, van dozu dovotio to mogen verspreiden." — Deze belofte komt geheel overeen met hetgeen de Zaligo Margarota-Marn dienaan- gaando voorspeld heeft. Zij sluit toch niemand uit, |
||||
|
— 22C —
die zou willen medewerken. Bid ten minste, zoo gij
anders niet» zoudt kunnen, gelijk voortdurend de gruote Apostel der Indien, de II. Franciscus Xave- rius, bnd: „O Heer, Jesus Christus, God van mijn liarl, door uwe II. Vijf wonden, die de liefde jegens ons U op liet Kruis geslagen hoeft, kom uwen die- naar te hulp, die gij door uw kostbaar bloed hebt verlost." 1) Leer ook, gelijk de II. Franciscus van Borgia bidden: „O mijn God, als ik de wonde uwer geopende zijde als de poorto des hemels voor alle zondaren geopend zie; als ik denk, dat Gij door het bloed, dat uit uw Hart is gevloeid, aan Longinus zelven, die het met de lans doorboorde, hot gezigt hebt teruggeschonken, dan zie ik do veroordeeling van mijnen nijd, van die drift, die mij mijn hart voor mijnen naaste doet sluiten." 2) — Leer eindelijk, ge- lijk alle Heiligen, door eene ware devotie tot Jesus kruis en Jesu»\' Hart eerst uw hart ontvlammen, en dan anderen te doen branden. Heil u, zoo gij wordt uitverkoren tot ijveraar voor Jesus\' Hart, en aldus voor Hem moogt werken, die zelf voor a\'le eeuwig- heid uw overgroot loon zal ziju. GEBED.
o Eeuwige Wijsheid! wie zal zich verstouten U den
dag en het uur te leeren waarop Gij deze of gene oefening van godsvrucht aan uwc Bruid, de II. Kerk moet schenken? Gij zelf kwaamt die ure veropenba- 1| i: .rail. in Fase. L. 1. Coiu. 8. 2| Open. L. Y. il, S
|
||||
|
- 227 —
|
|||||
|
ren voor deze devotie. Gij liet haar cerat door den
leerling van uw Hart voorspellen, Gij kondigde zelf eindelijk die zoete ure aan, en toonde alzoo, zoo klaar als het licht der zon, wanneer eindelijk de tijd voor deze devotie gekomen was. Ik zie daarbij, allerdier- baarste Jesus, hoe werkelijk in onze dagen, de har- ten van velen in het geloof verflaauwd zijn. Ik zie hoe lust naar zingenot den boventoon in de wereld heeft; en hoe ontelbaren zamenspanncn tegen de H. Kerk en dus tegen uw Hart, om U te bedroeven on te verstooten. Goddelijke Meester, bei is dus nu de tijd, waarop deze devotie moet zegevieren. En deze beschouwing zal ook h \'t hare bijdragen, om mij aan te sporen diezelfde godsvrucht te verbreiden. Onder- steun wij wederom, minnelijke Verlosser ! Help mij door uwe genade, en verlicht ook al dio ongelukkigen, soms anders half goede zielen, die maar niet begrijpen kannen of willen, dat U deze devotie tut uw goddo- lijk Hart zjo innig ter harte gaat. Verhoor mij, goe- do Jesus; ik smeek het u bij uw H. Hart zelf; ver- leen aan uilen licht en genade, om in te zien, wat Gij van hen in deze koniinerv jlle dagen verwacht, en hoe wij allen, door deze godsvrucht moeten zamen- worken ter verdediging en heiliging uwer H. Kerk. |
|||||
|
— 228 --
Éeven en twintigste ^>ag.
DE ONBEGRIJPELIJKE WAARDE EX ZOETHEID
DEZER DEVOTIE.
I- -,Indien men begreep, zeiJo reeds Je Zalige
Jlargarota Maria meermalen, hoe aangenaam deze deyotio aan Jesus en lioo nuttig zij voor het men- schclijk hart is. dnn zou er geen Christen zijn, hoe weinig liefde hij ook voor zijn Jesus bezit, dio nog zon aarzelen deze godsvrucht ter liefdo des Zaligma- kers te beoefenen." De bewijzen voor do hoogc waarde ce onvergelijkelijke zoetheid dezer devotio waren dan ook reeds in haren tijd overvloedig voorhanden. In onze dagen worden zij dagelijks vermenigvuldigd, om niet te zeggen vorduizendvoudigd. Laat ons, ter op- wekking tot meer ijver, een paar hoofdpunten dien- aangainde overwegen. Vóór alles on boven alles, ;>; deze devotie in ge-
heel eigenlijken zin de decoti» van het hart. Wat kan er aangenamere, lieielijkera, aantrekkeljjkors ge- vonden worden? En van welk Hart? Wie zal het ons naar waarde beschrijven of schetsen? Jesus, God en mensch, is, mogen we zeggen, het middel punt der schepjnng; het Hart van .Tosus is als het middelpunt in Jesus. Kaar het hart wordt altijd ons minnend hart getrokken. Het Hart Gods verdient die zoetste en liefelijkste aandoening van ons hart volkomen. Die zucht van do ziel tot haren God is ons ingeschapen; zij is nog «terker ir. om geworden door Gods ge- |
|||||
|
i
|
|||||
|
— 229 —
|
|||||
|
nnde; en wat nu God als God niet heeft, dat is,
con tastbaar, waarneembaar Hart, waartoe hot onze getrokken zou kannen worden, dat heelt Hij voor ons aangenomen in den tweeden I\'ersooR dor annbidde- lijke Drievuldigheid, is onzon bominnenden en bemin* nolijken Hoor en Koni.ig, Jesui. Waarlijk; w.j had- den zulke eeno geheimenis, zulke liefde niet uit kun- nen denker.; maar nu zij eens baataat, nu God haar geopenbaard heeft, nu ons hart al zijn lust on al zijn genoegen in die vereniging met Gods Hart vinden kan ; hoe zouden vrij nu iets zoeters, zaliger*, en te- vens iots heiligers on verhoveners kunnen uitdenken dan deze devotie \'i Als ge dit niet begrijpt, Philo- thea, weet ik niet, wat gij nog zoudt begrijpen : of gij moet een hart hebban als een steen, dat voor het goddelijke niet klopt. Zoo zijn de barton der boozen; en daarom zal ook een ieder, die het boozo <!oct en in het boozo leeft, onmogelijk deze devotie kunnen beoefenen. Oefen u dus, gij, die braaf zijt, in het beschouwen, maar ook in het praktisch genieten van *de hcmelscha zoelheid en verhevenheid dozor devotie. II. Gij kunt hier nog veel bijvoegen. "Wij wor- den immers juist door deze devotie meer regt- streeks en op gansch bijzonder* wijze gewezen en ge- trekken naar Josus\' Hart. "Wat wil dit zeegen? Dit boteekent, dat wij daardoor als op e;ns, tot den <liep- sten grond der zaken doordringen. Do woorden van Josusleeren ons, wat Hjj van ons begeert; zijn Hart doet ons eerst voor goed begrijpen, mot welke lie "de Hij ons leert. Jesus daden on woorden touucn zijne |
|||||
|
— .880 —
|
|||||
|
liefde; zijn Hart leert ons beseffen, hoe innig, hoe
godde\'ijk die liefde was. Kortom, de andere gehci- men loeren ons, wat Jesus loerde of dood; dit geheim doet ons kennen hoe, op wat wijze, met welk hart do goede Jesus het gedaan en geleerd heeft. "Wij wjrden dus als van do stralen tot het middelpunt, van de kanalen tot do bron, van het heerlijk schit- terend licht en de zalig koesterende warmte tot de Zon zelve geleid. Daar vinden wij in eens alles. Van daar ook, dat men dezer devotie zoovele schoonc en treffende benamingen gegeven heeft. Zoo heet zij de kroon aller devoties, daar allen door deze hare vol- komene schoonheid erlangen. Zoo heet zij ook de teven wekkende geest, waardoor allen haar hcmelsch leven en goddelijk\'! werkkracht verkrijgen. Zoo is zij zelfs, niet alleen de eerste, „de koningin der de- eoties" en de lievelingsdevotie der goede harten, maar ook de pit en kern, de quintessentie en het kort be- grip van onze ganscho heilige godsdienst genoemd. Veel is zeker daarmede gezegd; zoo men \'t wèl be- grijpt, toch geenszins te veel. Al de leerstukken der II. Kerk hangen werkelijk met deze devotie zamen; de gansche zedeleer is er eveneens in bevat. En weder hierom is zij werkelijk de school der deugden, en zij alleen voldoende, om onfeilkaar zeker, en in korten tijd, uieuwe heiligen te vormen. Dit laatste is dan ook door Jesus zelvnn onder zijne beloften opgenomen. En mogt gij twijfelen, Philothea, beproef het. In korten tijd zal u deze devotie nader bij Jesus brengen, dan gij zonder haar in lango jaren zoudt |
|||||
|
— 2Ü1 —
komen. Maar is dan ook zulke derotie geen art-
uenij voor uw hart, geen honig voor uwe /iel, geen balsem uit den hemel voor u nedergedaald? III. Nog één punt, Philothen, in weinige woorden!
