DEN GEVANGENE IN HET VATICAAN.

Dr. Fr. J. Il 0 L % W A 11\'f II.

VERTAALD ONDER TOEZICHT EN VERRIJKT MET EENE INLEIDING

Dr. W. J. F. NUIJENS^

551b\'! \'■\'-■ &

ALKMAAR. � A. NULTENS, 1874.

_______________________________________*

Compleet In i stukken , elk » 00 Cent.

\' """tfffff^¹ ^^et ^voorwooi\'d ^vau Dr. W.
W^^r j y NU YENS, benevens

titel en algemeene omslag worden bij het
2e stuk verzonden, dat reeds ter perse is.

■M ■ I MM M HHM^BV^itMMIf» >*<.>■ «Mtuaoci

AAN DE NIEUW BENOEMDE BISSCHOPPEN
VOOR ITALI�.

Op den 22 December heeft de H. Vader na
de benoeming van Bisschoppen voor Itali�, voor
hen, die in Rome aanwezig waren, de volgende
toespraak gehouden:

�Ja, hopen wij op een blijden toekomst, hopen wij,
dat de Heer barmhartigheid jegens dit arme Itali� zal
uitoefenen. "Wanneer God een volk tuchtigen wil, be-
rooft Hij het van zijne herders en van de overvloedige
genaden, die op de moeielijke wegen van dit leven
naar de eeuwigheid zijne gidsen moeten zijn. Zoo is
het sedert verscheidene jaren met het ongelukkige Ita-
li� geweest. Wanneer de Heer daarentegen barmhar-
tigheid aan een volk wil bewijzen, dan voorziet Hij
het van alle geestelijke en tijdelijke hulpmiddelen , die
het de verkrijging der gelukzaligheid vergemakkelijken:
en voor alles voorziet Hij het van herders naar Zijn
hart, die deszelfs licht en leidslieden zijn.

RIJKSUNIVERSITEIT TE UTRECHT

Het feit, dat wij heden met Gods toestemming her-
ders zenden aan de kerken die weduwen waren, is
zonder twijfel een teeken van barmhartigheid en in
werkelijkheid eene weldaad , maar voornamelijk is het
de aankondiging van een beteren toekomst, dien God
ons na deze oogenblikken van smartelijke beproeving
zal schenken.

De nieuwe herders zullen bij hunne volkeren twee
klassen van personen ontmoeten , aan welke zij bijzon-
derlijk hunne zorgen moeten besteden. Tot de eene,
en deze zijn de talrijkste , behooren de ongeloovigen ,
die reeds als \'t ware door den duivel bezeten zijn,
zooals zekere Syndics iVItali�, die zekere brieven
schrijven ....

De anderen zijn in den grond niet slecht, maar be-
sluiteloos, krachteloos, en laten wij het maar zeggen,
geheel en al lafhartig; zij willen het goede met het
kwade, de waarheid en de leugen, God en Belial met
elkander verzoenen. Maar deze dingen kunnen niet
met elkander verzoend worden.

Voor de eerste moet men bidden, opdat de Heer
hunne harten treffe. De anderen moeten onderwezen
en opgewekt worden. Gij moet u met beiden bezig
houden en daarom zult gij met Gods hulp en gebruik-
making van alle herderlijke deugden aan het heil uwer
volkeren arbeiden.

Daarvoor zegen ik u, en met u zegen ik al uwe
volkeren, voor het wereldlijke en voor het geestelijke,
voor tijd en eeuwigheid.
Benedictio Dei . . . ."

24 September 1871.
AAN ROMEINEN.

Op den voormiddag van den 22 September
1871 verzamelden zich de Romeinsclie adel en
de, door de komit�es der Katholieke vereenigingen
vertegenwoordigde burgerstand in de uitgestrekte
zalen van bet Vaticaan. Ongeveer 11^ uur ver-
scheen de Heilige Vader, gevolgd door zijn hof-
stoet en verscheidene kardinalen, in de consistorie-
zaal. Markies Francesco Cavaletti, Romeinsch
Senator, en als zoodanige de waarachtige ver-
tegenwoordiger der Romeinen, las aan den voet
van den pauselijken troon een adres voor, dat
de gelukwenschen moest uitdrukken, welke de
getrouwe onderdanen besloten waren, ter gele-
genheid van het Kerstfeest, Pius IX aan te
bieden. Hierop overhandigde hij den Heiligen
Vader, behalve een aanzienlijke St. Pieterspen-
ning, de met duizend en nogmaals duizend hand-
teekeningen uit alle klassen der bevolking over-
dekte vellen.

De Heilige Vader stond van zijn troon op
en antwoordde ongeveer het volgende:

�De hoop, die wij koesteren, waaraan wij ons over-
geven, die zoo diep in onze harten is ingegrift en welke

de Senator van Rome mij uit uwen naam in zulke wel-
sprokendc woorden heeft uitgedrukt, deze hoop moet
in ons steeds aangroeijen, daar zij als onze innigste
overtuiging oen spoedigen ommekeer van zaken aan-
toont. Gij weet, dat wij aan den vooravond van een
groot feest staan. Hetzelve herinnert ons er aan, dat,
toen het Romeinsche rijk en de maatschappij die het
vormde, op het toppunt van wanorde van elke soort
en in het donker der meest verpeste duisternis gekomen
was, de rechtvaardigen haden en ten hemel riepen:
Hora f e coeli desuper et nubes pluant Justum. Ook toen-
maals verlangde men daarbij iets, ook toenmaals smeekte
men om het einde van zulke groote benaauwdheid.
Te midden van dezen toestand gaf de Romeinsche
keizer Cesar Augustus het bevel, om eene algemeene
volkstelling van alle onderdanen van het rijk te houden.
Ook in Nazareth werd aan dit bevel gevolg gegeven,
en toen was het, dat de Heilige Jozef, om aan de
wetten der overigheid te gehoorzamen, gedwongen werd
naar Bethlehem te reizen, en Maria die hare bevalling
te gemoet zag, met zich te nemen. En hier moet men
het groote woord herhalen: Verbuin Dei manet in
aeternum. "Want er stond geschreven, dat te Bethlehem
diegene geboren zou worden, die der wereld het licht,
de verlossing en het heil zoude aanbrengen, en God
bestierde het in Zijne Wijsheid zoodanig, dat ook de
Heilige Maagd naar Bethlehem moest reizen, om den
Verlosser der wereld, den Stichter ,van onze Kerk, die
in Bethlehem geboren moest worden, het levenslicht te
schenken. Ziet, om uwe hoop te verlevendigen, stel
ik eene vergelijking en zeg u: Wij zien de ongerech-

tigheid en de wanorde in deze Heilige Stad, die tot
dusverre de leermeesteres dor waarheid was, maar die
men echter heden juist in hot tegenovergestelde zou
willen veranderen, dat wil zeggen, zooals mijn groote
voorganger Leo zeide, tot eene leermeesteres van den
leugen maken, ten toppunt gevoerd. Ook in deze stad
zien wij leerstoelen vanwaar valschc, goddelooze en
duivelachtige leerstukken verkondigd worden. Ook hier
zien en hooren wij hoe de leeraren van het protestan-
tismo de jeugd zoeken te bederven. Ja, wij zien de
Heilige Stad bezoedeld door duizende lage ondeugden ,
voor wier opsomming het hier do plaats niet is. En ook
heden is het den machtigen in het hoofd gekomen om eene
volkstelling te houden , zoodat wanneer wij de uiterste
ellende van onzen toestand vergelijken met die van
lang verloopene eeuwen, wij ook mogen hopen spoedig
het licht te zullen aanschouwen. Evenmin als de recht-
vaardigen toen ophielden met hun smeeken: Itontte coeli
desuper, zoo moeten wij ook het zelfde gebed tot God
opzenden. Zeker wordt ook nu gebeden. Gij, Romei-
nen, gij het voorbeeld van geloof en godsvrucht, bidt;
in geheel Itali�, in geheel Europa, in de geheele katho-
lieke wereld wordt gebeden. Dit rechtmatig en heilig
verlangen, deze wensch, om den treurigen aanblik dor
wereld spoedig veranderd te zien, het zamentreffen van
dit verlangen met de volkstelling is ons een zekere
waarborg voor de spoedige vernieuwing van het aan-
schijn der aarde. Ja, vertrouwen wij op de barmhar-
tigheid Gods, op het geloof der volkeren, op de een-
dracht en het zamenwerken\' der Katholieken, en God
zal ons verhooren.

Voor vele eeuwen vcrmogt een heldhaftige, stand-
vastige, energieke man, die van de bergen van eene
Spaansche provincie afdaalde, een Asturi�r, de aan-
voerder van een volk, bezield met een levendig geloof
en grooten ijver voor den godsdienst, Spanje van de
Turksche halve maan te bevrijden, van de Muzelmannen
te zuiveren , en aan de Katholieke Kerk terug te ge-
ven. Vertrouwen wij op het geloof der volkeren, om
de vernieuwing van dit wonder te beleven. Onophou-
delijk smeek ik God, en gij bidt met mij, ten einde de
barmhartigheid Gods over ons af te roepen. Zoo hef
ik dan de handen ten hemel en zeg :

U , o Heer, behoort deze wijngaard ! Gij hebt hem
geplant en met het bloed der Apostelen en van zoo vele
duizende Martelaren vruchtbaar gemaakt! Gij hebt hem
verpleegd door de reinheid der leer en de heiligheid van
levenswandel van zoovele Uwer afgezandten: o God,
werp een blik van medelijden en erbarmen op ons,
verhef uw rechterhand en zegen dit volk, dat van U
de verlossing hoopt. Zegen het naar ligchaam en ziel,
zegen het in de huisgezinnen, en moge deze zegen U,
den door de Engelen verkondigde vrede brengen: pax
hominibus bonae voluntatis.

Zegen, o Heer! dit volk, deze verzameling en allo
Katholieken, die voor de eer Gods, voor het heil der
zielen en voor do ophouding van zoo groote en knel-
lende verdrukking werken. Zegen hen nu, in dit leven,
eindelijk in het uur des doods, en maak hen waardig,
U eens in alle eeuwigheid te loven en te prijzon."

Einde December 1871.

AAN DEN RECTOR VAN HET IERSCHE COLLEGE.

Mons¹\'. Kirby, rector van het Iersehe college
overhandigde met mevrouw Scherlook een adres
van 300,000 Iersehe vrouwen. De Heilige Vader
sprak:

�Ik had heden dit nieuw bewijs van liefde van den
kant van het Iersehe volk niet noodig , want in al de
jaren van mijn Opperherderschap heb ik die zonder
ophouden ontvangen. In elke tijdsomstandigheid, in
alle jaren, maar voornamelijk in den treurigen toestand,
waarin wij ons bevinden, heb ik veelvuldige bewijzen
daarvan ontvangen, en Ierland heeft mij zijn goud, het
heeft mij zijn bloed gebracht. Ja, het is reeds eenige
jaren geleden, dat ik in deze Heilige Stad oene colonne
jonge Ieren zag, die, gloeijende voor de verdediging
van het recht, van de rechtvaardigheid, van den godsdienst
en van den Stoel van Petrus, zich aan den dienst van
den Heiligen Stoel wijden. Derhalve had ik dit nieuw
bewijs niet noodig, maar deze nieuwe betuigingen van
gehechtheid zijn mij niet zonder nut, en zij zijn mij
kostbaar en aangenaam, daar zij mij moed geven en
mij sterken, opdat ik strijden moge tegen de vijanden
Gods en der kerk.

Gezegend zij ten allen tijde dit Iersehe volk. Moge
het ten allen tijde beschermd worden door «den grooten

Heiligen Patrick, die u den geest der liefde in de een-
heid des gcloofs en in de eenheid met den Heiligen
Stoel geeft. Mogen uwe wenschen door den zegen Gods
bekroond worden. Moogt gij aan het einde van uw
sterflijk leven de vruchten van uw geloof inoogsten,
dan, wanneer het geloof niet meer noodig zal zijn,
� dan zullen wij zonder de hulp van het geloof God zien
en hem in de gansche eeuwigheid beminnen en lofprij-
zen kunnen.

Dat is mijn wensch voor u, voor uwe medelandge-
nooten , voor de 200,000, die dit adres onderteekend
hebben. 200,000 maal zullen zij gezegend zijn. Mil-
lioen en millioenmaal storte God op u de zegeningen uit,
die de zwakte van de vrouw versterken en de kracht
van den man verdubbelen, en mogen ten allen tijde
deze zegeningen het erbarmen en alle genaden Gods
over Ierland verbreiden ! "

AAN DE 52 PASTOORS VAN ROME.

�De schoone woorden, welke de pastoor van de kerk
der H. Apostelen in zijn en uw naam tot mij gericht
heeft, hebben mij veel genoegen gedaan.

Het is zeker, dat de herders op de stem van den

Engel zich haastten, om naar Bethlehem te gaan en
te zien, wat er gebeurd was, en zij vonden het kind
Jcsus met Maria en Jozef te midden van vele ontbe-
ringen en eene groote armoede.

Ook gij, mijne zonen, zijt tot mij gekomen om mij
in deze schoone dagen op te zoeken. Waarlijk, wat
de verblijfplaats en de ontberingen eener uitwendige
armoede aanbelangt , zoo is hier nauwelijks eene ver-
gelijking te maken met het goddelijke kind. Maar gij
wilt in mijn persoon het goddelijke kind vereeren, wiens
Stedehouder ik ben en daarvoor dank ik u. Ziet, hoe
goed de Heer in Zijne voorzienigheid het leven weet
in te richten van hen, die Hij liefheeft: niet immer
zendt Hij vreugde en niet immer droefheid, integen-
deel, den eenen dag beproeving, den anderen dag troost.
Zoo zullen wij dan geduld hebben te midden der
wederwaardigheden, te midden der tegenwoordige smar-
ten, waar gij, zooals gij zegt, in tranen zaait; en gij
zult den dag des Heeren, die den stervelingen onbe-
kend is, maar die vol erbarmen is , aanschouwen. Ja,
hebt moed, trotsch de moeielijkheden van uw arbeid-
vollen dienst, en volhardt in het onderricht der chris-
telijke leer.

Wat de scholen aanbelangt, die gij geopend hebt,
dat is eene schoone zaak ; ik ben zeer te vreden met
de vruchten die zij voortbrengen , voornamelijk met het
oog op den godsdienst.

Zoo zegen ik u dan van ganscher harte ; ik zegen
u, uw zweet, uw ijver, opdat gij voort moogt gaan,
uw ambt waardig te bekleeden.
Benedictio Dei....."

7 Januarij 1872.
AAN 600 VROUWEN UIT TRANSTEVERE.

Op den 7 Januarij 1872 hebben 600 vrouwen
van Transtevere den Heiligen Vader hunne ge-
hechtheid betuigd. Hij antwoordde het volgende:

�Ik vernoem met levendige vreugde |dit bewijs der
liefde van Transtevere, jegens den Heiligen Stoel. Ik
wil u iets herinneren , dat voor 24 jaren gebeurd is.
Ik was in het Quirinaal, toen de wijk van Transtevere,
uit voortreffelijke en getrouwe Romeinen gevormd , mij
een grooten blocmcnruiker overhandigde, zoo groot, dat
twee mannen dien nauwelijks konden dragen. Heden
hebt gij mij geen bloemen, maar wat veel kostbaarder
is, de uitdrukking van uwc harten gebracht. De goede
mannen van Transtevere kwamen in het paleis, de
vrouwen bleven op het plein, zoodat ik, om haar te
zegenen op het balkon moest treden, dat heden ten
dage door andere vrouwen ontwijd is. Van toon af
kende ik de gevoelens van de bewoners van Transtevere
jegens den Stadhouder van Jesus Christus en den onver-
breekbaren band harer liefde voor dezen Heiligen Stoel.
Heden is de vorst \'), die aan het hoofd dezer lieden
stond, dood, zijn zoon, zijn neef zijn dood, de overste,
die hen begeleidde is dood, do pastoor uwer kerk is

\') (Vorst Corsini).

ook dood, en zeker zijn vele Tan de bewoners van
toen , heden ook niet meer. Dit herinnert ons er aan ,
hoe zeer ons hart zich los maken moet van de gehecht-
heid aan deze aarde, die wij den een of anderen dag
verlaten moeten. Onze blijvende woonplaats is niet hier
beneden; de aarde is slechts het land der ballingschap
en beproeving ....

