MISCaLllNEIl

ntSSERTATtO LITERARIA,

Ih^- : \' - • - - m

.- - .. • laS!\'.,.;».><..\'.\' , . , -, ■: . \' -viuiKir. .-v

y

. .»A\'-

i ": ; ■-\'!

.J:.

.....%

V\'

i\' It\'

S

M

hi.

■V

; -f.

SM\'.\', \'i

MISCELLANEA CRITICA.

LUGD.-BAT.: TYPIS L. VAN NIFXEEIK HZ.

MISCELLANEA CRITICA.

DISSERTATIO LITERARIA,

quam

ANNUENTE STJMMO NUMINE,

ex auctonitate rectoris magnifici

JACOBI ANTONII FRUIN,

JtlB. HOM. ET nOD. DOCT. ET IN KACULTATE JURIDICA PBOÏ. OKD.,

AJirussiMi SENATUS ACADEMICI consensu

nobilissimae I\'ACULTATIS PIIILOSOPHIAE TIIEORETICAE et
LITERARUM IIUMANIORUM decreto,

|] x\' 0 ^ nr b u § 011 A ni t u s

summisque IN PIIII.OSOPIIIAE TIIEORETICAE et LITERARUM IIU-
MANIORUM DISCIPLINA honouirus ac trivilegiis

IN ACADEMIA RHENO-TBAIECTINA

RITE ET LEGITIME CONSEQÜENDIS,
ERUDITORUJI EXAMINI SUBMITTET

Henricus Philippus Meijer,

amstelodamensis ,
DIE vm MENSIS mui A. muccclxxix, HORA 1.

A3ISTEL0I)AMI,

aI\'UD ipenbüur & yan seldam.

muccclxxix.

h \'

t -- \' ■ ■■■ :

-M

>y .

m

i

. : .a i l

* -

In Aescliyli Agamemnone Clytacraiiestra Chorum certio-
rein facit Troiam captam esse ab Argivis. Quod factum esse
cum ille vix credere possit Clytaeranestram variis raodis rogat
habeatne certum rei indicium. Clytaemnestra respondet Deum
sibi rem aperuisse, quein Deum Yulcaaum esse apparet e vs. 281

"H(pxi(rTog "l^yig Kxi^Trpov iKirkyt^irm treXxq.

Quod responsum quo valeat cum non intelligat Chorus
rogat somniumne Ciytaeinnestrae rem apcrucrit. Negantcm se
somnio fidem habituram fuisse rogat Chorus vs. 266

^ 0"\' sttIxvsv rig XTTTspog Cpxrtg;

igitur te gaudio affpcit rumor non alatus?

Quid sit ilia UTrrspog cpxTig intelligere non possum. Si
esset (pxTig, omisso vocabulo xTrrspog, nullae molestiae essent.
Hob. Engerus ad hunc locum annotat: „xTTTspog CpxTig ist

\') Secutua sum Guilelmi Dindorfii editioucm Poetarum Scenicorum Grae-
corum quae prodiit Lipsiac MDCCCLXVIIII.

1

verdorben, denn das sich verbreitende Gerücht ist eben als
solches geflügelt und nicht flügellos/\' Cui plane assentior.

"ATTTspog vocatur is, qui alas non habet; dicitur de avibus,
ut in Eur. Iphig. Taur. vs. 1095, ubi Chorus, querens quod
sibi redire in patriam non licet, dicit:

(^XKkvoov\').....

iyü (TOI TTxpxßxKKofj^xi öpysvov7 xTrrepoq opvic

Lamentans tecum me comparo, ales sine alis,
et de verbis, ut Odyss. XYII. 57

aq xp" i:pc!iv>](T£v, S\' XTTTspog IttKsto ßvQoq.

Lexica, locum ex Agamemnone petitum memorantes, vertunt:
„noch nicht begründetes" vel „mit Flügelschnelligkeit" per-
hibentque, ut demonstrent hanc vim vocabulo esse, duo vo-
cabula uTTspog esse, unum compositum cum x quod privati-
ven dicitur, alterum cum x quod intensivum vocant. Apparet
tamen ex locis quos supra meraoravi antiquos vocabulo non
ita usos esse ut sit „ bonis alis munitus," licet a sequioribus
eo sensu usurpatum esse possit. Si tamen significaret „ mit
Plügelschnelligkeit" optime omnia se haberent. Quod facile
fieri potest si cum Aldina mutamus xTrrspog in euTrrspog, quod
legitur apud Sophoclem, Oed. Heg. vs. 175, ubi Chorus ait:

x>,?.ov y XV xKKc^ TTpoal^otg XTTsp suTTTspcv opviv
Kpe7(X(rov xi^xiyLX-AkTou Trvpog opf^evov

XKTXV TTpO? £(T7rspOV ÓSOV\'

\') ^fvjvov(T scrips! cum Reiskio.
5) Cum Dobraeo legere malim: «aa«.

Ali um aliter videas, bene alatae avis instar,
inde fe SSO igni ocius meutern ad litus cett.. Si quis
autem audacius mutatum esse putat, meminerit in antiquis
codicibus, cum litera £ cum sequenti u coniungatur, nihil fere
interesse inter a et fy, unde su[^op(pog mutetur in xf/^opCpog,
x^vvsTog in su^vvsTog. Cf. Cob. Yarr. Lectt. pg. 120, 15, 385.

Est alius locus ubi vocabulum xirrspog legimus, Aesch.
Eum. vs. 250, ubi Chorus Erinyum dicit se persequi maleficos:

zQovog yxp Träg 7:£7rolfjt,xvrai Torrog

UTTSp TS TTÓVTOV XTTTSpOig ITUT^lAXtriV

\'Siéy.cuir\', ■ ciiTsv wrepx vsug.

Dicit igitur Chorus se persequentem venisse super mare, v o-
latu non alato. Explicatur quidem hic locus ita ut dicantur
vocabula xTrrspotg Truri^f^xa-tv adverbialiter posita esse et sig-
nificare: more volantium, quamquam alas non habemus. Fac
tamen vocabulum 7rcüTJ^ix,x(7iv adverbii loco positum esse, ad-
iectivi, quod ei additur, sensus non potest esse plane contra-
rius notioni quae vocabulo TrccT^f^xirtv est. Si igitur XTrrepoig
mutamus in svTTTspoig adiectivum liabebit viin quae requiritur;
cui rei non obstat Aeschylum alis munitas Eurias non depin-
gere, si tenemus totam locutionem tropice dictam esse.

Alio quoque modo difflcultatem vitare possum us. Homo,
quamquam alis non est praeditus, dici tamen potest volare,
ut hic vxvg. Itaquc si legerem us

VTTSp TS TTÓVTOV XTTTSpOg \'^UTliflX(TlV

exquisite dictum esset: quamquam inalata sum, ta-
rnen cum alitis celeritate cett..

In Sophoclis Antigone (vs. 1301 sqq.) Creontem certiorem
facit nuntius uxorein eius ipsam se interfecisse his verbis:
>) S\' O^vO\'/IKTOC J^\'Sf ßccfllx TTSpi^
Au£; KsXxivoc, ßkicpxpix,

quae Scholiasta explicat adscribendo haec: Ayf/ KsXxiva\'
ctTToXKvTai, quern sensum verba sine dubio habent.

In editione Schneidewiniana legimus ad liunc locum Auf/v
ßÄ£:pxpx bezeichnet durchgängig \'die Augen ö f f ne n\', was von
der sterbenden Eurydice völlig unpassend ist. Darum wollen
einige das Verbum Auf/v hier in entgegengesetztem Sinne
fassen. Ein solcher Missbrauch der Sprache raüsste erst
erwiesen werden, um als glaublich zu erscheinen. Wieseler
möchte f/,v£i oder k^si schreiben."

Aveiv est solvere; dicitur de variis rebus quae sol vi pos-
sunt, quales sunt Trpuf^v^irix, t^cccrvip, TtsTrhog, öüpx^;

tropice ?.v£(töxi dicuntur xyopx, txycliv, vsTnog, xxopix, mXsßo/;,
f^sXs\'S-^f^xTX. Adduntur praeterea vocabula \'yu7x, yoövxTX, ßiij,
ßivoc, ^pux,^, x^sx, yuiccv ßfzii. Aöstv rx ßKsCpxpx igitur nihil
aliud esse potest nisi solvere rx ß?.£::pxpx.

BÄ£!:pxpx autem non sunt oculi sed palpebrae, ut Od.

xri. 33S

Ol xpx fjLOt yhvKbv uTTvov tV/ ßÄ£:pxpct(rtv £X,fvxv.

Aesch. Sept. vs. 3

K£y£iv Tx Kxipix

.....ßxicpxpx IJti^ KOlfiÜV VTTVCfi

Aesch. Agam. vs. 15

(pißoq yxp XVÖ\' VTTVOU TTXpXtTrXTfJ
TO (JlM ߣßxtug ß>jcpxpx (XUfißxKsJv VTTVCp,

Tibi Dativus non est Dativus instrumenti sed pendet a praep. (tvv
in verbo aufißxXeJv ita ut sit: palpebras cum sorano conferre.
HuiißoX^ illa igitur eiRcit ut oculi claudantur. Avsiv tx. ßXsCpxpx
est igitur solvere palpebras. Quando palpebrae solvuntur
descendunt. Mors solvit, demittit palpebras. Itaque qui ipse
mortem sibi dat, solvit palpebras suas; quibus solutis, quem
ad modura in somno, oculi clausi sunt.

Palpebras (quae sunt quasi oculorum foriculae) clan-
dere, Graece dici ra ßK£(pxpx ^cAjj«!/ docet Pollux YII. 193
Tö Ts ruv axTT^Xuv spyxs-r-^piov xxtt\'/iKsïov slpi^Kxaiv oi xuficc\'So-

Kx) TO KUß^\'^CVflSVOV SV "LoCpOKKSOVq ^IVSl\'

]iXs(pxpx xsüXifiTx! y, ug }(xx>]Xs!ov óvpxi.

Quod idem coniecit (Ji^vsiv ferri quoque potest. Mvsiv enim
transitive et intransitive usurpatur et exquisite dicitur de
oculis et de labris, subintellecto tx ßXsCpxpx, rx %f/A)^, to
(TTÓiJLX. Proprio igitur est transitivum. Si vertimus per verbum
vernaculum intransitivum, Graece intclligitur pronomen rellexi-
vum, quem ad modum in verbo xxöi^siv all., ut II. XXIV. 420

(TVV S\'. S?^)CSX TTXVTX {ISfJLVKSV

Soph. Ant. vs. 421

f/,v(TXVTsg y slx^^i^sv ösixv votrov.

Aristoph. Nubb. vs. 255

KXÖlt^S Toivvv STTi TOV ISpOV (TJtlfjLTTO^X.

Licet igitur kA^« vel ßvsi ferri possit, praetulerim tamen
locum illo modo interpretari quo conatus sum, quam con-
iecturis eum tentare.

In cognomini fabula Oedipus Rex Tircsiam vatcm ad sc
arcessit et ab eo petit ut pronnntiet quae de Laii caede

6

novit; quod cum obstinate ille recuset, Eex dicit se suspicari
illum caedis auctorem fuisse; ira incensus aperte deinde
declarat vates regionis pollutorem esse ipsum Oedipum. Cum
rex aegre illa ferens, eum impellat ut iterum illud dicat,
Tiresias haec loquitur (vs. 360):

(Twyjuxg Trpóaêev; ^ ^TTsip^ Äsysiv;

Quaeritur quem sensum habeant verba ïj y.Trsip^ xéyeiv.

Ad hunc versum Y. Gl. van Herwerden in Ed. Maiore
Oed. E. annotat haec: „ Si vera est Brunckiana coniectura
correcta ut in var. lect. significavi, verbo êxTTstpxa-öxi poeta
usus est eodem sensu, quo Aristophanes Eq. 1234 xx! treu
rc(TCVTO Trpccrcv sKTrsipxcoiixi. Ad ^rpog r! cf. vs. 766 et Aiac.
v. 40." In varia lectione autem haec sunt: lvvij}iX(r, ? ab
alia m. ant. Delcvi in fine vs. xéysiv, errore repetitum e. v.
358. Brunckius coniecit: cv^t cruv^msi z-pog tI f4,\' sscTrstp^ ttxMv;
Debuerat certe fiouKTSipx ttäA/v;"

"n TTspx Ksyoo cohiecit F. W. Schmidt (de Ubert. Orat.
Soph. II. p. 4), >5 inTTsip^ (jC ehslv Arndt (Beitr. zur Kr. des
Soph. Text. p. 18). In Brunckiana annotatione ad hunc locum
inter plura sunt haec: „ In D. alg Tvéïpxv ?\\óyuv TrpoTpeTT\'^. In
hoc. codice legisse videtur heyccv nescio quis olim, qui mar-
gini adscripsit Äeysiv"

Itaque cum vocabulum P^cyog, Genitivo casu positum, iam
in codice sit, versus fortasse sie est legendus

cux) iTuvi^Kxg; TTpog T! fAOvnTrstp^ KÖyoig]
Non intellexisti? cur me ten tas verbis?
Suspicatur tamen Oedipus falsa sibi nuntiavisse Tiresiam,
corruj)tum a Creonte, qui regni cupidus sit. Quod cum hie

audivit e Choro quaerit num sana mente et orationis suae sibi
conscius Eex ilia pronuntiaverit. Advenit ille et graviter ut
insidiatorera increpat Creontem, qui longiore oratione probare
conatur sibi regnura nihil conimodi molestiarum multum alla-
turuin esse, se honore contentum esse quo a civibus afficitur,
nec se regiae potestatis avidum esse. Postquain vs. 600 dixit

O\'JK ht Kxy.oç ysvoiTO voug xxXug Cppovuv

sic pergit:

àX>C CUT spx(7Tijg THja\'Ss rijç yvui/.\'/js eCpvv,
ovT av f/,sT aKKov ^pwvTog h TA^/jjv TTOTL

In editionis quain modo memoravi varia lectione haec legi-
mus: „ intelligerem sic scriptos: àAA\' out spxtrr^g (TÎjg sCpvv
7upxvvi2og cvT xv f/,£T xKKov \'puvTog (i. e. spKvro:\') xv (TTxi\'/jV
ttotL vel, ut coniecit Heirasoethius : àAA\' ovrs TÎjcr\'êe

ayjç àpx^g £(pvv ovt — ^pxv tc5\' — TrcTf." Ex annotationi-
bus ad hos versus discimus gravissimum vulnus iis sine
dubio inflictum esse et cum variis eraendationibus comparari
posse vs. 535, Ilerod. III. 53, Eurip. IL F. vs. ,65 et 66,
Eurip. Ehes. 166, Eurip. fr. 846, Eur. Hel. vs. 889. Obiter
liceat mihi suspicari

«AA\' OUT êpxa-TÎiç TJ^IT^S 0-ijg àpz^Ç &(puv,
OVT XV f4,£T xXKOV "pMVTOC XV 7Tx\'m \'TTOTS.

Soph. Phil. vs. 758 et 759 multum lamentatus Philoctetes,
morbi impctu gravis vexatus, orat Neoptolemum ne in insula
so relinquat. Turn haec dicit:

\') Vid. Soph. Ocd. R. cd. H. van Herwerden in ann. nd. h. vs.

îj\'xf/ yàp ûiVTvi "èix ^pJvcy, ttàxvoiç hoig
ùq

quibus respondet Neoptolemus îw SyjTJjvf crh cett..

Venit enim hic morbus post intervallum, aequa-
libus erroribus cett..

Habet versus alter suspectum hiatum s^sxK^ffùvj ïà, qui tol-
litur Elmsleii coniectura f\'IfVA\'/^tr\'. Quid vero in contextu
significet ccg s^sTrXiîaô\'/! vel âg ê^éTrXijtr\'\' neminem facile ex-
plicaturum esse puto. Sensus fortasse est hic: noli dubitare
me in navem tuam recipere, nam non semper tali malo oppri-
mor sed post intervallum aliquod redit morbus. Quem sensum
ut verba habeknt varii docti homines varia coniecerunt, e.g.

