OdyJJea van Homerus. 19 7

j*#, dan met fig te bctoonen de wijfte en befa-
digdfte onder hun alien. Achilles , niet tegen-
ftaande hy onverwinnelijk, en onquetsbaar was,
en over-al de fchrik en de dood, daar hy vogt,
met fig omvoerde , kon echter de Stad Trojen
niet overwinnen, maar is felfs gevallen voor de
muuren dier Stad , en die heeft gexegenpraalt o-
ver dep Doodflager van Heilor ; maar Vlyffes,
wiens dapperheit door voorfigtigheit wierd ohder-
fteund, heeft de Vlam en het Swaard in het mid-
den van Trojen gevoert, en aan defe handen is men
verfchuldigt den val defer groote en hoogmoedi-
geToorens, die tienjaarenachter-eenhetgantfch
t'famengefwooren Griekenland hadden gedreigt:
foo dat Minerva boven Mars is. Dus overtreft
een belcheidene en voorfigtige dapperheit eenwoe-
fte en fiedende overmoed. Laat ons dan begin-
nen wijffelijk te overwegen de omftandigheden
van defen Oorlog , die men fal ondernemen.
Ik ontlie geen gevaar, maar geloof, Jdomene,
dat gy ons eerrt moet feggen , of uw Oorlog
rechtveerdig is , vervolgens tegens wie gy die
fait voeren , eindelijk welke uw machten zijn ,
om een gelukkige uitkomft te konnen verhoo-
pen. Idomeneus antwoorde: Als wy eerft op defe
Kuft quaamen te landen, vonden wy een woeft
volk, levende in de Boitchen van de Jagt, en.
de Vruchten die de boomen felfs voortbragten;
Vj wierden verfchrikt, fiende onle Scheepen en
Wapenen, begaven fig in 't gebergte: maar ge-
lijk de Soldaten nieuwsgierig waren omditland
te fien, en eenige tjertenwi.denvervolgen, ont-
moeteden iy defe woefte Vluchtelingen , wan-
neer de Hoofden defer Wilden tot haar feiden;
Wy hebben de'"aangename oevers der Zee verla-
N 3 ten,

SOONE van ULYSSES;
OF

VERVOLG VAN HET VIERDE BOEK
D E R ODYSSEA
VAN

XJit het Franfcb vertaalt.
DOOR

Te Utrecht en in 's Gravenhage,

HERMANNUS RIBBiUS \ Bockrer-
ADRIAAN MOETJENS J ^koP^e'⁸*

1700.
Mft Privilegie,

d'eerflemaal in
t Franfch de gc-
leerde wereld tevoorfchijn

0 P D R A G T.

quam , is het van de Lief-
hebbers zoo geacht en ge-
zogt, dac binnen korten
tijd meer dan 3000 Exem-
plaaren daar van zijn ver-
kocht, en de Drukker is ge-
noodfaaktgeweeft, dat voor
de vijfdemaal onder de pers
te brengen.

De volgeefligheit van het
Werk, deuitvindingen aan-
eenfchakeling van zaaken,

dcvoomeffe\\')keMoralia,en
Zedenleflen daar in vervat,
de name des Schrijvers, zijn-
de de Heere Franpis de Sali-
gnac de Fenellon ₃ doemaals
Ak,en tegenwoordig Aarts*
hiffchop en Prinfe van Kame-
rik, zoo befaamd in de we-
reld, hebben dit Werk zoo
roemruchtig gemaakt, dac
veel Geleerden geoordeeld
hebben nooit heerlijker Ro~

0 F D R A G T.
man gefchreven te zijn , en
die geen dcr oude Schrijvers
behoefttewijken.

Defe Vrelaat van den Ko-
ning van Vrankrijk tot Leer-
meeftervan den Hertogvan
Borgondien zijnde aangefteld,
bemerkte dat die jongeVorfi:
groote luft en genegenheit
had tot de Dichtkunde , en
het leezen der oude Schrij-
vers , dus heeft hy dit gant-

O P D R A G T.
fche Werk dien Prinfe as
by Themata voorgeftelt,
geenfinsvan meening dat die
ooit net licht zouden zien ;
dus is het eenige tijd ver-
bleven in het Kabinet van
dien Vorft, naderhand door
een onbekende daar uitge-
licht, en op deze wijze door
den druk in de wereld be-
kentgeworden.

Maar miffchien zal ymand

zeggen, waarom die Werk ,
ten dienfte alleen van dieKo-
ninglijke Prins opgeftelt,
vertaaltPDen foodanigen ant-
woorden wy, datde Deugd
algemeen is, en in 'c bezon^
deralle menfehen raakt 5 en
zoo een Groot Vorlt verpligc
is die te betrachten, de On-
derdanen nie: minder ver-
bonden zijn die op te vol-
gen; behalven dit, zijn de

Vroomen zoo weinig, de
Boofwichten zoo menig-
vuldig , de Voorbeelden
zoo verderffelijk en ver-
leidend , dat'er nooit ge-
noeg gefeid of gefchreven
kan werden , om de men-
fchen-in den loop van dit tij-
delijke en korte leven de
heerlijkeheirbane der Deugd
tedoeninwandelen.
Dit zy genoeg in opzicht

O P D R A G T.
van het Werk felfs. Maar de
redenen , Mijrt Heere, die
ons bewoogen hebbenUE:
deze vertaling op te dragen,
zijn gewichtig: langen tijd
hebben wy naargelegenheic
omgezien , om opentlijk
voorde gantfche wereld te
betuigen onze dankbare er-
kentenis, voor zoo veel wel-
daden , als UE: ons in ver-
fcheide voorvallen hebt ge-

lieven te bqwijzen ; die op
te halen ,weeten wy,zou U E:
aantfch onaangenaam zijn;
zelfs is dat ftrijdig met on-
ze genegenheit, als die be-
wuft zijn, dat de ware dank-
baarheit meer beftaat in een
gevoelig erkennen, dan in
een ydel roemen en zwetfen:
buiten dat konden wy nie-
mand beter als UE: daar
toe uitkeuren , en te

meer, nademaal UE: kennis
en ervarenheit hebt van de
Nederduitfcbe Dicht-en Taal-
kundej 'tzalons tot groot
vernoegen ftrekken, zoo wy
eenigfins uw keurig oordeel
mogen voldoen , en ons
wij ders aanmoedigen om on-
ze ftijl en tale naar uw
voorbeeld te fatzoeneeren:
inmiddels verfoeken wy feer
gedienftig dat UE: gelieve

verzeekerd te zijn, dat wy
geen grooter yver hebben ,
dan om met behoorlijke eer-

bied , ons te mogen noe-
men,

UE: feer verplkhte en gehow-
zame Dienaar,

P R I V I L E G I E.

DE Staten van Holland ende Weft-Vriefland
doen te weeten. Alfoo ons vertoont is by
Adriaan Moetjens Boekverkoper in's Gravenha-
ge, hoc dat hy Suppliant had gedrukt, ende van
Voornemen was "te doen herdrukken een Boek
genaamt Les Avantures de Telemaque, Fils cTUlyf-
fe, &rY. in beter ordre als hy het felvige Boek
tot dato defes had gedrukt ; ende bekommert
zijnde, dat het hem door andere baatfoekende
Menfchen in het geheel ofte ten deele mogte
nagedrukt werden , ende dat hy daar door
merkelijke fchade foude komen telijden, foo
waft dat den Suppliant ligkeerde tot ons, oot-
moedelijk verfoekende , dat wy hem Suppliant
geliefden te verleenen Oftroy voor den tijd van
vijfticn eerftkomende jaren > om in dien tijd
het voorfchrevenWerkin foodanigen formaaten
tale als hy goet foude vinden, in onfen Landen
alleen te mogen drukken,doen drukkeu cnver-
koopen, met interdi�tie van alleanderen, om
het voornoemde Boek in het geheel ofte ten dee-
le te mogen drukken,ofte elders gedrukt zijnde
in onfen Landen te mogen inbrengen ofte ver-
koopen op fekere poenen en ConfijTcatievanalle
fodariig# Eiemplareh tegens de Contraventeurs
by ons daar tegens te rtellen: SO O I ST, dat
wy de faaken endc'tverfoekvoorfz.overgemerkt
hebbende, ende genegen wefende ter bede van
den Suppliant, uit onfe regte wetenfchap, fou-
veraine Magt ende Authoriteit den felven Sup-
pliant gec6rrieriteeft,-geaccordeert ende geo&roy-
eert hebben , confenteren, accorderen ende o-
firoyercn hem mitsdeefen,dathygedurende den
tijd van vijftien eerft achter een volgende jaaren

het voorfz. Boek genaamt Les Avantures de Te*
lemaque, Fits cCUlyffe, &c. binnen den voorfz.
onfen Landen alleen fal mogen drukken , doen
drukken, uitgeven ende verkoopen , verbieden-
de daarom alien ende een ygelijk het felve Boek
in't geheel ofte ten deele na te drukken, ofte elders
nagedrukt , binnen denlelven onfen Landen
te brengen, uit te geven, ofte te verkopen , op
verbeurte van alle de nagedrukte , ingebrachte,
ofte verkofte Exemplaren, ende een boete van
drie hondert guldens daar-en-boventeverbeuren,
te applieeren een derde part voor den Officier
die de Calange doen fal, een derde part voor
den Armen der plaatfe daar het cafus voorvallen fa],
ende het refteerende derde part voor den Suppliant;
alles in dien verftande, dat wy den Suppliant
met defen onfen Oclroye alleen willende gratifi-
ceren tot verhoedinge van zijne fchade door het
nadrukken van het voorfz. Boek, daar door in
geenigen deele verftaan den inhouden van dien
te authoriferen ofte te advoueren, ende veel min
het felve onder onfe prote&ie ende befchermin-
ge eenig meerder credit, aanfien ofte reputatic
te geven, Inemaar den Suppliant in cas daar in-
ne iets onbehoorlijks foude influeren, alle het
felve tot zijnenlafte fal gehouden wefen te ver-
antwoorden , tot dien einde wel expreffelijk be-
geerende. dat by aldien hy defen O&oye voor
het felve Boek fal willen ftellen, daar van geen
geabrevieerde ofte gecontraheerde mentie fal
mogcnmaaken, nemaar gehouden wefen het fel-
ve Odtroy in't geheel ende fonder eenige omif-
fie daar voor te drukken, ofte te doen drukken,
ende dat hy gehouden fal zijn een Exemplaar
van het voorfz. Boek gebonden ende welgecon-

ditioneert tc brengen in de Bibliotheek van onfC
Univerliteit tot Leiden, ende daar van behoor-
lijk tc doen blijken, alles op poene van het ef-
fect van dien te vcrliefen. Ende ten einde den
Suppliant defen onfen confente ende Oclroye
moge genietcn als naar behooren, laften wy al-
ien ende een ygclijk, en dien 't aangaan mag,
dat zy den Suppliant van den inhoude van defen
doen laten, ende gedogen , ruftelijk, vredelijk
ende volkomentlijk te genieten ende gebruiken^
ccflerende allc belet ter contrarie. Gedaan in
den Hage onder onfen grooten Zegele hier aan
doen hangen , den 3. December in 't Jaar onfes
Heeren ende Sahgmaakers duifent fes hondert
negen-en-tnegentig.

Ter ordonmntie van de State*

Simon van BeaUmont¹.

Alipfo kon fig niettrooftenwegens
het vertrek van UlyJJei ■ in dcfe
droef heit bevond zy haar ongeluk-
kig van onflerffelijk te zijn. Haar
Grotte weergalmde niet meer van
het foet gefang harer ftemme: dc
Nimphen die haar dienden , dorften haar niet
aanfpreeken ; dikwils ging zy alleen Wande-
len langs de groene velden, die als eeneeuwig-
durende Lente haar Eiland omzoomden: maar
defc fchoone plaatftn, ver af van haar droer-
heit te matigen, brachten haar te binnen het
droevig geheugen van Ulyjfes, die zy foo me*
nigmaal by haar had gefien. Dikwils bleef zy
©nbeweeglijk ftaan op den Oever der Zee, die

%y m& fata* tranen bevogtigde : fonder ophou-
den w.ep^e ty haar geficht na de kant, daar
hjqt jk&ijp vjjn Vhffes, de barcn doorklievende,
.van yoOjT haar oo#en verdwecnen was. Eens-
floegs daar op fag zy de brokken van een Schip
dat fchipbreuk had geleden, de Banken derRoe-
jers in ftukken, de Riemen gebroken hier en
daar op cen droogte, een Roer, Maft, enTou-
tverk daar nevens drij^ende. Daar na ontdek-
te ty van verre twee Menfchen, waar van de
ecne bejaard fcheen, en dp andere, alhoewel
jong, gefcek na Ulyjjfi, Hy vertoonde fijn lief-
ielijkhea, en fierheit, met deflelfs gedaante, en
grootmoedige tred. De Goddinne vernam aan-
ftonds dat het Teletpachus was, Soon van dien
Held. Maar alhoewel de Goden alle andere
Menfchen in kennifle feer ver te boven gaan,
echter kon zy niet ontdekk^n wie deefeeerwaar-
dige Man Was, die Telemacbus vergefelfchapte.
't Is om dat de Opper-Goden voor de Minde-
ren verbergen, al dat haar behaagt ;en Minerva,
die Telemacbus vergefelde onder de gedaante van
Mentar , wijde van Calfpfo niet bekend iijn.
�>nderwijle was Cdipfo yerheugd wegens de
fchipbreuk , die de Soon van ulyffes, foo ge-
lijkyonnig aan zijn Vader, in haar Eiland bracht.
2y naderde fpt hem, en fonder fchijn te maken
van te weeten wie hy was, feide zy: Waar komt
u defe ftoutigheit van daan, om in dit mijn Ei-
land te kqomen?weetet, gy jonge vreemdeling.
dat men niet ilfaffeloos in mijnRijkkornt. On-
der deefe dceigende woorden focht zy te ver-
bergen de blijdfehap hares herten, die anderfins
tegens wil «n dank in haar aangeficht uitbksnk.
Tefe/wcfas artfwoorde daar op: O gy I wie

Odyffea van Homerus. 3

gy 00k moogtzijn, of fterffelijk, of een God-
din (alhoewel gy my nict anders toefchijnt als
een Godhest): Zijt gy ongevoelig over het onge-
tak van een Soon , die foekende zijn Vader,
overgelaten ter genade van de Winden en Ba-
ren der 'Zee, hebt lien fchip-breuk lijden tegens
nwe Klippen} Wie is dan uw' Vadet die gy
foekt vraagde de Godeffe ? Hy word UlyJJis
genaamd feide Telemachus, en is een der Ko-
ningen , die na een belegering van tien jaren
het befaamde Trojen heeft omgekeerd- Zijn
naam is vermaard door gantfch Griekenland,
en geheel Ajun door zijn Dapperheit in de ltrij-
den, en noch meer door fijn Wysheit in de
Raadsvergaderingen. Tegenwoordig fwerven-
de op de Zeen, heeft hy de vreeiTelyklte Klip-
pen, en gevaarlijkfte plaatfen doorloopen. Zijn
Vaderland fchijnt van voor hem te vluchten ;
Penelope zijn Gemalin , en ik die zijn Soon
ben , hebben de hoop verlooren van hem ooit
Weder te fullen lien. Ik loope defelve gevaren
als hy, om te vemeemen waar hy fou mogen
zijn. Maar wat feg ik ! miffchien is hy tegen-
woordig al begraven in de grondeloole kolken
der woefte en diepe Zee. Heb medelijden met
onie ongevallen, en foo gy, o Godeile' weet
wat het Noodlot befchooren heeft om of Vlyjjes
te bewaren, of te verderven,verwaardigt zijn Soon
Telemachus daar van te berichtcn.

Calipfo verwonderd, en bcwoogen van in foo
jonge jaren te fien ente vinden fooveel wijsheit
en welfprekendheit, kon haar oogen niet verfa-
digen met hem te aanfchouwen, en bleefinftil-
fwijgendheit opgetogen. Eindelijk feide zyhem,
Ttlemaehe, wy fullen u bericht geven van het
A a Nood-

Noodlot uw Vader overgekomcn, maar de ge-
fchiedenis daar van is lang. 'tlstijddatgyu ver-
frift van al uwen arbeid, komt in mijn ver-
blijfplaats, daar ik u als mijn Soon fal ontfan-
gen ,� komt herwaarts gy fult my tot trooft ver-
itrekken in defc eenfaamheit; en ik fal u geluk-
kig maken, foo gy anders u van mijn raad wect
tc bedicncn.

Tclernachus volgde de GodefIe,omcingeltdoor
een mcenigte van jonge Nimphen, daar zy met
het hoofd boven-uit flak, even als een grootc
Nooteboom in een Bofch fig met zijndikketak-
ken verheft boven al het ander geboomte, dat
dcfelve omringt. Hy verwonderde fig over
den luifter harer fchoonheit,haar rijkc ,purpere,
lange, en fwaaijende Rok ; haar haairen waren
van achteren onachtfaam, maar geeftig opge-
bonden; het vier ftraalde haar ten oogen uit, en
een fachtigheit fcheen die te matigen. Mentor
met nedergeflagen oogen, volgdeftilfwijgens7V-
kmachus met grooter zeedigheit. Eindelijk
quam men aan den ingank der GrottevmCalip-
fo. Hier itond Telemachus verbaaft,van infehijn
van een boerfche eenvoudigheit, te fien al het
geen de oogen kon verluuigen. Men fag daar
geen Goud, Silver, Marmer, Pilaren, Taferee-
lcn, noch Beelden. Defe Grotte was in een
Rots met gewelffels uitgehouwen, vol van
hoorntjes en fchelpen: zy was bevloert met
een jonge wijngaard , welke zijn lage ranken
gelijkelijk van alle kanten verfpreide. De aan-
gename Suidi Winden brachten defe plaats een
leer lieffelijke koelte toe, niet tegenilaande de
brandende ftralen der Sonne ; de Fonteinen
rloeijendc met een facht geruifch over de daar

Odyjfea van Homerus 5

dicht-by gefaaide Amaranthen en Vioktten maak-
ten op verfcheidene plaatfen Baaden uit, foo
klaar en fuiver als een Kriital; duifend opko-
mende bloemen verftrekten defe grocne velden,
daar de Grotte mede omcingelt was, als voor
een tapijt; daar nevens was een Bofch van ge-
fchoore boomen, die guide appelen voortbrach-
ten, welkers bloeifel al!e jaarftonden vcr-
nieuwde , en de aangenaamfte geur van aller-
lei Parfuim van fig gaf. Dit Bofch fcheen
defe fchoone velden te kroonen , en maakte
als een nacht, daar de ftralen der Sonne niet
konden doordringen. Men hoorde daar niet
anders dan het gefang der vogelen, en het ge-
ruifch van een afvlietende waterbeek; die af-
ftortende van een hooge rots , groote water-
bobbels vol fchuim veroorfaakte, en fig over
het gantfche veld verfpreide.

De Grotte defer Goddinne was op het hangen
van een Heuvel, van waar men de Zee ont-
dekte, meenigmaal foo klaar en fiil als het Ys,
Ibmtijts krachtig tegens de Rotfen aangefet,
daar zy als fuchtende tegens verbrak , en haar
woefte golven als bergen tot in de lucht fcheen
te verherFen. Aan de andere kant fag men
een Rivier> daar eenige Eilanden, beplant met
groene Linde-en hooge Populierboomen, die
haar hoogmoedige toppen in de wolken ver-
hieven, (ig formeerden. De verfcheidene Ca-
naalen. die deefe Eilanden uitmaakten, fchee-
nen als in het veld te fpeelen; eenige wierpen
haar wateren met grooter fnelheid, andere had-
den een fagten en foetvlietenden ftroom, fom-
mige een langen ommeloop makende., qua-
men weder op haer oude plaats en oorfpronk,
A 3 fchijnen-

fchijnende die aangenamc boorden en oevers
niec te konnen verlaten. Van verre fagmen
Heuvelen en Bergen , die haar toppen in dc
Wolken verloren, en welkers vreemde gedaan-
te een gewenften Horifont voor het geficht ver-
beeldde. Defe omleggende bergen waren be-
dekt met groene wijngaardsbladeren , die als
kranflen ea Feftoenen hongen; de Druif, meer
glinfterende als het Purper, kon fig niet ver-
bergen onder de dikke bladeren dcr wijngaard,
nedergebiikt onder den lad zijner vrucht De
Vijgeboom, Olijf en Granaat, nevens alle an-
dere boomen bedekten het gantfche veld, en
maakten een grooten Tuin nit.

Calipfi aan T'elemachus al defe natuurlijke
Ichoonheden hebbende vertoont, feide hem:
Ruft hier, uw gewaad en kleederen zijn nat,
't is tijd dat gy die veranderd, vervolgens fal ik
wederkomen , en u gefchjedeniiTen verhalen,
daar uwhert door fal getroften werden. Ter
felver tijd deed Vj hem en Mentor inkomen-
in de geheimfte en verborgenfte plaats eener
Grotte, gelegen naaft die , daar de Goddinne"
haar, verblijr" had. De Nimpbtw was de forg
aanbev.alen ,. oni in die plaats een groot vicr
van Cederhout aan te- ftooken, waar van de
lieflelijkereuk fig allefins verfpreide; ook-had^
den:Zy_; daar gelaaten kleederen voor defe nieu-
we Gaften, Telemachus, liende dat men voor
hem had geordonneert. een Onderrok van fijne
Wolle, welkers witheit de- Sneeuw verdoofcle,
en een Rok van P-nrper-, met gpud gehor-
duurd:, fchiep. groot vermaak daar;over, 'tgeen
natuuxlijk is voor een jongman₅belcht)t}wenxie
al deeie Leerlijkheid.

Odyjfea 'van Hometus. "f

Mentor feidehem daar op, met een ftrenge
en dettige wyfe: Zijn dit 6 Telemacfo! tegen-
woordig de gedachten, die het herte van een
Soon van Ulyffes moeten belig houden ? Denkt
veel eer om te onderfteunen de achtbaarheit
van uw Vader, en om bet Geval , 't gcen u
vervolgt, te overwinnen. Een Jbngcling, die
lig dwaaflelijk als een-■ Vrouw wil optooijen,- is
onweerdig de Wijshelt,- en Glurie. Die word
met gegeven dan aan een' Hert,. 'tgeen arbeid
kan verdragen, en de wereldfche Vetmake-
lijkhedeh met voeten treden.