de devotie tot Jesus\' Hart bevat werkelijk alles, wat wij op aarde kunnen wenschen. Zij is als het «om- pas op deze wereldzee, de geleibrief naar ons vader- land, de toegangskaan voor het eeuwige Sion. AVilt gij hot bewijs ? De regtvaardigen leidt zij binnen ie de geheimen van het inwendig leven vanJesus; daar vindt hij al do schatten der eitdelooze liefde. Aan de zondaren toont zij don wog tot boete en reiniging; het verstokste en vorstoendste hart weet zij te tref- fen en te vermurwen. Voor beiden, gerogten en on- geregten, opent zij de poort ter zaligheid, dat is tot het vast en onwrikbaar vertrouwen, door to zeggen : Zie» zoozeer heeft God u bemind, ook den laatsten drup- pel van zijn goddelijk bloed heeft dit Hart voor u vergoten." Voor allen eindelijk is dezelfde devotie een spoorslag tot ijver» voor allen oen soort van dwangmiddel tot wederliefde ; voor allon eeno bron van de rijkste zegeningen, van allen zegen, naar het eigen woord en de goddelijke beloften van den eeu- wig getrouwen Jesus. En denk niet, Philothea, — wat sommigen zelfs
gezegd hebben, — dat wij dit ook in Jesus\' lijden, of in zijn H Sacrament kunnen vindem. Wij looche- nen dat niet, maar beweren, dat juist deze devotie die twee genoemde en al de anderen in zich bevat, dat juist zij daaraan de volkomen kracht mededeelt, |
|||||
|
.
|
|||||
|
— 232 —
|
|||||
|
en dat zj, daarvan niet gescheiden, nl de b< minnc-
lijkhcid van .lesus Persoon, om wien het toch nlloen te doen is, in de zoetste en tevens levendigste klou- ren aan ons vertoont. O waarlijk liemolsche, godde- ljjko devotie, wie zou u dan niet omhelzen \': Wie zou naar dit Coinpas niet verlangen, dezen geleibrief niet vragen, deze toegangskaart tot het Kijk der har- ten en tot den Koning der h irton niet — rooven, zeg ik, indien zij anders niet te krijgen Ware. OEFENING. Denk een weinig aandachtiger na over
het punt, wat u het meeste getroffen heeft, en ver- nieuw uwe opdragt aan Jrsus\' Jlari. SCHIETGEBED. O Jesus Hart, bron van oiudelooze
zoetheid, kom en verzadig mij geheel, en alleen. VOORBEELD.
Is d9 devotie tot Jesus\' II irt bijzonder zjet inliet
leven, hoe zoet zal het niet zjjn te sterven, — zegt de Bovoorregte van Jesus\' Hart zelve, — na eene standvastige liefde tot Jesus\' Hart betoond te heb- ben."\' Een der getuigen is de H. Bonaventura. In sjjn leven riep hij uit: rO z;-.lige lans, die zulk eene opening hebt mogen maken! Was ik in uwe plaats geweest, ik zou uit de zijde van Jesus niet wéér zijn uitgegaan, en ik zou gezegd hebben: Hier is mijne rusl- plaats voor eeuuiy". Bij zijn dood rigttc hij zjjn oogen op tot den g»kruisten Verlosser, en ontsliep hij zalig in de omhelzing van die wonden en die open zjjde, |
|||||
|
— 233 —
|
|||||||
|
welke hij zoo vurig in zijn leren vereerd had. 1) —
Een ander getuige is do H. Edmund, Aartsbisschop van Kantelberg. 2) Toen hjj bemerkte dat zijn uur ge- komen was, drukte hij het beold van zijn gekruiste:) Meester met vervoering aan de lippen, en aan het hart. Bij de wond van het allerheiligst Hart geko- men riep hij uit met de Bruid van het Hooglied: „tfy geve mij een kus van zijn mond," — voegde er in hemelscho blijdschap bij: Xu zult yij met vreugde drinken uit de bronnen des Zaligmakers, en gil\' daarna zijnen geest als aan het Hart van Jesus over dat hij voor eeuwig ging genieten. — "Wij lezan van P. Joanne» Cardinaal S. J., dat hij akoos eeno vurige liefde tot Jesus\' Hart koesterde. Toen hij de laatste II. Sacramenten ontvangen had, wijdde hij zich nogmaals geheel toe aan Jesus\' Hart, en zie! het kruisbeeld nadert tot hem op wondere wijze, Jesus Christus omhelst hom, en hij sterft aan het Hart vnn Jesus. 3) — De Z. E. P. Roothaan, generaal der So- ciëteit van Jesus, een der ijverigste verspreiders der devotie tot Jesus\' Hart, schreef eens aan den be- roemden P. de Ravignan: „Het Hart van Jesus stoit bloed uit; het Hart van Maria, alhoewel doorboord, geeft geen bloed; dit is ons martelaarschap bij gi- brek aan het eerste." Toen nu aan P. de Itavignan op zijn sterfbed werd aangekondigd, dat men het feest der vijf wonden en van Jesus\' Hart ging vie- |
|||||||
|
1| Duf. VI. 110 2| Ci-ther f. 3ii. ÜJ P. J. Weger. Fil. Adorl. lil 1
15
|
|||||||
|
— 234 —
|
|||||
|
ren, antwoordde hij blijde: ,0 het Hart van Jesus,
welk eene schoone poort om den hemel in te gaan;" omhelsde het kruisbeeld en stierf zalig in den vrede- kus des Hoeren. Wilt gij ook zoo zalig sterven, tracht oven zoet en rustig iu Jesus\' Hart te leven. Zoeter devotie zult gij niet vinden, gelijk ook Israël maar één land van Belofte kon vindon, dat van melk en honig vloeide. Jesus\' Hart is dat land voor allen, die \'sr in wonen willen. GEBED.
O Hart van Jesus ; o bron van alle zoetheid ! wat
kan er zoeters en liefelijkcrs voor mijn hart op aarde gevonden worden, dan U te zooken, U te vindon, U to bezitten? Ben ik gevallon, ook zeer diep gevallen door mijne ondankbaarheid en zonden; Gij staat voor mij open, als een eeuwigdurend Bad van wedergeboor- te en ontferming, om mij, zoo ik slechts wil, weder rein te wasschen van mijne zonden. Wandel ik op den weg der Geregtighoid; uw vlammen verlichten mij, uw gloed verwarmt mij, ten einde ik nooit zou verflauwen en altijd manmoedig voortgaan op den in- geslagen weg. Wensch ik do hoogere volmaaktheid; uw H. Kruis licht mij voor, uw H. Bloed teekent de belofte, dat ik alles wat ik begeer van U zal verkrjj- gen. Dreigen de gevaren; uwe Wond staat voor mij open, ais een veiligen onaantastbaar toevlugtsoord. Wat kan ik beters en zoeters verlangen? Bescherming en troost, ontferming en liefde, schatten van genade, het is alles in overvloed in dit heiligdom voor mij weg- |
|||||
|
-- 235 —
|
|||||
|
gelegd. Zoet moge dan de Innig zijn; uw Hart is
zoeter. Zoet mo<;e do lieide zijn; uw Hart bezit de eindelooze liefde. Zoet moge het Paradijs zijn; uw Hart is mjj een waar Paradijs; daarheen wil ik voortgaan, daarin wil ik rusten. Geef mjj, o liefdcrjjke Jesus, en geef aan allen, die mij dierbaar zijn, deze eene ge- nadc, dat wij de zoetheid van deze devotie mogen begrijpen, om die eens voor eeuwig volop te smaken. f&CHr EN TWINTIGSTE ^AG.
DE GEMAKKELIJKHEID DEZER DEVOTIE.
