"W. -van Guliok,

Haahen, 28 Martii 1878,

J. Cuyiek libr. eens.

Het is troostvol voor den waren christen, te midden der onver-
schilligheid, die zich van zoovele harten heeft meester gemaakt, en
bij al de beroeringen, welke de geest des kwaads in de wereld
verwekt, den wonderbaren voortgang te aanschouwen, dien de
godsvrucht tot de Allerheiligste Maagd dagelijks maakt. Wanneer
toch, sedert het begin der Kerk, heeft Maria meer eerbewijzingen
ontvangen ? Wanneer werd zij gediend door kinderen, die ijverzuch-
tiger waren op hare eer?

En wat mag men niet verhopen van haar, die den overwinnaar
der hel ter wereld heeft gebracht, die den kop der helleslaug heeft
vertreden, en die door God zelf is aangesteld als de uitdeelster
zijner onuitputtelijke genadesehatten ?

Bij die algemeene beweging nu, waardoor de harten der geloovigen
tot Maria worden gevoerd, mogen de religieuzen voorzeker niet
achter blijven. Zij moeten uitmunten door vurige godsvrucht tot
Maria, zij, de meest beminde kinderen dier Moeder van liefde, en
uitgelezen bruiden van Jesus, haar goddelijken Zoon.

Zij moeten op bijzondere wijze Maria beminnen en vereeren. Zij,
het uitstekendste gedeelte van de Kerk Gods, moeten vooral voor
die Kerk , door de machtige voorspraak der allerheiligste Maagd,
genade en bescherming afsmeeken, in de groote noodwcndighedeu,
waarin zij verkeert.

Gaat dan tot de Dochter van den grooten Koning, gij, die haar
zoo dierbaar zijt. Gaat tot Maria, gij, die haar op bijzondere wijze
zijt toegewijd, die zoovele trekken van gelijkenis met haar hebt, en
zoo groote macht op haar hait uitoefent. Vereert haar alle dagen

uws levens, maar vooral gedurende die schoone maand, welke haar
toegewijd is.

Hoe groot moet gedurende de maand van Maria de ijver der
religieuzen niet zijn? Alle ware kinderen der Kerk zijn om den
troon van Maria geschaard om haar te vereeren, hunne liefde te
bctoonen, en hare voorspraak in te roepen. En Maria is meer dan
ooit geneigd zich n.oeder van liefde en barmhartigheid te toonen,
door vurige gebeden voor ons bij God tusschen beide te treden
Alles moet onzen ijver opwekken, ons vertrouwen verlevendigen.

Gij, bruiden des Heeren, nadert dan tot den troon van genade
bidt met uwe broeders, bidt niet slechts voor u zelven, maar ook
voor anderen, voor de geheelc heilige Kerk, opdat zij moge zege-
vieren over hare vijanden, opdat de wonden haar toegebracht door
zoovelcn , die zij in haren schoot heeft gevoed, worden genezen, en
de standaard van Hem, aan wien gij u op bijzondere wijze gewijd
hebt, met nieuwen luister moge schitteren.

Nadert tot Maria, gij, die zoo groote macht op haar moederhart
uitoefent; nadert met vurigheid en kinderlijk vertrouwen, en de
aarde zal door Maria wederom niet den hemel worden verzoend.

Behalve die algcmeene gunsten, welke gij zult doen nederdalen
over de heilige Kerk, wanneer gij met ijver de oefeningen der maand
van Maria verricht, zult gij ook kostbare genaden voor u zelven
verkrijgen. �Ik bemin hen, die mij beminnen" zegt de Heer. Zoo
is bet ook met de allerheiligste Maagd Maria. Ook zij bemint
diegenen, welke haar beminnen, en daar het aan de ware liefde
eigen is, zich door daden te toonen, zal ook Maria hare beminde
kinderen met gunsten overladen, zij zal u haar en haren Zoon
waardig maken, u geleiden op den weg der volmaaktheid, u onder
haren moederlijken mantel beschermen tegen al uwe vijanden, en
u onder hare hoede den eeuwigen hemel binnen voeren.

De viering van de maand van Maria heeft te Rome een aanvang
genomen. De heiligste vruchten, die zij voortbracht, bewogen Paus
Pius VII om dezelve met toevoeging van de schatten der Kerk te
begunstigen.

Bij twee verschillende breven vergunde hij de volgende aflaten,
toepasselijk op de zielen in het vagevuur:

1. Een vollen aflaat, te verdienen op een dag, dat men te
communie gaat, voor al degenen, die eiken dag der maand Mei
de allerheiligste Maagd zullen vereeren, hetzij in het openbaar,
hetzij in het bijzonder, door eenige eerbewijzingen, godvruchtige
oefeningeu, gebeden of godsdienstige werken.

2. Eeu aflaat van 300 dagen voor eiken dag der maand.

Overal waar de maand van Maria gevierd wordt (en waar wordt
zij thans niet gevierd ?) versiert men prachtig het altaar of ten minste
het beeld van de allerheiligste Maagd. Daar verzamelen zich de
geloovigen, om de Moeder Gods te vereeren, hare deugden te
overwegen, hare bescherming af te smeekeu, en haren lof te zingen.
Men begint de oefeningen der maand met het zingen van den
�Veni Creator," en van eenigen lofzang ter ecre van Maria,
en men eindigt met eene algemeenc communie en een plechtig lof.

Om meer voordeel uit deze godvruchtige oefening te trekken,
zal het goed zijn zich daartoe voor te bereiden, door den laatsteu
dag van de maand April in grootere ingetogenheid door te brengen,
en de bijzondere genaden en gunsten te overdenken, die men door
de voorspraak der Moeder Gods wil bekomen.

Men moet niet vreezen te veel te vragen ; want de goedheid eu
de macht van Maria zijn groot; zij is immers de Moeder van God
en onze Moeder.

Eiken morgen, bij het ontwaken, zal men zich aan de allerhei-
ligste Maagd opdragen, en van tijd tot tijd gedurende den dag het
besluit vernieuwen, van in vereeniging met haar te handelen. Per
Mariam, curn Maria, in Maria. Door Maria, met Maria, in Maria.

Men zal dikwijls door schietgebeden zijn hart tot Maria verheffen,
en zich toeleggen, om met meer dan gewonen ijver de gebeden te
storten, die men ter harer eer pleegt te verrichten; zoo als: �de
engel des Heeren, den Rozenkrans enz.

Eiken dag zal men de kapel of het beeld van de allerheiligste
Maagd ten minste eenmaal met een bezoek vereeren, en dan vooral

haar zeggen, wat men door hare tusschenkomst wensoht te verkrijgen,
haar zijne noodwendigheden blootleggen, die der heilige Kerk enz.
enz. Op het einde zijn eenige gebeden toegevoegd, met aflaten verrijkt,
en daarom bijzonder aanbevelenswaardig.

Er zijn nog andere zeer nuttige en gemakkelijke oefeningen; zooals
eiken dag, of ten minste \'s zaterdags eene lichte versterving doen,
van tijd tot tijd gedurende de uitspanning over de allerheiligste
Maagd spreken, haar beeld bij zich dragen, enz.

Voor deze oefeningen en vele andere dergelijke, die de liefde
tot Maria hare kinderen inboezemt, is het goed, dat iedereen zijne
godsvrucht volge, onder leiding altijd der gehoorzaamheid.

Bij het einde van de maand van Maria, zal men al zijne goede
voornemens vernieuwen, zich geheel en al aan Maria toewijden, en
vast besluiten, van altijd als een waardig kind van Jesus en Maria
te leven.

Voorbereiding? tot de oefeningen der maand
-van Ma ria.

Ego mater pulchrae dileclionis... Transite ad me omnes

\\ qui eoncupiscitis me, et a generationibus meis implemini.
Ik ben de moeder der schoone liefde. Komt allen tot mij,
| die mij met vurigheid begeert, en verzadigt u met de vruchten,
die ik voortbreng. Eccli: XXIV.

Maria roept heden hare kinderen aan den voet liarer
altaren. Zij opent de schatten van genade en deugd, die
de Heer in haar hart heeft uitgestort, en noodigt ons
uit, dat wij tot haar zullen naderen, om ons door die
schatten te verrijken. �Komt, roept zij ons toe, komt gij
�die mij vuriglijk begeert, gij die mij van harte bemint,
�en verrijkt u met de goederen, die in mij overvloeien;
�verzadigt u met de kostbare vruchten, welke ik voort-
breng." Zoo spreekt Maria tot allen. Maar zijn deze

■woorden niet meer bijzonder tot de maagden gericht, die
zij zelve tot haar gevolg heeft uitgekozen, die zij in hare
liefde heeft opgewekt, om haar in hare maagdelijke rein-
heid en alle overige deugden na te volgen ?

Gaan wij derhalve tot onze Moeder, beschouwen wij
met een levendig geloof dit meesterstuk van den almach-
tigen God; roepen wij met een onbeperkt vertrouwende
voorspraak in dier barmhartige Moeder; dragen wij ons
met eene kinderlijke liefde aan Maria op; wijden wij ons
met vernieuwden ijver toe aan haren dienst, en vereenigen
wij ons in den geest met al de vurige zielen, die heden
de oefeningen der maand van Maria beginnen.

1". Alle christenen moeten godsvrucht hebben tot Maria,
allen zouden zich gedurende deze schoone maand rondom
haar beeld moeten vereenigen, om haar hunne liefde en
eerbied te betoonen, hare grootheden te vieren, hare
deugden te eeren, door haar genaden af te smeeken.

Zijn inderdaad niet allen hare kinderen? Heeft zij
niet allen in smarten gebaard, toen haar goddelijke
Zoon haar aan den voet van het kruis, stervende toesprak :
�Vrouw, ziedaar uw Zoon." Welnu, het betaamt een wel-
geaard kind zijne moeder met de teederste liefde te beminnen,
in haar gezelschap behagen te vinden, haar zijne liefde
te betoonen, hare goedheid te loven, hare verdiensten te
verheffen. Maar vooral op den feestdag van haar, die hun
het leven geschonken heeft, verdubbelen de kinderen hun

ijver om haar te loven, en de gevoelens, waarmede hunne
harten vervuld zijn, te openbaren; dan geeft zich de
liefde hunner harten op eene bijzondere wijze lucht.

Is dat de handelwijze, zijn dat de gevoelens van wel-
geaarde kinderen jegens haar, die hunne moeder is volgens
de natuur; wat moeten wij dan niet doen, welke moeten
onze gevoelens niet zijn jegens Maria, die onze moeder
is volgens de genade?

Zoover de hemel boven de aarde is, zoover is Maria
boven de gewone moeders verheven. Zij, door God uit-
verkoren tot de verheven waardigheid, om de moeder van
zijn eenigen Zoon te worden, en ons beminnende meer
dan eene moeder haar kind beminnen kan.

Vieren wij derhalve het feestgetij onzer hemelsche Moeder,
en doen wij ons best om het op waardige wijze te vieren.
Wij danken U, o Jesus, dat gij uwe getrouwe dienaars
hebt opgewekt, om deze schoone maand aan de vereering
van Maria te wijden. Wij bidden u, dat wij dezelve met
zooveel ijver mogen doorbrengen, dat wij verdienen verza-
digd te worden door de heerlijke vruchten, welke de Moeder
der schoone liefde hare kinderen aanbiedt.

2. Als kinderen der heilige Kerk zijn wij kinderen van
Maria; maar wij zijn het nog meer bijzonder als religieuzen.
Aan Maria toch zijn wij naast God de genade onzer heilige
roeping verschuldigd. Is zij het niet, die het goede zaad,
bij den heiligen doop in ons hart gelegd, heeft bewaard
en doen opgroeien ? die , als de wereld en onze driften het
dreigden uit te rakken, het heeft beschermd en behouden ?
die, na lange jaren van aanhoudende zorgen, de banden

verbroken heeft, die ons beletten het religieuze leven in
te treden? die ons in dit huis heeft geleid, waarvan zij
de Moeder is ? die ons door de heilige banden der religieuze
beloften innig met haren Zoon heeft vereenigd? Maria is
dus onder dubbelen titel onze Moeder.

O Moeder, vol van genade, maak dat wij door onzen
eerbied, door onze liefde, door onze getrouwheid in uwe
voetstappen te volgen, ons uwe ware kinderen betoonen.
Gij telt vele getrouwe dienaren onder de kinderen der
heilige Kerk, vele ijverige zielen, in wie gij uw welbehagen
schept; mogen wij u des te meer behagen, naarmate wij
meer uwe moederliefde hebben ondervonden.

VOORBEELD.
De heilige Benedictus en de heilige Scholastica.

Sinds de allerheiligste Maagd, in diepen ootmoed, zich de dienst-
maagd des Hoeren verklaard heeft, op het oogenblik zelf dat de
heilige Geest haar tot de waardigheid zijner Bruid verhief, hebben
alle geslachten als om strijd zich hare dienaren verklaard. De eerste
van al de dienaren van Maria was Jesus zelf, van wien geschreven
staat, dat Hij aan zijne Moeder onderdanig was. Et erat subditus
illis. En alle heiligen van alle tijden en plaatsen hebben Jesus hierin
nagevolgd. Onder de heiligen zien wij vooral de Ordestichters uit-
munten. En moest dat zoo niet wezen ? De religieuzen, gelijk wij
gezien hebben, zijn meer dan de gewone christenen verplicht Maria
te beminnen en te ecren; de heilige Ordestichters zijn door God ,
uitverkopen, om aan hunne geestelijke kinderen , den geest mede te
deelen, die hen moet bezielen, daarom moeten zij zelven noodzakelijk
uitmunten in godsvrucht tot Maria.

Dit zien wij dan ook onder anderen in den heiligen Benedictus

en de heilige Scholastica. Van hunne kindsche jaren af boezemde
God hun liefde in voor Maria, en een kinderlijk vertrouwen op hare
moederlijke bescherming. Al den tijd, dien de heilige Benedictus
te Home doorbracht, dat is, van zeven tot veertien jaren, ging hij
dagelijks een harer beelden, hetwelk men nog bewaart, bezoeken.
Geheele uren bracht hij daar in het gebed door, en Maria gewaar-
digde zich aan den gelukzaligen Alauus de la Roche te veropenbaren,
dat de Heilige zijne verheffing in de Kerk en den glorierijken titel
van Aartsvader der Kluizenaars vau het Westen aan zijne groote
godsvrucht tot haar, en aan de getrouwe vereering haar bewezen,
verschuldigd was.

In het leven van de heilige Scholastica lezen wij, dat in haar,
nadat zij zich onder de geestelijke leiding van haren broeder, den
heiligen Benedictus, gesteld had, de teedere godsvrucht, welke zij
van hare vroegste jaren af voor Maria had gekoesterd, merkelijk
aangroeide; dat zij uit het vertrouwen op die goddelijke Moeder
nieuwen moed schepte, en dat hare liefde tot God van toen af zoo
hevig werd, dat haar zwak lichaam er schier onder bezweek.

De godsvrucht van den heiligen Benedictus en van de heilige
Scholastica tot de Koningin en de Moeder der maagden is onder
hunne kinderen blijven voortleven. Geen heilige hunner orden, ja,
geen waar Benedictijn of Benedictines, die geene teedere liefde
voor Maria gehad heeft.

Ave, Maria, cujus nomen divinis benedictionilus et
gratiis refertum est.

