KATHOLIEKE BIBLIOTHEEK. ^te

STICHTELIJKE UREN

VOOK DK MENAAES VAN DEK

HEILIGEN JOSEPII

milleend ;uu de Soirin ilfs �milriiK ilf ?M\\*J$tpll \\:m ilrn

1\'trba move/il: fj-^i/t/j/a triihunt. i

Woordeu wekken, vuurbeelileu hekken. rK

f»\'ij» AO Cruist.

\'S GRA\\ENHAGE,

& T. C. B. ten HAGEN.

Vil» J.- 8e �. �l

�l.)e ondergetekende heeft de eer zijnen Geabonneerd*
lierigten , dat de \'fr\'lwliekc Bibliofhtxk, na liet einde van
loopeaden jaargang, niet langer door hem \'wk uilueg\'
Van af dien tijd zal zij echter door den Heer W. vak Gi
tioekh. te \'s Bosch, worden voortgezet.

Hij mag niet nalaten hij dezen zijnen dank te betuigt
allen die deze uitgave uit belangstelling of wegens hare
dienstige strekking ondersteunden, en zal zijne moeite ;
"cChoots beloond achten indien door deze uitgave hier o
eenig nut is gesticht. Moge zijnen opvolger eene nog ru
deelneming te beurt vallen en de Katholieke Bibliotheek
lange jaren met succes door hem worden uitgegeven.

\'s G ra v enhage , Dec. 1870.

�. O. B. TEN HAGEN,
Uitgever.

STICHTELIJKE UREN

VOOR DIKNAARS TAN DEN

san de Soirees dis Seniteun de Sainl.-J«e|ili van den

Verba moteni; cxempla trakuitt.
Woorden wekken, voorbeelden trokken.

Sub tuum precsidivm, Immaculata.

BIBLIOTHEEK DER
RIJKSUNIVERSITEIT
UTRECHT

⁰ T. C. B. TEN HAGEfc COLL. THOMAASSE

Drukker�Uitgever

RIJKSUNIVERSITEIT UTRECHT

Aan de inleiding van bet werk van den Eer-
waarden Pater Marist, ook bij ona om verscheidene
schoone geschriften , zeer gunstig aangeschreven,
inleiding die wij gaarne geheel zouden overnemen
indien zij niet grootendeels op fransche toestanden
zag en daardoor den nederlandschen lezer minder
belang kan inboezemen � ontleenen wij de vol-
gende woorden :

u Sedert de bepaling van het leerstuk der
Onbevlekte Ontvangenis van Maria, heeft de
devotie tot den heiligen Joseph, haar glorievollen
Bruidegom, zulke snelle en troostrijke vorderin-
gen gemaakt, dat allen, met ��ne stem en ��n
hart, het tijdvak dat wij beleven, gaarne noemen :
De eeuw van Maria en van Joseph.

u Inderdaad, men had welligt nimmer zooveel
oefeningen, heiligdommen en feesten ter hunner
eere gezien, zooveel boeken geschreven ter hun-
ner glorie."

De E. P. Huguet doet vervolgens uitkomen

hoezeer de bijzondere devotie tot den maagde-
lijken bruidegom van de allerheiligste Moeder
Gods in Frankrijk is toegenomen, en hoe de Hemel,
dit buitengewoon vertrouwen der geloovigen
jegens den heiligen Joseph willende aanmoedi-
gen, de wonderen ten gunste der vrome dienaars
van dien glorievollen patriark heeft vermenig-
vuldigd.

Pater Huguet is dan ook niet bij magte om
in zijn tijdschrift, Ie Propagateur de la d�votion
a Saint-Joseph (1), opgerigt met het doel om de
nieuwe gunsten en de aflaten door den Heiligen
Stoel verleend aan de gebeden en de oefeningen
ter eere van den heiligen Joseph bekend te maken,
en om de trekken van de magt en de barm-
hartigheid van den Voedstervader van den Ver-
losser der menschen op te nemen, al de treffende
verhalen te plaatsen, welke hem bijna dagelijks
worden toegezonden, ten bewijze hoe goed en
magtfg de heilige Joseph is en hoe waar het
woord van de heilige Teresia dat men den heiligen
Joseph nooit aanroept zonder goedgunstig verhoord
te worden.

(1) De Propagateur de la d�votion a Saint-Joseph verschijnt
maandelijks te Parijs, straat Saint-Sulpice, 38, bij Regis Ruffet,
en te Lyon, bij Josseband, place Bellecour, 3, en kost 2 fr. 30 c.
in het jaar, voor 12 afleveringen, te zamen een boekdeel vormende
yan ongeveer 500 bladzijden. 10 abonnementen aan hetzelfde adres
kosten fr. 20 per jaar.

Daarom heeft de E. P. Huguet besloten die
talrijke en stichtende verhalen in een bundel
vereenigd, afzonderlijk uit te geven , ten einde,
zooveel in hem was, de tijdelijke en geestelijke
gunsten bekend te maken, die, in de laatste
tijden verkregen zijn door de voorspraak van dien
glorievollen Patriark, aan wien Jesus en Maria
niets kunnen weigeren.

Ook in ons land heeft de devotie tot den
heiligen Joseph in den lateren tijd veel vorde-
ringen gemaakt, waartoe zeker de Vereeniging
der Heilige Familie en de St Josephs-Gezellen-
vereeniging, die zoo nuttige en heilzame instel-
lingen, het hare ruimschoots hebben bijgcdra-
gen. Hoort men ook bij ons ongetwijfeld gaarne
den lof van den heiligen Joseph verkondigen,
wenscht men zich meer en meer op te wekken
om zijne toevlugt in allen nood tot dien liefde-
rijken Vader te nemen, dan kan het wel niet
anders of het onderhoudend werk van den
E. P. Huguet, waarvan het grootste gedeelte
hierbij in onze taal is overgebragt, zal onzen
lezers welkom zijn. Moge het, onder bescherming
van den heiligen Joseph, strekken tot meerdere
eer van God en tot heiliging der zielen.

VERKLARING VAN DEN SCHRIJVER.

Overeenkomstig het decreet van Paus Urbanus
VIII, verklaar ik dat de genaden, de openbarin-
gen en de wonderdadige feiten in dit werk mede-
gedeeld slechts een louter menschelijk gezag
hebben, met uitzondering van hetgeen door de
heilige katholieke, apostolische en roomsche Kerk
en door den Heiligen Stoel is bevestigd, aan
welks oordeel ik mijn persoon en mijne geschrif-
ten onderwerp, en van welken ik mij er altijd
eene eer in zal stellen de eerbiedige en toe-
gewijde zoon te zijn, geloovende al wat hij zelf
onderwijst, dewijl hij alleen de bewaarder is van
de ware leer, van het katholiek geloof en de katho-
lieke eenheid.

M. J. Hugtjet, S. M.

Op den feestdag der maagdelijke verloving
van Maria en Joseph

den 23 Januarij 1807.

DE MAAND VAN DEN HEILIGEN JOSEPH.

Decreet van Zijne Heiligheid J\'aus Pius IX, a/laten
verleenrnde voor de maand run den heiligen Joseph.

Daar men hel vertrouwen van het christen volk in de
bescherming van den heiligen Joseph, den Bruidegom
der Gelukzalige Maagd Maria, dagelijks meer en meer
ziel toenemen, om daardoor hulp en bijstand te ver-
krijgen, heeft Onze zeer Heilige Vader Paus Pius IX,
een gunstig oor leenende aan de wenschen van een groot
gclal gcloovigen, door een rescript van de Secretarie der
Breven, van 12 julij 1864, aan al de geloovigen die,
gedurende de maand maart, de vrome oefening zullen
houden vervat in het boek, te Bome gedrukt, onder
den litel: Beschouwingen over de deugden van den hci-
tigen patriark Joseph, om hem de maand maart toe te
wijden (1), een allaat verleend van driehonderd dagen,
voor eiken dag der maand, en een vollen aflaat een-
maal in de maand, op den dag hunner keuze, wanneer

(l) (bnsid�rations sur les vertus du Saint Patriarch? Joseph,
poxr lui eonsacrer Ie mots de mars.

zij, na gebiecht eu gecommuniceerd te hebben, zullen
bidden volgens de meening van Zijne Heilighri!.

Bovendien heeft dezelfde Opperherder, de devotie
jegens dien heiligen Beschermer, hoe langer hoe meer
willende begunstigen, en deze vrome oefening gemak-
kelijker en algemeener maken, in het gehoor den 27
april 18C�), aan den ondergeleckende kardinaal-prefect
gegeven, goedgunstig toegestaan, dat al de geloovigen
bovengenoemde aflaten kunnen verdienen, mits zij de
eene of andere godvruchtige oefening van gebed of deugd
gedurende de maand maait doen, gehjkerwijze als dit
gedurende de maand mei plaats vindt, ter eere der
Gelukzalige Maagd Maria , zich voor al het overige hou-
dende aan de eerste conces>ie. Zijne Heiligheid heeft
ook gewild dat genoemde aflaten, bij wijze van suliragie,
aan de zielen der overledene geloovigen, zullen kunnen
worden toegevoegd, en dat zij ten eeuwigen dage gel-
dig zullen zijn , zonder eenigc expeditie van breve.

Gegeven te Rome, in de Secretarie van de Heilige
Congregatie der Aflaten, op den 27 april 1865.

Fr. Anionius M. Card. Panebia.nco.
L. f S. A Coluhba, secretaris.

Als getrouwe dienaars van den doorluchtigen Kruide-
gom van Maria, moeten wij de nieuwe gunsten door
den Heiligen Vader aan de heilrijke oefening van de
maand van den heiligen Joseph, met een groot gevoel
van eerbied, van dankbaarheid en van vertrouwen ont-
vangen.

De wettige opvolger van den heiligen Petrus is door
Jesus Christus zelven belast met taak van de heilige
Kerk op de wegen der zaligheid te leiden, en haar voor
te schrijven wat, volgens de tijden en de omstandig-
hedei. waarin de geloovigen zich bevinden, hun het beste
past.

Hij alleen, die nooit moet dwalen, heeft de zending
van den Zoon Gods ontvangen om zijne broeders in het
geloof te bevestigen. Daar zullen kwade tijden komen
waarin men de sterren van den hemel zal zien vallen,
waarin de grondzuilen zullen geschokt worden; maar er
slaat geschreven dat de poorten der hel, de rots waarop
Jesus zijne Kerk heeft gesticht tot aan de voleinding der
eeuwen nooit zullen overweldigen.

Wij wisten, voorzeker, dat de Heilige Stoel met ge-
noegen de uitbreiding der vereering van den heiligen
Joseph zag en de nieuwe oefeningen door de geloovigen
ter hand genomen om dien glorievollen Patriark te
eeren; maar tot hedon had de Heilige Stoel geen aflaat
diezichover de geheele Kerk uitstrekte aan de oefeningen
van de maand maart verleend.

Wij hopen dat deze gunst allen twijfel zal wegnemen,
en dat er niemand meer zal gevonden worden die de
maand van den heiligen Joseph zal durven kritiseren,
door te zeggen dat men nieuwe oefeningen moet wan-
trouwen, dat er oefeningen genoeg beslaan om de
godsvrucht der geloovigen te onderhouden. Het is waar,
men moet, zegt de heilige Paulus, de geesten beproeven
om te zien of zij uit God komen, onderzoeken of de
devoti�n degelijk zijn in haren grondslag en heilzaam
in hare uitwerkselen. Maar indien men eene oefening
moest verwerpen enkel en alleen omdat zij nieuw is,
dan zouden de geloovigen nimmer het Schapulier, den

Rozenkrans, de devotie tot het Allerheiligst Hart, enz.,
enz. hebben aangenomen, want daar was een tijd, toen
die oefeningen, die overvloedige genadebrouncn, nieuw
waren.

De goddelijke Voorzienigheid geeft ons niet al de
middelen te gelijk; zij weet dat de menschen van tijd
tot tijd eenigc buitengewone hulp noodig hebben om
hun geloof en hunne godsvrucht te verlevendigen, en,
gelijk eene moeder die de behoeften harer kinderen
aandachtig gadeslaat, is zij er steeds op uil om die
voor de geschiktste tijdstippen te bewaren. Bovendien,
als Rome heeft gesproken, is geen tegenwerping meer
mogelijk: Iioma locuta est, causa finilu est.

Het is ook zeker dal do geloovigcn zich niet met
nieuwe oefeningen moeten overladen, z�� dat zij tekort
schieten aan de wezenlijke pliglen van hun staat, of
zich bloot stellen aan het gevaar van tegenzin in de
dingen Gods te krijgen, door meer op zich te nemen
dan zij kunnen doen. Maar dit is hier niet het geval.
Niets gemakkelijker dan de oefeningen van de maand
van den heiligen Joseph. Wat toch moet men cloen om
de aflaten te verdienen, door den Heiligen Vader ver-
\'eend ? Immers niets anders dan het een of ander
gebed, de eene of andere oefening van deugd, die men
voor zich zelven kan verrigten. Derhalve is eene aan-
roeping ter eere van den heiligen Joseph, een kort ge-
bed voldoende om de voorwaarden te vervullen die de
Heilige Vader gesteld heeft, en, in den loop der maand
maart, eene heilige communie, om den volien aHaatte
verdienen. Men moet waarlijk al zeer bedilziek zijn om
te durven zeggen dat de geloovigen overladen worden door
de oefeningen van de maand van den heiligen Joseph;
men zou Jesus en Maria al zeer weinig beminnen wanneer

men dergelijke tegenwerping aanvoerde, tegen de devotie
ter cere van een heilige, die zijn gehi ele leven aan hunne
dienst Leeft gewijd, en dien zij veel meer liefhadden
dan al de andere gelukzaligen. Wij hebben het noodig
geacht dit antwoord aan de hand te doen tegen de ijdele
tegenwerpingen welke men in de wereld hoort maken.

Men verlieze slechts geen tijd met onnoodig praten,
met beuzelaehtige gesprekken, met de overdreven zorgen
die men dikwijls besteedt om zijn ligcliaam op te schikken;
men stelle nooit uit wat aanstonds kan gedaan worden;
men""brenge veel orde in zijne zaken, en dan zal men
steeds tijd genoeg vinden om het een of ander eerbewijs
aan den heiligen Joseph te geven, op eiken dag der hem
toegewijde maand.

Dat nieuwe decreet van Zijne Heiligheid, waarbij
dezelfde allaten worden verleend aan de maand van
Joseph als aan de maand van Maria zijn geschonken,
moet ons vertrouwen in dien glorievollen palriark ver-
meerderen.

Door hem in zekeren zin op dezelfde lijn te plaatsen
als Maria, herinnert de Heilige Vader ons, dat er geen
heilige in den hemel is, die meer dan de heilige Joseph
verdiend heeft om door de aanbiddelijke Drievuldigheid
tot den engclachtigen Bruidegom van de zuiverste en
heiligste aller schepselen, en den Voedstervader van den
Zaligmaker der wereld gekozen te worden.

Hecds had de heilige Kerk ons geleerd om den heiligen
Joseph te vereeren, te bidden, te vieren, zooals wij
Maria bidden en vereeren.

Wij bidden het Wees gegroet, Joseph, na het Wees
gegroet, Maria gebeden te hebben; wij wijden den
zaturdag aan Maria, en den woensdag aan den heiligen
Joseph toe. Wij vieren het Beschermfeest van den heiligen

Joseph, gelijk wij het Beschermfeest van Maria vieren.
Het beeld van den heiligen Joseph dient tot pendant van
dat van de Koningin der Maagden. Wij roepen Maria
en Joseph aan als de helpers in wanhopige zaken, de
beschermheiligen van den goeden dood. Dat een slecht
verlichte ijver ons niet doe vreezen dat wij Maria zullen
ontrooven wat wij aan Joseph geven. De heilige kerk-
vaders hebben ons geleerd dat de glorie welke men
aan Joseph geeft lot Maria komt, want de schoonste titel
van dien groolen Patriark, is die van Bruidegom van
Maria, en als wij hem eene bijzondere verepring wijden,
dan is het om de betrekkingen welke hij met Jesus en
Maria gehad heeft, en het deel door hem genomen in
hot geheim van de menschwording des Woords.

