|
■■:(
|
||||||
|
m
|
||||||
|
^/r) \\3SZ5
|
||||
|
ALLE RECHTEN VOCHBEHOUDEN.
|
||||
|
r^
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
CHRISTELIJKE
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
OVERWEGINGEN3^
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
AL DE DAGEN DER VASTEN
VOLGKNS
HET EVANGELIE DER MIS,
lïijzonderlijk aangeboden kan de vrienden van liet Heilig
Hart van Jesus, en gevolgd vaneen groot getal gebeden/ DOOR DEN
Ecrw. P. Fr. A. M. POBT.U.1XS C?
* t
TAN DE OllDE DER PnKDïKHERREN.
NAAR HET KKANSCEI.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
/>5
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
.\'■■. -
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
iOi
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
-V
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
o
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
LUIK
H. BESSAIN, DRUKKER.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
\'s BOSCH
W. VAN OUUCK, BOEKH.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
1881
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
GOEDKEURINGEN.
|
|||||||||||||||
|
Attcnta relatione duorum rcvisorum a nobis desi-
atorura super opera cuï titulus : Chisielijke Over- <ngen voor al de dagen der Vasteny volgens hei \\gelie der Mis\\ bijzonderlijk aangeboden aan de den van hel H. Hart van Jesus, door den Eerw. ~.A. Af. Portmans, van de Orde der Predik. n, eara typis mandari permittimus. -mventu nostru B. M. Virginis Sartensis, die smbris 1879. Fr. P. Van Berkel, Mok. Sacr. Thool. ac Prior provinc. St" Rosa; Ord. Praïd. |
|||||||||||||||
|
N
|
|||||||||||||||
|
Imprimi potcst.
31 Decembris 1879. ï VICI\'OK JOS, BPISC. LFODIEN.
|
|||||||||||||||
|
II
|
|||||||||||||||
|
i
|
|||||||||||||||
|
AAN DEN LEZER.
|
|||||
|
Dc heiiige vastentijd is een tijd van
ingetogen- eu boetvaardigheid. Dc ouder- dom, een wettig ontslag, eene gekrenkte gezondheid, een aanhoudend en moeilijk werk, ontzeggen misschien aan velen de onthouding en het vasten ; maar welke reden kan men bijbrengen om zijne, eilaas! zoo verzwakte ziel, niet door krachtige en ware gedachten te spijzen? De mensch vergeet maar al te dikwerf
zijne ziel, het verhevenste deel zijns we- zens, en blijft als een slaaf aan zijn li- chaa.m onderworpen. En nogtans , in |
|||||
|
!
|
|||||||||
|
■
|
|||||||||
|
GOEDKEURINGEN.
|
|||||||||
|
Attcnta relatione duorum revisorum a nobis dest-
gnatorum super opera cui titulus: Chisielïjke Over- wegingen voor al de dagen der Vasten, volgens het Evangelie der A/is, bijzonderlijk aangeboden aan de vrienden van het H. Hart van Jesus, door den Eerw. P. Fr.A. M. Portmans, van de Orde der Predik- heeren, eam typis mandari permittimus. In conventu nostro K. Af. Virginis Sartensïs, die
25» Novembris 1879. Fr. P. Van Rrrkrl, Mng, Sacr. Theol.
ac Prior provinc. St" Rosx Ord. Praed. |
|||||||||
|
Imprimi potcst.
Leodn\', 31 Decembris 1879. t VICTOR JOS, BPISC. LEODIEN.
|
|||||||||
|
AAN DEN LEZER.
|
|||||||
|
Dc heiiige vastentijd is een tijd van
ingetogen- eu boetvaardigheid. De ouder- dom, een wettig ontslag, eene gekrenkte gezondheid, een aanhoudend en moeilijk werk, ontzeggen misschien aan velen de onthouding en het vasten ; maar welke reden kan men bijbrengen om zijne, eilaas! zoo verzwakte ziel, niet door krachtige en ware gedachten te spijzen? De mensch vergeet maar al te dikwerf
zijne ziel, het verhevenste deel zijns we- zens, en blijft als een slaaf aan zijn li- chaa.m onderworpen. En nogtans , in |
|||||||
|
IV AAN DEN LËZER-
zige orde zoeken te slellen : (1) Wij heb-
ben ons tevreden gesteld met iederen mor- gen aan de Kerk te vragen, welk Evangelie onzen geest moest geleiden. Konden wij, die gedragslijn volgende, in dwaling ge- raken? Wij denken het niet. Er zal zelfs daardoor verandering en verrassing zijn: Zoude het een kwaad zijn in een zoo woelend tijdstip als het onze, waar men heden den dag van morgen niet kent? Zoo men in de verscheidene overwegin-
gen eene zekere nalatigheid vindt, wille men zich wel den titel van dit eenvoudig werkje en van iedere afdeeling herinne- ren : het zijn cbristelijke overwegingen en geen zedelcer of theologische verhan- delingen die wij het godvruchtig volk aanbieden. Ook hebben wij de eerste over- weging getiteld : Over de zuiverheid der (I). Aan liet einde van list werk vorgen wij, buiten de
inhoudstafel, twee Afzonderlijke tafels : de eene aanwij- zende de orde en de reeks der overwegingen die men in de muand Juni zoude kunnen volgen ; de andere, de overeenkomende hoofddeelen voor eene geestelijke oefe- ning. |
||||
|
AAN DEN LEZER. V
tneewng;<3D alzoo de andere deelcn, om
aan te duiden dat ons doel eenvoudiglijk was over ieder onderwerp cenige voordec- iige gedachten onzen lezer in te boeze- men. Nog een woord : buiten onze weet, en
zonder voordacht van onzen kant is de naam van \'t Heilig Hart dikwijls onze pen ontsnapt , of liever, wij gelooven het gaarne, is dikwijls uit ons hart gespro- ten. Wij hebben niet noodig geacht het te veranderen : welke geur evenaart den geur van het Heilig Hart? misschien zul- len onze nederige en zedige gedachten door hem gebalsemd den weg des harten en bet ware middel vinden om eenig goed te doen.... Dit is ons vurigste verlangen en het voorwerp onzer gebeden die wij den goddelijkcn Zaligmaker, door Maria\'s onbevlekte handen toesturen. |
||||
|
CHRISTELIJKE OVERWEGINGEN.
|
|||||
|
EERSTE DAG.
A SSCHE WOENSDAG.
OVER HE ZUIVERHEID DER MEENIN6.
(Evangelie volgens don II. Muttheüs, VI, 16-21.)
lïij den aanvang der Vasten, doet ons
de Kerk deze woorden van Christus hoo- ren: Wanneer gij vast, toonl dan geen treurig gezicht, gelijk de huichelaars doen; want zij mismaken hunne aangezichten, om zich als vastende aan de menschen Ie ver- wonen. Voortvaar zeg ik u, zij hebben hun loon al ontvangen. Maar gij, als gij vast, zalf uw hoofd en wasch uw aangezicht, op- dal gij den menschen niet loeschijnet te vas- ten, maar aan uwen Vader die in het ver- borgen is; en uw Vader die in het verborgen ziet, zal hetu vergelden. Welk is de beduidenis dezer onderwij-
zing van onzen goddelijken Meester? De Zaligmaker beveelt ons de zuiverheid der |
|||||
|
2 EERSTE DAG.
meening aan, een der twee vleugelen
waarmede de mensch, volgens den schrij- ver der Navolging (De imitatione Cristi, L.II,C, IV.), zich boven het aardsche ver- heft. Onze Heer past aan de vasten deze grondspreuk toe op dewelke hij zoozeer heeft aangedrongen : Ziet toe dat gij uwe goede werken niet voor de menschen doet, om van hun gezien te worden! «.Ziet loeit zegt Jesus. Ik heb slechts
tot inkeer te komen en mijne eigene ondervinding te raadplegen, om te be- grijpen hoe zeer de vrees, die de Zalig- maker mij wil inboezemen rechtmatig is. Hoe dikwijls heb ik niet gehandeld om den menschen te behagen, en hunne toejuichingen te behalen? Hoe dikwijls heb ik zelfs, in mijne godvruchtige oefe- ningen, mij niet alleenlijk opmerkzaam zoeken te maken, en hoogachtingen op te wekken ? Mijn hart, in plaats van zich ten hemel te verheffen, bleef geboeid in de wereld. Mijn gedrag is dwaas. geweest; het.
|
||||
|
ASSCHE WOENSDAG. 3
wordt tijd dat ik mijne hoogste belangen
beter begrijpe. Is het geen ijdelheid den roem der wereld na te vorschen, rijkdom- men te verzamelen, zoo men de zaligheid zijner ziel verwaarloost? Wat baat het den geleerde of den vorst, op aarde roem en macht te hebben gehad, zoo hunne ziel voor altijd ongelukkig is ! Wereld- minnaars, wat is uwe behendigheid ijdel, uwe wijsheid krankzinnig ! Gij meent ware goederen te omarmen, en gij grijpt slechts eene schaduwe die u ontvliedt, En ik die ecnen glimlach, een vleiend
woord opzoek, ben ik verstandiger dan zij ? Ik herhaal met den Wijze : alles is ijdelheid, behalve God dienen ! Ik leg mij toe op de studie en de beoefening van Gods wet, omdat daar de eeuwigheid van afhangt, en terzelver tijd zoek ik mij van eenige betoovering te omringen ! Is mijne verblindheid, in zekeren zin, niet grooter dan die der wereldkinderen ■? Zij achter- volgen, wel is waar, eene schaduwe, maar ik, die in de godvruchtigheid mijne eer |
|||||
|
•N
|
|||||
|
4 EERSTE DAG.
stel, ik geluk zelfs niet die schaduwc
te vangen. De wellustigen hebben hunne genoegens; de baatzuchtigen hun goud en hunne rijkdommen; de heersehzuchtigen zijn verrukt bij den weergalm van hun- nen naam, en ik die mijne goede werken in aanzien der menschen verricht, waar is mijn gewin? waar mijne vreugde Ven mijne vleiers waar zijn zij ? O! zullen misschien eenigen zeggen, wat is hij god- vruchtig ! met welke edelmoedigheid oirert hij zich op! wie weet het ? zijn leven zal misschien geschreven en door de pers geopenbaard worden 1 maar vervolgens ? Bij den hemelschen Vader zal ik mijn loon verloren hebben, en in de diepste vergetelheid gedompeld blijven. Elders is in onze dagen het middel om te schitte- ren ; elders is de weg des rijkdoms en der vermaardheid. En aldus, van weder zijde ongelukkig, zou ik mislukken bij den hemel, en de aarde zoude mij niet \'t minste toerijken! O zwakheid van den mcnsch,— ja zelfs |
||||
|
ASSCflE WOKNSDA0. 5
van den beste , — hoe zeer laat gij u
door den ijdelen roem verleiden ! Ik zal voortaan mijne toevlucht tot God nemen: Neen, ik wil geen gevaar loopen van alles te verliezen, en geef geen deel meer mij- ner goede daden aan aardsche belan- den. Ten opzichte van God alleen handelen :
wat is edeler dan een dergelijk gedrag ? liet hart zweeft boven de schepping,klimt tot God,en tnsschen \'s menschen hart, zoo ellendig als het aan de aarde is verkleefd, en het goddelijk Hart van Jesus, is er i,remeenschap van gedacht en liefde : er zal ook gemeenschap zijn van belooning : waar Jezus is, daar zal ik ook zijn! En daarbij welke zielkracht voor het goed doen zal ik in deze gedachten niet vinden? van de verhevenheid des hemels aan- schouwt mij God met liefde; Hij schrijft in het boek des levens iedere goede daad welke ik verricht ; ja de minste wordt met zorg aan\'geteekend : niets ontsnapt zijne aandacht, niets gaat verloren ! De |
||||
|
C> EEBSTR DAG.
hemelschc Vader ziel in het verborgen en
zal loon naar werken geven.... Ja, mijn God I Ik neem het vast voor-
nomen : ik wil alleenlijk handelen om u te behagen. Alzoo zal ik mijn eigen ge- luk verzekeren,want tot heden toe heb ik maar al te vergeefs gewerkt I Ik heb den raad van uw vaderlijk Hart vergeten. Vergader u geene schatten op de aarde, waar roest en mot verderven, en waar die- ven uitgraven en stelen ; maar vergader « schatten in den hemel, waar noch roest, noch mol ze verderven, en waar geen dieven uitgraven noch stelen. Toepasselijk besluit.
De zuiverheid der meening trachten te he-
komen, en tot dat einde beschouwen line kinderlijk het is ten opzichte der meoschen te handelen. |
||||
|
7
|
|||||||
|
DONflERDAO.
|
|||||||
|
O--0--O--0--O- O- O--O--O—O--O-O-O"0--0~6--0~r><fO-0-0-J>
TWEEDE DAG.
DONDERDAG.
OVER DEN GEEST DES GELOOF*.
(Erangolle volgens den B. MaUlieüa, Vlïï, 5-13.)
Voorwaar, zoo groot een geloof heb ik in
Israël niet gevonden.\' Waarom ontsnapt die verwonderings-
kreet aan het Hart van Jesus? Ziehier wat ons het Evangelie leert. Een hoofd- man kwam den Zaligmaker te gemoet, en bad hem op deze wijze : Weere! mijn dienstknecht ligt te huis aan eene vcr- lamdheid, en lijdt zware pijnen.\' Jesus volgt terstond de beweging van
zijn zoo medelijdend en liefderijk Hart : Ik zal komen, zegt Hij, en zal hein gene- zen I Dit woord, alhoewel vol teederheid verbaast den nederigen hoofdman! Meere, antwoordt hij, ik ben niet waardig dal gij onder mijn dak inkomt... Wel hoe ? gaat hij aan de genezing van den dienaar wel- ken hij als een zoon lief heeft afstaan? |
|||||||
|
8 TWEEDE DAG.
Neen ; maar zich op de vleugels des gc-
loofs verheffende : Zeg het maar met een enkel woord, sprak hij, en mijn dienst- knecht zal genezen worden. Want ook ik, voegt liij er hij, ben een mensch onder de macht van anderen gesteld, en wederom krijgsknechten hebbende onder mij : en ik zeg tot den eene ; ga, en hij gaat; en tot een ander, kom, en hij komt; en tol mijn dienstknecht: doe dit, en hij doel het\'. Alsof hij zeggen wilde : Des te meer zal men aan u gehoorzamen, die de Meester zijt der wereld, en onder nicmands bevel staat I Inderdaad, roept Jesus van verwonde-
ring getroffen uit, zoo groot een geloof heb ik in lsra\'cl niet gevonden ! Wonderbaar was het geloof des ro-
meinschen krijgsoverslen. Met wat vol- maakt begrijp, met wat zuivere klaarheid aanschouwde hij het vermogen der god- delijke goedheid! Hij verstond dat de macht van den Heer Jesus zich zoowel van verre als van nabij uitoefent, en dat |
||||
|
DfwnF.nnAG. 9
ervoor de Almogcndheid geen afstand be-
staat ! Hij werd niet bedrogen, want zon- dor hem te zien of te raken genas do Zaligmaker zijnen dienaar: Ga heen, zegt hij, en gelijk gij geloofd hebt, zoo ge- schiede u. Is mijn geloof gelijk aan dat van den
hoofdman? Versta ik zoogoed als hij, dat er voor u, o mijn God, noch nabij- heid, noeli afstand is ? Overal zijt gij te- genwoordig! Gij behoeft in mijn hart niet neder te dalen, gij zijt er, en mijne gedachten zijn u allen bekend. Waar ik mijne treden ook zet of mijne oogensla, o oneindige God : overal ben ik "an uwe oneindigheid doordrougen. Was dat, de zang niet van den koning-
lijken propheet I Weere, gij hebt mij ge- kend, gij kent den tijd van mijn zitten en van mijn opslaan! van verre hebt gij mijne gedachten ontwaard, ja zelfs voor dat mijne long een woord had uitgesproken!... Meere, \'il is u bekend, hel verledene zoo als het toe- komende!... Waar zal ik gaan om mij |
||||
|
10 TWEEDE DAG.
aan uwen geest te onttrekken .\' Waar zal ik
vluchten om mij voor u aanschijn te hergen ? Klim ik ten hemel, gij zijt er, daal ik ter helle, gij zijl er ook.\'... Ik zeide: misschien zullen de duisternissen mij verbergen... Maar neen ! De duisternissen zijn voor u niet duister en de nacht is voor u zooals de dag. (Ps. 138.) David, die in dier voege zong, was door
het Evangelie niet verlicht 1 De hoofdman die een zoo levend geloof had, was reeds geen Jood 1 O ! Heere, hadde ik het on- verschrokken geloof dier mannen, mot welke vurigheid zou ik aan de zaligma- king mijner ziel niet werken? Met welke snelheid zoude ik den weg der volmaakt- heid niet doorloopen ! Gij zoudet mij zeggen, Heere: Ga 1 en zonder het gemom- pel der eigenliefde te aanhooren, zou ik gaan. Kom 1 en ik zou kornen. Doe dat, en in weerwil van allen afkeer zou ik het doen. Ja! Ik zou het doen! Geeft het oog des meesters geene onwederstaanbare aandrijving aan de handelskracht der dienaars I |
||||
|
VRIJDAG. t 1
Kom dan, Hecre Jesus, kom dan door
uwc genade den blinddoek die mijne oogcn dekt en mij belet u Ie erkennen, afnemen ! mij geschiede volgens het ver- langen dat gij mij inboezemt I Toepasselijk besluit.
Zich naarstig toeleggen om de tegenwoor-
digheid van God, gedurig voor oogen te 1) ebben. ->-0--0--0--0"0--0--0--»0-0~0~0 O-e-O--0-O--0--O- O--O--O-
DERDE DAG.
VRIJDAG.
OVER HET VEBGETEN DER BELEEDIGINGEN.
(Evangolio volgens den II. Mattheüs, V, 42-48; VI, 1-4.)
Ecne der zwaarste en tevens zoetste
plichten van het christelijk leven is de vergeving der beleed igiugen, do liefde der vijanden. Die plicht pijnigt de ver- vallene natuur die ons toeroept: Geeft kwaad voor kwaad, en haat uwe vijan- den! Aanhooren wij in hol vervolg de stem
|
||||
|
12 DEKDE DAG.
der driften nimmer, maar schikken wij
ons met oplettendheid naar de verhevene woorden van Jesus, en laten wij ze onze ziel doordringen : « Hebt uwe vijanden lief, doet wel aan die u haten, en bidt voor ken die u vervolgen en belasteren, opdat gij kinderen moogt zijn van uwen Vader die in den hemel is, die zijne zon doet opgaan over goeden en kwaden, en regenen doet over rechtvaardigen en onrcchtvaardigenti Ja,laten wij die goddelijke woorden onze
ziel overmeesteren, en zoo eene kwijt- schelding over de menigvuldige bestor- mingen der eigenliefde behaald, van onze lippen valt, O! dan zal eene zoete vreugde ons hart doen kloppen ! Waarom onbuigbaar blijven? De heniol-
sche Vader heeft voor mij noch goedheid, noch liefde gespaard, en zou ik zonder wederliefde blijven? De hemclsche Vader heeft mijne ongerechtigheden uit zijn geheugen gewist, en zou ik ds feilen mij- ner broederen niet vergeten ? O ! bedrie- gen wij ons niet; mijne ongevoeligheid |
||||
|
VBIJDAG. 1 3
jegens den evenaasten zou mijne schuld
bij do goddelijke Majesteit doen herleven, en de vergiffenis die de barmhartigheid Gods mij zoo edelmoedig geschapen heeit geheel vernietigen. Ik heb mij slechts de leenspreuk te herinneren vandenonbarm- hartigen schuldenaar die uiet betalen kon. DeKoning had hem zijne schuld,die groot was, kwijt gescholden; doch hij, verre van het voorbeeld van grootmoedigheid, dat hem zoo verheugde na te volgen, was onhandelbaar jegens een zijner medc- dienaars, die hem eene geringe som schuldig was : Hij greep hem aan en ver- worgde hem zeggende : Betaal wal gij schuldig zijt! Als de koning dat smadelijk gedrag vernam, deed hij zijnen dienaar terug komen : De geheele schuld heb ik u kwijt gescholden, dewijl gij mij gesmeekt held; moest ook gij dan u niet onlfernien over uiven mededienaar, zooals ik mij over u ontfermd heb?.....En zender antwoord af
te wachten, leverde hij hem in de handen
der bcvlen.... De Heer voegt er deze be- |
||||
|
I4 DEBDE DAG.
tcekcnisvolle woorden bij : Aldus zal ook
mijn hemelsche Vader u doen, indien gij niet een iegelijk zijnen broeder van harte zult vergeven hebben. (Matth. Hoofdstuk, XVIII). Wezen wij dan ware zonen van den
Iiemelschen Vader I Zijn wij Jesus onzea oudsten broeder waardig! üe eenige zoon Gods heeft de inenschelijke natuur ten huwelijk aangenomen, en door zijne on- derwijzingen, maar nog meer door zijn voorbeeld geleerd, hoe en waarom men vergeven moet. Jesus aan het kruis gehecht zijnde en op
het punt van zijnen geest te geven bad voor zijne beulen: Vader, vergeef hel hun, want zij weten niet wal zij doen! Kreet des Harten van mijnen stervenden Jesus, doordring mijn rampzalig hart! Zij welen niet wat zij doen, zegt Jesus.
En mijne vijanden die mij aanvallen en beleedigen, hebben zij kennis van hunne handelwijze ? Dikwijls handelen zij ter goeden trouwe; zij denken eene zaak van |
||||
|
VRIJDAG. 15
recht en waarheid te verdedigen, en de
drift verblindt hen menigmaal. Misschien is het onrecht van mijnen kant, en ge- beurt zulks niet dikwerf ? maar veron- derstellen wij dat zij onrechtvaardig zijn en door niets verontschuldigd kunnen worden. Broeder, nu vooral, vergeef; ver- geef uit ganscher harte, want zij weten niet wat zij doen !... Uwe vijanden halen zich eene eeuwige vermaledijding op den hals, en bereiden zich schrikkelijke pij- nen. En reeds van dit oogeublik, welke hel is hun hart niet! Aanschouw ze : hunne dwalende en donkere oogen, de bleekheid van hun aangezicht, hunne samengetrokkene wezenstrekken, hunne onzekere voetstappen, alles verraadt de benauwdheden eener onrustige ziel. Neen, zij weten niet wat zij doen! Wilt
gij, vergiffenis weigerende, hunne schul- dige onwetenschap mededeelen. De haat doet den vijand vergeten dat hij Jesus- Christus herkruisigt; wilt gij in uwe on- gevoeligheid, u aan hem verbinden, en |
||||
|
I(> DEBDE bAG.
liet Hart van Jesus doorsteken ? Hij heeft
u een stoffelijk verlies veroorzaakt en gaat eene oneindige kastijding te gemoet. Zijt gij van zin hem voor een vluchtig scheldwoord in de hel te dompe!en,en er hem te volgen ? Hij heeft u gelasterd, en ten onrechte vervolgd... O de weldoende vijand! Indien gij langmoedig zijt, zullen zijne handen u eene kroon van glorie vlechten... Hoe kunt gij dan een man die uwe kostelijke belangen zoo goed verstaat haten en verwenschen ? Meen, mijn God, ik wil het niet doen ! Ik vergeef uit den grond mijns harten aan al die jegens mij hooze inzichten hebben gehad. Ik vergeef aan allen 1 Dat ik uw zoon zij, o hemelsche Vader, en de broeder van Jesus, mijn welbeminde Zaligmaker! Ruk den bitteren haat uit mijn hart, en ver- spreid erdenhonigder christelijke zacht- moedigheid, omzet mijne lippen door den glimlach der liefde; dat mijne blik- ken de goedgunstigheid uitdrukken en mijn mond zich slechts voor liefdevolle woorden openen. |
||||
|
17
|
|||||||
|
ZATERDAG.
|
|||||||
|
Toepasselijk besluit.
Biddea voor diegenen die u beleedigd heb-
ben en u vriendelijk jegens ben gedragen. -0--0--0-0--0--0--0 ■o-o--o-o-«-o-o--o-o-«--oo--o-o- 0--0-
VIERDE DAG.
ZATERDAG.
OVER HET BETROUWEN OP GOD.
(Evangelie vulgensdcn H.Hnrcu*. VI, 47-56.) Mijne ziel, o Heere, heeft bij het lezen
van het hedendaagsehe Evangelie schatten van vertroosting gevondeu. Mei den avond was hel schip, waarin de
leerlingen waren, midden in het meer, en Jesus was alleen op het land. Ziende dal zij mei veel moeite voorlroeiden (want de wind was hun tegen) kwam hij tot hen, wande- lende op het meer. Dit is de geschiedenis vau mijn ellen-
dig hart. Dikwerf is het in eene diepe duisternis gedompeld ; de nacht breekt aan; alles is somber en bedreigend rond mij... Zijn die beproevingen genoeg? |
|||||||
|
18 VIERDE DAG.
Neen : de wind dor vervolging is tegen
mij losgelaten en huilt met geweld: de achterklap, de ondankbaarheid, de ver- smading, de onverschilligheid, ziedaar de woedende baren van den storm... En ik worstel ! Ha! wat heb ik moeite om tegen den stroom op te varen, en de schrikke- lijke golven te bevechten.... maar ben ik alleen ? Geenszins, o mijn Jesus ! gelijk gij van
het strand, waar gij u bevondt, uwe leer- lingen aanschouwdet en uw Hart mede- lijden met hen had, zoo cok houdt gij van den hemel uwe blikken op mij ge- vestigd en lacht mij toe in mijne pogin- gen : gij verheugt u over mijne kleine roembehalingen... Wat zeg ik 1 van den glorietroon waar Gij zijt nedergezeten waakt uw Hart op mij ? Maar neen : Gij gewaardigt U tot mij te komen, gij nadert lot mij : mijn dienaar, hebt gij gezegd, mijn dienaar zal lol mij roepen enik zal hem aanhooren ; ik zal lot hem nederdalen ten tijde der verdrukking : ik zal hem redden en mei roem overladen. (Ps. 90.) |
||||
|
ZATERDAG. 19
Maar, Heere, het Evangelie van den dag
voortlezende, vind ik woorden die mij ontstellen : wandelende op het meer,wilde hijde leerlingen voorbijgaan. Uw Evangelist geeft het mij te kennen. Ja, maar terstond onderricht hij mij over de oorzaak : hun hart was verblind ; zij nu den Zaligmaker op kei meer ziende wandelen, meenden dat het een spook was, en schreeuwden luid! Arme leerlihgen ! De menigvudidige mi- rakelen van Jesus hebben dus hunne oogen nog niet geopend 1 Zijne macht en goedheid blijven hun onbekend! Maar Jesus, door de vlammen zijner liefde, zal hunne oogen verlichten, en hun hart verroeren. Hij zag ze verschrikt: En ter- stond sprak hij met hen en zeide tot hen : Weest gerust, Ik ben het; vreest niet! Hij klom met hen in het schip, en de wind hield op.\' O welbeminde Zaligmaker 1 Ik weet
hoe zeer uw Hart ons bemint; ik geloof het met liefde en vreugde ; gij zijt met mij, te midden der beproevingen ! Neen, |
||||
|
20 VIERDE DAG.
dit is geen schim mijner inbeelding : hot
is de zoele wezenlijkheid 1 Moge ik nooit, o mijn God, aan uwe liefde jegens mij twijfelen. Fluister mij gedurig deze troost- volle woorden in de ooren : wees ge- rust; ik ben het; vrees niet! Ja, mijne ziel, vertrouwen! Jesus ziet
uwe smarten, hij kent den stormwind die tegen u is opgestaan : hij zelf heeft het toegelaten om u te reinigen, u te ver- heffen, en u de gelegenheid te verschaffen om aan uwen God getuigenis van uwe belanglooze liefde te geven. Vrees dus niet: de droefheid zal in blijdschap ver- anderen en de Zaligmaker spaart u eeno oneindige helooning! Ik weet, o miju God I dat gij alles weet
en kent; ik weet dat uw Hart een Oceaan van liefde is, en uwe teederheid voor mij geene grenzen heeft; ik smeek u, breid deze kennis uit, opdal ook mijn betrou- wen op u vergrootte 1 |
||||
|
OVER HE DEKORIN\'GEX. 21
|
|||||
|
Toepasselijk besluit.
lu voor- en tegenspoed zijne hoop op God
stellen. •O- O-O- -0~0~0~0- -O O-O-O -O-O- -0-0-O"0"0-0-0-0"^- O-
EERSTE ZONDAG.
OVER DE DEKORIMGKX.
(Evangelie volgens den H. Mattueüs, IV, 1-11.) Jesus werd dooi\' den Geest in de woestijn
geleid. En toen hij veertig dagen en veertig nachten had gevast, had hij daarna honger. En de bekoorder trad toe. Welk schouwspel 1 Jesus in de wilder-
nis, alleen met den duivel! Welke samen- komst ! God en zijn oude vijand tegenover elkander. De Godmensch laat zich door een gevallen engel bekoren, wat zeg ik! liij laat zich geleiden, vervoeren, en geeft zich ten spot aan zijn overwonnen vij- and ! Ach! de goddelooze , die van de verhevene uitzinnigheid van het vleesch geworden Woord niets begrijpt, is verer- gerd, wanjeerhij den Zoon Gods, de uit- |
|||||
|
£2 EERSTE ZOXDAG.
dagingen van den trouwloozen geest ziet
onderstaan. Wat kan het schillen ? De christen zal in deze gedachte eene groofe les en verlichting vinden : Mijn Zaligma- ker is bekoord geweest gelijk ik ! De wet der bekoringen is algemeen.
Heen sterveling kan de aanvallen van den brieschenden leeuw ontvluchten. Neen, niemand! Zoowel uit het diepste dei- woestijn als van de tinne des tempels en de kruin des bergs, zegt ons de Zalig- maker : De dienstknecht is boven zijnen meester niet. Zoo de helsche legioenen mij aangerand hebben, zullen zij ook u niet sparen : gelukkig zoo gij dit ver- staat. Ik heb wel is waar de wereld verlaten,
en mij in de eenzaamheid des kloosters begraven : Maar, o mijne ziel, verwacht geen leven zonder strijd. Jcsus had zich in de wildernis verborgen, en hij is bekoord geweest. Ik leid een boetvaardig leven; ik verscheur mijn vleesch, en weiger den slaap aan mijne |
||||
|
OVER DE BEKOniNGEJJ. 23
sluimerigo oogen: mijne ziel, vrees! vrees
liet uur der bekoring. Jesus liad veertig dagen en veertig nachten gevast, en de bekoorder is tot hem genaderd. Ik wil mij geheel aan liefdewerken en aan de vermoeienis van \'t Apostelschap opoffe- ren, en ik gevoel dat God zelf mij dit verheven en grootmoedig voornemen heeft ingeboezemd. En hier nog, is er te strij- den 1 Jesus ging het rijk Gods in deze wereld herstellen ; de heinelsche Vader had hem deze getuigenis gegeven : Deze is mijn welbeminde Zoon.\' en de bekorin- gen zijn hem komen aanvallen. En welke bekoringen, rechtvaardige
hemel I Satan is door eene onvcrzadelijke hoovaardigheid gekweld : daags na zijne schepping, niet tevreden zijnde over do glorie, waardoor hij zich omringd zag, deed hij den hemel door dezen trotschen schreeuw weergalmen : Ascendant! Ik zal opklimmen ! Ik zal Gods gelijke wezen 1 Up hetzelfde oogenblik in den afgrond der helle nedergeplofd, zwoor hij aan God ■f
|
||||
|
24 EERSTE ZONDAG.
de aanbiddingen der wereld te zullen
ontnemen, en nu zien wij hem Jesus na- deren : «Ik zal U al de ko7iinkrijken der wereld geven, indien gij voor mijne voeten nedervalt en mij aanbidt I» Waar ben ik ! Satan durft den Zone Gods voorstellen zich van zijne majesteit te ontkleeden, en hem zei ven te aanbidden, hem, dien ont- eerden geest, welke de adem der godde- lijke wraak in den afgrond heeft doen nederzinken. Eene dergelijke vermetel- heid, al komt zij van den duivel, doet mij beven t Na eene zoo groote hoovaardigheid,
moet ons geeue bekoring, hoe hevig, hoc verschrikkelijk zij ook weze, verbazen. Kuische ziel wees er op voorbereid, on- kuische gedachten zullen u, ja tot in den tempel, tot op de heilige tafel, onophou- delijk volgen. En gij, nederige dienaar van Christus, gij die uwe nietigheid ge- voelt en uwen God bemint, reken op den aanval des duivels j hij zal u voor uwe eigene oogen trachten te verheffen en u |
||||
|
OVER DE BEKORINGEN. 2S
aanzetten om uw hoofd door uwe handen
zelf te omkransen. Wat moet er geworden van de wereld-
minnaars, van hen die de verleidingen en gevaren te gemoct gaan? O! zoo de genade Gods geen wonderwerk verricht, zullen zij bezwijken, en de bckoordcr zal hen zonder moeite onder zijn gewicht verpletteren. Ik sidder! Ik zal bekoord worden, de-
wijl Jesus zelf het geweest is, altijd, ge- durig, ja tot den laatsten zucht en dan vooral, wanneer ik den laatsten strijd zal moeten leveren, zal ik bekoord worden ! Jesus heeft drie verscheidene aanvallen willen ondergaan en nog week hij maar voor eenigen lijd voor deu door de neder- laag schaamrood geworden duivel. Het Evangelie bevestigt het. (II. Luk. IV, 13.) Ik herhaal het, ik sidder... Maar Gij, Heere, zult niet toelaten, dat ik boven mijne krachten bekoord worde: uw apos- tel verzekert het mij. (II. Luk. IV. 13.) Gij hebt mij ook het geheim geleerd om |
||||
|
26 VIJFDE DAG.
den vijand mijner zaligheid te overwin-
nen. De vasten, de verwijdering van de wereld, bet gebed, en vooral de kennis van de Heilige Schrift, kennis die ik door gedurige overweging moet verkrijgen, ziedaar de wapens, welke gij gebruikt hebt, en die mij de zegepraal zullen be- komen ! O ! dat ik uw heilig woord altoos overwege: bet spruit uit uw goddelijk Hart, en jaagt diensvolgens den vijand van het menschelijk geslacht den groot- sten schrik in. Toepasselijk besluit.
Zich gewennen van het eerste oogenblik der bekoring zijn hart door een kort en vurig gebed tot God te verheffen, en hem bijstand af te smeeken. -0-0--0--0-0--0- 0--0--0- O- O-O- O--O-O- O-O- O- O- O- O- O-O
VIJFDE DAG.
MAANDAG DER EERSTE WEEK.
OVER DE GEDACHTE DES OORDEELS.
(Evangelie volgens den IJ. Uuttheüs, XXV, 31-46}. Ziehier boe onze Heer Jesus-Christus in
|
||||
|
MAANDAG DEIt EERSTE WEEK. 27
het Evangelie, dat de II. Kerk ons lieden
voor oogen stelt, zich uitdrukt: « Als nu de Zoon des menschen zal gekomen zijn in zijne heerlijkheid, en al de engelen met hem, dan zal Hij gaan zitten op den troon zijner heerlijkheid I En voor hem zullen al de volken vergaderd worden en Hij zal ze van elkander scheiden, gelijk de herder de schapen van de bokken scheidt. De schapen zal Hij stellen aan de rechterzijde en de bok- ken aan de linkerzijde.» Welke verschrikkelijkeverdecling door
een nog verschrikkelijker vonnis opge- volgd 1 Deze zullen gaan in de eeuwige straffe, maar de rechtvaardigen in het eeu- wige leven! Aan welke zijde zal ik mij bevinden ?
God zal dan alleenlijk het vonnis dat Hij over mij bij het uitgaan des levens geveld heeft, bevestigen. Oordeel mijns Rechters, dat ik vergeet, en waarmede ik mij al- leenlijk zoude moeten bezig houden, ver- vul mijne ziel met ecne heilige vrees ! Onmiddelijk na den dood volgt het
|
||||
|
28 VIJFDE DAG.
oordeel. Op liet oogenblik en op de plaats
zelve, waar ik den geest zal geven, zal mijne ziel voor God verschijnen, terwijl eene wanhopige moeder en weemoedige broeders mijne koudverstijfde en levon- looze leden niet hunne zoenen zullen overladen I Voor God! Tot Hem heb ik zoo menig-
maal mijne gedachten verheven; zijn naam is zoo dikwijls mijne lippen ont- vallen ; ik heb hem met driftigheid ge- zocht, en aan alle schepselen gevraagd hem mij te doen kennen... Voor God ! de grenzeloozc oceaan der volmaaktheid, in wiens tegenwoordigheid het heelal als een schim verdwijnt I Voor God ! Ik heb hem zoo dikwijls miskend en belecdigd, en voor hem zal ik mij alleen bevinden 1 Welke ure van onuitsprekelijke benauwd- heden ! Ik zal mij alleen bevinden... alleen,
zonder reddingsmiddel, zonder steun, zonder beveiling ! De wereld zal voor mij verdwenen zijn ; blijdschap en verdriet, |
||||
|
MAANDAG DER EERSTE WEEK. 29
eer en versmading, vrienden en tegen-
strijders, gij zijt niet meer, ik zal mij in de tegenwoordigheid mijns Rechters met mijne goede werken en zonden bevinden. Het goed en het kwaad zullen mij in de andere wereld volgen. Maar God spreekt. Hij zegt slechts een
woord, maar wat geheimen bevat het niet in zich? Ego sum! Ik ben het, do al- machtige God, die het heelal geschapen en u het leven geschonken heb ! Ego sum ! Ik ben het, do God van goedheid, wiens hart van liefde voor u brandt, en die om u te redden den dood heb willen onderstaan. Ego sum! Ik ben het die al uwe gedachten doorgrond, en in do ver- borgensto hoeken uws gewetens gelezen heb... Gij zelf, antwoord aan uwen Rech- ter, ben ik het dien gij bemind en ge- diend hebt? Ik had honger! hebt gij mij gespijzigd? Ik had dorst! hebt gij mij gelaafd ? Ik was zonder schuilplaats I hebt gij mij geherbergd? Antwoord... En wat zal ik antwoorden? Rechtvaardige hemel I |
||||
|
30 VIJFDE DAG.
cn van dit antwoord hangt mijne eeu-
wigheid af! Op dit oogenhlik zelf waarop ik. dit schrikwekkend geheim overweeg, meer dan eene ziel ondergaat die verhoo- ring en aanhoort haar vonnis! Mijne beurt zal misschien ook weldra
komen! O mijn God 1 druk de vrees uws oor-
deels diep in mijn hart. Verleen mij de genade alles, onder het licht van dien sclirikkelijken dag, te oordeelea... Dier- voege zal ik de ijdelheid cn het gevaar, de waarde cn do zoetheid des lij deus lee- rcn kennen... Moge ik, o mijn God, in naam van U zelven cn van uw liefderijk Hart, u inden minste mijner broeders erkennen cn dienen, en gij, welbeminde Zaligmaker, plaats mij in de verdceling die gij doen zult, aan uwc rechterzijde I Moge ik op dat oogenhlik uit uwen mond deze laatste uitnoodiging hooren : Kom, met de gczegendeu mijns Vaders, en bezit het rijk dat u bereid is van het begin der wereld 1 Zoo zij het, o mijn God, zoo zij bet! |
||||
|
DINSDAG DF.R EERSTE WEEK. 3 I
Toepasselijk besluit.
II dikwijls de ure des oordeels herinne-
ren ; dan vooral wanneer gij op liet puut zijl van zonde te bedrijven. -O-O -O--©--O--O--O-O-O- O--O--O--O--O--O--O--O"O--O -0--0-0 O-
ZESDE DAG.
DINSDAG DER EERSTE WEEK.
OVER HET GEBED.
(Evangelie volgens don H. Malthefis, XXI, 10-17.) Mijn huis zal een hitis des gcbcds ge-
noemd ivorden, zeidc onze Heer aan dege- nen die hij uit den tempel dreef. llidden, de mcnsch kan liet overal: het
gansche heelal is een onmeetbaar tempel, heel door de goddelijke Majesteit ver- vuld. Maar God bewoont nogtans onzeker- ken op eene bijzondere wijze : zij zijn hij voorkeur het huis des gebeds, en daar be- haagt het de oneindige Barmhartigheid vooral de verlangens der menschcn te verhoorcn. Heb ik altijd aan onze kerken deze geestelijke waardigheid erkend, ea |
||||
|
32 ZESDE DAG.
verdien ik niet zooals de handelaars des
Tempels dat God mij uit zijne tegenwoor- digheid verbanne? Heb ik mij altoos een juist gedacht van de grootheid en verhe- venheid des gebeds gemaakt? Het gebed 1 Wat is dan bidden? Wan-
neer ik bid, klim ik boven de schepselen op; do beuzelingen der wereld vergeet ik, en door de gedachte, do liefde en het gevoelenmijnerzwakhcid,neem ik mijne intrede in Jesus Hart ; tot Hem verheft zich mijne stem I Wanneer ik bid, spreek ik tot God...
tot God oneindig, ecuwig, almogend... Wio is hem gelijk in schoonheid, groot- heid en wetenschap? vooral, wie is gelijk hij overvloedig in goedheid en liefde ? Want ziet, hij vernietigt zich om tot den mensch te komen; hij verbergt zich onder de gedaante van brood en wijn; hij vestigt zijne woning te midden van do kinderen der menschen, en maakt let- terlijk van onze kerken zijn huis, zijn tabernakel! Hij noodigt mij tot het altaar |
||||
|
DINSDAG DER EERSTE WEEK. 33
uit: hij aanschouwt mij met teederhcid,
en leent zijn oor aan de verlangens mijns harten. Mij dunkt, ik hoor hem zeggen : Hier ben ik, mijn zoon, spreek, ik luis- ter.... Gij hoort mij,o God van liefde,en waar-
over moet ik u dan in mijn gebed spre- ken ? Ilccrc, gij zelf zijt er het voorwerp van. Rijkdommen, waardigheden, ge- noegens zouden mijn hart te vergeefs vol- doening trachten te verschaffen. God kennen, God beminnen, ziedaar wat mijn verstand, mijn hart gedurig en gebiedend vragen. God van aanschijn tot aanschijn aanschouwen, dat is het doelwit mijns wezens. Zoodus, o mijn God, hetgeen ik voor mij en voor anderen heden en in de eeuwigheid verlangen en vragen moet is niets anders dan IJ! Kan dus niets van al het overige in
mijn gebed plaats vinden? Ja, voorwaar, onder de ziekten bezwijkend, mag ik naar mijne herstelling streven ; door de boosheid der mcnschen vervolgd, mag ik |
||||
|
34 ZESDE DAG.
wcnsclien dat mijne onschuld erkend
worde; het is mij geenszins verboden aan God te vragen dat Hij aan mijne liefde ecnc tcedere moeder beware, en mijne vrienden en bloedverwanten met aard- sche goederen ovcrladc. Maar al die ver- langens moet ik stellen onder het groot belangen van de glorie Gods en de zalig- heid der zielen. Heb ik het gedaan? Helaas I Hoc me-
nigmaal heb ik den koopers en verkoo- pcrs van den Tempel niet gelijk geweest? Aan alles heb ik in de Kerk gedacht, be- halve aan Hem, in wiens tegenwoordig- heid ik mij bevond, en die alleen het vermogen had mij en de mijnen geluk- kig te maken 1 Voortaan, vergeet hctnimmer,o mijne
ziel! Als gij bidt, spreekt gij tot God, en God moet gij vragen. Maar welke reden zal mijne vraag goedgunstig doen aanne- men? Door eene heilige vrees vervuld, neem uwe opvlucht, mijne ziel, en neem God zclvcn in uw bezit. Aanhoor den |
||||
|
DINSDAG DER EERSTE WEEK. 35
priester die altijd zijne gebeden, door
deze woorden, die misschien de wereld- kinderen vervelen , maar goedgunstig aan het Hart van Jesus kloppen: Per Christum Dominion noslrum! alszeide hij : O almachtige God, aanhoor mijn gebed ! Ik bouw niet op mijne eigene verdiensten, maar op de verdiensten van uwen eenigen Zoon die mcnsch geworden is om de mcn- schen te redden! Ik smeek u in den naam van de bloedige wonden zijns li- chaams, inden naam van zijn doorstoken Hart dat deze liefdckrect laat ontsnap- pen: Ecce venio! hier ben ik, Vader ge- nade voor den misdadigen menscb !.. Zou God zoo een gebed, dat hem in den naam van zijnen eenigen en welbeminden Zoon toegestuurd is, kunnen vorstooten? Moget gij dit altijd indachtig zijn, o
mijne ziel! De kerk is het huis des ge- beds, en bidden is tot God spreken, \'t is God in Gods name vragen. Wat groot, wat verheven werk 1 0 gelukkig, zoo ik bidden kan gelijk
|
||||
|
36 ZESDE DAG.
het behoort! Hoezeer zou mijn gebed aan
God behagen, en welke genade zou het niet verwerven ! Ucnzelfden dag waarop Jesus de handelaars en kooplieden uit den tempel verdreven had, naderde hij tot de blinden en kreupelen en genas ze. Hij heeft erkend dat de kinderen die Hem toejuichten eene volmaakte hulde bewe- zen. Heer, ik ben verblind 1 wees het licht mijner ziel; ik wankel op den weg der deugd, richt mij op en wees mijne kracht. Gij zult het wezen, Heer, zoo gij mij
leert bidden gelijk het betaamt, en van mijne lippen en uit mijn hart een gebed doet vloeien dat U aangenaam zij I Toepasselijk besluit.
Al zijne aandacht en goeden wil verzame-
len om altijd, doch vooral in de kerk, te bidden zooals hel behoort.
|
||||
|
WOENSDAG DER EEU9TE WEEK. 37
•O- O--0--»-a -O-*\'-O-O- -O-O -0--0-0--0-O--0--0--0-O-O-O--O-O*
ZEVENDE DAG.
WOENSDAG DER EERSTE WEEK.
OVER DE ONDERWERPING AAN PEN WIL UODS. (Evangelie volgeus den II. liatllieus, XII, 38-50.) Jezus sprak tot de scharen, toen iemand
hem zeide: zie, uwe moeder en uwe broe- ders (I) staan buiten en verlangen naar U. Dengene, die hem dit zeide, antwoordde de Zaligmaker: Wie is mijne moeder, en wie zijn mijne broeders? En zijne hand over zijne leerlingen uilstrekkende, zeide hij: Ziedaar mijne moeder en mijne broeders ! Want al wie den wil doelvan mijnen vader, die in den hemel is, die is mijn broeder, en zuster, en moeder! Welke tegenstrijdingcn heeft het ge-
drag van Jesus op dit oogenblik in de wereld niet doen opstaan? Meu heeft den (1) In <le taal vun hot heilig Schrift, heeft het woord
Bratdtr eene zeer uitgebroide betuel*eiii& : het betoe- kont dikwerf bloedverwant-neef: somtijds zelfs bedoelt bet medeburger. |
|||||
|
I
|
|||||
|
38 ZEVENDE DAG.
Zaligmaker verweten zich jegens zijne
moeder stoutmoedig Ie hebben gedragen, en deze beschuldigd, zich door ijdelen roem te hebben laten misleiden.... Maar waarom zich die godslasteringen herin- neren ? O Jesus 1 ik loof, ik aanbid uw goddelijk woord : ik aanbid en groet uw Hart dat alle mcnschen in zijne oneindige liefde omhelst! O Jesus I gij aanschouwt, op dezen
stond, met liefdevolle blikken uwe leer- lingen en al degenen die in het vervolg der eeuwen in uwe voetstappen moeten wandelen. Aan eenieder die het begeert reikt gij het voorrecht toe van Maria en van allen die voor uwc bloedverwanten aanschouwd wierden. Gij berispt uwc god- delijke moeder niet, neen, maar menigen maakt gij van hare eer en haar geluk deelachtig. Ja, zoo ik den wil van den hemelschen Vader volbreng, zal Jesus mij als zijnen broeder en zijne zuster er- kennen ! Maar wat wil dit zeggen : mij als zijnen broeder en zijne zuster er- |
||||
|
WOENSDAG DER EERSTE WEEK. 39
kennen? Mij dunkt, ik versta dit geheim
der genade. Mijne spijs, heeft de Zaligma- ker gezegd, mijne spijs is dat il; den wil \\ doe van Hem die mij gezonden heeft, dat ik Wn werk volbrenge! (Joan. IV, 34). En insgelijks, zoo ik van de vervulling van Gods wil mijn voedsel maak, zullen Jesus en ik door onze werken broeders wezen ! Tot welke verhevene waardigheid kan de volbrenging van den goddclijken wil mij verheffen! Is het ook niet nadat de nederigheid
aan den Aartsengel geantwoord had : Ziehier de dienstmaagd des Heercn; mij geschiede naar uw woord (Luk. I, 38), is liet dan ook niet, zeg ik, dat het Woord in den maagdelijken schoot van Maria is nedergedaald, en de heilige Maagd moe- der van Christus geworden is? Maar welk is de wil Gods die zulke
wonderen verricht? De tien geboden Gods, de vijf geboden der H. Kerk, de plichten vau zijnen staat, de stem des gewetens, ziju als zooveel uitdrukkingen 4
|
||||
|
40 ZEVE.NDE DAG.
van den wil des hcmelschen Vaders. Wat
zeg ik ? al de gebeurtenissen des levens veropenbaren mij zijne inzichten. Ha! Ziedaar eene waarheid die ik tot heden niet genoeg begrepen heb: De menschen handelen, maar God geleidt ze. Blijf niet aan de oppervlakte, klim op tot de grond- oorzaak, tot den algemeenen bestierder van het heelal, zonder wiens toelating geen haartje van uw hoofd valt! Waarom zich hardnekkig jegens God
gedragen? Kan men zijne macht ont- vluchten? Kan men de grenzen zijns vermogens eenen voetstap te buiten gaan? Het is te vreezen, dat men, voorwendende den rnensch te wederstaan, zich tegen den oppersten Rechter verzet! O welbe- minde Zaligmaker! dat ik uw broeder wezc in het volbrengen van den wil uws hemelschen Vaders! De offering die God ons vraagt valt somtijds, wel is waar. een weinig zwaar; maar vergeten wij het niet, de beproeving bevat schatten ; het kruis geldt eene kroon... Hal als |
||||
|
WOENSDAG DER EERSTE WEEIt. 41
wanneer ik door de zwakheid der natuur
overwonnen, bezwijk en zucht zooals gij : dat die kelk zich van mij vermijdere \'. als gij, wil ik er altoos bijvoegen : dat nog- tans uw wil, o mijn Vader, en niet de mijne geschiede! Gelukkig zij die hun leven in de onder-
werping aan den goddelijken wil door- brengen : hun hart is aan uw aanbidde- lijk Hart verkleefd; eene zelfde liefde bezielt ze 1 Zij aanvaarden den kelk der smarten uit de handen des hemelscheu Vaders; zij drinken hem met cene hei- lige onverzadelijkheid, en vallen door eene hcmelsche bedwelming in eene on- uitsprekelijke vreugde en verrukking.... 7ij slepen het kruis niet; het kruis draagt hen ! Zij zijn uwe broeders, o Jesus ! Dat ik het insgelijks zij, o goddelijke
Zaligmaker! uw wil geschiede op de aarde als in den hemel.\' dit is de begeerte mijns harten. Toepasselijk besluit.