Wees gegroet, Maria, gij, wier naam vol van genaden
en hemelsche zegeningen is. H. Meth.

Altijd getrouw zijn aan de godsvrucht tot Maria.

Voorbereiding¹ der allerheiligste Maagd tot
het goddelijk Moederschap.

ROEPING TOT HET CHRISTENDOM.

Elegit eam Dominus in habitationcm si�i.

De Heer heeft haar tot zijne woonstede verkozen.
Ps. cxxxi. 18.

God, die van alle eeuwigheid den val van het menschelijk
geslacht had voorzien, had tevens besloten barmhartigheid
te oefenen, en den mensch een Verlosser te schenken; en
omdat de zonde door eene vrouw in de wereld zoude komen,
wilde hij ook in zijne wijsheid, dat eene vrouw het werk-
tuig zou zijn van het geheim der verlossing. Die vrouw
was Maria. Daar zij door den Heer voorbeschikt was, om
zijn Woord, het beeld zijner zelfstandigheid te baren, schonk
Hij haar ook die volheid van genade en die groote vol-
maaktheid, welke zoo verheven waardigheid betaamde.
Van toen af schitterde zij voor het aanschijn der allerhei-
ligste Drievuldigheid in al den glans der deugden, die
haar zouden versieren. Van toen af werd zij de spiegel van
rechtvaardigheid, waarin de eeuwige God zijn welbehagen
vond.

Werpen wij ons voor de voeten van Haar, in wie God,
om hare verheven schoonheid, zijn welbehagen vindt;

vervullen wij jegens haar onze plichten van lof en eer-
betoon, en opdat onze eerbewijzingen waardig mogen zijn, om
haar aangeboden te worden, vereenigen wij ons met de drie
aanbiddelijke Personen der allerheiligste Drievuldigheid.

1. Dezelfde God, die van alle eeuwigheid Maria had
uitverkoren, om de Moeder van zijn eenigen Zoon te
worden, heeft ook ons in zijn eeuwig raadsbesluit voor-
beschikt, om de tempels van zijn Geest, de ledematen
van Jesus Christus, zijne kinderen en erfgenamen zijns
koningrijks te worden.

Al die voorrechten werden ons in het heilig doopsel
geschonken. De priester stortte toen het gewijde water
op onze hoofden, en te zelfder tijde ging de hemel open,
de duivel werd uit onze harten, waar hij heerschte, ver-
dreven, en de Trooster, de heiligmakende Geest, nam
aanstonds zijne plaats in. De Kerk opende haren schoot
om ons te ontvangen, en wij werden ��n ligchaam met
Jesus Christus, haren goddelijken Bruidegom. Het leven
volgde in ons op den dood. Wij werden deelachtig aan
de goddelijke natuur.

Welk wonder! Welke verhevenheid! Welke onbegrijpe-
lijke waardigheid i Welke goedheid van den oneindigen God,
dat hij ons tot zoo uitstekende genade heeft voorbeschikt!

Betuigen wij Hem daarvoor onze erkentelijkheid; noo-
digen wij alle bewoners van het hemelsch Jerusalem uit,
om hunne dankzeggingen bij de onze te voegen.

2. Te zelfder tijde dat de hemelsche Vader ons tot
zoo verheven waardigheid voorbeschikte, deelde Hij ons
van de schatten zijner genade mede in evenredigheid aan
de oogmerken, die wij moesten vervullen, en aan de
plichten, die er uit voortvloeien.

Die bijstand, door zijne oneindige milddadigheid aan
onze zwakheid verleend, is zeer groot, zeer krachtig. De
ondervinding heeft het ons geleerd. Hoe vele verlichtingen,
hoe vele goede bewegingen en opwekkingen hebben wij
niet ontvangen ? "Wie van ons zou al de genaden kunnen
opnoemen ons ten deele geworden, sinds wij door den
heiligen doop in de Kerk getreden zijn.

Maar stellen wij ons hier eene vraag.

"Van alle eeuwigheid heeft God behagen kunnen scheppen
in het gebruik, dat Maria zou maken van de uitstekende
gunsten, die Hij haar schenken zou; is het ook zoo met
ons geweest? Oordeelen wij daarover naar onze werken,
en onderzoeken wij daartoe ons voorgaande leven. Hebben
wij nooit de genade vergeefs ontvangen? Hebben wij er
het gebruik van gemaakt, dat de Heer het recht had er
van te verwachten? Of zijn wij die onvruchtbare aarde,
die, dikwijls door den regen des hemels bevochtigd, nog-
tans slechts distels en doornen voortbrengt ? Zijn wij waar-
lijk christenen, en verrichten wij de werken van onzen
hemehchen Vader?

O gij, die altijd getrouw geweest zijt in het opvolgen
van de bewegingen des heiligen Geestes, gij, die niet
opgehouden hebt van deugd tot deugd op te klimmen, tot
dat gij tot de male des ouderdom» van de volheid van Jesus

Christus gekomen waart, gij, onze goede Moeder, heb
medelijden met uwe kinderen. Wij smeeken u, dat gij
voor ons wilt bidden, opdat wij door uwe voorspraak de
vergiffenis onzer onachtzaamheden mogen verwerven, en
tevens de genade, om in het vervolg aan de goddelijke
inspraken volmaakt te beantwoorden.

De eerwaardige Moeder Mechtildis van het heilig Sacrament, instelster van de
gedurige Aanbidding 1698.

De eerwaardige Moeder Mechtildis van het heilig Sacrament, aan
wie wij de instelling van de Gedurige Aanbidding verschuldigd zijn,
moet onder de Heiligen gerekend worden, die de innigste godsvrucht
hebben gehad tot de allerheiligste Maagd Maria. Van hare teederste
kindsheid af schepte zij er behagen in Maria aan te roepen, zich
onder hare bescherming te stellen, haar te vereeren. Zij verliet de
wereld in den ouderdom van 17 jaren, om in ecne Orde te treden,
die zich vooral tot doel stelde, Maria te ceren. Toen zij de Instelling
van de dochters van het allerheiligste Sacrament had opgericht,
verkoos zij de Koningin des hemels, om er de Koningin, de abdis,
de altijddurende overste van te zijn; en zij wilde, dat die keus aan
het hoofd der registers van haar huis zou vermeld staan. Haar
geheel leven, hare schriften, de oefeningen, die zij in hare Orde
ingesteld heeft, alles getuigt van hare liefde en hare kinderlijke
vereering van Maria. Zij ontving van haar ecne menigte genaden
en de zeldzaamste gunsten. Gedurende haar eerste noviciaat te
Bruij�res, werd de gemeente door eene zeer ernstige besmettelijke
ziekte aangetast; de religieuzen bezweken de eene na de andere,
en de jeugdige novice bleef weldra alleen over, om de zieken op
te passen, en in alles te voorzien. Zij deed het met dien ijver, die
liefde, die voorzichtigheid en geschiktheid, welke al hare werken
vergezelden. Maar ��ne zaak bedroefde haar; namelijk, dat zij van

allen geestelijken bijstand beroofd was, niemand had, aan wien zij
haar hart kon openbaren en eenigen raad vragen, en dat zij nauwe-
lijks den tijd vond, om des zondags de heilige Mis bij te wonen.
Daardoor verviel zij in een staat van groote onsteltenis, vrees en
inwendige droefheid. De duivel trachtte zelfs haar een afkeer in te
boezemen van den staat, dien zij omhelsd had, en spijt van dien
te zijn ingetreden. Op het punt van onder hare kwellingen te bezwijken,
ging zij zich nederwerpen voor een beeld der allerheiligste Maagd,
en zeide haar in de benauwdheid harer ziel: �O allerheiligste Maagd!
�zoudt gij mij dan hier hebben gebracht, om mij te laten verloren
�gaan? Ware het niet beter, dat ik in de wereld gebleven was,
�iudicn ik in het religieuze leven de middelen niet vind, om u met
�meer ijver en heiligheid te dienen?" Zij smeekte vervolgens, dat
zij zich zou gewaardigen hare Meesteres te willen zijn. Haar gebed
werd verhoord. Maria verdreef aanstonds de droefheid, waardoor
hare getrouwe dienares werd gekweld, vervulde haar hart met zoeten
troost, en oefende van dien dag af de bediening van meesteres der
novicen jegens haar uit. In gevorderden ouderdom bekende.Moeder
Mechtildis meer dan eens, dat zij al het licht, wat zij uit de over-
weging putte, aan Maria verschuldigd was. Die bekentenis baart
geene verwondering, wanneer men de geschriften der eerwaardige
Moeder leest. Men vindt daarin zulke verhevene gevoelens, zulke
uitgebreide kennis, en diepe gedachten, dat het duidelijk blijkt,
dat die uitverkoren ziel door een bovennatuurlijk licht werd bestraald.
Bovenal munt door schoonheid uit, wat zij zegt van de genade des
heiligen doopsels. In een geschrift, dat zij opgesteld heeft voor
Mevrouw de Chateauvieux, hare geestelijke dochter, verheft zij zich
tot de verheveuste beschouwingen, en doorgrondt de geheele diepte
der verplichtingen, die de roeping tot het christendom oplegt. Zij
raadt haar aan de beloften des heiligen doopsels jaarlijks te vernieu-
wen, en stelt te dien einde het volgende formulier op, waarvan
wij ons op dezen dag kunnen bedienen.

�O Jesus, mijn Heer en mijn God, ootmoedig voor uwe voeten
neergeknield , aanbid ik U als den aanvoerder, dien ik moet volgen

en in alles nastreven, ingevolge de openbare en plechtige belofte,
die ik bij mijn heilig doopsel gedaan heb. Ik heb toen door den
mond van mijn peter en meter beloofd, den duivel, zijne ijdelheid
en zijne werken te verzaken, en mij aan U alleen te hechten. Ik
heb mij verbonden altijd in U te blijven, U altijd aan te hangen
als mijn Opperhoofd, slechts ��n met U uit te maken, gelijk de
ledematen van een zelfde lichaam ��n uitmaken met het hoofd, dat
hen bestiert. Ik heb openbare belijdenis gedaan van ��n leven,
��n geest, ��n hart, ��;ie ziel, ��n wil, ��ne gedachte, ��ne nei-
ging, ��ne zelfde toewijding aan God met U te hebbeu; en bijgevolg
heb ik openbare belijdenis gedaan van uw leven, van uw geest,
van uwe ootmoedigbcid, uwe liefde, uwe zuiverheid, uwe gehoor-
zaamheid en al uwe deugden. O hoe heilig en goddelijk is die
belijdenis! hoe heilig en goddelijk moet dus mijn leven zijn! Helaas,
mijn Jesus, waarom is mijn leven zoozeer in strijd geweest met de
verbintenis, die ik heb aangegaan ? Hoever ben ik van de gelijk-
vormigheid met U verwijderd ? Hoe heb ik uwe genade vruchteloos
doen zijn, uwe gaven ontheiligt door hoogmoed , door ijdelheid,
door het behagen, dat ik in de schepselen en in mij zelve heb
genomen! Hoe groot is mijne boosheid , van uwe uitstekende gun-
sten zoo dikwijls te hebben misbruikt, TJ uwe eer te hebben ont-
nomen , uw kostbaar bloed met de voeten te hebben vertreden.

Vergeef mij, o mijn aanbiddelijke Jesus ! mijn goddelijke Zalig-
maker geef voor mij herstelling aan den hemelschen Vader ! Bied
Hem ter voldoening voor zoovele beleedigingen al de eerc aan, die
Gij Hem gedurende uw heilig leven bewezen hebt, door zoo getrouw
te blijven aan de belofte van gehoorzaamheid, die Gij Hem op het
oogenblik uwer menschwording gedaan hadt. O Jesus sta mij toe,
in vereeniging met de liefde en de volmaakte gevoelens, die Gij
toen hadt, nu door mij zelve te doen, hetgeen ik door anderen
gedaan heb, toen ik in de heilige Kerk ben getreden. Ik kom voor
uwe voeten de beloften mijns doopsels vernieuwen. Om uwen geest
te erlangen, en om uwe oneindige liefde, verzaak ik voor altijd den
duivel, de zonde, de wereld en mij zelve. Ik geef mij aan U, o

mijn Zaligmaker, om voor altijd slechts ��n met U te zijn, ��n
ju geest, ��n in hart, ��n in leven. Ik geef mij aan U, om nimmer
mijn wil te doen, en van uw wil mijne spijze te maken. Ik geef
mij aan U, ik verbind mij met U, ik wijd mij aan U toe iu den
staat van slavernij. Ik wil uwe slavin zijn, o mijn God, en de
slavin van allen uit liefde tot U.

O goddelijke Jesus , geef, smeek ik U door uwc groote barm-
hartigheid , dat ik getrouw moge blijven aan de verbintenis, die
ik hernieuwd heb ; dat ik het geluk moge hebben die al de dagen
mijns levens te volbrengen; of liever volbreng ze zelf in mij in
al de volmaaktheid , welke Gij verlangt, en tot glorie van uwen
hemelschen Vader. Amen."

Ave, Maria, filia praedilecta Palris aeterni.
Wees gegroet, Maria , welbeminde dochter van den eeu-
wigen Vader. H. Laur. Just.

Met den heiligen Apostel Paulus het verledene ver-
geten , en het toekomende vurig verlangen.
Elk jaar de doopbeloften vernieuwen.

Voorz�on�{ylioi«l Gods o-ver de heilige Maagd

ROEPING TOT DEN RELIGIEUZEN STAAT.

Opus grande est: neque enim homiui praeparatur habi-
tatio, sed Deo.

Het geldt een groot werk: want niet voor een mensch, maar
voor God moet eene woonstede bereid worden. Paral. XXIX. 1.

Men kan de grootte van een werk beoordeelen naar de
mate en den duur der toebereidselen, die het vereischt.
Bedienen wij ons van dien regel, om de verhevenheid van
de roeping der heilige Maagd naar waarde te schatten.
Beoordeelen wij de gedachte, die God zelf heeft over de
bestemming, waartoe Hij haar roept, naar de zorgen, die
de goddelijke Voorzienigheid aan hare voorbereiding besteed
heeft.

Van het begin der wereld af, en alle eeuwen door,
zien wij den Eeuwige, den Almachtige met Maria bezig.
Spreekt Hij tot den mensch na zijne zonde, het is om
hem de vrouw aan te kondigen, die eens den kop der
slang zal verpletten. Redt Hij No� van den algemeenen
zondvloed, maakt Hij later een verbond met Abraham,
waakt Hij als een Vader over de kinderen van Juda,
wordt David de gezalfde des Heeren; het is alles om Maria.
Zij is gelijk de Messias, de verwachting der volken. Geheel
de wereld heeft de oogen op den stam van Jesse gevestigd,

en verwacht met ongeduld, dat die zoo lang beloofde bloem
zal uitbotten.

God gebruikt 4000 jaren, om de geboorte van Maria
voor te bereiden; en als de tijd daar is, verkiest Hij onder
Davids afstammelingen twee echtgenooten, die waardig zijn
de Moeder van Zijnen Zoon ter wereld te brengen. De
ontvangenis, de geboorte, de kindsheid dier gezegende
Maagd, alles is wonderbaar. En zoo bereidt God haar tot
het grootste aller wonderen.

