|
Vak SS
^IlIBEIt ^
rak 88 OVERLEDENEN.
I---
NAAK HET FR VNSCJ1
(/»/\' t\'t\'/d Ji. K. Priester.
it godvruchtige oefeningen voor iederen
log dor Maand; gebeden onder de
heilige Mis voor overledenen en
oofening bij den heiligen Kniit:-
v/og voor de lijdende zielen
in het vagevuur.
|
|||||||
|
p> 1""\' tój^\'H NV,
|
|||||||
|
v »< \' i . j. i -i S
< ji i-w •-- • \' ■"~
\'sHertogcnboscli,—Amsterdam
1U lJplJAKii\'i\'S üiivoU\'i-r van I\'. >; VERHOEVEN
;• van /,. II 1\'iiiis ?ms IX.
|
|||||||
|
I M P It I M A T U H.
Ihfnm in TTanren, hac 18 Septemlris 18G3.
J. C U Y T E N ,
Praes. Sem. Kusc. Lib. Hens.
|
||||||
|
*mM[
|
||||||
|
•VOORIBIEIEtlGl-T-
|
|||||
|
Hel behoort tot de teekenen van onzen tijd,
dat het geloof en het ongeloof zich scherper van elkander scheiden. Terwijl van den eenen kant het kwaad zich als eene ware verwoesting over de aarde verspreidt, als eene verwoesting van alles wat den mensch voor tijd en eemvigheid dierbaar en heilig is, als eene verwoesting van al zijne betrekkingen tot Kerk en Staat, lot huisge- zin en maatschappj; wekt van den anderen kant deze afschuwelijke zelfopenbaring des ongeloofs de christenen, schrikt zij zelfs dejiaamoen onder hen op en verlevendigt zij in allen den gods- dienstzin ; en hunne, nu steeds toenemende goede werken zijn thans zeker niet, als hoedanig men van zekere zijde zoo gaarne die van vroegere tijden beschrijft, enkel uitwendige bewegingen van handen, lippen en voelen, waaraan geest noch gemoed deelnemen ; maar zij zijn waarach- tige vruchten des geloofs, door de godsvrucht vermenigvuldigd, door de hoop en liefde onder- houden; zij komen uil hel hart voort en werken, |
|||||
|
II
lol verhooging der godsdienstige stemming, wel-
dadig op hel binnenste terug.
Met alle regt worden hiertoe ook het gebed
en de goede werken ter lafenis der zielen, inliet vagevuur gerekend. Trouwens, deze lusschenJcomst voor de ore rieden en is uitsluitend liet eigen van de godsdienst der liefde, het eigen der godsdienst ran den God der liefde. Deze godsvrucht onder- scheidt den katholiek evenzeer ran alle anders- denkenden als zijn krv.ismaken. Onfeilbaar stijgt zij in den zelfden graad als het geloof stijgt in levendigheid. Ja, en dit is niet het geringste edelgesteente van de huidige zegekroon des ge- loofs, ook de godsvrucht ter vertroosting der lij- dende zielen in het vagevuur is aan het toene- men ; ook zij wordt al inniger en ijveriger, en zij vooral, die \'s neenschen geest de andere zijde des grafs zoo aanschouwelijk voorspiegelt, hem met zooveel kracht de eeuwige waarheden aan- gaande den dood, het oordeel, Gods straffende regtraardighcid verkondigt, hem zoo diep in hel eigen, binnenste doel treden, hel zoo scherp doet onderzoeken, zoo streng reglen, zoo rouwmoedig veroordeelen — zij, deze godsvrucht inzonder- heid, werkt heilzaam op ons hart. Deze beginselen: het eigen binnenste zuiveren,
|
||||
|
"•\'
|
|||||
|
III
voor (Ie eigene zonden boete doen, hel eigene \' ■-
vensgedrag verbeteren, zelfs in Gods genade op- klimmen, en zóó, met zekere en al groot er ver- dienstelijkheid van gebeden en goede werken voor de geloovige zielen in liet vagevuur, bij God, tusschen heide komen — deze beginselen dienden het zamensfelten van dit boekje tot maatstaf. Voorop gaaf hier dan eene reeks van overden- kingen, voorbeelden en gebeden voor iederen dag der maand November, reeds lang door de katho- lieke godsvrucht aan de vertroosting der lij- dende zielen toegewijd, gelijkdoor haardemaand Mei aan de vereering der heilige Moeder Gods is foegeheiligd. Deze overdenkingen, hef werk des Z. JSerw. Quf.loz, Procnr. Gener. der Congre- gatie des allerheiligst en Verlossers, zijn eenvou- dig en kort; zj moesten dit zijn, ten behoeveder lezers, en mogten dit zijn, om de eigene kracht der voorgedragene waarheden zrlven. Jij de voorbeelden heeft de vrome schrijver de voorzig- ligheid gehad van de bronnen aan te teekenen, waaraan zij ontleend zijn, en daarenboven de aanmerking te doen voorafgaan, dat do waar- heid der buitengewone feiten, die er in verhaald worden, niet op goddelijk gezag, maar slechtsop mcnscheJijke getuigenissen berust, en dal hijove- |
|||||
|
IV
rigens alles aan het oordeel der 11. Kerk onder-
werpt. Met hetzelfde voorbehoud worden zij hier, in de vertaling, uitgegeven, doch ook meldezelfde onverschilligheid ten aanzien van sommiger vrees voor hel bovennatuurlijkeenmirakuleuze. Want wij weten, dat, naarmate het geloof toeneemt, die vrees afneemt; dit zij reeds genoeg om hare eigenlijke afkomst ie leeren kennen en hare xoaarde te leeren beoordeelen. Lees deze voor- beelden viel aandacht en meer lot uwe stichting dan uit nieuwsgierigheid,en wees verzekerd, dat zij een indruk in u zullen matten en ook nala- ten, welken gij ii nooit beklagen zult te hebben in- gevolgd. Ten dienste van bijzondere devotie gedurende
den loop desjaars, als bij gelegenheid van eenig sterfgeval of anderszins, wordt hier ook eene noveen voor de geloovigc zielen gegeven: zij is hel werk des II. Alphonsus de Liguorio,bedoelt zoo duidelijk om ons door eigene boetvaardigheid en verbetering de voorspraak der overledenen Ie doen geworden, dat zij, zekerlijk niet tot onze schande, het vermoeden kan wekken, dal wijde beginselen, waarnaar wij dit boekje zamenstelden, van dezen grooten zedeleeraar hadden inge- ademd. |
||||
|
Nog vindt men hier eene merkwaardigegods-
vruchtoefening onder den naam van Heldhaftige, Liefdedaad ten voordeele der zielen in het vagevuur. Ofschoon zij oud is en veel beoefend zal zij nogtans aan menigeen nieuw voorkomen, omdat zij hem nog onbekend was. Maar lees en herlees de verklaring daarvan gegeven, overdenk ze met ernst en raadpleeg dan de inspraak uwer godsvrucht en vooral uwen biechtvader. Schrikt gij van de opoffering voor den duur van geheel uw leven terug; begin die voor éénen dag, voor ééne week, voor ééne maand ie doen, en uw ge- weten zal u, lol niet geriugen troost overtuigen, hoeveel goeds en verdienstelijks de zelfopoffering der liefde in u te weeg brengt. Eindelijk volgen eenige gebeden, opdat dit
boekje u geschikter bij zielmissen of andere gelegenheden vergezellen kunne. Gelijk daar te zien is, zijn, behalve degebeden onder de heilige Mis en de Litanie voor de geloovige zielen, bij voorkeur zoodanige gebeden gekozen, welke ons de bron onzer verlossing, het lijden en sterven des Zaligmakers en andere geheimenissen en waarheden voor oogen stellen, welke krachtiger op het hart werken, en aan welke gebeden, gelijk er bij aangemerkt staat, ajiaal vergund is. Deze |
||||
|
VI
|
|||||
|
aflaten kunnen allen ook, waar dit niet in het
bijzonder slaat aaugeteekend, aan degeloovige zielen in het vagevuur toegevoegd worden. Ook in anderelanden heeft de godsvrucht der
geloovigen reeds broederschappen of geestelijke vereenigingen tol lafenis der zielen in het vage- vuur, doen ontslaan en heerlijke vruchten van goede werken voor/gebragt. Ten gehrnike van dergelijke eene rerceniging werden de hier voor- komende godsvrucht-oe/eningcnvoor dertig dagen oorspronkelijk opgesteld en de ander? overden- kingen en gebeden verzameld; tot voorbereiding hiertoe, door middel van den ijver tot vertroos- ting der lijdende zielen, voor \'s hands aan te moedigen, wordt hier de vertaling daarvan aan- geboden. Gewaardige zich God aan deze poging zjn zegen te schenken ! |
|||||
|
DE MAAND NOVEMBER.
INLEID I N G.
Bij het steeds aangroeijen der katholieke
godsvrucht, vergenoegden velen zich niet meer met slechts den enkelen tweeden dag der maand November aan de vertroosting der zielen in het vagevuur toe te wijden, maar verlengden hunne gebeden ook gedurende de zeven volgende dagen; zoodat, ter vervulling dier vrome verlangens, in meerdere kerken, een octaaf voor de geloovige zielen werd ge- houden. Doch ook dit tijdbestek bleek allengs te kort voor de opgewekte en al vuriger liefde, en nu werd geheel de maand November aan deze godsvrucht toegeheih\'gd en daarom de Maand der Overledenen genoemd. Pe keus van juist dertig jaren aan dit
godsdienstige werk te besteden was hier evenmin bloot toevallig als willekeurig, maar |
||||
|
8
|
|||||
|
beantwoordde aan een aloud gebruik. Keeds
ziet men in de heilige Schriften van het oude Verbond, dat de Israëlieten den dood des hoogepriesters Aaron, en van diens broeder den grooten wetgever, JVIozes, gedurende dertig dagen beweenden. (Num. xx. Deut. xxxiv.) Dit gebruik, hetwelk men — naar het voor-
beeld van Judas den Machabeër en de daaraan toegevoegde opmerking: ,,11 et is alzoo eene heilige en heilzame gedachte voor de gestor- venen te bidden, opdat zij van hunne zouden (geheel en al) verlost worden," (n Mach.xii.) zich niet zonder gebeden en offeranden tot zielelafenis der betreurden moet voorstellen, dit gebruik ging van de Synagoog in de chris- telijke Kerk over. De tusscheukomst zelve voor de overledenen dagteekent van de christenen van de tijden der Apostelen; doch allengs ziet men ook het dertigtal van dagen, aan de gedachtenis eens bijzonderen overlede- nen toegewijd, duidelijker te voorschijn tre- den. Van Gregorius den Groote namelijk leest men, dat hij, nog abt zijnde, geboden heeft, voor een overledenen monnik, dertig dagen lang, dagelijks de heilige Mis op te |
|||||
|
9
|
|||||
|
dragen, en niets verhindert daarbij te denken,
dat dit in zijn klooster de gewoonte was. Het voorbeeld op den 27undag der maand No- vember gesteld, zal ons leeren hoe wonder- baar de heilzame vruchten dier liefderijke tusschenkomst bij God, bekend en verspreid worden, en daaruit zal men begrijpen, hoe- zeer dit gebruik daardoor moet hebben toege- nomen. Genoeg, het verspreidde zich, het bleef bestaan, werd nog door paus Benedictus xiv (de SS. Mksre Sacrif. in. 23.) aangepre- zen, om nooit weder in de vergetelheid te zin- ken. Het wordt in meerdere kloosterorden onderhouden, is in do vrome vermaningen van geestelijken en leeken zigtbaar en heeft zich allengs in de godsvrucht der geloovigen tot eene devotie van dertig dagen ter zielelafenis der overledenen ontwikkeld. Hier en daar, in de eerste plaats te Rome, wordt de Maand November openlijk in de k^rk gehouden, en de thans regeerende paus, Pius IX, heeft, ten behoeve van de broederschap tot vertroos- ting der lijdende zielen, aan die godsvrucht- oeienint\' arroote aflaten vergund. |
|||||
|
EERSTE DAG.
|
|||||
|
Het geloof leert ons, dat er ecu hemel,
eene hel en een vagevuur is. De zielen, welke, bij het verlaten harer ligchamen, voor de god- delijke regtvaardigheid vrij zijn vanzondesinet en sehuld, zweven onverwijld in den schoot Gods over, om er de eeuwige gelukzaligheid te genieten; de zielen, welke aan zware zonden pligtig zijn, worden ter helle gedoemd; maar diegenen, welke de zonden, die haar reeds vergeven zijn, niet volledig afgeboet hebben, ot\' nog met eene of meerdere dagelijksehe zon- den bezwaard zijn, worden naar de straften des vagevuurs verwezen, ten einde daarin gekastijd te worden — naarmate van hare schuld of van haar tekort in genoegdoening voorde zonden; — want „niets, wat besmet is, zal den hemel binnengaan." Wij nu..... waar ter plaatse zullen wij, na
ons afsterven, aankomen? in den hemel, of in
de hel? of zullen wij in de vlammen des vage vuurs gekerkerd worden? — Maar hebben wij wel besef van dat wraakneniende, van dat zon- den-uitbrandende vuur, waarvan het onze, op deze aarde, slechts eene schaduw is? — Ach! laat ons toch eenmaal ophouden, Godtebe- |
|||||
|
13
aantreft. Germanus stortte dauvurigegcbcdon
en kwam eenige weinige dagen later diezelfde plaats nadermaal bezoeken, maar vond er Paschasius niet weder. Omdat hij, namelijk, niet met boos opzet, maar uit onwetendheid gezondigd had, dus besluit do heilige Gregorius dit verhaal, daarom Icon hij na zijnen dood van die zonde gezuiverd worden. Men mag hetechter daarvoor houden, dat zijne overvloedige aal- moezen hom vorgiil\'cnis hebben doen vinden in een tijd, dat hij niets meer vcrrigten kon, om die te verdienen (dat zijne liefdadighedcn zijne verlossing verhaast hebbon). H. GuEnoiuus, JJialoi/. iv, 10.
Onze Vader. Wees gegroet.
Psalm 129. Uit den diepen afgrond roep ik tot U, o
Heer! Heer! verhoor mijne stem! Laat uwe ooren oplettend zijn naar de
stem mijner smeeking! Indien Gij, o Heer! op ongeregtighedenuwé
aandacht vestigt; Heer! wie zal daar tegen be- stand zijn? Maar bij IJ is ontferming: enora uwe wot
1) o Heer! wacht ik U af. 1) Om uwc net, welke liet berouw genade belooft.
|
||||
|
14
Op zijn woord is mijne ziel verbeidende:
op den lieer stelt mijne ziel hare hoop. Van des morgens vroegte tot in den nacht
vertrouwe Israël 2) op den Heer. \\\\rant bij den Heer is barmhart\'gheid, eu
bij Hem is eene overrijke verlossing. En Hij zal Israël verlossen van al zijne zon-
den. Eeuwige Vader! ik draag u het allerkoste-
lijkste bloed van Jezus Christus op tot voldoe- ning voor mijne zonden en voor de behoeften der heilige Kerk. 3) Liefelijk hart van Maria, wees mijn be-
houd, of mijne toevlugt. 4) TWEEDE DAG.
Over het offer voor de Overledenen.
De dag van heden, waarop de heilige Kerk
de pLgtige gedachtenis dergeloovige overlede- 2) Teder waar gcloovige.
3) We! dit gebed is telken male te verdienen )00
dagen aflaat, welke aan de g. loovigc zielen kunnen toegevoegd woiden. 4) De 11. Congregatie der aflaten heeiï beide vertalingen
van het italiaanscue woord: savezza goedgekeurd. — Met dit gi\'lied is telken male 100 d:igen en maandelijks (mits met; dan eene openbare kerk of kapel bezoeke) vollen aflaat Ie verdienen, welke ook aan de geloovige zielen kan toe gevoegd warden. |
||||
|
15
iicn viert en welke dm&romAller-Zielen-daffgc-
noemd wordt, is een algeineene dag van devotie. Alle priesters lezen in rouwgewaad eene voor dien dag bepaalde Mis, waarvan de gebeden algemeen luiden en voor alle zielen in het vagevuur Gods barmhartigheid inroepen; alle geestelijken, die tot het brevier-gebed verpligt zijn, moeten aan de getijden van dien dag die der overledenen toevoegen; katholieken, in wier binnenste het gelooi\' nog niet tot eene koude on- verschilligheid verstorven is, deelen in de liefde en zorg der algemeene Moeder voor hare overledenen, in de straffen der vagevuurs nog lijdende kinderen, wonen, indien zij daartoe deu tijd slechts eenigszins kunnen, uitbreken, de heilige Mis bij, of storten zekerlijk in hunne huisselijkegodsvrucht eenigegebeden tot lafe- nis der nog boetende zielen. Wie toch zal, bij de overtuiging van zijne eigene zwakheid en bij het vooruitzigt, wat allervvaarschijkst hemzel- ven aan de andere zijde des grafs staat te wach- ten, geen diep medelijden met de smartende en smachtende zielen in het vagevuur gevoelen, en geene behoefte om door barmhartigheid jegens de.se noodlijdenden zich zelven, voordien uict zoo veel reden te vreezen toestand, barm- |
||||
|
16
harfigheid waardig lc maken? Kr is daaren-
boven niemand, welke geone dierbare bloed- verwanten of vrienden nnar de eeuwigheid heeft zien vertrekken, wier lot hem belangstelling inboezemt en tot eene hulp aanspoort, welke zij misschien nognoodig hebben. Aan hoe velen heeft hij bij hun afsterven zoodanige hulp ook niet in zijn binnenste toegezegd, of zelfs uit- drukkelijk beloofd? Hieruit is dan in verschei- dene ordegestichten, geestelijke vercenigingcn .en godsdienstige huisgezinnen een loffelijk ge- bruik ontstaan, bekend onder den naam van het Offer voor de Overledenen. Ieder lid van der- gelijk zedelijk ligchaam vcrpligt zich namelijk, om God tot verligting der zielen inliet vagevuur eenig offer op te dragen. Tot dit inzigt stort de eene bijzondere gebeden, geelt de andere aal- moezen, verrigt deze eenig werk van verster- ving, of van boetvaardigheid, doet gene eenig ander goed werk, als het bezoeken der zieken, het troosten van bedroefden, het vermanen van ligtzinnigen en van zondaars, enz.; anderen lezen of doen lezen heilige Missen, getijden, psalmen, enz.; eenigcn verdienen zooveel moge- lijk aflaten, en voegen dieden overledenen toe. Indien nu van de tweehonderd millioenen |
||||
|
17
katholieken, die over den aardbol verspreid aijn,
slechts de helft aan dit liefdewerk deelnamen,
welke onberekenbare voordeelen zou dit voerde geloovige zielen opleveren, doch tegelijk voor huuzelven, welkedoorzoodanigedeugdoe tellin- gen haren toestand verzachten, hare verlossing bespoedigen, ja, vrelligt verkrijgen! Groote G od! verleen ons de genade en de
kracht, om allo zonden te verfoeijen en volstrekt te mijden. Het vervaarlijke verblijf in het va gevuur, de verschrikkelijklieid en de vaak zoo lang aanhoudende duur der pijnen, welke daar moeten geleden worden, bewijzen ontegenspre- kelijk hoe groot, hoe hatelijk iu Gods oog de zonde, ook die zonde is, welke wij nog klein durven noemen, en moeten ons tevens onvve- derstaanbaaraansjioren, om aan de zielen, welke daarin worden gevangen gehouden, kracht- dadigen bijstand to verkenen. Ach, lieer! wend hen een blik van ontferming toe, en vergun hen, in uwe barmhartigheid, dateinde- lijk hunne langdurige en smartelijke zuchten door de eeuwige vreugde des hemels, hunne drueviu\'e gevangenschap door het gelukzalig verblijf in uw vaderlijk huis vervangen wor- den. Amen. |
||||
|
18
TOORBKET.D.
Wij lezen in het leven des heiligen Mala-
cluas, bisschop van Armach in Ierland, be- schreven door zijn vriend, den heiligen Ber- nardus, dat die heilige kerkvoogd een bran- dend verlangen had, om op Aller-zielen-dag en wel in het klooster teClairvaux zijne levens- baan te eindigen, opdat hij, door de hulp der lal rijke gebeden en goede werken, welke de hei- lige Kerk op dien dag voor de overledenen aan God opdraagt, spoediger de vreugde zijns Hee- r.n binnen mogttreden.Uod verhoorde zijnen vromen wensch. Hij was op reis gegaan naar Itome, en naauwelijks had hij deadbij van Clairvanx bereikt, of hij werd aangetast door eene kwaadaardige koorts, welke hem weldra op den rand des grafs bragt, en den tweeden dag der maand November gaf hij zijne heilige ziel aan haren Schepper over. Terwijl de heilige Bernardus de plegtige Mis der over- ledenen voor hem vierde, zag zij hem, om- straald van een schitterenden glans, in het midden eener menigte van zielen, welke dien zelfden dag waren ten hemel geklommen. Onze Tailer. Wees gegroet.
|
||||
|
19
Uit den diepen afgrond enz. lil. 1:2.
Eeuwige Vader! enz. Liefelijk hart van Maria, enz. DERDE DAG.
Over i!e straf iler untbering.
,/De gevoelige, pijnen des vagovuurs staan
gelijk aan die der hel," zegt de heilige Cathari- na van Genua, „maar zij zijn nog niets in ver- gelijking bij liet derven van het goddelijk aan- schijn." ,/De liefde," zegt de heilige Thomas van Aquine, r/is inetde aandoening alleen niet te bevredigen: zij streeft onwederstuanbnar naar vereeniging." In dit leven, terwijl wij door het zigtbare, door onze bedrijven, door onze hartstogten verslonden of medegesleept worden kunnen wij ons naauwelijks eenig be- grip van die derving maken ; maar eene ziel, welke van haar ligchaara ontbonden is en met al de kracht, waarmede zij verlangen kan, naar God, haar opperste goed, verzucht en zich van die ecnige bron des geluks steeds teruggestoo- ten voelt,ondervindt daardoor onuitsprekelijke, smarten. „Het vertoef, hetwelk de ziel in hare vereeniging met God moet dulden, doet haar eene ondragelijke smart aan. Haar lijden is zoo |
||||
|
•A)
veel te zwaarder, luiarinatc Laar begrip van
God verhoogd is. He smart, dat zij altijd zoo verhinderd wordt, zich niet God te vercenigen, is alsdan veel grieveuder, vooral omdat als- dan de ziel al hare krachten op (Jod, op God alleen zamengetrokkcn heeft en zij Hem vol- maakt kent."- II. Catharina vax Genua, de Voryal. IS. Ach, Heer! troost uwe bedroefde bruiden,
wier ecnig verlangen het is, zich eeuwig met U te vereenigen. Geheel het vuurharcrbegeerten streeft naarU alleen, haar middelpunt en haar einde, (jij, oGod!Gijzijt het, die haar die bittere tranen doet storten, die haardioteedere zuchten doet slaken. Verkwik baar dan, o God van barmhartigheid! onthul haar uw goddelijk aanschijn en zij zullen voor eeuwig gelukzalig zijn! Wij kunnen haar het oogenblik der zalig-
makende aanschouwing verhaasten met, tor harer lafenis, onze oogen te versterven in het beschouwen der ijdelheden dezer wereld. VOORBEELD.
Een pelgrim van Aquitanië kwam op zijne
terugreis uit Palestina op Sicilië en ontmoette |
||||
|
2l
daar ecu vromen kluizenaar, die, terwijl hij naar
eenigberigtaangaandedeabdij vanCluny vroeg hem verzekerde, uit verscheidene openbaringen vernomen te hebben, dat de abt van dat kloos- ter, de heilige Odilo, zoo door zijne eisene ge- beden en getijden voor de overledenen, als door die, welke hij tot dit inzigt zijnen monniken aanbeval, dikwijls een groot aantal zielen uit de vlammen des vagcvuars verloste. Toen nu de neiligc abt van die visioenen des kluizenaars onderrigt werd, gevoelde hij zich van nieuwen ijver voor de lafenis dier heilige zielen vervuld en gebood, dat in alle kloosters, die aan dat van Cluny onderhoorig waren, daags na hot feest, van Alle-heiiigeu, eeneplcgtige gedachtenis van alle goloovige overledenen gehouden wicrde, en deze godvruchtige instelling is in het vervolg van tijd door geheel deKerkaangenomen.-H. Petrus Damianus, VUaS. Oclil.- Bajuionius, iwt. in Marir/r. Mom. 2 Nov. Onze Vader. Weesgegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 12.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
|
||||
|
22
|
|||||
|
VIERDE DAG.
Over de strtif des irevoels.
„Hoelang, o lieer! „roept de profeet uit,"
zal uw toorn branden als vuur.\' Ditwraakvuur der goddelijke regtvaardigheid verteert niet alleen de ongeregligheden, maar delgt ook de onvolmaaktheden der regtvaardigen. „ Het vuur, vzegtde Apostel," zal eens ieders werk op de proef stellen (en doen blijken) hoedanig het zij; zoo iemands werk bestand blijft, hij zal loon ontvangen; maar brandt iemands werk, hij aal schade lijden (door het vuur der zuive- ring), hij zelf echter zal zalig worden, zóóeven- wel door het vuur." Deze getuigenissen van (Jods wege worden ons opgehelderd door de uitspraken der heilige Vaders, welke daarin overeenstemmen, dat de straf des gevoels het uitwerksel is van een vuur, hetwelk feller en doordringerder is dan de gloeijendste ovens op deze aarde. 1) Deze vlammen worden door de l)Naauweliiks bevond ik mij daarin (in de vlammen des V»
irevuurs, of ik luid mij, om eeuijre veifrisarhing te zoeken, wel in sledend friss willen werpen, eoo mateloos was diiar de hitte. I)ANTE, l\'urjot, xxvn. |
|||||
|
•2:5
oneindige Regtvaardigheid, wior oordeelspra-
kenzij ten uitvoer brengen, derwijze op de lijders toegepast, dat zij, naar evenredigheid der te boeten seliuld, heviger of minder hevig ge- pijnigd worden. O christenen! zultgij nog durven zeggen :„ \'tTs
maar eene zonde meer;" of, „\'t is maareene dagelijksche zonde." Doch liet is ook eene ver- meerdering uwer schuld voor G ods regtvaardig- heid; \'t is dan ook eene vermeerdering van straf en pijn in het vagevuur - indien eene steeds voortgaande en toenemende gewetenloosheid u zelfs niet in de hel doet aankomen. GrooteOod! hoelangdurigenvreesrlijkeene
straf in het vagevuur verdienen onze zonden niet, die, helaas! èn zwaar èn ontelbaar zijn! Hoe vervaarlijk hevig is de hittegloed, welke de schuldige zielen der overledenen foltert! Ach, Heer! heb medelijden met hen en met ons; strek overallen de hand uwer barmhartigheid uit, op- dat wij uwen heiligen naam in den tijd en in de eeuwigheid mogen zegenen. Amen. VOORBEELD.
De gelukzalige Lidwina, eene maagd, be-
wonderenswaardig door haar geduld en hare |
||||
|
n
heiligheid van leven, was van een vurigen ijver
voor de lafenis der zielen in het vagevuur be- zieldjzij deed alles, wat in haar vermogen was, om hen te helpen. Oj> zekeren dag werd zij (in den geest) vervoerd naar dezezuivoringsplaats, waaruit zij herhaaldelijk zeergroote vuurvlam- men zag opstijijgen; zij was ook getuige der schrikkelijke pijnen, welke deze zielen te verduren hadden. Daar zij op het gezigt van zoo hevige smarten tot droefheid toe doordron- gen was van medelijden, vroeg haar een engel of zij eenezekerezicl, welke hij haar aanwees, ver- lossen wilde; zij antwoordde bevestigend. „Maar, ;/hernam de engel," dan moet gij zelve midden door de vlammengaan." - „ Van harte gaarne/\'antwoordde de maagd in de vervoering harer grootmoedige liefde. Aanstonds wierp zij zich dan iu dien bovenaardsch feilen gloed, en onderging daar de hevigste pijn; zoodra zij die plaats van smart verlaten had, zag zij de ziel, voor welke zij die daad van zelfopoffering venigt had, ten hemel opzweven. Dikwijls zag men de vrome maagd, uit medelijdon met de lijdende zielen in het vagevuur, bloedige tranen weenen en zij zuchtte tot God: //Och, regt- vaardige God! mogt ik mijn vleeschen mijn |
||||
|
25
bloed kunnen geven voor die ongelukkige
zielen, welke onder uwc tuclitroede zoo vrecselijk lijden." Aldus droeg zij zich //clve als een slachtoffer voor hen op; //ij hield niet op met bidden, met vasten, met heilige Misscii te laten lezen tot lafenis dor nog in het vage- vuur verblijvende zielen. (Acla SS. Boll..., 14 Apr.) Onze Ta il er. Veen gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 12.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
VIJFDE DAG. \'
Jloc kan liet vuur de zielen aandoen?
Op dezelfde wijze, antwoordt hier de heilige
Gregorius, als Lucifer en de wederspannige engelen, welke zuivere geesten zijn, door het stoffelijke vuur der hel gepijnigd worden, onderdaan ook de schuldige zielen der men- schen, hetzij in het vagevuur, hetzij in de hel de straf des vuurs. Maar niemand hier be- neden weet de werking der vlam op de ziel uit te leggen: dit is het geheim van God. Alles, wat zij weten is dit, dat zijne almag- ticre regtvaardigheid even zeer een zuiveren |
||||
|
26
|
|||||
|
geest door middel van een stoffelijk ligeliaain
straffen kan, als zij aan eene ziel, of aan iederen geest de ruagt kan verlcenen om een ligchaam, liet moge bezield, of onbezield zijn, hoe clan ook te deren. Wij hebben er het voorbeeld van in ons zelven. Heeft God, trouwens, onze ziel en ons ligchaam niet zoo vereenigd, dat do ziel, een geest, op de stof van ons ligchaam werkt en daarvan ook eene terug werking ondervindt, die, op het zachtste uitgedrukt, veelal onaangenaam is? liet feit beslaat; de waarheid is ontegensprekelijk en verliest, volgens de opmerking des heiligen Bemardinus van Sienua, door onze onkunde, welke onvermogend is haar te verklaren, geen \\ugje harer zekerheid. Ontsteek in ons, vermeerder in ons, o
Heer! het vuur der broederlijke liefde en doe het in onze harten zoo sterk branden, dat het, door onophoudelijke gebeden en toevoeging van goede werken, den hittegloed uitdoofl, waarin onze overledene broeders smachten. — O, welke verkwikkende lafenis zenden wij hun door onze gebeden, door onze zelf-verstervin- gen, door onze aalmoezen kunnen bezorgen ! Eenmaal zal God ons tot voor de geringste |
|||||
|
\'27
|
|||||
|
zucht beloonen, welke het medelijden voor
de smartende zielen in ons verwekt zal hebben. VOOKBEELD
De gelukzalige Koenraad van Offida, van
de orde des heiligen 1\'ranciscus, zag, in een visioen, een zijner medebroeders, die korte- lings overleden was, omdwarld van geweldig kronkelende vlammen, en hoorde hem smee- ken, dat hij toch zijn afgrijsselijk lijden door zijne gebeden mogte verligteu. De vrome kloosterling bad voor hem een Onze Vader niet het gebed: Vtrleeu Item, lieer! de eeu- wige rud enz.; de lijdende ziel ondervond daardoor ecue troostende verkwikking, en bad Koenraad, die gebeden te herhalen. Toen Koenraad dit nu honderd keeren gedaan had, verscheen hum deze ziel op nieuw, doch thans niet meer om zijne bemiddeling af te smceken, maar om hem haren dank te betuigen : want zij was nu uit hare pijnen verlost en vloog ten hemel op in den schoot van God. {Crank. Fratr.min.w 30.) Onze Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 11.
Eeuwige Vader! enz.
|
|||||
|
\'2S
Liefelijk hart van Maria, enz. ZESDE DAG.
Over i\\c <rc il rondheid vm Gods Tr^tviwrdiglicii].
Daar de zielen in liet vagevuur, toen zij op
aarde leefden, den duivel verwonnen hebben, zou liet zeker niet billijk zijn, dat zij in liet andere leven in zijne handen vielen, om door hem gekweld te worden. Maar God, de heilig- heid zelve, behoudt bet zich zelven voor deze uitverkorenen zijner genade te straffen. Wie zal ooit kunnen bcsell\'en met welke onverbid- delijke gestrengheid Ifij te werk gaat, oin deze zielen tot van de geringste besmetting van zonden te zuiveren. Ten hoogste kunnen wij er ons een flaauw denkbeeld van.vor- men, wanneer wij overwegen, dat de hemelen niet zuiver zijn in zijne oogen en dat Hij in zijne engelen boosheid vond. Zullen wij, na dit overdacht te hebben, nog durven zeggen, dat wij er ons weinig over bekommeren, in het vagevuur te komen, indien wij maar zalig worden ? Ach, God! verscbeun deze zielen, welke
U zoo dierbaar zijn. van de geeseiroede uwer regtvaardigheid; trek uwe band van wrake in |
||||
|
2\')
en wil, door een dier ontelbare bewijzen van
goedheid, wanrom wij U zoo gaarne den God van barmhartigheid noemen, uwe regtvaardigo gestrengheid doen ophouden en deze bekla- genswaardige overledenen, die naar niets an- ders, dan naar het genot van uw minnelijk aanschijn verzuchten, uit hunne ellende ver- lossen. Wanneer God ons voortaan met iets be-
zoekt, wat ons hard valt of bedroeft, laat dit ons noch afschikkcn, noch ontmoedigen. Indien wij onze ware belangen raadplegen, zal de gedachte aan hetgeen de goddelijke regt- vaardighoid tot voldoening der zonden vor- dert, ons staande houden, en die ongelukken, die bedroefenissen zullen integendeel magtige spoorslagen worden, welke ons al getrouwer ter vervulling onzer pligten aandrijven. VOORBEELD.
Go:ls regtvaardigheid staat onwrikbaar op
haren eisch; van den anderen kant echter laat zij zich nooit in edelmoedigheid door ons overwinnen. Verlangen wij dan, dat zij aan de zielen in het vagevuur hare schulden kwijtscheldt; laat ons haar voorkomen met 3
|
||||
|
30
onze vijanden vergiffenis ie schenken en zoo
zul God ons barmhartigheid voor barmhartig- heid, vergeving voor vergeving verleeiien. Eene rijke weduwe van Bologne had eeneenigen zoon, welke door een vreemdeling, die zij als
gast had opgenomen, gedood werd. Ofschoon de moordenaar in hare magt was, leverde zij hem aan do dienaars der openbare geregtigheid niet uit, maar verrigtte zij aan hein de helden- daad van liefde, dat zij hem onder hare be- scherming nam; nog meer: zij benoemde hem, in de plaats van haren bood, lot haren erfge- naam. Dit verhevene bewijs van grootheid van hart was aan God zoo aangenaam, dat hij den overledene aanstonds van de struilen des vage- vuurs verloste. Zijne deugdzame moeder genoot zelfs den troost van hein, van schitterglansen stralende en in zegepraal ten hemel te zien klimmen. (Nicius Ehythesius. Exempl. 8.) Onze Vuiler. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. \\\'l.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria enz.
|
||||
|
31
|
|||||
|
ZEVENDE DAG.
Hoezeer den oveiletleticn de duur der straffen in het
vagevuur lang toeschijnt. De heilige Augustiuus (Serm. de Sanct.J
Ij verzekert ons, dat een enkel oogenblik in het
vagevuur veel smartelijker is dan de wreede
marteling, welke de heilige Laurentius op den
rooster onderging, en de godgeleerden zijn
1 eenparig van gevoelen, dat een uur in deze
zuiveringsplaats doorgebragt, even lang valt
i of het maanden en jaren geduurd hadde. Laat
deze gedachte ons aansporen, om aan de zielen,
welke daar opgesloten zijn, bijstand te bieden.