Gij vraagt den Paus, wanneer de kwalen, waardoor
wij omringd zijn, een einde zullen hebben. Denkt na
over de waarheden, welke de kerk ons in deze dagen
voorhoudt en uw hart zal u een antwoord geven.

Jesus Christus heeft in zijne armoedige kribbe de
gave van arme herders en rijke koningen ontvangen,
en te gelijkertijd heeft de gruwzame ijverzucht van een
vorst zijn leven bedreigd. Maar de aanslag der boos-
heid kon niet zegevieren, omdat eerst later het offer
op �olgotha volbracht kon worden. Daarom heeft do
Engel des Heeren den Heiligen Josef vermaand , zich
in Egypte te redden. Drie jaren gaan voorbij en de
Engel verschijnt wederom en beveelt Josef, om met
het kind naar Palestina terug te keeren, omdat zij, die
het naar het leven stonden, allen dood waren, defuncti
sunt enim qui quaerebant animam pueri. De tiran was
dood, en de Heilige Familie kon behouden in het vader-
land wederkeeren.

De wereld, mijne geliefde dochters, was ten allen
tijde Christus en zijne kerk vijandig en heeft haar immer
bestreden. Maar de vervolging is immer voorbijgegaan
en de onsterfelijke kerk heeft immer gezegevierd. De
barbaarsche keizers, die de arena (van het colyseum
b. v. b.), met zoo veel bloed drenkten, zijn voorbijge-

gaan, on de onsterfelijke kerk heeft gezegevierd. De
ongeloovigen en de goddeloozen hebben haar duizend-
maal beroofd, beschimpt, mishandeld; zij zijn ook voor-
bijgegaan, defuncti mint en de kerk is gebleven en zal
immer blijven, daar de kracht en de wijsheid des Heeren
over haar zijn.

Zoo zal uw antwoord op de vraag: �wanneer zal dit
een einde nemen ?" dit zijn � wanneer,\'\' weten wij niet,
maar wij weten , dat wij het kunnen bespoedigen door
onze gebeden en onze nauwgezette vervulling van de
goddelijke geboden.

Moeders , draagt voor alles zorg voor uwe kinderen.

De oudere zuster moet zich de jongere aantrekken,
de eene broeder den anderen, vader en moeder allen.

Houdt u aan de vrome dames , die met zoo veel ijver
zich het welzijn der jeugd aantrekken , houdt u aan uwe
geestelijke leidslieden, aan uwe pastoors. Vereenigt u
allen aan de voeten van Jesus Christus en verwacht
met een vast en onwrikbaar vertrouwen het oogenblik
der goddelijke barmhartigheid. De Voorzienigheid zal
u bijstaan.

Geve de Heer, dat deze treurige stand van zaken
eindelijk ophoude, opdat gij mij weder in uwe straten
kunt zien , zonder dat datgene, wat men nu zien en
hooren moet, mijn hart bedroeve.

De zegen van den Almachtigen God, den Vader, den
Zoon en den Heiligen Geest dale over u neder en blijve
als in uwe harten ingedrukt.

Benedictio Dei...."

8 Januarij 1872.
AAN EENIGE KINDEREN.

Ongeveer 300 kinderen, waaronder nog zeer
kleine van drie en vier jaren, wachtten met hunne
ouders den Heiligen Vader op. Toen hij binnen-
trad, zonken zij op de kni�n, en nadat eenige
hunner gedichten hadden voorgedragen, sprak de
Heilige Vader:

�De kerk herinnert er ons in deze dagen aan, dat
Maria bij haren terugkeer van Jeruzalem het kind Jesus
met zich naar Nazareth heeft genomen, waar onze Hei-
land , hoewel Gods Zoon en zelf God , een menschelijk
leven heeft geleid , en Maria en Joseph geheel onder-
worpen was. Misschien gewaardigde hij zich zelfs, om
hen in hun dagelijkschen arbeid behulpzaam te zijn.

Maar wat nog meer in uw geheugen moet ingedrukt
zijn, dat is zijne volkomene gehoorzaamheid aan Maria,
zijne moeder, en aan den Heiligen Josef zijn voedster-
vader. Leert alzoo ook gij, lieve kinderen, om uwe
ouders onderdanig en gehoorzaam te zijn, omdat dit
het gebod van God en het voorbeeld van onzen Heer is.
Uwe ouders zeggen u, wat gij moet doen, en gij moet
met zachtmoedigheid en bereidwilligheid gehoorzamen.

Vliedt, lieve kinderen, de ledigheid en weest vlijtig
in het leeren; aan u, mijne dochtertjes, zeg ik u nog,
weest vlijtig in uwen arbeid! De Heer zegene u allen,
zoo als ik zelf u van ganscher harte zegen.

Benedictio Dei...."

AAN ONGEVEER 10 000 VROUWEN UIT DE ROMEINSCHE
PAROCHI�N.

(Dewijl de Heilige Vader verkouden was, ver-
ontschuldigde hij zich, dat hij slechts weinige
woorden zeggen kon, hij sprak daarop het vol-
gende):

�Gij verlangt dat deze gebeurtenissen eindelijk eens
op zullen houden. Herinnert u, dat wij heden het feest
van den heiligen naam Jesus vieren, en dat wij in
dezen naam, welke die van den Almachtigen is, ons
vertrouwen moeten stellen.

Zalig de ziel, die haar vertrouwen op den naam
Gods heeft gesteld voor welken alle hemelsche, aard-
sche en helsche machten den knie moeten buigen!

De machten der hel wilden in Kome wel den naam
van Jesus uitwisschen , zij verbraken het marmer, waarin
hij was gegrift, maar do heilige naam van Jesus is
onvernietigbaar, hij zal eeuwig duren en ons redden.

Stellen wjj derhalve ons vertrouwen op den naam
Jesus, roepen wij dien met vurigheid en geloof aan,
opdat de barmhartigheid Gods het einde van zoovele en
zoo groote beproevingen verhaaste !

Groote God ! zegen dit volk, deze stad , deze Katho-
lieke vereenigingen, en maak, dat uwe vijanden tot
inkeer komen, dat hunne macht niets tegen ons ver-
moge.

Deze zegen blijve immer over u geheel dit leven
door; hij brenge u den vrede en de welvaart in uw
huisgezin, hij zij uw gids in moeilijkheden, in den
arbeid, bij de studie , in de kerk ; deze zegen sta u bij,
bij den overgangen uit dezen tijd in de eeuwigheid en
brenge u in de hemelsche dreven van vrede, in den
schoot Gods !

Benedictie) Dei. .. ."

AAN DE OVERSTEN DER GEESTELIJKE ORDEN.

�Evenzeer als ik aan gevaar ben blootgesteld , moet
gjj het ook zijn, en even als ik sterk ben tegenover
dit gevaar, moet gij ook sterk zijn.

Zij, de anderen , zeggen, dat zij sterk zijn, maar de
waarheid is, dat zij zwak zijn.

Om de wereld te bedriegen , handelen zij somwijlen
met eenc gewaande gematigdheid, en doen als of zij op
eene verzoening hopen. Maar de verzoening is onmo-
gelijk, daar er slechts eene ondeelbare gerechtigheid
bestaat , die nimmer met de ongerechtigheid in een
vergelijk kan treden."

De Heilige Vader onderhield zich na deze woor-
den met enkele personen afzonderlijk; toen hij

den abt der Michitaristen van Weenen bemerkte,
zeide hij, gedachtig aan het slechte gedrag der
Mechitaristen van Weenen en Veneti�: ■

�Ik verwar de goede religieusen van uwe congre-
gatie van Weenen niet met die, die op eene andere
plaats de Kerk bedroeven."

De Heilige Vader ontving den 19 Jan. de pro-
fessoren, welke getrouw aan de Kerk van Chris-
tus blijvende, de schitterendste aanbiedingen van
de godsdienstlooze overweldigers krachdadig en
protesteerende wederstand hebben geboden. Bij
deze gelegenheid sprak Pius IX de volgende
woorden, die de Katholieke onderwijzers van alle
landen aangaan:

�Evenals de priester, heeft ook de leeraar, hij mogo
dan geestelijke zijn of niet, eene hooge , een buiten-
gewoon groote verantwoordelijkheid , met betrekking op
het door hen medegedeelde onderwijs. God geeft den
ouders kinderen, als een gewichtig onderpand zijner
liefde. Deze vertrouwen het dierbaarste, wat de Heer
hen in dit aardsche leven gaf, aan leeraars, professo-
ren, omdat zij zelve hun het noodige onderricht niet

modedcelen kunnen. Zij hopen, dat het onderricht
hun gemoed niet zal bederven. Wanneer eenig leeraar
dit echter doet door het inprenten van valsche loerstel-
lingen , doet hij het door cenige uitdrukking in den
omgang met zijne leerlingen, die hem door de ouders,
die hem door God zijn toevertrouwd , dan is hij straf-
baar niet alleen voor den Oppersten Rechter , maar ook
voor de ouders , voor de jeugd, ja voor de geheele
menscheljjke zamenleving, al zou hij ook hier op aarde
niet alleen do straf ontgaan, maar zelfs door hen die
zijne gezindheid deelen onderscheiden worden.

Het beroep van onderwijzer der jeugd en der jonge-
lingschap, is een hoog, een schoon beroep , dat eerbied
afeischt, en de vruchten die de nauwgezette leeraar
plukt, zijn schoonste en hoogste loon. Volhardt dan
standvastig in het geloof, mijne geliefde zonen , voor
uw zielenheil en dat uwer leerlingen , want de leeraar
die in het geloof wordt heen en weer geslingerd, als het
riet in den wind of die zelfs geheel zonder geloof is ,
kan onmogelijk zijn beroep vervullen. Men heeft dik-
wijls gewaagd te zeggen , dat het geloof de wetenschap
en het belang der menscheljjke maatschappij benadeelt,
terwijl het juist het Christendom was, dat de hoogere
wetenschap bevorderde, dat zulke groote zaken in de
wetenschap kweekte. Sproken wij niet eens van de
Theologie, want deze kon slechts op de leer van Chris-
tus en zijne Apostelen , op de leer der groote en heilige
Theologen gebaseerd zijn , dan vinden wij hier in Rome
het Corpus juris Romanum, de kalender van Paus Gre-
gorius , de onschatbare werken van zoo vele in de we-
tenschappen uitmuntende dienaren der Kerk, die niet

tegenstaande hunne hooge wetenschappelijke kennis toch
geen haarbreed van het geloof afweken, en in do
hoogste mate tot de ontwikkeling der wetenschappen
bijdroegen ; want juist het Christendom is het en zal
het immer zijn , dat den waren grondslag voor het ware
belang der menschheid bevordert. Zou heden ten dage
deze verwarring van begrippen, die nog grooter is dan
die der talen bij den torenbouw van Babel, in de hoof-
den der menschen huisvesten , wanneer men overal naar
behooren rekening gehouden had met den godsdienst
van onzen Heer? De dwalingen, die een leeraar zaait,
woekeren als het onkruid voort, en al kunnen zij ook
het goede zaad van andere leeraren niet verstikken , dan
doen zij toch oneindig veel schade aan het goede zaad,
dat dan moeite heeft, om zich een weg te banen om in het
licht des Heeren te gedei�n. Daarom geleide de Aller-
hoogste uwe schreden en verleene u kracht en stand-
vastigheid door zijnen zegen, dien ik op u afsmeek.
Benedictio Dei...."

AAN DE ROMEINEN.

Op dien dag\' ontving" de Heilige Vader in de
concistoriezaal 400 vaders van huisgezinnen, onder
welke de zoon van Piombino, den eigenaar van

de aan Victor Emanuel verhuurde villa Ludovisi,
en de hertog van Sora, die tot dit doel van
Foligno naar Rome was gekomen, zich bevon-
den. Deze vierhonderd mannen werden aange-
voerd door hun gevolmachtigde den pastoor der
Apostolische Kerk van den H. Vincentius en de
H. Anastasia, en overhandigden een adres, dat
door graaf Pianciani werd voorgelezen. De pas-
toor overhandigde den Paus een in zilver en ver-
guld metaal gevat miniatuurbeeld van de Moeder
Gods, door relekwi�n omgeven. Het adres sprak
de overtuiging uit, dat de in Rome binnen ge-
drongene revolutie daar haar graf moest vinden
en bad den Paus om zijn zegen voor de aanwe-
zigen en hunne huisgezinnen, maar voornamelijk
voor de kinderen, opdat deze niet de prooi zouden
worden van de verleidingen der goddeloozen. Hierop
stond de Paus van zijn troon, waarop hij zat,
op, en sprak met diep gevoel en vol kracht de
volgende woorden:

�De bewijzen van liefde en trouw, die ik bijna da-
gelijksch van de inwoners van deze stad ontvang, zijn
mij een teeken, dat God haar beschermt, omdat Hij
het zaad , dat van af uwe jeugd in uwc harten kiemt,
niet verderven liet. In het Evangelie van gister, toonde
de Heer ons, door eene gelijkenis, zoo als hij altijd
plagt te doen, hoe de meester van den wijngaard arbei-
ders naar denzelven zond , terwijl hij hun zeide: wan-
neer gij zult gearbeid hebben , zult gij rijkelijk beloond

worden. Do wijngaard echter is de Kerk, do arbeiders
zijn ik, gij en alle geloovigen. God zond ons opdat
wij zouden arbeiden, en onze arbeid vruchten voort-
brengen. Het onderricht der priesters, de raad der
huisvaders , de gehoorzaamheid der ondergeschikten, het
bevel der overheden brengen de vruchten voort. De
huisvaders moeten in dezen tijd vooral God bidden , dat
Hij hunne kinderen zijn bijzondere hulp verleene, op-
dat zij niet ten prooi vallen van den verderfaanbrengende
vijand , die ongehinderd door de straten van deze Hei-
lige Stad gaat, om het geloof te vernietigen. Ik weet
wel, dat de arbeid te midden van zoo groote zwarig-
heden moeilijk is , en dat hij zonder deze laatste ge-
makkeljjkcr is; want bjj zooveel arglistigheid , bij zoo-
vele hindernissen en vervolgingen verlamt de kracht.
Gij h,ebt hier nu onchristelijke schooien en vereenigin-
gen , die tot onzedelijkheid opwekken , ecne afschuwe-
lijke pers, die den godsdienst van Christus hoont. Maar
moeten wij ons daarom met gebonden handen overle-
veren ? Neen , want slechts hij zal de kroon verwerven,
die standvastig gestreden zal hebben. De kroon der
onsterfelijkheid zal des te schooner zijn, hoe meer arbeid
zij kost. Moed derhalve, geliefden, gaan wij onder
Gods hoede in den wijngaard. Hij stichtte dien door
zijn kostbaar bloed ; het is dus onmogelijk, dat de god-
delooze noch langen tijd do straten van Rome betreden
zal. De vervolgingen zuiveren ons , en zijn wij gezui-
verd, dan zal God zijne vijanden vernietigen. Zien wij
om ons : noch geen schemering van hoop op hulp van
den kant der menschen. Onze hoop berust slechts op
God, op den goeden geest der volkeren , die de god-

deloosheid moede , zich tot God en tot de grooten der
aarde, welke laatsten nu nog doof zijn, wenden, en
zeggen zullen: Wij moeten vrede, rust en vrijheid
hebben, om volgens onze godsdienstige overtuiging te
kunnen leven. Ja , gaan wij voort God te bidden , en
zeker zal de dag aanbreken , waarop men zal zeggen :
Er ontstond een groote stilte. Ik eindig , terwijl ik u
den heiligen zegen geef, en God smeek , dat Hij, de
Heer, mijn arm ondersteune. Ja, moge Hij en de
Heilige Moeder Gods mij in mijn hoogen ouderdom
ondersteunen, opdat deze zegen in uwe harten dringe
en u kracht geve, om in den wijngaard des Heeren
den zwaren en grooten arbeid te volbrengen , dien Hij
u oplegt."

