De usu particularum in lingua Graeca, earum signifi-
catioiie et constructioiie viri docti inquisiverunt aut de
industria aut ad singulos auctoruin locos explicandos.

Inter eos Godofridus Hermannus libruin composuit ad
particulam àv explicandam. Is autem dicit se de hac
particula scripsisse ea mente, ut magis iundamenta
iacere doctrinae, qua huius ratio particulae coiitinere-
tur, quam omnia, quae explananda esse intellegeret,
accurate pertractare sibi proposuerit. Quam ob rem non
inanem laborem fore putavi, post eius aliorumque viro-
rum doctissimorum curas, ea (juae ad Aristophanem per-
tinerent de integro disquirere; itaque locos collegi, qui
mihi, Comicum illum ad hoc propositum legenti, se
obtulerunt.

Mis locis collectis, dispositis, porlraclatis, libellum
composui, (luod specimen sit studiorum meorum ad
summos in litteris conseijuendos honores.

(^um igitur ad lincm pergam studiorum ncademicorum

-ocr page 14-

publice gratum animum profiteor erga eos Professores,
qui mihi et studiis meis profuerunt; imprimis erga Te,
Vir Clarissime van herwerden, Promotor Aestimatis-
sime, qui per aliquot annos magna doctrina me erudi-
visti, et cuius benevolentia eximia et per illos annos
et deinde usque ad hoc ipsum tempus frui mihi contigit.
Nunc igitur quam maximas accipe gratias. Erit vita Tibi
et Collegis tuis felix et longaeva, si mea vota valebunt.

Vobis valedico, qui in Academia mihi fuistis commi-
litones amici. Ne vincula laxentur, quaenos coniunxerunt,
obveniant nobis multae occasiones, quibus artius constringi
possint.

-ocr page 15-

CAPUT L

PARTICULA av IN ORATIONE RECTA.

Duo praecipua genera sunt sentenliarum ad quas
conslruendas âv adhibetur, alterum orationis rectae, alte-
rum obliquae, tamque diversa est significatio et con-
structio in utroque genere, ut eas separatim traclandas
statueiim. Eas autem sententias oialionis obliquae sepa-
ratim a sententiis orationis reclae tractare volo, ubi âv
propter ipsam naturam orationis obliquae adbibeliu\',
exempli gratia ad coniunctivum in sententia lelativa,
lemporali, conditionali et fmali et in iiuaestione indirecla.
Sunt enim tempora et modi verbi, quorum significatio
particula ov adhibita eodem modo semper mutatur, sive
haec in oratione recta adhibentur, sive in obliqua: e. g.
quod attinet ad particulam âv, perhide est, utrum oj^-
tativus potentialis vel praeteritum cum av adhibeatur in
oratione recta, an in obliqua. Cf. Av. vs. IOC), 028,
U29, Nub. vs. 1151, 1182.

In oratione recta ov potest aut omnino mutare signili-
cationem temporis vel modi verbi, aut ei aliquid novi
addere. Optativus modus in oratione recta plerumque

-ocr page 16-

votum significat, sed cum particula cb constructus (op-
tativus potentialis) aut significationi fut. ind. quodammodo
congruit, aut indicat aliquid, quod fieri possit. Praeterito
ind. av addere potest significationem repetitionis; prae-
terea cum hac particula constructum praeteritum ind.
omnino aliud quid indicare potest, quam vulgo significat.
Adhiberi enim potest in re non facta, ut verbis utar
Hermanni (De part. cb Lib. I, cap. 10). Infinitivo parti-
cula av significationem tribiiere potest aut futuri aut
dubitationis; diversis igitur rationibus significationem
temporum et modorum verbi potest mutare, quas rati-
ones iam explicabimus.

A. Modus po ten tial is.

§ 1. De modo polenlUüi universe.

Optativus potentialis sicut futurum indicativi aliquid
signilicat, quod mente tantum concipitur

Aut certo affirmare possumus id, quod nobis futurum
esse videtur, et futurum indicativi adhibemus, aut cum
atiqua dubitatione praedicere possumus, ubi optativo
potentiali locus est. Quod nulla dubitatione praedicitur,
uno tantum eodemque modo intellegi potest; si autem
semel admissa est dubitatio, tum dubitationis gradus
aut rcrum vocabulorumtjue contexlu iiidicari potest, aut
nullo certo indicio terminari. Quare patel fut. ind. vulgo
unam eandemque significationem habere, optativum vero
potentialem aut futuro ind. congruere aut ab eodilïerre,

prout senlontia poslulal.
»

-ocr page 17-

§ 2. De Futuro indicativi.

Vulgo, inquam, fut. ind. unam eandemque significationem
habet, non semper tamen hoc usu venit. Nonnunquam
enim etiam futuro ind. significatio quaedam dubitationis
attribuitur. E. g. Aristoph. Nub. vs. 1416 Phidippides,
qui patrem iure a se plecti vult probare, id, quod putat
patrem ipsi obiecturum esse praevertit his verbis:

(fï^ffet? voixi^toBcu ail TraiiJès toüto xovpyov elvai\'

dices (fortasse) pueri hoe esse solere. Futuro indicativi
Phidippides hic non certo affirmat, quod ei lore videtur,
sed tantummodo dicit, quod fieri posse putat, quam
ob rem pergit optativo potentiali:

eyw dé y avrdnoiix\' «v, &)$ Sig naci^eq oi yépovze:.

Cf. Cap. I A. § 4.

Quamvis rara sit haec significatio futuri indicativi, nisi
conditione addita, sicut Eccl. vs. 247 seqq., lamen ei
congruit, quod Mermannus (l. 1. Lib. 11 Cap. 2) dicit:
»Id tempus ortum esse ex aoristo coniunctivi et e
praedictione cum dubitatione sensim certam affirmaüo-
nem provenisse." Ad banc opinionem probandam non-
nullos locos memoral e dialecto Homerica collectos, ubi
aor. coni. loco futuri ind. adhibetur. Cf. Buttmannus,
Graeca syntaxis 139 A 8 el loei ex Homero ab eo
collecti, ubi aor. coni. correpta litlera vocali formam
futuri ind. et praesentis ind. accepit.

»Itaque, inquil llerniannus 1. l., coniunctivo usi sunt

-ocr page 18-

Graeci veterrimi, donee futuro invento, ubi quid sim-
pliciter futurum dicere vellent, futuri formam usurpare
coeperunt, coniunctivum autem ibi servarunt, ubialiqua
deliberatio locum habere videretur."

Quo fit ut non semper liqueat, utrum futurum ind.
adhibendum sit, an aor. coni. deliberativi. Aristoph.
Plut. vs. 1027 autem Beckerus futurum Trawet recte, me
iudice, in v.oim-^ mutavit, quia Ghremulus non rogat,
quid facturus sit deus, sed quid ei faciendum sit.

§ 3. De opkilivu polentiali conmnclivo dclibemlivo
cotujrucnti.

Hermanni anirnadver.sioni quam supra attuli consenta-
neum est, quod opt. pot. nonnunquam loco coniunctivi
deliberativi usurpatur. Nub. vs. 79.

TTMc ^rtz OLV ïi^iiji\' aixov èneyeipaifj-i; m>i;

Cf. Av. vs. 173 et 172, ubi Dindorfius ri av ovv naoipv,
Cobetus autem zi cw miü/xev legendum putat Cf. Thesm.
vs. 768, ubi Porsonus optativo av addidit, et merito
(juidem, quod merus optativus non hoc sensu usurpatur
sed coniunctivus cf. Nub. vs. 87, 798, 1378. Av. vs. 164,
1640, 1432. Iluic autem coni. deliberativo non particula av
apponitur. Itaque Nub. vs. 845 cod. Rav. non recte habet
nèzep av Ttapxvciag avzóv ei(Tayay(!)v eXo*; quod esse oportet
TTÓTEpov vel mrspa napocvciai y.ü. Cf. Nub. VS. 638. De Plut.
vs. 374 et 438 vid. Merm. 1.1. Lib. Ill Cap. 5- (pag. 158);
de Plut. vs. 1027 vid. supra Cap. 1. A. § 2.

-ocr page 19-

§ 4. De aoristo optalivi cum av comparato cum futuro
indicativi.

Ubi opt. pot. coniunctivo deliberativo congruit, ple-
rumque a fut. ind. nonnihil dirtert; saepe autem e rerum
vocabulorumque contextu lucide apparet optativum cum av
praesertim aor. omnino idem significare ac fut. ind.

1®. Ubi aor. opt. cum ov eundem locum in-sententia
obtinet quem fut. ind. Ach. vs. 403:

ov ydp av a7réXS"otp.\' aXXä z-hv Bijpav.

Cf. Pac. vs. 1086 seqq., Eccl. vs. 021, \'ilpat apud
Atlienaeum 0 p. 372 b. (Dindorfius fr. 476), ubi iSoig av
eundem locum in sententia habet (juem ó({/ei.

Videamus adhuc unum locum animadversione dignum,
Elccl. vs. 247 seqq. Mulieri A. IVaxagoram conciona-
turam roganti, quid haec responsura sit, si Cephalus
quidam eam increpet in concione, haec dicit se respon-
suram esse eum insipere; roganti deinde, ({uid responsura
sit, si Neoclides eam increpet, dicit se hunc imsisse
canis anum conspicere:

toütm [lEV eIttov èf xuvoq Tzvyiw Öpäv.

Porro sequitur cetera confessio Praxagorae, ([uid fac-
tura sit, si hoc illudve in concione ipsi concionanti
accidat.

Verba (fnao) vs. 250, npoaxivYiacpiai vs. 250, è^ayxwvuï) vs.

-ocr page 20-

259 eundem locum in sententia occupant. Si pro el-ov
vs. 255 etiam futurum tempus esset, ceteris congrueret.
Quamvis igitur teste Dind. 1. 1. lectionem emov Scholi-
asta ad Ach. vs. 863 et Suidas in voce zovza iih/ confir-
ment, tamen legunt nonnulli sOTotpt\', quod puto intellegi
pro eiTOtfji\' ov. Non autem cb eiusmodi loco omitti posse
usquam repperi, neque mihi placet mutatum vocabulum
k in av, quia hac praepositione sententia vix carere
potest. Ergo est quod reprehendam, sive legitur toûtw
[xèv eiTTcv èç y.vvi; Taiyyjv èpâv, quod mea quidem sententia
non bene responderet interrogationi muiieris A vs. 254
Tt ^é (seil, ccvzepeïç), sive toûtw fxèv einoip.\' èç ktX. quod
hic optativus particula ov indigeret, seu tcûtm fxèv eïmifi
âv y.vvàç vxl. quod necessada praepositio èç omissa foret.

2®. Aor. opt. cum av significationem futuri indicativi
habet in sententiis, ad quas construendas plerumque fut.
ind. adhibetur, velut:

a) In interrogationibus, quae loco imperativi adhi-
bentur. Vesp. vs. 484:

àp\' ov, M npàç, Twv Bum , ùp.tî<; ànocllayOiixé p.ov ;

ubi vocabula m Tipàç twv Oewv indicant hic aor. opt. cum
av adhiberi loco imperativi. De collocatione particulae
âv vid. Gap. IV § 1.

h) Ad formulam ëo-0\' ôttwç, quae legitur Nub. vs. 1181
vel ë(7Ttv Ô7r&)ç Av. vs. G28 videamus Vesp. vs. 471 :

6(70\' Ô7rG)ç aveu liây^riç xat tt); xoczo^tiai; ßcfi;
£ç Aéycuç eXOotp-ev aXXi^Xoifft xal diallayâç\'^

Aut pro optativo eXBoi/xev coniunctivus deliberalivus

-ocr page 21-

ponendus est, qui in nonnuliis MSS legitur (vid. Dind.
I. I.), aut ad optativum particulara â\'v desideramus, quam
ob rem Hermannus vocabulum âvev in àv èx muta vit.
(Vid. Dind. l. l.). Equidem huic Hermanni emendationi
assentior cum propter articulum zm, quae Kxzo^eixç ßori;
définit, tum quia vocabula âvev [Jixxni abundant ad ver-
sum sequentem; non enim ivsu p^x^s sed èx ixocxrii; i. e.
post pugnam, paçem componimus. Verba èx i^-ayriq autem
sententiae perspicuitatem augent.

c) In sententiis finalibus, quae a coniunctione óttw;
incipiunt. Cf. Eccl. vs. 881. Videamus autem Eccl. vs. 916:

xaXst TÔv \'OpGoyópav, Ôttw;
oauzrii xaxbvai , ocvzißoXü cre.

Nullo modo hic opt. explicari potest nisi adiecta se-
cundum Hermannum particula xv. (Vid. Dind. 1. l.). Cf.
Gap. II § 4.

3\'^. Aor. opt. cum xv eandem significationem habere
quam fut. ind. patet, si propter sententiam sequentem
lut. ind. fuit expectandum; e. g. Plut. vs. 279 seqq.
Ghoro roganti Carionem, quam ob rem ipsos vocaverit
hic respondet 284: czXX\' où/cét\' xv xpi^xi^i, at non amplius
celabo, et statim narrat id quod his verbis promisit: xàv
HXoDtcv yap, wv^ps;, ^x£t aywv b âeanôzn;, quasi fut. ind.
adhibitum esset. Cf. Av. vs. 201 : ttwi; ârjz\' xv xùzcùç a-uyxx-
Xétxeta;; Cui (|uaeslioni Pithetaeri Epops respondet futuris
ind. xxXoûfxev et Qeùaavxxi^ unde patet etiam hunc aor. opt.
cum «V futuri ind. significationem habere.

De aoristo optativi cum «v coniuncto cum sententia
conditionali, temporali vel relativa, quae iucipit a con-

-ocr page 22-

iunctione rjv, ótov , vel pronomine relative cum «v et quae
cum coniunctivo construitur, vid. Cap. II § 2 et §5, 2®;
item de aor. opt. cum «v coniuncto cum sententia condi-
tionali, quae construitur cum fut. ind. vid. Cap. II § 5, 2^.

4®. Praeterea aor. opt. cum «v significationem fut.
ind. habet Av. vs. 598, ubi âv pLeivatfxi eundem locum in
sententia obtinet quem praes. ind. x.-wfwtt et vavy^Yipâ,
quae praesentia autem hie futuri significationem habent.
Cf. Ran. vs. 830, ubi Euripides, Nub. vs. 783, ubi
Socrates optativo potentiali praedicit, quid sibi fore
videatur. De vitiato medio <ît^a|atfjiyiv vid. Cap. IV § 2.

Nonnunquam incertum est utrum aor. opt. cum «v
cum fut. ind. conveniat an non conveniat. E. g. Av.
vs. 198:

uq âv OVV TO Tzpdtyy.\' aùxoiç $iriyri7(Xi~o ;

Perinde est sive vertis: -»quisnani igitur rem iiscum
communicabitf sive dicia: ytcommunicaret" (si scil. hoc
fieri potest.)

Saepe aor. opt. cum «v sine controversia a fut. ind.
djfîert, quod interdum manifesto apparet, e conditione,
quae ab eo pendet, sive verbis expressa (cf. Cap. II §2)
sive cogitata tantum. Conferatur Ran. vs. 134 cum vs. 135 :

dXk\' àûokéacap.^ âv èyjc£(f>âXou 0pto) Sùo
cvy. âv tt^v idov Taûrrîv.

Hercules enim Baccho suadet, ut se ab alta turri
praecipitet, cui hie respondet se amissurum esse duas
(i. e. ambas) partes cerebri (scil. si hoc faciat) ; sed versu
sequenti dicit quid revera non facturus sil. Alter igi-

-ocr page 23-

tur aor. opt. cum «v a fut. ind. differt, alter prorsus
eandem quam fut. ind. significationem habet. Cf, Nub.
vs. 1194:

cùy. av TTiGcifjtrjV où yxp av ilxinv iSeiv
toùç ÎTTTréaç tô xpôiiia siaxexvaifffiivo;.

av tXaiw non eundem locum in sententia occupât quem
av môotfxyiv, quod magis causam indicat, qua praegressa
id consequeretur, quod opt. pot. âv T>.aîy,v significa!ur: Non
obtemperaturus sum : non enim {seil, .n obtemperassem) sus-
iinerem conspicere équités.

Verba <xv mOoipiw significationi futuri ind. appropin-
quant,^quia Phidippides dicit, quid revera non facturus
sit, sed av T^ainv a significatione fut. ind. diiîerre apparel
e conditione, quae ex eo qui antecedit optativo potentiali
huic mente addenda est.

Idem fere est discrimen inter sententiam, qua Nub.
vs. 1417 opt. pot. àvrelmifj. av, et qua ibid. vs. 1416 fut.
ind. 9>i(7£t; usurpatur. Optativo potentiali enim mente
addenda est conditio e praecedenti futuro sumta.

Fere, inquam, idem est discrimen, non autem prorsus
idem; vs. 1194 av dainv enim habet conditionem, quae
est sententia proximo optativo potentiali opposita oùk
àv 7rt9«|j.»)v, où yàp àv zXainv i$civ (scil. ti mOoifiriv), fi^vTcmoifx\'
ÄV autem habet conditionem ex ipso praecedenti futuro
sumtam. Legimus enim l. 1.:

vofiil^eaOai aii raidè; xcvzo rovpyov ûvai
èyà) èé y àvxeimin\' àv (scil. ci (fain;).

Qua re patet hoc futurum significare praedictionem

-ocr page 24-

cum dubitatione, de qua re Cap. I A § 2 diximus. Cf.
porro Av. vs. 45, 370, 1017, Nub. vs. 753, 1231, 1432,
Eccl. vs. 806, Plut. vs. 1035.

Aor. opt. cum «v sine conditione, qui nihilominus a
fut. ind. multum differt, plerumque occurrit in interro-
gationibus.
Av. vs. 373:

TO); av OÎÙ\' vîfjià; Tt /p-wfftfiov SiScc^eiacv mze
Yt (fpocaeiav, ovteç é^dpoi zoiui t:cctu:cu toîç èp.oïç;

Ubi participium cvzeç usurpatur non loco sententiae
conditionalis (si sint) sed relativae (gut sunt).

Aliter vero expUcandum est participium Vesp. vs. 1195:
7rw5 âv aayinaizo Tioyupdziov Bâpar/.\' iy(u\\v, ubi e^wv idem
significat ac si legeretur v è\'x»\' (ttw; V. rrw; âv ceteri
cf." Dind. 1. l.).
Cf. Thesm. vs. 715:

Tt; ôv <Tct, Ttç av ^ù^fjiaxoç è)t Bimv

àBavâzù)v EXBoi |ÙV â^txotç \'épyoii\'

ubi Brunckius zk, ovv aoi in ziç âv <toi recte mutavit. (Vid.
•Dind. 1. l.).

Conf. porro Av. vs. 1437, Nub. vs. 729, 874, 1086,
1183, 1333 et supra. Cap. I A § 3.

§ 5. Praesens optativi cum av.\'

Etiam praesenti opt. cum «v, qui a fut. ind. differt,
adiuncta est conditio aut verbis expressa çiut cogitata
tantum. Cf. Nub. vs. 422:

-ocr page 25-

afxéXgi, öappwv cuveza zoiirm èm^jaXy.EÜeiv napé^oifx\' «v.

(seil. XP^^)- Cf. Nub. VS. 647. Av. vs. 669, 892.
Vesp. 348: ttöv êywye Trctoiyjv.

Ad quem opt. parliculam «-v desideramus, quae posl
iTccv facile excidisse potest, et. recte a Bentleio additaesl.
(Vid. Dind. 1. 1.).

Praes. opt. cum «v quod a fut. ind. differt, nisi haec
conditio est addita, sicut aor. opt. plerumque occurrit
in inlerrogationibus. Gf. Av. vs. 127.

De optativo potentiali pro coniunctivo deliberativo
adhibito vid. Gap. I A § 3.

Nonnunquam praes. opt. cum «v in interrogationibus
significationem habet praes. ind. Exemplum videmus in
fragm. Aristopbanis PripuTa^ou apud Athenaeum XII pag.
551 a (vid. Dindf. ragm. 198):

a. xai TÏvEi; «v £tcv; ß. itpäna p.èv lavvvpibw xté.

Hic av tkv prorsus idem significat ac si t\'vriv legeretur.

Nonnunquam, quamvis rarius quam nor., etiam praes.
opt. cum «üv significationem futuri ind. habet. Indicia
eius similitudinis eadem sunt, quae ad aor. opt. memo-
ravimus. K. g. Plut. vs. 874:

(TÜ fxèv tli ocyopócv iwv za^éoii evx av (p6avoi;;

ubi praes. opt. cum «üv sicut fut. ind. loco imperalivi

adhibetur. Cf. Gap. l A. § 4. 2» a). Bergkius et Mei-

nekius signum interrogationis temere omiserunt. Vid.
Dind. 1. 1.

-ocr page 26-

Eq. 40:

Xéyoipi\' av vwv ydp êaxi «Jectoty);
ééypsiMi; cpyriv,

verbis léyotpi\' ov yi$yi Otvi-rj? A promittit se facturum
esse, quod statim sequitur, unde patet opt. pot. idem
esse ae si dixisset épü. Cf. Cap. I A: § 4. 3. Cf. Lys. vs.
97 ubi Lysistrata se iam imperio Myrrhinae obtempera-
turam esse promittit verbis léyoin\' «v f,$n. Cf. porro Eq.
VS. 750, 1110.

§ 6. De opt. pot. pro Imperativo.

Opt. pot. nonnunquam adhibetur loco imperativi, si
quis modeste aliquid jubet aut petit. E. g. Pac. vs. 957
seqq. Ubi Trygaeus servum imperativo iubet circumire
aram:

mpiiBi TÖv ßw/jwv Ta^ew; èmSé^ta.

Servus autem opt. pot. dominum rogat, ut quid novi
imperet; se enim iam fecisse quae iussus sit facere:

iioi/\' Xéyot; av rfXXo\' mpithhXvda.

Cf. Eq. VS. 1161 Béoiz\' «v. Vid. porro Krügeri Gr. Synt.
§ 54. 3. A. 8.

Non cum hoc optativo potentiali confundendus est ille,
quem supra memoravimus (Cap. 1 A. § 4. a et
Cap. I A § 5), qui adhibetur in interrogationibus et
nonnunquam coniuncta est cum particula negationis ad
imperativum iudicandum.

-ocr page 27-

§ 7. \'Av cum futuro optativi.

De particula iv cum fut. optativi dicit Hermannus (Lib.
Ill Cap. 7) se vix putare exempla huius constructionis,
quae non mendosa sint inventum iri , quia praes. et aor.
opt. cum «V iam ad res futuras referantur. Ad hanc
animadversionem illustrandam memorat Vesp. vs. i094
seqq., ubi ô; «v e oa-ic, «v cod. Rav. et Ven. in ô^nç muta-
vit, recte, me iudice; quid vero sibi veliut verbis quae
sequuntur: »Qjuw si quis ita (i. e. yevwoir\' óev) loqueretur,
videretur ille praesentia ac praeterita excludere" non optime
me intellegere fateor.

Sed quod ad sententias in oratione recta attinet, illi
animadversioni addere velim optativum praesentis vel
aoristi cum «v aut dubitationis aut futuri significationem
habere, sicut supra vidimus. (Cf. Cap. I A § 4 et 5).
Quid igitur futuro optativi utenti quo hae ambae significa-
tiones concluduntur, ilia particula opus est? Quod autem
ad sententias in oratione obliqua attinet, vid. Cap. II

§ I.

B. Praeteritum cum iv.

§ I. Praeteritum modi potentialis.

Optativus potentialis significat actionem sive statum aut
temporis futuri et lum plus minusve futuro ind. congruit,
aut temporis praesentis, sed etiam turn mente tantum

-ocr page 28-

-16

concipitur id, quod opt. pot. indicatur; neque eo unquam
indicatur, quid praesenti tempora revera locum habeat,
sed saepe, quid hoc tempore fieri possit, si conditioni
cuidam fuerit satisfactum.

Quid praesenti tempore revera locum habeat, semper
refert praesens indie., quid ante hoc tempus revera fac-
tum sit, praeteritum ind. Quid autem ante hoc tempus
fieri potuerit, si conditioni cuidam sit satisfactum, signi-
ficat praet. ind. cum «v. Hoc igitur est tempus praeteritum
modi potentialis, cuius praeteriti duo sunt genera.

Aut nullo indicio indicatur, an conditioni sit satisfac-
tum, aut e vocabulorum contextu patet conditioni non
esse satisfactum, neque igitur factum esse aut fieri id,
quod praet. cum «^v significat, quam ob rem boo cum
Hermanno praet. cum &v in re non jacta appellamus (Vid.
Herrn. Lib. I Gap. 10).

Videamus exempla generis prioris.

Av. vs. 287. Euelpides interrogat epopa, de ave qua-
dam. Gui epops respondet est »Jtataxjpayä?." Tum Euelpi-
des: »Num est igitur, inquit, alius quis xarwcpayàç quam
Gleonymus?" Itaque Pithetaero Euelpides putare videtur
hanc avem esse Gleonyrnum. Si Pithetaerus. dixisset
eam non esse Gleonymum, quia non abiecisset cly-
peum, tum usus esset his verbis: et KXewvupç / ^v,
ämßaxev xv tov xwpov.

Tum conditioni non esse satisfactum pateret. Sed nihil
aliud rogat quam quomodo duae contrariae res con-
gruere possint, et nescire videtur, utrum conditioni
KXewvû/jlôç y\' û)v i. e. et KÀswvu/xôç y\' èffTt, si Cleonymus re-
vera est, sit satisfactum necne.