I. Het hart van den mcnsch roept helaas! zoo
spoedig uit: „ er is een leeuw op den weg," — „dat kan ik niet." Het eerste is op echt Oostersche, het an- dere op regt prozaïsche wijze uitgedrukt; maar beide verstaat gij. Men wil wel iets doen; doch het liefst weinig; en de minste moeijelijkheid houdt ons tegen, om, ten minste met moed en volharding, eene devotie te beoefenen. Welnu, Philothea, hier hebt gij eene devotie, die uiterst gemakkelijk is. Het hart, — zie- daar alles wat zij vordert. Geef een weing goeden wil, en alles is rerrigt. En dan, zulke vruchten! zulk een zegen! zulk eene zaligheid! Om u hiervan des te inniger te overtuigen, zult gij dezen dag in het kort overwegen, hoe gemakkelijk niet slechts deze gods- vrucht in hot algemeen, maar zelis hoe gemakkelijk hare verschillende voornaamste oefeningen, of zooge- |
|||||
|
— 236 —
|
|||||
|
naamde onderdevoties zijn. Wij willen ze nier op-
noemen, Philuthea, want behoeft gij die niet allen te beoefenen, gjj dient ze ten minste to kennen. 1. Het Broederschap van Jesus\' Hart eiacht dagelijks : één Onze Vader, één Wees gegroet, het ik Geloof in God den Vailei; en het kleine schietgebed: „O Zoet I/art van, Jesus, geef dut ik U altijd meer bemin ne." Is dat niet weinig, en niet gemakkelijk bij het morgen- of avondgebod to voegen, oin deelachtig te worden aan oen schat van aflaten? — 2. Het Apostolaat des gebed» (of II Verbond van Jesus Hart) vordert dat gij eens per dag uwe intenties vereenigt met die van Jesus\' Hart; en geeft daarvoor, behalve nog bjjzan- dere aflaten, dat gij deelachtig zijt aan al de verdien- sten en goede werken van meer dan 120 Relii/ieuse orden en Congregaties. Is dat niet gemakkelijk F 3. Het llroederschap van O. L. V. van V H. Hart vraagt niets anders, dan dat gij \'s-ochtends en \'s avonds bidt „0n.ee Lieve Vrouw van \'< II. Hart bid voor ons." Is dat moeijelijk? — 4. De Eerherstellende Com- munie bestaat daarin, dat gij u laat opnemen in ceno reeks of serie van personen , die eens in de maand, (öf eens in de week) ter Communie gaan, op een be- paaldeu dag, of zoo er belet komt op een anderen dag. Is dit iets wat bijzondere moeijelijkheid ver- wekt? — 5. De Eerewacht van Jesus\' Hart geeft u, het is waar, een uur, waarop gij u mei Jesus in het H. Sacrament vereenigt; maar ook dit kan door de blocto intentie geschieden, en bjj elk uwer werken, ware het ook eene wandeling of ontspanning, worden ujt- |
|||||
|
— 2!!7 —
|
|||||
|
geoefend. Kon bet "remaKkeljjker? 6. Het Schapu-
lier van Jesus\' Hart behoeft gij slechts te dragen, om er de zegeningen van te genieten. 7. Het Genoot\' schap der XXXIII vraagt weder eenc Communie in de maand, en geeft u kans om er XXXII te verdie- neh. — Is dit al wederom niet ligt genoeg te ver- Tullen, zoo iemand een weinig ijver voor Jesus\' Hart bezit? Ja, 1\'hilolhea, tel eens, zoo gjj wilt, al deze oefeningen te zamen en beroken den tijd, dien zij el- ken dag van u vorderen; gij zult vinden, dat een persoon van goeden wil in 4 of 5 minuten al deze oefeningen te zamen eiken dag kan verrigten. En dat zult gij toch zeker wel niet veel noemen, noch moeijelijk te volbrengen vinden, zoo gij toch iets voor den hemel wilt doen. Jesus\' Hart verdient eindeloos meer; zorg althans, dat gij iets aanbiedt. II. Wat zal dan uw besluit moeten zijn? — Dat
gij eenige dezer oefeningen uitkiest, ca getrouw, wat gij u veorneemt, onderhoudt. Gij kunt er een of an- der gebed ter ceie van Jesus\' Hart bij doen, zoo als: de Litanie van \'t goddelijk Hart, of de daggetijden., of de devotie tot Jesus\' Hart in doodsfijd verlceerend, die gij allen kunt vinden in vele boeken, met name in „De schat der harten, die Jesus en Maria lief- hebben." Zoo zult gij, zonder eenige moeite, en op de beste wijze de devotie tot Jesus\' Hart beoefenen en er de onberekenbaar rijke en hemelacho vruchten van plukken. — IJverige Philothca! Als God veel van ons hart vroeg, om aan zulke gunsten deelachtig te worden, dan nog zouden wij met alle kracht tot dat |
|||||
|
— 238 —
|
|||||
|
doel moeten werken. Maar is het nu niet dubbel
verwonderlijk, dat juist voor zoovele schatten, en vooral voor de gunst van het goddelijk Hart te mogen voreeren, zoo bijzonder weinig en zulke gemakkelijko oefenigen gevorderd worden! \'t Is hier waarlijk : Hart voor hart, en Alles voor nieis. III. Maar de overweging, zult gjj zeggen, die is
toch niet zoo gemakkelijk. — Goede Philothea, de meditatie kan aanvankelijk ecnige moeijclijkheid schij- nen te hebben, vooral, wegens uwe al te groote be- zorgdhcid, gejaagdheid, en uw al te kleinen moed. Beproef het echter een korten tijd met ijver, en gij zult zien, dat gij u bedrogen hadt. En waren ook de andere stoffen tor overweging soms minder voor u geschikt, ook dan nog zullen die, welke Jesus Hart aangaan, u spoedig van de gemakkelijksten worden. Immers; Wat hebt gij te doen? U af te vragen: wat denkt Jesus? wat gevoelt Hij, bij dit of dat woord, bij deze of gene daad. bjj dit of dat lijden, in zijn II. Hart? Wat vraagt wol dut goddelijk Hart van het mijne? Waarom komt Hij en woont Hij in mijn Hart? en zoo wjjders, — allen vragen, waarop het hart dra het antwoord gereed hoeft, en ook dan nog, als hat verstand, om zoo te zeggen, schijnt te zwijge::, datzelfde hart hot antwoord gevoelt. Oefen u dus ernsiig. — Jjees eerst een of ander kort punt. Sluit dan uw boek: plaats u in den geest vóór Jesus\' Hart. Rigt uwe vragen, zoo gij wilt, regstreeks tot Jesus. dij zu.t weldra ondervinden, dat Hij u het |
|||||
|
— 239 —
|
|||||
|
antwoord niet schuldig zal blijven. Heil u, zoo gij
dit begrijpt, en dezen weg inslaat. Oefenikq. Mediteer vijf minuten op de vraag:
Wat heb ik in dit boek geleerd? — En zoo het wei- nig is; herlees het op nieuw. Schietgebed. O allerliefst en allerzoetst Hart van
Jesus, hoe kunnen er nog Christenen zijn, die de ge- makkolijkheid en do zoetheid der liefde tot U niet begrijpen? VOORBEELD.
De gemakkelijkheid dezer devotie kunt gij van alle
heiligen loeren. Kiezen wij eens eene der mooijelijksto omstandigheden van hun leven, die, bij voorbeeld, waarin ook zij, die ware vrienden van Jesus, door eene soort van wanhoop overvallen werden. — De II. Catharina van Senen werd eens door eene list des duivels tot wanhoop bekoord. Die boozo wilde haar overtuigen,, dat zij niet zalig kun worden, en dat zij geheel haar loven in louter begoochelingen had door- gebragt. Wat doet nu de Heilige ? Zij wendt zich tot de barmhartigheid Gods en bidt: „Heer, ik bc- ken, dat ik tot nu toe in do duisternis geweest ben, en zeer slecht geleefd heb ; maar mijn geneesmiddel is in de Wonde van Jesus Christus, uw dierbaren Zoon, en mijn allerzoetsten Zaligmaker. Daarin wil ik mij met vertrouwen verborgen; ik zal ia zjjn H. Bloed al do vlekken mijner zonden verbergen en mijn hart met heilige begeerten vullende, zal ik my altoog vorheugeu in mijn Schepper en Verlosser.\'\'1) Ziedaar ~1| lluf.u. III. i>i.
|
|||||
|
— 240 —
|
||||||
|
<lo wanhcop in vreugde verkeerd door liet vertrouwen
op Jesus\' Hart. De gelukzalige Maria der Engelen wist ook deze
toevlugsplaats te vinden. Insgelijks door vrees bevan- gen, en meent-nde te kunnen bedrogen zijn wegens hare vele zunden, zocht zij dit reddingaoord door de hulp dar gezegende Moeder des Heeren. Toen verscheen haar de H. Maagd met liet kind Jesus op do armen, en sprak haar toe: „Wees niet bedroefd, mijne doch- ter; mijn Zoon heeft uwe tranen aangenomen; Hij wil dat zijn bloed u tot heil zij; nader tot Hem." Zij nadert; en het kind Jesus neemt van het water en bloed, dat uit zijne II. zijde vloeit, besprengt er haar hoofd mede, en zegt: „Ja, mijne dochter ik wil dat mijn bloed u genadig zij; beleedig mij niet meer." En van toen af gevoelde zij eene onuitsprekelijke vreugde en een brandend verlangen, dat alle schep- selen mogten deel hebben aan de eindelooze verdien- steu van Jesus Christus." 1) — Welke moeijelijkheden u ook overvallen, en in .wat
staat van dorheid, afgematheid of zelfs kleinhartigheid gij u ook moogt bevinden, — het kan u niet moeije- hjk zijn op den gekruisten Jesus uwe oogen te ves- tigen, de wonden zijner II. zijde met aandacht te be- schouwen, uw hart aau uwen eenigen en eeuwigen Heer on Meester te offeren. En dit is voldoende. Wat wilt gij, zegt Jesus tot U, gelijk hij eens tot de 11. Lutgardis zeide: „ Uw Hart, o Heer,\'" antwoordt |
||||||
|
IJ Dufau. III. p 53.
|
||||||
|
— 2-11 - •
|
|||||
|
de Heilige. — Spreek ook zoo, </ii Jcsus zal hervat-
ten, zoo als toenmaals: „Ik wil ook het uwe." Dan zult gij tot rust komen, ie vrede zijn, en, in ver- eeniging met Jesus\' Harf, over Golgotha naar den Thabor wandelen. GEBED.