Zich gewennen, in alle voorvallen des
|
||||
|
42 ACHTSTE DAG.
levens, Gods heiligen wil te erkennen en te
loven. •O--O-O-O-O -0-0--O"0-0--O"0--0-O"0-0-0-O~0--0-0--O"0-
ACHTSTE DAG.
DONDERDAG DER EERSTE WEEK.
OVER DE BEPROEVINGEN.
(Evangello volgens den 11. IfatlhoOa, XV, 21-28.1
De Cananeesclie vrouw heeft alle soor-
ten van beproevingen onderstaan. Hare ccnige dochter lag op \'t sterven. Waar moederhart, zij zelve schijnt te lijden. Ontferm u mijner! Ontferm u mijner! roept zij uit. Indien zij niet van haar kind spreekt is het om reden dat, de moeder- lijke teederhcid haar met hare dochter vereenigt: de smarten van het kind zijn immers de pijniging der moedor 1 Zij nadert tot Jesus, zij volgt hem, ge-
durig hetzelfde gebed herhalende : Heb medelijden met mij! en de Zaligmaker die gezegd heeft: Komt tol mij gij allen die belast en beladen zijt, en ik xal u verkwik- |
||||
|
DONDERDAG DER EERSTE WEEK. 43
ken ; de Zaligmaker, zeg ik, antwoordt
haar geen woord! En de apostelen die den Heer verge-
zellen? Zij schijnen voor de cananeesche vrouw het woord te voeren : maar in den grond zoeken zij zich slechts van haar te ontlasten. Zend haar weg, zeiden zij, want zij schreeuwt ons achterna. Ha ! het is dan waar, de klachten en tranen der armen vervelen! Zijt gij bedroefd ? doe geen klachten liooren, want in plaats van me- delijden te verwekken, zullen zij het verlangen doen ontstaan zich van u te ontslagen; het hoorendier jammerklach- ten zou kunnen vervelen I De Cananeesche vrouw heeft er do
treurige ondervinding van. Wat zal zij aanvangen, terwijl zij in hare billijkste toegenegenheden beproefd is, van God uitwendiglijk verlaten, en den mensen, dien zij door hare weeklachten ongedul- dig maakt, tot last dienende? O I deze verlatene vrouw zal ons, door hare diepe nederigheid en kloekmoedige volharding, |
||||
|
44 ACUTSTE DAG.
als overwinnares van God en van de mcn-
schen te voorschijn komen. Mijne ziel, moget gij, op den dag der beproeving, u dit voorbeeld berinneren I Zij aanbidt met diepen eerbied dmi
Zaligmaker ; zij schept nieuwen moed in baar geloof en in bet gevoelen van haar ongeluk ! lieert, roept zij uit, kom mij ter hulp I Hel is niet genoeg, antwoordt Jesns, het brood der kinderen te nemen en liet voor de honden te werpen!... Wat hoor ik, Heere, hebt gij niet gezegd : Vil den over- vloed des harten spreekt de mond ? Is uw zoo liefdevol Hart, koud, onverschillig, en laat mij het zeggen, wreed en onbe- weeglijk geworden voor die arme vrouw ? Ver van daar: Jesus kent het onverschrok- ken geloof der Cananeesche vrouw, en daar hij weet wat diepe en sterke wortels hare ziel in de nederigheid geschoten heeft, wil hij hare edele deugd doen schitteren en als voorbeeld doen strekken aan alle volksgeslachten. Hij schikt de beproeving naar de grootheid der deugd. |
||||
|
\\
DONDERDAG DER EERSTE WEEK. 43
Het is niet goed, had de Zaligmaker
geantwoord, het brood der kinderen te nemen en het voor de honden te werpen. Ziehier het antwoord of liever den verhe- vencn kreet der vrouw: Zoo is het, Weere, want ook de kleine honden eten de kruimel- tjes, die van de tafel huns meesters vallen. Zij verdraagt al den hoon en de laagheid welke die toegeworpen bijnaam in zich bevat, en wat meer is, zij maakt er zich meester van en trekt er gevolgen uit die over God zelven zegepralen. Jesus door zooveel nederigheid overwonnen roept uit: O vrouiv, groot is uw geloof.\' u ge- schiede gelijk gij wilt. De dochter der Cananeesche vrouw was
van dien stond af genezen. Ha, ik zie het, o mijn God, de nederig-
heid, het geloof, de volharding zijn bij U alvermogend: zij zegevieren over uwc schijnbare strengheden, en veranderen de bitterste beproeving in onuitspreek- bare blijdschap. Mijne ziel vergeet dat niet, wanneer de
|
||||
|
46 NEGEN\'DE DAG.
orkaan zal konten huilen en gij in de
duisternissen des nachts zult gedompeld zijn. Wees geduldig in de beproeving, vlucht het gezelschap der mcnschen,keer u gedurig tot God en laat u door de schijn- bare gcvoelloosheden uws hemelschcn Bruidegoms niet ontmoedigen.... Wees nederig, geduldig, door een groot geloof bezield en schijnt de Heeru te verslootcn, keer dan tot Hein terug, werp u in zijn hart, valt hem heiliger wijze lastig en uwe zegepraal zal groot, uw geluk onein- dig zijn. Toepasselijk besluit.
De beproevingen welke de Voorzienigheid
ons toezendt als liefdeblijken aanschouwen. -0--0-0 O- 0"O~0 -0-0--0--0-O0--0-0--0-0-0- O -OO--O--O-
NEGENDE DAG.
vniJDAG DER EERSTE WEEK.
OVER HET II. HART VAN JESUS.
(Evangelie volgens den ü. Joun., V, 1-13.)
Te Jemsalem, zegt de H. Joaoncs, in
|
|||
|
VRIJDAG DKtt Ei:a;TE WliEK. 47
iiet hedcndaagschc Evangelie, is het zoo
gezegde schaapsbad, in het Hebreeuwsch bij- genaamd Belhsalda, hebbende vijf gaande- rijen. In deze lag cene groote menigte van kranken, blinden, kreupelen, lammen, wach- tende op de beweging des waters. Een Engel des lleeren nu daalde van lijd tot tijd in hel bad neder, en het water werd bewogen. En die, na de beweging des ivaters het ecnt in hel bad nederkwam werd gezond, van welke krankheid hij ook bevangen was... Hoe geheimzinnig is dit alles! Wat
was het schaapshad? Volgens de meening van velen beduidt zijn hebreeuwschc naam: liefdadigheidsgesticht. De gclief- koosdo leerling alleen heeft van dit water en zijne wonderlijke kracht gesproken. Waarom was de taak van ons de gedach- tenis dezes wonderbads te bewaren, aan den H. Joannes, aan hem die zijn hoofd op de borst des Zaligmakers heeft mogen rusten, gespaard gebleven? Wie zal het ous zeggen ? Ha I er zijn in Codes Kerk wonderbare
|
||||
|
48 NEGENDE DAG.
vergelijkenissen. lederen vrijdag der vas-
ten, viert men het feest der werktuigen van het lijden onzes Heeren, of liever van de gedeelten zijns aanbiddelijk lichaams welke die verschrikkelijke werktuigen gefolterd hebben. Vandaag, op den twee- den vrijdag der vasten, zingt men in het Christelijk Heelal: Gegroet, speer en na- gels! in Christus lichaam geboord zijnde, zijl gij door zijn kostelijk bloed geverwd l Wat is dat te zeggen ? Ha! de speer van
den romeinschen soldaat het Hart van Jcsus doorstekende heeft er de bron van genade uit doen vloeien en het liefdadig- heidsbad dat geneest en zuivert gegraven! Op dezen dag, heeft de profeet gezegd, is er in üavids huis, eene openbare bron, om de vlekken der zonden te wasschen. (Zach. XIII , I). Geleerde vertolkers van de II. Schrif-
tuur, staakt uwe navorschingen : ik heb het ware schaapsbad gevonden: het is het Hart van mijnen Godl De vijf gaande- rijen zijn dat de vijf werelddcelen niet ? |
||||
|
VRIJDAG DER EERSTE WEEK. 49
Komt, geestvcrblinden, komt met uwe
eigene oogen zien, hoe zeer God de men- schen bemind heeft. Gij kreupelen, die al wankelende den weg der deugd door- loopt, komt en drinkt aan deze immer geopende bron het bloed dat hart en sterkte geeft I Zijn uwe leden verdord en levenloos, is uwe ziel aan Gods genade ge- storven ? stort il in den Oceaan der liefde en reinigt u van de smetlen der zonden. O Hart van Jesus! wat overvloed van
liefde zoudct gij in de wereld niet ver- spreiden, indien men U kende! Die, na de beweging des waters, het eerst in het bad van Jerusalem nederkwam, werd gezond, van welke krankheid hij ook bevangen was. Het Hart van Jesus is eene gedurig geopende bron: zijne liefde zoekt slechts weldaden te verspreiden en voor Hem is er noch eerste noch laatste. Betcekent Hcthsaïda liefdadigheidsgesticht, Jesus Hart is de liefdadigheid zelve. Er was aldaar bij het bad een menscb.
die, om reden dat .er niemand was die |
||||
|
30 NEGENDE DAG.
licm, wanneer het water door den Engel
bewogen werd, in het bad wierp, zijne krankheid reeds acht en dcrdig jaren lang had. Niemand vertoeve, niemand kwijne dus : Jesus vraagt aan allen : Will gij genezen? En tot allen zegt hij : Komt, ziet en gaat binnen : ziehier het Hart dat zoozeer bemind heeft! Ja, Heer Jesus, ik zal komen, ik zal
zien en ingaan ! Ik wil, zoo digt bij do brou zijnde, niet langer kwijnen! Ik kom tot uw aanbiddelijk Hart : Geef dat ik binnen kome en door uwe liefde gauseh doordrongen en ontvlamd worde 1 O zoete Jesus I ik beloof u voortaan aan de deur uws Harten mijn verblijf te nemen ! Geen enkelen dag mijns levens zal ik voorbij laten gaan zonder er, teu minste twee- maal daags, s\'morgens en s\'avonds, door een nederig gebed en een akte van liefde in te treden ! Ha ! kon ik er mij reeds van heden af, voor altijd in verbergen. i
|
||||
|
ZATERDAG DES EERSTE WEEK. 51
Toepasselijk besluit.
Eene ware godsvrucht lot liet H. Ham van
Jesus hebben en liet dagelijks op eene bij- zondere wijze vereeren. -O- O--0--0--0- O--O-O--O- 0--0--0-0-0- O-O-O-O- O"0"*-O"O-
TIENDE DAG.
ZATERDAG DER EERSTE WEEK.
OVEIi HET INWENDIG GEBED.
(Evangelie van den II. UatthcQs, XVII, 1-9.)
Het bedendaagsche Evangelie lezende
woon ik, in den geest, Jesus verheerlij- king bij. Er bestaat, tusschen dit wonder en de oefening der overweging eene inni- ge overeenkomst. Gelukkig de inwendige zielen die bet gebcini bezitten om den Thabor des gebeds te bewonen. De over- weging is des christelijke levens de nood- zakelijkste oefening. Menigmaal heeft men het herhaald, de aarde is, sinds Jeremias, door ccnen grooten rouw over- dekt, omdat er niemand is die tot in- keer weet te komen. Vandaar zooveel ver- |
||||
|
52 TIENDE DAG.
flauwde, zooveel lafhartige, zooveel on-
machtige christenen die, in plaats van den. weg der volmaaktheid met rasse schreden te doorkropen, met de grootste moeite voortkruipen. Het geheim der ver- heerlijking zal hen, zoo zij dit verlangen, doen kennen, hoe zij zich tot de overwc- weging moeten voorhcreiden en welke er de vruchten van zijn. Jesas neemt met zich Petrus en Jacolms
en diens broeders Joannes en geleidt ken op eenen hoogen berg afzonderlijk. Lalen wij ons geen woord ontsnappen! Jesus neemt met zich zijne leerlingen : wanneer wij ons tot het gebed hegeven, is het ook noodig dat God ons hij de hand neme en dat zijn arm ons van de aarde ophefl\'e : zijn licht moet mij bestralen, het vuur zijns Harte.n den ijver in mijne ziel doen ontvlammen, want zonder dat, blijf ik koud, onbekwaam, onvruchtbaar. Niets kan ik uit mij zelven, zelfs geen goede gedachten ontwerpen ! Dit is de leering van den Apostel. (2 Cor. 3, 5). Ik moet |
||||
|
ZATERDAG DER EEHSTE WEEK. 53
dus, alvorens het werk te beginnen, de
verlichtingen van den H. Geest afsmeeken en uit den grond mijns harten zeggen : lleere, kom mij te hulp.\' Hecre, Itaasl u mij te helpen ! Ciods genade zal mij niet te kort blij-
ven : maar ik, zal ik haar beantwoorden? Jesus neemt met zich Petrus, Jacobus en Joannes: maar zij moetende volksmenigte verlaten, de vermoeidheden eener lastige en moeielijke opklimming trotseren: dat is de medewerking van den menscheli jken wil. Jesus leidt zijne Apostelen, op eenen hoogen berg, afzonderlijk. Ha I zoo ik mij in vollen ernst tot het gebed wil begeven, moet ik in die eenzaamheid die al de schepsels van mij verwijdert, maar die den goddelijken gastvriend doet naderen, geheel alleen wezen I Alsdan zal ik de vcr- hevenste hemelstreek bewonen : mijne ziel zal boven de verachtelijke belangens der aarde zweven en, terwijl ik mij met de Apostelen op den Thabor der bespiegeling zal bevinden, zal er niets van al hetgene |
||||
|
84 TIENDE DAG.
de grofzinnclijko menschcn beweegt, in
staat zijn mij te ontroeren. En nu ik de oogen mijner ziel open,
wordt Jesus voor mij van gedaante ver- anderd. Zijn aangezü hl schittert als de zon, zijne hleederen worden wil als meeuw, zijn Hart staat stralend in het midden zijner horst. De geheimenissen van het loven en van de dood des Zaligmakers verloonen zich vol leeringen aan mij en het woord dat zoo menigmaal te vergeefs aan mijne ooren weerklonk, veropenbaard mij won- deren van liefde en macht... O! mijne ziel open u voor de lichtstralen die u om- ringen, drink aan de voor u openstaande bron der waarheid ! Mozes en lilias ja, al de heiligen van het Nieuw en Oud Testa- ment volgen den Heer Jesus : Hij vertoont zich aan u als het begin en het einde van alles 1 Wat zal mijne verrukking groot zijn !
Door welke vreugde gaat mijne ziel over- stroomd worden. Ik zal met Petrus uit- roepen : Heere, wij zijn hier goed! Mijne |
||||
|
ZATERDAG DER EERSTE WEEK. :i:i
ooren tijn voortaan voor hot gewoel der
aarde gesloten, mijns Meeren stem alleen wil ik aanhooren ! 11e kinderen der men- schen heb ik verlaten, bij de gelukzaligen is mijne verblijfplaats, want daar heb ik mijn geluk gevonden I Maar neen, ik kan niet gedurig do
zoete rust des gebeds smaken: mijn plicht roept mij elders. Alvorens mij nog- tans naar mijne bezigheden te begeven, moet ik mij deze woorden van den hc- melschen Vader herinneren : Dexe is mijn welbeminde Zoon : hoort naar Hem! Ja ik moet den Hccrc Jcsus toeluistcren : Hij zal, gedurende de overweging tot mijn hart spreken en zeggen : leert van mij! want ik ben zachtmoedig en nederig van harte; leert van mij 1 want ik ben gehoor- zaam geweest.... Het is noodzakelijk dat ik goede en werkelijke voornemens rnake, en het gebod verlatende allo vrees verban- ne ; want do lleei\' heeft tot mjj, evenals aan de Apostelen gezeid : Slaat op, en vreest niet.\' |
||||
|
56 TTENDE DAG.
Vreest niet! Jesus zal mij volgen en het
licht, dat ik in het gebed geput zal heb- ben, zal mij tot geleider dienen. Meer- maals door den dag, zal ik in het geheim de vruchten der overweging herinneren en ze nu en dan smaken. Aan niemand, als mogen het misschien zijn aan mijnon biechtvader, zal ik de verlichtingen en vertroostingen die de Zaligmaker in mijne ziel gestort zal hebben, toevertrouwen. Dit is de aanbeveling van Jesus: Zegt aan niemand, gebood hij den Apostelen, zegt aan niemand dit gezicht, Alzoo handelende zal ik eens, ondanks de menigvuldige zorgen des levens, van den Thabor des gebods mijne opvlucht nemen tot den Thabor der glorie. Toepasselijk besluit.
Zich dagelijks, zooveel mogelijk s\'och-
tends, tot de zoo belangrijke oefening der overweging begeven. |
||||
|
OVER DE GEDACnTK DES HEMELS. 57
-O-O.-O--O--O"O-O--O-0--O-O-O—O--O-O—O-O-O-O-O- 0--0--0-
TWEEDE ZONDAG.
OVER DK GEDACHTE DES HEMELS.
(Evangelie volgens den II. Mattheüs, XVII, 1-9.) Heden nog plaatst de Kerk het verhaal
van Jesus\' gedaante-verandering voor mijne oogen. Ik zal, van den Thabor des gcbeds mijne opvlucht tot den Thabor der glorie nemen : ziedaar mijn besluit van gisteren. Inderdaad, mij dunkt dat de Verheer-
lijking een visioen van den hemel is. Gelijk de berg zich boven het dal verheft en het beheerscht, zoo ook overtreft ge- wis de hemel al wat het oog des monschcn zien, al wat zijne ooren hooren, al wat zijn hart, alhoewel zoo uitgebreid, be- gecron en droomen kan. In den Hemel zal Jesus, dien ik, onder
den schijn van brood en wijn aanbid, zich voor mij van gedaante veranderen: zijn aangezicht zal schitteren als de zon; ik zal zijne heilige menschhcid, in het |
||||
|
58 TWEEDE ZONDAG.
hoogste des Hemels verheerlijkt, licht-
stralen zien verspreiden. Mozes en Elias niet alleen, maar alle engelen en heiligen zullen onophoudelijk en in der eeuwig- heid h t vaderlandsch loflied aanheffen, en ik, ik zal het onuitsprekelijk geluk genieten van mijne stem met hunne zoete stemmen te mogen vcreenigen, immer, in de verrukking der blijdschap, herha- lende : Wij zijn hier goed. De God van Liefde heeft ons een rijk van wellusten bereid ! Is dit genoeg ? 0 neen! do he- melsche Vader zal mij nog zeggen : Gij zijl mijn welbeminde Zoon : uw hart heeft aan Jesus\'HAitT gelijk trachten te zijn en zijne stem hebt gij toegcluisterd. 0 1 dan zullen mijne ziel en mijn lichaam van vreugde en dankbaarheid opspringen. Geen vrees, noch angst meer : mijn wel- beminde behoort aan mij en ik aan Hem.\' Hij bekoort aan mij en ik aan Hem ! voor
hoelang ? Voor altijd 1 Doordring ik het toekomende, stapel ik eeuwen op eeuwen, nooit zal deze gelukzalige vereeniging |
||||
|
OVER DE GEDACHTE DES HEMELS. 59
ophouden. Dat de avond ras op den mor-
gen des levens volge : het kan niet schillen ! Ik zal den tijd verlaten om in de gelukzalige eeuwigheid mijne intrede te nemen : het vergankelijk leven moet mij tot een eindeloos leven geleiden ; do tijd is het portaal der eeuwigheid ! Gij moet dus, mijne ziel, den tijd doen
dienen om den Hemel te winnen. Deuren, de dagen, de jaren, die gij tot dien grootenstrijd niet gebruikt hebt, zijn voor altijd verloren ; de uren, de dagen, de jaren, die gij hem in het vervolg niet besteedt, zijns insgelijks verloren ! Om nu de tijdelijke zaken met verstand
te oordeelen, aanschouw ze van de kruin des glorierijken berg Thabors, waar Jesus u uitnoodigt. Zijt gij de vreugde des Hemels, die de bedriegelijke vermaken der wereld u zouden doen verliezen, in- dachtig, dan zult gij niet gedoogen, dat zij hunnen bekoorlijken doch vergiftigen beker uwe lippen doen raken. Het lijden zult gij niet meer vreezen, integendeel, |
||||
|
60 TWEEDE DAG.
gij zult de smarten, in de gedachte dat
ze u recht geven op de eeuwige genietin- gen, met de allergrootste vreugde om- helzen. Is de aarde u een tranendal? aan- schouw den Hemel, daar is uw Vaderland! Vervolgen u de menschen, mishaagt u hun gezelschap ? Denk dan aan de heili- gen van het Paradijs en aan God die u roept! Klim, klim dikwijls, geestelijker wijze,
op den Thabor der glorie. De gedachte des hemels versterkt de ziel te midden der mocielijkheden, zij vertroost de be- druktheid, en verlicht de duisternis. O Hemel! paleis van mijnen God, ver-
verblijf der gelukzaligen en mijn waar Vaderland ! trek tot u, ja van nu af aan, mijne gedachten en genegendheden, en de aarde zal mij tot trap dienen om mij tot u te verheffen. Toepasselijk besluit.
Zich herrinneren dat ile aarde slechts een
ballingschap en de Hemel het waar vader- land is. |
||||
|
MAANDAG DER TWEEDE WEEK. 01
-O- -o. -Ö.-0.-C -O-O- O-O- -O- -O- -O -O- -O- -O- O- -O- -O -O- -O -O- -O- -O-
ELFDE DAG.
MAANDAG DF.R TWEEDE WEEK.
OVER DE DOODZONDE.
(Evangelie volgens den H. Joon. VI11, 31-33.) Dc gedachte des Hemels heeft mijn
hart verheugd ; maar hue verschrikkelijk zijn dc woorden die heden aau mijne ooren klinken. Ik ga heen, en gij zult mij zoeken, en in uwe zonde zult gij sterven. Waar ik heenga, kimt gij niet komen ! Jesus 1 God van liefde 1 zal deze vreessc-
lijke bedreiging zich voor mij verwezen- lijken? Zal ik het ongeluk hebben van met eene doodelijk besmette ziel te stcrven,envervolgeus,helaas 1 ik sidder... U altijd zoeken, zonder u ooit te vinden ? Zal ik uit het diepste des afgronds, waai\' ik gedompeld zal liggen, uwe stem ge- durig moeten hooren herhalen : Waar ik ben, kunt gij niet komen ? Zullen deze woorden, mijne ziel gedurende de gan- sene eeuwigheid kwellen ? |
||||
|
02 ELFDE DAG.
Holaas ! Ja, indien ik in staat van
doodzonde sterf. Uk zonde bouwt cencn scheidsmuur tusschen mijne ziel en God, en graaft tujschen Jesus en mij, eenen onoverschreibaren afgrond. Waarom ? omdat ik, mij lot de zonde overgevende, mij tegen God verzet, mijnen Schepper bet recht van mij te gebieden ontken en gcencn andoren meester meer aanvaard dan mij zclven. Ik zie, rondom mij al do schepsels zich voor den eeuwigen God buigen en zijne wetten volbrengen, en ik, in mijne hoovaardigheid, verhef mij bo- ven do schepping on roep uit: Ascendant! ik zal boven alles opstijgen en mij voor den Meester des Hemels niet bukken : den Almachtige zal ik gelijk wezen: mijn vrije wil is mijne wet en mijne wellusten mijne grondregel... Rampza- lige nietigheid, gij zoudt u tot de verhe- venheid Gods niet kunnen verheffen, en uwe hoovaardigheid helet God tot u neder te dalen. Waar ik ben, zegt Jesus, kunt gij niet komen 1 |
||||
|
MAANDAG DER TWEEDE WEEK. 03
De zoude.is een opstaud tegen God.
Zelden is de lioovaardighcid alleen ; de ondankbaarheid volgt haar dikwijls. De erkentenis is een last dat de schouders dos hoogmoedigen pijnigt: Ja, de erken- tenis is een zware last, ik heb er de bc- trourige ondervinding van gehad, wan- neer ik U, o mijn God, vergramd heb ! Al wat ik ben, is eene weldaad der god- delijke goedheid, en zondigende, keer ik al wat ik bezit tegen mijnen goddelijken Weldoener. God heeft van alle eeuwen aan mij gedacht, en ik, ik verban zijne gedachtenis uit mijn geheugen en vervul mijnen geest met zondige gedachten... Jcsus\' Hart brandt voor mij van ceno oneindige liefde, en ik, in plaats van hem wederliefde te belooncn, ik haat en verracht Hem.... Waar ben ik ? Recht- vaardige Hemel 1 Neen, waar God zich bevindt, is het den zondaar onmogelijk te komen, vermits de haat zich met de liefde niet kan vereenigeu. O wat is mijne dwaasheid groot, wan-
|
||||
|
64 ELFDE DAG.
neer ik, zondigende, God den oorlog vor-
klaar ! Antwoord, mijne ziel, antwoord ronduit: zijt gij in staat om tegen den Almacjjtigcn God te strijden ? Neen ? Wat onbegrijpelijke dwaasheid is het dan het vuur te gemoed te gaan en u\' in cenen jammerpocl te storten 1 O mijn God, zoo dwaas is mijne han-
delwijze geweest. In name van U zelven, in name van uw zoo vurig beminnend Haiit, laat niet toe dat ik in zonde sterve; ik heb ze in afschuw, ik verfoei ze! O! ik weet het, reden hebt gij wel om mij te veroordeelen, maar, o Jesus I gedenk dat gij voor mij aau het Kruis gehangen hebt ; voor mij door uwen hcmelschen Vader zijt verlaten geweest ; voor mij ge- wond en doorstoken! O Jesus ! verlaat mij niet, maar geef dat ik tot den laatsten zucht mijns levens deze door U uitgedruk- te woorden die het hedendaagsche Evan- gelie sluiten, moge herhalen : Die mij gexonden heeft is mei mij; en hij heeft mij niel alleen gelalen, omdat ik altijd doe wal behngelijkis! |
||||
|
DINSDAG DER TWEEDE WEEK. 63
|
|||||
|
Toepasselijk besluit,
Zich afschrik imvekken tegen de doodzon-
dpn en liever alles lijden dan er eene enkele te bedrijven. -0-0-0--0-0-0--0-0-0 -0-O~0-O"0-0-0-O"0--O"0"0~0-©-
TWAALFDE DAG.
DINSDAG DER TWEEDE WEEK.
OVER DE WAAKE VRIJHEID.
(Evangelie volgens den H. Matthetts, XXIII, S-12.)
Wilt niet dat men u Rabbi noeme ; ivanl
cc\'n is uw Meester, en gij allen %ijl broeders! Welke wooi\'den I Verstaat men ze slecht, zoo kunnen zij de grootste verwoestingen veroorzaken in de wereld en de geweld- dadigheden der volksheerschappij wettig maken ; doch zijn ze begrepen, gelijk zij het zijn moeten, dan verschaffen zij den geest de ware vrijheid en vestigen de ziel in de zoetheid des vrcdes. Wilt niet dat men u Rabbi noeme. De
raad van Jesus wordt weinig gevolg. Van alle tijden heeft men Phariseörs ontmoet |
|||||
|
06 TWAALFDE DAG.
cn in onze dagen ziet mcu er nog die op
de gastmalen de eerste plaatsen, in de Syna- gogen hel voorgestoclte gaarne hebben, bt- gceren dal men hen op de marktplaatsen groele en dal z-ij liabbi genoemd worden door de mensclwnMon bcmindt ze, ja, dat kan zijn ! Het gaat hen misschien goed voor eencn tijd : van alle kanten bewijst men hen eerbied, maar daarna ? Er ver- heffen zich weldra onoveroenkomende stemmen; men verwijdert zich en laat h<:n alleen... O! alsdan wat spijt, wat verdriet, wat hittere misleiding ! Wie zal de bittere jammerklachten van den ar- men verwaanden uitdrukken ; hij had gaarne de eerste plaats cn is tot de laatste vernederd : hij wilde dat men licni be- grootte cn men gaat hem voorbij ; hij zocht de waardigheden en nu keert men hem den rug ; aan dien en dezen geeft men den voorrang... Welke wonden voor de eigenliefde : het hart breekt en bloedt... Bloed, ja bloed, o arm hart, jammer en wees bedroefd... Gij maait |
||||
|
DINSDAG DER TWEEDE WEEK. 07
rat gij gezaaid hebt, mits gij het woord
nn Jesus vergeten hebt: Wilt niet dal nen u llabbi noetne. Ondervind de waar- heid zijner voorzegging : Die zich zelven verheft, zal vernederd worden ! Een is uw Meester. En wie is die mees-
ter? Gij zelfzijt hetniet, neen, gij gevoelt dat er iemand boven u is ; een ander métisch is het ook niet, wijl niemand nocli liet recht.noch het vermogen heeft in het Mnnenste uwer ziel te dringen en uwen wil te gebieden. Wie is die eenige mees- ter dan? Eén is uw Meester, Christus. Hem alleen moet gij dienen, Hem alleen moet gij behagen... En hoe handelen de oude M de hedendaagschePhariseers? Al hun- ne werken doen zij om van de tnenscheit ijnien te worden. O, de uitzinnigcn ! zij hehben zooveel meesters, als er menschen zijn wier stemmen zij opzoeken! Do ver- waanden ! zij zoeken en loop\'en naar eenen glimlach, eenen blik, een goedkeurend \'ccken, en in deze nietigheid, in deze schim vinden zij hun geluk I Maar ont- |
||||
|
08 TWAALFDE DAG.
snapt hen deze nietigheid of bekroont zij
hunne pogingen niet, o alsdan, is hun hart terstond door onrust en droefheid ontsteld en laat zich somtijds door gram- schap en nijd vervoeren ! Dat zij naar Jesus hooren: Eén is uw Meester,zegt Hij, Christus. Ja, mij n Jesus, gij zijt mijn Meester,
gij alleen zijt mijn Meester en mijneenige Meester! Om uwentwille, gehoorzaam ik aan mijne oversten, vermits gij hen niet uwe macht bekleed hebt: de gehoorzaam- heid onteert noch verlaagt mij niet; niet aan den mensch, maar aan U ben ik on- derdanig. Gedurig hebt gij uwe blikken op mij gevestigd ; hetzij ik werk, hetzij ik lees, hetzij ik denk of schrijf, gij weet het, en zoo ik dus wil, kan ik uw godde- lijk Hakt behageu. Ja, gij zijt mijn Meester : het is mij aangenaam mijne knieën voor u te buigen. Is het geene groote eer, den gebieder van het Heelal ie gehoorzamen ? Wat dus de menschen betreft, ik wil hun slaaf niet wezen, noch |
||||
|
DINSDAG DER TWEEDE WEEK. 69
hen eerbied of vrees voor mij inboeze-
men. Neen stervelingen ! ik zoek uwe achting nieten uwc misprijzingen zullen mij niet ontstellen : Ik gehoorzaam aan God en God dienen, zegt een groote heili- ge, is heersclwn ! Hoe verheven, hoe fier is de vrijheid der waare christenen ; wat is zij onafhankelijk van de sterfelijke meesters ! zijne ziei bewoont den top eens onveranderlijkcn vredes. Toepasselijk besluit.
Zich eens goed overtuigen, hoe moeilijk en
overtollig liet is den menschen te behagen ; hoe voordeelig en gemakkelijk het integen- deel is, God aangenaam te zijn. ■o-o--o--o- o -o -o* o -0-0--0--0- o--o- *-o--o--o—o--o-*^-o-o-
DERTIENDE DAG.
WOENSDAG DER TWEEDE WEEK.
OVER DE VERDIENSTE DES LIJMENS.
(Evangcliu volgens den II. Multlieiis, XX, 20-28.)
De moeder der zonen van Zebedeüs kwam
met hare zonen tot den Zaligmaker, Hem |
||||
|
70 DERTIENDE DAR.
aanbiddende en iels van Hem verzoekende.
En Hij zeide tot haar : Wal wilt gij ? Zij spreekt tot Hem : Zeg, dal deze, mijne twee zonen zitten mogen, één aan uwe rechter—, en één aan uwe linkerhand in uw Koning- rijk... Wie zou dezelfde vraag niet doen, hetzelfde verlangen niet koesteren ? Maar wat antwoordt Jesus ? Kunt gij den kelk drinken, dien ik drinken zal ? Wat hoor ik? Lijden, smarten gevoelen, door droef- heid overstelpt worden, dusdanig is de weg der glorie. Wat zullen Zebedeüs\' zo- nen antwoorden ? Wij kunnen tiet, zeggen zij. Is die verzekering van hunnen kant
gcene laatdunkendheid? De Zaligmaker heeft hen verzekerd, dat zij niet geweten hebben wat zij verzochten ; waarschijn- lijk hebben zij ook niet begrepen hetgeen zij beloofden. Er is daar evenwel cene grooto waarheid en het is ons van groot belang die wel to verstaan : het geluk en do glorie des hemels zijn de verdiensten en de belooning der aardschc tranen en |
||||
|
WOENSDAG OER TWEEDE WEEK. 7 I
smarten. En ziedaar wat de martelaars
met eencn zoo ontembaren moed bezielde. Den kelk van Jesus drinken 1 Maar het
is de natuur des menschen eigen, het lij- den te duchten, de kwellingen als een ongeluk te aanschouwen, te klagen, wan- neer zij bedrukt zijn, en ziet, eene reeks van eeuwen weergalmen door duizendo stemmen die met Jacobus en Joannes ant- woorden : wij kunnen don lijdenskelk drinken I Wij beminnende pijnen: lijden is ons zoet 1 Vanwaar die koene moed I Waar gaan
die maagden en die kinderen, die met de bedreigingen den spot drijven en te mid- den der folteringen van blijdschap op- springen, die over zwaard en brandstapel zegepralende, moed en onuitsprekelijke geestrust putten? Zij hooren Jesus hun vragen : gij begeert in mijn Koningrijk aan mijne rechterhand te zitten, maar kunt gij mijnen kelk drinken ? Ik heb, om in de glorie te treden, moeten lijden en sterven : andere wegen zijner niet.... 0
|
||||
|
72 DERTIENDE DAG.
O! Heer, ware ik dat altijd indachtig !
Mij dunkt dat gij mij, gelijk uwe leer- lingen, afzonderlijk neemt en aan het oor mijns harten fluistert: de Zoon des men- schcn is aan de Opperpriesters en Schrift- geleerden overgeleverd geweest en deze hebben Hem ter dood veroordeeld... Men heeft Hem aan de Heidenen overgelaten en zij hebben Hem gegeescld, bespot, aan het kruis gehecht, ja zelfs na zijne dood het Hart doorstoken, maar Hij is verre- zen 1 Mijn Zoon, vergeet het niet, het lijden is een spruit van verrijzenis tot het eeuwig leven, een waarborg voor het he- melsch geluk. De doornen der aarde vlechten de kroon des hemels; hoe groo- ter de vernedering, hoe verhevener de troon. Mijn zoon vergeet het niet I O Jesus I herinner mij dit in de ure der
droefheid en verlating! Wanneer gij mij den bitteren lijdenskelk zult aanbieden, o maak mij alsdan indachtig dat gij de eerste geweest zijt om uwe goddelijke lippen door dien bitteren wijn te bevoch- |
||||
|
DONDERDAG DER TWEEDE WEEK. 73
tigén en hem tot den bodem geledigd
hebt. 0 ! laat ons het kruis niet verstou- ten : het is een geschenk uws Harten. In- dien ik den strijd vrees, zal ik de over- winning niet behalen ; en hoe tot het eeuwig leven verrijzen, zoo ik noch lijden noch sterven kan? Het tarwezaad moet sterven wil het vruchten voortbrengen : de Heer heeft het gezeid en zijn woord is algemeenlijk waar. Toepasselijk besluit.
Dikwerf aan het geluk des hemels denken
om de rampen der aarde geduldig te ver- dragen. -0-0-0--©-0- O-O- O"0~0--O~0--0-O~0"0-O"0 O--O-O-O-O-
VEERTIENDE DAG.
DONDERDAG DER TWEEDE WEEK.
OVER DE VREES DER HELLE.
(Evangelie volgens dea H. Lukas, XVI, 19-31.)
Het verhaal des rijken vreks, dat de II.
Kerk ons heden voor oogen houdt, is eene verachrikkende verzinnelijking van deze |
||||
|
74 VEERTIENDE DAG.
woorden van Jcsus : Wee u, gij verzadig-
den! want gij zult hongeren. Wee u die thans lacht! want treuren zult gij en wee- nen. (Luhas, VI, 25.) Die mensch was rijk: hij ging in purper
en fijn lijnwaad gekleed, en hield alle dagen een kostetijken maaltijd. Wat gelukkige sterveling! zal het weelderige volk zeg- gen.... En nogtans verachtte hij den armen Lazarus, die vol zweren aan de poort van zijn prachtig paleis lag. O! de gevoellooze : hij weigerde zelfs de krui- mels die van zijne tafel vielen. Maar zie, de tijd zet een stap vooruit: deze twee menschcn sterven: de bedelaar werd door de Engelen gedragen in den school van Abraham, en de rijke werd begraven in de hel. De hel! wat verschrikkend woord:
mijne ziel, daal er in gedachte met den rijken vrek neder, uit vreeze van er eens wezenlijk in neder te moeten dalen I Aan- hoor de stem van hem die in deze wereld zoo gelukkig was, maar zich meCdoogen- |
|||||
|
■
|
|||||
|
DONDERDAG DEI» TWEEDE WEEK. 73
lous toonde: Crucior in hac /lamma. Ik
word vreeselijk iu deze vlam gefolterd, roept de rijke vrek uit. Eu over welk vuur klaagt hij ? De hoedanigheid is er ons niet van bekend, maar men weet er genoeg van om te sidderen. Gelijk koning Nabuchodonosor drie
joodsche jongelingen in eenen branden- den oven deed werpen, alzoo zal de on- sterfelijke Koningdereeuweu zijne vijan- den in een vuurpoel, wiens vlammen hen langs alle kanten omringen zullen, nc- derstorten. De zwaluw verlaat tegen den winter de koude noordstreken; de mensen, de stekende zonnestralen vluchtende, zoekt de 1\'rische lommer. Rampzalige doemeliug 1 gij hebt schoon van plaats te veranderen, overal, ja overal ontmoet gij vlammen die tot in het binnenste uwer iugewanden doordringen. Evenals het vuur het ijzer rood maakt, zoo verslindt het wraakzuchtige vuur den betreuren- den Gehennas bewoner. Wat schroom e lijk vunr! De H. Angus-
|
||||
|
76 VEERTIENDE DAG.
tinus dc goddelijke natuur willende af-
pellen, en trachtende met zijnen stout- moedigen blik de Oneindigheid te meten, vraagt al beurtelings aan vloed, aan berg en ster: Wat is God? En berg en vloed en gestanite antwoorden hem : Quccre super nos! Augustinus, hooger uwe blik- ken, hooger uwe gedachten, hooger uwe berekeningen. Ik stel mij die moordda- dige muilen voor die overal verwoesting en verdelging verspreiden; ik zie den vuurspuwenden berg in gramschap stroo- men van lava uitbraken; de bliksem die de-trotschste gebouwen te gronde richt en tot pulver verbrandt; het wraaklust\'g vuur dat Sodoma en Gomorrha verslindt... Is dat het vuur der hel? Qiuere super nos! Het vuur der hel is afgrijselijker : het is te gelijk regen, vloed, orkaan, zwaard, honger, ziekte : God heeft het in zijne gramschap geschapen en met den stem- pel zijner wraak geregeld. Het brandt, het brandt onophoudelijk.
Wie is er zoo ongelukkig op aarde dat |
||||
|
DONDERDAG DER TWEEDE WEEK. 77
hij niet een oogenblik vreugde geniet?
De dag komt naar den nacht, na onweder komt zonneschijn. Het vuur der hel brandt en brandt gedurig. Vader Abra- ham .\' zoo roept de rijke vrek uit, ontferm U mijner, en zend Lazarus, opdat hij den top van zijn vinger in water doope en mijne tong ver koele/... Een druppel water, een enkele, in cenen zoo grooten brand, en evenwel zal zij er niet vallen! O! Ileere, hoe lang zal dat vuur bran-
den ? Altijd ! het hout, dat door het vuur verslonden is, verdwijnt en laat slechts assche over, terwijl de door schroome- lijke vlammen gefolterde doemeling eeu- wig voort blijft leven en altijd leeft om te lijden I Maar dit is niet genoeg! De rijke vrek,
zijne oogen, uit de onpeilbare diepte, waar hij zoo hevige folteringen uitstaat, opslaande, ziet Lazarus in den schoot van Abraham. O gruwzame wanhoop I Zoo ik hem eens in de hel moest volgen, zou ik mijne vrieuden, mijne broeders, mijne |
||||
|
78 VEERTIENDE DAG.
goode en deugdzame moeder in den
schoot van God, zich aan eenen uit Jesus\' Hart ontsnapten stroom van wellusten zien verzadigen : ik zoude hen in het zoet gezelschap der heiligen, der engelen, van Maria, zien en eene stem in ij altoos hoo- reu toeroepen: Mijn zoon, tusschen ons en u is eene groote klove gevestigd, opdat zij, die van hier tot u willen overgaan, het niet kunnen, noch die van daar herwaarts kun- nen overkomen. 0 uiterste droefheid 1 Voor altijd van die ik hemin verwijderd zijn en, in het gezelschap der duivelen, die mij mijne zondige genoegens wreedelijk zouden doen uitboeten, eeuwig lijden 1 Welk lot, welke eeuwigheid ! 0 Jesus ! druk de vrees der helle diep
in mijn hart: wedersta ik uwc liefde, dat dan de schrik mij ten minste beteugcle. Van uit de doodcn moet tot mij niemand komen : gij zelf, Meere, zijtuitden hemel nedergedaald om mij over die verschrik- kelijke waarheid te onderrichten en uw aanbiddelijk Hart heeftal zijn bloed ver- |
||||
|
VRIJDAG niiR TWEEDE WEEK. 70
goten om mij vau de eeuwige pijnen der
helle te bevrijden 1 Dat goddelijk Bloed, o Jcsus, vang ik met eerbied op en laat er mijne ziel in baden; ha ! dat het voor mij het vuur der helle uitblussche en dat de schrik van dit vuur mij terughoude, wanneer ik op punt wezen zal van U te beleed igen. Toepasselijk besluü.
Zich dagelijks, al is het slechts een oogen-
blik, liet beslaan der hel herinneren ; dit zal liet zekerste middel zijn om de zonde, die er naar toeleidt, te vermijden. -a-O- 4\'-O-O--O~O"O~O-O--O~0- -O-O-O-O -O"0"O-0"0"0"O-
VIJFTIENDE DAG.
VRIJDAG DER TWEEDE WEEK.
OVER DE NOODZAKELIJKHEID DER GOEDE WERKEN. (Evangelie volgens den II. M.ittli\'Ti-, XXI, 33-46.)
Welk is die wijngaard waarover de Ver-
losser in het hcdendaagsche Evangelie spreekt? Hij is in letterlijken zin, het joodsche volk, hetwelk God onder allen |
||||
|
80 VIJFTIENDE J)AG.
uitverkoren had : maar daar dit ondank-
baarvolk de profeten verstiet en deu eeni- gen Zoon Gods deed sterven, verwierp hen God op zijne beurt.... Het rijk Gods ging tot de Heidenen over en van toen af leefde Israël in diepen rouw. Wat verbeeldt die wijngaard nog? Het
menschelijk geslacht, ieder natie in het bijzonder. Wee de volkeren die de zende- lingen Gods verwerpen on mishandelen ! Wee de natiën welke Petrus, die als hoek- steen zoowel van maatschappij als van Kerk door Jesus-Christus aangesteld is, verslooten. Wie op dezen steen zal gevallen zijn, zal verbrijzeld worden; en op ivien hij zal gevallen zijn, dien zal hij verpletteren. Oude Christene natiën, verstaat dit ge- heim: het rijk Gods reist de wereld rond en met hem de voorspoed en vrede. Welk is die wijngaard nog? De meu-
schelijke ziel. God, de Vader van de tal- rijke familie der menschcn, haar door zijne scheppende hand voortgebracht hebbende, heeft er de natuurlijke wet in- |
||||
|
VBUDAG DER TWEEDE WEES. 81
gepreut, haar naar het. goed doen streven
en mot zijne heiligmakcnde genade bc- sproeit. Zeg mij, zoo spreekt de Verlosser, wal had ik voor mijnen wijngaard nog Ie doen, dat ik niet gedaan heb? (Is. V. 4.) Groei dus, heeft hij er bij gevoegd,en draag vruchten ! Ik beu dan op het tooneel des levens getreden en de familie Vader ver- bergt zich... Mijne ziel hoort mij niet loc k zij komt van God, tot God zal zij wcderkeeren en voor God vruchten dra- gen. De akkerlieden zeiden onder elkan- der : De ze is de erfgenaam : komt, laat ons hem dooden, en wij zullen zijn erfgoed heb- ben. Zoo uitzinnig ben ik niet : God is eeuwig, het leven van den erfgenaam aller goederen heeft geen einde; maar het mijne zal eens eindigen. De dood is de oogsttijd. 0 arme wijngaard 1 De Opper- meester zal komen om uwe vruchten te plukken, en wat zult gij hem opleveren? God had u het licht der rede, de knagin- gen des gewetens, goede eu vrome inge- vingen, de raadgevingen der vriendschap, |
||||
|
82 VIJFTIENDE DAG.
het woord der Kerk, de Sakrnmcntcn,
vooral het II. Sakrament des Altaars.....
als zooveel voorloopers van zijnen goddc-
lijken Zoon toegezonden.... Zeg mij, wat hebt gij voortgebracht? Waar is uw oost? Waar uwc goede werken? Helaas! gij hebt dan al deze zoo menigvuldige en zoo krachtige genaden gansch verkwist ? Hebt gij, gelijk een wilde wijngaard, slechts kwade vruchten opgeleverd ? Hebben bram en doornen uwe scheuten versmacht en de oorzaak uwer vruchteloosheid ge- weest ? Ovcrschrikwekkendestond ! O nijpende
openbaring 1 God, welke Israël en de on- getrouwe volkeren, omdat zij het goed niet oefenden, noch aanhetontwerp zijner liefde beantwoordden, verworpen heeft, God, de rechtvaardige en almachtige Rechter, roept uit: Inwoners van Jerusa- lcm, en gij mannen van Juda, oordeelt tus- schen mij en mijnen loijnberg! Wat had ik voor mijnen wijnberg nog te doen, dat ik niet gedaan heb ? Ik wachtte dat hij goede drui- |
||||
|
VRIJDAG DER TWEEDE WEEK. 83
ven droeg, waarom heeft hij klaretdruiven
voortgebracht ? Nu zal ik u tooncn, wat ik mijnen wijnberg doen wil; ik zal zijne haag wegnemen, opdat hij geplunderd, zijnen muur nedervellen, opdat hij vertreden wor- de... (Is. V. 3-ö.) Ü mijn Ciod! in name van uw H. Hart, spreek togen mij dit vreesclijk vonnis niet uit! Stel mijne ziel niet bloot aan de woede des duivels en laat niet toe, dat de vijanden haar ouder de voeten treden. Ik herken, het: mijne ziel behoort U toe; voor U moet zij vruchten dragen. Ook wil ik in het vervolg, o Heerc, slechts werken om U te behagen ; omring mijne ziel met uwe genade, ver- spreid er uwen geest in en doe mij vruch- ten van zaligheid voortbrengen! Toepasselijk besluit.
Eens voor goed besluiten zijn leven niet
vruchteloos voorbij Ie laten gaan. maar het gansch te besteden aan het beoefenen der goede werken. |
||||
|
84
|
||||||
|
ZESTIENDE DAG.
|
||||||
|
-o--»- •- o- o- o- c- o-o-o--#.-o--o--o--©--o-o--o--o-o-o -• -o-
ZESTIENDE DAG.
ZATERDAG DER TWEEDE WEEK.
OVER DE GODDELIJKE BARMHARTIGHEID. (Evangelio volgens den II. Lu kas, XV, II, 32.)