-ocr page 29-

Itaque sententia:

ttm; ov ovv KXsmvu^ôç y\' m ovx. ansßale xbv \\bcjov ;

nihil aliud est quam praeteritum optativi potentialis :
TTMç OV OVV RXecóvuijtó; y m (i, e. et KX. etïî, si Cl. sit) ovx
amßochi zàv Xécpov ;

Vid. Nub. vs. 680, ubi Strepsiades secum repetit id,
quod a Socrate audi vit, non oportere dici xoipâonov sed
xapSoTznv. Praesenti tempore dixisset: èxeîvo av dn xap-
âcmn, KX£wvûp.rj, scil. ei op6â: Xéyctfjtev. Sed, quia iam antea
hoc a Socrate audivit, praeterito tempore utitur:

èxElvo â\' -nv (XV xxpSôTm K.h(,)vvy.n,

quod est igitur praeteritum optativi potentialis. Hue
quoque pertinet:

Av. vs. 1358, ubi Pithetaero, qui dixit legem apud se
iubere patrem nutriri, parricida ironice respondet, se
igitur profecisse suo itinere, si pater quoque sibi sit
nutriendus. Quod praesenti tempore esset: ctTroXaûo-atjiiî
t\' dp\' âv vri Ai\' i&)v èvGadi, emep yé fioi xxi xàv naxépx ßovxnxsov
(seil elyj), id est praeterito: àntkavaà x" up m xxé quod est
praet. opt. pot., dum non patet utrum conditioni sit
satisfactum necne.
Alio modo explicandus est hic locus:
\'Üpxt Ath. IX p. 37t!0 vid. Dind. fragm. 476:

«TréXawaav äpa aeßovxei ùfiâ;, w; 7v (J)tî:.
«TtïXauffav est praet., quod praesenti tenipoie esset «tto-

-ocr page 30-

lsnjoi)7t, dum participium asßovzs^; adhibetur loco sententiae
causalis óu Eo-eßov, quia venerabantur.

Cf. porro Av. vs. 520, Ran. vs. 1022, Plut. vs. 1179
seqq., Eq. vs. 1353 ceterique loci, quos memoravimus
§ 3. 2.

§ 2. Praeteritum cum «v in re non facta.

1. De praeterito cum «v in re non facta universe.

Alterum genus praeteriti cum «v est, ubi e vocabu-
lorum contextu patet conditioni non esse satisfactum,
neque igitur factum esse aut fieri id, quod praet. cum
«V significat. Cf. Av. vs. 1221 seqq, ubi Pithetaerus Iridi
dicit earn interfectam fuisse si iustam poenam luisset:

av ... «néOaveg, et tfis a?(a; èriiy/aves,

Particula negationis sententiam convertit, ita ut, quia
sine hac particula praet. cum «v indicat, quid non fac-
tum sit, hac particula addita indicet, quid revera sit
factum.

E. g. Vesp. vs. 344:

ov yxp ov 7ro9\'\'
ovxoi ävrip towt\' ètóxfiyj —
o-£v liyuv, d
pL-h ^vvcofJLÖzri; Tt?

»Non hic vir ausus esset hoc dicere, nisi coniuralus ali-

-ocr page 31-

quis esset", quae construclio indicat eum revera hoe dicere
ausum esse, cum revera coniuratus esset.

Idem valet in quaestionibus quibus inest sententia
negativa.
Eccl. vs. 140:

Kai VY) Ata (TjrévSouai y ■?) Ttvo? /«piv
zoaaï/z\' av nvxovz\' eïnep oïvog (jly) irapfiv;

Haec enim mihi unice vera lectio esse videtur. De ce-
teris lectionibus vid. Herm. (De partic. dv Lib. I Gap. 13):

Ttvog TOiravr\' av w^cvto; i. e. ouiJevó;

Saepe praeteritum indie, cum «v indicat., quid nunc
revera non fiat, quia necessariae conditioni non sit sa-
tisfactum, itaque refertur ad tempus praesens.
Lys. vs. 572:

XflfV vpLiv y £t Ti; Èvyjv voü;,

£X TWV èp:&)V TWV •/ipLtZtpOW 67ToXlTÊÜ£ff0\' fifV CfTTOVTa.

Lysistrata dicit, quid fieret, si viris sana mens esset,
sed vitio mentis nunc non fiat. Gf. Av. vs. 788 seqq.
Nub. vs. 1347 et cum particula negationis Lys. 301:

0Ü ydcp sifv 7106\' w^\' ißpvy.t Ta; Xr>{j.ai è(xoü,

Ubi eßpvue ad tempus praesens pertinere patet e tem-
pore praesenti (Jotmt versu 298:

wfTTrep Kvcov Xurrwaa TwcpGaXfjiw 3axvti.

-ocr page 32-

2. \'EßovXbiiYiv av.

Si quis optât, ut aliud quid accidisset, quam acci-
dit, utitur praeterito verbi ßoüXoym cum particula âv. Vid,
Ran. vs. 672. Postquam Aeacus male mulcavit Bacchum
et Xanthiam ad dignoscendum, uter deus sit, neque hoc
modo multum profecit, iubet eos intrare ambos, quod
dominus eos sine dubio cogniturus sit. Hoc placet Baccho,
attamen dicit sibi gratius futurum fuisse, si Aeacus hoc
iam antea constituisset, priusquam ipsum verberasset.

àpQâç "kéyeiÇi, ißoiiXöy.yiv S\' âv zoînô ce
TrpÓTEpov voïja-at, Trpiv Sfié Tâç TrXvjyâç Xaßüv.

\'Eßovlby-r,v «V etiam indicat nonnunquan» volum, quod
adhuc expleri potest. Cf. Eccl. vs. 151:

eßoMixrjv (ikv izepov «v zm Y^9ad&)V
léytiv zà ßtXziaB\', tv\' èxaO>îp.y)v ïóffu^es\'
vûv oùx èdcM.

•

Et Vesp. vs.-960, ubi, quum Bdelucleo dixisset: xSapi-
Çetv yàp cù% èmo-Tarat, aller ei respondet: èyw (î\' ißa-Ab^nv àv
cùdè ypdnixaza.

Ran. vs. 865:

sßovXby.Yiv fikv cùx èpi^tiv èvOoiâe.

Meineke interposuit post ptév (vid. Dind. .1. 1.). Quod
Hermannus de hoc loco dicit (lib. 1 Cap. 12), non intel-

-ocr page 33-

lego. Dicit enim tune tantum iv ad eßauXbim/ addi, cum
ei oppositum est „at non cupio", sed subinde idem con-
cedit Eccl. 151 et Vesp. 960 huic animadversioni repug-
nare. Equidem autem baud scio an particula hic omitti
possit, sicut xp^^i ^XP^\'\' Bei sine particula adhibentur
ad indicandum, quid fieri oportuerit, sed non factum
sit, sive etiam, quid nunc adhuc fieri oporteat.

3. Xprjv, éxpfiv, è$ei.

Av. vs. 1434, Nub. vs. 371, Eq. vs. 535 xfiöv significat
quod nunc fieri oportet sed non fit. Av. vs. 1434 etiam
Xp-n conveniret cum sententia. Pithetaerus enim calumni-
atorem reprebendit, eique suadet, ut a quaestu suo
turpi désistât, et alium laborem obeat, quod virum ro-
bustum magis deceat:

oiU\' iffuv izepa At\' epya awfjppova

atp\' wv (îtaÇyiv ecvspa /j>yiv zoœcvtovî.

Ita Thesm. a versu 655° ad 664"^® ter usurpatur voca-
bulum )(pYi, semel XP"^^ eadem sententia, neque patet,
quamobrem hic alterum vocabulum, illic alterum adhi-
beatur, nisi vs. 602 xpw positum sit, quod littera vocalis
praecedit. Sic xpw Thesm. vs. 966 a Bothio et Thesm.
vs. 777 a Bentleio tantum positum esse videtur hiatus tol-
lendi causa, dum Thesm. vs. 793 et 832 sententia xp^v
poscit, quod Brunckius substituit pro x^ri.

His enim duobus locis xpw significat id non fieri, quod

-ocr page 34-

fieri oporteat. Sic nonnunquam \'éSei idem significat, quod
e. g. Lys, 1216 napaya^pzlv \'éSti i/jtä?. Ran. vs. 12 Tt Srir
\'édii fjte laïna xä ay.iün (fépuv, non liquet utrum l(5ei an
(?eï adhibendum sit, quamvis sententiae diversae sint.
"EiJet pertinet ad tempus quo dominus cum servo iter
suscipiebat, ^st ad hoc ipsum tempus quo Xantbias hoc
dicit. Ad hunc imperfecti usum in sermone quotidiano
compara v. c. Pac. 143:

èTTim^è; eixov Tm^a\'Xtov &) yj)mo[xai.

Ran. vs. 37 verbo Bei opus est, quia hic dicitur, quid
non factum sit, quamvis oporteat factum esse. Idem
significat e(j£t Eccl. vs. 1077, ubi Cobetus hanc ob causam
<71 in a Bei mutavit.

^Nullum discrimen video inter vocabula xp^v et èxpvv
cf. Av. vs. 364, 1177, 1201. Eq. 11. Ran. 152, 568. Vesp.
1148. Quamobrem non liquet, utrum Eccl. vs. 404 cum
Brunckio pt\' èxpw, an cum ceteris fx£ xp^v legendum sit,
neque intellego quare pte xp^ Quod legitur cod R. F. (vid.
Dind. 1. 1.) sit repudiandum.

4. De particula dv omissa.

Ceterorum verborum praeteritum in re non facta sem-
per cum particula av construitur nisi forte haec ad prae-
cedens verbum posita ad sequens facile mente repetitur,
et eam ob causam omittitur. Gf. Av. vs. 791, 792 et 796,
ubi verba àvéïixtTo^ Karémizo et xaSéî^ETo particula carent,
quia proxime antecedenti verbo apposita est.

-ocr page 35-

Hermannus autem (Lib. I Gap, 14) memorat duos locos
Aristophanis Eccles, vs. 772 et Nub. vs, 1338, ubi âv
ironice omissum sit. Videamus de utroque loco,

Eccl, vs, 772 A, persuadere vult B,, ut tributum sol-
vat novis legibus imperatum. Gui B, respondet se expec-
taturum esse donee cognoverit, quid decernat populus,
et postquam A dixit populum iam in eo esse, ut solvat
tributum, B, hoc reicit his verbis:

»aXX\' iSàvj £Tret0ó/i.ïïv",

quod addita particula âv significaret : sed si vidissem,
crederem sive obtemperarem, Brunckius igitur edidit cDl
iSàiv âv è7ri0ó/jiy)v sed si vidissem, obtemperassem, cui lectioni
nihil répugnât, quod ego videam, Hermannus tamen repre-
hendit hanc explicationem, interpretans y)persuasisti, ubi
videro\'\'; \'EmSbix-nv t(î&)v autem nihil aliud significat quam:
credebam, sive obtemperaham cum vidissem. Sic etiam perpe-
ram, me iudice, interpretatur Hermannus Nub, vs, 1338
edida^dy-nv, quasi hic âv sit ironice omissum, Nequaquam
hic opus est pârticula âv. Strepsiades enim filio probare
conanti iustum esse patrem a filio verberari dicit:
Bene i. e. non frustra, mehercle^ te docendum curavi obloqui
itistisy si hoc mihi persuasuriis es. Gf. Kock I. I.

Si âv ironice omitteretur, Av. vs, 1(392 omissum esset.
De Eccles. vs, 141 vid. Gap, I § 1, Praeterito ind, cum
âv in re non facta plerumque sententia conditionalis
adiuncta est. De forma huius sententiae conditionalis
vid. Cap. H § 2.

-ocr page 36-

§ 3. Praeteritum cum av significatione
repetitionis.

1. De variis modis interpretandi av repetitionis.

Quod antea revera est factum semel vel certis temporis
momentis refert praet. ind.; sed ubi indicandum est
aliquid per indefinitum quoddam tempus identidem acci-
disse, praeterito indicativi additur ov. Particula ov igitur
praeterito indicativi nonnunquam addit significationem
repetitionis, ita ut vertamus verbo )-)soleré" cum inf.

Vid. Vesp. VS. 268:

ei) [i-fiv Tipo zou y ètfoAxè; dlXdc Trpwro; >ifiwv
■ riytiz\' av a$oiV ^pwi^ov.

Non profecto antea arcessendus erat, sed nobis prae-
cinere solebat aliquod carmen Phrynichi. Cf. Nub. vs.
1385, Ran. vs. 948 , 950 , 960 , 961, Av. vs. 1288 et 1289,
ubi Cobetus aTrevépvr\' in «v èvé/xovt\' mutavit. Itaque av
.nonnunquam vocabulo »identidem" vertendum est. Vid.
Pac. vs. 70. Lys. vs. 514, 517, 518. Sic Plut. vs. 982,
983 , 985 et 986 idem significat quod 980 èKdnozè.

Xpsfivhq. ri (j\' riv o ti (tov pjxhaz\'. e^eïs\' éxccazoze.

FpaO;. ov TToXXa\' xai yacp èxvopcj; [jl\' -^(jyyvezo.

dXk\' dpyvpiov dpa^u-dg dv eiKOUiv

eiq ipidziov, oxTW 3\' av eig v::o$ri[iaza\'
xai Tat5 dSekcfoüQ dyopdcoci )(izó)Viov
èxéhvjev av, z-n p-r.zpi 6\' Ijxaziiiov

-ocr page 37-

^ Plut. VS. 1140 av idem significat quod eodem versu aei:
èyw a\' «V XocvBxvzu èmiouv ast, cr\' av R. tre ceteri.

2. De incerla significalione praeteriti cum av.

Sunt praeterita cum av praesertim in sententiis parti-
cula negationis praeditis, quorum significatio non certo
statui potest, in quibus nihil certo indicat, utrum nu-
meranda sint ad praeterita modi potentialis (prioris ge-
neris) an ad praeterita repetitionis. Quod Hermannus
dicit ad Ran. vs. 732 aoristum hic de praeterito tempore
usurpari, hoe valet etiam de imperfecto: cf. Av. vs. 520:

M^lvv t\' cÏiiJêI; tót\' «v dvOpdiiiOiV Ü£Óv, aXA\' optöa; aKocvcsz.

Perinde est sive vertis: nemo solebal tune iurare deos,
sed omnes aves, sive: ncw?o tune iurassel {scil. si iurandum
esset.)

Cf. Pac. VS. 1200, Nul), vs. 079 , 981, 1384, Han. vs.
732, 927, Vesp. vs. 277.

In sententia affirmata vid. Ran. vs. 1022:

0 Ssauapitvo; Tra; av ti; abijp yipacOy) ^atc; elvai,

(juod si conspicatus esset, qxusque cuperet esse belllcosus,

Itaque haec praeterita cum av appropinquant iioniuin-
quam significationi optativi potentialis, tempore actionis
tantum mutato,

Cf, Plut. vs. 1179 seqq.:

ct\' dypv oxj^iv, b p.sv «v w&iv tp-nopo,
lOutTEv kpüiv Tt ffMOet; , ó dé ti; av

-ocr page 38-

dtV.yjy oTTiXfuyMV ó «v èxxX/Mpsïzci ziç,
xâfxé y\' éxâXst tôv tepÉa\'

ôv . . . £9u(7£ et kv Èx.aXXiepeîTo tempore praesenti esset
àv ... . Qvasie et âv xaXXi£poïTo, sed propter sententiam
temporalem praeteriti temporis Ôtt\' et^ov oùdév etiam pro
opt. pot. praet. cum àv adhibitum est.

Nonnunquam sententia conditionalis\' indicat, utrum
praet. cum àv sit praet. repetitionis an praet. modi
potentialis. Gf. Eqq. 1350:

xat vin Ai\' et ys âùo hyoirriv p\'ôzopt ,
Ó fxèv mielaBai vccv; (lay-pàz., b à\' izepoi au
y.azafjLicrBtxfoprjcrM toüö\', ó töv [xiadbv Xéytov
TÔV zàç zpiripetç napaâpxfxàv àv ô>x^zo.

Qui versus hou modo verti possunt; quol\'mcunque dm
oralores loquebanlur .... aUei\\ qui naves loiujas conslrui
itdjebal, allerum superare solebal. Etiam hoc modo : si duo
oralores loquerenlur .... aller, qui naves lonrjas conslrui
ivberel, superarel allerum.

Hic autem prima interpretatio praeferenda est prop-
ter optativum sententiae conditionalis, de quo vid. Gap.
Il § 2.

Lys. 510 seqq. Lysistrata narrat feminas auditis viris
consulentibus de republica ex ils quaerere solitas esse,
quid in concione decretum t^sset vs. 513:

Tt ßcßoilXevzxi "Kipi zû)V (jmvàCw èv Tip (Tzrik\'n nxpxypx^xi
év zâi âr.fxoy zriixepov ù(ûv\\ zi dé (tci zovz^ \\ -ri 5\' çç àv àvnp.
iù ariyvi7£t; xây.\') Vty^nv.

-ocr page 39-

\'27

Quo audito alia femina respondel : aXX\' cvy. «v eyw tot\'

èuiyMV.

Quae vocabula iiiterpretari possumus: sed ego mm-
quam lacuissem (seil, si marilus hoc mihi dixisset) ; et :
sed ego minquam lacere solebam (seil, quoties maritus hoc
mihi dixerat).

Verba autem quibus probulus respondel : x=;v Mi^wl^ég -f
d (irt \'(jiyag potius verlenda sunt: et vapulavisses quidem,
nisi tacuisses , quam el vapulabas quidem , quoties non tace-
bas, quia impcrfeclo ind. sentenliae conditionalis in-
dicatur xâv (îifjiMÇeç esse praeteritum modi potentialis.
Itaque etiam vs. 515 vocabulorum «v . . . . taiyow prior
interpretatio potissimum adbibeatur propter sequens prae-
teritum modi potentialis. Attamen nisi sententia con-
ditionalis alteramutram interpretationem probet, saepe
non (liscerni potest, utrum praeteritum cum av sit prae-
teritum repetitionis, an praeteritum modi potentialis.

§ 4. Concludo.

ll,u(|ue a I\'uturo indicalivi vulgaii signilicalionu usque
ad praet. inil. cum ccv in re non I\'actu occurrit series
sententiarum, quae referunl actionem sive statuni mente
tantum conceptum. Aut forma ipsius sententiae aut rerum
vocabulorum(iue contextus indicare potest, utrum id,
quod cogitatui- certo fore vel esse putetur, an cum du-
bitatione (piadam expectetur aut referatur, an omnino
non fiat aut factum sit. Alias gradus aflirmationis vel
dubitationis certo indicio indicatur, alias non ceito de-

-ocr page 40-

finiri potest, quomodo sententia intellegenda sit, cum
diversi giadus affirmalionis et dubitationis tam multi
sint, ut interdum nullis certis terminis discernantur.

C. Particula iv cum praesenti el futuro
Indicativi et cum Imperative.

§ 1. kV cum praesenti indicativi.

Ut praeterito ind. particula xv nonnunquam indefiniti
et incerti cuiusdam notionem addi vidimus, sic etiam ad
praes. ind. saepe explicari potest. Non enim Heimanno
assentior, qui constructiones praes. ind. cum «t omnino
erroribus grammaticoium refert. Lib. I Cap 9.

Non nego paucos tantum esse locos apud Aristopha-
nem, ubi praes. ind. cum «v construitur efeos quidem
plerosque levi coniectura in formam solitam mutari posse,
cum aut particula mutetur sive tollatur, aut verbum
alium modum sumat.

Sic Thesm. vs. 99 Scaliger «v in av mulavit ex Av. vs.
226, ubi eadem veriia occurrunt.
• Nub. VS. 395 quoque «v mutatum est in av.

Ach. vs. 873 pro èctt\' «v legitur iaziv. Plut. vs. 885 pro
iv idZl £V£!7Tt. Plut. VS. 883 pro ovà KV TT/SOtip) (TOU Cü5èv CCt.

Eq. vs. 1131 praes. ind. toieîç mutatum est in Trotcïc:

ypvxM p.£V àv tv noioïi.

Ran. VS. 1420 piaes. ind. mutatum est in coni:

bmztpcc OVV kV Tip TróXet napaivéauv
[xé).}.tp tl yjj-naxèv, tcütov , «^£tv jxoi $chm.

-ocr page 41-

Sunt tamen loci, ubi non nisi difficillimo modo «v a
praes. ind. seiungatur vel deleatur. e. g. Vesp. vs. 280
seqq. :

xâya «V âià zàv yßi^ivov ivBpo)-

ÂOV, bz îîpuzç (ît£(ÎÛ£T\'

ÈlarraTwv, XÉywv o);

y.ai (fiXaBrivocioq riv xat

zàv làfjLO) TrpwTOç Hazeinci,

dix toDz\' câuvYiQEiç,

etz\' t(76)ç xeîTat Tzvpézzc\'iv.

Hermannus hoc «v non cum ind. coniungit, sed cum
pailic. bdvvYiOeiç, quod sic explicat:

râ^\' «V s(îi;vv)9eiï5, xat £Îra xelzxi TvpézzMV.

Kgo autem «v coniungerc velim cum y-iizxi, ita ut sig-
nificet »fortasse", sicut Eq. vs. 1252, neque hoc ind.
cum «V multum dilTerret ab opt. pot. Vesp. vs. 279:

xat Tax\' âv ßovßomMY],

Non reicit Graccae linguae indoles conglomcrationcm
vocabulorum idem significanliurn, sicut Tax\'... «v... la-oiç.
(If. frequons rcpetitio particulae negationis in lingua
Gracca.

Etiam Av. vs. 1000 non simplex, neque ideo probabilis
est coniectura Disseni, qui daxeO\' bnbcrxnep «v Ècrnv mutavit
in SxKtzx nxvB\' oaxnep eaziv, ubi ego àv lueri velim, sicut
Pac. vs. 1028, ubi Hermannus verba bnba\' àv xp^v tóv ye
o-c(f:ô dbxipLcv perpcram, me iudice, mutavit in bncax
cazt (TO(f>^ dbKifxcv.

-ocr page 42-

§ 2.

Alia ratio est locorum uhi particula «v cum futuro
ind. coniuncta legitur.

Ubi quis simpliciter dicit, quid futurum sit, utitur
fut. ind.; ubi ei, quod praedicit, addit notionem quan-
dam sui ipsius animi, sive haec refert spem, sive metum,
utitur optativo cum «v. Quinam igitur locus esset parti-
culae «V ad fut. ind., aut, si esset, quidnam sibi vellet
haec particula cum fut. ind., quidve significaret? Itaque
obsequantur necesse est Cobeto, qui (var. lect. pag. 633)
acriter improbat conatus eorum »qui av cum ful. tempore
optime iunfji opinantur, et vitiosa ac futili suhtilitate pessi-
mas lectiones vindicant." Cf. subinde ibidem pag. 92 et
267 de particula «v immerito futuro addita.

Pauci sunt loci Aristophanis, ubi pai ticula «vcoiiiuncta
cum flit. ind. legitur et eorum quidem locorum lectio
est tam incerta ut a plerisque viris doctis haec coiistruc-
lio iam poetae abiudicata sit. Itaque particula «v cum
fut. ind. aut in av aut in cvv mutata aut omnino deleta
•est. Quartum locorum genus est, ubi fut. ind. ipsum,
posita littera a pro e mutatum est in aor. opt., ita ut
cum «V coniunctus I\'actus sit opt. pot. Videamus exempla.

Particula «v auctore Weisio in av nmtanda est Av.
vs. 832:

TÎÇ S\' civ xaOé^ei xfig 7rôX£&)ç rô Ihlapyubv]

Cf. Thesm. 814:

âxx\' yllltlg xv mxxovi toùtwv

àncâei^c^ev ravza rruovvza:

-ocr page 43-

ubi Hermannus ccj pro «v et txùvd pro tocvtx, posuit.

Auctore Reisigio ovx «v in oSxcuv mutandum est. Vesp.
vs. 942:

OÙX «V (JÙ TTaûcret \'/alem; wv xal âùaxo^.oç ;

Auctore Porsono «v omnino delendum est Ach. vs. 392 :

eÎT* è^avotyc fxrjji^avà; ra; Iiaùcfov

tôç crx^n^/iv «v aywv ouroç owx èuâé^ezat.

Ubi particula «v errore librarii vel critici orta esse
videtur, cum omissa particula metrum non esset abso-
lutum. Nam aut brevis syllaba addenda est, aut primam
syllabam vocabuli ày^v produci necesse est. Hoe vitium
tollere voluerunt interposita particula «v, quae praete-
rea ideo facile bic irrepere potuit, quia constat ex
prima littera sequentis vocabuli àyâv et postrema ante-
cedentis crxr)i|/iv. Postulat praeterea lingua comicorum
articulum. Hanc ob rem Porsonus omissa particula «ywv
legit.

Aor. opt. restituendus est f^ys. vs. 541 :

èyr.\') yàp ounozE xcciioiii\' «v àp/vvfJLévn ,
oùâè yôvtxz\' div xótto; éhï p.e xafxaznpóq oiv.

Vid. Ed. Dind. 1. 1.

Nihil impedit, quo minus hic pro forma ékï^ (juae
nihili est, cum BA êXot scribamus, quod cuni «v coniunc-
tum esse potest optativus potentialis, sicut in versu
priore xaptpi\' inv.

Eodem niodo Thesm. vs. 815 Rentleius aXX\' i^pietç «v____

aWei|opL£v in cjy .... ànoâei^atixsv mutavit.

-ocr page 44-

Av. vs. 1314:

zoLyy âv mlvdvopa zâvùe toÀiv
y-aXeî rt; âvOpwTiwv,

ubi Hermannus (de particula «v pag. 34) dicit se nihil
prorsus invenisse, quo futurum defendat, praeferatque,
quamvis paucorum librorum, scripturae /.ahl, plerisque
viris doctis probatae. Geterum conicit idem vir doctus
Ta^y T«v pro Ta/ù (5\' «v, probatque coniecturam Dindorfii
zàvde Z(zv nôhv. Cobetus autem scribit mXvävcpa

zàv ttóAiv jcaXei tt: àvQpâmiv.

