|
D E I L I A S
|
||||||||||||||
|
VAN
|
||||||||||||||
|
HO M E R U S,
|
||||||||||||||
|
In Neerduits gerytnt door den Heer
|
||||||||||||||
|
KOENRAET DROSTE,
|
||||||||||||||
|
EERSTE DEEL.
|
||||||||||||||
|
T i R © t t i a
|
||||||||||||||
|
2> A %i}
|
||||||||||||||
|
Gedrukt by PIE T E R » e V RIE S9 Boekdnuker en
Boekverkooper op de Kipftraet, over de Convoyftecg 172.x,
|
||||||||||||||
|
•' /•
|
||||||||||||||
|
OPDRACHT
A E N
DEN WELGEBOREN HE ERE -
T> E N H E E R E C. de JONGE van ELLEMEET,
HEERE VAN ELLEMEET, &c. &c. &c.
RAED ENPENSIONARIS
DER STAD ROTTERDAM. |
||||||
|
\T bebt my meenigmael verzekert, Heer en Vrinfy,
Dat gy nut tydvcrdryf in myne Dichten vint. Des laerd defe Mas aen u noch opgedragcn. V Werk daer mo naem voor ftaet kam Phebus V meefi behagenr Niet om dat gy ww geefl felfs oeffent in Jyn kunft, Maer mits gy blyken geeft de Dhhters van ww gunft. Wilt dan, gelyk gy placbt, defe overfetting lejen. Die van Homerus glans maer fal een fcbadww we fen. Daer echter van fyn brein d'uitvinding noch in blykt, Schoon aen 't oorfpronklyk iverk bet affchrift niet gelykt. Die niet verftaet de fpraek, waer in het is befchreven, Sal aen my dankbaerheit, voor de vertaling, geven. Die nvel verloren bee ft de Griekfche deftigheit, Docb al wat leerfaem is blyft daer in uitgeleit. Men vint daer dat de menfch de Godlykheit moet acbten, Waer van by goet en quaet op aerde bee ft te wachten. Wat dat,de deugt vermacb, met lydfaemheit gepaert9 En iveer in tegendeel mat onheil d'ondeugt baert. A 2. Dot,
|
||||||
|
OPDRACHT.
Dat, ah d'oneenigheit de Koningen komt plagen,
De laften van den twifl moet de Gemeente dragen. Hoe men een Vremdeling behulpfaem we/en moet. En den nootdruftigen fleets byftaen met fyn goet. Die zedelejfen fal Homer us konnen leer en, Schbon hy te voorfchyn komt in omgekeerde kleeren,
En onfe moedertael, door mynen arbeit, fpreekt, Daer de foetvloeyentheit en rykdom aen ontbreekt. Ik vlei my niettemin dat gy hem aenfult boor en,
Om dat myn Sangnymf hem geeft toegang tot awe ooren.
Gy hebt voorhetn verleent een vriendelyk geficht, Aen al de Poefy, die 'k eertyds heb gedicht, V Is tyd, fegt d'Ouderdom, de rym-pen nek te leggen:
En aen Apollds ftoet voortaen vaerwel te feggen.
Gedenk, dat Pegafus geen ouden Ruiter lyd, En fmyt van boven nebr, die hem te lang beryd. De Fitters fouden dan, met recht, myn val begekken,
En haer voorgaende gunft Thalia van my trekken.
Eer fulks gebeurt, dient dit tot een getuigenis, Myn Vrient, isoat dank aen u myn Dichtkunfi fchuldig is. Gy hebt myn Melpomeen de Schouwburg doen flofferen,
En liet uw onderrecht haer fomtyds niet ontberen.
Ik wierd door u geport, heb ik iets goets gemaekt, En noit was, fonder u, dat in het licht geraekt . Gelyk Horatius Mecenas keeft geprefen,
Door wien aen dien Po'eet veel goetheit was bewefen,
Waer van hy voor en naer maekt in fyn werk gewag: Soo dunkt my dat ik ook van u niet fwygen mach: Maer myn Voorflanders gunft meermalen moet verbreiden..
Eer ik, foo het behoort, kan uit het dichten fcheiden.
Ontfang dan voor het laetft dit offer van myn pen, Al kan het niet voldoen wat ik u fchuldig ben. Ten minften fal V een blyk van onfe vrientfchap wefen,
Aen den Nakomeling, die fal dees paging lefen.
K. DROSTE.
|
|||||
|
VOOR-
|
|||||
|
VOORREDEN.
Jps^^^^ Oor af moet ik den goetgunftigen Lefer feriM
m^^^^f den nadeVoorredenvan myneOdyrTea, ^^^M|j daer hy aenmerkingen falvinden, die op ^fe\/^8 de Ilias ook paffen. Ikheb toennietge- 4si^i§*» dacht, dat ikdit werk foude durven on- dernemen; om dat deHeer de laMotte fiilks in defti- ge FranfcheVaerfen al gedaen had, daer ik de myne niet foude durven by gelyken. Maer alfoo hy van vier en twintigBoekenvanHomerus twaelf gemaekt heeft, en overfulks byna de helft heeft overgeflagen, heb ik het genoegen aen myne Lantsluiden willen geven, dat fy den gantichen texft hier in gerymt fallen vinden. Alleen moet ik hen verfbeken, dat ry fich voor oo-
gen willen ftellen deEeuw, waer in Homerus gefchre- ven heeft (die men meent dat Tydgenoot is geweeft van den Koning Salomon:) wanneer veel zeden den naem van deugden hadden, die wy nu aenftootelyk, ja felfs fouten oordeelen te ryn. Ook is fints dien tyd A 3 de
|
||||
|
VOORREDEN.
de manier van ftyl fbodanig verandert, dat men mi
loude berifpen een Dichter, die fyne Helden foo on- menfohelyk wreet en baetfoekende voorftelde, en over en weer malkanderen onbetamelyke fcheltwoorden liet geven: en naderhant een lang gefprek foude doen hou- den, terwyl fy den degen getrokken hadden om mal- kanderen te bevechten. Het geen hen niet belette hee- le gefchiedeniffen van hunne Voorouders onderwyl te ■vertellen, waer door Homerus den overvloet van fyn geeft he eft willen bewyfen, foo wel als door uitwy kin- gen of digreftien van de verhaelde faek, herhalingen en langwylige gelykeniffen, die hier en daer op het voorwerp niet t'eenemael patten , en op vericheide plaetien met de felfde woorden gebruikt werden. Dit heeft Horatius doen feggen, dat de goede Man fom- tyds fluimert: hoewel hy anders onvergelykelyk is, en met recht den Lauwerkrans der Dichtkunft heeft ver- kregen. Verder wenfte ik wel, dat die de'moeite lullen ne-
menvan myne Overfetting (foo ik die foo noemenmag) te lefon, den oorfpronkelyken texft na wilden fien, op dat fy (gelyk ik reets in de Voorreden van myne Odyf- feagefogt heb) opmyn rekening niet fouden fottenveel ongeloorFelyke verfieringen, die Homerus alleen voe- gen -j hoewel fy dan fallen merken, hoe veel myn Vaerlen by de fyne afvallen * D E
|
||||
|
Pag. 7
D E I L I A S
VAN
H O M E R U S.
|
||||||
|
E E 2? s T E $ 0 E %.
lit Sanggodin aen my Achilles toorn verhalen, (len],
Die hem en'tGriekfcheheirgekoftheeft fooveelqua- En na den Acheron veel dappre Helden font, Wier lyken fyn verfcheurt door grage gier of hont» Dus wierd van Jupiter volbracht het welbehagen > Die door een moordkrakeel de Grieken focht te plagen, Dat tuflchen Peleus Soon en Agamemnon quam. Wat God is het geweeft die d'eendracht hen benam ? Apollo, die de pefl in 't leger heeft ontfteken, Om dat hy Chryfes leet, fyn Priefter wilde wreken, Dien Agamemnon had verfmadelyk gehoont, Als die fich by de Vloot met gaven had vertoont, Om uit de flaverny fyn Dochter vry te koopen, Het geen de waerdigheit fyns ampts hem had doen hopen. Hy droeg Apollos kroon en fchepter in de hant, Met fwachtelen omwoelt, als hy verfcheen op 't ftrant. De Vorften, en voov al ging hy d'Atriden fmeken," Dat men voor defe prys Chryfeis vry wouw fpreken. Tergt, fprakhy, van myn God niet wrevelig 't gedult, Soo hoop ik, dat gy haeft verwinnaers keeren fult. Na dat gy Ilium fult hebben ingcnomen, En in u\v Vaderlant weer zegepralent komen. AT
|
||||||
|
8 DE ILIAS van HOMERUS.
Al d'andren vondcn goet fyn bedcn toe te ftaen:
Maer Agamemnon ftont die raet alleen niet aen. En hecft met trots befcheit hem dus te rug gefonden: Indien gy Gryfaert werd in't leger meer gevonden, Suit gy niet veilig fyn j en 't geeftelyk gewaet Noch gaven fullen u, bevryden voor myn haet. 'k Wil dat uw Dochter fal in flaverny volherden, En fpinnende in myn huis tot Argos oud fal werden. En dat myn bed door haer daer daeglyks werd vermaekt,
De Man ging droevig weg, tot in de ziel geraekt, En fchandelyk verfmaet door defe onwaerdigheden, Hiefthy, door fpyt vervoert, dusfynenGod gebeden: Gy die tot Chryfa heerft, tot Tenedos gebiet, Aen Cilia wetten geeft, en ver uw pylen fchietj Indien u aengenaem geweeft fyn d'offerhanden, Die 'k op uw autaer heb godvruchtig doen verbranden, Neemt wrack van 't ongelyk uw Priefter aengedaen, En wilt dit godloos heir met veel elenden flaen. Apollo heeft verhoort 't vcrfoek tot hem gefonden, Veel menfchen door de peft en 't dienftbaer Vee verflonden. Men fag door 't gantfche heir lykvueren overal, En negen dagen heeft geduert dit ongeval. • Achilles heeft den Raet den tienden doen vergaren, En fprak Atrides aen in 't byfyn van de fcharen: Wy moeten hier van daen, ons bergen door de vlucht,
Om niet te fneuvelen door de befmette lucht: En de belegering met fchande laten fteken, Nadien de Hemel felfs ons opfet fchynt te breken. Maer laet een Wigchelaer alvorens geven raet, Of men verhoeden kan den voortgang van dit quact. Hyfweeg; en Calchas is, vol yver, opgerefen, Die in 't toekomende als Godentolk Icon lefen: Gelyk hy wift, het geen te voren was gefchiet: En op wiens raet fich 't heir, voor Troijen 3 voeren liet, Waer van hy had voorfegt den ondergang voor defen : Die aen Achilles feide, ik fal gehoorfaem wefen. |
||||
|
EERSTE BOEK.
Aenwyfende de fchult, waerom het leger lydt,
Mits dat gy voor den haet des Konings my bevrydt. Waer van ik op myn hals de gramfchap vrees te laden, Die my fal, vroegoflaet, door quade ontmoeting fchaden j Nadien hy 't Opperhooft van al de benden is > Soo gy my niet befchermt, is myn verderf gewis. Vrees niet fprak Peleus Soon, foo lang als ik fal leven, Salniemant, wiehetfy, aen u mifnoegen geven, Otn dat gy het geheim vrypoftig openbaert: Dat fweer ik by den Godt, die het aen u verklaeit. Al was 't Atrydes felfs, wilt openhartig feggen, Waerom ons defe ftraf de Hemel op komt leggen. Op die verzekering heeft Calchas uitgeleit, Het geen de rede was van de befmetlykheit. 'tis niet, heeft hy gefegt, dat Phebus ons wil deren, Om dat wy hem te flauw met offerhanden eeren: Maer dat Atrides heeft fyn wigchelaer verfmaedt, En hem niet met fyn kint van hier veftrekken laet. Daer uit ontftaet de peft, die noch foo lang fal dueren, Tot gy Chryfeis fult tot haren Vader ^ftueren: En ionder losgelt weer weg voeren in haer lant, Daer gy doen flachten moet een plechtige offerhandt. Apollo fal verfoent, mhTchien dan minder woeden, En voor befmetlykheit het quynent Volk behoeden. Daer op fat Calchas ne£r. Atrides wierdt ver'ftoort, Syne oogen flikkerden, alsliy dit hadt gehoort. En hebbend', vol van fpyt, den Priefler aengekeken, Begon hy redeloos door toorn aldus te fpreken: Propheet van ongeluk, noit quam uit uwen mondt,
Als 't geen ik tot myn fchade of ongenoegen vondt. . Nu foekt gy wederom het leger wys te maken,
Dat door myn weigering het in verdriet fal raken. Mits ik niet miffen wil een fchoone en jonge Maegt, Die meerder als myn Vrouw, door deugden, my behaegt. Want Clytemneftra kan by haer fich niet gelyken, En in verftant en aert moet fy Chryfeis wyken. B Dock
|
||||
|
To DE ILIAS van HOMER US/
Hoe feer ik haer bemin, en overgeef met fmert,
De welvaert van myn Volk gaet my noch meer aen 't heit > - Indien fulks beter is, wil ik haer byfyn derven, Kan ik daer door myn heir bevryden van te fterven. Ik fendt haer wederom, al is't myn eigen goet, Soo door een ander pant die fchade wert geboet. Het is niet redelyk dat ik myn buit fou geven, Daer ieder van de fyne is in 't befit gebleven. Staetfuchtig Opperhooft met gierigheit beklat, Antwoorde Achilles hem, die 't woort heeft opgevat, > Kunt gy 't Orakel niet uit eigenbaet gehengen Ten fy dat elk fyn buit vveer in 't gemeen komt brengen, En een verdeeling wert, op nieuws, daer van gemaekt ? " Wacht tot dat Troijen is in onfe macht geraekt, Dan fal men dat verliea driedubbelt u betalen, Van 't goet, dat men tot buit fal op den Vyant halen. Indien ons Jupiter maekt meefters van de Stat, Soo krygt, voor een flavin, gy naderhant een fchat. Alfoo niet, fei daer op, Atrides feer verbolgen, Meent gy dat ik het geen gy goetvindt na fal volgen? Schoon dat gy dapper fyt en een Godinne Soon, Ik geef myn buit met weg dan voor een ander loon. Hoop van beloften fal my daer toe niet bewegen, Daer ieder houdt fyn deel het geen hy heeft verkregen. 'k Neem van Uiyfles eer, van 't uwe, of Ajax goet j Soo ved de fcha bedraegt die dit verlies my doet. Wee hem die my hier in fal durven tegenfpreken. Maer laet ons rechtevoort het hooft daer mee niet breken, , En voor Chryfe'is reis een vaertuig maken ree, Waer in men laden fal het noodig outervee: Om voort een ofFerhand tot Chryfa te doen flachten, En door die plechtigheit Apollo te verfachten, Ajax, Idomeneus, Ulyffes of felfs gy. Suit leiden haer na huis verlofl van flaverny. Achilles feer vergramt, liet hem dit antwoort hooren, Gy hebt, laf Opperhooft, de fchaemte en eer vcrloren: |
||||
|
E'ERSTE B O E K. fi
•Die niet voor oogen hebt als 't geen uit baet gefchiedt,
Hoe onderwerpt een Griek fich noch aen uw gebiet? Ik ben, om uw belang, vrywillig hier gekomen> De Troijers hebben my noit eemg goet ontnomen. Sy hebben Phthia noit geplondert of verbrandt, LariiTa leit te ver, van het Troijaenfche Lant. Om Menelaus leet en uwen hoon te wreken, Heb ik my met myn Volk in het geweeY gefteken. En gy bewyft my niet de minfte erkentenis, Begerende 't geen my te beurt gevallen is. Als een Troijaenfche vefl vermant wiert d >or den degen, Hebt gy meet buit als ik der plondeiing gekregen, Schoon dat ik meer gevaer, als gy, heb uitgeftaen, Nadien ik in 't gevecht ftont over al voor aen. Nu wil ik met myn Vloot na Phthia wederkeeren: En als gy fult myn hulp, na myn vertrek, ontberen, Geloof ik, dat gy haeft van elk fult fyn veracht, En aen u weinig buit fal werden toegebracht. - Vlucht foo 't u luft, fei weer Atrides, wilt niet meenen, Dat ik u bidden fal, om ons uw hulp te leenen. Doch Jupiter fal my niet weigren by te ftaen, Noch d'andre Koningen, fchoon dat gy weg mocht gaetl. Wat fal dan van uw moedt de gantfche weerelt feggen, Als dat de vrees u heeft de wapens ne&r doen leggen: Gy hebt, na 't fchynt alleen begcwmei* deten tocht, Op dat gy, door krakeel, my hier trotferen mocht. Stof niet op dapperheit, noch voorfpoet van uw degen, Mits gy van Jupiter die gaven hebt verkregen. Vertrek, en in u Lant regeer uw Myrmidons, Uw wederfpannigheit, en trots verhindert ons. Ik heb tot het beleg genoeg aen d'andre bender*: En fal Chryfe'is we£r tot haren Vader fenden. Maer fal Rrife'is felfs gaen Hchten mit aw tent, En toonen, dat men my voor Opperhooft erkent. Op dat u voorbeek mach al d'andre Vorften leeren, Dat gy myn minder fyt, en niemartt my kan &ren. |
|||||
|
•
|
|||||
|
z* DE IL I AS van HOMER US.
Achilles wiert foo gram aenhoorend' dit verwyt,
Dat hy fich overgaf aen de gelede fpyt: En wift niet of hy fich fou door den degen wreeken, Waer van reeds 't halve ftael was uit de fcheed' geweken . Maer Pallas, uit de lucht gedaclt door Junos laft, Hielt den verwoeden Helt by 't hair van achtren vaft. Aen wien alleenelyk fy fich wouw fichtbaer maken, Op dat hy door haer raet fou fyn voorneraen ftaken . Hy kende, om fiende, haer met een vergrimt gelaet,. En feide, wilt gy fyn getuige van de fmaet, Die my Atrides heeft onwaerdiglyk bewefen ? 6 Dochter uit het brein van Jupiter gerefen, Aenfchouw dan ook de ftraf die 'k voor hem heb bereidt,,,
En dat hy werdt gedood, om fyn moedwilligheit. Minerva heeft daer op dit antwoort hem gegeven, Ik ben op den Olymp, om uw toorn,, niet gebleven }„ En Juno fendt my hier, op dat gy varen laet, De buitenfporigheit die u de gramfchap raedt. Sy draegt gedurig forg voor 't leven van uw beiden. Achilles, laet myn raet tot matigheit u leiden: Wreek u niet door het ftael, fcheld weder die u fcheldv
Gy-fuk door onfchult haeft te vreden fyn geftelt. En bovcn dat, tot foen, veel gaven noch ontfangen,,. Die men, voor uw verlies,. fal trachten u te langenr Om met vernedering te trooften uw verdriet: Weerhoudt uw haeftigheit, en trekt uw degen niet = Godinne fprak de Helt, 'k fal uw vermaning volgen,, Hoe feer het ongelyk myn geeften maekt verbolgen,. Dat is de befte wys, ik draeg my na uw laft, De Goden zegenen, die op hun wetten paft. Daer op is Pallas we^r na den Olymp gevlogen, Verblyf van 't Godendom, verdwynende uit fyne oogeir. Toen braekte Achilles uit fyn gal op Atreus Soon, En ftak fyn degen op, vergeldend' hoon met hoon. Hovaerdige, fprak hy, door ons tot hooft verkoren, Gyhebt, gelyk eenhont, d'omfichtigheit yerloren. Trots-
|
||||
|
E E R S T E B O E K, *y
Trots tcgcn uws gelyk, bloohartig in 't gevecht,
En let voortaen niet meer op billikheit noch recht, De dampen van de wyn verduifteren uw finnen, 0m op den vyant min, als op uw Volk te winnen. Gyvoedt, uit gierigheit, u met hun fweet en bloet, En gaet hen niet vooraen, wanneer men vechten moet* Gy neemt den buit ons af, en laet voor ons de flagen,- Het fyn larhartigen, geen helden,die 't verdragen. Want anders hadt ik niet geleden dat onthael, En gy hadt getrotfeert my voor de laetrtemael. Ik wil dan met een eet, by defen fchepter, fweren, Die van een boom gefcheurt daev aeri noit weer fal keeren, En naderhant noch tak noch loof voortbrengen fal, Dat gy my miflertfuk^ beflormend' Troijens wal. En dat het Griekfche heir fal onder u befwyken, Wanneer 't voor Heftors ftael fal vluchtend' moeten wyken. Dan fult gy, met berouw, we^r wenfchen om een Helt, Dien met onwaerdigheit uw hoogmoedt heeft gequek. En op, dat ieder fou fyn eet gelooven moeten,. Wierp hy fyn fchepter nesr voorAgamemnons voeten, Die fieh tot feitlykheit fou hebben licht gekeert, Soo Koning Neflor niet het onheil hadt geweert-i Die foo welfprekent was,- dat alle die hem hoorden 3 Geloofden honingfeem te- vinden in fyn woorden. Drie eeuwen hadt de Man tot Pylosgeregeert, En fync ervarentheit hadt wysheit hem geleert. Die fprak hen aldus aen: wat droef heit fal niet Daren? Dit onverwacht krakeel, in al de Griekfche fcharen? Wat fal fich Priamus verheugen als hy hoort, Dat de belegering door tweedracht wert geltoort: En dat oneenigheit is onder u gerefen, Die de Troijanen meeft van al de Grieken vreefen -, U die men voor de grootfte en wyfte Helden houdt,-. Waer aen de welvaert is van Griekcnlant vertrouwt. - • Hoort na my, 'k overtref u beide door myn jaren,
• En leefdc eertyds met mans, die beter, als gy> waren,
B 3 Wat
*
|
||||
|
i* DE MI AS van HOMER.US.
Wat menfchen fyn geweeft Dryas, Exadius,
Ceneus, enPolypheem, Thefeus, Perithous! Ik vondt in dapperheit noit diergclyke Helden,
Die de Centauren fteeds op het gebergte velden.
Hun voorbeek iette my tot kloeke daden aen: Sy luifterden, hoe jong ik was, na myn vermaen. Doet ook foo rechtevoort, dat fal belt voor u wefen.
Atrides, fchoon uw macht uwe onderdanen vreefen,
Ontneem aen Peleus Soon daerom Brifeis niet, Die hy, door't Griekfche heir hem toegeftaen, geniet. En gy, fchoon een Godin u 't leven heeft gegeven,
Achilles, wilt niet meer den Koning tegenftrevenj
Al fyt gy dapperder, hy heeft meer macht als gy, En meenig ftrydbaer volk erkent fyn heerfchappyj Die hy van Jupiter rechtvaerdig heeft verkregen.
6 Agamemnon wilt myn reden overwegen,
Bedwing uw toornigheit, ik fal hem ondergaen,
Of ik Achilles kan daer van ook af doen ftaen, En onderwerpen fich gehoorfaem uw geboden.
De Grieken hebben hem in dit beleg van nooden.
De waerheit, Neftor, fpreekt door uw begaefde mont.
En op de reden is, het geen gy fegt, gegront: Seide Agamemnon we^r, maer hy wil meelter wefen,
En om fyn dapperheit van ieder fich doen vreefen:
Eifcht fier wat hy begeert. Dat is myn meening niet,
De Grieken hebben my geftelt in het gebiet. Al is hy met veel moedt van een Godin geboren,
Ik hoef daerom van hem geen quaet befcheit tehooren.
Achilles brak daer op des Koning reden af, En feide, foo 'k aen u het minfte voorrecht gaf, Soude ik de laflle fyn der menfchen die der leven :
,Gy hoeft aen my geen laft als opperhooft te geven.
'k Sal niet gehoorfaem fyn voortaen op uw bevel: En verder feg ik u, onthou myn woorden wel, Dat ik om myn flavin niet trekken fal den degen, Om dat ik haer van u heb tot myn deel gekregen, |
||||
|
E E R S T E BOER. if
Maer foo gy nemen woudt iets anders uit myn vloot,
Tot teiken van uw macht, het kofte u wis de dood, Na defe hevigheit is 't Volk van een gefcheiden, En Agamemnon heeft een vaertuig doen bereiden, Met twintig maets bevracht en al het offervee, En bracht Chryfe'is felfs aen d'oever van de zee. Die na haer Vaderlant Ulyffes ging verfellen, Om daer een offerhant voor Phebus toe te ftellen. Het Schip in zee geraekt, wiert vaerdig voort geroeit, -
En heeft fich na de kuft van Chryfa haeft gefpoeit. Atrides onderwyl liet fuivren d'oorlogs fcharen, Enfmyten, 't geen daer toe gedient hadt, in de baren. Daer na wiert.toegeftelt een plechtige ofFerhant, Van ftieren, aen Apol, en geiten op het ftrant. De dampen van het vet op 't outer aengefteken, Syn als een bruine wolk, ten Heme! op geweken. Terwyl het leger fich tot Godsdienft hadt geneigt, Vergat Atrides niet het geen hy hadt gedreigt : Maer heeft Talthybius en Eurybat gefonden, Herauten die gereet op fyh bevelen ftonden: En heeft tot hen gefegt, gaet in Achilles tent, En fegt hem, dat hy my Brefeis herwaerts fendt. Soo hy 't mocht weigeren, fal ik die felfs gaen halen, Waer door noch grooter fmaet foude op fyn voorhooft dalen. Syfyn, door defe laft mifnoegt, daer heen gegaen, En vonden voor fyn tent den Helt aen d'ingang ftaen. Die fiende dat fy hem 't ontfag niet wilden breken, Begon hy feer bedroeft hen felfs dus aen te fpreken. Sytwelkom, nadertvry, Herauten volgt u laft, Gy die op het bevel van menfch en Goden paft. Ik kan my om de fmaet die 'k van hem moet verdragen, i Sehoon gy d'uitvoerders fyt, niet over u beklagen. ' I 't Is Agamemnons fchult die door.dien hoon my fchendt r-■
En daer op heeft hy fich tot Patroclus gewendt,' Hem feggend', Vrient ftelt voort Brife'is in hun' handen, ■ En gy Herauts, die fyt getuigen van myn fchanden, > ■v In^-
|
|||||
|
*
|
|||||
|
*6 DE ILIAS van HOMERU'S.
Indiende Koning oit myn hulp van nooden heeft, Gedenkt dan ook waerom myn byftant hem begeeft. Met dien hoovaerdigen lean ik niet langer leven, Die fleets door quaden raet tot onheil wert gedreven. Die het toekomende, door 't geen reets is gefchiedt, Mies 't oordeel-bem ontbreekt niet tydelyk voorfietj Noch in flachordening het Griekiche heir kan itellen, Om fonder veel verlies, de Vyanden te vellen. Daer op quam Patroclus met de flavin verfelt, Die aen de-Boden heeft de Maegt ter hant geftelt. Sy gingen die terftont tot Agamemnon leijen: Brifei's fag fteeds om, en hielt niet op van fchreijen. Achilles keek haer na, foo ver het oog toeliet, Met alle teekenen van innerlyk verdriet. Toen wende hy na 't ftrant in eenfaemheit fyn gangen, En riep dus Thetis aen met tranen op de wangen: Genadige Godin, die my hebt voortgebracht, Mits ik van Jupiter-een vroege dood verwacht, Behoorde hy my niet veel roem en eer te geven, Waer door vergolden wierdt de kortheit van myn leven ? In tegendeel i4c kryg geen zegen uit fyn hant, En hy lydt, dat ik moet verdragen defe ichandj Dat Atreus trotfche Soon Brifei's mach genieten, Die voor myn dapperheit de Grieken aen my lieten. Als Thetis, die fich toen in Nereus wooning vondt, De klachten van haer Soon met ongenucht verftont, Is fy gelyk een damp uit d'Oceaen gerefen, £n heeft gevraegt wat hem deedt foo miftrooftig wefen? Gyweet, heeft hy gefegt, felfs wel het geen my quelt, Spaer my dan het verhael, dat myn gemoet ontftelt. En trekt na den Olymp, om Jupiter te fmeken, Dat hy het ongelyk, my aengedaen, wil wreeken. Indien dat gy foo veel op fyne gunft vertrouwt, En meent, dat hy den dienft, die gy hemdecdt, onthoudt. Wanneer, gelyk ik u heb voormaels hooren feggen, De Goden onvernoegt hem lagen wilden leggen; Wacs
|
||||
|
£ E R S T E B O E K. xf
Waer uit hy, door uw raedt, fyn fclven heeft geredt,
Na dat gy Briareus hadt op fyn fy gefet. Dien gy riept tot fyn hulp, een reus met hondert handen,
Soo vreefchelyk dat hem toen niemant aen dorfl randen. Ga Moeder hemelwaerts, val Jupiter te voet, En maek dat hy weer denkt om dat genoten goet. Bidt hem dat hy de macht wil van de Troijers ftyven,
Op dat fy na hun Vloot de Grieken mogen dry ven. En als de Koning fal die nederlaeg verftaen, Dat hem berouwen mach 't geen hy my heeft gedaen. Ach! waerom lieve Soon fyt gy van my geboren t
Nadien u foo veel ramp door 't Nootlot is befchoren,
Sprak Thetis, nademael, uw leven kort fal fyn, Gaf Godt, dat het ook was vry van verdriet en pyn! Ik fal op den Glymp hem foeken te bewegen,
Dat hy uw ongenucht vergelden wil met zegen.
Maer d'Ethiopiers, die hebben hem verfocht, Dat hy door fyne komfr. hun feeft vereeren mocht, Waer heen hy gifteren de reis heeft aengenomen,
En fal niet weer te rug, als na twee weken, komen.
Gaet onderwyl, myn Soon, uitruften op uw Vloot, En laet het Griekfche heir voor de gevaren bloot. Als fy dit hadt gefegt, is Thetis weer verdwenen,
En hy bleef om 't verlies noch van Brifc'is weenen.
Ulyfles onderwyl tut Chryfa aengelant,
Liet al het ofFervee ontladen op het ftrant.
Na dat men van de maft het zeil hadt neergeftreken, „ En 't anker van de plecht was na de gront geweken. Chryfe'i's tradt van boort, UlylTes leide haer,
En gaf haer wederom aen Chryles by 't autaer.
Waer aen hy dit berecht welfprekend' ging verkondenj i Atndes, hooft van 't heir, heeft herwaerts my gefonden:
Om weer te leveren uw Dochter in uw hant,
En tot Apollos eer te doen een offerhant,
Op dat hy fy verfoent, en ons niet meer wil plagen, Wy voelen noch de fmert van de geleden flagen. C Toe»
|
||||
|
.».f DE'l'LlAS van HOMERU S.
Toen gaf hy hem de Maegt, als hy dit hadt gemelt,
Terwyl het offervee by 't outer wiert geftelt. De Grieken reinigden met water hunne handen, Bereiden 't heilig meel om met het vee te branden: En Chryfes riep daer op aldus Apollo aen> Geduchte Godt, wiens macht geen menfch kan wederftaen* Dien Chryfa, Tenedos en Clifla plechtig eeren, Om dat gy van hun Volk a'le onheil af wilt keeren. Gy hebt voorheen verhoort myn beden in myn noot, En om myn fmaet door peft, foo meenig Griek gedood: Om myne voorfpraek nu, die 'k voor hen uit kom ftortenr Gelieft meedogende die plagen op te fchorten. Apollos gramfchap wiert, door dat gebedt, verfacht,.
En hondert flieren fyn op het autaer geflacht: Na dat hen d'Offcraers eerft van de huit beroofden, En wenden Hemelwaerts de Godtgewyde hoofden . Sy fneden naderhant de dijen van malkaer, En leiden die met vet bewonden op 't altaer, Die 't vuer, met wyn befprengt, ging datelyk verbranden:: Wanneer men hadt geproeft een deel der ingewanden, Is 't overfchot gehakt in ftukken tot gebraet, Waer mee de meenigte vernoegt fich heeft verfaedt. Als men gegeten hadt, wiert ieder wyn gefchonken, Die, na de plengingen, met vreugde wiert gedronken. Voort fong men Phebus eer tot aen den avondftont, Die, nu verfoent, vermaek in die loffangen vondt. De Grieken als de Son het aerdryk hadt begeven, Syn by het Schip op 't ftrant den gantfchen nacht gebleven 2 Maer als Auroras glans de bergen hadt vergult, En d'opgelciden lad Ulyffes hadt vcrvult, Heeft hy weer tot de reis het vaertuig ree doen maken: Om met een goeden windt in 't Griekfche heir te raken, Dien hen Apollo gaf, als't anker was gelicht, Verlooren fy de kufr. eerlang uit het geficht. Het fchuimend water week voor 't koper van de fteven, Des voor 't Sigeefche ftrant de kiel haeft is gedreven, |
||||||||
|
$
|
||||||||
|
'
|
||||||||
|
EERSTE B O E K. 19
Sy fetten voet-aen lant, het Schip wiert opgeleit,
En elk heeft, in fyn tent, fich tot de ruft bereidt. Achilles onderwyl liet fyn mifnoegen blyken, Hy wilde naderhant niet uit fyn Schepen wyken, Verfcheen niet in den raet, vergat fyn eer en plicht, fin liet het Griekfche heir verflaen in fyn geficht. Soo ras men Jupiter op den Olymp fag komen, Heeft Thetis uitgevoert, dat fy hadt voorgenomen : Indachtig 't geen fy hadt aen haren Soon belooft, Die treurde na dat hem Brifeis was ontrooft. In 't krieken van den dag verliet fy Nereus baren. En is tot Jupiter ten Hemel opgevaren: Waer van fy fchreijende de beenen heeft omvat,
En in de felve tyt dus om fyn byftant badt. Gy die de Vader fyt van menfchen en van Goden, Soo gy oit hebt gehadt myn dienft en raet van nooden, Verhoor myn beden nu, geef glory aen myn Soon, Dien Agamemnon heeft onteert door fmaet en hoon. Wilt dien hoovaerdigen beroven van u zegen, .Tot -dat van hem myn Soon voldoening heeft gekregen. De Dondergodt fweeg ftil, maer Thetis liet niet af, Tot hy haer eindelyk al fuchtende antwoort gaf, En feide, wilt gy my met Juno wee'r doen kyven, Die my verwyt, dat ik wil de Troijanen ftyven. En om de minfte faefc iich tot Icrakeelen (telt,
Sich over my beklaegt, en by de Goden fchelt.
Vertrek, op dat fy niet ons famenfpraek mach merken, En dat ik uw verioek forgvuldig uit mach werken. Toen gaf hy haer een wenk door 't knikken van fyn hooft,
Waer door vertekert wert het geen hy heeft belooft. De hairen van fyn kruin fyn uit hun plaets geweken, . De Hemel daverde door 't geven van dat teeken. Daer op heeft Jupiter fich op fyn throon gefet: Doch Juno, die van ver op d'aenfpraek hadt gelet, Soo ras als Thetis was in d'Oceaen gedoken, Heeft haer Gemaelaldys, vol gramichap, aengefproken. C z Be-
|
||||
|
zo DE I LI AS van H GM'ER 0 S.
Bedrieger hebt gy weer iets tegen my gefmeedt?
Die fleets maekt, dat ik niets van uw voornemen weet.
Denk niet, antwoorde hy, dat gy fult kennis krygen, Van het befluit, dat ik voor u begeer te iwygen. Maer al wat is gegront op recht en billikheit,
Om dat gy fyt myn Vrouw, fal u 't eerft fyn gefeit.
't Geen ik aen 't Godendom niet goetvindt te verklareri,.. Verg my niet, dat ik lulks aen u ial openbaren. En gy foekt te vergeefs na een geheimenis,
Die al te fvvare laft voor uwe fchouders is.
Geduchte Dondergodt, ging Juno daer op feggen, 'k Eifch niet dat gy uw hert voor my foudt open leggen, - Ik vrees alleen dat u flus Thetis heeft verfocht,
Het geen dat hinderlyk my namaels wefen mocht.,
Nieuwsgierige Godin met achterdocht bevangen, Antwoorde Jupiter, gy gaet uwe oude gangen. Gy maekt u hatelyk gedung door gefchil,
En ik verander niet dat ik uitvoeren wil.
Houdt u geruft, of ik fal toonen aen de Goden,., Dat ik u dwingen kan te volgen myn geboden. Sy fweeg, na dat fy hadt gehoort dit dreigement.
Haer Soon Vulcanus heeft fich toen tot hen gewendt:.
En feide, fullen dan de Goden fich verdeelen, En om der menlchen wil fich fchelden en krakeelen? Wat ongeluk is dat! wat vreefehelyke faek!
"Waer door van meenig feeft wy miflen het vermaek.
Voor my, 'k moet defen raet aen myne Moeder geven, Dat fy vreedfamelyk met Jupiter wil leven. Soo fal hy niet mifnoegt beletten onfe vreugt,
Wanneer het Godendom op feeften fich verheugt.
Daer op ging hy een kelk in Junos handen fetten , Om 't ongenucht, dat fy gevoeldc te beletten. Het is vergeefs fprak hy dat gy u felven quelt,
Wie kan doch wederftaen aen Jupiters gewelt?
't Heugt my noch als ik u te hulp eens wilde komen,. Dat hy my daerom heeft by 't linker been genomen, |
||||
|
E E R S T E B O E Kv
En fmeet van boven neer daer op ten Hemel uitj
Tot dat myn fware val tot Lemnos wiert geftuit. Daer niy de Sintiers weer hebben opgeheven, Als ik den gantfchen dag was in de lucht gebleven. Saturnus Dochter lachte om 't feggen van Vulkaen, En vatte uit fyne hant den kellc vol nectar aen: Wiens malle befigheit deed lagchen d'andre Goden, Als hy den hemeldrank heeft ieder aengeboden. Sy bleven aen den difch tot aen den avondftont, Daer alle lekkerny en ambrofyn op ftont. Men hoorde 't foet geluit der Sanggodinnen kelen, En Phebus wiert geneigt om op fyn lier te fpelen: Soodat daer niets ontbrak. Doch ieder focht de ruft, Soo ras de Sonnetoors in zee was uitgebluft. |
|||||||
|
Etude van hit eerfte Boek.
|
|||||||
|
€
|
|||||||
|
►
|
|||||||
|
s» DE ILIAS van HOMERUS.
D E ILIAS
VAN
HOMERUS.
T VV E E T> E 2 0 E K-
E menfchen fliepen nocli gelyk de meefte Goden,
Soo lang het donker was,mits elk had ruft van noodem Maer Jupiter alleen, die om Achilles dacht, Genoot geen foeten flaep gedurende de nacht: Hy overfloeg hoe hy fou defen Helt verheffen. Door eepig ongeluk, dat mocht de Grieken trefFen: En in hun Schepen felf s hen brengen in den noot. Des hy tot dat befluit den Slaep tot fich ontboodt, Belaftende dat hy bedriegchelyke droomen, In Agamemnons brein foud' aenftonts laten komen; Waer door hem wiert voorfegt, der Teukren val genaekt>
Indien gy tot den ftorm uw Leger vaerdig maekt. De Droomgodt volgt fyn laft, vondt Agamemnon flapen, Als hy fich in den fchyn van Neftor hadt herichapen, Waer van Atrides fich gemeenlyk raden liet -, En heeft tot hen gefegt, gy die dit heir gebiedt, En al de forg daer van hebt op uw hals geladen, JDenk dat gy fult uw roem door lange nachtruft fchaden. Nadien dat Jupiter my herwaerts tot u fendt, En maekt door myne ftem aen u fyn wil bekendt. Al is hy ver van hier, hy heeft uw lof voor oogen, End'arbeit, diegyneemt, heeft fyn gemoet bewogen. Onfc*
|
||||
|
TWEEDE BOEK.
Ontwaek dan uit uw flaep, mits hy uw geeft den raet,
Dat gy de wapenen uw Volk opnemen laet. Stelt het in ordening, beftorm de Troyfche wallen, Die hy in uw gewelt van daegfal laten vallen. De Goden fyn niet meer verdeelt, nadien den twift
Door de bemiddeling van Juno is beflift. Gy fult de fterke Stadt met weinig moeite winnen, Dryft de vergetenheit myn raet niet uit uw' finnen, Wanneer gy wakker wert. Waer op Hy hem verliet, De Vorft die groote hoop door defen droom geniet, Meent dat hy voor het laetft foude Ilium beftryden, Niet wetend' wat al ramp hy noch fou moeten lyden , Noch hoe veel lyfsgevaer hy uit'fou moeten ftaen : Dies fprong hy van het bet, en trok fyn kleeren aen. Syn Koninglyk gewaet heeft hy op 't lyf gekregen, Hing om fyn fchouderen fyn mantel, en fyn degen, Dien hy op fyne heup droeg in een ryken band, En nam tot meer ontfag fyn fchepter in de hant, Door fyn Voorouderen foo langen tyt gedragen, Ging na de Schepen heen, die langs de kuften lagen, En riep door een Heraut de Grieken by malkaer, Om te verkondigen defe onverwachte maer. En na dat uit ontfag een ieder heeft gefwegen, Verklaerde hy wat droom hy hadt die nacht gekregenj Waer in Saturnus Soon fyn geeft verzekcrt hadt, Indien hy ftormen liet, 't innemen van de Stadt. Voorts heeft de Vorft den raet der hoofden ingenomenr Die hy te faem in 't Schip van Neftor hadt doen komen: Daer hy heeft voorgeftelt het geen hy dienftig vondt, En dat, na ieders fin, op wysheit was gegront. Gy, fprak hy, fult het heir doen uit de Schepen tredens. En 't felve tot den ftorm kloekmoedig overreden. Ik fal ter felver tyt hen raden tot de vlucht, Als of ik voor de macht des Vyants was beducht: En houden my of ik na Griekenlant wouw zeilen, Om daer door het gemoet van ieder een te peilen. |
||||
|
*4> DE I LI AS van H0MERU1
Dit hcbbende gefegt, heeft hy fich neergefet, En ieder Opperhooft hceft op fyn plicht gelet. Die hebben op het ftrant de benden doen vergarea, Soo talryk als of die een fwerm van byen waren. De fwaerte van 't gewicht deed daveren den gront., Waer op de menigte van foo veel krygsvolk ftont. Soo ras het Leger was een weinig voortgetogen, Is d'onvermoeide Faem vooraen het hooft gevlogen. Maer in de felfde tyt vernam men over al, Door negen bodens mont een onverwacht gefchalj Uitroepende dat hen Atrides hadt gefonden, Om aen 't flachvaerdig heir den aftocht te verkonden. Hy felfs verfcheen daer ook, en fprak het Volk dus aen, Spitsbroeders, die met my veel ramp hebt uitgeftaen; En ikj door droom verleit., de wapens op deedt var.ten, Op hoop, dat gy na huis foudt brengen Priams fchatten, Na dat ik Ilium fou hebben overheert: Doch Jupiter heeft nu den rug aen ons gekeert. En doet my het beleg met fchande en.fcha verlaten, .Na negen jaren tyts, my fendend' na myn ftaten. De fchepen fyn vergaen, de zeilen fyn verrot, En gy fyt van myn heir 't vermindert overfchot. Laet ons, de Vrouwen dan, de kinderen en vrinden. Die wenfehen om ons komft, ten eerftcn weer gaen vinden. En foeken, door de vlucht, elk fyn behoudenis, Nadien van d'overgaef de hoop verloren is. De Vyant is verfterkt door aengekomen benden, Die hem tot onderftant fyn Bontgenoten fenden. Wy llooven te vergeefs, en putten ons hier uit, Het geen verandert heeft myn vorige befluit, Wat fchandelylc vertrek voor foo talryke fcharen! Die tienmael fterker fyn, als He£lors Benden waren. Die woorden hebben dus 't vergadert Volk ontftelt, Gelyk de zee, beroert door Boreas gewelt: Of als het rype graen met d'airen neer moet bukken, Waimeer de harde wint of xegen het vcrdrukken. |
||||
|
T W E E D E BO E K. 75
Soo gingt het Leger ook, dat wcer klom op de Vloot,
Mits het onwetend was, wat Atreus Soon befloot.
Waer aen nu blyken kon, door 't fchecp gacn der Soldaten, Dat elk genegen was den Oever te verlaten. 't Geraeht, dat door het heir aftrekkend' wiert gemackt,
Is door de wolken heen in Junos oir geraekt.
Diefynde feer ontftelt Minerva quam verfoeken, Dat fy door aenfpraek wouw de-Grieken gaen verkloeken.: Om te vefhindercn't ree maken van de Vloot,
Op dat niet Priamus dien zegenprael genoot.
Hoe! fal men Helena aen Paris overgeven, Die foo veel Grieken heeft, fprakfy, gekoft het leven? Belet dat. Daer op is Minerva neSrgedaelt,
En heeft, door'tGriekfche heir omtrent de Vloot, gedwaele:
Daer fy Ulyffes vondt, foo raetryk als de Goden, Die fonder iets te doen, fag dat fyn makkers vloden. Des fprak fyhem dus aen: hoe dus grootmoedig Hek,
Wilt gy u ook na huis begeven uit het velt?
Gy die door wysheit weet uitkomften te beramen, Die nooit in het verftant van andre menfehen quamen. Suit gy dan op uw hals ook laden defe fchant,
En brengen niets te rug als oneer in uw Lant?
Wilt die laf hartigen tot voorbeelt liever ftrekken, En door welfprekentheit afraden het vertrekken. Ulyffes, die verftont de meening en den fin,
Van 't geenhem door de ftem gefegt was der Godin,
Heeft fich van ftonden aen van haer bevel gequeten, En van fyn fchouderen den mantel af gefmeten, (Die door Eurybatesfyn vrint wiert opgevat:)
Liep haeftig door het Voile, dat na de Schepen tradt:
Daer hy Atrides eerft is in \ gemoedt gekomen, Van wien hy uit de hant den fchepter heeft genomen. ' '- En als hy langs fyn weg een Koning tegen quam,
Of Hooftman die de vlucht ook na de Schepen nam,
Sprak hy hen aldus aen, wilt niet als bloodaerts vreefen, Dat paft u niet j die hebt veel kloekheit eer bewefen, D At*
|
||||
|
%& DE ILIAS van HO ME RU £
Atrides meening is u niet te recht bekent:
Hy veinft, wanneer hy 't. Volk we,er na de Schepen fendt. Hy fal fyn ongenade aen ieder laten blyken, Die toont dat hy 't gevaer door vluchten foekt t'ontwyken. Syn toorn is vrecfchelyk, als men hem niet ontfiet, En 't is van Jupiter dat hy fyn macht geniet. Met diergelyke tael weerhielt hy d'Opperhoofden, Maer als't gemeene Volk fyn woorden niet geloofden,^ En door vermaningen hy hen-niet kon doen ftaen, Dorft hy d'oproerigen met fynen fchepter flaen. De muiters onderwyl heeft hy met fmaet bekeven, En fei, wilt gy de macht des Konings tegenftreven ? Gehoorfaemheit alleen paft een gemeen Soldaet, Men acht noch in 't gevecht fyn ftem noch in den raet; Het fchynt dat ieder hier een Koning meent te wefen, Waer van de meerderheit wert in geen ryk geprefen. Een Koning is genoeg, die den ryksteugel houdt, Aen wien de fchepter is door Jupiter vertrouwt. Als hy behendig hadt met macht dit uitgefproken, Heeft hy vernieuwden moedt in 't Griekfche heir ont{token; Het quam van boort op 't ftrant befadigt weer byeen, In een vergadering, tot welftant van 't gemeen. Elk een was op fyn plaets ftilfwygende gefeten, 0m Agamemnons wil klaerblykelyk te weten. Therfites maer alleen heeft groot gerucht gemaekt s
Die veel fcheltwoorden heeft en lafter uitgebraekt; Hy was een leelyk man van aengeficht en zeden, Scheel, kreupel en gebult en onbefchoft van leden, Een fnapper, die 't niet fcheelde, als hy maer lagchen deedt 3
Wat dat hy onbefchaemt de Koningen verweet. Hy mocht Achilles niet noch ook Ulyfles lyden, Die voor fyn addertong fich nimmer konden mydcn. Maer toen heeft hy verwoedt Atrides aengevat, En door quaetfprekentheit diens goeden naem beklat. Aen wien hy heeft gefegtj waer over kunt gy klagen? O w Legertenten fyn vol ryken buit gedragen, |
||||
|
T W E E D E B O E K. *
■"Soo ras een fchoone Vrouw vervalt in onfe macht,
Wert fy tot uw vermaek in u\v verblyf gebracht.
Syt gy noch hongerig na gout en koftlykheden ? En meent dat uit de veft de Troijers fallen treden? Met losgelt in de hant, bewogen door de pyn,
Voor hunne kinderen, die ons gevangens fyn.
Hadt gy noch een flavin tot uw genucht van nooden? Die gy Achilles laet ontnemen door uw boden. En houdt die met gewelt gevangen in uw tent.
Sal uwe dwinglandy dan nemen trimmer end?
Gy fyt ons Opperhooft: is't billyk dat wy lyden, Het quaet dat gy ons doet, terwyl wy voor u ftryden? 6 Grieken! fyt gy foo lafhartig en verwyft,
Dat gy al evenwel fyne onderdanen blyft!
Laet hem alleen den roof van Paris felver wreken, Wat hoeven wy ons hier in fyn krakeel te fteken? Wy fallen beter doen te varen na ons Lant,
En leenen hem voortaen niet langer onfe hant.
Hy fal 't verkregen goet dan hopeloos verteren, En niet de dapperften door ongelyk onteeren. Wie dacht oit, dat de moed Achilles foo begeeft!
Dat hy voor defe fmaet geen wraek genomen heeft.
Indien hy hadt gedaen, dat wy van hem verwachten, Soude Agamemnon ons niet meer te hoonen trachten. UlyfTes hief fich op, foo ras Therfites fweeg,
Die van hem een geficht vol dreigementen kreeg.
Gy kakelaer, fprak hy, wilt gy uw mint niet fnoeren, Sal ik u binden doen, en op de Schepen voeren, Na dat uw ligchaem fal met roeden fyn verfcheurt.
'k Wil fterven fien myn Soon, indien falks meer gebeurtj
Dat gy Atrides fcheldt doorOnbefchofte,reden, Om dat hem fyn"vereert,, door 't Leger koftlykheden. Maer wat heeft hy vart u verkregen, Onverlaet?
Als dat uw boofe tong gedurig hem verfmaedt.
Gy die de bloodfte fyt van alle de Soldaten, En die van ieder u befpotten doet en haten. D 2 Soo
|
||||
|
xf D E I L I A S v a n H O M E R U £
Soo gy niet wyfer wert, wacht 't geen ik heb belooft,»
En daer op floeg hy hem een gat in 't kale hooft. De flag des fchepters deedt den fnorker nederbukken, En heeft hem fyne fmert door tranen uit doen drukken. De Grieken hebben hem daer over uitgclachtj Geenmenfch heeft: hembeklaegt, maer meerderhemveracht. Ulyfles, feiden fy, heeft meenig daet bedreven,... *t Sy door fyn dapperheit of wyfen raet te geven, • Doch noit heeft hy een faek foo dienftig uitgevoert,. Als nu, hy heeft den mont van defen guit gefnoert. Dus fprak de meenigte. De winnaer van veel fteden Ulyfles, midden in den gantfehen Raet getreden, Op dat hem d'achterften ook fouden wel verftaen, Sprak Agamemnon dus met groote wysheit aen: De Grieken willen fich niet langer voor u buigen,,. Maer voor de weerelt u van mifdryf overtuigen : Schoon dat door hen aen u beloften fyn gedaen, Dat fy voor Troijen&val na huis niet fouden gaen. Doch de belegerihg blyft duren foa veel jaren, Die hen heeft uit doen ltaen veel kommer en gevaren: . Terwyl hen over 't hooft noch meerder onheil hangt,, Dat ieder na fyn Lantien huisgefin verlangt. Men fiet als kinderen of weduwen hen fchreijen,. Gin dat met ongedult fy d'overgaef verbeijen. Eenkryg die foo lang duert, en koft veel menfchen bloet j ,
Valt laftig, en beneemt aen ieder een-den moedt. Een reifiger die fich heeft op de zee begeven , - Schoon dat hy maer een maent is uit fyn huis gebleven, Bevint men, dat die fich door ongedult beklaegt, Wanneer het onweer hem in vremde havens jaegt. 't IS in het tiende jaer dat d'oorlog is begonnen,. En naer veel pogingen is Troijen-niet gewonnen.. Des dunkt het my niet vremt, ,dat fulks de Grieken fmert .*
En echter foo 't beleg door ons-verlaten wert,, S&o fullen wy de vrucht van fweet en bloet onberen,, En in ons Vaderlant met groote fchande kecren. |
||||
|
TWEEDE BOEK. *?
Sfpitsbroeders wapent u weeV met volftandigheit,
En fiet of Calchas ons de waerheit heeft gefeit. 't Kan heugcn icder een, toen wy noch 't Aulis waren'j■■■> • Wat voorbeduiding ons deedt Jupiter verklaren , Terwyl wy offerden omtrent een klaren ftroottl, y
En onder 't groene loof van een aendorenboom,
Van onder 't outer quam een felle dfaek geflopen,
Met bloet bevlekt, en is de takken op gekropen:
Alwaer hy ineen neft acht jonge muflen vondt, Die 't monfter altemael medoogeloos verflondt. De moer vloog daer om heen om 't felve te beletten,
Maer kon door heers gepiep haer jongen met ontfetteft.
In tegendeel fy wiert felfs by de vlerk gevat, En na dat haer de Draek 00k opgegeten hadt, Heeft Jupiter, die daer dat fchrikdier hadt gefonden,:
Het te veranderen in hartfteen, goet gevonden.
Op dat het blyken foude aen de nakomeling, Dat hy iets hadt voorfegt door die verandering. Het geen ons Calchas to'cn aldus ging openbaren:
De negen vogelt|esbeduiden-negen jaren,-
Dat de begonne kryg voor Troijen duren fal, Eer dat men overwint de welbemande wal: W;>er van het tiende jaer wy fallen meefters werden,
Jjaet ons in het beleg kloekmoedig dan volherden.
Ulyfles fweeg."' Wiens raet door 't heir is goetgekeilrti
't Geen wiert door'tveltgefchrei, dat elk verhief, gefpeuiTf
En aen de Schepen deedt een heldre weerklank geven,
De wyfe Neftor heeft, daer na fich-opgeheven,
En fprak , is't mogelyk 6 Goden dat gy lydt, ■ Dat men in woordenftrydt den nutten tyt verflyt! ■ Syn de beloften dan, ,onfe eeden, offerhandehy-
En plengingen, als rook geraekt uit elks verftandeft?'
Atrides wapent u, en voert het Leger aen,« Gelyk gy fyt gewent de Grieken voor te gaeri", ~ Eh wilt kloekmoediglyk ons aen den Vyant leiden :-*'
l&et de we&fpannigen bloohartig van ons fcheidenv
Dj S$7
|
||||
|
3P DE I LIAS van HOMER US
Sy fullen huri vertrek uitvoeren eerder niet,
Voor dat men Jupiters befluit gebeuren fiet: Die ons een teeken gaf, door heldre blixemftralen, Die hy, ter rechterhant van ons, deedt nederdalen, Wanneer men ondernam tot Argos defen tocht, Dat hy ons helpen fou, wat men beginnen mocht. Dat niemant dan vertrek, eer dat hy heeft verkregen.5, Een fchoone Troijanin, na den gewonnen zegen: En Menelaus heeft gewroken om 't verdriet, Dat hem door Helena en Paris is gefchiet. Soo iemant evenwel hartnekkig wil vertrekken, En met de wichlary van Calchas foekt te gekken, Eer dat hy fynen voet gefet heeft op de Vloot, Sal hy verhindert fyn door een gewifTe dood. Laet hooren, groote Vorft, het geen gy nu foudt raden^ Doch wilt de voorftel 00k van andren niet verimaden. 'k Meen, dat het dienftig is, dat gy uw Leger telt, En al de benden elk by hunnen landaert ftekj Dan fult gy in't gevecht door ondervinding weten, Wie dat kloekmoedig heeft of qualyk fich gequeten. Of hunne lafheit doet u miflen d'overhant, Dan of het Godendom is tegens ons gekant. Voor uw welfprekentheit 6 Netlor moet elk wyken, En by uw wysheit kan fich niemant vergelyken. .Indien ik in myn heir tien fulke raetslui hadt, "Antwoorde Atrides hem, 'k was meefter van de Stat, Maer Jupiter fendt my ftaeg reden om te klagen, Met tweefpalt en krakeel laet hy myn Leger plagen. Want tuflchen Peleus Soon en my is twift ontftaen, Ik heb hem, ik beken 't, eefft oagelyk gedaen: F En reden aen dien Helt tot toornigheit gegeveri: '
Indien wy met malkaer in vrientlovap oit wedr lev6n, Sal't machtig Ilium haeft voeleh ons verdrig,' En hunne nederlaeg ras volgen op dien dag. Laet tot d'aenftaenden ftryt fich elk nu ree gaen maken, Waf voetfel niittigen, om in 't gewe£r te raken, |
||||
|
T W E E D E B O E K. 3r
De paerden geven voer, de wagens maken klaer,
Op dat elk uit kan ftaen den arbeit en 't geyaer. Daer is een groote dag.ons i*echtevoort voor handen, Die ons doen keeren fal met glory of met fchanden. Ik fal den aftocht niet doen blafen voor den nacht, Als elk door fweet en bloet verlooren heeft fyn kracht: En 't moe gefpan de kar niet langer voort kan trekken, Door dien de meenigte van lyken 't velt bedekken. Soo dat de voermm niet kan mennen voorwaerts aen, Noch de vermoeide hant gebruiken om te flaen. En die 'k ver van 't gevecht ial op de Schepen v*inden, Sal ik door vogelen en honden doen verflinden. Het Lcger, als hy fweeg j verhief een groot geluit,
Daer him toeftemming^wiert met vreugde door beduidt. De we£rklank van 't geraes der fchaterende volken, Klom tot den Hetnel op, door't fwerk der bruine wolken, Gelyk wanneer de zee, door Boreas beroert, Syn golven met gedruis op harde klippen voert» De benden ftonden op, en gineen fich bereiden, Om Agamemnons roem door kloekheit te verbreiden. —> Die liet vervaerdigen een plechtige ofFerhant, Op een gewydt autaer, verheven op het ftrant. Op dat hy mocht de hulp verkrygen van de Goden, En heeft al d'Overflens doen op het gaftfeeft nooden. Neftor, Idomeneus, d'Ajaxen feer vermaert, Ulyfles, die door raet de Goden evenaert, En Diomedes ook, waer voor de Troijers fchroomen. Doch Menelaus is daer ongenoot gckomen, Verzekert dat fyn Broer defe offerhande deedt, Om te vervorderen fyn ingekropte leet. Die Helden die fich daer haeft tegenwoordig vonden3- En met het garfte meel rondom den auter ftonden,: Aenhoorden het gebet, dat Agamemnon fprak , Eer hy 't mes in de keel van het Slachtoffer flak. 6 Jupiter! van wien oneindig is't vermogenr Gelyk uw hecrlykheit, ik bidt u wilt gedogen: J3RM
|
||||
|
3* D^E I LI AS van HOMER U«.
Dat ecr de Sonnetoors van daeg fal ondergaen,
Myn ftandaer op de veil van Ilium mach itaen.
'Dat ik mach het'Paleis van Priamus ontfteken, En He&ors trotfchen acrt door fyne neerlaeg breken: Na dat ik heb fyn Volk doen vallenin het ftof,
En door.de zegenprael vermeerderen myn lof.
Saturnus Soon heeft wel het offer aengenomen, Maer echter heeft fyn wenfch Atrides niet bekomen. Als mengebeden hadt, wiert daer na d'offerftier
Met garfte meel beftrooit, gegeven aen het vier:
Wiens hooft wierdt hemelwaerts gedraeit door's Priefters hande% Die hebben op 't autaer de dyen doen verbranden, Met dubbelt vet bedekt. Als alles was verbrant,
Heeft'ieder een geproeft een deel van 't ingewant,
En van het overfchot, dat was met forg gebraden, 't Geen van de meenigte den honger kon verfaden. Als defe plechtigheit godsdienftig was gedaen,
Is Neftor wyflelyk van tafel opgeftaen. ,"«
Toen de genoodigden door wyn vervrolykt waren,
En ging fyn meening dus welfprekende openbaren. Lact ons, fprak hy, den tyt niet flyten aen den dis
Die tot d'uitvoering ons van fakcn noodig is.
Groot Konins door het heir wilt uw Herauten fenden, ^ Om te vergaderen de meenigte der benden:
Terwyl daer Jupiter gelegentheit toe geeft,
En dat het Volk van felfs fich aengeboden heeft. ^'
De Boden doen hun plicht, de moedige Soldaten,
Die hebben op 't gero.cp de Vloot of hut verlaten. De Hoofden hebben hen in ordening geftelt,
Wanneer Minerva fich vertoont heeft op het velt.
En, met haer fchilt bedekt, -is midden door de hoopen,, C>m die t' aenmoedigen, van ry tot ry geloopen. Soo dat om het vertrek, geen van hen langer dacht,
Maer heeft met ongedult den aenval afgewacht. Gelyk als is in 't bos door blixem brant gekomen, Dje op't gebergt verteert een meenigte van boomen, Wacr
|
||||
|
.TWEEDY B O E K. 33
r- Waer van d'opgaende vlam 't omleggent dal verlicht,
Soo fchemerde 't geweer van 't krygsvolk in 't gcfichc. Dat met"foo groot gedruis, tot aen Scamanders ftroomen, Verlatende de Vloot of hutten, is gekomen. Als aen Cayftrus vloet een dichte fwanevlucht, Met heerfche* ftemmen komt neerdalen uit de lucht. v Het aerdryk daverde door fwaerte van de benden, Die Agamemnon deedt na de Troijanen wenden. Hy trok voor aen, en hadt van Mavors het gelaet, Of Jupiter, wanneer die met den blixem flaet. Sangnymphen wilt my nu verkondigen de namen, Der Hootden, die voorheen voor Troijens wallen quamen. Gy die Godinnen fyt weet wafer is gefchiedt, Wy die maer menfchen fyn, wy weten alles niet. Wat ons de Faem vertelt, dat konnen wy verhalen, Die door verkeert bericht ons meenigmael doet dwalen. Indien gy my niet helpt, fchoon ik tien tongen hadt, En van het geendat ik gehoort heb niets vergat, Sou 't my niet mooglyk fyn, dat ik fou konnen noemen, ,De Helden die men moet om groote daden roemen. Ik fal myn bell maer doen, in een beknopt verhael, Te toonen wie dat meeft uitmunten door het ftael. Die van Beotien, die fich ten kryg bereiden, Ging als Veldoverften Arcelilaus leiden, Verfelt door Peneleus, Protenor, Lei'tus, Inwoonders van dat Lant, beneffens Clonius. Sy hadden tot den tocht een Vloot van vyftig kielen, En elk Schip was bemant met tweemael feftig zielen, Maer die van Afpledon die hadden Jalmenus Verkoren tot hun Hooft, en vorft Afcalaphus. De voorfte was een Soon van Mavors voortgefproten, Die van Aftyoche den maegdom hadt genoten: Waer op die Godt verlieft, haer hadt gewelt gedaen,
In hares Vaders huis, dat fy niet Icon weirftaen. Van dertig Schepen was de macht met hen gefonden, Waer neffens met een Vloot de Phociers fich vonden, |
||||
|
54 DE ILI AS van HOMERUS,
Van veertig zeilen fterk, gevoert door Scedius, En onder het gebiet van Vorft Epiftrophus. Ajax Oileus Soon aen 't hooft der Locrienfen, Bracht veertig Schepen aen op de Troijaenfche grenfen. Al was hy niet foo groot dan die van Telamon, Hy liep foo ras,. dat hem geen menfch inhalen kon. d'Abanten ftrytbaerVolk, die in Eubea wonen, En waer het d'eer gebiedt fieh altyt dapper toonen: Verfonden derwaerts heen een welbemande Vloot, Van een gelyk getal, die Elphenor geboodt. Athene, Ere&heus Hat voor meenigte van jaren, JLiet derwaerts het getal van vyftig kielen varen, Meneftheus, Peteus Soon, hadt daer van het gebkt:
Daer twalef anderen Ajax byvoegen liet. d'Inwoonders van het ryk van Argos en Trezenen9' Syn tachtig Schepen fterk in defe kryg verfchenen. Die hebben aengeyoert Tydides, Stenelus,, Capaneus brave Soon en ook Euryalus y Maer Diomedcs was tot Opperhooft verkoren. Voort moeften na 't bevel van Agamemnon hooren, 't Volk dat Mycene daer op hondert Schepen fondt, En 't geen fich daer omtrent in hunne buerfchap vondt z Die benden waren fchoon en dapper van vermogen, Doch 't aenfien van den Vorft trok o.p hem ieders oogen,, Als hy de wapenen om fyne leden bondtj, Fier, om dat onder hem foo talryk Leger ftont. Daer Menelaus by quam feftig Schepen voegen, Die in den hollen buik elk veel Soldaten droegen. Vergadert in fyn Ryk en het omleggent lant, Die Sparta, Amycies., Meffene hadt bemaut • Dit Volk bleefvan het heir fyns Broeders afgefcheiden,, Om dat hy het alleen wilde aen den Vyant leiden: Terwyl hy 't grootfte deel hadt aen het ongenucht,. Dat Helena hem hadt gegeven door haer vlncht. De wyfe Neftor quam tot hujp met tachtig kielen, YaaPylosj om het Volk vanTroijen te vernielen. |
||||
|
TWEEDE BOEK.
En Agapenor heeft daer feftig by gedaen,
Die hem Arcadien als Hooft hadt toegeftaen. d'Eliders hebben daer hun benden ook gefonden, Die onder het bevel van vier Hooftlieden ftonden,, De brave Diores, en Helt Amphimachus, Polyxenes, en ook hun makker Thalpius. Die met tien Schepen elk fyn by de Vloot gebleven, En-veertig heeft daer by Dulichium gegeven. Die wierden aengevoert door Meges, Mars gelyk,
En twalef zeilen hadt Ulyffes uit fyn Ryk. Waer van de fpiegels root en boeg befchildert warea, Hier op quam dele Helt van Ithaca gevaren. En met d'Etoliers quam Tho'as met een Vloot, Tot Chakis uitgeruft, wel veertig Schepen groot. Dien met Meriones Idomeneus verfelde, Uit Creta, waer van daen men tachtig zeilen telde. Op negen is het Volk van Rhodes aengelant, Die hadt Tlepolemus, als Opperhooft bemant. De fchoone Nireus hadt van Syma maer drie Schepen, Men achtte hem niet kloek, noch in de kryg geflepen. Door dertig kielen wiert Neptunus velt geploegt, Die 't eilant Nyiira hadt by de Vloot gevoegt, Waer van was het bevel Pheidippus opgedragen, En Antiphus, bereidt het leven tegaen wagen. Ik bidt u Sanggodin dat gy my voort vertelt, Hoe fterk de Myrmidons verfchenen in het Velt. Die onder Peleus Soon op vyftig Schepen quamen, Maer die, gelyk hun Vorft, ruft en tydkorting namen. Protefilaus, Hooft van die van Phylace, Was veertig zeilen fterk.gekomen in de zee. Door Philo&etes wiert het Volk van Olizone,, Dat van Thaumaeia, geboden, enMethone: Die feven Schejpen hadt, maer men op Lemnos lief,,
Om dat Jiy door, een flarjg geraekt was in ?t vevdriet: Waer door >hy in de voet ©lendig was gebeten, En heeft in gioote fpya^eel dagen daer vejfleten, E z
|
||||
|
3* DE ILIAS tan HO MERITS?
Die van Oechalia, Tricaen Ithomus,
Voerden Machaon aen en Podalirius, (Hun Vloot was dertig tterk) twee artfen, feer ervaren,'.». Die door Eury pylus gevolgt fyn langs de baren. Die veertig zeilen hadt: Ormenium en 't Lant" Afteria, hadt die geichikt tot onderftant. f Polypoetes was Veltorerfte der benden, Die in gelyke macht Leonteus erkenden: It _ En die ArgifFa daer op veertig Schepen fondt, tt Beneffens 't andeve Lant dat fich beledigt vondt.
Vier minder fyn daer ook met Goneus verfchenen, Die Cyphos aen den Vorft. Atrides wilde leenen. Die van Magnefia en 't wout van Pelion^ Verkoren Prothoiis den Soon van Tenthreddn, Tot hooft van hunne Vioot, beftaende in veertig zeilenT • Verhael my-Sanggodin, op dat ik niet mach feilen, Wie van het Griekfche heir de befte paerden hadt, ■ En d'alderdapperfte der Vorften wiert gefchat. De Koning Eumelus was't 'alderbeft bereden: Hy hadt twee merrien van wel gemaekte leden, . Soo fnelgelyk de wint, eenharig, even out, Die Phebus hadt gevoedc in het Pirecfche wout .* By Telamonius<kon niemant fich gelyken ,' Ih kloekheit moeften hem al d'andere Princen wyken: Na dat Achilles was mifnoegt, en niet meer vocht, Dien men maer boven hem in moedt verheffen mocht. Hy heeft ook Eumelus in paerden overtrofFen, Soo dat hy buiten kyf mocht op de fyne floften. Maer hy heeft in 't gevecht rich federt niet vertoont,
Sins Agamemnon hem hadt fchandelyk gehoont. Syn benden kondenook fich onderwyl uitruften, En hebben fich vermaekt met fpelen langs de kuften. Syn paeiiden in fyn tent heeft niemant aengeroert, Maer wierden ftaeg met hboi en lotos kruit gevoert." De hoofden van fyn Volk fag men langs d'oever treden,.: Bedmeft, om dat fy niet benelicns d'andien flreden. Het
|
||||
|
t W E E D E B O E K. 37
Het Leger ondenvyl trok op den Vyant; aen,---
In 't fchitterent geweer, vervaerdigt om te flaen; vf
Die tyding ging de Faem in Ilium verkonden; , u %Kn
Waer van (y 't Volk voor 't Hof van Priam heeft gevonden,-.- .
Vergadert tot den raet, en iprak als uit den mont Van Polites, die toen in 't Velt op fchikwacht ftont:
Verheven op een graf, op dat hy mocht ontdekken, Wanneer het Griekfehe heir foude uit de Schepen trekken* De vyant nadert vaft, -fprak hy, -daer gy den tyt$ In redekaveling, mynVader, hier verilyt.
Op Hector, riep-fy-voort, bereidt u om te ftryden, - Soo gy door fammelen geen nederkeg wilt lyden. De Grieken fyn foo fterk, die men van verre aenfchout,
Als 't fant is van de zee, of blaren van het wout.
Vergeet niet wat ik feg, gy hebt uitheemfche bendenr Scheidt die'van een, ert wilt hen uit de wallen fenden, Elk met hun Opperhooft, die fpreekt hunne eigen fpraeky
Danfullen fy met moedt verdedigen uw faek.
Den raet van de Godin heeft He£tor ingenomen, De ftem was hem bekent, die tot hem was gekomertr • Brak de vergaderirig, als hy dit hadt gehoort,
Liet wapenen fyn Volk, en opende de poort.
Waer door hy aen het hoolt de Grieken aen ging valien , Als hy fyn Leger hadt doen trekken uit de wallen. De brave Eneas, Soon van Venus, wyt vermaert,
(Dien fy op het gebergt van Ida hadt-gebaert,
Na dat Anchifes hadt- haer gunft en min genoten, Uit welke omhelfing was voorheen die Helt gefproten,) / Die met Archilocus benefFens Acamas,
Van de Dardaniers 't hooft en de aenvoerder was,
d'lnwoonders van het Lant Zelea, kloeke benden, Heeft Pandarus voor aen doen na dert Vyant wenden. Soo heeft Adraitus 00k, door Amphius verfelt,
Het Volk van Pitya in ordening geftelt.''
En die de waterkuft van Praclrius bewonen, Syn, onder Alius, hunbyftant komen toonert. £3 • m
|
||||
|
3S DE ILIAS van HOMER US.
Pyleus en fyn Broer, gcnaemt Hippothous,
Klein Soorren uit den ltam des braven Teuramus, Leerlingen van Godt Mars, tot HooFden aengenomen Van het Pelasgers Volk, fyn ook in 't heir gekomen, Alwaer Pirous fich en Acamas bevont, Met die van Thracien, en van den Hellespont. By de Ciconiers met Euphemus gefonden, ( Die onder het gebiet van defen Veltheer ftonden,) Syn de Pebniers ter zyden aen geftelt, Door Vorft Pyraichmes laft, die hen geboodt in 't velt. * Pylemenes voerdeaen, met onverfchrokke treden, De Paphlagoniers, op muilen wel bereden. De Halizoniers fyn door Epiftrophus, Geleidt in het geveeht, beneffens Odius. Aen 't hooft der Mifiers is Ennomus verfchenen, En Chromis, die hun hulp aen Hector quamen leenen. De jonge Afcanius door fueht tot eer ontroert, Heeft 't Volk van Phrygien, met Phorcys, aengevoert. Mefthles en Antiphus, twee dappere Soldaten, Die hebben om den kryg Meonien verlaten : En hadden het gebiet van 't aengefonden heir^ Het geen gekomen was van het Gygeefche meir. De brave Afriphimaehus en Naftes, groote vrinden, Die hebben fich aen 't hooft der Cariers doen vinden. De Helt Sarpedon hadt met Glaucus het gebiet, Der Liciers, en *t Volk dat woont aen Xanthos vliet. |
|||||
|
iJnde van fat Pweede Ihek.
|
|||||
|
D E R D E B O E K. 3j
D E I L I A S
VAN
H O M E R U S.
|
||||||
|
VER'DE'BOEK-
En fag met fulk gedruis voorttrekken de Troijanen r
Gelykmen inde lucht hoort maken doorde kranen; Als hen de wintertydt dryft na een warmer lant7 Daer' t moedig d wergen heir door hen wert aenge- De Grieken, fonder oit een veltgefchrei te maken , (rant - Sag men ftil naderen, om aen den ftryt te raken.
De treden door het fant van dat ontelbaer Volk 9 Verhieven in de lucht van ftof een duiftre wolk. Gelyk de zuidewint komt mift fomtyds ver\vekkenr Die voor het oog den top der bergen kan bedekken j Het geen met ongenueh t een trouwe Harder fiet, Doch daer een Roover buit en voordeel door geniel.. De benden waren haeft de vlakte door getreden 9 Als Paris naderde met onvermoeide fchreden: Hy droeg een Luiparts huit en in de hant een piek9
Uiteyfchende ten ftrydt den alderbraefften Griek. Toen Menelaus fag dat voorwerp van fyn fchanden, Vervoert door groote vreugt, focht hy hem aen te randea. Gelyk een Leeuw die wert door hongersnoot gequelt, Valt aen op eenig wilt, dat hy ontmoet in 't vek. Doch Paris wiert vervaert, en is te rug geloopen, En. focht fyn veiligheit in de Troijaenfche hoopen, |
||||||
|
v . . ' it
*•'■■.'
40 DE ILIAS van H'OMEAU-S.
Gelyk een reifiger, die een ferpent ontmoet,
Wykt achterwaerts, en rich voor 't vreeslyk fchendier hoedt. Doch He£tor, die daer door kreeg fchaemroot op de kaken, Begon, met die verwyt, fyn Bfoeder uit te maken. Lafhartige, fprak hy, .die met een fchoon gelaet,. Op minnekofery en fchaken u verftaet: Gaf Jupiter dat gy waert nimmermeer geboren, Of aenftonts in de wieg het leven hadt verloren. -Dan hadt gy van u flam de fchantvlek niet geweeft, En niet getoont, dat gy een Man in 't harnas vreeft. Waer over tot uw fmaet de Grieken u begekken, Die meenden dat gy foudt uw Volk tot voorbeelt flrekken. Nu blykt het dtit gy fyt uw Vader tot verdriet, Die, om uw huwelyk, fyn Ryk bederven fiet. Gy durft niet in gevecht met Menelaus komen, Aen wien gy Helena foo trouwloos hebt ontnomen. Dan hadt men konnen fien wie haer meer waerdig is, En hleeft gy dood, 't fou fyn tot 's Lands behoudenis. » Het geen u hadt behoort met fteenen te bedekken, Wanneer gy met uw proi hi Ilium quaemt trekken. Wat helpt u l-echtevoort uw lier en fchoon gelaet, Dat Venus aen uw fchonk, nu ieder u verfmaedt? Myn Broeder, ging daer op aen Hector, Paris feggen, ~'t Verwyt dat gy toy doet, kan ik niet wederleggen. Maer 't is niet recht dat gy met my u vergelykt, Nadienin dapperheit een ieder voor u wykt. \De Goden hebben u een moedig hart gegeven, Het geen de Vyant noit noch het gevaer doet beven: De fcherpte van een byl, die boomen vallen doet, Wert eerder omgefet, als uw verftaelt gemoedt. Wilt daerom op de gift van 't Godendom niet fmalen,, ;,De menfehen doen die felfs niet uit den Hemel dalen: Schoon ik weerhouden wert door fwakheit van myn aertj
Sal d'eer my toonen doen, dat ik niet ben vervaert. fjLaet van de Vyanden een wapenfehorfing vragen : jjk fal een kampgevecht met Menelaus wagen. |
||||
|
D E R D E B 0 E K. *i
fin 't midden van het Velt, dat de twee Legers fcheidt,
Daer 't oordeel aen fal ftaen van onfe dapperheit. ?En Helena, waerom defe oorlog is gerefen-, Sal met haer goet-de prys van de overwinning wefen, De Grieken fullen dan verlaten onfe kuft, Na dat" het oorlogsvuer is, door de pais, gebluft. Als Hector hadt gehoort, wat Paris voor quam wenden, Liet hy de wapenen neerleggen door fyn benden: En tradt na 't Griekfche heir, dat eehter op hem fchoofy
Tot Agamemnon hen de Vyantfchap vefboodt. Hy merkte, dat die Heldt daer quam om iets te vragen : Die Paris voorflag heeft de Grieken voorgedragen, En Menelaus heeft folks aenftonts toegeftaen, Die met feer groote vreugt nam de voorwaerden aen. Hierdoor, heeft hygefegt, kan men de vrede maken, En wederfyts voortaen het bloetyergieten ftaken. Het geen alleenelyk om ons krakeel gefchiet, Na dat my Paris heeft veroorfoekt veel verdriet. Maer laet ons dit verbont beveftigen met eeden-, Waer toe dat.Priamus fou herwaerts moeten treden. "Want op diens kinderen vertrouwen wy ons niet, Die men trouwloosheit fleets en lift bedryven fiet. Hy moet twee lammeren uit Troijen-met fich leiden, Om fonder tydsverfuim een offer te bereiden: Een fpierwit manneken, een wyfken fwart van vacht*
Die moeten aen de Zon en d'Aerde fyn geflacht. Daer by, voor Jupiter, wy't derde fulleji voegen. 't Geen Menelaus fprak, gaf wederfyds genoegen. 't Heeft aen den Griek behaegt, en 00k aen den Troijaetti
Elk hoopte dat de kryg nu haeft fou fyn gedaen. *Sy fprongen vrolyk af elk van fyn legerwagen, En lieten op een hoop hun wapenrufting dragen. Wegfendende uit het tuig hun paerden weer op ftal, En vreefden nu niet meer voor eenig ongeval. Dies Hector na de Stat twee boden heeft gefonden, Om, 't geen befloten was^ aen Priam te verkondeo, 1 F Ins |
||||
|
+* 0 E ILIASvan. HOMERU&
Iris heeft onderwyl aen Helena vertelt,„
In Laodices fchyn, wat omging in het Velt* Die Priams Dochter was, ten huwelyk gegeven Aen Vorft Helicaon. Sy, door de lucht gedreven,. Verfcheen in het Paleis van Helena,, die wrogt Aen ftikwerk,. waer in 't gout aen zydraet-wiert verknogt; Verbeeldend' al het geen, dat voor de Tfoifche wallen, Sins de belegering, om haer, was voorgevallen: Soo kunftig of het was door Pallas felfs gemaekfr. Als Iris in 't vertrek der fchoone was geraekt, Sprak fy dus,: Sufter wilt u hier niet befich houwen, Kom liever op de wal iets wonderlyk aenfchouwen. De Legers, die terftont begeerden een gevecht, Diehebben, door verdrag, de wapens neergelegt, Mits Paris fal alleen met Menelaus ftryden, En die verwint fult gy, door uw befit, verblyden. Als fy. dit hadt geiegt verwekte de Godin, In Helenas gemoedt, verandering van fin. Die tot haer eerften Man begon weeYorn te hellen, En met een fluijer fich,. opftaende, toe ging ftellen^ De fchoone Clymena en Etra volgde haer,, Daer fy by Sceas poort wiert Priamus gewaer: Gefeten in een kring,. met gryfaerts, die door jaren, Nu langer niet bequaem tot Oorlogsdaden waren. Antenor, Clytius, als ook, Hicetabn, Panthoiis, Thymetes, Lampus Ucalegon. Die d'oudheit hadt geleert foetvloeijende te fprekea, Als krekels uitgeteert op het geboomt geweken. Sy pleegden famen raet, hoe dat mocht fyn volendt >,
De lange kryg, waer door fy leden veel elent* Maer fiende Helena die fchoonheit tot hen korne% Syn door verwondering hun finnen ingenomen. En feiden, 't is niet vremt, dat Oorlog is ontftacn,,
Om dit volraaekte beelt, gefchaekt doormen Troijaen. Maer laet ons van den hals ald'ongelukken wenden,, B^.haer na Qriekenlant met haren rykdora fendea., Toea
|
||||
|
D E R D E B O E K. 43
Toen riep haer Priamus, enfprak, gy hebt geen fchult,
Nadien der Goden wil wert door dees kryg vervult. Myn Dochter fet-u'ne&r, ik moet u noch foo heten, ik wenfch den naem des Helds, die 'k fie, door u te Weten, 't Is d'aldergroorite niet, maer todnt door fyn gelaet, Dat hy al d'anderen in macht te boven gaet. Noit fag ik eenig menfch foo welgemaekt van leden, *k Vindt aljes Koninglyk in fyn hoedanigheden. 't Is Agamemnon, Heer, heeft Helena gefegt, Ach ! waer ik in het graft voor defen neergelegt3 Eer dat ik van myn Man met Paris ben gevlooden, Soo hadt ik niet gefien veel Helden om my dooden. 'k Schaem my, dat ik hem nietSchobnbroedernoemen vouch
Gelyk voorhe^n, toen ik hem binnen Sparta fag. Daer hem myn eerfte Man onthaelde in onfe woning: Een groot Veldoverfte, foo wel als machtig Koning. Gelukkige Atreus Soon! die onder uw gebiet, Sprak Priam, foo veel Volk uw ftandaert volgen fiet. Men heeft in Phrygia my dapperheit fien toonen, Als 't eertyds in een kryg beftreden d'Amazonen. 'k Heb Koning Otreiis daer en Mygdon ook ontmoet,
Gelegert met hun heir aen Sangars fnelle vloet: Daer ik tot onderftant trok met myne Onderdanen. Maer al de Phrygiers gevoegt by myn Troijanen, Die waren raet mtflkaer veel minder in getal, Dan Agamemnon nu gebiedt voor defe wal. Toen heeft hy in het oog Ulyfles ook gekregen, En vraegde wie hy was. Na dat hy hadt geiwegenj Heeft Helena daer op eerbiedig hem verklaert, Het is Laertes Soon, door moedt en raet vermaert. Het geen Antenor heeft beveftigt door fyn woorden, En feide, hy is 'tfelfs dien Wy voor defen hoorden: Toen hy als afgefant met Menelaus quam, En fyn verblyf, als gaft, in myne woning nam. Ik heb hen wel onthaelt, fy deden doenmacls blyken, Dat in welfprekenyiek moeft: ieder voor hen wvken k - F 2 Schooft
|
||||
|
44 DB ltIASvA» HOMERUSI
Schoon Menelaus was beknopter in fyn tad r ,"
De rede, van hun komft bleek klacr in fyn verhael■■.-.
