Observationes Xriticae in Scholia

ad Aristaphanis Ranas.

H-

J. H. F. BLOEMERS.

fl - V- « \'

A. qu.

192

V

■■......I . " ■ ^ ■v

Ar- ■

BÄiX\' V

•\' 1

.......

lm.

- , ■ \'ft

Observationes Criticae in Scholia ad
Aristophanis Ranas.

RIJKSUNIVERSITEIT UTRECHT

89 4689

Observationes Criticae in Scholia ad
Aristophanis Ranas.

RARIOM INAUGURA

quod

EX AUCTORITÂTE RECTORIS MAGNIFICI

C. H. H. S P R 0 N C K

med. doct. et in fac. med. pnof.

AMPLISSIMI SENATUS ACADEMICI CONSENSU

et

N0B1LISSIMÂE FACÜLTATIS LITTERARUM
ET PHILOSOPHIAE DECRETO

SUMMISQÜE IN LITTERARUM CLASSICARUM DISCIPLINA
HONORIBUS AC PRIYILEGIIS

IN ACADEMIA RHENO-TRAIECTINA

RITE ET LEGITIME CONSEQUENDIS
FACÜLTATIS EXAMINI SUBMITTET

JOHAN HENDRIK FREDERIK BLOEMERS

goudbnsis

Die Joyis VII M. Julii A. MDCCCCIV Hoea III P. M.

Traiecti ad Rhenum
Apud K E M I N K ET FILIUM

MDCCCCIV

.,1

^ÊÊÊWXSÊMk

MATRI OPTIMAE,
MEMORIAE PATRIS.

J.

Promotori suo, viro clarissimo

J. C. YOLLGIIIAFF
pro multo labore huic opusculo impenso,
Praeceptorihus suis, viris clarissimis
H. VAN HERWERDEN,
J. VAN DER VLIET, piae memoriae,
F. J. L. KRÄMER,
B. H. C. K. VAN DER WIJCK,
viro doctissimo

H. VAN GELDER,
pro instilutione et comitate gratias agit

Djssertationis auctor.

fe^ : ■ -fep

s -«SI

.. \'S:,:, i-\' ... v

mmit^\'-m

Stadio academico decurso aptam disputationis materiam cum
quaererem, qua jam summos in literis honores petere ex lege
mihi liceret, forte fortuna incidi in Scholia ad Aristophanis Ranas.
Neque diu haesitavi quin aliorum vestigiis ingressus illam qualem-
cumque annotafcionum congeriem pro virili parte critice tractare
conarer. Ad justam enim poetae interpretationem scholia baud
parvam habere utilitatera, quis non concedet, qui reputaverit iis,
praeter observationum farraginem futilem et inutilem, contineri
quoque sanae Didymi, Symmachi, Aristarchi, aliorum veterum
grammaticorum i) doctrinae reliquias haud spernendas ? Quibus
destituti in fabulis Aristophaneis locos baud ita paucos aut non
aut minus bene intellegeremus.

Licet antem mirari — id quod nemini paullo accuratius textum
traditum perlustranti non patebit — scbolia illa, temporum bomi-
numque injuria pessime babita, etiamnunc post tot virorum doc-
torum curas tam mutila et disjecta et variis modis corrupta circum-
ferri ut vel tiro bic illic molestias tollere verborumque contextum
in integrum restituere non frustra tentaturus sit.

Fundamentum mibi posui editiones Dindorfii, Duebneri, Martini,
Rutberfordi Quarum Dindorfiana et Duebneriana in textus

1) Cf. O. Schneider: De veteram in Aristophanem scholiorum fontibus commen-
tationis p. 86 sqq.

2) Scholia codicis Ven. ex editione Duebneriana exscripsi; ubi scholia e codice-
Rav. leguntur, Rutherfordum secutus sum. Hoc unum moneo, e proinotoris consiüo
me correxisse acceutus viUosos, quos tuetur Ruth,

constitutione haud multum inter se discrepant, nisi quod haec
accuratius diverses codices distinguit itaque ad usum aptior est.
Quamquam, ut rectissime jam observaruat Augsberger i) et v.
Velsen non est quod majorem in Duebnero fiduciam collocemus,
ufcpote qui totus a Dindorfio pendeat. His vero ducibus non
temere credendum esse, luculenter recentiores eollationes Hol-
zingeri et Martini et, qui fuse docfceque de scholiis Aristo-
tophaneis disputavit, Zacher^) ostenderunt. Cujus ex hbro simul
apparet haud ita magni faciendam esse codicis Ravennatis auctori-
tatem, quantum quidem ad schoHa attineat, quae diversam non
efficiant classem, sed ex eodem, quo codicis Ven., scholiorum
corpore procreverint. Quem codicem „scholia antiqua longe quam
Ravennas habet ampliora" continere, in editione sua jam obser-
vaverat Dindorf. Mirari igitur cum Zachero s) licet, post haec
omnia novam scholiorum codicis Ravennatis editionem denuo
parasse Rutherfordum Quamvis enim speciosa et vere docta haec
editie sit sagacisque critici summum ingenium identidem prodens,
jure tamen scripsit Zacher\'^): dass dies Buch nicht ist, als was
es erscheint, nämlich eine Ausgabe der alten Scholien zu Aristo-
phanes, dass es als solche nicht betrachtet werden kann und
nicht benutzt werden darf, sondern dass es nur angesehen werden

1) Augsberger Die Aristophanesscholien u. der cod. Veu. A. Sitzuiigsber. d. Bajr.
Acad. v. Wiss. München 1877 p. 254 sqq.

2) Philol. 24 p. 124 sqq.

3) v. Holzinger Beiträge zur Kenntniss der Ravennasseholien zu Aristophanes.
Wiener Stud. 1882 p. 2 sqq.

4) Martin Les scolies du manuscrit d\' Aristophane à Ravenne.

5) Zacher Die Handschriften u. Klassen der Aristophanesscholien. Jahrb f. Philol.
suppl. 16 p. 501 sqq.

6) Philol. suppl. VII p. 498 sqq. cf. v. Leeuwen in Praefatione ad speciosissimam
codicis Rav. editionem phototypicam (Lugduni Batavorum 1904), p. 10 sqq.

7) Ib. p. 529.

kan als eine sehr reiche Sammlung höchst anregender Beiträge
zur Kritik und Erklärung der Aristophanesscholien. In eandem
sententiam judicium de hoc libro tulit v. cl. v. Leeuwen
Sed jam satis est ne nimium excrescat praefatio.
Libros autem et disputationes omne genus, quibus varia virorum
doctorum de editionibus judicia continentur in calce indicasse
suffecerit 2).

1) Mnemos. N. S. 24 p. 334 Sq.

2) Absoluto demum opusculo in manus mibi incidit liber Roemeri, qui inscri-
bitur: Studien zu Aristophanes u. den alten Erklärern desselben, p. I. Qui in
praefatione etiam opinionem suam profert banc, primum locum codicis Rav scholia
diutius obtinere non posse, quippe qui scholiis codicis Ven. debeatur. Ceterum
de Rutherfordo nimis acerbe saepius eum judicasse existimo. — Quae ad scholia
nostra pertinent perlegi; non ita mulla vero in quibus cum auctore mihi convenit
inveni, quorum locorum in notis rationem haberem.

■ ■ / . • -

ê

S-v/-

li. ■ ■ ^^ v^r^ia^ Ä „

Ipsius fabulae locorum qui tractantur conspectus.

Pag.

Vs. 251 sqq . . ..................21,

„ 265......................-23.

„ 279..............................24.

„ 303............................................26.

„ 308............................................27.

„ 359............................................30.

„ 431......................35.

„ 520............................................38.

„ 693. .......................................46

„ 730. .......................................50.

„ 755............................50.

„ 818 sqq.....................53.

„ 839............................................56.

„ 862 sqq....................58,

„ 928............................................62.

„ 951............................................65.

„ 1056 ..........................................68.

„ 1131 sqq....................70.

„ 1180 sq....................74,

„ 1365 sqq....................82.

„ 1371 sqq....................84.

„ 1375 .....................................85.

, 1386 sqq....................85.

„ 1422 sq................... . 86.

I-

%

Schol. Rav. ad vs. 1. \'O Bxvêixg fV) ovov TioipâyBTxi Kxh^cfir^óg
ixoov fV; TÜv ä^ucüv âvxCpopov ottou ^v toc (TTpccyMTiX,.

Corrigendam est: stt) toû ä[zou, ut exhibet cod. Ven. Ex ys. 8
enim manifestum est jugum quod ferfc non ea forma fuisse qua
hodie apud nos utuntur, sed unum tantum humerum id sustinuisse.

Schol. Rav. ad vs. 11. ßvj Jkstsócc ktX.: tóts, (p-yiui, afvf
êxv êéh\'^i:, £ttit^p\'j^(txi; ots ßskkcj ê^£,usïv\' p^a-tx yxp i^akkov a,v i^spisaxißi.

Rutherford vertit: If sich at all, I should rather he sick easily.

Voc. defendi sic fortasse potest, attamen abesse mallem.

Quum e rei natura haud difficile sit intellectu unumquemque quam
facillime vomere cupere, his ipsis verbis dicendum amplius non
erat. Praeterea nihil ad rem quid Dionysus cupiat, de efficacitate
tantum talium jocorum verba fiunt. — Lectio quoque cod. Ven. :
p^iTTK yxp av 6XV siTTT^; luculenter ostendit voc. i/.xKXoi/ a

scholio nostro olim afuisse, quapropter cum Dindorfio et Dübnero
delen dum est.

Schol. Rav. ad vs. 14. AvKig: Auw? auiJLOjihixq TvoivjTvjq, cöc \\puxpog
xccf4.^hTTXt. AÔkiç : * Ksysi xÙtov kx) Avkov. Aüxig : * ov où^ey CpspsTXi.
Lacunas statuit Ruth. In altera tamen lacuna quae omissa esse
possint, prorsus non assequor, nisi hic fabulae nomen in textu
fuerit. Quam conjecturam répudie , quia scholiasta fabularum titulos
apponere non solet, nisi ubi versus aliquot ex ipsa hac fabula
citât aut indicat unde verba apud comicum mutuata sint. Quam
•ob rem transponendum esse duco: Aóm voiyirhç oS cvUv

(pspsTxi • Mç ^vzpoq

Schol. Bav. ad vs. 22. w\'m ^ra^viou: ittm^sv , stts) ó Kspxfcog iv

diÙT^ ßxCTxl^St TOV ohov äo^TTSp TTXÏ^X Kx) Tpl:pSl.

Immo: iv sxutü, cura Dind. Praeterea inserendum esse suspicor
; coraparatio ad feminam gravidam quae infantem in utero
gerat, spectare videtur. Quod autem Ruth, vertit: The jar carries
the wine in its arms (!) like a child, id scholii verbis elici nequit.
Adde quod sic sententia absurdissima prodit. Ceterum quoniam
verba kx) rpèipsi, sicut nunc leguntur, misere languent, totum
scholium lego: sttxi^sv, fVf) ô icépxfiog iv sxutZ ßxarx^ei toi/ ohov
mTTsp Kx) TTxllx Tpeipst, vel potius (pipsi, quod exhibet Aid.

Schol, ad vs. 32. (Diibn. p. 275 b. 31) iv t^ ßspsi ktK.-. kxtx

7t ßspog ^ iv TÜ Atfp^\'» fii^tx rijv xßotßi]v ßxtxTxuov tov ovov.

Restitue: hxtx to (Ruth.) .«ipc? iv t^ a-^i ßspst. xxr xßoiß^v
ß. T. 0. Locutio iv T^ hcc f^spsi nusquam scriptum exstat, neque,
etiamsi inveniretur, aliud quid significare posset nisi: aequaliter,
simili modo, non quod scholiasta vult: tua vice. Litera i in
hep facile ex dittographia literae i in tc5 adscriptae nasci potuit.
Praeterea articulum omisi, quod in hoc tantum non adverbiali genere
dicendi semper abest. of. kxt i^o^^v, nxS\' jjo-y^/ai/, hxtx apxtoç etc.
Schol, ad vs. 35. (Diibn. ib. 42) xxTxßx Trxvovpys : to x, [^ti xxTxßx

Trpoç TÛVÇ X!;IOZVTXÇ , OTi xxTxßi^öi KsysTXt f/Jvoog.
Verba exclusa, ut prorsus supervacua, delenda sunt, cum e
contextù luculenter appareat ad quod voe. signum referendum sit.
Ipsa autem quae significantur verba nuda repetere scholiasta non
solet 1). Quae expunxi longioris annotationis quisquiliae esse
videntur, quam trahit Keil e Tzetzae scholiis : to % Ss ypx(:ßeTxt,

OTl OUTOi ^SVOTSpUC XVT) TOH) KXTxßvjül KXTCtßx SITTSV.

1) Cf. Schol. ad Plut. 66, 401, 862, Nub, 965, Yesp. 1191, Pac. 775, 990, Av.
309, Lys. 701, Thesm. 917.

2) Rhein. JVIus. VI. p. 617.

Schol. Bav. ad vs. 40. o Trxlg: b Aiowtrog vsvsi Trpo; rh Bxuölxv
kx) hsysi ij^sipxksuoy.£vog aq hhxvtog xvtov tou kxöoKou yxp

roiovTov £i(T(X\'yQU(Ti Tov Alovuörov ccg hrx "hsiXiv.

Ruth, sine causa haec distrahit, vs. 40 adscribens verba: xxöoXou
— Sf/AoV et: 0 Aiovua-og — sxi^Slxv, cetera vs. sequenti. Verba
hxUkov — hixov locum suum sic non teuere manifestum est;
primum enim conjunctio yxp delenda fuissefc. Quid tamen hoc
loco Toiovrov significet non capio. Ex simplici locutione o Trxlg
Dionysum iguavum esse non apparet, appareat autem necesse est
ex modo quo .haec verba pronuntiantur. Quod igitur antecedere
oportet.

Veram tamen vocabuli toiovtov explicationem verba: äig ovrx
non praebent; valet enim [j(.eipxy.£uoiA£voq\'. adolescentis more
exsultans. Itaque vulgatam servatam quidem vellem, sic tamen ut
i. f. lacunam statuam. Diibn. edidit: .... ag ovtx Ss/Äcy, [/.övov ys
Kxux^jßXTixv ^ ex Yen. cod, haec recipiens. Quae mutila esse nemo
non videt. Expectaveris: mg ovtx, \'hsiXov ßsv^ zxvxvi ßxr i xv \'hL

Schol. Bav. ad vs, 46. opcov JcrA.: i^popsi ksovt^v "vx ^ w?

\'UpxKXvig. \'HpxKXkvg yxp (bopviiax ^ ässut}^. *iix ^ Cpoßepög. Aioi^vsixy.hu
cpopsfzx 0 upoaurog.

Sic Ruth, edidit; in cod. autem est: xpimrov (aecentus gravis
ex acuto factus) Ts fvx ^ Cpoßepov. Quae in lacuna excidere potuerint
equidem non video. Collato Suid. s. v. xpoxccTog legendum esse
suspicor: itpöpst XsovTm hx ^ (poßspog. Verba lig \'HpxxÄ>jg, quae omnino
abundant, ex alia annotatione hue irrepsisse videntur. In cod.
Ven., in quo post sCpdpst inseritur Ts, haec post AiowtrtxKOv (pöpsßx o
apoKarig scripta fuisse (ut recte ediderunt Dind. et Diibn.) apparet.
Schol. ad vs. 48 (Dübn. p. 276. 39) sTrsßxTsuov KAe/cröiv«: ....

so\'tpxr^y^us sj vsccitt} kx) svix^asv ovTOg.

Jure jam Fritzsche haec vera non esse monuit. Inter praetores
qui in proelio navali ad Arginusas imperaverunt, ad quod

4

proelium verbum mx-zi\'ysv nimirum spectat, Xenophon i) Clisthenem
non memorat, neque per se verisimile videtur Athenienses peri-
culosissimis rei publicae temporibus eum praetorem fecisse. Anno-
tatie fluxisse videtur ex praecedentibus : èiA,(pxhsi ovv ort, d kxtx
iTTpcxTslxv tzTTs^vjfAOw, i^ETo, KXsktôsvous xv È(TrpxT£U(j(>ciA,^v, quao ironico
dicta esse Graeculus nescio quis non intellexit.

Schol. Eav. ad vs. 51. Kxt \'éyay\' è^^ypéi^vjv. Aiovujog Ksysi. ccg
TZV èirh^^si; ^£U^Û(J!.£VUV sTriXsyévTccv TÛÛTO [KXÙ\' ö 2yiK0Ü70ii OTI êrjTTvlcp
sdxsi (?) tö afj\'jjafvci\'.] rn/èg tw \'hpot^ixst wpcai/sf^cvtri tcvto.

Sic Ruth.; in cod. legitur: o\'t §1 0xi7i Aiowuov Ksysf k^t\' \'é\'yuy^
, deinde: o\'i Sf rijj \'upxkksl tv. t. Quae Ruth, uncis con-
clusit servari me judice possunt, nisi quod quae expunxit trans-
posita mallem. Propono : oi f^èv cpxai Aióvuirov A£7«<!/>\' syccy\'
, cc; rm str\'n^^sq ^eu^oixsvm sttiksyo^Tccv toüto\' oi t^
\'hpxk^st trpcftvéf^oucri, xx^\' 3 SjjAcT oti svutuicc sc^ksi (Suid.) ro
?,£yóf4,£vov. Quae vertas: Dionysum haec verba dixisse sunt qui
autument, quod qui de industria mentiuntur ipsi haec suhjicere
soleant. Alii vero Herculi haec assignant, ita ut quae dicta sint,
somnium sibi videri significet. Praeterea in scholii initio (ante
axx7rt£i tov Aióvvirov) haec omnia fuisse credo.

Schol. Bav. ad vs.53. rï^v \'Avdpof^é^xv: Bix r/ ^^ ^SaAo t/ tùu Tfpo
oXlyov \'^i^xx^évTccv nx) k.xKS)v , \'T^piTrÓKijv, ^oivi(T<Txg, ^Avtiott^iv; ^ Sé
\'Av^po/^é^x oy\'èocj} £T£i 7rpo^K&£y \' àx\'a où auxo^xvryitx viv rx toixvtx,

In cod. est ■7rpor7^xÛ£v, super tr duo puncta; Ven. exhibet:
jrpotT^KTXi, quod proxime a vero remotum videtur,

Rejecta correctione Dindorfiana: 7rpcsiaïjAÜ£v, legendum esse sus-
picor 7rpo£i(j^Kro Locos ubi £la-spxofii>ii de fabula ponitur, ita ut

1) Heil. I. 7. 2.

2) v. Leeuwen in commentario ad vs. 52 sq. scripsit Trpoiiiri^Krai, quod etiam
Dindorfium proposuisse nunc video. Minus tamen recte, me judice.

passivum sit verbi shdycc, frustra quaesivi. De choris et de per-
sonis solum ponitur. Ruth, in fine recipiens Dindorfii emendatio-
nem, pro corrupto auKoCpxyrsIrxi Sj^v legentis: (TuxoipxvTi^Tx v\\y, haec
vertit: The answer is that such great plays did not admit of dispa-
ragement. Quae si vera sunt, scholiastam comoediam minus accurate
legisse, vix est quod addam. Quatuor enim locis in fabula nostra i)
Hypsipyle traducitur, semel Phoenissae. Denique quid annotatio
hic sibi velit satis perspicuum mihi non est; Andromedam enim
neque Dionysus neque Hercules irridet. Nam qui sequitur jocus
Euripidem non tangit.

Schol. Bav ad vs. 64. xp\' ék^ilx^xcc to axcpsg: oucg ipä. 1 hépx
(ppmcc. vTToßxXXav <roi tov spoorx tou \'érvovg.

Perperam Ruth, codicis lectionem: lïèxaKoo omg spü, vTroßxKKm
k. t. h. distraxit, posteriora vertens: hy suggesting you that I am
in love with sowp. Quae valde miror. Verba uTroßxKKm aoi k. t. a.
lemmati hép^ (ppxtraj adscribi nequeunt. Paullo enim ante Dionysus
per ipsam hanc comparationem Herculi rem explicare conatus est.
Neque recte Ruth, haec vertisse autumo, quia, oppositione inter
Herculis et Dionysi pultis amorem sic nascente, pronomen omnino
omitti non potuit. Dionysum haec dixisse, me judice, scholiasta
vult: Jam (comparatione) luculenter docui qualis amor me teneat.,
nempe in m,emoriam tibi revocando amorem tuim pultis? — Jure
Kock praesentem hhlxaKcc vim perfecti hic habere monet. Ceterum
cum Dindorfio facio, qui dedit u7roßx\\iiv.

Schol. ad vs. 67 (Diibn. p. 276 b. 43) tov tsèv^mtog: ovra: yxp
ax) x\'l \'bi\'^x(t\'/,xKixi (pepov7i, tsksvr-JidxvToq y.vpnrilou tov uVov xvtov
^ijj^fv«; oßccvvf/,ov sv xarsi \'Kptykvsixv tI^v Iv ^A?.K(a,xIü}vx , Bx^^xg.

Sana haec esse nego. Legendum est: tov vFov xvtoü <.tov\'>

1) Vs. 1211, 1305, 1320, 1327.

2) Vs. 1184,

ö,uccvußov, vel servandum quod exhibent Ven. et Aid.
Fritzsche scholiastae argumentum sic tantum probari posse perhibet,
si mors Euripidis majoris in didascaliis diserte iudicata fuerit,
itaque post sv mttsi inserit : èv r^ Trporipcj hst. Quod prorsus rejicio.
Fac anno 406 (quod Fritzsche probare videtur) Dionysiis urbanis
i. e. mense Martio exeunte vel Aprili ineunte filium bas tragoedias
doouisse atque in didascaliis tantum fuisse, post Euripidis majoris
obitum id factum esse, quidni scboliasta noster, ipsius quo actae
sunt anni gnarus, hoe argumente uti potuit, ut jure nunc Herculem
Euripidem mortuum nuncupare demonstraret ? Sin vero quo tempore
hae tragoediae in scenam producebantur plus quam annus post
Euripidis obitum praeterierat Eanaeqûe igitur prius actae erant,
annorum numerus diserte indicandus fuerat. Quo facilius quae
velim intellegatur, exemple utar. Fac Iphigeniam anno 404 in
scenam productam esse 2), additamento sic opus esset: sv Tphqi
hei. Sed cum de tempore nihil constet, res dijudicari non potest,
cf. Zirndorfer de chronologia fabularum Eur. p. 88 sqq.

Schol, ad vs. 73 (ib. 51) t/ oùk \'lo<pcôv: wo? ZoCpo)t>,sovg î *lo0Siv.
^yuvlcrxto xxi svUyjirs ?^x,u7rpôûg hi ^üvto? toü ttxtpo? xutcü. ^io
äiA,(ptßäAKst ßvixoTS 7ÛV Xo(poicXsouç s!ij slp^aùç Tpxycß\'iciv.

Ultima sensu sie carent. Vertenda enim essent: Quapropter
suspicatur eum Sophoclis tragoedism indicasse. Qui vero Hercules
quaestione sua suspicionem aliquam enuntiet, Dionysum Sophoclis
artem ante oculos habuisse, equidem non perspicio. De Sophocle
enim verba Dionysus non fecit. Scholium depravatum esse putans

1) Sic etiam Weil in Iphigeniae Aul. editione.

2) Diudorf (Adnotationes ad Eur. I p. 446) anno 405 id factum esse suspicatur,
simul tamen addens haec extra dubitationem esse se minime contendere. Cujus
opinioni scholium nostrum, nihil inserto, non fa vet. Sic enim scboliasta hoc argu-
mento uti nequiverat, quia Euripidis mors inter Lenaea, cum Ranae actae sunt
(mense Jan.) et Dionysia incidere potuerat.

restituendum esse suspicor: <.à.iôvv7oq\'> ß^xore

<jxuTOv\'> ILo^oiiKBovq sh slpm^g Tpxycfj\'^lxv, i. e. qua de causa (seil,
quia pater superstes adhuc erat) Dionysus suspicatur [in sequen-
tihus) lophontem patris tragoediam sibi imputasse. Leeuwenii
conjecturis vel KxÔ£imç Tpxycßixv aut v£vixijmi Tpxycp^i^

hoc praefero.

Utut id est, ad eandem rem se referre videtur schol. ad. vs. 78 :
kcapicßsltcii yxp ô \'loCpäv o wog ZoipoKXéouç ûg tx tov ttxtphg ^.èycjv
7ror^,uxTx. Quae benam explicationem non admittunt, ut Ruth,
quoque observât. Vertit: lophon the son of S. is attacked in
comedy for using his fathers poems, in adnotatione tamen addens :
It seems hardly possible to give ^iycc this sense. Rectissime igitur
proposuit: cog c^èxvtoùy- tx tov Trxrpog k^yav 7ror>^,a,xtx. In utriusque
scholiastae fonte vitium jam affuisse apparet, itaque hi loci novum
argumentum praebent Zachero , ex uno eodemque archetypo et
Rav. et Yen. codices fluxisse contendenti.

Schol. ad vs. 78 (Diibn. p. 277, 9.) où f/Jvov fV; tx Txïg tov TrxTpog
Tpxy^Vxtg STTiypx^STÖxt, ^AA\' stt] tw xx) \'pvxpog ax) ßxXXKog £Ïvxi.
Cum cod. Ambr. legere mallem: xKKx y.x) stt) tü \\pvzpk ktA.

Schol. Bav. ad vs. 79. au^ccvlffcc: xvt) tov haifyixo-a. oti tivx tüv
opviccv ^oklpix^stxl t^ tov kül\'êülvog

Nimis brevem epitomen ex archetypo scholiasta hic dedit. E
nudis enim scholii verbis minime colligitur, quare Q-raeci aves
quasdam tintinnabuli sonitu examinaverint. Lucem petamus ex
schol. ad Lys. 485 : o! Sè •j7rofAV>}tA.ovt<7Tx) xtto töóv opTvyu-v cpx(t)
(j.sT^\'xßxi t^v k\'e^iv (seil. TO Kcc^mit^Biv). Tovg yxp ûttof^slvxvTxg tov
Toü xcc^ccvog sTriTv^Biccg Trpog (ix^i^v.

1) Mnemos. 24. p. 335.

2) K. Zacher: Die Handschriften u. Klassen der Aristophanesscholien (Fleckeisens
Jahrb. Suppl. 16. p. 705. sqq.)

8

Schol. ad vs. 86 (Diibn. ib. 48) aivonksyjg: . . . rphóg ^é hn tovtoh
0!4civußog, TToXiTtxog, (p/zvKov fzh TrxTpog, tZv ^f Ss^jücïiv XoXxpysug.

Locus corruptus; teste Zachero i) Tzetzes legit: ^izvA}.ov:
recte fortasse. De hoc tamen Xenocle nullam omnino mentionem
factam inveni. — Praeterea corrige ex Ven.: tou ds fiov,
quod Ruth, ad vs. 886 etiam recepit.

Schol. ad vs. 87. (ib. 51) UuödyysÄog Si: o axvSixg uTro/^vijo-öf}?
T^g TluSxyye^^ou (pm^g (pijcr)v on ou (ppovTi^sTS ßou ïluêxyyef^oii m)
TXVTX ßVlj/ZOVSVOVTSg.