Aanbidden wij de goddelijke Voorzienigheid over Maria,
en wenschen wij haar geluk met hare grootheid. Vereenigen
wij onze hulde met die, welke de oudvaders en de recht-
vaardigen van het oude verbond, aan die waardige erf-
gename der beloften hebben bewezen.

1. Wie denkt gij dat dit kind zal wezen? riepen de
joden uit bij de geboorte van den heiligen Joannes-Bap-
tist. Had men die vraag ook niet kunnen stellen bij de
geboorte van ieder van ons? Wat waren Gods gedachten
groot over ons! Wat was zij verheven, de bestemming,
waartoe God ons riep! Is er na den priester iets verhe-
vener in Gods kerk dan de religieus?

Het is voorzeker groot een kind der kerk te zijn, en
door de wateren des doopsels herboren te wezen. Wij
hebben gezien, dat de roeping tot het christendom, dat
de voorrechten, die er uit voortvloeien, iets goddelijks
hebben. Maar welke moeten onze gevoelens niet zijn,

wanneer wij bedenken, dat die heilige roeping slechts
een middel was in de raadsbesluiten van God, om ons
tot eene andere, nog veel uitmuntender roeping te
brengen? Wat zal men zeggen van den eindpaal zelf,
dien een reiziger vurig verlangt te bereiken, wanneer
de weg, di� hem er heenleidt, al zijne bewondering
wekt, al zijne gedachten te boven gaat?

2. De Heer heeft zich niet te vrede gesteld met ons
in het christendom te doen geboren worden. Uit zoovele
christelijke huisgezinnen, heeft Hij, om ons op te voe-
den, een dier bevoorrechte huisgezinnen uitgekozen,
waar zijn naam meest wordt verheerlijkt. Hij heeft ons
uitverkoren, boven onze broeders en zusters, boven allen,
die ons omringen.

"Van onze kindsheid af heeft Hij ons met zijne liefde
als met een schild bedekt, om ons tegen de schichten
van onzen vijand te beschutten; Hij heeft voor ons als
voor zijn oogappel zorg gedragen, Hij heeft niet opge-
houden door zijne bijzondere liefde voortdurend over ons
te waken.

Brengen wij ons te binnen die natuurlijke neiging
tot godsvrucht, die ongerustheid in het kwaad, die be-
geerte naar het goede, die teedere vermaningen der ge-
nade , die zoetigheden, welke de goede God ons in de
deugd deed smaken, gelijk eene teedere moeder, die den
rand van het glas, dat zij haar kind aanbiedt, met honig
bestrijkt.

Waarom zoovele zorgen? waarom eene zoo bijzondere
Voorzienigheid? Het was, omdat de Almachtige groote

dingen in ons wilde verrichten, en omdat Hij ons, gelijk
Maria, tot eene verhevene bestemming riep. Hij wilde,
dat wij eens gezegend zouden zijn, onder alle dochters
van Sion. Hij wilde van ons vorstinnen maken van zijn
hof, en Bruiden van zijn eenigen Zoon. Het was een
groot werk, opus grande est. Begrijpen wij al de groot-
heid en uitmuntendheid onzer heilige roeping?

De kerk is de dierbaarste en eenige bruid van Jesus
Christus, zijne welbeminde, zijne schoone, zijne duive,
voor wie Hij al zijn bloed heeft vergoten. De religieuze
orden zijn de edelste deelen van het groote lichaam der
Kerk. Zij zijn, zooals de heilige Hieronymus zich uit-
drukt, als kostbare edelgesteenten te midden van den
schat der heilige kerk, waarop zij den heerlijksten glans
afwerpen. Zij zijn, zegt de heilige Gregorius van Na-
zianze, de kostbare paarlen van dien tempel, waarvan
Christus de grondslag en de hoeksteen is. Na den priester
is er niets verhevener op aarde dan de religieus; niemand
die eene nauwere vereeniging heeft met Jesus Christus.

O God! o wonder! Gij, o Jesus, zijt de eeuwige Zoon
van den eeuwigen Vader, en ik ben uwe bruid. O god-
delijke goedheid, duizendmaal dank! O Maria, dank God
voor mij! Heiligen des hemels, vereenigt u allen met
mijne allerheiligste Moeder.

Maria-Amata de Blonay van de orde der visitatie.

Deze heilige religieuze, eene der eerste van de orde der visitatie
van O. L. V. was achtereenvolgens overste van de kloosters van

pellecour, van Antiquaille te Lyon, van Bourges, van Bresse en
Annecy. Zij was van hare kindsheid af aan Maria toegewijd, en
gedurende geheel haar leven ondervond zij de uitwerkselen harer
goedheid, en harer machtige bescherming.

Aan die goddelijke Moeder was zij hare roeping tot het reli-
gieuze leven verschuldigd. In den ouderdom van 17 jaren op Kers-
arond, bad zij voor een beeld der allerheiligste Maagd, en over-
woog de Aanbidding der herders te Bethlehem. Eensklaps werd zij
bovennatuurlijk licht bestraald, en meende de heilige
.ien, die haar deze woorden toevoegde: Mijne dochter,
m Zoon, die geheel brandende van liefde, een getrouwe
/ zoeken. Bied u aan, en Hij zal u tot zijne Bruid nemen.
> \'��-A.mata gehoorzaamde, en, voor de kribbe nedergeknield,
\' I zij aan de ijdelheden der wereld, en gaf zich zonder
.. � ■\' orbehoud aan Jesus Christus. Van dat oogenblik waren
hart gedachten op het religieuze leven, en op de uitvoering van
b&ar micrnen gevestigd. Zij sprak er over met den heiligen
Frai sus van Sales, die, na haar nauwkeurig te hebben onder
vraaga, haar in haar gemaakt voornemen versterkte, en haar op-
nam in zijne congregatie, niet tegenstaande de moeielijkheden , die
de wereld verwekte, om haar af te brengen van hare heilige roeping.

Ave, Maria, sanctificatum Bei templum.
Wees gegroet, Maria, geheiligde tempel van God.

Van tijd tot tijd de voortreffelijkheid van de roeping
tot het religieuze leven overwegen.

De onbevlekte ontvangenis van de aller-
heiligste Maajytl.

RELIGIEUZE HEILIGHEID.

Tota pulchra e8,amica mea, et macula non est in te.

Gij zijt geheel schoon,, mijne vriendin, en er ts geen viel
in u. Cant. IV. 7.

Daar Maria den Oorsprong zelven der heiligheid in haren
schoot moest dragen, betaamde het, dat zij van de zonde
gevrijwaard zou wezen: de duivel mocht geen recht hebben
op haar, die ter wereld kwam om hem den kop te verpletten.
In zijn hoogmoed zou hij zich voor God hebben beroemd,
indien het hem toegelaten ware geweest, Maria met zijn
vergif te besmetten, het eerst op dien troon te zitten, die
voor de aanbiddelijke Drievuldigheid opgericht was, voor
eenigen tijd de Bruid des heiligen Geestes in bezit te hebben,
de woning te bezoedelen voor den Zoon Gods bestemd?
Neen, nooit telde de onzuivere geest Maria onder zijne
slaven.

Van hare ontvangenis afdeed hij vruchtelooze pogingen ,
om dit kind van zegening onder zijne macht te krijgen.
Al zijne pogingen waren vergeefsch, gelijk op den dag van
zijn opstand tegen den Koning des hemels; hij zag zich
overwonnen, en ging wrokken over zijne nederlaag in die
plaats van duisternis en ondragelijke pijnen, welke God in

zijne rechtvaardigheid voor hein en zijne engelen geschapen
heeft.

Glorie zij aan U, mijn God, die nogmaals uw trotschen
vijand verwonnen hebt, en glorie zij ook aan Maria, voor
wie al de vruchten der overwinning zijn. Gij zijt geheel
schoon, o dochter van Sion, o gij, de welbeminde des Heeren,
er is nooit eenige vlek in u geweest. Gedoog, dat wij, in
vereeniging met de Lemelsche Geesten, de eenige getuigen
der wonderen uwer ontvangenis, u onze hulde van bewon-
dering, van eerbied en van gelukwensching brengen.

1. Maria moest de Moeder van God zijn, en daarom
betaamde het, dat zij nooit de slavin was des duivels.
En wij, die ook slechts op de wereld zijn, om de brui-
den van Jesus Christus te wezen, betaamde het ons ook
niet, dat wij onbevlekt en heilig waren, gesloten voor
den duivel, alleen open voorden heiligmakenden Geest?

Is het ook zoo met ons geweest? Hoevelen, helaas,
zijn er onder ons, die niettegenstaande de overvloedige
genaden, die zij ontvangen hebben, het huis des Heeren
zijn ingetreden met een geweten, dat duizendmaal door
de zonde bevlekt was, met een hart, waarin wij zoo dik-
wijls den duivel, dien geest van goddeloosheid, van hoo-
vaardigheid en ontucht plaats hadden gegeven ? Ach
betreuren wij, betreuren wij bitter de jaren, die wij in
de wereld hebben doorgebracht, voor dat wij het reli-
gieuze leven hebben omhelsd. Beweenen wij de zonden,

die ons de heiligheid onzer roeping zoo onwaardig heb-
ben gemaakt.

2. Zijn wij het religieuze leven niet ingetreden met
een geweten, dat nooit door de zonde besmeurd was,
met een hart de verhevene roeping waardig, waartoe wij
bestemd waren; dat nu ten minste ons leven volmaakt
zij, dat nu ons gedrag beantwoorde aan de verhevenheid
van onzen staat.

Onze Heer Jesus Christus heeft voor ons in het bij-
zonder gedaan,,- hetgeen Hij gedaan heeft voor zijne
Kerk, alvorens haar tot Bruid te nemen. Hij heeft al
zijn bloed voor ons vergoten, opdat wij zonder rimpels
en zonder vlekken, gezuiverd van alle smet, heilig voor
zijn aanschijn zouden wandelen. Volharden wij in die
heiligheid, welke de kuische Bruidegom der zuivere
harten zich gewaardigd heeft ons mede te deelen. Be-
ijveren wij ons, om er dagelijks in toe te nemen. Er kan
geen verbond bestaan tusschen licht en duisternis, lussc/ien
Jesus Christus en Belial. Indien wij derhalve in de hei-
ligheid niet zouden volharden, indien wij het ongeluk
hadden van weer in zonde te vallen, dan zou het ver-
bond niet duurzaam wezen, dat wij met het Woord Gods
hebben gemaakt.

Indien wij daarentegen ons beijveren, om voortdurend
voortgang te doen in de volmaaktheid, indien wij in
onze gedachten, in onze neigingen, in geheel ons leven
de afbeeldselen worden van onzen Heer Jesus Christus,
dan zal ook onze vereeniging met onzen goddelijken
Bruidegom dagelijks inniger worden, (gelijk de band tus-

schen twee harten dagelijks sterker wordt, wanneer er
overeenkomst van genegenheden eu karakter bestaat) tot
dat wij tot die eenheid van geest met Hem zullen ge-
komen zijn, waarvan de heilige Paulus spreekt, en die
als het zaad is der glorie, welke wij met Hem in God
in alle eeuwigheid zullen genieten.

O Jesus, Gij de eenige Beminde onzer zielen, wij sinee-
ken U door de onbevlekte ontvangenis van Maria, laat
niet toe, dat wij U nog ooit zouden vergrammen.

Bewaar ons in de gevoelens, die ons bezielden bij onze
religieuze Professie, en die ook nog op dit oogenblik
ons bezielen. Geef, dat wij, vol afschrik van alles, wat
U kan mishagen, volgens den raad des Apostels, ons
verwijderen van alles, wat slechts den schijn heeft van
zonde; dat wij, vol ijver voor onzen geestelijken voort-
gang , altijd van deugd tot deugd voortstreven. Alsdan
zullen wij uwe liefde waardig zijn, zullen wij beant-
woorden aan de heiligheid onzer roeping, en uwe waar-
dige bruiden wezen, gelijk Maria uwe allerheiligste
Moeder.

VOORBEELD.
De miraculeuze Medaille.

Menigmaal heeft Maria door buitengewone blijken getoond, dat
bet haar verlangen is, dat wij haar eeren in het geheim van hare
Onbevlekte Ontvangenis. En vooral in onze eeuw heeft zij daarvan
blijken gegeven.

Op het einde van het jaar 1830, zag, te Parijs, eene novice in
eene Congregatie, welke zich bijzonder toewijdt aan den dienst

der armen, onder het gebed, eene schilderij de allerheiligste Maagd
voorstellende, zooals zij gewoonlijk onder den titel van Onbevlekte
Ontvangenis wordt afgebeeld. Hare armen waren uitgestrekt, en
uit hare handen schoten schitterende stralen, welke, de eene krach-
tiger dan de andere, op ��n punt op de aarde nederschoten.

Op hetzelfde oogenblik hoorde zij eene stem, die zeide: Deze
stralen zijn het zinnebeeld der genaden, die Maria voor de men-
schen verkrijgt, en dit punt van de aarde, waarop zij overvloediger
nedervallen, is Frankrijk. Rondom de schilderij stond dit opschrift
in gulden letters te lezen: O Maria, zonder zonde ontvangen, bid
voor ons, die onze toevlucht tot u nemen. Kort daarop keerde zich
de schilderij om, en op den achterkant onderscheidde de novice
de letter M, waarboven zich een klein kruis bevond, en daaronder
de heilige harten van Jesus en Maria. Dezelfde stem zeide haar:
Men moet eene medaille naar deze schilderij laten slaan, en zij, die
ze dragen, en dit korte gebed met godsvrucht verrichten, zullen
de bijzondere bescherming der Moeder Gods ondervinden. Dit visi-
oen herhaalde zich driemaal op dezelfde wijze. De derde maal voegde
de stem er bij, dat de allerheiligste Maagd niet tevreden was, om-
dat men zoo lang uitstelde met de Medaille te laten slaan.

Nu meende de biechtvader der godvruchtige novice, dat het zijn
plicht was, den aarstbisschop van Parijs van alles kennis te geven,
en volgens den raad van den kerkvoogd, haastte hij zich de me-
daille te laten vervaardigen, die sedert dien tijd zoovele mirakelen
uitgewerkt heeft, dat men ze niet anders meer noemt dan de mi-
raculeuze Medaille.

Ave Maria, vas sanctij�calionis.

Wees gegroet Maria, vat van heiligheid. H. Ildef.

Bidden voor de religieuzen, die in den ongelukkigen
staat van zonde mochten zijn.

VIERDE DAG.
Geboorte cler allerheiligste Maagd.

INTREDE IN HET RELIGIEUZE LEVEN.

Quae est ista, quae progreditur quasi aurora consurgens,
pulchra ut luna , electa ut sol, tcrribilis ut castrorum acies
ordinata. Cant. VI. 9.

Komen virginis Maria. Luc. I. 27.

Wie is zij, die te voorschijn treedt als de opkomende
dageraad, schoon als de maan, schitterend als de zon,
verschrikkelijk als een leger in slagorde geschaard.