Wat is het verhaal van den Verloren
Zoon aandoenlijk! De vertolkers der Schriftuur vragen zich of dat eenvoudig een parahel of een geschiedenisverhaal is. Voor het oogenblik schijnt mij alle be- kommering voor deze oplossing overtol- lig : ik zelf ben de Verloren Zoon! De jon- geling van het Evangelie zeide tot zijnen Vader : Vader, geef mij van \'t goed hel ge- deelte dal mij toekomt. En hij verdeelde hel goed onder hen. En niet vele dagen daarna, toen de jongste zoon alles bijeen vergaderd had, reisde hij weg naar een vergelegen land; en aldaar verkwistte hij zijn goed, een ongebonden leven leidende. En ik, ik heb ten dage mijner losbandigheden, mijn deel in vrijheid en zinnelijke genotlcn |
||||||
|
ZATERDAG DER TWEEDE WEEK. 8ö
wedergeeischt; ik Lob mij van mijnen he-
melschen Vader verwijderd en ben naar een vergelegen land vertrokken... Jal ik was verre van U, o mijn God! door mijne begeerten, mijne gedachten, mijne ge- negenheden ; ik was verre van U, want in de plaats van uw voorbeeld te volgen en uwe wet Ie volbrengen, gaf ik een vrijen loop aan mijne driften, gebruik en misbruik makende van uwe schepselen. Alles heb ik geproefd, doch slechts on- lust, verdriet, ijdelheid en verveling voor mijne ziel gevonden! Te midden mijns noods, o barmhartige
God, hebt gij mij niet verlaten, want de droefheid, die mijne ziel overmeesterd had, was eene akte van liefde. Ik heb be- grepen dat er buiten U niets in staat is om mijnen hcilzucht te voldoen; daarom ook heb ik op den vrede en rustige vreugde uwer dienaren nagedacht en gezegd: Ik zal opstaan en tot mijnen Vader gaan l Of liever, o barmhartige God, gij hebt mij bij de hand genomen en tot uw aanbid- |
||||
|
8G ZESTIENDE DAG.
delijk Hart getrokken. Gij hebt mij in
nwe armen ontvangen, als wanneer ik, aan de voetenuwsdienaars nedergeknield logen mij zelven getuigd en gczeid heb: Vader, ik heb gezondigd tegen den hemel en legen U; ik ben niet waardig nw %oon ge- noemd te worden: maak mij als een uwer huurlingen... Maar misgrijp ik mij niet ? Is mijne biecht gelijk die des Verloren Zoans nederig en rechtzinnig geweest? Ben ik, na hem in zijue verwijdering van den hemelschen Vader gevolgd te hebben, gelijk hij, waarlijk bekeerd? Neen, mijn God I ik beken het tot mijne schaamte, ik heb dezelfde beweging van verheven leedwezen en vertrouwen des Verloren Zoons, waarvan het Evangelie spreekt, niet gehad! Neen, ik heb ze niet gehad 1 Maar gij, o barmhartige Vader! gij hebt voor mij geen tcederhcid gespaard. Gij hebt mij het livreiklecd aangetrok-
ken en mijne ziel uwe heiligmakcndo genade wedergeschonken. Het gemeste kalf hebt gij niet geslacht, maar U ze\'ven |
||||
|
ZATEIIDAG DER TWEEDE WEEK. 87
voor mij geslachtofferd en mij met uw
aanbiddelijk vleesch gespijzigd.Wanneer ik het geluk heb te communiceeren, dan neigt gij U, door medelijden getroffen en door liefde bewogen, tot mij, en noemt mij: Mijn Zoon 1 0 zoete Jesus 1 ik heb uw Hart van vreugde voelen opspringen ! Uw zoon was dood, en hij herleefde; hij was verloren en is wedergevonden! Alle dagen noodigt gij mij tot eenen hemel- schen maaltijd uit: bij de wederkomst van den verloren Zoon, was er slechts één enkel feest! Doch sedert dat ik tot U, o mijn God, wedergekeerd ben, verzoekt gij mij op een gedurig vreugdemaal, want alle dagen, aan de heilige Tafel, geeft gij U aan mij, en zegt mij, gelijk degenen die u geheel hun leven gediend hebben : Kind I gij zijl altijd bij mij, en al het mijne is het nwel Ja, het is waar, al wat God toebehoort
bezit ik, vermits Hij zich zelven aan mij geeft! 0 mijn Jésus ! gedoog niet dat ik U
|
||||
|
88 DERDE ZONDAG.
nog verlate, doch maak dat de gedachte
mij overal volge! Wanneer ik verloren was, hebt gij mij gezocht, wanneer ik, door de genade overwonnen, aan uwc voeten gevallen ben, hebt gij mij met teederheid ontvangen en uw Habt is voor mij een Vaderhart geweest! Sinds ik U dien, ben ik gelukkig. Moge ik dit geluk nooit verliezen ? O liefderijke God, voeg bij al uwe goedheden nog deze : dat ik tot het einde toe volharde ! Toepasselijk besluit.
Het vast voornemen maken, van nooit
meer tot zijne verledene dwalingen terug te keeren, en lot dat einde God vuriglijk de ge- nade afsmeeken. •O-O-O--O-O-O-O--O--O O-O-O-O-0--O--O--O-O-O-O-O-O O-
DERDE ZONDAG.
OVER UET VERMETEL OORDEEL.
(Evangelie volgens den IJ. Lukas, X[, 1 \'.-28. De Verlosser heeft hier een dubbel mi-
rakel gedaan : hij drijft den boozcn geest |
||||
|
OVER HET VERMETEL OORDEEL. 89
uit eeuen bezetene en doet eenen stom-
me spreken (1). Waarom ontneemt hij ook terzelfder tijd het woord niet aan de benijders die hem omringen ! Pas is de geest der duisternissen, die gedurig voortlevende oorsprong der leugentaal, door de goddelijke macht uit den onge- lukkige dien hij met stomheid geslagen had, gedreven, of ten zelfden tijde, maakt hij zich, zou men zeggen, van verscheidene anderen meester. Want ziet, terwijl het volk over de wonderen welke de Zaligma- ker verrichtte, verbaasd stond, waren er sommigen onder de Phariseërs die zei- den : Door Beëhebud, den overste der booze geesten, drijft hij de booze geesten uil. Dat hij ons een teeken geve uit den hemel.\'. Dat uwe addertongcn zich verdroogd
aan uwe keel hechten, o Phariseërs en schriftgeleerden aller tijden! De Heer Jesusdoet nogtans hunne onrechtvaardig- heid en de gevolgstrijdigheid hunner be- (<) Hot schijnt volgeiu ilen II. Mnttlieils, XII, SS, dat
do/e 1-a/eteno ou stomme- man ter zoli\'dcr tijil blind was : er zijn 4na ntïe mirakelen. |
||||
|
90 DERDE ZONDAG.
schuldigingen uitkomen. Alle Koningrijk,
dal tegen zich zelf verdeeld is, zal verwoest worden, en hel eene huis zal op het andere vallen. Zoo nu ook Satan legen zich zelven verdeeld is, hoe zal dan zijn rijk stand houden ? Alsof hij zeide : Ziet gij niet, hoe weinig gezonde rede in uw oordeel is ? Vervolgens toont de Zaligmaker dui- delijk aan deze vrijwillige blinden, dat Hij door Gods vinger, den duivel over- wint. O! Heere, wat maakt uwe bedaardheid
en zachtmoedigheid mij over mijne ver- haasting beschaamd I Ik vertoornde mij op uwe benijders, en gij doet hen met waardigheid en goedheid de valschheid hunner oordeelen zien! In plaats van mij op de joodsche leeraars te vergram- men, zou ik tegen mij zelven mijne ver- ontwaardiging gekeerd kunnen hebben, en evenwel, hoe menigmaal heb ik niet, gelijk zij, over het gedrag, de redevoe- ringen, de mcenigen mijner broeders, oen ongunstig oordeel gestreken ? Moge |
||||
|
OVER HET VERMETEL OORDEEL. 91
ik eens goed begrijpen, hoe verfoeilijk
en strafbaar een dergelijke handelwijze is. Anderen met vermetelheid oordeelen,
is jegens U, o Heere, onrechtvaardig zijn, en U het recht dat U toekomt, ontnemen. De Heer %al zijn volk rechten (Ps. 134,14.) heeft de H. Geest gezegd, en dat is bil- lyk. De menschen zijn het werk uwer han-
den ; gij doorgrondt de harten en lenden; hunne gedachten zijn U allen gekend ; voor U is er geen schaduw en niets ont- vliedt uw gezag... Wat mij betreft, het binnenste der menschen ontsnapt mij, en welk recht heb ik om er met eenen uit- vorschcnden blik binnen te dringen?. Welk recht heb ik ? Geen. Wanneer ik
mijnen broeder naar het believe mijner luimen en vooringenomenhcden oordeel, dan ben ik onrechtvaardig jegens hem, te meer dat hij zijne eer zooveel prijst als zijn leven en de achting, die hij bij zijnen evennaaste geniet, zeer |
||||
|
92 DERDE ZONDAG.
hoog schat... En ik, door een onbedacht
oordeel ontneem hem dat goed! De schijn is misschien rechtstrijdig ; maar weet ik niet dat schijn bedriegt? En dan, wat droevige gevolgen heeft cene valsche meening dikwijls niet! Wat vriendschap door een enkel achterdenken verbroken 1 Wat gevoelloosheden en misverstanden ! Wat zeg ik, welk gevolg van teleurstel- lingen en ongelukken 1 Want het oordeel dat men over iemand gestreken heeft, houdt men niet verborgen : het komt aan het licht en verspreidt overal oneenighe- den rond zich. In het vervolg, wil ik het gedrag en
de meeaingen mijner broeders niet meer beoordcelen: dit oordeel behoort U toe, o Heere I Mij zelven zal ik met alle aan- dacht en naarstigheid bewaken, en alvo- rens den splinter uit het oog mijns even- naasten te trekken, zal ik den balk die mij verblindt wegkappen. De Phariseërs beschuldigden U, de booze geesten slechts door den overste der booze geesten uit te |
||||
|
OVER HET VERMETEL OORDEEL. 03
drijven en zij zelf waren Beëlzcbud\'s sla-
ven ! Alzoo handelen dio strenge beoor- deelaars, die zich voor de anderen onver- biddelijk toonen en zich zelven met de allergrootste zoetheid streelcn ! O Jesus! gij hebt het gezegd, het
grootste geluk is uw woord te aanhooren en uit te oefenen en dit geloof ik gaarne, vermits uw woord uit den overvloed nws Harten, uws liefderijken Harten gespro- ten is 1 En wat zegt gij mij ? Oordeelt niet opdat gij niet geoordeeld wordel\'. Want mei hel oordeel, waarmede gij geoordeeld zult hebben, zult gij ook geoordeeld worden ; en met de maal, vaarmede gij gemeten zult hebben, zal u toegemeten worden l O mijne ziel I De Heer heeft dit orakel
uitgesproken en zal het volbrengen : ver- geet het nooit 1 Toepasselijk besluit.
Zich wachten van nog ooit, in het vervolg,
over iemand het een of ander oordeel te strijken, tenzij dat gij er door staatsplicht toe gedwongen zijt of goede reden hebt. |
||||
|
94 ZEVENTIENDE DAG.
|
|||||
|
ZKVENT1ENDE DAG.
MAANDAG DER DERDE WEEK.
UVLll DEN WEDERSTAND AAN DE GENADE.
(Evangolio volgons ilou II. Lukas, IV,23-30.)
Jcsus heeft zich in zijne Vaderstad te
Nazareth opgehouden. Hij wil zijne me- dehui\'gers het liclit der waarheid en de lieidcschatten zijns Hahten niededeclen, doch ziet, zij werden allen met toorn ver- vuld, dreven Hem builen de stad en voerden Hem op den top des bergs, op welken hunne stad gebouwd was, om Hem van boven neder te werpen. Van wie zijn de Nazarethaners het af-
beeldsel? Van ieder volk, van iederen mcusch die zich tegen Uod verheft, aan zijne genade wcderstaat, haar verstoot, en somtijds gelukt uit te doovcn. Arme vrijheid 1 gij zijt de grootheid des men- schen, maar menigmaal strekt gij tot zijn ongeluk I Is de genade overwonnen, |
|||||
|
MAANDAG DER DERDE WEEK. 95
zoo leidt zij elders hare bevruchtondo
wateren: Jcsus gaat midden door de Na- zarethaners, die Hem woedend zoeken om te brengen, en vertrekt! Hij begeeft zich naar Capharnaüm, naar Galilea, de stad der Heidenen, spaart geen getuigenissen van zijne macht en goedheid, en Naza- reth, de ondankbare stad, is beroofd van den Verlosser der wereld. De mensche- lijke vrijheid heeft schoon te muiten, zij zou de zegepraal der genade niet kun- nen beletten. Wee de natiën en de per- sonen die harer heilzame werking weder- staan! Er zijn volkeren die als getrouwe navolgers der Nazarcthaners Gods Kerk verstooten en haar zouden willen vernie- len ; doch die volkeren vallen vroeg of laat en de Kerk vervolgt elders hare be- schavende zending. Alzbo zien wij het af- godisch Rome, terwijl het ongetrouwe Jcrusalem den Christus verwerpt, zich tot Hem bekeeren. Afrika, Augustinus\' vaderland, en Egypte dat den grooten Athanasius voortbracht, omhelzen het |
||||
|
96 ZEVENTIENDE DAG.
Mahometaandom, maar het Evaugelie van
zijnen kant overmeestert, door zijne zachtmoedigheid, de noordsche volkeren ; het Protestantismus ontrukt aan de Kerk half Europa en de katholieke Godsdienst snelt over den Oceaan, verovert de Nieuwe Wereld en beweegt Indien en Japan. De volbrenging van de Nazarethanersche ge- schiedenis duurt nog altijd voort: Jesus gaat hen voorbij om over min on- waardigen zijne weldaden en genaden te verspreiden. Europeaansche volkeren, moget gij, die Christus uit uwe wetten en zeden verbannen wilt, zoo groot een ongeluk nooit ondervinden ! Gij wilt voor uwe nieuwe beschaving de oneindige ge- westen van het midden Afrika openen : misschien baant gij slechts den weg voor den Heer Jesus 1 Er zijn menschen, en in groot getal,
die zich zelven over hunnen wederstand aan de genade beroemen en zich geluk- kig achten den noodkreet des gewetens niet meer te hooren; o wat betreurende |
||||
|
MAANDAG DER OEIID\'E WEEK. 97
zegepraal t Jesus budreigingen aan de
Nazarethaners verwezenlijken zich in hen. De nielaalschen genezen, dat is te zeg- gen, de zondaars bekeeren zich, terwijl de melaatschheid der zonden hen dage- lijks meer en meer verteert. Hunne ziel is troosteloos : zij heeft honger en dorst naar geluk en leven, doch het brood des goddel ij ken woords gaat elders de geesten verheugen en versterken. Eene nederlaag is hunne zegepraal: en terwijl zij de glo- riekroon verliezen en zich in een eeuwig ongeluk storten bekransen anderen hun hoofd en beklimmen den troon welken God voor hen bereid had. Hoe dikwerf ben ik de genade niet on-
getrouw geweest! Ik wil mij, wel is waar, niet geheel van dien heiligen stroom ver- wijderen, maar hoeveel goede ingevingen heb ik niet verstooten, hoeveel groothar- tige gemoedsbewegingen, van den be- ginne af aan, versmacht! Hoe dikwijls heb ik de deur mijns harten niet nauw gesV.cn, wanneer de goddelijke Meester |
||||
|
98 ZEVENTIENDE PAG.
op den drempel, roet eene toenemende
tecderheid, zijn kloppen hernieuwde ! 01 dat ik mij niet bedriege: eene onge- trouwheid aan de genade, eene enkele, kan onberekenbare gevolgen hebben. Wij hebben geen ander bewijs noodig dan het hedendaagsche Evangelie: De Nazaretha- ners verjagen Jcsus uit hunne stad en de Zaligmaker verwijdert zich van hen... Welk is de oorzaak van dit ongeluk ge- weest?.... De nijd!... Wellwe, zeiden zij, is deze de Zoon van Joseph niet? En hij zou de zalving van den II. Geest ontvan- gen ! en Hij zou ons onderwijzen I Heere, schenk mij de genade de stem uws Har- ten altoos getrouwelijk te aanhoorenl Gij hebt mij het geducht vermogen ge- geven van aan uw liefdezoeken te we- derstaan : ik sta het af, o mijn God 1 in uwe handen beveel ik mijnen wil : keer hem volgens uw welbehagen en dat hij altijd uwe ingevingen volgoi |
||||
|
blNSDAG DER DERDE WEEK. 99
Toepasselijk besluit.
Aan de bewegingen der genade niet meer
wederstaan, maar haar, kosl wat kost, ge- trouw zijn, uit vreeze dat de Heer zich van ons verwijdere. -O-O -0-0--0 -O-O-O- -O- 0"O--0"O"0"0-O»O"0-Ö-0-O- -O -O-
ACHTTIENDE DAG.
DINSDAG DER DKRDE WEEK.
OVEU DE DROEDERLIJKE LIEFDE.
(Evangelie volgens den H, Mattheüs, XVIII, lü-23.)
Als mv broeder tegen u gezondigd mocht
hebben, ga heen en berisp hem tusschen u en Item alleen; indien hij naar u luistert, zult gij uwen broeder gewonnen hebben. Dit woord, Heere, whs mij tot heden
duister gebleven; ik heb er, geloof ik, door den H. Augustinus, deze uwe zoo groote dienaar, wiens edel hart zoowel gevormd is om de vurige bewegingen uws Harten te verslaan, den verheven zin van leeren kennen. « Waarom, zegt die groole Heilige.
|
||||
|
100 ACHTTIENDE (UÓ.
» uwen broeder berispen? Omdat de be-
> leediging die hij u heeft aangedaan u
» doet lijden? Dit ware eene dwaling. Zoo
« gij om u zelven handelt, doet gij niets;
» handelt gij om hem, dan doet gij zeer
» goed... Want gij zult uwen broeder ge-
• wonnen hebben I Wilt gij begrijpen
» dat gij, eenen mensch eene wonde toe- » brengende, U zelven verloren hebt? Als » wanneer hij, tegen wien gij u te buiten » gegaan zijt, u berispt heeft en gij naar • hem geluisterd hebt, dan heeft die man
» 11 gewonnen. En wat is dat te zeggen : » die man heeft u gewonnen, omdat gij » verloren waart?» Wat gebonden logiek, maar het is re-
dekunde van vernuft en hart. O Liefde, o goddelijke deugd, o zoete en beminne- lijke liefde, neem bezit van mijne ziel. Het menschenhart is vol zelfzucht; het denkt slechts aan zich zelve. Wat scheelt hem dat zijn evennaaste bedroefd zij, zoo hem die droefheid voordeel toebrengt! En waarom voor een anders geluk wer- |
||||
|
DINSDAG DER DERDE WEEK. ^ 01
ken, zoo dit werk eenige poging ver-
eischt? Dusdanig is de gevolgtrekking der eigenliefde, dusdanig is ook de mijne. Ik herken het tot mijne schande. Maar voortaan zal ik zoo dwaas niet meer han- delen. 0 liefderijke God, verspreid de liefde in mijn hart: ik bemin mijne broeders met tegenzin, ik heb voor hen geen edelmoedige liefde, ik zie niemand op de wereld dan mij zelven. O Jesus ! gij die op de aarde het liefdevuur zijt komen brengen, ontsteek het in mijn hart! Ha I ik begrijp het, ik bemin de men-
schen niet, omdat zij gelijk ik vol ge- breken, onstandvastig, loszinnig, teerge- voelig zijn ; maar U, Heere, uw even- beeld, door uwe vaderhand in hunne ziel geprent; uw bloed dat zoo edelmoedig- lijk voor hunne zaligheid vergoten ge- weest is; uwe liefde die hen uitnoodigt om met U de eeuwigheid mede te doe- len... ziedaar wat ik in hen moet bemin- nen. Mijne broeders beminnende, geleid ik hen tot U. 01 ik had het nooit vcr- |
|||||
|
•
|
|||||
|
102 ACHTTIENDE DAG.
staan : zoo ik den bedroefde troost, doe
ik hem tot den grooten Vertrooster, die de tranen zijner uitverkorenen afdroogt, wederkeeren en vergeef ik met een chris- telijk gevoelen aan mijne vijanden, dan doe ik hen den hemelschen vader geden- ken die de zon doet opgaan over goeden en kwaden; tracht ik dengenen die mij aan- vallen zachtmoedig te antwoorden, dan herinner ik hen het woord des goddelij- kcn Meesters : Hebt mve vijanden lief! Welnu I Heere, aan uwe voeten neder
geknield zijnde, neem ik het vast voor- nemen dezen uwen goddelijken wil te volbrengen : ik wil mijne broeders,mijne ouders, mijne vrienden, en vooral mijne vijanden, door eene zachtmoedige, eene standvastige, eene nederige, eene vev- duldige liefde winnen... Ik wil ze winnen, niet om over hen te heerschen, maar om hen tot U te geleiden, opdat zij, door mijne goede werken en minzame woor- den getroffen, den algemeenen Vader des Hemels loven! Ik begrijp, o mijn God, |
||||
|
WOENSDAG DER DERDE WEEK. 1 03
dat gij van de wet der liefde uw groot
gebod gemaakt hebt, vermits zij alle har- ten verzoent en vereenigt om ze tot uw aanbiddelijk Hart te geleiden! Toepasselijk besluit.
Het evenbeeld van God in alle menschen
trachten te zien, om ze allen en altoos te beminnen. -O--O--O.-0--0--0-0--O.-0--O. 0--O~0\'-0"*"G-0--O"0--0\' o-o-o-
NEGEiNTIENDE DAG.
WOENSDAG DER DERDE WEEK.
OVER DE WARE GODSVRUCHT.
(EvaDgolie volgens Jen H. Mottheüs, V, 1-20.)
Waarin bestaat de ware godsvrucht? Is
het in de menigvuldigheid van enkel luide gebeden of uitwendige oefeningen ? Neen, want de Verlosser verwijt het in verontwaardigings woorden aan de Phari- seërs : Gij huichelaars, roept hij hen toe, treffend heeft Isaïas van u geprophetcerd, zeggende . Dit volk eert mij met de lippen maar hun hart is verre van mij... Is er het hart aldus niet tegenwoordig, dan is 8
|
||||
|
104 NEGENTIENDE DAG.
|
|||||
|
deze gorisvereering slechts huichelarij en
eene ijdele lippenbeweging. Jesus ons zijn Hart geschonken hebbende vereischt ook het onze. Is het misschien in het volbrengen van
overvloedige werken? Ook niet; want de Zaligmaker, van de Phariseërs, die er misbruik van maakten, sprekende, ver- volgt in dezer voege : Te vergeefs eeren zij mij, daar zij leeringen en geboden van mensehen leerzn. Welk is dan de ware godsvrucht ? Aan
welke teekens zal ik haar kennen ? De goddelijke Zaligmaker zelf leert het mij: God eeren uit geheel zijn hart en zijne geboden onderhouden. De ware godsvrucht is inwendig : zij
heeft haar verblijf in de ziel, in het in- nigste, het diepste der menschelijke na- tuur. Hij is waarlijk godvruchtig die, voor zooveel de noodwendigheden des levens en de last des lichaams het toes- taan, door gedachten, liefde en wil, met God verecnigd is. De verschillende |
|||||
|
WOENSDAG DER DERDE WEEK 103
uitwendige uitingen der godsvrucht al-
leen, vereeren God niet, en wat den mond ingaat besmet den mensch noch uit zich zelven noch uit zijne na- tuur. De Zaligmaker zegt het zelf: Maar wat den mond uitkomt, dat besmet den mensch of heiligt hem, lastert de godde- lijke Majesteit of is Haar eene aangename hulde. De ware aanbidders zullen God in geest en waarheid aanbidden. Wel hoe ? zal ik al de godvruchtige
oefeningen die den verkleefde kinderen der Kerk zoo dierbaar en door de Pause- lijke zegeningen verrijkt- zijn, afkeuren. Rozenkrans, kruisweg, koordje, schapu- lier, luide gebeden, bedevaarten, wij- penningen, durf ik dat alles laken I God beware mij! Ik zegen die godvruchtige uitvindingen der heiligen ; het zijn kraflitige middelen om de godsvrucht te ontsteken en te bewaren, en voor vele christenen, de eenige banden die hen aan de Kerk hechten; maar zij zijn de godvruchtigheid zelve niet! Zij bedriegen |
||||
|
lOfi NEGEXTIENDE DAG.
zich zonderling, zij die in die verschil-
lende uitdrukkingen der inwendige vroomheid een blind vertrouwen stellen of ze slecht verstaan! Doch zij ook bedrie- gen zich die ze niet minachting verstou- ten, en zich tevreden stellen met de voortreffelijkheid der aanbidding in geest en waarheid uit te roepen, zonder bij deze ware leer doorhunnerechtzinnigheid bewijzende oefening, te voegen. Zij eeren God met hunne lippen zelfs niet, en hun hart nadert zijn Hart niet : O fier en versmadend gewas, de hemelsche Vader heeft u niet geplant en zal u uit den geestelijken akker Zijner Kerk roeien I De ware godvruchtigheid is inwendig;
is er dat het eenigste kenmerk van? Een niet min ontwijfelbaar teeken is de onderhouding der geboden Gods. Voor- eerst het goddelijk gebod, dan de mfcn- schelijke overlevering ; vóór al hetgeen men doen moet, vervolgens wat men ver- kiest.Wat dwalingen in een zoo duidelijk en zoo belangrijk punt! De wil desHeeren |
||||
|
WOENSDAG DER DERDE WEEK. 107
is voor allen, do beoefening der christe-
lijke deugden, de volbrenging zijner staatsplichten , de getrouwheid en de onderdanigheid aan zijne oversten... Eu deze zekere en duidelijke verplichtingen, verzuimt men, wel is waar, voor goede en pnjswaardige maar nogtans vrijwilli- ge en somtijds eigenzinnige oefeningen. 0 Gij, die alzoo handelt, hoort naar Jesus : Waarom, vraagt hij u, overtreedt gij het gebod van God om uwe overlevering ? Helaas I Heere, wat is mijne gods- vrucht onvolmaakt! Hoe weinig is zij bezieldmet den inwendigen geest,die haar kracht moet geven en vruchtbaar ma- ken! Misschien heb ik vruchten gedra- gen, maar vruchten die gij niet hebt willen plukken! Moge ik mij van al de godvruchtighcdeu bedienen die de Kerk aanneemt, om U met geest en hart te aanbidden en dat mijne spijt altoos weze, vóór alles uwen wil te doen ! Uwen wil, Heere, en niet den mijnel |
||||
|
108 TWINTIGSTE DAG.
|
|||||
|
Toepasselijk besluit.
Zich ernstig toeleggen om het inwending
en hovennntuurlijk leven te hezitten. ■0--0-0- 0--0-0--0-0- O--O- O- 0-0"0-0"0~0"0--0"0"0--»-0
TWINTIGSTE DAG.
DONDERDAG DKI1 DERDE WEEK.
OVER DE II. COMMUNIE.
(Evangelie volgens denH.Lukas, IV, 38-44), lleerc ! wat zoete verlichtingen ver-
spreidt de lezing des Evangelies in mijne ziel! Gij treedt in het huis van Simon en verlost zijne schoonmoeder van zware koortsen ; men brengt krauken tot U, en ze met uwe hand rakende geneest gij hen 1 Beminnelijke Zaligmaker, deelt gij ook nog heden zulke weldaden niet uit ? Zijt gij de geneesheer niet van mijne ziel ? Is de H. Communie het hemelsch geneesmiddel, de goddelijke raad niet ? Ja, het goddelijk Sakrament des Al-
taars is het brood der Engelen, maar het |
|||||
|
DONDERDAG DER DERDE WEEK. 109
is ook de spijs der zwakken; het is een
aangename en krachtige wijn die de vol- maakten door eenc heilige vreugde be- dwelmt, maar is het ook tevens geen weldadige balsem die de wonden der ziel geneest? De leerlingen van Emmaüs aar- zelden in hunne hoop en wankelden tus- schen vreugde en vrees; Jesus nam hel brood, zegende het en het gebroken hebben- de, reikte Hij het hun toe. En hunne oogcn werden geopend, en zij erkenden den Zalig- maker ! (Lukas, XXIV. 30.) Eertijds Hecre, zijt gij in het huis van
Petrus gegaan : in de Communie daalt gij in mij neder, en mijn hart wordt uwe verblijfplaats... Mijn hart 1 ha ! het wordt door eene hevige koorts verteert I En door welke koorts ? Door de koorts der zinnelijkheid des hoogmoeds, der zelfzucht. Maar waarbij komt het, dat de schoonmoeder van Simon bij uw bezoek genezen werd en ik, nadat Gij U zoo me- nigmaal gewaardigd heb tot mij te komen altijd voortdurend dezelfde vlam- |
||||
|
\\ 10 TWINTIGSTE DAG.
men mijner driften mij verbranden?
Vanwaar dat verschil? Luister: Voor- heen, in de woning van Petrus, bad men LJ medelijden te hebben met de arme zieken, doch ik, wetende dat mijne ziel krank is en dat de hemelsche geneesheer haar is komen bezoeken, ik heb den god- dclijken gastvriend mijns harten niet gesmeekt medelijden met haar te hebben en haar te genezen. Ik heb niet gebeden: ziedaar de ecnigste oorzaak der voortdu- rende krankheid die mij doet lijden ! Eertijds, Heere, bracht men kranken
tot U ; en door het opleggen uwer handen genaast gij hen allen van welke ziekte zij ook bevangen waren 1 O mijn zoete Jesus! aan de H. Tafel is het niet alleen- lijk uwe hand die gij op mij nederlegt, uw goddelijk Hart komt dicht bij mijn hart rusten. Maar altijd hetzelfde ver- schil, altijd dezelfde oorzaak. De ellendi- gen van Capharnaüm werden weder gezond, dewijl men U bad voor de zieken die men aan uwe voeten ncderlegde, ik |
||||
|
DONDERDAG DER DERDE WEEK. 1 1 1
blijf altijd even zwak en slap in het gees-
telijk leven, en dat is billijk, want ziet : ik kende menigvuldige gebreken mijns harten : nijd, ongeduld, ijdelheid, haat, verstrooing...Somwijlen zucht ik ervan: en nogtans, wanneer gij, edelmoedige Sa- maritaan, hemelsche geneesheer, tot mij komt om mijne wonden te verbinden en mijne kwetsingen te heelen, doe ik ze U niet kennen, en zoek mij niet van het goddelijk geneesmiddel dat gij mij brengt en gij zelf zijt, te bedienen ! Na de Communie, weet ik U nog voor uwc teederheid jegens mij te bedanken, noch van mijne krankheden en smarten te spreken ! De bron ligt aan mijne voeten en ik weiger mijnen dorst te laven 1 O Jesus! gij zijt almachtig. Schenk
mij den wil en het verlangen om van U de genezing mijner menigvuldige gebre- ken te ontvangen. Dat ik mij dikwerf met het brood der sterken ga voeden en mij dronken make met den wijn die de maagden voortbrengt: laat mij den moed |
||||
|
i I 2 TWINTIGSTE DAG.
putten daar waar Pelrus , zuo lofhar-
tig ook op den dag zijner verloo- chening de zielekracht gevonden heeft om U overal getuigenis te geven, tot zelfs voor U te sterven! Laat mij aan uw aanbiddelijk Hart de heilige liefde drin- ken, die van Magdalena, de zondares, eene altijd verrukkende Serafien gemaakt heeft! O! hadde ik de kennis van wel te com-
municeeren! Met welken ijver zoude ik, in plaats van mij met moeite voort te slepen, den weg der volmaaktheid door- loopen. Zoodra de schoonmoeder van Simon van de koorts bevrijd was, stond zij oogenblikkclijk op, en bediende den Heer! Moge ik haar navolge I Gebied, Heere, gebied mijnen wil zijne zwakheid te erkennen en van U macht en steun te verwachten... En ik ook zal oogenblikke- lijk opstaan en U dienen! Ja! ik zal U Mijn geest, mijn wil, tot heden gewillige slaven des duivels, zullen zich voor U buigen en zeggen: Gij zijt de Zoon Godsl |
||||
|
VRIJDAG DER DBRDE WEEK. 1 13
Aan U eer en glorie in alle ecuwen der
eeuwen ! Toepasselijk besluit.
In het vervolg dikwijls communiceeren eu
vooral tot deze groote daad zijne ziel met alle zorg voorbereiden. ■O-0-O-O--O-0- 0--0--0-0--O--O-0--O-O--O-O"©- O-O-O- O-O-
EEN-EN-TW1NT1GSTE DAG.
VRIJDAG DER DERDE WEEK.
OVER DEN IEVER VOOR DE ZALIGHEID DER ZIELEN.
(Evangelie volgens den U. Joannes, IV, t-42.)
Het Evangelie der Samaiïtaansche
vrouw en het feest van de vijf wonden des Zaligmakers, dat de Kerk den vierden vrijdag der Vasten viert, verlichten en leggen elkander onderling uit. Jcsus dan, vermoeid van de reis, ging
zoo zitten aan Jacobsbron. Het was omtrent de zesde ure. Er komt ecne vrouw uil Sa- marie om water te putten. Jesus zegt tot haar : Geef mij te drinken ! Niets is hier nutteloos : ieder woord bevat een geheim. Jesus vermoeid vau do reis, is dat de |
||||
|
I 1 i EEN EN TWINTIGSTE DAG.
zelfde Zaligmaker niet die op het einde
zijner bezwaarlijke loopbaan in deze we- reld, even omtrent de zesde uur (1), zich op den boom des kruises uitstrekt en uit- roept — verhevene kreet die door de eeu- wen heenklinkt — Sitio: ik heb dorst; geef mij te drinken ? De Samaritaansche vrouw - weifelt een
oogenblik. Jcsus antwoordt enzegt lothaar: Indien gij de gave Gods kendet, en wist wie hij is, die tol u zegt: Geef mij te drinken, — gij zoudt hem wellicht gevraagd hebben, en hij zou u levend water gegeven hebben ! Welk is de gave Gods, waarvan Jcsus spreekt? En waar is de bron die levend water zal verspreiden ? Deze bron van le- vend water heeft, op het kruis uit het Hart van Jesus, uit de wonde zijner zijde gespoten. Een van de krijgsknechten opende zijne zijde met eene speer en terstond kwam daar bloed en water uit. (Joannes, XIX, 34.) (i) üttll. Jouwet bemerkt bet De zesde oor dor talon
komt wet de derde uur des uainiddiigs overeen.
|
||||
|
VRIJDAG DER DERDn WEEK. HS
Ha ! ziedaar de opperste gave van onzen
God ! Hij die om drinken gevraagd heeft, opent zelf eene bron van levend water. Al wie er van gedronken zal hebben, zal in eeuvngheid nicl dorsten; maar dit water zal in hem eene bron worden van water, dat springt lot in hel eeuwig leven. Zij is uit liet Hart van Jesus tot ons gesprongen en wederom springt zij op uit onze ziel welke zij tot den troon van God op- neemt ! Welk geheim ! Jesus dorst en Hij :s do
bron 1 Ja, aan de Jakobs-bron en op den boom des kruises heeft de Zaligmaker dorst geleden, Hij die nogtans, zonder morren, de afgrijselijkste folteringen verdragen heeft! Ha ! de zoete Zaligma- ker leed niet alleenlijk den natuurlijken dorst; deze verbeelde er eenen anderen ; Hij dorstte naar de zaligheid der zielen. Kvenals de Samaritaansehe vrouw, kwa- men de menschen aan den diepen en mod- derigen put van zinnelijke wellusten en vonden er, na eene vergankelijke voldoe- |
||||
|
116 EEN EN TWINTIGSTE DAG.
ning, slechts bedrog en smarten: en
Jesus wilde hunne hoop en verzuchtingen hooger verheffen. Geef mij te drinken, roept Hij uit, ik heb dorst. Ik dorst naar het geluk en leven uwer zielen. Gij zoekt vermaak, rijkdom, roem : ziehier, mijn Hart zal stroomen van liefde en wellusten laten ontsnappen. Ik alleen kan u geluk- kig maken; ik alleen, kan u het eeuwig leven mededeelen! 0 Jesus! gij dorst naar mijne ziel:
welnu 1 ik schenk ze U, o mijn God ! Ik zal mij geen moeite meer geven om aan de vergiftigde bron der aardsche verge- noegingen te scheppen; neen, aan de bron dc3 levens die gij mij in uw Habt opent, zal ik mijnen dorst komen lesschen. Gij zelf, Heere, zuiver mijne lippen, en laaf mijnen dorst geheel en gansch. Ik zal vol heilige verrukking den beker der verder- fenis en zelfzucht aan uwe voeten neder- leggen, en gelijk de Samaritaanschc vrouw, alle menschcn uitnoodigen om tot U te komen 1 |
||||
|
VRIJDAG DER DERDK WEEK. 1 I 7
Pas is de Sarnaritaansche vrouw be-
keerd of zij wordt apostel en trekt me- nigvuldige menschentot Jesus. 0! indien ik inderdaad de waarde eener ziel kende; begreep ik boe kostbaar eene ziel, eene enkele ziel aan uw Hart is, had ik mijne zaligheid, mijn eeuwig geluk ter harte, ik zou niet onwerkzaam blijven, maar mij opofferen en mij ten beste geven om mijne broeders te redden. Want is eene ziel niet meer waard dan bet heelal? Zou Jesus om er eene, eene enkele te winnen, zijn bloed, al zijn bloed niet vergoten hebben ? En verzekert men zich den He- mel niet met aan anderen den weg te toonen ? 0 mijn beminnelijke en zoete Verlos-
ser ! maak gij zelf dat mijn hart door dezen brandenden en geheimen dorst naar de zaligheid der zielen ontstoken worde! Doe uit uw licfdebrandend Hart, eene vlam uwer liefde in mijn zoo koel en zelfzuchtig hart, overgaan! Doe mij begrijpen dat men U niet bemint, wanneer |
||||
|
I 18 TWEE EN TWINTIGSTE DAG.
men U weigert hetgeen gij zoo vuriglijk
begeert, \'t Is er mefi gedaan : ik zal bid- den, spreken, mijn tijd en scbatten en, zoo het zijn moet, mijn leven opofferen om zielen te winnen en uwen dorst te lesschen, o mijn God! Dit is mijn voor- nemen. Amen. Toepasselijk besluit.
Het werk der gelonfsvoortplanting en der
kalholieke scholen, uit al zijne macht be- gunstigen. TWEE EN TWINTIGSTE DAG.
ZATERDAG DEK DERDE WEEK.
OVER DE BITTERE IEVER.
(Erangolie volgaas den H.Joannes. VIII, 1-11.) In het hedendaagsche Evangelie be-
merk ik, nevens de op overspel betrapte vrouw, aan den eenen kant de Phariseërs en aan den anderen kant Jesus : hierecno uiterste strengheid, daar eene allergroot- ste toegevende goedheid. Zoetheid van |
||||
|
zaterdag der DF.nnn week. 1IO
Jcsus bekleed mij mot uwe bekoorlijk- heden: gestrengheid der Pharizeörs, liit- lcre icvordcrschriflgeleerden, verwijdert ti voor altijd van mijn hart. Als de Zaligmaker zich des morgens
reeds vroeg in den tempel bevond om te onderwijzen was er een talrijk volk dat bcgcerig was hem te hoorcn, toegeloopen. Doch ziet, terwijl Hij ncdcrgczotcn is, ont- slaat er een groot gedruisch. De schrift- geleerden en Phariseërs brengen tol Hem eene vrouw die op overspel betrapt is. Mees- ter, zoggen zij den Verlosser, in de wel heeft Mozes ons geboden, dezulken te stec- nigen. Gij dan, wat zegt gij? Spreken en handelen zij alzoo uit liefde
voor de rechtvaardigheid, uit verlangen van zich te onderwijzen, uit schroom voor do verergering? Volstrekt niet! Do hoo- vaardij van eene valsoho vroomheid ; de begeerte van in de oogcn des volks recht- vaardig te schijnen ; de nijd welke de heiligheid en de roem des Verlossers hun veroorzaakt ; do vreugde van ten laatste |
||||
|
120 TWEE EN TWINTIGSTE DAG.
de gelegenheid gevonden te hebben om
Hem in liet gevoelen des volks te verder- ven, dat zijn de drijfvecrcn van hun sma- delijk gedrag. Want, wat kon Jcsus ant- woorden? De wel was reeds, volgens de vertolking der Schriftgeleerden, verschei- dene eeuwen toegevoegd. Vergaf de Za- ligmaker aan de overspeelster, dan kon- den zij Hem bij het Sanhedrin aanklagen voor iemand die zich boven Moses stelde en hunnen wetgever verachtte ; dan was Hij mot zich zclven in tegenstrijdigheid, daar Hij gezegd had dat Hij niet gekomen was om de wet af te schaffen maar ze to volmaken. Veroordeelde Hij de echlbreuk, dan verhief Hij zich tegen Homo\'s wetten; en wat werden zijne vrcdo\'s verzekeringen en zoo dikmaals herhaalde vergeving* beloften : lic ben niet gekomen om recht- vaardigen, maar om zondaars lc roepen ; de gezonden hebben geen geneesmeester van noode, maar de zieken. I\'hariseërs, uw ontwerp is bohcndiglijk
verzonnen! Welk zijn antwoord ook |
||||
|
ZATERDAG DER DERDE WEEK. 121
wozc, de Zaligmaker zal in don strik val-
len : gij gaat Hem voor het volk bescha- men en zult ecnen vrijen loop kunnen geven aan den sclioonen iever die u be- zielt : geniet dus uwe zegepraal en dat de misdaad weldra gestraft worde ! De over- speelster gaat ouder ecnen steenhoop be- graven worden en Jesus zal de achting des volks verloren hebben I Maar neen, het zal zoo niet gebeuren.
De menschelijkc slimheid heeft zijnen dommcn kant, en de goedheid van Jesus\' Hart gaat de listigheid der mcnschcn te boven. De Zaligmaker gaf geen antwoord op de vraag der Joden, doch bukte neder en schreef mei zijnen vinger op den grond. De Schriftgeleerden meenen dat zij zege- pralen ; zij dringen aan, hernieuwen hunne vraag; alsdan richtte de Zaligma- ker zich op, en hen in het aangezicht be- ziende, zoide tot hen : Wie van u zonder zonden is, werpc den slecn op haar... Jesus\' antwoord ontroert de (icre verdedi- gers der heilige zcdoleer; zij zien elkander |
||||
|
122 TWEE EX TWINTIGSTE DAG.
verwonderd aan, worden schaamrood on
gaan uil de één na den andere; en de Verlosser blijft alleen met de overspeel- ster ! Zij is beschaamd over hare schuld : hoe
diep is hare droefheid ! Zij durft hare uogcn niet oprichten uit vrees van Jcsus Christus\' bcschuldigcnden blik te ont- moeten. Maar Jcsus is door medelijden bewogen : Vrouw, zegt Hij tot haar, heeft iemand u veroordeeld? Niemand, Heer\', is haar antwoord. Ook ik zal u niet veroor- dcelcn, herneemt de barmhartige Zalig- maker, ik vergeef u, ga heen en zondig nu niet meer. Wat verschil 1 Do Joden zijn zelf schul-
dig : zij ontveinzen voor hunne oogon hunne eigene misdaden en kceren de strengheid der wet tegen de zondares.... Hun bittere icvcr zou de echtbreuk met de dood gestraft hebbon ! Jcsus integen- deel is de heiligheid in persoon en ver van te vcroordcclen, laat hij aan de over- speelster den tijd om over hare zonde be- |
|||||
|
1
|
|||||
|
ZATERDAG DEH DERDE WEEK. f23
schaamd te worden en schenkt liuar ge-
nade. Üe vrouw is gerechtvaardigd ver- trokken ; in het vervolg zal zij niet meer zondigen. De goedheid des Zaligmakers doet tot het leven wederkeeren. Ha ! ik zie het: de liefde is machtiger
dan de haat; do zachtmoedigheid heeft meer vermogen dan de strengheid ; zij bekoort en wint de harten. De langmoe- dighcid overmeestert allen wederstand. 0 mijn God, schenk mij de genade om
hciliglijk hardnekkig te wezen in het goed. Doe uit uw Hart, dat de bron van alle goed is, de goedheid in mijn hart overgaan. Gij vervolgt mij, Heerc, met uwe barmhartigheid : moge ik U navol- gen, en alvorens een ander den eersten steen te werpen, mij zonder zonde be- waren. Toepasselijk besluit.
Het goed trachten te beminnen en liet
kwaad, wet eenen zachtmoediger! geest en een vredelievend hart, versloolen. |
||||
|
124 VIERDE ZONDAG.
•O--O- O--O- O--0--0--0--0 -O--O -0--O0--0--0-0--0--0--0- O-O- O
VIEUDE ZONDAG.
OVliU DE VERLATING Of DE GODDELIJKE VOOR-
ZIENIGHEID. (Evangelie volgens den II. Joaones, VI, i-ib.)
Ja,God is mijn Vader, Hij zal mij mijn
dagclijksch brood schenken ! Ik zie er liet bewijs van in liet evangelisch verhaal dat de Kerk ons heden voor oogeu stelt. Eeuc gi\'oolo schare had den Zaligma-
ker naar den berg over het meer van Ti- borias, gevolgd; en daar het volk alleen- lijk oplettend was op het geluk van het woord Gods te aauhooren, had het niet gedacht om zich van- eetwaren te voorzien. Vertrouwde het op de verzekering des goddelijken meesters: Zoekt eerst hctUijk Gods en het overige zal u toegegeven ivor- tlcn\'! Ik weet het niet: de Zaligmaker heeft evenwel zijn woord niet vergeten. Vanwaar zullen wij brooden koopen, op-
dal zij mogen eten ? vroeg hij aan Phi- |
|||||
|
I
|
|||||
|
OVER DE VERLATING, ENZ. U\'S
lippus, om hem Ie beproeven. Voor Uree hon-
derd dcnarien brooden is hun niet genoeg. antwoordt do leerling:. En inderdaad, neen, voor twee honderd deuariën broo- den ware niet genoeg geweest zoader do macht Gods en de vaderlijke goedheid zijns Harten. Doet de mensehen aanzitten, zegt Jesus. Er was dan een jongen daar die vijf gerstc-brooden had en twee vis- schen: do Zaligmaker nam de brooden en na ze gezegend te hebben voedde Hij vijf duizend mensehen... Zoekt het Rijk Gods en hel overige zal u toegegeven worden.... Toen deze groote menigte verzadigd was, vulde men twaalf korven met ovcrgcscho- ten brokken ! De liefderijke Verlosser had het overvloedige bij het noodzakelijke gevoegd. Jesus\' macht verwondert mij : de broo-
den vermenigvuldigen zich in zijne god- delijke handen. Ik bewonder zijne onuit- putbare goedheid. Ik bewonder ! maar duurt het mirakel van Judea niet, onder mijne oogen voort? De goddelijke macht |
||||
|
1 20 VlEltDE ZONDAG.
vermenigvuldigt, oueindiglijk, in dun
schoot der aarde, het graan des zaaiers, en zijne goedheid spijzigt de kinderen der inenschen. Ik neem geen acht op dit wonder: zijne gestadigheid schijnt er de grootheid van te verminderen. Ik herken het, niettemin: de Voorzie-
nigheid des hemelschcn Vaders verschaft mij alles: spijs, kleedcren, woning, ge- zondheid : en nogtans kwel ik mij met duizend nuttelooze zorgen. Wat onrust voor het toekomende ! wat omzichtighc- den voor de gezondheid ! wat bekommer- nis aangaande het voedsel en de kleedc- ren ! Ha ! ik heb vergeten dat er in den Hemel een Vader is die mij lief heeft. Wcesl niet bezorgd, zegt Jesus tot mij, voor uw leven wat gij eten zult; noch voor uw lichaam, waarmede gij u Meeden zult.... Weest niet bezorgd! Ha! het Hart van God lijdt, wanneer ik smart en kwelling gevoel. Aanschouwt, zegt Hij tot mij, de vogelen des hemels, dal ze niet zaaien, noch maaien, en uw hemcl*che Vader voedt ze |
||||
|
OVIitl DE VERLATING, ENZ. 127
toch : zijl gij lieden niel veel beier dan zij ?
Ja, Heere, ik ben oneindiglijk beter; vuoi\' mij bestaat ile aarde, de oceaan, bet hemellicbt, de planten, de dieren... Wat zeg ik, gij zelf gewaardigt U mij met uw aanbiddelijk vleescb te spijzen ! Wccst dan niet bezorgt, zeggende : Wal zullen wij eten, of ivat zullen wij drinken, of waarmede zullen wij ons klceden \'.\' want dit alles weken de Heidenen ; doch uw Vader weet, dat gij dit alles noodig hebt. Zoete verzekering ! voortaan zal ik mij in volle vertrouwen op uwc vaderlijke band verlaten. Maar moet ik, mij geheel aan de goddelijke Voorzienigheid overgevende niet meer arbeiden? bedrieg u niet: werken is eene algemeenc wet, die reeds, vóór den val aan een eersten mcnscbf bestond (1). Nogtans is ceuo wijze en voorzienige spaarzaamheid niet verboden; integendeel, de Heer spreekt met veel lof (1) Volo eeü\'jnon liet niet to woton : <le tekst der
Gcoosis is Dogtans uitdrukkelijk : tnlit Domiims Dons hominem et posult einn in puratliso vuluptutiSf utoptru- retur, et custodiot iliura. Gen. Il, 18.) |
||||
|
128 VlKItDE ZONDAG.
van de voorzichtige maagden, djc hunne
lampen met olie voorzien hadden en zijn wil is slechts dat wij al wat ous stoort, alle onrust aangaande tijdelijke zaken, verre van ons werpen. Zoek eerst het Rijk Gods, zijne gerechtigheid, zijne licfdc,\'rn de Heer zal u spijzen : de macht zijns arms zal zich, ten voordeelc van u, ver- tooncn en zelfs, zoo dit van noode is, een mirakel doen. 0 welbeminde Vader ! Schepper des he-
mels en der aarde, ik verlaat mij geheel op ü! Klcederen, spijs, gezondheid, gij zult in\'t vervolg mijne ziel niet meer ge- bonden houden : de hemelsche Vader weet dat ik dit alles noodig heb. En zoo Hij het mij weigert I... Uc hongersnood beeft al rechtvaardigen weggerukt... Ja, maar do hemelsche Vader heeft het geweten en toegelaten : hebben de heiligen daar- door bet Rijk Gods niet gevonden ? Toepasselijk besluit.
Alle eerlijke middelen die wij tot onze |
||||
|
MAANDAG DER VIERDE WEEK. 12!)
beschikking hebben gebruikt om in onze
ondernemingen te gelukken, en vervolgens zich geheel op de handen der goddelijke Voorzienigheid verlaten. -O~0"0-0-0-0-O~0«o-0-0-O~0-«"0-O"0-0- 0-0--0--0-0-
DRIE ET TWINTIGSTE DAG.
MAANDAG DER VIERDE WEEK.
OVER DE WAARDIGHEID 0N7.KR KERKEN. (Evangelie rolgeog«ion R. Jouu., II. 13-2^.)