Ruth, edidit: o Bxvêlxg Ö7roßV}^7S£)g rijg ciyysXog <pcov>jg (pijolv on ou
(ppovri^sts ßov xyyskou kx) txvtx ßvi^ßovsvovrsg. Hanc quamvis speci-
osam correctionem probare non possum. Qui enim schohasta
Xanthiam nuntium nominare potuit, qui partes tantum agit
servi, heri comitis, nusquam autem nuntium ahquem affert aut
legatione fungitur? Praeterea verba kx) txvtx satis incommode
locata sunt. Partim cum Ruth, faciens in fine legendum esse
suspicor: on ov cPpovrl^srs fiov kx) txvtx xyysKov ßvyißovsvovtsg.
Interpreter: Xanlhias, cui vocabuli xyysKog sonus in atirihus haeret,
dicit: Mihi non consiilitis idque vel nuntiorum mentionem facientes,
i. e. nimirum me vilem servum neglegitis, tametsi de aliis, qui nihil
ad rem, loquimini.

Obiter notandum est acutius quam verius poetam explicasse
scholiastam. Lusus verborum quem ille in annotatione indicat, in
poetae verbis nunc non invenitur 2). Quod si voluisset, scripsisset
profecto: rep) S\' xyykxov ovh)g Äoyog, vel tale quid. Sic tantum
spectatores jocus non fugisset. Sed nihil aliud poeta voluit nisi, ut

1) 1. 1. p. 708.

2) Fiderane hoc scholium facit Meinekio, quem sequitur Koek, ante Xanthiae
verba lacunam statuenti ita ut Dionysi, iterum jocantis, verba quaedam exciderint?
Dionysium gestu tantum respondisse v. Leeuwen putat.

dicit v. Leeuwen, oblivio dignum Pythangelum acerbe notare servi
verbis se neglegi, dum vel talium homuncionum mentio fiat, queren-
tis. De scholiasta Valet illud: Nequid nimis!

Schol, Bav. ad vs. 91. Eùpivrt\'Sov ttXsIv ktX. : \'7t?Jov ^ urmUcp
Eùpnridou (pKvxpèTspx.

Ruth, annotans: observe (^Kuxpinspx, nimis prudenter, me
judice, nihil mutat. Quod ne faceret fortasse inductus est loco
Herodiani 7rsp\\ f/,ov. Af§. p. 219: toùtcd (vocabuli seil, cpxóxpo?) Tivsg
êütshoua-i to <x xx) ia.xKi<ttx ttxp\'\' \'Attikoi;. Sed Herodianus fallitur;
syllaba enim penultima, ut in (pkuxpeïv ceterisque compositis,
semper ubique longa est, ut recte in Thesauro observatur.
Multam operam ad locum, qui grammatico illo assentiretur,
inveniendum impendi; frustra tamen. Quare rescribendum est:
^XvxpÓTspx. — Similis error recurrit schol, ad vs. 1060.

Schol, ad vs. 103. (Dübn. p. 278. 5) pcïj ^sAAà ttKsTv ^ ^xhopixr.

(/,£TXÄXfißxV£TXl slg TO ßSV ovv ^ om\' XKKX Kx) ßxäxov. ^ yxp jCaÏJ

XTTxyópsucig Trxpx Tolg TrxKxióïg xvt) TÏjg où âpvt^ffsccg 7rxpxhx,(/.ßxvstxi.
Fortasse corrigendum est: to yxp xtt xy o p s va- s mc. Haec
dicit: (Ct^ (cum imperativo) quod est vetantis apud antiques etiam
pro negatione usurpari^ i. e. pro (jàv ovv, immo vero, quod est
obloquentis. Voc. âtrxyôpsuo-ig usurpatur quidem pro : negatie (cf.
Hesych. s. v., Thom. M. s. v. êzcbv sJvxi), sed loco nostro ubi oppo-
situm est voc. xpv^jig minus quadrare haec notio mihi videtur.
Dobraeum in prioribus haesisse video. Legi jubet i) . . . . s\'lg to
[ih oh ^ oùx à\'axx\' 3 kx) ßxkkov, ,,quod rectius est\'\'\\ Recte fortasse,
sed annon necessarium sit dubito ; in fyJu ovv etiam negatio inest
de qua verba facit annotator. Mihi quidem vulgatam re tine ri
posse, mutata tantum interpunctione, videtur: ßstxxxßßxvetxi sîg

1) Adversaria II. p. 166.

10

TO fisv OVV j? oux, oiKKx xx) fzxKKov, in quibus posteriora prae-
cedentium explicationem continent: immo vero sive, non ita sed
potius.

Schol, Rav. ad vs. 121. öpxvirlwv: êpxvhix txttsivx tivx ^i^pßtx. \\
êpxvlcjv: c^êpxvlx tä^ vttottoIix ïdyovtxi.

In cod. legitur: Qpxvoug xx) Spxvänx\' txttbivx tivx ^i^pßix xx)
v-ïïOTTÓ^ix XsyovTxi. Rutberfordi correctionem nimis audacem rejicio.
Restituendum duco: Spxvicv: ^pxvov:, K\'^pxvlxy. xx) öpxvihx txttsivx
Tivx ^tCpplhx <«> xx) uTTOTTÓhx >JyovTxi, quae vocabula proxime
antecedant ea quae Ruth, in fine posuit: Zv kTxptsvot <:^ol>
x7rx;/X\'^,u£t/oi xpTxaiv sxvtov; , xroXxxTt^ovTfg xvrx. — Saepissime post
voo. simplex in lemmate, in explicatione formae plurales occurrunt i).
Formam Qpxvkiov invenire nusquam potui, dpxvihov (quod et etymologice
bene se habet) est apud Poll. X. 47 cf. Suid. s. v. Spxußiov,
Etym. M. p. 453. 13. De neutro Spxvsi; cf. schol, ad Plut. 545,
Eusthath. 1400. 24. — Mea correctione in ordinem recepta,
Rutberfordi annotatie, qua contendit: Ä variant in the plural xxi
épxviüiv, or else simply öpxvnlccv, is implied at all of this notes,
except tivo, inutilis yidebitur.

Schol. Rav. ad vs. 133. sttsi\'^xv (pS^iriv xtX. : tovto yvccptßcctbpov

TOV vovv\' sttsl^XV ol Ssdf^svot elTTOCdlV IxCplsTS, t\'/jXOVOTl o] Tpk%0VTSq ,
xxi ab a-xutov ■\'C.pr-pov xxtoo^.

Ultima ex Suid. supplet Ruth. At vel sic scholium inte-
grum non esse persuasum mihi est. Quid enim hoe loco compa-
rativus significat? Scboliasta ut de variis modis quibus Dionysus
ad inferos pervenire possit nunc cogitet, ita ut dicat tertiam illam
viam, quam Hercules indicat, faciliorem esse ad cognoscendum
quam antea indicatas, omnino fieri nequit, Egregie Dionysus

1) e. g. schol, ad Pac. 447, 901.

11

perspexerat quemadmodum frater sibi illuderet. Itaque ad variam
lectionem scholium spectat, nihil aliud superest. Scholium ergo
suppleri debere ut sensum praebeat, apparet. Verba suppletoria
ex Ven. sume, haec fere restituens: <t/i/£,- II ypxcpouui e\'li^rs (vel
potius cum Fritzschio lirf) xvr) rou x^psii^rs (x<pists)y-. tovto yvccpi-
ficótspsu k. t. A. Annotator, qui ipse apud poetam legerat ehxi,
haec dicit: Verbum shxi duplicem explicationem admittit, quia
cum ei, a quo signum dari oportuifc (sensu activo), tum ipsis
cursoribus (sensu mediali) a spectatoribus inclamatum esse potest.
Quam ambiguitatem lectio fsrs tollit, siquidem pluralis forma ad
ipsos cursores vocabulum referri ostendit.

Schol. Bav. ad vs. 134. In cod. haec sunt: syxscpx^ou ópico Suw:
\'Aphrxpxoc ttpoq to c;^»;,«« <p>ii7i tov iyKsCpx^ov\' ItsTi yxp ccsttsp
dpix avyxsifyisvx. öp!x tx tjJ? avKÏji; (pvAXx\' kx) tx épix lï ovtcü;
(TKivx^sTxt. XsysTXi xTto TOV KXTSi^êJaöxi Tolq Tijg avK^g Cpv^?\'.oig. y}

(tksvxirix fVr) <7tkxp, ßsKt, ^x, osßl\'Sa.Xic. ituSxart Ts kx) tov ayks(pxkov
oxtxv kxtstxvjitxvtsg Tolg Tijg (TVKÏjg (pvWoig • ïj [istx t^g xkk\'/ig tov óplov
KXTXtTKSVijg ^ kx) p.0v0v, TTpOg 0 kx) ttxpsóijks to Spiov.

Depravata haec esse nemo non videt. Permire autem Ruth,
haec ita disponit: ^Kpi^Txpxog — crvyKslfisvx\' j suóxfft — TrxpéêijKs to
êplcü (pro êplov.) I tx êpix ovtmg aksvxt^stxi. | Qp\'ix tx t>jg avkïjg (pvÄXx. \\
<T0 dplov^ xèysTxt — 0vX\\oig, deinde lacuna statuta: c^Sptov > ^ Ss
(TKsvxaix — tjsf/.ßxÄig. Quae bene locata sic non esse apparet cum
e verbis: slcóêxcri kx) tov syni^xAov otttxv , quibus alius generis Splov
descriptie antecedere debet, tum ex his: kstx tïjg xXKm tov Spiov
KXTxcKvj^g, quae etiam, ut hujus cibi compositio antea exposita sit,
postulant. Qua de causa lacunam etiam statuerit Ruth., non asse-
quor neque magis quid suppleri debeat aut possit. Supervacuum
enim erit inserere s\'Ss^fix vel tale quid , cum e contextu de cibo
quodam verba fieri satis appareat. Multo lenius locum corrigere
mihi videor, verborurn ordine servato, hoc modo: ^AphTxp^og ~~

12

(pvKKx. 1 ûpîco: TOC ôpix xéysTXi — TTxpîêijKs TO ûplcc. Sic omnia bene
se habent, siquidem ultima recte interpretatus est Ruth.: It is
in allusion to this that the poet puts ôpîcc side by side with
iyxeCpxKov. — Suid. s. v. ûplx manifesto errore voc. \'Aphrxpxoç,
quod omnes libri exhibent, omisit. — De alia hujus cibi conditi
compositione cf. schob ad Acharn. vs. 1101.

Schol. ad vs. 139 (Diibn. p. 278 b. 52) tuvvovt^I: auvxyccv tovg
\'èxictù}.ouç (pyj^iv • xvt) tou ßtapä. oßoimg S) xx) tutÔou , to y^itiov, xvti

tou titôov \' to ht TTXpX tolg TlTÛioiq KXÙS(jt^ym

Collate schol. ad Theocr. Id. I. 45: tut^ov xuplag to sttitItÖicv
ßpsCpoCf TTxpx TOV TITÔOV, 0 außxivsi TOV ßx^ov, in fine, ut saepius,
aliquid excidisse existimans, addidi ßptCpoi i). Scholium explico :
eodem sensu etiam tutôov, infans, adhibetur, quod (litera / in u
mutata) scribitur pro titùov i. e. infans cui mater mammam adhuc
praebet. — Scholiastam falli vix est quod addam; graece recens
natus audit: stti — vel ùttotItÙiov, nusquam tit^ôv.

Schol. ad vs. 140 (Diibn. p. 279. 3) Si;\' c/SdAw ßiaöov Xxßäv- où^,

toüto KXßßxVOVTOg , àXKX TT po? tov ^IKXtTTlKOV ßluüoV, OTI ^ÓO oßoKcCV
xßx §£ ^ix to Äeyoßsvov on Tcïg vsxpolç stt) tou aTÔ^xtoç ßxXXouai
Sua oßoKohg xx) oti to Stxxjnxov ßicdxpiov "hûo oßoXo) \'/i<7xv. sTj-Kpépsi yovv,
ûç ßsyx ^óvx<rêov ttxvtxxou toi ou oßoXÜ. ?jv ^s xx) TpiaßoKov, touto
TÔcv (STpxTVjyàiv xoXxxsix; TTponnêevToov, êV) SI \'Apia-roCpxvoug xcCi

\'Spxxt^hv Kxßslv,

Eadem [in Rav. legimus, nisi quod primam sententiam omittit,
quocum consentit Suid. s. v. (peu. Ruth, haec disponit, lemmati
Sy\' oßoXu! ßiaöov kyßocv adscribens: on Toïg vsxpoT; — Sys oßoXou;
(verba xßx Ss S/à to ksyoßsvov delens), cetera lemmati : cu? ßsyx
^ûvxffSov X. T. A. Verba inde ab sTncpêpsi tamen uncis conclusit. Hisce

1) Cf. Athen. IX. p. 396 e.: yx^xùijvx ßpicp^i.

13

vero violentis remediis locus non sanatur. Verba male disposita
bene ordinari posse sic puto: Ad vs. 140 revoco: ovz <,xvToZy-
TovTo XciiA(^ix,vovTog <A£Vf(> — Ivo o^ohöóv ^y, post quae statim
sequantur: Ss jcxi — ^y Ka^elv. Ad lemma praeterea cpsv haec
refero, ultimis transpositis: STriCp^psi yovv u; (jLsyx \'èüvMkv ttxvtxxov
Tw Só\' ójSoXcc\' ^tk TO Xsyopisvov — 2óo o^oKo) ^uxv.

Pauca de priore scholio addam. Hemsterhusii sententiam, joei
gratia pro uno duos obolos poni, ut judicum merces traducatur,
jam refutavit Fritzsche i), cui v. Leeuwen assentitur, qui apte
notissimum locum Apul. Metam. VI c. 18 sq., contulit. — Deinde,
quod mercedem judicialem a praetoribus auctam esse dicit, ex
Schol, ad Vesp, vs. 88 Cleonem hujus largitionis auctorem fuisse
apparet. — Quod attinet ad verba: iw) ^s \'apiitto(pa,vovg kx) ^pxxf^hv
yjv Xx^elv, fieri potest ut recte Fritzsche suspicatus sit scholiastam
cum mercede judiciali confudisse drachmam, quam civibus pro
triduo per quod certamina scenica fiebant, ex aerario publico tribuere
mos erat. Sed a recta via eum aberrasse potius crediderim,
inductum Scholio ad Vesp. vs. 658: kx^w toviov : xx) t^v \'é^cc
^i\'Sof/.syviv TOÏg \'Sikx7tx7i; ^px^f^\'^v. —• De ésupixcf atque ^ixxs-tixSi cf.
Gilbert, Griech. Staatsalt. F p. 383 sqq.

Schol, ad VS. 151 (ib. 33) i, f.: >5 Mopjipi^ou xrA.: xvt) tou öxvxiTipt.öv

Ttvx Aoyov \'C.è^\'^sypx-psv, oïx vvv iroXKx yhovTxt TOÏg (pxpi^xxolq.

Ex quibus manifestum est scholiastam jocum aliter intellexisse
ac nos, quasi poeta facultati atque arti medicae Morsimi illuserit.
Morsimum enim medici munere functum esse ex Schol, ad Equit.
vs. 401 cognovimus. — Verisimile tamen mihi videtur variam
lectionem hoe scholium indicare, ita ut fortasse legerit noster:
j«fl/3ö-/|«.c V pwiv, quae verba ad carmina magica spectare duceret. —

1) Nunc denuo Hemsterhusium sequitur Roemer 1. 1. p. 191.

14

Ceterum antiques oracula sibi exscribenda curasse etiam colligitur
es Av. ys. 982.

Schol. Bav. ad vs. 153. r^v 7ruppi\'x,>iv xtX. : Kivi^alx; \'^tSvpxßßcTrotog
og fVo/sjfff TTvpplxiv. SV Tc7g %opoJi ttoKK^ xiv/jssi sxpxTO ^o MtWidixg\'^.

Sic. Ruth, edidit; in cod. vero ante sv loig est Haec locum
suum hic non tenere Ruth, existimat et sensum aliquem tantum
habere si ad ys. 1437 referuntur contendit. Cui non adstipulor;
illo enim loco (fac versum spurium non esse) poeta Cinesiae corporis
proceritati atque gracilitati illudit, bic vero propter nova, quae in
rem musicam induxerit eum derideri, ut saepius •), manifestum est.
Leniore correctione locus sanari potest, nempe scribendo:. .. sv
TÓïg K. T. K. Ex quibus efficere licet Atheniensibus Cinesiae

pyrrichen, fortasse hoc ipso anno doctam (v. Leeuwen), propter
nimiam agilitatem displicuisse, quippe qui, pro ingenio Attico,
gravitatem atque sublimitatem aliquam etiam in saltationibus
requirerent. In pyrriches, quae Panathenaeis saltabatur canticis
semper aliquid gravitatis cum vigore conjunctum fuisse, cum propter
ipsam saltationis armatae naturam necesse est, tum ex Athen.
XIV p. 681 b. apparet: txktsov S\' stt) t^g Trvpplx^i t« kxKKkttx yt.khvi
xx) Toug opöloug puöpcoóg.

Schol, ad vs. 168. (Dübn. p. 279 b. 14) tSiv vsxpm IvjKovori tóóv
[fv; tfl] xttsXÖsTv fisXAc\'vti^v sig rbv

Quae inclusi delenda sunt; e textu irrepsisse vel ex alio scholio
residua esse videntur.

Schol. Bav. ad vs. 177. sws\' oßoXovg: xvr) tov ßlxv i^pnuu "êpx^^\'-ïv.
Quamquam hoc dicendi genus apud Atticos, quod sciam, non in-
venitur, nihil mutandum videtur coli. Prisciano II p. 395 (ed.
Krehl): Aßußog sv rä Trsp) jijg Trxpx \'Pcoixxloig xvxXo\'yixg: "iccvsg xx)

1) Av. 1373 sqq., Nub. 333.

2) Nub. 988.

15

\'Attiko) TiZ 503 pjfiiaiJ, yj!M(ru Tphov Cbxd) ax) rx. ^(jlktv txaxvtx
sß\'^sfiov ^f^ltxaxvtsv .... Kx) axôôàou otxv ßouxccvtxl âpiùf^ôv tivx
S\'^AîDv xx) fiiptov ti Trpoa-ksifisvov to Ó[jmvviaov tov xpiô,uov âs) tov ttKsqvx-
^ovtoç axßovtsg to oäov (pX(j)v oJoV tx , sßhf/.ov ijßtcrv [(pX<Tl],

tov STTTX sßhßOV, Ôç fiovxsl TTÀeOVX^Sl tov f|, to OßÜvV(a,ov KxßivTSq.

Ultima sic transpone : tov st^tx, , oq yt.ovxh yrksovx^si tov f|, to oficovvßov
KxßövTsq sßl0[/.0v.

Schol. Rav. ad vs. 180. ùÔtt : sKxtixov xzôcpôsy^x to uott.

Ruth, tacite xTrócpêsyf^x scripsisse pro i7rIcpÔ£\'/,ux, quod in cod.
est, miror. Yalet enim illud : breve ac sententiosum dictum, nusquam
vero: acclamatio. De voc. èyricpôsy^x cf. Suid. s. v. waV, Athen.
XV. p. 696 e, schol. ad Ran. vss. 208, 1073, Lys. 1303, Av. 1395,
ex quo scholio hic addendum esse suspicor: <^xxtxttxvov ty,v kccttvi-
XxtTÎxv^, cui additamento vs. 208 obstare non videtur. Facile
enim intellegitur eosdem sonos, licet non pari numero repetitos
atque metro diverse editos, nunc ad cohibendos tune ad adhor-
tandos remiges usurpâtes esse. Metro autem w oVoV vel, ut
v. Leeuvs^en scripsit, watt ott (vs. 208), cum pvttttxttxa congruit,
quod teste schol. ad Vesp. vs. 909 adhortantis est acclamatio

Schol. Bav. ad vss. 185, 186. tîq sJq xvxtrxv^xq ht?..: tovto
ntjpva-iret 5 Xxpav. ccq TOTTOvq kxtxxsysi. <wç> ovoßXTX tÓttccv Kvipvaijst
ô Xxpccv. — vs. 186. to Kyiôviq tts^Îov: Aih^ôq\' [<p>i(ri] "Ailov

<^hx\'>t£tv7ruy.fv. ] êç ovov maxg: to x^vvxtov tuv xxô\' "Ai\'êov ^t^XcT\'
â\'svvxlov yxp TtÔKXq x7rox£ip£7ùxi tm ovuv Cpxlv£txi sf kx) TTXpOlßlCCi^fq
T^lvi eïvxi.

Sic annotationem mire disjectam Ruth, edidit, ovôf/.XTx TÔTrm
scribens pro ovo[/.x tÔtto., simul priora tovto — KXTxPJysi, quae in
cod. lemma £/$ to hvi&ijq ^£5iov sequuntur, transponens ad vs. 185.

1) Obiter notandum est hunc metri consensum non facere pro Velsenii conjectura,
ad vs. 208 bis scribentis: w o^oVstt.

16

Locum quoqiie mutaverunt verba TO X\'/j^i^g TTS^lOV - "^^IX^ TSTWiTijlKSV,

quae in scholii fine erant. Praeterea post vMTxXsysi cod. exhibet :

£K TOÙ "èsVTSpOU KXl TO X^VVXTOV TUV Kxô\' "Alhu sfjao? TOU Ij £/<? OVOU
TTOKXi;, à^ùvxTOv yxp jcta.

Num recte haec ad vs. 185 trahat Ruth, dubito. Equidem verba
ovofzx T(57ra<y> ad vs. 186 pertinere credere mallem collatis Hesych.
s. v. ovov ttôkxç et Suid. s. v. tIc s\'lg xvxttxôAxç. Ys. 185 adscribo :
Tig s]g âvxTTxùXxg: tovto z\'^puaasi o Xxpuv. cog Tozo-jg y.xTxXBysi. Ad
totum vs. 186 haec affero: to k\'^ivig irevm: àilu^ég (pijai,
"Al\'Sou <3lx\'^t£tùxccicsv. ég ovoßx k-^pvtT(tsl 5 Xxpcau. iz sf

TOÜ ^SVTSpOV , TOV\'. ^ slg ovov TtO\'AXg HXl TO X^VVXTCV TÔÙV xxô^ "Ai^cv

<Cjóvui^ "èijKoJ. ixèvvxTOv yxp xrA. Restât ut insertum vróvciiv
defendam. Ruth, vulgatam vertit: expressing the inefßcacitij of
any efforts directed against Hades. Qui hoc sensu haec scripsit,
eum Sana mente fuisse nego. Immo nihili hic sunt, quod prae-
sertim, si cum sequentibus haec jungimus, luce clarius apparet.
Sententia restituitur recepto quod inserui. Annotatorem in mente
habuisse notos illos labores Sisyphi, Tantali, Tityi mihi constat,
cf. Hesych. 1. 1., Suid. s. v. ovov ttoxxi, Eustath. p. 531. 9, schol,
cod. Yen. : îj 7rxpoi,uix XsysTxi stt) tccv xv^vvtmv ktA. — Simile
fere proverbium Eustath. p. 787. 7 refert, seil.: ^vpsT kîovtx: stt)
Tav xlvvxToig sTnxsipcvvTcov, qui tamen contextum diversum esse
recte observât.

Schol, ad vs. 187. (Dübn. p. 280, 25) vj V Kspßspiovg : Trspxiccâi^vxi
ßsv sksT ovz siTTi, KXTxßxiTig ^s slg "Ailov skeT, cog ßvdsvSTXl.

Cave ne a vs. 187 aliéna haec putes, cf. Hom. Od. X. 508 sqq.,
XI. 14. — Minus accurate, me judice, ad vs. nostrum v. Leeuwen,
schol. Rav. secutus, annotat: „fictum hoe nomen {Kspßepiovg) per
jocum substitua eomicus pro Cimmeriis". Hoe nomen enim poeta
non substituit, sed libere excogitavit quo populum fictum signi-
ficaret. Quia in Orco Cimmerii non habitabant sed apud eos in

11

finibus terrae descensus tantum ad inferos erat, fingi non poterät
Charon cymba sua ad Cimmerios appulsurus (ut ipsius Leeuwenii
verbis utar, quibus codicum lectionem Txivxpov pro Tdprxpov rejicit).
Quod etiam videmus ex Hesych. s. v. Kepßipiot: ... hri Ss tötto?
sv "At^ov 1).

Schol. Bav. ad vs. 191. t>iv Trsp) rm xpsccv: lix(popoi ypx(pxï\' ol ßsv
Kpsäv "<0; Sf vsupxv\'^. [wr] \'ApiaT^zp^og Cpyjatv stt) tmv (tc<)ia,xtccv Xxpt.^
ßxvsdöxt iroXXxKiq ktK. In fine: t^v Trsp) tccv vsnpav: xivIttstxi t>iv
TTsp] ^Apytvovjxv vxvßx^lxv, yjv ^ix TOug vsapoug ^yccv\'iaxvTO.

Nimis audacter hunc locum Ruth, tractasse mihi videtur. Nam
et praeter necessitatem nonnulla inseruit, et sine justa causa
alia praetermisit. Ultima in cod. sic leguntur: \'sTspoi Si (pxai
xhiTTStTÖxi Tvjy TTsp) \'Apyivoxj^XV — ^ymlcrxvTO, r^v ^svrspxv ypxCp^v
xlpoCßsvoi. Quibus servatis, ita ut o) f^iv — sTspoi 2s sibi respon-
deant, leniore correctione sensus restitui potest. Propono: ^ixCpopoi
<(s;/> ypxCpxi\' oi ßsv apsccv, \'Apiarxpxo<; <S?!> (pi^criv stt) tüiv
crcc,u,xTCüv mx. Deinde i. f., deleto lemmate, quod ipse Ruth,
adjecit: \'krspoi ^vsKptcv"^. (pxaiv xlvhrsaSxi Trpoc\'^ tijv Trsp)

\'Apy. — ^yccvi(TxvTO <o;> tJjv ^suTspxv ypxCpijv xipovßsvoi. Quamquam
verbum xhiTTsaêxi etiam sine praepositione usurpatur pro: obscure
significare, coll. scholl, ad Plut. vss. 29, 48 et ipsius poetae verbis
Eq. 1085, Av. 970, Pac. 47, inserui s-pJ?, quod et ipse Ruth, in
schol, ad Plut. 47 ex Yen. ascivit. Eodem modo usurpatur ttxI^siv

TT pit; Ti.

Ad vs. 206. V. Leeuwen annotat: seil. Ti^v^^Tpx

T^ xwa-jj". Cui non assentier. Ellipsin objecti Tt^v xslpx apud
verbum si/.ßxKKsiv statuere necessarium mihi non videtur. Neque

1) Apud Hesych. post verba allata haec sequuntur: Kspßepioi rpiKxpiivo^; novum
glossema haec esse, ut adjectivum Oerlereus afferatur, recte conjecisse videtur
Pritzsche.