Eene deputatie landlieden uit de omstreken van
Rome overhandigen een mand met vruchten,
waarvoor zij aan de Porta Pia den Pi�monteezen
belasting moesten betalen. De Heilige Vader
sprak tot hen:

�Ja , ik schat uwc lievolijke gift zeer hoog, en even
als men aan de vruchten den boom erkent, die ze voort

heeft gebracht, zoo erken ik aan deze gave uw hart
en de harten van hen , die u zendon. Do aanblik van
dozen mand geeft mij eene gedachte in, die ik wil
mededeelen.

Wanneer de verscheidenheid van zoo vele vruchten,
uit zoo verschillende doelen der aarde en luchtstreken
voortkomende , zulk eene eenheid , zulk eene harmonie
van kleuren en vormen aanbiedt, dan biedt gij, die
mij deze schoone vruchten brengt, mij dezelfde eenheid
en harmonie in zedelijken zin aan.

Uw geloof, uwe liefde , uwe gehechtheid aan den Hei-
ligen Stoel zijn aangename vruchten voor het aanschijn
des Heeren.

Maar even als men de vruchten der aarde daardoor
voor bederf moet bewaren , dat men de slechten er uit
verwijdert, en ze van schadelijke insecten zuivert, zoo
moet ook gij om uw geloof, uwe liefde , uwe gehecht-
heid ongeschonden te bewaren u hoeden voor de ver-
giftigen adem van zoo vele slechte christeneu , en zoo
vele boeken en dagbladen verwijderen, die .... Ex
fntctibus eorum cognoscetis eo.i, uit hunne vruchten zult
gij ze kennen.

Ik zal u mijn zegen geven, u, die gekomen zjjt
omdat gij er naar verlangt, en hen , die u gezonden
hebben.

Benedicto Bei. . .."

AAN DE ONDERHORIGEN DER PAROCHIE VAN
ST. AUGUSTINUS.

�Ik heb met levendig genoegen do woorden verno-
men, die gij uit naam der geheele Parochie van St.
Augustinus tot mij gericht hebt, ik zeg, de gansche
Parochie, want wanneer er al uitzonderingen waren, zij
zouden niet tot deze Parochie behooren.

Gij hebt met recht gezegd , dat do Kerk een harden
strijd heeft te doorstaan, en dat hij, die onder de
tegenwoordige omstandigheden afvalt, niet meer waar-
dig is , haar zoon genoemd te worden.

Intusschen wenscht gij ook mijne woorden te verne-
men, de woorden van den Stadhouder van Jesus Chris-
tus, en ik wil u die zeggen.

Het woord Gods verbreidt zich voor allen tot hun
eigen nut en toch hebben niet allen voordeel daarbij.

Zooals de parabel van het Evangelie van dezen dag
leert, is het een zaadkorrel, die onder alle klassen der
Christenheid wordt uitgestrooid, onder de goeden zoo
wel als onder de boozen, onder de middelmatigen zoo
wel als onder, de slechteren, en allen roept onze Heer
met zijn eeuwig woord toe : non licet ; het is niet ge-
oorloofd. Neen, het is niet geoorloofd een ander te
ontnemen wat hem behoort. Neen, het is niet geoor-
loofd, onzen Heer, zijne Kerk, zijne dienaren te be-
leedigen. Neen, het is niet geoorloofd, de wet van
God te overtreden. Dat is voor allen gezegd.

Doch het gebeurt maar al te dikwijls, dat de zaad-

korrel op den weg, op de openbare plaats valt, dat
wil zeggen , in den geest van zoodanigen , die God en
dengenen verachten , die in zijnen naam spreekt; deze
zijn de openlijke en verklaarde vrienden des duivels.
Zij zijn als Judas van den duivel bezeten. Voor hen
blijft het woord Gods in waarheid nutteloos, en men
kan van hen zeggen : non effundas sermonem, ubi non est
mulitus, verspil uwe woorden niet voor lieden, die er
niet naar willen hooren! Wat wij voor deze ongeluk-
kigen kunnen doen, is alleen het gebed tot den Heer,
opdat Hij hen uit hunnen doodslaap opwekke.

Bij anderen valt dit goddelijke non licet, het is niet
geoorloofd ! onder de doornen ; dat zijn de zoodanige,
die zich meester maken van het eigendom eens ande-
ren , al degene , die de Kerk van hare bezittingen ont-
roofd hebben, al degene welke de volkeren door ondra-
gelijke belastingen en lasten uitzuigen. Wij kennen
zulke lieden , en meer dan ��n , die nog voor korten
tijd in de uiterste armoede verkeerden en nu in schitte-
rende equipages zich vertoonen en te midden van rijk-
dommen leven. Dezen brengt het woord Gods weinig
nut aan, want zij verstikken het met ongerechtigheden
on misdaden. Zelfs een Heiden heeft gezegd : Hoe zeer
houdt de vervloekte honger naar goud de menschelijke
ziel niet onder haar juk !

Voor eene derde klasso valt de zaadkorrel in goede
aarde, die echter niet diep genoeg is , zoodat dezelve
slechts een zwakken wortel schiet en zijn halm slechts
weinig naar bo\\en gaat; maar hjj brengt geene vruch-
ten voort, omdat hij geen voedsel heeft. Dat zijn die
lieden, van welke geschreven staat: Video meliora

proboque, deteriora sequor, ik zie het goede en huldig
het, doch volg het slechte. Vandaag geven zij zich
geheel aan God, maar morgen zjjn hunne goede ge-
dachten door andere verdrongen, die hen op nieuw
ter neder werpen. Immer wuft en onzeker, hebben
zij den moed niet, hunne kudde te verlaten en tot
hnn vader terug te keeren, die hen opwacht. Voor
deze lieden is echter het woord Gods van nut, en
gij moet immer uw best doen om hen tot het goede
terug te brengen, doordat gij hen de plichten in
\'t geheugen roept, die zij jegens God hebben te ver-
vullen.

Eindelijk valt een deel van het zaad op goede aarde
en hiertoe behooren alle rechtschapene lieden , die in
Rome zoo talrijk zijn; zij wenden allo hunne zorgen tot
hunne heiliging en die van anderen aan , vooral door de
vrome vereenigingen, die onze stad tot zulke groote
eer verstrekken. Ook buiten Rome en voornamelijk in
Itali� zijn er voortreffelijke menschen, die bepaaldelijk
den tegenwoordigen stand van zaken verachten. �Wij
zijn te conservatief/\' zeggen zij , �dan dat wij ons bij
zulk eene regeering zouden aansluiten ; wij zijn te Ka-
tholiek, om nu onzen voet op den weg van Rome te
zetten." Dat noem ik nu duidelijk spreken, en het
menschelijk opzicht met voeten treden.

Volgt deze edele voorbeelden na, gij , die hier de
goede aarde vertegenwoordigt. Bewaart deze raadge-
vingen met ijverzuchtigen zorg in uwe harten, en bid-
den wij te zamen den Heer, dat Hij uit deze stad (Rome)
de protestantsche leeraars moge verwijderen, die tot uwe
verleiding zijn gekomen, en zooveel andere leeraars der

dwaling en der boosheid, die de hoofdstad van het Ka-
tholicisme bezoedelen.

En nu geef ik u van ganscher harte mijn zegen. Hij
dale over u, uwe kinderen en uwe famili�n neder. Hij
houde in uwe harten het woord Gods immer levendig.
Hij beware u voor de overtreding van zijne heilige
wet. Hij ondersteune u het gansche leven door, maar
voornamelijk in dat uur, waarin gij uwe ziel in de han-
den van God zult moeten geven, opdat gij dan vol
gerustheid moogt kunnen herhalen: in manus tuas Do-
mine , commendo spiritum meum, in uwe handen , o
Heer, beveel ik mijnen geest. Deze zegen helpe u tot
de eeuwige lof en verheerlijking Gods , opdat ik en gij
en geheel Eome en alle goede Katholieken zijne lof-
prijzing de geheele eeuwigheid door mogen herhalen.

Benedictio Dei . . . ."

AAN DE ONDERHOOR1GEN VAN ROMEINSCHE PAROCHI�N.

Op den derden Zondag in de vaste verkregen
de onderlioorigen der parochi�n van St. Ber-
nardo alle Terme en van St. Andrea delle
Fratte, ongeveer 1600 personen van alle stan-
den , eene audi�ntie. Na de voorlezing der adres-
sen, droeg\' een in \'t wit geldeed meisje een ge-

dicht voor, en verwierf de loftuiging van den H.
Vader: «Bravo, bravo mijne dochter!" Een
ander meisje las een door haar zelve gemaakt
gedicht voor en werd eveneens geprezen, daarop
sprak de Heilige Vader aldus:

�Ook gij zijt gekomen om uwen souverein , den Stede-
houder van Jesus Christus sterkte te geven ; ook gij
hebt de klagende stem der Kerk vernomen, die bij den
aanblik van het steeds toenemende kwaad, bij den aan-
blik van het kwaad , dat door het drijven van eenige
harer ontaarde zonen zich vermenigvuldigt, uitroept:
�Ik heb zonen opgevoed en opgekweekt, en zij hebben
mij veracht!" Ook gij vereenigt u met het weeklagen
van deze vrome moeder!

Zekere lieden, die zich Katholiek noemen, en die
ook aan de doopvont het edelo Christelijke karakter
verkregen hebben , en tot lidmaten van het volk van
Jesus Christus geworden zijn; zekere lieden die in
hunne ziel den indruk behouden hebben van het heilig
vormsel dien hen door dat sacrament was gegeven en
dat hen tot soldaten van Jesus Christus maakte , deze
lieden zijn in onze dagen meineedige en rebellen gewor-
den en gebruiken hunne wapenen tegen de Kerk.

Pijnlijk is de aanblik van zoo vele menschen, die
overstroomd met de weldaden van God, der Kerk en
nog meer andere, zoo weinig aan de gunsten be-
antwoorden die zij van God en de Kerk ontvangen
hebben.

Men merke wel op , dat dit immer het karakter des
duivels is, on dat �od zulke dingen met bijzondere

bedoeling toelaat, waarvoor wij ootmoedig het hoofd
moeten buigen.

Gij hebt de bedoeling van het Evangelie begrepen
en de wonderen aanschouwd, welke Jesus Christus be-
werkte , toen Hij den blinden het gezicht en den doo-
ven het gehoor terug gaf. Bij deze wonderen en tee-
kenen riep het volk uit: Deze is waarlijk de zoon
Gods, de verlosser en vriend van het menschelijke ge-
slacht!" Maar zij, die het volk leidden, riepen van
hunnen kant uit: �Deze mensch doet teekens door de
kracht des duivels ! Hij heeft een verbond met Be�l-
zebub gesloten !"

Mijne lieve kinderen, komt dat heden ten dage ook
niet voor? Hebben wij deze tegenstrijdigheid, dit ver-
schil niet den ganschen dag voor oogen ? Gij komt,
om den Stedehouder van Jesus Christus te eeren; ande-
ren stellen er eene eer in om hem te onteeren, te ver-
achten en belachelijk te maken. Gij gaat naar de ker-
ken, en aan de trappen der altaren verheft gij uwe
handen , ja meer nog, uwe harten; gij bidt God om
genade , erbarming en vergiftenis, opdat eenmaal deze
kastijdingen mogen ophouden, en dat door de voor-
spraak van de schoonste aller schepselen, de Heilige
Moeder Gods Maria, God ons wederom zijn barmhartig
aanschijn vertoone. De anderen daarentegen overladen
zich met alle soorten van goddeloosheid.

Deze tegenstrijdigheid bestaat in alles. In de Katho-
lieke pers leest men van Tridu�ms, van negendaagsche
oefeningen en stichtende toespraken. In de niet Katho-
lieke couranten handelen de hoofdstukken over schouw-
spelen en lichtzinnigheden. Deze tegenstrijdigheid van

onze dagen, bestond ook ten tijde der eerste Kerk,
zelfs op dien tijd, toen de goddelijke Stichter der Kerk
haar voor het heil der menschen grondvestte. Men
zou met den heidenschen dichter kunnen zeggen : hot
is een strijd tusschen het drooge en hot natte, tusschen
het weeke en het harde, tusschen het ligte en hot
zware. Het is eene voortdurende tegenstrijdigheid,
maar zij dient daartoe, uw geloof en uwe gehechtheid
aan den godsdienst, en de deugd heerlijker te doen uitschit-
teren. O behoudt deze gezindheid en vreest den aanval
des vijands niet, omdat God u met zijn rechterhand zal
beschermen. Ja, God merkt alles op , God waakt, God
ziet hoc de menschen, of althans een gedeelte der men-
schen het verstand heeft verloren.

Maar wat willen zij dan ?

Ik zal het zeggen , en ik zeg het tot onderrichting
voor alle moderne regeeringen , zoo als men ze tegen-
woordig noemt. De hoofden der tegenwoordige regee-
ringen hebben zich ten doel gesteld , om tegenstrijdige
machten te bestrijden. Van den eenen kant willen zij
de Kerk bestrijden, wier overwicht zij vreezen; van
den anderen kant willen zij de buitensporigheden der
revolutie bedwingen. Zij vreezen de Kerk, maar do
revolutie vreezen zij nog veel meer. De Kerk bc-
strijden zij met onverschilligheid en verachting. Do
ultra-revolutionairen willen zij met bajonetten en ge-
weld bevechten. Maar zonder God kan men niet zege-
vieren ; er is geen souverein, die mot brutaal geweld
zou kunnen regeoren, wanneer de volkeren niet opge-
voed zijn in de grondbeginselen van deugd , godsdienst
en gerechtigheid.

Dit zijn de gevoelens, welke de volkeren moeten ver-
vullen , dit zijn do plichten , welke de beheerschers der
volkeren moeten beoefenen. Zij moeten indachtig zijn,
dat God tot hen spreekt: �per me principes regnant,
door mij regeeren de vorsten;" en zij moeten den-
ken aan het Evangelie van dezen dag : �die niet met
mij is, die is tegen mij." Dit heeft onze Heer Jesus
Christus uitdrukkelijk gezegd. Er is aldus geen an-
dere weg en deze middelweg, waarop men omdolen
moge , leidt tot niets: wie niet met mij is, die is te-
gen mij."