Be naam der Maagd is Maria. �

Wat was hij schoon de dag, waarop Maria hare zege-
pralende intrede in de wereld deed! Wat blijdschap ver-
wekte hij in den hemel en op aarde! Wat schrik in het
diepste der hel! De negen Koren der engelen begroetten
door vreugdezangen haar, die de ledige plaatsen in den
hemel zou aanvullen, welke de wederspannigheid van
Lucifer onder hen had gemaakt, en die, door hare onuit-
sprekelijke heiligheid hunne Koningin moest worden, en
eens naast God het schoonste sieraad van het liemelsch
Jerusalem moest uitmaken. De aarde, getuige van zoovele
zonden, en van al de rampen, die er uit voortvloeien,
sprong van blijdschap op, toen zij de aanstaande Moeder
des Zaligmakers aanschouwde. De duivel sidderde van

schrik; hij vermoedde het, dat Maria ter wereld kwam,
om hem te overwinnen, en zijn rijk te vernietigen.

Vereenigen wij ons met de blijdschap van hemel en aarde,
en vieren wij met hen Maria\'s geboorte. Omringen wij
hare wieg, en beschouwen we met welgevallen de schoon-
heden, waarmede natuur en genade haar hebben versierd.
Zij is ons aller kind, om eens ons aller moeder te wezen.

1. De dag van onze intrede in het klooster was voor
den hemel, voor de aarde en voor de hel, wat, voor
ach tien eeuwen, de dag der geboorte van Maria, onze
allerheiligste Moeder geweest was. De zalige Geesten hieven
een vreugdegezang aan. Zij kennen de grootheid, de heilig-
heid van God; zij weten hoezeer Hij verdient, dat allen
Hem eeren en loven. Als zij dan in hunne zalige woning,
ons onze schreden zagen richten naar de talernakelen van
den God der heirscharen, herhaalden Engelen en Heiligen
het: Heilig, heilig, heilig is de Heer, de God der heir-
scharen. Hemel en aarde zijn vervuld van de Majesteit
zijner glorie. Hosanna in den allerhoogsten. Maria wendde
zich tot den troon van Jesus, en toonde Hem de nieuwe
bruid, die zij voor Hem bereidde. En de allerheiligste
Drievuldigheid nam deel in de blijdschap onzer heilige
Moeder. De geheele hemel was in vreugde.

i. Op de aarde liet eene stem zich hooren, die sprak :
Sta oj), Jeruzalem, hg uwe rouwkleederen af. De glorie
des Heer en is over u opgegaan. Zie naar alle zijden heen;
uwe zonen zullen van de uiterste grenzen der aarde tot u

komen, uwe dochters zullen van alle zijden opstaan. Gij
zult hen in menigte zien toevloeien, vol bewondering zijn,
en uw hart zal van vreugde vervuld worden. Stad Gods,
gij zult door een schitterend licht worden bestraald.

De Kerk over hare lange onvruchtbaarheid bedroefd,
en niet minder treurende over het verlies van zoovele
kinderen, die haar door de ketterij en de goddeloosheid
waren ontrukt, had nog te zuchten over de onverschillig-
heid en de lauwheid van hen, die haar getrouw waren
gebleven. Maar zij heeft het stof afgeschud, dat haar
voorhoofd bedekte, en haar hoofd, dat door de droefheid
gebogen was, weer opgericht. Zij heeft hare vreugde-
kleederen weer aangetrokken, zoovele zonen en dochteren
van alle zijden ziende toestroomen. Zij heeft een oog van
welgevallen op ons gevestigd; zij heeft in onze zielen,
die oprecht naar de volmaaktheid verlangen, waardige
bruiden des Heeren gezien. Zij dacht aan de gebeden, die
wij zouden storten voor de bekeering der zondaren, en
aan de zegeningen, die wij over haar zouden aftrekken.
Zij heeft zich verheugd, en met blijdschap zich de woorden
herinnerd van den profeet: uwe zonen zullen van de uiter-
ste grenzen der aarde lot u komen, en moe dochters zullen
van alle zijden opstaan. Stad Gods, gij zult door een
schitterend licht bestraald worden.

Maar terwijl de hoop geheel de aarde verheugde, was
de hel met woede en schrik vervuld. De wreede over-
winnaar des menschen zag in ons zijne gevaarlijkste vij-
anden. Hij kende de voorrechten, waarmede wij gingen
verrijkt worden, hij voorzag de genaden, die ons zouden

ten deel worden, en den voortgang, dien wij in de deugd
zouden maken. Hij wist het, hoe tallooze zielen, door
onze gebeden en opofferingen, hem zouden worden ont-
rukt, hoe wij afbreuk zouden doen aan zijn rijk. Opdat
gezicht sidderde hij, en geheel zijn hof met hem.

O God van liefde en barmhartigheid, Gij, die ons aan
de wereld en aan de macht der duisternissen ontrukt
hebt, om ons tot den voet uwer altaren te geleiden, en
ons te voeren in het rijk van uw welbeminden Zoon,
wees gezegend voor die goedheid ons betoond. Geef, bidden
wij U, dat wij nooit ophouden te zijn, wat wij waren bij
de intrede in het religieuze leven : de schrik der hel,
en de vreugde des hemels en der aarde.

VOORBEELD.
De heilige Bernardus.

De naam alleen van den grooten heiligen Bernardus herinnert
ons aan de teederste godsvrucht tot Maria. Die welsprekende en
zoetvloeiende kerkleeraar overtrof zich zelven als hij sprak over de
heilige Moeder Gods. �Wie gij cok zijn moogt", zoo roept hijjuit,
�vestig uwe Mikken op Maria; zoo gij geen schipbreuk wilt lijden,
�vestig uwe blikken op die schitterende ster. Indien de stormen der
�bekoringen oprijzen, indien de klippen der kwellingen u bedreigen,
�blik op de Ster, roep Maria aan. In alle gevaren, benauwdheden
�en kwellingen, neem uwe toevlucht tot Maria; haar naam zij steeds
�in uwen mond, steeds in uw hart; wanneer gij haar volgt, zult gij
�niet dwalen; wanneer gij haar aanroept, zult gij nooit tot wanhoop
�vervallen; wanneer zij u beschermt, hebt gij niets te vreezen. De
�naam alleen van Maria, is zoo krachtig, zoo uitmuntend, dat de
�hemelen van vreugde juichen, dat de aarde zich verheugt, dat de
�engelen in verrukking geraken, wanneer hij wordt uitgesproken."

Op eene andere plaats spreekt hij Maria toe: �O gij, die alle
�harten bekoort, gij hebt mij het mijne ontnomen, en indien ik het
�u vraag, schijnt het mij toe, dat gij mij glimlachende aanziet, op
�cene wijze, die mij zoozeer behaagt en verrukt, dat ik sprakeloos
�blijf, dat ik mijn hart niet meer onderscheid van het uwe, eu dat
�ik u niets meer kan vragen, dan uw beminnelijk en allerheiligst hart."

Maria liet zich nooit in liefde overwinnen. Droeg de heilige
Bernardus haar zoo vurige liefde toe, hij ontving ook de voortref-
felijkste gunsten. Hij dankte haar vooral die onschuld en die vol-
maakte zuiverheid, welke hij ook in het midden der wereld bewaarde.
Het scheen, zegt zijn levensbeschrijver, dat hij geen lichaam had;
zoo volmaakt had hij het aan den geest onderworpen.

Te vergeefs trachtte men zijne deugd te schenden. Ongedeerd
ontkwam hij de strikken, die men hem had gespannen; maar nu
te beter begrijpende, hoe gevaarlijk het was in de wereld te blijven,
besloot hij haar vaarwel te zeggen. Hij vond tegenstand van wege
zijne familie. Maar hij sprak met zooveel warmte over de voordcelen
van het religieuze leven, hij legde zooveel ijver en standvastigheid
aan den dag, dat hij vier zijner broeders, een oom en een zijner
innigste vrienden bewoog, zijn voorbeeld te volgen.

Alle zes gingen nederknielen voor de deur van het klooster van
Cisterci�n, en werden er door den heiligen abt Stephanus met
blijdschap in opgenomen.

Ave, Maria, virga de radiee Jesse, ex qua mundo
fios divin�us exisiens ascendit.

Wees gegroet, Maria, stam van Jesse, waaruit een god-
delijke bloem voor de wereld gesproten is. H. Joan. Damasc.

Bidden, opdat God de religieuzen vermenigvuldigen.

I>o opdracht -van de allerheiligste Maagd.

VERZAKING VAN DE WERELD.

Audi, Filia, et vide, et inclina aurem tuam, et oblivis-
cere populum tuum, et dom/urn paf ris tui, et concupiscet
Rex decorem tuum, quoniam ipse est Dominus Deus tuus.

Luister, mijne dochter, en zie, en leen een aandachtig oor,
en vergeet uw volk en het huis uws vaders; en de Koning
zal verrukt zijn door moe schoonheid, Hij, die de Heer uw
God is. Ps. XLIY.

De overlevering leert ous, dat Maria in hare teedersle
jaren zich in den tempel van Jerusalem aanbood, om er
aan den dienst des Heeren te worden toegewijd. In die
onbevlekte Maagd had de rede de jaren voorkomen. Terwijl
gewone kinderen van hare jaren nauwelijks op de zoete
klanken der moederstem beginnen te stamelen, heeft Maria
reeds de stem van haar Welbeminde gehoord. �Zij hoort ha-
ren God", zegt de heilige Bernardus, �en zij verstaat Hem;
zij begrijpt, dat Hij alleen haar bezitten wil/\' Van dat
oogenblik is de wereld en al wat zij aanbiedt, niet meer voor
haar. Zij onttrekt zich aan de omhelzingen eener familie,
wier hoop en welbehagen zij is, en de vleugelen der duif
aannemende, vliegt zij in verrukking naar de heilige een-
zaamheid, waar God haar roept. Zij haast zich, om zich

aan Hem over te geven en toe te wijden, en hare toe-
wijding is zonder voorbehoud en voor altijd.

Bewonderen wij Maria, die zoo vaardig is, om aaD de
inspraken des heiligen Geestes te beantwoorden, en zoo
edelmoedig in het brengen der offers, die Hij van haar
begeert.

1. Na vele jaren in de wereld, en misschien in de
vergetelheid onzer plichten . te hebben doorgebracht,
behaagde het ook aan den Heer, ons duidelijk zijne stem
te doen hooren: Luister mijne dochter, zeide Hij tot ieder
van ons, leen het oor aan de inspraken mijner liefde.
Vergeet vw volk en het huis mos Vaders, en Ik, die de
Koning der heerlijkheid ben, Ik, de Heer uw God, zal u
met genaden verrijken, u met eene hemelsche schoonheid
versieren, door de bevalligheden uws harten bekoord
worden, en er mijn eeuwig welbehagen van maken.

Wij waren gevoelig voor de uitnoodiging van den Koning
des hemels, en gelijk de dochter van Bathu�l zich voor
«altijd aan de omhelzingen van hare familie onttrok en
Mesopatami� verliet, om de echtgenoote van Izaiik te
worden, zoo ook begaven wij ons, al onze banden ver-
brekende, in de eenzaamheid, in dat oord van vrede en
geluk, waar de goddelijke liefde ons wachtte. De God
van Tsra�l vergat zijne beloften niet. Bij onze aankomst
opende Hij ons zijne armen, Hij nam ons op in zijn hart,
deed ons uit den kelk der zuiverste geneugten drinken,
en verzadigde onze ziel door den stroom zijner wellusten.

Hij daalde zelf in onze ziel, om haar te verrijken en te
versieren. Geene tong is in staat, om uit te drukken,
welke zoetigheid wij smaakten. Geen geest is in staat de
milddadigheid te begrijpen, waarvan de Koning van hemel
en aarde ten onzen opzichte blijk gaf.

2. Jesus was getrouw aan zijne beloften, maar zijn
wij het ook aan onze verbintenissen geweest? Somtijds
klagen wij over de dorheid onzes harten, zuchten wij over
onze armoede; maar van waar die dorheid, die armoede?
Ligt de oorzaak in God of in ons zelven?

De Heer had eene voorwaarde gesteld aan de uitstor-
ting zijner genaden, en zijner liefkoozingen: Vergeet uw
volk en hel huis uws vaders, had Hij aan ieder onzer
gezegd, en Ik zal u versieren met eene schoonheid, die
het voorwerp van mijn welbehagen zal zijn. Wij moesten
dus, om de gunsten des hemels te verdienen, de wereld
vergeten, en voor altijd een scheidsmuur tusschen haar
en ons oprichten. Hebben wij dat gedaan? Hebben wij
de wereld, en alles, wat in de wereld is, vergeten ? Hebben
wij voor goed en metterdaad de wereld verzaakt? Wij
deden het in den beginne, en Jesus schonk ons in onze
afzondering blijken van bijzondere liefde. Maar zijn sedert
dien tijd onze geest en ons hart nooit in de wereld
teruggekeerd? Hebben wij somtijds niet; weer naar de
vleeschpotten van Egypten verlangd? Zijn wij met de
onbuigzame joden niet meer dan eens tot morren over-
gegaan? Zijn de grondregelen der wereld niet de onze,
hare genoegens onze genoegens ? Beminnen wij alles, wat
zij haat, en haten wij, wat zij bemint?

O God, wie zou gelooven, dat men zooveel moeite
kan hebben, om de wereld te verzaken, voor welke Jesus
geweigerd heeft te bidden , die wereld, welke die liefde-
volle Zaligmaker vervloekt heeft, die wereld, welke volgens
den heiligen Joannes, geheel in den booze ligt. Wij smeeken
IJ, o God! vergeef ons onze verblindheid; het is ons leed,
dat wij zoo dikwijls met geest en hart in de wereld zijn
wedergekeerd, waardoor wij beletsel hebben gesteld aan
de uitstorting uwer genade. Geef, dat wij in het vervolg
getrouwer mogen zijn, en met den Apostel kunnen zeggen:
Be tcereld is mij gekruisigd, en ik der wereld.

De heilige Stanislaus Koetka.

De heil igc Stanislaus verzaakte de wereld reeds voordat hij de
stem van God had vernomen, die hem tot het religieuze leven riep s
Ik ben niet geschapen voor de dingen der wereld, maar voor de dingen der
eeuwigheid; daarom wil ik voor deze en niet voor gene leven. Dit was het
antwoord, dat hij gaf in den ouderdom van 14 jaren, als men hem zeide,
dat het leven, hetwelk hij leidde, aan een jongeling van zijnen stand
niet betaamde. Tc vergeefs bezigde men beurtelings spotternij, mishan-
deling en redeneering; Stanislaus bleef onwrikbaar, zijn geest bleef
gesloten voor de valsehe grondbeginselen der wereld; zijn hart was
te groot, om zich voor een ander voorwerp te openen dan voor God,
zijn Schepper en Heer. Door Maria, die hij met meer dan kinder-
lijke teederheid beminde, ging hij tot Jesus. Een eigenaardige trek
van zijne vurige liefde tot Maria vinden wij in het volgende. Welk
boek hij ook las, hij wilde er ten minste den beminnelijken naam
zijner Moeder in ontmoeten; daarom schreef hij op den kant of aan
den voet van elke bladzijde: Maria, wees mij genadig. Vond hij dien
heiligen naam in boeken, dan drukte hij er zijne lippen op, hief

zijne oogen ten hemel, en groette zijne Moeder met zijne gewone
verzuchting: Maria, wees mij genadig. De Moeder Gods is mijne
Moeder, herhaalde hij dikwijls met een teeder gevoel van liefde.
En ook Maria betoonde zich eene teerminnende moeder; schonk
hem buitengewone gunsten. Aan haar was hij zijne roeping tot het
religeuze leven verschuldigd. Sedert een jaar gevoelde zich Stanislaus
tot de Soci�teit van Jesus geroepen, toen hij door eene doodelijke
ziekte werd aangetast; de genecsheeren hadden hem reeds opgegeven,
en elk oogenblik meende men, dat de doodstrijd zoude beginnen.
Daar verschijnt hem de heilige Maagd, en niet tevreden met hem
van vreugde te o verstroomen, door zich aan hem te vertoonen, en
hem ongetwijfeld woorden van moederlijke teederheid toe te voegen,
legt zij het kind Jesus op zijne legerstede neder; zoodat Stanislaus
het goddelijk kind kan omhelzen en liefkoozen. Nadat Stanislaus
eenigen tijd deze onuitsprekelijke zaligheid had gesmaakt, nam
Maria het goddelijk kind weder in de armen, en Stanislaus aan-
schouwende met oogen, waarin de teederheid haars harten te lezen
was, beval zij hem met duidelijke woorden, in de Soci�teit van Jesus
te treden, en verdween, den Heilige van troost vervuld latende,
en zoo verlicht in zijne ziekte, dat hij na weinige dagen iu zooverre
genezen was, dat hij zich naar de Kerk der Paters kon begeven,
om God en zijne Moeder te bedanken, voor de buitengewone gun-
sten hem verleend.