Volgens de getuigen is der Evangelisten,
heeft de Zaligmaker de handelaars en wisselaars tweemaal den Tempel van Jc- rusalcm uitgedreven : deze twee zoo ge- lijke daden zijns stcrfelijken levens,ofl\'ert de Kerk ons, gedurende den zoo korten tijd der vecrtigdaagsche vasten, aan onze overwogingen. Dat dit zonder inzicht zij kan ik mij niet verbeelden, want is de Kerk door den bijstand van den H. Geest niet geleid ? Onze goddelijke Verlosser, bij het in-
treden en op het einde zij nor lcvensbaan ,de handelaars uit het huis zijns Vaders, dat |
||||
|
130 ültlli EN TWINTIGSTE DAG.
zij ontheiligden, drijvende, en de Kerk
mij, in zoo\'n korten tusscheutijd, deze twee daden van rechtvaardigheid herin- nerende, hehben mijnen eerbied willen opwekken voor de geheiligde plaats, de stoffelijke Kerk, waar God zich gewaar- digt zijn verblijf te nemen. Het heelal is een oneindige Tempel die
door de goddelijke majesteit geheel ver- vuld is en waar alles, van de flikkerende dagtoorts af tot het kleinste zandkorreltje, hare goedheid en grootheid verkondigt. Maar de wereldsche mensch verstaat dien zang der schepping tot de glorie zijns Scheppers niet, en God heeft zich plaatsen gekozen, waar Hij lot den mensch naderen kan, of liever waar de mensch zich tot Hem kan verheffen. In de oude Wet be- stond er slechts één tempel en géén steen blijft meer van dien tempel over. Onder de nieuwe Wet verheffen zich overal God toegewijde kei ken welke door Hem be- woond en vol van zijne liefde zijn. De Kerk — en wanneer ik dien gezc-
|
||||
|
MAANDAG DEIl VIERDE WEEK. 131
genden naam schrijf, beduid ik zoowel de
nederige en met stroo gedekte kapel, als de prachtige gotische dom, die zijne gekartelde naald in de lucht verheft —de kerk is een heilig land. Het Heilig Land! Europa heeft eertijds gewankeld om het te veroveren. Ha! het is hier, dicht bij mij : ik maak ecnc schrede, en ik bon er. Ziehier hot stalletje van Bcthlehem,\\vaar Josils dagelijks op geheimzinnige wijze geboren wordt : het altaar verbeeldt de kribbe ; de heilige doeken verplaatsen de windels. De predikstoel is voor mij de berg, vanwaar de goddelijke Wetgever zijn verhevene zedeleer verspreidt: Zalig de armen van geest ! Zalif) zijn ze die treuren ! Zalig zijn ze die van reine har- ten zijn. De kerk is een Thabor, waar Jesus, gansch van gedaante veranderd, aan de ziel verschijnt die haren geest van de aarde kan afwenden. Zij is een Calvarieberg, waar de Zaligmaker zich dagelijks als slachtoffer,voor de zaligheid dor mcnsehen, opoffert. Gelijk eertijds |
||||
|
132 DRIE EN TWINTIGSTE DAG.
Magdalena aan do vüctcn des Verlossers,
zoo kniel ik voor den plaatsvervanger van Jcsus-Cliristus neder en hoor deze zoete woorden : Ga heen in vrede ! Uwe zonden worden u vergeven ! De kerk is nog de eet- zaal, do feestzaal waar Jesus mij met zijn aanbiddelijk vlceseh spijzigt. Hij komt uit het Tabernakel als uit ecnen graf- kelder, tot mij gevlogen, om mij te zog- gen : kom mijn kind : mijn Haüt is met u, alle dagen, tot het einde toe. Meere ! gij zijt met mij ! En ik, hoe
dikwijls ga ik tot U en met welken geest treed ik in de Kerk ? O, ik weet het, tot heden heb ik aan uwe voeten slechts penen verstrooiden geest, ecu verzwaard hart, en, misschien, helaas! eono bezoe- delde ziel medegebracht. Na de wonder- bare vischvangst, bad Petrus den Zalig- maker zich te verwijderen, omdat hij zondaar was. En ik, ik nader misschien tot den driemaal heiligen God, zonder te denken mij, door tranen van leedwezen of door het water van boetvaardigheid, te reinigen t |
||||
|
MAANDAG DER VIERDE WEEK. 133
O mijn God ! ik beken liet. ik ben niet
waardig in uw huis te treden, en nog- lans kan ik er mij. zonder de doodstraf op mij te trekken, niet van verwijderen ! Wat zal ik dan doen ? Ik zal, alvorens de. kerk in te gaan, mijne gedachten ver- zamelen, mijne ziel door conen zucht en traau zuiveren en in mij zelven zeggen : Ik klim op tot het huis des Meeren, lot den troon der barmhartigheid : ziehier de deur des Hemels en der woning (iods ! Ik zal de H. Maagd Maria, mijne patro- nen, on de engelen bidden, hunne zoo vurige aanbiddingen met mijne zwakke gebeden te vercenigen ; en alsdan , ó llccre, ik durf het hopen, zult gij mij uit uw aanschijn niet verwerpen, maar met oenen vricndelijkenblik bejegenen. Toepasselijk besluit. Zich eenen grooten eerbied voor de Kerk
inprenten, en er zich noch woord, noch Mik, noch gebaar veroorloven, die zonden kannen doen mecnen dat wij God\'s liuis nset \'sinen- si\'lien huis verwarren. |
||||
|
134 VIER EN TWINTIGSE DAG.
-O-O-O- O- O"0*ti -O- O-O-O-O- O--O- C--O-O--O- O -O- O-O-O-
VIEH EN TWINTIGSTE DAG.
DINSDAG DER VIERDE WEEK.
OVER HET BOVENNATUURLIJK LEVEN. (Evangelie van tlon H. Joannes, VII, 11-31.) Kennen, beminnen, «willen, ziedaar
volgons de woorden van ccnen beroemden schrijver, geheelden mcnsch. Wie is de bovennatuurlijke mensch, de mcnsch welke met het goddelijk leven bezield is ? Die God tracht te k cnncn, te beminnen, te willen! Hij volgt volmaaktclijk den God-Monsch, onzen Heer Jesus-Christns, na, en kan met Hem zoggen : Mijne leer is de mijne niet, maar desgenen, die mij gezonden Itecft, Wil iemand zijnen wil doen, hij zal van deze leer erkennen, of zij uit God is, dan of ik uit mij zelven spreek. Die uit zich zelven spreekt, zoekt zijne eigene eer ; maar die de eer zoekt dcsgcnen, die hem gezonden heeft, die is waarachtig, en in hem is gccne ongerechtigheid. Zich alzoo door God laten onderwijzen, alleen- |
||||
|
DlN.iDAG DKR VIERDK WKEK. llt.\'i
lijk Gods glorie zooken on zijnen wil vol-
brengen ; dat zijn do ware tcokcns eens mcnschen Gods of van den mensch din een bovennatuurlijk leven leidt. Laat ons dit leven wel overwegen on
nemen wij het tot ons doel! Hoe machtig is het mcnschen verstand !
Door haar verheft zich de mensch hoven al wat hem omringt on zegepraalt lo ge- lijkor tijd over stof, ruimte on tijd. Ik denk, do ruimte verdwijnt, on er is voor mij noeh zee, noch hcrg meer. Ik denk, on den loop dor eeuwen weder beklim- mende zie ik de merkwaardigste gebeur- tenissen zich, voor mijne oogon, ontrol- len. Ik denk, en brekende do handen mijns liohaams, vlieg ik vrij en ongehin- derd naar de wereld dor geesten; ik klim, klim nog hooger en houd niet op vooral- eer ik den troon Gods bereikt heb I...Wat is mijne verhevenheid groot; hoc ver overtrof ik al wat mij omringt 1 Maar, zie, het geloof komt mij met
zijne schitterende stralen verlichten. God 10
|
||||
|
130 VIEH KS TWINTICJTE DAG.
neigt, zich naar mijne nietigheid : hij
komt en spreekt tot mij : //.• vind mijn genot, zegt Hij, lusschen de kinderen der menschen te wonen... 0 mijn geest! ver- acht de aarde, rust in God, duik en her- duik in deze waarheids oceaan. God ! ik vind Hem overal, want overal ontmoet ik veelvuldige liewijzen eener oneindige wijsheid, goedheid en macht! Aanschouw en lees : ziehier het hoek der schepping. Aanschouw en lees verder : ziehier het ingegeven hoek, de II. Schriftuur welke u door de Kerk voorgesteld is; lees nog, lees door en zie in de hcimlijke diep- ten uws wezens rond... God is er al- tijd, God is overal. Ha! mijne leer, mijne wetenschap is de mijne niet, maar desgenen die mij geschapen heeft, tor wereld ge- zonden en zich gcwaardigt mij te onder- wijzen. Goddelijke Meester! ga voort met mij te leeren : ik val op •mijne knieën en luister. Ik luister ! Ziehier wat ik hoor : Ulijn
zoon, geef mij uw hart I ik geef het U, |
||||
|
DINSDAG DER VIF.RD." WEEK. 137
ü mijn fiod I En waarom zou ik het U
weigeren? Ik gevoel in mijn binnenste cenen allergrootsten nood en heb cencn unuitbluschbaren dorst van te beminnen. Helaas! gewoonlijk ontmoet ik rond mij niets dan onverschilligheid,vcrkoeldheid, vergetelheid, ondankbaarheid; hoe me- nigmaal zijn de edelmoedigste toegcne- gcnheden onder het wrokgewicht ge- smoord en verdwenen! En evenwel,gevoel ik, ondanks veelvoudige teleurstellingen, altoos deze behoefte van te beminnen. Ha! ik zal U beminnen, (leer! hebt gij uw Hart niet geheel door liefdcgloed ont- stoken aan mij getoond ? Dus zal ik 11 slechts wedergeven wat gij mij geschon- ken hebt, want van eeuwen heen hebt gij mij bemind ! Ik za! U lief hebbon, o gij, oneindige volmaaktheid ; ik zal U lief hebben, want gij blijft altoos de zelfde, en de menschelijke onstandvastigheid kan tot uw Hart niet naderen; gij zult mijne liefde wezen, gij die U ge- durig en altijd in do tegenwoordigheid |
||||
|
138 VIFH RN TWIXTICSTE DAG.
mijner ziol bevindt! Van ö, o Jesus, zal
mijne liefde tot de mcnschen dalen en hen allen in ccnc innige teederheid om- armen : U zal ik beminnen, in hen het meesterstuk uwer handen, uw evenbeeld in hunne ziel geprent, de prijs uws bloeds. In allo schepsels zal ik Vbeminnen en bewonderen vermits op allen een weer- schijn uws lichts schittert. De liefde Gods zal mij in het goed
standvastig maken. Het zoo overvloedig zeden verderf zal in den grond mijns har- ton de opwellingen van grootmoedigheid niet meer terugdrijven. Dat demensch zich erkentelijk of ondankbaar toone, ik voor mij, zal niet ophouden hem mijne toegenegenheid te betuigen en er hem bewijzen van te geven : want U, o mijn God, beschouw ik in mijnen evcnaastc. Uw evenbeeld is misschien in hem be- vlekt? Dit zal mij aansporen om met oenen nieuwen ievor beur haren glans trachten weder te geven, want niet mijn nut, maar uwe glorie moet ik aanzien |
||||
|
DINSDAG DËB VIERDE WEEK. 139
hebben: Dusdanig is ook mijn onwrik-
bare wil. Mijn wil! Welk woord, schrijf ik daar?
k wil : niemand zou in slaat zijn om du Idooi\' mijne volkomcustcvrijheid vast ge- stelde besluiten, te veranderen. Pi\'eulcn en dwingelanden brengt uwe foltcring\'s werktuigen bij, verscheurt mijn lichaam: tot het slot mijns wils zult gij niet bin- ucndringen. Zijn uwe folteringen en woede voor de zegepralenden wil der mar- telaars niet gestorven? Gij alleen,Heere> kunt mijnon wil bewegen, (jij zijt zijn wettige Moester; van U heeft hij dit ont- zaggelijk vermogen ontvangen en U geeft hij het weder. Ik wil slechts wat gij wilt: help mij uwen heiligen Wil altijd vol- brengen, en zegenen ! Mijne ziel, vergeet het nooit: uwc
waardigheid is God kennen en zoo gij wilt, zal u alles van Hem spreken. Uwe voornaamste plicht is God, alles in God en God in alles beminnen ! Gij moet God willen en begeercn, voor u zclven en |
||||
|
I \'fO VIJF EN TWINTIGSTE DAG.
voor anderen eu. op die wijze dat God
wil. Leeft gg zóó, dan zal uw leven in deze wereld de morgen zijn van uw leven in den Hemel. Toepasselijk besluit.
Zich niet tevreden stellen volgens deaan-
gave der rede te leven; maar een waar christelijk leven trachten te leiden. -O- O- O- O-O- O O- *> O-O- 0--0-0--0-0--0--0-0- O-O -O- O-O
VIJF ËN TWINTIGSTE DAG.
WllEXSDAG DER VIERDE WEEK.
OVER IIET MEÜSCOELMI OPZICHT. (Evotigelie volgens dou II. Joutines, IX, 1-:J8.)
Wat onbeschroomd gedrag, wat edele
en rondborstige spraaktoon, bij den blind- geborene van het Evangelie! Ue Zaligma- ker heeft hem het gezicht wedergegcvcn, eu tevens zijne ziel met het licht des gcloofs bestraald. Want ziet, de blindge- borene bcleidt Jesusvóór het volk en geelt Hem getuigenis vóór de Phariscërs. Deze bobben schoon toevlucht te nemen tot |
||||
|
WOENSDAG DEK VIERDE WEEK. I il
hunne listige beredderingen, totschimp-
reden, schaamteloozc bevestigingen, be- dreigingen. Die mijne oogen geopend heeft, antwoordt de blinde, is een Profeet,
wij weten dat God geene zondaars verhoort; maar zoo iemand godsdienstig is en zijnen wil doet, dien verhoort hij. Van alle eeuwen h\'en is het niet gelword, dal iemand de oogen van eenen blindgeborene heeft geopend! In- dien deze niet van God was, zoude hij niets dergelijks kunnen doen. Ja I de blinde van het Evangelie is belijder en getuige van Jesus! Maar wat is er zoo wonderlijk in zijn
gedrag? Hij bevond zich daar, alleen, van zijne ouders verlaten, met lompen bedekt, op den openbaren weg gezeten, een aalmoes vragende en in eenen voort, - durenden nacht gedompeld : i niet ster- ven was zijn leven 1» Jesus heeft hem ge- nootschap, licht, leven wedergegeven. Ha ! den Verlosser der wereld zijnen bij- zonderen en grapten weldoener geworden niet belijden, ware van zijnen kant, dat |
||||
|
I 12 VIJK EN TWINTIGSTE DAG.
zuu men zeggen kunneu, couc plichtigo
ondankbaarheid geweest. Die gevolgtrekking is rechtmatig, en
ik zal mij wel wachten haar te bestrijden. Maar hen ik niot ondankbaarder, zoo ik, door menscholijk opzicht, de waarheid ongereehtelijk verborgen houd en God lof weiger te betuigen? Mijne ouders en ik, wij hebben gezondigd ; ik was tot don nacht der helle veroordeeld en mijne blindheid was ongeneeslijk. God is mensch geworden ; Hij is tol. mijn slijk genaderd, heeft mij tot zijn evenbeeld herschapen en in de zaligmakende watoren des Doop- sels gewasschen. Van toen af welke voort- durende opvolging van genaden ? En even- wel, ben ik voor Hem beschaamd in de tegenwoordigheid van grootcn en wijzen; ik bloos om Hem, zelfs vóór armen en kleinen: een glimlach, eene schertserij, ecne drogrede doel. mij zwijgen ; wat zou het zijn, indien men er bedreigingen\' bij- voegde?!^ blindgeborene van het Evan- gelie ware ondankbaar geweest, zegt gij, |
||||
|
\'
|
|||||
|
WOENSDAG DER VIERDE WEEK. I \'i3
zoo li ij Jesus, zij non Verlosser, voor het
volk en de Phariseörs, miskend had; maar mot wat grooter reden zou ik liet zijn, indien ik, door menschelijk opzicht, Hem, mijnen goddolijkcn Verlosser, en de H. Kerk, mijne moeder, getuigenis weigerde Ie geven! Movcndicn, welke bloohartigheid, cu
ik zal zeggen, welke schuldige verlegen- heid ! Het rondborstig on kernig woord des blindgeborene; zijne rechtzinnige belijdenis ontstelt en maakt do leeraars der Wet verlegen. Zij zijn tusschen hen verdeeld; zij veranderen van oordecling; uu bevestigen zij met schaamteloosheid dat Jesus een zondaar is;on dan bekennen zij dat zij niet weten van waar Hij is. De rechtschapenheid en het gezond, open- hartig en rechtzinnig verstand heelt altijd gelijk nevens de valsche geleerdheid. Ila! hadden al diegenen die in Jesus Christus en zijuc Kerk geloven, den moed om hun geloof vrijpostig te belijden dan zou de sclïaamtclooze stoutmoedigheid der boo- |
|||||
|
144 VIJF EN TWINTIGSTE DAG.
zen weldra zwijgen. In de flauwheid der
Christenen vindt de haat der goddeloozcn cenen machtigen onderstand. 0! Ilcere ! ik zal mij over IJ,noch over
hel Evangelie niet meer b schamen, («ij hebt uwen geinige geworden blindgebo- rene de vreugde uws Harten willen open- baren en II bekend maken. Hij bad in II tot beden slechts oenen profeet en recht- vaardige gezien en gij hebt hem gaarne geheel de waarheid ontdekt. Gelooft gij in den Zoon Gods? hebt gij Hem gevraagd. Wie is Hij, Heer? was zijn antwoord, opdat ik in Hem geloove. Gij hebt Hem gezien, en die met U spreekt die is het! zulks was de opperste openbaring, en tevenszijne zoet- ste belooning I Volg ik dien grootmoedigen belijder
uws naams na, dan zult gij, wanneer het wereldtooneel verdwenen zal zijn, mij te voorschijn komen en zeggen : Mijn zoon 1 gij hebt in den Zoon (iods geloofd en Hem getuigenis gegeven, welnu 1 goede en ge- trouwe dienaar, ik kom tot u, gij\'zult |
||||
|
WOENSDAG DEIi VIERDE WEEK. I i>
mij in den schitterenden glans des He-
mels aanschouwen en gelijk een vriend tot zijnen vriend spreekt, zoo zal ik tot u spreken... Ja ! indien ik den blindgebo- rene navolg zal een ecuwig geluk mijne vergelding wezen ; doch volg ik hem niet na? Alsdan zal Jesus, in het laatste oor- deel, zich over mij schamen en zeggen : Ga van mij.\' Ik ken u niet.\' Ha, ik sidder: mijne lafhartigheid doet
mij vreezen. Jesus heelt een blinde doen zien, en de schriftgeleerden, die het licht der Wet bezaten, zijn in de duisternissen gevallen: de genezing des eencn heeft den andere, door zijne schuld, met blindheid geslagen. Kcnigo Phariseörs waren uogtans ontroerd geweest en had- den eenc straal dor waarheid bemerkt : hoc kan een zondaar, zeiden zij, deze lee- kenen doen ? Doch een oogenblik nadien, spreken en handelen zij gelijk de ande- ren. 11a! men zegt niet te vergeefs : slaaf van hel mcnschelijk opzicht. Het mensche- lijk opzicht is een dwingeland, die de |
||||
|
146 ZES EN TWINTIGSTE DAG.
waardigheid en de onafhankelijkheid
ontneemt, die ketent en in den afgrond stort. Hoeveel zijn er die na gezegd te hcbhen: daar zal ik ophouden; verder geen tocgöving meer, ik wil mijne vrij- heid hernemen, mcdcgesleept geweest zijn en den aanhang hebben moeten vol- gen ! Heere ! geef dat ik U slechts vreezc en
bcminnel Ifcwaar mijne ziel van men- sehelijken schroom ! Toepasselijk besluit.
Zich nooit over Jesus Christus en zijne
Kerk schamen : in alle omstuudighwlM, operihaarlijk, zoowel als in het geheim, spreken en handelen gelijk het een katholiek behoort Ie doen. -O-O- O- O O O-O-O- O-O- O--O--O- O--O O 0--0--0- O-O -O-O-
ZES EN TWINTIGSTE DAG.
DONDERDAG DER VIERDE WEEK.
OVER DE GEDACHTE DER DOOD*.
(Evangelie vulguns den II. Lukas, VII, ii-i(i.)
Als de Zaligmaker de poort der stad, ge-
|
||||
|
DONDERDAG Dlil» VIERDE. WEEK. 147
namnii Naïrn, nwkrdc, werd er ren doode,
naar de begraafplaats, uitgedragen. eeir eeniijc zoon zijner moeder, en deze tras eene weduwe. De arme moeder volgde, bitter- lijk weenendc, den lijkstoet, en eene groole schare was mei haar. Ik /.ui ook eens naar niijue laatste wo-
ning gedragen en in liet graf gelegd worden : op dien stond zullen er misschien eenige tranen vlooien ; er zullen misschien ook eenige weeklachten gehoord wor- den... vervolgens zal er rondom mij eene diepe stilte heersenen. ïJio mij de laatste liefdebewijzen getoond hebben, zullen in de stad wederkccren ; zij zullen er wedci het gewoel des volks ontmoeten, en mijne vrienden, mijne ware vrienden, zullen mijne hcrinneris als een verdrietige ge- dachte afwenden. Daar zal het mede op- houden : over den doode z^l er geen ge- sprek meer zijn... Kn waarom zou men over mij nog
spreken\'? Wat zal ik zijn? In deze wereld niels meer! Van mijne schatten, indien |
||||
|
148 ZES EN TWINTIGSTE DAG.
ik er bezit, van mijne goederen, van die
duizend beuzelingcn, waarover de mcn- schelijke ijdelheid zich prijst, en die men met zooveel moeite, en wie weet, ten prijze der onrechtvaardigheid, verwerft, zal ik niets, geenen halven penning me- dedragen I Debehoeftigste zalmij in rijk- dom overtreffen : zes voeten grond, ge- leende grond, dat is mijn bezit! In de plaats van eene heerlijke woning, ruime en geriefelijke vertrekken, zal eene enge lijkkist mijn erfdeel wezen. Ik had gaarne de eerste plaats: nn lig ik aan de voeten van allen. Ik zal mijnen naam niet meer hooren
herhalen : men zwijgt van alle kanten... wat ga ik zeggen ? er hcerscht voortdurend eene droefgeestige en bangelijke, eene onvergelijkelijke stilte, eene doodstille ! Mijne oogen zijn voor het daglicht geslo- ten ; geen enkel vriendelijk woord klinkt meer aan mijne ooren; mijn mond blijft stom en mijne handen roerloos__ Kn
dan? Geen moeder meer, die mij op haar
|
||||
|
DONDERDAG DER VIERDE WEEK. \\ 49
hart drukke: noch broeder of zuster om
mij teederlijk te omhelzen ; de vricndoti nier hart do overvloed mijns harten ont- ving, kunnen mij hunne vreugden en smarten niet meer vertrouwen; de innige on liefelijke verkeeringen die het levc?i bekoorlijk maken, zijn voor mij verdwe- nen ; geen raad meer te ontvangen, noch vertroosting te geven... Niels meer, niets dan stilte, de afgrijselijke grafstilte 1 Niets anders. Ha ! wat doet de grootheid mijner nietigheid mij sidderen I Een man, met name Joh, zich van de kruin der grootheden in de diepste ellende neder geploft ziende, daalde met den geest in den somberen grafkelder neder eu wat heeft hij er gezien ? Ik heb tot de verrotting gezegd: gij zijl mijn vader; en aan de wor- men; gij zijt mijne moeder en mijne zus- ters ! Ha ! de profeet van Idumea heeft den hleekcn fakkel des doods in zijne handen genomen : de wormen zullen mij gezel- schap houden. Maar, God help ! helaas ! Job hoeft de gansche waarheid niet onl- |
||||
|
l.\'iO ZE\'! F..N TWINTIGSTE DAG.
dekt: de wormen zullen mijne meesters
zijn! want ziet tle vernietiging mijns li-
shaams nadert__ Mijne meesters zijn
daar wachtende om liun prooi te verscheu-
ren. Er blijft van mij slechts stof en asch over I Van al wat ik geweest ben, niets meer ;
van mijne liefde, van de vruchten mijner werken, niets meer... Maar ik hoor ecnc slem, de stem Gods, die tot mij, gelijk voorheen tot den jongeling van Naïm, zegt: ik zeg u, sla op! En pas onder de zcisscn desdoods gevallen, zal ik opslaan : welke ontwaking! Wat zal mij de lieer zeggen en welk ;:,tl mijn antwoord wezen? Waar zal ik heengaan? Welk zal de be- stemming mijner ziel zijn? Ik weet bet niet! 0 droevige onzekerheid! Vanden kant der aarde, van den kant der rnen- schen, van den kant des tijds, ontsnapt mij alles : maar waar zal ik aanlanden ? Zal God, die tot mij spreekt, voor mij een goede en barmhartige vader of een rechtvaardige doch onmeedoogendc rceh- |
||||||
|
DONDERDAG DER VIERDE WEEK. 151
ter wezen? Zal Hij mij in zijn Paradijs
ontvangen of mij verre van zijn aanschijn in de hel werpen ? Za! ik de engelen en gelukzaligen tot gezelschap hehbcn, of in eeuwigheid, mijnen geboortedag vervloe- ken ? Ik weet er niets van, het is mij ge- heel onbekend, en het is voor eeuwig. 0 iesus ! mijn zoete Zaligmaker 1 gij
hebt den jongeling van Naïm, met al zijne levenskrachten, aan zijne moeder wedergegeven. Heere, ik heb eenc moeder in den Hemel: Maria I enne moeder op aarde: de Kerk ! Door uw Hart en mijn Doopsel, hebt gij mij de eene en de an- dere toevertrouwd: o zorg dat zij nooit mijne eeuwige dood behoeven te bewee- ncn ! O Maria! mijne goede en tecderc Moeder, bid voor mij, ellendige zondaar, nu en vooral in de ure mijns doods ! Maak, o zoete Maria, dat mijn graf eene opkomst, en mijne dood het begin des gelukzaligen levens wezc! |
|||||
|
II
|
|||||
|
132 ZEVEN EN TWINTIGSTE DAG.
Toepasselijk bes!uil.
Dikwerf aan de dood denken en al zijne
werken doen om er zich tol voor te bereiden. ■O- O--O-fra-O--O--O-O-O--O-O--O--O--O--O--O--O—O- O--O--O--O--O-
ZEVEN EN TWINTIGSTE DAG.
VRIJDAG DER VIERDE WEEK.
OVER DE CHRISTELIJKE LIEFDE.
(Evangelie volgona don H. Joanucs, XI, 1-45.)
Jesus had Martha en hare zuster Maria
en Lazarus hunnen broeder lief... De ge- liefkoosde leerling doet het de wereld kennen: vermits de liefdegevoelens in Jesus\' Hart plaats gevonden hebben, zijn zij bijgevolg niet verLoden. Ja, de bemin- nelijke Zaligmaker heeft zijne ziel voor dit zoet gevoelen geopend: éia was er onder de leerlingen die hij hoven de an- deren lief had : tusschen al de stammen van Judea was er ook een geliefkoosd. Heilige liefde van Jesus, wees de spiegel der mijne. Lazarus werd ziek, en daar de Zalig-
|
|||
|
VIIIJDAG DliH VIERDE WEEK. 153
maker zich veraf bevond zonden de twee
tsnzcrs tot Hem, zeggende: Heere! zie, dien gij lief hebt, is krank. Welke eerbied en tevens welk vertrouwen. Jcsus is gaarne hun vriend, maar zij vergeten niet dat hij de Heer is. Voor het overige geen klachten, gecne beschrijving van den droevigen toestand huns broeders, geen dringende uitnoodiging om te komen... Ha! zij weten dat zij zich lot het Hart huns goddel ij ken vriends wenden en ver- Lilcn zich op Hem. De vriendschap ver- onderstelt dus vertrouwen en sluit den eerbied niet uit. Hoe wonderlijk ! Jcsus bleef wel terzclfde
plaats nog twee dagen vooraleer hij zich naar licüianiö begaf. Waarom? Zeker kon Hij dooreen toeken van zijnen al- machligcn wil don loop der ziokle ophou- den en Lazarus de gezondheid weder - schcnken : maar Hij doel het niet. De eer van God en de zaligheid der zielen vcrci- sclicn een groolcrwonder: de vcrrijzeuis eens doodcn.... 0 zoete liefde die aan |
||||
|
\\ j4 ZEVEN EN TWINTIGSTE DAG.
mijn hart zoo dierbaar zijt, oen gevoelen
moet bij U altoos voorafgaan: liet heilig belangen van God en dat der zielen. Als Lazarus stierf, meldde Jesus het
zijnen leerlingen : maar, zoo sprak Hij, ik ga hem tut het leven roepen en om uwentwil, opdat gij geloovcn moogt, ben ik blijde dal ik daar niet was. Rabbi, ant- woordden de .Anestelen verschrikt, zoo even nog zochten dj Joden IJ te stecnigen, en gaat gij wederom derivaarls, zoo dicht bij Jcrusalem !... Arme leerlingen I Het ver- mogen des Zaligmakers blijft u dan al- toos onbekend en zijn Hart kent gij ook niet: weet gij niet dat de liefde sterk is als de dood en dat de vriend zich slacht- offert voor dengene dien Hij liefheeft? De spijs der vriendschap is de opoffering. Jesus komt in do nabijheid van Betha-
niö: Martba snelt Hem aanstonds to ge- moet: Heere, zucht zij, ivaart gij hier ge- weest, mijn broeder zou niet gestorven zijn... Uw broeder zal verrijzen, haast zicb de Zaligmaker to antwo don. Zijn eerste |
||||
|
VRIJDAG DEK VIERDE WEEK. 155
woord is een woord van vertroosting, een
pand van betrouwen.... En Jcsus doet Maria komen, het deert Hem niet haar te zien: ia haar hart ook wil hij den troostvollen balsem uitstorten... Vrienden troost malkander: gij hebt in de ure der rampen cenen zoeten en zwaren plicht te volbrengen! Maria valt aan Jesus\' voeten neder en
zucht evenals hare zuster: llcere, waart gij hier geiveesl, mijn broeder zou niet ge- storven zijn.\'... het gezucht doet hare stem versmachten. De Zoon Gods,\' haar ziende wcenen, ontroert zich ; eene vrij- willige siddering doorloopt al zijne leden en hij weent! Et lacrymatus est Jesus ! 11a 1 dat eene moeder, bij de wieg haars kinds, dat met de dood worstelt, tranen vergiete ; dat een jongeling, in den bloei zijns levens, aan de liefde zijner ouders ontrukt, in zuchten uitbarste; dat David, bij het herinneren zijner zonde, zijn bed met tranen besproeic, dat begrijp ik ; maar dat Jesus triile en zich ontrocrc, |
||||
|
156 ZEVEN EN TWINTIGSTE DAG.
dat Jcsus, bij het zien ccncr treurende
vrouw en voor een graf, tranen slorte, Jesus, die aan ziekte en dood gebiedt : Jcsus, wiens ziel onophoudelijk de geluk- kige godheid aanschouwt: ziedaar een geheim dat verwondert! Kinderen der menschen! verheugt u : het is een liefde- geheim t De Joden zelfs hebben het ver- staan: Zie, zeiden zij, hoe lief Hij hem had! Tranen van mijnen God besproeit mijn
hart,- en maakt zijne dorheid vrucht- baar; doet er de ware liefdebloem uit- spruiten en dat deze ontluikende rond haar eencn lieflijken geur verspreide 1 Laat mij met do droevige weencn en schenk mij do gave om de bedrukten te troosten 1 Bevatten Jesus\' tranen in zich geenc
lcs?Zonder twijfel. Lazarus die, aan han- den en voeten met windeldoeken gebon- den en wiens aangezicht met een zweet- doek omwonden was, in het graf lag en reeds stank verspreidde, Lazarus, zeg ik, |
||||
|
VRIJDAG DER VIERDE WEEK. 137
was het zinnebeeld dos zondaars, die zich
eencn doek voor de oogcn gebonden heeft om de zon der rechtvaardigheid niet meer te zien; die, het zoete juk des godsdicnsts onverdragelijk vindende, zich van zijne verschillende driften duizend ketenen ge- smeed heeft en rond zich slechts den ver- pcstendcn reuk der ondeugd verspreidt! Ha! Jcsus beweent het ougeluk dezes rampzaligen; hij voorziet den noodlotti- gcn stond, waarop hij uit het onzichtbaar graf der zonde in het graf cener eeuwige wanhoop zal nedersto\'rten... Dat vooral doet zijne tranen vloeien, die gedachte breekt zijn Hart. Christene zielen, eerst en vooral be-
mint, bemint de ziel van uwen vriend I Zijne zaligheid moet u bovenal dierbaar zijn. Wilt gij dat zijne vriendschap jegens u oprecht en standvastig weze, maakt, door uwe altijd zoete en liefelijke woor- den, door uw voorkomend en bescheiden gedrag, en vooral door uwc vurige maar |
||||
|
\\ 08 ZEVE.\\ EN TWINTIGSTE DAG.
geheime] ijke gobedcn dat hij God be-
ginne te beminnen en te dienen ! Do liefde die in God haren grondslag
heeft, is standvastig en onwankelbaar : dat regen valle, stroomen afkomen, win- den losbreken, zij zal wederstaan, want in Jcsus\' Hart schieten hare wortels. In- tegendeel, die God niet bemint, bouwt op zand, en zonder sterkte. Valt de regen, komen de stroomen af of breken de win- den los, dan stort alles plotseling in J De vriendschap die op belangen, schoonheid, drift rust, laat slechts puinen over. O Jcsus 1 de liefderijkste der menschen,
open mijn hart voor eenc liefde welke de uwc tot voorbeeld en einde neme! Toepasselijk besluit.
Ons vragen of onze licfile oprecht is cd
zich naasten al wat er te menschclijk is in onze vriendschap te verdelgen. |
||||
|
ZATERDAG DER VIEUÜE WEEK. 150
-0--9-<I -0--0-0--0-O-0--0--0-0--0-0-O--0-0-O-O -0 0--0-0
ACHT EN TWINTIGSTE DAG.
ZATERDAG DER VIEBDE WEEK.
OVER HET EINDE VAN DEN JIENSCII.
(Evangelie volgons den II. Joanncs VI11,12-17.) Ik ben hel licht der wereld, die mij volgt,
wandelt niet in de duisternis, maar hij zal liet licht des levens hebben ■\' Ziedaar, Meere, wat gij in den Tempel onderwijzende gezegd hebt, en ik geloof het. Daar gij het licht der ivcrcld zijt, verlicht mij en doe mij mijn einde kennen! De men- schelijke rede heb ik schoon te raadple- gen, zij kan mij geen wettige getuigenis geven : de mensch, aan zijn eigen ver- nuft overgelaten, weet noch van waar hij komt noch waar hij heengaat: uw woord alleen, o mijn God, kan mij openbaren vanwaar ik bon en tot waar ik mij be- geef. Altijd heb ik niet bestaan; ik zal niet
altoos zijn, nogtans leef ik ; welk is mijn oorsprong? Mijne ouders.—Hal moge |
||||
|
I GO ACHT EN TWINTIGSTE DAG.
God hen met zijne zegeningen beladen —
hebben, onwetend, aan mijne geboorte mcêgewroeht: de Heer schenkt of weigert de vruchtbaarheid, en mijne moeder zou mij deze woorden van de edelste der moe- ders kunnen toegestuurd hebben : Ik weet niet hoe gij in mijnen schoot gevormd zijt; want ik heb u de ziel, den geest en het leven niet gegeven, noch zelfs al uwe ledematen tot een lichaam in een gevoegd; maar de Schepper der wereld heeft den mensch in zijne geboorte gemaald. (II Mach. VII, 22.) Is dat genoeg gezegd ? Geenszins. Reeds lang voor ik geboren werd, was ik in de gedachte Gods en vervulde eene plaats in zijn aanbiddelijk IIaut. Over veleccuwcn, als er noch aarde, noch engelen, noch hemel bestond; wanneer God en God al- leen, oneindig gelukkig in zijne eenzaam- heid, leefde; alsdan reeds loofde ik in de gedachte en de liefde Gods! Van alle ecuwon heen, zonder oorsprong noch begin heeft Hij mij bemind ! Hij heeft mij onder duizend en tien duizend uitverko- |
||||
|
ZATERDAG DER VIERDE WEEK. 101
ren om mij uit liet niet te trekken en
mijne ziel met den stempel zijner tce- dcrhcid gemerkt. O mijn God, mijn Schepper en mijn Vader, wees in eeuwig- beid gezegend ! Ik kom van God, ik zie het; maar
waar ga ik heen? Welk is de grenspaal mijner loopbaan? Mijne ziel, vergeet al het geschapene, klim op, klim hoog op, klim boven den hemel en houd niet op vooraleer gij God bereikt hebt. Ja, God is mijn einde : Hem, niet meer, gelijk in deze wereld door den sluier der schepsels, maar van aanschijn tot aanschijn aan- schouwen; Hem beminnen uit al de krach- ten mijns wezens, Hem altijd beminnen ; en vervolgens God bezitten; de ganschc eeuwigheid kunnen zeggen: Mijn God en mijn All ziedaar mijne bestemming. Wat is zij verheven I Mijn einde cu dat van God zelf zijn niet onderscheiden. God kent zich, en ik zal Hem zien; God be- mint zich, en ik zal Hem beminnen; God geniet een oneindig gpluk in de bezittiug |
||||
|
1 02 AC.IIT EN TWINTIGSTE DAG.
zijns wezens en dit geluk is mij bescho-
ren ! Treed binnen, zal mij gezegd wor- den , treed binnen in de vreugde des Meeren!. Ik ben voor God. Dewijl de Heer mij
schiep kon Hij zich geen ander doel voor- stellen, want indien Hij mij tot een ander had doen strekken, dan ware er iemand volmaakter geweest dan Hij of die Heni ten minste gelijk was. En ik, kan ik mij een ander einde voorstellen ? Ha I ik ge- voel in mij eencn onverzadelijken dorst naar geluk : ik neig mij naar al de bron- nen die ik ontmoet ; te vergeefs neem ik de proef van rijkdom, geleerdheid, roem, ik word altoos cene leemte gewaar welke niet in staat is om aan te vullen. Verlang ik dat verheven einde niet te bereiken ? Alhoewel de Schepper mij dwingen kon om Hem hulde te bewijzen, heeft dit nogtans niet gewild maar heeft mij met eerbied behandeld. Zal ik van dit vermo- gen waarmede de Heer mij bekleed heeft misbruiken maken om mij ondankbaar |
||||
|
ZATERDAG DRR VIERDE WEEK. 103
te toonen en voor eeuwig te verdoemen ?
Want ik moet mij niet bedriegen : wc-
dersta ik aan de liefde, dan ontmoet ik de rechtvaardigheid. Het vonnis is gestre- ken : gedurende de gansche eeuwigheid zal ik met God vereenigd of van Hem ge- scheiden zijn 1 Dat ik er dus wel aan dcnko, want do scheiding van God is de hel! O God I wees mijn einde.Wees het door
cencn voorbedachten keus mijns gccstes, door den ougcdwongen keus mijns har- ten. Wees niet alleenlijk het einde van het geheel mijns levens, maar van ieder woord, iedcrwcrk, de geringste gedachte. Ik kom gansch vanU,iederen stond mijns levens hang ik van U af: neen, ik wil geen diefstal meer bedrijven, wees de opperste Meester van de kleinste be- weging mijns wezens. Dat ismijn verlan- gen ; Amen. Toepasselijk besluit.
Dikwerf God gedenken, die liet einde is van ons bestaan in deze wereld. |
||||
|
iC4 PASSIEZONDAG.
|
|||||
|
-o-o-o-o- o o--o-o-o-o--o--o- o-o* o--o o- o—o-o-o-o--o-
PASSIEZONDAG.
OVER DE HEILIGHEID YAN DEN HEER JESUS.
(Kvangelie volgens deo U. Joaaoes, \\ III, 36-59.) Wat goddelijk woord : Wie van u zal
mi] van zonde overtuigen ? Jcsus beroept hier niet alleen de Joden zijner dagen, maar alle geslachten : beschouwt mijne werken,luistert naar mijn woord, onder- zoek mijn gedrag: Wie van u zal mij van zonde overtuigen? En ofschoon alle eeuwen en alle volkeren hunne blikken op Jcsus gevestigd en naar zijne onderwijzing toc- gcluistcrd hebben, heeft nooit iemand op Hem den eersten steen durven werpen ! Ja, Ileero, gij zijt oncindiglijk heilig,
en noglans zijt gij den dood der niisda- digcn gestorven! Men heeft U schurk, misleider, Samaritaan, zelfs bezetene genoemd; hij is de dood waardig, schreeuw- den menige stemmen. Maar de boosheid heeft zich zelve belogen, en die U ter dood hebben helpen brengen, hebben zclven |
|||||
|
HEILIGHEID VAN .IESUS. 165
uwe onschuld verklaard : de bewerkers
uwer doodstraf zijn de belijders en de getuigen van uwe heiligheid geworden 1 Judas, die den Rechtvaardige geleverd
en het goud der godsmoord ontvangen heeft, Judas, vernemende dat de Zalig- maker door het Sanhedrin der Joden veroordeeld is en zich zelven verwij t de grondoorzaak geweest te zijn van die allergrootste ongerechtigheid, Judas, aan de bitterste wanhoop prijs gegeven, werpt het loon zijner gruweldaad in den Tem- pel weg en roept uit : Ik heb gezondigd door u rechtvaardig bloed te leveren!... De verrader spreekt Jesus vrij en geeft, door zijnen rampzaligen dood, getuigenis aan het Woord des Verlossers: Wie van u zal mij van zonde overtuigen ? 1\'ilatus is getroffen over de grootheid
van ziel, welke Christus hier aan den dag legt en is innig overtuigd, dat de Zalig- maker geen andere misdaad bedreven heeft dan die van den nijd der Schriftge- leerden en Phariscërs op zich getrokken |
||||
|
106 PASSIEZONDAG.
tc hebben ; maar Pilatus ducht cene op-
schudding onder het volk en vreest bij Ci4sar in ongunst te vallen, llceds heeft hij alle kunstgrepen, die ccnc met vrees gemengde list inboezemen kan, uitgeput: en daar hij het gewoel des volks gedurig meer en meer ziet aangroeien veroor- deelt hij Jcsus! De lafaard I ter zelfdcr tijd wascht hij zich de handen en zegt plechtig : Ik, ik ben onschuldig aan het bloed van dezen rechtvaardige! O bloed van Jesus! hoc zeer bezwaart gij liet geweten van hen die U vergieten ! Na den verrader komt do Hechter, zonder liet te weten, verklaren dat er in Jesus geenc schuld to vinden is. Kn de beulen en de leeraars der Wet
en de getuigen der kruisiging? Aan- schouwt hen. Jesus is gekruisigd tusschcn twee roovcrs waarvan een zijne onschuld verklaart: deze heeft niets kwaad* gedaan! Hij beveelt zich zelf aan zijne goedgun- stigheid on erkent zijne koninklijke waardigheid ! Na Jesus\' dood zijn er veel |
||||
|
HETLIGaEH) VAN JESÜS. 107
rlio op hunne borsten slaande den berg
afkomen. Do hoofdman verkondigt luid de godheid des Zaligmakers : Waarlijk deze was Gods Zoon I Men ziet liet, de hei- ligheid van Jesus ontrukt hen allen eene schitterende getuigenis. Maar dit is niet alles, neen ! De Schriftgeleerden en Pha- riscürs, zij, de grootste misdadigers, moeten nog komen en onder de fiere uit- daging des Zaligmakers : wie van u zal mij van zotide overtuigen? verpletterd worden. Daags na Pinksteren verwijt Petrus hen hunne misdaad : gij hebt het bloed des Rechtvaardigen vergoten! En ziet, die onverschrokken beschuldigers van den Galileör aarzelen en veibleokcn. Dus wilt qij, zoo antwoorden zij, het bloed van dien rechtvaardige over ons doen wederkomen! O Jesus! gij zijt dan de onschuld en de heiligheid zelve ! De verrader die U over- levert, de rechter die U veroordeelt, de heulen die het ongerecht vonnis uitvoe- ren, ja, allen zijn door do macht der waarheid overwonnen. Gij zijt heiligen |
||||
|
108 PASSIEZONDAG.
rechtvaardig en niemand heeft U van
zonde kunnen overtuigen. Ik zie het, ik zie het, ik verklaar het en verheerlijk U er om ! Is dat voldoende ? Neen, ik moet mij
voor zondaar bekennen : Jesus is onschul- dig, ik hen de booswicht! De goede roover des Zaligmakers onschuld van hoven op het kruis verkondigende, belijdt ter zelf- der tijd dat hij schuldig is : wij, zegt hij, wij ontvangen loon naar werken ; maar deze heeft niets kwaads gedaan ! Deze ne- derige belijdeniszijner schuld maakt hem rechtvaardig\': Voorwaar, zoo spreekt de Zaligmaker die naarde stem zijus harten laistcrt en vergeeft, voorwaar zeg ik u : lieden zuil gij met mij in hel Paradijs zijn. Welk verschil tusschen de getuigenis van den goeden roover en die van Judas! Judas zijne misdaad bemerkende geeft zich over aan de wanhoop, doch zoodra de gerechte van den Calvarieberg zijne oogeu over zijne schuld open gedaan heeft hoopt en bidt hij om barmhartigheid. |
||||
|
MAANDAG DKH PASSIEWEEK. 1 G9
Do eene klimt mol Jostis Ion Hemel, de
andere ploft neder in de liel ! Heerc! dij zijt rechtvaardig, ik ben
pliclitig. Verleen mij de genade altoos in uw medelijdend Haiit de hoop mijner rcchtvaardigmaking te vestigen! Toepasselijk besluit.
Zijne misdaden nederig belijden en beslui-
ten er door eene goede en oprechte biecht vergiffenis van Ie bekomen. 0-0--0--0--0-0-0-0--0 -O--O--O- 0--0-0 -0-0--0-0--0-0-0--0-
NEGEN EN TWINTIGSTE DAG.
MAANDAG DEIl PASSIEWEEK.
OVER HET WOORD CODS.
(Evangelie rolgeiu den II. Juaniies, VII, 32-31.)
Terwijl de Joden hot groot I.oofhuttcn-
feest vierden was er ecne groolc volksme- nigte uit alle hoeken van Judea toege- loopen. I)c onmeetbare Tempel van icrusalcm was gansch gevuld en Jesus hield de aandacht der verrukte scharen als aan zijne welsprekende lippen vastgo- |
||||
|
170 NEGEN ET TWINTIGSTE DAG.
hecht. Velen geloofden in Hem en zei-
den : Wanneer Christus komt, zal hij wel meer leekenen (hen ? üe Phariseërs waren door wanhoop
vervoerd : Jesus\' roem, do glans zijner werken, de kracht zijner woorden deed hen van nijd verkwijnen; en zwerende dat ten einde te brengen zonden zij die- naren af om Hem Ie vatten! Doch vruch- telooze pogingen! De welsprekendheid van Jesus ontroerd de soldadcn en is te gelijker tijd licfdekloppend en met ecnc onzichtbare macht gewapend, üe krijgs- lieden luisteren toe en het woord Gods, dat tweesnijdend woord heeft hen zoo- danig overmeesterd dat zij naar de opper- priesters, die hen op bitse verwijtingen berispen, terug koeren: Waarom, roe- pen deze woedend uit , hebt gij Hem niet opgebracht ? Nooit, antwoorden zij, heeft een mensch zóó gesproken als deze mensch. Zij erkennen aan Jesus\' redevoe- ringen, dat de Zaligmaker meer dan eet. mensch is ! |
||||
|
MAANDAG DER PASSIEWEEK. 171
Maar wolk zijn die woorden die de wa-
penen uit do handen der vijanden heb- ben doen vallen? Welk is die redevoering die de gezindheden hunner ziel veranderd heeft ? Jesus in den Tempel staande, als om zijne tegenstrevers te trotseercn, had zijne stem verheven en met nadruk uit- geroepen : Indien iemand dorst heeft, hij home tot mij, en drinke\'. spreekt hij hier van cenen algemcenen dorst ? O neen ! dat zijn geheimvolle woorden, die uit den overvloed des Harten Jesus\' voortvloeien ! Zij hebben op de joodschc soldaten ccnon diepen indruk gemaakt : dat het mij gegeven zij, hen wel te verstaan en mogen zij in mij over allen wederstand aan do genade zegevieren I Indien iemand dorst heeft! Si quis silil.
En wie is er dan op deze schrale aardo die niet onophoudelijk dooreencn onuit- bluschbarcn dorst gekweld is ? Zie ik rond mij, dan bemerk ik cenc groote menigte die naar rijkdommen en zinne- lijke wellusten dorsten ; ondervraag ik |
||||
|
172 NEGEN EN TWINTIGSTE DAG.
dc beste der menschen : zij bejagen ge-
leerdheid ca roem. Maar hoc? ik zie het menschdom zich verheffen en met cene jammerende stem uitroepen: Sitio.\' ik dorst naar geluk I Ha ! deze dorst, die ccno droevige erfenis van onzen eersten vader is, heeft zich en zal zich altijd, van de wieg tot aan het graf, in den niensch doen gevoelen ! Jesus\' woord wendde zich dus tot den algemeeucn nood van \'s men- schen harten: hoe kon het geenen indruk gemaakt hebben? Dc dorst is algemeen, maar de uitnoo-
diging om zich te Iesschen ook : dringend is dc dorst, nog dringender dc uitnoodi- ging. Si quis.\' Wie gij ook zijn moogt, nadert, tot de bron der vertroosting: de nood welke u aanzet, is voldoende om er recht op te hebben I Heeft dc fortuin voor u geen erfdeel, uwe lompen zijn geen beletsel; gij bekretene weduwe, leen het oor : Jesus\' Hart roept u. Ik herhaal het, hoe was het mogelijk dat zulke woorden niet aanhoord werden: maakt het har niet welsprekend ? |
||||
|
MAANDAG DER PASSIEWEEK. 173
Vcniat! Men kome, men haastc zich te
komen: te vroeg komt men nooit; maar vreest ook niet dat gij te laat zult komen. De bron des levens vloeit altoos. Waar is zij? Veniatadme! Hij kome lot mij, zegt Jcsus. Hij kome met een nede- rig gevoelen zijner behoefte en een vurig verlangen om er van bevrijd te worden, en uit Jestis\' Hart, do overvloedige en onuitputbaro bron van alle goed, zullen er in zijne ziel stroomen van blijdschap en genade vlooien! Want, luisteren wij naar het vervolg. Et bibat. Hij drinke, hij lesschc zijnen dorst aan de bron !... Ik herhaal het, spreekt hier het hart niet ? Vloeien die woorden niet uit dcu overvloed van Jesus\' Hart ? Ja, Heere, ik zal tot U komen: ver-
spreid in mijne ziel de heilzame wateren der genade; eene breede bedding zal hen geopend worden. Tot uwe doorstokcne zijde zal ik naderen en uw kostelijk bloed drinken, want ik heb dorst en gij alleen kunt mijnen dorst verslaan ! Uw woord is |
||||
|
17\'t NEGEN-EN-TWINTICSTE DAG.
gcuoog urn mij te verheugen on lc ver-
sterkeu.... Maar waar bij komt het dat uw goddelijk woord op mij zoo weinig
indruk maakt ? De krijgsoversten des Tempels, die met een vijandig doel geko- men waren, heeft het ontroerd en die de handen aan uwenaaubiddclijken persoon bobben willen slaan, overwonnen, ik integendeel, ik boor alle dagen uwe stem aan bot oor mijns harten weerklinken, en ik blijf gevoelloos !... O Jesus! ik vrees dit geheim nog verder te doorgronden, want zie wat ik in uw Evangelie lees : Die uit God is, hoorl Gods woorden. Daarom hoort (jij niet, omdat gij niet uit God zijl.\' (Joanncs, VIII, 47.)... Ik sidder, Hccre, ik sidder: schonk mij de genade van uw kind te worden ; maak U meester van mijne ziel en dat uw beilig woord, het woord uws Harten, almachtig woze over mij ! Toepasselijk besluit.