Laat ons naar den heiligen Bernardus luisteren,
!die in eene zijner preêken zijne vrome aandoe-
ningen jegens de geloovige overledenen in deze bewoordingen uitdrukt: fflk zal de zielen in het vagevuur te hulp komen, ik zal God al iweenende sineeken; ik zal Hein bezweren met de teederste zuchten, ik zal hun voorspreker ! worden door mijne gebeden: ik zal mijne goede c werken en vooral de allerheiligste Offerande
voor hun opdragen, met het vaste vertrouwen,
dat de goede God hun een blik van genade zal toewenden en dat Hij hunne pijnen en smarten in eene liefelijke rust, hunne ellende in eene |
|||||
|
32
onsterfelijke heerlijkheid en hunne folterstraf-
fen in een onverwelkbaar geluk zal veran- deren." VOORBEELD.
Een kloosterling van de orde des heiligen
Dominions, op zijn uiterste liggende, bad een,
hem bevriend priester, na zijnen dood deheilige Mis voor hem op te dragen, waaraan deze dan ook zonder eenig uitstel voldeed. Maar nog voor dat hij zich met het misgewaad be- kleed had, versoheen hem reeds de overledene, zich beklagende, dat hij hem reeds dertig jaren langin het vagevuur hadlatenzuchten. vWat?" antwoordde de verwonderde priester, „dertig jaren! maar het is nog geen uur geleden, dat gij gestorven zijt." Loer hieruit, hoe smarte- lijk dit zuiveringsvuur is, vermits een enkel uur, in dezen gloed doorgebragt, even lang valt, als of het eene tijdsruimte van dertig jaren geduurd hadde, en laat deze gedachte, u tot een werkdadig medelijden opwekken ten aanzien van die ongelukkigen, die zoo hard moeten lijden. (Tessignon, 1. 4.) Onze Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 12.
|
||||
|
33
|
|||||
|
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maiia, enz. ACHTSTE DAG.
De zielen in het vagevuur weten niet wni.neer hunne straf
/.ft! eindigen. Wel hebben de zielen in dezen vurigen
kerker de verzekering hunner eeuwige zalig- heid; maar hoelang hunne straf zal duren dit kunnen zij, buiten eene bijzondere openbaring Gods, niet weten; zeer velen hunner verkeeren onophoudelijk in de pijnlijke vrees, dat hare smartelijke gevangenis eerst na een groot aantal jaren, misschien eerst na eeuwen, voor hen zal opengaan. Zij kennen de gestrengheid vau Gods regtvaardigheid, welke eene volle- dige voldoening vordert, en zij hebben weinig hoop op hulp van den kant hunner bloedver- wanten en hunner vrienden, wien over het al- gemeen hunne belangen en tijdelijke bezigheden meer ter harte gaan dan de toestandsverbetering hunner afgestorvenen. Laat ons dan met den gewijde harpzanger uitroepen: ,/Wee mij! want mijn verblijf onder de inwoners van Gedar is al te zeer verlengd." Indien ik het getal en gewigt mijner overgroote ongeregtighedcn en |
|||||
|
.
|
|||||
|
34
verzuimenissen kon berekenen; de uitkomst
mijns onderzoek* zou mij tot de overtuiging brengen, dat duizende eeuwen nog niet toe- reikend zouden zijn, om daarvoor eene ge- noegzame voldoening te geven. Troost, o Heer! uwe beminde bruiden,
welke verre van IJ, de bron van nlle geluk, verwijderd zuchten, en geef tocb dat onze hardvochtigheid of onverschilligheid geene oorzaak zij, dat hare vreeselijke pijnen langer voortduren. VOORBEELD.
De eerbiedwaardige Deda verhaalt in zijne
geschiedenis, dat iemand eene openbaring kreeg, dat er verscheidene overledenen tot aan den laatsten dag des oordeels de vlammen des vagevuurs hadden moeten lijden, wareu zij niet geholpen geworden door de gebeden en de goede werken der levenden. - De heilige "Vincentius Ferreri had eene zuster Francisca genaamd, welke, na met het opregste en grootste berouw hare biecht te hebben gespro- ken, van deze wereld scheidde. Terwijl h ij de heilige Mis las, verscheen zij hem omringd van smartelijke vuurvlammen, en zeide hem. |
|||||
|
35
dat zij veroordeeld was, om tot aan den jong-
sten dag deze vreeselijke straf te verduren; voorts voegde zij er bij: ,/Ik zou evenwel veel verligt, ik zou zelfs verlost worden, indien gij voor mij de Missen dedet des heiligen Gregorius, welke zoo krachtig zijn ter bevrij- ding der zielen in het vagevuur." De heilige legde zich zware boctplegingen op en stortte vurige gebeden voor zijne zuster. Terwijl hij de laatste dier heilige Missen las, verscheen Francisca hem van heerlijkheid omgeven, met bloemen bekroond en van engelen omring 1, en na hem voor zijne ijverige liefde haren dank betuigd te hebben, voer zij ten hemel. (A. Bayle, Tieren ran den II. Vinceulim Ferrerl. Hoofdst. xiu.) Onze Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 12.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
NEGENDE DAG.
Hevigheid der smarten des vng.^vuars.
„Daar de zielen in het vagevuur vergiffenis
der beleediging, Gode door de zonde aange- |
||||
|
36
daan,bekomca hebben, is li unnc overgeblevene
strafpligtigheid nog de eenige hinderpaal, welke der volkomene bevrediging van hunne aandrift naar de gelukzaligheid in den weg staat. Waar dewijl\'zij helderder inzien, hoe groot een ongeluk deze hindernis en hoe regfcvaardig en noodzakelijk de vertraging is, welke hunne aandrift naar het goddelijk aan- schijn in hunne verzadiging gedwongen is te ondergaan; zoo stookt deze kennis het vuur hunner straf tot een graad van pijnlijkheid aan, gelijk aan die der hel; docli met dit onderscheid, dut hier de straf een weg is. Daar namelijk de verdoemden bij hun afster- ven de zonde aanhingen, blijven zij eeuwig in die misdadige gemoedsstemming, bijgevolg in de vijandschap Gods en dus ook aan hunne straf onderworpen. De zielen in het vagevuur daarentegen hebben hunne kastijding slechts ter zuivering te ondergaan, omdat zij, bij haar verscheiden, het bedrevene kwaad opregt be- weenden, God om vergiffenis smeekten en die ook van zijne barmhartigheid verkregen. II uu lijden heeft dus slechts een bepaalden duur, welke met iederen dag afneemt, totdat het tijdstip komt, ter harer bevrijding door |
||||
|
37
Gods regtvaardigheid vastgesteld, of, op de voorbede van andereu, door zijne barmhartig- heid vervroegd; maar dat lijden gaat alle smart, die wij bedenken kunnen, te boven, de ramp des vagevuurs is zooveel te beweenenswaardi- ger, naarmate de verblinde inensch daar ge- durende zijn tijdelijk leven minder aan denkt." (11. Catiiaiuxa van Genua, u. 4.) Ach, goedertierene Je/,us! wil toch aan die
arme bedrukten liet genot van uw eeuwig, gelukzaligmakend licht niet langer weigeren; laat een droppel van uw kostelijk bloed in dien «Y duisteren kerker vallen en bevrijd daaruit uwe bruiden, welke II zoo opregt beminnen, om
haar uwen sclioonen hemel binnen te leiden. VOORBEELD.
Ten jaro 10 il stierf in een klooster op
de Caiiarische eilanden, een dienaar Gods, Franciscus Joannes Via genaamd, van de orde des heiligen Franciscus. Op zekeien keer verscheen hij, als diep onder vlammen bedol- ven, aan een leekcnbroeder, Ascensogenaamd, die hein in zijne laatste ziekte opgepast en sedert voortdurend voor de, rust zijner ziel ge- bedeu had. Daar de ziekenverzorger hem |
|||
|
38
niet erkende en tot driemaal overvroeg wie
hij was, gaf hij tot antwoord: vIk ben de ziel van Franciscus Joannes, voor wie gij ge- beden hebt, en kom u aankondigen, dat ik voor den hemel bestemd ben; ik zegenen dank den Tleer om zijne oneindige barmhartig- heid ten mijnen aanzien; middelerwijl moet ik echter, tot straf mijner nalatigheid in het bid- den van eenige getijden der overledenen voor onze afgestorvene broeders, do harde foltering eener langdurige vertraging ondergaan." Voorts verzocht hij hem, die gebeden aan te vullen, welke hij in gebreke was gebleven te vorrigten. Nadat nu alie ordeleden des kloos- ters zijner achterstallige schuld voldaan had- den, verscheen de overledene nogmaals aan dienzelfden broeder, maar thans stralende van vreugde, en bedankte hem, als ook ge- heel de kloostergemeente, voor hunne voldoe- ningen en gebeden, welke hem eindelijk de poorten der eeuwige zaligheid geopend hadden. (De Origine Seraph Belig. part iv.) Onze Vwler. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 12.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
|
||||
|
39
|
|||||
|
TIENDE DAG.
De heiligheid der zielen in hut vagcvuui.
,/Yanaf het oogenblik, waarop de ziel liet
ligchaam verlaat, is zij onveranderlijk en voor eeuwig in Gods vriendschap, of in Gods vij- andschap, in Gods genade, of in Gods onge- nade bestendigd; al naar de stemming van liefde tot God, of van afkeer van God, waarin, op het oogenblik des doods, haar wil zich bevindt... Wat nu de. zielen in het vagevuur betreft, hun wil is volmaakt in overeenstem- ming met den wil Gods. Zij ontvangen dan ook de uitstortingen \'zijner goedheid in zoo overvloedige mate, dat, wat hunnen wil aan- gaat, zij eene volkomene tevredenheid smaken, en wat de smet der zonde, betreft, daarvan zijn zij zoo volmaakt zuiver als op het oogenblik toen God haar schiep 1), omdat zij in eon waar berouw en na eene goede biecht harer 1) Hier mont zich* de TI. (\'athaiina een oogenblilt voor-
ge. telil hebben, waarin de ziel geschapen, maar nog niet met het ligBTchnam ve eenigd was. Want bij hare vereeni- ging niet het lichaam weid zij met de erfzonde besmet en was zij dus niet in dien toestand van onbesmette zui- verheid, waarin zij zich na den zaligen djod bevindt. |
|||||
|
40
zonden van dit tijdelijk leven gescheiden zijn.
God heeft haar van de belecdiging, welke zij door de zonde zijner Majesteit hebben aan- gedaan, vergiffenis geschonken: er blijft haar daarvan slechts de res1, over, waarvan zij in de vlammen des vagevuurs gezuiverd worden." (II. C.\'.ïii r. v. Gen. n.4. 5.) Eenmaal zullen wij te weten komen hoe-
veel de oordeelen der menschen van de oor- deelen Gods verschillen ; hoe vele zielen in het vagevuur gestraft worden voor dingen en daden welke de wereld voor beuzelingen aan- ziet! Willen wij de pijnen ontwijken, laat ons dan, met de hulp van Gods genade, daarop ons toeleggen, dut ons hart steeds zuiver zij van alle zondige neiging, ook van de schijn- baar geringste, en laat ons voor onze bedre- vene zonden boete, toereikende boete plegen. Zuiver en onbevlekt Lam Gods, allerbemin- lijkste lieer, Jezus! die U gewaardigt dagelijks op onze altaren neder te dalen, help, wij stnee- ken het u, ach, help die bedroefde zielen, die II in haar tijdelijk leven zoo bemind hebben en wier liefde, wier verlangen naar U in dien smartelijken vuurgloed, steeds toeneemt, opdat zij verlost van de banden, welke haar in deze |
||||
|
41
ballingchap van U verwijderd houden, verlost
worden en onverwijld zich niet U mogen ver- eenigen. VOOHBKELD.
De beroemde heilige Philippus van Neri
was met eene teedere en meewaardige liefde voor de arme zielen in liet vagevuur bezield, en eene zijner meest geliefkoosde godsvrucht- oefeningen was, voor hen te bidden en werken van genoegdoening aan Gods regtvaardigheid te verrigten. Ook is hem bij onderscheidene gelegenheden een vrij aanzienlijk aantal dier afgestorvenen verschenen) hetzij om hem voor zijne tusschenkomst bij God te bedanken, het- zij om zijnen bijstand te verzoeken. Zijn liefde- ijver werd reeds in dit leven beloond en ver- wierf hem buitengewone genadegaven.Toen na zijnen dood, op zekeren dag een franciscaan in de kapel, waar sijne hooggeschatte, over- blijfselen bewaard werden, zat te bidden, ver- scheen hem de heilige in al den luister eener zegepraal, van eene hemelsche heerlijkheid omstraald en te midden eener menige van gelukzaligen. Getroffen door de goedheid, welke op dit zachte gelaat blonk, durfde de |
||||
|
i-i
kloosterlingzich verstouten omhein te vragen,
wie de schitterende menigte uitmaakten, van welke hij hem vergezeld zag. De gelukzalige antwoordde, dat deze zielen leden zijner con- gregatie (van het Oratium) waren en ook de zoodanigen, welke hij zelf door zijne voor- bede en bemiddeling verlost had: zij kwamen hein te gemoet, om hem het hemelsch Jeru- zalem binnen te leiden. (Rossignoli, Les mer- veilles de J)ien dans les ames dn purgatoire, :U) Mars.) Onze Vader. Hees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 12.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
ELFDE DAG.
De zielen in liet vngevuur kunnen niets meer
bij God verdienen. Hoe ellendig en hard onze ballingschap op
deze aarde zijn moge, wij hebben tocli dien troost, dat wij onophoudelijk nieuwe verdiens- ten kunnen behalen en nieuwe genade verkrij- gen, om onze eeuwige bestemming te bereiken, en deze gedachte steunt ons, ja, verblijdt ons, te midden onzer smartelijkste rampen. Maar |
||||
|
43
geheel anders is het met de beklagenswaardige
zielen in het vagevuur gesteld; hare verzuch- tingen tot God, hare oefeningen van liefde, hare kwellingen en smarten baten tot niets
anders dan om genoegdoening te geven aan de goddelijke regtvaardigheid. nDe ware toestand der heilige zielen in het vagevuur is het vol- st reksl e on vermogen; zij kunnen noch boetvaar- digheid doen, noch verdiensten behalen.-Hoe veel nuttige lessen kunnen wij aan deze waar- heid nemen, zoowel voor ons zelven als voor de zielen der afgestorven! Voor ons zelven: trouwens, hoe heren wij daardoor onze nalatig- heid, onze llaauwheid en ons zoeken en najagen van de gemakken en zinnelijk genietingen des levens te beoordeeleu? Welke verandering moest eene rijpe overdenking der waarheid niet in ons inwendig en uitwendig levensge- diag bewerken! Tegelijk leeren wij daaruit, dat onze liefdadigheid jegens deze gezegende, maar nogaltijd ongelukkige zielen voortaan èn ijveriger, èn aanhoudender, èn vruchtbaarder moet zijn, dan zij tot dusverre geweest is. [W. Fabeb, Tuii/, pour Jeans, ch. ix.) Verleen ons, o lieer ! de genade van gesta- dige vorderingen op den weg der geregtigheid |
||||
|
41
en der liefde te maken, en haar te herkrijgen,
indien wij het ongeluk gehad hebben van haar
te verliezen. Wij ollcren U, voor uwe welbe- minde bruiden, die in dien donkeren kerker Kuchten, al het goede, wat wij vcrrigten kun- nen, in vertrouwen, dat uwe oneindige goed- heid dit aan haar zal toevoegen ter harer lafenis en verlossing. VOORBEELD.
Nadat Sancho, koning van Leon, in Spanje,
vergiftigd was geworden, legde de koningin, Guda, de kroon neder en zonderde zich af in ee:i klooster, ten einde God daar beter te kun- nen dienen en de ziel haars gemaals door hare vrome gebeden en goede werken bij te staan. Zij otterde aan Ood onophoudelijk gebeden voor hem op en bragt den Zaturdag in vasten door. liet gebeurde ook op een Zaturdag, dat de overledene koning haar verscheen, in rouw- gewaad en niet gloeijende ketenen omgord. Na haar voor hare tusschonkomstbij God bedankt te hebben, verzocht hij haar, lieure gebeden en goede werken te verdubbelen, omdat hij in het vagevuur vervaarlijke pijnen leed. De koningin bragt daarop veertig dagen in vasten |
||||
|
45
en gebeden door; toen zij ten einde waren,
had zij den troost van haren dierbaren over- ledene te zien, van hemelschen lichtgloed omgeveu; hij vermaande haar om in de be- oefening van godsvrucht te volharden en te slrall\'en in het andere leven, doch vooral de heerlijkheid des paradijses te overdenken; daarna verdween hij. (VASQUK/,,Chr.aiin. 1)10.) Onze Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 12.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
TWAALFDE DAG.
Onderworpenheid der zielen in liet vagevuur.
i,T)e zielen in het vagevuur kunnen niet
anders willen of begeeren dan daar ter plaatse te blijven, werwaarts zij weten dat God haar bij een regtvaardig vonnis verwezen heeft. Zich in een toestand naar de voeging van God te bevinden, verstrekt hen eene zoo groote voldoening, dat zij over zich- zelveu geene enkele gedachten kunnen voeden, welke (door Ontevredenheid) haar lijden vergroot, en dat zij (in alles wat zij ondergaan) niets anders zien en in aanmerking nemen, dan de werken 4
|
||||
|
M
van Gods goedheid. Wat God wil, willen deze
zielen insgelijks; zij bobben geen eigen wil meer; zij kunnen op niets anders acht geven dan o]) den wil van God, en zij willen ook niets anders, oindal zij in de overeenstemming met dien wil onveranderlijk bestendigd zijn." (11. C.vniAK. v. Gen. n. 1. 15.)-En wij, christenen, wij trachten in alles onzen eigen wil te doen, zonder ons over den ontzagge- lijken wil van onzen Heer en Oppergebiederte bekommeren, ofschoon die wil ons op zoo velerlei wijzen bekend gemaakt is ! Liefderijke Jezus! Gij die de Zaligmaker zijt
van nlle menschen, inzonderheid der zielen, welke aan de vlammen des vagevuurs ten prooi zijn overgegeven, laat een straal van uw won- derlijk licht in de duisternissen van haren afgrijselijken kerker nederdalen en verkort den duur van haar lijden. VOORBEELD.
Op een AJlerzielendag schonk don Bernar-
dinus Mendoza aan de heilige Theresia een huis niet een tuin, in de nabijheid van Vnlla- dolidjOm daarvan een klooster van Carmeliten te maken, ,/l\'we.c maanden later, dus verhaalt |
||||
|
\'.7
de Heilige, werd deze edelman plotseling door
eene ziekte overvallen, verloor de spraak en stierf weinige dagen daarna, doch niet zonder door verscheidene teekencii getuigd te hebben dat hij vergiffenis van (Jod vroeg. De Verlosser openbaarde mij, dat Hij hein barmhartigheid betoond had, omdat hij door de schenking van dat huis de eer zijner Moeder bevorderd had en dat hij het vagevuur zou verlaten zoodra aldaar de eerste heilige Mis zou gevierd zijn. Het, lijden der ziel deed mij zoo zeer aan, dat ik alles uitstelde, om mij enkel en alleen op de stichting van Valadolidtoe te leggen. Het was mij echter niet mogelijk, dit plan zoo spoedig te volvoeren als ik wenschte. Terwijl ik nu op zekeren dag in mijn gebed was, zeide mij onze Heer .lezus: „Haastu, want de ziel lijdt veel " Ik besaf mij onverwijld op weg en ontbood werklieden om hen planken beschotten te doen vervaardigen en die tot eene noodkapel te doen inrigten. Wij verkregen het verlof om daar do heilige Mis te doen lezen, welke ik tegel ij\': met mijne gezellinnen bijwoonde. Toen de priester, de heilige Hostie tusschen de vingeren, mij naderde, om mij te laten communiceren, ontwaarde ik aan zijne zijde de gedaante diens |
||||
|
4S
edelmans, die mij, met gevouwen handen en
een verheugd en schitterend aangezigt, dunk zegde voor hetgeen ik ter zijner verlossing uit het vagevuur gedaan had, en daarop zag ik hein ten hemel opzwoven." (Kundat. cap. x.) Onze Vader. Wees gegroet.
L\'it den diepon afgrond, enz. bl. 12.
Keuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
DERTIENDE DAG.
De vert.oostingen der zielen in liet vagevuur.
„Ik geloof niet, dat er - de vreugde der
gelukzaligen in den hemel uitgenorasn- ergens eene. vergenoegdheid te vinden is, welke die der zielen in het vage-vuur evenaart. Deze vergenoegdheid neemt door Gods in werking op de zielen met ioderen dag toe, en die inwer- king zelve groeit aan naar mate zij al minder hinderpalen in haar ontmoet. Deze onuitspre- kelijke liefde komt voort uit de kracht en de zuiverheid harer liefde tot God. Zij brengt die zielen evenwel niet de geringste leniging in haar lijden aan : want de smart is geëven- redigd aan de volmaaktheid der liefde, waartoe God de ziel bekwaam heeft gemaakt. Daarom |
||||
|
49
veroorzaakt liet vagevuur aan de ziel de grootst
mogelijke, blijdschap en de grootst mogelijke droefheid tevens, zonder dat die twee aandoe- ningen op elkander eenigen invloed tot wij- ziging, of vermindering uitoefenen." 1)(H. Cathar. v. Gen.) - Wij nu, wij moesten God insgelijks zegenen en dienen, zoowel in den tegen- als in den voorspoed, zoowel in droef- heid als in vreugde; doen wij dit wel? Laat ons het echter voortaan in het vervolgzoo doen! O God! Gij, die een onuitputtelijke schal van barmhartigheid zijt; houdt ons vast in uwe heilige genade staande, en gewaardig L\', de offers, welke wij ü voor de zielen der af- gestorvenen opdragen, met welbehagen aan Ie nemen, opdat daardoor alle hinderpalen hun- ner verlossing uit den weg geruimd worden en zij niet langer behoeven te wachten, U in eeuwigheid te gaan loven en prijzen. ]) Ter verklaring diene oniler anderen deze aanmerking, \'"ïoe
volmaakter ecne /.iel (>od bemint, zoo smartelijker moet haar ook het derven van Guds aanschijn vallen : en de straf dier ontbeting is voor ecue ziel in het. vagevuur toch de zwaarste. Wat nu de stjaf (\'es gevoels aangaat: hoe fijner en teederdcr een ligchaara gebouwd is, zoo gevoeliger is liet voor pijn. Mag men daarnaar over de stiaf des gevoels in het vagevuur rede- neren : dan mag men zeggen : hoe rr.eer eene ziel veiteedcrd is door de liefde, zoo zwaarder lijdt zij door de straf des gevoels. |
||||
|
80
|
|||||
|
VOORBEELD.
Wij lezen in liet leven der eerwaardige
Maria van Antigua, dat eene overledene zuster van haar klooster haar verscheen en zeide: „Waarom bidt gij de staties van den kruisweg niet meer voor mij en de andere zielen in het vagevuur? De diennres van God gevoelde zich door deze woorden hevig getroffen, maar werd nog sterker ontroerd, toen zij de stem van Jezus Christus dezelfde woorden hoorde her- halen en daar bijvoegen: vliet gebed van den kruisweg is van zoo groot nut voor de zielen in het vagevuur, voor welke gij gewoon zijt dit op te dragen, dat deze ziel in naam van al de overigen gekomen is, om dit voor haar allen te vragen. Dit gebed is een offer voor die arme zielen van het grootste gewigt. Dit is ook de oorzaak der gestadige gemeenschap, welke zij met u hebben, en ook van de ge- meenschap, waarin gij zelve staat met uwe beschermers, die niet ophouden met voor u te bidden en uwe belangen bij mijne regtvaar- digheid te verdedigen. Zeg aan uwe mede- zusters, dat zij uit deze schatten putten, en geef haar deze kostbare hoofdsom, opdat zij zich daarmede verrijken" |
|||||
|
51
Onze Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 12.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
VEERTIENDE DAG.
Gezindheid der goddelijke Voorzienigheid jegens de
zielen ia het vagevuur, Gods heiligheid, zijne regtvaardigheid, zijne
liefde zelve doen Hem in het bestraften dier zielen met alle gestrengheid, zonder ontfer- ming te werk gaan, en zijne Voorzienigheid schijnt haar zelfs aan haar lot over te laten. Zijne heiligheid moet, om niet zich zelve te verloochenen, noodzakelijk afkeerig zijn van alle zondige onvolmaaktheid, en kan volstrekt niet toelaten, dat ook maar de geringste smet van zonde den hemel binnenga; aijne rcgt- vaardigheid, die onverbiddelijk de regten wreekt van Gods beledigde majesteit, kan metgeene mogelijkheid nalaten, van die zielen eene volledige voldoening van al hare zonden- schuld te vorderen; zijne liefde zelve, waar- mede Hij opregt en vurig verlangt, zich met die zielen te vereenigen, beijvert zich juist daarom te krachtiger om haar, als een goud, |
||||
|
52
in dat vuur te zuiveren. Er is zelfs in de verte
niet aan te denken, dat God in die kastijdin- gen, welke Hij aan die zielen toevoegt, be- hagen zou vinden; Hij doet zulks even min als een liefderijk vader, die zijn kind bestraft; maar liet is volstrekt noodzakelijk, dat zij aldus hunne fouten tot in de gevolgen uitwis- schen. O, regtvaardig en ontzaggelijk God ! wie zou U niet vreezen ? Ach, Heer! hebt Gij U eenigennate de
handen gebonden, kunt gij niets van de ge- strenge eisenen uwer gerei;tigheid laten varen, Gij veroorlooft toch, ja, Gij verlangt zelfs, dat de levenden voor die zoo smartelijk lijdende zielen tusschen beiden komen met een beroep ite doen op uwe oneindige barmhartigheid. Wij komen U dan alle heilige Missen, alle gebeden, alle aalmoezen, alle verstervingen, alle boetplegingen en alle andere goede werken, welke op geheel onzen aardbodem voor haar geschieden, ter harer lafenis opdragen; wij voegen daar de onzen aan toe, hoe nietig die ook zijn, opdat Gij de genadige uitwerking uwer barmhartigheid in die zuiveringsplaats doet gevoelen. |
||||
|
o.\'ï
|
|||||
|
VOORBEELD.
Zuster Catharina Palluzzi had alle midde-
len aangewend, welke in hare, magt waren, om de ziel van haren overledenen vadi r te verkwikken; zij had zelfs een zeker vel trou- wen, dat hij, aan wicn zij haar leven te. danken had, door hare zorgen in liet bezit d< r eeuwige gelukzaligheid was getreden. Maar hoe groot was hare ontsteltenis, teen zij, in eene geest- verrukking, door den Zaligmaker e.n door hare beschermheilige, Cathanna van Sicé\'ima, naar het vagevuur oveigebragt werd en daar de ziel haars vaders in e; n afgrond van pijnen en smarten gedompeld zag! Zij hoorde zijne slem hare kinderlijke liefde iur .epen. Op dit gezigt, wierp zij zieh, in trane;. smeltende, voor de voeten van haivn goddelijktn bruidegom ne- der en bezwoer i\'em bij de kracht van zijn kostelijk bloed, haren rampzaligen vader te verlossen: vervolgens wendde zij zich tot de heilige Cathanna en smeekte haar, dat zij heure gebeden met de hare gelieve te vereenigen en roept uit: „O, groote God ik neem de schuld mijns vaders op mij, ik zal die voldoen met alle rampen en smarten, welke Gij zult goedvinden |
|||||
|
51
over mij af te zenden; maar dat mijn vader
zalig, dat iniju vader verlost worde" En zóó had zij den troost, hein ongetwijfeld uit do vlammen des vagevuurs te redden. (I). M. Marchesius, Diar. Dominic, 19Oct.)
Onze Fat/er. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 12.
Rouwige Vader enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
VIJFTIENDE DAG.
De ouderlinsre bijstand tusachcn de drie
Kerk ifJeelinjreu. Het geheimzinnig ligchaain van.TezusChris-
tus bestaat uit drie afdeelingen, ook kerken genoemd; deze zijn: de zegevierende Kerk in den hemel; de lijdende Kerk in het vagevuur, en de strijdende Kerk op deze aarde. Deze Kerken zijn wel is waar van toestand verschil- lend en plaatselijk van elkander afgezonderd; wezenlijk echter «h werkelijk maken zij te za- men een en hetzelfde ligchaam uit, waarvan Christus het hoofd is, en krachtens de gemeen- schap der heiligen, welke wij in de twaalf artikelen des geloofs belijden, staan zij in on- derlinge betrekking van liefde, welke zich uit |
||||
|
55
in vereering en hulpbetoon. Dit is die groot-
sche eenheid en zarnenwerking, die bewonde- renswaardige harmonie van het ligchaaui der Kerk. „ Wij kunnen do onuitsprekelijke goed- heid Gods niet genoeg verheerlijken en bedan- ken, zegt de Rooinsche Catechismus, welke den menschen de magt verleend heeft, voor elkander voldoening te geven en zóó elkanders schuld bij God te betalen." Op deze wijze laat de aanbiddelijke Voorzienigheid, terwijl zij de uitoefening der regtvaardigheid aan zich zelven voorbehoudt, de uitoefening der barm- hartigheid voor een gedeelte aan ons over, ten einde de zielen in het vagevuur daarvan het voor- deel te doen trekken. De heiligen des hemels houden van hunne zijde nooit op hunne be- middeling voor die zielen den allerhoogste op te dragen. Men schoon voorbeeld voor ons, die zoo vele redenen hebben om die gezegende, maar lijdende medeleden bij te staan. Goddelijke Jezus! hoe ellendig wij zelven
ook zijn, toch kunnen wij geen weerstand bie- den aan onzen inweudigen aandrang, om uwe goedertierenheid voor die zielen, welke in zoo zware rampen zuchten, in te roepen, en om U te sraeeken haar barmhartigheid te bewijzen |
||||
|
56
Rii haar spoedig het huis uwer heerlijkheid
binnen te leiden. VOOK13LELD.
Te Polo, in L\'ïanche-C\'onité\', «as, inlutjaar
1629, eenzekere Ilugette Boy cene vrouw van middelmatig fortuin, door de onervarenheid eens geneeskundigen, die haar, bij liet aderla- ten, den ader geheel afgesneden had, op den rand des grafs gebragt. Den volgenden dag, ziet zij een jong meisje in hare kamer treden, en dit vroeg haar of zij er in bewilligde hare diensten aan te nemen, en door haar verzorgd te worden. Pc zieke antwoordt, dat niets haar aangenamer zal zijn; en aanstonds steekt de vreemdeling vuur aan en brengt zij de ongeluk- kige vrouw daarbij. Zonderling! op de aanra- king dier hand gevoelt de stervende haren doo- kelijk gewonden arm genezen. Hierop begint zij deze onbekende met grooter oplettendheid aan te zien; maardeze laatste verlaat haarijlings, doch onder belofte van weldra terug te komen. Des avonds kwam zij werkelijk weder en sprak In.ar aldus toe : n \\\\ eet, dierbare nicht, dat ik uwe tante, Leonarda Collin, ben, die voor 1 7 jaren gestorven is en u tot erfgenaam harer |
||||
|
57
kleine nalatenschap gemaakt neeffc. Dank zij
der goddelijke barmhartigheid, ik ben zeker vnn liet ceuvig <j luk drs hemels; die gunst lieb ik aan Maria te danken, wie ik altijd als mijne moeder bemind en vereerd heb; zij beeft mij door hare voorsprrak de weldaad verworven. Ik werd geheel onverwachts door den dood overvallen, terwijl mijn geweten nog bezTaard was van eene doodzonde. Ik zou dan Keker ver- loren zijn gegaan, indien de Moeder van barm- hartigheid nog in bot laatste mijner ooganblik- ken, van haren goddelijke» Zoon niet de genade van een volmaakt berouw voor mij verkregen hadde; hierdoor werd nu wel de hel voor mij gesloten, maar was ik nog niet bevrijd van het vagevuur, alwaar ik van den oogenblik mijns doods voortdurend in smart en pijnen verzuch- tende bon. lieden laat (Jol nu toe om, onder geleide van mijn engelbewaarder, u te komen bezoeken, en mij voor den tijd van veertig da- gen aan uwen dienst te verbinden. Bewijs mij nu die liefde, dat gij drie bedevaarten voor mij volbrengt naar de kapellen van Onze Lieve- vrouw, welke ik u noemen zal; en als dan die tijd verloopen is, zal ik de eeuwige heerlijkheid binnengaan." |
||||
|
S8
De nicht gevoelde zich ten uiterste verwon-
derd, doch niet minder dankbaar tevens, nam op nieuw de diensten der overledene.aan, welke op bepaalde uren bij haar kwam en weder ver- dween : zij sprak tot niemand dan tot hare nicht, aan wie alleen het ook vergund werd, haar te kunnen zien. Toen Hugette weder op de been kwam, deed zij zoo spoedig mogelijk de drie bedevaarten voor hare weldoenster. Na verloop van dien tijd vertoonde zich Leonarda nog eene laatste maal aan hare nicht, om haar de verze- kering te geven, dat het uur van zegepraal thans voor haar gekomen was : zij schitterde als eene ster aan den hemel en van haaraangezigt straal- de de volmaakste gelukzaligheid. Zij bedankte haar op hare beurt, beloofde haar, dat zij voor haar zou bidden, en vermaande haar om, te midden van alle moeij el ijk heden des levens, altijd het laatste einde indachtig te zijn, waar wij voor geschapen zijn, naar hetwelk wij on- ophoudelijk streven moeten, en waar wij ons door niets moeten laten afleiden. (TiTKomT. Rayaard, Welerocl. Spir. n Seet. m. 5" point.) Onze Vader. Vees r/ec/roei.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 12.
|
||||
|
59
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
ZESTIENDE PAO.
De zielmissen.
Van alle gebeden en goede werken, waar-
mede de strijdende Kerk de bevrijding der geloovige zielen uit het vagevuur van God af- smeekt, is de heilige offerande der Mis onte- gensprekelijk het aangenaamste aan God en het krachtigsie. Zij wordt, trouwens, zoowel voor de overledenen als voor de levenden op- gedragen : daarin offert de Zoon Gods zich zel- ven met al zijne verdiensten èn voor de laatst- èn voorde eerstgenoemde!) aan zijn heinelschen Vader op. Ofschoon uu deze offerande eene on- eindige waarde bezit, omdat zij dezelfde is als die des kruises, en derhalve eene enkele heilige Mis overvloedig voldoende zou zijn, om al de zielen uit de vlammen des vagevuurs te verlos- sen; is het evenwel niet minder zeker, dat de bedeoling en het genot van de vruchten eener heilige Mis gewijzigd worden of naar de inten- tie des offeraars, of naar Gods welbehagen, in hoe verre Hij namelijk zich gewaardigt die intentie aan te nemen, of naar de gesteldheid |
||||
|
60
dor zielen, voor welke deze heilige offerande
wordt opgedragen. Dit is de reden, dat er voor denzelfden overledene vaak een zoo groot aan- tal van heilige Missen geschieden en er jaar- getijden ten eeuwigen dagen gefondeerd worden. Kunnen wij gesne Missen vooronze afgestorvenen laten doen, laat ons dan ten minste zoo dikwijls mogelijk de heilige Mis met godsvrucht voor hen bijwonen en onze ge- beden met die des priesters vereenigen. Laat ons ook herhaaldelijk, dikwerf voor deze dier- bare zielen bidden : ook in dien zin is het ge- bed de deur des hemels. Ontferm U, o God! over dat groote aantal
zielen, welke onder die smartelijke folterstraf- fen zuchten. Gij hebt beloofd naar de verlan- gens van uw volk te luisteren, de gebeden der heilige Kerk te verhooren : maar zeker en vooral kunt Gij aan de stem des bloeds van uwen Zoon, Jezus, hetwelk van het midden des altaars tot lï om genade voor die heilige zielen roept, dvn toegang tot u«ve barmhartig- heid niet weigeren, Uaadplecg dan slechts uvee vaderlijke goedheid, en open haar de deur uws paradijzes. |
||||
|
fit
|
|||||
|
VOORBEELD.