Teiemachus antwoorde al fuchtende: Eer moe-
ten de Goden mydoen flerven,als dat laf-eiwer-
wijfdheit mijn gemoed fou bekntipen. Neen,-
neen, de Soon van Ul'yfles fal nooit overwonnen
wordendoordeftrikkenvaneenlafhertig. en ver-
wijft lcven.Maar watgunit betoontons den He-
me], van na onfe fchipbreuk deft Goddinne,of itcrt-
felijke te vinden , die' ons met weldaden op-
hoopt?

Siettoe, h'ernaalde Mentor, dat lyumetqua-
!en niet overlaadde■■: vreeft h'aar � bedriegiijke
lieffelijkheden meer dan de klippen, die uw
fchipVerbrijielthebben. De Schipbreuk en Dood-
�/.ijn minder te vreefen , dan de plaifie'ren, die
de Deugd aantaften. Wacht u wel vante
geloven, 'tgeen%f\x fal verhaleri, Deje'ugd en
jonkHeit islaatdunkend, en vertrouwt veel van haar
eigen felts, en hoe fwak ook,gelooit zy alles te vet*
niogen, eri dat zy niets te vreefen heeft; jk be-
trouwt-alles lichtveerdig fonder eenige vooribrge.
Neemt' acHt,. van met te luifteren na <Jc"lier~
felijke" en vleijende woorden van Calipfi, die_:niet ve'hriaal^ uw gemoed fuiieri bekruipen. Vreeft
A 4 voor

vdor dit verborgen vergif; mistronwt n cigen
felts, en geeft altoos acht op mijnen Raad.

Vervolgens keerden zy weder na Calipfo, die
haar verwachtte. De Nimphen met haar han-
gende haairvlechten, en witte kleederen, dienden
doemaels haar maaltijd, wel eenvoudig, maar
mtgelbcht wegens de fmaak en nettigheit. Men
fag daar geen andere fpijfe dan Vogelen, die zy
met netten hadden gevangen , of Beeften, die
zy op de jagt met pijlen hadden doorfchooten;
een Wijn lagter dan den Neflar vloeide uit
groote filvere vaten in goude Drinkfchaalen,
vercierd met uitgedreven bloemen. Men bragt
op de Tafel in mandekens al de vruchten die
de Lentetijd belooft, en de Herfft ter felver
tijd de Wereld mededeelt. Vier jonge Nimphen
begonden op te fingen: daar na heften zy op het
gevecht der Goden tegens de Reafen ; nader-
hand de liefde van Jupiter en Semele, de geboor-
te van Bacchus, en zijn opvoeding onder het be-
leit van den Oaden Silenus, de loop van Ata-
lante en tiypomenes die overwonnen wierddoor
het middel der goude Appelen , gekomen uit
den Tuin der Hesperides. Eindelijk wierd ook
opgefongen den Oorlog van Trojen -, de Strijden
van Ulyfles en zijn Wijsheit wierden tot den
Hemel 'verheven. De eerfte der Nimphen, PEu-
cothoe genaamd, paarde haar lieffelijke ftemme
met de fharen van de Lier. Wanneer Telema-
chus hoorde de naam van zijn Vader, rol-
den de tranen langs zijn warigen , die een
nieuwe luifter aan ftjn fchoonheit gaven. Maar
dewijl \Calipfo bemerkte, dat hy niet konde
eten , en met droefheid bevangen was, gaf
ay aan haar Nimphen een teeken , en op dat

Odyjfea van Homerus. 9

oogenblik fong men op het Gevecht der Cental
ren met de Lapithen , de Hellevaart van Orpheus
om zijn beminde Euridice van daar te haien.
De Maaltijd geeindigd 7.ijnde, nam de Goddin-
ne Telemachus by fig, en Ibrak hem dusdanig
aan:

Gy fiet, Groote Soon van Ufyjfes, met wat
gunfl: ik u hier ontfang; ik ben onfterffelijk,
Geen fterffelijk menfch kan in dit Eiland ko-
men, fonder ftrafte te lijden wegens zijn licht-
veerdige onbedachtfaamheid; uw Schipbreuk
felfs fou u van mijn toorn niet konnen bevrij-
den , foo ik om andere reden u niet beminde.
Uw Vader heeft hetfelve geluk, als gygehad,
maar eilaas! hy heeft zijn vqordeel daar niet me-
de weten te doen, Ik heb hem langen tijd in
dit Eiland bewaart, 't heeft maar alleen aan hem
geftaan om hier met my te leven in een ftaat
van onfterffelijkheit; maar de verblinde drift om
zijn ellendig Vaderlant wederom te befoeken,
heeft hem al defe voordeelen doen verwerpen.
Gy fiet al wat hy verloren heeft, om haca we-
der te fien, 't geen hy nimmermeer befchouwen
fil. Hy wilde my verlaten, envertrok, maar
ik ben gewrooken door het Onweer. Sijn
Schip is geweefl het fpeeltuig der Winden, en
in de Golven der Zee begravpn. Doet uw voor-
deel door foo droevigen voorbeeld;na uwfchip-
breuk is 'er geen hoop voor u overig, dat gy
hem ooit weder fult iien, of na hem immermeer
regeeren in het Eiland van haca. Trooft u
over dit verlies, dewijl gy een Godheit gevon-
den hebt, gereed om u gelukkig te maken, en
een Koningrijk te ontfangen , 'tgeen ty u aan-
fcied. By dele woorden voegde de Goddinne een
A s ■ tang

lang difcottfs , om te vertooneft hoe glflukfe*
I/T^J/m by haar fbu gewccft zijn. Sy verh'aalde
iijn gevallen in het Hoi van den Cyclops _r of
Eenoog Potiphemux, en by Antiphrates Koiling
ter Lyjlrigoniers; ook vergat zy niet, 't geen
voorgevallen was in het Eiland van Circe, Doch-
ter der Sonne , ert de gevaren die hy dborge-
worftelt was tuffchen Scylla en Cbarybdis.

Sy verbeelde hem wijders het laatfte oftweer,
't gzenNeptuin tegens hem verwekt had, wanneer
hy van haar vertrok, willende hem doen ver-
fraan, dat hy in defe Sch'pbreuk vergaan was,
en verfweeg zijn' aankomlt in h'et Eiland der
Pheaciers. Telemachus , die fig al te licht aan
de blijdfchap had overgegeven, vdh' dtis heer-
lijk van Calipfo ontfangen te zijn', efkende ein-
delijk haar argliftigheit, en de wijsheifdef Raad,,
die Mentor hem' gegeven had. Hy arttWoorde
met weinig wborden: O Goddinne,vergeeft my
rnijne droer heit; tegettWQOrdig konnen my die
dingen niet als fmerten: lichteiijk tal ik in het ge-
volg nleer krachthebben om te fmaaken het geval,
'tgeengy my aanbied; veroorloft my dat ik ter
defer ftond mijn Vader befchreije, gy weet be-
ter als ik, hoedanighy vefdieiid befchreit texijn.
Calipjo dorft doemaals hem niet verdcrpref-
fen , felfs veinfde zy deel in zyii droetheit te
nemen, en fig gevoelig voor time's te toonen:
maar om des te beter de middeien te kenneh,
otfl zijn gemoed te raakefl, vroeg/ zy hem op
wat Wijfe" hy fehipbreuk had geleden, eft door
wat gevallen hy op defe kuftesn was aange-
land. Het verhaal defer' ongevallen, feide hy,
fou te lailgWijlig fijtl. Neeri, neen afttwoorde
zC, ik beh begeerig,dirt 't' te weteil Haaft'u

Odyjfea vm H&merus. 11

om my die te vertellen; en. hieM langen tijtt
daar op aan. Eindelijk kon hy haar niet tsgen-
llaan, en fprak op deie wrjfe:

Ik was van ArtMveitcokkeai,Ganbyde andere
Koningen,wedergekeert van debelegering van Tro*
jen, te vernemen na eenige nieuwe maren van. mijn
Vader. De Vryers van mijn MoederPe»«/<y&war
ren verbaaff wegens mijn vettrek; ikdrauglbrg
too veel mogelijk was;dat voor haair te verber-
gen ,kennende haartrouJooshdd'.: Nejhut> ,dteik te
Pilas lag:,, noch. Memlaus;, die my biimen La*
cedemon met veel vriendlchap ontnng , wifteo
niet te feggen.,of mijnVaderw^in Eleven was
Vermoeid van altoos in* twijffbl te leven , nans
ik in dele onfeekerheid hecvoornemen om mSi-
cilien te reifen , op welkers. kuften gefeid wierd-
mijn vader door de Winden aangeland te 7,ijn,
Maar de wijfe Mentor ,. die gy hier tegenwoor-
dig fiet, kantte fig tcgens dit lichtveerdig voor-
nemen¹.; aan de eerie zijde vertoonde hy my de
Cyclope», atfchouwelijk-e Reufen, die de Menfchen
opvraten;, en aan de andere kant deV loot van¹Abieas en der~ Trojmen die: ontrent defe Kuften:
fig omhielden. DgTrojantK-, feide hy, xijh vetv
iloort tegens al de Grieken, maar boven al lou-
den zy vermaak vinden om het bloed te ftorten
van ecn Soon van Ulyjjh. Keert weder , ver-
volgde hy, naar/teftT-, milXchien Tal uw- Vader,
van deCioden bemind, daar foo dra zijn alsgy;
maar foo de Godenfijnverderfbeflootenhebben,
fal hy nook ajn Vaderland meer befchouwen:
ten rrrinften dangaatomdie te wreeken, uw*Moe-
der te verloiTen,uw wijsheit aan alle volkeren te ver*
toonen, ten einde gantfeh GriekeaUnd in u een
Koning mag fien, foo waardig omte heerfehen,

als ooitymandwas,jaalsl//y/JJxfelfs. Zijnwoor-
den waaren heilfaani, maar ik was niet voorfig-
tig genoeg om na die te luifteren , ik ging niet
te raad dan met mijn eigen drift ; en de wijfe
Meat or beminde my tot fo verre, vanmyineen
roekeloofe Reife te volgen , die ik tegens zijn
Raad ondernam.

Gedurende dat hy fprak , befag Calipfo Men-
tor ;.zyftondverbaaft, geloovende iets Goddelijks
in hem te befpeuren : maar zy wift defe haar
verwarde gedachten niet te onderfcheiden. Dus
bleef zy vol vrees en wantrouwen op het geficht
van defe onbekende; maar zy vreefde defe haar
ontroering te laten blijken. Gaa voort, feide zy
tegens Tclemachus, en voldoet mijn Nieusgie-
righeit. Dus vervolgde T'elemachw,:

Langen tijd hadden wy een gunftige en voor-
fpoedige Wind om in Sicilien te komen; maar
vervolgens benam een fwaar onweer ons hetge-
figt des Hemels,en nog wierden wy ingewikkeld in
eendiepc nacht:by den weerfchijn derBlixemen
erkenden wy dat deandere fcheepeninhet felve
gevaar waren , en wierden wel haaft gewaar het
defcheepen van Mneas te zijn. Defe hadden wy
niet minder te vreefen, dan de klippen. Als-
doenbegreep ik, maar telaat, hoe de drift van een
onbefonne jeugd myverhinderd hadmetaandacht
op te merken. Mentor betoonde fig in dit gevaar
niet alleen ftandvaftig en onverbaalt, maar ook
blygeelliger als nagewoonte; hy fprak my moed
in't li]f. Ik gevoelde dat hy my een boven gewoo-
ne kracht bylette. Met een ftil gemoed ftelde
hy op alles ordre, geduurende dat de Lootsman
ten uitterik verbaaft was. Ik feide: Mijn waar-
«Je Mentor, waarom heb ik geweigerd uw Raad

Odyjfea van Homer us. 13

op te volgen? Ben ik niet ongelukkig van myfel-
ven te hebben gelooft, en dat in een ouderdom,
die geen voorfigtigheid heeft voor het toekomen-
de,of eenigeondervindingvan hetvoorledene,of
befadigdheid tot het beftieren vanhettcgenwoor-
dige ? Ah! foo wy ooit dit onweer ontkomen, fal
ik altoos myfelfs miftrouwen , als mijn gevaar-
Hjkftc vyand. O Mentor \ u fal ik altoos geloof
geven. Mentor antwoorde daar op al lagchende:
Ik heb my wel willen wachten ,van uw fouten u
voor oogen te ftellen, 't is genoeg dat gy die ge-
voeld, en dat die mogen dienen ora op een ande-
re tijd befadigder te zijn in het volvoeren uwer
begeertens: maar wanneer het gevaar fal voor-
by zijn, falmifehiende laatdunkentheit wederom
boven drijven. Altoos moetmen dat voorfien en
vreefen ; maar alsmen fig daar in bevmd , is'er
niets overig als dat te verachten. Betoontudan
een waardige Soon van Ulyffes, en een hert te
hebben, grooter dan al de qualen die u dreigen.
De fachtmoedigheit en moed van Mentur vef-
voerde my : maar ik wierd noch meer verbaaft,
wanneer ik fag met wat behendigheit hy ons ver-
lofte.

De Trojanen , in dat oogenblik, wanneer de
lucht eeniglins begon op te helderen,ons foona-
by fiende, fouden niet nagelaten hebben ons te
preijen. Hy bemerkte dat een harer fcheepen,
even als een der onfe, door het onweer van de
andere afgeraakt, op het achter fchip een kroort
van feekere bloemen voerde. Des haailede hy
om diergelijk een op ons achterfehip te (lellen,
en maakte die felfs vaft met vlaggens van defel-
re kleur als die der Trojanen. Hy beval aanal
onfe Roejers foo laag te bukken langs haar bank-
ken

ken afe mogelifk was, om van de vyamden niet
bekent te warden: en op -deft; wijfe f><tj}eerde« wy
door tet midden barer Vloot. Ons fiende heften
ty een blijd gefchal op, als haar Metgefelkn be-
ichouwende, die Vj reeds verlorenachtcden: ©ok
wierdera wygenootfaaktdoor hetgeweld derZee-
"baren langen tijd met haar eene cours tehouden.
Eindelijk bkveti wy Wat achter , en terwijl dc
onftuimige Winden haar deeden afdeinfen na de
Koften van Africa , deeden wy ons uitcrfle bed
om door kracht onferRiemen te bereikendena-
by gelcgenc Kurt van Skiliew.
�■ Inderdaad landden wy ook daar: rnaar't geen
wy fochten, was voor ons niet minder ougeval-
lig, als de Vloot die ons deed vluchten. Wybe-
vonden aan defen oort van Sicilien andere Tro-
janen, vyanden der Grieken ; 't was daar , daar
den ouden Amefles, van "Trojen vertrokken, bet
gebied had. Naaulijks hadden wy den ocver ge-
wonnen, of de inwoonders geloofden , dat wy
andere volkercn van dat Eiland waren , gewa-
pent om haar te overrompelen, of wel vreemde-
lingen , die quaameii om haar Landen te be-
machtigen. In die eerfte drift verbrandden xyons
fchip, en floegen al onfe Metgefellen dood,
niemand verichoonende als my en Mentor, om ons
Amefles aan te bieden, teneinde hy onfe voorne-
jnens mocht onderfoeken, en waar wy van daan
quamen. Wy traden de Stad in met dehahden
op de rug gebonden, en onfe dood wierd niet uit^
geftelt, dan om te dienen tot een fchoufpel van
een wreed volk, als fy foudenvernemen datwy
Grieken waren.

Hier op wierden wy Anceftes aangeboden, die
een goude fcepter in de hand houdende, de vol-

Ody�h van Homerus. 15

keren oordeelde, en % bereidde jtot een groote
offerhande. Hy vroeg ons met een ftreng wsfen,
welic ons Land was, en de oorfiak onfer R©s.
Mentor haaflte % om te antwjaorden, feggende:
Wy komen van de Kngen van net groot Hef-
perie , en ons Vaderland is siet vervan daar:
dus vermyde hy te feggen <jat Wy Qrieken isra-
ren. Maar Axcefiet, fonder ons verder te ho-
fen , en ons hpudende voor vreerndelingen,
die haar voornemen yerborgejl hidden , beval
datmen ons in een naby gelege Boffchagie foil
brengen, om als flaven te dienen onder de di-
ke die de forg van het vee was aanbevolen. D&-
fe coniitis fcheen my harder dan de dood. Ik
riep: OKoning! wilt ons veel Jiever dooden,
als foo onwaardig handelen ; weftrt .dat ik Tele-
mackns ben , Soone van den wijfen Ulyffes_y Kor
ning der Itakoife* ; Ik foeke mij.n vader in alle
Zeen : foo ik hem niet kan vinden, of in mijn
Vaderland wederkeerea, pf deflayemy ontgaan,
beneemt my het leven , dat ik niet fal kortnen
verdragen. Naaulijks had ik deefe woorden ge-
nit, of het gantfche yolkberoerdfehreeuwdeuit.
dat men de Span van, den wreeden Ufyjfes moeft
om hais brengen, als door wiens konftenaryea
de Stad frQJen was omgekeert. O Soone vaa
Ufyjfes \ feide my //»«/?«, ik kan niet nalaten i*
bloed op te oferen aan de fchimmen van foo-
veel Trohneu , die uw Vader heeft geworpea
op de Oevers van de fwarte Cocytm. Gy , ea
hy die u leid , moeten vergaan. Ter felver
tijd itelde feekere Grysaard uit den hoop denKor
ningvpor, onste flagten op het Graf van Ancbir
fes j feggende , haar bloed fal de fchimme
vijn deftn .J3eld feer wngenaam jya : Mn*~

as felfs , wanneer hy defe offerhande fa!
hooren , fal gevoelig geraakt worden , dcwijl
hy fal fien, hoe feergy den geenen bemind,die
hem lieffi op aarde was. Al de wereld keurde
defe voOrflag goed, en men dacht niet anders,
dan om ons op te offeren; daar op voerde men
ons na het Graf van /Inchifes, daar men twee
Altaren had opgericht, daar het heilige vier op
ontftooken Was* Het Swaard , daarrnen ons
mede fou dooden , lag voor onfe oogen; men
had ons met kranflen van bloemen omhangen,
en geen verdrag fcheen ons leven te konnen
bevrijden ; 't was met oils gedaan , wanneer
Mentor den Koning (til eens verfocht te fprec-
ken, en hem feide: O Anceftes! foo het onge-
val' van den jongen Telemachus, die nooit wa^
penen tegens de Trojanen gedragen heeft , u
niet kan beweegen, tenminftenmoetuweigen
aanbelang u ontroeren. De kennifledieikheb
verkregen in de voorfeggingen, eti van de wil-
le der Goden , heeft my doen verflaan , dat
eer drie dagen fullen verlopen zijn f gy door
Barbarifihe Volkeren fult werden aangetaft, die
als een iterke llroom van het hoogfte der Der-
gen fullen afvlieten,om'uwe Stad teoverftroo-
men, en gantfche Land te verWoeften. Haart
u om dat te voorkomen , brengt uw Vol-
keren in de wapenen, verlieft geen oogenblik
om uw koftelijkile dingen van het veld binnen
uw muuren en beflootene Steden te brengen*
Soo mijn voorfegging valfch bevonden word,
fal het u vry flaan na het verloop van drie da-
gen ons op te offeren; maar foo in tegcndeel
die waarachtig fal zijn, gedenkt dat gy de ful-
ke het leven niet en behoort te benemen, aan

Odyjfea van Homerus. i 7

welkc gy het uwe verfchuldigt zijt. Ancefles
front verbaaft over defe woorden, die Mentor
tot hem fprak, met een verfeekenng, diergelij-
ke hy nooit in eenig menfch gevonden had. Ik
fie wel, antwoorde hy , O Vreemdeling ! dat
de Goden, die u foo qualijk van degoederen
des Gevals hebben medegedeelt, u cen Wijs-
heit hebben toegeftaan, die onwaardeerlijker is
dan alleanderefchattenen rijkdomiren der We-
reld. Hier op deed hy het fiacht-ofter opfchor-
ten, en ftelde met aller neerflighcit de noodige
voorforge, om den aanval, daar Mentor hem .
van bericht had, te vootkomen. Men fag aan
alle kanten niet anders dan bevende Vrouwen,
ontroerde Grijfaards, en kleine Kinderen met de
tranen in de oogen, die in de Stad weeken. De
loeijende OiTen, en blaetende Schaapen quamen
in meenigte, verlatende haar vette weiden, en
geen genoegfame flailing vindende, om fig te
bergen, wierd van alle kanten een verward ge-
roep gehoord , van Menfchen die den een den
ander verdrongen, en niet konden verftaan > ne-
mende in defe algemeene verbaaitheit een onbe-
kende voor haar vriend, en die liepen fonder te
weten werwaarts. Maar de Voornaamfte der
Stad, die fig wijfer dan al de andere geloofden
te zijn, verbeeldden haar dat Mentor een Bedrie-
ger was", en een valfche voorfegging had gedaan,
om zijn leven te behouden. Eer den derden
Dag ten einde, en dat men noch met defe ge-
dachten befwangert was, fagmen op het hangen
der naburige bergen een dikke wolke van ftof,
en vemam een ontallijke hoop van gewapende
Barbaren. Zy, die deefe Voorfegging van Men-
tor hadden veracht, verlooren haar Slaven en
13 Vee.

Vce. Dc Koning feide tegens Mentor; Ikvcr-
gete dat gy Grieken xijt. Onfe Vyanden werden
onfe getrouwfte Vrienden; dc Goden hebben
u hier gefondcn , om ons te behouden; ik
verwacht niet minder van uw Dapperheit, dan van
dc Wijsheit uwer woorden, haail u om ons
te helpen, en by te ftaan.