De Opperherder zegt ons deze woorden die wij met
geluk moeien aanhooren: Men ziet het vertrouwen in de
bescherming van den fieiligen Joseph, Bruidegom van de
glorievolle Maagd Maria, dagelijks meer en meer toenemen,
om daardoor hulp en bijstand te verwerven.

Dewijl de Heilige Vader, wien niets wat in de heilige
Kerk omgaat onbekend blijft, ons verzekert dat het vcr-
trouwen van de geloovigen der geheele wereld in den
heiligen Joseph meer en meer toeneemt, moeten wij
daaruit immers afleiden dat God zich van dien doorluch-
tigen Patriark bedient om ons de genaden te verleenen
welke wij behoeven. Indien de weldaden de gebeden niet
bekroonden welke men tot den heiligen Joseph rigt, zou
het vertrouwen dat men in hem stelt niet toe- maar
afnemen.

Overigens bewijzende talrijksteen schitterendste feiten
luide de magl aan dien glorievollen Patriark geschonken
om ons in al onze behoeften bij te staan. Wie zou de
genezingen, de bekeeringen kunnen tellen, door zijne

inagtige voorspraak verkregen ? Hoeveel famili�n, hoeveel
communauteiten worden dagelijks door den heiligen Joseph
geholpen! Hoeveel bekoringen worden overwonnen, hoeveel
gevaren bezworen, omdal men zorg heeft gedragen hem
aan te roepen!

Bedanken wij God dat Hij aldus de glorie van zijn
Dienaar wel wil openbaren, die zoolang verduisterd is
geweest. Laat ons vol dankbaarheid zijn voor den door-
luchtigen Paus, die geen gurislige gelegenheid ongebruikt
laat om ons aan te moedigen om Maria en Joseph te
vereeren. Knielen wij neder en smeeken wij deze twee
groote beschermers der Kerk van te waken over den
welbeminden Opperherder die de gansche hel tegen zich
ziet opstaan, uit hoofde der bijzondere eer welke hij aan
de Onbevlekte Maagd heelt gegeven en die op haren
doorluchtigen Bruidegom terugstraall.

Laten wij niet moede worden te zeggen: Goede heilige
Joseph, onze leidsman, bescherm ons, bescherm de heilige
Kerk.

HOE GOED DE HEILIGE JOSEPH IS.

Eene zuster van de Voorzienigheid heeft ons den vol-
genden brief toegezonden:

«Eene onzer zusters, eene ijverige geabonneerde op
den Propagateur, bevond zich in eene woning die alles
te wenschen overliet, onder alle opzigten, en voor haar
zelve, �n voor de kinderen. Herhaalde malen werden
pogingen aangewend om een ander lokaal in de plaats

te verkrijgen. Die arme, diep bedroefde zuster, werpt zich
voor den heiligen Josepii op de knie�n en vertrouwt hem
hare smart toe. Gedurende de laatste maand maart bad
zij veel, te dier intentie, zij zelve en hare kinderen, en
op den laatsten dag van die gezegende maand, en zonder
dat zij zelve eenige nadere poging had in het werk ge-
steld (zij was zelfs afwezig) ontving zij een brief waarin
haar een zeer geschikt schoollokaal werd aangeboden.

«Oordcel hoe gelukkig, ik zal niet zeggen hoe verrast
zij was: haar vertrouwen in onzen goeden Vader liet haar
geen twijfel over omtrent de goede uilkomst, ondanks de
schijnbare onmogelijkheid. Reeds heeft zij missen van
dankzegging, ter eere van den heiligen Joseph laten lezen.
Daarenboven tracht zij onzen zoo goeden beschermer in hare
parochie te doen kennen en vereeren (een veertigtal per-
sonen, zonder de kinderen mede te tellen, lezen den
Propayateur). Deze waarde zuster verzoekt u den heiligen
Joseph voor haar wel te willen bedanken en doen
bedanken.

«Wat zal ik u zeggen over de genaden welke die zoo
goede en zoo magtige Vader voor mij en mijne familie
heeft verkregen. O! dan zou ik een boekdeel moeten
volschrijven, zoo menigvuldig en om zoo te zeggen dage-
lijksch zijn ze.

«Maar ik wil er u toch eene mededeelen: ik had het
aan den heiligen Joseph beloofd en verlangde vurig naar
eene gelegenheid om het te doen. � Oneenigheid was
in onze familie binnengeslopen en alles deed onderstellen
dal zij lang zou duren. Diep bedroefd, rigt ik mij tot
den heiligen Joseph, en aanstonds houden de moeijelijk-
heden op; maar de scheiding bestond nog. Ik houd,
met die intentie, de devotie der Zeven Zondagen en
aanstonds verneem ik dat, zonder eenige schijnbare

reden, de beleedigde persoon de eerste stappen heeft
gedaan, iets waarvan zij eerst zeer ver af was, en dat alles
nu geschikt is. Ach! help ons om onzen goeden Vader
den heiligen Joseph te zegenen en te danken.

EENE WONDERDADIGE GENEZING.

Op ons verzoek, heeft de Eerwaarde Moeder algemeene
Overste van de Congregatie der zusters van Maria Joseph ,
die zich aan de bediening der gevangenissen wijden, ons
het verhaal wel willen doen toekomen van eene wonder-
dadige genezing die door de voorspraak van den heiligen
Joseph is verkregen. Wij achten ons gelukkig het aan
onze vrome lezers te kunnen mededeclen.

Uittreksel van een rondgaanden brief aan al de huizen

van de Congregatie der zusters van Maria-Joseph,

den 25 maart 1861 gerigt.

Onze jeugdige zuster Maria Abel is in de maand januarij
naar Parijs in een treurigen staat van gezondheid terug-
gebragt. Zij was door eene borstkwaal aangetast, die
vreeselijke vorderingen maakte; en, ondanks al de zorgen
waarmede wij haar hebben kunnen overladen, hield de
kwaal aan en verzwakte de zieke hoe langer hoe meer.
Den 20 februarij heeft men haar het laatste Heilige
Oliesel toegediend.

Den 1 maart hebben wij de oefeningen van de maand
van den heiligen Joseph begonnen, en onder andere ge�

naden, hebben wij de genezing van onze dierbare zieken
gevraagd, indien dat ten minste niet strijdig was met de
glorie Gods en het \'geestelijk goed hunner zielen. Den
10, bij het begin van de nove.n die moest dienen tot
onze voorbereiding voor het feest van den heiligen
Joscpli, hebben wij onze intenti�n hernieuwd en ons
verzoek met meer aandrang gedaan. Van dat oogenblik
af heeft onze zuster Maria Abel eene vaste hoop opgevat
van den 1!) genezen te zullen worden; verscheidene
dagen te voren, heeft zij zich hare kleecleren doen
brengen, stellig verkondigende dat zij op den feestdag
van den heiligen Joseph naar de heilige Mis zou gaan.
Den 18 heeft zij het met zekerheid aan den geneesheer
gezegd, die haar ronduit antwoordde dat hij hare over-
tuiging niet deelde; dat zij volstrekt niet vooruitging.
Inderdaad, menschelijkerwijs gesproken, was er geen
schijn dat zuster Abel zou kunnen opstaan, dewijl zij
sedert verscheidene weken toevallen had, zelfs in haar
bed; zij bewoog zich niet zonder hulp, dewijl de linker-
zijde geheel koud en krachteloos was. Zij was het laatste
tijdperk van hare ziekte ingetreden; reeds had zij slechts
��ne long en de tweede was zeer aangetast. De nacht van
den 18 op den 19 was zeer ongunstig. In den morgen
had de dierbare zieke brakingen, die haar veel ver-
moeiden; maar zij verloor het vertrouwen niet Men
bragt haar de heilige Eucharistie, die zij met veel gods-
vrucht ontving, en zij deed hare dankzegging, onder welke
zij nog veel leed.

Maar aanstonds daarna verzocht zij de Moeder mees-
teresse haar te bevelen op te staan; en toen dit gedaan
werd, stond zij plotseling op, deed hare kleederen aan,
en na ontbeten te hebben begaf zij zich naar de kapel
om de hoogmis en de plegtigheid der kleeding en

der processie welke wij dien dag hadden, bij te wonen.

Zij bragt aldus drie uren door, zonder zich in het
minst ongesteld te gevoelen; begaf zich vervolgens naar
den refter met de communauteit en at smakelijk; daarna
deed zij haar bezoek aan de geprofeste zusters en nam
deel aan de recreatie. In den namiddag, woonde zij
de completen, de preek, het lof, de toewijding aan de
heilige Maagd bij, en bleef op tot zeven ure. � De
volgende dagen bleef zij vroeg op staan, en woonde de
heilige Mis bij; sedert werkt zij, wandelt zij en heeft
veel eetlust. Zij is alleen nog een weinig zwak, maar
men bespeurt dat de krachten dagelijks bijkomen.

Toen de geneesheer haar den 22 zag opgestaan, onder-
vond hij de grootste verrassing. Hij heeft verzekerd dat
hij, haar den 18 goed onderzocht hebbende, volstrekt
niet verwonderd zou geweest zijn als men hem den
volgenden dag hadde aangekondigd dat zij dood was,
zoozeer had hij haar verminderd gevonden. Hij is bereid
om te verklaren dat deze genezing geen andere dan eene
bovennatuurlijke oorzaak kan hebben.

Ter herinnering aan deze genade, zal onze jeugdige
zuster voortaan den naam dragen van zuster Maria-Abel
van den heiligen Joseph. � Twee andere zieken hebben,
denzelfden dag, eene zeer merkbare verbetering in haren
staat ondervonden. De geneesheer die dit geconstateerd
heeft, is daarover des te meer verwonderd, dewijl al
zijne zieken, over het algemeen, uit hoofde van de
hevige winden en het ongunstige weder veel lijdender
geweest waren.

Wij moeten derhalve, dierbare dochters, God dank
zeggen, en onzen goeden Vader den heiligen Joseph
ook bijzonder danken, wiens maand zeer vruchtbaar is
geweest in allerhande geestelijke gunsten.

EEN HUISGEZIN GERED DOOR DEN HEILIGEN JOSEPII.

Glorie, liefde, eer aan den grooten heiligen Joseph!...
dit is de kreet die uit aller mond komt, en in \'t bijzonder
uit de harten van een geheel gezin, ten gunste waarvan
de goede Vader een wonder heeft verkregen, en ik ben
de tolk van hunne levendige dankbaarheid. Ziehier het
feit: In onze parochie had men de vrome gewoonte
nog niet aangenomen om de maand van den heiligen
Joseph te vieren; dit jaar heeft men, dank zij de drin-
gende aanvragen van eenige personen dij den beminne-
lijken Heilige geheel toegewijd zijn, die schoone maand
met allen mogelijken ijver gevierd, hetgeen eine talrijke
menigte aan de voeten van den heiligen Joseph lokte,
die, ongetwijfeld, een even, ongedwongen als vast ver-
trouwen heeft willen beloonen. Vrome lieden hebben
de goede ingeving gehad om een aantal werkjes, getiteld:
Devotie tot de Zeven Zondagen te laten komen om die
rond te deelen. Eindelijk, is sedert deze maand de geheele
parochie in \'t algemeen, leerling van dien goeden Vader,
en iedereen bidt met liefde en volharding den Bruidegom
van Maria, zoowel om geestelijke als tijdelijke behoeften;
onze teederlievende en welbeminde beschermer verhoort
dan ook al zijne nieuwe kinderen. � Eenige dagen geleden,
was eene ongelukkige familie op het punt om onteerd
te worden; nog drie weken en het zou geschied zijn;
de arme diep bedroefde moeder liep naar het verlichte
allaar van Joseph, zij vroeg hem een wonder, en het
was een zeer groot, maar zij vroeg liet op zijn feestdag,

kon hij het weigeren? Neen, neen!.... de Maagd van
den Kannel verzekert het ons. Er moest op dat tijdstip
een gunst van den Staat verkregen worden, en die niet
kon worden verleend, omdat hij tegen al de regels
was; en hoe kon men overigens verwachten dat men
meer acht zou slaan op dit verzoek dan op duizend
anderen, en dat het antwoord in acht dagen zou komen,
terwijl de brief, in dien tusschentijd, ter naauwernood
zijne bestemming kon bereiken! Men had slechts acht
te slaan op de onzeltend groote moeijclijkheden die het
onmogelijk is op te lellen, om overtuigd te zijsi dat
men een wezenlijk wonder aan den voedstervader van
Jesus vroeg. Intusschen brak de 1\'.) maart aan, en niets,
altijd niets!... De diepbedroefde moeder, het gezin
welks wanhoop ten top was gestegen, verloren geen
vertrouwen en vraagden luide een wonder ten gunste
van hun geloof: eindelijk werd de heilige Joseph ge-
troffen door zoovele tranen, verhoorde de vurige gebeden
en bragt de vreugde en het geluk weder in die in rouw
gedompelde zielen. Al wat men verlangd had gebeurde,
en zelfs wat men niet bad duiven hopen. Den 22 maart
zong men den lofzang tot dankzegging: den volgenden
dag zou het te laat zijn geweest.

Het arme gezin is gered, het zegent den Heilige,
wiens magt en goedheid zich zoo ziglbaar openbaard
heeft, en zweert hem geheel zijn leven te zullen lief-
hebben !

EENE GETROUWE DIENARES VAN DEN HEILIGEN JOSEPH
TEN TOPPUNT HARER VERLANGENS.

Wij hebben den volgenden brief ontvangen van de
overste van eene der buizen door de zusters van Nevers
bestuurd, die den heiligen Joseph bijzonder toegewijd zijn.

Eerwaarde Pater!

Sedert drie jaren dat ik de goede gedachte heb ge-
had om den goeden heiligen Joseph als Vader en ver-
zorger van onze communauteit te stellen, heb ik geen
maand, ik zal zelfs zeggen geen week doorgebragt,
zonder de zigtbare bescherming van dien grooten heilige
te ondervinden.

Aangespoord door de talrijke feiten in den Propaga-
teur vermeld en verlangende, zooveel in mijn vermogen
is, om de devotie tot onzen glorierijken heiligen Joseph
uit te breiden, heb ik mij zelve afgevraagd waarom ik
de feiten zou verzwijgen, die geschikt zijn, dunkt mij,
om het vertrouwen in onzen beschermer te vermeerderen.

Eene vrome ziel had eene som van achthonderd fran-
ken ter mijner beschikking gesteld, bestemd om eene
kleine bedeplaats in te rigten. Maar wat beteekent die
som om zich te voorzien van al wat voor de kerkelijke
dienst vereischt wordt? Ondanks die geringe geldelijke
hulpmiddelen, word ik niet ontmoedigd en kies ik een
klein lokaal om het te doen inrigten.

Maar nu komen de moeijelijkheden van alle kanten

te voorschijn en werpen al onze plannen voor de kapel
in duigen: eenige maanden verloopen er, dagen van
smart en droefheid: verpligt te zijn om van eene kapel
die ik zoozeer verlangd had af te zien!...

De maand maart komt: men maakt zich gereed om
den heiligen Joseph goed te vereeren; de hoop keert
in de harten terug. Ik beveel hem de kapel aan, ik draag
hem op om voor dit werk te zorgen zooals ik het voor het
huis had gedaan. Maar, o wonder! giften worden ge-
daan zonder dat men ze had gevraagd; een prachtig
lokaal, dat ik eenige maanden te voren niet zou hebben
durven vragen, wordt ons zonder tegenstand afgestaan;
de werklieden zijn bezig. Meer dan drie duizend fran-
ken worden besteed zonder de hulpmiddelen van den
heiligen Joseph uit te putten.

Eenige dagen geleden nog, riep ik twee onzer Zusters
en zeide haar: «Ga den heer N*" opzoeken, vraag hem
een adres dat ik noodig heb en breng mij twee hon-
derd franken.» Deze beide gehoorzame Zusters gaan heen,
het rozenhoedje van den heiligen Joseph biddende. Ter
bestemder plaatse aangekomen, biedt de heer N"* haar
tweehonderd franken aan, zonder dat zij nog een woord
hebben gesproken om liet doel van haar bezoek mede te
deelen.

Aangemoedigd en niet verwonderd over de bescher-
ming van den heiligen Joseph, zeg ik aan dezelfde Zus-
ters eenige dagen later: «Begeeft u naar den heer B***,
verzoek hem om eene reparatie te laten doen, ten einde
een voegzamen ingang voor de kapel te hebben.» De
heer IS\'** belastte zich gaarne daarmede.