Allerdierbaarstc Jesus! indien Gij veel van onl
eischte, Gij, die alles overwaardig zjjt, hoe vaardig en hoe getrouw zouden wij nog alles moeten geven. En nu, wat vraagt Gij ? Een weinig aandacht, een weinig gooden wil, ja, in één woord, ons hart, en alles is gezegd. Mijn hart, o beminnelijke Meester, ben ik u dat hart dan niet duizendmaal schuldig? En dan nog, dat hart, voor uw Hart! is er wondervoller en begeerenswaardiger ruiling op aarde denkbaar? "Welnu, ik begrijp het. Als ik uw H. Hart slechts aanzie, of liever U zelven zoo die mij uw Hart ver- toont ; als ik de vlammen daaromheen, het kruis daarop, de wonde daarin, de doornon daar rondom met aandacht beschonw; dan gevoel ik van zelf, wat deze devotie hoofdzakelijk in Iieeft, en wat mijn hart doen moet om dit ilart te vereeren. Ik dank u dan ook van harte, dat Gij deze godsvrucht zoo aantrekkelijk als gemakkelijk voor ons gemaakt hebt. Ik loof en prijs U, die zoo weinig van mijn hart in dit opzigt vordert. Des te ijveriger wil ik voortaan deze devotie inbeoefening brengen. Ik wil, met uwe genade, deze of gene oefening ter eere van uw Hart met alle Tlijt behartigen. Vooral juich ik om het H. Verbond |
|||||
|
— 242 -
|
|||||
|
rao uw Hart, en zul ik van mi af al mijne intenties
getreuw met de uwen vereenigen. Sta mij bij, zoo als immer, genaderijke Jesus, en doe mij met rassche schreden voortgaan in de beoefening dezer zoo ge- makkelijke devotie. \'NrEGEN EN TWINTIGSTE &A&
EENIGE BIJZONDERE OEFENINGEN TER EERE
VAN JESUS HART. I. Eor wij voor het oogenblik scheiden van de
zoete Maand van Jesus Hart, en met het doel om van dat Hart zelf nooit gescheiden te worden, moet ge, Philothea, nog een half uurtje nadenken over eenige bijzondere oefeningen, die gij voortdurend ter eere van Jesus Hart kunt onderhouden. De keuze blijft vri), zoo gij maar iets doet, dat u gestadiger en inniger met dat goddelijk Hart verbindt. Lees dus, en leer. lste Oefening. Plaats in uwe kamer eene afbeeU
ding van Jesus Hart. Gij kent Jesus belofte, dat overal, waar die afbeelding zal geplaatst en vereerd worden, zijne rijkste zegeningen zullen nederdalen. "Wat gij zoo ongeveer voor die afbeelding doen moet, heeft reeds van ouds de vrome Karthuiser, Joannes Land- sperg, aldus uitgedrukt: „Cia dikwijls voor die af- „beelding bidden, of beschouw die in het voorbijgaan, „om uw hart tot God op te heffen. Gij zoudt ook som- |
|||||
|
— 243 —
|
||||||
|
„tijds in zjete godsvrucht dit beeld, dat ia Jesus\'
„Hart, met eerbied kunnen omhelzen, en u voorstel- „len, dat gij op het werkelijk goddelijk Hart van den „Heer Jesus uwe lippen drukt. Gij zult teven zorg „dragen uw hart in dat Hart te doen doordringen, „en den geest van Jesus Hart met al zijne genade, „waaraan Hij schatrijk is, in uw hart op te nemen." 1) Gij kunt ook die afbeelding op do Vrijdagen of
Feesten versieren en daarvoor nu en dan uwe op- dragt ol toewijding vernieuwen. Vergeet vooral niet de gedaante van die afbeelding diep in uw hart te prenten, \'t Is een spoorslag ten leven. II. 2de Oe\'ening. Tracht gestadig, u-aar gij u ook
bevindt, het H. Hart van Jesus door uwe schietgebe- dtn, als door eren zoovele liefdepijlen, te treffen. Zoo deed b. v. do H. Atoi/sitts,va.v, wien do II. Maria-Mag- dalnna de Pazzi na eene geestvervoering getuigde: „Toen hij op aarde was, wierp hjj lieidepijlen in het „Hart van het Eeuwig Woord: nu hij in den hemel „is, rusten diezelfde schichten in zijn eigen hart, daar „hij nu de vereeniging met God geniet, welke hij „door zijne akten van liefde en zijn omgang met God „(door do pijlen beteekend) verdiend heeft." — De Heilige verwierf mede daardoor op denzelfden dag (\'s Vrijdags naliet Octaafvan H. Sacramentsdag, 1591) \'o mogen sterven, waarop later het feeat van Jesus iiart, volgens Jesus wil, gesteld is. Om dezelfde re- den wordt hij, in sommige Litaniin „allercurigste ttr* |
||||||
|
1) Pbiirclra Jiv. amorii.
|
||||||
|
— 244 —
|
|||||
|
eerder van Jesus Hart genoemd, en hebben velen
door zijne voorspraak eeno uitstekende liefde tot Jesus Hart verkregen. 1). — De baste schietgebeden zijn die, welke de Heiligen gebezigd hebben, ot\' die gij zelf uit uw hart met ware liefde weet te vormen, Traciit vertrouwelijk met Jesus ilart om te gaan; de woorden zullen van zelf uit uw hart vloejjen. 3de Oefening. Vraag al, wat gij van God begeert,
door liet Hart van Jesus. Dit hebben voor eeuwen reeds, de Heiligo Mechtildis en Gerlrudis go\'eerd en gedaan. En tot de Eerbiedwaardige Maria der Menschwording, ook wel de Fransolie Tcresia genoemd, sprak eens de Hoer zelf, toen zij om iets bad, wat zij maar niet verkrijgen kon: „Vraag mij door het Hart van mijn allerminnendsten Zoon Jesus; wegens dat Hart zal ik u verhooren en gij «uit verkrijgen wat gij vraagt." 2) Dit is hetzelfde wat de H. Kerk doet, als zij alles vraagt door Chris- tus, onzen Heer ; slechts let gij daarbij inzonderheid op Jesus H. Hart, op Jesus liefde. 4de Oefening. Verbreid zooveel mogelijk de devotie
tot Jesus Hart. Leer ten dien einde zelvo die gods- vruoht zoo goed mogelijk kennen, en beschouw als yoor u gezegd, wat Jesus tot de bevoorregte Zalige Margareta-Maria gezegd heeft, toen Hij haar op- wekte om deze godsvrucht te verbreiden, als een der laatste uitvindigen zijner goddelijke liefde, waardoor Hij vele harten tot zich wilde trekken. Deze oefe- 1> P. Cruist!. NUle». hl 618. T. II. 2) Lib. II. c 10. L. lil c. 13.
|
|||||
|
— 245 —
|
|||||
|
ning is vooral praktisch, niet moeijelijk, en eene goud-
mijn roor uwe ziel. 5de Oefening. Vergelijk dikwijls uw hart met dal
tan Jesus, en onderzoek u volgens dat goddelijk Hart. Deze oefening is vooral aangeraden door den even geleerden als godvruchtigen P. Jac. Alvarez de Paz. "Want „dat Hart, zegt hij, is de weg, waardoor wij tot de eeuwige verblijven komen: dat is, tot Christus\' godheid; en de deur waardoor wij ingaan tot de beschouwing der godheid." Ook zult gij gamakkelij- ker uwc iouteu ontdekken, als gij uw hart bij het licht van Jesus\' Hart onderzoekt, en de gering- heid uwer deugden inzien, als gij de deugden van dat goddelijk Hart beschouwt. De wijze is ligt to vin- den, door b. v. te vragen: Hoe zou Jesus dit of dat gezegd of gedaau hebber.? Was mijn gedrag bij deze of die omstandigheid zoo, dat het Jesus Hart niet onwaardig was? enz. III. Er zijn zeker nog vele andere oefeningen ter eere
van Jesus\' Hart, goede Philothoa, maar de genoemden kunnen u loeren, hoe rijk deze goudmijn is, waarin gij het goud der zuiverste liefde voor uw hart kunt rinden. De hoofdzaak blijft altoos: u Jesus Hart voor te stellen, aan Jesus\' Hart to denken, Jesus\' Hart na te volgen, tot Jesus\' Hart te verzuchton, uan Jesus\' Hart u toe to wijden, kortom: uw har; geheel en on- verdeeld aan Jesus\' Hart te schenken. Hierbij is noodig, dat go deze oefening een weinig aanhoudt; anders dringt zij niet genoog door in uw hart, en kunt gij er de zoetheid niet goed van genieten. Qn- |
|||||
|
— 24li —
dcrzoek uw hart, of gij ton minste cenige oefeningen
onderhoudt, en op welke wijze? Oefening. Versier een beeldje van Jesus\' Hart
mot versche bluemon, om don laai sten dag uwe aan- daeht t<! vernieuwen. Schietgebed. Beminnelijkste aller Harten van mijn
God en Zaligmaker, maak, dat ik U nooit vergete in mijn loven en bij mijn dood. VOORBEELD.