Mentor betoonde in zijn wefen cen ftoutmoe-
digheit, die de fierfte Krijgers moeft doen zidde-
ren en verbaafen. Hy nam een Schild, Helm,
Swaard, en een Speer; iielde de Soldaten van
Anceftes in flag-ordre; trok voor aan , en na-
derde de Vyanden in goede geftalte. Anceftes,
alhoewel vol van moed, kon� wege'ns zijn Ou-
derdom hem niet dan van verre voigen. Ik volg-
de hem van naby, maar kon niet op tegens zijn
dapperheit; zijn borftgeweer fcheen in defen
ilrijd de onfterffelijke Speer. De Dood door-
liep alle flag-ordens daar zijn flagen vielen: even
als een Leeuw van Numidie, door een rafende
honger vervoert, komt in een Kudde van weer-
loofe Schaapen , die verfcheurt, dood , en in
het bloedfig omwentelt, de Herders ver-afvan
de Kudde te befchermen, vluchten al bevende,
om ilg voor deflelfs woede te verfchuilen.

Defe Barbaren, die gehoopt hadden de Stad
te overrompelen, wierden felfs overvallen, en in
verwarring gebracht. De Onderdanen van An-
ceftes wierden aangemoedigt door het Voorbeeld
en de woorden van Mentor, en betoonden foo-
danigen dapperheit, daar men haar onbequaam
toe fou geoordeeld hebben. Met mijn Speer
wierp ik den Soon des Konings van dit Vyand-
lijk Volk ter aarde ; hy was van mijn Ouder-
dom, maar grooter van geftalte als ifc. Want

Odyjfea 'van Homerus. 19

dit Volk was af komftig van een geflagtderReu-
fen, oorfpronkelijk van dat der Cyclopen. Hy
fchecn een Vyand, foo klein en fwak als ik,te
verachtcn; maar fonder my tekreunen over lijii
vreeflijke kracht , of wild en woeft geficht,
fette ik mijn Speer op xijn borft, en deed hem
met een ftroom van fwart en rookendbloed2ijn
wreede Siel uitfpouwen; nederftortende focht
hy my onder zijn val te verpletteren;het gerucht
zijner Wapenen klonk tot in het gebergte. Ik
nam zijn buit , en keerde na Ancefi.es met de
Wapenen vandenVetflagenen, die ik hem had
Gitgetrokken. Mentor de Vyanden hebbende in
wanordre gebracht, hieuw haar in ftukken, en
dreef de Vluchtelingen tot in de Boifchagien.
Een foo onverhoopte uitkomft deed Mentor be-
fchouwen, als een Menfch van de Goden be-
mind, en door een Godheit aangeblafen. An-
cefles bewoogen door een erkentenis van dank-
baarheit, gaf ons bericht, dat hy voor ons alle
vreesde, foo de Scheepen van ALneas wederom
mochten in Sicilien komen. Hy befchikte ons
een Schip om na ons Land te keeren, overla-
de ons met gefchenken , drong op ons vertrek,
om alle ongelukken te voorkomen ; maar hy
wilde ons noch Loots, noch Roejers van zijn
^olk geven, uitvrees, dat die komende op de
Kuften van Griekenland, voor alle gevaren lou-
den bloot geftelt worden. Hy gaf ons dan Koop-
lieden van Phenicien , die Koophatidel drjven-
de met alle Volkeren der Wereld, niets tevree-
fen ha"dden , en het Schip van Anceftes, als dat
ons in Itaca fou gebracht hebben, moeften we-
derbrengen. Maar de Goden, die fpeelen e'ri
fig vertnaaken met deMenfcheliike voorrienlens,
Bi be-

bewaarden ons tot noch anderc gevaren. De
Tyriers hadden door haar fierheid dcti Koning
Sefqftris, die in Egypten heerfchte, en veel Ko-
ningrijken had overwonnen, tegens hun verbit-
tert. De Rijkdommen door den Koophandel
verkregen, en de macht van het onwinbare T'y-
rus, gelegen in de'Zee, hadden het herte defes
Volks foodanig opgeblafen, dathetde fchatting,
door Sefoftris, wederkeerende van zijn Over-
wiuningen, haar opgeleid, weigerdete betalen;
ook hadden zy Knjgsbenden verfchaft aan zijn
Broeder, die op t',jn wederkomfl: in't midden
der vreugden van een groote Maaltijd hem had
willen vcrmoorden. Sefojiris had voorgenomen,
om haar hoogmoed te dempen,derfelver Koop-
handel te veiwoeften, en in alle Zeen te belem-
meren. Zijn Scheepen kruiften op alle Kuften,
de Pheniciers opfoekende. Een Egyptifihe Vloot
ontmoette ons, foo als wy de Bergen van Sicilien
uit ons geficht begonden te verliefen. De Haven
en het Land tcheenen achter oris te vluchten,en
fig in de Wolkente verbergen. Ter felver tijd
fagen wy de Vloot van Egypten ons naderen,
even als een vlottende Stad. De Pbenicierskea-
den die amftonds,en wilden afwijken; maarhet
was te laat. Haar feilen waren beter dan de on-
fe; de Wind was haar gunftig; het getal harer
Roejers was grooter: zy klampten - ons aan
boord , namen het Schip , en voerden ons ge-
vangen na Egypten. Te vergeefs vertoonde ik
haar geen P/^»;Wfr tezijn;zyverwaardigden.haar
niet eens omons te hooren, maar fagen ons
aan als Slaven, daar de Pheniciers Koophandel
mede dreven, en fochten niet anders als haar
voordeel met foodanig een prijs. Wy landden

Odyjjea van Homerus. 21

in het Eiland van Pharos: van daar den JVy/op-
varende , quamen wy te Memphis; en loo de
droefheit onfer gevankenis ons niet ongevoe-
lig had gemaakt voor alle vermaaklijkheden ,
wy fouden onfe Oogen hebben konnen verluf-
tigen in 't befchouwen der vruchtbare Lands-
douwenvan�gy/tf�^,#, dat, evenals een wellufti-
ge Tuin , befpoeld werd door een oneindig ge-
tal van Canaalen. Wy konden onfe Oogen
niet flaan op beide de Oevers der Rivier,fonder
te fieri rijke Eilanden , heerlijke Landhuifen,
feer aangenaam gelegen Landen , die jaarlijks
bedekt wierden met een gulden Oogft, fonder
ooit ftil te ftaan, Velden vol van allerlei Vee,
Landluiden gebukt onder den lalt der Vruchten,
door haar gefaaid , Schaapherders, die op het
foet geluid harer Fluiten en Stroo-halmen de
orn'.eggende Echoes uitlokten, en deeden weer-
galmen.

Gelukkig , feide Mentor , is het Volk, dat
door een wijs Koning beftiert word ! 'tis in
overvloed , leeft gelukkig , en bemind dengee-
nen , die 't al zijn geluk verfchuldigt is. Dus-
danig , voegde hy daar by, O Telemache! moet
gy gebieden,en maaken de blijdfchap uwerVol-
keren. Soo de Goden u ooit doen befitten het
Koningrijkeuwes Vaders, bemind uw Onderda-
nen als uw Kinderen, procft het vermaak van
haar bemind te xijn, en maakt dat zy nooitden
Vrede, of deefe Blijdfchap gevoelen, fonder fig
te binnen te brengen, wat het is een goed Ko-
ning te hebben , die haar defe rijke gefchenken
toebrengt. De Koningen , die nergens anders
om denken ,als om fig te doen vreefen, en haar
onderdanen te drukken, ten einde om die haar

des te mcer te onderwerpen, iijn geeflelcn em
roeden van het Menfchelijk Geilagt ;en worden
gevreeft in al wat %y begeeren en werifchen;
maar zijn ook met een gehaat en gevloekt, en
hebben mecr te yreefen voor haar Onderdanen
als defe voor haar.

Ik antwoorde Mentor : Helaas! 't Istegen-
vvoordig geen tijd om te fpreeken, of te gnder-
foeken de grondregulen der Regeerkunde, Daar
is geen haca meer voor ons, wy fullen ons Va-
derland,noch Penelope nooit wederom befchou-
wen; en als fclfs Ulyjfes vol van Glorie in zijn
Koningrijk fal wederkeeren, fal hy nimmermeer
het vermaak hebben van my te lien: nooit ik
de blijdfchap van hem te gehoorfamen , om de
konft van gebiedente leeren. Laat ons fterven,
Mijn waarde Mentor, geen andere gedachteii
zijn ons overig; Laat ons llerven , dewijle de
Goden geen medelijden met ons hebben. Drjs
fpreekende, fneeden de diepeverfuchtingenmijn
woorden af. Maar Mentor, die de qualenvrcef-
de eer die quamen, en gekomen lijnde, niet
wift wat vreefe te feggen was ; riep uit: O
Onwaardige Soon van den wijfen Vfyffes ! Hoc
laat gy u door uw Ongeluk overwinnen ? Weet
dat gy t'eeniger tijd het Eijand van Itaca, en Pe-
nelope fult befchouwen. Selfs fult gy in iijn eer-
fte glorie lien, hem die uw Oogen nooit gefien
hebben, den onverwinnelijken Ufyjjes, die het
Geval niet heer't konnen ter nederwerpen, en
die in zijn ongevallen, noch veel grooter dandc
uwe, ons leerd,dat wy den moed nooit moeten
verloren gcven. Ah! konde hy weeten in de
afgelegene Landen, daar het Onweer hem ge-
worpen heeft, dat zijn Soon iijn moed en ge-

Odyjfea van Homerus. 25

duld niet wilt op te volgen; defe nieuwe ma-
re fou hem met fchaamte bedekken , en meer
drukken dan al de ongelukken, die zedert lan-
gen tijd hem geoeffent hebben.

Vervolge'ns deede Mentor my befchouwen de
vruchtbaarheit en overvloed, verfpreid door de
gantfche Lantftreek van Egypten , daar in men
tot 2200. Steden optelde. Hy verwonderde fig
over de goede Politie defer Steeden : daar
wierd de Gerechtigheit geoeffent en bediend ten
voordeele van de Armen tegens deRijken; ook
was'er een goede opvoeding der Kinderen , die
men gewende tot gehoorfaamheit, arbeid, matig-
heid, en tot liefde der konfien, en goede letteren;
een naaukeurigheit in al de plegtelijkheden van
den Godsdienft, oneenfijdigheit, begeerte tot
eer, getrouwigheit omtrent alle Menfchen, en de
vreefe der Goden , daar yder Huis-Vader zip
Kinderen in onderwecs. Hy kon niet nalatert
fig over defe fchoone ordre te verwonderen.
Gelukkig, feide hy my fonder ophouden, is het
Volk,dat door foo wijfen Koning beffierd word!^:maar noch gelukkiger Koning , die de welitand
yan foo veel Volkcren uitmaakt, en de zijne
vind in de Deugd !Hy is meer alsgevreeft,want
hy word bemind , en niet alleen gehoorfaamt,
maar men vind luft om zijn beveelen op te vol-
gen. Hy is Koning van aller herten. Ver-af
dat men hem fou wenfchen te ontbeeren j men
vreeft hem te verliefen , en yder fou geern zijn
leven yoor hem verpanden.

Ik hoorde met opmerking 't geen Mentor fei-
de , en gevoelde dat mijn moed in het binnen-
fte mijnes hercen aanwies, namate dat defe wij-
& Vriend fetniy fprak. Soo haaft wy wMem-
B 4 fkis

phis, een rijke ,overvloedige,en heerlijke Stad,
warui aangekomen, gaf den Gouvemeur bevel,
dat wy louden gaan na T'heben, om denKoning
Sefijirt: langebooden te werden, die de faaken
felrs wilde onderfoeken, en tegens de Tyricrs
feer vergramt was. Wy trokken dan hooger
den AV op» tpt aan he: befaamde Tbeben, daar
defe groote Koning zijn verblijf had. Defe Stad
fcheen ons van een onmetelij'.e uitgebreidheit,
en meer bevolkt, als de bloeijenfte Steden van
Griikenland. De Staatkunde was daar volmaakt
wegens de nettigheit der Straaten, Waterlopen
voor het gebruik der Baden, voorde oeffening
der Konften, en algemeene Veiligheid. De
plaatfen waren daar verciert door Fonteinen, en
Qbelifquen , de Tempelen van Marmer opge-
bouwt, wel na een eenvoudige bouwkande, maar
echter heerlijk. Alleen fcheen het Paleis van
den Prins een groote Stad ; men fag daar niet
anders dan Pilaren van Marmei, VWamidcn,
Qbelifquen, enBeelden, Huiscieraat vanmaffijf
Goad en Silver. Zy ₅ die ons voor den Ko-
ning brachten, feiden ons gevonden te hebben
in een Schip van Phenicien. Hy hoorue alle
dagen op feekere gefette uuren zijn Onderda-
nen, die of klachten hadden in te brengen ,
of eenig bencht te geven. Hy weigerde nie-
mand gehoorte geeven , en geloofde ner-
gens anders om Koning te zijn, dan om zijn
Qnderdanen wel te doen , die hy als zijn Kin-
deren � beminde. Wat de vreemdelingen aan-
ging, hy ontfing die met veel goedheid,'wilde
die altoos felts fien , mits hy geloofde iets
heilfaams te fullen hooren wegens de Zeeden
en Gewoontens van andere ver-af gejegene Vol-

Odyjfea van Homerus. 25

keren. Defe nieusgierigheid bewoog den Ko^
ning dat wy voor hem moellen verfchijnen. My
fiende, was hy gefeten op een Yvore Troon,
hebbende een Goude Scepter in de handj hy
was bereids oud, maar van een aangenaam we-
fen, vol van goedheit en Majejleit; hy oordeel-
de alle daag zijn Volkeren met een geduld en
wijsheit daar over men fig fonder vleijery moeft
verwonderen. Na den gantfchen dag tehebben
gearbeid tot het fchikken der faaken, en oefte-
nen van naaukeurige Gerechtigheit, ontlaftte hy
fig des avonds met het hooren van wijfe Mane-
ndi , en ommegang van voortreftelijke Luiden,
die hy fneedig will uit te kiefen, en gemeenfa-
men toegang tot hem verleende. Men kon hem
niet verwijten dat hy ooit met te veel hoogmoet
had getriumpheert over Koningen > door hem
overwonnen, of fig te veel vertrouwt op ymand
v.ijnerOnderd;men,'tgeen ik uaanftondsfaldoen
iien. Hy wierd bewoogendoormijnjonkheit,
en fmerte, my afvragende mijn naam enVader-
land. Wy waaren verbaaft over de Wijsheit,
die uit fcfjn Mond fprak. Ik antwoorde, O
Groote Koning! de belegering van Trojen, die
tien jaren geduurd heeft, is u niet onbekent,
en defelve ondergang, die gantfch Griekenland
loo veel bloed gekolt heeft : V^jjes mijn Vader
is een der voornaamfte Koningen geweeft, die
defe Stad hebben verwoeft, hy dwaald op alle
Zeen, fonder het Eiland h_aca te konnen vin-
den, dat lijn Koningrijk is: Ik foek hem over-
al, en een ongeval , even als het fijne, heeft
veroorfaakt dat ik gevangen ben;Geeft mydoch
weder aan mijn Vader en Vaderland. Dus kon-
nen de Goden u bewaren voor uw Kinderen,

en haar doen gevoelen de blijdfchap van te Ic-
ven onder foo goeden Vader.

Sefoftris bleet my befchouwen met een wefen
vol van mededoogen; maar willende weten, of
hetgeen ik voorgaf , waar was , fond hy ons
te rug aan ymand zijner Amptenaars, die aan-
bevoolen was te onderfoeken, die ons S ch ip geno-
men hadden, of wy in der daad Grieken, of
Pheniciers waren. iioo zy Vheniciers zijn,feide
de Koning, moeten zy dubbeld geftraft werden,
om dat zy onfe Vyanden z^;jn, en noch daar-
cn-boven door een lafhertige leugen ons getracht
hebben te bedriegen: maar foo zy waarlijk Grie-
ken zijn, begeer ik datmen haar eerlijk fal han-
delen, en na haar Vaderland fenden opeenmij-
ner Scheepen, want ik beminne GriekerAand,
verfcheide Egyptenaars hebben daar Wetten ge-
geven, ik kennedeDeugd van/&«■»/«, de Glo-
ria van Achilles is ons ter oore gekomen, en ik
verwondere my, wegensdeWyshcit diemyver-
haald word van den ongelukkigen Ulyffes. 't Is
geheel en al mijn yermaak de ongeiukkige
Beugd te heipen.

De Bediende , aan wie dc Koning het on-
derfoek onfer faak gefteld had, was immers foo
boofaardig en liftig, als Sefoftris oprecht, en edel-
moedig. Dele Amptenaar was Metophis ge-
naamd. Hy ondervroeg ons met meening
om ons te verftrikken, en merkende dat Men-
tor met meerder wijsheit antwoorde als ik, fag
hy hem aan met afkeer en wantrouwen, want
de booten zijn altoos verbittert tegeus de goe-
den, Hy fcheide ons van een, en iedert die tijd-
weet ik niet wat Mentor wedervaren is. Defe
affondering was voor my een fwareflag. Meto-

Odyjfea van Homerus if

phis had altoos gehoopt, dat hy ons affonderlijk
pndervragende, wy malkanderen louden tegen-
fpreeken: boven-al geloofide hy my door zijn
yleijendc beloften te fallen doen fweuken , en
bekennen, 't geen Mentor voor hem verborgen
had. Eindelijk focht hy de waarheit niet ter goe-
der trouwe, maar eenig voorwendfel, om de Ko-
ning te feggen, dat wyPheniciers waren, om om
foo flaven te maaken. En in der daad niet te-
genftaande onfe onfchuld , en de wijsheit des
Konings, vond hy het middel om hem te bedrie-
gen. Eilaas! voor wat gevaren werden de Ko-
ningen niet wel bloot geftelt ? De wijfte vinden
iig meenigmaal bedrogen en mifleid door bedrie-

felijke en driftige menfehen, die haar omringen.
)e Goden wijken aan een zijde, mits zy geen
Hovelingen of Vleijers zijn; de Vroomenwach-
ten tot datmen haar roept, en de Princen wee �
ten meenigmaal die niet te foeken. Integendeel,
de Boofen zijn flout, bednegers, gehard om fig
aangenaam te maaken, behendige veinfers, en
gereed alles te ondernemen tegens haar eere
en gewiffe, om te voldoen de driften der Re-
geerders. Ah! wat is een Koning ongelukkig,
die bloot geftelt is voor de kcnlienaryen der
Boofwichtcn; hy is verlooren, foo hy de vlei-
^ery niet at'keert, en niet bemind die openher-
tig de waarheit fpreeken. Sie daar de aanmcr-
kingen die ik maakte in mnn ongeluk, en hoe 'k
my te hitmen bracht het geen ik Mentor had
hooren verhaalen,

Onderwijle font Metophis my met zijn flavea
na het gebergte der Woeftijne, ten einde ik met
haar mocht dienen om de Kudden te weiden.
Hierviel Calipfo falemackts in tip. woorden,

fcggende: Wei! wat deed gy doe,die in Sirilien
de dood boven de dienftbuarheit achtte ? Tele-
ntachus antwoorde, mijn ongeluk wies dagelijks
aan, ik had de ellendige trooit niet, van !^; eur
te maaken tuflchen de dien ftoauriieit, en de dood;
ik moeft flaaf blijven, en, om fuo tefpreeken,
uitpluifen de ftrengigheden van h<;t Geval i
my was geen hope meer overig, en kon felfs
niet een woord fpreeken tot mijner vei loffing.
Mentor feide my naderhand, datrnen hem had ver-
kocht aan de Ethiopiers, en dat hy haar tot in Ethio-
/>j'e«was gevolgt.

Wat wy belangde, ik quam in afgrijiTelijke
wilderniflen: men fag daar brandende fanden in
het midden der vlakke Velden ,fneeuw die nim-
mermeer fmelt, en een gedurige Winter uit-
maakt op den top der Bergen, alleenlijk vind-
men eenig voedfel ontrent de Rotfen om het
Vee te weiden; ontrent het m'dden defer fcher-
pe Bergen iijn foodanige diepe Valleijen, dat
de Sonne naaulijks haur ftralen derwaarts kan
fchieten. Ik vond geen andere menfchen in dat
Land dan Herders, immers foo wild en wocfl
als het Land felfs. Ik bracht daar mijn droeve
nachten door met mijn ongeluk te befchreijen,
en mijn dagen met het Vee te volgen, om te
ontgaan de beeftachtige woede van een Eerfte
Slaaf, die verhopende %\)Xi vryheit te krijgen,
fonder ophouden de andere befchuldigde , om
zijn Meeller zijn yver en vlyt voor deffelfs aan-
belangens te doen blijken. Defe Slaaf was Buf-
fus genaamd. Ik moeft in defe gelegenheit de
minfte lijn. De droefheit my drukkende, ver-
gat ik op feekere dag mijn Kudde, en ftrekte
my uit op het gras by een Hoi, daar ik de dood

Odyjfea van Homerus. %y

verwachtte, konnende niet langer al defen ar-
beid verdragen. Op dat ftond bemerkte ik,dat
de gantfche Berg beefde; ketenen en nagelen
fcheenen van den top des bergs af te rollen, de
Winden hidden haar tuffdien-poofingen in, een
loeijende ftemme quam uit het Hoi ,en deed my
defe woorden verftaan: Soone van den Wijfen
Vivjfes, gy moet als uw Vader, door geduld groot
worden. De "Vorften die altoos zijn gelukkig

feweeft , zijn meenigmaal dat niet waardig, dc
,af hertigheid bederrt haar, en de Hoogmoed
maakt haar dronken. Wat xijt gy gelukkig, foo
gy ooit defe ongelukken kond te boven koo-
men! Gy fult haca noch eens bef:houwen, en
uw Glorie fal noch eens tot deSterren verheven
werdert. Wanneer gy eens over a'ndere Men-
fchen fult heerfchen , gedenkt dan dat gy eens
fwak , arm, en ellendig zijt geweeft als zy;
fchept vermaak om die te vertrooften ,� bemind
uw Volk; vervloekt de vleijery, en weetet dat
gy niet groot fult zijn, dan voor foo veel gy
matig, en meeiter fult zijn van uw eigene dnf-
ten.