OUDERS WORDEN GETROOST.

Men vraagt ons van het eiland der Reunie, te danken
voor de genezing van een jongeling, die sedert ver-
scheidene maanden door krankzinnigheid was aangetast,
en dien zijne familie, welke eene groote devotie voor
den heiligen Joseph had, vurig aan hem had aanbevolen.

Deze familie, wier leden allen den naam van den
grooten heilige dragen, had den ly maart uitgekozen
voor de voltrekking van het huwelijk van den jongeling,
vol vertrouwen als zij was in haren glorievollen bescherm-
heilige; er was den heiligen Joseph veel gebeden voor
liet herstel dier zoo kostbare gezondheid. Volgens den
raad der geneesheeren, was de arme zieke naar Frankrijk
gezonden, in de hoop dat eene verandering van klimaat
en bijzondere zorgen een heilzamen invloed op hem
zouden uitoefenen. Deze pijnlijke scheiding nu vermeer-
derde het verdriet van zijn ouden vader, van zijne
bedroefde echtgenoot, en van al zijne bloedverwanten
nog, die gedurende verscheidene maanden slechts treurige
tijdingen ontvingen.

De jongeling werd zelfs, na eene overprikkeling der
zenuwen, z�� zwak, dat een geneesheer, die men ge-
raadpleegd had, niet schroomde de verzekering te geven,
dat een wonder alleen hem zou kunnen redden.

In dien vreeselijken toestand, vermeerderde men de
gebeden en de communi�n. Vele heilige Missen en
Novenen werden ter zijner intentie opgedragen, en vooral
gedurende de maand maart, werd de heilige Joseph met

een nieuw vertrouwen aangeroepen. Men hield voor dien
dierbaren zieke de godvruchtige oefening van de Zeven
Zondagen, die het feest van 19 maart voorafgaan, en
de vreugde der gelukkige familie was groot, toen men
de volgende maand vernam dat de jongeling aan de
betere hand was. Een brief dien hij den 2a maart zelf
aan zijne familie schreef, kwam op nieuw bewijzen dat
men den heiligen Joseph nooit te vergeefs inroept. De
dankbare familie wil dan ook een beeld ter eere van
dien heiligen beschermer oprigten.

TWEEDE HOOFDSTUK.

HOEZEER DE HEILIGE JOSEPH BRAVE KINDEREN LIEFHEEFT
EN BESCHERMT.

De heilige Joseph, die door de aanbiddelijke Drie-
vuldigheid is uitgekozen om de goede Voedstervader
van het menschgeworden Woord te zijn, heeft, zooals
bekendis, eene voorliefde voor de kinderen, voornamelijk
als zij door hunne zuiverheid en hun goed gedrag, het
goddelijk Kind Jesus aan zijn geest en zijn hart herinneren.

Daarom wenden zich de arme moeders met vertrou-
wen, na Maria, tot Joseph, en nemen hare toevlugt in
al hare bekommeringen, tot zijn vaderhart; aan dien
goeden Vader vragen zij dat hare kinderen de genade
van het heilig Doopsel mogen ontvangen.

Hem dragen zij de zorg op om over hun kostbaarsten
schat te waken, namelijk over de onschuld harer kin-
deren, die helaas! zoozeer gevaar loopt in eene wereld,
waarin de dood, zegt de heilige Augustinus, door al de
pori�n in de ziel binnendringt. Aan dien glorievollen
Patriark vertrouwen zij den goeden uitslag toe van de
studi�n harer zonen en hare dochters. Hij helpt en
beschermt hen, wanneer zij die examens moeten onder-

gaan, waarvan, voor een groot getal hunner, hunne
toekomst in deze wereld afhangt.

Ook de heilige Joseph verkrijgt voor zijne jeugdige
dienaars het licht dat zij nootlig hebben wanneer zij tot
het plegtig en beslissend oogenblik gekomen zijn om een
levcnstaat te kiezen, eene roeping te omhelzen.

Hij doet hen zegevieren over al de hinderpalen en
geeft aan hunne ouders den moed om hunne kinderen
aan God op te offeren, wanneer Hij hen tot den gees-
telijken staat roept.

Eindelijk is de heilige Joseph z�� goed en z�� oplettend
op al wat de belangen der kinderen betreft, die in de
armen zijner teedere liefde zijn nederlegd, dat hij zich
zelfs gewaardigt om hun vermaken en uitspanningen te
bezorgen, die gepast en heilzaam zijn voor hun leeftijd,
zooals men het hierna zal zien.

En indien de heilige Joseph voorziet dat de arme kin-
deren die aan zijn vaderhart zijn toegewijd, blootgesteld
zullen zijn om in eene bedervende en bedorven wereld
voor eeuwig verloren te gaan, dan verkrijgt hij vour hen
van zijn goddelijken Zoon de onwaardeerbare genade om
te sterven v��r dat zij de witheid van hun doopkleed
bezoedeld hebben.

DH HEILIGE JOSEPH, BESCHERMER DER HAAGDEN.

Op eene kostschool te Lyon, is, behalve de Congregatie
der kinderen van Maria en der Heilige Engelen, die van
den heiligen Joseph gesticht, ten gunste van de kinderen
die zich tot de eerste heilige Communie voorbereiden.

Dit kleine gezelschap geeft gewoonlijk de zoetste ver-
trooslingcn, en de devotie tot den heiligen Joseph brengt
er wonderbare vruchten voort.

Eene der congreganisten, getroffen door de schoonheid
der heiligmakende genade, vroeg dikwijls aan haren
goeden Vader, dat is de naam welken de jonge kinderen
om strijd aan den heiligen Joseph geven, haar altijd te
bewaren. Op zekeren dag, het was in 18o3, omstreeks
het Nieuwe Jaar, wanneer men in het pensionaat alge-
meen mag uitgaan, komt het kind vrolijk in de klas en
snelt met een zegevierend voorkomen naar hare mees-
teresse. Zij was geheel met roode vlekken bedekt. De
meesteresse, even verbaasd over dezen plotselingen uitslag
als over de vreugde welke het meisje daarover betoonde,
ondervraagt haar met belangstelling. «Ach! Mevrouw,
antwoordt deze, ik heb mijne zaak bij den heiligen Joseph
gewonnen! Daar moeten te huis, ter gelegenheid van
het huwelijk mijner zuster feesten zijn, ik heb gevreesd
dat mijne onschuld daar zou lijden en ik de genade
zou verliezen, en ik heb den goeden heiligen Joseph
gezegd: Goede Vader, belet dat ik uitga. Zie,» en zij
toonde hare handen en haar gelaat die door den uitslag
geheel ontsierd waren. «In dezen staat mag ik mij niet
in de lucht begeven!»

In den loop van het volgende jaar, altijd doordrongen
van de waarde der onschuld en het ongeluk van de dood-
zonde, bad zij haren doorluchtigen beschermer met aan-
drang dat hij niet zou gedoogen dat zij er ooit eene
beging, en dat hij haar liever de gezondheid en het leven
mogt benemen. Zulke zuivere gedachten openbaarden
eene engelachtige ziel. De hemel was daarop naijverig...
en in de maand julij 1854, nam Valeria van C..., ver-
sierd met deze zoo kostbaar bewaarde onschuld, hare

vhigt naar het vaderland, waar zij den vergiftigden adem
der zonde niet meer vreest.
Ontvang, enz.

Zuster van den Heiligen Joannes, Benedictijnesse.

Het geluk om in den vrede en drn kui des Hceren
te sterven is zrker van al de voordeden van den maag-
delijken staat het kostbaarste en het wenschelijkste. Welk
een zoete troost voor eene getrouwe ziel te zien dat de
tijd der beproevingen ge�indigd is! Welk een geluk ein-
delijk eene aarde Ie verlaten , waarop zij zoolang als
vreemdelinge en gevangene had doorgebragt, om heen te
vlieden naar een verblijf van vreugde, van vrede en van
opgeruimdheid, waar men geen andere bezigheid heeft
dan God te genieten, zonder te vreezen hem ooit te ver-
liezen. Zij sluit de oogen met vreugde voor al de schep-
selen, en keert rustig naar den schoot Gods terug waaruit
zij was voortgekomen. Het is de vlugl der duif die,
bevrijd van de banden harer gevangenschap, wegvlugt
en rust in de eenzaamheid; het is het wegstervend ge-
druisch eener beek die zich in een kalm meer uitstort.
«Ik zou nooit gedacht hebben dat het zoo zoet was te
sterven,» zeidc op zijn doodbed de vrome Suarez, die
zooveel devotie voor de heilige Maagd had dat hij zijne
uitgebreide wetenschap zou gegeven hebben voor de ver-
dienste van een enkel Wees Gegroet.

De gedachte aan den dood is zoet voor degenen die u
liefhebben, Heer, en de afschrik dien hij inboezemt is
minder krachtig in hun geest dan de hoop die hij geeft
om zich met u te vereenigen!

Wat is sterven voor hen die weten wat het leven op
aardeis, en die geen dag hebben doorgebragt zonder iets
af te sterven?

Wanneer de vrucht rijp is dan maakt zij zich zonder
moeite los van den tak die haar draagt; zoo maakt ook
de ziel, wanneer de weldadige warmte uwer genade haar
de rijpheid heeft gegeven zich, zonder spijt los van het
ligchaam dat haar bevat.

GENADEN DOOR DE VOORSPRAAK VAN DIEN GROOTEN HEILIGE
GEDURENDE DE MAAND HAART 1864 VERKREGEN.

Eene jonge vrouw, die al de voordeelen genoot van
een naar de wereld gelukkigen staat, maar die beroofd
was van nakomelingen, iets wat haar echtgenoot diep
bedroefde, schreef mij in de maand november 1863:
Ik bevind mij in een zeer pijnlijk oogenblik; wat voor
iedere moeder eene reden van vreugdeis, zeide zij mij,
is voor mij een onderwerp van tranen geworden. Inder-
daad deze dierbare bloedverwante had alle reden om
ongerust te zijn, want reeds was zij zevenmaal moeder
geworden, en de onverbiddelijke dood had al hare kin-
deren weggenomen. Tot overmaat van smart waren er
zes van de genade van het heilig doopsel beroofd ge-
weest, en het zevende was eene maand na zijne geboorte
naar den Hemel weggevloden.

Welken troost kon ik aan die diepbedroefde moeder
geven? Het viel mij in om haar over mijn welbeminden
Vader den heiligen Joseph te spreken: ik zond haar
een prentje van dien beminnelijken Heilige met het
Memorare ter zijner eer. Ik raadde haar aan het dagelijks
te bidden tot aan de geboorte van haar kind.

Deze gedachte deed de hoop in deze bedroefde ziel
opkomen. Voi vertrouwen, bleef zij getrouw aan deze
godvruchtige oefening, en den 8 maart vervulde de heilige
Joaeph al hare verlangens. Zij kreeg een zoon die den
naam ontving van zijn heiligen beschermer. Van dit oogen-
blik af zijn de vreugde en het geluk in deze diepbe-
droefde familie teruggekeerd. Het kind leeft: hopen wij
dat hij tot troost van zijne vrome moeder, en tot
glorie van den heiligen Joseph, lang leven zal.

DE HEILIGE JOSEPH HELPT DE KINDEREN OM DE VERLOREN
ONSCHULD TERUG TE VINDEN.

Indien de kinderen zoo belangwekkend en zoo be-
rainnelijk zijn, dan is het alleen uit hoofde van hunne
zuiverheid en hunne onschuld; daarom had de goddelijke
Meester eene voorliefde voor hen en overlaadde hen met
zijne liefkozingen (I). Maar helaas ! hoe weinigen bewaren
dien even broozen als kostbaren schat. Een groot getal
verliezen hunne onschuld op het oogenblik dat het ver-
stand zich begint te ontwikkelen, en wanneer die gave

(1) Daar is ter wereld geen bloem, schooner en zoeter dan de
kuischheid. Beschouw haren glans op het rooskleurig gelaat van
«en onschuldig kind. De ongeveinsdheid van zijn gelaat, de zuiver*
lii\'iil van zijn blik en zijn glimlach, de vertrouwelijke na�veteit
van zijne taal, zullen u eene zoete ontroering doen gevoelen. Gij
zoudt zeggen een engel te zien, die uit de hemelen in onze ellendig*
wereld is nedergedaald, om daar eenig afschijnsel van het geluk-
zalige vaderland te doen schitteren, waar alles heilig en liefde
waardig is.

Gods eene deugd zou worden, gelijk aan den boom die
de bloemen ziet vallen die hem kroonden wanneer de
vrucht gezet is.

Ziehier een schoon tafereel dat wij onlleenen aan eene
conferentie van pater F�lix:

«Daar is een leeftijd van den mensch welks beeld
ons somtijds te midden van de stormen des levens, als
eene heldere verschijning voor den peest komt: de
gelukkigste leeftijd, indien hij zijn geluk beter kende,
waarop het kind, in zijne schitterende vreugde van een
onschuldig hart, zelfs niet eens den vrede van het tegen-
woordige verstoord ziet door de vrees voor de stormen
die zijne toekomst verbeiden; zuiverder dageraad des
levens dan de zuiverste dageraad, wanneer in een kind
door de blikken eener moeder beschermd, alles: de
gedachten, de verlangens, het geheugen, de verbeelding,
de blikken, hel gelaat, alles zoo kalm, zoo zuiver, zoo
helder is, dat men het denkbeeld zelfs van sinjt daarin
niet kan onderstellen . en dat de zuiverheid zelfs door
het ligchaam schijnt gelijk de zon in een glas. Dan
wanneer het kind in al de afstralingen zijns levens het
licht eener kuischheid verspreidt, die door geen adem
is bezwalkt, en die geen storm heeft ontroerd; o! dan
is het kind reeds schoon om te beschouwen! Wanneer
men op dat opregt gelaat, in die heldere blikken, en
in zijn onnavolgbaren glimlach, zulk eene na�eve en
bekoorlijke ziel ziet terugkaaisen , eene ziel zoo schoon
en die tevens hare schoonheid zoo weinig kent, dan
vraagt men zich af hoe groot het geluk zal zijn van
de engelen in den hemel te zien, dewijl deze engelen
der aarde aan degenen die hen aanschouwen zulk een
overheerlijk gezigt geven. Noch de bloem die haren veel-
kleurigen kelk voor de stralen der zon opent, noch het

meer dal het lazuur in zijne zuiverheid terugkaatst, noch
de vogel die in het licht dartelt, noch de boom die
met zijne bloemenkroon in eene voorjaarszon prijkt,
nocli de foniein die hare waterstralen over een gouden
zand uitstort en hare schoonheden in de wateren weer-
kaatst; niets in de schepping kan de verrukking evenaren
welke dit kindergelaat aan eene ziel verschaft, waarin
de schoonheid van den mensch onbevlekt verschijnt,
gelijk het g;Iaat der onbevlekte Maagd, het toonbeeld der
mensclielijke schoonheid en der maagdelijke zuiverheid.

«Maar aan die schoonheid van het kind, ontbreekt
wat het moet voltooijen en mannelijk maken: het spoor
van den strijd en het teeken der overwonnen bekoring.
Het oogenblik komt waarop die zuiverheid, die slechts
eene bekoorlijkheid is, eene deugd moet worden, en
waarop hetgeen in het kind slechts eene stille bezitting
is, in den jongeling eene moeijelijke verovering moet
zijn. Helaas! men moet het wel bekennen, het ongeluk
der tijden en de omgeving waarin het leven zich in
onze nieuwere geslachten beweegt, maken dat dit oogen-
blik dikwerf te spoedig komt; het voorkomt den wensch
der Voorzienigheid en den loop der natuur; het komt
zelfs v��r de jongelingsjaren, en grijpt somtijds het kind
als eene onverwachte overrompeling in het midden zijner
zwakheid aan...»

Ach! dan vooral moet men die dierbare kinderen
aan den heiligen Joseph aanbevelen, die met zooveel
zorg over het vleeschgeworden Woord gewaakt heeft,
en dien de Kerk de verdediger van Maria\'s maagdelijken
staat genoemd heeft.

Ziehier wat ons laatst met betrekking hiertoe een
man schreef, die zich in de brandende zandwoestijnen
van Afrika aan de opvoeding der jeugd heeft gewijd.