Ulyfles, als by fweeg, is aenftonts opgerefen, Heeit de vergadering eerbiedigheit bewefen, En floeg ftilfwygend ne£r fyne oogen na den gront,
Tot dat hy opende fyn welbefpraekte monfc.
De fneeuw komt niet fo'o dicht door bruine wolkenboren,.> Als by ons overvloet van woorden heeft doen hooren,., Vol overtuigingen en lieffelyk gewelt,.
Waer door hy Paris heeft in't ongelyk geftelt.
Al wat hy heeft gevraegt was niet te wederleggen: Ach! hadt men toen {yn eifch doen volgen-op fyn feggen! Vergeefs wert, over 't geen verleden is geklaegt,
Antwoorde Priamus, en heeft daer op gevraegt,
Wat Helt foo groot en fterk van fehouderen en leden,,. Die boven d'anderen uitfteekt, fie 'k ginder treden? 't Is Tela'monius heeft Helena gefegt,
Die fichdoor groote kracht doet vreefen in't gevegt.
En die daer nefFens ftaet, Idomeneus geheten, Regeert, als Opperhooft de volkeren van Greten. Al wiejn 't Griekfche heir gpftelt fyn in gebiet, .
Staen orn hem, ,maer ik fie myn beide Broedersniet; :
DefiereCaftor, kan een paert metfporenidwingen, , En Pollux kan een knots uit ieders vuiften wringen. \ Die Helden fouden fy na, Sparta fyn gekeertJ
Een Suiter fchuwende j waer door fy fyn onteert.
Aldus fprak Helena, mits fy niet hadt vernomen, Dat een onrype dood hen over was gekomen. Door de Herauten wiert gedreven door de-Stat,
De Schapen, en het geen men bukeanoodig hadt.
Daer nevens wiert een fak vol Offerwyn gedragen, Om tebefprengen 't Vee, na dat het was geflagen. Ideiis een van hen fprak Priamus dusaem.
Heer Koningjiet is tyt om.na het,heir te gaen:
Alwaer de Grieken u gelyk de Troijers wachten,. Qui daer aen Jupiter, een Qfferhant te ilachten, , Jtn
|
||||
|
D E R D E B G E K, 4^
En te beveftigen het nieuw gemaekt vcrbont,
Door eeden, die het Volk wil hoorenuituw mont* Als Menelaus dan met Paris heeft geftreden, Sal d'Oorlog eindigenmet alle fwarigheden. Soo ras als Priamus gehoort hadt dat befluit, Bekommert in 't gemoedt, reedt hy ter poorten uiti •
Daer by Antenor was geklommen op fyn wagen: En als net Griekfche h«ir den Koning nadren fagen^ Trok Agamemnon dien eerbiedig in 't gemoedt ,.,■
Na dat Ulyffes hadt te voren hem begroet.
De dienaers hebben 't Veena't outer voortgeftootenj- Den wyn tot d'offerhant in kruiken uitgegoten, En aen de Koningen het water op de hant.
Atrkks trok een mes gefteken in fyn bandt,
En heeft de wol van 't hooft der lammeren gefchorea: ~ Waer op hy dit gebet, luitskeels, heeft laten hooren. (Terwyl hy na de lucht fyn handen hadt gekeert)
6 Jupiter, fprak hy, dien 't volk op Ida eert,
Wiens glans oneindig is, foo wel als uw vermogen. Gy zon, die alles hoort en aenfchouwt met uwe oogeny Gy ftroomen, Godendom, van aerde en duillernis,
* Die ftraf ontfangendoet, al wie mineedig is,-- Wilt nu gctuig^n lyn, van 't geen wy gaenbelovett, « Soo Paris van het licht myn Broeder kan berooven
Staen wy ge,willig toe dat Helena hem trouwt,
En hy, tot huwlyksgoet, haer rykdom ook behou,\fct« *
S60 hem in tegendeel kan Menelaus vellen,--* Moet Troijen Helena in fyne handen ftellen, Dan {taken wy 't beleg en laten u geruft,
Begevende ons te rug weer na de Griekfche kuft. -
Daer na, fai tuffchen ons en onfe bontgGnoten, Met het Troijaenfche Ryk de Vrede fyn gefloten.. Mits het ons jaerlyks geef, van fyn verderf verloft^■■■■■
Een fchattingi voor het geen de kryg ons heeft gekoflt'i -
Of anders fullen wy den Gorlogweer beginnen, < Tot dat, door ftorm op ftorm, wy fullen Troijen winnea,- |
||||
|
jj.6 DE III AS Van HOMERUS.
Dit hebbende gefegt, heeft hy het Vee gedood, Waer van het laliwe blbet op d'aerde neder vloodt. ©at hy noch lillende heeft op den gront doen dalen, En uit de kruik den wyn liet vullen in de fchalen. Aldus, vervolgde hy, moet fyn geftort het bloet, Van 't Volk dat het verbont niet heiliglyk voldoet. Diebeden fyn herhaelt door al d'omflaende benden1, Maer Jupiter heeft't oir daer na niet willen wenden. Want als de plenging was door ieder een gedaen, Stontd'oude Priam op en fprak de Legers aen. Ik keer na Ilium fprak hy, myn hert fou breken, Soo 'k Menelaus fag myn lieven Soon doorfteken. Als Koning ftem ik toe den aengeboden ftryt, Schoon 't Vaderlyk gemoedt daer door veel fmerten lydt. Want Jupiter alleen kand'ovefWinning geven, En 't Nootlot weet wie fal den andren overleven. Dit feide Pryamus eer hy in 't rytuig tradt, En met Antenor is gereden na de Stat. UlyfTes onderwyl en Heffcor gifigen meten, Het kampvelt, en het lot in een helmet gefmeten, Wiert onder een gemengt, op dat het daer door bleefc,
Wie van de Vyanden fou Wagen d'eerften fteek. Dat Paris viel te beurt. Die quam in 't Velt getreden, In 't harnas van fyn Broer Lycaon, om de leden, Met gefpen vaft gemaekt van filver, tot cieraet', Die hem niet ongelyk van lyf was en gelaet. Een koftelyke bandt dro'eg fyn vergulden degen, En hy hadt aen fyn arm een dubbelt fchilt gekregen: Na dat hy hadt fyn hooft bedekt met een helmet, Daer op een paerdeftaert van achtren was gefet. Waer by hy in de hant een Werpfchicht heeft genomen. Men fag in fulk geweer ook Menelauskomen. Sy naderdcn malkaer met een Vei'gramt geficht, Als Paris met fyn fpeer fyn arm heeft opgelieht, En heeft die in het fchilt Van Atretis Soon gedreveh, Maer heeft hem daer door heen geen wonden konndn geven. Die
|
||||
|
D E R P E B O E K. 4^
Die heeft daer op fyn fchicht 00k in dc hant gevat:
Men hoorde, aleer hy wierp, hoe hy de Goden badt,, Dat hy fyn ongelyk mocht op den fchaker wreeken,, En met fyn fcherpe fpies hem door de leden fteken. Op dat het blyk,s dat gy bedrog en onrecht haet,, En dat uw ftraf, fprak hy,, volgt op 't bedreven quaet.. Ik-heb hem in myn Hof gelyk een gaft ontfangen,. En hy heeft met myn Vrouw gedaen verkeerde gangen. Is tegens 't gaftvryrecht met haer na huis gekeert,. En door fyn overfpel heeft hy myn naem onteert. Dit hebbende gefegt, fchoothy, door toornbewogen,> Syn fchicht, die door het fchilt van Paris is gevlogen. En op den wapenrok,. door 't harnas hetm geftuit. Als hy geen bloet vernam, trokhy fyn degen uit: En heeft een grooten flag op Paris hooft gegeven, Die buigende fyn lyf behouden heeft het leven. Terwyl het lemmer viel gebroken in het fant,: Bleef het geveft alleen in Menelaus hant. Atrides wiert verwoet, heeft Paris aengegrepen, En dacht hem by 't helmet na 't Griekfche heir te flepen: 't Geen hy hem met den riem gehaelt hadt voor den montj,- Waer door die fich berooft van ademlofing vondt.... Hy hadt hem lichtelyk uit't flagvelt konnen rukken, Doch Venus , die dit fag,__ brak defen bant aen ftukkem Soo dat hy maer alleen wiert meefter van 't helmet,. En d'overwinning wiert, door dat geval, belet. Maer Menelaus liet het daer by noch niet blyven, En meende hem fyn fpies ten boefem in tc dryven. (Als hy den ftormhoet hadt gewurpen na fyn Volk) Doch Paris wiert omdekt door Venus met een wolk~ Die hem in het Paleis van Priam heeft gedragen: En liet Atrides fich aen Jupiter beklagen. Waeraen hy heeft gefegt, fchept wreede gy vermae&3,
Als gy my< miffen xtaetmyn half verkregen w-raekr |
||||
|
j|| D£ It IAS van HOMERtJS.
.Terwyl in fyn vertrek fich Paris liet verfchoonea,
t'Om niet aen Helena beftoven fich te toonen, -Heeft haer alom gefocht de gunftige Godin, Die aengenomen hadt 't gelaet van haer vriendin: ?En op den toren heeft haer eindelyk gevonden, .Daer rondom Helena veel Troifche Vrouwen ftonden. Sy heeft haer by de flip getrokken van haer kleet, En feide, 't fchynt dat gy van Paris komft niet weet: •Geborgen uit den ftryt, wacht hy uw met verlangen, Door ongedult en min in fyn Paleis bevangen: Gy hebthem noit gefien foo koftelyk gekleet, Gelyk een Bruidegom, die na de Bruiloft treedt. De fchoone Helena, door dit verhael bewogen, Erkende Venus ftraks door't flikkren van haer oogen, En haer fneeuwitte borft: dies fprak fy haer dus aen: .Godjn in wat geweft wilt gy dat ik fal gaen? Hebt gy my niet-genoeg in Phrygien bedrogen ? ?Of in Meonien 't net over't hooft getogen? Wilt gy noch ergens my verleiden door een vrint,
Die tegenwoordig fich in uwe gunft bevindt? En foekt in myn gemoedt door afgerechte treken, Gelyk gy fyt gewoon, verbodec min t'ontfteken? Nu Menelaus heeft verkregen d'overhant, En my, die fchuldigben, wil voeren na fyn Lant. ilk tracht weer in de gunft van myn Gemael te raken, En wil myn oude fchult niet onvergeeflyk maken. Wilt fclf by Paris gaen, vertrooft hem in fyn rouw, Enwert, indien'tuluft, inmyneplaets, fyn Vrouw,, Ik wil hem niet meer fien, wat fou de weerelt feggen, JEndien ik ging my weer by dien eerloofen leggen? Behalven dat myn hert is rechtevoort ontftelt, Dat door bekommering en wroeging wert gequelt. ;Soo gy, fprak de Godin, myn gramfchap wilt verwekken, <Salik, om '* weigerenmynliefde vanu trekken: |
||||
|
D E R D E B O E K. <j
En foo vcrwyderen den Griek van den Troijaen,
Dat felder kryg, als ok, fal tuflchen hen ontftaen. En gy rampfalige fult d'oorfaek daer van wefen.
Dit toornig dreigement heeft Helena doen vreefen, 4
Die met een fluijer heeft haer aengeficht bedekt,
Op dat geen achterdocht wiert in haer ftoet verwekt. Geen van de Vrouwen heeft haer weggaen konnen merken,
Die gingen als voorheen aen haer borduerfel werken.
Sy wiert door de Godin tot Paris ingeleidt: Als fy gefeten was, heeft fy hem dit gefeit. Gy komt dan weer te rug, ach waert gy dood geblevcn?
Soo hadt gy fonder fchand gefcheiden uit het leven.
Gaet Menelaus niet meer tarten tot den ftryt, 't Blykt, dat gy niet foo fterk, als hy, noch dapper fyt. Wilt my myn ongeluk, fprak Paris, niet verwyten,
Laet liever ons den tyt in vreugde nu verflyten.
Schoon, d'uitkomft van't gevecht aen hem wat voordeel gceft,
Het is Minervaes fchult, die hem geholpen heeft. Dat kan myn beurt ook fyn, wanneer de kans fal wenden.
Wilt rechtevoort uw bog vol min op 't myne fenden.
Ik heb u noit foo lief in Spartas Hof gehadt, Selfs op den eerften dag als ik uw gunft befat. De Min heeft tuflchen hen de Vrede weer gefloten.
Terwyl dat Paris heeft fyn wenfch met haer genoten,
Heeft Menelaus hem aen alle kant gefocht, Op dat hy, als een leeuw die bruit, hem vinden mocht, En d'overwinning voort, hemdoodehde, voltrekken:
Maer niemant kon, waer hy gebleven was, bntdekken.
Men wouw hem niet uit gunft verbcrgen voor het quact, Want hy was van den Griek en den Troijaen gehaet. Des Agamemnon heeft fyn Item daer op verheven,
En feide, wilt gehoor Troijanen aen my geven,
En gy Dardaniers, en wie hen byftant geeft, Nadien dat d'overhant thans Menelaus heeft: Aen wien het flagvelt is en Paris helm gebleven,
Wilt hem dan Helena met haren Rykdom geven,
G Be-
|
|||||
|
>
|
|||||
|
fo DE ILIAS van HO'MER'US.
Betaelt de-{chatting ook, gelyk bedongeh is, Dat alles ftrekken fal tot uw behoudenis. De Goden fyn geweeft getuigen der verbonden, Die ftraffen fullen 't Volk het geen die heeft gefchonden. Dit hebbende gefegt, brak hy fyn reden af, Daer op het Griekfche heir toeftemming juigend gaf. |
|||||
|
Einde van het derde Boek.
|
|||||
|
V I E R D E B O E K. ft
D E I L I A S
VAN
H O M E R U S.
V I E KT> E 2 0 E %.
E Goden in 't Palcis van Jupiter gefeten,
Niet konnende den ftaet van Ilium vergeten: Schonk Hebe Nectar in elk in een goude fchael, Het geen vermeerderde de vreugde doar dc zael. Sy noodigden verheugt malkanderen tot drinken, En lieten onderwyl het oog op Troijen finken, En de belegering, waer op fy pleegden raet j Als Jupiter't bedryf van Juno heeft verfmaedt, Door een gelykenis feer hatelyk in d'ooren, En heeft alboertende haer dit verwyt doen hooren. Mits hy haer tergen wilde, en maken ongcfint: Gy, fprak hy, in wiens gunft fich Menelaus vindt, Die nevens Pallas foekt hem voordeel te doen winnen , Verlieft hy rechtevoort de hulp van twee Godinnen? Die men tf Athene viert, en t' Argos wierook biedt, Is het genoeg dat gy van ver hem-vechten fiet ? Terwylhy, bovendat, heeft niets van u te hopen, Daer Venus in 't gevaer tot Paris is geloopen? En heeft haer gunfteiing in vryigheit geftelt, Die anderfins de dood geleden hadt in 't Velt. Wat fullen wy nu doen, den Oorlog wee'r ontfteken, Of door bemiddeling van V rede laten fpreken? G z - Soo
|
||||
|
ft D EI LIAS van HOMERUS.
Soo 't gantfche Godendom het laetfte liever hadt,
Men fou voor ondcrgang bevryden Priams Stat. De trommel en bafuin foude aenflonts moeten fwygen, Als Menelaus weer fou Helena verkrygen. De wyfe Pallas fweeg, hoewel fy was verftoort,
Maer Juno driftiger heeft opgevat het woort. (Die bleven Ilium, om Paris oordeel, haten) ,.. „ Sultgy, heeft fy gefegt, ons ongewroken laten ? i
Gcvreefde Dondergodt, acht gy myn arbeit niet,
Noch moeite die gy my hier daeglyks nemen fict? Ik heb" dan vruchteloos myn paerden afgereden, Op dat, door 't Griekfchc heir, wiert Priamus beflreden} Voltrek het, foo gy wilt, dat gy komt voor te flaen, Maer 't wert door 't Godendom , noch my, niet toegeftaen. Waer op Saturnus Soon dit antwoort heeft gegeven: Haetdragende, waerom ftaet gy na Priams lcven! Hebt gy dacr reden toe ? dat gy van my begeert, , Dat men in Ilium het onderfl boven keert. Doe beter, en verlaet de Goddelyke woning, Vermomt in menfchenfchyn, begecft u by dien Koning, Om te verfadigen uw oogen en gemoedt, Als hy met al fyn Volk fal ftikken in fyn bloet. Ik laet u voort begaen met de Troijaenfche faken, Op dat die tufTehen ons geen twift meer foude maken» Maer let wel op het geen dat ik noch feggen wil : Laet namaels tuffchen ons opryfen geen gefchil, Wanneer door my 't verderf een Stat fal overkomen, Die onder uw befchut mocht wefen acngenomen. Ik trek myn hant dan af van Troijen foo vermaert, Dat ik voor d'overgaef tot noch toe heb bewaeru De zon beftraelt geen Stat by defe tc gelyken} Ik heb door zegening d'inwoonders doen verryken. En ben door Priamus, fyn kinderen eri Stat, Met plechtigheit gedient! ik heb hem lief gehadt. Om dat noit Offerhant myn autaer heeft outbroken, Daer op fleets tot myne eer veel wierook wiert ontftoken. |
||||
|
V IERDE B O E K. 55
Wat kan men boven dat meer eifchen van den menfeh ?
Wert daer door niet voldaen den Goddelyken wenfeh? Drie fteden in 't heelal, ging Juno daer op feggen, Bemin ik, en beken, dat die aen 't hert my leggen. Lacedemonien, Mycene, enArgosook: Maer al haer welvaert moet veranderen in rook, Soo fy, door wanbedryf, uwe ongenadc tergen, 'k Sal haer behoudenis als dan niet van u vergen. Verdelg haer foo gy wilt. Ook was ik onbedacht, Soo 'k vergelyken wilde uw krachten metmyn machti Al ben ik nevens u uit 't felfde bloet gefproten, En dat de huwlyks bandt ons nader heeft gefloten, (Het geen doet achter my al de Godinnen gaen) Ik kan, dat gy begeert, daerom niet wederftaen. Daer ik my te vergeefs fou willen tegen fetten: Doch lact ons onderling malkandren niets beletten. Wy fullen grooter eer ontfangen door verdrag, En d'andre Goden ook meer houden in ontfag. Sendt dan Minerva heen, laet die de Troijers fpreken. En raden het verbont trouwloofTelyk te breken. DeGrieken, die nu trots Atrides voordeelmaekt, Die fullen haeft getergt tot weerftant fyn geraekt. j Dit wiert in 't werk geftelt. Minerva bleef niet dralen>
Maer ging van den Olymp na Troijen nederdalen: Soo ras als een geftarnt, dat neervalt uit een wolk, Daer Jupiter door dreigt met ongeluk een volk. Sy gunde felver niet veel goets aen de Troijanen, Des ging fy Pandarus Lycaons Soonvermanen: Aennemend het gelaet eerft van Laodocus, En, met eep gram gemoedt, fprak fy tot hem aldus. Soo, door een ftoute daedt, gy glory wilt genieten, Moet gy een wiflen pyl op Menelaus fchieten. Dat fal doen, uwen lof, verheffen door de Faem, En maken u noch meer by Paris aengenaem. Als hy voor fyn geficht fiet Menelaus fneven, Sal, uit erkentenis, hy u veel fchatten geven. G 1 Roept
|
||||
|
54 DE ILIASvan HOMERUS.
Roept eerft Apollo aen , die treffen doet een fchicht, Die anders te vergeefs op 't doelwit wert gericht. Belooft dat gy een Lam fult op fyn Outaer branden,
Als gy tot Zelea gelukkig aen fult landen.
De dwafe Pandarus, dien de Godin bewoog, Heeft aenftonts aengevat fyn wonderlyken boog, Die van de horene was van een geit gefneden,
Van feftien palmen elk. Doch het was lang geleden ,
Dat fy van hem een fcheut, diedoodlyk was, ontfong, Terwyl fy van een klip weer op een andre fprong. Hy focht dan van dien boog, met gout bcflag aen d'enden*
In Meneiaus hert een fellen pyl te fenden.
Des hy op d'eene knie ging leggen op den gront,
Terwyl een meenigte van vrienden ora hem ftont, (Op dat de Vyanden niet foude konnen mcrken
Wat onverwachtte daet hy voor hadt uit te werken)
Hy fchoot een flits als hy Atrides kreeg in 't oog, Die tot in 't vlees door kleet en harnas henen vloog, Door de gefpanne pees met foo veel kracht gedreven,
Dat die benomen hadt aen Meneiaus 't leven,
Hadt Pallas daer van niet gematigt het gewelt. Die fchoon fy was vergramt, noch fbrg droeg voor dien Helt. Gelyk eencMoeder fou haer flapent kint bevryden,
Voor 't fteken van een bye, die het foekt te beftryden.
Het bloet hep uit de wont van Meneiaus been, Dat aen ivoir gelyk geverft in purper, fcheen: Daer een Meonies wyf weet pokkels van te maken,
Om van een Konings paert aen het gebit te raken.
Gemeene Ridders felfs, die waren in geen ftaet, Na waerde van het werk, tc koopen dit §ieraet. Als Agamemnon fag verbaeft fyn Broeders wonden.
Die fich foo wel als hy verwondert heeft gevonden,
Heeft hy hem fuchtende gegrepen by de hant: Hebik, fprak hy, daerom gefloten dit beftant, Om u verradelyk van ver te doen vermoorden?
Maer noch de plengingen noch de befworen woorden,
Noch
|
||||
|
VIERDE BO E K.
Noch eeden fullen niet beletten ons gemoedt,
Te wreeken door het ftael 't vergieten van uw bloet. Schoon dat nu Jupiter fchynt d'ontrouw niet te merken, Daerna, fal evenwel hy geven loon na werken. 'k Voorfie van nu af aen het nakende ongeval, Dat Priamus, fyn Ryk, en Volk verdelgen fal. Doch Broeder, voer hy voort, of het quam te gebeuren, Dat ik mocht jammerlyk om uw affterven treuren. Helaes wat foude ik doen? dc Grieken naer uw dood. Die fouden afgemat my laten in den noot. Want iy beginnen al na huis weer te verlangen, En ik moeft derwaerts ook dan fpoedigen myn gangen: Verlaten Helena met de belegering, Eer ik van Priamus voldoening noch ontfing. En uw gebeente foude in d'aert hier moeten blyven, Waer over een Troijaen den ploeg fou konnen dryven. En feggen, 't is aen ons een aengename faek, Dat Agamemnon dus mag vorderen fyn wraek. Laet hem weer uit fyn Lant aenvoeren duifent Schepen, Om vruchteloos fyn heir na Griekelant te flepen. Dat eerder onder my de grond fich open fplyt, Als ik aenhooren fal dat hatelyk verwyt. Doch Menelaus heeft, om hem geruft te ftellen, Myn Broeder, weer gefegt, wilt u noch foo niet quellen : De fcheut is niet foo diep, noch doodelyk de wont, Nadien de ftaleplaet van 't Harnas die weerftont. 'k Ben de behoudenis die fchuldig van myn leven. De Hemel, fei daer op Atrides, wil fulks geven. Doch laet daer fluks na fien een Arts, die fulks verftaet,
Op dat die ftiiiten mag de voortgang van het quaet Vertrek Talthybius, ga hier Machaon halen, Die de genefing kent van diergelyke qualen. Door Efculapius fyn Vader hem ontdekt, Daer hy de wetenfchap van defe kunft uittrekt. De naerftige Heraut die derwaerts was gefonden, Heeft door het heir gefocht, en heeft dien Arts gevonden, |
||||
|
56 DE I L I A S van HOMER US.
Ifl 't midden van fyn Volk, dat groote fchilden hadt.
En hy daer hadt gcleidt uit Tricas ryke Stat. Soo ras als hy verftaen hadt Menelaus wonden, Heeft hy rich feer ontftelt, door dat verhael, gevonden: Hy ging daer aenftonts hee'n, en vondt hem overendt, Door alle d'Overftens omcingelt in fyn tent. Machaon liet voor eerft 't gequefte been ontdekken, Om d'ingefchoten pyl daer handig uit te trekken : Die door den draegbant heen diep in de fpieren flak, En toen men daer aen trok, by 't ftael aen ftukken brak, Soo dat men 't overfchot moefl: uit de wonde fnyden, Dat groote pynen deedt aen Menelaus lyden. Die ftilden, als daer d'Arts hadt balfem op gefmeert,
't Geen Efculapius van Chiron hadt geleert. Terwyl men befich was, fag men de Troifche benden, Met beukelaers bedekt, fich na de Grieken wenden: Die Araks de wapenen ook hebben aengedaen, En fochten, dus getart, niets andersals te flaen. Atrides toonde toen dat hy niet was vcrlegen, Als hy de Vyandcn tot vechten fag genegen. En heeft daer op fyn heir in ordening geftelt, Op dat hy het gewelt weerftaen mocht met gewelt. , Vol hoop dat hy den ftryt met voordeel foude wagen: En Het Eurymedon hem volgcn met fyn wagen, Waer op hy ruften kon, als hy was moe gegaen, Terwyl dat hy te voet fprak dus fyn Leger aen. Spitsbroeders fchept weer moet: wy hocven niet te vreefen? Want Jupiter fal niet voor de trouwloosheit wefen. Maer flxaffen die, waer door gefchonden is't verdrag, En d'overwinning ons vergunnen van den flag. De lyken van de geen, die wy door 't fwaert doen vallen, Sal men door gieren fien, verfcheuren, vandewallen. Daer onfen aenval door niet lang fal fyn geftuit, En al wat binnen is verkrygen wy tot buit. De Bloodaerts, die hy voort moefl: na den Vyant dryven, Om hun lafhartigheit, begon hy te bekyven. Ramp
|
||||
|
VIERDE B O E K. 53
Rampfalige, fprak hy, gy fyt alleenlyk waert,
Dat u de Vyanden ombrengen door het fwaert. Belet de fchaemt u niet, fchandvlekken der Soldaten,
Te toonen, dat gy graeg foudt uw gelit verlaten?
En dat gy kalveren gelyk fyt van een hint, Waer van de Moeder fich befet door brakken vindt, Die trachten het gevaer, door weinig moedt, te ontloopen.
Wat hebt gy doch in vt fin? fyt gy foo dwaes te hoopen,
Dat Jupiter u fkl bedekken met fyn fchilt, En redden uit den noot, foo gy niet vechten wilt? Hy raekte by het Volk van Creten, door de rijen,
Dat op den Vyant aen Idomeneus ging lijen.
Daer met genoegen heeft Atrides aen gefeit, Gy weet, dat ik u heb getoont veel onderfcheit: In Oorlog en ia Vrede. Uw kroes wiert vol gefchonken,
Als aen den difch met mate al d'andre gaften dronken.
Volg my dan in't gevecht foo braef gy fyt gewent, Nadien u voor een Helt de gantfche weerelt kent. Waer op Idomeneus dit antwoort heeft gegeven,
Gelyk ik u getrouw voor defen ben geblevcn,
Soo fal ik van uw %y niet wyken defen dag, Wat hachchelyk gevaer dat u omringen mach. Tydides laet fich niet door Oorlogsramp verbafen:
Seg fulks aen d'anderen, en laet den aenval blafen.
Wy hebben nu voor ons het recht en billikheit, Soo meen ik, dat voor ons den zegen is bereidt. Atrides ging dan voort, tot dat hy was gekomen,
Op 't Legervelt, daer hy d'Ajaxen heeft vernomen
Aen 't hooft van Argos Volk, dat bruine wapens hadt, En moedig tot den ftryt met die twee Helden tradt. 'k Hoef u, heeft hy gefegt, geen hert in 't lyf te fpreken:
Gaf Jupiter dat u de Grieken al geleken!
Ik fou de Troijers dan haeft dryven uit het Veldt,
En krygen Ilium eerlang in myn gewelt. Toen ging hy fich weerom tot fyn flagorde wenden,
Alwaer hy Neftor vondt, aenmoedigen de benden,
H Door
|
||||
|
58 DE 1L I A S van HOMER US.
Door fyn welfprekentheil^ die veel uitwerken kon,
En al fyne Overftens$ als Bias, Pelagon, ' -' V Alaftor, Chromius, Heraon, en andereHcldenj H Die, door fyn laft, aen 't hooft van 't Paerdevolk fkb fietdenvT
Op hunne wagenen! waer achter 't Voetvolk ftont," Tot hulpder Ruitery foo fe in gevaer fich vondt.>......
'Het flechte Volk, waer op hy minft fich dorft veftrouwen j
Beval hy, dat het fich moeft in het midden houwen. ■"-' "-* En vechten evenwel, van alle kant befet,. ■'■>'■ -""'' - n Waer door aen hen de vlucht, door d'andreii, wiert'belet'I De paerden, gaf hy laft te houden op de toomen,.; : • Op dat de Ruitery foude aen den Vyant komen* •<* <*•• Gefloten in malkaer, die minft gebr.oken worti • •• .....
Als niemant, fyn gefpan voor uit van d'andren port'* •'""■
Wiens wagen in 't gevecht wert over hoop geredenf Die moct, heeft hy gefegt, niet op een andren tredent ■-■; Waer van dat het gefpan aen hem niet is bekent}i • x *••< •" Noch onder fyn beftier de paerden fyn gewent:~> ~' •*' •" Die foek dan met de piek den Vyant aentevallcn,, • >' * .**> «•"'■ Daer ons Voorouders mede innamen fterke waller*. En hebben meenig heir voor defen overheert j;r ' ; o-
Dit hadt d'ervarentheit den wyfen Helt geleerti • ,r "* ,A 5 Atrides was verheugt, hem dus te hooren fpreken. ••••'. * : Ach! fei hy, mochten u-de krachten niet ontbreken!'-••'"'• • Om uit te voeren 't geen, dat uw groot hert u •raedt^,' Wat foudt gy voordeel doen aen den gemeenen ftaet I • c Maer d'ouderdom bevrieft uw moedig bloet ind'arenv;] * " -*A Ach! waert gy noch foo fterk , als in uw jonge jarenj;, ±1 En mocht een jongeling,. die niet foo noodigisy/. lV" Syn in uw plaets foo out, en gy weerom foo fris i¥ 1 Het lange lev en krenkt, fprak Neftor, d'oude menfcheat Ik fou myn eerfte jeugt, 6 Agamemnon, wenfchen,.; Die'k lang geleden hadt, wanneer ik overwon% v •■ En doode met myn hant helt Ereuthalion .. *■ > Doch 't Godendom wil ons niet alles fefFens geven?
De fwakheit volgt de gunft van een langduerig leyen. Ik
|
||||
|
VIERDE BOEK. 5
Ik fal al evenwel myn benden voeren aen,
En door bevel en raet doen aen den Vyant gaen. Van gryfaerts in de ftryt kan men niets anders wachten, De reft ftaet aen die geen die jong fyn en vol krachten. Die moeten met de piek of fabel in de hant, De Ruitery weerftaen, en bieden tegenftant. Als hy dit hadt gehoort, ging fich Atrides wenden, Tot Helt Meneftheus, Hooft der brave Atheenfche benden: . Peteiis dappre Soon, dien hy niet befich vondt, Vermaert om dat hy beft de Ruitery verftont. De Cephaleniers, die daer niet ver van lagen, (Daer fich Ulyfles hadt, beneffens neergeflagen.) Die waren feer geruft, mits hen niet was bekent, Dat Mars den ftilftant hadt tot wapenen gewendt. En de beweging was maer effen eerft begonnen, Soo dat de Legers noch malkaer niet nadren konnen. Maer Agamemnon was daer echter om geftoort, Des hebben alle bei fy dit verwyt gehoort: Gy die niet anders hebt als liften in de finnen, Durft gy met d'anderen den aenval niet beginnen? Die voor aen wefen moeft, na myn gemaekt befluit, Heeft fulks de vrees belet, dat gy blyft achter uit ? Wanneer ik feeftdag hou wert gy vOdr elk gebeden j Ik laet de befte plaets der tafel u bekleden. Het Oorlogsvuer kruipt voort gelyk een felle brant,
En niemant van u neemt de wapens in de hant. Schaemt gy u niet, dat gy defe eer wilt overlaten, Aen d'ander Overftens? en noemt men u Soldaten? Het fchynt dat gy meer eer van d'eerfte plaetfen maekt,
Wanneer men aen den difch j als aen den Vyant raekt. Die lafteringen kon Ulyfles niet verdragen, Maer ging vol fpyt, aldus daer over fich beklagen: Heb ik het wel gehoort! wat fegt Atrides daer! Dat wy ons, als men vecht, ontrekken het gevaer: En de gelegentheitj om glory te verwerven, Verfuimen, voer hy voort, vervaert door vrees van fterven! H z Hoog-
|
||||||
|
60 D E 1LIAS van HOMERUS.
Hoogmoedig Opperhooft, foo gy nieuwsgierig fyt,
Begeef u felven eerft in 't midden van den ftryt: En fie daer of ik fal meer als een ander wyken, Doch dan fal mogelyk uw eigen hert befwyken. Bedwing uw mont foo lang, berifp dan die 't verdient,
En maek tot Vyant niet een onbefproken vrient. De Koning wiert bedaert, en kreeg een ander wefen, Als hy dat hadt gehoort, en heeft den Helt geprefen. Waer aen hy heeft gefegt, ik ken uw dapperheit, Gy overtreft elk een in ract en goet beleit. Verfchoon myn haertigheit, 'k heb u niet willen fchelden, En fal, door goet onthael, het ongelyk vergelden, Soo gy beledigt fyt: ik weet dat gy my mint, En dat men ons altyt van een gevoelen vindt. Laet ons weer met malkaer in goede vriendfchap levenj Doet al wat gy begeertj 'k wil u geen leflen geven. Ach dat de Hemel gaf! dat gy vergeten fult, Het geen ik heb gefegt, vervoert door ongedult. Gaet u nu tot den ftryt, gelyk't behoort, bereiden, Syn reden eindigende is hy van hen gefcheiden. . ■■. En is tot Stenelus en Tydeus Soon gegaen, Die 't breken van 't verbont ook hadden niet verftaen. Sy faten nevens een op Diomedes wagen, Daer rondom op het Velt de benden nederlagen. Atrides wiert verftoort door defe onachtfaemheit, En heeft, in euvelmoedt, tot beiden dit gefeit: Wie dacht het, dat ik u fou hoeven op te wekken, Als men op 't Griekfche heir den Vyant aen fiet trekken. En dat ik niet uw Volk fou vinden in 't geweer, Wanneer uw medemaets bevorderen hunne eer. Het fchynt, dat gy hoog fit, om uit te fien, verheven, Langs welken weg gy foudt u vluchtende begeven. Dat heeft uw Vader, nietTydides, u geleert, Die om fyn dapperheit van ieder wiert geeert. Men heeft hem in 't gevecht altyt vooraen gevonden, Gelyk ik heb gehoort, door het gerucht, verkonden. |
||||||
|
VIERDE BOEK.
Want felver ben ik noit met hem te Velt gewceft. Geen Hopman wiert voorheen foo feer als hy gevreeft. En gy die van dien Helt uw oorfpronk hebt bekomen, Moet ik uw rechtevoort fien voor den Vyant fchroomen? Uw Vader van de myn was d'alderbefte vrient, Die fich van 't gaftvryfchap heeft in ons huis bedient. Als Polynices heeft om byftant hem gebeden, Terwyl om 't Koninkryk de twee Gebroeders ftreden! En 't machtig Thebe hem heeft in die tyt verfocht, Dat hy door wyfen raet 't gefchil byleggen mocht.. Mycene hadt hem daer als Afgefant gefonden, Daer hy Eteocles heeft met lyn Broer gevonden. Schoon hy door Vyanden omringt was in de Stat, En dat hy was alleen, hy heeft geen vrees gehadt. En daer een fpiegelflrydt met ieder een begonnen, Hy heeft den eenen voor den andren overwonnen. Dat de Thebaners fpeet, van Cadmus fier geflacht, Die in een hinderlaeg hem hebben ingewacht. Sy waren vyftig fterk, om hem op weg te dooden, Doch die hy niet verfloeg, fyn weer na huis gevloden. Sy hadden aen hun hooft Meon een braef Soldaet, En Lycophon, dien hy geftraft heeft voor 't verraet. Van Meon heeft de Helt het leven willen fparen, Op dat hy melden foude in flat hun wedervaren. De Goden fonden hem een teeken uit de lucht, Dies hy dien Vyant liet fich bergen door de vlucht. Sie daer wie Tydeus was, een wonder der Soldaten: De Soon gelykt hem niet, dien hy heeft nagelaten. Doch fchoon hy niet foo feer na roem en glory haekt, Ten minften is't bekent dat hy is wel befpraekt. Schoon Diomedes fweeg, door het ontfag bewogen, De fiere Stenelus kon 't fchelden niet gedoogen. Dies hy aen Atreus Soon vrymoedig heeft gefeit, 't Is onrecht dat gy ons fcheldt met laf hartigheit. Wy fyn niet minder braef als ons' Voorouders waren, En fullen als voorheen onfe eer nu wel bewaren. H 3
|
||||
|
61 DE ILIAS van HOMMUS.
En foo 't geoorloft is, dat fich een Soon verheft,
En feggen mach, dat hy fyn Vader overtreft, Wy namen Theben in, gemoedigt door het teeken,
Daer ons van Jupiter de gunft door was gebleken.
Sy ftieten daer hun hooft door onvoorfichtigheit, Maek tuffchen hen en ons dan niet dat onderfcheit. Vrient, feide Tydeus Soon^ wilt myn ftilfwygen volgen,
De Koning maekt my niet, door dat verwyt, verbolgen.
Hy moedigt onstnaer aen, doch heeft niets quaets in 't fin, Laet ons dan .van den ftry t gaen maken een begin. Het raekt hem aldermeeft, dat die wel uit mach vallen,
Mits daer afhangen ial de winft van Troijens wallen,
Dat fal vermeerderen fyne eer door d'overhant, Doch weer in tegendeel komt meeft op hem de fchandt. Laet ons door dapperheit ;hem dwingen ons te pryfen,
En aen ons dankbaerheit, door weldoen, te bewyfen.
Dat feggende fprong hy van fynen wagen neer, En maekte groat geraes door klank van fyn geweer. Gelyk wanneer.de zee,; door harden wint gedreven,
Sich ftootende op een klip, komt groot gedruis te geven.
Dus was ook het geluit der daverende gront, Soo ras het Griekfche heir .fich in beweging vondt. Het trok ftilfwygend' voort, daer d'Overftens het leiden,
Op dat men het bevel kon beter onderfcheiden.
Als of hen Jupiter benomen hadt de tong. Doch der Troijanen lieir (het geen hen tegen gong) Geleken aen een trop van'ongebonde Schapen.
't Heeft een vei"wart geroep gegeven onder 't wapen.
Sy volgden Hector wel', maer fpraken altemael, Niet fynde uit 't felfdeiant, ook niet de felfde tael. En hebben door Godt Mars aenmoediging gekregen,
De wyfe Pallas was de Grieken meer genegen.
De Tweedracht, die het hooft tot in den Hemel draegt,
Terwyl haer voeten fyn door d'aerdboom onderfchraegtj De Schrik en Vlucht, des^Doods gefufters of voorboden,
Wanneer de flag begint, yerfcllen defe Goden.
*M- Die |
||||
|
VIERDE 1,PE K>n 65
Die loopen door het heir, en maken het verwoet,
()m te verfadigen hun hert met's Vyands bloet. Soo ras als hantgemeen twee ftrytbre Legers raken> m Men velt de lancien, men hoort de fchilden kraken.«........
Waer onder wert gemengt de fuchten en 't geklag,
ber genen die gewont neervallen in de flag. CI Het vers vergoten bloet verft't aerdryk en de beken * ,t!3g
Gelyk als voor een ftroom de dyken 's winters-brekenj • •
Soo wykt voor het gewelt die overwonnen wert, • .-.O En 't heir dat zegepraelt juigt om een anders fmert. De brave Antilochus heeft eerft den flag begonnen^ •-* <■ En heeft Echepolus manhaftig overwonnen.. --»r •'-» *••.•-»;: Men hielt in Ilium hem voor een dapper Helt, Dat op hem groote hoop hadt te vergeefs geftelc- * Want na dat hy een houw hadt op fyn helm ontfangenv ) *n| Die tot in 't voorhooft drong, bedouwde 't bloet fyn wsngefr, Het brein liep uit de wont, dies hy fyn oogen floot> En, "als een oude muer, viel op het flagvelt dood. • ! ** d'Abant'en Koning hadt in fyn geweer behagen. Dies hem Elephenor focht uit den ftryt te dragen-. '-'■ ■ - - Agenor, die het fag, hem met fyn piek doorftietj — Dies hy felfs ftervende den dooden vallen Met. Toen vielen op rnalkaer de Griekfche en Troifche maehten, Die men als wolven fag hun tegenftanders flachtenv Een fchrikkelyk geluit wiert in de lucht gehdort^, Daer Simoifius door Ajax wiert vermoort. ■ •» z. *»•!'•■■ Aen wien men defen naem gegeven hadt te voren^, v''''-" Mits hy aen d'oever was van Simo'is geboren. Alwaer fyn Moeder wiert door d'arbeit aengetaft,
Terwyl fy op het Vee haers Vaders hadt gepaft. Hy Icon d'opvoedings forg fyne Ouders niet betalen,, Nadien hem Ajax jong na d'Acheron deedt dalen, , Gelyk een popelier aen een moeras geplant, Door flagen van de byl valt neder op het lant ► Een Soon van Priamus, die focht fyn dood te wreken,, Prins Antiphus genaemt, dacht Ajax te doorftekea. Maet
|
||||
|
64 DE ILIAS van HOMERUS.
Maer Leucus, achter hem geftelt, ontfing den fteek,
Dien Telamonius behendiglyk ontweek. Dit was Ulyffes vriendt, die droevig en verbolgen, De werpfchicht in de hant de Troijers ging vervolgen: • ..Pies, met fyn gantfche kracht, hy na den Vyant fchootj Doch niemant wiert gequeft, mits ieder daer voor vloodt.
Democoon alleen heeft die in 't lyf gekregen, Van Priam baftert Soon, die fich niet kon bewegen, Gedrongen door het Volk. Dies was het niet gantfch mis^
Nadien hy aen fyn end daer door gekomen is. De Vader Het dien Soon Abydos Lant regeren, Van waer hy, om dien kryg, hem hadt doen Wederkeeren. Als Hector aerfelen fyn voorfte benden fag, Begon hy quade hoop te krygen van den flag. De Grieken voelden fich daer door den moed verwekken, Die midden uit den hoop hun dooden dorften trekken. Apollo, die dit fag van de Troijaenfche wal, >j • Wicrt toornig, en bevreeft voor meerder ongeval,.*-'
Sprak dus de Teukers aen, ontfiet gy foo de Grieken! Soldaten fchep weer moedt, en velt op hen uw' pieken. Sy fyn van ftael noch fteen, valt hen maer moedig aen, Sy fullen afgemat uw' flagen niet weerftaen. Vergeet gy, dat door fpyt Achilles is bewogen, En dat hy niet aen't hooft is met hen uitgetogen? De Troijers hebben fich herflelt door dit vermaen, En Pallas is het heir dcr Grieken doorgegaen : Om hen in tegcndeel een hert in 't lyf te fpreken, En aen te moedigen die benden, daer fy weken, 't Veegmakend Noodlot heeft, door een geworpen fleen,
Gebroken aen den hiel van Diores het been : Hooft van de Thraciers, het geen hem heeft doen fterven, Dien Pirus uit de Stat van Enus 't licht deedt derven. Doch Thoas fchoot aenftonts op hem fyn fnelle fchicht, "Wiens glinfterend geweer deedt fchemeren 't geficht. Die by de rechter borft is door de long gevlogen : Maer Thoas naderend heeft die daer uit getogen, En
|
||||
|
VIERDE BOEK.
En hem terftont door 't lyf gefteken met fyn fwaert,
Soodanig dat hy dood gevallen is op d'aerd. Doch eer de winnaer kon van wapens hem ontbloten, Syn ftraks de Thraciers kloekmoedig toegefchoten: (Die boven op het hooft alleen maer dragen haer) En hebben nict ontfien fyn fterkte noch 't gevaer, Maer hebben onverfaegt hem weer te rug gedreven, Soo dat twee Overftens verflagen fyn gebleven : Van,Troijers boven dat, en Grieken groot getal, Wiens lyken d'anderen verftrekten tot een wal. Sy hebben altemael foo deftig fich gequeten, Dat nimmermeer de Faem die dadcn fal vergeten, Soo Pallas iemant hadt door het gevecht geleidt, Die daer hadt konnen fien den ftryt in veiligheit, Waer door hy flag of ftoot te vreefen hadt noch wonden, Hadt tot verwondering veel redenen gevonden. Want die gefneuvelt was, lag op de felfde gront, Verflagen uitgeftrekt, waer op hy levend ftont. |
||||||
|
Einde van het vierde Boek,
|
||||||
|
I
|
||||||
|
66 DE ILIAS van HOMERUS.
D E ILIAS
VAN
HOMERUS.
|
|||||||
|
V y F T> E © 0 E K-
|
|||||||
|
Erwyl na Plutos ryk Mars deedt veel Hclden dalen!
Om Diomedes eer en roem te doen behalen, (vaer. Gaf Pallas hem meerkracht, enminvreesvpor'tge- Het vucr vloog uit fyn hekn en fynen beukelaer: Gelyk dc morgefbr in 't najaer komt verfchynen Als fy de duifternis doet voor haer glans verdwynen. In 't midden van 't gevecht heeit Pallas hem geleidt^ Daer ieder blyken liet de grootfte vinnigheit. De Priefter van Vulcan Dares, hadt daer twee Sonen^ Die om hun dapperheit in 't Troifche heir te toonen, Hun wagen fioegen voort op Diomedes aen; Die fchoon hy was te voet, diet uit de weg wou gaen:: Schoon Phegeus met fyn piek hem focht door 't lyf te ftekenr Maer Diomedes is behendig die ontweken, Na dicn het ftael alleen hem langs de fchouder ging,.
Soo dat hy geen queriuer door defe fteek ontfing. In tegendeel hy deedt d'aenrander felver fneven, Die hy fyn vlugge fchicht heeft door de borft gedreven. Ideus verbaeft foo'ras hy fag fyn Broeders doodr Sprong van het rytuig af, verliet het lyk,, en vloodt. Doch hy hadt fchandelyk vergeefs de■ vlucht genomen, Indien Vulcanus niet hem waer te hulp gekomen, Die
|
|||||||
|
VTfFDE BOEK.
Die met een dichte Wolk fyn ligchaem heeft bedekt,
Op dat geen grooter rouw in Dares wiert verwekt. De paerden, die in't tuig noch'voor den wagen ftonden, Syn, na fyn Legeroort door Tydeus Soon gefonden. Soo ras 't Troijaenfche Volk 't lot van die Helden fag, Dat d'eene nam de vlucht, en een verflagen lag, Begon het eindelyk den moedt te laten vallen, En in wanorderen te wyken na de wallen. Om te vermeerderen der Troijers vrees en fchand,
Sprak Pallas Mavors aen, hem nemend by de hant, - En feide Wapengodt die niet houdt als van vechten, Van bloet en van een wal den fterken rawer te flechten. Waerom dan laten wy de Grieken niet begaen, En tot den laetften man hun Vyanden verflaen! Op dat door het verlies daer na fal blyken kunnen, Aen wie dat Jupiter wil d'overwinning gunnen. Laet ons door fydigheit verwekken niet fyn haet, Mits d'uitkomft van den ftryt in onfe handt niet ftaet. Soo ras als de Godin geeindigt hadt die woorden, Trok fy uit het gevecht Mars na Scamanders boorden: Daer fy hem fitten deedt. Terwyl de Griekfche macht, Aenvallende, op de vlucht de Troijers heeft gebracht. Elk Helt heeft toen een proef van dapperheit gegeven, En heeft een Overften, der Vyanden doen fneven. Atrides heeft fyn Volk tot voorbeelt felfs verftrekt, Terwyl hy Odius uit fynen wagen trekt, Die dAlizoniers als Koning quam gebieden. Hy was in 't naeuw geraekt, en Ving eerft aen te vlieden. Maer Agamemnon ftak den vluchter in fyn loop, Door rug en fchouderen en fmeet hem overhoop. De klank van fyn geweer, als hy neer viel op d'aerde. Gaf een gerucht, het geen fyn makkers hert vervaerde. Idomeneus trat toe, en vatte Pheftus aen, Hooft der Meoniers, hem fiende daer voor ftaen: En eer die va"n den gront kon op fyn wagen fpringen, Sag men hem met fyn piek dwars door de fchouder dringen. I z Waer
|
||||
|
68 DE 1L1AS van HOMERUS.
Waer door hy hem in 't ftof ziekogend neder fmeet,
Daer fyn gevolg hero heeft van wapenen ontkleedt. Door Menelaus wiert Scamandrius verflagen, Die door Diana felfs was onderricht in 't jagen: Doch de Godin heeft hem niet voor de dood bevrydt,
Dies hem fyn wetenfchap onnut was op die tyt. d'Ervare Phereclus de Bouwer van de Schepen, Daer Paris na fyn Lant dorft Helena op flepen: Die van fyn Vader hadt het timmerwerk geleert, Wiert door Meriones kloekmoedig overheert. Meges heeft Pedeiis Antenors Soon doorfteken, Eer hy met d'anderen was na de Stat geweken. Schoon hy een baftert was, heeft als haer eigen bloet,
De wyfe The'ano hem echter opgevoedt, Uit liefde tot haer Man, dien fy focht te behagen, En heeft een Moeders hert fleets over hem gedragen. Meges flak hem de piek den nek in door den mont, Soo dat hy tong en fpraek verloor door defe wont. Eurypylus bracht om den Priefler van Scamander, Den grooten Hypfenor doch laffen tegenflander: Aen wien hy met fyn fwaert foo diepe houwen gaf, Dat hem de rechter arm viel van de fchouder af. Waer door dat hy fyn bloet en't leven heeft verloren. Men kon niet fien wat zy Tydides hadt verkoren, Terwyl dat in den drang hy moedig houwt en fteektv
Gelyk als een Rivier die door de dyken breekt. Dit heeft Lycaons Soon omkykende verdroten, Die hem heeft met fyn boog een pyl in 't lyf gefchoten, Die tufTchen d'opening van 't Harnas was geraekt, En heeft het wapentuig des Helts bebloet gemaekt. Als Pandarus dat fag, om 't Volk weer aen te manen, Houflant, heeft hy gefegt, manhaftige Troijanen: De dapperfle Overfte der Grieken is gewont. Ik denk dat hy haefl fal neervallen op de gront, Nadien dat hem de kracht fal met fyn bloet begeven: Soo d?,t men hem eerlang fal van fyn wondt fien fneven. |
||||
|
V Y F D E B O E K. 69
Is 't waer geweeft dat ik Apollos geeft: ontfing,
Die my fondt uit myn Lane na de belegering. Dit kleine voordeel heeft Lycaons Soon doen iloffen, Die niet gevarelyk Tydides hadt getroffen. Want Diomedes bleef niet lang uit hetgevecht,
En heeft aen Stenelus, fpring van u kar, gefegt: (Daer hy voor het vervolg fich achter focht te dekken:) Op dat gy moogt, den pyl uit myne fchouder trekken. Soo ras fulks was gefchiedt, riep hy Minerva aen, En heeft gefegt, Godin die my hebt bygeftaen, En Vader Tydeus 00k, in allerlei gevaren, Wilt, fchoon ik bengewont, my rechtevoort bewaren: Dat ik dien Lycier myn quetfer nadren mag, Die ftoft, dat ik niet lang aenfehouwen fal den dag. Syn bede wiert verhoort; hy heeft aenftonts gekregen, Syn fterkte, en kon gefont fyne armen weer bewegen. Hy fynde dus herftelt fprak tot hem de Godin, Kloekmoedig Tydeus Soon valt op de Troijers in. Ik heb u kracht en moedt weer in het hert gefonden, Men heeft die overlang in uw geflacht gevonden: Ik heb den nevel 00k van uw bedwelmt geficht, Op dat gy klaer foudt fien rondom u, afgelicht: En om het Godendom van menfehen t'onderfcheiden, Die onder een gemengt uw ongeval bereiden. d'Onfterffelyken wykt. Maer foo gy Venus vondt,
Ontfie die niet, en geeft haer, foo gy kunt, een wont. Dit feggende, heeft fy den braven Helt verlaten, Die fich weer ftelde aen 't hooft der moedigfte Soldaten. Gelyk een felle Leeuw vervaerde fchapen flacht, Na dat de Harder hem te dooden hadt getracht: Hy bruit, verfcheurt, verflint; het bloetdruipt langs fyn manen Soo woedend' heeft vervolgt Tydides de Troijanen. Hy doode Aftynous, ftiet Hypenor ter neer, Dien hy den arm van 't lyf afhieuw met fyn geweer. Den andren met fyn lans heeft hy de borft doorfteken. Toen Hep hy Abas na, die voor hem was geweken: I i Heeft
|
||||
|
70 DE ILIAS van HOMERUS.
Heeft met Poluides hem op het fant geveldt.
Toen viel hy Xanthus aen en Thobn met gewelt. Die Sonen allebei van d'ouden Phenops waren, En deedt hen met fyn fwaert na Plutos kerker varen. De Vader die na hen geen andre kindren hadt, Hielt niemant waer aen hy nalaten kon fyn fchat-. Voorts heeft hy Echemon en Chromius verflagen, Die faten neffens een op hunnen Legerwagen: Door Priamus geteelt j heeft die daer afgerukt, En ieder door het lyf fyn fcherpen dolk gedrukt. Eneas, als hy fag het woeden van de Grieken, Vloog midden in den ftryt door lanflen en door pieken, Heeft Pandarus'gefocht, en krygend' hem in 't oog, Sprak tot hem dus, waer fyn uw pylen nu en boog ? Legt ftraks daer op een flits en fiet of gy kunt raken, Een Man die met fyn flael ons fal te fchande maken: Dien d'overwinning volgt. Die wat hy vindt verplet, Soo gy fulks met uw boog niet door een wont belet, En hy niet fcheutvry is, of iemant van de Goden, Het is nootfakelyk dat gy hem tracht te dooden. Eneas, heeft daer op Lycaons Soon gefegt, Gy die door wyfen raet de Troijers onderrecht: Is het geen Godt, die ons doet voor fyn kloekheit vreefen, Soo moet het, is't een menfch, dan Diornedes wefen. Die van het Godendom de byftant wert gewaer, Ik ken hem aen fyn helm, fyn pluim en beukelaer. Myn pyl hadt anders hem te voren al doen fneven, Dien ik hem met myn boog door 't Harnas heb gedreven. Waer van ftraks eenig Godt gebroken heeft de kracht: Ik ben te voet, en heb geeh rytuig dat my wacht. Schoon in myn Vaders ftal elf karren fyn gebleven, Elk met een braef gefpan van paerden voortgedreven, Bedekt met ryk tapyt. Die my Lycaon riedt, Te voeren na 't beleg in Priamus gebiet. Onfinnige! 'k heb my niet naer dien raet gedragen! Des ben ik rechtevoort verlegen om een wagen. Maer
|
|||||
|
.^'
|
|||||
|
VYFDEBOEK. Ti
Maer 'k vreefde dat een Stat, die foo vol paerden was,
Niet aen de mynen kon verfchaffen hooi ofgras,
En dat daerom myn Vee fou hongei' moeten lyden: Dies liever ik te voet genegen was te ftryden. Vertrouwende op myn boog, die my thans ontrouw is,
Waer van de fcheuten fyn geduerig ongewis.
Dat maekt op 't fchietgeweer, met reden, my verbolgen, En daerom kan ik nu den Vyant niet vervolgen. Gelyk ik te vergeefs op Menelaus fchoot,
Heb ik nu wederom Tydides niet gedoodt.
Soo,dat ik, als ik fal weerkeeren in myn Landen, Het fmyten in het vuer, en laten het verbranden, 'k Vertrouw my langer niet op ongewis geweer.
Seg dat niet Pandarus, antwoorde Eneas weer y
Leg op uw boog daerom de fchult niet noch uw fchichten;,, Wy fullen noit iets goets op defen dag verrichten. Soo gy u neflFens my niet op myn wagen fet,
(Na dat aen Jupiter geftort is ons gebet)
Om onfe wapenen Tydides te doen proeven: En fien of van naby wy hem te wyken hoeven. Myn rytuigis niet fwaer, Tros paerden fyn gefwint,,
Sy w.enden als een tol, en rennen als de wint.
Indien ons Jupiter de nederlaeg doet lyden, Soo fullen wy met. hen haeft binnen Troijen ryden. Terwyl ik vechten fal, vat gy de teugels aen,
Of ik fal voerman fyn, als gy hem tracht te flaen.
Neen fei Lycaons Soon, wiltfelfe uw paerden mennen„ Sy fouden niet verftaen myn ftem, die fy niet kennen.. En mooglyk onbefuift voort hollend' in hun loop,.
Het rytuig en dc vracht neerfmyten overhoop,
En d'overwinning dus aen Diomedes blyven, Die 't moedige gefpaa fou na fyn Leger dryven.. Veel lieyer fal ik hem aenvallen met myn lans*
Indien hy is gefint te wagen defe kanr.
Dit feggend'eis by fluks het rytuig opgefbegen,, Enfamen reden fy HdtDiomedes tegsrr^"' • Disi*
|
||||
|
72 DE ILIAS van HOMERUS.
Dien Stenclus, die 't fag, aldus gewaerfchouwt heeft :
Ik rade u dat gy voort u achterwaerts begeeft, En hier niet op uw kar twee Helden af loudt wachten, Die rennen op u aen, en u te dooden trachten. Eneas, Venus Soon is d'eene vol van moedt, En d'andre Pandarus wiens boog hem vreefen doet. Met u verkregen eer te vrede, wilt vertrekken, Op dat de dapperheit niet tot uw val mag ftrekken. Tydides fag hem aen met een verftoort geficht, En feide, wilt gy my vergeten doen myn plicht? Soo lang ik ben gefont verbiedt my d'eer te vluchten, En Pallas laet niet toe dat ik vervaert fou duchten. Ik geef u geen gehoor, weg met dien laffen raet, Noch vindt die Helden niet foo vreeslyk van gelaet. Laet ons gefamentlyk kloekmoedig die beftryden, Hoe fnel hun paerden fyn, fy fullen niet ontryden, Ons handen en de dood, eer Troijen hen weer fiet.. 't Sal veel fyn fooder een van beiden ons ontvliedt. Vergeet niet, bidtiku, foo Pallas mocht gehengen, Dat ik hen alle beide om 't leven quam te brengen, Dat gy vermeefteren Eneas paerden moet, Die trekken van 't gefpan van Tros hun moedig bloet. Waer van hem Jupiter hadt meefter willen maken, Toen hy uit 's Vaders huis liet Ganymedes fchaken. Waer door hy heeft betaelt het rooven van fyn kint.J Die paerden fyn foo fchoon als men ter weerelt vindt: Anchifes heeft door lift Laomedon bedrogen, Op dat hy van dien aert fou veulens krygen mogen: In's Konings ftoetery hy jonge meeren fondt, Waer door hy fich voorfien van fes affetfels vondt. Daer hy Eneas heeft een koppel van gegeven, En de vier anderen fyn in fyn ftal gebleven. Hunne aert is foo vol vuer, fy fyn foo wel ter hant,
Datfy in het gevecht gebruiken hoef of tand, Waer door fy vluchten doen die hen in 't Velt genaken. Wat eer behalen wy foo fe in ons leger raken! De
/
|
||||
|
V Y F D E B O E K.
De Helden naderden terwyl tot het gevecht,
Als aen Tydides heeft Lycaons Soon gefegt, Flus heb ik met myn pyl u niet om ver gefchoten, 'k Sal fien of ik myn lans nu door uw borft kan ftooten, En aenftonts flak hy toe door 's Vyands beukelaer, Doch 't Harnas heeft geftuit het doodelyk gevaer: Waer in dat van de fpeer de punt is vaft gebleven. Dit voordeel heeft vcel rnoedt aen Pandarus gegeven: En feide, na die wont fult gy niet blyven ilaen, Myn glory, naer uw dood, fal door de weerelt gaen, Tydides niet ontfet fei, gy hebt u bedrogen, Uw fchicht is maer alleen door't Harnas heen gevlogen, Gy hebt my niet gequetft: maer ik laet u geen ruft, Tot dat uwbloet de toors van Mavors heeft gebluft. En daer op heeft hy hem fyn fchicht door 't hooft gedreven, Minerva ftuerde die, het geen hem heeft doen fneven. Eneas met fyn fchilt heeft fich te weer geftelt. Gelyk een felle leeuw, en heeft fyn piek gevelt, Om te verdedigen het lyk van den verfiagen: Uit vrees, dat na hun heir de Grieken 't louden dragen. Tydides wierp terwyl op hem een fwaren fteen, Die niemant tillen kon van d'aerde als hy alleen. De flag heeft by de heup Eneas dy gebroken, Die door een duifeling fyn oogen heeft geloken, In 't ogenblik dat hy viel op fyn knien in 't fant, En dat hy tegen d'aerdt fich ftutte met de hant. Hy fou gefturven fyn, hadt Venus niet vernomen, Wat droevig ongeluk hem over was gekomen. Sy heeft dien lieven Soon noch voor de dood bewaert,
Dien fy op Idas berg Anchifes hadt gebaert. Door moederlyke zucht nam fy hem in hare ermen, En om hem voor 't geweer der Grieken te befchermen, Heeft fy hem weggevoert uit d'oogen van het Volk, Na dat hy met haer kleet bedekt was in een wolk. 't Bevel, aen Stenelus door Tydeus Soon gegeven, Is, na dit was gefchiet, in fyn verflant gebleven: K
|
||||
|
fa DE It IAS van HOMER US.
Hy nam de paerden wcg, gelyk hem was gefeit,;
Die door Dei'pylus na 't Leger fyn geleidt. Die hem geleek in aert, in neigingen en zedcn. Hy felfs is op fyn kar Tydides na gereden: Die Venus was gevolgt, terwyl fy opwaerts vloog,
En heeft haer door de hant gefchoten met fyn hoog. Bewuft dat fy niet was een van de drie Godinnen,, Die Legers voeren aen, en 't Oorlogs werk berninnen. Dat fy was kraehteloos van aert en fonder moedt, En grooten afkeer hadt van Kxygsgerucht en bloet. Sy fchreeuwde, als fy haer bloet fag uit de wonde leken,, Het geen niet kan by 't bloet der menfchen fyn geleken,. Dat aerts is in ons lyf, beftendig, fwaerengrof, Het hare is als een douw of damp van dunder ftof. (Dm dat de Goden noit gebruiken Ceres gaven r Noch fich met druiven fap, de gift van Bacchus, kvem Sy liet Eneas los, die neeYgevallen hadt, Soo Phebus, in haer plaets, hem niet hadt aengevat-: En fluks uit het gevaer in d'armen weggedragen. Tydides hoorde men toen over Venus klagen: Die d'overwinning hem gerukt hadt uit de hant. En heeft tot haer gefegt, Godin ontvlucht de fchandty. Diegy, in het gevecht, hebt reukeloos bekomen: Soo gy daer weer verfchynt, fult gy voor erger fehroomen. De klank der wapens f»l uw aenficht maken bleek, Sy hoorde ditvcrwyt met fpyt m 't hart, en week. Als Iris fag dat fy met droefheit was bevangen,. En dat de fchoone bios, verlaten hadt baer wangeny Heeft die haer weggeleidt, genomen by de hant, In het Troijaenfche heir, ftaende aen de linker kaatr Hier heeft fy in een wolk Mars fittende gevonden,, Daer hy fyn paerden hadt en wapens mee" bewondenv En viel voor hem te voetvcrfwakt door pyr* en rouw, En badt hem, dat hy haer fyn rytuig kenen woaw: 0m- fich te fpoediger op den Oiymp te vinden,, Eahaerverkregen wondx aldaer te doen Yerbiadcosv. |
||||
|
VYFDEBOEK. 7
3k ben gequetft, fprak fy, doer Diomedes fpeef,
Die Heldt gaet kder ecn foo woedende te keer: Dat hy fou Jupiter, der Goden hooft, beftryden. -Ach! Broeder^help my voort, ik kan de fmert niet lyden, Dit feggende, heeft fy van groote pyn geweent, En Mavors heeft hier op fyn rytuig haer geleent. Daer Iris neffens hae^ is vaerdig op geftegen: En na die in de hant de teugels hadt gekregen, Sloeg fy de paerden voort, die porrend' met den fnont.
Dies aenftonts de Godin fich in den Hemel vondt. - Daer fy aen het gefpan liet geven hemels voederj Viel op Dioncs fehoot in d'armen van haer Moeder. Waer op fy wiert geftreelt, haer kuflend' mont aen wonts
En afgevraegt Wat Godt haer 't onrecht hadt gewondt? Hebt gy die ftraf vcrdient, fprak fy, door uw gebreken, En heeft hy u verraft in fchandelyke ftreken? 't Is de moedwillige Tydides, die het deed, Antwoorde fy: diens fpyt is de oorfaek van myn ket: Om dat ik hadt verkft Eneas nit fyn handen, Verborgen in een wolk, eer hy hem aen Icon randen. De Grieken vallcn nu felfs op de Goden aen, En voeren niet alleen den kryg met den Troijaen. Dione fprak, gf moet geduldig dat verdragen, Gy fyt het niet alleen die reden hebt tot klagen: Veel van het Godendom, dat den Olyrrip bewoont,
Wert, door moedwilligheit der memfchen, vaek gehoont. De Goden foeken fich door dat geflacht te vrreken, Als tinTchen hen krakeel door tweedracht is ontfteken. Heeft Ephiakes niet en Othus Mars gekrtek, En dertien maenden lang in hechtenis geftelt ? Hoe vreefchelyk hy is, hy waer daer in gebkven, Hadt Eribea niet daetf kennis van gegeven, Aen Godt Mercurius, die hem heeft los gemaekt,
En van fyn ketenen het fwaer gewicht geflaekt. Heeft Juno van een menfeh geen raferny genoten, Als Hercules een pyl heeft- in haer borft gefchoten? K 2 Dk
|
||||||
|
76 DE-ILIASvan HOMERUS.
Die foo vaft was gehecht, mits die drietandig was, Dat fy veel pynen leed en fmert, eer fy genas. De fchichten van dien Man kon Pluto niet ontvlieden, Schoon.dat hy door het lot kan in de hel gebieden.
De Soon van Jupiter heeft echter hem gewondt, Die door fyn fchouderblat een van fyn pylen fondt. 't Geen hem foo groote fmert mifmoedig deedt verdragen,
Dat hy ten Hemel klom, en ging daer over klagen.
Arts Peon op de wont heeft een verbant geleit, Dat hem genas, mits hy was vry van fterflykheit. En wat u faek belangt, myn Dochter, gy moet weten^
Dat Pallas u vervolgt, die op u blyft gebeten,
(Mits Paris oordeel haer noch op de lever kleeft) En door Tydides bant fich nu gewroken heeft. d'Onfinnige weet niet, dat hy niet_lang fal leven,,
Die dm ft in een gevecht de Goden tegenftreven.
Hy fal fyn kinderen niet fetten op fyn fchoot, Als hy,v na defen tocht, ial keeren met fyn Vloot. Hoe kloek Tydides is, hy moet fich namaels wachten r
Dat hem geen Godtheit dood, die fterker is van krach'tetn.
En dat Egiale fyn wyfe Gemalin Mach geen befwaerden droom 's nachts krygen in haer fin:: Vervullend' haer Paleis met zuchten en met klagen,
Als fy fal te vergeefs na Diomedes vragen.
Dione veegde toen het bloet van Venus wont,,
Als fy dat hadt gefegt, en maekte haer gefont. Doch Juno en Minerf die ooggetuigen waren,
Van 't ongeluk het geen was Venus wedervaren,
Die hebben 't fpottende den Dondergodt vertelt, Het geen hem lagchen deedt, wanneer 't hem was gemeldt. Die daer op heeft gefegt aen Venus, d'oorlogs faken,
Syn niet uw werk, die Mars, Bellone en Pallas raken.
Bemoeit u met vermaek, met fpelen en de min, En fet, dat u nietpaft,. veltflagen uit uw fink Terwyl dat onder een aldus de Goden fpraken,,
Sacht Diomedes weer Eneas te genaken:.
|
||||
|
VYFDEBOEK. 77
A\ fag hy voor het lyf des Helts Apollo ftaen,
Hy viel hem evenwel noch drie-ot vierwerf aen. Die reukeloosheit heeft Apollos toorn ontfteken, Waerora de Godt begon aldus tot hem te fpreken. Krygt inkecr Tydeus Soon, en vergelyk u nietj Met Goden, wiens natuur d'onfterflykheit geniet: Daer gy van itof en aerde uw oorfpronk hebt gekregen,, En denk wat onderfcheit is tuffehen onsgelegen. Tydides week daer op, en wachte niet meer af, 't Misnoegen, daer de Godt hem tcekenen van gaf. Die toen op Troijens burgt Eneas hecft g<*dragen, r Alwaer Latone en ook Diana na hem fagen:
Die deden hem veel eer, en met hare eigen hant,
Syn wonden fuiverden, en maekten her verbant. Doch Phebus liet een beelt, of fpook, de plaets bcklceden,. Dat Venus Soon geleek door wapenen en leden, Als oft Eneas was, foo fcheen 't aen ieders oog, Dies het de Teukers felf en 't Griekfche Volk bedroog, Die daer rondom aen een begonden weer te raken,. En op de beukelaers hun lans en fchichten braken. Dies Phebus fei tot Mars, gy die vreugt fchept in bloet,i
Is 't noch geen tydt dat men die flachting (taken doet?- Indien gy Tydeus Soon niet uit den ftryt wil dryven,. Soo fal niet een Troijaen ten laerften over blyven. Hy heeft alreeds gequetlt de fchoonc Venus hantr, En felver heeft hy my baldadig aengerandt.- Als hy dit hadt gefegt week hy tot de Troijanen, In Acamas. gelaet, die hy'dus.aenging manen: En fprak voornamentlyk des'Konings Sonen aen, \ y,
Hen feggend', foo gy dus de Grieken laet begaen,.
Suit, gy die naderhant niet ftuiten voor uw wallen; Gf wacht gy tot gy hen daer binnen aen fult vallen?- Eneas, welkers deugt gy neffens Heftor ftelt, Hoe dapper dat hy was, legt in het ftof gevelt. Laet ons dan onfen Vrient uit 's Vyands handen trekkeni Dit feggen ging den moedt in ieders hart verwekken. K 1 Sao-
|
||||
|
yt DE IL1AS van HOMERU1
Sarpedon die flch niet weerhouden kon door fpyt,
Deedt in fyn euvelmoedt aen He&or dit verwyt. Gy die u hebt beroemt, dees wallen te verweren, Selfs fonder door een heir uw machten te vermeeren, Of gy uw Breeders flechts en S wagers noodig hadt, Tot de behoudenis van Priams ryke Stat. Waer is uw dapperheit en groote kracht gebleven? Waer heen ik d'oogen wendt, ik fie hen alle beven. Sy bergen fich uit vrees, gelyk een Wooden hont, Dien, op een fellen leeuw, het rot der jagers fondt. Wy, die hulpbenden fyn, uit Lycia gekomen, Daer Xantus fnelle vloet komt langs de grenfen ftroomen, Wy vechten maer alleen: gy felver fpaert uw bloet, Die vrouwen, kinderen en Ryk befchermen moet. Ik, door verbintenis, kom hier mynleven wagen^ De Grieken hebben my noit eenig goet ontdragen: En echter doe 'k myn beft, om -defen feJlen Helt, Die in uw benden dringt, te dryven uit het Velt. Terwyl dat gy veriuimt uw Vrienden aen te fetten, Om, ncfFensu, den val van Troijen te beletten. Het geen de Vyant fou, verdelgen tot den gront, En pTunderen, de Stad, foo hy fich uaeeiler vondt.. Na dat Sarpedon hadt aen Heclor dit verweten, :Sprong hy den wagen af, waer op hy was gefecen■■: En fonder dat hy ietstot antwoort heeft gemelt, Den degen in de hant, fyn wykent heir herftelt, Dat na den Vyant weer foegon het hooft te wenden. *t Geen fiende floten fich in een de Griekfche benden, En vielen daer op aen, foo dicht als kaf op 't Lant, Wanneer het arbeits Volk de gift van Ceres want. Daer op is het gevecht weer heviger begonnen, Mars wift niet hoe hy fou de Trovers hclpen konnen: En hebbende het Velt met duifternis bedekt, Sprak ieder aen, en heeft hun moedt weer opgewekt. Gelyk Apollo hem daer toe hadt aengedreven, Toen die Minerva fag het Griekfche heir begeven. Ter-
|
||||
|
V Y F D E B O E K. 79
Terwyl, na't heiligdom, die Godt fich onvermoeit,
Waer in Eneas flaeuw noch lag, fich heeft gefpoeit:
Dien hy genefen heeft, verdubbelend fyn krachten. De Troijers die geen hulp van defen Helt verwachten, Verheugden fich, als iy hem fagen in het Velt,
Daer hy, fich weeY gefont, hadt aen hun hooft geftelt.
Sy vraegden niet wie hadt dat wonderwerk bedreven, Daer 't hevige gevecht geen tyt heeft toe gegeven. Der Grieken Qv*erftens aenmoedigen hun Volk,.
Dat fich gefloten hielt in ecn, gelyk een walk:
Die Jupiter om hoog laet aen 't gebergte blyven, Eer Boreas die komt door ftorm van een verdryven. Soo heeft het Griekfche heir de Troijers afgewacht,:
Door Agamemnon felfs in ordening gebracht.
Die tot hen heeft gefegtj Spitsbroeders wilt u quytenT- Als mannen, daer men kan geen lafheit aen verwyten. In een gevecht bevrydt de dapperften het fwaertr
Hy wert het eerft gevelt, dien 't ongeval vervaert.
Als hy dit hadt gefegt heeft hy fyn fpeer gefchoten, Gp heldt Dei'cobn uit Pergafus gefproten: Eneas metgefel, hy wiert foo hoog geacht,.
Als een der kinderen van Priamus geflacht.
De fchicht was door fyn fchilt tot in den buik gevlogeny Soo dat de dood daer door gefloten heeft fyne oogen. Eneas heeft uit wraek Orfilochus geflacht,
En heeft van fyne kant ook Crethon omgebracht.
Na dat fy voor hun fwaert de Troijers deden fchroomert,, Die neergevallen fyn als omgehakte boomen. Als Menelaus fag die Helden neergevelt,
Tradt hy voor uit bedroeft, door 't bloedig OorlogS velti:
Om d'eerfle die hem mocht der Vyanden ontmoeten,, Te dooden met fyn lans, en fmyten voor fyn voeten. De Godt die hem in't hart daer toe de ftoutheit gaf»-
Dacht door Eneas hen te helpen in het graf.
Het geen gefchiet.fou fyn, ioo niet was toe gefchotei* Antilochus, wiens hulp Atrides heeft genoten; |
||||
|
go DE I LIAS van HOMER US.
Waer mede Neftors Soon verecnigdc fyn macht,
En Vorft Eneas heeft hen des niet afgewacht. Die beide, toen hy week, flch van detydt bedienden, Om te bemachtigen de lyken van hun Vrienden. En na dat door hun Volk die waren weggebracht, Bewefen fy weer moedt en teekeenn van kracht. Toen wiert Pylemenes, Mars metgefel, verflagen, Dien Paphlagonien 't gebiedt hadt opgedragen: Gefteken in de keel door Menelaus hant, Is hy voor-over dood gevallen in het fant. •Op Mydon heeft een fteen Antilochus gefmeten, Die naeft Polymenes was op fyn kar gefeten: Wiens voerman defe was. De fteen heeft hem geraekt
En aen fyn elleboog een diepe wont gemaekt. Dies hy de teugelen liet uit de handen vallen, Als hy de paerden hadt gewendt na Troijens wallen. Maer door Antilochus vervolgt, die met fyn fpeer, Hem door de hardens ftak, viel hy van boven neer, En heeft den laetften fucht fieltogende gegeven. Syn paerden fyn na 't heir der Grieken heen gedreven. Als Hector, Neftors Soon en Menelaus, fag, Aenvallen op fyn Volk in 't midden van den llag, Deedt, met een velt gefchrei, hy de Troijaenfche benden, Vol dapperheit verwoedt we^r na den Vyant wenden. Sy hadden aen hun hooft Mars en de Krygsgodin, Bellone, hebbende verwoefting in de fin. Dit konde Tydeus Soon niet fonder fchrik aenfchouwen. Hy voelde in fyn gemoedt 't ontfteken vuer verkouwen. Gelyk weerhouden wert een onbedreve man, Die vindt op weg een ftroom daer hy niet over kan, Hy keert, en ftaekt de reis die hy hadt aengevangen: Soodanig fyn geftuit Prins Diomedes gangen., Die fprak fyn benden aen, en feide wat bedeeft, 't Is fonder reden niet dat men voor Heftor vreeft. De Goden ftaen hem by in flagen en gevaren, Diier fy fyn ligchaem ftaeg befchermen en bewaren. |
||||
|
V Y F D E B O £ K. $i
Terwyl ik met u fpreek, myn Vrienden, is 't gewis,
Dat Mars in menfchen fchyn nu felver by hem is.
Laet ons dan in gevecht niet met de Goden raken, Maer, biedende het hooft, een aftocht echter maken. De Troijers vielen aen, als hy dit hadt gcfegt,
En He£tor voerde felfs fyn benden in 't gevecht.
Die heeft Meneftes en Anchialus verflagen, Die hy deedt tuimelen uit hunnen oorlogswagen, En doodc met fyn fwaert, twee Helden hoog geacht:
Die Telamonius te wreken heeft getracht.
En gaf aen Amphius veel doodelyke wonden, (Dien Selagus tot hulp aen Priam hadt gefonden.) Hem trappende op de keel, na dat hy viel ter neer,
Op dat hy tot fyn buit mocht krygen fyn geweer.
Doch mits net Troifche heir fchoot op hem foo veel fchichtcn, Kon hy 't begonnen werk deswegen niet verrichten. Terwyl dus op malkaer de legers drongen in,
Gaf aen Tlepolemus het Noodlot in den fin,
Dat hy Sarpedon fou bevechten. Als die Helden, Malkandren naderden, en tegens een fich ftelden: Sprak dus Tlepolemus fyn tegenftrever aen:
Door wat noodfaeklykhcit durft gy my tegen gaen?
En toonen dat gy hebt uw moedigheit verlooren. Gyfytniet, fchoon gy't fegt, uit Jupiter geboren, Gelyk myn Vader was, die eertyds Troijen won,
Om dat hem fyn gefpan niet gaf Laomedon,
Het geen by hadt belooft. Doch focht fyn woort te fchenden > Dies wiert fyn Stat verdelgt door weinig legerbenden. Maer gy lafhartigc keer weder na uw Lant,
Of gy fult fneuvelen hier aenftonts door myn hant.
Sarpedon fei daer op,, ik fou niet loochnen konnen, Dat Hercules voorheen heeft Troijen overwonnen : En de trouwloosheit heeft gewroken op het Ryk.
