|
mni / 3^^^;
|
||||||||||||||||||||
|
i
|
||||||||||||||||||||
|
464 1NZAME
UMMKlliUïlNüEN EN GEBEDEN
|
||||||||||||||||||||
|
VOOE HET
|
||||||||||||||||||||
|
JUBILE.
ONDERRICHTINGEN WAT EEN JUBILÉ IS,
WAT MEN DOEN MOET, OM DE AFLATEN EN GUNSTEN, DU
HET JUIilLK VAN 1879 VERGUND, TE VERDIENEN;
|
||||||||||||||||||||
|
GEREDEN VAN VERSCHILLENDE HEILIGEN, VOOR DE BIECHT,
DE BEKKERING DER ZONDAREN, KETTERS, ENZ. DOOR
P. « II.VI*. \\O.V. fti. .F.
|
||||||||||||||||||||
|
TIENDE VERMEERDERDE DRUK.
MET DE LITANIE VAN HET H. HART, GEBEDEN
ONDER DE II. MlS, ENZ.. (Kerkelijk Goedgekeurd.)
|
||||||||||||||||||||
|
O. MOSMANS,
\'s BOSCH, Markt A U.
1879.
|
||||||||||||||||||||
|
J
|
||||||||||||||||||||
|
tö
|
||||||||||||||||||||
|
164
|
||||||||||||||||||||
|
•
|
|||
|
GEMEENZAME
|
||||||||
|
ONDERRICHTINGEN ËN GEBEDEN
VOOR HET \'C-\\. /Có/
JÜBILÉ. ^
ONDERRICHTINGEN WAT EEN JURILÉ IS,
WAT MEN DOEN MOKT, OH DE AFLATEN EN GUNSTEN, 1»
MET IUBILÉ VAN 1879 VERGUND, TE VEKDIBNENj
ALSMEDE
GEBEDEN VAN VERSCHILLENDE HEILIGEN, VOOR DE BIECHT,
DE BEKEERING DEK ZONDAREN, KETTERS, ENZ. DOOR
P. « II Alt- NO V, £. J.
|
||||||||
|
TIENDE VERMEERDERDE DRUK.
MET DE LITANIE VAN HET 11. IIaHT, GEBED1N
ONDER DE II. MlS, ENZ. (Kerkelijk Goedgekeurd.)
|
||||||||
|
O. MOSMANS,
\'s BOSCH, Markt A 14.
1879
.iturgische V«,-3enfging Aartsbisdom UTRECHT (o) )
Volgnummar Bib"ctheek
|
||||||||
|
.
|
||||||
|
IMPMMATUE.
Amstelodami, M. Bkrnsen .
hac 8 Martii 1879. Lilt. C\'eus.
|
||||||
|
Stoomdruk A. A. Zweesaardt, Amsterdam.
|
||||||
|
L*w PUNT.
|
|||||
|
\\)E AFLATEN.
Oorsprong. — Uitwerksel. — Vereischten om
de aflaten te verdienen.
Iedere zonde besluit in zieh twee zaken: de
beleediging Gode aangedaan — en de verplichting om eene straf te ondergaan, die geëvenredigd is aan deze beleediging: cenc eeuwige en tevens tijdelijke straf, zoo de beleediging zwaar, of enkel eene tijdelijke, indien het eene dagelijkschc fout is. Wanneer God in zijne barmhartigheid onze
zonden vergeeft, dan scheldt Hij ons niet altijd de straffen kwijt, die wij, door Uem te belee- digen, verdiend hebben. Hij neemt wel is waar, als Hij vergeving schenkt, de eeuwige straffen weg, die wij door eene doodzonde verdiend had- den, zoodat wij, is de doodzonde vergeven, geen hel meer te duchten hebben; maar Hij vergeeft niet altijd de tijdelijke straf, \'t Was aldus dat David, na de verzekering te hebben gekregen, dat zijne zonden vergeven waren, niettemin ver- oordeeld werd ze in deze wereld uit te boeten, door de rampen, die God hem overzond. Eén Sacrament bestaat er in de Kerk, het
Doopsel namelijk, dat nooit de zonden vergeeft zouder op hetzelfde oogeublik de straffen aan |
|||||
|
de zonden verbonden weg te nemen. Gesteld
dat iemand gedoopt wordt op zijn vijftigste jaar. Heeft hij de noodige gesteldheid en een levendig berouw over zijne zonden, \'t zij dood- of dage- lij kschc zonden, dan wordt daarvan de vlek niet alleen, zoowel als die van de erfzonde, nitge- wischt, maar God schenkt hem volkomen verge- ving van alle straffen, die hij verdiend had voor zijne verschillende zonden. Zoo is het niet altijd met het Sacrament van boetvaardigheid. Gewoonlijk laat dit Sacrament nog de verplichting over om tijdelijke straffen te ondergaan, hoewel het de zonden uitwischt en de daaraan verbonden eeuwige straffen. Sterft men zouder voldaan te hebbeu aan de
rechtvaardigheid des Heeren, dan moet men uit- boeten in het vagevuur. Wat de middelen aan- gaat om er ons van te ontslaan in dit leven, deze kunnen wij tot drie terugbrengen: 1° kun- nen wij ons zclven straffen door vrijwillige boet- pleging; 2° de straffen, het verdriet, de tegen- spoeden van dit leven, het verlies van ouders, goederen enz. enz. van Gods hand geduldig aan- nemen, en 3" aflaten verdienen. Om de leer der aflaten goed te begrijpen,
moeten wij ons vooreerst herinneren, dat Jesus Christus, toen Hij tot zijne Kerk zeide: „Al „tial gij op aarde zult onthulden, zal ontbonden, „zijn in den Hemel", aan de macht die Hij gaf om te ontslaan, geen grenzen voorschreef. Alle geestelijke banden, die een hinderpaal voor ons geluk zouden zijn, kan zij verbreken. De tijdelijke straf nu, zelfs nadat de zonden vergeven zijn, is een van die banden, omdat |
||||||
|
wij indien wij zonden sterven, zonder daarvoor
te hebben uitgeboet, in het vagevuur zouden moeten voldoen, voor dat wij den Hemel konden binnen gaan. Wat meer zegt, daar de kerk een groot gezin
is, waarin men gemeenschap heeft van goederen, volgens het geloofspunt van de gemeenschap der heiligen, is zij in \'t bezit van zeer grootc schat- ten, bestaande uit de overvloedige verdiensten van Jesus Christus, van dn H. Maagd en de Heiligen; en zij kan de rijkdommen van dien schat toevoegen aan hare kinderen, om hen aan de regtvaardigheid des Hecren te helpen voldoen. Dit doet zij, wanneer zij ons aflaten toestaat, door middel van ecnigc werken, welke zij ons voorschrijft. Van deze magt heeft de kerk voortdurend
gebruik gemaakt. Men ziet zulks in al de eeu- wen der Kerk. Laten wij slechts het laatste algemeen Con-
cilie (het Concilie van Trente) aanhalen. „Haar „de Kerk de magt ontvangen heeft om aflaten „toe te staan, en daar zij die macht van af de „eerste tijden heeft uitgeoefend, besluit en ver- „klaart het Concilie, dat het gebruik der aflaten „voor het volk zeer heilzaam is j dat het gegrond „is op het gezag der Conciliën. en in de Kerk „moet onderhouden worden. Het spreekt het „anathema uit tegen hen die zeggen, dat zij „zonder nut zijn, of ontkennen, dat de, Kerk .,de macht bezit om die te vcrleenen." (Scss 25.) Wat het toevoegen van de overvloedige vol-
doeningen van Jesus Christus en van de Hei- ligen door de Kerk betreft, men heeft danrin |
||||||
|
6 —
|
|||||
|
verschillende graden. Neemt de aflaat alle straffen
weg, \'t zij hier \'t zij in het Yagcvmir te ver- duren, dan is het een volle aflaat; strekt hij zich slechts uit tot een gedeelte dier straffen.. dan is liet eene gedeeltelijke aflaat. Dit is genoeg om de natuur der aflaten te
kennen; men kan zich nu ook een juist denk- beeld vormen van de uitwerksels, die zij hebben in eene ziel. welke het geluk heeft ze te ver- dienen. De aflaat heeft geenszins de kracht om de vlek der zonden, zij mogen dood- of dage- lijksehe zonden zijn, uit te wisschen; evenmin kun er \'de straf door vergeven worden van zon- den waaraan men nog verkleefdheid blijft be- houden, en die bijgevolg niet vergeven zijn; want een aflaat onderstelt altijd de vergeving der \'zonden zelven. —■ Maar de aflaat helpt ons voldoen voor de straffen, die ons na de vergeving der zonden overblijven om te verduren; en — naarmate hij ten volle, of slechts gedeeltelijk ver- diend wordt, voldoet hij ten volle of slechts ge- deeltelijk voor de onvolkomenheid der biecht. De aflaten hebben nog een ander uitwerksel,
dat onzen ijver wel mag opwekken, om ze te verdienen ; zij kunnen voor \'t grootste gedeelte aan de zielen in het vagevuur worden toegevoegd. Niet, dat de macht om te ontbinden, welke de Kerk heeft, zich uitstrekt over hen, die niet meer in deze wereld leven, maar vermits zij de macht heeft om te beschikken over de oneindige verdiensten van Jcsus Christus, draagt zij die aan God op voor hare overledene kinderen door middel der nog levenden. Zou God nu die voldoe- ningen kunnen versmaden, of zou hij de aangebodene |
|||||
|
verdiensten van Christus wel kunnen weigeren ?
Maar welke voorwaarden stelt de Kerk, om
aflaten te kunnen verdienen ? Het spreekt van zelve, dat men, wil men ze voor zich zelve», verdienen, in staat van genade moet wezen, ten minste wanneer men het laatste werk ver- rigt wat is voorgeschreven, want iemand, die nog de eeuwige straf schuldig is, kan niet ont- slagen worden van de tijdelijke. Ik zeg voor zich zelven, want het is een
gegrond gevoelen, dat de aflaten, die toegevoegd kunnen worden aan de zielen in het vagevuur, en waarvoor het Sacrament der Biecht niet ver- cischt wordt, (bijv. de talrijke aflaten aan de godvruchtige oefening van den H. Kruisweg verbonden), verdiend kunnen worden voor de overledenen, zelfs door hen, die het ongeluk zouden hebben in staat van doodzonde te zijn. Wat meer is: de oefening van den Kruisweg voor die arme zielen verricht, is een werk van barmhartigheid, dat zeer geschikt is oin het Hart van God te bewegen en voor de grootste zon- daars de genade der bekecring en de eeuwige zaligheid te verwerven. Ten anderen, om een vollen aflaat geheel te
verdienen, moet men vergiffenis bekomen hebben van alle dood- of dagelijkschc zonden, zonder eenige gehechtheid aan welke zonde ook te be- houden. Schijnt het ons moeijelijk daartoe te gera- ken, verliezen wij daarom toch den moed niet, door te gelooven, dat wij niets doen, zoo wij niet alles doen; de volle ajlaat wordt ons dan gedeeltelijk toegevoegd, dat wil zeggen: wij krijgen er het deel van, dat aan onze geste\'"\\sid geëvenredigd is. |
||||||
|
Ook moot men een zeker verlangen of althans
eene algemeene intentie hebben om den aflaat te verdienen, \'t Is goed eiken morgen deze intentie te vernieuwen, om daardoor aan God te toonen, dat men alle aflaten wenscht te verdienen, die er aan de dagelijksche oefeningen van godsvrucht en aan de werken van liefde zijn verbonden. De derde voorwaarde eindelijk, die wij te ver-
vullen hebben, bestaat daarin, dat wij stiptelijk volbrengen al wat tot het verdienen van een aflaat wordt voorgeschreven, bijv. een of ander gebed knielend, staande, bij het luiden der klok te verrichten, enz.; iets na te laten, ook zonder onze schuld, zou ons de aanspraak op die genade doen verliezen. Gewoonlijk stelt men 3 vereischten om een
vollen aflaat te verdienen. 1 ■\'. De Biecht; maar \'t is niet noodzakelijk
dat men de absolutie ontvange, indien de biecht- vader namelijk, geen groote fouten bemerkende, het noodeloos acht ze te geven. Personen, die de gewoonte hebben wekelijks te biechten, kun- nen al de aflaten verdienen, die in den loop der week voorkomen, mits zij in staat van genade blijven. 2°. De II. Communie. Hot is echter zeker,
dat men meer dan één vollen aflaat op een dag door eene enkele Communie kan verdienen, mits men de overige vereischten stipt vervulle. 3". Hel Gebed, tot intentie der Kerk. Men
houdt algemeen, dat 5 maal \'t Onze Vader en 5 maal \'t Wees gegroet bidden voldoende is, om deze voorwaarde te vervullen. |
||||
|
VERKLARINGEN.