2

18

locus Homeri, quem affert v. Leeuwen, documento esse potest
neque magis Find. Pyth. IV. 201: axpu^s l\'xurolg | ißßxÄsTv ncÓTrxiai
TspxaKCTTog. Equit. 601: iJrx Txg xÜTrxg Xxßoyrsg äcrTrip ^ße\'is ci
ßpoTo! ] ißßxlovTsc xvsßpvx^xv intransitive, ut mihi quidem videtur,
verbum adhibetur: remis incumbentes, suppleri certe non
potest T^v x^lpx. Neque facilius aliquid addi potest Xen. Hell, V.
1.13 ubi absolute verbum ponitur pro: remigare. Primum
dictum fuisse suspicor: sßßxKKstv sxvtov , ita ut verbum postea intran-
sitive adhibitum plane Latino: incumbere respondeat. — Alia
composita lubet apponere. slcrßxWs iv transitive usurpatur Soph.
Aj. 60, Aesch. Prom. 1074, Herod. L 1, Thuc. IL 76, VilL 81,
saepe autem objectum suppleri potest: Herod. I. 15, Thuc. I. 109.
2, II. 54. 5; his tamen locis intransitive accipi debet: Herod.
V. 74, vm. 27, Thuc. IV, 25. 8, VL 70, 3, item ubi de flumi-
nibus ponitur: Herod. I. 179, Thuc. I. 64. 4 e. a. Similia in verbo
7rpo(rßx^Ästv videmus. Aggrediendi vim habet: Herod. IIL
155, 158, IX. 86, VIL 25, Xen. Anab. IV. 2. 11, Eur. Phoen.
724; alium sensum, intransitive positum, habet: Aristoph. Pac. 180,
Soph. Trach. 580 (?), 844, Hom. IL V. 879. - Sic außßxX^.siv
significat manus conserere: Herod. I. 77, 80, 82. Hom. II.
XVL 565, XXL 578, aho sensu: Od. XXL 15, Aesch. Choeph. 461,
677. — Sed jam satis ni fallor ad sententiam meam probandam,

Schol. Rav. ad vs, 216. Awvuaov êv Alßvxiatv: Alßvxi rÓTTog ispog
Aioifóaou SV w Kx) olxog xx) vsag tou Qsoü.

Verborum hanc conjunctionem ob tautologiam ferri non posse
opinor cf. Etym. Gud. p. 499: o svlótxtog totrog .toü Upoü, vxog xx)
olxog, Hesych. s. v. vxög. Aut delenda sunt verba xx) vsug aut cor-
ruptum est oJxog, pro quo reponendum conjicio: a-i^xog i). Perfacilis

1) De voc. crifKÓi; cf. Pollux. I. 6; Yalckenaer ad Ammon. p. 153 sqq.

19

haec corruptela est expHcatu, quia saepe in codd. Hterae a ei o vii
distinguuntur. Cujus rei exemplum praebet schoL 62. — Templum
hic indicatum memorat Thuc. II, 15. 4.

Schol. Bav. ad vs. 218. rolg Upolai ^ut/jo/ö"/: pc^rpoi sopr^ yrxp\'
\'\'A^nvaioiq- xysTXt Sf Trxpà. Txùr/iv tîjv xhîxv, j^v kx) QsÔtto^ttoç sktISstxi
ypxÇwv oiiTUç:* ^ixa-\'ccêsvTxç ovv Tovg xvêpdiTTOu; \'Izsp sûxpp)^7xv nßspx,
rep TXvTijç ovoßxri Tvpouxyopsutrxi xx) r^v ioprijv xirxaxv.

Lacunam statuere si necessarium sit, quod, cum verba allata
valde turbata sint, incertum duco, ex schol, ad Acharn. vs. 1076
explore possimus : <C}k rou KxrxKKv<j{j.ov>. Sensum tamen restitutum
jam esse minime credo. Scholiastam de totis Anthesteriis cogitasse
nemo perhibebit, cum et identidem hpri] de solo tertio festorum
die adhibeat et in sequentibus de uno tantum die loquatur. Quod
addit x,7:x(rxv, id expUcatur schol, ad vs. 219. — Diem vero
quendam fuisse qui Xùrpx vel tale quid audiret, non facile eredam.
De talibus dierum nominibus nihil, quod sciam, notum habemus.
Itaque alteram lacunam statuo post y,ßspcf. iterumque verba omissa
ex eodem scholio peto, seil. : ^Trsp sôxpprjuxi/ -^fJp^ <^s\\pîj(rxi xùrpxç
7rxv(r7r£pf/,ixç kx)"^ râ rxùrviq ovißxri ktX. Quae mox sequuntur :
Kx) rm zùrpxq T^v kpcÏKji Ttàvrsg ktK. pro additamento facere viden-
tur. Denique schol. cod. Gr., quamquam non ipsis verbis a me res-
titutis, eandem sententiam praebet i).

Recte praeterea lacunae signum posuit Ruth, in his: ôvsiv xùroTg
\'èôog sXi\'^ucn rccv ßh ^OXvßTrloov Oeùv où^sv) ro TTxpxTTXv, \'IS-pß^
X^ovicp\' . . . . rovro Sf TrotouŒi r^ * iißspif. Merae ineptiae enim sunt
quae exhibet schol. cod. Q-.: rxg ixsivxg ^axv è\'^ovvrsg

xx) où vvktI. Quamquam per se verisimile videtur numerum quen-
dam excidisse, nomine tamen mensis, quo dies festi celebrari

1) Cf. Zacher 1. 1. p. 545.

20

solebant, in toto scholio non indicate, inserendum esse eonjicio:
coll. schol, ad vs. 293. Nihil enim tribuendum videtur
Herod. p. 473 (ed. Pierson), qui in usu esse contendit: i^suov
^f^épizg xx) ßs^ijfißplx, ov^) ■^,uipx. Saepius apud recentieres

hoe inveni tur \') sicut apud antiques yv^. 2).

Alia quoque testimonia consuetudinis inferiarum manibus ofFeren-
darum post meridiem afferri possunt. Eustatb, ad II, VIII. 66
annotat: to yxp f/.£(Tjif4.ßpiucv Tolg xxTOixoßhoig xirkvsp.ov sU xoxg, cf.
Etym. M. p. 468. 32. De heroum cultu, qui natura sua infe-
rerum est cultus Diog. Laert. 8. 33 (ed. Cobet), dicit: -Jipcan öósiv
XTto i^hov vji^spxt;. cf. Roscher Lexic. d. Gr. u. Rom. Myth. I p.
2450 sq., p. 2512 sq.

Schol. Bav. ad vs. 230. xspoßxrxg: Aßufcog (pijaiv • ï^toi oti xspxTX
\'éxst ij oïov xsp^xriv\'^oßxT^Q, tJ^v ßxtjiv ^Cijy xspxTivov.

Pro inaudita forma, quam restituit Ruth., scribendum puto:
xspxToßxTi^g ex glossa Hesycb.: xspoßxrvit:: xspxrcßxTi^g, et
praeterea: xspxTivvjv cum Dind. et Dübn.

Ib. (Dübn. p. 282. 23) o xxXx[M(pQóy\'yx ttxI^ccv: stts) auptyyi
\'^bsTXi è TIxv, \'^ric; s<tt)v sx xxXx[a,ccv. ^^ JJ^^ kvpxg

xvsTrsßTrsTQ i] ort xxXxfjioi; ttxKxi xvt) tou xspxTog uxstISsto t^ Au/i^.

Postrema inde ab ^x\'^\'^^ cod. Rav. omisit. Dindorf annotat:
scribendum videtur: vj Iioti^ Quaenam autem sententia sie
restituatur, prorsus non capio. Ego scholium partim ad vs. 231,
partim ad vs. 232 referri suspicor. Vs. 231, lemmati irpoastritsp-
ttstxi adscribo: ^x^ ^^^ ^^^ Au/jx? xvittsiattsto S), deinde vs.
232 lemmati uTroXvpiov: Öti xxKxiao: ttxKxi xvt) toü xspxTo; uttstiSsto

1) E. g. Herodiani Hist. VIII. 5. 23.

2) Cf. Lobeck ad Phryn. p. 53 sq.

3) Simili modo locum correxit Fritzsche, qui legit: Si ktK Sed
adjectivo locus esse hic non videtur.

21

Tfî Kvpcf.. — Fistulas et lyras etiam conjunctas habemus Horn. 11.
XVIII. 495.

Schol. Rav. ad vs. 244. cpXsco: <.(p\\sccc\'> Xo^l^cihg (purbv ov

V£VSl @ié(ppX<7T0q TTXpX^yiXCüV OTI (OOTXVVI S<Tt)v MÇ to (20UT0(i0V.

Sic Ruth, suppleyit ex Aid. Collatis tamen Theophr. Hist. Plant.
IV. 10. 6: (pûsTXi £v ix(A,(poïv nx) èv t^ y^ xx) h t^ u^xti itsx,

xxKx,uog.....xuTTSipov, TÓ:p>j, (pxsccç , ^ovTOizoq • sv Is TÜ v\'SxTt iaÔvov (TÎ^yi

et schol, ad Av. vs. 662, recipiendum existimo: <:^7rxpx7roTX[/,ioç^.
Num ex Aid., quae exhibet TrpôdijXou, etiam assumendum sit
7tp o\'èvi Kôôv, dubito. Verbum enim Trxpx^tjXùv optime hic non
quadrat, Theophrasto in capite laudato de solis plantis aquaticis
disserente.

Schol. Bav. ad 248. 7:o[i(poXuyo7rx(pKxiTi/,x7iv. 7roiJ!.(poXvyK,o7rxCpKx(T-
xl cpxuxtxivu\'êstg \'êïvxi xzo toïi <^7rofx,0óXvyeg xx) tov\'!> TTxcpXx^siv.
Ita textum correxit Ruth. ; in cod. erat : troptipóxiiysg x\'i 0\'avx-
Txivcchtg ^hxi xtK. Mendum his inesse facile apparet, attamen
falsa esse mihi videntur quae Ruth, restituit. Quid enim significet :
buUarum specîem praebentes gurgites, equidem non assequor.

Schol. Ven. exhibet: Tropi^ôXuyeg shi tx sttxvxitt^i^xtx tüv ùlxrccv.
Itaque 7ropc,(p. sunt bullae, sive e fundo aquae emergentes sive
quae imbris guttis in aquam cadentibua conspiciuntur. Collatis
Suid. s, v. 7roi/,ÇoXuy07rxCpXx7pixaiv: h Txïg \'Blvxig tûv ùMtccv et
Lucian. Char. 19, ubi haec leguntur: ^Sîj tots 7vo[j.0ÓKjjyxg èv v^xti
iêsx(Tûo xvi(TTX[j,âvxg-, Txg CpvaxKihxg xéya, av auvxyeîpsTXi S â(ppog
xtK. restitue : Trof^cpôxuysg x\\ Cp^vxTxhC^oct vèxTog iv\'> livxiKg\'P\', quae
verte: 7ro,u(p. sunt bullae in aquae superficie quales in gurgitibus
conspiciuntur. — Etiam Etym. M. p. 682. 10 substantivum tö^^sAw?
a verbo zxcpxx^siv derivatur.

Pauca nunc disseram de loco a multis viris doctis vexato, de vss.
soil. 251 sqq. Praeeuntibus Hermanno et Fritzschio, v. Leeuwen
quoque dicit vs, 253, nisi Dionysum remo ictus intendere ranis

22

sumamus, intellegi non posse. Cujus opinionis rationes me satis
non perspicere libenter confiteor. Accedit quod, hac explicatione
admissa, statuamus necesse est Dionysum ex quo ranas pulsare
incipiebat, remigare desiisse i). Attamen, vs. 268, subito ad ripam
ulteriorem pervenerunt! Minime autem perspicuum mihi est quid
Charon, qui, ut v. Leeuwen ipse locum interpretatur, unum tantum
remum ducit, per hoc longum temporis spatium fecerit. Neque
magis Kockio assentier, qui ad vs. 253: ^sivó. t\' apx 7r£i<TÓ,u£aóci,
glossam scholiastae Yictoriani secutus, annotat: „nämlich wenn
du uns in unserm Gfesange stören willst." — Totum locum
certamen esse coaxandi inter ranas et Dionysum probabile mihi
videtur, in quo postremo ille ranas clamoribus suis superat. Cui
sententiae vs. 262—268 luculentum argumentum addere puto.
Quam ob causam iniquissimum Dionyso hujusmodi certamen futurum
esset, ut Fritzsche contendit, non video; in theatro nos esse
meminisse oportet. Neque inficetior haec scena ita fit ; talia enim
hodie quoque, praesertim in circis, identidem spectantur atque
risum movent. — Recte deinde oif4a^£T vs. 257 Kock interpretatur:
Krächzet (d. h. Koaxet) immerfort., i. e. ejuletis; male Fritzsche:
„vapulate", perperam quoque mea quidem sententia v. Leeuwen:
,,utinam male dispereatis", qui ad verba où yxp ßoi pJK£i supplet:
Respondent vero ranae : xx\'ax y^^v }c£kpx^ô,u£aôx ut potius
cum aliis suppléas : Tîjg ôfisrspx!; xpxuyng. — Ut revertar unde
digressus sum, scholiastae assentier ad vs. 253 annotanti: -jrxüoißav
XV ix T^q ßoi^q, i. e. secus nobis çadet, quia vociferabimur, donee
dirimpamur. Optime etiam nunc quadrant quae Dionysus res-
pondet: 5£tvÓT£px \'éy^y, s A XV V UV I SI \'Bixp pxy^ao lAXi.

Schol. Rav. ad vs. 259, ^ Cpxpvy^: ^^AuzS? rijv (pxpuyx xkysi.

1) Quod et ipse v. Leeuwen comprobare videtur, qui post vs. 268 annotat: „Per-
gunt remigando". Cf. Fritzschium ad vs. 254.

23

Praeter necessitatem in lemmate Ruth, scripsit (pâpuy^. Septem
enim locis apud comicos Cpàpu^ invenitur. cf. Meineke Fragm.
Com. cum indice Jacobi, ubi vide s. v. — Transeo ad scbolium
permire consarcinatum.

Schol. Bav. ad vs. 268. \'ißsXXov a,px htX.x ^sT vosh âg o\'i ßxrpxxoi

VTTÜ (TÜViV^V £1(71, XXK" QÙK £V T^ (pXVêpà. ߣVTOl CpCCV^ xÙtÔÔV £^X}iOV£TXl

m7r£p Kx) xÙTo) KXTX T^v Äi\'piui^v j^x\'^vo\'iv. STrit ovv hxK£Ko\'nrx(Ti <^ßoöüvT£g\'^
Kx) sysyovii "^tx. tovto KÔyov iTroltrst o Aiovuaog „sfisKKov xpx

vfixg TTxmuv^\'\'

Quae si recte se habent, expectaveris: y£7ivx(ji. Verbum
^ixk£Îz£iv, desinere, semper, quod sciam, cum participio con-
jungitur, qua de causa inserui ßoö0vT£g. — Priora usque ad y^x^vuiv
quid hic sibi veHnt, plane me fugit. Quid causae est ut nunc tandem
annotator sub scena ranas latitare nos admoneat et quid hic ad
rem? Nihili prorsus hoc loco haec sunt. Ad vs. 210, ubi ranae
cantare incipiunt, haec transponenda esse suspicor, — Ruth,
sequentia etiam silentio praeteriise miror, Haec sunt: a-imtrcöaiv o\'i
ßxrpxxo! Kx) £t£pog ^c/ii^ eképxiTxi, <ig 7rpo£\'nroߣv, 0 tùv ßvctccv, og
£(ttiv xvxyKxlog. Cod. Ven. haec habet ad vs, 257, iterumque hic
exhibet teste Dindorfio, Sed hic quoque non suo loco collocata
sunt; chorus enim ante vs. 352 non introit itaque ad hunc vs.
annotatio fortasse pertinet. Bene etiam sie tantum quadrant verba
à g 7rpo£l7ro,u£v, quae ad schoh ad vs. 316 spectant, nisi fallor,
Nusquam adhuc in scholiis cod. Rav. de choro verba facta sunt.
— Ad vs. nostrum igitur haec tantum retineo : o-ixvrmiv o\'l ßxrpxxo!.
fVf} ovv — ttxvasivi ad vs. 210 refero: voeTv — yizoviriv, deinde
ad vs. 852: stspog ^cpaç — xvxyzxTog.

Versus 265 nova interpretatie obiter notanda est. Blaydes et v.
Leeuwen ediderunt: KSKpx^oßxi yxp ) k^v Sij; Si\' ^ßspxg, ex conjectura
Cobeti; Fritzsche, Kock vulgatam kxv ߣ Sij;, per synizesin legen-
dam, tuentur; Dindorf libros R. et V. secutus servavit: kxv [/.£

24

Quam lectionem nunc rursus defendit Radermaeher •), qui a verbe
Sfw, vincio, formam derivandam esse suspicatur. Vertit: auch
tvenn man mich für einen Tag einsperrt. En infelicissima conjectura!

Vs. 279 v. Leeuwen recepit Hamakeri conjecturam: ov tä
ê^plx I slvxi TO, \'èCpXTKSv, pro : rx "èsiv stpxirx,^ ineïvoç. Recte for-
tasse; quem tamen confert vs. 275 infirmum tantum argumentum
praebet. Scliol. Yen. ad hunc vs. exhibet: xvr) toü ô \'epxxxyjçj
ex quibus apparet scholiastam hic quoque pronomen in textu legisse,
e. g. pro: otig \'éAsysv ^fiïv legerit: oug sKeysv ovtoç.

Schol, Bav. ad vs. 286. oùsv xhêxvstxi tov \\pó(fiov, ixsïôiv xysi

Kx\\ TtpoßxXXSl <c,tov aXvéixT/\'^.

Si Ruth, sequimur opus est verbis quae inserui. Praestat tamen,
me judice, a praecedentibus haec non secernere itaque legere:
(poßovßsvoi Alovvaog rxvrx xêysi\' oûsv xhéxvsTXt — TrpoßxXKst <C,xvtÓv^,

Schol, ad VS. 291, (Dübn. p. 283 b. 15) ê^ xvt^v h:
xxTccCpspovg TOV AtoyviTou sTriT^Ssiccç.

Yoc. mTccCp£p-.ï? hic valere: salax^ manifestum est. De hac
tamen adjectivi significatione Phrynichus apud Lob. p. 439 ita
judicat: stt) tZv Trpoq x<ppo^ï(Tix xzoXmrocv xèyovtrrj oJ ttöAAo/, où5x,ucjg
ouTCü rZv ^oxlßccv xpwi/,svccv. Et recte quidem ille ; unum tantum locum,
ubi nudum adjectivum usurpatur, inveni, seil. Diog. Laert. 4.40:
(ptxofzapxiiióg ts ^v kx) kxtxcpspi^i;. Praeterea Etym. M. p. 72.53
exstat: \'A^raAAc^iw/jj? Si (p^trtv..,. tccv xpxxiuv tivsç Tovg xzpxTsïg xx)
kxtxcpêpsïg ovtccç xkyovdiv. Ex vocis compositione olim id significasse
patet : proclivis, deinde improprie : deditus alicui rei. Et quamquam
semper in malam partem adhibitum, de re venerea praecipue tarnen
in usu fuisse nusquam apparet. cf. Plut. Alex. 23: xxTxcpspijg Trpog
olvov^ schol, ad vs. 838 : xxrccCpspvig sig awovo-lxv. Quapropter adjec-

1) Rhein, Mus. 27 p. 478.

25

tivum absolute adhiberi posse pro: procUvis ad rem veneream,
valde improbabile mihi videtur. Pro hac mea sententia etiam
facere opinor Phot, s, v. KXTxCpsp^^?: ovx. o xccctos, äkAA\' ó kxtoo
Cpsps\'ixsvog. cf. Hesycb. s. v. j schol, ad vs. 127.

Schol. Bav. ad vs. 293. Lemmati Trvp) yoïiu ktK. Ruth, ad-
scribit; ori s^nKXxTTsro t^i/ ßop^ijv. Mihi probabilius videtur schol,
referendum esse ad lemma: "EßTrovtra. rohw kri, ut quomodo
Dionysus statim perspiciat, quod genus monstri sit, explicet.

Schol. Bav. ad vs. 294, avroiv to irpouatrav. tivsg oKov trpogccttov sv
XsyoviTi.

Post oAcv Ruth, omisit to. Sententia tamen ex bis elici vix
potest, neque video cur, si correctione opus sit, non ita corrigamus,
ut sententia satis perspicua prodeat. Restituendum est: Ttvsg t o
oXov Trpóa-ccTTOv su Asyoufft, vel cum Yen.: Tivh êv TvpoacoTtov
oKov Ksyovui. — Proxime in cod. antecedunt: ttpssvsktsov
iv sKTxa-si TO X • (TÓvy,êsg yxp auTolg, quae Ruth. vs. 295, lemmati
êxTspov adscripsit. Cui si assentimur, scholiastam vel pueris nota
praedicare facimus, nec quidquam obstat, quominus hic (vs. 294)
recte haec se habere adque lemma xttxv referenda esse conten-
damus. Dindorf ad voc. avpx, vs. 314, haec spectare suspicatus
est, recte fortasse.

Schol. Bav. ad vs. 301. W §7rsp spx^r. tovto sfi(px7iv trxpsxsi ccg
7rpospx,Oßivou xutoü irpoTspov, cTTiuêsv toïi tspsag ovTOg.

Quae Ruth, anglice reddit: this supplies an indication (of the
order in wich they were walking) seeing that lefore this Dionysus
walked in front, the priest being behind. Perperam nisi fallor. Sic
enim praeter necessitatem scholiastae falsa tribuit. Ex vs. 286
lucide apparet Xanthiam in pompae fronte fuisse. Praeterea non
facile eredam scholiastam tam stultum fuisse tamque male hujus
scenae indolem intellexisse, ut Dionysum, paullo ante inanibus
rumoribus fictisque monstris perterritum, subito tanta audacia

26

fuisse, ut prior nunc incesserit, in mentem ei venerit. Quas
molestias tollere possumus, transposita tantum virgula ante vrpcTspov,
ut annotator dicat e verbis laudatis colligi posse, Dionysum denuo
procedere cum paullo ante post sacerdotem latuisset. cf. schol, ad
vs. 297 (Dübn. p. 283. 36). Ceterum errorem scholiastae male
sacerdotem pro fabulae persona habentis certatim editores refutarunt.

Schol. Rav. ad vs. 303. uairsp \'HysKoxo? ktX.: \'HysKoxog TpxycpVuzg

uttohptrl^c ov Kx) sv tcj \'opslttl/l eupittl\'sou ttposkvtxvtog xlit^

rov ttvsvpixtog èv tcfi (jrixcfi\'. „èn kußxruv yxp xvêig xv yxk\'/jv^ opä^\'\'
ocpêï^vxi avvsXovTX t>iv auvxkoicp^v\'^.

Cum Fritzschio trpos-mtxvtog pro tvpocrtxvrog scripsit Euth., ultima
ex Ven. supplevit. Verbum tamen o(pê^vxi in hoc contextu valde
mihi displicet. Textum optime jam emendavit Mehler i), nisi quod
parum probabile pro TrpouTxvTog proponit Trpo^óvrog, restituendo: ov
Cpêijvxi. Quod etiam patet ex schol, ad Eur. Or. vs. 269: . . . ov
yxp CpêxuxvTx ^isXiJv tI^v crvvx\\oi^y,v ktA. (ubi pro ov scribendum est
ov aut pro ^isXsTv restituendum crvveXsJv.) Quod Euth. vertit: . . .
was all at once observed to have completely neglected the elision,
id est de suo sententiam verbis indere, non interpretari.

ib. (Dübn. p. 284. 15) otI \'Uyékoxog.....ovrcc vrpojvéyuxto Sktts

fz>l v7rox,\'^p^(txi èy, tïjg avvxxokp-^g to yxxi^vx, xxkx dix^i^p^a-xi ßxkkov,
S)(tt£ ló^xt tJjv yxxïjv xvTov eIttsTv.

Scholiastam haec fere voluisse liquet: Hegelochum elisione
neglecta, i. e, vocabulis separatis, yxx^v pronuntiasse pro yx\\^v\\

Attamen verba sana esse nego. Corrige: hi \'uyeko^og.....ovtoo

ttpoi^vsyzxto to y x ä)) v x ä(7t£ fii) (7 vy p^ 1 èx avvxxoicp^c,
xKXx ktX., i.e. Quia Hegelochus voc. yxX^vx ita pronuntiavit,
ut elisione non in unum confunderetur (cum voc. sequenti), sed

1) Mnemos. N. S. VI. p. 402.

27

dirimeretur potius, ut yxki^v dixisse videretur. Equidem jocum ,
nisi hoc modo exphcatum, non intellego : Hegelochum post yaK^v\',
spiritu déficiente brevem pausam fecisse, ut auditores ^ixAîï:\'audire
putarent, cum yxX^v ôpôc conjunctim fere prouuntiare debuisset.—
Aliter Fritzsche judical, Hegelochum maxima voce dixisse

putans. Simul tamen ehsionis significatione quadam opus esse con-
tendit. Quam significationem in leni verborum conjunctione positam
fuisse opinor. — De usu verbi (rvyx\'^P^\'\'^ dubitavi. Valet tamen:
coire: Eur. Iph. Taur. 124; cf. Hesych. s. v. eruyx^\'^\'o\' (^wix\'^^^,
awsxccp^ó\'^ 1).

Schol. Bav. ad vs. 308. i. f. STrvppixtrs: Trupog yccp yjv o JspsLx;
nxTx (pviTiv. Injuria, me judice, Ruth, codicis scripturam servavit;
restituendum est: Trvppog, rufus. Adjectivum Trupôç nusquam
exstat nisi nonnullis locis scholiorum Aristophaneorum, seil, ad
Ach. vss. 787, 1047. In hoc tamen scholio etiam forma Truppög
legitur. Praeterea Arat. 798 occurrit comparativus TrvpccTspoc, cui
formae nihil trihuo, utpote metri causa fortasse fictae. —

Scholiis ad hunc vs. perlectis, jam statueram veram loci inter-
pretationem haec non praebere (ut Kockii est opinio). Nuper
autem in Leeuwenii commentario vidi virum doctissimum v. d.
Sande Bakhuijzen aUter hunc vs. explicasse. Qui âS; interpretatur :
Ó TT p cc XT ég. Quia tamen servus heri culum nunc cernere digitove
indicare nequit, v. Leeuwen intellegit; 5 xpoxccToi;, i.e. Dionysi
vestis. Cui non assentior., maxime propter quae infra sequuntur,
vs. 479 sqq. Multum haec .scena leporis perdere, immo inepta
fieri mihi videtur, si hic jam tale quid jocosum de hero suo
Xanthias dixerit Praeterea de veste dici, metu rufum colorem
eam sumpsisse, mihi haud ita placet. — Equidem suum ipsius

1) Apud Hesych. vero promotor meus v. cl. Vollgraflf reponendum ducit: erwe^^a-ùi}.

2) Cf. Roemer 1. 1. p. 28 stj.

28

culum Xanthiam indicare verisimile puto, ut sic benevoli sui
animi atque amoris de hero solliciti luculentum documentum
astute afferat. Admodum festiva oppositio insuper nascitur inter
deum metu expallescentem (vs. 307) et servum eandem ob causam
aliquatenus rubescentem. Fieri autem potest ut schol. Ven.:
sk-kxxviix); to ai^oTov sItts tovto , ad poetae mentem penetraverit, ut
pote ab obscenissimis minime abhorrentis. — Leeuwenii versionem:
at pallium tuum vel nimium colorem sumpsit, prorsus rejicio ; voc.
enim (tov praetermisit. Kockium sequor, qui praepositionem vrrsp
cum (TOV jungendam esse censet i).

Schol, ad vs. 320. (Dübn. p. 284 b. 26) ovTrsp Aiâyopxg :.....

oûev kx) ot ^AS>ivx7ot..... xvsKi^pv^xv tcf ßh xvxip^tovti xpyvpiov

TXKXVTOV, T^ ^f ^SvTX HOßtljXVTl

Corrige: xvxip^^trxvri. Aor. I etiam legitur Thesmoph. 761
cf. Etym. M. p. 777, 52. Saepissime in recentiore graecitate
adhibetur, quamquam Phryn. apud Lob. p. 716 dicit: vTrs^xipyiaxv

xvt) tov vtts^sxov xvsxh^vkttov sttl, kxüókcv yxp tôûv ^ix to x]ps)
TrspiaTTcoßivctiv pm/,xtccv óïov xxêxipa, àvxipx .».,. skKsKoittsv ô -irpÓóroq
àôpitjToq. Qua de causa Lobeck versum ex Thesmoph. allatum in
controversiam adduxit eumque totum spurium vel aliud verbum
quaerendum esse arbitratur 3).