Reliqui sunt duo loci, de quibus disputemus.

Nub. vs. 4G5 legitur:

àpà yt zoî/z\' âv èyd) ttct\'

Etiam hic nonnulli «v sustulerunt, mutaveruntque in
äp\\ cf. Dindorf 1. 1. Hermannus vero (pag. 33) hoc loco
particulam vult tueri. Quamvis enim «p\' non improbet,
tamen «v, quod unus alterve codex praebeat, non seleu-
cum esse putat; non enim ad fut., sed ad zoûzo referen-
dum esse âv, quia explicatius dici possit: àpà yz tcût\' «v
êiï;, ó iyùi mz\'

Restât Eq. vs. 1252, ubi Cleon coronae valedicit bis
verbis : . •

0) c7T£(fav£, âmOi, y.ai ff\' «>C6)V èyM

hin(û. as ô\' «xxoç tiç xajscôv y.ey.zYiaizai,
ylétzr); [j-èv oùk «v eùtux\'^?

Particula hic explicari possit si subintelleg.atur par-

-ocr page 45-

33 .

ticipio wv, quamvis non invenerini apud Aristoph. parti-
cipium cum âv sine modo fmito, sive Idc modus finitus
expressus sit, seu vocabulorum conlextu colligendus.
Sed hic locus e tragoedia siimptus est soil, ex Eur.
Alc. vs. 177:

rj) ).éx.Tpcv xaïp\'. CV yxp è/Gatpo) ce. aè ù\' «ïkn tiç yuvV)
xr/.Tïî(T£Tat, ffaicpp&>v fièv ovy. âv fictXXcv eÙTU^^ri; (5\' tffoiç

Ego autem Kockio assentior, qui vocabula:

xXéîTTflç fjtèv oÙK (XV fiàHov

optativo potenliali explical: 3; yJémriç ^âv oùy. âv pàAXov
yivoizo. "Av enim ad subslanlivum ylénmi; pertinere n>ihi
videtur sicut Nub. vs. 405 ad pronomen demonstrali-
vum, cf. Nub. vs. 1130 xav èv AiyùnzM; vid. Cap. Ill § 2.
Ad yltïïzm signillcat «v fortasse, sicut deinceps (Cf.
Vesp. vs. 280, quaeque de hoc loco diximus § 1).

Itaque ratione habita eorum, quae ipse collegi ad xov
explicandum (Cap. III) cum Hermanne (pag. 38) sic
statuere licet: àv adhiberi posse videtur ad fut. ind., ubi
pertinet ad aliam notionem, (juam quae in verbi futuro
inest, dummodo ea talis sit, ut ipsa per se rei fortuitae
ac dubiae notionem apte recipiat.

§ 3.

Imperativus Semper ad futurum tempus pertinet. Quod
enim impeiamus, ut fiat, id nondum fit, sed speramus
nt postea futurum sit; incertum igitur est, utrum fiat
necne. Ilaque opl. pot. nonuuucpjain usurpalur loco

-ocr page 46-

imperativi (vid. Cap. I. A. § 6), etiam fut. ind. et opt.
pot. in interrogationibus, Gap. I. A. § 4 n^. 2 et Cap.
I. A. § 5.

Quia imperativus per se sive praesentis sive aoristi ad
futurum tempus pertinet, deest futurum imperativi;
itaque particula âv cum imperative nihili esset, quia
iam per se dubitationis notionem continet. Neque magis
quam futurum optativi aut futurum indicativi Imperati-
vus construitur cum «v. Assentior igitur Hermanne, qui
(Lib. IV, Cap. I) dicit, ubi «v cum imperative invenia-
tur, particulam cum alio verbo in sententia construen-
dam esse. Sed nullus locus apud Aristophem est, qui
quidem omni dubio sit maior, ubi «y cum imperative
legimus. Nam Ach. vs. 1201 delendum est «v cum Im-
perative coniunctum. Vid. Herm. Lib. IV Gap. I.

D. \'Av cum infinitivo.

Si in recta oratione av cum verbi modis, qui rectae
orationis sunt, i. e. cum indicative etoptativo, construi-
\'tur, ea oratione per infinitivum in ebliquam cenversa etiam
infmitivo adicitur haec particula. Videamus e. g. Av. vs,
1652; ubi optativus potentialis -h ttw; <xy tote èmxX-npoq etn
ii \'ABnvaicx; pendens a verbo sentiendi ^o/.el? transiit in
infinitivum cum «v:

•h ttm; «v ttotê £7rtxXv)f/ov tivai tv^v \'AO-/jvatav ^ox£t;;

hoc loco c<v igitur inlinitivo significationem dubitationis
addit. Cf. Av. vs. 418, Vesp. vs. 1198. Sic\'particula «v
nonnuniiuam addit etiam significationem futuri temporis

-ocr page 47-

infmitivo praesertim aoristi, quippe qui ortus sit ex op-
tativo potentiali, quem modum signiticalioni futuri in-
dicatiyi appropinquare supra vidimus.

Cf. Av. vs. 355: mK yxp av rovzou; âoy.ei: èx.<fvyüv. et Eq.
vs. 407, Pac. vs. 1237, 305. De Eq. vs. 621 vid. Cap.
Ill § 3.

Ran. vs. 557 navSoxsurpia A dicit Baccho eum non pu-
tavisse fore, ut ab ipsa cognosceretur, quia cothurnos
haberet. Probabilis mibi Elmsleii coniectura videtur, qui
infinitivum àvayvMvai in «v yvüvai mutavit.

où {Jièv OVV p.e npoaeâéxai,

ÓTiY) y.cdàpvovç Ei^eç, âv yvùvai a\' izi.

\'Av cum inf. praes. vid. Av. vs. 419.

Eq. vs. 1175 praeteritum cum «v in re non facta
(omiz\' av ezt ^âe rj ïróXi:;) pendens a veibo sentiendi cki
transiit in inlinitivum cum av:

ot£t yap oixEiaO\' av ezt z^vât z9iv rrcXiv,
ei fjL\'^ (faveprh; -fipxiw ùntpûye z-hv yyzpav]

Tertio loco àv potest addere infmitivo significationem
repetitionis; quae res usu venit ubi inf. cum av pendens
a verbo sentiendi vel declarandi ortus est e praeterito
cum av, (juod etiam habet significationem repetitionis.
Eq. vs. 1295:

^aai pièv yap aùzcv èpenzèpitvov zà zoiv è^^óvr&iv àvépMV
OÙX dv e^eXOetv ànô ttîïç (JiKun;* toùç 5\' ccvzi^chiv av ôuoio)ç.
Pro ôv bixoio)i R. ocvcpLoîco; et aXA\' ö[xo)i ceteri.

-ocr page 48-

Hß

Cf. Eq. vs. 989 ubi Aldus èvocpy.bzxz(7Bai in av äp^bxxeoBxi
mutavit:

(pao-i ydp ccvxcrj d
■Koddzq, 01 |uvó(j)OtT&)V,
XYjV Ab)pt(Txi ^bvnv av dp —
libxxecBoci Baud xr]v Xüpov,

Ubi av idem significat, quod deinceps 0afxä, idenlidcm, av
dpiibxxcdQoci acconimodare solere, qua significatione iteratio-
nis hic opus est propter verbum .^u/jwfctTäv, quod significat
una in scholam ire solere, habetque igitur etiam significa-
tionem repetitionis.

Ex iis, quae de av cum infinitivo diximus, sponte palet
hanc particulam nunquam cum futuro infinitivi construi.

CAPUT 11.

DE PARTICULA âv IN ORATIONE OBLIQUA.

§ 1. De oralione obliqua universe.

Priusquam de «v in oratione obliqua loquimur, nobis
staluendum est, quae construclio sicappelletur, quaeque
sint diversae sententiae in oratione obliqua.

In oratione obliqua est posita, (juaecunque sententia
sua ipsius natura nullum completum sensum continet,
sed pronomine relativo vel coniunctione cum sententia in

-ocr page 49-

oratione recta vel cum alia sententia in oratione obliqua
coniuncta, aut huius sententiae vocabulum aut banc
sententiam ipsam defmit vel explicat. Sententiae in ora-
tione obliqua in tria genera dividi possunt, prout con-
struuntur cum coniunctivo cum ólv aut indicativo vel alio
modo, qui in sententia orationis rectae adhibetur, sive
praeditus est particula «v sic ut optativus potentialis (vid.
e. g. Nub. vs. 760, 776), praeteritum cum iv, sive non
est praeditus hac particula, sed nudus indicativus. Ter-
tium genus sententiarum orationis obliquae sunt earum,
in quibus construendis stat arbitrio loquentis, utrum
coniunctivo cum àv utatur necne.

Sed hoc diserimen valet tantum in sententiis peiulen-»;
tibus a tempore praesenti vel futuro indicativi et non-
nunquam a perfecto indicativi et optativo potentiali.
Sententiae autem, quae suspensae sunt ab imperfecto,
plusquampcrfeclo et aoriste indicativi, et nonnunquam
eae quae a perfecto indicativi et optativo potentiali pen-
dent, construuntur aut cum indicativo aut cum optativo.

Supra commemoravimus av cum fut. opt. in oratione
recta non explicari posse. (Vid. Cap. 1. A. § 7), el
contulinuis ea, quae llermannus hac de re dicit Lib. Ill
Cap. 7. Quod (piia dilTerre volebamus ad caput de
oratione obliqua non nisi obiter memoravimus locum
ab eo allatum Vesp. vs. 1094 seqq.:

Ci) ydp w lipv 07ro)ç

pyjfftv £u xe^etv ênéXhfxev zot\' oùSè

(tvxcxfocvtyldeiv Tivà

(fpovziç, àXk\' cuTtç épéznç ê —
aciz\' âptjzoi.

-ocr page 50-

Ubi teste Hermanno ex God. Rav. et Ven., qui ouxig
av habent, perperam ab aliis ó; «y legitur. Equidem Her-
manno assentior. Si enim forma \'éaoixo intelligenda est
optativus orationis obliquae pendens a praeterito -h,
nullo modo ei addi potest «y, quia verba sic cohaerent:

àXK [tm y)pv fpcvvç) ôaziç èpézriç ë —
(joit\' âpiazog.

Non tamen silentio praetermittendum est Atticos saepe
sententias in oratione obliqua construere, sicut senten-
tias in oratione recta, ita ut non esset insolita construc-
tio, si legeretur:

àXk\' (w Tnp.ïv (jipovziç) S7ZIÇ èpézriç
édzat txpi(tzoç.

V m

Pro hoc fut. ind. hzm adhiberi posset «v ein, quia
praes. et aor. opt. cum «v loco fut. ind. adhiberi posse

vidimus Gap. 1. A. § 4 et 5. Formulae ôv----êffotro autem

nullo modo hic locus est sive sententia, quae ab ôo-nç
incipit, construitur sicut sententia in oratione recta, sive
sicut in oratione obliqua.

§ 2. Sententiae sine «v in oratione obliqua.

, 0

Ab omnibus sententiis pendere possunt sententiae,
quae habent verbum in indicativo, si simpliciter adden-
dum est aliquid, quod lunic fit vel antea factum est vel
postea fiet. Gf. Gap. H § 5.

Sed ubi vinculum aliquod indicandum est inter verbum

-ocr page 51-

sententiae in oratione obliqua et sententiae unde pendet,
hae regulae valent:

1®. Sententiae suspensae ab optativo vel ab alia forma,
qua votum indicatur, construuntur cura optativo. Cf. Av.
vs. 447, Eq. vs. 694 , 935, Vesp. vs. 819, 1431, Pac. vs.
437, 1972. Comp. porro Pac. vs. 437 et 450 cum 441 et
448, ubi indicativus eundem locum occupât, quem am-
bobus prioribus locis optativus. Av. vs. 1338 et 1339,
ubi opt. cum «v a voto pendet, quos versus e tragoedia
baustos, Kockius spurios esse putat. (Vid. Kock 1. 1.).
Ran. vs. 585 scribatur:

xov eï fjL£ zùmciç, oix av àvteimi^i aoi.
àxk\' zt ae xoû xcttroû ttot\' «\'(fexcifxyiv
■npôppi^oç aùzôq, -h yuvri, zà naidia,
xaxtar\' dnohipLYiv, v.àp)(iàrip.oi; b ylap-wj.

propter votum enim bic in sententia conditionali ponen-

dum est et____acpeXot/xyjv, non ut ex libris Mss. edisolet,

riv .... a\'qîéAwptat.

Pac. vs. 450 scribatur:

xet Ttç (jzpaz\'/iyilv jSouXôfxevoç p-i] ÇuXXajSst,
ri $oûXoq oûTOfioXeîv TrapecrxEuao-fjiévoç ,
ènl zoû zpoyav y iXxoizo (XtxaziyoùpLevoç.

non xeî____^uUâ^-n cum Hermanno e Codd. (Lib. Il Cap.

7) neque xitv____ÇuXXc*/3^ cum aliis.

Pariter Pac. vs. 437 cum Dindorlio:

;(fr«TTtç 7rp5GûtJt6>ç ^uXXajSot TÔ)V (r;(ûivi&)v
zoùzov zbv avdpx pL-f] Xa/Seîv tot\' otcjTÎ^a.

Ubi llei mannus perperam scribendum putat $uXXaj3/î. Vid. 1.1.

-ocr page 52-

Etiam Pac. vs. 32 cum Reisigio scribatur:

speiSe^ (xri Tzocijnaio iiinzoz èaQioiv
zéfjig, êcoi; Xa9ot; diappayetg,

lóQoiq rescripto pro Xoö^; quod libri praebent.

2®. Sententiae pendentes ab optativo potentiali con-
struuntur cum nudo optativo, ubi optativus potentialis a
significatione futuri indicativi différt: Nub. vs. 408, 870,
Ran. VS. 96, 585, Av. vs. 128 et 130, ubi opt. pot. ex prae-
gressis repetendus est: Av. vs. 164, 197, sed coniunctivo
cum «V, ubi optativus poientialis futuro indicativi congruit:
Nub. vs. 118,1152, Vesp. vs. 726, Lys. vs. 140, Plut. vs. 52.

3®. Sententiae pendentes a praeterito cum «v in re non
facta construuntur cum praeterito indicativi: Av. vs. 786,
787,- Nub. VS. 231, Ran. vs. 1374—1378, Vesp. vs. 345,
Lys. vs. 516. Teo^pya Ath. III p. 75 a (vid. Dind. Fragm,
164) Eq, VS. 981 \'yéveQ\' Scaliger] yévoê\' Suidas. (Av. vs.
790, 793, 794 praes. ind. reperitur.)

40. Sententiae pendentes a praeterito cum «v signifi-
catione repetitionis componuntur cum optativo: Nub. vs.
854, Av. vs. 506, 1382, Ran. vs. 024, Vesp. vs. 279,
Plut. VS. 1010, 1012, 1140 (wpéXoi\' Dawesius pro li^eXoi^vel
wpéXcu).

§ 3. Coninndimcs quae «v admillunl el pronomina
relativa.

Sententijyj in oratione obliqua vulgo adhibeniur ad
hanc illamve partem alterius sententiae explicandam.
Ita([ue occurrunt sententiae relativae, temporales, condi-

-ocr page 53-

tionales, finales, causales, conseculivae aliae, quaecum

hac illave coniunctione alteri sententiae additae sunt.

1, Coniunclio condilionalis.

Sententiae in oratione obliqua, quae construuntur cum
coniunctivo et âv tum indicativo sunt:

Sententiae conditionales, quae a coniunctione ei inci-
piunt, quacum coniuncta particula efficit, éàv, w, unde
adiecta vocula xat, nascitur xav.

w Av. VS. 167, 183, 188, 342, 559, 565, 566, 567,
705, 758, 988 etc. Eccl. vs. 1035 wep] ^Trep R. (Nub.
VS. 033 duo vocabula praecedunt w.)

èov Av. VS. 1050, 1534, 1618, 16G4, Nub. vs. 885 Av.
vs. 204 èavTiep.

5v tantiun occurrit Thesm. vs. 1187, Av. vs. 53 et Lys.
vs. 902 ubi Dindorfius w scribit, Eccl. v.s. 239lî\'àv, quod
Rrunckius scribit pro xâv, Pac. vs. 24 et Lys. vs. 119,
ubi Meineke «v mutavit in xav.

àv pro tav ab antiquiore lingua Attica (sec. V.) alienum est.
In sola crasi cum copula, vocalis t neglecta esse videtur.

xov Av. vs. 568, 1111, 1550, 1601. Nub. vs. 743,1128,
1153, 1317. Eq. vs. 903, 1380 Ran. vs. 736 cet.

y.w occurrit Eq. vs. 261, Plut. vs. 196, Ach. vs. 717
ubi mutatum est in xàv primo loco a Dindorfio, secundo
loco a Brunckio, tertio loco ab Elmsieio. Av. vs. 977 in
hexametro Cobetus xav mutavit in xïîv.

Denique memorand\\ini est où. xe vel «t xa, quod adhi-
betur ab Aristophane secundum exemplum epicorum.
Eq. vs. 210 (vid. Dindorf.).

-ocr page 54-

Praeter ^ententias conditionales ab nv vel èov etiam
quaestiones indirectae incipere possunt. Vid. Eq. vs. 38,
Nub. vs. 535, Ran. vs. 644.

Saepe verbum, unde quaestio indirecta pendere deberet
omissum est.
Eccl. 105:

rcüzov ys toi vyi vhf èmovaocv riuépocv

TÓXptïjpux ToXfiMjUEv Toaovrov ovvExa,

•hv TTco; Tzapoclocßüv xrig TTÓXew; xdc npocyfixToc

ToXptav bic significat mtpccaOai, unde pendet quaestio.
Gf. Ach. 1030:

ïO\' dvxißolü ff\'riv 7rw; xcpttffmfxai tcI) ßöe,

ubi\'quaestio pendet ab omisso imperative èvQup.ov.
Gf. Vesp. 270:

oOloc fxoi Soxfi cxdcvzocg èvOdS\', Mvdpz;,
a$ovza; avzov èxxahiv riv zi ttw? dxovaag
zov \'[xoü (lélovg, ü^\' nSovYii tpmari oü/sa^e.

• Ad èxxaktiv cogitandum est mpiiièvovzaq, unde quaestio
pendet.
Cf. Vesp. vs. 398:

dvdßaav* dvixjag xazd z9iv ézépav, xai zaïaiv (puXXocffi Traïe,

■flv TO); Trpü/ivov dvocxpovT\'/izai, nX\'/iyeli zaï<; eipeaidivai;.

Nonnunquam non liquet, utrum verbum omissum sit,
unde quaestio, an verbum unde sententia conditionalis
pendeat, ita ut eadem sententia dici possit cónditionaHs
et interrogaliva. *

-ocr page 55-

Ran. vs. 1515:

<jv dè TOV Gaxov
Tcv é[xèv napaidoq ^ocpoxXet xriptiv
y.scpLci o-o)!^eiv, rjv ctp\' èyói noze
dsïip\' dcfixMpLoa.

Haec sententia duobus modis explicari potest, quia
interponi potest mpiuévMv, ita ut w cet. fiat quaestio in-
directa, sed etiarn dm^MaMv, unde pendens riv xzé fieret
sententia conditionalis.

2. Coniundiones lemporales.

Sententiae tcn)j)oiales, incipiunt a coniunctionibus Ôte,
ónÓTE, èmi et mxa. Particula <xv tribus prioribus coniunctioni-
bus addita efficit ÔTav, bmzav elinriv, unde incipiunt sententiae
temporales, quae etiam quodammodo sunt sententiae
conditionales. Praeterea incipiunt sententiae tempoiales
a coniunctione npiv, quae construitur coniunctivo cum
dv in sententiis pcndentibus a verbo cum negandi particula.

ÔTav legitur Av. vs. 100, 907, 1110, ICll, lC22ctl34,
ubi Suidas ôzs legit (vid. Dind. ad bunc locum).

Non semper sententia temporalis, (|uae ab ÔTavincipit,
est etiam conditionalis. E. c. Av. vs. 1439:

oùx ocxyixoai

ÔTccv XéyoxTiv oi nazépeç éxaazoze,

ubi perfectum dxrixcag vetat ne ôtov Xéyojaiv\'conditionalem
sententiam esse putemus.

èiTYiv Av. vs. 1355; in bexametro Av. vs. 983.

-ocr page 56-

Uv: av Av. VS. 1095, Nub. vs. 618, 622, 1124, 1211,
Ran. vs. 815, Eccl. vs. 273, Plut. vs. 248.

mórav Av. vs. 489, Vesp. vs. 715, Pac. vs. 1166, Plut.
VS. 567; in Ran. vs. 1463 Dind. legit Stov, dum v ónórav
praebet.

Pi aeterea ÓTrórav adhibetur ab Aristophane in hexametris
et in locis ex tragicis sumptis Eq. vs. 197, 1031, Ran.
VS. 1042, Lys. vs. 770.

èmtdccv Ran. vs. 132, 206, Vesp. vs. 1352, Pac. vs. 859,
Eccl. VS. 272 , 354 , 663, 1092, Ach. vs. 29, 256, Eccl.
vs. 416 èKÊidscv npürov.

npiv construitur cum coniunctivo cum av, si pcndet a
verbo cum negatione: Av. vs. 1409 Plut. vs. 24, 1016,
Vesp. VS. 920, Eq. vs. 961, Nub. vs. 267, Fxcl. vs. 857,
npiv^\'/av Av. VS. 585 et Ach. vs. 176. Videamus autem
Eccl. VS. 760:

A. (7v d\'oó xexzexOeïvai Siavoei; H. cpuXa^op.at
npiv av y\'ïdo) xb lüMoc 3 Tt ^ovhüszat

cpuXd^ofxat bic cst sententia negativa = ou xazaOmM.

• Ubi av omissum est, \'c. g. Eccl. vs. 752, 857, Ach. vs.
290, Eccl. vs. 629, Ran. 1281, haec |)arlicula a nonnullis
additur: Eccl. vs. 752 a Porsono, vs. 857 u Dindorlio,
Ach. 296 a Rentleio (vid. Dind. 1.1.) Ran. 1281 ab Elmslcio.
Mermannus autem hanc omissione\'m particulae hoe modo
explicat (vid. Lib. II cap. 8): »Ubi av additum est, in-
quit, semper aliquid incerti subest"; av igitur omitti-
tur secundum eum, nisi quidquam incerti subest. Cf.
exempla ab eo collecta et diiudicata, Lib. II cap. 8,
pag. 105 seq. Sed quia omissa particula av metrum

-ocr page 57-

nonnunquam laborat e. g. Eccl. 857, haec Hermanni
opinio repudianda esse videtur.

3. Pronomina relalim.

Quamvis non cum pronomine relativo coniuncta praeter-
quam Nub. vs. 89 av pro ovov, tamen particula plerumquc
apud Arislophanem iuxia pronomen relativum posita est.
cvTiv «V Nub. vs. 245, 1458, dzz\' «v Nub. vs. 344,589, 785,
rivzLv iv Nub. VS. -1151, 0 Tt «V Av. vs. 450, eg «v Av. vs.
5(34, 1114, 1350, Mv iv Nub. vs. 942 or^ttep «v Nub. vs. 1310
CO-\' av, Av. vs. 1G45, Nub. vs.\'808, Ach. vs. 350 yjimizepov
ov. Ran. vs. 637 (y\' additum est R. V.)

Sunt quaedam vocabula, quae inter «v et pronomen
relativum ponuntur. Av, vs. 458 o ydp «v; etiam inter
pronomen relativum et epicam particulam xe Av. vs. 972

$é x£\' Cf. cap. IV.

Ut sententiae temporales, ita etiam sententiae relativae,
in quibus «v adhibetur, habent nonnunquam signilicationem
conditionalcm. E. g. Av. vs. 1115:

Mi üiJLÖ)V ó; av uit (xriv
crav ;(Xavt5a Xeuxióv, tcte ixdhvO\' outot (ïixyjv

3M7tB\' t^fjiiv, nam tcï: ópvi7i xataxixos/zevct,

Subiectum verbi ^mo-cO\' est vpLeii. v^im c? ov juri fjLïjv\' i^V
significat igitur hv ipi« ^lii hyiv\' ixnze.

De tva vid. cap. 11 § 4.

4. Coniunclioncs finales.

Si a coniunctionibus et ênw; sententiae finales inci-

-ocr page 58-

piiint construuntur aut cunn futuro indicativi Nub. vs.
1398, 824, Eccl. vs. 99, 783, Av. vs. 131, 1494, Thesm.
vs. 284 aut coniunctivo cum «v. E. g. w; «v Av. vs. 1454,
1509, 1549, Plut. vs. 112, Vesp. vs. 113. ótt«; «v Av.
vs. 1457, Plut. VS. 225, Eccl. vs. 732, Ran. vs. 872,
Nub. 739, Nub. vs. 257, ubi nonnulla vocabula praece-
dunt coniunctioni fmali.

Sententiae finales apud Aristophanemquae ab ew?, rfoMec,
dum, incipiunt, construuntur coniunctivo cum av Nub.
vs. 1460, 1489, Ran. vs. 267, Thesm. vs. 854, Eq. vs.
395 et 846; Sententiae temporales, quaeabêo);, quamdiu,
incipiunt constiuuntur coniunctivo cum âv, si aliquid
incerti subest Lys. vs. 178, 1183, Thesm. vs. 583, in-
dicativo, si simpliciter quoddam temporis momentum
indicatur, Eccl. vs. 83 (vid. cap. 11 § 4.)

§ 4. Sententiae finales.

Sententias in oratione obliqua, quae nunquam admittunt
pajticulam\' av silentio praelermittimus, (juippe quae nul-
lius momenti sint ad nostrum argumentum; quae autem
interdum admittunt, -eas discernemus, " ut comparatis
ulriusque generis sententiis quid sibi velit particula av
in bis sententiis diiudicemus.

