|
ÏËL8. IÏT
|
|||||||||||||
|
I
|
|||||||||||||
|
RAADGEVINGEN
|
|||||||||||||
|
VOOK
|
|||||||||||||
|
ELKEN DAG DER WEEK,
tetrokken ilt ie „Paillettes für."
|
|||||||||||||
|
VaK OO \'vVfc.ERT.
\'lUUAUlJ VAN "WEES,
UITGEVER. |
|||||||||||||
|
GOtTDKORRELS-
1 Kleine Maand van den H. Joseph... f 0,10
2 „ ■ van Maria............. -0,10
3 „ „ van het H Hart...... - 0,10
4 Leve Maria............................... - 0,10
5 De burger Zouaven..................... • 0,05
6 Geestelijke Leiddraad.................. - 0,05
7 Herinnering aanhetChrist. Huisgezin. - 0,05
8 Het Vagevuur eu de Hemel op den
Kruisweg overwogen................ - 0,10
9 Aan den voet des Altaars............. - 0,10
10 Oefening van Godsvr. tot den H Jozef. - 0,05
11 Dell. Jozef en het Kind, dat zich tut de
fierste H. Communie voorbereidt.. - 0,15
12 De Vriendenstem........................ - 0,05
13 Kruisweg voor en na de H. Communie - 0,10
14 De Godsvr tot den Engelbewaarder. - 0,10
15 Vergeef ons onze schulden............ - 0,10
16 Jesus in het Tabernakel............... -0,15
, In linnen bandje..................... - 0,25
17 Bloempjes ter eere van Maria vergaard. - 0,<!5
18 Laten wij tot het Tabernakel gaan. - 0,06
19 Een week in het H. Hart van Jesus... - 0,05
20 Korte bemerkingen op eenige grond-
waarheden van het H. fcvangelie - 0,05
21 Komt allen tot mij! het H. Hart van Je-
sus wil ons onderrichten en troosten - 0,05
22 Maria is uwe Moeder.................. - 0,05
23 Aan de voeten van Maria............ - 0,05
24 Hebt de waarheid lief.................. - 0,05
25 Vlucht de Ledigheid.................... - 0,05
26 Het Kruisteeken ........................ - 0,10
27 De Bruid van Jesus..................... - 0,10
Bij getallen, ter verspreiding wordt aanzienlijke
korting verleend.
|
||||
|
DE
|
|||||||||||
|
VRIENDENSTEM.
|
|||||||||||
|
RAADGEVINGEN"
|
|||||||||||
|
VOOR
■-..«.••
ELKEN DAG DER WEEK,
retrokken uit ie JPaifla ft\'Or."
|
|||||||||||
|
TWEEDE DRUK.
Bibliotheek
___^^JJIMQJERBROEDL
WEERT.
|
|||||||||||
|
BEEDA,
EDUARD VAN WEES,
UITGEVER.
|
|||||||||||
|
I m primatur.
Datum in Hoeven, huc 27 Juliï 1S79.
C. VAN DER VEEKEN.
Libr. Censor.
|
|||||
|
Soelpers Doek- en Huziekdruk. Kduard van Wees, Breda.
|
|||||
|
De Vriendenstem.
|
|||||||
|
Onder dezen titel bieden wij eene
reeks van korte raadgevingen voor eiken dag der week aan. Als de stem eens vriends, als die
van onzen goeden engel znllen zij, telkens wanneer de gelegenheid zich aanbiedt, ons aansporen tot het ver- richten eener goede daad, tot het brengen van een klein offer of het doen eener versterving. |
|||||||
|
VOOR DEN ZONDAG.