Schol. Rav, ad vs. 324. (alt. schol.) TokvTiß\'^Totg sv s^pxig ktA.:
xxSo CpiXoTißOTspoi ehiv ol ßsßvijf/jvoi £v "Ai^ov âg <Tx(peg ttoisT êv tjj
YÀpviv^: ^sT yxp ßvijSijvxl ßs Ttph Téwiv-kyxi..

Haereo in (piXoTtßOTspoi. Ruth, tacite vertit: are held in greater
honour, qui sensus certe requiritur; inaudita tamen haec adjectivi
notio mihi est. cf. vs. 678. Fortasse reponendum est: kxûo
(plXOVa-t TlßlÜTSpOl sTvXt vel KXÔO TTOXVTlßlÜTSpoi sUiv

1) Cf. Soph. Antig. 82, .\\esch. Sept. 290.

2) Proposuit a-ob^eviipxTo Bergk, Sisxpw^iTo Meineke, v. Leeuwen,

2Ö

htX. : quia initiati majore honore apud inferos afßci solent (seil,
quam qui initiati non sunt) i).

Schol ad vs. 338. (Dübn. p. 285 b. 13) â? lî^ù xrX.: romo Sè
sins hà. to xotpottttoi^sjv toüq ®i<t!ao:popîoiç. 000071 ykp h tol; ixv(nvipioiq tov
AlOVÛa-OV kx) Tnç A\'^ßi^TpOg tov xolpov, 2iOTI Xu,UXVTIKÔç êutlv Xfi(pOT£pCCV.

Emenda: to xoip oaCpxy slv cf. B.Q^jch. s. xoipoaCpxyoc:
ÔÙTviq. Ultima quam vim babeant, altera scholii pars, quae abest
a Rav. et Yen. codd., plenius exponit: .... ^o/pu/ t% Am-^Tpi kx)

t^ AlOvÙTCp isôovto w? xvi^xvrixo) tùv âsoTv "Sccp\'/ipt.xtùlv 2).

■ Schol. Bav. ad vs. 343. muTspou: stts\'i tivx vónTspx Ksyei xhiy-
[j!.xtùlvi. to Kxùelv tovg x^uv^tovg. oti èv VJKt) xystxl tx pt-wt^pix !•
CpairCpópog àati^p: to ßv^tvipixkov tüp 0cciT(pópov xsycv^i.

Sic Ruth, nimis violenter, mea opinione, textum constituit.
Adde quod quae restituit propter obscuritatem ne speciem quidem
veritatis habent. In cod. haec sunt: <^c<j<tcpópog xtn-^p: to piutti^pixy.ov
TTvp. (puaCpopov Xsyouvi. Ksyet Ss stts) tivx vvktoç Ksysi xhiy^xTccè^g,
TO xxistv TOVg Xp^v^to\'jg\' Vj oti sv VVXt) XySTXl TX ptVJT^^pix. Haec

lenius corrigi posse credo hoc modo : cpcatrcpópog xtt^p : to ßu^t^pixkov

TTÜp. (pcc^cpopov XsyOUtTlV STTS) hx VVXTOg ■<C.TX ßUTTtipiX xysTxi^.

Ksysi Sfi xhiyi^xTCü^Sig "^ix to Xxûslv Tohg àçiU\'JjToug. Yerba inserta ex
fine scholii sumpsi, qui post schol, jam depravatum additus
videtur. Ultima verte: Obscure autem significat ne qui initiati
non sunt, quid haec sibi velint, intellegant. — De hoc praepositionis
2ix usu cf. schol, ad Nub. vs 984, ad Pac. vs 21, ad Acharn. vs 892.
Schol. Bav. ad vs. 350. huo Ttiixg: t5 7rpoßxS>iv: Trpoßxivccv.

Sine idonea causa Ruth, haec distraxit; in cod. est: wpoßxivm
TW puSßä, quae ad lemma Trpoßx^nv optime quadrant.

1) De re cf. Plat. Phaed. G9 c; Hom. Hymn. Cer. 480.

2) Cf. Ovid. Met. XV. Ill, Fastt. I. 349, Verg. Georg. II. 380, Preller Gr. Myth.
I" p. 796.

3) cf. Roemer 1. 1. p. 169.

Sö

Bchok ad VS. 857, (Dübn. p. 286.50) Kpxrivou : Tivsg ^oùKovrxi

TiJV CplXOVStKiXV XVTÛÙ ^•/jXOÜO\'êxi SK TOU TXUpoCpXyOU , O SCTTl AlOVÓCTOU.

Lege: (piKoivixv cf. Suid. s. lipxThog.\'^).

Schol. Rav. ad vs. 358. • Xoxüvtccv Trsp) rovg

(ScciMvg xx) fiov\'AO{j,svm Tt Kx(^elv [/.stsv^vsztxi îj Xs^iç. | (3c<if/.oAÓx,oi\'; l
<Cxupic<)g [Sui^oKûxài ol"^ ùtto tùv ^cci^ùy ^Cxxôl^ovTsg oi^ ttûXKx XiTTXpoïiji

KOXXXSUCVTSg Kx^slv Tl TTXpX TÙV êuOVTCCV.

Recte ex Yen. pro yrspl Ruth, recepit TTxpx. Ceterum hand ita
pauca sine ulla causa inseruit. In cod. alteram schol, incipit : cvrot
yxp VTTO TUV Pccf^àv ktK. quae optimam sententiam praebent 2).

In vs. 359 Yulgo legitur : ^ (stxhv Ix^pxv p/.vi xxtxKvéi, evnoxéç
£(TTiv TToXiTxig. V. Leeuwcu, Blaydesiuiïi secutus, praetulit, id quod
exhibent codd. Ambr. et Paris,: ttoxItt^ç, quia in vulgata articulus
praemittendus fuisset. Attamen optimorum codd. lectionem defendi
posse puto, immo sub ipso hoc ttoXÎtxiç aculeum latere suspicor.
Poeta séria jocosis inmiscens adversaries in parodo exagitat. Sic
viri docti ad Cleophontem haec spectare ad unum omnes consen-
tiunt. Ex Yss. 679, 1532 autem ingenuum civem eum non fuisse
luculenter patet. Itaque hic quoque consulto his verbis poetam
usum esse, ut clarius etiam, quem indicaret, appareret, persuasum
mihi est. Majore Yocis vi si voc. Trohnxig pronuntiatur, oppositio
inter cives et alienigenam nascitur. Yertere fere possumus: y^neque
comiter se gerit idque erga cives\'\'\\ nos: tegenover burgers, non:
medeburgers. — Consimilem locum articule omisse habemus Eur.
Med. 223 : ovï\' xstov ^i/s^ caTig xôâxS\'^g ysycô; j TriKpoç TTox\'iTxig £7t)v

1) De Cratino polatore cf. schol, ad Pac. vs 702, ad Equit. vs 400 (quod exscripsit
Suid. s. v. xwJ/ov) et epigramma apud Athen. II p. 39 c.

2) De hoe mendicorum genere cf. Poll. III. 111, schol, ad Nub. vs 910, Equit.
vs 901, Platonis Reipubl. X c. 7, Suid. s. v., Hesych. s. v. Apud Hesych. haec
legimus: .... to eJ? rot)?/Sojftoi;, B ècrriv èvsSpsveiv. Rescribe
sis: Trapx ro ^ox^^nv ktX. cf. ibidem s. v. ^oxsvovTsg-i iveSpeuovrsf, Pac. 1014.

öl

äßcJixq vxo. — Quod ad sententiam, saepissime legimus advenas
modeste atque demisse se gerere oportere i) itaque semper se
gerunt qui apud Homerum audiunt ^shoi xlhToi.

Schol. Bav. ad vs. 372. x^psi vw ktX.: \'ApiaTxpzoç xttb toùtuv
asysi tov xopov ߣy,£plaöxi.

Hoe schol. vs. 354 adscriptum erat, Fritzschium autem
secutus hue transposuit Ruth., simul schol. ad vs. 872: hrsüösv
^Api(TTXpxoç VTTSvóyjtjev ßy) oKou tov x^pov slvxt rx irpÛTX. tovto Sf ovu
x^ioTTKTTov. TToKKx\'^iü yàp xKÄj^lotg ovTCü TTxpxKsKsvovTxi, reforeus ad vs.
877. Quod utinam non fecisset. Infirmo enim, me judice, argu-
mento ad defendendam opinionem suam Fritzsche nititur, duabus
seil, incertissimis conjecturis, quas fecit in scholh ad vs. 354 et
vs. 872, quae scholia cod. Rav. partim omisit.

In priore schol. haec sunt: ^Aplarxpxoi xtto (pro fV/) Tovrav
Ksyst tov x^fo^ ,usßspl<70xi iig ßipiKX xvxttxhttx, xXXx Si xßsißsoöxi
tov Fi\'0 quibus rescripsit.... ^kAA\' s^ßx Sf xßsißs^öxi v.tK.

Quid autem sint ßspiax xvxttxhttx , in quae chorus dividitur, nemo,
nisi fallor, intelleget neque magis qui priora et sequentia inter
se opponantur. Multo melius in commentario ad vs. 354 v.
Leeuwen locum redintegravit:... . ßsßspiaüxi sU ßspyj ß. <j<.x) tov
ßh Kopv(pxTov Xsysiv T^x xvxTTxicTTx htX. In altero schol. haec
leguntur: ttoT^Xxkiç yxp àKK\'^Xoig ovtcc TrxpxxsÄsvovrxi ot Trsp] tov
\'kl 0 xkKo ixsTx TOV x^poy. Ultima Dind. et Dübn. ejecerunt,

Fritzsche correxit: so-ti Sf kx) to (vs. 372) cc g to xKk\'

Ißßx (vs. 378) tov x\'^P^\'^, nimis audacter suspicioni suae locum ita
accommodans.

Fritzschii conjecturis rejectis omnino non video, cur schol. Rav.
ad vs. 354 locum suum teuere negemus. Hoc unum contendit,
Aristarchum annotasse nunc, post introitum in orchestram, in duo

1) cf. praeter 1. 1. Euripidfs, Aesch. Suppl. 917, Soph. Oed. Col. 171,184 sqq., 927.

32

hemiclioria chorum dividi. Unde tamen hanc scientiam hausit
Aristarchus? Rectissime v. Leeuwen contendit schol, ad v. 372
perperam huic vs. adscriptum esse idque pertinere ad vs. 370.
Haec tamen cum schol, ad vs. 354 cohaerere sic non possunt,
nisi quis Aristarcho absurde affricare velit, eum chori parti ana-
paestos tribuisse. Hiatum in schol, ad vs. 354 post ^s/zsplaôxt
statuere necesse est, ut exciderint fere quae Ven. exhibet, ex
Leeuwenii conjectura restituta. — Opponuntur inter se universus
chorus et chori dux, non chori partes, quod luculentius etiam
pateret delete voc. oXou, quod post schol, ad vs. 354 decurtatum
additum esse potest. — Ad vs. 372 tantum retinendum videtur
quod exhibet Rav.: ol roü %opov ßöurxi xKX^Xoig TrxpxxsXsóovTxu

Schol, ad vs. 397 (Dübn. p. 287 b. 17) ßs^iy^hooc xsyet tx ßsv
Trpog tov Zxypsx "ixx^ov, tx Trpbg tov Aiôvuaov.

Haec nominum conjunctio nusquam, quod sciam, invenitur neque
admittenda videtur. Teste Hesych. s. v. Zxypsóg hoe cognomine
appellabatur 5 x^iviog Aiovv^og. Hic igitur a laccho, mystico deo
Eleusiniorum \'), qui a clamoribus orgia celebrantum nomen duxit,
distinguendus est. Transponendum est :.... tx fih Trpog tov \'\'Ixx^ov,
TX Trpog TOV Zxypix Aióvwrov 2).

Schol. Rav. ad vs. 401 TroKXy,v ó^ov : sip^txt yxp oti âjTsog ßszpt
\'^.KsvcrJvog TropsvsTXi.

Vs. 402 autem Ruth, adscribit quae in cod. legebantur ad
VS. 400: xvsv ttÓvüu: toüto sTrs) olsùovtrtv XTro tov Kspx^sixov s\'ig
^EXsvjïvx TTpoTTsßTTovTsg TOV Alóvvjov. Attamen scholiis ita dispositis
verba sIpijTxi yxp locum suum non tenent. In praecedentibus
enim itineris, quod mystorum pompa conficere seiet, mentio facta

1) Cf. schol, ad vs. 324, 479.

2) De Dionyso Zagreo cf. Preller 1. 1. I" p. 686 , 705, de laccho ib. p. 192 sqq.

33

non est. Itaque cum Dindorfio facie, qui hoc schol, refert ad
lemma (ruvxMKovSst, vs. 398.

Hoc loco, ubi in cod. Rav. erat rx; KspxyAnxg, ex Ven. ascivit
Ruth.: Tov KspxpisiKov. In scholiis vero ad vss. 129 et 131
formam lispx[Aizóq retinuit. Equidem, ut sibi constet scriptura,
illic etiam formam Kspxßsmiq restituendara esse opinor i).

Schol. Bav. ad VS. 404. i. f. (7u yxp KxrxaxiaxiAevog ktA. : y^xTijpTitTco
xx) O\'Xi\'^TX uTTO^vjfAXTX cpophoii s7rolij(rxc.

His verbis in cod. antecedunt: ^ outus, quae Ruth, omisit. Ridi-
culum tamen est de Dionyso dici, quae Ruth, vertit: you provided
and made us wear torn shoes, tamquam ipse deus calceos laceros
mystis praebuisset. Alium etiam verborum ordinem expectaveris,
Fortasse verba sic ordinäre praestat: kxtsitx\'i\'tc^ stt) ysxcati\'. ourooq
KXTyipTiaa, i. e. sic (risus seil, excitandi causa) nos exornasti. Deinde:

XXT£<7X\'<^^ "^OV (TXv\'^XXliTXCV tTXKTTX VIToh-^lJiXTX (pOpStTXl S7roil^(TXq.

Schol. Bav. ad vs. 405. stt\' iutsKs\'ic^ : st:) sv^xißovli^, irxpx to sv tsXsTv,

Ruth, in annotatione: perhaps the latter may refer to a reading
stt\'\' svttsxsicf, in wich case ttsksiv would replace tsXsïv. Variam
lectionem hic latere mihi quoque probabile videtur sed scholiastam
legisse conjicio: st:\'\' sv6 sv sicf, itaque scripsisse:.... t: xp x to
sudsvsTv. Cf. Hesycb. s. v. söÓsvsTv: suttxösïv. Sic etiam facilem
explicationem habet quam ob causam vocis etymologiam librarius
addiderit, quia seil, forma suêïvsix rarissima est. Unum tantum
exemplum in inscriptione quadam inveni, C. I. G. 5973. In usu
semper fere sunt sud^vix et, teste Herwerdeno in Lex. Suppl.,
svkvix\'-). — Quod Ruth, suspicatur: f u TT £ A £/«, id nusquam
occurrit, neque magis verbum sv7:éxsiv. Occurrunt apud Hesych. s. v.

1) Cf. schol, ad vs. 1096, ad Av. vs. 395, Bekker Anecd. II. p. 577. 30.

2) De verbi forma cf. Phot. s. v. sväsvs7v. iv ria e Ksktsov, ov^t svêjjvs7v, Thorn-
s. v.; Dobree Advers. I. p. 368; v. Herw. Eserc. Grit. p. 147, Lex. Suppl. s. v.

3

34

et in Etym. M. p. 390. 40 formae svviTrsxix et sv^ittsKsi«. cf.
Callim. Cer. vs. 136.

Schol, ad vs. 407. (Dübn. p. 287 b. 48) on aó\'^ijêsi vjv to strixiysiv^
ÓttÓtS STTXIVoTsV Tl (twoßoxoyolsv, Kx) \'EuttoKiç Ko\'Xx^l. kx) iv tolg

ttpotósv katxl.

Se nescire quid bec loco schol, sibi velit Dindorf profitetur.
Et profecto hic nihil ad rem. Ad ephymnium, vs. 408, referendum

id esse Fritzsche autumat, legens:----to xùto strixsysiv. Quam

vero sententiam sic habeant verba: sttxivoIsv ti ^ awoßoXoyoTsv,
equidem non capio; nihil enim hic laudatur aut conceditur.
Praeterea satis puerilis annotatie esset; saepissime enim in
canticis ephymnia occurrunt. Meineke, (Fragm. Com. II. p. 1,
pag. 498), Dindorfium secutus, hoe schol, rettulit ad vs. 508:
kxxxktt\' itrxtvö). Perperam, nisi fallor, quia haec sunt verba Xan-
thiae convivium blande renuentis, itaque verba: ^ awo^oKoyolev
explicari nequeunt. — Ad vs. 415 annotationem pertinere mihi
quidem persuasum est, itaque legendum esse opiner: oti (rwiiôsg
^v <c.tov\'^to sttojystv, vel: to k.trpog\'^ eyrixsysiv i).

Ultima ad vs. 611 fortasse spectant. Teste enim Lobeckio ad
Phryn. p. 11 sqq. saepius sv tótq irpóahv valet: infra, cf. schol,
ad Ran. 501, 1440, Hesych. s. v. "icüff«: .... K^tsi ottktösv, ubi
lectorem ad voc. ^Ixovs; relegat.

Schol, Eav. ad vs. 427. ILsßmv. ttsttxxstxi xùto mirsp o <ts ßivüv.
ovTooq Kxi to \'AvxCpXÓ(7Tiog. xvxCpXxv yxp sXsyov to ßxXxccsiv to xihohv.
Priera si recte restituit Ruth, (in cod. erat mTrsp o \'Lsßhog), in
sequentibus etiam legendum erit quod etymologia flagitat: \'AvxCp-
xxffTiog. Sic. v. Herwerden textum jam emendavit 3).

1) De hoc adverbiali usu praepositionis Trpöi; cum quadam affirmandi vi in fme
versus positae cf. Pac. 19, Aesch. Prom. 73, Eur. Phoen. 610, Krüger Gr. Gr.
§ 59. 1, Buttmann Gr. Gr. 147 atim. 5.

2) Cf. Ruth, ad schol. 507.

35

Ad vs. 431 sq. AION. £%Oir\' äv Cppxcrxt v^v

U^ovTCJv\' OTTOu ivöxV o\'ixel;

Jam dudum hunc locum mendo laborare persuasum mihi erat.
In voc. OVV haerebam, quod hoe loco, ubi nihil eoncluditur,
accommodatum non esse liquet. Correctionem tamen probabilem
non inveniebam. Nunc speciosam emendationem, quam defendere
non dubito, reperi Herwerdeni in Halbertsmae Advers. Crit., ab
eo edita. Ubi in annotatione ad vs. nostrum legendum esse suspi-
eatur: sx^i <ppx<rxi väv k.t.k.

Schol. Rav. ad vs. 456. ßsßv^ßsQx\'. livat^pix trxpx to tovg

XKOVOVTXi ßUSIV TO GTOßK Xx) fiijhv) TXVTX [ßVSlV ^t ê(TTl 10

XXsisiV TO (TTOßx].

Cum Ruth, haec delere fortasse necesse non est. Talia enim
additamenta, quibus ipsum verbum, a quo voc. in lemmate deri-
vabant scholiastae, exphcatur, non ita rara sunt Substantivum
vero TO aTOßx, quod et Suid. s. v. ßvjTiipix omisit, eum qui ultima
subjecit, in prioribus non legisse, ipsum additamentum arguit.
Neque desideratur cf. Etym. M. 295. 49: . ... x h7 ßüirxvTxg Tyjpsh
svdov. — Scholiastam nunc tandem, ubi poeta mysteria et mystos
identidem jam nominavit (vss. 159, 314, 386, 370) et ipse jam ad
vs. 159 eorem mentionem fecit, vocabuli etymon dare, praesertim
cum in verborum contextu vox non occurrat, est quod miremur.

Schol. Rav. ad vs. 469. \'éxsi: ovtug \'Attixo) to \'êxv ^tto. tov s%oßxi

^SVTSpOV 7rp07ü)7r0u.

Immo: ^sÜTspov ttpoaooTvov. Cf. schol, ad vs. 636. Post
virgula est distinguendum 2). —

Schol. Rav. ad vs. 475. TxpTVjuix: yrxpx t>iv "Aopvov Ki^v^v.

!) E. g. vide schol. ad Ran. vs. 138; Nub. 265; Plut. 435 etc.
2) De formis in -st cf. Bultmaun Gr. Gr. p. 107 sq.; Zacher Philol. suppl. VII.
p. 473 sqq.

36

Minus recte Euth. vertit: in travesty of Iahe Ävernus. Verte
potius: spectat ad, in memoriam revocat lacum Avernum. Expec-
taveris Trpéç, quod fortasse restituendum est; inversa ratione Trpöq
pro TTtupä, in cod. est schol. ad vs. AQh, tt s pi pro Trpéq schol. ad vs.
1517 (?), TTspi pro TTxpx schol. ad vss. 350, 819 (?)i). Dind. et
Dübn. cum praecedentibus haec jungentes absurde legunt: ^ TxpTv^croi;
\'ißpipiKii TTÓXig TTsp) T^v "Aopvov xlßi/i^v. ef. Suid. s. v. TxpTyjŒUÔç.\'\'

Schol. Bav. ad vs. 477. Topyovsç Tiöpxo-Ixt: to Tiôpxjlx xtto IvyAOu

Tijg ^ATTlKÎjç [TTOVVjpDuY ^^ TOUTO sJtTSV, äAA\' iolfCXCTI TOV t^ßOV

TÛVTOV tlxßxKXSlV êç KXKOTrpxyU.OVX.

Adjectivum Tovyipoü minus apte hic se habet. Quo addito jam
statim perspicuum fit cur poeta ab hoc potissimum demo comice
nomen derivaverit neque ulla amplius explicatione opus fuerat.
Vero autem simile mihi videtur voc. 7rov>ipov nomen proprium
loco movisse, seil. Tiôpxvroç. — Forma cum Leeuwenio

propter codicum testimonia recipienda videtur 3)

Schol. ad vs. 479. (Dübn. p. 290. 18) xXXwg. kxKsi ûsov: Tpog
ßo^hixv kxKsi Ùsûv. ov yxp Aiovuirog âsoç >;v, on sIttsv xùtû kxXsi âsôv.
tovto Sf âig sv kcüßcphil^ TTSTTKXCjtxi.

Corruptum hunc locum v. Leeuwen 3) optime jam correxit, qui
ante tovto interrogandi signum scribi jussit.

Schol. ad vs. 481 âpxKtôô: * äpx yàp ^ 0povTlg, sk cppovrihg
SKXvarxi Ttg. j àpxKiâ : (ppovTi^a.

Lacunam sagaciter statuit Ruth., simul transponens (ppovTi^cc,
quod antecedebat. Integrum schol. tum demum esset, si ratione
inversa in lemmate positum esset Ópovrl^cc, in explicatione vero

1) De praeposilionum compendiis confusis cf. Cobet Var. Lectt. p. 270 sqq.;
v. IJzeren. De vitiis quibusdatn principum cod. Aristoph. p. 75 ,sqq.

2) Cf. C. I. G. 115, 175.

3) Mnemos. 24 p. 339.

37

ûpxKt^. Lacuna expleri potest : cf. Etym. M. p. 823.

35; Hesych. s. v. œpxiiiScv; schol, ad Pac. vs. 702.

Schol, ad vs. 487 (Dübn. p. 290. 43) Träg hixóg : toü yàp ^siKov

TO oIksToV (TtCCTTXV, OU TO XxKslv.

Transpone: tov yxp ^sixou olxeTov to (tiuttxvktX. Quod exhibet
Ven.; errorem ipsi Dindorfio debemus.

Schol. Bav. ad vs. 498. (pips rxxkog ktA. : où\'êxfzâg, (p\'^fflv,
oCpsihsig Xsysiv, xXkx kx) h^îvxi, "vx not TTtaTsùtjcc OTI xMÜüg sTTX\'yysXt^
f/,01. xùtx \'si^óvxi.

Eescribe: où Cpijaiv, ktX. cf. schol, ad vs: 1408 (ubi

pro: ovx ßovov avßTToiovvTog lege: ov (jlovov ccg ktX.). Adv.
fiôvùig etiam legitur scbol. ad Av. 946, ubi sine idonea causa Ruth,
textum mutat. cf. schol, ad vs. 35, Suid. s. v. nxtxßx etc. Verbo-
rum autem conjunctionem ovlxi/.àg — xkkx kx) nusquam me legere
memini. Perperam Ruth, etiam servavit sttxyyrecte Dind.
et Dübn. receperunt litxyykxhi^ (Indie.) cf. Krüger Glr. Gr.
IL 57. 15.

Schol. Bav. ad vs. 499 Iterum injuria cod. Rav. Ruth, secutus
est. Edidit: \'Y{pxKKstû^xvùixv:.... TrxpxitX^iTix Sè öttkx tSu \'HpxnXsovg
sïxsv. Emenda e Ven.: Toïg \'HpxxXsovg, Adjectivum semper cum
dative conjungitur i). — Item schol, ad vs, 522 (Dübn. p. 291
b. 6) restitue :. ... stts) strokcrx ttxI^ccv ff trxpxtvxtjaiov sxsiv

t^ \'HpxKXsoug, pro: tov \'HpxKXêovg.

Schol. Bav. ad vs. 507. KOXKxßovg : KoXhxßovg xiyst Tovg xpTOvg rovg
soiKOTXg T^V TrXxuiv Toïg xoXXxßoig tÎj? xtôxpxg.

An restituendum sit: t^ xoKKxßcp dubito. Quod hic xoXXxßog
appellatur, plerumque yJxxoxp audit: clavicula, verticillum. Simplex
etiam legitur Vesp. 474, Hom. Od. XXI. 407; Lucian. Dial. Mar.

1) Cf. scholl, ad vss. 937, 1057; AntiatUcista in Bekk. Ânecd. p. 163. 11: T^pœ-
kcù oiioia: Sotik^.

38

I. 4. Maxime tamen me movet Eustath. p. 1915. 7: koXKo^ , Ô roTg
vcTTspov KOXKxßog, Si\' ou TsivovTM (z\'l xoplxL Undo colligitur citharam
unum tantum verticillum in latere habuisse, quo omnes fides, in
summa cithara jugo annexae, intenderentur. Instrument! autem
pars inferior cui chordae aflSguntur, dicitur ^^/jSötJvc? (Polh IV, 62). —
Plurali tamen forma utitur Lucian. Deor. Dial. VII. 4. In schol.
ad Plat. Rep. VII p. 531 legimus: wkkótrm\'. kokkäßmv. outcc Ss
Xsyovrxi rx tù\'!/ sttitovix vrsp) x siKouvrxt xùrxi. Hoc loco

igitur koxkozsg appellantur, qui alias trxaaxkktkoi vocantur :
transversa transtilla i). — Scholiastam nostrum bullam tantum
fini transtilli superioris infixam, non ipsum transtillum voluisse,
cum Ruth, potissimum credo. — Pro conjectura mea etiam faciunt
nummi nonnulli in quibus citharae, una clavicula praeditae,
expressae sunt. 2) et testimonia quaedam ex artibus fingendi et
pingendi. 3)

Ad. vs. 520. v. Leeuwen in commentario recte Fritzschium locum
interpretatum esse perhibet, qui xÙTÔg vertit: solus, sponte. In
Fritzschii Ranarum editione autem interpretationem laudatam non
inveni, quin etiam in commentario dicit: „Egregie vero hic Xan-
thias de semetipso ponit xurog. Gerit enim se pro hero, quum reapse
servus sit, mire gestiens persona herili etc.\'\'^ Utut est, Leeuwenium
hanc explicationem defendere equidem miror. Urbanitatis hoc esse
dicit, ne vix aegre Xanthias a mulierculis pertrahi videretur. Atta-
men minime, me judice, metuendum ei erat, ne tale quid de se
existimarent mulierculae quae intus erant, quippe quae verum
Herculem, vitae delicias profecto non spernentem, eum esse
crederent. Adde quod pulchra oppositio inter xÙTÔg et ô TrxTg sic

1) cf. schol. ad Vesp. 574.

