DER NEGENTIENDE EEUW

IESCIOCWISG ZIJNER DEIGBEIV.

Priester vnn de Congregatie des Allerh. Verlossorf

Joseph, virum Maria, de qua natus est
,Jesfis>, ^tti vocatnr�jCkriatut.
oseph, den man -van Maria, uit welke
geboren is Jeans, die Christus ge-
noemd wordt. Matth. I. 16.

�. H. J. Bekker , Boekhandelaar , Vijzelstraat
bij de Munt. X. 579.

�fl�tttW&tr� �ifltii

DER NEGENTIENDE EEUW.
13 JE H. JOSEPH.

BESCHOUWING ZIJNER DELGDEN,

Priester van de Congregatie dos Allerh. Verlossers.

Joseph, ei\'rum Maria, de qua natus est
Jesus, qui vocatur Christus.

Joseph, den man van Maria, uit welke
geboren is Jesus, die Christus ge-
noemd wordt. Matth. 1.16.

AMSTERDAM
H. J. Bekker, Boekhandelaar, Vijzelstraat
bij de Munt. X. 759.

Liturgische Ver^e-iging
Aartsbisdom UTRECHT
Volgnummsr Bibliotheek /v 4

St. Michielsgestel, Imsiituut voob Doo�stommen,
Drukkerij van hex Bisdom van \'s bosch.

Dat ik don H. Joseph �stor" noem, moet niemand be-
vreemden.

Jesus wordt �Zon der rechtvaardigheid" gchcctcn, Ma-
ria wordt vergeleken bij � do Maan," moot dus niet Joseph,
onafscheidelijk mot hen voroonigd, onder allo Heiligen, die als
zoo vele sterren don hemel der Kerk versieren, met bijzon-
deren glans vonkelen?

Do roden waarom ik er bijvoeg: �van do 19^e eeuw" is
duidelijk : nooit werd die stor z�� goed on in al haren luister
waargenomen als thans: vandaar die snelle verbreiding der
dovotio tot den II. Joseph, oeno devotie, welko met die der
allerheiligste Maagd, zooals onze roemrijk rogeerondc Paus
Plus IX zegt, onze bedorven eeuw moet redden.

Wat verder don inhoud van dit werkje betreft, onder-
werp ik mij als gehoorzame zoon der H. Kerk aan al hare
oordeelvellingen on bosluiten.

Bij speciale commissie ons opgedragen door Zijne Door-
luchtige Hoogwaardigheid Mgr PAKEDIS, Bisschop van Koer-
mond, in dato van 24 December 1870, hebben wij ingezien
het werkje: � De Ster der negentiende eeuw. De II. Joseph. Be-
schouwing zijner deugden. Door J. Bouvy, Priester van de Con-
gregatie des Allerheilig sten Verlossers" on hebben er niots in
gevonden strijdig mot do zuivere loer en goede zoden, en daar-
enboven betuigen wij, dat dit godsdienstig werkjo zeer nuttig
is om den eeredionst van - en hot betrouwen in don H. Joseph
te vermeerderen en op te wekken.

Oalopice, hac 30 Januarii 1871.

A. I. VAN DER VELPEN,

CAN. ECCL. CATH. RUR.SMUNDENSIS,
PA8TOR-DECANUS AD S. PETRUH GALOPIJE.

Krachtens de macht ons door den HoogEerwaarden Pa-
ter N. Mauron, Generaal onzer Congregatie, verleend, laten
wij toe, dat de tweede druk van het werkje: De Sier der ne-
gentiende eeuw. De H. Joseph. Beschouwing zijner deugden, door
J. Bouvy, Triester van de Congregatie des Allerheilig sten Ver-
lossers" gedrukt worde.

Amsterdam 21 Nov. 1871.

PROVINCIAAL VAN DE CONGREGATIE DES
ALLERH. VERLOSSERS IN NEDERLAND.

PATROON DER KATHOLIEKE KERK;
MOGE HIJ

So m. pii�js nx,
die Hem dien nieuwen eeretitel schonk,

DE OVERWINNING OP ZIJ\\E VUAIII1

/\' HEILIGEN JOSEPH.

Grootc Heilige Joseph, Gij zijt het, dien God wel-
eer als bewaarder en beschermer heeft aangesteld van het
dierbaarste dat Hij op aarde bezat, van zijn mcnschge-
wordcn Zoon Jcsus en diens onbevlekte, maagdelijke Moe-
der Maria. Als een goede en getrouwe dienstknecht uws
Heercn hebt Gij U van die hoogst gewichtige taak ge-
kweten. Maar zie! ook thans heeft Jesus\' plaatsbekle-
der, de PauSj de Kerk van uw\' goddelijken Pleegzoon
Jesus, aan uwc vaderlijke zorgen toevertrouwd. Daarom ,
� Joseph, zie genadig uit den hemel, van uw verheven
troon, waarop Gij naast Jesus en Maria zetelt, op het
U toegewijde geloovig volk, dat in de rampen van dit
leven tot U roept en U allerlei hemclschc gaven af-
smeekt, ten einde het leven der ziel te bewaren. Na die
plechtige hulde, welke U door uwe verheffing tot Pa-
troon der katholieke Kerk gebracht is, zal men U ongc-

twijfeld met nog vuriger ijver gaan aanroepen en "ver-
ecrcn. 6 Om die nieuwe eer U aangedaan springt mijn
hart van blijdschap op in mijnen boezem ! � Ook ik heb
tot bevordering uwer godsvrucht onder de geloovigcn mijne
nietige pogingen willen bijdragen. Ik wenschtc U nog
beter te doen kennen. � Want ach! men kent U niet!
neen men kent U niet genoeg! Hoc vaak ook hoort men
zeggen, dat uwe devotie gansch nieuw is, daar weleer
weinig van Y gcsprokeu, weinig aan U gedacht werd!
Het is waar, bestemd als Gij waart om de Patroon van
het verborgen leven te wezen, wilde God, dat Gij, nog
lang na uwen dood, voor het oog der wereld verborgen
zoudt blijven. Evenwel was uwe grootheid volstrekt niet
onbekend. Vandaar de heerlijke getuigenissen welke de
kerkvaders van U hebben afgelegd; getuigenissen, die
ofschoon weinige in getal, toch voldoende zijn om U he-
melhoog te verheffen. Deze getuigenissen heb ik in dit
werkje, U ter eerc, als in een bundel trachten saam te
vatten.

Geef, � dierbare Joscph, dat het door velen gelezen
worde en dat allen die het lezen, daardoor in nog groo-
tere liefde tot U ontvlamd worden. Geef dat zij bij het
beschouwen uwer grootheid vol vertrouwen hunne toe-
vlucht tot U nemen, vooral in de harde beproevingen
die thans Gods Kerk drukken. Amen.

liet werkje dut ik hier den geloovigen aanbied, is een
vervolg op een eerste boekdeeltje dut ik v��r twee jaren
heb uitgegeven onder den titel van � De ster der negen-
tiende eeuw, de II. Joteph, Zijn leven."

Ik heb in dit tweede deeltje hetzelfde richtsnoer ge-
volgd als in het vorige. Ik wil daarmede zeggen, dat ik
ook thans getracht heb de verschillende stemmen, die
door alle eeuwen heen in Jcsus\' Kerk de grooto deugd
des II. Joscph\'s verkondigden. op te vangen en tot een
akkoord saam te smelten, dien II. Patriarch ter cere. �
Ook in dit tweede deeltje heb ik mij zorgvuldig onthou-
den van alle aanhalingen, welker authenticiteit ik niet be-
wijzen kon. Meestal heb ik mij bepaald bij citaten van
HIT. Vaders of andere heiligen, omdat hun gezag, waar
het de beoordecling van de deugden eens heiligen geldt,
zooveel gewichtiger is dan dat van anderen, naar mate
zij een juister begrip van de deugd hebben en dus meer
bevoegd zijn daarover uitspraak te doen. Kunnen zij , af-
zonderlijk genomen zich daaromtrent vergissen, in geen

geval toch mag men de gevoelens die zij omhelzen, roe-
keloos noemen. Overigens meen ik slechts gezaghebbende
schrijvers te hebben aangehaald.

Nog eens zij het gezegd, dat de IIH. Vaders steeds
aangehaald worden volgens de uitgave van Migiie. �
� Suarez" staat altoos voor het 19^de deel zijner volledige
werken, uitgave Viv�s : � De Mysteriis C/iristi." � Be-
nedicties XIV duidt altijd aan diens werk: � Be Servo-
ritm Dei beatifieatione et beatorum canonizatione" � Ca-
nisius betcekcnt diens werk: � De Corruptelis verbi Dei;"
Tom. II. De Maria Virgiue incomparabili. lib II. cap.
XIII. � Bemardinm van Si�\'na � � Sermo de S. Josep/w."

Mocht ik van een dezer schrijvers een ander werk be-
doelen , zoo zal ik dit telkens uitdrukkelijk vermelden.

Tot grooter gemak van den lezer zal ik de voornaam-
ste aanhalingen in haar geheel opnemen.

Wat de verdecling van dit tweede deeltje betreft, zij
vloeit van zelf uit mijn onderwerp voort.

Ik moet de deugden des II. Joseph\'s gaan behande-
len. Eerst zullen wij zien hoc, volgens de onfeilbare
verklaring van God zelven, Joseph rechtvaardig, dat is,
heilig was. Terwijl wij dit verder onderzoeken, zal het ons
blijken, dat dit zoo wezen moest. En wel vooreerst, wijl
God hem bestemd had om voedstervader van zijn mcnsch-
gewordcn Zoon en bruidegom van Jcsus\' Moeder te -we-
zen. Ten andere, omdat hij, eenmaal die dubbele zen-
ding waarnemende en daardoor in de naaste betrekking
met Jesus en Maria staande, uit den omgang met deze
hoogheilige personen een zeer aanzienlijk gewin voor zijne

volmaaktheid heeft opgedaan. Dit zal ik in zes punten
bespreken, om zoo tot het besluit te komen dat Joseph
na Maria de grootste heilige in Gods Kerk is.

Vervolgens zullen wij spreken over de drie goddelijke
deugden: het geloof, de hoop en de liefde, van den H.
Joseph. Ten laatste zullen wij handelen over de vier zoo-
genaamde kardinale deugden, tot welke ook andere ze-
delijke deugden als bijv. de ncdcrigncid, de zuiverheid,
de gehoorzaamheid enz. worden teruggebracht.

Het is bekend, hoe onze innig geliefde H. Vader Paus
Pius IX, onlangs, op het feest der Onbevlekte Ontvan-
genis van Maria, den H. Joseph verheven heeft tot Pa-
troon der gehcele katholieke Kerk. Deze merkwaardige en
voor alle katholieken blijde gebeurtenis zal ongetwijfeld
de godsvrucht tot dien glorierijken voedstervader onzes
Heeren grootelijks doen toenemen. Mag ook dit mijn
werkje aan datzelfde doel bevorderlijk wezen, dan zal ik
mij voor mijn arbeid duizendvoudig beloond achten.

STER DER NEGENTIENDE EEUW.

idie ehehilikeib aqDSBiPin.

Beschou\'wing z\\jncx* deugdeiii

I HOOFDSTUK.
Joseph\'s heiligheid.

Joseph\'s heiligheid bewezen
uit de Schriftuur en de Overlevering.

De H. Schrift verhaalt, dat de profeet Samu�l vau
God het bevel ontving om naar Ifcthlchcm te gaan en
een der zonen van Isa�, dien God tot koning van zijn
volk bestemd had, te zalven. Nauwelijks waren Isa� met
zijne zonen in de tegenwoordigheid van den godsgezant,
of Sainu�ls oog viel op Eliab, een man die zich door
schoonheid van gelaat en forschcn lichaamsbouw onder
al zijne broederen onderscheidde. En de profeet vroeg
aan God: �Zal deze de gezalfde des Hccrcn zijn?" Maar
God antwoordde hem: � Let niet op gelaat of lichaams-
bouw : hem heb ik niet verkozen; want ik oordeel niet als

de menschcn. Zij letten op het uiterlijke; maar de Heer
ziet op Let hart" 1).

Hoe ijdel zijn, volgens die uitspraak, al de loftuitin-
gen der menscheu! Immers wat den mcnsch waarlijk groot
maakt, de adeldom der ziel, de deugd, dit kan het
.schepsel niet beoordeelen. Vandaar dat men de menschcn
doorgaans roemt om daden, die uiterlijk goed en grootsch
schijnen. En toch, al is het dat ik iemand als een deugd-
zaam mcnsch beschouw, dewijl hij zich uiterlijk als dusdanig
voordoet, hij zal het, zoo zijne deugd niet voortkomt
uit het hart, en slechts geveinsd is, niet wezen voor God.
Doch gelukkig hij, die rechtvaardig is voor God, voor
God, die de verborgcnhcden des harten en de wegen
der rechtvaardigen kent; voor God, die den zondaar niet
prijst, den zondaar niet een rechtvaardige noemt!

Dit geluk was Joseph\'s aandeel. Gods onfeilbaar woord
heeft hem uitdrukkelijk als rechtvaardig geprezen: � Jo-

scph..... cum csset jnstus , Joseph.....daar hij een

rechtvaardige was" 2). Joseph is dus een rechtvaardige,
en wel in den volstcn en meest omvattenden zin des
woords. � Kcchtvaardig immers beteekent hier," zegt de
II. Chrysostomus, � zooveel als versierd met alle deug-
den ___ en vooral in dezen zin wordt dit woord door

de Schriftuur gebezigd, zoo als wanneer zij zegt van Job :
hij was een rechtvaardig, waarhcidslievcnd man" (Job.
I. 1); en van Zacharias en Elisabeth: � beide waren rccht-

1) I. Reg. XVI. 6. 7.

vaardig" (Luc. I. 6.) 1). Ja, Joseph was een rechtvaar-¹digc in do meest algcinccne bcteckcuis des woords. Men
herinncre zich wat wij reeds opmerkten in het eerste deel
van dit werkje, V^de hoofdstuk. Sprekende van den pijn*
lijken toestand waarin Joseph\'s gemoed verkeerde, toen
hij zijne geliefde Bruid Maria bevrucht zag zonder de
oorzaak hiervan te kunnen achterhalen , zeiden wij .� � Wat
moest de arme Joseph nu doen? Hij was te rechtvaar-
dig, te deugdzaam om Maria die hij onschuldig kende,
bij den priester aan te klagen," enz. Het is als of wij
zeiden: een au il er die, hoewel rechtvaardig, minder recht-
vaardig dan Joseph geweest ware , had Maria ongetwijfeld
aangeklaagd. Joseph echter, die niet slechts in den meer
beperkten, maar in den uitgebreidsten zin des woords
rechtvaardig was, Joseph kon hiertoe iiiinmcr besluiten.
Volgens die uitspraak der H. Schrift bezat dus Joseph
alle deugden, en zeidc de II. Nilus te recht van Jesus\'
voedstervader: � Weet wel, dat Joseph allergodvruchtigst
en allerrcchtvaardigst is geweest" 2). Ditzelfde getuigen
met hem vele Vaders en oude schrijvers. Zoo zegt o. a.
de geleerde Haijmo, bisschop van Ilalberstadt, een schrij-
ver der IX^de eeuw : � Simeon zegende hen 3); Joseph die
om zijne groote heiligheid verdiende bruidegom van Ma-

il) In h. 1. Tom. 57. Col. 43. «Justum liic omni virtute prieditum
(licit.... et hoc maxime sensu Scriptura juatitia: voce utitur, ut quando
(licit: homo justus, verax. Job. I. 1. et: Krant ambo justi. Luc. I. 0.

2) Lib. I. Ep. ad Cyrillum Primatcm 271. Tom. 79 col. 182 « Ve-
rumtamcn scias Joscphum.... piissimum justissiraumciue fuisse."

ria en Vader des Zaligmakers te hecten, meende hij niet
van dezen zegen te moeten uitsluiten" 1).

De 11. Bernardus zegt eveneens: � Waarlijk Josepli is
de zoon van David en zijn grooten "Vader waardig; hij is
zoon van David niet alleen naar het vlcesch, maar ook
naar den geest, door zijn geloof, heiligheid en godsvrucht" 2).

\'t Is onnoodig te vragen, of een man die alle deug-
den bezat, getrouw is geweest in het onderhouden van
Gods wetten en geboden. Hoc toch zou hij anders vol-
maakt deugdzaam mogen genoemd worden ? Van daar dat
alle kerkvaders en heilige schrijvers de verklaring van
den II. Jonuncs Damasccnus onvoorwaardelijk beamen.
� Maria, zoo spreekt de heilige, werd ten huwelijk ge-
geven aan Joseph, die de wet des Hecrcn tot in zijn hoo-
geu ouderdom, even als alle anderen, volmaakt onder-
houden had" 3).

God zelf gaf ons een teeken van Joseph\'s heiligheid,
ecu teekcn, dat de grootste heiligen ten allen tijde ken-

1) Hom. XIII. de temp. Tom. 118. Col. 8*. //Benedixit illis Si-
meon.... Ncque ab h&c bcnedictione Josephcxtraneumputavit, quipro
mar/mi sanclitale et spousus Maria; vocari et Pater Salvatoris meruit
appcllari.

2) Hom. 2 Sup. Miss. Tom. 183. Col. 70. Plane filius David, non
degcncrans a patrc suo David. Piorsus, inquam, iilius David, non tan-
tum carne, sed fide, sed sanctitate, sed devotionc.

3) Hom. I. in Dormit. Virg. Tom. 96. Col. 710. «Traditur Josepho
iiui legcm inviolntam ad scncctutcm usquc perinde ac quivis aliiscrva-
verat." � Men meike op, dat de II. Joan. Damase. het gevoelen aan-
kleeft als ware de II. Joseph, toen hij met Maria in den echt trad,
reeds een grijsaard geweekt.

merkte. Hij louterde hem in den smeltkroes der beproe-
ving. � Gelijk het zilver beproefd wordt in het vuur en
het goud in den smeltkroes, zoo ook bejiroeft de Heer
de harten" 1). Even als een veldheer er trotsch op gaat
soldaten onder zich te hebben, die te midden van dui-
zend doodsgevaren hun ouden roem handhaven, zoo ook
schijnt God vreugde te scheppen bij het zien van .een
rechtvaardige, die met rampspoed worstelt en zegevie-
rend uit het strijdperk treedt, \'t Is of Hij dan engelen
en mcnschen oproept om deel te nemen in zijne vreugde.
Was het niet aldus, dat Hij zijn dienaar Abraham be-
proefde , toen Hij hem gebood zijn ecnigcn en tcergc-
liefden zoon Isaac op te offeren? Was het ook niet op
die wijze dat Hij handelde met den vromen �obias? �Om-
dat God welgevallen in u had � zei hem de engel door
ingeving des Hecren � was het noodzakelijk dat gij door
lijden beproefd wcrdt" 2). En wat zegt de II. Schrift
ons betrekkelijk dien heiligen man? � Deze beproeving liet
God hem overkomen, opdat zijn geduld aan de nakome-
lingen ten voorbeeld strekken zou, even als dat van den
heiligen man Job" 3). Wat Job moest ondervinden, is
bekend. Toen de Satan, zoo lezen wij, op zekeren dag
v��r Gods troon stond, sprak de Heer tot hem: � Hebt
gij geen acht gegeven op mijn dienaar Job.... dat hij
rechtvaardig is?" 4). Daarop vroeg de Satan verlof om

Job te mogen beproeven en God vergunde het hem. Sa-
tan stortte hem dan in de diepste ellende, zonder dat
ooit een klaagwoord van de lippen van Job kwam. An-
dermaal stond de helsche plaaggecst voor den troon van
God. En nu sprak God , als op een toon van fierheid hem
toe: � Hebt gij geen acht gegeven op mijn dienaar Job
en erkend dat hij wel degelijk rechtvaardig is? Op uw
woord heb ik hem beproefd en zie! hij heeft niet ge-
zondigd !"