De vereenigingder harten. Zie elke week met] blijdschap den
Zondag aanbreken, dien God Zijn dag noemt. Aan eiken dag heeft God opge-
■----------.----------------------------K
|
|||||||
|
r-------------------------------------------------m
4
i
dragen, ons nader tot de eeuwigheid te brengen, door ons op den weg, dien wij bewandelen, zooveel vreugde en zooveel smart te verschaffen, als noodig is, om ons te versterken en te zuiveren. De Zondag echter heeft een bij-
zondere zending, enkel van liefde. |
|||||
|
Ik zal deze zending van liefde,
die de Zondag bij ons te vervullen heeft, met denzelfden naam bestem- pelen, die een Heilige er aan gaf, n. 1.: Het verbindingsteelcen der harten. Des Zaterdags trekt men de klee-
deren uit, die door het werk en het gebruik hunne frischheid verloren hebben; des Zondags trekt men klee- deren aan, die niet alleen frisscher maar ook schooner en sierlijker zijn. Waarom tracht men niet evenzeer
zjjn hart, als zijn lichaam te versieren ? Is het gedurende de week niet
dikwijls bevlekt en ontsierd door kleine |
|||||
|
5
|
|||||
|
wreveligheden, door menigvuldige
oploopendheden, door harde woorden, door baatzucht ? Welnu, waarom al die fouten, die
de liefde verzwakt heeft, niet hersteld ? Waarom elkander \'s Zaterdags niet edelmoedig vergeven, elkander oprecht de hand gedrukt, ja zelfs, in den familie-kring omhelsd, om vervolgens, met een tevreden en blijmoedig hart, het aanbreken van den volgenden dag, den Zondag, af te wachten ? De Zondag is de dag van den vrede
met God voor de harten. Op dien dag moet men alle afgekeerdheid, eiken wrevel ter zijde zetten en slechts vergevingsgezindheid, toegevendheid en vriendelijkheid ademen. Hoe aangenaam is toch de plicht,
elkander te beminnen, en elk gevoel van afkeer uit ons hart te bannen? Welnu, elke Zondag legt ons die
plicht op. Geven wij toch nimmer aan koelheid
|
|||||
|
6
en onverschilligheid den tijd om wortel
te schieten in ons hart; dergelijke gevoelens gaan zoo gemakkelijk over tot aj keer en haat; en is deze een- maal in het hart, hoe moeielijk is het dan, ze er uit te drijven! De haat is een vreeselrjke kanker,
waarvan de voortgang door geene middelen kan worden gestuit. Het is een vergiftige plant, die de
tuinman nooit geheel kan ontwortelen. Hij kan slechts door een wonder
worden uitgeroeid. Werpen wij een dam op tegen de
verwoestingen der onverschilligheid en der lichtgeraaktheid. Elke huisvader of zijn plaatsver-
vanger moest eiken Zaterdag tot de zijnen zeggen: Dezen avond worde alles vergeven en vergeten, om morgen, Zondag, in oprechte liefde tot elkander, een nieuw leven te beginnen. |
||||
|
7
VOOR DEN MAANDAG.
De Liefde.
Wees liefderijk en minzaam, heb
steeds een glimlach op uwe lippen, wanneer gij alleen zijt. Ontveins de onbeleefdheden, de
ruwe manieren, die men zich in uwe tegenwoordigheid veroorlooft. Verlangt men iets van u, wijk
zonder ontevredenheid, zonder zelfs het geweld te toonen , dat gij u moet aandoen. Daardoor zult gij anderen voldoen en zelve tevreden zijn. Tracht anderen zooveel mogelijk
genoegen te geven, hen te troosten, te vermaken, te helpen, hun dank- baarheid te toonen. Doe wel aan de zielen van hen,
die u omgeven: nu eens door een godvruchtig woord, dan weder door eene aanmoediging, andermaal door een stil gebed. |
||||
|
8
Overwin uw afkeer en tegenzin
om dezen of genen te ontmoeten. Treed hem te gemoet en de goede
God zal voor u uitgaan. Ontvang met welwillendheid dien
lastigen bezoeker, die naar u vraagt: God zendt hem tot u. Vergeef aanstonds alle ongelijk u
aangedaan. Gij meent dat men u met opzet heeft beleedigd? Welnu, als het zoo is, zijn dan uwe verdiensten niet des te grooter? Weiger nimmer de aalmoes, die
men u vraagt; maak eene goede meening en geef aan God, terwijl gij den arme bedeelt. Denk geen kwaad van dien schul-
dige; heb medelijden en bid voor hem. Waarom zoudt gij veronderstellen,
dat anderen het op u gemunt hebben ? Begrijpt gij niet, dat die gedachte u hindert, u verontrust en uw hart bederft ? Weerhoud dien spotlach op uwe
|
||||
|
9
|
|||||||
|
lippen; gij zoudt daardoor hem be-
droeven, die het voorwerp uwer spotternij is. Waarom anderen leed aandoen ? Leen u tot alles, wat men van u
verlangt. Zoo gij uit een geest van liefde
handelt, zal God niet toelaten, dat men te veel misbruik van uwe goed- heid make. |
|||||||
|
VOOR DEN DINSDAG.