Ave, Maria, candelabrum auretm, lucernis seplem, nem-
pe septem divini spiritus charismatibus, vndique collustralum.

Wees gegroet, Maria, gouden kandelaar, met dezeven
gaven des heiligen Geestes, als met zoovele schitterende
lichten versierd.

De verachting en den haat van de wereld vernieuwen.

Leren van de allerheiligste Mjuifjd in clen
tempel.

HET RELIGIEUZE LEVEN.

Iit habitalione sancla coram ipso ministravi et in civitate
sanctificala requievi.

Ik heb den Heer in zijn tempel gediend, en ik hel mijne
rust gevonden in de heilige stad. Eccl. XXIV. 14.

�Maria eeumaal den tempel binnen getreden, verliet
�hem niet meer ," zegt de heilige Ambrosius. Noch de
schoonheden der stad, noch de wereldsche vermaken , noch
de feesten en verlustigingen van de dochters van Juda,
niets kan haar hart trekken, dat de genoegens smaakt,
in het huis Gods verborgen. Maria wil niet slechts de
wereld niet zien, maar zij wil ook door de wereld niet
gezien worden. In den tempel zelf ongekend, bedekte zij
nog, onder het uiterlijke van een gewoon leven, den wonder-
baren voortgang, dien zij in de godsvrucht en in de weten-
schap der heiligen maakte. Zij onderscheidde zich niet van
hare gezellinnen, dan alleen door volmaaktere ingetogen-
heid, grooteren ijver in het huis des Heeren, en meerdere
liefde jegens allen, die haar omringden. Zwijgen, bidden,
aan anderen diensten bewijzen , dat was geheel haar leven,
eene afspiegeling van de groote voorbeelden, die haar
goddelijke Zoon ons later zou geven. Zoo verheerlijkte

Maria den Heer, in die mate, als Hij recht had dit te
verwachten; en ging steeds voort de blikken van Gods
welgevallen op zich te trekken, en zich de verhevene
gunsten waardig te maken, die God haar voorbestemde.
Treden wij in den geest den tempel van Jerusalern
binnen, en bedanken wij de allerheiligste Maagd voor de
schoone voorbeelden, die zij ons geeft.

1. Het leven van Maria in den tempel van Jerusalem
is een volmaakt toonbeeld van het leven, dat allen, die
zich in het religieuze Jeven aan God hebben toegewijd,
in de eenzaamheid moeten leiden.

Maria leidde een leven van stilzwijgenheid en afzon-
dering. Dat moet ook het leven van eene religieuze zijn.
Wat toch leert ons onze heilige regel? Wat vraagt hij
van ons? wat anders, dan de liefde voor stilzwijgendheid
en afzondering? En zouden wij ware religieuzen kunnen
genoemd worden, indien wij die liefde voor stilzwijgend-
heid en afzondering niet hadden? Zijn dit niet de twee
steunpilaren, die het geheele gebouw onzer volmaaktheid
moeten schragen.

En wat zien wij in onzen goddelijken Zaligmaker, ons
goddelijk toonbeeld? Hoe bracht Hij dertig jaren zijns
levens door? Hoe verblijft hij nog steeds in het heilig
tabernakel? Wat leven van stilzwijgendheid en afzonde-
ring leidt Jesus daar? Sedert achttien eeuwen heeft Hij
zich daar tot zulke stilzwijgendheid veroordeeld, dat er
geen enkel woord uit zijn aanbiddelijken mond is gekomen ?

Zijne afzondering is zoo volmaakt, dat Hij voortdurend
blijft opgesloten in het tabernakel, het alleen verlatende
op bevel des Priesters, en dan nog onder de Sacrainen-
teele gedaanten verborgen. O wat schoon voorbeeld voor
ons! Hoe gelukkig zullen we zijn, wanneer wij het vol-
maakt trachten na te volgen.

2. Maria verheerlijkte God in den tempel op eene
uitmuntende wijze. Het doel, dat God zich heeft voor-
gesteld bij liet instellen der religieuze orden, is voornamelijk,
dat Hem de verschuldigde eerbewijzing zou worden gebracht.
Om dien plicht te vervullen wordt voorzeker een ware
religeuze geest gevorderd. Jesus verlangt vuriglijk dien
religeuzen geest in ons te zien, dien geest van toewijding
aan God, waarvan Hij zelf geheel was doordrongen.

Het grootste gedeelte der menschcn sluit Hem den
toegang des harten; de religieuzen moeten hun hart open
stellen voor Jesus, opdat Hij den overvloed zijner genaden
daarin kunne uitstorten.

O Jesus, zie ons hier voor U nedergeknield; wij smceken
U vervul ons hart van uwe genade, ontvlam het van
uwe liefde, opdat wij met U den hemelschen Vader geheel
mogen toegewijd zijn, Hem loven en verheerlijken uit al
onze krachten in dit leven, en alzoo ons waardig maken,
om Hem met U in eeuwigheid te beminnen en te ver-
heerlijken in den hemel.

8. Maria eindelijk leidde te Jerusalem in den tempel
een leven van liefde. Eene religeuze gemeente is eene
vereeniging van kinderen van ��n huis, die met denzelfden
geest bezield, met ��n hart eu ��ne ziel, naar een zelfde

doel streven. Eene volmaakte gemeente is een afbeeldsel
des hemels, waar al de gelukzaligen , in eene zelfde liefde
verecnigd, niets verlangen dan God te beminnen in alle
eeuwen der eeuwen. Alle leden moeten derhalve door den
nauwsteii band onder elkander vercenigd zijn, door den
band van innige liefde. O hoe zoet en aangenaam is het
als broeders (zusters) vereen igd te samen te wonen I Daar ook
schenkt God zijn zegen, en deelt Hij het ware leven mede.
Opdat die liefde in eene gemeente heersche is er voor-
zeker geest van opoffering noodig, en van verloochening
van zich zelven; maar wie zou daartoe niet bereid zijn,
wanneer hij bedenkt, wat onschatbare goederen en hemel-
sche zoetigheden aan die vereeniging zijn verbonden ?
Bidden wij den Heer, dat Hij den band, die onze harten
vereenigt, steeds nauwer toehale, en dat Hij ons geve,
dat wij voor allen mogen zijn, wat Maria was voor hare
gezellinnen in Jerusalems tempel.

Onder de verschillende kloosterorden, die de glorie en het sie-
raad der kerk uitmaken, is die der Clarissen een der heiligste en
strengste. Die heilige religieuzen, voor niemand zichtbaar dan voor
Jesus, haar goddelijkcn Bruidegom, vernieuwen, in het diepste harer
afzondering, die groote voorbeelden van onschuld, van ijver en
ootmoed, van boetvaardigheid, zelfverloochening en ontblooting van
alles, die wij bewonderen in de eerste lijden der kerk. Na verloop
van jaren was er verslapping ingeslopen in de orde der heilige
Clara; doch God wekte eene heilige op, die haar tot die volmaakt-
heid verhief, waarin we haar thans aanschouwen, die heilige, van
wie God zich als werktuig bediende, was de heilige Coleta.

Coleta, omtrent het jaar 1380 in Picardi� geboren, onderscheidde
zich vroegtijdig door hare zeldzame godsvrucht. Hare groote liefde
voor de eenzaamheid maakte haar geschikt, om met haar godde-
lijken Buidegom te vcrkeeren, en uit dat verkeer putte zij zooveel
licht, zooveel genade, dat men haar, nog jong zijnde, �de zalige"
Coleta noemde. Coleta zocht zich te onttrekken aan den lof, dien
men haar gaf, en meende een veilige toevlucht te vinden in de
orde van de heilige Clara. Maar die orde was te veel verslapt
voor ceue ziel, die naar de hoogste volmaaktheid verlangde. Zij
nam derhalve het kleed aan van de derde orde van den heiligen
Franciscus, en sloot zich kort daarna op in eene cel, waar zij een
zeer streng leven leidde. Doch God trok haar daaruit, om ze op
den kandelaar te plaatsen, en haar licht te doen schitteren. Eens,
dat zij nadacht over de middelen, om de glorie van haren godde-
lijken Bruidegom te bevorderen, werd zij in verrukking opgetogen.

Zij aanschouwde den cllendigcn staat der religieuzen, die tot
verslapping waren vervallen, en de straffen, die haar in eeuwigheid
wachtten. Terwijl zij een vloed van tranen stortte, meende zij de
allerheiligste Maagd eu den heiligen Franciscus te zien, die haar
aan Jcsus Christus voorst eldeu, opdat Hij zich van haar zoude
bedienen, om de orde der heilige Clara te hervormen. Toen de
heilige Coleta uit hare-verrukking kwam, was zij geheel ontsteld.
Haar ootmoed kon daartoe de toestemming niet geven. Maar te
vergeefs zocht zij zich aan het bevel des hemels te onttrekken, zij
moest gehoorzamen; en God kroonde reeds in dit leven het werk
der Heilige. Zij had den troost van te zien, dat hare hervorming
in al de kloosters van Europa ingevoerd werd.

Ave Maria, castellum. muro undique vallatum.
Wees gegroet Maria, gij, di# eene vesting zijl, van alle
kanten met een muur omgeven. H. Anselmus.

Het rozenhoedje met godsvrucht bidden.

De heilige Maagd Maria doet belofte -van
seui-verheicl.

Qnomodo fiet islud, quoniam virum non cognosco?

Hoe zal dal gebeuren, daar ik geen wan beleen. Luc. I. 34.

Er bleef Maria nog een offer te brengen, namelijk het
offer der zuiverheid. Niemand had haar het voorbeeld
gegeven van eene deugd, naar wier glans zoovelen na
haar zouden verlangen. De dochters van Juda beschouwden
de onvruchtbaarheid veeleer als eene schande, en de wetten
schenen die overtuiging te bevestigen. Maria, door den
heiligen Geest onderwezen, wordt, nog jong zijnde, door
de bekoorlijkheden der zuiverheid aangetrokken, en acht
zich gelukkig, zich door hare beminnelijke wetten te laten
binden. Zij wijdt zich geheel aan God toe; zij wil geene
andere vreugde, dan de vreugde van Hem te beminnen.

De wierook, dien de hemelsche geesten branden voor
den troon van God, en waarvan de walmen tot Hem op-
klimmen, is God minder aangenaam, dan Hem het offer
van Maria was. Zij is die schuierende lelie, welke zich
verheft tusschen de doornen, die verzegelde bron, die gesloten
tuin, waarin de heilige Geest alleen kan binnendringen.

De offerande van Maria maakte haar het drievoudig
verbond ten vollen waardig, waarmede de driewerf heilige

God haar wilde vereeren, en van dat oogenblik af werd
zij overdekt met die verborgen schaduw, wier kracht haar
vruchtbaarheid zou geven. De heilige Geest daalde in
haar neder, en bereidde in haar hart, hetwelk de goddelijke
liefde reeds in bezit had genomen, den troon, waarop
Jesus Christus welhaast moest rusten.

Verecnigen wij ons met al die kuische maagden, welke
het voorbeeld van Maria voor het Lam heeft gewonnen,
en zegenen wij duizendmaal Haar, die den standaard van
dit maagdelijk leger heeft opgericht.



		MAAND ?AN MARIA

		VOOR

		RELIGIEUZEN.

		\'sHERTOGENBOSCH, "W. -van Guliok, Uitgever.
		BEUSSEL, H. Vos, Boekhandelaar.


		1878.



		IMPRIMATUB.

		Haahen, 28 Martii 1878, J. Cuyiek libr. eens.



		INLEIDING.

		Het is troostvol voor den waren christen, te midden der onver- schilligheid, die zich van zoovele harten heeft meester gemaakt, en bij al de beroeringen, welke de geest des kwaads in de wereld verwekt, den wonderbaren voortgang te aanschouwen, dien de godsvrucht tot de Allerheiligste Maagd dagelijks maakt. Wanneer toch, sedert het begin der Kerk, heeft Maria meer eerbewijzingen ontvangen ? Wanneer werd zij gediend door kinderen, die ijverzuch- tiger waren op hare eer? En wat mag men niet verhopen van haar, die den overwinnaar der hel ter wereld heeft gebracht, die den kop der helleslaug heeft vertreden, en die door God zelf is aangesteld als de uitdeelster zijner onuitputtelijke genadesehatten ? Bij die algemeene beweging nu, waardoor de harten der geloovigen tot Maria worden gevoerd, mogen de religieuzen voorzeker niet achter blijven. Zij moeten uitmunten door vurige godsvrucht tot Maria, zij, de meest beminde kinderen dier Moeder van liefde, en uitgelezen bruiden van Jesus, haar goddelijken Zoon. Zij moeten op bijzondere wijze Maria beminnen en vereeren. Zij, het uitstekendste gedeelte van de Kerk Gods, moeten vooral voor die Kerk , door de machtige voorspraak der allerheiligste Maagd, genade en bescherming afsmeeken, in de groote noodwcndighedeu, waarin zij verkeert. Gaat dan tot de Dochter van den grooten Koning, gij, die haar zoo dierbaar zijt. Gaat tot Maria, gij, die haar op bijzondere wijze zijt toegewijd, die zoovele trekken van gelijkenis met haar hebt, en zoo groote macht op haar hait uitoefent. Vereert haar alle dagen



		VIII

		haar zeggen, wat men door hare tusschenkomst wensoht te verkrijgen, haar zijne noodwendigheden blootleggen, die der heilige Kerk enz. enz. Op het einde zijn eenige gebeden toegevoegd, met aflaten verrijkt, en daarom bijzonder aanbevelenswaardig. Er zijn nog andere zeer nuttige en gemakkelijke oefeningen; zooals eiken dag, of ten minste \'s zaterdags eene lichte versterving doen, van tijd tot tijd gedurende de uitspanning over de allerheiligste Maagd spreken, haar beeld bij zich dragen, enz. Voor deze oefeningen en vele andere dergelijke, die de liefde tot Maria hare kinderen inboezemt, is het goed, dat iedereen zijne godsvrucht volge, onder leiding altijd der gehoorzaamheid. Bij het einde van de maand van Maria, zal men al zijne goede voornemens vernieuwen, zich geheel en al aan Maria toewijden, en vast besluiten, van altijd als een waardig kind van Jesus en Maria te leven.