Maer 't fal u anders gaen, gy fyt hem niet gelyk.
Ik fal u met myn piek na Plutos kerker ftooten, Nadien uw flerfuer naekt, en dus myn eer vergrootcn. L Waer
|
||||
|
tz DE ILIAS van HOMER US.
Waer op Tlepolemus den arm heeft opgelicht r
En fchoot met gantfcher kracht op hem een fclle fchicht. Die door de panfer is in 's Vyands dy gebleven. Sarpedon te gelyk hadt weeY fyn ftael gedreven,. Door helt Tlepolemus, die dood ter aerde viel, En door den hals gewondt uitbraekte bloet en ziei. Sarpcdons Vrienden fyn, als fy hem vailen lagen , Genadert, om hem weg uit hec gevecht te dragen. Door yvcr bebben fy niet om de piek gedacht, Die depend' langs den gront hem groote pyn toebracht.. De Grieken fochten ook Tlepolemus te bergen, Waer van 't geficht cot wraek Ulyfies hart quam tergen: Niet wetende of hy fou vervolgen 't doode lyk, Of op de Lyciers verhalen 't ongelyk. Waer aen hy few verwoedt fyn toornigheit ging toonen* Mits hy van Jupiter den Soon focht te verfchoonen. Maer heeit van hen gevelt Alaftor, Chromius,, Ceranus> Noemon, Alcander, Alius. En hy hadt door fyn ftael meer andren noch doen fneven, Soo Hector fich, die 't fag, niet derwaerts hadt begeven r In 't glinfterend geweet: Sarpedon kende hem, En fprak den helt das aen met een verflaeuwde item: _ o Soon van Priamus, wilt, bidtik, niet gehengen, Dat my een trotfche Griek mach in fyn leger brengen. Befcherm my, tegen wien het Noodlot is gekant, En my mifgunt dat ik mach keeren na myn Lant. Soo dat myn Vrouw en Soon 't vermaek fal moeten derven,, Van my we&r om te lien: laet ik in Troijen fterven. Prins Heftor fweeg hier op. Syn ongeduldigheit Heeft hem, tot tegenftant, in't Griekfche heir geleidt; Men fag hem als een leeuw daer meerrig helt verilindeiv. Sarpedon onderwyl, door fyn getrouwe vrinden, Wiert by een eikeboom, aen Jupiter gewydt, Op hunne fehouderen gedragen uit den ftryt. Daer Pelagon de fchicht heeft uit de wont getogen: Sarpedon, door de pyn, befweek, en flootfync oogen. Doch
|
||||
|
V Y F D E B O E K. 83
Doch hy bequam, en krceg fyn gecftcn weer, foo ras,
Hy door den adem wiert verquikt van Boreas. De Grieken aerfeldcn na d'opgewurpen wallen, Als He6tor en Godt Mars daer op fyn aengevallen. Hunne aftocht was geen vlucht, maer een hervat gevecht,
Waer in veel Helden fyn op 't flagvelt neer gclegt. Teuthras, Oresbius, Trechus fyn omgekomen, En aen Oreftes is het leven 00k benomen : Daer boven noch de Soon van Enops Helenus,
Die neerviel op het lyk van Oenomaus. Als Juno op het Velt fag foo veel Grieken leggen, Sprak fy Minerva aen, en quam tot haer te feggen: Is dit het geen belooft aen Menelaus is ? Dan is de hoop, die't Volk op ons maekt, ongewis. Laet ons gefamentlyk dat woeden gaen beletten, En tegen Mavors ons aen 't hooft der Grieken fetten. Op dat in ordening hun Leger wert herftelt, En fy niet t'cenemael geraken uit het Velt. Minerva was gereet om defen tocht t'aenvaerden, En Jnno ging terftont infpannen felfs haer paerden. Wier manen fy met gout gevlecht heeft door malkaer, En daer van vaft gehecht, door goude ringen, 't haer, De fchoone Hebe flak aen *t rytuig kopre raden, Het geen tot haer gemak met kuflens was beladen, Van koftelyke ftof met veren opgevult j De wage was rondom gefheden en vergult, Minerva ging terwyl fich in het Harnas fteken, Sette op haer hooft een helm met een groot hellemteeken, Nam in de hant een piek, aen d'arm een beukelaer, DaerTweedracht, Gruwel, Moort, om fweefden enGevaer. Dus toegeftelt klom fy by Juno op haer wagen, Die ftraks heeft met de fweep de paerden voortgeflagen. De poort der Hemelen is voor haer opgemaekt, ' Waer aen door meenigte van Ueren werd gewaekt. Sy hidden ftil, als fy op den Olympus quamen, Op welkers hoogften top fy Jupiter veniamen: L i Daer
|
||||
|
8* DE ILIAS van HOMERUS.
Daer Juno, mits hy was alleen, aen heeft gefegt, Siet gy dus ongeftoort Mars woedcn in 't gevecht? Die foo veel Grieken heeft, met onrecht,. dood geflagen::
Ik kan niet langer 't leet, dat fulks my doet, verdrageri:.
En.boven defe fmert, het geen my 't meefte fpyt, Is, dat Apollo fich met Venus des verblydt. Vergun het, dat ik.mach my tegens hem gaen fetten,
Gm defe raferny aen Mavors te beletten.
Laet fulks Minerva doen, die hem vaek overwint,
Waer door, fprak Jupiter, hy ongenoegen vindt. Daer op reedt Juno voort, die door de lucht gedreven,
Sich over berg en dal voor Troijen heeft begeven.
Met een fprong fpoeit meer wegs het Hemelfche gefpany,
Als iemant van een klip in zee ontdekken kan. Toen de Godinnen fyn by Simo'is gekomen,
Daer die met groot gedruis vloeit in Scamanders ftroomen::
Liet Juno uit het tuig haer paerden, by dien vloet, Daer hen met ambrofyn de Stroomgodt heeft gevoedt. 3y fweefden onderweeg als duiven op haer wieken,
En fochten onderftant te geven aen de Grieken:
Die Diomedcs hadt, rondom fich heen vergaert, Aen wien, in Stentorsfchyn, dit Juno heeft verklaertv. Waer is uw dapperheit, Spitsbroeders, nu gebleven?
Die 'k recbtevoort moet fien voor de Troijanen beven:
Die fich ter naeuwer noodt begaven uit de Stat, Soo lang als aen uw hooft de brave Achilles tradt. Nu hebben fy het hart u moedig aen te vallen,
En na de fchepen u te dryven van de wallen.
De Grieken fchepten moedt, befchaemt door dit vcrwyt,.
En hebben weer hervat den halfverloren ftryt, Minerva liet fich ook aen Diomedes hooren,
Die week, mits hy by na den adem hadt verloren.
Verbindende de wont, die hy gekregen hadt, En door 'tverloren bloet was laf enafgemat. Gy wilt, heeft fy gefegt, aen Tydeus niet gelykcn,.
En moet in dapperheit voor uwen Vader wyken..
|
||||
|
V Y F D E B O E K. Stf
Al was hy niet foo groot, als gy fyt, van perfoonj.
Hy fchepte meerder luft in vechten als fyn Soon. Dat bleelc, wanneer hy wiert na Theben afgefonden,, Alwaer hy heeft dat Volk'foo trots en fier gevonden,, j Dat hy van Cadmus faet 't hoovaerdige geflacht,
Heeft in een kampgevecht tot beter fin gebracht.
Tydides heeft daer op haer reden afgebroken, ■ i Hy kende de Godin, dies hy dus heeft gefproken.
Het is de moeiheit niet noch vrees die my belet,
Maer uw verbot, Godin, dat my ftrekt tot een wet.-
Vergeet gy rechtevoort? dat gy my hebt verboden, Dat ik niet in 't gevecht aenranden fou de Goden. Ten fy dat Venus daer verfcheen in het geweer,
Die gy my gaeft verlof te quetften met myn (peer.
Ik wyk, en foek myn Volk door d'aftocht te bevryden, Mits ik fie Mars aen t hooft van de Troijanen ftryden. Vreeft hem niet, heeft daer op geantwoort de Godin,>
Ik kom hier tot uw hulp, om dat ik u bemin.
Toen heeft fy Stenelus van 't rytuig afgetogen. En is, in fyne plaets, daer felver opgevlogen. Door 't ongewoon gewicht van Pallas kraekte d'as,.
Als fy by Tydeus Soon daer opgefeten was.
De teugels in de hant, dreef fy op Mars den wagen, Terwyl hy Periphas hadt met fyn fwaert verflagen. De Wapengodt viel eerft op Diomedes aen,
Die met fyn fchilt de flag heeft van de piek weerftaen,<
En weer van fyne kant aen Mars een fleck gegeven, Soodanig dat de piek is in fyn lyf gebleven, Door 't; Harnas heen geraekt. Mars trok die daer weer uitr,.
En maekte door de pyn een fchrikkelyk geluit.
Het geen de Grieken deedt en de Troijanen beven: Waer na fieri Mavors heeft na dep Olymp begeven. Daer hy naeft Jupiter ging fitten op den gront,
En toonde hem het bloet, dat leekte van fyn wont.
Waer aen hy heeft gefegt, door fpyt en fmert bewogen,- Sult gy dees rafcrny, dan langcr noch gedogen?- |
|||||
|
S!
|
|||||
|
m DE ILIAS van HOMER US.
Wy Goden lyden ftecds van 't menfchdom veel verdriet,
Gy fyt daer d'oorfaek van, mits gy het niet verbiet.
En gy hebt voortgebracht een Dochter foo verbolgen. Dat fy de menfchen raedt, de Godcn te vervolgcn, Hoewel die alle fyn gehoorfaem uw gebiet,
En gy bemint haer foo, dat gy haer felfs ontfiet.
Gy wilt haer bofen aert door ftraffen niet beletten, Die nu de ftoudheit heeft Tydides aen te letten, Nadat hy Venus eerft gcquetft hadt aen de hant,
Heeft hy moedwillig my met fierheit aengerandt.
Hadt ik my niet geredt door rapheit uit fyn handen, Na dat ik was gewondt, behaelde ik meerder fchanden. Trouwloofe durft gy noch, heeft Jupiter gefeit,
Uw klachten doen, die haet de rede en billikheit?
De tweedracht, kryg en bloet verluftigen uwe oogen: Het gecn gy uit de borft uws Moeders hebt gefogen. Die 't Godendom al lang in roeren hadt gefet,
Soo 'k haer niet wederhieldt door ftrengheit van myn wet.
Ik fal u, mits gy fyt myn Soon, van pyn bevryden, Of anders foude ik u de felfde ftrafdoen lyden, Waer door ik na de Hel de trotfche Titans fondt.
Daer op hy heelen liet door Peon, defe wont.
Die door den balfem wiert van d'Arts foo ras gefloten, Als melk ftremt, waer in wert wat bitter nat gcgoten. Mars wiert toen in een badt, door Hebes forg bereidt;
(Daer koftelyk gewaet was ingebracht) geleidt:
Waer in hy wat verfrift, fich aenftonts heeft gefteken. De twee Godinnen fyn na den Olymp geweken, Als't woeden door 't vcrtrek van Mavors was gedacn,
En lieten tegens een de Vyanden begaen.
■
Einde van het vyfde Bock,
|
||||
|
SESDE BOEK. 8/
D E I L I A S
VAN
H O M E R U S.
|
||||||
|
SESDE 'BOEK.-
L hadden, uit den ftryt, de Goden fich begevenr
De Legers wederfyts fyn noch aen een gebleven. De Soon vanTelamon gaf aen de Grieken moedty Terwyl hy meenigte van Troijers wyken doet. Den braven Acamas heeft hy ter neergehouwen », Waer op de Traders meeft itelden hun vertrouwen. De flag ging door den helm en 't been van 't harfenvatr
Soo dat hy met fyn brein het flagvelt heeft befpat.
Door Diomedes hant quam Axylus te fneven, Die uit Arisba fich voor Troijen hadt begeven. Hoe gaftvry dat hy was, en elk hadt goet gedaen,
Heeft niemant hem in noot befchermt noch bygeftaen..
Ook wiert Calefius, de voerman van fyn wagen, De teugels in de hant, beneffens hem verflagen. Drefus, Opheltius, Aifepus, Pedafus,
Syn alle neergevelt door heldt Euryalus.
Polypoetes hielp Aftyalus om 't leven, Ulyffes, met fyn piek heeft Pidytus doen fneven. Terwyl dat Teucers fwaert Aretaon doorftootr,
Is door Antilochus Vorft Alberus gedoodt.
Atrides heeft als Hooft en als Soldaet geftreden, Door wiens hant Elatus den doodfteek heeft geleden. |
||||||
|
$3 DE ILIASvan HOMERUS.
Het was vergeefs dat focht t'ontvluchten Phylachus,
Want achterhaelt wiert hy geflacht door Le'itus. G elyk Melanthius, ook moeft fyn endt ontmoeten, Terwyl Adreftus viel voor Menelaus voeten, Wiens oorlogswagen hadt geftooten aen een boom,
Dies wouw 't verbaeft gefpan niet luiftren na den toom Dat met de lege kar aenftonts aen 't hollen raekte, En in wanorderen al d'andre paerden maekte. Adreftus neergeftort lag op fyn aengeficht, Dien Menelaus hadt doorfteken met fyn fchicht, Soo hy nief"hadt omvat diens beenen met fyn ermen, Hem biddcnde, dat hy fyn leven wouw befchermen.. Myn Vader fal de deugt nict laten ongeloont, Sprak hy, grootmoedig Vorft, indien gy my verfchoont- Tot lofgelt fal hy u veel fchatten voor my langen, Indien gy my niet dood, maer maekt uw krygsgevangen. 't Geen Menelaus hadt, doorderenis, gedaen: Doch Agamemnon quam, en fprak fyn Broeder aen: Hoe wert gy foo beweegt door avrechts medelyden? Doen u de Troijers goet, dat gy die wilt bevryden? Wy geven geen genade aen dat trouwloos geflacht, Dit hebbende gefegt, heeft hy hem omgebracht. De wyfe Neftor heeft daer op fyn ftem verheven, En feide, wilt u niet tot plunderen begeven. Denkt eerft om d'overhant, 6 Grieken vol van moedt,
Dan fult gy meefters fyn van de verflagens goet. Die woorden fetten aen het hart der Griekfche benden, En het Troijaenfehe heir ging na de Stat fich wenden: Indien Prins Helenus het niet we^rhouden hadt, Die tot Anchifes Soon en dappren Hector tradt. Waer aen hy heeft gefegt, belet dit fchandig loopen, Gy fyt het maer alleen waer op de Teukers hopen: Die lien u beiden aen als zuilen van ons Lant, Verzekert hun gemoedt, dat wankelt, en houd ftant- Wy fullen, als de ftryt herftelt is, tegenftreven, Gy Hedor moet terwyl u na de Stat begeven: |
||||
|
\
|
|||||
|
S E S D E B O E K.
En feggcn Hecuba, dat met haer gantfche ftoet,
In Pallas heiligdom, fy fich vernedren moet. Daer brengen een tapyt, het fchoonfte fy kan vinden, En tot een offer fich aen de Godin verbinden, Van twalef runderen, het geen fy flachten fal, Soo Diomedes wcrdt geftuit voor Troijens wal. Die foo verfchriklyk is, als Thetis Soon voor defen, Soo dat hy voor fyn fwaert doet de Troijanen vreefen. Als hy dit hadt gefegt, heeft He&or niet verfmaedt, Bewogen door den noodt, fyn Broeders goeden raet. Sprong van fyn wagen af, nam het geweer in handen, Waer mee hy als een helt den Vyant aen ging randen. Hy liep de benden door, die hebbende herftelt, En dwong de Vyanden te wyken uit het Velt. Als die verandring hadt het Griekfche heir vernomen, Dacht het, dat ecnig Godt van boven was gekomen, Om tegens hunne macht de Troijers by te ftaen, Die Heftor, fyne ftem verhefFend', fprakdusaen: Troijanen vol van moedt, en trouwe Bontgenoten, Die door verbintenis ons Leger komt vergrooten: Vernieuwt de dapperheit, die gy voor defen hadt, Terwyl dat ik my moet begeven in de Stat. Daer ik de Vrouwen fal en d'oude Mans bewegen, Dat fy in 't heiligdom gaen bidden om den zegen. En een belofte doen van plechtigc ofFerhandt, Voor de behoudenis van het gedreigde Lant. Dit hebbende gefegt, wend hy van hen fyn gangen, En liet den beukelaer van fyne fchouders hangen. Tydides naderde tot Glaucus in die tyt, Die hem quam vorderen tot een byfond'ren ftryt. Als fy fich tuffchen bei de Legers famen vonden, En dat fy nu gereedt om aen te vallen ftonden, Heeft Diomedes eerft aen Glaucus dit gefeit, Wie fyt gy ? die aen my noit toonde dapperheit. 'k Moet echter voor een Helt, in dit geval u achten, Nadien gy tegens my beproeven durft uw' krachten. M
|
|||||
|
90 DE ILIASvan HOMER US.'
Maer weet dan, dat die my door ongeluk ontmoet,
Die ftoutheit vaek betaelt door fyn vergoten bloet. Doch ik vcrzeker u, foo gy fyt een der Goden, Dat gy dan te vergeefs tot ftryden my komt nooden. Daer tegen vecht ik niet. Lycurgus Drya&Soon, Die fulks bedreven heeft, kreeg fware ftraf tot loon. De Goden gaven hem bedwelmtheit in de finnen, Als hy op Nyflas berg aenrande Bacchus minnen: Die wierpen uit de hant haer wyngaertftaf bevreeft, En braken fchierlyk af het Orgiache feeft. Selfs Liber heeft door fchrik fich in de zee gefmeten, Daer hy met moeite mseft dien overlaft vergeten. Hoewel hem Thetis heeft in haren fchoot onthaelt. Doch de geweldcnaer wiert haeft fyn fchult betaelt. Die door Saturnus Soon met blintheit wiert geflagen, En door een raflche dood geeindigt heeft fyn dagen. Dat voorbeelt fchrikt my af, foo dat ik nimmer fal, De Goden wederftaen, uit vrees van ongeval. Maer foo gy fyt een menfch, dien d'aerdryks vruchten voeden, Treedt toe, dan fal ik u na d'Acheron doen fpoeden, Waer op de brave Soon van Vorft Hippolochus, De wapens in de hant, geantwoort heeft aldus. "Waerom komt na myn naem my Diomedes vragen? Gelyk als in het bofch de boomen blaren dragen, Die hen by Somertyt verftrekken tot ^ieraet, Doch vallen af wanneer of vorft of ftorm die flaet. Maer die de Lentezon daer aen op nieuws doet waflen. Dit kan men op 't geflacht ook van de menfchen paflen. Het eene bloeit, neemt toe, vervalt, fterft eind'lyk uit, Als uit de duifternis een ander fchierlyk fpruit. Soo gy nu weten wilt door wien ik ben geboren, Ik fchaem my niet om fulks aen u te laten hooren. Aen 't eindc van 't gebiet van Argos wyt befaemt, Legt een voorname Stat thans Ephyra genaemt. Hier heerfte Sifyphus uit Eolus gefproten, Daer Glaucus, Defes Soon fyn bloet hadt uit genoten: Die
|
||||
|
S E S D E B O E K. 91
Die weder heeft geteelt een Soon Bellerophon,
Soo fchoon en dapper man als men aenfehouwen kon. Doch Koning Proetus kon, door minnenyt bewogen, Niet langer in fyn Ryk den Vremdeling gedoogen. Om dat fich aen haer Man Antea hadt beklaegt, Dat hy om wedermin de fchoone hadt gevraegt. Daer hy in tegendeel haer min hadt afgeflagen, Die fy, op hem vcrlieft, hadt felver opgedragen. De Koning feer verftoort door lichtgeloovigheit. Wiert tot de wraek vervoert, die hy hem heeft bereidt. En of hy felver niet den jongeling wouw dooden, Door 't gaftvryrecht belet, en het ontfag der Goden: Sondt hy hem met een brief na Lycia, en badt, Dat fyn Schoonbroeder hem fou ftraffen in fyn Stat: Terwyl hy hadt gefocht fyn huwlyksbedt t'onteeren. Als hy daer quam, liet hem de Koning niets ontberen, Tot die den inhoudt hadt van Proetus brief verftaen, Toen heeft hy hem belaft een monfter te verflaen: Het gcen Chimera hiet, uit geen aerts fact gefproten, Doch Goddelyke kracht was in haer lyf gegoten. Het hooft was van een Leeuw, het ligchaem van een Geit,
Waer aen een Drakeftaert hadt de Natuer bereidt. Het blies vuer uit fyn neus, fpoog vlammen uit de kaken, En niemant kon het oit, als half gefengt, genaken. Doch mits Bellerophon wel by de Goden ftont, Bracht hy aen het gedrocht een doodelyke wont. Sints met de Solymcrs heeft hy een kryg begonnen, Die vreeflyk was geweeft, doch heeft hen overwonncn: En d'Amazonen 00k. Wanneer de Koning fag, Dat d'overwinningen hem kroonden na den flag : Kon hy door defe weg niet tot fyn oogmerk komen. Dies hy bedrog en lift heeft by de hant genomen, En uit de Lyciers de braefflen uitgefocht, Daer, in een hindei'laeg, hy hem door dooden mocht. Maer als Bellerophon die alle hadt verflagen, Heeft hem die Vorft ten echt fyn Dochter opgedragen: Ma En
|
|||||
|
.
|
|||||
|
92 DEILIAS vanHOMERUS.
En tot een huwlyksfchat fyn halve Koningryk,
Om dat hy hem in deugt de Goden vondt gelyk. Het Volk van Lycien, op 't voorbeelt van hun Koning, Gaf hem ecn huis omringt met Lant en Bofch tot woning. Daer hy by die Princes drie kindren heeft geteelt: Laodamia was daer een van, 't fchoonfte beelt, Dat in de weerelt was door de Natuer gefchapen: Diewiert, door Jupiter, op haer verlieft, beflapen. En heeft hem uit haer fchoot Sarpedon voortgebracht, Die altyt heeft getoont de deugt van fyn geflacht. De Breeders fyn geweeft van die Princes, Ifander Was d'eene, en nevens hem Hippolochus was d'ander. Maer als Bellerophon de Goden hadt mishaegt, Wiert door fwaermoedigheit foodanig hy gepiaegt, Dat hy fich uit het oog der menfchen heeft begeven, En ging in een woeftyn uit hunnen omgang leven. Mars hadt fyn eenen Soon in een gevecht gedood, Terwyl Dianaes pyl fyn Dochters hert doorlchoot.. Soo dat Hippolochus maer over is gebleven, Die aen my naderhant het leven heeft gegeven. Dies ik wel feggen mach, dat men my Glaucus noemt,,
En dat de weerelt door wert myn geflacht geroemt. Waer op Tydides heeft fyn piek in d'aerdt gefteken, Met vreugde, dat hy hem aldus hadt hooren fpreken: En, naer ik heb verftaen , heeft hy tot hem gefegt, Ons Vaders oefFenden met een het gaftvryrecht. Oeneus heeft in fyn Hof Bellerophon ontfangen , Daer aen hy onderhout liet twintig dagen langen, Soo heerlyk als hy kon, en als die van hem ging, Bevefligden fy eerft hun vriendfchap onderling. Oeneus gaf aen fyn vrient een bant en gouden degen, Enlieeft van hem weerom een gouden kop gekregen : Ik liet dien t'huis, als ik my herwaerts heb gewendt, Ons Vaders vriendfchap wiert daer door aen my bekent. Mits ik den mynen noit gefien heb voor myne oogen,, Ik was een kint, als hy na Theben is getogen. |
|||||
|
K
|
|||||
|
SESDE BOEK. 93
Wy hebben wederzyds dan een getrouwen vricnt,
Waer door gy t'Argos kondt, ilc 't uwent fyn gedient. Laet ons malkanderen in het gevecht ontwyken,
En tegens anderen ons dapperheit doen blyken.
Geef my cerft uw geweer, ontfang daer voor het myn,
Op dat de Legers lien, dat wy nu vrienden fyn. Na dat dit was gefegt, fprong iedcr van fyn wagen,
En hebben hun geweer malkandren opgedragen.
Sy hebben fich omermt vernieuwend' het verbont: Wanned- Saturnus Soon meer hart aen Glaucus fondt: Die goude wapenen voor kopre heeft gegeven,
Waer voor Tydides hem feer dankbaer is gebleven. ,
Geen negen runderen was waerdig fyn geweer,
Daer dat van Glaucus was wel hondert en noch meer. Als Heftor onderwyl aen Sceaes poort gekomen,
En 't kleine heifterbofch, wiert door het Volk vernomen,
Soo liepen om hem heen de Vrouwen van de Stat, En vraegden na het lot dat Soon of Vader hadt. Die met nicuwfehierigheit haer niet heeft opgehouden j ;
Maer fondt haer tempelwaerts dat fy daer bidden fouden.. ,
Op dat het Godendom haer fmekingen ontfing,
Nadien haer boven 't booft veel ongeluk noch hing- J Daer op hy fich na't Hof van Priam heeft begeven, ^ r
't Geen op verwulffelen fesr prachtig was verheven. ',
Voor vyftig'Soonen was daer aen een fchoon verblyf,
Waer in fich 's nachts vertrok elk met fyn echte wyf. En twalef, die fich noch aen d'andere kant vertoonden,
Waer in (yn Dochters Mans met hunne Vrouwen woonden.
Hier was 't dat Hecuba haer braven Soon ontfing, Mits fy Laodice daer in befoeken ging: Die van haer Dochters meeft om fchoonheit wiert geprefert.
Na dat fy He&or hadt omhelft, en min bewefen,
Sprak fy hem aldus aen, en heeft tot hem gefegt, Waerom myn lieve Soon verlaet gy het gevecht ? Syt gy hier met uw Volk voor 't Grieks gewelt geweken?
Om Jupiter om hulp in Troijens burgt te fmeken?
M 5 WacEa
|
||||
|
94 DE ILIAS van HOMERUS.
Wacht, en verquikt uw lyf alyorens met wat wyn, Nadicn dat door den ftryt verfwakt uw krachten fyn. Neen Mocder wilt geen wyn, fprak He&or, laten brcngen, Ik ben noch in geen ftaet om dien te durven plengen, Soo lang ik niet van ftof gcfuivert ben en bloet: Ook fou daer van geen dronk verfterken myn gemoedt. Maer gy moet felfs verfelt met de voornaemfte Vrouwen, (Gelyk u Helenus laet door myn mont ontvouwen) Gaen na het heiligdom van Pallas de Godin, En nieuwc teekenen verfoeken van haer min. Een koflelyk tapyt doen voor haer voeten leggen, En haer een offerhant met plechtigheit toefeggen, Van twalef runderen, die 't jok noit heeft gedrukt, Soo d'uitkomft van de flag aen de Troijanen lukt. Bidt haer om derenis voor vrouwen en voor kindren, En dat fy wil 't gewelt van Tydeus Soon verhindren : Dat die niet naderen mach tot de Troifche wal, Mits hy ons Leger geeft veel vrees en ongeval. En ik fal onderwyl myn Broeder Paris foeken, Om fyn kleinmoedigheit tot vechten te verkloeken, En my na buiten we£r te volgen foo 't bchoort. Gaf Jupiter! dat hy was in de wieg gefmoort! Hier op wendt Hecuba na 't heiligdom haer gangen, Daer fy door Theano wiert aen de poort ontf'angen: Die Gifleus Dochter was, Antenors Gemalin, En van Minervaes kerk de hooge Priefterin. Sy ging het fchoon tapyt op Pallas knien fpreijen, Uitftortend het gebedt met rouwbeklag en fchreijen, Om tot medogentheit het Goddelyk gemoedt Te wenden, en voor ramp wier Ilium behoet. Terwyl de Koningin was befich met gebeden, Is Hector na de burgt, daer Paris was, getreden: Die daer getimmert hadt een prachtig gevelprael, Waer in toen Helena verfelde haer Gemael. Die fich daer befkh bidlt met fyn gewe^r te aenfchouwen, En fy verfchafte werk aen hare Staetjuffrouwen. A!
|
||||
|
SESDE BOEK.
|
|||||||
|
95
|
|||||||
|
Als He&or in 't vertrek fyns Broeders was gegaen,
Met een vergramt geficht fprak hy dus Paris aen. Gy neemt uw tyt wel waer om boos op 't Volk te blyven, Terwyl de Griekcn ons tot in de veften dryven . Waer wacht gy bloodaert na? en fyt gy d'oorfaek niet,
Van defcn fellen kryg, en 't volgende verdriet? Behoorde gy niet felfs 't aenvoeren onfc benden? En te verfamelen, als fy fich willen wenden. De wyven fullen u befbormen in uw Hof, Soo gy niet met my gaet verdienen nieuwen lof. MynBroeder gy bekyft, fprak Paris, my met rede, 't Is niet om dat ik ben op Troijens Volk 'tonvrede, Dat ik niet vechten wil, 't is droefheit die my quelt, De trooft van Helena heeft my geruft geftelt. Die my facht ftreelende tot vechten heeft belefen, En felver merk ik nu dat fulks het beft fal wefen. De kans der wapenen neemt wiffelyge keer. Wacht my dan, tot ik heb gekregen myn geweer. Of gaet gy felfs voor uit, ik fal u aenftonts volgcn. Doch He&or fweeg, nadien hy op hem was verbolgenn Terwyl Vrouw Helena bekoorlyk hem bewoog, Door woorden niet alleen, maer haer aenminnig oog. Wat hatelyken naem, fprak fy, lean men my geven, Dien ik niet heb verdient, door 't geen ik heb bedreven? 'k Ben een rampfalige, trouwloofe, fonder eer, En algemeene peft, at feide ik noch al meer. Ach! hadt myn Moeder my, foo ras ik was geboren, In 't diepfte van de zee medoogeloos doen fmoren! Of hadt een onweer my op het gebergt gebracht, En dat ik daer mocht fyn van hongersnoot verfmacht! Ik hadt my niet befmet met foo veel fnoode daden. Maer mits het Noodlot my die op heeft willen laden, Was ik dan maer geweeft Vrouw van een dapper Man, Die fich door het verwyt der menfehen redden kan. Doch defe heeft geen hart, en fal het nimmer krygen, De gantfche weerelt lal noit van fyn lalheit fwygen. Ey
|
|||||||
|
9S DE ILIAS van HOMERUS.
Ey Broeder ruft wat uit, gy komt moei uit den ftryt, Waer in gy u voor hem en my foo dapper quyt. Wat heeft ons Jupiter een droevig lot gegeven!
Dat onfe natnen fal, met ongeluk doen leven.
Neen Helena ik kan niet doen het geen gy fegt, Sprak He£tor, want myn hulp is noodig in 't gevecht, Maer wilt uw Man, dat hy my volgen moet, vermanen,
Op dat hy nevens my kom helpen de Troijanen.
'k Wil affcheit nemen gaen noch eerft in myn Paleis,
Van Vrouw en Soon, miflchien is't voor de laetfte reis. Wie weet of ik weerom uit defe flag fal komen,
En of my 't leven niet fal werden daer benomen.
Dit hcbbende gefegt, hy Helena verliet, Ging na fyn Hof, doch vondt Andromache daer niet. Nadien fy met haer Soon, op Voedfters arm gedragen,
Was boven op de burgt, daer fy het vechten fagen.
Hy vraegde waer fy was de Vrouwen van haer ftoet: Offy, met Hecuba, Minerva viel te voet ? Dan offy was gaen fien een van haer Breeders Vrouwen?
Hy wetende, dat fy den ftryt was gaen aenfchouwen,
Begaf fich weer te rug na d'uitgang van de Stat, Daer, wachtende op haer Man, Andromache toen Hit. Sy liep hem in 't gemoedt, heeft hem haer Soon gewefen,
Dien hy Scamandrius genoemt hadt wel voor defen:
Maer dien i\.flyanax het Troifche Volk nu hiet, Mits het fyn Vader hielt voor fteunfel van 't gebiet. Hy was fyn eenig kint, daer by foo fchoon van wefen,
Als 't glinfterend' geftarnt aen 's Hemels trans gerefen.
Terwyl hem He£tor gaf een vriendelyk geiicht, Heeft hem Andromache uit's Voedfters arm geiicht: En fprak haer Man dus aen, met tranen op haer oogen,
Werdt gy dan met uw Soon door deernis niet bewogen,
Met een onnofel kint, noch met uw Vrouw? myn Heer, Gy fult uw ondergang opoffren aen uwe eer. Hy fal een weeskint fyn, foo ras als gy fult fterven,
Ik Weduwe als men u het leven fal doen derven.
Ach!
|
||||
|
SESDE BOEK.
Ach ! mocht ik felver eerft neerdalen in het graft,
Eer dat ik door uw doodt foo fwaer fal fyn geftraft! Ik heb geen Vader meer noch. Moeder, Thebes wallen, Heeft Vorft Achilles fwaert doen in een puinhoop vallen : Na dat Eetion de Koning was gedoodt, Dien d'Overwinnaer niet heeft van geweer ontbloot, Maer heeft hem uit ontfag van fyn manhafte daden, Met fyne wapenen doen op een houtmyt laden: Waer op hy wierdt verbrant, en't droevig overfchot,
Heeft hy een graft gefticht, dat waerdig was fyn lot. De Nymphen van't gebergt omringen het met boomen. 'k Heb feven Broers gehadt, die al fyn omgekomen. Myn Moeder, die de vlam en degen hadt gefpaert, Wierdt met den and'ren buit tot flaverny bewaert. En als Achilles haer de vryheit hadt gegeven, Heeft haer Dianaes handt een pyl in 't hert gedreven. Myn liefde is nu alleen vereenigt in myn Man, Die my voor Vader, Broers, en Moeder trooflen kan. Myn Hector, heb met my, dat bidt ik, medelyden, En met uw eenig kint} ftelt u niet bloot in 't ftryden. Met wat voorfichtigheit voorkomt ons ongeval, En ftuit uw vluchtendt heir hier onder voor de wal. Op defen heuvel kunt gy het tot ftaen weer krygen: De Vyandt fou van daer licht op de mueren ftygen. Hy heeft tot driemael toe daer op fyn beft gedaen , Nadien dat defe plaets het minft kan tegenllaen. Ajax, Idomeneus, Tydidesbei de Atryden Syn met hun gantfche macht op 't bolwerk komen ftryden 't Sy dat hen defen raedt gaf eenig Wigchelaer, Of dat hen dacht, dat fy daer liepen min gevaer. Beminde Andromache, ik wordt niet min beftreden, Sprak Heclror, als gy felfs, door al die fwarigheden. Doch foo 'k hier blyven wilde, en het gevecht verliet, Wat feide 't Troyfche Volk dan van myn laf heit niet ? Voor diergelyk verwyt moet ik myne achting myden, Behalven dat myn moedt noch eerfocht folks kan lyden. N
|
||||
|
98 DE I LI AS van HOMER 01
Ik ben in het gevaer gewoon voor aen te gaen,
En Priams glory fteeds en myne ook voor te flaen.
Ik weet dat Ilium fal werden ingenomen, Dat het Troijaenfche Volk en Koning om fal komen: En dat het Griekfche heir verwoeiten fal ons Lant,
Maer defe inbeelding werkt foo niet op myn verftant :
Als dat gy vallen foudt in d'Overwinnaers handen, Die fonder deerenis u knellen (ou met banden, U voeren na fyn Lant, en in fyn huisgefin,
Doen fpinnen in 't vertrek van fyne Gemalin.
d'Onmydelyke noodt dwingt tot onwaerdigheden. Al die daer fouden fien tot handwerk u bcfteden, Een tranenvloet in 't oog, in 't hart verdriet en rouw,
Die fouden feggen fie, fie daer, dat's Hectors Vrouw:
Waer door dat meenig Griek het leven heeft verloren, Dit foudt gy dagelyks met droefheit moeten hooren. Maer 'k hoop dat ik aleer fal fyn in 't graft gebracht,
Eer dat ik hooren fal van u die jammerklacht.
En voor de Vyant fal uyt uw Paleis u trekken, En uw vernedering hoovaerdiglyk begekken , Terwyl dat hy gewelt u aendoet en elendt.
Dus eindigend* heeft hy fich tot fyn Soon gewendt:
Dien hy omhelfen wou: maer 't Jonksken wierdt verfchrokken, En heeft fyn aengeficht op 's Voedfters hals getrokken. Des Vaders harnas hadt verbacft het fchreijent kint,
En op 't helmet de pluim geflingert door de wint.
De kinderlyke vrees dcedt lagchen beide d'Oudersj Dies Hector van 't geweer ontbloote hooft en fchouders, Dat in 't onnoofel wicht de fchrik veroorfaekt hadt,
Toen heeft hy het gekuft en om den hals gevat.
En heeft, met dit gebedt, hem na de lucht verheven, 6 Jupiter, fprak hy, wilt hem uw zegen geven. Mack dat in dapperheit hy my navolgen mach,
En de Troijanen hem beminnen met ontfag.
Dat over Troijen hy als Koning mach regeren, En als hy oorlog heeft, met d'overwinning keeren. Gecft
|
||||
|
S E S D E B O E K. s
Geef hem daer krachten toe, beneffens wys beleit.
Op dat met waerheit werdt van 't Troyfche volk, gefeit: Dat hy in dapperheit fyn Vader gaet te boVen, En fyne Moeder mach haer Soon dus hooren loven. Als hy dit hadt gefegt, mits hy vertrekken wouw, Gaf hy fyn Soon we£rom in handen van fyn Vrouw. En fprak haer aldus aen, haer houdende in fyne ermen, Bedroef u niet te feer, noch wilt onmatig kermen: Princes geen Vyandt kan door liften noch gewelt My dooden, voor den dag door't Noodlot vaftgeftelt. De menfeh kan niet ontgaen, 't fy kloek of laf geboren, 't Geen de voorfienigheit heeft over hem befchoren. 't Is alles voorbefchikt, wat ons is opgeleit. Maer keer na uw Paleis tot voorge befigheit, Geef daer uw Vrouwen werk. Ik fal de faek wel rechten, En onder myn bevel de Troijers kloek doen vechten. Als hy dit had gefegt, trok hy fyn rafting aen, En is met alle fpoet na buiten weer gegaen. Andromache bedroeft is na haer hof geweken, Doch heeft na haer Gemael geduerig omgekeken. Haer tranen hebben daer de droef heit ook verbreidt, Dies He£tor levendig als doodt reeds wierdt befchreit. Want niemant heeft gedacht van al d'onftelde Vrouwen, Dat men hem fou gefont na het gevecht aenfehouwen: En hy fyn felven fou verloflen uit den noodt, Daer foo veel handen fyn gewapent tot fyn doodt. Prins Paris onderwyl is niet lang weggebleven, Soo ras hy fich met fpoet in 't harnas hadt begeven, Is hy met deftigheit getreden door de ftat, Mits hem vertrouwen gaf de rapheit die hy hadt. Gelyk een moedig paert komt uit de ftal gevlogen, Als het heeft aende krib de halfter afgetogen, Daer het de ledigheit en 't ruften moede was, Loopt na de waterftroom, of weide in't groene gras. Aldus quam van de burgt gewapent Paris pronken, Wiens rufting als de Son in d'oogen heeft geblonken. N * Hy
|
||||
|
joo DE ILIA S van HOMERUS.
Hy was toen yverig om aen den ftrydt te gaen, En vondt omtrent de poort fyn Broeder Hector ftaen. Daer van Andromache haer affcheit had genomen: En fprak hem aldus aen: ik kon niet eerder komen, Doch hoop dat gy na my niet hebt alleen gewacht, Laet ons nu met malkaer weerftaen de Griekfche macht. Myn Broeder, heeft aen hem Prins Heftor toen gefproken, Men fegt niet, dat aen u heeft dapperheit ontbroken: Maer gy werdt meenigmael door luijigheit belet, Te doen het geen gy hadt u felven voorgefet. Het moeit my, dat ik hoor de Troijers u verwyten, Dat gy door anderen het fpits fleeds af laet byten : Terwyl van defen kryg gy d'eenigfte oorfaek fyt: Maer laten wy ons nu begeven tot den ftryt. Wy moeten rechtevoort na lof en glory haken, En konnen naderhant de vriendfchap bondig maken: Soo Jupiter vergunt, dat door ons werdt bereidt, Een plechtige ofFerhant, voor hem, van dankbaerheit, En van verloffing wy den beker drinken mogen, Na dat het Griekfche heir is na hun Lant getogen, Door onfe dapperheit van defe kuft gejaegt', Dat niets als fchade en fchandt met fich van Troijen draegt. |
|||||
|
Einde van hetfefde Back,
|
|||||
|
S E V E N D E B O E K. 101
D E I L I A S
VAN
H O M E R U S.
|
||||||
|
S E r E WD E B 0 E %.
Ls He&or hadt gemaekt een eind van defe reden ,
Is hy met fier gelaet ter poorten uit getreden. Syn Broeder volgde hem> gely k een blixemfchicht, Was't vuer dat vechtensluft ontftak in hun geficht. Soo als de voordewint van moede Bootsgefellen, Door roeijen afgeflooft, de krachten komt herftellen, Die rukten tegens ftroom de riemen door de zee, Soo fcheen aen 't Troyfche heir de komft van defe twee. Straks wierdt Menefthius door Paris fwaert verflagen, Dien 't Ryk van Arna fag voorheen den fchepter dragen, Soon van Areithous. Syn wapen was een knots, Hy ftont daer mee foo pal aen *t hooft gelyk een rots . En Heclror heeft den hals van Eioneus doorfteken, De piek was tuffchen helm en harnas ingeweken i Waer op hy in fyn bloet gevallen is op 't fant. Toen wierdt Iphinoiis door Glaucus aengerant, Dien hy van achtren heeft met fyne fpeer verflagen, Terwyl hy befich was te fpringen op fyn wagen. Die voor de voeten neer van fyne paerden viel, En braekte door de wont fyne afgematte ziel. Als Pallas uit d'Olymp fag foo veel Grieken vallen , Begaf fy fich van daer, en vloog na Troijens wallen. N i Apol-t
|
||||||
|
102 DE ILIA S van HOME RUS.
Apollo, dieditfag, trok haer in het gemoedt,
Op dat de nederlaeg der Troijers wierdt verhoedt. Sy quamen onder 't loof by een van eike boomen, DacrPhebus heeft het woort, eerft fprekende, opgenomcn; En dit tot haer gefegt: wat hebt gy doch in 't fin ? Het geen u den Olymp verlaten doet, Godin? My dunkt, dat een nieuw vuer uw geeften aen komt fetten, Gy foekt niet d'overhant den Grieken te beletten? Ik weet, dat u 't verlies der Troijers weinig raekt. Maer foo het geen, dat ik verfonnen heb, u fmaekt, Soo laet ons rechtevoort een andren weg bereiden, Voordeeliger aen ons, en doen de legers fcheiden. En dus verhinderen den voortgang van den ftryt, Die weer hervat kan fyn, op een bequamer tyt. Dan fullen door uw hulp de Grieken voordeel krygen, . Tot dat fy Ilium doen in een puinhoop zygen. Nadien door machtige Godinnen werdt begeert, Dat daer het onderfte fal boven fyn gekeert. Die raet behaegt my wel, dien gy hebt voorgefchreven, Sprak Pallas, 'k heb daerom my herwaerts aen begeven. Doch, Phebus, hoe fult gy twee legers ftil doen flaen? Die woedende van toorn malkand'ren tegen gaen. Wy hoeven Hector maer, fey Phebus, t'onderrechten, Dat hy uiteifch een Griek, om tegens hem te vechten. Dan fal de dapperfte van de Pelasgers macht, Antwoorden dat hy voort in 't kampperk hem verwacht. Daer op is Helenus tot Hector toegetreden, "Wiens geeft ontdekte 't geen die Goden famen fmeden, In hun geheimen raet, en heeft tot hem gefeit, Gy fyt aen Jupiter gelyk in wys beleit: Wilt myn vermaning niet, 6 Priams Soon verfmaden, Staek het gevecht, ik fal een beter middel raden. Ga midden op het Velt van de twee legers ftaen, En daegt daer uit een Grick om tegens u te flaen. Ik ben u borg, dat men van daeg u niet fal dooden, Nadien ik heb daer op verflaen de ftem der Goden. |
||||
|
•S E V E N D E -B O E K. 103
Hy fprak, en He&or deedt 't geen hem was opgelegt,
En ftelde fich aen 't hooft der Troijers in 't gevecht, Verheugt bevelcnde den aftocht aen de benden, En Agamemnon heeft de Grieken 00k doen wenden. Minerve en Phebus fyn, om aen te flen den ftryt, Gevlogen op een eik, aen Jupiter gewydt. Verandert in de fchyn van gieren, om te letten, Op 't nakent kampgevecht, dat He&or voort ging fetten. De legers fag men fbaen van d'eene en d'and're kant, Met helmen op het hooft en fpieflen in de hant. Gelyk men Zephyrus bewegen fiet de baren, Soo fag men het geweer 00k roeren door de fcharetf-: En tufTchen iedcr heir ging Hector daer op ftaen, Hy fprak de Grieken dus en de Troijanen aen. Het laetftgemaekr verdrag, grootmoedige Soldaten, Heeft Jupiter geen ftant, om reden, grypen laten : Mits hy ons plagen wil met meerder ongeval, Tot dat de Griekfche macht fal winnen Troijens wal. Of dat die voor de Vloot door ons fal fyn verflagen. Laet nu een dappre Griek een tweeftryt met my wagen: Gy hebt'er onder u van een beproefde krachtj Die durft, tree toe, daer ik hem om te vechten wacht. Van 't werk fal Jupiter getuige en richter wefen, Die d'Overtreder fal voor fyne ftraf doen vreefen. Hoort de voorwaerden dan: indien uw Helt my doodt,
Mach hy myn wapenen wegdragen na de Vloot: Maer 't uitgetrokken lyk moet hy myn Vrienden geven, Op dat myn uitvaertsplicht in Troijen werdt bedrevcn. Indien in tegendeel ik hem quam te verflaen, Sal ik met fyn geweer in Troijen mogen gaen, 't Geen ik in 't heiligdom dan op fal laten hangen, Doch ik fal aen fyn Volk fyn ligchaem weder langen. Op dat fyn overfchot werdt in een graft geleit, Dat aen den Hellefpont met pracht (al fyn bereidt: En dat een reifiger, die daer voorby fal varen, Dit fiende feggen mach, na meenigte van jaren, Daet
|
||||
|
104 DEILIAS van HOMER US.
Daer ttaet het marm're graft van dien ftrydbaren Helt, Die in een tweegevecht door He&or is gevelt. Soo fill van eeuw tot eeuw myn glory blyven levcn.
De Grieken fyn daer op ftilfwygende geblevcn,
Verwondert over 't geen dat He£tor hadt gefegt, En hebben fich gefchaemt te weig'ren het gevecht: Maer dorften evenwel d'uitdaging niet ontfangen.
Als Menelaus fag, dat elk het hooft liet hangen,
Verhief hy fich bedroeft, en deedt hen dit verwyt, 6 Goden! moet ik fien dat gy maer fnorkers fyt! En in de placts dat ik hier Helden foude aenfchouwen,
Vertoonen fich aen my niets als vervaerde Vrouwen.
6 Grieken! kan het fyn dat niemant heeft het hart, t'Aenvaerden het gevecht, daer Heftor ons toe tart! Schandvlekken van uw Lant, ach gaven doch de Goden!
Dat gy waerdt afch en ftof, die u nu houdt als dooden.
Doch ik, nadien de vrees uw bloet bevroren heeft, Sal toonen dat de deugt noch in myn boefem leeft. Ik wapen my, en fal de kans met Heclror wagen,
Mits d'overwinning ftaet aen 't Godendoms behagen.
Hy hadt, dus eindigend', fich in gevaer gefet, Was door de Koningen fyn opfet niet belet. Want Agamemnon heeft hem by dc hant genomen.
En fprak, wat dwaesheit is in uw verftant gekomen!
Myn Broeder, matigt doch uw fpyt en raferny, Vecht niet met fulken Helt, die fterker is als gy. Waer voor Achilles felfs voor defen placht te vreefen:
Keer weder na den port, dien u is aengewefen.
Laet kiefen door het heir een man uit hun getal, Die onverfchrikt het hooft aen Hector bieden fal. Wanneer hy fich voor dien kan in 't gevaer bewaren,
Sal, na den arbeit haeft, fyn vechtensluft bedaren.
Daer Menelaus op, door 's Broeders raet geraekt, Liet fich ontwapenen, en heeft den ftryt geftaekt. De wyfe Neftor heeft fich derwaerts toen begeven,
En heeft gefegt, na dat hy had de ftem verheven:
6 Go-
|
||||
|
S E V E N D E B O E K. iof
6 Goden.' wat verdriet komt over Griekenlant!
Wat fmert fal niet ontftaen in Peleus fier verftant! Als door de vlugge Faem hy ondcrrecht fal wefen, Dat He6tors naem alleen doet al de Grieken vreefen. Hy die noch aen fyn Volk veel fterkte blyken laet, Ook veel welfprekentheit en wysheit in den raet. En die, voor ons vertrek, de namen my quam vragen, En herkomft van die geen die 't leven gingen wagen. Dit fal hem wenfchen doen, om fynen laetften dag, Op dat hy defe fchand niet overleven mag. Ach! waerom heb ik niet myn jeugt en jonge jarcn! Als toen de Pyliers voorheen in Oorlog waren, Met het Arcadis Volk. Wy ftreden aen den vloet Van Celadon, wiens boort vaek wiert geverft met bloet. Daer Ereuthalion d'Arcaders hceft geboden, En ftaende aen 't hooft van 't heir gelyk was aen de Goden. In Are'ithous geweer verfcheen hy trots: Die voerde in het gevecht niet anders als een knots. Dies hy knotsdrager wiert door ieder een geheten, Daer hy veel Vyanden mee heeft om ver gefmeten. Verradelyk heeft hem Lycurgus neergevelt, Eer dat hy, in een weg, fich hadt te wcer geftelt, En nam de wapenen door Mavors hem gegeven: Maer fchonk, als d'ouderdom fyn krachten hadt verdreven, Die Ereuthalion, doenmaelsfyn wapenknecht, Die, daer hoovaerdig op, braveerde in het gevecht. Hoe jong ik was, ik kon fyn ftoffen niet verdragen : De fchaemt en fpyt heeft my den fnorker uit doen dagen: Schoon dat hy in 't begin myn jonkheit hadt veracht, 'k Heb, door Minervas hulp, hem echter omgebracht. Hadt ik de krachten noch van myn voorgaende leven, Men foude my dan haefr. fien Heclror tegenftreven. En onder d'Overftens die Griekclant ons geeft, Is niemant, die daer toe fich aengeboden heeft! 't Verwyt van Neftor hadt vermogen op de Helden, Dies negen onder hen fich aen fyn komen melden. O Selfs
|
||||
|
106 DE ILIAS van HOMER US.
Selfs Agamemnon ftont met yver na defeeer,
Dien Diomedes volgde aenbiedend' fyn geweer. d'Ajaxen toonden ook dat fy na glory trachten,
Idomeneus, gelyk Ulyfles bleef niet wachten,
Meriones, dien men by Mars gelyken kon, Thoas, Euripylus,, de Soon van Evemon, Elk van hen heeft veribcht met Priams Soon te vechten,
Maer Neftor heeft gefegt, laet fulks het lot beflechten.
Wegnemende daer door van voorbeurt het gefchil: De Heldcn voegden fich eenparig na fyn wil: En gaven tot dat werk elk eenbytonder teeken,
Dat in Atrides helm wiert blindeling gefteken.
De ben den die met forg daer hebben op gelet, Verhieven hemelwaerts hun Item tot dit gebedt; Wilt Goden Ajax ons of Tydeus Soon verleenen,
Of, feidenfy, verkieft den Koning van Mycenen .
Terwyl dat hun verfoek wiert hemelwaerts gevoert, Heeft Neftor in 't helmet de Ioten omgeroert. En Telamonius is't lot te beurt gevallen,
Dien, eer men trok, het heir hadt meeft gewenft van alien.
Wanneer door ecn Heraut aen Ajax was beftelt, Syn teeken, fmcet hy 't neer met groote vreugde op 't Velt. Myn Vrienden, riep hy uit, wat heb ik vergenoegen!
Dat my het lot defe eer gelieft heeft toe te voegen.
Myn wenfehen fyn dat ik fal krygen d'overhant, En Hector, door myn ftael neervallen doen in 't fant. Terwyl dat ik met haeft in 't wapen my fal fteken,
Soo moet van uwe kant gy Jupiter gaen fmeken,
Hem biddende dat hy myn arm verfterken wil: Doch laet de Troijers fulks niet hooren, doet het ftil. Wat heb ik ftil gefegt ? uw Item mach fyn verheven.
Soo gy dat liever doet; geen menfeh kan my doen beven.
Daer is geen fterveling, waer voor ik ben vervaert,*- Hoe fterk dat hy mach fyn, hoe kloek en loos van aert. In Salamina wiert myn kintsheit onderwefen,
Door die 'k ben.opgevoedt, dat ik moeft dapper wefen.
|
||||
|
5EVENDE BOEK, 107
Het Leger badt daer op, enfei, Saturnus Soon,
Gy die met heerlykheit en glans fit op uw thioon, Die d'overwinning geeft aen dien gy gunt uw zegen, Verleen ons, dat die mach door Ajax fyn verkregen. Soo gy dat niet wilt doen, mits gy meer Heftor mint, Ten minften maekt dat hy niet Ajax overwint. Laet onverfchillig fyn het voordeel tuffchen beiden, Op dat fy uit den ftryt met glory mogen fcheiden. Daer op tradt Ajax voort in 't glinfterend geweer, En droeg in d'eene hant een fcharpgeflepen fpeer, Syn grooten beukelaer, door d'andere gedragen, Hadt Tychius gemaekt braef werkbaes, in die dagen, Die feven huiden hadt met koper overdekt. Dat de verwondering der weerelt hadt verwekt. De Grieken fagen hem met vreugt te voorfchyn komen, Syn vreefchelyk gelaet deedt de Troijanen ichroomen. Selfs He&or wiert ontroert, en in den geeft vertfaegt, En 't was hem leet dat hy hadt iemant uitgedaegt. Soo ras als tot malkaer de Helden fyn getreden, Sprak Ajax Hector aen, en voerde defe reden: 6 He£fcor, gy die hebt verlangt na dit gevecht, Suit tot uw ongeluk haeft werden onderrecht, Wat dappre mannen fyn ons over noch gebleven, Na dat Achilles fich heeft op fyn Vloot begeven. Die 't hart hadt van een leeuw, dien gy vaek hebt gevreeft,
Eer Atreus Soon en hy fyn Vyanden geweeft. Veel fynder onder ons die willen u bevechten, Begin dan, en laet fien wat kan uw arm verrechten. 6 Soon van Telamon, fprak Heftor, 'k ben geen kint, Het geen fich afgefchrikt door dreigementen vindt. Ik ben in het geweer van jongs af opgetogen, Sins heb ik noit gehadt dan moort en bloet voor oogen. Wat flag van wapenen dat ik heb aengevaert, Myn Vyand wykt, of ik te voet vecht of te paert. Mars heeft my met vermaek vaek ftryden fien van boven. Ik moet uw dapperheit en eerfucht echter loveh: O 2 Dock
|
||||
|
io8 DEILIASvanHOMERUS.
Dochfoek, geen voordeel nu, hoe kloek en fier gy fyt,
Mits ik niet Helen wil den zegen van den ftryt. Maer nu fie toe: daer op heeft hy fyn fpies gedreven, In Ajax fchilt, die daer is in gehecht gebleven : . Mits die gedrongen was al door de fefde huit, En voor de fevende is de punt daer van geftuit. Als Ajax het gevvicht van Hectors handen voelde, Schooc hy fyn fpeer op hem, waer op hy woedend doelde, Die door fyn beukelaer, en blinkent Harnas vloog Tot op den wapenrok, wanneer fich Hedtor boog. De fcherpte van het ftael hadt hem gewis doorfteken, Soo, door een draei van 't lyf, hy het niet was ontwekcn. Als ieder uit fyn fchilt de piek getrokken hadt, Wiert door de Helden fel het tweegevecht hervat. Sy vielen op malkaer, alsleeuwen, die verbolgen, Op bloet verhit een proi, uit hongersnoot, vervolgen. Dies He£tor fchoot fyn fpies op Ajax andermael, Doch 't koper van fyn fchilt weerftont aen 't fcherpe ftael. Soo dat daer door de punt wiert van het bout gebroken: En Ajax heeft terwyl door Hectors hals geftoken, Hoewel't flechts was door 'tvel, vernam men echter bloet,
Het geen, als't Hector fag, hem maekte foo verwoetj Dat hy een fwaren fteen heeft van de gront verheven, En op den beukelaer fvns Vyants aengedreven: Die niet befweken is, nochviel, door het gewicht.
Maer van een meulefteen een ftuk heeft opgelicht, En fwaeide 't over 't hoofc in d'eene van fyn handen, Waer mee hy op fyn beurt is Hector aen gaen randen. Die het ontfangen heeft in 't midden van fyn fchilt, Het geen gebroken wiert na dat het hadt getrilt. Hy ftorte neer mits hy gequetft was aen de beenen: Apollo hief hem op, en quam hem hulp rerleencn. Toen fyn van wederfy de fwaerden uit geraekt, Doch door Herauten ftem wiert het gevecht geftaekt. Terwyl Talthibius en Ideus quamen fcheiden, Eer d'een of d'ander Helt noch in het voetfant leidcn. Elk
|
||||
|
SEVENDE BOEK. J09
Elk flak fyn fchepter op, als Tolk van 't Godcndom,
Die van het Griekfche heir, en dees' van Iliom, Ideus een wys Heraut, in faken feer bedreven, Sprak tot hen, na dat hy hadt fyne flem verheven: En fei, myn kinderen, het blykt dat niemant wint, Nadien dat Jupiter u alle bei bemint. Gy hebt u\v dapperhcit genoeg aen ons bewefen: De nacht komt, die Godin moet gy gehoorfaem wefen. De Soon van Telamon heeft daer op dit gefegt, Beveel aen He<5tor fulks, d'uitdager van 't gevecht. Ik volg fyn voorbeelt na, foo hy u*ch laet gefeggen, En fal beneffens hem de wapens nederleggen. Daer Hector Ajax op antwoorde tot befcheit, De Goden geven u met krachten wys beleit. Gy fyt de dapperfte van al de Griekfche Helden: Het geen de Faem van u, kan fonder twyffel, melden. Laet ons dan eindigen den tweeftryt defen dag, Wy kunnen naderhant hervatten we£r den flag: En vechten tot dat ons de Goden komcnfcheiden, En d'overwinning kryg de kloekfte van ons beiden. De Nachtgodin vervult van Phebus nu de plaets, Verheug dan door uw komft uw Vrienden en uw Maets. En ik fal na 't Paleis van Priamus weer treden, Wechnemende den angft die voor my is geleden. Wanneer de Troijers my fien komen fris weerom , Sal ieder een daer voor bedanken 't Godendom. Doch laet ons echter niet na onfe Vrienden keeren, Eer dat wy een gefchenk malkanderen vereeren. Op dat ons beider Volk mach feggen 't onfer eer, Sie daer twee Vyanden neerleggen het geweeV: Die toen fy tegen een gelyk als leeuwen vochten,, Door alle middelen malkaer te dooden fochten. Nu blyft'er in 't gefchil geen ander onderfcheit, Al wie dat toonen fal meer edelmoedigheit. Dit feggend' gaf hy hem fyn koftelyken degen, En hceft een purpren riem weer in de plaets gekregen, O 5 Vlen
|
||||
|
no DE ILIAS van HOMER US.
Dien Telamonius aen He£tor heeft vereert:
En dus is na fyn Volk elk we^r te rug gekcert. De Soon van Priamus ging de Troijanen vinden, Die gaven teekenen hoe feer fy hem beminden. Sy hebben hem verheugt in Ilium gelcidt, Om dat hy ■ Ajax hadt weerftaen met dapperheit. Tot noch toe hadden fy getwyffelt aen iyn leven, L7it vrees dat Ajax ftael fou hebben hem doen fneven. Die fich ook na de kant der Grieken heeft gewendt, En zegepralend' tradt in Agamemnons tent. De Koning offerde, hem fiende, aen 't hooft der Goden, Een flier vyf jaren out, en heeft daer by geboden, Dat men vervaerdigen foude alles tot een feeft, Daer 't befte van het runt is Ajax deel geweeft. Na dat door d'overvloet den honger was verdreven, Heeft Neftor kloek en vroet weer nieuwen raet gegeven, Waer door gebleken is fyn wysheit en verftant. Atriden hoort, fprak hy, en Helden uit ons Lant: Wy hebben defen dag verloren veel Soldaten, Die, aen Scamanders vloet, Mars heeft ombrengen laten. Houdt morgen 't Leger in, op dat men halen mach, De lyken van ons Volk gefneuvclt in den flag. 't Is redelyk dat wy die plechtig doen verbranden Wat ver van onfe Vloot, op afgelegen ftranden. Op dat hun dierbare afch, aen iedcr eens geflachr, Als men van hier vertrekt, in buffen fy gebraeht. Men moet een eenig graft voor al die Helden ftichten : En dan een fterke muer rondom ons Leger richten, Met torens wel voorfien, waer op men houdt de wacht,
En maken daerom he£n een wyde en diepe gracht. Doch meer als eene poort moet daer in open blyven, Soo ruim, dat wy daer door de wagens konnen dryven. Dit fal aen onfe Vloot verftrekken tot een wal, En maken dat men ons niet overvallen fal. Door al de Vorften wiert die voorftel aengenomen. De Troijers onderwyl fyn in den raet gekomen, |
||||
|
SEVENDE BOEK.
Die by raalkandren fyn in Priams Hof gegaen,
Daer groote oneenigheit is tuffchen hen ontitaen. De wyfe Antenor focht dit mifverftant te weren. En de vergadering tot cendrach't te doen keeren: Dies is hy opgeftaen, en bracht defe aenfpraek voort:
Troijers, Dardaniers, en Bontgenoten hoort: Uvv welvaert is in 't geen, ik feggen fal, gelegen, Ik heb het in den fin door 't Godendom gekregen. Bcraedt u langer niet, geeft Helena weerom, Met al het goet daer fy op Paris Vloot mee klom. Wy hebben ongelyk, en moeten ons niet vleijen, Nadien wy d'eerlte fyn uit het verbont gefcheijen: Het geen befworen was, door ons, gelyk gy weet, Derhalven vechten wy dan tegen trouw en eet., Door die trouwloosheit fal de Hemel fyn verbolgen, Indien gy niet begeert myn goeden raet te volgen. Hy fat weer neer, als hy dit uitgefproken hadt, Maer Paris heeft het woort vol gramfchap opgevat: Hy fag Antenor aen met grimmigheit in de oogen, Waer aen men merken kon hoe feer hy was bewogen. En heeft tot hem gefegt, Antenor, defe raet, Is my niet aengenaem, dien gy daer hooren laet. En meent gy waerlyk 't geen van u is voorgedragen, Dan hebben in 't verftant de Goden u geflagen. Troijanen hoort het geen wat ik heb in myn fin, Wat ook gebeuren mag, 'k hou myne Gemalin: Den rykdom die 'k van haer tot Argos heb ontfangen, Wil ik, met meer daer by, d'Atriden overiangen, En verder weiger ik Antenors laf befcheit. Toen fweeg hy en fat neer, als hy dit hadt gefeit. Daer op is Priamus de Koning opgerefen, Wiens wysheit neffens die der Goden wiert geprefen, En fprak tot onderricht dus de Vergaring aen. Laet ieder na fyn poft, door fpys verquikt, weer gaen Gelyk hy is gewoon, en goede wacht daer houden, Op dat de Vyariden ons niet verraflenfouden. |
||||
|
112 DE ILIAS van HOMERU&
En morgen als de Son verdrevcn heeft den nacht, Moet Paris votfrftel fyn d'Atriden aengebracht: Dat Ideus myn Heraut aen hen moec overdragen, •,
En in de felfde tyt een wapenfchorfing vragen.
Tot dat van wederfy de dooden fyn verbrandt, Waer na men weir 't geweer fal vatten in de hant, En vechten eindelyk, tot men fal weten kunnen,
Aen wien dat Jupiter wil d'overwinning gunnen.
Die lafl wiert achtervolgt. Als Ideus hadt gehoor, In Agamemnons tent, floeg hy d'aenbieding voor. Tydides heeft getoont, terwyl de Vorften fwegen,"
Dat hy was tot verdrag met Paris ongenegen :
Al hadt die Helena, fprak hy, weerom belooft, Mits de verdelging nu hangt Troijen boven 't hooft. Dat ieder, fchoon hy niet voorfienig is, kanmerken,
Soo dat het Griekfche heir fyn wraek haeft uit fal werken.
De Princen prefen 't geen Tydides hadt gefegt, En Agamemnon heeft fyn meining uitgelegt: Gyhoort, wat antwoort u, fprak hy, de Grieken geven,
En 't wert door myne ftem, Heraut, ook onderfchreven.
Maer wat de dooden raekt, dat fla 'k aen u niet af-, Selfs de Godtvruchtigheit begeert voor hen een graf. Laet de mineedigen de Donderaer dan wreken.
En hy heeft na de lucht fyn fchepter opgefteken.
Voort fweeg hy naer dat hy dit uitgefproken hadt, En Ideus is daer op geweken na de Stat. Alwaer de Troijers noch in 't Hof vergadert waren,
Nieuwfchierig na het geen aen Ideus was ervaren.
Die fyn verrichting hen toen open heeft gelegt, En 't antwoort dat hem was door Atreus Soon gefegt. De Legers in die tyt fyn fichgereet gaen maken,
Ora ter begraeffenis de dooden te doen raken :
Die men arhalen Het, en kapte daer toe hout, Het geen van nooden was tot my ten, in het wout. Soo ras de morgeftont hadt't eerfte licbt ontfangen, Was 't een en 't ander heir door d'eige forg bevangen:
Op
|
||||
|
SEVENDE BOEK.
|
|||||
|
Op 't flagvelt vinden fy fich onder een gemengt,
Daer iegclyk van daen fyn cigen dooden brengt, En op de wagens draegt: die waren foo ontleken, Dat fy niet fyn gekent, als ergens aen een teeken, Voor dat men ftof en bloet daer van gewaffen hadt, Waer mee het aengeficht der lyken was befpat. Elk die fyn Vrienden vindt, bedouwt die met fyn tranen: Maer Priamus verbiedt het wecnen der Troijanen. Dies fy ftilfwygende volbrengen defe plicht, Wat droeiheit dat in hen hadt het verlies gefticht. En als het lykvuer hadt verbrant hun doode Vrinden, Syn fy in Ilium hun makkers weer gaen vinden. Dat door de Grieken ook met droefheit wiert gedaen,
Die fuchtende te rug na 't Leger fyn gegaen. In defe befigheit is dag en nacht verloopen: En eer Aurora deedt dc poort van 't Ooften open, Verfcheen het Arbeidsvolk, by 't lykvuers overfchot,
In d'affche neergeftort, nakomend' het gebodt. Hun laft was om een graft te bouwen voor die Helden, Dat hun gedachtenis foude aen den nafaet melden: En 't Leger boven dien te dekken met een muer, Voor aenval, en de Vloot voor het Troijaenfche vuer. Sy vielen dan aen 't werk, dat fpoedig wiert verheven, Na 't voorfchrift en beftek aen hen daer toe gegeven. De Goden fagen aen, gefeten in een kring, De voortgang en de vlyt met veel verwondering. Aen vvien fyn ongenucht Neptuin heeft voorgedragen: En fei, wat menfeh fal ons om raet meer komen vragen, En onfe Orakelen verfoeken naderhant? Siet gy dat metfelwerk, dat men nu bouwt op 't ftrant? Waer door de Grieken gaen hun Legerplaets bevryden j Men heeft ons niet gevraegt, of wy fulks willen lyden : En fal verbreiden d'eer van 't geen hier wert gefticht, Soo ver als Phebus fendt de ftralen van fyn licht. |
|||||
|
ii4 DE ILIAS van HOMER US.
De mueren die voorhein ik ert Apollo bouwden,
Om Troijen, fal men nu niet meer in waerde houden. Als Jupiter den nyt hadt van Neptuin gehoort, Antwoorde hy hera dit: nadien hy was verftoort : Is 't mooglyk dat een Godt die heeft de macht verkregen, Dat hy door fyn gewelt het aertryk kanbewegen, De vrees van fyn gemoedt door woorden blyken laet! Dat Goden fou misftaen van een geringer ftaet. Uw glory lydt geen laft, uwe eer fal eeuwig dueren, Bedaer, ik trek myn hant van de opgerechte mueren. Soo ras de Griekfche macht de Troifche kuft verlaet, Verdelg tot aen den gront dat voorwerp van uw haet. Laet de geheugchenis daer van niet over blyven, Doe heuvelen van fant dan op den grontflag dryven. Terwyl de Goden dit verhandelden met een, Sag men dat van de lucht de Sonnekar verdween. Als't werk voltrokken was, begaven fich de benden, Tot vreugde, en ieder ging tot goedc gier fich wenden. Daer wierden runderen voor elke tent geflacht, En door Vorft. Euncus Vloot wiert wyn in 't heir gebracht. Die tot dien einde daer van Lemnos was gevaren, Daer in voor Atreus Soons wel duifent maten waren, 't Geen door dien milden Vorft aen hen gefchonken was.
Die voorraet, toen ter tyt, quam 't Leger wel te pas: Dat na de Vloot met ftael of koper is geloopen, Met huiden of met vee, om wyn daer voor te koopen. Door eenigen fyn daer hun flaven voor, verpaft: Toen heeft het Griekfche heir den gantfchen nacht gebraft. De Troijers insgelyk begaven fich tot vreugde: Doch onderwyl fich elk in gaftery verheugde, Bereide Jupiter voor hen weer nieuw verdriet, Die door een blixemftrael fyn gramfchap blyken liet. Daer meenig donderflag hy op heeft laten volgen, Dat de gemoederen gemaekt heeft feer verbolgen: |
||||
|
S E V E N D E B O E K.
En op dat dcfe'Godt weerom verfoent mocht fyn,
Soo plengdcn fy op d'aerd den voorloop van den wyn, En geen van alien hecft den bekcr uitgedronken, Eer hy wat druppels hadt aen Jupiter gefchonken. Door arbeit afgemat, kreeg elk tot flapen luft, En om verquikt te fyn begaf fich tot de ruft. |
|||||||||||
|
»M
|
|||||||||||
|
Einde vm hetfevende Ssek.
|
|||||||||||
|
D E
|
|||||||||||
|
P a
|
|||||||||||
|
n6 DE ILIA'S van HOMERUS.
D E I L I A S
■
VAN
H O M E R U S.
|
||||||
|
«J C HT S T E 'B 0 E K-
Oo ras Auroras glans quam op het aertryk dalcn,
Heeft Jupiter by een de Goden laten halen. (fet, Elk heeft, rondom den throon, fich op fyn plaets ge- En, fwygende uit ontfag, op't geen hy fprak, gelet. Dies ving hy aldus aen: gy Goden en Godinnen, Dat niemant fich verftout, te fmeden in de finnen, Het geen verhindren kan myn wil en myn befluit, Of waer door van myn lafr. de voortgank wert gefluit. Dat elk fich onderwerp het geen ik fal gebieden, Op dat, het geen ik heb befloten, mach gefchieden. 'k Verbiede u, dat gy niet fult na beneden gaen, Om Grieken in den noot of Troijers by te ftaen. Ik fal hem, die 't beftact doen voor myn ongunft fchroomen. En hy fal niet foo licht op den Olymp weer komen, Eer hy verdragen heeft verdriet en overlafl, Die d'eigenfchap en d'eer van 't Godendom niet pafl. Of ik fal na den gront van Tartarus hem fenden, Een vreefchelyke kolk vol kommer en elenden: En geven die fpelonk hem tot gcvangenis, Die dieper onder d'aerde als Plutos woning is. En dan fal, door fyn ftraf, aen d'overtreder blyken, Dat moeten voor myn macht al d'andre Goden wyken. En
|
||||||
|
ACHTSTE B O E K.
En op dat gy de proef daer van ontfangen fbudt,
Hangt van de Hemels trans een ketting af van gout: Befoekt of gy met een dien kunt na d'aerde halcn, En my gefamentlyk van boven neer doen dalen, Daer ik oplichten fal, wanneer het my behaegt, U, neffens d'Ocean, en d'aerde die u dracgt. En foo 'k daer van een end wilde aen d'Olympus binden, Sou fich, dus opgelicht, Natuer in onmacht vinden. Het Godendom verbaeft fweeg op dit dreigement, Minerve op 't laetft heeft fich tot Jupiter gewendt: Enfei, grootmogend Godt, eenieder moet gelooven, Dat uw gevreefde kracht gaet d'onfe ver te boven. Wie kan die wederftaen ? wy hebben niet te min, Der Grieken ongeluk geduerig in den fin. En kunnen uit ons hert niet bannen 't medelyden, Als wy hen foo veel Volk verliefen fien in 't ftryden : Wy fullen ons niet meer vermengen in 't gevecht, Terwyl gy het verbied, door 't geen gy hebt gefegt. Maer fullen goeden raet de Grieken echter geven, Die tot behoudenis fal ftrekken van hun leven. Aen Jupiter beviel, Minervas vryigheit, Soo dat al lagchende hy tot haer heeft gefeit: Myn Dochter fyt geruft, gy kunt my niet mishagen, 'k Sal altyt over u 't hert van een Vader dragen. Als hy geeindigt hadt met hen dit onderhout, Spant hy fyn paerden in, die flikkerden van gout, Dat in de manen blonk, nam in de hant de toomen, En als hy wapentuig hadt op het lyf genomen, Sloeg hy fyn paerden voort, die vlogen als de wint,
Dies in een ogenblik hy fich op Ida vindt. Hy hadt by Gargarum een Tempel, die fteeds rookte Van wierook, die het Volk op fyn Autaren ftookte. Ontfloeg hier uit het touw fyn paerden, en fat neer, Op 't hoogfle van den berg, vol Majefteit en eer. Van daer heeft Jupiter fyn oogen laten vallen, Eerft op de Griekfche Vloot, toen op de Troifche wallen. P 3
|
||||
|
nSr D E ILIAS van HOMERUS.
Het Griekfche heir foo ras het wat gegeten hadt,
Heeft ieder in fyn tent de wapens opgevat.
De Troijers hebben ook hun krygsgeweer genomen, En hadden grooten luft om aen den ftryt te komen: Hoewel fy niet foo fterk als d'andren fyn geweeft,
Maer waren voor hun Vrouw en Kinderen bevreeft.
Men opende de' poort, waer door de ftrydbre benden, Sich in goede ordening voort na den Vyant wenden. Soo ras de Legers ftaen in tegenwoordigheit,
Wiert hen door de bafuin het ftormen aengefeit.
Toen trokken fy verwoet hun tegenftanders tegen, Men fag van alle kant de helden fich bewegen. De lancen fyn gevelt, fchilt tegen beukelaer,
En helmet tegen helm aenranden fy malkaer.
De Sterkte en Dapperheit als richters 't vonnis geven, Aen Mavors kinderen, van fterven of van leven. De winnaers, of het Volk dat neervalt in het fant,
Doen fchatren door gefchreeuw het bygelegen flrant,
Het aerdryk fwemt in 't bloet der dooden en gewonden, Waer van men groot getal heeft wederfyds gevonden. Tot dat d'opgaende Son hoog aen den Hemel quam.
Toen was 't dat Jupiter fyn goude fchalen nam.
In d'eene heeft het lot der Grieken dood gelegen, In d'andre lei hy daer dat van de Troijers tegen: En als hy tegen een dc beiden loten woeg,
Bevondt hy dat het lot der Grieken over droeg.
Soo dat het door 't gewicht na d'aerde is neergezegen, En het Troijaenfche lot is hemelwaerts geftegen. Waer na Saturnus Soon fyn donder hooren liet,
Tcrwyl op 't Griekfche heir hy fynen blixem fchiet.
Dat wiert daer doorverfchrikt, en is van een geweken, Als 't fag dat vuer en vlam den Hemel hadt ontfteken, En dat fich Jupiter hun Vyant hadt verklaert.
Selfs wiert Idomeneus en Atreus Soon vervaert:
d'Ajaxen hebben ook fich op de vlucht begeven, En Ncftor, tegens dank, is daer allcengebleven, Om
|
|||||
|
/
|
|||||
|
ACHTSTE B O B K. i,9
t)m dat fyn paert aen 't hooft door Paris was gewondt,
Een toeval daer 't gefpan fich door belemmert vondt.
Terwyl hy befich was de ftrengen af te fnydcn, Quam Heclor, dien elk week, den ouden Man beftryden. Hy fou daer zekerlyk geraekt fyn aen fyn dood,
Soo Diomedes hem niet hadt gefien innoot.
En dat hy het gevaer moeft met de dood bekoopen ; Dies hy UlyMes riep, enfei, waer wilt gy loopen ? Vreeft gy niet dat men u van achtren quetfen fal?
Hou ftant, redt Neftor eerft, met my, uit ongeval.
Wat fchant voor u, foo gy dien gryfaert laet vermoorden! Maer hy heeft niet verftaen, door vrees gejaegt, die woorden, En vluchte tot dat hy geraekt is op de Vloot.
Doch Diomedes deedt het geen hem d'eer geboodt:
Al bleef hy maer alleen, hy Hep by Neftors wagen, En heeft hem dit bericht kloekmoedig voorgedragen: Terwyl uw fchiltknaep fwak, gy out van dagen fyt,
En uw gefpan vermoeit, een jongen Vyant mydt.
Wilt in myn Legerkoets, 6 Neftor overkomen. 'k Heb van Eneas laetft die paerden afgenomen: Sie hoe wel afgericht fy fyn, en hoe gefwint,
Sy loopen overweg foo vaerdig als de wint.
Terwyl de voerman fal uw kar na 't Leger mennen, Laet met gemeene macht ons Heclor tegen rennen: Die aenftonts voelen fal de kracht en het gewicht,
Van Diomedes arm, en fcherpte van fyn fchicht.
Vorft Neftor nam dit aen, en Het daer op aenvaerden, De brave Eurymedon en Sthenelus fyn paerden. Klom op Tydides kar, en reedt op He&or aen,
De teugels in de hant, die trots voor hen bleef ftaen.
Als Diomedes fag dat Heftor aen quam ryden, Schoot hy op hem fyn fchicht, die Heftor quam te mydenj Waer door Eniopeus fyn fchiltknaep wiert gewondt,
Die dood, met groot geraes, viel neder op den gront.
Syn paerden fteigerden, en fyn te rug geweken. Maer He&or heeft getracht fyn fchiltknaeps dood te wreken: Vondt
|
||||
|
no DE ILIAS van HOMERUS.
Vondt Archeptolemus dien hy tot voerman nam,
En die daer toe by hem op 't Legerrytuig quam. Tydides, aengevoert door Neftor, heeft geleken, Aen Mavors felfs, en is ook niet-te rug geweken. Men hadt toen haeft gefien een fchrikkelyk gevecht, Soo niets was in de weg door Jupiter gclegt. Die, dit aenfchouwende, fondt felledonderllagen, En fchoot een blixemftrael op Diomedes wagen, Het geen neervallen deedt de paerden in het fant. En Neftor, liet den toom ontglippen uit fyn hant. Die fei verbaeft, laet ons Tydides, hier niet blyven, Maer flaet uw paerden voort, en wilt die elders dryven. Hebt gy noch niet gefien, dat Jupiter ons dreigt, En dat hy met fyn hulp na Hectors fyde neigt ? Aen wien hy rechtevoort wil d'overwinning gunnen, Die hy, op onfe beurt, fal weer verleenen kunnen. Wat Helt kan wederftaen aen fyn befloten raet j Die aller menfchen macht in kracht te boven gaet. Gyhebtgelyk, fprak weer Tydides, maer mynfinnen, Kan ik om fulks te doen, mynVrient, niet overwinnen: De naem van vlucht alleen geeft fchrik aen myn verftant. Hoe! Hector fou fich dan beroemen in fyn Lant, Dat door hem op de vlucht Tydides is gedieven? Eer fwelg my d'aertgront in, eer ik befwalk myn leven! De wyfe Neftor fprak, wat hebt gy daer gefegtj Schoon u die laftervlek hadt Hector opgelegt, Mcent gy dat fulks het Volk van Troijen fou gelooven? En of hy focht uw eer door leugens te verdooven, De Weuwen van die geen, die gy hebt neergevelt, Getuigen 't tegendeel. Als hy dit hadt gemeldt, Heeft hy, foo fnel hy kon, de paerden voort geftooten! Terwyl van alle kant wierdt fterk na hem gefchoten, Door Hecior en fyn Volk, foo dat het Sonnelicht, Verduiftert is geweeft, door meenig pyl en fchicht. Toen riep hem Hector na, wat fal men van u feggen, Tydides, dat gy nu het laet foo leclyk leggen? De
|
||||
|
ACHTSTE BOEK. i
De Grieken hidden u voor een manhaftlg Helt,
Sy hadden al hun hoop op uwen arm geftelt. Aen u wiert de eerfte plaets in feeften aengewefen, Men fchonk u kroes vol wyn, van die meeft wiert geprefen, Gy kreegt het befte deel aen tafel van hct mael. Wat fal men rechtevoort veranderen van tael! Geen Vrouw kan meer als gy noch jonge Dochter vrefen, Die voor haer fchaduw fyn gewoon vervaert te wefen. 'k Sie wel dat gy niet wit beklimmen onfen wal, Den degen in de hant, na dat ik vluchten fal: Gy fult de toorens niet van Ilium verbranden, Noch Vrouwen uit de Stat wegvoeren na uw Landen. De vege ftont genaekt, dat gy fult door myn hant, Uw leven eindigen neervallend' dood in 't fant. Het fpeet Tydides feer, fyn naem te hooren fchenden •■, Hy twyffelde of hy niet fyn paerden om fou wenden, En vangen weder aen met Heftor het gevecht: Driemalen, by fich felfs , heeft hy fulks overlegt. Driemael heeft Jupiter te donderen begonnen, Tot teeken dat de flag door Hector was gewonnen. Die fich feer heeft verheugt, als hy dit hadt verltaen, En fprak, al roepende, dus de Troijanen aen: Vreeft nu voor geen gevaer, maer wilt uw moedt verhefFen, En is het mogelyk u fclven overtreffen. Het blykt dat Jupiter ons d'overwinning gceft,
Nadien hy fich verklaert der Grieken Vyant heeft. 6 Dwafen! als fy fyn, die fwakke wallen bouwen! Die niet een oogenblik my tegen fullen houwen. De gracht is niet foo breet, die daerom is gemaekt, Of ik fal met een fprong daer over fyn geraekt. Dan fullen wy hun Vloot, met toorflen in de handen, (Volgt gy myn voorbeelt maer,) tot op de kiel verbranden: En rygen, in de vlam, hen felver aen ons ftael. Tocn voerde aen fyn gefpan hy nadcrhant die tael: Ethon, Lampus, Podarg en Xanthus, brave paerden, Gy weet hoe dat ik u gehouden heb in waerden: |
||||
|
t22 DE ILIAS van HOMERUS.