Ik wenschte, dat alle regeeringen wisten, dat ik zoo
gesproken heb, ik wenschte, dat zij wisten , dat ik zoo
voor hun welzijn spreek.

Ik heb het recht daartoe, meer dan Nathan het had
tegenover David, meer dan Ambrosius tegenover Theo-
dosius; ik heb het absolutes recht om to spreken voor
hun welzjjn en dat der maatschappij; voor hun welzijn,
opdat zij niet overweldigd worden door oen vijand, die
hen alle dagen bedreigt; voor het welzijn der maat-
schappij , opdat zij niet verdrukt worde door zoovele
valscho leerstellingen, listen en aanvallen.

O, mijn Jesus! ik bid u, breid uwe handen uit ter
zegening van dit volk, strek ze uit tot zegen van
die hier aanwezig on die afwezig zijn; en daar wij
heden de genezing der blinden en stommen overwegen
moeten, zoo genees, mijn God, de blinden in de wo-
reld, en laat hen de gevaren erkennen, waarin zij zich
bevinden, opdat zij zich tot U bekeeren.

Mogen zij gcenen Mozes ontmoeten, die hen in de
golven der It�ode Zee begraaft, maar de barmhartig-

heid Gods, opdat het berouw in hunne harten dringe
en zij weenen en leven.

Mijn God, bekrachtig de woorden van Uw onwaar-
digen Stedehouder, ondersteun deze verouderde hand
(hier braken alle in weenon uit), geef Uwen dienaar de
kracht, om dezen geest te bewaren en tot aan het
einde in zijn heilig ambt en de vervulling van zijne
zoo vol verantwoordelijkheid zijnde plicht getrouw te
volharden! Verhef deze handen en zegen het dierbare
volk, dat naar mij hoort. Zegen ook hen, die buiten
het Vaticaan zijn ! Zegen allen, die mij zegenen , on-
derstoun hen die mij ondersteunen en verlicht hen die
mij bestrijden !

Benedictio Dei . . . ."

AAN ROMEINSCHE PAROCHI�N.

Op dien dag- werden de onderhoorigen der pa-
rbchi�n van St. Maria del Popoio, van St. Gia-
como al Corso en van St. Eocco al Porto de
Ripetta ontvangen; er waren meer dan 3000
personen van beiderlei geslacht, uit alle standen
der maatschappij tegenwoordig. Uit hun adres
nemen wij een zin uit, waarin gezegd wordt,

dat de drie parochi�n nooit in haar trouw zullen
wankelen en in den Paus immer haar rechtma-
tigen heerscher vereeren zullen. Jubelend viel
de menigte in : »Ja, Heilige Vader! immer zul-
len wij met u zijn !"

De Heilige Vader sprak:

�Ziedaar ccne nieuwe versterking , die de Heer Jesus
Christus zijn Stedehouder toezendt, opdat hij de beproe-
vingcn , die God toelaat , beter kunne verdragen , opdat
zijn arm nieuwe kracht verkrijge en zijn hart nieuwe
geestkracht verwervo om weerstand te bieden aan de
tegenwerking der goddoloozon en de aanvallen der hol.
Gij herinnert in uw adres er aan, wat do Kerk ons
heden ter overweging aanbiedt, van het door de hand
van Jesus Christus bewerkte wonder van de vermenig-
vuldiging der broodon. De brooden en visschen ver-
menigvuldigden zich , zoo als gij weet, onder do handen
van Jesus zoodanig, dat 5000 raenschen daarvan ver-
zadigd en nog "twaalf manden met de overblijfselen gc-
vuld konden worden. Zoo zorgde Jesus voor de hon-
gorige menigte, die uit liefde hem was nagevolgd,
zonder voor voeding te zorgen en die uitgeput was door
de vermoeinisson van het loopen.

Deze bijzondere omstandigheid roept mij de eerste
tijdon van mijn pontificaat in \'t geheugen terug. Toen
kwamen geheelo scharen om den Paus te eeren, hem
vol vreugde toe te juichen, hem de uitdrukking hunner
liefde met waarlijk kinderlijke ontboezeming aan te bie-
den. O, dat waren niet scharen , zooals die in do
woestijn, die door Jesus Christus gevoed en door geen

duivelachtige hand verleid werden ! Die toen kwamen,
deden het, ik ben er van overtuigd , met goed geloof,
maar reeds openden zich de afgronden der hel, reeds
zocht men naar de middelen om de wereld omver te
werpen. En terwijl die processi�n immer toenamen en
veel te groot werden , terwijl ik ried , beval en wilde,
dat een ieder tot zijne huiselijke bezigheden zou terug-
keeren, werd door de hel hot wachtwoord gegeven :
maakt beweging! maakt immer beweging , in deze ver-
warring kunnen wij onze plannen verwezenlijken.

Deze beweging legde don grond tot al onze rampen;
de misdadige en arglistige beloften, welke de bewc-
gingmakers in \'t geheim maakten, verschilden hemels-
breed van de handelingen, die zij voorbereidden.

\'t "Was in 1848; in dit paleis, waarheen ik mij be-
geven had om het feest der goede week te vieren, wor-
den mij op zekeren avond eonige mannen voorgesteld,
die zich uitgaven voor eene deputatie van Tizius en
Caius, ik wil hen heden niet bij namen noemen. Deze
lieden boden den Paus het presidentschap aan van eene,
ik weet niet welke, regeeringsvorm van Itali�; maar
natuurlijk antwoordde de Paus dadelijk, dat het zijn
plicht was, te bewaren, wat God hem toevertrouwd
had, maar niet om de rechten van anderen aan te tas-
ten en de grondbeginselen der rechtvaardigheid te kren-
ken. Na dit antwoord verwijderden zij zich , overtuigd
dat eene herhaling van hun voorstel nutteloos zoude zijn.
Keeren wij tot de Apostelen terug.
Nadat zij de brooden verdeeld en de betuigingen van
liefde van deze scharen voor Jesus gezien hadden, be-
val Jesus hun , bestijgt uwe booten en steekt van wal.

Zoo heeft Jcsus een ieder in vrede naar zijne stad of
naar zijn huis terug kunnen zenden. En waarlijk Jesus
was wel waardig gehoorzaamd te worden; zijn Stede-
houder werd onder de genoemde omstandigheden niet
gehoord.

De Apostelen begaven zich derhalve naar den oever.
De nacht brak aan; zij bestegen hunne booten en sta-
ken van wal. Kort daarop blies do wind mot zulk eeno
hevigheid, dat zij veel moeite hadden om hun scheepje
te besturen. En terwijl zij , door vermoeidheid uitgeput
sidderden onder do windvlagen, zagen zij in de verte
Jesus Christus op de golven wandelen , en zij werden
bevreesd als voor een spooksel.

Maar de Heilige Petrus, immer vol vuur en liefde tot
Jcsus Christus, riep uit: �O , wanneer gij onze god-
dcljjkc meester zijt, zoo laat mij op het water tot u
komen, en ik zal uit de boot stijgen." En Jesus zeide
tot hom: �stijg uit!" En do Heilige Petrus stapte met
de onversaagdheid die hem in al zijne handelingen ken-
mci\'kte, op het water; maar spoedig voelde hij de vast-
heid onder zijne voeten verdwijnen, en zich tot Jesus
wendende, riep hij vol vertrouwen, maar tevens vol
ontzetting uit: O, mijn Jesus, red mij , want ik zink I"
En Jesus nam hem bij de hand en zeide: �Wat twij-
felt gij, klein geloovige?" Vrees niet, laat geen twijfel
uw geloof doen wankelen! Ach, dierbare kinderen,
wij allen wandelen op een onzeker element, en ook
heden ten dage zinken onze voeten, want geen zachte,
luwe winden waaien , maar de storm der hel is losge-
broken, om den Stedehouder van Jezus Christus te doen
zinken en met hem zoo vele millioenen brave , over de

geheelc wereld verspreidde Katholieken , om hen in de
diepste diepten der zee te slingeren. Daarom moeten
wij ons nog meer dan voorheen manhaftig en standvas-
tig toonen, en ons tot Jesus Christus wenden met den
kreet: Domine salva nos, perimus , Hoer, red ons,
want wij vergaan.

Uwe stemmen zullen in do heilige tempelgewelvcn
weergalmen , men zal haar in onze huizen hooren, en
roept Jesus Christus dikwijls , zeer dikwijls aan en zegt:
salva nos! Ja, de storm huilt van alle kanton om
ons; hier werkt men aan het bederf der jeugd door
valsch onderwijs; daar ontheiligt men do gewijde beelden,
mishandelt men de dienaren Gods, men zoekt, zooals ik
u reeds gezegd heb , men zoekt, als het mogelijk ware,
de kerk te vernietigen, wenden wij ons derhalve tot
God en zeggen wij tot Hem: Help ons, wij vergaan!

En tegenover zulk een oorlog heeft men de onbo-
schaamdheid te zeggen, � ik heb het voor weinige
dagen gelezen, � dat na acht maanden van eene mis-
dadige inbezitneming van Rome alles rustig is; dat
men do twee machten hier eensgezind zonder zwarig-
heid naast elkander ziet, dat zij geheel met elkander
vereenigd haar weg volgen kunnen. Dat is valsch,
door en door valsch; dat heet bij eene grovo belecdi-
ging nog onwaardigen spot voegen.

Maar ik wil nu ophouden, want gij zult wel een
weinig vermoeid zijn � (neen! neen ! riepen verschei-
dene stemmen), maar ik kan u niet zonder den apos-
tolischen zegen laten vertrekken.

In deze dagen van het lijden van onzen Heer Jesus
Christus wend ik mij tot hem en ontmoet hem op den

kruisweg , zijn kruis dragende, en ik smeek hem, dat
hij met erbarming op ons neder moge zien.

O mijn Jcsus , ik smeek u, druk in ieder dezer zie-
lcn , even als eens in den zweetdoek van Vcronika, uw
becldtenis ! niet stoffelijk , want wij verdienen dat niet,
maar druk haar in onze harten, opdat de gedachte
aan u immer bij ons zij en wij aan de bron van alle
kracht, de kracht putten tot den strijd , dien wij vol-
gens uwe bcstiering te doorstaan hebben.

Ik beveel u ook diegene aan , die ons onrechtmatig
beheerschen. Van hen zeg ik: zij willen ons beheer-
schen , zij willen regeering zijn en weten niet hoc in
hun hand de weegschaal der gerechtigheid te houden;
zij willen regeeren en straffen het kwaad niet. Zij ver-
heffen het integendeel in de hoogte, terwijl zij de deugd
en het geloof\' onderdrukken.

O mijn Jcsus, zegen deze schaar die mij omringt,
die U bemint, U prijst, die met vuur naar Uwen hei-
ligcn zegen verlangt, zooals gij de vrouwen hebt gc-
zogend , die u vergezelden. Zegen hen in hunne aard-
sche goederen, opdat zij voor hun levensonderhoud
voldoende zijn. Zegen hunne zielen, opdat zij uwe ge-
nade , de kostbaarste van alle schatten bewaren. Zegen
hunne famili�n. Moge deze zegen zich uitbreiden over de
geheele hoofdstad der Katholieke wereld , die heden in
zulk een jammervollen toestand verkeert. Zegen al do
millioenen Katholieken der aarde, die zich overal ver-
eenigen tot het gebed, tot hot lofprijzen , tot smeeken,
opdat gij de tuchtroedo moogt wegnemen , en ons do
vrede en rust en eendracht geven!

Benedictto Dei....

31 Maart 1872.
AAN EENE INTERNATIONALE DEPUTATIE

Op Paaschdag ontving de Heilige Vader vele
vreemdelingen uit Europa en Amerika, en nadat
hij met elke groep vol goedheid gesproken had,
besteeg hij zijn troon en hield de volgende toe-
spraak :

� Alvorens u te zegenen , wil ik eenigc woorden tot
u richten , ik doe het in \'t Fransch , omdat menigeen
in \'t Italiaansch mij niet zoude verstaan.

Heden herdenkt de Kerk de grootste wereldhistori-
sche gebeurtenis, het lijden en de opstanding van Jesus
Christus. Gij weet dat in het lijdensuur de geheele
aarde met duisternis bedekt was. Toen daarop echter
de opstanding plaats had , verspreidde het licht zich
alom en de duisternis verdween.

Dezelfde duisternissen dreigen zich op nieuw zamen
te trekken , reeds hebben zij heinde en ver don horizon
bedekt, en het schijnt alsof zij de geheele wereld wil-
len verduisteren. Daarom moeten wij den Heer bezwe-
ren, dat hij ze verstrooic en dat hij de geesten ver-
lichte , die inderdaad immer meer en meer beneveld
worden.

Zoo zeggen vele bijv. tot mij : waarom gaat de Paus
niet uit ? De rede ligt duidelijk voor de hand; om
in de straten van Kome niet op zoo vele oorzaken tot

droefheid en ergernis te stooten, om onder andere niet
cene processie ter eere van Mazzini te ontmoeten. Deze
processie, \'t is waar, is ge�indigd, maar zij die er
deel aangenomen hebbon, zijn gebleven. Deze men-
schen zijn mijne vijanden, of liever de vijanden
Gods. Ik kan en mag mij niet aan hunne misdaden
blootstellen.

Dan zegt men ook: �waarom doet de Paus de gods-
dienstoefening niet in de St. Pieterskerk ? Welke plech-
tigheden kan men in eenc stad vieren , waar zoo vole
kerken onteerd zijn , waar de godsdienst en zijne die-
naren allen beschimpt worden ? De Evangelist zegt onder
anderen , dat op het oogenblik , waarop Jesus Christus
op Golgotha don geest gaf, vele dooden zijn opge-
staan. Terwijl zjj de oogen voor het leven wederom
openden , zagen zij den Zoon Gods aan het kruis ge-
nageld en zij begrepen de oneindigheid van het voor
ons gebrachte offer. Ook wij moeten onze oogen op-
heffen tot het Kruis des Heilands , van waar het heil
der wereld is gekomen; wij moeten niet alleen zelf
opstaan , maar ook voor de zondaren arbeiden, opdat
zij wederom op den weg der waarheid , van den gods-
dienst en der gerechtigdheid mogen geraken.

Dat is de beste wijze, om de opstanding van Christus,
dien grondslag van onzen godsdienst te vieren.

Van deze gezindheid doordrongen, roep ik over u
den zegen des Heeren af. Hij is het, die den arm
van zijn Stedehouder ondersteunt, terwijl deze zich
over u uitstrekt, terwijl hij Hem smeekt, dat Hij u
de kracht geve, om te strijden en te overwinnen,
opdat, wanneer het laatste uur gekomen is, gij rus-

tig uwe zielen in zijne handen kunt geven en ten he-
mol opstijgen , om zijn lof in allo eeuwigheid te
zingen.

Benedictio Dei. . . ."

AAN DE ADELIJKE FAMILI�N TE ROME.