«In dit ongelukkige land dat ik bewoon, is de ondeugd
als onafscheidelijk aan de kindschheid verbonden; ik kan
u al zuchtende verzekeren, dat van de dertig kinderen
van twaalf tot vijftien jaren, ��n enkel het geluk heeft
van zuiver te zijn; al de anderen hebben van den leeftijd
van zeven jaren af al de trappen van het kwaad door-
loopen. Daar was waarlijk een wonder noodig om deze
jeugdige en belangwekkende slagtoffers aan den duivel
te ontrukken. Ziehier het middel dat de hemel mij heeft
ingegeven: ik heb hun de heilzame gewoonte van het
onderzoek des gewetens bij het avondgebed doen aanne-
men, dat zij besluiten met het krachtdadig gebed tot den
glorievollcn heiligen Joscph te bidden. De kracht van dit
korte gebed tot den engelachtigen Bruidegom van de
Koningin der maagden is z�� wonderdadig, dat van negen
en twintig kinderen, de vijf en twintig die het getrouw
hebben gebeden, niet meer in hunne noodlottige gewoonte
zijn gevallen, en dat reeds sedert zestien maanden. Mij
dunkt dat deze bewonderenswaardige uitslag op de dui-
delijkste wijze de iragt en de liefde van den heiligen
Joseph loont om degenen te helpen, die hem in de beko-
ringen aanroepen.»

DE HEILIGE JOSEPH HELPT ONS IN AL ONZE BEHOEFTEN.

Eene benedictijner Zuster heeft ons de volgende trekken
medegedeeld:

De heilige Joseph, die altijd goed is, toont zich zelfs
somtijds overheerlijk in de gunsten welke hij verleent;
dit heb ik laatst ondervonden. Ik zal dit nieuwe bewijs

van zijne goedheid verzwijgen; maar, als dankzegging,
zal ik vroegere genaden waarvan ik getuige ben geweest
openbaren.

� Eene jonge dochter tot ecne vrome en eerbiedwaar-
dige familie behoorende, had zelve eene christelijke
opvoeding ontvangen. Zij gaf evenwel reden lot ernstige
bezorgdheid voor de toekomst, dewijl zij aan eene bui-
tengemeene ligtzinnigheid en gebreken van karakter leed.
die haar zeer nadeelig zouden hebben kunnen worden.
Hare moeder zuchtte over dat zoo dierbaar kind. Eene
harer bloedverwanten kwam op de gedachte om haar aan
den heiligen Joseph toe te wijden, dewijl zij overtuigd
was dat de eeuwige zaligheid best aan de handen van
zulk een beschermer is toevertrouwd. Het meisje wist
niet dat er voor haar gebeden werd, en toch ondervindt
zij indrukken waarvan zij zich geen rekenschap kan
geven; hare wereldsche en ijdele denkbeelden maken plaats
voor ernstige gedachten; zij denkt aan hare ziel, aan
hare eeuwigheid, aan de ijdelheid der aardsche dingen;
zij minacht de ijdele versierselen en de luidruchtige ver-
strooijingen waarop zij tot nu toe verzot was; de be-
koorlijkheden der deugd verrukken haar hart; zij geeft
aan zulke magtige aanlokselen. toe, en weldra kon hare
gelukkige moeder zeggen: «Mijne dochter is zeer vroom,
ik begrijp niet wat haar dus heeft kunnen veranderen.» �
De getrouwheid aan de genade bezorgt haar nieuwe ge-
naden; deze door den heiligen Joseph beschermde ziel,
ontving weldra meer bijzondere genaden en de roeping
van God naar eene verhevener volmaaktheid. Het reli-
gieuse leven, welks naam alleen vroeger een levendigen
afkeer in haar wekte, wordt haar overheerschend ver-
iangen. Zij veracht edelmoedig eene wereld welke zij tot

hiertoe zoo bemind had; zij treedt de voordeelen met

de voeten welke zij daarin ontmoet; verdraagt met blijd-
schap des harten de tegenspraak welke haar nieuw be-
sluit haar op den hals haalt, en eindelijk, na de grootste
hinderpalen overwonnen te hebben, weerstaat zij beloften
en bedreigingen, en gaat in eene religieuse Communauleit
waar zij sedert een voorwerp van stichting is.

Glorie zij u, beminnelijke heilige Joseph! haar geluk
is uw werk.

EENE METtR VOL GELOOF.

Wij hebben het volgend verhaal uit Rennes ontvangen:

Ik zat nog op de schoolbanken, toen, gedurende de
maand maart 18\'J2, de devotie tot den heiligen Joseph
mij werd ingeboezemd.

De vrome oefeningen van de maand van den heiligen
Joseph regelmatig bijwonende, werd ik levendig getroffen
door twee trekken die onze vrome meesleresse ons mede-
deelde. De eerste was een bewijs van zijne bijzondere
bescherming voor degenen die ware godsvrucht hebben
voor zijne smarten; de tweede van zijn^ teedere zorg
voor de kinderen die hem zijn toegewijd.

In geestdrift ontstoken door deze twee voorbeelden,
maakte ik het besluit: 4" om dagelijks zevenmaal het
Onze Vader en het Wees gegroet te bidden ter eerc van
zijne Zeven Smarten. Ik kende toen zijne Zeven Blijd-
schappen niet, vermeld in het vrome boekje dat gij
sedert zoo verspreid hebt; � 2° om den naam van onzen
beminnelijken Heilige te geven aan al de kinderen welke
ik zou geroepen worden ten doop te houden. Ik beloofde

hem, even als aan de Onbevlekte Maagd, zijne kleine
petekinderen bijzonder toe te wijden, op uitdrukkelijke
voorwaarde, dat indien zij niet zouden opgroeijen om
God te verheerlijken en hunne ziel zalig te maken, hij
nimmer den dag van den 19 maart zou laten voorbij-
gaan, zonder hen weg te nemen.

Den 14 mei I8j4, hield ik mijn eerste petekind ten
Doop, dat ik Joseph\'Maria noemde. Na aldus mijne ge-
lofte vervuld te hebben, herinnerde ik ook aan mijn
goeden Vader de uitdrukkelijke voorwaarde van mijne
verbindtenis jegens hem, te weten: dat indien de kleine
Joseph-Maria niet moest opgroeijen om een heilige te
worden, ik hoopte dat hij v��r den II) maart ixb�,
ongeveer tien en een halve maand later zou sterven. �
In het begin van maart 18o;i moest � zoo scheen hel �
de kleine aan den heiligen Joseph toegewijd tot Gods
glorie leven; hij was toch zoo gezond en kiachtig als
men dit van een kind van tien maanden kan verwachten.
Eenige dagen voor den 1\'J maart, werd mijn kleine petekind
ernstig ziek. Ik had een voorgevoel dat dit het kenteeken
was dat hij zeker op den feestdag van den heiligen Joseph
zou sterven. De Zusters van het huis waar ik mijne
opvoeding genoten had, deelden mijn voorgevoel. Den 18
begaf ik mij des avonds naar het arme kind dat sedert
twee dagen lag te zieltogen, om den nacht bij hem door
te brengen.

Het was naauwelijks een uur geleden dat ik met de
Kerk den feestdag van den Bruidegom der Onbevlekte
Maagd had begroet. Den 19 maart, ten een ure na
middernacht, was de dierbare engel ,jen lijk: zijne ziel
was weggevloden om een magtigen beschermer in den
hemel te gaan vieren.

Is de onschuld van het leven niet te verkiezen boven

zijn duur? en is de zuiverheid van zeden niet meer
waard dan de ouderdom? De Heilige Schrift zegt van
den regtvaardige die op jeugdigen leeftijd sterft: Hij is
spoedig uit deze wereld wee/genomen, uit vrees dat de
Meester der dwaling zijn geest zou verleiden, en dat de
boosheid zijne ziel zou bederven. Maar dewijl hij in korten
tijd volmaakt is geworden, is het als had hij vele jaren
geleefd; en God, aan wien deze ziel aangenaam ivas,
heeft zich gehaast om haar uit de ongeregtigheid te nemen,
waarmede deze aarde vervuld is.

� Eenige jaren later drong ik er bij een bloedverwant
op aan dat de naam van Josepii aan een kind der familie
zou gegeven worden, waarvan ik niet meter was. Ik
ondervond tegenstand; die bloedverwant, een man van
klein geloof, vond den naam te algemeen. Toch stemde
hij er in toe dat het kind dien doopnaam zou ontvan*
gen; maar onder uitdrukkelijke voorwaarde dat hij in
de familie met een anderen naam zou genoemd worden.
Ik vergezelde den peter en de meter, met het kind, ten
Doop. Maar hoe groot was mijne verbazing te zien dat
de priester den derden naam dien de familie aan het kind
wilde geven, niet begreep, ondanks hij herhaaldelijk
werd genoemd, �n in de sacristie, �n aan het doopvont!
Het werd dus gedoopt en ingeschreven onder de namen
van Joseph-Maria die ik gevraagd had.

De lieve kleine, die nu vijf jaren oud is, heet thans,
tegen den wil zijner ouders, de kleine Joseph. Zijn be-
schermer is ongetwijfeld tusschenbeide gekomen!

OUDERS WORDEN GETROOST.

Gasthuis van Villeneuve, 3 aug. 1866, B�ziers (H�rault).

Gedoog dat ik eene zeer kleine schatting van mijne
dankbaarheid aan den grooten heiligen Joseph brengc,
die zich altijd de ijverige beschermer onzer kleine Com-
munauteit heeft getoond; waarom ik niet geaarzeld heb
om hem de genezing van eene onzer leerlingen te vragen,
die in een wanhopigen toestand verkeerde. Dit dierbare
kind was door eene hartkwaal aangetast, die haar de
hevigste pijnen deed lijden. Bij die ziekte kreeg zij nog
twee niet minder gevaarlijke kwalen. De krachtigste ge-
neesmiddelen, de aanhoudendste en teederste zorgen ,
hadden geen goed gevolg; en de geneesheeren verklaarden
dat hunne kunst onvermogend was voor zulk een inge-
wikkelden toestand. De ouders van onze dierbare zieke
waren in eene diepe droefheid gedompeld. Ik deelde
hunne smart levendig, en ik betreurde opregt de kleine
Maria, die haar negende jaar bereikt had en ons troost
opleverde. De vader, ziende dat de zieke van dag tot
dag achteruitging, kwam op de goede gedachte om haar
aan de gelukzalige Germaine toe te wijden, maar de
kwaal verergerde steeds. Toen keerde ik al mijne hoop
naar den heiligen Joseph, en beloofde hem aan den
Propagateur te zullen schrijven en de kleine Maria
daarop te laten abonneren, als zij de gezondheid her-
kreeg. O magt van den heiligen Joseph! hoe groot zijt gij
bij God! Naauwelijks was de belofte gedaan en de noveen
begonnen, of de kwaal maakte geene vorderingen meer,
en ons dierbaar kind werd hoe langer hoe beter. Zij

heeft haar gewone levenswijze hervat. Zij bereidt zich voor
om, in gezelschap van hare ouders, de pelgrimaadjevan
Pibrac te doen, om de nederige herderin te bedanken
die hare zaak bij den doorluchtigen Bruid\'gom van de
Onbevlekte Maagd bepleit heeft.

Mogen deze weinige regels ter meerdere glorie van
God strekken en in degenen, die ze zullen lezen, het
vertrouwen vermeerderen in de magtige bescherming van
den heiligen Palriark van Nazareth.

Zuster Piiii.ippine, Overste.

VOLHARDING IN HET GEBED WORDT BELOOND.

«Het is een zeer zwak maar zeer opregt huldebewijs
van dankbaarheid dat ik heden aan den goeden hriligen
Joseph aanbied, met u twee uitstekende gunsten mede
te deelen, welke wij, door zijne tusschenkomst ver-
krvgi n hebben.

«Eene onzer leerlingen, vier jaren oud, werd in de
maand oclnber II., door eene zenuwzinkingkoorts aan-
getasl, die in eene hersenkoorts ontaarde, vervolgens
kwam er eene hersenvliesontsteking bij en de genees-
heer verklaarde dat het kind geen vier en twintig uren
zou leven. De droefheid der ouders kende paai noch
perk. Te vergeefs trachtten wij hen te troosten, door
hen te wijzen op het naderend en zeker geluk van hun
kleinen engel, torn wij op de gedachte kwamen om
onze toevlugt tot den heiligen Joseph te nemen. Wij
beloofden hem dat wij ons op zijn Propagateur zouden

abonneren, en u, Eerwaarde Pater, verzoeken de ge-
nezing van ons dierbare kind te vermelden, als wij die
mogten verkrijgen. Ter naauwernood hadden wij onze
gelofte gedaan, of het ligchaam van het kind werd geheel
met wonden bedekt. Men riep den geneesheer die, op
het gezigt van deze verandering, zeidc: «Gelukkige
wonden, het kind is gered!» Intusschen was onze
vreugde niet van langen duur, want eenc pleuris en
eene ontsteking in de ingewanden volgden alras, en het
kind ging zeer achteruit. De heilige Joseph, zeiden wij
toen tot elkander, wil ons geloof beproeven en zijne
alvermogende voorspraak nog meer doen uitblinken.
Wel verre dan ook van de hoop te verliezen, verdubbelden
wij onze gebeden, wij Ihten die door de kweekelingen met
ons doen en kaarsen opsteken voor het altaar van den
hoogge�\'erden Patriark. Eindelijk na zes weken van
angst en smeekgebed, werd het kind aan liet leven
wedergegeven. Het herstel duurde lang: drie maanden;
maar de krachten kwamen met den dag terug, en nu
zegt zij aan wien het hooren wil: De heilige Joseph
heeft mij genezen.

«De tweede gunst welke ik u moet mededeelen,
Eerwaarde Pater, is eene gift van fr. �OO voor het asyl
van onze inrigling. Wij hadden geen overdekte plaats,
en, als het regende, waren onze kinderen beroofd van
buiten te spelen, en bij gevolg van de lucht die hun
jeugdige leeftijd zoo noodig heeft. Onze dierbare zuster,
directrice van het asyl, gaf aan hare kleine engelen den
raad om dagelijks dit gebedje tot den heiligen Joseph te
bidden: Goede heilige Joseph, verkrijg ons eene overdekte
plaats, waar wij kunnen spelen als het ongunstig weder
is. Somtijds hield de onderwijzeres zich of zij het ge-
bedje vergat; aanstonds vroegen verscheidene stemmen

het: Zuster, wij hebben niet gebeden: Goede heilige
Josepli. . En de gelukkige onderwijzeresse haastte zich dan
om voldoening te geven aan de godsvrucht welke zij
door haar schijnbaar vergeten op de proef had gesteld.
De heilige Patriark bleef niet doof voor de wenschen
van deze onschuldige harten: den 19 maart jl., juist
toen men een zijner beelden wijdde die wij op onze
speelplaats hadden laten plaatsen, uit erkentelijkheid
voor verscheidene gunsten welke wij door zijne voor-
spraak hadden verkregen, en onder anderen de bekee-
ring van een hardnekkigen zondaar, die in de troost-
rijkste gevoelens gestorven was, verleende Hare Majesteit de
Keizerin de 600 gevraagde franken, en den volgenden
woensdag, ontvingen wij daarvan de goede tijding. Eer,
liefdeen dankbaarheid aan den Voedstervader van Jesus!

KRACHT VAN DE LITANIE VAN DEN HEILIGEN J0SEPH.

Een der eilanden van Morbihan, lii october 1866.

Op het einde van het vorige jaar, werd mijn dier-
baar en eenig kind plotseling, als ik zoo zeggen mag,
door den dood getroffen; \'ecne krisis die ik aan de
wormen toeschrijf bragt hem in weinige minuten in een
wanhopigen toestand: het loodkleurig gelaat van het
kind, zijne verdraaide ledematen deden de omstanders
gelooven dat het dood was; de krisis duurde drie kwar-
tier. Ondanks het groote vertrouwen dat ik altijd in de
bescherming van den heiligen Joseph heb gehad, had

zich eene zekere wanhoop van mijne ziel meester ge-
maakt, toen ik plotseling in de gedachte kreeg om
mijne toevlugt tot dien gelukzaligen Patriark te nemen,
dien men nooit te vergeefs aanroept; in mijn moeder-
lijken angst en smart, knielde ik voor het beeld van
dien goeden beschermer neder, hem belovende dat ik
aan den Propogateur zou schrijven als hij mijn zoon
wel wilde genezen. Ter naauwernood was de litanie van
den heiligen Joseph ge�indigd of het kind opende de
oogen; mij tranen ziende storten, zeide hij mij: Ween
niet, mama, ik ben niet meer ziek.