lste Vraag. Zeg eens met de meest mogelijke
duidelijkheid wat men door aflaten verstaat? Antwoord. Door aflaten moet men verstaan de vol-
komen of gedeeltelijke kwijtschelding der tijdelijke straf, die verbonden is aan de zonden, zelfs nadat zij verge- ven zijn; eene kwijtschelding, die buiten het Sacrament der biecht verleend wordt door hen, die de magt be- zitten om over de schatten der Kerk te beschikken. 2de Vr. Waarom zegt gij buiten hel Sacrament? Antw. Omdat het Sacrament der Biecht, wanneer het met de noodige vereischten ontvangen wordt, ook een gedeelte dier tijdelijke straffen vergeeft, overeen- komstig de gesteldheid van den biechteling. 3de Vr. Blijft er voor de dagelijksche zonden ook
nog iets te boeten over, al zijn ze vergeven? Antw. Ja! want de vergeving, die wij van de da-
gelijks\' he zonden bekomen, vermindert wel de groot- heid der straf, welke wij verdiend hadden door ze te bedrijven, maar zij ontslaat ons niet altijd geheel en al; en dan hebben wij zelfs voor de dagelijksche zon- den aflaten noodig. 4de Vr. Do penitentie, ons door den biechtvader
opgelegd, dient om ons van die schuld te bevrijden; is deze dan niet voldoende.\' Antw. Deze penitentie is wel een begin van vol-
doening aan de goddelijke rechtvaardigheid, maar het is gemakkelijk hare onvolkomenheid aan te toonen. Toen de Kerk weleer zoo zware langdurige straffen oplegde, meende zij niet, dat zij daardoor meer cischte van de boetvaardigen, dan zij aan de rechtvaardig- heid des Heeren verschuldigd waren; zij werd toen bestuurd door den H. Geest, die haar ook nu bestuurt en altijd zal besturen. De zonde verdient altijd de- zelfde straf, want God heeft niets van zijne heiligheid verloren. En kunnen de straffen, die nu opgelegd worden, wel vergeleken worden bij die der eerste Kerk? Het is dus duidelijk, dat de Kerk onze zwak- heid in aanmerking neemt, en dat zij ons liever lang |
||||||
|
— 10 —
|
|||||
|
in het vagevuur dan eeuwig in de hel ziet branden.
Gewoonlijk is dus die kleine penitentie, die de biecht- vader oplegt, onvoldoende om voor de geheele straf te voldoen. 5de Vr. Indien nu de absolutie en de penitentie
der biecht niet ten volle aan de goddelijke rechtvaar- digheid voldoen, hebben wij dan nog andere middelen om haar voldoening te verschaffen? Anlw. Om niet van \'t vagevuur te spreken, waar
de voldoening streng zal zijn, volgens het woord des Heeren: dat alles tot de laatste penning zal moeten betaald worden, zoo hebben wij in dit leven nog drie middelen om te voldoen: 1° Naauwgezet alles na- komen, wat ue godsdienst en de pligten van onzen staat ons opleggen, de deugd beoefenen, inwendige en uitwendige versterving beminnen, enz.; want ieder werk, waarvan de liefde de drijfveer is, vermeerdert onze verdiensten en vermindert onze schuld. 2\' Alle straffen en tegenspoeden die ons overkomen, b. v. het verlies van ouders, goederen, gezondheid, enz. van Gods hand gewillig aanvaarden. Wanneer men die beproevingen met geduld lijdt, vergadert men zich zeer groote verdiensten. 3\' Aflaten verdienen. Ode Vr. Welke is de schat, waarover de Kerk be-
schikt, als zij aflaten verleent? Anlw. De schat, dien de Kerk bewaart, om te
voorzien in de behoeften harer kinderen, bestaat uit de overvloedige verdiensten van Jesus Christus, van de H. Maagd en van de Heiligen. Één enkele druppel bloeds van Jesus Christus ware
meer dan voldoende geweest, om voor al de schulden van het menschelijk geslacht te voldoen, en nu was ge- heel zijn leen eene gedurige marteling, en zijn dood de vereeniging van alle versmadingen en alle pijnen. Hoevele Heiligen hebben der goddelijke rechtvaar- digheid ook meer betaald dan zij schuldig waren! Da H. Joannes de Dooper zij hier slechts aangehaald; hij was geheiligd in den schoot zijner moeder, leefde in de woestijn, stierf in de gevangenis als slagtoffer van zijn ijver voor de dienst des Heeren. En wat te |
|||||
|
— 11 —
|
|||||
|
leggen van die onvergelijkelijke Maagd Maria, die
nooit iets aan God te voldoen liad, d-wijl zij zelfs de schaduw der zonde niet kende, — die de Koningin der Martelaren genoemd wordt, omdat zij rneer ge- leden heeft dan alle Heiligen ooit geleden hebben. Ziedaar, waarin de rijke schat bestaat, waaruit de Kerk de Allateu put. 7de Vr. Wie heeft de magt om over dien schat
te beschikken ? Anlw. De magt om over dien schat te beschikken,
«f om Allaten toe te staan, behoort den Paus van Rome voor alle geloovigen, en den Bisschoppen voor hunne onderhoorigen, voor loovorre het hun door het H. Kerkelijk regt is toegestaan. 8ste Vr. Is het niet moeijelijk te begrijpen hoe
wij onze schulden kunnen voldoen met de verdiensten der Heiligen; de Heiligen toch worden in den hemel voor al hun verdiensten beloond, hoe kunnen zij ons er nog iets van mededoelen ? Anlw. Men moet onderscheid maken tusschen twee
zeer verschillende zaken, te weten: tusschen verdienste en voldoening; de verdienste is een persoonlijk regt op belooning; dat kan man niet afstaan. De voldoe- ning is de betaling eenor schuld, en waarom zou men niet kunnen betalen voor een ander? Ieder werk, dat men uit een bovennatuurlijk inzigt verricht, bevat verdienste en voldoening te zamen De Heiligen heb- ben al hunne verdiensten medegenomen ten hemel, zij worden er eeuwig voor beloond, maar de overvloed hunner voldoening, of liever hetgeen zij meer voldaan hebben aan de rechtvaardigheid des Heeren dan nood- zakelijk was, kon met hen het verblijf der geluk/, iligeu niet binnengaan, omdat daar geene schulden te vol- doen zijn; die overvloed is der Kerk geworden, als aan de natuurlijke erfgenaam harer kinderen. En zoo hebben zich de overvloedige verdiensten der H Maagd en der Heiligen gevoegd als kleine stroomen bij den onmetelijken oceaan der verdiensten van .lesus Christus. 9de Vr. Een volle aflaat vergeeft alle straffen,
waarom dan meer dan één vollen aflaat verdienen? |
|||||
|
— 12 —
|
|||||
|
Anlw. Om een vollen aflaat te verdienen moeten
wij ontslagen zijn van alle doodelijke en dagelijksehe zonden, en niet de minste verkloefdheid aan de een of andere zonde behouden. Daaruit volgt, dat men zeldzaam een vollen aflaat in al zijn uitgestrektheid kan verdienen, en de onzekerheid, waarin wij ons bevinden of wij hem wel verdiend hebben, is reden genoeg, om dikwijls tot die schatten van genade onze toevlugt te nemen, en zoo ten minste gedeeltelijk de vergeving onzer schulden te bekomen. En moeten wij dan alleen op ons zelven bedacht zijn.\' Zijn er in \'t vagevuur geene zielen, die ons dierbaar zijn; misschien de zielen onzer ouders en vrienden, wier pijnen wij verlichten en verkorten kunnen ? Zullen wij haar onze hulp weigeren.\' Willen wij ons ijverige beschermers bezorgen voor den troon van God; wij kunnen het, zoo wij haar uit den kerker verlossen en haar geluk bespoedigen. 10de Vr. Wat moet men verstaan door een aflaat
van \'M, 40, "100 dagen, van een jaar, van 7 jaren en 7 quadragenen, enz. Anlw. Die verschillende tijds-bepalingen rnoet men
niet toepassen op don duur van de pijnen in het va- gevuur, maar op den tijd, die door de vroegere ker- kelijke wetten tot boeting bepaald was. Een aflaat b. v. van 7 jaren en 7 quadragenen scheldt ons eene schuld kwijt, waarvoor wij 7 jaren en 7 vasten tijden kerkelijke boete zouden moeten doen. Zoo wij stier- ven na zulk een aflaat verdiend te hebben, dan zou- den wij in het vagevuur bevrijd blijven van die pijnen, die door eene boete van 7 jaren en 7 quadragenen worden uitgewischt. 11 do Vr. Wat verstaat men door een aflaat van
100 jaren; heeft de Kerk ooit iemand zulk eene lange boete opgelegd? Anlw. Veronderstel eens, dat iemand 10 of 20
maal een van die groote misdaden heeft begaan, waarvoor de Kerk eene boete van 10 jaren oplegt, dan zou de Kerk hem natuurlijk verantwoordelijk achten voor 10 of 20 boeten ieder van 10 jaren, of |
|||||
|
13 —
|
|||||||
|
vo»r een boete van 100 of 200 jaren. Verleent de
Kerk een allaat van 100 jaren, dan zegt zij als \'t ware: Ik vergeef u door toevoeging van de overvloedige verdiensten van Jesus Christus en der Heiligen, de boete, die gij gedurende 100 of 200 jaren zoudt moe- ten doen, indien gij er voor in staat waart, of de straffen des vagevuurs, die er aan beantwoorden. 12de Vr. Noem eenige ailaten, die wij het gemak-
kelijkste kunnen verdienen.\' Antw. Zoo gij ingeschreven zijt in het broeder-
schap van den Rozenkrans, dan kunt gij op den lsten Zondag van elke maand 3 volle ailaten verdienen; op eiken feestdag der H. Maagd en op de feestdagen der geheimen van den Rozenkrans één vollen allaat; zijt gij lid van het broederschap van het H. Hart of van het broederschap tot bekeering der zondaren, dan kunt gij voor elk broederschap twee volle allaten in de maand verdienen; ook een voor het broederschap van een Goeden Dood, van de Voortplanting des Ge- loofs, enz. Er zijn ook vele allaten verbonden aan het bidden van den Rozenkrans, van den Angelus, enz. En wat den Kruisweg vooral betreft, men kan door die oefening, wanneer wij ze van tijd tot tyd verrichten, vele zielen uit het vagevuur verlossen! De Pausen hebben aan die oefening alle n/laten verbon- den, die zij verleend hebben aan hen, die de 11. Plaatsen te Jeruzalem bezoeken. Wij bevelen ook bijzonder aan het Scapulier der Onbevlekte Ontvan- genis, waaraan nog meer aflaten verbonden zijn dan aan den Kruisweg; alsmede het Scapulier van O. L. V. van den berg Carmel, dat zoo rijk aan allaten is. |
|||||||
|
2d° PUNT.