		OP DEN VOORAVOND

		VAN DE MEIMAAND.

		Voorbereiding? tot de oefeningen der maand -van Ma ria. OVERWEGING. j Ego mater pulchrae dileclionis... Transite ad me omnes \\ qui eoncupiscitis me, et a generationibus meis implemini. Ik ben de moeder der schoone liefde. Komt allen tot mij, \| die mij met vurigheid begeert, en verzadigt u met de vruchten, die ik voortbreng. Eccli: XXIV. Maria roept heden hare kinderen aan den voet liarer altaren. Zij opent de schatten van genade en deugd, die de Heer in haar hart heeft uitgestort, en noodigt ons uit, dat wij tot haar zullen naderen, om ons door die schatten te verrijken. �Komt, roept zij ons toe, komt gij �die mij vuriglijk begeert, gij die mij van harte bemint, �en verrijkt u met de goederen, die in mij overvloeien; �verzadigt u met de kostbare vruchten, welke ik voort- breng." Zoo spreekt Maria tot allen. Maar zijn deze 1.



		� 10 �

		■woorden niet meer bijzonder tot de maagden gericht, die zij zelve tot haar gevolg heeft uitgekozen, die zij in hare liefde heeft opgewekt, om haar in hare maagdelijke rein- heid en alle overige deugden na te volgen ? Gaan wij derhalve tot onze Moeder, beschouwen wij met een levendig geloof dit meesterstuk van den almach- tigen God; roepen wij met een onbeperkt vertrouwende voorspraak in dier barmhartige Moeder; dragen wij ons met eene kinderlijke liefde aan Maria op; wijden wij ons met vernieuwden ijver toe aan haren dienst, en vereenigen wij ons in den geest met al de vurige zielen, die heden de oefeningen der maand van Maria beginnen. BEMERKINGEN. 1". Alle christenen moeten godsvrucht hebben tot Maria, allen zouden zich gedurende deze schoone maand rondom haar beeld moeten vereenigen, om haar hunne liefde en eerbied te betoonen, hare grootheden te vieren, hare deugden te eeren, door haar genaden af te smeeken. Zijn inderdaad niet allen hare kinderen? Heeft zij niet allen in smarten gebaard, toen haar goddelijke Zoon haar aan den voet van het kruis, stervende toesprak : �Vrouw, ziedaar uw Zoon." Welnu, het betaamt een wel- geaard kind zijne moeder met de teederste liefde te beminnen, in haar gezelschap behagen te vinden, haar zijne liefde te betoonen, hare goedheid te loven, hare verdiensten te verheffen. Maar vooral op den feestdag van haar, die hun het leven geschonken heeft, verdubbelen de kinderen hun



		� Il �

		ijver om haar te loven, en de gevoelens, waarmede hunne harten vervuld zijn, te openbaren; dan geeft zich de liefde hunner harten op eene bijzondere wijze lucht. Is dat de handelwijze, zijn dat de gevoelens van wel- geaarde kinderen jegens haar, die hunne moeder is volgens de natuur; wat moeten wij dan niet doen, welke moeten onze gevoelens niet zijn jegens Maria, die onze moeder is volgens de genade? Zoover de hemel boven de aarde is, zoover is Maria boven de gewone moeders verheven. Zij, door God uit- verkoren tot de verheven waardigheid, om de moeder van zijn eenigen Zoon te worden, en ons beminnende meer dan eene moeder haar kind beminnen kan. Vieren wij derhalve het feestgetij onzer hemelsche Moeder, en doen wij ons best om het op waardige wijze te vieren. Wij danken U, o Jesus, dat gij uwe getrouwe dienaars hebt opgewekt, om deze schoone maand aan de vereering van Maria te wijden. Wij bidden u, dat wij dezelve met zooveel ijver mogen doorbrengen, dat wij verdienen verza- digd te worden door de heerlijke vruchten, welke de Moeder der schoone liefde hare kinderen aanbiedt. 2. Als kinderen der heilige Kerk zijn wij kinderen van Maria; maar wij zijn het nog meer bijzonder als religieuzen. Aan Maria toch zijn wij naast God de genade onzer heilige roeping verschuldigd. Is zij het niet, die het goede zaad, bij den heiligen doop in ons hart gelegd, heeft bewaard en doen opgroeien ? die , als de wereld en onze driften het dreigden uit te rakken, het heeft beschermd en behouden ? die, na lange jaren van aanhoudende zorgen, de banden



		� 12 �

		verbroken heeft, die ons beletten het religieuze leven in te treden? die ons in dit huis heeft geleid, waarvan zij de Moeder is ? die ons door de heilige banden der religieuze beloften innig met haren Zoon heeft vereenigd? Maria is dus onder dubbelen titel onze Moeder. O Moeder, vol van genade, maak dat wij door onzen eerbied, door onze liefde, door onze getrouwheid in uwe voetstappen te volgen, ons uwe ware kinderen betoonen. Gij telt vele getrouwe dienaren onder de kinderen der heilige Kerk, vele ijverige zielen, in wie gij uw welbehagen schept; mogen wij u des te meer behagen, naarmate wij meer uwe moederliefde hebben ondervonden. VOORBEELD. De heilige Benedictus en de heilige Scholastica. Sinds de allerheiligste Maagd, in diepen ootmoed, zich de dienst- maagd des Hoeren verklaard heeft, op het oogenblik zelf dat de heilige Geest haar tot de waardigheid zijner Bruid verhief, hebben alle geslachten als om strijd zich hare dienaren verklaard. De eerste van al de dienaren van Maria was Jesus zelf, van wien geschreven staat, dat Hij aan zijne Moeder onderdanig was. Et erat subditus illis. En alle heiligen van alle tijden en plaatsen hebben Jesus hierin nagevolgd. Onder de heiligen zien wij vooral de Ordestichters uit- munten. En moest dat zoo niet wezen ? De religieuzen, gelijk wij gezien hebben, zijn meer dan de gewone christenen verplicht Maria te beminnen en te ecren; de heilige Ordestichters zijn door God , uitverkopen, om aan hunne geestelijke kinderen , den geest mede te deelen, die hen moet bezielen, daarom moeten zij zelven noodzakelijk uitmunten in godsvrucht tot Maria. Dit zien wij dan ook onder anderen in den heiligen Benedictus



		� 13 �

		en de heilige Scholastica. Van hunne kindsche jaren af boezemde God hun liefde in voor Maria, en een kinderlijk vertrouwen op hare moederlijke bescherming. Al den tijd, dien de heilige Benedictus te Home doorbracht, dat is, van zeven tot veertien jaren, ging hij dagelijks een harer beelden, hetwelk men nog bewaart, bezoeken. Geheele uren bracht hij daar in het gebed door, en Maria gewaar- digde zich aan den gelukzaligen Alauus de la Roche te veropenbaren, dat de Heilige zijne verheffing in de Kerk en den glorierijken titel van Aartsvader der Kluizenaars vau het Westen aan zijne groote godsvrucht tot haar, en aan de getrouwe vereering haar bewezen, verschuldigd was. In het leven van de heilige Scholastica lezen wij, dat in haar, nadat zij zich onder de geestelijke leiding van haren broeder, den heiligen Benedictus, gesteld had, de teedere godsvrucht, welke zij van hare vroegste jaren af voor Maria had gekoesterd, merkelijk aangroeide; dat zij uit het vertrouwen op die goddelijke Moeder nieuwen moed schepte, en dat hare liefde tot God van toen af zoo hevig werd, dat haar zwak lichaam er schier onder bezweek. De godsvrucht van den heiligen Benedictus en van de heilige Scholastica tot de Koningin en de Moeder der maagden is onder hunne kinderen blijven voortleven. Geen heilige hunner orden, ja, geen waar Benedictijn of Benedictines, die geene teedere liefde voor Maria gehad heeft. VERZUCHTING. Ave, Maria, cujus nomen divinis benedictionilus et gratiis refertum est. Wees gegroet, Maria, gij, wier naam vol van genaden en hemelsche zegeningen is. H. Meth. VOORNEMEN.

		Altijd getrouw zijn aan de godsvrucht tot Maria.



		� 14 �

		EERSTE DAG. Voorbereiding¹ der allerheiligste Maagd tot het goddelijk Moederschap.

		ROEPING TOT HET CHRISTENDOM. OVERWEGING. Elegit eam Dominus in habitationcm si�i. De Heer heeft haar tot zijne woonstede verkozen. Ps. cxxxi. 18. God, die van alle eeuwigheid den val van het menschelijk geslacht had voorzien, had tevens besloten barmhartigheid te oefenen, en den mensch een Verlosser te schenken; en omdat de zonde door eene vrouw in de wereld zoude komen, wilde hij ook in zijne wijsheid, dat eene vrouw het werk- tuig zou zijn van het geheim der verlossing. Die vrouw was Maria. Daar zij door den Heer voorbeschikt was, om zijn Woord, het beeld zijner zelfstandigheid te baren, schonk Hij haar ook die volheid van genade en die groote vol- maaktheid, welke zoo verheven waardigheid betaamde. Van toen af schitterde zij voor het aanschijn der allerhei- ligste Drievuldigheid in al den glans der deugden, die haar zouden versieren. Van toen af werd zij de spiegel van rechtvaardigheid, waarin de eeuwige God zijn welbehagen vond. Werpen wij ons voor de voeten van Haar, in wie God, om hare verheven schoonheid, zijn welbehagen vindt;



		� 15 � vervullen wij jegens haar onze plichten van lof en eer- betoon, en opdat onze eerbewijzingen waardig mogen zijn, om haar aangeboden te worden, vereenigen wij ons met de drie aanbiddelijke Personen der allerheiligste Drievuldigheid. BEMERKINGEN. 1. Dezelfde God, die van alle eeuwigheid Maria had uitverkoren, om de Moeder van zijn eenigen Zoon te worden, heeft ook ons in zijn eeuwig raadsbesluit voor- beschikt, om de tempels van zijn Geest, de ledematen van Jesus Christus, zijne kinderen en erfgenamen zijns koningrijks te worden. Al die voorrechten werden ons in het heilig doopsel geschonken. De priester stortte toen het gewijde water op onze hoofden, en te zelfder tijde ging de hemel open, de duivel werd uit onze harten, waar hij heerschte, ver- dreven, en de Trooster, de heiligmakende Geest, nam aanstonds zijne plaats in. De Kerk opende haren schoot om ons te ontvangen, en wij werden ��n ligchaam met Jesus Christus, haren goddelijken Bruidegom. Het leven volgde in ons op den dood. Wij werden deelachtig aan de goddelijke natuur. Welk wonder! Welke verhevenheid! Welke onbegrijpe- lijke waardigheid i Welke goedheid van den oneindigen God, dat hij ons tot zoo uitstekende genade heeft voorbeschikt! Betuigen wij Hem daarvoor onze erkentelijkheid; noo- digen wij alle bewoners van het hemelsch Jerusalem uit, om hunne dankzeggingen bij de onze te voegen.



		VY)\\M I3&1&



		� 16 �

		2. Te zelfder tijde dat de hemelsche Vader ons tot zoo verheven waardigheid voorbeschikte, deelde Hij ons van de schatten zijner genade mede in evenredigheid aan de oogmerken, die wij moesten vervullen, en aan de plichten, die er uit voortvloeien. Die bijstand, door zijne oneindige milddadigheid aan onze zwakheid verleend, is zeer groot, zeer krachtig. De ondervinding heeft het ons geleerd. Hoe vele verlichtingen, hoe vele goede bewegingen en opwekkingen hebben wij niet ontvangen ? "Wie van ons zou al de genaden kunnen opnoemen ons ten deele geworden, sinds wij door den heiligen doop in de Kerk getreden zijn. Maar stellen wij ons hier eene vraag. "Van alle eeuwigheid heeft God behagen kunnen scheppen in het gebruik, dat Maria zou maken van de uitstekende gunsten, die Hij haar schenken zou; is het ook zoo met ons geweest? Oordeelen wij daarover naar onze werken, en onderzoeken wij daartoe ons voorgaande leven. Hebben wij nooit de genade vergeefs ontvangen? Hebben wij er het gebruik van gemaakt, dat de Heer het recht had er van te verwachten? Of zijn wij die onvruchtbare aarde, die, dikwijls door den regen des hemels bevochtigd, nog- tans slechts distels en doornen voortbrengt ? Zijn wij waar- lijk christenen, en verrichten wij de werken van onzen hemehchen Vader? O gij, die altijd getrouw geweest zijt in het opvolgen van de bewegingen des heiligen Geestes, gij, die niet opgehouden hebt van deugd tot deugd op te klimmen, tot dat gij tot de male des ouderdom» van de volheid van Jesus



		� 17 �

		Christus gekomen waart, gij, onze goede Moeder, heb medelijden met uwe kinderen. Wij smeeken u, dat gij voor ons wilt bidden, opdat wij door uwe voorspraak de vergiffenis onzer onachtzaamheden mogen verwerven, en tevens de genade, om in het vervolg aan de goddelijke inspraken volmaakt te beantwoorden. VOORBEELD. De eerwaardige Moeder Mechtildis van het heilig Sacrament, instelster van de gedurige Aanbidding 1698. De eerwaardige Moeder Mechtildis van het heilig Sacrament, aan wie wij de instelling van de Gedurige Aanbidding verschuldigd zijn, moet onder de Heiligen gerekend worden, die de innigste godsvrucht hebben gehad tot de allerheiligste Maagd Maria. Van hare teederste kindsheid af schepte zij er behagen in Maria aan te roepen, zich onder hare bescherming te stellen, haar te vereeren. Zij verliet de wereld in den ouderdom van 17 jaren, om in ecne Orde te treden, die zich vooral tot doel stelde, Maria te ceren. Toen zij de Instelling van de dochters van het allerheiligste Sacrament had opgericht, verkoos zij de Koningin des hemels, om er de Koningin, de abdis, de altijddurende overste van te zijn; en zij wilde, dat die keus aan het hoofd der registers van haar huis zou vermeld staan. Haar geheel leven, hare schriften, de oefeningen, die zij in hare Orde ingesteld heeft, alles getuigt van hare liefde en hare kinderlijke vereering van Maria. Zij ontving van haar ecne menigte genaden en de zeldzaamste gunsten. Gedurende haar eerste noviciaat te Bruij�res, werd de gemeente door eene zeer ernstige besmettelijke ziekte aangetast; de religieuzen bezweken de eene na de andere, en de jeugdige novice bleef weldra alleen over, om de zieken op te passen, en in alles te voorzien. Zij deed het met dien ijver, die liefde, die voorzichtigheid en geschiktheid, welke al hare werken vergezelden. Maar ��ne zaak bedroefde haar; namelijk, dat zij van