7r}Mvw(jt,bvi
Txxkag S\' £7r?^yi(70ij et

VVV 5\' ê^£7rXrî<rôi] (Nauck.)

TTXâvoig vécog
âg ê^£TXTj(7Ôyi. (Schmidt)

in quibus restât hiatus. Quibus consideratis liceat mihi pro-
ponere

msi yxp avrvj ^là %/JöVöy 7rXa,voig vô(Tog
sgr skttstKviitt

Quod si legimus tollitur hiatus et sensus est: (non semper
morbi gravitate premor) venit (redit) enim hic mor-
bus post intervallum donee sati.atus sit.

Facile autem fieri potuit ut propter praegressum TrXccvoig
votTog in hoig et egr ex^rfVAjja-T\' in ég s^£\'7rKi\\(TÙn mutaretur. Mor-
bos saepe induci quasi personae sint raulti loci testantur, v. c.
Soph. Phil. vs. 787, 788, 743, 808. Cf. Hesiod. Op. vs. 102.

In Eurip. Ipli. Taur. Orestae pollicetur Deae sacerdos se
euin servaturum esse ea condicione ut a se literas Argos per-
ferat ad amicos. Addit literas illas scriptas esse a captivo
quodam, qui, Dianae non sacerdotis iussu se interfectum iri
arbitratus, caedem sacerdoti non imputaverit; se autem nemi-
nem adhuc invenisse qui Argis profectus illas literas eo per-
ferre posset. Quibus dictis sie pergit (vs. 591):

ffv sl yxp, ag hiKxg, outs Sus-ysi/yig
KOii Txq M\'jx>{mg oJ(T6IX Kxyco óé^u,
aüöyjT hsTas f/,iaóov oun xhxpov Äxßuv

}COU(pCi}V SKXTl ypXfylf^XTCCV (TUTVipixV.

Quorum versuum cum primum inspicimus patet (tv subiectum
esse verbi (rvêijr\\ particulam\' autem £< iungi debere cum orc^«;
vocabulum ^uo-ysvi^g verbo caret, nam si appositum esset sub-
iecti (TV, sine dubio additum esset äv. Illa difficultas solvitur
scribendo

(TU sJ yxp, uq hmxg, ours ^va-ysvijg cett..

Difficile dictu est quid saccrdotis interesset utrum Orestes
nobili genere natus esset an ^üo-yfvj;,^, igno bil is. Quod voca-
bulum si de Orestae animo dictum esse accipiamus non magis
intelHgitur; nam hoc loco nihil refert utrum eius animus no-
bilis an ignobilis sit, id agitur utrum sacerdoti iratus sit
necne. Itaque ne iratus ea quae rogaverit perficere neget me-

\') (TwOvjT mutnvi in o-i/Üijt\' motieiile V. Cl. viiii Heiwenleii in nun. iid Oed.
U. vs. 14B7.

10

morat etiam captivum ilium qui literas scripsit sibi infensum
non fuisse. Quod ut vs. 591 significetur cum codice P. le-
gere malim

(TV y, a yxp, ég mxxc, ovrs \'§iiiTfisvi]g

In eadem fabula additamentum vitiasse mibi videtur vs. 1299

ßSTStTTl XVfMV TÖÓV TTSTTpXy/^SVUV [^iSpOg.

Haec verba Choro dicit nuntius, qui venit Thoantem regem
certiorem facturus Dianae sacerdotis dolo adiutos captivos
aufugere Deae simulacrum secum ferentes. Chorus cum regem
quam diutissime earum rerum quae factae sunt ignarum esse
velit nuntio narrat regem abiisse nec se scire ubi sitjimperat
ei ut regem sequatur, eo autem loco quo in itinere curn Thoante
congressus erit rem cum rege communicandi opportunitatem fore.

Chori verbis fidem non habcns nuntius exclamat: Videte
quam perfidum sit genus muliebre; etiam vos participes estis
earum rerum quae factae sunt.

Verbum fj(,éT£if^i apud Homerum cum Dativo coniungitur
et significat interesse, ut Od, XY. 251

aAA\' IjTOi 10,£7tov xpvaoöpovog -^pTTXtyiv ^Hug

)cxXX£og £W£y:x oh "v xQxvxroiai fi£T£i>i.

Apud Atticos scriptores impersonaliter, ut dicunt, plerumque
usurpatur et iungitur cum Genitivo significans participem
esse, ut Soph. Oed. E. vs. 630 \'

KXfio) 7rÓX£Wg ߣT£(rTlV, OUXl (7o) [/,OVCfi. .

et Xen. Anab. III. 1 § 20 qttqt £vêiif/,ol[/,i]y oti tuv (ih
xyxöüv TTXVTCCV OU^£VOg )}(Ct7v /X£T£l\'iJ,

11

Aesch. Eum. vs. 575

T/ TüüSf (Tö/ lAsrssri TrpxyiJ.XTOÇ\', Kays.

Quid haec res ad te? Loquere.
et in prosa oratione Thuc. II. 37 § 1 (j^stscti Ts kxtx tqvç
véfji,ûvg Tpoç TX ï^ix \'SixCpopx rxirt to hov, et Xen. Hier. 4 § 2
rou TTIITTUÇ TTpOÇ TIVXÇ SXSlV sXXXltTTOV f^rSTSCTTl TUpXVVül. Cf. Arist.
Avv. vs. 1666

T xp, OÙTsV TWV TTXTpt^OOV ^pjJjCiÄTOl/
[ISTStTTlV ;

Subiectum autem Semper est, etiam ubi non additur, vocabu-
lum (jt,spo? unde pendet Genitivus, quem ad modum verbi (j^stsxsiv
obiectum est /^fpo?. Plerumque tamen, quod loci quos attuli
probant, [ispoç non additur, quam ob rem hoc quoque loco
interpretamentum esse suspicor, quo scilicet sensus magis per-
spicuus fiat. Quare recipienda mihi videtur Nauckii emendatio

f^sTstTTi TÜv\'Ss tüv 7rs7rpxyf4,svccv.

quibus conferri possunt Medeae verba in cognomini Tragoedia
vs. 886

^ xpîjv fiSrsTvXl TÛv\'Ss tüv ß0VX£V[Jl,XTUV.

Missis iam poetis liceat mihi quaedam disserere de locis non-
nullis, e Thucydide et e Xenophontis Ilellenicis petitis. In
quibus saepissime emblemata reperisse mihi visus sum; quod
eo minus mirabar cum seraper ante oculos obversarentur ea
quae legimus apud V. Cl. Cob., Now. Lectt. pg. 306: „Emble

12

m

mata et additaraenta et glossemata in omnibus omnium libris
sunt, suntque pervetusta nullo non codice longe longeque
antiquiora, in quibus sunt quaedam tam manifesta ut nemo
dubitare possit..... In Herodoto sat multa interpolata sunt :
plura etiam in Xenophonte et insigniora, sed pessime habitus
est Thucydides cett.."

Postquam numerum eorum qui adversus Troiam profecti
erant ûs xtto "Kmviq \'EAA^^c? 7reiJ!,7ro[ABVUv non magnum fuisse
memoravit Thucydides, eius rei causam fuisse non tam oKiyxv-
êpcoTriav quam axp^[J!,xrictv àicW,] reges enim non magnas copias
secum duxisse t^ç rpoCp^g xTroptoiv metuentes, quare pars mi-
litum agros colere cogeretur et Troiani To7q âs) ÙTToXsiTTOfiévoig
resistere potuerint. Opinatur deinde I. 11 § 2 Trspicuirlxv
el yjxôcv £XOVT£ç rpo<p^ç xxi \'ovrsg àûpéoi [xvsv f^\'^ureixg kx)
ysccpylxg] ") ^vvsxôoç rov 7ró^.£/zov ^léCpspov, pcßiccg xv fzxx\'^ apx-
TCVVT£g [ßlxov], o\'î </£ y.x) OÙX xùpôoi «AA« ;C4£/Σ/ ry xil TTXpÔVTl
XVT£TxOV, TrOKiOpKtCf, S\' XV 7rpClT}iXÔ£^ÔlÀ,£Vût £V èXXCTffOvi r£ xpôvc^
Kx) x7rcvccT£pov T^v Tßoixv sJxov.

In Kriigeri editione ad hunc locum legimus : „ Da Thuky-
dides möglichst kurz schreibe und Gesagtes nicht zu wieder-
holen pflege, so wollte Hermann Jaöv — xvt£7xov streichen,
das nicht antastend." Quamquam nemo erit qui neget
Thucydidem maxima orationis brevitate usum esse, non credo

\') Secutus sum editionem quam curavit K. W. Krüger, quae prodiit Bero-
lini a. 1860.

-) Uucinis ea indicavi quae inm scclusa erant in editione cuius volumen
primum prodiit, curante V. Cl. van Herwerden. Si transponerentur verba
avcv Ajîo-Tf/Âç Kcct yscapyfcct; inter rpoipîiç et xcci retineri fortasse possent.

13

omnia ilia verba omittenda esse. Non enim plane idem expri-
munt atque ea quae praeceduut. Nam § 2 Thucydides dicit
Troianos Graecis pares fuisse, hoc autem loco Graecorum non
Troianorum resistendi facultatem spectat. Male abundarc tamen
mihi videntur verba àhhx fiépsi r^ xs) TrxpovTi, quae addita-
mentum ad cvk xôpooi esse puto.

Thac. I. 13 § 1. TTpoTspov S\' ^trxv stt) pyiroTt; yspxai TTXTpiKx)
ßxviKslxi. \'VvjTx sunt ea quae dicta, constituta, rata
sunt; fV/ p>}toTi; igitur est legibus constitutis, legibus
cert is; interpres quidam metuisse mihi videtur ue non intclli-
geretur quid stt) py]Toïq esset, nullo substantivo addito; addi-
dit igitur •yspx(Tt, quod ea dc causa eiiciendum esse existimo.

Legitur fV) pi^Tolç yspx^i apud Scliol. ad Arist. Ach. vs.
61; quod vero scholiasta scribit ut cxplicet ^ixCpopxv ßxci-
hi\'jûç Kx) Tvpxvvov non afferendum esse puto ad tuendam ora-
tionem Thucydidis, minime prolixi scriptoris.

Aliis locis ubi fV) pvirolg invenimus substantivum omittitur,
ut Herod. V. 57 \'\'Aùvivxloi T& (T(pixg stt) pt^Tclat s^s^xvto tr0sccv
xvTÜv sfvxi ToKiviTxg, et Isoer. Trap. § 19 tixiTxv fV) p^rolç
sTrirpfTTs Syrupy. Cf. Thuc. I. 122 § 1 ^ntrrx yxp "^oKsiAoq
stt) pijTOïç xupel, et Xen. Hell. VII. 1 § 1.

Thuc. I. 29 Corinthii dicuntur classera misisse adversos Cor-
cyraeos. Quae cum advenisset ad ostium sinus Arabracii Cor-
cyraei praeconem miserunt, qui vetaret eos contra se navigare.
Sequitur (§ 3) ùg n\'Jipv^ ts (t ) xzijyyetXsv oùysv s\'tptjvxJov TTxpx
TÜV Koptvûiccv Kx) XI v^sg xÙToJg sirsTrX^pavro (IreTrKvipavT^ svxu-
l^xx^cxv Cum ex iis quae praecedunt satis appareat ad Co-

14

rintliios praeconem illuin Corcyraeos misisse atque inde sequatur
ut a Corinthiis responsum retulerit, verba Trapx twv Kcpivêlccv
valde suspecta mihi sunt.

Corcyraei autem pugna quae tum facta est superabant Co-
rinthios et tropaeum statuerunt in Leucimna, Corcyrae pro-
montorio, varepov Ts, ut legimus cap. 30 § 2, sTrsi^vi ol Kophêioi
xx) Ol ^vf4,f4,xxoi n(r(TmJi,hot TXig vxvtrh hexüp-/i(7xv fV dUov,
TJjc óxXxiTcryjg XTrxtri^q ènpxTOVV TÏjg hxt bksJvx tx �plx
ol Kspnvpxïoi, Kx) TTKséffXVTeg ag Aeuxxhx Ttjv Kopivólccv uTornxv
Tijg yijg sTSf^ov cett.. Manifestum est, cum Corcyraei vicissent
Corinthios, hi autem domum revertissent, Corcyraeos totius
maris quod prope illas regiones est imperio potitos esse. Tta-
que verba ol Kepzvpxloi addita esse opinor ab aliquo, qui me-
tuebat ne o\'t Koplvóioi nx) ol ^vf>i,fJ!,xxoi illius maris imperio
potiti esse intelligerentur.

Alius locus, ubi in nomine gentilicio praecedente praeposi-
tione TTxpx peccatum esse mihi videtur, est Xen. Heil. I. 1
§ 20, ubi, pugna navali ad Cyzicum facta, Cyziccni Athenien-
sibus se dedunt. \'AKxißixBijg f^sivxg xvtov sIkoitiv ^[Jiépxg
Kx) ttoKXx Xxßav Trxpx tuv liv^iKi^vSiv ovVsv xKKo kxkov

spyxtrxßsvog Tovg èv rj? ttJa^; X7r6\';rKeu<7£V sig HpoiKCVVijaov. Ex
verbis ovTev x?.Xo kxkov ipyxvxßevog discimus Alcibiadem in
oppido Cyzicenorum aliquid mali fecisse, nou magnum illud
quidem sed tamcn aliquid. Quid hoc malum fuerit docent nos
verba ttoXXx Xxßuv. Si igitur in eo quod xp\'/i(ji,xrx

iXxßs KXK.0V sipyxtTxro Tovg ev rfj TroXei, videntur mihi verba
TTxpx TÜV Kv^iw/ivuv deleuda esse, addita ab interprete, qui
non satis perspicuum esse existimabat quibus tandem Alcibiades
illam pecuniam ademerit, nisi illis verbis adscriptis.

15

Corinthii vero moleste ferebant se proelio navali a Corcy-
raeis profligates esse, et maxime id agebant ut illam ignomi-
niam a se depellerent; quare omnibus viribus bellum parabant.
Quod cum cognovissent Corcyraei Athenas legates raiserunt,
qui rogarent ut secum Athenienses societatem facerent. Hi
metuentes ne Corcyraeorum classe potirentur Corinthii, prae-
sertim cum bellum sibi cum illis fore existimarent,
iTTOi^tTCiVTO, qua in vicem sibi opem ferrent, si quis Corcyram vel
Athenas vel eorum socios aggrederetur. Evßf^xxlav autem, ut
eosdem et inimicos et araicos ducerent, facere non audebant;
à yàp, ita legimus cap. 44 § 1, stt) Kópivóov hsXsuov aCphiv ol
KspavpxTot ^ui^TrXslv, èKvovr\' xv xvTolq x\\ Trpoq UsKOTrovv^cioui;
(TTTOv^xi Miserunt igitur decern naves ducibus Lacedae-
monio, Diotimo et Protea; TrposÏTrov Sf xùroïç, narrat

Thucydides I. 45 § 2, f^yi vxußxxs\'iv Kopivôloig, ^v jctv) fV/
Képaupxv ttXscciti [kx) iJ,&XKu(riv XTroßxIviiv] îj is tuv hsivxy Tt
Xupîov ovTu Ts kxtxKvsiv kxtx, ^vvxfjLiv. Haec cum per se
intelligantur quo consilio fiant, male abundare jmtaverim ea quae
sequuntur TrposÏTOv txvtx toxi (iM K^^tv svskx txç VTTOvIxq.

Thuc. I. 79 § 2 postquam sociorum et Atheniensium ora-
tiones audiverunt Lacedaemonii, summotis omnibus, de rebus
praesentibus inter se consultare coeperunt, et plerisque iniuste
facerc videbantur Athenienses belloque esse persequendi. irx-

\') Mcmoratae sunt hae (tttov^xI I. 23 § 4 vtp^xvro iê (S\') aùroO \'Aût)vxioi
Kcti ne^OTCOvv^a-iot At/a-av«« rà? Tpi0tM\\iT0ÓT:n {riSaf) a-TrovSxi; ai alrói/; eye-
VOVTO nerx (l-isr) Ehßoi\'ai; ühonriv. Foedus illud factum est Ol. 83. 3.