DE GKOOTE AFLAAT VAN HET JUBILÉ. Het Jubilé werd bij de Joden alle 50 jaren
gevierd ter gedachtenis kuuner verlossing uit |
|||||||
|
— 14 —
|
|||||
|
de slavernij van Egypte. Het trompettengeschal,
dat «lien tijd aankondigde, was het teekcn eener groote vreugde: alle schulden werden kwijtge- scholden, de slaven herkregen hunne vrijheid, en wie genoodzaakt was geweest zijn erfdeel te ver- koopen, trad weer in \'t bezit zijner goederen. Do Kerk heeft in navolging dier plechtige
kwijtschelding, op zekere tijden hare geestelijke schatten overvloediger willen uitdeden. Het Jubilé der nieuwe wet is een volle ajlaat, ver- bonden aan eenige voorgeschrevene werken en ver- geteld van verscheidene voorrechten, die zijne Kaarde aanmerkelijk verhoogcn. Het aankondigen van zulk ecne gunst moet de vreugde in het hart van elk Christen opwekken; want het is de aankondiging van cenc algeheele kwijtschelding, van eene volmaakte verzoening met God, waar- door, zoo wij slechts willen, alle banden ver- broken, alle schulden betaald zullen worden; waardoor wij in al onze regten en in het bezit onzer goederen, die wij door de zonden hadden verloren, hersteld worden. Er bestaan twee soorten van Jubilé; het een
noemt men het, heilig jaar of het groot Jubilé, het ander het buitengewone Jubilé. Heilig jaar noemt men het vijf en twintigste,
het vijftigste, het vijf en zeventigste en het honderdste jaar van iedere eeuw. In die jaren ziet men te Home een grooten toevloed van ge- loovigen, die uit alle deelcn der wereld te zamen komen om de graven der Apostelen te vereeren en den aflaat van het groote Jubilé te verdienen Het jaar daaropvolgend wordt die gunst verleend aan alle Bisdommen der wereld; zoodat men in |
|||||
|
— 15 —
|
|||||
|
al de kerken door den Bisschop daartoe aange-
wezen, den aflaat van het Heilig Jaar verdienen kan, mits men alles volbrengt, wat hij heeft voorgeschreven. Voor het buitengewone Jubilé is geen vasten
tijd bepaald: de Kerk verleent zulks bij eenige gedenkwaardige gebeurtenissen, zoo als bij de verheffing van een nieuwen Opperpriester, of om de een of ander algemeenen ramp af te weren, of om cene buitengewone gunst van den Hemel te verkrijgen. VERKLARINGEN.
dste Vraag. Heeft het Jubilé der Joden in iets
overeenkomst met dat der Christenen? Antwoo-d. Het was daarvan een afbeeldsel, zoodat
het Jubilé der Christenen op eene geestelijke wijze datgene uitwerkt in de orde der genade, wat het Jubilé der Joden uitwendig uitwerkte. De volle allaat, dien wij er in verdienen, is eene kwijtschelding van al wat wij aan Gods regtvaardigheid verschuldigd zijn; hij bevrijdt ons van de slavernij der zonden; hij neemt weg wat voor ons het bezit der eeuwige erfenis zou vertraagd hebben. 2de Vr. Waarom moeten de gcloovigen zich meer
beijveren den vollen aflaat van het Jubilé dan een an- deren te verdienen? Anlw. Hoe uitstekender eene gunst is, des te meer
moeten wij haar trachten te verdienen. De aflaat nu van het Jubilé overtreft alle anderen; 1. in zijne uit- gestrektheid, omdat hij aan de geheelc Kerk wordt toegestaan, de andere slechts aan zekere kerken, broe- derschappen, personen, enz.; 2. in zijne voorrechten, omdat den biechtvaders grootere magt verleend wordt. !i. om de meerdere zekerheid, die wij hebben dien aflaat te verdienen. yde Vr. Waarin bestaat die grootere magt der
biechtvaders? |
|||||
|
— 16 —
|
|||||
|
Antw. Er bestaan zekere groote misdaden, waarvan
op gewone tijden niet alle priesters kunnen absolveren, wijl de Paus of de Bisschoppen zich voorbehouden hebben die misdaden te vergeven; maar ten tijde van het Jubilé wordt die macht ook verleend aan alle biecht- vaders. Eveneens is het met het opheffen der excom- municatie. Hij kan u ook ontslaan van alle gedane beloften, al ware ze ook met cede bevestigd of den Paus voorbehouden, ze veranderen in andere godvruchtige werken; kiervan zijn uitgezonderd de belofte van zuiverheid en de belofte van den religieusen staat te omhelzen. 4de Vr. Waarom is men tijdens het Jubilé meer zeker,
dat men een vollen aflaat verdient, dan op andere tijden? Antw. Mea denke slechts hoe moeijelijk het is de
noodige gesteldheid te hebben, om een vollen aflaat in al zijn uitgestrektheid te verdienen. Om nu die ge- steldheid te hebben is er geen geschikter tijd denkbaar dan het Jubilé. Want dan is God als het ware be- wogen door de gebeden zijner Kerk, al hare kinderen liggen dan geknield voor zijne voeten, dan stort Hij zijne genade om hun vasten, om hunne aalmoezen, om hunne tranen overvloediger over hen uit. Al wat wij in dien tijd zien en hooren sterkt ons geloof, doet onze godsvrucht herleven. Al die onderrichtingen, al die goede voorbeelden, die ijver, om de verplichtingen van de godsdienst te volbrengen, dat alles stemt het hart van den mensen tot een oprechter berouw en het hart van God, tot eene grootere barmhartigheid. Wij kunnen dus nooit met meer grond vertrouwen, den vollen aflaat in al zijne uitgestrektheid verdiend te hebben, dan na een Jubilé, dat men met de noodige gesteldheid gehouden heeft. 5de Vr. Welke werken zijn gedurende het groote
en welke gedurende het buitengewone Jubilé voorge- schreven 7 Antw. De biecht, de H. Communie, het bezoeken
van kerken zijn gewoonlijk voorschriften voor beide Jubiléën; vasten, aalmoezen uitdeden is eigen aan het |
|||||
|
— 17 —
|
|||||||
|
groote Jubilé. Men moet dus zien wat er wordt voor-
geschreven als do Paus een Jubilé toestaat, of de Bisschoppen zulk een Jubilé afkondigen. |
|||||||
|
3<>« PUNT.
WAT MEN MOET DOEN\' VOOIl ZIJN NAASTE
GEDURENDE HET JUBILÉ. In dien heiligen tijd werkt de genade won-
derlijk in de zielen: Het is als het ware eene heilzame verandering, die de zieken geneest, zelfs een groot aantal dooden tot het leven der genade terugroept. Hoeveel onder onze bloedver- wanten, onder onze vrienden zijn tot eene be- klagenswaardige lauwheid vervallen! Hoevele hebben de vriendschap Gods en bijgevolg het eenig ware leven verloren, en zijn op \'t punt in de hel begraven te worden. De goddelijke barmhartigheid komt hen te hulp, doet meer dan ooit poging om hen te redden; zou het mis- schien de laatste niet zijn? Zou misschien ook aan onze vurige gebeden, aan onze stichtende voorbeelden, aan onze wijze en liefdevolle raad- gevingen de genade der bekeering e» bijgevolg de eeuwige zaligheid van zoo iemand verbonden zjjn? Zeker is het, dat wij er veel toe kunnen bijdragen; want zoo de verergernis de hel met zielen vervult, de zielenijver bevolkt den Hemel. Toon dan bij deze gelegenheid uwe liefde voor
den naaste. Iemand beminnen is iemands geluk willen, en dat geluk volgens zijn vermogen be- |
|||||||
|
vorderen; iemand beminnen is medelijden hebben
met zijn ongeluk en zijne gevaren. Is er wel een toestand, die meer medelijden verdient, dan die eens zondaars, ingesluimerd aan den rand eens afgronds, waarin hij ieder oogenblik kan nederstorten ? En toch, wij hebben tranen oin de minste tijdelijke ramp te beweenen onzer vrien- den, en wij blijven ongevoelig, wanneer wij hem het verschrikkelijkste, het onherstelbaarste aller ongelukken zien overkomen. Eene moeder, eene echtgenoote vergeet haar eigen lijden, en offert zich als het ware op, om een ziek kind of echtgenoote bij te staan. Hoevele nachten brengt zij slapeloos door! wat al geschrei, als het ge- vaar grooter wordt, en wanneer zij haar dan door den dood ontrukt worden, wat al droef- heid, wat al geween! Maar moet men dan zulk eene toegenegenheid laken ? Zeker niet! maar laken moet men het, dat men alle zorg besteedt voor het lichaam, terwijl men de ziel vergeet. Neen, wij beminnen onze broeders niet, wanneer wij de belangen hunner zaligheid niet behartigen. En wat moet men wel zeggen van onze liefde tot God? Bemint men iemand zonder te ver- langen, wat hij verlangt, zonder te wenschen, wat hij wenscht? Zoudt gij hem beminnen, die aan uwen haard gezeten, uw kind in \'t vuur liet vallen, of het er niet uit zou trekken als het er was ingevallen ? Zoudt gij het hein gemak- kelijk kunnen vergeven, dat hij niets gedaan had, om u een zoo groote droefheid te be- sparen? Bedriegen wij ons derhalve niet, de ijver voor de zaligheid der zielen is het wezen des Christendoms; hij is voor de liefde, wat de |
||||||
|
— 19 —
|
|||||
|
warmte is voor het vuur. Is er geen warmte,
er is immers rreen vnur; is er geen ijver, er is geen liefde. En do gelegenheid, die zich nu aanbiedt is zoo schoon, om nwe liefde te toonen. Want in darren van het Jubilé gaat God klop-
pen aan de harten zijner kinderen, En wat zal er van worden als wij niet meden-erken om Hem den ingang te openen. Welk een troost zal het voor ons zijn, wanneer wij bij het ein- digen van het Jubilé zoovele ongelukkige zielen den vrede des harten hebben teruggeschonken! welke zalige vreugde, wanneer wij tot God kunnen zeggen: Gij hebt beloofd, o mijn God, dat hij, die een werk van barmhartigheid zal beoefend hebben, barmhartigheid zal erlangen; ik ben barmhartig geweest voor mijne broeders, Gij zult dan ook mij barmhartigheid bewijzen. VERKLARINGEN.
1ste Vraag. Wat moet men van hen denken, die
zeggen, dat de zorg voor het heil der zielen alléén den Priesters is opgedragen? Antwoord. Dat zij in eene grove en gevaarlijke
dwaling verkeeren. De priesters hebben, het is waar, het grootste deel in den apostolischen arbeid. Zij zijn krachtens hun staat verplicht aan het heil der zielen te arbeiden, maar, ieder geloovige moet hen daarin de behulpzame hand bieden. . Het apostelambt is verschillend, maar ieder heeft het zijne. Aan ieder heeft de Heer de zon/ opgedragen voor elkanderx welzijn te waken (Eccl. 17. 12) Vragen of iemand van die zorg bevrijd is, is hetzelfde als vragen of iemand God en zijn naaste en zich zelven niet behoeft te beminnen; want onze belangen zijn ten nauwste mrt die van onzen naaste verbonden. |
|||||
|
— 20 —
|
|||||
|
2de TV. Bewerken wij ook ons heil door dat van
anderen te behartigen? Antw. De aalmoes is oven voordeelig voor hen die
ze uitreikt, als voor hen die ze ontvangen; en dit is bijzonder waar, wanneer wij Geestelijke aalmoezen geven. Een stukje brood, een kleed, een glas water, dat men den arme geeft, zal eenmaal in den hemel heerlijk beloond worden, hoeveel te meer kunnen wij dan op belooning rekenen, wanneer wij God doen komen in het hart eens ongelukkigen wanneer wij aan eene ziel den hemel geven. 3de Vr. Hoe kunnen wij de zaligheid van anderen
bewerken? Ant, Door alles wat de heiliging der zielen ten
doel heeft te ondersteunen en aan te moedigen, bijv. de godsdienstige opvoeding der jeugd, de voortplan- ting des geloofs, de vereeniging ter uitroeijing van \'t vloeken en tot bekeering der zondaren. Deze en dergelijke instellingen ontrukken duizenden zielen aan de hol Voor hoeveel duizenden is de Hemel niet ge- opend door het genootschap der H. Kindsheid? O! de ijver, de ware zielenijver is zoo rijk aan middelen! Vooral zijn er drie zaken, die wij niet moeten verge- ten, te weten; het goede voorbeeld, wijze raadgevingen, vurige gebeden. 4de Vr. Waarom zegt men, dat het goede voorbeeld
zulk een grooten invloed heeft op het hart van den mensch? Antw. Omdat \'s menschen natuur genegen is tot
navolging. Velen schijnt de beoefening dor deugd boven hunne krachten. Zien zij anderen de deugd beoefenen, dan komen zij natuurlijk met den II. Augustinus tot de gevolgtrekking, zij kunnen het, waarom zou het mij ondoenlijk zijn? De kerkelijke geschiedenis leert ons, dat een geheel volk bekeerd is door het goede voorbeeld van één gevangene. 5de Vr. Foe kan men het best goeden raad geven,
om iemand tot de deugd aan te zetten? Antw. Een wijze wenk, een goed woord over het
gelnk van een gerust geweten, over Gods goedheid, |
|||||
|
die steeds onze zonden wil vergeven, kan menigmaal
iemand brengen tot cene oprechte bekeering. Maar — ontbreekt u dit middel, bid dan. Zou God u niet verhoorcn, wanneer gij Hem datgene vraagt, wat Hij zelf zoo vurig wenscht? |
||||||||
|
<»« PUNT.
