I KORTE LEVENSSCHETS 1

EEBBIEDWAARDIGEN PATER

GLAUDIDS DE LA COLOMB��RE,

Priester der Soci�teit van Jezus,

BIECHTVADER DER GELUKZALIGE JIARGAKETHA-JIARIA EN
ATOSTEL DER GODSVRUCHT TOT HET H. HART VAN JEZUS.

den Eerw. I\'ater P. Xav. I\'ouplard, S. J.

\'/ A. V KR WE ER, 13, S. «J.

Naar bot Franseh.

Kerkelijk Goedgekeurd.

Wend u tol Mijn dienaar, Valer
de la ColomUire ett zey Item van
Mijnentwege, al /iel mogelijke te
doen om deze godsvrucht te-
vestigen en Mijn Hart dal ge-
noegen te verse/taffen.

(Christus tol de Geluks. Marg.-
Maria.)

A MS�EED AM,
187 5.

KORTE LEVENSSCHETS

EERBIEDWAA.RDIGEN PATER

CLAUDIUS DE LA COLOMBI�RE,

Priester der Soci�teit van Jezus.

BIECHTVADER DEU GELUKZALIGE MAKG ARETIIA-MAltIA EX
APOSTEL DEU GODSVRUCHT TOT HET II. IIA1U\' VAX JEZUS

den Eerw. Paler P. Xav. Pouplard, S. J.

\'^XMET E EN E VOORREDE

JL. VER WEER, D, S. J.

Naar het Franse h. /

Kerkelijk Goedgekeurd.

� ■...-». Wend n tol Jltijn dienaar, Paler
��t�LiOTHh^�K DCff ^^e \'^a ^\'°t°in^�>\'e en zeg hem van

» :*<�■■ il 1 V -viiTr-rr Mijnentwege, al het mogelijtete

%><\\.&.JrA»Li<:MlE.iT doen om deze godsvrucht U

U-r- q � f^ ,, � vestigen en Mijn Hart dat ge-

I Ktu li I noegen te versehajfen. ~ __ 7"~~^

___. _� � .. (Christus tot de Geluk:. \'3fa)g.l ;V a.\\

OKJ-TM�M»A9*E Maria.) /qX> ^J ^q\\

A M S T ERDA M,
O-. IB O IK, O-,

J. A VAN DEN\' AKKER,
Libr. Ceus.

Harlfmi,
die « Mnji 1875.

■ M"wmmfff WH■»,■■■

Omstreeks een jaar geleden schreef de Eerw. Pater
Pouplard, S. J. eene beknopte levensschets van den
Eerbiedwaardigen dienaar Gods Claudius de la Colom-
bi�re, priester der Soci�teit van Jezus. Welke zending
deze heilige man ten opzigle van de devotie tot het
Goddelijk Hart van Jezus vervuld heeft en hoe hoog
de Gelukzalige Margarelha-Maria Alacoque in hem
haren biechtvader vereerde, wordt in weinige bladzijden
helder en degelijk uiteengezet. Ongeneen gretig was het
onthaal, dat aan het boekske te beurt viel. Het alom
gelezen maandschrift ter eere van het II. Hart, de Mes-
sage\'r du Sacr� Gozur bood er zijn lezers een bondig
uittreksel van en eer drie maanden verloopen waren
zag reeds de \'3e uitgave het licht.

De uilgever dezes volgde een gelukkig denkbeeld, toen
hij de taak op zich nam, deze schoone vrucht op Neder-
landschen bodem over te planten. In ons vaderland,
waar de devotie tot het H. Hart een zoo rijken bloei
ontwikkelt en hoe langer hoe grooter uitbreiding neemt,
kon een levensschels van den apostel van Jezus\' Hart
niet anders dan welkom zijn, vooral in dit jaar 1875,

waarin het tweede eeuwfeest der groote verschijning van
Jezus aan de Gelukzalige Margaretha-Maria gevierd,
en waarin tevens de plechtige loeioijding van Pater de
la Colombi�re aan hel Goddelijk Hart wordt fierdacht,
(i\\ Juni 1675^ en waarin eindelijk de gansche Ka-
tholieke wereld zich aan hetzelfde Goddelijk Hart komt
toewijden. Be menigvuldige brieven uit Frankrijk, Bel-
gi�, Algiers, Spanje, Amerika.... aan Pater Pouplard
gericht, zoowel om relikwie�n van den Eerbiedwaardigeu
Pater de la Colombi�re te verzoeken, ah om buitenge-
wone gunsten te melden, door de voorspraak van den
vromen religieus verkregen, leveren het bewijs, dat God
den arbeid des schrijvers mildelijk gezegend heeft. Moge
deze levensschets, ofschoon binnen engere grenzen be-
perkt, eveneens het hare bijdragen om God te verheer-
Ijken, eene ruime male van heil te brengen aan de
vereerders van Jezus H. Hart en de zaligverklaring
van den Eerbiedwaardigen dienaar Gods verhaasten.

Amsterdam, 1 Mei 1875. A. Verweerd.

Pater Claudhjs db la Colombi�re.

De gelukzalige Margaretha Maria: Geef mij,
Heer Jezus, geef mij het middel om ten nit-
roer te brengen, hetgeen Gij mij gebiedt.

Christus: �Wend u tot Mijn dienaar, Pater
de la Colombi�re, en zeg hem van Mijnentwege,
al het mogelijke te doen om deze godsvrucht
te vestigen en Mijn Hart dit genoegen te ver-
schaffen.

(Werken van de gelukz. Margaretha Maria.)

Naar het algemeen gevoelen der Kerkvaders en
Godgeleerden verleent de Heer aan eiken heilige een
bijzondere macht, om voor zijne vereerders die
deugd te verwerven, welke hem het dierbaarst was,
die godsvrucht te verkrijgen, welke hij zelf hier be-
neden het meest beoefend heeft. Op dien grond
moet de voorbede der gelukzalige Margaretha Ma-
ria Alacoque bijzonderlijk ingeroepen worden door
allen, die verlangen voortgang in de kennis van en
de liefde tot Jezus\' Hart te maken; deze zielen zijn
genoegzaam overtuigd van de onvergelijkelijke schat-

ten van genade waarmede Christus haar overlaadde,
die Hij, c/de welbeminde leerling van Zijn Hart" (1)
noemde. Maar velen zijn onbewust dat deEerbiedwaardige
Pater de la Colombi�re met de gelukzalige Margaretlia
Maria den kostbaren erfschnt van het goddelijk Hart
gedeeld beeft, en dat hij rechtstreeks door den Hemel
gezonden werd om de apostel dezer treffende godsvrucht
te zijn. Hieraan willen wij in deze kleine schets her-
inneren, �n om liet vertrouwen der geloovigen in de
voorspraak van dezen heiligen kloosterling op te wek-
ken, �n om de wonderen te verhaasten, die, naar wij
hopen, deze twee leerlingen en apostelen van het H.
Hart .an Jezus in ��ne canonisatie zullen veree-
nigen. (2)

Pater Claudius de la Colombi�re, in 1641 te Saint-
Svmphorien d\'Ozon tusschen Lyon en Vienne geboren,
werd, twintig jaar oud, in de Soci�teit van Jezus op-
genomen. Zijne zeldzame^ geschiktheid voor den kansel
bewoog zijne oversten, hem tot het prediken van
Gods woord te bestemmen, schier zoodra hij zijne the-

(1) Tot nu toe hebt ge u slechts Mijne slavin genoemd; van dit
oogenblik «f geef ]k u den naam van beminde leerling van Mijn
heilig Hort. (Mi\'inoirc de la Vie de la 13. Marguerite-Marie, conser-
v� au monast�re de la Visitation, a Paray-le-Mouial.)

(2) Urunncn die geraadpleegd zijn : Levensschets der Gelukzalige,
Gedenkschriften uitgegeven door het klooster der Visitatie te Paray,
Retraite spirituelle van den Ecrbiedwaardigcn Pater de la Colombi�re ;
Werken van Mgr. Languet, van de Paters Gallifet, Croiset, Dani�l,
van den abb� Cucherat, aalmoezenier van het hospitaal van Paray-
le-Monial.

ologische studi�n ge�indigd had; want slechts (er loops
beklom hij den leerstoel der rethorica in het college
te Lyon. Zijn eerste optreden verried den redenaar,
en wel den redenaar, die aan zijn woord, zoo nis later
aan zijn geestelijk bestuur, het zegel van bevalligheid
en hemelsche zalving wist te geven, dat vooral het
kenmerk is der zendelingen, die gloeiend ijveren voor
de eer van God en het heil der zielen.

Zijne hooge geboorte, zijn persoonlijk aanzien, zijn
gegrond oordeel, zijn levendige geest, zijne grootmoe-
dige, kiesche gevoelens, en de bescheidene bevalligheid,
over zijn uiterlijk uitgespreid, verwierven hem spoedig
de achting en liefde van alien, die met hem in aan-
raking kwamen. Wie met Pater de la Colombi�re
sprak, gevoelde dat hij zich in tegenwoordigheid van
een uitstekend man bevond, en, wat merkwaardiger is.
nauwelijks kon men een weinig vertrouwelijk met hem
spreken, of al aanstonds herkende men den priester, die in
hooge mate met den Geest des Heeren bezield, den
kloosterling, die ongemeen op den weg der volmaakt-
heid gevorderd was.

Zulk een indruk gevoelt nog een ieder die de as-
cetische werken van den eerbiedwaardigen Pater leest,
bestudeert of overweegt, en we gelooven niet, dat een
enkel ernstig lezer (te bewonderenswaardige bladzijden
van zijne //Geestelijke afzondering" kan doorloopen, zon-
der bij schier elke bladzijde te moeten uitroepen:
//Dat is de taal, dat zijn de gedachten van een
heilige !"