BESCHERMING IN EEN GROOT GEVAAR.

De overste van de Zusters van den Heiligen Joseph van
N*** zendt ons den volgenden trek, als een treffend
bewijs van de bezorgdheid van den Voedstervader van
Jesus voor die dierbare kleine wezens.

«Eerwaarde Pater, weinige dagen geleden zijn wij
bijzonder beschermd geworden door den heiligen Joseph
en de heilige Maagd, die wij nooit van elkander scheiden.
In onze klas is een zeer groot zwart bord met een
vreeselijk geraas op vijf kleine kinderen van vier jaren
gevallen: wij kunnen u onze schrik onmogelijk schet-
sen, wij waren verstomd van vrees voor de arme kleinen
die onder het bord begraven waren toen het zoo plotse-
ling en onverwachts viel. Toen wij het opligtten om de
dierbare kinderen te doen opstaan, die wij dood of
verminkt achtten----- o! welk een geluk! Heb dank

mijn God, Maria, Joseph.... gij h?dt ze met uwe
magtige bescherming gedekt. Geen dier lieve kleine
kinderen had het minste letsel, zdfs de minste vrees
gehad: wij hebben ze alle vijf bedaard en rustig gcvon-
den onder dien zwaren houten mantel. Wij hebben in
onze scholen de beelden van de heilige Maagd en den
heiligen Joseph op een voetstuk geplaatst en dagelijks
offeren wij hun onze goede kleine kinderen op en beve-
len ze hem bijzonder aan. Deze gunst werd des te hooger
gewaardeerd omdat de anti-katholirke partij zeer ijverig
bezig was om het onderwijs der Zusters door dat van
een gehuwd n onderwijzer te doen vervangen, dewijl
de parochie zeer klein is. Indien aan onze kleinen eenig
ongeval ware overkomen, zou men het goed lubben laten
gelden om ons te doen wegzenden. Wij hebben met al
de geassocieerden van den Propagateur de vrome oefening
der zeven zondagen gehouden, en van dien tijd af zijn
al de aanslagen van de vijanden der godsdienst tegen
ons ijdel geweest. Glorie aan God en aan onze heilige
beschermers in den hemel!»

EEN JOXG KIND DAT DE BESTRAFFING GOED AANNEEMT.

Wilt gij, lieve kleine kinderen, in al de gevaren van
ziel en ligchaam door den heiligen Joseph beschermd
worden, weest dan getrouw met hem te eeren, te bid-
den, na te voljen; legt u, op zijn voorbeeld, toe op
eene groote gelijkheid van humeur, en om goed uw
voordeel te doen met de lessen, welke men u geeft.

De volgende trek is ons medegedeeld door Zustors
Ursulinen van een huis waar men den heiligen Joseph
bemint.

«Ik wil, Eerwaarde Pater, u een kleine trek ver-
halen, die ons voorleden week zeer gesticht heeft.

«Op zekeren dag kwam eene onzer buiten-leerlingen niet
op tijd in school. De onderwijzercsse liet haar de
straf ondergaan door het reglement bepaald, en weigerde
zelfs om de redenen aan te hooren welke het kind
meende te kunnen aanvoeren tot regtvaardiging van haar
verzuim. Dezelfden dag wordt de onderwijzercsse , eenige
uren voor het einde van den speeltijd, in de spreek-
kamer geroepen: zij dacht dat het de moeder van het
kind was, die op hare beurt hare redenen kwam aan-
voeren. Zij vergiste zich, het was onze jonge leerlinge
die, op verlegenc wijze, eene schoone waskaars voor
den dag haalt, welke zij verborgen had en aan hare
meesteressc ter hand stelt, zeggende: Mevrouw, hier is
eene waskaars voor den heiligen Joseph, om mijne be-
keering te verkrijgen. � Dit goede meisje van tien
jaren beroofde zich van eene lekkernij om het genoc-
gen te hebben eene kaars ter eere van den heiligen
Joseph te doen branden.»

APOSTOLAAT DER ZUSTERS IN HET HUISGEZIN.
I.

Wij hebben hier het oog niet op de Zusters van den
heiligen Vincentius a Paulo die hare zorgen aan de
armen, aan de verlatenen, aan degenen die niet bedeeld
zijn met de goederen der wereld, besteden. Wij willen
onze lezers onderhouden over eene andere bediening
welke God ook zegent, en die de menschen welligt niet
altijd waarderen zooals zij het moesten doen.

Van al de gevoelens die ons hart innemen, weet ik niet
of er een zoeter is dan de broederlijke liefde. De kleine
jongen en het kleine meisje hebben elkander altijd gekend
en bemind. Hunne spelen, vreugde en droefheid is altijd
��n geweest. Een bloeijende rozenboom in hun kleinen
tuin is voor hen een schat geweest dien zij met ��n
hart hebben bemind. De dood van een geliefden vogel
heeft hunne tranen doen vlieten.

Zij hebben te zamen de beproeving van het alphabet
doorgeworsteld; op de knie�n hebben zij de handen
gevouwen en namen geleerd die zij nooit zullen ver-

geten. Op de feestdagen, kwamen zij frisch en vrolijk
als de ruiker van rozen dien zij droegen, en hunne
mondjes gaven en ontvingen teedere kussen (1).

De kinderjaren zijn voorbij: de broeder en de zuster
zijn opgegroeid, elkander steeds lief hebbende! Gij kent
de zoetheid daarvan, jeugdige lezeressen, kent gij er
ook al de voordeden daarvan? Gij zijt de eerste vrien-
dinnen uwer broeders. Zijn zij ouder dan gij, zij be-
schermen u, en uwe zwakheid maakt u nog dierbaarder
aan hen. Indien gij hen daarentegen in het leven eenige
jaren zijt voorgegaan, dan zijt gij jeugdige en vrolijke

(1) Eene jonge dame van veel talent heeft eene schoone
bladzijde over dit onderwerp geschreven:

�Wie zou dan willen 9taande houden dat het offer niet is het
genie der vrouw? Men kan wel, als men wil, zeggen dat zij
geen ander heeft; maar dat is haar roem en haar geluk, het
zachte licht dat, hare korte reis verlichtende, ook den gang der
menschheid geleidt. De vrouw offert zich op zooals zij behaagt,
bijna zonder het te bemerken, en het verdient opmerking dat
het offer hetwelk ontwijfelbaar is de vrucht van de liefde, de stem-
pel van de liefde, de volmaking van de liefde, daarvan bijna altijd
bij haar de kiem en de gelegenheid is. Nemen wij het kleine
meisje als voorbeeld. Het is twaalf jaar. Daar zit het bij haar
ingeslapen broertje. Hoe tevreden is zij, hoe aandachtig, hoe
beeft zij bij het minste geraas van een hinderlijk werktuig! De
minste aanwijzing van eene zucht of van eene beweging, doel
haar kleuren als eene aardbezie der Alpen. Haar oog heeft reeds
een koortsig angstigen blik, haar geheele hoofd draagt den indruk
van eene treffende fierheid. Zij haalt de schouders op wanneer
men haar uitnoodigt om de verlaten spelen te hervatten, zij
waant zich reeds kleine moeder! Welnu! zij heeft geen ongelijk
in haren uaieven hoogmoed: het offer, die eerste grondslag van
liet moederschap, vertoont zich reeds aan haar in een onbepaald
verschiet, als een schoone engel naar wien zij de armen uit-
strekt om hem te omhelzen."

mentors die altijd zeker zijt van aangehoord te zullen
worden.

Hoe gaarne zie ik dien vertrouwclijken omgang! Welk
eene ware en vrije ontboezeming! De scholier die het
vertrouwelijks! is met zijne ouders, heeft altijd kleine
zaken waarvan hij het geheim bij voorkeur aan zijne
zusters toevertrouwt. De kinderlijke liefde lijdt daar
niet onder. Didien de zuster het waagt om eene kleine
zedeles uit te dcelcn, dan wordt hare hardheid bijzonder
gematigd door de bevalligheid van een mond die zich
oefent in de kunst om de reden te laten spreken.



		5a

		goede heilige Joseph voor ons verkregen heeft. Wetende dat eene godsdienstige en eeht christelijke opvoeding cene onschatbare weldaad is, en ziende dat een geliefde broeder op het punt was om zich ongelukkigerwijze in eene inrigling te bevinden, waar de godsdienst niet in cere wordt gehouden, vreesde ik met reden voor zijne toekomst, en besloot ik om, het koste wat het wilde, hem in eene godsdienstige inrigting van opvoeding te doen plaatsen. De moeijelijkheden welke daarentegen bestonden waren zeer groot, en menschelijkei wijze ge- sproken was het niet mogelijk om te slagen. Maar ik stelde mijn vertrouwen in den heiligen Joseph, ik hield eene noveen ter zijner eere, en ik biloofde u te zullen schrijven, en, iels wat mij nu nog ongeloofelijk voor- komt, alles slaagde naar wensch, en mijn broeder die, met mij, die groote gunst gevraagd had, bevindt zich nu in het huis waarin ik hem gaarne zag opgenomen. «10 november 1866. M. R.»

		EENE ZUSTER VOL DANKBAARHEID VOOU DEN HEILIGEN JOSEPH.

		«Gedoog dat ik mijn nederig viooltje kome planten in het bloemperk van den heiligen Joseph dat gij met zooveel kunst en goed gevolg kweekt; dat geurig bloempje zal, ik twijfel daar niet aan, het hart uwer vrome lezers verheugen, dewijl het een nieuw bewijs zal zijn voor de goedheid van dien grooten heilige jegens degenen die hem met vertrouwen inroepen.



		(58

		In januarij van dit jaar ondervond ik ecne grootc ongerustheid ten opzigtc van mijn meisje, dat reeds vier jaren schoolging, en hare letters maar niet kon leeren. Ik wendde mij dus tot den heiligen Joseph door eenc novene van zeven Ome Vaders, die ik het kind liet bidden, met belofte aan mijn welbeminden beschermer dat ik u zou schrijven, indien ik verhoord vvierd. Van dat oogenblik af heeft mijne kleine een bijzonderen leer- lusl gekregen en nu is zij eene van de besten der afdeeling. Daarenboven meen ik aan den heiligen Joseph de verbetering te moeten toeschrijven die ik in het karakter van mijn kind bespeur. Glorie aan den beschermer van mijn gezin voor al deze weldaden, Uwe nederige dienaresse G. D. Saint-Cyr, te Mont-d\'Or, 3 augustus 1860.

		UITTnEKSEI.S UIT EENIGE BRIEVEN.

		� Ortho, 9 januarij 1866. «Twee jaren geleden, moest ik een examen afleggen om een diploom te verkrijgen, dat mij in staat zou stellen om mijn brood op eervolle wijze te verdienen. Verscheidene personen, die in hetzelfde geval verkeerden, waren niet geslaagd: het was eenc nieuwe commissie, die al te groote gestrengheid aan den dag legde. In mijne treurige vrees deed ik eene gelofte aan den heiligen Joseph, dat ik eene noveen van heilige missen ter zijner



		69

		cere zou laten doen als ik het diploma verkreeg; ik werd verhoord, en slaagde boven mijne verwachting »

		� Rouaan, den 29 julij 1866. «Eene jonge dochter, die om redenen van gezondheid hare voorbereiding niet had kunnen doen om het examen te ondergaan, heeft van haren beschermer den heiligen Joseph hulp en steun ontvangen voor de oplossing van eene vraag die zij weinig of niet bestudeerd had. Haar examen is schitterend geweest, en voorzeker is zij dien gunstigen uitslag aan den heiligen Joseph verschuldigd. Ik heb beloofd om die hulp bekend te maken, indien zij mogt slagen; ik doe het met erkentelijkheid en geluk.»

		� Men schrijft uil Laon: «Na zooveel uitstekende blijken van de bescherming van dien grooten heilige, was het immers niet mogelijk om hem onze belangen niet toe te vertrouwen in eene omstandigheid, z�� beslissend voor ons als die is om een examen te ondergaan? Verscheidene maanden te voren luidden wij In m beloofd, dat indien hij ons een goeden uitslag bezorgde, wij niet langer de talrijke gunsten zouden verzwijgen, welke wij hem verschuldigd zijn. Hij nam onze belofte aan, want reeds op den eersten dag van onze beproeving, hebben wij zijne zeer bijzon- dere bescherming op zeer klare wijze herkend, en nog- maals is, dank zij hem daarvoor gebiagt, het examen voor ieder onzer geweest wat wij konden verwachten. Eere dus aan den heiligen Joseph, die onze wenschen zoo volkomen heeft vervuld! Grenzelooze liefde endank-



		ZESDE HOOFDSTUK.

		DE UEILIGE JOSEPII E.\\ DE ROEPIKG TOT HET PRIESTERSCHAP.

		I.

		«Welk een geheim is de roeping! God vermenigvuN digt voural de groote en onweerstaanbare roeping tot het priesterschap. Hij heeft sedert de vestiging van het christendom meer uitstekende priesters dan groote man- nen van elke andere hoedanigheid aan de wereld gegeven. Dit is liet houtwerk van het gebouw; was hel niet meer aanwezig, snel en zonderling zouden de gebouwen instor- tingen zijn. En wat zouden de andere groote mannen van ons maken zonder de wetenschap welke de priester hun mededeelt, zonder de inspiratie die hij bun inblaast, zonder den breidel dien hij hun aanlegt?» (Louis Ve�illot.) Deze hulde door een uitnemend publicist aan het priesterschap gehragt, is waar, zeer waar; inlusschen men moet bekennen, dat de christelijke geest in onze dagen zeer is verzwakt onder den adem van hel ratio- nalisme, en dat de roeping tol het priesterschap op schrikbarende wijze vermindert.



9j

het seminarie doorbrengen en dikwijls in de eerste jaren van hun priesterschap in ontberingen te leven. God laat dit ongetwijfeld toe, opdat zij na zelven veel geleden te hebben, geschikter zouden zijn om medelijden te gevoelen met al de ongelukkigen die hunne toevlugt tot hen zullen nemen. II. De volgende treffende brief is ons door een jongen kapellaan van het bisdom van Digne toegezonden, met verlof om hem mede te deelen. LIEFDE EN DANKBAARHEID VOOR DEN HEILIGEN JOSEPII. �Eerwaarde Pater. «De dankbaarheid welke ik aan den heiligen Joseph verschuldigd ben, maakt het mij tot eenen zoeten pligt u te schrijven om u verscheidene uitstekende gunsten mede te deelen, die ik door de alvermogende bemidde- ling van dien goeden vader, die mij alioos te hulp is gekomen in al de moeijelijke omstandigheden waarin ik ooit verkeerde, heb verkregen. «Terwijl ik nog op het groot seminarie was, deed God mij de genade om mij eene teedere devotie voor den engelachligen bruidegom van Maria geven. Zoodra uw uitmuntende Propagateur het licht zag, haastte ik mij daarop in te leekenen, en ik kan u verzekeren, eerwaarde Pater, dat ik dien lezende mijne liefde en "n mijn vertrouwen voor den heiligen Joseph dagelijks heb voelen toenemen. Ik kreeg toen de goede ge-

dachte om het doorlu	1	chtig hoofd der Heilige Familie

M mijn zaakwaarnemer en mijn getrouwen verzorger aan te stellen, voor al wat het tijdelijke betreft. Ik had



		BIC EIGT,

		�l.)e ondergetekende heeft de eer zijnen Geabonneerd* lierigten , dat de \'fr\'lwliekc Bibliofhtxk, na liet einde van loopeaden jaargang, niet langer door hem \'wk uilueg\' Van af dien tijd zal zij echter door den Heer W. vak Gi tioekh. te \'s Bosch, worden voortgezet. Hij mag niet nalaten hij dezen zijnen dank te betuigt allen die deze uitgave uit belangstelling of wegens hare dienstige strekking ondersteunden, en zal zijne moeite ; "cChoots beloond achten indien door deze uitgave hier o eenig nut is gesticht. Moge zijnen opvolger eene nog ru deelneming te beurt vallen en de Katholieke Bibliotheek lange jaren met succes door hem worden uitgegeven. \'s G ra v enhage , Dec. 1870. �. O. B. TEN HAGEN, Uitgever.