Niet anders heeft God met Joseph gehandeld. De voed-
stervader van Jesus was te rechtvaardig, dan dat hij niet
beproefd zou zijn geworden door het lijden.

Reeds vroeger (Eerste Deel.) zagen wij , hoc de II. Jo-
seph , toen hij zijne II. Bruid bevrucht zag, in cenc al-
lerpijnlijkste droefheid verkeerde, tot dat eindelijk de
engel Gods hem het geheim van Maria\'s bevruchting ver-
klaarde. � Waarom," vraagt Eupertus, � zond God zijn
engel, dien Hij toch eenmaal aan den II. Joseph zenden
wilde, niet vroeger, in \'t zelfde oogenblik, dat die hc-
melbode aan Maria de blijde boodschap bracht der mcnsch-
wording van Gods Zoon? Zulks geschiedde," antwoordt
hij, � opdat Joseph zou beproefd worden, en het daar-
door zoowel aan de engelen des hemels als aan ons mcn-
schen blijken zou, dat hij waarlijk rechtvaardig was" 1).

1) In Matth. Lil). I. Tom. 168. Col. 1323. « Quarc hunc ipsum an-
gelum, quem tandem missurus erat, non misitantca, tune scilicet, quan-
do misit ad Vinjinem, cjme ei desponsata erat? Videlicet ut tentaro-
tur, fit manifcstum fieret tam sanctis angelis, quam nolis hominibus do
ipso, quod esset justus."

Even zoo spreekt Chrysostomus: � Dat de engel niet
eerder verscheen, het was opdat Joscph\'s deugd zich open-
baren zou" 1). Nog uitvoeriger wordt dit verklaard door
den II. Bcmardinus van Si�na: � Terecht stelt men de
vraag," zegt hij, �waarom God heeft toegelaten, dat
Joseph in die verlegenheid kwam (aangaande Maria\'s zwan-
gerschap) .... Het was ten derde ," antwoordt hij , � om
Joseph gelegenheid te geven tot hoogere deugdbeoefening:
dat is, om de gestelde orde van Gods genade en voor-
zienigheid tevens in acht te nemen en aan het licht te
brengen. Want ofschoon God den eersten stap doet met
de kiem zijner gaven in onze ziel neer te leggen, Hij
voltooit ze echter en bewaart ze daar niet, tenzij wij
eerst ons om wille derzelve door inspanning en beproe-
vingen hebben vermoeid, en door zegepraal op zegepraal
over die beproevingen ons waardig gemaakt hebben die
genaden in de hoogste volkomenheid te ontvangen. Het
is immers boven allen twijfel, dat het voor Joseph zel-
ven ecnc uitstekende genade was de bruidegom der Maagd
en ccnigcrinate Christus\' vader te worden en allergcmeen-
zaamst met hen om te gaan Hij moest derhalve, na het
begin van deze genadegaaf ontvangen te hebben door
beproeving geoefend en goedgekeurd worden" 2).

1) In Matth. I. Tom. 57. Col. 45. «Nam et propter ea, qune supra
dicta simt, et ut ejus philosophia apparcret, advcntum suum (angelus)
differt."

2) Art. II. Cap. I. «Sed quairitur, quarc Joseph pcrmissus est in.
cidcre in hoc dubium (de gravedine Maria;).... Tertio propter majo-
rem exercitationem: hoe est ad observandum et ostcndendum simul or-

Joseph dan werd beproefd, zwaar beproefd. En wij
weten hoe schitterend hij zijne beproeving doorstond. De
engel des Hcercn kwam dan ook, om hem te loonen ,
van den hemel af en boodschapte hem, dat hij de voed-
stervader van den Messias zou wezen. Wie denkt hier
niet als onwillekeurig aan Abraham, toen, in \'t oogen-
blik zelf dat hij het slagzwaard ophief om volgens Gods
bevel zijn zoon te doen sneven, de engel dien grooten
aartsvader toeriep: � Omdat gij naar mijne stem gehoor-
zaam geluisterd hebt, zullen in uw zaad alle volkeren
der aarde gezegend worden ?" 2).

Wat wij tot dusverre zeiden, doet ons reeds ecniger-
mate den diepen zin beseffen van dat veelomvattend woord
der Schrift: �Joseph autem cnm esset justus: Joseph nu,
daar hij een rechtvaardige was." Maar laten wij hetzelve
nog dieper nagaan. De bewonderingswaardige deugd van
Joseph zal daardoor nog glansrijker in het licht treden.

Den naam van � rechtvaardige � door de II. Schrift aan
personen van beproefde deugd gegeven, hebben vele an-
deren met Joseph gemeen. Zoo bijv. een No�\', een Sa-
inuel, een David, ecu Simeou en allen die wij bereids
vermeld hebben. Er is evenwel tusschcn hunne rccht-

dinem gratiai et providentie Dei: licet cnim Deus primo in nobis ini-
tiet sua dona, non turnen ea perficit et conservat, nisi prius laboribus
et tentationibus fatigemur, et per tcntationum triumphos gratias con-
summatas promereamur. Constat cnim, quod ipsi Joseph gratia summa
erat eftici Virgiuis sponsus, et quodammodo Christi pater, ac semper
familiarissimc eum eis stare. Proindc post inchoatioucm hujus doni de-
buit per tentatiouem cxcrcitari atcjue probari el approbari."
2) Genea. XXII. 18.

vaardigheid of heiligheid en die van Joseph dit kenmer-
kend verschil, dat ofschoon de benaming eensluidend is,
zij met oneindig meer recht aan Jesus\' voedstervader toe-
komt ; met andere woorden: Joseph was onvergelijkelijk
heiliger, dan alle andere heiligen, do grootste onder hen ,
tenzij Maria, niet uitgezonderd. �

Deze bewering moge bij den eersten opslag overdre-
ven , onnauwkeurig toeschijnen; wij mecncn echter dat
zij op zeer hechte gronden steunt, die wij onzen god-
vruchtigen lezers hier ter overweging voorstellen. Om
den aard en de kracht dier bewijsgronden des te beter
to vatten, zij ons vooraf cenc enkele opmerking veroorloofd.

Ofschoon het ��n en dezelfde Geest van God is van
wien do genade en alle bovennatuurlijke gaven als uit
hare wclbron in de harten der heiligen ncdervloeicn; of-
schoon dat hciligheids-elcment, als ik zoo spreken mag,
steeds ��n en zich gelijkblijvend van natuur is, is het
toch veelvuldig te noemen, met het oog op deszclfs uit-
werksels. Op grond hiervan onderscheiden de godgelee-
dcn veelsoortige genadegaven , welke de H. Geest in meer-
dere of mindere mate aan de heiligen mededeelt. Van
daar dat de heiligen (en wie noemt hun getal?) aan het
gewelf van Gods H. Kerk schitteren gelijk do sterren aan
het uitspansel des hemels. Van daar tevens dat zij on-
der elkander even als die hemellichamen, in glans onder-
scheiden zijn. God, de grondlegger hunner heiligheid ,
doet door die verscheidenheid zelve de schoonheid van
zijn werk des te meer uitschijnen. Het is zijn wil, even
wijs als heilig, die zijne heiligen volgens dergelijke orde

rangschikt. Hij is het eindelijk, die om deze zoo won-
derbare verscheidenheid , deze zoo voortreffelijke orde tot
stand te brengen, zijne genade en gaven uitdeelt al
naar gelang van het doel, waartoe hij zijne heiligen be-
stemt.� Willen wij ons nu, vasthoudende aan deze grond-
stellingen, een juist denkbeeld maken van Joscph\'s hei-
ligheid , zoo zij hier ons punt van uitgang: de geheel
eigenaardige bestemming, die God op aarde aan Joseph heeft
toegedacht. En welke was dan de bestemming van Joseph ?
Hij zou, volgens Gods eeuwige plannen, hier op aar-
de Maria\'s bruidegom en Jesus\' voedstervader wezen. �
Daar dat dan de bestemming van Joseph was , � wie
begrijpt niet bij voorbaat, dat zijn aandeel in de genade
en de gaven Gods ruimer zal geweest zijn dan dat van
eenig anderen heilige; en dus, dat zijne deugd en vol-
maaktheid ook die van alle andere dienaren en diena-
ressen Gods ver, zeer ver zal hebben overtroffen? En
moeten wij hem dien voorrang reeds toekennen vooral-
eer hij met de H. Moeder onzes Hoeren in het huwe-
lijk trad , v��r de geboorte des Zaligmakers, � hoeveel
meer aanspraak zal hij dan niet op denzelvcn hebben,
wanneer wij acht geven op den nieuwen aanwas van hei-
ligheid , die ontegensprekelijk het gevolg is geweest van
een 30jarigcn omgang met den Koning en de Koningin
aller heiligen; met Hem en Haar, die de bron en het
kanaal aller genaden zijn?

Joseph\'s heiligheid bewezen uit zjjne
voorbestemming ten opzichte van Maria.

Joseph (zoo had het God bepaald) zou de bruidegom
van Maria zijn. Hij zou een waarachtig huwelijk aangaan
met haar, die van eeuwigheid was uitverkozen om de
Moeder van Gods menschgcworden Woord te wezen. Zoo
ooit een huwelijk volmaakt was, zeker dan was het dat
van Joseph en Maria.

Kceren we hier met onze herinneringen tot de dagen
der schepping terug, om te zien, wat God in het aard-
sche paradijs gedaan heeft in \'t belang van het eerste
huwelijk, dat op aarde gesloten werd. Reeds had de
Heer hemel en aarde geschapen en voor den toekomsti-
gen koning der zichtbare schepping alles in gereedheid
gebracht, toen Hij \'s menschen lichaam uit het leem der
aarde vormde en in deszelfs aanschijn den adem des le-
vens blies, terwijl Hij hem, in de overmaat zijner liefde,
nog met allerlei gaven der natuur en der genade ver-
rijkte. Zoo stond daar Adam voor zijn Schepper, uitge-
rust met al het noodige, om de vader van het mensche-
lijk geslacht te zijn en met Gods bijstand in het bezit
te geraken der hemelsche glorie. Doch hem ontbrak nog
eene gezellin, en ■ zonder haar zou het menschdom bij zijn

dood niet langer voortbestaan, en zou het goddelijk raads-
besluit, dat namelijk bet menschdom blijvend op aarde
bestaan zou, niet kunnen worden uitgevoerd. Oin die re-
den was het niet goed, niet doelmatig, dat Adam all��n
bleef. God besloot dan hem cene hulp toe te voegen die
hem gelijk was, 1) zoowel volgens de genade als volgens
de natuur. Volgens de natuur: opdat zij hem cencrzijds
dienstig zou zijn in de voortplanting des rnenschelijkcn
geslachts; anderzijds, om hem het leven te veraangena-
men. Yolgcus de genade: om elkander behulpzaam te
zijn in het bereiken van het bovennatuurlijk doel, dat
God den mcnsch had voorgesteld. Zonder die gelijkvor-
migheid op \'t gebied der genade zoowel als op dat der
natuur, ware de vcrccniging tusscheu onze eerste oude-
ren voorwaar niet in alle declen volmaakt geweest. En
dit kan men toch niet aannemen, terwijl al het overige
wat rechtstreeks uit de handen van dionzclfdcn Schepper
is voortgekomen, volmaakt is.

Passen wij dit nu toe op het huwelijk , dat, door tus-
schcnkomst van dicnzelfdcn God, tot stand kwam tus-
schen Maria en Joseph. Maria moest in een geestelijken
zin de moeder worden van een nieuw menschelijk geslacht.
Zij moest Dcngeue baren, in wien alle volkeren moesten
herboren en gezegend worden. Ook zij, niet minder dan
Adam, de lichamelijke vader van het menschdom, had
behoefte aan hulp. Kceds stond zij daar voor God, hei-
lig en vlekkeloos in hare maagdelijke onschuld. Van hare

zijde ontbreekt niets meer voor haar goddelijk moeder-
schap. Doch ook voor haar was het niet goed, niet doel-
matig , dat zij all��n bleef. Dan toch zon de duivel het
geheim van Jesns\' geboorte gekend; de Joden zouden
de Moeder onzes Heeren, als van overspel verdacht, ge-
stccnigd; er zou ccuc schandvlek gekleefd hebben op de
geboorte des Messias. Dit wilde God voorkomen. Daar-
om sprak Hij op nieuw: Laten wij haar cenc hulp ma-
ken j zoowel volgens de genade als volgens de natuur
aan haar gelijk, opdat hij een harcr waardige bruide-
gom zij , althans voor zooverre ecu schepsel, buiten
Maria, voor zulke gelijkvormigheid vatbaar is. Die, zoo
volgens de genade als volgens de natuur, nan Maria ge-
lijke , moest een man zijn, die als vader van Maria\'s kind
kon doorgaan en als zoodanig voor \'t publiek kon han-
delen ; in wien Maria tevens bij de verschillende lotge-
vallen haars levens steun, troost en hulp zou kunnen
vinden. Maar dit niet alleen: vooral moest zij in hem
een man vinden, die door de inwendige gcmoedsgestcl-
tenis zijner ziel de gevoelens van hare ziel kon declcu;
in wiens ziel zij do trouwe afsjncgcling zag van de hare.
Zoo toch betaamde het te zijn in het heiligste huwelijk,
dat God zelf als \'t ware onmiddellijk heeft tot stand ge-
bracht. Hoc toch zou God in gebreke zijn gebleven om
zulk een huwelijk onder alle opzichten volmaakt te doen
wezen ? Was hier niet zijne eigene goddelijke eer in het
spel ? Het gold trouwens hier ccuc gebeurtenis, waarin
Maria op do innigste wijze betrokken was; Maria, zeg
ik, het pronkjuweel van Gods schepping, de ecrstgebo-

rene dochter des Vaders, in wier ziel Hij reeds al de
schatten zijner genaden in al dcrzelver volheid had uit-
gestort. Het gold de Moeder van het goddelijke Woord,
dat weldra uit haar zou geboren worden. Het gold de
veelgeliefde Bruid des H. Geestes, die haar reeds vooraf
met alle hemelsche gaven versierd had om van haar hart
eenen zijner godheid waardigen tempel te maken. Van
deze zoo uitgelezene vrouw moest Joseph de bruidegom
worden. � Dit in aanmerking genomen, wie stemt dan
niet gereedelijk in met den grootcn lofrcdcnaar onzes Hei-
ligen, den H. Bernardinus van Si�na. wanneer hij zegt:
� Beschouwt gij Joseph in zijne verhouding tot de aller-
heiligste Moedermaagd, dan moet het bij u als zekere
waarheid vaststaan, dat deze man vervuld geweest is van
de bewonderenswaardigste genadcschatten en deugden, en
wel vooral met het oog op zijne echtelijke vereeniging
met haar. Of hoe kan men redelijkerwijze denken, dat
de H. Geest met de ziel van eene uitstekende maagd zoo
innig eene ziel zou vereenigen, die haar niet in deugd
volmaakt gelijkend was ? Dit doet mij dan ook gclooven,
[zoo vervolgt Bernardinus,] dat die heilige man Joseph
eene geheel vlekkelooze kuischheid, eene allerdiepste ne-
derigheid , eene allervurigste liefde tot God en den naaste,
een allerverhevensten graad van beschouwend gebed be-
zat, en een allerzorgzaamste bruidegom van Maria ge-
weest is." 1) De H. Leonardus a Portu Mauritio spreekt

1) Art. II. cap. I. ii Per respectum ad sanctam Virgincm necesse est
liunc virum fuisse adinirandoe gratiaj et virtutis et maxime quoadtria,

zich hierover niet minder stellig uit dan de H. Bernar-
dinus van Si�na. � De verhevene Maagd," zegt hij, � stelde
als eenige voorwaarde van haar huwelijksverbond, dat
haar bruidegom in alles en onder ieder opzicht aan haar
gelijken mocht, in onschuld van zeden en in reinheid
van ziel. En nu, gesteld dat dit contract door de han-
den des H. Geestcs is gegaan, wie zal het durven be-
twijfelen of de H. Maagd ook daarin verhoord werd?
Wie zal \'t in twijfel trekken of Joseph met al die hoe-
danigheden en gaven en deugden is verrijkt geworden,
die van hem een volmaakt gelijkend evenbeeld van zijne
bruid Maria maakten?" 2)

Zou men het niet onvergeeflijk vinden, indien een
vader zyne onschuldige dochter aan iemand verloofde,
die, zonder een eigenlijke booswicht te zijn, toch verre
beneden haar in deugd stond? Maar als men zulk een
gedrag van dien vader zou misprijzen , zoo vraag ik: be-
taamt het dan niet aan Gods goedheid, dat Hij voor
eene heilige jonge dochter, zoo als Maria was, een ge-
heel heiligen man bestemt? Hij trouwens had zich het
recht voorbehouden hier zelf keuze te doen. \'t Is der-
halve onnoodig te bewijzen, dat Hij een persoon heeft

videlicet, primo quoad roatrimonialem nnioncm. � Quomodo cogitare
potest mens discreta, quod Spiritus Sanctus tanta unione uniret menti
tantte Virginis aliquam animam, nisi ei in virtute simillimam? Unde
credo istum virum sanctum Joseph fuisse mundissimum in virginitate,
profundissimum in humilitate, ardentissimum in Dei amore et charitate
altissimum in contemplatione, sollicitissimum illius Virginis sponste suse."
2) Serm. de S. Jos. 2« P.

gekozen , wiens deugd met die van Maria in ccnc gc�vcn-
rcdigde verhouding stond. Herinneren wc ons wat de H.
Schrift verhaalt omtrent den aartsvader Abraham, toen
er sprake was zijn zoon Isaac uit te huwelijken. Het
was hem volstrekt niet onverschillig wie de vrouw van
zijn dierbaren Isaac wezen zou. Ofschoon te midden van
het rijke maar goddelooze Kanaiin wonende, wilde hij
geene dochter der Kanaiinieten als vrouw zijns zoons.
Maar hij riep den oppertoczichter zijner dienstknechten
tot zich en sprak tot hem: � Zweer mij bij den Heer,
den God des hemels en der aarde, dat gij voor mijnen
zoon geene vrouw zult nemen uit de dochters der Ka-
naiinieten , in wier midden ik woon, maar dat gij zult
optrekken naar het land mijner bloedverwanten cu van
daar eene vrouw nemen voor mijnen zoon Isaac" 1). A-
braham maakt gebruik van zijn recht om, naar zijn hart
en wensch , ccnc vrouw voor zijn zoon te kiezen ; en uit
vrees, of zijn dienaar Eli�ezer ccnc vrouw zou zoeken,
die niet met dat vaderlijk plan strookte, doet hij hem
zweren zijn wil stiptclijk te zullen uitvoeren. Zooveel
prijs stelde hij er op dat do grootc naam zijns geslachts
door dat huwelijk ongeschonden zou behouden blijven ! �
Ook God voorwaar moest er een punt van eer uit ma-
ken, voor de Moeder zijns goddclijkcn Zoons een echt-
genoot te kiezen , die in staat was den grootcn naam der
doorluchtigstc Maagd, die dezen Zoon moest baren, in
vollen glans te handhaven. Maar God, hierin gelukkiger

dan de heilige aartsvader Abraham, had het in zijne macht
dien voor Maria bestemden bruidegom geheel naar zijn
hart te vormen. Ja Hij kon dit; wie zal het ontkennen ?
En Hij zou het niet hebben gedaan! Is Hij het niet die
met eigen hand ook Maria heeft gevormd, maar zoo ge-
vormd naar lichaam en ziel, dat zij ccnc voor zijn on-
eindig heiligen Zoon waardige woonplaats werd? 1) zoo
gevormd, dat zij een voorwerp van eerbied en bewonde-
ring was zelfs voor de engelen, die haar niet naderden
dan met den groet op do lippen: � Wees gegroet, gij
vol van genade?" Het lag eveneens in Gods macht den
H. Joseph te vormen tot een waardigen bruidegom van
de waardige Moeder zijns Zoons. Mogen wij dan niet te
recht besluiten, dat Hij het ook inderdaad, niet alleen
in \'t belang van zijn eigen goddelijke eer, maar ook in
\'t belang van den grootcn naam zijns Zoons en dien zijner
Moeder gedaan heeft? Had God die keuze aan do mcn-
schon toevertrouwd, het lijdt geen twijfel of zij hadden
den rijksten en schoonsten jongeling, die destijds leefde,
daartoe gekozen. Zoo ook deed God zijne keus, maar
eene keus, die het Hem en Hem alleen gegeven is te
doen: Hij koos voor Maria dien echtgenoot uit, die on-
der alle mannen do heiligste, en als dusdanig Maria het
meest waardig was.