		� 18 �

		allen geestelijken bijstand beroofd was, niemand had, aan wien zij haar hart kon openbaren en eenigen raad vragen, en dat zij nauwe- lijks den tijd vond, om des zondags de heilige Mis bij te wonen. Daardoor verviel zij in een staat van groote onsteltenis, vrees en inwendige droefheid. De duivel trachtte zelfs haar een afkeer in te boezemen van den staat, dien zij omhelsd had, en spijt van dien te zijn ingetreden. Op het punt van onder hare kwellingen te bezwijken, ging zij zich nederwerpen voor een beeld der allerheiligste Maagd, en zeide haar in de benauwdheid harer ziel: �O allerheiligste Maagd! �zoudt gij mij dan hier hebben gebracht, om mij te laten verloren �gaan? Ware het niet beter, dat ik in de wereld gebleven was, �iudicn ik in het religieuze leven de middelen niet vind, om u met �meer ijver en heiligheid te dienen?" Zij smeekte vervolgens, dat zij zich zou gewaardigen hare Meesteres te willen zijn. Haar gebed werd verhoord. Maria verdreef aanstonds de droefheid, waardoor hare getrouwe dienares werd gekweld, vervulde haar hart met zoeten troost, en oefende van dien dag af de bediening van meesteres der novicen jegens haar uit. In gevorderden ouderdom bekende.Moeder Mechtildis meer dan eens, dat zij al het licht, wat zij uit de over- weging putte, aan Maria verschuldigd was. Die bekentenis baart geene verwondering, wanneer men de geschriften der eerwaardige Moeder leest. Men vindt daarin zulke verhevene gevoelens, zulke uitgebreide kennis, en diepe gedachten, dat het duidelijk blijkt, dat die uitverkoren ziel door een bovennatuurlijk licht werd bestraald. Bovenal munt door schoonheid uit, wat zij zegt van de genade des heiligen doopsels. In een geschrift, dat zij opgesteld heeft voor Mevrouw de Chateauvieux, hare geestelijke dochter, verheft zij zich tot de verheveuste beschouwingen, en doorgrondt de geheele diepte der verplichtingen, die de roeping tot het christendom oplegt. Zij raadt haar aan de beloften des heiligen doopsels jaarlijks te vernieu- wen, en stelt te dien einde het volgende formulier op, waarvan wij ons op dezen dag kunnen bedienen. �O Jesus, mijn Heer en mijn God, ootmoedig voor uwe voeten neergeknield , aanbid ik U als den aanvoerder, dien ik moet volgen



		� 19 �

		en in alles nastreven, ingevolge de openbare en plechtige belofte, die ik bij mijn heilig doopsel gedaan heb. Ik heb toen door den mond van mijn peter en meter beloofd, den duivel, zijne ijdelheid en zijne werken te verzaken, en mij aan U alleen te hechten. Ik heb mij verbonden altijd in U te blijven, U altijd aan te hangen als mijn Opperhoofd, slechts ��n met U uit te maken, gelijk de ledematen van een zelfde lichaam ��n uitmaken met het hoofd, dat hen bestiert. Ik heb openbare belijdenis gedaan van ��n leven, ��n geest, ��n hart, ��;ie ziel, ��n wil, ��ne gedachte, ��ne nei- ging, ��ne zelfde toewijding aan God met U te hebbeu; en bijgevolg heb ik openbare belijdenis gedaan van uw leven, van uw geest, van uwe ootmoedigbcid, uwe liefde, uwe zuiverheid, uwe gehoor- zaamheid en al uwe deugden. O hoe heilig en goddelijk is die belijdenis! hoe heilig en goddelijk moet dus mijn leven zijn! Helaas, mijn Jesus, waarom is mijn leven zoozeer in strijd geweest met de verbintenis, die ik heb aangegaan ? Hoever ben ik van de gelijk- vormigheid met U verwijderd ? Hoe heb ik uwe genade vruchteloos doen zijn, uwe gaven ontheiligt door hoogmoed , door ijdelheid, door het behagen, dat ik in de schepselen en in mij zelve heb genomen! Hoe groot is mijne boosheid , van uwe uitstekende gun- sten zoo dikwijls te hebben misbruikt, TJ uwe eer te hebben ont- nomen , uw kostbaar bloed met de voeten te hebben vertreden. Vergeef mij, o mijn aanbiddelijke Jesus ! mijn goddelijke Zalig- maker geef voor mij herstelling aan den hemelschen Vader ! Bied Hem ter voldoening voor zoovele beleedigingen al de eerc aan, die Gij Hem gedurende uw heilig leven bewezen hebt, door zoo getrouw te blijven aan de belofte van gehoorzaamheid, die Gij Hem op het oogenblik uwer menschwording gedaan hadt. O Jesus sta mij toe, in vereeniging met de liefde en de volmaakte gevoelens, die Gij toen hadt, nu door mij zelve te doen, hetgeen ik door anderen gedaan heb, toen ik in de heilige Kerk ben getreden. Ik kom voor uwe voeten de beloften mijns doopsels vernieuwen. Om uwen geest te erlangen, en om uwe oneindige liefde, verzaak ik voor altijd den duivel, de zonde, de wereld en mij zelve. Ik geef mij aan U, o



		� 20 �

		mijn Zaligmaker, om voor altijd slechts ��n met U te zijn, ��n ju geest, ��n in hart, ��n in leven. Ik geef mij aan U, om nimmer mijn wil te doen, en van uw wil mijne spijze te maken. Ik geef mij aan U, ik verbind mij met U, ik wijd mij aan U toe iu den staat van slavernij. Ik wil uwe slavin zijn, o mijn God, en de slavin van allen uit liefde tot U. O goddelijke Jesus , geef, smeek ik U door uwc groote barm- hartigheid , dat ik getrouw moge blijven aan de verbintenis, die ik hernieuwd heb ; dat ik het geluk moge hebben die al de dagen mijns levens te volbrengen; of liever volbreng ze zelf in mij in al de volmaaktheid , welke Gij verlangt, en tot glorie van uwen hemelschen Vader. Amen." VERZUCHTING. Ave, Maria, filia praedilecta Palris aeterni. Wees gegroet, Maria , welbeminde dochter van den eeu- wigen Vader. H. Laur. Just. VOORNEMEN. Met den heiligen Apostel Paulus het verledene ver- geten , en het toekomende vurig verlangen. Elk jaar de doopbeloften vernieuwen.



		� 21 �

		TWEEDE DAG. Voorz�on�{ylioi«l Gods o-ver de heilige Maagd

		ROEPING TOT DEN RELIGIEUZEN STAAT. OVERWEGING. Opus grande est: neque enim homiui praeparatur habi- tatio, sed Deo. Het geldt een groot werk: want niet voor een mensch, maar voor God moet eene woonstede bereid worden. Paral. XXIX. 1. Men kan de grootte van een werk beoordeelen naar de mate en den duur der toebereidselen, die het vereischt. Bedienen wij ons van dien regel, om de verhevenheid van de roeping der heilige Maagd naar waarde te schatten. Beoordeelen wij de gedachte, die God zelf heeft over de bestemming, waartoe Hij haar roept, naar de zorgen, die de goddelijke Voorzienigheid aan hare voorbereiding besteed heeft. Van het begin der wereld af, en alle eeuwen door, zien wij den Eeuwige, den Almachtige met Maria bezig. Spreekt Hij tot den mensch na zijne zonde, het is om hem de vrouw aan te kondigen, die eens den kop der slang zal verpletten. Redt Hij No� van den algemeenen zondvloed, maakt Hij later een verbond met Abraham, waakt Hij als een Vader over de kinderen van Juda, wordt David de gezalfde des Heeren; het is alles om Maria. Zij is gelijk de Messias, de verwachting der volken. Geheel de wereld heeft de oogen op den stam van Jesse gevestigd,



		� 22 �

		en verwacht met ongeduld, dat die zoo lang beloofde bloem zal uitbotten. God gebruikt 4000 jaren, om de geboorte van Maria voor te bereiden; en als de tijd daar is, verkiest Hij onder Davids afstammelingen twee echtgenooten, die waardig zijn de Moeder van Zijnen Zoon ter wereld te brengen. De ontvangenis, de geboorte, de kindsheid dier gezegende Maagd, alles is wonderbaar. En zoo bereidt God haar tot het grootste aller wonderen. Aanbidden wij de goddelijke Voorzienigheid over Maria, en wenschen wij haar geluk met hare grootheid. Vereenigen wij onze hulde met die, welke de oudvaders en de recht- vaardigen van het oude verbond, aan die waardige erf- gename der beloften hebben bewezen. BEMERKINGEN. 1. Wie denkt gij dat dit kind zal wezen? riepen de joden uit bij de geboorte van den heiligen Joannes-Bap- tist. Had men die vraag ook niet kunnen stellen bij de geboorte van ieder van ons? Wat waren Gods gedachten groot over ons! Wat was zij verheven, de bestemming, waartoe God ons riep! Is er na den priester iets verhe- vener in Gods kerk dan de religieus? Het is voorzeker groot een kind der kerk te zijn, en door de wateren des doopsels herboren te wezen. Wij hebben gezien, dat de roeping tot het christendom, dat de voorrechten, die er uit voortvloeien, iets goddelijks hebben. Maar welke moeten onze gevoelens niet zijn,



		� 2a �

		wanneer wij bedenken, dat die heilige roeping slechts een middel was in de raadsbesluiten van God, om ons tot eene andere, nog veel uitmuntender roeping te brengen? Wat zal men zeggen van den eindpaal zelf, dien een reiziger vurig verlangt te bereiken, wanneer de weg, di� hem er heenleidt, al zijne bewondering wekt, al zijne gedachten te boven gaat? 2. De Heer heeft zich niet te vrede gesteld met ons in het christendom te doen geboren worden. Uit zoovele christelijke huisgezinnen, heeft Hij, om ons op te voe- den, een dier bevoorrechte huisgezinnen uitgekozen, waar zijn naam meest wordt verheerlijkt. Hij heeft ons uitverkoren, boven onze broeders en zusters, boven allen, die ons omringen. "Van onze kindsheid af heeft Hij ons met zijne liefde als met een schild bedekt, om ons tegen de schichten van onzen vijand te beschutten; Hij heeft voor ons als voor zijn oogappel zorg gedragen, Hij heeft niet opge- houden door zijne bijzondere liefde voortdurend over ons te waken. Brengen wij ons te binnen die natuurlijke neiging tot godsvrucht, die ongerustheid in het kwaad, die be- geerte naar het goede, die teedere vermaningen der ge- nade , die zoetigheden, welke de goede God ons in de deugd deed smaken, gelijk eene teedere moeder, die den rand van het glas, dat zij haar kind aanbiedt, met honig bestrijkt. Waarom zoovele zorgen? waarom eene zoo bijzondere Voorzienigheid? Het was, omdat de Almachtige groote



		� 24 �

		dingen in ons wilde verrichten, en omdat Hij ons, gelijk Maria, tot eene verhevene bestemming riep. Hij wilde, dat wij eens gezegend zouden zijn, onder alle dochters van Sion. Hij wilde van ons vorstinnen maken van zijn hof, en Bruiden van zijn eenigen Zoon. Het was een groot werk, opus grande est. Begrijpen wij al de groot- heid en uitmuntendheid onzer heilige roeping? De kerk is de dierbaarste en eenige bruid van Jesus Christus, zijne welbeminde, zijne schoone, zijne duive, voor wie Hij al zijn bloed heeft vergoten. De religieuze orden zijn de edelste deelen van het groote lichaam der Kerk. Zij zijn, zooals de heilige Hieronymus zich uit- drukt, als kostbare edelgesteenten te midden van den schat der heilige kerk, waarop zij den heerlijksten glans afwerpen. Zij zijn, zegt de heilige Gregorius van Na- zianze, de kostbare paarlen van dien tempel, waarvan Christus de grondslag en de hoeksteen is. Na den priester is er niets verhevener op aarde dan de religieus; niemand die eene nauwere vereeniging heeft met Jesus Christus. O God! o wonder! Gij, o Jesus, zijt de eeuwige Zoon van den eeuwigen Vader, en ik ben uwe bruid. O god- delijke goedheid, duizendmaal dank! O Maria, dank God voor mij! Heiligen des hemels, vereenigt u allen met mijne allerheiligste Moeder. VOORBEELD. Maria-Amata de Blonay van de orde der visitatie. Deze heilige religieuze, eene der eerste van de orde der visitatie van O. L. V. was achtereenvolgens overste van de kloosters van



		DERDE DAG. De onbevlekte ontvangenis van de aller- heiligste Maajytl.

		RELIGIEUZE HEILIGHEID. OVERWEGING. Tota pulchra e8,amica mea, et macula non est in te. Gij zijt geheel schoon,, mijne vriendin, en er ts geen viel in u. Cant. IV. 7. Daar Maria den Oorsprong zelven der heiligheid in haren schoot moest dragen, betaamde het, dat zij van de zonde gevrijwaard zou wezen: de duivel mocht geen recht hebben op haar, die ter wereld kwam om hem den kop te verpletten. In zijn hoogmoed zou hij zich voor God hebben beroemd, indien het hem toegelaten ware geweest, Maria met zijn vergif te besmetten, het eerst op dien troon te zitten, die voor de aanbiddelijke Drievuldigheid opgericht was, voor eenigen tijd de Bruid des heiligen Geestes in bezit te hebben, de woning te bezoedelen voor den Zoon Gods bestemd? Neen, nooit telde de onzuivere geest Maria onder zijne slaven. Van hare ontvangenis afdeed hij vruchtelooze pogingen , om dit kind van zegening onder zijne macht te krijgen. Al zijne pogingen waren vergeefsch, gelijk op den dag van zijn opstand tegen den Koning des hemels; hij zag zich overwonnen, en ging wrokken over zijne nederlaag in die plaats van duisternis en ondragelijke pijnen, welke God in



		� 27 �

		zijne rechtvaardigheid voor hein en zijne engelen geschapen heeft. Glorie zij aan U, mijn God, die nogmaals uw trotschen vijand verwonnen hebt, en glorie zij ook aan Maria, voor wie al de vruchten der overwinning zijn. Gij zijt geheel schoon, o dochter van Sion, o gij, de welbeminde des Heeren, er is nooit eenige vlek in u geweest. Gedoog, dat wij, in vereeniging met de Lemelsche Geesten, de eenige getuigen der wonderen uwer ontvangenis, u onze hulde van bewon- dering, van eerbied en van gelukwensching brengen. BEMERKINGEN. 1. Maria moest de Moeder van God zijn, en daarom betaamde het, dat zij nooit de slavin was des duivels. En wij, die ook slechts op de wereld zijn, om de brui- den van Jesus Christus te wezen, betaamde het ons ook niet, dat wij onbevlekt en heilig waren, gesloten voor den duivel, alleen open voorden heiligmakenden Geest? Is het ook zoo met ons geweest? Hoevelen, helaas, zijn er onder ons, die niettegenstaande de overvloedige genaden, die zij ontvangen hebben, het huis des Heeren zijn ingetreden met een geweten, dat duizendmaal door de zonde bevlekt was, met een hart, waarin wij zoo dik- wijls den duivel, dien geest van goddeloosheid, van hoo- vaardigheid en ontucht plaats hadden gegeven ? Ach betreuren wij, betreuren wij bitter de jaren, die wij in de wereld hebben doorgebracht, voor dat wij het reli- gieuze leven hebben omhelsd. Beweenen wij de zonden,