WAT MEN\' MOET DOEN YOOH Z1C1I ZELVEN
GEDURENDE HET JUBILÉ. Van de vijf voorschriften om tien aflaat van
het Jubilé te verdienen: Biecht, Communie, liet bezoeken van kerken, vasten en aalmoezen ge- ven, is zeker de biecht het voornaamste. ] leeft men goed gebiecht, dan is men verzoend met (iod, en in staat Hem waardig te ontvangen in de H. Communie en daardoor groote genaden te verdienen. Daarom moeten wij niets vuriger verlangen dan het Sacrament der biecht met de noodige gesteldheid te ontvangen. De biecht van het Jubilé moet eene gebeurtenis van ons leven zijn, die nooit uit ons hart wordt gewischt. Wel hem, die daarin, wanneer hij den dood nabij is, een krachtige beweegreden tot ver- trouwen mag vinden! Ieder ondcrzoeke vooral zijne voorgaande biech-
ten. Konden wij helaas met grond gelooven, dat zij Gods verontwaardiging slechts vermeer- derd hadden, o! dan is er geen tijd meer van uitstellen; dan is het oogenblik daar, waarop gij dat verschrikkelijk juk van uwe schouders moet werpen. Hoe wilt gij nog langer voortleven met cene hel in uwe ziel ? |
||||||||
|
— 22 —
|
|||||
|
Maar waarin bestaat dan die volmaakte ge-
steltenis bij het ontvangen van bet Sacrament der biecht? De woorden, die Mozes tot het volk van Israël sprak, zijn ook tot ons gerigt: „ Zoo gij den Heer zoekt uit ganscher harte, zult gij Hem vinden" (Deut. 4. 29.). Iets uit ganscher harte doen, is vurig verlangen om het goed te doen, en daarvoor alles met oprechtheid in het werk te stellen. Dit laatste zegt alles. Wij moeten oprecht zijn in bet verjoeijen der zonden, oprecht in de beschuldiging der zonden. Slechts de berouwhebbende verkrijgt vergif-
fenis van God. Stellen wij dus alles in het werk, om met deze gesteldheid voor den biechtvader te verschijnen. Zij zal voor ons dat edelgesteente zijn, waarvan het Evangelie spreekt, zij zal ons heil zijn. Laten wij al onze oefeningen, onze gebeden, goede werken, alles daartoe inrichten, om een levendig berouw te verkrijgen. Denken wij vooral hoeveel genade wij van God hebben ont- vangen; aan de groote ondankbaarheid, waar- mede wij Hem behandeld hebben, toen wij zon- digden; aan het smartvol lijden van Jesus Chris- tus, waarvan wij de oorzaak geweest zijn; want Hij is gestorven voor onze ongerechtigheden. Denken wij toch, dat, zoo wij in staat van zonden sterven, we niet minder tot de eeuwige straf zullen veroordeeld worden, als ware een God voor ons niet gestorven. Hebben wij een oprecht berouw, dan zal onze
beschulaiging och cpecht zijn. \\\\ ant eene ziel, die levendig getroficn en afkecrig is van hare zonden, vreest gecnc vernedering, zoo zij slechts vergeving kan bekomen. En hebben wij eenmaal |
|||||
|
— 33
|
|||||
|
eene goede biecht gesproken, dan is liet gemak-
kelijk de overige voorschriften van het Jubilé te vervullen. VERKLARINGEN.
lste Vraag. Waarom moet zich liet berouw ook
tot de toekomst uitstrekken? Antwoord. Niemand wil nog datgene bedrijven, wat
hem leed is ooit bedreven te hebben. Na berouw volgt bekeering, na bekeering verandering van leven; een vermorzeld hart is een hart, dat veranderd is, dat alles haat, wat het vroeger misdadig bemind had. Die de zonde haat, schuwt de gelegenheden en maakt het vaste voornemen geene zonden meer te bedrijven. 2de Vr. Dikwijls gebeurt het, dat men meer door
eenig ander ongeval getroffen wordt, dan door het ongeluk God vergramd te hebben, heeft men dan geen goed berouw? Antw. Daar de zonde het grootste van alle kwaad
is, moeten wij niets zoo verafschuwen als de zonde, als de zonde, maar ik zeg niet, niets zoozeer beiveenen. Want hoezeer zij ook al onze tranen verdienen, stelt God toch een vermorzeld en verootmoedigd hart vóór betraande oogen. Hij eischt van ons die gevoeligheid niet, die van ons niet afhangt, maar Hij vraagt van ons een vast besloten wil. Het vast voornemen om alle zonden te vluchten wordt te recht als een der ken- teekenen van een goed berouw aangemerkt. 3de Vr. Zoo men in de onmogelijkheid verkeerde
eenige van de in \'t Jubilé voorgeschreven werken te verrichten, moet men daarom de hoop opgeven van Aflaat te verdienen? Antw. Geenzins, want de biechtvader kan hierin
dispenseeren,krachtensdehom verleende macht. Zieken en zwakken kunnen van het vasten en het bezoeken der kerken, armen van het geven van aalmoezen ont- slagen worden, \'t Is evenwel in den geest der Kerk deze werken door andere te vervangen; bijv. de lig- chamelijke aalmoes door de geestelijke; het vasten of |
|||||
|
— 24 —
|
|||||||||
|
het beioekeu der kerken door\'eenig ander godvruchtig
werk. 4de Vr. Welke orde kan men \'t best houden in
hetgeen is voorgeschreven? Antiv. De werken die men gedurende het Jubilé in
staat van genade doet, hebben bij God zeer grootc verdiensten. Men kan dus niets beter aanraden, dan eerst te biechten) vervolgens de andere werken te ver- rithten, en ten laatste de H. Communie te ontvangen, A. M. D. G.
|
|||||||||
|
EENIGE GEBEDEN,
Dlï UXS KIT VBUCHT
GEDURENDE HET JUBILÉ ZAL KUNNEN
BIDDEN. |
|||||||||
|
(De volgende korte gebeden kan men dikwijls gedurende den
dag bidden, b. v. vuur of na de predikatie). Schietgebed tot Jenu.
Mijn Jesus, barmhartigheid! (100 dagen
aflaat.) Opdracht van zich zelven aan het H. Hart van Jemu.
(Voor een afbeeldsel van het H. Hart.) Om U mijne dankbaarheid te bctuiyeu en
mijne ongetrouwheden te herstellen, geef ik NN. U mijn hart, en wijd mij zelven geheel en al aan U, minnelijke Jesus; met hulp van uwen bijstand neem ik mij voor, niet meer te zon- digen. (100 dagen.) |
|||||||||
|
— 25 —
|
|||||||
|
Gebed van de gelukzalige
Margaretha Maria Alacoque. Eeuwige Vader, vergun mij, dat ik U het hart
van Jesus Christus, Uwen welbeminden Zoon, aanbied, gelijk Hij zelf het U als zoenoffer heeft opgedragen. Aanvaard dit offer voor mij, zoowel als al de verlangens, gevoelens, neigingen, be- wegingen en handelingen van dit heilig Hart. /ij zijn alle de mijne, sedert Hij zich voor mij opofferde, en voortaan wensch ik geen andere verlangens te hebben dan de Zijne. Neem ze aan in voldoening voor mijne zonden en als dankbe- tuiging voor al Uwe weldaden. Verleen mij door Zijne verdiensten al de voor mijne zaligheid noo- digc genade en, inzonderheid, die van volharding tot het einde. Ontvang ze als zoovele betuigingen van liefde, aanbidding en lof, welk ik Uwer Goddelijke Majesteit opdraag, aangezien het door het Hart van Jesus is, dat (iij op eene U waar- dige wijze wordt vereerd en verheerlijkt. Amen, |
|||||||
|
LITANIE
VAN HET
H. HART.
Heer, ontferm U onze]\'.
Christus, ontferm U onzer. Heer, ontferm U onzer. Jesus, hoor ons Jesus, verhoor on*. |
|||||||
|
— 26 —
|
|||||
|
God, hemclsche Vader, ontferm U onzer!
God Zoon, Verlosser der wereld,
God H. ccest.
Heilige Drievuldigheid, één God,
Jesus, wiens liefdevol hart zelfstandig vereenigd is
met Uwe godheid,
Jesus, wiens zuiver hart de tempel der Drievuldig- heid is, Jesus, wiens hart het begin en middelpunt is van alle goede neigingen,
Jesus, wiens hart zoo met liefde voor ons vervuld is, dat het \'s menschen begrip te boven gaat,
Jesus, wiens hart zoo van liefde voor ons brandt, dat noch de Engelen, noch de Heiligen het ooit
zullen bevatten,
Jesus, wiens hart zoo van liefde voor ons verteerd wordt, dat uwe gezegende Moeder, de H. Maagd g
Maria, het niet kon begrijpen, 3*
Jesus. wiens hart zich liefdevol zelfs over de grootste g
zondaars uitstrekt,
Jesus, wiens liefdevol hart de vreugde is der •zegepralende Kerk. 3
Jesus, wiens liefdevol hait de strijdende Kerk troost S
en ondersteunt,
Jesus, wiens liefdevol hart de lijdende Kerk ver- kwikt en verlost, Jesus, wiens 1 efdevol hart alle mogelijke liefde in zich besluit,
Jesus, wiens liefdevol hart voor ons is als dat van van een waren en getrouwen vriend,
Jesus, wiens liefdevol hart voor ons is als dat van den edelmoedigsten weldoener,
Jesus, wiens liefdevol hart voor ons is als dat van een broeder en zuster,
Jesus, wiens liefdevol hart voor ons is als dat van een getrouwen en minnenden echtgenoot,
Jesus, wiens liefdevol hart voor ons is als dat van teedei minnende ouders,
Jesus, wiens liefdevol hart voor ons is als dat van van een Schepper en Verlosser, |
|||||
|
— il —
|
|||||
|
Jesus, wiens liefdevol Hart voor ons klopt van
eene liefde, die alle geschapene liefde oneindig
overtreft, ontferm U o^zer!
Hart van Jesus, in den Hof van Gethsemane in de diepste droefheid gedompeld bij het zien
onzer ondankbaarheid, wij aanbidden U!
Hart van Jesus, aan het kruis met eene lans doorstoken, wij aanbidden U!
Hart van Jesus, waaruit voortgekomen is de H. Kerk. Uwe Bruid, gelijk Eva uit de zijde van
den slapenden Adam,
Hart van Jesus, het eerst aangebeden door Uwe bedroefde Moeder,
Hart van Jesus, aangebeden door Uwe beminde leerlingen,
Hart van Jesus,^ aangebeden" door Maria Magda- dalena,
Hart van Jesus, aangebeden door degenen, die U in het graf legden,
Hart van Jesus, aangebeden ^door tallooze hemel- i scho geesten,
Hart van Jesus, aangebeden door den H. Thomas, ë Hart van Jesus, aangebeden door al Uwe Apostelen §• en Leerlingen, g-
Hart van Jesus, zegepralend en verheerlijkt aan de g
rechterhand Uws hemelschen Vaders,
Hart van Jesus, aangebeden door geheel het he- ._\' melsch Hof,
Hart van Jesus. levend en verheerlijkt, ofschoon verscholen, in het H. Sacrament des altaars,
Hart van Jesus, door alle ware vrienden Gods op onze altaren aangebeden,
Hart van Jesus, op eene onwaardige wijze in het Sacrament Uwer liefde veracht en ontheiligd,
Hart van Jesus. door joden, ketters, en slechte christenen grovelijk beleedigd.