Hel woord Gods, met een levendig geloofs\' gevoelen, met nederigheid eu onderwerping, sianhoorcn en lezen. |
||||
|
DINSDAG DER PASSIEWEEK. 175
|
|||||
|
DERTIGSTE DAG.
OVER EENE LES VAN VOORZICHTIGHEID DES
UEEREN JESUS.
(Evangelie volgens den H. Joannes, 1-13.)
Er valt uict te twijfelen : de Joden
hebben den dood van den Verlosser der wereld gezworen. De Kerk schijnt ons tot dit noodlottig einde te willen voorberei- de:! : gisteren toonde zij ons de Phariseërs die tot in den Tempel een rot soldaten afstuurden om Jesus te vatten : heden doet zij ons duidelijk kennen dat de Joden Hem zochten te dooden. Wat doet Jesus Christus? Hij wederstaat
aan het dringend verzoek zijner bloed- verwanten die de Schriftuur, volgens de gewone uitdrukking der Joden, zijne broeders noemt; Hij wandelt in Galilea en weigert, tegen zijne gewoonte, zich naar Jerusalcm te begeven voor de plech- tigheid van het groot Loofhuttenfeest(l). (1) Tor Redaelitonis vat! het lang verblijf der Joden in
do Woestijn, waar zij ondel\' dutten woonden welke vun loofrijke takken gemaakt waren. |
|||||
|
176 nKBTIGSTK DAG.
Drie dagen daarna besloot Hij do reis
naar de heilige Stad de doen, doch ging mei openlijk, maar als in het verborgen. Wat betcekent dat ? Ducht de Zoon (iods de macht zijner onverbiddelijke vijanden of verschrikt de vrees des doods zijne zoo manhaftige ziel ? Geen van beide. Jesus verlangt vnriglijk het uur te zien nade- ren, waarop Hij door het kruis, de mcn- schcn met zijnen hemelschen Vader zal verzoenen ; Hij vreest ook de macht der Joden niet, want een woord zal Mem genoeg zijn om ze allen in den Olijf hof neder te werpen... Welk is dan de bednidenis van het geheim dat zijn gedrag omringt ? Waarom vermijdt Hij Jerusalem, en als Hij komt, waarloe zooveel bchocdzaam- hedcn ? Jcsus is de leeraar der wereld : Hij on-
derwijst door woorden en ook door zijne voorbeelden. Wanneer zij u, zoo heeft Hij tot zijne leerlingen gesproken, vervolgen zullen in de eenc stad, zoo vlucht naar de andere; allen menschen heeft Hij bevolen |
||||
|
DINSDAG DER PASSIEWEEK. 177
zich jegens hunne tegenstrijders zacht-
moedig en gcvoegzaam te gedragen (Mat- thcüs, V. 20). Wat Hij leert wil Hij ook beoefenen. Ten tijde zijns lijdens, zal Hij zijne, vijanden te gemoet gaan en toonen hoe dat men de dood moet aanvaarden en de gramschap zijner vijanden trolseren : heden geeft Hij ons eene les, cene gewich- tige les van voorzichtigheid, waaruit het ons van groot belang is voordeel te trekken I Ten einde de hevige nijdigheid der
Phariseürs niet meer te doen ontvlammen, vermijdt Hij zich in Judea te vertoonen, en wanneer Hij komt, doet Hij dit heime- lijk ! Ik herhaal het, dat is eene gewich- tige onderrichting. U in de duisternissen verbergen, wanneer lust, begaafdheden, bekomene rechten, hevige uitnoodigingen uwer bloedverwanten en vrienden u aan- sporen om u te vertoonen ; aarzelen, wanneer u alles begunstigt; nederdalen, als de omstandigheden u schijnen te ver- hciïen en dat om onrechtvaardige klein- |
||||
|
178 DERTIGSTE DAG.
zeerigheden niet te krenken en ongcrech te
beschuldigingen niet moer te ontstellen : O wat is een dergelijk gedrag moeiclijk en ook heldhaftig ! Moediger is liet mis- schien den vijand toe te geven dan hem te overwinnen ; want dat is toonen dut men zijne ziel in zijne handen houdt en aau de onbuigbaarste der driften : de huovaardigheid, gebieden kan ! Menigmaal, is zoodanig ecu gedrag
behendig. Wisschen tijd en afwezigheid de echtste tocgencgonbedcn uit\'s men- scbeu harten, zij zegepralen ook over vooroordeelen, leugentaal, nijdigheid en haat. Wie heeft er de oudervinding niet van ? Ik zelf zou, in verscheidene omstan- digheden wijs gehandeld hebhen, met het gedrag des Zaligmakers na te vol- gen : zwijgen, mijne oogen sluiten, op tijd ontveinzen, gunstige gelegenheden afwachtende, in een woord verdwijnen en mij doen vergeten : wat verhevene en waarlijk nuttige kennis 1 Zij verschaft Jen vrede aan hein die haar bezit en |
||||
|
DINSDAG DEIl PASSIEWEEK. 17!)
spaart aan anderen veel bekoringen.
Heer Jcsus ! gij hebt voor eenen lijd
voor de oogen uwer vijanden willen ver- dwijnen en daardoor mij deze gewichtige les gegeven : leert van mij ! want ik ben zachtmoedig en nederig van harte. Verleen mij de zachtmoedigheid en nederigheid en leer mij door ceno gansch christenc locgevigheid en bedaardheid, diegenen tot U leiden, die een hardnekkig en te hoo- vanrdig gedrag zou kunnen belccdigen en van den weg der deugd ea waarheid doen afwijken I Toepasselijk besluit.
Tenzij er geen zonde of groot gevaar is
voor liet belangen van Goil en zijne Kerk, aan den loop der wereld zich, door vooral\' li- lige toegevingen, trachten over te geven |
||||
|
480 KRX EN DERTIGSTE DAG.
-o o -o- o -o o- o- o- o-o-o- o-o-o o-oo-oo-o-o-o-o-
EEN EN DERTIGSTE DAG.
WOENSDAG DER PASSIEWEEK.
OVER HET CE1.UK VAN DEN HEKU TOE TE
BEHOOREN. (Evungelio volgens don II. Jounnos, X, 22-38.)
Do Zaligmaker wandelde in den Tempel,
in de gaanderij van Salomon. De Joden dan omringden Hem, en zeiden lot Hem : Hoe- lang nog houdt gij ons gemoed in twijfel ? Indien gij de Christus zijl, zeg hel ons openlijk. /ou men niet zeggen dat die mcnsehcn
een groot verlangen en een heilig onge- duld hebbenom den Messias te kennen? Zij hebben misschien nogcenc onzekerheid, is deze opgelost dan zal men ze oogcn- blikkclijk voor Jesus\'vocten zien nedcr- knielen en Hem aanbidden. Helaas ! neen. Do Zaligmaker zal hen zijne werken doen herinneren, zijne godheid in zonneklare uitdrukkingen ontdekken en de Jodeu |
||||
|
WOENSDAG DER PASSIEWEEK. 181
zullen er ren voorwendsel in vinden om
Hom godslasteraar te noemen en Hein trachten te dooden. Gij maakt Uzelven lol God, zullen zij Hem met eene valsclie verontwaardiging toeroepen, en zij zullen steenen opnemen, om Hein te stcenigen ! Droevige dwaling van liet menschelijk
verstand ! Het is dan waar, dat zieke oogen den glans der zon niet verdragen kunnen ! De Joden smeeken Jcsus faun te zeggen of Hij de Heiland is ; en ziet, als de Zaligmaker antwoordende, zijne god- heid bevestigt en liun te bewijzen herii - nert, bedienen die zelfde Joden zich van het woord des Zaligmakers om Hem eene wreede straf te doen onderstaan ! Van waar dat zonderling gedrag? De Verlosser heeft hun gezegd : Gij gelooft niet, ondanks mijne woorden en wonderen, omdat gij nielvan mijne schapen zijl. Van die schapen die op den jongsten dag, van de bokken gescheiden in den schaapstal des Hemels bun verblijf zullen vestigen I Gelukkig de schapen des lleeren !
|
||||
|
IN2 KEN EN DERTOJstk DAG.
Gelukkig ;il die Hom toebehoorcn ! Mijne
schapen, zegt .Jesus, hoeren naar mijne slem. O ! hoo zoet is die stem, wanneer zij aan mijn hart weerklinkt 1 Hoezeer ver- rukt, hoe zoet doordringt zij mij. Indien ik haar aanhoor, gevoel ik eene vreugde die niet van deze wereld is, en geniet oenen hcmelschen vrede. Ha 1 alsdan versta ik hetgeen de koninklijke Propheet zong : Hoe zoel zijn nive woorden ; zoeter zijn zij aan mijn kart dan de honing aan mijnen mond (Ps. XVIII, II.). Ik wil het oor aan het gedruisch der wereld niet meer lccnen, noeh naar de stem der driften luisteren, noch acht nemen op de influisteringen van den vijand der zalig- heid : al die stemmen ontrusten en bena- declen mij. De uwe, ö Jesus ! geeft mij den vrede en onderwijst mij in de deugd. Mijne schapen, zegt do Zaligmaker, volgen mij. Wat is het roemrijk Jesus te volgen 1 IJ ij geleidt ons naar de overheer- sching, niet van deze ellendige wereld, maar van het hemelrijk. Hoe gemakkelijk |
||||
|
WOENSDAG DI511 PASSIEWEEK. 18.1
is het Jesus te volgen ! Gemakkelijk ?
Heeft do Zaligmaker niet gezegd dat men, om Hem te volgen, aan zich zelven verzaken moet en zijn kruis dragen ? Ja ! maar de ondervinding der Heiligen be- wijst ons wat zoet genoegen men smaakt, wanneer men zich zciven verlaat om aan God alleen, mot geest en hart toe te lxhoorcn. Kn het kruis? Zal het lichter wezen, zoo men het met moeite sleept ? Men moet het kloek moedig op zijne schouders nemen en altijd op Jesus die den geduchten weg des Calvarieberg» be- klimt, het oog der ziel gevestigd houden. Arm schaap, te lang heb ik in het wei- land der wereld gedwaald ; voortaan, ö goddelijke Herder, wil ik U tot het einde toe volgen I Aan mijne scliapen, vervolgt Jesus, geef
ik mijn leven, en zij zullen in eeuwigheid niet verloren gaan. Wat kan de wereld mij geven ? Geen uur, geen minuut zelfs kan zij, buiten de door God geplante grens- palen, mijn leven verlengen ! De dood 13
|
||||
|
184 F.EJ» EN DERTIGSTE DAG.
rukt den fieren vorst, van zijnon troon
gelijk hij den herder des gebergte nndcr- velt, en noch geleerdheid, noch macht zullen hem eenen enkelen stond terug kunnen houden, Hun die Hem toebc- hooren geeft Jesus de eeuwigheid, een leven dat nooit eindigen zal ! De schapen des Heeren zullen in deze wereld dikwerf door de wreede wolven aangerand worden ; herders hunner plichten ontrouw zijnde, zullen hen tegen hunne aanvallen niet verdedigen; misschien zullen zij sterven... Wat kan dat schelen, het zal niet in eeuwigheid zijn,zegt Jesus. Het vermogen der grooten gaat niet verder dan het graf: daar begint, of liever daar vertoont zich do goddelijke macht in al hare heerlijk- heid. De goedo en goddelijke Herder vindt er zijne zoolang op deze aarde ver- dwaalde schapen weder, hij vcreenigtze, draagt ze niet alleenlijk op zijne schou- ders, maar in zijn Hart dat hen zoo zeer bemind heeft, en verdedigt ze tegen do van heden af nuttclooze en verloreno |
||||
|
DONDERDAG DER PASSIEWEEK. i 8,\'i
pogingen hunner vijanden : niemand,zegt
hij, zal ze uit mijne hand wegrooven ! O Jesus! zachtmoedige en goede Herder
mijner ziel, moge ik uw schaup wezen ! en daartoe naar uw woord luisteren, IJ volgen eu U in eeuwigheid toebehooren ! Toepasselijk besluit.
Zich vragen, wanneer men het gelukkigste
geweest is: is he*. dan niet, wanneer men, gelrouw iian den dienst van God, de ziel in vrede had ? Zich ernstig voorstellen tot zijne |
|||||||
|
7
|
|||||||
|
eerste vurigheid lerug te keeren.
-0-0-0-0--0-00-0-0-O-0-0--0--0--0-0-O-0--0-0--0-0--0-
TWEE EN DEKÏICSTE DAG.
DONDERDAG DER PASSIEWEEK.
OVER HET VERMOGEN DER LIEFDE.
(Evangelie volgens tien H. Lukas, Vtf,*I6-fïO.)
De liefde heeft Magdaleua herschapen.
De Hcfde van Christus heeft zich van hare ziel meester gemaakt en van zondares gelijk zij was, wordt zij terstond eene volmaakte boeteling in afwachting dat |
|||||||
|
186 TWEE EN DERTIGSTE DAG.
zij eene Scrafien vaa liefde weze. Zij had
de stad door haar losbandig leven ver- wonderd en droeg met trotschheid den schepter der ondeugd, maar ziet, die vrouw welke eene zondares was, vernomen hebbende dal Jesus in het huis van den Ihariseèr aanzat, neemt het besluit zich daar ook te begeven en zich voor de voeten des Zaligmakers te werpen, om door hare smeekbede van de goddelijke barmhartigheid genade te verkrijgen.Met wat wonderlijke zielekracht heeft de liefde haar niet moeten bezielen ! Zij heeft den heldenmoed om het menschelijk opzicht te tarten, zich schuldig te verklaren, vernederd en rouwhartig te verschijnen, zij tot heden zoo euvelmoedig, en dat in de tegenwoordigheid van hen, die mis- schien de gezellen van hare buitensporig- heden, de slachtoffers harer bcdriegelijke bekoorlijkheden geweest zijn. Liefde van Jesus I behcersch de harten en het men- schelijk opzicht zal niet voortgaan met een zoo groot getal zondaars, die over |
||||
|
DONDERDAG DER PASSIEWEEK. 187
hunne misstappen beschaamd zijn, in de
boeien en lagen des duivels gevangen te houden 1 Magdaleua is niet verlegen hare levens-
wijze, in \'t bijwezcn van de menschen, te verwerpen : wat schoone triomf def genade. De liefde had nogtans, in den inwendigcn strijd dien zij, alvorens haar zoo ongemeen besluit te maken, onder- staan had, cene grootere i-egepraal be- haald. Wilt gij er een bewijs van ? Aanziet wat zij doet. Vol nedcriglieid en van achteren bij Jesus voeten staande, begon zij zijne voelen nat te maken met hare iranen, en met de haren van haar hoofd droogde zij die af, en zij kuste zijne voelen, en zalfde ze met de zalve .\' Welk schouw- spel ! Magdaleua heeft al wat haar eertijds gediend had om de driften harcr ziel uit te drukken in werktuigen van boetvaar- digheid veranderd ; tot heden was zij hoogmoedig en nu houdt zij zich van achteren bij Jesus\'voeten zich onwaardig achtende van hem gezien te worden ; |
||||
|
I 88 TWEE EN DERTIGSTE DAG.
voorheen was zij bedroefd, wanneer do
goede uitval op hare pogingen niet beant- woordde en uu beweent zij de uitzinnig- heden van hare jeugd ; de zijde heurcr haren dient om de voeten des Zaligmakers, die hare lippen met eerbied kussen, af te droogen. Spreken doet zij niet; waarom ook behoeft zij haren mond te openen ? Geheel haar uiterlijke schijn zegt genoeg, en daarbij,zij gist het wel,het Haiit van Jesus ziet de gevoelens van haar eigen hart. O I de liefde heeft aan Magdalena hel geheim doen ontdekken om al wat tot de zonde gediend had, voor hare rcchtvaardigmaking te gebruikan. Diezelfde liefde ontwapent de recht-
vaardigheid Gods. De PhariseërMagdalena bij Jcsus\'voeten ziende staan, gevoelt ecne dubbele verbazing : de zondares is niet terug gestooten door Jesus die als een Propheet aanschouwd wordt en niet vreest zich door hare aanraking te laten bezoe- delen 1 En terwijl hij Jesus en Magdalena in een en dezelfde versmading vermengt |
||||
|
DONDERDAG DER PASSIEWEEK. 1 8!)
spreekt hij bij zicli zclven, zeggende: Indien
deze een Propheet was, zoude Hij ivel weten, wie en hoedanig eene de vrovw is die Hem aanraakt, dal zij eene zondares is! Hij zou haar niet lijden en haar schandelijk terugstooten. Valsche rechtvaardigheid der menschen, gij kent noch uwe boos- heid noch de barmhartigheid van Jesus\' Hart I De Zaligmaker heeft de gedachten, na et dewelke de Phariseiir zich bezig hield, gezien; Hij spreekt hem aan en doet hem bemerken dat hij zelf schuldenaar is van de goddelijke rechtvaardigheid en dat die vrouw, welke hij veracht, om hare groote liefde vergeving en barmhartig- heid gevonden heeft. Hare vele zonden, besluit Jesus, worden haar vergeven, om- dat zij veel heeft lief gehad ! En de Zalig- maker niet tevreden aan Magdalena deze onrechtstreeksche verzekering gegeven te hebben wil haar nog zeggen : Uwe zon- den worden u vergeven: ga heen in vrede.\' Ja ! Magdalena, ga heen en dat de zoete vrede des Heeren voortaan het geluk |
||||
|
190 TWEE EN DERTIGSTE DAG.
uws levens uitmake ! Wat mij betreft ik
zal niet heengaan zonder mij voor Jesus\' voelen, welke met uwe tranen besproeid zijn geweest, neder geworpen en mij gevraagd te hebben : heerscht de liefdo in mijne ziel? Indien ik de liefde bezit, dan zal ik toonen dat ik den Hoer Jesus en zijne Kerk bemin : \'s menschun gemompel noch spotternijen zouden mij niet tegen kunnen houden. Zoo ik de liefde heb, zal ik dezonden in afschuw heb- ben, en zoo behendig ik geweest ben om al mijne hoedanigheden tot de voldoe- ning van mijne losbandige begeerten te dienen, zooveel icver zal ik hebben om de middelen en begaaldheden, welke de Voorzienigheid mij toevertrouwd heeft tot den dienst der waarheid en rechtvaar- digheid te gebruiken, is de liefdo in mij, dan zal ik met God in vriendschap leven, mijn hart zal met zijn Hart vcreenigd zijn en Hij zal mij tegen de aanvallen van mijne vijanden beschermen. O Jesus! de H. Geest zegt dat niemand iveet o\\ hij. |
||||
|
VRIJDAG DER PASSIEWEEK. 191
haat of liefde waardig is : liet is mij dus
ook onbekend... ... Daar dit uw wil is, dat de vrees mij
allijd op den weg der nederigheid houde; ik verlang van uwe goedheid de verzeke- ring niet dat ik in uwe genade leef, maar ik smeek U, in name van Uzclvcn, ö mijn God, die geheel liefde zijt, verspreid de liefde meer en meer in mijn hart. Dat ik U liefhobbe, ó mijn God, en U altijd beminne 1 Toepasselijk besluit.
Dikwerf, uit den grond zijns hanen, het
akte van liefde verwekken. ■0-0--0--0-0- 0--0-0-0-0-0-0-0 -O-O-O-O- -O- <yO-0-O~O
DRIE EN DERTIGSTE DAG.
VRIJDAG DER PASSIEWEEK.
OVER DE HOEDERMJLE SMARTEN VAN MARIA.
(Evangelie volgens den H. Joannes, XI, 47-C5.) De Kerk begint ons tot de genakende
ontknooping voor te bereiden. Zij vertoont ons, in het hcdendaagsche Evangelie de |
||||
|
102 DRIE EN DERTIGSTE DAG.
goedheid Gods met \'s mensclien boosaar-
digheid samenzwerende om den dood des Rechtvaardigen te verhaasten. De Opper- priester en de Phariseërs vergaderden den Raad en zeiden: Wat staat ons te doen, daar deze mensch vele teekenen doet ? Eén uit hen met name Caïplms, vermits hij in dit jaar lloogepricster was, zeide tut hen : Gij weet niets, en gij bedenkt niet dat het u nuttig is, dat één mensch voor het volk sterve, en niet de gansche natie te gronde ga. Dit nu, voegt er de Evangelist bij, zeide hij niet uil zich zelven; maar vermits hij Hooge- priesler was, en diensvolgens door den Geest bijzondcrlijk bijgestaan, prophe- leerde hij dal Jesus voor de natie zoude sterven. En niet voor de natie alleen, maar ook om de verstrooide kinderen Gods tot één te vergaderen. AIzoo was Caïphas verlan- gen ook de wil Gods ; Jesus moest voor zijn volk sterven. Maar wat moest Jesus dood die door de
menschen en den hemelschen Vader be- sloten en door hem zciven gcwensclit was |
||||
|
VBIJDAG DER PASSIEWEEK. 193
voor die welke zijne moeder wus, smar-
telijk wezen ! De christcne vroomheid heeft hel begrepen en daarom den Vrijdag der Passieweek besteden om de smarten van Maria ,te vcrecren. Geheel de Goede Week zal tot de gedachtenis van het lijden en den dood van Christus bestemd zijn, en dewijl de ware Christen alsdan geen tranen genoeg zal hebben in zijne oogen, noch droefheid genoeg in zijn hart om, na zijn verlangen, het schouwspel van eencn God die zich voor het heil der wereld slachtoffert, bij te wonen,, houdt hij zich dezen dag, waarop de Kerk hem den door \'s mcnschen harten en Godes barmhartigheden besloten dood van Jesus voorstelt, bezig, met deernis te hebben met de moederlijke smarten van Maria. Jesus\'kruis veropenbaart ons de liefde
Gods en verkondigt eveneens Maria\'s moederlijke tecderhcid. Jesus, op het punt zijnde van den geest te geven, doet het zelf aan de wereld kennen : mulier : ö gezegende vrouw, welke ik van eeuwen |
||||
|
I 94 DRIEËNDERTIGSTE DAG.
Hccn met behagen aanschouwd heb : ecce
filius tuus: het Christcnc volk, dat gij door mijnen leerling, Joanncs verheeld ziet, is mijn zoon : het nieuw leven dat het bezielt hebt gij hem geschonken. Wij zijn Maria\'s kinderen ! Hoe kun-
nen wij er aan twijfelen ? Jesus Christus bloed is de prijs van
onze verlossing geweest en zonder de toestemming van Maria, had Jesus zich nooit aan den dood willen opofferen, Zij had op den Zaligmaker het recht dat alle moeders natuurlijk op hun kind bewaren. . Nu, Maria stemde aan het liefdebesluit toe: veertig dagen na zijne geboorte droeg zij het goddelijk kind naar den Tempel van Jerusalem, om het den Heere op te dragen. Daar was alsdan in den Tempel een heilig grijsaard met name Simcon die het menschdom verbeeldde dat reeds veertig eeuwen naar de komst van den Messias verzuchtte, Al hunne ver- zuchtingen bleven ijdel, al hunne ver- langens nutteloos, tot op den dag waarop |
|||||
|
i
|
|||||
|
VnlJDAG DER PASSIEWEEK. 195
Maria hem den Christus\' des Heereu in
zijne armen gaf. Alsdan opende Simeon zijn hart voor
den Heer...! Doch ziet, plotseling bene- velt zich het verhelderd voorhoofd des heiligen grijsaards. Hij voorzegt den dag dat de treurige Moedor, Maria, haren Zoon in de wreede handen der Joden zien zou en haar moederhart, van smarten, als met zwaard zou doorboord worden. Naliet verloop van drie en dertig jaren,
roept Jesus zelf van boven het kruis al de geslachten, om de liefde hunner Moeder, niet te begrijpen, maar te bewonderen : ecce mater iua I Vermits de Heer ons dan uitnoodigt, begeven wij ons naar den Calvarieberg, en werpen wij op Maria eenen erkentelijken blik. Op het oogen- blik, dat zij den H. Joannes aanschouwde, zag zij hem misschien met Jesus\'bloed, prijs van zijn rantsoen, geverwd en nog- tans aarzelde zij geen oogenblik om de liefdeschatten zijns harten tusschen Jesus en Joannes, het slachtoffer en den schul- |
||||
|
1\'JG DRtS KN DEHfmSf E DAG.
digen, te verdeden ! Welke marteling
moest zij onderstaan en wat geweld zich aandoen om over de dubbelde liefde, die haar hart deed kloppen, te zegepralen ; dubbelde liefde van God en haren Zoon, zooveel te machtiger en te zuiverder, dat zij in dengene welken zij met eene moederlijke teederheid lief had, haren Schepper en God aanbad I Nadat de Hemel zelf verklaard heeft,
dat Maria, om hare oneindige liefde, vol van genade was, zou geen mensclielijke mond durven ondernemen de liefde, met dewelke zij haren God, beminde, uit te leggen. Welk waren hare smarten niet als zij haren God zag miskend, gehoond, gelasterd, gehaat en dat, wanneer zijn Mart van liefde tot de menschen brandde en Hij zelf voor zijn volk den dood aan- vaardde 1 Heilige zielen die bij iedere beschimping die men de Oneindige Majes- teit toezendt, eene dooddelijke droefheid gevoelt, zegt mij, wat moest Maria, de Koningin dei- Heiligen niet lijden, toen zij |
||||
|
VnlJDAO DER PASSIEWEEK. 107
haren God den spot van een gemeen volk
zag geworden !... En dat was evenwel de helft slechts van hare marteling 1 Jesus, die leed, Jesus, die stierf, was
het kind dat zij in haren kuischen schoot gedragen had : zij was moeder. Eene moeder! Ha ! wat liefdeschatten bevat het moederhart niet! Arme vrouw, haar kind schreit, en zoo zij zijne tranen niet droo- gen kan, dan weent zij ook ; lijdt haar kind, dan doet hare teederheid hem nog meer smart gevoelen; vervolgt men haar kind zoo zullen de schichten der\'laster- taal zich tegen haar richten en geen ooglid zal zij toedoen; is eene booze hand op het punt van haren zoon te mishan- delen, dan richt zij zich met de ziele- kracht der wanhoop op, en den zoon zal men niet naderen, vooraleer het lichaam der moeder te hebben vertrapt.... Ja! eene moeder is in staat zoodanig een wonder te verrichten ; en nogtans is de liefde van al de moeders te zamen, met die welke Maria voor Jesus had niet te |
||||
|
108 DME E.V DERTIGSTE O AG.
vergelijken ! En dien eenigen Zoon, zag
zij, liet aangezicht bebloed,het voorhoofd met doornen gekroond, boven op het Rechthuis, aan een barbaarsch volk ten toon gesteld : zij hoorde rond haar de woede des volks, bij dit gezicht meer en meer toenemende met een vreesselijk geschreeuw den dood van dien boosdoener, (zoo noemde dit verblind volk dengene die het goed gedaan had) afeischcn ; zij volgde Hem naar de Schedelplaats en zag Hem onder den last des kruises vallen en hervallen; zij zag de wreede beulen Hem op het kruis uitstrekken, er Hem met nagels aan spijkeren en vervolgens op- heffen om tusschen hemel en aarde te blijven hangen ; zij zag de Joden hun lij- dend slachtoffer nog bespotten , en hoor- de, — ó uiterste marteling — den ster- venden Jesus, vau zijnen Vader verlaten, klagen dat Hij dorst lijdt! Arme moeder! geen druppel water kan zij Hem aanbie- den ! En, 6 wonder, dat is alles niet. Staande, woonde zij, in hare droefheid, |
||||
|
VRIJDAG DER PA5SIt.WF.EK. 1 09
don doodstrijd en dood van Jcsus bij : zij
zag Hem met luider stemme roepende en het hoofd buigende den geest geven. Zij was getuige van de wreedheid der men- schen die op hun onschuldig slachtoffer v.\'ibitterd, Hem het Hart doorboorden en zij ontving liet gekwetst en geschonden lichaam in hare machteloozo armen, ü ! alsdan kon zij met waarheid uitroepen ! 0 gij allen, die voorbij den weg des levens gaat, komt en ziet of er eene droefheid aan mijne droefheid gelijk is. Is er nooit, sedert dat do wereld bestaat, zoodanigeene ramp geweest als de mijne, weet, ö menschcn, dat ik haar uit liefde tot u verduur en uit de handen van fiod aanneem : dat heeft de medewerking aan uwc verlossing mij gekost! Ja I ö Maria, wij weten het, gij hebt
ons bovenmate bemind I Naar bet voor- beeld van den hemelschen Vader, levert gij uwen eenigen Zoon aan don dood over om ons te redden. Hoc zullen wij waar- diglijk op zooveel liefde beantwoorden ? |
||||
|
200 nniE ex dertigste dag.
|
|||||
|
De H. Joannes, onze gevolmachtigde en
plaatsbekleeder, aan den voet des kruises, heeft Maria ontvangen en als eene Moeder geëerd en bemind. Tot in onze dagen nog wordt de godsvrucht tot Maria in de hei- lige Kerk in grooten eerbied gehouden. Dat zal altoos zoo zijn ! O Maria, mijne welbeminde Moeder! ik
wil mij niet ondankbaar tooncn : na God, ben ik aan U, Jesus en zijn Ilioed en zijn Hart verschuldigd; Jesus zelf gebiedt mij U als mijne moeder te beminnen. Dat is het laatste verlangen zijnsHartexgeweest. Welnu !ja,ö Maria, gij zult mijne moeder wezen. Ik zal in U een kinderlijk betrou- wen stellen, ik zal uwe vreugden en droef- heden mededeelen en om uwe glorie gelukkig zijn ; ik zal den menschen uwe groot- en goedheden trachten te doen kennen ; en U al de dagen mijns levens beminnen ! Geenen enkelen dag zal ik laten verloopen, zonder U op eene bijzon- dere wijze te vereeren en aan te roepen ; gij, ó Moeder, mijne welbeminde Moeder 1 |
|||||
|
ZATERfoAG DER PASSIEWEEK. 201
verdedig mij, omring mij, vooral in de
ure des doods, met uwe almogende bescherming. Toepasselijk besluit.
De eerdienst lot Maria uit al zijn vermogen
begunstigen en in haar een onheperkt ver- trouwen stellen. Getrouw, alle dagen, ten minste een rozenhoedje bidden. O- 0--0--0-<>"0-0--0--0 -O--O -O-O- 0--0--0-0-0 O-O O -O -O
VIER EN DERTIGSTE DAG.
zATKnmc der passieweek.
over de goedheid des hekken jkscs.
I (Evangelie volgens Aün H. Joannes, XII, 10-36.)
I
liet Evangelie van dezen dag beschrijft
ons Jesus\'zegepralende intrede te Jeru- salem : morgen na de palmwijding en voor de plechtige hoogmis, zal eene cere- nionie die van-alle oudheid af dagteekent, ons de gedachtenis van deze zoo voornamo gebeurtenis van Jesus\'leven herinneren en het ons, om zoo te spreken, voor oogen leggen. Doch morgen insgelijks ouder het |
||||
|
202 VIER EX DERTIGSTE DAG.
heilig Sacrificie der Mis, zal de Kerk ons
het verhaal van het lijden en den dood des Ileeren doen hooren en in den loop der weck het treurig verslag der verne- deringen en smarten van den Zoon Gods tot driemaal hernemen... 0 ! gij zult geencn tijd te veel hebben, mijne ziel, om gedurende de acht dagen die u van het Paaschfeest nog scheiden, het Lijden van den Goddelijken Zaligmaker te over- wegen, daarom ook, dewijl de Kerk u uitnoodigt klim vandaag reeds op tot deu tijd dat Jesus zijne zegevierende intrede deed te Jerusalcm : dat zal de beste voorbereiding zijn tot de beweeg- lijke ceremonie van morgen, den Pal-\' menomgang. Zegevierende intrede te Jerusalen 1 zal
de kleingeloovige wijsgeer, met eenen grimlach op de lippen uitroepen ; voor- waar dat is het ook wel 1 Ecne ezelin met haar veulen: welke rijdieren, welke zege- pralende prachtkoets ! Slechts vrouwen eu kinderen voor den ganschen stoet; |
||||
|
ZATERDAG DER PASSIEWEEK. 203
eenigc olijf- en palmtakken voor geheel
de pracht... en dat is de intrede van cenen zegevierdcr? Ha 1 ik weet het, men moet bij Jesns\'intrede in de Joodsche hoofdstad noch den glans noch den luister zoeken die de koningen der aarde om- ringcn,wanneerzij steden van hunkoning- rijk in bezit nemen. Jesns komt te Jeru- salem als een zachtmoedige koning. En nogtans zou de ongeloovige, indien hij niet valschelijk voorgekomen was , te midden dezer nederige en eenvoudige cerbewijzingen van een talrijk volk, eene meer dan koninglijke pracht, een bewijs van de godheid van Jesus Christus vinden. Hij zou het vinden in de vrijwillige beweging van geheel een volk, dat den Zaligmaker te geraoet gaat; hij zou het vinden in de vreugdekreten, met dewelke men Hem op zijnen doortocht toejuicht, vreugdekreten die nooit bij de nadering van eenen aardschen oppervorst weer- klinken : Gezegend hij die komt inden naam des Heeren.\' Hosanna den Zoon van David! |
||||
|
201 , VIER E.N DERTIGSTE DAG.
Hosanna in den hooge ! Hij zou het vinden
in den slecht geveinsden nijd der Phari- scërs, die uitroepen : Merkt gij wel, dat wij niets vorderen? Zie, de heek wereld is Hem nageloopen! hij zou het nog vinden in deze stem die uit den hemel komt en, gelijk aan eenen donderslag, Jesus deze getuigenis geeft: Ik heb dien verheerlijkt, en ik zal hem wederom verheerlijken ! hij zou het vinden in de macht, welke de Zaligmaker toont in den Tempel, waar Hij als in zijn Huis binnentradt, handelaars en wisselaars uit dreef en blinden en kreupelen genas ; hij zou het vinden.....
maar ik zou nooit eindigen, zoo ik de
bewijzen der goddelijke macht die Jesus, bij zijn intrede te Jerusalcrn, toont wilde optellen.... Ik bid U, Heere, de oogen van die
vrijwillige blinden die het licht vluchten en de verdwaaldheden huns harten vol- gen, te openen : wat mij betreft, 0 Jesus, ik vestig mijne blikken liever op de getuigenissen van goed en barmhartigheid |
||||
|
ZATERDAG DER PASSIEWEEK . 2(1 J
welke gij mijn arm hart sclienkt. Uw
propheet verkondigt mij uwe intrede te Jerusalem,alsdievaneenenvredcgezindeu zcgevierder • Zegt aan Sions dochter : (1) Vrees niet; Zie uw Koning komt tot u, zachtmoedig! O mijn Jcsus ! ik heb de teekens uws
koningsdoms ontdekt ; kat de merktce- kens uwer zachtmoedigheid mijne ziel doordringen en verkwikken. Gij zijt een zachtmoedige koning ; ik zie het, o mijn <jlod, want gij roept tot IJ de nederigon en de kleinen, de lof der kinderen behaagt U en gij verklaart hem volmaakt. Men komt D met olijftakken te gemoet; 0 ! men vraagt U vrede, en vrede brengt gij aan. Gij houdt U aan de poorten der stad op, Heere, en weent: de ellendigcn die de ondankbare stad gaan aanvallen ont- rukken aan uw Hart deze weeklacht : Wildel gij ten minste op dezen dag die u (t) Het woord : Sions dochter beteekent, in de spreek-
wijze der Schriftuur: stad van Sion. Men noemt fjzoo Jerusalem, omdat zij in gedeelte op den berg van Sinu uebouwd is. Wij halen de prophetie aan naarde vertel- ling van den ü. Mattheüs met die van deu II Juannes verbonden. |
||||
|
200 VIER EN DERTIG-TE DAG.
noy toebehoort, hetgeen u den vrede schenken
kan, erkennen! Na als rechter gebandeld ca de miskende rcchtcu uws lieinclschcn Vaders gewroken te hebben met diegenen uit den Tempel te drijven, die erdoor cene heiligschendende en schandelijke woe- kerij misbruik van maakten, geneest gij de krankcn, neemt de verdediging der kleinen ter harte en" troost do bedrukten. De Heidenen die U verlangen te zien, ont- vangen een meer dan vaderlijk onthaal, eene uitnoodiging om U te volgen en de verzekering dat uwe dood hen voordeelig zijn zal. Indien de tarwekorrel niet sterft, brengt zij veel vrucht voort: Zoo iemand mij dient, hij volgc mij; en waar ik hen, daar zal ook mijn dienaar wezen ■\' Voor hunnen vromen icvcr, verleent gij hun, zouder dat zij er om gevraagd hebben, in den hemel ecu teeken dat gij aan den hoogmoed der Phariseers geweigerd hebt: de groote stem die als een donderslag weergalmde, was voor U niet, maar voor hen die zij in het geloof versterken moest. |
||||
|
ZATEÜDAG DER PASSIEWEEK. 207
O Jesus! alles is dus van uwen kant
goedheid, liefde, zachtmoedigheid : voor do huichelaars alleen zijt gij gestreng. .Maar hoe groot is uwc zoetheid niet voor de ncderigen en kleinen ! Met welken zoeten blik hebt gij de kinderen die U met vreugdekreten begroetten, toege- lachen ! Gezegend gij, die komt in den naam des Hcercn ! Gezegend het Rijk van onzen vader David, dal nu komtl O zoeto on beminnelijke Zaligmaker 1 noem uwe intrede ook in mijne ziel : is mijn hart hoovaardig, dan maak het nederig en gehoorzaam ; is het ongevoelig en hard, dan bedcel het met uwe zoetheid.... Geef, ö mijn Koning, dat ik op den laatstcn stond mijns wezens in deze wereld en bij mijne ontwaking in de andere wereld, U tot mij zie komen, gelijk gij voorheen, als een zachtmoedige koning in Jerusalem \'zijt getreden en dat de stem van mijnen Engelbewaarder mij deze woorden her- halen moge : Vrees niet! Zie uw Koning komt tol u, zachtmoedig I |
||||
|
208
|
|||||||
|
PALMZONDAG.
|
|||||||
|
Toepasselijk besluit.
Door alle middelen de zachtmoedigheid
trachten te verwerven : zich eene boete opleggen, ieder maal dat men iets tegen deze schooue deugd bedreven heeft. ■o-o--o--o~o-o-o--o--o--0--0--0--0--O--O--0--O--O-o-o*o*o -o*
PALMZONDAG.
ONZE GODDELIJKE ZALIGMAKER IN DEN HOF
DER OLIJVEN. (Evangelie volgens den H. Mattheüs, XXVI, 36-56; volgen»
den H. Markus, XIV, 32-43 ; volgens den II. Lukns, XXII, 38-58; volgens don H Joannes, XVIII, I-H.) Mijne ziel! aanschouw vandaag uwen
Goddelijken Zaligmaker in de hofstede Gethsemanie, en leer van Hem, wat gij in de stonden der droefheid van de menschcn kunt verhopen, en hoe gij alsdan van God alleen de vertroosting verwachten moet. Na het laatste Avondmaal, sprak Jesus
nog lang tot zijne leerlingen : nooit deed Hij het met moer tecderheid, nooit ont- dekte Hij zoover de liefdeschatten zijns Harten : maar, was dat ook het laatste |
|||||||
|
ONZE ZALICM. IN DEN HOF DEtt OLIJVEN, 20!)
onderhoud uiet ? Vervolgens ging Hij uit
met zijne leerlingen over de beek Cedron, en kwam met hen op cene plaats (jelhsemani genaamd, alwaar een hof lag; dien Hij inging, Hij en zijne leerlingen. Ka de meeste Apostelen aan de intrede latende, neemt Hij Petrus, .lacobus en Joanncs met zich. Hij begon beangst en treurig te worden, en Hij zegt tol hen: Mijne ziel is bedroefd tol den dood toe : blijft hier en waakt met mij. Onder al de leerlingen des Zaligmakers,
zullen gewis deze drie,welken Hij op dezen stond nog een zoo schitterend bewijs van vertrouwen geeft zijne droefheid begrij- pen en met Hem deernis hebben. Zij zijn de getuigen geweest van zijne verheer- lijking op den berg Thabor ; zij hebben den Zaligmaker het gestorven kind van Jaïrus wederom zien doen leven ; Joanncs in \'t bijzonder, heeft het voorrecht gehad van zijn hoofd op het Hart des Godde- lijken Meesters te rusten, en Petrus heeft de belofte ontvangen dat het gebouw van Godes Koningrijk op hem berusten zou. |
||||
|
210 TALMZONDAG.
Gccu twijfel, de drie leerlingen zullen
Jcsus smarten verstaan.... Wij gaan zien. Blijft hier, had de Zaligmaker hun gezegd, en waakt met mij. Alsof Hij zeide ; ó mijne welbeminde leerlingen, geef mij deze getuigenis uwer liefde, terwijl mijn Vader in mij de misdaden zijns volks gaat kastijden ! Een weinig voortgegaan zijnde, knielde Hij neder en bad: Mijn Vader! indien het mogelijk is, laat deze kelk mij voorbijgaan : naglans niet mijn wil, maar de uwc geschiede l Hij viel neder op zijn aangezicht, en in doodsangst geraakt zijnde, bad Hij te meer opdat die ure, indien dat mogelijk was, voorbijginge... En zijn zweet werd als druppels bloed, dat ter aarde afdruipt. En de leerlingen, wat deden zij ondertusschen dat Jcsus alzoo tegen den doodsangst worstelde, en zegepralende, over den schrik dien Hij verwekt, aannam voor de nienschen te sterven ? Zij zullen gewis hunnen Coddclijken Meester gesta- dig in het oog gehouden hehbe» ; zij zullen Hem hebben zien vallen, bidden, |
||||
|
ONZE ZALIGM. IN DEN HOF DEn OLIJVEN. 21 1
zuchten ; zij zullen bewogen geweest zijn,
gewaakt en gebeden hebben? In \'t geheel niet. Zij zijn iu slaap gevallen ! En de Zaligmaker, van het gebed opgestaan zijnde, en tot zijne leerlingen gekomen, vond hen slapende! Eene traan glinsterde in zijne oogen, een zucht ontsnapte zijn Hart, en hen ontwakende zcide Hij, en vooral tot Petrus : zoo vermocht gij dan niet één uur met mij te waken ? gij die heden nog gezworen hebt voor mijne verdediging te sterven! Ha! mijn zoete Jesus, welke droefheid veroorzaakt aan uw Hart do verlating en de onverschilligheid uwer leerlingen ! De geschiedenis van Jesus, in den hof
van Olijven, is de geschiedenis van een ieder. In de uren van rampspoed, heb ik diegenen, welke mijne vrienden schenen te wezen de uitgebreidheid der beproe- ving, die op mij neder gevallen was,doen kennen; ik hoopte cenige vertroosting van hen te ontvangen.....Mijne dwaling
is groot geweest en mijn bedrog vol bitter-
|
||||
|
2 I 2 PALMZONDAG.
heid ! Men heeft, onaandachlig naar het
verhaal mijner ongelukken toegeltiis- terd ; eenigc gemeene spreekwijzen, heb ik misschien , tot antwoord gekregen, maar hulp, maar de versterkende liefde balsem.... geen ! Is het menschcn hart dus vreemd aan
de gevoelens van erbarming? Dat zou mijne evennaasten belasteren, vcleü, wel is waar, hebben geen gevoelen; maar men vindt, en in groot getal, edelmoedige harten, mededoogende zielen; niettegen- staande , wanneer groote rampen ons overvallen, is de mensch onvermogend den mensch te troosten ! Vraagt aan de arme wanhopige moeder dat men verre van haar het levenloos lichaam van haren eenigen zoon wegslepe, wie , in deze wereld, is in staat haar te troosten?God, die getroffen heeft, Hij alleen kan heelen I Wanneer dus smart, droefheid, vervol-
ging mij zullen komen aantasten, zal ik het gezelschap verlaten ; do droefheid, de ware droefheid, zoekt de eenzaamheid. |
||||
|
ONZE ZAL1GM. IN DEN HOF DER OLIJVEN. 213
Zoo doende, zal ik Jesus navolgen : nadat
Hij zijnen leerlingen zijne klachten had doen hooren. De Zaligmaker ging wederom heen en bad, dezelfde woorden zeggende : Mijn Vader.\' kan deze kelk niet voorbijgaan, tenzij ik hein drinke, uw wil geschiede ! Gelijk Jesus, zal ik voor den hemelschen Vader ncderknielcn,cn Hem de oneindige grootheid mijns ongeluks vertellen ; ik zal de bitternis mijns harten in zijn vaderlijk Hart uitstorten.... Vervolgens, mij herinnerende dat, indien ik getroffen ben, de hand Gods zelf mij den slag toe gebracht heeft, en de Heer diegenen be- proeft welken hij lief heeft, zal ik er met den Verlosser hij voegen : dat niet mijn wil, maar uw wil geschiede •\' Ja, in het uur der verlating en der
sombere droefgeestigheid, zal ik God voor vertrouweling nemen en van Hem zullen mij noodigo krachten en hulp komen. Terwijl de Zaligmaker bad : verscheen Hem een Engel van den hemel, die Hem ver- sterkte. De bode Gods vulde het Hart van |
||||
|
214 PALMZONDAG.
Jesus — want Hij had een hart genomen
dat gelijk was aan het onze,—met sterkte, moed, en zonder dralen stond de Zalig- maker op en kwam tot zijne leerlingen zeggende: Staat op, laat ons gaan ! zie, hij die mij zal overleveren, is na bij.... En Hij zelf ging Judas en do soldaten te gemoet: Wien zoekt gij ? vroeg IIij hun, en na hen een oogenblik nedergeworpon te hebben, leverde hij zich zelven in hun- ne handen over. God zond eenen Enge! af om Jesus te
versterken : neem ik tot God mijne toe- vlucht en aanroep ik Hem in mijne droef- heden,dan zal Hij zelf mij komen troosten en mij zeggen : Ik, ik zelf zal u troosten ! Ü woord van liefde ! Do groote God van Hemel en aarde aanschouwt als ecne eer, vereischt weder als een recht het vermo- gen van s\'menschen bedroefd hart te troosten. W\'eest er eeuwig voor gezegend, ó mijn God 1 Toepasselijk besluit.
Walmeer men waarlijk bedroeft is, weinig
lot de menseden en veel tol God spreken. |
||||
|
MAANDAG DER \'ÏOEDE WEEK. 210
•0--T- ~r -O -O- fv-O—O—0-0--0-0--0--0--0--0--0-0-0--0 -O--O--O-
VIJF EN DERTIGSTE DAG.
MAANDAG DER GOEDE WEEK.
DE GEVANGENNEMING VAN ONZEN HEER
JESUS CHRISTUS.