In dit geval kunt gy vergclden al hct goet,
Het geen Andromache forgvuldig aen u doet. Sy onderhoudt geftaeg met broot en wyn uw leven, En heeft, om u te fien, my meenigmael begcven. Der Goden paerden fyn nict beter opgepalt, Men legt noit op uw hals ondraegchelyken hit. Wilt die weldaden dan met dankbaerbeit erkennen,. Uit edelmoedigheit fluks op den Vyant rennen, Spaert u niet rechtevoort, en fet u aen met kracht,
Op dat ik Neftors fchilt much krygen in myn macht', Het is van louter goutj met Diomedes wapcn, Het geen door Mulciber gefmeedt is met fyn knapen . Soo defe eerteekenen vervallen in myn hant, Sal haeft het Griekfche heir wegvluchten uit ons Lant■. Door opgeblafentheit, fprakhydit, aengedreven, Dat Juno heeft mishaegt, die den Olymp deedt beven, Sich fchuddend' op haer throon fprak fy Neptunus aen: Moeit het u niet, dat gy de Grieken fict verflaen ? Waer van gy krygt, fei fy, foo plechtige ofFerhanden, Die Helice voor u en Aygues doen verbranden. Hoe komt het dat gy noch voor hen u niet verklaert?
En van uw gunftelings het bloet niet hebt gefpaert? Wy fouden hen den weg tot d'overwinning banen, En voor hun dapperheit doen wyken de Troijanen, Indien wy al te mael, die hen genegen fyn, Niet hadden 't arme Volk verlaten in de pyn. A1aer tegens Jupiter gefamemlyk ons fetten, En fouden fyn gewelt door onfe macht beletten. Wat raedt geeft gy my daer! laetdunkeude Godin 5
Antwoorde haer Neptuin, dat heb ik noit in 't fin. *k Sal tegen Jupiter my nimmermeer verbinden, Hy foude ons al te mael, indien hy wouw, f-erflinden, Terwyl dit door Neptuin aen Juno wierdt gefeit, Was Hc&or in de weer, dbor Jupiter geieidt: Die uit d'affnydingen de Grieken hadt gedfeven, Die tufTchcn gracht en muer gefloten fyn gebkven. Soo-
|
|||||
|
11.
|
|||||
|
ACHTSTE BOEK.
Soodanig door de vrees vertfaegt in hun verftant, Dat hy hun Schepen hadt geftoken in den brant, Was Agamemnons geeft door Juno niet gedreven, Dat hy moeft nieuwen moedt aen fyne benden geven. Hy ging dc tenten door en fchepen van de Vloot, Een fluijer in de hant geverft in purper root. Als op Ulyfles boort Atrides was geftegen, 't Geen midden in de Vloot der Grieken was gelegen, Om dat men dacr van daen fyn ftem beft hooren kon, Uit Ajax legerplaets, de Soon van Telamon, En uit Achilles tent; die hadden fonder fchroomen, Aen de twee vlcugelen hun legering genomen, Van waer op de kajuit verheven hy ging flaen, En fprak 't vesrbaesde heir met defe woorden aen. Verwyfde Grieken ftaet, wilt na myn reden hooren, Soo gy niet hebt de kracht en moedt gelyk verloren: Van dapper Oorlogsvolk hebt gy alleen den fchyn • Wat {charade voor ons Lant fal defe larheit fyn! Waer is nu, 't geen gy hebt voorheen belooft, gebleven ? Dat gy de Vyanden foudtvoor uw fwaert daen Seven, 't Geen gy tot Lesbos fcidt, gefeten aen den dis, Verdwynt dat rechtevoort uit uw geheuchenis? De beker in de hant, was icder van gedachten, Dat hy alleen voor 't minft fou hondert Troijers flachren, Nu durven wy althans (wie hadt het ooix gelooft!) Niet met matkanderen aen Heftor bieden 't hooft. Hy fal in ons geticht de Vloot tot affche maken. Hoe laet gy, Jupiter, in folke fchandt my raken! Wat Koning hebt gy ooit, gelyk als my, verdrukt! Dien d'overwinning gy hebt uit de hant gerukt. En echtcr heb ik ooit verfuimt uwe offerhanden? Terwyl ik foo veel z/een doorreifl heb en veel Landen, Op dat ik eindelyk fou raken op dees kuft. Sal ik my te vergecFs dan hebben uitgemft? Ten minften, groote Godt, wilt myn gebedt verhooren: Der Grieken oveiichot laet doch niet gaen verlooren . |
||||
|
124 E>£ It I AS van HOMERUS
Maer redt het uit den noodt voor Hectors woedent ftael.
Wilt het niet door fyn hant verdelgen t'eenemael. Als hy dit hadt gefegt, wierdt Jupiter bewogen, Door droetheit van den Vorft en tranen uit fyne oogen. En heeft hem toegeftaen des heirs behoudenis* Dat door een adclaer aen hem gebleken is: Die aen de rechterhant bleef in de wolken hangen, En in fyn klaeuwen hadt't kalf van een hint gevangen, Het geen dat hy daer uit liet vallen voor 't autaer. Soo ras het Griekfche heir dit teeken wierdt gewaer, Is het, met nieuwen moedt, uit d'opgewurpen wallen „ Op hunne Vyanden manhaftig aengevallen. Van al de Helden was, Tydides eerft gereet, Die fich vol dapperheit op de Troijanen fmeet. Men fag hem, aen het hooft van Mavors gunftelingen, Als een verwoede leeuw de grachten overfpringen. Schoon Agelaus focht tc wyken voor fyn hant, Hy heeft hem door de borft fyn fcherpe piek geplant. Die door de fchouderen van den Troijaen gedreven, Neervallend' van fyn kar, benomen heeft het leven. De beide Atrideh fyn gevolgt op Tydeus Soon, En bei de Ajaxen ook, te vluchten ongewoon. Idomeneus heeft fich hen achter na begeven, Meriones is ook niet uit den ftryt gebleven: De brave Euripylus, de Soon van Evemon,. En Teucer fchoten toe, foo ras elk loopen kon. Dit was de negende, hy voerde niets als pylen, En onder Ajax fchilt verfchool hy fich by wylen. Wanneer hy iemant hadt der Troijers neergevelt, Heeft hy tot veiligheit daer onder fich geftelt. Gelyk een kint, het geen fyn Moeder is ontwcken, Weerkeerend' komt verbaeft fich in haer arm verftekcn. Hoe meenig Helt heeft hy doen byten in het ftof, Waer door hy grooten naem verkregen heeft en lof. Hy heeft Orfilochus en Lycophon doorfchoten, Oghekes heeft door hem het felfde lot genoten4 Ge-
|
||||
|
ACHTSTE BOEK. izf
Gelyk Amopabn, Daitor en Chromius,
En Menalippus ook, beneffens Ormenus, De dapperfte Overftens, die fich in 't Leger vonden, Die hy met pyl en boog na d'afgront heeft gefonden. A Is Agamemnon fag van Teucer het gewelt, Die foo veel Troijers hadt in korten tyt gevelt, Sprak hy hem aldus aen: wat nader toegetreden,
6 Soon van Telamon, vaer voort in dapperheden,
Soo werdt van 't Griekfche heir gy de behoudenis , En van uw Vader felfs, fchoon hy afwefende is, En dat hy van uw doen kan geen getuige wefen :
Die heeft u opgevoedt met groote forg voor defen.
Van d'andre kindren heeft uw voordeel niet gefcheelt, Schoon dat gy maer fyn Soon, waert buiten echt geteelt. Uw glory is de fyne, uw daden doen hem eeren,
Vertraeg dan daer in riiet, maer tracht die te vermeeren.
'k Beloof, indien ik kan verdelgen Priams Stat, Dat gy de grootfte prys fult hebben uit fyn fchat. 't Sy drievoet, filver, gout, of paerden voor uw wagerr,
Of wel een fchoone Vrouw, die kan uw oog behagen:
Wiens min vergelden fal het geen gy nu verrecht. Waer op hem Teucer heeft tot antwoort dit gefegt: Atrides gy behoeft myn moedt niet aen te fetten,
Siet gy dat ik begin min op myn phcht te letten:
Of meent gy dat de vrees benevelt myn verftant? Acht pylen fyn alreets gevlogen uit myn hant: Niet eene is mis geweelt, gelyk u is gebleken,
Doch Heftor is alleen geduerig die ontweken.
Dit hadt hy pas gefegt, en Hector gaf fich bloot, 't Was echter te vergeefs dat Teucer na hem fchoot. Maer heeft Gorgythion in plaets van hem doorfchoten,
Uit Caftianeiras bloet en Priamus gefproten.
Gelyk een manekop het hooft neerhangen laet, Wanneer de Noordewint die bloem om verre flaet, Soo liet Gorgythion het fyne nederbukken,
Dat op fyn fchouderen den fwaren helm quam drukken.
Q. i Dot&.
|
||||||
|
iz6 DE ILIAS van HOMERUS.
Doch Teucer niet verbluft, nam weer een nieuwe fchicht, En hecft dc tweedemael op Hector dkn gericht, Doch heeft, als d'eerfte reis, hem noch niet konnen rakcn, Mits Phebus vruchteloos den fcheut heeft willen maken: Daer Archeptolemus wierdt door ter neer gevelt, Die Hectors voerman was, wanneer hy trok te Velt, En voor de vocten viel zieltogend' van de paerden, Die fich door het gerucht der wapenen vervaerden. En mits dien door de dood het mennen wierdt belet, Heeft hy Cebriones in 's Breeders plaets gefet. Als die de teugels hadt van 't rytuig aengenomen, Is Hector daer van af, neerfpringende, gekomen : En heeft een fwaren fteen van 't flagvek opgevat, Daermede, met gefchreeuw, hy Teucer tegen tradt, En meende door 't gewicht der rots hem te verpletten. Die d'alderfcherpften pyl toen op fyn boog ging fetten, Doch als hy iich gereet tot Jfchieten hadt gemaekt, Heeft Hector met den fteen hem op de bortt geraekt. Die hem de zenuwen brak van den haJs in ftukken, En op fyn knien hem voorover heeft doen bukken. Soo ras als Ajax fag fyn Broeder in den noot, Vloog hy daer been ova hem te hoeden voor dc dood. Men fag hem met fyn fchilt diens ligchaem overdekken, En gaf fyn makkejs tyt, oca hem van daer te trekken. Die hebben hem half dood in fyne tent gebracht. Toen gaf de Dondergodt de Troijers hert en kracht: En quam hen andermael door nieuwen mocdt verfterken, Sy joegen weer te rug de Grieken in ban werken. Hector was aen hun hooft, dien elk uitfteken lag, Door glans van fyn geweer, en fieiheit van gedrag. En noch voornameotlyk door degevrecfcle flagen, Waer door fyn fterke hant de vluchtelings quam plagen. Gelyk een bloethont volgt een leeuw of everfwyn, En van de voet niet wykt, voor hy daer by fal fyn, Op dat hy in hun huit mach vat ten met de fanden: Soo heeft men "t Grrekfehe Volk door Hector aen fien randen. Hy
|
||||
|
ACHTSTE BOEK. ixj
Hy greep de laetften aen, en heeft die neergqvelt,
En maekte, door fyn fwaert, een fchrikkelyk gewelt,
Na dat hy hen door gracht enpalen hadt gedreven, Syn die omtrent de Vloot, franthoudende, gebleven; Doch lieten van hun Volk veel fitten in 't gevecht.
En hebben hemclwaerts de handen opgerecht,
Om noodige onderftant van 't Godendom te fmeken. En He&or focht een plaets om door te konnen breken: Syn blikken flikkerden, daer vuer en vlam uit vloog,
Vervaerlykcr als Mars, of als Medufas oog.
Als Juno fag den ramp der Grieken en elenden, Ging, uit medogentheit, fy fich tot Pallas wenden, En feide, raekt u niet der Grieken deerlyk lot?
Gy die de Dochterfyt van 's Hemels Dondergodt.
En fullen wy geen forg voor hen dan langer dfagen, Of wacht gy, tot hun heir fy t'eenemael verfkgen?" Want Heclror is too trots op 't voordeel dat hy heeft,
Dat hy fich onvertfaegt aen 't woeden overgeeft.
Minerva fei, hadt my myn Vader willen hooren*, Hadt die uitfinnige het leven lang verloren. Maer Jupiter is wreet, en wil niet fyn verfet,
Hy heeft al overlang niet op myn raet gelet.
Door onrechtvaerdigheit wil hy my tegenltreven, En maekt het geen te niet, dat door my werdt bedreven. Vergeet hy dat ik vaek fyn Soon heb bygeftaen,
Als hem Euryflheus heeft veel quelling aengedaen?
Ach } hadt ik toen voorfien, dat nu komt te gefchiedenj Wanneer die dwingelant aen Hercles ging gcbieden, Dat hy fou Cerberus gaen trekken uit de Hel,
Hy hadt niet levendig voltrokken dat bevel.
Nu haet my Jupiter, die fulks my dank moeft weten, Naer dat hem Thetis heeft door vleijery befeten. En dat fyn knien fyn gekuft door die Godin,
Die hem facht met de hant geftreelt heeft om de kin.
Verfoekende dat hy Achilles wouw doen eeren, En laten meenig Stat hem t' onderft boven keeren. Doch
|
|||||
|
^iaoSM&ife'
|
|||||
|
lzS DE ILIAS van HOMER US.
Doch eerlang fal een dag verfchynen door 't geval,
Dat hy my noemen weer fyn lieve Dochter fal. Maer gy, gaet onderwyl uw wagen toebereiden, En ik fal uit het Hof van Jupiter haeft fcheiden, Naer dat ik daer van daen myn wapens heb gehaelt,
Dan fullen wy gaen fien of Hedtor zegepraelt. En of hy feer verheugt ons in de flag fal vinden j Als hy fal fien fyn Volk door onfe hant verflinden. Voorzeker fal het vet, van meer als een Troijaen, In het geficht der Vloot, de gieren voeden gaen. Sy fprak: en de Godin ging lelfs haer kar bereiden, En't glinfterend gefpan voor 't guide rytuig leidcn. Minerve in 's Vaders Hof, lei haer hooftdekfel neer, Dat fy felfs hadt gewrocht, en flak fich in 't geweer. Als Pallas op het lyf haer wapens hadt gekregen, En Juno met'er vaert op 't ry tuig was geftegen, Syn fy ter poorten uit van den Olymp geraekt, Waer aen door d'Ueren werdt, met groote forg, gewaekt, Doch Jupiter vergramt heeft fulks niet goet gevonden, En ftraks van Idas top haer Iris nagefonden. Waer aen hy heeft gefegt, roep de Godinnen weer,
En maek dat elk te rug na den Olympus keer. Doch laet haer voor fich fien dat fy my niet ontmoeten, Of het gewont gefpan fal vallen voor haer voeten : Ik fal verbryfelen haer rytuig met myn hant, En felver fal ik haer neerfmyten in het fant. Sy fullen foo gequetft door blixemflralen wefen, Dat in t.ien jaren tyts de wont niet fal genefen. Dan fal myn Dochter fien het geen fy heeft gedaen,
Dat fy haer Vaders wil heeft durven tegen gaen. Van Juno heb ik het niet qualyk afgenomen, Om dat fy is gewent my in de weg te komen. Als hy dit hadt gefegt, heeft Iris het volbracht, Het geen dat Jupiter hadt van haer dienft gewacht. En is weer al foo fnel uit haer geficht verdwenen, Als fy te voren was met vaerdigheit verfchenen. En
|
||||
|
ACHTSTE BOEK.
En Juno heeft daer op aen Pallas dit gefegt:
Laet ons met Jupiter niet komen in gevecht. Wat raken u en my, Godin, de ftervelingen ? Wat hoeven wy ons hooft te breken met hun dingen? Het fcheelt ons itnmers niet wie van hen wert gedood, Of wie bchoudenis verkrygen in de noot. Laet Jupiter begaen-, die na fyn welbehagen, Het een oft ander Volk nu helpen wil, dan plagen. Als fy dit hadt gefegt, keert fy haer paerden om, En rydt na het verblyf van 't eeuwig Godendom. Daer de Ueren van de wacht de poorten open maekten, Terwyl, door het gewicht, de ftramme hengels kraekten. Die fpannen 't rytuig uit, gelyk fy fyn gewoon, En de Godinnen fyn gaen fitten op haer throon. De Dondergodt heeft fich een wagen doen bereiden, En is van Idas berg na den Olymp gefcheiden: Daer, in der Goden raet, hy quam vol heerlykheitj
Neptunus heeft op ftal fyn paerden felfs geleidt. Na dat hy voeder hadt aen het gefpan doen langen, En hy hem met ontfag aen d'ingang hadt ontfangen. Soo ras hy fich geplaetft op den Rykszetel vondt, Beweegde fich rfOlymp tot aen des weerelts gront. Minerve en Juno fyn ter fyde war geweken, En durfden hem uit vrees niet aenfien noch aenfpreken. Hy die de reden wift, waer uit haer blooheit fproot, Sprak felver haer eerft aen, en feide Bedgenoot, En gy myn Dochter ook, wat maekt u foo verflagen? Het is door d'arbeit niet op uwen weg verdragen, Terwyl tot d'ondergang, gy van de Troijers, gaet, Mits gy uitroeijen wilt het voorwerp van uw haet. Maer vleit u langer niet gy Goden en Godinnen, Ik fal, wanneer ik wil, u alien overwinnen. Gy felver, fchoon gy fyt vol trotsheit, waert bevreeft,
Eer gy in 't Velt van Mars by 't woeden fyt geweeft. Gy hebt feer wel gedaen, dat gy fyt weergekomen, Eer dat gy hebt volbracht, 't geen gy hadt voorgenomen. R
|
||||
|
130 DE 1LIAS van HOMER US.
Indienuw dwaesheit fich vertrouwt hadt opuwmacht,
Uw wagen hadt u dan niet weSr te rug gebracht : "k Hadt door een Donderflag Uw moetwil haeft gewroken.
De Vrouwen wierden gram, als hy dit hadt gefproken.
Minerva bondt fieh in, fweeg uit«erbiedighert, Doch Juno mecr geftooi't heett daer op dit gefeii: ' ■: Saturnus wrcede Soon, hoe hebt gy opgevlogen!
Wy kennen al te wel uw ohbepaelt verrnogen:
Maer dat belct ons nict te fien met derenis, Hoe meenig dappre Crick door 't ftael gefneuvelt is. En of gy ons verbiedt voor hen te mogen vechten,
Wy fullen evenwel door raet hen onderrechren:
Op dat die heilfaemheit voorkome fulken quaet, Waer door gy hen vervolgt, door wreveligen haet. Tot antwoort heeft daer op haer Jupiter gegeven,
Op morgen, als de Son de ftarren heeft verdreven,
Sal ik het Griekfche heir met grooter neerlaeg flaen, Of gy het aen wilt fien, dat fal aen u maer ftaen. En Heftor fal foo lang niet laten van te woeden,
Tot dat men 't ongelyk Achilles fal vergoeden:
En dat het Griekfche heir fal wyken op de Vloot, Na dat helt Patroclus alvorens is gedoodt. In die gelegcntheit fal hen de grondt ontbreken.
Dat is de dag gemerkt door 't Noodlot met eenteeken.
Ik blyf by het befluit van die verordening, Wacht noit, omuwentwil, daer in verandering. 'k Geef om uw woede niet: al gingt gy nederdalen,
In d'afgront van de zee, of't aertryks verfte palen:
In plaetfen daer de Son fyn ftralen nimmer fchiet, Alwaer Saturnus heerft, en Japetus gebiedt. Daer nimmermeer de lucht verkoelt werdt door de windenj
En dat gy tegens my u famen gingt verbinden,
Al hadt dat duifter ryk fich op uw fy geftelt, Doet alles wat gy wilt, ik lag om uw gewelt. Of foo gy noch volhardt in loole handelingen,
Sal 'k uw moetwilligheit ell liften haeft bedwingen,
« Dit
|
||||
|
S E V E N D E B O E K. 131
Dit fprak hy. Juno fagdat hy feer was verftoort,
Derhaive dorfl: fy hem antwoorden niet een woort. Dc Sonfpoelde onderwyl in d'Occan fyn wagen, De Nacht begon, het geen met fmert de Troijers fagen. Maer aen dc Grieken gaf de duillernis vermaefc, Sy hadden hulp van doen in hun vervalle faek: Daerom door hen al lang te voren was gebeden. Dies He&or van de Vloot fyn Volk te rug deedt treden, Na d'oever van dc ftroom op onbebloede gront, En daer hy langs het Velt geen lyken leggen vondt. Hier fprak hy het dus aen. Het heeft my feer verdroten, Troijanen, Phrygiers en trouwe Bontgenoten, Dat my de duifterheit heeft van de Nacht belet, Dat ik de Griekfche Vloot en 't heir niet heb verplet. Ik hoopte dat ik fou daer over zegepralen, En dat ons Ilium met reijen in fou halen. De dag was al te kort, waer in 't kon fyn verrichtj
't Ontbrak ons niet aen moedt maer aen des Hemels licht. Het is de Nachtgodin die heeft geftuit myn flagen: Wy moeten nahaer wil, gehoorfaem ons nu dragen. Laet ons den tyt dan wel befteden dien fy geeft j Dat ieder voedfel neem, van 't gene dat hy heeft. Men fpan de paerden uit, en doe hen voeder geven: Het Vee moet uit'ddStat fyn herwaerts aengedreven, Men hael uit myn Paleis tot eten broot en wyn: Ook moet'er uit het bofch veel hout vergadert fyn. Op dat den gantfchen nacht het vuer kan blyven branden, En dat de heidre vlam Verlichten doe de ftranden: Of mooglyk 't Griekfche heir Verlaten wouw de wal,
Dat fulks niectoe maggaen als met Veel ongeval : En dat fy in hun Lantverbinden gaen de wonden, Gekiegen,neer fy ifch op'hunne Schepen vonden. Dit fal eent-0dorbeelit fyn aen ieder naderhant, Dat nimmer antler 'V'Olk $fe valteri in orts Lant. Laet de Herauten gwb'aitrbepe'nkn^s dfe flraten, •' • Dat jonge khidsreftj en'budei'onde'dateh,' - |
||||
|
i32 DE ILIAS van HOMERUS.
Die tot de wapenen te dragen fyn onnut, De torens van de Stat befetten tot belchut. En dat de Vrouwen licht voor ieder huis ontfteken, Ook dat aen goede wacht het nergens mach ontbreken* Op dat de Gricken ons niet brengen in den noot, Terwyl dat Ilium van krygsvolk is ontbloot. Part elk op myn bevel manhaftige Troijanen: Dat ieder achtervolg het geen ik laet vermanen. Ik hoop dat myn gebedt de Goden raken fal, En doen dit rafend Volk verlaten onfe wal. Op morgen met den dag fal ik hen aen gaen randen, Sien of Tydides weer ontkomen kan myn handen, En of ik hem niet fal doorfteken met myn fpeer, Op dat ik krygen mach fyn uitgefchut geweer. Ik hoop al eer de Son fyn paerden los fal binden, Dat die hem uitgeftrekt op d'aerd fal leggen vinden: Omringt van meenigte van fyn gequetlte Volk, Ziekogend, of gedood door mynen fcherpen dolk. Gaf Godt! dat ik foo wel onfterffelyk mocht wefen, En noit voor d'ouderdoms gebreken hadt te vreefen; Waer door bevriefen fou myn moedig bloet en kracht, En dat ik als Minerve en Phebus wierdt geacht: Als 't zeker is, foo ras Aurora fal ontwaken, Dat't uitterfte verderf der Grieken fal genaken. De Troijers ftemden toe wat Hector hadt gefegt, En hebben achtervolgt 't geen hen was opgelegt. Sy fyn den gantfehen nacht gebleven onder 't wapen, En op het flagvelt neer leide ieder fich tot flapen. Verlangende, vervult met yver, na den dag, En hebben fich belooft den zegen van den flag. De vueren onderwyl verlichten al de wegen. Gelyk wanneer de Maen heeft nieuwe glans gekregen, En op haer filvre kar rydt door een heldre lucht, Na dat de wolken fyn gedreven op de vlucht. De ftarren volgen haer met flikkerende ftralen, Dat fchemerlicht ontdekt de boflchen, bergen, daien. |
||||
|
-..,«...,.,-. ■ —I
|
||||||||||||||||
|
ACHTSTE BOEK.
|
||||||||||||||||
|
*13-
|
||||||||||||||||
|
Waerom een arbeitsman verheugt van finnen is,
Nadien hem gunftiger 't licht is als duifternis,
Dc fchaduw van de nacht wierdt dus door 't vuer gebroken, 't Geen door de Troijers was aen Xanthus kant ontftokenj Gelegen by fyn kar was elk vol ongedult,
Tot dat Aurora hadt de heuvelen vergult.
|
||||||||||||||||
|
Einde van bet acbtjle Boek,
|
||||||||||||||||
|
Ri
|
||||||||||||||||
|
D £
|
||||||||||||||||
|
s
|
||||||||||||||||
|
M—■^.-^^iM.-riWi.-ii ■- m,mh- i,imfc, ■
|
||||||||||||||||
|
—■**. ——
|
||||||||||||||||
|
134 DEILIAS van HOME"RUS.
D E I L I A S
VAN
H O M E R U S.
|
||||||||
|
5^E G E N T> E B 0 E K,.
E Troijcrs bleven 's nachts rondom hun vuercn ruften,
Die door d'opgaende vlam verlichten al de kuftctij Voor overrbmpeling der Vyanden verdacht, W iert door hen onderwyl gehouden goedc wacht. De Donder beeft het Velt de Grieken doen verlaten, De Hoofden fiende foo mishandelt hun Soluaten, Syn in verflagentheit door Jupiter geraekt. Gelyk als d'Ocean onftuimig wert gemaekt, Wanneer fich Boreas en Zephirus vefbinden, Om die tot aen den gront t'ontroeren met hun winden. Soo was het met het heir der Grieken toen gefklt. De Soon van Atreus liep vol droefheit door het Velt : En liet door een Heraut fyn volkeren yergaren, Doch fonder veel gerucht, en fprak dus tot de fcharen. Na dat hem 't ongenuchttot tranen hadt geport, Die hy, gelyk een beek, hee*ft fuchtende geftort. Gy Princen van het heir, Soldaten, goede Vrindcn, In war elendigheit laet Jupiter my vinden! Hy hadt aen my belooft, dat in myn Vaderlant,
Ik keeren fou, na dat ik Troijen hadt verbrant. Schoon die belofte was beveftigt door een teeken, JSIu dwingt hy my 't beleg met ichanden op te breken: Schoon
|
||||||||
|
NEGENDE BOEK. i3$
Schoon dat daer voor veel Volk is vruchteloos vergaen, .
Hy doet my niet te min die fnoode ontrouwheit aen.
Wy fullen onfe fcha. na Argos moeten dragen: Ons ongeluk, na 't fchynr, kan aen fyn oog behagen, Die foo veel fteden heeft verwoeft door ongeval,
En noch veel anderen hier na verdelgen fal.
Laet ons gehoorfaem fyn, en op fyn laft vertrekken, En in ons fwakke brein geen ydlen waen verwekken, Wy fullen Ilium niet krygen in ons macht.
Hy fweeg wanneer hy hade dees reden voortgebracht.
De benden hebben ftuers op dit bericht gefwegen, Daer door elk heeft ontftelt verwondering gekregen, Doch Diomedes brak eerft die ftilwygentheit,
En heeft daer eindelyk tot antwoort op gefeit,
Gy hebt onwyffelyk uw meining voorgedragen, Atrides, met verlof, die kan my niet behagen: Dies ik de vryheit neem daer tegen aen te gaen,
Dat de vergadering gewoon is toe te ftaen.
Het is niet king geleen, toen gy my hebt verweten, Dat ik larhartig was, en hadt de deugt vergeten. Dat ik geen krachten hadt, en vloodt uit het gevecht.
De Grieken kennen my: dat is genoeg gefegt.
Gy hebt van Jupiter, (wiens raetsbefluit en wegen, Syn ondoorgrondelyk,) een fchepterftaf gekregen , Die boven anderen Ryksfchepters wordt geroemt,
Terwyl gy Koning wordt der Koningen genoemt.
Macr hy heeft u geen kracht noch dapperheit gegeven, Die boven 't hoog gebiedt, dat gy hebt, fyn verheven. Meent gy, rampfalig Prins, dat al de Grieken fyn
Verflagen, als gy fegt, en vreefen dood en pyn?
Soo u de moedt begeeft, en dat gy weg wilt loopen, Vcrtrek, de wegen fyn na 't Vaderlant noch open. Uw Schepen leggen ook het dichte by het ftrant;
Wy blyven, tot door ons wert Troijen overmant.
En foo het meefte deel der Grieken u wil volgen, Wie houdt hen? dat fy gaen, maekt hen de vreesverbolgen. Doch
|
||||||||||
|
BMMB(| '
|
||||||||||
|
■^^flSlfflUffBn
|
||||||||||
|
-«».-.
|
||||||||||
|
i?6 DE tLIAS van HOMER US.
Doch Sthenclus en ik verkten niet de wal,
Tot Ilium aen ons fich overgeven fal. Wy fyn hier fonder lull der Goden niet gekomen. Die woorden fyn door 't Volk toejuigend opgenomen. En als bet was geftilt, is Neftor opgeftaen, En fprak met veel beleit dus Diomedes aen. De gantfche weerelt kent uw dapperheit en daden, En dat gy fyt bequaem ten beften ons te raden: Meer als een Overlie die van uw jaren is, Waer van het gantfche heir u gecft getuigenis. Hoe wel gy jonger fyt als iemant van myn Sonen, G y weet de Koningen hun plicht foo wel te toonen, Dat elk, die 't heeft gehoort uw aenfpraek heeft gelooft,
Maer hebt niet al verklaert, wat gy hadt in uw hooft. Des fal ik, 't geengy fweegt, alsouder, daer by feggen, Om uw gedachten dan wat nader uit te leggen. 'k Heb in de weerelt lang met iedcr een verkeert, Dies my d'ervarentheit veel dingen heeft geleert. 'k Sal met yrymoedigheit na myn' gewoonte fpreken, En echter niet t'ontfag van Agamemnon breken. 't Is zeker dat men huis noch Vrinden hebben moet, En onrechtvaerdig fyn, en onheus opgevoedt, Soo men inwer.dige tweefpalten kan verdragen: Die fchadclyker iyn als pert of Oorlogs plagen . Doch laet ons rechtevoort gehoorfaem fyn de Nacht,
Dat ieder voedfel neme, en houde goede wacht. Atridesdoe rondom de gracht fchiltwachten ftellen, En laet de jonge maets het Krygsvolk daer verfellen, Mits men voor Koning u der Koningen erkent, Roep de Veltoverflens te famen in uw tent: En t'avont aen uw difch moet gy die wel onthalen, Sy fullen 't daegs daer aen, door dapperheit, betalen. En niemant, als aen u, komt beter toe defe cer, Behalven dat gy fyt ons aller Opperheer, Gy hebt uit Thracien ververfingen ontboden, Soo dat gy deftig kunt onthalen de genooden. |
||||
|
NEGENDE BOEK.
Als gy vergadert hebt van Princen groot getal,
Let dan op al het geen wat elk u feggen fal : En volgt den raet dien gy voor beft hebt uitverkoren. Het is noodfakelyk na wys bericht te hooren. Al wie omtrent de Vloot die vueren branden fiet, En denkt wat morgen fal gefchieden, fchrikt die niet? Dees' nacht fal heil of ramp ons heir doen overkomen, Na dat die werdt verfuimt, of nutter waergenomen. De Grieken ftemden toe wat Neftor hadt gefegt, Het Volk verfcheen, waer aen de wacht was opgelegt: Die forg wiert aen vertrouwt aen feven jonge Helden, Die onder hun gebiet elk hondert Mannen telden, Hopman Thrafimedes, Aphareus, Jalmenus, Met hen Lycomedes, en brave Afcalaphus, Waer by Meriones en Deipurus fich vonden, Die alle van de kryg het ambacht wel verftonderr. Sy hebben tuflchen gracht en 't muerwerk poft gevat,
En maekten vuer, en ree den koft dien ieder hadt. Vorft Agamemnon gaf de Hoofden heerlyk te eten, Waer van hy, na het mael, wouw het gevoelen weten. Soo ras als door de fpys, den honger was verfaedt, Gaf Neftor d'eerfte weer den Koning goeden raet. En fprak aldus: tot u fal ik myn reden wenden, Die over Koningen gebiedt en kloeke benden. JVIits Jupiter uw geeft den fchepter in de hant, Op dat gy volgens recht regercn foudt uw Lant. Des moet gy niet alleen met wysheit konnen fpreken, Maer hooren van elk een het geen u mach ontbreken. Voor my, ,'k fal vryclyk u feggen wat ik meen, En gy kreegt beter raet van iemant noit voorheen. Dit is op huiden my niet in den fin gekomen, Maer fints gy Thetis Soon Brifei's hebt ontnomen: En redeloos veracht des Helds gevoeligheit, Schoon dat ik het gevolg heb doenmaels u voorfeit. Dochj door oploopentheit, wouwt gy daer niet na hooren: Dit's d'oorfaek dat voortaen de faken gaen verloren. |
||||
|
f-*rr*T~" ~"--------------V ■■--■-■ .....
|
|||||||||
|
j3S DE JLI AS van HOMER US.
De Goden hebben hem met heerlykheit gekroont;,
En gy befit den prys, waer door hy was geloont. Laet ons dan overflaen, hoe dat men dit fal boeten, En door wat middelen men kan fyn toorn verfoeten. Gy hebt dien Welt onteert, toont dan vernedering, Terwyl hy eerft van u dat ongelyk ontfing. Atrides overtuigt door kracht van Meftors reden, Nadien 't de waerheit was, heeft dus fyn' fchult beleden: Gy hebt my dit verwyt ten onrecht niet gedaen, 'k Beken felfs dat ik heb een groote fout begaen. Een Man dien Jupiter bemint gelyk als defen, Is waerdiger alleen, als kan een Leger wefen. Hy hadt behoortdoor my te warden meer gefpaert,
Uit wraek is 't dat die Godt fich tegens ons verklaert. Doch heb ik tegens hem, uit gramfchap, iets bedreven , Ik ben bereidt daer voor voldoening hem te g«ven. En bieden hem geJyk veel ryke gaven aen, Die boven alle hoop en fyn' verwachting gaen. Soo weet, datik aen hem fchenk (even drievoets vaten > Soo fchoon dat hy a^n 't vuer die noit fal fetten kten. Noch tien talenten gouds, die werden hem vereert, En twintig ketelen, waer aen de vlam niet deert. By al dat goet fal hy noch twalef paerden vinden, Schoon, afgerecht, en fnel in wedloop als de winden. Een Man wiert ryk, indien hy al de pryfen hadt, Die ik gewonnen heb, door hen voor defe Stat. Ik fchenk hem boven dien van Lesbos feven Vrouwen, Die 'k uit de plondering heb tot myn buit gehouwen,, Uitnement fchoon, en felfs Brifeis noch daer by, Die noit oneerelyk bejegent is door my. Dat fweer ik heiliglyk. En winnen wy de wallen, Sal't rykfte van den buit hem in de handen vallen. Als wy de plondering verdeelen van de Stat} Soo dat hy op fyri Vloot wegvoeren fal een fchat, Noch fullen in fyn deel fyn twintig Troijaninnen,. Wiens fchoonheit Helena alleen kan overwinnen. |
|||||||||
|
Ea
|
|||||||||
|
■i iiimni .....i in i i _ —i—
|
|||||||||
|
NEQENOE 6 O £ K. 1J9
En als wy wederom tot Argosfyn gekeert,
Waer in tie wtelvaert Woont, en d'overvloct regeert,
Sal hy myn fwager fyn: en in myn Hdf ontfongen, De felfde eer, die 'k myn Soon Oreftes daer doe langeri. Dien men met groote forg een goede opvoeding geeft,
Gelyk de luifter eifcht van d'afkomft die hy heeft.
Ik laet aen hem de keur van een der drie Vorftinnen* Myn Dochters, die hy meeft fal achten en beminnen. Hy neem Laodica, of trouw Chryfothemis,
Of Iphigenia, die 't jongft van jaren is.
En fonder dat hy fal de minftc gift vereeren, Kan hy met haer na 't Hof van fynen Vader keeren. Ik fal haer doen een gaefvan foo veel huwlyks goet,
Als noit met een Princes de grootfte Koning doet.
En tot een bructifchat haer mee geven feven fteden. Wanneer ik met dien Prins haer fal in d'echt beftcdenj Enope, Pedafus, Hire en Cardamyla,
Pheres met A'ipus, en 't grafig Antea:
Van Burgers wel Vooffich, die alle in weelde bloeijen, En daer de warme Zon doet goede wynen groeijen. By 't fandig Pylos lant gelcgen in de Zee,
Wier Ingefetenen fyn i*yk in koorn en vee.
Sy fullen fchattingeh gewillig hem betalen, En foo hy vrel regeert hem als een Godt onthalen. Dit fal ik voor hem doehfoo hy fyn toorn verlaet,
En wil veranderen in Vriendfchap deien haet.
Indien hy werdt veffet, behoeft hy niet te denken, Dat die toegeventheit fyn' achtbaerheit fal krenken. By Pluto maer alleen is-'geen vergiffenis,
Waerom de tterVeling van hem aikeerig is.
Die Prins fcbaem rich dan tiiet, 'foo hy voor my mocht wyken, 'k Ben ouder, als hy is, en!heb meer Koningryken. De wyfe j^eftor heeft tot antwooft dit gefegt,
Gy biedt hem meer danhy kan vorderen met rccht.
Soo hy het weig'ffin Wll'ftl by daer by verliefen, Maer wie fult gy daer-toe-tdt Afgefantcn kiefen? Si Die
|
||||||||||||
|
..,:, .._ _•_.._.,..
|
||||||||||||
|
140 D£ ILIAS van HOMERUS.
Die fullen uit uw naem Achilles fpreken gaen:
Ik fal een voorflag doen, foo gy het toe wilt ftaen. 'kMeen, datgyPhenixmoetaen'thooftdoenderwaertswenden, En Ajax nevens hem met Vorft Ulyfles fenden. Hen fullen tot gevolg verfellen Odius, Een Godgewydt Heraut, en ook Eurybatus. Om ons te remigen, laet aenftonts water krygen,
En de vergadering terwyl Godsdienftig fwygen.
Op dat wy Jupiter verfoenen door 't gebedt, En hy van ons befluit den voortgang niet belet. Dit alles wiert volbracht, als Neftor hadt gefwegen,
Van wien hun onderrecht al d'Afgefanten kregen.
Die hy heeft ingeprent, door woorden en gedrag, Wat van dien grammen Vorft den toorn verfetten mach, Sy fyn dan langs het ftrant na defen Prins getreden,
En deden aen Neptuin in ftilte hun gebeden:
Verfoekende, dat hy fou buigen het gemoedt, Van fiere Peleus Soon, hoe feer hy was veiwoet. Als fy in 't Leger fyn der Mirmydons gekomen,
Is Patroclus alleen omtient den Vorft vernomen.
Sy vonden met een licr Achilles in de hant, Die hy geplondert hadt in 't overwonnen Lant: Hy fpeelde en fong den lof van de vermaerde Helden,
Waer van hy nam vermaek d'uitvoeringen te meldeQ.
't Gcfantfchap naderde, doch bleef van verre ftaen> Uit eerbiet van den Helt: Ulyfles trat voor aen. Dien fiende is Peleus Soon verwondert opgerefen,
De lier noch in de hant, en heeft hen eer bewefen.
Hy fprak de Vorften aen, als hy die hadt gekent, En heeft beleeft gefegt, fyt welkom in myn tent. Voorzeker houde ik u voor myn getrouwe Vrinden,
Soo dat de Grieken fich verlegen moeten vinden.
Mits men uit't heir tot my d'aenfienelykften fendt, En die 'k het meeft bemin, moet groot fyn hunne elent. Geeindigt hebbende deedt hy die binnen treden,
En heeft beleefdclyk ten eten hen gebeden.
Sprak
|
||||||
|
N E G E N D E B O E K. 141
Sprak voort tot Patroclus ga, hael een kruik met wyn,
De gaften die 'k ontfang, myn befte vrienden fyn. Wilt voor het avontmael, verfoek ik, forg gaen dragen, Op dat fy van 't onthael daer na fich niet beklagen. Hen acht ik aHbo veel als ik Atrides haet, Sy hadden dimmer deel aen myn geleden fmaet. Gy moet den kroes hen vol van Bacchus gaven fchenken,,
En voor de maeltyt noch om d'offerhanden denken .
Dien laft heeft Patroclus gevolgt, en vuer geflookt, En maekte dat daer op een ketel heeft gekookt, Daer in een half lam was en halve geit gefmeten,
En vette verkens rug. De reft flak hy aen fpeten:
Waer van Achilles'tvlees, gaerfynde, in flukken fneedt,
En door Automedon ter tafel dienen deedt. Toen ging hy van 't gerecht felf de verdeeling maken:
De Boden fyn gefet op ftoelen van gout laken.
En kregen d'eerftelings, van wyn en het gebraet, Waer door, na d'offerhant, heeft ieder fich verfaedt..■•• UlyfTes hadt gemerkt, dat Ajax quam te wenken,
Aen Phenix, en daer op een kop vol wyn liet fchenken,
Boodt dien Achilles aen, en heeft tot hem gefeit, GodinneSoon, neem aen, ons aller dankbaerheit. Gy hebt ons aen uw difch foo heerelyk ontfangen,
Dat Agamemnon niets foo deftig aen lean vangen.
Maer luft tot goede <jier raekt rechtevoort ons niet, Wy fyn bedroeft, en vol van kommer en verdriet. De dag van morgen fal der Grieken noodlot maken,
Wy fullen mogelyk de Schepen dan fieri blaken,
Waer voor de Vyandcn al reeds gelegert fyn, Indien uw dapperheit ons niet redt uit de pyn. '' . , ', Syftoffen, dat hen niets beletten fal ons wallen, ,. r^
Soo ras het dagen fal, en Schepen t'overvalleri.
Mits Jupiter geftaeg hun goede teekens fendt, En blixem tegen ons en donderflagen wendt. De flere Hector dreigt, de Vloot in brant te fteken,
En van de Schepen 't beelt der Goden af te breken.
S 3 De
|
||||
|
t+t D E UlAS van HOMERUS.
De help van Jupiter verheft hem foo den tnoedt,
Dat hy verlangt alleen na flachting, moort, en bloet. Door trotsheit cart hy uit de Goden en de menfchen, Men hoort hem om de komft ftaeg van Aurora wenfchen. Belovende aen fyn Volk, dat hy qns al te mael, Soo ras het licht verichynti, fal rygen aen fyn ftael. 'k Vrees dat hy fal de daedt van Jupiter vei Werven, En dat het Noodlot is der Grielcen hier te fterven. Staet op Godtnne Soon, itaet op, al is 't Wat laet, En redt uw medemaets uit een bedroefden ftaet. Indien het mooglyk is, Achilles, Wilt bedaren, En om 't gemeene beft laet uwe:gramfchap varen. Verloft ons van de dobdt, terwyl het is nOC'h tyt, Of wroeging fal daer na uw quellen en vdrw-yt. En een voltrokken quaet, is dimmer meer te helpen, Gy hebt gelegentheit bm 't rechtevoort te ftelpen, Indien datlivyn verfoek uw ingewant beweegt. Myn Vriendt, denk bm de les diegy van Peleus kreegt, Als hy van Phtia liet u tot Atrides varen. De Goden wiilen'u, fprak hy, rpynSoon beWaren, En d'overwinning u verleenen: maer gy mbet, Uw gramfchrap matigen, en fierheit van uw bloet. Want de fachtftnnigheit is beter als de krachten, En wilt voornamentlyk u voor krakeclen wachten, Die de IpTinkader fyn van alderhande qunet. Men eert, die menfchlykheit en gbedheit blyken laet. Dit onderrecht heeft u die wyfe man gegevtn, Doch 't is helaes! niet lang in uw verilant gebleven. Denk noch om 't geen dat u uw Vader heeft geleert. En bluft de gramfchap uit die uw gerrroedt vert'eert. Soo gy die hartstocrit kunt dobr reden overheerCn, Sal Agamemnon dan tot quy"ting u vereercn. Voorts ftelde Ulydesvodr, efer hy 't gefpre'k beflbor,
Wat gaven, uit berouw,, hem Agamemnon boodt. Achilles lei daer op, "ehforider fich t'bntfcrten, Die gaven fallen-in y'bedhateh niet belertcn. . Aen-
|
||||
|
JJ E G EN D E B; O E K. U3
Aenhoovt dan myn befluit, Laertes wyfe Soon,
Eenvoudig, want ik ben net veinfen niet gewoon. 'k Verklaer u, dat myn wrok, foo lang als ik, fal leven, Derhalven> wilt u dan geen verder moeite geven. Wat dankbaerheit heeft hy voor mynen diettft getoont?
Hoewel ik in 't gevaer my nimmer heb verfchoont. Die ftil blyft in fijn tent heeft foo veel buk gekregen, Als die den Vyant heeft bevochten aller wegen. Een laffe ontfangt meer eer als eenig braef Soldaet, En werdt foo veel beklaegt, als het hem qualyk gaet. Wat heb ik overig van al de moeilykheden, Van d'arbeit en 't gevaer het geen ik heb geleden? |
||||||||||
|
\
|
||||||||||
|
Hoe meenig fwaren dag, en flapeloofe hacht
|
||||||||||
|
i
|
||||||||||
|
Terwyl den Oorlog duert, heb ik hier door gebracht ?
'k Heb door myn Vloot ter Zee verovert twalef fleden,
En elf, die onderftant te Lant aen Troijen deden.
Waer in. ik ryken buit kreeg door de plondering, Dien, voor fyn voeten neer, Atrides fteeds ontfing■,■ '[■'• Terwyl dat hy geruft is in fyn tent geblevefjj ; !
En nimmer flag of ftoot heett met fyn fwaert gegeven.
Daer hy heeft, na fyn fin, d'uitdeeling van gemaekt, En elk houdt het befit waer in hy was geraekt. Aen my alleen heeft hy myn deel weer afgenomen,
Dat ik in lyfsgevaer hadt vechtende bekomen.
Dit fchoone voordeel is 't, waer door hy my vergelt,
Brefe'i's die 'k bemin, rooft hy my met gewelt. Die houdt hy aen fyn fy: laet die voort by hem blyven,
Hy kan met haer den tyt in minneluft ve»dryven.
Maer wat voor oogmerk heeft het Griekfche Volk eehadt,
Om te belegeren de Phrigiaeafche Stat ? ' Waerom vergadert hy een Leger op dees' kuften ?
En wat heeft hem geport een Scheepsvloot toe te rnften?
Is't niet om Helena in Menelaus handt ^ Te ftellen, en ook wraek te nemen van die fchatidt ? ■ *v
d'Atriden maer alleen beminnen die hun Vrouwen ?' " •
Van iedcr eerlyk Man moet men fulks niet vertrouwen ?v
Ik
|
||||||||||
|
144 D E I LI A S van HOMERUS.
Ik hadt Brife'is lief, al was fy een flavin, >•
En hy ontneemt my weer dat voorwerp van myn min. Na dat ik haer van hem hadt tot een gift gekregen: Die mildheit, naer het blykt, heeft op bedrog gelegen. Hy denk dan niet dat hy my meer bedricgen fal, Syn oogmerk is gemift, ik ken fyn ftreken al. En wat deo noot belangt, daer van ik u hoor feggen, Laet, met de Koningen en u, hqm overleggen: Hoe dathy van fyn Vloot atkeeren fal den brant. Ik moei my langer niet met fyn gevaer noch fchant. Hy moet, foo hy beft kan, fyn Vyanden beftryden, Ik fal voor Heftors toors myn Schepen wel bevryden. De Lantweer, die hy heeft voor't Leger toegeftelt, : Dekt hem die niet genoeg voor aenval en gewelt? Men hadt die niet van doen, eer hy my quam te hooncny., En Hector dorft fich pas, foo lang ik ftreedt, verthoonen: Hy trok ter naeuwer noot de Sceefche poorten uit, En als hy het beftont, wiert hy door my geftuit. Het blykt nu dat men heeft myn byftant weer van nooden, Doch morgen, als ik heb geoffert aen de Goden, Mits ik niet vechten wil, verlaet ik defe kuft, Om my in Peleus Hof.te geven tot de ruft. Het ftaet voortaen aen my, te kiefcn een lang leven, Of met veel glory jong,, op ;'t bedt van eer, te fneven. De grootfte glory is alleen een ydle naem, Wat helpt my, naer myn dood, loftuiting van de Faem? Indien Neptunus my met onweer niet wil plagen, Bevaer ik Phthia weer, in minder als drie dagen. Alwaer ik vindenfal, bewaert in myn Paleis, > Denrykdom, die'k daer liet, aennemendede reis. Behalven al het geen, dat ik met my fal voeren, Als koper, filver, gout, armringen, goude fnoeren, En Vrouwen, weggevoert uit fteden die 'k verwon, Waerom hy defen buit my niet ontnemen kon. Het eenig goet dat my A.trides hadt gegeven, Heeft hy my weeY ontrooft, en 't is by hem gebleven* . |
||||
|
NEGENDE B O E K. 14.5
Dit is foo grooten hoon, dat noit een moedig Man,
Als met gevoeligheit die fmaet verdragen kan. Brengt hem myn antwoort dan, maer laet het ieder hooren4 Op dat hy door bedrog mach niemant mcer bekoren. Moetwillig als hy is, fal hy daer voort in gaen, En noch aen andren doen, dat hy my heeft gedaen. Verklaert dan openriyk aen hem van mynent wegen, Dat ik hem noit door raet fal dienen, noch myn degen. Wat fcheelt my fyn verderf, of dat hy werdt befpotj Mits ik hem overgeef aen fyn rampfalig lot. Hy werdt door Jupiter geflagen in de finnen, Niet wetende, wat hy fal laten of beginnen. Als een geringe flaef werdt hy door my veracht, Al boodt hy tienmael meer als hy heett in fyn macht. Al wilden boven dat hun fchatten daer toe leenen, Theben, d'Egyptenaers en 't machtig Orchomenen. ?i Is alles hatelyk wat komt van fyne kant, Syn Dochters huwelyk wys ik 00k van de hant. Ikfoude, omfynentwil, niet konnen haer verdragen, Laet hy daer voor ten echt een ander Swager vragen: Die grooter Prins als ik, en dienftiger hem is, Met een geweldenaer wraek ik verbintenis. Soo 'k my verfetten liet, foude ik my felfs vervloeken, Myn Vader fal voor my een andre Huisvrouw foeken, Indien dat ik gefont by hem tot Phthya raek, In wiens gefelfchap ik kan leven met vermaek. Het leven is een fchat, dien geen ding op kan wegen: Soo lang men leeft werdt goet en talryk vee verkregen, ; ,-j En paerden fnel ter loop, en drievoets tot cueraet,
Men leeft niet wederom als ons de ziel verlaet. Voor my, 'k ben niet gefint myn dagen te verfmaden, En felfs foude ik dat 00k aen aide Grieken raden. • ; Sy fullen nimmer fien van defen kryg het endt,
Nadien fich Jupiter heeft tegens hen gewendt. Gaet met u beiden dan myn antwoort hem verkonden, En onverfettelyk myn gramfchap hebt gevonden. T Doch
|
||||
|
14.6 DE ILIAS van HOMERUS.
Doch Phenix, foo by wil, kan blyven tot den dag,
Op dat ik hem met my na Phthya voerea mach. Ik ftel het in fyn keur. Want ik wilniemant dwingen* Sy waren feerverbaeft, maer eer fy van hem gingen,
Heeft Phenix op fyn geeft een poging noch gedaen, Na dat Achilles fweeg, en fprak hem nidus aen. Indien gy weigren blyft ons Schepen te bevryden,
En dat gy 't uitterlte laet uw'Lands lniden lyden,
Om dat uw moedig hert geprikkelt werdt door haet,
Soo gy vertrekt, en ons hier in elenden laet, Hoe kan ik, fonder u, myn lieve Soon, dan blyven?
Komt de vergetenheit uit uw verftant te diyvenj
Dat als uw Vader u aen Agamemnon fondt, Op dat die door uw hulp fyn heir vermeerdert vondt, Dat hy my toen aen u tot leidsman heeft gegeven,
Op dat ik forgen fou voor uw gedrag en leven.
Gy waert foo jong, dat gy geen ondervinding hadt,
Noch hoe men Oorlog voert, noch hoe men wint een Stat,,
Noch hoe men in den raet door wysheit fich doet pryfen,
Dies vondt hy goet, dat ik u dat feude onderwyfen.
Sints heb ik noit voorfien, dat men ons fcheiden fou, En dat ik raken Icon, daer door, infulken rouw. Myn kint, indien een Godt quam uit de lucht verfchynen,
Belovend', dat hy fou myn oudheit doen verdwynen,
En maken my weer jong, ik koos die fcheiding niet, Die my foude oorfaek fyn van tranen en verdriet. Myn eerfte jeugt Icon my, in dat geval, niet baten,
Die 'k hadt, wanrieer ik heb myn Vaders huis verlaten.
Amyntor was verlieft toen op een jonge Maegt > Maer om fyn ouderdom heeft hy haer niet behaegt. Myn Moeder, die hy niet kon lyden, wouw fich wreeken.
Van defe afkeerigheit, en heeft my ingefteken,.
Dat ik fou nevens hem dat fchepfel vryen gaen. Myn Vader fag my ftraks als Medeminnaer aen, Gelovend', dat ik eer als hy haer gunfl: fou krygen :
Het geen de minnenyt foo in fyn hooftdeedt ftygen,
Dat
|
||||
|
N E G E N D E B O E K.
Dat hy heeft tegens my verwoetheit opgevat,
Terwyl hy om haer hulp dc Wraekgodinnen badt. Verfoekende dat fy geliefden te beletten , Dat ik noit op myn fchoot een eigen Soon mocht fettcn. Door 't helfche Godendom wiert fyn gebedt verhoort, Dies wanhoop en verdriet my maekten foo veritoort, Dat ik hadt lichtelyk een gruwelftuk bedreven, Om door een ponjaerts fteek myn Vader te doen fneven, Doch een hulpfame Godt weerhielt die dolligheit, En heeft van Vadermoort de misdaet uitgeleit. Sints kon ik in 't Paleis niet van Amyntor blyven, Uit vrees dat tegens my hy weerwraek fou bedryven, Doch door myn Vrienden wiert het vluchten my belet, Die hebben goede wacht om myn vertrek gefet. Dat fiende, brak ik 's nachts de deur en vemfters open, Ik fprong daer door, en ben dus het gewelt ontloopen. Als ik door Griekenlant hadt langen tyt gedwaelt, Heeft Koning Peleus my in fyn Paleis onthaelt, Of hy myn Vader was; heeft my veel goet gegeven, En aen myn forg vertrouwt het opflcht van uw leven. 'k Heb feder my aen u foodanig vaft gemaekt, Dat gy door myn beftier fyt tot een Helt geraekt. Ook hebt gy my daer voor foo teeder lief gekregen, Dat ik u volgen moeft geftadig aller wegen. Het cten fmaekte u niet, als Attend' op myn fchoot,
Waer van gy fop of wyn vaek op myn kleeren goot. Ik fal de moeilykheit niet verder nu verbreiden," Waer door ik in die tyt uw kindsheit fteeds moeft leiden. Ik deedt het met vermaek, en hebbend' lelfs geen kint, Nam ik u voor myn Soor, en heb u foo bemint. Myn lieve Achilles wilt uw tOornigheit verlatenj Het paft geen Man als gy, oneindelyk te haten. Vergeeft het Godendom ons de misdaden niet, Als men leetwefcn toont, en ofterhanden biedt? Die toekomt fterkte en deugt met eer en hcerlykheden: Laet ons dan uw geuxoedt vcrfetten door gcbeden: T a
|
||||
|
148 DE ILIAS van HOMERUS,
Nadien haer Jupiter voor fyne Dochters houdt, Al fyn fy nederig, gerimpelt mank en out. Sy volgen 't Ongelyk, dat voor haer komt getreden,
Vertrouwende op fyn kracht, met fiere en trotfche fchreden,
Het loopt de weerelt door, en doet de menfche quact, Dat fy in tegendeel genefen door haer baet. En al wie het ontfag voor haer niet heeft verloren,
Dien fullen fy in noot op hare beurt verhooren.
Sy brengen fyn verfock voor Jupiter fyn throon, En die haer weigren durft, krygt gramfchap tot fyn loon. Wilt dan, myn lieve Soon, voor 's Hemels Dochters wykenr
En met Atrides u gcnadig vergelyken.
Indien dat hy acn u gcen groote gaven boodt,
Ik foude uw byftant niet verfoeken in den noot. Maer nu hy tot u fendt aenfienelyke Helden,
En fyn lcetwelen doet door hunnen mont u melden,
Verwerp hun beden niet, laet hen geen ongenucht> Dat hunne fmekingen geweeft fyn fonder vrucht. Te meer om dat fy fyn foo hooge ftants Perfonen,
Tot noch toe konde men uw toornigheit verfchoonen,
Doch trek die niet te ver, befadig uw gemoedt 3 En fteek u in 't geweer op dat gy ons behoedt. Ik ftel u 't voorbeelt voor van d'oude en brave Helden,
Die door crvarentheit tot een grontregel ftelden,
Dat niemant grooter glans noch cer behalen kon, Als die door het verftant fyn felven overwon. Terwyl ik rechtevoort ben onder goede Vrinden,
Hoop ik dat men niet vremt een oudt geval fal vindcn,
Van een gefchiedenis, die door myn finnen fpeelt, En weinig, na my dunkt van bnfen toeftant fcheelt: Nadien fy lcerfaem is, behoort gy die te weten.
*t Volk van Etolien hadt kryg met de Cureten:
Die ftormden op de Stat van Calydon berent, Daer door d'Etoliers 't gewelt wiert afgewendt. Diana op een throon by Jupiter gefeten*
f Mits Koning Oneus hadt haer oflferhant vergctcn,
Toes
|
||||
|
N E G E N D E B O E K. 149
Toen ieder Autaer hadt van 't Godendom gerookt)
Hadt uit wraekgierigheit dicn O01 log aengcftookt: En heeft een Everfwyn in Oneus Lant gefonden, Dat al hct aerdgewas en boomen heeft verflonden, ; Des Konings brave Soon die Meleager hiet,
Op dat hy lou fyn Lant verloflen van 't verdriet, Vergaerde meenigte van jagers om die plagen, Te ftuiten, en heeft 00k het monfterdier verflagen. Naer dat daer door veel Volk op 't lykyuer was geraekt.
Diana niet voldaen heeft groot krakeel gemaekt: Elk meende, dat men hem de vacht en kop moeft geven, Als hebbend' die verdient ten kofte van fyn leven. De kryg ontftak daer door, en men wiert handgemeen.
Schoon der Cureten heir in groot getal verfcheen, Door Meleager wiert het overhoop gefmeten, Soo dat fy langer niet, waer fich te bergen, weten. Doch hy, naer korten tyt, wiert op fyn Moeder gram, Om dat fy tegens hem haer Broeders zyde nam. Hy, fynde fyn gemoedt door toornigheit ontfteken, ;; Is met Cleopatra fyn Vrouw van daer geweken:
MarpefTas kint, dat fy aen Idas hadt gebaert, De dapperfte die toen bekent was op der aerd. - ;. - Soo dat hy in gevecht dorft met Apollo komen, <
Die hem fyn Gemalin Marpefla hadt ontnomen: t
En des Alcyone genoemt door d'Ouders is, ,
Op dat hun ongeluk bleef in geheugchenis.
Als Meleager dan lyn Moeder hadt verlaten, Om dat Altea hem bleef onverfoenlyk haten, Naer dat hy in een ftrydt haer Broers hadt omgebracht,
Heeft ly haer Soon vervloekt met gruwelyke klacht: Ncervallende op den gront, badt fy de helfche Goden , 3 Pluto, Proferpina, dat fy hem wilden dooden.
De wreede Wraekgodin, die door de wolken fweeft,
Uit d'afgront van de Hel dien vloek vernomen heeft. En de Cureten fyn aenftonts weer aengevallen, Beftormend' met gewelt de Calydonfcne wallen; T 3 Die
|
||||
|
ifo DE IL I A S van HOMER US
Die Mcleager toen niet langer heeft verwcert.
Om dat hy elders heen fich hadt van daer gekeert: Wiens affyn nieuwen moedt den Vyant hadt gegeven. Die van Etolien beginnende te beven, Die hebben naer hem toe Gefanten afgevaert,
En baden dat hy wouw, hen helpen met fyn fwaert. Belovende een gefchenk, op dat hy wiert bewogen, Van vyftig morgen lands, die hy fou kiefen mogen. Oneus de Koning felfs viel aen fyn Soon te voct, Op dat den ondergang wiert van de Stat verhoedt. Syn Breeders fochten hem tot decrnis te vermanen, Syn Moeder, nu bedaert, verfocht hem felfs met trancn. Hy heeft op het gebedt der Vrienden niet gelet, En alles was vergeefs, fyn hart bleef onverfet. De torens onderwyl der veften ingenomen, Begon men in 't Paleis voor brant en moort te fchroomen. Toen is Cleopatra verfchenen in de zael, De knien omhelfende van haer verftokt Gemael: Om op het uitterfle voor oogen hem te ftellen, Wat al verwoeftingen 't verwonnen volk verfellen. De Mannen door het fwaert neervallende in het (ant, De huifen uitgerooft en eindelyk verbrant, De Vrouwen aen de luft der Vyanden gelaten, En kinderen tot buit der woedende Soldaten. Dit gruwelyk vertoog brak Meleagers hert, Hy eifte fyn geweer, dat hem gegeven werdt, En is met fulken moedt den Vyant aen gaen randen, Dat hy hem heeft de veft verlaten doen met fchanden. d'Etoliers, daer hy 't verfoek van hadt veracht, Onthielden hem fyn loon, bet geen hy hadt verwacht; Soo dat hy vruehtelobs behpuden heeft die Landen, Mits het beloofde goet hy kreeg niet in fyn handen. Myn welbeminde" Soon volg doch dat voorbeelt niet: Denk dat het Godendom uw doen of laten fiet. Soo gy ons laet vergaen, wat wroeging fal u quellen! Dat gy verlaten hebt,- uk wraek, uw metgefellen. Doch
|
||||
|
NEGENDE B O E K.
Doch dan is fulks te laet, neem de gcfchenken aen,
Nu ons beboudenis noch in uw hant kan ftaen. Dit hebbende gefegt, begon hy feer te weenen, En viel voor hem te voet omhelfende fyn beenen. Waer op Achilles hem tot antwoort heeft gefeit: Myn Vader ik bemin u met teerhartigheit, Om dat gy 't waerdig fyt door deugt en hooge jaren. Doch ik laet rechtevoort defe ydele glory varen: Op d'eer, die Jupiter my gunt, ben ik geruft. Hy kan my, foo hy wil, doen blyven op dees kuft, Soo lang ik adem heb: fal ik wel ftaende blyven: 't Mishaegt my, dat ik u die droerheit fie bedryven. Door tranen fult gy noit verfetten myn gemoedt, Het geen gy tot geval van Agamemnon doet. Indien gy fyne kant wilt tegens my verkiefen, Voorfeg ik u, dat gy myn vriendfchap fult verliefen: Die fal veranderen in onverfoenbren haet, Indien gy fyn belang voor 't myne gade (laet. Gy Phenix fyt verplicht, te haten die my haten, Keer met my na myn Lant, regeer met my myn ftatenl En deel met my myne eer. Laet d'Afgefanten gaen y Hem feggen het belcheit, dat ik hen heb gedaen. Slaep in myn tent, gy fult my morgen onderrichten, Of ik hier blyven fal, of't anker op fal lichten. Voorts heeft hy met een wenk aen Patroclus belaft,, Dat die ree tnaken foude een bedt voor fynen gaft. Op dat de Princen fich niet lang ophouden mochten, En oorlof naderhant van affcheit eer verfochten. Ajax, die't hadt geraerkt, fprak dus UlyfTes aen, Wy werden hier veracht: derhalven laet ons gaen. Gy fiet wel dat voor ons niets goeds is uit te werken: Onfe onderwerping fchynt fyn hoogmoedt te verfterken Hy heeft ftaeg ons verfoek met trotsheit wederleit. De Grieken onderwyl verlangen na befcheit: Vertrekken wy, op dat fy 't antwoort mogen weten> De deugt van matigheit heeft Peleus Soon vergetcn. |
||||
|
if* DE ILIA S van HOMERUS.
Een Broer verfoent fich wel met Broeders moordenaer,
Ecn ViMer met fyn Soons doodflager. Gy barbaer, Gy hebt een hart van flael van 't Godendom bekomen : En om dat hy aen u heeft een flavin ontnomen, Meent gy dat defe fmaet niet bebben mach een endt:
Ontfie de gaflvryfchap, wy fyn hier in uw tent, En boven dat gy hebt in 't heir geen beter Vrinden, Wilt dan om onfent wil uw euvelmoedt in binden, Achilles, als hy fweeg, bleef even feer verfloort, Doch feide wat verfet: gy fpreekt gelyk 't behoort: 6 Soon van Telamonj maer ik kan niet vergeven, Een mifdaet, die my koft de vreugde van myn leven. Hy heeft my in 't geficht van 't gantfche heir gehoont, En als een flecht gefel verachting my getoont. Ga, feg hem, dat ik noit in 't wapen my fal fteken, Als naer dat door de vlam de Schepen fyn befweken, En Heftor 't gantfche ftrant met dooden heeft bcdekt, En op myn legering met dreigementen trekt. Ik fal hem van myn Vloot en tenten dan wel keeren, En de Theflaliers, die fullen fich verweren. De wrok bluft in myn hert de deernis voor hem uitj
Hoe feer dat ik u acht, ik blyf by myn befluit. Hy fweeg, en ieder heeft fyn beker opgeheven, En naer de plengingen daer waren uit bedreven, Heeft het Gefantfchap fich na 't Leger weer gewendt.
Alwaer het wiert verwacht in Agamemnons tent. Terwyl liet Patroclus een bedt voor Phenix fpreiden, Daer toe op d'aerde neer de Vrouwen vellen leiden, En hebben 't bont bcdekt met een tapytekleet, En dekens, op dat hy geen kouw noch kommer leedt. Hier op heeft d'oude Man fyn ligchaem neergeflagen, En fliep tot's morgens vroeg als het begon te dagen. Achilles fprong in 't bedt, dat wat ter fyden ftont, Daer hy Diomeda tot byflaep leggen vondt, Een fchoone Maegt, die hy tot Lesbos hade gekregen. De aenminnige Iphis was by Patroclus gclegen: |
||||
|
NEGENDE B O E K.
Die Thetis Soon aen hem tot Scyros hadt vereert,.
Als hy van Eneus hadt die veiling overheert. Toen de Gefantcn fyn in 's Konings tent gekomen, Heeft ieder even graeg na hun befcheit vernomen: Men boodt om 't feerft aen hen in goude fchalen wyn, En vraegde of fy daer wel of flecht ontfangen fyn. Doch Agamemnon focht met haeft van hen te weten, Hoe dat in hun beroep fy hadden fich gequeten. Dies hy met ongedult Ulyflcs heeft gevraegt, Hoedanig Peleus Soon de voorflag hadt behaegt? Wil hy van onfe Vloot des Vyands toorflen keeren, Of laet hy noch fyn hart door gramfchap overheeren ? Groot Koning, fprak daer op UlyfTes, noch de Vloot, Begeert hy, noch het heir, te redden uit den noot. Hy weigcrt te gelyk uw gaven en gebeden, En luiftert nergens na, wat voorflag dat wy deden. Voorts heeft, van woort tot woort, UlyfTes uitgelegt, Al wat Achilles hen tot antwoort hadt gefegt. En verder al het geen dat hen was wedervaren, Waer over feer bedroeft de Princen alle warcn. Achilles hardigheit, heeft ieder aengehoort, Met veel verwondering, en niemant fprak een woort. Dat fwygen heeft de Soon van Tydeus afgebrokea, En heeft gelyk een Helt Atrides aengefproken : En feide, groote Vorft, wiens macht hier elk erkent,
Ach! hadt gy nimmer u tot Peleus Soon gewendt! En niet vernedert ook uw gaven en gebeden, Waer door gy fyn gemoedt hebt vruchteloos beftreden: Dat heeft fyn euvelmoedt noch hooger opgefet, Hy is niet waert, dat gy op fynen handel let. Wat fcheelt ons of hy wil vertrekken of hier blyven? Wy konnen, fonder hem, de Vyanden verdryven. Als ieder een fyn beft, gelyk als ik, maerdoet, En niet meer fparen wil fyn leven of fyn bloet. Beveel uw heir fyn kracht te fterken door het eten, En door genotcn flaep den arbeit te vergeten: V
|
||||
|
154 DE ILIAS van HOMERUS.
De fpys en ruft vcrquikt de dapperheit en kracht.
En als de morgenitont het licht heeft voortgebracht, Wilt in flagordemng 't heir voor de Schepen fetten : Wy fullen Priams Soon 't verbranden wel beletten. Vecht felver aen het hooft, en geeft de benden laft, Dat ieder op fyn plicht, en op uw voorbeelt paft. De Koningcn en 't Volk ontfingen groot behagen, In 't geen Tydides hen hadt mocdig voorgedragen. En naer men hadt met wyn de plengingen gedaen, Ging ieder in fyn tent tot ruft fich nederflaen. |
|||||
|
E'mde van het negende Boek,
|
|||||
|
T I E N D E B O E K. 155
D E I L I A S
van
*
H O M E R U S.
|
||||||
|
r 1 e w t> e 2 0 e X-
L de Veldoverftens dcr Grieken konden flapen,
Omdatdenarbeit henvermoe.it hadtonder'twapen. Maer Agamemnon niet: die heeft alleengewaekt, Door dien hy ongeruftdoor forgenwiert gemaekt, Die fyn gedachten ging van 't een op 't ander wenden. Gelyk de Dondergodt, als hy wil onweer fenden, Met dikke duifternis het aerdryk overdekt, Of als hy fellen kryg in eenig Lant verwekt. In die beweging heeft Atrides fich gevonden, Na dat hy meenig fucht hadt uit fyn borft gefonden, Als hy fyn oogen floeg op 's Vyands heijerkracht, fcn 't meenigvuldig vuer dat flikkerdeby nacht. Hy hoorde het geluit der fluiten en fchalmeijen, En der Troijaneh ftem door 't Leger fich verbreijen. Doch als hy na fyn Vloot en Griekfche benden keek, Bevondt hy dat fyn hert door fwarigheit befweek. Hy trok 't hair uit lyn hooft, voorfiende harde plagen, Daer hy aen Jupiter fich over ging beklagen. En naer veel overleg befloot hy op het endt, Dat hy fou Neftor gaen befoeken in fyn tent: Om met dien Wyftn Man een middel uit te vinden, Dat He£tor \viert belet de Grieken te verflinden, V z Hy
|
||||||
|
i$6 DE ILIAS van HOMERUS.
Hy ftondt dan vacrdig op, en heeft fich aengekleet,
Begevend' fich daer heen foo ras hy was gereet. De forg acn d'andre kant, deedt Menelaus waken, Die door bekommering in 't flaep niet konde raken. Hy vreesde dat hy 't heir, voor fyn belang vergaert, Den ncerlacg lyden fien door Heclrors woedent fwacrt: Hct gcen om fyn krakeel daer quam het leven wagen. Des heeft hy om fyn rug een luipaerts huit geflagen, Nacr dat hy fich , met haeft, in 't harnas hadt gefet, En fyn aenfienlyk hooft bedekt met een helmet. Hy ging om uit den flaep fyn Broeder op te wekken, Maer vondt hem voor fyn Schip, om 't harnas aen te trckkcn, Des tradt hy tot hem toe, en heeft hem afgevraegt, Hoe ftaet gy foo vroeg op, myn Broeder, eer hct daegt? Is't om dat gy begeert aen iemant te gebieden, Dat die het Leger fou dcr Troijcrs gaen verfpieden? Soo fchroom ik, dat fich elk daer van verfchoonen fal, En vreefcn, by den nacht, gevaer en ongeval. Ik heb, antwoorde hem de Koning, raet van nooden, Nadien vetandert is de Vader van de Goden, Aen wien meer aengenaem is Hectors offerhant, Alsdie, door ons geflacht, werdt tot fyne eer verbrandt. Dien laet hy d'overhant gedurig op ons winnen, Schoon dat fyne Ouders fyn noch Goden noch Godinnen. De Grieken fullen lang onthouden defen dag, En 't fchrikkelyk verlics geleden in den flag. Wilt tot Idomencus en Ajax Schepen treden, Men wekke, en feg hen aen, dat fy fich aenftonts kleeden» En ik fal onderwyl na Neftors vclttent gaen, Verfoeken hem, dat hy ten eerfren op wil ftaen: En dat hy met my wil de poften gaen befoekcn, Om door fyn onderrccht de wachters te verkloeken. Dat Volk is aen fyn Soon Thrafimedes vertrouwt* En aen Meriones, daer Neftor veelvan houdt. Maer d'orden die gy geeft, ging Menelaus feggen, Verfoek ik, dat gy my wat klaorder uit wilt leggen* Wilt
|
||||
|
TlENDEBOEK. 157
Wilt gy dat ik vertoef, het fy in Ajax tent,
Of van Idomeneus, of my weer tot u wendt? Des Agamemnon fei, gy hoeft niet weer te keeren, Ga na d'affnydingen, en wacht daer myn begeren. In 't Leger, dat van een legt op het Velt verfpreidt, „ J
Mift men malkanderen licht in de duifterheit.
Vergeet niet onderweeg een groot gerucht te maken, Op dat gy door 't geroep de benden doet ontwaken. • Noem ieder by fyn naem, pry ft hen en hun geflacht:
Die met beleeftlieit eift, krygt alles wat hy wacht. Door fierheit fouden wy nu niets uit konnen rechten: Ook moeten wy voor aen, elk tot een voorbeelt, vechten. Wy fyn van Jupiter gefchapen tot elendt, En daerom is 't dat hy ons ongelukken fendt. Als hy fyn Broeder dus met laft hadt weggefonden, Tradt hy na Neftors tent, dien hy daer heeft gevonden, f Gelegen op fyn bedt, omringt van fyn geweer,
Syn harnas en helmet, fyn degen en een fpeer. Een fleuijer hong daer by, om 't wapen vaft te binden, Daer onder Het hy fich in alle voorval vinden. Syn ouderdom heeft noit verfchooning voorgewendt*
Op Agamemnons komft rees hy fluks overendt: En riep hem toe, wie daer? komt gy door 't Leger dwalen, Om iemant van uw maets, of fchiltwacht hier tc halen? Terwyl een ieder flaept, neemt gy daer toe die tyt? Spreek eer gy nader komt, en feg wie dat gy fyt. Een ongelukkig Prins, tot in de ziel verflagen, Antwoorde hem de Vorft, komt om u raet te vragen. 't Is Agamemnon felfs, die nadert in uw tent, Om dat hem Jupiter geeft arbeit fonder endt. Ik loop het Leger door, door forg en angft bewogen, Terwyl bekommering niet fluiten laet myne oogen. De qualcn van den kryg, die 'k voer op defe kuft, En van myn heir 't gevaer, benemen my de ruft. Ik vrees, dat het eerlang het leven Gil verliefen, Dcsweetik, indienoot, niet wat ik moet verkieien: V 1 Myn
|
||||
|
**
|
|||||
|
15S DE ILIAS van HOMERUS.
Myn ligchaem is verfwakt j myn geeft is afgeflooft,
Door d'overdenkingen draeit my geftaeg het hooft. Indien gy van de nacht cen middel hebt verfonnen, Waer door men veiliglyk 't gevaer fbu ftuiten kannen: Soo bidt ik dat gy Wilt uw licht my doen verftaen, En de befettingen met my befoeken gaen. Op dat wy rnogen fieri, of ergens de Soldaten, Door arbeit afgemat, de poften niet verlaten, De Vyant is niet Ver, wie weet of hy by nacht, Niet overvallen fal de benden van de wacht. 6 Gloryrykite Vorft, die ergens werdt gevonden, De raet van Jupiter is niet om te doorgronden : Antwoorde Ncleus Soon, heeft He6ror nu geluk, Dat kan veranderen in tegenfpoet en druk. Wy fullen niet altyt foo ongelukkig blyven, Indien Achilles Wouw de gramfchap van fich dryven, Wy fouden dan wel haelt geredt fyn nit den noot, Al loopen wy gevaer, fyn dapperheit is groot. Dat hy niet werdt verfoent maekt Jupiter verbolgen. Ik ben bereidt om u, waer dat gy gaet, te volgen. Maer wek ook Ajax op de Soon van Oileus, En die van Telamon, Meges, Idomeneus, UlyfTes, Tydeus Soon, wier deugt werdt hoog gcprelen. Moeft Menelaus hier niet tegenwoordig weien? Het moeit my, dat ik hem noch niet gewapent vindt,
Dit heb ik tot fyn laft, hoewel ik ben fyn Vrint. Vergeef die vryhei't my, ik kan hem niet verfchoonen, Dat hy noch flaept, en komt fyn yver hier niet toonen. Bewacr, antwoorde hem Atrides, uw verwyt, Nu hebt gy ongelyk, tot op een ander tyt. Het is uit luiheit niet, hy wil niet latcn meiken, Dat hy iets, eer als ik, fou foeken uit te werken, Gy hebt fyn naerftigheit niet rechrevoort gekent: Eer ik gewapent was, quam hy al in myn tent. DeHoofden, die gy noemt, heb ik hem op doen wekken, En daerom Het ik hem met myn bevel vertrekken, |
|||||
|
T I E N. D E B O if K. 159
Ik wil niet twyffden of dat. is nu.volbraqht, in ; ■ ,,
Des fallen wy vergaert hen vinden by de wacht. Terwyl dat fich foo wel uw Broeder komt te quyten, Sprak Neftor, konnen hem de Grieken nicts verwyten. Elk fal gehoorfaem fyn, en maken fich geree$» Als hy dit hadt gefegt, heeft hy fich aengekleedt, Hing om fyn fchouderen een rok van purper laken, ,-• ., Die voor aen op de borft wiert vail gemaekt met haken,
Met brofen fchoeide hy het een en 't ander been, Nam in de hant een piek, en tradt toen derwaerts heen,: En onderweeg heeft hy Ulyffes aengefpraken, ; > < , i\fn •, Wiens oogen waren reeds dopr het, geraes ontloken: Die kende Neftors fiem, en fpvak tot hem ontftelt^ >;; Wat is in 't heir te doen, dat gy 's nachts loopt door 't Vclt? Wiltu, Laertes Soon, fci Neftor,,-,niet verftoren, Dat wy ons voor uw tent ontydig laten hopren, De noodt lydt het verfuim niet vopr een oogenblik »
Terwyl het Leger is in ongemeene fchrik: De Koning weet met meer wat dat hy fal beginnen. Gy, die uitkomften vindt, die niemant kan verfinnen, Tot ons behoudenis, wyft ons een middel aen, Waer door men ons verderf op morgen kan ontgaen. Laet ons al d'Overftens van 't Leger doen ontwaken, . Op dat men met hun raet een" overfla.g mach maken: Of men der Vyanden gewelt afwachten fal, Of door de vlucht by nacht ontwyken 't ongeval. Hy fweeg: Ulyfles is ftraks in fyn tent geweken, En fonder lang bcraet ging fich in 't harnas ftcken, Heeft met een beukelaer fyn fchouderen bedekt, >rt En Diomedesook, in't voortgagn, opgewekt. Die fich hadt voor fyn tent gewapent neergeflagen, Daer rondom hem op 't Velt fyn metgefellen lagen, Hun pieken overendt gefteken in den gront., Als op een ftieren huit hem Neftor leggen vondt, ,/ Naer dat hy met den, voet den Helt hadt aengeftooten, Sprak hy tot hem, hebt gy geen ruft genoeg genoten? Dner
|
|||||
|
*^__
|
|||||
|
i6o DE ILIAS van HOMER US.