		VERKLARING VAN DEN SCHRIJVER. Overeenkomstig het decreet van Paus Urbanus VIII, verklaar ik dat de genaden, de openbarin- gen en de wonderdadige feiten in dit werk mede- gedeeld slechts een louter menschelijk gezag hebben, met uitzondering van hetgeen door de heilige katholieke, apostolische en roomsche Kerk en door den Heiligen Stoel is bevestigd, aan welks oordeel ik mijn persoon en mijne geschrif- ten onderwerp, en van welken ik mij er altijd eene eer in zal stellen de eerbiedige en toe- gewijde zoon te zijn, geloovende al wat hij zelf onderwijst, dewijl hij alleen de bewaarder is van de ware leer, van het katholiek geloof en de katho- lieke eenheid. M. J. Hugtjet, S. M. Op den feestdag der maagdelijke verloving van Maria en Joseph den 23 Januarij 1807.



		EERSTE HOOFDSTUK

		DE MAAND VAN DEN HEILIGEN JOSEPH. Decreet van Zijne Heiligheid J\'aus Pius IX, a/laten verleenrnde voor de maand run den heiligen Joseph. I. Daar men hel vertrouwen van het christen volk in de bescherming van den heiligen Joseph, den Bruidegom der Gelukzalige Maagd Maria, dagelijks meer en meer ziel toenemen, om daardoor hulp en bijstand te ver- krijgen, heeft Onze zeer Heilige Vader Paus Pius IX, een gunstig oor leenende aan de wenschen van een groot gclal gcloovigen, door een rescript van de Secretarie der Breven, van 12 julij 1864, aan al de geloovigen die, gedurende de maand maart, de vrome oefening zullen houden vervat in het boek, te Bome gedrukt, onder den litel: Beschouwingen over de deugden van den hci- tigen patriark Joseph, om hem de maand maart toe te wijden (1), een allaat verleend van driehonderd dagen, voor eiken dag der maand, en een vollen aflaat een- maal in de maand, op den dag hunner keuze, wanneer (l) (bnsid�rations sur les vertus du Saint Patriarch? Joseph, poxr lui eonsacrer Ie mots de mars.



		13

		inagtige voorspraak verkregen ? Hoeveel famili�n, hoeveel communauteiten worden dagelijks door den heiligen Joseph geholpen! Hoeveel bekoringen worden overwonnen, hoeveel gevaren bezworen, omdal men zorg heeft gedragen hem aan te roepen! Bedanken wij God dat Hij aldus de glorie van zijn Dienaar wel wil openbaren, die zoolang verduisterd is geweest. Laat ons vol dankbaarheid zijn voor den door- luchtigen Paus, die geen gurislige gelegenheid ongebruikt laat om ons aan te moedigen om Maria en Joseph te vereeren. Knielen wij neder en smeeken wij deze twee groote beschermers der Kerk van te waken over den welbeminden Opperherder die de gansche hel tegen zich ziet opstaan, uit hoofde der bijzondere eer welke hij aan de Onbevlekte Maagd heelt gegeven en die op haren doorluchtigen Bruidegom terugstraall. Laten wij niet moede worden te zeggen: Goede heilige Joseph, onze leidsman, bescherm ons, bescherm de heilige Kerk.

		HOE GOED DE HEILIGE JOSEPH IS. Eene zuster van de Voorzienigheid heeft ons den vol- genden brief toegezonden: «Eene onzer zusters, eene ijverige geabonneerde op den Propagateur, bevond zich in eene woning die alles te wenschen overliet, onder alle opzigten, en voor haar zelve, �n voor de kinderen. Herhaalde malen werden pogingen aangewend om een ander lokaal in de plaats



		IS

		reden, de beleedigde persoon de eerste stappen heeft gedaan, iets waarvan zij eerst zeer ver af was, en dat alles nu geschikt is. Ach! help ons om onzen goeden Vader den heiligen Joseph te zegenen en te danken.

		EENE WONDERDADIGE GENEZING. Op ons verzoek, heeft de Eerwaarde Moeder algemeene Overste van de Congregatie der zusters van Maria Joseph , die zich aan de bediening der gevangenissen wijden, ons het verhaal wel willen doen toekomen van eene wonder- dadige genezing die door de voorspraak van den heiligen Joseph is verkregen. Wij achten ons gelukkig het aan onze vrome lezers te kunnen mededeclen. Uittreksel van een rondgaanden brief aan al de huizen van de Congregatie der zusters van Maria-Joseph, den 25 maart 1861 gerigt. Onze jeugdige zuster Maria Abel is in de maand januarij naar Parijs in een treurigen staat van gezondheid terug- gebragt. Zij was door eene borstkwaal aangetast, die vreeselijke vorderingen maakte; en, ondanks al de zorgen waarmede wij haar hebben kunnen overladen, hield de kwaal aan en verzwakte de zieke hoe langer hoe meer. Den 20 februarij heeft men haar het laatste Heilige Oliesel toegediend. Den 1 maart hebben wij de oefeningen van de maand van den heiligen Joseph begonnen, en onder andere ge�



		1�

		naden, hebben wij de genezing van onze dierbare zieken gevraagd, indien dat ten minste niet strijdig was met de glorie Gods en het \'geestelijk goed hunner zielen. Den 10, bij het begin van de nove.n die moest dienen tot onze voorbereiding voor het feest van den heiligen Joscpli, hebben wij onze intenti�n hernieuwd en ons verzoek met meer aandrang gedaan. Van dat oogenblik af heeft onze zuster Maria Abel eene vaste hoop opgevat van den 1!) genezen te zullen worden; verscheidene dagen te voren, heeft zij zich hare kleecleren doen brengen, stellig verkondigende dat zij op den feestdag van den heiligen Joseph naar de heilige Mis zou gaan. Den 18 heeft zij het met zekerheid aan den geneesheer gezegd, die haar ronduit antwoordde dat hij hare over- tuiging niet deelde; dat zij volstrekt niet vooruitging. Inderdaad, menschelijkerwijs gesproken, was er geen schijn dat zuster Abel zou kunnen opstaan, dewijl zij sedert verscheidene weken toevallen had, zelfs in haar bed; zij bewoog zich niet zonder hulp, dewijl de linker- zijde geheel koud en krachteloos was. Zij was het laatste tijdperk van hare ziekte ingetreden; reeds had zij slechts ��ne long en de tweede was zeer aangetast. De nacht van den 18 op den 19 was zeer ongunstig. In den morgen had de dierbare zieke brakingen, die haar veel ver- moeiden; maar zij verloor het vertrouwen niet Men bragt haar de heilige Eucharistie, die zij met veel gods- vrucht ontving, en zij deed hare dankzegging, onder welke zij nog veel leed. Maar aanstonds daarna verzocht zij de Moeder mees- teresse haar te bevelen op te staan; en toen dit gedaan werd, stond zij plotseling op, deed hare kleederen aan, en na ontbeten te hebben begaf zij zich naar de kapel om de hoogmis en de plegtigheid der kleeding en



		19

		kon hij het weigeren? Neen, neen!.... de Maagd van den Kannel verzekert het ons. Er moest op dat tijdstip een gunst van den Staat verkregen worden, en die niet kon worden verleend, omdat hij tegen al de regels was; en hoe kon men overigens verwachten dat men meer acht zou slaan op dit verzoek dan op duizend anderen, en dat het antwoord in acht dagen zou komen, terwijl de brief, in dien tusschentijd, ter naauwernood zijne bestemming kon bereiken! Men had slechts acht te slaan op de onzeltend groote moeijclijkheden die het onmogelijk is op te lellen, om overtuigd te zijsi dat men een wezenlijk wonder aan den voedstervader van Jesus vroeg. Intusschen brak de 1\'.) maart aan, en niets, altijd niets!... De diepbedroefde moeder, het gezin welks wanhoop ten top was gestegen, verloren geen vertrouwen en vraagden luide een wonder ten gunste van hun geloof: eindelijk werd de heilige Joseph ge- troffen door zoovele tranen, verhoorde de vurige gebeden en bragt de vreugde en het geluk weder in die in rouw gedompelde zielen. Al wat men verlangd had gebeurde, en zelfs wat men niet bad duiven hopen. Den 22 maart zong men den lofzang tot dankzegging: den volgenden dag zou het te laat zijn geweest. Het arme gezin is gered, het zegent den Heilige, wiens magt en goedheid zich zoo ziglbaar openbaard heeft, en zweert hem geheel zijn leven te zullen lief- hebben !

		12 april 18�o.

		M. A. D.



		\'4

		meer dal het lazuur in zijne zuiverheid terugkaatst, noch de vogel die in het licht dartelt, noch de boom die met zijne bloemenkroon in eene voorjaarszon prijkt, nocli de foniein die hare waterstralen over een gouden zand uitstort en hare schoonheden in de wateren weer- kaatst; niets in de schepping kan de verrukking evenaren welke dit kindergelaat aan eene ziel verschaft, waarin de schoonheid van den mensch onbevlekt verschijnt, gelijk het g;Iaat der onbevlekte Maagd, het toonbeeld der mensclielijke schoonheid en der maagdelijke zuiverheid. «Maar aan die schoonheid van het kind, ontbreekt wat het moet voltooijen en mannelijk maken: het spoor van den strijd en het teeken der overwonnen bekoring. Het oogenblik komt waarop die zuiverheid, die slechts eene bekoorlijkheid is, eene deugd moet worden, en waarop hetgeen in het kind slechts eene stille bezitting is, in den jongeling eene moeijelijke verovering moet zijn. Helaas! men moet het wel bekennen, het ongeluk der tijden en de omgeving waarin het leven zich in onze nieuwere geslachten beweegt, maken dat dit oogen- blik dikwerf te spoedig komt; het voorkomt den wensch der Voorzienigheid en den loop der natuur; het komt zelfs v��r de jongelingsjaren, en grijpt somtijds het kind als eene onverwachte overrompeling in het midden zijner zwakheid aan...» Ach! dan vooral moet men die dierbare kinderen aan den heiligen Joseph aanbevelen, die met zooveel zorg over het vleeschgeworden Woord gewaakt heeft, en dien de Kerk de verdediger van Maria\'s maagdelijken staat genoemd heeft. Ziehier wat ons laatst met betrekking hiertoe een man schreef, die zich in de brandende zandwoestijnen van Afrika aan de opvoeding der jeugd heeft gewijd.



		5\'.

		de voeten welke zij daarin ontmoet; verdraagt met blijd- schap des harten de tegenspraak welke haar nieuw be- sluit haar op den hals haalt, en eindelijk, na de grootste hinderpalen overwonnen te hebben, weerstaat zij beloften en bedreigingen, en gaat in eene religieuse Communauleit waar zij sedert een voorwerp van stichting is. Glorie zij u, beminnelijke heilige Joseph! haar geluk is uw werk.

		EENE METtR VOL GELOOF. Wij hebben het volgend verhaal uit Rennes ontvangen: Ik zat nog op de schoolbanken, toen, gedurende de maand maart 18\'J2, de devotie tot den heiligen Joseph mij werd ingeboezemd. De vrome oefeningen van de maand van den heiligen Joseph regelmatig bijwonende, werd ik levendig getroffen door twee trekken die onze vrome meesleresse ons mede- deelde. De eerste was een bewijs van zijne bijzondere bescherming voor degenen die ware godsvrucht hebben voor zijne smarten; de tweede van zijn^ teedere zorg voor de kinderen die hem zijn toegewijd. In geestdrift ontstoken door deze twee voorbeelden, maakte ik het besluit: 4" om dagelijks zevenmaal het Onze Vader en het Wees gegroet te bidden ter eerc van zijne Zeven Smarten. Ik kende toen zijne Zeven Blijd- schappen niet, vermeld in het vrome boekje dat gij sedert zoo verspreid hebt; � 2° om den naam van onzen beminnelijken Heilige te geven aan al de kinderen welke ik zou geroepen worden ten doop te houden. Ik beloofde



		37

		OUDERS WORDEN GETROOST. Gasthuis van Villeneuve, 3 aug. 1866, B�ziers (H�rault). Gedoog dat ik eene zeer kleine schatting van mijne dankbaarheid aan den grooten heiligen Joseph brengc, die zich altijd de ijverige beschermer onzer kleine Com- munauteit heeft getoond; waarom ik niet geaarzeld heb om hem de genezing van eene onzer leerlingen te vragen, die in een wanhopigen toestand verkeerde. Dit dierbare kind was door eene hartkwaal aangetast, die haar de hevigste pijnen deed lijden. Bij die ziekte kreeg zij nog twee niet minder gevaarlijke kwalen. De krachtigste ge- neesmiddelen, de aanhoudendste en teederste zorgen , hadden geen goed gevolg; en de geneesheeren verklaarden dat hunne kunst onvermogend was voor zulk een inge- wikkelden toestand. De ouders van onze dierbare zieke waren in eene diepe droefheid gedompeld. Ik deelde hunne smart levendig, en ik betreurde opregt de kleine Maria, die haar negende jaar bereikt had en ons troost opleverde. De vader, ziende dat de zieke van dag tot dag achteruitging, kwam op de goede gedachte om haar aan de gelukzalige Germaine toe te wijden, maar de kwaal verergerde steeds. Toen keerde ik al mijne hoop naar den heiligen Joseph, en beloofde hem aan den Propagateur te zullen schrijven en de kleine Maria daarop te laten abonneren, als zij de gezondheid her- kreeg. O magt van den heiligen Joseph! hoe groot zijt gij bij God! Naauwelijks was de belofte gedaan en de noveen begonnen, of de kwaal maakte geene vorderingen meer, en ons dierbaar kind werd hoe langer hoe beter. Zij



		rvun riQ^Z



		\'

		58 heeft haar gewone levenswijze hervat. Zij bereidt zich voor om, in gezelschap van hare ouders, de pelgrimaadjevan Pibrac te doen, om de nederige herderin te bedanken die hare zaak bij den doorluchtigen Bruid\'gom van de Onbevlekte Maagd bepleit heeft. Mogen deze weinige regels ter meerdere glorie van God strekken en in degenen, die ze zullen lezen, het vertrouwen vermeerderen in de magtige bescherming van den heiligen Palriark van Nazareth. Zuster Piiii.ippine, Overste.

		VOLHARDING IN HET GEBED WORDT BELOOND. «Het is een zeer zwak maar zeer opregt huldebewijs van dankbaarheid dat ik heden aan den goeden hriligen Joseph aanbied, met u twee uitstekende gunsten mede te deelen, welke wij, door zijne tusschenkomst ver- krvgi n hebben. «Eene onzer leerlingen, vier jaren oud, werd in de maand oclnber II., door eene zenuwzinkingkoorts aan- getasl, die in eene hersenkoorts ontaarde, vervolgens kwam er eene hersenvliesontsteking bij en de genees- heer verklaarde dat het kind geen vier en twintig uren zou leven. De droefheid der ouders kende paai noch perk. Te vergeefs trachtten wij hen te troosten, door hen te wijzen op het naderend en zeker geluk van hun kleinen engel, torn wij op de gedachte kwamen om onze toevlugt tot den heiligen Joseph te nemen. Wij beloofden hem dat wij ons op zijn Propagateur zouden



		39 abonneren, en u, Eerwaarde Pater, verzoeken de ge- nezing van ons dierbare kind te vermelden, als wij die mogten verkrijgen. Ter naauwernood hadden wij onze gelofte gedaan, of het ligchaam van het kind werd geheel met wonden bedekt. Men riep den geneesheer die, op het gezigt van deze verandering, zeidc: «Gelukkige wonden, het kind is gered!» Intusschen was onze vreugde niet van langen duur, want eenc pleuris en eene ontsteking in de ingewanden volgden alras, en het kind ging zeer achteruit. De heilige Joseph, zeiden wij toen tot elkander, wil ons geloof beproeven en zijne alvermogende voorspraak nog meer doen uitblinken. Wel verre dan ook van de hoop te verliezen, verdubbelden wij onze gebeden, wij Ihten die door de kweekelingen met ons doen en kaarsen opsteken voor het altaar van den hoogge�\'erden Patriark. Eindelijk na zes weken van angst en smeekgebed, werd het kind aan liet leven wedergegeven. Het herstel duurde lang: drie maanden; maar de krachten kwamen met den dag terug, en nu zegt zij aan wien het hooren wil: De heilige Joseph heeft mij genezen. «De tweede gunst welke ik u moet mededeelen, Eerwaarde Pater, is eene gift van fr. �OO voor het asyl van onze inrigling. Wij hadden geen overdekte plaats, en, als het regende, waren onze kinderen beroofd van buiten te spelen, en bij gevolg van de lucht die hun jeugdige leeftijd zoo noodig heeft. Onze dierbare zuster, directrice van het asyl, gaf aan hare kleine engelen den raad om dagelijks dit gebedje tot den heiligen Joseph te bidden: Goede heilige Joseph, verkrijg ons eene overdekte plaats, waar wij kunnen spelen als het ongunstig weder is. Somtijds hield de onderwijzeres zich of zij het ge- bedje vergat; aanstonds vroegen verscheidene stemmen



		41

		zich eene zekere wanhoop van mijne ziel meester ge- maakt, toen ik plotseling in de gedachte kreeg om mijne toevlugt tot dien gelukzaligen Patriark te nemen, dien men nooit te vergeefs aanroept; in mijn moeder- lijken angst en smart, knielde ik voor het beeld van dien goeden beschermer neder, hem belovende dat ik aan den Propogateur zou schrijven als hij mijn zoon wel wilde genezen. Ter naauwernood was de litanie van den heiligen Joseph ge�indigd of het kind opende de oogen; mij tranen ziende storten, zeide hij mij: Ween niet, mama, ik ben niet meer ziek. J. M. L.