2) Scripsi ex cmcndatione V. Cl. vau Herwerden in cditioue cuius liber 1
prodiit.

16

p£?.dxv Ts \'Apxi^xßoq 0 ßxviKshq xùtûv cett.. Soli Lace-

daemonii in illa concione aderant; itaque non opus est addi-
tamento «ùtuv.

Thuc. I 82 Archidamus rex, postquam suos cives raonuit
ne temere bellum Atheniensibus indicant, iis suadet ut
socios sibi adsciscant opesque suas augeant addens si eo
modo bellum paraverint Athenienses fortasse magis cessuros
esse Lacedaemoniis, imprimis si eorum agri nondum vastati
erunt. Tum (§ 4) sie pergit : ßij yxp xKXo ri voij^\'ktvits t^v yîjv
xÙTÛv ij o(j(,yjpov l%£iv kx) qvx ^(Xitov orrcp xf4,sivcv sipyxïïTXi : nam
oportet, hunc enim sensum verba habent, vos eorum agros
nullo modo populari eosque pignus habere ad flectendos illo-
rum animos, eoque magis quo melius culti sint.

Illo autem tempore nondum eï^ov Lacedaemonii Athenien-
sium yi^v, Archidaraus igitur dicere non poterat (JtM ... . vo-
f/,lir^T£.... yîjv.... quam ob causam £%£/v mutandum

esse mihi videtur in £^£iv.

In Infinitivis saepe peccatum esse satis notum est. Exempla
sint: Thuc. VIII. 5 § 5. fVJ^/Çf KOßisJcrüxt nxKoocxg rohg\'\'Aôi^-
vxlovq Kx) UlJt,X ßx<TlK£l AXKs\'^XlfiOvlovq 7r0iyitT£lV xx)

\'\'Afiopyviv TQV UkJ-CÛÔVÛV VtOV VÔÔOV, â(p£t7TÛTX 7r£p) Kxplxv, wWf/3
XVT^ 7rpC(T£TX^£ ßxi7lX£Vg, -jj ^WVTX Q^WVT^ X^£IV Vj XTTCXTfïVXt.

Thuc. VI. 42. àpfiisirôxi t£ kx) a\'TpxT07r£^£Ù£irôxi.

Thuc. VIII. 75 § 2.....äpxujxv Trxvrxg Tcbg (TTpxTioorxg

Touq [J(.£yi(7T0Vg OpKOVg .... vi {JtMv ï>lflOXpXT\'/l(7£ITÛxi T£ xx) éfx,û-
V0yi(7£lV, Xx) TW ... . TTÖKEIIOV .... ^lol(T£tV, Kx) TOlg T£TpXK0<Tl0tg
"noKsßioi T £(y£crôxi xx) où^h i7rixiipvx£Ù£<TÔxi, quibus locis xtto-
KT£7vXt in X7rOXr£V£7v, (TTpxrOT£\'^£V£(TÖXI in <XTpXT0Z£\'B£X)7£<TÙXl,

17

sTTu^pvûsvs\'TÙxi in £7riKi^pux£V(7£i7Ôxi mutandum esse docuit Y.
Cl. Cobet Varr. Lectt. pg. 99.

Tliuc. III. 95 § 1.....(^coKsxc, Ol Trpoövßccq s^okcvv kxtx

TViV ^Aô-zivxlccv xsl TTOTS CplXlxV ^U7TpXTSÓ(TSlV JJ xh ßl^i TTpCiï-

xxùnvxi...., ubi ^v(TrpxTsv(Tsiv legendum esse monuit T. Cl.
van Herwerden Studd. Thucc. pg. 48.

Ut f%f/v tueatur Classenus provocat ad aliquot locos Thu-
cydideos, quorum primus est I. 93 § 3, ubi Themistoclea
STTSKTS rx Koittx roxi Usipxiüg oho^Of^sTv, voixi^ocv rö ts xccpiov
y.xKov sivxi. At hoc loco nihil aliud dicitur quam Themisto-
clem iudicare illo tempore locum kx?^ov esse, quam ob
rem Praesens non Futurum requiritur.

Quem locum deinde affert I. 127 § 1. vo[/,i^ovrsi; snTTSffóvrog
XÙTOV p^ov ccphi TTpoxxpsiv Tx xTTo TÔùv \'\'Aùvjvxiwv, is mutatus
iam est in p^ov xv (r^phi irpox^psiv in editione v. Herwerd..

Tertius locus est II. 84 § 2. Ibi Athenienses dicuntur
circa Naupactum Lacedaemoniorum classcm navibus circum-
sistere et auvxysiv i? o^lyov. Phormio autem, qui Athenien-
sium classi praeerat, suos vetuerat liostem aggredi Trph xv
XÙTOÇ Œijfzi^v^. Edixerat hoc, quia, ut Icgimus § 2, j^^tti^s ....
X\'JTÜv où [/.svslv Tyjv TX^iv, uffTTsp SV \'^s^^v, xKKx I;v(Z7rsffs7-
(7ÔXI TTpog xKXVjKxg TXg VXÏIÇ kx) tx TTÄClX Txpxxhv TTXpS^SlV,
ubi TX ttKóïx insiticia esse mihi videntur. Existimabat autom
Phormio adversarios oùx jjiry^^rav, si sK7rvsv<rxt Qkttvsó-

(TSISV SX TOU xÓXtTOV TO 7rVsdfZ,X\' xx) T>)V SZtXslpVjfTlV S^\'\' X\'JT^
T SVOfil^SV sjvxt, OTTÖrXV ßovX\'/lTXf, TUV VSUV XfZSlVOV TrXSOVTÜV,
xx) TÔTS xxKKiuT/jv yiyvs^ùxi. Diversa tamen est ratio hui us

\') De his optativi formis vid. Studd, Thucc. pg. 113.

18

loci; sensus enim est: cum haec êvéf^i^s, illo tempore eius
arbitrii erat hostes aggredi; nam Athenienses a-f/j/i^rAfCV «utcu?
KVKXCf}.... iv XPV TTxpxTrXkvTsq aa) ^SKijcriv irxpexovrsg
avtikx (_xvtIk\') £fißxX£7v, quae sequuntur xx) róts kxXXIo-t^^v
ylyv£tTÓxi cum Krügero (Bruchst.) mutanda esse censeo in
kxXXktt xv yiyvsffOxi.

Quartum locum IV. 127 § 1 Toixvtx (Toixvö"\') o Bpxui^xg
TTxpxivhxg vt^y^ys to atpxtavßx. oi ßxpßxpoi l^övTeg "ïtoKX^
ßo^ y.x) dopvßcp 7rp0(r£K£ivT0, voyJ(7xvt£g (p£óy£iv t xvtov kx)
KXTxXxß0vT£q hx0Ö£lp£iv emeudavit V. Cl. Cobet, hxCp6£p£7v
rescribere iubens Yarr. Lectt. pg. 99.

Aoristum restituendum esse puto Lys. de Caed. Erat. § 40.
Ibi reus, cum persuadere velit iudicibus se Eratostheni non
insidiatum esse, haec dicit: vobiscum reputate utrum melius
mihi fuisset, si illa nocte insidias Eratostbeni struere voluis-
sem, alibi coenare an domi cum amico. £ïtx ^oxü xv viuv tov
crvv\'§£nrvovvTX x^itg (MÓvog xxTxX£i^ê>jvxi kx) \'épijf^o? yavh^xi. ^

K£K£V£IV £K£ÏV0V lJ!,êV£lV, \'ivX [/.ST\' £[Jl,OV TOV f/^Ol^OV £TlfiWp£7T0; Non

opus erit, credo, multis verbis ad demonstrandum hoc loco
k£X£v£iv in k£K£v(txi mutandum esse. Nam kxtxXsi^ö^vxi et
ysvhQxi eodem tempore usurpata sunt, post pauca sequitur
£%£n\\ uv\'^psg, ovK xv ^okü v//,7v To7g f^£Ó\'\' ^(4,£pxv

Txpxyys7Kxt, kx) k£X£virxi cett. et mox st 7rpo-ß>i, ovk xv ^okü
vfuv Kx) Ö£px7rovTxg 7rxpx7K£VX7x76xi Kx) To7g cpixoiq TTXpXy-
ys7Xxi cett.. Nihil praesidii praespnti tempori peti potest e
verbo, quod sequitur, TraptTp^x^iv, cum ibi aliud quid significet vj.

In eadem oratione duo loci sunt, quos depravatos esse existimo;
quos hoc loco tractare ab huius libelli ratione alienum non erit.

§ 12 reus narrat aliquando, cum inopinato rure domum

19

venisset, post coenara infantein lacrimasse. kx) èyoo, inquit,
TÎjf yvvxlkx ÇyuvxTx\') xttisvxi ànkXsvov kx) "Bovvxi rw ttxiVic^ rh
titóóv, îvx ttxvcvitxi kXxov. Ilia quidem priinum abire noluit,
quasi gauderet quod revertissem. strei^ii iyu ùpyiî^éf^i^v kx)
sksKsuov xutnv xtttivxi, „fvx (tv ys" cett.. Semel iusserat uxo-
rem abire, iter um eum iubere verbo indicavisse auctorem pro-
babile est. Iiidicari autem facile potest iiiserta inter sksXsvcv
et xiirvjv vocula xvùiq. Vocabulum enim quod sequitur ab
iisdem Uteris inclioans facile efßcere potuit ut xUig exciderit.

Similis locus est in Xenopli. Anab. I. 3 § 8, cui medicina
eadem adhibeatur legendo xvtov xvôiç\' xùtûç T ovk s^t^ \'tévxi.

§ 37 accusatus dicit sibi obiectari quod insidias struxerit
Eratostlieni ; iycc 0\'}» uv^psg, "^ikxiov [ûv xv ttcisTv
yiycvf4,i)v ^Tiviovv tcv t^v yvvxlKX r^v è[jt.^v \'SixCpûsIpxvrx

Kx[J!,ßxvuv. Tum (§ 38) addit se iniuste facturum fuisse al. .. .
Kûywv (ûv £]pvi[jt,èvoov \'épyov Sf [/.nlsvog ysysvvjfihou f/,£T£?^Ô£7v ius-
sisset. it inquit, ■xxvtuv \'èix7r£7rpxy[^évü}v kx) ttoKXxxiç

£](T£KyiKvóÓTog alg tïjv oïkIxv t^v i^ïjv i^Tivtovv Tpóir^ aXxfAßxvov

xùtcv, <TOO(PpOV£lv èf^xvtcv ^yoófjii^v.

Si Infinitivus pendet a verbo, cuius subiectum idem est
quod subiectum Tnfinitivi, Graeci non utuntur Accusativo
cum Infinitivo, ut modo scriptum est iyù ^îkxiov .... xv
TTomv ^yovf4,-/iv, non iyw Vikxiov .... £[âxvtov xv ivomv ^yov[/,v]v.
Quae res prohibet quominus accipiamus £iJt,xvT0v esse subiec-
tum Infinitivi (rwCppovaîv.

Possumus cogitare ài^xvTov additum esse a librario; at hic
sine dubio êfis non èf^xvTov dedisset; cuius usum admodum
amat Lysias. Itaque cum ratio qua Lysias talibus pronomi-

20

nibus uti solet aliquantulura diversa sit a ceterorum scripto-
rum usu, è(/.oivTov, quippe quod ipse Lysias scripserit, intac-
tum relinquerc malim.

Restât igitur ut vitiuin lateat in (rwCppovsTv. Si autem tenemus
quantillum intersit inter siv et av, dubitare non possumus
quin traCppovdv natum sit e crû^ppov àv, quod igitur restituen-
dum esse iudico.

Time. I. 104 § 2. o] SI (§\'), Çérvxov yxp èg Kv~pov arpx-
tsvofjlevoi vxvo\') ^txxoalxiç xhrm t£ y.x) twv ^ufi^uxx^v") ^XÔcv
x7ro>J7rôvT£g T>)t/ Kôrrpov, kx) àvx7rh£vitxvr£g xtto ûxXxa-aviç êç
rov Nf^Acy rov T£ ■Trorxfioû KpxToïivT£g kx) rîjg Méf/.Cpi\'Sog cett..

Inarus cum Artaxerxe bellum gerens Athenienses sibi ad
belli societatem accivit. Hi Cyprum, cui insulae bellum in-
tulerant, reliquerunt et Memphidis oppidi parte potiti sunt.

\'Avx7r?,£7v, quamquam plerumque est TrAfTv xvx 7roTXf4,év,
adverso flumine n a vi gare, hoc loco eundem sensum
habere videtur quem habet Iliad. XI. 22

oïivfK \'Axxio)
ig TpoiyjV v,j£S-<7iv xvx7rK£Û!T£(TÔxi e^fAAcv
\' " Avx7rK£V(7XVT£g se rov N^Acv est igitur navibus profecti
ad Nil um. Si tamen comparamus Od. XII. 230

ߣV (7T£lVCC7rOV XVETTXSOßEV yCûCCVTEg

veri simile est eodem modo etiam i^ostro loco verbum usur-
patum esse. Pieri enim potest ut Thucydides scripserit àvx-
7r?.£V7XVT£g rov Nf7A5v. Sic scribens dixisset : „ Athenienses
Cypro relicta Nilum ingressi sunt" simul addens quomodo
factum sit ut iis liceret illud facere verbis quae sequuntur

21

Toy TroTCifiûù )cpxTCvi/T£ç. Pac sic scriptum fuisse, facile intelligi
poterit e vocabulo xvxtt^.siktxvt^G GC repetitum esse.

Thuc. I. 111 § 1. \'Ex @£(T(rxKixq \'Opé(rr\'/iç ó
rßov vïog rov @£<tux}mv ßxTiKsoog cett.. Si conferimus Qovxv^i-
Ivtv rh \'OKépou (lY. 104 § 2), \'AÄxißtxh? ó KKsiviov (V. 43
§ 1), \'ApiiTTSvg \'o \'A\'^£if4,xvTov et perraultos alios locos, ubi fiHi
nomini patris nomen additur pendens ab articulo, genitivo
casu positum, dubitare non possumus quin ctiam hoc loco
omittendum sit u\'iôg. Cf. Studd. TIiucc. pg. 38.

Idem vocabulum retineri fortasse polest Thuc. YI. 54 § 6
kx) xXKoi T£ Ct\'} xùrùv ^p^xv T>]v êvixvtrîxv ^Aôyjvxloig xpx^v
kx) U.£i<Ti<7Tpxrog o \'IttttIcv toD Tupxvvsxxrxvrog vioc, cett., ubi
cum emphasi additum est h \'Ittticv rov Tvpxvvswxvroq vwc,
quem ad modum Aristoph. Nubb. vs. 134 legitur:

v\'toq \'Lrpa\'^ix^yjç KikiivvoÛ£V.

Tum statim additur rov TVxxTrou rcîjvof4,x-, quae verba

facere non possum quin valde suspecta mihi sint, Nam prop-
ter id ipsum ut ab avo nepos distingueretur Thucydidem
addidisse puto ô \'IttttIoj rov rvpxvvaxxrxvroç vléç, nee memora-
bile est nepoti avi nomen fuisse. Cf. YIII. 89 § 2.

Time. II. 56 narratur Pericles classem centum navium
comparavisse, quae Peloponneso bellum inferret, cum Pelo-
ponnesii noiidum rijv TrxpxXixv [y^\'j] invasissent; indicatnr
deinde numerus Athenicnsium qui navibus duccbantur et
additur Chios et Lesbios quinquaginta naves misisse. Sequi-

Eiiciendnm esse y^v docet V. Cl. Cobct. Varr. Lcctt. pg. 439.