Pater de la Colombi�re had nauwelijks zijn vier en
dertigste levensjaar en het vijftiende sinds zijne op-
neming in de orde bereikt, toen hij door eene geheel
bijzondere genade en gemachtigd door zijnen zielbe-
stuurder een dier besluiten nam, welke eeu nieuw
tijdvak in het geestelijk leven openen, en dengeheelen
inwendigen mensch wonderlijk vernieuwen. Daar hij
eensklaps zonder voorbehoud, alle, zelfs de geringste
banden van eigenliefde wilde verbreken en zijn hart,
tegen de minste zwakheid versterken, verbond hij zich
door gelofte, al de regels en al de voorschriften zijner
orde zonder eenige uitzondering getrouwelijk na te ko-
men. Zij die al de deugden en heilige oefeningen,
welke de Soci�teit van Jezus van hare leden eischt,
naauwkeurig kennen, zij die weten, welke waakzaam-
beid en volmaakte zelfverloochening de stipte nakoming
er van vordert, zullen wellicht geen heldhaftiger be»
sluit in zaken van heiligheid vinden, dan de uitvoe-
ring eener dergelijke verbintenis. Dan, wij we-
ten dal Pater de la Colombi�re voortdurend getrouw
bleef aan deze bewonderenswaardige gelofte en zij, die
hem gekend hebben, onder anderen de beroemde Pater
Jozef de GallifFet, verzekeren, dat zij hem, zelfs in de
geringste zaak, nimmer ontrouw aan zijne gelofte hebben
gezien ; allen, religieuzen en leeken, zoo wel aan de
hoven der koningen als in het klooster, hebben getui-
i^enis afgelegd, dat de heldhaftige zoon van den heili-
gen Ignatius zijne gelofte � eene gelofte, iu staat
om hen, die de meeste vorderingen in het geestelijk

leven gemaakt hadden, te doen afschrikkeu � onver-
tlauwd heeft nageleefd.

Dezen voortreffelijken man, dezen zoo wijzen en
heiligen kloosterling heeft Jezus zelf door een bijzon-
dere bestiering tot de gelukzalige Margaretha Maria ge-
zonden, om de vertrouweling te zijn van de genaden
die zij ontving, om haar steun en haar bijzondere gids
te wezen in alles wat de godsvrucht van Zijn H.
Hart betrof.

Wij hebben een blik geworpen op de volmaaktheid
van den heiligen bestuurder, dien God voor de getrouwe
dienares van Jesus\' Hart bestemde. Om aan hare
oversten te gehoorzamen, die het buitengewoon leven van
Margaretha Maria met angstige zorg gadesloegen, kampte
zij sinds verscheidene jaren met God zelven. De ge-
hoorzame dochter der Visitatie verbeidde met een sinar-
telijk geduld de komst van den zielbestuurder, die
haar door den goddelijken Meester beloofd was ge-
worden: //Wees gerust, Ik zal u Mijn dienaar zen-
den," had Jezus haar gezegd. En in 1674 kwam de
Eerbiedwaardige Pater Claudius de la Colombi�re te
Paray-le-Monial, om het bestuur van \'t huis, dat de Pa-
ters der Soci�teit van Jezus in die kleine stad bezaten,
op zich te nemen.

Wij zullen nu de eigen woorden van de Gelukzalige
aanhalen; hare getuigenis is meer afdoende dan de
welsprekendste bewijsvoering. Wij zullen zien hoe

Pater de la Colombi�re bepaaldelijk door den Heer
gekozen werd om de ijverige apostel der godsvrucht
tot het II. Hart van Jezus te worden.

//Ondanks alle zorgen en vrees die mij kwelden, ge-
noot mijn hart immer eene ongestoorde rust. Men
bracht mij in gesprek met ee.uige geleerde personen,
die, verre van mij gerust te stellen omtrent den weg
dien ik bewandelde, integendeel mijn lijden vermeer-
derden, totdat de Heer Pater de la Colo�.bi�re hier zond,
ingevolge de belofte, die mijn opperste Meester mij
gedaan bad, eenigen tijd nadat ik mij aan Hem had
toegewijd, namelijk dat Ilij mij een Zijner dienaren
zou zenden, om mij op Zijnen weg gerust festellen;
mij bevelende hem naar de kennis, w elke Hij mij zou
iustorten, al de schatten en de geheimen van Zijn
H. Hart te openbaren, en mij tevens verzekerende,
dat Hij hem groote genade uit deze gezegende bron
zou doen vloeien en die overvloediglijk over onze
gesprekken uitstorten.

//Toen die heilige man ten eersten male hier kwam,
hoorde ik, terwijl hij tot de verzamelde kloosterzusters
sprak, inwendig deze woorden : //Ziedaar dengene,
dien Ik u zend." Ik erkende weldra de waarheid
dezer woorden ; want toen ik op een qnater-temper-
dag voor het eerst bij hem biechtte, handelde hij
met mij, zonder dat we elkander ooit gezien of ge-
sproken hadden, als of hij alles begrepen had wat in
mij omging. Korten tijd daarna kwam hij weder
en, ofschoon wetende, dat het Gods wil was dat ik

met hem sprak, bleef ik echter, een zonderling
afkeer gevoelen, als ik tot hem gaan moest.
Bij hem komende gaf ik dat te kennen. Hij ant-
woordde, dat het hem genoegen deed, mij gelegenheid
verschaft te hebben een offer aan God te brengen;
zonder moeite en zonder omwegen opende ik hem
toen mijn hart en ontdekte hem alles, wat in mijne
ziel omging, zoowel het kwade als het goede.

//Hij verschafte mij grooten troost; hij verzekerde,
dat er niets te vreezen was in de leiding van den
geest, die in mij werkte, te meer, daar ik niet van
de gehoorzaamheid werd afgetrokken (1). Hij leerde
mij de gaven van God op prijs stellen en de menig-
vuldige mededeelingeu en gemeenzame gesprekken,
waarmede ik begunstigd werd, met eerbied en oot-

(1) Verscheidene jaren na het overlijden van den E. P. de la
Culoiiibi�re moest de Gelukzalige uit gehoorzaamheid aan P. Ignatius
Kolin, S. J. haren nieuwen biechtvader, verslag geven van de gena-
den die zij ontvangen had ; zij schreef alsto�n de volgende regelen :

�God liet toe dat velen geloofden dat ik bedrogen werd door den
geest die mij geleidde .... Ik twijfelde er niet meer aan of ik was
van God verlaten en rekende mij onder de verworpene zielen, de-
wijl men mij in de niefening bracht dat het Gods geest niet was die
mij bezat.... In dezen staat was ik strenger dan men zich kan
verbeelden, tot dat mijn opperste Meester mij den E. P. de la Co-
lombi�re toezond, mij te kennen gevende dat het een Zijner getrouw-
ste dienaren en Zijner ■ dierbaarste vrienden was. Deze heilige biecht-
vader deed al mijne angsten verdwijnen door mij te verzekeren dat
het Gods geest was die mij bestuurde; en hij gebood mij onbevreesd
de wegen te volgen waar het Hem zou behagen mij te geleiden. Als
toen geraakte -ik tot eene groote gerustheid des harten, tot dien zoeten

moed ontvangen er bijvoegende, dat ik immer dank-
baar moest zijn voor eene zoo groote goedheid.

//Intusschen had de Pater om mijnentwil veel te
lijden. Men zeide dat ik hem, evenals anderen, door
mijne begoocheling wilde bedriegen. Doch dat ver-
droot hem niet. Hij bleef mij zijne hulp verkenen,
zoo lang hij in deze stad was, en heeft het sedert
altijd gedaan.... Overigens spaarde hij niets om
mij te vernederen en te versterven, hetgeen mij tot
groot genoegen verstrekte.

//Eens toen hij de H. Mis in onze kerk kwam
lezen, bewees God hem en ook mij zeer groote ge-
naden ; want toen ik naderde om de H. communie
te ontvangen, toonde Hij Mij zijn H. Hart als een
gloeienden oven, en twee andere harten, die zich met
hel Zijne vereenigden en daarin wegzonken, terwijl
Hij mij zeide: //Aldus vereenigt Mijne reine liefde
voor immer deze drie harten." Hij deed mij ver-
staan, dat deze vereeniging geheel tot eer van zijn
H. Hart zou strekken, waarna Hij verlangde dat
ik den Pater de schatten zou ontdekken, opdat hij er
de waarde van zou doen kennen; dat Hij daarom
verlangde, ons gelijkelijk met geestelijke gunsten te

vrede, weikeu mijn zachtmoedige Verlosser mij sinds dien tijd immer
geschonken heeft te midden der kruisen, vernederingen en smarten,
waarmede Hij nimmer opgehouden heeft zijne onwaardige slavin te
begunstigen en waarin ik alleen mijn troost, myn genoegen en mijne
rust vinden kon. (Brief van de gelukzalige Margaretha-Maria aan
1\'. J. Roliu, S. J. 1685�1690.)

verrijken. Daarop droe_a\' ik Ham mijne armoede voor
en de ongelijkheid, die er bestond tusschen een man
van zoo groote deugd en eene arme nietige zondares,
gelijk ik ben. Hierop antwoordde Hij mij: c/De on-
eindige schatten van Mijn Hart zullen alles aanvullen
en gelijk maken. Zeg hem deze dingen, zonder iets
te vreezen.\'\' Ik volbracht dit bevel bij ons eerste on-
derhoud. De ootmoed en dankbaarheid, waarmede hij
dit en vele andere dingen vernam, die ik hem namens
God zeide en die hem aangingen, troffen mij dermate
dat ik er meer voordeel uit trok, dau uit al de pre-
dikati�n die ik zou hebben kunnen hoorcu.