		� 28 �

		die ons de heiligheid onzer roeping zoo onwaardig heb- ben gemaakt. 2. Zijn wij het religieuze leven niet ingetreden met een geweten, dat nooit door de zonde besmeurd was, met een hart de verhevene roeping waardig, waartoe wij bestemd waren; dat nu ten minste ons leven volmaakt zij, dat nu ons gedrag beantwoorde aan de verhevenheid van onzen staat. Onze Heer Jesus Christus heeft voor ons in het bij- zonder gedaan,,- hetgeen Hij gedaan heeft voor zijne Kerk, alvorens haar tot Bruid te nemen. Hij heeft al zijn bloed voor ons vergoten, opdat wij zonder rimpels en zonder vlekken, gezuiverd van alle smet, heilig voor zijn aanschijn zouden wandelen. Volharden wij in die heiligheid, welke de kuische Bruidegom der zuivere harten zich gewaardigd heeft ons mede te deelen. Be- ijveren wij ons, om er dagelijks in toe te nemen. Er kan geen verbond bestaan tusschen licht en duisternis, lussc/ien Jesus Christus en Belial. Indien wij derhalve in de hei- ligheid niet zouden volharden, indien wij het ongeluk hadden van weer in zonde te vallen, dan zou het ver- bond niet duurzaam wezen, dat wij met het Woord Gods hebben gemaakt. Indien wij daarentegen ons beijveren, om voortdurend voortgang te doen in de volmaaktheid, indien wij in onze gedachten, in onze neigingen, in geheel ons leven de afbeeldselen worden van onzen Heer Jesus Christus, dan zal ook onze vereeniging met onzen goddelijken Bruidegom dagelijks inniger worden, (gelijk de band tus-



		� 29 �

		schen twee harten dagelijks sterker wordt, wanneer er overeenkomst van genegenheden eu karakter bestaat) tot dat wij tot die eenheid van geest met Hem zullen ge- komen zijn, waarvan de heilige Paulus spreekt, en die als het zaad is der glorie, welke wij met Hem in God in alle eeuwigheid zullen genieten. O Jesus, Gij de eenige Beminde onzer zielen, wij sinee- ken U door de onbevlekte ontvangenis van Maria, laat niet toe, dat wij U nog ooit zouden vergrammen. Bewaar ons in de gevoelens, die ons bezielden bij onze religieuze Professie, en die ook nog op dit oogenblik ons bezielen. Geef, dat wij, vol afschrik van alles, wat U kan mishagen, volgens den raad des Apostels, ons verwijderen van alles, wat slechts den schijn heeft van zonde; dat wij, vol ijver voor onzen geestelijken voort- gang , altijd van deugd tot deugd voortstreven. Alsdan zullen wij uwe liefde waardig zijn, zullen wij beant- woorden aan de heiligheid onzer roeping, en uwe waar- dige bruiden wezen, gelijk Maria uwe allerheiligste Moeder. VOORBEELD. De miraculeuze Medaille. Menigmaal heeft Maria door buitengewone blijken getoond, dat bet haar verlangen is, dat wij haar eeren in het geheim van hare Onbevlekte Ontvangenis. En vooral in onze eeuw heeft zij daarvan blijken gegeven. Op het einde van het jaar 1830, zag, te Parijs, eene novice in eene Congregatie, welke zich bijzonder toewijdt aan den dienst



		� 80 �

		der armen, onder het gebed, eene schilderij de allerheiligste Maagd voorstellende, zooals zij gewoonlijk onder den titel van Onbevlekte Ontvangenis wordt afgebeeld. Hare armen waren uitgestrekt, en uit hare handen schoten schitterende stralen, welke, de eene krach- tiger dan de andere, op ��n punt op de aarde nederschoten. Op hetzelfde oogenblik hoorde zij eene stem, die zeide: Deze stralen zijn het zinnebeeld der genaden, die Maria voor de men- schen verkrijgt, en dit punt van de aarde, waarop zij overvloediger nedervallen, is Frankrijk. Rondom de schilderij stond dit opschrift in gulden letters te lezen: O Maria, zonder zonde ontvangen, bid voor ons, die onze toevlucht tot u nemen. Kort daarop keerde zich de schilderij om, en op den achterkant onderscheidde de novice de letter M, waarboven zich een klein kruis bevond, en daaronder de heilige harten van Jesus en Maria. Dezelfde stem zeide haar: Men moet eene medaille naar deze schilderij laten slaan, en zij, die ze dragen, en dit korte gebed met godsvrucht verrichten, zullen de bijzondere bescherming der Moeder Gods ondervinden. Dit visi- oen herhaalde zich driemaal op dezelfde wijze. De derde maal voegde de stem er bij, dat de allerheiligste Maagd niet tevreden was, om- dat men zoo lang uitstelde met de Medaille te laten slaan. Nu meende de biechtvader der godvruchtige novice, dat het zijn plicht was, den aarstbisschop van Parijs van alles kennis te geven, en volgens den raad van den kerkvoogd, haastte hij zich de me- daille te laten vervaardigen, die sedert dien tijd zoovele mirakelen uitgewerkt heeft, dat men ze niet anders meer noemt dan de mi- raculeuze Medaille. VERZUCHTING. Ave Maria, vas sanctij�calionis. Wees gegroet Maria, vat van heiligheid. H. Ildef. VOOENEMEN. Bidden voor de religieuzen, die in den ongelukkigen staat van zonde mochten zijn.



		� 31 �

		VIERDE DAG. Geboorte cler allerheiligste Maagd.

		INTREDE IN HET RELIGIEUZE LEVEN. OVERWEGING. Quae est ista, quae progreditur quasi aurora consurgens, pulchra ut luna , electa ut sol, tcrribilis ut castrorum acies ordinata. Cant. VI. 9. Komen virginis Maria. Luc. I. 27. Wie is zij, die te voorschijn treedt als de opkomende dageraad, schoon als de maan, schitterend als de zon, verschrikkelijk als een leger in slagorde geschaard. Be naam der Maagd is Maria. � Wat was hij schoon de dag, waarop Maria hare zege- pralende intrede in de wereld deed! Wat blijdschap ver- wekte hij in den hemel en op aarde! Wat schrik in het diepste der hel! De negen Koren der engelen begroetten door vreugdezangen haar, die de ledige plaatsen in den hemel zou aanvullen, welke de wederspannigheid van Lucifer onder hen had gemaakt, en die, door hare onuit- sprekelijke heiligheid hunne Koningin moest worden, en eens naast God het schoonste sieraad van het liemelsch Jerusalem moest uitmaken. De aarde, getuige van zoovele zonden, en van al de rampen, die er uit voortvloeien, sprong van blijdschap op, toen zij de aanstaande Moeder des Zaligmakers aanschouwde. De duivel sidderde van



		� 32 �

		schrik; hij vermoedde het, dat Maria ter wereld kwam, om hem te overwinnen, en zijn rijk te vernietigen. Vereenigen wij ons met de blijdschap van hemel en aarde, en vieren wij met hen Maria\'s geboorte. Omringen wij hare wieg, en beschouwen we met welgevallen de schoon- heden, waarmede natuur en genade haar hebben versierd. Zij is ons aller kind, om eens ons aller moeder te wezen. BEMERKINGEN. 1. De dag van onze intrede in het klooster was voor den hemel, voor de aarde en voor de hel, wat, voor ach tien eeuwen, de dag der geboorte van Maria, onze allerheiligste Moeder geweest was. De zalige Geesten hieven een vreugdegezang aan. Zij kennen de grootheid, de heilig- heid van God; zij weten hoezeer Hij verdient, dat allen Hem eeren en loven. Als zij dan in hunne zalige woning, ons onze schreden zagen richten naar de talernakelen van den God der heirscharen, herhaalden Engelen en Heiligen het: Heilig, heilig, heilig is de Heer, de God der heir- scharen. Hemel en aarde zijn vervuld van de Majesteit zijner glorie. Hosanna in den allerhoogsten. Maria wendde zich tot den troon van Jesus, en toonde Hem de nieuwe bruid, die zij voor Hem bereidde. En de allerheiligste Drievuldigheid nam deel in de blijdschap onzer heilige Moeder. De geheele hemel was in vreugde. i. Op de aarde liet eene stem zich hooren, die sprak : Sta oj), Jeruzalem, hg uwe rouwkleederen af. De glorie des Heer en is over u opgegaan. Zie naar alle zijden heen; uwe zonen zullen van de uiterste grenzen der aarde tot u



		� 33 � komen, uwe dochters zullen van alle zijden opstaan. Gij zult hen in menigte zien toevloeien, vol bewondering zijn, en uw hart zal van vreugde vervuld worden. Stad Gods, gij zult door een schitterend licht worden bestraald. De Kerk over hare lange onvruchtbaarheid bedroefd, en niet minder treurende over het verlies van zoovele kinderen, die haar door de ketterij en de goddeloosheid waren ontrukt, had nog te zuchten over de onverschillig- heid en de lauwheid van hen, die haar getrouw waren gebleven. Maar zij heeft het stof afgeschud, dat haar voorhoofd bedekte, en haar hoofd, dat door de droefheid gebogen was, weer opgericht. Zij heeft hare vreugde- kleederen weer aangetrokken, zoovele zonen en dochteren van alle zijden ziende toestroomen. Zij heeft een oog van welgevallen op ons gevestigd; zij heeft in onze zielen, die oprecht naar de volmaaktheid verlangen, waardige bruiden des Heeren gezien. Zij dacht aan de gebeden, die wij zouden storten voor de bekeering der zondaren, en aan de zegeningen, die wij over haar zouden aftrekken. Zij heeft zich verheugd, en met blijdschap zich de woorden herinnerd van den profeet: uwe zonen zullen van de uiter- ste grenzen der aarde lot u komen, en moe dochters zullen van alle zijden opstaan. Stad Gods, gij zult door een schitterend licht bestraald worden. Maar terwijl de hoop geheel de aarde verheugde, was de hel met woede en schrik vervuld. De wreede over- winnaar des menschen zag in ons zijne gevaarlijkste vij- anden. Hij kende de voorrechten, waarmede wij gingen verrijkt worden, hij voorzag de genaden, die ons zouden



		� 84 �

		ten deel worden, en den voortgang, dien wij in de deugd zouden maken. Hij wist het, hoe tallooze zielen, door onze gebeden en opofferingen, hem zouden worden ont- rukt, hoe wij afbreuk zouden doen aan zijn rijk. Opdat gezicht sidderde hij, en geheel zijn hof met hem. O God van liefde en barmhartigheid, Gij, die ons aan de wereld en aan de macht der duisternissen ontrukt hebt, om ons tot den voet uwer altaren te geleiden, en ons te voeren in het rijk van uw welbeminden Zoon, wees gezegend voor die goedheid ons betoond. Geef, bidden wij U, dat wij nooit ophouden te zijn, wat wij waren bij de intrede in het religieuze leven : de schrik der hel, en de vreugde des hemels en der aarde. VOORBEELD. De heilige Bernardus. De naam alleen van den grooten heiligen Bernardus herinnert ons aan de teederste godsvrucht tot Maria. Die welsprekende en zoetvloeiende kerkleeraar overtrof zich zelven als hij sprak over de heilige Moeder Gods. �Wie gij cok zijn moogt", zoo roept hijjuit, �vestig uwe Mikken op Maria; zoo gij geen schipbreuk wilt lijden, �vestig uwe blikken op die schitterende ster. Indien de stormen der �bekoringen oprijzen, indien de klippen der kwellingen u bedreigen, �blik op de Ster, roep Maria aan. In alle gevaren, benauwdheden �en kwellingen, neem uwe toevlucht tot Maria; haar naam zij steeds �in uwen mond, steeds in uw hart; wanneer gij haar volgt, zult gij �niet dwalen; wanneer gij haar aanroept, zult gij nooit tot wanhoop �vervallen; wanneer zij u beschermt, hebt gij niets te vreezen. De �naam alleen van Maria, is zoo krachtig, zoo uitmuntend, dat de �hemelen van vreugde juichen, dat de aarde zich verheugt, dat de �engelen in verrukking geraken, wanneer hij wordt uitgesproken."



		� 35 �

		Op eene andere plaats spreekt hij Maria toe: �O gij, die alle �harten bekoort, gij hebt mij het mijne ontnomen, en indien ik het �u vraag, schijnt het mij toe, dat gij mij glimlachende aanziet, op �cene wijze, die mij zoozeer behaagt en verrukt, dat ik sprakeloos �blijf, dat ik mijn hart niet meer onderscheid van het uwe, eu dat �ik u niets meer kan vragen, dan uw beminnelijk en allerheiligst hart." Maria liet zich nooit in liefde overwinnen. Droeg de heilige Bernardus haar zoo vurige liefde toe, hij ontving ook de voortref- felijkste gunsten. Hij dankte haar vooral die onschuld en die vol- maakte zuiverheid, welke hij ook in het midden der wereld bewaarde. Het scheen, zegt zijn levensbeschrijver, dat hij geen lichaam had; zoo volmaakt had hij het aan den geest onderworpen. Te vergeefs trachtte men zijne deugd te schenden. Ongedeerd ontkwam hij de strikken, die men hem had gespannen; maar nu te beter begrijpende, hoe gevaarlijk het was in de wereld te blijven, besloot hij haar vaarwel te zeggen. Hij vond tegenstand van wege zijne familie. Maar hij sprak met zooveel warmte over de voordcelen van het religieuze leven, hij legde zooveel ijver en standvastigheid aan den dag, dat hij vier zijner broeders, een oom en een zijner innigste vrienden bewoog, zijn voorbeeld te volgen. Alle zes gingen nederknielen voor de deur van het klooster van Cisterci�n, en werden er door den heiligen abt Stephanus met blijdschap in opgenomen. VERZUCHTING. Ave, Maria, virga de radiee Jesse, ex qua mundo fios divin�us exisiens ascendit. Wees gegroet, Maria, stam van Jesse, waaruit een god- delijke bloem voor de wereld gesproten is. H. Joan. Damasc. VOORNEMEN. Bidden, opdat God de religieuzen vermenigvuldigen.



		� 36 �

		VIJFDE DAG. I>o opdracht -van de allerheiligste Maagd.

		VERZAKING VAN DE WERELD. OVERWEGING. Audi, Filia, et vide, et inclina aurem tuam, et oblivis- cere populum tuum, et dom/urn paf ris tui, et concupiscet Rex decorem tuum, quoniam ipse est Dominus Deus tuus. Luister, mijne dochter, en zie, en leen een aandachtig oor, en vergeet uw volk en het huis uws vaders; en de Koning zal verrukt zijn door moe schoonheid, Hij, die de Heer uw God is. Ps. XLIY. De overlevering leert ous, dat Maria in hare teedersle jaren zich in den tempel van Jerusalem aanbood, om er aan den dienst des Heeren te worden toegewijd. In die onbevlekte Maagd had de rede de jaren voorkomen. Terwijl gewone kinderen van hare jaren nauwelijks op de zoete klanken der moederstem beginnen te stamelen, heeft Maria reeds de stem van haar Welbeminde gehoord. �Zij hoort ha- ren God", zegt de heilige Bernardus, �en zij verstaat Hem; zij begrijpt, dat Hij alleen haar bezitten wil/\' Van dat oogenblik is de wereld en al wat zij aanbiedt, niet meer voor haar. Zij onttrekt zich aan de omhelzingen eener familie, wier hoop en welbehagen zij is, en de vleugelen der duif aannemende, vliegt zij in verrukking naar de heilige een- zaamheid, waar God haar roept. Zij haast zich, om zich