Mogt iemand nog vreezen, dat zijne vroegere
fouten en misslagen het Hart van Jesus al te zeer van hem verwijderd kebbe;, om thans zijn vertrou- welijken omgang te kunnen genieten, hij leze do gunsten door Jesus\' goedheid aan do boetvaardige Heilige Margareta van Cortona bewezen. Dikwijls verscheen haar Jesus hangend op hot kruis, om hare liefde voor zijn lijden te beloonen. Zelfs openbaarde Hij haar de smartelijkste omstandigheden van zijn H. lijden. Somtijds vroeg zij van haren kant, in den ijver harer liefde: „Beminnelijke Zaligmaker, zal ook ik eens gekruisigd worden?" En Jesus antwoordde: „Ja doch niet op een kruis, maar door de beproe- vingen." Op zekeren dag sprak Hij tot haar: „Leg uwe handen op de nagelen van mijne handen." „Ach, Heer! zuchtte de heilige vol ootmoed, ik ben zulke eene eer niet waardig." Alstoen opende voor haar de Verlosser de wonde zijner zijde, toonde haar zijn Hart, en liet haar de plaats zien, welke zij innam. Bij dit treffend gezigt, werd h»re ziel |
||||
|
— 247 —
|
||||||
|
Tan liefde ontvlamd, en scheen z\'y zich van haar
ligchaam te scheiden, om zich in die goddelijk wond te verdiepen, en daarin zoo zeer met Jesus verconigd te worden, dat zij leefde van zijn leven. Op het leest der II. Magdalena mogt zij nogmaals die zoeto wonden des Zaligmakers aanschouwen, en aangn- mocdigd door zooveel goedheid durfde zjj vragen, of eens allo menschen die II. Wonden in hot laatse oordeel zouden zien? „Ja, antwoordde de goddelijke Meester; maar deze wonden zullen eene groote bron van vreugde voor do gelukzaligen, en eene eeuwige beschaming voor de verworpenen zijn.\' 1) — Leer van deze Heilige zonder grens te vertrouwen. „Het komt mij voor, zegt de H. Fraitciscus van Salet, als ik do open zijde van o.izen goddelijken Zalig- makcr en daarin zijn H. Hart beschouw, dat onze harten romdom Hem geschaard zijn en Hem hulde bewijzen als aan den oppersten Koning der harten.*\' En hij voegt er bij: „Dat Hij voor altoos ons hart zij! \' Beschouw Jesus ook zoo; bedenk, dat Hij de Magneet en do Koning der harten is; de bijzondere oefeningen zullen van zelf volgen. Uw hart zal ge- trokken v-orden; het zal spreken; hoi zal hooren spreken; het zal als een pijl tot God opvliegen, als een dauw van hemelscheu zegen zien nederdalen, nis een tortelduif in de open steenrots rusten, kortom, al dat geeno en juist datgene vinden en ten uitvoer brengen, wat de Koning der harten door het |
||||||
|
1| Huguel D..ï. ra E\\\\. p. 209.
|
||||||
|
— 248 —
|
|||||
|
Hem onderdanig hnrt wil gedaan hebben. Och! mog-
ten toch do menschen een3 begrijpen, wat eindolooze schatten voor hen in Jesus\' Hart to vinden zijn! Mogten zij die goudmij a kennen, dio even ouuitput- telijke is als de eindelooze liefde. GEBED.
Wees gezegend en in eeuwigheid geprezon,oeinde-
loozo Liefde, die ons in uw goddelijk Hart zulk eena goudmijn van allo genaden geschonken hebt ; ja, ik wil ook van nu af ecne of andere bijzondere oefening ter eere van die eeuwige liefde verrigten. Al» ik mij nederwerp voor uwe a.\'beelding, wil ik opzien tot TJ dien wij doorstoken hebben. Als ik werk, wil ik mijne handelingen volgens de intentie uw H. Hart volbrengen. Ik wensch vooral op alle plaatsen een beold van
uw heilig Hart voor oogen to hebben. Ouk zal ik zorgen, naar mijn vermogen, aan een of ander zulk cene afbeelding te schenken. Aanvaard, bid ik U, o goddelijk Hart, deze en al mijne andere goede voor- nemeus. Ik heb nu boter ingezien, hoe ik op vele en gemakkelijke wijzen de devotie tot uw liefdevol Hart kan beoefenen. Yergeef mij mjjno vroegere traagheid allergoedertierensto Jesus. Ik kende U nog niet ge- noeg, ik wist nog niot duidelijk genoeg wat ik soms voor U doen kon. Nu is het mij bekend. Uw Hart zal mij verder on-
derrigten; en dan zal het miju lust zijn voor U te werken, te lijden en te strijden, o seh tkamer aller |
|||||
|
— 249 —
heinclscho genaden! open U «teoda wijder voor mij.
O Magneet aller harten, trek on3 steeda krachtiger tot U. O Heer en Koning aller harten, verhef U en heerach over allen, dio tot nu toe U nog niet kendou, af U kennende nog niet wilden beminnen. DE TRIOMF VAN JESUS\' HARTÏN ONZEN TIJD.
I. Het is billijk, dat wij deze maand, en deze reek»
van Overwegingen sluiten, niet een vlugtigen blik op tle zegepraal van Jesus1 Hart te werpen. Indien gij, Piiilothea, do negen en twintig hier vooratgnando meditaties met ijver verrigt hebt, dan is ook uw hart, ik ben hier zeker van, voor Jesus gewonnen. Welnu; zet dan de kroon op uw werk, door niet alleen u zelve aan Jesua\' Hart van harte tcc to wijden; maar ook door het goddelijk Hart geluk te wenschen met zijn goddelijken triomf. Gij zijt begonnen mot het Paradijs, voortgegaan tot het Sion dezer aarde, opge- dommen tot het hemelsch Jerusalem, van daar \\ve- lerom naar de narde teruggekeerd, om er do vrer- cing van Jesus\' Hart, met het oog op het eeuwig Jion, to beschouwen; beschouw nu, wat hier roods gedaan is en nog in onzen tjjd gedaan wordt, om de ;lorie van Jesna\' Hart in het hemelsch vaderland te \'erhoogen. Ook dezo overweging is hoogst nuttig, 1 leerde ze u niets anders, als de vaak\'in do laatste 16.