Onder de studenten aan de hoogesohool to
Keulen, bevonden zich twee Dominikanen van uitstekende talenten, waarvan de eene was de gelukzalige Suso. Hunne gelijkheid van stu- dievak, van levensbaan en vooral van ijver voor de godzaligheid, hadden hen onderling eene naauwe en heilige vriendschap doen aanknoo- pen. Toen zij hunne studie volbragt hadden en de tijd naderde, dat zij van elkander schei- den en ieder in zijn klooster wederkeeren zou- den, kwamen zij overeen en beloofden zij elkander, dat de langstlevende hunner voor den eerstgestorvene, een jaar lang, wekelijks twee heilige Missen zoude lezen. Verscheidene jaren daarna kwam de vriend Aan Suso te ster- ven. Deze laatste vernam de tijding van dit overlijden met groote onderwerping aau den wil Gods; maar zijne afspraak met den afge- storvenene was hem door den tijd uit de ge- dachtenis gegaan. Hij bad veel voor zijnen vriend, verrigtte vele en herhaalde boetplc- gingen en goede werken tot verlossing zijner ziel, maar hij dacht volstrekt niet aan de afge- sprokene Missen. Terwijl hij nu op zekeren 5
|
|||||
|
63
|
|||||
|
morgen, geheel alleen, in eene kapel met hei-
lige overdenkingen zich bezig hieldt, ziet hij daar eensklaps den beminde overledene voor zijne oogen verschijnen en ontvangt van hem een vriendschappelijk verwijt, van zijne onge- trouwheid in zijn woord. De heilige man ont- stelde en trachtte zich wegens zijne onwille- keurige vergetelheid te verontschuldigen met beroep op de vele gebeden en verstervingen, welke hij zich opgelegd had, ten einde de ver- lossing zijns vriends te verhaasten. „Och, neen, neen, Broeder! „hernam de lijdende ziel/\' neen, dit alles is voor mij niet genoeg; het bloed van Jezus Christus wordt er vereischt, om de vlammen, waarin ik lijd, uit te blusschen; de allerheiligste offerande moet mij van die schroo- melijke pijnen vrijkoopen vrijkoopen." Reeds met den volgenden dag vereenigden zich, op verzoek van den vromen Suso, meerdere pries- ters met hem in dezen liefdedienst en hielden eenige dagen aan met de heilige Mis voor dien overledene op te dragen. Na verloop hiervan kwam hij tot Suso terug, niet meer in droef- hri 1 en smart gedompeld, maar met de vreugde op het blinkende gelaat, een helder licht om- straalde hem aan alle zijden en alles aan hem |
|||||
|
63
|
|||||
|
verkondigde, dat hij een volkomen geluk
smaakte. ,/Ik bedank u, getrouwe vriend! dus sprak hij, voor de verkwikking, welke ik u schuldig ben: thans ben ik, dank zij het bloed des Heeren, uit de vlammen des vagevuurs verlost en ik klim ten hemel, alwaar ik u niet zal vergeten," Suso viel neder om den God van barmhartigheid dank te zeggen eu besefte nu beter dan ooit te voren den onwaardeerbaren prijs dezer allerheiligste offerande onzer alta- ren. (Segela, Ilist. S. Dominic.J Onze Vader. Weesgegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 13.
Eeuwige "Veder! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
ZEVENTIENDE DAG.
De aalmoeten voor de overledenen.
"De aalmoes ter lafenis der zielen in het
vagevuur gedaan, is als een weldadig water, hetwelk de vlammen, welke haar pijnigen, zoo al niet uitbluscht, dan toch verzwakt; zij is een dier liefdewerken, welke de meeste kracht bezitten, om haar het opperste geluk waarnaar zij haken, te doen verwerven. Hetzij wij rijk of arm zijn, het is ons altijd gemakkelijk, eene |
|||||
|
64
aalmoes te gevcu, eu dikwijls is het penningske
der weduwe veel krachtiger dan de groote sommen der rijken; vooral omdat God, zoowel in dit punt, als in vele andere zaken, meer acht geeft op de gemoedstemming des gevers dan op de stoffelijke waarde der gift. Geven wij dan voor die zielen wat in ons vermogen is en her- inneren wij on s steeds, dat de goede God alles, wat aan den geringste der zijnen gedaan wordt, als aan Hem zei ven geschied, beschouwd èn zal beloond worden. Vergeten wij ook niet, datde geestelijkeaalinoeslleineven zoo aangenaam is, als de stoffelij ke, ten gun ste des ligchaams gege- ven. GewaardigU, oGodl in vervulling en ter vergiffenis der straffen, welke uwe welbeminde bruiden ondergaan, de aalmoezen te aanvaar- den, welke wij in de handen der armen neder- leggen, opdat die zielen, hierdoor van den •drukkenden last harer schulden bij uwe regt- vaardigheid ontheven, eindelijk tot het bezit van haren hemelschen schuldeischer mogen toegelaten worden. VOORBEELD.
. Wij lezen in de heilige Schrift, dat Judas,
de Machabeër, twaalf duizend talenten zilver |
||||
|
65
|
|||||
|
naar Jeruzalem opzond, om daar offerando te
doen opdragen voor de soldaten, die in den strijd onder zijne bevelen gesneuveld waren. Pater Magnanti, een priest?r van het Orato- rium, die eene gezegende gedachtenis van zich heeft achtergelaten, was onvermoeid om voor de zielen in het vagevuur te bidden en werken van voldoening te verrigten; hij stortte be- langrijke sommen, welke hem door vrome ge- loovigen toevertrouwd werden, hetzij in den schoot der armen tot zielelafenis der overlede- nen, hetzij in kast der kerken, ten einde daar Missen tot ditzelfde inzigt opgedragen zouden worden. Hoewel hij voor ?ich zelven de hei- lige armoede beminde en stipt onderhield, had hij in zijne kamer eene beurs, welke hij den schat der zielen noemde, in navolging van onzen goddelijken Zaligmaker, van wien do eerwaarde Beda zegt, dat Hij de gaven der ge- loovigen in eene beurs bewaarde ter uitdeeling aan behoefligen. Pe zielen waren hem ook niet ondankbaar en aan hare tusschenkomst schreef hij het grootste gedeelte der bijzoudere en overvloedige genade toe, welke hij van den hemel ontving, onder anderen de gaaf van, op verren afstand verwijderde dingeu te kennen, |
|||||
|
f6
|
|||||
|
Tan do verborgene zonden te ontdekken, van
de listen en lagen des duivels te verijdelen en dergelijke meer. (J. Maucibn, Cong. Orat. Tit. I. L. 2. c. 29.)
Onze Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 13.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
ACHTTIENDE DAG.
De verstervingen.
Zijn de ligchamelijke verstervingen zoo nut-
tig voor de ziel; zij brengen ook aan de geloo- vige overledenen een groot voordeel aan, indien Jiun de verdienste daarvan toegevoegd wordt. Laat ons dan ter verligting der zielen in het va- gevuur eenige boetplegingen verrigten, eenige ligchaamsvei\'stervingeii,als vasten, waken, vrij- willige pijningen; laat ons voor haar aan God opdragen de uioeijelijkheden des levens, de inspanningen en vermoeijenissen onzes beroeps; onzen arbeid, de koude, de hitte, onze zieke- lijkheden, zwakte, krankheden, tegenspoeden, onaangename ondervindingen van wat en van wie ook, enz. Laat ons hierbij dikwijls tot God zeggen: O God! ik draag TI alles, wat ik heden |
|||||
|
67
|
|||||
|
te doen of te lijden zal hebben, voor de zielen
in het vagevuur op. Ter harer lafenis, o Heer! wil ik alles met geduld verdragen, wat ik, naar ziel of ligchaam onaangenaams ontmoeten zal. Gewaardig U, barmhartige en regtvaardigo God! dit mijn offer om de verdiensten van uwen goddelijken Zoon, en in vereeniging met Hem, in genade aan te nemen. VOORBEELD.
Te Otrante, eene stad iu het koningrijk
Napels, onderhield op zekeren dag een Car- meliet, in eene zijner predikatiën, waarmede hij die omstreken stichtte, het volk over de zoogenaamde zaturdagsche (sabatina) bul van paus Joannes XXII, waarin deze paus ver- klaart, uit den mond der heilige Maagd de stellige verzekering ontvangen te hebben, dat allen, die, met het Scapulier van den berg Carmel bekleed, overlijden - indien zij de ge- makkelijk te vervullen voorwaarden van de broederschap des Scapuliers vervuld hebben - reeds op den eersten zaturdag na hun afster- ven uit de vlammen des vagevuurs verlost zul- len worden. Men weet, dat deze bul, door schrijvers van veel gewigt eu gezag, inzonder- |
|||||
|
68
|
|||||
|
heid door den geleerden paus, Benedictus XIV,
voor echt wordt gehouden. Eene dame der groote wereld, welke den preêker aandachtig aanhoorde, door het hooge voordeel dier gunst bewogen liet zich onverwijld met het Scapulier bekleeden en hare godsvrucht nam daar zigt- baar van toe. Toen nu, na haren dood, hare dochter ijverig bezig was met voor de rust harer ziel te bidden, naderde haar een uitste- kend dienaar Gods met de woorden: ,/Houd op, vroom kind! met uwe beminde moeder te betreuren, wil ook niet langer voor haar bid- den : nog op dezen dag, op heden, een zaturdag. wordt zij in het verblijf der gelukzaligen bin- nengelaten. (Carmelus Thaumat. ann. 1613.) Onze Vader. Weesgegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 13.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
NEGENTIENDE DAG.
Het toevoegen Tan aflaten.
Te voornaamste godgeleerden leeren naar
de heiligen Thomas en Bonaventura, dat de aflaat, aan de overledenen toegevoegd, onfeil- baar van gevolg is, en paus Leo X drukt |
|||||
|
60
|
||||||
|
zich daarover, in eene leerstellige bul, in dezer
voege uit: „Al de geloovigen, zij mogen nog levend of reeds overleden zijn, welke al deze aflaten verdiend of (door toevoeging) ontvan- gen hebben, worden bevrijd van eene tijdelijke straf, even groot als de verleende en verwor- vene aflaat 1.)" Voegen wij nu de aflaten, welke wij verdiend hebben, aau de zielen in het vagevuur toe; hierdoor vermeerderen wij onze verdiensten voor den hemel, door name- lijk onze werken van voldoening aan Gods regtvaardigheid te veranderen in nieuwe ver- diensten tot ons heil; hierdoor verwerven wij ons tegelijk nieuwe voorsprekers bij God; hierdoor troosten wij de lijdende en verblijden wij de strijdende en de zegevierende Kerk. O, God! wij loven en prijzen U, dat Gij den
onmetelijk rijken en onuitputbaren schat der heilige aflaten ter onzer beschikking gesteld hebt; doch maak, dat onze onwaardigheid niet belette, dat de aflaten, welke wij aan de geloo- vige zielen in het vagevuur afstaan, haar on- verwijld en onverkort ter volledige verlossing, althans ter verligting toegevoegd worden. |
||||||
|
1) EpUt decretalit ml Csjetanam
|
||||||
|
70
|
|||||
|
VOOEBEELD.
In het Carmelitessen klooster, waarin do
heilige Magdalana van Pazzi verbleef, stierf eeue kloosterzuster van uitstekende heiligheid. Terwijl het lijk in de kerk boven aarde stond, beschouwde de heilige dit met gewaarwordin- gen van godsvrucht, tegelijk voor de ziel der overledene de eeuwige rust afsmeekende. Ter- wijl zij nog in haar gebed was, zag zij baar ten hemel opzweven. Aanstonds riep zij uit: nVaarwel, dierbare zuster! Wees in de om- helzing van den goddelijken Bruidegom onzer indachtig, die hier op aarde zuchten." Zij had deze woorden nog niet geheel uitgesproken of de Verlosser verscheen en verklaarde haar, dat deze overledene, door de krachtige uitwer- king der aflaten, welke haar toegevoegd waren, zoo spoedig uit de straffen des vagevuurs ver- lost was. (Leven der heilige Maria Magdalena van Pazzi, 1° B. 39 hoofdst.) Onze Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 12.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
|
|||||
|
71
|
|||||
|
TWINTIGSTE DAG.
• zielen uit het vagevuur verlossen is den
Zaligmaker navolgen Hoe zoet een troost voor ons, Christenen, te
mogen denken, dat het in onze magt staat, het werk der verlossing tot voorbeeld te nemen, ja, het, om zoo te spreken na te maken! Trou- wens, Jezus Christus heeft den mensch, mei. hem vrij te koopen, verlost van de zonde, en wij delgen, door onze gebeden en vol Joeningen voor de zielen in het vagevuur, de schuld harer zonden uit. JezusChristus verkrijgt den mensch de kwijtschelding van de eeuwige straf, en wij verwerven door onze tusschenkomst aap die zielen de kwijtschelding der straffen, welke zij bij Gods regtvaardigheid nog te boeten hebben. Jezus Christus heeft door zijne verlossing den mensch het regt op de eeuwige gelukzaligheid wedergegeven en door onze tusschenkomst kunnen de zielen der overledenen voel spoedi- ger de hemdsche vreugde binnengaan. Wij kunnen dus allen de weldoeners der lijdende Kerk, de liefderijke navolgers des Verlossers der wereld, ja, in zekeren zin, zijne medewer- kers ter verlossing, zijne raedevcrlossers wor- |
|||||
|
->
|
|||||
|
den. Wie zou naar zoo groote eer en verdienste
niet willen dingen? O Jezus, onze God en Zaligmaker! daar Gij
U gewaardigt, ons het uitdeelen der weldaden uwer verlossing eenigermate toe te vertrou- wen, smeeken wij U, dat Gij op de overledenen, welke in het vagevuur gekerkerd zijn, eenige droppelen van dat kostelijke bloed, hetwelk de wereld van de hel bevrijd heeft, doet nederda- len, en Gij hem hierdoor zonder verder uitstel zuivert van de gebreken, voor welke zij nog boeten moeten. VOOIIBKELD.
Eenen monnik, die op zijn uiterste lag,
werd in een visioen het vagevuur getoond. Hij zag de overledenen ten prooi aan een geweldig vuur, welks brandpijnen al hunne ledematen doorvlijmden; eenige lagen op gloeijende roos- ters, waarvan het gezigt alleen hem van schrik verstijfde. Een engel zeide hem : „Zij, welke gij hier in zoo vreeselijke folteringen aan- schouwt, zijn geestelijken van verschillende orders, die, hoewel zij nooit eene zware zonde hebben bedreven, evenwel zich aau eenige nalatigheden schuldig gemaakt hebben, welke |
|||||
|
73
zij eerst af moeten boeten, voor dat zij God» aanschijn kunnen genieten; eenigen hebben het gebod van stilzwijgen niet getrouw genoeg onderhouden of zich niet ijverig genoeg toe- gelegd op het godvruchtig zingen der getijden; anderen hebben de traagheid, de slaperigheid, de nieuwsgierigheid niet genoeg wederstaan; anderen eindelijk hebben te veel vermaak ge- schept in het schertsen en in hun uiterlijk voorkomen en gedrag ^ene ligtzinnigheid aan den dag gelegd, welke naauwelijks in wereld- sche menschen te verdragen is. (Vinc. van Beauvais, spec. hist. I. Til, c. 109). Onze Vvder. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 13.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
EEN EN TWINTIGSTE DAG.
Ce oefening Tan geloof, hoop en liefde.
De godsvrucht ter verlossing der zielen in
het vagevuur bevat in hare heerlijke volheid, zoo als pater Faber dit teregt opmerkt, de be- oefening der drie goddelijke deugden, dier bovennatuurlijke bronnen, welke het geeste- lijk leven in ons onderhouden. Die godsvrucht |
||||
|
7i
|
|||||
|
is f ene beoefening des geloofs, omdat zij de
menschen naar eene onzigtbare wereld opdrijft, om met even groote overtuiging en inspanning voor de wereld te werken, alsof zij hun aan- schouwelijk voor oogen stond. Die godsvrucht kent ook een onzigtbaren schat, waaraan de aflaten ontleend zijn; zij houdt zich vastelijk overtuigd, dat God ze goedkeurd en aanvaart, ofschoon Hij dit juist niet uitdrukkelijk ge- openbaard heeft. Het doel en voorwerp dezer schoone godsvrucht zijn niet van deze wereld, maar van de andere, die aan de overzijde des grafs is, en juist daarom Tust deze godsvrucht op de zoete deugd der hoop. Zij, die haar in beoefening brengen, zijn bezield van een een- voudig en kinderlijk vertrouwen, en dit ver- trouwen is de bovennatuurlijke beweegreden der hoop. Wij hopen op Gods barmhartigheid ten gunste der zielen, aan wie wij onzen bij- stand verleenen. Indien wij onze eigene boet- plegingen, onze werken ter voldoening voor zondeschuld, indien wij de aflaten welke wij verdienen, niet tot afdoening onzer eigene schuld bij Gods regtvaardigheid willen doen gelden, maar ze op de zielen in het vagevuur overdragen, wat is dit anders dan een helden- |
|||||
|
moedige oefeuing van hoop en vertrouwen op
God? Immers, wij laten het aan God over, onze overdragt ten gunste dier zielen aan te nemen, en wij zijn er gerust op, dat Hij die ook ter vermindering van hare strafpligtigheid aan- vaart. Wat nu de liefde dezer godsvrucht aan- gaat ; zij aarzelt niet, de liefde van God zelven na te volgen. Is er, hetzij in den hemel, of op aarde, iets, wat zij niet omhelst? Dit is eene ware oefening der liefde tot God; want dit is beminnen wie Hij bemint, hen beminnen om- dat Hij ze bemint, hen beminnen ter verheer- lijking van zijn heiligen naam, ter vermeerde- ring van zijn lof en van zijne lofzangers. Laat ons deze deugd ook hierdoor beoefenen, dat wijhaarin onze gezelschapskringen en, verkon- digt bij anderen om heilige missen en commu- niën, om aflaten, om boetwerken, en aalmoe- zen ter lafenis der zielen in het vagevuur te bedelen. Wij bedanken U, o God, dat Gij ons hét
geloof, de hoop en de liefde hebt medegedeeld; wil ook de oefeningen aannemen, welke wij van die deugden inwendig verwekken en uit- wendig verrigten ter vertroostinguwer beminde bruiden, en vergun haar weldra het genot van \'\'\'\'
J
|
||||
|
76
uw rijk, alwaar de liefde het uitsluitende en opperste gebied voert. VOORBEELD.
Wij lezen in het leven van zuster Catharina
des H. Augustinus, dat er in de nabijheid harer woonplaatseene vrouweleefde, met naine Maria, welke in hare deugd een zondig leven geleid had; en daar de mensch, volgens de godspraak des H. Geestes, wiu zijn ouderdom niet afwijkt van het gedrag, hetwelk hij in zijne jonge jaren gevoerd heeft", zoo was de verdorvenheid dier oude zondares van dien aard, dat hare mede- burgers haar het land uitdreven, zoodat zij ge- noodzaakt was,\' eene spelonk te betrekken. Eenigen tijd hierna stierf zij, zonder sacramen- ten, zonder eenigen bijstand, in de walgelijkste onzindelijkheid en werd, als een dier, in het veld begraven. Zuster Catharina, die de god- vruchtige gewoonte had van allen in Gods barmhartigheid aan te bevelen, die van deze wereld scheidde, maakte daar, toen zij het on- gelukkige uiteinde dier vrouw vernomen had, ten haren aanzien, een uitzondering op, daar zij, gelijk iedereen, in de meening verkeerde, dat zij ter helle verdoemd zou zijn. Vier jaren |
||||
|
77
later zag de kloosterzuster eene ziel uit het
vagevuur voor zich, welke haar toesprak: „Zuster Catharinn, wat ben ik ongelukkig! gij bidt God voor de zielen van allen die er ster- ven, en met de mijn,; alleen hebt gij geen medelijden.-Wel, wie zijt gij dan? —ik ben die arme Maria, welke in de spelonk stierf. -En zijt gij dan behouden gebleven ? - Toen ik den dood zoo nabij zag, begon ik van den cenen kant al mijne overgroote zonden in te denken en van den anderen kant mijnen toestand van vol- slagene verlatenheid te overwegen, en wendde mij toen tot de Moeder Gods en bad tot haar : „O, Koningin! gij zijt de toevlugt der zonda- ren, en van hen, die verlaten zijn; gij ziet, dat ik in mijn laatste uur van geheel de wereld verlaten ben; gij ziet dus, mijne eenige hoop, gij alleen kunt mij helpen; heb medelijden met mij." De heilige Maagd verhoorde mijn gebed en verwierf mij een opregt berouw. Daarin beu ik afgestorven en van de verdoemenis gered. De Moeder Gods stond mij naderhand eene andere gunst toe ; zij verkreeg van den lieer, dat mijne strall\'en in het vagevuur verkort zou- den worden : maar de goddelijke regtvaardig- heid deed van Sfeen enkel harer regten afstand |
||||
|
TS
|
|||||
|
en zoo was nu de scherpte en de graad mijner
pijnen zoo sterk, dat ik in veel minder tijds afboette wat ik anders in verscheidene jaren had moeten lijden. Thans zou ik nog noodig hebben, dat er eenige heilige Missen voor mij geschiedden, en dan zou ik terstond daarna van al mijne rampen bevrijd worden. Ik bid u, die voor mij te doen opdragen en beloof u op mijne beurt God en Maria onophoudelijk voor u te zullen bidden " Zuster Catharina haastte zich deze heilige Missen te doen lezen, en weinige dagen daarna verscheen deze ziel haar ander- maal, maar thans van een licht omgeven, hel- derder dan de zon, en zeide haar: „Ik bedank u, Catharina, voor uwe liefdadigheid: nu ver- trek ik naar het paradijs, om daar de barmhar- tigheden mijns Gods te zingen en voor u te bidden." (H. Alponsüs de Liguori, de heer- lijkh. van Maria.) Onze Vader. Wees gegroet,
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 13.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart vrn Maria, enz.
TWEE EN TWINTIGSTE DAG.
De werken van Barmhartigheid.
Wij denken niet genoeg aan onze dierbare
|
|||||
|
79
|
|||||
|
overledenen, zeide de heilige Franciscuis do
Sales. De mensch wil gaarne werken van barm- hartigheid doen, voegde hij er bij, en vergeet, dat hij, met de vertroosting der zielen in het vagevuur te behartigen, bijna al die werken tegelijk verrigt. En inderdaad, wanneer gij u beijvert, de zielen te verligten, te verlossen, dan verzadigt gij haren honger, door haar het genot van het goddelijk aanschijn, door haar dit zoo vurig verlangde heilsuur te vervroe- gen; gij bekleedt haar met hcmelsche heerlijk- heid; gij bezoekt deze arme zieken in hare hevige smarten, door haar krachtige genees- middelen of althans troost te bezorgen; gij verlost deze gevangenen uit boeijen, die nog pijnlijker en vrceselijker zijn dan de dood en stelt haar in het bezit eener hemelsche en eeu- wige vrijheid; gij herbergt deze vreemdelingen en verschaft haar huisvesting- in den hemel, eindelijk, gij begraaft deze dooden in den schoot der hoogste gelukzaligheid. O, God en Zaligmaker! hoo dringend Gij
ons de werken van barmhartigheid hebt aan- bevolen, het staat niet altoos in onze mzgt, zo aan de levendigen te verrigten; maar ten aan- zien der overledenen kunnen wij ons ieder uur, |
|||||
|
80
ieder oogenblik van dezen liefdepligt kwijten;
een gebed, een zucht, eene innerlijke bewe- ging van liefde, een klein offer en er is eene smart gelenigd, er is eene ziel aan hare verlos- sing nader gebragt. Och! verleen ons de gena- de, deze oefeningen met al het mogelijke vuur eener opregte belangstelling te volbrengen. VOOKBEKLD.
Twee vrome broeders der orde van den
heiligen Doininicus redetwisten zaaien, welk gebed verdienstelijker ware, dat voor de over- ledenen of dat voor de bekeering des zondaars. Broeder Bertraud plette voor de arme zon- daars, en broeder Benedictus stond de belangen der zielen in het vagevuur voor, en beriep zich hiervoor op de leer van den heiligen Thomas, dat het gebed voor de dooden aange- namer aan God is dan het gebed voor de lovendigen, omdat de overledenen grooter be- hoeften aan bijstand hebben, dewijl zij buitou staat zijn, zelven zich te helpen. Hoewel Ber- traud op deze bedenking zijns vriends geen afdoend antwoord wist te geven, bleef hij evenwel bij zijn beweren. Maar deu volgenden suacht had hij een visioen, waardoor hij tot |
||||
|
81
|
|||||
|
volkomene overtuiging gebragt werd. Er ver-
scheen hem eene ziel uit het vagevuur met een voorwerp van buitengewone zwaarte, waarmede zij hem belastte. Nu zag hij door eigene ondervinding de waarheid in, welke hij vroeger ontkend had, en van dien oogenblik nf was het belang der overledenen de groote bezorgdheid zijner godsvrucht, doch zonder dat hij daarom de bekeering der zondaars minachte of verzuimde. (Annal. ord. S. Domin.J Onze Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 13.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
DRIE EN TWINTIGSTE LAG.
Eene heldhaftige verdediging voor de Overledenen.
Wanneer wij de vruchten van alles, wat
wij verrigten om God te verzoenen en om voor de straften onzer zonden te voldoen, wanneer wij ook al de aflaten, welke wij verdienen, in plaats die voor ons zelven te houden, voor zoo- veel van ons zelven afhangt, aan de zielen iiv het vagevuur toeëigenen, dan, zegt pater, Eaber, dan behartigen wij onze dierbaarste belangen, want ieder, die ter verheerlijking Gods. eenig |
|||||
|
82
olFer brengt, ontvangt daarvoor eene honderd- voudige belooning. God zal ons dan voor die heldhaftige zelfverloochening, voor die groot- moedige aalmoes aan de zielen in het vagevuur, ruimschoots schadeloos stellen: Hij kent en bezit daartoe ontelbare middelen : Hij zal ons, bijvoorbeeld, »oo overvloedige en krachtige genaden geven, dat wij allerwaarschijulijkst slechts korten tijd in het vagevuur behoeven te verwijlen, of Hij zal wederom andere geloo- vigen gunstig voor ons stemmen en hun de gedachte iugeven om hunne gebeden en goede werken voor ons op te dragen, of hij zal ons, gelijk wij veilig mogen vertrouwen, langs an- dere wegen, barmhartigheid voor barmhartig- heid doen geworden, \'t Is een vaste regel, dat wij volsttekt niets verliezen, wanneer wij alles om God verliezen. Deze licfdedaad is dus eene godsvrucht, vruchtbaar voor de eer Gods, voor de talrijke belangen van Jezus in zijne leden en voor de liefde tot de lijdende zielen; zij om- vat de Kerk des hemels, die der aarde en die des vagevuurs, allen tegelijk. Laat ousGod loven en danken, dat Hij ons,
in zijne geheimnisvolle milddadigheid, de on- schatbare gunst verleend heeft, dat wij naar |
||||
|
8;)
|
||||||
|
welgevallen over de verdiende aflaten en onze
voldoeningen aan zijne regtvaardigheid mogen en kunnen beschikken. Gevraardig U, o Heer! de opdragt onzer vol-
doeningen, in vereeniging met die van uwen goddelijken Zoou, aan te nemen, en verlos deze heilige zielen, welke U zoo aangenaam zijn, uit hunne smarten. VOORBEELD.
Pr. Ferdinaud de Monrov, een man, uitste-
kend in apostolische deugden en ijver voor de zieken, deed, in het uur van zijnen dood, eene, in afschrift gobragte, schenking, bij welke hij op de zielen in het vagevuur overdroeg alle heilige Misseu, die er voor de rust zijner ziel aan God zouden opgedragen, alle boet werken, die er voor hem zouden gedaan en alle aflaten, die er voor hem zouden verdiend worden. (Faber, Tout pour Jcsus. ch. 2.) Onze Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 13.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
|
||||||
|
•.
|
||||||
|
84
|
|||||
|
VIER EN TWINTIGSTE DAG.
Ouze vcrpligtingeD jegens de Overledenen.
Hebben reeds onbeschaafde heidenscho val-
ken ten allen tijden hunnen overledenen eene bijzondere zorg getoond, zelfs offeranden, aal- moezen enz. voor hen gedaan; waartoe zijn wij christenen, dan niet gehouden, wij, die behalve aan de pligten der natuur, aan de dringendste voorschriften en aanbevelingen onzer gods- dienst te voldoen hebben ? Want wij, leven- den, en de dooden, wij maken allen slechts eene Kerk, een en hetzelfde geheimzinnig ligchaam, uit van Christus, die er het hoofd van is. Hebben de ledematen van dit ligchaam, welke thans in het andere leven verschrikkelijke straffen ondergaan, ja, die mis- schien, helaas! om ons en door onze booze schuld ondergaan-hebben zij geen regtop de hulp onzer tusschenkomst? En indien nu bij deze, reeds zoo heilige en sterke banden onzer eenheid in Christus, nog komt de naauwe be- trekking van bloedverwantschap, van dank- pligtigheid voor ontvangene weldaden, van vriendschap, waarmede zullen wij onze onver- schilligheid, onze gevoellooze nalatigheid voor |
|||||
|
85
|
|||||
|
en in liet vertroosten dier arme zielen, kunnen
verontschuldigen? De ondankbaarheid is, zelfs in het oog der wereld, eene verfoeijelijke on- deugd, een afschuwelijk iets. Daar zouden wij ons echter aan schuldig maken, indien wij onze pligten jegens de overledenen verzuimden. Verleen, o God! aaji onze ouders, onze bloed-
verwanten, onze vrienden, onze weldoeners en ook onze vijanden, dat zij spoedig het eeuwig licht en den vrede des hemels mogen ge- nieten; het is onze pligt, \'t is een troost voor ons, U daarom te bidden, en wij voeden de zoete hoop, dat Gij het in uwe barmhartig- heid zult aannemen. VOOIÏBEELD.
De heilige Bernardus had de godvruchtige
gewoonte van iederen avond dezeven boetspsal- men voor de rust van de ziel zijner overledene moeder te bidden. Toen hij in zijn proefjaar te Ceteaux was, vergat hij eens deze dagelijksche liefde-oefening te vervullen. Den volgenden dag liet de abt, wien dit verzuim in eene open- baring bekend gemaakt was, hem ontbieden en zeide tot hem: „Broeder Bernardus, zegt mij, waar zijn gisteren uwe boetspsalmen ge- |
|||||
|
86
|
|||||
|
bleven, of wien hebt gij daarmede belast." De
novice ten hoogste verwonderd, dat zijn abt kennis droeg van iets, wat hij niemand medege- deeld had, bloosde van schaamte en vernederde zich aan zijne voeten. Hieruit beseffende hoe aangenaam dit werk aan God was, maakte hij het vaste besluit, dit met toenemende getrouw- heid te onderhouden. (Joannks d\'assignies, Her. nolabil. ord. Cisterc. c. 16,) Onze Vader. Vees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 13.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
VIJF EN TWINTIGSTE DAG.
De pligten van regtvaardigheid jegens de
Overledenen. Al te dikwijls, helaas! houden met den
klank der doodklokken en met de begrafenis- plegtigheden, de gedachtenis der afgestorvenen en de vrome pligteii op, welke men onderling vaak met de overledenen zei ven op hun sterf- bed, overeengekomen is, voor hen te vervullen, en, het jaargetijde uitgenomen, bekommert men zich niet meer over die in droefenis zuch- tendo zielen, welke iu de vlammen des vage- |
|||||
|
vuurs te vergeefs naar de vruchten en de
vertroosting uitzien der beloften, haar bij het afscheid van hier gegeven. Men haast zich om de erfenis, welke zij nalaten, in bezit te nemen; men drijft de hebzucht zelfs zoover dat men zich ook de inkomsten toeeigent, welke zij ter harer lafeirs bestemd hadden. Hoe verdienen dergelijke onregtvaardige bezitters anders ge- noemd te worden, dan heiligschendige dieven, dan wreede beulen? De goddelijke en kerkelijke wetten, die de excommunicatie over de roovers van vrome vermakingen uitspreken, bewijzen ons genoegzaam welke ovcrgroote zonde zij bedrijven met de overledene aldus van de hulp te berooven, welke zij gercgtigd zijn van hier te verwachten. Daar de overledenen een heilig en onverlies-
baar regt cp de tusschenkomst der levenden hebben, verlicht, o God! raak en vermurw de ongeloovige harten van diegenen, welke hun die onbarmhartiglijk weigeren, opdat zij een pligt, welke voor hunne eigene zaligheid mede van zoo groot gewigt is, voortaan getrouw volbrengen ; rnogten zij onverhoopt in hunne ondankbaarheid en mededoogeloosheid volhar- den, gewaardig U dan, o God, de geloovige |
||||
|
8S
|
|||||
|
zielen daarvoor met uwe barmhartigheid scha-
deloos te stellen. VOOBBKELD.
"Wij vernemen van den vromen paus, Bene-
dictus XIII het volgende voorval. Een üouii- nikaan verhaalde hem, dat zijn vader, een vrij aanzienlijk en rijk heer, bij diens afsterven, den paardensmid hef wrrkloon van verscheidene jaren herwaarts schuldig was gebleven. Na zijn dood verscheen hij aan een zijner getrou- we dienaren, in deeene hand een hamer, en in de andere hand een nijptang met gloeijende hoefijzers houdende : //Ga, zeide hij hem, ver- zoek mijne vrouw aanstonds mijne schulden af te doen, waarom ik nog in de straffen des vagevuurs moet blijven." De vrome vrouw haastte zich, al den schuldeischers baars mans te betalen : deze, trouwens, was ook aan haar verschenen, als in eene zee van foltcrsmarten begraven, van het hoofd tot de voeten gebon- den met een dik touw, en baar toeroepende : ,/Ontbind mij, o, vrouw \'■" Na de betaling zij- ner schulden verscheen hij wederom en zeide tot haar: //Ik was zeer vast in de straffen ge- bonden totdat gij de schulden, die ik gemaakt |
|||||
|
8!)
had, zoude betaald hebben; doch nu ga ik Je
hemelsche heerlijkheid genieten." [Trlg. I, serrn. 22.) Ome Vader. Weesgegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 1-3.
Eeuwige Vader\' enz.
Liefelijk hare van Mam, enz.
ZES EN TWINTIGSTE DAG.