Gods tegenwoordigheid. Wees steeds met God vereenigd!
O het is zoo aangenaam altijd te leven met hen, die men lief heeft. Gij ziet God niet; en nochtans
is Hij bij u evenals een vriend, van wien gij slechts gescheiden zijt door eene gordijn, die hem aan uw oog ont- trokt, zonder hem te beletten u te zien. Als de ziel niet door de zonde
|
|||||||
|
10
|
|||||
|
besmeurd is, dan ziet men, wanneer
men eenige oogenblikken in zich zelve keert, God in zijn hart even duidelijk en klaar als men het licht in een vertrek waarneemt. Men geeft zich niet altijd rekenschap
van de Goddelijke tegenwoordigheid; nochtans oefent zij noodzakelijk in- vloed uit op onze handelingen. Al is de taak, die wij te verrichten
hebben, nog zoo moeielijk, zij wordt gemakkelijk, als wij ze onder het oog van God volbrengen. De gedachte aan God is niet hin-
derlijk, waarom zouden wij niet steeds aan Hem denken ? Ga, vrees niet onder het oog van
uwen God; vrees niet te glimlachen, te beminnen, te hopen, het aange- name des levens te smaken. Gelijk eene moeder zich veheugt
over de vreugde van haar kind, zoo schept God behagen in onze vroo- lijkheid en opgeruimdheid. |
|||||
|
11
Weet gij, wat God niet wil, wat
Hem leed doet, wat Hem vertoornt? Alles wat u kan schaden : Die ge- dachte welke uwe ziel zou besmeuren, die begeerte welke uw hart zou ver- ontrusten, die daad, welke uwe ge- zondheid zou hinderen, uwe krachten doen afnemen en uwe rust storen. Verlang bijgevolg nooit naar hei-
geen God niet wil. God, die steeds nabij u is, herstelt uwe verkeerdheden, geeft u het middel aan de hand, om eene minder goede daad door eene deugdoefening, weder goed te maken. Hij droogt de tranen, die eene onverdiende of al te strenge berisping u doet storten. Gij behoeft slechts even uwe oogen
neder te slaan, in u zei ven te treden, en inwending te zeggen : »Sta mij bij!" Spreekt God in dit oogenblik niet
tot uw hart ? Ongetwijfeld Hij zegt tot u : »Ver-
draag dit; Ik ben hier om u te helpen." |
||||
|
12
En gij zoudt weigeren ?
Hij zegt tot u: Zet dit werk,
dat u verveelt, nog een half uur voort;" en gij zoudt het staken ? Hij zegt: »Doe dat niet" en gij
zoudt het toch doen ? Hij zegt: »Kom, laat ons tezamen
gaan, daar, waar de gehoorzaamheid u roept;" en gij zoudt u durven verzetten ? |
||||||
|
VOOR DEN WOENSDAG
De zelfverloochening. Vrees niet voor het woord zelf-
verloochening. Gij meent, dat het dezelfde beteekenis heeft, als : kwel- ling, dwang, verveling, afmatting. Neen, het wil ook zeggen: liefde, zuivering, volmaking. Die zich niet verloochent, bemint
niet. |
||||||
|
B
|
|||||
|
13
Die zich niet verloochent, wordt
niet gezuiverd. Die zich niet verloochent, wordt
niet volmaakt. Zich zelf verloochenen is, zich aan
zijn plicht hechten, ondanks de moeie- lijkheden, den afkeer, de verveling, den slechten uitval. Zich zelven verloochenen is, aan
zijne plichten, onder welken vorm deze zich ook voordoen, alles slacht- oiïeren: gebed, arbeid, vriendschap, kortom alles, niet alleen, wat de enkele vervulling maar zelfs de vol- maakte volbrenging daarvan zou be- letten. Zich zelven verloochenen is, met