2) cf, Mionnet Uescr. d. Méd. autiq. suppl. III pl. 5, ib. IV. 8, VI. 3, 8, VIII. 12.

3) cf. Overbeck Gesch. d. Gr. Plastik P p, 142, 162, 201, II p. 395, 405.

39

prorsus périt. Multo festivior locus erit, si sumamus Xanthiara
lente atque majore voce voc. xvróg pronuntiasse, deinde fastidiose
atque magnifice se jactantem servum jussisse: ô xxTg àwKQvûet.

Quapropter Kockio astipulari ne punctum quidem temporis
dubito annotanti: xvTÓg aber, das sonst der Skiave von seinem
Herrn zu brauchen pßegt, braucht Xanthias hier als der verkappte
Herr in der köstlichsten Parodie von sich selbst i).

Schol. ad vs. 541. (Dübn. p. 292.18) ^oksJ oSrog (seil. Thera-
menes) kx) tx Tpix ^vjCpla-xaôxi sTn^^^tx ^ ts(tߣUs<TÜxi ev tu ^vKop ^
ttisTv Kccvsiov V) h(puys7v.

Sic apud Suid. quoque legitur; in cod. Ven. est: .....syrr^ij-

(plffx70xi btt) Corrigendum est: . . . . . kx) tx Tpix i7ri\\pji(p!7 xi

stti^^ßtx ktX. Ad litem enim praetoribus post cladem apud
Arginusas illatam haec verba spectare necesse est, si omni sensu
non carebunt. — Hanc de supplicie dubitationem Xenophon in
praetorum judicii narratione 2) non memorat; scholiastam hariolari
manifestum est

Schol. Bav. ad vs. 543 xvxtetpxßßsvog : xvt) tou * xvxKsIßsvog.

Lacunae signum posui. Ruth, vertit: reclining; attamen hoc
verbum nusquam idem quod recubare valet quod graece audit:
âvxKXbsa-êxi. In Bekkeri Anecd. p. 26.23 legimus: xvxasïaóxt :
TO KXTXKsïirêxt, cumque eo consentit Athen. I. 42, qui xvxk£77Ôxi
proprie quidem in usu esse dicit de statuis (collocatum esse), saepius
tamen eadem notione reperiri qua KXTXKe7aôxi: accumbere. Hanc
notionem quam Phryn, apud Lob. p. 261 rejicit, scribens:
xvxksitxi Sä êVî Tvjg kxivvjg oùksti, xKKx kîïtxi (leg, kxtxk£7txi) , hic

1) cf. Poll. III. 74.

2) Hell. I. 7.

3) De accusationis genere, quod e](7ciyyshix dicitur cf. Gilbert 1. 1. p. 304 sq.
Thalheim Hermes 37 p. 339 sqq.

40

quoque annotatorem verbe tribuisse dixeris i). Quocirca inse-
ruerim: c^jtttioO\', c^fisûûccv^ vel simile quid.

Schol. Bav. ad vs. 544. syà Ts Trpog arX. : \'opûv yàp, o Aiôvuarég
cpyjii, (juvóvrx rjj opxi/jirTpih tov bxvôiav kx) âa-Trsp vTr£p<C.sp\'^söt^ößSVoq
TOÜ xllolûv s^pxTTOßVjV, O axvâtxg yvob;.....èrxrx^sv xv ßs.

Post i^pxttofm^v vero cod. exbibet: xvt\'\' ißxvrov, quae Euth.
lemmati TovpsßlvSou, vs. 545, ascribit, legens : xvt) < toü> ißxuTov,
prorsus sine sensu. Veram lectionem jam redintegravit v. Leeuwen 3),
TOV x\'i^olov s^pxTTÖßyjv XV TOV è ß XVT ov, à Ts ktX. Similis cor-
ruptela, emendata jam a Dobraeo et Fritzschio in schol. Ven. ad
vs. 1432 (Dübn. p. 312.14) recurrit.

Schol. Bav. ad vs. 545.....óóg txvtx tov "^xvóiov TroiovvTog sTrsi^xv

\'SixKovsJ TW Aiovva-cp. Imme: ^ixkov^.

Schol. Bav. ad vs. 553. xvxßpxtrT^: s^Jiißsvx.

Corrige: >i4^vii/.svx cf. Etym. M. p. 430.42, p. 822.14.

Schol. Bav. ad vs. 555. tx a-xópo\'^x tx ttoXXx: ov "BsIkvvtxi \'UpxKhijg
(TKopo^MV ysvTXßsvog\' ho Trpog TXvTCf (p^tri: a yvvxt."

Quin hoc schol. corruptum sit, nullus dubito. Kam et suspici-
onem movet sententiae constructie et verbum lekvvrxi manifesto
adulteratum est; exspectaveris verbum credendi. Euth. vertit:
observe that there is no evidence that Hercules ate garlic, quae
absurda hic sunt. Audacter corrige: ovk xtro^sx^\'^^\' \'hpxkxsx
(TKopo\'^cov y S va- xßs vov, i. e. intellegere non potest Herculem
allia degustasse, quapropter dicit etc. — Dionysus, utpote deus
delicatus atque effeminatus, in animum suum non inducit, Herculem
olim frugalibus istis oleribus se aluisse, quae milites et tenuioris
condicionis homines consumere solebant 3).

1) Cf. schol. ad Vesp. vs. 1214. 2) Mnemos. 24. p. 340.

3) Cf. Equit. 600, Acharn. 164, 1099, Lys. 690, Suid. s. v. /rxapoSfoig: ....
$s TrspiTrsa-àvTeç oî \'Aùiivci7oi rourcii; ixp^iTccvro. Sic etiam porrum sectile inter cibos
est hominis sordidi, Juv. 14, 133. cf. ib. 3.293.

41

Schol. ad vs. 563 sine idonea causa Rutherfordum distraxisse
recte autumat Roemer 1. 1. p. 170. Nihil ofFensionis habere, quae
cod. Yen. exhibet: to tpóysiv kx) ßij ^îhôvxi tov f/jcrôôv mihi quoque
videtur. Cod. Rav. habet: to — di^óvai txvtxzoü, ubi exciderit
post ^l^óvxi : tov faltjôov.

Schol. Bav. ad vs. 567. s^^^xç: roü TrxvloKstov \\. Txg xpixÔoug: ohv

xx) TX (TTpüjßXTX.

In cod. posteriora prioribus antecedunt. Quin Ruth., haec
transponens, valde fallatur vix dubitandum est. Scholiasta si tale
quid voluisset, scripsisset fere: êx tou ttxv^oxsiou ^i^Kovén,
praepositionem certe non omisisset. Nihil mutandum est. Anno-
tator dicit Herculem, simulac caupona cum ancilla minis perterritae
in superius tabulatum confugerunt, raptim stragulas vestes e taberna
abstulisse. Quas in inferiore domus parte fuisse facile intellegitur,
siquidem et ^svoov et âv\'èpûv ibi erant cf. Poll. I. 78 sqq Insolentius
etiam hoc Herculis facinus erat, quandoquidem iter facientes talia
secum portanda curabant. cf, schol. ad vs. 1, Aeschin. II. 99,
Plato Theaet. 175 e.

Schol. ad vs. 579. (Dübn. p. 293. 40) xxkktt ärnkoißviv : ivtxûâx
(poßoößsvog ô Aiôvuco? ÙTroxpivsTXi (pt\\!xv irpo; axvôixv, "va tixKiv \'EpxxXîjg
yévijtxt xx) xùtoç Bxvôtxg [xs^suoßsvog ùtto Aiovunov^

Ultima expunxi, quae mire hic se habent, in ipso loco ubi
Dionysus infimis precibus aervum, ut suas partes denuo suscipiat,
movere conatur. Verba ùno Aiovûtjou insuper artificiosam tantum
explicationem admittunt; expectaveris\\ ùtt" xùtou.

Schol. ad vs. 593. (Dübn. p. 293 b. 9) ßxpxivav

1) De aedium dispositione cf. Bekk. Char. II. p. 70 sqq., Hermann 1. 1. 4. 19

2) v. Leeuwen 1.1. aliter loco mederi conafus est, praefigendo seil, ultima, inde
ab Koci xhrôç, scholio ad vs. 582: \'dTrsg Trpos ctvrov S Atóvuiroi; vfórspov \'éKsys, tkutcc
héysi xcù cilro(; slpavsvói^isvog Kcti Trai^aiv. Parum feliciter arbitror j mihi quidem
haudquaquam persuasif.

42

Nimirum hoc schol, revocandum est ad vs. 595; si SI TnxiLxKvjpäv
âhâtrsi.

Schol, ad VS. 607 (ib. 32). TrpóffiTov: oùk eu oùTs Kupiccg to
Trpôa-iTOv TrponxXslTxi. •

Yix ac ne vix quidem baec concoquo ; scribendum esse suspicor:...
T^ TTpoutTov TrpoKxXsÏTxi ^xÙTOvg"^. Interpretare: injuria et

parum opportune, i. e. prudenter adpugnam (sibi miquam) eospro-
vocat. — In sequentibus Ruth, edidit: hiot ipxat ttxvtx xùtov
Ksysiv tov ÏIKovtuvx, xyxvxktovvtx It:) to tvtttsjÔxi tous xkoàovûovi ktK.
Rectius Ven. habet: isr) t<3 tùttt£<7ùxi. Inter multas verborum
affeetuum constructiones, conjunctio cum ijt) c. acc., quantum
scio, non occurrit i). In schol, ad vs. 749 eodem scripturae vitio
legitur: èir) to ttoXXx ttpxttsiv, pro: stt) t^ tt.tt.

Schol. Bav. ad vs. 611. àh\\\'•. tcj ij.^ xvt) tijg où XP^\'^^\'X\'-

Ruth, annotat: supply xpv^(T£ooc. Recte fortasse, attamen sic
etiam addendum est post xtt xyop£0(X£uç cf. schol. Ven.
ad vs. 103. Simplicius vero est rij? mutare in tov, quod cod. Ven.
exhibet.

Ibidem. ùtrsptpvx: xvt) tov y^syxkx.

Adscripta in cod. haec erant vs, 610, lemmati hivx, quae
sine justa causa, me judice, Ruth, transposuit. Primum enim optime
illic se habent; voc. enim [^.iyxg saepius in malam partem adhiberi
vix est quod addam 2), Tum obstat quod scboliasta in explicatio-
nibus voc. majore vi praeditum circumscribere non solet vecabulo,
quod vim habet minorem. Valet autem vrrspcpvxi contra naturam,
monstruosa.

Schol. Bav. ad vs. 614. x^iév ti xx) tpixó?: xvt) tov tvxôv <t/>.

1) Cf. Bultmann Gr. Gr. § 131. 2.

2) E. g. Horn, Od. XXII, 288, Soph. Aj. 386, Antig. 1349.

43

Collatis vero scholl, ad Yesp. vss. 91, 541, Eccl. 284 legendum
esse suspicor: àvn tov <;Töy> ita ut ad unam vocem

tpixk haec spectent, aut quae lenior est correctie : xvt) tov
TVXÔV. Apud Suid. s. v. a^iog hoc legitur.

Schol. Bav. ad vs. 638. 7rpotiy.jî(txvtx , ti tvtttó^svov : (ppovtîa-xvtx
TÔûv TrX\'/iym, xTTim;,

Rogari potest, quid xttixoo; hic sibi velit, spectetne ad construc-
tionem an ad verbi significationem. Scholiastam hoc voluisse
libentius credo coll. schol. Ven. ad vs. 655 : TrpoTtß^; ovMv : xx) vvv
oïov ovx sTTiaTpsCpiii, quamquam Phryn. in Bekk. Anecd. p. 60. 2
dicit: ttpotipt&v: to (ppovtt^stv, nihil addito.

Schol. Bav. ad vs. 646. Trrjvlxx: Ùq ßh xhôxvô^svoq xx) xùtoç o
ù,iôvu70ç ksysi: „ttots ßs hv^pxq

Ultimis mendum inesse nemo non videt. Locum tamen non tan-
gerem, si quodammodo perspici posset, qui scholiasta ad hanc
explicationem adductus sit. Vs. 646 eum legisse mihi subit : 0ÏP :
iAA\' sjyj stt) tovti xx) tt xt x^xq .... ÄION. : -z\'^vixx ; ita ut Dionysus
janitorem interrumperet. Sed ne sic quidem in schol, aoristum
expectaveris. Qua propter reponendum duco: ttóts ßs tó^^siq; In
futuri forma non est quod haereamus; praeter aor. stuttti^^x etiam
£Tv\\px scholiasta agnovit. cf. schol, ad vs. 149, 652, Thom. Mag.

s. v, TUTTT^rei: XpeÏTTOV ^ TV\\p£l xx) 7rxi7£l,

Schol. Bav. ad vs. 657. ovx Itttxpov. <oüJ{ exivm^^. ovx ^adé^viv.
Ô yxp TTTxpßOq xeCpxK^q xivyi7iq xx) x)\'7Ôi^7iq.

Suid. s. v. sTTTxpov verba xlvij7iq xx! absurde omittit. Inserui
quibus propter sequentia carere non possumus. Verisimile autem
videtur Suidam ea quae addidi jam in ms. suo non legisse itaque
verba indicata expunxisse.

Deinde: trüg ovx sTTTxpov: êTrit o\'i ôiyévtsg tov ßuxT^poq Xsttt^ xxp^£i

TTTXPVVVTXI. [j? OVCppXlVOVTXI 7rp07£V£yxÔVT£q \' OVTOÛ ^ C^^flT/V, ^^XTO fiOV ïj
.TTK^y^, ov TPOTTOV XTTTBTXt XXp<pOq ßVKTi^pOq].

44

Haec seclusit Ruth., cui ab omni parte assentiri nequeo. Hisce
omnibus enim deletis desideratur aliquid; nam révéra stipula eum
nou titillavit. Ad veram codicis scripturam proprius nos accedere
credo, si restituimus : outu (p-^civ (seil, s] sTrsTr^yiji:)

ßOLi jj TTXtjyyj — ßmTvipoi. stts) ol êiyévTsg — Trnxpvuvrxi. Compara-
tionis expositionem haec tantum continere manifestum est. —
Ruth, accentum ôlyovrsg hic servavit ut in schol. ad Lys. 1004:
ôiysiv. Yerbum tamen ôiycc valde suspectum est et ex ipso
accentu vitiose posito a grammaticis fictum videtur i). Recte vero
Herod. Trsp) ßov. Xi^. p. 22 scribit: .... Xsysrxi Sè vTrorxKTimg kxtx
TOV dopitTTOv èàv ôlyai.

Schol. Bav. ad vs. 651. Aioßsloig: \'S>jßüg rîjg Aiy>tthg

<puXîjg xtto Awßov tov \'HpxtcXsovg [. Aioßsioig\'. £(tt)v \'HpxuXsiov avtóêi
ttsp) ov y.x) \'Pixvo\'g (pija-i dijXüv oti AwßCfi \'HpxzXijg <C£Xs7 avv^syivito.

Ruth, recepit conjecturam Fritzschii ; cod. exhibet : Aioßog \'RpxKX^g
iysvsTO. Priera etiam apud Suid. occurrunt. In schol. Aid. vero post
^Atößou legitur: spccßivov, a Musuro illatum ut congrueret, nisi fallor,
cum Steph. Byz. s. v. Atoßsixx .... \'Hpx)i?^iig yxp iTri^svaSiig Tvxpx KcA-
Aüt^ ^pxaQij Aio\'ßov tov vlov xvtov. — Mihi autem verba tov \'HpxxXeovg
delenda videntur collatis quae Suid. i. f. exhibet : kx) aioßsixxx^ovxg
Xiysi xtto Aioßsloov tov ^i^ßov og ùvôfixa-rxi ovTccg xtvo tivog Aiößov
(ex schol. ad Acharn. vs. 603 desumpta) et Etym. M. p. 277. 24:
ovo,ux Kvpiov i^pmg \'Aôijvxiov ivf)\' ov Aioßstxg kopT^j. Nihil enim tribuendum
est Etym. M. p. 102. 42: xtto tov xvlpog, xv^poßog, cag xtto Aiog
Aioßog, Kvplccg ó ttxt^p (Meineke Trxtg) \'UpxuXsovg, cum propter sen-
tentiam ridiculam tum ob locum quaestionem etymologicam conti-
nentem ineptissimum. — De hoc igitur Diomo nihil innotuisse satis
apparet, sed facile intellegitur postea addita haec esse, ut nexus

1) Cf. Etym M. p. 25. 28. Exemplorum copiam contulit Elmsley ad Oed. Col. 470.

45

inter Diomum et Herculem constitueretur. Itaque rescribas velim:
.... àTTO Aiêi^ou <T/!\'cç>. —■ Cetera tamen, cum ipsius Rhiani
versus perierint, nimis incerta ratus manus abstinere satius duxi.

Schol. Rav. ad vs. 685, mv hxi yevmrxi : vTrspßoXmSig sJttsv. otxv
yxp [kx)] hxi x\'l xpijcpot yivmrxi, xtïqKÙstxi b xxTiiyop:ópt.£vog.

Voc. Kxl quod e textu irrepsit, manifesto delendum est. In
sequentibus vitio typograpbico, opinor, in vss. ex Iph. Taur.
allatis, apud Ruth, legitur: i^eaccax Sf | kx) Trpiv y \'Apsloig h Trxyotc,
ktk. Pro y^ servandum est quod. cod. exhibet: a\'.

Schol, ad vs. 694 (Dübn. p. 295b. 33) kx) ylkxtxixgi xvt) toü
YlKxrxikxg. tovg aruvvxuiixxatrxvtxq \'èoûxovg \'EXXxvixôg (p^uiv sXsvôs-
pwô-^vxt kx) syypx(p£vtxg ûç TIXxtxuTç (xufatroxitsvtxsôxi xùtoT? , "his^im
tx stt) ^AvTiyivcvg toü Trpo KxXXlov. KxKKÎaTpxTÔg cpyjiriv où (TwxXoiCpîjv
eïvXi, XKXX \'êlxxsktov l^lxv, cvjßx\'ivouaxv to \'héov.

Sic exhibent codices Ven. et Rav., nisi quod hic omisit verba :
xvt) toÏ) YlKxtxiéxg et ultima inde ab KxKXîaTpxTog, quae in prin-
ciple scholii ponit cod. Ven. In ceteris codicibus ultima haec
sequuntur : . . . . cr>!ßx!vctja-xv to lèsv slvxi i; ofxoiovg ^ysTaÔxi ToJg iv
UXXTXtX(7l to sip^ov V£VlK\'^K0<rt TTS^o\'v.

Quae male disposita esse nemo non videt. Priera hoc modo
redintegranda esse suspicor: xvt) toü TlAxTx/exg. lixXXhrpxTog—\\lixv.
(rmixivei Sf to fjvai ofzolovg ^y£Ttjêxi TÓïg ktk. — Nunc cetera
excutiamus. Plataeenses jure civili donates cives Athenienses minute
jure fuisse opinatus, Ruth, audacter scripsit: Tohg ZxXxfxTvi vxuptx-
XwxvTxg, deiade i. {.•. <^kx) \'èi£^iùv—KxXKicu*. At cum

de illo diverse civium genere nihil tradatur et hoc unum constet,
Plataeenses, primes civitate donates, omnia civium ingenuorum
jura non habuisse i), admittenda haec correctie non videtur. Nomen

4) cf. Gilbert l.L p. 206.

46

proprium quod inseruit, eo opus erat quia ultima Hellanico, quem-
ante pugnam apud Arginusas vita defunctum jam esse verisimile
est 1), tribui nequeunt. Attamen nomen Philochori inserfcum nullo
argumento corroborari potest. Neque felicius, me judice, Fritzsche
contextum restituere conatus est, qui pro \'E>.Köc,vtxoq legi jubet
^iköxopoi, eadem nimirum opinione de Plataeensibus in errorem
inductus. — Licet difficillimum sit errores grammaticorum in locis
graviter mutilatis investigare neque semper prima corruptelae causa
indicari possit, hic tamen suspicionem proferre audeo. Proximo
ad archetypum scholium accedere probabile mihi videtur, quod
praebet cod. Yen. ad vss. 692 sqq., a Rav. omissum. Ubi haec
leguntur: fVs/S^ Tobg (Tuyvxvßoix^aoiVTxt; os6)^ov; sKsuUpovi; STroiyjffxv.
koi) uhxtxtoi; Sf sIttsv ug xx) tüv WKxrxikav x^svtcov sXsvUpovg tou?
av\'Jvxußxx^^ijxvTot,; ttsp) XxKxßjvx. Quae annotatie a grammatico
nesoio quo locupletata videtur, qui auctoris nomen addidit.
Quibus deinde perperam in scholio insequenti receptis atque
priore scholio omisso, tertius annotator insulsa illa adjecit: hs^im
Tot lit) \'AvTiysvoug XTÄ., ut quos servos scholium opinione sua
Tellet, indicaret. Nunc etiam patet qui verba xvr) tov uxxtxiéxg
et hxkk\'kttpxTog cpi]jiv xrx. tam mirum in modum sejungi potuerint,
a Rav. autem prorsus omissa sint. — Quam corruptelae expla-
nationem certam esse minime contendo, probahilitatem vero
quandam habere opinor. Ipsa tamen codicis Rav. verba restituere
supersedeo.

Quod ad vs. 693 interpretationem, a Kirchhoffio, cui v. Leeu-
wen adstipulatur, et a Kockio aeque dissentio. Servos anno 406
libertate donatos novos cives adscriptos esse Plataeensibus, quibus
Athenienses, cum post urbem dirutam anno 428 3) Athenas con-

1) A. Gelli N. A. XIV. 23; Fritzsche in Gomment.

2) Thuc. III. 68.

4?

fugissent, anno 421 Scionem urbem habitandam concesserunt
Kirchhoff pütat. Cujus interpretationi nomen Hellanici in scholio
ob causas supra prolatas obstat, cum verba praeterea: ^is^iàv ktA.,
quibus ad servos, qui apud Arginusas pugnaverunt, annotatio
spectare videtur, manifeste postea addita sunt. Neque schol. ad
vs. 692 Kirchhoff et v. Leeuwen respexerunt, ubi disertis verbis
servorum mentio fit, quorum opera belle Persico usi sunt Platae-
ensee. Hic vero urguendum non est, quod Herod. YHI. 44 Pla-
taeenses in pugna Salaminia interfuisse negat, siquidem diversa
hac de re Hellanicus tradere potuit 3), aut facile intellegitur
scholiastam memoriter haec afferentem, solam Salaminiam pugnam
nominasse, licet de universo belle Persico cogitaret.

De Kockii explicatione, utpote orta e falsa de diverse civitatis
genere opinione, quam supra rejeci, amplius non est disseren-
dum. — Veram loci interpretationem scholium ad vs. 692 praebere
mihi videtur, quod ultimis scholii ad vs. 694 verbis etiam amplifi-
catur. Comice servos libertate honorâtes pro civibus atque liberis,
Plataeenses poeta nominat, quippe quorum servi, bene de patria
meriti, inter cives olim recepti fuerant. Improprie igitur, meo
quidem judicio, verba: m) UXxTxiScg luùv; shxi, accipienda sunt.

Schol. Bav. ad vs. 701. TTMrag âvSprlnrou; ktA. : ort TCoXXxKtg kx)
tsx)t)s%àg xp^rxi toïç xùtoïç.

Haec Ruth, quamquam ipse dubitans, hue transposuit, pro
XpâvTxi legens xp^t^I\' Adscripta erant vs. 689 lemmati:
\'TrxXxitTiAXdiV. eiog l^oya-/!/ o\'t KicßtKo) Trxpxxcäßcj\'^\'^slv lobg rpxytKOvg^
otl ktk. ^

Praesertim ob satis puerilem atque manifesto mutilam annota-
tionem, quae ad vs. 689 restât, distrahenda haec non esse existimo.

1) Thuc. V. 32.

2) cf. Fritzsche Comment, p. 265.

48

Neque sensu scholiastae ohservatio caret, cum e praecedentibus
(Dübn. p. 295 b 15) appareat et per se jam extra dubitationem
positum sit, Phrynichum in tragoedia de variis luctae generibus
multa disseruisse. Cum Dind. vero pro ort legere mallem otxv.

Schol. Rav. ad VS. 710. alt. schol. ßxXxv^g ÔTréer^ç ktK.\'. décv
£i7rs7y „SttÓo-oi jcpxtotjiri yîjç" ow sJttsv «AA\' siryivsyksv osx trxpkx&rxi
ßxXxvsuq toTç Xouoßsvoig ffß^ßXTX. | ßxKxvsvq : lov ovv MKstysv^v h
Tomrcp î^âsi Ksyst.

Ita Ruth., lemmata de suo addens atque ottüVc/ scribens pro
Ô7ré(T^q. Quem errasse censeo. Substantivum enim ßxKävi^, quod
sciam, nusquam exstat nec facile quisquam dixerit que modo
poetae verba explicari possint. At ex ipsis scholii verbis lucu-
lenter, me quidem judice, apparet aliud quid scholiastam voluisse.
Primum lemmate quod Ruth, addidit recepto, xirpcaliKi^Tov illud,
quod schol. indicat, prorsus périt omnique sensu igitur annotatio
caret; ex sequentibus deinde manifestum est in voc. y^c; emphasin
positam esse debere. — Nihil mutare mallem, apud poetam tamen
scholiastam inepte legisse suspicor: b Trovt^pÔTxro; ßxKxvsv;, 07ritT\'/j<;
apxTomi ktK. Pro hac mea sententia etiam facere videtur schol.
praecedens: ua-yrsp s\'t ÎKsysv Trovi^pÔTXTÔç sittiv Trxui^g yijg èwoiït^q o\'i
ßxKxvsJt; KpxTovai xrA. — Ultima Ruth, anglice reddit: In allusion
fç Cleigenes in his character as hath-man. Quae nimis alte quaesita
versio ipsum editorem de textus integritate dubitasse testatur, nisi
fallor. Equidem locum procul dubio corruptum duco. Rescribe:
t. i5. KA. s y T^ùsi TOI OVTOV AfiV^\'} i. e. unum e balneaforibus (qui
pessime Athenis audiebant) jocose i) Cligenem appellat *. cf. quae
exhibet Yen. ; toutov Ts âg ßxKxvsx è^âyst (maie 8uid. s. v. KXsiysvng :
ÎKTxysi). — Et révéra fieri potest ut non sine causa de comici fide

1) Eodem sensu h ^ùsi legitur e. g. schol. ad vss. 177, 621, ad Plut. vss. 610,
869, 884 etc.