Met do overledenen ti: vertroosten verheugen wij
liet tmtt van God. Het vagevuur is gelijk aan een veld, alwaar
de verheerlijking Gods,, als een rijp graan, voor den oogst gereed staat. Er wordt voor dezo heilige zielen geen enkel gebed gespro- ken, of God wordt verheerlijkt door de aan- doeningen van geloof en liefde, welke dit gebed ingaven. Er gaat geene ziel in zegepraal uit dit zniverinïsvuur, of de eer Gods, en wel zijne schoonste, zijne liefelijkste eer, de roem zijner liefde en barmhartigheid, wordt daar onbe- grijpelijk veel door verhoogd. Hij moat dus ongetwijfeld met oogen van welbehagen op diegenen ncderzien, welke, door hunne werk- zame liefde voor de zielen in het vagevuur, die in zijne genade en daarom geheel schoon en |
||||
|
90
heilig zïjn, zich beijveren om Hem indieeigeii-
schnppcn na te volgen, welke Dij in zich zei ven zoo hoog schat. Zalig zijn dan de barmharü- r/r,ii, want zij zullen harmharligheid verwerven. (P. YV. Faber.) Gij verlangt met al het vuur uwer liefde, o
God van goedheid! dat wij de zielen der over- ledenen door de werken van barmhartigheid, door aalmoezen, door vasten en boetplegingen, vertroosten, ten einde wij alzoo de annbidde- lijke inzigten van uw zoo minnend hart ver- vullen. Wij verlangen dit met U; maar hier- voor hebben wij behoefte aan uwe genade, die ons met een heiligen ijver vervult, opent onze belangstelling in het lot der afgestorven, die naar het henielsch vaderland verzuchten, hun grootcr nut aanbrenge. VOORUEIiLU.
Maria üenyse, zuster der Visitatie, welke
ten jare 165;}, in het klooster te Annecy overleed, werd, gedurende haar gebed vóór den heiligen zweetdoek te Turyn, bevoorregt met eene magtige, en geheimnisvolle genade, krachtens welke zij cene bijna onbeperkte mngt over de zielen in het vagevuur kon uitoefenen. |
||||
|
91
Zij openbaarden haar eene menigte van aller- nuttigste verborgenheden. Zij vergezelden haar werwaarts zij ging en deden haar overal gewaar worden, dat zij bij haar waren. Zij zcide tot haro overste, dat zij, wel verre van daar akelig van te zijn, met even veel gerust- heid en genoegen te midden der zielen was, als onder hare medezusters, en dat zij meer vrucht uit den omgang en de gesprekken der dooden dan der levenden trok. Zij trachtte zoo veel medailles, waar aflaten aan gehecht waren, te verkrijgen, als zij maar kon, Zij stierf als martelares van haren ijver, met haar leven op te offeren tot lafenis van een vorst, die in een tweegevecht gevallen was, maar wien God de genade had gegeven van nog vóór zijnen dood eene oefening van berouw te verwekken, (Tout pour Jésu», cli. ix.)
Onze Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 18.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
ZEVEN EN TWINTIGSTE DAG.
De tusschenkomst voor de overledenen behaagt
aan Jiv.us en Mum. Indien wij Jezus en Maria beminnen, zal
|
||||
|
92
«iels ons meer ter harte gaan clan de zielen in
het vagevuur te vertroosten, [nderdaad, hoe eer zij uit die straf plaats verlost zijn, hoe eer Jesus overvloedige vruchten van zijn aanbid- delijk lijden inoogst. Een vroege oogst, zegt W. Faber, is even zoowel een zegen des He- mels, als een rijke oogst. Kan daarenboven de heilige menschheid des Verlossers eene aan- genamer vereering ontvangen, dan diegene, welke haar in de heiliire offerande der Mis aangedaan wordt? Doch juist daarin bezitten wij het krachtigste middel, om de verlossing dier zielen te bespoedigen. Evenzeer sluit deze godsvrucht ten gunste der zielen in het vage- vuur de vereering der Maagd Maria in, hetzij wij haar beschouwen als de moeder van Jesus, en zoo als deelgenoot in de eer, welke aan zijne heilige menschheid geschiedt, hetzij wij de moeder van barmhartigheid in haar wdlen zien, wier vereen\' ng hoofdzakelijk in het betoo- nen van medelijden bestaat; hetzij wij haar eindelijk als de koningin der lijdende Kerk eerbiedigen, wier vurigst verlangen is, deze haar zoo dierbare zielen ten spoedigste uit hare smartelijke gevangenis bevrijd te zien. O Jesus! o Maria! die deze heiige zielen |
||||
|
93
bemint, wij willen U een bewijs vau onze liefde
tot U geven met ons uit geheel ons hart te be- vlijtigen, om hen, welke eene gestrenge en tevens aanbiddelijke regtvaardigheid aan zoo zware en zoo langdurige straffen verbonden houdt, naar ons vermogen bijstand te bieden. VOORBEELD.
De heilige Gregoriusde Groote verhaalt, in
zijne zamenspraken, dat, toen hij nog abt van het klooster des H. Andreas te Rome was, een der moniken, Justus genaamd, die de genees- kunde uitoefende, van deze wereld scheidde. Niet lang vóór zijnen dood, had hij zijnen broeder, Copiosus, medegedeeld, dat hij drie zilveren kroonen, door zijne praktijk verdiend, verborgen had. Doch geroerd door de verma- ningen zijns broeders en vernederd door de heilzame straf der ex-communicatie, beweende hij zijne zonde bitterlijk. Ten einde den mo- niken een afschuwen van de ondeugd der heb- zucht en het hun ongeoorloofd bezit van eenig eigendom in te prenten, deed de heilige eene kuil, te midden eens mesthoops graven, en het lijk met de drie kroonen daarin werpen en alle kloosterlingen gezamenlijk daarover uit- 7
|
||||
|
94
spreken de woorden: „Uw geld zij met u terr vcrdeive." Nogtans, zegt de heilige lceraar, toen er dertig dagen na zijnen (lood rerloopen \'waren, gevoelde mijn hart zich van medelijden aangedaan met het lijden diens overledenen broeders en was ik op middelen ter zijner ver- troosting bedacht. Ik deed nu 1\'retiosus, den proost van het klooster, bij mij komen, en zeide hem met droefheid: „Onze overledene broeder is nu reeds lang in de vlammen des vagevuurs gepijnigd: wij zijn uit liefde ver- pligt, alles te doen, wat wij vermogen, om hem daaruit te bevrijden; ga dan, en draag voor hein, met heden te beuinnen, dertig achtereen- volgende dagen, de heilige offerande op; laat er geen enkele voorbijgaan, waarop het zalig- makend offer niet tot zijne verlossing Gode is aangeboden." Hij vertrok aanstonds om mijn bevel te gaan volbrengen. Daar andere zorgen mij bezig hielden, was ik niet opmerkzaam op het juiste getal der dagen, toen, op zekeren nacht de overledene aan zijnen broeder, Copi- osus, verscheen. //Wel, broeder! hoe zijt gij er aan toe?" vroeg hem deze. ;/Tot hiertoe, antwoordde hij, zeer slecht; maar nu zeer goed : want heden ben ik in het gezelschap |
||||
|
95
der gelukzaligen toegelaten-" Copiosus ging
onverwijld naar het klooster, om deze goede tijding den broeders mede te deelen: nu telden zij de dagen, welke er sedert liet bevel des abts aan den proost verloopen waren, en zij bevon- den met verwondering, dat dienselfden dag de heilige Mis voor de dertigste maal ter lafenis zijner ziel was opgedragen. Hieruit bleek het nu zonneklaar, dat de heilzame kracht der hei- lige oil\'erande der overledene uit zijne straffen bevrijd had. (Dial. iv. 55.) Sedert dien tijd werd het gebruik van dertig
heilige Missen voor de overledenen op te doen dragen al meer en meer algemeen en het be- staat nog op den huidigen dag. Nog is te Home in de kerk der heiligen Andreas en Gre- gorius, op den berg Caelius, het altaar te zien, waarop de heilige Missen voor den monnik Justus gedaan zijn. Onze Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 13.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
|
||||
|
96
|
|||||
|
ACHT EN TWINTIGSTE DAG-
De engeleu en de heiligen verbeugen zich om Je
vertroosting Her overledenen. De engelen dragen onze verlangens en onze
gebeden van de aarde naar den hemel over en er is niet aan te twijfelen, of zij bieden diege- nen, welke ter lafenis der geloovige zielen in het vagevuur geschieden, met grooter voldoe- ning voor den troon des Allerhoogsten aan; want deze godsvrucktsoefening geschiedt met het doel en draagt ook werkelijk bij, om de betreurenswaardige leemten, welke de val van Lucifer en zijne ontelbare aanhangers in de rijen der zalige geesten gemaakt heeft, spoedi- ger aan te vullen. Duizenden, ja, misschien ïnillioenen van hemellingen zijn met de be- waking dier zielen belast geworden, en hunne zending is nog niet volbragt: duizenden onder hen hebben daar, in het vagevuur, nog be- schermelingen, die, gedurende hun leven, hunne engelbewaarders op eene bijzondere wijze vereerd hebben: de heilige Michaël, die den aangenamen last, welke de heilige Kerk hem in hare plegtige gebeden toekent, met liefde verlangt te vervullen, aanvaart iedere |
|||||
|
r>;
|
|||||
|
liefdedaad, ten voordeele van de zielen der
overledenen verrigt, als een hulde, hem zelven bewezen. T)e heiligen hebben insgelijks als het ware een persoonlijk belang in het vage- vuur te behartigen : zij beschouwen die zielen het als uitwerksel hunner zorgen, de vrucht hunner vooorbeelden, de goede uitslag hunner gebeden, zoodat onze tn«schenkomst voor die zielen, terwijl zij het getal der zaligen vergroot en hunne verschillende rangen versiert, ook ongetwijfeld eeno allerliefelijkste voldoening geeft aan hunne liefde. Dit geldt inzonderheid de beschermheiligen dier zielen, de stichters van kloosterordes en geestelijke vercenigingen, de pastoors en andere zielzorgers, en ook allen, die in hun leven, zich door hunnen ijver voor de zaligheid van anderen bij God verdienstelijk gemaakt hebben en daarvoor thans het loon der gelukznligheid genieten : zij allen verheu- gen zich in den hemel om den bijstand, wel- stand, welken wij aan die zielen, hun zoo dierbaar en aller medelijden zoo overwaanlig, verleenen. Engelenen heiligen des paradijzes! gij, die
zoo een levendig belang stelt in de smarten dier lijdende zielen, verkrijg ons de genade |
|||||
|
98
|
|||||
|
van alle werken, welke wij den Heer voor haar
opdragen, ijverig en getrouw te volbrengen. VOORBEELD.
In het begin van het jaar 1860, verspreidde
zich het gerucht, dat er aan een benedictijner monnik van de adbij des H. Vincentius, in 184(5 te Latrobe, in Amerika, gesticht, een overledene verschenen was. De slechte dag- bladen bleven niet in gebreke, als naar ge- woonte, zich daarover in de grofste schimptaal en sluitcndste goddeloosheden uit te laten. De eerwaardige abt van Wimmer, door deze er- gernissen bedroefd, gevoelde zich genoopt, den 26 Februarij 1860, de volgende verklaring publiek te maken: //.... Ziehier wat er van is. Den 18 Septem-
ber 1S29 zag een novice, in onze adbij des H. Vincentius, bij Latrobe, een benedictijner mon- nik in een volledig koorgewaad verschijnen. Deze verschijning herhaalde zich iedarcn dag van den 18 September tot den 13 November, nu tusscben 11 en 12 ure des middags, dan tusschen middernacht en 2 ure des morgens. Den 19 November heeft de novice, in tegen- woordigheid van een ander lid der kloosterge- |
|||||
|
!)9
meentc, ondervraagd wat zijn verlangen was.
De geest antwoordde, dat hij nu reeds zeven- tig jaren liad moeten lijden wegens het verzuim van zeveu heilige Missen, waartoe hij verpligt was; dat hij reeds op verschillende andere tij- den verschenen was aan zeven andere Benedic- tijners, maar geen gehoor had gevonden; dat hij genoodzaakt zou zijn om binnen elf jaren te verschijnen, indien hij, novice, hem niet te hulp kwame. De geest verzocht, dat die zeven heilige Missen naar zijne intentie gelezen wier- den : daarenboven moest de novice zeven dagen lang in afzondering doorbrengen en een vol- strekt stilzwijgen in acht nemen, en ook drie en dertig dagen lang driemaal daags den vijf- tigsten psalm (Miserere) bidden met bloote voeten en uitgestrekte armen. Al doz3 voor- waarden zijn vervuld geworden van den 19 November tot den 25 December, op vvejken dag deze geest, na hot lezen der laatsto heilige Mis, verdwenen is. Gedurende dien tijd is de geest nog herhaalde malen verschenen en ver- maande hij den novice in de roerendste be- woording, om te bidden voor de zielen in het vagevuur, zeggende, dat zij schromelijk lijden en dat zij innig dankbaar zijn aan hen, welke |
||||
|
100
|
|||||
|
tot hare verlossing bijdragen. De geest heeft
er nog bijgevoegd, wat droevig is om te zeg- gen, dat van de vijf priesters, welke in deze adbij reeds gestorven waren, er nog niet een in den hemel was, dat zij allen in het vagevnur leden. Ik maak geene gevolgtrekking; maar dit alles is naauwkeurig de waarheid." (Zie liet dagblad Le Monr/eva.r\\ den 4 April 1860.) Onze Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 13.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
NEGEN EN TWINTIGSTE DAG.
De regtvaardigheid der zielen in het vagevuur voor
bare weldoeners. Eene ziel, voor welke wij, door onze tus-
schenkomst verkregen hebben, dat de poorten des hemels geopend worden, is ons op eene bijzondere wijze verpligt, in de eerste plaats om hare bevrijdir.g uit die vreeselijke folter- stratfen, vervolgens om haar vervroegd genot der hemelsche heerlijkheid. Nu is zij op hare beurt verpligt, hare weldoeners onophoude- lijk genade en zegening van God af te bidden. De gelukzaligen weten de grootheid der wel- |
|||||
|
10!
|
|||||
|
daad, welke zij ontvangen hebben, te waarden-
ren : en daar zij uit kracht hunner heiligheid, in een uitmuntenden graad de deugd van dankbaarheid bezitten, beijveren zij zich om die, in evenredigheid der ontvangene welda- den, dat is, naar mate van het onuitspre- kelijk geluk, dat zij bezitten, betoonen. Hij derhalve, die de atfaten, welke hij verdient, en andere goede werken voor de zielen in het vagevuur opdraagt, zal in iedere ziel, welke hij verlost heeft, eene ijverige beschermster zijner eeuwige belangen, eene voorspraak om genade en barmhartigheid ind-enhemel vinden. Verleen ons, o God! dat het krachtdadige voornemen van de zielen in het vagevuur bij te staan, steeds in ons toeneme en van dag tot dag tot al ijveriger werken overga, en gewaar- dig U ook de gebeden te verhooren, welke zij wederzijdseh voor ons, zwakke stervelingen, aan U opdragen. VOORBEELD.
Een vroom christen, die vlijtig geweest was
in alles, waarmede hij de zielen der afgestorve- nen kon vertroosten, werd op zijn sterfbed, in den doodstrijd, sterk aangevallen door den |
|||||
|
102
|
|||||
|
duivel; maar op hetzelfde oogenblik zag
hij een groot aantal hemelsche geesten zijne legerstede omringen en de helschc rnagten be- strijden. Verwonderd over dit visioen en zich te gelijk vervuld gevoelende van eene vertroos- ting, zoo als hij er nooit een gehad had, riep hij uit: ,/Maar, eilieve! zegt mij toch wie gij zijt, gij, die mij eene zoo zuivere vreugde doet genieten?" vWij zijn bewoners des hemels, ant- woordden zij, die hun geluk aan uwetusschen- komst voor hunne zaligheid te danken hebben, en wij zij n gekomen om u, tot belooning voor uwe godsvrucht, van den dood naar het leven, van den strijd naar de zegepraal, van dit verblijf vol ellende naar het bezit des eeuwigen geluks te helpen overgaan." De stervende ontving deze aangename boodschap met den zoeten glimlach van zielsvoldoening, sloot zacht de oogen voor dit aardsche licht en stierf; op zijn vergenoegd aangezigt schemerde als de weer- glans des hemelluisters, zijne ziel werd, zuiver wit als eene duif, den Opperregter aangebo- den : Hij keurde haar der hemelsche heerlijk- heid waardig, en liet haar, te midden der zege- ningen dier dankbare gelukzaligen, die zonder ophouden zijne liefdevolle godsvrucht vier- |
|||||
|
103
|
|||||
|
den, den hemel binnengaan. (Binet, de
stalu animae, c. 1.) Onze Vader. Wees qegroet.
Uit den diepen afgrond, enz, bl. 13.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria, enz.
DERTIGSTE DAG.
Met de zielen der overledenen te troosten, bereidt
men zich zelven eenc dergelijke hulp Met de maat, waarmede wij uitgemeten
zullen hebben, zegt de Verlosser, zal ons ook toegemeten worden. De godsvrucht is een ge- lukkig zaad, hetwelk godsvrucht voortbrengt; derhalve indien wij, gedurende dit leven, goede werken, gebeden voor de oveiledenen zaaijen; wij mogen met zekerheid vertrouwen, dat wij daardoor zullen behaald hebben, maar ook in de overvloedige hulpbetoonin?en, welke de overledenen ook aan onze zielen zullen toe- brengen. Indien wij daarentegen in eone nood- lottige nalatigheid, de zielen, welke in afgrij- selijke pijnea des vagevuurs zuchten, vergeten zullen hebben, dan zullen wij er insgelijks hul- peloos aan onze rampen worden overgelaten. God doet zijne zon, zoowel op de ondankbare gronden als op de vruchtbare, schijnen; maar |
|||||
|
lot
hare stralen schijnen, op de onvruchtbare vel-
den vallende, hare kracht verloren te hebben, terwijl zij de goede akkers den overvloedig- sten oogst doen opleveren. Wat in de natuur geschiedt, dit moet men zoo veel te zekerder op het zedelijk gebied van het leven der ziel verwachten! want God vergeldt aan ieder naar diens «erken en verdiensten. Indien wij dan op deze aarde voorbeelden van goede werken, als van heilige Missen, aalmoezen, boetplegin- gen en andere godsvruchtoefeningen ter lafenis der zielen in het vagevuur achterlaten, dan zal God zekerlijk bewerken, dat velen ten onzen aanzien de barmhartigheid navolgen, welke wij zelven den overledenen bewezen hebben. Voor den troon uwer oneindige barmhar-
tigheid nedergeknield, wagen wij het, o God ! U dit »wakke otter van aanbidding uwer Ma- jesteit, en tevens van medelijden voor die zie- len, welke uwe regtvaardigheid in de pijnen des vagevuurs gekerkerd houdt, op te dragen. Terwijl deze maand, welke wij tot hare lafenis willen besteden, thans ten einde loopt, bewa- ren wij in het hart het zoete vertrouwen, dat uwe liefde, zoo rijk aan barmhartigheid, ook «en einde zal gemaakt hebben aan hare straf- |
||||
|
105
fen, althans aan de straffen van eenigen hunner,
en die verlosten uw eeuwig rijk gelieve bin- nen te leiden. En, indien onze onwaardigheid, of ons al te flaauwe ijver dit verhinderd heeft, ach, gewaardig U dan, tot aanvulling van ons te kort, het kostelijk bloed van uwen godde- lijken Zoon, Jezus Christus, aan te nemen, hetwelk wij U ten dien einde opdragen en waarmede wij de verdiensten en voorbede der allerheiligste Maagd Maria, der engelen en der Heiligen vereenigen, opdat wij eenmaal, allen te gader, in den hemel vereenigd, geheel de gelukzalige eeuwigheid lang, deu lofzang uwer heerlijkheid zingen mogen. VOORBEELD.
De vrome en geleerde kardinaal, Jacobus
de Vitry, vermeldt, in zijne Voorrede tot het leven der heilige Maria d Oignies, den lof van verscheidene heilige vrouwen, doch inzonder- heid verheft hij de heilige Christina, bijge- naamd de Wouderbare. Thomas de Cantiinpré, Bellarminus en andere geachte schrijvers dee- len op hunne beurt, met welgevallen de be- wonderenswaardige daden dezer heilige mede. Onder anderen berigten zij, volgens haar eigeu |
||||
|
10G
verbaal, dat hare ziel, afgescheiden van haar
ligckaam, door de engelen naar het vagevuur overgebragt werd, en daar getuige was der ver- schrikkelijke smarten die er geleden worden. Van daar werd zij ten hemel opgevoerd, alwaar zij het goddelijk Opperwezen voorgesteld werd en deze woorden vernam : „Christina, hier zijt gij in het verblijf der gelukzaligheid, welke nimmer eindigt: ik vergun u te kiezen, of om van nu af voor altijd in het gezelschap der ge- lukzaligen te leven, of om naar de aarde weder te lceeren, ten einde daar te lijden en daardoor de verlossing te verdienen der zielen, welke gij op die plaats van ramp en ellende gezien hebt."-,, Het verlangen dat ik ge- voelde, dus verhaalde de heilige verder, om van dit aanbod, hetwelk den overledenen zoo veel voordeel beloofde, partij te trekken, deed mij zonder aarzelen antwoorden, dat ik tot het leven wederkeeren wilde. Ziedaar hoe ik stierf en tot het leven terugkwam." Van stonde af aan begonnen de boetplegin-
gen, spijsdervingen, ligchaamskastijdingen, waarvan men de bijzonderheden niet kan lezen zonder te huiveren. Verscheidene dagen ach- tereen in een volstrekt vasten door te brengen, |
||||
|
107
|
|||||
|
zich in de doornen te wentelen, hare teedere
ledematen ïneteene bloedige tuchtroede (disci- pline) te geeselen, dit achtte zij weinig : meer- malen heeft zij zich in een gloeijend vuur in een brandcnden oven geworpen. Dikwijls dom- pelde zij zich in bevrozene vijvers of rivieren en hield het daarin meerdere dagen achter elkander uit, terwijl iutusschen haar binnenste ter prooi was aan onuitsprekelijke gemoeds- kwelling. Somwijlen liet zij zich, al biddende, door den stroom des waters medeslepen tot onder een molenrad, hetwelk haar alsdan op eene verschrikkelijke wijze in elkander drukte en omwcntelde. Op andere tijden zag men haar door de honden bijten en diepe wonden scheuren zonder dat zij daar den geringsten wederstand bood. Wat haar in deze huive- ring wekkende folteringen, waarvan hier slechts een gering gedeelte wordt aangehaald, bemoe- digde, dit was de gunst van God, datdezielen, welke zij uit het vage vu ur verloste, haar versche- nen en haar bedankten. (Suitius, 23 Junij.) Onze Vader. Wees gegroet. ,
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 18.
Eeuwige Vader! enz.
Liefelijk hart van Maria enz.
|
|||||
|
VOOK I>E
GELOOVIGE ZIELEN IN HET VAGEVUÜB,
door cieii heiligen Alphousus de Liguorie.
VOORDEELEN DEZKR GODSVRUCHT. De godsvrucht ter lafenis der zielen in het
vagevuur, waardoor wij van Gods barmhartig- heid trachten te verwerven, dat zij haar in hun smartelijk lijden verligte en hun spoedig het genot van de heerlijkheid des hemels verleene, is alleraangenaamst aan God en allervoordee- ligst voor ons zelven. Trouwens, die geze- gende zielen zijn Gods onsterfelijke bruiden en van eene levendige dankbaarheid door- drongen jegens hen, die hun uit dien at- grijselijken kerker verlossen, of ten minste in hunne pijnen vertroosten: waaruit volgt, dat zij, wauueer hun eenmaal vergund zal zijn de heerlijkheid des hemels te genieten, zekerlijk degeuen niet vergeten zullen, welke voor hen gebeden hebben. En men mag, zonder vrees voor dwaling, in de godvruch- tige meeniug verkeeren, dat God hun kennis geeft van onze gebeden, opdat zij op hunne beurt als onze voorspreeksters bij Hem op- treden. Deze heilige zielen kunnen is waar |
||||
|
109
niet voor /,ich zelven bidden, omdat zij in
de vlainmein des vagevuurs zijn als strafplig- tigen, die ter eigene verlossing niets anders kunnen doen, dan de straf af boeten, hun tot voldoening voor hunne zondeschuld aan Gods regtvaardigheid opgelegd; desnietegen- staande zijn zij toch in Gods genade, staan zij hoog in zijne vriendschap en vermogen zij daarom voor ons te bidden en genaden voor ons te verkrijgen. De heilige Gregorius haalt, in zijne Zainenspraken, mirakelen aan, welke op deze aarde gebeurd zijn door de tusschen- komst van zielen in het vagevuur. De heilige Catharina van Bologna nam hare toevlugt tot de zielen in het vagevuur, wanneer zij eene of andere genade van God wilde bekomen, en zag zich steeds weldra verhoord; zij zeide. dat zij verscheidene genaden, welke zij door de heiligen in het heinelsch paradijs niet had kunnen verkrijgen, verworven had met zich tot die gezegende zielen te wenden. \'t Is daarenboven bekend, dat de genaden, welke godvruchtige personeii getuigen door de tusschenkomst der zielen in het vage- vuur verkregen te hebben, ontelbaar zijn. Maar verlangen wij den bijstand hunner |
||||
|
110
|
|||||
|
voorspraak te ondervinden, het ia ook billijk,
ja, pügt is het, dat wij haar insgelijks door onze tusschenkomst vertroosten, \'t Is pligt, zeg ik; omdat de christelijke liefde gebiedt, onzen evennaaste, die in den nocd is, hulp te bieden. Maar verkeert er nu wel één enkele onzer medebroeders op deze aarde in zoo hoogcn en dringenden nood als deze gekerkerde zielen? Voortdurend liggen zij diep bedolven in dien gloeijenden oven, die haar veel grooter pijnen veroorzaakt dan al onze doordringcnste vuren: zij worden daar- enboven van het aanschijn Gods verstoken gehouden, en dit is eene straf, veel smar- telijker dan al de anderen te zamen. Laat ons ook bedenken, dat in die folterplaats misschien onze vader en moeder, onze broeders en zusters, onze andere nabestaanden, onze weldoeners, onze vrienden zich bevinden, en dat zij onze voorbede en hulp inroepen, dat zij daarop met smart wachten. Nemen wij daarbij in aanmerking, dat deze gezegende zielen, zoo lang zij strafpligtigzijn voor Gods regtvaardigheid, volstrekt onvermogend zijn zelven ook maar het geringste te doen tot vcrligting van haren toestand. Deze gedachte |
|||||
|
111
|
|||||
|
moest alleen genoeg zijn om onzen ijver td
doen ontvlammen en ons aan te sporen, alles te doen, wat in onze magt is, om haar onzen bijstand te verlecnen. Hiermede zullen wij dan, niet alleen een Gode alleraangenaamst werk verroten, maar ook voor ons zelven groote verdiensten vergaderen; en deze heili- gen zullen op hunne beurt niet in gebreke blijven, ons voortdurend tal van genade te verwerven, waardoor onze zaligheid verzekerd zal zijn. Wat mij aangaat, ik houd mij ten volle overtuigd, dat eene ziel, na eenmaal, door tusschenkomst eens geloovigen, uit het vagevuur verlost te zijn geworden, niet zal ophouden tot God te zeggen: „Heer! gedoog niet, dat de christen, die mij uit den kerker des vagevuurs bevrijd en mij het geluk bezorgd heeft van spoediger uw zaligmakend aanschijn te genieten, nu zelf verloren ga." Mogten derhalve de geloovigen er zich met allen ijver op toeleggen, om voor die heilige zielen, door heilige Missen of te doen lezen of godvruchtig bij te wonen, door aalmoezen, door boetwerken, of ten minste door hunne vurige gebeden, vertroosting, ja, zelfs de verlossing te bewerken. |
|||||
|
OVEKDMKIMEH M GEBEDEÏÏ
voor lederen dag der Noveen.
Laat ons in de barmhartigheid van Jezus
Christus en in de voorspraak zijner heilige Afoeder al de zielen in het vagevuur aan- bevelen, vooral de zielen onzer ouders bloed- verwanten, weldoeners, vrienden en vijanden, en meer bijzonderlijk de zielen van diegenen, voor wie wij verpligt zijn te bidden, en laat ons, met een oplettend en medelijdend oog op het zware lijden dier heilige bruiden van Jezus Christus, de volgende gebeden voor hun aan God opdragen. 1. Ontelbaar zijn de smarten dier gezegende
zielen; maar hunne grievendste smart is wel de gedachte, dat hare eigene zonden, ge- durende haar tijdelijk leven op aarde gepleegd, de oorzaak van al hun lijden zijn. O Jezus, mijn Verlosser! ik heb zoo dik-
wijls de hel verdiend; hoe menigvuld\'g en zwaar zouden nu mijne folteringen niet zijn, indien ik tot in de diepte des afgronds ver- |
||||
|
1(3
|
|||||
|
vezen was en daar bedacht, dat ik zelf
de schuld was mijner veroordceling ? Ik be- dank U voor het geduld, hetwelk Gij met mij gehad hebt. O, mijn God! omdat Gij de oneindige goedheid zijt, daarom bemin ik U boven alles en berouwt het mij, uit den grond mijns harten, dat ik U beleedigd heb. Ik beloof U, liever te zullen sterven dan ooit meer U te mishagen. Verleen mi de heilige standvastigheid. Heb medelijden met mij. Heb ook medelijden met die ge- zegende zielen, die door de vlammen ge- pijnigd worden in dien gloeijenden oven dt-r vagevuurs. Moeder Gods! o Maria! verleen haar den bijstand uwer magtige voorspraak. Laat ons een Onze Vader en een Wees gegroet bidden voor die arme zielen Zijn \'t niet uw kruiden, dis van smarten in dit vuur,
0, Jezus! en veer U van liefde tevens Maken, Ach, Musch die felle vlam, vervroeg haar \'t zalig uur Waarnaar ze, in al haar pijn, het pijnelijkste haken! 2. Eene andere smart, welke deze heilige
zielen grievend leed veroorzaakt, is de her- innering van den tijd, welken zij op aarde nutteloos verloren lieten gaan, terwijl zij |
|||||
|
114
|
|||||
|
toch, met dien behoorlijk te besteden, veel
meer verdiensten voor den hemel konden verzamelen; nog knellender wordt die spijt door de gedachte, dat dit verzuim onher- stelbaar is: want het einde des levens sluit ook den tijd der verdienste. Ach! wat ben ik dan arm, o God! ik, die
na zoo vele jaren op deze aarde geleefd te heb- ben, geene andere verdiensten heb, dan welke ter verdoemenis leiden! Ik dank U, dat Gij mij den tijd vergund hebt om het kwaad, waaraan ik mij schuldig heb gemaakt, te ver- goeden. Help mij met uwe genade, het overige mijns levens eeniglijk aan de beoefening der liefde tot U, eeniglijk aan uwen dienst toe te wijden. Ontferm U over mij! Ontferm U ook over deze heilige zielen, die door de vlammen gepijnigd worden in dien gloeijenden oven des vagevuurs. Moeder Gods! o Maria! verleen haar den bijstand uwer magtige voorspraak. Onze Vader. Wees gegroet.
Zijn \'t niet, enz. blz. 113.
3. Eene andere zware kwelling dier heilige
zielen is het schrikwekkend gezigt harer zon- den, voor welke zij moeten boeten. In dit |
|||||
|
115
|
|||||
|
leven kent men de afschuwolijkheid der zonde
niet, maar in het andere leven ziet men er al het verfoeijolijke van in: en dit besef is eene der bijtendste folteringen van de zielen in het vagevuur. O mijn God! omdat Gij de oneindige goed-
heid zijt, daarom bemin ik U boven alles, en berouwt het mij uit den grond mijns harten, dat ik U ooit heb beleedigd. Ik beloof U, lie- ver te zullen sterven dan ooit meer U te mis- hagen. Verleen mij de heilige standvastigheid. Ontferm U over mij! Ontferm U ook over deze heilige zielen, die door de vlammen ge- pijnigd worden in den gloeijenden oven des vagevuurs. En gij, o Moeder Gods! verleen haar den bijstand uwer magtige voorspraak. Onze Vader. Wees gegroet.
Zijn \'t niet, enz. blz. 118.
4. Nog eene andere smart doet deze zielen.
als hartelijk, getrouwe bruiden van Jezus Christus, eene bittere droefheid aan en dit is de gedachte, dat zij in haar leven op aarde, door hare zonden aan den God, welke haar eene zoo groote liefde toedroeg, evenwel zoo veel misnoegen veroorzaakt hebben! Er zijn |
|||||
|
1!6
|
|||||
|
boetvaardigen geweest, die alleen van berouw,
dat zij een zoo gooden God beleedigd hadden, gestorven zijn. Maar de zielen in het vagevuur weten veel beter dan wij op aarde, boe bemin- nelijk God is, en zij beminnen Hem ook met al het vuur harer verlangens; daarom door- vlijmt haar de herinnering, dat zij Hein gedu- rende haar tijdelijk leven mishaagd hebben, met eene smart, welke alle andere smart te boven gaat. O, mijn God, omdat Gij de oneindige goed-
heid zijt, daarom berouwt het mij uit den grond mijns harten, dat ik U ooit bekedigd heb. Ik beloof IJ, liever te zullen sterven dan IJ ooit meer te mishagen. Verleen mij de hei- lige standvastigheid. Oniferm U over mij. Ontferm U ook over deze heilige zielen, die door de vlammen gepijnigd worden in dien gloeijenden oven des vagevuurs! o, Moeder Gods! o Maria! verleen haar den bijstand uwer magtige voorspraak! Onze Vader. Wees yegroef.
Zijn \'t niet, enz. blz. 113.
5. Een andere oorzaak van angstige droe-
fenis is voor deze heilige zielen de onwetend- |
|||||
|
117
|
|||||
|
heid, waarin zij te midden dierseheTpevlammen
verkeeren, hoelang hunne folteringen nog moe- ten duren, wanneer hunne straf eenmaal eindi- gen zal. Wel zijn zij verzekerd, dat er ten laatste een einde aan zal komen, maarhunne onbekend- heid met den laatsten dag van hun lijden is voor hun ongetwijfeld eene bittere smart te meer. Wat een verschrikkelijk ongeluk, o God!
indien Gij mij ter helle gedoemd hnddet! Daar toch zou ik maar al te zeker zijn geweest van dien vervaarlijken nfgrond nooit te kunnen ontkomen. Och, ik bemin U boven al, o on- eindige Goedheid! en het berouwt mij uit den grond mijns harten, dat ik U ooit belcedigd heb. Ik beloof U, liever te zullen sterven, dan ooit meer U te mishagen. Verleen mij de hei- lige standvastigheid. Ontferm U mijner! Ont- ferm U ook over deze heilige zielen, welke door de vlammen gepijnigd worden in dien gloeijenden oven des vagevuurs. O, Moeder Gods! o Maria! verleen haar den bijstand uwer magtige voorspraak. Onze Vader. Wees gegroet.
Zijn \'t niet, enz. blz. 113.
0. Strekt de herinnering van het lijden en
|
|||||
|
118
|
|||||
|
sterven des Verlossers en van het allerheiligste
Sacrament des Altaars dezer heilige zielen tot troost, dewijl zij door de kracht van dat lijden geheiligd zijn endoordeheilige Mis en Commu- nie zoo vele genaden hebhen ontvangen en nog voortdurend ontvangen: evenzeer worden zij ge- kweld door de droevige gedachte, dat zij die twee onschatbare weldaden derliefde vanJezusChris- tus met ondankbaarheid beantwoord hebben. O, mijn God! ook voor mij zijt Gij gestor-
ven, ook aan mij hebt Gij U in de heilige communie zoo dikwijls medegedeeld, en even- wel heb ik U met ondank vergolden ! Maar nu, o mijn opperste Goed! bemin ik U boven alles en berouwt het mij, U belccdi;;d te heb- ben, veel meer dan eenig ander leed, wat mij is of kan overkomen. Ik beloof U, liever te zullen sterven dan ooit meer Ü te mishagen. Verleen mij de heilige standvastigheid. Ont- ferm U over mij. Ontferm U ook over deze heilige zielen, die door de vlammen gepijnigd worden in dien gloeij enden oven des vage- vuurs. O, Moeder Gods! o, Maria! verleen haar den bijstand uwer magtige voorspraak. Onze Vader. Wees gegroet.