Coniunctiones finales sunt ôttwç, wç et tv«. I^ostrema
coniunctio si locum définit (nfri), sicut ceterae buiusmodi
coniunctiones, habet eandem constructionem quam pro-
nomen relativum, Plut. vs. 1151, Nub. vs. 1233 cf. § 3
3®.\'et ^ 5, significatione finali autem îva construitur cum

-ocr page 59-

solo coniunctivo. Duae priores coniunctiones significatione
finali construuntur coniunctivo cum «v, aut indicativi
futuro. Vid. cap. II § 3. 4. Nullum aliud discrimen cog-
novi inter utramque constructionem, quam quod óttm?
cum fut. ind. plerumque pendet a verbo curandi. Vid.
Ran. VS. 1520:

fxépvrjo-o â\'ÔKCûç ó Tzocvovpyoq av9ip
xai vj/EUiïoXóyo; xai jSwfjtoXóxo;
[jLYiâémz\' èç Tôv Oäxov ràv èfxàv
âxù)v èyxaOe^eïrai.

Cf. Eccl. vs. 82:

âXX\' ayeO\' ôkmç xai râm zovzoïç ^paVofxev,

Sic secunda persona futuri ab imperative verbi curandi
pendens adbibetur loco imperativi Nub. vs. 1107:

xaX fiéfivm\' ÔTrwç
eu HCl ffTOfiwo-Etç avzôv,

Sed tum imperativus plerumque omittitur, ita ut ôttw;
cum secunda persona futuri indicativi saepe adbibeatur
loco imperativi. Av. vs. 131, 1333, 1494, Nub. vs. 824\',
257, quam ob\'rem Scaliger, Ran. vs. 377, x^t^ws aïpeiç
vel aïpYi; in x\'\'»^*^»? «P"? mutavit.

Si fno)t construitur cum coniunctivo apud Aristophanem
habet av Av. vs. 1457, Nub. vs. 938, 14G1. Sed Vesp.
vs. 1528, Av. vs. 1240 et 1242 óttw; construitur cum
coniunctivo sine «v. Duobus posterioribus locis tamen
ônuç pL-f).... àvavxpè^-n .... xazaïQalûtrri secundum Kockium
in ÔTO) pL-f).... àva(7xpé^ei.... xaxaiOalMvei mutari polest.

-ocr page 60-

Animadversione dignus est locus Eq. vs. 934:

aTîtùdeiv cttwç TWV zevQiSm
èuTîXiôfJievîç oQalriç er eiç
èy.ylri(Tiav èlQeïv

Quamvis optativus potentialis in sententiis finalibus
loco futuri ind. adhiberi possit ut Eccl. vs. 881,917, Av.
vs. 628, tamen non hic optativus sic explicari potest,
quia nullo modo «v propter metrum inseri aut e ceteris
vocabulis effici potest. Sed optativus sine «v saepe adhi-
betur in sententiis pendentibus a votis sive hoc volum
indicatum est optativo, ut Eq. vs. 694, Vesp. vs. 1431,
sive verbo evxeaQai, ut Pac. vs. 437 (vid. cap. II § 2).

êoK cum coniunctivo et âv quod significat donec, est
coniunctio temporalis et finalis, Nub. vs. 1460, 1489,
Ran. vs. 267, Thesm. vs. 854, Eq. vs. 395 , 846.

£wç cum coniunctivo et «v quod significat rftm, gwawdm,
est tantum temporale: Lys. vs. 178, Thesm. vs. 583,
Lys. vs. 1183.

Si nihil incerti subest, sed simpliciter quoddam tem-
poris momentum indicatur êw; temporale construitur
cum indicative; Eccl. vs. 83. Videamus Eq. vs. 133:

NI. y.oci Tt TOÜTOV xpV) TraÔeïv;

AIIM. y.paTciv, Êwç irepoz àviip ßdelvpönepo^,
aÙTOv yévmai.

Sic Hermannus (vid. Lib. II cap. 9, pag. 110), (pii hanc
leclionem praefert vulgari yévano quem Kockius 1. I. ap-
pel laji üer Üplaliü als Ausdruck des rein Gedachten.

-ocr page 61-

Cf. autem Ran. vs. 761 seqq.:

vópic; xi; èvQxâ\' èctti xetpevo:
«7:0 râv Te/vdiv caai niyàlai xai âs^tat,
tôv apcutov cvta twv êautoû (7uvte;(vcov
(jtTyjdiv aÙTÔv £v Trputavet&i Äapßaveiv
Qpévov T£ Toîi îrAoûrcovoç É^ri;

£Gûç aifixoiTO Tiîv ziyyw coc^ùxepoç
ÊTspôç Tiç aÙToy* tót£ (îè T:apcK)(wpäv sâei.

Ubi ex imperfecto eâei patet hic sermonem esse de
tempore, quo lex data est, quae vs. 761 memoratur.
Verba eox; acpixoiTo igitur pendent a praeterito xaià o-üvEdiv
ut ita dicam, secundum regulam cap. II § 1 memoratam.
Eodem modo ëwç... yévoiTo Eq. vs. 135 mihi explicandum
esse videtur. Videtur enim pendere a notione antea
accepta per oraculum vs. 128 memoratum, quamobrem
nolim legere cum Hermanno xai zi zoüzov Traöeïv neque
cum Kockio xai zi zévâe xp^ iraOeïv sed xai zi zévdt (sive
TOüTov) xp^v 7raO£tv vel littera e vocabuli zàvâe verbo xp\'^v
addita: xai zi zóvS\' s^pviv naOeiv;

Quod autem attinet ad optativum pendenlem a prae-
terito quod appellavi xazà aùveaiv cf. Ran. vs. 23:

£ÎT cvx ^ßpii TavT* ecTTt xai mXkn zpvcfh
or\' èyô) [xèv cov AtcwJffsç, utcç ^zay.i/ici/
aùzàç ßadi^f)) xai rcv&i, zo\'jzov d\'àyô*
Iva TaXaiTir.ipsiTS ayOo; «fÉoct;

Quamvis optalivi peiuleaui a praes. tamen inest

-ocr page 62-

quaedam notio praeteriti temporis, quo Dionysus onus
suscepit ad eum fmem, ne Xanthias gravaretur, neve
onus ferret. Gf. Vesp. vs. 110, ubi verba tV spi a praesenti
rpé(fsi pendent.
Gf Av. vs. 120:

zcd/r\' cvv ixszaci vo) irpèg (T£ dtvp\' dcfiyusQcc
ei Tiva mhv fpaaeicxg ripSv evipov ,

ubi optativus pendet a praeterito tempore, cum viatores
profecti sunt, sic ut nos dicimus e. g. N.N. laat vragen,
hoe het met den zieke was.

\' Eadem ratione explicari potest Av. vs. 1524 opt.
tiaäyoizo.

èmczpctztvdziv (^xa «vmÖEV TM Att,
ei pi-h r.apé^ei zcèp-mpi\' avswyfxéva,
Tv\' ei<7äyctzc ar.Kydyyct y.azazezp.r,uévx.

Praesenti cpaa\' enim notio inest praeteriti temporis,
quo Prometheus hoc a diis accepit.
\' Optativus autem cogitationis, de quo Kockius loquitur
ad Eq. vs. 135 ubi memorat Soph. Oed. R. 979:

eiy.^ö xpdzi(7Zov ^riv óttw; $vvaizb Tt;

potius mihi appellandus esse videtur optativus qui
legitur Vesp. vs. 1457:

TÓ ydp dT[c(Tvn-jai yakenov

-hv eyci Tt; dei. (ëyoi R. ïyet ceteri.)

-ocr page 63-

Gf. Lys. vs. 1111:

âXX\' oùyi xaktTzbv xovpycv, et Xâ|3ct yi Ttç
ôjsymvtaç ix)Jyi).o)v ts pn \'xmtpcofxévoi/ç.

Plut. VS. 329:

ôcivèv yàp ei zpm^b\'kcv pèv cvver.oc
dxTTil^cpeaB\' sxocazox\' èv ZTnuxXriaiix
aùzbv âè zbv nhvzov nxpeimv tm XajSeïv.

ubi mente addi potest opt. pot. «v eîn. âsivbv yàp âv etr).

Gf. subinde Av. vs. 447 et optativi peruientes ab opt.
pot. cap. 11 § 2 et opt. pendentes a voto.

Gf. porro Av. vs. 180, ubi cum Gobeto legendum est
Mçnep et Xéyotç zcncç non ciim Ilermanno wo-Trep et;:^ tic
totto;, et vs. 282 wçTrep ei Xeyotç \'iTurcvtxoç RaXXiou xà^ \'Inmvfxou
Ka/Xlaç.

§ 5. Sententiae conditionales, temporales et relativae.

1. Praesens coniunctivi.

In sententiis conditionalibus, temporalibus, relativis
et in quastionibus iiidirectis diversa tempoia indicativi
idem significant quod in oratione recta. Gf. Nub. vs. 205,
327 , 414—420 , 598, 10(K) Av. vs. 531. Ach. vs. 307, Vesp.
vs. 030, 731, 901, Ran. vs. 579, Thesm. vs. 331. Kq. vs.
294 , 295 , 400 , 707, 709, 790.

Sed praeteritum pendens a piaelerito cum âv in re

-ocr page 64-

non facta propriam habet significationem. (Vid. cap. II
§ 2.) Sed quia ab hoc praeterito cum ôv nunquam con-
iunctivus cum «v pendet, non huius loci est de illius
temporis significatione disputare.

Restant tantum eae sententiae, quae modo indicativo,
modo coniunctivo cum âv construuntui\'.

Cum in oratione recta tum in obliqua indicativi
praesens vulgo indicat quid hoc tempore tiat, pei\'-
fectum et aoristus quid ante hoc tempus factum sit,
futurum quid post hoc tempus sit futurum. Coniun-
ctivi cum âv autem piaesens non tantum indicare
potest, quid hoc tempore (iat, .sed etiam quid liât eo
tempore, quo agitur id, quod verbum significat, unde
pendet.

E. g. Nub. vs. 1115:

ZOÙ: y.pirâç â y.epiavoùaiv, iîv zi zcvâe ziv j^opèv
fi\')(pe).&)t\' èK zâ)V ôixaioiv, ßov\\c[XE(TQ\' riy-eli f pavai.
npCiZa fxèv yâp, yjv veôv ßoüXnad\' év ô)pa zoùi àypoiiÇy
C(To/x£v npôizoïaiv ù^ûv, zoîti d\'àXXoti vvzepcv.

Iiis versibus fut. ind. xipdavoumv significat quid post
hoc tempus futurum sit, coni. praes. M\'yeX&xjt quid nunc
fiat, sed ßovXmOs, quid futurum sit eo tempore, quo id
agitur, quod futuro Cctc/zev significatur, unde coni. praes.
ßovhaOt suspensus est.
Cf. Av. vs. 1101 :

zeig xpizalç eineiv zt ßovXofxeaBa tri; vixYiç népi\',
c(t\' âyâO\', r/V xpivwTiv ri[xeëç^ nâaiv aùzoiç â(t)jo[X£v.

-ocr page 65-

Vs. 1111 seqq.: •

xatv Xa^óvre; äpyßicv el6\' apTraVat ßouXwQs tc
c^iiv iepay.i<Tx.ov èc Ta: X^ïpa; ipv
Yîv TTOu deiTyrju npToycpûvaç ùp-ïv TT£p.^op£v,
\' h\' Si p.Yi xpivY)TE, ^^aXxEUEo-Ge p.w(7xcy; (popEiv

w,Tre/3 dvSpidvxtc; w; l/^wv c; av /ijtvï fiviv\'
5T«v £;(/j\'rE Xeuxiïv, töte /xa^idG\' oOrc») 5txy)v

âùxreO\' ïîfxtv, Tiäo-t Tciç ôpvnjc xcxTaTiXwy-evoi.

Futurum indicativi â(i)7op.ev indicat quid post hoc tempus
futurum sit, coni. praes. xpivomv et y.pivnze quid hoc tem-
pore fiat, seil coni. praes. ßovlrivOt, dumme, e^ri et èxr.xe
indicant, quae fiant eo tempore, quo peraguntur ea,
quae verbis SaxTop-ev 1112, mn^caev et S^nexe significanlur,
unde coni. praes. pendent. (Formae xpîvwTtv et xpivnxe
etiam possunt esse aor. coni. sed comparatae cum f.\'xpsXùm
Nub. vs. II IG praes. coni esse videntur.)

Cf. Plut. vs. 216:

èyô> ydp, ev xovx\' ît0i xatv ân (Cob. xpv) ft\' dnoBaveiv
aùxà; SiaTipd^Cù xaûza.

Ita enim legit Dindorf. pro xEi ^eî, quod tantum pertinet
ad tempus praesens , quum lamen ncccsse est conditionem
eodem tempore esse (luo Sianpd^o). Sic etiam Meinekius

Pac. VS. 031 ÓT£____ Ityei mutavit in órav----léy-ri, quia

sententiam temporalem eodeu) tempore esse oportet, quo
iva____Xéyom, unde pendet. Legimus igitur 1. I.

énizYiôéç y\\ tV ózav èv TïixxAyjo-fa
Mç Xf^ TTcXEfjietv XÉy^ Ttç, cl xaSripLevoi
ùni zoO âéovi XiyMj\' iwvixwç et.

-ocr page 66-

Ubi Ó-re Xé^si significaret certam quandam actionem,
quum hic indefinitum temporis momentum formula ôtov
Xé-/^ significari necesse est.

Alia exempla, ubi coni. praes. significat, quid fiat eo
tempore, quo peragitur id quod verbo indicator unde
pendet, inveniuntur Nub. vs. 244 , 394 , 992, 1008, 1124,
1128, 1211, A v. vs. 450, 519, 559, 564, 1114, 1115,
1550, leai, 1672, 1619, 1623, 565, 566, 567. Cf. etiam
Av, vs. 758 cum vs. 757 et versibus seqq., et 1598 cum
vs. 1597,

Nonnunquam coni, praes. significa!, quid fiat non tan-
tum eo tempore, quo peragitur id, quod verbum indicat,
unde pendet, sed etiam quid factum sit ante illud tem-
pus et ipso praesenti tempore fiat.

Videanms e. g. Av. vs. 1610:

èàv dè zoiiç opviç êx^re
ÔTav èfjLVÙY) Tiç TÔV xbpaxa xal rèv Ata
5 xópa^ TrapeXQwv zoùmopxovvxoi làBpx
Tzpoanzop-tvoc, exx0t|/£t töv v^alpbv Oevwv.

Ubi bpvÜTi est eodem tempore quo fxxot|/£t, Ix^xt autem
non tantum est eodem tempore, sed etiam ante id
tempus.

Cf. Vesp. vs. 1071 :

eî Ttç xjp.û)v, &) OeàTat, tw £/zVjv t5&)v tpùffiv
£iTa 0aû/jwtÇ£t fi\' bpôiv p.i(Jov âi£a(fY}x(,)pévov,
Yixii npâv èaxiv t/j \'mvoia XYii iyxtvxpiSog, \'
^ pa(îiù)ç èyw SiSà^Oi, xav àpiovaoi ^ TÔ Tipiv.

-ocr page 67-

ubi adv. tö -npiv demonstrat coni. praes. ^ esse etiam ante
tempus verbi

Cf. Kq. VS. 1307:

èccj xprj,
ùnà r£priSbvo)v Gra7ret(r\' èvxoöjBx xazocyYipaaop-oct

Ubi verbum xp^ a tempore praesenti ad tempus futu-
rum pertinet.

Eq. VS. 37:

£v ccùxcvg napatxrjaâneOcx,
\'sTtiânhv riuïv xoîç irpoçùimijiv noieîv
tiv TOS enecTi yocipMai y.ai toî; npocypLatriv.

Non hic apparet utrum pertineat ad tempus

praesens, an ad futurum, neque utrum Yiv----x«\'^\'

sit sententia conditionalis an quaestio indirecta.

Videamus postremo duos locos de quibus Hermannus
disputât (1. 1. pag. 20).

Nub. vs. 1152 ubi teste Hermanno quibusdam in libris
legitur:

2S2. &)(7t\' aTTO^pûyctç âv rivxiv âv ßovX-n âUriv.
Xr. y.el p.àpxvptg nap-naav, ôx\' èJavsiÇôpiYjv ;
2i2. ttoXXm ye p.àXkov, xov Tiapficrocv X\'^\'®\'

Si scribitur y.ti nxpüaav, quod quia quaestioni Strepsiadis
congruit praefero, simpliciter indicatur quid ante hoc
tempus factum sil, sic ut versu superiore, sin xavTrapwut,
(juod Hermannus, Dindorfuis et alii scribendum esse
putant, indicatur, quid fiat eo tempore, quo id agitur,
quod verbis ànot^uyoi; âv significatur. Utriusque constru-

-ocr page 68-

ctionis occurrunt exempla: vid. cap. II § 2 et cap. II
§ 5, nec quidquam his lectionibus répugnât. Sed xâv
nacpfitjocv cum Hermanno reicio, quia desunt exempla,
ubi <xv hoe modo adhibitum sit. Si tamen metrum ad-
mitteret, etiam xov ei napriaoa legi posset, cf. Lys. 118,
cap. Ill § 4.

Lys. vs. 1025 teste Hermanno nonnulli scribendum
censuerunt:

v.ôcu fit firi \'xûtreiç, èyw <tov xov zoSs tô dripicv
zoùni ZMCfdaXfjLû Xa^oüa^ è^e\'dov àv, ô vûv êvi.

Hermannus autem reicit xàv [xe ^i-h \'Xû^et?, quia àv non
hac constructione occurrat, scribitque xàv fxs p-ri Xun-ng èyo)
(jov yAv.... è^eihv àv cet., quod equidem nihilominus
reicio, quia ne unum quidem huius constructionis exem-
plum occurrit. Sed assentior Dobraeo, qui legit x£Ï pe
fiV) \'lÙTzei;, quem Dindorf. secutus est (vid. Dind. 1. I.),
et cui constructioni nihil répugnât, cf. cap. II § 2 et
cap. II § 5, 10.

2, Aoristus comunctivi.

In sententiis conditionalibus, temporalibus et relativis
aor. coni cum àv indicat, quid factum sit ante id tempus,
quo peragitur id, quod verbum indicat, unde pendel.
Cf. Av. vs. 489, 750, Nub. vs. 37G, 351, 348, 404, Han.
vs. 16, 878. Itaque Eq. vs. 92 mv^aiv mutare velim in
TrtWtv, quia post multa pocula, non semper inter bibendum,
hominis ebrii sunt. Cf. Pac. vs. 916 et 1359. Itaque si

-ocr page 69-

verbum, unde aor. coni. pendet, est futurum vel futuri
temporis significationem habet, hic aor. coni. idem sig-
nificat quod futurum exactum.

E. g. apud fut. ind. Av. vs. 53, 167, 183 , 204 , 342,
383 , 458, 1086, 1102, 1408, 1642, Nub. vs. 77, 536,
942, 945, 1079, 1083, 1087, 1121, Eq. vs. 210. Itaque
Eq. vs. 698 legatur:

KA, oîiToi [xà TYÎv AïîptïjTp\' èfltv fiiî (?\' èxcfâyo)

èx. TûçâE zri; oùdénoxt (3i(i)aop.ai,

AA. riv iJL-f) \'-/.cpayyjç; èyw $é y -hv (xr, ct\' èy.rdM
JtaT (vel xâv) £y.p5(j>iî(Ta; aÙTÔ; èniSixppxyû.

Particulae èâv et w enim hic adhibendae sunt pro li-
brorum lectione cum à quam tuetur Hermannus Lib.
II cap. 7 et Dind. 1. 1. Sed quia jSiMJo/zat hic votum sig-
nificat etiam tl cum. opt. posset adhiberi (cf. cap. II
§ 2), nisi repugnaret metrum.

Eq. vs. 805 seqq. legatur:

■hv $é ttot\' eIç àypàv oino(; a7:£X0&)V tlpnvxïo: \'JiaTjOÎ»!;^
y.al X\'^P® (faywv àvxOxpprtvri /.ai ote/x^ùXm s; Xbyov sXOoiv
yv&)!7£Tai cÎMv xyxOôiv xùràv tri pnaOofspx nxpixèmcv

Conditio aliquid incerti habeat necesse est, quam ob
causam y)v .... JiKT^tv}//) .... àvaOappm-n praefero lectioni
Meinekii tl____^tarpî^j^Et----m/xOappritra quae certum tem-
poris momentum indicat. Prorsus autem improbo libro-
rum MSS. lectionem quam retinuerunt Hermannus (Lib.

II Cap. 7), Dindorfius, Bergkius (Ed. I. 1.) alii. et____

5t«Tpi(|<Tj ---- àvaOxppinaip, quia ad hos coniunctivps neces-

-ocr page 70-

sarium âv desideramus. Ceterum assentior Meinekio èWmv
pro ilQri scribenti, quia symmetria postulat etpwaïo; (Jta-
— (xvxQccpp-n<Tri, X^àpx (faywv — (7T£u.<f>ùXo) éç loyov èXGmv.
Aoristus coni. cum significatione futuri exacti inve-
nitur apud imperativum Nub. vs. 89, 345, 702, (impera-
tivus est omissus Nub. vs. 267, Ran. vs. 1281 ubi xv
addidit Elmsleius), apud ôttojç cum fut. ind., quod signi-
ficationem imperativi babet Nub. vs. 489, apud infmi-
tivum cum Av. vs. 1355, apud Bovhpuxi Nub. vs. 1500,
1501 ubi inf. xmUvvxi e fut. ind. xmhî<; mente repeten-
dus est, apud praesens ind. cum significatione futuri Av.
vs. 1543, Plut. vs. 280, Eccl. vs. 247, Veopyoi Dind.
fragm. n^. 156:

ènei di$oip.i Spx^pidq \'

èóv (xt zw àpx^v àcf-rize.

apud fut. exactum Nub. vs. 1435.

Etiam apud opt. pot. qui fut. ind. significationi appro-
pinquat coni. aor. cum xv adhibetur significatione fut.
e.xacti in sententia couditionali, temporali vel relativa.
E. g. Nub. VS. 116 :

■hv OVV puxOin; p-oi zov xSixov zcvzov Xbyov
â VÛV ôcpeiX&) $ix (tg, zoùzon twv XP^^"^
oüx av xnodciriv cùi\' xv c/BqXöv oùdevi.

Hic ipse coni. aor. in sententia couditionali indicat

opt. pot. significationi fut. ind. appropinquare. Cf. Cap.

I A § 4, 30 et Cap. Il § 2 n«. 2. (De oùd\' àv vid. Cap.

III § 5.) Vid. Nub. vs. 1151, Vesp. vs. 726«, Lys. vs.

140, Plut. vs. 52. Sic etiam Nub. vs. 1393:
\' f

-ocr page 71-

ei yap zciaiirä y ovTcg eletpyao-fxevo;

/äXMV avaTretaei,
TO depp-a zö)v yepoazépm läßoip.£v m
cclX\' ovd\' EpeßivQov.

fut. ind. ohiamivei indicat. opt. pot. Xocßoip.tv «v appropin-
quare significationi fut. ind. Gf. Gap,. I A § 4,

Sed apud opt. pot., qui a significatione fut. ind. dif-
fert, adhibetur opt. sine dv in oratione obliqua: Ran. vs.
96, Nub. 108, 870. Vid. Gap. II § 2 n». 2.

Etiam coni. perf. cum av, quod pendet a verbo cum
significatione futuri, nonnunquam idem valet quod fu-
turum exactum. •
Av. vs. 554:

xdneiz\' rjv tout\' inaveazm^, triv dp^nv töv Ai\' dnaizeiv.
(xdmió\' äv A. xaTretiJav R. vid. Dind. 1. 1.)

èTroveo-Trixet habet R. V. teste Dind. 1. 1. quod non convenit
futuri exacti significationi, qua hic opus est.

Nonnunquam aor. coni. cum av pendens a futuro
vel formula, quae signif. fiit. habet, significationi futuri
appropinquat. Vid. e. g.
Nub. vs. 1490:

toDt" avzo yap xai ßovhp-at,

Yiv crp-ivm pci pi) r>pi$b) toc; exni^a;,

r) yd) npózepöv to); iy-zpa^riXurOa) neadyv.

Ubi npc^M habet signilic. ful. èy-zpaxrihvOM autem fut. exacti.

Significant enim haec verba: Hoc ipsum enim etiam
volo (seil, vos perdere), nisi forte ligo meam spem fallet,
aut ego antea (t. o. antequam hot perfecero) delapsus ero.

-ocr page 72-

Cf. Ran. vs. 132, 570, 685, 807, Nub. vs. 1126, 1500,
Eccl. 803, Vesp. vs. 807, Lys. vs. 412, 768. Non igitur,
ni fallor, opus est coniectura Meinekii qui Av. vs. 190
pro Bvawatv Bvoitjiv scribendum esse putat.

In quaestionibus indirectis aor. coni. semper habet
signif. futuri. Cf. Nub. vs. 535, Ran. vs. 175, 644,
1517, Vesp. vs. 27i; 398, Ach. vs. 1031. Nonnunquam
propria significatio aoristi coniunctivi explicari potest e
significatione quadam incohativa temporis praesentis.
Videamus Av. vs. 577:

•hv è\' ci/v rind; [xiv im\' dyvoiai; eivat voiiimtcn to [xriSév
toütoü; dé decvi xovg èv \'OAu^to^ , tóte xpv\' axpovBoiv vé(fo<; dpBév
xai ampfjloäöyotv èx zmv äypäv tc arépij\' avzö)v dvaxdtpai.