22

tur § 2 ors äv^ysTO (dvi^ysf) (TTpxTix avrvi \'AÖjjvä/wv,
YlsKoTTOvvi^jiovq xxTsXiTTov SV T^ TTxpxXl^j!,. Cum 6 praegressis
satis appareat quorum haec crpxTix sit, vocabulum \'AQvivxiccv
ab interprete adscriptum esse suspicor, conferens ea quae legi-
mus VI. 32 § 2. Ibi quoque Atheniensium classis solvere
dicitur his verbis: vrxixvhxvTsg y.x) TsÄsmxvreg Txg (Tirovlxg
xv/iycvTO, oraisso noraine populi, cuius classis erat.

Monitus a. V. CI. Cobet yijv post TrxpxXixv emblema esse,
idem vocabulum paullo infra abesse malim post Tpoi^ijvi\'^x.
Nam quamquam saepe in talibus additur vocabulum yij, hic
statim sequitur rijv \'aäix^x kx) t^v \'Epf^iovI\'Sx et multi sunt
loci ubi y>j in tali re non additur, quorum aliquot afferam:

III. 95 § 3 tiig aokpilog, YII. 35 § 2 rng \'pmv>ig, IV. 45
§ 1 riig Kopivêixg, ubi § 3 yïjv additamentum esse videtur,

IV. 70 § 2 Msyxpl^og. Non obstat quod II. 71 § 3 Ar-
chidamum, Plataeas adortum, Plataeensium legati iubent [tjjv] 2)
y>jv Tyjv wmtxü\'bx xèixelv, quia haec magna cum gravitate
dicta sunt. Cf. Xen. Hell. YII. 4 § 21, Cob. Now. Lectt. pg. 308.
Peloponneso vexata Athenienses domum redierunt. Tohg §è
uixottovvvia-ioug ovk£TI kxtsxxßov iv rj? \'Att/x^ ovTxg «AA\'

xvxKsxccpijKÓTxg. Si Peloponnesii Atticam rcliquerant, necesse
•

erat eos xvxKsxonpvjKOTxg esse; itaque verbis «AA\' hxKsxcop)^-
KOTxg non opus est.

\') na/ÄwVavTf?, quippe quod derivntum sit a vocabulo vxtiv, scribendum esse
discere possuinus Studd. Thucc. pg. 118.

") Articiilum, quem rede omisit Dionysius Halic., delct V. Cl. van Ilerwer-
dcu Studd. Thucc. pg. 33. Quem secutus etiam cap. 67 óVoi/ Si oV re

ni?,oTTom^<Tioi iv tj) yjj r^ \'Aötfvai\'uv et mox y.i^spic( yaf TU^apxxovrx

/jizÄurra [i^xAia-r) iv Tjj t^ \'Attik^ iyévovro aut eiicicndum esse duco Tjj
yf, aut cerlii legendum iv y^ ry \'ASifva/aiv et iv yy rji \'Arr/xj}.

23

Thuc. III. 18 § 3 Athenienses, postquam audiverunt suos
milites prohibere non posse quominus Mytilenaei tota regione
potiantur, Pachetem mittunt cum mille gravis armaturae mi-
litibus. ol (T) xvTspsTXi TthsvrxxvTsq rwv vsüv x!pi}cvoûvrxi
cett.. Quo sensu xÙTspèn^ç usurpetur docet Pollux I. 95,
vocabulum explicans per: nx) ipsTTOVTsg tcx) x7rofj(,xxó(/rsvoi.
Quod Graecos fecisse adversus Troiam navigantes Thucydides
narrat I. 10 § 6 xvrspérxi (T) on v^axv xx) fA,xxif^oi
TTxvTsg, iv Txlg ^ikokt^tov vxikt) \'sst.^xcoisv. Itaque nostro loco
indicat Pachetis milites rcmigum officio functos remis naves
promovisse. Cum vero in solis navibus remigum usus sit,
omittere praestat, me indice, tuv vsüv, sicut omittitur loco
quem attuli.

.Thuc. III. 24 § 1 \'Opfi^txxvTsg Sf (S\') xtto Tijg rxCppcv ol
rjÀxrxiîjg ixccpouv xôpooi t^v êg Qtißxg Cpspovtrxv cSsV, sv Sf^/f
sXovTsg ro tov ""Av\'èpoxpxroug ^p^ov, vofii^ovrsg ^kktt xv aipxg
txÓtpjv xÙTOvg ÙTTOTOTrîjffxi rpxTTscrôxi tÎji/ èg rohg TToXsßloug. Di-
cuntur hoc loco Plataeenses oppidum suum clam relinquere
viam ingredientes quae Thebas ferebat. Quod faciunt ne hos-
tes se cgredicntes conspiciant. Satis perspicuum esse puto
eos speravisse fore ut liostes laterent illa via egredientes, quia
opinabantur minime eos suspicaturos esse se illuc eonversum
iri, ubi Thebani essent. Quocirca t>jv êg rovg ToXif^iovg si
quis abiiceret non desiderarem. In vicinia V. Cl. Naher rccte
suspectât rhv fV "Aôijvuv Cpépowxv. Mox V. Cl. van Ilerwer-

\') De hac forma vid. Studd. Tliucc. pg. 125.

24

den legit ryjv yrpôç to opoe cpépcuœxv abiecto vocabulo ûSov.
Quem secutus in loco quem modo tractavi maie abundare
idem vocabulum puto et legendum esse tîji/ êg Qi^ßxg (pépou(7XV.

Nihil tritius est quam ô^ov in talibus maie abundare, quare
expungendum esse existimo Xen. Anab. I. 2 § 20 êvTsvûsv
Kùpog t>]v Ki?4(t(jxv sig t^v Kûm\'ixv xtrotrèpcttsi tMv tiä^/Vtjjv
[öSoV]-

Thuc. m. 89 Lacedaemonii, Atticam invasuri, dicuntur
rediisse, terrae motibus perterriti. Narrat auctor deinde (§ 2)
Orobiarum, oppidi in Euboea insula siti, partem deletam
esse, TÔCiV <Tst(7i/.ùv zxts^ovtccv, his verbis: ùxhxrrtjx £7rsKÙov(Tx
{sTTsXÙom\'\') xtto t^g tÔts (tot) ova-/ig y^g m) xuf^xTcoósTo-x
{kvf^xTMÔs7i7\') fVjjAÖf Tïjg TTÔKeug [Aspog ri, kx) to [ûv kxtexxvtra,

to S\' ù7r£vô(jt\'/i<t£, kx) ôxkx(j(xx vuv £(tt) ttpotspov 0v(7x y^\'

Cum sTTspxof-\'Xi vim habeat adveniendi et aggrediendi vocabu-
lum sTrsKÙoÏKrx fereudum non esse putaut viri docti, mutantes in
sTTxvsXÔcïiiTx, quod significet postquam mare recessit;
provocant autem ad ea quae mox sequuntur iyivsTO §£ kx) èv
UsTTxp-Jjô^ KVfiXTog sTTXvxxcôpiiffig, et ad verba Scholiastae, qui
adscribit sxxvsXÙoixrx.

Vocabulo notionem retro ced endi esse mihi per-

suadere non possum. Ubique enim significare videtur reverti
in locum ubi quis fuit, quem reliquit. Probant hoc multi
loci, e quibus unum adscribere satis erit. Thuc. IV. 74 § 2
kx) mtspcv o (ûv (Brasidas) ^ixxuùévtccv tuv ^uizfixx^v kxtx
TTûAf/ç eTTxvsKÔhv kx) xvTog êg tijv Ko\'piuûov t^v stt) Ç)p:I.k\'/ig (TTpx-
Tsixv 7rxp£(7K£Óx^£V. Brasidas igitur Corintlium revertitur, quam
urbem reliquerat; nam Thuc. IV, 70 § 1 ètuyzxvs kxtx

25

TCVTOV TOV xpévûv TTSf) \'LlKVCCVX Ko) KÔptVÔOV UV, ETH ©p^Ki^Ç (TTpX-
Tlàv 7rxpX<Ty.£Vx\'^Ô[jLSV0S.

Mare igitur non potuit aTTxvsXÔslv e loco quae zére y>j erat,
quem illo tempore nondum sTenKvfxs, ubi nunquam ante fue-
rat, nec reverti in locura quem nondum reliquerat, ubi sem-
per mansit.

Quod autem Scholiasta adscribit êxxvsÂÔovo-x id ipsum pro-
bare mihi videtur Thucydidis illud vocabulum non fuisse;
nam si ipse Thucydides eo vocabulo usus esset, nihil erat
cur Scholiasta adscriberet.

Quid vero factum esse potest? Terrae motus elTecit ut
marc ab ea terrae parte quae postea Ôxâxctitx erat retro cederct
et maiorc impetu reversum terram inundaret; inde ôxXx(r(7x
vïiv ftrr} TTpÔTspov ov<tx yîj.

His perpensis scribendum esse suspicer ^ ÙxKx<j(tx xireXÙovŒ
XTTo T^q TOT oviryiq yîjq : postquam mare se removit cett.,
nisi praestat, nulla mutatione facta, locum ita interpretari ut
STTsXOovtrx (iTTfAÖoDfl-\') xto TÎjq tots {tot) ovavjq yijq sit: adve-
niens ex ea parte, quae tune terra erat, ab Occidente.
ôslv igitur eodem sensu accipiendum esset, quo saepissime
apud Homerum legitur in notissimo versu

............STt) }ivs<pxq ^ÀÛS.

Verborum sttsàôsTv et xttsKÔsTv formas facile inter se per-
mutari, quod fieri nemo mirabitur, qui meminerit quam par-
vum discrimen ait inter hoc et illud, testatur Time. I. 24
§ 3, ubi 01 tüv \'Eti^x/^vIccv Ivvxto), postquam a popularibus
expulsi sunt, xttsxûovtsq [/,stx tîcv ßxpßxpccv k-^^strùxi dicuntur
Tohq èv T^ ttôKsi. Optimates illos xttsKôsIv non est niirandum
quoniam h l^i^oq xvTOvq s^sliu^s, quare llaasius veram lectio-

26

nem restituit, corrigens fVfA^c\'vrf? postquam agressi sunt.

Est autem alius locus, ubi sTravaXÖslv exspectaremus. Locus
est Xen. Anab. III. 1 § 7. Ibi est: sttsi Sè TrâXiv ^XÔs (Xe-
nophon), xsysi rijv fixvtsixv tü zcckpxtsi. Xenopbontem, auc-
tore Socrate, oraculum Delpliicum adiisse discimus ex iis
quae praecedunt. Eevertit igitur ad Socratem. Ee ver tit
autem num exprimi possit per ttxKiv viKÙs dubitandum esse
mihi videtur. Multis locis Xenophon adverbio "TrxKiv usus
est. Saepe significat retro, ut IV. 3 § 20 ó Se XsvoCpSsv
Xxßuv tüv ÔTricrêoCpvXxmv tcvç sù^ccvotxtouç sôsi àvx kpxtog
TfxKiv fV; tov TTÔpov cett. ; aliis locis, cum verbo coniunc-
tum id exprimit, quod Latine verbo cum re composito in-
dicatur. Prior significatio a nostro loco aliéna est, TrâXiv
sKÙsîv vero dici posse pro èTrxveXÔsJv mihi persuadere non pos-
sim, cum nusquam nisi hoc loco apud Xenophontem ttxxiv
Uvxi eo sensu usurpatum reperire potuerim, quo Latine dici-
tur reverti.

Est enim Anab. IV. 3 § 12 {sipxuxv) \'BixßxvTsq kx) Kxßiv-

tsç tx \'ifj\'.xtlx ttxkiv ^ksiv.

Anab. VI. 4 § 8 oî ts kx) tskvx kxtxXittÔvtsç ûç xp^[^o!,t

XÙTOlq KTiJ(TXfi£VOt l^^OVTêÇ TTXKlV Cett..

Anab. "VU. 2 § 10 \'O s\'L svùvi g xKCÛuxç-^KOVTX\'TrxKiv c&ii..

Nullo autem loco est ttxKiv Uvxi, quare Sè ttxXiv ^XÔs cor-
ruptum esse veri simile mihi videtur e S\' sTTxvîjXês, quod
facillime fieri potuisse nemo erit, qui non statim videat.

Cum êttxveâôéïv sit redire, ttxKiv ibi tantum addi potest,
ubi quis denuo redit. Legimus autem Plut. Demetr. 10

fVf) Sf TXKIV STTXVSXÔm Trpoç T^V Mouvvxtxv Kx) (TTpXT07re^£V(TXÇ
i^£KO\\p£ Ty,v Cppoùpxv cett.. Demetrius, postquam Athenis poti-

27

tus erat, kxrxâittùv t^v ^vvxfiiv èv t^ Msyxpixüfl, trpoîjxôev ttvôô-
fisvog tî^y \'\'axs^xvèpov ysvof/.évyiv yvvxlux.... om xv xvi^uç
ysvsœôxi [/.st xùtov (cap. 9). Deinde Munychiam redit. Non
d e n u 0 eo redire videtur Demetrius, quam ob rem ttxXiv inter-
pretamentum verbi sttxvsküüv esse dixerim, nec revocarem si quis
omitteret. Cf. cap. VII èx Sf rnç xàpxg öffx (pépeiv ij xyeiv
yi\'èvvxvTO robg (xrpxriÜTxg ùCpeKelaôxi kx) hxfißxvstv KsXsîxrxg
sttxvîjkôsv Itt) ùxkxaffxv cett..

Thuc. III. 91 § 2. Athenienses, Melon insulam frustra adorti,
navigabant Oropum et, cum sub noctem eo appulissent, sùùvg
sTTopsvovTO {iTTopsvovù") o\'i OTTkÏTXt XTC tüv vsüv tts^^ ig Txvx-
ypxv Tijg lioiuTixg. Ust^óg est pedester et terrester, op-
ponuntur iTTriKÓg equester, vxDTiKog na val is, hv^pog
aqualis, irrvivog volueer. Cf. Her. VIL 81, Aesch. Pers.
vs. 728, Plat. Pol. 288. a. Plat. Conv. 207. a.

Adverbium a TTst^ôg derivatum est îTfÇjj, cui opponuntur
kxtx oxxxttxv et vxvcri, ut Plat. Pol. 289. e, Plat. Menex. 239.
e. Dicuntur autem nostro loco illi gravis armaturae milites sta-
tim postquam navibus egressi sunt terrestri itinere Tanagram
profecti esse. Scire vellem qua ratione illud iter facere potuis-
sent nisi TTfÇj? ; quam ob rem TTfÇj? supervacuum esse puto,
additum a quodam, qui verbis xtto tuv vsmv alia opponi volebat.

Thuc. IV. 8 § 2 Demosthenes, postquam Pylum occupavit,
Laccdaemoniorum classe approprinquante, v7rsK7rsfj,7r£i cpùx<Txg
"èùo vxvg xyysïKxi \'Ë.vpviishvTi kx) TOÏg iv rx7g vxv(r)v iv ZxKvvûcp
\'Aùijvxioig TTxpdvxt lig tov xccpiov Kiv^vvevovTog. Paulo ante audi-
vimus Lacedaemonios sibi arcessivisse sexaginfca naves quae ad

2S

Corcyram erant, quae >mùcv<7XI tccç êv Zxzvvùoj: ""KrriyMg vavq
xCpiyMvvTxi stt) ïlvKov. Ex hisce igitur patet ad Zacynthum
Atheniensium classem fuisse. Eius classis duces erant Euryme-
don et Sophocles, qui, sex diebus in Pylo munienda consumtis,
Demostheni qtiinque naves reliquerant, cum reliquis Corcyram
profecti erant; cf. cap. 2 et cap. 5. Krügero verba êv Zxnvvôcp
suspecta esse video; dicit Thucydidem, si ea verba addidisset,
sine dubio, repetito articulo, toTç êv tx7ç vxv(t) roCîq èv 2.x-
xvvô^ \'Aôijvxioiq scripturum fuisse; cui sane observationi assen-
tior. Sed mihi videtur Thucydides non scripturus fuisse iv
Txlq vxvŒiv. Nam "VIII. 74 § 1 legimus tîjv Sf UxpxÄov vxvv
kx) Xxipéxv fV xvTÎjq. ... x7ro7rsf4,7rov<riv cett., II. 23 § i ol
\'Aôy^vxïoi x7ré>TT£{Âxv rxç hxrov vxvç.... kx) zixlovg ÔTrXÎTxg
£77 xùtôov cett., III. 8 w fV) TÎJÇ TrpdûTVjÇ v£ùç £K7r£^-

(pôévT£g cett., VIII. 71 § 4 TrxpxirXi^ffix kx) ol btt) tuv v£Ûv
xvTolg £7rx(Txov. Quid multa? Verba iv Tcug vxv(t)v ab inter-
prété addita esse existimo, cui ea quae praecedunt non satis
dilucide indicare videbantur ad Zacynthum fuisse Athenien-
sium classem.