Daer alles in het heir in rep en roeren raekt,
Om dat de Vyant fich tot vechten vaerdig maekt. Daer Diomedes op antwoorde> na uw jaren, Vermoeit gy u te feer, dat gy hier 's nachts komt waren! Hebt gy geen jonge maets, die gy door 't Leger fendt,. En die de Koningen gaen wekken in hun tent ? Myn vriendt, fei Neftor wcer, ik heb hier myn twee Soonen, Die goeden wil en moedt in alle voorval toonen: Myn benden weigeren ook myn bevflen niet, Sy foeken nimmer fich t'onttrekken myn gebiet. Maer mits de Grieken fyn geraekt in groot benouwen, Mach men op niemant recht dan op fich felfs vertrouwen. 't Gevaer is dringende, waer in ons Leger is, En 't uer naekt van de dood of ons behoudenis. Doch gy fyt jong, en fiet met deernis my vermoeijen, Wilt u tot Ajax dan en Phyleus Soon gaen fpoeijen, Wekt die twee Helden op, op dat gy my verlicht j En Diomedes heeft dat werk voor hem verricht. Na dat fy fyn omtrent d'affnydingen gekomen, Wiert alles in een ftaet van tegenvveer vernomen. Daer Neftor om verheugt dus tot de wachters fprak: Tot noch toe gaet het wel, fbek doch niet uw gemak, Noch laet uw finnen door de flaepluft overheeren, Het geen de vreugde fou der Vyanden vermeeren. Hy ging tcr poorten in, als hy dat hadt gefeit j De Vorften volgden hem, daer hy hen heeft geleidt. Sy fochten na een plaets, waer op geen lyken lagen, En daer fy van het bloet geen overblyffels fagen: JuifiSwas 't de felfde plaets daer Heclor, voor den nacht,
Hadt met fyn felle kling veel Grieken omgebracht: En die de duifterms hem 's avonds decdt verlaten, Op dat hy mocht wat ruft toeftaen aen fyn Soldaten. Hier fetten fy fich neer, terwyl Meriones Verfcheen ook in den raedt, met helt Thrafymedes. Aen de vergadering heeft Neftor voorgedragen, Of iemant dorft een tocht in 's Vyands Leger wagen: |
||||
|
TIENDEBOEK. i6t
Die in dc duiflerheit daer een gevangen focht,
Door wiens bekentenis men kondfehap krygen mocht. Dan will men, foo hy kon dien in ons Leger flepen, Of Hector wilde ons heir aentaften en de Schepen, Dan of hy vergenocgt met't voordeel dat hy hadt, Sou fich weer met fyn Volk begeven in de Stat. Die dat uitvoeren lean, fal grooten lof verwerven, En, voer hy voort, fyn naem en glory fal noit fterven. Behalven dat hy fal noch werden wel beloont. Maer ieder fweeg, en heeft geen luft daer toe getoont, Des Diomedes heeft fyn felven aengeboden, Doch, feihy, 'k heb daer toe een metgefel van nooden: Dan foude ik flouter fyn, die met fyn beiden gaet, Vertrouwt fich op de hulp, en op fyn makkers raet. Want twee fien meer als een. Hoe moedig men mach wefen, Wanneer men is alleen, fal men te lichter vreefen. d'Ajaxen boden fich en Vorfl Ulyfles aen, Ook heeft Meriones verfocht ora mee te gaen, En Menelaus felfs, elk wouw fich doen verkiefen: Maer Agamemnon wouw fyn Broeder niet verliefen. Daerom heeft hy de keur aen Tydeus Soon geftelt. En heeft tot hem gefegt, ik houde u voor een Helt. Kiefl dicn, waer op gy kunt u lelven bell vertrouwen: Doch laet noch waerdigheit noch arkomfl; u weerhouwen. Terwyl ik na myn fin een makker nemen kan, Sei Diomedes weeV, kies ik UlyfTes dan. Wiens fchranderhcit en moedt de Goden evenaren, En dien Minerva wil befchermen en bewai'en. Hy volg my: geen gevaer ter weerek is foo groot,
Of hy kan door verllant fich redden uit den noot. Ulyfles fei daer op, albrekende fyn reden, Tydides, prys noch. laek niet myn hoedanigheden, ' De Grieken kennen my: wy moeten aenftonts gaen, De nacht is half voorby, de morgenllont komt aen. Daer op nam elk geweer: een aengefetten degen, Heeft van Thrafymedes Vorfl Tydeus Soon gekregen: X Om
|
||||
|
16* DEILIAS van HOME RU $.,
Om dat hy in de tent fyn fwaert gelaten hadt,
Ulyffes heeft een boog en pylen aengevat.
Meriones heeft hen gegeven twee helmetten, Van dubbelt leer, die fy op hunne hoofden ietten. Op dat fy by de nacht niet louden fyn bekent.
En hebben iich aenltonts na 't Troifche heir gewendt.
Minerva heeft aen hen een reiger toegelonden, Dien, om de duiiternis, fy niet fien vliegen konden, Maer hoorden fyn geichreeuw aen hunne rechterhant,
Dat een goet teeken is, als 't komt van defe kant.
Ulyffes hectt daer op Minerva aengebeden, En feide, 'k hadt uw gunft, loo noodig noit, alsheden: Godinne ftaet ons by, laet ons dit heldenftuk,
Hoe hagchelyk het is, uitvoeren met geluk,
En ons naer delen tocht met voordeel wederkeeren, Op dat men onfen naem in Griekenlant mach eeren. Als hy geeindigt hadt, riep Tydeus Soon haer aen,
En feide, ik bidt dat gy my nu foo by wilt ftaen,
Als gy myn Vader deedt, toen gy hem gingt verfellen, Om een verbintenis tot Theben voor te ftellen, Aen Cadmus fier geflacht, daer 't Griekfche heir hem fondt,
Terwyl het op de kant van den Afopus ftondt.
Wat heeft hy uitgevoert gevarelykc tochten! Nadien gy onderweeg hebt voor den Helt gevochten. En hebt hem overdekt met uw verfchriklyk fchilt,
Nu bidt ik dat gy my ook foo bewaren wilt.
Dan fal ik u een vacrs tot offerhande geven, Die nimmermeer het juk gevoelt heeft in haer leven. Waer van de horenen eerft fullen fyn vergult,
Op dat gy haer meer waerdt uw outer vinden fult.
Minerva heeft verhooort genadig hun gebeden: Des die twee Helden fyn, als leeuwcn, voort getredcn, Langs wegen daer geweer en meenig lyk op lag,
En door 't vergoten bloet in de voorgacnde flag.
De dappre He&or het niet ruften de Troijanen, Maer riep al d'Overftens van '«s Vaders onderdanen, Die
|
||||
|
T I E N D E B O E K. 163
Die hy een voorflag heeft, dus fprekend', voorgefteft;
Wie durft fich tot de daedt aenbieden van cen Helt ? Gaen in de duifternis der Grieken heir verfpieden, Sien of fy fyn gefint van onfe kuft te vlieden, Door arbeit en verlies in flechten ftaet gebrachtj En of fy overal noch houden goede wacht? Die dat volbrengen kan, en fich daer toe wil wagen, Sal krygen tot fyn loon den beften lcgerwagen, En 't alderfchoonft gefpan, het geen de Vyant heeft,
En een roemryken naem, daer by, foo lang hy leeft. Die voorflag kon het hert der Vorften niet bewegen, Die, met verwonderingbevangen, allefwegen. Daer onder was een Man, die Dolon was genaemt, Mifmaekt maer ryk, en was door 't loopen feer befaemt. Die heeft fich tot dat werk vrypoftig aengegeven, En fprak dus Hector aen: of men fal my doen fneven, Of ik fal dringen door, Waer henen gy my fendt, En hooren wat men fegt felfs in Atrides tent. Doch heft uw fchepter op en wilt uw woorden ftaven, Dat ik genieten fal al de beloofde gaven. Dat Hector heeft gedaen, en fwoer hem defen cedt,
'k Wil dat my Japiter de Dondergodt vergeet, Soo gy niet op de kar fult van Achilles ryden, Indien dat gy u kunt voor 's Vyands lagen myden. Hy fwoer, maer fwoer Vergeefs, en fo'ndt hem dus ran kant,
En Dolon nam een boog en pylen in de hant, Ging met een wollefs huit fyn lchouders overtrekken, "En 't hooft met een helmet van bunffems leer bedekken. Dus trat hy na het heir gewapent, met een fpeer, (Waer uit hy naer den tocht fou keeren nimmer weer) Om 't een of't ander nieuws aen He6tor te verkonden: Door yver heeft hy fich op 't rechte pat gevonden: Daer hem Ulyffes fag, en fei my dunkt ik fie, Uit's Vyands legering aennaderen een fpie. Of iemant dte by nacht de dooden wil ontkleedcn: Maer, Diomede$, ket hem nade vlakte treden, X a Voor
|
||||
|
164. DE I LI AS van HOMER US.
Voorby ons heen, en dryf hem zeewaerts van de Stat,
Hoewel hy loopen kan hy werdt door ons gevat. Dit feggend', hebben fy lich langs den weg verborgen, En lieten Dolon gaen voorby hen fonder f'orgen, Doch volgden hem, als hy was wat voor uitgeraekt!
Stil flaende op het geraes, dat door hen wiert gemaekt, Dacht hy in 'r. cerft dat fy van fyne makkers waren: Doch korten tyt daer na liet hy die meening varen, Sag dat het Vyant was, door 't naderend' gerucht, En nam, door vluggcn loop, foo ras hy kon, de vlucht. Sy deden 00k haer belt om hem fnel na te fetten, En om den toegang fleets na Troijen te beletten. Dies ihcden fy den weg aen hem gcdurig af, Tot dat hy fich aen hen ten laetflen over gaf. Gelyk een hart gejaegt door brakken en door winden, Die 't volgen op den voet, tot dat fy het verflinden, Door toomeloofe loop foekt fyn behoudenis, En eindelyk befwykt, als het aemmechtig is. Soo ging het Dolon 00k. Die fprak, houdt my gevangen, Myn Vader fal veel gout tot losgelt voor my langen. Ik bidt om lyfsgena, necmt my het levcn niet. Wat voordeel geeft het u, dat gy wat bloet vergiet ? Schep moedt, heeft hem gefegt UlyfTes, wilt niet fchroomen, Verklaer ons, foo gy wilt uit onfe handen komen, Wat Heftor onderneemt, foo veel u is bekent, En waerom dat hy u na 't Griekfche Leger fendt? Voorts in wat ftaet hy is: maer wacht u van te liegen. Ik liet, antwoorde hy, door Heftor my bedriegen, (Dat met een fkeuwe ftem hem Dolon heeft gefegt) Achilles Legerkoets hadt hy my toegclcgt, BenefFens het gefpan van fyn twee fchoone paerden: Op die beloften ging ik defen tocht aenvaerden. Ik fie, fei lagcbend' weer, UlyfTes, dat uw hert. Door geen geringe gift tot iets bewogen werdt. Gelooft gy dat gy foudt die paerden konnen mennen? Die Thetis Soon alleen tot vperman willen kennen. Matt
|
||||
|
TIENDE BOEK.
Maer feg of Heftor nu tot vcchten fich bereidt,
En op wat plaets hy heeft fyn wapenen gcleit? Waer fyne paerden ftaen ? wie dat de wacht befetten ? En of hy op dat Volk nauwkeurig felfs gaet letten? Waer is de Legering der Princen in het Velt? Is die dicht by het heir, of ver daer afgeftelt. Ik fal u, fprak de Soon van Eumedes dan feggen, Dat Hector in den Raet was befich t'overleggen, Wat hy uitvoeren foude, ontrent Vorft Ilus graft, Wanneer ik hem verliet. De wacht is afgefchaft. Die forg is opgeleit alleen aen de Troijanen, Die daer toe onderling malkanderen vermanen: Om dat hen het gevaer meer als de vrcmden raekt, En dat elk voor fyn huis, fyn Vrouw en Kindren waekt. De Bontgenoten fyn daer opgeruft, en flapcn: Doch waerom vraegt gy my hoe het daer is gefchapen? Soo gy in "t Leger wilt van de Troijanen gaen, Her Volk van Thracien legt hier niet ver van daen. Gelegert achter af, als fynde laetft gekomen, Hun' Komng Rhefus heeft daer fyn verblyf genomen. Syn paerden fyn foo fchoon, als iemant ergens vindt, Spierwit gelyk de fneeuw, en fnel gelyk de wint. Niets kan foo heerlyk fyn, als is fyn Legerwagen, Die rondom is met gout en filverwerk befiagen. Syn fchoone wapenen, gemaekt van louter gout, Doen fchemeren 't geficht, als men daer 't oog op houdt, Nu fyt gy onderrecht, wilt my nu naer uw Schepen, Tot dat gy wcderkomt, in hechtenis doen flepen. Op dat men wel gebocit my daer foo lang bewacrt, Tot dat u blykt, dat ik de waerheit heb verklaert. Maer Diomedes fag hem aen met grimmige oogen, Enfeide, vlcituniet, dat gy fult vluchten mogen: Schoon ons is opening gedaen door uw verftant, Gy fyt tot uw verderf geraekt in onfe hant. Al lict men het gevaer u rechtevoort ontvlieden, Gy foudt weer onderftaen ons Leger tc verfpieden, X S
|
||||
|
166 DE ILIA S van H OM ERUS.
De Grieken fullen u niet fetten op rantfoen: Wanneer gy dood fait fyn fult gy geen quaet meer doen. Dit feggende heeft hy het hooft hem afgeflagen, Nam lyn geweer, en heeft het Pallas opgedragen. En 't felve hemelwaerts verheven uit het fant, En fprak, Befchermgodin ontfang defe offerhant. Wy fullen u altyt voor andre Goden eeren, Laet ons u byftant noit in het gevaer ontberen: En leidt ons heimelyk in Rhefus Legeroort, Vergun ons defe be, hebt gy ons oit verhoort. Toen heeft hy aen een boom die wapens opgehangen: En op dat fy te rug weer wendende hun gangen, Niet miften defe plaets, in 't duifter van de nacht, Heeft hy een arm vol rys en biefen daer gebracht. Niet lang daer na fyn fy in 't Legeroort gekomen Der Thraciers met lift, die fliepen fonder fchroomen : Door arbeit afgemat, 't heir lag by fyn geweer, Dat in drie rijen fich geflagen hadt ter ncer. De Koning Rhefus lag in 't midden, by fyn paerden : Doch wachters hadt hy niet, die hem by nacht bevvaerden. Ulyfles fag hem eerft, en feide, die daer legt, Tydides, is 't daer ons heeft Dolon van gefegt. Trek uw geweer, en wilt infpannen al uw krachten, En dood dit flapent Volk: wy moeten hier niet wachten, Dat, foo het wakker wiert ons felfs ombrengen fou. En ik fal het gefpan los binden uit het touw. Minerva ondervvyl heeft nieuwe kracht gegeven Aen Tydeus Soon, die ftraks heeft rechts en flings doen fheven, Van defe Thraciers oneindeloos getal, Die in hun bloet gefmoort verwekten geen gefchal. Gelyk een felle leeuw verflindt een kudde fchapen: Terwyl dat forgeloos de moede Harders flapen: Sob heeft Tydides ook, geleidt door fterkte en inoedt,
Op die rampfaligcn medoogeloos gewoedt. UlyfTes fleepte weg de dooden by de voeten, Op dat het fchuw gefpan geen lyken fbudc ontmoeten, Dan
|
||||
|
T I E N D E B O E K. 167
Daer voor het mogelyk vcrfchrikt fou blyven ftaen,
Noch fynde niet gewoon daer over heen te gaen. Als Diomedes was by Rhefus bedt gekomen, Heeft hy hem met fyn fwaert het leven fluks benomen. Gevallen op het lyf, terwyl hy hem doorftiet, En fondt hem met fyn Volk na Plutos naer gebiet. Het was of hem een droom Minerva hadt gefonden. UlyfTes heeft terwyl de paerden los gebonden, Die waren vaft gemaekt niet ver van 's Konings tent,
En heeft die met fyn boog na 't Griekfche heir gement: Om dat hy hadt de lwecp, aen 't rytuig laten hangen, Dit hebbende verricht verhaefle hy fyn gangen. En wenkte aen Tydeus Soon, dat hy hem volgen fou,
Die ftouter heldendaet noch ondernemen wouw. Hy overleide of hy voortrekken kon den wagen, Waer op de wapenen van Koning Rhefus lagen. Maer fynde in dat gepeins, Minerva hem geboodt, Dat hy fich fou te rug begeven na de Vloot. Op dat de Troijers u de weerkomft niet beletten, Daer toe, fprak fy,. een Godt hen aen fou konnen fetten. De Helden deden dat, en raekten famen voort, Tot by den fclfden boom daer Dolon was vermoort. Hier hick Ulyffes op de paerden, en liet fpringen, Tydides op den tak, daer Dolons wapens hingen, Die hy heeft afgerukt, en aen Ulyffes bracht, En weer te paert geraekt, heeft daer niet lang gewacht. Apollo onderwyl begon de gunft te merken, Waer door Minerva quam Tydides te verfterken , En dat fy fich tot hulp hadt aen fyn fy gefet, En hem behouden hadt uit dat gevaer geredt. Dies hy na Troijen vloog, waer voor hy placht te waken, En ging Hippocobn in't Leger wakker maken, De broederlyke Neef van Rhefus, als die fag, Dat Rhefus met fyn Volk op 't Velt verflagen lag: En dat hy heeft de plaets, waer op fyn paerden ftonden, Aen 't rytuig vaft gemaekt noch onlangs, leeg gevonden: Heeft
|
||||
|
m DE ILIAS van HOMER US.
Heeft hy luitkecls gefchreeuwt, en jammerlyk gefucht:
De Troijers fchoten toe onftelt op dat gerucht. Die door verwondering niet wiften, fchoon fy 't fagen, Hoe dat men ongemerkt uitvoeren kon die lagen. De Helden fyn in 't heir der Grieken weer geraekt, En hebben wat geraes voortrydende gemaekt, Dat Neftor aldereerft opmerkend' quam te hooren, En heeft gefegt, foo my bedriegen niet myne ooren, Dunkt my, dat ik getrap van paerden werdt gewaerj Syn de verfpieders weer gekeert uit het gevaer! Maer 't was foo groot, waer in fy hebben iich begeven, Dat ik bekommert ben veel eerder voor hun leven. Sy quamen evenwel, als hy dat hack verklaert, En voor des Konings tent fprong ieder van fyn paert. De Princen hebben hen met groote vrcugt ontfangcn, En blcven aen den hals der overwinnacrs hangen : Elk wenfte hen geluk, en trachte te verftaen, Hoe dat op defen tocht was alles toegegaen. En Neflor heeft aldus Ulyfles aengefproken > Het heeft u noit aen moedt noch wys beleit ontbroken, Maer defe uitvoering gaet ver boven myn verftant : Seg hoe decs paerden fyn gevallen in uw hant? Hebt gy die in het heir der Vyandcn gevonden? Of heeft u eenig Godt die tot een gift gefonden? De paerden van de kar der Zon fyn niet foo fchoon. Wat hebt gy grooten lof yerdient Laertes Soon! Ik heb my meenigmael gevonden in veel flagen; Hoe out ik ben ik durf myn leven noch wel wagen. Ik blyf niet op de Vloot wanneer men vechten moet, Doch fulke paerden fyn my nimmermeer ontmoet. Daer heeft uw' dapperheit een Godt door willen looncn, En Pallas in gevaer befcherming aen u toonen. 6 Wyfe Neleus Soon, antwoorde UlylTcs weer, Gy die waerachtig fyt der Grieken roem en eer, De Goden konnen licht noch fchoonder paerden geven. Nadien oneindig is hun macht gelyk hun leven. |
||||
|
TIENDE BOEK.
Macr defe rechtevoort, die gy verwondert fict,
Hceft onlangs Rhefus hier gevoert uit fyn gebiet. Sy waren afgericht tc trekken 's Konings wagen. De dappre Tydeus Soon heeft defen Vorft verflagen, En twalcf Overftens der Thraciers met hem. Wy kregen Heftors fpie te voren in de Idem, Dien dwongen wy den ilaet des Vyands te verhalen: En hebben hem toen voort na d'Acheron doen dalen. Ulyfles fweeg} en heeft getoont der paerden kracht, Die fetten met een fprong het over wal en gracht. Toen is in zegeprael hy 't Leger ingetreden, En voor Tydides tent, door't Volk gevolgt, gereden: Alwaer de paerden fyn op 's Princen ftal gefet. Die was foo wel als hy met fweet en ftof befmet, Derhalven hebben fy fich in de zee gewaflen, En reinigden hun lyf in Thetis frifle plaflen. Terwyl een offer wiert voor Pallas ree gemaekt,
Door wclkers byftant fy fyn uit gevaer geraekt. Ulyfles, op fyn Schip^ liet Dolons wapens hangen, Waer na hy met fyn maet wat voedfel heeft ontfangen. En als men hen den wyn in fchalen hadt gemengt, Heeft, tot Minervas eer, den voorloop elk geplengt Einde van het tiende Boek.
|
|||||
|
Y
|
|||||
|
--------n ^ »■*•
|
||||||||||
|
170 DE ILIAS van HOMER US.
|
||||||||||
|
LIAS
AN
E R U S.
|
||||||||||
|
DEI
v
H O M
|
||||||||||
|
E L F 'D E 2 0 E 2(.
Urora quam het licht aen Menfch en Vee verkonden,,
Als Jupiter in 't heir deTweedracht heeft gefonden,, Die't teekenin de hantvan kryg hadten gewelt,, En op ylyfles Schip fic.h neder heeft geftelt. Van waer fy bteft haer torn de Grieken kon doen hooren. Die hebben 't Vaderlant ftraks uit haer fin verloren, Soo ras fy nieuwen moed hen ingeblafen hadt, En hebben het geweer tot veehtcn aengevat. Na dat Atrides hen daer laft toe hadt gegeven, Die door den ielfden wint tot ftryden wiert gedreven, En ftak derhalven flch in 't koitelyk geweer, Het geen hem Cyniras gefchonken hadt wel eer. Als met hem een verbont die Koning focht te maken, En in de gaftvryfehap daer door met hem te raken. Nadien men door de Faem in Cyprus hadt verftaen, Dat hy aen Ilium den Oorlog hadt gedaen, En duifent Schepen hadt tot vracht van fyn Soldaten. Als hy gewapent was, heeft Juno hooren laten De klank van haer geweer, en Pallas van haerfchilt,
Het geen d'ontfteltenis der Grieken heeft gefrilt, Die gingen tot den ftryt vol yver fich bereiden, En lieten na de kant der gracht hun rytuig leiden. Hei
|
||||||||||
|
ELFDE BOEIC.
Het gantfche Leger trok vol moed de werken uit,
En maekte door de vreiigt een fchrikkclyk geluit. Men fag in ordening voor aen het Voetvolk trekken, Het geen de ruitery quam op de vleugels dekken, De groote Jupiter die defe fchikking fag, Tot teeken van den ftryt gaf ftraks een Donderflag: En goot een dauw van bloet op d'oevers en de Velden, Waer door in Plutos ryk geraekt fyn dappre Helden. De Troijers ftrekten uit hun heir aen d'andre kant, Op 't heuveltjen dat was gelegen by het ftrant. Alwaer aen ieder een fyn poft wiert aengewefen, Door He6tor, Acamas, Eneas hoog geprefen, En door Polydamas, door vvys beleit vermaert, Polybius, en door Agenor, noit vervaert, Waer onder fyn geweefl drie van Antenors Soonen, Die men vcel dapperheit hadt over al fien toonen. De fiere He£tor tradt door al fyn benden heen, Wiens helder wapentuig gelyk de blixem fcheen. Dan wiert hy by die voor, dan by die achter ftonden, Ora ieder fyn bevel te geven, Heeds gevonden. Als 't brandende geftarnt, dat Vee en Menfchen deert,
Somtyds verfchynt, fomtyds weer in de wolken keert. Toen wierden hantgemeen de Troijers met de Grieken, En ftieten op malkaer met lanffen en met pieken, Het aerdryk wiert bedekt met dooden over al, Waer van men wederfyds verloor een groot getal. Gelyk een Akkerman gaet met fyn metgefellen, Van Ceres, indenoegft, de rype gaven vellen : En door de fikkel 't graen op 't Velt netSrvallen doer,
Soo wiert de gront bedekt met lyken en met bloet. Sy vielen aen op een, door grimmigheit verbolgen. Als wolven die hun proi feer hongerig vervolgen. En weken niet te rug, maer elk bleef op het Velt, Waer op hy in't gelit door Hector was geftelt. En niemant hadt in 't fin uit het gevaer te vluchten. De Moeder van elend van tranen en vanfuchten, Y z
|
|||||
|
. ■
|
|||||
|
172 DE ILIASvanHOMERUS.
De Tweedracbt liet alleen fich vinden in den ftryt,
Om dat haer het geficht van moort en bloet verblydt. De Goden fyn bedroeft op den Olymp gebleven, Mits Jupiter 't geluk aen He£r.or wilde geven, Die fittende op fyn throon vol glans en heeriykheit,
Niet wiert verfet door 't geen van ieder wiert gefeit. Dan fag hy na de Stat van Troijen met behagen, Dan heeft hy na de Vloot der Grieken 't oog geflagen. Het fcheen dat hy vermaek uit dat geficht genoot,. Als foo veel duifenden van menfchen fyn gedood. ' Soo ras de dageraet den Hemel quam verlichten, Sag men van wederkant de lucht vervult met fchichten r Doch met gelyk verlies: maer eer een Arbeitsman, Vermoeit fyn middagmael in 't dal reemaken kan, Begon het Griekfche heir, door nieuwen moed ontfteken,, In de gelederen der Troijers in te breken. Atrides tradt voor aen, en deedt met eigen hant,
Den Koning Bienor dood vallen in het fant. Diens fchiltknaep Oileus fprong aenftonts van fyn wagen, Om een verwoedt gevecht met Atreus Soon te wagen: Uit wrack dat die fyn Prim door't fwaert badt neergevelt %
Doch hy wiert foo onthaelt, dat by 't noit heeft vertelt. Als Agamemnon hadt de lyken doen ontkleeden,. En dat fy waren naekt, bleek aen de blanke leden, Dat het jong Krygsvolk was, in fchaduw opgcvoedt, En dat tot defen dag noit Vyant hadt ontmoet. Tocn heeft hy Antiphus en Ilus, Priams Soonen, (Die waren in 't gevecht om daer bun. moed te toonen) Kloekmoedig aengerandt, d'een heeft de kar gement,, En d'ander het geweer op Atreus Soon gewendt. Achilles hadt voorheen die weten te befpringen, Daer fy op Idas top de Schapen weiden gingen. Doch hadt op 's Vaders bede in vryhek hen geftelt* Die daer voor hadt veel gout tot losgclt hem getelt. Die Princen hebben toen een harder lot geleden,. Want na. dat hen een wyl Atrides hadt beitreden,, Stak
\
|
||||
|
E L F D E B O E K. 173
Stale hy door Ilus borft fyn piek: en heeft het hooft,
Met fyn verheven fwaert, van Antiphus geklooft. Hy fmeet van boven neeV de Princen van hun wagen. En loopend' na hen toe, daer fy zieltogent lagen, Nam hunne wapenen, en fondt die na fyn tent: Toen quam hem weer in 't fin dat hy hen hadt gekent, Wanneer Achilles hen hielt op fyn Vloot gevangen. Na die manhafte daedt wende Atreus Soon fyn gangen , Voort na Pifander heen en na Hippolochus, Twee Soonen voortgebracht door Hek Antimachus, Die oorfaek was geweeft, door eigenbaet gedreven, Dat Helena niet wiert de Grieken weergegeven. Mits Paris in den raet fyn ftem hadt omgekocht. De Koning heeft uit wrok diens Soonen opgefocht, En viel daer fel op aen, gefint hen aen te randen, Dat fiende beefden fy, de toom viel uit hun handeo, De paerden luifterden na hunne ftem niet meerj Dies knielden fy verbaeft op 't rytuig voor hem neei*. Enriepen, Atreus Soon, wy geven ons gevangen, Myn Vader fal aen u veel losgelt voor ons langen. Antimachus befit veel fchatten, dood ons nietj Wat baet het u, dat gy een hant vol bloets vergiet? Sy meenden hem hier door met tranen te bewegen, Maer hebben uit fyn mont dit ftuers befcheit gekregen: Nadien Antimachus} fprak hy, uVaderisj Verwacht gy te vergeefs van my vergiffenis. Wanneer Laertes Soon en Menelaus quamen,. Om middelen van peis met Priam te beramen, Was hy 't, die gaf den raet dat men die dood fou flaeri.
En laten noit te rug hen na de Grieken gaen. Defe onrechtvaerdigheit fal ik u nu doen boeten. En fmeet toen van de kar Pifander voor fyn voeten, Naer dat hy hem de piek gefteken hadt door 't hart, Waer door Hippolochus foodanig wiert benart, Dat hy neer fprong, en heeft fyn handen opgeheven, Den Koning biddende met tranen om het lev en * Y 3 Mac|
|
||||
|
174 DE IL I AS van HOM ER US.
Maer Agamemnon hieuw hem hooft en handen af,
Soo dat by ook den geeft gelyk fyn Brocder gaf.
De beide lyken heeft Atrides daer gelaten, En vloog in het gedrang der vechtende Soldaten. De Griekcn volgden hem, en boden hem de hant,
Het Voetvolk deedt fyn bell: de Vyant hielt geen riant,
En wiert van d'eene plaets na d'andere gedreven : De Koning vocht te voet, en deedt veel Troijers fneven. Gelyk als in een bofch ontftaet een felle brant,
Die meenig boom vernielt op het omleggend' Lant,
Soo heeft hy op malkaer de Vyanden doen vallen, En dreef hen met de kling na de Troijaenfchcn wallen. Veel wagens ftonden leeg, 't gcfpan raekte op de vlucht,
Een donkre wolk van ftof verhief fich in de lucht.
Soo dat te nauwer noot de Legers langer fagen, En hebben meenigmael in 't duifter mis gefiagen. Door forg van Jupiter wiert Hector in den itrydt,
Van het verheven ftof, en 't fchietgeweer bevrydt.
Doch Agamemnon focht dien Vyant t'achterhalen, Om, foo hy hem verfloeg, te mogen zegepralen. Met voorbeelt en fyn ftem gaf hy de Grieken moed,
En volgde 't vluchtend heir der Troijers op den voet :
Dat in wanorderen by Ilus graft gekomen, Heeft overhoop de wyk op Ilium genomen. Als tot de Scefche poort hy het hadt nagefet,
Hielt hy daer ftant, en heeft den ingank hen belet.
Gelyk men fiet een leeuw verftroide fchapen dooden, Wiens klaeuwen door de vrecs de Harders fyn ontvloden, < Soo heeft hy d'achterften der vluchtelings vermoort,
Eer dat fy in de Stat geraekt fyn door de poort.
Maer Jupiter, als die hem nadren fag de mueren, Ging Iris fyn Bodin, aenftonts tot Hector ftueren: Waer door hy feggen liet, foo lang Atrides woedt,
Dat Hector voor 't gewelt der Grieken wyken moet.
Doch ftutten, foo hy kan, hem door fyn befte bendcn, Tot Agamemnon fich uit het gevecht fal wcnden: Soo
|
||||
|
ELFDE BOEK.
Soo ras als die gewont weer na fyn Schepen rydt,
Seg, dat de kans dan fal verandren van den ftrydt: En dat ik hem daer na fal d'overwinning geven, Als hy tot aen de Vloot de Grieken heeft gcdreven: Sy fullen op hun beurt fyn macht niet tegen ftaen. Als Iris aen dien Helt die boodfchap hadt gedaen, Is fy weer na den top van Idas berg gevlogen, En als een dunne damp verdwenen uit fyne oogen. Hy fprong van 't rytuig'af, dat by de mueren ftont, Waer op hem de Godin gewapent fitten vondt. Toen locht hy tot den ftrydt fyn benden te vergaren, Die, fiende fyn gelaet, begonden te bedaren: Sy kregen nieuwen moedt, en boden tegenftant, Afwaflende, in het bloet des Vyands, hunne fchandt De Grieken, die 't gewelt der Troijers tegen ftonden, Die hebben onderftant hun makkers toegefonden, Door de kngwyligheit des arbeits afgemat, Dies het bloetftorten wiert van alle kant hervat. Atrides, die fyn moed wilde overal doen blyken, Gaf 't voorbeelt aen fyn Volk van niet te rug te vvyken; En ftelde fich voor aen in 't heetfte van 't gevecht, Daer meenig ftoute daedt wiert door hem uitgcrecht, Godinnen van Parnas uit Jupiter geboren, Ik bidt u dat gy my wilt uit uw mont doen hooren, Wat dappre bontgenoot of moedige Troijaen, Dorft Agamemnons kracht en aenval wederftaen ? Het was Iphidamas een van Antenors Soonen, Die daer toe quam fyn wil en ftrytbaerheit vertoonen. Theano hadt dien Helt in Thracien gebaert, Daer hy wiert opgevoet aen fyn Grootvaders haert. Cyfleus hadt hem foo lief, in *t bloeijen van fyn jaren, Dat hy den jongeling liet met fyn Dochter paren. Na dat hy was getrouwt, heeft hy eerlang verftaen, Dat Griekenlant den kryg hadt Troijen aengedaen: Dies hy fyn Vadeiiant fyn byftant aen quam bieden. En fiende 't Troifche Volk voor Agamemnon vlieden,. |
||||
|
ijS DE ILIAS vanHOMERUS.
Hceft hy in het gedrang hem overal gefocht,
Op dat hy met fyn hant den Koning dooden mocht. Die fiende dat op hem een ftout Helt aen quam rukken, Dacht in de voorbaet hem fyn fpies door 't lyf tc drukken: Doch vruchteloos, nadien 't Iphidamas ontweek, Die op het harnas bracht van Atreus Soon een fteek. Maer konde met de punt niet door het yfer dringen, En deedt door het gewelt fyn Inns in ftukken fpringen. Atrides heeft verwoedt fyn Vyant aengevaert, En hieuw hem in het hooft foo vinnig met fyn fwaert, Dat d'ongelukkige begon te fuifebollen, En quam niet lang daer na dood voor fyn voeten rollen. Na dat de Koning hadt Iphidamas gedood, Heeft hy 't mishandelt lyk van wapenen ontbloot: En die in zegeprael de benden door gedragen. Soo ras dat Coon fag, de Broer van den verflagen, Die 't fchoone wapentuig ten eerften heeft gekent, Heeft hy fich tot de wraek na Atreus Soon gewendt, En met fyn fcherpe fchicht hem door den arm gefteken: Atrides wiert verwoedt, als hy fyn bloet fag leken. Hoewel hy was gewont, hy week niet uit den flag, Maer fette Coon na, dien hy wegloopen fag. En heeft hem met fyn fwaert het hooft van 't lyf geflagen, Terwyl hy befich was fyn Broedcr wcg te dragen. Waer door Antenor heeft verloren te gelyk, Twee Soonen, op een dag gedaelt in Plutos ryk. Defe Ontvertfaegde Helt deedt alles voor hem wyken, En maeide met fyn kling een meenigte van lyken: Die hy na d'Acheron met piek of fteenen fondt, Schoon dat fyn rookent bloet vloodt uit de verfche wont. Doch als het wat verkoelt daer na begon te ltremmen, Verhefte fich de pyn, en quam fyn hert beklemmen: Die fbo onlydlyk was, gelyk in barensnoot, Een Vrouw raekt door de fmert op d'oever van de dood. Dus kon hy langer niet de groote pyn verdragen, En ftygende weeYom op fynen Legerwagen, |
||||
|
ELFDE BOEK.
Begaf fich uit den flag, hoe feer het hem verdroot ,
En liet fyn Voerman hem wegvoeren na de Vloot. Maer heeft al d'Overftens aldus eerft aengefproken, Nadien dat door de pyn werdt myn befluit gebroken, Soo laet ik op u ftaen den voortgang van den ftrydt, Mits d'overwinning my Saturnus Soon benydt. Gy Princen doet uw belt om 't voordeel voort te fetten, *t Geen ik verkregen heb •, ten minften te beletten, Dat tot de Griekfche Vloot de ftrydt niet nadren mach,
Op dat gy niet verlieft de glory van den flag. Soo ras als aen het oog van Hc&or was gebleken, Dat Agamemnon was uit het gevecht geweken, Sprak hy fyn benden aen, en feide fchep weer moed,
1 roijanen, Lyciers en gy van Dardaens bloet: De felfte Vyant wykt, wilt weer op nieuw beginnen, Saturnus Soon belooft dat ik fal overwinnen. Bedicnt u rechtevoort van de gelegentheit, Waer door onfterflyke eer aen u werdt toegefeit. Taft nu de Grieken aen, fy fullen haeft vertragen, Door arbeit afgeflooft, en doet hen weer verdragen, Dat gy geleden hebt. Als hy dit hadt gefegt, De fabel in de hant, hervatte hy 't gevecht. Soo geeft een jager moed aen de vermoeide honden, Wanneer hy heeft een leeuw of everfwyn gevonden: Op dat fy 't vreeslyk dier, door hun vernieuwde kracht, Met tanden vol van bloet aengrypen in de vacht. Wie waren in 't begin foo onvertfaegde Helden, Die tegen het gewelt van Priams Soon fich ftelden? Agefilaus was't, Orus, Opheltius, Efumnus, Opitus, Clytus, Antonous, Die met Hipponous en Afleus 't dorften wagen, Maer wierden een voor een door Hectors kling verflagen. Met meenig ftout Soldaet, die woedend' hy doorftak, Als door de Vyanden hy moedig henen brak. Gelyk als Zephyrus de wolken kan verdryven, Die 't onweer in de lucht doet by malkandren blyven^ Z V
|
||||
|
178 DEILIAS van HOMER US.
Wanneer de zuidewint daer met gewek op> blaeft:
Soo wiert het Griekfchc heir door He&ors ftael verbaeft, Dat het fou door de vlucht fyn op de Vloot geweken. Toen hoorde Tydeus Soon dus door Ulyfles fpreken: Heeft niemant dan meer moed.' wat laiheit komt ons aen!
Dat wy, die d'overhant al hadden, loopen gaen! Soo Hcftor mecfter werdt, fal hy de Vloot verbranden. En moeten wy dat Men! wat grouwelyke fchanden! Daer Diomedes op antwoorde, wat my raekt, Ik fal verhinderen dat hy fich meefter maekt. Staet my kloekraoedig by, en laet ons hem bevechten." Doch onfe poging fal niets goeds uit konnen rechten, Nadien dat Jupiter de Troijers gunft toe draegt, En dat de nederlaeg der Griejcen hem behaegt. Dit hebbende gefegt, heeft hy Tymbreus verflagen, En hem met fyne piek geftooten van den wagen. Moliones fyn knaep het felfde lot genoot, Die door Ulyfles hant wiert by fyn Prins gedood. Voldaen dat defe twee niet meer te vreefen waren, Soo drortgen fy in 't digft der Troifche heijerfcharen: En fmeten overhoop al wat hen is ontmoet, Gelyk een rafend fwyn op de bloedhonden doet. Waerhcen Ulyfles fich en Diomedes wenden, Verwoeften fy door 't fwaert de Phrigiaenfche benden. Herflellende den ftryt in 't aenfien van de Son, Terwyl het Griekfche heir weer adem fcheppen kon. Toen fetten op hen aen twee dappere Soldaten, Die by malkanderen op 't felfde rytuig faten. Hun Vader Merops was een wyfe wigchelaer, Die hen verboden hadt, voorfiende het gevaer, Dat fy niet na den kryg van Troijen fouden trekken, Waer toe de glory fcheen hun herten op te wekken. Soo dat, vewchtende het Vaderlyk verbot, Sy volgden het befluit van hun rampfalig lot: En hebben uit de Srat Percote fich begeven, En uit hun Vaderskuis, ten koftc van hun leven. , Want
|
||||
|
E L F D E B O E *£ 179
Want Diomedes heeft hen beiden neefgevelt.
En trok hen van het lyf de waperis met geWelt.
Ulyffes onderwyl door dapperheit gedreven, Heeft voor fyn woedent fwaert de Vyanden doen beveh: Waer mee hy heeft geflacht den Helt Hippodamus,
En fondt na d'Acheron daer na Hyperochus.
Van boven Idas top, fag Jupiter hen vechten, Die weer begon den moed der Grieken op te rechten. Hy ftuite 't vluchtent heir, dat hy aenvallen deedt,
Soo dat het dapperder als van te voren ftreedt.
Het voordeel was gelyk, dat bei de Legers kregen, Die maekten heuvelen van dooden op de wegen. Agaftrophus bleef dood door Diomedes hant,
Die vechtende te voet door hem wiert aengerandt:
En heeft hem met fyn piek in felle moed doorfteken. Hadt hy fyn kar gehadt, hy was 't gevaer ontweken. Daer achter het gedfang fyn fchiltknaep me£ bleef ftaen,
Dies hy die miffende fyn lot niet kon ontgaen.
Als Heclor van dien Helt het lyk den gront fag dekken, Quam hy met groot gefchreeuw, op Diomedes trekken, Syn benden volgden hem, gemoedigt tot den flag.
Soo ras als Tydcus Soon de Troijers nadren fag:
Sprak hy UlyfTes aen, en feide feer verbolgen, Op defe donkre wolk fal licht een onweer volgden. Wy moeten evenWel niet fwichten, dapper Helt,
Maer wederftaen 't gewelt Van Heclor met gewelt.
Als hy dit hadt gefegt, heeft hy fyn fpeer gedreven, Op Heclois ftalen helmj doch die is heel gebleven: ( Een gift die aen dieii Piins Apollo voormaels gaf:)
Dies ftuite van 't helmet Tydides wei'pfchicht af.
En evenwel de flag heeft duifelihg gegeven, Daer Hector door bedwelmt is niet voor aen gebleven, Maer week Wat achterwaerts, daer hy op d'aerde viel,
Miis dikke duifterhfeit berievelde oog en ziel.
Doch hy bequam weSr haeft', en niet bequaem tot ftryden, Reedt hy uit het geveoht > om verder ramp te myden. ' Z a Ty-
|
||||
|
i8o DE I L I AS van HOME RUS.
Tydides volgde hem den degen in de hant, En riep hem na, ontvlucht gy dus uw dood en fchant? Het heeft niet veel gefcheelt of ik hadt u doen fneven, Indien Apollo u geen byftant hadt gegeven. Maer ik verzeker u, als gy my weer ontmoet, Dat ik in dat geval niet fparen fid u bloet: Nu fal ik voor u vlucht de Troijers doen betalen, En die in plaets van u, na d'Acheron doen dalen. Syt gy myn hant ontfnapt het is niet fonder hoon. Dit hebbende gefegt ging by na Peons Soon, Om van fyn wapenen het doode lyk t'ontblooten: Maer eer dat hy de gefp van 't harnas hadt ontfloten, Heeft Paris met een pyl hem door den voet gewondt, Van achter Ilus graft daer hy verborgen ftont. En riep hem lagchend' toe, ik heb niet mis gefchoten: Doch ik hadt grooter vreugt, door uw quetfuer, genotcn, Indien ik hadt myn pyl u door het hert gejaegt, Soo hadt gy naderhant de Troijers niet geplaegt. Die hadden onderwyl weer adem konnen halen, En door uw dood een eind gekregen hunner qualen. Want gy geeft foo veel fchrik aen hun vertfaegt gemoed„
Gelyk een felle leeuw aen bloode fchapen doet. Daer Diomedes op antwoorde fonder fchroomen j Boogfchutter, foo gy dorft wat nader by my komen, En meten voor de vuift uw krachten met de myn, Dan foude uw pyl en boog u niet voordeelig fyn . Gy pocht als of gy hadt een groote daedt bedrevent Dat gy my door het vel een fchampfcheut hebt gegeven r En 't is of my een wyf hadt krabbende gewont > Laf hartige gy fyt maer dapper met den mont. 't Hairkrullen is uw werk r en Vrouwen te bekoren: Maer gy fyt tot de kryg, verwyfde,, niet geboren. Men acht'vanuws gelyk den fteek noch fcheuten niett Die doodelyker fyn, als ik op iemant fehiet. De Vrouw, vandien ik rack , fiet men haer aenficht fcheuren, Syn Kinderen bedroeft in rouw fyn dood betreurca^ Daei
|
||||
|
ELFDE-BOEK. 1S1
Daer komen om fyn lyk meer gieren uit de lucht,
Als weeuw of wees, wier hert om fyn affterven fucht. UlyfTes naderde, daer op, en wat gebogen, Heeft d'ingefchoten pyl weer uit den voet getogen. De pyn was niet heel groot in 't eerfte, maer begon , Onlydelyk te fyn, dies hy niet dueren kon: Dit dwong hem in der yl te klimmen op fyn wagen, En doen, door het gefpan, fich na de tenten dragen. Toen deinfde 't Griekfche heir, dat uit malkandren week:
UlyfTes bleef noch ftaen afwaehtent houw en fteek. En fprak dit in fyn hert: wat fal ik gaen beginnen! Ik heb geen kans alleen een Leger t'overwinnen » Sal ik met d'anderen my geven op de vlueht! Dat lydt myne achting niet, ik ben voor fchandt beducht. Indien ik onvertfaegt in 't vechten wil volherden, Van alle kant omringt, fal ik gevangen werden. Want Jupiter vervolgt de Grieken met fyn haet, Die hy, door angft en vrees bevangen, wyken lact. Maer dat is evenveel. Ik moet my reeds vcrwyten, Dat ik getwyffelt heb: moet fich een Helt niet quyten? EenBloodaert neemtde vlueht, een Man van moed blyft ftaen,
En, wat hem overkomt, fiet geen gevaren aen. Terwyl hy overweegt in fyn gemoed diedingen, Siet hy de Troifche macht hem nadren en omringen. Doch tot hunongelukj hyflaet, hyhouwt, hy ftoot, Terwyl een meenigte werdt door fyn fwaeit gedood. Gelyk een evcrfwyn van alle kant befloten, , Met houwers in de muil komt op de bloedjacht ftooten,
Soo wecrde UlyfTes fich, by velt Dejopitus, En ofFerde aen Godt Mars Thobn en Ennomus. Toen is Cherfidamas van 't rytuig afgefprongen, En op Laertes Soon in 't harms aengedrongen. Die heeft hem met fyn fwaert doen byten in het fant,
En Charops ftorte ne6r, verflagen door fyn hant. Als Socus 't droevig lot fyns Broeders hadt vernomen, Is hy tot Charops hulp kloekmoedig aengekomen, |
||||
|
18* D E 1 L I A S v a n HOMERU S.
En rande Ulyfles aen, terwyl hy heeft gefeit, Gy, w'elkers dapperheit men roemt en wys beieit: d'Eer van ons beider dood fult gy van daeg verwerven, Met onfe wapenen^ of door myn handen iterven. Hy fchoot op hem fyn fchicht, als hy dat hadt gcfegt,
En heeft die tot in 't vlees door 't harnas heen gehegt. Doch Pallas hadt de flag een weipig afgewefen, Dies niet was voor 't gevolg van<ie quetfuer te vreefert. Ulyfles voelende geen doodelyke wont, Is wat te rug gegaen, van den bebloeden gront : En fei, rampfaelge Soon van Hippafus de itrikken Des doods omringen u, waer in gy haeit fult ftikken, Waerom hielt gy my op,, en hebt op u gehaelt, Den flag die op den kop der andren was gedaelt. Gy fult van uw befluit de reukeloosheit boeten, Als Lachefis u fal neervellen voor myn voeten. En Pluto tot fyn deel verkrygen fal uw ziel, En ik u wapentuig, foo ras ik u verniel. Als hy dit hadt gefegt, is Socus hem ontweken, Door dien aen hem de moed door 't dreigen quam ontbreken : Macr hy wiert achterhaelt door d'onvermoeiden Griek, Die hem van achteren doorboorde met fyn piek. Hy viel op 't aengeficht en heeft de fpraek verloren, En moefl noch voor fyn dood Ulyfles fchimpen hooren. Gy hebt, fei die, gedacht dat gy waert rap te voet, Uw loopen was vergeefs, de dood maekt rafler fpoet. Uw Ouders fullen nu den trooft niet hebben mogen, Te fluiten met hun hant de fchelen van uwe oogen. De gieren fullen u bier.vindep in het llyk, En vechten om het aesop UW verflagen Jyk. Daer prachtig't Griekfche Volkmyne uitvaert fal doen houwen, En laten 't myner eer een marmre graftrtee bouwen. Toen trok hy uit fyn wont de fchicht die Soeus fchoot, Die noch in 't harnas ftak, dafer aenftonrs bloet uit vloodt, En heeft een pyn gevoelt, die hy niet kon vcrdragen, De Troijers fchepten moed^ foo -ras .ills fy dat fagcn; |
||||
|
ELF D E B O E K. i8j
En viejen op hem aen, hy week op dele vloet,
Die hem heeft overftort, doch langfaem voet voor voet.
Driemael riep hy om hulp, en feide ik ben verloren: Driemael quam dat geroep in Menelaus ooren. Die fich heeft tot den Soon van Telamon gewendt, '..
En feide Ulyfles moet geraekt fyn in elendt. Hy moet verlaten fyn: wy moeten hem ontfetten, I En foo het mooglyk is, laet ons fyn dood beletten. Hoe dapper dat hy is, ik vrees dat het getal,
Van loo veel Vyanden, hem doen befwyken fal.
Dit feggead' fchoot hy toe, en.Ajax ging hem vcjgen, vr! •.id Fier als de Wapengodt wanneey:hy is'verbolgen.. -,' I k Ulyfles was omringt door TroijerSj. als een hert, ttj h'A
Dat door een pyl gequetft, vei-volgt door jagers werdt. ^.'
Hy keerde van fich af de flagen en de fteken, En door 't verlies van bloet was hy byna befweken: Wanneer hy wiert bedekt door Ajax beukelaer, .. :. Q
Die fich voor hem geftelt heeft midden in 't gevaeir.
Dat gaf de Troijcrs fchrik, die over hoop fich llieten, En onder 't groote fchilt Ulyfles. fchuilcn lieten. Tot Menelaus hem heeft op fyn kar geleidt,
Dies hy door hun ontfet geraekte in veiligheit.
De Soon van Telamon, door dapperheit gedreven, Viel op de Troijers in, en bracht'er veel om 't leven. Hy heeft terftont gedood den dappren.Dolyclus,
Natuerelyke Soon van Konirig Priamus.
Schoon hy wiert bygeftaen door veel voorriame Helden, Die fich rondom fyn lyf gelyk een bolwerk fielden: Waer van hy heeft gequetft Lyfander, Pandocus, :
Pylartes, en daer na den braven Pyrafus.
Gelyk als eSn rivier komt van de bergen ftroomen, Breekt door de dyken heen, -rukt uit den gront de boomen, Als de gefmolte fneeuw het water fwcllen doet,
Soo kon niets tegenftaen aen Ajax felle moed.
De tyding onderwyl hadt Hector niet vernomen, Van 't geen dat aen lyn Volk reeds over was overkomen: Om
|
||||
|
t$4 D E I L I A S van H O M E R U S.
Om dat hy fich aen 't hooft der {linker vleugel vondr,
Die in flagordening aen Xanctus oever ftondt. Daer hy met ftervenden hadt opgehoopt de wegen, Of dooden, neergemaekt door fcherpte van fyn degen. En hadt vervult met bloet de velden, en de lucht Met weerklank van gefchreeuw, of pynelyk gefucht. Hy hadt Idomeneus en Neftor daer beltreden, En hadt te voren noit getoont die dapperheden. De Grieken evenwel weerftonden fyn gewelt, En weken niet een voet voor 't woeden van dien Helt, Die hy nict breken kon, te vafl in een gefloten. Als Paris met een pyl Machaon heeft gefchoten, En pynelyk gewondt aen 't rechter fchouderblat, Waer op Idomeneus het woort heeft opgevat : En feide, Neleus Soon, klim haeftig op uw migcn. Ryd met Machaon weg uit het gevaer der flagen. Of anders krygen hem de Troijers in hun macht, Soo hy alvorens niet door hen wcrdt omgebracht. Een Arts gelyk als hy kan 't Leger meerder baten. Dan groote meenigte van dappere Soldaten. Hy weet hoe men een pyl moet trekkcn uit een wont,
En wat heilfame drank de lleken maekt gefont. Den Soon van Efculaep wilt na uw rytuig flepen, En voert hem op uw fchoot na Agamemnons Schcpen. Dat Neftor heeft gedaen. Cebriones die fig, ' Dat Heftors heir begon te wyken uit den flag, Is fulks in alleryl aen He&or gaen verkonden, En fprak dusAjax heeft veel van uw Volk verflonden, Terwyl dat gy het heir der Grieken hier verflaet, Begeef u derwaerts dan, alwaer het qualyk gaet. Dit feggende heeft hy fyn paerden voortgedreven, Die flaende noch voor lyk noch wapens fyn gebleven: Tot He&or midden in de Grieken fich begaf, Maer hielt fich evenwel van Ajax altyd af. Die groote dapperheit hadt op die dag bewefen, Tot dat hem Jupiter heeft eindelyk duen vrceien. ' |
|||||
|
'
|
|||||
|
E L F D E B O E K. 1S7
\ Geficht van Heftor hecft, fchrik in fyn here vcrwekt.
En met fyn beukelaer heeft hy fyn rug bedekt. Doch hy bleef vechtende fich na den Vyant wenden, En fhiite meenigmael de naderende benden. Hy week gelyk een leeuw, dien 't rot der boeren dry ft, Die fomtyts daer voor vlucht, fomtyts weer ftaende blyft. Met honger fiet de leeuw de runderen daer weiden, Doch hy moet van fyn proi, door vrees van wonden fcheiden, Soo ging het Ajax ook, d'eer deedt hem tegenftacn, De vrees bewoog fyn hert, om het gevaer t'ontgaen. Dus laet een efel fich niet uit het koren jagen, Schoon dat de jongens hem vervolgen met veel flagen, Daer de bewaring aen was van 't gewas geftelt, Eer dat hy is verfaedt, verlaet hy niet het Velt. De Soon van Telamon wachtte af een vlucht van fchichten, Eer dat fyn groots gemoet voor het gewelt wil fwichten: Schoon dat hy aerfelde, blyft fyn gedrag foo flout, Dat hy het Troifch gewelt ver van de Schepen houdt. Hy doet fyn beft om 't heir der Grieken te befchutten, En d'aenval met fyn fchilt der Vyanden te ftutten: Daer bleef foo meenig pyl vaft in fyn beukelaer, Dat die wiert door 't gewicht voor hem by na te fwaer: Behalven d'anderen die men in d'aerdt fag fteken, Die vlogen tot hem niet, of die hy hadt ontweken. De dappre Erypylus, de Soon van Evemon, Liep hem te hulp, en mikte op Vorft Apifaon, Terwyl die met fyn fwaert op Ajax aen quam ftooten. Dien hy heeft met een pyl door 't ingewant gefchoten, En hebbend' hem gedood, trok hy hem 't wapen uit: Doch Paris fpande een boog en trof hem door de huit. Soo dat hy door de pyn het Leger moeft verlaten, Doch fprak alvorens aen de Princen en Soldaten. En feide, foo gy niet redt Ajax uit den noot, Soo blyft de dapperfte van al de Grieken dood. Die fchepten daer op moedt, en gingen fich herftellen, Als op de Troijers fag de pieken Ajax vellen, A a Be-
|
||||
|
1S6 DE IL1AS vanHOMERUS.
Begaf hy fich by hen, door byftant opgerecht, En heeft weer heviger ontfteken het gevecht. Terwyl de Vyanden malkanderen verflonden, Heeft Neftor met fyn kar in 't Leger fich gevonden, Daer hy Machaon bracht, Achilles voor fyn tent, Dat fiende, heeft het woordt tot Patroclus gewendt: En ieide, ga rayn Vrient, aen Neftor aenftonts vragen, Wien dat hy uit den flag heeft na de Vloot gedragen ? Het moet daer qualyk gaen. Nu falik fien den dag, Dat men my fmeken fal om byftant met ontfag. Het rytuig quam foo ras voor by myne oogen rennen, Dat ik van ver niet kon, wie dat het was, bekennen. Sou het Maochaon fyn! 't fcheen of hy hem geleek : Waer op Helt Patroclus aenftonts tot Neftor week. Die met Machaon fat op d'oever orate ruften, Daer fcheppende de lucht en koelte van die kuften. Maer fyn niet lang daer naer in Neftors tent gegaen. Daer Hecamede heeft hen goet onthael gedaen > Uit Vorft Arfinous van Tenedos gefproten, Die hy van 't Griekfche Volk hadt tot een gift genoten, Dat voor fyn wysheit hadt hem die flavin vereert, A Is door Achilles wiert dat eilant overheerfc. Sy heeft in Neftors kroes een lekkren drank gefchonken, Toen ieder hadt daer uit een braven teug gedronken, Set fy hen honing voor, dienieuwwas, in een vat, Waer in fy uye en bloem van meel gemengelt hadt: Het geen den dorft verwekt. Waer nevens men fag blinken, Op tafel, Neftors kelk, waer uit hy placht te drinken: Die vier hantvatt-en hadt, en op vier pooten ftont, Met goude nagelen verciert en dubblen gront. Hy kon hem maer alleen oplichten, vol gegoten. Hun onderhout begon, als elk hadt wyn genoten. Daer op is Patroclus verfchenen voor de deur, Dien Neftor wiert gewacr, hem fiende door een fcheur: En ging hem by de hant na binnen felver leiden, Daer hy voor hem een ftoel uit eerbiedt Het bereiden. Dcch
|
||||
|
ELFDE BOEK.
Doch defe weigerde te nemen fyn gemak,
Om dat, uit grooten haeft, hy liever ftaende fprak: En feide.Thetis Soon, 6 Neftor, foekt te weten, Wie dat gequetft by u heeft op uw kar gefeten? Ik fie nu felfs dat het Machaon is geweeft. Die my gefonden heeft is yverig van geeft, Hy fal met ongedult myn wederkomft verbeiden, Laet my dan toe dat ik aenftonts van u mach fcheiden. Gy kent de hevigheit en gramfchap van dien Helt, En weet ook dat by hem d'ontfchulding weinig gelt, Dc wyfe Neftor gaf tot antwoort; hoe kan 't wefen, Dat derenis met ons Achilles heeft bewefen? En wie dat is gewondt fich onderrechten laet: Hy weet niet dat ons heir is in foo flechten ftaet. De dapperfte Overftensfyn na hun tent gefonden, UlyfTes en de Soon van Tydeus hebben wonden. Atrides is gequetft, Erypylus gewondt, En Arts Machaon ook, dat gy getuigen kont. Achilles evenwel werdt daer door niet bewogen : Die foude ons alle fien ombrengen voor fyne oogen . Wacht hy dan tot de vlam de Schepen heeft verbrandt, En dat wy neergevelt zieltogen in het fant ? Is het fyn wil dat wy hier alle fullen fneven? Want myne kracht begint myn ligchaem te begeven. Ach ! dat het-rechtevoort behaegde aen 't Godendom, Dat ik de fterkte krceg van myne jeugt weerom! Als ik het ongelyk ging op d'Eleers wreken, Die waren uit ons Lant met grooten buit geweken. Ik heb hun ryk verwoeft, hun kudden weg gerooft, En heb Itymoneus doen fneuvelen, hun Hooft, Soon van Hyperochus j die 't Elis toen regeerde, En van de runderen den aenyal moedig keerde. Ik heb hem aengerandt daer hy voor't Leger ftont,
En met myn felle kling doen byten in den gront. De vrees beving^dater op.het hert van fyn Soldaten, Meeft Harders, diede fchrik het Slagvelt deedtverlaten. A a 2
|
||||
|
i88 DE ILIAS van HOMERUS.
Wy hebben grooten buit tot Pylos aengebracht, Daer zegepralende wy raekten in by nacht. Myn Vader kon fyn vreugt, my fiende niet uitdrukken, Dat my myn eerfte tocht Too wel quam te gelukken > Soo ras dc morgenflont hct licht doen fchynen hadt,. Wiert door Herauten item yevkondigt door de Stat. Dat wie van Elis Volk hadt plondering verdragen, Kon voor 't verloren goet vergoeding komen vragen. Elk gaf fich na de markt, alwaer door d'Ovrigheit,, Het ingedreven Vce verdeelt wiert met befeheit. 't Is ongelooffelyk, wat Volk daer is gekomen, Dat door d'Epeers ftroop hun have was ontnomen. Maer ik moet d'oorfaek u verhalen en 't begin Van d'aengevangen kryg: befef dan in uw fin. Dat Hercules al lang, eer dit is voorgevallen, Tot Pylos was geweelt, en overwon de wallen, Verwoeftende de Stat} daer meenig jongeling, Die fich kloekmoedig queet, gevelt wiert door de kling. Van twalef Kinderen die Vader hadt in 't leven r Was ik maer d'eenigfte, die over is gcbleven* d'Epeers namen toe door Pylos ongeluk, En deden ons niets aen als overlaft en druk. Door die bejcgening wiert Vaders toorn ontfteken, Hy liep hunn' linden af, om fchade en fchand te wreeken: Wegnemende hun Vee, gedurende 't krakeel, En 't befte van den buit verkreeg hy tot fyn deel. *t Is waer, hy hadt van hen groot ongelyk geleden: Daer hebbend' heen gefehikt vier paerden fchoon van leden, Hartdravers voor lyn kar om in de wedloopsbaen, . Na den beloofden prys der fpelen te doen ftaen: Een drievoets vat van gout, dat Vader focht te winnen: Maer d'onrechtvaerdigheit beving Augeas finnen, Soo dat hy het gefpan aen den koetfier ontnam, Die droevig weer tc voet tot fynen Meefter quam ► Myn Vader kon dien hoon niet ongevoelig lyden, Dies hy daerom begonden Koning te beftryden^ |
||||
|
E L F D E B O E K. 189
d'Elcers brachten haeft een machtig heir in 't Velt,
En hebben aan het hooft de Molions geftelt, Die toen ter tyt noch jong en onbedreven waren, En in Mars oeffening maer tamelyk ervaren. Aen 't eind van Pylos Lant, digt aen Alpheus vliet,
Legt op een klip een Stat, die ThryoefTa hiet: Pe Vyant meende die aennadrend t'overvallen, Maer hy was naeuwelyks gelegert om de wallen, Als ons Minerva heeft daer kondfehap van gedaen, En rade dat men moeft gewapent hen weerftaen. Waer toe de Pyliers niet lchenen ongenegen. Ik voelde myn gemoedt tot dapperheit bewegen: Myn Vader, tot dien tocht, vondt my te jong en teer ,
En floot myn rytuig op beneffens myn geweeY. Doch te vergeefsj want ik ben uit de Stat geweken, En hebbe my te voet by 't Paerdevolk verfteken. Mits my Minerva leidc en aengemoedigt hadt. Half weg van Thryoefla en Pylos onfe Stat, Vindt men den Minyas, wiens waterryke ftroomen, Men langs Aretas muer in Thetis fchoot fiet komen. Ons' ruitcry bleef ftaen aen diens bemoften kant, Tot dat het Voetvolk was daer neffens aengelandt. Men raekte aen d'overfyde, als het begon te dagen, En langs Alpheus ftroom heeft men fich neergeflagen* Daer men geofFert heeft aen Jupiter een flier, Een aen Neptunus 00k, en een aen de Rivier., Een ongetemde vaers is Pallas opgedragen. En 't Leger heeft gefchaft, als honger het quam plagen: Doch heeft in het geweer geruft den gantfehen nacht. De Vyant onderwyl gekomen tot de gracht, Dacht Thryoeflas wal in d'eerften ftorm te winnen,, Als hy uit't buitenwerk 't Volk hadt gejaegt na binncn. Maer Mars bereide hen een doodelyk verdriet, Dat de belegering verdwynen deedt tot niet : Want's morgens, als men hadt de Goden aengebeden, Wiert in hun nadering de Vyant felfs beftreden; A a 3 >>
|
||||
|
!90 DE ILIAS van HOMERUS.
In d'eerften aenval wiert 't hooft hunncr ruiteiy, .
De brave Mulius ter neergevelt door my.
Verkrygend' fyn gefpan, doode ik fyn wapendrager, Door Agamedaes trouw was hy Augeas fwager. Sy kended'eigengenfchap der kruiden van het Veldt.
En wat kracht de Natuer in ieder hadt gellek.
Na dat ik Mulius hadt,met royn fwaert verflagen, Ben ik lichtvaerdiglyk gefprongen op fyn wagen. En heb foorgroaten fchrik in 's Vyatfts heir gemaekt, .
Dat het is op:de vlucht uit het gevecht geraekr..
Gelyk een dwarrelwjftt vervolgdc ik 't fonder marren, En heb tot buit gemaekt wel vyftig Legerkarren : Op ieder hidden fijeh, twee•Mannen,neprgcfe,t?
Die 'k door myji felle kUng 't ontvliachten heb belct.
Soo dat ons Jupiter ,.gafee;n volkomemzegen. Ik hadt de Molions in myn gcweh gekregen, Soo die Neptunus rijiet bedekt hadt met een wolk,
Wier Vader hy te fyn gelooft wtiert door het;Volkj
Hoewel dat A&pr was te boek daer voor gebleven. Wy hebben uit.het Veltj de Vyandcn gedreven. En grooten buit gemaekt, vervolgende hen trots
Voor by Bupraflum en d'Olianfche rots,
Tot fy genadert:fyn aen d'Alefiche heuvlen, Daer ik noch voor het lajetft een Vyant heb doen fneuvlen. Wanneer Mine/va^ons denaftocht heeft belaft,
Belettend' dat.ik.hen heb verder aengeta'fl:.
Wrier mee die groote dag een einde heeft genomen, Dies zegepralend' ik tot Pylos ben gekomen: Daer Jupitexbfdankt voor d'Overwinning is,
En Neftors dapperheit bleef in geheugchenis.
Sie daer het geen ik was, en-hpe-'k jong heb gewandclt,. Als ik kryg hebcgeyoert, en het geweergehandelt. Soo doet Achi).les niet, fyn dapperheit alleen,
Is voor fyn eigen nut en niet voor het gemeen.
Die fal fyn Vaderlant niet tot genot verftrekken, Dat door fyn hartbeit lean geen voordeel daer uit trekken. C Wat
|
||||
|
E L F D E B O E K. i?f
Wat wroeging fal ontftaen in fyn verftokt gemoedt, I
Als Hector 't Griekfche heir verfmoort heeft in fyn bloet,
6 Patroclus herdenk wat u uw Vader feide, Als gy vertrekkende van Phthia van hem fcheide: En hy u na den kryg cot Agamemnon fondt, Daer ik my by geval toen met UlylTes vondt, - Ora voor het Griekfche heir hulpbenden te vergaren. Daer Peleus met fyn Soon ook tegenwoordig waren. Hou, fei Menetius, in uw geheugchenis, Myn Soon, dat boven d'uwe, Achilles atkomft is. Maer mits gy ouder fyt, denk om hem raet te geven, i' ffi( > Wanneer die goet fal fyn, fal daer.dePrins na leveup'J:; ' En-flier hem in het geen hy ondernemen fal, Op dat hy reukeloos niet raek in bngeval. Achilles haelde ons in: dies wy dit konden hooren. v : Gebleven voor het Hof,om't ofTernieb-te-ftoreni Het gten de Koning hadt voor.'tGadendombereidtV -'■»
En heeft ons aen den diich van '* bfferfeell geleidt; - i iQ Daer 't lekkerfl van het beell aen ons wiert voorgeineden, Soo van het ingewant als onverbrande leden. Dies fyn wy weer na huis vertrokken feer voldaen,
Mits Peleus ons verfoek hadt gupftig tbegeftaen. > Kreeg gy niet fulk bericht van dkn cerwderden Otideft ? 1
Het blykt, dat gy niet hebt uws'Vadersies ontlidUdeto'. 't Is tyt dan dat men u die weerom heugen doct, Op dat gy door uw raet Achilles toorn verfoet. Wie weet of eenig Godt niet door fyn gunftfal maken^; ! Dat gy fult fyn gemoedt door overtuiging raken. ' De red en van een Vriendt fyn van gewicht en kracht. > Soo een yoorfegging wiert tot uitvlucht voortgebfacht, Daer hem fyn Moeder hadt van willen onder-rechten: Hy fende u met fyn Volk, om in<fyn plaets te vechten. Siet of gy niet wat huip ons makkers geven kondt. ' Soo Hector u aen 't hooft der Griekfche benden vondt". Infonderheit indien Achilles wouw gedoogen, Dat gy fyn wapenendaer foudt gebruiken mogen. De
|
||||
|
t92 DE IL I A S van HO ME R US.
De Troijers fouderi u Iicht nemen voor dien Holt,
Verflauwen door de vrees, en wyken uit het Vclt. Dc Grieken louden dan weer adem halen konnen: Een weinig uicilcl gceft weer moedt aen d'overwonnen. Door verfche hulp foudt gy die redden uit den noot, En bergen voor de vlam ons tenten en de Vloot. Neftor focht Patroclus, dusfprekent, op te wekken, Die affcheit van hem nam, om aenftonts te vettrekken. Toen ging hy langs een plaets daer marketenters ftaen, Daer recht gevordert werdt, en Godsdienft werdt gedaen, Om 't geen hy hadt gehoort Achilles te verkonden, En wat gequetften hy by Neftor hadt gevonden. Alwaer hy heeft ontmoet den Soon van Evemon, Wiens doorgefchoten dy hem qualyk dragen Icon. Die quam uit het gevecht, het fweet droop langs fyn wangen, En men kon door het bloet nafpeuren fyne gangen. Maer noch 't verftant noch moedt begaf Eurypylus, Die met feer groote pyn dus fprak tot Patroclus. Het is met ons gedaen, onfe afgematte benden, Vrees ik dat haeft den rug aen Hector fullen wenden; Die't heir, door ons verlies gemoedigt, volgen fal, En overweldigen onfe opgeworpen wal. Ik bidt u dat gy my wilt na de Schepcn leiden, Op dat men een verbant mach voor myn wondt bcreiden. Gy weet wat heilfaem is, en daer op dient geihiecrt, Nadien Achilles u de heelkunft heeft geleert. Waer in hy felver was door Chiron onderwefen: Machaon is gequetft, die my niet kan genefen, En Podalirius is noch in het gevecht. Hoe grooten haeft ik heb, heeft Patroclus gefegt, Ik fal in defen ftaet, myn Vriendt, u nict begeven: Hy heeft hem onderfteunt, en is by hem gebleven, Tot hy hem in fyn tent verbonden hadt geleit, Op vellen, die een flaef hadt op den gront gefpreidt. Einde van het elfde Seek.
ft, D |
||||
|
ELFDE BOEK.
I L I A S
|
||||||||||
|
TWA
D E
|
||||||||||
|
VAN
H O M E R U S.
|
||||||||||
|
rVPAELfDE 'B 0 E K-
Et vechten duerde noch hoe wel de Grieken weken,
En Hector deedtfynbelt, omin hunwerktebreken, Dat tot befcherming was van hunne Vloot gemaekt» En van den grooten buit in hunne hant geraekt. Terwyl het was gefticht in weerwil van de Goden, En dat de Grieken hen geen offerhanden boden, Kon het niet duerfaem fynj fchoon 't ftant gehouden heefl,
Soo lang de Stat fich weerde, en He&or heeft geleeft: En fich Achilles liet door gramfchap overheeren, En hy het Griekfche heir (yn byftant liet onberen. Maer als de dapperften der Troijers naderhant, Meeft waren door het fwaert gefneuvelt in het fant: En naer een fellen kryg van tien volkomen jaren, Van Troijen eindclyk de Grieken meefters waren: En hadden Ilium geplundert en verbrant, Weg fynde met den buit gevaren na hun Lant. Toen hebben Godt Neptuin en Phebus goet gevonden, Te flechten defen muer tot apn de diepfte gronden. En hebben daer op aen de wateren gewendt, Die Ida na de iee van het gebergtefendt. Waer door het metfelwerk, den tyt van negen dagen, Wievt onophoudelyk door dat gewelt geflagen: B b Soo
|
||||||||||
|
i94. DE ILIAS van HOMERU&
Soo dat de grontflag felfs foodanig wiert vernielt,
Dat de nakomeling geen blyk daer van behielt. Doch dit fou naer het endt dcs Oorlogs eerlt gel chieden. Nu, wanneer Heclor lag de Grieken voor hem rlieden,
Heeft hy die achtervolgt, en hen daer ingejaegt, Voor 't woeden van dien Helt tot in'de zicl veitfaegt. Gclyk ecn felle leeuw met vlammen in fyne oogen, Op, de bloethonden komt en jagers aengevlogen,
Die fteunende op fyn kracht, geeft nergens blyk van vrecs,
Maer een verwoede klaeuw of tant flaet in hun vlees. Soo moedigt Hector aen fyn dappre metgefellen,
Om d'opgeworpen wal en mueren neer te vellen:
Syn paerden oleven ftaen verwondert voor de gracht,
Soo dat hy te vergcefs den llorm heeft aengebracht. Het was onmogelyk daer in te konnen dalen,
Om dat die was befet rondora met Xcshcjf^e palen.
Vol water, en te diep ora dooorte konnen gaen: Dies Sprak Polydamas aldus de Troijers aen. 6 He£tor gy begint ohdoeneh/ke dingen: :.
De paerden kunnen niet die grachten overfpringen.
En of men op den gront al takkeboflen droeg, Is voor de ruitery die plaets niet ruim genoeg. Al raektc die daer in, fy fou met nadeel ftryden,
En 't Voetvolk fou daer ook dc neerlaeg moeten lyden.
Doch fchoon dat Jupiter de Grieken bracht in noot, En dat fy door de vrees wegliepen na de Vloot. Wy moeten evenwel niet reukeloos ons wagen,
En altyt fyn bedachtwoor'onverwachte lagen.
Hoe quamen wy te.rug foo ons de Vyant floeg, En fcheppende weer moedt, ons uit de werken joeg? Wy fouden door de gracht befwaerlyk konnen raken,
En hy foude onder ons een groote flachting maken.
Soo dat'er qualyk een in Troijen brengen fal, De tyding van 't veflies, en van ons ongeval. Indien men my gelooft, wy fiillen beil beklyven:
Soo wy de paerden hier en wagens laten blyven,
|
||||
|
TWAELFDE BO E K.
En docn den ftorra te voet, foo Heclor Voor wil gaen,
Dc Grieken fullen dan den aenval niet weerftaen. Soo fprak hy, en dien raet liet He&or fich behagen, En fprong ter felver tyt gewapent van fyn wagen. De Troijers volgden na het voorbeelt van dien Helt, Soo dat de wagens fyn omtrent de gracht geftelt. Het Voetvolk wiert verdeelt in vyf ftrydbare hoopen, En in flagordening gefet om ftorm te loopen. Het grootft' getal dat braef en ongeduldig was, Is Heitors laft gevolgt en van Polydamas. Die heeft Cebriones fyn knaep by fich gehouwen, Om dat hy beft op hem fyn felven dorft vertrouwen. Paris, Alcathous, Agenor, voerdenaen, Het tweede deel van 't heir, om 't eerfle by te ftaeiL, Indien door tegenftant het wiert te rug gedreven. Aen 't derde wiert bevel door Afius gegeven, Die van Arisbaquam, en door Deiphobus, Beneffens Helenus, twee Soons van Priamus. Het vierde heeft geleidt Eneas hoog geboren, Die tot plactshouders hadt van fyn gebiedt verkoren, Archilochus en ook fyn Broeder Acamas, Wier dapperheit voorheen aen hem gebleken was. Het vyfde, dat beftont uit toegefonden benden, Liet na de Vyanden fich door Sarpedon wenden: Afteropeus was beneffens hem geftelt, Met Glaucus, wier gcdfag uitmuntent was in 't Velt. Dat Volk bedekte fich met fchilden, in gedachten, Dat het door ftorm op ftorm de wevken fou verkrachten. En heeft de wapenen, voort trekkent, opgevat, Gelyk Polydamas, aen hen geraden hadt. Doch Afius alleen liet fich niet overreden, En wilde ftyf van fin niet van fyn rytuig treden. Waer op hy heeft gedacht te nadren tot de Vloot, Maer eer d'onfinnige, foo ver quam, was hy dood. Hy meende door de pooft, waer van de Grieken wekcn, Die aen de flinkerhant was open, in te breken; B b a
|
||||
|
196 DE 1L1AS van HOMER US.
Alwaer hy onverwacht Polypoetes vondt,
Die met Leonteus daer tot befcherming ftont. (Die beiden van het bloet van de Lapiten waren) Om den verlaten poll voor inval te bewaren. Een eik blyft niet Too vail op het gebergt gehccht,
Wanncer de noordewint met onweer dien bevecht, Als die twee Helden fyn pal aen de poort gebleven, En hcbben Alius daer van te rug gedreven. Die ilootende fyn hooft 't ontfag der Goden brak,
En flampent met den voet tot Jupiter dus fprak: Gy fyt een leugenaer, het geen gy ons doet blyken, Wie dacht, dat niet voor ons twee Mannen fouden wyken! Sy blyvcn evenwel omtrent den ingang ilaen, Als byen, die den roof van welpen tegen gaen. Hoe fterk wy fyn geweeft, 't getal kon ons niet baten, Wy konden hen dacrom den poll niet doen verlaten. Sy vreefden noch voor dood, noch voor gevangenis, Soo dat defe oneer ons door u befchoi'en is. De trotsheit van die tael kon Jupiter niet raken, Die Heftor op dien dag gelukkig wilde maken. Gclvken yver wiert getoont aen ieder poort, Daer wiert een moortgefchrei der vechtende gehoort : De Troijers fyn met fwaert en fakkels aengevallen, De Grieken keerden die van Schepen en van wallen. Dc Goden, die voorheen hen hielpen, ledenfpyt, Niet durvende haer gunll hen toonen in de flryt. Het is onmogelyk de daden te befchryven, Die men heeft defe twee Lapithen lien bedryven. Polypoetes heeft, Pylon en Ormenus, Met fyn gevelde lans gedood, en Damafus. Hippomachus gequetft door Leonteus degen, Dwars door fyn draegbant heen, is dood ter aerd gefegen. Die naderhant noch heeft doen vallen op het gras, Oreiles, Jamenus, Menon, enAntiphas. Terwyl dat hy 't geweer de dooden heeft ontnomert, Is met Polydamas, Prins Heftor daer gekomen, |
||||
|
TWAELFDE BOEK. 197
Met d'alderbraeffte jeugt, volyver, moedt en kracht,
Doch fyn door een geficht weerhouden voor de gracht. Het geen heeft fchrik verwekt in het gemoedt der Volken; Men fag ter flinkerhant een Arent in de wolken, Die uit fyn klaeuw een flang liet vallen op den gront,
Door dien hem aen de keel hadt het ferpent gewondt, Waer op Polydamas aen Hector quam te feggen, Hoewel gy myn bericht placht qualyk uit te leggen, Soo moct ik evenwel, met myn gering verftant, Voortbrengen, 't geen my dunkt voordeelig voor uw Lant-. En wil door mynen raet voorkomen onfe fchanden: Laet ons niet op de Vloot de Grieken aen gaen randen. Gy fiet dat Jupiter een quaet voorteeken geeft, Het geen het hert vertfaegt van de Troijanen heeft. Gelyk als d'Adelaer fyn proi niet weg kon flepen, Soo fallen \vy, geraekt tot voor de Griekfche Schcpen, Door de bolwerken heen, de fakkel in de hant, Dacr vinden mogelyk foo grooten tegenftant, Dat wy niet weer te rug met glory fullen trekken, Maer met ons dooden romp den oever overdekken. Dat is't geen Jupiter aen ons voorfeggen laet, Indien een wigchelaer voorteckenen verftaet. Toen wiert Polydamas door Hector aengekeken, Door wedcrwaerdigheit was fyn geficht ontfteken, Die aldus tot hem fprak> ik ben gantfeh niet voldaen, Door de vermaningen, die 'k heb van u verftaen. Het is of gy niet dacht op 't geen ik u hoor fpreken, Of dat u het verftant quam rechtevoort t'ontbreken. Hoe! raedt gy dat men ftclt uit de geheugchenis, Het geen aen ons belooft door't Hooft der Goden is? Beloften die men moet voor onweerroeplyk houwen, En die onfeilbaer fyn> daer wil ik op vertrouwen, Meer als op het gefchrei-der vogels of hun vlucht, Het fy dat men die rechts of flings fiet in de lucht. Ik laet door wigchelaers my des niet onderrechten, Het beft voorteeken is voor 't Vaderlant te vechten. B b 3 Voor
|
||||
|
198 DEILIAS van HOMER-US.
Voor ons, laet ons dan doen dat Jupiter begeert,
En hem gehoorfaem fyn, die het Heelal regeert. Watdoet, Polydamas, u voor den uitflag duchten? Gy fet geen voet by ftek, maer fyt gewoon te vluchtcn . Al bleven al te mael wy op de Schepen dood, Gy wacht de Vyanden noit afj gy hebt geen noot. Doch ik verzekcr u, foogy, door vrees gedreven, Uit den aenftaenden Hag u ielven mocht begeven, Of dat gy anderen daer toe ook hadt verleidt, Dat ik u ftraffen fal voor die larhartigheit. Als hy dit hadt gefegt, is hy eerft aengevallen, Aen 't hooft van fyn gevolg, kloekmoedig op de wallen, En Jupiter deedt ftof opryfen door den wint, Waer door toen het geficht der Grieken wiert verblint. Wien hy den moedt benam, en hadt dien dag betloten, Dat hy de dapperheit der Troijers fou vergrooten: Die Iteunende op het geen, dat hy hen hadt bclooft, Aenvielen op het werk met neergebogen hooft. Hun ramshooft deedt het puin der mueren nederdalen, Sy trokken uit den gront een menigte van palen: En hoopten dat hen haeft de vveg foude open ftaen, Waer door tot aen de Vloot fy iouden konnen gaen. De Grieken onderwyl fyn niet te rug geweken, Maer hebben hun gefluit met houwen en met lleken. d'Ajaxen hebben fich in d'operting geitclt, Afkeerend' van de breuk 't Vyandeh k gewclt. Sy moedigden meer aen die geen, die dapper ftreden, En nooptcn door verwyt die hunnen plicht niet deden. Spitsbroedcrs feiden fy, wier kloekhcit is vermaert. En gy, wier dapperheit hun deugt niet evenaert. (Want in de kryg werdt elk niet even hoog geprcfen.) Door u kan grooten dienftgelyklyk fyn bewefen. Soo gy malkanderen kloekmoedig onderfteunt, En 's Vyants Veltgefchrei noch dreigen u niet kreunt. Soo king, tot Jupiter wil uwen arbeit kroonen, En Agamemnon u fal voor uw daden loonen. |
||||
|
T W A E L F D E BOEK. 199
Het feggen van die twee gaf leven aen den flag,
Waer op men in de lucht een vlucht met pylen fag: Gelyk als 's winterdaegs de wolken fyn betrokken, Waer uit de fneeuw bedekt de heuvelen met vlokken: Als Jupiter fyn fchat van onweer open doet, Soo heeft men op malkaer met pyl en ileen gewoedt. Dc Troijers hadden noit geen opening gevonden, Hadt Jupiter fyn Soon Sarpedon niet gefonden: Die heeft met fellen moedt de Grieken aengetaft, Gelyk een fierc leeuw, die heeft te lang gevaft, Om dat hy op de jacht geen proi hadt konnen vinden, En daerom uit de kudde een lam foekt te verflinden. Soo trat die jongeu Helt in 't blinkende geweer, Met een rondas bedekt, in ieder hant een fpeer, Om in d'affnydingen der Grieken in te dringen, En hen, foo 't mooglyk was, tot d'overgaef te dwingen. Voortgaende na het werk, fprak hy dus Glaucus aen: Hoe wcrdt in Lycien.ons foo veel eer gedaen? Waerom werdt d'eerfte plaets op feeften ons gegeven? En onien lof alom aen Xanthus ftroom verheven? Waerom verkrygen wy het lekkerft van den dis? Daer altyt onfe kroes de grootlte beker is. Wy moetcn ons daerom dat voorrecht waerdig toonen, En niet in het gevaer noch d'arbeit ons verfchoonen . Op dat men feggen mach, de Vorft van het gebiet, Van 't vruchtbaer Lycien, heerrl fonder glory niet. 't Is recht dan dat hy fal de vetfte lammers eten, En door den beften wyn fyn forgen fleets vergeten. Siet met wat dapperheit fyn yvrig Volk fich quyt, Hoe dat het fich voor aen komt ftellen in den ftryt. Soo men ontrekkende fich aen de krygsgevaren, Kon leven, fonder out te worden, langejaren, En fonder ongemak van d'ouderdom en pyn: Welvarende en gefont onflerffelyk kon fyn: In dat geval foude ik niet wagen hier myn leven, Nochu, omfulks te doen, myn raet met willen geven, Wat
|
||||||
|
200 DE IL1AS van HOMERUS,
Wat glory dat aen u hier door te wachten ftaet.