Eens vroeg mijn Opperste Offeraar mij dat ik
een schriftelijk testament of eene volledige afstands-
ukle, zonder eenig voorbehoud te Zijne gunste zou
opmaken, (reeds mondeling had ik zulks gedaan),
van al hetgeen ik zou kunnen doen en lijden en van
al de gebeden en geestelijke gunsten, welke men voor.
mij, gedurende mijn leven of na mijnen dood zou
kunnen opdragen. Hij gelastte mij aan mijne over-
ste te vragen, of zij zelve dit stuk wilde schrijven,
dat Hij haar mildelijk zou beloonen ; mocht zij het
weigeren, dat ik mij dan tot Zijn dienaar Pater de la
Colombi�re zou wenden. Maar de overste deed het zelve."

Wij zien duidelijk, dat de goddelijke Meester aan
zijne vrome dienstmaagd wil doen begrijpen, dat zij
Pater de la Colombi�re moet beschouwen als den steun,
den leidsman harer ziel, vooral wanneer het zijn H.
Hart betreft. Een laatste maal sprak de Heer mei

nog treffender aandrang; aan de gelukzalige Margaretha
Maria de instelling van het feest ter eere van Zijn
H. Hart vragende, voorspelt Hij op eene wezenlijk
plechtige en stellige wijze de hulp, die zij zal vin-
den in de godsvrucht en den ijver van den waardigen
kloosterling. Hooren wij de Gelukzalige deze verschij-
�iing verhalen, welke men met recht de groote ver-
schijning kan noemen en waarbij de uitdrukkelijke
verlangens van Jezus\' Hart werden kenbaar gemaakt.
ir Mij eens voor het H. Sacrament bevindende �
\'t was «edurende het octaaf van \'t feest � ontving
ik van God buitengewone blijken Zijner liefde. Door
een gevoel van dankbaarheid getroffen en verlangend
liefde voor liefde te schenken, zeide Hij mij: //Gij
kunt mij geen grooter bewijs van wederliefde geven
dan door te doen het geen Ik u zoo dikwijls gevraagd
heb." Alstoen Zijn goddelijk Hart ontblootende sprak
Hij: Ziedaar dat Hart, Hetwelk de menschen zoozeer
bemind heeft, dat Het niets gespaard maar Zich uit-
geput en verteerd heeft om hun Zijne liefde te toonen,
en tot erkentelijkheid ontvang Ik van de meesten niets
dan ondankbaarheid door hunne oueerbiedigheid en
heiligschennis, en door de koelheid en verachting, die
zij voor Mij in dit Sacrament van liefde hebben.
Maar wat Mij nog gevoeliger grieft, is, dat Mij toe-
gewijde harten aldus handeleu. Daarom vraag Ik u,
dat de eerste vrijdag na het octaaf van het Heilig
Sacrament toegewijd worde aan een bijzonder feest
om Mijn Hart te eeren, door �p dien dag de H. Com-

munie te ontvangen en door eene eerboete te doen
tot vergoeding voor den geleden hoon, ten einde al-
dus de onwaardigheden te herstellen, welke Het ver-
duurd heeft, sedert Het op de altaren rust. Ik be-
loof u ook, dat Mijn Hart Zich zal openen om over-
vloediglijk de uitwerkselen Zijner goddelijke liefde te
doen nederdalen op hen, die Het deze eer zullen be-
wijzen en deze eerbewijzing zullen bevorderen. � //Maar
Heer, zeide ik tot Hem, //tot wien wendt Gij U?
Tot een nietig schepsel, tot eene zoo arme zondares,
dat hare onwaardigheid de vervulling van Uw plan
zou kunnen beletten!" � //Hoe," hernam\'onze Heer,
«weet gij niet dat Ik Mij van de zwakste schepselen
bedien om de sterkeu te beschamen, en dat Ik gewoon-
Jijk. in de geringen en arinen van geest Mijne kracht
het schitterendst doe uitblinken, opdat zij niets aan
zich zelven zouden toeschrijven?" � //Geef mij dan,
lieer, geef mij het middel, om te volbrengen wat Gij
mij gebiedt!" � //Wend u lot Mijn dienaar, Pater
de la Colombi�re, en zeg hem van Mijnentwege, dat
hij het mogelijke doe om deze godsvrucht te vestigen
en dit genoegen aan Mijn Hart te verschaffen. Dat hij
niet ontmoedigd worde door de zwarigheden die hij ten
dien opzichte zal ondervinden; want deze zullen niet ont-
breken. Docli hij moet weten, dat hij, die zich zelvenmis-
trouwt om zich geheel op Mij te verlaten, alle^v1�r<(^gr^,)ty^N_%//Toen ik dit volbracht had,\' vervolgt ukza- C

lige, //beval de Pater mij, wat ik ha
H. Hart van Jezus gezegd had, in spiirift (�)_

�gen alsmede vele andere zaken, die hem zei ven be-
troffen, voor de eer van God."

/irDeze heilige man strekte mij tot grooten troost,
zoo wel door mij te leeren beantwoorden aan de oog-
merken van God, als door mij gerust te stellen in de
ernstige vrees die ik had van misleid te zijn, hetgeen
mij onophoudelijk kwelde. De lieer nam hem uil
deze stad, ten einde hem voor de bekeering der zielen
onder de ketters te gebruiken; ik ontving dien slag
met eene volmaakte onderwerping aan Gods wil....
wel overtuigd dat Hij zorg zou dragen mij van alles
te voorzien wat ik kon behoeven.

Wij hebben gehoord, hoe de Gelukzalige in naam
van Jezus Christus zelven, den Eerbiedwaardigen Pater de
la Colombi�re met de verheven en roemrijke zending be-
kleedde, welke zoo zeer voegde aan het vurig en edel-
moedig hart van den heiligen apostel. De Pater kon
geen geloof weigeren aan dit van den hemel gezonden
bevel; de goddelijke werkingen die hij in de ziel der
nederige kloosterzuster herkend en bewonderd had,
ontnam en hem eiken twijfel omtrent de oprechtheid harer
incdedeelingen en derzelver hemelschen oorsprong. Hij
beijverde zich dan ook zich zelven geheel aan het Hart
van Jezus over te geven en zich den eersten leerling
van dat aanbiddelijk Hart verklarende, verbond hij
zich door eene toewijdingsakte voor het gansche leven
aan Zijnen dienst; deze toewijding sprak hij uit op

Vrijdag na het Octaaf van het Heilig Sacrament, den
21 Juni 1675, zijnde dezelfde dag, die door Onzen
Heer Jezus Christus bestemd was om de feestdag van
Zijn H. Hart te worden. Het was tevens de feest-
dag van den beminnelijken H. Aloysius van
Gonzaga, die immer een voorstander van deze gods-
vrucht was geweest en en van wien de H. Mag-
dalena de Pazzi gezegd had, dat hij, nog in leven
zijnde, onophoudelijk liefdepijlen naar het Hart van
het vleesch geworden Woord afschoot, welke zich, nu
hij in de glorie des hemels is, niet meer van zijn
eigen hart scheiden. (Leven vau de Gelukzalige,
door Pater Dani�l.) (1)

Gelukkig zich aldus aan het aanbiddelijk Hart van
den Heiland toegewijd te hebben, beschouwde Pater
de la Colombi�re zich als den voor deze godsvrucht
geroepen apostel, en van toen af bestond de aange-

(1) Men yeroorloove ons hierbij te roegen dut deze engelachtige
patroon der christelijke jeugd in 1765 op wonderdadige wijze een
stervenden novice, met name Nicolaas C�lestini genas, en dat hij
van God zijne gezondheid verwervende de voorwaarde stelde dat de
jeugdige kloosterling zich tot aan zijnen dood zou beijveren de gods-
rrucht tot het Hart van Jezus te verspreiden, eene godsvrucht diu
tien Hemel zeer aangenaam is. Den volgenden dag diende de jeug-
dige novice, volkomen hersteld, de H. Mis aan Pater Superior eii
ontving de Communie aan het altaar van den H. Aloysius van Gon-
zaga. Gedurende zijn geheele leven getrouw aan het verlangen van zijn
heiligen beschermer, beijverde Pater Nic. L. C�lestini zich de gods.
vrucht tot het H. Hart van Jezus, deze godsvrucht die den Hemel
zoo aangenaam is, te verspreiden. (Leven van den H. Aloysius vau
Gonzaga, Daurignac en andere schrijvers.)

naamste arbeid van zijn apostolaat het Hart van Je-
zus te doen kennen. Niet alleen door het-
geen hij had hooren zeggen van de schatten vaTi dat
aanbiddelijk Hart en van Zijn verlangen oui die den
menschen mede te deelen, maar vooral door eigen on-
dervinding, door de genaden, waarmede hij zich
zelven overstelpt zag, en den ijver der liefde, waar-
mede hij vervuld was, werd hij bevestigd in het op-
gevatte plan en in het genomen besluit, om apostel
van het H. Hart te worden. Hij ried dan de gods-
vruclit tot Jezus\' Hart aan tal van personen, die hem
te Paray-le-Monial, de leiding hunner ziel hadden
toevertrouwd, en hij deed hun in praktijk brengen
wat door den Heer aan de gelukzalige Margaretha
Maria voorgeschreven was geworden. //Het geschiedde
zegt Mgr. Languet (ondanks den tegenstand, waaraan
het niet ontbrak) met een zoo gunstige» uitslag, dat
hij er zelf over verbaasd was. Velen verwierven door
de beoefening dezer devotie, de geheele bekeering vau
hun hart; anderen vonden, door de bijzondere ge-
naden die zij van God ontvingen, een middel om op
den weg der volmaaktheid voort te gaan."