(Evangelie volgens den H. Mattheüs, XXVI, 47-58; volgens
den H. Markus, XIV, 32-52; volgens den II. Lukns, XXil, 39-33 ; volgens den H. Joannes, XXII], l-II.) Beschouw, mijne ziel, en bewonder de
getuigenissen van onuitputbare tcedcr- heid welke de Heer, op het oogonblik zijner aanhouding, aan Judas, die Hem kwam verraden ; aan de soldaten, die de handen aan Hem wilden slaan ; aan de Apostelen, die de vlucht gingen nemen, gegeven heeft. Hoog kan het menschenhart zich ver-
heffen, alswanneer het door de genade geholpen is; doch is het door de driften behccrscht, dan is er geen afgrond waar het niet in nederslorte. Judas is er een bedroevend voorbeeld van. De Zaligmaker had hem onder duizend en tien duizend uilverkoren om van hem zijnen leerling te maken; Hij had hem de macht, van 15
|
||||
|
2 \\ 6 VUT EN DERTIGSTE DAG.
mirakelen te doen geschonken, Hij had
hem het sakrament van zijn aanbid- delijk lichaam tot spijs gegeven. Daaren- boven had Hij hem in het laatste Avond- maal zijne misdaad voorzegd alsook de afgrijsselijke straf\', die er het treurig gevolg van zijn zou : Judas blijft doof aan de stem der dankbaarheid, evenals aan de bedreigingen der rechtvaardigheid; ja ziel daar komt hij aan om zijne euvel- daad te volvoeren. Hij kwam met ecne groole bende met
zwaarden en slokken, met lantaarnen en fakkels. Waarom die behoedzaamheden ? Men vreesde het volk dat Jesus onlangs toegejuicht had en men wilde niet dat Hij bij de duisternissen der nacht ver- dween. Uw ontwerp, ö Judas, is behendig verzonnen! De verrader had zijnen lieden een teekeu gegeven. Wien ik kussen zal, die is liet; grijpt hem, en leidt hem beltoed- zaam weg. En Judas zijne benden vooruit- gaande, trad naar Jesus toe, enzeide: Wees gegroet, Rabbi I en hij kuste Hem.....Wal |
||||
|
MAANDAG DER GOEDE WEEK. 217
zal de Zaligmaker antwoorden? zal Hij
hom met eenc machtige stem zeggen : Achteruit Satan ! zal Hij de aarde gebie- den eenen kolk te openen en den ellen- dige in te zwelgen ? Iets dergelijks vermoeden, zou een bewijs zijn dat men Jcsus\'Haiit niet kent. Vriend, zoo ant- woordt hem de Zaligmaker, waartoe zijt gij gekomen ? Judas ■\' levert gij den Zoon des menschen met een kus ? Wat goddelijke teederheid in deze woorden ! De trouw- looze leerling verraadt zijne plichten en evenwel onttrekt de zoete Jesus hem zijne vriendschap nog niet: Vriendl Wat vader- lijke goedheid, in deze vraag: waartoe *#\' 9\'j gekomen ? Alsof de Zaligmaker zeide : kom tot inkeer en zie hoe vcrfocie- lijk, hoe ondankbaar uw gedrag is. Judas! Ue Zaligmaker noemt hem bij zijnen naam ; de vader roept nog zijn zoon, do vriend bezweert den vriend, Met een kus ; ievert gij den Zoon des menschen ! Met een kus ! levert gij dengene welke zich pas aan u gegeven heeft ! |
||||
|
218 VIJF EN DERTIGSTE DAG.
Maar de verrader blijft gevoelloos: hij
is, voorzeker,beschaamd, over zijnen rol, want hij deinst achteruit en keert tot zijne bende terug, maar evenwel herroept noch onlschuldigt hij zich niet. O Judas! ga en lever u aan uw droevig lot over.... Voor mij, 0 Jesus, ik weet niet wat mij het meest verwondert, de schatten van teederheid uws Harten of de in het hart van den meineedige verzamelde schatten van haat I Ha 1 ik herken het, uwe barm- hartigheid, ó mijn God, overtreft al uwe werken; maar helaas ! gaat de mensche- lijke boosheid, in deze wereld, uwe liefde niet dikwijls te boven ? De Zaligmaker, Judas terug ziende
koeren, zonder dat zijne bende \'dorstte naderen, trad voortvaarts naar de trawanten en zcide lot hen: Wien zoekt gij 1 Jesus den Nazarcner, antwoorden zij Hem. Ik ben het 1 zij weken achterwaarts en vielen ter aarde. Kloekmoedige soldaten ! onverschrokko krijgslieden ! uwe stoutmoedigheid, uwe wapens, uw gelal, waartoe dient dat alles? |
||||
|
MAANDAG DEO GOKIU WEEK. 219
Een enkel woord van Jesus, een adem van
den Almachtige, werpt u neder! Maar waarom dit mirakel ? De Zalig-
maker wil toonen dat, indien men Hem aanhoudt, het een gewrocht is van zijnen vrijen wil; Hij heeft zich zelven overgele- verd. Er is hier dus een teeken van zijne macht, ja, maar nog meer een bewijs van zijne liefdetTusschen die scharen konnen er zijn, die ter goeder trouw handelden blindelings de bevelen van het Sanhedrin uitvoerden : Jesus, door dit wonder, ont- dekt zich aan hen : kecren zij niet terug, dan zullen zij verstaan dat zij eene heilig- schcndcnde hand slaan aan den Gezalfde des Heeren.... Helaas I de verblindheid der soldaten evenaart de halsstarrigheid van Judas; zij gaan voort in Jesus aan te grijpen. De Zaligmaker geeft zich aan hen : dit is uw uur, en dit der macht der duisternis. DeGoddelijke Verlosserzendt hem even-
wel nog eene lichtstraal. Petrus had het zwaart getrokken, en een der dienst- |
||||
|
220 V1JK K.N DKRTIGSTK DAG.
knechten des Hoogcpriesters gewond en
hem het oor afgehouwen. Steek uw zwaard in de scheede I zeide Jesus tot den prins der Apostelen, en zich tot Malchus wen- dende, raakte Hij hel oor van dien mensck aan, en genas hem. Nieuwe getuigenis van macht, nieuw liefdewonder dat den steen huns harten niet geraakt te verbrijzelen ! En wat niet minder wonderbaar is i De Apostelen die getuigenzijn van de macht, die Jesus daar pas getoond heeft; de Apostelen, wien Jesus, in den persoon van Petrus eindigt met ie zeggen : Den kelk, dien de Vader mij gegeven heeft,zou ik dien niet drinken ? Meent gij, dat ik mijnen Vader niet kan bidden, en dat Hij mij meer dan twaalf legioenen Engelen zal verschaffen ? de Apostelen, zeg ik, zijn ontsteld... Maar niets beweegt de goedheid van Jesus\'IlART. Terwijl de leerlingen hem verlaten, en de vlucht nemen, waakt Jesus over hen ; ja dan zelfs, als Hij zich zelven den Joden overlevert, beschermt Hij de Apostelen door het streng verbod dat Hij den beulen |
||||
|
MAANDAG DUB GOEDE WEEK. 221
geeft van hen aan te raken : Laat dezen
gaan, had Hij gezegd. Petrus, van dien eersten schrik hersteld, zal den Zaligma- ker tot in het paleis van Caïphas volgen ; Joannes zal aan den voet van het kruis staan ; beide zullen als Christus\' leer- lingen herkend worden en geen haardje zal er van hun hoofd vallen ! Alleen, Judas, de zoon der verderfcnis, zal e>;nen ellendigen dood sterven; de anderen zijn onder de bescherming van het woord van Jesus\'HAm: Laat dezen gaan 1 0 liefde van mijnen God I hoe zal ik U
genoegzaam kunnen bewonderen 1 Als de leerlingen U verlaten, dan waakt uw Hart over hen en strekt uwe macht tot hunne verdediging. 0 mijn Jesusl ik versla het verheven vertrouwen van den Psalmist, wanneer hij uitroept: Verdedig mij, Ilcere, gelijk de oogstar I Gij bemint ons, ondanks onze misstappen, zooveel en zelfs meer dan eene moeder haar kind liefheeft. Heb ik andere bewijzen noodig dan de wondereu van liefde, die ik heden be- |
||||
|
222 ZES EN DEIITIGSTE DAG.
fchouwd heb ? O Jesus ! in uwc handen,
in uw Hart, beveel ik mijne ziel en mijn leven I Toepasselijk besluit.
Een onbeperkt vertrouwen op Gods goed-
heid hebben, maar zich ten uiterste mistrou- wen tegen de boosheid zijns eigen harten. ZES EN DERTIGSTE DAG.
DINSDAG DEIt GOEDE WEEK.
OKZE HEER JESUS CHRISTUS VOOR CAÏNIAS. (Evangelio volgens Jen H. Mattheilf, XXVI, 57-75 ; vol-
pens tien 11. Markus, XIV, 52-72; volgens don II. Lnkos, XXII, 5*-M; volgens don B.Joannes, XVIII, 12-57.) O mijne ziel! aanschouw op dezen dag,
uwen Goddelijken Zaligmaker verschij- nende voor den rechterstoel van den Iloogcpi\'iestcr Caïphas, en leer van Hem de zoo gewichtige en zoo moeiclijke ken- nis van mijne tong te besturen. Leer zwijgen uit Jesus\'stilzwijgendheid, en uit zijne woorden,hoe dat gij van pas spreken moet. |
||||
|
DINSDAG DER GOEDE WEEK. 223
Wat is het pijnlijk zich gelasterd, in
zijnen goeden naam bezoedeld, en in wat men gelijk zijn leven liefkoost; de eer gekrenkt te zien. David, die alleenlijk zocht God te behagen en den mcnschcn goed te doen, heeft er de bitterheid van geproefd. Helaas! zoo riep hij uit, waarom is mijn ballingschap verlengd ? Ik bcivaardc èenen vredegeesl met diegenen die den vrede haatten; ah ik sprak, zijn zij zonder reden, terstond tegen mij opgestaan. Hcere, ver- volgt hij, verlos mij van ongerechte lippen en van de ledriegelijke tong! Hoe menig- maal, wanneer ik kwalijkgezinde mcn- schcn mijnen naam leelijk zag afschil- deren en mij gedachten leenen, die in mijnen geest geen.: intrede vinden, hoe menigmaal heb ik een hartelced verduurd evenaardig aan dat welk aan Oavid deze jammerklachten ontrukte! Maar meer dan de koninklijke pro-
pheet, meer dan al de menschon te zamcn, heeft Davids Zoon, Jesus, do bitternis die de boosaardige tong verspreiden kan |
||||
|
224 ZES E.N DERTIGSTE DAG.
geproefd. Na, een oogenblik bij Annas
doorgebracht to hebben, zien wij Hem gebonden voor den rechterstoel van Caï- phas: gaan de opperpriesters het proces met gerechtigheid onderzoeken? Helaas! de rechtvaardigheid is met de rechters niet altijd op de rechterstoelen te vinden, noch spreekt er onfeilbaar hare vonnissen uit. De Phariseërs hadden den dood des Rechtvaardigen gezworen : zij zijn de mannen niet om aan hunnen eed te ver- zaken. Maar om Jesus ter dood te brengen, moet men reden of ten minste voorwend- sels , een schijn van oordeel hebben. Strooit het geld met volle handen uit, huichelende rechters, zoekt laage zielen, en doet in de tegenwoordigheid van uw gebonden slachtoffer het zoet gemompel uwer beschuldigingen, logens, lasterin- gen hooren.... Veile zielen, men vindt er overal. Ziet,
hier zijn dan twee valsche getuigen die ia deze woorden getuigen: Deze heeft gezi-gd r Ik kan den tempel Gods afbreken, en dien |
||||
|
DINSDAG DER GOEDE WEEK. 225
binnen drie dagen weder opbouwen > Gij
begrijpt: den tempel Gods, den roem van het Joodsehe volk afbreken : in drie dagen eenen aïdere, en die den eerste overtreft, bouwen: welke verachting voor Mozes\'wet, welke verwaandheid, alzoo te spreken 1 Jesus gaat, zonder twijfel, zijne gedachten uitleggen, en de nauwkeurig- heid der woorden welke men Hem toe- schrijft, loochenen? Hij blijft bedaard , ongevoelig , Hij
zwijgt, geen enkel woord komt over zijne lippen. De stilzwijgendheid des Zalig- makers ontstelt de Joden. En in het midden der vergadering opstaande : Ant- ivoordt gij niets, roept de Hoogepriester Hem toe, op hetgeen dezen legen 11 getuigen ? En Jesus volhardt in zijne stilzwijgende houding. Slilzwijgendheid des Zaligmakers, gij
zijt bewonderingswaardig ! Door haar, ö mijn Jesus, zegepraalt gij over den haat uwer vijanden en hunne snoode leugen- taal. Onlangs verhief t gij uwe stem in den |
||||
|
220 ZES EN DEIITIÜSTE DA«.
Tempel, on het bewonderend en verrukt
volk riep uit: Piooil heeft een mcnsch zóó gesproken als deze mensch ! Wat mij aan- gaat, ik bewonder nog meer de diepzin- nige wijsheid uwer stilzwijgendheid en bet verbazend voorbeeld van verduldig- heid dat gij mij geeft. Men beschuldigt U en gij verrechtvaardigt U niet; men hoont II, en geen klacht doet gij hooren... Waarom ook antwoorden ? Het was nutte- loos, de Rechters zochten de waarheid niet te kennen : zij zouden in het ant- woord des Zaligmakers een welkdanig voorwendsel hebben willen vinden om Hem te veroordeelcn : Jesus weigert bun deze ellendige vertroosting. Dat uw stilzwijgen mij onderrichte, ö
welbeminde Meester ! Het is onnoodig te antwoorden, wanneer men zich tegen over vijanden bevindt die woedend ons leven vervolgen, tegen over menscheu die door den drift vervoerd zijn : de stilzwijgend- heid zal hunnen haat en hunne gram- schap overwinnen. 0 zoete Zaligmaker 1 |
||||
|
DIXSDAG DER GOEDE WEEK. 227
schenk mij do genade mijne tong te
beteugelen en over mijne woorden behoed- zaam te waken. Eenc nederige en teeg- bare stilzwijgendheid is welsprekender dan de schoonste redevoering. Alle kunstgrepen heeft men uitgeput
om van den Zaligmaker een woord te verkrijgen : Jesus heeft stil gezwegen. Het is nogtans noodig dat hij spreke en dat wij uit zijnen mond cene reden trekken om Hem te veroordeelen : zulk waren de gedachten van die rechtvaardige rechters. De lloogepriester staat op : Ik bezweer u, zegt hij, bij den levenden God, dat gij ons zegt, of gij Christus, de Zoon Gods zijl .\' Wat zal de Zaligmaker antwoorden ? Tot eerbied voordepriesterlijke waardigheid, met dewelke Caïphas, ondanks zijne mis- daden, wettig bekleed was ; uit eerbied vooral voor den naam Gods,bij denwelken hij Hem bezweerde, doet Jesus zijnen mond open, en zijne rechters en beschul- digers met eencn scherpen en staligen blik bestarende antwoordt Hij : Gij hebt |
||||
|
228 ZES EX DERTIGSTE DAG.
het gezegd I Doch ik zeg u lieden : van nu
aan zuil gij den Zoon des menschen zien, gezeten ter rechterzijde der kracht Gods, en komende op de wolken des Hemels. Welke verklaring 1 Jesus, voor zijnen
Rechter die slechts dit antwoord afwacht, door zijne vijanden omringd, maakt zijne godheid bekend : Ego sum ! Ik ben de eenige Zoon Gods,God gelijk mijn Vader, in alles aan Hem zelven gelijk. Ego sum. Ik ben het. Dat de toestand tot denwelken gij mij ziet gebracht, u niet bedriege. 0 aardsche rechter, een dag zal komen waarop gij den Zoon des menschen op de wolken zult zien komen. Met al de macht en glansch der godheid omringd, zal Hij de levenden en dooden komen cd\'\'doelen ! Dit antwoord —in alle bezichtingen,
goddelijk verheven, in welke omstandig- heden het ware gegeven — had de Joden moeten doen nadenken, maar de hart- stocht maakt er hen onbekwaam toe. De Hoogepriester scheurt zijne kleederen, zeg- gende : Hij heeft God gelasterd; nu hebt gij |
||||
|
DINSDAG DER GOEDE WEEK. 229
de godslastering gehoord, wat dunkt u ? En
met cone eenparige stem antwoorden zij: Hij is den dood schuldig I Deze onstuimigheid had Jesus voorzien;
Hij had ze kunnen voorkomen door nog te zwijgen of een dier antwoorden te geven met dewelken Hij zoo dikwerf de boosheid zijner vijanden verlegen gemaakt had. Doch dat wilde Hij niet, want Hij was in de wereld gekomen om der waarheid ge- tuigenis te geven en deze getuigenis geeft Hij tot zijn levensgevaar, ten prijze van zijn bloed.... Maar helaas t — wreede wonde voor Jcsus\'Hart, — op het oogen- blik zelfs, waarop Hij zijnen Vader, door zijn rondborstig en kernachtig antwoord, verheerlijkte, beschaamden de eersten zijner leerlingen zich over Hem en wei- gerden Hem te herkennen.....(1) O mijn God ! dat hét menschelijk op-
zicht mij nooit den Prins der Apostelen doe navolgen maar veeleer, als het om den (t) Voor de verloochening van Petrus, zie het U.Bart
Tan Jesus. in den H. Rozenkrans beschouwd, de 13° dag;. Twecdo geheim. Luik H. Dessain, 2« uitgaat. |
||||
|
230 ZEVEN EN DERTIGSTE DAG.
room en de rechten uwer Kerk te doen
is, niet vreezen luid te verkondigen wat ik in het diepste mijns harten met eerbie- digheid en liefde draag! Alsdan behoort men te spreken en te handelen. Toepasselijk besluit.
Met nauwkeurige zorg op zijne long lellen;
in verscheidene gelegenheden, liever zwijgen dan redekavelen. -O-O-O- O -0-0--0--0-0-0--0-0-0 0--0-IÏ-0-0--0-0-0--0--0
ZEVEN EN DERTIGSTE DAG.
WOENSDAG DER GOEDE WEEK.
ONZE HEER JESUS-CIIRISTUS VOOR HERODES.
(Evangelie rolgei» den H. Matheus, XXVII, i-H; vol-
gens iI.mi II. B«Pkü«, XV, 1-3 ; vulgens <len II. I.nkus, XXIII, I-I* j volgen» düii U. Junuui», XVlil, 28-38.) O mijne ziel! beschouw het gedrag des
Goddclijken Zaligmakers voor Herodes: hij antwoordt niets op de menigvuldige vragen des konings. Deze eindigt met Jesus te verachten en Hem te behandelen als eenen nietigen en onnoozelen mensch. |
||||
|
WOENSDAG DER GOEDE WEEK. 231
Wanneer doet de Zaligmaker zijne stem
liuoren en waarin bestaat de ware wijs- heid ? Zie, dat is u van groot belang \'e weten. De Joodsche Sanhedrin bad Jesus ter
dood veroordeeld, maar daar zij onder het gebied der Romeinen stonden, kouden de Joden het vonnis niet ten uitvoer bren- gen. Zij brachten den Zaligmaker dan terug naar het Gerechtshof van Pilatus, Romeinschcn stedehouder van Judea, be- handelden Hem als eenen boosdoener en beschuldigden Hem dat Hij zich voor den koning der Joden uitgaf, en als een op- roermaker het volk van den keizer aftrok, en verbood, Hem als huune overheid, schatting te betalen. Toen Jesus door Pilatus . ondervraagd werd, antwoordde Hij dat Hij koning was, doch dat zijn koningrijk niet van deze wereld was; en al wie de waarheid beminde, naar zijne stem hoorde. De Ilomeinsche stedehouder Jesus\'onschuld weldra bemerkende, zeide lot de Hoogepriesters : Ik vind niets door Ui
|
||||
|
232 ZEVEN EN DERTIGSTE DAG.
hem bedreven, dat de dood verdient. Hij
ruil het volk op, schreeuwden de Joden, door geheel Judea kerende, na begonnen te heb- ben van Galilea, tot hiertoe.\' Toen nu Pilaius va7i Galilea hoorde spreken vroeg hij, of die mensch een Galileër was. E?i vernemende dat hij uit het gebied van Herodes ivas,zond hij hem tot dien vorst, die ook zelf in die dagen te Jerusalem was. Hij zond hem tot Herodes I Pilatus, nog eerlijk, doch zwak van natuur, achtte zich gelukkig deze omstandigheid te kunnen gebruiken om zich zoo van eene zoo moeielijke zaak af te maken : de hulde die hij den koning Herodes hierdoor bewees moest hem daarenboven om deze genoegdoening de gunst diens vorsts winnen. Wat schijn- schoone reden om eenen gemeenen staats- man te geleiden ( Het was voor Herodes eene blijde tijding
te vernemen dat Jesus tot zijne gerechts- bank gezonden was en zicb reeds in zijn paleis bevond I Sedert lang was hij bcgeerig om Hem te zien : zijne befaamdheid ver- |
||||
|
. WOENSDAG DER GOEDE WEEK. 233
kondigde zooveel wonderen van Hum en
schreef Hem eene buitengewone macht en eene zonderlinge welsprekendheid toe! Deze vorst verheugde zich dus Hem te kunnen oordeelen en dien mcnsch te aanhooren, rond wien er zoo\'n groot ge- rucht gemaakt werd : en hij hoopte eenig wonderteeken door Hem te zien geschieden. Herodes zeide waarschijnlijk in zich zel- ven, dat Jesus zijnen goeden naam zoe- kende te verrechtvaardigen, al zijne macht voor zijn hof ontplooien zou om zijne gunst te winnen en zoo uit de handen der Joden te ontsnappen. Dusdanig waren de gedachten van
Herodes; doch die van God niet. Herodes heeft schoon Jesus met vele woorden te ondervragen, hij heeft schoon zich beur- telings zacht en bedreigend te tooncn, Jesus antwoordt hem niets. Hij hernieuwt, verandert zijne ondervragingen, doch dat alles is verloren moeite : de Zaligmaker blijft stilzwijgend ! Geheimvolle stilzwijgendheid ! Jesus die
|
||||
|
234 ZEVEN EN DERTIGSTE DAG.
gaarne met de nederigen en kleinen over
de verborgenheden van het hemelrijk sprak ; Jesus, die ten voordeele van alle ongelukken en rampen, de mirakelen vermeerderd had; Jesus geeft den koning geen antwoord en blijft als beweegloos voor hem staan. Vanwaar die diepe stilte en die volkomene voorbehouding ? Zie- hier: Herodes was niet waardig de waar- heid te kennen : hij zocht slechts eeno ijdele nieuwsgierigheid te voldoen. God nu geeft zich aan den mensen niet ten spot. O mijn God! ik begrijp het: indien ik
uw woord wil hooren, moet ik het vooreerst waardig trachten te zijn. Ik moet om dat goddelijk zaad der deugden te ontvangen mijne ziel door het gebed en de ingeto- genheid ernstig voorbereiden. Hoe zal ik het woord Gods kunnen hooren, zoo ik voor de duizend beuzelings\'bekommer- nissen ingenomen ben en de schepsels mijne ziel met onrust vervullen ! Te ver- geefs zal ik zeggen : Spreek, Heere ! uw |
||||
|
WOENSDAG DER GOEDE WEEK. \'235
dienaar luistert; het aardsch gedruisch zal
de stem des hemels versmachten I En wee I indien liet goddelijk woord in mijne ziel geen weergalm meer kwam verwekken en haar uit hare bedwclmdheid niet deed opstaan ? Wat zou er mij overkomen ? Wat Hcrodes overkomen is ; God verach- ten ! De koning, na Jesus lang ondervraagd
te hebben, begon te twijfelen of Hij wel wezen tl ijk zijne groole befaamdheid ver- diende. De Joden hadden Hem gevolgd en hieuwen vol met Hem hevig te beschul- digen ! De mensch, zoo sprak Herodes tot zich zelven, hecht meer waarde aan zijne eerbehouding: beschuldigt men hem met onrecht, dan springt hij op van veront- waardiging, vededigt zich met al het vermogen dat hem zijne miskende rech- ten schenken,beroept zich op den Hechter en stemt dikwijls niet toe, dat men do beleediging anders uitwassche dan in het bloed des lasteraaxs. En ziet! Jesus ant- woordt zelfs niet aan diegenen die Hem |
||||
|
23f) ZEVET F.N DERTIGSTE DAG.
beschuldigen......! Ha I besluit Herodes,
verre van een buitengewone mensch te
zijn, deze laage Galileër heeft zelfs het gevoelen der waardigheid niet! En van een algemeen bewonderings gevoelen, gaat Ilerodcs tot de verachting over ! Hij met zijne krijgslieden verachtte Hem; en Hem een wit kleed aangedaan hebbende — dit was de kleeding der zinneloozen — bespotte hij Hem, en zond Hem aan l\'ilalus terug. O wonder ! Jesus, de eeuwige wijsheid
des Vaders; Jesus in wien al de schatten van kennis en deugd opgesloten zijn ; Jesus, die alles weet en wiens oog de onfeilbare diepten des menschen harten doorgrondt; Jesus wordt als een krank- zinnige behandeld : De verhevenste wijs- heid schijnt in s\'raenschen oogcn cene krankzinnigheid. Ha ! na ecne zoo over- groote dwaling, welke achting zal ik nog voor het menschclijk oordeel hebben en over welke doling zal ik mij in \'t vervolg nog verwonderen ? Do mccning des volks |
||||
|
WOENSDAG DEH GOEDE WEEK. 237
is ongestadig, onbezonnen, zeer dikwijls
ongcrechtig: o ! ik moet tot het Christen stoïcismus opklimmen dat Paulus deed zeggen: wal scheelt mij dal ik door u geoor- deeld worde, Hoe fier, hoe onafhankelijk, hoe gelukkig zou ik door de wereld stap- pen ! Mijn hart zou niet bloeden, wanneer men mij beschimpt of versmaadt; noch zou ik mij aan eene uitgelatene blijd- schap overgeven, wanneer de menschen mij met hunne stemmen bewilligen ! Gelijk Jesus, zou ik aan dat alles de stil- zwijgendheid slechts tot antwoord geven en mij ne oogen ten hemel slaan zeggende: Daar boven heerscht iemand, wien ik alleen behagen wil: Jesus\'Hart alleen kan mij tot zich trekken. Ik wil de ware wijsheid bezitten, die welke hare oordee- len naar die van God schikt; die welke zich noch bij de aarde noch aan de gevolgen van eenen dag ophoudt, maar naar den hemel en de eeuwige beloonin- gen streeft. |
||||
|
238 ACHT EN DERTIGSTE DAG.
Toepasselijk besluit.
Veel naar God eu naar hen die ons in
zijnen naam spreken, loeliooren, en zich van ite wereldminnaars afkeeren, ten einde de ware wijsheid te bekomen. -0--0-0 o- o-o--o- o--o-o-o--o- o--o- o--o--o-o--o-o--o--o o-
ACHT EN DERTIGSTE DAG.
WITTE DONDERDAG.
OVER HET 11. SAKIUMEKT BES AUTAARS,
HERI.NNERIS DES LIJDENS. (Evongeljo volgens ileci ll.Mallieüs,XXVI,2C-23; XXVIII,
15.30; H. Nurk.is, XiV, 82-23, XV, 5-15; H. Lukas, XXII, 19-80, XX11I, 13-25; H.Joaunes, XVIII, 38-40, XIX, 1-15). Mijue ziel! ga voort niet de droefheden
en smarten van uwen Goddelijken Zalig- maker te overwegen, maar vergeet ook intusschen de plechtigheid van dezen dag niet! De Kerk schijnt een oogenblik hare aandacht van de droevige herinneris des Lijdens af te keercn om haren dank te betuigen aan den God van liefde, die daags voor zijne dood, hot geheim ontdekt heeft om zijn verblijf in ons midden, in |
|||
|
W1T1E DONDERDAG. 239
hot goddelijk Sakrament des Au taars, te
vereeuwigen. Het II. Sakrament des Aulaars I maar
dat zelf is de herinneris van Christus\' lijden. Hij heeft het ons door zijnen mond verkondigd. Nemende het brood : dit is mijn lichaam, zeideHij, dat voor it gegeven wordt. Is dat niet zeggen: gelijk ik in mijn sterfelijk vlecsch ga lijden, zoo ook zal ik in het Sakrament mijner liefde de beschimpingen en verachtingen te ver- duren hebben ? Heelt Jcsus geen waarheid gesproken ?
Is de onverschilligheid der Apostelen in den hof vau Olijven door die der Christe- nen,welke den Zaligmaker in de eenzaam- heid en de afzondering des Tabernakels lalcn, niet nagevolgd en zelfs overtroffen? De verraderlijke kus van Judas is het vol- maakt afbeeldsel der heiligschendende Communie. Wanneer Jesus, op het paleis van Caïphas zijne godheid bevestigde, schreeuwden de priesters en Schriftge- leerden : godslastering I godslastering ! |
||||
|
240 ACilT EN DEBriGSTE DAG.
afvallige priesters, cedbrekeude monni-
ken hebben de leering der waarachtige tegenwoordigheid aangevallen. De Joden hebben Jesns aan de tijdelijke macht overgegeven : de Keilers hebben zich van de gestrenghedeu der wet bediend tegen diegenen die den Zaligmaker in het H. Sakramcnt des Autaars zouden durven aanbidden.... De vergelijking is treffend : hoeveel te meer zou zij het zijn, indien het ons gegeven was de omstandigheden op te tellen 1 Maar door het gevolg uwer gedachten den stond bereikende, waarop de zoete Zaligmaker van Herodes naar Pilatus terug geleid is, beschouw, ó mijne ziel hoe dat de tooneelen van het gerechts- hof zich in het H. Sakrament des Autaars vernieuwen. De ontroering van Pilatus, bij de terug-
komst des Zaligmakers, door den koning van Galilca terug gezonden, werd zien- baarder. Na veel wegen gezocht te hebben, meende hij dat hij eindelijk het middel ontdekt had om de Joden tevreden te |
||||
|
WITTE DONDERDAG. 2 il
stellen, en Jcsus, wiens onschuld hem
blijkbaar geworden was te besparen. Op den feestdag was de stedehouder gewoon, hun ééne der gevangenen los te laten, wien zij ook. mochten eischcn. Er was nu in de staatsgevangenissen een beruchte boosdoener, met name Barabbas, die op- roermaker en moordenaar was. Welken wilt gij, dat ik u loslate, vroeg Pilatus aan de scharen, Barabbas, of Jcsus, die Christus genoemd wordt ? Kiets is ongelukkiger dan eene bloo-
hartige ziel te hebben. Pilatus wil Jesus redden en hij onteert Hem ! Jesus heeft niets dan goed gedaan en zie, men plaatst Hem op denzelfden rang als eenen boos- wicht, Hij heeft den blinden het gezicht wedcrgegeven, de dooden uit het graf doen opstaan, en Pilatus vergelijkt Hem met eenen moordenaar; Hij heeft de een- dracht gepredikt, geboden Cesar schatting te betalen en Hij is met eenen oproer- maker in vergelijking gesteld? Verwe- zentlijkl zich deze vergelijking niet dage- |
||||
|
242 ACilT EN DERTIGSTE DAG.
lijks?Ontmoet men geen van die bijzioh-
tigc staatslieden die de Kerk mcenen te redden door haar, tegen hare rechten, op denzelfdcn voet als de afgescheurde sekten, en do schrikkclijkste dwalingen te behandelen ? Vindt men niet van die verhevene en « ervarene » vernuften, die de zaak der waarheid eenen grootcn dienst mecnen te bewijzen, daar zij een eu dcnzelfdenuiterlijken eerbied hebben voor het Sakrament van het lichaam en bloed van Jesus Christus en voor het nachlmaal der protestanten? Neen, het geslacht van Pilatus is niet uitgeroeid. Maar waartoe zullen die behendighedea
dienen? Dat is gemakkelijk te lecren door hetgeen voor het gerechtshof, te Jerusalem, voorvalt. Bij den keus welken de Romeinsche stedehouder voorstelt, scheeuwt het door de opperpriesters over- reden volk als uit eene keel : Niel Hem, waar Barabban.\' Wat ivill gij dun, dal ik doe wel den Koning der Joden ? herneemt Pilatus. Eene donderende stem geeft tot |
||||
|
WITTE DONDERDAG. 243
antwoord : Kruisig hem! Kruisig hem!
\'T is genoeg. Welke lafheid van den
eeneu kant, maar van den andere, welke ontploffing van woesten haat! O Jesus, zoete Zaligmaker ! gij had dus den kelk der onteering tot den bodem nog niet geledigd. Met Barabbas vergeleken worden was niet genoeg ; Barabbas moest op U den voorkeur hebben! Dit is uwe geschie- denis, ten tijde uws lijdens, dit is ook de geschiedenis van het Sakrament uwer liefde. Geheele volkeren — door uw bloed vrijgekochte volkeren hebben de onver- schillige mcdedeeling van het evangelisch nachlmaal der Protestanten boven de leven- dige vreugde der Communie verkozen ! Vele katholieken loopen verhongerd naar de genoegens der wereld en versmaden het Brood des levens dat alleen hun den vrede schenken kan. Zij ook plaatsen Barabbas voor Jesus I Pilatus verstomd over den keus der
Joden, houdt nog aan : Wat kwaad heeft Hij dan toch gedaan ? Zie, er is niets door |
||||
|
244 ACIIT EN DERTIGSTE DAG.
Hem bedreven, dal den dood verdient. Ik zal
Hem dan kastijden.... Zonderling besluit en onverstaanbare redekunde : Hij heeft niets kwaads gedaan, ik zal Hem dan kas- tijden .\' En alsdan liet Pilatus Jesus geesc- len! Bij de barbaarsche straf der geeseling voegen de soldaten nog, uit eigen bewe- ging, de beschimping van eene bespotte- lijke kroning: eene doornen kroon, voor schepter een riet, ziedaar de ecrteekens des koningdoms; kaakslagen, gevolgd dooreenen grimlach: Wees gegroet, koning der Joden! dat zijn de huldigingen I O mijn God! vernieuwen de straf der
geeseling, en de beschimpingen der door- nen kroning zich niet aan den voet des Altaars ? Goddeloozcn hebben op de hosties van het Tabernakel eene heiligschendende hand durven leggen en daar gelijk in het voorhof van het Rechthuis, heeft Jesus niets gezegd, en dikwerf zijn bloed ver- goten.... Menschen die Jesus in het II. Sakrament des Altaars schijnen te aan- bidden komen er slechts om Hem te |
||||
|
WITTE DONDERDAG. 2ir>
smaden: zij knielen neder en geven zich,
in Godshuis en zijne tegenwoordigheid, aan plicbtige gedachten over. Vertoon Jesus, aan de onedele scharen,
0 Pilatus 1 en doe Hem het vreemdsche schouwspel zien waarvan de aarde ooit getuigen geweest is I Jesus kwam btdten, dragende de doornenkroon en het pur-peren kleed. En Pilatus zeide tot Hem: Ziedaar den mensch \'. En alsdan begonnen de opper- priesters en dienaars te roepen om strijd : Kruisig, kruisig hem ! O mijn Jesus 1 gij komt mij boven van
het Rechthuis niette voor als een mensch: ik zie niettegenstaande de bevestiging van Pilatus, slechts de vervulling der prophetie : ik hen geen mensch meer, maar een worm i En het is uwe liefde voor ons die U in dien toestand gebracht heeft! Maar in het H. Sakrament des Altaars vernedert gij U nog veel meer: daar ver- dwijnt gij geheel en al onder de breek- bare gedaante van brood en wijn en daar ook is het uit hoofde van uwe liefde jegens |
||||
|
246 ACHT EX DERTIGSTE DAG.
ons dat gij U zoo zeer vernedert. Do
liefde, helaas, de liefde van eenen God is niet begrepen 1 En verwaande geleerden roepen uit: Weg met den God,den d.....1
Neen 1 duizendmaal neen 1 Leve, leve in
alle eeuwigheid de God van goedheid die ons met eene zoo ovcrgroote liefde bemind, zich aan den dood des kruis overgeleverd heeft en zich dagelijks op eenen hemel- schen prachtmaaltijd aan mij geeft! Pilatus, na alle middelen uitgeput en
verloren te hebben, besloot aan het aan- dringen der scharen toe te geven. Vooreerst wilde hij zijne verantwoordiging van de misdaad die men ging bedrijven, ontslaan: hij nam water en wiesch zich de handen voor de oogen van het volk, zeggende : Ik, ik ben onschuldig aan het bloed van dezen Rechtvaardige: Gij lieden moogt toezien t Neen, Pilatus, gij zijt niot ouschuldig aan Jesus\'bloed: zonder u, vermocht het volk niets I ook daarom hebt gij er voor verantwoord op de rechtbank van God en geeft er verantwoording van voor de |
|||||
|
/
|
|||||
|
WITTE DONDERDAG. 2\'*7
geschiedenis. De voltrekking van dit zin-
nebeeld, doorPilatus aan het gebruik dei- Joden ontleend, bewoog het volk niet. Al het volk riep uit: zijn bloed kome over ons en over onze kinderen ! Ellendige natie! ja, Jesus\'bloed is reeds achtien eeuwen, in het gansch heelal, met al zijn gewicht over uwe verspreide kinderen nederge- konien: zij dragen voor alle oogen, het kenmerk der godsmoord ! Den kreet van het Jerusalem\'s volk, ik
herhaal hem op mijne beurt, O Jesus, maar op eenen liefdetoon , met eene smeekende stem: uw bloed, het bloed uws Harten, dat gij ons iu bet H. Sakra- ment des Altaars geeft, kome over mij; het wassche de vlekken der zonde; moge ik door dit zaligmakend bloed geverwd, in veiligheid wezen tegen de slagen van den Wraakengel! En Pilalus, besluit het Evangelie, gaf
hun Jesus over om gekruisigd te worden .\' Ziedaar dan waar de wegen van den
lafbartigcn stedehouder uitloopen !......
17
|
||||
|
248 ACHT EN DERTIGSTE DAG.
De soldaten evenwel ontkleedeu Hem van
deeertcekens zijns bespottelijks kcning- doms, en deden Hem zijne kleederen weder aan: het kruis stond gereed. Jesus\' Hart, dit ziende, springt op van vreugde: reeds zoolang verwachtte Hij dien geluk- kigen stond! Met dit zwaar kruis beladen trekt de
Zaligmaker, meteene bezwaarlijken tred, de straten der stad door, misschien de- zelfde, waar Hij over eenige dageD, door de scharen met toejuichingen onthaald werd : nu zijn het niets dan vloeken en beschimpingen die zijne ooren treffen en zijn Hart wonden. Er waren nogte.ns tusschen de menigte
die Hem volgden, cene groote schare van vrouwen, die Hem beklaagden en beweenden: zij vertroostten het Hart van den godde- lijken Meester dat om de bijtende spot- redendes volks en de verlating der Apos- telen met de smartelijkste droefheid overladen was. O Jesus ! ik wil mij met haar verecnigen, en U, door mijne inge- |
||||
|
WITTE DONDERDAG. 249
togenheid en stiptheid aan de voeten des
Altaars, vertroosten tegen de beschim- pingen die gij in het Sakrament uwer liefde ontvangt en de eenzaamheid, waarin dé onverschilligheid der mensehen U gedurig laat. Gij hernieuwt, in het H. Sakrament des Altaars, de offerande van het kruis en een groot getal Christenen zijn maar al te getrouwe navolgers van diegenen die U doen sterven hebben ! Toepasselijk besluit.
O H. Jesus Christus uit den grond zijns
harten bedanken, over de instelling van het goddelijk Sakrament des Altaars eo Hem vergiffenis vragen van Vnm er zoo dikwerf beleedigd te hebben. |
||||
|
250 NEGEN EN DERTIGSTE DAG.
|
|||||
|
■
NEGEN EN DERTIGSTE DAG.
GOEDE VRIJDAG.
DE KRUISIGING VAN ONZEN HEER JESUS CHRISTUS. (Evangelie volgens den U. Mathens, XXVII, 31 -56; vol-
gens den II. Murkus, XV, 82-41 ; volgens den H. I.ukas, XVIII, 32-41; volgens don II. Joaunes, XIX, 17-30.) Mijne ziel I richt een weemoedig oog op
uwen tusschen twee roovers gekruisigden Zaligmaker. Aanzie dat schouwspel: zie, luister en ween ! Jesus, hangt tusschen hemel en aarde en verduurt aldaar een onverdragelijk marteldom ; Hij klaagt nogtans niet: de woorden die over zijne lippen komen zijn liefde kreten van zijn Hart. Al die pijnen, en al die liefde, weet gij dat zij de prijs uwer zaligheid zijn ? Ziedaar tot welken trap gij aan God kost- baar geweest zijt! Blijf heden aan den voet des kruises
van uwen stervenden Zaligmaker; nader tot zijn Hart ; gij zult het voor eeno laatste maal voelen kloppen. Maar hoe- |
|||||
|
GOEDE VRIJDAG. 2öl
danig die klopping! Nooit zijn er van
meer goddelijke liefde slaande woorden uit Josus\'Haiit gesproten dan boven van het kruis. Ja! 6 mijn Jesus 1 uwe voor- zegging zal zich voor mij verwezcntlijken: de eerlooze galg, waaraan de wrok der Joden U genageld heeft zal een troon van genade wezen, van waar gij mijn arm hart tot U zult trekken, en voortaan zon- der verdecling over mij regceren 1 Dit is mijn vurigst gebed, dit is mijne bran- denste begeerte. Het kruis is opgerecht: de oogen des
Zaligmakers ontdekken een ontelbaar volk dat de strafplaats vervult. Maar wat is dat volk onedel! Die voorbijgingen las- terden Hem, hunne hoofden schuddende, en zeggende : Ha! gij die den tempel Gods afbreekt, en dien in drie dagen weder op- bouwlyVcrlosuzzlven!—Indien gijGodsZoon zijl kom dan af van het kruis! Wat bittere spotternij 1 Maar zie hoe de Phariseërs, en de Leeraars der Wet van hunne onver- hoopte zegepraal genieten. Zich tot het |
||||
|
232 NEGEN E3 OEitTlGSTE DAG.
volk wendende en Jesus dien zij met den
vinger aanwezen beschimpende, grim- lachten zij zeggende : Hij verlosse zich zelven, indien Hij de Christus is, de uitver- korene Gods! Anderen heeft Hij verlost, zich zelven kan Hij niet verlossen > Wreedaards! is het u niet voldoende het lichaam van uw onschuldig slachtoffer met wonden te overdekken, behoort het u nog zijne ziel te kwetsen en te doorsteken ? Wilt gij bij de marteling des lichaams, nog die des harten voegen ? O mijn Jesus I ik zal doen als gij : die
lasteraars zal ik niet tochooren, ik heb andere woorden te verstaan en te smaken : de uwe, vol liefde, 6 mijn God I Het kruis van den Calvarieberg is een tribuun geweest van waar Jesus tot de wereld gesproken heeft: zeven maal, voor Hij stierf, heeft Hij den mond geopend ; zeven maal is zijn woord eene openbaring van liefde geweest! Vader •\' vergeef hun ■\' want zij weten niet
wat zij doen! Ziedaar het eerste woord |
||||
|
GOEDE VRIJDAG. 253
van den gekruischten Zaligmaker. Wat
beweeglijk gebed I Jesus vergeet zijne
smarten ; hij leent het oor niet aan het vloeken der scharen: zijn vaderlijk Hart, verschrikt bij het zien der straf, d.\'c zijne vijanden bedreigt, en zijne stem verhef- fende bidt Hij voor hen. Jesus sterft en Hij smeekt om genade voor zijne beulen ! Voor mij insgelijks, ö Jesus, hebt gij van boven het kruis gebeden. Wanneer ik U beleedigd heb, heb ik ook niet geweten dat ik met ondankbaarheid en haat aan uwe oneindige liefde beantwoordde. Mijne verblindheid beween ik, ó mijn Godl Het vertrouwen herleeft in mijne ziel, bij deze gedachte dat gij al vergevende gestorven zijt: gij zult de aandrijving van uw god- delijk edelmoedig Hart nog toehooren en tot den eeuwigen Vader nog zeggen : ver- geef hem, want hij weet niet wat hij gedaan heeft 1 Voorwaar zeg ik u : Heden zult gij mei
mij in hel Paradijs zijn ! Dat is het tweede woord van den stervenden Jesus. Het eerste |
||||
|
231 neg ex en dertigste dag.
was de vergeving schenkende liefde ; dit, is de liefde die het leedwezen helooul. Meere.! gedenk mijner, als gij in mv Rijk zult gekomen zijn, had de boetvaardige roover gemompeld : en aanstonds geeft Jesus hem tot antwoord : Voorwaar zeg ik. u : lieden zult gij met mij in liet Paradijs zijn. Alles is, in dit antwoord, hewonde- ringswaardig. Den dag zelfs waarop de goede roover Jesus beleedigd, beschimpt, gelasterd had, vergeeft hem Jesus, ont- vangthem in genade en verheerlijkt hein. Welke raschheid in de vergeving ! En welke mildheid in de belooning 1 zij zal met hem zijne glorie en zijn geluk, zijne vreugde en zijn koningrijk mededcolcn: gezellen in het ongeluk, verwisselen zij op een en denzelfden dag hun kruis tegen eencn troon. Gelukkige boetvaar- dige roover! uwen troon zult gij voor eeuwig bezitten. De ecuwen zullen voorbij - gaan, de vlakte der aarde zal hernieuwd worden, gij, gij zult altoos heersenen en in der eeuwigheid de wellusten van het |
||||
|
GOEDE VRIJDAG. 233
Paradijs genieten ! In plaats van hittere
tranen, ceuc onuitsprekelijke blijdschap; in plaats van afgrijsselijke vervloekingen, zoctkliukcnde jubelkreten ; cene eeuwig- heid van geluk in de plaats van cenc eeuwige kastijding : ziedaar wat gij het Hart van Jesus, de onuitputbare liefde van uwen God verschuldigd zijt ! En die belofte voldoet nog het Hart van den goddelijkcn Meester niet: hij bevestigt haar met eed : Voortvaar zeg ik u. Alsof hij zeide : verdrijf alle onrust, dat de vreugde in uwc ziel weder terugkeere: ik bezweer het bij mij zelven : Heden zidt gij met mij in het Paradijs zijn. O Hart van Jesus ! wat is uwe liefde groot en uwe vergeving edelmoedig. En gij zijt altijd even rijk in vergeving en barmhartig- heid. Ziet gij den mcnsch aan de voeten das priesters nedergeknield : de wegen der ondeugd hcefthij doorloopen en zijne ziel is met misdaden beladen......Eene
traan glinstert in zijne oogen; hij doet
de nederige belijdenis van zijne fouten.... |
||||
|
2;>\'> NEGEN EN DERTIGSTE DAG.
De priester heft zijne hand op,en spreekt,
jn den naam van God een woord uit.... O wonder der genade! Die man die alhoe- wel tot heden aan de zonden verkocht en slaaf des duivels geweestis,zou, indienhij op dezen slond kwam te sterven, uit den mond des Heeren Jesus hoorcn : hodie mecum eris in paradiso ! Kom en ik zal met u mijn paradijs en mijnen troon deelen; Kom en de vreugden des Hemels zullen uwe ziel overstroomen ! Bij het kruis stonden zijne moeder, en de
zuster zijner moeder, Maria, de vrouw van Cleoplms, en Maria Magdalcna. Als Jesus dan zijne moeder en den leerling, dien 11 ij lief had, daar zag staan zeide Hij tot zijne moeder: Vrouwe! ziedaar uw zoon! Daarop zeide Hij tol den leerling: Ziedaar uwe moeder I Dat is het derde woord van Jesus. In den persoon van Joannes vertrouwt mij Jesus aan Maria : Hij heeft mij gelijkelijk aangeboden, wanneer Hij met zijne gebro- kene stem zeide : Vrouwe/ ziedaar uwen zomi. O Maria 1 ontvang mij uit de door- |
||||||
|
G0EI1K VRIJDAG. \' 2Ö7
boorde handen en uit het zieltogend Hakt
van Jesus. Ik ben uw zoon. O ! Moge ik niet te veel verschillen van hem die ons allen op den Calvarieberg vertegenwoor- digde, van den geliefkoosden leerling ! Moge ik gelijk Joannes, die aan den voet dos kruises, den haat der Joden getart en zich openlijk voor den leerling van Jesus Christus verklaard heeft, mij nooit over Jesus en zijne Kerk schamen ? Moge ik nog, gelijk Joannes, van de overweging van Gods woord mijne spijs en genoegen maken : gelijk hij, de maagdelijke leer- ling , den kostelijken schat van eene kuische ziel bewaren, en zooveel, ja meer dan de dood datgene duchten wat er de zuiverheid van zou kunnen bczwalkcn ; gelijk hij op Jesus borst rusten, of liever dikwijls in de heilige Communie, de kloppingen van zijn aanbiddclijk Hart gevoelen 1.... Gelijk Joannes ü, ó godde- lijke Maria, uit Jesus-handcn en Hart ontvangen heeft, alzoo neem ik u voor mijne welbeminde Moeder aan. Alswan- |
||||
|
238 NEGEN EN DERTIGSTE DAG
neer <ie wereld voor mij zal verdwenen
zijn en de dood mij in de Eeuwigheid binnen geleid zal hebben, moge ik dan, na mijnen Heer cu God te hebben aange- beden, zijne stem, u toonende, tot mij hooren zeggen : zoon 1 ziedaar uwe moe- der ! U zien, 6 Maria, u beminnen ; gezamenlijk met u Jesus aanschouwen, beminnen en bezitten, zal, in den Hemel zelfs mijn geluk vergrooten 1 Hcjaasl wat is het vierde woord des
Zaligmakers somber 1 De duisternissen bedekten, op dien stond, de aarde en Jesus, met luider stemme roepende : Mijn God l zcide Hij, mijn God ■\' waarom hebt gij mij verlaten ? 0 Jesus, welbeminde Zaligmaker 1 de hemelsche Vader verlaat U, ondanks de oneindige liefde die Hij U toedraagt, Hij laat U tusschen de handen uwer vijanden, de ziel ten prooi aan de uiterste choef beid, uit hoofde van de zonden der menschen en bijzonder van de mijnen ! Ik ben de oorzaak van de verla- ting die uw Hakt verscheurt: ik ben er |
|||||
|
«• • \' "
|
|||||
|
C0ËDE VRIJDAG. 2">0
de ooi-zaak van !.... Vergiffenis, ó mijn
Jesus, vergiffenis I Voortaan wil ik U niet meer belccdigen : ik heb ondankbaarheid genoeg, plichtverzuimenisscn genoeg getoond. O mijn God, ik zweer IJ, aan den voet des kruises nedergeknield, getrouw- heid tot den dood toe I Maar ik hoor Jesus, met cenc zwakko
stem, kermen; — en dit is zijn vijfde woord: ik heb dorst I 0 mijn God, ik weet het, gij dorst naar mijne ziel I Na U lot uwen hemelschen Vader gekeerd te heb- ben, wendt gij U tot de mensehen, en zegt: ik heb dorst naar uwe zaligheid, ik dorst naar uw welzijn, ik dorst naar uwe zielen. Zult gij ook het hoofd omkeeren, en zal uw Hart onmeêdoogend blijven?... 0 mijn Jesus I mijuo ziel naar dewelke gij dorst, ik scheuk ze U, zij behoort U toe. U wil ik voortaan alleen geheel mijne liefde schenken. Heiliglijk vermetel zijnde, durf ik mij
uwe twee laatste woorden toe eigenen en U zeggen: Het is volbracht! Mijne offering |
||||
|
260 NEGEN EN DERTIGSTE DAG.
is volvoerd, mijn (besluit gevestigd : daai
God uit liefde voor mij op de wereld heeft wülen geboren worden, leven en sterven, wil ik Hem het overige mijns levens, dat mij misschien weldra ontsnappen zal, niet meer bestrijden. Ik verwacht van U, o mijn Jesus, de genade om altoos deze plechtige verpanding die ik met U aanga, getrouw te blijven. Vader! in uwe handen beveel ik mij7ien Geest. Geleid en gewaardig U hem te verlichten ! Moge ik, ö mijn God, in deze gestelte-
nissen sterven ! Ik smeek er U om, in naam van U zei ven, en van het Hart van Jesus die weldra zijn laatste druppel bloed gaat vergieten. Ha! indien het zoo is, zal mijne ziel, terwijl mijn lichaam in af- wachting van de verrijzenis des jongsten dags, aan de aarde toevertrouwd zal zijn, voor altijd vrij, tot de vroolijke gewesten des Hemels opklimmen en tot U, ö mijn God wederkeeren om in eeuwigheid ge- stadig te herhalen : Christus heeft mij bemind o zich voor mij overgeleverd. Ja, |
||||
|
PAASCHAVOND. 261
ö God van liefde, uit liefde hebt gij mij
geschapen ; uit liefde hebt gij mij vrij- gekocht ; uit liefde verheerlijkt gij mij : 6 liefderijke Godl wees in eeuwigheid gezegend ! Toepasselijk besluit.
Zich voor altijd, tot erkentenis voor de
offerande van het kruis met ziel en lichaam aan Jcsus toewijden. -0-a-0--0--0-00-0--0-0-0"0-0-0-0"0--0-0-0-0"0~0-0-H5-
VEERTIGSTE DAG.
PAASCHAVOND.
ONZE HEER JESUS CHRISTUS IN HET GRAF.
(Evangelie volgens den B. Mattheüs, XXV111,1-7.)
Na de dagen van grooten rouw en smar-
telijke gemoedsbewegingen, bereidt ons do Kerk, die altijd voorzichtige en aan- dachtige Moeder, van aan den Paasch- avond, tol de vreugden en triomfen der Verrijzenis van haren Echtgenoot. In het |
||||
|
2C2 VEF.imOJTE DAC.