Wanneer de H. Gregorius ons wil doen verstaan wat
een voortreffelijk man de echtgenoot zijner zuster Gor-
gonia was, zegt hij: � Verlangt gij dat ik u met ��n

1) Gebed der kerk: « Omnipotens sempiterne Deus, qui gloriosas" etc.

woord den geheelen man beschrijve? Welnu, �hij was
haar man... en ik weet niet wat ik u nog meer behoef
te zeggen?" 1) Op gelijke wijze schijnt de H. Geest te
spreken, wanneer Hij in de Schriftuur den ganschen lof
van Joseph te zamen vat in dat ��ne, maar diepzinnige
woord : � Joseph, Maria\'s man" 2).

Ongetwijfeld was Gods keuze hoogst eervol voor Jo-
seph. Zij is op zich zelve reeds een afdoend gehiigenis
voor de uitstekendheid zijner deugd. God zelf getuigt in
het boek Ecclcsiasticus: � Ecne godvreezendc vrouw is
gelijk aan een rijk erfdeel: zij wordt als erfdeel geschon-
ken aan hen, die den Heer vreezen tot loon voor hunne
goede werken" 3). Hoe heilig, hoe vol goede werken
moet hij dan niet geweest zijn, hij Joseph, wien de Heei
de heilige der heiligen tot echtgenoote schonk tot loon
dier goede werken ? De heilige der heiligen, zeg ik, van
wie Joseph een volmaakt evenbeeld moet geweest zijn,
indien men aanneemt, zoo als wij vroeger bewezen, dal
tusschen hen beide inderdaad een volmaakt huwelijk be-
staan heeft. Ik aarzel dan ook niet met den H. Leonar-
dus a Portu Mauritio stoutweg te beweren, dat Joseph,
reeds vooraleer hij Maria\'s bruidegom werd, de voortref-
felijkste ziel was, die ooit op aarde is verschenen, die

1) Tom 35. Col. 814. »Vultis, uno verbo virum describam? Vil
illius; nee enim scio quid amplias dicere necesse sit." Or. inlaad, so.
roris su-e Gorgonioe.

van Maria (\'t is schier onnoodig het er bij te voegen)
de hare all��n uitgezonderd 1).

� Gelukzalig de echtgenoot eener deugdzame vrouw !"2)
roept de H. Geest uit in het boek Ecclesiasticus. Ik
dan, o heilige Joseph, roep u toe in de bewondering
en de diepste aandoening mijns harten: Driewerf zalig
zijt gij, � allerheiligste echtgenoot van de moeder onzes
Verlossers, gij , die tot loon uwer uitgelezen heiligheid
verdiend hebt de bruidegom van de gezegendste, de hei-
ligste onder alle vrouwen te worden!

Serm. de S. Jos. Ier p.
3) Ecclus. XXVI. 1.

Joseph\'s heiligheid bewezen

uit zjjne voorbestemming ten opzichte van

Om de hoogte van Joscph\'s heiligheid te kunnen af-
meten, zeiden wij vroeger, moet men uitgaan van het
standpunt zijner bestemming. Deze nu was tweederlei.
Optreden als bruidegom van Maria (hierover hebben wij
zoo even gehandeld); maar ook � optreden in de wereld
als voedstervader van Gods mcnschgcworden Zoon, Je-
sus-Christus. Met het oog op deze tweede zending, die
Joscph werd opgelegd, zullen wij thans over zijne hei-
ligheid gaan spreken, � Wie erkent niet al dadelijk, dat
wij hier den voet zetten op het gebied der geheimen ?
Maar als Joscph\'s heiligheid ons hier een geheim wordt,
is het dan niet roekeloos dezelve te willen achterhalen?
Neen. � Laten wij er ten minste, naar ons zwak ver-
mogen , de meer kennelijke zijde van beschouwen. Die
beschouwing zal in elk geval ons met grootcren eerbied
bezielen voor den onvoigelijkclijkcn voedstervader onzes
Verlossers. En reeds dit is een groot nut te noemen.

Wij lezen in het Oude Testament, hoe de jongelin-
gen , die als hoi/jonkers voor den koning Nabuchodono-
sor moesten optreden, uit een adellijk geslacht gesproten
en naar lichaam en ziel behoorlijk opgevoed moesten zijn.

Op last van den koning werden deze uitgekozen onder
al de kinderen Isra�ls. Drie jaren lang moesten ze eten
van de spijzen van \'s konings tafel en van \'s konings wijn
drinken, opdat zij alzoo waardig mochten worden aan
het Lof van Nabuchodonosor te worden voorgesteld 1).
In die gebeurtenis vinden wij een flauw beeld van het-
geen God deed ten aanzien van Joscph. � Eecds bij zijne
ontvangenis begon God hem voor zijne latere bediening,
die hij aan het hof van den menschgcworden Koning des
hemels als voedstervader zou te vervullen hebben, voor
te bereiden. Door een dier zeldzame voorrechten name-
lijk, welke God aan nog slechts twee andere groote man-
nen schonk, te weten aan den profeet Jeremias en aan
Jcsus\' voorlooper Joannes, werd Joscph reeds toen van
de smet der erfzonde gereinigd en verrijkt met de hei-
ligmakcnde genade, zoodat hij als een kind van genade,
als een voorwerp van Gods welbehagen ter wereld kwam.
Wij hebben dit godvruchtig gevoelen in het eerste deel
van dit werkje in het 2^ae hoofdstuk op onoinstootelijke
gronden gevestigd. En dus � zoo besluit ik thans �
mocht Joscph reeds in den schoot zijner moeder uit de
volle bron van Gods gcuade met lange teugen drinken;
ontving hij reeds van toen af de kostbaarste gaven van
den Koning des hemels en der aarde en werd in zijne
zalige ziel dat goddelijk levensbeginsel neergelegd, dat hem
in staat stelde om altoos meer en meer tot een waardigen
pleegvader van Gods menschgeworden Zoon op te groeien.

Toen Salomon den tempel van Jemsalem bonwde be-
dekte hij de muren van het heiligdom met het zuiverste
en fijnste goud. Ook de vloer en de zoldering werden
met gouden platen bedekt 1). En waarom dat alles ? Om
Jchovah, die op de ark des verbonds rustte, cene zijner
godheid waardige rustplaats te bereiden. Maar als Salo-
mon zoo bezorgd was, stoffelijke wanden, in wier om-
geving God zijne tegenwoordigheid wilde openbaren, al-
dus met het fijnste metaal te versieren: hoeveel meer
moeten wij dan niet aannemen, dat God de ziel van Jo-
seph zal hebben overtogcn met het goud der goddelijke
liefde; de ziel van Joseph, met wien Jesus onder een
en hetzelfde dak moest wonen; wiens armen Hem zou-
den dragen?

Het is eene door alle godgeleerden aangenomene waar-
heid, dat God zijne genade evenredigt naar de waardig-
heid , die Hij iemand opdraagt. Welnu, van de allerhei-
ligste Maagd Maria getuigt de H. Thomas, dat haar
goddelijk moederschap eenigermate cene oneindige waar-
digheid is, om de innige vereeniging die er in de orde
der menschwording bestond tusschcn den oncindigen God
en de Moedermaagd 2). Tot diezelfde orde behoort ook
Joseph. Als bruidegom van Maria is hij zoo innig met
God verbonden, zoo zeer werkt hij tot de menschwording
van het goddelijk Woord mede, dat hij, volgens het woord

1) 3 Rog. VI. 21. 22.

2) I. q. 25 a. 6. ad 4. � Diceudum quod humanitas Christi ex hoc
quod est unita Deo... et B. Virgo ex hoc quod est mater Deihabent
quandam dignitatem iuiiiiitam ex bono infinito quod est Deus,"

des H. Franciscus van Sales 1), de derde persoon der ge-
schapene drie�cnheid is, in welke drie�enheid, volgens den
geleerden Suarez 2), de orde der menschwording zich
oplost. Gccne waardigheid, buiten die van Moeder Gods ,
kan dus in vergelijking komen met die van Joseph\'s va-
derschap ! gcene genade bij die, welke aan Joscph werd
geschonken, vergeleken worden. Hij is dus na Maria de
heiligste onder alle heiligen Gods. � Met recht roept
hier de H. Bernardus uit: �Uit dien naam, waarmee hij
verdiend heeft door God vereerd te worden, zoodat hij ,
ofschoon maar pleegvader zijnde, toch Gods vader ge-
noemd en als zoodanig gehouden werd , kunt gij afleiden,
welk en hoe groot een man deze onze H. Joseph geweest
is" 3). Immers des te meer zal God den heiligen Joseph
boven de engelen en heiligen verheven hebben, naar
mate hij een verhevener naam ge�rfd heeft dan zij. Tot
wien trouwens der engelen of heiligen sprak Jesus ooit
het zoete woord van vader uit? Zijn zij niet allen die-
naren en achten zij zich niet reeds gelukkig genoeg den
naam van aangenomen zoon te dragen? Aan ��n enkele
slechts werd het vergund den naam van vader te voe-
ren; slechts ��n enkele mocht uit Jesus\' mond hooren

2) Disp. VIII. Sect. 1 No 10. Alia vero sunt ministeria quseattin-
gunt ordinem unionis hypostaticae,... et in hoc ordine intclligo insti-
tutum esse ministerium S. Joseph.

3) Hom. 2. Sup. Miss. Tom. 183. Col. 69: Conjice tarnen ex hac
appellatione, qua, licct dispensatoria meruit honorari a Deo, ut pater
Dei et dictus et creditus sit... quis et qualis homo fuerit iste Joseph !

dat hij zijn vader was, daarom ook werd hem alleen
meer geschonken dan allen anderen te zamen. Zoo
toch schijnt het aan God te betamen en hierom mo-
gen wij te recht aannemen dat God het werkelijk ge-
daan heeft, volgens dat woord des H. Angustinus:
�Al wat gij volgens uwe gezonde rede begrijpt het vol-
maaktste te zijn in ccnc of andere zaak, houd het er
voor dat God dit gedaan heeft, Hij, de schepper aller
goede dingen" 1). Van dit groot beginsel uitgaande , maakt
de H. Franciscus van Salcs deze heerlijk schoonc op-
merking : � Men ziet hoc de vorsten der aarde alle zorg
aanwenden om aan hunne kinderen een zoo bekwaam
mogclijken voogd te verschaffen: zij beschouwen dit
trouwens als eene zaak van \'t hoogst gewicht. God nu
had het in zijn macht tot plccgvoogd zijns Zoons een
man te benoemen, die in alle soort van volmaaktheid
uitmuntte, die betaamde aan de waardigheid en voor-
treffelijkheid van den persoon, die opleiding ontvangen
moest, dat is: van zijn roemvolleu Zoon, die algcmeeuc
heerschappij heeft over hemel en aarde. Maar als God
dit in zijne keuze had cu het doen kon, hoc is het dan
aan te nemen dat Hij het niet gewild, niet gedaan zou
hebben? Het lijdt dus geen twijfel," vervolgt de Hei-
lige , � of de H. Joscph is met alle genaden en gaven
verrijkt geweest, welke de bediening waarmede de he-

1) Lib. 3. de lib. arbitr. cap. V. Tom. 32. col. 1277 Quidquid tibi
vora ratione mclius occurrerit scias fecisse Deum tauquam bonorum om-
nium Creatorem.

mclsehc Vader hem belasten wilde, vorderde; bediening
die daarin bestond, dat hy voor de tijdelijke en huise-
lijke bcnoodigdhcdcn onzes Ileeren en de leiding zijner fa-
milie te zorgen bad. Die familie bestond uit slechts drie
personen, welke u het geheim der allerheiligste en aan-
biddelijke Drie�cnheid voor oogcn stellen. Daarmede is
niet gezegd, dat er algehccle gelijkheid bestaat tnsschen
beide dric�cnheden, tenzij in den persoon onzes Ileeren ,
die inderdaad een der personen der allerheiligste Drie-
vuldigheid is, (de andere zijn maar schepselen.) Even-
wel kunnen wij ook zeggca, dat het eene aardsche drie-
cenhcid is, die ccnigermate de allerheil. Drie�enhcid des
hemels weerspiegelt; Maria, Jesus en Joseph, � J�scph,
Jcsus en Maria, cenc drie�cnheid die op geheel bijzon-
dere wijze onze achting en huldiging verdient. Leidt
hieruit af, �zoo besluit de heilige schrijver," hoc hoog
verheven de waardigheid van Joseph was en hoe vol hij
moet geweest zijn van alle deugden." 1)

Maar, vraag ik verder, schijnt niet de eer van Jesus
zclvcn het van Hem te vorderen, dat zijn voedstervader
boven alle andere heiligen in deugd en volmaaktheid uit-
blonk? Jesus immers , is Hij niet de heiligheid in persoon?
En hoc wilt gij dan, dat Hij zich laat doorgaan als
zoon van een man, dien Hij gestadig zijn vader noemt
en als vader eert, zouder dien man vooraf tot een uit-
stekend heilige gevormd te hebben? Zouden wij het niet
onredelijk vinden van een weeskind, wanneer het een

adellijken persoon tot voedstervader kiezen kon en het
niet doen zou? En God, de oneindige Wijsheid, zou niet
zijne keuze bij voorkeur gevestigd hebben op den groo-
tercn zieladeldom, de schitterender heiligheid van Joseph ?
Die meer uitstekende deugd in Joseph kon natuurlijk
niet anders zijn dan de vrucht van Jesus\' overvloedige
verdiensten, door zijn bitter lijden verworven. Maar hoe
gaarne moet Hij niet dien overvloed van verdiensten in
de ruimst mogelijke mate aan zijn dierbaren pleegvader
hebben meegedeeld, aan hem, van wien Hij op zijne
beurt zoo vele liefdedienstcn zou ondervinden!

Indien wij aan Joseph den eersten rang onder Gods
heiligen toekennen, zoo moeten wij, \'t is waar, aan-
nemen , dat Jesus zijn H. Pleegvader in eene geheel bui-
tengewone orde van zaken heeft geplaatst. Maar ik zie
niet, dat wij uit dien hoofde onze meening zouden moe-
ten terugtrekken. Integendeel, dat buitengewone stand-
punt , waarop wij Joseph hier beschouwen, zet deze mee-
ning nog grootere waarschijnlijkheid bij. Inderdaad is niet
het gansche leven onzes Heiligen eene aaneenschakeling
van buitengewone zaken? Zijne zuivering van de vlek
der erfzonde reeds in den schoot zijner moeder; bruide-
gom te zijn van de koningin des hemels; al de voor-
rechten eens waarachtigen vaders te bezitten zonder zijne
maagdelijke kuischheid te verliezen ; van louter liefde ster-
ven en wel tusschen de armen van Jesus en Maria; uit
het graf worden opgewekt om met lichaam en ziel ten
hemel te varen, en zoo veel meer � zijn al die bijzon-
derheden uit Joseph\'s leven niet zoovele wonderen en

buitengewone dingen ? Moet het ons dan bevreemden;
moet het ons niet veeleer hoogst redelijk voorkomen, wan-
neer men beweert, dat zijne deugd die der overige die-
naren Gods overtreft gelijk de glansrijkste ster aan het
uitspansel den glans der overige sterren? Dan toch en
dan alleen vormt alles in dat bcwondcringswaardige le-
ven een in elkander sluitend schoon geheel.

Dit alles is gezegd ter cere van Joseph. Intusschcn
strekt deze lofspraak niet minder tot eer van Jesus,
zijn goddelijk pleegkind. � Immers," volgens Gods eigene
verklaring in het bock der spreuken, � straalt de roem
der vaderen op de kinderen over." 1) Hoe roemvoller
dus do heiligheid van Jesus\' voedstervader gedacht wordt
eu geweest is, des te hooger rijst in ons oog de roem
van Jesus zelvcu, onzen gezegcudcn Verlosser. En vor-
dert nu van ons de liefde, dat wij Hem denken met
den hoogstcn roem omgeven; zoo vordert insgelijks van
ons de rede, dat wij ons zijn voedstervader denken,
omgeven met een eerckrans van heiligheid, waarbij de
de gloriekroon van alle andere heiligen in de schaduw
moet staan.

Joseph\'s heiligheid bewezen
uit zijne samenleving met Maria.

De heiligheid van Joseph, hoe groot wij ons dezelve
met het oog op zijne bestemming van bruidegom der
allerheiligste Maagd en van Christus\' voedstervader ook
mogen denken, heeft ongetwijfeld eene nog veel hoogere
vlucht genomen van het oogenblik af, dat hij werkelijk
het huwelijk met die heiligste aller bruiden aanging en
nog meer, sedert hij met den menschgcwordcn Zone
Gods op de gemeenzaamste wijze mocht leven en omgaan.
Woordelijk is toen in vervulling gegaan die uitspraak
des Heeren: � Het voetspoor der rechtvaardigen is als
een hclderschijncnd licht; het rijst op en groeit aan tot
den vollen middagglans" 1). Wij mogen hier van Joseph\'s
deugd met den vromen en geleerden abt Eupertus zeg-
gen : � Was Joseph tot dan toe rechtvaardig; van toen
af was hij allerrechtvaardigst" 2).

Wij moeten thans een oogenblik nagaan wat Joseph\'s
deugd won door zijn omgang met Maria en Jesus.

Welken invloed had vooreerst op zijne heilige ziel
zyn verkeer met zijne dierimre en heilige Bruid Maria ?

1) Prov. IV. 18.

3) Tom. 168 Col. 1324.... Entonus vir justus, cxinde ju.stissimus.

Een eersten zaligen invloed ondervond Joseph van
Maria\'s deugdzaam voorbeeld.

Wie zal het durven betwijfelen? Hoe krachtig - wer-
kend is niet het voorbeeld van anderen op eenieder van
ons? Wie weet niet hoe, terwijl tal van kinderen alleen
door \'t boozc voorbeeld hunner ouders volslagen bedor-
ven worden; duizende andere daarentegen bij \'t zien
en hooren van cene godvrcczcnde moeder, van een vro-
men vader , zich als onwilkem�g en onweerstaanbaar
voelen aangespoord tot alle oefeningen van deugd en
goede werken? En wie, die ooit, zij het slechts gedu-
rende ��n uur of minder, met een heiligen persoon heeft
omgegaan, heeft niet daardoor cene merkbare verande-
ring of verbetering in de stemming van zijn gemoed
ontwaard? Wat zal het dan niet heilzaam gewerkt heb-
ben op het zoo uitnemend goed gestelde gemoed van
Joseph, zoo vele jaren lang met Maria onder ��n dak
te hebben gewoond en getuige geweest te zijn van al hare
handelingen!