|
||||
|
— 250 —
|
|||||
|
dagen uitgesproken waarheid, „dat er als een geheim-
zinnige stroom in Jesus\' Kerk rondgaat, die alle har- ten tot Jesus\' Hart wil voeren," on dat alligt door dit middel, naar het woord van den grooten Pius, de triomf der II. Kerk in onzen tijd zal bevorderd en bewerkt worden. II. Overweeg dan in de eerste plaats den steeds
toenemenden ijver van do Bisschoppen, Priesters en Kloosteroversten, om zich zelvcn en hunno onderhoo- rigen aan Josus\' Hart op bijzondere wijze toe te wijden. In talie hobben het bijna al do Bisschoppen, meer dan 150 gedaan, in België allen, in Frankrijk de mees- ten, in andere landen, tot Amerika, China on de ver- ste missies toe, zeer velen. En wat verwachten die Opperherders van deze toewijding voor hunne Bisdom- men? Den triomf van Jesus\' Hart over de harten hunner weorspanigo kinderen, do zegepraal van de zaak der H. Kerk, de vermeerdering van alle chris- telijko deugden, waar Jesus\' Hart het toonbeeld van is. Hunne herderlijke brieven kunnen het getuigen. De Pastoors voor hunne parochiën, de Oversten der klooaterB voor hunne gemeenten, de Generaal zelfs der Zoflaven voor zijne dapperen,—allen verwachten hetzelfde heil en donzelfden triomf van het beminnelijk Hart des goddelijken Leeraars. In dat alles ligt dan ook tevens een krachtig bewijs, dat Jesus\' Hart be- gint te triomferen. De bazuin heeft weerklonken, de strijders zijn opgeroepen, do zegevaan is verschonen, de hel zelve toont dagelijks zigtbaarder en tastbaarder\' |
|||||
|
— 251 —
|
|||||
|
hoe zij beeft voor die magt, en voor die strijdleus
„met Jesus Hart,\'" van bittere woede siddert. Uw pligt is er door getoond, Pitilothea; gij ziet, onder
welke banier gij strijden moet. Wijd u zelvo aan Jesus\' Hart toe, om te bohooren tot die uitgelezen schare. Wijd al de uwen aan Jesus\' Hart toe, opdat niets u toebehoore, wat niet mede den triomf van Jesus\' Hart bovordere. III. Een tweede bewijs, dat gij overwinnen kunt,
vindt ge in de alom ter eero van Jesus\' Hart opge- rigte of in aanbouw zijnde Kerken. Te Parijs zal een prachtige Tempel, van zeven millioenen Franken, den triomf van Jesus\' Hart verkondigen. In Paraij-le- Monial, de wieg en de bakermat der devotie, zal elke natie een eigen kapel, in hot nieuw Heiligdom van Jesus\' Hart, erlangen. Te Rome zelf is het plan voor eeno prachtige kerk, die den triomf van Jesus\' Hart ten eeuwigen dage zal herinneren, door Z. H. den Paus goedgekeurd. In al de andere katholieke landen vindt men, of /..il men binnen kort niet één maar een aantal van dergelijke reusachtige getuigen vinden. In ons eigen vaderland, dat overigens nog lang niet \'t verst gevorderd is in de kennis en ver- breiding dezer heilrijke devotie, heeft men ten minste de nuttigheid en als noodzakelijkheid van dit getui- genis begrepen. De eerste kerk aan Jesus\' Hart ge- wijd te Maastricht beeft terstond naar alle zijdon Je- sus\' triomf verkondigd. Maar dit was niet genoeg. Er moest in de hoofdstad zelve een monument voor Jesus\' Hart worden gosticht; en de ijver, die men |
|||||
|
— 252 —
|
|||||
|
heeft aangewend en nog aanwendt om dit Heiligdom
zijn verheven bestemming waardig te maken, is één der krachtige middelen geworden, om de devotie tot het goddelijk Hart zelf van de Xoordzoc tot aan den St. Pietersberg aan klein en groot te doen kon- nen. Zoo weet het Hart van Jesus in onze dagen te triomferen en, onder de duizenden, ook u Philotlioa, geheel met Jous te verbinden. Bedank derhalve het goddelijk Hart vjor zulk een triomf, en doe al wat gjj kunt, om dien altoos grooter en glorierijker te ma- ken. Zijt gij arm? Ook het penningske der weduwe versmaadt Jesus niet. Zijt gij rijk? in Gods naam Iaat u niet door zoo vele armen beschamen. IV. Daar wij niet alles kunnen opnoemen, wijzen
wij nog cn\'.;el lu. Op de bedevaarten naar Paray-Ie- Monial. Ook daar is Maastricht voorgegaan en prijkt het Limburgsch vaandel sedert 1873 als het eerste uit ons vaderland. In datzelfde jaar zijn in het ge- heel moer dan 200,000 pelgrims op het graf der Ge- lukzalige Margaretu-Maria komen bidden. Sedert blijft de stroom aanhouden, en den triomf van Jesus Hart, ook op de plaats zelve waar de devotie ontstond, getuigen. 2„. Getuigen verder de reeds vrooger genoemde
Fereenigimjen of Broederschappen, of liever getuige haar bloei, die zóó schittert, dat er nog weinige of bijna geen brave Christenen meer gevonden worden, die niet nan een ot andere dezer godvruchtige oefe- ningen deel willen nemen. Als dit geen triomf is, waar is er een? |
|||||
|
— \'JÏ3 —
|
|||||
|
3°. Getuige eindelijk dj verspreiding en do gretige
opname van alle voorwerpen van Godsvrucht, die Je-
8U9\' Hart aangaan. Dsnk slechts aan do duizenden,
neen millioenen, afbeeldingen, medailjos, scapulieren
en boeken. Denk echter vooral aan de Tijdschriften,
waarvan er, b3hi!vo vele kleinere, geregeld 12 elke
maand in alle landen der wereld verspreid, door dui-
zenden en tienduizenden gelezen, en in alle steden
en dorpen, als even zoo vele levende monumcn-
ten van den triomf van Jesus\' Hart, opgerigt en be-
wonderd worden. "Waarlijk de triomf van Jesus\'
Hart in onzo dagen is groot. "Wie oogen heeft om
to zien, moet het zien. Wie een hart heeft, moet
er den zin van begrijpen.
En wat moet hjj u loeren, i\'hiljthca? "Wij hebbon het
gezegd, gij moet die zegepraal niet alleen helpen bevor- deron, gij moet dien ook mede vieren en mede genieten. Uw hart moet mede juichen, en opspringen van bhjd- gehap, gelijk Maria\'s Hart, in God uwen Zaligmaker. Be lust van uw leven moet van nu af de devotie tot het Goddelijk Hart van Jesus zijn. Gij moogt niet meer eten, niet meer drinken, niet meer werken, niet meer rusten, of hot moet alles voor en in het Hart van uwen Goddolijken Meester zjjn. Voor dat Hart moot gjj leven, lijden, en strijden; in dut Hart moet gij rusten sterven en zalig worden. Amen. Oefenixo. Doo een akt van dankzegging voor de
grooto glorie, die Jesus\' Hart geniet, en eene akt Yan algemeene toewijding van uw hart aan Jesus\' Hart voor geheel uw leven. |
|||||
|
— 254 —
|
|||||
|
Schietgebed. Heer! of U dagelijks vuriger boniiu-
nen en voor U werken: ot\' spoedig den triomf van uw goddelijk Hart in den Hemel aanscliouwen. VOORBEELD.
De goddelijke Zaligmaker verscheen eens aan oene
ziel, die hem geheel was toegewijd. Hij hield in de regterhand een gouden cirkel, in welke midden een hart met kostbare ketenen was vastgemaakt. Een aan- tal mensclien schoten op dit hart pijlen af. Eenigcn schoten zoo, dat do pijlen slechts halfweg het doel kwamen en noderviolen; anderen troffen den cirkel, zoodat er vonken uitvlogen; een derde gedeelte ein- delijk schoot regt op het hart en doorboorde het met zijne pijlen. Stralen bloeds en heilig licht stroomden dan op dezen laatsten neder. — Ounseh verwonderd vroeg nu die heilige ziel naar de bt teekenis van dit zinnebeeld. Haar werd geantwoord: de gouden cirkel beteekent de barmhartigheid Gods, welke het beinin- nend Hart van Jesus met al de onuitsprekelijke ver- diensten van zijn leven on dood in zich bevat; zij, die pijlen afschieten, beduiden die soorten van Chris- tenen, die zich bijzonder op de beoefening der deugd toeleggen. De eersten, wier schichten liet doel niet bereiken, zijn diegenen, die werken zonder intentie en alleen uit gewoonte. De tweede soort stelt hen roor, die zich wel bij hunne handelingen een goed doel voorstellen, maar toch werken voor eigen belang; daarom komen hunne pijlen niet tot in Jesus\' Hart; |
|||||
|
— 255 —
|
|||||
|
zij raken slechts den gouden cirkel van Gods barm-
hartigheid, die derhalve aan zulke Christenen eenigo gunsten vcrlccnf, afgebeeld door de uit den kring spattende vonken. Do boogschutters der derde soort stellen eindelijk diegenen voor, die zich geheel boven do beschouwing van bun eigen belang verheffende, enkel met de zuiverste intentie en liefde voor den Zoon Gods handelen; dezen leggen regt op het II. Hart van Jesus aan, en zijn dan ook gelukkig genoeg, het te treffen on to doorboren; daarom vloeijen aanstonds in vollen overvloed do verdiensten van zijn lijden en zijn dood over hen neder, en worden hun die vergund en toegepast te zamen met een hemolseh licht en de heiligste inspraken. (St. Jure). Hier leert gjj nogmaals het hoogo nut, en ik zou
bijna zeggen, voor u de noodzakelijkheid der oefe- ningen van het Apostolaat des Gebed*, ik bedoel: de dagelijksehe, en wèl de zuivere dagelijksche intentie. "Wie deze maakt, en wèl onderhoudt, heoft alles ge- daan. Wio alles doet, doch zonder goede mecning, — is dwaas. GEBED.