Defe goddelijke woorden klommen op tot in
het binnenfte van mijnZiel, engavenmygrootc
vreugde en nieuwe moed. Ik gevoelde niet meer
de vrees, die de haairenop hethoofddoetteber-
gen rijfen,en het bloed in de aderen verftijven,
wanneer de Goden met de fterffelijke menfchen
fig gemeenfaam maaken. Ik rechtte my ftil
op, bad op mijn knijen de handen ten Hemel
verheffende Minerva aan , van wie ik geloof-
de defe Godsfpraak voort te komen. Ter felver
tijd bevond ik my als een nieuw menfch; de
wijsheid heldirde njijn Geeft op , ik gevoelde

een fagtekracht om mijn hertflfogten tc matigef^
ente wederhoudende voorbarigheidmijner jeugd.
Ik deed my beminnen van al de Herders in de
Woeftijne ; mijn fagtmoedigheit, geduld, en
neerftigheid , ftelden eindelijk den wrecden
Buffus te vreden, die over al de andere Slaven
gelag had , en my had wttlen pimigen. Om
des te beter te verdragen het verdriet der gevan-
kenis en eenfaamheit, focht ik na boeken, en
wasbeladen met hertfeer, by gebrekvanonder-
■wijfing, die mijn Geeft mocht voeden , enon-
derfteunen. Gelukkig zy , feide ik, die de ge-
weldige verrnaakhjkheaen laf en onlmaak-
lijk zijn , maar genoegen weeten te vinden in een
cenvoudig leven! Gelukkig zy, die leerende fig
vermaaken, en behagen fcheppen om haar ge-
moed door wetenfchappen te vercieren, in wat
plaats ook het nydig Ongeval haar wegfleept!
altoos voeren Zy met fig om , waar mede zy
haar onderhouden , en het verdriet dat andere
menfehen verteert, in't midden lelfs van haar ver-
maaklijkheden,is onbekent aandcfoodanigen,die
figwetenbeiig te houden metleefen. Gelukkig zy
die geern leefen en daar van als ik, niet ontbloot en
verltooken zijn! Gedurende dat defe woorden my
door de herflenert rolden,begaf ik my in een donker
Bofch,daar ik eenfloegs een oude Grijsaard gewaar
wicrd , die een boek in de hand hield. Defe
oude Man had een groot kaal voorhoofd, een
weinig getimpeld, een witteBaard, die tot op
zijn gordel hong , zijn gedaante en ftatuurwas
hoog enheerlijk, zijnverwefrifch en rood, zijn
oogen levendig en glinfterende, zij n fiernme fagt,
en zijn woorden eenvoudig en lieffelijk.Nimmer-
laeer had ik foo eerwaardigen Grijfaard gefien.

Odyjfea'van Homerus. ji

Hy was Termojiris genaamd, en Priefter van A-
follo in een Tempel van Marmer, die de Konin-
gen van Egypten defen God in dit Bofch hadden
toegewijd. Het boek 't geenhy in tijn handen hield,
was een byeenverfameling vanLoffangentereere
der Goden.

Hy fprak my vriendelijk aan, wy onderhielden
malkanderen, hy verhaalde my van voorledenc
faaken foo veel , datmen moeft gelooven, dat
fey die gefien had, maar hy verteldediekortelijk.
Nimmcr wierd ik vermoeid door defe Gefchie-
deniffen.Hy voorfag toekomende dingen,door een
diepe wijsheid, die hem de menfchen deedken-
nen , en haar voornemens die sy met veel voor-
figtigheit foehten uit te voeren. Hy was bly-
geeftig, en aangenaam, en een behaaglijke jongheid
kon geen meer lieifelijkheit vertoonen, als defe
Man in foo hooge jaren: om deferedenbemin-
de hy jonge lieden, als %y leerfaam waren , en
fmaak in de Deugd hadden; hy beminde my
wel haaft tederiijk, en gaf my boeken tot mijner
vertroofting; hy noemde my lijn Soon. Mee-
nigmaal feide ik tot hem; Mijn Vader, de Go-
den. die Mentor van my hebben weggenomen,
hebben mededogen met my , en my in u
een anderen fteun gegeven. Defe Man even
als Orpheus en Linus , was buiten twijffel van
de Goden met een Goddelijkheit aangebla-
fen.

Hy verhaalde my de Veerfen , door hem,
felfs gemaakt, en gaf my die der voortreffelijk-
fte Dichters, van de Mufen begunftigt. Als hy
was omhangen met iijn lange Rok van glinfte-
rend wit, en in de hand nam lijn goude Lier,
quamen de Tigers-, Bteren, en Leeuwett hem

vleijen, en de voeten likken. De Satyrs bega-
ven fig uit de Bojfcbagien , en danften 'random
fcijn perfoon; deBoomen felfs fcheenen bewoo-
gen: en gy foud gefegt hebben , dat de Rotfcn
van het hoogfte der bergen affakten op net be-
koorlijk geluid van fijn liefFelijketoon. Hyfong
niet dan de grootheid der Goden, de Deugd der
Helden , en de Wijsheid der Menfchen, die de
Glorie meer dan de Welluften waardeerden.

Hy feide my meenigmaal, dat ik moeft moed
fcheppen , en dat de Goden nooit Vlyffes of fijn
Soon fouden verlaten. Eindelijk onderwees
hy my , dat ik, nahetvoorbeeldvan Apollo, de
Herders behoorde aan te fetten, om der Sang-
Goddinnen konften te oeffenen. Apollo, fei-
de hy, vergramt, dat Jupiter op de fchoone da-
gen door fijn Blixemen den Hemel beroerde,
wilde fig daar over wreeken op de Cyclopen die
de Blixemen fmeeden , en doorfchoot die met
fijn Pijlen. Aanftonds hield den Berg Etna
op van viervlammen te fpouwen , men hoorde
niet meer de vreellelijke flagen der hamere"n op
het Aanbeeld j die de diepe Afgronden en Hoo-
len der Aarde , en de dieptens der Zee deeden
beeven. Het yfer en koper niet meer door de
Cyclopen gepolyfi; werdende , begon te roeften.
De rafende Vulcaan fprong uit fijn brandende
Fornuis te voorfchijn, en alhoewel kreupel klom
hy neerftig den Berg Olympus op , hy quam
daar op berookt en bedekt met fwart ftof in de
Vergadering der Goden, en deed daar over bitte-
re klachten. Jupiter daar over verbitterd tegens
Apollo, dreef hem ten Hemel uit, en fmeethem
op de Aarde. Sijnleedige Koets volvoerde ech-
tcr de gewoonc loop , om de menfchen by dag

OdyJJea van Homerus. 3 3

en nacht te lichten , met de ordentlijke veran-
dering der Jaarftonden. Apollo dus berooft van
zijn ftralen,was genootfaakt een Herder rewor-
den, en de Kudde van den Konifig Admetus tei
bewaren; by fpeelde op de fluit, en al deande-
re Herders quamen onderdefchaduwederOlm-
boomen op den oever van een klare Fontein
luifteren na zijn gefangen; tot noch toe hadden
zy een wild en woeft leven geleid, zy widen
niet anders dan haar Schapen te weiden , die te
fcheeren, te melkeh, en kaefen te maaken: het
geheele veld was niet anders dan een woeftewil-
dernis.

Kort daarna toonde Apollo aan de Herders de
foetigheden van het Land-leven. Hy fong van de
bloemen daar de Lente lig mede verciert, van
de geuren die z,y verfpreid, en van het groen
dat ouder haar voeten wafcht. Daarna fong
hy op de vermaaklijke Nachten van de So-
mer, als de Suide Winden de menfchen ver-
tiiflchen, en den Dauw de Aarde bevochtigt. Ook
mengde hy onder zijn Gefangen de guide vruch-
ten daar de Herfft den arbeid der Land-luideri.
mede begiftigt; en de raft van deii Winter, wel-
ke geduurende de dwafe jonkheit rondom het
vier danft: danverbeelddehydedonkereBoffcha-
gien , die de Bergen bedekken ; dan de nolle
Valleijen, of Stroomen die duifent ommclopen
doen in het midden der lieffelijke Velden. Ook
leerde hy de Herders, welke de aangenaam-
heden van het luftig Land-leven wareil, alsmetf
weet te fmaaken,'tgeen de eenvoiidige Natuur,
verwonderlijkft voortbrengt. De Herders met;
haar Fluiten bevonden daar op fig wel haaftge-
takkiger dan de Koningen, en haar by<Jeiik6rrT-'
G fteif

Ilea genootcn in overvloed gerufte vermaak-
lijkheden, die in de guide Paleifen niet te vin-
de zijn. Het fpel , gelag, en vermaak volg-
de overal de eenvoudige Herders.

Alle dagen waren Feeftdagen by haar : men
hoorde niet anders als het gequeel der Vogelen,
of het fagte ruiffen der SuideWinden,die in de
takken der Boomen fpeelden, of het gemurmel
van ecu klare ftroom, die van eenigc rots neder-
vicl , of gefangen , die de Sanggoddinnen de
Herders , die Apollo volgden , ingaven. Defe
God leerde haar het behalen vanprijfeninWed-
lopen, het nedervellen van DaiTen en Harten
met pijl en boog. De Goden felfs wierden ny-
dig over dc Herders; dit leven fcheen haar lbe-
ter, dan al haar Glory, en ty herriepen Apollo
op den Olympus.

Mijn Soon , feide hy wijders, defe Gefchie-
denis moet u onderwijfen, vermits gy iijt in de
ielve ttaat als Apollo : bebouW dit woefle Land;
doe de wilderniffe bloeijen als hy;^.leer na 2ijn
voorbeeld de Herders defe lieftelijke overeen-
ftemming; verfigt de woeftegemoederen; toon
haar de beminnelijke Deugd ; doe haar gevoe-
Ien hoe foet het genot is der vermaaklijkheden
in defe eenfaamheit, die de Herders niet kan be-
nomen werden. Mijn Soon, daar fal een tijd
komen , wanneer de forgen en bekommernif-
fen, die deKoningen omringen, u fullen doen
wenfehen na de foetigheden van dit Leven der
Herderen,

Dus gefproken hebbende, gaf Termofiris my
een Fluit van foo fagten toon, dat de Ecboos
der Bergen die van alle kanten deeden hoo-
ren j en wel haaft tot my trokken si de na*

Odyjfea van. Homer us. 3 f

burige Herders. Mijn ftem had een Godde-
lijke Melodic; ik bevond my als buiten my-
felfs vervoerd, om op te fiiigen de gunften, daar
de milde Natuur he: Veld mede begiftigt heeft.
Wy brachten gantfche dagen , en een gedeelte
der nachten door met geCimentlyk op te fingen.
Al de Herders, vergetende haar Hutten en Vee,
waren als opgetogen , en onbeweeglijk ontrent
my , terwijl ik haar leilen gaf. Het fcheen dat
defe Wilderniffen geen woeltheit meer vertoon-
den; alles was daar ml, blijde ^ en verheugd;
de nettigheit der Inwoonders fcheen het Land
te verfagtenf dikwils vergaderden wy om oifer-
handen te doenindefenTempelvan ///W/o, daar
Termojiris Priefter van was; de Herders gingen.
derwaarts ge roont met Laurieren ter eere van
dien God. Wy maaktea een Veld-Maaltijd;
onfe aangenaamfte gerechten waren melk onfer
Geiten en Schapen die wy felrs molkeri, met
verfche vruchten die wy felt's geplukt hadden j
Van gelijke dadelen , vygen en rafijnen; onfe
ftoelen waren aardzooden; onfe boomen met
haar gefchooren kruinen gaven een aangenamer
lommer, dan de vergulde Kandelaars in de Pa-
leifen der Koningen. Maar hetgeen by de Her-
ders my bovenal vermaard maakte , was, dat
op fekere dag een verhbngerde LeeuWligwierp
op onfe Kudde: reeds begon hy een vreefielij-
ke flachting daar onder te maaken; ik had niets
in de hand, dan mijn ftaf, ik naderde hem ftout-
moedig; de Leeuw fchudde iijn marten, toonde
zijntandenenklaauwen,opende xijn drooge en
vierige muil , iijn oogen fchitterden vol van
bloed en vier, hy floeg op de grond met 2ijn
langc ftaart; ik firteet hem ter aarde; dekleine
C a rok

rok met malien, daar ik na de wijfe der Egypti-
fche Herders mcde bekleed was , belette dat
hy my niet verfchcurde; tot driemaal wierp ik
hem ter aarde, en driemaal rees hy weder op ;
wjn brullen deed al de boflchen weergalmen;
t' elkens fmeet ik hem ter neder,eindelijk deed
ik hem ftikken tuffchen mijn armen. De Her-
ders , getuigen defer mijneroverwinning, wilden
dat ik my fou omhangen met den Huid van dit
vreeffelijic Dier, Het gerucht defer daad, en
die der fchoone verandering onfer Herders, ver-
fpreide fig door gantfch Egypten, en quam felfs
ter ooren van Sejbftris. Hy wift dat een der twee
gevangens, die men voor Pheniciers had gehou-
den, de goudene Eeuw in defe byna onwoon-
bare wildernillen had hervoortgebracht. Hy
wilde my fien, want hy beminde de Sanggoddin-
nen; en al wat de menfchen kon nut en heil-
faam zijn was zijns herten wenlch. Hyfag,
en hoorde my met vermaak , en ontdekte dat
Metophis door gierigheit hem bedrogen had.
Hy veroordeelde hem tot een eeuwige gevauke-
nis, en benam hem al zijnRijkdommen, die
hy onrechtveerdig befat. Ah! feide hy, wat is
hy ongelukkig , die boven andere menfchen ge-
itelt is; menigmaal kan hy de waarheit met
eigene oogen niet fien, of is omcingelt van men-
fchen, die hem verhinderen te naderen tot de
fulkcn, die hy iets beveelt; yder heeftzijn aan-
belang om hem te mifleiden; yder vertoont een
1'chijn van yver tot zijnen dienft, verborgen onder
het dekkleed van eerfucht : men fchijnt den
Koning te beminnen , maar waarlijk de Rijk-
dommen , die hy' uitdeelt: rheii lieft hem foo
weinig', M otb zijn gunften te verkrijgea, men-
hem vl'eit of tcixUd. Vcr-

OdyJJeavan Homerus. 37

Vervolgens handelde my Sefoftris met een tee-
dere vriendfchap, en nam voor ,my wederom na
Itaca te fenden met fcheepen en Krijgs-benden,
om Penelope van haar Minnaars teverloffen. De
Vlooti was byna gereed , wy dachten nergens
om, dan ons in te fcheepen. Ik verwonderde
my over de flagen van het Geval, dat eenfloegs
weder opheft , dien 7.y t' eenemaal heeft ter ne-
dergeworpen. Defe ondervinding deed my ho-
pen, dat Ulyfes eindelijk noch wel in lijn Ko-
ningrijk mocht komen , na foo lang een om-
fwerven. Ook dacht ik Mentor noch wel eens
te fallen fien, niet tegenltaande hy vervqerdwas
in het onbekende Land der Ethiopiers. Onder-
wijlen dat mijn vertrek een weinig wierd opge-
fchort om eenige nieuwe mare te ontt'angen, ftierf
Sefoftris, die nu al hoog bejaard was. feer fchie-
lijk, en doorzijn dood verviel ik wederom in al
mijn voorige rampfaligheden. Gantfch Egyp-
ten fcheen wegens dit verlies ontrooftbaar; yder
huisgefin geloofde zijn belle Vriend, Befchermer,
ja Vader verloren te hebben: de Grijfaards de
handen ten Hemel verheffende , fchreeuwden
gelijkelijk uit: Nimmermeer heeft Egypten fco

foeden Koning gehad ,nochfal diergelijken meer
rijgen : O Goden ! foodanigen moeft gy de
menfchen nooit vertoonen, of van haar wegne-
men: Waarom overleven wy den Grooten Se-
feftris? De jonge.luiden feiden: De hoop van
Egypten is weggenomen ; onfe Vaderen zijn
gelukkig geweeft onder de regeering van foo
goeden Koning haar leven te hebben mogen
doorbrengen. Veertig dagen na een liepen de
Volkeren, die haar meeft verborgen hidden,m
mecnigte na hem toe. Yder een wilde zijn At-.
C a beeldfel.

beeldfel bewaren. Veele fochten met hem be-
graven te werden. En 't geen de droef heit we-
gens dit verlies vermeerderde, was, dat zijn Soon
Boccoris geen beleeftheit had voor Vreemdelin-
gen, noch yver voor de Wetenfchappen, noch
achting voor treffelijke Mannen , of liefde voor
de Glory. De grootheit van zijn Vader hadveel
toegebracht, dat hy onwaardig was te gebieden.
Hy achtte alle andere menfchen als niet, even
als of die niet dan voor hem geboren waren,
en hy van een andere natuur was dan zy. Hy
bedacht niet anders dan zijn hertstuchten te vol-
doen , de rijkdommen, die zijn Vader , met
groote fprg h/een yergaderd , hem had nagelaten,
te verquiffen , zijn Ondcrdanen te plagen, het
bloed der ellendigen uit te fuigen, en eindelijk
op te voJgen de vleijende raad van een deel jon-
gedwafen, die hem omcingelden, terwijldathy
met verachting al de wijfe Grijfaards, die zijnes
Vaders vertrouwelingen waren geweeft , weg-
joeg. 'tWas cer een mon(kr,dan een Koning:
gantfch Evypten fiichte daar over. En niet
tcgenftaande de naam van Sefoftris, fbo waard
den Egyptenaars, hun deed verdragen hetlafher-
tig en wreed gedrag van zijn Soon,liep dieech-
ter in zij n verderf, en't was onmogelijk dat een foo.
onwaardig Prins den Troon langfoubeklimmen.
My wierd geen hoop meer overig gelaten,
van wederom naar Itaca te keeren. Ik verbleef
in een Toren op den oever der Zee by Pelufium,
daar wy louden infcheepen, foo Sefoftris niet
overleden was. Motophis was heimelijk de ge-
vankenis ontkomen, en had zijn faaken by aen
nieuwen Koning herfteld. Hy had my in defe
Toren doen opfluiten, om fig te wreeken over

OdyJJea van Homerus. 3 9

dc ongcvallen, die ik hem veroorfaakt had. Ik
bracht mijn dagen en nachten door in een diepe
droef heid; al het geen Termofiris my voorfeid,
en al dat ik uit het Hoi verftaan had, fcheen
my niet anders dan een droom. Ik was ver-
dronken in een bittere fmerte, Ik fag de woe-
ne golven, die tegens den voet der Toren, daar
op ik gevangen was, aanfloegen. Dikwils hieldik
my befig met de fcheepen te befchouwen, die
door het onweer geflingcrd,of in gevaar waren,
van door de Klippen, daar den Toren op ge-
bouwt was, verblijfelt te werden, Ver af, van
defe menfchen door fchipbreuk gedrejgd, te be-
klagen, benijdde ik haar Nootlot. Wei haalt,
feide ik by myfelfs , fullen vf haar ongeval-
len met haar leven eindigen, of in haar Land
wederkomen. Helaas! Ik kan nog het een, nog
het ander verhopen. Terwijl ik my fells in dele
vruchteloofe klagten verteerde , vernam ik als
een boffchagie van Scheeps-maften; de Zee was
van Zeilen,door de Windopgefwollen,bedekt;
de baren fchuimden door de ontelbare flagcn
der Roejers: van alle kanten hoorde ik eenver-
ward gefchreeuw; ik vernam op den oever een
deel verbaasde Egyptenaars , die ter wapen he-
pen , en andere, die fcheenen defe Vloot, die
men fag aankomen, voor te gaan. Wei haaft
vernam ik, dat defe vreemde fcheepen, eenigc
uit Phenicien , andere uit hetEiland van Cyprus
waren. Want mijn ongevallen begonden my
ervaren te maaken in oplicht der Scheepvaart.
De Egyptenaars fcheenen onderrrialkandeten ver-.
deelt. Ik twijfFelde geenfins of den onfinnigen
Koning Boccoris had doorzhngeweldenaryendc-
fea oproer onder 2ijn Onderdanen veroorfaakt^
C 4 ^

en dien burgerlijken en inlandfchen Oorlog aan-
geftooken. Ik was uit het hoogfte van dien
Toren aanfchouwer van dit bloedig gevecht.