� Als zelfs wij ellendige menschen," zegt de H. Ber-
nardinus van Si�na, � door samen te wonen met heilige
personen, die toch in vergelijking met de allerheiligste
Maagd als niets beteekenen, als wij reeds daaruit dik-
werf nut trekken in \'t belang onzer deugd: wie zal dan ver-
klaren, hoe zegenrijk het te zamen wonen met diezelfde
heilige Moedermaagd voor Joseph zal gewerkt hebben ?" 1)

1) Art. II. Cap. I. Si nos miseri ex cohabitatione sanctorum virorum
qui respectu Virginis nihil sant, stepe tarnen proficimus : quantum
lestimandum est hunc ciim sacra Virgino profecisseP

Onophoudelijk had hij haar onder zijne oogcn. Dag aan
dag, uur op uur, was hij getuige van hare engelach-
tige zedigheid; van haar onveranderlijke gelatenheid in
Gods beschikkingen; van hare liefde tot het gebed; van
hare heldhaftige versterving; van hare wccrgaloozc nede-
righeid en gehoorzaamheid; van haar groot geloof en
vooral van hare allervurigste liefde tot God en den
naaste.

O wat moet de tegenwoordigheid van zulk een aller-
heiligst schepsel niet een diepen indruk gemaakt heb-
ben op dat zoo bij uitstek gevoelige hart van dien hei-
ligen bruidegom, die niets vuriger wenschtc dan tot
altoos volmaaktere deugd, te worden aangespoord ; die zoo
getrouw was aan de minste goede inspraken der genade!
Paulus de Apostel verzekert ons, dat zelfs een ongcloo-
vige man niet weerstaan kan aan den heiligenden invloed
van ecnc geloovige vrouw. � Immers" zoo schrijft hij aan
de christenen van Corinthe , � de ongeloovige man is ge-
heiligd door de geloovige vrouw" 1). En hierom spoort
hij de christenc vrouwen aan om hare mannen, wanneer
deze er in toestemmen met haar te blijven wonen, toch
niet te verlaten. Ditzelfde schreef de apostel Petrus in
ziju eersten brief aan de geloovigen vau Klcin-Azi�:
� Dat de vrouwen onderdanig zijn aan hare mannen,
opdat, mochten wellicht eenigc geen geloof slaan aan de
prediking van Gods woord, zij door het (deugdzaam) ge-

drag hunner vrouwen , ook zonder woord mogen gewonnen
worden (voor het evangelie), wanneer zij namelijk (� vrou-
wen) uwen rcincn en godvrcezcnden wandel zidlen heb-
ben opgemerkt" 1). Zoo waren" dan beide deze grootc apos-
telen overtuigd dat het stichtend leven ecner brave vrouw
mettertijd zelfs op het gemoed eens heidens een zaligen in-
druk moet te weeg brengen. Maar nog eens, wat zal het da-
gelijkse!), ja voortdurend verkeer van Joscph met Maria, van
dien man vol levendig geloof met de heiligste vrouw die
ooit op aarde leefde, dan niet krachtdadig hebben bijgedra-
gen om dien grootcn dienaar Gods tot steeds volmaakter
deugd op te wekken! O ! \'t ware reeds al te belecdigend voor
den H. Voedstervader onzes Heercu hieraan ook slechts een
oogcnblik te twijfelen! Zoo wij den II. Bernardinus gcloovcn,
begon Joseph die heilzame vruchten van Maria\'s hoogst
stichtendcn levenswandel reeds te ontwaren van den stond
af, dat hij kennis droeg van Jesus\' menschwording in
den gczcgendcn schoot dier allerheiligste Moedermaagd.
� Zoodra de Engel hem had doen weten dat zij van den
H. Geest ontvangen had, begon hij zich jegens haar nog
nederiger en eerbiediger te gedragen: en het gevolg er
van was, dat zijne volmaaktheid er nog grooter door
werd" 2). Het spreekwoord zegt: dingen waaraan men
gewoon raakt, maken geen merkbaren indruk meer. � Ab

2) I Petr. III. 1. 2.

1) Art. II. Cap. I. Postquam igitur ab angelo certificatus est.qnod
concepcrat de Spiritu Sancto, humiliori ac rcvercntiori modo conver-
sabatur cura sponsa sua: unde major perfectio generabatur in eo.

assuctis non fit passio." Dit woord werd niet bewaarheid
ten aanzien van Joseph. Wel verre dat door den om-
gang met Maria op den langen duur de goede indruk
op Joscph\'s gemoed steeds verzwakte, werd hij integen-
deel altoos levendiger. Immers icderen dag kwam hare
deugd al meer en meer aan \'t licht. Want ook van
Maria kan in zekeren zin gezegd worden, wat van haar
Zoon Jcsus geschreven staat: Ook zij nam altoos met
hare jaren toe in wijsheid en bevalligheid voor het oog
van God en de monschen 1). Zoo was Maria\'s levens-
wijze reeds op zich zelve eene gestadige stille prediking
der deugd voor haar opmerkzamen en godminnendcn
bruidegom.

Het bleef echter niet bij de bloote beschouwing van
Maria\'s daden; ook was het Joseph gegeven (en 6 hoe me-
nigmaal !) Maria\'s heilige samenspraken te genieten. En hoe
zoet, hoc hemelsch zalvend, hoe stichtend zullen die ge-
sprekken tusschen\' die twee heilige echtgenooten niet ge-
weest zijn ! Hoc diep zal niet ieder woord van Maria\'s lip-
pen doorgedrongen zijn in de ziel van den bij uitstek
rechtvaardigen Joseph ! �Is het immers niet," vraagt de H.
Bernardus, � dezelfde Maagd, wier groetenis hen van vreug-
de deed opspringen, die nog in den schoot hunner moe-
der waren opgesloten?" (Luc. I. 14.) Maar als de ziel
van een nog ongeboren kindje reeds wegsmolt van aan-
doening, zoodra Maria hare stom liet hoorcn, wat moeten
de engelen des hemels dan wel opgetogen zijn geweest

in verrukking, toen zij hare stem mochten hooren, en
haar gelaat aanschouwen en hare zoete tegenwoordigheid
genieten?" 1) En wat moet een Joseph haar bruidegom
dan wel van aandoening vervoerd geweest zijn, zeg ik
den II. Bcrnardus na, hy, die gedurende dertig jaren
die maagdelijke stem, dat engelachtig gelaat, die aller-
kostbaarste tegenwoordigheid mocht bewonderen en ge-
nieten ! Vergeten we niet dat God de H. Geest op ge-
heel bijzondere wijze in Maria\'s hart woonde en werkte.
De genade had dat heilige hart van alle zijden en in
alle dcelen doortrokken. Het brandde derhalve van het
vuur der goddelijke liefde feller dan de harten der Sera-
fijnen, � Welke stroomen vuurs moesten dan niet \\iit
haren mond vloeien telkens als zij denzelven opende om
de gewaarwordingen van haar gemoed in het hart van
haar geliefden bruidegom over te storten! De onver-
schilligste, de meest ijskoude zielen zouden zich door
zulk een licfdcglood hebben voelen ontvonken; wat dan te
denken en te zeggen van Joseph\'s ziel, die God meer
beminde dan zelfs de engelen des hemels het kunnen?
Treffend is het verhaal, dat de H. Paus en Kerkva-
der Gregorius ons heeft gegeven van eenc samenkomst
des H. Bcnedictus met zijne H. Zuster Scholastica. Be-

1) Scrm. I. in Assumt. B.M.V.Tom. 185. Col. 415. Hac esteniin
cujus salutationis vox et ipsos cxultare facit in gaudio, quos matcrna
adhuc visccra claudunt (Luc. I. 14). Quod dum parvuli necdura nati
anima liquefacta est ut Maria locuta est, quid putamus quaenam illa
fnerit cculestium exultatio, cum et vocem audire et videre facicin et be-
nigna ejus frui prcesentia meruerant?

Hcdictus, vergezeld van zijne kloosterbroeders, bracht
haar op zekeren dag ccn bezoek binnen de muren van
haar klooster. Den ganschcn dag hadden ze samen ge-
sleten in godvruchtige gesprekken, afgewisseld door lof-
zangen en gebeden. Bij \'t vallen van den avond zettc-
den zij zich aan tafel neder. Na een poos, terwijl de
tijd vervloog zonder dat men het bemerkte, daar geze-
ten te hebben, begon Benedictus er aan te denken naar
zijn klooster terug te koeren. Scholastica echter smeekte
hem, hij zou haar het genoegen geven dien nacht door
te blijven om tot \'s morgens over de gelukzaligheid des
hemels te spreken. �Wat vraagt gij daar mijne zuster,"
sprak Benedictus, � weet gij dan niet dat ik gedurende
den nacht volstrekt niet buiten mijne cel mag blijven?"
Hierop legde Scholastica haar hoofd tusschen hare han-
den op tafel en begon den almachtigcn God te bidden.
Na ccnigc oogeublikken aldus gebeden te hebben, beurde
zij haar hoofd van de tafel op en in \'t zelfde oogenblik
barstte een vreeselijk onweder uit. Zware stortregens
vielen neder en Benedictus was niet in staat naar zijn
klooster terug te keeren. � God vergcve het u zuster,"
ze� toen Benedictus, � maar wat hebt gij toch gedaan ?"
� Zij antwoordde: � Ik heb er u om gebeden dat gij
blijven zoudt en gij hebt niet naar mij willen luisteren;
daarop heb ik mijnen God gebeden en zie! Hij heeft
mij verhoord. Nu kunt gij heengaan zoo gij wilt." Zoo
zag Benedictus zich gedwongen daar te blijven, en bracht
hij den ganschen nacht met zijne heilige zuster door,
haar onderhoudende en troostende met allerlei vrome ge-

sprekken" 1). Zulk ccn zalig genoegen vinden heilige zie-
len in het gemoedelijk samcnsprekcn over God en god-
delijke zaken! De kinderen dezer wereld mogen zich dat
wellicht niet kunnen verklaren: geen wonder! Zeker is
het dat de kinderen des lichts, zij wier gemoed vol is
van God, geen inniger vermaak vinden dan in zich ge-
moedelijk te onderhouden over het groote voorwerp van
hunne genegenheden. Wij hebben hiervan een overtui-
gend bewijs in de H. Schrift zelve. Hoc gelukkig voel-
den zich niet Elizabcth en Maria bij hare verwelkoming
in het huis van Zacharias. � Van waar toch ," roept Eliza-
bcth uit, � van waar toch komt mij dat geluk, dat de
Moeder mijns Hcercn mij komt bezoeken ? Gij zijt zalig
Maria, omdat gij geloofd hebt" 2). En de Moeder des
Hoeren op hare beurt van heilige blijdschap als opgeto-
gen , roept uit: � Mijne ziel maakt groot den Heer en
mijn geest verheugt zich in God mijn Zaligmaker" 3).
Wie kan ons beschrijven wat er in dat uur in Elisabeth\'s
gemoed omging? Zij wist door den H. Geest dat haar
God en Verlosser in Maria\'s schoot rustte. Zij begreep
den zin der woorden van Maria\'s lofzang en daarom mag
men als zeker aannemen, dat nog lang nadat Maria haar
lofzang ge�indigd had hare gesprekken tot ecnig voor-
werp hadden het onwaardeerbaar geluk dat haar beiden
was te benrt gevallen.

1) Gregor. Lib. II. Dialog. cap. XXXIII. Tom. 66. Col. 194.

En als wc ons zclvcn nu eens een oogenblik in den
geest verplaatsen in het H. Huisje van Nazareth, wat
een heerlijk tafercel staat ons daar niet voor oogcn\'! Ik
zie daar den heiligen timmerman afgemat van den ar-
beid zich neerzetten aan ecne sobere tafel, hem door de
maagdelijke zorgen zijner H. Bruid Maria toebereid. Het
kindje Jesus, stil en zedig, zit in hun midden. Door het
armoedig vertrek zweven onzichtbare engelen, opgetogen
van verwondering over dit bovcnaardschc schouwspel en
allen om strijd bercidvaardig hun menschgcwordcn God
op zijn eersten wenk te dienen. Waarover meent ge wel
dat bij dien heiligen maaltijd de onderhoudingen loopen?
Indien Joscph of Maria de zachte stilte onderbreken die
daar gedurig heerscht in die godgcwyde woning, twijfel
er niet aan, � het onderhoud loopt over niets anders
dan over hun oneindig minzaam kindje Jesus; over zijne
onbegrijpelijke liefde tot het gevallen menschdom; over
zijne bewonderenswaardige licftalligheid te hunnen op-
zichte. Joscph zijnerzijds houdt niet op in \'t bijzonder over
zijn geluk te spreken, dewijl hij tot Jesus\' voedstervader
gekozen is; terwijl Maria van hare zijde zich uitput in
dankzeggingen tot God, die ondanks hare nietigheid zulke
groote dingen aan haar gedaan heeft. En dan ontboe-
zemdc zij voor haren bruidegom haar van liefde overstelpt
gemoed in een altoos verrukkelijker Magnificat en Joseph\'s
stem smolt met de hare te zainen. Moeten wij niet al-
dus die zoo schoonc woorden van den geleerden en vn>
men Canisius verstaan: �Hoe gelukkig was niet Joscph,
zoo wij bij al zijne overige vertroostingen, die God hem

schonk, ook dit in aanmerking nemen (en zeker dit is
wel waarschijnlijk) dat hij met de heilige Moedermaagd
dikwerf en breedvoerig over de heilige geheimen Gods
sprak en dan gelijk die rechtvaardige grijsaard Simcon,
in den H. Geest opgetogen werd van heilige blijdschap
en zijne blijdschap lucht gaf in heilige lofzangen!" 1).
6 Driewerf zalige Joscph, mogen wij hier wel zeggen,
aan wien het vergund werd zoo gemeenzaam en zoo in-
nig met de Moeder onzes Hoeren om te gaan! Geen
menschclijk verstand kan zoo iets achterhalen; geen tong
kan zulk een zielsgenot naar waarheid verklaren! Maar
ook wie kan begrijpen, wie beschrijven hoe zeer de ziel
van dien waardigen bruidegom bij ieder woord en icdcren
zangtoon, die van de lippen zijner allerheiligste Bruid hem
in de ooren of liever in het hart klonk, den we�rgloed
der goddelijke licfdevlam, die daarin uitstraalde, diep ja
diep gevoelde? Hoc zeer dat alles bijdroeg tot Joscph\'s
steeds klimmende heiliging?

En dan � is het niet allcrrcdelijkst te geloovcn, dat
Maria, bezield zoo als zij was van een zielenijver groo-
ter dan die der Apostelen zelve, de vruchten van dezen
haren ijver eerst en v��r alle anderen aan haren heili-
gen en dierbaren bruidegom zal hebben meegedeeld? Of
zou zij hebben nagelaten dien grooten dienaar Gods, in
wien zij zulken voortreffelijken aanleg tot alle deugden

1) Guid si prseterea, ut est prouabilc sane, cum eadom Virgine de
sacria multum sacpeque contulit et in Spiritu Sancto subinde suaviter,
ut senex justns ille Simcon, exultavit et exultando in laudes divinas
orupit P

opmerkte, tot steeds hoogere volmaaktheid aan te sporen ?
Zou zij hare voorbecldclooze naastenliefde niet op de
eerste plaats ten aanzien van hem geoefend hebben, dien
zij als haar bruidegom na God, na haar goddclijkcn Zoon ,
het meest op aarde verplicht was lief te hebben en ook
werkelijk lief had? En wat meer is: dertig jaren lang
was die beminde bruidegom schier de eenige aan wien
zij haren zielenijver toewijdde! Joscph heeft dus geduren-
de zooveel jaren al die goddelijke vermaningen van lief-
de , van ootmoed, van geduld, kortom van de verhcvcn-
ste deugden in zich als in een brandpunt mogen opvan-
gen. Hij heeft ze opgevangen; hij heeft die tallooze les-
sen van hemelscbc wijsheid in zijn hart bewaard en over-
dacht ; en Gij, � God, Gij die alleen het geheim der
harten kent, Gij zijt in staat ons te zeggen, met wat
ccne volmaakte volgzaamheid de II. Joscph daaraan be-
antwoordde ; met welke reuzenschrcden hij daardoor voor-
uitging op den weg der hoogste heiligheid!

De H. Grcgorius van Nazianze spreekt ons van den
ijver, dien zijne zalige zuster Gorgonia heeft aangewend,
om haren hcidcnschcn echtgenoot te bckeeren en hij ver-
haalt ons, dat haar ijver daarom des te vuriger was , wijl
zij zich verbeeldde, zoo sprak zij, dat slechts de helft
van haar hart God beminde, zoolang haar man nog in
de schaduwe des heidendoms voortleefde 1). Zou men niet

Vi In T,and. Soror. Gorgon. Tom. 35. Col. 814. Porro cum unum
hoc ad omnia acccdcre cuperet, ut maritus quoque perficeretur, ut sic
toto corpore Deo consecraretar, ac non dimidia tantum ex parte per-

mogen beweren dat Maria, die het hart van Joseph als
een deel van haar eigen hart beschouwde, eveneens met
heilig ongeduld er aan gewerkt heeft om dat hart van
Joseph al meer en meer aan het hare gelijkvormig te
maken; dat is gezegd, om in dat hart immer meer de
vurigste liefde voor God te doen ontvlammen?

Mogen wij hier niet toepassen wat ons de II. Moeder
Tcresia zegt over dusdanige godminncude zielen: � Als
zij iemand beminnen, werken zij er op met ecne heilige
drift om zoo iemand God te doen beminnen, opdat ook
hij door God bemind worde. Zij weten, ik herhaal het,
dat zoo de goddelijke liefde niet in hen woont, de dood
voor immer den band, die hen verecnigt, moet verbre-
ken, \'t Is onmogelijk te zeggen hoeveel dergelijke liefde
aan zulke zielen kost. Zij verwaarloozen niets om den
vooruitgang van den beminden persoon te bewerken. Zij
zouden duizenden levens opofferen om dien beminde zel-
ven ook slechts het geringste geestelijk voordcel aan te
brengen, � Kostbare liefde, die de liefde van Jcsus, ons
ccnig goed en het grootc toonbeeld der ware liefde, zoo-
zeer van nabij nabootst!" 2)

Men denke echter niet dat Maria bij de uitoefening
van haren zielenijver ooit uit het oog verloor wat haar
stand van cchtgcnootc tegenover haar man van haar vor-
derde ; dat zij ooit vergat hoe haar eerste plicht jegens

fecta disccderet, ipsiusque aliquid imperfectum rclinquerctur, hoc quo-
que prccibus ab eo, qui voluntatcm timcntiura se facit, ac pctitiones
corum ad finem perducit, impotravit.

2) Chemin de la perfect, trad. Bouix. Chap. VII.

een bruidegom door God haar als wettig opperhoofd van
haar huisgezin aangewezen, was: hem eerbiedig ontzag
te bewijzen, � Neen ! Maar juist die kunstelooze eenvoud
harer woorden. die diepgevoelde zedigheid van haar ui-
terlijk gaf aan haren heiligen ijver ccnc des te krachtda-
diger werking: God zelf had op hare maagdelijke lippen
eene overtuigende bevalligheid neergelegd 1), die des te
dieper ingreep in het hart van haar deugdzamen bruide-
gom , hoe minder aanmatigend haar toon van sproken
was. Wat was meer noodig voor cene ziel gelijk die van
Joseph, die niet anders wcnschte dan volmaakt te weten
hoe hij zijnen God immer beter kon dienen, immer be-
ter kon behagen; die overigens innig overtuigd was dat
zijne onvergelijkelijke Bruid in alles wat zij hem zeide
niets anders zocht, dan hem den overvloed van genade,
die hare ziel als overstelpte, in zijne ziel te doen overgaan ?

En wat een machtigen invloed zal eindelijk en vooral
Maria\'s gebed niet hebben uitgeoefend op den reeds zoo
heiligen Joseph!