Evangelie van dezen dag, doet zij ons
kennen dat heilige vrouwen , na den Sabbaih bij het aanbreken van den dag, kwamen om het graf te zien, dat er eensklaps eene groote aardbeving ontstond; dat een Engel des Weeren uil den Hemel daalde en toegetreden zijnde, den steen afwentelde en daarop ging zitten. Zijn gelaat was als een bliksemstraal, en zijn kleed wit als sneeuw, En van vrees voor hem beefden de wachters en werden als dooden. De Engel sprak en vide tot de vrouwen. Vreest gij niet! want ik weet, dat gij Jesus, den gekruisigde, zoekt. Hij is hier niet; want Hij is opgestaan. De heilige vrouwen, zoo spreekt het Evangelie, kwamen om het graf te zien. Mijne ziel, volg Jerusalcm\'s dochters naar het graf van Jesus Christus I Ja, want de Goddelijke Zaligmaker heeft mij, ter uitzondering der zonde, in alles willen gelijken: Hij heeft willen geboren worden, lijden, sterven ; Hij heeft geen afschrik gehad van de stilte des grafs, noch gewei- gerd, in den schoot der aarde begraven te |
||||
|
PAA3CHAV0ND. 2(13
worden. Van den Himal tot du kribbe,
v.ui de kribbe tot het kruis, van het kruis tot. liet graf, dat zijn de uit liefde voor mij volbrachte stapelplaatsen van verne- dering !.... 01 een dag zal mij gezegd worden : daal in het graf en zit neder in hel stof: blijf in eene gedurige stille en treed in de duistere gewesten (I). Dat vonnis, hetwelk ik eens hooren zal, verstijft het bloed in de aderen en vervult mijne ziel met angst... 0 Jesusl van dit oogenblik aan aanvaard ik dat vonnis: het is recht- vaardig en billijk ! De Oorspronk des levens heeft zich aan de beheersching des doods onderworpen, ik, stof en asche, ik onderwerp mij op mijne beurt en ontvang het als het loon der zonde. Jesus\'graf was een roemrijk graf. De
dood heeft Christus\'ziel van zijn lichaam gescheiden, doch de Godheid is met beide vereenigd gebleven. De Joden hadden het graf verzegeld en het met de wachten (i) üeacfindo, spclo in pulvf-re; non est Bolicnm Olim
ChaMiKrum ; sede taceus «t intru in lenebrav. (Isuïas 41 ■ I,».) |
||||
|
204 VEERTIGSTE DAG.
verzekerd. Nuttelooze behoedzaamhcdcn
die de barmhartige inzichten des Heeren niet zullen tegenhouden ! Jesus\'ziel schit- terend van de glorie der Godheid, daalde in het voorgeborgt der helle. Daar werden ontelbare geesten gevangen gehouden, hunne verlossing afwachtende en zuch- tende naar de aanschouwing van het Paradijs: dit waren behalve de Aarstvaders en Profeten, al de Rechtvaardigen dol- aarde, van Adam tot den H. Joseph. Welke vreugdekreten begroeten de nederdaling des Zaligmakers in het voorgeborgt! Mot welke ontploffing van erkentenis wordt het blijde nieuws van hunne aanstaande intrede in den Hemel ontvangen.... ! O mijn beminnelijke Zaligmaker! hoe zou ik kunnen vergeten, dat vele zielen — en onder ben, zielen die mij wel dierbaar zijn — misschien lang, ver van U, in dit ander voorgeborgt, dat men Vagevuur noemt, verblijven moeten ! In naam van de liefde die U heeft doen sterven en lei- Helle nederdalen, ontferming voor die |
||||
|
PAAaCHAVOND. 2fi3
zielen, ontferming, 6 mijn God ! De Kerk
heft heden het vroolijk Alleluja aan : in den Hemel weerklinkt het gestadiglijk : moge een groot getal zielen van het Vage- vuur zieh met de inwoners des Hemels vereenigen en om nooit meer te eindigen, den lofzang en het Alleluja van hot vader- land zingen. Terwijl Jesus\'ziel de heilige zielen van
het voorgeborgt verheugde, veranderde, zijn in het graf opgesloten lichaam, van gedaante. Het Goddelijke licht bestraalde de grafstede en verspreidde er den glans des Hemels. Het levenloos en gekwetst lichaam des Zaligmakers bekleedde zich met onsterfelijkheid en met licht en snel- heid begaaft zijnde zal het voortaan over stof en ruimte zegevieren ; de wonden heelden toe.... Alleen de wonden zijner handen en voeten weerstonden aan de herstellende bewerking. God zij er voor geloofd t Jesus heeft zijne handen ten Hemel verheven om onze vergeving af te smeeken ;op het kruis houdt Hij ze uitge- |
||||
|
2GC VEKRT10STE DAÜ.
strekt als om de meuschen te omhelzen.
Zijne voeten hebben Hein overal, waar eene droefheid te troosten, een ziekte te genezen, een verloren schaap tot den schaapstal terug te leiden was, gedragen. En zijn Hart ! Ha ! zijn Hart heeft slechts van liefde geslagen ! Bewaar ze, ö Jesus, die glorierijke teekens ; zij zijn het ken- merk uwer macht en verkondigen de uitgebreidheid uwer liefde.... Weldra zal de ziel des Zaligmakers zich met zijn verheerlijkt lichaam vereenigen, en Jesus zal zich uit den rots verheffen, en dat zonder den steen te verbrijzelen, zonder liet zegel te breken; gelijk hij uit Maria\'s schoot gekomen is, zonder den maagde- lijken glans zijner Moeder te verduisteren, zoo zal Hij zijne opvlucht nemen uit de grafstede, zonder den steen te verbreken... De hemelsche vader dit ziende zal zich tot zijnen over den dood zegepralenden en met een nieuw en roemrijk leven beziel- den Zoon neigen en Hem zeggen :Gij zijl mijn Zoon: heden heb ik U weder verwekt |
||||
|
PAASCIUVOND 267
tol een leven van roem en onsterfelijkheid!
Jesus nauwelijks verrezen zijnde, deed
Hemel en aarde beven. Er ontstond ccne groote aardbeving ; en een Engel des Meeren daalde uit den Hemel: en toegetreden zijnde, wentelde hij den steen af, en ging daarop zitten.... En van vrees voor hem beefden de wachters en werden ah dooden.... Jesus die van het kruis af kon komen, maar dit om het werk der Verlossing te voleindigen niet gewild heeft, Jesus zegeviert over zijne vijanden : Zie 1 daar staan ze ont- roerd, ondanks hunne groote menigls, in weerwil van hunne macht, niettegen- staande hunne schrandere listigheden en hunne bruisende gramschap. Codes Kerk 1 gij die bij het zien der
versmadingen van uwen Goddelijkcn echtgenoot gezucht en weeklachten hebt doen hooren, ja, doe het zegepralend lied on den blijden lofzang weerklinken. Alleluja! De heer is verrezen■\' Alleluja ! Wil ik mijne stem met de stemmen
der ware kinderen der Kerk vereen igrn. |
||||
|
208 VEERTIGSTE DAG.
alsdan moet ik ook hernieuwd worden.
01 ik kan de grafstede des Zaligmakers niet verlaten. In de Kerk is eene andere grafstede, eene geestelijke grafstede : de biechtstoel 1 Ik moet tot hem naderen. Ik moet er sterven aan den ouden mensch ; de begeerlijkheden, de zinnelijke lusten, den haat, de ongerechtigheden, de dui- zende doodskiemen die ik in mij draag, begraven; ik moet er in het hart des priesters, Gods vertegenwoordiger, mijn ellendig en met wroeging en onrust be- laden hart ledigen. Misschien zal ik ver- legen zijn om te zeggen hetgeen ik niet gevreesd heb te doen I Maar waarom beschaamd zijn ? De biechtstoel is eene grafstede : van al de ongerustheden en schandvlekken,die er ooit neergelegdzijn, is er van eeuwen heen niets uitgekomen. Ha 1 dat ik hem dus met een diepbedroefd hart en rechtzinnige lippen nadere: voor alle menschen, die van goeden wil zijn, is de biechtstoel eene grafstede, waaruit men verrijst en waar het leven der genade |
||||
|
PAASCIIAVOND. 269
weder ia onze ziel loopt.
Maar dit is niet genoeg. Uwe liefde, ó
mijn God 1 laat mij verhevenere gedachten opvatten, grootere verwachtingen koes- teren. Zijt gij het Paaschlam niet,Hcerc? Geeft gij V niet aan ons in de heilige Communie? Dank de oneindige Goed- heid, kunnen mijne borst en hart de levendige grafstede worden van den Heer Jesus ! De heilige vrouwen van Jorusalcm hadden reukwerk voorbereid om het aanbiddelijk lichaam te balsemen : O Jesus ! ik zou U den geur van een waar Christelijk leven willen opofferen. Breng gij zelf in mij deze gelukkige herschep- ping voort. O Jesus 1 die door de Com- munie in mijn hart nederdaalt, ö ! trek het tot U, dat arm hart, dat ik de goederen zoeke van daar boven, waar Christus aan de rechterhand van God geuten is. Dat ik smake hetgeen daar boven, niet wat op de aarde is! Dat ik dood weze aan de wereld en voortaan mijn leven met Chri lus in Cid vereenigd blijve! < |
||||
|
270 VERHTIG.STE DAG.
|
|||||
|
Toepasselijk besluit.
Eene goede paaschcommunie doen, die liet
begin zij van een nieuw eu waar christelijk leven. |
|||||
|
BIJVOEGSEL.
|
|||||
|
Wij doea de christelijke overwegingen
voor al de dagen der Vasten van een groot getal gebeden en godvruchtige oefeningen volgen ter eere van het smartelijk Lijden Onzes Heeren Jesus-Christus: wij hopen daardoor de vrome zielen aangenaam en nuttig te wezen. De godsvrucht tot de smarten van Christus is den Christene harten altoos dierbaar geweest; moet zij het niet op ecne bijzondere wijze zijn gedurende den heiligen Vastentijd? Wes- halve hebben wij, in de voorgaande christelijke oefeningen, aan de bewogene herinneris der geloovigen de verschillende tafercelen van het bloedig tooneelspel des Lijdcns trachten voor te stellen. Om vol- komenlijker aan de verlangens der vrome zielen te beantwoorden, bieden wij hun bier ontwerpen aan van gebeden en god- vruchtige oefeningen, die zeer geschikt zijn om kunne erkentenis en liefde jegens |
|||||
|
272 VERSCHILLENDE GËUI5DEN.
hunnen goddelijken Zaligmaker meer cu
meer te doen aangroeien. Wij hebben ze bij voorkeur aan de geschriften der heilige en godvruchtige schrijvers van de Orde der Predikheeren ontleend. Sedert zijnen roemrijken patriark, den H. Dominicus, die uren lang voor het beeld van den gekruisigden Jesus in aanbidding bleef verslonden, en in deze aanschouwing den iever voor de zaligheid der zielen putte, waarvan hij vervuld was; sedert den H. Thomas van Aquinen , zijnen grooten Leeraar, die bekende meer voor het kruis- beeld dan in de boeken geleerd te hebben; heeft de Orde der Predikheeren, ten alle tijden, in de Kerk, door eene vurige godsvrucht tot het Lijden van Gods Zoon, uitgeschitterd. Het zal voldoende zijn te doen herinneren, dat op honderd en veer- tig die, volgens de bekende geschiedenis, met de heilige wonden van Jesus begun- stigd geweest zijn, zestig aan de Orde van den IL Dominicus toecehooren, en dat de e^rsto die in bet Westen openlijk eenen |
||||
|
I
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 273
Kruisweg opgericht heeft, de Gelukzalige
Alvares van Cordua is, Belijder van de Orde der Prcdikheeren. Bovendien zal de lezer door de volgende gebeden over de heilige vurigheden dier minnaars van den gekruisigden Jesus oordeelen. Gebed van den H. J\'ius V aan den gekrui-
sigden Jesus. Jesus Christus, mijn gekruisigde Heer,
Zoon der Gelukzalige Maagd Maria, open uwe ooren en aanhoor mij, gelijk uw Vader U op den berg Thabor aanhoord heeft. Onze Vader, Wees gegroet, Geloof. Jesus Christus, mijn gekruisigde Heer,
Zoon der Gelukzalige Maagd Maria, open uwe oogou en aanzie mij, gelijk gij uwe beminde Moeder, door hare droefheid verslonden van het kruishout aanschouw- dot. Onze Vader, Wees gegroet, Geloof. Jesus Christus, mijn gekruisigde Heer,
Zoon der Gelukzalige Maagd Maria, open uwen mond en spreek tot mij, gelijk eertijds aan den H. Joannes,toen gij hem |
||||
|
271 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
voor zoon aan uwe Moeder sehoukt. Onze
Vader, Wees gegroet, Geloof. Jesus Christus, mijn gekruisigde Heer,
Zoon der Gelukzalige Maagd Maria, open uwe heilige armen en omhels mij, gelijk gij ze op het kruishout opendet om het gausche menschdom te omhelzen. Onze Vader, Wees gegroet, Geloof. Jesus Christus, mijn gekruisigde Heer,
Zoon der Gelukzalige Maagd Maria, open uw Hart, ontvang het mijne en schenk mij hetgeen ik U vraag, indien zulks, met uwen wil overeenkomt. Onze Vader, Wees gegroet, Geloof. Ander Gebed aan den gekruisigden Jesus,
van de H. Catharina van Siona. O eeuwige waarheid 1 welk is uwe leer,
en welk pad moeten wij volgen om tot uwen Vader te komen ? Ik ken slechts dien weg alleen, welken gij door uw kost- baar bloed gebaand, en door de wonder- bare deugden uwer vurige liefde verzekerd |
||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 273
hebt. Dat is heden onze weg, 6 afgrond
van liefde ! Ik smeek uwe barmhartigheid af, schenk mij de genade om uwe waar- heid met een eenvoudig hart to volgen • geef mij eenen gedurigen lust om voor U de pijnen en folteringen te lijden. Geef aan mijne oogen, 0 Vader, bronnen van tranen, opdat ik voor de gansche wereld, maarvooral voorde Kerk,uweechtgenootc, uwe barmhartigheid bekome. Heere 1 ik heb gezondigd, ontferm u mijner. Amen. Groeling toegestuurd aan al de leden van
den lijdenden Jesus. (I) Ik groet u, zeer teergevoelige leden van
mijnen Heer Jesus Christus,die gedurende liet lijdon, voor onze zaligheid, zoo zeer en zoo vreemde smarten geleden hebt. Ik groet u, eerwaardig hoofd van mijnen Jesus, die voor ons met doornen • zijt gekroond geweest en met het riet zoo onmcnschelijk geslagen. Ik groet u aan- Nddelijk wezen, die voor ons met spuwsel (I) bit gebeil is gcti\'okkon uit da Gotite Wtek van de
Orite der J\'retlikheeren. |
||||
|
276 VERSCHILLENDE GEDEDEN-.
bezoedeld en door kaakslagen zijt ge-
schonden geweest. Ik groet u zeer teedere oogen mijns Zaligmakers, voor ons geheel met tranen bevochtigd. Ik groetu, heilige mond, zoet gehemelt, met gal en edik gelaafd. Ik groet u goddelijke ooren, voor ons door smaad en beschimpingen be- droefd. Ik groet u, koninklijke hals, voor ons met slagen overdekt, zeer heilige schouders, voor ons gegeeseld.lk groet u, geëerbiedigde handen, eerbiedwaardige armen, die voor ons op het Kruis zijt uitgestrekt. Ik groet u, goddelijke borst, die gedurende het lijden voor ons zijt verbroken geweest. Ik groet u, eerwaar- dige knieën, die voor ons gewond en zoo dikwerf in het gebed gebogen geweest zijt. Ik groet u, aanbiddelijke voeten, voor ons met nagels doorboord. Ik groetI u, roemrijke zijde, voor ons door dcnj soldaat met eene lans doorstoken. Ik groetl u, lichaam van Jesus,voor ons geheel aanl het kruishout gehecht, met wonden overT dekt, gestorven en begraven. Ik groet nj |
||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 277
Hart duizendmaal zoeter dan de honig-
rijke tempel van de hoogverhevene Drie- vuldigheid, die voor ons op het Kruis geopend zijt geweest. Ik groet u, driemaal heilige ziel van Jesus Christus, dat tot den dood toe bedroefd zijt geweest. Ik groet u, zeer kostbaar bloed, dat met zooveel overvloedigheid uit Jesus\'wonden gestroomd hebt. Ik groet u,aanbiddelijke wonden mijns Zaligmakers, liefdepanden, prijs onzer verlossing, die eertijds Jesus in zijn lijden kwelde, en nu in den Hemel als zooveel flikkerende sterren schittert. Ha! prent mijnen naam in uwe wonden, goede Jesus; verberg mij in die gehei- ligde schuilplaats, opdat ik er voor de oogcn der bekoorders verdoken weze. Gcwaardig u, door de verdiensten en de wonden uwer goddelijke leden, mijne ziel, alswanneer zij op het punt zal zijn deze aarde te verlaten, die onschuld te schenken welke gij door de smarten van elk uwer leden voor de Kerk bekomen hebt. Amen. |
||||
|
278 VERSCimxBNDB GF.nr.DEN\'.
Overwegingen gedurende de drie uren van
Jesus Christus doodstrijd op het kruis, door den Gelukzaligen Ucnricus Suso. 1° O I mijn zeer zoete Jesus, herinner
U den stond waarop gij op den schande- lijken boom des kruises werd verheven ; alswanneer uwe zoo zachte en zoo schitte- rende oogen, hunne schoonheid en glans verloren ; 2° Wanneer uwc goddelijke ooren zich
met beschimpingen, bespottingen en vcr- wcnschingen vervulden ; 3° Wanneer uwe allerzuivcrste reuk
door stinkende geuren werd aangetast; 4° O Jesus, vergeet vooral dien uit edik
en gal samengestelden afgrijssrlijkcn drank niet, die met zijne bitterheid uwen mond, nwe tong en uw gehemelt laafde. 5° Vergeet de pijnlijke wonden niet
die uw zoo tecder gevoel folterden ; C" Gedenk U ook, mijn goede Jesus,
hoc dat uw heilig hoofd, ter oorzakc van de hevigheid der pijn en marteling des |
||||
|
VERSCHILLENDE GEÜF.nEV. 279
kruises, gedurende drie doodolijkc uren,
zonder steun, zonder macht, in de be- zwaarlijkste houding was; 7° Hoe dat uw zoo witte en schoono
hals, wrccdelijk gewond en heen en weer getrokken werd; 8° Maar, bovenal, o de waardigste en
de beste onder de vrienden, herinner IT, hoc dat uw aangezicht alsdan overdekt was met vuiligheden en fluimen, welke al hotbloed, dat uw wezen overstroomde, niet afwasschcn kon; 9° Uwe zoo heldere en schoone kleuren
waren door de bleekheid des doods ver- plaatst geweest; 10° Ha! hoc zijn die lief tal lighedcn en
schoonheid van geheel uw Goddelijk lichaam, te midden dier wreede kwellin- gen verdwenen! GEBED.
O mijn Jcsus,zoo verscheurd, zoo gefol-
terd, moget gij, tot herinneris van al uwe smarten, moget gij mijne oogen van de 19
|
||||
|
230 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
beuzelachtigheden en wereldsche ijdel-
heden, mijne ooren van de fabels en nuttelooze gesprekken, mijnen reuk van de zinnelijkheid der geuren, mijnen smaak van het uitgekozene der spijzen en ovcr- tolligheden in het eten en drinken, mijn gevoelszin van al de onnoodige zorgen en teederheden des lichaams bevrijden. O! wanneer zal ik over mijne zinnen
zegepralen 1 wanneer zal ik waarlijk de kwellingen en liet ongemak des lichaams beminnen ; wanneer zal ik mij zelven verachten; wanneer zal ik mijne begeer- ten en zinnelijke wellusten kruisigen en vertrappen, de vermaken der wereld en des vleesches in afschrik hebben ? O wie zal mij verkrijgen in U alleen, ö mijn Jcsus, die voor mij geleden hebt en ge- storven zijt, mijn geluk te smaken? Ha I maak door de kracht uws bloeds, dat al de zienbare en lichamelijke dingen mij gering en verachtelijk, gelijk zij in der waarheid zijn, tocschijnen,dat ik begrijp" hoe onwaardig zij aan mijne ziel zijn, en |
||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 281
dat al de ijdelheden des tijds mij slechts
tegenzin en afschrik inboezemen. 1° Zeg aan mijn hart, 6 allergoeder-
tierenste Zaligmaker, welke uwe smarten waren, als men U de rechterhand mot vreesselijke hamerslagen doorboorde ; 2° Als men de beenderen brak en de
aderen uwer hand verscheurde; 3° Als men uwen rechterarm met ge-
weld op het kruis uitstrekte ; 4° Als men dit insgelijks met uwen
linkerarm deed; 5° Welk uwe zoo hevige pijnen waren,
toen men uwen rechtervoet doorboorde; 6° Toen men dezelfde foltering aan
uwen linkervoet deed lijden ; 7° Herinner U uwe bezwijming, uwe
uitgeputheid, uwen doodstrijd; 8° Toen uwe verzwakte beenen geheel
bevend waren; 9° Ha! hoe zou men kunnen vergeten,
ó mijn stervende Jesus, met welke bar- |
||||
|
232 VERSCHILLENDE GEDEDEN.
baarschheid men uwe zoo teedere lidmaten
aan het kruis klonk ? 10° En hoe uw kokend bloed met
stroomen uit uwe aderen vloeide en geheel uw lichaam overdekte ? GEBED.
O Jesus, verscheurd, verlaten, geef, door
de verdiensten uwer onuitputbare gedul- digheid, dat ik, in voor- en tegenspoed altoos gelijkmoedig, bedaard, beweegloos blijve, alsof ik met U op het kruishout genageld ware. Vestig mijn vermogen en krachten op het kruis, mijn verstand en mijnen wil vooral, zoodat ik voortaan slechts het kruis alleen begrijpo en be- minne,datik nooit de genegenheden der wereld en de genoegens des lichaams zoeke en er in mij geen enkel lid weze, dat op zijne wijze uwen dood niet over- wege en uw allerminnclijkst Lijden niet getrouw verbeelde. |
|||||
|
1° O Jesus verheerlijkt,geheug, hoe dat
|
|||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 283
uw zoo bloeiend en schoon lichaam, wan-
neer gij op het kruis, niemand had om U bij te staan, mager, verdroogd,gevoelloos werd en niets meer dan huid en beenderen had ; 2° Geheug hoe wreedelijk uwe schouders
door het grof hout des kruises gekwetst werden ; 3° Hoe uw met bloed bezoedeld lichaam
op zich zelve instortte ; 4° Geheug al uwe wonden, al uw bloed,
al uwe smarten; 5° Maar vergeet niet, ó mijn gekruiste
Liefde, de liefde van uw zoo brandend Hart, geheug met welk geluk gij voor mij zooveel smarten verduurd hebt. GEBED.
0 allerzachtmoedigste Heer Jesus, moe-
dig mijne ziel aan en versterk haar door die berooving van alle hulp, die gij verduurd hebt, door die zoo gevoelige verlating; en dat de verscheuring uwer schouders op de ruwe schors des kruises, |
||||
|
28\'t VERSCHILLENDE GEBEDEN.
in mijne ziel de inwendige rust en den
vrede des harten en des geestes doet ont- staan. Dat de nedei\'buiging uws lichaams naar de aarde de zwakheid mijner ziel ondersteune; dat uwe kwellingen de mijne genezen en het vuur uwer liefde mijne ziel verwarmc en door de vlammen eencr brandende liefde ontsteke. 1° Vergeet niet, ó Woord Gods, ver-
smaad en gehoond, 0 mijn Jesus, vergeet niet met hoeveel beschimpingen verach- tingen , smaad, verwenschingen, uwe vijanden u overladen, toen gij op het punt stond van in uwe uiterste droefheden den geest te geven; 2° Vergeet de gebaren en woorden niet
met dewelke zij u beschimpten ; 3° In de benauwdheden van uwen dood-
strijd, namen zij U voor eenen misdadiger die te recht stierf, voor eenen versmade- lijken, eenen goddeloozen mensch; 4° Zij aanschouwden U voor de schande
van het mcnschelijk geslacht; |
||||
|
VEB.SCMLLENDE GEBEDEN. 283
5" En gij,gij bcmiuilc hen uit ganschcr
harte, gij aanriept uwen Vader voor hunne zaligheid ; ö° Zeg mij, ó mijn Jesus, zoo vernie-
tigd, zoo verlaagd, welk was uwe kwelling, alswanneer gij tusschen twee roovers gekruist, en als de grootste booswicht en goddelooze aanschouwd wierdt ? 7" Wat dacht gij , onschuldig Lam,
wanneer de aan uwe linkerzijde gekruiste roover zelt U veroordeelde en U verachtte? 8° Maar herinner U voor mij, ö Jesus,
uwe barmhartigheid jegens den arm uwc rechterzijde gekruisigden roover, toen hij U als God erkende onschuldig verklaarde en U smeekte en aanbad ; 0° Gij hebt hem met uwe doorboorde
handen gezegend, gij hebt hem al zijne zonden kwijt gescholden : \\ 0° Gij hebt hem het Paradijs beloofd;
gij hebt gewild dat hij met U in de glorie ware. GEBED.
O Jesus, leer mij, door uw Kruis, de
|
||||
|
2\'SO VERSCHILLENDE GEBEDEN.
beschimpingen , de lasteringen, den
smaad, de oneer, de verachting mijner vijanden geduldig verdragen; schenk mij de genade om hen oprecht te hem innen en hen voor U altoos te verontschuldigen. O onuitputbare bron van goedheid, ö allurminnelijkstc Jesus,zie, ik offer uwen onschuldigen dood aan uwen hemelschen Vader op, voor de ontelbare zonden waar- mede ik mijn leven bezoedeld heb, en vereenig mij met den goeden rooverom uwe barmhartigheid nederig af te smee- ken. Memento, memento, obsecro, mei, in reyno tuo. Ne me condemnes pro crratis meis; remitle mihi quidquid unquam male gcssi. Aperi mihi cxleslem Paradisum. Gedenk u,ik smeek u, gedenk u mijner in uw rijk: veroordeel mij niet om mijne dwalingen. Vergeef mij al mijne bedre- vene feiten. Geef mij plaats in uw Paradijs. 1° Herinner U, ó Jcsus,zoo goed en zoo
verlaten, hoe gij, in uwe uiterste ure, op |
||||
|
VKRiCUILLEXDE GEBEDEN. 287
lioL Kruis, uit liefde voor mij van al de
mcnschen zijt verlaten geweest; 2° Uwe beste boezemvrienden wilden
U, nooit schijnen ontmoet te hebben, en behandelden U als eenen vreemdeling, eeuen ongekende ; 3° Herinner U, hoe gij daar op het
kruis moedernaakt en venietigd waart; 4° Gij waart zoo zwak en zoo uitgeput
i van krachten, dat uwe oneindige macht vernield en verloren was ; 3° Uwe vijanden behandelden U onmee-
doogclijk, zonder omzichtigheid, gelijk een wild dier dat men villen moet; C° Ha! geheug vooral, bemiuuens-
waardige Jesus, uwe oneindige droefheid die uw hart overstroomde, wanneer gij aan den voet des Kruises, uwe arme Moeder zaagt, wier ziel verscheurd was door de benauwdheden, waarvan gij alleen de bitternis kende ; 7C En gij ontwaardet hare tranen en
droefheid\'s gebaren ; |
||||
|
288 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
8° Gij hoordet hare zuchten en jammer-
klachten ; 9° En in den uitersten slond uws doods,
op de wreede ure der scheiding, bcveeldet gij haar aan uwen leerling, opdat hij voor haar zorg droeg en gelijk eene moeder eerde ; 10° Gij gaaft haar den H. Joanncs tot
zoon, opdat hij U in hare moederliefde vervangdet. GEBED.
O mijn Jesus ! aaDbiddelijk voorbeeld
van alle deugden. Oneindige wijsheid, Almachtige God, wisch met uw bloed uit mijn hart alle liefde tot vergankelijke dingen, alle overdrevene verkleefdheid die ik voor mijne ouders en vrienden kan hebben, alle onrust, alle nuttelooze en lichamelijke zorg. Maak mij sterk en moedig tegen de duivels die mij bekoren, en zachtmoedig jegens de menschen welke mij vervolgen. O Jesus zoo goed, zoo minnelijk 1 Prent op eene onuitwisch- |
||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 289
bare wijze uw smartelijk Lijden in het
diepste mijns harten, dat uw dood al mijne gebeden en werken verlichte ; dat ik de voorbeelden uwer allerheiligste Moeder en uws geliefkoosden leerling narolge. 1° Gij, ö Maria ! herinner u die onuit-
sprekelijke droefheid die u gelijk een zwaard doorstak, wanneer gij uwen eeni- gen Zoon bleek, misvormd, in de be- nauwdheden des doods, aan het Kruis zaagt hangen ; 2° Wanneer gij bemerkte dat -Hij uwe
borst, uwen schoot, uwe verzorgingen noodig had, en gij Hem niet kondct te hulp komen ; 3° O troostelooze Maagd! zeg mij, ik
bid u, welk uwe smart was, wanneer gij Hem allengskens zaagt verzwakken en sterven; 4° Vertel mij één voor één de tranen
die gij alsdan storttet; |
||||
|
2!)0 VERSCHILLENDE GEREDEN.
ii" Wanneer, Hij op het Kruis u door
zijne blikken en woorden vertroostte ; G" Ha I hoezeer moesten de klachten
die Hem de dorst en de verlating zijns Vaders veroorzaakten U verscheuren ! 7° Herinner aan mijn hart, o allerhei-
ligste Maagd, uwe pijnlijke gebaren, die in staat waren de rotsen te bewegen ; 8" Toen gij armen en handen uitstrektct
om Hem te helpen, en dit niet kondet; 9° Als uw, door droefheid overstelpt
lichaam, zijne krachten verloor, en gij ter aarde vielt en hervielt; i 0" Maar vooral, 6 troostelooze Moeder,
openbaar mij de pijnen die gij gevoeldet, wanneer gij al weenende het bloed uws Zoons dat in overvloed langs het Kruis afliep, omhelsdet. Gebed tot Maria.
0! ja, Moeder van alle genade, Koningin
van liefde, dat uwe moederlijke teeder- heid mij in al de stonden mijns levens geleide; dat uwc almachtige barmhar- |
||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 291
tigheid mijne bescherming en verdedi-
ging weze bij mijnen laatsten zucht; tot die ure, ó goedertierenste Maagd, noodig ik u dag en nacht uit; voor dien uitersten stond wil ik u, geheel mijn leven getrou- welijk dienen : zijne gedachte alleen verschrikt mijn hart en verstijft mijn bloed in mijne aderen ; mijne gebeden en smeekingen zullen alsdan ophouden, en ik zal niet meer weten hoe hulp vragen. Ook, ó Maria, onuitputbare bron van barmhartigheid, werp ik mij, al weenende, voor uwe voeten, en smeek u, uit den grond mijns harten mij in mijnen laatsten stond bij te staan, opdat geen vijand mij moge hinderen. Neen, ik zal nooit wanhopen, zoo gij mij redden wilt. Omijn eenige hoop, verdedig mij alsdan bij het zien der helsche geesten en hunne machten; versterk mij in mijne versla- genheid ; doe met uwen zachten blik de krachten, die bij mij de naking des doods verlaten zullen, herleven ; reik mij de hand, en ontvang mijne ziel met teedcr- |
||||
|
202 VEtlSCilILLENDE GEBEDEN.
hcid, om ze frisch en gezond aan mij Den
Verlosser en Rechter aan te bieden. |
|||||
|
1° Goedertierenste Jesus, die devreugde
uws Vaders zijt, wees indachtig dat gij niet alleen in uw lichaam doodelijkc smarten verduurdet, maar dat ook uwe ziel in de verlating was en in de beroo- ving van alle menschelijke en goddelijke vertroosting ; 2° En uwen Vader met eece klagende
stem aanriept: 3° En U in die zoo diepe droefheid
volmaaktelijk aan zijnen wil overliet. 4° O allerbeste,allerminnelijkste Zalig-
maker vergeet dien brandenden dorst niet die U de verzwakking uws lichaams en de uitgeputheid uwer leden veroor- zaakte. 5° En wanneer de kwelling des dorsts
U deed sterven, bood men U eene spons vol gal en edik aan ; C" Maar herinner voornamelijk, ó wel-
|
|||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 203
beminde Jesus, dien anderen dorst van
uwe oneindige liefde die U liet bloedig werk onzer verlossing deed volbrengen ; 7° Wanneer gij op bet kruis gezegt
hebt: Het is volbracht: Consummalum est; 8° En op den stond van te sterven,
bevoolt gij nederig uwen geest aan God. 9° Ja, uit liefde voor mij, hebt gij, na
zooveel smarten in uw Hart en folterin- gen in uw lichaam onderstaan te hebben, uwe allerzuiverste ziel van haar sterfelijk bewindsel gescheiden. GEBED.
In den naam van die liefde, 6 aller-
zoetste Jesus, houd mij gezelschap in mijne bedruktheden en aanhoor goed- gunstig en barmhartiglijk de kreten van mijn mistroostig hart. Maak mijnen wil in alles aan den uwen gelijk; blusch in mij den dorst der tijdelijke en ontvluch- tende dingen ; ontsteek, integendeel, in mijne ziel eenen brandenden dorst naar geestelijke en hemclsche goederen. Dat |
||||
|
294 VERSCHILLENDE GEDEDEN.
uw drank van gal en edik mijne beproe-
vingen in zoetheden en wellusten veran- dere ; verleen mij om, na mijne zinnen onderworpen te hebben, zonder mij ooit van uwe gehoorzaamheid te verwijderen, tot den dood toe te volharden. Heden, alsof ik op het punt was van te sterven, beveel ik mijne ziel in uwe voor mij door- boorde handen, en smeek U, 6 goedor- tierensto Jesus, haar met goedheid en barmhartigheid te ontvangen. Verzeker aan mijne ziel, oenen gelukkigen over- tocht naar de eeuwigheid; dat uw smar- telijke dood waarde geve aan mijne zoo kleine en onwaardige daden, en dat ik, door uwe verdiensten, van alle fouten en straf ontslagen, de wereld verlate. 1° Herinner ü, ó Heer Jesus, die wreedo
lans die uw reeds koud en levenloos hart doorstak ; 2° Wanneer uit die opene wonde een
koudverstijfd bloed kwam ; 3" Wanneer uw gewond hart eene bron
van levend water werd ; |
||||
|
VERSCiIILLENDE GEB2DEX. 293
4" 01 Jesus, met hoeveel pijnen en
smarten hebt gij mij vrijgekocht! 5° Met welke liefde en welke barm-
hartigheid, hebt gij mij aan de eerste vrijheid der goddelijke genade wcdcr- gcgeven! GEBED.
0 teedere Jesus, verander mijn arm
hart in uw aanbiddelijk Hart ; dat de diepe wonde uwer geopende zijde mij verdedige en mij van al mijne vijanden redde; dat het verlevendigend water dit gij vergoten hebt, mijnen geest zuivere en mij van al mijne zonden wassche. Dat uw verstijfd bloed mij verlevendige ; dat het zijne schoone kleur aan mijne ziel geve en haar met genaden en deugden versiere. Dat pijnen en smarten uw Hart aan het mijne hechten en het mij altoos goedgunstig maken. Dat die heilige en verliefde vreugde die gij gehad hebt orn mij de kostbare vrijheid van het goed weder te geven, over mij zegeviere en 20
|
||||
|
200 VERSCHILLENDE GEBEDEN
mijn hart dwinge altoos met uw zoo
minnelijk, zoo heilig, zoo edelmoedig Habt vereenigd te blijven. 1" O verblindende luister van het eeuwig
licht, ó mijn Jesus, wanneer ik U leven- loos zie, wanneer ik uw lichaam verstijfd op de knieën uwer arme Moeder, aan- schouw, wanneer ik met haar, aan den voet des kruises, U omhels en uwe leven- looze leden tegen mijn hart druk, dan beween ik uwe dood; maar loof en zegen uwe oneindige liefde. Blusch in mij de vlammen der begeerlijkheden en de hevigheden mijner begeerten en drif- ten. 2" O allerzuiverste spiegel der opperste
Majesteit, wat zijt gij verduisterd en bezoedeld. Dat uwe pijnen en goddelijke misvormigheden mijne ziel vaa hare vlekken en bezoedelingen zuiveren. 3° O schitterend afbeeldsel van de
goedheid Gods, uwen Vader, wat zie ik U veracht, verlaagd, vertrapt! O mijn Jcsus hernieuw, door die schoonheden uwer |
||||
|
VERSCÜILLE.N\'DE GKDEDEN. 2t)7
genade het bedorven en verloren beeld
mijner ziel. 4° O Lam, de onschuldigheid zelve,hoe
wreed zijt gij behandeld en verscheurd geweest! Voldoe God voor mij, en heilig door uw offer mijn nutteloos en schuldig leven. 5° O Koning der koningen, Heer der
heercn, wat zijt gij vernederd, veroot- moedigd ! Ik beween al die oneer, ik bemin U, ik aanbid U, ik omhels U in uwe goedheid en uwe dood. Wanneer de dood ook om mij zal komen, ontvang mij dan in de armen uwer barmhartig- heid en liefde; bekroon mij met vreugde en roem, en geef mij deel aan uw eeuwig leven. Gebed lot de H. Maagd Maria.
1° O allerheiligste Maagd Maria, herin-
ner u de onuitsprekelijke droefheid die uw hart overstelpte en brak, wanneer men het bloedig lichaam uws Zoons aan uwe omhelzingen ontrukte; |
||||
|
298 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
2° Herrinneru uwe droefheid, wanneer
gij Jesus\'grafstede, die men toesloot en zegelde, verlaten moest; 3° Wanneer gij onder den last uwer
droefheden gingt beladen; 4° Wanneer gij zuchtende den Calva-
rieberg afkwamt, u bij iederen stap stil houdende om uwen begraven Zoon te beweenen ; 5° Maar vergeet vooral niet die onover-
winnelijke standvastigheid noch die on- wrikbare liefde die gij alleen Jesus, in zijne smarten en Lijden, tot den stond waarop Hij eindelijk in het graf rustte, altoos getoond hebt. GEBED.
O Koningin van mijn bedroefd hart,
Maria, teedere Moeder, verkrijg mij van uwen welbeminden Zoon, dat ik, krach- tens Zijn Lijden en het deel dat gij er iu genomen hebt, al de kwellingen, mis- nocgens, ziekten, ongelukken, droefheden ! mijns levens verdure; dat ik mij in zijne |
||||
|
VELSCHILLENDE GEOEDËN. 299
grafstcde verberge, dat ik er dood weze
aan al de zaken en onrusten der wereld. Dat deze aarde voor mij eene droevige ballingschap weze, dat ik er geene andere hulp, geene andere liefde, geene andere begeerte, geen ander leven hcbbe dan Jesus-Christus bcweeuen. Hem alleen mijne verzuchtingen, mijne woorden, mijne gedachten, mijne daden 1 Dat ik altoos voor Hem lijde, en onophoudelijk, ja, tot den laatsten stond mijns levens, love. Bekom mij, 0 Maria, de wijsheid der liefde, een leven vol heilige werken, eenen dood van genade en zaligheid. Amen. AANROEPINGEN TOT HET KOSTBAAR
BLOED, OP DE WIJZE DEK LITANIE!»,
Getrokken uil de Geschriften tan de H. Catharina
tan Sene. Heer, ontferm U onzer, enz.
Zoete Jesus, Jesus liefde, ontferm T" onzer.
|
||||
|
300 "VEnSCIHLLENDE GEBEDEN.
O Jesus, zachtmoedig Lam dat uit al de
deelen uws lichaams uw bloed vergoten hebt, ontferm U onzer. 0 filoed van het goddelijk Lam, reinig
mij. Roemrijk Bloed, in hetwelk de ziel de
waarheid dos Vaders, wiens onuitwisch- bare liefde ons naar zijn beeld en gelijkenis geschapen heeft,kan kennen en zien, maak ons deelachtig aan het opperste Goed. O Bloed, dat brandt en de ziel in het
vuur der goddelijke Liefde vernielt, ontsteek ons. O Bloed, door het liefdevuur vergoten om
onze zielen te overstroomen, bekleed ons. O Bloed, afgrond van liefde, verruk ons.
O Bloed, dat de ziel met hemelsche ge-
nade vervult, vloei over ons. O Bloed, dat ons den wil Gods doet kennen,
versterk ons. O zoet Bloed, dat de zielen verlokt, be-
dwelm ons. |
||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. • 301
O Bloed, dat het leven geeft en de onzicht-
baarheid zichtbaar maakt, verlicht ons. O heerlijk Bloed, dat de ziel versterk, en
haar verlicht en engelachtig maakt, bekoor ons. O Bloed, in hetwelk alle slavelijke vrees
verdwijnt, stel ons gerust. O Bloed, dat de duisternissen der eigen-
liefde verdrijft en te niet doet, heilig ons. O Bloed, dat ons met heilige begeerten
ontvlamd, moedig ons aan. O Bloed, dat de dooden doet opstaan,
schenk ons het leven weder. O Bloed, doopsel der ziel, hervorm ons.
O Bloed, dat met de melk uwer zoetheid,
de kleinen voedt, diegenen welke klein zijn door oprechte nederigheid en ware zuiverheid, maak ons zuiver. O Bloed, wiens gedachtenis de warmte en
het licht aan de verkoelde en verduis- terde zielen, wederschcnkt, doe het ijs |
||||
|
302 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
ouzer harten smolten en de duister-
nissen onzer oogen verdwijnen. Kostbaar Bloed, wiens gedachte de marte-
laars deed loopen om hun bloed to vergieten, ousteek in ons de liefde van Jesus. ü üloed, uit krachte deszelve wij ons in
de wederwaardigheden, gelijk de zoete heilige Paulus, beroemen, doe ons al wat vergaat verachten. O Bloed, dat het geluk schenkt aan de
ziel die door U bedwelmd en door hei- lige begeerten ontstoken is, verzadig ons. O iiloed, dat aan de zielen de edelmoe-
digheid scheukt en hen van de armoede bevrijdt, maak ons rijk. O Bloed, dat wij in de kennis van ons
zelven vinden, verrechtvaardig ons. O Bloed, dat de ongevoeligheid door
medelijden vervangt, maak ous mcde- doogend. O Bloed, geheiligd bad der zielen, wasch
ons. |
||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 303
O Bloed, dat door uwe deugd al onze
ongerechtigheden uitwischt ca vernie- tigt, reinig ons. O Bloed, dat ons sterk en moedig maakt
op het slagveld, geef ons de over- winning. O Bloed, dat ons alle pijnen en vermoeid-
heden met geduld doet verdragen, ondersteun ons. O dieustvaardig Bloed, dat de schatten
der barmhartigheid verspreidt, help ons. O Bloed, verzekerd pand van onze zalig-
heid, red ons. O Bloed, dat het leven geeft, voed ons.
O Blond, dat de verhongerde ziel met de
eer Gods en de zaligheid der zielen verzadigt, lesch onzen dorst. O Bloed, dat ons de oneer uit liefde voor
den gekru isigden Jesus, doet verdragen, ja zelfs beminnen en verlangen, be- dwelm ons door lijden en liefde. O zoet Bloed! dat door uwe gedachtenis
|
||||
|
304 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
al wat ons bitter is zoet ca ui wat zoet
is bitter weze. O Bloed, dat versterkt en in alle soorten
van tegenspoed aanmoedigt, beziel ons met nieuwe krachten. O Bloed, onze vrede en troost, verheug
ons. 0 Bloed, balsem voor onze wonden, ge-
nees ons. 0 Bloed, lieflijke geur, balsem ons.
O Bloed, dat ons toebehoort en dat ons
niemand, zoo wij dit willen, ontDemen kan, versterk ons. 0 Bloed, met hetwelk wij ons voorhoofd
willen teekenen om door den Verdelg- Engel, niet getroffen te worden, be- scherm ons. 0 zoet Bloed, dat al die verwijderd zijn,
vergadert, dat de naakten kleedt, dat de hongerigen verzadigt, vervul al onze wenschen. Onbevlekt Lam, door het vuur der god-
delijke liefde vernietigd, zoete Jesus, vergeef ons. |
||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 303
Onbevlekt Lam, door het vuur der god-
delijke liefde vernietigd, zoete Jesus, verhoor ons. Onbevlekt Lam, door het vuur der god- delijke liefde vernietigd, zoete Jesus, ontferm U onzer. Voorzang. Vernietigt u in het Bloed van
dcu gekruisigden Jesus; drinkt van dit Bloed; verzadigt u van dit Bloed; bekleedt u van dit Bloed; weest dankbaar door dit Bloed ; verdelgt de koelheid door de warmte van dit Bloed; zucht over u in dit Bloed; groeit en versterkt u in dit Bloed; verliest uwe zwakheid en verblindheid in het Bloed van het onbevlekt Lam. Baadt in het Bloed van den gekruisigden Jesus; verbergt u in zijne zoete wonden en neemt het allerheiligste kruis tot schild. jf. Heerc, red onze zielen. b). Die gij ten prijze uws bloeds vrijge- kocht hebt. LAAT ONS BIDDEN.
Almachtige en eeuwige God, die uwen
eenigen Zoon tot Verlosser der wereld |
||||
|
306 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
gegeven en gewild hebt dat uwe recht-
vaardigheid door zijn Bloed bevredigd werd, gewaardig U ons te schenken den prijs onzer eeuwige zaligheid met zooveel godvruchtigheid te vieren, dat wij, door zijne verdiensten,van de ongelukken van dit leven bevrijd blijven en het geluk des hemels genieten. Amen. |
||||||
|
LITANIE
DER ALLERHEILIGSTE MAAGD.
Heer, ontferm U onzer.
Christus, ontferm U onzer.
Heer, ontferm U onzer.
Christus, hoor ons.
Christus, verhoor ons.
God, Hemelsche Vader, ontferm U onzer.
God Zoon, Verlosser der wereld, ontferm
U onzer.
God H. Geest, ontferm U onzer. H. Drievuldigheid, één God, ontferm U onzer.
II. Maria, bid voor ons. |
||||||
|
VünSCHILLENDE GEBEDEN. 307
H. Moeder Gods, bid voor ons.
H. Maagd der Maagden,
Moeder van Christus,
Moeder der Goddelijke genade,
Allerschoonste Moeder,
Allerreinsto Moeder,
Ongeschondene Moeder,
Onbevlekte Moeder,
Minnelijke Moeder,
Wonderlijke Moeder,
Moeder des Scheppers, -j
Moeder des Zaligmakers, °*
Allervoorzichtigste Maagd, §
Eerwaardigste Maagd, o
Lofwaardige Maagd, 5
M tchtige Maagd,
Goedertierene Maagd,
Getrouwe Maagd,
Spiegel der rechtvaardigheid,
Stoel der wijsheid,
Oorzaak onzer blijdschap,
Geestelijk vat,
Eerwaardig vat,
Schoon vut van godvruchtigheid,
|
||||
|
308 VERSCHILLENDE GEBEDEX.
Geheimzinnige roos, bid voor ons.
Toren van David,
Ivoren Toren,
Gulden huis,
Ark des verbonds,
Deur des hemels,
Morgenster,
Gezondheid der kranken,
Toevlucht der zondaren,
Troosteres der bedrukten, a
Hulp der Christenen, 5*
Koningin der Engelen, g
Koningin der Patriarken, £
Koningin der Propheten, 2
Koningin der Apostelen,
Koningin der Martelaren,
Koningin der Belijders,
Koningin der Maagden,
Koningin van alle Heiligen,
Koningin zonder vlek der erfzonde ont-
vangen, Koningin van den Allerheiligslen Rozen-
krans, |
||||
|
VERSCHILLENDE SEBEDEN. 309
Lam Gods, dat wegneemt de zonden der
wereld, spaar ons Heer.
Lam Gods, dat wegneemt de zonden der wereld, verhoor ons Heer.
Lam Gods, dat wegneemt de zonden der wereld, ontferm U onzer.
f. Christus, hoor ons.
n) Christus, verhoor ons.
LAAT ONS BIDDEN.
Fleer, wij bidden U, stort uwe genade
in onze harten, opdat wij die door de Boodschap des Engels de menschwording uws Zoons gekend hebbende, door zijn lijden en dood gebracht worden tot de glorie der verrijzenis door denzelfden Jesus-Christus onzen Heer. Amen. Prosa tol Maria. Stabat Mater, (i)
Aan den voet des Kruises aan hetwelk
zijn Zoon hing, stond de Moeder der smarten te weencn. (1) Twee honderd dagen aflaat iedermaal men deze
prosa bidt. |
||||
|
3)0 VERSCHILLENDE GEDEDÉN.
Hare ziel, ten prooi der zuchtingen en
uiterste droefheid, werd alsdan met een zwaard doorstoken. 01 wat was die gezegende Moeder van den
eenen eeuigen Zoon treurig en bedroefd 1 Zij zuchtte en kermde, die teedere
Moeder, bij het zien der benauwdheden van haren eerbiedwaardigen Zoon 1 Wie zou zijne tranen kunnen ophouden,
bij het zien van Christus\'Moedcr door eene zoo overgroote droefheid overstelpt! Wie zou niet diep bedroefd zijn, als hij
die teedere Moeder met haren Zoon zag lijden ? Zij heeft het schouwspel der wreedclijke
geesseling en der afgrijselijke tormenten, welke Jesus om de zonden zijns volks uit te wisschcn onderstaan heeft, moeten verdragen. Welk tooneel voor eene Moeder haren
welbeminden Zoon in zijnen trcurigen doodstrijd verlaten op hel kruishout to zien sterven l O Moeder! afgrond van oneindige liefde,
|
||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 3H
doe mij de bitterheid uwer droefheid
hevig gevoelen, opdat ik met u weene. Maak door uwe gebeden dat mijn hart
zoodanig voor Jesus brande dat hel voor- taan hier beneden geen geluk meer kenne, dan dat van Hem te behagen. O heilige Moeder, doe volgens het ver-
laugen mijns harten, en druk de wonden des gekruisigden Jesus diep in mijne ziel. Verdeel met mij de smarten, die gij
gevoeld hebt, bij het zien van uwen Zoon die met wonden overdekt voor mij zooveel pijnen heeft willen verdragen. Dat ik geheel mijn leven godvruchtig
met u weene en door medelijden aange- daan bij de tormenten van den God dien mijne zonden aan het kruis gehecht hebben. Mij met u aan den voet des kruises
houden en uwe verdrukking mededecleu, dat is mijne begeerte. O Maagd, spiegel der Maagden, weiger
mij de zoete vertroosting niet van mijne tranen met de uwe te mengen. 21
|
||||
|
312 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
Dat ik mijnen roem stelle in het ge-
heugen van Jesus-Chrisfus\'dood, in het mededcclcn zijns lijdens, en in het eeren zijner heilige wonden. Verkrijg mij de zelfde wonden te ont-
vangen, door zijn kruis beladen en met zijn bloed begoten te worden. Heilige Maagd, verdedig mij, ten dage
des oordeels,opdat ik de wrekcndevlam- men der hel niet meer te duchten hebbc. Maak dat hot kruis van Jesus mij be-
scherme, zijne dood mij versterke, zijne genade mij ondorsteune. En wanneer mijn lichaam door den
dood getroffen bezwijken zal, dat mijne ziel het geluk Lebbe in de heerlijkheid des Paradijs binnen te treden. DE ROZENKRANS.