		BESCHERMING IN EEN GROOT GEVAAR. De overste van de Zusters van den Heiligen Joseph van N*** zendt ons den volgenden trek, als een treffend bewijs van de bezorgdheid van den Voedstervader van Jesus voor die dierbare kleine wezens. «Eerwaarde Pater, weinige dagen geleden zijn wij bijzonder beschermd geworden door den heiligen Joseph en de heilige Maagd, die wij nooit van elkander scheiden. In onze klas is een zeer groot zwart bord met een vreeselijk geraas op vijf kleine kinderen van vier jaren gevallen: wij kunnen u onze schrik onmogelijk schet- sen, wij waren verstomd van vrees voor de arme kleinen die onder het bord begraven waren toen het zoo plotse- ling en onverwachts viel. Toen wij het opligtten om de dierbare kinderen te doen opstaan, die wij dood of verminkt achtten----- o! welk een geluk! Heb dank



		42 mijn God, Maria, Joseph.... gij h?dt ze met uwe magtige bescherming gedekt. Geen dier lieve kleine kinderen had het minste letsel, zdfs de minste vrees gehad: wij hebben ze alle vijf bedaard en rustig gcvon- den onder dien zwaren houten mantel. Wij hebben in onze scholen de beelden van de heilige Maagd en den heiligen Joseph op een voetstuk geplaatst en dagelijks offeren wij hun onze goede kleine kinderen op en beve- len ze hem bijzonder aan. Deze gunst werd des te hooger gewaardeerd omdat de anti-katholirke partij zeer ijverig bezig was om het onderwijs der Zusters door dat van een gehuwd n onderwijzer te doen vervangen, dewijl de parochie zeer klein is. Indien aan onze kleinen eenig ongeval ware overkomen, zou men het goed lubben laten gelden om ons te doen wegzenden. Wij hebben met al de geassocieerden van den Propagateur de vrome oefening der zeven zondagen gehouden, en van dien tijd af zijn al de aanslagen van de vijanden der godsdienst tegen ons ijdel geweest. Glorie aan God en aan onze heilige beschermers in den hemel!»

		EEN JOXG KIND DAT DE BESTRAFFING GOED AANNEEMT. Wilt gij, lieve kleine kinderen, in al de gevaren van ziel en ligchaam door den heiligen Joseph beschermd worden, weest dan getrouw met hem te eeren, te bid- den, na te voljen; legt u, op zijn voorbeeld, toe op eene groote gelijkheid van humeur, en om goed uw voordeel te doen met de lessen, welke men u geeft.



		DERDE HOOFDSTUK.

		APOSTOLAAT DER ZUSTERS IN HET HUISGEZIN. I. Wij hebben hier het oog niet op de Zusters van den heiligen Vincentius a Paulo die hare zorgen aan de armen, aan de verlatenen, aan degenen die niet bedeeld zijn met de goederen der wereld, besteden. Wij willen onze lezers onderhouden over eene andere bediening welke God ook zegent, en die de menschen welligt niet altijd waarderen zooals zij het moesten doen. Van al de gevoelens die ons hart innemen, weet ik niet of er een zoeter is dan de broederlijke liefde. De kleine jongen en het kleine meisje hebben elkander altijd gekend en bemind. Hunne spelen, vreugde en droefheid is altijd ��n geweest. Een bloeijende rozenboom in hun kleinen tuin is voor hen een schat geweest dien zij met ��n hart hebben bemind. De dood van een geliefden vogel heeft hunne tranen doen vlieten. Zij hebben te zamen de beproeving van het alphabet doorgeworsteld; op de knie�n hebben zij de handen gevouwen en namen geleerd die zij nooit zullen ver-



		4!i

		geten. Op de feestdagen, kwamen zij frisch en vrolijk als de ruiker van rozen dien zij droegen, en hunne mondjes gaven en ontvingen teedere kussen (1). De kinderjaren zijn voorbij: de broeder en de zuster zijn opgegroeid, elkander steeds lief hebbende! Gij kent de zoetheid daarvan, jeugdige lezeressen, kent gij er ook al de voordeden daarvan? Gij zijt de eerste vrien- dinnen uwer broeders. Zijn zij ouder dan gij, zij be- schermen u, en uwe zwakheid maakt u nog dierbaarder aan hen. Indien gij hen daarentegen in het leven eenige jaren zijt voorgegaan, dan zijt gij jeugdige en vrolijke

		(1) Eene jonge dame van veel talent heeft eene schoone bladzijde over dit onderwerp geschreven: �Wie zou dan willen 9taande houden dat het offer niet is het genie der vrouw? Men kan wel, als men wil, zeggen dat zij geen ander heeft; maar dat is haar roem en haar geluk, het zachte licht dat, hare korte reis verlichtende, ook den gang der menschheid geleidt. De vrouw offert zich op zooals zij behaagt, bijna zonder het te bemerken, en het verdient opmerking dat het offer hetwelk ontwijfelbaar is de vrucht van de liefde, de stem- pel van de liefde, de volmaking van de liefde, daarvan bijna altijd bij haar de kiem en de gelegenheid is. Nemen wij het kleine meisje als voorbeeld. Het is twaalf jaar. Daar zit het bij haar ingeslapen broertje. Hoe tevreden is zij, hoe aandachtig, hoe beeft zij bij het minste geraas van een hinderlijk werktuig! De minste aanwijzing van eene zucht of van eene beweging, doel haar kleuren als eene aardbezie der Alpen. Haar oog heeft reeds een koortsig angstigen blik, haar geheele hoofd draagt den indruk van eene treffende fierheid. Zij haalt de schouders op wanneer men haar uitnoodigt om de verlaten spelen te hervatten, zij waant zich reeds kleine moeder! Welnu! zij heeft geen ongelijk in haren uaieven hoogmoed: het offer, die eerste grondslag van liet moederschap, vertoont zich reeds aan haar in een onbepaald verschiet, als een schoone engel naar wien zij de armen uit- strekt om hem te omhelzen."



		46

		mentors die altijd zeker zijt van aangehoord te zullen worden. Hoe gaarne zie ik dien vertrouwclijken omgang! Welk eene ware en vrije ontboezeming! De scholier die het vertrouwelijks! is met zijne ouders, heeft altijd kleine zaken waarvan hij het geheim bij voorkeur aan zijne zusters toevertrouwt. De kinderlijke liefde lijdt daar niet onder. Didien de zuster het waagt om eene kleine zedeles uit te dcelcn, dan wordt hare hardheid bijzonder gematigd door de bevalligheid van een mond die zich oefent in de kunst om de reden te laten spreken. Deze beide vrienden verhalen elkander hunne vrees en hoop. Vervolgens komt het verhaal der groote en kleine gebeurtenissen welke in de familie en in hel land zijn voorgevallen. Tit alles wordt besproken onder eene wandeling aan den oever van eene beek, wier geruisch den verhaler zachtkens accompagneert; of men gaat onder de schaduw van een kastanjeboom zitten; dan gaat de zuster, met die kunst waarin het hart al de vrouwen inwijdt, van nietigheden tot de ernstige zaken over. Het madeliefje en het korenbloeinpje waarmede zij haren hoed op smaakvulle wijze siert, geven haar een voorwerp van bewondering en dankbaarheid voor den Schepper. Zij Iaat hare blik- ken rondweiden, en terwijl zij het landschap schijnt te bewonderen, ziet zij in de ziel van haren welbeminden broeder, zij zoekt daarin dat kostbare geloof dat haar broeder en zij uit dezelfde bron hebben geput. Indien zij het ongeschonden terugvindt, tracht zij het nog te versterken, maar als zij het bij ongeluk verzwakt vindt, bewaart zij hel stilzwijgen....., zij bidt (1).

		(1) J. Gouraud.



		47

		II. Wie onzer kent niet eene dier engelen des huisgezins die afstand hebben gedaan van al het geluk dat de wereld haar kon belooven en van de geoorloofde vreugden, om zich loe te wijden aan de zorgen van jeugdige weezen, of aan het heil van een van God verwijderden broeder? Een onzer grootste schrijvers, de heer Lodewijk Veuillot heeft ons in het portret zijner zuster, een bewonderens- waardig tconbeeld gelaten van die heldhaftige zielen, welke zich zelven weten te vergelen om zich uitsluitend met degenen bezig te houden die God aan hunne o(fer- vaardigheid heeft toevertrouwd: «Ik zal hier uw edel en zacht gelaat schetsen, in onze oogen even als in die der engelen versierd doo.\' de beslommeringen die het voor den tijd vermoeid hebben, gij die uit liefde tot God de dienst van God niet hebt gekozen, en die u uit christelijke liefde speent van de vreugden der christelijke liefde. Gij hebt volkomen noch den vrede des kloosters, noch de zorg der armen, noch het apostolaat in de wereld, en uw groot hart heeft zich weten te berooven van al wat groot en volmaakt was als dat hart. Gij hebt uw leven besloten in de kleine pligten, dienares van een broeder, moeder van weezen. Daar blijft gij gelijk de oplettendste huisvrouw en de ge- duldigste moeder, u geheel gevende, en slechts ten halve onvangende. Gij hebt jeugd, vrijheid, toekomst geschon* ken; gij zijt u zelve niet meer; gij zijt degene die niet meer is, de overledene echtgenoot, de begraven moeder; gij zijt eene maagd weduwe, eene religieuse zonder slui- jer, eene echtgenoote zonder regten, eene moeder zonder naam. Gij offert uwe dagen en uwe avonden op voor



		48

		kinderen die u hunne moeder niet noemen, en gij hebt moederlijke tranen gestort op graven die niet de graven uwer kinderen waren. En in dien arbeid, in die zelf- verloochening, en in die smarten, zoekt en vindt gij als rust nog andere zieken te helpen. andere zwakken te steunen, andere wonden te genezen. O! wees gezegend door God als door onze harten.» Dit treffend naar de natuur geschilderd portret stelt geen toewijding voor die in den boezem dor christen wereld zeer zeldzaam is; ofschoon onze belrekkingen zoo uitge- breid niet zijn, kennen wij ren lal van vrome maagden die zich daarin zouden kunnen herkennen. Zij zijn de troost van hare grijze ouders, de tweede moeders van hare jongere, en de mentors van hare oudere broe- ders. Hare woorden, steeds doortrokken van den hemel- schen geur die hare ziel vervult, brengen de kalmte en de vreugde in de zielen van andoren. Haar altijd heldere, altijd welwillende blik, houdt allen die haar omringen in eerbied, en voorkomt dikwijls ongepaste taal, en gevaarlijke gesprekken. Hare waarschuwingen, die steeds met toegevendheid en medelijden zijn vcr- mengd, vermeerderen in de ziel eens broeders den eer- bied en het vertrouwen dat zij hem hadden ingeboezemd. Deze overwegingen zijn ons voor den geest gekomen toen wij den volgenden brief lazen, aan ons door eene jonge dochter gerigt die zich geheel voor hare familie opoffert, en wier vurige ijver door God is beloond geworden door haar de bekeering te verkenen van een broeder dien zij vurig aan den heiligen Joseph had aanbevolen.



		4!»

		III. dl mei 1862.» � Kerwaarde Pater , «�! hoe goed, hulpvaardig en barmhartig is onze Vader de heilige Joseph! Gij kunt weder eene gunst opteekenen! Weder eene genade waarvoor men hem moet loven en danken. «Eenige weken geleden, beval ik door u, aan onzen welbeminden Heilige, twee groote zondaars aan; vervol- gens, eenige dagen later, had ik het geluk u andermaal te schrijven om u mede te deelen dat een hunner, de ongeloovige grijsaard, op het randje van het graf bekeerd was, en dat hij den zoeten dood der voorbeschikten was gestorven; en nu kom ik u de bekeering mededeelen van een anderen zendaar..... De heilige Joseph heeft al onze verzoeken verhoord, en zijne barmhartige hand heeft die twee verstokte harten geraakt! «Gij weet dat de andere zondaar een jongeling was, reeds lang vervolgd door de genade, en hare stem weerstaande en hoc langer hoe meer in den afgrond der ongeregtigheden verzinkende, met ik weet niet welk een koud cynisme.....terwijl zijn hart overigens door eene verschrikkelijke wanhoop gefolterd werd, liet gevolg van onoverkomelijke moeijelijkheden in de positie waarin zijne ongeregeldheden hem hadden gebrngt. Zoo stond het met hem.... Intusschen droeg hij, sedert bijna twee maanden, de gewijde medalje van den heiligen Joseph, zonder devotie, welligt uit loutere inschikke- lijkheid... Maar ik begon te hopen .... De heilige



		50

		Joseph kon daar niet te vergeefs zijn! En inderdaad, de goede Heilige heeft gehandeld. Eerst heeft hij onzen zondaar de ziekte, of liever de gebrekkelijkheid ge- zonden; dit was, menschelijkerwijs gesproken, het cenig middel om hem de kalmte te geven die noodig was voor eene ernstige daad; wat is er vervolgens in zijne ziel omgegaan?.....ik weet het niet... Maar wat ik w�l weet, wat mijn hart van vreugde en dankbaarheid heeft doen kloppen! is dat de verloren zoon op het patroon- feest van den heiligen Joseph tot den beste der Vaders naderde, dat hij Jesus in zijn berouwhebbend hart aan de Heilige Tafel ontving. Hij hield zijn Paschen� en met Jesus in het hart, wijdde hij zich aan den bewaarder van Jesus toe! Hij schonk hem, voor zijn leven lang, eene kinderlijke liefde, en vroeg hem, als belooning, zijne voortdurende bescherming.... Ja, hij gaf zich met ligchaam en ziel aan den heiligen Joseph en stelde zijne geestelijke en tijdelijke belangen in zijne handen! Acht dagen daarna, vierde de arme bekeerling het oc- taaf van dien gezegenden dag, van dien dag van genade, die een gewigtige in zijn leven zal zijn: hij keerde tot de Heilige Tafel terug.... Ach! hij was zoover van Jesus verwijderd geweest, hij had hem zooveel te zeggen .... on andermaal, vroeg hij, door den heiligen Joseph, de genade der volharding, en bij zijn gebed voegde hij eene plegtige gelofte om te verkrijgen dat de moeijelijkheden zijner positie den vrede zijner ziel niet zouden verstoren en hem niet van den goeden^God zouden verwijderen___ Zal de heilige Josfph dit gebed en ook dien vromen wensch niet verhooren? Zal onze zoo goede Vader het werk van wedergeboorte dat hij zoo bewonderenswaardig begonnen heeft niet verlaten?... Daaraan twijfelen, zou zijn hem beleedigen...