Indien het gebed, het gestadig gebed van welken recht-
vaardige ook zooveel bij den Heer vermag, naar het woord
der Schrift 2), dat God er niet aan weerstaan kan , � hoc
veelvermogend op Gods hart moet dan niet het gebed ge-
weest zijn van die allerrechtvaardigste onder alle reine
schepselen; van haar, die zoo rechtvaardig was, dat

1) Psalm. XLIY. 3.

zij, volgens den H. Kerkleeraar Bemardus, ons de zon
der rechtvaardigheid gebaard heeft 1)! Als wilde hij zeg-
gen : Indien het om zeker van God verhoord te worden
genoeg is dat men rechtvaardig zij in zijne oogcn; hoe
veel meer moet men dan niet overtuigd zijn, dat zij , die
onder alle rechtvaardigen verreweg de rechtvaardigste was,
alles van haren God heeft verkregen! De II. Bernardi-
nus gaat nog verder en zegt, dat wanneer Maria bad,
dit gebed hij God de kracht van een bevel had: � Alles
onderwerpt zich aan Maria\'s bevelen , alles, zelfs God" 2).
� Ja, zoo is het. En waar is de christen, die zulks niet
weet bij eigen ondervinding ? Waar is hij , hoc ongeluk-
kig, hoe groot een booswicht hij ook zijn moge, die
niet meermalen Maria\'s onbeperkte macht bij God heeft
ondervonden? �Maar hoe dan," vraagt de H. Bernar-
dinus van Si�na, �indien de allerzaligste Maagd zelfs voor
zondaren en booswichten, voor de vijanden haars Zoons,
zulke uitstekende genaden weet te verkrijgen ; is er dan te
twijfelen of zij heeft voor Joseph , voor een zoo liefderijken,
zorgzamen en teerhartigen voedstervader; voor den be-
schormvoogd harcr maagdelijke eerbaarheid; voor haren
allerkuischtcn minnaar de voortreffelijkste gunsten en ge-
nadegaven verworven?" 1) Hoevelc titels trouwens kon

1) Homil. ia Nativ. B. M. V. Tom. 183. Col. 440: Sicut scriptum
est: Oratio justi penetrat ccelos. (Eccl. XXXV. 21.) Et quis justus, si
non Maria jnsta, de qua Sol jtistitiu; ortus est nobis.

2) Scrra. V. de Nativ. B. M. V. cap. VI. Imperio Virginis omnia
famulantur et Deus.

3) Art. II. Cap. I. Cum B. Virgo tot et tanta impctrct peccatori-

Joseph niet «aanvoeren om Maria te bewegen, dat zij voor
hem bidden zou! Was zij niet vooreerst zijne bruid, en
als dusdanig verplicht voor hem te bidden?.� Niemand
voorwaar heeft ooit de verplichtingen van liefde, die
krachtens het huwelijk tusschen man en vrouw bestaan,
zoo stipt volbracht als Maria. Gelijk zij , terwijl zij bin-
nen de muren van Gods tempel te Jerusalem woonde,
volmaakt geweest was in haar ongehuwden staat, zoo was
zij ook volmaakt in hare hoedanigheid van echtgcnoote.
Zij vervulde dus ook zeer zeker met dezelfde nauwge-
zetheid hare verplichtingen van vrouw, waarmede zij
weleer de plichten waarnam, die haar staat van maag-
dom haar oplegde. �De H. Maagd," zegt de H. Bcrnardi-
dinus van Si�na, � wist hoc innig de huwelij ksvcrccniging
was, als zijnde deze gegrond op ccnc geheel geestelijke
liefde. Zij wist dat Joseph haar door den H. Geest zel-
ven gegeven was tot bruidegom, tot bewaker van hare
maagdelijkheid en om in gemeenschap met haar de be-
zorgdheid en liefde te declcn jegens het allergoddclijkste
Kind Jesns. Hierom houd ik het voor zeker, dat zij ha-
ren heiligen bruidegom uit gansch de genegenheid baars
harten en in alle oprechtheid heeft lief gehad" 1). Wcl-

bus sccleratis , hostibus Filii sui: quanta putas impctra�erit charismata
huic tam amoroso et sollicitissimo et filiali nutritio, et sponso sui pu-
doris, atque castissimo amatori p

1) Art. II. Cap. I. Et quia noverat Yirgo quanta erat unitas ma-
trimonialis in spirituali amoro, et sciebat istum sibi a Spiritu Sancto
datum in sponsum et in suae virgiDitatis custodem et ad participandum
secum in charitatis amorc et obsequiosa sollicitudine divinissimam pro-
lem Dei: idco credo, quod totius cordis alFcctu hunc sanctum Joseph
sincerissimc diligcbat.

nu, de liefde openbaart zich door het verlangen naar
het geluk des beminden pcrsoons. En als onze liefde,
zooals van Maria, bovennatuurlijk is, dan stelt dit ver-
langen zich ten doel, dat God, de eerste bron van alle
goed, zich met allen mogelijken invloed aan het voor-
werp onzer liefde mededeele. � Hoe vuriger dat ver-
langen wordt, hoe oprechter de liefde is; des te inniger,
des te dringender wordt uw gebed voor zulk een per-
soon. Nemen wij nu als onbetwistbare waarheid aan,
dat nooit ccnig man hartelijker en oprechter van zijne
vrouw bemind werd dan Joseph van Maria, zoo moeten
wij daaruit afleiden , dat niemand ooit meer aandeel heeft
gehad in Maria\'s gebeden dan hij.

De vele liefdcdicnsten, welke Joseph voortdurend aan
Maria bewees, waren een andere titel dien hij bij zijne
dierbare Bruid kon doen gelden om haar gebed te vra-
gen. � Maria zelve wist dit. Zij voelde zich uit dien
hoofde tot dankbaarheid gehouden. En wie had ooit op
aarde een hart zoo dankbaar als het hare? Ze is dank-
baar, zelfs jegens den geringsten harer dienaren voor
de kleinste eerbewijzing, voor den nictigsten liefdedienst
die haar bewezen wordt. Hierom zegt de H. Andreas,
aartsbisschop van Creta: � De allerheiligste Maagd , mild-
dadig als zij is, schenkt ons gaarne voor de nietigste
liefdcdicnsten de grootste gunsten" 1). Wat zal zij dan
niet gedaan hebben ten opzichte van haren te�rgeliefden

1) Orat. III. in Dorrait. S. Maria;: Tom. 97. Col. 1102. Libens
cnim, sanctissim,a cura munifica sit, pro miuutissimis majora retribuit.

bruidegom, van wien zij erkende tallooze en allerge-
wichtigste weldaden genoten te hebben; weldaden, die
om Maria\'s geheel bijzondere positie ten overstaan der
�boozc wereld, die met hot geheim van haar wonderda-
dig moederschap ten ecnemale onbekend was, in haar
oog terecht eene onbetaalbare waarde verkregen? Im-
mers , zoo als wij bereids in het eerste deel van dit
werkje verklaard hebben (Hoofdst. IL), zonder Joseph\'s
tusschcnkomst hadde het plan van Gods menschwording niet
op cenc Gode waardige wijze kunnen voltrokken worden;
zonder hem ware dus Maria niet de Moeder Gods gewor-
den. Dat verder de Joden haar tijdens hare zwan-
gerschap niet steenigden en haar kind niet even als de
overige onschuldige kindertjes van Bethlchem vermoord-
den, dat zij in haar huisgezin het benoodigde levenson-
derhoud had en niet van armoede en ellende bezweek;
� was het niet aan de liefdevolle zorgen, aan de pijnlijke
vermoeienissen van haar heiligen echtgenoot, dat Maria
dit alles moest dank wijten ? � Zij wist den prijs van zoo-
veel liefdcdaden naar hare volle waarde te schatten ! � Zy
beminde dan ook zoo innig haren onvergelijkelijken brui-
degom ! En die liefde groeide dagelijks al meer en meer
aan, naar dezelfde mate als Joseph zijne goede diensten
jegens haar en haar goddelijkcn Zoon Jesus vermenigvul-
digde. Telkens als zij het voorhoofd van haar braven echt-
genoot met zweetdroppclen bedekt, of haren kleinen Jesus
op zijne vaderlijke armen aanschouwde, klopte haar gevoelig
moedcrhart steeds levendiger van warme, dankbare liefde.
Uitmuntend schoon is hier wederom de opmerking van

den grooten lofredenaar des H. Joseph\'s, Beraardinus
van Si�na. Sprekende van die bedrijvige gedienstigheid
des Heiligen in \'t belang van Maria en den kleinen
Zaligmaker, zegt hij : � Indien Maria zelfs geen enkel
Wees gegroet onbeloond laat, welk eene hartelijke dank-
baarheid zal zij dan niet betoond hebben aan hem, dien
zij zoo zorgzaam, zoo grootmoedig, zoo getrouw zag
arbeiden om haar en haren Zoon te voeden! Ook- wist
de allerheiligste Maagd vooral op prijs te stellen, dat
die heilige man om Jesus\' leven te behouden zich aan
zoo vele gevaren blootstelde, als hij namelijk Hem naar
Egypte voerde en vandaar terug bracht, of met Hem
naar Jcrusalem ging om de wettelijke plechtigheden te
volbrengen, en met Hem nog vele andere plaatsen be-
zocht, die men moeilijk zou kunnen aangeven" 1). Uit
dit alles mogen wij vrij opmaken, dat gelijk Joseph na
haar goddelijk Kind de eerste en voornaamste plaats in-
nam in Maria\'s hart, hij ook zoo de eerste en voornaam-
ste plaats innam in hare godsvrucht en gebeden.

En behalve dat Joseph de eerste plaats innam in
Maria\'s hart in hoedanigheid van haar grootsten weldoe-
ner , had hij de liefde van haar heilig hart nog gewon-

1) Art. II. Cap. I. Si B. Virgo unum Ave Maria remuneratione
vacu�m non rcmitt.it: quanta cordiali gratitudine respondebat illi,quem
cerncbat sie sollicite, sic obsequiose ac fideliter laborare pro nutricndo
ipsam et dilectum iilium suum. Maxime quoquc ponderabat li. Virgo,
quod sanctus iste pro conservanda vita Jesu, se tot pcriculis expone-
bat, dum scilicet ipsum ducerct et rcduccret de jEgypto in Jerusalem
ad solemnitates legis, et dum fuit cum eo in aliis variis locis.qui ex-
plicari non possent.

ncn door zijne persoonlijke , allcrvoortreffelijkstc hoeda-
nigheden en deugden. Van al die uitstekende gaven, welke
God in dien uitgelezen man reeds v��r zijn huwelijk met
Maria, had neergelegd en die zich dagelijks meer open-
baarden , was Maria onophoudelijk getuige; en hierom
werd hare liefde voor haren man dagelijks inniger. Zoo
toch moeten wij het verstaan wat de reeds meermalen
genoemde Bernardinus van Si�na in zijne sclioonc lofrede
op den II. Joscph zegt: � Na alles , wat men godvruch-
tig en redelijk aangaande Joscph en de gezegende Moe-
dermaagd kan aannemen aandachtig te hebben overwogen,
beu ik genegen te gclooveu, dat de allerzaligste Maagd
Joscph niet slechts bemind heeft zooveel als alle andere
schepsels te zaincn , maar zelfs nog meer: Jcsus alleen,
de gezegende vrucht van haren schoot, behoort hier te
worden uitgezonderd" 1). Te recht mogen wij dan met
den geleerden Suarez beweren: �Het is waarschijnlijk,
dat de allcrh. Maagd uitstekende genadegunsten en hc-
mclschen bijstand aan haren bruidegom, dien zij op gansch
cenige wijze lief had, toegcwcnscht en door hare gebe-
den voor hem verworven heeft. Want zoo \'t waar is (en
\'t is waar), dat de godsvrucht jegens Maria en het aan-
roepen harer voorspraak een der krachtigste middelen is
om van God allerlei genadegaven te erlangen; zou het

1) Art. II. Cap. I. Unde omnibus componsatis, tju;c devota atquc
diacreta mens circa Joscph et Virginem bcncdictam potest rationabili-
ter contemplari, diccre non audercm, quod B. Virgo non dilcxcrit Jo-
seph quantum omnem aliam creaturam, vel supra, post bonedictum
fructum ventris sui Jesum, loquor tarnen de sociali amore.

dan niet onredelijk wezen er aan te twijfelen, of Joseph
door hare voorbede eene uitmuntende volmaaktheid eu
heiligheid heeft verworven? Hij trouwens was haar zoo
bijzonder dierbaar; hij koesterde jegens haar cenc zoo
allertecdcrste godsvrucht! " 1).

Wij zien het: de geleerdste en heiligste schrijvers stem-
men hierin overeen, dat do rechtvaardige Joseph door
zijn vertrouwclijken en liefdcvollen omgang met zijne al-
lerheiligste Bruid Maria een aanhoudcnden aanwas van
rechtvaardigheid, dat is, van volmaaktheid en heiligheid
heeft verworven. Vraagt men nu, tot welke hoogte van
deugd Joseph daardoor mag gestegen zijn? Zoo geef ik
met den II. Franciscus van Sales tenantwoord: tot zulk
. cenc hoogte, dat hij een sprekend afbeeldsel werd van
zijne onovertreffelijke heilige Bruid zelve. Ziehier Francis-
cus\' eigene woorden: � � Wat heilige vcreeuiging, die
van Onze lieve Vrouw met Joseph! Die verceniging had
ten gevolge, dat het opperste Goed van alle eeuwige
goederen, te weten Onze Lieve Heer zelf, het eigendom
van Joseph werd zoowel als van Onze Lieve Vrouw, \'t Is
waar, dit is niet op te vatten alsof Jesus het eigendom
van Joseph ware uit kracht der natuurwetten, der natuur
die Hij had aangenomen in den schoot onzer glorierijke

1) Disp. VIII. Sect. II. No 1. Accedit verisimilo csse B. Virginem
cximia gratia; dona et auxilia sponso suo,qucm singulariter diligcbat,
exoptasse, suisque orationitms impctrasse. Nam, si verum est (ut re-
vera est), unum ex efflcacissirais mediis ad obtincnda aDco gratiae do-
na, esse dcvotionem erga Virginem, ejusque intercessionem, qut credi
potest Sanctissimura Joseph, Virgini dilcctissimum ac devotissimum, per
illum non obtinuisse cximiam sanctitatis perfectionem ?

Meesteresse, der natuur, die de H. Geest zelf uit het
allcrrcinstc bloed van Onze Lieve Vrouw gevormd had,
� neen niet aldus, maar volgens de wetten der genade,
volgens welke hij aandeel erlangde in al de genaden zij-
ner geliefde Bruid, en die hem voortdurend deden toe-
nemen , maar op wonderbare wijze in alle soort van vol-
maaktheid. Door de gestadige gemeenschap, die hij had
met Onze Lieve Vrouw, met haar die alle deugden be-
zat en wel in zulken verheven graad, dat nooit een schep-
sel bij machte is het zoover te brengen, � was Joscph
intusschen degene die haar het dichtst in deugd op zij
streefde. Verbeelden we ons een spiegel, waarop de zon-
nestralen lijnrecht neervallen, die dezelve volmaakt op-
vangt, terwijl een andere spiegel daartegenover geplaatst
is. Deze krijgt natuurlijk de stralen der zon alleen door
terugkaatsiug; en toch zij spelen zoo levendig er in, dat
men schier niet kan onderscheiden welke dier beide spie-
gels de stralen rechtstreeks krijgt; zoo was het ook hier
gelegen. Ofschoon Onze Lieve Vrouw, als een\' allerhel-
derstc spiegel recht tegenover de zon van rechtvaardig-
heid geplaatst al hare stralen opving, waardoor in hare
ziel alle deugden en volmaaktheden gekoesterd en ge-
kweekt werden : zoo kaatsten diezelfde volmaaktheden en
deugden toch z�� volkomen op den H. Joscph terug,
dat het bijna scheen als ware hij even volmaakt, als hadde
hg de deugden in denzclfden hoogen graad als de roem-
volle Maagd, onze Koningin zelve" 1).

Joseph\'s heiligheid bewezen uit zpe
samenleving met Jesus.

Het is hier de plaats om over den langdurigcn om-
gang van Joseph met het goddelijk Kind te spreken en
aan te toonen hoc onze grootc Heilige, die reeds zoo
hoog in deugd klom door het verkeer met zijne H. Bruid
dat hij haar levendig, sprekend afbeeldsel werd, hoe die-
zelfde Joseph, zeg ik, nog veel meer in heiligheid steeg
door zijn dertigjarig te zamcn wonen met den oneindig
heiligen Zoon van God. Wij vreezen echter, den vromen
lezer, indien wij in al te grootc bijzonderheden traden,
te zullen vervelen, daar wij genoodzaakt zouden zijn,
zoo niet juist in herhalingen te vallen, dan toch op de
hoofdgedachten terug te komen. Wij laten die bijzonder-
heden dan liever aan de godvruchtige beschouwingen des
lezers zclven over.

Ongetwijfeld moet het een der kostbaarste voorrech-
ten van Joseph hecten, dat hem vergund werd met den
Godmensch Jesus Christus, den Verwachte der volkeren,
den Verlosser der wereld, gedurende 30 jaren op den ge-
meenzaamstcn voet te verkeeren; Hem toen Hij nog kind
was, te mogen opbeuren en op zijne armen dragen; Hem

talloozc licfdckussen te mogen geven; tegen zijn vader-
lijk hart te mogen drukken; met Hem hetzij bij den ar-
beid , hetzij bij den maaltijd, te huis en op reis mond
aan mond te mogen spreken; getuige te mogen zijn van
al zijne bewegingen en handelingen; Hem zijn kind te
mogen noemen en zich door Jesus den zoeten teederen
naam van vader te hoorcn geven! . . . Betaamde het o-
verigcns aan Gods wjjshcid en heiligheid, dat Hij Jo-
seph , alvorens deze tot die innige vertrouwelijkheid met
zijn ccniggcborcn Zoon werd toegelaten, alvorens hij als
zijn voedstervader optrad, door de mcdcdecling zijner
voortreffelijkste genadegaven daartoe inwijdde en geschikt
maakte: niet minder betamelijk moet het ons voorkomen
dat de mcnschgcwordcn Zoon van God, thans de pleeg-
zoon Joseph\'s geworden, een immer meer heiligenden in-
vloed aan zijn zorgzamcn pleegvader heeft doen gevoelen.
Wel hoe? het zwakke licht, dat de maan van zich af-
geeft, heeft reeds zulk eene merkbare werking op de
planten en vruchten der aarde ; � en hot zonnelicht met
deszelfs warmte, die veel feller zijn, zouden geen in-
vloed daarop hebben ? Maria\'s voorbeeld, Maria\'s gesprek-
ken , Maria\'s gebeden � wij hebben het hiervoren over-
wogen,� hebben zooveel bijgedragen tot Joseph\'s heili-
ging : en zouden wij dan kunnen gelooven, dat het voor-
beeld, de gesprekken, do gebeden van Jesus, de zon al-
ler rechtvaardigheid, zonder vrucht zouden zijn gebleven
voor dienzelfden Joseph? Hooien wij dcsaangaandc nog-
maals den H. Bernardinus van Si�na. � Eene tweede ge-
nadegunst," zegt hij, � die aan Joseph door God geschonken

werd, was met den Zoon Gods te mogen omgaan. En
nu, .pordecl hoe bewonderenswaardig op hem moeten ge-
werkt hebben, van de eenc zijde het te zamcn wonen
met Jesus onder ecu dak, en van de andere zijde het
gestadig verzorgen van dien Verlosser in al zijne nood-
wendighedcn. Want dit alles moet gezegd worden niet
slechts van de allerh. Maagd, maar ook van Jesus. Ook
met dezen heeft hij te zamcn gewoond; ook dezen heeft
hij in al zijne behoeften voorzien en tot loon hiervoor
verbazende genaden en deugden erlangd" 1).