De Egyptenaars, die de vreemdelingen te ha-
rer hulpe ontboden hadden, na derfelver landing
te hebben begunftigt, taftedcn de andere Egypte-
naars aan , die het met den Koning hielden. Ik
fag den Koning, die door zijn voorbeeld , de
iijnen moed infprak; hy geleek wel den God
Mars ; ftroomen van bloed vloeiden om hem
heen; de raderen zijner Koets waren met fwart
bloed gcverft, dik en fchuimende, konnende naau-
lijks doortrekken over een hoop verilagene Lij-
ken. Defen jongen Koning wel gemaakt,moe-
dig, van een hcoge en fiere geftalte, had de oo-
gen vol vier,en wanhoop'.;hy was alseenfchoon
Paerd , dat geen mond-gebit heeft; xijn moed
deed hem hagchelijkedingenondernemen,entijn
dapperheid wierd door geen Wijfheit beftierd:
hy wfft geen fouten te verbeteren, of nette be-
veelen te geven; ook kon hy niet vooriien de
qualen die hem dreigden, of die menfchenver-
fchoonen die hy in de grootfte noaden moeft
gebruiken. Niet dat hem verftand ontbrak, de-
wijl dat' foo groot als zijn moed was; maar hy,
was nooit gcoeffend door het ongelukkige Ge-
val. Zijn Meefters hadden door vleijery zijn
fchoonnaturel bedorven. Hy was dronkendoor
zijn vermogen, en gocdgeluk;engeloofde datal-
les moeft wijken voor zijn hitlige begeertens.
De tegenftand deed hem in toorn ontfteeken;
dan gebruikte hy geen reden , en was figfelfs
geen meefter: zijn woedende hoogmoed maak-
te hem een wild beeft gelijk ; zijn natuurlijke
fpoedheit, en de rechtc reden verlieten hem op

Odyjjea van Homerus. 4,1

dat oogenblik ; zijn getrouwfte Dienaars warert
genootfaakt voor hem te vluchten ; hy bemindc
dan geene, als die zijn verblinde hertstochten
den ruimen toom vierden. Dus verkoos hy al-
toos het ftrijdige tegens zijn ware aanbelangens;
foo dat alle wijfe menfchen zijn dwaas gedrag
moeften verfoeijen. Langen tijd hield zijn
dapperheit het uit tegens de meenigte zijner Vy-
anden, maar eindelijk wierd hy overvallen. Ik
fag hem fterven; een Phenicier dreef hem een
hellebaard door de borft, enhy viel daar opdood
ter neder in zijn Koets, die de paerden bleven
voorttrekken; en niet langcr konnende den teu-
gel hquderi, wierd hy door de paerden vertre-
den. Een Soldaat van het Eiland Cyprus hieuw
hem het Hooft af, en dat by het haair op-
vattende vertoonde' dat als in triumph aan
het gantfch overwinnend Heirleger. Nooit fal
ik vergeten , dit Hoofd, 't geen in b'loed iwom,
met geflootene ^>ogen , gefien te hebben; dat
ongedane en bleeke aangeficht, de mond , half
open en gapende, als of zy noch eenige woor-
den had willen uiten , dat fler en dreigend we-
fen, 't geen de dood felfs niet had konnen uit-
wiffchen, fal altoos voor mijn oogen afgemaalt
zijn: en foo de Goden my ooit doen heerfchen,
fal ik nooit foo droevigen Voorbeeld vergeeten;
maar gedenken, dat een Koning niet waardig is te
heerfchen,noch gelukkig kan zijn in vermogen,
dan voor foo ver hy figfelfs de reden onderwerpt.
En.wat ongeluk voorwaar voor ymand, die ge-
fchikt is om het algemeene geluk uit te maken,
dat hy alleen meeitcr fou zijn over fooveelmeii-
fchen, om die ongelukkig te doen zijn?
Calipfa hoorde met verbaaflheit defe woorden;
G s en

en 't geen haar te meer ontftak , was, van tc
fien, dat de jonge Telemachus openhertig zijn
fouten verhaalde, door voorbarigheit bedreven,
met fig de wijfe Mentor niet leerfaam te onder-
werpen. Sy vond in defen Prins een wonder-
lijke edel-en grootmoedigheit, die figfelfs be-
fchuldigde, en fcheen foo grooten voordeel ge-
daan te hebben door zijn onvoorfigtigheden, om
wijs, vooriiende, en bezadigt te werden. Gaa
voort, feide zy, waarde Telemachus, ik verlang
om te weeten, hoe gy uit Egypten fult komen,
en waar gy dewijfe/i4V#torhebtweergevonden,
wiens verlies gy met foo veel reden hebt gevoelt.
Telemachus hernam daar op zijn reedenering:
De voortreffelijkfte Egyptenaars , en getrouwuc
aan den Koning, dus de fwakfte zijnde, fiende
den Koning dood, waren genoodfaakt voor de
andere te wijken. Men ftelde een ander Ko-
ning aan , genaamd...... De Phemciers , met

de andere Benden van hetEilandCj^raf, keerden
na huis, na een Verbond met den nieuwen Ko-
ning te hebben geflooten. Hy gaf al de gevan-
gene Pheniciers over. Ik wierd onder dat getal
gereekent. Men deed my van het Hof vertrek-
ken: ik fcheepte met de andere in, en eennieu-
we hoop fcheen in het binnenfle van mijn hert
aan te waflchen. Een gunftige Wind blies be-
reids in onfe Zeilen, onfe Roejers kliefden de
fchuimende Baren, de wijde Zee was metfchee-
pen bedekt, de Bootsgefellen fchreeuwden van
vreugde, de Oevers van Evypten weeken ver
van ons af, deHeuvelen en Bergen wierdenlangs
hoe vlakker, wy begonnen niet anders danHe-
mel en Water te fien, terwijl dat de Sonne, die
oprees, uit den fchoot der Zee, zijn glinfterend

OdyJJea van Homerus. 45

vier fcheen op te halen, en door iijn ftraalende
toppen dcr Bergen, die noch even een weinig
boven den //w»/»«{uitfl:aaken,te vergulden,den
Hemel met een fchoon afuur-blaauwomtoogen,
voorfpelde ons een gelukkige fcheepsvaart.

Alhoewel men my als een Phenirier had te
rug gefonden , was ik echter geen der Pheni-
ciers, die met my waren, bekend. Narbal die
het fchip gebood,daar men my had ingefcheept,
vroeg na mijn naamenVaderlant. VanwatStad
in Phenicien, feide hy, fcijt gy?Ik ben geenP/*r-
tiicier, feide ik, maar de Egyptenaars hebben
my op Zee genomen in een fchip van Phenicien;
ik heb langen tijd in Egypten gevangen gefeeten
als een Phenicier, en onder die naam veel uit-
geftaan ; en onder defe naam ben ik ook ver-
loir. Van wat Land xyt gy dan, hernam Nar-
baR Ik feide daar op: Ik ben "Telemachus, Soo-
ne van U/vfe,Koning van Itaca mGriekenlanJ;
mijn Vader heeft fig befaamd gemaakt onder
al de Koningen , die Trojen belegert hebben:
maar de Goden hebben hem niet toegeftaan zijn
Vaderland wederom te befchouwen: ik heb
hem in verfcheide Landen gefocht; het Geval
heeft my als hem vervolgt: gy Met een onge-
lukkige, die niet anders wenft, als by de zijnen
te mogen wederkeeren, en xijn Vader te vin-
den. Narbal fag my met verbaaitheit aan, en
geloofde in my te befchouwen , ik weet niet
Wat gcluk , dat als een gaaf van den Heme!
komf, en in andere menfohen foo niet gevon-
den werd. Hy was van natuure oprecht enedel-
moedig, en wierd bewoogen door mijn onge-
val: hy fprak my aan met een vertrouwen, dat
de Goden hem haddeningeboefemt, ommyvoor
een groot gevaar te bewaren. Tele-

"Tekmache feide hy , ik twijffel geenfins aan
uw feggen; opk kan ik daar niet aan twijffelen.
De Droef heit en Deugd is uit uw aangeficht te
leefen, en die laten my niet toe u te miftrou-
wen. Ik gevoele felfs , dat de Goden, die ik
altoos gedient hebbe , u beminnen; en' begee-
ren dat ik u fal beminnen , als of gy mijn en
gen Soon waart. Ik fal u een heilfame raad
geven , en voor yergelding verfoek ik niet an-
ders, dan dat die by u geheim blijye. Vreeft,
feide ik,daar niet voor, ik fal feer wel verfwijgen
de faaken, die gy my fult vertrouwen: alhoewel
ik jong ben, echter ben ik verouderd in de ge-
woonte van nimmermeer mijn geheim te openba-
ren ,en daarenboven nooit gewoonymandte ver-
raden of te bedriegen,onder wat voorwendfel ook,
in 't ontdekken van zijn geheim. Hoe hebtgy,
feide hy, u in foo groote jonkheid konnen ge-
wennen tot het bewaren van geheimen ? Ik ben
benieuwd om te weeten door wat middelgyde-
fe hoedanigheit hebt gekregen, die de grondflag
is van alle wijs gedrag, en fonder welke alle
andere gaven der Natuur vruchteloos en onnut
zijn. �

Als Ulyjfes , feide ik hem , na Trojen trok ,
om die Stad nevens andere Vorften van Grieken-
land te belegeren , nam hymy op zijnknien,
en drukkeiide tuffchen de armen (na men my
verhaalrheeft) kufte hy my feer teederlijk, de-
le woorden fpreekende, alhoewel ik die niet
verftond : O mijn Soon! dat de Goden van my
afwenden, u ooit nalatig in uw plicht te fieri,
veeleer moet de Dood uw levens draad af-
fnijden, als eenmaaijer met zijn feiflen een vers
omlooke bloem op het veld afmaait, eer mijn

Odyjfea van Homtrus. tf

Vyanden u de oogen uitfteeken in't geficht van
my en uw Moeder, dan dat gy u foud laten
bederven, en van de Deugd afwijken. O! mijn
Vrienden _i feide hy verders y Ik beveeleu defe
Soon, die my foo lief en waard is; draagt for-
ge voor zijn jonkheit, foo gy my bemind ; weert
de vleijery verre van hem ar; leert hem figfelfs
te overwinnen, als een teer ried, dat men kan
buigen foo men wil. Vooral vergeetniethem
rechtveerdig, weldoende, en oprecht te maaken,
en getrouw , om geheimcn hem toevertrouwt
te bewareh. Hy die bequaam is om te liegen , is
onwaardig gereekent te worden onder het getal
der Menfchen; en die niet kan fwijgen, is on-
waardig te gebieden.

Ik verhaal u defe woorden, om dat menforg
gedragen heeft, als ik noch jong was, die mijn
geheugen diep in te prenten. De Vrienden mij-
nes vaders meenden van hun plicht te xijn,
my van jongs af aan te gewennen tot het bewa-
ren van geheimen; ik was noch maar een kind,
wanneer zy bereids my vertrouwden haar be-
kommerninen,fiende mijn Moeder bloot geftelt
voor een oneindig getal dertele Minnaars, die
haar wilden trouwen. Dus handelden zy my
als een redelijk en getrouw Man. Men onder-
hield my met de gewichtigfte faaken,zyfeiden
my haar voornemen, om de pogingen dier Vry-
ers te verydelen,

Ik was felfs verbaaft datmen dat vertrouwen
van my had. Nooit heb ik dat misbruikt, nooit
is my een eenig woord ontvallen, 't geen het
minfte geheim fou hebben konnen ontdekken.
Menigmaal fochten defe Minnaars my te doen
fpreeken, .verhopende dat een kind, die gehoort

of geiien hebbende iets van aanbelang, dat niet
foukonnen fwijgen. Maar ik wift fonder liegen
haar wel te antwoorden, ook fonder dat zykon-
den begrijpen, dat ik Verfwijgen moeft.

Daar op feide Narbal tot my : Tekmache, gy
fiet de macht der Pheniciers, zy zijn vreefielijk
voor al haar gebuuren wegens haar meenigte
van fcheepen. Den Koophandel die zy drijven
tot aarl de Pilaren van Hercules, geefthaar Rijk-
dommen, die de fchatten der bloeijenfte Volke-
ren te boven gaan. Den Grooten Koning Sefoftris
heeft nooit haar ter Zee konnen overwinnen j
en had moeite genoeg om haai te Land te be-
teugelen door 2ijn Wapenen, die byna hetgant-
fche Ooften hadderi ingenomen ; hy leide ons
een fchatting op , die wy niet lang betaal-

De Pheniciers waren alle rijk ert rriachtig,om
met geduld dit jok der dienftbaarheit te dragen.
De Dood liet Sefoftris niet toe den Oorlog te-
getis ons te eindigen. 't Is waar wy hadden im-
mer fob veel te vreefen voor zijn vvijsheit als
macht : maar zijn macht overgaande in de han-
den van zijnSoon, ontbloot van alle wijsheit,
beflooten wy,dat'er voor ons niet meer te vree-
fen was.

En in der daad, de Egyptenaars ver afvaii
nochmaal met de Wapenen in de hand in ons
Land in te dringen, om ons t' onder te bren-
gen, zijn genootfaakt geweeft ons felft t' harer
byftaiid te roepen, om haar te verloflen van een
godloos, engewelddadig Koning. Wy zijn haar
Verloffers geweeft. Ha ! wat een Glory ge-
Voegt by de Vryheit en Rijkdommen der Pbeni-
citrt! Maar terwijl wy andere bevrijden, blij-

Odyjfea van Homeruf. 4,7

vcn wy felfs ilaven. O ^rtekmache\ fchnk tever-
vallen in dc wreede handen van onfen Koning
Pigmalion^ hy heeft die gebaad in het bloed van
Sicbeus Gemaal van Dido, zijn Sufter. Di-
do vol van fchrik en wraak is na Tyrus ge-
vlucht met veel fcheepen. De meefte, die de
Deugd en Vryheit beminnen, zijn haar gevolgd.
Zy heeft op de kuft van Africa een Stad gefticht,
Carthago genaamd. Pigtnalion gepijnigt door een
onverfadelijke begeerte tot Rijkdommen, maakt
figfelfs meer en meer ellendig, en hatelijk voor
zijn Onderdanen. 't Verftrekt een Tyrier tot
misdaad veel goederen te befitten 5 de gierig-
heid maakt hem wantrouwend, achterdenkend^
en wreed ; hy vervolgt de Rijken , en vreeft
de Armen. Alles brengt hem in beweeging,
ontruft, en knaagt hem ; hy vreeft zijn eigen
fchaduw, hy flaapt dag noch nacht : de Godert
om hem te verwerren, vermeerderen zijn fchat-
ten, die hy niet derft gebruiken. 't Geen hy
foekt om gelukkig te zijn, verftrekt in tegendeel
om hem ongelukkig te maaken. Hy beklaagt
't geen hy weggeeft, en vreeft altoos te verlie-
fen ; hy wend alles aan om te winnen: felden
komt hy te voorfchijn, hy is alleen, droevig,en
neerflachtig in het binnenitevanzijnPaleis. Zijn
Vrienden felft derven hem niet aandoen, uit
Vrees dat zy by hem mochten verdacht werden.
Een vreeflelijke Wacht met blooteSwaardenen
gevelde Pieken bewaart altoos zijn Hot; dertig
Kamers, die in den andere loopen, en yder eerf
Yfere deur met fes groote ilooten hebben, zijn
de plaats daar hy fig opfluit; nooit weetmen in
welke defer Kamers hy flaapt, en men verfe-^
kert dat hy nooit twee nachten in eene Kama?

zijn nachtraft houd, uit vrees van te fullen VCf-
moort werden.

Hy weet niet van de lieffelijkheden der plai-
fieren , noch van vriendfchap , die foeter is als¹defe. Wanneer men hem fpreekt van vermaak
te foeken ,bevind hy dat die van hem vlied, en dat
die weigerd zijnZieltebekruipen. Zijn ingefon-
kenoogenzijn vol van eenwoelt en fcherp vier,
en vliegen in zijn Voorhoofd; hy iuifterd na het
minfte gerucht, en is aanltonds ongeruft, 't maakt
hem bleek en ongedaan, en zijn donkere wijn-
braauwen flaan altoos gefronft. Hy fwijgt en
verfucht , en haalt diepe verfuchtingen uit het
binnenfte zijns herten; hy kanhetknagen, 'tgeen
zijn ingewanden verteert , niet verbergen. De
jekkertte Gerechten zijn hem laf en onfmake-
lijk; zijn Kinderen, ver af van hem tot trooft
te verftrekken , zijn hem een onderwerp van
vreefe,en hy heeft die tot zijn gevaarlijkfte Vyan-
den gemaakt; nooit ] is hy een oogenblik verfe-
kert van zijn leven; hy werd niet dan door kracht
wederhouden, om het bloed te ftorten der gee-
ne, die hy vreeft.

Onfinnige ! die niet het, dat de wreedheit,
daar op hy fig vertrouwt, hem fal doen verlo-
ren gaan. Iemand zijner Huisgenooten, immef
foo wantrouwend als hy, fal fig haaften, omde
Wereld van fiilken fchrik-dierte verloffen.

Wat my belangt, ik vreefe de Goden;enhoe
dier 00k het my mocht komen te ftaan, fal ik
altoos den Koning, die zy my gegeven hebben,
getrouw zijn. Ikwildelieverdat hymydeedfter-
ven, als dat ik zijn leven fou benemen, of na-
latig zijn om hem te befchermen. Maar wat u,
QTekmacbe\aa.ngaat , wacht u van hemte feg-

Odyjfed van Honierus. 49

gen, datgyde Soon van Ulyjfestijt: hy Ibuhopeiii
datl/7v//«,wederkomende binnen Itaca,hemeen
groote geldfomme feu betalen, om u te loflen,
om defe reden fou hy u gevangen houdeil.

Alswy te Tyrus quamen, volgde ik xijnraad,
en bevond dat hy in alles my de waarheit ver-
haald had. Ik kon niet begrijpen hoc eeu menfch
figfelfs foo ongelukkig kan maaken,als Pigma-
lion my toefchcen. Verbaaft over foo affchou-
welijken gelicht, en foo nieuwvoor my, feide
ik by myfelfs: Sie daar een Menfch, diegefocht
heeft figfelfs gelukkig te maaken, en getracht
daar toe te geraaken door rijkdommen, en een
onbepaald gefag ; hy heeft alles daar toe aange-
leit wat in^ijn vermogen was; echter is hy el-
lendig door zijn Rijkdommen, en Gefag. Soo
hy een Herder was, als ik geweeft ben, hy fou
immer foo gelukkig zijn, als ik toerimaals was.
Hy fou genieten de eenvoudige vermaaklijkhe-
den van net Veld, en die gebruiken fonder een
knageud gemoed. Hy fou noch ftaal of vergif
vreefen. Hy fou de Menfchen beminnen, en
bemind worden. Hy fou geen groote fchatten
befitten, die hem niet nutter dan het fand zijn,
nademaal hy die niet derft aanraaken; maar fou
waarlijk genieten de vruchten der aarde, en
nooit gebrek lijden.

Defe Menfch fchijnt te doen,al wat hywil,
maar het isgantfchnoodfakelijk, dat hyhetdoet.
Hy verricht niet anders, dan hetgeen 2ijn herts-
tochten hem voorfchrijven : want hy word al-
toos vervoert door lijn gierigheit,en achterdocht.
Hy fchijnt meefter van alle andere menfchen,
maar is geen Meefter van figfelfs : want hy
heeft foo veel Meefters en Beulen, als hygewel-
dige driften heeft. D Dm

Dus redeneerde ik van Pigmalion , fonder
hem te fien: want men fag hem niet, en bc-
fchoude alleen met vrees de hooge Torens, die
dag en nacht met wachten befet waren , daar
hy fig als gevangen met zijn fchatten had opge-
floten. Ik vergeleek defen onfienlijken Koning
met Sefojiris, foo goedaardig, lieftallig, en ge-
meenfaam, foo begeerig om Vreemdelingen te
fien, en foo aandagtig om al de Wereld te hoo-
ren, om de Waarheit te trekken uit de herten
der Menlchen , diemen anderfins voor de Ko-
ningen verbergt. Defe Sefojiris, feg ik ,vreef-
de niets, en had niemand te vreefen; hy ver-
toonde fig aan al 2ijn Onderdanen , als aan zijn
eigene Kinderen : defe vreefdc alles, en had
alles te vreefen. Die boofe Koning was da-
gelijks bloot gefteld voor een geweldige dood:
in tegendeel de goede Koning Sefojiris was vei-
lig in het midden van een menigtc van volk,
als een goede Vader in 2ijn huis, omringt van zijn
huisgefin.

Pigmalion gaf bevel, omde Krijgsbendenvan
het Liland Cyprus, die de fcijnen waren te hulp
gekomen, ter oorfaak van een verbondtuffchen
die twee volkeren, na huis af te veerdigen.
Narbal nam defe gelegenheid waar, om my in
vryheit te ftellen, hy deed my voor een Sol-
daat van Cyprus doorgaan ; want de Koning
was achterdochtig over de minfte faak. De licht-
gcloovige Prinfen , en die haar faken felfs niet
willen waarnemen , ontlaften fig van die forg,
door een blind vertrouwen op haar liftige en
bedorvene Gunfte-en Hovelingen. Maar defe
Koning in tegendeel had dit gebrek , dat hy dc
cerlijkfte lieden miftroude: hy wift geen onder-

OdyJJea van Hornerus. f I

fcheit te maaken van deugcifame Menfchen,
die fonder bewimpeling handeiden. Dus had hy
nooit oprechte menfchen gefien of gekend: want
de foodanigen fullen nooit eenfoo bedorvenKo-
ningfoeken.

Daarenboven , federd hy ten Troon geftei-
gerd was, had hy in de menfchen , daar hy
iig van bediende , foo veel veinfery , ontrou-
wigheid , en afifchouwelijke gebreeken, bedekt
onder den fchijn van deugd, bevonden, dat hy
alle andere menfchen fonder onderfcheit als
vermomde perfoonen befchoade. Hy ftelde
vaft, dat'er geen oprechte Deugd in de Wereld
Was.

Om tot myfelfs te keeren, ik wierd dan
onder de Cypriers vermengt, en ontfnapte het
doordnngend miftrouwen des Konings. Narbal
fidderae van vrees , dat ik mocht ontiekt wor-
den : dat fou hem en my het ieven gekoft heb-
ben. Zijn ongeduld om ons te hen vertrekken
was ongelooflijk , maar de winden hidden ons
noch eenige tijd binnen de haven van Tyrus.

Ik deed voordeel door dit verblijf, omteon-
derfoeken de Zeeden der Vheniciers , foo be*
faamd by alle bekende Volkeren. Ik verwon-
derde my over de gelukkige gelegenheid defer
groote Stad, leggendeopecn Eiland in't midden
der Zee. De naburige Kuft is aangenaam door
haar vruchtbaarheid, en uitgefochte fruiten die
ty vortbrengt, door het getal harer Steden en
Dorpen, die byna aan malkander raaken; ein-
delijk door de fachtigheid van delTelfs Climaat.
Wait de Bergen ftellen defe Kuft veilig voor dc
brandende hitte van het Suiden, en die werd
Vetfrifcht door denNoorden wind, dieuit Zee
D i kemt:

komf. Tiet land is gelegen aan den voet van den
Libanon welkers top indeWolkenfteigerd, en
fchijnt de Sterren te raaken. Een eeuwigdurend
ys bedekt deffelfs opperfte, en Rivieren vol van
fneeuw ftortten van de Rotfen, die defelveom-
cingelen. Daar onder fietmen een woefte boffcha-
gie vanoude Cederboomen, die immersfoooud
i'chijnen als de aarde , daar xy op geplant lijn,
en die haar dikke takken tot inde Wolkenver-
fpreiden. Dit Bofch heeft onder iijn voeten
grafige velden aan het hangen van dien Berg.
Ter defer plaats fietmen deloeijende Stierenloo-
pen, de blaetende fchapen met haartedereLam-
meren op het verfche gras nederleggen. Dui-
fend verfcheidenebeekenvloeijendaar, dieover-
al een fchoon en klaar water verfpreijen.