Hnrt van Jesus. oceaan van goedheid en afgrond van barmhartigheid,
Hart van Jesus, onneembare sterkte voor allen, die hunne toevlucht daarin zoeken,
|
|||||
|
— 28 ~
|
|||||
|
Hart van Jesus, onuitputbare bron van genade en
zegening, wij aanbidden U! Hart van Jesus, schitterender dan de zon en schoo-
ner dan al liet geschapene, wij aanbidden U! Jesus, door de droefheid van Uw aanbiddelijk liart,
verleen ons een volmaakt berouw over onze zonden, verhoor ons! Jesus, door de wond en hot bloed van Uw God-
delijk hart, verleen ons de genade een heilig leven te beginnen en daarin tot ons einde te volharden. Jesus, gewaardig U door de onuitsprekelijke vreugde
van Uw teederminnend hart ons in onze beproe- vingen bij te staan en te vertroosten, Jesus, door de eindelooze liefde, waarvan Uw
hart brandt, verleen ons, dat wij in Uwe liefde toenemen tot aan onzen dood, „ Jesus, geef dat wij steeds in Uw eindeloos min- 2
nend hart mogen verblijven, jjf Jesus, help ons door uwe macht onze harten ®
gelijkvormig aan het Uwe te maken, o Jesus, vereenig onze harten met het Uwc gedurende YL
dit leven en in de eeuwigheid, Jesus, versterk den band, die Uw hart met onze
harten vereenigt zoodanig, dat wij liever alles zouden willen verliezen en alles lijden, dan U te beleedigen. Jesus, doe ons branden van een heiligen ijver voor
Uwe eer, de zegepraal der H. Kerk en de za- ligheid der zielen, Jesus, geef ons een standvastigen en gematigden
ijver om het kwaad door het goede te overwinnen, Lam Gods, dat de zonden der wereld wegneemt, ver-
geef ons, o Jesus. Lam Gods, dat de zonden der wereld wegneemt, ver-
hoor ons, o Jesus. Lam Gods. dat de zonden der wereld wegneemt ont-
ferm U onzer, o Jesus. Jesus, hoor ons, Jesus, verhoor ons. |
|||||
|
— 29 —
|
|||||||
|
Gebed van den H. Alphonsus de
Liguori tot het Hsilig Hart van Josus
Aanbiddelijk Hart van mijn Jcsus, Hart op-
zettelijk geschapen om de menschen te beminnen, tot heden heb ik U niets dan ondank betoond. Vergeef liet mij, o Jcsus, Hart van mijn Jcsus, afgrond van liefde en barmhartigheid, hoe is het mogelijk, dat ik, bij het zien van Uwe goedheid jegens mij en mijne ondankbaarheid, niet van droefheid sterf\'? Gij, mijn Schepper, hebt, na mij het aanzien geschonken te hebben, Uw bloed en leven voor mij ten beste gegeven; en daarmede niet tevreden, hebt, Gij nog een middel uitge- vonden om U in het H. Sacrament Uwer liefde dagelijks voor mij op te offeren, U blootstellende aan duizend beleedigingen en versinadingen. Ach, Jcsus, verwond mijn hart met een groot berouw over mijne zonden en ceuc vurige liefde tot U. Verleen mij door Uwe tranen en bloed de ge- nade om in cenc vurige liefde tot U tot aan mijn laatsten zueht te volharden. |
|||||||
|
Offerande va» het dierbaar Bloeit va» J. C.
Eeuwige Vader, ik offer U het dierbaar Bloed
van Jesus Christus, ter voldoening voor mijne
zonden, en voor de behoeften der Heilige Kerk.
(100 dagen.) Gebed van den H. Ignatim.
Ontvang, Heer, geheel mijne vrijheid, mijn
geheugen, mijn verstand, geheel mijnen wil. Alles |
|||||||
|
— 30 —
|
|||||
|
wat, ik heb of wat ik bezit, liob ik van TT ont-
vangen : ik geef liet U geheel terug en stel het volkomen ter beschikking van Uwen H. wil. Schenk mij uwe liefde en uwe genade, dan ben ik rijk genoeg en vraag U niets anders. Selriedgebed lot Maria.
Zoet Hart van Maria, wees mijne toevlugt!
C300 dagen.) Üpdragt aan Maria
(Des morgens en des avonds met een Onze Vader
en Wees ycgroet.) O mijne Meesteres, mijne Moeder! ik offer
mij geheel aan u, en om u mijne liefde te toonen, wijd ik u heden mijne oogen, mijne ooren, mij- nen mond, mijn hart, mij zelven geheel en al toe. Daar ik dus geheel de uwe ben, o goede Moeder ! bewaar en bescherm mij als uw eigen- dom en uwe bezitting. (100 dagen.) Gehed tan den II Bernardus.
Gedenk, o goedertierende Maagd Maria! dat
het nooit is gehoord, dat iemand die zijne toe- vlucht tot u neemt, uwe hulp verzoekt, of om voorspraak bidt, door u is verlaten geworden, met zulk een vertrouwen bezield, neem ik mijne toevlucht tot u, o Maagd der maagden, en zuch- tende onder den last mijner zonden, kom ik tot u, en werp mij voor uwe voeten neder. — Ach! wil toch, Moeder van het eeuwig Woord, mijne gebeden niet versmaden, maar verhoor mij gena- diglijk. Amen. (300 dagen.) |
|||||
|
Gebed tol den H Josef.
O Vader eu beschermer der Maagden, geluk-
zalige Jozef, aan wiens getrouwheid Jesus, de onschuld zelve, en Maria, de Maagd der maagden, werden toevertrouwd; ik bid u met het vurigste aanhouden, in den naam van Jesus en Maria, dat dubbel pand uwer teedcrheid, mij de genade te bekomen, dat ik van alle onzuiverheid bewaard, het geluk moge hebbeu, met een onbesmetteu geest, met een hart zonder vlek van zonden en met een rein lichaam, Jesus en Maria altijd waardiger te dienen. Amen. Aanroeping van Jesus Maria en Josef.
Jesus, Maria, Josef, ik geef u mijn hart mijn
geest en mijn leven! Jesus, Maria, Josef, staat mij bij in mijn
laatsten strijd! Jesus, Maria, Josef, dat mijne ziel, na mijn
dood, in uw gezelschap in vrede ruste! (100 dagen voor elk dezer schietgebeden.) |
||||||||
|
GEBEDEN VoÓ» EN NA DE BIECHT.
(Men kan deze gebeden ook zeer nuttig alle da^eu
van \'t Jubilé bidden.) Gebed van den II Thomas van Aquiuen
vóór de Biecht. Tot U, o mijn God! bron van alle barmhar- tigheid, nader ik arme zondaar. Gewaardig U dan mij van mijne ongeregtigheden te zuiveren. O |
||||||||
|
— n —
|
|||||
|
zon Jer rechtvaardigheid, schenk het licht aan
een blinde. O eeuwige geneesheer, genees mijne wonden. O koning der koningen, bekleed mij met het kleed der genade. O middelaar tnsschen God en de mcnschen, bewerk de verzoening voor een schuldige. O goede herder, voer een ver- dwaalde terug op liet pad der waarheid. Schenk, o mijn God, barmhartigheid aan een ongelukkige, vergeving aan een zondaar, het leven aan een doode, de rechtvaardiging aan een goddelooze, de zalving der genade aan een versteende. O God vol van goedertierenheid, breng mij tot U terug, die mij van U verwijderde; trek mij tot U, die aan de genade weerstand bood; rigt mij op van mijnen val, houd mij staande in de genade, blijf mijn leidsman op den weg, dien ik moet bewan- delen, vergeet mij niet, die U vergeet, verlaat mij niet, die U verlaat, verwerp mij niet, die tegen U zondigde. Ik smeek U, wil toch geen acht slaan op mijne ongerechtigheden, maar op uwe onmetelijke goedheid, vergeef mij vol goe- dertierenheid, wat ik misdaan heb, schenk mij droefheid over het verledenc en krachtige genade voor liet toekomende. Amen. Gebed van de II. Catharina van Senen
tuur de Biecht. O goede Jcsus, die nog een zachtmoedig Lam
zijt, doch weldra mijn rechter zult zijn, behoud voor mij uwe zachtmoedigheid, wanneer ik voor uwen rechterstoel zal verschijnen. Heer, mijn God, straf mij voor mijne zonden in dit leven. Het lichaam, dat ik van TJ ontvangen heb, breng |
|||||
|
— 33 —
|
|||||
|
ik U heden als een offer, gewaardig het te aan-
vaarden. Ik geef mij geheel aan U over, handel met mij volgens uwe rechtvaardigheid. Kap en kerf mij in dit leven, maar spaar mij in de eeuwigheid. H. Maria, Moeder Gods en mijne moeder, bid
Toor mij, nu en in het uur van mijn dood. Amen. Gebed van de H. Gertruda vóór de Biec7d.
O mijn opperste Heer! ik onwaardige zondaar
beken met de meeste droefheid, dat ik helaas! door menschelijke zwakheid, zoo dikwijls tegen uwe goddelijke almacht, door onwetendheid, tegen uwe goddelijke wijsheid en door boosheid, tegen uwe eindelooze goedheid gezondigd heb. Dan, o Vader van alle barmhartigheden, ik bid U, vergeef het mij. Uwe almacht geve mij krachten, oin voortaan al de hinderpalen, die ik op den weg der zaligheid zal ontmoeten, uit den weg te ruimen; uwe grenzelooze wijsheid lichte mij voor, om met de meeste zorg alles te vermijden wat aan uwe allerheiligste oogen kan mishagen; en uwe eindelooze goedheid helpe mij, om voortaan met onverbreekbare getrouwheid mij aan uwe heilige dienst te hechten, en nooit meer, zelfs het geringste te doen, dat zou strijden met uw goddelijk welbehagen. Amen. Gebed tot de II. Maagd Maria
vóór de Biecht. Heilige Maagd! ter nedergeslagen over mijne
zonden, over mijne zwakheid en over mijne ar- moede, neem ik mijne toevlucht tot u. Verwaardig |
|||||
|
— -ói —
|
|||||
|
n mijn gebed aan te hooren. Open uwe ooren
voor mijne verzuchtingen, en de bron uwer barmhartigheid voor mijne tranen. Doordrongen van oprecht berouw over mijne gebreken, smeek ik door uwc tusschcnkomst, van uwen godde- lijken Zoon vergiffenis. Haast u om mij te ver- zoenen met mijnen Rechter. Maak dat ik door u de nederigheid, zuiverheid, liefdadigheid, zacht- moedigheid en al die deugden verwerve, die in reinheid de leliën overtreffen en den glans der bloemen, die de aarde versieren. Wees voor mij het liefelijk paradijs, van waar een stroom des levenden waters vloeit, dat mij kan zuiveren en mij welgevallig kan maken in de oogen des Heeren. O Maria, toevlucht der zondaren, bid voor mij. Amen. Acte van een volmaakt berouw.
O allerbeminnelijkste God! neen, niet zoozeer
de schrik voor de hel, de vrees van uw schoonen Hemel te verliezen, maar uwe liefde is het, die mijn berouw, mijn leedwezen opwekt. Helaas! door mijne zonden heb ik uwe goddelijke majes- teit beleedigd, uwe beminnelijke goedheid ver- acht! O allerzachtmoedigste Jesus! vergeef mij, ach, vergeef mij en erbarm U mijner. O mijn God! ik verfoei de zonden, die ik bedreven heb, meer dan de hel zelve; ik verfoei ze allen in het algemeen en elk daarvan in het bijzonder om U. Ach! ondersteun mij door uwe godde- lijke kracht, dan zal ik voortaan de zonden, die U mishagen, niet meer bedrijven; dan zal ik, verrezen tot het leven der genade, in uwe liefde volharden. Amen. |
|||||
|
— 35 —
|
|||||
|
Gebed na de Biecht.