\'Ev TTxpêpycp animadverto loco quem primum adscripsi (VIII.
74 § 1) maie abundare vxvv, quod vocabulum, quando Salami-
niam memorat, Thucydides addere non solet, ut docent VIII.
74 § 5 iCtfrà TÎig \'ExXxßivlxg, VIII. 74 § 6 £k TÎjg ^x>,x[jc,i-
vixg, ibid. § 2 îj\' t£ UxpxXog kx) 1,x?.xfiiv!x. Itaque ad horum
locorum exemplum corrigendi et magnam partem iam correcti
sunt reliqui. Cf. Studd. Thucc. pg. 85 et 95.

Thuc. IV. 14 § 2. £yfv£rô rs {û") 5 Öipvßog !x,£yxg kx) xvtyiK-
}.xy(jt,£\'jog Toïi £kxt£puv rpoTTou 7r£p) Txg vxïig. Describitur hoc

29

capite pugna navalis, quae fiebat inter Athenienses et Lace-
daemonios. Athenienses enira, qui duce Deinosthene Pylum
occupaverant, inde expellere conati sunt Lacedacmonii ; S])hac-
teriara insulam, quae portui obiacet, firmo praesidio munivcrant,
metuentes ne ex illa profecti Athenienses sibi bellum inferrent,
simul rati fore ut adversarii, illa insula occupata, hostium mul-
titudine circumfusi diu se defendere non possent. Tum Athe-
nienses terra marique adorti sunt, quibus fortiter resistentibus
infectis rebus discedere coacti sunt. Advenit autem tertio die
post Atheniensium classis, cuius paullo ante mcntionem feci,
quae proelium committit cum Lacedaemoniorum navibus,
quarum magna pars deletur, nonnullae ab hostibus capiun-
tur. Quae cum animadverterent Lacedaemonii qui in litore
erant, cladem illam aegerrime ferentes, quod suos quos in
insula collocaverant cives intercipi intelligebant, ad opem illis
ferendam venerunt et armati in mare ingressi sunt, naves
suas manibus apprehenderunt et ad se retraxerunt. Ulo tem-
pore lykvsrè ts (ö\') 5 öopußo? [Asyxg xx) xvTijXKxy[J!,hog tox)

SXXTSpm TpÓTTCV TTSp) TXg VXVÇ.

Secundum lexicon Mehlerianum xvtvikkxyiiho: tov tpotrov
est disc re pan s a soli ta rati one. Krügcrus ad Tpéirow
annotat: „Der Gen. steht hier wohl in sofern xvTi^KKxypLsvog
eine Entfernung bezeichnet."

Locura autem unde appareat xvtxXKxttsiv vel xvtxKKxt-
Tsffôxi illam discrepandi significationom habere neque addit
Lexicon illud, neque reperire potui, quare ipse Thucydides
quid xvtxKKxttsiv sit nos doceat, qui III. 82 § 3 haec dicit:
xx) tviv siwôvTxv x^lüXTtv tûv ovofj^xTuv sç tx spyx {spy\') xvt^X-
Xx^xv TÜ hxxiâa-si. ToXptx [ûv yxp xKiyi7Tog àvlpsix (piKsrxipoq

30

ùvofida-âi^ i), (jLsXK-^dç Te Trpoi^^ôi^g hiXlx svirpsTT^g, ro (TÙcppov
TOI) dvâv^pou TrpotTX\'/jiMX cett.

\'\'avtxkkxtt£Iv igitur est commutare, mutare ita ut
aliud veniat in locum eius rei quae mutata sit, öopußoc
oc.)jTVjKXo!.yiJi£voi; igitur est tumultus commutatus. Ver-
bum saepe in Medio usurpatur et illud quo aliqua res com-
mutatur additur Genitivo casu, ut Demosth. Phil. II. § 10

KSHPKTÙS yàp £K tovtuv tS>V EpyUV ßovol tôov TrâvTCCV av

xép^ovç Tà KOivà ^i\'/MCi tuv \'exxrjvuv 7rpo£(TÙxi, àvTxXXà-

^atTÛxi f^yi\'Saßixg xxpiTOç i^yiT ù^£X£lxg ti]v sîg tovg "EKK\'/jvxg
£Övoixv. Itaque nostro loco tumultus ratione commutaretur,
quod intelligere non possum.

A quo autem vocabulo pendet Genitivus ille rcD rpcVcu,
cum viderimus a vocabulo avTiiXXxyf^svog eum pendere non
posse? Eesponsum dat versio, quam Yalla dédit: „com mu-
tata amborum ad naves forma dimicandi" ex qua
apparet illum omisisse kxI. Sic vertentibus omnia perspicua
sunt, cum auctor indicet qua in re consisteret illa commutata
utriusque populi dimicandi ratio iis quae sequuntur : o7 t£ yxp
Ax\'A£\'^xt[iôvioi ÙTTO 7rpoûvf4,txg Kx) êxTTX^^fûjg, ûg eittsIv, xXX^ oùdsv
^ £K y^g SVXVIAXXOVV, o\'i T£ (t) \'\'AÔijVxToi KpXTOUVT£g kx) ßov-
XO[/,£VOl T^ TTXpoÙr^ tÙX^ àg iîr) •!rX£7(TT0V £7r£^£XÔ£Tv XTTO V£CCV

fVfÇû/iâ^cyv.

Versio illa, licet optime cum eo sensu quem in loco nostro
inesse Thucydides voluerit congruat, in verbis inesse mihi
non videtur, nisi legamus: îykvsto û" ô ööpußog ^éyxg xvtviX-
Xxy[i£v0v TOV £KXT£puv TpoTTOv TTf/)/ Txg vxûg, quorum sensus

\') Cf. Studd. Thucc. pg. 47.

81

sit hic: tumultus qui circa naves oriebatur mag-
nus erat quoniani commutât a erat utriusque po-
puli dimicandi ratio. Genitivus igitur est is, quem Ge-
nitivum circumstantiae dicunt.

Thucydidem autem non praetermittere talis rerum commu-
tationis mentionem indicio est quod legimus IV. 12 § .3 ig
rovtó tf TTspihr^ tvx\'/i ujts (wctt\') "Aùvivxiovg (zev sk yvig rs
Kx) rxvT\'/ig Axumix^g xfjt,vvx(TÔxi ixstvcug iTmrXkvTxg, Axxslxi-
ßcvldjg (§\') ix vsZv ts xx) ig t^v sxvtüv, TroXsfj^ixv 0v<7xv,
stt\' ""AOyjvxiovg xTroßx\'miv.

Narrat Thucydides (IV. 66) eos qui Megaris popularium
principes essent urbem Atheniensibus tradere voluisse. Inter
illos convenerat ut Athenienses longis muris potirentur, ne e
Nisaea, Megarensium portu, Peloponnesii oppido auxilium
ferrent. Ut vero Athenienses muris potiri possent, hoe exco-
gitabant. Navigiolum, veluti latrones, plaustro impositum per
fossam noctu ad mare portare et cnavigare consueverant ix
TToXXov TsóspxTTsvxÓTsg T>jv xvoi^tv Tciv TTuXuv. Illud navigiolum
antequam illucesceret in oppidum rursus xxtx rxg TvKxg
iffïjyov (cap. 67). Athenienses statuta die in insidiis colloca-
verant sexcentos gravis armaturae milites duce Hippocrate at-
que alios ad Enyalii templum. Gum vero plaustrum Trpog rxïg
TTÓKxtg esset, portis apertis, Athenienses ex insidiis cursu ad
portas contenderunt, cum eo pervenire vellent 7rp)v ^vyxXin-
Ôijvxi rxg TrÛÀxg, arbitrantes fore ut plaustrum impediret quo-
minus portae clauderentur. Quod cum factum esset interfeco-
runt rci/g xxrx TrÔÀxg (póXxxxg (§ 5). Quater in iis quae
praecedunt vocabulo 7:v>m additur articulas, qui nostro loco

32

in compluribus MSS. est. Quam ob rem non dubito, addito
articulo, jcätä txc irvKxq proponere. Locorum ad quos pro-
vocat Kriigerus in Gramm. § 50. 2. 15 alia ratio est.

Articuli male omissi aliud exemplum praebent ea quae
legimus apud Isocratem, Euag. § 68. Ibi laudatur Euagoras
quod tam strenue a rege Persarum se defendit; ots ^v
aÙT^ i7Vfjt,f/MX0ç, roJcÔTcç xp\'/jaijMÔùTêpov xÙTCV Tvapètrxs TWV aK?MV
u(TÔ\' of^oXoyouf^evccg [^syhTviv XÙTCÇ (TU[/,ßx}ÄrTÖxi 2vvxfjC,iv siq rîiv
vxv;j!,xxixv tîjî/ vrep) Kvßov cett., ceteris tanto meliorem
socium se praebuit ut omnium consensu permag-
nam ei opem tulerit. Haec non quadrare facile perspici-
tur; Isocrates non vult dicere Euagoram per mag nam opem
tulisse sed max imam. Eeponamus igitur riiv f^syîc-Tijv
vxfiiv: omnia optime se liabebunt.

Thuc. IV. 68 § 2. ÇyveVftTf yxp xx) tov \'AÔ>ivx!ccv x\'^pvxx
(x\'/jpvx) x^\' IxuTOv yvâi/.^ç x\'/ipZ^xi tov ßouX0{/,£vov Uvxi Mf/«-
péuv fx,£Tx {[Js-st) \'Aôyjvxlccv ù\'/iaoïisvov tx otvKx {ùuttKx). Si com-
paramus Thuc. V. 60 § 1 xx) ol [ûv txvtx [txvt) slirivrsq
[tSiv ""Apysiccv\'] i) sxvtôôv xx) ov tov TrXvjùovq xsKsôtrxvTOç

eiTTOv et VIII. 47 § 2 rà SI ttXsov xx) xtto (xCpSov xvtuv ol èv
Tjj "LxfJ,\'^ Tpf/jpxpxol T£ TWV ""AÛ\'/jVxlwV Xx) "^VVXTûlTXTOI Wp[Jt,\'/jVTQ
{wpß>!VT) èç TO XXTXXVITXI Ti^v Ivjfj^oxpxTÎxv, vidcmus illis locis
i^)\' sxvTCùv et ÛTTo (7^wv xvTwv dici, non addito yvûfiijç, quam
ob rem etiam nostro loco illud vocabulum abesse malim. Cf.
Krüger. Griech. Spr. § 68, 16. 7. Non hue pertinero exis-

\') „Verba uncinis inclusa rectissime omisit unus codex non optimac notao\'
Studd. Thucc. pg. 76.

33

tirao Dem. de Cor. § 161 oùy. àiTo TÎjg èfAXvrov yvàfjL-^c f4,évov
rxîirx (rDfi(pép£iv Ü7roXx,ußxvccv; nam ibi articulas additus est.

Thuc. lY. 70 § 1 Brasidas, postquam audivit Athenienses
Megarensium longis mûris potitos esse, nuntium mittit ad
Eoeotios iubens illos cum suis copiis obviam sibi venire stt)

TpiTTc\'^la-JiOV - s(ttl kûfiil t>jç msyxpßoc, cvo/x,x tovto {tout)

ex,0V7x vtto tû opsi t^ Tspxvl^ — x,x) xùrog ^KÔsv

cett.. His vocabulis abesse malim t^ opsi. Nam non patet cur
hoc loco Thucydides addidisset quid esset illa Tspxvlx, cura I.
107 § 2 ^ix Ts rîjç Tspxvlxç oùx xo-cpxXsg £:pxlvsTo [s^pxivsT)
xvTolç \'Aôyivxînv sxovtccv Msyxpx kx) uvjyxç Tropsùstrùxi om\\sqx\\i\',
neque erat verendum ne quis praep. non recte intelligeret.

Notam illam rem Thucydidem non addidisse probant etiara
ea, quae legimus T. 108 § 1 kx) axkshxiijlovioi è; t^v Msyx-
pi\'Bx (MsyxpiV^ ixôôvtsi; kx) ^sv^pokotn^o-xvtsg ttxXiv xtrîjâôov
fV oIkov ^ix Vspxvlxç kx) \'\'ivùijlov. Cf. I. 107 § 3.

Thuc. lY. 78 § 3. utts si i^M ^yvx7tsi^ [ji.xX>.ov ij

i7cvcf^!:)i sxpSùVTO TO iyxcôpiov o\'i @s7itxKoI, cvk xv ttots TrpoîjXÔsv
(Brasidas) cett.. Yertunt haec: Quare nisi Thessali pa-
trio instituto paucorum dominatu usi fuissent,
Brasidas profecto nunquam ulterius progressus
fuisset. Xp^ôxi semper cum Dativo coniungitur; dicitur
autem XP^\'^^^\' t\'vi t\'v ^rpo? Cf. Xen.

Anab. YII. 2 § 24, Xen. Anab. I. 4 § 15, Lys. pro. Mil.
§ 5. Quam ob rem ro syxcopiov obiectum vcrbi esse

\' De Lac forma vid. Studd. Thucc. pg. III)

34

non potest, nec magis dictum esse potest eo modo, quo Dativo
a xpyj(TÙxi pendenti ri additur.

Scholiasta explicat to fV^wpwv per iyx^pîccç; quod ne acci-
piamus impedit constans usus, qui cum verbo xp^(TÔxi, ubi
significat adliibere ad aliquid, vel in aliqua re, con-
iungit adieetiva, ita tamen ut semper plurali numero usurpentur,
quod fecit Thuc, I. 3 § 4 tt^sicc xp^l^-^voi, II. 11 § 5 ao-

<yi(j[iü %pu[a,svoi, IL 1 5 § 4 susivifi (T^ jc/JÎ/^jî) sxpavro tx

TTXshTou x^ix. Cf. praeterea Xen. Hell, VI. 1 § 15, VI, 2 § 27.

\'Eyxi^P\'^? t^st indigena; £V%«/3;c/ dicuntur jjpwfç (Thuc. II.
74 § 1), Ùsoi (Thuc. 1. c., Soph. Trach. vs. 182, Soph. Electr.
vs. 67), alicuius regionis incolae (Soph. Oed. Col. vs. 875,
Eurip, Ion. vs. 1167). Eac tamen tö fV^ci/j/û!/adverbialiter posi-
tum esse, utique scribendum foret kxtx to èyxûpiov, s e c u n d u m
patrios populi mores. Sed suspicor interpretera aliquem
adscripsisse to iyx^p^^^^ "t indicaret illam regiminis forraam
{^vvx(XT£ic^ ZPW^m) moris fuisse antiqui et proprii Thessalorum.

Thuc. IV. 82. ïlsp^kxxç Ts Bpxci^xv kx) t^v arpxTixv sùôvç
Äxßxv fzsTX Tijg SXUTOÜ tuvxfjt^scoq (TTpxTsvsi éV) (fV} \'\'Appißxlov
tov làpoizspou, auyk-^fftûv Mxks\'^ôvccv ßx(7ik£x cett.. Confercnti-
bus ea, quae Thucydides iam scripsit II. 99 § 2 tüv yxp
mxkslévuv eh) kx) AvyK\'»j(ttx) facile omnibus persuasum iri
arbitrer e margine in scriptoris verba irrepsisse Mxus\'èôvuv.