Videmus vcp.io-Mo-t eundem locum in sententia habere
quem Av. vs. 586 -nyo^vrai. Comp. Ran. vs. 1463 vcjmtuùiai,
Av. vs. 723 vc/juVvîTe, Plut. vs. 682 et Av. vs. 1366 vop-
aa;, quod partie, significationem habet temporis prae-
sentis, quia verbum vcpÇeiv hic non idem significat
quod vyeiaBat, pulare, opinionem habere, sed potius opi-
nionem suscipere, ita ut tempus praeteritum significet
opinionem habere, pulare. Non tamen vep^Eiv ubique
significationem incohativam habet. Nonnunquam enim
idem significat quod rtyt\'iaBai. E. g.-Plut. vs. 273:

TrâvTw; ydp àvBpbmcv (fùcrti zciovtcv èç rd ndvxa
r,ytlaBé (i\' elvai xcvdév âv vc|uitÇe9\' üyié; eimîv,

cf. Av. vs. 1349.

Sic ^etiam âp^aaiv Av. vs. 1606 futuri significationem

-ocr page 73-

habet ; cf. Eq. vs. 801, ubi aor. äp;^ eundem locum in
sententia occupât, quem praesentia dpndKYig, ^wpo^cw;,
naBopd et etiam perfectum cum significatione praesentis
xtxnvri. Neque minus Vesp. vs. 558 part. aor. àp^a; eundem
locum in sententia occupât, quem part, praes. o^cpa^wv,
itaque praesentis temporis significatione adhibetur. Ex
quibus locis patet dpyttv hic habere significationem
incohativam regnum accipere, itaque praeteritum signi-
ficationem praesentis regnare. Plut. vs. 494 riv----|3Xét{;yj

significat: si aciem acceperit. Ibid. 505 ÖXetteiv significat
videre, si legitur xcàjvriv /SXetl»«;, aciem accipere autem, si
legitur TaüT r)v

Vesp. vs. 715 aor. (îeiWo-i significationem futuri
temporis babet. Gf. Lys. vs. 437 ida^ai ovroç; vs. 822
ièeiad yt (juibus aoristis praesentis temporis significa-
tio est.

Animadversione dignus est locus Av. vs. 1622:

ÔTav dtccpêpLÔiV dpyvpiSiov xù)(ri
âvOpumo; cvzo; -h xaOmai lov(itvoç
xaTaTTTÔpievoç ixzîvcç, dpndaaç Xdôpx
npeßdxciv âuoiv ript^v dvoijet t&> 6e6>.

Ubi rvy-n non in Tuyx«»*) mutari potest, quia syllaba
tertia vocabuli dpyupiSiov producitur, sicut Ran. vs. 1301
mpvièiMv, Nub. vs. 92 rwxi^icv, 746 I(>y/.paxt$iov, Plut. vs.
985 ip-axiSiov. Attamen $iapidp.ûiv xù^ri, ita ut xaO^rai, quod
occupât eundem locum in sententia, necessario actio-
nem eiusdem temporis ac ovcîtei significat. Quae con-
structio significatione verbi xvyxdyuv positi cum Participio

-ocr page 74-

praesenti explicari polest. Aoristus enim verbi zvyxccveiv
cum participio praes. coniunctus habet significationem
temporis praesentis. Vid. e. g. Plut. vs. 150:

CTov ixkv aùzdç xi; izévriz Treipwv zvyri

neque dilTert a praesenti verbi ruyyjxvuv cum Participio
praes. Cf. Plut. vs. 1037. Cum Participio aor. autem
coniunctus significat tempus praeteritum. Vid. e. g. Av.
vs. 458:

0 ydp âv av rvyrii (J-oi

ocyaQbv mphoiç,, zovzo xctvöv iazai

ubi propter fut. ind. ïazai coni. aor. zù/nç r.opiaaç signifi-
cationem futuri exacti habet. Cf. Plut. vs. 3. riv----Xéça;

TÛ^ip, quod eundem locum in sententia occupât quem
èb^n. Cf. etiam Plut. vs. 237:

r)v piv yàp Et; ^£t(î&)?.èv eiçe).9c!)V
eù6ùç y.azr\'itpv^év pi v.azà zrig yrtc, xw«»,

et Nub. vs. 1079:

p-uyoç yàp r,v zù)(rig àhùq, zà5\' àvzepû; npb; aùzôv.

-ocr page 75-

CAPUT III.

Kâv.

§ 1. Kâv ill oratione obliqua.

In sententiis conditionalibus xâv natum est e xai iàv.
Kai significare potest et, itaque xâv non ditïert a signifi-
catione vocabulorum riv dé.
Vide e.. g. A v. vs. 566:

rjv lToaret(Jwvt tiç oiv %ri, vmrn Tujpoù; xaGayiÇctv\'
riv â\' \'llpaxXéei 9û/)(Tt, Xâpco vaerroù; Oùsiv pnhzoûvTa^-
xav Alt Q-jy) (iaaihî xpiov, jSauiXeü; èar\' op^iloi; opvi;.

Cf. Nub. vs. \'1120:

T,v ùè TrXtyOEvovt\' ï$(,)pxv, v7op.vj xai roj zéyovq
xov xépautv aùxoû \'/(oKaC^aiz, orpr/yiiXai; 7\'jvxpi\'^op.îv.
xâv yap.-n ttot\' airiç r) xrhv çuyysvwv •/] tô)v cptAwv,
îiŒousv x9iv vùxxa uàaav f\'iar\' Ï7&); f3suXin7exai
xâv èv Aiyùnxb) xv^elv âv fxàXXev yj xpîvai xaxM:.

Ubi prius xâv vs. 1128 eandem prorsus significatio-
nem babet (]uam riv âé vs. 1126, secundum xàv vs. 1130
autem prorsus aliud quid significat; de quo vid. Cap.
III § 2. Cf. Av. vs. 1111, Nub. vs. 992, Ran. vs. 1178.

Praeterea xai significare potest dmw , itaque xâv .ît.
E. g. Av. vs. 1550 :

-ocr page 76-

(féps zo cx.iadewv, Iva (xt Y.dv b Zevg
ovoiBev, ccy.o).ovdeLV do/M xav-/j(pópo).

Cf. Eq. VS. 963, 1386, Ran. vs. 736.

Tertia significatio vocabuli y.a\'i est vel, itaque vocabuli
/.av vel fti. E. g. Nub. vs. 1315:

Citjzt VI —
•/töv änavzag clgnep dv
^uyyévnzai, vjxv Xiyn T:aumvnp\\
1(70); tffo); ßovkhaezai y.dffoivov aiizbv elvai.

ubi /.dv significat vel si, et xoï, quod cum vocabulo
a(j)(,)vcv crasi coniunctum est, vel. Cf. Lys. vs. 123, Eccl.
VS. 796, Ran. vs. 685; de Nub. vs. 1153 vid. supra
Cap. II § 5, 10.

§ 2. Kov in oratione recta.

In oratione recta xav natum est e xat àv, dum xat
easdem significationes habet, quas proximo paragrapbo
memoravimus et, etiam et vel, dv autem pertinet aut ad
optativum potentialem, aut ad praeteritum modi poten-
tialis, aut ad praeteritum repetitionis, aut ad infmitivum.
Videamus nonnulla exempla. Lys. .vs. 516 legimus: xav
MiMX^éq y, et (xii \'aiyac. Ubi xai significat et, pertinens ad
verbum ^pw^ïe;, ad quod praeteritum etiam av referen-
dum est. Ceterum de boe loco vid. Cap. 1 B 2.
Nub. VS. 1235 legimus:

^ xav TzpoçiGCcaâd\'fiy d^ax\' Ofjtócjat, Zf^idy^oAcv.

-ocr page 77-

Ubi \'/.ai significans vel pertinet ad t/5im|3oXov, av perti-
net ad optativum potentialem.

Lys. vs. 1025:

xel UE u\'i) \'Ivmiq, syw aov -/av rb5e. zè Qnpiov
zoüm ToxfOaXuw Xa^Gvcr\' è^etXov av, o vDv è\'vt.

Ubi /.ai significat vel et pertinet ad verbum è^eïXcv, ad
quod praet. in re non facta etiam av pertinet, dum apud
ipsum verbum repetitur. (Vid. Cap. IV § 2. De vocula
y.ti pro xav Vid. Cap. II § 5, l«).

Cum Infinitivo adhibetur xav Lys. vs. 132:

ECprïffOa (JouTyj; xav TrapazepLEiv Or,p:i(Tv.

Ubi /ai significat vel pertinens ad Omtav ot av perti-
net ad inf. (Vid. Cap. I. D.).

Eadem ratio est vocuhie xav Eq. vs. 621:

m; èy6) juet doxcö

xav fxaxpav ó$èv $iü.Qtiv

m!7t\' axoüffai.

Ubi xai cum significatione vel pertinet ad pa/.pxv èdbv,
dum a\'v pertinet ad inf. iJieXOeïv. Cf. Nub. vs. 1129:

ö)(TZ^ tffo); jScuXriceTat
xav ev AiyuTlTM Tu^eiv av pdklov y; xpivai xax&);,

Ubi xai (jiiociue significat el pertinet ad vocabula èv
MyunzM, av autem ad inf. zu^tiv, dum apud ipsum verbum
lepetitur, si quidem coniectura Kockii admittenda est,
qui Mss. lectionem mv reicit. Vid. Cap. IV § 2.

Itaque Seagerus Av. vs. 671 xai cptXïjo-at in xav »^ptXwat

-ocr page 78-

6ö

mutavit, ubi ambo /.ai, i. e. vel, et xv pertinent ad Infi-
nitivum.

§ 3. Km wiguiis vocabuli.<t adieclum.

Cum singulis vocabulis constructum xsa est pars sen-
tentiae conditionalis omissae. E. g. Lys. vs. 671:

ü ydp è\'jSóivei Ti; vïowv zaigde /.av apnxpdv laßriv,
i\'j§tv iWii\'^oixTiv ovroi hnapsDg /^üpovpyiac.

Absoluta sententia fere buiusmodi esset: si ydp èviJwo-et
TU Yipió)V TauSe XajSw, /av (i. e. /.ai, etiam sdv, si) (rixupdv
laß-w £V(JtiJw y.xi. Cf. Vesp. VS. 92 xav dyyr^v, Plut. VS. 126
/.ov s-uu/tpiv xp®\'-\'®\'-^- Ach. VS. 1021 xov ttévt\' ëtyj. Itaque Mei-
nekius Ran. vs. 734 /ov vocabulo -/.ai substituit:

aXXa xai vïiv wvóyjToi pLSTocßxlövTs; zou; xpbnovq
Xpftade xciq auOt;. \'

Vocabula xai vvv significant etiam nunc, sed sententia
poscit nunc saltem, quod vocabulis xav vüv significari opor-
tet. Complefa sententia enim esset: a/X\' Mvi-nxa p.exaßxUv-
Xti Tcü; xpimv; XP^"\'®- XP\'^/O\'XoiJiv xvOi;, xav (i. e. xai

etiam èdv, .si) vvv xovxo mirixe (etiam nunc demum hoe
facitifi).

Eadem de causa Memsterbusius Plut. vs. 94.5:

èdv (Jè ^SC,vyvj Xaßc.) Tiva
xai 7VXIV0V

xai in. zav (i. O. xai idv cvxivov /.dßo)) mutavil.

-ocr page 79-

§ 4. Kav loli sententiae addiiuw.

Ubi /.av tuil sententiae couditionali apposilum est, v-ai
pertinet ad banc sententiam conditionalcm, dum «v aut
repetitio est particulac verbo appositae, unde sententia
conditionalis pendet, aut pertinet ad Verbum omissum
et e prioribus verbis meute repetcndum. Videanuis c. g.
duos locos: Ran. vs. 585:

■/M eï f/E rvnrot; av ixvTeimi[j.i aoi,

Ubi xai signilical cel pertinens ad sententiam cou-
ditionalem, dUni <xv est repetitio parliculae o[»talivi po-
tentialis. Lys. vs. Ill:

AV. èOéXcit\' av civ, £t iiTtyav-i-iv vjpoi[X èyU

utr \'/.azxX\'jdOLi tcv zèXep-cv; MV vii zrlt Oeró.

èyo) u£v av /.av et jUte xp^tY] TcSy/.KxXov
Tcuzi xazaOeicrav exmetv aCOr,[jLepóv.

K.A. éyen dé y\' av xav Mjnepsc ^zzdv ue dri ((lob. XPV)
èmdcïiv\' èpLavTÜf napxzepLOvcrav Oripttvv.

Secundum xav ortum est c /.«t et èdv signilicaUiue vel
si, vid. Gap. Ill Prius xav inilem uatum est e xai,

(juod pertinet ad sententiam conditionalem e? p.e et
av (]uod pertinet ad omissum optativum éOéhipn, (jui ad
vocabula éyö) {xèv «v e prioribus vocabulis éOéhiz\' av ovv
mente repelendus est.

-ocr page 80-

§ 5. ov.

Duobus rationibus ov^i adhiberi potest. Nam senten-
tias duas vel vocabula duo coniungere potest, sive est
additum av, quod ad proximum verbum pertinet, sed hac
coniunctione attractum est e. g. Nub. vs. 978 av...
èjSatJi^ev, vs. 980 ov^" a.y...èlw, 1432 ovè\' av. . . ^oxcïyj eet.
sive illa coniunctio particula av caret. E. g. Ran. vs. 899:

* d\' ciix aroXpov aa(foïv.

aV.ïvy)Tet cppévEc.

übi idem significat ac vocula y.sv contracta e /.ai ov.
E. g. Av. vs. 471:

apwcGiis yap ê<fv; /.cy TroXyTrpofyfxwv, ov$\' At<7W7tov 7re7raTY)/u*;.

Sed etiam significare potest ne ... quidem. E. g. Av.
VS. 296:

idtiv èt\' ecrd\' im\' avTÖtv 7r£T0f/Év&)v zt,v üco$ov.

Ran. VS. 75:

oü ydp o-dcp\' 01^\' ciiS\' oci/xè Tciüö\' óto); e^et.

Nub. VS. 1396 ocXk\' ov6\' ipeßivOov, Pac. vs. 1200 ci/Sè xoX-
lijßov. Sic saepius ovSé cum huiusmodi vocabulis coniun-
gitur ad vim negationis augendam. Gf. Lys. vs. 107:

aXX\' oi/di p-of/pv y.azaXéhinzai (fi\'^ici\'Xv^.

Lys. vs. 109:

, cü/. et^cv oiiè\' cXtaöcv öxtw^äxtjXov.

-ocr page 81-

Si cv3é significat ne... quidem saepe particula öv est
addita, quae pertinet ad verbum. (Vid. Cap. IV § 1.)
E. g. Eq. VS. 573:

y.ai <7zpaTr,yèg oiid\' dv et;

T&)V npè zoi) aizr,7iv fizr^a\' épèfxevog Khaivezov.

Exemplum ubi ci»dé significat ne ... quidem et neque,
dum av pertinet ad verbum, legimus Vesp. vs. 72:

yjv ov et; yvoif) mz\' cvd\' dv |upi|3aXct

ubi prius cv$é significat ne ... quidem dum av ad opt.
pot. yvoin pertinet, secundum djdi autem neque, dum ov
item ad opt. pol. ^ufxjSaXot pertinet.

Utriusque significatiouis e.xemplum invenimus etiam
Nub. vs. 425 seq.:

ciid\' dv diahyQeiw y dzv/yvig xctc aXXot;, ouiJ\' ov anavToiv,

oud\' ov Bvcraiii cud\' av ffTrettratnx\' oiid\' eJtiOetïiv h(5avo>zèv. \'

Primum et secundum có$é significant ne ... quidem
dum prius ov pertinet ad opt. pot. diah/Oeinv, secundum
ad idem verbum, quod tamen omissum, sed e praegresso
mente repetcndum est. Cf. Av. vs. 11:

ciid\' dv {ld Af\' evTEÏiOev y\' \'E^YixeTuiJy)?.

Av. VS. 815:

cvS dv ya[j.tXA>r, rravu yt xtipiav y ëx&)v.

Tertium, (juartum et quinlum oudé Nub. vs. 426 se-
quentia cum praegrossis coniungunl, et siguilicant neque.

-ocr page 82-

Tertium et {juartiim av ibidem pertinent ad opt. pot.
Bùvaifu et (77r£t(Tatp, dum quintum cù§é opt. pot. èmBeiriv
sine particula óv cum prioribus coniungit, quia particula
facile ex antecedentibus mente repetitur. Cf. Cap. IV § 4.

De diversa significatione vocabulorum ovS\' âv in eodem
versu vid. Plut. vs. 924. De où-/, âv cum significatione
ne ... quidem vid. Vesp. vs. 298, Ach. vs. 906 et Nub.
vs. 108 comp, cum Plut. vs. 924.

Particula âv quae apud où5é, ne ... quidem , posita est
saepe est repetitio particulae, quae ipsi verbo est appo-
sita. Vid. Cap. IV § 2. E. g. Vesp. vs. 508:

èyô) yxp âv ipviOoiV yâla
âvzi xoû ßioi> läßci[x âv ou y.t vvv ànodxepîig.

CL\' Lys. vs. 3:

cv$\' av $ie).9eiv ■nv dv vnó twv xvfindvMV,

Nonnuiujuam etiam cv^é est repelitio negationis parti-
culae, quae vorbo a{)posita est. E. g. Pac. vs. 1223 ovx
dv^ npiai[xr,v cv3\' dv i(j/a5o; p.idg. Cf. Nub. VS. 118 et 1250:

oïix dv dnoSoiriv ovS\' dv èjSoXöv ovStvi,

Sunt pauci loei apud Aristophanem, ubi dv ad sub-
stan tivuin vel aliud vocabulum pertinet. (Vid. Cap. 1 C.
§ 1.) Videamus denique duos locos. Ach. vs. 1033 seqq.:

FE. (ril dï).d [xoi trxaXayp-èv upvvnq eva
èf xèv xaXapiiaxov èvaxd),a^ov xovxavi.

^ Al. cv$\' dv (Txptßihxiy^\' d),l\' ariwv oïpx,v^é r.ot.

-ocr page 83-

Ubi particula av quamvis substantive apposita tamen
cum interserendo optativo potentiali èvvzalax^sin constru-
enda est, dum cvSé cum substantive vzpißihyiyl coniunc-
tum est ad vim negationis augendam. Cf. supra Nub. vs.
1396 ovd\' eptßivQov, Pac. vs. 1200 cvèè xoAAüjSsu eet.

Vesp. vs. 558 c; sfjt\' av ^mvt ndziv i. e. k ouè\' d ^ü/jv
ïjfJEtv, qui ne sciebat quidem an viverem, dum vocabula o;
é\'^\' ovBi IJwvt\' yJJeiv idem significarent quod vocabula: k
oud\' oTi ^oV/iv fdtiv, qui iiesciebal etiam me vivere.

CAPUT IV.

UK r.OI-LOr.ATlONK PARTICULAE xv IN SKNTKNTIA.

§ 1. \'Av setnel in sententia posltuni.

Non ubique sine coutreversia statui potest, ubi parti-
cula Äv in sententia ponenda sit. Mode verbum proximo
praecedit, e. g. Vesp. 1440, Av. vs. 1129, Lys. vs. 1097
cel., mode proximo sequitur verbum, e. g. Ach. vs. MS,
801, Eq. vs. 1110 cel., mode uno pluribusve vocabulis
a verbo disiunca est, e. g. Ach. vs. 640, Pac. vs. 130,
351, prout aut metrum aut sonus poscit, aut serius ocius
significanda est mutatie, quam particula «v sententiae
alVeial. In eralioiu^ recla nullum exemphuTi invenimus,

-ocr page 84-

ubi sententia a particula iv incipiat. Quamvis in oratione
obliqua sententia plerumque a coniunctione vel prono-
mine relativo incipiat, nonnunquam tamen unum voca-
bulum plurave vocabula, quae intenduntur, praecedunt
coniunctionem vel pronomen relativum. E. g. Nub. vs. 749:

yu-jxly.x (fxpuaxid\' ei Tcpiauevs: (•OtTTaXv^v,

/.aOéhiui vvy.XMp tvïv creÀvîv/îv,
»

Cf. Nub. vs. 256, Av. vs. 1550, Pac. vs. 371, Lys. vs.
572, Ach. vs. 555. Eccl. vs. 304.

Nub. vs. 933 e libris editur: /.lavaei xrw xe\'p\' w ÈmiSàX/^ç.
(Bergk.: ü r/iv yßp y-i.) Videatur deinde Krüger, Synt.
Gr. § 54. 17. A. 7. \'

Etiam unus locus apud Aristophanem occurrit ubi «v
coniunctionem praecedit: Av. vs. 1017, Dindorf e cod.
Flor. A recepit:

vh At" oxjy. ot<ï\' av ti
(fOatv); £t\'

ubi particula pertinet ad opt. pot. <pOaiY);.

• Vocabula, quae intenduntur plerumque particulam «v
atlrahunt. Permulta sunt huiusmodi vocabula, unde sen-
tentiae incipiunt, vel quae vulgo mter prima sententia-
rum vocabula ponuntur, quibus particula attrahitur.
In sententiis conditionalibus et temporalibus, quae cum
«V et coniunctivo construuntur, haec particula semper
cum coniunctione in unum vocabulum conllatur. Vid.
Gap. II § 3. Pronomina relativa, quamvis cum par-
ticula non coniungantui\', plerurncjue tamen eam\'attralumt.
Vid. pap. II § 3. De /.«v et cùS\' «v vid. Gap. III.

-ocr page 85-

Cetera vocabula, quae «v attrahunt, et locos apud Aris-
tophanem, ubi haec occurrunt, iam enumerabo, neque
ea quae praeterea de collocatione particulae av in sen-
tentiis relativis et sententiis Cap. III memoratis mihi
dicenda esse videntur silentio praetermittam.

10. Parliculae inlerrogativae et pronomina inlerrogativa :

Uütg av: E. g. a) Eq. vs. 1324 ttw; âv îJctfjiev; ceteri loci
ubi a) verbum proximo sequitur sunt: Nub. vs. G89,874,
Vesp. vs. 1195, Thesm. vs. lOlG. Nonnunquam verbum
b) uno vocabulo c) pluribusve vocabulis, nonnunquam
etiam d) tota sententia a particula remotum est E. g.

b) Eq. vs. 400: tiw; âv a èTTaivé<rai[jLEV. Cf. Vesp. VS. IGG.

c) Eq. vs. 773:

xai m>i «v èficO yiâïXbv ae cpiXwv, m Aïï/xe , yévoizo mliTYjç, ;

Thesm. vs. 22: ttw? âv oîiv

Tipè; T5ÎÇ âyaôcîç xoùzotcriv è^eùpotç xzé. Cf. Ach. VS.
991, Eq. vs. 10, Av. vs. 1437, 1652, Ran. vs. 582.

d) Plut. vs. 583:

ei yàp £7rXcÛT£i, trû; âv ttciwv tôv \'OXiip-rnxév aùràç ây&)va,
cva Toù; \'EXXrjva; ânavzaç àei ât\' ézovç népinzov ^vvayeipei,
ocvexripvxztv z<ùv àaxrizmv toùç vixwvta; axecfovMaaç
xcTtvw (7T£(pâvfj) ;

Raro unum yocabulum plurave vocabula inter particu-
lam interrogativam et âv interseruntur :
Av. vs. .374 : ttw; d\' âv oîS\' -fipaq XI xp\'^\'Tipov di^âleiâv Tiûxe ;
Av. vs. 201 : TTWÇ ànx\' âv aùxo-ji; ^uyxaX£(7£iaç ; Cf. Nub.
vs. 79.

Ach. vs. 307: dé y âv xalC); Ityoïç, âv;

-ocr page 86-

Lys. VS. 912: xat ttw; 19\' ayv/ï (Jat\' «y eXGot^\' è; ttóXiv;

\'Ap\' «v a) Pac. VS. 710. d) Vesp. vs. 484. ITóSsv dv
a) Pac. VS. 21, 521. IloD ydp dv c) Lys. vs. 910, IToï (Jrir\'
dv a) Ran. vs. 290. Iloïov dv a) Vesp. vs. 1198. Hctav
dv a) Av. VS. 173. Tt; dv a) Ran. vs. 1373 (o dv èmvó-
•/)ff£v dXh;;) b) Plut. VS. 501 (tï; dv ouv) {zit; ovv dv b) Pac.
VS. 1033). Vesp. vs. 347, Lys. vs. 259 (zig dv ncz\').
c) Thesm. vs. 715, Av. vs. 198, Eccl. vs. 363, Tïv\' oöv
dv b) Thesm. vs. 768. Té iv cvv b) Av. vs. 172, Thesm.
VS. 707, c) Plut. ys. 335, Tt »v c) Plut. vs. 464, Té dv
c) Plut. VS. 462, Tt dyiz «-v a) Thesm. vs. 847; Eccl. vs.
24 et 348 {zi dm «v et/j;) Plut. vs. 1152 (cf. Nub. vs. 154
et Lys. VS. 399) tü «-v Eq. vs. 1209. Tï ydp «v b)
Eccl. vs. 85, c) Plut. VS. 252. Tï p.ïvovv ü^c) Nub. vs.1080

■r m

2®. Particulae el Pronomina negationis:

OU dv a) Ran. vs. 135 , 830, 1406, Ach. vs. 136,
944, Eq. vs. 750, Nub. vs. 118, 119, 1183, 1467, Vesp.
vs. 278, Pac. vs. 378 , 658, Av. vs. 154, 792; Lys. vs.
129 et 1219 {ovy. dv novriaoap:). Thesm. vs. 549 , 595,
1129, Eccl. vs. 197, 219, 237 (cf. Pac. vs. 907). b) Nub.
vs. 232, Pac. vs. 848. c) Lys. vs. 515, Eccl. vs. 95
(zig 0V7L dv). Kcüx av d) Lys. vs. 678, Ouxiz\' dv a) Plut.
vs. 284, KoLr/ÉT dv b) Pac. vs. 349, Ovdénoz\' dv a) Pac.
VS. 1086, Nub. VS. 1056, Oi ydp dv a) Thesm. vs. 1014,
Nub. VS. 119, b) Ran. vs. 542, Nub. vs. 227. c) Lys.
VS. 301, Nub. vs. 360. Oü ydp tot\' dv e) Lys. vs. 351,
Oi^\' dp dv b) Eccl. VS. 389, Oixcüv dv c) Pac. vs. 43
(Gf. Lys. vs. 307), Ovdeig dv a) Eccl. vs. 304, Oi^ei; ydp

-ocr page 87-

av a) Pac. VS. 14, KoO^èv av c) Plut. vs. 275, Oüêév ydp
iv c) Nub. VS. 1157.