Zijn \'t niet, enz. blz. 113.
|
|||||
|
II!)
|
|||||
|
7. Wat de kwellingen dier heilige zielen
insgelijks vermeerdert, dit is de levendige herinnering van al de bijzondere weldaden, welke zij van de goedheid Gods ontvangen hebben, zooals de genade des ehristendoms, de geboorte in een katholiek land, oi\' (bij on- derscheiding van zoo vele katholieken) van katholieke ouders, de langmocdigheid waar- mede God hare boetvaardigheid als afgewacht heeft, het ontvangen van de vergiffenis hunner zonden ; eu ieder dezer onwaardeerbare gun- sten doet hun thans hunne ondankbaarheid jegens God al klaarder inzien. Maar, helaas! o, God! wie is er ondank-
baarder geweest dan ik ? Gij hebt mij met zoo groot geduld gewacht; Gij hebt mij met zoo groote liefde vergiffenis geschonken, en, na U zoo dikwijls beternis beloofd te hebben, ben ik toch voortgegaan met U te beleedigcn ! Och ! ik smeek LI, doem mij niet ter helle : want ik wil U beminnen, en in de hel kan men U niet beminnen. Het berouwt mij, o oneindige Goedheid, dat ik U beleedigd heb. Ik beloof U, liever te zullen sterven dan ooit meer U te mishagen. Ontferm U over mij! Ontferm U ook over deze heilige zielen, welke door de |
|||||
|
f 20
vlammen gepijnigd worden in dien gloeijenden
oven des vagevuurs. O, Moeder Goos! o Maria! verleen hun den bijstand uwer krach- tige voorspraak. Onze Vader. Wees gegroet.
Zijn \'t niet, enz. blz. 113.
8. Nog eene andere allerbitterste droef-
heid is voor die heilige zielen de gedachte, dat God hun, gedurende hun leven op aarde, bijzondere genaden verleend heeft, welke Hij niet aan anderen heeft geschonken, en dat zij door hunne zonden Hem genoodzaakt hebben, hun te haten, ofschoon Hij hun later, toen zij boetvaardig waren, vergiffenis geschonken en liet eeuwig leven vergund heeft. En ik, o, God! ik ben niets minder on-
dankbaar : daar ik, na. zoo vele en zoo groote genaden ontvangen to hebben, uwe liefde ver- acht en U genoodzaakt heb, mij ter helle te doemen ! Oneindige Goedheid ! nu bemin ik U boven alles en berouwt het mij uit geheel mijne ziel, dat ik U ooit beleedigd heb. Ik be- loof U liever te zullen sterven dan ooit meer U te mishagen. Verleen rnij de heilige stand- vastigheid. Ontferm U over mij. Ontferm U |
||||
|
121
ook over deze heiligen zielen, welke door d«
vlammen gepijnigd worden in diengloeijenden oven des vagevuurs. O, Moeder Gods! o, Maria! verleen hnn den bijstand uwer krach- tige voorspraak. Onze Vader. Wees gejroei.
Zijn \'t niet, enz. blz. 118.
9. In 6Sn woord, de smarten dier heilige
zielen zijn verschrikkelijk : het vuur, de duis- ternis, verveling, het zelfverwijt, de onzeker- heid van den tijd hoelang zij in dien vreese- lijken kerker moeten moeten smachten: maar van al de kwellingen dier heilige bruiden des Zaligmakers is er geen enkele, die in vergelij- king kan komen met hunne verwijdering van hunnen goldelijken Bruidegom en met het derven zijns aanschijns. O, mijn God! hoe heb ik zoo vele jaren
in verwijdering van U en buiten uwe genade kunnen leven! Oneindige Goedheid ! ik be- min U boven alles en het berouwt mij, uit den grond mijns harten, dat ik U ooit be- lecdigd heb. Ik beloof U, liever te zullen sterven dan ooit meer U te mishagen. Ver- leen mij de heilige standvastigheid en laat |
||||
|
122
niet toe, dat ik nogmaals in gevaar kom
van in uwe ongenade te vallen. Ontferm U mijner ! Ontferm U ook, ik smeek het U, over deze heilige zielen, verligt hun lijden en verkort den duur van hun balling- schap, door hun onverwijld in uw paradijs toe te laten om U te beminnen en van aan- schijn tot aanschijn te aanschouwen. O, Moeder Gods! o, Maria! verleen hun den bijstand uwer krachtige voorspraak : bid ook voor ons, die nog aan het gevaar des eeu- wigen verderfs bloodgesteld zijn. Onze Vader. Wees gegroet.
Zijn \'t niet, enz. bl. 118.
|
||||
|
GLBfiD TOT JEZIS CHRISTUS
|
|||||
|
Heilige zielen in het Vagevuur,
O DEI KAAI! ZIJÏÏEB LIJIEÏTSSÏÜSÏSH.
f£e<?r gevoegelijk op kileren dag der Noveen
of der Maand voor de overledenen aan liet bovenstaande toe te voegen.) 0, allerminnelijkste Jezus! door het bloedig
zweet, hetwelk U in den Olijfhof is uitge- barsten, ontferm U over deze arme zielen. Anlw. Ontferm U over haar, o Heer!
ontferm U over haar. O, allerbemhmelijkste Jezus! door de smar-
ten, welke Gij van uwe wreede geeseling ondergaan hebt, ontferm U over de arme zielen. Anlw. Ontferm U over haar, enz.
O, allerbuminnelijkste Jezus! door de
|
|||||
|
121
smarten, welke U die pijnlijke krooning
met doornen heeft aangedaan, ontferm Li over dezo arme zielen. Anlto. Ontferm U over haar, enz.
O, allerminnelijkste Jezus! door de smar-
ten, welke Gij geleden hebt, toen Gij uw kruis nanr den Calvarieberg droegt, ontferm U over deze arme zielen. Antw. Ontferm U over haar, enz.
O, allerminnelijkste Jezus ! door de smarten,
welke G ij onder uwe vreeselijke kruisiging ver- duurd hebt, ontferm U over deze arme zielen. Antw. Ontferm U over haar, enz.
O, allerminnelijkste Jesus! door de smar-
ten, welke uw bittere doodstrijd op het kruis U veroorzaakte, ontferm U over de arme zielen. Antw. Ontferm U over haar, enz.
O, allerminnelijkste Jezus! door de naam-
|
||||
|
12S
looze smart, welke Gij op dien oogenblik
hebt uitgestaan, toen uw gezegende ziel van uw ligchaam scheidde, ontferm U over deze arme zielen. Antw. Ontferm U over haar, enz.
Laten wij ons nu aan de zielen in het
vagevuur aanbevelen en zeggen: Heilige zielen, wij hebben nu voor u ge-
beden: maar gij, die zoo aangenaam aaa het hart van God zijt en de onfeilbare verze- kering hebt, dat gij Hem niet meer kunt verliezen, bidt Hem voor ons, arme zondaars, die nog in gevaar zijn van verloren te gaan en onzen God voor eeuwig te verliezen. LAAT ONS BIDDEN.
O, God! die zoo gaarne vergeeft en wien
de zaligheid der menschen zoo dierbaar is, wij smeeken uwe barmhartigheid, dat Gij aan onze broeders, aan onze weldoeners, die ditr leven verlaten hebben, door de tusschen- V komst der heilige Maria, altijd maagd, en van al uwe Heiligen, de eeuwige gelukza- ligheid vergunt deelachtig te worden. Door Jezus Christus onzen Heer. Amen. y
|
||||
|
HELDHAFTIGE LIEFDEDAAD
|
|||||
|
TEN GUNSTE DEU ZIELEN IN HET VAGEVUCB.
Deze daad bestaat hierin, dat iemand ge-
heul vrijwillig, uit zuivere liefde, ten voordeele der zielen in het vagevuur, afstand doet van al zijne goede werken, in zoo verre zij de kracht bezitten van voldoening aan Gods regtvaardig- heid te geven in hare strafvordering voor de zonden, en daarenboven afstand doet van al de voorbeelden en voldoeningen aan Gods regt- vaardigheid, welke, na zijn dood, door anderen, ter lafenis zijner ziel aan God mogen opgedra- gen worden. Aan welke geloovige ziel of zielen zullen deze voordeelen geworden? Hierover laat gij de- Moeder Gods beschikken: in hare handen legt gij de/se afgestane geestelijke goe- deren neder, opdat zij die aan eene of meer zielen in het vagevuur, naar de keus en altijd billijke bepaling van haar moederhart uitdeele. Om nu wèl te begrijpen, wat gij doorzoo- danigen afstand van uwe goede werken aan do geloovige zielen wegschenkt en wat gij daar- van voor u zei ven behoudt, dienehet volgende. De goede werken (gebeden, aalmoezen, boet- |
|||||
|
127
|
|||||
|
plegingen enz.) van een vromen christen, naar
behooren verrigt, leveren hem vierderlei vruch- ten op: 1 . verdient hij daarmede hcmelsche belooning; 2". kan hij daardoor nieuwe welda- den (genaden en zegeningen), zoowel voor het ligchaam, als voor de ziel — ook van anderen — verkrijgen; 3". doen zij hem in Gods welbe- hagen en vriendschap stijgen, door zijne ziel al meer en meer van de smetten der zonden te zuiveren en haar vergiffenis te verwerven der beleedigingen, welke hij de goddelijke Majes- teit heelt aangedaan ; 4". strekken zij hem tot verzoening van Gods regtvaardigheid, in min- dering namelijk of tot voldoening van hare strafvordering voor de zonden.—Welke van deze vruchten onfeilbaar zullen genoten wor- den: in hoe verre zij zamengaan of alleen staan kunnen, weet men reeds van elders en behoeft thans niet gezegd: hier is het genoeg op te merken, dat slechts de vierde soort van vruch- ten, te weten: de voldoening aan Gods regt- vaardigheid voor de straf der zonden, aan de lijdende zielen in het vagevuur kan toe- gevoegd worden. Hieruit blijkt nu wat gij door dezen afstand
uwer goede werken, ter lafenis der geloovige |
|||||
|
12S
|
|||||
|
zielen opolïert: niet uwe henielsche verdien-
sten en belooningen; niet de vermeerdering der genade en zegeningen Gods ter hoogere heiliging en opklimmende zuivering uwer eige- ne ziel; ook niet die heiliging en zuivering zelve: integendeel, naarmate gij verhevener lielde met zelfverloochening beoefent, oogst gij die vruchten overvloediger in. Wat gij dus aan de zielen in het vagevuur afstaat, dit is, in de eerste plaats de waarde uwer goede wer- ken tot verzoening van Gods regtvaardigheid, dat wil zeggen, tot vermindering of voldoening harer strafvorderingen voor de zonden, en dit zijn, in de tweede plaats, de voldoeningen aan Gods regtvaardigheid, welke anderen u, na uwen dood, zullen toevoegen, maar dit schijn- baar verlies wordt door de vermeerdering der drie andere vruchten, waarmede die beoefe- ning eener zoo verhevene liefde en zelfverloo- chening uwe goede werken bekroont, ruim- schoots vergoed. Wel verre dus dat het u af zoude schrikken, moeten veeleer de overvloe- dige genade en voorregten, zooals weldra breedvoeriger zal gezegd worden, aan het doen van den hier bedoelden afstand verleend, u daartoe aanmoedigen. -Ook hindert deze lief- |
|||||
|
1:29
|
||||||
|
dedaad de priesters niet, de heilige Mis, als
naar gewoonte, op te dragen voor wie en wat hun verzocht is, of hunne godsvrucht verlangt; aldus heeft dit paus T5enedictus XIII verklaard, in zijne Breve van den 23 Augustus 1728. Deinsteller dezer bewonderenswaardige be-
oefening der christelijke liefde jegens de overledenen was P. Casparus Oliden, van de orde der Theatijnen. Want, ofschoon zij aan vorige eeuwen niet onbekend was, vermits reeds in vroegere tijden eenige dienaren Gods van uitstekende godsvrucht en geleerdheid op dezelfde wijze hunne liefdadigheid aan de zielen in het vagevuur betoond hadden, was echter deze ordesgeestelijke de man, door Gods Voorzienigheid uitgekozen, om deze gods- vruchtoefcning meer bekend te maken en onder de geloovigen te verspreiden. Op zijne herhaalde vertoogen heeft paus BenedictnsXIl l haar bevoorregt met talrijke aflaten, in lateren tijd, door de pausen Pius VI en IX bekrach- tigd en vermeerderd. Deze heldhaftige liefdedaad, waaraan, in
sommige gedrukte bladeren, de naam van belofte wordt gegeven, legt evenwel geene verpligting onder zonde op: zij is geheel vrij- |
||||||
|
\\
|
||||||
|
i30
willig en kan ook ten allen tijde weder inge-
trokken of herroepen worden. Men behoeft ook, om dit offer te doen, juist geen bepaald formulier uit te spreken; dien afstand enkel bij zich zei ven met den wil te doen, is reeds genoeg om de aflaten, daaraan verbonden, te kunnen verdienen. Desniettegenstaande laten wij hier het fonnu\'icr volgen, hetwelk door den eerwaardigen Üliden opgesteld en in het Decreet van paus Pius I.\\, onder dagteeke- ning van den 30 September 1852, aange- haald is, § 1. Formulier van afstand ten voordeele
der overledenen, „Ter uwer grooter verheerlijking, o God,
één in wezen en drievuldig in personen, en ten einde den allerminnelijksten Zaligmaker, mijnen Heer Jezus Chris\'us, digterbij na te volgen en mij tot een waren dienaar te verkla- ren der Moeder van barmhartigheid, de aller- heiligste Maria, die ook de Moeder der arme zielen in het vagevuur is; neem ik N. N., mij vastelijk voor, tot de verlossing en vertroos- ting dier gekerkerde zielen, welke aan do |
||||
|
131
goddelijke regtvaardigheid nog straffen voor
hunne zonden verschuldigd zijn, mede te wer- ken ; en op de wijze, zooals ik dit kan en mij geoorloofd is, doch zonder mij onder eenigerlei zonde te verpligten, doe ik U en oifej ik U, met vrijen wil en uit eigen beweging, mijne belofte van alle zie!en uit het vagevuur te wil- len verlossen, welke de allerheiligste Maagd verlangt, dat verlost zullen worden. Diensvol- gens leg ik in de handen dier teedereMoeder al mijne werken, in zoo verre zij tot voldoening aan uwe regtvaardigheid verstrekken, neder, als ook al de zoodanigen, welke anderen voor mij, hetzij gedurende mijn leven, hetzij in het uur mijns doods, of zelfs na mijnen overgang in de eeuwigheid, aan U zullen opdragen en mij willen toegeëigend hebben. Ik bid u, o God! dit mijn offer en deze mijne schenking te willen aannemen en bekrachtigen, gelijk ik dezelve hernieuw en bevestig ter uwer eer eu tot heil mijner ziel. Indien, wat ik met zooveel regt mag vree-
zen, mijne werken van voldoening niet toerei- kend zijn, om al de schulden der zielen, welke de allerheiligste Maagd verlangt te verlossen en ook mijne eigene schulden af te lossen, |
||||
|
132
waarin ik bij uwe regtvaardigheid vervallen
ben door mijne zonden, welke ik opregtelijk van harte haat en verfoei-dan bied ik mij zelve aan, o Heer! om voor alles, wat er nog aan die volledige genoegdoening mogt ont- breken, indien U dit zoo behaagt, in de vlam- men des vagevuurs aan uwe regtvaardigheid te voldoen, terwijl ik dan mij zelve verders in de armen uwer barmhartigheid en in die mijner allerminzaamste moeder, Maria, toe- betrouw. Tot getuige van deze mijne opdragt neem ik
al de gelukzaligen van het paradijs, de strij- dende Kerk op deze aarde en de lijdende Kerk in het vagevuur. Amen. Een der maand detjaars 18
KORTER FORMULIER.
„Ik, N. N. doe, ten voordeele der heilige
zielen in het vagevuur, afstand van dat ge- deelte der vruchten van al mijne toekomstige goede werken, hetwelk strekken kan, om aan Gods regtvaardigheid in hare strafvordering voor de zonden voldoening te geven; mede |
||||
|
133
|
|||||
|
doe ik, ten haren voordeele, afstand van al
dergelijke vruchten of voldoeningen vóór of na mijnen dood, door anderen, voor mij aan God op te dragen, en stel die allen in de han- den der allerheiligste Maagd, opdat zij die aan de geloovige zielen van hare keus toevoege." Hoewel het niet volstrekt noodig is een
dezer formulieren met den mond uit te spre- ken, veel minder het dikwijls te herhalen, is het evenwel nuttig ze nu en dan te lezen, ten einde den ijver der liefde weder op te wekken en alzoo onze bijdragen in geestelijke goederen tot verligting der lijdende zielen te vermeer- deren, opdat zij daardoor des te eerder in het bezit der hemelsche heerlijkheid gesteld worden. § 2. Beweegredenen tot het verrigten dier
heldhaftige liefdedaad. 1. De gelofte of afstand is volstrekt niet in
strijd met den liefdepligt, van in de eerste plaats voor overledene ouders en nabestaanden, voor de medebroeders der orde of congregatie, waarvan iemand lid is, voor weldoeners enz.. |
|||||
|
134
te bidden ; de allerheiligste Maagd, met ieders
pligten te dien aanzien bekend, zal hare be- schikking wol zóó weten in te rigten, dat onze gebeden en onze goede werken in de eerste plaats onze ouders en nabestaanden, onze me- debroeders, onze weldoeners eu vrienden, en vervolgens do anderen naar Gods welbehagen bevoordeelen. Derhalve kunnen en moeten wij al onze godsvrncht-oefeningen om, door de tusschenkomst der heilige Maagd eu andere heiligen, eenige genade van God te bekomen, steeds met denzelfden ijver voortzetten, want dit strijdt ingeenen deele met dien afstand ten gunste der overledenen; hierdoor namelijk olfereu wij ter hunner zielelafenis niets anders op dan die vruchten onzer goede werken, welke ter voldoening aan Gods rcgtvaardig- heid verstrekken; alle overige vruchten, hemelsche verdiensten, vermeerdering van . genade en heiligheid onzer eigene ziel, blijven steeds voor ons zelven bewaard, ja, de zelfop- olfering van dezen afstand, waardoor wij, als ware navolgers der zelfopoffering onzes ge- kruisten Verlossers, met den heiligen Apostel, Paulus, verlangen als in den ban, verwijderd van Christus te zijn voor onze broeders en in |
||||
|
135
hunne plaats de straffen desgevoels onder ont-
bering van het aanschijn Gods, in liet vage- vuur te lijden-deze zelfopoffering doet ons ongetwijfeld in liefde, in bchagelijkheid aan God opklimmen en stelt ons nog meer in staat om èn voor ons zei ven èn voor anderen Gods barmhartigheid af te smceken. Z. Hij, die door zijne tusschenkomst de
lijdende zielen tracht te vertroosten en haar lijden te verkorten, verrigt een Gode alleraan- genaamst werk. ff Indien wij door onze voor- bede eene ziel uit het vagevuur verlossen, dan, zegt de heilige Brigitta, doen wij aan Jezus Christus, den bruidegom dier ziel, iets, hetwelk Hem even zoo aangenaam en in zijne schatting even zooveel waard is, alsof\' Ilij zelf vrijgekocht ware; en ten zijnen tijde zal Ilij ons eene volledige vergoeding geven van dat goede, hetwelk wij Hem bewezen hebben, en alsdan zullen wij er de winsten van inoogsten " Deze woorden troffen Benedictus XIII, een paus, die in den geur van heiligheid gestorven is, zoo zeer, dat, gelijk hij zelf dit in eene zij- ner preeken verklaart, hij op het punt stond van in het openbaar, op den preekstoel, van al zijne geestelijke goederen aan de heilige |
||||
|
136
«ielen in liet vagevuur zouder eenig voor-
behoud af te staan. 3. Deze zoo grootmoedige liefdedaad is
verrigt geworden door \'ontelbare dienaren en dienaressen Gods, waaronder er velen zijn, die in waardigheden, in geleerdheid en heiligheid van leven uitgemunt hebben. Geheele geeste- lijke vereenigingen of genootschappen zijn er geweest, die deze liefdevolle gelofte hebben afgelegd. Uitstekende godgeleerden hebben haar verdedigd, onder anderen twee vermaarde schrijvers der Sociëteit van Jezus, Moniada en Ribadeneira, alsook de geleerde Fr. Jacobus Baron, in het tweede deel van zijn werk: In- cendie universel, waarin hij de voorbeelden aanhaalt der heilige Gertrudis, der heilige Lidwina, der heilige Catharina van Sienna, der heilige Theresia en des eerbiedwaardigen Ximenes, die deze schenking deed op den raad dar heilige Maagd, en uit deze en meer andere voorbeelden bewijst hij, dat deze liefdedaad, in plaats van het geringste verlies, een groot voordeel aanbrengt, volgens het woord des II. Geestes: //Anderen deelen hunne eigene goederen uit en worden daar rijker door." (Spreuken XI. 24.) Ditzelfde bewijzen ook de |
||||
|
137
goedkeuring des H. Stoels en de groote voor-
regten, waarmede hij deze heldhaftige liefde- daad begunstigd heeft. 4. De heilige Brigitta verzekert in het boek
harer Openbaringen, en Benedictus XIII be- roept zich, in zijne vierde preek over het va- gevuur, op het getuigenis dier heilige, dat zij uit deze gloeijendc afgronden eene stem hoorde roepen: ;/Rijkelijk worde hij beloond, die ons, in onze kwellingen, vertroosting aanbrengt.\'" Een anderen koer hoorde zij insgelijks eene wijdklinkende stem roepen: ;/(), Heer en God, maak gebruik van uwe onbegrijpelijke almagt, en beloon diegenen, welke ons met hunne voorbede bijstaan en ons tot het aan- schouwen uwer godheid helpen opstijgen." Dezelfde heilige getuigt, dat zij nog een engel heeft hooren zeggen: „Gezegend hij wie op aarde de arme zielen in het vagevuur, met zijne gebeden, zijne goede werken en zijn lig- chamelijk lijden, bijstaat." De heilige Anto- nius zeide, dat alles, wat wij uit liefde aan de zielen der overledenen schenken, voor ons in genade verandert, en dat wij er na onzen dood de verdiensten honderdvoudig verme- nigvuldigd zullen bevinden." Pater Baron |
||||
|
138
verhaalt, in het tweede deel van zijn werk: hicendie (I. III, c. 28), dat, nadat de heilige Gertrudis deze schenking aan de zielen in het vagevuur gedaan had, cie duivel haar in het uur van haren dood verscheen en haar daarom bespotte, zeggende: „Wat zijt gij hoovaardigl en wat zijt gij wreed voor u zelve geweest! Is trouwens, wel ergens eenegrooter hoovaardig lieid in te vinden, dan hierin, dat iemand de schulden van anderen wil betalen zonder zijne eigene schulden te voldoen ? Maar nu, gij gaat sterven, nu zullen wij zien wat u zal over- komen? Gij zult voor u zelve boeten met in de vlammen des vagevuurs te branden, en ik zal over uwe dwaasheid lagchen, terwijl gij u om uwen hoogmoed bitter zult beklagen." Doch op hetzelfde oogenblik zag zij haren goddelijken bruidegom, Jezus Christus haar naderen en zij hoorde uit zijnen mond deze troostwoorden : vOm u te doen beseffen hoe aangenaam Mij uwe liefdedaad voor de zielen der overledenen geweest is, schenk Ik u op dezen oogenblik al de straffen kwijt, welke gij in het vagevuur had moeten lijden ; en vermits Ik u beloofd heb, honderdvoudig te bcloonen, wil ik, boven deze kwijtschel- |
||||
|
139
ding, uwe heerlijkheid in den hemel mildda-
diglijk vergrooten en zal Ik u voor die liefde, welke gij aan mijne welbeminde zielen in het vagevuur betoond hebt, met hun van uwe goede werken de vruchten ter voldoening af te staan, nog eene bijzondere vergelding geven." 5. Met alzoo onze eigene voldoening en die van anderen voor ons ten voordeele der zielen in het vagevnur op te offeren, doen wij iets zeer aaiigenaains aan God, aan Maria, aan de engelen en aan de heiligen, welke zoo vuriglijk verlangen, deze heilige zielen als deelgeuooten van hun geluk bij zich te zien, en wij zelven genieten daar, èn voor het tegenwoordige leven èn voor het toekomende onschatbare voordeelen van. God laat zich nooit overtreffen in grootmoedigheid; hoe meer wij voor Hein doen, hoe overvloediger Hij zijne genaden, en dikwijls uitgelozene, bijzondere genaden over ons uitstort. Maar, onze God en Zaligmaker heeft ons verzekerd, dat „Hij alles, wat aan den minste der zijnen geschiedt, aanmerkt als aan Hem zelve gedaan." - „De godsvrucht tot lafenis der zielen in het vagevuur, zegt de beroemde pater W. 1\'aber, stelt ons meer dan alle |
||||
|
140
andere godsvruchtoefeningen in staat, om
onze pligten jegens God te vervullen, omdat zij enkel liefde en wel belanglooze liefde is. Zij vertoont zich onder een karakter, hetwelk haar eigen is. Zij bepaalt zich niet bij woor- den, bij aandoeningen, zij handelt: zij zelve is van aard reeds eene handeling; zij is alzoo eene zelfstandige godsvrucht (die niet meer van iets anders afhangt, om in beoefening te treden). Een enkel woord, en de daad, de handeling is volbragt; eene enkele beweging van liefde, en er is eene smart gelenigd; eene opoffering, en er stijgt eene ziel ten hemel op. Die godsvrucht is een werk, hetwelk, van dat het begint tot dat het eindigt, verborgen blijft; wij zien er de gevolgen niet van; zij is dus niet geschikt om onze ijdelheid te voeden; even- min is zij eene zoodanige godsvrucht, dat zij de aandacht van anderen tot zich trekt Doch wat meer is, zij wekt ons tot eene volkomene zelfverloochening op; zij boezemt ons eene heilzame vreeze Gods in, daar zij ons al de gestrengheid zijner regtvaardigheid voor oogen stelt." (Tout pour Jésus, ch. IX.) 0. Zij nu, die deze heldhaftige liefdedaad
volbrengen en zich bevlijtigen om, naar hun- |
||||
|
til
nen staat heiliglijk te leven, mogen met grond
hopen, dat zij niet in het vagevuur zullen komen, of dat hun lijden aldaar ligt en van korten duur zal zijn. Laat hen dan ten volle vertrouwen op de barmhartigheid Gods, op de verdienden en de beloften van Jezus Christus, op de magtigeen moederlijke beschermingen tussclienkomst van Maria, op de bescherming en voorspraak dor heiligen, inzonderheid der zielen, welke zij verligt of verlost zullen heb- ben en welke, boven alle ondankbaarheid ver- heven, daarvoor ontoegankelijk zijn. § 3. Yoorregten en aflaten vergund aan ken, die
deze heldhaftige liefdedaad verrigt hebben ! 1. De priesters genieten, iederen dag des
jaars, de gunst van het persoonlijk geprivile- gieerd altaar, waar en aan welk altaar ook, zij de heilige Mis opdragen. 2. De geloovigen kunnen zoo dikwijls zij
de heilige Communie ontvangen, telkens een vollen aflaat verdienen voor de zielen in het vagevuur, - maar (overeenkomstig hunnen af- stand van alles, waarmede zij de strafvorde- ringen van Gods regtvaardigheid verzachten) 10
|
||||
|
142
|
|||||
|
toor deze lijdende zielen alleen;—onder
voorwaarde, dat zij eene kerk of openbare kapel bezoeken, en eenige gebeden aan God opdragen ter vervulling der intentie of vrome begeerte van den heiligen Vader, het zigt- baar opperhoofd der H. Kerk. 3. Zij kunnen ook zonder te communicee-
ren, een vollen aflaat verdienen, met, geheel het jaar door, iederen Maandag de heilige Mis te hooren tot lafenis der zielen in het vage- vuur. Diegenen, welke des Maandags de hei- lige Mis niet kunnen bijwonen, volstaan met die des Zondags. 4. Daarenboven is hun toegestaan alle af-
laten hoegenaamd, door hen verdiend, op de lijdende zielen over te dragen, hetzij die aflaten nu reeds verleend zijn, of in het vervolg nog verleend zullen worden, of het- zij er bij verklaard is, dat zij aan de ge- loovige zielen kunnen toegevoegd worden of niet. 5. Al deze aflaten kunnen zelfs door de
kinderen, die hunne eerste heilige Com- munie nog niet gedaan hebben, verdiend worden; zoo ook door zwakken of zieken, door grijsaards, door landlieden, door ge- |
|||||
|
143
|
|||||
|
vangenen en door allen, die niet in staat
of in de gelegenheid zijn te communiceeren, onder deze enkele voorwaarde, dat hunne biechtvaders, door den bisschop of dieus plaatsvervanger gevolmagtigd, hun eenig goed werk of een gebed daarvoor in de plaats opleggen. (Bbnedictus xiii, 23 Au- gustus 1728. Pius vi, 12 December 1788. Pius ix, 30 September 1852 en 20 No- vember 1854.) |
|||||
|
GEBEDEN
ONDES
DE HEILIGE MIS
ter lafenis der geloovige zielen bijgewoond.
In hot bDgin der hoiliso Mis
O, God! ik geloof vastelijk, dat de heilige
Mis, welke ik bereid ben te hooren, de offerande v>n het Ligchaam en Bloed onzes tleeren, uws Zoons, Jezus Christus, is, dezelfde offerande, welke, na op den Calvarieberg volbragt te zijn, nog dagelijks op uwe altaren, voor de levenden en de dooden aan U wordt opgedragen. Ge- waardig U, mij de aandoeningen van nede- rige aanbidding en van teedere godsvrucht in te boezemen, waarmede het mij betaamt, bij het vieren eu opdragen dezer verhevene offer- ande tegenwoordig te zijn. Heden is het mijn voornemen, daaronder te bidden, daaraan deel ^te nemen en U uwen welbeminden Zoon, dat Lam, hetwelk voor ons geslagtofferd is en de zonden der wereld wegneemt, in vereeniging met den priester, alsplaatsbekleeder van Jezus |
||||
|
145
Christus op te dragen -tot lafenis der zielen
in het vagevuur. Wees hun genadig, o Heer! ter liefde van uwen dierbaren Zoon en eigen hun de verdiensten van zijn lijden en sterven toe, tot vergiffenis hunner straffen, opdat die lang gewenschte dag des eeuwigen lichts ein- delijk voor hun aanbreke. Deze genade vraag ik U in het bijzonder voor N. (Hier bepale men de ziel of de zielen, voor wie men in het bijzonder wil bidden.) ONDEE HET CONFITEOE.
Mijn Heer en mijn God! mijne zonden ma-
ken mij onwaardig, U voor mij zelven te bid- den ; hoe veel onwaardiger ben ik niet, om als voorspreker van anderen U te naderen! Ik waag het echter, o God van oneindige goed- heid ! in vertrouwen op uwe barmhartigheid en op de verdiensten van uwen Zoon. Maar, opdat ik dit met groote v ucht moge doen, smeek ik U, mij volkomen van al mijne 4*»- zonden en U mishagelijke gebreken te zuive- ren : ik haat, ik verfoei ze uit geheel mijn hart, omdat Gij, mijn opperste Goed! daar- door zijt beieedigd geworden, en ik maak een |
||||
|
146
vast voornemen om, met den bijstand uwer
genade, U voortaan niet meer te beleedigen en om opregte boete te doen voor alles, wat ik tegen U misdaan heb. (Eene korte herinnering der meed bezwa-
rende zonden, als ook van die gebreken, waar- aan men zich nog het meeste achnldig maakt en welke men zich meer in het bijzonder voor- neemt met oplettendheid te vermijden.) RIJ DEN INTROÏTUS EN HET KYRIE ELEÏSON.
Eeuwige Vader! herinner U, dat de zielen
in het vagevuur het maaksel uwer handen zijn; ach, Heer! wees barmhartig met uwe schepselen. Zoon Gods! zijn deze zielen TJ zoo dierbaar
geweest, dat Gij op het kruis uw bloed voor hun vergoten hebt; ach! laat U, door dat kos- telijk bloed, tot medelijden voor haar vermur- wen en verleen haar aandeel in de heil vruchten • van uwen dood. Heilige Geest! ontferm U over deze regt-
vaardige zielen, die geweest en nu vooral de tempels uwer genade zijn; vergun haar, dat zij volkomen gezuiverd van alle zonden en ont- |
||||
|
U7
|
|||||
|
bonden van alle straffen, nog op dezen dag,
nog in dit uur, in den hemel opgenomen en de tempels worden uwer onsterfelijke heerlijkheid. GEBEDEN DER KERK.
(Men, kieze hier het geheel uit, o de
gelegenheid toepasselijk.) OP ALLER-ZIELEN-DAG.
God, die de Schepper en Verlosser zijt aller
geloovigen, verleen aan de zielen uwer diena- ren en dienaressen de vergiffenis hunner zon- den, opdat zij de kwijtschelding waarnaar zij altijd verlangd hebben, door onze godvruchtige smeekingen mogen verkrijgen. Gij, die leeft en heersclit met God uwen Vader in de een- heid des H. Geestes, in alle eeuwigheid der eeuwigheden. Amen. BIJ EENE JITVAAET.
God, wien het eigen is medelijden te betoo-
nen en te sparen, wij bidden U ootmoediglijk voor de ziel van uwen dienaar N. (vau uwe |
|||||
|
148
|
|||||
|
dienaresse N.), welke Gij heden van deze
wereld hebt doen scheiden, dat Gij haar niet in de handen des vijands overlevert, noch ten einde toe vergeet, maar haar door de heilige engelen doet opnemen, en het vaderland des paradijzcs binnenleiden, opdat zij, vermits zij in U gehoopt en geloofd heeft, niet de straffen der hel onderga, maar de eeuwige vreugde geniete. Door onzen Heer, Jezus Christus, uwen zoon, die als God met U leeft en heerscht in de eenheid des II. Geestes, door alle eeu- wen der eeuwen. Amen. BIJ EEN JAARGETIJDE.
God, Heer der kwijtscheldingen, verleen
aan de zielen uwer dienaren en dienaressen (uws dienaars of uwer dienares), van wier (wiens) begrafenis wij de jaarlijksche gedach- tenis houden, de zitplaats der verkwikking, de gelukzaligheid der rust en den glans des lichts. Door onzen Heer, enz. BIJ EENE GEWONE MIS VOOR OVERLEDENEN.
Voor overledene bisschoppen en priesters.
God, die uwe dienareD, onder de aposto- |
|||||
|
149
|
|||||
|
lische priesters, met tl e bisschoppelijke en
priesterlijke magt bekleed hebt; verleen, bid- den wij, dat zij ook in dezer eeuwig deel- genootschap opgenomen worden. Door onzen Heer, enz. Voor overledene nabestaanden, broeden
en weldoeners. God, die vergiffenis schenkt en verlangt,
dat de menschen zullen zalig worden, wij bid- den uwe goedheid, dat Gij de broeders onzer vereeniging, onze nabestaanden en weldoeners, die van deze wereld gescheiden zijn, door de tusschenkomst der zalige Maria, altijd vijaagd, en van alle heiligen, tot het deel- gcrootschap der eeuwige gelukzaligheid ver- gunt te geraken. Voor alle geloovige overledenen.