kloekmoedigheid alles verwijderen, wat het hart belemmert of de vrije werking der genade belet, als : ver- langens naar eene ingebeelde vol- noaaktheid, vooral die gevoelens van teedere toegenegenheid, die ons in het gebed, gedurende den arbeid |
|||||
|
14
|
|||||
|
zelfs in den slaap verontrusten ; die
ons aantrekken door hunne bevallig- heid , en waarvan het gewone gevolg is, ons alle wilskracht te ontnemen. Zich zelven verloochenen is, weer-
stand bieden aan de neigingen onzer zinnen, die naar voldoening trachten, enkel uit zucht naar genot, terwijl wij ons geweten trachten gerust te stellen met het zeggen: i>Het is toch geen zonde." Zich zelven verloochenen eindelijk
is, ten koste zelfs van pijnlijke po- gingen , alles uit ons hart, onzen geest en onze verbeelding vei-bannen, wat het oog van God zou kunnen kwetsen. De zelfverloochening is geene op
zich zelve staande handeling, die eenmaal volvoerd, ons vrij doet ademen; gedurende gemimen tijd moet men ieder uur, ja, ieder oogenblik een offer brengen, afwijzen, weerstand bieden, uitroeien. |
|||||
|
15
Maar is dit dan geene voortdurende
inspanning, geen aanhoudende dwang ? Neen, dat is het niet, als maar de
liefde of de vrees uw drijfveer is. Noemt gij het bedwang en inspan-
ning als gij, al is het met opoffering van uw eigen gemak, plaats maakt voor een vriend, die u komt bezoeken ? Welnu, God laat u van tijd tot
tijd Zijne tegenwoordigheid gevoelen. Hij is bij u !
Zoudt gij, om Hem bij u te houden,
Hem, wiens blikken zoo zuiver zijn, niet wat meer zedigheid in uw ge- drag willen toonen? Zoudt grj, om Hem in de H. Com-
munie met meer vrucht te ontvangen, die gevaarlijke genegenheid, dat voor- oordeel, die kwade begeerte, die al te menschelijke en zinnelijke gehecht- heid niet laten varen ? O ! zoo gij bemindet!
Zoudt gij het een bedwang noemen,
met kracht den beker te verbrijzelen, |
||||
|
I-----------------------------------------------1:
16
dien gij meent vergiftigd te zijn, en
dien eene ingebeelde behoefte u dringt , te ledigen? En gij zoudt onmachtig blijven
tegenover dat genot, dat u aantrekt, die zinnelijke begoocheling , die u gaat misleiden; die verlokkende stem, die u aanzet, om uw plicht, al ware het slechts voor een oogenblik, te ver- zuimen, zelfs dan, als uw geweten u toeroept: Neem u in acht!.....
/ Helaas I niet in eens, maar lang-
zamerhand voert de stroom, de bloem,
die men er in liet vallen, naar den afgrond. Eveneens voert het genot allengs
tot de zonde een hart, dat zich door zijne aanlokselen liet verleiden. Omdat ik mij niet wist te beteugelen
in geoorloofde vermaken, ben ik tot hetgene niet geoorloofd is, vervallen. IT. Paülinus van Nola.
|
||||
|
17
|
|||||
|
VOOR DEN DONDERDAG.
De overgeving aan de Goddelijke
Voorzienigheid. Stel u voor, dat bij uw ontwakeu
de Goede God zijne band naar u uitstrekt en tot u zegt: » Wilt gij dat Ik van daag voor u zorge ?\'\' ■—• en gij, arme ziel, strekt uwe handen uit naar dien goeden Vader , en zeg tot Hem : »Ja , dit toensch ik ; geleid y>mij, bewaar wij, bemin mij: ik zal »zeer, zeer gehoorzaam en onder- »worpen zijn ! En als gij zoo onder de hoede en
bescherming van God blijft, zou het
dan. mogelijk zijn , dat gij bedroefd of
ongerust wierdet of u niet gelukkig
! gevoeldet ?