Almachtige en medelijdende God, wien3 barm- hartigheid zonder grenzen is, en wiens goedheid nooit wordt uitgeput, ik dank uwe liefdevolle Majesteit uit geheel mijn hart en uit alle krach- ten mijner ziel voor de onschatbare genade, die Gij mij bewezen hebt, door mij al mijne zonden te vergeven, en mij weer in uwe vriendschap op te nemen. Gezegend zij de teederheid van uw goddelijk Hart, en gezegend zij de liefde van uwen allerliefsten Zoon. die ons een zoo ge- makkelijk en krachtig middel geschonken heeft tot vergeving der zonden. In vereeniging met al de offers van dankbaarheid, die alle ware boetvaardigen U ooit hebben opgedragen, dank ik U, o mijn God, uit al de krachten mijner ziel, in naam van alles wat is in den hemel, op de aarde en onder de aarde, voor nu en voor de ganschc eeuwigheid. Amen. Ander gebed na de Biecht.
Hartelijk dank, lieve Jesus, voor de onuit- sprekelijke genade, die Gij mij hebt bewezen. Ik had gezondigd, ik had dikwijls uwe godde- delijke majesteit beleedigd, en Gij, lieve Jesus, Gij hebt mij nu in uwc eindclooze goedheid vergeven. O! verleen diezelfde genade, verge- ving en barmhartigheid aan allen, voor wie gij den smartelijken kruisdood hebt willen sterven. Ik vraag het U, goede Jesus, door uwe ein- dclooze liefde, door uwe tranen, uw zweet en uw dierbaar bloed, ik vraag het U door de verdiensten der H. Maagd Maria en van alle Heiligen. Amen. |
|||||
|
36 —
|
|||||
|
GEBEDEN\' VÓÓR EN NA DE H. COMMUNIE.
(Men kan deze gebeden ook eiken dag van \'t Jubilé ver-
richten, too men dan slechts op een geestelijke wijze com- municeert.) liebed vóór de II. Communie.
Heer, ik ben niet waardig aan uwe H. Tafel
te verschijnen, en U in mijn zondig hart te ont- vangen, maar Gij, o mijn God, Gij wilt ook bij de zondaren uw intrek nemen, en schenkt den ootmoedige genade. Ach! spreek slechts ée\'n woord, het troostwoord: Uwe zonden zijn n vergeven, en mijne ziel zal gereinigd wezen. Uwe ontfermende liefde is grooter dan mijne onwaardigheid. Om mij te bewijzen, dat ik weer in genade ben aangenomen, noodigt Gij mij aan uwe H. Tafel, en Gij wilt mij spijzen met uw allerheiligst Ylecsch en Bloed, om mij op het innigst met U te vereenigen. Kom, goede Jesus, kom; bereid zelf in mij ccne woning Uwer waardig. Verdelg door het vuur uwer liefde al wat in mij zondig is. Vereenig mij op nieuw met U, zoodat mij niets in eeuwigheid meer van U scheidc. Kom, mijn Jesus, kom, mijn Jesus, kom mijn hart is bereid. Gebed na de 11. Communie.
Neem, goede God! deze H. Communie tot
voldoening mijner zonden genadig aan. Zie ont- fermend op mij neder! Geef mij kracht tot den strijd tegen de zinnelijkheid en sterkte tegen alle bekoringen. Verleen mij, goede Jesus, uw bij- |
|||||
|
— 37 —
|
|||||||
|
stand, om mijne voornemens .getrouwelijk ten
uitvoer te brengen, en het werk mijner bckee- ring standvastig te voltrekken. Zegen mijne voor- nemens, zegen mijne werken, opdat ik waardige vruchten van bekeering moge voortbrengen! Verleen mij en allen, voor wie ik verplicht
ben te bidden, de ware vreugde en den vrede des harten, de verbetering des levens, tijd tot boetvaardigheid, de genade en vertroosting van den H. Geest, de volharding in het goede, en na dit leven het leven in eeuwigheid. Amen. Gebed ter eere der II. Maagd Maria,
na de H. Communie. O allerheiligste Moedermaagd, die verdiend
hebt denzelfden Jesus, dien ik nu heb ontvan- gen, in uw allerzuiversten schoot te dragen, en Hem als Verlosser aan de wereld te schenken; bid voor mij bij uwen Zoon; en verkrijg mij de vergiffenis voor de onachtzaamheid en onwaar- digheid, waarmede ik Hem in de H. Communie heb ontvangen. Amen. |
|||||||
|
GEBEDEN
OM DEN VOLLEN AFLAAT BIJZONDER VAN \'t
JUBILÉ" TE VERDIENEN. Vnorbereiditiffs-Gebed.
Almachtige, eeuwige God, door wiens barm-
hartigheid ik hoop ontslagen te zijn van al mijne |
|||||||
|
— 38 —
|
|||||
|
zonden en van de eeuwige veroordeeling, ik
neem mijne toevlucht tot den onuitputbaren schat der verdiensten van uw eeniggeboren Zoon Jesus Christus; en van alle Heiligen, omdat mij nog tijdelijke straffen wachten; dat de overvloed van dien schat mijne armoede en behoefte aanvulle: daar ik uit mij zelven niet in staat ben, die straffen uit te wisschen. Ik verklaar mij bereid, om alles te doen, wat daartoe vereischt wordt. Gewaardig U, Vader van barmhartigheid, dit alles aan te nemen in vereeniging met het lijden en den dood van uwen Zoon, en mij, hoe onwaar- dig ook, deelachtig te maken aan dezen vollen aflaat. Onze Vader. Wees gegroet, enz.
1\' GEBED.
Gebed tot God den Vader, voor de verheffing
van onze Moeder de H. Kerk. Gedenk, eeuwige Vader, uwe vergadering, die
van het begin de uwe geweest is. Erken de Kerk als de bruid van uwen eeniggeboren Zoon, die zich gewaardigd heeft voor Haar zijn bloed te vergieten. Verhef Haar, smeek ik U, dermate door den glans der heiligheid, door den rijkdom der genaden en door de voortreffelijkheid van het toekomende erfdeel, dat het blijke, dat zij zulk een bruidegom en zoo groot een verlossings- prijs is waardig geweest. Zie met goederticrend- hcid neder op de kinderen dier H. Moeder, en vereenig met hen alle volkeren der aarde, opdat allen U, den eeuwigen Vader en Jesus Christus, |
|||||
|
— 39 —
|
|||||
|
dieu gij gezonden hebt, met een levendig geloof
erkennen, met een groot vertrouwen aanroepen en volmaaktelijk beminnen. Amen. Onze Vader. Wees gegroet enz. v. Bezoek, Heer, en beschouw dien wijngaard.
u. Eu volmaak hem, dien uwe rechterhand ge-
plant heeft. Laten wij bidden.
Zie gunstig neer, bidden wij U, o Heer, op
deze uwe vergadering, waarvoor Jesus Christus niet geaarzeld heeft in de handen der goddeloozen te worden overgeleverd en aan het kruis te sterven. Hij, die met U leeft en heerscht in de eenheid des H. Geestes, iu alle eeuwen der eeuwen. Amen. 2* gebed.
Gebed tot God den Zoon, voor de uit-
roeing der Ketterijen. O Jesus, waarachtig licht, die eiken mcnsch
verlicht, welke in de wereld komt; maak, bid ik U, door uw onschatbaar lijden en dood, dat de duisternissen en dwaling en ongeloof verdreven worden, dat allen het licht uwer waarheid om- helzen, en dat allen tot den schoot uwer eenig ware Kerk terugkeeren. Goede Herder! die uw leven voor uwe schapen hebt ten beste gegeven, beveilig uwe kudde en bescherm haar tegen het geweld en de hinderlagen van hen, die in schaaps- kleederen zich vertoonen, maar inwendig grijpende wolven zijn. Geef, dat allen slechts cïn herder |
|||||
|
— 40 —
|
|||||
|
erkennen, en dat allen slechts ééne kudde uitma-
ken. Blijf bij ons, Heer, want Gij hebt gezegd: „Ik ben met u al de dagen, tot aan de volein- ding der eeuwen." Toon, dat uwe Kerk op eene steenrots gebouwd is, en dat de poorten der hel niets tegen haar vermogen. Amen. Onze Vader. Wees gegroet, enz. v. Lever de ziel van hen, die u belijden niet
aan verscheurende vijanden over. r. En vergeet tocli niet voor altijd de zielen
uwer arme kinderen. Laten wij bidden.
Verhoor, bidden wij U, o Heer, goedgunstig
de gebeden uwer Kerk : opdat zij U, nadat alle tegenstand en elke dwaling vernietigd zijn, in vrijheid en vrede diene. Door Christus onzen Heer Amen. 8* gebed.
Gebed tot God den II. Geest, om de eendracht
der Chridene Vorsten te verwerven. O H. Geest van liefde en vrede, die zoovele
en zoo verscheidene volkeren in de eenheid des geloofs vergaderd hebt, verleen aan de Christene Vorsten en hunne raadslieden den overvloed uwer genade en schenk aan hunne harten de gaaf uwer liefde, opdat allen daardoor mogen erkennen, dat zij tot het getal der uitverkorenen behooren en den naam van Christen waardig zijn. Maak, dat zij door geen begeerlijkheid vervoerd, ooit iets bedrijven, wat met uwe glorie en de eendragt der |
|||||
|
— 41 —
|
|||||
|
H. Kerk in strijd is: maar dat zij met vereende
krachten zich zelven, en het volk dat hun is toevertrouwd, tot de woningen des eeuwigen vre- des en tot het hemelsch Jerusalem trachten te leiden. Amen. Onze Vader. Wees gegroet enz. v. De vrede zij in uwe kracht.
R. En de overvloed in uwe burchten.
Laten wij bidden.
God, van wien de heilige verlangens, goede
raadsbesluiten en rechtvaardige werken voortkomen, geef uwen dienaars den vrede, welken de wereld niet geven kan, opdat onze harten getrouw zijn aan uwe geboden, en de tijden, nadat alle vrees voor de vijanden is weggenomen, onder uwe be- scherming rustig zijn. Door Christus onzen Heer. Amen. 4* gebed.
Gebed tot de H. Drieviddigheid, waardoor men
alle werken, die men verricht heeft om den vollen aflaat te verdienen, aan Haar opdraagt. Ik meen, o H. Drievuldigheid, alles verricht
te hebben, wat vereischt wordt, om de kwijtschel- ding der verdiende straffen te bekomen. Niet alleen dit, maar nog veel meer moesten wij doen voor uwe goddelijke Majesteit, waaraan wij zoo- veel zijn verschuldigd. Aan uwe oneindige goed- heid en milddadigheid, die Gij ons, schoon aller- onwaardigst, betoond hebt, moet het worden toe- geschreven, dat Gij de nietswaardige werken, die wij U als uwe dienaars verschuldigd zijn, zoo milddadig wilt beloonen. Ontvang dan, H. Drie- vuldigheid, van mij deze werken, hoe ik ze dan |
|||||
|
_ 42 —
|
|||||
|
ook moge gedaan hebben, en maak dat het on-
volmaakte er van, door het lijden en den dood van Jcsus Christus onzen lieer en door zijn al- lerkostbaarst voor ons vergoten bloed, wordt aan- gevuld : maak mij (of de ziel van ....) aan dezen vollen uffaat deelachtig, waarvoor U den hemel en aarde lof en dank zullen zeggen met mij, nu en in de eeuwigheid. Amen. Onze Vader. Wee» gegroet, enz. KRUISGEBEl).
(Waaraan volle aflaat is verbonden, mts men na gebiecht
en gecommuniceerd te hebben, het voor een kruisbeeld ver- richte en bidde tot intentie van Z. U. don Paus. Toepasselijk ook aan de geloovige zielen.) Gebed.