Wie weet niet hoc van de eerste tijden des christen-
doms af het H. Huisje van Nazarcth, waar Jesus zoo
vele jaren met Maria en Joseph doorbracht, het voor-
werp eener bijzondere godsvrucht der katholieken geweest
is? Uit alle oorden der wereld reisden vrome pelgrims
daarheen, in de stellige overtuiging dat zij binnen des-
zelfs muren, ter plaatse waar eertijds de Heilige der hei-
ligen gewoond heeft, schatten van genaden voor hunne
ziel zouden vinden. En inderdaad zij werden niet in hunne
hoop te leur gesteld. Nog altoos tot op onze dagen toe
getuigen zulks die vrome pelgrims, die het geluk heb-
ben dat heilige huisje te Lorctto te mogen bezoeken.

1) Art. II. Cap. II. Sceunda gratia ipsi ccclitus data, fuit convcrsa-
tionis divinalis. Et quantum ad hauc, admiranda debuerunt esse hujus
sancti viri duo, qua! in pru;cedcnti capite dicta sunt, sc�licet cohabi-
tatio et adininistratio in omnibus necessitatibus. Non solum rcferri de-
bent ad Virginem, verum etiam ad Jesum, cum quo cobabitaudo et ei
administrando in omnibus necessitatibus suis, admirandas gratias et vir-
tutes hic sanctus adeptus est.

Wilt gjj hooren wat daar aan den H. Alphonsus wedervoer ?
Ook die heilige kon, terwijl hij te Eome den dag af-
wachtte om de bisschoppelijke wijding te ontvangen , niet
weerstaan aan den vromen aandrang zijns harten, dat
wijd beroemd en gezegend heiligdom te gaan bezoeken.
Hij vertoefde daar drie dagen. Gedurende al dien tijd
gaf hij zich nauwelijks een oogcnblik rust; vergat hij
schier eten en drinken en was hij voortdurend in gebed
en beschouwing opgetogen. Hij overwoog tot de kleinste
bijzonderheden der plaats. � Hier," hoorde men hem by
wijlen in verrukking uitroepen, �hier is het goddelijk
Woord vlcesch geworden ! Hier droeg Maria het goddelijk
kind op hare armen!" Eens zeide hij tot den pater zij-
ner Congregatie, die hem vergezelde: hij wcnschte dien
dag alleen te zijn, om meer op zijn gemak de vele ge-
heimen, die dat H. Huisje hem te binnen riep, te kun-
nen overwegen. Zoo bleef hij dag en nacht zonder sla-
pen , voortdurend in godvruchtige overdenkingen voort-
gaan. Men zag hem des nachts altoos geknield of leu-
nende tegen de planken zijner bedstee. Toen hij einde-
lijk Loretto moest verlaten om naar Home terug te kee-
ren, hield hij onder weg niet op over de grooto geheimen
te spreken, die zijn hart daar overwogen had. Men zag
het hem aan op zijn bezield gelaat, dat zijne ziel door
de teederste gewaarwordingen van genade en goddelijke
liefde als overmeesterd was.

Zeg mij hier, godvruchtige lezer, wat dunkt u ? Als
een Alphonsus en zoo vele anderen met hem zulk een
overvloed van heilige aandoeningen putteden uit de bloote

herinnering aan Jesus\' tegenwoordigheid in zijne vroe-
gere woonplaats van Nazareth; � moeten wij dan niet
als onbetwistbaar vaststellen, dat de H. Joseph , die wel-
eer in datzelfde nederig maar gezegend huisje het godde-
lijke Kind met zijne oogcn zag, met zijne ooren hoorde,
die met hetzelve sprak en dag aan dag op en neder ging,
nog oneindig meer de zaligste indrukken moet ontvangen
hebben? Zou niet in zulk ccn gezelschap de grootste
booswicht tot bckccring gekomen en een ijverige dienaar
Gods geworden zijn ? Hoeveel meer moeten wij dan aan-
nemen dat een godminncDd en onschuldig gemoed, ge-
lijk dat van Joseph, de heilige uitwerksels daarvan zal
ontwaard en altoos vuriger voor God gebrand hebben!
De godvruchtige en geleerde Suarez doet ons dit nog
dieper inzien. � Men ziet hieruit," zegt hij, � dat na Chris-
tus\' geboorte Joseph\'s heiligheid tot een nog veel hoo-
geren graad moet gestegen zijn , deels omdat hij Christus
grondig kennende door den veelvuldigcn omgang met
Hem, door zijne gestadige tegenwoordigheid onophoude-
lijk tot de vurigste liefdeoefoningen werd opgewekt; deels
ook, omdat de woorden en voorbeelden van Christus zul-
ken gereedelijken ingang in zijne ziel vonden. En men
mag het niet betwijfelen, of gedurende al dien tijd is
hij door den Zaligmaker op geheel bijzondere wijze voor-
komen en geholpen geworpen. Immers, daar Christus
zelf beloofd heeft, dat hij die om wille zijns naams een
dronk koud waters geeft zijn loon niet zal missen, hoe
kan het dan betwijfeld worden of zoovele liefdedaden,
die Joseph niet slechts in zijn naam maar aan Hem zei-

ven in persoon verricht heeft, zijn door Jesus niet on-
vergolden gelaten?" 1).

Ook de H. Beruardiuus doet ons begrijpen, hoe Joscph
zich die heilige voorbeelden van zijn heiligen pleegzoon
ten nutte wist te maken: � Overdenk ook" , zegt hij , �dat
Joseph, in al de kinderlijke behoeften en andere tceke-
nen onzer zwakheid, die hij in den goeden Jesus zag,
de diepte beschouwde en gevoelde der goddelijke onmete-
lijkheid , die zich , ter liefde van ons, om ons te vormen, te
^ontvlammen en tot nederigheid te stemmen, op velerlei
wijze tot zulk eene laagte afliet. Wie kan zeggen, hoe-
zeer de ziel van dezen heiligen grijsaard, wanneer hij
dat alles met de oogen zijns lichaams aanschouwde, ver-
tcederd werd, als onze steenachtige harten, bij het over-
wegen daarvan, bijna bezwijken voor de bovenmatige zoet-
heid en liefde en uiterste minzaamheid van God" 2).

1) D)sp. VIII. Cap. II. No 1. Undc ultcrius intelligitur post Chris-
tum natum , longe majus fuissc Josepho sanctitatis augmentum, turn
quia cum Christuin probe cognosceret, illius frequent! convcrsationc et
continua pru-\'scntia, ad frequcntissimos et ferveutissimos charitatis actus
cxcitabatur; turn etiam quia verbis et excmplis Christi plurimura mo-
ven poterat. Nee dubitare licct, (juin ab eodem fuerit toto illo tempo-
re singulariter pru.\'ventus et adjutus. Kam, si Christus ipse promisit
eum qui proptcr nomen ipsius dederit potum aquus frigidiu, non perdi-
turum mcrcedcm suam, quomodo dubitari potest qnin tot charitatis o-
pera, non modo in nomine suo, sed etiam sibi �psi a Josepho facta, abs-
que compensatione abire non permiserit?

2) Tom. II. cap. II. Considera etiam diligenter, quod in omnibus
infantilibus necessitatibus, et aliis nostruj iunrmitatis signis, quce vide-
bat in bono Jesu, coutcmplabatur atquc gustabat altitudincm divime ira-
mensitatis ad talia pro amorc nostro, pro uobis inforiuandis, inflamman-

Mogen wij na dit alles niet uitroepen met den H.
Alphonsus de Lignori: �� Men twijfelc er dns niet aan
of Joscph heeft, door in \'t gezelschap van Jesus te le-
ven , onophoudelijk toegenomen in heiligheid en heeft zoo
vele verdiensten voor zich verworven, dat zij die van alle
overige heiligen overtreffen" 1). � Het is volstrekt onze
bedoeling niet" � zal ik er bijvoegen met den H. Leo-
nardus a Portu Mauritio � � de rangopvolging der heili-
gen in den hemel te willen bepalen. Daar echter allen,
ik ben er van overtuigd, zeer gaarne den voorrang aan
onzen roemrijken patriarch afstaan, mag ik zeggen, zon-
der een hunner afbreuk te doen, dat hij in overvloedige
mate verrijkt geweest is met al de voorrechten, die God
aan eenieder van hen afzonderlijk vergund heeft. Besluit
hieruit, dat zoo Joanncs de Dooper in den schoot zijner
moeder geheiligd werd, ook de II. Joscph datzelfde voor-
recht heeft genoten, gelijk trouwens de kanselier Gerson
met vele anderen beweert, op grond daarvan, dat, ter-
wijl Maria heilig was bij hare ontvangenis, Joscph al-
thans bij zijne geboorte het betaamde te zijn. Besluit
hieruit dat zoo Joanncs de Dooper zuiver eu onzondig
bleef, en nimmer het kleed zijner onschuld bezoedelde,
dit eveneens voor Joscph geldt. Immers, volgens den en-

dis atque humiliandis multipliciter inclinatara. Quantum patas in Ins
dclitiitam animam sancti seuis, lucc intucndo oculis carneis, quandoct
saxea nostra corda ista meditando videantur dcficere pne suavitate dul-
coris, et amoris et lummx dignationis Dei?
1) Preek van den H. Joseph.

gelachtigen lccraar staat het bij allen als een onbetwist-
baar beginsel vast, dat een uitwerksel des te meer de
eigenschappen en de kracht van zijne oorzaak overneemt,
hoc het minder verwijderd is van die oorzaak. Aldus is
de hitte des te feller naar mate zij dichter bij den vuur-
mond is; is het licht des te helderder, naar mate het
min verwijderd is van de zon, en (om zelfs dichters hier
aan te halen) het water is des te zuiverder, naar mate
het meer nabij de waterbron vloeit; Furius ex ipso f on-
te petuntur aquae. Is dit alles zoo, hoe dan te onderstel-
len dat Joscph, die �n door maagschap �n door huise-
lijke bediening van zoo nabij de algemecnc bron aller
heiligheid raakte, er minder uit zon geput hebben dan
zjj, die er verder af waren ? Zeg dus niet alleen, dat
hij even zuiver was als Joannes de Dooper; maar zeg
dat de onschuld en heiligheid zich reeds bij zijne ge-
boorte bij hem aanslooten en hem van de aarde ten he-
mel ophieven. Zeg, dat niet alleen nooit ccnige dood-
zonde de reinheid dier schoone ziel bevlekte; maar dat
ook de prikkel der begeerlijkheid in hem verstompt werd,
zoodat nooit eenige opwelling van zinnelijkheid zich te-
gen do rede bij hem kon opzetten, en hij derhalve niet
behoefde te zuchten met Paulus : � Datus est mild stimu-
lus carnis me�S. De prikkel des vleesches werd mij ge-
geven". Voeg er nog bij , dat hij door een bijzonder voor-
recht met lichaam en ziel ten hemel werd opgenomen".
En verder zegt hij nog: � Wij mogen eveneens de voor.
treffelijkheid van Joseph boven alle heiligen en engelen,
alsmede zijne verheffing op den hoogsten troon in den

hemel afleiden uit den naam van Vader, dien God hem
schonk...." � Maria (zoo hooren we nogmaals den hei-
lige tot Joseph in den hemel spreken) Maria zal aan de
rechterhand van Jesus zijn gezeten en gij , � Joseph , aan
de rechterhand van Maria" 1).

I) Panegir. sur S. Jos. I. Point.

Bevestiging van let voorgaande en
weerlegging der opwerpingen.



		rrum >36�5

		DE STEK

		DER

		�fl�tttW&tr� �ifltii
	J



		OPDRACHT

		AAN

		EI�MilI 30SKV3B,, % PATROON DER KATHOLIEKE KERK; MOGE HIJ

		So m. pii�js nx, die Hem dien nieuwen eeretitel schonk, DE OVERWINNING OP ZIJ\\E VUAIII1 DOEN BELEVEN.



		III. HOOFDSTUK.

		In wat verheven graad de H. Joseph de kardinale deugden en de daarmede ver- wante deugden bezeten heeft.

		I. Josephs voorzichtigheid. De eerste der kardinale deugden, de christelijke voor- zichtigheid , is, volgens meerdere godgeleerden, die Sua- rcz aanhaalt, � ecnc deugd die den mensch in staat stelt, om door een wilsbesluit behoorlijk te bepalen, wat in ieder afzonderlijk geval gedaan moet worden" 1). Hier- mede staat noodzakelijk in verband, volgens den H. Tho- mas vau Aquiuc, het overleg en de keus der middelen 2), waar de omstandigheden het vorderen. Hieruit blijkt dat deze deugd te recht door de godgeleerden, � de wagen-

		1) Suarcz. Tom. 10. Disp. 31. Sect. I. N. 2. Habitus intellectus practici ad recto statucndum per actum imperii, quid agendura sit in quovis casu particulari. 2) 2. 2. qu. 47. a. I ad 2. Ea qua? considcrat prudcntia ordinantur ad alia sicut ad finera. Eorum autcm quse suilt adnuem, est consilium in rationc et clcctio in appctitu quorum duorum consilium magis per- tinet ad prudcntiam.



		EIGENDOM.

		St. Michielsgestel, Imsiituut voob Doo�stommen, Drukkerij van hex Bisdom van \'s bosch.



		VERKLARING.

		Dat ik don H. Joseph �stor" noem, moet niemand be- vreemden. Jesus wordt �Zon der rechtvaardigheid" gchcctcn, Ma- ria wordt vergeleken bij � do Maan," moot dus niet Joseph, onafscheidelijk mot hen voroonigd, onder allo Heiligen, die als zoo vele sterren don hemel der Kerk versieren, met bijzon- deren glans vonkelen? Do roden waarom ik er bijvoeg: �van do 19^e eeuw" is duidelijk : nooit werd die stor z�� goed on in al haren luister waargenomen als thans: vandaar die snelle verbreiding der dovotio tot den II. Joseph, oeno devotie, welko met die der allerheiligste Maagd, zooals onze roemrijk rogeerondc Paus Plus IX zegt, onze bedorven eeuw moet redden. Wat verder don inhoud van dit werkje betreft, onder- werp ik mij als gehoorzame zoon der H. Kerk aan al hare oordeelvellingen on bosluiten.

		De Schrijver.



		GOEDEEUBIKG.

		Bij speciale commissie ons opgedragen door Zijne Door- luchtige Hoogwaardigheid Mgr PAKEDIS, Bisschop van Koer- mond, in dato van 24 December 1870, hebben wij ingezien het werkje: � De Ster der negentiende eeuw. De II. Joseph. Be- schouwing zijner deugden. Door J. Bouvy, Priester van de Con- gregatie des Allerheilig sten Verlossers" on hebben er niots in gevonden strijdig mot do zuivere loer en goede zoden, en daar- enboven betuigen wij, dat dit godsdienstig werkjo zeer nuttig is om den eeredionst van - en hot betrouwen in don H. Joseph te vermeerderen en op te wekken. Oalopice, hac 30 Januarii 1871. A. I. VAN DER VELPEN, CAN. ECCL. CATH. RUR.SMUNDENSIS, PA8TOR-DECANUS AD S. PETRUH GALOPIJE. Krachtens de macht ons door den HoogEerwaarden Pa- ter N. Mauron, Generaal onzer Congregatie, verleend, laten wij toe, dat de tweede druk van het werkje: De Sier der ne- gentiende eeuw. De H. Joseph. Beschouwing zijner deugden, door J. Bouvy, Triester van de Congregatie des Allerheilig sten Ver- lossers" gedrukt worde. Amsterdam 21 Nov. 1871. H. SCHAAP, PROVINCIAAL VAN DE CONGREGATIE DES ALLERH. VERLOSSERS IN NEDERLAND.



		TOEWIJDING

		AAN DEN /\' HEILIGEN JOSEPH.

		Grootc Heilige Joseph, Gij zijt het, dien God wel- eer als bewaarder en beschermer heeft aangesteld van het dierbaarste dat Hij op aarde bezat, van zijn mcnschge- wordcn Zoon Jcsus en diens onbevlekte, maagdelijke Moe- der Maria. Als een goede en getrouwe dienstknecht uws Heercn hebt Gij U van die hoogst gewichtige taak ge- kweten. Maar zie! ook thans heeft Jesus\' plaatsbekle- der, de PauSj de Kerk van uw\' goddelijken Pleegzoon Jesus, aan uwc vaderlijke zorgen toevertrouwd. Daarom , � Joseph, zie genadig uit den hemel, van uw verheven troon, waarop Gij naast Jesus en Maria zetelt, op het U toegewijde geloovig volk, dat in de rampen van dit leven tot U roept en U allerlei hemclschc gaven af- smeekt, ten einde het leven der ziel te bewaren. Na die plechtige hulde, welke U door uwe verheffing tot Pa- troon der katholieke Kerk gebracht is, zal men U ongc- 2



		INLEIDING.

		liet werkje dut ik hier den geloovigen aanbied, is een vervolg op een eerste boekdeeltje dut ik v��r twee jaren heb uitgegeven onder den titel van � De ster der negen- tiende eeuw, de II. Joteph, Zijn leven." Ik heb in dit tweede deeltje hetzelfde richtsnoer ge- volgd als in het vorige. Ik wil daarmede zeggen, dat ik ook thans getracht heb de verschillende stemmen, die door alle eeuwen heen in Jcsus\' Kerk de grooto deugd des II. Joscph\'s verkondigden. op te vangen en tot een akkoord saam te smelten, dien II. Patriarch ter cere. � Ook in dit tweede deeltje heb ik mij zorgvuldig onthou- den van alle aanhalingen, welker authenticiteit ik niet be- wijzen kon. Meestal heb ik mij bepaald bij citaten van HIT. Vaders of andere heiligen, omdat hun gezag, waar het de beoordecling van de deugden eens heiligen geldt, zooveel gewichtiger is dan dat van anderen, naar mate zij een juister begrip van de deugd hebben en dus meer bevoegd zijn daarover uitspraak te doen. Kunnen zij , af- zonderlijk genomen zich daaromtrent vergissen, in geen f



		---- XII ---- geval toch mag men de gevoelens die zij omhelzen, roe- keloos noemen. Overigens meen ik slechts gezaghebbende schrijvers te hebben aangehaald. Nog eens zij het gezegd, dat de IIH. Vaders steeds aangehaald worden volgens de uitgave van Migiie. � � Suarez" staat altoos voor het 19^de deel zijner volledige werken, uitgave Viv�s : � De Mysteriis C/iristi." � Be- nedicties XIV duidt altijd aan diens werk: � Be Servo- ritm Dei beatifieatione et beatorum canonizatione" � Ca- nisius betcekcnt diens werk: � De Corruptelis verbi Dei;" Tom. II. De Maria Virgiue incomparabili. lib II. cap. XIII. � Bemardinm van Si�\'na � � Sermo de S. Josep/w." Mocht ik van een dezer schrijvers een ander werk be- doelen , zoo zal ik dit telkens uitdrukkelijk vermelden. Tot grooter gemak van den lezer zal ik de voornaam- ste aanhalingen in haar geheel opnemen. Wat de verdecling van dit tweede deeltje betreft, zij vloeit van zelf uit mijn onderwerp voort. Ik moet de deugden des II. Joseph\'s gaan behande- len. Eerst zullen wij zien hoc, volgens de onfeilbare verklaring van God zelven, Joseph rechtvaardig, dat is, heilig was. Terwijl wij dit verder onderzoeken, zal het ons blijken, dat dit zoo wezen moest. En wel vooreerst, wijl God hem bestemd had om voedstervader van zijn mcnsch- gewordcn Zoon en bruidegom van Jcsus\' Moeder te -we- zen. Ten andere, omdat hij, eenmaal die dubbele zen- ding waarnemende en daardoor in de naaste betrekking met Jesus en Maria staande, uit den omgang met deze hoogheilige personen een zeer aanzienlijk gewin voor zijne



		---- XIII ----

		volmaaktheid heeft opgedaan. Dit zal ik in zes punten bespreken, om zoo tot het besluit te komen dat Joseph na Maria de grootste heilige in Gods Kerk is. Vervolgens zullen wij spreken over de drie goddelijke deugden: het geloof, de hoop en de liefde, van den H. Joseph. Ten laatste zullen wij handelen over de vier zoo- genaamde kardinale deugden, tot welke ook andere ze- delijke deugden als bijv. de ncdcrigncid, de zuiverheid, de gehoorzaamheid enz. worden teruggebracht. Het is bekend, hoe onze innig geliefde H. Vader Paus Pius IX, onlangs, op het feest der Onbevlekte Ontvan- genis van Maria, den H. Joseph verheven heeft tot Pa- troon der gehcele katholieke Kerk. Deze merkwaardige en voor alle katholieken blijde gebeurtenis zal ongetwijfeld de godsvrucht tot dien glorierijken voedstervader onzes Heeren grootelijks doen toenemen. Mag ook dit mijn werkje aan datzelfde doel bevorderlijk wezen, dan zal ik mij voor mijn arbeid duizendvoudig beloond achten.