Neen, God zal nimmer toelaten,
! dat u eeno smart treffe, die uwe j moeder u niet zoude willen laten lijden. |
|||||
|
18
|
|||||
|
Hij zal u nimmer eene beproeving
doen ondergaan, die uwe moeder u niet zoude willen overzenden. Hij bemint u meer dan uwe moeder,
en Hij is machtiger dan zij. Doorleef dus uwen dag kalm en
tevreden. Gij hebt er duizendmaal meer reden toe dan, toen gij nog klein zijnde, gevoeldet, dat gij onder de hoede uwer moeder waart. Heb slechts ééne zorg ; n. 1. God
niet te mishagen, en gij zult zien, hoe God zich met u en met al wat u aangaat, zal bezighouden met uwe lichamelijke belangen,uwvriendschaps- betrekkingen, de zorg voor uwe zaken; gij zult verwonderd zijn over de on- verwachte verlichtingen, die gij zult ontvangen, en over den vrede, dien gij bij uw werken en handelen zult smaken; hetzij de uitslag daarvan goed of slecht zij. Hetzij beproevingen, ziekten, ver-
veling, ontberingen of onrechtvaardige |
|||||
|
ld
|
|||||
|
behandelingen u kwellen, denk, dat
zij niet tot u komen, dan geleid door de vaderlijke hand van God, die ze slechts in zooverre zal toelaten, als Hij noodig oordeelt, om uwe ziel van eene wonde te genezen, of haar voor nieuwe vlekken te vrijwai-en. Kunt gij aannemen, dat uwe moeder
u een bitteren drank zoude toedienen, alleen om u te doen lijden ? Valt de vervulling van uw plicht
u zwaar, hetzij, omdat hij moeielijk is of omdat gij vermoeid zijt, of tegenzin gevoelt, zoo verhef uw oog tot God en zeg met vertrouwen: »Helpt mif\' — zet daarna uw arbeid voort, zelfs dan, wanneer gij meent, dat gij uw werk slecht verricht. Meent gij, dat uwe moeder, in
dergelijke omstandigheden, u niet zou te hulp gekomen zijn? Als eenige van die oogenblikken
van verveling en ijdele verschrikking, die de ziel als in een duisteren nacht |
|||||
|
m
20
aan zich zelven overlaten, u komen
bestormen, roep dan uit: Mijn God! evenals een beangst
kind roept: »Moeder" —
Denkt gij, dat uwe moeder op die
wijze geroepen, niet zou toesnellen, ! om u gerust te stellen ? Als gij schuldig zijt, wees dan i
zelfs niet bang voor God, maar zeg tot Ilem met betraande oogen : Vergeef mij......voeg er dan zacht-
jens bij :
Straf mij spoedig, o mijn God!
Denkt gij dat in zulk geval uwe
moedor nog getwijfeld zou hebben aan de oprechtheid van uw leedwezen, en ontevreden op u zou gebleven zijn ? Ja, geliefde ziel, behoud altijd uw
hart in vrede; terwijl gij kalm uw dage- lijksch werk voortzet,.... ja, wat meer is, wees altijd opgeruimd. Wat kan u beletten altijd opge-
ruimd te zijn. |
||||
|
21
|
|||||
|
Gij die geene moeder meer hebt,
om u te beminnen, en die er noch- tans zoo\'n behoefte aan gevoelt, bemind te worden. God wil uwe moeder zijn.
Gij, die geen broeder hebt, om u
bij te staan, en die nochtans zooveel hulp noodig hebt: God wil uw broeder zijn.
Gij , die geen vriend hebt om u te
troosten, en die nochtans veel troost noodig hebt: God wil uw vriend zijn.
Bewaar dan altijd die kinderlijke
eenvoudigheid, met tot God te gaan, en met Hem te spreken, zooals gij met uwe moeder spraakt. Bewaar dat argeloos vertrouwen,
in Hem uwe raoeielijkheden, uwe plannen, uwe vreugden, mede te deelen, zooals gij ze uwen broeder mededeeldet. Bewaar die liefdevolle woorden,
met Hem te zeggen, hoe gelukkig |
|||||
|
22
|
|||||
|
gij u \'gevoelt van Hem af te hangen,
en in Zijne liefde te leven, zooals gij dit aan den vriend uwer jeugd zeidet. Bewaar eindelijk de edelmoedigheid
van uw kinderlijk hart, om aan God alles te geven, wat gij hebt. Udoor Hem alles te laten ontnemen,
wat Hem behaagt, alles te willen, wat Hij wil, en niets onmogelijk te vinden in hetgeen Hij gebiedt. Gevoeldet gij niet, hoe aangenaam
en troostend deze gedachten zijn ? Hoe ouder gij wordt, des te meer
zult gij gevoelen, dat er geen geluk te vinden is dan in: Met God te leven en zich geheel aan
Hem over te geven. Neen, niemand zal u hinderen, als
God het niet wil; en zoo Hij het wil, wees dan zachtmoedig en ge- duldig; ween, als uw hart bedroefd is, maav bemin altijd en wacht!.....