Oj) het feest van den verjaardag van den terug-
keer van den Heiligen Vader van Ga�ta, verza-
melde zich de Romeinschc adel voor den Paus,
die op het adres van hulde het volgende ant-
woordde:

�Iedere dag vermeerdert en verzwaart de droefheid,
die ons do gebeurtenissen van den 20 September 1870 ge-
bracht hebben, iederen dag vertoonen de hcilloozo ge-
volgen van dezen aanval zich gruwzamer voor ons.
Maar er ligt voor mij eene grootc troost en cene groote
bemoediging in al deze bewijzen van liefde, die mij
door al mijne goede Eomeinen gegeven worden. Ja,
dezo getrouwheid en gehechtheid, die mij hot talrijkste
en beste gedeelte der Romeinen bewijst, deze ijver,
waarmede zij do grootste uitspattingen trachten te ver-
hinderen en de vlam des geloofs en der liefde te mid-
den der duisternissen levendig zoeken te houden; dat

alles, ik herhaal het, vermeerdert mijne kracht en
troost m|jn hart. Ja, hoe meer de boozen zich moeite
geven om te verderven en te verwoesten, des te meer
stellen de goeden zich ten doel, om te redden en we-
der op te bouwen. Dit schoone door u aangenome ge-
drag , heeft niet alleen in Eome, in deze heerlijke stad,
den zetel en het middelpunt van het Christelijk geloof
en van de regeering der geheelo Kerk , maar ook in
geheel Itali�, en ik mag wel zeggen in geheel Europa
on in de geheele wereld een edelen wedstrijd in \'t leven
geroepen, om met allo krachten, waarover de Christc-
lijke liefde kan beschikken tegen den stortvloed van
kwaad te kampen. Ja, ofschoon Itali� door het ge-
roofde geld en door de arglistige kunstgrepen van den
leugen ten deele verleid en bedorven is , zoo blijft het
toch door het grootste aantal zijner zonen getrouw aan
dezen Heiligen Stoel en aan de plichten , welke de ver-
dediging van God en de Heilige Kerk het oplegt.

Het is mijn vurigste wensch , dat alle goeden zich
zullen vereenigen en zich aan een zullen sluiten, om-
dat de eendracht der goeden noodzakelijk is , wanneer
men de heillooze werkdadigheid van het verbond der
boozen wil verhinderen. De vereeniging, is aan het
hart van Jesus Christus het aangenaamste. Wij kuunen
hot niet onopgemerkt laten, dat Jesus Magdalena, toen
zij na de opstanding alleen nog eens de voeten des
Heilands met hare tranen besproeijen wilde , bijna hard
terug wijst en verwijdert. Toen echter de vrouwen
vercenigcl zich aan den verrezenen Heiland vertoonden,
verdienden zij het eerst zijn zoeten groet te vernemen:
Avete! Weest gegroet! gij gezegende zielen , die zoo-

veel aandeel aan mijn lijden en smart genomen hebt,
nadert mijne voeten en verzadigt uwe godsvrucht. En
do heilige vrouwen verzadigen hunne vrome liefde en
kussen die goddelijke voeten , die altijd rond gewandeld
hebben, om.de weerspannigen en zondaren op te zoe-
ken; zij kussen die voeten , die door Galil�a en Jud�a
gegaan zijn , waar Hij het zaad ter verlossing van het
menschelijke geslacht heeft uitgestrooid; zij kussen die
voeten, die op Golgotha doorboord werden en die stroo-
men van genade en liefde, die der wereld ten heil
waren , nederdruppclden.

En nu, dierbare zonen en dochters , strek ik mijno
arme handen over u uit, terwijl ik onzen Heer smeek,
dat Hij u alle goed geve, wat gij verlangen kunt.
Maar meer dan al het andere smeek ik voor u den geest
van sterkte af, opdat gij met moed de rechten der Kerk
verkondiget en de zaak der gerechtigheid ondersteunet.
Vreest de goddeloozen niet, want zij moeten meer sid-
deren dan gij , daar zij hun einde niet kennen, terwijl
gij verzekerd zijt van de bescherming van God en van
zijne Heiligen.

De zegen Gods dale neder op uwe zielen, op uwe
famili�n, op alles wat u het dierbaarste is. Hij be-
ware u in de getrouwheid jegens God , hij make u ge-
lukkig in den tijd , hij zij u een middel om tot God te
geraken , en Hem door alle eeuwigheid te prijzen.

Benedictio Dei. .. ."

13 April 1872.
AAN EENE INTERNATIONALE DEPUTATIE

De toespraak, die de Heilige Vader als ant-
woord op een adres hield, dat hem uit naam
van eene talrijke deputatie van Katholieken uit
alle landen door graaf Spiegel van Desemberg
overhandigd werd, luidde volgens de » Voce della
Verita" woordelijk aldus:

�Als opvolger van den Heilige Petrus , den prins der
Apostelen, wenschte ik onwaardige Stedehouder van
Jesus Christus, dat God ten mijne gunste hetzelfde
wonder deed , dat Hij eens ten gunste van den H. Pe-
trus bewerkte, die, hoewel hij slechts eenc tong bezat,
door zoo vele verschillende volkeren en nati�n verstaan
werd. Doch , al verstaan ook allen niet mijne woorden,
terwijl zij over mijne lippen gaan, zullen zij ze toch
verstaan, wanneer ze gesproken zullen zijn. � Daar
gij , in zekeren zin de geheele Katholieke wereld ver-
tegenwoordigt, kan ik , om u van mijnen kant een be-
wijs van vertrouwen te geven, u de bekentenis doen ,
dat ik den Zondag uit heb gekozen, op welken ik,
zoo lang ik op deze wereld vertoef, do Heilige Mis
opdraag tot de intentie van alle Katholieken der we-
reld. En daar gij mij om mijnen zegen voor al deze
Katholieken hebt verzocht, zoo zal ik u dien geven en
te gelijkertijd elk gedeelte afzonderlijk noemen.

Ik zal voor alle anderen de zegeningen des hemels
afroepen over die Europeesche natie , die het verst van
ons verwijderd is , over Portugal, en ik voeg daarbij,
dat ik den zegen Gods over dit land vurig afsmeek,
omdat zijne bevolking goed is en naar de waarheid ver-
zucht. Al is deze waarheid ook heden ton dage mis-
vormd , het is hier niet de plaats daar verder over te
spreken. "Wat ik hier kan zeggen, is , dat dit konink-
rijk zucht, onder de dwingelandjj dor meest woeste vrij-
metselarij (sous la tyrannie de la plus farouche franc-
magonnerie). Dit is ook de rede, waarom wij juist
voornamelijk voor dit rijk moeten bidden.

Ik kom tot Spanje en ik zegen deze zoo bij uitstek
Katholieke natie , dit land , welks grond zoo vele Hei-
ligen voor de Katholieke Kerk heeft voortgebracht, zoo
vele Heiligen die voorbeelden waren van de meest bui-
tengewone versterving. Wij leven in een tijd , geliefde
kinderen , waarin deze ^versterving niet gekend wordt,
waarin deze versterving door het grootste gedeelte der
menschen niet eens verlangd wordt. Ik zegen dus dit
land, dat ook door God gezegend is en geheiligd door
hot voorbeeld van zoo vele Heiligen , zoo als ik daar-
even heb gezegd. Maar dit Spanje zucht sedert zestig
jaren onder den druk der revolutie en te midden van
deze revolutie zijn van alle kanten valsche grondbegin-
selen ingeslopen, die, ik hoop het, nimmer zullen
zegevieren. Zij zullen onder het Spaansche volk altijd
een Katholieke borst vinden , die zich zal verzetten
tegen alle laagheden der goddeloozen.

Ik kom tot Frankrijk. Ik zegen dit land , door zoo
vele grootmoedige zielen bewoond; dit land, dat altijd

verstaan heeft om op duizenderlei wijzen den nood van de
menschelijkc maatschappij door vrome werken , ten voor-
deele van het lichaam of de ziel te hulp te komen.
Ja, dit Frankrijk , dat zoo voortreffelijk de gezindheid
van een Heiligen Vincentius a Paulo heeft vertolkt,
en dat op duizenderlei wijze de onwetenden ter hulp is
gekomen om hen in de grondbeginselen van het ware
geloof en van den godsdienst tegenover de goddeloos-
hcid te onderwijzen; dat zoo dikwijls aan het krankbed
heeft gezeten , om de smarten te lenigen ; dat de onze-
delijkheid zoo dikwijls op haro tochten is gevolgd, om
onder de bescherming van den Heiligen Franciscus
Nerius, diegene heilig te verbinden , die in onheilige
vereeniging leefden , dat kortom zoo en zoo vele heilige
ondernemingen heeft geleid, die de tijd ons niet toe-
laat allen op te tellen. Dit Frankrijk zegen ik en ik
bid God, dat deze natie op het pad van eendracht en
liefde moge wandelen , ik bid , dat zekere uiterste par-
tijen, zoowel van den eenen als van den anderen kant
voor altijd mogen verdwijnen. Er is een partij die te
veel den invloed van den Paus vreest. Deze partij
moet erkennen, dat er zonder ootmoedigheid geene
rechtvaardige partij kan zijn (toestemming); er bestaat
eene tegenovergestelde partij, die geheel en al de wet-
ten der liefde miskent, en toch kan men zonder liefde
niet waarachtig Katholiek zijn. Ik raad derhalve de
eene ootmoedigheid, de andere liefde , allen eenheid ,
eendracht en vrede aan, opdat zij in aaneengesloten en
krachtigere slagorde het ongeloof mogen bestrijden, dat
er naar tracht om puinhoopen op puinhoopen te sta-
pelen en de goddeloosheid en den trek naar verboden

goederen ten nadeele der gerechtigheid en waarheid.

Ik zegen Itali�, het arme Itali� ! Ik zegen dit land,
waarvan gezegd is , dat het gemaakt is, om overwin-
nend of overwonnen altijd te dienen : �Servir setnpre
o vincitrice o vinta /" Omdat het tegenwoordige Itali�
zich als eeno natie beschouwt, die waardig is, om mede
te werken voor de groote zaak der menschheid, is het
daarom vrij ? Is de dwingelandij, waaraan wij onder-
worpen zijn, niet een keten ? Is dat bloedgeld , dat
men van ons vordert niet een keten ? Zijn die geweld-
dadige ontvoeringen van jongelieden , die men aan de
Kerk en de heiligdommen ontrukt, geen ketenen ? Met
onze eigene oogen hebben wij die jongelieden gezien ,
die in plaats van een kazuifel het geweer, en in plaats
van den manipel een sabel dragen , en overal zijn wij
getuigen van eene hartvochtigheid en eene tirannie, die
bewijzen, dat het tegenwoordige Itali�, noch overwin-
nend, noch overwonnen , maar altijd de slaaf van de
hartstochten van een ander is.

Ik ga tot Duitschland over, en ik bid God, dat dit
land, dat tegenwoordig zoo verschrikkelijk onderdrukt
wordt door eenen, de Katholieke Kerk vijandigen geest
en bestuurd wordt door een geest van eerzucht, stand-
vastig en getrouw moge blijven, en de houding bewa-
ren, die wij tot dusverre bewonderd hebben in de ge-
lederen der geestelijkheid en in een gedeelte der bevol-
king. \'t Is wel is waar overal en in alle staten nood-
zakelijk dengenen te gehoorzamen, die de staatsmacht
uitoefent, maar het is niet minder noodzakelijk om met
in achtneming der passende eerbied openhartig te
spreken en de waarheid te zeggen. En wanneer een

leugen in de wereld is geslingerd, moet men de kracht
hebben dien terug te wijzen en wel op zeer stellige
wijze \'terug te wijzen , al zou men ook aan de vreeze-
lijkste wederwaardigheden het hoofd moeten bieden.
Bidden wij derhalve , dat God het Duitsche Episcopaat
de kracht schenke , om de rechten van God , van de
Kerk en de maatschappij te handhaven. Bidden wij ook
voor de dwazen , die zich Oud-Katholieken noemen,
omdat het hun gelukte oude en duizendmaal weerlegde
dwalingen in de Kerk in te voeren. Bidden wij ook
voor alle andere staten van Europa; bidden wij ook voor
het Oostenrijhsche keizerrijk, dat zoo zeer � zoozeer
ons gebed noodig heeft. Bidden wij voor Belgi� en
voor Beieren. Dit Belgi� is een klein rijk , maar het
is zeer aan den Heiligen Stoel gehecht; ik zegen het
bijzonderljjk en hoop, dat het nimmer verliezen zal,
wat het nu bezit. Ik zegen Beieren en hoop , dat de
ouderdom van zekere lieden zich verandere in jeugdig-
heid op de hechte grondslagen van den godsdienst en
der waarheid.

Bc zegen en beveel de Katholieken van Ierland ,
Polen, Holland en van geheel Europa Gode aan. Ik
zegen de Katholieken van het Oosten, ik zegen deze
in \'t bijzonder en bid God , dat hij de bitterheid van
mij wegneme , welke mij tegenwoordig de ongelukkige
verdeeldheid, die in Constantinopel heerscht, veroor-
zaakt; dat hij de Katholieken daar vrede en eendracht
moge schenken. Dan vraag ik God: �quare frermte-
runt (jentes et populi meditatl sunl inania f" O ! het
antwoord dat ons van den hemel zal geworden, zal
luiden : De volkeren zijn in oproer geraakt, zij heb-

ben op leugen gezonnen , omdat zij van het geloof en
den godsdienst zijn afgevallen. � Laat ons dan een-
drachtig zijn , een van hart en een van zin , een verbond
van liefde , een verbond dat zich ten doel stelt het onder-
richt in den Katholieken godsdienst, de heiliging der
zon- en feestdagen , de verdrijving van slechte geschrif-
ten. Laat ons vereenigd en gesamenlijk den strijd des
Heeren strijden , niet met het zwaard, het geweer of
het kanon, maar met het geloof, de gerechtigheid en
het woord der waarheid. Moge God u zegenen en u
de genade verleenen , om deze gevoelens in uwe harten
te bewaren !

Ik verhef mijne handen en zegen in u den geheelen
Katholieken aardbol. Ik zegen u die hier staat in
\'t bijzonder; ik zegen uwe famili�n en uwe zaken ; ik
zegen uwen toekomst opdat hij gelukkig en door God ge-
zegend zij ; ik zegen uw vaderland ; ik zegen u in dit
uur en bid God, dat Hij u allen zegene in het uur van
uwen dood: �In hora mortis nostrae adjuva nos Do-
mine .\'" In uw sterfuur moge God u zegenen, opdat
gij uwe zielen in Zijne handen moget leggen, en deze
zoo gesteld zij, dat zij waardig is God in alle eeuwig-
heid te danken en te prijzen.

Benedictio Dei.. . ."

De deputatie viel op de kni�n en ontving den
zegen. Daarop ging de Heilige Vader door de
troonzaal en reikte allen de hand. Eene Engel-
sche dame deed Hem aarzelende de vraag, dat
het haar toescheen, dat van Engeland geen mei-
ding was gemaakt. De Heilige Vader antwoordde

haar, dat zijn gebed alle Katholieken der wereld
omvatte. De deputatie bestond uit 400 perso-
nen van beiderlei geslacht, waaronder zich be-
vonden: graaf Spiegel van Desemberg, graaf en
gravin Halm, graaf L�tzow, v. Czernim, baron
Nagel, baron K�nig, baron en barones Sch�n-
berg, gravin Salm , barones Reden , barones Lei-
ningen, baron Bresciani, graaf Lichtenvelde, v.
Galliek, graaf Ferd. v. Meeus , gravin Robiano,
mevrouw Terwagne, graaf Werner Merode, her-
togin Tascher de la Pagerie, graaf en gravin
Clermont-Tonnerre, hertog* en hertogin Vallem-
brosa, jonkvrouw v. Cars, graaf Havr� v. Beau-
voisin, graaf en gravin IJvert, baron Vermeil,
Dubois, Jolly, markies en markiezin Staakpool,
Palmer, Winter, Foljambe, Fortescue Clifford,
Clayton , Winchester, Marshall, Sherl�ch , graaf
de la Poer, Moore, Coppinger, Hursey, O\'Brien,
Mathew, mevrouw Hall, Beers, Stern , gravin
Brenda van Poitiers, Hubbach, Pfaffius, mevrouw
Russanowska, mevrouw Mankowska, ridder Ivan-
cich, hertog della Regina, hertog van Popoli,
prins Montemiletto, prins Pinatelli, hertog en
hertogin van Grenade, gravin Villavizenzio, me-
vrouw de Cama de Rocha en anderen.