Zie, o goede en allerzoetste Jesus! ik werp
mij op mijne knieën voor uw aanschijn, en bid en smeek U met de grootste vurigheid des har- ten, dat Gij levendige gevoelens van geloof, hoop en liefde, een waar berouw over mijne mis, slagen eu den vasten wil, om die te vcrbeteren- in mijn hart gelievet te prenten; terwijl ik me, eene groote aandoening en droefheid des hart ten, uwe vijf wonden bij mij zelven overweeg- en in den geest aanschouw, voor oogen heb- bende, hetgeen de profeet David reeds van U, o goede Jesus, zeide: „Zij hebben mijne handen en voeten doorboord, zij hebben al mijne been- deren geteld." Ps, XXI, 17, 18. Gebed van den II. 1\'aits Fins V voor de Kerk.
Heilige God, die de ongerechtigheden van hen,
die zich tot U bekeerd hebben, niet meer indach- tig zijt, maar hunne verzuchtingen vol barmhar- |
|||||
|
— 43 —
|
|||||
|
tigheid verhoort, zie op uwe tempels die door
de handen der ongeloovigen ontheiligd zijn, en op de verdrukking uwer teer geliefde kudde goed- gunstig neder. Wees uw erfdeel, dat gij door het vergieten van het allerkostbaarst bloed van uwen eeniggeboren Zoon verkregen hebt, gedach- tig. Bezoek liefdevol den wijngaard, dien gij met uwe rechterhand geplant hebt, welken een ver- woestend dier tracht te vernielen; bekleed zijne bearbeiders met sterkte tegen den haat zijner verwoesters; doe hen overwinnen en geef hun, die hem goed bearbeiden, bezit van uw rijk. Door Christus onzen Heer. Amen. Gebed van den H. Francitcui Xaverim, voor de
bekeering der heidenen, ketters en zondaar». O eeuwige God, Schepper van alles, gedenk
dat de zielen der ongeloovigen, ketters en zon- daren door U zijn voortgebracht en volgens uw beeld en gelijkenis geschapen zijn. Zie, Heer, de hel wordt tot beleediging van uwen H Naam door deze zielen vervuld. Gedenk, dat Jesus uw beminde Zoon, om hunne zaligheid den al- lerwreedsten dood heeft ondergaan; duld niet, o Heer, dat uw Zoon door de ongeloovigen, ket- ters en zondaars nog veracht worde, maar bevre- digd door de gebeden der Heiligen en der Kerk, de allerheiligste bruid van uwen Zoon; wees uwer barmhartigheid gedachtig; vergeet de afgoderij, ongeloovigheid, verhardheid en boosheid dier on- gelukkigen ; maak, dat ook zij eens erkennen, en beminnen, hem, dien Gij gezonden hebt, Jesus Christus onzen Heer, die onze zaligheid, |
|||||
|
— 44 —
|
||||||
|
ons leven en onze verrijzenis is, door wien wij
verlost en bevrijd zijn, en aan wien glorie zij gedurende de eeuwen der eeuwen. Amen. Gebed om volharding.
Lieve Jesus ! ik heb dan met uwe genade, ge-
durende het Jubilé alles verrigt, wat Gij van mij verlangd hebt. Ik heb de grootheid uwer liefde en barmhartigheid overwogen ik heb het ver- schrikkelijke der doodzonde, het ondankbare der dagelijksche zonde beter dan ooit ingezien; ik heb de zekerheid van den dood, de gestrengheid van het oordeel, het vreeselijke van de hel, maar ook het schoone, het eeuwig gelukkige van den hemel beschouwd. Ik heb na het overwegen van dat alles mijne zonden beweend en verfoeid, ik heb een berouwvolle biecht gesproken, ik heb op eene heilige wijze gecommuniceerd, ik heb voor eeuwig aan U getrouwheid gezworen. Maar, ach Heer, zal ik volharden? zal ik nooit meer zon- digen? schrikkelijke gedachte..... zal ik volhar- den?..... o Jesus geef mij bij al die genaden, die Gij mij gedurende het Jubilé geschonken hebt,
nog de gaaf van volharding; als ik U er om bid, zult gij mij ze geven, dit hebt Gij beloofd. Ach Jesus, geef mij dan volharding, dit vraag ik U door U, door de verdiensten van uw Bloed, door de verdiensten en voorspraak van uwc H. Moeder, van alle Engelen en Heiligen. Amen. |
||||||
|
J. M. J.
|
||||||
|
— 45 —
|
|||||
|
Van het begin der H. Mis tot aan het Evangelie
Het Hart van Jetui bidt en lijdt.
Gij bidt, Gij lijdt, o mijn dierbare Heiland\'
terwijl Uw hart van doodelijke droefheid over- stelpt wordt, duld dat ik mij met Uwe smarten vereenige, en geef mij deel in V\\rc diepe droef- heid. Alles wat zich aan Uwen geest vertoond, dompelt Uw Hart in eene zee van bitterheid; want Gij zaagt den betreurenswaardigen toestand der wereld, al de misdaden en buitensporigheden der menschcn en den stortvloed van ongerechtig- heden, welke de aarde overdekt, de menigte zie- len die verloren zouden gaan en in de hel ge- worpen worden; de eer Uws hemelschcn Vaders geschonden, de nadering van Uw smartvol lijden en de nutteloosheid daarvan voor zoo menige zondaar, die in weerwil van het kostbaar door U voor hen vergoten bloed, voor eeuwig verloren zoude gaan. O, mijn dierbare Verlosser, ben ook ik niet
eene oorzaak van droefheid voor U ? Gij treurt over mij, Gij ziet den beklagenswaardigen toe- stand mijner ziel, mijne lauwheid en nalatigheid, mijne ongetrouwhcid en het wederstaan aan Uwe genade; mijne geringe bezorgdheid voor het eeuwige, het weinige werk, dat ik maak oin mij te beteren; het gevaar van in zulk een beklagens- waardigen toestand te sterven, waaraan ik ben blootgesteld. Gij weeklaagt daarover, en ik ben niet getroffen; Gij zijt ter neder geslagen, en ik ben ongevoelig. Hart van mijn God, Gij bidt en ik weet niet hoe te bidden. Bijaldien ik bid, |
|||||
|
— 46 —
|
|||||
|
dan is het met zoo weinig\' aandacht, vurigheid
en godsvrucht, dat mijne gebeden niet verdienen om tot den troon Uwer barmhartigheid op te stijgen. Mijn God, leer mij bidden. Dat ten minste door de kracht van het offer, dat ik U opdraag, mijn gebed aangenaam moge zijn in uwc oogen. Ja mijn God, in dat vertrouwen, draag ik U als huldcbetoon dit gebed op voor de zaligheid mijner ziel, welker ellende en uiter- ste behoeftigheid Gij kent. Ik smeek U ook allen, voor wie ik verplicht
ben te bidden, te willen gedenken, als: mijne bloedverwanten, opdat wij nauwer aan elkander verbonden mogen zijn door de banden der ge- nade, dan door die des bloeds; mijne vrienden, opdat gij inoogt zijn de band en sluitsteen onzer vriendschap; mijne weldoeners, opdat Gij hen honderdvoudig de weldaden moogt vergelden, die ik van hen ontvangen heb; en de wraak, die ik voor mijne vijanden verlang, is, dat Gij hen met uwc gcnadcbewijzen verrijkt. Ik bid Ü, o mijn God, ook bijzonder voor de H. Kerk, mijne teedere Moeder, voor de Paus en de gcheelc geestelijk- heid; stort over allen uwen ovcrvlocdigen zegen uit, geef ons allen harten, gelijkvormig aan het Uwe, en dat een en dezeldc liefdcband ons allen moge vereenigen. Hart van Jesus, biddende onder de folterend-
stc smarten, ik bid U, mijne gebeden met de Uwe te willen vereenigen. Hart van Jesus, weeklagende en zieltogende,
ik aanbid U, en ik smeek U, dezelfde gevoelens in mijn hart te storten. Hart van Jesus, U zelven Uwen hemelschen
|
|||||
|
— 47
|
|||||
|
Vader als een slachtoffer aanbiedende ik aanbid
U en smeek U, bied mij met U als slachtoffer aan. Van het Evangelie tot aan de Elevatie.
Het Hart van Jestw vernederd en vernietigd.
O mijn liefdevolle Verlosser! welk ecne zeo
van bitterheid overstelpt Uw heilig Hart. Met welk een stortvloed van vernederingen wordt het niet overstroomd! Geleid of liever gesleurd van het eene gerechtshof naar het andere; de eene verguizing na de andere aangedaan; voor rechters gebracht, die uwe vijanden waren; gebonden en gekneveld als een slaaf, en beschuldigd van mis- daad, wordt gij als ecu boosdoener, verleider en verstoorder der openbare rust veroordeeld In het huis van Caïphas wordt Gij overgele-
verd aan de bespotting, belecdigingen en hoon van een troep soldaten, die U de onwaardigste behandeling doen ondergaan. Voor Annas ontvangt Gij op Uw aanbiddelijk
aangezicht een kaakslag, hetgeen onder de men- schen voor de grofste en onteerendste bcleediging, die zij elkander kunnen aandoen, gehouden wordt. Bij Herodes wordt U uit spot een wit kleed
aangedaan. Gij wordt voor geheel zijn hof als een dwaas bejegend, en de achting en bewonde- ring, waarvan Gij het voorwerp waart, is in ver- achting en smaad veranderd. Door Pilatus wordt Gij mot een roover en boos-
wicht gelijk gesteld, en Gij moet zien, dat deze snoodaard boven U wordt voorgetrokken. Door de straten van Jerusalem gesleurd moest
|
|||||
|
4S —
|
|||||
|
Gij de smaadreden, vervloekingen en verwenschin-
gen der te hoop gcloopen bevolking, die U met de uitdrukkingen harer woede overlaadde, aan- hooren. O Koning der eeuwige heerlijkheid, welk een vloed van verguizingen overstelpt Uw Hart! Maar ook welk eene bewonderenswaardige deugd spreidet Gij ten toon! welk eene zacht- moedigheid, geduld en liefde. Gij bidt voor hen, die U bcleedigen. Gij draagt Uw lijden op voor hen, die U vervolgen en verguizen. O aanbiddelijke Verlosser, dit offer van uw
Hart was noodig, om de eer van Uwen beleedigden Vader te herstellen, om den hoogmoed van onzen geest te vernederen, om de afschuwelijke trotsch- heid, die on/e harten doet zwellen, te beschamen, om ons de onschatbare waarde der vernedering te leeren Vennen, om ons door Uw lijden een treffend voorbeeld te geven, tegenover hetwelk wij niets kunnen stellen. Tot welk een staat van vernedering hebt Gij U zelven uit liefde tot ons op onze altaren gebracht! En toch, o mijn God, hoe verwonderlijk en betreurenswaardig is het, dat niettegenstaande zulk een verpletterend voorbeeld, de hoogmoed ons nog behcerscht; want, helaas! hoe vol ijdelheid, eigenliefde en lichtgeraaktheid zijn wij niet! Mijn goddelijke Verlosser, hoezeer heb ik mij
omtrent dit punt te beschuldigen! Ik zoek al- leen de goedkeuring en achting der menschen, alsof de Uwe niet voldoende ware. Ik kan niets lijden voor U, die zooveel voor mij geleden hebt; de geringste vernedering bedroeft mij en slaat mij ter neder, mijn geest is weerbarstig, mijn hart opgeblazen, mijne gansche ziel verontrusten |
|||||
|
— 49 —
|
|||||
|
geschokt; eene laffe en door niets gewettigde