de beproeving zal voorbij gaan, en
God, arme ziel, zal altijd met u blijven, |
|||||
|
28
|
|||||
|
VOOR DEN VRIJDAG.
Het Gebed. O! Indien gij eens goed wist, wat
bidden is. O! Indien God u de genade gaf
van het gebed te beminnen! Hoe kalm zou uwe ziel en hoe beminnend uw hart wezen! Welk eene innige en stille blijdschap zou op uw gelaat te lezen staan, zelfs dan, wanneer uwe oogen tranen zouden storten. Bidden is:
Door den eersten kreet, die het
hart of de lippen ontsnapt. God waarschuwen, dat men met
Hem wil spreken, en God is zoo goed, van altijd bereid te zijn, ons te aanhooren ; en — wij mogen zeggen — op den eersten kreet van het gebed toont Hij zich aan de ziel met de stipte nauwkeurigheid van een ge- trouwen dienstknecht, en zegt tot |
|||||
|
24
|
|||||
|
ons met eene onuitsprekelijke liefde :
• Hier ben Ik, gij hebt Mij geroepen,
wat wilt gij van Mij ?" Bidden is:
Al den tijd van het gebed in het
gezelschap van God blijven, alsof men God een bezoek bracht, met de ver- zekering, dat men Hem nooit verveelt, waarover men Hem ook komt spreken, wat men Hem ook kome vragen, dan zelfs wanneer men Hem niets zegt, en men zich naar het voorbeeld van dien goeden boer, van wien de heilige Pastoor van Ars spreekt, tevreden stelt met God te raadplegen en door Hem geraadpleegd te worden. Bidden is:
Bij God doen, wat een kind doet
bij zijne moeder — de arme bij den rijke, die geneigd is, hem wel te doen — de vriend bij zijnen vriend, aan wien hij steeds wenscht zijne genegenheid te toonen. Bidden is:
|
|||||
|
Den sleutel van alle hemel sche
schatten in zijne handen houden, binnendringen in de vreugde, de kracht de barmhartigheid, de goed- heid van God. Bidden is:
Evenals de spons in den Oceaan,
zonder moeite het water opneemt, dat hem omringt, in geheel zijn wezen dat geluk, die sterkte, die barmhartigheid, die goedheid ont- vangen en medenemen. O 1 indien gij goed wistet te bidden,
en het gebed bemindet, hoe deugd- zaam,nuttig, vruchtbaar en verdienst- vol zou uw leven zijn. Niets verheft de ziel zoozeer als
het gebed. God, die zich eenigermate tot de
ziel vernederd heeft, doet haar zacht- kens met zich in het verblijf des lichts en der liefde opklimmen, en wanneer het gebed geëindigd is, gaat de ziel met een meer bereidwilligen |
||||
|
m - -
26
geest en een meer ijverigen wil aan
haar dagelijksch wevk. Wat zij gezien, wat zij gehoord
en ingeademd .heeft, vervult haar met iets goddelijks en zij deelt van haren overvloed aan allen mede, die haar naderen. Indien gij in uwe studiën wilt
slagen, zoo dit tot uwe heiliging ver- strekt , zoo bid, alvorens uw werk te beginnen. Zoo gij wilt slagen in uwe betrek-
kingen met de menschon, maar zoo- danig, dal gij daardoor tevens stichting geeft en altijd den vrede bewaart, bid dan, alvorens u met de schepselen j te onderhouden. Niets veraangenaamt het leven
zoozeer als het gebed. Er is een gebed, dat men alleen
verricht, waarin de ziel gescheiden van alle schepselen slechts deze twee woorden kent: God en ik;
f____________________________«
|
||||
|
I
|
|||||||
|
27
|
|||||||
|
God, om mij te beminnen.