God, die de Schepper en Verlosser zijt
aller geloovigen, enz. zie bl. 147. BIJ BOVENGEMELDE GELEGENHEDEN.
Voor vader en moeder.
God, die ons geboden hebt vader en moeder |
|||||
|
150
|
|||||
|
te eeren, ontferm U goedertierenlij k over de
zielen van mijn vader en mijne moeder (van mijn vader-van mijne moeder) en vergeef hunne (zijne-hare) zonden en doe mij hen (hem-haar) in de vreugde der eeuwige heer- lijkheid wederzien. Door onzen lieer, enz. BIJ HET EPISTEL.
Heer, die ons door uwe heilige Schrift ver-
zekert, dat het eene heilige en voordeel]ge ge- dachte is, voor de overledenen te bidden, opdat zij van hunne zonden verlost worden, boezem al uwe geloovigen een levendig geloof aan de waarachtigheid des vagevuurs in, geef hun een teeder medelijden met de zielen, welke daar gekerkerd zijnen verleen ons, dat de god- vruchtige ijver ter hunner lafenis al meer en meer in onze harten toeneme en wij daardoor aan onze gestorvene broeders al krachtiger en overvloediger bijstand van gebeden en goede werken kunuen bieden. BIJ HET DIES IBA.E.
Dag van gramschap, o, schrikkelijke dag,
|
|||||
|
löl
|
|||||
|
waarop, volgens de godspraken van David en
de voorzeggingen der Sibyl, de wereld tot asch zal vergaan! Hoe groot zal dan de schrik zijn der men-
schen, als de Opperregter daar aankomt, om al onze daden naauwkeurig na te gaan ! Het wondcrklinkend trom])ettengeschal zal
zicli door de graven aller landen verspreiden en allen zamenroepen voor den regterstoel. De dood en de natuur zullen verbaasd staan,
als de gestorvenen zullen verrijzen, om verant- woording te komen afleggen voor den Regter. Dan zal voorgebragt worden het geschre-
vene boek, in hetwelk alles staat opgeteekcnd, waarover de wereld moet geoordeeld worden. "Wanneer alzoo de Regter zich neder zal
gezeten hebben, zal al, wat verborgen is, open- baar worden, niets zal ongestraft blijven. Wat zal ik, ellendige, dan zeL\'gen? wien tot
beschermer inroepen, daar zelfs de regtvaar- dige maar naauwclijks zich zal veilig voelen? O, Koning van schrikwekkende majesteit,
Gij, die allen, wie zalig worden, krachtens uwe onverdiende genade dat hoogste geluk doet bereiken, ach! behoud mij dan, o, Bron van alle goedheid! |
|||||
|
152
|
|||||
|
Liefdevolle Jeius! herinner u dat Gij om
mijnentwege van den hemel op aarde zijt nedergedaald: wilt mij op dien dag niet in het verderf storten. Al hijgende tot rust behoevens toe van
vermoeidheid, hebt Gij mij gezocht; den smartelijke]] dood stervende aan het kruis hebt Gij mij vrijgekocht; laat zoo zwaar en pijnlijk een arbeid niet vruchteloos zijn < O Iicgter, die regtvaardig straft, schenk
mij de vergiffenis der zonden, vóór het aanbreken van den dag des oordeels. Ik zucht ouder het gevoel mijner straf-
waardigheid ; de bewustheid van schuld doet mijn aanschijn blozen; ach, God: laat mijno gebeden genade bij U verwerven. Gij, die aan Maria Magdalena vergeven
hebt, die den moordenaar verhoord hebt, Gij hebt ook mij met hoop vervuld. Mijne gebeden zijn wel niet waardig,
verhoord te worden; maar Gij, die zoo goe- dertierend zijt, verleen Gij mij genadiglijk, dat ik niet in het eeuwig vuur behoeve te branden. Geef mij eene plaats onder uwe schapen,
scheid mij af van de bokken, en stel mij aan uwe regterhand. |
|||||
|
181
|
|||||
|
Als Gij de vervloekten zult beschaam l
gemaakt en naar de folterende vlammen verwezen zult hebben, roept mij dan mat de gezegenden uws Vaders tot IJ. Ik smeek U, diep voor U ter aarde ge-
bogen en met een hart, van rouwe tot asch verujorseld, draag zorg voor mij in het uur mijns doods. O dag van tranen, waarop de rekenplig-
tige menscti uit het stof zal opstaan ten oordeel! Wees hem, o, God! genadig. Liefderijke
Jezus! lieer dier geloovige zielen, geef hun de eeuwige rust. Amen. EVANGELIE VOLGENS DEN H. JOANNES
(IIOOFDST. V.) In dien tijde zeide Jezus tot de Joden:
Voorwaar, voorwaar zeg ik u: de ure komt en is nu daar, dat de dooden de stem van den Zoon Gods zullen hooren, en zij, die haar ge- hoord zullen hebben, zullen leven. Want gelijk de Vader het leven heeft in zich zelven, zoo heeft Hij ook aan den zoon gegeven, het leven in zich zelven te hebben; en Hij heeft Hem magt gegeven om gerigt te houden, omdat hij |
|||||
|
154
een merischenzoon is. Verwondert u hierover
niet\' want de ure komt, waarin allen, die in de graven zijn, de stem van den Zoon Gods zullen hooren; en zij zullen hunne graven uit- gaan, die het goede gedaan hebbeu, tot de opstanding des oordeels. OFFERTORIUM.
Heer, Jezus Christus\' Koning der heer-
lijkheid ! verlos de zielen van alle geloovige overledenen van de straften der hel en van den diepen afgrond; verlos hun van den muil des leeuws: laat de hel hun niet verzwelgen en laat hun niet in de duisternis storten; maar laat den vaandrig des hemels, de heilige Michaël haar voorafgaan in het heilige licht, hetwelk Gij eertijds aan Abraham en diens nakomelingschap beloofd hebt. - Wij dragen U, Heer, offergaven en gebeden van lofzegging op: neem Gij die aan voor de zielen, wier ge- dachtenis wij heden houden: laat hun, Heer! van den dood ten eeuwigen leven overgaan. BIJ DE STILLE GEBEDEN OF SECRETEN.
Zie, Heer, wij smeeken het U, goedgunstig
|
||||
|
155
|
|||||
|
neder op de offergaven, welke wij voor de zie-
len uwer dienaren en dienaressen opdragen, en, daar Gij hun vroeger de genade der belijdenis van het christelijk geloof hebt willen verkenen, wil hun thans de beloo- ning daarvan toestaan. Door onzen Heer Jezus Christus, enz. BIJ DE PREFATIE.
O God! uwe geheimenissen naderen; het
is tijd, dat ik mijnen geest boven al dat aard- sche, hetwelk mijn hart niet kan bevredigen, ten hemel verlieffe. Trek mijne ziel, o Heer! trek Gij zelf haar tot U; maak, dat zij nergens meer eenige genoegens vindt! dan alleen in U; nergens eenigen roem, dan in U te dienen; nergens eenig geluk, dan in U te beminnen. Duld, dat ik, reeds hier op aarde, mijne zwakke stem met de gezangen der gelukzalige geesten vereenige, en dat ik, in dit ballingsoord hier beneden, met een heiligen naijver herhale wat zij U, in het verblijf der heerlijkheid eeuwig toezingen: Heilig, heilig, heilig de Heer God der heerscharen. Be aarde is vol van zijne lieer- Hjkheid en roem. Eer zij den Vader, eer zijden |
|||||
|
150
Zoon, eer zij den II. Geest. 1) En daar gij mij
de middelen veigund hebt, om uwe regl vaar- digheid, o, mijn God! niet slechts voor mij, maar ook voor mijne overledene broeders en zusters te bovredigen, en om voor mij eu voor hen te voldoen, zoo gewaardig U, voor ons al die hulde van aanbidding, die liefdezangen en die voornemens van getrouwheid, welke Gij mij ingeeft, o, mijn God en mijn Al! van mij aan te nemen, ten einde mijne bede krachtda- dig worde bij uwe barmhartigheid. BIJ DEN CANON.
Wij offeren U, almogende God! met diepen
eerbied, de geschenken, die hier op uw altaar tegenwoordig zijn, door Jezus Christus, onzen Zaligmaker en Hoogepriester. Geef ons, dat de geheimenis zijner vereeni-
1) Met dit gebed, zoo ver het onderscheiden gedrukt is,
kan men verdienen 100 dagen nfhnt ééns da igs; vollen aflaat eens in de ïna-tnd, indien men het dagelijks bidt en op een dng naar verkiezing in \'Ie maand, na rouwmoedig gebiecht te heb- ben, communiceert en bidt ter intentie ds» li. Vaders en der Kerk, 300 dagen op den Zondag en gedurende het octaa\' der H. Drievuldigheid, mits men het op die dagen dtiemaal bidde. — Deze Aflaten kunnen aan de geloovige zielen toegevoegd worden. |
||||
|
157
ging met ons eene opregte liefde in ons opwekke
voor al zijne ledematen, voor alle geloovigen, die, óver de aarde verspreid, nog te midden der bekoringen en gevaren des levens, voor de hemelsche heerlijkheid strijden, boezem mij ook eene teedere liefde in voor de zielen die de gevaren dezer wereld reeds ontko. men zijn, maar nog aan de wonden lijden welke zij in den strijd voor de zaligheid bekomen hebben. GEDACHTENIS DFR LEVEN DEK.
Stort mve overvloedige zegeningen uit, o
God \'. over den Paus van Home, het zigtbaar opperhoofd uwer heilige Kerk, den Stedehou- der van Jezus Christus op aarde, met wien wij in gemeenschap moeten zijn, zullen wij doorÜ niet verworpen worden; begenadig ook alle dienaren uwer Kerk, al onze overheden, onze ouders, onze nabestaanden, onze weldoeners, vrienden en vijanden, allen, wien ik ergernis of aanleiding tot zonde zou kunnen gegeven hebben, allen, die mij met deze verhevene offerande bijwonen, en allo geloovigen. Vergun ons, dat de verdiensten uwer zege-
11
|
||||
|
158
pralende Kerk in den hemel, welke steeds
door de banden uwer liefde aan ons gehecht blijft, onze gebreken en onvolmaaktheden aan- vullen. Weiger ons de genade niet, welke Maria, onze goede Moeder, uwe Apostelen, uwe martelaren en allen, die uw hemelsch hof uitmaken, van uwe oneindige Majesteit voor ons afsmeeken. Gewaardig U, o Vader der barmhartigheid!
met de offergaven, welke door uwe aluoagt, op het woord des priesters, weldra in het heilige ligchaam en bloed van uwen Zoon, onzen Ver- losser zullen veranderd worden, ook het offer onzer gebeden en personen met genadige oogen aan te zien, het te zegenen en het goedgun- stig aan te nemen. Toen Jezus den dag zijns lijdens zag nade-
ren, betuigde hij U zijne dankbaarheid met eene volmaakte onderwerping aan uwe bevelen, en, op het pnnt van ons te verlaten, wilde Hij ons in deze geheimenisvolle offerande een bui- tengewoon onderpand zijner liefde nalaten. Het goddelijk offerlam daalt dan in weinige oogenblikken op dit Altaar neder, om zich, aan onze oogen des geloofs, in een staat van vernedering te vertoonen, en om U, tot vol- |
||||
|
159
doening voor de zonden der wereld, zijn lig-
chaam en bloed op te offeren. Om zijnent wil en om de waarde van zijn otter, gewaar- dig U, ons barmhartig te zijn. BIJ DE OPHEFFING DEll II. HOSTIE.
Geprezen en gedankt zij ieder oogenblik
liet alheiligste en goddelijk Sacrament. 1.) BIJ DE OPHEFFING DES KKLKS.
Eeuwige Vader! ik oli\'er U het allerkoste-
lijkste bloed van Jezus Christus op tot voldoe- ning van mijne zonden en voorde behoeften der\'tl. Kerk. 2) HET VEltVOLG VAN DEN CANON.
Ik geloof, o God! dat hier thans uw eigen,
1) tliermede is te verdienen éensdaags 100 dasen nflnf,
en iedere mnand vollen aflaat, iitilien men liet dngelijkshe.- Imalt en op een uitgekozen dag der maand, na rouwmoedig gebiecht te hebben, communiceert en bidt ter intentie des II. Vadera en d< r I.. Kerk; 300 dagen aflaat op den feest- dag en gedurende het octaaf van let II Saerameut, mits men het op die dagen driemaal bidde. ■—■ Peze aflaten kunnen op de geloovige zielen worden overgedragen. 2) Hiermede is telkens 100 dagen aflaat te verdienen.—
Deze alfaat k:m oj> de jreloovige zielen overgedragen wolden. |
||||
|
160
uw welbeminde Zoon, Jezus Christus, die als
onze borg en plaatsbekleeder bij uwe regtvaar- digheid, onze ongeregtigheden op zieh heeft genomen en tot delging onzer zouden gestor- ven is, zich door de bediening des tijdelijken priesters, als een voortdurend zoenoffer voor de wereld, aan uwe goddelijke Majesteit heeft opgedragen; ach, Heer! zie op het aanschijn van dezen uwen Zoon en wees ons, zondaars, wees de lijdende zielen in het vagevuur, inzon- derheid de ziel van N., genadig. Zoudt Gij ons uwe barmhartigheid en ge-
nade weigeren, o God! wanneer wij, om die op ons te doen nederdalen, U, in vereeniging met uwen dierbaren Zoon, onzen Hoogepriester, dit otter van zijn vleesch en bloed opdragen, hetwelk oneindig veel zuiverder, waardiger en verdienstelijker is dan de offers uwer heilige patriarchen zulks waren, of konden zijn: hebt Gij, hunne offeranden gunstig aangenomen, o, God! dan mogen wij niet twijfelen of de onze zal U behagen en ons zoo voor ons zelven als voor anderen een schat van genade bij U ver- werven. Wij smeekeu U dan nogmaals, o God van
goedheid, door de verdiensten en voorbede |
||||
|
161
|
|||||
|
van onzen bemiddellaar Jezus Christus, uwen
Zoon, dat Gij de vruchten zijner voldoening aan al de leden uwer II. Kerk wilt toevoegen. GEDACHTENIS DER OVERLEDENEN.
Heden echter bidden wij U inzonderheid
voor onze overledene broeders en zusters, met name voor de ziel, of voor de zielen van JN\\ N. Eeuwige Vader! laat de verlossingskracht
des bloeds van Jezus Christus tot in de afgron- den doordringen, waar die lijdende zielen onder de straften uwer aanbiddelijke regtvaar- digheid zuchten. Laat dit bloed hun een heilzame dauw zijn, die hun verfrischt, ja, dat pijnlijk vuur geheel voor hun uitbluscht. Gij kent, Heerl de geloovigeD, in wie mijn
hart heden een bijzonder belang stelt: ge- waardig II, hun een ruim aandeel in de vruchten dezer heilige Mis te verleenen. Geef ons bovendien, o God! dat wij nog in
dit leven, door te ijveriger toeleg op boetvaar- digheid en heiligheid des levens, daardoor de beleedigingen, welke wij U, ons opperste goed, tot ons leedwezen hebben aangedaan, volledig uitwisschen en af boeten, en hiernamaals, voor |
|||||
|
162
uwen heinelfroon, met hen, die ons op aarde
zoo dierbaar waren en voor wier zielen wij U thans om kwijtschelding smeeken, mogen her- eenigd worden, en allen te zamen uwe onuit- putbare barmhartigheid voor de rouwmoedige zondaars in eeuwigheid loven. Hiertoe liefderijke Vader! stellen wij al ons
vertrouwen op dit, voor ons gtslagtotïerd, Lam, dat de bron aller gaven is en de ver- diensten uitmaakt van alles, wat, uit Adam geboren, U behagelijk is in den hemel, op aarde en in het vagevuur. PATER NOSTElt.
Welk geluk voor ons, U, groote en liefde-
volle God des hemels! onzen Vader te mogen noemen Dit is ook de grootste troost onzer broeders en zusters, die in het vagevuur lijden. Ach, Vader\' al smeekende hellen wij onze oogen tot Ü op, om van uw vaderhart de ge- wenschte kwijtschelding voor hen te verwer- ven. Zij verdienen veel meer dan wij onder uwe kinderen gerekend te worden; haast U om hen te helpen. Bespoedig hunne verlossing en vermeerder
|
||||
|
163
daardoor liet hemelkoor uwer aanbidders en
lofzangers ter verheerlijking van uwen Naam. Open hun ten spoedigste uw rijk van hemelsch genoegen. Iteeds zijn zij in alles aan uwen heiligen wil onderworpen, gelijk de hcmellin- gen, die U, vol aanbidding, omringen; thans huldigen zij dien wil in hunne smarten; ach, laat hen dien, nog op dezen dag, in de eeuwige vreugde loven. Geef hun, nog heden, het brood, datzij voorhunnenooddruiï behoeven, waarnaar zij nu reeds zoo lang gesmacht hebben. Reeds hebt Gij hun de beleedigingen vergeven, door hunne zonden U aangedaan, doch scheld hun nu ook de straffen kwijt, welke hun daarvoor nog te boeten overig zijn gebleven. Ook voor mij zelven bid ik U om de genade eener op- regte en groote boetvaardigheid, ten einde die vergifFenis en kwijtschelding mijner eigene zon- den en verdiende stralt\'en te verwerven, en voortaan, onder de bescherming uwer barm- hartigheid, of van bekoring bevrijd, of in de bekoring staande te blijven en in de lief Ie tot U getrouw te volharden. Verlos ons einde- lijk, ons, levenden, en de afgestorvenen mede> van alle kwaad; ons, levenden, van de zonden en van alles, ook van het tijdelijk leed en |
||||
|
164
ongeluk, wat tot zonde zou kunnen leiden, en
de zielen der afgestorvenen, die nog in het vagevuur zuchten, van hunne vreeselijke pijnen en smartelijke derving van uw godde- lijk aanschijn. BIJ HET AGNÜS DEI.
Lam Gods, dat wegneemt de.zonden dei-
wereld geef hun de rust. Lam Gods, dat wegneemt de zonden dei-
wereld, geef hun de rust. Lam Gods, dat wegneemt de zonden dei-
wereld, geef hun de eeuwige rust. BIJ DE COMMUNIE.
Gebed voor de geestelijke communie.
O, mijn liefelijke Jezus! heb ik heden het
geluk niet, met uw kostelijk vleesch en bloed gespijzigd te worden, laat dan ten minste toe, dat ik U in den geest en met het hart ontvange; dat ik mij, door het geloof, door de hoop, door de liefde en door een volmaakt berouw, met U vereenige. Ik geloof in U; op uwe verdiensten |
||||
|
165
en beloften stel ik al mijne hoop; ik bemin IJ,
mijn opperste goed, uit geheel mijn hart; ik beween mijne zonden opregt, omdat ik U, de hoogste goedheid, daardoor beleedigd en ver- gramd heb, ik wenschte in staat te zijn, U, in dit goddelijk Sacrament, met al de heiligheid, welke Gij van mij verlangt, te ontvangen. In deze godvruchtige stemming, welke Gij zelf mij inboezemt en die ik U smeek in mijne ziel al sterker te doen aangrocijen, bid ik U nog- maals, o God van liefde! een einde te maken aan de folteringen mijner bedrukte broeders en zusters in het vagevuur, hun de deur uws heiligdoms te ontsluiten, hen in het verblijf der zaligen toe te laten. Ik deel, door mijn medelijden, in hunne smarten; neem Gij, bid ik U, dit gevoel, waarmede Gij mij, uit hefde tot U en tot hen, bezielt, met welgevallen aan; maar verhoor boven alles de smeek- stem van uw eigen bloed, hetwelk steels om barmhartigheid roept voor deze zielen, uwe lijdende bruiden. |
||||
|
1C6
|
|||||
|
GEBED TUT JEZUS IN HKT ALLKRU. SACRAMENT
DÉS ALTAARS. 1) Ziel van Christus, heilig mij,
Ligchaain van Christus, maak mij zalig. Bloed van Christus, breng mij in verrukking. Water der zijde van Christus, wasch mij. Lijden van Christus, versterk mij. O, goede Jezus, verhoor mij. lu uwe wonden verberg mij. En laat niet toe dat ik van U geschei- den worde. Tegen den boozen vijand bescherm mij.
In het uur mijns doods roep mij. En laat mij tot U komen. Opdat ik met uwe heiligen U love in de eeuwen der eeuwen. Amen. BIJ DE LAATSTE GEBEDEN.
O Heer, onze God! verhoor de gebeden,
1) llieritieJo te vet dienen aflaat van :100 da^cn, iederen
keel : vuïlcu aflaat ééns in de maand, mits liet dagelijks te bidden, na rouwmoedige biecht te communieeeren, eene keik te bezoeken, en te bidden der intentie des H. Vaders en der U. Kerk; — \'/ jaren eu 7 quadrajenen na de heilige Mis gelezen of gecommuniceerd te hebben. |
|||||
|
167
welke wij, door uwen dienaar, tut U opzenden,
in den naam van onzen Bemiddelaar, Jezus Christus, uwen Zoon, en onder de bescherming van zijn zoenoll\'er, hetwelk U altijd oneindig aangenaam zal zijn en door welks kracht en verdiensten al de zonden diergenen, welke een opregt leedwezen hebben, weggenomen en ge- delgd worden. Met uwe Kerk en met beroep op de verdiensten van haar goddelijk, onzigt- baar hoofd, onzon Zaligmaker, durven wij eene laatste poging aanwenden oin uwe geregtigheid te ontwapenen. Gewaardig U dan, Heer! de smeeking uwer Kerk en bo/on alles de onein- dige voldoeningen van uwen goddelijken Zoon aan te neinen, opdat de ziel van uwen dienaar, of van uwe dienares N...., ontslageu worde van al de straften, welke zij voor hunne zonden nog heeft te boeten en heden het vaderland der heiligen moge binnen treden, om d;t;ir ia de aanschouwing van uw goddelijk aanschijn, in U onverkoelbaar te beminnen, gelukzalig te zijn in eeuwigheid. Door Jezus Christus, uwen Zoon, onzen Heer, Amen. ItEQUlESCANT ]N PACK.
Verleen den overledenen geloovigen, o
Hear! de eeuwige rust. |
||||
|
168
En dat het eeuwig licht hen verlichte.
Dat zij door Gods barmhartigheid in vrede rusten. Amen. BIJ HET LAATSTE EVANGELIE.
Gelief, o God! bij deze gunst, welke ik U,
in vereeniging met uwe .Kerk, voor onze overledene broeders afsmeek, nog diegene te voegen, waarom ik U voor mij zelve bid. "Ver- leen mij, dat ik, terwijl ik hunner gedachtig ben, mij dikwijls mijn naderenden dood, het oordeel, hetwelk dien moet volgen, en de eeu- wigheid, welke de weinige dagen van mijn bal- lingschap in deze wereld vervangen zal, herin- nere. Laat die heilzame gedachten voor mijnen geest steeds tegenwoordig zijn en mij aansporen om de beleedigiugen, waaraan ik mij jegens U schuldig gemaakt heb, door eene opregte boet- vaardigheid uit te wisschen; om in het gebed en in de waakzaamheid tegen alle kwaad te volharden en om ten laatste te verdienen den dood der regtvaardigheid te sterven. Hierom smeek ik U, door de eindelooze verdiensten van Jezus Christus, uwen Zoon, onzen lieer, die leeft en heerscht met U en den H. Geest, in dezelfde goddelijke eenheid, gedurende alle eeuwen der eeuwen. Amen. |
||||
|
GEBEDEN
|
|||||
|
VOOR F.N NA
ide H- oo^cn^cxjjsriE.
tsr zielelafenis der overledenen.
(Aan de gewone gebeden voor en na de heilige
Communie toe te voegen.) OPDEA.GT DER HEILIGE COMMUNIE.
Gedoog, o God\' dat ik voor de zielen in liet
vagevuur U mijne heilige Communie van dezen dag opdraag : deze zielen mogen, hoe heilig zij overigens zijn, de gelukzalige communie des hemels nog niet genieten, en kunnen ook de communie, ons op deze aarde vergund, in de deelneming, waaraan zij vroeger zich zoo ge- lukkig gevoelden, niet meer ontvangen. Maar, vermits gij de leden uwer Kerk in zoo innige vereeniging verbonden hebt, dat de geestelijke goedereu van den eenen op den anderen kun- nen overgedragen worden, smeek ik U, mijnen wensch om de vruchten mijner huidige com- munie met de lijdende zielen te deelen, gunstig aan te nemen: eigen hun, o Heer, van deze vruchten alles toe, wat hun, volgens het ge- |
|||||
|
170
wone bestuuruwer barmhartige voorzienigheid,
kan medegedeeld worden. Moge ik hier eeni- germate tot kanaal dienen, langs hetwelk het bloed van uwen Zoon, verkwikkend op dio lijdende zielen, nederdruppcle; laat dit bloed, hun bespróeijende, tot de laatste overblijfselen dor zonden in hun uitwisschen, het vuur, dat hun pijnigt, uitblusschen, hunnen brandenden dorst lesschcn en hun die volledige, eindelijke verlossing waarborgen, waarnaar zij onophou- delijk verzuchten. GEBED NA T>E H. COMMUNIE.
Jezus, Verlosser der wereld en weergalooze
minnaar der zielen, er staat geschreven, dat, toen Lazarus ziek was, zijne zusters naar U toezonden om U te doen zeggen : „ lieer, dien Gij lief hebt, is ziek." Ik behoef niet naarU toe te zenden, o, Jezus want, op dezen oogen- blik, zijt gij zelf in mijn binnenste tegenwoor- dig : Gij zijt in mijn hart, en mijn hart kan tot U spreken van hart tot hart. Niet slechts uwe Godheid, maar ook uwe menschhoid is thans in mij, in mijn hart! Heer! daar Gij dan zoo digt nabij uw zwak schepsel zijt, ach! ge- |
||||
|
171
doog, dat ik mij met het levendigste geloof
voor U nedcrwerp, dat ik uwe heilige voeten met liefde omarme, en dat ik, niet, gelijk do zusters van Lazarus, ten behoeve van een enke- len broeder, .maar ten behoeve van ontelbare broeders en zusters, U toespreke. //Heer, zij, welke Gij zoo grootelijks bemind hebt en welke, Gij steeds nog en eeuwig bemint, lijden in het vagevuur onuitsprekelijke smarten : heb mede- lijden met hunne rampen, want Gij kunt hun redden." Ach, mijn Verlosser! mijne eigene nood-
druft is groot, maar ik vergeet die op dezen oogenblik, om enkel en alleen aan de behoefte dier zielen te denken en hun in uwe liefde aan te bevelen. Zij lijden wel is waar regtvaaadig, en wat zij ondergaan is slechts de verdiende straf hunner fouten; maar, o zachtmoedige Verlosser! kunt Gij hun dan geene barmhar- tigheid bewijzen zonder de regten uwer regt- vaardigheid te krenken ? Is de schat uwer verdiensten en voldoeningen niet allertoerei- kendst en oneindig? Reeds hebt Gij zooveel betaald om het onvermogen dier zielen aan te vullen! ach! betaal nu ook nog hare overige schulden, en zij zullen ontslagen zijn. |
||||
|
172
|
|||||
|
Jezus! uwe wonden, uw bloed, uw hart,
uwe verdiensten, die zoo rijke en overvloedige losprijs voor de zonden der wereld, dit alles is thans in mijn binnenste : ik bezit dien godde- lijkcn schat; ik heb die bij mij, en het is, alsof hij mij toebehoort, omdat Gij dien, door in de heilige Communie zelf en geheel en al tot mij te komen, in mijn binnenste als nedergelegd hebt; vergun mij dan, o mijn Zaligmaker, dat ik er een mild, een mateloos gebruik van make; gedoog, dat ik uit uwe wonden, van uw bloed en uit uw hart zooveel neme, als noodigis, om voor deze arme zielen te voldoen! O, hart! o, bloed! o, wonden mijns goddelijken Verlossers! gaat voort, gaat ten einde toe voort met de losprijs voor hunne zonden te zijn, weest voor hun de vereenigingsband der barmhartigheid l!.*3t de regtvaardigheid, opdat zij, uit dien vurigenkerker verlost, zich ten hemel spoeden, om daar den eeuwigen lofzang der uitverkore- nen te zingen: ,/Eer, roem, lof en magtaan het lam in de eeuwen der eeuwen, omdat het v or ons geslagtoll\'erd is en ons uit alle stam- n;pn, uit alle talen en uit alle volkeren vrijge- kocht en ons tot een rijk gemaakt heeft voor c::;en God. Amen. |
|||||
|
LITANIB
VOOK DE
ZIELEI II HET VAGEVUUR.
Heer, ontfenn II onzer.
Christus, ontferm U onzer, lieer, ontferm U onzer. God, Hemelsche Vader, ontferm U over de lijdende zielen.
God Zoon, Verlosser der wereld, ontferm IJ over de lijdende zielen.
God, Heilige Geest, ontferm U over de lijdende zielen.
II. Drievuldigheid, één God, ontferm U over de lijdende zielen.
H. Maria, bid voor de lijdende zielen. II. Maria, Moeder Gods, ^ II. Maagd der maagden, ^
H. Michaël, g
Alle H. Engelen en Aartsengelen, ^
Al de kooreu der gelukzalige Geesten, 2-
H. Joannes de Dooper, *oï II. Joseph, ^
Alle H. Patriarchen en Profeten, g
II. Petrus, • 2L
H. Paulus, §
12
|
||||
|
174
H. Joannes, bidt voor de lijdende zielen.
Alle II. Apostelen en Evangelisten,
II. Stephanus,
H. Laurentius,
Alle II. Martelaren,
H. Gregorius,
II. Ambrosius,
|
|||||||||||||
|
<
O O -i |
|||||||||||||
|
H. Augustinus,
|
|||||||||||||
|
H. Hieronymus,
Alle H. Bisschoppen en Belijders,
|
|||||||||||||
|
Alle lf. Leeraars,
Alle II. Priesters en Levieten,
|
Ou
O
3
£^
o |
||||||||||||
|
Alle II. Monniken en Kluizenaars, ™
H. Maria Magdalena, S
H. Catliarina, §
H, Barbara,
Alle H. Maagden en Weduwen,
Alle Heiligen Gods,
Wees genadig, spaar hun, Heer!
Wees genadig, verhoor hun, Heer! ,
Van alle kwaad, verlos hun, Heer! £§
Van uwe gramschap, g
Van de gestrengheden uwer gerestigheid, g*
Van den knagenden worm des gewetens, -a
Van de schrikkelijke duisternissen, W
Van hun geween en gejammer, S_
|
|||||||||||||
|
175
Door uwc menschwording, verlos hun, lieer!
Door uwe geboorte,
Door uwen allerzoetsten Naam,
Door uw II. Doopsel en vasten,
Door uwe diepe ootmoedigheid,
Door uwe eindelooze liefde, 5
Door uwe doodsangsten en smarten, \'s"
Door uw bloedig zweet,
Door uwe banden en boeijen, §
Door uwe doornen kroon,
Door uwen schandelijken dood, ^
Door uwe allerheiligste wonden, S_
Door uw kruis en bitter lijden,
Door uwe II. Verrijzenis,
Door uwe wonderbare hemelvaart,
Door de nederdaling van den II. Geest
den Vertrooster, In den dag des oordeels,
Wij zondaren, wij bidden U, verhoor ons.
Gij, die de zondares ontslagen en den
goeden moordenaar verhoord hebt, wij bidden U, verhoor ons. Gij, die door genade zalig maakt, wij bid- den U verhoor ons. Gij die de sleutels van den dood en de hel hebt, wij bidden U verhoor ons, |
||||
|
176
Pat het U gelieve onze nabestaanden, vrien-
den en weldoeners van de verschrikkelijke vlammen te verlossen, wij bidden U ver- hoor ons. Dat het U bülieve al de overledene ge-
loovigen van hunne pijnen te verlossen, 2. Dat het U believe U te ontfermen over al ^
degenen, die geene bijzondere voorbid- gj ders in deze wereld hebben, g Dat liet U believe aan allen genade te _,
schenken en hen uit hunne smarten .
<
te verlossen, S
Dat het U believe hunne verlangens te o
D o
vervullen, • *
Dat het U believe hen onder het sretal s
uwer uitverkorenen te ontvangen, Koning van geduchte Majesteit,
Zcoil Gods,
Lam. Gods, dat de zonden der wereld
wegneemt geef hun de rust. Lpni Gods, dat de zonden der wereld weg-
neemt, geef hun de rust. L«mi Gods, dat de zonden der wereld weg-
neemt, geef hun de eeuwige rust, Jezus Christus, hoor ons.
Jezus Christus, verhoor ons.
|
||||
|
177
lieer, ontferm U onzer.
Onze Vader, enz. v. Van de poorten der hel. K. Verlos, Heer! hunne zielen, v. Dat zij rusten in vrede. k. Amen. v. Heer, verhoor mijn gebed.
H. En mijn geroep koine tot U. GEBED VOOR VA.DER EN MOEDER.
O God, die ons een uitdrukkelijk gebed
gegeven hebt, van vader en moeder te eeren, ontferm U volgens uwe goedertieren heid, over de ziel van mijnen vader en van mijne moeder; verleen hun de vergeving hunner zonden, en verleen mij de genade van hen in de vreugd uwer eeuwige heerlijkheid te mogen aanschou- wen, door onzen Heer Jezus Christus, enz. VOOH VRIENDEN EN WELDOENERS.
O God, die den zondaren vergeving schenkt,
en de zaligheid der menschen bemint, wij smeeken uwe goedheid, van aan allen, die door een bijzonderen band van vereeniging onze broeders zijn, aan onze nabestaanden en weldoeners, die uit deze wereld gescheiden |
||||
|
178
zijn, te vergunnen, dat zij, geholpen door de voorspraak van de gelukzalige Maria, altijd Maagd, en van alle Heiligen, met hen toege- laten worden tot de deelneming in de eeuwige gelukzaligheid, door onzen ileer Jezus Chris- tus, enz. VOOR ALLE OVERLEDENEN.
O God! Schepper en Verlosser van alle ge-
loovigen, verleen aan de zielen van uwe die- naren en dienaressen de vergeving van al hunne zonden; opdat zij door de ootmoedige gebeden uwer Kerk de ontslaging verwerven, welke zij steeds van uwe barmhartigheid verhoopt hebben, Gij die, God zijnde, leeft en heerscht in alle eeuwen der eeuwen. Amen. v. Heer, geef hun de eeuwige rust,
b. En het eeuwige licht verlichte hen.
v. Dat zij in vrede rusten.
ït. Amen.
UITBREIDING VAN DEN PSALM DE PROFÜNDIS.