Juich en jubel nu, o dierbaar Hart van onzen God
on Schepper 1 duizenden en millioenen harten hebt Gjj weer voor uw goddelijk Hart veroverd. Ja, ik dank U, beminnelijke Jesus, en ik loof U, ook in dit op- zigt, om uwe groote en goddelijke glorie. Ik wensch U geluk met uwe zegepraal, ik deel van ganscher harte in uwe tevredenheid. — Maar ach! waarom moet |
|||||
|
— 25li —
|
|||||
|
ook [bier wederom eeno harteklagte tnssehen beide
komen? In den hemel jn, daar triomfeert Gij volkomen; maar op aarde, wat doen u de meestcn?" „De mee»- ten verheerlijkte Jesus het ia uw eigen woord; en hoe waarachtig wordt ook nu nog dat woord bovon- den! Verhef If dun, o koninklijk Hart, en hecischto midden uwer vjjanden. Sta op, o üod! en wreek uwo eindelooze liefde — door nog grootor gunsten en nimmer eindigende barmhartigheid. Strijd, overwin, zegepraal over alle harten. En om het to doen, ver- toon uw Hart in al zijn luister en majesteit. Ja, goddelijke Verlosser, laat niet toe, dat er nog gevon- den worden, die uw Hart zouden miskennen. Doe den vloed van genaden over alle harten uitstroomen. Trek ze allen tot U, zoo als gij eenmaal beloofd hebt. En dan, heersch dan, in nog grooter glorie, in uwe eeuwige heerlijkheid, omringd van alle harten, die U hebben geëerd op aarde, om V voor altoos te omrin- gen als uwe gloriekroon in den hemel. NASCHRIFT.
En nu vraag ik u, Philothea, uw antwoord. Ik be-
oofde u, in het voorwoord, dat gij zekerlijk, na de aandachtige lozing en overweging van dit boek, het nut en de hooge waarde der devotie tot Jesus\' Hart in uw hart en in uw geheugen zoudt hebben inge- prent. Wat vindt gij nu zelve ? Uw antwoord kan ik niet raden ; het mijno luidt: dat ik al wederom door het bestuderen van Jesas Hart, doo ot zoe- |
|||||
|
— 257 —
|
|||||||
|
ken naar niouwo voorbeelden, door het modedeelen
van eenigo mijner gevoelens, een nieuwen spoorslag
gevonden heb, om to werken ter verbreiding van die
devotie, aan welke de palm onder al de devoties
toekomt.
Vrijdag, fl November 1874. En nu woêr 16 Mei 1877.
|
|||||||
|
GEBED TOT JESÜS HART
vax de zalige Marüareta-Maria.
„Plaats mij, o mijn goddelijke Zaligmaker, in uwo
heilige zijde, en in uw aanbiddelijk Hart, dat een brandend fornuis der zuiverste liefde is ; zoo zal ik in veiligheid zijn. O allerminnelijkst Hart, gij zijt mijne kracht, mijn steun, mijnt) bolooniny, mijne toe- vlugt, mijne zaligheid, mijne liefde er. mijn Al. O Hart van Josus, allerheiligst, en aüerverheveust Hart, de Heer en Meester van alle harten, ik bemin IX, ik aanbid on ik loof U; ik bedank U en ik ben geheel aan TJ. O Hart vol liefde, blijf met mij en in mij ; bestuur mij, zalig mij, on verander mij geheel in U. O alloruitmuntendst Hart, wiens eeuwig bezit het genot en het loon der gelukzaligen zijn zal, o vrat zijt Gij bigeerenswaardig, en beminnenswaardig. O goddelijk Hart, kom, kom tot mij, of trek mij tot U. O allerverhevenst Hart, dat een voorwerp van welge- vallen voor den hemelschen Vader zijt! Zie, hoe ik U groet uit de plaats der ballingschap, waarin ik |
|||||||
|
• 258 —
|
|||||
|
Terkeer, U aanroep in mijne smart, U smeek om bjj-
stand in mijne zwakheid. O allcrbarmliartigst Hart van mijn goeden Vader en van mijn Zaligmaker, wei- ger uwe hulp niet aan mijn onwuardig hart. Vernietig in mij het rijk der zonde, vestig in mij het rijk der deugd, opdat uw beeld er volmaakt in gevormd bljjve, on het eens een sieraad van uw hemelsch paleis moge rijn. Amen. |
|||||
|
- 259 —
LITANIE VAX HET
wmmm sast ièm nam»
Heer, ontferm U onzer.
Christus ontferm U onzer.
Heer, ontferm U onzer.
Christus, hoor ons
Christus, verhoor ons.
God hemelsche Vader, ontferm U onzer.
God Zoon, Verlosser der wereld, ontferm U onzer.
God H. Geest, ontferm U onzer.
H. Drievuldigheid, één God, ontferm U onzer.
Hart van Jesus, Zoon van den eeuwigen Vader.
,Hart van Jesus, Zoon van de Maagd en Moeder Maria,
Hart van Jesus, eigen en waardige woonplaats van
den H. Geest, Hart van Jesus, tempel van do allerheiligste Drie-
valdigheid. Hart van Jesus, glorie en vrougd der Engelen.
Hart van Jesus, oneindig in Majesteit.
Hart van Jesus, voorwerp van alle liefde.
Allerootmoedigst Hart van Jesus,
Allerzuiverst Hart van Jesus. O
Allerminnelij kst Hart van Jesus. *
Hart van Josus vol van zegen en genade, 2
Wellust van homel en aarde, *
Licht van geheel de wereld, O
«"Oiiverwinnelijke sterkte tegen onze vijanden, ©
«Fontein van alle regtvaardigheid, s
|-s Oorsprong van goedheid en barmhartigheid, ;t
a Vol van medelijden en teederheid, ► Woonstede aller deugden, •g Waardig allen lof en eer,
J: Aan wien alle aanbidding toekomt,
Oneindige afgrond van allo hemelsche gaven,
Fontein der springende wateren tot het eeuwig leven. |
||||
|
— 260 —
|
|||||
|
Hart van Jcsus, Verzoening onzer zonden.
Troost van allo bedrukte harten, Hoop van die in U sterven. 9 Ons leven en verrijzenis, © £ Tcevlugt van alle zondaren, 3;
1-5 Met bitterheid voor ons vervuld,
§ Met versmaadheden voor ons verzadigd, •
*" On onze boosheden doorwond, 3
"2 Voor onze zaligheid gestorven aan hot kruis, e>
(3 Met eene lans doorstoken.
Levende, heilige en Oodo behagende offerande, ;t
Altaar op hetwelk alle Heiligen geofferd worden, Lam Gods, dat wegneemt de zouden der wereld, spaar
ons Jesus. Lam Gods, dat wegneemt de zonden der wereld, ver-
hoor ons Jesus. Lam Gods, dat wegneemt de zonden der wereld, ont-
ferm U onzer. v. O Koning der glorie, gij zult nooit versmaden.
R. Een boetvaardig en vernederd hart.
GEBED.
Iloere Jesus, die U gowaardigd hobt, de onuitspre-
kelijke rijkdommen van uw allerheiligst Hart aan uwe Jverk te openbaren, verleen ons, dat wij aan de liefde van het allerheiligst Hart mogen beantwoorden, en dat wij, door waardige dienstbewijzingeu, vergoeden de vcrongelijkingen, die datzelfde bedrukto Hart van de ondankbare menscheu wordjn aangedaan. Dio lee\'t en heerscht met God den Vader in de eenheid des Heiligen Geestes, in alle eeuwen der eeuwen. Amen. |
|||||
|
-- 261 -
|
||||
|
KER15BOETÏÏ
AAN HET ALLERHEILIGSTE MART VAN JESÜS.