49

hic dubitayerit annotator, quamquam, cum nihil de Cligene aliunde
notum sit, res dijudicari nequit.

Schol. Bav. ad vs. 714. alt. schol. wcv râ^s-. à\'èài; oti (/.tasTrxi

TTXpà TûùV TTOhiTUV 5/3 Kx) ßxZT\'rlpiXV TTSpi^Sl^^l\' Vj; ^ßV\'JSTO TOVÇ

STTipXOßSVOVg XVTZ.

In cod. autecedunt: Trpos-sTroteTro 5s ccg (px7i xx) ßxvixv sl5àç on
xrX. Quae Ruth, lemmati: ovx slp^vixig sVö\' ktK. adscribit, cum
Ven. legens: ttpoijstvoisito Trpócpxtriv kx) ßxvixv. Locutio vero Trp.
TpicpxsTiv num omnino graecum sit valde dubito ; a scholiastarum
sermone eam alienissimam duco. Ruth, per sv 5ix. 5vo7v vertit:
Observe that he pretended to be mad to get an excuse, nimis artifi-
*ciose, me judice. Accedit quod, quid talia hic sibi velint, prorsus
non perspicimus. Inversa ratione Trpo^pxaiv corruptum esse ex äg
(pX7iv potius credo. Integram codicis Rav. scripturam esse opiner,
quae sanam sententiam praebebit, si totum scholium lemmati: cùz
slpyjvtxóg fVÖ\' subjunxeris. Hoc dicit: Cligenem vesaniam simulasse
ut praetextum sibi pararet circumeundi fuste armatus, quo a civibus
sibi infensis se defenderet. cf. Suid. s. v. xvsu ^vKov : . ..

Trpo^sttoisïto Trpog role xXXoig xxKÓïg xx) ßxvixv, si5àig on ktx. Quod,
ut recte annotat v. Leeuwen, in ridiculum detorquet comicus.

Sic de Oreste grassatore dicitur schol, ad Acharn. vs. 1167:
ouTog Trpoa-TTOtoüßsvog ßxvtxv roùg TrxpiàvTxg xtb5usv, quae interpreter:
Orestem specie insaniae armatum urbem perambulasse, cum revera
grassatorem et latronem ageret, cf. Av. vs. 497.

Schol. ad vs. 720. (Dübn. p. 296 b. II) sig ts txpxxlov voßi^ßx-.
TÜ TTpoTÉpcç stsi stti ^AvTiysvovg \'ekxxviy.óg xpva-ovv voßtrrßx kott^-jxi.

Recte fortasse de hoe loco Fritzsche judicat, qui, inde ab \'EA-
Xxvixog haec dividens, in fine lacunam statuit. Sicut nunc leguntur
sine contraversia corrupta sunt. cf. supra schol, ad vs, 694.

Schol. Bav. ad vs. 725. alt, schol. Toïg Trowipolg : ToJg

xdoKißOig xx) usfityfiévoig ^iSsAxw, àg stt) voßiußxrccv.

50

Ultima ab hoc loco aliéna esse, cum poeta in comparatione nihil
aliud nisi nummos spectet, certum habeo. A vs. 730 huc aber-
rasse suspicor. — Badem fere aeque inepte in cod. Yen. ad vs.
726 leguntur: de stti voßlirßxroc Sf tw yJßßxrt, quod, ni fallor,
meam sententiam firmat.

Schol. Bav. ad vs. 730. trpouosxodßsv: xvt) tov trpotr-^xxkt^oßsv,

iXxvvoßiv, HtrßxXXOßsv.

Perperam shßxXkoßsv servavit Ruth, vertens : we attack. At pro-
férât mihi, quaeso, exempla ubi aggrediendi notione hoc verbum de
personis ponatur. Praestat quod exhibet cod. Yen. : UßxAXoßsv i).

Quod ad voc. vrvppixti;, vs. 730, interpretationem, notissimum
aliquem virum nunc significari v. Leeuwen existimat, Digna etiam
quae ab oblivione vindicetur haecce observatio mihi videtur Rader-
macheri : Trvppixc heiszt der Rotkopf und Leuten mit rotem Haar
schreibt das Volk noch heutzutage besondere Pfiffigkeit zu. Inter
alia testimonia alfert Mart. Epig. XIL 54:

Crine ruber, niger ore, brevis pede, lumine laesus,
Rem magnam praestas, Zeile, si bonus es.

Schol. ad vs. 750 (Dübn. p. 297. 31) to Sf Trxpxzovuv oùz
^ßstq stiiöxßev Xsysiv, xxTxCppoväv tùv Keyo^évcoa -rrxpx tüv Ss(T7roTcSv,
dxx\' \'ia-coc to Xxôpx aTrxxpoäßsvog. hhv kx) ùtxkouittxç o\'i \'AttikoI <px7iv.

Corrige:... ctxx\' laov <ti5 mtxkou^töiv\'^ , to XxSpx strxkpoüßsvcg
ktX. cf. Thom. M s. v.

Äd vs. 755 sqq. Post Xanthiae verba: kx) Tog kv7xi kx) xvtog
KV70V, explicationem scenicam v. Leeuwen addit: „Clamores audi-
untur post scenam". A scholiasta hic dissentit, qui post è^cfixa--
Tr/txç servum, clamore intus audito, subito tacuisse putat. Ego
scholiastam sequor. Post Xanthiae enim verba vivida et alacria

1) Cf. Koek ad Equit. vs. .525.

2) Pliilol. 57 p. 224.

51

kx) Sîç, KÛ7XI elamoribus necopinato sublatis, sequentia

nimis languide et sedate sonant. Nisi forte jam antea tumultum
intus auditum esse sumas, cujus causam nunc tandem, amicitia
inita, rogare audeat servus. Quod contra morem consuetudinemque
comoediae esset neque cum servi indole congrueret. — Neutiquam
vero minore alacritate actio centinuatur, si post ofiOßxaTiylxg
aposiopesin statuimus, ita ut deinde Xanthias, quodammodo per-
turbatus, roget : rig cSroc ovv^ov sar) öo\'pvßog ktX.

Schol. Rav. ad vs. 767. Trxpxx^psTv : tw £Ùpia-KOf/.évcfi aop^.

Restitue: tw eupi^KO^évcp a-o!pcc<^rîpa

Schol. Rav. ad vs. 775. ylvkiaßm: rZv ffs/uvav fjtsxôùv kx) ^lioov.

In ms. lemma erat: kx) Xvy 17i/,siv, cui haec adscribi nequeunt.
Suspecta tamen mihi est vox yXvzitrf^oi;, quae tantum recurrit
Athen. Deipn. V p. 200 a et C. I. A. 1625.49. Huic vero loco
non multum tribuo; illic quidam corrigunt: y >.vkx7 [ao c, quia
usitatae verbi formae sunt : yXvKxt^cc vel yXvKxiva. In lemmate
fuerit, me judice: XiyuapcSiv. Adjectivum Xiyó? non de vocis sono
tantum in usu est, sed etiam de verbis ponitur. cf. Hesych. s. v.:
o^v?, jJSu? .... s7n(paivvit-/,c. (?) ov t^ (pccvîfl kxÔx kx) xväo) , âXKx tc7c
pii(iX7i. De cantico adjectivum usurpatur Hom. Od. 24.62. (in vs.
suspecte).

Schol. Rav. ad vs. 800. TrXxiaia-. rx rm ^ùhav Terpxycovx. \\ TrXxltrix

^vßtj^ktx : utttsp ^klvstx sv oJ? ttklvêsjdv^tv. to ^vptttijktx (prO : uvß-
f/.lKTx) TTpOÇ Ovhsv, xXh" oloV TTSptTTX Kx) (XO0X.

Sine justa causa priera Ruth, distraxisse neque intégra haec
esse persuasum mihi est. Restituendum puto: tx sk ^vXcov
TSTpxyuVX -^TT-^yfiXTX^ Sl77rsp KT>.. cf. Suid. s. v. TTKxhlOV: Kx) TO
SK ^Óxccv TSTpxymuv (corr. t st p xy o^v ov) 7riîyf/.x 0 Tivsg TtXivôlov
Kx\\0v7ivy Hesych. s. v. Ultima quid hic sibi velint, non assequor.
Ruth, vertit: The word has no special reference hut means, so to
speak, subtle and clever. Intellegat qui possit! Scholium gravius

52

perturbatum esse, quam quod sanari possit mihi videtur. Itaque
manus ahstineo.

Sequuntur verba: tovto Ss fl? evpitriltjv, quae vs. insequenti Euth.
adscripsit, addehs tamen fieri non posse ut pro certo dijudicetur,
ad quod lemma haec pertineant. Nec facile, cum sexcenties sive
ipse Euripides sive ejus fabulae a comico vellicentur, cuiquam
continget designare quo loco scholium olim legeretur. Attamen
quin Ruth, in assignandis his huic vs. erraverit, nullus dubito;
nullum enim hic idoneum sensum praebent.

Schol. Rav. ad vs. 810. tcp a-^ Sso-ttöV^ jctA.: xvtov yxp o xyüv.

Hanc annotationem jam sic satis obscuram Ruth, etiam obscu-
riorem reddidit vertens: The txyév being presided over hy Dionysus.
Quem si recte intellego, ad poetarum disceptationem, quae sequi-
tur, haec pertinere putat. Perperam me judice; aliud quid scho-
liastam voluisse mihi constat. Explicationem haec continere eur
Dionysus „ri^? IßTrsipog" appellari possit, itaque voc. xydiv

ad ipsa Lenaea spectare opinor. Ludi scenici enim tunc celebrati
ei sacri erant i). Ad hoc lemma igitur, vs. 811, scholium revo-
candum esse puto.

Schol. Rav. ad vs. 819. a-aiv\'BxXficcv: ami/^xxßo? xvplccg to Trsp) tov
(pKotov tov kxXx\'mv ^hßx.

Haec depravata esse nemo, opinor, non intelleget. Yerti enim
cum Ruth, nequeunt: by (tkiv\'^x?. ßo g is properly meant the
scrapings from the hark of a cane. Yoc. ^hßx, quamquam apud
Suid. s. V. axivMxxßoi et schol. ad Nub. vs. 130 quoque legitur,
minus aptum mihi videtur. Yalet enim (tkiv^xX^oq (vel !rx,tvlxKxiA.og):
assula, splinter, non: ramenta, schaafsel, quod etiam testantur
schol. ad vs. 824, Suid. 1.1. et Hesych. s. v., qui interpretantur:

1) Cf. schol. ad Acharn. vss. 202, 504.

53

crjcoAcvp \'). Peculiariter autem de calamo dicitur teste Galeno Gloss.
Hippeer. axivluKijusi\'. (o-/ a-« t < TlhQ^.) nxKxßov. Cohaeret

praeterea, nisi fallor, cum verbo irz\'^siv. cf. seid~scindere. Qua
propter et bic et in schol, ad Nub. vs. 130 legendum esse suspicor:
o-^/o-j««, itemque apud Suid.: rà tccv kxkx^oùv àv0(tx\'kj^xtx (pro:
xm^vŒfiXTx) ^ anéxoTTsq. — Quid vero verba Ttsp) rov (pKoióv hic signi-
ficant? Nisi longioris annotationis residua haec esse statuere prae-
stat, conjicere lubet restituendum esse: a-yjv\'^xxßoq kupicog to tts-
p it tov (:pxoiov, <Tö> tiü KxXxßou (Txii^ßx, — Fortasso operae
pretium est animadvertisse praepositionem in codice accentu carere.
De neutre autem (phoiôv cf Hesych. s. vv. (pxoióv et Trhupx.

Ib. TTxpx^ovix: <iiiupiaq Trxpx^évix rx> Trsp) tov rpo^ov skaißsvx.

Interpretatie profecto parum perspicua ! Euth. : properly anything
dragged round hy a wheel is Tcxpx^ivtov, quae versie, nihil lucis
afferens, ne probari quidem potest. Quamquam vocis significationem
satis non constare recte annotat v. Leeuwen, probabile mihi est
non injuria Fritzschium Bekk. Anecd. p. 58, 11 secutum esse,
qui explicat: elavus axium rotae eontinendae praefixus. Itaque in
scholio nostro haec fere fuisse credo: CiKopicaq Trxpx^óvix tx^ yrxpa,
(cum Aid.) tov rpoxpv <3tx tov x^ovoq\'^ sXko^svx.

Vs. 818 sqq, hrxi v\\ptXÓ0c<}v ts Xoyav nopvùxioXx vsixvj

(TXlV^XXXßWV TS TTXpX^ÔVlX, CTßlXSVßXTX T Spy m
(pccTOç äßvvoßsvov 0psvoTS!CTOvoç âvlpoç
p^^xù^ \'iTVTToßxßOVX,

Merite in hisce vss. multi viri docti haeserunt, in vocibus
XsvßXTx T spyeov praesertim, pro quibus suspicatus est BlaydeS;
(TßtXsvßXT^ sTTÔov TS, qua conjoctura parum proficimus ; v. Velsen :
(jßiXsvßXT^ xTsipovç, sed abesse nequit conjunctio, ut observavit v.

1) Cf. Diosc, I. 17; Hippocr. p. 649, 49.

54

Leeuwen, qui ipse cenjecit: (jßiKsvßd rs rópvov. Operae pretium
est laudare facetam emendationera, quam fecit Blass i):
XivßXTospyoü, quam ceteris praestare opinor. Confert vs. 826:

(TTOßXTöupyög,

Schol. ad vs. 824. (Diibn. p. 299. 21) ttivxkvitov dma-trsiv: xttosttöóv
TX plißXTX äjTTsp Trivxxxg xtto ttxoiccv , oüx óóc eupt7rß)^g axiv^xxßoög.

Legendum erit:... Suryrsp Trhxxxg xtA. , vel simile

quid. Ultima quae locum suum hie non tenent, lemmati p\'^uxrx
yoß^oTTxy}^ jam reddidit Euth.

Schol. Bav. ad vs. 825. yviysvsl (pvtryißxtr. xvt) tov ßsyixx^ uots
crsiitßoug ttoisTv\' xp^xlx yxp vttovoix to vtto ttvsv^xtccv asUaóxi tijv yijv.

Eadem ceteri codd. exhibent, nisi quod post Trvev^uxTuv inepte
praebent: xxTsxo^mv. Quin locus mutilus sit dubium non est,
me judice, cum omnes ventos e terra prorumpere antiquitus non
crederetur itaque ultima, cur ynyevsl verti possit: ßsyxK\'^
cctt£ (t£ i aßovg ttoisTv haudquaquam explicant. Certissime autem
xxTsxoßmv corruptum est, quod intellegi nunc nequit. Viam
tamen ad scholium redintegrandum, nisi fallor, indicat. Propono: .. .
xpxxix yxp vxo\'voix to vtto ttvsu^xtccv xxrxysioov irsuaqxi tyjv yijv.
cf. Suid. s. V. (TsuTf/Jg: irvevßXTog eig tx xoiXcißXTX t>jg y^g iyxxöstpx-
êévTog 2). — De adjectivi forma cf. Lob. ad Phryn. p. 297, Bekk.
Anecd. p. 47, 14.

Schol. Bav. ad vs. 826. xliTryj: <iKi<nrvf^ ^ sxrsTpi^yJv^ xx) XsTx\'
ovTccg yxp XsyovTxi ol toiovtoi xdTpxyxKor [x(p^ «J] kx) Ki(T7ró<^7rvyoy-t
<C.o\\ Ksloty- TX hx\'ix.

Verba x(p\'\' ov expunxi; voc. }A(T7ró-!ïvyog compositum esse videtur

1) Hermes 36 p. .310.

2) Quod ad veterum de terrae motus causis opiiiiones, consule Aristot. Meteor.
II 8, 4, 18; de Mundo c. 4; Plin. Nat. Hist. II. 81; Sen. Quaest. Nat. YI, 12, 15,
20 sqq.; Gell. N. A. II. 28.

55

cum adjectivo xi^trot;, non derivatum a substantivo A/Vttjj. cf. vttô-
kKTTToq. Ceterum Ruth, contextum recte restituisse opinor, etsi quod
ad sequentia id pro certo non affirmaverim. Edidit scilicet : xicnn^ :
KûihXi<rtpxtoq\' K.Xi^TTyf^ &yjpihov Xstttov (r<pó\'§px\' os xx) oî tx lo-pcix
ÄsTTTo) XKTTTÖK\'^uyo\'^. xsyovTxt. An forte extrema hunc in modum
constituenda sunt:..,, o] rx hxix Ksttto) xiutrxi Ksycvrxi"^ Apud
Suid. enim et Hesych. duos locos inveni, ubi expressis verbis
homines, quos Horatius i) depuges nominat, graece etiam x\'ktttxç
audivisse legimus, Suid. s. v. xhiroi haec habet :.... >Àyovrxi
xx) ol ^Mvjvxloi STTtósrixcéi? KÎ<77rxt, "èix to ... . xTToyXovrou? shxi,

Hesych. s. v. k\'ktttxi : ol ^xpain^ptxa-^svoi rx xxrcn ßspy^. Neque per
se spectatum improbabile est homines hujusmodi corporis figura
praeditos bestiolae cujusdam nomine appellatos fuisse, id quod
hodie quoque fieri solet, si cui singularis sive corporis sive animi
simihtudo cum animali est.

Schol. Bav. ad vs. 833. xiroisßvvvshxi: xvr) tou xzovosTtxi aiwTrccv.

Prudenter nihil mutaverunt editores, quamquam jam Küster
locum vexavit, qui legendum esse: „s7rivos7Txt, meditatur, mente
volvW suspicatus est. Satis enim vulgata defenditur hoe loco,
Plut. Sol. c. 31 : fV) Tovroi? ^s ttoKKôôv vouhrouvrcov xùtov ûç xttoÛx-
voußsuov ÙTTO roü Tupxuvou xx) TTW^xvoixevav, tIvi ttijtsÓuv OVTCCÇ àrOVOSÏTXt,
Ta y^pcf., s^iTTÉV. Praeterea cf. Zon. s. v. xitiwix : xvoix, vßpiq,
Hesych. s. v. ùttÔvoix (corr. xttÓvoix): Ù7rspyi(pxvix, ôpxaoi;. Et. M.
p. 131. 3. — Verbum hic valet : însolescere, fastidium prae se ferre,
atque ponitur de iis, qui eminere se ceterisque mortalibus supe-
riores esse persuasum sibi habent 2).

1) Sat. L 2. 93.

2) Frequens substantivi à^révoix est usus sensu: arrogantia, apud Joannem
Chrysost. in Homiliis, teste Casaubono ad Tlieophr. Char. 24.

56

Schol. Bav. ad vs. 839. àtrspixâx^rov : oùk sldótoc, xakslv. oïov oùk

xv tiç ttspixxxvjrrxi.

Integra haec esse non credo; priora saltem quo modo huic
lemmati adscripta esse possint parum liquet. Aliud quid scholi-
astam hic legisse, nisi egregie fallor, indicant é. g.: xTrsipóxxXo.v.
Ad hanc enim lectionem utraque explicatie apte quadraret, si
cum Blaydesio vertere liceret: loquacitate non superandum. Nam in
compositis cum x-nsips — utraque adjectivi notie valet, Significat
aut: ig nar us, expers (Thesmoph. 119 xTrsipoxsx^g, Pind. Nem, 4.30
xrrsipoßxxxc) aut: infinitus (Aesch. Suppl. 71 xTrsipó^xKpm). In
contextu igitur tale quid scholiastam legisse probabile duco : tov
xttstpixxxov, tov koßttocpxksäopp\'jlpiovx cf. vs. 815 o^ukxkov.

Schol. Bav. ad vs. 840. xKviùsg c3 ttxI ktK. : xvt) tov ovtcc; Ss? av ;

In lemmate xXi^ôsi scripsit ßuth., annotans scholiastam xXijôùg
intellexisse, quamquam quomodo sententiam construxerit baud
facile dixeris, Praeter necessitatem, ut opiner, cf. schol, ad
Plut. vs. 123; argumente esse nequit schol, ad Nub. vs. 841.
Versie autem ejus: are you really he? prorsus est rejicienda Quid
si ad vs. insequentem haec pertinent, ita ut verba av "è\'Ji, magna
cum emphasi in versus initio posita, fulcimento sint? Cui cen-
jecturae favere videtur, quod in cod. Rav. in fine annotationis
haec legebantur. — Quae autem de varia lectione: xkvjùsg [xK^ùh
Ruth.) si ttxhq ktx. Ruth, dicit, ut parum probabilia praetermitto.

Schol. Bav. ad vs. 847. xpvx pcéxxvx: àq TOixvr/jq ysvofJLsv^q ôuaîxq
TÛ TvCpàvi h T^ Ä>j^xi Txç Kxrxiy\'iixc.

Immo: stt) tw ut jam Küster restituit. Primum enim

negandum est sv tcj umquam graecum fuisse i^vo X\'^^xvTt (Ruth. :
in cases in wich he has stopped hurricanes), tum schol, insequens

1) Ribbeck, Rhein. Mus. 49 p. 472, proposait àTropo^âhnTov, quod parum verisi-
mile est, ut opinor.

57

planum facit id quod scholiasta voluerit : .... oTrcaq Aj^Çjj ri ttvsv^x.
— Eadem corruptela recurrit in scholiis ad Vesp. vs. 1025, Av.
vs. 100, a Leeuwenio i) jam sublata. cf. supra schol. ad vs. 475.

Schol. Bav. ad vs. 849. à Kp-y^rixà? ßh ktK,: s\'i? t^v tov \'iKxpov
ßov^-Si\'xv iv Tolg lipvjni.

In cod. haec sunt: o\'l ßh sU tvjv otA., deinde in fine: SpxavTepov
•yxp "èonel slvxi to TrpoTumv, quae Ruth, lemmati: êpxavvsrxt, vs.
846 , ascribit legens : Ô p xa- vt s p x yxp £. t x tt póc uv x. Per-
peram sine dubio. Vocem enim ôpxavvsrxi hic ad verba acerba ac
vehementia Euripidis, vs. 836 — 40, spectare luce est clarius. Nec
facile adducar ut eredam scholiastam, quamvis stupidum, hoc non
intellexisse ideoque explicationem in paucis ineptam et quaesitam
dedisse. — Loco haec non movere cautius mihi videtur, quamquam
nihili esse codicis scripturam jure perhibet Fritzsche. In causa
est, nisi fallor, gravis libri Ms. corruptela, qui lacerum fragmentum
longioris annotationis nobis servavit.

Schol. Bav. ad vs. 854. xsCpxXizlcp : xvti tov x^p!^.

Ruth, in annotatione: The spelling xlpog prohahly represents
the ordinary pronunciation. Quae sententia quomodo argumentis
firmari possit non video. Vocis enim xhpig cum etymon plane
obscurum sit 2), conjecturis de ratione scribendi parcere praestare
videtur. — Buttmann 3) vecem etymologice cohaerere cum adjectivo
epico xhvéç suspicatur, conférons : Kv\'hpég — Kvhéç, -vpySpo? — ■•pvivóc.
Qua tamen conjectura nihil proficimus cum ne hujus quidem ad-
jectivi scriptura constet. Teste enim scholio ad Hom. II. II. 87
(cf. Eustath. p. 178, 22) etiam âlivôg in usu erat. — Similem
dubitationem habet scriptura adjectivi Mpoôg.

1) Mnemos. 24 p. 339.

2) Cf. Meyer Handb. d. Gr. Etym. I. p, 141, 143.

3) Lesil. 1. p. 194.

58

Schol. Rav. ad vs. 864. kxti ßäxx tov jctA. : ccas) \'é(pvj „kx) ov
m^cßslc Tt^Xsipov sie; ßstrov 0spuv\'\\

Sic Ruth pro : Cpépco, Dind. 0sps. Unusquisque ultimis, sU ßscxov
(pépccv, locum hic non esse concedet. Nihili haec sunt nec facile
intellegitur, qui ad poetae verba, quae nunc legimus, addita esse
possint. Gfravioris vitii apud ipsum poetam indicium haec con-
tinere mihi videntur. Fritzschio, Kockio ceterisque tacentibus,
v. Leeuwen in ann. crit. se satis non perspicere unde accusativi,
vss. 862—64, pendeant confitetur. Nec sine causa. Equidem nimis
audacem me non puto textum corruptum esse contendentem. Vs.
863 sq. a verbe ^xKvströxi, utcumque pendere possunt, attamen
Euripides dixit: ïtoi^ôç elß syccys . . . . "hxKvsiv, Ixkv&uùxi , neque

m

ullo modo cum verbo Ixkvsiv hi vss. conjungi possunt. Praeterea
admirationem movet Euripidem, postquam de singulis tragoediae
partibus in disputatione cum Aeschylo tractandis in universum
locutus est, necopinato fabulas quasdam nominatim addere. Sic
fere exspectaveris: kx) toüto tov uvjksx ys^ vel tale quid. Quas
ob causas post vs. 862 puncto distinguendum esse, deinde post
vs. 864 totum vs. intercidisse verisimile duco. Quo vs. Euripides
dixerit se has fabulas ad certamen in promptu habere. — Neque
huic suspicioni objici potest, quod Aeschylus a se nullas ofFerat,
quippe qui ad manum tragoedias suas non habeat, quandoquidem
ejus ars tragica vitae superstes sit. Postremo sic etiam magis
perspicitur acerbae Aeschyleae responsionis ambiguitas, si Euripi-
dem de fabulis suis tamquam de praesentibus locutum esse suma-
mus. Neque inutilem majorem hanc perspicuitatem esse, ostendit
schol, ad vs. 868 i). —- Ut ad initium revertar, perperam codicis
lectionem et Ruth, et Dind, immutasse, post supra dicta vix est
quod addam 2).

1") Cf. Fritzsche in Comment.
2) Cf. Roemer 1.1. p. 188.

59

Schol. Rav. ad vs. 877. ô^v^spif^vof; : roJg [/.arot, (ryJ\\jj£ccg sùpitrxo-
fiévoig Kx) àcpxvsai.

Praefero quod ceteri codd, exhibent: xo-x0é(ri. cf. schol, ad
vs. 61, vss. 927,1122.

Schol. Rav. ad vs. 890. Quamquam quin Ruth, huic vs. recte
subjunxerit quae in cod. legebantur ad vs. 459, nullus dubito, de
ceteris tamen ad vs. sequentem adscriptis satis mihi neu constat.
Yerba enim : ai^fj^siccrêcv on l\'êiûti^g Xkyerxi o Trpo; ysvog lliog kx)
xfixôtiç, minus apte hic, cum de deis sermo fiat, se habere nemo
non videt Qui tandem de novis illis deis dici potest, Euripidis
consanguinees eos esse? Siquis putet poetam secundum scholias-
tam in voc. l^iÛTijg duplici significatiene lusisse, nimis tamen ex-
pressum illud Trpog ykvog mihi videtur. Quapropter ad vs. 459
haec pertinere opinor. Fortasse ut haec annotaret insolite vecis
usu inductus est scboliasta. Cum ceteris codd. legendum est: xvt)

TOÜ Tohq ÎS/cUÇ, Tohg TTOXItXC. (7i1ßSlC0T£0V Sfi OTI Kx) \'ihtmvjq KßySTXt ktX,

cf. Suid. s. v. \'i\'siütxi (ubi kx) manifeste excidit), Etym. M. p,
466, 10,

Schol, ad vs. 891. (Dübn. p. 300b. 26) toJciv IhooTxig ösolq: Tivsg
iv TÜ ôsoïg lùo TiÛBX7tv (i. e. personae mutationem statuunt) \') "vx sv

^ to, }^!ot tivsg 701 üißßx kxivóv.