Thuc. IV. 94 § 2. KxûstTTccTuv Te sg tÎjv tx^\'iv kx)

ï^^ij /XSÀÀÔVTCCV ^uviévxi, \'iTTTTOKpXTijÇ 0 (TTpXTVjyOÇ èTTlTTXpiÙV to
tTTpXTÔTTS^ov tûilv \' AÔ^VX^V TTXpSKSXSVSTO t£ Kx) SKsyS TOlxhs.

Ineunte capite dictum est \'Aù^vxwi Sf (S\'} o\'i (ûv ôttKÎtxi____

35

hd^xvto. Satis notum erat Hippoeratem illum, tov ""Apiippovog,
Atheniensium ducem fuisse, praesertim cum Thucydides diserte
dixisset lY. 66 § 2 yvövtsg Sf (S\') ol tou Trpoa-rätxi où

^UVXTOV TOV ^îjfiOV hófisvov ÙTTO TUV KXKUV (ASTX (T^UV XXpTSpSÏV,

ttoiovvtxi Kcyovq ^slfyxvTsg Tvpog tovg tuv \'Aôijvxloùv (ttpxti^yoûç,
\'iTTioKpxTvj TS TOV ""Aplcppovoç cett.. Legimus praeterea initio
capitis 93 Toixutx {ToixW) è Uxyccv\'^xg tolg BoiutoTç Trxpxi-
vsTxq STSKXSV Isvxi STTJ Tobi; ^Aôijvxlovç cett. et § 2 Js (5\')
\'iTTTTOKpXTSl OVTl TSp) TO A)jxlov ùg t^yySÀÛ\'/l OTI y^oiuto) STTSp-
XOVTXl, TTSpiXSl sg TO (TTpXTSVfJiX KSXSÙUV sg TX^IV XXÔIcTXffôXl,

KXI xuTog où toKK^ WTspov sTTÎjÂÔs. Contextus igitur nos docet
Hippocratem Athenienses, non Boeotios adhortatum esse, quare
suspicor emblema esse tuv \'AÓ\'^vxtuv. Cf. IV. 77 § 1, IV.
89 § 1, IV. 67 § 2 ol ovv ^AÔijvxToi.... vtto vvktx irxswxvtsg
sg Mivuxv.... \'oTrhiTxig s^XKOtrloig, civ \'iTnroKpxTi^g vjpxsv cett.,
ubi melius fortasse erit, addito articulo, legere \'o \'iTnroxpxTng,
quippe qui superiore capite nominatus sit, cum statim sequa-
tur cl 5s fx,sTx TOV Ayi[Jt,o(TÔsvovg.

In extremis huius capitis verbis supervacua esse ts kx)
sXsys iam monuit V. Cl, van Herwerden, Studd. Thucc. pg. 35.

In eodem nomine gentilicio peccatum esse mihi videtur
Thuc. IV. 65 § 3. Leontini bellum gerentes cum Syracusanis
anno 427 a. Chr. legatos miserunt Athenas, qui rogarent ut
sibi opem ferrent Athenienses. Hi aflinitatis praetexto usi,
re vera tamen ut prohibèrent quominus e Sicilia Lacedaemo-

\') \'l\'JTToxfxrt^v mutnvi in \'[Tz-cxpxrii moueutc V. Cl. van Ilerwerdcn, qui
Studd. Thncc. pg. 12B haec scribit: „Ubiquc scribam Amzos-ùévi^,
Bim., licet plcrumquo repugnantibua libris. lias euim formas vctustior Atthia
sola admittit."

36

niis frumentum mitteretur, viginti naves Leontinis auxilio
miserunt. Sequenti anno uiaiorein classem eo misernnt, duci-
bus Pythodoro, Sophocle, Sostratidae filio, Euryraedonte.

Anno 424 a Chr. autem Siciliae opjudis Hermoerates Syra-
cusanus persuasit ut pacem inter se facerent, quo facto Athe-
niensium classis Siciliam reliquit. èKÙévTxg Sf rovg crTpxTyiyovç
Cl iv TTfl ttôâsi \'\'Aùvjvxloi Toùg [J!,sv Cpwy^ i^ijfzîcc(j-xv, Uvôé\'Bwpov kx)
\'Eo:pCK?Jx, TOV Sf Tpkov, \'EÙpUfÀ,s\'BoVTX, (XP\'-Ii\'^px-

^xvTO. cett.. Dubium esse non potest quin ol iv t^ ttóxsi, qui
duces condemnant, Athenienses sint, quare vocabulum \'Aû\'/i-
vxlot perperam additum esse mihi constat.

In talibus locutionibus non addi nomen proprium docent
multi loci, e. g. Thuc. I. 24 § 3 ol.. . . ik^^ovto tovç iv xj?
TToAf/, IV. 122 § 3 ol iv tx7ç vJi^toiç omisso vocabulo hreg
(Kriig. Bruchst.), VIII. 98 § 2 Xkyuv wq kx) ol iv t^ ttóXsi ....
^vf^ßißyjkxai, VI. 51 § 2 tüv iv rjj ttóXsi Trpbg t^v ikkhv^cixv
T£Tpx[i.iikvm. Cf. Xen. Hell. I. 1 § 20, II. 3 § 34.

Thuc. IV. 122 § 1 Brasidas cum Scionaeis, qui nu per ab
Atheniensibus defecerant, Menden et Potidaeam tontaro vult.

. Veniunt interea ad cum ex Atheniensibus Aristonymus, e
Lacedaemoniis Athenaeus TreplxyyeKKovTsq indutias factas esse.
Ol Se Tcfi xvy^yysKKcv T/jv ^uvöi^k-ziv. Verbum xvxyyèx-

?.£iv ren un tiare usurpatur apud Aeschylum dc iis qui
oraculum renuntiant, Prom. vs. 661

^kcv xvxyysxxovts: xloxo(ttoiji,oug [xp^lf^l^ovg)

Legitur apud Euripidem, Iph. Taur. vs. 761
(ppx(70i (701 TTXVT xvxyyslkxi (piKoig

37

verbis dicam tibi omnia ut a mi cis renuntiare
possis,

quo loco usurpatur de iis rebus cum Iphigeniae amicis com-
municandis quae in literis scriptae eraut, ubi tamen xTray-
yslKxi legendum esse monet Elmsleius.

De iis qui renuntiant dicitur praeterea Xen. Anab. I. 3
§ 21 XKCviTxvTst; Sf TXVTX {Txyé") o\'l xlpsTo) xvxyysP^XcviTi rolq
(TTpxTiuTXtg, ubi dicitur de iis qui Cyrum adierant eumque
rogaverant quo Graecos ducturus esset. Eo autem loco T. Cl.
Cobet verbum mutavit in x7rxyyéA?^cu(Ti, ut ibid. § 19 o, ri
y XV Trpog TXVTX hky^ xvxyyelXxi refinxit in xTrxyyéïKxi. Cf.
ibid. VI. 4. § 25.

Apud Thucydidem nusquam verbum xvxyysKKsiv rcperimus
nisi lioc loco; ibi vero locus non est significationi renuntiandi
et vocabulum usurpatum esse videmus eo sensu, quo ceteris
locis xTTxyysXKsiv usurpatur. Quocirca recipiendum esse milii
videtur quod Kriigerus adscripsit xTnïyysX^xv, quo verbo Thu-
cydides usus est III. 4 § 1 kx) o\'i \'AöyivxToi.... ag sdpccv.
x7ry,yy£iKxv [/.h cl (TTpxr/iyo) tx eTTSirxKizhx.

Quae in illo capitc mox sequuntur duobus vitiis inquinata
esse puto. Verba sunt liaec; xTrxpxirxsuoi SI (S\') ol MvTt>,i^vxloi
kx) i^xl(pviig xvxykxttöèvtsg troxsiis\'ïv skttxcuv (jlsv tivx (tiv\')
sTToiijtj\'xvTO TÖóv vsaiv ug stt) vxvßxxl^ èhlyov -Trpo tov Xißsvog cett..
"EKTTÄoug est profectio navium, neque usquam nisi hoc
loco Thucydides addit tuv vsüv, quod plane supervacuum esse
facile omnes mihi assentientur comparato Thuc. T. 05 § 1
sKirUuv TTOtelTXi ^xöuv Tijv cpv^xkyjv tüv \'Aói^vxlccv. Aberravc-
runt fortasse scribae oculi ad ea quae mox sequuntur kxtx-
^luxösvreg órè tuv \'Att/kuv veüv.

38

Non obstare videntur ea quae legimus Xen. Heil. II. 1
§ 17 Auo\'iZv\'Bpoc ix, TÏjc \'Pc\'Sffy TTxpx t^v ""luvixv ixirhsl Trpog
rov \'EXK\'/i!T7rovTov Trpóg rs tmv ttKoImv rov sxttKovv xx) st) rxg
»(psirr^xvixg xvrav TroXsig. Nam cum hic non universe de
navibus sermo sit necessarium erat addi quas naves peteret
Lysander. Yidetur enim eo navigasse ut navibus onerariis
suis liberum e Ponto exitum praestaret.

Yocabulum vxvg multis locis male abundare docet Y. Cl.
van Herwerden, Studd. Thucc. pg. 92 et 96.

Alterum vitium inesse mihi videtur in vocabulo vxvßxxti^.
Thucydidem enim constanter in illalocutione Accusativo usum
esse testantur loei quales sunt II. 85 § 2 w. . .. rxg TrpovTTxp-
XOVTxg i^>iprvovro {i^vjprvovö\'\') ccg iit) vxv^JLxy^xv, I. 48 § 1
xvvtyovro {xvvjyovO") ug svr) vxviAXzixv. Itaque vix credendum
est eum hoe loco et YI. 34 § 5 eV) vxviJt,xxicf, scripsisse;
quapropter etiam illis locis reponendum esse censeo eV) vxv-
[zxxlxv. Cf. Xen. Heil. I. 1 § 12 et § 18.

Xen. Heil. I. 4 § 15 inducuntur Atheniensium nonnulli, qui
Alcibiadem de iis quae exsul fecerat excusant, ratione habita
miserrimae vitae condicionis qua tune erat, cum necessitate
cogeretur ôspxTTsvsiv rohg ixôl^rovg, xivivvsvuv âs) TTXp\'\' ^fispxv
xTToXstrûxi. Mirum in modura rrxpx hoc loco usurpatura esse
videmus si alios locos conferiraus. Uxpx enim, ubi tempus

\') Secutus sum cditioiicm quae, curante Ludovico Uiudorüo, prodiit Lipsiae
anno MDCCCLXXIV.

39

indicat, est per, ut Xen. Mem. II. 1 § 2 ottccç jCiîj rà TÎjg
TTÓXsug xTrpxKTX yiyv/iTûii Txpà tviv èaslvou xpx^v et Isoer.
Nicocl. § 24, ubi orator Carthaginienses et Lacedaemonios
dicit o(y.oi fih öXiyxpxovßsvcvg, Trapà Ts tov 7rÓK£fA,cv ßmihsvo-
(jLhovg. Cf. Plat. Phaed. 116. d, Eep. III. 412. d. Nostro
tamen loco non tam dicitur Alcibiades per totum dicm in
periculo fuisse, quam quotidie, quod vero est kxù\' i^piêpxv,
ut Soph. Oed. Col. vs. 1364

xkxovg sttxitü tov xxö" ■^ßspxv ßlov.

Cf. Dem. adv. Neaer. î5 ttö; ovk sK\'^KvÙsv st) t^ kxù"" ^ia,spxv
Eac tamen verba Trxp\'\' yjfispxv illo sensu accipi posse,
male abundare- mihi videntur; nihil enim aliud dicunt quam
quod per xsi indicatur. Quapropter intégra Xenophontis verba
esse iudico kiv\'^vvsvcov &s) xrroXsaôxi, abiecto interpretamento,
quod cognoscere possumus e perperam usurpata praeposi-
tione Txpd.

Xen. Hell. I. 7 § 2 legimus post pugnam navalem ad
Arginusas factam duo ex Atheniensium ducibus Athenas non
rediisse, toi/ SI (§\') s^ xxtxttXswxvtuv (sequuntur cor um no-
mina) ""Apx^Ml^og Ô tov "èviiaov tots trposctyixug sv ^Aô\'^vxig kx)
Tîîg ^icoßs?Jxg s7ri[jisXo[/,svog ^Epxirivßi^ sTrißoK^v sTrißxXwv kxt)^-
yépsi iv ^iKXo-Tî^pi^ cett.. Sex illi duces redeunt Athenas, ibi
accusatur unus ex iis ab Archedamo, qui erat toii ml^ov tots
■!rpostTT>iKc!ig, qui si mul erat T>jg "BiooßsKixg iTrifzsXÔf^svog. Quis
nori intelligit illum T^f^ov fuisse tov tccv "aö-^vxbv\'^ Pac
tamen verba sv \'Aûjjvxig scripsisse Xenophontem, dixisset toü
SV "Aä^vxig. Itaque non puto quemquam mihi adversaturum
esse delenti supervacuum sv \'Aûtjvxig.

40

In notissimo illo iudicio quod turn factum est, Euryptole-
mus pro reis verba facit. In oratione quam habuit Athenienses
monuit ne leges violarent, quod facturi essent nisi statuissent
ut singuli duces pro se quisque causam dicerent. Asivx S\' av
rroiyi<TXiT£ [7:01^7an), ait § 28, si \'api(7tixpxcfi l^h TrpoTspov tov
\'è^y.cv kxtxxvovti, sJTÛC §f (§\') ohovjv ttpo^l^ovtl &-^ßxion; ttoKs-
f^lctg ovcriv, s^ots (fSc^\') yi[Jt,£pxv xTroÄoywxtröxi cett.. Aristarchus,
xvtjp sv Toïç f/,d?.i(rTX kx) sk 7r?.si<TT0v svxvriog t^ ^^îf^cp, decipit
rcbg sv Oivc\'jj, dicens eos quoque qui in urbe erant de
ceteris rebus cum Lacedaemoniis transegisse et oportere etiam
illos locum ilium Boeotiis tradere, ut docet nos Thuc. VIII.
90 § 1 et 98 § 2. Si quis proditione oppidum tradit, hunc
hostibus id tradere, non amicis nemo est qui non statim intel-
ligat. Oenoe oppidum Thebanis traditum est anno 411 a. Chr. ;
indicium illud factum est anno 406 a. Chr. Nemo igitur Athe-
niensis ignorabat Thebanos illo tempore hostes fuisse. Quam ob
causam TToXsßtoic ovtriv additamentum esse dixerim Atheniensi-
bus qui Euryptolemum orantem audiebant non necessarium.

Xen. Hell. II. 1 § 28 Lysander necopinato Atheniensium
classem petit, dispalatis illorum militibus. KcVwv Sf (S\') ISùv
TOV sttIttKow, S7yii/,^VSV s]g Txg vxvg ßoijüsTv kxtx KpxTog.\'Notmn
discrimen est inter kxtx Kpxrog et xvx KpxTog. Hoc Suidas
explicat per ßsTX Trxirvig (TTOvly^c, quo sensu legitur apud Xe-

nophontcm, Anab. I. 8 § 1 üxTPjyöxg xvîjp Ylspffi^g____Trpo-

(pxlvsTxi aXxvvccv xvx KpxTog \'ilpovvTi \') T^ "ttttc^ et Anab. I.

\') Notum est verbum ilpovv loiiica dialecto habere w, ubi Attica dialectus
habct ov vel 01, ut Horn. II. XI. 597

41

10 § 15 kx) h AvKiog iiXx<T£ ts kx) kxti^kv XTTxyysXXsi oti
(psvycvTiv xvx KfXTog. Cf. Xen. Anab. I. 8 § 19 xvx xpxTog
léKsiv, ibid. IV. 3 § 20, § 21, § 22, Xen. Cyr. IV. 2 § 30,
ibid. I. 4 § 23 et Bekk. Anecd. pg. 337 xyKpxrog sÄxvm-
sÏtts asvocpcóv kxtx tv/kott^v, xvt) tov xvx KpxTog. arv Sf xiisivov
TTois^iTsig [v/j x,P(^i/,svog T^ ^s^si, ex quibus patet xyKpxruv sKxv-
vovTx pg. 329 inutanduin esse in xyKpxTog.