AAN DE DEPUTATI�N DER SUBURBIKAANSCHE
PAROCHI�N.

Er waren ongeveer 3000 personen verzameld,
meestal geringe lieden, die voor de wereld niets
beteekenen, boeren, berders, wijngaardeniers,
voerlieden, vergezeld door vrouw en kinderen.
Twaalf in \'t wit gekleede meisjes hielden rijk-
versierde lammeren in den arm. De pastoor van
St. Jan van Lateranen las het adres voor, daarna
legde hij de aalmoezen der parochi�n, en de
meisjes legden de lammeren voor de voeten van
den Heiligen Vader neder; ieder lam droeg om
den hals een gouden letter en de twaalf letters
vormden het woord A Pio il Grande, aan Pius
den Grooten!

De Heilige Vader sprak :



		Bibliotheek fciNDERBROEDERS WEERT»

		i. 22 Dec\'ember 1871. AAN DE NIEUW BENOEMDE BISSCHOPPEN VOOR ITALI�. Op den 22 December heeft de H. Vader na de benoeming van Bisschoppen voor Itali�, voor hen, die in Rome aanwezig waren, de volgende toespraak gehouden: �Ja, hopen wij op een blijden toekomst, hopen wij, dat de Heer barmhartigheid jegens dit arme Itali� zal uitoefenen. "Wanneer God een volk tuchtigen wil, be- rooft Hij het van zijne herders en van de overvloedige genaden, die op de moeielijke wegen van dit leven naar de eeuwigheid zijne gidsen moeten zijn. Zoo is het sedert verscheidene jaren met het ongelukkige Ita- li� geweest. Wanneer de Heer daarentegen barmhar- tigheid aan een volk wil bewijzen, dan voorziet Hij het van alle geestelijke en tijdelijke hulpmiddelen , die het de verkrijging der gelukzaligheid vergemakkelijken: en voor alles voorziet Hij het van herders naar Zijn hart, die deszelfs licht en leidslieden zijn. ¹ RIJKSUNIVERSITEIT TE UTRECHT

			A06000021938752B

		2193 8752



		.-?

		IL 24 September 1871. AAN ROMEINEN. Op den voormiddag van den 22 September 1871 verzamelden zich de Romeinsclie adel en de, door de komit�es der Katholieke vereenigingen vertegenwoordigde burgerstand in de uitgestrekte zalen van bet Vaticaan. Ongeveer 11^ uur ver- scheen de Heilige Vader, gevolgd door zijn hof- stoet en verscheidene kardinalen, in de consistorie- zaal. Markies Francesco Cavaletti, Romeinsch Senator, en als zoodanige de waarachtige ver- tegenwoordiger der Romeinen, las aan den voet van den pauselijken troon een adres voor, dat de gelukwenschen moest uitdrukken, welke de getrouwe onderdanen besloten waren, ter gele- genheid van het Kerstfeest, Pius IX aan te bieden. Hierop overhandigde hij den Heiligen Vader, behalve een aanzienlijke St. Pieterspen- ning, de met duizend en nogmaals duizend hand- teekeningen uit alle klassen der bevolking over- dekte vellen. De Heilige Vader stond van zijn troon op en antwoordde ongeveer het volgende: �De hoop, die wij koesteren, waaraan wij ons over- geven, die zoo diep in onze harten is ingegrift en welke 1*



		7

		III. Einde December 1871. AAN DEN RECTOR VAN HET IERSCHE COLLEGE. Mons¹\'. Kirby, rector van het Iersehe college overhandigde met mevrouw Scherlook een adres van 300,000 Iersehe vrouwen. De Heilige Vader sprak: �Ik had heden dit nieuw bewijs van liefde van den kant van het Iersehe volk niet noodig , want in al de jaren van mijn Opperherderschap heb ik die zonder ophouden ontvangen. In elke tijdsomstandigheid, in alle jaren, maar voornamelijk in den treurigen toestand, waarin wij ons bevinden, heb ik veelvuldige bewijzen daarvan ontvangen, en Ierland heeft mij zijn goud, het heeft mij zijn bloed gebracht. Ja, het is reeds eenige jaren geleden, dat ik in deze Heilige Stad oene colonne jonge Ieren zag, die, gloeijende voor de verdediging van het recht, van de rechtvaardigheid, van den godsdienst en van den Stoel van Petrus, zich aan den dienst van den Heiligen Stoel wijden. Derhalve had ik dit nieuw bewijs niet noodig, maar deze nieuwe betuigingen van gehechtheid zijn mij niet zonder nut, en zij zijn mij kostbaar en aangenaam, daar zij mij moed geven en mij sterken, opdat ik strijden moge tegen de vijanden Gods en der kerk. Gezegend zij ten allen tijde dit Iersehe volk. Moge het ten allen tijde beschermd worden door «den grooten



		8

		Heiligen Patrick, die u den geest der liefde in de een- heid des gcloofs en in de eenheid met den Heiligen Stoel geeft. Mogen uwe wenschen door den zegen Gods bekroond worden. Moogt gij aan het einde van uw sterflijk leven de vruchten van uw geloof inoogsten, dan, wanneer het geloof niet meer noodig zal zijn, � dan zullen wij zonder de hulp van het geloof God zien en hem in de gansche eeuwigheid beminnen en lofprij- zen kunnen. Dat is mijn wensch voor u, voor uwe medelandge- nooten , voor de 200,000, die dit adres onderteekend hebben. 200,000 maal zullen zij gezegend zijn. Mil- lioen en millioenmaal storte God op u de zegeningen uit, die de zwakte van de vrouw versterken en de kracht van den man verdubbelen, en mogen ten allen tijde deze zegeningen het erbarmen en alle genaden Gods over Ierland verbreiden ! "

		IV. 4 Januari) 1872. AAN DE 52 PASTOORS VAN ROME. �De schoone woorden, welke de pastoor van de kerk der H. Apostelen in zijn en uw naam tot mij gericht heeft, hebben mij veel genoegen gedaan. Het is zeker, dat de herders op de stem van den



		l�

		V. 7 Januarij 1872. AAN 600 VROUWEN UIT TRANSTEVERE. Op den 7 Januarij 1872 hebben 600 vrouwen van Transtevere den Heiligen Vader hunne ge- hechtheid betuigd. Hij antwoordde het volgende: �Ik vernoem met levendige vreugde \|dit bewijs der liefde van Transtevere, jegens den Heiligen Stoel. Ik wil u iets herinneren , dat voor 24 jaren gebeurd is. Ik was in het Quirinaal, toen de wijk van Transtevere, uit voortreffelijke en getrouwe Romeinen gevormd , mij een grooten blocmcnruiker overhandigde, zoo groot, dat twee mannen dien nauwelijks konden dragen. Heden hebt gij mij geen bloemen, maar wat veel kostbaarder is, de uitdrukking van uwc harten gebracht. De goede mannen van Transtevere kwamen in het paleis, de vrouwen bleven op het plein, zoodat ik, om haar te zegenen op het balkon moest treden, dat heden ten dage door andere vrouwen ontwijd is. Van toon af kende ik de gevoelens van de bewoners van Transtevere jegens den Stadhouder van Jesus Christus en den onver- breekbaren band harer liefde voor dezen Heiligen Stoel. Heden is de vorst \'), die aan het hoofd dezer lieden stond, dood, zijn zoon, zijn neef zijn dood, de overste, die hen begeleidde is dood, do pastoor uwer kerk is

		\') (Vorst Corsini).



		�

		13 VI. 8 Januarij 1872. AAN EENIGE KINDEREN. Ongeveer 300 kinderen, waaronder nog zeer kleine van drie en vier jaren, wachtten met hunne ouders den Heiligen Vader op. Toen hij binnen- trad, zonken zij op de kni�n, en nadat eenige hunner gedichten hadden voorgedragen, sprak de Heilige Vader: �De kerk herinnert er ons in deze dagen aan, dat Maria bij haren terugkeer van Jeruzalem het kind Jesus met zich naar Nazareth heeft genomen, waar onze Hei- land , hoewel Gods Zoon en zelf God , een menschelijk leven heeft geleid , en Maria en Joseph geheel onder- worpen was. Misschien gewaardigde hij zich zelfs, om hen in hun dagelijkschen arbeid behulpzaam te zijn. Maar wat nog meer in uw geheugen moet ingedrukt zijn, dat is zijne volkomene gehoorzaamheid aan Maria, zijne moeder, en aan den Heiligen Josef zijn voedster- vader. Leert alzoo ook gij, lieve kinderen, om uwe ouders onderdanig en gehoorzaam te zijn, omdat dit het gebod van God en het voorbeeld van onzen Heer is. Uwe ouders zeggen u, wat gij moet doen, en gij moet met zachtmoedigheid en bereidwilligheid gehoorzamen. Vliedt, lieve kinderen, de ledigheid en weest vlijtig in het leeren; aan u, mijne dochtertjes, zeg ik u nog, weest vlijtig in uwen arbeid! De Heer zegene u allen, zoo als ik zelf u van ganscher harte zegen. Benedictio Dei...."



		#

		14 VIL 14 Januarij 1872. AAN ONGEVEER 10 000 VROUWEN UIT DE ROMEINSCHE PAROCHI�N. (Dewijl de Heilige Vader verkouden was, ver- ontschuldigde hij zich, dat hij slechts weinige woorden zeggen kon, hij sprak daarop het vol- gende): �Gij verlangt dat deze gebeurtenissen eindelijk eens op zullen houden. Herinnert u, dat wij heden het feest van den heiligen naam Jesus vieren, en dat wij in dezen naam, welke die van den Almachtigen is, ons vertrouwen moeten stellen. Zalig de ziel, die haar vertrouwen op den naam Gods heeft gesteld voor welken alle hemelsche, aard- sche en helsche machten den knie moeten buigen! De machten der hel wilden in Kome wel den naam van Jesus uitwisschen , zij verbraken het marmer, waarin hij was gegrift, maar do heilige naam van Jesus is onvernietigbaar, hij zal eeuwig duren en ons redden. Stellen wjj derhalve ons vertrouwen op den naam Jesus, roepen wij dien met vurigheid en geloof aan, opdat de barmhartigheid Gods het einde van zoovele en zoo groote beproevingen verhaaste ! Groote God ! zegen dit volk, deze stad , deze Katho- lieke vereenigingen, en maak, dat uwe vijanden tot inkeer komen, dat hunne macht niets tegen ons ver- moge.



		15

		Deze zegen blijve immer over u geheel dit leven door; hij brenge u den vrede en de welvaart in uw huisgezin, hij zij uw gids in moeilijkheden, in den arbeid, bij de studie , in de kerk ; deze zegen sta u bij, bij den overgangen uit dezen tijd in de eeuwigheid en brenge u in de hemelsche dreven van vrede, in den schoot Gods ! Benedictie) Dei. .. ."

		VIII. Januarij 1872. AAN DE OVERSTEN DER GEESTELIJKE ORDEN. �Evenzeer als ik aan gevaar ben blootgesteld , moet gjj het ook zijn, en even als ik sterk ben tegenover dit gevaar, moet gij ook sterk zijn. Zij, de anderen , zeggen, dat zij sterk zijn, maar de waarheid is, dat zij zwak zijn. Om de wereld te bedriegen , handelen zij somwijlen met eenc gewaande gematigdheid, en doen als of zij op eene verzoening hopen. Maar de verzoening is onmo- gelijk, daar er slechts eene ondeelbare gerechtigheid bestaat , die nimmer met de ongerechtigheid in een vergelijk kan treden." De Heilige Vader onderhield zich na deze woor- den met enkele personen afzonderlijk; toen hij



		16

		den abt der Michitaristen van Weenen bemerkte, zeide hij, gedachtig aan het slechte gedrag der Mechitaristen van Weenen en Veneti�: ■ �Ik verwar de goede religieusen van uwe congre- gatie van Weenen niet met die, die op eene andere plaats de Kerk bedroeven."

		IX. 19 Januarij 1872. De Heilige Vader ontving den 19 Jan. de pro- fessoren, welke getrouw aan de Kerk van Chris- tus blijvende, de schitterendste aanbiedingen van de godsdienstlooze overweldigers krachdadig en protesteerende wederstand hebben geboden. Bij deze gelegenheid sprak Pius IX de volgende woorden, die de Katholieke onderwijzers van alle landen aangaan: �Evenals de priester, heeft ook de leeraar, hij mogo dan geestelijke zijn of niet, eene hooge , een buiten- gewoon groote verantwoordelijkheid , met betrekking op het door hen medegedeelde onderwijs. God geeft den ouders kinderen, als een gewichtig onderpand zijner liefde. Deze vertrouwen het dierbaarste, wat de Heer hen in dit aardsche leven gaf, aan leeraars, professo- ren, omdat zij zelve hun het noodige onderricht niet



		18

		tegenstaande hunne hooge wetenschappelijke kennis toch geen haarbreed van het geloof afweken, en in do hoogste mate tot de ontwikkeling der wetenschappen bijdroegen ; want juist het Christendom is het en zal het immer zijn , dat den waren grondslag voor het ware belang der menschheid bevordert. Zou heden ten dage deze verwarring van begrippen, die nog grooter is dan die der talen bij den torenbouw van Babel, in de hoof- den der menschen huisvesten , wanneer men overal naar behooren rekening gehouden had met den godsdienst van onzen Heer? De dwalingen, die een leeraar zaait, woekeren als het onkruid voort, en al kunnen zij ook het goede zaad van andere leeraren niet verstikken , dan doen zij toch oneindig veel schade aan het goede zaad, dat dan moeite heeft, om zich een weg te banen om in het licht des Heeren te gedei�n. Daarom geleide de Aller- hoogste uwe schreden en verleene u kracht en stand- vastigheid door zijnen zegen, dien ik op u afsmeek. Benedictio Dei...."

		X. 29 Januarij 1872. AAN DE ROMEINEN. Op dien dag\' ontving" de Heilige Vader in de concistoriezaal 400 vaders van huisgezinnen, onder welke de zoon van Piombino, den eigenaar van



		21

		deloosheid moede , zich tot God en tot de grooten der aarde, welke laatsten nu nog doof zijn, wenden, en zeggen zullen: Wij moeten vrede, rust en vrijheid hebben, om volgens onze godsdienstige overtuiging te kunnen leven. Ja , gaan wij voort God te bidden , en zeker zal de dag aanbreken , waarop men zal zeggen : Er ontstond een groote stilte. Ik eindig , terwijl ik u den heiligen zegen geef, en God smeek , dat Hij, de Heer, mijn arm ondersteune. Ja, moge Hij en de Heilige Moeder Gods mij in mijn hoogen ouderdom ondersteunen, opdat deze zegen in uwe harten dringe en u kracht geve, om in den wijngaard des Heeren den zwaren en grooten arbeid te volbrengen , dien Hij u oplegt."

		XI. Fcbruarij 1872. AAN LANDLIEDEN. Eene deputatie landlieden uit de omstreken van Rome overhandigen een mand met vruchten, waarvoor zij aan de Porta Pia den Pi�monteezen belasting moesten betalen. De Heilige Vader sprak tot hen: �Ja , ik schat uwc lievolijke gift zeer hoog, en even als men aan de vruchten den boom erkent, die ze voort



		21!