Intusschen nam de Heer, zooals de Gelukzalige ons
reeds gezegd heeft, Pater de la Colombi�re uit het
stadje Paray weg en bestemde hem tot de bekeering der
ketters. Het was naar het hof van Engeland zelf, een
zeer dooruachtig en weinig ter bebouwing geschikt
veld, dat de Pater door zijne oversten werd gezon-
deu, in hoedanigheid vau prediker vau Hare Kouink-

lijke Hoogheid Mevrouw de Hertogin van York,
later koningin van Groot-Brittanje.

Alvorens naar Engeland te vertrekken, gaf Pater
de la Colombi�re aan de Gelukzalige tot besluit deze
weinige maar zeer veel beteekenende woorden: //Her-
inner u, dat God van u alles en van u niets vruagt.
Hij vergt alles, omdat Hij over en in u wil heerschen,
als over een eigendom dat Hem alleen volstrekt toe-
behoort, zoodat Hij over alles beschikt, niets Hem
vvederstaat, alles buigt, alles aan het minste teeken
van Zijnen wil gehoorzaamt. Hij vraagt niets van
u, omdat Hij in u alles wil verrichten zonder dat
gij u ergens tusschenmengt, u tevreden stellende met
het voorwerp te zijn waarop en waarin Hij handelt,
opdat al de eer Hem zij en Hij alleen eeuwig ge-
k�nd, geprezen en bemind worde."

Deze woorden doen ons genoegzaam de hooge en
krachtige leiding des eerbiedwaardigen Paters en de
volmaaktheid van zijne heilige biechtelinge kennen.
Maar de man naar Gods Hart vergenoegde zich niet
der Gelukzalige den weg van deze verhevene over-
geving af te bakenen; hij verzocht voor zich zei ven
de geestelijke hulp van Margaretha Maria, en in zijue
nederigheid vroeg hij eenige regelen van hare hand.
De Gelukzalige kon het niet weigeren; zij schreef
aan haren heiligen zielsbestuurder dus een briefje,
hetwelk voor den Pater eene bron van sterkte en
troost was in de talrijke moeielijkheden van zijn
nieuw apostolaat in een land, waar roomsen priester

te zijn eene misdaad en lid der Soci�teit van Jezus
te wezen eene dubbele misdaad was. De Eerbied -
waardige Pater verhaalde dan ook gaarne, dat hij het
ontsnappen aan zoo vele gevaren en het roemrijk
ontkomen aan duizenden hinderlagen verschuldigd
was aan de voorlichting die de Gelukzalige heui bij
zijn vertrek geschonken had ; aan de raadgevingen, die
zij hem nog door hare overste, de kloostermoeder de
Saumaise, deed toekomen, en vooral aan de voorbede
dezer getrouwe minnares van Jezus\' Hart.

Den 13 October 1676 te Londeu aangeland en de
bewoner van het paleis van Sint-James geworden,
zocht Pater de la Colombi�re daar als een waar
kloosterling te leven, vreemd blijvende aan het e;e-
woel en de weelde van het hof. Elke nleuwsgierig-
heid, zelfs de geringste vermijdende, wierp hij nimmer
een blik op het prachtige Londen, dat zich onder de
vensters van zijn koninklijk verblijf uitstrekte; be-
zocht geene enkels merkwaardigheden van deze grootc
stad, verbande alle fijne geriefelijkheden eu schijn van
weelde en vond, terwijl hij zijne gewone gestreughe-
den verdubbelde, in de trouwe naleving zijner geloften,
//het geheim om door het gewoel van het hof niet.
meer verontrust te worden, dan in de stilte eeuer
woestijn." (Brief van den Eerbiedw. Pater.)

Getrouw aan zijne zending, nam de prediker elke
gelegenheid waar om Gods oogmerken bevorderlijk te

zijn. »Ik wist, schreef hij in 1677, dat God verlangde,
dat ik Hem dienen zou dooi de verspreiding der gods-
vrucht ingegeven aan eene persoon, aan wie Hij zich zeer
vertrouwelijk openbaart, voor welke Hij van mijne zwak-
heid gebruik had gemaakt: ik heb die reeds veel in En-
geland verspreid en er over naar Frankrijk geschreven....
Mocht ik, o God, overal kunnen zijn en verkondigen
wat Gij van Uwe dienaars en vrienden verwacht. (1)
De ijver, die in het gemoed van den Pater brandde,
liet hem geene rust, maar hij was vooral welsprekend
en scheen door eene hemelsche ingeving bezield, wan-
neer hij over het bewonderenswaardig geheim des Al-
taars en over het H. Hart van Jezus sprak. Men
kan geene woorden vinden om de teederheid en tege-

(1) Het uittreksel van een brief van Pater de la Colorabi�re aan
de Congreganisten der H. Maagd te Paray, waarvan wij eenige re-
gelen in fac-simile wedergeven, bewijst dat de Eerbiedwaardige kloos-
terling de zielen niet vergat, die van verre en van nabij zyne gees-
telijke leiding inriepen.

Het fac-simile van het handschrift ran Pater de la Colombi�re aan
ons zendende, schreef de Moeder-Overste der Visitatie te Paray-le-
Mouial, den 28 Februari 1874: �Zeer gaarne zouden w|j u veledo-
�umeuten van dezen grootcn vriend van Jezus\' Hart doen toekomen
maar belaas I we bezitten er weinig. Het eenige fragment-handschrift
dat wij hebben is zeer beschadigd.... Het fac-simile dat wij het
voorregt hebben u aan te bieden is het eenige dat een volledigen zin
uitmaakt. ... � Wij zien in de aanteekeningen der Archieven dat
de helft van den brief gegeven werd aan den E P. Barelle, prefekt
der scholen te Billom ; het stuk waarop de datum vermeld is: �Lon-
den, 18 Augustus 1677" aan den heer Gautrclet, en het stuk
waarop het woord �Vrede" voorkomt aan den E. P. Gloriot.

lijkertijd de kracht uit te drukken, welke zijn hart
overstelpte, toen hij op den dag, waarop de Kerk het
feest van \'t H. Sacrament viert, in de koninklijke
kapel over de liefde van Christus in het aanbiddelijk
Geheim en over de ondankbaarheid der menschen je-
gens dit Sacrament van liefde sprak. Men zou zijne
vurige godsvrucht moeten bezitten om het diepgaand
medelijden en den heiligen hartstocht, welke in de
laatste woorden dezer toespraak lagen, te kunnen
weergeven en gevoelen; eene toespraak, waarin hij,
zich tot het Hart van Jezus wendende en aldus recht-
streeks in het hart van \'t kettersch Engeland de
godsvrucht tot het H. Hart inleidende, dit bewon-
dercnswaardige en aanbiddelijk Hart aanroept, als het
eenig hulpmiddel tegen den stroom van onze kwalen.

Thans moeten we terugkomen op het briefje, dat
de Gelukzalige aan Pater de la Colombi�re bij zijn
vertrek naar Groot-Brittanje deed ter hand stellen. Wij
geven het woordelijk weder zoo als het voorkomt in
de //Geestelijke Afzondering" van den heiligen klouster-
ling, in 1677 te Londen geschreven.

1". Het talent van Pater de la Colombi�re is de
zielen tot God te brengen; daarom zullende duivelen
tegen hem alle krachten samenspannen. Zelfs aan God
toegewijde personen zullen hem leed veroorzaken en
afkeuren wat hij in zijn predikatien zeggen zal, om
hen daarheen te voeren. De goedheid Gods zal in de
moeielijkheid zijn, steun zijn zoo lang hij op Hem
blijft vertrouwen.

2\'. Hij moet meewarige goedertierenheid hebben
voor de zondaars, en slechts dau gestreng zijn,
wanneer God hem zulks openbaart.

3°. Dat hij grootelij ks zorgdrage het goede niet
uit zijne bron te trekken. Dit woord is kort maar
veel beteekeneud. God zal het hem doen begrijpen,
naar mate hij er zich op toelegt.

Dit zijn de drie punten welke het profetisch ge*
schrift of briefje bevatte, dat de Gelukzalige aan Pa-
ter de la Colombi�re v��r zijn vertrek gaf. Zonder
het aanvankelijk geheel te begrijpen bewaarde hij het
zorgvuldig als eene waarschuwing en aanmoediging;
en allengskens zag hij de verwezenlijking er van, zoo
als hij aanteekent in zijne //Geestelijke Afzondering" en
in sommige brieven, welke hij in 1676, 1677 en 1678
uit Londen schreef aan de eerw. Moeder de Saumaise,
Overste van het klooster der Visitatie te Paray en
boezemvriendin van de gelukzalige Margaretha Maria.

»Het zal u aangenaam zijn te vernemen," schreef
hij den 7^dcn Februari 1677, //dat het briefje, het-
welk gij mij bij het vertrek gaaft, bijna zooveel ge-
heimen als woorden bevatte. Ik heb er den zin niet
van begrepen v��r dat ik, tien dagen geleden, eene
geestelijke afzondering hield. Doch \'t is waar, dat de
Heer niets te zeggen over had gelaten en dat daar-
in behoedmiddellen waren tegen alle rampen, die
mij konden treffen. Alles is vervuld geworden, be-
halve de vervolging waarvan in het eerste artikel ge-
waagd wordt, en die mij door een Godgewijd persoon

berokkend moet worden. Want wat de vervolging des
duivels betreft, onder hetzelfde hoofdstuk vermeld, ik
kan in waarheid getuigen, dat hij mij allerlei strikken
gespannen heeft.