30. Alia vocabula quae av attrahuut, suut Pronomen
demonslrativum et indefinitum.

ToffaDr\' av a) Eccl. vs. 141, Toixüz-«v h) Eccl. vs. 134,
Taür\' óiv b) Pac. VS. 643: Ovzo^ «v c) Av. vs. 795. xiq «v
Ran. VS. 1458, Plut. vs. 485, nv\' «v Ran. vs. 911.

40. Adverbia, coniunctiones et ceterae particxdae quae
«v attrahunt.

outo? «V a) Ran. vs. 1149, Vesp. vs. 461, tót\' «v c) Av.
VS. 505 (cf. Nub. vs. 977). óp»; a) Av. vs. 1224,
b) Lys. vs. 825. h^c. «v b) Pac. vs. 286, Tax\' «v a) Vesp.
VS. 277, Tax« d\' dtv d) Vesp. vs. 281. Taxa «v wm; c)
Vesp. vs. 1456. eV «v (i) Tbesm. vs. 1221,. Lys. vs. 141
(tó Tipdyix dvix70)7ai[X£(jQ\' éz\' «v). /xèv «v 0). Lys. VS. 1233
(m(tG\' ÓTt fjtèv av Xèywjiv oüx aMvopiev). b) E(|. VS. 1131 , c)
Plut. VS. 1179, Ach. VS. 995 (cf. Plut. vs. 983). «v
a) Plut. VS. 97, 1181, Lys. vs. 1121 (oi <5\' «v) (,) Eccl.
VS. 484, c) Av. vs. 1313 (Ach. vs. 545 w «v). ydp «v
a) Av. VS. 815, Lys. vs. 25. Vesp. vs. 1159, b) Av. vs.
459 (é ydp av). Plut. VS. 427, 535, c) Av. vs. 1386, Nub.
VS. 227 et Vesp. vs. 344 (oü ydp av nozt). (Cf. Vesp. vs.
1140 èyvo); ydp «v et Plut. vs. 1070 paivci/jiY)v ydp «v). ÓTt
«v a) Ach. VS. 555, "üo-t\' «v a) Av. vs. 196.- \'Qanep «v
a) Pac. VS. 26. eh\' «v c) Pac. vs. 641. xaz* «v c) Av. vs.
789. / a) Eccl. vs. 79 , 89, 190 , 407, 1086, 1127,.
Plut. vs. 1036, Ran. vs. 960 (è| mv y «v è^thyxöp-r,v), />)

-ocr page 88-

Ach. VS. 994, Ran. vs. .637 (xwTróTepóv / «v vmv td^;, c) Eq.
vs. 345 , 413, Eccl. vs. 806 (Tidw y av ohv), Plut. vs. 380.
npiv / iv \' a) Ach. vs. 176, Ran. vs. 78. b) Ran. vs. 845.
c) Av. vs. 585. npiv «v / b) Eccl. vs. 770, 857, Vesp. vs.
920, Ach. VS. 296 (Rav. npiv /). npiv «v c) Vesp. vs. 579,
725, Ran. vs. 1380. Plut. vs. 477. [xévz£v (i. e. fxévTot «v) a) Av.
vs. 1692, Eccl. VS. 650, b) Ach. vs. 544. (Gf. Plut. vs. 1062
óvaio [xévzxv, Ach. vs. 162 C/noazévoi fxévzav ó Qpavizrt;, Xew;,
Ach. VS. 906 ).tx(3oiixi ixévzdv xépdog). «v ciiv Lys. VS. 110
(eGeXotf av ouv). riviji\' dv $é c) Plut. VS. 107. zóip\' dv Av.
VS. 1017 (vnayoipii zólp\' kv) 1358 (dnéXavja zap\' «v).

5®. Praeterea iv attrahitur Comparativo et Superlativo et
Participio, quae modo praecedunt modo sequuntur.

E. g. Av. VS. 370:

■?) zivag Ttffot/xeQ\' afXXou; tmv av èyBiovi tzi)
Eccl. VS. 1131: zii ydp yévoiz\' dv [xdXhv óX^KÓzepoi; cf.
Vesp. VS. 825. ,

Eccl. VS. 1124\': èxXsyc/xévas 5 zi dv fxdXtJz\' tyri,
ubi non apparet, utrum particula pronomine relativo an
superlativo (xdhaz attracta sit. Gf. Av. vs. 1222:
dlxaiózaz\' cév Xyj(f>8£io-a nasMV \'Iptdwv
«nedavif,

ubi particula Superlativo et Participio attracta est.

De Vesp. vs. 509 et Lys. vs. \'146 ubi particula, quae
comparativum proxime sequitur, apud ipsum verbum
repetitur, et de Nub. vs. 1130 vid. § 2.
Participium praecedit particulam a) Eq. vs. 1353:
napa$pa[XÓ)V dv MX^ro. Gf. Nub. VS. 167, Lys. VS. 519.
b) Nub. VS. 1382:

-ocr page 89-

et fjtév ye ßpüv etjroig, eyw yvcü; av Trtetv eireff/ov,
(ia[xixäv d\' dv atrv^ffavTo; -^xóv <7ct (p£p&)v ov «pzov.

Vid. § 2. Gf. Av. vs. 789. c) Vesp. vs. 212:

X.OVX i(jB\' oTTWi; (Jia^us ov vipa; Irt Xa9oi. Gf. Av. vs. ill.
f?) Vesp. vs. 279: xaxw /.ütttojv av outm ,

Xt9ov e^iet?, eXeyev.
De Pac. vs. 646 ubi particula apud ipsum participium
bis posita est, vid. § 2..
Participium sequitur particulam: a) Vesp. vs. 269:
liyetT* ov (xSmv \'t^pwiypv\'

Gf. Lys. vs. 512, Eccl. vs. 793. c) Pac. vs. 639: .

TO)V crv[j.(j.dx0)v eo-etov zoix; Tra^eic )tai TrXouo-teu;,
atria; av TrpocTiSevre;, w; (fpovot zd Bpam$ov.

Cf. Av. vs. 1222. Plut. vs. 1179:

b piv dv ep-mpci
eSvffev itptibv ti,

ubi particula vocula p.iv et Participio attracta est. Gf.
Av. vs. 789 xdx\' dv £/x7rXy)(T0£t5 £<p\' npag alBiq av xazénzezo.
Vid. supra Eccl. vs. 1124 et A v. vs. 1222 ubi particulam
positam esse vidimus intra duo vocabula, (juibus vulgo
attrabitur dum\' particula singula vocabula modo prae-
cedit modo sequitur. Si autem duo eiusmodi vocabula
in sententia adsunt, (juae singula particulam tantum-
modo praecedunt, particula vulgo sequitur vocabulum
posterius. E. g. A v. vs. 459: ó ydp dv av zvyng p.oi dyaOov
nopiaag.

Ran. vs. 637: /

Ran. vs. 960: mv y\' dv èleXeyxé/inv,

Ran. vs. 1373: o zig dv ènevór.aev «fXXos;

Ijys. vs. 1233: ö)aO\' 5 Tt p.èv dv ïtyomv ovx dxovoptv.

-ocr page 90-

Cf. Lys. vs. 1121 ou ê\' «v, Lys. vs. 910 noû yàp âv,
Eccl. vs. 85 et Plut. vs. 252 n-yàp «v.

Av. vs. 374 ttm; (5\' «fv, Ach. vs. 307 ttw; (îé y\' «v cet.

Excipiuntur: Plut. vs. 107 w.\' «v ^é, vs. 501 tî; ov
OÙX, Eccl. vs. 770, 857 et Vesp. vs. 920 npiv «v /.

Ea quae supra enumeravimus vocabula hanc ob cau-
sam particulam «v attrahere videntur, quia intenduntur,
quod nos vulgo signilicare possumus:

Apud pronomina interrogativa et particulas interro-
gativas vocabulo loch (= tandem, toté, xaî). E. g. Pac.
vs. 21:

TTÓSev ov npiaip-Yiv ptva p.-h -CETpriphw ;
i. e. vanwaar toch zou ik kunnen koopen cet. Eq. vs. 773:

xaï TTMÇ âv ép.oü fxiXXóv ce (ptXwv, o) Aftp.t, yivoiTO ttcXîtïîç ;
i. e. en hoe toch zou er een burger kunnen zijn cet.

Apud particulas negativas vocabulo wel. E. g. Ach.
VS. 136:

y^bvcv fj-iv oùx âv r\\p.zv èv (dpây.\'^ nokvv,
i. e. wij zouden wel niet lang in Thradc zijn.

Apud pronomina negativa vocabulis loel, zelfs. E. g.

Plut. VS. 273:

7roh/T&);. yàp avQpomov (fvaet zoiovrov èç rà nâvza
vyeîvOé n\' etvai xovôév âv vop.i^tQ\' vyieg eindv;
i. 0. en meent gij, dat ik wel niets goeds zal-zeggen?

Eccl. VS. 305:
\' oùâziç âv EToXpi«

zà ZYIÇ 7TÓX£&); dioi —
x£iv àpyùpicv Xa/3&)V,
i. e. durfde zelfs niemand.

Apud pronomen demonstrativum vocabulo nu. E. g.

-ocr page 91-

Av. VS. 795:

cütos av TtxXiv nap\' vpwv nzepvyia-a; «véttteto ,
i. e. deze nu zou wederom van u ivegvliegen.

Apud pronomen indefinitum vocabulis wie ook, vel
hoegenaamd. E. g. * Ran. vs. 1458:

TTW; ovv T15 OV (7W(7£t£ TCtauTYJV TToXtV;

i. e. Hoe nu zou iemand, wie ook, zulk eene stad redden f

Apud comparativum vocabulo nog. E. g. Av. vs. 370:
yj Ti\'va? xiaaip.tQ\' öiXlovq T&iv d\' dv èyPiovc hi\',
i. e. Of wie zouden wij nog (= ért, in \'l vervolg) straffen,
die nog (= «v) vijandiger zouden kunnen zijn dan deze?

Apud cetera vocabula vocabulis toch, ten minste, al-
thans , nu eet. E. g. Vesp. vs. 461:

dïkd p.d At" CU paSioii; ouTw; av aürovq (Jt£(fuy£<:,
i. e. maar waarlijk op deze wijze althans {ten minste, toch)
zoudt gij hen niet gemakkelijk ontkomen.

Ran. vs. 1149: oOtw; «v elr) npèi nazpèq TupLjSwpyxc;,
i, e.: alzoo (= in dat geval) nu zou hij het graf van zijnen
vader hebben opengebroken.

Si a pronominibus et particulis interrogativis, negati-
vis vel relativis sententia incipit, neque tamen «tv iis
attractum est, baec particula plerunuiue proxime sequi-
tur verbum. E. g.

Thesm. vs. 772: ttóOev cSv yévoivr\' dv dOXia nXdrai; Cf.
I.ys.vs. 312. Nub. vs. 1333, Plut. vs. 478, 1134.

Eccl. VS. 423: oudsif dvrexsipozóvndsv üv. Cf. Pac. vs. 1200,
Ran. vs. G95, 733, 948.

Av. vs. 45: omi xaOidpi/Qévze dtxyEvslpicO\' «v. Cf. Nub.
VS. 776.

Etiam si cetera vocabula n^. 3, 4 et 5 memorata prae-

-ocr page 92-

cedunt verbum, neque particula «v iis attracta est, haec
particula plerumque verbum proxime sequitur. E. g.
Pac. vs. 70: trpö; xavT ocvtppi)(äx\' «v eï; töv oupocubv.
Ran. vs. 283: èyo\') y\' eü^atpiw av ivxv/ßv Ttvi. Cf. Eccl.
VS. 647.

Plut. VS. 1012: enen\' ïccog mm\' dv et; vncdrifxacza.
Lys. VS. 696: ci> ydp (fpovTto-atfx\' äv. Cf. Eq. vs. 1338\',
Thesm. vs. 1194, Ran. vs. 532, 1531, 961.
Thesm. vs. 203: xaxtov dmloipL-nv dv -h av Cf. Vesp. vs. 705.
Ran. vs. 946: dlV ov^iav npuziaza [xév (xoi zo yévcg ein\' «v evQvq

zoö dpdpLazog.

Nonnunquam autem vocabula illa supra memorata
praecedunt verbum neque attrahunt particulam «v, quae
tamen verbum non proxime sequitur. Haec res usu
venire videtur, si hoe illudve aliud vocabulum in sen-
tentia magis intenditur. E. g.
Ran. vs. 1022: b Oeocadpisvoq nd; «V Tt; dvi/sp ifipdaQn ddtog elvat.
Ubi vocabulum 7rä; intenditur (i. e. wel elk) ideoque
attraxit particulam sic ut Vesp. vs. 347:

w; Trav öcv lyuryt noioimv.
i..e. daar ik wel alles doen zou.

Cf. Av. vs. 1152: Tt dïjTa maQ^zovg «v ezi [xiaOoizb Tt;;
i. e. waarom zou iemand dan loch nog huurliw/en werven f
l\'lut. vs. 453: olJ\' ÓTt

xponoüov «v azriaaizo twv zacvzvi zpbmiv.
i. e. zelfs eeti zegeleeken.
Ceteri huiusmodi loei apud Aristophanem sunt:
Pac. VS. 627, Nub. vs. 1231, PluL vs. 1143, Eccl. vs.
897, Ran. vs. 68. De Ran. vs. 914 et Plut. vs. 511 vid. §2.
Ubi^ aliquod eorum vocabulonim quae vulgo «iv attra-

-ocr page 93-

here vidimus prorsus non intendendum est, particulam
«V non id sequi oportet, sed verbum potius, quam ob
rem assentior Elmsleio Eccles. vs. 218:

ri ij\' \'AGyjvatwv ttóXic
d Tovzo xpvicTw; ei^sv» «v èo-m^sto ,
el fu] Tt xatvov «XXo zepieipyoc^ero;
pro librorum et Suidae scriptura oix «v èo-w?£To conicienti
cvx. èaói^ez\' äv, quia vocabula ovy. «v èo-w^eTo, quum voca-
bulum oix, particula «v hoc modo collocata, intendatur,
significarent: 7mm perdita esset? dum sententia poscit:
nonne salva esset ? quod quia hac significatione particula
negationis non intendenda est, graece yerti oportet con-
structione oix scrw^eT\' äv. Quare autem Hermaimus scribi
velit:

ei TCÜTO Eix\' ^ EffM^ETO

non optime intellego, neque enim haec scriptio universae
regulae congruit. Vid. llerm. Lib. IV, Cap. 7, pag. 190,
Ubi ea quae per se ipsa, quia plerumciueintenduntur,
vulgo äv attrahunt vocabula non in sententia adsunt,
neque haec particula proximo sequitur verbum ad (juod
pertinet, sequitur haec plerumque vocabulum (fuod ma-
xime intenditur. E. g.
Han. vs. 948:

ETTEtT\' ccno mv TipMZMV ETTMV CU^EV TTapYlx\' aV dpybv,

dXV ehyev t/) yvvri zi pici ^oOXo; oiJèv i^ttov
/f.\') (j£(77rÓTy); napOévo; x^
i. e, zelfs het besje.
Vesp. VS, 709:

$vo pLVpidS^ AV ZMV dnpoziXMV Ï^mv èv näat Xayotsi;.

i. e. wel twiutif/ duizend.

-ocr page 94-

Ach. v.«?. 640:

evpzzo nAv «v ^tà ràç hitapà;, (xcfvù)v ziuinv mpià\'^cxç.

Cf. Vesp. vs. 347 zôv «v (cf. Ran. vs. 1022 nâg «v).
Vesp. vs. 351: aXX\' «toXóv «v pi\' ïâoiç.
Av. vs. 1129: önè zoü ttÀoczovç «v T:<xp£}.a<Jaizr,v. cet. De Ran.
vs. 572 vid. § 2.

Non tamen ubiqe haec régula valet. Nonnunquam enim
particula «v temere in sententia collocata esse videtur.
E. g.

Pac. vs, 137 : «AX\', « ptéX\', iv p-oi aizîoiv ^ittXwv iâet,
Ubi nullam causam video, quare particula post voca-
tivum collocata sit.

Quia coniunctivus cum «v nunquam non aliquo voca-
bulo regitur, quod apud initium sententiae positum
«V attrabat, sive hoc vocabulum est coniunctio condi-
tionalis, sive temporalis, sive fmalis, sive pronomen
relativum vel particula relativa, consentaneum est par-
ticulam «V nunquam post coniunctivum poni.

§ 2. Particula «v repetita.

Ut negatio repetitur, si longius a verborecessit, quam
ut non videatur concinnitas orationis repetitionem requi-
rere, e. g.
Eccl. VS.\'304: aXX\' ovyl, Mupojvidng
ct\' -^px^v ó yzvvocdocq,
cvdzlg èzóXp.a

sic particula ubi hoe illove vocabulo a verbó distracta
est, nonnunquam post ipsum verbum i\'epetitur. E. g.

-ocr page 95-

Lys. VS. 572: x^v ù^xîv y d nç èvyjy voyç,

èx Twv èpioiv tcjv ^aexépwv ènohzeùe^B\' «v ócr.cxvza.

Cf. Lys. vs. 146, Ach. vs. 709, Eq. vs. 17, Vesp. vs.
500, 927, Pac. 321, Lys. vs. 252, 1025, Thesm. vs.
440, 830, Ran. vs. 572.

Nonnunquam, si particula minus longe a verbo dis-
tracta est, tamen post ipsum verbum repetitur. E. g.
Ach. vs. 307.

TTwç y\' KV xaAwç Xéyciç «v, eïnep èaneivo) y «tt«^;

Cf. Pac. vs. 68, Av. vs. 829, Lys. vs. 3, 191, 510 (non
autem 310, quod est mendum in Hermanni libro IV cap.
3), ubi praeter verbum unum tantum vocabulum inter
ambas particulas intercedit.

Itaque nihil, quod equidem video, impedit quominus
Nub. vs. 1130 cum Kockio legamus: xàv sv AtyûrrrM xvyûv «v,
quamvis Dindorfius et Bergkiusscribant: tux«v&)v, neiiue
«juominus Av. vs. 1017 cum Rcrgkio legamus: mç cùx oliî\'
av et (fOatrjç «v quamvis Dindorfius scribat: tpOaiy); èz\'. Vid.
Cap. IV § 1.

Ubi allerum quoque vocabulum in sententia infendifur,
post hoc vocabulum particula repeti ])olcst, ita ut ver-
bum aut inter ambas particulas collocclur, e. g. Nub.
vs. 840:

zi 3\' «v nap\' exeiv&iv xai [jlixOoi xfiYjcrzàv ziç «v;
Cl\'. Nub. vs. 1250, 1383,

Nub. vs. 1056: et yàp mv-npàv \'Op-ripoq cùâéno^\' «v ènoiti
ZÓV Né<TZOp\' àyop-nzriv àv oùâè zoù; croffoù; ànavzoc;.

cf. Vesp. vs. 171, Ran. vs. 96.
aut ambas particulas socjuatur, e. g.
Ran. vs. 585: xàv et /xe zùnzoïi cùx «v àvTeinwp j&t.

-ocr page 96-

Av. VS. 505: x"^^™®\'®

ZCÙÇ TTupoùi kV xat zàç xpiQàç £V Toïç TTEfîia; èGÉptÇov.

Cf. Ach. VS. 214, Eq. vs. 855, Ran. vs. 34, Lys. vs. 42,
Av. vs. 1592, Plut. vs. 511. -

Nonnunquam, quamvis rarius, verbum ambas particulas
praecedit. E. g.
Nub. vs. 977 : r,kü\'\\i(xi:o d\'àv i:où/x(paXoû oùiîetc traî; ùnévepOev tót\' iv
Ran. vs. 914 : ó dé x^p^ç y\' ïîpetâEv ôp/xaGîù; ôv

pte^wv ècpe^yi; zézzapaç ^uvex&jç «v.
Animadversione dignus est locus: Eccl, vs. 308 seq«!.,
ubi Dindorfius scribit:

âXX\' riy.ev èxaazoq
èv àjY.iSioi (fépo)v
msiv âp.(x z\'dipzov xv
, - - • y.(xi Ttpàç âùo y.po[j.y.ùo)

Mci zpeîç kV èXàoc;.
Ubi particula «v post vocabulum «pzov collocala teste
Dindorfio coniectura est Dawesii, cum R. praebeat «pzov
av et ABr hoc av omittat, His vocabulis pristina morum
sirnplicitas describitur, (juam ob lem vocabulum «pzov
minime intendendum est, quin etiam languet. Raque mihi
magis placet quod Bergkius hoc loco scribit:

«pzov av ■—
cv y.ai Svo xponyvo)
/.ai zpt\'ii ùv èlocaç.

De huiusnwdi collocatione particulae cf. Ran. vs. 948,
de eius collocatione post adiectivum nn,meralc cf. Vesp.
vs. 709.

Quamvis particula plerumque tantum lepct\'alur, ubi
priorc? loco longe a verbo remota est, tamen nonnullos

-ocr page 97-

locos memoravimus, ubi praeter verbum unum tantum
vocabulum inter ambas ijarticulas intercedit. Etiam oc-
currunt loci aliqui ubi «v repetitur, quamvis priore loco
ipsum verbum proxime praecedat. E. g.

Nub. vs. 1056: ef yxp i:cvr,pl>v •Hv, \'Oprtpoz ovSémz\' Av èmUi
Tcv Néa-rop\' dyoprizriv «v ovdt zoijq (to^oü? änavvac.

Nub. VS. 1250: ow dv änoSoiriv ovd\' av oßoliv cv$£vi.
Quin etiam non desunt loci, ubi particula, quamvis vci -
bum proxime praecedens, tamen proxime post verbum
repetatur. E. g.

Thesm. vs. 196: /.«t yap «v p.aivoipsQ\' «v.

Av. vs. 127: noiav tiv" ovv riSiaz Av ohoiz Av ttóXiv ;
Quamobrem nihil impedit, quominus Nub. vs. 783 Elmsleii
coniecturam probemus, qui pro librorum lectione oiiy. «v
êiSagaip-Yiv aeu, quia MccjxejQai non est docere, quod sen-
tentia poscit, sed aut aliquem aut se ipsum docendum
curare (Gf. Nub vs. 1338 et 127), scribit: ovx. av diSd^ata av
a\'êzi, neque nobis coniectura Kockii ov yap Sidä^aip\' «va\'czt
opus est, quae ne probabilis quidem videtur propter voca-
bulum Aneppi, quod non imperativus, sod imprecatio est.

Gelerum non tantum verbum, sed nonnumquam etiam
aliud vocabulum inter duas particulas interponitur. E. g.

Lys. vs. 361: cpvi^v av ovx. av tl^ov

Av. vs. 1147: zi s^za ni^eg av ova av èpyaaaiazo\',

Pac. vs. 646: V) s\' \'exkaq av

è^cpmp-tooeïj\' av vp.dg ixaoev. .

Ach. vs. 217: cv3\' av exacppw« av dmnli^azo.

De Lys. vs. 113 èycl) p.tv av xav et vid. Gap. Ill 4.