		XII. AAN DE ONDERHORIGEN DER PAROCHIE VAN ST. AUGUSTINUS. �Ik heb met levendig genoegen do woorden verno- men, die gij uit naam der geheele Parochie van St. Augustinus tot mij gericht hebt, ik zeg, de gansche Parochie, want wanneer er al uitzonderingen waren, zij zouden niet tot deze Parochie behooren. Gij hebt met recht gezegd , dat do Kerk een harden strijd heeft te doorstaan, en dat hij, die onder de tegenwoordige omstandigheden afvalt, niet meer waar- dig is , haar zoon genoemd te worden. Intusschen wenscht gij ook mijne woorden te verne- men, de woorden van den Stadhouder van Jesus Chris- tus, en ik wil u die zeggen. Het woord Gods verbreidt zich voor allen tot hun eigen nut en toch hebben niet allen voordeel daarbij. Zooals de parabel van het Evangelie van dezen dag leert, is het een zaadkorrel, die onder alle klassen der Christenheid wordt uitgestrooid, onder de goeden zoo wel als onder de boozen, onder de middelmatigen zoo wel als onder, de slechteren, en allen roept onze Heer met zijn eeuwig woord toe : non licet ; het is niet ge- oorloofd. Neen, het is niet geoorloofd een ander te ontnemen wat hem behoort. Neen, het is niet geoor- loofd, onzen Heer, zijne Kerk, zijne dienaren te be- leedigen. Neen, het is niet geoorloofd, de wet van God te overtreden. Dat is voor allen gezegd. Doch het gebeurt maar al te dikwijls, dat de zaad-



		2(5

		dwaling en der boosheid, die de hoofdstad van het Ka- tholicisme bezoedelen. En nu geef ik u van ganscher harte mijn zegen. Hij dale over u, uwe kinderen en uwe famili�n neder. Hij houde in uwe harten het woord Gods immer levendig. Hij beware u voor de overtreding van zijne heilige wet. Hij ondersteune u het gansche leven door, maar voornamelijk in dat uur, waarin gij uwe ziel in de han- den van God zult moeten geven, opdat gij dan vol gerustheid moogt kunnen herhalen: in manus tuas Do- mine , commendo spiritum meum, in uwe handen , o Heer, beveel ik mijnen geest. Deze zegen helpe u tot de eeuwige lof en verheerlijking Gods , opdat ik en gij en geheel Eome en alle goede Katholieken zijne lof- prijzing de geheele eeuwigheid door mogen herhalen. Benedictio Dei . . . ."

		XIII. 3 Maart 1872. AAN DE ONDERHOOR1GEN VAN ROMEINSCHE PAROCHI�N. Op den derden Zondag in de vaste verkregen de onderlioorigen der parochi�n van St. Ber- nardo alle Terme en van St. Andrea delle Fratte, ongeveer 1600 personen van alle stan- den , eene audi�ntie. Na de voorlezing der adres- sen, droeg\' een in \'t wit geldeed meisje een ge-



		31

		heid Gods, opdat het berouw in hunne harten dringe en zij weenen en leven. Mijn God, bekrachtig de woorden van Uw onwaar- digen Stedehouder, ondersteun deze verouderde hand (hier braken alle in weenon uit), geef Uwen dienaar de kracht, om dezen geest te bewaren en tot aan het einde in zijn heilig ambt en de vervulling van zijne zoo vol verantwoordelijkheid zijnde plicht getrouw te volharden! Verhef deze handen en zegen het dierbare volk, dat naar mij hoort. Zegen ook hen, die buiten het Vaticaan zijn ! Zegen allen, die mij zegenen , on- derstoun hen die mij ondersteunen en verlicht hen die mij bestrijden ! Benedictio Dei . . . ."

		XIV. 10 Maart 1872. AAN ROMEINSCHE PAROCHI�N. Op dien dag- werden de onderhoorigen der pa- rbchi�n van St. Maria del Popoio, van St. Gia- como al Corso en van St. Eocco al Porto de Ripetta ontvangen; er waren meer dan 3000 personen van beiderlei geslacht, uit alle standen der maatschappij tegenwoordig. Uit hun adres nemen wij een zin uit, waarin gezegd wordt,



		37

		XV. 31 Maart 1872. AAN EENE INTERNATIONALE DEPUTATIE Op Paaschdag ontving de Heilige Vader vele vreemdelingen uit Europa en Amerika, en nadat hij met elke groep vol goedheid gesproken had, besteeg hij zijn troon en hield de volgende toe- spraak : � Alvorens u te zegenen , wil ik eenigc woorden tot u richten , ik doe het in \'t Fransch , omdat menigeen in \'t Italiaansch mij niet zoude verstaan. Heden herdenkt de Kerk de grootste wereldhistori- sche gebeurtenis, het lijden en de opstanding van Jesus Christus. Gij weet dat in het lijdensuur de geheele aarde met duisternis bedekt was. Toen daarop echter de opstanding plaats had , verspreidde het licht zich alom en de duisternis verdween. Dezelfde duisternissen dreigen zich op nieuw zamen te trekken , reeds hebben zij heinde en ver don horizon bedekt, en het schijnt alsof zij de geheele wereld wil- len verduisteren. Daarom moeten wij den Heer bezwe- ren, dat hij ze verstrooic en dat hij de geesten ver- lichte , die inderdaad immer meer en meer beneveld worden. Zoo zeggen vele bijv. tot mij : waarom gaat de Paus niet uit ? De rede ligt duidelijk voor de hand; om in de straten van Kome niet op zoo vele oorzaken tot



		ao

		tig uwe zielen in zijne handen kunt geven en ten he- mol opstijgen , om zijn lof in allo eeuwigheid te zingen. Benedictio Dei. . . ."

		XVI. 12 April 1872. AAN DE ADELIJKE FAMILI�N TE ROME. Oj) het feest van den verjaardag van den terug- keer van den Heiligen Vader van Ga�ta, verza- melde zich de Romeinschc adel voor den Paus, die op het adres van hulde het volgende ant- woordde: �Iedere dag vermeerdert en verzwaart de droefheid, die ons do gebeurtenissen van den 20 September 1870 ge- bracht hebben, iederen dag vertoonen de hcilloozo ge- volgen van dezen aanval zich gruwzamer voor ons. Maar er ligt voor mij eene grootc troost en cene groote bemoediging in al deze bewijzen van liefde, die mij door al mijne goede Eomeinen gegeven worden. Ja, dezo getrouwheid en gehechtheid, die mij hot talrijkste en beste gedeelte der Romeinen bewijst, deze ijver, waarmede zij do grootste uitspattingen trachten te ver- hinderen en de vlam des geloofs en der liefde te mid- den der duisternissen levendig zoeken te houden; dat



		42

		XVTI. 13 April 1872. AAN EENE INTERNATIONALE DEPUTATIE De toespraak, die de Heilige Vader als ant- woord op een adres hield, dat hem uit naam van eene talrijke deputatie van Katholieken uit alle landen door graaf Spiegel van Desemberg overhandigd werd, luidde volgens de » Voce della Verita" woordelijk aldus: �Als opvolger van den Heilige Petrus , den prins der Apostelen, wenschte ik onwaardige Stedehouder van Jesus Christus, dat God ten mijne gunste hetzelfde wonder deed , dat Hij eens ten gunste van den H. Pe- trus bewerkte, die, hoewel hij slechts eenc tong bezat, door zoo vele verschillende volkeren en nati�n verstaan werd. Doch , al verstaan ook allen niet mijne woorden, terwijl zij over mijne lippen gaan, zullen zij ze toch verstaan, wanneer ze gesproken zullen zijn. � Daar gij , in zekeren zin de geheele Katholieke wereld ver- tegenwoordigt, kan ik , om u van mijnen kant een be- wijs van vertrouwen te geven, u de bekentenis doen , dat ik den Zondag uit heb gekozen, op welken ik, zoo lang ik op deze wereld vertoef, do Heilige Mis opdraag tot de intentie van alle Katholieken der we- reld. En daar gij mij om mijnen zegen voor al deze Katholieken hebt verzocht, zoo zal ik u dien geven en te gelijkertijd elk gedeelte afzonderlijk noemen.



		49

		XVIII. 14 April 1872. AAN DE DEPUTATI�N DER SUBURBIKAANSCHE PAROCHI�N. Er waren ongeveer 3000 personen verzameld, meestal geringe lieden, die voor de wereld niets beteekenen, boeren, berders, wijngaardeniers, voerlieden, vergezeld door vrouw en kinderen. Twaalf in \'t wit gekleede meisjes hielden rijk- versierde lammeren in den arm. De pastoor van St. Jan van Lateranen las het adres voor, daarna legde hij de aalmoezen der parochi�n, en de meisjes legden de lammeren voor de voeten van den Heiligen Vader neder; ieder lam droeg om den hals een gouden letter en de twaalf letters vormden het woord A Pio il Grande, aan Pius den Grooten! De Heilige Vader sprak : �Ik zal v��r mijn zegen slechts weinige woorden tot u richten , want mij dunkt dat het voor ons heiden wel wat al te warm is. Ik zeg u dus slechts een weinig, om u ten minste voor te bereiden om aandachtig en met godsvrucht den Apostolischen zegen te ontvangen. Alle Suburbikaansche parochi�n wilden zich heden voor den Stedehouder van Jesus Christus vertoonen ; dat is waarlijk heden een troostvolle dag, want het is de 3



		50

		Zondag van den Goeden Herder, de Zondag , waarop men de onmetelijke goddelijke en vaderlijke eigenschap- pen van Jesus Christus , die alleen van zich kan zeg- gen, dat Hij de Goede Herder is, moet overwegen. Hij heeft het gezegd , dat Hij de Goede Herder is , omdat, zegt Hij , Ik geen huurling hen, die bij het zien van den wolf vlugt , maar een herder , die edelmoedig zijn leven voor de schapen geeft, die Hem zijn toevertrouwd. Ik heb mij verkeerd uitgedrukt: Hij zegt niet, die schapen die Hem �toevertrouwd" zijn, maar Hij zegt, en met het volsto recht, �Mijne schapen ," de Zijne , daar ze door de schepping , door de verlossing en de bewaring Hem toebehooren. Wij hebben de troost te kunnen zeggen, dat wij Katholieken allen in waarheid de schapen en lammeren van Jesus Christus zijn. Nooit heeft Hij ons verlaten , zelfs niet als de wolf naderde. Ook ik heb in het verlangen, om den Goddehjken Herder in mijne ellende na te volgen, u niet verlaten, maar ben steeds bij u gebleven, hoewel mijn verblijf alhier meer dan ��n gevaar medebracht. En hoewel de algemeene Opperherder overal in de geheele Katho- lieke wereld zich te midden van Zijne kudde bevindt, zoo ben ik toch immer bij u gebleven, \'t Is waar , ik ben niet uitgegaan, ik ben niet naar Monte Mario ge- gaan om de jonge meisjes te examineeren, of naar San Lorenzo , om een de Profundis te bidden, of naar Sant Agnese, om onzen dank voor de ontvangene wei- daden te vernieuwen; maar ik ben toch altijd hier ge- bleven en in mijn hart ben ik voor alles midden on- der u. Ik ben niet uitgegaan, om niet op een ver- moorden pauselijken gendarme te stooten, ik ben niet



		51

		uitgegaan om geen priester te zien, die door steenwor- pen wordt aangevallen, of een ander, die men met stokslagen vervolgt. Om die redenen ben ik door nood gedwongen te huis gebleven; maar ik heb hier voor u en voor allen gebeden. Laten wij met deze weinige woorden besluiten, opdat zij des te grootere vruchten voor u hebben mogen. \'t Is derhalve heden de Zondag van den Goeden Her- der, en Jesus Christus zegt van zich zelven, Ego sum via, veritas et vita, ik ben de weg, de waarheid en het leven. Jesus Christus is de weg, en wij moeten op dezen weg wandelen. Jesus Christus heeft zijn weg te mid- den van smarten en tegenspraak genomen; Hij is aan het kruis gestorven, en wij moeten als dappere strijders Hem zelfs in droefheid en rampspoed navolgen. Jesus Christus is de waarheid; daarom , mijne lieve kinderen , opent uwe ooren voor de waarheden des ge- loofs, bewaart met angstvalligen zorg dezen schat des geloofs. Eindelijk is Jesus Christus het leven; en wij hopen, dat Hij, nadat gij stipt de plichten van uwen stand vervult zult hebben, bij het scheiden van deze wereld tot het bezit van het ware leven in den hemel moogt geraken, om in alle eeuwigheid den oorsprong des levens te loven en te prijzen. Dat is mijn verlangen, dat is de gezindheid, waar- mede ik u vergezel in uwe wijngaarden , op uwe vel- den, terwijl ik u op het hart druk, altijd indachtig te zijn, dat wij Jesus Christus na moeten volgen, 3*



		52

		omdat Hij het leven is, en dat men Hem niet na kan volgen te midden der genoegens en lusten des levens, maar te midden der treurnissen en beproevingen; gij moet indachtig zijn, dat men de ooren open moet hebben, niet voor de wolven, die des nachts in den schaapstal inbreken , om de kudde te verscheuren, maar voor do waarheden des geloofs , voor den catechismus, de christelijke leering, de plichten van onzen staat, de goede voorbeelden, de onderrichting , die gij uwe kin- deren moet geven. Dit is de hoofdzaak van hetgeen gij behouden en waarvoor gij de ooren moet openen. Doet gij dat, dan behoeft gij niet te twijfelen , of gij zult eenmaal de troost hebben, Jesus Christus in het eeuwige leven te aan- schouwen , en Hem, zooals ik gezegd heb, in alle eeuwigheid te lofprijzen. Hij zegene u van uit de hoogte der hemelen en onder- steune den arm van zijn onwaardigen Stedehouder tot uwe zegening; hij zegene u aan het lichaam, opdat het gezond blijve; aan de ziel, opdat zij altijd zoo moge zijn, als hij haar hebben wil. Hij zegene u in uwe famili�n, in uwe zaken, in alles wat u aanbelangt; hij zegene u in leven en dood, opdat gij waardig moogt zijn, Hem in alle eeuwigheid te loven en te prijzen! Benedictio Dei....