#Het tweede en derde artikel waren van het grootste
gewicht voor de rust mijns levens en voor mijne vol-
maaktheid. Aanvankelijk verbeeldde ik mij en gedurende
drie maanden geloofde ik, dat het slechts algemeene op-<
merkingen betrekkelijk mijn verderen levensloop waren,
maar weldra erkende ik, dat het een raadgeving was
voor bestaande gelegenheden, en geneesmiddelen tegen
denkbeelden en plannen, die mij verontrustten en vol-
strekt niet met die van God strookten.

» Vooral het laatste waarvan ik den zin nimmer
had kunnen begrijpen, werd mij eensklaps zoo helder,
dat niets ter wereld duidelijker was.

it\'t Is mij niet mogelijk u de vreugde te schet-
sen, welke dit licht voor mij deed ontstaan, omdat
het mij gewerd in een tijd, dat ik het ernstig zocht,
na de woorden, die het einde van den zin uitmaken,
overwogen te hebben: Dat God mij de zaak begrij-
pelijk zou maken, naar gelang ik er mij op zou toe-
leggen.

//Ik zeg u al de rijkdommen niet, welke ik in dit
geschrift ontdekte; ik zou te lang worden. Alles wat
ik u kan zeggen, is dat indien de booze geest het
ingegeven heeft, hij deerlijk met zich zelven in
strijd is, aangezien ik daaruit zulke krachtige mid-
delen tegen zijne listen geput heb en het op mij al

de uitwerking heeft, welke de Heilige Geest pleegt
voort te brengen."

Den 3^den Mei 1677 schreef hij aan dezelfde overste:
....//Mij dunkt dat ik in het jongste briefje van zuster Ala-
coque alles begrepen heb, behalve, het laatste .voord:
zonder voorbehoud. Het heeft zulk eene groote betee-
kenis, dat ik zeer vrees dezen raad niet te zullen
nakomen ; echter is hij mij reeds heilzaam geweest.
Maar ik zou ir ij gelukkig achten alles te kunnen
volbrengen wat door dit woord bedoeld wordt."

»lk kan u niet zeggen, hoeveel troost uw brief mij
verschaft heeft," schreef de Pater nog den 25 No-
vember 1677. //Het briefje van zuster Alac�que ver-
sterkt mij veel en stelt mij gerust omtrent duizend
twijfelingen die mij dagelijks overvallen. Wat zij
van mij verlangt, hindert mij zeer en ik weet niet
wat haar te antwoorden. Onze Lieve Heer openbaart
mij Zijnen wil niet zoo als bij haar het geval is, en
verre zij het van mij, haar in iets te raden. Om
echter hare nederigheid te bevredigen, zal ik haar he-
den nog schrijven.

//Alles wat gij mij van deze goede zuster meldt,
veroorzaakt mij buitengewone vreugde ! Hoe bewon-
dgrenswaardig is God ! Hoe beminnenswaardig is Hij
in Zijne heiligen ! .... Ik kan haar in het lijden niet
beklagen; mij dunkt dat de slagen, welke van Gods
hand komen, duizendmaal aangenamer zijn dan de lief-
kozingen der menschen."

//Londen, 30 April 1678. Ik dank u hartelijk voor

den brief van zuster Alacoque, ik zal haar antwoord
zenden en als gij het goedvindt zult gij het haar wel
ter hand stellen; vindt ge het niet gepast, handel dan
naar welgevallen. Haar schrijven heeft mij zeer ge-
sticht ; het bevestigt mijn geloof aan de dingen,
die Christus haar nopens het verledene en de toe-
komst kenbaar maakt, zoo zeer dat ik denk, geene
verdienste van het gelooven meer te hebben."

Londen, 3 Mei 1678. //Ik twijfel of ik zonder
het briefje, waarin de raadgevingen van zuster Alaco-
que vervat waren, het leed dat ik doorstaan heb, wei
te boven zou gekomen zijn, en de zorgen overvielen
mij immer het hevigst, wanneer ik spoedeischende za-
ken te verrichten had en met arbeid overladen was."

Den 9\'ten Mei schreef de Eerbiedwaardige Pater nog-
maals aan dezelfde Overste : //Men moet, naar de heilzame
raadgeving, mij eens door zuster Alacoque verstrekt,
den uitslag overlaten aan Hem, die al onze kwelling
ten beste kan doen eindigen. Zij heeft er mij drie
of vier gegeven, die mij tot gedragslijn dienen en al de
vreugde mijns levens uitmaken. Eeuwig zij God ge-
prezen, Die Zich gewaardigt ons arme blinden te ver-
lichten door het licht van hen, die meer vertrouwelijk
met Hem omgaan!" � Weinige dagen daarna meldde
de Pater : //Ik zou gaarne antwoorden op het schrijven
van onze heilige zuster Alacoque, waardoor ik zeer
gesticht ben geworden, doch ik gevoel mij niet in staat
haar iets te zeggen, en ik vrees zoozeer haar inwendig
leven te storen, dat ik niet besluiten kan mijne nei-

ging te volgen. Zij is zoo verstandig en zoo verlicht
en ik ben daarenboven overtuigd, dat God zich aan
haar op eene geheel bijzondere wijze openbaart. Zij
spreekt van een tweede offer dat God van haar vraagt,
n. 1. de zorg voor het ligchaam en de gezondheid;
wat mij betreft ik beschouw dit offer neg volmaakter
als het offer der gebeden, dewijl het zeer vernederend
en zeer geschikt is om ons van allen steun, dien we in
ons zelven kunnen hebben, los te maken. Behoefde
zij eene vermaning om in dit opzicht aan de stem
van God te gehoorzamen, ik zou haar van ganseber
harte daartoe aansporen. Ik zie niet, dat zij daarover
eenig leed behoeft te hebben, zij bemint de vernede-
ringen en de verborgenheid ; deze leiding brengt daar-
toe veel bij. In dat alles waagt zij niets dan haar
eigen belang, hetwelk zij voor niets moet rekenen.

Deze wellicht een weinig breedvoerige aanhalingen
hebben ons noodzakelijk toegeschenen, om meer en
meer de vertrouwelijke verstandhouding dezer beide
groote zielen, en de wederzijdsche achting, welke zij
elkander in den Heer toedroegen, te doen waarderen.
Wanneer wij bijna uitsluitend de woorden van den Eer-
biedw. Pater de la Colombi�re aanhalen, geschiedt zulks
om meer reglstreeks zijne nederigheid, zijn heilig wan-
trouwen in zich zelven, zijn streven naar de hoogste
volmaaktheid en zijnen eerbied voor de deugden en de
verlichting der gelukzalige Margaretha Maria te doen
uitkomen. Maar het zal niemands aandacht ontgaan,
hoe volhardend de getrouwe leerlinge van Jezus\'

Hart den raad bleef inwinnen van hein, dien degod-
delijke Meester haar tot zielsbestuurder gegeven had,
en tegelijkertijd met welk een berekende voorzichtig-
heid en met welk een waarlijk bovennainurlijken en
apostolischen geest, de man Gods zoo van verre als
van nabij, zijne heilige biechtelinge leidde.

Deze brieven, en vele andere, die we stilzwijgend
voorbijgaan, getuigen ook van de beproevingen, welke
de ijver van den Eerbiedwaardige Pater, in zijne zen-
ding aan het hof en in de hoofdstad van Groot-Brit-
tanje, te verduren had. Onaangenaamheden van al-
lerlei aard, en gelijk de apostelen, die zich eeniglijk
aan de zaak van God en het zielenheil wijden maar
al te dikwijls ondervonden, tegenkantingen welke de
H. Paulus de vervolging der valsche broeders noemt,
al dat zedelijk lijden, gevoegd bij zijne gewone ge-
strengheden en bij de vermoeienissen aan zijne heilige
bediening verbonden, hadden allengskens de overigrns
niet sterke krachten van den kloosterling ondermijnd;
onderscheiden malen was zijne zwakke borst onbestand
gebleken tegen de pogingen van zijnen ijver, en het
scheen zeer twijfelachtig of hij zijne predikati�n in
de kapel van Sint-James wel zou kunnen voortzetten.
Ook verwachtte hij dat zijne oversten hem naar
Frankrijk zouden terug roepen, toen God hem de
groote beproeving bereidde, waarvan de gelukzalige
Margaretha Maria hem het voorgevoel had gegeven;
ik bedoel de beproeving van laster en vervolging.

Plotseling in het holst van den nacht, zonder eeni-

gen eerbied voor de koninklijke gastvrijheid, waaraan
hij zich had toevertrouwd, werd Pater de la Co-
lombi�re gevangen gezet, als samenzweerder aange-
klaagd en met de doodstraf bedreigd. Het zal on~
noodig zijn te zeggen, dat men van hem niets ver-
nam aangaande eene denkbeeldige samenzwering, waar-
oratrent de geschiedenis overigens recht gesproken
heeft, en welke door de protestanten zelveu als eene
grove en lafle aantijging, beschouwd is geworden. (1)
Door zijnen titel van prediker van Hare Koninklijke
Hoogheid de Hertogin van York; door de bescherming
van Lodewijk XIV, wiens onderdaan hij was, ontkwam
Pater de la Colombi�re den dood, die het lot werd
van negen zijner ambtsbroeders en van den uitstekenden
William Howard, burggraaf van Stafford. Maar de
lord-rechters veroordeelden hem tot ballingschap, en
de onverschrokken belijder des geloofs moest er in
berusten, den zoo zeer gewenschten beker van het
martelaarschap niet te ledigen. Hij vertrok dan, de
ziel van droefheid vervuld, zijne broeders in de gc-
vangenis en als met eenen voet op het schavot, en de
kinderen zijner zending in tranen achterlatende; ove-
rigens gereed om op een tcekeu van zijne oversten in
het land der kruisen, zoo als hij Engeland noemde,
terug te keeren om er te lijden en te sterven.