1. Uit den diepen afgrond roep ik tot U, o
Heer! Heer ! verhoor mijne item. In den afgrond der akelige ellende ge-
dompeld, gebukt onder het gewigt mijner |
||||
|
179
ongeregtigheden, tan ik mijn hoofd niet
hemelwaarts verheffen; mijne stem alleen kan zich doen hooren, en liet is tot U, dat ik mijne smeekbede stier; o Gij, die mijn God zijt, mijn eenige Vertrooster en mijn eenige Zaligmaker! gewaardig U mijne ver- zuchtingen te yerhooren, en laat IJ door mijne tranen bewegen. 2. Laat mee ooren oplettend zijn naar de
stem mijner smee/cing. Heer, God van inschikkelijkheid, gewaardig
U van uw verheven troon, op het geluid mijner zwakke en klagende stem, uwe oogen neder t; slaan op de angstvalliggeden, die mij verslinden. God van goedheid! zoudt Gij weigeren een ootmoedig <jebed, dat voortkomt uit een ïouwig en door droefheid verbrijzeld hart, te verhooren; Gij, die uwen roem stelt in de grootste boosheden te vergeven, wan- neer Gij tranen van berouw ziet vloeijen? 3. Indien Gij, o lieer, op ongeregtigheden
moe aandacht vestigt; lieer! wie zal daar- tegen bestand zijn!\' Ik weet, wel is waar, dat, zoo uwe kas-
|
||||
|
180
tijdingen moeien geregeld worden volgens de
grootheid mijner zonden, Gij op mij slechts blikken van verontwaardiging en toorn zoudt werpen; de regtvaardige zou in uwe oogen niet heilig zijn, indien Gij hem volgens de strengheid uwer geregtigheid oordeeldet; wat zou er dan van mij, groote en wederspan- nige zondaar, geworden ? Ook is het uwe overgroote goedertierenheid, welke ik inroep, die van den teedersten des Vaders, die den dood van een misdadigen zoon niet wil, maar slechts zijne wederkeering en zijn leedwezen verbiedt, om hem zijne vriendschap weder te schenken. 4. Maar bij U is ontferming: en om uwe
wet o Heer! wacht ik Ü af. t
Gij zijt de wezenlijke goedheid, o mijn
God! Uwe barmhartigheid en uwe geregtig- heid hebben elkander ontmoet, om elkander den verzoeningskus te geven; Gij hebt U zei ven eene wet gemaakt, uwe teederheid waardig, eene wet, om diegenen genade te schenken, welke tot U, in de opregtheid van hun hart wederkeeren; Gij hebt beloofd |
||||
|
181
hunne ongeregtigheden ver achter U te
werpen, om ze nimmer te herdenken; o genadige God! dat die vertroostende belofte in mij vervuld worde. 5. Op zijn woord is mijne ziel verbei-
dende : op den Heer stelt mijne ziel hare hoop. Ja, het is de troostvolle belofte, die mij
gerust stelt in mijne regtmatige angstval- ligheden. Op deze zalige gedachte herleeft de hoop in mijn hart en de ontsteltenis mijner ziel bedaart. Uwe woorden van goed- heid zijn voor mij, Heer! die engel, die bode uwer genade en barmhartigheden, welke mij uit de diepte van den afgrond gaat redden, waarin ik door mijne schuld gevallen ben, waarin ik, zonder uw edelmoedig en onuit- putbaar mededoogen, geene andere toekomst dan de wanhoop te verwachten had. C. Van des morgens vroegte tot in den
nacht verlrouwe Israël op den Heer. O Israiil! o bevoorregt volk! stel al uwe
hoop op de barmhartigheid van uwen God; dat |
||||
|
182
de eerste stralen van den dageraad u zijne goe-
dertierenheid aankondigen; en wanneer de nachtelijke duisternissen de aarde met hunnen dikken sluijer bedekken, verhef dan nog uwe verzuchtingen en wenschen tot dien God van goedheid, die ons nimmer verlaat, die steeds bereid is ons te aanhooreu, en te ontvangen, wanneer alles buiten Hem ons verlaat. 7. Want hij den lieer is barmhartigheid, en
bij hem is eene overrijke verlossing. Vruchteloos, o mijn God ! zouden wij onze
gebeden tot sterfelijke menschen stieren; vruch- teloos zouden wij lenigingonzer smarten zoeken in de vertroostingen der aarde; ditzou steunen zijn op een zwak riet, zonder bestand; maar Gij alleen kunt ons helpen, in U alleen vinden wij barmhartigheid en mededoogen. Gij moet eens onze regterzijn; maar nu wilt Gij nog wel onze redder wezen, en ons eene verlossing bereiden, die des te overvloediger is, naarmate onze ellenden dieper geweest zijn; het isalzoo, dat Gij behagen schept, uwe liefde voor het werk uwer handen te doen uitschijnen. |
||||
|
183
|
|||||
|
8. Fm Hij zal Israël verlossen, van al zijne
zonden. O! laten wij zijne grenzelooze goedheid
roem toezwaaijen, en dat onze dankbaarheid voor altoos zijne weldaden evenare. Hij redt liet volk, dat Hem bemint en zijne beleedigin- gen beweent, en Hij doet hetzelve gevoelen, dat Hij edelmoedig genoeg is, om de genade en onschuld te doen overvloeijen daar, waarde boosheid overgevloeid heeft, liet hart des zon- daars is een diepen afgrond van boosaardigheid, en het hart van onzen God is een onuitputbare schat van genade en barmhartigheid. Verheer- lijken wij dan den Heer onzen God, en verkon- digen wij alom de wonderen, welke Hij ten onzen voordeele heeft uitgewerkt; maar dat onze werken, nog meer dan onze woorden, getuigenis van onze erkentenis geven. |
|||||
|
OVERWEGINGEN, GEVOELENS. GEBEDEN,
TER GELEGENHEID VAN HET AFSTERVEN VAN
PERSONEN, DIS ONS DIERBAAR ZIJN. Ik heb God gezocht, in den dn<? mijner verdruk-
king, en ik heb, gerluiende de narht, mijne hinden tot Hem opgeheven; ik ben nit-.t tel. ur gesteld geweest in de hoop, welke ik gekoes- terd heb, dat Hij door mijne rampen bewogen zou zijn geweest. Ps. lxxvi, 3. i.
Droefheid, onderwerping.
O Jezus, vertrooster der lijdenden, werp een
medelijdenden blik op uw bedrukt kind; de droefheid is alb een vloed op mij komen neder- storten; lietgewigt des ongeluks doet mij .als gebukt gaan; mijne oogen blijven mij slechts over, om tranen te storten. Helaas! hij (zij) is niet meer bij mij, hij (zij) is voor mij niet meer op aarde, welken (welke) ik als mij zeken be- minde, welken (welke) ik lief had gelijk eene teedere moeder de eenige vrucht van haren schoot bemint. Tot wien zal ik mijne toevlugt nemen, om eene verligting te erlangen in de grievende smart, die mij drukt? Wie zal in mijne verdrukking medelijden met mij heb- |
|||
|
185
ben ? Gij alleen, o Jezus! ja, Gij alleen, want
Gij kent de geheele grootheid van mijn hart- zeer; Gij, die voor mij, toen Gij den kelk aller smarten wildet drinken, op het graf van uwen vriend Lazarus ook tranen gestort hebt. Stort dan in vrijheid tranen, o mijne ziel! Jezus laat u toe te vveenen; Hij deelt in uw ongeluk. 1 lelaas! wreede dood, waarom hebt gij mij dien teederen vriend (teedere vriendin) ontrukt, die ten minste eenige bloemen op het doornige pad van mijne ballingschap strooide; dien vriend (die vriendin), die mij een beschermer (eene beschermster) was, schat, welken ik van Gods goedheid genoot; dien vriend (die vriendin), die met nog meerdere drift in mijne vreugde deelde, en wiens (wier) leven mij dierbaarder was, dan het mijne? Stroomt, stroomt vrij, tranen mijner droefheid, bevoch- tigt dezen heiligen- grond, die de stoll\'elijke overblijfselen van mijn boezemvriend bedekt, dengenen, die de vreugde van mijn leven was. O Jezus ! heb medelijden met mij, iu de ver- latenheid, waarin ik mij bevind; liefderijke Geneesheer, heel de diepe wond, die mijn hart doet bloeden; ach! algoede God, o Gij, die op deze aarde zoo vol medelijden waart jegens al |
||||
|
186
|
|||||
|
de ongelukkiger), o Jezus! ja Gij zult medelij-
den met mijne droefheid hebben, want Gij zelf zijt het, die mij den slag heb toegebragt, die mij drukt; ja, indien Gij het gewild hadt, zou- den mijne tranen niet vloeijen, uwe slagen zouden mij niet getroffen hebben, noch datgene wat mij het dierbaarste op aarde is; nogtans klaag ik niet, want ik ben een zondaar, die de minste uwer gunsten niet verdient; ik mor niet, maar ik loos zuchten; laat U door mijn gejammer bewegen; zuchtende, kus ik uwe steeds vaderlijke hand, dan zelfs, wanneer zij mij bezwaart; ik leg het hoofd neder op het altaar der offerande, en aanbid uwe altoos bil- lijke beschikkingen, dan zelfs wanneer zij aan de natuur het hardste schijnen; vermeerder mijne onderwerping; Gij hadt mij dien teede- ren vriend gegeven, Gij hebt mij dien ontno- men, Gij weet waarom; uwe heilige wil zij geloofd; daar ik van U het goede, dat mijn hart verheugde, ontvangen heb, is het billijk, dat ik van uwe hand ook de beproeving aan- vaarde, waarmede Gij goedvindt hetzelve nu te overladen. Ach, hoe liefderijk zijt Gij, zelfs tot in uwe strengheden, wijl Gij mijn snikken nog verdraagt, zonder daardoor beleedigd te |
|||||
|
187
worden en Gij de smartende opoffering, welke Gij mij oplegt, en waaraan ik mij niet zou kunnen ontrukken, nog voor mijne boetple- ging gelieft aan te nemen. II.
Geloof, Hoop.
O godsdienst van mijnen Zaligmaker! ge-
lukkig de rnensch, die aan uwe vertroostende stem gehoor geeft; kan men vijand genoeg zijn van zich zclven, om geen troost vaii u te wal- len ontvangen, o gij, beste, onze alleen ware vriendin, in druk en lijden? Indien ons hart gewond is, kunt Gij alleen in hetzelve den bal- sem der teederheid en der hoop gieten; o lief- derijke Moeder! gij bemoedigt uwe neerslag- tige kinderen, gij doet ons op het einde onzer rampen, op deze aarde de gelukzalige eeuwig- heid in het verschiet zien, die onze tranen zal opdroogen. Dank zij U, o Jezus\' o mijn Zalig- maker, van mij bij voorkeur onder zoo veel anderen, kind uwer Kerk gemaakt te hebben, en van mij geloot\' te hebben ingeboezemd voor de woorden des levens, welke uwe liefde hun heeft ingegeven, om onze zielen onder de ver- vloeking dezer aarde gebukt, op te beuren en |
||||
|
188
|
|||||
|
te verligten. Helaas! wat zou ervan mij in
mijnen druk geworden zijn, indien ik voor alle vertroosting niet had daudiemagtelooze woor- den van die dwaze kindereu der eeuw ? Zwijg dan, ligt zinnige wereld, gij doet niets, dan de wonden van liet hart verergeren. O Jezus! mijn zoo goede Meester! mijn tecdere Vader! ik wil slechts U voor troost hebhen, want Gij alleen spreekt gezegende woorden. Zwijg we- reld, die niets dan u zelve zoekt; gij, die ons van uwen boezem verstoot, zoo.lra onze lippen weigerachtig zijn aan het vreugdegejuich, het- welk £rij van ons vordert; alzoo verstiet gij de oiiLrelukkigen van Israël, die de boorden van den Euphraat met hunne tranen besproeiden, wanneer zij aan liet geluk dachten, hetwelk zij in Sion gesmaakt hadden. O mededoogende Jezus! die uwe liefderijke godsdienst zendt, om mijne smarten te lenigen, ontvang de hulde mijner erkentenis. „Gij weent, zegt Gij door hare moederlijke stem tot mij; maar weet, mijn kind, dat eens, en weldra, uwe tranen in vreugdezangen zullen veranderen; ziehier de hoop eener eeuwige vereeniging, om het ledige aan te vullen, hetwelk Ik in mijne wijsheid gelaten heb; want ik ben de verrijzenis en het |
|||||
|
189
leven:\' O Jezus! ja ik geloof in uw onfeilbaar
woord, ik geloof, dat de oogen van mijn vriend en de mijne eens op nieuw zullen geopend worden, en dat wij onzen goddelijken Verlos- ser te zamen, met onze eigene oogen in ons eigen vleesch zullen aanschouwen. Vertroos- tende gedachte! goddelijke balsem, die de wond van mijn hart veracht; vertroostende hemelschehoop! de aarde, met mijne tranen bevochtigd, bedekt slechts het sterfelijk over- blijfsel van het voorwerp mijner liefde; zijne ziel, dit edeler deel van hem zelven, is in uwen schoot wedergekeerd, almogende God! die haar geschapen hebt, en, ik durf het hopen, het is om aldaar de belooning te ontvangen, welke Gij aan het geloof en aan de werken des ge- loofs beloofd hebt; en de aarde zelve zal eens de overwinning des doods moeten wedergeven. Gij zult ons alsdan op nieuw vereenigen, zonder dat wij nog immereene scheiding zullen onder- gaan; Gij zelf, o Jezus! stort deze hoop in mijn hart; verwezenlijk deze zoete verwach- ting, mijn eenige troost in de smirt die mij drukt, en die mijne oogen in eene bron van tranen verandert. |
|||||
|
13
|
|||||
|
190
|
|||||
|
HIff
Liefde.
Ja, liefdevolle Verlosser! verwezenlijk deze
vertroostende hoop, welker oorsprong Gij zelf zijt, door van nu af aan de ziel van den vriend, van welken Gij mij gescheiden hebt, den kus van uwen eeuwigen vrede, te geven. Indien ik U aanroep als zijnen Regter, smeek ik U ook als zijnen Zaligmaker; ach! geef voor die ziel geen gehoor, dan aan de stem van het bloed, hetwelk Gij voor hunne zaligheid vergoten hebt. Misschien heeft zij, al te zeer aan de wereld gehecht, hare aan uwe Evangelie tegenstrijdige grondstellingen niet altoos ge- noeg verworpen; daar zij te weinig ijver voor uwe verheerlijking had, heeft zij mis- schien hare hartstogten te lafhartig bestreden, en u mogelijk met geen genoegzaam gezag over haar hart doen heersclien; maar zij heeft toch steeds het geloof behouden, en Gij hebt gezegd, dat hij, die in U gelooft, ook na zijnen dood zal leven. Zij heeft de ver- heerlijking van uwen naam behartigd, zij heeft |
|||||
|
191
uwe Kerk bemind, zij heeft hare broeders
gesticht, zoo niet altoos door hare geheele getrouwheid aan de wet, ten minste door de gevoelens harer boetvaardigheid. O Jezus! o Zaligmaker! wiens barmhartigheid einde- loos is, neen, uwe liefde tot ons allen, uwe wonden, uw bloed, alles doet mij hopen, dat Gij haar niet verworpen hebt met de goddeloozen, die U niet gekend hebben, of die, U kennende, uwe oneindige Majesteit hebben durven trotseeren. Ach! gelief de dwalingen harer jeugd, en de fouten, waarin de noodlottige neiging tot het kwaad, welke ons overblijft uit het ongeluk van in zon- den geboren te zijn, haar heeft doen vallen, te vergeten: gedenk slechts de boetvaardig- heid welke zij over hunne zonden gepoogd heeft te doen, of liever, aanschouw, in haar voordeel, degene, welke uwe liefde tot ons U bewogen heeft voor al de ongeregtigheden der wereld te doen, en vul, door de einde- looze verdiensten der uwe, de onvolmaakt- heid der hare aan, opdat Gij haar van nu af moogt ontvangen in het rijk, hetwelk Gij voor uwe getrouwe leerlingen bereid hebt, en deze beenderen, geliefde overblijfsels van |
||||
|
192
uwen tempel, welke onze tranen, onze liefde,
maar ook ons geloof en onze hoop, aan de aarde als een geheiligd punt tot de alge- meene verrijzenis, komen ioevertronwen, eens met een verheerlijkt en onbederfelijk vleesch moogt bekleeden. Maar maak ook, o mijn \'Zaligmaker! dat
mijne getrouwheid aan uwe genade, en de opregtheid mijner boetvaardigheid van uu af zondanig zijn, dat uwe heiligheid mij alsdan in uwen schoot den vriend moge wedervinden, wiens gemis mij zuchten af- perst ; maak, dat ik, na eens met hem in het hemelsch vaderland vereenigd te zijn, alwaar uwe vaderlijke hand voor altoos de tranen afdroogt, de. onuitsprekelijke vreugde moge genieten, van eeuwig met hein, in het gezelschap uwer Engelen en Heiligen, uwe eindelooze barmhartigheid te bezingen, en uwe edelmoedigheid in diegene te be- loonen, welke, uit liefde tot U, mei gela- tenheid de kruizen en beproevingen van hier beneden zullen gedragen hebben. |
||||
|
GEBEDEN
|
|||||
|
VuOLt DE
OVEBLEDENE3ST,
voor iederen dag der week. 1)
Zondag.
O, Heer, almagtige God! ik bid U bij
het kostelijk bloed, hetwelk uw goddelijke Zoon, Jezus Christus in den Olijfhof ge- stort heeft, verlos de zielen uit het vagevuur, inzonderheid diegenen, welke het meeste ver- laten zijn, en leid haar het verblijf uwer heer- lijkheid binnen, opdat zij TJ daar loven en prijzen in eeuwigheid. Amen. Onze Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond blz. 13.
Heer! geef hun de eeuwige rust.
En het eeuwig licht moge haar verlichten.
Maandag:.
O, Heer, almagtige God ! ik bid U bij
1) Hieraan is vergund 100 dagen aflaat, te verdienen
ééns daags. |
|||||
|
194
|
|||||
|
het kostelijk bloed, hetwelk uw goddelijke
Zoon Jezus Christus in zijne wreede gee^e- ling gestort heeft, verlos de zielen uit het vagevuur, inzonderheid diegenen, welke het digste bij hare opneming in den hemel staan, ojidat zij U eerder moge beginnen te loven en te prijzen in eeuwigheid. Amen. Onze Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 13.
Heer! geef hun de eeuwige rust. bl. 19.\'$.
Dingsdag.
O, Heer, almagtige God! ik bid U bij het
kostelijk bloed, hetwelk uw goddelijke Zoon, Jezus Christus, in zijne smaadvolle kroning met doornen gestort heeft, verlos de zielen uit het vagevuur, inzonderheid diegenen, welke het langste in onze strafplaat zouden moeten lijden, opdat zij niet zoolang behoevan te wachten met U in uwe heerlijkheid te loven en te prij- zen in eeuwigheid. Amen. Onze Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 13.
Heer! geef hun enz. bl. 193.
Woensdag.
O, Heer, almagtige God! ik bid U, bij het
|
|||||
|
195
|
|||||
|
kostelijk bloed, hetwelk uw goddelijke Zoon,
Jezus Christus, langs de straten van Jeruza- lem gestort heeft, toen Hij het kruis op zijnti heilige schouders droeg, verlos de zielen uit het vagevuur, inzonderheid diegenen, welke in uwe oogen de rijksten aan verdiensten zijn,opdat zij U, op den verheven glorietroon, die hun bereid is, verheerlijkt mogen loven en prijzen in eeuwigheid. Amen. Onze Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 13.
Heer! geef hun, enz. bl. 193.
Donderdag.
ü, Heer, almagtige God! ik bid U bij het
kostelijk ligchaam en bloed, van uwen godde- lijken Zoon, Jezus Christus, hetwelk Hij zelf, daags vóór zijn lijden, zijne dierbare Apos- telen tot spijs en drank gaf, en hetwelk Hij zijne geheele Kerk tot altijddurende offerande en zijne geloovigen tot voedsel des levens nagelaten heeft, verlos de zielen uit het vage- vuur, inzonderheid diegenen, welke de meeste godsvrucht voor deze geheimenis van oneindi- ge liefde gehad hebben, opdat zij U, met God, uwen Zoon, en met God, den H. Geest, in het |
|||||
|
196
|
|||||
|
verblijf uwer heerlijkheid, loven en prijzen in
eeuwigheid. Amen. Onze Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 18.
Heer! geef hun, enz. bl. 193.
Vrijdag;.
O, Heer, almagtige God! ik bid U, bij het
kostelijk bloed, hetwelk uw goddelijke Zoon, Jezus Christus, insgelijks op Vrijdag, aan den boom des kruises, vooral\' uit zijne heilige han- den en voeten, gestort heeft, verlos de zielen uit het vagevuur, inzonderheid diegenen, voor wie ik het meeste verpligt ben te bidden, op- datmijne nalatigheid hun gcene hindernis meer zij, onverwijld door U ten hemel opgevoerd te worden, om U daar in het glansrijk licht uwer heerlijkheid te loven en te prijzen in eeuwig- heid. Amen. Onze Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 13.
Heer! geef hun, enz. bl. 193
Zaturdag.
O, Heer, almagtige God! ik bid U, bij het
kostelijk bloed, hetwelk in het aanzien zijner |
|||||
|
197
|
|||||
|
allerheiligste, diep betreurde Moeder, uit de
zijde uws goddelijken Zoons, Jezus Christus, vloeide, verlos de zielen uit het ragevuur, in- zonderheid diegenen, welke de meeste gods- vrucht voor deze hoog verhevene koningin des hemels hadden, opdat zij zonder verdere vertra. ging in het verblijf uwer heerlijkheid toegela. ten worden en daar U in Maria en Maria in U t. loven en te prijzen in alle eeuwigheid. Amen (hize Vader. Wees gegroet.
Uit den diepen afgrond, enz. bl. 18.
Heer! geef hun, enz. bl. 193.
GEBKD TOT JEZUS, ONZEN VEKLOSSKB. ])
O, mijn (Jod! die, voor de zaligheid der
wereld, hebt willen ter wereld komen in eene krib, besneden, door de Joden miskend, door den verrader Judas, met een kus over- geleverd met koorden gebonden, als een on- 1) Wie dit gebed met een rouwmoedig hart bidt en daar-
bij voegt 5 ïnnal he\' Onze Vader, Wees gegroet tn Fere zij enz. ter etre van het lijden en sterven onzes Meeren, ver- dient ééns daags \'\'00 dagen aflaat: met liet aldus eene maand lang dagelijks te bi\'-lden, kan mru op eene der drie laatste dagen uier ma;ind vollen aflaat verdienen, (na rouwmoedig gebieeht te hebben) te commnnicceren en te bidden ter inten\'ie des H. Vaders en der H. Kerk. |
|||||
|
198
|
|||||
|
schuldig lam ter slagtbank geleid, ouder allerlei
versmading in de tegenwoordigheid van Annas, Cuïphas, Pilatus en Herodes gebragt, door valsche getuigen beschuldigd, met geesels, hoon en schimp gepijnigd, met speeksel en slijm besuogen, met doornen gekroond, met vuisten in het aangezigt en met een riet gesla- gen, geblinddoekt, ontkleed, met spijkers aan het kruis genageld, met het kruis in de hoogte geheven, onder de moordenaars gerangschikt, met gal en azijn gelaafd en met eene lans ver- wond worden, beminnelijke Zaligmaker, die U zei ven aldus opgeofferd hebt, om het verhevene werk onzer verlossing te volbrengen en ons uit de drievoudige slavernij der zonde, des duivels en der hel, te bevrijden: ik smeek U bij al die wreede folteringen, die Gij uit liefde tot mij ondergaan hebt, en waarvan de gedachtenis altijd en voortdurend in mijn ondankbaar hart zal leven; ik smeek U bij uw kruis en bij uwen dood, behoed mij van de straffen der hel (als ook uw dienaar of uwe dienares N.„. — die in doodstrijd ligt -) en ge waardig U, mij (hem, haar) met den boetvaardigen moordenaar, die aan uwe zijde gekruist is geworden, dat he- melsch koningrijk te doen binnentreden, |
|||||
|
199
|
|||||
|
waar Gij leeft en heerscht met God, den
Vader, en God den R. Geest, in alle eeu- wigheid. Amen. Vijfmaal Onze Vader. Wees gegroet. Eer
zij enz. ter eere van het lijden en sterven onzes Heeren. |
|||||
|
C3-IE BED
TEIt EEKE VA:N DEN
SMMTfilMEN DOODSTRIJD ONZES BEEBEN
AAN HET KRUIS. 1)
v. God! wees bezorgd voor mijne hulp.
a. Heer! haast U om mij te helpen. Eer zij den Vader, den Zoon en den H. Geest. Gelijk het was in den beginne, en du, en altijd, en in alle eeuwigheid. Amen. Woorden van Jezus Christus op het kruis.
EERSTE WOORD.
Vader! verbeef het hun, want zij weten niet wat zij doen.
v. Wij aanbidden U, Christus! en loven U.
a. Omdat Gij door uw kruis de wereld
verlost hebt. Goddelijke Jezus! die, uit liefde tot mij, op
het kruis den wreedsten doodstrijd ondergaan hebt, om door uw lijden de schulden mijner zonden te betalen, en die uwen goddelijken 1) Hiel mede is, iederen keer, drie honderd dagen nflaal
te verdienen. |
|||
|
201
|
|||||
|
mond opent om bij de eeuwige regtvaardigheid
uws Vaders vergiffenis voor mij at\'te smeeken, ontferm U over alle geloovigen, die in dood- strijd zijn, en ook voor mij, wanneer ik in dien toestand zal zijn. Verleen ons, wij smeeken dit U, door de verdiensten van uw kostelijk bloed, dat Gij voor onze zaligheid vergoten hebt, een zóó levendig berouw over onze zon- den, dat wij onze zielen met vertrouwen in den schoot uwer oneindige barmhartigheid kun- nen nederleggen. Driemaal Eer zij den Vader, enz.
Daarna : Ontferm, U onzer, Heer! ontferm
U onzer. O, God! ik geloof in U, ik hoop in U
en heb berouw, dat ik U door mijne zon- den beleedigd heb. TWEEDE WOORD.
H:den zult g\'; -:: Hij zijn is het paradijs.
Wij aanbidden U, enz. als voren.
Goddelijke Jezus ! die uit liefde tot mij, op
het kruis, den wreedsten doodstrijd ondergaan en het geloof des goeden moordenaars, die U, te midden uwer vernederingen voor den Zoon Gods erkendet, zoo onverwijld en zoo mild- |
|||||
|
202
|
|||||
|
dadig beloond hebt, toen Gij hem verzekerdet,
dat hij nog dien zelfden dag met U in het paradijs zou zijn, ontferm U over alle geloo- vigen die in doodstrijd zijn, en ook over mij, wanneer ik in dien toestand zal wezen. Verleen ons, wij smeeken dit U, door de ver- diensten van uw kostbaar bloed, een zoo vast en standvastig geloof, dat geene inblazing des duivels het kan doen wankelen, opdat wij mede aan uwe belofte des hemels aandeel hebben. Driemaal Eer zij den Vader, enz. Ont-
ferm U, enz. O God! ik geloof, enz. als voren.
DERDE WOORD.
Zie uwe moeier; zie uwen zoos.
Wij aanbidden U. enz.
Goddelijke Jezus! die, uit liefde tot mij,
op het kruis, den wreedsten doodstrijd onder- gaan en, uw eigen bloed vergietende, ons uwe allerheiligste Moeder tot onderpand uwer liefde nagelaten hebt, opdat wij door hun, met groo- ter betrouwen in al onzen nood onze toevlugt tot U konden nemen, ontferm U over alle ge- loovigen, die in doodstrijd zijn, en ook over mij, wanneer ik in dien toestand zal zijn. Verleen |
|||||
|
203
ons, wij sineeken het U, door de inwendige marteling dier geliefde Moeder, eene vaste hoop op de oneindige verdiensten van uw kostelijk bloed, opdat wij de eeuwige verdoemenis, welke wij door onze zonden verdiend heb- ben, mogen ontkomen. Driemaal Eer zij den Vader, enz. Ont-
ferm U, enz. O God! ik geloof, enz.
VIERDE WOORD.
Mijn Cel! mijn God! waarom helt Gij Mij verlaten?
Wij aanbidden U, enz.
Goddelijke Jezus! die, uit liefde tot mij, op
het kruis den wreedsten doodstrijd ondergaan hebt, en bij uwe ligchaamssmarten nog de zielskwellingen hebt willen voegen, toen Gij met een bewonderenswaardig geduld de ver- latenheid verdroegt, waaraan uw eeuwige Vader U scheen ter prooi te geven, ontferm U over alle geloovigen, die in doodstrijd zijn, en ook over mij, wanneer ik in dien toestand zal wezen. Verleen ons, wij smeeken dit U , door de verdiensten van uw kostelijk bloed,de ge- nade van met gedrild de smarten en angsten van den doodstrijd te verdragen, opdat wij |
||||
|
204
|
|||||
|
ons lijden met het uwe vereenigen en zoo waar-
dig bevonden worden, eeuwig deel te nemen in uwe heerlijkheid. Driemaal Eer z>j den Vader enz. Ont-
ferm TI, enz. O God! ik geloof, enz. als boven.
VIJFDE WOORD.
Ii lies Sent.
Wij aai/bidden U, enz.
Goddelijke Jezus! die\' uit liefde tot mij, op
liet kruis, den wreedsten doodstrijd ondergaan hebt, eu die, met al dis verachting en folterin- gen nog niet tevreden, met alle liefde zoudt aangenomen hebben, om er voor de zaligheid van alle raenschen nog meer te lijden, Gij geeft ons, door dit woord: Ik heb dorst, te ken- nen, dat de stortvloed van smarten, waarvan Gij in uw lijden overstelpt zijt geworden, niet in staat was, om den brandenden dorst naar onze zaligheid, we\';ke uw hart verteer!:, te les- schen. Ontferm U over alle geloovigen, die in doodstrijd zijn, en ook. over mij, wanneer ik in dien toestand zal wezen. Ontsteek in onze har!en, wij smeeken dit C, door de verdien- sten van uw kostelijk bloed, het heilig vuur |
|||||
|
■:.0o
der liefde, opdat zij naar niets anders meer
haken dan naar het oogenblik, waarin liet ons vergund zal zijn, ons voor alle eeuwig- heid niet U te vereenigen. Driemaal Eer zij den Vader enz. Ont~
ferm. U onzer, Heer enz. O God ik geloof enz.
ZESDE WOORD.
Alles is voltrast. Wij aanbidden U. enz.
Goddelijke Jezus! die, uit liefde tot mij, op
het kruis, den wreedsten doodstrijd ondergaan hebt en ons, van de hoogte diens leerstoels der waarheid, verkondigt, dat Gij het werk onzer verlossing volbragt hebt, waardoor wij van kinderen der gramschap en des verderfs kin- deren Gods en erfgenamen des hemels gewor- den zijn, ontferm U over alle geloovigen, die in doodstrijd zijn, en ook over uiij, wanneer ik in dien toestand zal zijn. Onthecht ons volko- men, door de verdiensten van uw kostelijk bloed, van de wereld en van ons zelven en verleen ons, in het uur van onzen doodstrijd, de genade van U uit geheel ons hart, het otter 14
|
||||
|
206
van ons leven, tot voldoening voor onze zon-
den, op te dragen. Driemaal Eer zij den Vader enz. Ont-
ferm U onzer, Heer enz. ZEVENDE WOORD.
Vader! in uwe banden teveel iï mijnen geest.
Wij aanbidden U, enz.
Goddelijke Jezus\' die, uit liefde tot mij, op
het kruis, den wreedsten doodstrijd ondergaan hebt en die, ter voltooijing cener zoo groote zelfopoffering, U in den wil uws eeuwigen Vaders hebt overgegeven, met, alvorens het hoofd neder te buigen en den laatsten zucht te slaken, uwen geest in zijne handen te beve- len, ontferm U over alle geloovigen, die in doodstrijd zijn, en ook over mij, wanneer ik in dien toestand zal wezen. Verleen ons in onzen doodstrijd, wij smeeken dit U, door de verdiensten van uw kostelijk bloed, eene vol- maakte overeenstemming met uwen goddelij- ken wil, zoodat wij, met diezelfde bereidwillig- heid van hart of leven of sterven, naar dat het U behagen zal te beschikken en wij niets anders verlangen, dan dat uw aanbiddelijke wil vol- komen in ons vervuld worde. |
||||
|
907
|
|||||
|
Driemaal Eer zij den Vader enz. Ont-
ferm U onzer, Heer enz. fiEBED TOT DE HEILIGE MOEDER IN HARE
DROEFHEID. Allerheiligste Moeder van smarten! oin de
wreede marteling, welke gij leedt gedurende de drie uren van den doodstrijd uws goddelij- ken Zoons, bidden wij II, wil ons allen, die de kinderen uwer smarten zijn, in onzen doodstrijd bijstaan, opdat wij door uwe voorspraak van ons sterfbed in den hemel mogen overgaan om daiir uwen lof te zingen. Driemaal Wees gegroet.
Maria, Moeder van genade,
Moeder van barmhartigheid, Verlos ons van den vijand. En ontvang ons in \'t uur des doods. v. Van een haastigen en onvoorzienen dood
a. Verlos ons, Heer!
v. Van de listen en lagen des duivels
a. Verlos ons, Heer!
v. Van den eeuwigen dood
a. Verlos ons, Heer!
|
|||||
|
•208
|
||||
|
LAAT ONS BIDDEN.
O, God, die voor de zaligheid des mensch-
doms, ons een voorbeeld en eene hulp in den smartelijken dood uvvs Zoons hebt toegezon- den, verleen ons, bidden wij U, de genade van in het uur onzes doods, waardig bevonden te worden in de vruchten eener zoo groote liefde te deelen, en ook deelgenooten te worden in de heerlijkheid onzes Verlossers. Door denzelf- den Jezus Christus, onzen Heer. Amen. TEN SLOTTE.
Jezus, Maria, Jozef, aan U geef ik mijn
hart en mijne ziel. Jezus, Maria, Jozef, staat mij bij in den
laatsten strijd. Jezus, Maria, Jozef, laat mij in vereeni-
ging met U in vrede sterven. 1) 1) Ook kan men met ieler dezer aanroepingen of schiet-
gebeden 100 dagen aflaat verdienen. |
||||
|
•209
|
|||||
|
GEBEDEN
in den naam van het kostelijk bloed onzes
Heeren Jezus Christus 1). O, Vader, Zoon en II. Geest! o, allerhei-
ligste Drievuldigheid ! o, Jezus! verleen mij, en Gij, o Maria! Engelen des hemels! heilige mannen en vrouwen des paradijzes, verkrijgt mij de volgende genaden, waarom ik smeek in den naam van het allerkostelijkst bloed van Jezus Christus. 1". de genade van altijd den wil Gods
te doen; \'Z°. die van altijd de vereeniging met God
te bewaren; 30. die van altijd aan God te denken;
4o. die van God alleen te beminnen;
5°. die van al mijne werken voor God te
doen; 1) Aan deze gebeden, met godsvrucht en een rouwmoedig
hart gesproken, is gehecht een aflaat vin 300 dagen, eeu op een dag, en een vollen «Haat eens iu de maand, mils men ze dagelijks bidde, en, La eene rouwmoedige biecht op een der drie laatste dagen der Maand co\'iimuniceeie en in een Kerk of openbare kapel bidde tot intentie des U. Vaders en der tl. Kerk. |
|||||
|
210
|
|||||
|
6°. die van in alles slechts de eer Gods
te zoeken;
7°. die van mij op heiligheid toe te leg- gen, alleen om aan God te behagen. 8°. die van met alle overtuiging mijne eigene nietigheid te erkennen.
9". die van Gods wil al beter en beter te leeren kennen. 10". eindelijk die van.... (hier noeme men de bijzondere genade, welke men ver- langt). Allerheiligste maagd Maria! gewaardig U, het allerkostelijkste bloed van Jezus Chris- tus aan den eeuwigen Vader op te dragen, voor de zaligheid mijner ziel, voor de ver- troosting der zielen in het vagevuur, voor de behoeften der heilige Kerk, voor de be- keering der zondaars en voor de geheele wereld. Daarna; Driemaal: Eer zij den Vader enz.
ter eere van het kostelijke bloed des Zalig- makers; 3". een Wees gegroet ter eere der zeven Weeën van Maria, 3". Voor de zielen in het vagevuur. Heer geef hun de eeuwige rust; en dat
het eeuwige licht hen verlichte. Amen. |
|||||
|
OEBEIDElSr
|
|||||
|
TEE EERE DEK
ZEVEN WEEËN VAN MARIA. 1)
v, O, God! kom mij te hulp.
a. Heer, haast U om mij te helpen.