Eindelijk fietmen onder defe grafige velden,
de voet van een berg, die als een ruin is. De
Lente en Herfll fchijnen daar gelijk te gebie-
den, om de Bloemen en Vruchten onder-een te
mengen. Nooit hebben dc drooge en branden-
debittens van het Suiden, of de ltrenge Noorde
winden derven uitwilTchen de levendige couleu-
ren, daar defe tuin mede vercierd is. 't Is by
defe fchoone Kuft, daar dit Eiland in Zee gele-
gen, en de Stad Tyraj-opgebouwt is , figver-
heft. Defe groote Stad fchijnd te fwemmen op
de wateren, en Koninginne der gantfche Zee
te zijn, de Koopluiden nit alle gedeeltens der
Wereld landden daar, en haar Inwoonders 7,ijn
felfs de vermaardfte Koopluiden van het Heel-'
al.

Als men in defe Stad komt, fou mert niet
gclooven dat die een befonder Volk toebehoor-
de , maar dat die de gemcene Stad was van alle

Odyjfea van Homerus. 55

Volkeren des Aardrijks, en het middel-punt van
haar Koophandel. Zy heeft twee groote Water-
forten, die fig als armen in Zee uitbreiden, en
de groote Haven omcingelen , dat de Witiden
daar niet konnen inkomen. Binnen defe Haven
fietmen als een bofch van Scheeps-maften, en
defe Scheepen zijn foo talrijk, datmen ter naau-
wer nood de Zee, die defelve draagt, kan ont-
dekken.

Al de Burgers oeffenen fig in den Koophan-
del , en haar groote rijkdommen doen haar nooit
verfuimen de noodige middelen om die te ver-
meerderen. Men fiet daar aan alle kanten .pet
fijne Linnen van Egypten, en het Tyrifcb Purper,
tweemaal gevcrft met een wonderlijk luiuer. De-
fe dobbele Verf is foo levendig , dat de tijd die
niet kan verdooven. Men bediend fig van defe
Verfvoor fijne WolleLakens, die met Goud en
Silver werden opgefet. De Phenkiers hebben
den Koophandel allerVolkeren tot aan hetNaauw
van Gibralter ; felfs zijn zy doorgedrongen tot
in den woefien Oceaan , die de Wereld omein-
gelt; 00k hebben zy lange Scheeps-vaarten onder-
nomen op de Roode Zee , en door defe weg
hebben zy in onbekende Eilanden gefogt Goud,
Parfuim, en verfcheide Dieren, die men elders
niet vind.

Ik kon mijn oogen niet verfadigen in 't be-
fchouwen defer groote Stad, daar alles inbewee-
ging was. Ik fag daar, als in de Eilanden van
Griekeuland,geen leedige menfchen,en nieuws-
gierige, die niet anders doen dan op de openba-
re piaatfen na nieuwe maren te vernemen, en
de Vreemdelingen befchouwen , die binnen de
Haven komen. De menfchen zijn daar befig
D 3 met

met haar Scheepen te ontladen, Koopmahfehap-
pen te vervoeren die teverkoopen, of in de
Pakhuifen te brengen, nctte reekening te houdea
van 't geen de Vreemde Handeiaars haar fchul-
dig zijn. De Vrouwen laten daar nooit na fijne
draaden te fpinnen , om Lakenen van te We-
ven, of Tapitferyen te Borduuren , ofkoltelijkq
StofFen op te maaken.

Waar komt het van daan, feide ik tegens
Narbal, dat de Pheniciers haar Meefters hebben
gemaakt van den Koophandel der geheele We-
rek , en fig verrijken ten kofte van alle andere
Vdlkeren? Gy fiet dat, feide hy: De gelegen-
hefrvan Tyrus is gelukkig voor de Scheeps-vaart.
De Tyriers iijn de eerfte geweeft (want men
moet geloven, 't geen de duiftere Oudheit ver-
haald) die fig hebben derven wagen in een broofch
Scheepke, en overgeven ter befcheidenheit van
de Winden en Golven, den hoogmocd der Zee
hebbengetemt,de SterrenaandenHemel ender-
felver afgelegenheit van de Aarde waargeno-
men , volgens de Wctenfchap der Egyptenaars
en Babilomers, dje foo veel Volkeren, doorde
Zee gefcheiden, hebben vereenigt. De 'tyriers
zijn vernuttig , geduldig , arbeidfaam, fober,
lpaarfaam ; %y hebben een volmaakte Itaatkun-
de,komen wet met malkander overeen. Nooit
is eenig Volk ftantvaftiger, oprechter, getrou-
wer, fekerder, en gemakkelijker geweeft voor
al de Vreemdelingen.

Sie daar, fonder verderc oorfaak op te foe-
ken, 't geen haar het gebied ter Zee heeft gege-
ven, en in haar Haven een foo nutte Koophan-
del doen bloeijen. Soo de verdeeltheit en jalou-
fie onder haar opkomen , foo %y beginnen te

Odyjfea van Homerus. 55

verfmelten in welluften en leedigheit, foo dc
Eerften onder haar den arbeit , en huiifeiijke
forg verachten , foo de Konften in haar Steden
ophoudeu gee'erd te zijn , foo zy ontbreeken in
haar goede trouwe tegens de Vreemdelingen,
t' elkens veranderen de regulen van een vrye
Koophandel, als dan fult gy welhaaftdefeMacht
lien vervallen, daar gy tegenwoordig ov'er ver-
baaft ftaat.

Maar leg my eens nit, feide ik hem, demid-
delen, onv t' eeniger tijd foodanigen Koophan-
del binnen Itaca op te rechten. Doet, feide hy
my, als men hier doet; ontfang alle Vreemde-
lingen wel en gunftig; doe haar in uwe have-
nen vinden een volkomene veiligheit, gemak ,en
vryheit; laat u nooit wegfleepen door gierigheit,
of hoogmoed. Het rechte middel om te winnen,
is, datmen niet al te veel gelijk wil winnen;
00k datmen op lijn tijdweetteverliefen. Maak
dat gy van alle Vreemdelingen bemind word,
verdraag felfs iets van haar; wacht u van ja-
loune te verwekken door uw hoogmoed; zijt
volftandig in de regulen Act Koophandel, dat
die licht en eenvoudig zijn; gewen u om die
onfchenbaar op te volgen, flraf ftrengelijk het
bedrog, felfs de achteloof heit en opgeblafenheit
der Kooplieden, die den Koophandel bederven,
ende foodanigen , die defelve drijven ; vooral
ondemeem niet den Koophandel te binden,om
die te wenden na uw iniigten. De Vorft moet
fig daar mede niet bemoeijen, uit vrees van die
te dwingen , al het voordeel moet hy aan fcijn
Onuerdanen overlaten , die de moeite daar van
hebben,anderfins fal hy haar de moed benemen;
hy fid voordeel genoeg genieten, door de groo-
D 4 tc

te Rijkdommen, die binncn zijn Staten komen.
Den Koophandel is den oorfpronk der wateren
gelijk, foo gy die in haar loop wilt afwenden ,
verdroogen zy.

Daar is niet als het voordeel en gemak, dat
de Vrcemdelingen tot u lokt. Soo gy den Koophan-
del haar ongemakkelijk, en minder voordeelig
maakt, vertrekken zy ongevoelig, en komen
nooit weder; vermits andere Volkeren, voordeel
doende met uw onvoorfigtigheit, die tot fig trek-
ken, en gewennen u te laten blijveu. Ikmoet
felfs bekennen dat federd eenige tijd de Glory
van Tyrus eenigfins verduiftert is, O ! mijn
waarde Tekmacbe ! had gy die gefien voor de
Regeering van Pigmalion, gy foud noch meer
verbaaft ftaan. Gy vind tegenwoordig niet au-
ders dan droevige overblijtfels cener Grbotheid,
die na zijn ondergank helt.

O ongelukkig Tyrus ! in Wat handen zijt gy
verv alien? eertijds bracht de Zee u toedc {"chat-
ting van al de Volkeren der aarde. Pigmalion
vreeft alles, en de Vreemdelingen, en zijn O11-
derdanen; in plaats van zijn Havenen te openeu
voor alle veraf gelegene Natien in een volkomene
Vryheid, wil hy weeten 't getal der Scheepen die
aankomen , haar Land, de naam van derfelver
manfehap, haar foort van Koopmanfchap, de na-
tuur en prijs van haar Koopwarcn, de tijd die zy hier
moctenverblijven. Noch doet hy erger, wanthy
gebruikt bedrog qm de Koopluiden te verraf-
ichen , en haar Koopwaren verbeurd te verkla-
ren. Hy ontruft de Koopluiden die hy meend
de rijkfie te zijn. Qnder verfcheide voorwend-
felen ftelt hy nieuwe laften op. Hy wil felfs,
ip den Koophandel fig inlaten, en al de Wereld
yreefi met hem te docn te hebben. I3»s

Odyjfea- van Homerus. 5 7

Dus verflaauwt den Koophandel, de Vreem-
delingcn vergeeten hand over hand den weg van
Tyrus , eertijds haar foo aangenaam. En foo
Piqmalion van beleid niet veranderd, fal onfe
Glory en macht wel haaft overgebracht war-
den aan een ander Volk , beter beftierd als hot

Vervolgens vroeg ik Narbal op wat wijfe de
lyriers foo machtig waren tcr Zee geworden:
want ik wilde alles weeten 't geen diend om een
Koningrjjk wel te beftieren. Wy hebben , aitf-
woorde hy , de Boffchagien van Libanon , die
ons hours genoeg verfchaften tot den aanbouw
van fcheepen, en wy bewaren die forgvuldig tot
dit gebruik; men hakt daar nooit, dan voor de
algemeene nood ; wy hebben het voordecl van
bequame Arbeiders te hebben. Hoe hebt gy,
feide ikhem , de Werklieden konnen vmden?
Die hebben fig , feide hy , allengs in dit Land
opgedaan. Wanneermen wel vergeld menfchen,
die in haar konft uitmunten, is men wel haaft
verfekerd foodanige te vinden, die haar konft
ten top van de uiterfte volmaaktheit brengen.
Want menfchen die met wijfheit en gaven des
gemoeds voorfien zijn, laten nooit na figmde
konften te oeffenen , daar groote Vergeldingen
moeten aangehegt zijn.

De foodanige, die uitmunten in konften en
wetenfchappen, nut enoorbaar voor deScheeps-
vaart, werden hier eerlijk gehandelt. ten goed
Landmeeter is hier in aanfien ; een bequaam
Sterrekijker in achting ; een Loots die andere
in 't ftuk van kennis te boven gaat, werd hier
met weldaden opgehoopt; een goed Timmer-
man werd hier niet veracht, in tegendeel werd
D s ^die

die wel gehandelt en betaalt ; goede Roe.
jers felfs hebben hier verfekerde belooning , gc-
cvenmatigt na haar dierrft, men onderhoud die
wel, en draagt forg voor haar als %y iiek zijn,
in haar afwefendheit werden haar Vrouwcn en
Kinderen van nodig onderhoud voorfien, foo
ty op Zee blij ven, werd haar huisgefin fchadeloos
gehouden, de fulke die een lekere tijd gediend
hebben, fentmen wederom by haar: dus heeft
men 'erfbo veel als men wil; dc Vader is ver-
heugt van zijn Soon in foo goeden ambagt op-
getrokken te fien , en men fpoed fig om van
jongs af aan haar te onderwijfen in het hande-
Jen der Riemen , en Touwerk , en het weinig
achten van Onweer.

Dus leidmen de menfchen , fonder eenige
dwang, door belooning, en goede ordre. Het
gefag alleen recht nimmermeer veel uit, deon-
derdanigheid der minderen is niet genoegfaam,
men moet de herten winnen, en de menfchen
haar voordeel doen vinden, foo men anders fig
van haar vernuft wil bedienen.

Na defe t'famenfpraak liet Narbal my fien al
de Magaujncn, Arfenaalen, en alle andere ge-
reedfchappcn , bequaam tot den aanbouw van
fchecpen. Ik vroeg tot na de minfte faaken, en
fchreef aanftonds alles op 't geen ik vernam ,
uit vrees van eenige nutte omltandigheid te ver-
geeten.

Onderwijlen was Narbal,die my feerbemin-
de,uitermaten bekommert wegens mijn vertrek,
dewijl hy Pigmalion kende, vreefende dat ik
mocht ontdekt worden door de verfpieders des
Konings , die dag en nacht door de Stad gin-
gen ; maar de winden lieten niet toe , dat wy

Odyjfeavan Homerus. 59

ons infcheepten. Geduurende dat wy befigwa-
ren naaukeurig de Haven te befichtigen , iagen
wy een Bediende van den Koning Pig/nalio» tot
ons komen,die tcgenNarbal feide. De .Koning
hecft verftaan uit een der Kapiteinen van de
fcheepen uit �gy/tf<?#wedergekomen , dat gy een
Vreemdeling hebt medegebracht, die voor een
Cyprier doorgaat; de Koning wil datmen hem
fal aanhouden, ten einde hy fekerlijk mag wee-
ten van wat Land hy is: gyfultop verlies van
uw Hoofd daar voor moeten verantwoorden.

Op dit uond was ik een weinig afgeweeken, om
van naby te befchouwen de evenmatigheid, die
de Tjriers hadden waargenomen ontrentdenop-
bouw van een nieuw fchip, dat men feide, we-
gens fijn gelijkmatigheid in al iijn deelen, feer
bequaam, en de belle Zeiler te zijn , die noch
ooit uit defe Haven was uitgeloopen. Ik onder-
vroeg den Werkbaas, die dit foodanig had ge-
reguleert. Narbal verbaaft en verfchrikt, ant-
woorde: Ik foek defen Vreemdeling , die uit
het Eiland Cyprus van daan is. Als defe Be-
diende uit iijn geficht was, liep hy haaffig na
my toe , om my te berichten in wat gevaar ik
was. Ik had, waarde Telemache] feide hy , dat
lang voorfien : wy iijn verlooren ; de Koning
die dag en nacht door wantrouweh gepijnigt
word , vermoed dat gy uit het Eiland Cyprus
niet van daan xijt, hy wil datmen u fal aanhouden,
en my dooden , foo ik u niet in fijn handen le-
vere , wat fullen wy doen ? O God! gecf ons
wijsheit, om ons uit dit gevaar te redden. Ah
T'ekmache! ik fal u in 't Paleis by den Koning
moeten brengen. Seg dat gy een Cyprier xijt,
van de Stad Amatonte , Soone van een Beeld-

houwer van Venus; ik fal verklaaren , dat ik
eertijdtsuwVaderhebgekend , miflchien fal de
Koning fonder dat verder te ondcrfoeken, ulaten
vertrekken; ik fie geen fekerder middelen om u,
en mijn leven te behouden. Ik antwoordeJVrtr-
bal: Laat een ongelukkige verlooren gaan, die
het Noodlot wil verderven; ik weet te ftervcn;
Narbal ik ben u te veel fchuldig, als dat gy door
mijn ongeluk foudmedegefleept werden; ik kan
geen befluit nemen om te liegen , ik ben geen
Cyprier, ook weet ik niet te feggen wie ik ben.
De Goden fien mijn oprechtigheit, en 't (laat in
haar macht mijn leven te bewaren, maar ik wil
door een lengen dat niet behouden.

Narbal antwoorde my: Defe lcugen, Telemache,
heeftniet in, dan het geen eenvoudig, enonno-
felis: de Goden felfsfoudendienietkonnenver-
oordeelen , xy misdoed niemand, en bewaart
het levenvantweeonfchuldigen, zy bedriegtden
Koning niet, dan om een grooter ongeval te
voorkomen. O felemache ! gy trekt te ver de
liefde tot de Deugd, en de vrees van de Gods-
dienft tekrenken.

't Is genoeg, feide ik hem, dat een leugenal-
toos lengen is , en een perfoon niet kan
waardig xijn , die in de tegenwoordigheit der
Goden fpreekt , en alles aan de waarheit ver-
fchuldigd is. Die de waarheit queft , beledigd
de Goden, en queft figfelfs , dewijl hy fpreekt
tegen iijn Gewifle. Ah Narbal! ftel my niet
voor, 't geen u en my on waardig is. Soo dc
Goden met ons mededoogen hebben , fullen vj
ons wel haaft verloiTen, maar foo zy ons willen
laten verloren gaan, fullen wy fterven als flagt-
ofters van de waarheit, en andere menfchen een

Odyjfea van Homer us. 61

voorbeeld nalaten om de volmaakte deugd op
te volgen, fonder inilcht te nemen op een lang
leven. Het mijrie is niet dan al te lang , zijndc
ongelukkig. Gy alleenzijt het, waardeNarbal,
daar mijn hert door bewoogenword. Ishetmo-
gelijk dat uw vriendfchap voor een ongelukkig
vreemdeling u moet doodelijk zijn!

Wy bleven langen tijd in defe foort van twec-
ftrijd, maar eindelijk fagen wy een Man na
ons toekomendie buiten zijn adem liep. 'tWas
eenbediendevandeKoning, die wegens d'AJlar~
be quam. Defe vrouw was fchoon als een God-
din ; by de aantrekkelijkheden des Lichaams,
voegde zy die der Ziele ; zy kon vleijen, was
blygeeilig, en will door te dringen : onder een
fchijn van lieffelijkheid, had zy een wreed hert,
en vol van boosheid; maar zy will defe bedor-
vene gebreeken feer liitig te ontveinfen, en had
het hert van Pigmalion door haar fchoonheit,

feefligheit, foet gefang, en de melodie van haar
iier gewonnen. En Pigmalion, verblind door
een geweldige liefde tot haar > had de Koningin-
ge Tapba (ijn Gemalinne verlaten.

Hy bedacht niet anders dan te voldoen de driften
van de eerfuchtige Aflarbe. De liefde defer
Vrouwe was hem niet minder doodelijk danfijn
fchandelijke gierigheit. Maar alhoewel hy foo
grooten liefde haar toedroeg, verachtte, zy hem
in haar hert, en had geen genegenheit voor
hem; zy verborg voor hem haar ware gevoelens,
fchijn maakende van niet anders dan voor hem te
willen leven.

Terfelver tijd als zy naaulijks zijn geficht kon
verdragen , was binnen Tyrus een jong Lydier
van een verwonderlijke fcljoonegcdaante, Ma-

6 % Vervrilg Ait

/a^ow genaamd, maar laf, verwijft, enverfbo-
pen in alle welluften. Hy bedacht niet anders
dan om cle tederhcit van zijn Terfte bewaren,
zijn blonde haairen, fwierende over zijn fchou-
ders, te kemmen , fig te parfumeeren, en zijn
rok een aangenaame fwier te geven, eindelijk
Iiefdegefangen op zijn Lier op te heffen. Aftar-
be fag , heminde , en wierd rafende na hem;
hy verachtte haar , nademaal hy zijn genegen-
heit aan een andere vrouwe had overgegeven.
Daarenbovcn vreefde hy fig bloot te ftellen
voor de wreede jaloufie des Konings. Aftarbe
fig veracht fiende, gaf haar over aan de wraak;
in dele wauhoop beeldde zy haar in, Malt&hon te
konnen doen doorgaan voor den vreemdeling,
die den Koningfocht, en gefeid wierd met Nar-
bal gekomen te zijn: en in der daad , zy maakte
Pigmaliou dat wijs, en kocht om al die geene,
die hem fulks fouden hebben konnen ontdek-
ken.

Gelijk hy geen voortreffelijke Mannen be-
ininde , en die niet wilt te onderfcheiden, was
hy niet anders omcingelt dan door menfchen, die
haar belang fochten,die liftig, en veerdig waren om
alle onrechtveerdige en blotdige ordres te onder-
nemen. Dufdanige menfchen vreefden het ge-
fag van Ajlarbe, en hielpen nevens haar den Ko-
ning bedriegen, uit vrees van dele hoogmoedige
vrouwe te mishagen , die zijn oor en gemoed
befat.

Dus wierd de jonge Malachon , niet tegen-
ftaande hy door de gantfche Stad voor een Cre-
ienfer bekent was, in de gevankenis geworpen,
yoor dien jongen vreemdeling , dis Narbal uit
Egypten had medegebrachr. Jjlarbt bevreeft dat

Odyjfea van Uomerus. 6$



			\
		%itlam '>' " i»,	\
		%itlam '>' " i»,

D E G E V ALLEN TELEMACHUS, SOONE van ULYSSES; OF VERVOLG VAN HET VIERDE BOEK D E R ODYSSEA VAN HOMERUS. XJit het Franfcb vertaalt. DOOR D. G H Y S.

	Te Utrecht en in 's Gravenhage, HERMANNUS RIBBiUS \ Bockrer- ADRIAAN MOETJENS J ^koP^e'⁸* 1700. Mft Privilegie,



			O P D R A G T

				A AN D EN HEE RE

	Joan Pluimer.

		MTN HEERE,

iAnneerditWerk i - d'eerflemaal in t Franfch de gc- leerde wereld tevoorfchijn

					*
					*	quam.
						quam.



PRIVILEGIE; ditioneert tc brengen in de Bibliotheek van onfC Univerliteit tot Leiden, ende daar van behoor- lijk tc doen blijken, alles op poene van het ef- fect van dien te vcrliefen. Ende ten einde den Suppliant defen onfen confente ende Oclroye moge genietcn als naar behooren, laften wy al- ien ende een ygclijk, en dien 't aangaan mag, dat zy den Suppliant van den inhoude van defen doen laten, ende gedogen , ruftelijk, vredelijk ende volkomentlijk te genieten ende gebruiken^ ccflerende allc belet ter contrarie. Gedaan in den Hage onder onfen grooten Zegele hier aan doen hangen , den 3. December in 't Jaar onfes Heeren ende Sahgmaakers duifent fes hondert negen-en-tnegentig.

			vt. A. HElNSlUS.