Ik, om Hem te aanbidden , te loven,
. te verheerlijken, te bedanken. God, om mij te geren.
Ik, om ootmoedig te ontvangen, mij
te vernederen, te vragen, te hopen, mij te onderwerpen. O ! wie zal /.eggen, wat er tusschen
! God en de ziel omgaat. Er is een gezamelijk gebed, waarin
i twee zielen, door een heilige vriend- schap verbonden, hunne gedachten, hnnne verlangens vereenigen, en terwijl zij vergelen, wat het hunne is, zich aan God aanbieden, als waren zij slechts één persoon, en tot Hem, zeggen, als waren zij slechts één: Ontferm U mijner f Kr is een gebed, dat op hetzelfde
uur en met dezelfde woorden door twee van elkander verwijderde per- sonen gestort wordt. Heerlijk gebed; dat twee harten,
door eene droevige scheiding ver- |
|||||||
|
28
scheurd, hereenigt; harten, die dus
onder het oog van God, voor een oogenblik hereend, weer moed vatten, om ieder volgens zijn staat, op den weg des Hemels voort te gaan. Er is vooral een gemeenschappelijk
gebed, dat de belofte bezit, van de bijzondere tegenwoordigheid van God ; een gebed tzoo troostend, voor de zwakke en schuldige ziel, die met waarheid kan zeggen : »Mijn gebed stijgt ten Hemel, onder-
steund door de gebeden der anderen" Nog eens, als gij kondet bidden,
en het gebed bemindet, hoe deugd- zaam, nuttig, vruchtbaar en ver- dienstvol zou uw leven zijn. VOOR DEN ZATERDAG.
De IJver. Gij, bemint God, niet waar, ge-
liefde ziel, gij, die door God zoo innig bemind wordt. |
||||
|
a-------------------------------------
29
Ja, zeker, ik bemin Hem.
En wat doet gij om Hem uwe
liefde te toonen ? Ik houd mij vrij van zonde, opdat
Zijn oog niets in mij zie, wat Hem mishaagt; ik houd mijn hart in vrede, en tracht, al wat mij overkomt in Helde aan te nemen, opdat Hij zie, dat ik tevreden over Hem beu. Dat is wel, maar het is niet genoeg.
Ik herinner mij dikwijls, dat ik alles
aan Hem verschuldigd ben; en iktracht mij wel te kwijten van hetgene mij van Zijnentwege wordt opgelegd; ik ver- draag niet liefde do personen, die mij niet bevallen en de gebeurtenissen, die mij weerstreven; als ik mij zwak gevoel, roep ik tot Hem: als ik vreesheb, nader ik dichter tot Hem; als ik mij aaneenige fout heb schuldig gemaakt, dan vraag | ik Hem eenvoudig vergeving, en leg ; mij met vernieuwde getrouwdheid op de ! vervulling mijner plichten toe. Dat is wel, maar het is niet genoeg.
|
||||
|
30
Ik schik mij naar de eischen van
; anderen, en beschouw mij als de dienst-
maagd van allen, die mijne hulp
behoeven, en hoed mij bovendien ooit
iemand kwaad te beoordeelen.
Dat iswel, maar het is nogniet genoeg.
Wat moet ik dan doen, goede Engel, I
die tot mij spreekt, om aan God i mijne liefde te toonen ? Uopofferen, om ivei te doen aandezielen.