		DE

		STER DER NEGENTIENDE EEUW.

		idie ehehilikeib aqDSBiPin. *Beschou\'wing z\\jncx deugdeiii I HOOFDSTUK. Joseph\'s heiligheid.** I. Joseph\'s heiligheid bewezen uit de Schriftuur en de Overlevering. De H. Schrift verhaalt, dat de profeet Samu�l vau God het bevel ontving om naar Ifcthlchcm te gaan en een der zonen van Isa�, dien God tot koning van zijn volk bestemd had, te zalven. Nauwelijks waren Isa� met zijne zonen in de tegenwoordigheid van den godsgezant, of Sainu�ls oog viel op Eliab, een man die zich door schoonheid van gelaat en forschcn lichaamsbouw onder al zijne broederen onderscheidde. En de profeet vroeg aan God: �Zal deze de gezalfde des Hccrcn zijn?" Maar God antwoordde hem: � Let niet op gelaat of lichaams- bouw : hem heb ik niet verkozen; want ik oordeel niet als

		.�



		� 16 � de menschcn. Zij letten op het uiterlijke; maar de Heer ziet op Let hart" 1). Hoe ijdel zijn, volgens die uitspraak, al de loftuitin- gen der menscheu! Immers wat den mcnsch waarlijk groot maakt, de adeldom der ziel, de deugd, dit kan het .schepsel niet beoordeelen. Vandaar dat men de menschcn doorgaans roemt om daden, die uiterlijk goed en grootsch schijnen. En toch, al is het dat ik iemand als een deugd- zaam mcnsch beschouw, dewijl hij zich uiterlijk als dusdanig voordoet, hij zal het, zoo zijne deugd niet voortkomt uit het hart, en slechts geveinsd is, niet wezen voor God. Doch gelukkig hij, die rechtvaardig is voor God, voor God, die de verborgcnhcden des harten en de wegen der rechtvaardigen kent; voor God, die den zondaar niet prijst, den zondaar niet een rechtvaardige noemt! Dit geluk was Joseph\'s aandeel. Gods onfeilbaar woord heeft hem uitdrukkelijk als rechtvaardig geprezen: � Jo- scph..... cum csset jnstus , Joseph.....daar hij een rechtvaardige was" 2). Joseph is dus een rechtvaardige, en wel in den volstcn en meest omvattenden zin des woords. � Kcchtvaardig immers beteekent hier," zegt de II. Chrysostomus, � zooveel als versierd met alle deug- den ___ en vooral in dezen zin wordt dit woord door de Schriftuur gebezigd, zoo als wanneer zij zegt van Job : hij was een rechtvaardig, waarhcidslievcnd man" (Job. I. 1); en van Zacharias en Elisabeth: � beide waren rccht-

		1) I. Reg. XVI. 6. 7. 2) Matth. 1. 10.



		� 17 � vaardig" (Luc. I. 6.) 1). Ja, Joseph was een rechtvaar-¹digc in do meest algcinccne bcteckcuis des woords. Men herinncre zich wat wij reeds opmerkten in het eerste deel van dit werkje, V^de hoofdstuk. Sprekende van den pijn* lijken toestand waarin Joseph\'s gemoed verkeerde, toen hij zijne geliefde Bruid Maria bevrucht zag zonder de oorzaak hiervan te kunnen achterhalen , zeiden wij .� � Wat moest de arme Joseph nu doen? Hij was te rechtvaar- dig, te deugdzaam om Maria die hij onschuldig kende, bij den priester aan te klagen," enz. Het is als of wij zeiden: een au il er die, hoewel rechtvaardig, minder recht- vaardig dan Joseph geweest ware , had Maria ongetwijfeld aangeklaagd. Joseph echter, die niet slechts in den meer beperkten, maar in den uitgebreidsten zin des woords rechtvaardig was, Joseph kon hiertoe iiiinmcr besluiten. Volgens die uitspraak der H. Schrift bezat dus Joseph alle deugden, en zeidc de II. Nilus te recht van Jesus\' voedstervader: � Weet wel, dat Joseph allergodvruchtigst en allerrcchtvaardigst is geweest" 2). Ditzelfde getuigen met hem vele Vaders en oude schrijvers. Zoo zegt o. a. de geleerde Haijmo, bisschop van Ilalberstadt, een schrij- ver der IX^de eeuw : � Simeon zegende hen 3); Joseph die om zijne groote heiligheid verdiende bruidegom van Ma-

		il) In h. 1. Tom. 57. Col. 43. «Justum liic omni virtute prieditum (licit.... et hoc maxime sensu Scriptura juatitia: voce utitur, ut quando (licit: homo justus, verax. Job. I. 1. et: Krant ambo justi. Luc. I. 0. 2) Lib. I. Ep. ad Cyrillum Primatcm 271. Tom. 79 col. 182 « Ve- rumtamcn scias Joscphum.... piissimum justissiraumciue fuisse." 3) Luc. II. 34.

		y �»



		� "18 �

		ria en Vader des Zaligmakers te hecten, meende hij niet van dezen zegen te moeten uitsluiten" 1). De 11. Bernardus zegt eveneens: � Waarlijk Josepli is de zoon van David en zijn grooten "Vader waardig; hij is zoon van David niet alleen naar het vlcesch, maar ook naar den geest, door zijn geloof, heiligheid en godsvrucht" 2). \'t Is onnoodig te vragen, of een man die alle deug- den bezat, getrouw is geweest in het onderhouden van Gods wetten en geboden. Hoc toch zou hij anders vol- maakt deugdzaam mogen genoemd worden ? Van daar dat alle kerkvaders en heilige schrijvers de verklaring van den II. Jonuncs Damasccnus onvoorwaardelijk beamen. � Maria, zoo spreekt de heilige, werd ten huwelijk ge- geven aan Joseph, die de wet des Hecrcn tot in zijn hoo- geu ouderdom, even als alle anderen, volmaakt onder- houden had" 3). God zelf gaf ons een teeken van Joseph\'s heiligheid, ecu teekcn, dat de grootste heiligen ten allen tijde ken-

		1) Hom. XIII. de temp. Tom. 118. Col. 8*. //Benedixit illis Si- meon.... Ncque ab h&c bcnedictione Josephcxtraneumputavit, quipro mar/mi sanclitale et spousus Maria; vocari et Pater Salvatoris meruit appcllari. 2) Hom. 2 Sup. Miss. Tom. 183. Col. 70. Plane filius David, non degcncrans a patrc suo David. Piorsus, inquam, iilius David, non tan- tum carne, sed fide, sed sanctitate, sed devotionc. 3) Hom. I. in Dormit. Virg. Tom. 96. Col. 710. «Traditur Josepho iiui legcm inviolntam ad scncctutcm usquc perinde ac quivis aliiscrva- verat." � Men meike op, dat de II. Joan. Damase. het gevoelen aan- kleeft als ware de II. Joseph, toen hij met Maria in den echt trad, reeds een grijsaard geweekt.



		� 19 �

		merkte. Hij louterde hem in den smeltkroes der beproe- ving. � Gelijk het zilver beproefd wordt in het vuur en het goud in den smeltkroes, zoo ook bejiroeft de Heer de harten" 1). Even als een veldheer er trotsch op gaat soldaten onder zich te hebben, die te midden van dui- zend doodsgevaren hun ouden roem handhaven, zoo ook schijnt God vreugde te scheppen bij het zien van .een rechtvaardige, die met rampspoed worstelt en zegevie- rend uit het strijdperk treedt, \'t Is of Hij dan engelen en mcnschen oproept om deel te nemen in zijne vreugde. Was het niet aldus, dat Hij zijn dienaar Abraham be- proefde , toen Hij hem gebood zijn ecnigcn en tcergc- liefden zoon Isaac op te offeren? Was het ook niet op die wijze dat Hij handelde met den vromen �obias? �Om- dat God welgevallen in u had � zei hem de engel door ingeving des Hecren � was het noodzakelijk dat gij door lijden beproefd wcrdt" 2). En wat zegt de II. Schrift ons betrekkelijk dien heiligen man? � Deze beproeving liet God hem overkomen, opdat zijn geduld aan de nakome- lingen ten voorbeeld strekken zou, even als dat van den heiligen man Job" 3). Wat Job moest ondervinden, is bekend. Toen de Satan, zoo lezen wij, op zekeren dag v��r Gods troon stond, sprak de Heer tot hem: � Hebt gij geen acht gegeven op mijn dienaar Job.... dat hij rechtvaardig is?" 4). Daarop vroeg de Satan verlof om 1) Prov. XVII. 3. 2) Tob. XII. 13. 3) Tob. II. 13. 4) Job I. et II.

		.*



		� 20 � Job te mogen beproeven en God vergunde het hem. Sa- tan stortte hem dan in de diepste ellende, zonder dat ooit een klaagwoord van de lippen van Job kwam. An- dermaal stond de helsche plaaggecst voor den troon van God. En nu sprak God , als op een toon van fierheid hem toe: � Hebt gij geen acht gegeven op mijn dienaar Job en erkend dat hij wel degelijk rechtvaardig is? Op uw woord heb ik hem beproefd en zie! hij heeft niet ge- zondigd !" Niet anders heeft God met Joseph gehandeld. De voed- stervader van Jesus was te rechtvaardig, dan dat hij niet beproefd zou zijn geworden door het lijden. Reeds vroeger (Eerste Deel.) zagen wij , hoc de II. Jo- seph , toen hij zijne II. Bruid bevrucht zag, in cenc al- lerpijnlijkste droefheid verkeerde, tot dat eindelijk de engel Gods hem het geheim van Maria\'s bevruchting ver- klaarde. � Waarom," vraagt Eupertus, � zond God zijn engel, dien Hij toch eenmaal aan den II. Joseph zenden wilde, niet vroeger, in \'t zelfde oogenblik, dat die hc- melbode aan Maria de blijde boodschap bracht der mcnsch- wording van Gods Zoon? Zulks geschiedde," antwoordt hij, � opdat Joseph zou beproefd worden, en het daar- door zoowel aan de engelen des hemels als aan ons mcn- schen blijken zou, dat hij waarlijk rechtvaardig was" 1). 1) In Matth. Lil). I. Tom. 168. Col. 1323. « Quarc hunc ipsum an- gelum, quem tandem missurus erat, non misitantca, tune scilicet, quan- do misit ad Vinjinem, cjme ei desponsata erat? Videlicet ut tentaro- tur, fit manifcstum fieret tam sanctis angelis, quam nolis hominibus do ipso, quod esset justus."



		� 21 � Even zoo spreekt Chrysostomus: � Dat de engel niet eerder verscheen, het was opdat Joscph\'s deugd zich open- baren zou" 1). Nog uitvoeriger wordt dit verklaard door den II. Bcmardinus van Si�na: � Terecht stelt men de vraag," zegt hij, �waarom God heeft toegelaten, dat Joseph in die verlegenheid kwam (aangaande Maria\'s zwan- gerschap) .... Het was ten derde ," antwoordt hij , � om Joseph gelegenheid te geven tot hoogere deugdbeoefening: dat is, om de gestelde orde van Gods genade en voor- zienigheid tevens in acht te nemen en aan het licht te brengen. Want ofschoon God den eersten stap doet met de kiem zijner gaven in onze ziel neer te leggen, Hij voltooit ze echter en bewaart ze daar niet, tenzij wij eerst ons om wille derzelve door inspanning en beproe- vingen hebben vermoeid, en door zegepraal op zegepraal over die beproevingen ons waardig gemaakt hebben die genaden in de hoogste volkomenheid te ontvangen. Het is immers boven allen twijfel, dat het voor Joseph zel- ven ecnc uitstekende genade was de bruidegom der Maagd en ccnigcrinate Christus\' vader te worden en allergcmeen- zaamst met hen om te gaan Hij moest derhalve, na het begin van deze genadegaaf ontvangen te hebben door beproeving geoefend en goedgekeurd worden" 2).

		1) In Matth. I. Tom. 57. Col. 45. «Nam et propter ea, qune supra dicta simt, et ut ejus philosophia apparcret, advcntum suum (angelus) differt." 2) Art. II. Cap. I. «Sed quairitur, quarc Joseph pcrmissus est in. cidcre in hoc dubium (de gravedine Maria;).... Tertio propter majo- rem exercitationem: hoe est ad observandum et ostcndendum simul or-



		� 22 � Joseph dan werd beproefd, zwaar beproefd. En wij weten hoe schitterend hij zijne beproeving doorstond. De engel des Hcercn kwam dan ook, om hem te loonen , van den hemel af en boodschapte hem, dat hij de voed- stervader van den Messias zou wezen. Wie denkt hier niet als onwillekeurig aan Abraham, toen, in \'t oogen- blik zelf dat hij het slagzwaard ophief om volgens Gods bevel zijn zoon te doen sneven, de engel dien grooten aartsvader toeriep: � Omdat gij naar mijne stem gehoor- zaam geluisterd hebt, zullen in uw zaad alle volkeren der aarde gezegend worden ?" 2). Wat wij tot dusverre zeiden, doet ons reeds ecniger- mate den diepen zin beseffen van dat veelomvattend woord der Schrift: �Joseph autem cnm esset justus: Joseph nu, daar hij een rechtvaardige was." Maar laten wij hetzelve nog dieper nagaan. De bewonderingswaardige deugd van Joseph zal daardoor nog glansrijker in het licht treden. Den naam van � rechtvaardige � door de II. Schrift aan personen van beproefde deugd gegeven, hebben vele an- deren met Joseph gemeen. Zoo bijv. een No�\', een Sa- inuel, een David, ecu Simeou en allen die wij bereids vermeld hebben. Er is evenwel tusschcn hunne rccht- dinem gratiai et providentie Dei: licet cnim Deus primo in nobis ini- tiet sua dona, non turnen ea perficit et conservat, nisi prius laboribus et tentationibus fatigemur, et per tcntationum triumphos gratias con- summatas promereamur. Constat cnim, quod ipsi Joseph gratia summa erat eftici Virgiuis sponsus, et quodammodo Christi pater, ac semper familiarissimc eum eis stare. Proindc post inchoatioucm hujus doni de- buit per tentatiouem cxcrcitari atcjue probari el approbari." 2) Genea. XXII. 18.



		� 23 �

		vaardigheid of heiligheid en die van Joseph dit kenmer- kend verschil, dat ofschoon de benaming eensluidend is, zij met oneindig meer recht aan Jesus\' voedstervader toe- komt ; met andere woorden: Joseph was onvergelijkelijk heiliger, dan alle andere heiligen, do grootste onder hen , tenzij Maria, niet uitgezonderd. � Deze bewering moge bij den eersten opslag overdre- ven , onnauwkeurig toeschijnen; wij mecncn echter dat zij op zeer hechte gronden steunt, die wij onzen god- vruchtigen lezers hier ter overweging voorstellen. Om den aard en de kracht dier bewijsgronden des te beter to vatten, zij ons vooraf cenc enkele opmerking veroorloofd. Ofschoon het ��n en dezelfde Geest van God is van wien do genade en alle bovennatuurlijke gaven als uit hare wclbron in de harten der heiligen ncdervloeicn; of- schoon dat hciligheids-elcment, als ik zoo spreken mag, steeds ��n en zich gelijkblijvend van natuur is, is het toch veelvuldig te noemen, met het oog op deszclfs uit- werksels. Op grond hiervan onderscheiden de godgelee- dcn veelsoortige genadegaven , welke de H. Geest in meer- dere of mindere mate aan de heiligen mededeelt. Van daar dat de heiligen (en wie noemt hun getal?) aan het gewelf van Gods H. Kerk schitteren gelijk do sterren aan het uitspansel des hemels. Van daar tevens dat zij on- der elkander even als die hemellichamen, in glans onder- scheiden zijn. God, de grondlegger hunner heiligheid , doet door die verscheidenheid zelve de schoonheid van zijn werk des te meer uitschijnen. Het is zijn wil, even wijs als heilig, die zijne heiligen volgens dergelijke orde



		� 24 �

		rangschikt. Hij is het eindelijk, die om deze zoo won- derbare verscheidenheid , deze zoo voortreffelijke orde tot stand te brengen, zijne genade en gaven uitdeelt al naar gelang van het doel, waartoe hij zijne heiligen be- stemt.� Willen wij ons nu, vasthoudende aan deze grond- stellingen, een juist denkbeeld maken van Joscph\'s hei- ligheid , zoo zij hier ons punt van uitgang: de geheel eigenaardige bestemming, die God op aarde aan Joseph heeft toegedacht. En welke was dan de bestemming van Joseph ? Hij zou, volgens Gods eeuwige plannen, hier op aar- de Maria\'s bruidegom en Jesus\' voedstervader wezen. � Daar dat dan de bestemming van Joseph was , � wie begrijpt niet bij voorbaat, dat zijn aandeel in de genade en de gaven Gods ruimer zal geweest zijn dan dat van eenig anderen heilige; en dus, dat zijne deugd en vol- maaktheid ook die van alle andere dienaren en diena- ressen Gods ver, zeer ver zal hebben overtroffen? En moeten wij hem dien voorrang reeds toekennen vooral- eer hij met de H. Moeder onzes Hoeren in het huwe- lijk trad , v��r de geboorte des Zaligmakers, � hoeveel meer aanspraak zal hij dan niet op denzelvcn hebben, wanneer wij acht geven op den nieuwen aanwas van hei- ligheid , die ontegensprekelijk het gevolg is geweest van een 30jarigcn omgang met den Koning en de Koningin aller heiligen; met Hem en Haar, die de bron en het kanaal aller genaden zijn?



		__ o r. _

		dood niet langer voortbestaan, en zou het goddelijk raads- besluit, dat namelijk bet menschdom blijvend op aarde bestaan zou, niet kunnen worden uitgevoerd. Oin die re- den was het niet goed, niet doelmatig, dat Adam all��n bleef. God besloot dan hem cene hulp toe te voegen die hem gelijk was, 1) zoowel volgens de genade als volgens de natuur. Volgens de natuur: opdat zij hem cencrzijds dienstig zou zijn in de voortplanting des rnenschelijkcn geslachts; anderzijds, om hem het leven te veraangena- men. Yolgcus de genade: om elkander behulpzaam te zijn in het bereiken van het bovennatuurlijk doel, dat God den mcnsch had voorgesteld. Zonder die gelijkvor- migheid op \'t gebied der genade zoowel als op dat der natuur, ware de vcrccniging tusscheu onze eerste oude- ren voorwaar niet in alle declen volmaakt geweest. En dit kan men toch niet aannemen, terwijl al het overige wat rechtstreeks uit de handen van dionzclfdcn Schepper is voortgekomen, volmaakt is. Passen wij dit nu toe op het huwelijk , dat, door tus- schcnkomst van dicnzelfdcn God, tot stand kwam tus- schen Maria en Joseph. Maria moest in een geestelijken zin de moeder worden van een nieuw menschelijk geslacht. Zij moest Dcngeue baren, in wien alle volkeren moesten herboren en gezegend worden. Ook zij, niet minder dan Adam, de lichamelijke vader van het menschdom, had behoefte aan hulp. Kceds stond zij daar voor God, hei- lig en vlekkeloos in hare maagdelijke onschuld. Van hare

		1) Gen. II. 18.