Kxtx kpxtog contra est vi et iungitur cum verbo ^I/jfr:/,

ut Time. III. 97 § 2 cSf----sz^pst stt) (fV) Alymov, kx)

kxtx KpxTog xipsT sTTiuv ct Isocr. Paneg. 119 KvQvipx Vs kxtx
KpxTog sïkov\', cf. Xen. Hell, VII. 1 § 28 kx) Kxpvxg pisv
xipsJ KXTX KpxTog et Xen. Ilell. 11. 1 § 19 TrpoT\'ßxXövTsg Sf
rj? otA« xipovai KXTX KpxTog. Dicitur etiam de violento im-

perio, ut Thuc. YIII. 70 § 1 ot TsrpxKOJioi____tx Ts (5\')

XKXX {xXX") SVSflOV kxtx KpXTOC tijv TTOXlV et Thuc. III. 103
§ 1 OTOi Zixs^wv KXTX KpxTog xpx,ópcsvoi vTTO ZvpxKC(Tluv XVTÓÏg
^vvsxoXspiovv.

Quibus animadversis non pluribus verbis opus esse puto

N)fAlf/fl!( \'iTTTTOl
ßpSjtrai, ijyov $è Hacxxovx Toißsvx f^ctüv.

Hoc loco autem cum omnia MSS. liabcant i\'Spoüvri retincmla esso videtur
forma, quae apud cctcros Atticos scriptores usitata est, licct fieri possit ut
lonicn forma tuenda sit Hell. V. 6 § 7 i\'^Trevt r/? \'Trpccr^Kavvi Kset fJ.x?^x (//^A\')
iiTXvpäf i\'SftivTi rli \'iTTca. Nam co loco optima ÄISS. habcnt ßfävrt, iicc mi-
raudum est si uno altcrove loco illa forma usus est Xenophon, qui non raro
fürmis Attica dialecto alienis usus est, cuius rei cxcmpln sunt TCSTraiixi pro
KsxTf^Hx:, nxa-revetv pro ^tjTsTv, xvTiof pro havvlot;^ èxcpséiróifv pro ènpxótfv, cpacvs
pro ipurd;, t/woä>j//0(rw)< pro (rJtißov^, yiu^r^p pro ^>iTttT>{i, ipyxirr^p pro spyx-
T^f? multatjuc alia vocabula ex louica vel Dorica dialecto petita. Vid. Cob. Now.
Lcctt. pg. 388, passim.

42

ut appareat nostro loco xxra xpxrog mutandum esse in âvx
y-pxTog, quem ad modum Xen. Anab. I. 8 § 19 i^lccxov xxrx
xpxrog mutavit in xvx xpxrog V. Cl. Cobet.

Quem citavi locum Thuc. III. 103 § 1, in eo vitium mihi
videor deprehendisse. Narrantur ibi Athenienses, qui in Sicilia
erant. Inessam, Siciliae oppidum cuius arcem Syracusani tene-
bant, agressi esse cum sociis Graecis xx) oaoi "LixsKóóv xxrx
xpxrog xpxóf^svot vxo \'Li)pxxo(Tiuv xx) ^óf^fixxoi ovrsg xxojrxvrsg
xvróïg XTTO 1.vpxxc(xiccv ^uvsTroXsp^cw. Per se darum est a qui-
bus illi ^ófijnxzoi defecerint; vocabula xtto zupxxos-iccv mirum
in modum seiunguntur a verbo xTToarxvrsg quo pertinent,
contra collocata sunt inter Dativum xvro7g et verbum unde
pendet Dativus ille. Itaque verba xttc \'Lvpxxo;rluv interpolata
esse suspicor.

Xen. Heil. II. 3 Therameni Critias obiicit quod semper
eorum partes sequatur quorum in potestate rem publicam
fore intelligat, cuius rei exempla nonnulla alfert. Postquam
illo modo graviter in Theramenem invectus est haec loquitur :
^sT 5e S) @yipxf/,£V£g, xv\'Spx rov xfgiov ^ïjv où Trpoxyetv [ûv

^sivov eïvxt slg Trpxyfjcxrx robg auvóvrxg, vjv Si rt xvrixoTrr-^,
£vûùg iJi,£rxßxKK£(;üxi, «AA\' wcTTTf/j av vyi) ^ix7rov£7aôxi, sug xv iig
ovpov xxrxcrrüinv\' £/\' Ss |Ci>?, Trug xv x^ixcivró Tror£ (^töt\'^
Sf7, £( £7r£ihxv ri xvrixó-<p\'^, £vûvg iig rxvxvrlx TrXkiEV (§ 31).
Dicit igitur boni viri esse, si quid\' adversi acciderit luctari
et summa ope niti ut res in melius restituatur, sicut nautae
faciunt, post quae verba addit: nisi hoc facerent, quomodo
unquam pervenirent quo tendant? Nota ellipsi £/ Sé [iv] sae-
pissime utuntur Graeci; cuius rei exempla addam^duo: Xen.

43

Anab. YII. 7 § 17 \'HjCif?? toIvjv, scpxcxv o\'l AxKUVsg, xTrlotiJ^ev

XV CTToVf TOV ßltxSoV o\'l TXVTX {TXvê\') KXTXTTpX^XVTSg\'

fl Ts ßyi, SpxÓlisQx (ASV Kx) VUV ßoyi^(TOVTSg TOUTOtq sex) Tlßcopi^-
(70[/,SV0l XvZpXq ol TOVTOVq TTXpX TOVq opKovq ij\'Skijirxv, quo loco
non additur tov f4,!(t0ov s%ou(si vel simile quid.

Alter loQUs est ibid. § 19 sksKsvs Sè (jlxKkttx f^sv xutw tu
Axkuvs sXhJv TTxpx ZsvSi^v TTsp) TOu filiTÓov, Kx) olsaóxi XV ZsÓiJfjV
\'TTstffXr si Ss aSVOipUVTX (7VV XUT^ TTSßTTSlV, Kx) (7Uf^,TpX^SlV

vTTiaxvslTo, ubi nullo verbo explicantur vocabula si Sf

Quibus observatis nemo non sentiet in Critiae oratione
post SÏ Sf [iili, TTuq XV «CplmvTÓ TOTS (ttot) SVÓX ^s7 oniittenda
esse verba si sttsi^xv ti xvTiKO^tyi, sv&hq siq txvxvtIx ttKsoisv.
Magnam partem ex iis quae praecedunt adscripta esse ea
verba veri simile est, ut explicarent si Ts

Tali modo additamentum e margine in textum illatum esse
dixerim Xen. Anab. 7. 7 § 29 Z-^Kxpxoq [ih 5 ayopxvof^oq s]
f^sv a^i}cs7, oix^Txi xtottKsuv ou ^ovg vfi7v ^tuyiv si Ts (^h
(psvysi sk tol) (XTpXTSVf^^XTOq tshxq XXpiTOq xttcöxv\'^, ubi post
£/ Sf (jt,}} annotatiunculam esse «5/xf/ facile mihi datum iri
credo. Cf. Lys. de caed. Erat. § 21, ubi Euphiletus, post-
quam óspxttxivx cum certiorem fecit, uxorem tsius stupri
consuetudinem facerc cum Eratosthene, haec imperat: OTug

TOIVVV txvtx [J(,i{hs)q dvöpUTUV tsvttstxr SI Ts OV^SV ffol KVpiOV
satxi TÜV Tphq ufioXoyii(/,svuv, § 36 ovtoi Toivvv Tsp) tuv

TOIOVTUV T07q xhlKOVßSVOtq TOIXVT^V S/x^Jf XxpißxVStV TXpXKShSVOVTXl.

oJg vßxg x^iü rijv xvt^v <yvuiJt,viv sx^iv si Sf TOixvn^v xBsixv
To7g ßoixo7g toasts cett., § 47 syu----ovu Wxv vTsp sf/,xvTcv

VOfjLl^U TXVTVlV ysvsfföxi T^V Tlfiuplxv ol yxp TOIXVTX TPXTTOV-

rsg---- ^TTOv____ s^xiAxpr^aovTXt, sxv kx) vfixg opuixi t^v

44

XÙTÎ]V yVCCpL\'/jV SXOVTXÇ, il Sf TTOXv XXXXlOV TOVÇ (ûv xsif^i-

voug vép!,cuç s^xKsî^xi cett, et Eur. Andr, vs. 242
KX\'AÔôg ye ei Ss (Jt,-^, où xxXx.

Xen. Hell. IH. 2 Aracus, Naubates et Antistlienes, Lace-
daemoniorura legati, qui in Asiain vénérant ut vidèrent quo-
modo ibi res se liaberent, Lampsaci coenant cum Dercylida,
qui exercitui praeerat. Inter coenam unus ex iis narrat reli-
quisse se Lacedaemone legatos, missos ab iis qui Chersonesum
incolebantj qui quererentur illam regionem a Thracibus vexari
(§ 8). Dercylidas autem quod in animo habebat dissimula-
vit; postquam vero cum Pharnabazo iterum indutias fecit,
^txßxlvsi TOV \'EKK\'^a-TTovTov a-ùv a-TpxrêùfzxTi iig rv/v EùpÛTn^v,
kx) 2ix CpiKixg TÎjç @pj.k\'/ig \' vropsuôelg kx) ^sviirôsig ùtto Zsôùou
x^ixysTrxi s\\g Xeppovvjtrcv. Qui situm locorum novit mecum
intelligere non poterit quomodo fieri possit ut Dercylidas,
Ilellesponto traiecto, per Seuthae regis fines iter faciens, in
Chersonesum pervenerit. Nam si Hellespontum exercitum tra-
duxit statim in Chersonesum illum advenisse necesse est.
Itaque vocabula rov \'Y^XK^tJTtovrov expellenda esse mihi per-
\'suasum est, quamquam non video cur longam illam viam per
Seuthae fines iverit, cura ei liceret Lampsaco profecto statim
eo pervenire, quo tendebat.

Xen. Hell. III. 2 § 11 Dercylidas Ittktkottwv rxg TvoXsig
sups rxç (ûv xKXxg KxXwg sxoù<Txg, Xlccv Sè Çuyxdxg \'Arxpvéx

1) Adscripsi locum ex recensione Y. Cl. Cobet.

45

s^ovTXg hxvpóv, kx) sk tovtov 5pf>i,cof4,£vouc (pépovrxg kx)

xyovtxg rijv \'luvi\'xv, kx) ^ûvtxç sk tovtov. Qui victuin sibi
paraut ex aliqua re dicuntur ^ïjv xttq tivoç, ßiov exstv xtto
Tivoq, Tps^saOxi XTTÓ Tivog HOU £k Tivoq. Demonstrant hoe multi
loei, v. c. Herod. IV. 23 ^üovai Te (5\') xtto ó-/ip^c, ibid. 46
jüv; xz xpÓTOv x>x xtto kt>iv£uv, ibid. 103 Çwtr/ Sf (5\')
xtto Xviiy^q t£ kx) TToKèp^ov, Xcu. Anab. V. 5 § 1 ö ßlog ^v
Tolç 7rX£i(TT0iq xvtoóv xtto o-l^ijpelxç. Cf. XcU. Hcll. II. 1 § 1.
Quam ob rem hoc loco scribae oculos aberrasse existimo et
ex iis quae praecedunt male repetita esse £k, quod in xtto
mutandum erit.

Xen. Hell. III. 2 § 20 inter Dercylidam, Tissaphernem et
Pharnabazum convenit ut pax fiat inter Lacedaemonios et
Persarum regem his condicionibus ut hic Graeca oppida libera
esse velit, Lacedaemoniorum autem exercitus Persarum fines
relinquant eorumque harmostae ex oppidis exeant. txIjtx T
£i7rovT£g xÄÄ\'^Xoig (nrov\'Bxg èttoii^itxvtû {èTroDjo-xvù\'), £ug xirxyyEh-
Ô£iii TX ?.£XÖ£VTX AepkväI\'B^ (JtÀv iig AxK£^xi[^ovx, Tt(r(rx^£pv£i
Sf (S\') fiV) ßx(TiÄ£X. Nemo ignorât quam saepe pro Trpog alia
pracpositio a librariis scripta sit. Commutantur xtto, kxtx, ccg
cum Trpog, quoniam illarum praepositionum notae non multum
inter se dilFerunt. Nonnunquam enim scribae intelligentes
sensum praepositionem requirere, ignorantes tamen quae sit
illa praepositio, primam quamque ponunt, quae cum sensu
pugnare non videatur, quo factum est ut saepe £}g, fV/ et
TTxpx inter se permutatae sint. Cuius rei exempla permulta
nobis afferens Y. 01. Cobet Thuc. Y. 4 § 5 ö A^xix^ omhi
(ovkJt) Jtt) Tovg xXXovg \'épx^TXt legendum esse Trpog Tovg xKXovg

46

docet hisce verbis: „Phaeax legatus veniebat, non host is,
itaque Trpoc roug aKKovg recipiendum est, quod in Yossiano
codice est superscriptum". Cf. Yarr. Lectt. pg. 272. sqq..
Quae si tenemus nostro loco fV) maximam suspicionem mo-
vere debet, quae non minuitur si alios locos inspicimus, ubi
eodem modo xTroiyysKKeiv usurpatur. Eeperimus enim illud
iungi cum praepositione Trpog vel cum Dativo, si homo qui-
dam de aliqua re certior fiat. Cuius rei exempla sunt Xen.
Anab. II. 3 § 4 uvèpsg.... ohiveg hxvo) hovrxi rx, ts Txpx
ßx7iXswg Tolg xTTxyyslKxi sex) rx TTxpx rwv \'EKXi^vccv

ßx!7iXs7. 0 T XTTsxpivxro\' ""Kirxyy\'shhsrs roivuv xör^ cett. et
ibid. YI. 3 § 22 rxurx {rxur) xTTxyysKkoxxn Trpog rov asvo-
CpUvrx kx) ro o-rpxrsvf/,x. His perpensis nostro quoque loco
legendum esse puto Trpog ßxtriKsx.

E contrario praepositionem Trpóg male inveniri existimo Lys.
de caed. Erat. § 19. Ibi Euphiletus narrat se, cum certior
factus esset se ab uxore decipi, ancillam interrogavisse. Haec
tamen nihil aperuit. \'E^rt/S^ 5\' syu sßvyjuöi^v, in iudicio inquit
accusatus, ^Epxroa-dsvcvg Trpog xurhv, kx) sÏTrov on ourog h (poiruv
sivj Trpog Tvj!/ yiivxÏKX, s^sirKxyvi cett..

^oirxv, ventitare usurpatur de iis qui aliquo venire
Solent, ut pueri nota locutione sg \'h^xsKX\'hoxt <poirxv dicun-
tur, v. c. Aristoph. Eqq. vs. 1235

Trxlg uv.s^oirxg sg rlvog ^ïBx^tkxKov

cf. Herod. I. 37 rx Kxhkiffrx Trpórspóv kots kx) ysvvxiórxrx
VIIMV ijv sg rs TroKsfioug kx) sg xypxg Cpoirsovrxg su^OKißssiv....
VÜV rs rsoKTi [ji,s XP^ 0f4,f/,xin eg rs xyopw kx) s^ xyopije cpot-
reovrx (pxlvssSxi; Ac non solum de personis sed etiam de

47

rebus hoc verbum usurpari probant loci non pauci, quales
sunt Xen. Hell. I. 1 § 35 s\'i rig (tx^^oi kx) oùsv h
kxtx ùxKxttxv (tJtoç cpoit^, Herocl. III. 115 iÇ fV%«T>j$ B\'
uv o t£ kxacyitspog l^püv (poit^ kx) to t^äsktpov et V. 17 trputx
[ûv yxp sxsTxi tijg Xifzvijg to [Jt,éTxXKcv, ou ücrTspov toutuv
TxhxvTov âpyupiou \'\'AKs^xv^p^ ^ßspijg £KX(7T>;g iCpohx. Cf. Herod.
^\'II. 23 et 126.