menschenvrees doet mij mijnen plicht en Uwe belangen verzaken. Ach! hoe kan ik mij Uw leerling noemen en U als mijn God en Meester erkennen! Moet gij dan alleen, mijn Zaligmaker en Heer, uit den kelk der vernederingen drin- ken? Neen, mijn aanbiddelijke Meester, ik wil dien met U deelen, ik wil hem uit Uwe handen ontvangen, ik wil deelen in Uwe vernedering; en zoo ik al niet den moed heb verootmoedi- gingen op te zoeken, zoo zal ik ten minste die, welke Gij mij zult gelieven over te zenden, met onderwerping ondergaan. Van nu af aan breng ik U het offer van mijn hoogmoed en van mijne ijdelheid, ten einde één met U te zijn in Uwe diepe vernedering. Of ook de natuur zich verzet en de eigenliefde klaagt, toch wil ik Uw voor- beeld volgen en smeek U om genade daartoe. Dit goddelijk voorbeeld, mijn hart met het vuur Uwer liefde verwarmd hebbende, zal den kelk van vernedering niet slechts kostbaar, maar zelfs eene bron van troost voor mij doen zijn; en een druppel van deszelfs bitterheid zal zoeter voor mij zijn dan al de bedriegelijke en misdadige ge- noegens dezer blinde en bedorven wereld. O Hart van Jesus, verzaad van versmaadheden
laat mij drinken uit den kelk Uws lijdens. O Hart van Jesus, gedompeld in eene zee van
smarten, dompel mijn hart in uwe tranen. O Hart van Jesus, gestort in eene afgrond van
vernedering en pijnen, vernietig in mij de eigen- liefde en den hoogmoed. |
|||||
|
—. 50 —
Van de Elevatie tot aan de Communie des
Priesters. Het Hart van Jeans, lijdende en stervende aan
het krui». Was het noodig, o mijn beminnelijke Jesus,
dat Gij, na Uw Hart aan de grootste vernede- ringen te hebben overgegeven, Uw lichaam aan de vreeselijkste folteringen prijs gaaft? In welk een jammerlijken toestand zijt Gij door de geese- ling gebracht geworden! Na U aan eene kolom gebonden te hebben, hebben zij Uw zuiver lichaam door telkens herhaalde geeselslagen op de gruwe- lijkste wijze gemarteld. Uw lichaam werd ver- scheurd, vaneengereten en met wonden overdekt. Gij waart als badende in Uw aanbiddelijk bloed, en toch nog hielden zij niet op de geeselstriemen met verwoedheid op U te doen nedervallen en U tot het voorwerp te maken van al de woede, haat en razernij, die hen bezielde. Maar mijn God, wat waren te midden dezer
allerhevigste foltering van Uw lichaam de gevoe- lens van Uw hart? Gij leedt met geduld, dierbare Verlosser, U
zelven aan Uwen Hemelschen Vader overgevende, Hem Uwe smarten opdragende Hem om vergiffenis voor onze zonden biddende. U zelven als het zoenoffer voor onze zaligheid beschouwende, de stroomen bloeds niet slechts met gelatenheid, maar zelfs met een blijden blik aanschouwende, wijl onze zonden daardoor werden uitgewischt, en de stem van dit aanbiddeliik bloed, ten hemel |
||||
|
- 51 —
|
|||||
|
roepende, genade en erbarming voor ons zou
verwerven. Gij, aanbiddelijk Hart van mijn Verlosser, hebt
alles voor mij geleden, en voor mij is het ge- ringste lijden eene marteling: zelfs de naam er van boezemt mij vrees in. Ik draag zooveel zorg voor mijn lichaam, door deszelfs gemak te zoeken en met zulk een nauwgezette angstval- ligheid te koesteren, niet bedenkende, dat dit mijn lichaam een werktuig der zonden is en ik eigenlijk verplicht was tot de strengste boetvaar- digheid. Ach, mijn Verlosser, dat ik toch niet inzie, dat ik, door mij aan het lijden te ont- trekken, het Uwe vermeerder, wijl ik het daar- door nutteloos voor mij doe zijn! Al Uwe smarten gedurende de wrcede geeseling
o mijn Verlosser, waren niets anders dan het be- gin Uwer marteling. Uw bloedig offer moest vol- trokken worden. Ik zie U, met Uw kruis be- laden, den weg naar den Calvarieberg opgaan. Duld, o mijne God en Verlosser, dat ik U in den geest volge en uwe bloedige voetstappen drukke. Wat zie ik, groote God! welk een won- derbaar schouwspel vertoont het geloof aan mijne oogen, een lijdenden God, een stervenden God; een God, stervende in de uiterste smarten; een God, stervende uit liefde tot degenen, die Zijn dood veroorzaken! Wat kan ik bij zulk een schouwspel zeggen? Hoe kan mijn hart de ge- voelens uitdrukken, waarmede het vervuld is? Ach, mijn dierbare Verlosser, hoe welsprekend
werden aan het kruis door U de groote waarheden des geloofs, die Gij ons hebt doen kennen, aan- geprezen! Hoe duidelijk deed Gij ons de groot- |
|||||
|
52 —
|
|||||
|
lioid van Gods onverbiddelijke rechtvaardigheid
kennen, de uitnemendheid en hooge waarde onzer zielen; maar vooral de snoodheid en afschuwe- lijkheid der zonde, de onzettcnde gestrengheid der straf, die dezelve in de eeuwigheid verbeidt. En het zijn mijne zonden, o Hart van mijn God, die Gij aan het kruis beweent en waarover Gij weeklaagt. Het zijn mijne zonden, die U er oplegden, die U er aan vastnagelden, die Uw bloed hebben doen storten en ter dood ge- bracht; en ik, mijne dierbare Heiland, ik ben niet overstelpt van droefheid aan den voet van Uw kruis, noch wasch mijne zon- den af in Uw bloed en tranen. Moest ik ten minste niet mijn leven doorbrengen in zuch- ten en geween, uit droefheid, dat ik mijn God beleed igd heb, oorzaak ben geweest van Jesus\' smarten, mij verantwoordelijk beb gemaakt voor Zijn bloed, en plichtig ben aan Zijn dood? Uw Hart, o mijn Jesus, is nog open voor mij aan het kruis. Liefdevol houdt Gij nog Uw armen uitgestrekt om mij te ontvangen, en met een oprecht en van droefheid verscheurd hart, keer ik tot U terug. Dagelijks hernieuwt Gij op onze altaren op
eene onbloedige wijze het bloedige offer, dat Gij eens op den Calvarie-berg hebt opgedragen. Het is deze offerande, die ik opdraag aan U, gelijk Gij ze hebt opgedragen aan Uwen hemcl- schen Vader. Sta mij toe, dat ik aan Uw offer het offer van mij zelven en, inzonderheid, dat van een rouwmoedig en verootmoedigd hart toevoege. Ik vraag van U, ten einde het U als een offer aan te bieden een door een berouw vermorzeld |
|||||
|
— 58 —"
hart, "^en het offer alzoo Uwer waardig te doen
zijn. |
||||||
|
Van de Communie des priesters tot aan het einde
der H. Mis. Het Hart van Jesus in het graf besloten.
Beminnelijke Zaligmaker, Uw lichaam is in het
graf gelegd: de laatste vernedering, die Gij hier op deze wereld had te ondergaan, want verne- deringen moest Gij ondergaan tot aan het graf. O mijne ziel, welk een staat van vernedering voor den menschgeworden God is dit: in de wereld te zijn alsof Hij er niet was; in den schoot der aarde bedolven, omgeven door de schaduwen des doods; overgeleverd aan de duisternis; ontbloot van alles, want zelfs het graf, in hetwelk Jesus rust, is niet Zijn eigendom: aldus werd volko- men bewaarheid, hetgeen Hij zeidc, toen Hij deze woorden sprak: „De vogelen des hebben hunne nesten, de vossen hunne holen, doch de Zoon des nienscheii heeft geen steen, waarop Hij Zijn hoofd kan nederleggen." Nogtans behoudt Gij, dierbare Jesus, in dezen
staat van vernedering al Uwe macht. Mijne ziel, beschouw dit groote ons ter navol-
ging gegeven voorbeeld. De H. Paulus zegt ons, dat wij dood zijn, en onze lichamen met Chris- tus moeten begraven worden. Ja, mijn Goddelijke Verlosser, in Uw graf wil ik mij de gevoelens van Uw aanbiddelijk Hart eigen maken: onthechting aan de wereld, vergetelheid van de wereld, dood |
||||||
|
—. 54 —
|
|||||
|
zijn voor de wereld en mij zelven, het besef der
nietswaardigheid der aardsche dingen, de liefde voor de afzondering en eene nauwe vereeniging met God; want Gij, mijn Jesus, zult mij geheel innemen, wanneer ik met hart en ziel alles om U verlaten zal hebben. Mijn God, gewaardig U deze voornemens te
aanvaarden. Ik hernieuw ze bij deze heilige of- ferande, en draag ze U op. Ik smeek U, mij de genade te verleenen, om daarin tot aan mijn dood te volharden. Aanbiddelijk Hart van mijn Verlosser, niet
altijd waart Gij in vernedering, lijden en smart. Na zoo velerlei beproevingen en strijd, zijt Gij ten hemel gestegen als de overwinnaar over Uwe vijanden; zegevierende over de wereld, den dood en de machten der hel; Gij zijt in eereverheven en zit aan de rechterhand Uws hemelschen Vaders. Hart van mijn God, ik neem deel en verheug
mij in Uwe glorie en zegepraal. Zal ik eens in den hemel deel hebben in Uwe heerlijkheid en geluk? Het is alleen door U en Uwe verdiensten, dat ik zulks mag hopen en deze genade kan ver- dienen. Ik smeek U, geef ze mij uit kracht van het offer, dat ik U opdraag. Gij hebt U zelven op onze altaren geslachtofferd, ontvang mij een- maal in Uwe eeuwige woonstede, ten einde U daar met Uwe uitverkorenen te kunnen loven en prijzen; gewaardig U tevens, als onderpand dezer gelukzaligheid, in den hemel den zegen te be- krachtigen, welken de priester ons hier op de aarde geeft in den naam des Vaders, des Zoons en des heiligen Geestes. Amen. |
|||||
|
Bepalingen omtrent de vernachten om
het Jnbilé te verdienen. 1°. Kerkbezoek met gebed. Het Kerkbezoek
moet binnen drie aangewezen maanden zet maal gedaan worden volgens bepaling der plaatselijke ordinarissen. 2". Vasten . De geloovigen zullen éénen dag
bij gebruik van onthoudingspijzen moeten vasten, dezen dag kan echter niet gehouden worden op Woensdagen, Vrijdagen en Zaterdagen in de Veer- tiendaagsche vasten, noch op Dinsdag of Don- derdag in de Goede Week of op de Kruisdagen, het feest van S. Markus en de Vigilie van Pinksteren. 3°. Aalmoes. Z. H. heeft bevolen dat men
een aalmoes schenken voor den armen, of eenig ander vroom werk ieder naar de ingeving zijner Godsvrucht. 4°. Biecht en Communie. De geloovigen
moeten eens, na de rouwmoedige belijdenis hun- ner zonden, waardiglijk het Allerheiligst Sacra- ment ontvangen. |
||||
|
Bij den uitgever dezes is mede verschenen:
Litanie Van LoretO. Eene korte oefe-
ning voor eiken dag van de Meimaand, door F. J. P. van Eïtex, Pastoor. ... ƒ 0.50 MeirOOSJe. Maand van Maria voor de
jeugd, door A. E. Leijser.....„ 0 80 De ware COngreganist, Volledig hand-
boek ten dienste van congregatiën van O. L. V. bewerkt door N. Aüssbms. 2e druk in 18° ƒ1.— In zwart lederen band / i .40. In geperst leder verguld op snee ....,.,.ƒ 1.75 Beknopte verhandeling over den Svi-
iabus in vragen en antwoorden, door Mgr. Gaume
naar het Fransen bewerkt onder toezicht van een E. K. Priester. Kerkelijk goedgekeurd ƒ 0.20, Per 12 ex. a ƒ 0.474- 1>er 25 ex. a. ƒ 0.15.\'» Per 100 ex. a........ƒ 0.12. Drie en dertig dagen in het h. Hart
van Jesus of overwegingen over \'s Heilands le-
vensjaren, naar het Fransch door A. M. D. G. / 0.50. In linnen band.....\'AJ,« Stichtende lezingen voor den eersten
Vrijdag van elke maand, ter eere van het II. Hart van Jesus, A. M. D. G. . . . ƒ 0.25 |
||||