Doch mits oris tot de dood 't lot duifent wegen lact. En dat geen fterveling fich daer van kan bevryden, Laer ons om glory dan den Vyant gaen beftryden. Dus fprak hy: en hy vondt daer Glaucus toe bereidt, Die met hem heeft na 't werk de Lyciers geleidt. Meneftheus, Petus Soon, begon daer voor te fchroomen, Als hy hen na den poft, hem toevertrouwt, fag komcn, En keek de benden door, toen hy wiert aengcrandt, Of hem geen Overfte fou bieden onderftant, En fag dat na hem toe d'Ajaxen quamen dringen, Met Teucer uit fyn tent, om hem braef by te fpringen. Maer 't roepen van fyn ftem wiert naeuwclyks gehoort, Door het geraes, dat wiert gemaekt omtrent de poort. Het klikklak van 't gcweer, het fchreeuwen van de Volken, Het rammen op den muer, verhief fich tot de wolken. Want Priams Soon voerde aen de Troijers over al, Om te bemachtigen de werken van den wal. Dies heeft hy den Heraut Thobtes heen gefonden, Om 't nakende gevaer d'Ajaxen te verkonden, Seg, fprak hy, dat de noot geen uitftel langer lydt,
Mits herwaerts is gewendt het heetfte van den ftryt : 't Geen ik aen het gedrag der Lyciers kan merken, Dat fy voornemens fyn te ftormen op myn werken: En dat, indatgeval, veel bloet fal fyn geftort, Dies het hoognoodig is, dat ik geholpen wordt. Maer foo fy beide niet hun poft verlaten konden, Om dat fy vverks genoeg aen hun' befetting vonden: Lact Telamonius met Teucer herwaerts gaen, Om aen de fwakfte poort myn benden by te ftaen. Thootes heeft verricht het geen hy uit moeft leggcn, EnAjax, die't verftont, ging aen den andren feggen: Oileus Soon, doet met Lycomedes uw beft, Om te verdedigen aen defe kant de veft. 'k Moet na Meneftheus my, voor korten tyt, begeven, En kom wecr, als ik daer den ftorm heb afgedreven. |
||||
|
TWAELFDE BO E K. xot
Dit feggend' vloog hy voort dacr het gevaer hem ricp,
Met Teucer, die dacr he£n met Pandion ook liep. Sy quamen op den poft, daer men begon-te wyken, En daer Meneftheus Volk hadt moeten haeft befwyken, Nadien de Lyciers geklommen op den wal, Al waren hantgemeen, en maekten groot gefchal. De moedige Ajax heeft een fwaren fteen gekregen, Die onder aen den voet der borftweer was gelegen, (Dien nu de fterkfte Man hadt naeuwelyks verfet.) En heeft daer mee* het hooft van Epicles verpletj Sarpedons metgefel, die neder is gezegen, En door de duifeling den doodflaep heeft gekregen. Teucer hielt Glaucus op, die al op 't bohverk ftont, En liceft hem met een pyl den blooten aim doorwondt. Hy voelend' fich gequetft, is van de wal geweken, Op dat men met met hem de fpot fou konnen ftekeri. Als dit Sarpcdon fag, wiert hy daer door ontfet, Doch fulks heeft evenwel den aenval niet belet. Hy deedt fyn beft, noch meer, om fynen Vrient te wreeken, Soo dat hy met fyn piek Alcmaon heeft doorfteken. En als hy uit de wont gerukt heeft fyn geweer, Viel op fyn aengeficht die Helt van boven neer. Sarpedon focht daer op het muerwerk om te halen, Waer van hy door fyn kracht een-ftuk deedt nederdalen : Het geen foo grooten breuk heeft in den wal gemaekt, Dat daer een gantfch gelit waer teffens door geraekt, Soo Ajax en fyn Broer niet waren toegetreden, Die door hun tegenftant Sarpedon wyken dedea. Schoon hy niet t'eenerriael den aenval heeft geftaekt,
Om dat fyn moedig hart na glory heeft gehaekt. Doch mits de Lyciers voor 't hooft geftooten waren, Eer dat hy weer begon, fprak hy dus tot de fcharen : Spitsbroeders moet ik Hen dat u de moedt begecft, Om dat u poging ftraks geen goeden voortgang heeft? Ik heb alreets een ftuk van 't bolwerk neer doen vallen, Macr ik kan niet alleen vermeefteren de wallen: C c Volgt
|
||||
|
2.o2 DE.1LIAS van HOMERUS.
Volgt my gefamentlyk, door die vereende macht, Sal haeft dc tegenftant fyn op de vlucht gebracht. De Lyeiers, beichaemt door 's Konings bits verwyten, Syn voor de tweedemael fich in de bres gaen quyten, Sy vielen met hem aen. De Grieken gaven moedt, Aen hun vermoeide Volk, en fpaerden niet hun bloet. Men focht aen d'eene kant d'affnyding te verweren, Aen d'andre wouw men niet dan winnaers daer van keeren. Als bueren die door twift geraekt fyn in krakeel, En elk vergrooten wil te veel fyn eigen deel : De maetroede in de hant de grenien af gaen meten, En door hartnekkigheit de reedlykheit vergeten. Soo blcef het Griekiche heir verdedigen den gront, Daer, op 't gefloopte puin, het tot befcherming ftont. En daer de Lyciers het fochten van te jagen, Door fteenen, fwaert en pyl verdubblend' hunne flagen. Die vluchten waren niet meer voor de dood bevrydt, Als die pal bleven ftaen in 't heetfte van den ftryt. Het bloet is langs den gront van alle kant gevloden, En 't aerdryk wiert bedekt met meenigte van dooden. d'Aenvallers evenwel die wonnen niet een voet, Mits elk hartnekkig Volk fyn voordeel hecft behoedt, Gelyk ecn Vrouw die moet van haren arbeit leven, En foekt haer kindercn daer door den koft te geven, Hare afgefponnen wol te wegen is gewoon, Op dat fy niet te veel fou trekken voor het loon : Soo evenwichtig is verlies en winft gebleven, Tot Heftor heeft op 't werk de Troijers aengedreven : En feide tot fyn Volk Troijanen volgt my naer, Daer ik u na de Vloot fal voor gaen in 't gevaer. Wy fullen van den muer den kruin haeft winnen kunnen, Mits Jupiter aen my wil d'overwinning gunnen. Sy vielen daer op aen, den degen in de hant, En trokken meenig ftuk van 't muerwerk in het fant. Hy fag een fwaren fteen, (de fterkften onfer dagen, Die fouden fulken fark niet leggen op een wagen,) Dien
|
|||||
|
t#-*0*m . , , ■?» 'ti'
|
|||||
|
TWAELFDE BOEK.
|
|||||||||
|
203
|
|||||||||
|
Dien hceft hy van den gront, in d'armen opgelicht,
Mits Jupiter hadt eerft vermindert het gewicht. Alfoo gemakkelyk als kan een Harder tillen, De wolge vacht, die hy kornt van een fchaep te villenj Soo licht wiert defe rots door Hector opgevat > Als hy dien met fyn arm om 't hooft geflingert hadt, Heeft hy dien op de poort met fulk gewelt gefmeten, Dat daer de planken door aen ftukken fyn gefpleten : De grendels fchoten los, de fchotbalk heeft gedreunt, En alles viel om ver, wat die hadt onderfteunt: De twee hameyen fyn ten laetften opgefprongen, En Heftor met fyn Volk is daer door ingedrongen. Syn wapen gaf een glans gelyk een blixemftrael, Hy hadt in d'eene hant de toors, in d'ander 't ftael. En viel de Grieken acn, verfloeg nun bloode benden, En dwong die met de vlucht fich na de Vloot te wenden , De Goden hadden hem, verhit op bloet en buit, Door hunne macht alleen, in het vervolg geftuit |
|||||||||
|
Einde van het eerfte Deel, en tivadfde Bock.
|
|||||||||
|
Cc z D E
|
|||||||||
|
f <
|
|||||
|
D E I L I A S
|
|||||||||||
|
VAN
|
|||||||||||
|
H O M E R U S,
|
|||||||||||
|
In Neerduits gerymt door den Heer
|
|||||||||||
|
KOENRAET DROSTE.
|
|||||||||||
|
TWEEDE DEEL.
|
|||||||||||
|
Te Rotterdam,
|
|||||||||||
|
Gedrukt byPIETERDEVRIES, Boekdrukker en
Boekverkoopcr op de Kipftraet 9 over de Convoy ftceg 1711.
|
|||||||||||
|
DERTIENDE
|
B O E K. 207
|
||||||||
|
D E I L I A S
VAN
H O M E R U S.
|
|||||||||
|
DEltT IE^CDE <BOEF<.
A dat Saturnus Soon geopent hadt.de wegen,
VoorHe&or nadeVloot, dienhyfeerwas genegen, Liet hy hemnaderhantfelfs metfynVolk begaen, Om 't nakende gevaer en arbeit uit te ftaen. Hy wende fyn geficht na Xhracien, en Steden, Waer van d'Inwoonders fyn gemeenlyk wel bereden: Soo dat daer komt van daen de befte ruiteryj En na de Mifiers die vechten van naby. De Hippomolgers 00k, die maer van fuivel leven, En die van Abien, die elk het fyne geven. Hy fag van Troijen af, geloovend' dat geen Godt,
De Troijers helpen fou, noch Grieken, naer 't verbodt. Neptuin, die op ee'n berg van Samos was gefeten, Quam de verandering van Jupiter te weten: Hy fag den gantfchen berg van Ida, daer hy fat,
De Griekfche watermacht, en de Troijaenfche Stat. Vol van bekommering hadt hy fyn grot verlaten, Op dat hy aen mocht fien het vechten der Soldaten. Als hy fyn Grieken fag gefmeten overhoop, Is hy haeft neergedaelt met een gefwinden loop. De bergen daverden, waer langs hy quam getreden, En is in Egues Stat, geraekt in drie vier fchreden. Daer
|
|||||||||
|
io8 DE ILIAS van HpMERUS.
Daer hecft hy een Paleis vol gout en kofllykheit, Dat midden in de zee op harde klippen leit. Hier ging hy tot den kryg de wapenen aenvaerden, En fpande felver in fyne uitgerufte paerden: Die fnelder als de wint, hem rukken door de zee,
Wanneer hy werdt omringt door Amphitrites vce . By 't eilant Tenedos is een fpelonk te vinden, Daer binnen in Neptuin fyn paerden vafl ging binden: Waer voor hy in een krip onfterflyk voeder fmeet, Op dat hy die daer vondt, weerkeerende, gereet Toen heeft hy na het heir der Grieken fich begeven, Dat na de Schepen wiert door He&ors Volk gedreven. Maer hy, in Calchas fchyn, gaf hen weer nicuwen moed En fprak d'Ajaxen aen, verfadigt noit van bloet. Gy, fei hy, moet de Vloot bevryden voor't verbranden, Die Hector met de toors fal foeken aen te randen: 't Is de bchoudenis der Grieken, houdt daer ftant, Herftclt de vluchtenden, en biedt daer aen de hant. Schoon dat de Vyant heeft ons werken ingenomen, Voor d'andre aenvallen is foo veel noch niet te fchroomen, De Grieken fullen daer wel ftuiten het gewelt, Als gy u in 't gevaer voor onfe Schepen ftelt. Van die kant hebben wy de grootfte fcha te wachten: De Goden willen u verleenen mocdt en krachten. Op dat gy Heftors drift tot ons verderf belet, Die wert door Jupiter tot woeden aengefet : Waer van hy heeft de hulp in het gevecht genoten, En ftoffen durft; dat hy is uit fyn bloet geiproten. Dit feggend' raekte hy hen beiden met fyn ftaf, Daer hy een kleine flag mede op diens fchouders gaf. Waer door hun ligchaem wiert verfterkt door al de leden, Of fy dien gantfehen dag noch hadden nict geflreden. Toen heeft hy fich foo fnel gegeven op de vlucht, Gelyk de fperwer volgt een vogel door de lucht. Ajax Oileus Soon heeft d'eerfte het vernomen, En feide tot fyn Neef, een Godt is hicr gekomen, |
||||
|
DER TPBN D E BiO E K. l0y
Die fich verwaerdigt heeft, om onder Calchas fchyn, .
Ons aen te moedigen om dappcrder te fyn.
Het was de wichlaer niet: niyne achterdocht vermeerde, Als hy foo fchierlyk wee'r aen ons den rug toekeerde. Men kent de Goden licht: daer by heb ik gemerkt,
Dat my de handen fyn en 't gantfche lyf verfterkt..
Behalven dat ik voel meer yver om te vechten, En hoop, om door het ftael ons onheil op te rechten. Dat werdt ik ook gewaer, 't is of myn kracht en hert,
Sei Telamonius, op nieuws ontfteken werdt.
Terwyl dat defe twee dus met malkandren fpraken, Ging d'achterften van 't Volk Neptunus kloeker maken: Dat by de Schepen hadt verfrifte lucht gefocht,
Op dat het wat verpooft weer adem fcheppen mocht.
Hy in den fchyn hervormt van een der Overheden Sprak dus de Grieken aen, en voerde defe reden: Teucer, Meriones, Thoas, Deipyrus,
Peneleus, Leitus en gy Antilochus.
( Die alle feer vermaert door brave daden waren) Hoe! fult gy rechtevoort uw glory niet bewaren! Argyvers, daer op ik heb al myn hoop gefet,
Dat door u uit gevaer de Vloot fou fyn geredt.
Soo gy 't gevecht verlaet, dan wcrden wy geflagen, De beenen fullen ons niet van den oever dragen. 6 Goden! moetikfien, het geen noit is gefchiedt,
Dat gy, der Grieken bloem, voor de Troijanen vliedt!
Daer (y eertyts voor u als bloode harten weken, Die door de wolf vervolgt fich in het boich vcrltekcn. Sy, die de Griekfche macht niet konden wederftaen,
Die taften rechtevoort u voor de Schepen aen!
Door d'ongehoorfaemheit van onfe bloode benden, En Agamemnons fout, die doift Achilles fchenden. Laet ons verbeteren-door dapperheit die fchult,
'k Hoop dat gy tot uw plicht haeft wedcrkeeren fult.
Men fou van anderen de lafheit eer verfchoonen, Als van u, die men heeft foo moedig fich fien toonen. D d Werdt
|
||||
|
si© D E I L 1 A S van H O M E R U S.
Werdt ecn gemeen Soldaet door my verhaflebaft,
Om dat hy loopen gaet, of op dch dienft niet paft? Voorwaer niet. Maer ik moet ray over u beklagen, Om dat ik dacht, dat gy u dapperder foudt dragen. Rampfaligen gy fult ons brengen in *t verdcrf, Indien ik geen gehoor op myn vermaen verwerf. Keert tot u felven weert, -en wilt u wel bedenken, Dat gy u\v achtbaerheit door defe fchandt fult krenken. Nu de verfchanffingen meeft open fyn gcmaekt, Is Hedtor met fyn Volk voor onfe Vloot gerackt. Daer is niet overig, dat hem fou konncm keeren, Wy moeten met ons lyf hem van detScnepenweren^ Door die ver-maningen^ hen dbor.Neptuin gedaen, Is in het Griekfche heir weer nieuwe moedt ontftaen. Het ging in orden fich rondom d'Ajaxenfetten, Om het aennaderen de Troijers te beletten: Als of het door Godt Mars of Pallas was herftelt,
En wachte moedig af het nakende gewelt. De Grieken hidden fich foo vaft in ecn gefloten, Dat fy de Vyanden met pieken konden ftooten. De Troijers hebben fchilt op fchilden aengefet, En fwierden door de lucht de pluimen van 't helmet: Gelyk de wint beweegt de toppen van de boomen. De Grieken hadden luft om aen den Man te komen, Maer het Troijaenfche heir voorquam die driftigheit, Dat tot den aenval wiert door Heftor felfs geleidt. Hy drong foodanig aen, gelyk als waterbeken, Neerdalen van 't gebergt, en door de dyken breken. Al wat hem tegenftont wiert door fyn fwaert gedood, Op dat hy nad'ren mocht tot aen de Griekfche Vloot. Doch als hy was geraekt tot aen d'ArgofTe benden, Hoe feer hy heeft gepoogt, hy kon die niet doen wenden Hy wiert daer door geftuit, wat flagen dat hy gaf, Sy blevcn onbeweegt, en wefen hem fleets af. Als Hedtor fag, dat hy hen niet uit een kon breken, Is fuchtende van fpyt hy achterwaerts geweken: |
||||
|
DERTIEND E BO E K. m
En fchreeuwde luitskeels uit, Troijanen houdt maer ftant, Gy die voor defen hebt verkregen d'overhant, Ik fal de Grieken haefl: doen wyken voor myn flagen, Sy fullen myn gewelt niet konnen lang verdragcn, Schoon fy foo vafl in een, gelyk een toren, ftaen. Is 't waer dat Jupiter my fet tot vechten aen. Als hy dit hadt gefegt, door 't ernftige vermanen, Heeft He£tor nieuwen moedt geftort in de Troijanen. De Prins De'iphobus door yver opgewekt, Tradt met fyn fchilt voor aen waer door hy was bedekt, Om van fyn dapperheit blykteekenen te geven : Meriones die 't fag, heeft fluks fyn piek gedreven, In 't midden van het fchilt j daer hy foo fel op ftak, Dat daer van punt en hout gelyk in fhikken brak. De Soon van Priamus wiert door de vrees bevangen, Als hy foo harden ftoot hadt op fyn fchilt ontfangen. Meriones mifnoegt om 't breken van fyn fpeer, Liep na fyn tent te rug, en focht een andre weer. Menhoordeinhetgevecht, fterkfchreeuwen, fuchten, klagen, Terwyl dat Imbrius door Teucer wiert verflagen: Die met de Dochter was van Priamus getrouwt, En hadt in Pedafus een groot Paleis gebouwt, Waer in hy met fyn Vrouw Medeficaue woonde, Eer Paris door fyn roof Vorft Merielaus hoonde. Maer fints door dot krakeel een Oorlog was ontftaen,
Is, in fyn Schoonvaers Hof, hy met de woon gegaen: Die hem heeft lief gehadt gelyk fyne eigen Soonen, En liet hem door fyn Volk ook foo veel eer betoonen. De Soon van Telamon heeft hern door 't oir gewondt, En deedt hem met fyn piek neervallen op den grotit. Gelyk als men omver een Effeboom fiet hakken, En met fyn groene kruin op d'aerde neder fokken. Syn wapemufting gaf netlrvallent groot geluit, Die d'edle Teucer focht te krygen tot fyn butt. Doch Hector nade?de, dat willende beletten, En meende hem fyn piek1 dwars door het lyf te fetten. D d 2. Teii-!
|
||||
|
2iz DE UI'AS van HOMERUS.
Tcuccr ontweek de flag, die quetfte Amphimachus, Soo dat viel overhoop, den. Soon van Cteatus. Als Hector focht diens hooft van het helmet t'ontblooten, Is Telamonius, die't merkte, toegefchoten, Doch hy drong door het ftael van 't fchilr. niet met fyn fteek,
Al hadt die foo veel kracht, dat Hector daer voor week; Dies hy verlaten moeft-de dooden die daer lagen,* Die door de Grieken fyn ten eerften weggedragen. Meneftheus onvertfaegt nam op met'Stichius, Athenes Overftens, 't lyk van Amphimachus. d'Ajaxen hcbben dat van Imbrius gevonden, Als leeuwen die een hert ontfetten aen de honden, En fleeptcn 't wcg, als't was van het geweer berooft,
Oileus Soon fncedt af Amphimachus het hooft, Jin hceft het als een fteen de Troijers toegefmeten. Neptunus quam tevwyl fyn klein Soons dood te weten, En was door dat verlies foo feer aen 't hert geraekt r Dat hy de Grieken hceft weer woedende gemaekt. Als hy idomeneus was in 't gemoedt gekomen, Heeft hy 't gelaet en ftem van/Thoasaengenomeh, En hecft hem voor de Vloot en tenten ingewacht, Daer een gequetften Griek door hem was ingebracht, Op dat die op fyn wondt heelmiddels mocht ontfangen: Van waer hy na 't gevecht weer fpoedigde fyn gangen. Daer fprak Nepuiin hem aen, en heeft tot hem gefeit Waer blyft het dj-eigennu der Griekfche dapperheit, Waer mede fy voorheen bcfchimpten de Troijanen? Vergeet Idomeneus hen daer toe aen te manen? 't Is niet door onfe fchult, antwoorde die, gefchiedt5
Door lafheit van het hert begeeft de tnoedt ons niet. Noch luiheit is het ook, dat wy de Troijers vreefen, Het moet door Jupiter ons ingeblafen wefen. MaerThoas, gy die hebt u altyt kloek getoont, Laet blyken dat in u de dapperheit noch woont: Gy weet hoc men een heir, het geen begint te beven, Herftellen kan, wilt ons een voorbeelt daer van gevcn. |
||||
|
DERT1ENDE EOEK. 215
Bewys het rechtevoort door woorden en de daet,
(Hct komt'er nu op acn) dat gy die kunfl verftaet. Ik ben bercidt, fprak weer Neptunus, dat te toonen, Wy moeten niemant dan, die ons niet volgt, verfchooncn. Niet lyden dat die oit raek in fyn Vaderlant,
Maer laten hier fyn lyk verrotten op het flrant.
Op dat hct mach tot aes aen hondt of gier verftrekken. De tyt dringt: wilt aenftonts de wapens aen gaen trekken. Laet ons, Idomeneus, vereenigen de macht,
En fien wie wyken durft of ons te helpen tracht.
Self's de lathaitigfte kan tot fyn plicht wel kecrenj Om, als hy fich bedenkt, met d'andren fich te weren. Veel meer dan kan door ons iets werden uitgerecht,
Die voor de dapperften niet vreefen in 't gevecht.
Dit feggend', heeft de Godt den degen uitgetogen, En midden in den ftryt is hy verwoet gevlogen, ' Terwyl Idomeneus is na fyn tent gegaen,
Alwaer hy fyn geweer heeft haeftig aengedaen: ' -
Dat fchittcrde van glans, gelyk de blixemftralen,
Die Jupiter op d'aerdt laet uit den Hemel dalen. t Soo tradt hy uit fyn tent vol van ontfteken bloet,
Als hy heeft daer omtrent Meriones ontmoet:
Die focht een piek, om dat de fyne was gebroken, Hem flende, heeft aldus de Helt hem aengefproken. Waer gaet gy dappre Soon van Molus goede Vrint?
Hoe komt het dat ik u omtrent de hutten vindt?
Syt gy gequetft ? dat gy fyt uit den flag geweken, Of boodfehapt gy iets nieuws, waer over gy komt fpreken? Of hebt gy hulp van doen, die gy van my verwacht ?
Voor 't minft weet, dat ik hier niet lang te blyven dacht.
Meriones daer op antwoorde fonder fchroomen, Ik ben maer om een piek te focken hier gekomen. Ik heb de mync omftuk geftooten op een fchilt,
En bidt u, dat gy my een andre geven wilt.
Ik, feide Idomeneus, kan meer als eene u langen, Die gy kunt in myn tent by het geweer fien hangen, D d 3 Da«
|
||||
|
214 DE ILIAS van HOMERUS.
Daer ik de Vyanden heb onlangs van ontbloot,
Als ik die door de kling heb in 't gevecht gedood: En roem ray dat ik heb fulks meenig Heldt doen lyden ;
Men fiet van dichteby gemeenelyk my ftryden.
Van verre ben ik my te houden niet gewent. En daerom is voorfien met wapentuig myn tent. Ik heb ook in myn Schip geweer en buit genomen,
Sprak weer Meriones, maer eer ik daer kan komen,
Verloor ik te veel tyt, het leit hier ver van daen, En ik foek na den flryt ten eerften weer te gaen. Wanneer men vechten moet laet ik my niet lang wachten.
Veel Grieken kennen niet myn yver noch myn krachten.
Doch het is my genoeg, dat gy myn handcl weet, Gy kunt getuige fyn, of ik myn plicht vergeet. Voorzeker feide weer Idomeneus, uw leven,
Is onberifpelyk, Meriones, gebleven,
Het fal niet noodig fyn, dat gy uw daden meldt, Gy hebt u overal gequeten als een Heldt. Indien wy met malkaer gelegt in hinderlagen,
Den Vyant naderen op onfc Schepen fagen,
Gewis die fou door u foo werden aengetaft, Dat niemant fou met recht iets feggen tot uw laft. En foo gy wiert gequetft, 't foude in den rug niet welen,
Maer midden in de borft, terwyl gy u doet vreefen.
In fulke tochten is 't dat men befl werdt gewaer, Wie dat kloekmoedig is of angftig in 't gevaer. , Die bloode is werdt ftraks bleek, fyn hart begint te beven,
De beenen wankelen, en willen hem begeven.
Doch aen een dapper Man fpeurt men die fwakheit niet,
In welkers aengeficht mengeen verandring fiet: Syn geeft is altyt vry, geruft en vol vertrouwen.
Terwyl hy befich is met fteken en met houwen,
Werdt fyn gemoedt door vrees van wonden niet ontfet,
Mits hy min op 't gevaer dan eer en voordeel let. Doch laet op onfe deugt en kloekheit ons niet roemen,
Op dat, die't hadt gehoort, ons niet mach fnorkers noemen,
I Om |
||||
|
DERTIENDE BOEK. xi5
Om dat wy in gefprek verflyten hier den tyt,
Terwyl men onie hulp van doen heeft in den flryt. Loop in myn tent, en foek het geen gy hebt van nooden. Meriones deedt Araks het geen hem wiert geboden: En volgde Idomeneus, in fierheit van gelaet, Den Wapengodt gelyk, wanneer hy vechten gaet. Daer hem de Schrik en Vlucht, fyn lievelings, verfellen, Die dan na d'eene kant,'dan weer na d'andre hellen. Als fy fyn in 't geficht der Vyanden gegaen, Sprak dus Meriones den Creetfchen Veltheer aen. Soon van Deucalion waer heen fait gy u wenden ? Is't na de flinkerhant of na de rechter benden ? Oft midden van ons heir? gy fult behalen eer, Daer men fiet flikkeren uw harnas en geweer. 'k Sal, feide Idomeneus, de flinker vleugelfoeken, Die meeft geleden heeft, door byftant te verkloeken. Het midden heeft geen noot, daer ftuiten het gewelt, d'Ajaxen, die daer voor met Teucer fyn geftelt. Die Helden fullen werk aen Heftor konnen geven, 't Sal wonder fyn, foo hy niet werdt te rug gedreven, Hoe fel hy woedt, eer hy de Schepen fteekt in brant, Ten fy dat Jupiter hem leenen wil de hantj. Want in de weerelt werdt geen fterveling gevonden, Ten fy fyn ligchaem is verhart voor fteek of wonden, Dien Ajax niet fou doen neervallen in het flyk j Hy is aen Peleus Soon in kracht niet ongelyk. In rapheit maev alleetrkon die hem overwinnen, Die lichter is te voet. Maer laet ons werk beginnen. Daer op begaven fy fich famen in den flag: Als het Troijaenfche heir die helden nadren fag, Viel 't moedig daer op aen: 't gevecht wiert meer ontfteken, Men focht aen wederkant in 's Vyants drom te breken. Als't onweer, dat op een doet ftooten in de lucht, De wolken, die daer door verwekken groot gerucht, En door een donderbui het aerdryk kan doen beven, Dus wierden tegen een de Legers aengedreven. Door
|
||||
|
u6 DE IL1AS van HOMERUS.
Door hoop, vrees, raferny en wraek op een verwoet,
Soo dat het flagvelt fwom in het vergoten bloet. Men kon daer naeuw een voet als op een dooden fetten: De klank der wapenen, en 't fchittren der helmetten, Vermeerderde de fchrik. Hy hadt een hart van fteen, Die niet bewogen wicrt door 't kermen en 't geween: De fiere Mavors kon geen wreeder fchouwfpel toonen, Als, door belang verdeelt, wiert door Saturnus Soonen. Waer door medogeloos veel Helden wiert bcreidt, Oneindelyke fmert, en veel rampfaligheit. Nadien dat Jupiter hadt in fyn raet befloten, (Op dat hy mocht den roem van Peleus Soon vergrooten,) Aen Heftor van den flag den zegen toe te ftaen, Hoewel hy 'tGriekfche heir niet gantfch wouw doen verflaen: Maer fyn voornemen was, aen Thetis te doen merken, Dat hy om haren t' wil dat voordeel uit fou werken, Neptuin van fyne kant, gerefcn uit den vloet, Ging door de reijen heen, en gaf de Grieken moedt, Hy was in 't heimelyk op Jupiter verbolgen. Om dat hy fag, dat die de Grieken ging vervolgen. 't Recht van geboorte gaf hen op malkaer geen macht, Mits Godt Saturnus hadt die beiden voortgebracht. Doch Jupiter was d'outfte en dacrom meer ervaren, Dies fich Neptuin niet dorft der Grieken Vrient verklarcn. Sy jammerden hem feer. Hy nam een Vreint gelaet, Op dat hy onbekent hen dienen mocht met raet. Elk aen fyn gunftelings wouw d'overwinning gonnen, Waer door het ftryden is weer heviger begonnen. Dat aen de Grieken heeft veel fweet en bloet gekoft, Die echter van 't gevaer fich vondcn niet verloft. Idomeneus, hoewel hy ouder wiert van jaren, Soo dat men op fy hooft al fien kon gryfe haren, Viel op de Troijers in, gelyk een jeugdig Helt, Dies hy hen wyken deedt, voor fyn verwoet gewelt. Hy doode Othryoneus, die was in 't heir gekomen, Als hy van het beleg de tyding hadt vernomen. Syn
|
||||||
|
DERTIENDE BOEK.
Syn levcn hadt hy daer door eer en min gewaegt,
Nadien dat hy ten echt CafTandra hadt gevraegt. Hy hadt haer niet gevrydt door giften op te dragen, Maer focht de fchoone Maegt met dienften te behagen. Derhalven hadt hy fich aen Priamus verpandt, Dat hy verjagen fou de Grieken uit fyn Lant. Die daerom hadt belooft fyn Dochter hem te geven, Dies ging hy overal de braefflen tegenftreven. Tot dat hy eindelyk den Greetfchen Veldheer vondt,
Die hem met fyn geweer na d'andre weerelt fondt. En fprak hem aldus aen, als hy hem hadt verwonnen: Othryoneus, foo gy uw woort fult houden konnen, En doen het geen gy hebt aen Priamus belooft, Verdient gy dat gy krygt een lauwerkrans om 't hooft. Die Koning wilde u des aen fyne Dochter trouwen, Doch wy fyn meer in ftaet om u dat woort te houwen. Mits Agamemnon ook veel fchoone Dochters heeft, Dien men verfoeken fal, dat hy u d'eene geeft. Komt op de Vloot, en wilt daer foo lang by ons blyven, Dat men van het verbont kan de voorwaerden fchryven. Gy fyt het waert, dat gy foo grooten huwlyk doet: Dus fchimpend' trok hy weg den dooden by den voet. Maer Afius focht hem te krygen uit de handen, Op dat hy mocht fyn Vrient bevryden voor die fchanden. Hy ging voor 't rytuig heen, 't geen hy verlaten hadt, Dat volgde hem, nadien fyn fchiltknaep daer op fat. En is Idomeneus kloekmoedig aengevlogen, Op dat hy defen Helt foude overwinnen mogen: Die wachte hem ook af, voorkomende 't gewelt, En heeft hem met fyn pick in 't voetfant neergevelt. Gelyk een eykeboom, tot aen de lucht verheven, Daer, door de timmerlui de byl werdt ingedreven, Valt naer een groot gedruis, met (lag op flag, ter necr,
Soo viel ook Afius op d'aerd' met fyn geweer. Men kon de klank daer van door 't gantfche Leger hooren: Wiens voerman door de fchrik het oordeel heeft verloren, £ e
|
||||
|
218 DE ILIAS van HOMERUS.
En heeft niet van de kar de paerden omgewendt,
Waer door hy het gevaer te lichter hadt omtrent. Antilochus, die fag hoe feer hy was verlegen, Heeft hem ter neer gevelt en 't rytuig ook gekregen. Daer hy den voerman af opd'aerde neder fmeet, En felfs in zegeprael daer op na 't Leger reedt. De'i'phobus om 't lot van Afius verflagen, Socht met Idorneneus een fcherp gevecht te wagen, En fchoot op hem fyn fchicht, doch die wiert afgekeert,
Waerom Idorneneus daer door niet is befeert. Defcheutwasnietgantfchmis. Want langsdiensfchiltgedrcv Heeft Koning Hyplenor die door het hert gekregen. Waer door Dei'pliobus foodanig wiert verheugt, Dat hy met luider ftem dus fchaterde van vreugt: Voor 't minft fal Afius niet ongewroken fterven, Maer fal een metgefel na d'Acheron verwerven. Dit bitter fchimpen heeft de Grieken feer bedroeft,
Voor al Antilochus, die des niet heeft vertoeft, Om 't lyk van Hypfenor met fyn rondas te dekken, Op dat men 't onderwyl uit 's Vyants hant mocht trekken. 't Geen door Meciftheus is en Achius gefchiedt, Die 't droegen op de Vloot met hartfeer en verdriet. Idorneneus om voort fyn yver aen te wenden, Socht iemant dien hy mocht na d'andre weerelt fenden. Den Helt Alcathous heeft hy eerft aengevaert, Dien met fyn Dochters hant Anchifes hadt gepaert: Met Hippodamia, die in haer ionge jaren: Toen noch veel anderen PrincefTen kindren waren, Haer fpeelnoots overtrof in fchoonheit en verftant, En aerdigheit om lets te werken met de hant. Dies quamen haer ten echt veel Troifche Princen vragen. Nu heeft Idorneneus Alcathous verflagen : Door dien Neptunus hem met blintheit hadt geraekt,
En onbeweegchelyk fyn gantfche lyf gemaekt. Wanneer Idorneneus hem krachten fag ontbreken, Heeft hy hem met de piek dwars door het hert gefteken. |
||||
|
DERTIENDE BOEK. 2/9
De borftplaet die hem hadt vaek voor de dood bevrydt,
Week doenmaels voor het ftael, fynde ontrouw op die tyt.
Door 't kloppen van fyn hart fag men de piek bewegen, Tot, door'tverlies van bloet, hy heeft den geeft gegeven: Hy viel met groot gedruis, verflagen op den grontj
Idomeneus die trots fich door dat voordeel vondt,
Riep tot Dei'phobus, dunkt u niet dat drie Helden, Die 'k heb geflacht, de dood van Afius vergelden ? Waer over gy foo roemt. Maer 't is noch niet genoeg,
Ten fy dat ik u felfs by defe drie 00k voeg.
Kom nader: op dat ik uw achting mach verkrygen, De Kleinfoon van een Godt fal u dan haeft doen fvvygen. Want op dat gy niet lang die faek in twyffel trekt,
Weet dan, dat Jupiter Vorft Minos heeft verwekt:
En die Deucalion, waer uit ik ben gerefen, Op dat ik uw verderf, inditgeweft, fouwefen, En van uw Vaderlant. Als hy dit hadt gefeit,
Heeft Prins Deiphobus voorfichtig overleidt:
Of hy tot onderftant een braven Helt fou foeken, Of dat hy daer toe fou fyn felfs allcen verkloeken. Het eerfte vondt hy beft, dat hem het zekerft docht,
Soo dat hy tot fyn hulp Eneas heeft verfocht.
Die niet aen 't hooft van 't heir maer achter was geblcven, Om dat hem Priamus mifnoegen hadt gegeven. Die met ondankbaerheit fyn dienften hadt beloont,
En voor fyn dapperheit geen onderfcheit getoont.
Hy fprak hem aldus aen, toen hy hem hadt gevonden, Was niet Alcathous door echt met uw verbonden? Was hy uw Schoonbroer niet? die u heeft opgevoedt?
En door Idomeneus verfmoort is in fyn bloet;
Hoe! laet gy dan fyn lyk tot proi der Grieken leggen? Eneas opgewekt, door 't geen hy hoorde feggen, Viel op Idomeneus, die hem heeft afgewacht,
Niet als een jong Soldaet: die licht te vluchten tracht,
Maer als een everfwyn, dat men vol moedt verbolgen, In't diepfte van het bofch, de jagers felfs durft volgen. E' e z Wat
|
||||
|
2xo DE ILIAS van HOMER US.
Het fleekt de borftels op, heeft vuer in fyn geficht,
En maekt dat meenig hont voor fyne houwers fwicht. Soo ftont Idomeus vertrouwende op fyne ermen, En riep met luider ftcm komt makkers my befchermen: Aphareus, Dei'pures, en brave Antilochus, Meriones, en gy vermaerde Afcalaphus, Myn Vriendcn ftaet my by, 'k moec met Eneas vechten,. Dien gy hebt fien verflaen foo veel van onfe knechten. Die dapper is en jong: was ik foo jong als hy, Ik hadt geen hulp van doen, en hielt al d'eer voor my Dan foude ik u geen deel aen d'overwinning geven, Als ik hem fonder u benomen hadt het leven. Hy fprak: fy naderden den degen in de hant. Soo ras Anchifes Soon vernam defe onderftant, Die met een heldenmoedt Idomeneus quam vinden, Riep hy De'iphobus, Paris, en andre Vrinden, Die waren aen het hooft der Troijers: op fyn ftem,
Schoot ieder fpoedig toe, die't hoorde, en volgden hem... Gelyk men fchapen fiet die komen uit de weiden, Sich laten na de koi door den belhamel leiden: Dat op den avontftont des Haiders hart verheugt j
Soo fchepte Eneas ook door hunne byftant vreugt. Men fag van wederkant de fiere benden nadren, En om Alcathous, die daer noch lag, vergadren. Sy ftaken op malkaer met gruwelyk gewelt: De klank der wapenen weergalmde door het Velt.. Eneas, en op hem Idomeneus gebeten, Die hebben tegen een het felfte fich gequeten. Door onverduldigheit brande ieder eens gemoedt, Op dat elk verwen mocht fyn ftael met's Vyants bloet : Eneas heeft fyn fchicht eerft uit de hant gedreven, En meende Idomeneus een wont daer mee te geven: Maer die ontweek de fchicht, fchoon die hadt fulken vaert,.
Dat fy is neergedaelt twee voeten diep in d'aerd. De dappre Idomeneus was onderwyl verlegen, Om dat Oenomaus hem dreigde met fyn degen; Doch
|
||||
|
DERTIENDE BOEK. 221
Doch hy verloor geen tyt, en nam die foo wel waer,
Dat hy hem met de piek ftak door den beukelaer j Dvvars dringende door 't lyf, foo dat fyn ingewanden, Door d'opcning der wont, neervielen op de ftranden. Idomeneus terftont trok we£r te rug de fpeer, Doch kon den dooden niet ontnemen fyn geweer. Schoon dat hy deedt fyn heft om hem daer van t'ontblooten, Door dien op hem geftaeg wiert meenig pyl gefchoten : En dat door ouderom de kracht in hem verging, Dies hy niet volgen kon den Vyant met de kling. Derhalven vondt hy beft fich wykendc te weren, En langfaem uit den drang weer na fyn Volk te keeren. Dei'phobus die 't fag, heeft fich gereet gemaekt, En fchoot op hem een fchicht, doch heeft hem niet geraekt. Die van Afcalaphus de fchouder ging doorboren, Waer door Godt Mavors Soon het leven heeft verloren. De Vader wift noch niet wat droevig lot hy hadt, Mits die op Idas fop met andre Goden fat. Daer, uit voorfichtigheit, hem Jupiter deedt blyven,, Op dat hy in 't gevecht geen moedtwil fbu bedryven. De ftryt wiert onderwyl weer hevig voortgefet, Rondom Afcalaphus, ontbloot van fyn helmet: Toen dat Dei'phobus focht uit het Velt te dragen, Heeft hem Meriones den arm aen tween geflagen > Hy liet het met de pluim neervallen op den gront,, Alwaer Meriones toefchietende het vondt, En is, gelyk een gier, weer na fyn Volk geweken : Dei'phobus waer licht door fyn quetfuer befweken, Soo Polites fyn Broer hem niet geholpen hadt, Die op fyn wagen deedt hem voeren na de Stat. 't Gevecht hielt noch niet op, den oever klonk door 'tfchreeuwen: Sy vielen op malkaer gelyk verwoede leeuwen. Eneas door den ftrot heeft Aphareus gewondt, En dus Caleftors Soon, na d'andre weerelt fondt. Antilochus die fag dat Thobn was geweken, Vervolgde hem, en heeft diens Hartaer afgefteken. E e 3 Soq
|
||||
|
2i2 DE ILIAS van HOMERUS.
Soo dat hy door de wont op 't uenficht neder viel, En braekte met fyn bloet ter felver tyt de ziel. Antilochus die hem van wapens wilde ontkleeden,
Wiert, of het regende, met pyl en fchicht beftreden.
Waer van hy op fyn fchilt een groot getal ontflng, Doch geene quam in 't lyf, dies hy 't gevaer ontging. Nadien Neptunus forg wouw voor fyn leven dragen,
En minder als een Godt hadt niet verlengt diens dagen.
Soo was Antilochus omringt van alle kant, Doch die hem quam te na viel met de neus in 't fant. De Soon van Afius, hem hebbende vernomen,
De fpeer in fyne hant ■> is op hem afgekomen,
En wierp op hem de fchicht tot in den beukelaer, Die fhedig aengefet daer door gedrongen wacr, Soo niet Neptuin daer aen hadt minder kracht gegeven,
Om dat hy van den Griek behouden wouw het leven.
De fchicht brak midden door, en bleefin 't fchilt gehecht,
Daer op een tuinftaek hadt meer nadeel uitgerecht. Des Adamas bedroeft, dat hy die eer moeft derven,
Week midden in fyn Volk, op dat hy niet fou fterven.
Meriones, die hem gevolgt was, dreef een fpeer, Hem midden door het lyf, en velde hem ter neer. Hy viel gelyk een ftier, die werdt voor 't hooft geflagen,
Wanneer de beenen hem niet langer konnen dragen,
En fpartelde op de gront, doch 't wiert hem haeft bclet,
Meriones heeft hem den voet op 't hart gefet. De dappre Helenus, om Adamas te wreeken,
Is op Dei'purus wraekgierig toegeweken :
En gaf hem met het fwaert foo fellen flag op 't hooft,
Dat hy fyn harfenpan heeft, door den helm, geklooft. Soo dat de duifternis fyne oogen heeft gelloten.
Dat Menelaus heeft, met fmert in 't hart, verdroten:
Die ftraks op Helenus verwoet een werpfchicht fondt, Doch te vergeefs, nadien fyn Harnas die weerftont. Maer hy heeft door de hant, van htm een pyl gekregen,
Soo dat hv daer door niet gebruiken Icon den degen,
Als
|
||||
|
D.ERTIENDE B O E K. 22
Als dat Agenor fag, die fich omtrent hem vondt,
Trok die den.pyl daer uit, en bondt wat om de wont. Pifander onderwyl, wiert door fyn lot gedreven, Om fich met Atreus Soon in een gevecht te gev.en . Die d'eerfle na hem fchoot, doch te vergeefs, fyn piek .
Pifander hechte in 't fchilt de fyne van den Griek, En meende, dat hy toen hadt d'overhant gekregen, Doch d'uitkomft, als die brak op 't fchilt, liet hem verlegen. Mits Menelaus nam den degen in de hant, En heeft daer vinnig mee Pifander aengerandt. Die heeft fich met fyn fchilt bedekt, en t6"en gekregen, Een fcherp gefiepen byl, hem gaende daer mee tegen. En heeft den vederbos gehakt van het helmet; Maer eer de tweedemael hy die hadt aengefet, Heeft Menelaus hem foo fwaren houw gegeven, Dat hem fyne oogen niet in 't voorhooft fyn gebleven, Waer in hy was gequetftj foo dat hy neder viel, In d'ermen van de dood, uitblafende de ziel. Na dat Atrides hadt Pifander dus verflagen, Heeft hy den dooden Helt fyn wapentuig ontdragen: Soo is't, fei hy tot fchimp door ongedult verwoet, Dat men van onfe Vloot u Troijers dryven moet. Trouwlcofen, die noit fyt verfaet van bloet en ftryden, Mits gy geen vecht wilt doen, fult gy die ftraffen lyden. Gy vreefde daer niet voor, als gy my hebt gehoont, Waer over Jupiter nu fyn mifnoegen toont: Die 't gaftvryrecht befchermt, het geen gy hebt gefchonden, En fal eerlang uw Stat verdelgen om die fonden. Eer ik u hadt mifdaen, hebt gy, myne eer geraekt,
Myn goederen gerooft, en Gemalin gefchaekt. En als ik heb verfocht, dat gy die weer foudt geven, Heeft het niet veel gefcheelt, of gy benaemt my 't leven. Nu komt gy rechtevoort verbranden onfe Vloot, En die u nevens my recht eyfehen, flaet gy dood. Maer ik verzeker u dat gy niets uit fult rechten, Wat bloetdorft dat u port en aenfet om te vechten. 6 Groo-
|
||||
|
224 DE ILIAS van HOMERUS.
6 Groote Jupiter! wiens wysheit men verheft,
Die 't gantfche Godendom en menfchen overtreft, Is't mooglyk dat gy lydt d'onheilen die ons drukken! En dat gy fonder itraf een fchelmftuk laet gelukken! Daer gy het ongelyk van d'overtreders net, Gy fyt daer d'oorfaek van, doodt gy de roovers niet. De menfch werdt alles moe, het geen vermaekt de finnen, Sang, nachtruft, goede gier, hetdanflen en beminnen: De Troijers maer alleen fyn noit van kryg verfaedt, En gaen gedurig voort in alderhande quaet. Als hy dit hadt gelegf, is op hem aengetreden: De Prins Harpalion, en heeft den Helt beftreden. Maer als die te vergeefs fchoot op fyn beukelaer, Socht die fyn benden weer, en vluchtte voor 't gevaer. Syn Vader hadt hem mee na defen kryg genomen, Van waer hy noit te rug in 't Vaderlant fou komen. Mits hem Meriones heeft met een pyl geraekt, Het geen hem onbequaem tot loopen heeft gemaekt: Die fchoot hem door de heup, en deedt hem nedervallen, Dies wiert hy doodt gevoert na de Troijaenfchc wallen. Na dat hy op fyn kar door Vrienden was geleit, En door Pylemenes fyn Vader feer befchreit. Prins Paris wilde alleen wraek nemen voor den dooden, Mits niemant tot dat werk fyn arm hadt aengeboden. Die met hem hadt gemaekt voor defen een verbont, Van gaftviyfchap, wanneer hy in diens Hof fich vondt. Dies hy dien laetften dienft heeft aen fyn Vrient bewefen. Een zekere Euchenor wiert om fyn dcugt geprefen, Soon van Poly'i'dus de wigchelaer, die hadt, Meer deugden noch als gelt, fchoon hy veel goet befat. Syn woonpkets was Corinthe, eer hy fich hadt begeven. Na de belegering. Hy wift dat hy fou fneven: Het geen fyn Vader hem te voren hadt voorfeit, Soo hy door 't Noodlot wiert voor Ilium geleidt. Of bleef hy t'huis, hem foude een fickte uit 't leven rukken. Dies voelend' fyn gemoedt door die twee qualen drukken, Vet
|
||||
|
DERTIENDE BOEK. i25
Verkoos hy defen tocht; op dat hy mocht ontgaen,
De boete waer in hem de Grieken fouden flaen, Indien hy weigerde met d'andren (cheep te komen,
Terwyl hy echter moeft voor pyn en fterven fchroomen.
En raken aen fyn end met fmerten en met fchant, Die vrees heeft hem gevoert in het Troijaenfche Lant, Daer Paris hem een pyl heeft door het hooft gefchoten,
En maekte dat de dood fyne oogen heeft gefloten.
Dus vocht men aen die kant: maer Hector wift noch niet,
Wat aen de flinkerhant de Troijers was gefchiedt: Die, voor de Griekfche macht, begonden daer te wyken,
Sints dat Neptuin fyn hulp aen hen hadt laten blyken :
Dies na de Grieken fcheen te hellen d'overhant. Hy vocht noch voor het werk, dat hy hadt aengerandt, En de verweerders meeft te rug daer uit gedreven:
Mits Ajax daer, noch ook Protefilaus bleven,
Die men hadt voor de muer, gebroken door 't gewelt,
Daer die het laegfte was, tot tegenweer geftelt. Daer de Bebtiers en de Locrenfers ftonden,
En fy d'Ibniers, en 't Volk van Phthia vonden.
Die Heftors pogingen niet konden wederftaen, Want hy fchoon eens geftuit, viel echter ftaeg weer aen. Gelyk fomtyds een brant, nu minder fchynt te werden,
Dan weerom heviger de vlammen doet volherden.
d'Atheners gaven fich aen 't hooft het meefte bloot, Die Bias, Stichius en Meneftheus daer geboodt. d'Epeers die hun laft van Amphion verbeiden,
En fich door Dracius en Meges lieten leiden,
Befchermden onvermoeit de Schcpen voor de vlam:
Waer by tot onderftant het Volk van Phthia quam. Dat Meneptolemus voor Opperheer erkende,
En Medon, en met hen fich na den Vyant wende:
Die van Oileus was de baftaert, Ajax Broer, En na Phylacien voorheen als balling voer. Om dat door hem vermoort was Eriopis Broeder,
Oileus Gemalin, derhalven fyn Stiefmoeder.
F f Oi.
|
||||
|
2i6 DE ILIAS van HOMER US.
Oileus Soon verliet noit dien van Telamon,
Die, als hy afgemat niet langer vechten kon,
Als d'arbeic en het fweec fyn krachten quam vertragen , Liet hy fyn beukclaer door fyne benden dragen, Waer door hy wiert gevolgt, Volk dat den kryg verftont,
Dies altyt in 't gevaer fyn Neef fich by hem vondt.
Als ftieren die het jok komt nevens een te voegen, En met gelyke moedt en krachten d'akkers ploegen. Soo volgden fy malkaer: maer de Locrenfers niet,
Die wel Oileus Soon hadt onder fyn gebiedt,
Doch waren niet gewoon om voet aen voet te houden, En op hun pyl en boog en {lingers fich vertrouden. Sy hadden helm noch fchilt, geen degen, fpies noch fpeer,
Hun handeling van ver verftrekte tot geweer.
Daer in wanorde quam de Vyandt door te raken, Wiens yver door een vlucht van pylen fcheen te ftaken: Als of hy weer te rug wouw trekken na de Stat.
Wanneer Polydamas het woordt heeft opgevat,
En fprak tot Hector dus: meent gy noch door te dringen y Daer u van alle kant de Vyanden omringen ? Men foekt u vruchteloos te geven goeden raet;
Om dat gy op uw moedt en krachten u verlaet,
Denkt gy, dat gy elk een in wysheit gaet te boven? Doch, dat gy alles niet kunt hebben, wilt gelooven. De Hemel is wel milt, maer hy verdeelt fyn goet:
Dien maekt hy onvertfaegt en dapper van gemoedt,
En defen, daer hy meeft fyn gunfl wil aen bewyfen, Doet hy om fyn verftarit, beleit en wysheit pryfen. Die de behoudenis van 't Volk is en den ftaet.
Het fal u dienftig fyrt, dat gy u raden laet.
Gy fiet, al heeft uw Volk de werken ingenomen, Dat het kan evenwel niet by de Schepen komen: Door arbeit en verlies vermindert en verfwakt,
Vecht het met minder moedt, en is uit een gefekt.
Wyk dan wat achterwaerts met de verblufte fcharen,. En wilt al d'Overftens van't heir by een vcrgaren; Op
|
||||
|
DERTIENDE BOEK.
Op dat men overleg, wat beft fal fyn gedaen,
Of men, na weinig ruft, in 't ftormen voort fal gaen, En vechten tot men kan de Schepen overheeren , Dan of aftrekkende men in de Stat fal keeren. De Vyandt die eerft week, en veel geleden hadt, Heeft weer met nieuwen moedt uw benden aengevat. Ik vrees, dat hy fyn fcha fal foeken in te halen, En ons fyn fwaer verlies van giftren doen betalen. De onfagchelyke Helt die nu niet vechten wil, Om dat met Atreus Soon hy noch blyft in verfchil, Sal dat vermaek niet lang, geloof ik, fich onttrekken, Maer hem de dapperheit tot ftryden op fal wekken. Soo fprak Polydamas: en Heftor vondt het goet, Sprong van fyn rytuig af, begevend' fich te voet: En fei, Polydamas wilt hier de Veltheers houwen. Terwyl ik gins en weer d'aenvallen ga aenfchouwen, En daer myn laft beveel. Als hy dit hadt gefegt, Heeft hy fich felfs vertoont in 't midden van 't gevecht, Gelyk als men een berg van verre kan ontdekken. Sag men hem onvermoeit door de Troijanen trekken. Hy focht De'iphobus, den Koning Helenas, Den braven Adamas, en dappren Afius. Die akemael gequetft of omgekomen waren, Terwyl fy aen het hooft aenmoedigden de fcharen. Na dat hy aen de kant der linker vleugel quam, En Paris, die fyn maets verkloekte, daer vernam, Sprak hy hem aldus aen. Men werdt door fchyn bedrogen, Wanneer gy dapperheit laet blyken voor onfe oogen. Rampfalige die u op 't fchaken maer verftaet, En aen een Vrouw behaegt door opgepronkt gelaet. Waer fyn Othryoneus en Helenus gebleven, En d'andren die om u geraekt fyn om het leven? Is het van daeg de tydt dat Troijen fal vergaen? En dat gy voor uw fchult de ftraffen uit fult flaen! De fchoone Paris gaf tot antwoordt onbewogen, Is het gebeurt dat gy my foudt berifpen mogen, V i i
|
||||
|
*aS DE1L1AS vanHOMERUS.
Myn Broeder, rechtevoort doet gy my ongelyk, Terwyl ik uit myn plicht niet als een bloodaert wyk. Sints gy d'aflhydingen den Vyant hebt ontnomen , Heeft men aen defe kant gevochten fonder fchroomen. De Princen die gy foekt fyn voor dit werk gedoodt, De Soon van Pryam is gequetit omtrent de Vloot: Beneffens Helenus, die fy genadert waren, En Jupiter heeft hen het leven willen fparen. Wy fallen, gaet ons voor, u volgen overal, Soo lang, tot ons de kracht en bloet begeven fal. Waer gy ons leiden wilt, fal ik myn leven wagen, Van d'alderdapperflen kunt gy niet anders vragen. Hier door is het gemoedt van Hector weer verfacht, Die hem heeft in het heetft van het gevecht gebracht, En toonde, dat hy nu niet langer was verbolgen. Hen ging Cebriones, Phalces en Ortheus volgen, Polyphoetes ook en Helt Polydamas, Die noit, daer men hem hadt van doen, de laetfte was . Palmys, Afcanius, Morys, drie brave Soonen Hippotions, fyn fich by d'andren komen toonen: Die daegs voor het gevecht eerft waren aengelandt, Om af te loflen 't Volk gefluert tot onderftant. Die Helden traden toe gelyk de dondervlagen, Die dringen door de lucht, om aerde en zee te plagen. Hun' wapens. glinfterden gelyk de heldre maen, Sy volgden achter een, en Heclor trok voor aen. Een groote beukelaer bedekte fyne leden, Hy quatn gelyk Godt Mars met fierheit aengetreden; En focht de Vyanden te dryven op de vlucht, Terwyl een veltgefchrei weergalmde door de lucht. Syn vreefchelyk gelaet gaf hoop in fyn gedachten, Dat hem het Griekfche heir niet af fou durven wachten: Maer de vervaertheit vondt geen ingang in hun hart. Ajax quam moedig aen, en heeft hem uitgetart, Enfeide, gyfultons, 6 Hedtor, niet doen vreefen: Wy fyn foo qualyk niet door Mavors onderwefen. |
||||
|
DERTIENPE BOEK. h9
Soo gy voorheen op ons wat voordecl hebt behaelt, Door d'arm van Jupiter bebt gy gezcgenpraelt. Gy vleit u te vergeefs de Vloot in brant te fatten. Die gy hier voor u fiet, die fallen 't u beletten. Eer gy die nadren fait, fal Troijen overgaen, En d'overwinnaer fal haeft op uw wallen-ftaen. 'k Voorfeg u, dat gy felfs voor ons fait moeten vluchten, En gy tot Jupiter hulp biddende fait fuchten, Dat hy uw paerden wil fnel maken als de wint, Op dat gy veiligheit in Troijens mueren vindt. Een Arent onderwyl quam vliegen door de wolken, Aen Ajax rechterhant, in 't oog der Griekfche volken: Die wierden door 't geficht van 't voorfpook foo verheugt, Dat fy met luider item uitfchreeuwden hunne vreugt. Doch door dat teeken liet fich Hedtor niet vertfagen, Hy heeft het trots veracht, en in de wint geflagen. Ylvaerdige fprak hy, wat hebt gy daer vooriegt ? Gy Ajax die meer waen als moedt hebt in 't gevecht. Mocht ik van Jupiter de Soon en Juno wefen, > Soo wis, en als Minerve en Phebus fyn geprefen, .,
Als heden naken fal der Grieken ongeval,
En ik hun heir en u gelyk verdelgen fal. j 'k Sal dan u lyk op 't ftrant verlaten voor de honden, ,
Op dat het daer door hen en gieren werdt verflonden. \
Als hy dat hadt gefegt, valt hy aen als een leeuw,
De Hoofden volgen na fyn voorbeelt met gefchreeuw. Op 't fchaterent geluit weergalmen al de benden> Waer van den klank te rug de dappre Grieken fenden. En onderfteunend' fich door krachten en door moedt, Staen pal in het gevaer, en vechten voet aen voet. |
||||||||
|
Einde van het dertiende Beek.
|
||||||||
|
Ff j
|
||||||||
|
D E
|
||||||||
|
2jo D E I L I A S van HOMERUS.
D E I L I A S
VAN
HOMERUS.
|
||||||
|
VEE%<riEUVJDE 'BOEK,.
Ls Ncftor dat gerucht aen tafel quam te hooren,
(Dat felfs aen Jupiter geklonken hadt in d'ooren) Sprak hy Machaon aen, en feide dit geluit Wat meent gy, goede Vrient, dat het aen ons beduit? Het naderdr. maer gy hoeft daerom niet op te ryfen, Herftel uw krachten eerft door 't nuttigen van fpyfen. Tot Hecamede een badt voor u bereiden doet, En van uw ligchaem heeft geveegt het ftof en bloet. Ik fal terwyl gaen lien wat onfe benden maken, En fal in korten tyt tot kennis daer van raken. Toen van Thrafymedes nam hy den beukelaer, Die van den fynen fich bediende in het gevaer. Daer mee hy heeft bedekt fyn afgefloofde leden, En is voort uit de tent met fwaert en piek getreden. Hoe oudt de Gryfaert was, hoe fwaer de gang hem viel,
Syn ligchaem wiert verfterkt door kloekheit van de ziel. Het eerfte dat hy fag was dat de Grieken weken, Waer door in fyn gemoedt 't mifnoegen wiert ontfteken. Was gruwel, voor fyn oog! dat niemant hielt meer ftant, En Heftor naderde de fabel in de hant: Als hy het puin der muer van boven neer fag trekken, Het laetfte buitewerk het geen de Vloot kon dekken. On-
|
||||||
|
VEERTIENDE BO E K. 231
Onzeker wat hy doen, of wat hy laten wil,
In fyn bedeeft gemocdt raedplegend', ftont hy ftil. Gelyk de zee, wanneer een onweer is aenftaende, Blyft onbeweegchelyk tot die door ftorm werdt gaende. Hy twyffelde of hy 't Volk, dat vluchtte, fou doen ftaen, Dan of hy fou te rug tot Agamemnon gaen. Dat fcheen hem beft te fyn: des ging hy heen om reden, Terwyl de Grieken noch, hoewel met nadeel, ftreden. 't Gekerm van die gequetft daer wierden of vermoort, En der zieltogende, heeft hy van ver gehoort. DeKoning, Tydeus Soon, Ulyfles, die fich vonden, Niet tot den ftryt bequaem, door de verkregen wonden, Verlieten elk hun Schip, en quamen voor den dag, Dat achter d'anderen ver van den oever lag. Om dat die was te naeuw van plaets, om te verdragen, Dat op de felfde ry al d'Oorlogfchepen lagen. Die waren 't alderlaetft gekomen op de ree, En dies was hunne Vloot gebleven verft in zee. Sy quamen om te fien hoe 't afliep met de Grieken, Op 't naderent geraes, en leunden op hun pieken. En traden langfaem aen, met quelling in 't gemoedt: In die bedroefde ftaet heeft Neftor hen gegroet. d'Ontmoeting van dien Man deedt Agamemnon vreefen: En feggen, gy die placht der Grieken eer tc wefen, Komt gy hier rechtevoort ons foeken voor elks tent, En hebt het Volk niet weer tot vechten aengewendt ? Ik vrees dat He£tor fal de legering en kielen, Indien men hem niet ftuit, door fwaert en vlam vernielen. Het geen hy heeft belooft in den Troijaenfehen Raet, En op het dreigement fal volgen haeft de daedt. Ach! kan Achilles toorn het gantfche heir befmetten! En hen de dapperheit tot tegenftant beletten. Gy fiet antwoorde we£r hem Neftor ons verdriet,
En Jupiter kan niet herdoen 't geen is gefchiedt. De mueren fyn gefloopt, die onfe Vloot bevryden, Soo dat aen alle kant de Grieken nadeel lyden, Lass
|
||||
|
*%i DE 1L1AS van HOMERUS.
Laet ons dan overflaen wat middel dat'er is,
Dien de voorlichtigheit wyft tot behoudenis. Want de gequetften weer in het gevccht te fenden, Sou eer vermeerderen dan ftuiten onfe elenden. Atridesfci daer op, 6 Neftor, nademael, De Vyant heeft den weg geopent door het ftael, Soo dat hy met de toots aen onfe Vloot kan komen, En dat ons alle hoop tot voorfpoet werdt benomen, Wil Jupiter, foo't fchynt, dat voor de Troifche wal, Ons Leger fonder roem op 't laetlt omkomen fal. Ik heb den tydt gefien dat \vy fy gunft verkregen, Hy moet verandert fyn: want hy is ons nu tegen : Hy bindt onfe armen vaft, benemende ons den moedt,
Daer hy de Vyanden veel glory winnen doet. Laet ons dan wyflelyk de faken overleggen, En ftellen in het werk, het geen ik u fal feggen. De Schepen die men heeft voor aen gehaek op 't ftrant
Moet men weer in de zee arbeiden van het Lant: En laten tot den nacht die voor hunne ankers dryven. Indien de Vyanden den aenval laten blyven, Genegen tot de ruft, fal men het overfchot Aftrekken in den vloet, en maken het ook vlot. Men fal van ons vertrek geen fchande konnen fpreken, Om dat wy het beleg by nacht op moeten breken. ; 't Is beter door de vlucht een wis gevaer t'ontgaen, Als door des Vyands hant den neerlaeg uit te ftaen.
De wyfe Ulyfles Icon die woorden niet verdragen, Heeft een vergramt geficht op Atreus Soon geflagen, En fprak, rampfalig Prins, wat hebt gy daer geiegt! Wat fchadelyken raet hebt gy ons voor geiegt? Gaf Jupiter dat gy een Leger mocht gebieden, Het geen u waerdig was, en nevens u wouw vlieden! En dat gy ons verliet, die meer eeriievent fyn, En die fyn opgevoedt tot arbeit, fweet, en pyn: Die 't Noodlot heeft geredt uit foo veel fwarigheden, Die wy van kintsbeen af tot nu ftantvaftig leden. |
|||||
|
Wie
|
|||||
|
VEER'TIENDE BOEK. 233
Wic dacht, dat voor een Stat, die fich verloren houdt,
Gy, daegs voor d'overgaef, 't beleg opbreken foudt, Naer d'arbeit, bloet en dood, van Too veel dappre Helden! Laet dcfe fchantvlek noit de nafaet van u melden. Daer gy een fchepter draegt, en over ons gebiedt, Een talryk Oorlogsvolk: raekt u de glory niet ? Wilt gy, dat ik aen u met reden fal bewyfen, Dat niemant, 't geen gy ons hebt voorgeftelt, kan pryfen? Dat het ondoenlyk is. Hoe! meent gy dat by nacht, Daer de aenval duert, men niet van doen heeft alle macht ? Is het wel mogelyk de Schepen vlot te maken, Terwyl dat naeuwelyks men kan aen aemtocht raken? Hoe foudt gy konnen doen aen Heftor meerder baet, Als dat gy door de vlucht hem d'overwinning laet? De Schepen fullen niet foo ras in 't water dryven, Of hy fal langer niet op ons aenvallen blyven: Maer loopen na de Vloot, en fteken die in brant,
Hoe raken wy dan oit weer in het Vaderlant? Dies, groot Veltoverfte, foo men u wilgelooven, Sal He&or ons van eer en 't leven felfs berooven. Daer Agamemnon op antwoorde tot befcheit, Gy hebt met foo veel kracht myn opfet wederleit, Dat ik verandert ben van vorige gedachten: En wil van ieder een noch beter raet verwachten. Daer Diomedes heeft ten eerften op gefeit, Soek hem niet ver die fich tot onderrecht bereidt. Laet door verborgen fpyt myn raet u niet mishagen, Om dat een jongman heeft aen u dien voor gedragen. Door Tydeus voortgeteelt, wiens roem noch huiden leeft,
Schoon hy voor Thebes muer fyn graft gevonden heeft, Na dat hy hadt verricht veel treffelyke daden , Soo dat ik Koningen en Princen wel mach raden. Portheus vermeerderend' fyn wydberoemt geflacht, Hadt Melas, Agius en Oeneus voortgebracht: En ftelde groote hoop op drie manhafte Soonen, Dien toen tot Calydon en Pleuron bleven wonen. Gg Oc-
|
||||
|
234 DE ILI AS van HO.MERUS.
Oeneus myn Beftevaer, heeft dat Lant geregecrt,
Alvvaer hy door het Volk bernint was en geeert. Myn Vader moeft daer na tot Argos fich begeven, Door Jupiters befluit was hem dat voorgefchreven: Adraftus heeft aen hem fyn Dochter uitgetrouwt: Die hem ten huwelyk gegeven heeft veel gout. Hy hadt veel Lant en Vee. Gecn Helden fyn gevonden, Die fich in dapperheit by hem gelyken konden. Doch waerom opgehaelt het geen u is bekent, Verfmaedt den raet dan niet, fchoon door my voorgewendt. Wy moeten, dus gequetfl: verkloeken gaen de benden, En doen 't verriaegde Volk weer na den Vyant wenden. Al llellcn wy ons niet in het gevecht voor aen, De krachten lyden niet, dat wy dat onderftaen. Maer achter d'anderen ons, buiten fcheuts, gaen fctten. Om de lafhartigen 't wegloopen te beletten: Soo hunne dapperheit werdt door de vrees verdooft,
En dwingen hen dat fy den Vyant bieden 't hooft. Die raet wiert goetgekeurt: Atrides ging eerft henen, By wien Neptunus is, als een out Man, verlchenenj Hem nemend' by de hant, heeft hy tot hem gefegt, Wat fchept Achilles vreugt door 't fien van dit gevecht! Wat is hy bly, wanneer de Grieken vluchten moeten! Ach! deedt hem Jupiter eens vallen voor uw voeten: En maekte, dat hy wiert van ieder een veracht, Terwyl men van hem heil noch wysheit immer wacht. Doch 's Hemels hulp heeft u niet t'eenemael verlaten, Denk Agamemnon niet, dat u de Goden haten. Eer dat de Vyant u fal dryven op de vlucht, Sal meenig wolk van ftofnoch ryfen in de lucht. Gy fult hem van de Vloot weer haeft te rug fien trekken, En fich voor uw vervolg met Troijens mueren dekken. Dit feggend' brak hy los met vreefchelyk gerucht, Gelyk een Leger doet, als 't aentrekt of als 't vlucht. Soo was Neptunus ftem, die weer heeft moedt gegeven, Den Grieken, om den ftryt te winnen of te foeven. |
||||
|
VEERTIENOE B O E K. 135
Gefeten op een Throon van gout fag Juno 't aen,
En merkte, dat dit werk wiert door Neptuin gedaen. Het geen cen groote vreugt heeft in haer hert ontfteken, Die noch vermeerderde wanneer de Troijers weken. Maer in de felfde tyt wiert fy gewaer van vei', Op Idas hoogften top gefeten Jupiter. Die iets foo het haer fcheen, befloot in fyn gedachten, Het geen dat de Godin onwillig af fou wachtcn. Toen heeft haer geeft terftont na middelen gefocht, Waer door fy haer Gemael met lift betrekken mocht. Doch vondt, dat fy daer toe niets beter kon befteden, Na langen overleg, als haer bekoorlykheden. Sy heeft fich opgefchikt met allerlei cieraet, Het geen een fchoon gelaet verheft, en geeftig ftaet. Op dat fy haer Gemael mocht teergevoelig maken, En fonder achterdocht in liefde hem doen blaken. Des fy in haer vertrek is heimelyk gegaen, Dat met fyne eigen hant verheven hadt Vulcaen. Waer van de deur fbo vaft wiert met een flot gefloten, Dat noit een Godt daer van den ingang heeft genoten. Soo ras fy in 't vertrek fich opgefloten hadt. Wies fy haer ligchaem af met helder Hemels nat, En ging het boven dat met riekende oly fmeren. Sy heeft haer hair gekemt, trok aen haer befte klecren, Die felfs Minerva hadt met gout en fy geftikt, En met byfondere gedaentens opgefchikt. Daer voor aen op de borft veel goude gefpen ftonden, En 't kleet wiert met een riem om 't ligchaem vail gebonden. Daer meenig goude quaft feer gierelyk aen hing, Gelyk aen ieder oir een diamante ring. Als fy de laetfte hant aen 't toifel hadt geflagen, Tradt fy na Venus toe, waer aen fy dit ging vragen: Myn Dochter, foudt gy my een dienft toe willen ftacn, Of weigren, om dat gy begunftigt den Troijaen ? En ik de Griekfche fyde als helpfter heb verkoren ? Daer Venus tot befcheit dit antwoort op liet hooren: G g i 't Ge-
|
||||
|
236 DE 1L1AS van HOMERUS. ,
't Gebieden itaet aen u eerwaerdige Godin,
Die uit Saturnus trekt als Dochter uw begin. Ik fal gehoorfaem fyn, gy hebt alleen te fpreken: Soo 't is in myne macht, aen my fal't niet ontbreken. Orn die goedwilligheit was Juno feer verblyt, Die wende tot bedrog en liften aen haer vlyt. Om door vertrouwlykheit haer gunft te mogen winnen, En fei, wat moet ik doen om my te doen beminnen ? Seg wat betoovering, of wat bekoorlykheit, Gebruikt gy, daer gy Godt en menfchen door verleidt? Ik ga het Hemelryk verlaten en de wolken, En dael in d'afgront neer van d'onderaerdfche kolken: In 't Hof van d'Ocean en Tethys, die 't geflacht, Van 't gantfche Godendom eerft hebben voortgebracht. Daer in myn kintfchen tyt ik voedfel heb genoten, Wanneer Saturnus wiert ten Hemel uitgeitootcn, En onder d'aerdt gejaegt door Jupiters gewelt, Toen hadt my Rhea daer tot zekerheit beftelt. Sy fyn van een vervremt door twift en huis verfchillen: 'k Wil de gemoederen van Man en Vrouw gaen ftillen, En die vereenigen door middel van de Min. Gy hebt, fei Venus weer, een goet werk in den fin: Ik fal, om dat te doen, myn gordel aen u langen, Daer alle kunften aen van minneryen hangen. 't Aenlokkende geficht, bekorelyke praet, De foete vleijery, het lodderlyk gelaet, Verholen onderhoudt, betooverende kusjes, Gevolgt van hantgebaer, en trek tot minnelusjes. En daer op gaf fy haer den gordel in de hant, En fei, fteek by uw borfl dat onwaerdecrlyk pant, Waer in befloten is de kracht om te doen minnen : Wat kan men weigeren aen d'cerfte der Godinnen? De Sufter van Jupyn en waerde Bedgenoot, Die meenigmael vermaek en ruft neemt in uw fchoot. De fchoone Juno heeft daer affcheit op genomen, En is grimlagchende, tot Lemnos aengekomen, |
||||
|
VEERTIENDE BOEK. 237
Daer Koning Thoas heerft, maer fy fprak hem niet aen,
En is in 't hoi der Slaep, Doots Broeder, ingegaen. Als fy hem hadt omhelft, begon fy defe reden: Indien gy oit voorheen verhoorde myn gebeden, Gy die van 't Godendom en 't menfchdom Koning fyt,
Myn noodige verfoek verwerp niet nu ter tyt. Na dat gy Jupiter door min fiet opgetogen,
Sluit voor een oogenblik door duifeling fyne oogen.
Ik fal voor defen dienft u eeuwig fyn verplicht, En geven u een throon, als gy dat hebt verricht. Dien ik van gout voor u Vulkanus fal doen fmeden,
Die daer aen fyne kunft en yver fal befteden:
Daer by een voetebank, op dat gy aen den dis, Moogt fitten met gemak, wanneer men vroilyk is. Waer op de foete Slaep dit antwoort heeft doen hooren:
Godin die uit den Godt Saturnus fyt geboren,
Wat achting dat ik heb voor 't geen gy my gebiedt,
Ik fluit van Jupiter, uit vrees, d'oogfchelen niet. Ten fy dat hy aen my het felver hadt geboden:
Dat foude ik eer beftaen aen allc d'andre Goden.
'k Ontfie de golven niet van Vader Oceaen. Ik heb 't eens om fyn Soon aen Jupiter gedaen, Die weer van Troijen quam, dat hy hadt overwonnen,
't Geen ik op uw verfoek hadt onbedacht begonnen.
'k Beving van Jupiter de kennis en 't geficht, En gy bediende u toen van 't geen ik hadt verricht. Vervolgende den Helt met onweer op dc baren,
Dies hy ter naeuwer noot kon 't Eylant Cos bevaren:
Naer dat fyn gantfche Vloot verftroit was van malkaer. Als Jupiter ontwaekte, en wiert de lift gewaer, Is fyn ontftelt gemoedt door gramfchap foo verbolgen,
Dat hy in fyn Paleis de Goden ging vervolgen:
En my, die d'oorfaek was, heeft overal gefocht, Op dat hy my daer voor met flagen ftraffen mocht. Het was met my gedaen; foo hy my hadt gevonden,
Hadt hy my na den gront van d'Ocean gefonden.
G g 5 De
|
||||
|
i;§ DE 1LIAS van H O M E R U S.
De Naclit behoede my, tot wien ik toevlucht nam,
En hybedaw.de wew, eer ik te voorfchyn'quam, Mits hy door ongenucht de Nacht niet wou-w mishagen. En nu eift gy dat ik fal datgevaer weer wagen. De fchoone Juno was door die vrees niet voldaen, Slaep, feide fy, waerom fehroomt gy voor ydlen waen? Meent gy dat Jupiter mach Troijen foo wel lyden, Ah Hercules fyn Soon? ik fal u wel bevryden, En u Pafithea toeftaen in d'echten ftaet, Die d'andre Gracien in jeugt te boven gaet, Waer op gy, fchoon uw Vrouw, altyt verlieft fult wefen. Door die beloften liet de Skepgodt iich belefen : En feide, ik fal het doen, foo gy verbindt uw hooft, Dat gy nakomen fult, het geen gy my belooft. Neem d'aerde in eene hant, die voortbrcngt alle iaken, En fweer by Styx, doch wilt de zee met d'andre raken: Op dat het Godendom, dat by Saturnus is, Getuige namaals fy, van die vcrbintenis. Sy riep de Goden aen van Tartaers diepe kolken, Die Titans fyn genoemt by d'onderaerdfche Volken. Swoer by den helfchen poel, voldoende alfoo fyn cis, En gaf fich met den Slaep, uit Lemnos, op de reis. Met nevel beide omdekt, fyn fy haeft aengekomen, Op Ida, waer van af ne£rdalen hondert ftroomen. En wiens verheven top met boomen is beplantj Sy vlogen op de punt van Leftus naderhant. En na dat fy de zee niet hoefden meer t' ontmoeten, Voltrokken fy de reft der wegen op hun vocten: Waer onder daverden de boiFen en het velt. De flaep heeft de Godin toen verder niet verfclt. Hy bleef wat aehter uit om op een eik te ftygen, Op dat hem Jupiter niet in het oog fou krygen. Na dat hy fich herfchept hadt in een vogels fchyn, Die Chalcis werdt genaemt, om niet bekent te fyn. En fy was op den top van Gargarus geftegen, Alwaer haer Jupiter heeft in 't geficht gekregen: |
||||
|
VEERTIENDE. BOEK. i39.