Eer zij den Vader enz. - Gelijk het was enz.
I.
Met medelijden, o, Maria, moeder van
smarten! herdenk ik de droefheid van uw teeder hart bij het aanhooren der voorzeg- ging van den heiligen grijsaard, Simeon. Minnelijke Moeder! bij uw hart, zooals liet van dit wee aangedaan was, smeek de deugd van nederigheid en de gave der vreeze Gods voor mij af. Wees gegroet enz. II.
Met medelijden, o, Maria, moeder der
smarten! herdenk ik de droefheid van uw 1) Met dit gebed, godvruchtiglijk en ter eere van het
bedroefde hait van Maria gesproken, is iederen keer 300 dagen aflaat te verdienen. |
|||||
|
•211
teeder gevoelig hart op de vlugt naar Egypte
en gedurende het verblijf in dat vreemde land. Beminnelijke Moeder! bij uw zoo hevig gekweld hart, smeek de deugd van edel- moedigheid, vooral jegens de armen, en de gave van godsvrucht voor mij af. Wees gegroet enz. UI.
Met medelijden, o, Maria, moeder der
smarten! herdenk ik de ongerustheid en zorgen van uwr hart, toen gij uwen dierba- ren Zoon, Jezus, verloren hadt. Liefdevolle Moeder! bij uw aldus gekweld hart, smeek de deugd van zuiverheid en de gave der wetenschap voor mij af. Weesgegroet enz. IV.
Met medelijden, o, Maria, moeder der
smarten! herdenk ik de ontsteltenis van uw moederlijk hart, bij de ontmoeting van Jezus, met zijn kruis beladen. Beminnelijke Moe- der! bij uw liefdevol hart, zooals het door dit wee beproefd werd, smeek de deugd |
||||
|
•213
van geduld en de gave der sterkte voor
ïnij af. Wees gegroet enz. V.
Met medelijden, o, Maria, moeder der
smarten! herdenk ik de marteling van uw edelaardig hart bij den doodstrijd van Jezus. Beminnelijke Moeder! bij uw hart, zooals het door dit wee gefolterd werd, smeek de deugd van matigheid en de gave des raads voor mij af. Wees gegroet enz. VI.
Met medelijden, o, Maria, moeder der
smarten! herdenk ik de wond, welke de lans, die de zijde en het allerminnelijkst hart van Jezus doorstak, in uw medelijdend hart boorde. Beminnelijke Moeder! bij uw aldus doorpriemd hart, smeek de deugd van broederlijke liefde en de gave des verstands voor mij af. Wees gegroet enz. •VIL
Met medelijden, o, Maria, moeder der
|
||||
|
214
|
|||||
|
smarten! herdenk ik de scherpe pijnen uws
harten bij de begrafenis van Jezus. Bemin- nelijke Moeder! bij de uiterste droefheid van uw heilig hart, smeek de deugd van wijsheid voor mij af. Wees gegroet enz. v. Bid voor ons, allerbedroefdste Moeder!
v. Opdat wij de beloften van Christus
waardig worden. LAAT ONS BIDDEN.
Wij smeeken U, o, Heer! dat de gelukza-
lige Maagd Maria, uwe heilige Moeder, wier ziel ten tijde uws lijdens door een zwaard van droefheid is doorboord geworden, onze voorspraak zij bij uwe barmhartigheid, nu en in het uur onzes doods. Gij, die leeft en heeiseht met den Vader en den H. Geest in alle eeuwen der eeuwen. Amen. |
|||||
|
LITANIE
|
|||||
|
ooi een zaligen dood af te smeeken. l)
Heer Jezus! God van goedheid, Vader der
barmhartigheid, ik kom voor uw aanschijn met een vernederd, vermorseld en beschaamd hart; ik beveel U mijn laatste uur aan en wat daarop moet volgen. Wanneer mijne verstijvende, onbewegelijke
voeten mij zullen aankondigen, dat mijn pelgrimstogt in deze wereld ten einde spoedt, o, barmhartige Jezus! ontferm U dan mijner. Wanneer mijne verzwakkende en bevende
handen het kruisbeeld niet meer aan mijn hart gesloten kunnen houden en zij dit mijns ondanks op het bed van smarten laten nedervallen, o, barmhartige Jezus! ontferm U dan mijner. 1) Hieiaan is gehecht 100 dagen allaat, ééns daags, en,
Wanneer men het gedurende eeue maand dagelijks bidt, volle aflaat op tien dag, dat men, na cene rouwmoedige biecht, de heilige Communie ontvangt, eene kerk of open hare kapel bezoekt endaar behalve deze litanie eeuige andere gebeden Iji^t tot intentie des II. Vaders en der H. Kerk. |
|||||
|
iM6
|
|||||
|
Wanneer mijne oogen, door liet naderen
des doods bedwelmd en verduisterd, zich ster- vende tot U zullen wenden, o barmhartige Jezus! ontferm U dan mijner. Wanneer mijne koude en bevende lippen
voor de laatste maal uwen aanbiddelijken naam zullen uitsproken, o, barmhartige Jezus! ontferm U dan mijner. Wanneer mijne wangen, verbleekt en kalm,
den aanwezigen medelijden en schrik zullen inboezemen en mijne haren, vochtig van het doodzweet, op mijn hoofd te bergen staande, mijn naderend einde verkondigen, o, barm- hartige Jezus ! ontferm U dan mijner. Wanneer mijne ooren, op het punt zich
eeuwig voor de gesprekken der menschen te sluiten, zich beginnen te openen, om uwe stem het onherroepelijk vonnis, hetwelk mijn lot voor de geheele eeuwigheid moet vast- stellen, te hooren uitspreken, o, barmhartige Jezus! ontferm U dan mijner. Wanneer mijne verbeeldingskracht van
sombere en schrik aanjagende beelden be- stormd, in eeue doodelijke droefheid zal ge- dompeld zijn: wanneer mijn geest, ontsteld door het gezigt mijner ongeregtigheden en |
|||||
|
217
door de vrees uwer regtvaardigheid, in worstel-
strijd zal zijn met den geest der duisternis, die mij hetuitzigt op uwe barmhartigheid zal trach- ten te benemen en mij in wanhoop te storten, o, barmhartige J:zus! ontferm Udan mijner. Wanneer mijn zwak liart, onder de smart
der droefheid bedolven, door de schrikken dos doods zal aangegrepen, wanneer het zal uitge- put zijn van zijne krachtsinspanningen tot ver- zet tegen de vijanden mijner zaligheid, o, barmhartige Jezus! ontfeem U dan mijner. Wanneer ik mijne laatste tranen zal storten,
als de voorteekenen mijner ontbinding, ont- vang die als eene offerande van voldoening, opdat ik als een slagtoffer van boetvaardigheid moge sterven, en op dien verschrikkelijken oogenblik, o barmhartige Jezus! ontferm U dan mijner. Wanneer mijne nabestaanden, mijne vrien-
den, rondom mijn sterfbed vergaderd mede- lijden met mijn toestand zullen gevoelen en U voor mij zullen bidden, o, barmhartige Jezus! ontferm dan U mijner. Wanneer ik het gebruik al mijner zinnen
zal verloren hebben; wanneer geheel de wereld voor mij zal verdwenen zal zijn en ik, onder |
||||
|
218
|
|||||
|
de verdrukkingen van den doodstrijd liggen
en in den arbeid des doods zal zijn, o, barm- hartige Jezus! ontferm U dan mijner. Wanneer de laatste zuchten mijns harten
mijne ziel zullen dringen, om het ligchaam te verlaten, neem die aan als voortkomende uit een heilig ongeduld om naar U te ijlen; o, barmhartige Jezus! ontferm U dan mijner. Wanneer mijne ziel, op den rand mijner lip-
pen zwevende, van deze wereld voor altijd zal afscheid nemen, en mijn ligchaam bleek, ver- stijfd en levenloos achterlaten, neem dan de vernietiging van mijn wezen aan als eene hulde, welke ik aan uwe Majesteit wil brengen; o, barmhartige Jezus! ontferm U dan mijner. Eindelijk, wanneer mijne ziel voor Ü zal
verschijnen en voor de eerste maal den schit- terglans uwer Majesteit aanschouwen, ver- werp haar niet van uw aanschijn; gewaardig U, mij in den schoot uwer barmhartigheid op te nemen, opdat ik in eeuwigheid uwen lof zinge; o, barmhartige Jezus! ontferm U dan mijner. GEBED.
O, God, die, terwijl Gij ons ten dood
|
|||||
|
219
|
|||||
|
veroordeeldet, deszelfs uur en oogenblik
verborgen hebt; verleen mij, dat ik, allo dagen mijns levens in regtvaardigheid en heiligheid doorbrengende, waardig bevonden worde om deze wereld in den vrede van een goed geweten te verlaten en in uwe liefde te sterven. Door onzen Heer Jezus Christus, die met U leeft en heerscht, in de eenheid des H. Geestes. Amen. |
|||||
|
OEFENING
|
|||||
|
BIJ DE.V
H. KRUISWEG
tot lafenis der geloovige zielen in het vagevuur.
VOORBEREIDEND GEBED.
1. O God! ik aanbid uwe liefde, wijl Gij
uwen eenigen Zoon voor mij ton beste gegeven hebt, en U, lieve Jezus, bedank ik duizend- maal voor de onbeprijpelijke goedheid, die Gij mij betoond hebt, door voor mij aan een schan- delijk kruis te sterven. Uit kinderlijke dank- baarheid en wederliefde kom ik hier, om U op uwen heiligen en bloedigen Kruisweg na te volgen. 2. O God! ontvang, volgens uwe barm-
|
|||||
|
■221
|
|||||
|
hartigheid, de oefening, welke ik ga beginnen,
tot erkentenis van uwe glorie en Majesteit, tot dankzegging voor het groote werk der verlos- sing, tot vergiffenis mijner zonden, tot lafenis der geloovige zielen, tot geluk en zaligheid der levenden, tot bekeering de» zondaren en onge- loovigen en tot volharding der regtvaardigen. 3. Ik offer U deze oefening op, in ver-
eeniging der verdiensten van Jezus Christus, van de H. Maagd Maria en alle Heiligen. Ik bid U, barmhartige God, om de aflaten, gunsten en genaden, aan de beoefening van den Kruisweg verbonden, te willen toevoegen, zoo aan mij, als aan de géloovige zielen, in het vagevuur, bijzonder aan..... O barmhartige God, zie goedgunstig op de
zielen in het vagevuur neder en heb medelij- den met haar. O God, Vader, wees haar genadig; het zijn toch uwe kinderen; Jezus heeft ze door zijn bloed vrijgekocht en de H Geest heeft haar tot r/ijne tempels verkozen.-Gena- dige God ! doe haar barmhartigheid en verlos ze uit de bittere vlammen.-Dierbare Jezus, daar Gij zoo overvloedig voor haar voldaan hebt, ja, daar Gij voor haar gestorven zijt, opdat zij eeuwig zouden leven, verlos haar spoedig, op- 15
|
|||||
|
238
dat zij met de Engelen Gods lof in eeuwigheid
zingen mogen, zeggende: heilig, heilig, heilig, Heer God der Heerkrachten ! Ach, of ik iets tot hare verligting doen
konde! tot dat einde zal ik deze oefening van den Kruisweg doen, U smeekende, lieve Jezus! de aflaten te willen toevoegen aan..... O Maria, heb medelijden met de zielen.
Gij zijt hare Moeder, en zij zijn uwe kin- deren. Bid voor mij, om met eerbied deze oefening te doen. O Fngel Gods, die mijn bewaarder zijt,
aan wiens zorg ik door de opperste goed- heid ben toevertrouwd, gewaardig TI mij te verlichten, te bewaren, te bestieren. Amen. |
|||||
|
. J
|
|||||
|
1. STATIE.
|
||||
|
Jezus wordt ter dood veroordeeld.
Wij aanbidden U, Christus, en loven U,
Omdat Gij door uw kruis de wereld verlost heht. O Jezus, wie had ooit kunnen denken, dat
Gij zoo vernederd en zoo schandelijk veroor- deeld zoudet wordet? Uwe eenige misdaad was uwe liefde; want Gij wildet uit liefde ster- ven, om ons het leven te geven. O Jezus, ik smeek U door deze liefde, medelijden te heb- ben met de zielen in het vagevuur. - Zij zijn om hare zonden regtvaardig tot het vuur veroordeeld; maar gedenk, lieve Jezus, dat Gij voor haar voldaan hebt; dat Gij ter dood ver- oordeeld zijt, opdat zij eeuwig zouden leven. O lieve Jezus, ik smeek U, mij ook barmhartig te zijn, en mij van alle, ook van de kleinste zonden, zuiver te bewaren, ter welker boeting de zielen in het vagevuur zulke groote pijnen lijden. O Maria, bid voor haar, opdat zij van
hare zonden ontslagen worden. Onze Vader. Wees gegroet.
Ontferm U onzer, Heer, ontferm U onzer.
|
||||
|
22t
O God, wees ons, zondaars genadig.
Heer, geef haar de eeuwige rust; en het eeuwige licht moge haar verlichten. 2. STATIE.
Jezus neemt het Kruis op zijne schouders.
Wij aanbidden U, enz.
O Jezus, met welke liefde hebt Gij uw Kruis
omhelsd ? Met welke blijdschap hebt Gij het op uwe schouders genomen, om onze zonden en schulden te boeten?-O Jezus! gedenk nu eens aan de zielen in het vagevuur, zie eens, hoe zwaar haar kruis, hoe groot haar lijden is. Zij zuchten in het vuur, dat ondragelijker is dan alles, wat men in dit leven kan lijden. O dierbare Jezus, zult Gij dan met haar geen
medelijden hebben? Gedenk, bid ik U, dat Gij uw Kruis met zooveel liefde voor haar gedragen hebt. Ik bid U ook, lieve Jezus! U over mij te ontfermen, opdat ik mijn kruis geduldig moge dragen, zonder U in het minste te vergrammen. O Maria! bid voor haar, opdat God hun
kruis verligte. Amen. Onze rader. Wees gegroet.
Ontferm U, enz.
Heer, geef haar, enz. blz. 224.
|
||||
|
•2-jta
|
|||||
|
3. STATIE.
Jezus valt ten eerste male onder het Kruis.
Wij aanbidden U, enz. Dierbare Jezus, hoe gaat Gij zoo neêrgebukt
en kruipend onder uw kruis? Hoe bezwijkt Gij hier zoo magteloos onder do grootheid uwer smarten? Is het niet om ons te verligten en ons uit ons lijden te redden? Och, lieve Jezus, ik smeek U door deze uwe goedheid, om de zielen in het vagevuur gedachtig te zijn: zij lijden zulke groote smarten, en wenschen zoo vurig, Gods aanschijn te aanschouwen; zij worden met zulke drift tot U, haar opperste goed, gedreven; wees haar dan gena lig: het zijn uwe vrienden. Nu valt Gij onder uw Kruis, om haar uit de vlammen op te ligten, en naar den hemel te heffen. O Jezus, wees mij ook genadig; rigt mij
uit de zonden op, en laat niet toe, dat ik in dezelve hervalle. O Maria! Moeder der bedrukten, bid voor
ons en de zielen in het vagevuur. Amen. Onze Vader. Wees gegroet.
Ontferm U enz.
Heer, geef haar, enz. blz. 224.
|
|||||
|
226
|
|||||
|
4. STATIE.
Jezus ontmoet zijne lieve Hoeder. Wij aanbidden U, enz.
O Maria, welk droevig zwaard doorboorde
uw hart, toen gij Jezus, mismaakt, bebloed, onkenbaar en kruipende onder zijn Kruis ontmoettet; hoe dikwijls hadt gij zijn min- nelijk aanschijn met liefderijke blijdschap aangezien; maar nu was het met stof, vui- ligheid en bloed bedekt. Ach, welke droevige oogoj>slag. Maar hoe
bitter is het voor de zielen in het vagevuur, dit aanschijn eonigen tijd te moeten derven ! Hoe verzuchten zij: O God, wanneer zal ik komen, om voor uw aanschijn te verschijnen ? — Maria, door de droefheid, welke gij iu het ontmoeten van Jezus gevoeldet, bid ik u medelijden met die zielen te hebben. Lieve Jezus, werp Gij ook een genadigen blik op de zielen, gelijk Gij hier uwe Moeder met medelijden aanzaagt. Maar, lieve Jezus, en gij, Moeder Maria, vergeet mij ook niet; mijne ziel is zoo besmeurd met stof eu vuiligheid door mijne dagelijksche gebre- |
|||||
|
22T
|
|||||
|
keu: auiver inij, waut ik verfoei die van
liarte. Amen. Onze Vader. Wees gegroet.
Ontferm U enz.
Heer, geef haar, enz. blz. 224.
5. STATIE.
Simon helpt gedwongen het Kruis dragen.
Wij aanbidden U, enz.
Tot welke ellenden zie ik U hier gebragt,
lieve Jezus, Gij kunt dan uw Kruis niet meer dragen en moet geholpen worden? Ach, welke smart. — Om onzentwil hebt Gij U zoo ver laten brengen, lieve Jezus. O welke liefde.... Heb dan medelijden met de zielen in het va- gevuur ; zij lijden zoo veel, maar kunnen zich niet helpen, omdat voor haar de tijd van te kunnen voorbij is. O hoe verlangen zij; wees haar genadig, lieve Jezus. Hoe gaarne zou ik haar uit het vagevuur verlossen. Daarom, lieve Jezus, ik offer U van daag al mijn doen en laten op tot lafenis dier zielen. Sta mij ook bij, lieve Jezus, om hiervoor mijne schulden te voldoen, want naderhand is er geen tijd meer. |
|||||
|
•2-28
|
|||||
|
O Maria! de zielen uwer kinderen lijden
in het vagevuur; help haar, om te zamen met u God te verheerlijken. Amen. Onze Vader. Wees gegroet.
Ontferm U, enz.
Heer, geef haar, enz. blz. 224.
6. STATIE.
Veronica zuivert Jezus aangezigt.
Wij aanbidden U, enz.
Uw minnelijk maar mismaakt en bebloed
aangezigt, dierbare Jezus! baarde medelij- lijden in het hart van Veronica. Hoe aan- genaam was U dit, lieve Jezus! en hoe minzaam hebt Gij het afbeeldsel van uw aanschijn in haren doek gediukt! O Jezus, laat uw hart ook tot medelijden bewogen worden, door het zien der pijnen, welke de zielen in het vagevuur lijden, wasch dezelve in uw dierbaar Bloed, opdat zij U in eeu- wigheid loven en danken. Zuiver ook mijne ziel, lieve Jezus, en sterk mij, om ze niet meer te besmeuren, maar met alle deug- den te versieren, om nimmer in die plaats van pijnen te komen. |
|||||
|
•2-29
|
|||||
|
O Maria! bid voor haar, opdat zij ge-
zuiverd worden, en sta ons bij, om ook de minste zonde te vlugten. Amen. Onze Vader. Wees gegroet.
Ontferm U, enz.
Heer, geef haar, enz. b\'.z. 224.
7. STATIE.
Jezus valt ten tweede male onder het Kruis.
Wij aanbidden U, enz.
Dierbare Jezus! hoe meer ik uw lijden
overdenk, des te grooter koint het mij voor. Helaas, ik zie U reeds voor de tweede maal onder uw Kruis bezwijken, zonder van iemand geholpen te worden! Wee mij ellendige, wat zal er van mij geworden, als ik met den last mijner zonden voor uw Eegtbank verschijnen zal ? — De zielen van vele mijner kennissen en vrienden zijn er reeds versche- nen, maar velen van haar liggen om eenige zonden en schulden misschien te branden; zij moeten ook de geringste fouten tot den laatsten penning toe boeten. O Heer Jezus! wees haar door uw lijden genadig. Geef, dat wij ook de geringste zonden ver- |
|||||
|
230
|
|||||
|
mijden, oin onze gemaakte schulden door
boetvaardigheid af te koopeu. O Maria! neem ons, uwe kindereu, bij
de hand, om niet te struikelen, eu trek de zielen der geloovigen uit den poel van Tuur. Amen. Onze Vader. Wees gegroet.
Ontferm U, enz.
Heer, geef haar, enz. blz. 224.
8. STATIE.
Jezus vermaant de weenende vrouwen. Wij aanbidden U, enz.
Heer Jezus, doe mij, gelijk de vrouwen,
over U weenen. Ach, hoe groot is uw lij- den. Maar hoe groot is ook mijne boosheid, wijl Gij om mijnentwil moet lijden?—O Jezus, vergeef mij mijne ondankbaarheid. Ik smeek U daarenboven om genade voor de geloovige zielen. Ach, heb medelijden met haar. Zij roepen onze hulp in, zeg- gende : Ontfermt u mijner, ontfermt u mijner, ten minste gij, mijne vrienden, want de hand des Heeren lieeft mij geraakt. O Jezus, wij bidden U dan, kom uwe dienaren te hulp, |
|||||
|
231
|
|||||
|
die Gij door uw dierbaar bloed verlost hebt.
O Maria! wij zuchten al weenende tot
u: wees ons en de geloovige zielen gena- dig. A.men. Ome Vader. Wees gegroet.
Ontferm U, enz.
Heer, geef haar, enz. blz. 224.
9. STATIE.
Jezus valt ten derde male onder het Kruis.
Wij aanbidden U, enz.
Zie, daar ligt Jezus onmagtig ter aarde;
zie hoe de beulen Hem mishandelen. O Jezus! ik heb medelijden met U. O God, heraelsche Vader, waarom laat Gij het toe? Waarom zendt Gij hem geene hulp? O ziel! het is tot boete uwer zonden, welke Jezus op zich genomen heeft; mijue regt- vaardigheid eischt voldoening en daarom is er voor hem geene genade, tot dat Hij door zijnen dood de schuld zal betaald hebben. O God, ik schrik voor uwe regtvaardigheid, die zonder genade voldoening eischt. Hoe bitter zuchten de geloovige zielen onder de slagen dier strenge regtvaardigheid. Hoe |
|||||
|
\'232
|
|||||
|
verzuchten zij om genade.-O God! heb,
ten aanzien van Jezus, met haar medelij- den. O God! daar Gij naderhand zonder barmhartigheid kastijdt, wil ik liever nu voor mijne zonden voldoen. Dat ik hier met Jezus onder het kruis bezwijke, doch spaar mij in de eeuwigheid. O Maria! offer uwe overvloedige vol-
doeningen voor de geloovige zielen aan God op. Amen. Onze Vader. Wees gegroet.
Ontferm U, enz.
Heer, geef haar, enz. blz. \'224.
10. STATIE.
Jezus wordt ontkleed en met gal gelaafd. Wij aanbidden U, enz.
O Jezus, met welke pijn rukken zij uwe
kleederen uit! helaas! zij rukken met de kleederen ook de lappen vel van uw lig- chaam en zoo, lieve Jezus, worden uwe pijnen vernieuwd en uwe wonden verdub- beld. Daarbij proeft Gij de bitterheid van den gal. — Ach, welke pijnlijke toestand! Dierbare Jezus! gedenk aan al dat lijden |
|||||
|
333
|
|||||
|
en heb medelijden met de zielen in het vage-
vuur, want zij lijden zoo veel. De heinelsche ge- noegens zijn haar nog ontzegd, en zij wor- den met den bitteren gal van een vlammend vuur gelaafd. — O Jezus, heb dan medelij- den met haar. Ach! behoed mij, bid ik U, opdat ik ook niet in die plaats van pijni- gingen kome; ontkleed mijn hart van de wereld, en versterk mij om den kelk van lijden te drinken. Onze Vader. Wees gegroet.
Ontferm U, enz.
Heer, geef haar, enz. blz. 224.
11. STATIE.
Jezus wordt aan het Kruis genageld.
Wij aanbidden U, enz.
O Jezus, in welken ellendigen staat zie
ik U daar aan het Kruis genageld wor- den? Helaas! uwe handen en al uwe lid- maten zijn er zoo strak op gespannen, dat Gij U zelven niet bewegen kunt, dat al uwe beenderen kunnen geteld worden. Dierbare Jezus, hoe hebt Oij ons zoo
kunnen beminnen? Ik smeek U door deze |
|||||
|
•234
liefde, om de zielen in het vagevuur gena-
dig te willen zijn. Zie eens hoe zij daar als gekruisigd zijn, zonder zich te kunnen bewegen of helpen! Ach, haar lijden is zoo groot, want ;/de minste pijn van het vage- vuur overtreft de grootste pijn, welke men in dit leven zou kunnen lijden." (H. Tho- mas.) Heer Jezus! wees haar genadig, en offer de verdiensten van uw kruis ter hunner verlossing aan uwen hemelschen Vader op. Geef ook, lieve Jezus, dat wij onze driften kruisigen, om naderhand niet ge- straft te worden. O Maria! offer uwc smarten voor ons
en voor de geloovige zielen aan God op. Amen. Onze Vader. Wees gegroet.
Ontferm U, enz.
Heer, geef haar, enz. blz. 224.
12. STATTE.
fezus sterft aan het Kruis.
Wij aanbidden U, enz.
O ziel, sla uwe oogen hemelwaarts. Jezus, >a alles volbragt te hebben, ie- |
||||
|
23 5
|
|||||
|
rtelt zich aan God en derfl voor uwo
zaligheid. O zalige dood. Jezus gaat van het lijden
tot de glorie. Ach, of ik ook zoo geluk- kig ware. Ach, of ik hier alles voldoen en uit liefde Gods sterven konde. De zielen in het vagevuur konden reeds bij God zijn, maar om eenigc fonten en onvolmaakthe- den moeten zij branden. O aiel, vermijd nu alles, ook de kleinste zonden, en wees ijverig in uwe pligten. O Jezus, wees ons en de zielen in het vagevuur genadig, om- dat Gij voor ons en voor haar gestorven rijt. O Maria, vergeet niet, dat Gij onder het
kruis onze Moeder geworden zijt. Amen. Onze Vader. Wees gegroet.
Ontferm U, enz.
Heer, geef haar, enz. blz. 224.
13. STATIE.
Het ligchaam van Jezus wordt van het Kruis
genomen. Wij aanbidden U, enz.
Ziedaar, Maria! lieve Moeder, ontvang
|
|||||
|
236
|
|||||
|
uwen Zoon Jezus voor den laatsten keer in
uwen schoot. Neem de doornen met eer- bied uit zijn hoofd. - Overzie geheel zijn ligchaam en besproei het met uwe tranen. O Maria, mij dunkt, dat uw hart met
zeven zwaarden van droefheid doorstoken wordt en van liefde kwijnt. O Maria, doe mij in uwe droefheden en liefde deelen, en ontvang mijne ziel in uwen schoot, als zij van deze wereld scheidt. Maar vergeet de geloovige zielen ook niet. Aanzie haar lijden. Laat uwe tranen, bij het kruis vergoten, op haar vloeijen, opdat de vlammen gebluscht en zij voor Gods troon gebragt worden, om Hem eeuwig te aanschouwen. Amen. Onze Vader. Wees gegroet.
Ontferm U, enz.
Heer, geef haar, enz. blz. 224.
14. STATIE.
Jezus wordt in een nieuw graf begraven.
Wij aanbidden U, enz.
O ziel, voeg u bij deze lijkstatie. Jezus,
uw God en uw Al, wordt begraven. Gij zult spoedig dienzelfden weg inslaan. De |
|||||
|
•237
|
||||||
|
geloovige zielen, vele vau uwe kennissen,
hebben reeds dit lot ondergaan. Hunne ligchamen zijn door de wormen verteerd, maar de zielen boeten hare zonden nog in het vagevuur. Hoe vurig verlangen zij God te bezitten. Lieve Jezus, ik maak nu het vaste voornemen, voortaan ijverig in mijne pligten te zijn, om na mijnen dood niet gepijnigd te worden. Lieve Jezus, ik zal mijne zonden boeten, en uit liefde voor U alles lijden; ik smeek U, dierbare Jezus, tot de geloovige zielen neder te dalen en hare boeijen los te maken. O Maria, deuk aan de tranen, die gij
bij Jezus graf gestort hebt en heb me- delijden met de zielen in het vagevuur. Amen. Onze Vader. Wees gegroet.
Ontferm U, enz.
Heer, geef haar, enz. blz. 224.
|
||||||
|
16
|
||||||
|
SLUITGEBED.
|
|||||
|
O God! ontvang deze oefening tot ver-
ligting van de zielen in het vagevuur, en maak de zielen van ........ aan de aflaten
deelachtig.
O God! heb medelijden met de geloo-
vige zielen, die zoo vurig wenschen U te bezitten, en zoo hartelijk tot ons verzuch- ten, opdat wij haar troosten zouden. O barmhartige God, wees haar genadig; hoe bitter is het voor haar, U niet te mogen aanschouwen! De liefde trekt haar tot U, maar uwe regtvaardigheid stoot ze terug. U niet bezitten is de grootste aller straf- fen, het is de hardste en benaauwdste aller doodstrijden. Heb medelijden met haar, genadige God, zij immer* zijn uwe vrienden, uwe bruiden, uwe kinderen, voor welke Gij reeds eene plaats in den hemel bereid hebt. En dan, welke vernederingen, |
|||||
|
■2dd
|
|||||
|
armoede en pijnen hoeft Jezus- voor haar
niet geleden ? Ach! wees haar om mijnent- wil barmhartig. Gedenk daarbij, o God.\' dat zij tempels
van den H. Geest zijn, in welke Hij woon- de : en dat zij in zijne liefde uit deze wereld gescheiden zijn. Vergeef dan, bid ik U, door de verdiensten van Jezus Christus, al hare schulden, dit zal tot uwe glorie strekken, want in den hemel zijnde, zullen zij eeuwig met de Engelen uwen lof zingen, zeggende; heilig! heilig! heilig! O God, vergeet mij ook niet; gedenk,
dat ik aan zoo veel gevaren van zonden blootgesteld ben; versterk mij om U toch niet te vergrammen, want de zonden mis- hagen U zoo zeer, en dwingen U ons te straffen. O God! doe mij dan de zon- den zorgvuldig vermijden, en geef, dat ik alles uit een zuiver inzigt doe, alleen om U te behagen. O Maria! open voor ons en voor
de zielen in het vagevuur de ingewan- den uwer barmhartigheid en bid voor ons. Amen. |
|||||
|
•240
Bid hier nog 5 maal Onze Vader, 5 maal
Wees gegroet, en 5 maal Glorie zij den Vader, ter eere van de vijf wonden van Christus; eu 1 Onze Vader, 1 Wees ge- groet en 1 Gl.rie zij den Vader volgens de meening van Z. 11. den Paus vau Rome. |
||||
|
HKTHOTXID-
|
|||||
|
Hlad/
Voorberigt ......... i
De maand November. — Inleiding. . 7
I. Dag.......... 9
TI. Dag. — Over het offer voor de
overledenen........ 14
III. Dag. — Over de straf der ont-
bering.......... iy IV. Dag. — Over de straf des gevoels. 22
V. Dag. — Hoe kan het vuur de zielen
aandoen......... 25 VI. Dag. — Over de gestrengheid van
Gods regtvaardigheid..... 28 |
|||||
|
2*2
|
|||||||
|
INH\'IUI)
|
|||||||
|
Blidz.
VIT. Dag. — Hoezeer den overledenen
de duur der straffen in het vagevuur lang toeschijnt.......31 VIII. Dag. — De zielen in het vage-
vuur weten niet wanneer hare straf zal eindigen........33
IX. Dag. — Hevigheid der smarten des
vagevuurs.........35 X. Dag. — De heiligheid der zielen in
het vagevuur........39
XI. Dag.—De zielen in het vage-
vuur kunnen niets raeer bij God verdienen.........42 XII. Dag. — Onderworpenheid der zie-
len in het vagevuur.....45 XIII. Dag. — De vertroostingen der
zielen in het vagevuur.....48 XIV. Dag. — Gezindheid der godde-
lijke Voorzienigheid jegens de zielen in het vagevuur.......51
XV. Dag. — De onderlinge bijstand
tusschen de drie Kerkafdeelingen. . 54 XVI. Dag. — De zielmissen. ... 59
|
|||||||
|
J43
|
|||||||
|
INHOUD
|
|||||||
|
BlwU.
XVII. Dag.—De aalmoezen voor de
overledenen........63 XVIII. Dag. — De verstervingen. . 66
XIX. Dag. — Het toevoegen van af-
laten ..........68 XX. Dag. — De zielen uit het va-
gevuur verlossen is den Zaligmaker navolgen.........71 XXI. D..G. — De oefening van geloof,
hoop en liefde.......73 XXII. Dag. — De werken van barm-
hartigheid.........78 XXIII. Dag. — Eene heldhaftige lief-
dedaad voor de Overledenen. . . 81 XXIV. Dag. — Onze verpligtingen
jegens de Overledenen.....84 XXV. Dag. — De pligten van regt-
vaardigheid jegens de overledenen. . 86 XXVI. Dag. — Met de overledenen te
vertroosten verheugen wij het hart van God........,89
XXVII. Dag. — De tusschenkomst
voor de overledenen behaagt aan Jezus |
|||||||
|
?44
|
||||||||
|
INHOUD.
|
||||||||
|
Kladz.
en Maria.........91
XXVIII. Dag. — De engelen en de
heiligen verheugen zich om de ver- troosting der overledenen. ... 96 XXIX. Dag. — De dankbaarheid der
zielen in het vagevuur voor hare weldoeners........100 XXX. Dag. — Met de zielen der over-
ledenen te troosten, bereidt men zich z.elven eene dergelijke hulp. . 103 Noveen voor de geloovige zielen in
het vagevuur, door den heiligen Alfonsus de Liguori......106 Overdenkingen en gebeden voor iederen
dag dor Noveen.......112 Gebed tot Jezus Christus voor de ge-
loovige zielen in het vagevuur, in den naam zijner lijdenssmarten . . .123 Heldhaftige liefdedaad ten gunste der
zielen in het vagevuur. . . . .126 § 1. Formulier van afstand ten voor- deele der overledenen . . .130
§ 2. Beweegredenen tot het verrig- |
||||||||
|
-
|
||||||||
|
2*5
|
|||||||
|
IMHOl\'D
|
|||||||
|
Blad;..
ten dier heldhaftige liefdedaad. 133
§ 3. Voorregten en aflaten vergund aan hen, die deze heldhaftige liefdedaad verrigt hebhen. . 141 Gebeden onder de heilige Mis ter
lafenis der geloovige zielen bij- . gewoond.........144 Gebeden voor de heilige Communie ter
zielelafenis der overledenen . . .168 Litanie voor de zielen in het va-
gevuur .........173 Uitbreiding van den Psalm de Pro-
fundis..........178 Overwegingen, gevoelens, gebeden, ter
gelegenheid van het afsterven van personen, die ons dierbaar zijn. . 184 Gebeden voor do overledenen, op iederen
dag der week........198 Gebed tot Jezus, onzen Verlosser. . 197
Gebed ter eere van den smartelijken
doodstrijd onzes Heeren aan het kruis . \'.........200 Gebeden in den naam van het kos-
/
/ |
|||||||
|
■JUi iMinni
|
||||||
|
Bltidz.
telijk bloed onzes Eleeren Jezus
Christus.........209 Gebeden ter eere der zeven Weeën van
Maria..........211 Litanie om een zaligen dood af te
snieeken.........215 Oefening bij den H. Kruisweg tot
lafenis der geloovige zielen in het vagevuur.........220 Sluitgebed.........238
|
||||||
|
,
|
||||||