(1) Vie de la Ji. Margucrite-Marie, door den E. P. Charles Daniel, S.J.

In het begin van 1679 in Frankrijk teruggekeerd
zou Pater de la Colombi�re Engeland, het land der
kruisen, niet meer wederzien; nog twee jaren balling-
schap wachtte hem in deze wereld en dan zou het
land waar de smart vreemd is zijn vaderland wor-
den! \'s Paters gezondheid was inderdaad een doodelijke
schok toegebracht: de gevangenschap, de smartelijke
aandoening bij het vertrek en het laatste afscheid, de
overtocht in het barre jaargetijde, maar vooral het
lijden van zijn oprecht apostelhart bij het gezicht der
rampen van de kerk in Engeland die hij had verla-
ten, hadden de borstkwaal, waaraan de Pater lijdende
was, verergerd en de bloedspuwingen vernieuwd.

Tot den dood toe offervaardig, bood hij zijnen
oversten aan, om de functi�n te vervullen die men
hem nog zou willen toevertrouwen, zich gelukkig
rekenende met de wapenen in de hand te sneven!
Men riep hem dan naar Lyon om hem in eene be-
diening te plaatsen ge�venredigd aan zijne zwakke
krachten; er heen reizende had hij de zalige troost
eenige dagen te Paray-le-Monial te vertoeven, en de
nederigheid en gehoorzaamheid van zuster Margaretha
Maria te bewonderen en tal van personen, die hunnen
vroegeren geestelijken leidsman kwamen raadplegen,
met nieuwen ijver te bezielen.

Te Lyon belast met de geestelijke leiding derjeug-
dige religieusen zijner orde, onderscheidde Pater de

la Colombi�re zich door zijne zeldzame raenschenken-
nis en hemelsche zachtmoedigheid en in zijne school
werd de beroemde Pater Josef de Gallifet gevormd,
wiens degelijke geschriften (1) later zoo krachtig mede-
werkten om de godsvrucht tot het H. Hart van Jezus
op onwrikbare theologische grondslagen te vestigen.

Ongetwijfeld heeft Pater de la Colombi�re gedu-
rende zijne laatste levensjaren overvloed van krachten
en troost in de godsvrucht tot Jezus\' Hart gevonden.
Christus die zich op de stelligste wijze verbonden
had, om de rampen der aan Zijn Hart toegewijde
personen te verzachten en de reeds ijvervolle zielen
tot groote volmaaktheid op te voeren, overlaadde dezen
bevoorrechten vriend, dezen apostel van Zijn H. Hart
met de uitgezochtste zegeningen. De heilige kloosterling
erkende en verkondigde ook gaarne met de gevoelens
eener nederige dankbaarheid de onuitsprekelijke zoetig-
heid, waarmede de Heer Zich gewaardigde hem te
overstelpen, en //ofschoon God hem langen tijd op den
weg der verhevehste volmaaktheid geleid had, niet

(1) Het voornaamste werk van P. Josef de Gallifet, oorspronkelijk
in 1726 te Rome onder den titel van De cultu sacrosancti Cordis
])«i ac Domini nostri Jesu Christi gedrukt, en later door den schrij-
rer zelven in liet Fransen vertaald onder den titel van: De V exel-
lence de la d�votion au Cocur adorable de J. C, is wellicht de vol-
ledigste en de degelijkste verhandeling, die tot nu toe over dat on-
ilerwerp in het licht verschenen is. Het is in \'t Italiaanssh, Poolsch,
Duitsch, Portugeesch en andere talen overgezet en dikwerf herdrukt
geworden.

door voelbaren troost, maar alleen door een levendig
geloof en door viij zware beproevingen, scheen echter
de H. Geest ten zijnen opzichte, zoodra Hij hem de
beoefening dezer godsvrucht had ingegeven, eene andere
gedragslijn te volgen." (Pater J. Croiset.)

Deze dienaar Gods spreekt in zijne //Geestelijke Afzon-
dering" aldus over dit onderwerp ://Mijn hart stort zich
uit en gevoelt eene zaligheid, die ik kan smaken en van
de barmhartigheid van mijn Schepper ontvangen, zonder
ze te kunnen uitspreken. God, Gij zijt wel goed U
aldus aan het ondankbaarste Uwer schepselen en aan
den onwaardigsten Uwer dienaren te openbaren; wees
er eeuwig voor geprezen en geloofd! Ik heb erkend
dat God verlangde dat ik Hem zou dienen door be-
vorderlijk te zijn aan de vervulling Zijner wenschen,
betreffende de devotie die Hij ingegeven heeft aan
iemand aan wie Hij Zich zeer vertrouwelijk openbaart.
Kon ik, o God, overal te gelijk zijn en verkondigen
wat Gij van Uwe dienaars en vrienden verwacht!"
En in eene andere vervoering van liefde en dankbaar-
heid roept hij uit: //Houd op, mijn Heer en bemin-
nelijke Meester, mij met Uwe.gunsten te overladen!
Ik erken mijne volkomene onwaardigheid; Gij zoudt
mij gewennen U uit eigenbelang te dienen, of Gij
zoudt mij tot buitensporigheden brengen, want zoo
Gij mij niet verplichtte te gehoorzamen aan mijn
bestuurder, wat zou ik niet doen om een oogenblik
dien troost te verdienen welken Gij mij schenkt ?....
Dwaas, wat zeg ik, verdienen? Vergeef mij, bemin-

nenswaardige Vader, deze uitdrukking; mijn geest
raakt verbijsterd door den overvloed Uwer goedheid,
ik weet niet wat ik zeg; zou ik ooit die gunsten en
dien overgrooten troost kunnen verdieneu, waarmede Gij
mij te gernoet komt en uiij overstelpt ? Neen mijn
Jezus, Gij alleen verwerft mij door Uw lijden van
Uwen Vader alle gunsten die mij geworden j wees er
eeuwig voor gedankt en overstort mij met lijden en
ellende om mij ten minste eenigszins in de Uwe te
doen deelen ! Ik kan niet aan Uwe liefde gelooven
alvorens Gij mij veel en langen tijd hebt doen lijden!
Aldus spreekt deze heilige kloosterling in de over-
maat van genot en iuwendige vertroosting, waarmede
het Hart van Jezus zijne reine ziel overstroomde. Men
zou meenen den H. Bernardus te hooren, die, meer
dan vijf eeuwen v��r Pater de la Oolombi�re, uitriep,
toen hij de christenen aanspoorde in het H. Hart
des Verlossers hunne woning te vestigen: //O, hoe
heilzaam, hoe zoet is het in dit goddelijk Hart te
verwijlen ! Ja, beminnenswaardige Jezus, het is vol-
doende tot U te komen en aan Uw Hart te denken
om met vreugde overstelpt te worden en van blijd-
schap op te springen!... //Exultabimus et hctabimur
in te, memores cordis tui! O quam bonum et q�am
jucundum habitare in corde hoc ! (Vitis mystic : c III.)
Wel verre van zich in deze geestelijke vreugde te
verheugen verlangde de Eerbiedwaardige Pater naar
het voorbeeld van den Heiligen Bernardus, of beter
gezegd mar het voorbeeld van alle oprechte bemin-

naars van Jezus Christus, onophoudelijk naar het lijden,
naar de vernederingen en al de beproevingen van
Golgotha. Om in de banden der goddelijke liefde te
leven, mocht hij ook met den vromen Bernardus zeg-
gen, //moet men in de banden der gevangenschap met
Jezus leven." "Vinciamur vinculis passionis boni Jesu
ut etiam vinculis charitatis cum Ulo vinciri possimus.
(Vit myst: c IV). Zij die met aandacht de //Geestelijke
Afzondering" van Pater de la Colombi�re lezen, welen
hoe innig hij zich aan den goddelijken Gekruiste vastge-
kluisterd en welk een martelaarschap hij zich opgelegd had
door zijne gelofte om zich in alles aanhoudend te verster-
ven ! Ja, het was de gelofte van den H. Paulus:
Quotidie morior! (1 Cor. XV, 31.) //Ik sterf dage-
lijks," die hij aanhoudeud verwezenlijkte. De voorldu-
rende versterving bewonderde men zelfs gedurende de
laatste weken van \'s Paters leven, toen de pijn hem
niet veroorlovende in het bed te blijven, hij eiken
dag verscheidene uren in een leuningstoel doorbracht,
zonder met de armen of de schouders ergens tegen
te leunen! Hij wilde aldus tot den dood en te
midden zelfs van de verlichting die zijn toestand ver-
eischte, volgens zijne gelofte, eene aanhoudende ver-
sterving in alles betrachten. Quaerere continuam
in rebus omnibus... mortificationem. (Reg. S. J. 12.)
En echter vond de Eerbiedwaardige Pater de la Colom-
bi�re, door een van die blijken der goddelijke weder-
liefde, welke zoo gaarne hare ruime gaven en troost
uitstort op hen die zich aan den dienst en de eer

van het H. Hart van Jezus wijden, in zijn lijden,
in zijne vernederingen, in al zijne offers en voorna-
inelijk in zijne gelofte, het geheim van eene nieuwe
vreugde, van een onvergelijkelijkeu vrede en van eene
volmaakte wijsheid, zooals hij zelf schreef: reen vrede
eu troost, die men wel kau gevielen maar onmogelijk
uitdrukken."