Hy wiert weer foo vcrlieft als op fyn bruilofts dag, Toen fy in *t huwlyksbet eerft in fyne armen lag. En heeft tot haer gelegt, wat heeft uw geeft gedreven, Om u van den Olymp na Ida te begeven. Wat hadt gy doch in 't fin, als gy dien berg verliet? Ik fie uw rytuig hier noch uwe paerden niet. Sy, die focht haer Gemael argliftig te bedriegen, En hem, door vals verhael, in 't flaep te konnen wiegen, Sei, dat fy wilde in Zee den ouden Oceaen, EnTethys, die haer hadt gevoedt, befoeken gaen: Wier min door huiskrakeel was onderling verdwenen, En fien, of fy die Icon weer met malkaer vereenen. Myn paerden, voerfyvoort, ftaen aen 't gebergt op ftal,
Die, als ik van u fchei daer weerom vinden fal. Des quam ik hier na toe om myn befluit t'ontdekken, Want fonder uw verlof dorft ik niet derwaerts trekken. De Dondergodt bekoort door hare aenminnigheit, < Dat heeft geen grooten haefl, heeft hy tot haer gefeifc. Wilt op een ander tyt u tot die reis bereiden, Gy fyt foo fchoon dat ik nu van u niet kan fcheiden. Geen fterfFelyke Vrouw noch Hemelfche Godin, Gaf my, gelyk als gy, foo grooten luft tot min. De Vrouw van Ixion ontftak noit dat verkngen, Schoon fy Pirithous heeft uit myn bloet ontfangen. Noch Danaebracht oit 't verlaflgen in myn hert, Gelyk het rechtevoort tot u getrokken werdt: Die Perfeus Moeder was, een Helt foo hoog verheven, Dat hy heeft aen 't Heelal verwondering gegeven. Met fulken hevigheit wiert Koning Phoenix Kint, Hoe aengenaem fy was, voorheen door my bemint \ Daer Rhadamantus is en Minos uitgeboren. De fchoone Alcmene kon myn hert foo niet bekoren, Die den grootmoedigen Alcides heeft gebaert, Door arbeit en gevaer de wecrelt door vermaert. Noch Semele die my Godt Bacchus heeft gegeven, Wiens kracht de fwarigheit vcrfacht van 's menfehen leven. De
|
||||
|
240 D E I L I A S van HOMERUS.
De blonde Ceres heeft my noit foo fcer vcrvoert,
Noch foo heeft oit myn ziel Latonas oog ontroert. Gy felver hebt foo fchoon voorheen my niet geleken, En hebt noit in myn hert foo foeten brant ontlteken. Hier brak fyn reden af d'argliftige Godin, En fprak Saturnus Soon, wat krygt gy in uw fin? "Wilt gy dat ik u hier fal myne omhelfing gunnen, Daer 't gantfche Godendom het foude aenichouwen kunnen ? Meent gy dat ik my niet fou fchamen naderhant, Als ik in't openbaer begaen hadt dcfe fchant? Maer foo gy wilt dat ik voldoen fal uw begeren, Laet ons in uw vertrek op den Olympus keeren: Het geen met forg voor u Vulcanus heeft gemaekt, Daer, fonder uw bevel, noit Godt is in geraekt. Ik fal, foo gy 't gebiedt, daer binnen met u treden, En fonder tegenftant afwachten uw gebeden. Vreeft niet fei Jupiter, dat iemant van ons Volk,
Het fien fal, ik fal u bedekken met een wolk: Daer het doordringent oog der Son niet door fal komen. En heeft op ftaendevoet in d'armen haer genomen. Terftont heeft lieflyk groen d'aerdbodem voortgebracht,
De bloemen fpruiten uit door invloet van die kracht: Een aengename douw is uit de lucht gedropen, Terwyl dat door den Slaep wiert Jupiter bekropen. Wiens zuifebollent hooft op Junos boefem viel, Die door 't volbracht bedrog verheugt was in de ziel. Die tyding ging de Slaep ftraks aen Neptuin verkonden, Dien hy op d'oever heeft omtrent de Vloot gevonden. En heeft tot hem gefegt 't is, Zeegodt, nu de tyt, Dat gy de Grieken toont, dat gy hen gunftig fyt. Haeft u in dien gy wilt hen d'overwinning geven, Terwyl dat Jupiter is vaft in 't Slaep gebleven, Dien Juno heeft verlokt door hare aenminnigheit, En door de duifeling nu ongevoelig leit. Als hy dat hadt gefegt, verdween hy uit diens oogen, En is na 't ftil verblyf van Lemnos weer gevlogen. |
||||
|
VEERTIENDE BOEK.
Neptunus brandende om de Grieken by te ftaen,
Is yverig aen 't hooft van 't voorfte Volk gegaen, En fprak hen aldus aen: manhaftige Soldaten, Suit gy aen Priams Soon dus d'overwinning laten ? En geven onfe Vloot hem over in de hant? Wat eer voor hem! voor ons in tegendeel wat fchant! Hy fiet ons aen of wy al overwonnen waren, Om dat Achilles niet wil vechten noch bedaren. Wy hebben, foo fich elk quyt dapper in de noot, De byftant niet van doen, daer die ons van ontbloot. Houdt moedt, en volgt den raet dien ik fal openbaren, Soek Vrienden door het heir de grootfte beukelaren, Om u te wapenen, en 't handigfte geweer, En gaet dus uitgeruft de Vyanden te keer. Ik fal uw leitsman fyn. 'k Heb niet in myn gedachten, Dat He£tor, hoe verwoedt, ons af fal durven wachten. Gy die dan dapper fyt, en die my volgen wilt, Soo gy een kleinder hebt, verkieft een grooter fchilt: Ruilt tegen die met ons de kans niet durven wagen, De fterkften konnen beft de fwaerfte wapens dragen. Die dienen in 't gevecht de braven tot befchut, En fyn aen d'anderen ileeds laftig en cnnut. Die raet wiert goetgekeurt. De Koningen gebieden, Dat die verwifleling moet onderling gefchieden. Als elk gewapent was, na dat dit was gedaen, Beroerde fich het heir, Neptunus tradt voor aen. Wiens degen glinfterde gelyk de blixem itralen, Die uit een bruine wolk op 't aerdryk nederdalen. Door 't dondren van fyn ftem, en 't vuer in fyn geficht,
Heeft ieder, die hem fag, voor defen Godt gefwicht. De Soon van Priamus deedt ook fyn Volk bewegen. Als hy die hadt herftelt, en trok den Zeegodt tegen. Beginnend' onderling een gruwelyk gevecht, Mits d'overwinning heeft fich ieder toegelegt. Die voor de Grieken foekt Neptunus te verwerven, En Heclor, om aen d'ecr te blyven, niet wil derven. H h
|
||||
|
2^ DE I L I A S van HOMERUS.
De zee quam aen haer Godt aenvoeren onderftant, En overftroomde, omtrent de Schepen, 'c gantfche ftrant. De Legersfyn op een, met groot gefchreeuw, gevalfen, Het geen men hooren kon van de Troijaenfche wallen . Soo fchrikkelyk gerucht heeft noit de zee gemaekt, Als die door Boreas aen 't brullen is geraekt. Syn fchicht heeft Heftor eerft op Ajax aengedreven, Doch heeft hem op de borft een kneufing maer gegeven, Wiensriem, die dubbelt lag, het doorgaen heeft beletj Dies de gemifte fcheut heeft He£tor foo ontfet, Dat hy fich in den drom heeft van fyn Volk begeven, Uit vrees dat Ajax hem fou met fyn fwaert doen mevcn. Die heeft een fwaren fteen genomen in de hant, (Waer van een meenigte lag aen de waterkant, En diende om daer een touw fomtyts aen vaft te maken.) Daer mee quam hy den hals van Priams Soon te raken, En fmeet hem overhoop, foo dat hy nederfeeg, Of hy een donderflag op fyne leden, kreeg. Soo fakt een eikeboom op d'aerde met de takken, Na dat een fcherpe byl dien komt om ver te hakken. Dies fforte Hector neer, van kennis gantfch berooft, De piek viel uit fyn hant, en fyn helmet van 't hooft. De Grieken naderden, verhaeftend' hunnegangen, Om, was het mogelyk, hemlevende te vangen. Syn Vrienden fchoten toe, Glaucus, Polydamas, Sarpedon, die het hooft der Lyciers toen was, Agenor en de Soon van Venus, die hem dekken, Met hunne beukelaers, om hem van daer te trekken. Sy hebben eindelyk hem op fyn kar gebracht, Die achter het gevecht hadt op fyn komft gewacht. Waer op fyn Volk hem heeft aen Xanthus kantgereden, En droeg hem op den gront van't iy tuig na beneden: Befprengende uit den vloet met water 't aengeficht, Waer van de koelte heeft hem eenigfins verlicht. Soo dat hy wat bequam, en opende fyne oogen, Sat op fyn knijen neer, en heeft veel bloet gefpogen. Maer
|
||||
|
VEERTIENDE BOEK. 243
Macr korten tyt daer na hy we£r befweken is,
En fyn geficht bedwelmt door dikkc duifternis. Als 't Griekfche Lcgcr fag, dat Hedlor was geweken 4 Socht het om in den drom der Vyanden te breken. Ajax Oileus Soon heeft Satnius gewondt, Die achterovcr viel verflagen op den gront. De Harder Enops hadt Nymph Neopis beflapen, Aen d'oever Satnions, daer weidende de fchapen : Waer uit hy was geteelt. Men vocht van beide kanta
Wie fou den dooden romp weg dragen uit het fant. Polydamas liep toe, om 't zielloos lyk t'ontfetten, En aen de Vyanden 't wegnemen te beletten. Den dappren Prothenor, die het hadt opgelicht, Heeft hy by 't fchouderblat dOorfchoten met fyn fchicht : Soo dat die in fyn bloet bleef by den dooden leggen. Waer aen hy, fier op't geen hy hadt gedaen, gingfeggen, De fchicht van Panthus Soon heeft wis een Griek gcraekt, Die fyn hoogmoedig bloet heeft door den hals gebraekt, Neerdalend' na de Hel kan die hem onderfteunen, Enhykan, opdiereis, fynligchaem daer op leunen. Dat fchimpen, 't geen geen Griek bedaert verdragen kon,
Verbitterde voor al den Soon van Telamon: Die hadde Prothenor fien vallen voor fyn voeten : Dies hy Polydamas wraekgierig ging ontmoeten, En fchoot een felle fchicht op hem met al fyn kracht,
Waer door Archilocus, toen veeg, wiert omgebracht. Om dat Polydamas ter fyde was geweken. Dien hy 00k op fyn beurt dus fpottende aen ging fpreken: Seg my Polydamas heb ik niet wel betaelt, De glory die gy hebt op Prothenor behaelt ? 't Is van de minfte niet, die gy daer hebt verloren, En uit Agenors (lam fchynt hy te fyn geboren} Soo hadt hy fich 't gebruik van dat huis aengewendt
Dit fprak hy, fchOon hy hem te voren hadt gekcnt. De geeft des Troijers wiert, door dit verlies, verflagen: En Acamas, die 't lyk fyns Broeders weg fag dragen, H h 1 . Door
|
||||
|
244. DE ILIAS van HOMERUS.
DoorPromachus, vloog toe, en heeft fyn piek geplant, Dwars door fyn borft, en ftiet hem over hoop in 't fant. Toen moedig om dat hy fyn Broeder hadt gewroken, Heeft hy dit juigchende de Grieken toegefproken: Rampfaligen, die fyt moetwillig in 't geluk! Wy fullen niet alleen gevoelen fmert en druk. Gaet kyken Promachus, dien heeft dit ftael doorfteken, Ik heb niet lang gewacht, myn Broeders dood te wreekcn. Elk eenlaet t'huis, alsik, foo dappren Broeder niet, Waer door in tyt van noot hy hulp, of wraek geniet, De Grieken fidderden, als fy dit moeften hooren, En Peneleus voor al heeft fyn gedult verloren: Soo dat hy Acamas vervolgde met fyn fpeer, Maer die ontweek den fcheut van 't vliegende geweer. Waer door Ilioneus gerackt wiert boven d'oogen, Soo dat door 't bekkeneel de werpfchicht is gevlogen. Dien ryken Phorbas Soon hadt foo Mercuer befint, Dat hy hem boven al de Troijers heeft bemint, En hem door koopmanfchap hadt fchatten doen vergaren, Die maekte Peneleus, dat hem niet nut meer waren: Mits hy foo fellen houw hem met fyn fabel gaf, Dat hy *t gequetfte hooft floeg van de fchouders af. (Na dat hy met het lyf hem hadt den gront doen meten.) En heeft het met fyn hant de Troijers toe gefmeten: Waer aen hy heeft gefegt, gaet maken nu bekent: AeryTOuders, van haer Soon Ilioneus het endt. Die fullen door hun rouw de tranen nu betalen, Die laet om Promachus fyn Vrouw uit d'oogen dalen. Sy fal hem nu niet weer ontfangen in haer fchoot, Als ons heeft voort na huis gevoert de Griekfche Vloot. Hy fweeg. Waer op de vrees de Troijers heeft bevangcn, Die om de doodt t' ontgaen, afwenden hunne gangen. Godinnen van den fang, die op Parnaflus woont, Ik bidt u dat gy my weer levendig vertoont, Wat Grick fyn Vyandt eerft heeft het geweer ontnomen? De Soon van Telamon heeft eerft defe eer bekomen. |
||||
|
VEERTIENDE BOEK.
|
|||||||
|
Na dat hy Hyrtius van 't leven hadt berooft,
Die van dc Myfiers de leitsman was en 't Hooft, Phalces en Mermerus heeft Neftors Soon verflagen, En Helt Meriones deedt eindigen de dagen, Van Hippopotion en Morys. Teucers fwaert, Naer Periphetcs, hielp Prothobn onder d'aerdt. De Soon van Atreus heeft Hyperenor doorftoken, Dies d'eindeloofe flaep fyn oogen heeft geloken: Soo dat die Koning is geraekt in Charons boot, Noch heeft Oileus Soon meer Vyanden gedoodt. Otn dat hy was foo fnel en vaerdig in het loopen, Kon niemant veiligheit door het ontvluchten hopen, Toen Jupiter vergramt de Troijers wyken deedt, En fchierlyk overhoop hun kloekfte Helden fmeet. |
|||||||
|
Einde van het vcertiende Bock.
|
|||||||
|
Hhj
|
|||||||
|
*4& D E I L I A S v a n! H O M E R U S.
D E I L I A S
VAN
H O M E R U S.
|
|||||
|
V°i FT 1E ^CT> B % 0 E K-
E Troijers door de gracht en paelwcrk weer gedreven,
Na dat hun befte Volk op't Velt was doodt gebleven, Dat door het Griekfche ftael gevelt lag op den gront, Vergaerden op de plaets daer iedeis rytuig ftont: Met blooheit in het hert, en doodverf op de kaken.
Wanneer op Idas top quam Jupiter t'ontwaken.
Hy front van Juno op, en fag der Troijers vlucht, Door Grieken achtervolgt met fchaterent gerucht. En merkte dat Neptuin aen hen hadt fiulp'gegeven:
Maer als hy Hedor fag genoegfaem fonder leveh,
Op d'oever uitgeftrekt verflaeuwt aen Xanthus vloet,
Uitbrakend' door de keel veel fwart geronnen bloet, En dat fyn droevig Volk, met water uit de ftroomen,
Befprengend' fyn geficht, hem focht te doen bekomen:
Heeft hy een gram gefi'cht op de Godin gewcndt, En feide, op defe wys werdt uw bedrog bekent. Daer hebt gy door gemaekt, dat Hector niet kan fhyden,
En dat fyn Leger heeft de neerlaeg moetcn lyden.
'k Weet niet of gy de vrucht niet fmaken fult van 't quaet,
En of ik u nu niet fal ftraffen voor die daedt. Heugt u niet hoe voorheen gy moeft uw liften bocten?
Als ik aenbeelden heb gehangen aen uw -voctcn,
|
|||||
|
VYFTIENPE BOEK. 247
En bondt met kctencn van gout uw handen vaft,
Soo fterk, dat gy niet koft daer werden van ontlaft. En dat ik in die ftaet u in de lucht liet hangen, Schoon dat het Godendom met deernis was bevangen: 't Geen u nict helpcn kon, noch redden uit dat leedt, Denk om Vulcaen, dien ik toen uit den Hemel fmeet; Die ademloos op d'aerdt neerviel en fonder krachten.
Doch defe wraek kon noch myn droeiheit niet verfachten,
Die 'k voelde om Hercules, dien gy deeds hebt geplaegt, En hem door onweeir hebt aen 't Eylant Cos gejaegt: Op dat gy hem daer noch meer rampen foudt doen vinden,
Terwyl gy.hadt verftroit di^ns Schepen door de winden.
'k Heb hem daer uit verloft, en bracht hem t'Argosaen, Na dat uw haet hem hadt veel arbeit uit doen ftaen. En ik heb eindelyk u weder vry gelaten,
En fmeet in Ilium d'aenbeelden op de ftratcn:
Op dat men daer fou fien, wat gruwelyke ftraf, Wanneer men my niet vreeft, ik felfs aen Goden gaf. Ik fal u rechtevoort een nieuwe ftraf doen lyden.
Op dat gy denken foudt op 't vorige kaftyden :
En maken, dat gy my noit meer bedriegen fult, Als u te binne komt 't herdenken van uw fchult. Hoe lief dat ik u kryg, gy hebt geen hulp te wachten,
Van uw bekoringen: houdt dat in uw gedachten.
Door fulken dreigement wiert Junos hart vervaert, Die hem met foet gelaet dit antwoort heeft verklaert: By Hemel, Aerde, en Styx, ben ik bereidt te fweren,
By uw geheiligt hooft, dat al de Goden eeren,
En tot verzekering noch by ons huwlyks bedt, Dat ik Neptuin niet heb tot vechten aengefet, Dat hy niet op myn bee de Troijers heeft verdreven,
Noch d'overwinning heeft aen 't Griekfche heir gegeven.
Maer dat uit eigen wil hy 't alles heeft gedaen, Wyl hy met derenis was voor dat Yolk begaen: Het geen hy vluchten fag geftaeg voor de Troijanen. 'k Verzeker u, foo hy wouw doen na myn vermanen, |
||||
|
24.8 DE ILIAS van HOMERUS.
Dat hy u toonen fou fyne onderdanigheit,
Volbrengend' het bevel dat hem werdt opgelei:. Waer door de Dondergodt tot lagchen wiert bewogen, Mits fy fich onderwierp geheel aen fyn vermogen: En heeft tot haer gefegt, met vriendelyk gelaet. Indien gy neffens my wilt litten in den raet, En over een met my wilt uw gevoelen uitten, Kan tegen onfen fin Neptunus niets belluiten, Hoe veel genegentheit hy voor de Grieken heeft. En op dat gy een proef van uwe oprechtheit geeft, Wilt aenftonts na 't verblyf vertrekken van de Goden: En feg aen Iris daer dat ik haer heb van nooden, En aen Apollo ook, dat ik hem hebben moet. Ik wil dat die Godin fich na Neptunus fpoedt, Om hem in 't Griekfche heir, uit mynen naem, te fegg Dat hy de wapenen moet aenllonts neder leggen: En keeren na fyn ryk, den woeften Occaen. Apollo onderwyl moet He&or helpen gaen, Om door heelmiddeien fyn pynen te verfachten, En geven 't leven weer aen fyn befvveken krachten. Op dat hy van fyn quael mach wefen haeft herftelt, Verjagen andermael de Grieken uit het Velt, En dryven die te rug tot voor Achilles oogen, Op dat door deerenis, om hun elend, bewogen, Hy ftuere Patroclus fyn Vrient tot onderftant, Die dan veel Troijers fal neervellen in het fant. En na dat hy myn Soon Sarpedon heeft doen fneven, Sal hy door Hectors fwaert verliefen ook het leven . Achilles hopeloos door 't fterven van fyn Vrint, Dien hy van kindsbeen af foo teeder heeft bemint, Sal langer dan fyn luft tot ftryden niet bedwingen, En onder Troijens muer diens moordenaer befpringen, En hem aen Patroclus opoffren. Na die tyt, Sal ik de Troijers noit meer helpen in den ftryt: En d'eene nederlaeg na d'andre laten krygen, Tot dat het Griekfche heir fal op hun wallen ftygen, |
||||
|
VYFTIENpE BOEK. 24,9
En door Minervas raet vcrmekfteren de Stat. Die veel hoogmoedigheit op haren rykdom hadt. Ik fal tot die tyt toe de Grieken blyven haten,
En hen geen onderftant door Goden geven laten.
Voor ik met glory heb gekroont Achilles hooft, Gelyk als ik voorheen, aen Thetys heb belooft. Toen my de Moeder badt, omhelfende myn beenen,
Dat ik wilde aen haer Soon oneindige eer verleenen,
Door 't knikken van myn hooft heb ik dat toegeftaen, En tot beveftiging een eedt daer op gedaen. Hy fweeg. Als Juno hadt haer Mans bevel vernomen,
Is fy van Idas top op den Olymp gekomen:
Soo fchierlyk, als een menfch doorloopt in-fyn verftant, De wytte van 't Heelal van d'eene aen d'artdre kant. In 't Hof van Jupiter, als fy was ingelaten,
Sag fy de Goden daer, die noch aen tafel faten:
Doch uit eerbiedigheit ftont ieder voor haer op, En boodt haer Nectar aen in een vergulde kop. Dien fy maer uit de hant van Themis hecft ontfangen,
Die 't eerft haer tegen quam, om haer dien drank te langen.
En fprak haer aldus aen. Eerwaerdige Godin, Gy fchynt ontftelt te fyh, wat hebt gy in uw fin ? Heeft door een dreigement u Jupiter doen vreefen,
Als tuflchen hem en u was huiskrakeel gerefen?
Ik bidt, fei Juno weer, dat gy die vraeg niet doet, Mits gy d'onreklykheit felfs kent van fyn gemoet. Maer Themis ga voor aen u weer aen 't gaftmael fetten,
En wilt op myn verhael met al de Goden letten.
Hoor aen het wreet befluit dat hy genomen heeft: Wat vrolykheit de difch aen de genooden geeft, Ik denk niet dat daer na fal iemant vreugt bedryven.
Doch fet u neer, en wilt noch wat aendachtig blyven.
Door dit begin is vrees in 't Godendom ontilaen, En Juno lagchende is, in 't fpreken, voort gegaen. Schoon op haer voorhooft is een ftuers gelaet gebleven,
Van wederwaerdigheit, waer door fy wiert gedreven.
I i Wat
|
||||
|
250 D£ I LI AS van HOMER US.
Wat fyn wy finneloos en qualyk onderrecht!
De Goden altemael, heeft de Godin gefegt. Dat tegens Jupiter wy willen gramfchap toonen, Het geen hem niet weerhoudt geduerig ons te hoonen. Dat hy befloten heeft werdt nimmermeer belet, Door ons vereende macht, noch fmekende gebedt. De wederfpannigheit verfet niet fyn gedachten. Die hy al lagchende gewoon is te verachten. Hy beeldt fch in, dat hy meer krachten heeft alleen,
Als ?t gantfche Godendom van den Olymp by een. Laet ieder dan van ons d'onwaerdigheit en flagen, Die Jupiter ons fendt,; met lydfaemheit verdragen. Terwyl ik tot u fpreek, bedriegt myn geefl my niet, Heeft Mars van nu of aen veel reden tot verdriet. De brave Afcalaphus is vechtend' doodt gebleven, Dien hy uit liefde heeft den naem van Soon gegeven. Als Mars dat; hadt gehoort, floeg hy fich voor het hert, En riep van droelheit uit, verfchoont myn rouw en fmert: 6 Goden! 'k fal de doodt myns Soons in 't Leger wreeken, Al fou my Jupiter den hals en beenen breken. Hy liet fyn Legerkoets, na dat hy hadt gefucht, Infpannen door fyn ftoet de Dolheit en de V;lucht. En heeft fyn Wapenrok en Harnas aengetogen, Door Mulciber gemaekt, die fchitterden in d'oogen. Toen ging het Godendom ontfteken het gemoedt, Van Jupiter door toorn, terwyl hy wiert verwoet: En dat uit fyn gelaet meer onheil was te fchroomen, Het geen Minerva heeft door wysheit voorgekomen. Sy liep den Krygsgodt na, en heeft den tocht belet, Trok 't Harnas van fyn lyf, en van fyn hooft 't Helmet. En heeft tot hem gefegt: wat dwaesheit dryft uw finnen? "Wilt gy iets tegens dank van Jupiter beginnen? Is hy uw Vader niet, en 's Hemels Oppervoogt ? Dienimmer^ fonder ftraf, weerfpannigheit gcdoogt. Indien gy na den raet van Juno niet wilt hooren, (Die fpruit uit haer Gemael) foo fyt gy wis verloren. En
|
||||
|
VYFT1ENDE BOEK. if,
En fult op deh Olymp we^rkeeren vol tail fpyt, Met meerder droerheit noch dan daer gy nu^n fyt. Vlei u niet, Jupiter fal Grieken enTfoijanen,
Daer laten, foo gy niet u draegt na myn vermanen,
En dat gy hem vergramt, hy fal ons altemael, Vervolgen, die hier fyn vergadert in de fael: Sal den onfchuldigen met fchuldigen doen lyden.
Derhalven rade ik u fyn toornigheit te myden:
Vergeet de doodt irws Soons, die u foo woedent maekt,
Veel braver als hy was fyn in het ftof geraekt. Of fullen na het Ryk eerlang van Pluto varen.
De Doodt kan in 't gevecht niet alle menfchen fparen.
Dit heeft afbrekende Minerva hem gefeit, En hoe hy was verftoort, aen tafel weer geleidt. Daer Juno heeft by haer Apollo toen ontboden,
Door Iris uit de zael, Bodinne van de Goden.
Waer aen fy heeft den laft van Jupiter verklaert, Dies icder in der yl de reis heeft aengevaert. Als Iris in het heir Neptunus hadt ge'vonden,
En feide, dat fy was door Jupiter gefonden,
Die feggen liet, foo hy niet ftraks vertrekken wouw,
Dat hy op d'oever dan hem felfs bevechten fou. Waer op de Watergodt dit antwoort heeft gegeven:
Meent Jupiter dat ik na fyn bevel wil leven?
Ik fie wel dat hy heeft meer trotsheit noch als macht :
Seg hem dat ik geen laft als Onderdaen verwacht. Wat oppermaeht heeft hy, die hy foU konnen toonen^
Ik ben foo wel hy een van Saturnus Soonen.
Wy hebben door het lot het Koningryk verdeelt,
Wat reden heeft hy dan, dat hy de meefter fpeelt j Door d'eerftgeboorte heeft geen voorrecht hy gekregen:
Heeft hy het Hemelryk, ik heb de Zee daer tegen.
En Pluto heeft de Mel. d'Aerde is noch in 't geroeen, Die wy gefamentlyk gebruiken onder een. Dies hy daer op niet meer, als ik, heeft te gebieden:
Door dit trots drcigement fal hy my niet doen vlieden.
I i 2. Laet
|
||||
|
71% DE IL1AS van HOMERUS.
Laet hy fyn kindcren voorhouden fulk befcheit, Die aen hem fchuldig fyn meer onderdanigheit. Sal ik dit antwoort dan, aen Jupiter gaen brengen?
Daer gy veel hardigheit en trotsheit in wilt mengen.
Heeft Iris weer hervat: hebt gy u wel bedacht? 't Herroepen van 't befcheit, hebt gy noch in uw machf ► De grootheit van gemoedt is meenigmael gebleken,
Door het veranderen van fouten en gebreken.
De Furien fyn ree te plagen met verdriet, Wannecr een jonger Broer fyn ouder niet ontfiet. Neptunus wat bedaert door Iris wyfe reden,
Quam eindelyk weerom van fyne oploopentheden:
En fprak, gy hebt gelyk Vriendinne, het is goet, Dat iemant kennis heeft, die ons een boodfchap doet. Doch 't is gevoelig ook, moet ieder een bekennen,
Dat flch de Dondergodt 't gebieden aen wil wennen:
En dat hy fyns gelyk foo trots en fier ontmoet, Die in gelyke macht met hem fyn opgevoedt. Wat tegenftrydigheit ik vindt in myn gedachten,
Ik fal al evenwel die 't overwinnen trachten,
En doen dat hy begeert. Maer feg hem te gelyk,
Dat foo hy by wil ftaen 't hoovaerdig Troifche Ryk, En d'overwinning aen de Grieken wil beletten,
Dat ik dan tegens hem my overal fal fettcn,
Met Juno en Mercuer, Minerva en Vulkaen, Die fyn foo wel als ik de Grieken toegedaen. Hy fcheide uit 't Griekfche heir, als hy dat hadt gefproken,
En is van ftonden aen wee"r in de Zee gedoken.
Terwyl dat Jupiter aen Phebus heeft gefegt, Spoeit u na Xanthus kant, myn Soon, daer He&or legt. Neptunus heeft fich weer begeven in de Stroomen,
Op dat hy van myn toorn 't uitwerkfel voor fou komen.
Dat hy gehoorfaemt heeft myn laft, maekt my verblydt,, Want anders tuflchen ons ontftont een felle ftryt: Waer van men in de Hel 't gerucht hadt konnen hooren, Het geen fich hadt verfpreidt tot in Saturaus ooren,
Doch
|
||||
|
VYFTIENDE BOEK. 753
Doch gy, vcrfuim geen tydt, en neem myn beukelaer,
Breng in der Grieken hert vertfaegtheit voor 't gevaer. Draeg forg voor Priams Soon, en wilt diens kracht herftellen, Op dat hy 't Griekfche heir vervolgen mach en vellen. En dryven hen verbaeft van de Troijaenfchen gront, Met de verfwakte Vloot weer na den Hellefpont. Dan fal ik middelen gebruiken orn te maken, Dat fy niet t'eenemael in het verderf geraken, Hy fweeg: en als fyn laft Apollo hadt gehoort, Vloog die van Idas top tot Xanthus killen boort. (Soo vaerdig als een valk vervolgende patryfen.) Daer He£tor, die hy vondt, begon wat op te ryfen: En wat bekomen was, en heeft fyn maets gekent, Die vol bekommering fich hidden daer ontrent. Het klamme fweet hielt op, hy kon we£r adem halen, Soo ras op hem een oog hadt Jupiter doen dalen. Apollo, die hem fag neerfitten op den gront, Sei tot hem, Priams Soon hoe is't? fyt gy gewont? Daer Heftor, die met pyn fyn hooft hadt opgcheven, Heeft met een flaeuwe ftem dit antwoordt opgegeven: Wie iyt gy hulpfaem Godt? het fchynt dat gy niet weet, Hoe Ajax met een fteen my in het voetfant fmeet. Om fyne makkers doodt, door my vermoort, tewreeken. Soo dat ik half verplet aemachtig ben befweken: Ik heb gemeent dat my vertaten fou de fiel, En dat myn fterfdag naekte, als ik in onmacht viel. Schep moet, feiPhebus, Prins, gy hebt gena gevonden, Voor 't oog van Jupiter die my heeft hier gefonden, Ik ben Apollo felfs, van Ilium de Vrient, Dat ik befcherm, en heb met raet en daet gedient. Sta op, en geef weer moedt aen Ruiters en Soldaten, Val op de Grieken in> ik fal u niet verlaten, Maer ftellen my aen 't hooft felfs van uw Volk voor aen ,
En openen den weg om 's Vyants heir te flaen. Dit feggende blies hy in He&or nieuwe krachten, Die voelde defe hulp, en bleef niet langer wachten, I i $ Maer
|
||||
|
* J4 D E I L I A S v a n HOMERUS.
Maer als een moedig paert, dat afgereden was, Syn adem weer herfchept en uitruit in het gras. En werdt weerom bequacm den arbeit aen te vangen:
Soo fag men na den ftryt ook Hector weer verlangen .
De Grieken fmeten 't heir der Troijers overhoop, Die 't nakende gevaer ontweken door de loop. Gelyk een wilde geit voor jagers vliedt en honden,
Tot dat die veiligheit heeft op een rots gevonden.
Doch als door het gebas een leeuw kotnt op 't gerucht,
Die felver hen vervolgt, foo nemen fy de vlucht. Soo gingt de Grieken ook, foo ras fy He&or fagen,
In ftaet om weer de kans met hen te komen wagen.
En als die naderde de fabcl in de hant, Ontfakte hen de moedt en niemant hielt meer ftant. Thoas Andremons Soon, wiens kloekheit was gebleken,
Gelykelyk bequaem tot vechten en tot fpreken.
Riepuit, wat wondevwerk! 6 Goden kan het fyn,
Is Heftor opgewekt, is Heftor fonder pyn! Heeft Ajax met een fteen hem 't leven niet benomen?
Hoe kan hy dan aen 't hooft weer van fyn Leger komen.
Dit wonder is door hulp van Jupiter gefchiedt, Die hem heeft van de doodt verloft tot ons verdriet, Opdathy, alsvoorheen, foude in ons benden wocden.
Maer hoort hoe dat men fal dat ongeluk verhoeden :
Laet ons vermoeide Volk gaen ruften op de Vloot, En wy, die braver fyn, ons ftellen in den noot, Gefloten in een drom, om d'aftocht te bedekken,
Op dut men niet vervolg die na de Schepen trekken.
Ik twyffel of hy dan ons wel te keer fal gaen, Wanneer hy in een trop fiet foo veel Helden ftaen. Elk een vondt goet dien raet, en wierde leer geprefen,
Daer ongemeene vlyt ftraks hebben toe bewefen,
Ajax, Idomeneus, Teucer, Meriones, En onder anderen Veltoverftens Meges. Die tot een bende fich geiamentlyk verbonden,
Met d'alderdappcrften, die fy in 't Leger vonden:
En
|
||||
|
VYFTIENDE BOEK.
En ftelden in 't gevaer fich in flagordening,
Terwyl 't vermoeide Volk weer na de Schepen ging. Op hen ftort Hector toe aen 't Hooft van fyn Soldaten, Doch heeft aen Phebus d'eer van voor te gaen gelaten : Die aen den Vyant heeft gevoert het Troiiche Volk, Gewapent met een fchilt, en fchuilende in een wolk. Dit fchilt was door Vulcaen aen Jupiter gegeven, Om in een flag het hert des Vyants te doen beven. DeGrieken, wachtend'af de Troijers, ftonden pal, Men maekte aen wederkant een fchrikkelyk gefchal, Het licht des Hemels wiert vcrduiftert door de pylen, En 't oir vervult door klank van fabelen en bylen. Daer wiert veel bloet geftort van Vyant en van Vrient,
Soo lang iich Phebus niet heeft van fyn fchilt bedient: Maer toen hy met een fchreeuw 't opheffende liet blinkcn, Begon den Grieken 't hart en dapperheit t'ontfinken. Gelyk by nacht een leeuw de runders vreefen doet, Terwyl de Harder flaept, die hy in 't Velt ontmoet: De kudde loopt van een, verlatende de weiden . Soo fyn de Grieken ook vertfaegt van een gefcheiden. Daer d'overwinning door aen Hectors fyde bleef, Die door Apollos hulp hen nit het Slagvelt dreef, Hy doode Stichius, daer moedig onderftonden, Al de Bebtiers, die fich in 't Leger vonden: Arcefylaus ook, Meneftheus metgefel, Eneas met fyn fwaert fondt Medon na de Hel, Met Jafus, Ajax neef, die uit (yn Lant moeft fw erven, Om dat hy hadt voorhecn fyn Stiefmoers Broer doen flerve Polydamas bracht om Meciftheus, Echius Viel door Polites hant in 't ftof, en Clonius Wiert door Agenors kling by d'anderen verflagen, Door Paris eindigde Deiochus fyn dagen: Die hem in 't fchouderblat gegeven hadt een houw,
Soo als hy door de vlucht 't gevaer ontloopen wouw. Terwyl het Troifche Volk ontwapende de dooden, Syn in d'affnydingen de Grieken hen ontvlodcn, |
||||
|
i56 DE IL1AS van HOMER US.
En in hun werk geraekt door palen en de gracht.
Soo ras fulks Heftor fag, ricp hy uit al fyn macht, Dae niemant verder buit iou trachten weg te flepen, Maer alle met gewelt aenvallen op de Schepen. Al wien ik vindenfal afwykend' van de Vloot, Sal werden door myn hant op ftacndevoec gedoodt. Syn Suiters en fyn Broers fal ik geenfints gedogen, Dat door den laetften dienft hun hert vertrooften mogen, En leggen op de myt fyn ligchaem met hun hant, Op dat het plechtelyk door 't lykvuer werdt verbrant : Maer laten 't op het Velt voor onfe mueren blyven, Om daer van hont of gier den honger te verdryven. Soo ras dat dreigement was door het heir gehoort, Keerde ieder tot fyn plicht. Hy floeg fyn paerden voort, En wiert aenftonts gevolgt door al de Legerkarren, Op dat men voor de gracht niet hoeven (ou te marren, Heeft Phebus die met aerd, daerleggent, vol gemaekt, Dies Hector met fyn Volk daer over is geraekt. Hy flechte verder noch de mueren en de wallen, Die hy foo licht om ver van boven neer deedt vallen, Gelyk een kleiri gebouw werdt door een kint geflecht, Dat het hadt fpelende van keitjes opgerecht. Soo floopte hy een werk, dat, toen het wiert verheven, Soo fwaren arbeit hadt aen 't Griekfche Volk gegeven. Dat de vergramde Godt tot voor de Schepen dreef, Alwaer het hoopeloos ten laetften ftaende bleef. Toen hebben fy malkaer vermanende aengefproken, En fiende Hemelwaerts de handen opgeftoken, En ieder heeft gedaen een hartelyk Gebedt: Dat Neftor overluit aldus heeft aengefet. Ach! groote Jupiter foo wy oit offer (lachten, Het geen wy plechtelyk op uwen autaer brachten, Waer van de reuk aen u is aengenaem geweeft, Die na den Hemel klom van 't brandende offerbeeft: Op dat wy in ons Lant gelukkig mochten keeren, Wilt, nu de noodt ons perft, verhooren ons begeren, |
|||||
|
■>
|
|||||
|
VYFTIENDE BOEK.
Ly niet dat doodelyk ons werde defe dag,
En gcef de Troijers niet den zegen van den flag. Tot blyk dat het Gebedt quam Jupiter in d'ooren, Liet die daer op de ftera van fynen donder hooren. Dat door de Troijers wiert als gunftig uitgeleit, Die tot een nieuwen ftorm fich hebben weer bereidt. Gelyk als op een Schip de bulderende winden, De golven van de Zee aendryven, daer fy 't vinden, Alfoo dreef Hector aen fyn Krygsvolk op den muer, Om tot de Griekfche Vloot te nadren met fyn vuer. De Troijers vielen aen met lancen en met pieken, Doch wierden afgeweert met haken door de Grieken. Eer dit noch was gefchiedt, vermaekte Patroclus, Met onderhout den geeft van Helt Eurypylus: En heeft hulpmiddelen met fwachtelen gebonden, Tot ftilling van de pyn, op fyne ontfangen wonden. Doch fiende dat de muer gefloopt was, en de wal, En daer door was fyn Volk geraekt in ongeval: Riep hy al fuchtende uit; ik kan niet by u blyven, Nu 'k Hector fie ons heir tot voor de Schepen dryven. Ik fal myn beft gaen doen, dat ik bewegen mach, Achilles, dat hy fich wil voegen by den flag. Wie weet of het geluk my niet fal gunftig wefen, En dat ik fyn gemoedt van wraekfucht fal genefen: 't Vermanen van een Vrient heeft fomtyts groote kracht.
Gy houdt hier Volks genoeg, dat uw bevelen wacht. Als hy dit hadt gefegt, heeft hy de tent verlaten. De Grieken onderwyl weerftonden als Soldaten, En hebben van de Vloot de Troijers afgekeert. Elk heeft aen fyne kant fich als een Helt, geweert. Gelyk een Arbeitsman, door Pallas onderwefen, Wanneer hy tot een Schip fyn hout heeft uitgelefen, Noit uit den regel werkt, als hy het famen hechtj Soo is op eene lyn gebleven het gevecht. Schoon Hector met fyn kling focht Ajax te doen wyken, Die gaf van dapperheit gedurig nieuwe blyken: K k
|
||||
|
358 DE I LI AS van HOMER US.
En heeft hem tot de Vloot den toegang ftaeg belet,
Soo dat met weinig winft den ftrydt wiert v.oortgefet: Doch hy kon Hector 00k tot d'aftocht niet bewegen, Om dat die van een Godt hadt onderftant gekregen. Maer fiende met de toors Calctor in de hant, Om naderend' fyn Schip te fteken in den brant, Heeft hy hem metfynpiek foo felkn itoot gegeven,, Dat die is op de places ten eerllen doodt gebkven. A Is Hector in het fant fyn neef neervalku fag, En dat hy uitgeftrekt voor 't Schip van Ajax lag, Sprak hy de Troijers aen, en feide dappre knechten,. Die placht van dichte by den Vyant te bevechten, Nu geeft u hct geval daer toe gekgentheit, Op dat gy uw gemoedt tot nieuw gevaer bereidt, Belet de Vyanden, dat fy niet op hun Schepen, Den Soon van Clytius, noch fyne wapens flepen. Dit feggende ftak hy op Ajax met fyn piek,. Doch d'aengediongen floot ontweek dc rappe Griek . Boos, om dat hy niet hadt dien Vyant konnen raken, (Wiens doodt den zegen licht voor hem hadt konnen maken:) Wrook hy op Lycophron aenftonts dat ongenucht, Die uit fyn Vaderlant was om een moordt gevlucht : En fich als balling hadt by Ajax opgehouwen, Die in 't gevaer op hem fyn felven dorft vertrouwen. Heftor hadt boven 't oir hem door het hooft gewondt. En ftiet hem van het Schip voor over op den gront. Ajax hier door bedroeft, heeft Teucer aengefproken, En feide, Broeder, fal dit blyven ongewroken? Wat fcheelt'er aen dat gy uw pylen nu onbeert? Waer is de boog dien u Apollo heeft vereert? Als Teucer dit verftoftt, is hy tot hem getreden, En heeft met pyl en boog de Vyanden beitreden. Schoot Clitus door den hals, die van fyn wagen viel, En braekte met fyn bloet fyne afgematte fiel. De paerden voelende den voerman neder rollen,. De toomen op den hals, begaten jSch tot hollcn. |
||||
|
VYFTIENDE BOEK, i^
Polydamas, die vocht te voet, tiep daer op aen,
Greep met de hatit de leits, en hielt het rytuig ftaen. Waer op Aftynous is door diens laft geftegen.
Teucer heeft op fyn boog een tweeden pyl gekregen,
Waer mee de fchutter heeft gemikt op Heftors borft, Om 't leven t'eindigen en daden van dien Vorft. Maer als hy hadt de pees tot aen fyn hals getogen,
Brak die, terwyl de pyl is fonder kracht gevlogen.
Om dat hem Jupiter die glory hadt benydt, Die forg droeg voor dien Helt. Teucer fprong op van fpyt. De boog viel uit fyn hant. Het geen hem heeft doen feggen:
Ach ongelukkig menfch! ik meende neer te leggen,
Den Vyant van ons Volk. Een Godt heeft dat belet, Al hadt ik op myn boog een nieuwe pees gefet, Op dat den gantfchen dag die niet fou mogen breken,
Als ik die na my trok, is die van een geweken:
Soo dat de fcherpe flits niet tot by Hector vloog. Myn Broer, feide Ajax weer, laet daer uw pyl en boog: Neem in de plaets een piek en beukelaer in handen,
En wilt de Vyanden met dat geweer aenranden.
Beveel uw Volk dat elk fich na uw voorbeelt weert,
Op dat men van de Vloot der Troijers aenval keert. Of foo fy over ons ten laetften zegepralen,
Soo moeten wy hen duer den zegen doen betalen.
Dies Teucer bracht daer op het fchiettuig in fyn tent,
En'heeft met fchilt en piek tot Ajax fich gewendt. Soo ras van Teucers boog de pees fag Hector brekeft,
Begon hy met gejuig de Troijers aen te fpreken,
Spitsbroeders fchep we^r mOedt, heeft hy tot hen gefegt,
De befte fchutter heeft fyn fchiettuig ne^rgelegt. Het geen ik Jupiter felfs fag onbruikbaer maken.
Syn kracht is kennelyk, men kan die niet verfaken.
Soo wel door die waer aen hy d'overwinning geeft, Alsddbrdie, Wien hy hiilp ontfeit, en tegenftreeft. Wy fien nu dat hy ons vi>ortaen wil gunftig wefen,
Laet ons dan op de Vloot aenvallen fonder vreefen.
K k i Soo
|
||||
|
260 DE IilAS van HOMER US.
Soo iemant dan gequetft of doodt gefchoten werdt,
Die fterve fonder dat hy voel berouw in 't hert. Het is beroemmelyk voor 't Vaderlant te ftryden, En het voor overlaft d~s Vyands te bevryden. Syn Vrouw en Kinderen te redden uit den noot; Als men dat heeft gedaen, trooft men fich in de doodt. Hier door heeft He&or moedt weer in fyn Volk ontftoken. En Ajax heeft aldus fyn makkers aengefproken. Mamhafte Grieken fult gy lyden defe fchandt, Dat men voor uw geficht ons' watermacht verbrant! Hoe fult gy naderhant in 't Vaderlant dan komen ? Of meent gy weer na huis te fwemmen door de ftroomen? Wy moeten rechtevoort of winnen of yergaen. Hebt gy 't aenmoedigen van He&or niet verftaen? 't Is om te danflen niet, dat hy dus de Troijanen, Maer om u op het lyf te vallen, komt vermanen. Dacr is geen uitkomft meer tot uw behoudenis, Als d:it fich niemant fpaert, en dat elk dapper is. Dit oogenblik fal ons een uitfpraek konnen geven, Van eene aenftaende doodt, of van een verder leven. Is 't loffelyker niet te fterven in de ftryt, Als dat men by de Vloot fyn dagen laf verflyt? De Grieken fchepten hoop door Ajax moedig fpreken. En 't bloedige gevecht is heviger ontfteken. Door Ajax wiert gedoodt aenftonts Laodamas, Antenors Soon, die 't Hooft van 'tTroifche Voetvolk was. Door Heftor Schedius, dien de Phocenfche benden, Voor hunnen Overften, foo lang hy leefde, erkenden. Polydamas bracht om Otus, de Metgefel, Van Meges, hebbende op d'Epeers het bevel. Die fiende dat fyn Vrient verloren hadt het leven, Heeft na Polydamas een vlugge fchicht gedreven. Maer die ontweek het ftael. Apollo wilde niet, Dathy van Panthus Soon, dien dag, het hert doorfliet. Doch die was niet gantfch mis, mits hy Croi'fmus raekte, Wiens wapen groot gerucht, op d'aerde vallend', maekte. |
||||
|
VYFTIENDE BOEK. %6x
Dat Meges hem van 't Iyf wouw trekken: maer de Griek,
Kreeg felfs een fellen fteek door Dolops met de piek. Doch die wiert afgekeert door Meges fcheutvry wapen,
Die het nadragen liet door iemant van fyn knapen,
Tot dat hy vechten moeft. Het was aen hem vereert, Na dat fyn Vader was uit Ephyra gekeert: Daer 't Koning Euphetes, aen Phyleus hadt gegeven,
Het geen hem meenigmael behouden hadt het leven:
En nu hadt het fyn Soon voor fterven ook bevrydt: Dien Dolops op fich fiende aennadren in den ftryt, Heeft met foo groote kracht hem op het hooft geflagenr
Dat fyn Helmet gekneuft den flag niet Icon verdragen,
En met den Vederbos viel voor fyn voeten neer. Doch Dolops niet te min ging hem op nieuws te keery En meende dat hy hem Icon echter noch doen fneven.
Maer Menelaus heeft aen Meges hulp gegeven :
En gaf van achteren, eer dat het Dolops fag, Hem met fyn lans een fteek, en met fyn fwaert een flag r Waer door fyn geeft vertrok na't ryk van alle zielen :
Als Meges, en op hem ook Menelaus vielen,
Om hem t'ontwapenen, quam Hector op hen aen,
Die 't fterven van fyn Neef met droefheit hadt verftaen. En focht tot dapperheit fyn makkers aen te fetten,
Om 't plundren van het lyk den Vyant te beletten.
Waer toe voornamentlyk hy Menalippusbadt, Die, eer de Kryg ontftont, en Troije Vreden hadt, Syn kudden om de Stat Percote placht te weiden.
Doch als het Oorlog wiert, is hy van daer gefcheiden.
En quam tot Troijen weer, alwaer hy feer bekent, In 't Hof van Priamus te wonen was gewent. Dien fprak dus Heftor aen. Myn Vriendt fult gy gedogen,
Dat men uw bloetverwant ontwapen voor uwe oogen?
Laet ons die fchande ontgaen: wy moeten van naby, Den Vyant taften aen. Volg Menalippus my. Indien hy meefter wordt is Ilium verloren, En al de Burgery fal in hun bloet verfmooren. K k 3 Als
|
||||
|
262 DE 1LIAS van HOMERUS.
Als hy dit hadt gefegt, trok hy kloekmoedig voort,
En Mcnalippus ook, hem volgende op fyn woort. Dc Soon van Telamon is ook niet ftil gebleven, Maer heeft van fyne kant de benden moedt gegevcn. En heeft tot hen gefegt myn Vrienden nu is 't tyt, Te toonen dat gy kloek, en dappre Mannen fyt. Gedenkt wat fchande volgt op laiheit: elk moet vreefen, Dat van fyn blooheit fal het heir getuigen wefen. Meer braven in een flag ontkomen het gevaer, Als bloodaerts, welkers doodt niets volgt als oneer nacr. Van fulken indruk was 't geen Ajax quam verklaren, Dat men fag voor de Vloot een kopre wal vergaren. Als dit aenmoedigen hadt Jupiter gemerkt, Heeft hy aen d'andre kant der Troijers hart verfterkt. Dies tot Antiiochus fieh Menelaus wende, Enfeide, Neftors Soon, dejongfte vanuwbende, Geen Krygsman is in 't heir foo rap als gy te voet, Noch die Too wel houdt ftant, wanneer men vechten moet. Sal geen Troijaen van daeg beproeven uwe krachten? Als die fulks hadt gehoort, bleef hy niet langer wachten, Maer viel den voorften drom des Vyants moedig aen, En fag rondom wien hy het eerfte fou verflaen. Vondt Menalippus daer, vermits de Troijers weken, Dien hy met fyne piek heeft door de borft gefteken: En als hy fag den Helt neerftorten op den gront, Greep hy het lyk, op dat hy 't Harnas hem ontbondt. Gelyk als op een ree een bloethont aen komt ftooten, Het geen dat met een pyl een jager heeft doorfchoten. Maer Heclor heeft belet, dat hy het niet bequam : Nadien hy felfs de wyk na fyne benden nam : Hoe dapper dat hy was, hy dorft hem niet verwachten, Hy kende Hectors moedt en diens gevreesde krachten. Gelyk een wilt gediert, 't geen is verhit op bloet, Naer dat het op een kud' van fchapen heeft gev/oedt, En hondt of harder heeft door fyn gebit doen fneven, Vlucht, eer meer Volk op hem fou werden aengedreven, D
|
||||
|
VYFTIENDE BOEK. 463
Dat door 't omleggent Lant dacr op wiert aengefet. Soo heeft fich Neftors Soon uit hct gevaer geredc, Terwyl hy wiert vervolgt door pylen der Troijanen.
Dies Heclror fich den weg ging na de Schepen banen,
En heeft met nieuwen moedt de zeemaeht aengetaft, Om uit te voeren 't geen hadt Jupiter belaft. Die ftaeg de dapperheit der Grieken heeft vermindert,
En van de Troijers heeft den aenval niet verhindert.
Verlangende te fien een vaertuig in den brant j Op dat hy die de vlucht deedt nemen naderhant, Als hy aen 't Griekfche heir wouw d'overwinning gunnen,
En fyn beloften dan foude achtervolgen kunnen,
Die hy, op haer gebedt, aen Thetis hadt gedaen. Dies dreef hy op de Vloot den Soon van Priam aen> Die door fyn eigen moedt was felfs genoeg ontfteken.
Hy fchuimbekte, en het vuer quam uit fyn oogen breken-j
Syn vederbos gaf vrees aen ieder die hem fag : Gelyk men Mavors fiet in 't midden van een flag. Terwyl hem Jupiter felfs leende fyne krachten,
Tot troolt om dat hy niet veel dagen hadt te wachten.
Waer van Minerva hadt het einde al vaftgeftelt, Als hy door Peleus Soon fou werden neergevelt. Doch Heclror onvermoeit ging 't Griekfche heir befpringen,
En waer men meeft weerftont, daer focht hy in te dringcn.
Doch wat gewelt hy deedt, de Grieken weken niet. Gelyk een rots in zee de baren"weerftant biedt, Alfoo wiert over al fyn aenval afgeflagen.
Maer hy ging eindelyk de laetfte poging wagen:
En viel de Grieken aen, gelyk op zee de vloet, Wiens golven hemelhoog het onwe^r ryfen doet, Valt op een Schip, en laet het in den afgront finken,
De ftuerman hopeloos uit vrees van te verdrinken,
Vergeet fyn kunft, het roer verlatende in de noot, En waer hy d'oogen wendt, hy fiet niets als de doodt. Door diergelyke fchrik was 't Griekfche heir bewogen,
Toen HecW als een Lceuw daer op is aengevlogen,
Die
|
||||
|
264 DE ILIAS van HOMERUS.
En Periphetes heeft alleen maer omgebracht:
Die om fyn deugden was van ieder foo geacht, Gelyk fich Copreas fyn Vader hadt doen hatcn,
Als door Euryftheus hy fich hadt gebruiken laten,
Om te verkondigcn aen Hercules 't bevel, Dat die moeft Cerberus gaen halen uit de Hel. Hy viel, om dat hy fich hadt aen fyn fchilt geftooten,'
En Hector is op hem ten eerften toegefchoten,
En heeft hem met fyn piek geftoken in de borft, In 't midden van fyn Volk, dat hem niet helpen kofl. Om dat het door de vrees was achterwaerts geweken,
En was fich achter 't boordt der Schepen gaen verfteken :
Die lagen op een ry getrokken op het ftrant, Daer 't fich vergaderde, weerbiedend' tegenftant, En hun lathartigheit malkanderen verweten.
Toen fprak hen Neftor aen, en fei, hebt gy vergeten,
Myn Vrienden, rechtevoort uw fchuldigheit en moedt? Ik bidt u dat gy nu ons ondergang verhoedt. 'k Befweer u by al 't geen de menfchen meeft beminnen,
By 't lieve Vaderlant, en ieders huisgefinnen,
By Vrouw en Kinderen, by Oudcrs en geflacht, Die fmeken, door myn mont, dat gy uw plicht betracht. Wat fou de volgende eeuw niet tot uwe oneer feggen!
Soo Hector onfe Vloot in d'affche quam te leggen.
DeCe aenfpraek heeft in hen weer dapperheit verwekt, En door Minervas kracht wiert hun geficht ontdekt, Waer op een duiftre wolk, tot die tyt, hadt gelegen.
Toen hebben fy in 't oog der Troijers heir gekregen:
En fagen die, waer door den rtorm wiert aengefet, En d'andren daer het aen, door wonden, wiert belet. De Soon van Telamon dacht dat hy niet fou hoeven, Te blyven op die port, noch langer te vertoeven:
Dies ging hy door de Vloot van't eene op 't andre boort,
Daer fyn aenmoediging van ieder wiert gehoort. Verdedigt riep hy uit, uw Schepen en uw Hutten, En wilt die voor den brant van Hectors toors befchutten. |
||||
|
VYFTIENDE BOEK. z6?
Dit hceft hy uitgevoert met foo gefwinde vaert,
Als een beryder fpringt van 't eenc op 't andre paert. De Soon van Priamus is ook niet ftil gcbleven, En fette aen op de Vloot, door Jupiter gedreven. Gelyk een Adelaer op vlugge fwanen doet, Die weidcn fonder vrees aen d'oever van een vloet, Toen wiert weer heviger van wederkant geftreden, Of't een en 't ander heir geen arbeit hadt geleden. Wei met de felfde moedt, niet met de felfde fin; De Troijers beelden reets fich d'overwinning in, De Grieken haddcn niet die moedige gedachten, En fochten maer alleen fich voor de doodt te wachten Den fpiegel van een Schip heeft Hector aengevat, Dat in het heir gevoert Protefilaus hadt: Doch daer hy niet weer op na 't Vaderlant fou varcn, En een der fchoonrten was, die in de zeemacht waren. Om dit Schip vocht men fel van d'eene en d'andre kant, Van dichte by, met byl of fabel in de hant: En niet met fchietgeweer: d'aerdt wiert bedekt met dooden. En langs den oever is 't vergoten bloet gevloden. Het aengevatte Schip hielt Hector altydt vail, By 't touwerk van het want, dat ftaende hielt de maft. Hy fchreeuwde tot fyn Volk, blyft nu niet in gebreken, Brengt toorffen, en helpt my den brant in 't vaertuig fteken 't Is nu de blyde dag dien Jupiter vergunt, Dat gy de Griekfche Vloot tot afch verbranden kunt Die ons heeft aengevoert foo veelderhande qualen, Waer op gy rechtevoort uw fchaden kunt verhalen: Dat ik foo langen tydt ftilfittend' heb verlet, 't Is onfe Gryfaerts fchult, waer door ik ben belets Wanneer ik vechten wouw, kloekmoedig uit te vallen. Die hidden tegens dank myn benden in de walkn. Maer hebben wy foo dom tot defen dag geweeft, Nu ftort oris Jupiter weer wysheit in den geeft, Om t'onderftaen, en kracht om het ook uit te werken. De Troijers voelden fich door dit vermaen vcrfterken, L 1 En
|
||||
|
266 DE 1LIAS van HOMERUS.
En vielen felder aen, gemoedigt door die hoop, Toen Ajax het te quaet kreeg op den overloop. Dien hy verliet, en ging fich in het ruim onthouwen,
Van waer hy het gevecht Icon veiliger aenfchouwen.
Daer fittende op een bank, heeft hy aen 't Volk gefeit: Onsleven, Vrienden, hangt aen onfe dapperheit. Denkt om uw oude deugt, en vleit niet uw gedachtenj
Gy hebt geen onderftant van iemant meer te wachten.
De plaets daer gy op ftaet, is de Troijaenfche ree, Van Vyanden omringt en van de woefte zee: Het is met ons gedaen, foo gy den moedt laet fakken.
Dft feggend' ving hy aen te iteken en te hakkenj,
Daer twaelf Troijanen door in 't voetfant fyn geraekt,
Waer van hy, voor fyn Schip, een borftweer heeft gemaekt, |
||||||
|
Einde van het vyftiende Boek.
|
||||||
|
D £
|
||||||
|
SESTIENDE BO
D E I L I
VAN
HOMER
|
|||||||||
|
E K, %6j
A S
|
|||||||||
|
u s.
|
|||||||||
|
S EST IE At® E 2 0 E %■
Erwyl malkanderen de Troijers en de Grieken,
Beftreden voor de Vloot met fwaerden en met pieken: HeeftfpoedigPatroclusvoldroefheit fich gewendt, Met tranen op de wang, na Vorft Achilles tent. Die met verwondering hem Peleus Soon fag ftorten, En tot hem heeft gefegt, myn Vrient, wat mach u fchorten, Datgy, gelyk een kint, foo ongelatig weent, 't Gcen van de Moeders borft ontydig werdt gefpeent. Heeft iemant van myn Volk daer oorfaek toe gegeven? Of heb ik felver iets, het geen u fpyt, bedreven? Sou 't quade tyding fyn van Phtia die u drukt? Is door het Noodlot daer uw Vader weggerukt? Of wel komt gy de doodt van Peleus my verkonden? Maer neen, ik weet dat fy rich in gefontheit vonden. Of fiet gy d'ondergang der Grieken met verdriet? Die onrechtvaerdigen verdienen anders niet. Spreek eindelyk op dat ik mach de reden weten, Waerom uw aengeficht en oogen fyn bekreten. Daer op heeft Patroclus gefegt, verwyt my niet, Achilles moedig Helt, de tranen die gy fiet. Mits fy rechtvaerdig fyn. De Grieken fyn verloren. Ik kan medoogeloos den flechten ftaet niet hooren, L 1 z Waer
|
|||||||||
|
268 DE ILIAS van HOMER US.
Waer in fy fyn gebracht: hun Helden fyn gewont,
Of leggen lyveloos verflagen op den gront. En gy wilt onderwyl noch onyerfoenbaer blyven! Wilt Hemel noit myn hert tot fulkcn gramfchap dryven! Achilles waer toe dient uw kracht en groote moedt, Soo gy geen onderftant uw Lantgenoten doet ? Suit gy dan nimmer groot, als tot hun nadecl, wefen? Neen! gy fyt uit het bloet van Peleus niec gerefen, Noch Thetis de Godin heeft u ook niet gebaert, Macr ecn leeuwin, waer van gy hebt den wreeden aert. Indien voorfeggingen beletten u te ftryden, Door Thetis u verklaert, wilt dan ten minften lyden, Dat ik mach in uw plaets, uw harnas hebben aen, Met uw Theffaliers, de Grieken helpen gaen. Sy fyn in grooten noot, en vechten voor hun leven: Ik fal hen mogelyk wat hoop tot uitkomft geven. De Troijers meenende dat gy het lelts fult fyn, Sal ik doen wankelen, bedrogen door uw lehyn. Vers Volk aenvallende op hunne afgefloofde benden,. Kan van de Schepen af, hen na de Stat doen wendem '; Een weinig uitftel heeft een Leger vaek herftelt,
Dat anders moedeloos gevlucht was uit het Velt. Die gunft heeft hy verfocht met veel volftandighedeni ;/> Onwetend' dat hy felfs hadt om fyn doodt gebeden.
Achilles gaf daer op met droefheit dit befcheitr Ach! lieve Patroclus wat hebt gy daer gefeit! Ik laet d'orakelen uit myn gedachten varen, Die my heeft Jupiter door Thetis doen verklaren. Maer dat Atrides my met een laetdunkent hert, Mishandelt, fyns gclyk, is oorfaek van myn fmert. Misbruikende de macht, door myne ftem bekomen, Heeft hy myn dapperheit 't verdiende loon ontnomen. 't Verlies van die Princes heeft myn gemoedt gedeert, Die door de Grieken was aen my voorheen vereert* Hy kon een vagebont niet fmadelyker hoonen: En wilt gy dat ik my fal ongevoelig toonen? Docfe
|
|||||
|
-,i(i^--'^--!'
|
|||||
|
SESTIENDE BOEK. i6j>
Doeh halen wy, het geen voorby is, niet weer op:
't Is onrecht, dat men houdt fyn wrok lang in de krop. Ik hadt gefegt, dat ik die dan fou laten varen, Als tot het uittertte gebracht de Grieken warenj Terwyl men 't moortgefchrei fou hooren voor myn boort,
Dat komt, door 's Hemels wil, hen over rechtevoort. Neem dan myn wapenen, en wilt niet lang verbeiden, Om myne Mirmydons, als Hooft, ten ftrydt te leiden. De Vloot is door een wolk van Troijers gantfeh omringt, . Die in een hoek van 't ftrant ons Voile met He&or dringt. Gantfeh Ilium loopt uit de poorten, vol vertrouwen, Om van het Griekfche heir de nederlaeg t'aenfehouwen: Om dat fy van myn helm niet blinken fien de glans. Myn degen fou haelt doen vcranderen de leans, Soo Agamemnon my genoegen hadt gegeven, Men fou de Troijers huefr. fien op de vlucht gedreven. Hun ftroomen opgevult met lyken tot de kant, Daer fy belegei en ons heir fchier overmant. Schoon Diomedes lans is woedende in fyn handen, Sy kan de Grieken niet verloflen uit die ichanden. Ik heb van Atreus Soon de ftem noch niet gehoort Maer He6tors hoor ik wel, :ils hy een Griek vermoort, Of fet fyn Troijers aen om onfe maets te flachten. Derhalve Patroclus, moet gv niet langer wachten; Val hem op 't lyf, en help de Grieken uit den noot, Bevry voor Hkftors toors de tenten en de Vloot, En maek dat ons de hoop, om weer na huis te keeren, Niet afgefneden werdt •, 't geen wy foo lang begeren. Doch foo gy van de Vloot de Vyanden verdryft, Wacht u dat gy te lang in het vervolgen blyft. Op dat ly niet te rug u felver vveer doen vlieden, En ik genootfaekt werdt u onderitant te bieden, Eer Agamemnon heeft my in myne eer herftelt, En heeft berouw getoont voor 't aengedaen gewelt: My fendende te rug Brifeis met gefchenken. Want anders fou men my weer door verfmaetheit krenken. h 1 3 Kecs
|
||||
|
270 DE ILIAS van HOMER US.
Keer in myn Legering, als gy dat hebt gedaen,
En laet in het gevecht de Grieken voort begacn. Apollo, Jupiter, Minerve en andre Goden! Geeft dat fich onderling de beide Volken dooden. Op dat ik met myn Vrient behoudcn na den flag, Het moedig Ilium alleen verdelgen mach. Terwyl dat met malkaer die beide Helden fpraken, Qyam Ajax in het naeuw op d'overloop te raken. Daer ftont hy onbedekt voor alle pylen bloot, Die onophoudelyk de Vyant op hem fchoot. Met fyn vermoeiden arm kon hy fyn fchilt niet dragen, En 't flael van fyn Helmet klonk door ontfangen flagen. Hy keerde niet te min den Vyant van fyn boortj Maer te vergeefs, op hem was Jupiter geftoort. Die heeft felfs op fyn Schip de Troijers aengedreven, Wyl hem geen oogenblik tot ruften wiert gegeven. Hy vocht al evenwel hoe feer hy was befweet, Waer van de droppelen ftaeg drongen door fyn kleet. Hoe ademloos hy was vernieuwde hy fyn krachten, De flagen mydende, die hem de Troijers brachten. Sangnymphen die om hoog op den Olympus leeft, Segt my, wat Schip het eerft den brant ontfangen heeft? Door lange tegenftant, die noch de Grieken deden, Wiert Heftor boos, en is op Ajax aengetreden. Wiens piek hy met fyn fwaert het ftael heeft afgehakt,
Dat voor fyn voeten ne£r is op den gront gefakt. Het hout is fonder punt in Ajax hant gebleven, Die merkte, dat dit was door Jupiter bedreven : En maekte, uit het bereik der pylen, fich van kant,
De Troijers ftaken toen het weerloos Schip in brant. Waer van Achilles fag de vlammen voor fyne oogen: Toen kon hy het vertrek van Patrochis gedoogen. Waer aen hy heeft gefegt, haeltu, myn Vrienr, enmaek,
Dat het voortloopent vuer niet in myn' Schepen raek. Ga trek myn wapens aen, doch wilt geen tyt verlmcn, En ik fal onderwyl myn Volk in orde fctten. Waer
|
||||
|
S E S T I E N D E B O E K. 271
Waer op Helt Patroclus fich flak in het geweer,
Hct geen Achilles hadt gevoert met Too veel eer. Trok put pre laerfen aen fyn welgemuekte beenen, Die wierden vail gemaekt met gefpen op de fchcnen. Het fwaert hing hy op zyde, en heeft het blank Helmet,
Waer van een paerdellaert afvloog, op 't hooft gefet. De piek was hem te fwaer, die heeft hy niet genomen: Achilles maer alleen Icon daer te recht mee komen. Geen Griek hadt foo veel kracht, dat hy die voeren kon,
Door Chiron was het hout gehakt op Pelion ; Die de Centaurus hadt aen Peleus felfs gcgeven, Om daer door naderhant veel Helden te doen fneven. Voorts nam hy 't fware fchilt aen fyne flinkerhant,. Terwyl Automedon in 't tuig de paerden fpant. (Op welkers dapperheit hy fich meell dorft, vertrouwen) Die d'ingefpannen kar voor hem heeft re£ gehouwen. Hy heeft daer voor gefet Xanthus en Balius, Twee paerden, al foo fnel ter loop als Zephyrus: Uitdien, en de Harpy Podarga, voort gefproten. Daer neffens wiert in 't touw 00k Pedafus gefloten. Achilles kreeg dat paert van Koning Eetion, Toen hy, na het beleg, diens venfting overwon. Al was het fterffelyk, het hadt foo groote krachten, Dat men het moeft foo fnel als Goden paerden achten. Achilles is terwyl de tenten doorgegaen, En moedigde fyn Volk tot dapper ftryden aen. Dat felver alfoo feer tot vechten was gen^gen, Gelyk een wolf, die heeft dorft op de jacht gekregen, Als een gevangen hart door hem verflonden is, Noch druipende van bloet, verlangt na laeffenis. Achilles hadt een Vloot van meer als vyftig kielen, En elk Schip was bemant met vyftig kloeke fielen. Die in vyf benden hy verdeelt hadt in het Velt, En over ieder drom hadt hy een Hooft geftelt: Door dapperheit vermaert, en in de kryg ervaren, Soo trouw, dat fy in 't heir fyn Stedehouders waren. Dca
|
||||
|
i72 DE I LIAS van HOMER US.
Den eerften drom geboodt als Hooft Menefthius,
Die wiert gelooft te fyn de Soon van Sperchius, Een Watergodt die was uit Jupiter gcrefen, En Polydoras bloet, die Dochter was voor defen Van Peleus, doch daer na hade Borus die ten echt, Dies Sperchius fyn Soon te wefen wiert gefegt. De tweede wiert geleidt door Eudorus, geboren Uit Polymelas fchoot, die Icon door dans bekoren. Mercuer kreeg in haer fin, en heeft haer nagegaen, Die haer hadt op het feed fien danfTen van Diaen. Hy klom in haer vertrek, en heeft haer gunft genoten. Soo lang fy fwanger was hielt fy fich opgefloten, Tot dat fy was verlofl. Haer Vader nam hct Kint, En heeft het als fyn Soon, in fyn Paleis, bemint. Soo dat fyn Dochters fchandt verholen is gebleven: En Echecles heeft fich met haer in d'echt begeven. Pyfander om een lans te voeren, beft bekent, Na Patroclus, geboodt het derde regement. En Phenix, wel te paert, was Overfte van 't vierde, Dathy, hoe out hy was, met dapperheit beftierde. Van 't vyfde hadt de forg de brave Alcimedon, Waer op in het gevecht men fich verlaten kon. Als in flagordening geftelt fyn de Soldaten, Heeft aen hen Peleus Soon dees' woorden hooren laten. Denkt Myrmidons hoe gy tot vechten waert geneigt, En de Troijanen hebt vol euvelmoedt gedreigt, Terwyl gy op de Vloot als kykers hebt gefeten. Wat hardigheit hebt gy my doenmaels niet verweten! Dat onbeweeglyk was door gramfchap myn gemoedt, En dat met tygers melk my Thetis hadt gevoedt. Wat doen wy hier? fprakt gy, laet ons na Phthia keeren, Soo fullen wy niet fien ons makkers overheeren. Wel, trekt hen nu te hulp, en toont een moedig hert,
Terwyl't door myn bevel niet wederhouden werdt. Dit feide hy, en is weer in fyn tent getreden, Daer openend'een kift vol mantels, rokken, kleeden, |
||||
|
SESTIENDE BOEK. 273
Van koftelyk tapyt, door Thetis hem vereert:
Op dat hy door de koirv der lucht niet wierc gcdeert. Hier uit kreeg hy een kelk, daer noit in was gefchonkcn En niemant hadt daer uit geplengt, noch 00k gedronken j Met groote kunft gemaekt, gedreven en vergult, Die liet hy reinigen, en vviert met wyn gevult: En hebbende met nat fyn handen afgevreven, Heeft die, met dit gebedt, ten Hemel opgeheven. Gy Jupiter die Vorft van de Pelafgers fyt, Die hebben tot Dodone een Tempel u gewydt. Waer in de Sellen u als Priefters plechtig eeren, En door een ftreng gedrag uwe achtbaerheit vermeerenr Die flapen tegen d'acrde, en nemen noit het badt. Soo myn gebedt tot u oit toegank heeft gehadt, Verhoort het. rechtevoort. Myn befte Vrient gaet vechten , Dien ik ftel aeri het hooft van myne Legerknechten : Terwyl ik in myn tent my felfs opfluiten fal. Verfterk fyn kracht en moedt, hoedt hem voor ongeval: Op dat de Vyanden en He&or weten mogen, Dat hy onwinbaer is, al is't niet voor myne oogen: En fchoon ik niet met hem ben in den ftrydt gegaen, Hy fonder myne hulp fyn Vyant kan verflaen. Verleen hem dapperheit, en fterkte in fyne handen; Laet Patroclus de Vloot behoeden voor 't verbra'ndetj : En geef, dat hy te rug verwinnaer uit den flag, Behouden met fyn Volk in 't Leger keeren mach. 't Gebedt heeft Jupiter ten halven aengenomen, Doch Patroclus is daer niet levende afgekomen . Naer dat hy hadt de Vloot befchermt voor het gewelt,
En voort de Vyanden gedreven uit het Velt. Eer hy 't gevecht begon heeft hy fyn ftem verheven, En tot manhaftigheit fyn benden aengedreven: Die naer de ledigheit verlangden na den ftrydt, En toonden dat die tocht hadt hun gemoedt verblydt. Dies fprak hy hen dus aen: Achilles metgefellen, Wilt u nu als een wal voor onfe Schepen flellen, M m Laet
|
||||
|
274 DE ILIAS van HOMERUS.
Laet ons door dapperheit, berouwen doen den hoon, Dien Agamemnon heeft gedaen aen Peleus Soon. Dan fallen wy den roem van onfen Hek vermeeren,
En met verkregen eer in onfe tenten keeren.
Gelyk men byen fiet, door jongens boos gemaekt,
Of reifigers ontruft, fynde uit den korf geraekt, Voor hunne woningen op wieken blyven fwermen,
Om met hunne angels 't zeem en honing te befchermen,
Soo viel Achilles Volk op de Troijanen aen, En liet een veltgefchrei tot aen de wolken gaen. Die wierden feer verbaeft als fy die wapens fagen,
Waer van fy hadden vaek gevoelt de felle flagen:
En meenden Patroclus Achilles felfs te fyn, Soo groote vrees ontflont alleenlyk door fyn fchyn. En de wanorde quam foodanig in hun benden,
Dat fy fich achterwaerts we£r van de Schepen wenden.
Des Patroclus fyn fchicht eerfl na den Vyant fondt, Daer hy fag dat die dichtft in een gedrongen ftondt. En heeft Pyrechmes borft dicht by den hals doorfchoten,
Waer door de bleeke doodt fyne oogen heeft gefloten.
:t Geen de Pebniers den moedt foo feer benam, Dat ieder vluchte, op dat hy het gevaer ontquam. Als hunnen Overften, een Man van groote waerde,
Sy fagen in fyn bloet neervallen tegen d'aerde.
Na dat hen Patroclus gejaegt hadt van de kuft, Heeft hy ter felver ftont de vlammen uitgebluft. Protefilaus Schip, 't geen 't eerfte was ontfteken,
Was half verbrant, waerom de Troijers daer van weken.
Met groote onordening, en raekten overhoop, Soo dat de Gneken haeft hen dreven op de loop. Gelyk de Donderaer de bergen kan verlichten,
Als hy een donkre wolk doet fcheiden met fynfchichten,
Wiens toppen naderhant ontnevelt raken bloot. Dus ging 't de Troifche macht, die van de Schepen vloodtr Elk Grieks Veldoverfte heeft.toen fyn moedt doen blyken.
Helt Patroclus, als hy Areilycus fag wyken,
Stiet
|
||||
|
SESTIE N.D.E BOE K.
Stiet hem de piek door 't been, dies hy voorover viel,
En op 't bebloede fant verliet hem voort de fiel. Door Menelaus hant wiert Thoas doodt gefteken, Dat op het Griekfche heir meende Amphiclus te wreeken, Doch 't opfet wiert hem haeft door Meges fpeer belet, Die tuflchen 't Harnas in wiert in fyn lyf gefet, Soo dat de duiflernis fyne oogen heeft gefloten. Toen heeft Antilochus Antymnius doorftooten, Die voor fyn voeten viel. Dat Maris wreeken wouw,
Gevoclende om de doodt fyns Broeders grooten rouw : Macr eer hy door fyn fchicht fyn oogmerk heeft bekomen, Heeft hem Thrafymedes het leven felfs benomen. Ajax Oileus Soon flak Cleobulus doodt, En dreef hem met fyn fwaert na Charons fwarte boot. Lycon en Peneleus de lancen op een braken, Doch om malkanderen met meerder vrucht te raken, Heeft ieder een fyn fwaert genomen in de hant, En Peneleus heeft't fyne in Lycons borft geplant. Meriones daer na heeft Acamas verflagen, Terwyl hy befich was te klimmen op fyn wagen. De dappre Idomeneus gaf Erymas een wont, Die tot in 't bekkeneel fyn fpies dreef door diens mom : Waer uit men 't brein en 't bloet gelykelyk f*g fpringen, Dies hem de fchaduwen des doodts terftont omvingen. De Soon van Telamon verhit op Heftors bloet, Heeft hem alom gefocht, doch nergens toen ontmoet. Die Helt in d'oeffening van Mavors wel ervaren, Wiftfich, als't noodig was, te wagen, entefparen: Hy quam fyn Volk te hulp wanneer hy 't fag in noot, En kon fich onderwyl bevryden voor de doodt. Als hy fyn benden fag belemmert door de grachten, Die in wanordening daer door te vluchten trachten, En dat hy hen daer uit befwaerlyk klimmen fag, Wiert hy door fyn gefpan gedragen uit den flag. Doch Patroclus focht hem het vluchten te beletten, En heeft fyn beft gedaen om Hector na te fetten. M m a
|
||||
|
276 D£ ILIAS van HOMER US.
Hier was de weg bedekt met meenig dooden Heir,
Daer fag men fpaenderen van wagens langs het Vek. Gelyk als Jupiter de dyken door doet breken, Om over het bedryf der menfchen fich te wreeken. Als d'onrechtvaerdigheit op 't rech-t neemt d'overhant, En hy de wateren doet flroomen over 't Lant. Soo fag men na de Stat de Troifche paerden jagen, Om fich in Ilium te bergen voor de flagen. Als Patroclus verftroit de voorfte benden hadt, Verboodt hy aen fyn Volk te naderen de Stat. En tufTchen Simois, hetwerk, en Vloot gebleven, Heeft hy een groot getal van Vyanden doen fneven. Eerft flak hy Pronoiis dc borit door met fyn fpeer, Die van fyn rytuig af viel voor iyn voeten neer. Toen Theflor Enops Soon, die op iyn gulden wagen, Hem fiende aennaderen fich voelde foo verfJagen, Dat hy de teugelen liet vallen uit de hant. Dien heeft hy ook geflacht gelyk een ofFerhant. Daer na heeft hy van d'aerde een fwaren fteen verheven, En heeft Euryalus in 't voorhooft dien gedreven: Soo fel, dat door 't gewelt de pan geborften is, En hy fync oogen floot met eeuwge duifternis. Daer hielt hy niet mede op, maer deedt meer kloeke daden, Door dien hy door al 't bloet fyn wraek niet kon verladen. Hy doode Amphotcrus, Epaltes, Eiymas, Evippus, Echius, Pyres, enlpheas. Tlepolemus en noch Polymelos, al Helden, Daer Troije en Priamus voorheen hun hoop op fielder*. Soo dat hy d'overhant verwachte van de flag. Sarpedon die met fmert fyn makkers vluchten fag, En dat elk uit de hant de wapenen liet vallen, Om lichter onbelaft te loopen na de wallen, Riep wat hy roepen kon, 6 Lyciers wat fchandtf
Waerom verlaet gy my? lalhartigen houdt ftant. Keert weder na my toe, 'k fal tot dien onbekenden, Die foo veel fchade ons doet, my datelyk gaen wenden. |
||||
|
SESTIENDE BOEK. 277
En fien wie dat hy is. Als hy dit hadt gefeit,
Sprong hy van 't rytuig af met groote dapperheit, En heeft op Patroclus te voet gefhiert fyn gangen, Die fulks 00k heeft gedaen, om beter hem t'ontfangen. Sy vielen dapper aen als gieren die verwoedt, En dorftig op een rots fyn na malkanders bloet. Als Jupiter fyn Soon Sarpedon heeft fien ftryden, En will, dat die de doodt, door 't Noodlot, niet Icon myderi, Door deerenis beweegt, fprak hy dus Juno aen: Moet ik voor myn geficht Sarpedon fien verflaen! Dien ik heb meer bemint dan een van al myn Kindren? Wat fal ik doen! fal ik fyn ondergang verhindren? En hem na Lycien vervoeren in fyn Lant? Of hem opofFeren door fynes Vyands hant ? Daer Juno heeft verbaeft dit antwoort op gegeven: Saturnus Soon foudt gy verlengen iemants leven ? Wiens fterfdag is voor lang door 't Noodlot vaftgeftelt?