Particula ^v repetitur tantummodo apud oi)l. pot. el
apud praet. ind., uuuquam apud coniuiictiviun, (juiapar-

-ocr page 98-

ticulam, quae ad coniunctivum pertinet, semper certum
locum in sententia obtinere vidimus § 1,

Animadversione tamen dignus est locus Eq. vs. 1108
ubi libri praebent:

bnàzepoç âv ircpwv eu pa p-óOlov «v mif
-owTM TzapccdcóiTO) ZYIÇ TTuxvôç T«ç rjviaç. Quae lectio quia
regulae répugnât, Dindorf scribit au 7roi:npro «vttoi^, Her-
mannus âv TOi^. (Vid. Herm. Lib. IV Cap. 5 pag. 191.)
Kockius VÜV TOiïi, Bergkius :

imzepo: iv ircfäv vDv p.e pMÏXov ev mifi

Videamus quaenam lectio sit optima. Cleon et Agoracritus
blandiuntur Demo, cui Agoracritus magis placet, quam
aemulus; huic enim Demus se committere se dicit vs.
1098:

xai vvv èp.avrèv ènizpémy croi zovzcvi
\'/epcvzocyc,)yeïv xdvanaiâeveiv nàhv. Quo auditü Clcon
ci pi omittit hordeum quotidianum, et postcjuam Demus
hoc aspernatus est, triticum apparatum. Agoracritus
autem ei promittit panem hordeaceumetobsoniumassatum.
Quam ob rèm Demus dubius haerens, quemeligat, cuise
commissurus sit, utrumcjue iubet sua dona statim aflerrc,
quia ei imperium traditurus sit qui ipsum maximis bene-
liciis alTecerit. Non igitur hie Dindorfii lectioni av Herum,
denuo locus est, sed Kockii et Bergkii vDv nunc slatim.
Praefero autem prioris lectionem, kockii volo, quia ita
levior tantummodo mutatio voculae «v in vDv adhibcnda
est. Hermanni coniectura âv tow scribentis mihi prorsus
non placet, primo quia nullus apud Aristophanem locus
indicari potest, ubi verbum ita omissum sit, lit bacc
vocabul^: cnozepa; âv atpojv ev pte fxaXXcv ov TOiin idem signilicarc

-ocr page 99-

possint, ac si legeretur: ónÓTspoq «v (7ap&)v ev fxe y-àXhy mifi av
ncLv, quamobrem Hermannus exemplum quaesivit e Thu-
cydide Lib. VII Cap. 7, cuius dicendi genus scimus saepe ob
nimiam brevitatem obscurum esse, neque hac in re cum
Aristophanis dicendi genere convenire. Praeterea si Her-
manni coniectura exemplo e Thucydide ducto defendi pos-
set, Thuc. Lib. I Cap. Ill 2 mihi videtur potius memoran-
dum fuisse; nam locus quem Hermannus memorat non
omni dubio maior est, quam ob rem teste Krugero 1. 1.
Schaeferus et Beckerus vocabulorum: npecßei; re éloi zô^v
Ivpaxcmav /at KeptvOiwv è; AaxeâaifMva xai KóptvGov aTreoraXyjo-av ,
CTTO); (jzpazià hi 7TepatwO-fl zpono) w «v cv öXxäviv yj nXoioi; yj rfXXo);

ÔTO); «V Tzpoxoipfi, quae Hermannus explanare vult verbo

Trpo^wpy) post 0) kv repetendo, vocabula èv oXxaaiv.....5m)ç

«V uncis incluserunt, quae non dubito quin aut posteriore
manu explicandi causa oriunda sint, aut si ipse Thucy-
dides sic scripsit, tamen potius ei vitio vertenda sint,
quia quum ab omnis tum a graecae linguae indole ab-
horrent, quam norma ad alios auctores corrigendos adhi-
benda. Secundo hanc ob causam mihi Hermanni coniec-
tura displicet, quia non contextui congruit. Fac Hermanno
non opus fuisse Thucydidis loco, fac Aristophanem ipsum
praebuisse apta exempla, secundum quae verbum Trctyj
post piàUov mente repeti posset, ne tum quidem Her-
manni coniectura probabilis esset, quia Demus vocabulis :
avûff«Te VVV, ó Tt Tip TrouioreTe adulatores adhorlatur, ut
statim promissa perliciant, quum ei qui optime de ipso
meritus fuerit imperium commissurus sit. Lectio Hermanni
autem, si explicari posset, non causam alîerret, (pia re
festinatione opus esset, sed qua re indicium esset dilîe-

-ocr page 100-

rendum, donec Demus expertus esset uier, quaecunque
ageret, ipsi magis prodesset.

De particula iv ter repetita apud alios auctores vid.
Cobet. Variae lectiones pag. 151. Nonnunquam verbum
apud alterum utrum «v mente repetendum est, itaque sen-
tentia composita est e duabus sententiis. E. g. Nub. vs. 425 :
cvS\' kV diaXeyQ^vnv dnyyöig xdic sfXXoi;, owJ\' «v a\'TrovTwv.

cf. cap. Ill § 5 de oùd\' «v.

§ 3. De parlicula «v sine verbo.

Etiam ubi particula «v semel lantummodo in sententia
occurrit, verbum nonnunquam apud «v mente repetendum
est e verbo priore: E. g.
Nub vs. G89 tt«; «v y.akéaeiai; htzvjb^v \'Afxuvta;

^TP. cm); «v; (scl. xocXétrcayt).
Cf. Av. vs. 350: cvn cld\'otzm; dv. (scl. èxcpüycip) Lys. vs. 115.
Nub. vs. 5: oi d\' oixérai péyy.ov7iv dV.\' cüx «v nf>o ToO (scl.
£>£yy.ov). Cf. Pac. vs. 907. Lys. vs. 130.

Plut. vs. 924: AIK. cvS\' «v yszaixdOoi;; 2YK, oud\' «v ei doiYiq yé yoi
■zbv nXcüTov ccüxov y.ai zo Bdzzov viXftov (scl.
IxezccfjidOoifjii). Cf. Plut. vs. 983, Lys. vs. 130.

Nonnunquam praeter verbum etiam alterum vocabulum
repetendum est. E. g.

Nub. vs. 101): 2\'rP. «Xa\' eï zi xridti tmv nazpÓMV dXfizMv,

zoüzoiv yevoü (xot, ayaadnevoq z-hv innixriv.
tl\'El, ovx «v [xd zov Aióvuffov, ei dci-m yé ftci
Tou; (pacrtavcy; oi; xpéfei Aef.^ybpxi (scl.

zovzow yevolfumv).

Cf. Acb. VS. iX)G: cvx «v [xd A£\', ei Soin yé [xa zw danidx.

-ocr page 101-

Vesp. vs. 298 : ciiy. «v

fjLcc At", ei xpépwttcrQé y\' ûptsîç.
Cf. Av. vs. 11, 815, Plut. vs. 498, 1180, Ach. vs. 137.
Saepe verbum ad particulam «v non e priore verbo
mente repetendum, sed e priore sententia colligendum
est. E. g. Nub. vs. 154. Ubi Socratis discipulus Strep-
siadi monstravit, quod sit ingenium Socrati, et bic admi-
ratus exclamavit:

w Zeü ^aaihû ttï; Xetttôtyjto; twv (fpevwv.
discipulus putat eum etiam magis admiraturum esse, si
alterum quoddam cogitatum Socratis audiverit, quam ob
rem qnid igitur, inquit, dices, si alterum Socratis cogitatum
acceperis ?

zi $fiz* ó!V, êzepw el nóOcio Ewxpsczouq
(fpbvzi7pLcx, i. e. zi âm «v AÉyotç;
Lys. vs. 39Î). Posl rixam inter chorum senum et chorum
feminarum Probulus e concione prodiens queritur de
feminarum lascivia in tecto festum Adonidis celebran-
tium, quam ob rem chorus senum qnid igitur, inquit,
dices, si harum quoque superbiam cognoveris? zl dfiz av, ei
TTÛOcio xal tViv ZMvâ\' v^piv; i. e. zl ôriz\' «v Uyoïç]

Lys. vs. 307 chorus senum profectus cum lignis et testa
igne expleta ad feminas oppugnandas, quae acropolin
occupaverunt, .quum magnopere ignis fumo vexati ad
portam venerunt, inter se rogant, an expediat, si ligna
primo deponant, et face accensa adoriantur portam, ut,
si feminae rogatae non aperiant portam , eam incendant
et mulieres fumo vexent.

cuxcuv «V, ei Tw pitv ^óAo) OelpieaÖa npoizov aùzov, i. e. oDxcuv

«v avpi(fépot;

-ocr page 102-

Thesm. vs. 773 Mnesilochus, quum Euripidem arces-
sere vull, neque habet, quem ad eum mittat, dicit se
e dramate quod inscribitur Palamedes scire, quomodo
sibi nunc agendum sit. Sic ui Palamedes (fecit), inquit,
iaciam remos, postquam in iis scripsero. Sed quia non
adsunt remi, quid autem (erit), inquit, si haec simulacra
pro remis disiciam, postquam in iis scripsero?

zi (J\' av, si TaiJt ToyaXaar\' dvzl tmv TrXatwv
ypsi(s>(tiv (Jtappmrcip; i. e. ti ov e?yj /.té; et deinde
sibi ipsi respondet: ßilzicv ttoXü.

De Lys. vs. 113, ubi Dindorf secundum Bentleii con-
iecturam scribit: èyM p.tv «v y.«v d cet., Bergkius autem
ly&r/c T\'iv xiv d cel. 0 Suidae scriptione eye.»-/\' «v (Suid. v.
ey/.u/.Xov), vid. Cap. Ill § 4.

§ 4. Particula ov omissa.

Diximus § 1 particulam «v nunquam post coniunclivum
poni, quia semper aliquo vocabulo regalur, quod apud
initium sententiae collocatum «v atlrahal, ideoque hanc
particulam nunquam apud coniunclivum repeti diximus
§ 2. Etiam ubi duo vel plures coniunctivi una coniunc-
tione, uno pronomine relalivo vel una particula relaliva
regunlur, particula «v, quae illis vocabulis allrahilur,
semel tantum adhibetur. E. g. Ran. vs. 9G9:

Ó; r;v xaxol; Treu -^ipmeari xal nlriaiov napxarfi,
7r£7rt6)x£v e^o) twv xaxMV, cv X\'lc; aXXa Kms;.

Av. VS. 1022: orav diapiQpöiv dpyvpidiov Zv/jri
* avOpMTro; outc; -h xaOrjTai Xoi/pevs;,

-ocr page 103-

Ran. vs. 1178: /-«v tisu (îtç eîto) zaùrcv, ri (jtoi/Syjv ï^^ç
èvoùaav Iço) toû Xôyou, jtatatituaev.

Pac. vs. 939: rh; ttûtvQ\' ît\' âv Ô£Ôç GsX^ tii^yj /.aicpGot,

Pac. vs. 83: [XV iJ-CI (joftapôyç X^^P"
£Ù9ùç an\' àpx\'^ç p&Vï\'
Trptv âv idirjç xai âtaXùaipç
àfpGpwv îvaç 7rT£pûyo)V püpt^.

Nub. vs. 618: wV âv t|;£uffO&m âeimcu, xànioicriv oïxaâe,

Quam ob rem Bolhii conlcclura nobis non opus est
Eq. vs. 700: y;v ptyj \'xtfc/y^ç; èyô) dé y\' r)v p-in a\' Èxntr.)

y.âr\' £xpocp>î(7aç oùzbç, èTiidiappayô).
pro xàz\' £xpc(p>îora; xâv èxpc(fmai scribcutis. Imo ne proba-
bilis quidem hacc conieclura nobis videtur, ([uia si xâv
adhibetur etiam ncgalio repelcnda est, cui negationis
repetitioni metrum répugnât.

De Eq. vs. 805:

yîv dé ttot\' ei; âypôv outoç âneXOôiv eipr}vaio; diazpi^^p,
xai X}^pa (fay&iv âvaOappiô(7ï) xai (xrep.(fù).M éç Xéyov eXOwv,

vid. Cap. 11 § 5 20.

Si autem duo [)raeterita cum âv, duo optativi poteii-
liales coniungantur, particuhi vulgo ad uirumque verbum
adhibetur. E. g. Vesp. vs. 72:

ï)v cùd\' dv eli yvciy) ttot\' oùd\' âv $up.|3aXc(.

Ach. vs. 709: cùd âv avx-hv tViv Wyaiav pa5io); wéoytz âv,
«XXâ xarenâXaiffev âv pièv npotrcv EùâOXou; déxa.

Cf. Nub. vs. 977 sc(|<i., 1382 scipp, Pac. vs. 639seq(i.,
Av. vs. 789 et 790., Ran. vs. 1374 se(iq.

Nonnunquam tamen âv omissum est, si verbum con-
iunclum est cum altcro verbo, quod cum hac particula
est constructum. E. g. E(|. vs. 571:

-ocr page 104-

et (Jé nov zéirciev èg rèv cö/jlóv èv (J-dyr) nvt,
Toüz\' ocne^a-avz\' «v, ett\' ripvoüvxo TrsTTTcoxévat,
dl\\d SisndXaiov aöQig,

Ubi «V quamvis uni verbo d7:£^Tn<rixvz\' tantum appositum
tamen etiam ad verba ripvowzo et ditndlaicv pertinere vi-
detur.

Cf. Lys. vs. 1236: \'

oj(tt\' et fxév yè ziq
aSoi TeXa/xoüVo;, KXeizocyópaq adziv Sèov,
ZTi-^vifjap-tv «v xat 7:poa£mc>)px.Yi<7ocp.zv.

Sed haec praeterita -npvoüvzo, dizndXcxiov et npoa-zmoipy.mapizv
prorsus omissa particula «v neque mente repetita nihilo-
minus explicari possunt. Sunt autem praeterita, quae
dicimus in re non facta, ct optativi potentiales, quae
verbi formulae, quamvis per se ipsas particula carcre
non possint, lamen, coniunctae cum altero verbo cum
«V constructo, hac particula carent. E. g.

Av. VS. 790:

et re ïloczpoylziS-m zig itpjüyj zvyydvzi yz}^rtziö)V,
cvx óv Hid 11 tv èg Boip.dziov, aXA\' dvénzazo,
xdnonapdöiV yuxvanvzvaag avdig av xaztnzazo
zt zt p.ot)(zi)t>)V zig vpxüv taziv o(TXig zvy^dvzi,
xaS\' opa xov ótvSpa xr\\g yvvaix.bg èv ^ovltvxiXM,
cvxog ov -ndXiv nap vprnv nxtpvyiaag dvénxecxo,
eïxa (iivn^ag èxetOev «uOtj av xaÖe^ew.

Ubi praeterita dvznxazo, xaztnzazo et xaOtJ^tzo non expli-
cari possunt nisi mente repetita particula «v, ad duo
priora verba c praeterito in re non facta dv è^ididtv, ad

postremum verbum o praeterito in re non facta dv----

dvénzazo vs. 795.

-ocr page 105-

Thesm. vs. 1016:

TTw; dv à7réX0otp.i y.ai
TÔV 2xû9yiv Xd6ot[M;

Ubi optativus Xd9oi[M nihili est nisi c priore optativo
potentiali particula «v mente repetita.

De Nub. vs. 425:

ov$\' dv diah^QdYiv y «Te^vw? toî; «XXoi;, oùd\' dv à-navzôiv,
cvd\' dv Gûo-atpi\', où$\' dv trjreîcratp.\', oùd\' èniQûriv Xißavonbv.

Vid. Cap. III § 5.

Nonnunquam etiam «v omissum est, quamvis verbum
non coniunctum sit cum altero verbo cum «v constructo
in eadem sententia, dummodo in priore sententia huius-
modi verbum cum «v constructum adsit, et propter
vocabulorum contextum haec particula facile c priore
verbo ad posterius mente suppleatur. E. g.

Eccl. vs. 805:

Trâvu y\' dv ouv \'AvTtffGÉvyj;
«ut\' eicrtvéyKor noXù ydp è[X[xdé7Tepov
npàzcpov x^o\'®\' ^ zptdKovQ\' T^népaç.

Ubi ad optativum x^®"«\' particula «v e prioris sententiae

optativo potentiali dv____ùtrevéym mente repetenda est.

Quam ob rem assentior Bergkio Ran. vs. 572 seqq. hoc
modo scribentis:

HAN. f!>ç Mêc»ç «V cou XiGf.) zoùç yopLffiovç

/.ûKZOtpL\' «V, oïç [JLOU xazéfoyeç zà (fopzia.
IIA A. èyM $é y\' £tç tô hdpaOpov e\'/xßaXsipit at.
HAN. èy&» Si zov Xâpuyy\' av éxzéfxoifxi aou.

Dindorlii aulem lectio 5\' av èç pro dé y\' dç scribentis
mihi non placet, quia optativus epißdXexui propter priorem
optativum potentialem xcnzoiy.\' dv particula àv facile carcre

-ocr page 106-

potest, sententia autem non particula yé carere potest,
quippe quae plerumque in huiusmodi sententiis adversa-
tivis occurrat. Cf. A v. vs. 55 , 806 , 845, 1042, 1053,
Eq. vs. 700, Ran. vs. 283," Nub. vs. 1417, Lys. vs. 115.

CAPUT V.

CONCLUSIO.

Cum loquimur vel scribimus, cogitata nostra cum aliis
communicamus. Cogitata autem nostra nascuntur ex iis,
quae sensibus percipimus, aut animo (ingimus. Cum
praesentia et praeterita, tum fulura animo ficla referre
possumus, praesentia et praeterita etiam sensibus per-
cepta, non autem fulura, quippe quae nondum revera
consistant, sed mente tantum concipiantur. Ita(|ue quae
Cap. 1 A § 1 de futuro indicativi diximus, etiam in
tempore praesenti et praeterito valent, si de iis tantum-
modo sermo est, quae animo finguntur. Nam aut certo
affirmamus ea quae esse, fuisse vel fulura esse putamus,
aut cum aliqua dubitatione cogitata nostra communi-
camus.

Praeter has duas rationes etiam alterum liiscrimen
animadvertendum est: Cogitata enim nostra communi-
care possumus, quasi nihil nostra intersit, (luofnodo res
s.ese h^beat; quam autem rationem si vitare possumus,

-ocr page 107-

raro lantummodo adhibemus. Plerumque enim, quoad
nobis licet, sermonibus nostris speciem aliquam animi
conciliamus. Idque merito quidem; quid enim res refer-
remus, quae quomodo sese haherent, nihil nostra re-
ferret? Aut si interest eorum, quibus referimus, nonno
decet gaudere cum laetis, cum moestis dolere? Ilaque
sermonis indoles mutatur animi aflectione, sive haec
mera dubitatio, sive spes vel metus, gaudium vel dolor
appellanda est.

Ad cogitata nostra communicanda utimur signis, quae
aut audiri\'aut conspici possint. Scribentes lantummodo
signis utimur, quae conspiciantur. T-oquentibus autem
nobis non modo signa praesto sunt, quae audiantur,
verum etiam quae conspiciantur. Loquentes enim gesli-
bus et voce cogitala cum aliis communicare possumus.
Atque vox ipsa indicare potest non modo, quae senlen-
tiae pars, cum intendatur, maximi momenli sit, verum
eliam, quo sensu animus afficiatur, utrum doleamus an
gaudeamus iis, quae referimus. Quin eliam, utrum corlo
sciamus ea, (juae a nobis narrantur, an de iis rebus
magis minusve dubitemus, nonnunquam voce ipsa signi-
licatur; unde proverbium illud orlum est, quo quamvis
peregi\'ino nos non raro utimur: C\'est le ton, i]in fait la
musique.

Quo maior est cogitalorum diversitas, oo pluribus sig-
nis opus est ad ea communicanda. Quo magis excuUa est
lingua, eo plura signa praobet; alcpie cogitatis dicta,
diclis scripta eo magis congruere possunt, quo plura
sunt vocabula ot conslructiones. Non igitur omnium
vocabulorum significaliones alterius linguae prorsus

-ocr page 108-

9()

conveniunt cum vocabulis linguae, qua vertimus, sed
nonnunquam ea, quibus utimur, vocabula alterius
linguae, quodammodo tantum comparari possunt cum
vocabulis in altera lingua adhibitis ad easdem sentenlias
significandas. Itaque particula <xv saepe neque nostra
neque latina lingua ullo modo nisi sonitu et vocis inten-
tione referri polest, quia loquentis sive scribentis animi
afiectionem ad ea quae refert indicat. E. g.

l®. Si quis simpliciter refert, quae sint vel fuerint,
sive sensibus percepit, sive animo tantummodo finxit,
dummodo certo affirmare et accurate enarrarè velit,
utitur in oratione recta aut praesenti aut praeterito in-
dicativi. Eodem modo futuro indicativi indicat, quae
fulura esse affirmare velit. Sin praésentia ut meram
mentis fictionem, fulura cum dubitatione quadam referre
vult, in oratione recta vulgo utitur optativo potentiali.
Vid. Gap. I. A. Quas autem significaliones particula m
praeterito indicativi praebere possit, Gap. I. B explicare
conatus sum, ubi § 1 et § 2 de praeterito modi poten-
tialis egi, alque § 3 de praelerilo cum âv, quod indicet,
quid non semel aut semper neque certis temporis
momentis, sed quoliescunque conditioni cuidam sit sa-
tisfactum, identidem acciderit.

2®. Sententiae in oratione obliqua banc illamve partem
alterius sententiae aut definiunt aut explicant. In quibus
sententiis ul vim particulae «v colligamus, sententias
relalivas, temporales et conditionales inlueamur, quippe
quae suspensae ab altera sententia, cuius verbum praesen-

lis vel futuri temporis actionem sive slalum significat, aut
cum indicativo aut cum coniunctivo cum ôv construantur.

-ocr page 109-

Indicativus enim in sententiis relativis et temporalibus
ab eiusmodi sententia suspensis accurate indicat, quid
\'revera fiat vel factum sit, et quid sine dubio futurum
sit; in sententiis conditionalibus, quid fieri vel factum
esse oporteat, ut alia res simul eveniat vel evenerit. E
coniunctivo cum «v autem in sententiis conditionalibus
spes vel metus apparet, eodemque modo in sententiis
relativis et temporalibus coniunctivus cum «v aliquid
significat, quod mente loquentis vel scribentis consistit.
Itaque quia vulgo non indicat aliquid, quod omni dubio
maius sit, neque certam personam aut certum temporis
momentum, tempus verbi in oratione recta plerumque
etiam in oratione obliqua dominatur. Vid. Cap. II, § 5
10 et 20. Hoc igitur saepe est significationis discrimen
inter duas diversas constructiones, quae non nisi uno
eodemque modo nostra lingua verti possunt, quod parti-
cula àv loquentis vel scribentis animi all\'ectionem ad ea,
quae refert, indicat. Atque eam sententiae partem, cui
animus maxime inbaeret, quae igitur maxime intenditur,
particula vulgo proxime sequitur. Vid. Cap. IV § 1. Qua
sententiae parte si particula longius a verbo remota est,
quam ut concinnitas orationis non repelitionem requireret,
aut post ipsum verbum, aut si etiam altera sententiae
pars intenditur, post banc partem repetitur. Vid. Cap.
IV § 2.

Ex iis, quae de particula scripsimus, facile intel-
legi potest, ex hac particula linguae Graecae vim et
ardorem apparere. Quacunque enim lingua aliquis loqui-
tur, imprimis e virium el vocis intenlione eius ardor
animi cognoscitur. In scriplis autem e quibusnam voca-

l.T

-ocr page 110-

bulis animi ardor lucidius apparere posset, quam ex
interiectionibus, quibus cum lingua Graeca, tum ceterae
mihi quidem notae linguae abundant? Sed earum lin-
guarum nulla vocabulum ullum praebet, quod eodem
modo pectus recludat, quo particula «v in lingua Graeca.
Haud igitur infitiandum est, hac una vocula indolem
linguae Graecae et populi, qui hac lingua usus est,
quodammodo indicari. Quoniam autem comoedia sermo-
nem populärem accuratius quam alia scripta refert,
Aristophanis fabulas imprimis nobis utiles esse apparet
usum et vim particulae av indagantibus.

-ocr page 111-

INDEX LOCOKUM.