A contextu prorsus aliéna haec esse atque ad vs. 889 pertinere,
ut jam observavit v. Leeuwen, liquido patet.

Schol. Rav. ad vs. 892. xlSî^p spt,ov ß07KmA,xi xxpxKTvipi^si Zùpnrilviv
sùsTTiCpopov ovTx ivr) to ovoux^eiv xlôspx \'<C,tov xspx\'y-.

Haec adjeci coll. schol, ad Nub. vs. 570, Etym. M. p. 33, 9.
Ruth, vertit: to address, nomine vocare, appellare. Quae quidem
netio apud Plomerum satis frequens est, apud posteriores contra.

1) Cf. schol, ad vss. 28, 51, 314, Acharn. vs. 899,

60

sicubi inveniatur, rarissima; neque in scholiis verbum hoe sensu
praeditum me legere memini. Hac notione graecum est: xyxxxXdvCxi.
Articulo quoque carere non potuissemus. — Saepius hujus vocis
tragicis, Euripidi imprimis carae usum facetiis suis perstringit
comicus. Cf. Eau. vss. 100, 311, 1352; Thesmoph. vs. 272.

Ib. (tt picpiy^\'. XTTO TOV aV7TpéCp£l\'y XUTOU zx) TTXVOVpySVSdQxi.

Perperam cod. Rav. secutus est Ruth.; recte Dind.: xtto tov
(7TpsCp£iv. cf. schol, ad Nub. vs. 792.

Satis obscura Rutherfordi versio est neque recte locum interpre-
tatum eum esse existimo: From the involution and „malice^^ of
his style. Non enim ad Euripidis dicendi genus haec spectare,
sed ad animi ingeniique indolem, documento est, nisi fallor, voc.
■^xusup\'/svsaöxi. cf. vs. 827.

De verbo (rrpé^siv metaphorice adhibito cf. Ran. vs. 957, Acharn.
vs. 385.

Schol. Rav. ad vs. 911. i. f. hx yé tivx kxöïctsv ktX. : <fv <^pv^)v

"iLzTopo? XvTpoi?"^ ou^sv O Cpósy/êrxi,

E praegressis haec inseruit Ruth.; falso tamen. His enim
Vita Aeschyli diserte obloquitur: êv SJ; Toïg "Ektopo? Xvrpoig
oßotccg syKSKxXvßßsvog ov Cpöèyysrxi ttK^v iv xp^xTg
ohiyx Trpog \'Epßijv xßoißxTx. Praeterea in schol, antecedenti dicitur:
ó ^AxiXXsvg KxS\'-ißsvög s^ti kx) ovk xiroKpivé ßsv og ktK. Minime
igitur Achillem semper tacitum in scena sedisse perhibet, sed hoe
tantum, eum interrogatum non respondisse. Hisce tamen verbis,
si omnino in dramatis initio Achilles tacuisset, scholiastam usurum
fuisse nego. Scripsisset e. g. ov (pêsyyo^svog, uiccttSiv vel simile
quid. — Quam ob rem Rutherfordi conjecturam rejicio, Schol,
nostrum mutilum ad longiorem codicis Ven. annotationem revo-

•1) Cf. lo vs. 1445; Ale. vs. 604; El. vs. 997; fr. 839, 877, 919, 941.

61

candum essé suspicor, ad hacce seil.: ^ rou (\'AziXXex) sv Mupf/,i5Ó!Ttv
3ï ßSXP\' Tpiöóv vißspxv ovVêv ^ôèyyerxi.

Schol. Bav. ad vs. 917. ^ vw o) XxKovvreg : oti ol ttoXKo) èv aavivïfi
èkccXouv.

Ruth, vertit: observe that the ^common people talked in the
theatre, addens hoc schol. unum esse ex iis, quae mores vitae
quotidianae veterum illustrant. Attamen ejus versie probari nequit.
Nusquam, quod sciam, vox usurpatur pro: theatro. Valet:

scena, pulpitum vel actio scenica \'). Haec si sequaris schol. hue non
pertinere quivis videt. A vs. 952 id aberrasse equidem suspicor,
ita ut explicaverit lemma: Zyj^oKpzTiy.ov yxp xvr s^pccv. cf. schol. ad
hunc vs. Verte : quia homines ignohiU loco nati in scena loque-
hantur. — Pro hac mea conjectura fortasse facit, quod schol. in ima
pagina sic legebatur; qui frequens fons errorum est, ut nemo nescit.

Schol. Bav. ad vs. 922. alt. schol. axcp^rv^: (TKophvxoôxi ylvsTxi
TTsp) tov:; sytipoßsvovq s^ uTTvov otxv ovreg sktsÎvoisv tx ixsk^\'

OTTSp au,ußxlv£l kx) TTSp) tou: xxxccg ttuig ßx7xvl^0ij.£v0vg kx) 5:x7tp£:pc-
f/jvoug tx ,u£xyi.

Primum cum Dind. legendum est: skt s Iv cc 71, deinde ultima non
bene disposita esse mihi videntur. Nemo enim, nisi fallor, verba
xKKccq TTcc: locum suum hic non teuere negabit, siquidem in prae-
cedentibus nihil de quaestione vel interrogatione occurrit. Etiamsi
Rutherfordum sequaris, qui satis libere vertit: .... the same sort
of restless movement as comes upon you when put out in any way
and inclined to ivrithe, in contextu exspectaveris: orrsp 7Ußßxlv£i
kx) xK\'mq ttccq ttsp) tovq ktX. a Ruth, vero dissentiens interpreter:....
quod etiam accidit illis quorum membra in quaestione cruciatibus
distorquentur. Scholiastam de membris cum oscitatione extensis,

1) Inversa sane ratione ùéarpov ponitur pro: i7Xffv>), schol. ad Equit. vs. 148;
Vesp. vs. 1291.

62

taedii documento, non cogitasse luculenter testatur verbum S/ä-
a-rpècpsffêxi, quod ponitur de iis quae per vim fiunt i). — Ceterum
sine jactura ultimis careremus, nisi forte expungenda sint verba:
rx [jAxvi, utpote inepte repetita, voc. vero improprie

accipiendum sit. Cui suspicioni vide ne ansam praebeat glossema
subobscurum Hesycbii s. v. axop\'^ivxaóxi: .... ó\'ttsp xx) vrep) tovc xXXccç
Tcccq ßx(Txvi^0fxsvcvq xx) ^tx^Tps^pQ^évouq ffw ßsxäv yivsTXt.

Schol. Rav. ad vs. 928 \'Lxxßxv\'^povg xtK.: xxpxxr^piattxh xx) tqÎjto

OTl TTOXVC A(V%lJAi3? sv TÜ TTOTXfJ.OV: xx) op-/j Ksysiv.

Ruth, annotat: The xx) opy^ presents a difficulty, existimans ad
variam lectionem pro TX0povç, quam nunc ignoramus, haec spectare
aut scholiastam in lemmate i^Trx^Tri^oov latere genitivum substantivi
perperam opinatum esse, ita.ut fortasse legerit: i>u7rôç t idàv.
Priori sententiae assentior, . praesertim cum voc. TaCßpoug apud
poetam minus bene quadrare persuasum mihi sit. Quamquam in
commentario v. Leeuwen recte dicit multum ad rem non facere
quod observarunt recentiores, Scamandri nomen apud Aeschylum
saepius occurrere nec ipsum nomen Euripidem hic vituperare, sed
exempli causa afferre, ut unde Aeschylus materiem dramatum
potissimum petiverit significet, mirum tamen mihi videtur voc.
Txcppog eum adjunxisse, quod semel tantum apud Aeschylum
inveni 2). Nisi nomen proprium idque mentis excidisse statuere
malis (quod verisimile puto, licet quod proponam habeam nullum),
certe voc. quodammodo x^pxxT^pitrTixóv Aeschyli exspectaveris,
minimeque id ipsum voc. quod apud eum, qui alteri insultat
admodum est frequens , apud eum vero cui insultat rarissimum.
Ecquid apud poetam scholiasta legerat: Tx(povq? Qua voce saepis-

1) Cf. Equit. vs. 175; Av. vs. 178; Acharn. vs. 15.

2) Sept. vs. 89.

3) Phoen. vss. 714, 1100, 1188; Ale. vs. 919; Rhes. vss. Ill, 213.

63

sime usus est Aeschylus i), neque minus quam vox rx^ppog argu-
menta ejus proeliorum caediumque plena in memoriam nobis
revocat. In mente fortasse habebat hos Aeschyli vss. (Choeph.
362 sqq.): Ùtto Tpmoi: j rslz^^i Cßölßsvo:, TrxTsp, ] ßST «AAw

\'^OUpiKß\'/jTl I TT X p à "Lxoi ßxv\'h pov TTO pov T £ ô X 0 ô X i JCT A. -

Jam scholii difficultatem me non sustulisse non ignore, sed tamen
lucis aliquid afferre fortasse mihi contigit scholio obscuro insequenti:

t^TslrXt TTOÜ ßäixxov (7L>ViX7rT£0V TO ^TnxtTTTldcCV STTOVTXÇ Vj TOtC CiVCx) TCp

yputtxstoui Mea enim suspicione admissa, aliquante

magis credibile fit scholiastae mentem assecutum esse Dobraeum^),
qui censet eum quaesivisse an virgula distinguendum sit post :
V iTÓvTxc, atquo haec ita intellexisse : mortuos in clypeo

gestatos. Nam si praecederet rx^ouç, non ita difficulter exphcaretur
scholiastam de recta verborum conjunctione dubitasse. — Sin
minus, scholiastae dubitatio mihi quidem plane inexplicabilis est.

Schol. Bav. ad vs. 938 7rapx7r£rx7ßxin roTç Mij\'êi)co7ç: roTç U£p7ty.c7c
JSjjAWÇ,

Cf. Zon. s. v. ß-^xöq: .... keystxt xx) to UtIov \'Pco^xiaTÎ 3), Suid.

s. V. TTXpXTTSTXffßX: .... TTXpXTTXCCßX, to K£\'y0ߣl/Oii ß^kov (VOlum

subsidiarium?). — Praeterea in scholiis hasce voces Latinas, quales
etiam apud Patres Ecclesiae multae inveniri possunt \'\'■), notavi:
ßouphvxpiog ad Thesmoph. vs. 491; xpovXKx ad Acharn. vs. 888;
Cpovpvog ad Nub. vs. 96; sx^xstttccp (exceptor) ib. 770; 7xouTxpiov
ad. Plut vs. 450; irov^xpiov ib. 729.

Schol. Bav. ad vs. 944. Kv](pi70(pSivTx: on s\'hóxsi lovXoc ch o lO/j-
<Xii<7o(p-cv i7Vß7rov£7v xùtm xx) ßxXiarx tx ß\'sKij xtx,

1) Cf. in sola Orestia, Ag. vss. 512, 1310; Choeph. vss. 167, 335, 351, 486, 499,
538, 893; Eum. vss. 601, 770.

2) 1. 1. p. 173; in schol. legendum esse putat: ^ V aa-Ki\'Sm iTrövrett;.

3) Perperam s. h. v. haec leguntur; novo lernmati: acv adjungenda sunt.

4) Cf. Sophocles Greek Lexicon of the Rom. and Bjz. periods, praef. p. 26.

64

Corrige: au yn:oistv. cf. schol, ad vs. 1408, hos vss ex Tita
quadam Euripidis : KvjCpiaoCpxv xpiars vmi ptskdvixTs | av Sf avvé^^g sig
TOi xJaa\' JLvpiTTt\'S^ I xx) avvsTToUi;, cc; (pxai, t^v rpxycp^lxv, Diog. L.
II, 5, 2 de Socrate: èléxsi li aufxTroisTv Eup/7r%. Minus aptum ver-
bum avfittovsjv esse patet, cum ttovsïv de rebus molestis ponatur ;
ttoistv et avßttoistv vero de arte poëtica praesertim in usu sunt cf.
schol, ad VS. 1400, ad Acharn. vs. 412, passim i).

In fine cod. Ven. haec addit: sTspcc Sé iari K^iCpiaoCpZu \'o xx) to
^J^cpiafix s\'tasvsyKÙv virsp tov s]pxùî^vxi riï? èv TrpvTXVsicp aiTVjascc;
quibus lacunae signum apposui. Non dubito, quin objecto opus
sit. De hujusmodi autem Cephisophontis cujusdam rogatione nihil,
quod sciam, innotuit itaque quae supplenda sint pro certo firmare
non possumus. Attamen in schol, ad Eq. vs. 575 de Cleaeneto,
Cleonis patre, haec leguntur : . . . . oi §5 oti ovto; sypx^^s
fzîj IsTv lody/vxt ToJç aTpxTVjyol; aiTy,aiv. Quae cum schol, nostro
cohaerere satis probabile existimo. Qued enim cum Cleaeneti
nomine hanc legem junxerunt, hujus rei ipse ille locus parum
intellectus causa esse videtur. Talem vero legem aliquando latam
esse facile eredam, siquidem saepius homines nequiores hoe
beneficium malis artibus petivisse, praeter 1. 1. ex Aristophanis
Equitibus, etiam testatur Aeschin. Gr. in Ctes. § 178. — Quare-
verisimile mihi videtur addendum esse: Kröv; a t p xt y ovç\'>.
Num recte vero ad Cephisephontem quendam aucterem banc legem
rettulerint, dijudicari nequit, cum plures hujus nominis homines
fuerint nec hac de re praeterea quidquam compertum habeamus 2).

Schol. Rao. ad vs. 951. txvtx: xvt) tov tx xvtx.

Hue Ruth., perperam opinor, transposuit quae ad vs, praece-

1) Apud ipsum comicum frequentissimum est verbum. Cf. Ran. vss. 79, 936, 963,
1021, 1023; Thesmoph. vss. 150, 158, 193 e. a.

2) De jure epulandi in Prvtaneo cf. Schoeli Herm. TI. p. 14 sqq.

11

dentem adscripta erant. Qui scholiasta vs. 951 txötó. legere po-
tuerit, non assequor; quae foret lectio omni sensu cassa. Deinde
in cod. haec sequuntur, quae Ruth, loco non movit: kx) sk touto
K-jiy.u^sÏTXi EupiTTi\'êjjq OTl x^ixCpópccq (Ruth.) Toïg TrpoiTUTTOig tzvoiKsiouq
Xoyoui ■TTspiTiê\'^ijiv. Quae ad textum nostrum non quadrare quivis
videt. Ex eo enim, quod numquam in Euripidis fabulis omnes
personae taciti adsidebant, effici non licet etiam xvoiKs\'ioug
Aoyovg locutas eas esse. — Nisi egregie fallor, ad variam lectionem
scholium spectat i), e g.:

«AA\' sXsyev vj yuv^ ts ßoi ^ovKog ovVsv ^ttov

Xè "èsaTTOTVig x^ TTXpSévog x^ ypxvg xv t xötx.

Ala- X- k^tx

ouK xttoSxvsTv as txvtx xP^^ toX^Sivtx;

Quam lectionem omnino rejiciendam esse non arbitror 2). Yide
ne melius cum vss. sequentibus haec congruant. Causa enim
cur morte affici deberet esse non potuit quod et heros et serves
loquentes induxerat neque hoe fecisse indolis popularis jam est
documentum, sed quod in tragoediis de iisdem rebus, aeque libere
ingenueque ac heri, servi disserebant, neque ullum personarum
conditionis discrimen faciebat tragicus, cf. Acharn. vs. 400, schol,
ad vs. 952;.... oö yxp kxXov if \'iaou Tovg ^o\'j?-oug rolg ^saTroTxig
TTXppyjaiiZ^saSxi,

Schol. Bav. ad vs. 961. ovx sko^toXxkow ktX. : <;öi>> tviv (ppóvi^aiv

xuTccv x(psiXé;u.>]v *.

Hiatus signum addidit Ruth., scholium a vs. insequenti, lem-
mate s^sTTXijTTOVy hue trajiciens. Quod argumentum ad hanc muta-

1) Roemer 1.1. p. 189 de hoc scholio censet: „das es eine Erklärung von ovSh
virrov war, die durchaus sinngemäss!

2) De x^-Td cf. vss. 203, 647; Pac. vs. 369.

2

66

tionem defendendam afFerri possit, plane me latet. Optime ad vs.
962 se habebat nihilque desideratur. cf. Hesych. s. v. sa-xyAoO-
ßsvxr. sKirKyjTTOßsvxi y [Jt.xivó[zsvxt\\ Zon. s. v. \'éxTrKvj^ig: xavvscrix ax)
Cpoßsi; xcvv/jêovg Cpxvrxaix:.

Schol. Bav. ad vs. 965. <t>opßi<tio(;: ßxßuc^ysviio\'^c vjv kx) xxêi\'si

tov ttccyolvx.

Quamquam cum Ruth, textum corruptum judicans rem eum
acu tetigisse non credo.

Pecit enim ut eadem fere bis diceret scholiasta. Pessime autem
Dind. et Dübn. vulgatam retinuerunt. Cum Blaydesio legendum
esse equidem opinor: Ixavg, comatus. cf. schol, ad Eccl. vs. 97.

Ex praegressis enim: on ^opf/Jaio: IpxGTiKoq ^v kx) t^v kóßyjv
Tpscpm kx) (pcßspbq 5ok&3v shxi, tale quid hic desiderari facile apparet i).
Nisi aliquot literas excidisse ratus legere malis: ßxövöpi^ vel
ß xêu KO ß Vi q.

Schol. Bav. ad vs. 966. — vtti^vx^xi : tovto iiq tov ^op^ïuiov xvx-

tsivst jcta.

Recte, opinor, Dind.: xttoteiv si. Nusquam alias xvxTêtvcc pro
designo, refero ad aliquem, inveni, saepius sic legitur xttotsivcü.
e. g. schol, ad Nub. vs. 1091 3), Portasse etiam praestat: xtto-
TsivsTxi. cf schol, ad Acharn. vs. 416; Soph. Blectr. vs. 62;
Eur. Andrem, vs. 757.

Schol. ad vs. 970. (Dübn. p. 302 b 29) ov Xhq xkkx lüoq:____

^AptuTxpxoq te uq ysypxßßsvov K^oq ê^\'/iysTrxr oti Trpoq to Kccoq eh^yxys
TO xloq. TOV yxp avTl<JTpo(pov Tcp Xlcp xiyso;6xi.

Cod. Ven. exhibet rov yxp tov xvrhTpo^pov. Ex Aristarchi leetionis

1) De adject. Saa-vi cf. Ecc). vs. 61; de verbo Scio-övetrSat Eccl. vs. 66; schol. ad
Acharn, vs. 791.

2) Subst xTTÓToia-ii legitur Av, Argum. II. (Ruth. p. 422 al. 7); schol. ad Soph.
El. vs. 1070.

67

suae defensione desumpta haec esse patet, detorta vero ejus
argumentatie videtur. Transpone et corrige :. . . . on Trpog ro Xio;
sh^yoi.\'ys to K~po?. <^Tod>rov yxp <r^^> âvTiaTpopov r. X. A. Valet
autem âvTiaTpo^oq idem quod apud Poll. IX. 100 xvTixslpisvog.
Schol. Bav. ad vs. 995. t<3v skx5)v : <^tqvto Xsyei vrxp\'\' Lttovoixv"^

STTs) sIttsv Ô amu70q\'. .„Tiq T^q TTOiphpXySV)\'"

Non sine causa fortasse haec inseruit Ruth., minime tamen
certa mihi videntur. Priora a sequentibus discernens, ratus nimi-
rum vocem Iaääv lusum verborum continere, haec sic legit: c^yrxpày-
(Ven.) to Cjrtq t^q ttxpstpxysv ; ttxI^ùiv o x,opoq tovto CP\'^ttv.

Qua conjectura si supersedemus, aliter scholium explicari posse
videtur. Fieri enim potest ut scboliasta imaginem, vs. 994 sq.,
non intellegens conjunxerit: xpirxaxq tm êkxâv, itaque in ultimis
nihil supplendum sit. Hac ratione etiam defendi possunt, me judice,
quae une tenore Dind. et Dübn. ediderunt :.... i? sTrii — vrxpsTpxysj/]

TTXpà TO TTXpSTpxySV TTxi^CCV Ó X^pOq TOVTO (pYiTlV : [A\'/; Cr\'fl ôvp<,Oq KTK 1).

Schol, ad vs. 1028 (Dübn. p. 304. 2). , ,. Tiveq Sf •ypx:p;vTi Axpsiov
Tcv Esp^ov 01 ds on role nuploiq xvn tôcv 7rxTp:cvv,uiJi5jii ksxpV^\'^xi , xx)
OTi Ô Esp^viq, 01 là .on ailooXov Axpsiov Cp^syysTxi, szsivov TsövyjKOToq

1\'/!>.0VÓTI.

Partim cum Pritzschio emenda; Tivsq Sî Axpsiov tov

Usp^ov, OTi — xsxp^-jTxt. Perperam enim, siquidem in poetae verbis
patronymicum nullum legitur, etiam haec transposuit: on Tolq
ttxtpcüuvßixojq xvt) tZv xvplcüv xsxp\'ilvTxt. —■ Egrcgio vcro
cetera idem correxit: ol Sf oti ^jj It; à Bsp^^iq xx) oti sllx^ov
Axpsiov cpUyysTxi sxs~i, TsôwixoToq IviXovóti, nisi quod Dobraei emen-
dationem ixsivov retinere mallem.

Schol, ad vs. T035. (ib. 24) slßx^s : Ttvsq GvvxXoi(p^v Xsyovat.

1) Iterum haec considerans in audaci Rulherfordi conjectura probabililatem quan-
dam inesse concede; videant docti.

68

Inepta hoc certe loco haec esse quivis statim videt. Vitiose hue
trajecta esse, cum olim ad vs. 1056 pertinehant, suspicor, ubi haec
leguntur: ttxvu hï zp-^arà hiyav Ita ut ex scholio appareat

alios non maie distinxisse: XP\'^\'^\'^\'\' àksysiv. cf. vs. 1030.

Schol. Rav. ad vs. 1051. xiusix: on 7r\\-/iSvvTiy.ôcg xcivsix svsxx rov
ttoXKxç elvxi c^TXç Trtoûaxc\'^.

Addidi quae sententia requiritur.

Schol. ad vs. 1068. (Dübn. p. 304 b 44) irxpx tovç Ixêùg xvéxv\'ps:....
(pyiih oùv on xvxCpxhsrxt Trtp) tx ix^vottwXix àyopxasîccv.

Quae rationes Dindorfium, ut satis inepte xyopxusiocv scriberet,
moverint\', me non assequi libenter confiteor. Nihil video quod
obstet quominus servemus lectionem codicis Rav.: xyopxti^oov vel
cum cod. Ambros. legamus: àyopxeruv.

Schol. Rav. ad vs. 1073. pvTnrxTToiï: srriipösyßx yxunxov TTxpxo\'Ksu-
xutikh tî^g katt-^kxaixg to puttttxttxt.

In codice post vrxpx — literae nonnullae, teste Ruth., legi
nequeunt 1) ; Aid. dedit: 7rxpxy.s?.EviT(jt.xTtiióv, quod propius
vero duco. Collatis vero scholiis ad Lys. vs. 1303 et Vesp. vs. 909
praefero quod proposuit Bernhardy^): t: a, p xv. s x s va t ikov , quod
literarum numero quoque melius cum spatio vacuo congruere
videtur. — Denique vide quae ad schol. vs. 180 observavi.

Schol. ad vs. 1093. (Dübn. p. 305 b 12) kx^ o\'i Kepx^^g:____

touto Sf CpYiŒiv EùÇpoviog on xtto tov h t^ Kspxßsix^ xyccuog T^g Xxy,-
TTX^og, kx) Toug varxTOvg rpexovrxg xtto tüv xyopxluv tutttsuÔxi TrXxTcîxig
VTTO Tccv vsxv\'ktkccv ^fp^/\' Kx) xéyovTXi Ol ToixvTxi Kspxfy.siKx) TrXvsyxi.

Audacter, parum tamen feliciter, me judice, contextum restituere
conatus est Fritzsche : tovto SI o, n Ksan, xtto tov — Xxß-

1) Codicis editionem phototypicam consului; quot tamen literae interciderint
affirmare nequeo.

2) Ad Suid. s.v. fv^mxTral.

69

-ïïà^oz. kxi <py,(riv \'E., touc ù(ttcitcug rpsxovrxç tùv vsxvittkccv Ùtto
rôôv âyopxicâv tvtttsitùoci ttäxtiiühs xspai. In quibus valde mihi
displicent illa : vtto rm xyopxiav. Pro quibus Jacobi, probante
Blaydesio, scripsit; xTrxyopsvóvrxc, quod certe praestat. Minus
tamen aptum et hoc post Tohg uaTxrcug zpsxovrxg mihi videtur.
Equidem propono : Eùcppoi/iog \' ort — Xxpnrâhg. kx) Tovg wrxTOug rpé-
XovTxç TÛV àyavitTTâv tvtttsœÔxi xtK. cf. Hesych. s. V. Kspxyei-
xxl: .... xyùv yxp . ... sv çj tÙtttouiti TrXxTsixig x^P^\'\' Tpsxovrxq

Kx) Tûvq xKXov^ (corr. (pxôXsvç?) . xyccviarxg ysXoorog x^P\'^] Phot, s.v.:
Tûbg yxp pc^êùyccg rpêxovTxg tÜtttovitiv.

Schol. Bav. ad vs. 1114, tx Ss^ix: h^iobg voßi^ovTi Tovg uTpxTsuo-
ßsvovg xx) STTxlvcu x^ioug, Tcvg Ss ^ix^pxaxovrxg Txg ŒTpxTsIxg CpiKoèixovg
sjvxi xx) ÜVXOCpXVTXg. to SVXVtIoV " fvx ^ TTXVTSg 01 XßxhTg sBa SŒTpX-
Tsvßsvoi slaß.

Huic lemmati Ruth, haec adscripsit in annotatione addens ad
contextum, quem nunc habemus, vix ea quadrare. Et recte quidem
ille, quamquam in assignando ea vs. 1114 errasse videtur. Ex
iis enim quae injuria delevit et ex codicis Ven. lectione : s^TpxTsv-
ßsvoug pro (TTpxTsuoy-svoug, luce est clarius ad vs. praecedentem haec
pertinere, ad lemma seil, sdTpxTsvßsvoi yxp slo-i. Ultima enim ex-
plicationem recentioris cujusdam commentatoris continent, qui hos
vss. inepte ita interpretatus est : Hoc enim tempore in expeditionem
profecfi sunt, qui vero nunc adsunt omnes lihellum manu tenent. —
Expungenda autem mihi videntur verba Tovg Ss dixdpxirxovrxg —
(Tvxo(^xvTxg, utpote ab hoc loco aliéna. Postea addita esse opiner
cum, scholio jam loco suo moto, subjectum verbi voyi^ovat (seil,
choreutae) amplius non agnoscerent. cf. Suid. s. v. ^s^ioóg, qui
absurde exhibet: ^s^iobg sKsyov 0 1 TV X X X10 i xtK.

Schol. Bav. ad vs. 1116, Trxp\'fizôvyjVTXi : Trxpo^ußßsvoi shiv.

Quae causae, ut hanc lectionem servaret, Rutherfordum moverint
non assequor. Cum Dind. recipiendum puto: tt xpco^uy^svoi,

70

quam formam et ipse Euth. restituit in schol. ad Plut. ys, 301 i).
Cf. Etym. M. p. 51. 40; 798. 19.