//De gedachte aan deze verplichting zijner gelofte om
al de voorschriften van den Regel des H. Ignatius
na te komen, en vooral om in alles eene aanhouden-
de versterving te zoeken, de gedachte aan deze ver-
plichting, wel verre van mij te beangstigen, verschaft
mij vreugde; mij dunkt dat ik wel verre van mij tot
slaaf te maken, in het rijk der vrijheid en des vredes
ben ingetreden... De gedachte in Gods dieust te zijn,
heeft mij vaak eene groote inwendige vreugde ver-
schaft ; ik heb gevoeld dal zulks meer waard is dan
al de gunst der koningen ... Door de eer te genieten
van aan God toe te behooren, bevind ik mij boven
al de koningen der aarde verheven.. Mijne gelofte
hindert mij in geen enkel opzicht; integendeel dit juk,
ik zal het zoo uitdrukken, verlicht mij. Ik beschouw
het als de grootste genade die ik ooit in mijn leven
ontving."

//De beschouwing van Jezus Christus, voegt hij er
nog bij, doet mij het kruis dermate beminnen dat het
mij toeschijnt als of daarbuiten geen geluk bestaat.
Met eerbied staar ik op hen die God door vernede-
ringen en tegenspoed, van welken aard ook, bezoekt:

zij zijn ongetwijfeld Zijne vrienden! Om mij te ver-
nederen, heb ik mij slechts bij hen te vergelijken ter-
wijl ik voorspoed geniet\'...

w Ziehier woorden," vervolgt hij, //die mij nooit voor
den geest komen, zonder dat het licht, de vrede, de
vrijheid, de zachtmoedigheid en de liefde, naar het
mij schijnt, te gelijkertijd mijn hart vervullen : eenvou-
digheid, vertrouwen, nederigheid, geheele overgeving,
geen voorbehoud, mijne regelen."

De lezer die eenig begrip heeft �n van de godde-
lijke werking op de zielen �n van de uitwerkselen
welke hare beantwoording aan de geheimzinnige in-
spraken der genade te weeg brengen, zal deze woor-
den van den eerbied waardigen Pater de la Colombi�re
overwegende, gemakkelijk beseffen tot welken hoogen
trap van volmaaktheid deze groote dienaar des Hoe-
reu gestegen was. Tegelijkertijd zal hij zich tot zijnen
troost deze belofte herinneren, die Christus aan de ge-
lukzalige Margaretha-Maria gedaan heeft: vDe ij ver-
volle zielen, die Miju goddelijk Hart zullen eeren en
zich zullen beijveren om het te doen eeren, zullen
spoedig eene groote volmaaktheid bereiken." Van be-
wondering opgetogen bij het gezicht van dezeu heili-
gen priester, die de vreugde en het geluk vindt iu
de beoefening eener algemeene en standvastige ver-
sterving, zal hij nieuwe kracht verkrijgen te midden
van de beproevingen en de opofferingen des levens;
hij zij een eenvoudig geloovige, die in het gewoel der
wereld verkeert, wereldpriester of kloosterling, hij zal

het geschenk van Jezus, Zijn H. Hart willen kennen,
en even als de Eerbiedwaardige Pater de la Colom-
bi�re, wiens tusschenkomst hij zal verzoeken om ge-
reeder verhoord te worden, zal hij zich aan het god-
delijk Hart toewijden en uit die onuitputbare bron
schatten van vrede, van troost en volmaakte heilig-
heid putten.

Iutusschen werd de dienaar des Heeren, naar het
voorbeeld van den grooten Apostel en van alle Hei-
ligen al meer en meer in den smeltkroes des lijdens
gelouterd. In de kalmte der afzondering, door de
ziekte noodzakelijk geworden en hem dierbaar, be-
greep, smaakte de getrouwe leerling van den goeden
Meester het geschenk van God en iederen dag putte
hij aan de bron van het goddelijk Hart voor zich
zelven en voor de zielen die hij nog kon besturen (1)

(1) De uittreksels der twee volgende brieven bewijzen dat de
E. P. de la Colombi�re zich nog bezig hield met de zielen, die hem
haar vertrouwen geschonken hadden. Zij vertoonen tegelijkertijd de
bijzondere achting die de Gelukzalige den Eerbiedwaardigcn Pater

Aan de Overste de Saumaise, ia het klooster te Moulmt.
Juni 1680.
,.....Ik beveel in uwe gebeden den E. P. de la Colombi�re om-
trut wien gij mij tijding vraagt; ik heb er geen brief van ontvan-
gen maar hij is nog niet hersteld zoo als hij aan N... schrijft. Ik
heb wel de eer gehad hem te schrijven maar hij heeft het niet ge-

nieuwe schatten van licht, kracht, sterkte, geduld en
vertroosting. Maar hij verstond de kunst om die
schatten vooral mede te deelen aan de uitverkoren
jeugd, wier godsdienstige geest en apostolische deug-
deu hij in het collegie der Soci�teit van Jezus te
Lyon, en doo^ zijn bestuur, semionen en uitlegging
der Geestelijke oefeningen moest ontwikkelen. Overi-
geiu deden zijne lessen zoowel als de voorbeelden
bern dierbaar zijn �n aan de reeds in jaren gevor-
derde Paters en aan de jeugdige studenten die nauwe-
lijks bet geestelijk leven waren ingetreden, en allen
verheugden zich om het zeerst over bet voorrecht van
met dezen waren dienaar des Ileeren te kunnen om-

schikt gevonden mij te antwoorden. Doch hoe hij handelen moge,
ik hen immer tevreden, dewijl ik weet dat ons ecnigst verlangen is
dat Gods wil geschiede, waaraan hij zeer onderworpen is. Dit is
alles wat ik u voor het oogenblik van hem zeggen kan.

,..... De goddelijke wil � schreef de Gelukzalige in November

1GS0 aan dezelfde Overste � geschiedt ook in het lijden vun den
E. P. de la Coloiuui�re ; want Hem aan \'s Heereu goedheid aanbe-
volen hebbende, werd mij eens gezegd: �Dat de dienaar niet beter is
dun de meester en dat er niets voordeeliger voor hem was dan ge-
lijkvonnigheid met zijn dierbaren Meester. Eu ofschoon, mensche-
lijker wijze te oordecleu, zijne gezondheid het incest tot Gods glorie
schijnt te strekken, verschaft zijn lijden den Heer onvergelijkelijk
meer eer; waut alles geschiedt ten geschikten tijde. Er is ecu tijd van
lijden, een tijd vau werken; er is een tijd van zaaien, ecu andere om te
besproeien en te planten. Dat geschiedt uu, want het behaagt den
Heer het lijden door de vereeiaging met het Zijne, zeer verdienstelijk
te maken en het daarna, als een hcmelsche dauw op dat zaad te
doen nederdalen, dat Hij alom uitgestort heeft en om het te doeu
grocicu en Moeien iu Zijne liefde.

gaan en met hem onder hetzelfde dak wonen. Dit
geluk was, helaas! van slechts kortstondigen duur.
Zijne Oversten, ongerust over den achteruitgang iu
den gezondheidstoestand van den Pater en hopende dat
eene verandering van lucht de vorderingen der kwaal
kou tegenhouden, besloten hem naar Paray-le-Monial
te laten vertrekken. Het lag niet in Gods plannen
den heiligen zieke te doen herstellen. Naauwelijks in
zijn nieuw verblijf aangekomen, verzwakte de Eer-
biedwaardige Pater zoo ras, dat de geneesheeren na
\'/es maanden alle middelen nutteloos verklaarden. Een-
stemmig oordeelden zij dat eene nieuwe verandering
van woonplaats het eenige middel was om de ziekte
te stuiten en dit maal moest de Pater in een eigen-
dom zijner familie, de lucht van den geboortegrond
gaan inademen. De Oversten maakten den klooster-
ling dan met het besluit der geneesheeren bekend en
de dag van vertrek werd onmiddelijk vastgesteld. Al-
tijd gehoorzaam bereidde de vrome kranke zich om
het huis van Paray te verlaten zoo als hij vroeger
het collegie van Lyon verlaten had, toen de Geluk-
zalige Margaretha-Maria //eene ingeving ontving om
hem bekend te maken dat zij hem smeekte Paray
niet te verlaten, wanneer hij er kon blijven zonder
aan de gehoorzaamheid, zijnen Oversten verschuldigd, te
kort te doen." Pater de la Colombi�re, die de verheven
deugd van zuster Margaretha-Maria waardeerde en be-
wust was van de bovennatuurlijke verlichting waar-
mede zij begunstigd werd, verzocht haar te mogen

�weten om welke reden zij zich tegen zijn vertrek ver-
zette. De Gelukzalige schreef hem hierop deze wei-
nige woorden, die wij onveranderd wedergeven: //Hij
heeft mij gezegd dat Hij hier het offer uws levens wil."

Gehoor gevende aan deze profetische waarschuwing
achtte de man Gods het zijnen plicht aan zijne Over-
sten de verlenging van zijn verblijf te Paray te vra-
gen, hetgeen gaarne ingewilligd werd. Pater de la
Colombi�re verbleef dan in het stadje. Het was Gods
plan dat de Apostel van het I f. Hart van Jezus, zou
wonen, zou sterven bij het heiligdom alwaar Christus
weinige jaren te voren, hem als zielsbestuurder van
<le Gelukzalige Margaretha-Maria had aangewezen en
waarin hij, na zich zelven aan het goddelijk Hart te
hebben toegewijd, zooveel licht en troost ontvangen
had.