O , wistet gij eens, welke vreugde gij
God verschaft, als gij u met de zielen bezig houdt. Eene vreugde, gelijk aan die, welke eene moeder gevoelt, als iemand weldoet aan haar kind. Hoe dankbaar is zij jegens hem, die j
het in ziekte verzorgt; — die het eene ! of andere smart bespaart; — die het een teeken van toegenegenheid, een I goeden raad, eene vermaning geeft;
i die het eene kleine vreugde verschaft,
door een vriendelijk woord, eenig speelgoed of een glimlach. |
|||
|
31
|
|||||
|
Dit alles kunt gij doen voor de
zielen in den min of meer uitgestrek- ten kring uwer gewone betrekkingen. Laat, zoo gij wilt, aan den priester,
bet werk van de bekeering der zielen over. Bepaal gij uwe pogingen om weltedoen
aan d« zielen daartoe, dat gij u zoo nauw mogelijk in gemeenschap met haar stelt. Zich in gemeenschap stellen met de
zielen, wil zeggen: op «ene zachte ,onge- voelige, aa ngename wijze haar over God te spreken, haar tot God te voeren,en nauwer en nauwer met Hem te vereenigen. Twee harten treden in gemeenschap
met elkander, als zij samen over God en over Zijne liefde spreken. Daartoe wordt niet vereischt den
naam van God uit te spreken, het is voldoende, dat de woorden de ziel boven het aardsche en de zinnelijke genoegens verheffen, haar opvoeren tot het bovennatuurlijke, tot de sfeer, waarin de ziel haar leven vinüt. |
|||||
|
82
|
|||||
|
Spreken over het geluk van zich
op te offeren, van zich zuiver te bewaren van zonde ; over het genot, dat een kwartier uurs, doorgebracht aan de voeten van Jezus, doet smaken; over den vrede, die de ziel geniet in eene vertrouwvolle overgeving aan de Voorzienigheid, aan het geluk, dat men vindt van onder Gods Vaderoog te leven ; over de vertroostingen, die men te midden van het bitterste lijden vindt in de gedachte aan den Hemel, in de hoop van een zalig wederzien aan gene zijde des grafs; de zekerheid, van voor altijd gelukkig te zijn. Dit alles is weldoen aan de zielen;
men brengt haar nader tot God, en leert haar allengs de heiligheid. Bepaal uw ijver daartoe; later zal ik
u zeggen, wat gij meer kunt doen. |
|||||
|
• lnteékening op de geheele Serie
GOUDKOEEELS.
Voor 1 Ex. eene reductie van 25£
» 10 » » » » 30» » 25 » » » » 40£
Bij minstens 25 Ex. van eenzelfde
werkje.........20J)
Bij minstens 50 Ex. van eenzelfde
o
o |
||||||
|
Bij minstens 100 Ex. gesorteerd. . 40 J
Deze collectie wordt hoofdzakelijk uit- gegeven met. het oog op uitdeelingen in Congregatiën, Zondagscholen en andere godsdienstige Instellingen voor de jeugd. Zeer velen zijn hoogst nuttig om in grooten getale in de kath. huisgezin- nen te worden verspreid. Breda De üit9ever>
\' EDUARD VAN WEES.
|
||||||
|
Re Galerij ier ïeïliie.
■•. ver9.cb.ijnt iu Seriën van 10M%I)celen„
Sik deel is op zich zelve compleet\'en\' een geheel leven.
Elke serie kos; bij iiiteckcning J\'S,SH
Afzonderlijke levens kmieii \'H9 Cents
10 Ex. van ecu zelfde leven ƒ JS950. De Eerste Serie t*erui de volgende leren
■ J)e 11. Vinccnlius a Paulo. — De 11. Franc i.-«X;awfcriil8 •— i>e 11. Beoedictus — De H. iu.ekiiu — De H. Cntiiirina van Zwedei \'Uc \'II. Antonius «m Pudua. — De II. Pei Apostel. — De II. Cecilia — De H. Joze Uu II. Alphonsus Maria de Lign<tri,£ Iu de Tweede Serie is iferschénen:
De\' VI. Elisabeth van Hongarije. — Di Aloysiós van .Gonzaga. — \'I)é H. Stani Kosika.\'—,We. H.\'Gerruaiia — U\'e II. brigitt De II. (i-cnoyevi — l:e II. Drie-Koniuger De Gez. Margaritha Alaria Alacoqne.— Ut Ben. .los. Labre.\'— Uc II. J.odewijk, Kc van Frankrijk. jji de Derde Serie.
De H. Crsnla eu hare elfduizend Slaags, Zuster Maria Bernard. — Ue II. Angela Meric l)e H. Augustinus. — De H. Johanna Frau Fremiot de Ciiantal —De H. Philippus Neriu Ue H. Clara. — H. Maagd >laria. — Marga: van het H. Sacrament. — O. H. Jesns Christi |
|||