Schol. Rav. ad vs. 1126. \'epß^ xèévis kt\'a.: to ttxtp^cc xealut^xsv

TJ^I/ lZfi(plßoKixV VjTOl yxp TX TOÜ SßCÜ TTXTpOi; ^OpltTT^g (pl/juh ^ TX KX$\'
\'\'Ai\'êov Ksysi TTXTpcfiX KpxTij .TOÜ \'Epßoü, Kxi\'\' X Kx\\ xêóvioq J \'Epß^q.
Transponendum est: i? trxtpcpx tx kxö\' "Ai^od xsysi kpxtvj

TOV \'E p ßOÜ KTK.

Ad vss. 1131—36. Magnas hi versus difficultates editoribus
pepererunt, quorum alii aliis modis nodum expedire conati sunt.
Qui tamen plerumque parum, me judice, observarunt hos vss. ut
in Seena pronuaciarentur composites fuisse , non ut legerentur
Quod si consideramus, lenioribus remediis locum sanari posse arbi-
tror. — Unus Blaydes nihil mutavit, qui simul tamen tacitus
difficultatem praeterit, quam vs. 1132 praebent verba: Ai^xvXs,
TTxpxivä (701 aiccTTxv, cum Aeschylus nihil adhuc respondit. Fritzsche,
vs. 1136 ante vs. 1135 collocans, edidit:

A\\7 x- syu 7icc7rw Aiov. ixv irsiêifi y\' sßoL

Ala X. op^q OTI Xvipslq; Aiov. xXï\' oKiyov ys ßoi ßsKsi.

Sic tamen et altera Aeschyli quaestio et Dionysi responsie satis
inepta mihi videtur, cum nihil quod hujus quaestionis causa esse
aut submissam dei responsionem explicare possit, interea actum
sit. Adde quod eadem in voc, aiccTrxv molestia manet. Quam
molestiam ut tollerent Kock et v. Velsen, Bergkium secuti, vs.
1136 post vs. 1131 trajeeerunt ulteriorem partem Euripidi tri-
buentes. Qui tamen Aeschyli verba: op^g on Xi^psTg sie explicanda

1) Quem nunc in Corrig, denuo legere jubere video: o^u^i^évov.

2) Rectissime v. Leeuwen in comoediis explicandis ante omnia necessarium hoc
esse observavit, quod tarnen critici, comicum (piAoÄöyaii; tractantes, saepe non satis
reputaverunt. Vide quae disseruit Mnemos. 24 p. i06 sqq.

71

erunt ? Quae vix ac ne vix quidem intellegimus, nisi Euripidi nunc
Aeschylum exprebrare sumimus, ratiecinandi imperitissimum eum
esse, quippe qui pestquam in tribus vss. ab Aescbylo laudatis
ttXsTv >j ImIskx se reprebendere dixerit, statim adjunxerit sin-
gulos vss. viginti minimum vitia continere. Quod ne facetum
quidem esse existimo nec quidquam nisi insulsas argutias ab boe loco
alienissimas. Neque cum Euripidis ingenio bellicose congruit tam
placide adversarii insectationem eum tulisse. Praeterea mirum est,
quod Aescbylus post baec: syà (xicottSi tójS\'; dee morigeraturum
itaque taciturum se esse non negat et tamquam nihil dictum sit
deinde se gerit. — v. Leeuwen vss. 1132—35 delevit Meinekium
secutus (nisi quod bic vs. 1136 etiam seclusit), etiam Euripidi vs.
1136 b tribuens. Contra quem igitur quae modo dixi quoque
valent. Neque magis in delendis bis versibus ei assentier. Optime
enim servari possunt, ut mea fert opinio, excepte uno vs. 1133,
qui VS satis explicatus nondum est i). Postea additus esse videtur
cum interpretationem , quam unice veram habeo, jam non novissent.
Restât ut de uno adhuc scrupulo disseram. Vs. 1134 nimis similem
esse vs. 1229 consent viri docti. Nihil tamen obstare video
quominus et hic et ille vs. serventur, dummodo adversarium
imitantem Euripidem ficta indignatione vs. 1229 pronunciasse
sumamus. Sin autem banc explicationem probare nequeas, equidem
vs. nostri patrocinium potius suscipiam. Hic enim, post prudens
Dionysi consilium, Aeschylum haec respondere nihil ofFensionis
habet. Euripidem autem vs. 1229 ineptiarum dei rem in ridi-
culum detorquentis serio rationem habere, absurdum videtur. cf.
vs. 1243. Vs. 1134 igitur illi antepouere non dubito. — Ego
apud poetam legere praetulerim vs. 1131 sqq. :

t) Cf. v. Herwerden Muemos. 24 p. 285 sq.

72

Eup. ex^t T£KCi7T0v s\'Uoa-lv 7\' â^xpriag.

A 10. , ttxpxlvöj <701 aictlttxv \' fj sf (cijj -

A \\ 7 %. syh 7icaTTCü t^V ; A to. sxv Triôifi y sßoi.

Eu p. svùbg yxp vjßxpr^xsv oùpxviov 070v.

Al7X- ôpaç OTI Xi^piïq-, Aio. xKk\' okiyov y s ßoi ßiksi.

A\'I7 TT^\'r Ai\' à,UXpT£7l/ KTX.

Quae sic interpreter: Postquam Euripides dixit vss. ex Choephoris
allatos vitiis scatere, Aeschylus furore magis magisque incensus
iram se vix continere gestibus ostendit. Quod animadvertens Diony-
sus praevertit eum, id agens ut a vehementia ad tranquillitatem
ejus animum flectat. Ille tamen, sui vix compos, eum interpellât
truculenter rogans: Huiccine me tacere putas? Quem nunc Euripi-
des iterum vexât stimulatque, ita ut Aeschylus ad deum se con-
vertens dicat: Nonne jam vides, quod hariolaris? fipse enim ad
certamen me provocat.) Cui Dionysus demisse respendet: Parvi
mea refert. (seil, me nihil dixisse). Altercatio deinde continuatur,
neque amplius eum respicit Aeschylus. — Quae dei ingenio
jam antea stipitis partes agentis i) accommodatissima sunt. Hane
explicationem admodum simplicem esse nec quidquam artificiosi
habere existimo, dum vss. ita servantur ad personarum indoles
aptissimi. Accedit quod facile perspectu non est quemodo ab
interpolatore procreati esse possint aut unde irrepserint 2). —
Quod ad scholia, prorsus sensu vacuum est prius schol. ad vs.
1136 (Dübn. p. 306. 30): ô Ah^uXog Cpyj^) Trpog tou Aiûvu70v côg xttx-
TccßBvov VTTO EvpiTrßov. 5io ÈTrKpspêt Amu7og „«AA* óklyov yé ßoi /^fA«".
Nulle enim modo Euripides vs. 1135 Dionysum ludibrio habuisse
potest. Qua propter restituendum suspicor: xtt xt é ßsv 0 c. Num

1) Cf. vs. 917 sq., 934, infra vs. 1169.

2) Cf. Kock ad vs. 1133.

7B

recte tamen locum interpretatus sit scholiasta, quamquam partes
bene dividens, ex hisce verbis effici nequit. Falsa vero sunt, quae
statim sequuntur (ib. 33), recte contra, in personarum saltem distri-
butione, se habet ultima sententia : où (ppoyrI^:<i (p-^a) nhj xêyifiç on
^ßocprsv, ubi fortasse \'Jujs, x p t o v reponendum est.

Schol. Bav. ad. vs. 1144. ipioûviov : Trpog rîjv skSox^v tov spicvviog on

OVK op^âg.

Rutherfordum in annotatione scholiastae mentem perspexisse
persuasum mihi est, in lacuna tamen statuenda ab eo dissentio.
Nihil in fine desideratur. Cohaeret hoc scholium cum magna inter
veteres de vocis ipioôviog sensu discrepantia. Annotatorem (qui
vss. 1145 post \'Epfiïjv virgula fortasse distinxit) ex iis fuisse, qui
explicarent : xyxêog, izsyâhoog ôvicîkccv, manifestum est; obloquitur aliis,
qui spioùviog et %Uviog idem propemodum significare putabant. cf.
quae affert testimonia Blaydes in Comment.

Schol. Rav. ad vs. 1149 i. f. Trpog Trxrpog rv,u,ßijjpvx,og : cJsv ruß-

ßccpvxog TTxrpig.

Sic Ruth, ex conjectura; perperam sine dubio. Recte autem
Dind. et Dübn. quod omnes codices exhibent servarunt: rvßßoopvxov
TTxrpóg, i. e. filius pair is bustirapi (hbitinarii?) munere jam functi.
Eodem modo hoc dictum est atque e. g. \'AûyjvxTog Trpog Trxrpég.

Schol. Rav. ad vs. 1150. Aiiwas Trhstg oJvov ktX. : oJov ßsöveig.
schol. Ven. : oïov xpxnrxX^g kx) Xi^psTg, (rkà\'/,pov ohov triàiv ktX.

Ad textum nostrum satis mira haec mihi videntur; tempus prae-
teritum apud poetam exspectaveris. Quapropter scholiastam legisse
suspicor: A/oVuit\' strivsg ohov ktä. Vinum enim generosum ac suave
non ita facile ebrietatem parit atque vappa. — Utut est, scholi-
astam Aeschyli jocum, quo deum vini patronum petebat, non
cepisse constat.

Ib. (Dûbn. p. 306 b. 2) ävöoa-ßlxg SI ô svco^i^g, syzsißJvov rov xvôoug
kx) rîjç 07ßijg. kx) ykyovs zxpxyayov xv^iußtog kx) xvöoaßlxg.

74

Collato Suid. s. v. dT/êo(Ty,hi;, qui partim ex hocce , partim ex
schol, ad Plut. vs. 808 hausit, corrigendum est: èvêoayjxg Is o
svcó^i^g — ocrfz^c. xx) ysyovs TTXpxyäycog xvöoo-ßiog kt?..

Cf. B. A. p. 403. 18; Zon. s. v. — Vide tamen ne annotator, ad
voc. oïvov adjectivum desiderans legerit: xvêóayioi/, itemque vs. 1.
ex Pluto explicaverit. Adjectivum quidem nusquam alias occurrit.

Schol. Bav. ad vs. 1163. otcü ^st^ wxrpxg: ^ è^oua\'ix fVr) TVjg

TTXTpi\'Sog.

Ruth.: who has the freedom of his country, quae per se spectata
nemo, nisi fallor, intelleget.

Praeterea voc. s^cualx sensu qui poscitur: jus, potestas aliquid
faciendi, infinitive non adjecto graecum esse nego. Legitur quidem
apud Thuc. I. 38 i^ovaix ttXqütou , verum ibi intellegendum est:
potestas, vel: licentia quam pariunt divitiae, quae notio ab hoc
loco aliena est.

Quapropter aut i. f. addendum est: <.(jt.sTsxsiv> corrigendum:
ysTcvaix. cf. vs. 443; Plut. vs. 630 cum scholiis; Eccl. vs. 173;
Soph. Oed. R. vs. 630; Aesch. Eum. vs. 871.

Schol. Bav. ad vs. 1178. kxv ttou })g ktk. : xxv Tt skxyjarov [t^]
p^fcx ^ 7rspi7<ro!/ ^ ti supi^g [kx]J TTxpskKOv sv rw Xoyci}.

In cod. est: kxv Tt sXxxittcv ti pij/xx yj Trspiatrov ti svp-i^g ktX,
Ruth, annotat: m,ay be tivo notes here. Et jure quidem ille,

ultima enim ad verba: s^cc tov Kiyov spectare probabile est. Hocce
igitur mode scholia distinguens lego: xh ttou ^)g kt>..: kxv ^
sXxxiijTOV Tt p-^ßx TTsptTuév. j CiTOißi^v \'i^yig KTX. : ^ Tt SUplflg xxps?.KOV

sv TCf xóycfi, quae correctie etiam lenior est. Perfacile enim hi et ti
in ms. confundi potuerunt. Nihil autem offensionis habere potest
quod et in lemmate et in scholio recepi saepius e textu par-
ticulae in scholia recipiuntur explicationi plane supervacaneae, e. g.
scholl, ad vss. 1011 et 1014.

Ad vs. 1180 sq. Ante Leeuwenium editores, inter quos vires

75

nonnullos judicii elegantissimi, in hisce versibus non offendisse,
est quod impense miremur. Vs. 1181 enim tam inelegans est, ut
duriorem apud comicum vix alium me legere meminerim. Ne Blaydes
quidem simile quid afferre potest, praeter unam sententiam ex
Livii Praefatione, infirmum sane in re poëtica testimonium. Primus
v. cl. v. Leeuwen, quantum scio, spurios hos vss. esse duxit. Quem
ita sequer, ut tamen vs. 1180 retineri posse persuasum mihi
habeam. Vs. 1181 vero ex scholiis conglutinatus videtur. —Uno
vs. 1180 servato, ulteriora tamen Dionysi partibus minus apta sunt.
Ironice enim accipienda essent; absurdum foret vertere: Tu loquere,
meum enim tantum est audire, tamquam et ipse deus, artis poeticae
imperitissimus, in medium aliquid proferre voluisset. — At strenue
ac studiose verborum contentionem Dionysus hucusque rexit.
Quapropter legendum esse suspicor:

Aio. 1êi xéy, A 1(7%. ov yxp ßoi èanv £kAA\' änovaTsx.

Quae sic explico: Dionysus ne nimis late eloquentiae fontes
Euripides aperiat metuens, ut ad argumentum tandem revertatur
eum admonet 1): Bedta sodes. Aeschylus deinde, quem jamdudum
disceptationis pertaedet, cum adversarius in eo est ut incipiat,
ad spectatores tantum non desperatis gestibus se convertens sub-
jungit: Etenim denuo auscultavdum mihi est. Quo modo jam supra
sive gestibus sive verbis quam sibi parit indignum certamen
nauseam ostendit. cf. vss. 922, 926, 1007. — Nihil video, quod
huic meae explicationi obstet.

Schol. Rav. ad vs. 1190. alt. schol, i^éêsuxv èv ooTpxzco: stts] iv
xvtpxig i^srihaxv tx vrxillx\' lib kx\\ ^yrp/^f/!/ sAsyov *

Hiatum statui; coll. schol, ad Vesp. vs. 289; Hesych. s. v.

1) Sicut supra, vss. H25, 1170, Aeschylum et infra, vss. 1205, 1224, 1284,
Euripidem adhortatur,

76

syxvtpish\', Et. M. p. 313, 39 addi potest: to âtroxtsivsiv, vel
potius: TO ßhäxTsiv cf. Et. M. ib. 41, Zen s. v. i),

v. Leeuwen ad Vesp. 1.1. scholiastam errasse perhibet; propriam
enim verbo parenfandi, hinc sepeliendi vim fuisse, coll. ïïerodae
Mim. V. 84 : èir^v To7q kci[mÜ(tiv fV^yrAciva^fv. Quod vero argu-
mentum hic locus praebeat, me fugere confiteor. Neque ei assentier.
Grammatici ad unum omnes et syxuTpi^eiv in hanc sen-

tentiam interpretantur : èxTiUvxi ßpi^oq h xprpx 3). Ab hoc verbo
deinde derivatum est subst. sy^urpiTTpix, quod optime explicant
Suid. s. v.; Et. M. 1.1.: rot; ßaiag sunüsla-xg sv x\'^Tpxiq rx ßpsCßti.
Exhibet autem Et. M. p. 313, 41: iyz^TphTpixi: x] txç ^ox? toJç

TSTSXSVT^KOfflV S7ri(pSpOV7Xl , et dcludo : kx) 07X1 Toh; êvxysJi Kxôxipou7iv

xï,ux stt i<x,éou7 xi \'ispsiov kx) txç ôpt^i^ijtpixç. Hic vcro vocem confu-
sam esse cum subst. èyxvrpix probabile mihi est; substantivum
masculinum fV^yrs^? praesumit, derivatum a verbo syx^^, quod
frequenter de libationibus usurpatur. Quapropter antiquitus mulieres
quasdam, quae libamina selemnia sepulcris infundere solebant
sTZ\'^\'^P\'"^\' audivisse, verisimile puto quod nomen postea for-
tasse etiam praeficis iuditum sit. Auctoris tamen loco haec corro-
borare mihi non contigit.

Schol. ad vs. 1227 (Dübn. p. 307. 51) xtrotrpioo t-/,v k-^kuôov. vjjoi
Trpoç EùptTTi\'Byjv ó KÔyoç Trpog ah^à^ov cc7ts trcck^7xi. cü7s) sJttsv,

ccvvj7xi xôt-)v kx) xttodog xvt) t^ç xtroxcühvlxg.

Corrigendum est: Sitts trc!i\\-/i7 0v. Praeterea facile patet verba
ci7s) — xTroKcü/.uixg locum suum hic non tenere, cum de reddendo
vasculo sermo nondum fuerit. Interpretamentum esse videntur vocis

1) Apud Zon. s. v. perperam legitur ßd4"xi, frustra defendente Tittmanno.

2) Cf. Hesych. bis; Pierson ad Moer. p. 138; Thom. M. s. v.; Et. M. 1. 1. et
scholia nostra.

3) Boekh ad Plat. Min. p. 315 d. intellegit: midieres ossilegium procurantes,

77

xTTÓhg, YS 1235 \'). — Priora etiam ad vs. nostrum non pertinere
suspicarer, quia voc. ccTroirpico umquam tam stulte explicatum esse vix
credibile est, nisi baec sequerentur, quae Rutb., rectissime lacunam
statuens, supplevit : to Sè Trpicc sv hcp rü iivviaxi. dvri rov Triixi^-
äAA\' sv toïc s^vi; (pviah evpmihm „syco trpiccßxi\'\'\'; iterumque in
scholie ad vs. 1229 : lijxov ysyovs oti to xttottpIcc xvt) toü —

Symmacbo inventori banc interpretatienis immanitatem tribuit noster.

Schol, ad VS. 1245. (Dübn. p. 307 b 44) spsl yxp k^nóliov xxóo-

Xsasv\'. stts) où trpofjésviks T<5 vi!m7tl%icj) to K>]xvêl0v xttóiKsijsv , trsttoiviks
tov Alóvua-ov uairsp vpxptrx^ovtx tov Xoyov.

Corrupti bujus scholii sententiam jam redintegravit v. Leeu-
wen 2) restituendo : tt po ail^ p i^o^s pro irpoasS^Ks.

Schol. Rav. ad vs. 1264. ^ôiSit ^Az\'^^eü xtK.i Eùpi7ri\'èy,q ofzolccg

tx Ai(rx,ùXou x^pixx fy.sX\'/i lisatrxtßsvmc Ksyst s^ xkXav xxà xKaccv
IpXßXTCCV.

Hoc scholium, in cod. vs. 1285 adscriptum, Ruth, hue trans-
posuit. Perperam, me judice, id quod vex ôV-s/ojç arguit. Yertit;
Euripides in his turn recites apart from their context choric melo-
dies of Aeschylus etc. ; attamen in praegressis nullos Euripidis
versus Aeschylus laudavit, nedum e contextu evulses. In scholio
igitur exspectaveris ; lixanx. Hanc ob causam scholium loco suo
movendum non esse opinor. Excidisse tamen xUiq vel tale quid

1) Hisce autem verbis a scholio nostro amandatis, aliam quoque hujus loci expli-
cationem, etiam alias ob causas mihi non probatam, cadere moneo, quae legitur
apud 0. Schneider 1. 1. p. 67. Qui arbitratur Symmachum (cujus essent: wo-s; —
iv Vo-ft) T& céviio-ai) âTroTrpi\'a) per brachylogiam positum esse dixisse pro: wpixi.csvoç
^Ijxvùov àvri TViç xTro^caKvta^, itaque âTroTrfiPurûai et wp/aaSai hic saltem differre; cui
scholiastam ita oblocutum esse ut nullam dicat causam fuisse, cur Symmachus ad
Aeschylum illud «TOTp/w tendere contenderit, quum, quod statim sequitur: iyài
\'TTpiùoiJ.ixi tZS\', ad Euripidem ista dixisse Dionysum satis demonstret.

2) Muemos. 24 p. 343.

78

improbabile mihi non videtur. Ibi enim ad Dionysi verba, vs.
1284: xa) kottov [aM zpoarîôst scholium spectat.

Schol. Bav. ad vs. 1265. \'ivj : rivsç â^iov<n ro /y ^iXovv orxv .aîj ^

£V sCpußViCfi\' SKSÏ yxp ^xavusTxi.

Sic Euth. codicis scripturam mutavit, ubi legebatur; iv u^va.
Veritatis quidem specie haec conjectura non caret i), vereor tamen
ut opus ea sit. Vulgata servata, quid annotator voluerit aeque
perspicuum est. Dicit enim r^ ubi in hymnis legitur, i. e. uoi in
deorum invocationibus adhibetur, aspirari, tenuari vero ubi pro
exclamatioae usurpatur, sicut Pac. vss. 195, 453; Aesch. Suppl.
vs. 114, Pers. vs 1003, Agam. vs. 1486.

Schol. Bav ad vs. 1281. (jtx^iv. uûvolsv. ^ti^yyia-iv. urxaiuav. |

œtxuiv IJLSXÔÔV: <^(ttxa-ig ßSKCCv\'P\' cßcVTlV lutxßsvol Ol X^psVTx\'l.

Iterum hic, ut identidem alias, suo arbitratu Euth. contextum
distraxisse opinor 2). Legebatur : ctx^i^ov ßsKog o (Ven.) ^huaiv
xtX., in quibus quid reprehendi possit plane non capio. Sin
autem nexum sic desideras, etsi saepius abest, addiderim: <ioJovy-
(7tx<ti,u,cv ktX. — Voc, Euth. reddit: a recitation, recentioris

graecitatis hanc notionem esse addens. Nusquam tamen hac
sententia usurpatum reperi. Coll. vero Thom. M. p. 234: h^-yviaig

cKov TO (TÜy/pxßiAX \'Jjycvv j? ßh "IXtxç. . . . \'èi^yvifxx ïk [yJpo; ri.....

TTXpxxpôôvTxi Si Tivsq^), potius vertondum videtur: pars caniicorum,
fragmentum.

Schol. Bav. ad vs. 1282. xiùxpcçèikuv \'. xvt) toù ^syxv tpxya^ix.
Sic Euth. ex conjectura pro: x. r. ^sv/iv Tpxycßlxv. Anglice
reddit: foreign to tragedy, aliena a tragoedia, quo tamen sensu

1) Cf, Et. M. p. 35. 1; Athen. XV p. 701 c.

2) De nimio ejus scholiorum dissolvendorum studio cf. Zacher. Philol. suppl. VII
p. 522 sqq., Roemer 1. 1. p. 140 sqq.

3) Cf. Ammon. p. 43; Herod, p. 473, ed. Pierson, omnino in usu esse ^tviymza negat.

79

nusquam, quod sciara, ^kvoc; rivi legitur. Quare Ruth, errasse
putandum est. Fortasse legere praestat: â. r. ^svccv Tpocyuhic^,

i. e. inusitata, nova in comoedia i).

Schol. Rav, ad vs. 1296. sk MxpxùUvoç : ^tà, to t%hv to <pkx sv
àpx^ TO TTxpößoiov CpXsâç xrA.

Integra haec non esse quivis statim videt. Totum scholium
rudera longioris annotationis esse Ruth, putat. Loco nostro, qui
intellegi nunc nequit, sie fere subvenire possemus: S/à to s^siv to
<pxx sv àpxyi- c^TTpoç to (phàyoç^ to tt. t. <p. Yoc. (pkößog nonnum-
quam vitiose scribitur (pXccyoc quod cum Stirpe cpxx, verbo (pkxx,
cohaerere scholiasta fortasse putavit, ut Thesm vs. 385
cum (Tßxcc, cf. Tpxy — Tpccya. — Ignotae originis vocabulum est,
teste L. Meyer 1.1. III. p. 418 3).

Schol. Rav. ad vs. 1304. ivsyzxtcc tiç ktä.: có\'7ts -^xxxi toc Eùpnri\'^cni.

Ruth, vertit : so as to accompany on it the melodies of Eur.,
quae sententia sane requiritur. Attamen nusquam verbum ^xkksiv
cum objecti accusative conjunctum sic legitur. In usu est vsvpxv
vel {pxÄ^.siv (cf. Suid., B. A, p. 180), vel simpliciter xpxxxsiv.

citharam pulsare, fidihus canere.

Qua propter scholium hoc modo dirimendum esse puto : svsy/.xToo
tic 5ir>,.: sktts \\pxXxi. Ubi non male correxeris: xvrr^pSiXxi, cf.
Av. vs 218. Cetera vs. 1307 adscribo : tx eùpttri^ov <c.h\\ovóti\'>.

Schol. Rav. ad vs. 1308. sKsaßix^sv : Xsaßix^stv to Trxpxviyccg

ttkijtlx^slv llsßxakcvto yxp stt! TOÙTCÇ x! aso-ßlXl.

Sine justa causa Meinekium secutum esse Ruth, arbitror. Lege-
batur : oi Asaßtoi, quod optime se habet 4\'). Yitiosam hanc con-

1) Cf. Aesch. Prom. 688.

2) Cf. Suid. s. v. (ubi Bernhardy edidit <pÄcößoi;), Zon. s. v. «fAoi/o«.

3) De hocce scholio cf. v. Leeuwen Mnemos. 24 p. 332 sq.

4) Cf. schol. ad Vesp. vs. 1346; Phot. s. v. Äscrßi<Tixi, Suid. s. v.

80

jecturam esse verisimile etiam reddit verbum TrX^iiâ^stv, coire,
quod semper fere de maribus ponitur i), raro de feminis ").

Schol. ad vs. 1310. (Dübn. p. 309 b 51) hn to trpoey/.eiy.svov
s^ \'ipuysvsizç t>jg iv AyA/§;.

Quae omnino ferri nequeunt. Recte enim Hesych. s. v. Trpcê\'/y.elaêxt:
TrpovTTiipxstv interpretatur.

Restituere cogitavi: TrposxKsißivov i. e. quod modo exposui;
minus tamen et hoc placet. Quare corrige: wpoKsi^svov.

Schol. Rav. ad vs. 1323. op^g tov tto^x tovtov : txvtx xvtoc
7rpo(jtîôyi(Tiv xvxßcckcciy-svoq evpitrilvjv uq tx toixvtx êv toïç ßb.sijiv xvtov

STTtTi^^EVOVTX.

Depravatum hunc locum esse suspicor, quod testari videntur
voces Kxi et xiiroq. Nimis enim obscurum hoc est. Fieri potest
ut recte de ipso comico xvTÓg acceperit Ruth., ut Lys. 282, ubi
tamen sine causa poetae nomen delevit. Sic vero magis solito
ambigue locutus esset interpres, praesertim cum in ipso hoc vs.
plures jam loquantur. Mihi sane prebabilius esse videtur Aeschylum
annotatorem hic indicare voluisse. — Deinde ne ultima quidem
intégra duco, ubi xvtov languet. Quas ob causas forsitan restituen-
dum sit: <^Ai(jXvXoç xiysi\'^ kx) txvtx — sv toïç yJXscriv xvrcïi snrn^-
OSV0VT0Ç (nisi voc. xvrov delere mavis). Collato tamen schol Ven:

ùç kx) totxvtx xßotßxtx sv Tolç ij.sk£<tiv sttlty^svovtoç evpittt^ov, dubitO

au tovto pro txvtx legere praestet, ita ut ad voc. \'opcc scholium
spectet atque e calamo annotatoris totum vs. Aeschylo tribuentis
fluxerit