	Ter ordonmntie van de State*

		Simon van BeaUmont¹.

				VER.



		OdyJJea van Homerus. 19 7 j#,* dan met fig te bctoonen de wijfte en befa- digdfte onder hun alien. Achilles , niet tegen- ftaande hy onverwinnelijk, en onquetsbaar was, en over-al de fchrik en de dood, daar hy vogt, met fig omvoerde , kon echter de Stad Trojen niet overwinnen, maar is felfs gevallen voor de muuren dier Stad , en die heeft gexegenpraalt o- ver dep Doodflager van Heilor ; maar Vlyffes, wiens dapperheit door voorfigtigheit wierd ohder- fteund, heeft de Vlam en het Swaard in het mid- den van Trojen gevoert, en aan defe handen is men verfchuldigt den val defer groote en hoogmoedi- geToorens, die tienjaarenachter-eenhetgantfch t'famengefwooren Griekenland hadden gedreigt: foo dat Minerva boven Mars is. Dus overtreft een belcheidene en voorfigtige dapperheit eenwoe- fte en fiedende overmoed. Laat ons dan begin- nen wijffelijk te overwegen de omftandigheden van defen Oorlog , die men fal ondernemen. Ik ontlie geen gevaar, maar geloof, Jdomene, dat gy ons eerrt moet feggen , of uw Oorlog rechtveerdig is , vervolgens tegens wie gy die fait voeren , eindelijk welke uw machten zijn , om een gelukkige uitkomft te konnen verhoo- pen. Idomeneus antwoorde: Als wy eerft op defe Kuft quaamen te landen, vonden wy een woeft volk, levende in de Boitchen van de Jagt, en. de Vruchten die de boomen felfs voortbragten; Vj wierden verfchrikt, fiende onle Scheepen en Wapenen, begaven fig in 't gebergte: maar ge- lijk de Soldaten nieuwsgierig waren omditland te fien, en eenige tjertenwi.denvervolgen, ont- moeteden iy defe woefte Vluchtelingen , wan- neer de Hoofden defer Wilden tot haar feiden; Wy hebben de'"aangename oevers der Zee verla- N 3 ten,



		*0 P D R A G* T.** quam , is het van de Lief- hebbers zoo geacht en ge- zogt, dac binnen korten tijd meer dan 3000 Exem- plaaren daar van zijn ver- kocht, en de Drukker is ge- noodfaaktgeweeft, dat voor de vijfdemaal onder de pers te brengen. De volgeefligheit van het Werk, deuitvindingen aan- eenfchakeling van zaaken,



		0 T D R A G T. dcvoomeffe\\')keMoralia,en Zedenleflen daar in vervat, de name des Schrijvers, zijn- de de Heere Franpis de Sali- gnac de Fenellon ₃ doemaals Ak,en tegenwoordig Aarts* hiffchop en Prinfe van Kame- rik, zoo befaamd in de we- reld, hebben dit Werk zoo roemruchtig gemaakt, dac veel Geleerden geoordeeld hebben nooit heerlijker Ro~ * z wan



		r 0 F D R A G T. man gefchreven te zijn , en die geen dcr oude Schrijvers behoefttewijken. Defe Vrelaat van den Ko- ning van Vrankrijk tot Leer- meeftervan den Hertogvan Borgondien zijnde aangefteld, bemerkte dat die jongeVorfi: groote luft en genegenheit had tot de Dichtkunde , en het leezen der oude Schrij- vers , dus heeft hy dit gant-



		O P D R A G T. zeggen, waarom die Werk , ten dienfte alleen van dieKo- ninglijke Prins opgeftelt, vertaaltPDen foodanigen ant- woorden wy, datde Deugd algemeen is, en in 'c bezon^ deralle menfehen raakt 5 en zoo een Groot Vorlt verpligc is die te betrachten, de On- derdanen nie: minder ver- bonden zijn die op te vol- gen; behalven dit, zijn de Vroo-



		0 P D R A G T. Vroomen zoo weinig, de Boofwichten zoo menig- vuldig , de Voorbeelden zoo verderffelijk en ver- leidend , dat'er nooit ge- noeg gefeid of gefchreven kan werden , om de men- fchen-in den loop van dit tij- delijke en korte leven de heerlijkeheirbane der Deugd tedoeninwandelen. Dit zy genoeg in opzicht * 5 van



		O P V R A G T. lieven te bqwijzen ; die op te halen ,weeten wy,zou U E: aantfch onaangenaam zijn; zelfs is dat ftrijdig met on- ze genegenheit, als die be- wuft zijn, dat de ware dank- baarheit meer beftaat in een gevoelig erkennen, dan in een ydel roemen en zwetfen: buiten dat konden wy nie- mand beter als UE: daar toe uitkeuren , en te meer j



		0 P D R A G T. meer, nademaal UE: kennis en ervarenheit hebt van de Nederduitfcbe Dicht-en Taal- kundej 'tzalons tot groot vernoegen ftrekken, zoo wy eenigfins uw keurig oordeel mogen voldoen , en ons wij ders aanmoedigen om on- ze ftijl en tale naar uw voorbeeld te fatzoeneeren: inmiddels verfoeken wy feer gedienftig dat UE: gelieve ver-



				0 P D R A G T. verzeekerd te zijn, dat wy geen grooter yver hebben , dan om met behoorlijke eer- bied , ons te mogen noe- men, MYN HEERE, UE: feer verplkhte en gehow- zame Dienaar, D. GHYS.

					P R I-



		P R I V I L E G I E. DE Staten van Holland ende Weft-Vriefland doen te weeten. Alfoo ons vertoont is by Adriaan Moetjens Boekverkoper in's Gravenha- ge, hoc dat hy Suppliant had gedrukt, ende van Voornemen was "te doen herdrukken een Boek genaamt Les Avantures de Telemaque, Fils cTUlyf- fe, &rY. in beter ordre als hy het felvige Boek tot dato defes had gedrukt ; ende bekommert zijnde, dat het hem door andere baatfoekende Menfchen in het geheel ofte ten deele mogte nagedrukt werden , ende dat hy daar door merkelijke fchade foude komen telijden, foo waft dat den Suppliant ligkeerde tot ons, oot- moedelijk verfoekende , dat wy hem Suppliant geliefden te verleenen Oftroy voor den tijd van vijfticn eerftkomende jaren > om in dien tijd het voorfchrevenWerkin foodanigen formaaten tale als hy goet foude vinden, in onfen Landen alleen te mogen drukken,doen drukkeu cnver- koopen, met interdi�tie van alleanderen, om het voornoemde Boek in het geheel ofte ten dee- le te mogen drukken,ofte elders gedrukt zijnde in onfen Landen te mogen inbrengen ofte ver- koopen op fekere poenen en ConfijTcatievanalle fodariig# Eiemplareh tegens de Contraventeurs by ons daar tegens te rtellen: SO O I ST, dat wy de faaken endc'tverfoekvoorfz.overgemerkt hebbende, ende genegen wefende ter bede van den Suppliant, uit onfe regte wetenfchap, fou- veraine Magt ende Authoriteit den felven Sup- pliant gec6rrieriteeft,-geaccordeert ende geo&roy- eert hebben , confenteren, accorderen ende o- firoyercn hem mitsdeefen,dathygedurende den tijd van vijftien eerft achter een volgende jaaren het



		PRIVILEGIE. het voorfz. Boek genaamt Les Avantures de Te* lemaque, Fits cCUlyffe, &c. binnen den voorfz. onfen Landen alleen fal mogen drukken , doen drukken, uitgeven ende verkoopen , verbieden- de daarom alien ende een ygelijk het felve Boek in't geheel ofte ten deele na te drukken, ofte elders nagedrukt , binnen denlelven onfen Landen te brengen, uit te geven, ofte te verkopen , op verbeurte van alle de nagedrukte , ingebrachte, ofte verkofte Exemplaren, ende een boete van drie hondert guldens daar-en-boventeverbeuren, te applieeren een derde part voor den Officier die de Calange doen fal, een derde part voor den Armen der plaatfe daar het cafus voorvallen fa], ende het refteerende derde part voor den Suppliant; alles in dien verftande, dat wy den Suppliant met defen onfen Oclroye alleen willende gratifi- ceren tot verhoedinge van zijne fchade door het nadrukken van het voorfz. Boek, daar door in geenigen deele verftaan den inhouden van dien te authoriferen ofte te advoueren, ende veel min het felve onder onfe prote&ie ende befchermin- ge eenig meerder credit, aanfien ofte reputatic te geven, Inemaar den Suppliant in cas daar in- ne iets onbehoorlijks foude influeren, alle het felve tot zijnenlafte fal gehouden wefen te ver- antwoorden , tot dien einde wel expreffelijk be- geerende. dat by aldien hy defen O&oye voor het felve Boek fal willen ftellen, daar van geen geabrevieerde ofte gecontraheerde mentie fal mogcnmaaken, nemaar gehouden wefen het fel- ve Odtroy in't geheel ende fonder eenige omif- fie daar voor te drukken, ofte te doen drukken, ende dat hy gehouden fal zijn een Exemplaar van het voorfz. Boek gebonden ende welgecon-



		V E R V O L G D E R ODYSSEA ; v a N HOMERUS. Alipfo kon fig niettrooftenwegens het vertrek van UlyJJei ■ in dcfe droef heit bevond zy haar ongeluk- kig van onflerffelijk te zijn. Haar Grotte weergalmde niet meer van het foet gefang harer ftemme: dc Nimphen die haar dienden , dorften haar niet aanfpreeken ; dikwils ging zy alleen Wande- len langs de groene velden, die als eeneeuwig- durende Lente haar Eiland omzoomden: maar defc fchoone plaatftn, ver af van haar droer- heit te matigen, brachten haar te binnen het droevig geheugen van Ulyjfes, die zy foo me* nigmaal by haar had gefien. Dikwils bleef zy ©nbeweeglijk ftaan op den Oever der Zee, die A zy



		z Vervolg der %y m& fata* tranen bevogtigde : fonder ophou- den w.ep^e ty haar geficht na de kant, daar hjqt jk&ijp vjjn Vhffes, de barcn doorklievende, .van yoOjT haar oo#en verdwecnen was. Eens- floegs daar op fag zy de brokken van een Schip dat fchipbreuk had geleden, de Banken derRoe- jers in ftukken, de Riemen gebroken hier en daar op cen droogte, een Roer, Maft, enTou- tverk daar nevens drij^ende. Daar na ontdek- te ty van verre twee Menfchen, waar van de ecne bejaard fcheen, en dp andere, alhoewel jong, gefcek na Ulyjjfi, Hy vertoonde fijn lief- ielijkhea, en fierheit, met deflelfs gedaante, en grootmoedige tred. De Goddinne vernam aan- ftonds dat het Teletpachus was, Soon van dien Held. Maar alhoewel de Goden alle andere Menfchen in kennifle feer ver te boven gaan, echter kon zy niet ontdekk^n wie deefeeerwaar- dige Man Was, die Telemacbus vergefelfchapte. 't Is om dat de Opper-Goden voor de Minde- ren verbergen, al dat haar behaagt ;en Minerva, die Telemacbus vergefelde onder de gedaante van Mentar , wijde van Calfpfo niet bekend iijn. �>nderwijle was Cdipfo yerheugd wegens de fchipbreuk , die de Soon van ulyffes, foo ge- lijkyonnig aan zijn Vader, in haar Eiland bracht. 2y naderde fpt hem, en fonder fchijn te maken van te weeten wie hy was, feide zy: Waar komt u defe ftoutigheit van daan, om in dit mijn Ei- land te kqomen?weetet, gy jonge vreemdeling. dat men niet ilfaffeloos in mijnRijkkornt. On- der deefe dceigende woorden focht zy te ver- bergen de blijdfehap hares herten, die anderfins tegens wil «n dank in haar aangeficht uitbksnk. Tefe/wcfas artfwoorde daar op: O gy I wie - gy

			4



		Odyffea van Homerus. 3 gy 00k moogtzijn, of fterffelijk, of een God- din (alhoewel gy my nict anders toefchijnt als een Godhest): Zijt gy ongevoelig over het onge- tak van een Soon , die foekende zijn Vader, overgelaten ter genade van de Winden en Ba- ren der 'Zee, hebt lien fchip-breuk lijden tegens nwe Klippen} Wie is dan uw' Vadet die gy foekt vraagde de Godeffe ? Hy word UlyJJis genaamd feide Telemachus, en is een der Ko- ningen , die na een belegering van tien jaren het befaamde Trojen heeft omgekeerd- Zijn naam is vermaard door gantfch Griekenland, en geheel Ajun door zijn Dapperheit in de ltrij- den, en noch meer door fijn Wysheit in de Raadsvergaderingen. Tegenwoordig fwerven- de op de Zeen, heeft hy de vreeiTelyklte Klip- pen, en gevaarlijkfte plaatfen doorloopen. Zijn Vaderland fchijnt van voor hem te vluchten ; Penelope zijn Gemalin , en ik die zijn Soon ben , hebben de hoop verlooren van hem ooit Weder te fullen lien. Ik loope defelve gevaren als hy, om te vemeemen waar hy fou mogen zijn. Maar wat feg ik ! miffchien is hy tegen- woordig al begraven in de grondeloole kolken der woefte en diepe Zee. Heb medelijden met onie ongevallen, en foo gy, o Godeile' weet wat het Noodlot befchooren heeft om of Vlyjjes te bewaren, of te verderven,verwaardigt zijn Soon Telemachus daar van te berichtcn. Calipfo verwonderd, en bcwoogen van in foo jonge jaren te fien ente vinden fooveel wijsheit en welfprekendheit, kon haar oogen niet verfa- digen met hem te aanfchouwen, en bleefinftil- fwijgendheit opgetogen. Eindelijk feide zyhem, Ttlemaehe, wy fullen u bericht geven van het A a Nood-



		4 Vervolg der Noodlot uw Vader overgekomcn, maar de ge- fchiedenis daar van is lang. 'tlstijddatgyu ver- frift van al uwen arbeid, komt in mijn ver- blijfplaats, daar ik u als mijn Soon fal ontfan- gen ,� komt herwaarts gy fult my tot trooft ver- itrekken in defc eenfaamheit; en ik fal u geluk- kig maken, foo gy anders u van mijn raad wect tc bedicncn. Tclernachus volgde de GodefIe,omcingeltdoor een mcenigte van jonge Nimphen, daar zy met het hoofd boven-uit flak, even als een grootc Nooteboom in een Bofch fig met zijndikketak- ken verheft boven al het ander geboomte, dat dcfelve omringt. Hy verwonderde fig over den luifter harer fchoonheit,haar rijkc ,purpere, lange, en fwaaijende Rok ; haar haairen waren van achteren onachtfaam, maar geeftig opge- bonden; het vier ftraalde haar ten oogen uit, en een fachtigheit fcheen die te matigen. Mentor met nedergeflagen oogen, volgdeftilfwijgens7V- kmachus met grooter zeedigheit. Eindelijk quam men aan den ingank der GrottevmCalip- fo. Hier itond Telemachus verbaaft,van infehijn van een boerfche eenvoudigheit, te fien al het geen de oogen kon verluuigen. Men fag daar geen Goud, Silver, Marmer, Pilaren, Taferee- lcn, noch Beelden. Defe Grotte was in een Rots met gewelffels uitgehouwen, vol van hoorntjes en fchelpen: zy was bevloert met een jonge wijngaard , welke zijn lage ranken gelijkelijk van alle kanten verfpreide. De aan- gename Suidi Winden brachten defe plaats een leer lieffelijke koelte toe, niet tegenilaande de brandende ftralen der Sonne ; de Fonteinen rloeijendc met een facht geruifch over de daar dicht-



		Odyjfea van Homerus 5 dicht-by gefaaide Amaranthen en Vioktten maak- ten op verfcheidene plaatfen Baaden uit, foo klaar en fuiver als een Kriital; duifend opko- mende bloemen verftrekten defe grocne velden, daar de Grotte mede omcingelt was, als voor een tapijt; daar nevens was een Bofch van ge- fchoore boomen, die guide appelen voortbrach- ten, welkers bloeifel al!e jaarftonden vcr- nieuwde , en de aangenaamfte geur van aller- lei Parfuim van fig gaf. Dit Bofch fcheen defe fchoone velden te kroonen , en maakte als een nacht, daar de ftralen der Sonne niet konden doordringen. Men hoorde daar niet anders dan het gefang der vogelen, en het ge- ruifch van een afvlietende waterbeek; die af- ftortende van een hooge rots , groote water- bobbels vol fchuim veroorfaakte, en fig over het gantfche veld verfpreide. De Grotte defer Goddinne was op het hangen van een Heuvel, van waar men de Zee ont- dekte, meenigmaal foo klaar en fiil als het Ys, Ibmtijts krachtig tegens de Rotfen aangefet, daar zy als fuchtende tegens verbrak , en haar woefte golven als bergen tot in de lucht fcheen te verherFen. Aan de andere kant fag men een Rivier> daar eenige Eilanden, beplant met groene Linde-en hooge Populierboomen, die haar hoogmoedige toppen in de wolken ver- hieven, (ig formeerden. De verfcheidene Ca- naalen. die deefe Eilanden uitmaakten, fchee- nen als in het veld te fpeelen; eenige wierpen haar wateren met grooter fnelheid, andere had- den een fagten en foetvlietenden ftroom, fom- mige een langen ommeloop makende., qua- men weder op haer oude plaats en oorfpronk, A 3 fchijnen-



		6 Vervolg der fchijnende die aangenamc boorden en oevers niec te konnen verlaten. Van verre fagmen Heuvelen en Bergen , die haar toppen in dc Wolken verloren, en welkers vreemde gedaan- te een gewenften Horifont voor het geficht ver- beeldde. Defe omleggende bergen waren be- dekt met groene wijngaardsbladeren , die als kranflen ea Feftoenen hongen; de Druif, meer glinfterende als het Purper, kon fig niet ver- bergen onder de dikke bladeren dcr wijngaard, nedergebiikt onder den lad zijner vrucht De Vijgeboom, Olijf en Granaat, nevens alle an- dere boomen bedekten het gantfche veld, en maakten een grooten Tuin nit. Calipfi aan T'elemachus al defe natuurlijke Ichoonheden hebbende vertoont, feide hem: Ruft hier, uw gewaad en kleederen zijn nat, 't is tijd dat gy die veranderd, vervolgens fal ik wederkomen , en u gefchjedeniiTen verhalen, daar uwhert door fal getroften werden. Ter felver tijd deed Vj hem en Mentor inkomen- in de geheimfte en verborgenfte plaats eener Grotte, gelegen naaft die , daar de Goddinne" haar, verblijr" had. De Nimpbtw was de forg aanbev.alen ,. oni in die plaats een groot vicr van Cederhout aan te- ftooken, waar van de lieflelijkereuk fig allefins verfpreide; ook-had^ den:Zy_; daar gelaaten kleederen voor defe nieu- we Gaften, Telemachus, liende dat men voor hem had geordonneert. een Onderrok van fijne Wolle, welkers witheit de- Sneeuw verdoofcle, en een Rok van P-nrper-, met gpud gehor- duurd:, fchiep. groot vermaak daar;over, 'tgeen natuuxlijk is voor een jongman₅belcht)t}wenxie al deeie Leerlijkheid. Men-

			i



		Odyjfea 'van Hometus. "f Mentor feidehem daar op, met een ftrenge en dettige wyfe: Zijn dit 6 Telemacfo! tegen- woordig de gedachten, die het herte van een Soon van Ulyffes moeten belig houden ? Denkt veel eer om te onderfteunen de achtbaarheit van uw Vader, en om bet Geval , 't gcen u vervolgt, te overwinnen. Een Jbngcling, die lig dwaaflelijk als een-■ Vrouw wil optooijen,- is onweerdig de Wijshelt,- en Glurie. Die word met gegeven dan aan een' Hert,. 'tgeen arbeid kan verdragen, en de wereldfche Vetmake- lijkhedeh met voeten treden. Teiemachus antwoorde al fuchtende: Eer moe- ten de Goden mydoen flerven,als dat laf-eiwer- wijfdheit mijn gemoed fou bekntipen. Neen,- neen, de Soon van Ul'yfles fal nooit overwonnen wordendoordeftrikkenvaneenlafhertig. en ver- wijft lcven.Maar watgunit betoontons den He- me], van na onfe fchipbreuk deft Goddinne,of itcrt- felijke te vinden , die' ons met weldaden op- hoopt? Siettoe, h'ernaalde Mentor, dat lyumetqua- !en niet overlaadde■■: vreeft h'aar � bedriegiijke lieffelijkheden meer dan de klippen, die uw fchipVerbrijielthebben. De Schipbreuk en Dood- �/.ijn minder te vreefen , dan de plaifie'ren, die de Deugd aantaften. Wacht u wel vante geloven, 'tgeen%f\x fal verhaleri, Deje'ugd en jonkHeit islaatdunkend, en vertrouwt veel van haar eigen felts, en hoe fwak ook,gelooit zy alles te vet* niogen, eri dat zy niets te vreefen heeft; jk be- trouwt-alles lichtveerdig fonder eenige vooribrge. Neemt' acHt,. van met te luifteren na <Jc"lier~ felijke" en vleijende woorden van Calipfi, die_:niet ve'hriaal^ uw gemoed fuiieri bekruipen. Vreeft A 4 voor