		� 27 � zijde ontbreekt niets meer voor haar goddelijk moeder- schap. Doch ook voor haar was het niet goed, niet doel- matig , dat zij all��n bleef. Dan toch zon de duivel het geheim van Jesns\' geboorte gekend; de Joden zouden de Moeder onzes Heeren, als van overspel verdacht, ge- stccnigd; er zou ccuc schandvlek gekleefd hebben op de geboorte des Messias. Dit wilde God voorkomen. Daar- om sprak Hij op nieuw: Laten wij haar cenc hulp ma- ken j zoowel volgens de genade als volgens de natuur aan haar gelijk, opdat hij een harcr waardige bruide- gom zij , althans voor zooverre ecu schepsel, buiten Maria, voor zulke gelijkvormigheid vatbaar is. Die, zoo volgens de genade als volgens de natuur, nan Maria ge- lijke , moest een man zijn, die als vader van Maria\'s kind kon doorgaan en als zoodanig voor \'t publiek kon han- delen ; in wien Maria tevens bij de verschillende lotge- vallen haars levens steun, troost en hulp zou kunnen vinden. Maar dit niet alleen: vooral moest zij in hem een man vinden, die door de inwendige gcmoedsgestcl- tenis zijner ziel de gevoelens van hare ziel kon declcu; in wiens ziel zij do trouwe afsjncgcling zag van de hare. Zoo toch betaamde het te zijn in het heiligste huwelijk, dat God zelf als \'t ware onmiddellijk heeft tot stand ge- bracht. Hoc toch zou God in gebreke zijn gebleven om zulk een huwelijk onder alle opzichten volmaakt te doen wezen ? Was hier niet zijne eigene goddelijke eer in het spel ? Het gold trouwens hier ccuc gebeurtenis, waarin Maria op do innigste wijze betrokken was; Maria, zeg ik, het pronkjuweel van Gods schepping, de ecrstgebo-



		� 28 �

		rene dochter des Vaders, in wier ziel Hij reeds al de schatten zijner genaden in al dcrzelver volheid had uit- gestort. Het gold de Moeder van het goddelijke Woord, dat weldra uit haar zou geboren worden. Het gold de veelgeliefde Bruid des H. Geestes, die haar reeds vooraf met alle hemelsche gaven versierd had om van haar hart eenen zijner godheid waardigen tempel te maken. Van deze zoo uitgelezene vrouw moest Joseph de bruidegom worden. � Dit in aanmerking genomen, wie stemt dan niet gereedelijk in met den grootcn lofrcdcnaar onzes Hei- ligen, den H. Bernardinus van Si�na. wanneer hij zegt: � Beschouwt gij Joseph in zijne verhouding tot de aller- heiligste Moedermaagd, dan moet het bij u als zekere waarheid vaststaan, dat deze man vervuld geweest is van de bewonderenswaardigste genadcschatten en deugden, en wel vooral met het oog op zijne echtelijke vereeniging met haar. Of hoe kan men redelijkerwijze denken, dat de H. Geest met de ziel van eene uitstekende maagd zoo innig eene ziel zou vereenigen, die haar niet in deugd volmaakt gelijkend was ? Dit doet mij dan ook gclooven, [zoo vervolgt Bernardinus,] dat die heilige man Joseph eene geheel vlekkelooze kuischheid, eene allerdiepste ne- derigheid , eene allervurigste liefde tot God en den naaste, een allerverhevensten graad van beschouwend gebed be- zat, en een allerzorgzaamste bruidegom van Maria ge- weest is." 1) De H. Leonardus a Portu Mauritio spreekt

		1) Art. II. cap. I. ii Per respectum ad sanctam Virgincm necesse est liunc virum fuisse adinirandoe gratiaj et virtutis et maxime quoadtria,



		_- 29 � zich hierover niet minder stellig uit dan de H. Bernar- dinus van Si�na. � De verhevene Maagd," zegt hij, � stelde als eenige voorwaarde van haar huwelijksverbond, dat haar bruidegom in alles en onder ieder opzicht aan haar gelijken mocht, in onschuld van zeden en in reinheid van ziel. En nu, gesteld dat dit contract door de han- den des H. Geestcs is gegaan, wie zal het durven be- twijfelen of de H. Maagd ook daarin verhoord werd? Wie zal \'t in twijfel trekken of Joseph met al die hoe- danigheden en gaven en deugden is verrijkt geworden, die van hem een volmaakt gelijkend evenbeeld van zijne bruid Maria maakten?" 2) Zou men het niet onvergeeflijk vinden, indien een vader zyne onschuldige dochter aan iemand verloofde, die, zonder een eigenlijke booswicht te zijn, toch verre beneden haar in deugd stond? Maar als men zulk een gedrag van dien vader zou misprijzen , zoo vraag ik: be- taamt het dan niet aan Gods goedheid, dat Hij voor eene heilige jonge dochter, zoo als Maria was, een ge- heel heiligen man bestemt? Hij trouwens had zich het recht voorbehouden hier zelf keuze te doen. \'t Is der- halve onnoodig te bewijzen, dat Hij een persoon heeft

		videlicet, primo quoad roatrimonialem nnioncm. � Quomodo cogitare potest mens discreta, quod Spiritus Sanctus tanta unione uniret menti tantte Virginis aliquam animam, nisi ei in virtute simillimam? Unde credo istum virum sanctum Joseph fuisse mundissimum in virginitate, profundissimum in humilitate, ardentissimum in Dei amore et charitate altissimum in contemplatione, sollicitissimum illius Virginis sponste suse." 2) Serm. de S. Jos. 2« P.



		� 30 �

		gekozen , wiens deugd met die van Maria in ccnc gc�vcn- rcdigde verhouding stond. Herinneren wc ons wat de H. Schrift verhaalt omtrent den aartsvader Abraham, toen er sprake was zijn zoon Isaac uit te huwelijken. Het was hem volstrekt niet onverschillig wie de vrouw van zijn dierbaren Isaac wezen zou. Ofschoon te midden van het rijke maar goddelooze Kanaiin wonende, wilde hij geene dochter der Kanaiinieten als vrouw zijns zoons. Maar hij riep den oppertoczichter zijner dienstknechten tot zich en sprak tot hem: � Zweer mij bij den Heer, den God des hemels en der aarde, dat gij voor mijnen zoon geene vrouw zult nemen uit de dochters der Ka- naiinieten , in wier midden ik woon, maar dat gij zult optrekken naar het land mijner bloedverwanten cu van daar eene vrouw nemen voor mijnen zoon Isaac" 1). A- braham maakt gebruik van zijn recht om, naar zijn hart en wensch , ccnc vrouw voor zijn zoon te kiezen ; en uit vrees, of zijn dienaar Eli�ezer ccnc vrouw zou zoeken, die niet met dat vaderlijk plan strookte, doet hij hem zweren zijn wil stiptclijk te zullen uitvoeren. Zooveel prijs stelde hij er op dat do grootc naam zijns geslachts door dat huwelijk ongeschonden zou behouden blijven ! � Ook God voorwaar moest er een punt van eer uit ma- ken, voor de Moeder zijns goddclijkcn Zoons een echt- genoot te kiezen , die in staat was den grootcn naam der doorluchtigstc Maagd, die dezen Zoon moest baren, in vollen glans te handhaven. Maar God, hierin gelukkiger

		1) Gen. XXIV. i.



		� 31 � dan de heilige aartsvader Abraham, had het in zijne macht dien voor Maria bestemden bruidegom geheel naar zijn hart te vormen. Ja Hij kon dit; wie zal het ontkennen ? En Hij zou het niet hebben gedaan! Is Hij het niet die met eigen hand ook Maria heeft gevormd, maar zoo ge- vormd naar lichaam en ziel, dat zij ccnc voor zijn on- eindig heiligen Zoon waardige woonplaats werd? 1) zoo gevormd, dat zij een voorwerp van eerbied en bewonde- ring was zelfs voor de engelen, die haar niet naderden dan met den groet op do lippen: � Wees gegroet, gij vol van genade?" Het lag eveneens in Gods macht den H. Joseph te vormen tot een waardigen bruidegom van de waardige Moeder zijns Zoons. Mogen wij dan niet te recht besluiten, dat Hij het ook inderdaad, niet alleen in \'t belang van zijn eigen goddelijke eer, maar ook in \'t belang van den grootcn naam zijns Zoons en dien zijner Moeder gedaan heeft? Had God die keuze aan do mcn- schon toevertrouwd, het lijdt geen twijfel of zij hadden den rijksten en schoonsten jongeling, die destijds leefde, daartoe gekozen. Zoo ook deed God zijne keus, maar eene keus, die het Hem en Hem alleen gegeven is te doen: Hij koos voor Maria dien echtgenoot uit, die on- der alle mannen do heiligste, en als dusdanig Maria het meest waardig was. Wanneer de H. Gregorius ons wil doen verstaan wat een voortreffelijk man de echtgenoot zijner zuster Gor- gonia was, zegt hij: � Verlangt gij dat ik u met ��n

		1) Gebed der kerk: « Omnipotens sempiterne Deus, qui gloriosas" etc.



		� 32 � woord den geheelen man beschrijve? Welnu, �hij was haar man... en ik weet niet wat ik u nog meer behoef te zeggen?" 1) Op gelijke wijze schijnt de H. Geest te spreken, wanneer Hij in de Schriftuur den ganschen lof van Joseph te zamen vat in dat ��ne, maar diepzinnige woord : � Joseph, Maria\'s man" 2). Ongetwijfeld was Gods keuze hoogst eervol voor Jo- seph. Zij is op zich zelve reeds een afdoend gehiigenis voor de uitstekendheid zijner deugd. God zelf getuigt in het boek Ecclcsiasticus: � Ecne godvreezendc vrouw is gelijk aan een rijk erfdeel: zij wordt als erfdeel geschon- ken aan hen, die den Heer vreezen tot loon voor hunne goede werken" 3). Hoe heilig, hoe vol goede werken moet hij dan niet geweest zijn, hij Joseph, wien de Heei de heilige der heiligen tot echtgenoote schonk tot loon dier goede werken ? De heilige der heiligen, zeg ik, van wie Joseph een volmaakt evenbeeld moet geweest zijn, indien men aanneemt, zoo als wij vroeger bewezen, dal tusschen hen beide inderdaad een volmaakt huwelijk be- staan heeft. Ik aarzel dan ook niet met den H. Leonar- dus a Portu Mauritio stoutweg te beweren, dat Joseph, reeds vooraleer hij Maria\'s bruidegom werd, de voortref- felijkste ziel was, die ooit op aarde is verschenen, die

		1) Tom 35. Col. 814. »Vultis, uno verbo virum describam? Vil illius; nee enim scio quid amplias dicere necesse sit." Or. inlaad, so. roris su-e Gorgonioe. 3) Matth. I. 16. 3) Eccl. XXVI. 3.



		I � 33 � van Maria (\'t is schier onnoodig het er bij te voegen) de hare all��n uitgezonderd 1). � Gelukzalig de echtgenoot eener deugdzame vrouw !"2) roept de H. Geest uit in het boek Ecclesiasticus. Ik dan, o heilige Joseph, roep u toe in de bewondering en de diepste aandoening mijns harten: Driewerf zalig zijt gij, � allerheiligste echtgenoot van de moeder onzes Verlossers, gij , die tot loon uwer uitgelezen heiligheid verdiend hebt de bruidegom van de gezegendste, de hei- ligste onder alle vrouwen te worden! Serm. de S. Jos. Ier p. 3) Ecclus. XXVI. 1.



		III.

		Joseph\'s heiligheid bewezen uit zjjne voorbestemming ten opzichte van den Godmensen. Om de hoogte van Joscph\'s heiligheid te kunnen af- meten, zeiden wij vroeger, moet men uitgaan van het standpunt zijner bestemming. Deze nu was tweederlei. Optreden als bruidegom van Maria (hierover hebben wij zoo even gehandeld); maar ook � optreden in de wereld als voedstervader van Gods mcnschgcworden Zoon, Je- sus-Christus. Met het oog op deze tweede zending, die Joscph werd opgelegd, zullen wij thans over zijne hei- ligheid gaan spreken, � Wie erkent niet al dadelijk, dat wij hier den voet zetten op het gebied der geheimen ? Maar als Joscph\'s heiligheid ons hier een geheim wordt, is het dan niet roekeloos dezelve te willen achterhalen? Neen. � Laten wij er ten minste, naar ons zwak ver- mogen , de meer kennelijke zijde van beschouwen. Die beschouwing zal in elk geval ons met grootcren eerbied bezielen voor den onvoigelijkclijkcn voedstervader onzes Verlossers. En reeds dit is een groot nut te noemen. Wij lezen in het Oude Testament, hoe de jongelin- gen , die als hoi/jonkers voor den koning Nabuchodono- sor moesten optreden, uit een adellijk geslacht gesproten en naar lichaam en ziel behoorlijk opgevoed moesten zijn.



		� 35 �

		Op last van den koning werden deze uitgekozen onder al de kinderen Isra�ls. Drie jaren lang moesten ze eten van de spijzen van \'s konings tafel en van \'s konings wijn drinken, opdat zij alzoo waardig mochten worden aan het Lof van Nabuchodonosor te worden voorgesteld 1). In die gebeurtenis vinden wij een flauw beeld van het- geen God deed ten aanzien van Joscph. � Eecds bij zijne ontvangenis begon God hem voor zijne latere bediening, die hij aan het hof van den menschgcworden Koning des hemels als voedstervader zou te vervullen hebben, voor te bereiden. Door een dier zeldzame voorrechten name- lijk, welke God aan nog slechts twee andere groote man- nen schonk, te weten aan den profeet Jeremias en aan Jcsus\' voorlooper Joannes, werd Joscph reeds toen van de smet der erfzonde gereinigd en verrijkt met de hei- ligmakcnde genade, zoodat hij als een kind van genade, als een voorwerp van Gods welbehagen ter wereld kwam. Wij hebben dit godvruchtig gevoelen in het eerste deel van dit werkje in het 2^ae hoofdstuk op onoinstootelijke gronden gevestigd. En dus � zoo besluit ik thans � mocht Joscph reeds in den schoot zijner moeder uit de volle bron van Gods gcuade met lange teugen drinken; ontving hij reeds van toen af de kostbaarste gaven van den Koning des hemels en der aarde en werd in zijne zalige ziel dat goddelijk levensbeginsel neergelegd, dat hem in staat stelde om altoos meer en meer tot een waardigen pleegvader van Gods menschgeworden Zoon op te groeien.

		1) Daniel. I.



		� 36 � Toen Salomon den tempel van Jemsalem bonwde be- dekte hij de muren van het heiligdom met het zuiverste en fijnste goud. Ook de vloer en de zoldering werden met gouden platen bedekt 1). En waarom dat alles ? Om Jchovah, die op de ark des verbonds rustte, cene zijner godheid waardige rustplaats te bereiden. Maar als Salo- mon zoo bezorgd was, stoffelijke wanden, in wier om- geving God zijne tegenwoordigheid wilde openbaren, al- dus met het fijnste metaal te versieren: hoeveel meer moeten wij dan niet aannemen, dat God de ziel van Jo- seph zal hebben overtogcn met het goud der goddelijke liefde; de ziel van Joseph, met wien Jesus onder een en hetzelfde dak moest wonen; wiens armen Hem zou- den dragen? Het is eene door alle godgeleerden aangenomene waar- heid, dat God zijne genade evenredigt naar de waardig- heid , die Hij iemand opdraagt. Welnu, van de allerhei- ligste Maagd Maria getuigt de H. Thomas, dat haar goddelijk moederschap eenigermate cene oneindige waar- digheid is, om de innige vereeniging die er in de orde der menschwording bestond tusschcn den oncindigen God en de Moedermaagd 2). Tot diezelfde orde behoort ook Joseph. Als bruidegom van Maria is hij zoo innig met God verbonden, zoo zeer werkt hij tot de menschwording van het goddelijk Woord mede, dat hij, volgens het woord 1) 3 Rog. VI. 21. 22. 2) I. q. 25 a. 6. ad 4. � Diceudum quod humanitas Christi ex hoc quod est unita Deo... et B. Virgo ex hoc quod est mater Deihabent quandam dignitatem iuiiiiitam ex bono infinito quod est Deus,"



		� 37 �

		des H. Franciscus van Sales 1), de derde persoon der ge- schapene drie�cnheid is, in welke drie�enheid, volgens den geleerden Suarez 2), de orde der menschwording zich oplost. Gccne waardigheid, buiten die van Moeder Gods , kan dus in vergelijking komen met die van Joseph\'s va- derschap ! gcene genade bij die, welke aan Joscph werd geschonken, vergeleken worden. Hij is dus na Maria de heiligste onder alle heiligen Gods. � Met recht roept hier de H. Bernardus uit: �Uit dien naam, waarmee hij verdiend heeft door God vereerd te worden, zoodat hij , ofschoon maar pleegvader zijnde, toch Gods vader ge- noemd en als zoodanig gehouden werd , kunt gij afleiden, welk en hoe groot een man deze onze H. Joseph geweest is" 3). Immers des te meer zal God den heiligen Joseph boven de engelen en heiligen verheven hebben, naar mate hij een verhevener naam ge�rfd heeft dan zij. Tot wien trouwens der engelen of heiligen sprak Jesus ooit het zoete woord van vader uit? Zijn zij niet allen die- naren en achten zij zich niet reeds gelukkig genoeg den naam van aangenomen zoon te dragen? Aan ��n enkele slechts werd het vergund den naam van vader te voe- ren; slechts ��n enkele mocht uit Jesus\' mond hooren

		1) Entretiens XIX. 2) Disp. VIII. Sect. 1 No 10. Alia vero sunt ministeria quseattin- gunt ordinem unionis hypostaticae,... et in hoc ordine intclligo insti- tutum esse ministerium S. Joseph. 3) Hom. 2. Sup. Miss. Tom. 183. Col. 69: Conjice tarnen ex hac appellatione, qua, licct dispensatoria meruit honorari a Deo, ut pater Dei et dictus et creditus sit... quis et qualis homo fuerit iste Joseph !



		� 38 � dat hij zijn vader was, daarom ook werd hem alleen meer geschonken dan allen anderen te zamen. Zoo toch schijnt het aan God te betamen en hierom mo- gen wij te recht aannemen dat God het werkelijk ge- daan heeft, volgens dat woord des H. Angustinus: �Al wat gij volgens uwe gezonde rede begrijpt het vol- maaktste te zijn in ccnc of andere zaak, houd het er voor dat God dit gedaan heeft, Hij, de schepper aller goede dingen" 1). Van dit groot beginsel uitgaande , maakt de H. Franciscus van Salcs deze heerlijk schoonc op- merking : � Men ziet hoc de vorsten der aarde alle zorg aanwenden om aan hunne kinderen een zoo bekwaam mogclijken voogd te verschaffen: zij beschouwen dit trouwens als eene zaak van \'t hoogst gewicht. God nu had het in zijn macht tot plccgvoogd zijns Zoons een man te benoemen, die in alle soort van volmaaktheid uitmuntte, die betaamde aan de waardigheid en voor- treffelijkheid van den persoon, die opleiding ontvangen moest, dat is: van zijn roemvolleu Zoon, die algcmeeuc heerschappij heeft over hemel en aarde. Maar als God dit in zijne keuze had cu het doen kon, hoc is het dan aan te nemen dat Hij het niet gewild, niet gedaan zou hebben? Het lijdt dus geen twijfel," vervolgt de Hei- lige , � of de H. Joscph is met alle genaden en gaven verrijkt geweest, welke de bediening waarmede de he-

		1) Lib. 3. de lib. arbitr. cap. V. Tom. 32. col. 1277 Quidquid tibi vora ratione mclius occurrerit scias fecisse Deum tauquam bonorum om- nium Creatorem.