		53

		XIX. 21 April 1872. AAN DE PAROCHI�N VAN ST. LORENZO IN LUCINA EN ST. MARIA IN AQUIRO. Op den derden Zondag na Paschen, op het beschermfeest van den H. Josef, verschenen uit bovengenoemde parochi�n ongeveer 3000 perso- nen voor den H. Vader, op wier adres hij het volgende antwoordde: �Alvorens ik dit getrouwe volk volgens mijne ge- woonte den Apostolischen zegen geef, wil ik eenige woorden tot u richten , die u tot leering en opbeuring en mij zelf tot verlichting en troost in mijn Apostolisch ambt zullen dienen. Eerst echter wil ik tot troost van u en de Romeinen zeggen, dat ik mij voor eenige dagen onderhouden heb met personen uit het buitenland, die voor een gedeelte van zeer verre waren gekomen, en tot mijne groote vreugde van hen heb gehoord, hoe de houding van het Eomeinsche volk onder de tegenwoordige omstandighe- den een onderwerp van lof en bewondering voor een groot gedeelte der menschon op den ganschen aardbo- dem is. Neemt deze lof aan, maar geeft voor alles de eer aan God, die de oorsprong van al het goede is. Verder kan ik u nog met een ander woord troosten, dat van toepassing is op dezen dag, en dat de Kerk ons ter overweging aanbiedt; ik wil u aan het woord



		54

		van Josus Christus herinneren, dat Hij tot Zijne Apos- telen sprak: �Modicum et non vid�bitis me, et iterum modicum, et vid�bitis me, nog een weinig tijds en gij zult Mij niet zien, en wederom een weinig tijds en gjj zult Mij wel zien." Deze woorden schenen den Apos- telen duister; de gang der tijden en de verklaring van den Heiland zelven hebben ons de beteekenis duidelijk genoeg opgelost. � »Nog een weinig tijds en gij zult Mij niet meer zien � maar spoedig zult gij Mij we- derzien." (Hier onderbrak eene plotselinge beweging on- der de aanwezigen bij den H. Vader, zoodat men vreesde, dat hij niet rustig voort zou kunnen gaan. Het was als een onderdrukte maar hevige kreet van schrik uit iederen mond en het scheen alsof onder de talrijke vergadering, die meer dan 3000 personen telde, elk van gedachte was, dat de H. Vader met deze woorden zich zelven wel kon bedoelen, en ieder door eene hevige smart werd overvallen, die niemand verdragen kon. � Hij echter "ging met denzelfden milden lach en den rustigen bovenaardschen glans in het oog, met krachtige stem voort en spoedig beheerschte zijn woord wederom de verschrikte menigte). Dit �weinig tijds" is het tegenwoordige leven, waarin wij met het lichaamlijk oog onzen Verlosser niet meer zien kunnen. Het leven is kort en daarom noemt onze Heer Jesus Christus het een weinig tijds. Maar dan, wanneer wij alles gedaan zullen hebben wat noo- dig is , onze plichten als Christenen allen vervult zullen



		55

		hebben, zullen de eeuwige poorten zich openen en wij zullen allen te zamen opgenomen kunnen worden in de eeuwige vreugde van het Paradijs. Maar om ons tot deze zaligheid te geleiden, geliefde kinderen, zeide Jesus Christus: _vEgo mm ostium, Ik ben de poort." Om de eeuwige zaligheid te verwer- ven, is het noodig, door de poort in te gaan en deze poort is Jesus Christus , is het levendige geloof in Hem, is het geloof, dat door goede werken vergezeld wordt, en die niet door deze poort binnengaat � het zijn niet mijne woorden, die ik nu spreek, Jesus Christus heeft het zelf gezegd � wie niet door deze poort binnen- gaat, is een dief, een moordenaar, een booswicht. �Qui non intrat per ostium fur est et latro, die niet door de deur binnen komt, is een dief en roover." En om verder aan te toonen , hoe men door deze poort ingaat, heeft de Heer niet versmaad, zich met een man te vergelijken, die een lange reis voor heeft en eerst zijne dienaren roept en ieder verscheidene talenten geeft, om er gedurende zijne afwezigheid mede te handelen , en hij geeft den eene vijf, den andere twee en den derde een talent; maar aan allen dezelfde verplichting om daarmede te handelen. Mijne lieve kinderen, wij wandelen in dit korte leven, en Jesus Christus heeft ons allen zijno talenten gege- ven, opdat ook wij daarmede zouden handelen. Aan mij heeft Hij ze gegeven, opdat ik mijne plich- ten tegenover de door de geheele wereld verspreide Ka- tholieke Christenheid zoude vervullen; zoo vele andere geestelijken heeft Hij ze gegeven, opdat zij in de uit- oefening van hun ambt met hunne talenten zielen voor



		56

		den hemel zouden winnen; den familievaders heeft Hij ze gegeven, opdat zij daarmede in hunne gezinnen zouden werken, de opvoeding hunner kinderen goed volbrengen en christelijke tucht in hunne huizen hou- den. Allen hebben hun talent ontvangen en wanneer Jesus Christus zal komen om rekenschap te vragen, moeten allen zeggen kunnen: hier is de mijne, en hier is wat ik er mede heb gewonnen, en niemand mag als de derde knecht doen, die uit vrees voor den Heer zijn talent begraven had en wien daarom werd toegevoegd: �serve nequam, gij nietswaardige en slechte knecht." Wanneer de Heer echter reeds tot hen, die hun ta- lent niet hebben gebruikt, zeggen zal: �onnutte knecht!" wat zal Hij dan wel zeggen tot hen, die overvloedige talenten ontvingen, maar verre van ze goed te gebrui- ken, daarmede ten kwade gewoekerd hebben ! Wat zul- len wij van diegenen zeggen, die Rome met zooveel slechtheid verpest hebben ? Wat van hen , die hun talent gebruiken om de Kerk te verdrukken, ergernis te ge- ven en de reinheid van het heilige geloof te verder- ven ! � Ik sidder, wanneer ik aan de woorden denk, die God tot den luien en nalatigen knecht gezegd heeft: �onnutte knecht!" Zoo zal hij ook tot deze anderen zeggen: �Gaat van mij, verdoemden, in het eeuwige vuur! Maar � o mijn God! � mogen deze woorden tot niemand van hen gezegd worden, die wij nu bedoelen. Moge Uwe oneindige barmhartigheid zich wederom groot toonen door den omkeer der zondaren en de bekeering der goddeloozen! Wij echter, geliefde kinderen, willen voortgaan, op



		57

		den weg der smarten, op den weg des lijdens, maar herinnert u , dat de Heer in het Evangelie van dezen morgen met eene bekende gelijkenis zegt: de vrouw gevoelt smarten voor de geboorte , daarna verheugt zij zich echter, omdat een mensch voor do wereld is ge- boren. � Zoo zijn ook wij nu te midden van droef- heid. Maar de dag zal komen , misschien nog in dit leven, doch zonder twijfel in het andere, waarop ook wij na al het lijden dien geest van vreugde zullen ge- voelen , waarop de orde van zaken weder hersteld en de vreeselijke storm gestild zal worden, die nu om ons woedt. O , God geve het, God geve hot! Zoo wensch ik dan voor alles u en een ieder, dat hij, wanneer hij voor Gods rechterstoel moet verschijnen, zal kunnen zeggen: Hier is het talent, dat gij mij gegeven hebt; ik heb er naar mijne beste krachten mede gehandeld. Ik heb er mede gehandeld , terwijl ik mij heiligde; ik heb er mede gehandeld door het goede voorbeeld, dat ik gaf, of terwijl ik medewerkte tot heiliging van an- deren; ik heb er mede gehandeld door onderrichting en leering; ik heb er mede gewerkt door beoefening van alle christelijke deugden. Hoe troostend zal zich dan in dat oogenblik het woord doen hooren: �Heil u goede en getrouwe knecht; om- dat gij over weinig getrouw waart, zal ik u over veel stellen; ga binnen in de vreugde uws Heeren." Laat ons eindigen, geliefde zielen. Wij wandelen nu in droefheid, maar de lichtere en rustiger dagen zullen niet uitblijven. "Wij wandelen in droefheid, maar wij dragen die met onderwerping, en zij zal ons de kroone der eeuwigheid verschaffen, waar wij dan zoo



		58

		gelukkig zullen zijn, om het woord te hooren: �Heil u goede en getrouwe knecht; omdat gij over weinig getrouw waart, zal ik u over veel stellen ; ga binnen in de vreugde uws Heeren." Inmiddels bid ik den H. Josef, wiens beschermfeest wij heden vieren , dat, wanneer wij op het punt zullen zijn om rekenschap af te leggen van de ons toever- trouwde talenten, deze Heilige Patriarch, aan wien de bescherming der Kerk is toevertrouwd , zich bij uw lijdenssponde moge bevinden, dat hij u bij sta, u sterke en u de genade verwerve, die gij noodig hebt voor den overgang uit den tijd in de eeuwigheid, opdat gij die reis , waarvan men niet wederkeert, goed moogt doen. Ik wensch u een zaligen dood, onder don bijstand van Jesus, Maria en Josef en opdat deze wensch des te meer kans op vervulling hebbe, bid ik God , dat Hij u uit de hoogte des Hemels zegene ; ik bid God, dat Hij mijn opgeheven hand ondersteune , opdat ik , zijn onwaardige Stedehouder, u dien zegen geven kan , die u sterkt, die u moed tot den strijd en de genade geeft, om uwen wil te vercenigen met den Zijnen, ook wan- neer deze ons verborgen is ; eindelijk wil ik u zego- nen, opdat God u de vertroostingen der aarde, maar daarenboven do eeuwige vertroostingen des hemels ver- leene. Benedictio Dei...."



		59

		XX. 29 April 1872. AAN DEN PASTOOR VAN DE KERK DER H.H. APOSTELEN EN 3000 ROMEINEN. �Voordat onze Heer Jesus Christus deze wereld ver- liet , antwoordde Hij Zijne Apostelen, die verlangden, dat Hij nimmer van hen zoude scheiden, tot hunne vertroosting, dat, wanneer Hij niet heenging, de Hei- lige Geest niet komen zoude, om hun kracht en moed te geven; tevens gaf Hij hun de verzekering , dat deze Goddelijke Geest den goddeloozen een groote misdaad zou voorbehouden, namelijk, Jesus Christus hoeft hun dit zelve geopenbaard, de zonde van ongeloof. Dit ongeloof is eene zonde, die heden in zekere hooge kringen heerscht en hoogmoedig op allo wegen der wereld voortwandelt, en in alle oorden der wereld zich een baan zoekt te breken, denkende, dat aan haar de overwinning verzekerd is. Zij bedriegt zich. Er is een God, en deze God heeft, hoewel door wolken en nevelen omgeven, een hoogen troon, op macht en gerechtigheid gegrondvest. Deze door wolken en nevel omgeven God beteekent, dat er in Hem ge- heimen zijn , die wij niet begrijpen , maar die wij gc- looven moeten, terwijl wij ons verstand onderwerpen en aan het geloof van Jesus Christus de eer geven. Maar de goddeloozen willen aan die geheimen niet ge- looven en vermeten zich de meest valsche grondstellin- gen op te kunnen werpen, de grondstelling van niets



		60

		te gelooven, dan wat het verstand kan begrijpen en verklaren. Do dwazen ! Komt het brood dat ons voedt en onderhoudt niet uit het meel ? En komt dit meel niet uit het koren , dat zelf door de aren gedragen wordt, en komt deze aar niet uit een kleinen korrel , die in do aarde werd gelegd ? Wie kan nu zeggen , hoe deze kleine zaadkorrel wortel schieten en andere voort kan brengen ? Zij weten het niet en zeggen, dat dit een geheim der natuur is, en zij eten van dit brood even als wij. En toch willen zij niet gelooven aan de geheimen van het geloof! En eenigon willen in deze gezindheid des ongeloofs sterven; zij willen als sterke geesten sterven, zoo als zij zeggen, dat wil zeggen, sterven als geesten, die door den duivel bezeten zijn. Wij hebben dit in de laatste dagen zelve ondervonden ; er stierf een mensch, in de grootste ellende verlaten , zonder bijstand van den bewaarengel of van de Heiligen des hemels ; hij is ge- storven; en hij stierf, zijne ziel in do handen van Satan overgevende, om God in den afgrond der hel eeuwig te lasteren. En dan zegt men , dat de Kerk en hare dienaren zich bereid moeten toonen om aan zulke lieden de godsdienstige eerbewijzen en voorbeden te ge- ven, welke slechts verstrekt en toegestaan worden aan de zulken, die in den schoot dezer Kerk sterven! En zij die aanspraak maken op en de eerbewijzen der Kerk verlangen , staan onder de toorn Gods ! Wat moeten wij hun antwoorden ? Qui sordescit, sordescat adhuc, qui nocet, noceat adhuc, wie vuil is, zal nog vuiler wor- den; die spot nog meer spotten ! Dat is de grootste straf, die God eene ziel kan toezenden, dat Hij haar



		61

		overlaat aan het verpletterende gericht van hare eigene handelingen, haar prijs geeft aan de golven van haar eigen goddeloosheid. Qui nocet, noceat adhuc. Maar wanneer zal aan dat alles een einde komen \'t zult gij zeggen. Welke hoop hebben wij ? Het woord van den II. Johannes geeft het antwoord : Qui sordebcit, sordescat adhuc, qui nocet, noceat adhuc, zie ik kom spoedig, ecce cito venio. Ik zal spoedig komen, zegt Jesus Christus; Ik zal spoedig komen , om ieder naar zijne verdiensten te vergelden, en Ik zal voor hunne zonden geene erbarming hebben. Vertrouwen wij op de barmhartigheid des Heeren, die houden zal, wat Hij gezegd heeft: ecce venio cito. Hopen wij , dat dit woord onder ons spoedig tot waar- heid worde. Wee hen, die zich met de revolutie ver- bonden en met de goddeloozen in hebben gelaten ! Zij willen met de revolutie spelen , maar de revolutie zal hen in hare afgronden verslinden. Gisteren en eergisteren hebben wij vernomen, hoe- veel ongelukken en verwoestingen de uitbarsting van den Vesuvius heeft aangericht, toen de natuur, of veel- eer God dit groote natuurverschijnsel te voorschijn riep tot straf voor onze zonden. Ziet, wat er gebeurd is. De nieuwsgierigen , die met de vlammen speelden en het schouwspel van den brand van nabij genieten wilden , zijn gedood en verbrand. Dierbare kinderen, men speelt niet met het vuur; die het te dicht nadert, wordt verbrand. Zoo gaat\' het ook met hen , die zich met de revolutie willen verstaan. En laten wij het maar zeggen, het zijn de heerschers , die de revolutie nado- rende, meenen haar vuur te kunnen blusschen , maar



		62

		zij bemerken niet, dat zij zelve door die vlam verteerd worden, die dreigt zich over de geheele aarde te ver- breiden en waarvan men reeds de voorteekenen ziet. O mijn God, heb medelijden met ons! Ik beveel u dit volk aan, dat zoo vol eerbied is voor Uwen onwaar- digen Stedehouder; ik bid , ik smeek U, dat de vlam- men der revolutie het niet te na komen, dat het niet tot asch verteerd , noch dat het verschrikt worde. Ge- nade, o mijn God, Gij die in Uwe hand het lot der menschen houdt, straf de goddeloozen, bewaar en be- scherm de goeden ; moedig hunne leidslieden aan, op- dat dit volk, altijd gescheiden van eene regeering, die geen vertrouwen verdient. . . (hier brak zulk een roep van bijval uit, dat de Heilige Vader niet verder kon gaan . .. .) opdat, zeg ik , dit volk te midden der stor- men, die om het zelve woeden, zich omhoog moge houden en behouden en wel in de haven aan mogen komen , om U, o mijn God, het Hosanna der dank- baarheid en lofprijzing te kunnen zingen. Intusschen roep ik U op nieuw aan , o mijn Jesus ! opdat Gij de zwakke en zinkende hand van Uwen Stede- houder moogt verheffen , opdat hij het hier tegenwoor- dige volk , het volk van Rome en het over de geheele wereld verbreidde Katholieke volk kunne zegenen. Ze-, gen hunne personen, hunne huisgezinnen , hunne zaken ; stort hun goede voornemens in , en dewijl Gij gezegd hebt, dat Gij weggingt, om ons Uwen Heiligen Geest te zenden, zoo maak, dat deze Goddelijke Geest ons sterkte , raad, wijsheid e\'n al zijne andere gaven mede- deelt , die ons zoo noodig zijn ter bestrijding van onze zoo machtige, hardnekkige en trotsche vijanden. Zegen