		�l

		«Ach! nooit had ik zoovele en zoo groote gunsten verworven als sedert de laatste maand maart! Een ex-voto, eene geloftegift van marmer, bij een altaar van den heiligen Josepli geplaatst, waar ik zoo gaarne bid, zal de herinnering en de dagteekening van vier harer, maar vooral van die welke het onderwerp van dezen brief uitmaakt, levendig houden. Eerwaarde Pater, in mijne oogen is het vaarlijk een wonder! En indien gij met mij getuige waart geweest van de bijna plotselinge verandering in deze arme, nog zoo jeugdige en toch zoo door de hartstogten verwoeste ziel, dan zoudt gij dit met mij zeggen!... De spotzieke twijfelarij en de bittere wan- hoop hebben plaats gemaakt voor het ontwaakte geloof, het opregte berouw. «Ontvang, enz.»

		EEN ARME VERLOREN ZOON DOOR ZIJNE ZUSTER BEKEERD. Ziehier een zeer treffende brief die ons door eene jeugdige wees wordt toegezonden : Het schijnt mij onmogelijk toe om in dezen brief al de gunsten, kleinen en grooten , te herinneren, welke de liefde van den heiligen Joseph mij in moeijelijke en ge- wigtige omstandigheden heeft verkregen. Ik zal er eene onwaardeerbare vermelden : hel goed slagen in eene zaak die als geheel onmogelijk werd aangezien. Hel feit is het volgende: Drie jaren geleden, werd ik door mijne ouders naar Parijs gezonden om tot engelbewaarder te dienen aan mijn armen broeder, student in de medicijnen, die reeds een geruimen tijd in de hoofdstad had doorgebragt, en zijne familie en zijne rligten geheel had vergeten. Dit



		53

		was voor mij eeno zeer kiesche en moegelijke zending. Hoeveel tranen heb ik in tegenwoordigheid van God alleen gestort, hoeveel droefheid en geheime moedeloosheid hebben mijn arm hart verslonden! Floe dikwijls was ik op het punt de hoop te verliezen, wanneer ik zag dat de zaken hoe langer hoe slechter keer namen! Ik zou in al de bijzonderheden willen treden die een juister denkbeeld zouden geven van <!< buitengewone hulp welke ik door de tusschenkomst van Maria en van Joseph ont- ving, maar dan zou ik een boekdeel moeien volschrijven. Teneinde de groole gunst die ik luide wil verkondigen, beter te doen begrijpen, zal ik mij vergenoegen met te zeggen dat ik wees hen; mijne moeder werd mij op zeer jeugdigen leeftijd ontnomen; nog zeer jong zijnde, heb ik haar moeten vervangen en de geleidster worden van mijn ouderen broeder. Mijn verblijf in de hoofdstad is eer e zware beproeving geweest, �n omdat ik nog zoo jong en arm aan ondervinding was, �n omdat mijn smaak en mijne voorliefde geheel strijdig zijn met den geest des lijds. «Maar gezegend zij de beminnelijke Voorzienigheid, die mij groote vertroostingen heeft verschaft juist daar waar ik groote gevaren had Ie loopen, en bijna onover- komelijke hinderpalen te overwinnen. Arme banneling, ver van het dorp waarin ik mijne jonge jaren had door- gebragt, koos ik de kerk van Onze Lieve Vrouwe der Overwinningen, als eene overheerlijke oasis te midden dier uitgestrekte woestijn, als eene veilige haven inden storm. Zonder vriendin , alleen aan mij zelve overgelaten, kwam ik gaarne mijn hart, dat te vol was, uitstorten in den medelijdenden boezem van mijne Moeder in den hemel; hoe gelukkig gevoelde ik mij bij het altaar van haren engelachtigen Bruidegom te kunnen nederknielen! Daar, in zijne tegenwoordigheid, balsemde een hemelsche geur



		53

		mijne ziel en genas haar van al hare wonden. Op zekeren dag dat ik met meer vertrouwen bad, hoorde ik in het binnenste mijns harten eene geheime stem die mij zeide: Stel uw vertrouwen in dien zoo goeden en zoo magtigen Vader, en zyne teedcre liefde zal u steeds vergezellen. «Van dit oogenblik af, gaf ik mij zondor voorbehoud aan dien groolen Heilige, die mij steeds, ik geloof, ik gevoel het, eene goede plaats in zijn vaderhart heeft bewaard. «Na die geheele overgeving van mijne zorgen en mijne zware bekommering aan den Heiligen dien ik voorliefde toedraag, zijn vrij wat stormen over mijn hoofd gigaan, die mijn vertrouwen zouden hebben moeten doen wan- kelen! maar nooit heeft iels mij kunnen weerhouden om mijne oogen naar mijn heiligen Beschermer op te heffen; ik zeide hem toen met tranen in de oogen : Ik smeek u, o mijn welbeminde Vader, leen een gunstig oor aan mijne gebeden, en, wanneer gij mijne dierbaarste ver- langens met een volkomen en goeden uitslag bekroont, dan zult gij uwe eigene glorie kroonen; mijne dankbaar- heid zal eeuwig zijn, en mijn hart, getroffen door zoovele weldaden, zal geen rust meer hebben dan wanneer het u nieuwe en talrijke dienaars zal hebben gewonnen. «En nu, liefde, lof en glorie aan den heiligen Joseph, mijn welbeminden Vader. Zijne onuitsprekelijke goed- heid heeft mij boven mijne verwachting verhoord; al de hinderpalen zijn verdwenen; zijne vaderhand heeft het arme verloren schaap in den schaapstal teruggevoerd; hij heeft het aan ons dierbaar gebergte teruggegeven. De heilige Joseph heeft geen grenzen aan zijne gaven gesteld; niet alleen is mijn arme broeder tot God terug- gekomen, maar hij is bovendien schitterend geslaagd in zijne studi�n, welke hij zoozeer veronachtzaamd had. Wij



		54

		zijn nu reeds eene maand in het ouderlijk huis terug; mijn hart is altijd met eene onuitsprekelijke dankbaarheid vervuld, en, mijne schroomvalliglitid overwinnende, heb ik besloten om u dit verhaal toe te zenden, ten einde al uwe vrome lezers aan te sporen om in den hei- lige Josepb hun vertrouwen te stellen. «Hoe gaarne zal ik aan het heiligdom van den heiligen Josrph een cx-voto zenden, ter getuigenis van mijne kinderlijke liefde! Hoe gelukkig zou ik wezen, wanneer ik, in de plaats van een koud marmer, mijn arm hart daar kon vasthechten, overvloeijpnde van dankbaar- heid en vertrouwen voor den beste en teederste der vaders (18 januarij 1864).» Het is onmogelijk om dit zoo treffend en naief ver- haal te lezen zonder zich tot schreijens toe bewogen te gevoelen. O! wie zou kunnen zeggen hoeveel goed engelachtige en offervaardige zusters kunnen doen in den huiselijken kring, voor hunne broeders, die zoo dikwijls van God verwijderd zijn! Dat al degenen die deze regelen zullen lezen den heiligen Joseph bidden dat hij haar in zulk eene kiesche en gewigte zending helpe, opdat zij dezelfde vreugde en hetzelfde geluk mogen hebben als de jonge dochter van wie sprake is in dit verhaal.

		BEKOMMERING VAN EENE ZUSTER OVER DE OPVOEDING VAN HAREN DROEDER. «Ik wensch ook eene hulde van dankbaarheid aan den heiligen Joseph te brengen, en daarom zend ik u heden het verhaal van eene uitstekende gunst welke de



		bfi

		Sedert zeer langen tijd was een mijner broeders in de wanhopigste besluiteloosheid omtrent zijne roeping. Hij deelde mij zijne ongerustheid mede, die ik des te meer gevoelde dewijl onze harten slechls ��n hart vormen. Ik rigtte mij aanstonds tot den heiligen Joseph, opdat hij mij omtrent zulk een moeijclijk punt niogt verlichten. Verscheidene novenen werden te dier intentie gehouden; maar de gevraagde gunst liet zich steeds wachten. Ik begon toen, tweemaal achtereen, de oefening der zeven zondagen, en, twee dagen na de sluiting dier godvruch- tige oefeningen, ontving ik uit den mond van een man Gods het besluit dat een einde maakte aan alle onzeker- heiden op de meest bepaalde wijze de loopbaan aangaf, die mijn broeder moest intreden. Mijne dankbaarheid evenaarde mijn geluk, maar mijne wenschen waren nog niet vervuld, dewijl eene plaats in een geschikt huis moest gevonden worden. Ik rekende op den heiligen Joseph en ook ditmaal is mijn vertrouwen niet ijdel geweest: het huis is gevonden, de schikkingen zijn gemaakt, en nu blijft mij niets ovei dan mijne be- lofte te vervullen om dit feit openbaar te maken en alle dagen, gedurende een jaar, de zeven smarten en de zeven Dlijdsehappen van den heiligen Joseph te bidden. Maak dan aan allen, Eerwaarde Puler, mijne dank- baarheid en mijne liefde voor dezen grooten Heilige bekend, wiens dienares ik de eer heb te zijn in eene Congregatie die zijn naam draagt. Ik zou wenschen dat elke zandkorrel een hart was in staat om den heiligen Joseph te beminnen, dat elke waterdruppel eene stem was om overal zijne magt en zijne goedheid te ver- kondigen; dat elke punt van het luchtruim een echo was om te herhalen dat de heilige Joseph de magtigste aller beschermers en de beste aller vaders is.



		57

		Ten einde zooveel in mijn vermogen is mede te werken tot de uitbreiding zijnor vereering, span ik al mijne krachten in om zijne liefde in het hart der mij toevertrouwde kinderen in te prenten. Moge deze zwakke getuigenis mijner dankbaarheid hem aangenaam zijn en mij bij voortduring zijne vaderlijke hulp verdienen. 2�i october 1806. Zuster Maria-Delpiiina.

		MAf.T VAN DEN HEILIGEN JOSEPH OP HET HEILIG HART VAN JESUS. Men moet nooit wanhopen aan de zaligheid van eenigen armen zondaar, maar steeds, ondanks al den weerstand aan de genade ze aan het zoo barmhartig Hart van Jcsus, door de alvermogende voorspraak van Maria en van Joseph , aanbevelen. Ziehier eene des te bewonderenswaardiger bekeering dewijl zij plotseling is geweest en verkregen zonder eenig uitwendig middel. Wij deelen den brief mede die aan ons is gerigt: «E ..., 26 augustus 1865. �Eerwaarde Pater, «Glorie, eer, lof en zegen aan het allerbarmhartigst Hart van Jesus door het onbevlekte hart van Maria en door den heiligen Joseph, onzen teederlievenden Vader en magtigen beschermer. � Ofschoon ik de eer niet heb u te kennen, Eerwaarde Pater, schrijf ik u om uw Eer- waarde eene gunst of liever eene genade mede te deelen, welke ik gaarne vermeld zag onder den titel van Magt



		58

		van den heiligen Joscph op het heilig Hart van Jesus, want ik geloof zeker dat ik haar op de voorspraak van onzen beminnelijken Vader den heiligen Joseph, van dit zoo medelijdend Hart voor de zondaars heb verkregen. «Ziehier het feit: «Ik heb een broeder dien ik altijd uit den grond mijns harten heb liefgehad; onze geheele familie deelde mijne gevoelens ten zijnen opzigte, want hij is ten allen tijde de steun van zijne goede moeder en de troost van al de zijnen geweest. Sedert verscheidene jaren met eene onder alle opziglen verstandige en achtenswaardige vrouw gehuwd, had hij zich steeds zeer verknocht aan zijne echlgenoote betoond. Hij had zijne kinderen teeder lief en legde zich er vooral op toe om hen voor God op te voeden. � Ongelukkiger wijze was die arme broeder sedert ongeveer drie jaren z�� van gedrag veranderd dat men hem niet meer herkende. Een goede zoon, een trouwe echtgenoot, een teederlievendo vader zijnde, was hij thans hardvochtig, onverbiddelijk, ontrouw, kortom slecht geworden. Zoo stichtend zijn vroeger gedrag ge- wecst was, zoo ergerlijk en zelfs ergerlijk r was het voor de geheele gemeente geworden waarin hij woont. Ik zou u onmogelijk, Eerw. Pater, onze smart kunnen beschrijven, toen wij dien ongelukkige alle godsdienstoefening vaarwel zeggen en met reuzenschreden den weg der ondeugd bewan- delen zagen. Niels is gespaard om dien nieuwen verloren zoon tol betere gevoelens te brengen: vermaningen, ge- beden, novenen enz. Ja, ik kan zeggen dat wij gedurende deze drie jaren niet hebben opgehouden om voor dien ongelukkige te bidden. Maar begrijp onze smart: in plaats van zich te veranderen en te bekeeren, werd de onge- lukkige van dag tot dag erger. Hij heeft zich zelfs zoo



		59 ver vergeten, van zijne arme kinderen te mishandelen en zijne vrouw openlijk te verachten, zeggende dat hij haar niet meer wilde zien. Sedert verscheidene maanden sprak hij zijne moeder, zijne vrouw, zelfs zijne kinderen niet meer toe. Wanneer hij somtijds gedwongen was iels te zeggen, deed hij het met eene verschrikkelijke barschheid. «Op de levendige vermaningen zijner moeder, heeft hij geantwoord: «Ik wil van niemand iets meer weten. Niemand zal mij meer kunnen veranderen; de duivel zelf zal mij niet veranderen.» Deze laatste uitdrukking heeft mij zulk een schrik aan- gejaagil, dat ik voor een oogenblik bijna getwijfeld heb aan de mogelijkheid van de bekeering van den rampzalige die haar durfde doen. Maar dewijl het juist dien dag het feest van het Allerheiligst Hart van Jesus was, toen hij dit zeide, heb ik mij onverwijld tot dit zoo barmhartig Hart gekeerd, en met veel droefheid, maar met een groot vertrouwen gezegd: «Voorzeker neen , de duivel zal hem niet veranderen, maar het medelijdend Hart van Jesus, door de voorspraak van den heiligen Joseph.» Op hetzelfde oogenblik, heb ik eene gelofte gedaan om een pelgrims- logt naar eene kapel van den heiligen Joseph te vol- brengen, daar eene heilige Mis te doen lezen en den volgenden woensdag eene kaars ter eere van den Heilige te laten opsteken. Tevens heb ik beloofd dat als de heilige Joseph mijn wensch vervulde, ik uit dankbaarheid eene tweede kaars zou laten branden, en drie heilige Missen lezen, eene ter zijner eer, en de beide anderen ter eer van het Allerheiligst Hart van Jesus en van het Onbevlekt Hart van Maria. «O magt van den heiligen Joseph op het Heilig Hart van Jesus! dat Hart, dat zich tot hiertoe ongevoelig had



		f.0

		betoond voor dezen nieuwen verloren zoon, heeft de smeebingen van den heiligen Josepli niet kunnen weer- staan. Ach! eerwaarde Pater, oordeel over mijn geluk en liet geluk van onze geheele familie: op den dag dat ik mijne gelofte had gedaan, is mijn arme broeder, die daarvan niets wist, geheel veranderd. Hij is begonnen zijne vrouw en zijne kinderen toe te spreken, en den volgenden luoensdag is hij zijne mceder gaan bezoeken, om haar zijne diensten aan te bieden. Sedert heeft hij zich z�� betoond als hij in zijne jeugd was, dat wil zeggen een goede zoon, een trouwe echtgenoot, een teedere vader; kortom , hij vervult zijne godsdienstpligten en tracht de ergernis te vergoeden welke hij het ongeluk heeft gehad te geven. Glorie zij daarvoor aan het Heilig Hart van Jesus; eer en lof aan den heiligen Joseph, onzen teederlievenden vader en magtigen beschermer. «Uit dankbaarheid jegens den heiligen Joseph heb ik gemeend u dezen trek van zijne bescherming te moeten medi\'deelen. «Ontvang, enz.»

		GELUKKIGE VERZOENING VAN EEN ZOON MET ZIJN VADEI1. «Ik ben er trots op u te zeggen dat ik, mij sedert de eerste jaren mijner jeugd tol het religieuse leven ge- roepen gevoelende, slechts zuchtte en nog zucht naar het oogenblik waarop het mij zal gegeven zijn om onder de bruiden van Jesus geteld te worden; desniettemin kwamen van allerlei kanten beletselen op: de weinige