^oiTxv TTxp\' xv\'Spx autera verecunde dicitur muiier, quae
virum ad se admittit. Testatur hoe Herod. II. 111, ubi
Pheroni, Sesostridis filio, Aegyptiorum regi, oraculum prae-
dicit illum oculorum usum recuperaturum esse, si oculos
laverit yvvxiKog oupcfi, vjTig Trxpx rcv sxuTÏjg xvtpx fioüvov 7r£-
CpoÏT>]k£, xKXccv xv\'Spwv £ou(tx xTtEipog. Testimouio etiam est
Herod. IY. 1 a\'i yxp tüv ^Kuóèccv yvvxÏKag, ccg a^pi oi av^psg
xrïjtxxv ttoKKov, i^omov Ttxpx Tohg toùxcug. De viro,

qui tali consilio ad mulierem ventitat, verbum usurpatur
in eiusdem orationis § 15, ubi Eratosthenes ille dicitur
(aoixswxi aliam mulierem, quae postea iraseebatur illi öti
ovK£Ù\' ô[io\'io)g i^poiTX "Kxp xuTVjv. Quem locum si conferimus
cum iis quae § 19 legimus, dubium non esse videtur
quin ibi quoque TTxpx tïjv yvvxlkx legendum sit; facile
autem quod praecedit Trpig hoe loco perperam itcratum
esse potest.

Xen. Hell. VII. 1 § 25. "Ottou Ts ßouXuÜEUv s^sXâsTv, où
où où la^kog ô^où, ovk opv! "^uffßxtx (SÛiT/Sât\'} xtt-

skûXvsv xÙTOÛg. Si hoc loco ottou significare debet locum quo
vellent egredi, sine dubio legendum erit ottoi cett.. Verbis
enim movendi vim habentibus adverbia ttûD, ttcu, hsT, alia

48

accoramodata nou esse raonet Pliryn. pg. 45 Lob. tov xttsi;
ixfiixpTi]ju,x. Eequirunt enim ttoT, ttoi, ottoi, izatrs. Notissimae
rei cum non opus sit multa exempla dare, duo tantum affe-
ram: Xen. Anab. I, 9 § 13 uitt èv t^ Kvpov xpx^ èyévsTO....
uBsuiq TTopsósiyöxi OTOI Tig }jÖ£?,£V cett. et Soph. Phil. vss. 896
et 897

TOÏ TOT £^£ß>ig AcVqj;

OVK oJT OTOl XP^ TXTOpOV TpSTSlV £TOg.

In loco tamen citato otov non significare locum sed tempus
quo exirent puto.

lunguntur talia adverbia non solum cum verbis, quae ipsum
motum indicant, sed etiam cum iis, quibus quiescendi vis est,
ubi ante quietem motum factum esse indicatur, qualia sunt
KaÖEo-Txvxi, xT£~ivxi, xTo^\'/jf^£Tv simm., ut Soph. Oed. Col. vs. 23

^X^"^ S/S«?«/ "BJl OTOl KxUl7TXlJt,£V,

Quibus perspectis vix dubitari potest quin ad banc nor-
mam corrigendum sit quod legimus Soph. Phil. vs. 161
TOV yxp 0 TÄ^fjiccv xvTog xtscttiv;

Nam cum xTfcrTiv eodem sensu usurpatum sit, quo verba
^quae modo nomina vi, legendum esse puto

tc7 yxp 5 TXyi[j(,uv xvTog xt£<ttiv%

Xen. Hell. VII. 5 § 8 Epaminondam Xenophon laudat

quod TO (rTpXTÓT£toV èv T^ Tftx^t TÜV \'X£y£XTÜV £T0lVl<7XT0 QtoV^-
^Xt\'), \'évQ\' èv X(T^X>.£7T£pcp T ^V ij £t è(7TpXT0T£^£V£T0 Kx)

I) De talibus verbis V. Cl. Cobet, Varr. Lectt, pg. 84, baeo dicit: „nimium
patienter omnes et Belskerus 10. 3. 2. tulerunt ttov àT7ehYi\\vùs ..Nil mali
suspicautur 1. 11. xciv ttou àTroSm-t^i et in •rrxpxßua-ijit ttov 34. 24."

49

Tolq TToKsi^ioiq h ah^XoTspc^ o ri TTpJcTTOi. Neminem esse credo
qui non statim intelligat si tutius esse dicatur iv r^ Tsi^si
CTTpoiTÖTTs^ov TTOiyjO-xadiXt, üs ipsis verbis auctorem dicere minus
tutum esse e^co (rrpxTOTrshsvsaQxt. Quam ob rem vj s] l^u ecrpx-
TOTTshsvero male addita esse putaverim, ut responderet aliquid
iis quae sequuntur o, 71 ttpxttoi,

■■ti-/

ès-

ir

■ \' i

PBS!

THESES.

■ O. l\'K r^\'î

fm.it\'■.M

T HESE S.

Herod. II. 111: aKKccv av^pav èouccc aTsipot;. Lege\'aXXov av^pog.

II.

Xen. Anab. I. 1 § 4: UxpvtrxTig [Jt,h >5 [/.vjTvip uTT^jpx^
T^ Kvpcp cett.. Delenda sunt verba ^ (J^nTVjp.

iir.

Xen. Anab. I. 3 § 14: oxccq Cpóa(ru(Tt [i-J^ts Kïipoq ^ts
ot Kixtxs? kxtxxxl3(}vt£g, uv ttoxxovg Kx) ttoxxx xp^f^lxtx
\'ixoi^^v ^pTCOMOTsg. Corrigendum est: OTTuq [Ji,^ cpöi^trovTxi\', eiicien-
dum est

IV.

Xen. Anab. I. 4 § 18: o\'i Ts Qxxjjxxi^yo) sxsyov oti ovrrdiTroó^

54

cutog è ttotxßoi; ^ixßxtog ykvono ts^^ ii ßi^ tots, âhKx ttäoioig
\'à tots ÇtÔt\') \'AßpoKÖf/.xg Trpdiùv kxtskxuœsv, Îvx ßvi Kvpog ^ixß^.
Expungenda sunt verba sï tots et 7vx Kvpog ^ixß^.

V.

Xen. Anab. I. 5 § >3 : ttoäv yxp xttstttxto Cpsvyouax, to7ç
ßsv toc) ^pôfi^, TXÎç TTTspu^iv xipovrTX, mTTsp hrlcfi xp^t^^vyj.

Legendum esse censeo: ttoXv yxp xirstjirxTO Cpsvyoiia-x ToJg
fih TToa-i, Txlg Ts TTTspu^iv äaTtsp hricf

vr.

Xen. Anab. L 7 § 3 : £v yxp hrs (ÎV^\'} on tviv sKsvûspixv

sxolfa.ijv xv xvô\' wv sxco ttxvtccv kx) xkxccv ttokkxttkxitiuv.

Mutandum est oov in otruv.

YIL

Xen. Anab. I. 7 § 5 : svtxUx TxvXÎtpiç ttxpàv (pvyxg "Lx-
l/,ioç, TTKTTog Ts Kvpcp, sÏtts, Kx) (/.^v, w KD/3f, Ksyovtri Tivsg cri

\'ttoh\'hx (^TTû\'AA\'} vttlitxvsl vvv ^IX TO SV TOlOVTCp SIVXI. xv T su
ySV/jTxi Tl, où [lSljLV^tTS(7Ùxi (TS CpXfTlV. SVlOt OÙT s] flSßV\'^ü TS
kx) ßov?,oto ^uvxa-ôxi xv xtto\'^ovvxi otrx ÙTritrxvsï.
Post VVV inserendum est f^sv.
Delenda sunt verba ti et oax ùttio-xsï.

VIII.

Xen. Anab. I. 9 § 11: kx) sùxhv Si rivsg xùtov s^sCpspov

Ûg SVXOITO TOtTOVTOV ^psVcV Çi^v Sa-TS VlKcl)VI kx) TOVg SV kx) TOVg
KXKÜg TOiovvTxg [xÄs^oi^svog\'\\.

Deleatur vocabulum uncinis inclusum.

55

IX.

Xen. Anab. I. 10 § 4: svtxvQx \'hi£(txov dxx\'^xuv ßxa-ixsvg t£
V.XI oi "EXX\'/jVsg ug rpixKOVTX (TTxhx, ol ßh \'Siukovtsc, cl
xpTx^ovTsg ug ^h\'/j TrxvTsg vixuvTsg.

Legendum est: "Ss ^ixpTrx^ovTsg.

X.

Xen. Anab. II. 4 § 1: Mfra txvtx ttspisf^svov tinaxcpspv^v
oH t£ C^\'} "EX?.ijv£g kx) 0 "Aptxwg iyyug dÄÄtjXav £<ttpxt07r£^£i/-
(jt,ivot vii^ipxg 7rX£!oug ij £1kO(tiv.

Corrigatur: xX£7v ij Ehotriv.

XL

Xen. Anab. II. 4 § 8 : \'Ev tovt^ ^ks TiatrxCpipvi^g £%m

TJjf ixVToD ^UVXfilV

Textu movendum est ultimum vocabulum.

XII.

Xen. Anab. II. 5 § 38: u/u.xg Sf ßx7ih£hg tx ottKx (öwtj-a\') x\'xxit£r
kxvtov yxp shxl (pyiffiv, ifff/TTf/? Kvpcv ^(txv tou fxf/vou \'ScuXou.
Corrigendum est: yjv.

XIIL

Isocrat. Areop. § 46: Kx) txvtx v0f/,0ö£t^itxvt£g oysf tov

KOITTOV xpivov uXiyupOVV, XXXX \'^l£K0ߣV0l TViV (64ft/ mKlV KXTX
KUflXg, TViV Ts X^po\'\'^ KXTX £Ö£CCP0VV TOV ßlov TOV £KX(TTOV.

\'EöfWjflöuv mutandum esse puto in iCpsccpuv.

56

XIV.

Isocrat. Euag. § 60 : outu T ow cc<tt slg tviv

arpoiTeixv rcivryiv TrXeov yj râXtxvTX TrsvTOiniiTxiKix kx) (/.vplx kx-
r\'/jvxKù}(7£V.

Legendum est: 7r?,s7v ^ Txhxvrx cett,.

XV.

Demosth. adv, Neaer, § 4: of^^ufiokug Te tx (BsXtkttx (3ov-
Àsvasiv tcp ^i^f^iji t^ ^Aôijvxlwv cctt, scripsisse videtur : tx
^SKTKTTX l7Vfl(30VXl6l7£lV cett,.

XVL

Demosth. adv. Neaer. § 10 : kx) exsye t^v ^iki^v ZtJ^xvoç
0ÙT07) ^i0f/^0<7xp(,£V0g, wg sKTetvev \'ATroXXÔ\'èccpog t^v yvvxÎKX (yu-
vx7k\') xvtoxsipic^ cett..

Legatur: sKxxs t^v "^\'ik^v . .. . XTreKTSivev cett..

XVI r.

Arist. Pol. IV. 12 (Tauchn.) : Tovro Sè trvfif^xivsiv slccùsv,
ctxv svTfoplx Tig ^ vi i^ia-Oog To7g sKKKi^trix^ovai.

Legendum esse censeo : otxv sÙTTopîx Tig ^ (aktùov cett..

XVIII,

In Beck. Anecd. pg. 290 1. 8 editur: ol Trsp) Txg sKKhviaixg
\'AÔ>jv\'^<tt (\'A^îfVJfir;) "BioiKovvTsg Trpôs\'Bpoi skxKovvto cett..
Corrigatur : ol tx ^rsp) rijv skkàt^crixv cett,.

57

XIX.

In notissima illa graramaticorum regula: „Adiectiva dig-
nus et idoneus cum pronomine relative et subsequenti
coniunctivo iungi possunt" perperam etiam adiectivum aptus
a nonnullis grammaticis adiungitur.

XX.

Terent. Hautontim. vs. 240

Dum moliuntur, dam conantur, annus est
cum Martino legendus est:

Dum poliuntur, dum comuntur, annus est.

XXI.

Apud Cicerouem, Cat. M. cap. XVI. § 58: „id ipsum utrum
libebit" melius cum Nauckio legatur: id ipsum utcumque
li bebit.

XXII.

Nep. Dat. 8 § 1: Haec etsi Autopliradates videbat, tamen
statuit congredi quam cum tantis copiis refugere aut tam
diu uno loco sedere.

Difficultas quae in his verbis inest removenda est legendo
m a 1 u i t.

XXIII.

Nep. Att. 11 § 9: Neque tamen ille prius fortunam quam
se ipse finxit, qui cavit, ne qua in re iure plecteretur.

Legendum esse puto caver it.

XXIV.

5S

Liv. IL 33 § 7 (Weissenb.) : Marcius .... cum clelecta
militum manu non modo impetum erumpentium retudit, sed-
per patentem portam feroK irrupit caedeque in proximo urbis
facta ignem temere abreptum imminentibus muro aedificiis
iniecit.

Pro in proximo legendum est in pomoerio.

XXV.

luvenal. Sat. I. vs. 27 :

Crispinus Tyrias umero revocante lacernas

revocante mutandum est in removente.

XXV r.

Cicero (De Nat. Deor. IL C. 7) dwaalt Q. Lucilius Bal-
bus deze woorden doende spreken: „atqui certe nihil om-
nium rerum melius est mundo, nihil praestabilius, nihil pul-
crius: nee solum nihil est, sed ne cogitari quidem quidquam
melius potest. Et, si ratione et sapientia nihil est melius,
necesse est haec inesse in eo, quod optimum esse concedimus."

XXVII.

Te recht zegt A. Schwegler (Gesch. d. Phil. i. U. pag. 2) :
Eine absolute, vollendete Philosophie gibt es also so wenig als
eine vollendete Empirik. Vielmehr .existirt die Philosophie
nur in der Eorm verschiedener aufeinanderfolgender Zeitphi-
losophieen.

XXVIII.

Behartigenswaardig zijn de woorden van G. Thaulow (zie

59

Gids 1864. Mei. pag. 244): „wilt gij een sterk, gezond,
schoon geslacht, dat in de mannelijke jaren iets groots tot
stand brengt, dan moet gij in de eerste plaats eerbied heb-
ben voor de physische wetten, die de geestelijke ontwikkeling
van het raenschenkind determineren."

XXIX.

Niet noodzakelijk en een groot volk onwaardig was de
wijze, waarop de Eomeinen zich na den slag bij Pydna tegen
de Ehodiërs hebben gedragen.

XXX.

Ten onrechte wordt Pompeius door Mommsen (Röm. Gesch.
III. pg. 192 en vg. 5^ Aufl.) berispt omdat hij zich niet
van de alleenheerschappij wilde meester maken.

xxxr.

Oajuist zijn de woorden van Mommsen (Eöm. Gesch. III.
pg. 210 5e Aufl.): Gallien aber bat er (Caesar) nicht als
Parteimann erobert.

XXXII.

De ban door Koning Philips tegen Prins Willem I in 1580
uitgevaardigd was onwettig.

xxxni.

Sp. Hist. He Partie, Boek VII, Hoofdst. 13 vs. 125 vg.
Du heefs mi, enen quaden cnecht
Teenen ewelike (eweliken) oere berecht,
moet de Aant. der uitgevers: Lees naar de Variant erfli-
ken vervallen.

60

XXXIV.

Vlaemsche Rijmkronijk (Kansier, Denkmäler Dl. I) vs. 3640

Die Joden ze lieten niet das,
Dat Jhesus Christus hare Heere was.

In den eersten regel verandere men lieten in lieden.

/.-■■^t-il

w.\'

.ï,^.--;-\' \' \' .-\'\'"tv, -

; -- V,.. 1

m