De Rozenkrans is de schoonste oefening van
godsvrucht ter eere van Maria, hij is ook door den keus der gelieden en geheimen die hij voor- stelt een krachtig middel om in de zielen de godvruchtigheid tot het lijien van Christus en zijn II. Hart te onderhouden. |
||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 313
GODVRUCHTIGE WIJZE
OM DEN ROZENKRANS TER EERE VAK JESUs\'hART
TE BIDDEN. (1) BLIJDE GEHEIMEN.
1,,° GEHEIM : DE BOODSCHAP.
O Hart van Jcsus ! ik aanbid u, op het
oogenblik uwer vorming in den maugdc- lijken schoot uwer heilige Moeder. Schenk mij de genade van aan dn her-
vorming van mijn arm hart te werken. 2do GEHEIM : DE BEZOEKING.
0 Hart van Jesus I ik aanbid u, in den
moederlijken schoot verborgen en heili- gende den H. Joannes, reeds vóór zijne geboorte. Schenk mij de genade immer de groote
weldaad en de groote verplichtingen des doopsels gedachtig te zijn. 3de GEHEIM : DE GEBOORTE.
0 Hart van Jesus! ik aanbid u, bij uwe
(I) l\'.vi- wij/e is getrokken uit bet boekje: het hetiiq
Bart van Jtsut tieiïlwuwd in den Itoiettkrani. |
||||
|
31 l VERSCHILLENDE GEBEDEN.
verschijning op de wereld, in den stal
van Bcthlehem. Schenk mij de genade nimmer te ver-
geten dat gij dagelijks, op eenc geheim- zinnige wijze, in het heilig misoffer herboren wordt. 4dc GEUEIU : DE OPDRACHT.
O Hart van Jesus! ik aanbid u in den
Tempel van Jerusalem, in de armen vaa den heiligen Simeon. Schenk mij de genade u in de heilige
Communie met de gevoelens van gods- vrucht en dankbaarheid, die de ziel van den godvreezenden ouderling deden over- vloeien, te ontvangen. 5d<\' GEHEIM : DE WEDERVINDING IN DEN TESII\'EL.
O Hart van Jesus! ik aanbid u, uwe
eerste onderwijzingen aan do wereld gevende. Schenk mij de genade immer uw god-
delijk woord te aanbooren en ten uitvoer te brengen. |
||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 315
DROEVIGE GEHEIMEN.
1"» GEHEIM : DE DOODSTRIJD.
O Hart van Jesus ! ik aanbid u, in den
hof van Olijven over de schuldige onver- schilligheid der Apostelen bedroefd. Schenk mij de genade mij altoos ge-
trouwe leerling te toonen en mij nimmer over u te schamen. 2de GEHEIM : DE GEESELING.
0 Hart van Jesus ! ik aanbid u, in het
paleis van Caïphas de verloocheniug van Petrus betreurende. Schenk mij genade, zoodra ik het
ongeluk heb onder de bekoring te be- zwijken, gelijk de prins der Apostelen, onmiddelijk uit mijne fouten op te staan. 3do GEIlEiM : DE KRONING.
O Hart van Jesus! ik aanbid u, zoo
pijnlijk door de schijnheilige aanbid- dingen der soldaten aangedaan. Schenk mij de genade u immer in eencn
geest van waarheid te aanbidden. |
||||
|
316 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
ido GEHEIM : DE KRUISDRAGING.
O Hart van Jcsus! ik aanbid u, op den
weg naar den Calvarieberg zoo diep be- droefd door den tegenstand van Simon om u uw kruis te helpen dragen. Schenk mij de genade, naar uw voor-
beeld, met moed en uit liefde tot u, het op mijne schouderen te nemen. 5de GEHEIM : DE KRUISIGING.
O Hart van Jesus ! in aanbid u, op het
kruis den geest gevend en voor uwe beulen biddend. Schenk mij de genade om de vergeving
die gij mij zoo edelmoedig aanbiedt nim- mer te versmaden. GLORIERIJKE GEHEIMEN.
l,lc GEHEIM : DE VERRIJZENIS.
O Hart van Jesus ! ik aanbid u, bij uwc
glorierijke intrede in den levensweg. Scheuk mij de genade overwinnaar uit
liet graf der zonde op te staan en een nieuw leven aan te vangen. |
||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 317
2do GEHEIM : DE HEMELVAART.
O Hart van Jesus I ik aanbid u, de
harten van allen die u beminnen, tot u in den hemel roepend. Schenk mij de genade in den geest den
hemel te bewonen en hem aan den voet des Tabernakels te vinden. 3<1° GEHEIM : DS NEDERDALING DES H. GEESTES.
0 Hart van Jesus ! ik aaubid u, op
Pinksterdag door het woord en de liefde uwer Apostelen verheerlijkt. Schenk mij de genade u door de getui-
genis mijner werken mijne liefde te betoonen. 4d0 GEHEIM : DE HEMELVAART VAN MARIA.
0 Hart van Jesus I ik aanbid u in liet
Hart van Maria, dat na uwe hemelvaart naar u slechts zuchtte, zonder mededinger heerschend. Schenk mij de genade in u alleen mijn
geluk te zoeken. Sie GEHEIM : DE KRONING VAN MARIA.
O Hart van Jesus t ik aanbid u, in den
|
||||
|
318 VERSCU1U.ENDE GEBEDEN.
hemel de ziel en het verheerlijkt lichaam
van Maria kronend. Schenk mij de genade in alle eeuwig-
heid over de heerlijkheid der Moeder van het heilig Hart verheugd te zijn. |
|||||||
|
MANIER
OM, HET LIJDEN ONZES UEEREN JES03-CHBISTOS
OVERWEGENDE, DE H. MIS TE HOOREN.
UE PRIESTER AAN DEN VOET DES ALTAARS.
Jesus in den hof der Olijven.
O zoete rustplaats I waar Jesus zich zoo
dikwerf begaf om de vertroostingen zijns Vaders te genieten, gij vertoont ons niets meer dan rouwverbeeldingen 1 Eene diepe droefheid doordringt de ziel mijns Zalig- makers : Hij is, in de houding van eenen schuldige, nedergeknield; zijne handen zijn ten Hemel gericht, zijn aangezicht druipt van tranen en bevochtigt den grond met een bloedig zweet, dat een doodelijke benauwdheid veroorzaakt. |
|||||||
|
,
|
|||||||
|
VKHSCHILLENDE GEBEDEN. 319
Welk is do beweegreden vau cene zoo
groote moedeloosheid ? Wat droevige, wat pijnlijke gedachten vervullen zijnen geest ? O mijne ziel 1 Hij denkt aan de zonden
die de heerlijkheid van zijnen hemclschen Vader beleedigen, aan uwe zonden, die Hem tot de allerwreedste straffen gaan vcroordeelen; Hij denkt aan de zoo tal- rijke versteende zondaars die zich, on- danks al wat Hij gaat lijden om hen te redden, voor eeuwig verliezen zullen, en terwijl Hij onder den last der droefheid ineengcdiukt met zijn wezen ten gronde nederzinkt, smeekt Hij zijnen goddclijken Vader om genade; doch nademaal Hij om de Rechtvaardigheid te bevredigen, de ongerechtigheden der wereld op lich genomen heeft, aanziet Hem zijn Vader slechts voor een offer dat geslachtofferd moet worden : Jesus bidt, en Jesus schijnt verlaten. O mijn edelmoedige Zaligmaker ! gij
kermt om mijn hart te bewegen; gij |
|||
|
3-20 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
suikt oiu mij ten minste eenige zuchten
te ontrukken ; gij vergiet uw bloed om mij tranen van leedwezen te doen storten. Zou ik U in die droefheid, in die benauwd- heden met drooge oogen, met een koel en onverschillig hart kunnen aanschou- wen? Neen mijn God ! bij het zien van mijne zonden die de oorzaak van uwen vreesselijken doodstrijd zijn, zeg ik met u : Mijne ziel is bedroefd tot der dood toe. O ! wat spijt het mij U zooveel droefheid veroorzaakt, U zoo zeer beleedigd te heb- ben, O mijn Verlosser! dit leedwezen zal gansch mijn leven duren : ik zal mijne droefheid tot aan het graf toe dragen. Wat zou ik mij gelukkig gevoelen, als dit leedwezen vurig, en hevig genoeg was orn mij hier voor uwe voeten van droefheid te doen sterven ! DE PRIESTER AAN HET ALTAAR. DE INTROÏTUS.
Jesus door Judas verraden.
De verrader, de wreedaard! zijn teedere
Meester overlaadt Hem met weldaden eu |
||||
|
VEIHCUILLENDE GEBEDEN. 321
ziet hij verraadt Hem door een kus en
levert Hem aan zijne aartsvijanden over. Kan men hevige en schrikkelijke pijnen genoeg verzinnen om zoodanig een monster te straffen ? Wee mij ongelukkige ! ik veront-
waardig mij tegen Judas; maar helaas, ö mijn God 1 ben ik zelf de verrader niet die U zoo menigmaal aan uwe wreede vijanden, aan duizend verschillende drif- ten, aan den duivel, aan de zonde over- geleverd heb ? Hoe dikwerf heb ik de misdaad van Judas niet hernieuwd, met uw aanbiddelijk Lichaam <>n kostelijk Bloed door onwaardige Communiën te ontheiligen, en U alzoo onder den schijn van tecderheid eenen verraderlijken kus te geven ? En uogtans, ó God van goedheid 1 gij
wilt mij nog gelijk Judas door den zoeten naam van vriend trachten te bewegen. Geef dat ik de onboetvaardigheid van uwen Apostel nooit navolge, .maar dat mijn hart van droefheid brekende uwe |
||||
|
322 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
oneindige barmhartigheid mij gunstig
doet vergeven. 0 Jesus! erbarm U over eenen ondankbaren die U voortaan erken- tenis toonen wil. GEDURENDE HET KYRIE, DE GLORIA EN DE
GEREDEN. Jesus bij Caïphas en Annas.
Wanneer de Zaligmaker in de handen
zijner vijanden overgeleverd was, werd liij van rechtbank tot rechtbank voort- geslepen. Bij Caïphas doet men Hem een blinddoek voor de oogen, en spuwt Hem in het aangezicht: Vrede-Engelen, welk schouwspel van u ! Bij Annas geeft een wrcedaard Hem een schandelijke kaak- slag. 0 aarde 1 hebt gij geen afgronden om hem in te zwelgen ! Jesus heeft die slechts der barmhartigheid I O mijn Zaligmaker ! open hen voor
mij die U zoo menigmaal doodelijk ge- wond heb. Mijne zonden zijn als zooveel litïligschcnnende kaakslagen waarmede ik uw goddelijk wezen onteerd heb. O |
||||
|
VERSCHILLENDE OEBEDEN. 323
mijn God ! het is rechtvaardig dat alle
schepselen zich tegen mij verheffen; en de minste minachting nogtans,de kleinste misprijzing ontrukken mij weeklachten : mijn gewonde hoogmoed zelfs vervoert mij dikwijls tot de uitzinnigste woede. Met wat tegenzin vergeef ik mijnen
vijanden : de gevoelloosheid, de wraak- zucht, de haat zelfs kankeren in mijn hart : O 1 wat lijdt gij om mijne ijdele kleinzeerigheden en die ontelbare fouten uil te boeten, waar de wraaklust mij tegen mijnen evenaaste, dio mij beleedigd heeft, vervoert -• o ! volgde ik ten minste uw stilzwijgen na te midden der beschim- pingen, waarmede men U ovcrlade ! maar neen, ik hoon die mij bespot en verscheur onmeêdoogenlijk de faam van hen over wien ik mij meen te kunnen beklagen. Genade, o geduldige Jesus t ik zal verge- ven, ik schenk van nu al\' vergeving aan al die mij beleedigd hebben, opdat gij ook genegen wezet om mij te vergeven. Van heden af, zal ik met don bijstand |
||||
|
324 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
uwer almachtige genade uwe verdraag-
zaamheid, uwe gelatenheid getrouwelijk navolgen en nederig erkennen dat de menschen mij nog in verre niet behan- delen, gelijk mijne onwaardigheid het verdient. EPISTEL EN GRADUAAL.
Jesus wordt door Petrus verloochend. Was het genoeg, ó Jesus, dat er één
onder uwe leerlingen, Judas, U verraden had en uwe andere Apostelen U lafhartig verlaten hadden ? Moest Petrus zelf het- geen er aan uwe versmadingen en be- druktheden nog ontbrak, aanvullen door beschaamd te zijn om U voor de stem eener zwakke dienstmeid te verloochenen? Ha 1 wat moest die ondankbaarheid uw gevoelig hart beuijpen ! 0 mijn goede Jesus ! de heilige Petrus
heeft U slechts eenmaal verloochend; maar ik, nog veel schuldiger dan hij, hoe dikwerf heb ik zijne zonde niet door een laag eu menschelijk opzicht her- nieuwd ! een enkel woord, een glimlach |
||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 325
van don kant der losbandigen zijn genoeg
geweest om mij te doen zeggen dat ik U niet kende en gij de meester niet waart welke ik diende. Hoeveel teedere blikken hebt gij niet
gewaardigd op mij, zooals op den heiligen Petrus, te werpen om mij met uwe heil- zaame schande te overdekken, geheel mijne bloohartigheid te doen gevoelen, en mij tot U weder te geleiden ; wat genade hebt gij mij niet geschonken om mij tot de getrouwheid terug te roepen 1 Zijn mijne tranen zoo snel gerold als
die van den heiligen Petrus ! Helaas ! hoelang heb ik integendeel aan uwe genaden wederstaan ! Zijn zij oprecht, overvloedig, liefderijk, volhardend ge- weest ? Ha ! wat getuigen verheffen zich tegen mij ! O tranen van den heiligen Petrus ! ó
groote droefheid ! ó rechtzinnige bekee- ring ! 6 volmaakt voorbeeld van boetvaar- digheid ! gij veroordeelt de mijne 1 O Jesus! de zonde is mijn werk, do
|
||||
|
326 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
boetvaardigheid dat van uwe genade :
open aan mijn hart de kostelijke bron dier genade, opdat zij in mijne oogen eene rijke bron van tranen opene om mijne zonden te wasschcn ; of liever wasch ze in uw bloed ; dit kostelijk bloed alleen kan mij vergiffenis doen hopen. Bloed rnijns Zaligmakers, reinig mij. AAN HET EVANGELIE.
Jesus wordt naar Pilatus en Herodos geleid.
Op den dag der grootste droefheden
volgde de nacht der smadelijkste beschim - pingen en de onschuldige Jesus, met ketens beladen, en door een woedend volk omringd wcrdt tot Pilatus geleid. Men beschuldigde Hem voor een verleider een oproermaker, Hij, de ondcrdanigste der menschen, en die zoo openlijk verklaard had dat men aan do Mogendheden dei- aarde de onderwerping toonen moet die hen toebehoort. Jesus verdraagt geduldig die leugentaal; Hij antwoordt niets om zich te verontschuldigen. |
||||
|
VEHSCHILLKJfDH GEBEDEX. 327
O gij,de Rechtvaardigheid zelve belas-
terd ! leer mij den onrechtvaardiger! laster gelijk gij in stilzwijgendheid ver- dragen, en versmoor in mijn hart tot de kleinste wraakzuchten. Pilatus erkent de onschuld van Jcsus,
maar hij is te lafhartig om Hem te ver- dedigen. Om zich van Hem te ontslaan, stuurt hij Hem naar koning Herodes die Hem, in de tegenwoordigheid van geheel het hof, een wit kleed deed omhangen, om te toonen dat hij Hem als een uitzinnige aanschouwt, dewijl Hij aan zijne vragen niet had willen antwoorden, noch zijne ijdele nieuwsgierigheid voldoen met voor hem mirakelen te verrichten. O Gij, Jcsus 1 de Wijsheid zelve, men
durft U als eenen dwaze behandelen ! Helaas! hoe menigmaal heb ik dien boozen mensch niet nagevolgd, wanneer ik met uwo heilige grondsprcuken zoo dikwijls den spot gedreven heb, gods- dienstige oefeningen uwer Kerk belache- lijk gemaakt en hare en uwe dienaars 22
|
||||
|
328 VERSCHILLENDE GEDEDEN.
den gal mijner hekelingen overgoten of
met de schirnpreden mijner ongodsdien- stigheid overladen ! Ha 1 genade, barmhartige Jesus! weiger
mij niet uit straffe mijner zonden, gelijk aan Herodes, de stem uwer heilzame ingevingen. U wil ik voortaan alleen voor geneesheer en meester. AAM nET CREDO.
Jesus wordt tot Pilatus teruggeleid: men verkiest
Baraljbas.
.\\a te midden der uitjouwingcn en dos
getiers van een woedend volk tot Pilatus terug gezonden te zijn, wordt Hij nog smadelijker gehoond dan te voren. Pilatus, over zijne onschuld ten hoogste overtuigd, meent een audcr middel gevonden te hebben om Hem te redden. Op het Paasch- feest was hij gewoon, hun ééne der gevangenen los te laten, wien zij ook mochten eischen. Deze onrechtvaardige Rechter durft den Vorst van vrede met ecncn oproerstxhter, den God van alle |
||||
|
VKtVSCMLLEXDE CEBEDEX. 329
rechtvaardigheid met eenea roover, de
oorsprong des levens met eenen moorde- naar, den Heilige der Heiligen met ecneu booswicht, met eenen eerlooze in verge- lijking stellen, en die eerlooze krijgt niettemin de voorkeur !! Maak dien Jesus van kant; krtiisig hem, en laat ons Barab- bas los. O ! mijn goddelijke Meester, hoe dik-
werf heb ik U dezelfde beleed iging aan- gedaan als de Joden met aan die drift, dat optooisel, die verlustiging, dat gezelschap den voorkeus te geven. O goede Jesus 1 vergeef mij ; het spijt
mij U alzoo misprezen te hebben, en in plaats van U al wat er onwaardigst is, de zonde, gekozen: voortaan wil ik U boven alles verkiezen en gij zult het eenigste goed zijn, naar hetwelk ik haken zal. Ik heb besloten liever duizend maal te sterven dan de wereld en mijne driften nog boven U te plaatsen. Schenk mij altoos in dit heilig voornemen welk gij mij ingeeft te volharden : ik bemin U uit ganscher |
||||
|
330 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
harte, en begeer U altijd meer en meer
te beminnen. AAN DE OFFERANDE.
Jesu» wordt gegeeseld.
Pilatus, altijd ongerechtig en wreed,
hopende Jesus\'vijanden door een gevoelen van mededoogen te bewegen, veroordeelt Hom om gegeeseld te worden ; hij meent de razernij van dit bloeddorstig volk te stillen met een gedeelte hunner vcrei- schingen toe te staan : lafhartige Pilatus, gij zult weldra ondervinden dat er met de vijanden van God en zijne Kerk geen verdrag mogelijk is en de schande tiwer onrechtvaardige toegevingen, de wroe- ging van eindeling zoo ver gekomen te zijn dat gij den dood des Rechtvaardigen bewilligd hebt, de wanhoop van met de schroomelijkste der misdaden bezoedeld te zijn zal uw erfdeel wezen. O mijne ziel! laat u door hot voorbeeld
van Pilatus onderrichten : trap alle men- schelijke vrees van den beginne met de |
||||||
|
VEttSCniLLF.NDK GEBEDEN\'. 331
voelen, verklaar u openlijk en zonder
zwakheid, voor God en de deugd ; geef nooit iets ten nadeele uwer plichten toe, wilt gij niet van val tot val gelijk Pilatus tot in het diepste des afgronds neder- rollen : want weet het wel, de hoozen stellen zich met geen halve overmeeste- ring tevreden: dan alleen zult gij vrijheid genieten, wanneer gij hen gedurig den ouvei\'zettelijken wil toont om in alle punten aan de wet van uwen God getrouw te zijn. O goede Jesus ! nedergeworpen aan uwe voelen, neem ik het vast besluit U te dienen ; gij geeft het mij in; ha I gewaardig U het te zegenen. O God ! de wreede straf is reeds begou-
nen. O mijne ziel I aanschouw, gelijk uw lijdende Zaligmaker, het hoofd gebogen, de oogen op de aarde gevestigd, wacht met schaamte beladen de vreesselijke mishandelingen af 1 Zijue beulen met roeden gewapend,
vliegen als bloeddorstige tijgers, op hun ouuoozel slachtoffer, Helaas 1 zijn godde- |
||||
|
332 VERSCHILLENDE GEUEDE.N.
lijk bloed stroomt reeds van alle kanten;
de geeselingen en handen der pijuigers, de kolom en de aarde, alles is met bloed gcverwd. He woedenden slagen slechts op wonden
meer : geheel Jnsus\'lichaam , van het hoofd tot aan de voeten, is ééue wonde : de beenderen door de razernij der beulen ontbloot kan men tellen. Wreedaards ! wien verwijt gij schuld?
Houdt op, houdt op, gij hebt u misgre- pen : de man welken gij foltert is een onschuldige, een Heilige, ik ben de boos- wicht, ik heb de geeselingen, do straffen verdiend, want ik heb zooveel onzedig- hcdcu in de kleeding, zooveel zinnelijke vermaken, zooveel onkuischheden, en al deze ontheiligingen van een lichaam uit te boeten dat zoo menigmaal met het vleesch Gods eenzelvig gemaakt is ge- weest. O God met wonden overdekt 1 ziedaar
dan den toestand tot den welken mijne ongerechtigheden IJ gebracht hebben ! |
||||
|
VERSCHILLENDE GEI1EDEN. 333
Gezegend zij in eeuwigheid uwe oneindige
liefde ! En gij zelf wees bemind gelijk gij het verdient, door al de menschon, al de zondaars, door mij vooral, die meer dan de anderen uwe beulen zoo wreede- lijk u heb helpen slagen. ONDER DE STILLE GEBEDEN EN DE INLEIDING.
Jesus wordt met doornen gekroond en met
eenen purperen mantel omhangen. De woede is nog niet gekoeld, O goede
Jesus ! men herinnert zich dat gij V voor koning verklaard hebt, en men maakt van U een tooneelkoning ! Ieder koning heeft zijnen troon en men
doet U op eenen ruwen struik nederzitten : Mijne roemzucht, mijn dorst naar eer en ijdel aanzien in de wereld hebben U dien smaad doen onderstaan. Ieder koning heeft zijne kroon, en de
wreedaards doorsteken uw hoofd met ccncn doornenkrans; zij doorboren met geweld uw hoofdschedel en rukken uwe haaren uit: ziedaar uwe kroon ! O edel- |
||||
|
334 VERSCHILLENDE GEUBUEN.
moedige Jesus ! al de zedeloosheden
mijner inbeelding, zooveel onkuische gedachten, zooveel losbandige begeerten, hebt gij willen uitboeten. leder koning heeft zijn koninglijken
mantel, en een gemeen purpcre lomp die men op uwc bloedende schouders werpt, dient U tot mantel van uw kouiugdom ! Alzoo wildct gij de straf mijner weelde en verkwistingen om een lichaam van zonde, een lichaam van slijk te versieren. Ieder koning heeft zijnen schepter, en
een zwak riet in uwe gebondene, geboeide handen is uw schepter! Hij dit zien herin- ner ik mij (ó Jcsus, maak dat het met de diepste droefheid weze) al de werktuigen mijner zonden, al de schepselen die ik tot mijne ongerechtigheden heb doen dienen. Iederkoning heeft zijne hulden,en men
knielt, U lasterende en beschimpende, voor U neder, dat zijn de huldigingen Jie men U schenkt. Helaas ! geheug mij met eene bittere droefheid, al de oneer- |
||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 333
biedigheden die ik iu uwen gewijd en
tempel, in uwe tegenwoordigheid, voor het altaar bedreef, op het oogeublik zelfs dat uwe liefde U voor mij deed neder- dalen. Uwe beulen kenden U niet, maar ik, ik
wist wie gij zijt, en nog beschimpte ik U. 01 wat moet er van mij geworden, zoo gij mij volgens de strengheid uwer recht- vaardigheid behandelt ? Genade, O mijn Zaligmaker t uw bloed zelf dat ik vergoten heb, roept om vergiffenis. AAN HET BEGIN VAN HET CANON.
Jesus wordt aan het volk vertoond. Zie den mensch, zegt Pilatus, Jesus in
eenen staat welke de versteendste harten bewegen kan, aan het volk vertoonende. 01 hij heeft wel reden te waarschuwen dat het een mensch is; Hij heeft er nauwe- lijks den schijn van bewaard. Maar het gemeen volk, ver van ontroerd te zijn, neemt in woede toe en roept uit: Maak dezen van kant! Kruisig hem, kruisig hem. |
||||
|
336 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
Wel hoe ! onschuldige Jesus, gij vindt
in dien erbarmclijkcn stand , niet het minste medelijden bij een volk dat gij met weldaden overladen hebt! en ik, misdadiger, ik met recht bedroefd en om mijne ontelbare zonden gestrafd, ik ver- toorn mij, wijl de mcnschen ongevoelig blijven aan mijne kwellingen. Ha! indien de menschen door mijne ongelukken niet meer geraakt zijn, wil ik mij in het ver- volg niet meer vertoornen en zal in U alleen mijne vertroosting zoeken. Is het genoeg voor mij dat gij U gewaardiget eenen blik van goedheid op mijn lijden te werpen? Zijn mijne kwellingen zelven reeds geene weldaad uwer barmhartig- heid, vermits zij mij de noodzakelijkheid doen gevoelen om mij met U te verzoenen en uwe rechtvaardigheid te bevredigen ? AAN HET MEMENTO DER LEVENDEN.
Jesus wordt ter dood veroordeeld.
Pilatus, deze rechter tot het einde toe
onrechtvaardig, eindelijk door de bedrei- |
||||
|
VERSCHILLENDE GEbEDEN. 337
gingen der Joden verschrikt, veroordeelt
Jcsus tot de schandelijkste, de smarte- lijkste straf: hij gaf Hem over om gekrui- sigd te worden. 0 Jcsus ! ö gij de deugd zelve ! gij ver-
dient slechts huldigingen, bewijzen van liefde en erkentenis en men veroordeelt li tot de doodstraf; en zonder den mond te openen om te klagen, gaat gij met de zachtheid van een lam nevens uwe beulen. En ik, voor uwe oogen met zonden over- dekt, ik die, terwijl ik de eeuwige pijnen der hel waardig ben in vergclijkenis met de uwe slechts zoo kortstondige kwellin- gen te verduren heb,ik mor en waardeer liet voorrecht niet dat gij mij schenkt door mij het vermogen te geven om mijne misdaden in dit leven zoo gemakkelijk uit te boeten. Met welken iever zouden de verdoemden zich met dit licht kruis niet beladen, dat ik evenwel onverdragelijk vind, ware het hun gegeven door hetzelve hunne verdoemenis af te koopen ! Gezegend zij uwe barmhartigheid, o
|
||||
|
338 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
Jesus ! Kastijd mij in dit leven, straf mij
volgens uw welbehagen op deze aarde, maar spaar mij in de eeuwigheid. Ha ! dat mijne onderwerping aan al de kwel- lingen, die ik maar al te wel verdiend heb, IJ het nederig gebed doe verhooren dat ik IJ voor mij,ongclukkigen verloren zoon, ondankbaar kind, en voor al die- genen voor wie de liefde mij verplicht te bidden, toestuur. (Noem hier die personen.) AAN DE CONSECRATIE EN DE OPHEFFING.
Jcsus zijn kruis dragend beklimt den Calvarieberg.
Jesus zijn kruis bereid ziende, neemt het
spoedig op en belaadt er zij ne gewonde schouders mede. « Kom, zegt Hij alsdan, » kom, lieffelijk kruis. Reeds dertig jaren » haak ik naar u en zoek u ; ik omhels t en druk u tegen mijn hart, wijl » gij het altaar zijt waarop ik besloten » heb mijn leven voor mijne schapen te » slachtofferen.» O schouwspel dat den Hemel bedroeft,
|
|||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 339
en voor hetwelk de aarde onverschillig
blijft! zal het mij altoos gevoelloos vin- den ? Helaas ! te lang heb ik het geweest; ik
beweer het uit den grond mijns harten I ik wil voortaan geheel liefde, ■ geheel dankbaarheid wezen. Genade, genade dus, ö Jesus ! in den
naam van uw bloed 1 genade voor eenen ondankbare die het niet meer zijn wil ! Ha 1 lijd niet dat uw aanbiddclijk bloed nutteloos voor mij vergoten geweest zij : laat niet toe, dat het kind uwer droef- heden de werken uwer liefde onnuttig make. VERVOLG VAN HET CANON.
Jesus bezwijkt onder den last des kruises ;
Simon van Cyrenen helpt Hem het dragen : do vrome vrouwen van Jerusalem storten trunea over zijne smarten. De mensch der smart kan zich slechts
niet moeite staande houden. Ha! wat gaat |
|||
|
3 40 VEH-\'CIIILLEXDE GEDEDEN.
Hij het lichaam gebogen, de knieën wan-
kelende, voort, 0 mijne ziel! volg Hem op de lange afleckening die zijn bloed overal achterlaat: Hij valt onder den last die Hem bezwaart en recht zich slechts op om weder te hervallen. Weet gij wat zijn hart op dit oogenblik verscheurde ? Helaas ! Hij zag in de toekomst uwe onstandvastigheid in Hem te dienen, uwe gedurige hervallingen : aanschouw Hom nu en zie of Hij niet verdient dat gij Hem bcsluitct altijd te dienen. O Jesus! sta mij bij, ik wil U door mijne onstandvas- tigheden in uwen dienst nooit meer beleedigen. O gelukkig, duizendmaal gelukkige
Simon van Cyrenen, die gekozen werd om Jesus te verligten en zijn kruis met Hem te dragen! O mijn Verlosser! hadde ik het- zelfde geluk ! ware het mij gegeven een gedeelte uwer pijnen en smarten te dra- gen ! Maar helaas ! ik zondaar, verre van ze te verzachten, ik verzuur ze nog alle dagen door duizend ongetrouwheden. Zal |
||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 341
ik in mijne ongevoeligheid en boosheid
nog volharden ? JN\'ccn, ik zal, niet uwe genade, uwe
pijnen niet meer vergrooten en aan uwe smarten en tcedcrhcid voor mij niet onverschillig meer blijven : van nu af meng ik mijne tranen met die der heilige vrouwen van Jerusalem om mijne zonden te heweenen, die de oorzaak geweest zijn van uwe tormenten. O Jesus ! vol barm- hartigheid, verstoot niet een bedroefd en vernederd hart. AAN BET MEMENTO DEB DOODEN.
Jesus ontmoet zijne heilige Moeder.
0 wat is het aanzien van eenen eenigen
Zoon, eenen geliefkoosden Zoon, die in zijn bloed zwemt en door de slagen dei- beulen verscheurd is, voor eene teedere moeder een hartverscheurend schouw- spel ! Helaas,ik ben het,ö teedere Maria ! ik, groote zondaar, ik ben de wreedaard die uwe ziel met een zwaard van droefheid doorstoken heb. Mij dunkt U dit billijk |
||||
|
342 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
verwijt mij te hoorcn toesturen : 8 Wat
» heb ik u dan gedaan, wat heeft mijn » goddelijke Zoon u misdaan dat gij uns » zoo behandelt ? O! houdt op met ons » te kastijden, heb medelijden met onze » droefheid. » Voor ecnen booswicht gelijk ik die
slechts nwe gramschap verdien, is deze verwijting al te tecder; doch vermits do tecderheid zelve uwer klachten mij doet kennen dat gij eene geheel barmhartige moeder zijt, durf ik nog verhopen dat gij mijne vergiffenis vragen zult. O zoete, ó goedertierenste Maria ! bid voor mij zondaar, en die niet waardig ben verhoord te worden, bid in mijnen naam voor de bevrijding van die heilige zielen die uw goddelijke Zoon vrij gekocht heeft, maar die nog niet zuiver genoeg zijn om Hem in den hemel te aanschouwen : bid vooral voor die welke geen recht meer op mijne gebeden hebben : ha ! gewaardig u den meedoogenden Jesus voor mij en voor hen, het bitter leedwezen aan het bieden |
||||
|
VERSCHILLENDE GEREDEN. 343
van Rem belccdigd en door de menigvul-
dighc id mijner zonden van mij verwijderd te hebben. AAN HET PATERNOSTER.
Jesus wordt van zijne kleederen beroofd. Nadat Jesus met veel moeite den berg
beklommen had, rukken de beulen Hem zijne kleederen die aan zijne bloedige won- den kleefden, wederom met zooveel geweld uit, dat zij gehccle stukken van zijn god- delijk vlecsch trekken. Zij gebieden Hem onbcschoftelijk zich op het kruis uit te strekken om er aan genageld te worden en de Almagtigc gehoorzaamt! Kn ik, verachtelijk schepsel, ik heb mij
tegen I! verzet, ö mijn God! ik heb zoo dikwijls geweigerd aan uwe wet te gehoor- zamen, en uwe heilige ingevingen toe te hooren ! Maar heden, door uwe onbegrij- pelijke onderdanigheid bewogen, wil ik, met uwc genade, nooit meer aan uwe uitnoodigingen wederstaan ; ik wil mij in alles naar uwe heilige begeerten schikken, 23
|
||||
|
31* VERSCHILLENDE GEDEDEN.
cn mij van die ondeugden onlklceden die
uwe oneindige smarten veroorzaakt heb- ben. Doe mij, zouder te aarzelen aan dat misdadig genot, aan dien onrechtvaardige winst, aan die uitzinnige drift, die U zoolang mijne aanbiddingen en mijne liefde ontnomen hebben, verzaken. O mijn (jod ! ö mijn Verlosser! ó mijn
Vader, de stem uws bloeds klimt hooger dan die van mijn oproer , het vraagt genade voor mij : ó goede Jesus ! vergeel mij, doe mij over al de bekoringen zege- vieren en verlos mij van den eeuwigen dood. AAN HET AG.NUS DEI.
O goddelijk Lam ! dat geslachtofferd
heeft willen worden om ons te redden, helaas ! ik heb uwe oneindige liefde mis- kend, maar het spijt mij, mijn hart is van droefheid gebroken ; ik bid U, ont- ferm U mijner ziel, die zich zoo onge- lukkig gevoelt, wijl zij schuldig is voor uwc oogon. |
||||
|
VERSC.\'IILLEMUE ÜEUEUE.V. \'i 1\'i
O zachtmoedigst l.am! ik zal te midden
der vijanden die II folteren nooit ophou- den uw medelijden af te smeeken, want ik heb uwe grootste meödoogendheid noodig: erbarm U dan mijner, verhoor eencn misdadiger diezijne zonden verfoeit en in U zijne hoop stelt. 0 Lam (Jods ! dat door uw goddelijk
bloed al de ongerechtigheden der wereld uitwischt, neem ook de mijne weg: ge- waardig U uw bloed niet de tranen van berouw te mengen die uwe groote genade mij doet slorten en mijne bezoedelde ziel zal wederom aangenaam wezen in uwc oogcu : ó minnelijk Lam 1 0 Vader! ö mijn edelmoedige Verlosser ! vergeef mij mijne menigvuldige beleedigingeu : ik heb er berouw over, ik bemiu C,ik wil U voortaan altijd beminnen. AAM DE COMMUNIE.
Josus wordt gekruisigd.
0 mijn Heer en mijn (iod, in welken
toestand zie ik U! Wat. kost het IJ veel
mij de middelen te verschaffen om mijne
|
||||
|
340 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
beleed igingen te herstellen , mij den
hemel te doen verhopen en mij mijne rechten op de gelukzalige eeuwigheid weder te schenken! Op het kruishout uitgestrekt zijnde,
opent gij uwe armen aan al de zondaars, aan mij in het bijzonder die door het misbruik van zooveel genaden schuldiger ben dan al de anderen. De beulen door- boren uwe handen en voeten, zonder door uwe pijnlijke smarten bewogen te worden en brengen U, ó teeder Lam, tol de onmogelijkheid van nog eenen zucht te laten die uw hart met een nieuw zwaard doorsteke. O mijne ziel ! verbeeld u ook wat uwe
goede Jcsus lijden moest bij de schudding dat men wrcedelijk aan het kruis gaf om liet op te rechten en het te planten ; wat een lichaam lijden moest dat slechts op wonden steunde, een hoofd dat slechts op doornen rusten. O gij, die voorbijgaat ! komt en ziet of er eene droefheid aan mijne droefheid gelijk is. |
||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 3 17
O gekruisigde Jesus ! wijl gij mijner
liefde waardig zijt, nagel aan uwe voeten mijn ondankbaar, mijn onstandvastig hart, opdat liet zich van U niet meer ver- wijdere. Dat mijn wil welke zich zoo menigmaal tegen U verzet heeft,onveran- derlijk, aan het kruis gehecht, in uwe liefde blijve ! 0 goede Jesus 1 ó mijn meester! gedoog dat ik U op den weg der zaligheid vergezclle. .AAN DE LAATSTE GEBEDEN.
De doodstrijd van Jesus ; zijne dood. Eindelijk is het uiterste uur aange-
broken ; Jesus, het goddelijk zoenoffer, gaat den laatstcn adem geven, en dat, al woorden van barmhartigheid en liefde uitsprekende ; al biddende, zijn bloed doende spreken voor zijne beulen, het Paradijs aan eenen misdadiger belovende die een oogeublik te voren, Hem lasterde, doch wiens hart, eindelijk getroffen, vergeving vraagt voor zijne euveldaden ; ons zijne Moeder schenkende die Hem in |
||||
|
348 VERSCHILLENDE GEDEDEX.
haren kuischcn schoot gedragfin had, en
liaar al zijne liefde voor ons nalatende ; eindelijk al de mcnschen eenen branden- den dorst toonende naar hunne zaligheid. Geheel zijn leven was een gedurige akte van liefde voor ons, zijn laatste zucht was er de volmaking van. 0 waardig einde van een zoo schoon leven ! De goddelijke rechtvaardigheid is vol-
daan, het. Paradijs is geopend, wij zijn aan de hel niet meer gewijd. Ha 1 door welke dankzeggingen zullen wij Ooit zoo- veel liefde, zoo onbegrijpelijke weldaden kunnen erkennen ? Wanneer de gansche aaide, bij het zien van haren lijdenden en in zoo bovenmate groote tormenten stervenden Schepper, met uiterste droef- heid en schrik bevangen wordt, zouden wij, eenig doelwit van zoo pijnlijke opof- feringen, alleen ongevoelig blijven ? Luister dan, mijne ziel naar de teedere
nilnoodiging uws Zaligmakers: «Ik vergeet de misdaad die mijne
» marteling veroorzaakt heeft: ik hang |
||||
|
vERscnitxrcxnE gereden. 349
» slechts tusschcn licnicl en aarde om u
• als middelaar te dienen : ik neig mij » met mijne wonden tot u om u te be- » schermen; mijn hart is open om u te » ontvangen, kom er mijne tcederheid )■ genieten : werp u in mijne armen, zij » zullen u tegen de borst eens teedercn i vaders drukken: mijne handen, alhoc- » wel door u doorstoken, zullen u slechts » zegenen : mijn mond, voor klachten i gesloten, verzekert u den vrede, indien )) gij toestaat om mij te beminnen. Zegt, » wat heb ik voor u kunnen doen dat ik » niet gedaan heb ? Zult gij nog boos » genoeg zijn om mijne smarten door » nieuwe zouden te hernieuwen ? » O goede Jesus! neen, mijn hart zal niet
harder zijn dan de rotsen, die zich op don stond uws doods opcnbersttcn : het is getroffen, diep bewogen, bekeer het heel en gansch en hecht het voor altijd aan U. Liever duizendmaal sterven dan L\' nog te belecdigen : van dit oogenblik af bemin ik L\' uit al mijne krachten, ö onuilspre- |
||||
|
350 VERSCHILLENDE GEBEDEN.
kelijkc goedheid ! o oneindige beminne-
lijkheid ! geef dat ik slechts leve om U alleen te beminnen en in uwc liefde sterve. AAN HET LAATSTE EVANGELIE.
Jesus in de grjfstcde. Aanbiddelijke Zaligmaker, laat mij
toe, dat ik na U geheel den loop uws lijdens gevolgd te hebben, IJ nog tot de grafstede volge, om er U te aanbidden, dewijl gij altijd mijn God zijt. Het was tijd, 6 mijn Zaligmaker, na
zooveel folteringen eene beginnende rust te genieten. De onschuld uws levens, en nog meer de godheid uws persoons, vereischen een eerlijke grafstcdc, een roemrijk graf, een stille en geruste ver- blijfplaats. Men geeft het L\', Hcerc, na uw lichaam, dat in een nieuw graf gelegd wordt, gebalsemd te^ hebben, vervullen maagdehanden deze schoone taak en vrcdccngelcn komen tot L\' gesneld. Laat |
||||
|
VERSCHILLENDE GEBEDEN. 331
toe dat ik mij met hen] verccuigc en U
mijne aanbiddingen opoffere. Doch maak, ó goede Jesus! dat ik U
geen onvruchtbare hulde aanbiede. U in deu slaat, iot denwelken de dood U gebracht heeft, aanschouwende, zal ik mij dikwerf als tot stof vergaan in mijn graf beschouwen, en dit gezicht zal mij de dwalingen der wereld leeren kennen, en mij van de ijdele en vergankelijke goedereu hechtende, voortaan aan U, waardig en eeuwig goed, kleven. Begraaf mij dus, Heere, zoo dit U
behaagt, met al mijne lusten, al mijne zintuigen ; wikkel mij, als in ecucn lijkdoek, in de kostbare verdiensten met dewelke gij mij vrij gekocht hebt: bal- sem mij met de lieflijke reukstof uwer deugden; leg mij in de wonde die de lans in uw hart maakte, opdat zij mij cene grafstede beware die al de raar- mersteenen in rijkdom overtreft. Aldaar zal ik, gevoelloos aan de goederen der wereld, als een vreemdeling op aarde |
||||
|
VERSCHILLENDE OEBEDE.V. 352
leven, in de afwachting dat ik in het
hcmclscti vaderland U voor eeuwig ge- niete. Amen |
||||
|
EINDüJ
|
||||
|
INHOUDSTAFEL.
|
|||||
|
Aan don lezer.......... I
1S"\' dng. Assche woensdag. Over de zuiver-
heid der meening..... 1 ï*« di;g. Donderdag. Over den geest drs
geloofs......... 7
3\'1\'\' dag. Vrijdag. Over het vergeven der
beleediglngen.......11
4Jt\' dog. Zaterdag. Over het betrouwen op
God.........\'17
1*"1 zondag van de Vasten. Over de beko-
ringen .........21 8*\' dag. Maandag der eerste week. Over de
gedachte des oordeels. ... 20
C1" dag Dinsdag der eerste week. Overhel
gebed.........31
7\'1\' dag. Woensdag der eerste week. Over
de onderwerping aan den wil Gods.........37 8«« dag. Donderdag der eerste weck. Over
de beproevingen.....42
O1\'1, dag. Vrijdag der eerste weck. Over het
H. Hart van Jesus.....4C
KW\'dag. Zaterdag der eerste weck. Over
het inwendig gebed .... 81
2,lc zondag van de Vosten. Ovür de gedachte
des Hemels.......8t
I1*« dog. Maandag der tweede week. Over
de doodzonde.......61
|
|||||
|
3,\'»-i INHOUDSTAFEL.
12dc dag. Dinsdag der tweede weck. Over
de waie vrijheid.....65
13\'lcdag. Woensdag der tweede week. Over
de waaide van het lijden. . . G9
I l,lc dag. Donderdag der tweede week.Over de vrees der hel.....73
lö\'\'\'dag. Vrijdag der tweede week. Over
de noodzakelijkheid der goede
werken........79
1fi<l«dag. Zaterdag der tweede week. Over
de goddelijke barmhartigheid . 81
3\'>\' zondag van de Vasten. Over het verme- tel oordeel........88 47^\'dag. Maandag der derde week. Over den
wederstand aan de getiade . . 94
18de dag. Dinsdag der derde week. Over de broederlijke liefde.....99
19,le dag. Woensdag der derde week. Over
de ware godsvrucht .... 103
20»lc dag. Donderdag der derde week. Over de II. Communie.....108
2IS" dag. Vrijdag der derde weck. Over
den iever voor de zaligheid der
zielen.........113
22sl<; dag. Zaterdag der derde week. Over
den bitteren ie\\cr.....118
4de zondag van de Vasten. Over de verlating
op de goddelijke Voorzienigheid. 124
23tlc dag. Maandag der vierde week. Over de waardigheid onzer kerken . 129
24"e dag. Dinsdag der vierde week. Over het bovennatuurlijk leven. . . 134
2S"" dag. Woensdag der vierde week. Over het menschelijk opzicht . . . 140
2G»<C dag. Donderda\'g der vierde week. Over de gedachte der dood .... 146
27«iedag. Vrijdag der vierde week. Over de christelijke liefde.....159
|
||||
|
INHOUDSTAFEL. Söö
|
|||||
|
28»"\' dog. Zaterdag der vierde week. Over
het einde van den mensen. . . 159
Passie zondag. Over de heiligheid van den
Heer Jesus........161
29»"\' dag. Maandag der Passieweek. Over
het woord Gods......169
30»" dag. Dinsdag der Passieweek. Over
eene les van voorzichtigheid des Hoeren Jesus.......175 31"\'dag. Woensdag der Passieweek. Over
het geluk van den Heer toe te bchooien........180 3S«" dag. Donderdag der Passieweek. Over
hel vermogen der liefde . . . 185
33"» dag. Vrijdag der Passieweek. Over de
mooi erlijke smarten van Maria. 191
SV» dag. Zaterdag der Passieweek. Over de
goedheid des Hoeren Jesus . . 201
Palmzondag. Onze goddelijke Zaligmaker in
den hof dor Olijven.....208
35»"\' dag. Maandag der goode week. De
gevangenoming van Onzen Heer Jesus Christus......215 36»« dag. Dinsdagdor goede week. Onze Heer
Jesus Christus voor Caïphas . . 222
3?*"\' dag. Woensdag der goede week. Onze
Heer Jesus Christus voor Hero- des..........230 38*i\' dag. Witte Donderdag. Over het H.
Sacrament des Autaars, hcrin- neris des Lijdens.....238 3\'J«i« dag. Goede Vrijdag. Do Kruising van
onzen Heer Jesus Christus . . 250
41)\'"\' dag. Paaschavond. Onze Heer Jesus in
het graf.........201
Rijsoogsel............271
(iebeü van den II. Pius V aan den gekrui-
sigden Jesus.......273 |
|||||
|
356
|
|||||||||
|
(NUüUJiSTAMtt.
|
|||||||||
|
Andci" gebed aan den gekruisigden Jesus
van de H. Catharina van Sene . 274
Groeting toegestuurd aaj al de ledeu van
den lijdenden Jesus. .... 276
Overwegingen gedurende de drie uren van
Jesus Christus doodstrijd op het Kruis, door den Gelukzaligen Henrieus >?uso......278 Aanroeping tot het kostbaar bloed, op de
wijze der Litaniên, getrokken uit ui\' geschriften van de II. Catharina van S\'iie.....2WI\' Litanie der Allerheiligst" Maagd .... 3fl(>
l\'rusa tot Maria. Stalial Maler.....3\'.\'9
De Rozenkrans Godvruchtige manier om
den Rozenkrans ter rero van het 11. Hart van Je.-us ie bidden . . 313 Manier om de .Mis Ie hooronC overwegende
hel Lijden van Onzen lieer Jesus Christus.........318 LEZINGEN UIT DIT HOEK.
OM TE I1IEMEN VOOK EE.Mi IIETIIEI.
De vooravond. Over het einde van den
mensen (Navolging I. B.Ï5 II.) 159
I"" dag. Over de gedachte der dood (Navolg. I. H. 2311.).......146
Over de gedachte van liet oordeel
(Navolg. III. B. Pi II.) . ... 26
Over de vrees der hel. (Navolg. 1. It. 24 II.)........73
i<t\' dag. Over de doodzonde Navolg. I. 11.
21 11.).........61
Over de kruising onzes Meeren
(Navolg. 11. H. 12 II.j .... 250
Over de goddelijke barmhartigheid (Navolg. II. B. 11 II.) .... 31 |
|||||||||
|
k.
|
|||||||||
|
INHOUDSTAFEL. Ti;"
|
|||||
|
3J«\' dag. Over Onzon Heer Jesus in het graf.
(Navolg. 11. 11.8 II.) .... 271
Over de noodzakelijkheid dor goede «erken. (Navolg. 111. B. 13 II.) 79
Over de II. Communie (Navolg. IV\'. B. 3 II.)........ 108
Sluiting. 0\\er de gedachte des Hemels.
Navolg. III. B. 1 H.) .... 81
O\'.er de moederlijke smarten van Maria......... 191
LEZING UIT DIT BOEK.
VOOn AI.I.K DAGE» 111:1\', UIA MP JUNI.
1»\'< dag. Over het 11. Hart van Jesus. . . 46
2,k\' dag. Over den iever voor de zaligheid der zielen........ 113
3,le dag. Over de heiligheid van Onzen Iloei
Jesus . . •...... I0V
4,lc dag. Over Onzen Heer in den hol der
Olijven......... 808
5\'\'« dag. Gevangeneming Onzes lleeren. . SIS
C\'« dag. Onze Heer voor Caijihas .... 222
\'•><■ dag. Onze Heer voor Herodes . . . . 230
Ss\'e dag. Het H. Sacrament des Autaars, hcrinncris des tijdens . . . . 238
ü\'1\'\' dag Over de kruising onzes Heercn. . 850
ld\'11\'dag. Overliet woord Gods..... 10.\'
II\'\'1\'dag. Over de goddelijke barmhartigheid. 84
12\'i\'dag. Over de H. Communie .... 108
I3,l,,dag. Over den geest des gelooft . . . 7
U\'1\'\'dag. Over de zuiverheid der meening . 1
I5"l« dag. Over het betrouwen op Uod . . 17
lii1\'\'dag. Over de onderwerping aan den Wil Gods........ 37
17\'\'1\' dag. Over de beproeving..... 42
I8\'i« dag. Over do bekoringen..... 81
l*lo dag. Over de waarde van hel lijden. . B9
|
|||||