Het uur der bevrijding was aangebroken. De staat van
uitputting werd vervangen door hevige smarten welke
de Pater met een onverwinnelijk geduld en zonder de
minste klacht te doen hooren, verduurde, en na de laat-
ste H. H. Sacramenten met de godsvrucht eens engels
ontvangen te hebben //ontsliep hij zacht in het H.
Hart van Jezus Christus,\'\' in dit laatste uur de waar-
heid ondervindende van de spreuk welke in het dagboek
zijner //Geestelijke afzondering" voorkomt: //Slechts
zij die zonder voorbehoud aan God hebben toebehoord,
mogen vertrouwen een zoeten dood te sterven;" en onge-
twijfeld herhaalde hij dit schoone gezegde van de Geluk-
zalige Margaretha-Maria: t/O hoe zoet is het te sterven,

na eene voortdurende godsvrucht gehad te hebben tot
het Hart van Hem Die ons moet oordeelen!" Pater
de la Colombi�re had den ouderdom van een en veer-
tig jaren bereikt en meer dan twintig er van in de
Soci�teit van Jezus doorgebracht. Hij stierf den 15^deuFebruarij 1682.

Eeuige uren na het verscheiden des Paters verkon-
digde de Gelukzalige Margaretha-Maria dat de vrome
overledene geene gebeden meer behoefde. //Staakt uwe
droefheid," zeide zij, //roept hem aan en vreest niets; hij
is thans machtiger om u te helpen dan hij ooit ge-
weest is." En toen de Overste zich verwonderde dat
zij haar geen toestemming vroeg om voor hem, zoo
als voor andere overledene te bidden of buitengewone
boetewerken te doen, zeide zij haar: //Waarde Moeder,
hij heeft er geen behoefte aan! Hij kan God voor
ons bidden daar hij door de goedheid en barmhartig-
heid van het H. Hart van Onzen Heer Jezus, eene
plaats in den hemel verkregen heeft."

Het vroegtijdig sterven van Pater de la Colombi�re
werd alom bekend: in weinige jaren had de vrome
kloosterling de loopbaan van een apostel doorgeleefd; de
bevolking van Charolles vereerde hem weldra, gelijk
die van Velay reeds zijn medebroeder, den H. Joannes
Franciscus K�gis vereerde; Paray beweende hem als
een weldoener, het klooster der Visitatie als zijn steun
en zijn bestuurder en het gasthuis van het genoemde
Paray, als zijn stichter. De burgerlijke overheid wilde
hem zelfs op kosten der gemeente een gedenkteeken

in de parochiekerk oprichten. Doch het voegde niet
dat de kloosterlingen der Soci�teit van Jezus zich de
ge�erbiedigde overblijfselen lieten ontvoeren van hem,
dien God hun tot een voorbeeld en machtigen bescher-
mer gaf; zij behielden dan in den kloostergrafkelder
en, om mij zoo uit te drukken, nog onder hetzelfde
dak het stoffelijk overschot van dezen beminden broe-
der, die zoo dierbaar aan het Hart van Jezus was.
De omwenteling der laatste eeuw kwam met al hare
verwoestingen en heiligschennissen opdagen !... Geluk-
kig stelden de dochters der Visitatie er prijs op om
de dierbare overblijfselen, die de laatste Overste van
het huis der Soci�teit van Jezus hun toevertrouwd
.had, te bewaken. De zonen van den II. Ignatius zul-
Jen er de dochters van den Ti. Pranciscus de Sales
immer dankbaar voor zijn. Nog heden waken dievro-
rac beminnaressen van Jezus\' Hart bij de kostbare
relikwie�n van Pater de la Colombi�re. De eenvoudige
houten kist wordt, \'t is waar, in de nederige schaduw
des kloosters bewaard, terwijl het roemrijke overschot
van zuster Margaretha-Maria in het iramer dierbare
heiligdom van Paray-le-Monial, ter openbare vereering
is uitgesteld! Maar niets belet ons met een kinderlijk
vertrouwen deze twee beminde leerlingen van Jezus\'
Hart, aan te roepen en alles doet ons hopen dat bin-
nen korten tijd de Kerk, op het verzoek van Frank-
rijk en van al de apostelen der devotie tot het god-
delijk Hart hem op de altaren, naast de gelukzalige
Margaretha-Maria, zal plaatsen dien de Heer zelf

Zich gewaardigde Zijn dienaar ie noemen en dien wij
te recht kunnen beschouwen als den begunstigden
apostel van Jesus\' Hart, als het voorbeeld en den be-
schermer der priesters, der kloosterlingen en van alle
getrouwe dienaars van het H. Hart.

Eerbied des gelukzalige Ma.rgaretiu-Mar.ia.
voor Pater Claudius de la Colombi�re.

Het komt ons voor dat alles wat we tot hiertoe
in deze eenvoudige levensschets gezegd hebben onze
lezers volkomen heeft doen begrijpen welk ver-
trouwen de Gelukzalige in de voorlichting en de raad-
gevingen van Pater de la Colombi�re stelde en welk
een kinderlijken eerbied zij koesterde voor dezen //hei-
ligen man, dien Christus haar gezonden had." Het
was voor haar eene soort van geestelijke vereering,
eene vereering die dagelijks aangroeide gedurende de
acht jaren die zij hem overleefde (1682�1690) en
waarvan zij de sprekendste bewijzen gaf in hare brie-
ven en vooral in de gebeden die zij ter eere van dien
grooten dienaar des Heeren vervaardigde.

De andere veelvuldige en treffende bewijzen van
Pater de la Colombi�re\'s heiligheid en van het bui-
tengewoon vermogen op het Hart van God, ter zijde
stellende, met opzet in deze levensschets geen gewag-
makende van het zoo gunstig oordeel der uitstekend-
stc, der vroomste en der meest in het geestelijk leven
ervaren personen des lands, personen die de verzeke-
ring gaven dat er wonderen door zijne tusschenkomst
zijn uitgewerkt (1) zullen wij ons in deze laatste blad-
zijden tot de aanhaling bepalen van eenige uittreksels
der briefwisseling van de Gelukzalige; eene briefwis-
seling waarin de vrome en dankbare zuster kort, zon-
der omhaal, naar den maatstaf der waarheid en met
den eenvoud der deugd, hare achting, haar vertrou-
wen en haren eerbied schetst jegens hem van wien
zij bewust is dat hij «reene hooge plaats in den hemel
heeft" en //machtiger dan ooit is om haar te helpen."
We zullen eindigen met hetgeen ons het roemrijkste
en meest beslissende getuigenis toeschijnt van de gods-
vrucht der H. kloosterzuster jegens haren heiligen
zielbestuurder, we vertrouwen dat onze vrome lezers,
even als wij levendig zullen getroffen worden bij het
lezen van deze laatste bladzijden, ik bedoel van de
gebeden door de Gelukzalige ter eere van Pater de
la Colombi�re vervaardigd: een prachtig gedenkteeken
opgericht door eene heilige ter gedachtenis aan hem,
dien wij vurig verlangen op de altaren geplaatst te zien.

i) Voorrede der Werken van den E. P. de la Colombi�re.

ulttreksel van brieven dook de gelukzalige

Margaeetha-Maeia na den dood van Pa-

ter de la colombi�re geschreven.

Brief aan de Overste de Soudeilles, te Monlins.

...*Jk weet niet, dierbare Moeder, of gij volkomen
bekend zijt met de godsvrucht tot het H. Hart van Onzen
Heer Jezus Christus, waarvan ik U in dezen spreek
en welke zeer vruchtbaar is en eene heilrijke verande-
ring te weeg brengt in allen die haar betrachten en
er zich met ijver aan wijden. Ik verlang vurig dat
uw klooster van dat getal zij.... We vonden van
deze godsvrucht gewag gemaakt in het boek der //Af-
zondering" van den Eerw. Pater de la Colombi�re, dien
men als een heilige vereert. Ik weet niet of gij er
mede bekend zijt en of het boek, waarvan ik spreek,
in uw bezit is, want \'t zou mij een genoegen wezen
het u te mogen zenden.

//.... Ik beken niet te kunnen gelooven, dat zij
die zich aan dit goddelijk Hart gewijd hebben, ver-
loren gaan of door de doodzonde onder de macht van

satan geraken, dat is, als zij, na zich geheel aan het
heilig Hart overgegeven te hebben, trachten Het zoo
veel hun mogelijk is, te eeren, te beminnen en te lo-
ven, door zich in alles naar Zijn heilige beginselen te
gedragen.

//En gij kunt niet gelooven welke heilzame uit-
werkselen zulks te weeg brengt in de zielen die het
voorrecht hebben dien schat te kennen door middel
van dien heiligen man (Pater de la Colombi�re), die
zelf er geheel voor leefde en alles aanwendde om het
te doen beminnen, te doen eeren en loven. Dit ook,
denk ik, zal de oorzaak wezen die hem in zulk een
korten tijd tot eene zoo hooge volmaaktheid heeft ge-
bracht. O, dierbare Moeder, welk een genoegen is
het mij dat gij eene bijzondere eer bewijst aan dat
aanbiddelijk Hart, Hetwelk de menschen zoo zeer be-
mind heeft dat Het zich, om hun Zijn liefde te too-
nen, geheel vernietigd heeft aan den boom des krui-
ses en daarmede voortgaat in het II. Sacrament des
Altaars.

*Gij kunt u niet voorstellen welke teedere gods-
vrucht onze zusters van Semur- en 1\' Auxois, verze-
keren door de lezing der e/Afzondering" van den E.
P. de la Colombi�re voor het aanbiddelijk Hart van

Jezus opgevat te hebben...... Ik weet of niet gij

de sermonen van den goeden Pater de la Colom-
bi�re in uw bezit hebt; ze zijn in vier deelen uitge-
geven. Alle die z� lezen zijn er in hooge mate mede
ingenomen."