		8 Vervolg der vdor dit verborgen vergif; mistronwt n cigen felts, en geeft altoos acht op mijnen Raad. Vervolgens keerden zy weder na Calipfo, die haar verwachtte. De Nimphen met haar han- gende haairvlechten, en witte kleederen, dienden doemaels haar maaltijd, wel eenvoudig, maar mtgelbcht wegens de fmaak en nettigheit. Men fag daar geen andere fpijfe dan Vogelen, die zy met netten hadden gevangen , of Beeften, die zy op de jagt met pijlen hadden doorfchooten; een Wijn lagter dan den Neflar vloeide uit groote filvere vaten in goude Drinkfchaalen, vercierd met uitgedreven bloemen. Men bragt op de Tafel in mandekens al de vruchten die de Lentetijd belooft, en de Herfft ter felver tijd de Wereld mededeelt. Vier jonge Nimphen begonden op te fingen: daar na heften zy op het gevecht der Goden tegens de Reafen ; nader- hand de liefde van Jupiter en Semele, de geboor- te van Bacchus, en zijn opvoeding onder het be- leit van den Oaden Silenus, de loop van Ata- lante en tiypomenes die overwonnen wierddoor het middel der goude Appelen , gekomen uit den Tuin der Hesperides. Eindelijk wierd ook opgefongen den Oorlog van Trojen -, de Strijden van Ulyfles en zijn Wijsheit wierden tot den Hemel 'verheven. De eerfte der Nimphen, PEu- cothoe genaamd, paarde haar lieffelijke ftemme met de fharen van de Lier. Wanneer Telema- chus hoorde de naam van zijn Vader, rol- den de tranen langs zijn warigen , die een nieuwe luifter aan ftjn fchoonheit gaven. Maar dewijl \Calipfo bemerkte, dat hy niet konde eten , en met droefheid bevangen was, gaf ay aan haar Nimphen een teeken , en op dat oogeiv



		Odyjfea van Homerus. 9 oogenblik fong men op het Gevecht der Cental ren met de Lapithen , de Hellevaart van Orpheus om zijn beminde Euridice van daar te haien. De Maaltijd geeindigd 7.ijnde, nam de Goddin- ne Telemachus by fig, en Ibrak hem dusdanig aan: Gy fiet, Groote Soon van Ufyjfes, met wat gunfl: ik u hier ontfang; ik ben onfterffelijk, Geen fterffelijk menfch kan in dit Eiland ko- men, fonder ftrafte te lijden wegens zijn licht- veerdige onbedachtfaamheid; uw Schipbreuk felfs fou u van mijn toorn niet konnen bevrij- den , foo ik om andere reden u niet beminde. Uw Vader heeft hetfelve geluk, als gygehad, maar eilaas! hy heeft zijn vqordeel daar niet me- de weten te doen, Ik heb hem langen tijd in dit Eiland bewaart, 't heeft maar alleen aan hem geftaan om hier met my te leven in een ftaat van onfterffelijkheit; maar de verblinde drift om zijn ellendig Vaderlant wederom te befoeken, heeft hem al defe voordeelen doen verwerpen. Gy fiet al wat hy verloren heeft, om haca we- der te fien, 't geen hy nimmermeer befchouwen fil. Hy wilde my verlaten, envertrok, maar ik ben gewrooken door het Onweer. Sijn Schip is geweefl het fpeeltuig der Winden, en in de Golven der Zee begravpn. Doet uw voor- deel door foo droevigen voorbeeld;na uwfchip- breuk is 'er geen hoop voor u overig, dat gy hem ooit weder fult iien, of na hem immermeer regeeren in het Eiland van haca. Trooft u over dit verlies, dewijl gy een Godheit gevon- den hebt, gereed om u gelukkig te maken, en een Koningrijk te ontfangen , 'tgeen ty u aan- fcied. By dele woorden voegde de Goddinne een A s ■ tang



		to Fervolg def lang difcottfs , om te vertooneft hoe glflukfe* I/T^J/m by haar fbu gewccft zijn. Sy verh'aalde iijn gevallen in het Hoi van den Cyclops _r of Eenoog Potiphemux, en by Antiphrates Koiling ter Lyjlrigoniers; ook vergat zy niet, 't geen voorgevallen was in het Eiland van Circe, Doch- ter der Sonne , ert de gevaren die hy dborge- worftelt was tuffchen Scylla en Cbarybdis. Sy verbeelde hem wijders het laatfte oftweer, 't gzenNeptuin tegens hem verwekt had, wanneer hy van haar vertrok, willende hem doen ver- fraan, dat hy in defe Sch'pbreuk vergaan was, en verfweeg zijn' aankomlt in h'et Eiland der Pheaciers. Telemachus , die fig al te licht aan de blijdfchap had overgegeven, vdh' dtis heer- lijk van Calipfo ontfangen te zijn', efkende ein- delijk haar argliftigheit, en de wijsheifdef Raad,, die Mentor hem' gegeven had. Hy arttWoorde met weinig wborden: O Goddinne,vergeeft my rnijne droer heit; tegettWQOrdig konnen my die dingen niet als fmerten: lichteiijk tal ik in het ge- volg nleer krachthebben om te fmaaken het geval, 'tgeengy my aanbied; veroorloft my dat ik ter defer ftond mijn Vader befchreije, gy weet be- ter als ik, hoedanighy vefdieiid befchreit texijn. Calipjo dorft doemaals hem niet verdcrpref- fen , felfs veinfde zy deel in zyii droetheit te nemen, en fig gevoelig voor time's te toonen: maar om des te beter de middeien te kenneh, otfl zijn gemoed te raakefl, vroeg/ zy hem op wat Wijfe" hy fehipbreuk had geleden, eft door wat gevallen hy op defe kuftesn was aange- land. Het verhaal defer' ongevallen, feide hy, fou te lailgWijlig fijtl. Neeri, neen afttwoorde zC, ik beh begeerig,dirt 't' te weteil Haaft'u nm



		Odyjfea vm H&merus. 11 om my die te vertellen; en. hieM langen tijtt daar op aan. Eindelijk kon hy haar niet tsgen- llaan, en fprak op deie wrjfe: Ik was van ArtMveitcokkeai,Ganbyde andere Koningen,wedergekeert van debelegering van Tro* jen, te vernemen na eenige nieuwe maren van. mijn Vader. De Vryers van mijn MoederPe»«/<y&war ren verbaaff wegens mijn vettrek; ikdrauglbrg too veel mogelijk was;dat voor haair te verber- gen ,kennende haartrouJooshdd'.: Nejhut> ,dteik te Pilas lag:,, noch. Memlaus;, die my biimen La* cedemon met veel vriendlchap ontnng , wifteo niet te feggen.,of mijnVaderw^in Eleven was Vermoeid van altoos in* twijffbl te leven , nans ik in dele onfeekerheid hecvoornemen om mSi- cilien te reifen , op welkers. kuften gefeid wierd- mijn vader door de Winden aangeland te 7,ijn, Maar de wijfe Mentor ,. die gy hier tegenwoor- dig fiet, kantte fig tcgens dit lichtveerdig voor- nemen¹.; aan de eerie zijde vertoonde hy my de Cyclope», atfchouwelijk-e Reufen, die de Menfchen opvraten;, en aan de andere kant deV loot van¹Abieas en der~ Trojmen die: ontrent defe Kuften: fig omhielden. DgTrojantK-, feide hy, xijh vetv iloort tegens al de Grieken, maar boven al lou- den zy vermaak vinden om het bloed te ftorten van ecn Soon van Ulyjjh. Keert weder , ver- volgde hy, naar/teftT-, milXchien Tal uw- Vader, van deCioden bemind, daar foo dra zijn alsgy; maar foo de Godenfijnverderfbeflootenhebben, fal hy nook ajn Vaderland meer befchouwen: ten rrrinften dangaatomdie te wreeken, uwMoe- der te verloiTen,uw wijsheit aan alle volkeren te ver toonen, ten einde gantfeh GriekeaUnd in u een Koning mag fien, foo waardig omte heerfehen, sis



		12 Vervolgder als ooitymandwas,jaalsl//y/JJxfelfs. Zijnwoor- den waaren heilfaani, maar ik was niet voorfig- tig genoeg om na die te luifteren , ik ging niet te raad dan met mijn eigen drift ; en de wijfe Meat or beminde my tot fo verre, vanmyineen roekeloofe Reife te volgen , die ik tegens zijn Raad ondernam. Gedurende dat hy fprak , befag Calipfo Men- tor ;.zyftondverbaaft, geloovende iets Goddelijks in hem te befpeuren : maar zy wift defe haar verwarde gedachten niet te onderfcheiden. Dus bleef zy vol vrees en wantrouwen op het geficht van defe onbekende; maar zy vreefde defe haar ontroering te laten blijken. Gaa voort, feide zy tegens Tclemachus, en voldoet mijn Nieusgie- righeit. Dus vervolgde T'elemachw,: Langen tijd hadden wy een gunftige en voor- fpoedige Wind om in Sicilien te komen; maar vervolgens benam een fwaar onweer ons hetge- figt des Hemels,en nog wierden wy ingewikkeld in eendiepc nacht:by den weerfchijn derBlixemen erkenden wy dat deandere fcheepeninhet felve gevaar waren , en wierden wel haaft gewaar het defcheepen van Mneas te zijn. Defe hadden wy niet minder te vreefen, dan de klippen. Als- doenbegreep ik, maar telaat, hoe de drift van een onbefonne jeugd myverhinderd hadmetaandacht op te merken. Mentor betoonde fig in dit gevaar niet alleen ftandvaftig en onverbaalt, maar ook blygeelliger als nagewoonte; hy fprak my moed in't li]f. Ik gevoelde dat hy my een boven gewoo- ne kracht bylette. Met een ftil gemoed ftelde hy op alles ordre, geduurende dat de Lootsman ten uitterik verbaaft was. Ik feide: Mijn waar- «Je Mentor, waarom heb ik geweigerd uw Raad op



		Odyjfea van Homer us. 13 op te volgen? Ben ik niet ongelukkig van myfel- ven te hebben gelooft, en dat in een ouderdom, die geen voorfigtigheid heeft voor het toekomen- de,of eenigeondervindingvan hetvoorledene,of befadigdheid tot het beftieren vanhettcgenwoor- dige ? Ah! foo wy ooit dit onweer ontkomen, fal ik altoos myfelfs miftrouwen , als mijn gevaar- Hjkftc vyand. O Mentor \ u fal ik altoos geloof geven. Mentor antwoorde daar op al lagchende: Ik heb my wel willen wachten ,van uw fouten u voor oogen te ftellen, 't is genoeg dat gy die ge- voeld, en dat die mogen dienen ora op een ande- re tijd befadigder te zijn in het volvoeren uwer begeertens: maar wanneer het gevaar fal voor- by zijn, falmifehiende laatdunkentheit wederom boven drijven. Altoos moetmen dat voorfien en vreefen ; maar alsmen fig daar in bevmd , is'er niets overig als dat te verachten. Betoontudan een waardige Soon van Ulyffes, en een hert te hebben, grooter dan al de qualen die u dreigen. De fachtmoedigheit en moed van Mentur vef- voerde my : maar ik wierd noch meer verbaaft, wanneer ik fag met wat behendigheit hy ons ver- lofte. De Trojanen , in dat oogenblik, wanneer de lucht eeniglins begon op te helderen,ons foona- by fiende, fouden niet nagelaten hebben ons te preijen. Hy bemerkte dat een harer fcheepen, even als een der onfe, door het onweer van de andere afgeraakt, op het achter fchip een kroort van feekere bloemen voerde. Des haailede hy om diergelijk een op ons achterfehip te (lellen, en maakte die felfs vaft met vlaggens van defel- re kleur als die der Trojanen. Hy beval aanal onfe Roejers foo laag te bukken langs haar bank- ken

			/



		t4 Vtrwdg der ken afe mogelifk was, om van de vyamden niet bekent te warden: en op -deft; wijfe f><tj}eerde« wy door tet midden barer Vloot. Ons fiende heften ty een blijd gefchal op, als haar Metgefelkn be- ichouwende, die Vj reeds verlorenachtcden: ©ok wierdera wygenootfaaktdoor hetgeweld derZee- "baren langen tijd met haar eene cours tehouden. Eindelijk bkveti wy Wat achter , en terwijl dc onftuimige Winden haar deeden afdeinfen na de Koften van Africa , deeden wy ons uitcrfle bed om door kracht onferRiemen te bereikendena- by gelcgenc Kurt van Skiliew. �■ Inderdaad landden wy ook daar: rnaar't geen wy fochten, was voor ons niet minder ougeval- lig, als de Vloot die ons deed vluchten. Wybe- vonden aan defen oort van Sicilien andere Tro- janen, vyanden der Grieken ; 't was daar , daar den ouden Amefles, van "Trojen vertrokken, bet gebied had. Naaulijks hadden wy den ocver ge- wonnen, of de inwoonders geloofden , dat wy andere volkercn van dat Eiland waren , gewa- pent om haar te overrompelen, of wel vreemde- lingen , die quaameii om haar Landen te be- machtigen. In die eerfte drift verbrandden xyons fchip, en floegen al onfe Metgefellen dood, niemand verichoonende als my en Mentor, om ons Amefles aan te bieden, teneinde hy onfe voorne- jnens mocht onderfoeken, en waar wy van daan quamen. Wy traden de Stad in met dehahden op de rug gebonden, en onfe dood wierd niet uit^ geftelt, dan om te dienen tot een fchoufpel van een wreed volk, als fy foudenvernemen datwy Grieken waren. Hier op wierden wy Anceftes aangeboden, die een goude fcepter in de hand houdende, de vol- ke-



		Ody�h van Homerus. 15 keren oordeelde, en % bereidde jtot een groote offerhande. Hy vroeg ons met een ftreng wsfen, welic ons Land was, en de oorfiak onfer R©s. Mentor haaflte % om te antwjaorden, feggende: Wy komen van de Kngen van net groot Hef- perie , en ons Vaderland is siet vervan daar: dus vermyde hy te feggen <jat Wy Qrieken isra- ren. Maar Axcefiet, fonder ons verder te ho- fen , en ons hpudende voor vreerndelingen, die haar voornemen yerborgejl hidden , beval datmen ons in een naby gelege Boffchagie foil brengen, om als flaven te dienen onder de di- ke die de forg van het vee was aanbevolen. D&- fe coniitis fcheen my harder dan de dood. Ik riep: OKoning! wilt ons veel Jiever dooden, als foo onwaardig handelen ; weftrt .dat ik Tele- mackns ben , Soone van den wijfen Ulyffes_y Kor ning der Itakoife ;* Ik foeke mij.n vader in alle Zeen : foo ik hem niet kan vinden, of in mijn Vaderland wederkeerea, pf deflayemy ontgaan, beneemt my het leven , dat ik niet fal kortnen verdragen. Naaulijks had ik deefe woorden ge- nit, of het gantfche yolkberoerdfehreeuwdeuit. dat men de Span van, den wreeden Ufyjfes moeft om hais brengen, als door wiens konftenaryea de Stad frQJen was omgekeert. O Soone vaa Ufyjfes \ feide my //»«/?«, ik kan niet nalaten i* bloed op te oferen aan de fchimmen van foo- veel Trohneu , die uw Vader heeft geworpea op de Oevers van de fwarte Cocytm. Gy , ea hy die u leid , moeten vergaan. Ter felver tijd itelde feekere Grysaard uit den hoop denKor ningvpor, onste flagten op het Graf van Ancbir fes j feggende , haar bloed fal de fchimme vijn deftn .J3eld feer wngenaam jya : Mn~* as



		iG Vervolg det as felfs , wanneer hy defe offerhande fa! hooren , fal gevoelig geraakt worden , dcwijl hy fal fien, hoe feergy den geenen bemind,die hem lieffi op aarde was. Al de wereld keurde defe voOrflag goed, en men dacht niet anders, dan om ons op te offeren; daar op voerde men ons na het Graf van /Inchifes, daar men twee Altaren had opgericht, daar het heilige vier op ontftooken Was* Het Swaard , daarrnen ons mede fou dooden , lag voor onfe oogen; men had ons met kranflen van bloemen omhangen, en geen verdrag fcheen ons leven te konnen bevrijden ; 't was met oils gedaan , wanneer Mentor den Koning (til eens verfocht te fprec- ken, en hem feide: O Anceftes! foo het onge- val' van den jongen Telemachus, die nooit wa^ penen tegens de Trojanen gedragen heeft , u niet kan beweegen, tenminftenmoetuweigen aanbelang u ontroeren. De kennifledieikheb verkregen in de voorfeggingen, eti van de wil- le der Goden , heeft my doen verflaan , dat eer drie dagen fullen verlopen zijn f gy door Barbarifihe Volkeren fult werden aangetaft, die als een iterke llroom van het hoogfte der Der- gen fullen afvlieten,om'uwe Stad teoverftroo- men, en gantfche Land te verWoeften. Haart u om dat te voorkomen , brengt uw Vol- keren in de wapenen, verlieft geen oogenblik om uw koftelijkile dingen van het veld binnen uw muuren en beflootene Steden te brengen* Soo mijn voorfegging valfch bevonden word, fal het u vry flaan na het verloop van drie da- gen ons op te offeren; maar foo in tegcndeel die waarachtig fal zijn, gedenkt dat gy de ful- ke het leven niet en behoort te benemen, aan welke



		Odyjfea van Homerus. i 7 welkc gy het uwe verfchuldigt zijt. Ancefles front verbaaft over defe woorden, die Mentor tot hem fprak, met een verfeekenng, diergelij- ke hy nooit in eenig menfch gevonden had. Ik fie wel, antwoorde hy , O Vreemdeling ! dat de Goden, die u foo qualijk van degoederen des Gevals hebben medegedeelt, u cen Wijs- heit hebben toegeftaan, die onwaardeerlijker is dan alleanderefchattenen rijkdomiren der We- reld. Hier op deed hy het fiacht-ofter opfchor- ten, en ftelde met aller neerflighcit de noodige voorforge, om den aanval, daar Mentor hem . van bericht had, te vootkomen. Men fag aan alle kanten niet anders dan bevende Vrouwen, ontroerde Grijfaards, en kleine Kinderen met de tranen in de oogen, die in de Stad weeken. De loeijende OiTen, en blaetende Schaapen quamen in meenigte, verlatende haar vette weiden, en geen genoegfame flailing vindende, om fig te bergen, wierd van alle kanten een verward ge- roep gehoord , van Menfchen die den een den ander verdrongen, en niet konden verftaan > ne- mende in defe algemeene verbaaitheit een onbe- kende voor haar vriend, en die liepen fonder te weten werwaarts. Maar de Voornaamfte der Stad, die fig wijfer dan al de andere geloofden te zijn, verbeeldden haar dat Mentor een Bedrie- ger was", en een valfche voorfegging had gedaan, om zijn leven te behouden. Eer den derden Dag ten einde, en dat men noch met defe ge- dachten befwangert was, fagmen op het hangen der naburige bergen een dikke wolke van ftof, en vemam een ontallijke hoop van gewapende Barbaren. Zy, die deefe Voorfegging van Men- tor hadden veracht, verlooren haar Slaven en 13 Vee.



		18 Vervolg der Vce. Dc Koning feide tegens Mentor; Ikvcr- gete dat gy Grieken xijt. Onfe Vyanden werden onfe getrouwfte Vrienden; dc Goden hebben u hier gefondcn , om ons te behouden; ik verwacht niet minder van uw Dapperheit, dan van dc Wijsheit uwer woorden, haail u om ons te helpen, en by te ftaan. Mentor betoonde in zijn wefen cen ftoutmoe- digheit, die de fierfte Krijgers moeft doen zidde- ren en verbaafen. Hy nam een Schild, Helm, Swaard, en een Speer; iielde de Soldaten van Anceftes in flag-ordre; trok voor aan , en na- derde de Vyanden in goede geftalte. Anceftes, alhoewel vol van moed, kon� wege'ns zijn Ou- derdom hem niet dan van verre voigen. Ik volg- de hem van naby, maar kon niet op tegens zijn dapperheit; zijn borftgeweer fcheen in defen ilrijd de onfterffelijke Speer. De Dood door- liep alle flag-ordens daar zijn flagen vielen: even als een Leeuw van Numidie, door een rafende honger vervoert, komt in een Kudde van weer- loofe Schaapen , die verfcheurt, dood , en in het bloedfig omwentelt, de Herders ver-afvan de Kudde te befchermen, vluchten al bevende, om ilg voor deflelfs woede te verfchuilen. Defe Barbaren, die gehoopt hadden de Stad te overrompelen, wierden felfs overvallen, en in verwarring gebracht. De Onderdanen van An- ceftes wierden aangemoedigt door het Voorbeeld en de woorden van Mentor, en betoonden foo- danigen dapperheit, daar men haar onbequaam toe fou geoordeeld hebben. Met mijn Speer wierp ik den Soon des Konings van dit Vyand- lijk Volk ter aarde ; hy was van mijn Ouder- dom, maar grooter van geftalte als ifc. Want



		Odyjfea 'van Homerus. 19 dit Volk was af komftig van een geflagtderReu- fen, oorfpronkelijk van dat der Cyclopen. Hy fchecn een Vyand, foo klein en fwak als ik,te verachtcn; maar fonder my tekreunen over lijii vreeflijke kracht , of wild en woeft geficht, fette ik mijn Speer op xijn borft, en deed hem met een ftroom van fwart en rookendbloed2ijn wreede Siel uitfpouwen; nederftortende focht hy my onder zijn val te verpletteren;het gerucht zijner Wapenen klonk tot in het gebergte. Ik nam zijn buit , en keerde na Ancefi.es met de Wapenen vandenVetflagenen, die ik hem had Gitgetrokken. Mentor de Vyanden hebbende in wanordre gebracht, hieuw haar in ftukken, en dreef de Vluchtelingen tot in de Boifchagien. Een foo onverhoopte uitkomft deed Mentor be- fchouwen, als een Menfch van de Goden be- mind, en door een Godheit aangeblafen. An- cefles bewoogen door een erkentenis van dank- baarheit, gaf ons bericht, dat hy voor ons alle vreesde, foo de Scheepen van ALneas wederom mochten in Sicilien komen. Hy befchikte ons een Schip om na ons Land te keeren, overla- de ons met gefchenken , drong op ons vertrek, om alle ongelukken te voorkomen ; maar hy wilde ons noch Loots, noch Roejers van zijn ^olk geven, uitvrees, dat die komende op de Kuften van Griekenland, voor alle gevaren lou- den bloot geftelt worden. Hy gaf ons dan Koop- lieden van Phenicien , die Koophatidel drjven- de met alle Volkeren der Wereld, niets tevree- fen ha"dden , en het Schip van Anceftes, als dat ons in Itaca fou gebracht hebben, moeften we- derbrengen. Maar de Goden, die fpeelen e'ri fig vertnaaken met deMenfcheliike voorrienlens, Bi be-