Av.	VS.	11		69,89	Av.	v.s.	383 pat?. 57
»	»	45	»	12,79	y>	n	418	3)	34
»	»	53	D	41,57	D	»	447	»	39,51
))	»	55	»	94	»	B	450	»	45,.54
»	»	111	D	77	»	»	458	»	45,.57, 62
» ))	V)	120	»	50	»	»	459	»	75,77
X)	127	»	13,85	»	D	471	»	68
	»	128	»	40	»	»	489	»	44,56
»		130	))	40	»	»	505	fi	75,84
» »	»	131	»	-46,47	»	»	506		40
))	134	»	43	»	»	519	»	35,54
	x>	154	»	74	»	»	520	»	18,25
	»	164	»	6,41) 41,57 G	»	»	531	»	51
»	» »	107	»	»	»	554	»	59
»	172	))	»	»	559	»	41,54
v	»	173	»	6,74	»	»	564	»	54
»	»	180	»	51		D		»	41,54
»		183	»	41,57		»	566	»	44,63
»	»	188	»	41		»	567	t>	41,54
»	»	190	»	4^1, (K)	»		568		41
))	D	190	»	3,75 40	D	»	577	»	()0
v	D	11)7	»	•t)	»	585	\\>	44,76
J)	•a	198	»	10,74	y>	5	586	T>	60 "
u	»	201	»	9,73	D	n	598	9	10
1)	t>	204	»	41,57	»	»	628	9	3,8,48
y>	))	226	»	28	D	»	W9	»	13
»	9	242	»	57	»	»	671	»	65
IK D	v	282	»	51		»	705	»	41
	287		16	»	»	723	»	GO
))		20()	»	68	»	«	757	»	54
	» »	342	9	41	»	»	758	9	41,54
1)	355	»	35	n		759	9	5()
D	»		»	45, 88	»	»	786	9	40
	]>	364	»	22	»		787	9	40
D	D	370	»	12,76,79	9		788	»	19 >
D	])	373		12			789	»	75.77,91
K	»	374	»	73,78	»	»	790	»	40,91,92

-ocr page 112-

100

Av.	VS.	791	pag- »	22	Av.	vs.	1355 pag. 43,58
»	»	792	22,74	»	»	1358	»	17,76
»	))	793	»	40	»	»	1366	>j	60
»	»	794	»	40	»	»	1382	»	40
»	»	795	»	75,79 22	»	))	1386	»	75
»	»	796	»	»		1408	»	57
»	»	806		94	»	»	1409	»	44
»	»	815	»	69,75,89	»	»	1432	»	6
d	»	829	»	83	»	»	1434	»	21,41
»	»	832	»	30	»	»	1437	»	12,73
»	»	845	»	94	»	»	1439	»	43
»	»	892	»	13	»	»	1454	»	46
»	»	966	»	88	»	))	1457	»	46,47
»	»	967	»	43	»	))	1494	»	46,47
»	»	972		45	i>	»	1509	»	46
»	»	977	»	41	»	»	1524	»	50
»	»	983	))	43	»	))	1543	»	58
»	•9	988	»	41	»	»	1549	»	46
»	»	1017	»	12, 72,76,83	»	»	1550	»	41,51,63
»	»	1042	»	94	D	»	1597	))	54
»	»	1050	»	41	))	»	1598	))	54
»	»	1053	»	94		»	1601	»	41, 5 i
»	»	1069	»	29	»	»	1606	»	60
»	\\	1086	»	57	»	»	1610	»	54
»	t)	1095	d	u	»	»	1611	»	43
»	t)	1101	se(i(\|	1- pg-	))	»	1618	»	41
))	»	1102 paiî.	57	»	»	1619	»	54
	»	1111	»	41,52,(^3	D		1622	y>	43,61,90
»	y>	1114	»	45; 54	»	»	1623	»	54
»	»	1115	»	45	»	»	1642	»	57
»	»	1116	»	43			1()45	n	45
))	D	1129	»	3,71	»	»	1(552	»	3i,73
»	»	1147	»	85		»	1664	»	41
» ^	»	1152	V	80	»	»	1670	»	()
D	»	1177	»	22	»	»	1672	»	54
))	1»	1201	»	22	»	»	1692	»	23,76
V	»	1221	»	18	Nul..«	5	7)	88 \'
))	»	1222	»		»	»	77	»	57
»	»	1224	J)	75	»	»	79	»	73
	»	1240	»	47	»	, »	87	»	()
»	»	1242	»	47	d	»	89	»	45,58
»	1»	1288	»	24	1)	»	î)2	»	61
»	»	1289	» s	24	D	»	106	»	88
»	»	1313	»	75	»	»	108	»	40,59,70
»	»	1314	»	32	»	«	116	»	58
»		1333	»	47	tt	»	118	»	40, 70,74
»	»	1338	J>	39	»	«	119	»	74
»	»	1339	»	39	«	»	127	S	85
t)	■»	1349	»	60	T)		154	»	74,89
»	B	<•1350	»	45 1	t »	»	167	»	76

-ocr page 113-

101

Nul).	VS.	\'2\'27 pao. 74,75	Nub.	vy.	824 pag. 46,47
»	»	231	»	74	»	»	840	»	83
»	»	232	»	74	»	»	845	»	6
»	»	244	))	54	»	»	854	))	40 ;
y>	»	245	»	45	»	»	870	»	40,59
»	»	256	»	72	»	»	874	»	12,73
»	»	257	))	46,47	1)	»	885	»	41
»	»	267	»	44,58	»	»	933	»	41,72
»	»	295	»	51	»	»	938	»	47
»	»	327	)>	51	»	))	942	»	45,57
»		344	))	45	»	»	945	»	57
»	»	345	»	58	y>	»	977	»	75,84,91
»	1)	348	»	56	»	»	978	»	68 i
■ft	•»	a5i	»	56	»	»	979	»	25 =
»	1)	360	»	74	»	»	980	»	68 i
»	»	371	y>	21	»	»	981	»	25 lî
»	»	376	))	m	»	»	992	»	45,63 r
»	»	3!)!	>>	54	))	»	I0(K)	«	51 \'\'
)>	D	.395	9	28	»		1008		5V
))	»	399	)■>	74	tt	»	105(5	»	74,83,85
)>	»	40\'1-	y>	56	tt	»	1079	»	.57,(52
«	))	414 st\'(\|(]. Pili;. 51	))	»	1083	»	57\' ;
»	»	422 paj^.	12	tt	»	108(5	»	12,74
»	»	425	y	(i9,88,93	»	»	1107	»	47
))	»	426	»	(59	»	»	1115	y>	,52
»	»	4(î5	))	32,33	»	»	1116	»	53
))	»	4«9	))	58	))	»	1121	tt	-57
»	»	535	T)	42, (iO	tt	»	1124	tt	44,.54
»	D	53(>	»	57	tt		112(5	»	(50,(5.3
»	«	589	»	\'i5	tt	»	1128	»	41,54,(53
»		.598	))	51	»	»	1129	))	(55
))	»	618	»	M, 91	tt	»	1130	tt	33,(53,7(5,83
»	»	()22	))	4\'/	■»>	»	1151	tt	3,45,58
» »		(vW	tt	6	tt	»	1152	tt	40,55
M	647	tt	13	))	»	1153	tt	41, (54
»	))	(•>80	»	17	y>	i>	1157	»	75
		(>89	»	73, 88	tt	■n	1181	»	8
1)	n	702	tt		tt	tt	1182	•)>	3
»	«	729		12	tt	»	1183	tt	12,74
n	>1	739	li>	46	tt	tt	1194	)>	11
»		74^i		41	»	tt	1211	))	U
	«	7\'i6	»	(il		))	1231	tt	12,80
W	»	749	))	72	»	tt	1233	Y)	46
r»		753	«	12	tt	»	1235	V)	64 • ,
s	»	7(W)	tt	37	tt	tt	1250	tt	70,83,85 i
s		77(i	tt	37, 7i)	tt	■ft	1315		6\'i
	»	783	»	10		t)	1316	»	45
•»	»	785	tt	45		»	1317		41 !
D	D	798	»	6	»	tt	1333	»	12,79 :
»	»	808	tt	45		tt	1338	tt	23,8.5

-ocr page 114-

102

Nub.	VS,	1374 seqq. pau. 19	Eq.	VS.	750 pag. 14, 74
»	»	1378	pag.	6	»	))	767	»	51
»	»	1382	»	76,91	»	»	769	»	5
»	»	1383	»	83	»	»	773	»	73,78 ,
))	»	1384	»	25	»	»	790	»	51
»	»	1385	»	24	»	»	801	»	61
»	»	1393	»	58	»	»	805	seqq. nag. 57, » 46,48
»	»	1396	»	68,71	»	»	846
»	»	1398	»	46	»	»	855	»	84
))	))	1416	»	5,11	»	»	934	»	48
»	»	1417	»	5,11,94	»	»	961	»	44
»	))	1432	y>	12,68	y>	»	963	»	41,64
»	B	1435	»	58	»	»	981	»	40
»	»	1458	»	45	»	»	989	»	36
»	))	1460	»	46, AS	»	»	1031	»	44
»	»	1461	»	47	»	))	1108	»	86
»		1467	»	74	»	»	1110	»	14,71
»		1489	»	46,48 59	»	H)	1131	»	28,75
»		1499	))	»	»	1161	»	14
»		1500	»	58,60	»	»	1175	»	35
»		1501	»	58	»	»	1209	y>	74
»		1550	>	72	n	»	1252	»	29,32
E.1.		11	))	22		»	1295	y»	35
»		16	»	73	»	»	1307	»	55
»		17 sc(i. pair. 83	»	»	1324	»	73
»		37	pag- »	55	))	»	1338	»	80
»	»	38	42	»	»	1350	»	2()
	«	40	»	14	»	»		»	18,76
y>	»	92	»	56	»		1386	»	41,64
	))	133	D	48	I{an.	»	12	»	22
»	»	135	f	49,r)0	»	»	16	»	56
n	»	197	))	44	»	»	23	»	49
»	»	210	»	41,57	y>	»	34	»	84
» .	»	261	B	41	»	»	37	»	22
■)>	»	294	»	51	»	1)	()8	»	80
	»	295	»	51	»	1)	75		68
)>	»	345	»	76	»	»	78	»	7()
»	»	395	»	46, 48	»	D	IM)	D	40,59,83
»	»	400	»	51	»		132	»	44,60
»	»	407	»	35	»	. »	134	»	10
»	»	413	»	7()	»	»	i;{5	»	10,74
»	»	460	»	73	»	■ft	152	»	22
»		535	»	.21	D	•ft	175	K)	60
«	»	571	»	91	1>	«	206	»	44
»	»	573	»	69	1)	»	267	ll>	46,48
»	»	621	»	35,65 39	»	»	283	»	80,94
t>	»	635	»	»	»	2<)6	»	74
»	»	694	»	39,4«	»	»	377	»	47
Ti)	»	()98	T)	57		A	532	Y>	80
T)	»	\' 700	»	91,94	»	»	542	»	74

-ocr page 115-

103

Ran.	VS.	557 pajï. 22	Vesp.	vs.	72 pag.	09,91
»	5)	508	»	22	»	ft	92	ft	00
»	».	570	»	00	3	ft	110	ft	50
»	»	572	»	82,83,93	»	ft	113	ft	40
»	»	579	»	51	»	ft	171	»	83
»	»	582	»	73	»	ft	212	»	77
D	))	585	»	39,40,07,83	»	ft	208	»	24
»	»	o:n	»	45,70,77 42,00	»	»	209	ft	77
»	»	(iW	»	»	ft	270	ft	42
»	))	G72	»	20	»	ft	271	ft	00
»	»	085	T>	00,04	»	ft	277	ft	25,75
»	»	»»95	»	79	S>	ft	278	ft	74
»	»	7:J2	»	25	»	ft	279	ft	29,40,77
))	()	733	»	79	»	»	280	so(iq itau:. 29,:
»	))	734	»	0()		»	281		75
»	»	730	»	41,04	))	ft	290	ft	7()
))	»	7(\'»i	»	49	»	»	298	ft	70,89
»	»	807	»	00		ft	344	»	18,75
»	»	815	»	44	»	ft	345	ft	40
»	»	830	»	10,74	ft	ft	347	ft	74,80,82
t>	»	845	»	70	»	ft	34,S	»	13
J>		805	»	20	»	ft	:i5l	ft	82
»	»	872	»	40	»	ft	398	ft	42,00
»	»	878	»	5(>	»	ft	401	ft	75,79
)1	»	81)9	»	()8	ft	ft	471	ft	8
»	))	9 H	»	75	ft	»	484	ft	8,74
»	»	914		80, 84	ft	9	508	ft	70
»	»	924	»	40	ft	9	509	ft	70,83 ()1.71
»	»	94A	»	80	ft	ft	558	ft
»	»	948	»	24,79,81,8\'!	ft	ft	579	ft	7C)
»	»	950	»	24	»	«	030	ft	51
»	»	900	»	20, 24, 75, 77	))	»	705	ft	80
»	>•>	901	9	24,80	ft	ft	715	ft	44,01
»	9	iK>9	»	90	ft	»	725	»	70
»		1022	»	18,2.5,80,82	ft	ft	720	ft	40,58
9	«	1042	»	44	ft	ft	73!	ft	51
t>	»	1149	»	75,^79	ft	ft	807	ft	(K)
y>	»	1178	»	0.3,90 4-4,58	ft	ft	819	ft	39
»	J)	1281	»	ft	ft	825	ft	70
»	0	1301	ft	(rl	ft	ft	920	9	44,70
9	»	1373	»	74,77	ft	ft	927	ft	83
»	9	1374 sef^T. pa^r.40,91	ft	ft	942	ft	31
»	»	1380 paL\'.	70	»	»	5)00	ft	21
9	»	1400	»	74	»	»	901	ft	44,51
9	I)	1558	«	75,79		ft	1071	9	54
»	l>	14(Î3	»	44,00	ft	ft	1094 so(i(\|	• paff. 15,
9	»	1515	»	4.3	»	ft	1148 pajî. 22
»	1)	1517	»	(>0	»	»	1159	ft	75
»	»	1520	»	47	ft	ft	1195	ft	12,73
»	0	1531	»	80	»	ft	1198	ft	34,74

-ocr page 116-

104

VS. 1352
» 1431
» 144(3
» 1456
» 1457
» 1528
14
21
24
26
32
43
68
70
83
» 136
137

» 641
643

«. 1200
1223

Vesp.
»

. »
»
»

))

Pac.
»

»
»
»
»

))
»

j)
»

»
»
»
»
»

i>
»

»
»
»

))
»

»
»

))
»

i>
»

»
»
»

)>
»

))
»

pag. 44

» 50
47
75

ag, 14

» 91
seqq. p
pag. 2Ô
» 74
» 39
seqq. pag. 7, 74
|)ag. 75
» 44

» 25,68,71,79
« 70

ac.	vs.	1237	pag.	35
»	»	1359	»	56
	))	3	»	70,83
»	»	25	»	75^ >
)■)	»	42	yt	84
j)	»	97	»	14
f)	»	107	»	68
»	»	109	»	68
»	>>	110	»	76
«	»	111	»	67
»	»	113	»	56,85,90
y>	»	115	»	88,94 41
»	»	119	»
i)	»	123		64 •
»		129	»	74
»	»	1.30	»	88
»	»	132	»	65
j)	i>	140	f>	40,58
»	»	141	))	75
»	»	146	»	76,83 .
))	»	178	j)	46,48
»	»	191	))	83
»	»	252	f)	83
»	»	259	»	74
»	»	:301	»	19,74
»	»	307	»	74,89
»	»	312	)>	79
	»	351	»	74
»	»	361	»	85
»	»	399		89
»	»	412	»	60
»	»	437	»	61
»	»	510	»	26,83"
»		512	»	77
»	»	514	»	24
»	»	515	»	27,74
9		517	»	24
»	»	518	»	24
»	»	519	ï)	76
	»	541	»	31
»	))	572	))	19,72,83
>)	»	671	»	(Hi
))	»	678	»	74
»	A	696	»	80
»	»	7()8	»	(K)
»	)>	770	»	44
»	1)	822	»	.61
»	»	825		75
»	»	i)02	»	41
»	))	910	»	74,78

-ocr page 117-

105

Lys.	vs.	912 pag. 74	Thesm. vs	. (555 seqq. pag. 21
»	»	1025	»	56,65,83	»	»	707 p.ig.	IJk
»	»	1097	»	71	»	»	715		12, 74
»	»	1111	»	51	»	))	768	»	6, 74
»	»	1121	»	75,78	»	»	777	»	21
»	»	1183	»	46,48	»		793	»	21
, »	))	121G	»	22	»	»	814	»	30
»	»	1219		22	»	»	815	»	31
»	»	1233	»	75,77	»	»	830	»	83
»	»	1236	»	92		»	832	»	21
Ach.	»	29	»	44	»	»	»47	»	74
	»	lÖG	»	74,78	»	»	854	»	40, 48
»	»	137	»	89		»	966	»	21
»	»	162	»	76	»	»	1014	»	74
)>	»	176	»	44,76	»	»	1016	»	73, 93
))	))	214	»	84	1)	»	1129	»	74
» »	)>	217	»	85	))	»	1187	»	41
»	256	y>	44	»	»	1194	»	80
))	»	290	»	44	»	»	1221	»	75 .
))	»	307	»	51,73,78,8.3	Kcclos.		79	»	75
»	»	392	»	31	))	»	82	»	47
»	»	403	»	7	»	»	83	))	46, 48
»	»	543	»	71	»	»	85	»	7\'( , 78
»	»		»	76	»	»	89	»	75
»	»	545	»	75	»	»	99	tt	40
»	»	555	»	72,75	»	))	105	»	42
»	))	640	»	71,82	»	»	134	»	75
	»	709	»	83.91	»	tt	140	tt	19
»		801	»	71	»	»	141	tt	2,3, 75
»	»	873	»	28	»	»	151	)>	20, 21
»	»	90(5	»	76	«	»	197	tt	74
))	î>	941		74	»	»	218	tt	81
>>	))	9(56	»	70	))	»	219	»	74
D	»	i)9l		73	»	«	237	»	74
»	»	99\'f	«	7(5	»	»	23i)	»	41
f>	»	995	»	75	>>	»	247	s»;(\|(\|	1 pag. 5, 7,1
))	»	1021	»	()(»	»	»	272 piij;. 44
»	»	1030	1)	42		»	273	n	44
»	»	1031	n	60	ï>	»	304	tt	72, 74,82
»	»	1201	»	,34	i>	»	305	»	78
Tho.\'^in. »	22	»	73	»	»	308	>>	84
j)	))	99	»	28	y>	tt	348		74
})	)>	196	»	85	i>		354	1)	4î
)>	»	203	»	80	»	»	3(53	»	74
j)		284	»	46	«	»	m	»	22
))	»	331	»	51	»	I)	407		7,5 \'
»	))	v*o	))	83	»	»	41(5	»	41 ,
))	»	549	))	74	»	»	m	»	75
»	))	.583	»	4(5,48	»	n	(52!)	i>	4i
»		595	»	74	»	tt	()i.7	tt	80

-ocr page 118-

100

Eccles. vs.	650 pag. 76
)5	99	663	44
»	99	732	46
	99	752	44
jj	99	760	44
	99	770	76,78
î>	99	772	23
	99	783	46
55	99	793	77
J5	99	796	()4
»	99	803	60
J?	99	805	93
jj	99	806	12,76
• >	99	857	44,45,76,78
59	99	881	9,48
5>	99	897	80
		916	9
	99	917	48
„ •	99	920	78
n		921	7
	99	1035	12,41
99	99	1077	22
»		1086	75
J9	99	1092	44
99	99	1124	76, 77
•	99	1127	75
99	99	1131	76
Plut.	99	3	62
99	99	24	44
99	99	.52	40,58
99	99	97	75
99	99	107	76,78
•99	99	112	46
99	99	126	6()
99	99	150	()2
99	99	196	41
99	99	216	.53
99	99	225	46
99	99	237	()2
99	99	248	44
99	99	252	74, 78
99	99	ti73	r.0,78
99	99	275	75
99	99	284	9,74
99	99	286	.58
9)	99	32!)	51
99		.\'{.35	74
»		374	(>

Plut.

vs.	380 pag.	76
99	427 „	75
99	438 „	6
99	453 „	80
99	462 „	74
99	464 „	74
	477 < „	76
99	478 „	79
99	485 „	75
99	494 „	61
•9	498 „	89
	501 „	74,78
	505 „	61
	511 „	80,84
	535 „	75
	567 „	4.i
	583 „	73
	682 „	60
	874 „	13
	885 „	28
	924 „	70,88
	945 „	6(5
	980 „	24
	982 „	2i
	98:{ „	24,75,88
	985 „	24,61
	986 „	24
	1010 „	40
	1012 „	40,80
	1016 „	44
	1027 „	6
	103() „	75
	1037 „	62
	10()2 „	7()
	1070 „	75
	ii:u „	79
	1140 „	25,4^)
	1143 „	80
	1 „	4()
	1152 „	74

1171) scqq. pag. 18,
2.5, 75, 77
80
75
pa^. 40

J»

Kra^ni

7,17.

1180
1181
Dind. 1(>
„ 10
.. 47

-ocr page 119-

THESES.

Nnquc in Iliade noque in Odyssea ciillus ralione ha-
bita ccrlum indicium invenitur, (juo probaii possit haec
duo carmina diversa aetate scripta esse.

11.

Odysseae poetae sive poetis soptcntiionalcs (errae
pai tes nolae crant.

111.

Ars cadavcrum condiendorum non nota erat aetate
Iliadis.

IV.

Quae IMularchus in vita F.ycurgi (.ap. XJl de elymo-
logia vocis (fidina dixit, improbanda sunt.

II. XXIIl vs. 772 deleatur.

-ocr page 120-

THESES.

VI.

Pliolii Le.X. iJ.apxùpMVzai OXCCJ. àvzi xov papxupia èixdiyomai ri
napiyt\'^vxav nohxdag ß- xbv "Op-mpcv p.<xpxvpmxa.i.

Scribendllin est: pjxpxùpovxai, ôxav xivà èm papxvpia énâywv-
xai ri TiapiyoYi^zaL\' Tzokixeiac ß- xbv \'O/uinpcv p.apxvpovxai.

VII.

Photii Lex. voc. evQho)pi(xv xrjv eùdùxvxa non ad Plat.
Help. Lil). IV 436 referendum est.

VIII.

Arist. Av. vs. 70: nxxindrig xivbç

ähxxpvbvsc; scribatur -nxxnOd; xivcç cet.

IX.

Arist. Kan. vs. 1477:

Ttç clSiv d xb K^v pév èiyxi xaxOaveiv,
TÔ meîv âè (Jetwav,

ScribaUir xà nvdv Si p.ri mdv.

TliUC. Lib. I (lap. Ill 2: àri).ci $i p.ct nai xbêe twv naXatchv
âffôÉvEiav cù^ "iÎMaxa\' npb yàp twv Tp&»t/Mv oùâév (faivexai npbxepov
KCivn èpyaiap-ivn ri \'EXXâç, Soxd Si poi, cùSi xovvop.« ^vp-Tavà
7r&) t\'iytv, àïlà xà pév npb \'EXXrjvcç .toû A£L/)t«).i&)voç xat nàw
cù$i etvat in èmylmii ocvxio, y.axà eOvy) $i à)la xt xai xb ihXao--
yiy.bv ènî nhhxcv ârp\' éavx0)v tw ènoivup.lav napéxe<rQai.

Scribalur cum ilciskio £X"v pro ùx^v.

XI.

Tbuc. Lib. I Cap. Ill 4: ci cvv ixaaxoi \'EXXyjve; xaxà
TTcXetç T£ cffci âXXïiXwv. ^uviitray xaî ^vp.navxe; ûaxEpcv xXyîOévTeç

108

-ocr page 121-

THKSES. 109

oùâèv npô zâv zpmy.âv ôi\' auGsvetav xai ccXXiqXmv âGpôot

înpa^av.

Scribalu»\': oi S\' cLv ôyq Èxao-rct xaTà nôXstç TE Ôo-ct â)).>îXwv
luviETav xat ^û/x7ra»iTôç vazepcv \'EXXrivec KXnOévTec cet.

XII.

Oed. Col. vs. 791:

xp\' OVY. xpnvov Y) ail zxv Qrißxi: (fpovo);
TToXXo) y\', ô<Tc,mep xat o-atfeaTÉp&iv xXûo),
[<Pctßou TE xaÙTOÛ Znvôç, ôç xeivou TraTiip].
Deleatur versus quem uncis inclusi.

XIII.

Xenopli. Anab. Lib. 1 Cap. 5: Óatt; <5\' âtptxvEtTo rô>v -nxpx
ßa(j(Ub)i npéç xjxèv TrâvTa; cÛTO) âiartOeic scmnépinezo fôOTE
aiiT(7) jj-xlhv fihvç etvat >5 tO) ßxathi.
Pro âtxziOeii; scribendum est diaOeiç.

XIV.

Homeri lliadis Lib. III vs. 100 pro xp^rii scribalur âtri;.

II. VI vs. 137 ex\' é pro exe scribendum est.

XVI.

S()l)buclis Antig. vs. 087 yémzo nuitaiulum est in XeyotTo.

XVII.

Sopb. Ai. vs. 783 adiectivum (rotfk mutetur in o-atpvîç.

XVIIi.

Immeiito Niebubrius nogal vocem consulis derivatam
esse a verbo consulendj.

-ocr page 122-

theses.

XIX.

Recte Weissenbornius Liv. Lib. I Cap. 36 pro Mss.
iecfione mille et octingenli équités mille el ducenli équités
scrip sit.

XX.

Dictatore dicto non secundum Polybium Lib. Ill Cap.
87 omnes magistratus praeter tribunes plebis munere
se abdicabant.

XXI.

Corn. Nep. vilae Milt. Cap. 1,2. Ex bis delecli Dclphos
deliberatum missi sunt [qui consulercnl Apollinrm], quo
potissimum duce uterentur.

Delenda sunt vocabula, «piae uncis inclusi.

XXII.

Cicero in Verrem Lib. V Cap. 10 § 26 ed. Ilalmii
legitur:

dici brevitas conviviis, noctis longitudo slupris et ilagi-
tiiS continebahir. Scribendum est conlerehatur.

XXIII.

Ov. Met. VIll vs. 605. CondiUupie in liquida coina
autumnalia faece.

Pro conditaque sci ibatui\' condila a verbo condicndi.

. XXIV.

Sall. Bell. lug. Cap. LXVllI 2. Planiticm locis paullo
superioiibus circumventam.
Scribatur cinclam pro circumventam.

-ocr page 123-

theses. 11 1

XXV.

De mededeeling van Strabo Lib. IX Gap. II (pag. 403),
dat Xenophon zou medegestreden hebben in den slag bij
Delium, is niet in strijd met Xen. Anab. Lib. III Gap. I
§ 14 en 25.

XXVI.

Ten onrechte verklaart Schweighauser de uitdrukking
van Polybius Lib. I Gap. II ó rnq ■Kpxyp.a.xi/.rii iczopixg zpónog
door de woorden: il/tid gemis hisloriae conscribenJac,
quod in remm geslarum. ralione alque causis accumie
explicandis versalur.

XXVII.

De philosopbiscbe ol" beredeneerde behandeling der
geschiedenis, welke Scbweighanser op bovengenoemde
plaats bedoelt, door Polybius zeil\' Lib. II Gap. XXXVI1
«TOiJaxTix.^ iffTopïa genoemd, is af te keuren.

XXVIII.

Het verbaal van Polybius betrelTende Hannibals tocht
over de Alpen (Lib. II) verdient meer geloof dan dat van
Livius (Lib. XXI).

XXIX.

Ten oiuecbti) beweert Monastier, dat de Waldenzen
reeds van bet begin dor Ghristelijke godsdienst beslaan
hebben.

XXX.

In Griekenland is bet polytluü.sme uit hel monotheïsme
ontslaan.

-ocr page 124-

theses.

XXXI.

Met recht beweert Koek in de voorrede zijner uitgave
der Aves van Aristophanes, dat de belachelijke wijze,
waarop deze blijspeldichter zich over de goden uitliet,
aan het volk niet oneerbiedig of goddeloos voorkwam.

XXXTI.

Aristophanes geloofde evenmin aan de goden, als zij
tegen wier philosophic bij de oude godsdienst in be-
scherming nam,

XXXIIl.

De meeste aanleiding tot strijd ontstaat uit eene onbe-
paalde beteekenis der woorden.

XX.XIV.

In den Palamedes is de gezindheid van Vondel jegens
Maurits onrechtvaardig.

,\\XXV. •

Het is niet wenschelijk, dat het Midden-Noderlandsch
op de gymnasiên onderwezen worde.

XXXVl.

Het werkwoord onderwijzen\' tegelijkertijd met eeuen
accusativus van de zaak en van den persoon In verbinden
verdient afkeuring.

,\\XXVI1.

De beoefening der Griek.sche en Latijn"scbe taal be-
vordert elke, andere taalstudie.

-ocr page 125-

\'i-i/yfi

	.V-, \' :\'r\'


	«i . :

■ : .

•I \' \'TC- \'—\' \'

.-i^fH»- -V,\' ■ .

■W

\' \'\' V;

: \' 1-.■\'•-•f

. \'■-< . ■■ . ■\'•\'■■•■ . > . .........

\'4

-ocr page 126-