Minnelijke en aanbiddelijke Jesus ! mijn Zaligmaker
en mijn God! die door vurige en wonderbare liefde U zelven als slagtoffer in het hoogwaardig Sacrament des Altaars gegeven bobt. Och, welke smartelijke ge- voelens moeten er in uw heilig Hart ontstaan, daar Gij in do harten van de moesten der monschon niets vindt, dan versteendheid, vergotonheid, ondankbaar* hcid en verachting. Het was U dan niet genoeg den zoo moeijelijke» en pijnlijken weg verkozen te heb- bon, om onze zaligheid te bewerken! liet was U niet genoeg U overgegeven te hebben aan den zoo wree* den en angstvollen doodstrijd veroorzaakt door de aan- schouwing onzer zonden, wier last gij op U genomon hadt! neen Gij wildot daarenboven U blootstellen aan do versmadingen, dio door de boosheid de menschen, ja door do hel zelve kunnen uitgevonden worden. Met een ootmoedig en droevig hart vraag ik duizend en duizendmaal vergeving voor do vcisinadingen, die Gij op uwe heilige altaren ontvangen hebt. Ach ware het mij gegeven, om met mijne tranen te bevochtigen en met mijn bloed af to wasschen al die plaatsen waar. uw minnelijk Hart versmaad is geworden en waar men uwe liefde mot verachting heeft beloond. Ach! konde ik door eeno nieuwe soort van dienstbowijzen en ver- |
||||
|
— 262 —
|
|||||
|
nedering alle heiligschendingcn en onteeringen her-
stellen ! Jiogte ik meester zijn van al de harten der menschen, om ze U op te offeren en op deze wijze eonig- zins hunne vergetenheid en gevoelloosheid te vergoeden, daar zij U niot hehbon willen kennen, of gekend hebbon- de U geeno of zeer weinige liefde hebben toegedragen. Maar, o minnelijke Jesus ! hetgeen mij bovenal met schaamte bedekt en zeer diep vernedert, jb, dat ik onder het getal van die ondankbaren ben. Ach ! hoe durf ik nog voor U verschijnen ? mijne oogen tot U verheffen? mijnen mond voor U openen ? Maar, lief le- rjjke Verlosser ! Gij ziet het binnenste van mijn hart, Gij kent de droefheid, die ik over mijne ondank- baarheid gevoel, en nimmer zult Gij een rouwmoedig hart versmaden. Gij zijt niet gekomen om den zon- daar te veroordeelen, maar om hem zalig te maken. Vol van dit vertrouwen zijn wij allen voorden troon uwer ge- nade nedergebogen, on smeeken U ootmoedig niet op onze s.rafwaardigheid, maar op uwe eindeloozo barm- hartigheid neder te zien, opdat uw dierbaar bloed, de prijs van onze zielen voor niemand van ons verloren ga. Ach ! minnelijk Hart van Jesus ! geef, dat wij door do lovendige overdenking van uwe teedere liefde jegens ons, onze ondankbaarheid voor eeuwig verfoei- jen en regtzinnig besluiten, om van dit oogenblik af, een hart van dankbaarheid en wederliefde al de da- gen van ons levea U toe te wijdon, voor U alleen te leven, te lijden en te strijden, opdat wij eens het ge- noegen mogen smaken, om met de gelukzaligen in den hemel U voor eeuwig te loven en te danken. Amen. |
|||||
|
— 2C3 —
|
|||||
|
BELOFTEN
yedaan door O. II. Jesus Christus aan de z. marqa-
RETA MARIA, kloosterzuster van de Visitatie, ten voordeele der personen dié godsvrucht tot zijn H. Hart hebben. 1. Ik zal hun al de genaden geren, welke zij noo-
dig hebben in hunnen staat. 2. Ik zal dca Trede in hunne huisgezinnen stellen.
3. Ik zal hen vertroosten in al hunne droefheden.
4. Ik zal hunne verzekerde toevlugt wezen gedu-
rende het leven eu bijzonderlijk in het uur des doods. 5. Ik zal overvloedige zegeningen uitstorten over
al hunne ondernemingen. 6. De zondaars zullen in mijn Hart den oorsprong
en den eindeloozen Oceaan van barmharigheid vinden. 7. Do laauwe zielon zullen vurig worden.
8. De vurige zielen zullen spocdigen voortgang
doen in de volmaaktheid. 9. Ik zal de huizen zegenen waar het beeld van
mijn Hart zal geplaatst en vereerd zijn. 10. Ik zal aan de priesters de gave geven van de
versteendste harten te raken. 11. De namen dor personen, welke deze godsvrucht
zullen verspreiden, zullen in mijn Hart geschreven en er nooit uitgewischt worden. (Leven der Z. Marga- reta Maria) |
|||||
|
— 264 —
|
|||||
|
OPDRAGT AAN HET H. HART VAN JESUS.
O allerbeminnelijkste Jesus, om U mijne dankbaar-
heid te bewijzen en om mijne ongetrouwheid weder goed te maken, schonk ik, N. N. U mijn hart, offer ik mij geheel en al aan U op, en neem, met uwo genade, het vast besluit van U nooit moer te ver- grammen. DAGELIJKSCHE OPDRAGT
voor de leden van het Apostolaat des gebeds. Goddelijk hart van Jesus, ik offer U, door het on-
bevlekte Hart van Maria, al mijne gebeden, werken en lijden van dezen dag, in vereeniging met al de intenties waarmede gij zelf U onophoudelijk op het Altaar opoffert. Ik offer U die in \'t bijzonder voor die intenties, welke voor deze maand in de gebeden der leden zijn aanbevolen. Mijn Jesus, barmhartigheid! (100 dagen aflaat. Pius
IX. 23 Sept 184G) Bemind zij overal het H. Hart vaD Jesus. (100 da-
gen aflaat. Pius IX, 20 September 1860.) |
|||||
|
— 265 -
HET SCHAPULIER VAN JESUS HART Wijze: Voor Jesus\' Harte zimje.
Gelukkig die mag dragen Het zoete juk van Qod,
En zingen alle dagen Zijn hooggszegcnd lot.
REFREIN.
Vol moed dan allerwoge,
"Wat vijand dreige of tart,
„Laat af — is \'t lied der zege — Met ons is Jesun\' Hart."
Qods bloedig Hart geteekend Op wollo blank en fijn
Verbeeldt ons wonder sprekend, Hoe rein ons hart moet zijn.
Do vlammen dio \'t omstralen In wondren liefdegloed,
Doen in ons harte dalen Der liefde lust en moed.
Het kruis daarop verheien, Als op zijn glorietroon,
Wekt in ons hart het leven Door \'t leven van Gods Zoon.
|
||||
|
— 2CÜ —
Do doornen om dat Harte,
Nog scherp, maar heerlijk thans,
Zij toonen \'t hart in smarte Tot loon den lauwerkrans.
De wond nu eeuwig open, Als rust- en vredegrot,
Wat doet zij \'t hart niet hopen In \'t Harte van een God?
Zoo is in lust en lijden Gods Hart de gloriezon,
Ons harteschild bij \'t strijden, Bij smart de liefdebron.
Vit de Maandrozen 1874.
|
|||||
|
%
|
|||||
|
- 267 —
DE MAAND JUNIJ.
"Wijze: ^\'oor Jesus\' Harte zingen*
1.
De zoete maand der harten. Aan \'t godd\'hjlc Hart gewijd,
Ook in het dal der smarten, Maakt alle harten blijd.
REFREIN.
Geloofd geëerd, bezongen,
Zij Jesus\' Godd\'lijk Hart, Van alle hart en tongen,
In blijdschap en in emart. 2. Zijn ook do balscmluchten,
Der Lloemenmaand voorbij, Dan volgt de maand der vruchten.
En \'t hart zingt even blij. 3.
Straalt nu de warmte ons tegen,
Zij is het beeld der Bron Van alle heil en zegen,
Der ongeschapen Zon. |
||||
|
- 268 —
|
|||||
|
4.
Verblijden langer dagen, Waar nu de nacht voor zwicht,
Zij doen het harte jagen Voor *t eindloos Licht van Licht.
5. Zien wij den zachten bloesem Tot rijpe vrucht gestoofd,
Wij zien in Jesus boezem Der zielen godd\'ljjk ooft.
6. De dauwdrop op de lelie, De zoete geur van \'t veld,
Heeft ons van \'t Evangelie, De Liefdebloem gemeld.
7. Zoo heerscht der harten Koning, In deze maand alom,
Het meest in de eigen woning, Ons hart, zijn heiligdom.
8. Daar juichen wij, en zingen, Gegroet, o Jesus\' Hart!
Van de aard- en hemellingen De blijdschap zonder smart.
9. Hoor, lieve Jesus! \'t vragen, Kaar uw zoo minlijk Hart,
En \'t jublen alle dagen, „ Aan U, o God! ons hart!"
|
|||||
|
— 269 —
|
|||||||
|
OM HET SCHAPÜLIER VAN \'T H. HART
TE WIJDEN. Wij vinden in het allerbelangrijkst werk de Rationi-
bus festorum SS. Cordis Jesu et Puriss. Cordis Ma- riae, Auctore N. Nillis S. J. (Editio 4a Saecularis,) de Tolgcnde formuul, die men bezigen kan, om do Schapulieren van Jesus\' Hart te wijden. v. Adjutorium , etc.
R. Qui fecit, etc.
v. Dominus vobiscum,
R. Et cum Spiritu tuo.
OREMUS.
Domino, Jesu Christe, qui eharitato perpetua nos
dilexisti, te supplices deprecamur, ut hoc scapularo in honorem Sacratissimi Cordis tui gestandum bcne- f dicere digneris, ut qui illud gestaverit in amore tuo et in protectione tua semper maneat. Amen. Cor Jesu Sacratissimum, miserere nobis.
|
|||||||
|
v. Onze hulp ia in den naam des Heeren.
R. Die hemel en aarde gemaakt heeft.
y. De Heer zij met u.
r. En met uwen gee»t.
|
|||||||
|
— 270 -
LAAT ONS BIDDEN. Heer Jcsm Christus, die ons met eeuwigo liefde
bemind hebt. wij smceken U ootmoedig, dut Gij U gcwuardigt dit Schapulier, dat ter eei-c van uw allcr- heiligst Hart zal gedragen worden, te zogenen, opdat hij, die het dragen zal, altijd in uwe liefde en onder uwe bescherming blijve. Amen. • Allerheiligst Hart van Jesup, ontferm U onzer.
|
|||||
|
*
|
|||||