Doet, foo gy wilt, het geen daer uw gemoedt toe helt Maer ik verzeker u, foo men dat fiet gebeuren, Dat geen van 't Godendom die liefde goet fal keuren. En elk van hen fal fich aenmatigen die macht, Wanneer het Noodlot roept een menfch van hun geilacht. Doch (yt gy voor uw Soon met teerheit ingenomen, Laet hem door Patroclus een eerlyk endt bekomen. Beveel dan aen den Slaep en d'onverfetbre Dood, Dat fy hem voeren weg in fyner Vrienden fchoot. Die voor fyn lyk een graft van marmer fullen bouwen, En fynen naem daer op en deugden laten houwen. De grootfte eer na de doodt die eenig menfch geniet. De Dondergodt verwierp dien raet van Juno niet. Doch liet bloet regenen, om dat hy was verbolgen, En dat Sarpedons doodt daer eerlang op fou volgen. Die Helden naderden met fierheit op malkaer, En dachten beide meer op glory als't gevaer. Na dat fy in 't bereik der fchichten moedig ftonden, Heeft Patroclus fyn fpeer dwars door den buik gefonden, M m 5 Van
|
||||
|
278 DE IL1AS van HOMER US,
Van Hek Thrafymedes, en fmeet hem op den grontj
Daer die fyn ingewant uitftorte door de wont. Sarpedon denkende fyn voermans doodt te wreeken, Heeft met fyn lange piek na Patroclus gefteken: Doch mifte hem, en heeft't paert Pedafus geraekt, Dat d'andre paerden heeft door 't briefTen fchouw gemaekt: Die iteigerden verwart in flxengen en de toomen, En hadden hollende by na de vlucht genomen. Automedon fchoot toe, en fneedt de teugels af, Soo dat fich het gefpan tot flilftant weer begaf: En door Automedon liet binden voor den wagen. De Helden onderwyl hervatten weer hun flagen: Sarpedon met fyn piek bracht aen den Griek een fteek,
Die fchampte langs fyn rug, dies hy dien licht ontweek. De dappre Patroclus heeft meer geluk genoten: Want hy heeft met fyn fchicht Sarpedons hert doorfchoten. Die viel gelyk een eik door bylen neer gehakt, - En met fyn trotfehen kruin op d'aerde nederfakt. Door fuchten uit de borft liet hy fyn wanhoop hooren, Om dat door Patroclus hy 't leven hadt verloren. Soo bulkt een fiere ftier aen 't hooft der kudde uit fmert,
Wanneer hy door een Leeuw op 't gras verflonden werdt. Zieltogende heeft hy tot Glaucus dit gefproken, Eer Cloto heeft den draet fyns levens afgebroken. Gy hebt door dapperheit verkregen foo veel eer, Dat ik den laetften dienft noch van uw hant begeer. Belet de Vyanden myn wapenen te rooven, Dat fou, liet gy het toe, uwe achtbaerheit verdooven. Set al de Lyciers tot moedig vechten aen, Op dat ik na myn dood die fchande mach ontgaen. Doch Glaucus heeft vergeefs Sarpedon hooren kermen, Hy was felfs in geen ftaet om 't ligchaem te befchermen. Mits Teucer van de muer fyn arm doorfchoten hadt, Dien hy met d'ander hant, volpyn, hadt aengevat. Waer van hy groote fmert heeft door die wont geleden : Des hy uit wanhoop heeft Apollo aengebeden, |
||||
|
SESTIENDE BOEK.
En feide, machtig Godt, 't fy dat gy u onthoudt,
In Troije, of Lycien in een geheiligt wout, Gy hoort des niet te min, het geen de mcnfchen fmeken. Gy fiet hoe uit myn wondt het rookcnt bloet komt leken, Dat ik niet ftelpen kan, door gruwelyke pyn, Verlies ik myn gedult, wilt my behulpfaem fyn. En onfe dappre Vorft, een wonder onfer dagen, Legt onderwyl in 't ftofdoor Patroclus verflagen. Hoewel Sarpedon was Soon van den Dondergodt, Die heeft hem niet bevrydt voor dat rampfalig lot. Maergy, verlicht myn pyn, wilt my gefont weer maken, Op dat ik aen het hooft der Lyciers kan raken, En dat mifmoedig Volk weer voeren in den flag, Dat het uit's Vyands hant fyn ligchaem redden mach. Verhoorend' fyn gebedt, heeft Phebus hem genefen: En Glaucus voelde ftraks dat hem was hulp bewefen. Hy liep de benden door, en gaf aen ieder moedt, Tot hy Eneas heeft met Priams Soon ontmoet : En fprak ? verwaerlooft gy aldus uw bontgenoten? Die voor uw Vaderlant hier werden doodt gefchoten. En Hector evenwel geeft hen geen onderftant: Daer legt Sarpedon nu verflagen in het fant. Wy moeten fyn geweeY voor 't plunderen bevryden, En maken dat fyn lyk geen oneer komt te lyden. Dit feggen wiert gehoort met veel verQagentheit, De Troijers hebben fich tot het ontfet bereidt. En Patroclus heeft dus d'Ajaxen aengefproken, Het heeft u noit aen moedt in het gevaer ontbroken. De voorval, dien gy fiet, eift Mannen als gy fyt, Doet nu het geen gy deedt in den voorgaenden tyt. De Troijers foeken 't lyk in Ilium te brengen, Van 't Hooft der Lyciers, laet ons dat niet gehengen, Maer foo het mooglyk is, verkrygen fyn geweer, Enhakken, die hem wil aenvatten, by hem ne£r. d'Ajaxen, toonden ftraks dat fy niets liever fochten, Als dat fy hantgemeen met Hector werden mochten, |
||||
|
»8o DE ILIAS van HOMERUS.
Van d'eene en d'andre kant vodht ieder met gewelt,
Om wie Sarpedons lyk fou dragen uit hec Velt. En Jupiter, die focht meer woeden te verwekken, Ging met cen duiitre nacht, 't Velt daer menvocht, bedekken. In d'eerften aenval kreeg 't het Griekfche Volk te quaet: Om dat wiert Epigeus gequetft, een braef Soldaet, Hopman der Myrmydons, die daer van quam te ftervcn. Hy hadt uit Budia als balling moeten fwerven, Om dat hy hadt fyn Neef door ongeluk gedoodt: Waerom hy het vervolg in Peleus Hof ontvloodt. Die hem tot metgefel hadt aen fyn Soon gegeven, Toen die na Troijen trok. Nu quam hy hier om 't leven: Mits hy Sarpedon hadt gegrepen met de hant, Om na de Schepen 't lyk te flepen van het ftrant. Dat Hector, met een fteen hem treffende, belette, Die op fyn ftormhoet viel, en hem het hooft verplette. Dit fiende Patroclus, dien dit verlies verdroot, Drong in, en wrook fyn Vrient door Sthenelaus doodt. 't Geen foo de Lyciers en Troijers heeft verfchrokken, Dat fy fyn achterwaerts, een fcheutweegs ver getrokken: Daer Glaucus weerom heeft't vertfaegde Volk herftelt, En vallend' moedig aen, heeft Bathycles gevelt. De Helt Meriones om defe doodt te wreeken, Heeft toen Onetors Soon Laogonus doorfleken. Waer op fyn vlugge fchicht de dappre Eneas fchoot,
Doch heeft den Helt gemift, al ftont die voor hem bloot: En heeft Meriones al fcherfende aen gefproken, Door uw behendigheit hebt gy myn lcheut ontdoken: Ik hadt u anderfins doen danflen na de Hel, Alwaer gy vinden foudt uw bleeken metgefel. Daer op Meriones antwoorde wilt maer blyven, Ik fal u met myn fpeer felfs na den afgront dryven. Gy fyt niet meer als ik onfterffelyk van aert, Schoon aen Anchifes u heeft een Godin gebaert. Wilt daerom uw gemoedt door valfche hoop niet ftreelen. Hou maer een goet gelaet, ik fal met Pluto deelen: Die
|
||||
|
SESTIENDE BOEK.
Die krygen fal uw fiel, en ik fal hebben d'eer,
Dat ik u heb gedoodt, en weg draeg uw gewee'r. Doch Patroclus kon dit aenhoorendt niet verdragen, Met fchimpen fult gy niet de Vyanden verjagen, Sprak hy, de woorden fyn maer noodig in den raet, En als men vechten moet heeft men van doen de daet. Als hy dit hadt gefegt, is hy voor aen getreden, En door'Meriones gevolgt op fyne fchreden. Men hoorde door het Velt een fchrikkelyk geluit,
Van pieken of van fwaert dat op de fchilden ftuit. Gelyk men in een dal fleets hoort de bylen klinken, Waer door het Arbeitsvolk doet boomen nederfinken. 't Lyk van Sarpedon was met pylen foo bedekt, Dat het niet kenbaer was, op 't Slagvelt uitgeftrekt. De Legers evenwel fyn daer niet van geweken, En Jupiter, die 't heeft met droefheyt aengekeken, Hielt noit het oog daer af, terwyl hy fich bedacht, Hoe dat beft Patroclus fou werden omgebracht. Hy twyffelde of hy hem fou aenftonts laten vellen, Dan of hy noch fyn doodt een weinig uit fou ftellen. Na rypen overleg ftont 't laetfte hem beft aen, Op dat noch Patroclus meer Troijers mocht verflaen : En hen met Hector felfs weer dryven na de wallen, Aen wien de Godt den moedt en krachten liet ontvallcn. Die Helt foo onvertfaegt en tot die tyt vol hoop, Geklommen op fyn kar begaf fich op de loop. Dat meer is, hy beval de Troijers hem te volgen, Indachtig dat op hem was Jupiter verbolgen. De Lyciers gewoon te vechten voet aen voet, Ontfakte, door de vlucht van Heftor, ook de moedt. Na dat de Grieken nu geen tegenftant meer vonden, Soo hebben fy 't geweer Sarpedon afgebonden, Dat Patroclus verheugt liet dragen op de Vloot. Het geen van Jupiter de droefheit heeft vergroot: Die tot Apollo heeft gefproken defe reden, Dael neer van Idas top, Apollo, na beneden, N n
|
||||
|
*&i D E I L I A S van H O M E R U S.
En waft Sarpedons lyk het ftof af enhtft bloflt,
Dat hem onkenbaerrnaekt, met water uit de vloet. Wilt het met ambrofyn en geurig rcukwerkfipaeren, En trekt het verder aen d'onfterff'elyke kleeren. Stel het,de Broeders dan, de Slaep en Doodt, tcrhant,
Die fullen het met fpoet vervoerenna fyn Lant. Met Koninglyke pracht fal 'ft daer ter aerde raken,
In 't marmre graft, het geeii fyn Vrienden fullen maken,
Met een pylaer vercieit. De groofte eer die een Man , Als hy gefturven is, van 't Volk genieten kan. Apollo heeft volbracht bet geen hem, was bevolen.
Maer d'overwinning heeft Vorft PatroClus doen dolen:
Om dat hy het verbodt van Peleus Soon vergat, En ging de vluchtelings vervolgen na de Stat: Hadt hy dat niet gedaen, hy waer de doodt ontkomea-.
De raet van Jupiter werdt meer in acht genomen
Als dat de menfeh ons raedt. Die Godt maekt ons vertfaegt,
En neemt den zegen weg, wanneer het hem behaegt. Hy hadt felfs nieuwen moedt aen Patroclus gegeven,
Schoon hy befloten hadt hem echter te doen fneven.
Wie hebt gy dapper Helt voor 't laetfte noch geflacht? Gyhebt, Autonous, in't vluchten omgebracht, Epiftor, Mulius, Adreftes fyn verflagen,
Pylartes, Echeclus, aen Pluto opgedragenj
En Menalippus ook, gevolgt door Elafus, En eindelyk den Soon van Megas Perimus. Al d'andren liepen weg, elk langs verfcheide wegen.
De Grieken hadden wis toen Troijen in gekregen,
Soo fich Apollo niet hadt op den muer gefet, Die driemael Patroclus 't beklimmen heeft belet. Als hy de vierdemael begon dien aen te randen,
Heeft Phebus hem gefegt: het is niet door uw handen ,
Noch van Achilles ook, dat Troije vallen fal, Grootmoedig Helt, daerom, verlaet nu defe wal. Voort fweeg hy, en daer op is Patroclus geweken,
Om van Latonas Soon de gramfchap niet t'ontfteken. ;
|
||||
|
SEST1ENDE BGEK. 283
En voor de Sceefe poort hiclt He&or 't Krygsvolk ftaen,
Dat hy verfamelt hadt, om met hen t'overflaen, Of hy met nieuwen moedt weer fou 't gevecht beginnen, Of met de vluchtelings begeven fich na binncn. In defe twyffcling fprak hem Apollo aen, Die hadt van Alius het wefen aengedaen: De Broer van Hecuba. Die Heffcor heeft verweten, Dat hy fich in de flag laihartig hadt gequeten. Schaemt gy u niet, heeft hy vol gramfchap hem gefegt,
Dat gy foo weinigeer van daeg hebt ingelegt ? Was ik foo fterk als gy, gy foudt die vlucht beklagen . Keer na den Vyant we£r, en wilt u beter dragen: Soek aenftonts Patroclus, en val hem aen met moedt,
Op dat gy moogt die fchande afwalTchen in fyn bloet, Indien Apollo wil aen u de glory geven, Dat gy hem door uw fwaert op 't Slachvelt moogt doen fneven Dit feggend' vie! hy aen den degen in de hant, En Hector heeft fyn kar doen wenden na die kant. Daer Phebus heeft den moedt den Grieken doen begeven, En van de Troijers dien in tegendeel verheven. Op Patroclus alleen hadt Heftor het gemunt, Die van fyn flagen d'eer geen andren heeft gegunt. En is op Patroclus manhaftig aengedrongen, Die van fyn rytuig ook lichrvaerdig is gefprongen: En-heeft een fWareri fteerf, van 't Slachvelt opgelicht, Dien hy Cebriones fmeet in het aengeficht. .Die Priams baftaert was, en mende Hectors wagen, En heeft hem door 't gewelt de harfens ingeflagen. Die als een duikelaer daer van voorover viel, Voor Heftors voeleh ne£r, uitbrakende fyn fie!. Daer Patroclus aldus heeft fchamper op gefproken, Wat is met goet gedrag die Troijer neergedoken! Daer op heeft hy den Helt felfs aengetaft, verwoet, Gelyk een:felle leeu\v het hok van fchapen doet: Die door fyn-hevigheit de gramfchap niet kan toomen, Daer hy alleen-na Hoort j het geen hem om doet komen. N n z De
|
||||
|
j84 DE 1L1AS van HOMERUS.
De Soon van Priamus fprong van fyn kar op 't ftrant, En focht Cebriones te hoeden voor de fchandt. Dien hy heeft by het hooft met krachten aengegrepen, Daer by de voeten focht de Griek hem weg te flepen. Sy twiften om het lyk, wie dat het hebben fal : Gelyk twee leeuwen doen verhongert in een dal, Wie dat van beide een hindt na fyn fpelonk fal dragen, Dat door hen op de jacht is in 't gemeen verflagen. De Gricken onderwyl en Troijers met gewelt, Die hebben menigte van Vyanden gevelt. Gelyk als in een dal de winden opgefloten, Elk foekt van fyne kant meer boomen om te ftooten. Soo lang als aen de lucht de Son noch helder fcheen, Bleef tuffchen hen 't verlies en tegenftant genaeen. Doch als die na de zee begon fich te bewegen, Heeft voordeel 't Giiekfche heir op 't andere verkregen. In weerwil evenwel van 't Noodlots vaft befluit, Kreeg het Cebriones, en trok 't geweer hem ait. Driemael ging Patroclus fich met den Vyant mengen, Daer negen Helden hy quam telkens om te brengen. Als hy 't de vierdemael te moedig onderftont, Bleek dat fyn levensdraet fich aen het einde vondt. De vreeffchelyke Godt Apollo trok hem tegen, Dien niemant uit het heir heeft in 't geficht gekregen. (Een wolk hadt hem bedekt) die achter hem bleef ftaen, Om met de platte hant hem op den rug te flaen. Waer op een duifeling verduifterde fyne oogen. Apollo heeft hem felfs den helm van 't hooft getogen, Die in het bloet en flof viel met de vederbos, En bondt ter felver tyt fyn glinftrent harms los. Het geen, met foo veel roem Achilles hadt gedragen , En hem hadt vreefchelyk gemaekt in foo veel flagen. En nu heeft Jupiter daer Heftor mee1 verblydt, Aen wien hy het gebruik gaf voor een korten tyt. Om dat die felver haeft fyn iterfucr hadt te wachten. Terwyl wiert Patroclus, berooft van fin en krachten, |
||||
|
SESTIENDE BOEK. 28?
De guide beukelaer viel van den arm in 't fant,
En tot verwondering de piek brak in fyn hant. Euphorbus, een Dardaen, is op hem aengekomen, En heeft de ftont, dat hy bedwelmt was, waergenomen. Waer in die met fyn piek hem door de fchouders ftiet : Doch d'eer van defen Helt te dooden kreeg hy niet. Want na dat hy de piek, waer mee hy hadt gefteken, '* Hadt uit de wont gerukt, is hy te rug geweken:
Niet durvent Patroclus, afwachten gantfch ontblootj
Die fonder wapenen te ontwyken focht de doodt, En daerom na fyn Volk is wankelend' getreden: I Maer He&or die den Helt gevolgt is op fyn fchreden,
Door al de benden heen, heeft hem voort afgemaekt. Waer door het Griekfche heir aen 't treuren is geraekt, Het geen niet kon genoeg dat groot verlies beklagen. En He&or fier om dat hy hadt dien Helt verflagen, Heeft hem aldus befchimpt. 6 Dwaes hadt gy gedacht,
Dat gy foudt Ilium verkrygen in uw macht? Met onfe goederen en Vrouwen weg foudt varen, En wift gy niet dat die in myn befcherming waren? Noch dat myn Legerkoets fteeds de behoudehis, En in myn hant dees piek, van Troijens wallen is? Nu fal uw dooden romp, door gieren en door honden, Hier werden op het Velt, gelijk een kreng, verflonden. Achilles, die fich houdt verourgen op fyn Vloot, Heeft u niet wel gedient, weg fendende in den noot. Hier op heeft Patroclus fieltogent dit gefproken, (Schoon dat d'aenftaende doodt hadt fyn geficht gebroken) Gy roemt u te vergeefs: gy overwint my niet, Door Phebus, die my heeft ontwapent, is 't gefchiedt: Euphorbus de Dardaen heeft my een wondt gegeven, Soo dat gy niet alleen verwinnaer fyt gebleven. 'k Hadt, waert gy door die hulp niet bygeftaen geweeft,
Voor twintig dapperder, alsgyfyt, niet gevreeft. Maer ik foude in het ftof die hebben felfs doen byten: Dies gy aen't Noodlots wil myn ongeluk moet wyten. Nn j Doch
|
||||
|
2U DE ILIAS van HGMERUS.
Doch eer ik fterf, fal ik iets feggen dat u raekt,
Weetdat, onthou het wel, uw laetfte dag genaekt, De dappre Achilles fal u door fyn ltael doen fneven, Nadien dat Lachefis verkorten wil uw leven. Dit feggend', vloog fyn geeft vergramt na Plutos Ryk,
Om dat die moeft foo vroeg verlaten 't koude lyk. Door die voorfeggingcn kreeg Heftor wat mifnoegen, Doch liet niet na om hem die woorden toe te voegen. Hoe moogt gy onbedacht noch fpelen voor Profeet, Om te verkondigen 't geen gy niet zeker weet, Ik fal my mogelyk felfs in de voorbaet maken, En met myn piek de fiel Achilles uit doen braken? Toen heeft hy Patroclus den voet op 't hert geplant, En liet hem in fyn bloet daer leggen in het fant. Mits met Automedon hy focht den ftryt te wagen, Achilles metgefel, en voerman van fyn wagen. Doch het gefpan, het geen aen Peleus was vereert, Bracht hem uit het gevaer, eer dat hy was befeert. |
|||||||
|
Einde van hetfeftiende Boek.
|
|||||||
|
.. „:.)
|
|||||||
|
D E
|
|||||||
|
SEVENTIENDE BOEK. 4S;
D E I L I A S
VAN
H O M E R U S.
SEVEWJTIEWJDE 'BOEK,.
E roep, dat Patroclus het leven hadt verloren,
Quam binnc korten tyt tot Menelaus ooren: Soo ras de zekerheit daer van hem was bekent, Heeft hy na 't hooft van't heir in't Harnas fich ge- Hy liep na't lyk, om het metpiek enfchilt te dekken,' (wendt. En dreigde met de doodt al wie 't van daer wouw trckken. Gelyk een moeder loopt rondom haer eenig Kint, Het geen fy noit verlaet, mits fy het teer beminti En is altyt gereet om 't moedig te befchermen, Wanneer 't een onverlaet wil rukken uit hare ermen. Terwyl dat Patroclus op 't Velt lag uitgeftrekt, Verflagen in het ftof, met flyk en bloet bedektj Heeft die gelegentheit Euphorbus waergenomen, En is tot Atreus Soon dus fprekende gekomen: Vorft Menelaus wyk, en wacht u voor myn dolk, Gy fyt tot heerfchappy geboren van het Volk. Dit ligchaem komt my toe, myn piek heeft het doorfteken, Eer een Troijaen daer uit een droppel bloets deedt leken, Het is door my gewondt. Mifgun my de eer dan niet, Dat ik 't wegdragen mach, en fyn geweer geniet : Het geen myn naem vermaert fal maken door de benden. Of ik fal met myn ftael una den afgront fenden. 6 Groo-
|
||||
|
189 DE ILIAS van HOMERUS.
6 Groote Jupiter! riep Menelaus uit:
Wat is de fierheit dwaes, die uit geen krachten fpruit • Geen luipaert, fwyn of leeuw durft foo veel ftoutheit toonerij Hoe feer fy fyn verwoet, als Panthus trotfche Sonen. En niet te min bequam niet wel die moedigheit, Syn Soon Hyperenor, my gevend' nors beicheit. Hoe fnel hy loopen kon, 'k denk niet dat hy fyn Vrinden, Syn Vrouw en huisgefin daer na heeft konnen vinden. Gy fult uw Broeder haeft navolgen; bly vend' ftaen, En loopt gevaer, om ook den felfden wcg te gaen, Terwyl ik in uw bloet die ftoutheit fal verkoelen. De Gekken kennen 't quaet niet eerder dan fy 't voelen, Euphorbus, als de Vorft dit tot hem hadt gefegt, Heeft uit vermetelheit die woorden wederlegt, En feide, ik fal u 't bloet myns Broeders doen betalen, Waer van gy durft de doodt my ftoffende verhalen. . 't Is waer gy hebt tot weeuw gemaekt fyn Gemalin, En hebt met rouw vervult fyn gantfche huisgefin. Syn Ouders hebben ftof tot tranen toen gekregen, Maer ik fal door uw doodt hen d'oogen af doen vegen: Als ik in zegeprael hen brengen fal uw hooft, En 't wapen dat ik heb u van het lyf gerooft. Doch 't is onnut den tyt in woorden te verfpillen, Wy moeten eindigen door daden ons verfchillen, Soo gy foo wel als ik u lelven quyten wilt. Toen flak hy met fyn piek op Menelaus fchilt: Doch het weerftont den punt, die wiert daer op verbogen, Waer op Atrides heeft fyn degen uitgetogcn, En heeft Euphorbus dien dwers door de keel geplant,
Soo dat hy ademloos gevallen is in 't fant. Syn hair fwom in fyn bloet; de linten fyn gefchonden, Van gout en filverdraet, daer 't mee was vaftgebonden. Syn wapen gaf geluit neerplofknt op den gront, Daer in de Troijers hert vertfaegheit door ontftont. Soo valt d'olyfboom neer, met bloemen en met bladen, (Die by een friffe beek geplant is) overladen. |
||||
|
SEVENTIENDE BOEK. 2
Na dat daer een Orkaen heeft vreeflyk op gewoedt,
Het geen den hovenier, dit fiende, treuren doet. Euphorbus wiert aldus door Atreus Soon verflagen, Die 00k fyn wapenen gefocht heeft weg te dragen. Gelyk wanneer een. Leeuw, vcrtrouwende op fyn kracht,
Het bloet fuigt uit een fticr, dien hy heeft omgebracht, De vetfte die hy heeft in al de wei gevonden. Daerom verfamelen de Harders en de honden, Maer durven evenwel daer op niet vallen aen. Soo quam het Troifche Volk om Menelaus ftaen: Doch niemant hadt het hart om hem te durven naken Des van de wapenen hy fich ging meefter maken, Het geen uit nydigheit Apollo heeft belct, En, onder Mentes fchyn, dus Hector aengefet: Houdt op van Peleus Soon de paerden na te loopen, Dat gy die krygen fult behoeft gy niet te hopen : Voor u is al te wilt dit hemeliche gefpan, Dat naeuwlyks onder 't jok Achilles dempen kaa Wilt gy Euphorbus lyk aen Menelaus laten? Die was de dapperftc van alle uwe onderfaten. Het legt op Patroclus. Als hy dat hadt gefegt, Is weer de felle Godt gevlogen in 't gevecht. En He&or, die bedroeft heeft om fich heen gekeken, Sag uit Euphorbus wondt een ftroom van bloet noch leken: En Menelaus, hem ontwapenen op't Velt, Toen viel hy daer op aen, door dat geficht ontftelt. Gelyk een vuer het geen Vulcanus heeft ontfleken, Dat doordringt in een bofch eer men fyn loop kan breken. Als Menelaus hem dus op fich nadren fag, Deedt hy in fyn gemoedt al fuchtend' dit beklag: Moet ik die wapenen dan miflen, en begeven, Myn lieven Patroclus, om myn krakeel gebleven! Wat fal he*t Griekfche Volk niet fpreken tot myn fchandt!
Om dat verwyt t'ontgaen, fal ik aen d'andre leant, My tegen 't Troifche heir en dappren Heftor ftellen! Want die komt op my aen met fyne metgefellen. O o
|
||||
|
29o DE I LIAS van HOME R U S.
En fal ik wachten af allecn dat groot getal,
Van alle kant omringt! dat my verpletten fal? Maer lace in defen angft myn geeft niet langer duchten, Als ons een Godt beftrydt moet men de doodt ontvluchten. Indien ik noch de ftem van Ajax hooren mocht, Dan hadt ik tegenftant, door defe hulp, befocht. Om aen Achilles't lyk van Patroclus te brengen, En onfe tranen gaen met fyne tranen mengen. Op hem trok Hector aen, terwyl hy fich bedacht.
Doch Menekus heeft dien Helt niet afgewacht : En week, geftaeg bereidt om 't hooft weerom te wenden, Als Hector te na by hem volgde met fyn benden. Gelyk een trotfche Leeuw door het vervolg vertfaegt,,
Wanneer hy uit een wei, door boeren werdt gejaegt, En honden faem gerot, niet van fyn proi wil wyken, Als kngfaem achterwaerts, en tegenftant doet blyken. Aldus verliet het lyk Atrides van den Helt : En als hy fich aen 't hooft der benden hadt geftelt, Is hy den dappren Soon van Telamon gaen foeken, Die befich was fyn maets, die vreefden, te verkloeken. Enfeide, als hy hem fag; laet ons van ftonden aen , Het lyk van Patroclus voor oneer bergen gaen, Dat reetsontwapentis, door Hector, en verflagen: Soo 't mooglyk is, laet ons het by Achilles dragen. Hy fprak, en Ajax viel op Hector aen verwoet, Die 't lyk van Patroclus weg fieepte by den yoet, En focht hem met fyn fwaert het hooft van 't lyf te fcheiden, Op dat de Troijers het op hunne wallen leiden, Maer Telamonius ontfiende geen gevaer, Heeit aenftonts het bedekt, met fynen beukelaer. Gevolgt door Atreus Soon, die Hector deden fchroomen, Soo dat die heeft de wyk weer na fyn Volk genomen. Waer aen hy heeft belaft, te brengen na de Stat} Achilles wapentuig, dat hy gewonnen hadt. En als hy in den drom der benden was geweken, Begon, met dit verwyt, hem Glaucus aen te fpreken: Hoe
|
||||
|
SEVENTIENDE BOEK.
Hoe wel gy fyt gemaekt, en van doorluchtig bloet,
Menkan, 6 Priams Soon, niet roemen op uw moedt. Nadien men fict dat gy tot vluchten fyt genegen, Hebt gy goet koop den naem van dapper Helt verkregen. Siet hoe gy rechtevoort, felfs doende meer uw beft, Suit met uw eigen Volk befchermen Troijens veft • Want geen der Lyciers wil langer voor u vechten, Die niet genoeg erkent den dienft van onfe knechten. Elk werdt den Oorlog moe, als hy niet werdt beloont, En dat ondankbaerheit voor weldoen werdt getoont. Wat konnen doch van u verwachten de Soldaten, Die hebt uw trouwen Vrient Sarpedon felfs verlaten? Die, foo lang alshy leefde, u kloek heeft bygeftaen, En meenig grooten dienft aen Ilium gedaen. En gy durft van fyn lyf het wilt gediert niet keeren! Indien de Lyciers navolgen myn begeren, Wy fullen noch van daeg, verlaten Troijens wal,
Daer d'overgaef der Stat, eerlang op volgen fal. Maer foo de Troijers ftout, vroom en ftantvaftig waren, Als luiden paft die goet en Vaderlant bewaren, Wy fouden Patroclus haeft flepen uit het Velt, En als fyn ligchaem was in Priamus gewelt, Sou, voor Sarpedons lyk, hy het verwifs'len kunnen: Dat, om Achilles wil, de Vyant fal vergunnen. De dapperfte Oorlogs Helt, die tegenwoordig leeft, En ook d'ervarenften Soldaten by fich heeft. Doch gy, dien het geficht van Ajax heeft doen fchroomen, Hebt hem niet afgewacht, en felfs de vlucht genomen. Als hy dit hadt gefegt, brak Glaucus d'aenfpraek af. Dacr He&or feer vergramt dit antwoort hem op gaf: Soon van Hippolochus, ik heb noit konnen denken, Dat gy baldadig foudt myn glory durven krenken. Ik meende dat gy hadt meer kermis en verftant, Als al de Lyciers, gekomen uit uw Lant. Maer 'k fie nu dat beleit en wysfieit u ontbreken, Die my verwyt, dat ik voor Ajax ben geweken. O o z
|
||||
|
j9i DE1LIAS van HOMER US.
Ik wiert niet door 't gevaer noch Vyanden vertfaegt,
Hun groot getal heeft my niet herwaerts aengejaegt: 't Is Jupiter die my heeft defen raet gegeven, Die, als het hem behaegt, de ftoutften kan doen beven, Al heeft hy hen van felfs tot vechten aengefet;
En d'overwinning werdt, dien hy 't niet gunt, belet
Doch volg my nu, en fie hoe dat ik my fal quyten, En of gy reden hebt my lafheit te verwyten, Of ik niet defen Griek fal dryven van het lyk,
Daer ik in dapperheit, gelyk gy fegt, voor wyk.
Daer na heeft hy aldus fyn Troijers aengefproken: Spitsbroeders 't. heeft u noit aen kracht noch moedt outbroken Volhart nu, en houdt ftant, tot dat ik wederkeer,
Ik ga my wapenen in Thetis Soons geweer.
Toen licp hy na die geen, die het na Troijen droegen, En als hy voor de Stat fich quam daer by te voegen, Ging hy ter zyde, en heeft fyn wapens uitgedaen,
En trok weer in de plaets die van Achilles aen.
Ecn goddelyk gefchenk, dat tot fyn oude dagen, De brave Peleus hadt met roem en eer gedragen, Eer hy 't Achilles gaf, die 't niet foo lang genoot,
Obi dat de jonge Helt voor Troije wiert gedoodt.
Terwyl die wapenen heeft Hector aengetogen, ^ Heeft Jupiter, die't fag, fyn godlyk hooft bewogen,
En fprak dus in fyn hert, na dat hy hadt gefucht:
Gy fyt niet om de doodt, rampfalig Prins, beducht.
Die niet ver van u is, en haeft fal overkomen. Met vreugt hebt gy 't geweer van Peleus Soon genomen, Het geen door andren werdt niet fonder fchrik aenfchouwt:
Gy hebt fyn Vriendt gedoodt, daer hy foo veel van houwt,
Die om fyn dapperheit en goetheit wiert geprefen. Syn wapens fullen haeft u felver doodlyk wefen. Maer ik fal u daer voor onfterflyke eer toe ftaen,
Die uwe onheilen fal te boven konnen gaen..
En aen Andromache vergeldenj dat die panden, Gy niet fult na den flag weer ftellen in haer handen: Daer
|
||||
|
SEVENTIENDE B G E K. i9j
Daer van fy foudc uw lyf ontkleedcn met vermaek .
Hy fprak, en hebbende beveftigt defe faek, Deedt hy net wapentuig om He&ors leden paflen, Gelyk of de Natuer het daerom hadt doen waflen. Als hy 't hadt aengedaen, ontftak hem Mars den moedt,
Soodanig, als wanneer hy felver is verwoet. En riep aen 't hooft van 't heir fyn Bontgenoten famen, Die in die wapenen hem voor Achilles namenj Als Glaucus, Deifinor, Phorcys, Therfilochus, Medon, Afteropeus, Meftles, Hippothoiis, Die de Veltoverftens der bontgenoten waren: Waer by quam Ennomus, een van de wigchelaren, Gevolgt door Chromius, hen fprak hy aldus aen: Ik roep u niet by een, om met u t'overflaen, Of ik u in 't getal der Troijers in fal lyven, Maer hoe men uit ons Lant de Grieken fal verdryven. Myn Stat heeft Volks genoeg, doch het valt hen te fwaer,
Te fchaffen onderhout aen u foo meenig jaer. Ik put myn fchatkift uit, om u daer uit te loonen, Wilt, volgens het verbont, uw dankbaerheit nu toonen j Sleept 't lyk van Patroclus in d'lliumfche wal. Die het gelukken kan, dat hy 't daer levren fal, Daer aen fal ik de helft van buit en glory fchenken, Die'k met hem deelen fal, en doen hem om my denken. De benden vielen aen, als hy dat hadt gefegt, En ieder heeft defe eer, door hoop, fich toegelegt, Onfinnige als fy fyn! die niet begrypen konden, Hoe veel door Ajax fwaert noch fouden fyn verflonden. Die fag niet fonder vrees, dat foo een groot getal, Met Hettor aen hun hooft, bevordren quam fyn val. Het geen hem dus fich deedt aen Menelaus uitten. Wy konnen met ons twee dat groot getal niet ftuiten. Het is niet Patroclus die my bekommert maekt, Maer dat in dootsgevaer wy beide fyn geraekt. Want Hector, als gy fiet: komt op ons aengetreden, Wiens benden volgen hem met onvermoeide fchreden. Ooj Hy
|
||||
|
294. DE IilAS van HOMERUS.
Hy heeft het Velt vervuk met een ontelbaer V oik, Als of ons boven 't hooft thans fweefdc een donkre wolk, Die eerlang berften fal, en ons den kop verpletten.
Wy kunnen fynde alleen fyn aenval niet beletten:
Roep dan de dapperften der Grieken by malkaer, Dat fy ons komen hulp verleenen in '4 gevaer. Daer Menelaus op fyn item heeft laten hooren,
Soodanig dat die quam het gantfche heir ter ooren.
GyVorften, riephy, hoort wat ik u feggen fal, Die met d'Atriden foekt te winnen Troijens wal, En daer voor van hen krygt belooning alle dagen.
Mits u door Jupiter 't bevel is opgedragen,
Die ieder, die hy 't gunt, gefag en glory geeft.
Gy flet hoe Mars 't gevecht rondom ontfteken heeft > Ik heb geen tyt om elk te roepen, maer fal wachten,
Dat ieder fal van felfs fyn eer en plicht betrachten,
En verder moeten fien, met gruwel in het hert, Dat Patroclus het aes van gier en honden werdt. Ajax Oileus Soon, vloog aenftonts door de benden,
En quam fich onyertfaegt tot Menelaus wenden.
Dien volgde Idomeneus, en ook Meriones, Die fich by d'andren gefet heeft in de bres. En wie kan het getal verhalen van de Helden,
Die fich in het gevaer, om eer te krygen, ftelden.
Toen Hector, met geraes, voerde eerft fyn Troijers aen:
Gelyk als fich een ftroom ontlafl: in d'Oceaen, Wiens water door de zee werdt achterwaerts gedreven.
De Grieken fyn om 't lyk van Patroclus gebleven,
En floten wel gemoedt hun fchilden vaft in een, Soo dat hun bende aen 't oog een wal van koper fcheen . Een donkre damp verburg hun blinkende Helmetten,
Door Jupiter geftuert, die daer door wouw beletten,
Dat Patroclus, dien hy niet levent hadt gehaet, Op Troijens muer niet fou verdragen meerder fmaet. Soo dat hy heeft verfterkt fyn medemakkers ermen,
Gm van dien vromen Helt het ligchaem te befchermen.
|
||||
|
X
|
|||||
|
SEVENTIENDE B O EK. 295-
De Grieken kregen het te quaet in d'eerften ftoot,
En weken van het lyk., al bleei'er niemant doodt. Toen hebben het terftont de Troijers aengegrepen.
Maer Ajax heeft daer aen belet het weg te flepen.
Die hen niet lang 't genot van 't eerfte voordeel Het: Aenvallend', als een fwyn dat voor de jagers vliedt, En keerende fich om, die felver weg doet loopen.
Soo voerde in het gevecht hy fyn herftelde hoopen.
Drong aen op Lethus Soon den Helt Hippothoiis, Die hadt een riem gehecht om 't been van Patroclus, En hadt om hem van 't Velt te trekken aengevangen,
Daer fyne ftoutheit heeft de ftraf haeft voor ontfangen.
Want Ajax met fyn piek gaf hem foo fellen fteek, Dat die door het helmet tot in fyn harfTens week. Soo dat hy ziel en brein gelyk heeft uitgefpogen :
En heeft fyn Ouders niet daer na aenfchouwen mogen^.
Noch dankeh, voor dat fy hem hadden opgevoedtj Nadien hy is geftikt in het geronnen bloet. De Soon van Priamus om defe doodt te wreken,
Socht Ajax met fyn piek wraekgierig te doorfteken.
Doch mits die het ontweek, wiert Schedius gewondc, ; Die daer fich aen het hooft van de Phocenfers vondt. En door de keel geraekt is doodt op d'aerdt gefonken,
Wiens wapen door den val heeft langs het ftrant geklonken,
En Ajax heeft een fteek door Phorcys buik gebracht, Die van Hippothoiis het lyk te dekken dacht, Soo dat fyn ingewant is uit de wont gedropen,
En hy deedt naderhant fyn oogen niet meer open.
Die daet van Ajax gaf aen de Troijanen vrees, >: Die felfs, als hy het fag, in 't hert van He&or rees, Terwyl hy door den hoop fich achterwaerts liet trekken.
Dit heeft een Veltgefchrei den Grieken doen verwekken.
Die hebben onvertfaegt van 't voordeel fich bedient, En fleepten Phorcys weg met fyn verflagen Vrient. 1£n hebben het geweiBr hen van het lyf gcnomen*.
Het geen het Troifche heir ibodanig heeft doen fchroomen,
Dst
|
|||||
|
/
|
|||||
|
296 DE ILIAS van HOMER US.
Dar. het fich op de loop hadt na de Stat gefet, Hadt Phebus't niet, in fchyn van Periphas, belet: Die 't ampt hadt van hcrout geoeffent vele jaren, Dies boven anderen hy dacr in was ervaren. En fprak Eneas aen, tot wien hy heeft gefegt: Ik heb voorheen gefien, dat na een fcherp gevecbt, Door groote dapperheit een Leger heeft verkregen, Selfs tegen het bevel van Jupiter, den zegen. Hoe fult gy dan uw Stat befchermen, daer gy vliedt,
Terwyl dat gy de hulp van Jupiter geniet? Doch door lafhartigheit fult gy fyn gunft beletten, Daer de kloekmoedigheit het Noodlot lean verfetten. En tegen het befluit des Hemels fal uw Stat, Vervallen in de hant des Vyants met uw fchat. Gy moet niet twyftelen, maer met vertrouwen meenen, Dat Jupiter aen u veel liever wil verleenen, Dan aen het Griekfche Volk, den zegen van den ftryt:
Het is uw eigen fchult dat gy geflagen fyt. Eneas heeft daer op fterk Periphas bekeken, En door diens deftigheit is het aen hem gebleken, Dat die Apollo was. Hy kende hem met vreugt, Des fprak hy Hector aen, en feide feer verheugt, Tot hem, al d'Overftens en Vrienden der Troijanen: Het is een Godt, die ons tot kloekheit komt vermanen. Laet ons dan dapper fyn, en toonen tegenftant, En dat wy waerdig fyn de hulp van fyne hant: Laet ons verhinderen den Vyant, op fyn Schepen, Geruftelyk het lyk van Patroclus te flepen. Als hy hadt aengefet fyn Volk tot dat befluit, Het geen hem is gevolgt, tradt hy aen 't hooft voor uit: En heeft Lebcritus, ArisbasSoon, verflagen. Maet van Lycomedes, die dit niet kon verdragen, Entoen Apifaon, den Koning 00k, doorftiet, Die de Pebniers hadt onder fyn gebiet. Wiens doodt Afteropeus genegen was te wreken, En viel de Grieken aen, doch hy kon die niet breken. |
|||||
|
SEVENTIENDE BOEK. 297
Sy ftonden om het lyk van Patroclus foo pal,
Met pick en beukelaer omringt, gelyk een wal. De Soon van Telamon, by Mavors te gelyken, Geboodt dat niemant fou van 't doode ligchaem wykcn, Maer vechten daerom heen, foo lang hy kondc ftaen, Op dat het wiert geen fchandc in Troijen aengedaen. De ftrydt wiert fel hervat, men fag gelyk als beken, Al om 't geftorte bloet uit duilent wonden leken. d'Ontzielde lyken fyn geftapek op malkaer, En de halsftarvigheit vermeerde het gevaer, De Grieken evenwel verloren min het leven, Om dat fy vaft in een gefloten fyn gebleven. En onderfteunden hen, die ftonden meeft in noot'
Van beide kanten was de vuerigheit foo groot, Als van een fellen brant door Mulciber ontfteken . Wanneer begon het licht des Hemels hen t'ontbreken: Als of de Son en Maen gelyklyk onderging. Al waer men noch kon fien, was't een fchermutfeling, Meer als een kampgevecht, maer die noch taften konden, Die hebben onbekent malkanderen verflonden. Twee Helden wiften niet de doodt van Patroclus, Thrafymedes, noch 00k fyn Broer Antilochus. Sy meenden, dat hy vocht aen 't hooft der voorfte benden: En konnend' na 't gevecht hun makkers niet doen wenden, Weerftonden fy alleen 't Vyandelyk gewelt, En hebben overal fich in de bres geftelt. Gelyk hen Neftor hadt hun Vader onderwefen, Als hy hen op dien tocht gefonden hadt voordefen . De ftrydt wiert onderwyl geduerig voortgefet, Het geen, fweet, bloet noch ftofde benden heeft belet, Sy ftreden foo verwoedt, wie 't lyk fou krygen konnen, Of toen eerft het gevecht was tuflchen hen begonnen. Gelyk Leertouwers doen, als aen hen is gebracht, Een groote ftieren huit, na dat die is geflacht, Die leggen in de loog, en om die uit te rekken, Daer na elk tegen een met alle krachten trekken. P p De
|
||||
|
39ft DE ILIAS van HOMERUS.
De Legers floegen dus aen Patroclus de hantr-
Ora ieder hem van 't Velt te trekken na fyn kant. Achilles, nademael 't gevecht is voorgevallea,, Ver van de Schepen af, dicht onder Troijens wallen r Hadt noch hec ongeluk niet van fyn Vrjent verftaen , En dacht dat Patroclus noch befich was met flaen; En als hy in de poort den Vyant hadt gedreven, Dat hy fich dan te rug met glory lou begeven. Het was hem wel bekent, dat Troijen in 't gewelt,
Noch met, noch fonder hem, fou vallen van dien Helt. Syn Moeder de Godin hadt hem fulks anderwefen,. Dat Thetis in het boek van 't Noodlot hadt gelefen. Doch van fyn Vrients verlies hadt fy d'omftandigheity Verburgen voor haer Soon en hem nie.t uitgeleit.. Hoe wel van weder kant de benden aernloos waren, Syn fy, door nieuwe kracht, in 't vechten voort gevarenv Dies een van d'Overftens der Grieken tot hen fprak: • Al was't dat onder ons het aerdryk open brak fc En fouden wy daer in noch levent moeten dalen, Laet ons, niet op den hals die fchandt door latheit halen^. Dat Patroclus noch fmaer fou lyden na ffn doodt, Soo wy ons van hem af begaven na de Vloot. Terfelver tytliet fich een Hem der Troijers hooren, Die fchreeuwdej al. fouden wy gaen al te mael verlore% Dat niemant van het lyk afwyke na de Stat. Daer op heeft ieder een de wapens opgevat, Soo dat fy tegen een te woeden weer begonden, En dat men overal nje,t fag alsbloet en wonden.: Eacides gefpan, dat fich ter fyden vondt, Soo ras als het de doodt van Patroclus verftont, Wiens hant die paerden placht te mennen en te leyen, Begon het bitterlyk hun voerman te befcfrreyea. Automedon kon niet, met handen noch denmont, Hen ftreelendend', keeren doen weer nadea>Hellefpont. Noch voorwaerts na, 't gevecht voprtfetten kmne gangen, Sy lieten na den grant die hoofden droewg^haftg^iis. |
||||
|
SEVENTH: NDE BOEK.
En bleven op de plaets met onbeweegt gelaet,
Gelyk als op een graft een marmre pylaer ftaet. Als Jupiter die fag met tranen in hunne oogen, Wiert hy met deerenis door defen rouw bewogen. En fchaddende fyn hooft, fprak hy fich felfs dus ae« : Ach! hadden wy die gift aen Peleus niet gedaenl Gy goddelyk gefpan foudt niet rampfalig welen, Schoon dat gy voor geen doodt of outheit hoeft te vreefen, Gy deelt nu met den menfch onheil en droeffenis, Die d'ongelukkigile van al de dieren is. Doch He£tor fal de vreugt niet hebben, fich te fetten In 't rytuig dat gy trekt, ik fal hem fulks beletten. Verheft fich niet genoeg, door dit geluk, fyne eer, Dat hy van Thetis Soon genieten mag 't geweeY? Daer 't onrecht hy op ftoft. Maer ik fal u verleenen, Weer moedigheit in 't hert en krachten in uw beenen; Soo dat Automedon met u ontryden fal, Tot voor Achilles tent, gevaer en ongeval. Want ik fal d'overhant noch aen de Troijers geveni Tot dat de Grieken weer fyn voor hun Vloot gedreven: En d'ondergaende Son duikt in den Oceaen. Waer door de duifternis op aerde fal ontftaen. Dit feggende gaf hy de paerden nieuwe krachten, Dies fy Automedon door Vrient en Vyant brachten. Voort rennende viel hy de Troijers aen verwoet, Gelyk een adelaer de vlugge duiyen doet. Hy vloog de benden door, gaf en ontweek de flagen, Alcimedon, die't fag, klom achter op fyn wagen, En heeft tot hem gefegt: fyt gy de finnen quyt, Dat gy in 't midden u van de Troijanen fmyt? Meent gy dus Patroclus te wreeken? en hervvinnen Achilles wapettenj wat moogt gy doch beginnen! Die heeft reeds Hector aen. Waer op Automedon Dus aen Alcimedon 't antwoorden op begon : Wie meent gy dat in 't heir kan defe paerden mennen? Die tot gehoOrfaemhfeit pas Patroclus kon wennen. P p z
|
||||
|
joo D E I L 1 A S van HOMERUS.
Helaes! die is niet meer! het is met hem gedaen! Maer gy, klim in myn plaets, en neem de teugels aen, Ik fpring om laeg: te voet trek ik den Vyant tegen.
De dappre Alcimedon liet fich daer toe bevvegen.
Als He&or in 't gevecht die paerden wiert gewaer, Die hy lang hadt vervolgt, ontfag hy geen gevaer. Hy fprak Eneas aen, en fei, 't is licht te kennen,
Dat defe voerman heeft geen wetenfchap van mennen.
Myn Vrient in dien gy my wilt geven onderftant, Hoop ik, dat dit gefpan lal taken in ons hant. Eneas was gereet. Men fag hen voorwaerts trekken,
En hunne lchouderen met beukelaers bedekken.
Hen hebben nagevolgt de brave Chromius, En die fyn makker was, de vreeflyke Aretus. d'Een vleide fich dat hy Automedon fou flachten,
En d'andre Alcimedon; terwyl fy felfs niet dachten,
Dat foude aen een van hen fyn doodelyk 't gevecht., Waer op Automedon heeft aen fyn maet gefegt : Gy moet kort achter my met kar en paerden blyven,
Dat ik hun adem voel, en Heftor mach verdryven .
Die fpant fyn krachten in, en niet opbouden fal, Voor dat hy het gefpan mach krygen op fyn ftal, Na dat hy met fyn kling fal hebben ons verflagen,
Of hy door onfe hant geeindigt heeft fyn dagen.
Als hy dit hadt gefegt, fprak hy d'Ajaxen aen, En Menelaus ook, hen doende dit vermaen: Laet andre 't zielloos lyk van Patroclus bewaren,
Komt ons, die levent fyn, bevryden voor gevaren,
Twee van de dapperften van de Troijaenfche macht, Nu vallen ons op 't lyf met ongemeene kracht, 't Is in der Goden hant wie voordeel fal behalen :
Doch ik fal voor myn lot met myn perfoon betalen.
Ter felver tyt fchoot hy op Aretus fyn fpeer, Die drong diep in fyn buik door 't gapen van 't geweeV. Hy, doodelyk gewont, is op fyn rug gefegen,
Gelyk een flier die heeft een flag voor 't hooft gekregen.
Voort
|
||||
|
SEVENTIENDE BOEK.
Voort op Automedon flak Heftor met fyn piek,
Maer buigende fyn hooft, ontweek den fleek de Griek Sy hadden eindelyk met fwaerden in de handen, Tot flisfing van den twift d'een d'andren aen gaen randen. Soo Ajax met fyn Neef, hadt He&or niet verplicht, Dat hy 't gevecht verliet verichrikt door hun geficht, Die met Eneas is en Chromius geweken. Als aen Automedon is dat ontfet gebleken, Heeft die van Aretus de wapens opgevat, En op fyn kar gebracht, met bloet en ftof beklat. Waer op hy aenftonts klom, doch is niet voort gereden, Eer hy het ligchaem hadt befchimpt met defe reden'. Hoe wel die Krygsman was Helt Patroclus niet waert, Trooft het my dat ik hem gevelt heb met myn fwaert. Om door fyn doodt de fchim van Patroclus te paeyen, Terwyl hy blyft tot aes van honden en van kraeyen. Dit feggende heeft hy op 't rytuig fich gefet, En door Minerva wiert der krygers moedt gewet: Die was door Jupiter van den Olymp gefonden, Om dat hy in fyn raet verandring hadt gevonden. En wouw de Grieken weer verquikken door fyn hant,
Die waren afgeflooft door lange tegenftant. Gelyk een regenboog, dien fendt die Godt tot teeken, Dat hy een onweer wil, of ergens kryg ontfteken, Waerom de menfch fyn werk en arbeit ftaken moet, Terwyl de Harder 't Vee de wei verlaten doet. Soo daelde Pallas neer in 't midden van de benden, Om weer het Griekfche heir tot kloekheit aen te wenden. En fprak Atrides aen aldus in Phenix fchyn> 't Sal Menelaus u een eeuwige oneer fyn, Een fchandvlek die uw roem noit fal afwaffen mogen, Indien gy rechtevoort door latheit foudt gedogen, Dat op de Troifche wal de Vrient van Thetis Soon, Tot proi van hondt en gier wiert neergelegt ten toon. Vecht dan, foo lang gy hebt een droppel bloets in d'aren, 6 Phenix, fprak daer op Atrides, hoogejaren, Pp j
|
||||
|
3<n D£ ILIAS van HOMERUS.
Die hebben u verleent met en ervarenthcit.
Ach! dat Minerva my gaf krachten en beleit! Dat ik de pylen mocht der Vyanden ontwyken: Ik wenfch maer dat ik mach myn dapperheit doen blykcn, Om 't lyk van Patroclus te redden uitdennood, Die meer bewogen ben, als iemant, om fyn doodt. Maer He&or woedt gelyk een brant in 't btrfcb. ontfteken, En Jupiter laet hem de glory noit onbreken. Minerva bly, dat by haer noemde in fyn gebedt,
Heeft nieuwe kracht en moedt Atrides by gefet: En heeft hem van een vlieg de ftoutigheit gegeven, Die telkens komt weerom j alwerdtfy weg gedreven, Tot dat iy van een menfch gefogen heeft het bloet. En die ftyffinnigheit kreeg hy in fyn gemoet. Hy ging voor eerft het lyk van Patroclus bedekken, En om de Vyanden daer van te doen vertrekken. Schoot hy fyn werpfchichtuit, die Podes heeft geraekt,
En heeft foo gixioten wondt hem door het lyf gemaekt, Dat d'ongelukkige het leven heeft verloren. Hy was jong, dapper, ryk, hoe wel niet hoog geboren, Daer Hector meer van hielt als burger uit de Stat, Soo dat die meenigmael aen 's Princen tafel at. En ondenvyl om hem was Priams Soon verflagen, Heeft't lyk van Patroclus Atrides weg gedragen, Het geen hy naderend' op fyne fchouders nam, En by fyn Volk daer raee als zegepralend' quam. Apollo heeft den fchyn van Phanops aengenomen, Ennadat, hy herfchept, tot Hector was gekomen, Sprak hy hem aldus aen: meent gy dat een Soldaet, U langer vrceft, nu gy dat lyk weg dragen laet? Waer by uw gunfteling net leven heeft verloren. Die woorden, fonder ipyt, kon Priams Soon niet hooren: Den degen in de hant vloog hy den Vyant aen, Terwyl dat Jupiter een onweer liet ontftaen, Voor wiens verfchriklyk fchilt dc Grieken fyn befweken, Die voor fyn donderkloot en blixemftralen weken. Daer
|
||||
|
SEVENTIENDE BOEK. 303
Daer hy de Troijers door geredt heeft uit den druk.
Door Penelcus begon der Grieken ongeluk,
Want Too hy voorwaerts ging en niet heeft omgekeken, Heeft hem Polydamas de ichouder door gcfteken. Het gcen hem vluchten deedt. Daer na wiert aengerandt,
Door He&or Leitus, die hem ftak door de hant.
Soo dat hy met fyn piek fich langer niet kon wereji*: En des uit het gevecht fich achterwaerts moeft keeren, Doch Hector volgde hem, en hadt hem wis gevelt,,
Hadt fich Idomeneus daer tegen niet geftelt:
Die Heftor met fyn piek op 't harnas heeft geftooten, Dat, door Vulkaengefmeedt, geen hinder heeft genoten,. Maer wederftont den flag, foodanig.dat de piek,
In ftukken aenftonts vloog, in handkn Van den Griek.
De Troijers fchreeuwden uit van vreugt, als fy dat fagen* Dies na Idomeneus, geieten op fyn wagen, Wierp Hector fyne fchicht, doeh r&ekte niet den Heir.,
Maer heeft in plaets van hem Coiranusigevek.
Die orn Meviones fich hadt,in 't heir begeven, En hier, alsvoerman, hem behouden heeft het leveri j Want^als die vocht te voet, en hadtde doodt verwaehtr
Heeft hem Co'iranus fyn rytuig aen gebraeht:
Waer op hy is geraekt, en kon 't gevaer ontryden. Maer felver kon hy fich voor Hectors fchicht niet myden T Die weinig onder 't oir hem door het aenficht fchoot,
Soo dat by hem van tong en tanden.heeft ontbloot.
Hy viel van 't rytuig af, waer op fyn Meefter raekte, En aen Idomeneus dees korte woorden maekte: Wy moeten na de Vloot ons fpoejen, 't is hoog tyt,.
Daer is geen hoop voor ons, wy fyn den zegen quyt.
Als 't bleek dat Jupiter verandert was van finnen, En die befloten hadt de Troijers te doen wmnen: Heeft dus fyn ftem verheft de Soon van Telamon,
En fprak: men was wel dom, foo mert niet merken kon,,
Dat Jupiter het Volk van Troijen isigeaegen. Na dien hy in de vlucht houdr onfe pylen.;tege%/ . a n'Sih r |
||||
|
304- D E I L I A S van HOMERUS.
En van de Vyanden rackt alles, wie dat fchiet >
Hun flegfle fchutter treft. 't Is tyt dan dat men vliedt, Laet ons dan overflaen wat ons tot heil kan {trekken, En hoe men Patroclus fal op de Schepen trekken. Van ons moet iemant 00k Achilles feggen gaen, De doodt van Patroclus, die hy niet heeft verftaen, Doch in de duifternis wien fal men daer toe vinden, Waer door een ygelyk fyne oogen voelt verblinden. 6 Groote Jupiter! verdryfdie, geefonsdag, Op dat myn dapperheit de weerelt blyken mag. Wilt met de duifterheit ons langer niet bedekken, Al foudt gy in net licht ons felver tegen trekken: . Als Ajax was verhoort, en dat weer fcheen de Son, Soo dat men van fich fien door 't gantfche Leger kon:
Sprak hy Atrides aen, en fei, wilt u verkloeken, Om Neftors Soon den Helt Antilochus te foeken. En laet, in dien gy hem noch levende ergens vindt, Verkondigen de doodt Achilles van fyn Vrint. Dat Menelaus deedt. Maer is van 't lyk gefcheiden, Gelyk een Leeuw bedroeft verlaten moet de weiden. Daer hy den gantfchen nacht door Harders was geplaegt,
Wier honden van de proi hem hebben weg gejaegt. Al foo is van het lyk Atrides 00k vertrokken, Beducht, dat door de vrees het Griekfche Volk verfchrokken, Daer voor niet forgen fou. Derhalven, hy verfocht, Dat Ajax met fyn Neef, het lyk befchermen mocht. En fprak aldus hen aen: gy hebt noch niet vergeten, Wat foete en fachten aert de doode heeft befeten: Die hy fyn leven lang aen ieder heeft getoont, En felfs een flecht Soldaet liet hy niet ongeloont. Daer legt hy uitgeftrekt, bevry hem doch voor fchanden, Belettend' dat hy niet rake in de Troijers handen. Hy ging, en fag rontom, gelyk een adelaer, Verheven in de lucht, wiens oogen fyn foo klaer, Dat hy een haes kan fien, en uit fyn Leger trekken, Schoon dien een meenigte van bladeren bedekken. Atri-
|
||||
|
SEVENTIENDE BOEK. 505
Atrides heeft aldus fyne oogen omgewendt,
En vondt Antilochus aen 't Legers linker endt, Alwaer hy befich was om fyne metgefeHen," Weer aen te moedigen, en hen te doen hcrftellen. Kom nader Neftors Soon, heeft hy tot hem gefegt, En hoor wat ongeluk ons heir is opgelegt. Gaf Godt dat ik aen u die tyding niet mocht geven! De dappre Patroclus is vechtend' doodt gebleven. Wilt tot Achilles dan op onfe Schepen gaen, En doet hem het verlies van fynen Vrient verftaen. Om hem tot het befchut van 't ligchaem te bewegen, Want fyne wapenen heeft He&or al gekregen'. Antilochus verfchrikte als hy dat hadt gehoort, Hy fchreide en uit fyn mont quam niet een enkel woort. Doch is aen Peleus Soon die boodfchap gaen verkondei"u En Menelaus heeft niet raetfaem voorts gevonden, Dat hy de Pyliers fbu geven onderftant, Maer liet Thrafymedes dat doen aen defe kant. En keerende te rug, ging hy d'Ajaxen vinden, Waer aen hy heeft gefegt, ik twyffel, dappre Vrinden, Of Peleus Soon, fchoon hy die tyding heeft gehoort, Sal komen voor den dag: hy is te leer verftoort. En als hy van fyn Vrient de doodt fou willen wreeken, Hoe kan hy, nu aen hem fyn wapenen ontbreken? Het is dan vruchteloos dat men fyn hulp verwacht, Laer. ons verdubbelen de dapperheit en kracht. Op dat wy Patroclus voor fchande en oneer hoeden, En 00k ons eygen felfs bevryden voor hun woeden. Ajaxfprak, niemant kan ons geven, beterraet, Laet ons dien moediglyk ultvoeren door de daet. Gaet met Meriones Atrides, fonder dralen, Het ligchaem uit den drang van de Troijanen halen: Myn Broer en ik, foo fich daer iemant tegen ftek, Wy fullen van uw hals afkeeren het gewelt. Hy fprak en 't wiert verricht. De Vyant wouw 't beletten, En quam, metgrootgefchreeuw, om hen de proi t'ontfetten. Q^q Doch
|
||||
|
3otf D| ILIAS van HOMER US.
Doch als d'Ajaxen hen aenvielen foo verwoet,
Sich wendend' telkens otn, ontiakte hen de moedt. Soo kan een everfwyn fich redden uit de honden, Als het fyn houwers toont, vervaert voor pyn van wonden. De Troijers vreefden dus voor der Ajaxen kraeht, En 't ligchaem onderwyl wiert na de Vloot gebracht. 't Gevecht is niet te min weer heviger ontftekenj Gelyk als in een Stat de brant komt door te breken, Die voort gedreven werdt door 't blafen van de wint, Terwyl die door de vlam veel woningen verflint. Men hoort een groot geraes door 't vallen van de daken, Soodanig was 't geraes het geen de Troijers rnaketji. De Helden, onderwyl geladen, methetlyk, Die namen na de Vloot met alle fpoet de wyk: En droegen onvermoeit het na de Griekfche Schepen , Gelyk een fwaren balk twee fterke ftieren flepen. Door faem gevoegde kraeht, of vap een Schip de maft,
Te boven komende den arbeit van den laft. De Ajaxen keerde af 't vervolg , fier fonder fchroomen, (Gelyk een heuvel ftuit den loop van waterftroomen, Die breken door een dyk) wedrftaende aen al de machtr Der Troijers en 't gewek van Heclor aengebracht. De reft der Grieken vloodt, als fpreeuwen of als kauwen: Die door de vrees verftroit ontvluchten fperwers klauwen: Vergetend' dapperheit, en het verwyt van hoon, Door Hector nagefet en door Anchifes Soon. Men fag van alle kant langs grachten, werken, Wallen, Het glinfterendt geweer uit bloode handen vallen. , De Troijers achter aen hen dryvende op de ylucht, En lieten naeuwelyks hen fcheppen ademluchfe.. .' ' * ' ti sbi \i
Einde van het/eventiende Baek.
|
|||||||
|
D
|
|||||||
|
i
i" » |
|||||||
|
ACHTTlENDE BOEK. js?
D E I L I A S
VAN
H O M E R U S.
-
iACHTTIE&CDE 'BOEK,.
|
|||||||
|
'.
|
|||||||
|
[E Grieken wierdcn foo gejaegt door de Troijanen,
Gelyk een felle brant woedt door de rype granen, De d'appre Antilochus raekte in de felfde ftont, Omtrent Achilles Vloot, daer hy hem wandlen Die om d'onheilen dacht, die hem aenftaende waren, (vondt, Voor oogen ftellende fich allerlei gevaren. En fprak dus tot fich felfs: hoe komt het dat my blykt,
Dat voor de tweedemael ons Leger herwaerts wykt.' De Goden laten my het onheil over komen, Daer fy foo meenigmael my hebben voor doen fchroomen. Dat is het geen aen my myn Moeder heeft verklaert, Dat ik myn beften Vrient fien vallen fou door't fwaert, Ach Patroclus is doodt! ik kan niet langer duchten, De Grieken anderfints, die fouden foo niet vluchten . Ik heb 't hem wel gefegt, dat als hy uit den brant, Hadt onfe Vloot geredt, al kreeg hy d'overhant, En hy voor Troijens poort de Vyanden mocht jagen, Dat hy geen kampgevecht met He&or foude wagen : Maer trekken, met defe eer te vreden, herwaerts aen. Ach waerom heb ik hem fyn bede toegeftaen! In die tyt heeft gewendt Antilochus fyn gangen. Tot den bedroefden^Heltj met tranen op de wangert, Q.qs He-
|
|||||||
|
3o8 DE IL1AS van HOMERUS.
Helaes! oPeleusSoon, wat droevig onderrecht, Breng ik u rechtevoort! heeft hy tot hem gefegt. Ach! mocht het Godendom het hebben goet gevonden*
Dat ik u defe maer niet hoefde te verkonden!
De dappre Patroclus uw trouwe Vrient is doodt, En is door He&ors hant van wapenen ontbloot: Men vecht rontom fyn lyk. Dit hebbende uitgefproken,
Is aen Antilochus de flaeuwe flem ontbroken.
Achilles wiert door rouw van finnen fchier berooft,
Hy ftroide gloejende afch op fyn aenfienlyk hooft, En heeft daer mee befwalkt de dekfels van fyne oogen,
En 't purper van fyn kleet: heeft fich 't hair uitgetogen.
Hy fmeet fich tegen d'aerdt, en lei daer uitgeftrekt. 't Geen fyn Slavinnen heeft tot grooten rouw verwekt. Die hy met Patroclus in fteden hadt gewonnen:
Door haer wiert jammer klacht, rontom hem heen, begonnea .
Sy krabden 't aengeficht, en floegen op de borft, Door deernis voelende de droefheit van haer Vorft. De Soon van Neftor heeft fyn handen vaft gehouwen,
Die aen Achilles dorft fyn felven niet vertrouwen.
Wanneer de wanhoop fich maekt meefter van 't gemoet,.
Weet een miftrooftig menfch fomtyts niet wat hy doet. Ten lactften fyn gefchreeuw heeft langs het ftrant geklonken^,
Dat Thetis heeft gehoort, in Nereus Hoffpelonken,
Die by haer Vader was gefeten, op den gront: Alwaer fy het misbaer van haren Soon verftont. Dc Nymphen naderden op defe jammer klachten*
En quamen in de grot om Thetis op te wachtent
Sy toondeu met ontfag het deel dat ieder nam , In den bedrukten ftaet, die aen haer over quam. Daer van haer de Godin den oorfpronk ging verhalen:
En fcide fuchtende, wat Moeder leedt meer qualen?
Dan ik die heb een Soon ter weerelt voortgebrachtj 't Is de volmaekfte Prins van 't menlchelyk geflacht^ En d'aldergrootfte Helt, om hem wel op te voeden,
Heb ik geen forg geipaert, noch om hem te behoedea.
|
||||
|
ACHTTIENDE B O E K. 309
Als een olyfboom is by weeldrig opgegroeit,
Die in een vette gront werdt door den douw befproeit. Ik heb na het beleg van Troijen hem gefonden, Daer hy veel ongenucht en droefheit heeft gevonden: En fal hem nimmer fien weer keeren, naer die reis, Als Troijen over is, in 't vaderlyk Paleis. Al ben ik een Godin, ik kan dat niet beletten, Noch tegen het befluit my van fyn Noodlot fetten. Nu trek ik na hem toe, op dat ik weten mach, Wat oorfaek dat hy heeft tot tranen en beklag. Dit feggend' heeft fy fich uit de fpelonk begeven: De Nymphen volgden haer, die grooten rouw bedreven . De golven hebben haer een opgening gemaekt, Dies fy, in korten tyt, voor Troijen is geraekt. Daer heeft fy haren Soon, omtrent fyn Vloot, gevonden, Wiens hopeloos gemoet door droefheit wiert verflonden. Als fy met teerheit hem in d'armen hadt gevat, Heeft fy hem afgevraegt, wat ongenucht hy hadt. Gyfchreit, myn Soon iprakfy, wat maekt u foo verflagen ? Wat wanhoop geeft aen u doch reden om te klagen ? Gy moet uw Moeder niet verfwygen uw verdriet. Houdt Jupiter aen u, dat hy belooft heeft, niet ? Daer wy foo meenigmael hem hebben om gebeden : Dat als het Griekfche heir veel rampen hadt geleden, t Het u dan om de hulp fou fmeken van u fwaert,
Verbrekende den trots van Agamemnons aert. Ja Moeder, maer waer toe fill dit my konnen baten, Soo Patroclus daer voor het leven moeft verlaten ? Antwoorde haer de Helt, na dat hy hadt gefucht, Ik heb te duer gekocht dat toegeflaen genucht. De Soon van Priam heeft fyn wapenen gekregen, En ik, door dat verlies, ben rechtevoort verlegen. De Goden hadden die aen Peleus bygefet, Die dag, als gy hem hebt ontfangen in uw bedt. Ach! hadden fy die trouw doch laten noit gefchieden! En gy gebleven waert by d'andre Ncreiden! Q. q } Soo
|
||||
|
3io DE 1LIAS van HOMER US.
Soo hadt gy 't onheil niet gevoelt van 's menfchen aert,
Noch het verdriet gekent, het geen U nu befwaert, Gy fult om uwen Soon geduerig moeten treuren,
Wiens doodt fal, foo gy weet, ria korten tyt gebeuren.
Gy fult hem noit weer fien in fynes Vaders huis, Na dien ray 't levenis een onverdraeglyk kruis. Ik fal den ommegang van alle menfcheafcbouwen,.
Tot dat ik mag myn fwaert door 't hert van Hector douwen.
En ik hem lyden doe de felfcle onwaerdigheit, Die hy aen Patroclus gedaen heeft, of bereidt. Ach Soon! heeft de Godin totantwoort hem gegeven,
Dat fier gevoelen fal verkorten meer uw leven:
Die val van Heftor fal verhaeflen owe doodt, Die kome, fei de Helt, en help my uit den noot. Na dien ik Patroclus daer voor niet kon bevryden,
Die buiten 't Vaderlant dat lot heeft moeten lyden:
En foo veel anderen, die He£tor heeft geflacht, Terwyl ik in myn tent my voor gevaren wacht. Hoe wel ik in 'tgeveeht doe alle menfchen beven,
En elk aen my den roera van dapperheit moet geven,
Doch van welfprekentheit heb ik noit werk gemaekt, Waer uit de weerelt die met alie twift geraekt! En gramfchap, die den menfch verliefen doet de reden,
Waer door ik felver heb veel ongeluk geleden.
Om 't doodelyk krakeel, dat tuffen my ontftaen, En Agamemnon is. Laet ons dat overflaen. Ik wil van myn gemoet de driften overwinnen,
En dryven rechtevoort de droefheit uit myn finnen :
Terwyl't noodfaeklyk is.^ Ik fal den moordenaer, Gaen foeken yan myn Vrient tot wraek in het gevaer. En foo hem Jupiter laet vallen door myn flagen,
Sal ik daer na de dood gewillig felfs verdragen:
Kon Hercules de doodt, een halve Godt, ontgaen? -
Dien Juno door haer haet den Helt heeft aengedaen. Ik fal feer vergenoegt dan uit de weerelt fcheyen,
Als ik Andromache heb om fyn doodt doen fchreyen.
Daer
|
||||
|
ACHTTIENDE BOEK. 3u
Daerom verfoek ik u weerhou myn yver met,
Op dat ik ftraks volvoer het geen my d'eer gebiedt. Gy doet het te vergeefs: de Troijers moeten weten, Waerom ik in myn tent, foo lang heb ftil gefeten. Myn Soon, antwoordc hem de fchoone Zeegodin, U te verhinderen heb ik niet in myn fin. Uw drift is loffelyk, ik fal die niet in binden, Men moet d'aenftaende doodt voorkomen van fyn Vrinden, En helpen die uit nood. Bedaer wat voor een tyt j Wat wilt gy doen myn Soon? gy fyt uw wapens quyt. Dien koftelyken buit heeft He&or aengetogen: Hy fal daer evenwel niet lang mee pronken mogen. Daerom veihaeft u niet, nadien fyn fterfuer naekt, Wacht tot Vulkaen voor u weer andren heeft gemaekt. Het geen ik van hem fal verfoeken met gebeden, Hy fal't niet weigeren, en beter voor u fmeden. Dit hebbehde gefegt is fy van hem gigaen, En heeft door haer gevolg aen Nereus doen verftaen , Het geen daer was gefchiedt, voor hare Sufters oogenlr En fy is na den top van den Olymp gevlogen. De Grieken onderwyl fyn na hun. Vloot gevlucht,
En maekten door gefchreeuw een fchrikkelyk gerucht. Sy hadden Patroclus daer op niet konnen dragen, Om dat de Troijers fulks beletten door hun flagen. Die hen ftaeg fyn gevolgt met Heftor aen hun hooft j Die gaerne 't koude lyk d'Ajaxen hadt ontrooft. Maer die verlieten 't niet, en bleven het verweeren, Om Heftor, die geftaeg weer aen viel, af te keeren. Selfs krceg hy het by na, en hadt groote eer behaelt» " Was Iris de Godin niet uit de lucht gedaelt. Die wegens Juno quam Achilles ondenechten, ('t Geen Jupiter niet wift) dat by fou moeten vechten. Staop, fprakfy, na dat fy hem hadt.aengerandt, Behoedt van Patroclus het lyk voonfmaet en fchandt. Of anders fal uw Vrient in Hectors handen vallen, Die hem voor gier en hontfal leggie^bp.fyn wallen. |
||||
|
$ix D E I L I A S van HOMERUS.
Soo gy hem lyden laet foo groote onwaerdigheit,
Wat meent gy dat van u fal werden dan gefeit? De Faem fal toe uw fchandt veel laftering verkonden. Wat Godt, antwoorde hy, heeft u tot my gefonden. 't Is Juno felfs, fprak fy, die Iris tot u fendt, Hoe wel aen Jupiter myn reis niet is bekent. Hoekanik? feideHelt, myn wapens fyn genomen, En eer myn Moeder my weer andren doet bekomen, Heeft fy verfocht dat ik het vechten laten fal, Op dat ik my niet bloot begeef in 't ongeval. . En of een ander my fyn wapenen wouw gunnen, 'k Weet niemant wiens geweer dat my fou paflen kunnen. Ten waer dat Ajax my fyn wapens overliet, Wiens fchilt my dienen kan, doch 't harnas paft my niet. Behalven dat hy het heeft felver om fyn lenden, Daer hy belet het lyk van Patroclus te fchenden. Waer voor hy aen het hooft van onfe benden vecht. Wy weten fulks alree, heeft Iris weer gefegt: Defe uitvlucht is wel goet, maer kan u niet verfchoonen: Wilt op d'affnyding u, foo als gy fyt, vertoonen, Dat kan de Vyanden doen wyken. Weinig tyt, Als men wat adem fchept, herftelt fomwyl een ftryt. Uw tegenwoordigheit geeft kracht aen de Soldaten, Als fy ait hadt gefegt, heeft fy den Helt verlaten. Die fich heeft opgemaekt: en met haer beukelaer, Heeft Pallas hem bedekt voor 't nakende gevaer. En met een guide wolk liet fy fyn hooft omringen, Waer door een heldre vlam van tyt tot tyt quam dringen. Gelyk een fterke Stat gelegen in een meir, Als die belegert is door een Vyandig heir: Men fiet by daeg een damp van al de torens rooken, En dat daer op by nacht werdt helder vuer ontftoken, Tot teeken dat fy~fich vindt in den hoogften noot, Op dat de bueren haer ontfetten met een Vloot. Soo was de vlam die fcheen rontom Achilles haren. Hy ging, daer hy fyn Volk d'affnyding fag bewaren, |
||||
|
ACHTTIENDE BOEK. 3t3
En hecfc fich daer geftelt op 't uitftert' van dc gracht:
Doch heeft, om Thetis laft, voor 't vechten fich gewacht. Syn donderendc ftem heeft hy daer laten hooren, Die als een krygsbafuin klonk in de Troijers ooren, En hen den moedt benam en d'ingebeelde hoop. Hun paerden door de fchrik geraekten op de loop. De voerlui konden die niet met de teugels houwen -, Terwyl fy door de vrees verloren het vertrouwen, En hunne krachten felfsj foo lang voor hun geiicht, Bleef op Achilles hooft dat onnatuerlyk licht. Dat Pallas ftaeg ontftak. Driemael heeft hy verheven Syn vreefchelyke ftem, die driemael heeft gedreven, De Troijers overhoopj en maekte hen foo bang, Dat twaelf Veltoverftens vertrapt fyn in 't gedrangj Of door hun eigen Volk onwetendt fyn verflagen. De Grieken onderwyl die hebben weggedragen, Het lyk van Patroclus, dat op een bedt geleit, Wiert door fyn maets gevolgt, en jammerlyk befchreic Achilles bleef daer by, die niet ophielt van weenen, 't Berouwde hem dat hy fyn Volk hadt willen leenen, 't Geen oorfaek was dat hy verloren hadt fyn Vrinr, Dien, in foo flechten ftaet, hy nu verandert vindt. Daer op heeft Juno 't licht der Son doen onderdalen : Soo ras als die in zee hadt uitgebluft fyn ftralen, > Lei't Griekfche heir vermoeit de wapens uit de bant,
De Troijers vochten ook niet meer van hunne kant. Maer hebben met malkaer, doch ftaende, raet gehouden, Mits fy om Peleus Soon, fich 't fitten niet vertrouwden. Dien men hadt langen tyt in het gevecht gemift. Polydamas, die 't geen gebeuren foude wift: Was Heftor toegedaen, en van gelyke jaren: Mits fy op d'eigen nacht voorheen geboren waren. Doch wyfer als dien Helt, die hem te boven ging, In dapperheit en kracht en Oorlogs oeffening. 'tis tyt, heeft hy gefegt, dat wy met ernft bedenken, Wat ons voordeelig is, of ons fou konnen krenken. R r Voor
|
||||
|
ji+ DE 1LIAS van HOMERUS,
Voor my, 'k meen dat men moet weer wyken in de Stajt, v<
Nadien Achilles heeft de wapens opgevat. Wy konden 't Griekfche heir veel lichter overwinnen, Soo lang fyn toornigheit bleef dueren in fyn finnen, Ik felfs heb meenigmael met makkers toen den nacht, Omtrent de Griekfche Vlopt, met vreugde doorgebracht, Op hoop dat wy daer van ons meefter fpuden maken. En voelde geen verdriet in het langwyljg waken. Doch nu hy fich weerom vertoont heeft5 ik beken, Dat ik voor fyn gewelt voortaen bekpmmert ben, Hy is te woedende om in 't vlakke Velt te blyven, Hy fal ons, yak hy aen, tot hitmen Trpijen dryvenj En dringen mogelyk met oris door poort en wal, Daer hy voor Priams Hof ons dan bV^chten fal, Om Vrouw en Kinderen in flaverny te rooven. Derhalven rade ik u, foo gy my wilt gelpovenj Terwyl Achilles ruft, nu 't aerdryk is bedekt Met dikke duifterheit, da,t gy na binnen trekt. Soo gy tot morgen vroeg r blyft voor d'affnyding leggen , En dat hy u daer vindt, kao ik aen u vporXeggenj Dat by aen een van ons fich dan doen kennen fal. Gelukkig fal hy fyn, die mydt het pngeyal! En kan in Ilium een veilge fchuilplaecs vipden. Maer foo wy rechteyoort den aftocht ondfliwindfn ,. Soo konnen wy met een raet plege.n in d§ na^hs,, En fetten onderwyl op veil en torens wae;h?. En komt Achilles ons, als 't licht is, overyallen, Soo konnen wy verfterkt hem dryven van de wallen,.- Hy fal meer tegenftant dan vinden als hy dachfc: En Ilium foo licht niet krygen in fyn m$eht, Hy fal daer felver voor het leven laten raogen. De gramme Hector fag hem aen met grimratige ppgen t En fei, Polydamas, uw raet behaegt my, niet, Daer men den bangen aert van uw gernQ8<it,dpp£ §^, Syn wy niet lang genoeg in Troijen ppgeflp&sn, ISfa dat men fyQy£&MmthgtftviiwhtsloQ$y§fm9te$Z, |
||||
|
2VCHTTIENDE BOEiC.
En dat in Phrygien gcraeKt is onfe fehat,
Om dat ons Jupiter fyn gunft onttrokken hadt. En nu hy d'overhant aen my komt te beloven, Wilt gy door laffen raet, der Troijers moedt verdooven; 'k Begeer dat ieder een fal volgen myn bevel, Syn noodig voedfel neeril, en goede wachten ftel, En blyf in het geweer den gantfehen nacht hier waken. Soo iemant vreeft dat hy fyn rykdom quyt fal raken, Die breng fyn goederen in 't heir uit Iliom, En deel die, hooft voor hooft, aen fyne makkers om 't Is beter dat voortaen de Troijers die behouden, Als dat die in de hant der Grieken vallen fouden. Soo ras als d'ochtenfon weer ryft uit Thetis fchoct, Sal ik de Vyanden aentaften op fyn Vloot. En is het waer dat reeds Achilles is verfchenen, Hy koom dan aen fyn Volk weer onderftant verleenen Hy fal foo goede koop niet myden myn gewelt : Ver daer van daen dat ik fou wyken voor dien Helt. Ik felfs fal de eerfte fyn die hem fal tegen trekken > Syn doodt fal eer aen my, of rnyne aen hem verftrekken, Het lot der wapenen blyft niet in eene ftant, Die nu verwonnen is, krygt morgen d'overhant. De raedt wiert toegeftemt, door Hector voorgeflagen- Hoe fchadelyk die was: en niemant vondt behagen, In't geen Polydamas voorfichtig hadt gemeldt, Door dien Minerva hadt der Troijers brein ontftelt. Terwyl in het geweer wat aten de Troijanen, Wiert rondom Patroclus geftort een vloet van tranen: In fchreijen heeft het heir der Grieken doorgebraeht, Tot in de fiel bedroeft, den overigen nacht. De Soon van Peleus heeft begonnen eerft te klagen. Die hebbende op de borfi van 't lyk fyn hant geflagen, Heeft als een leeuw gebfuit, wiens jotigen fyn ontrooft En trok door ongedult de hairen uit fyn hooft. 6 Goden! riep hy uit, Wa£r is de hoop gebleven! Die 'k aen Misnetius heb vleijeride gegeven, R r z
|
||||
|
5I6 DE 1L1AS van HOMER US.
Dat ik fyn Soon tc rug fou leiden in fyn Hof,
Als hy voor Ilium verkregen hadt veel lof:
En dat hem ryken buit uit d'ingenomen wallen, Na brant en plondering, in handen was gevallen. Dat hadt ik hem belooft. Gy wilt niet dat een menfch ,
Verftokte Jupiter genieten fal fyn wenfch!
Het wreede Noodlot heeft van eeuwigheit befloten, Dat van ons beiden hier het bloet fal fyn vergoten. En dat ik met veel roem, voor de Troijaenfchen wal,
• De loopbaen eindigen van myne dagen fal. Myn Vader wacht vergeefs myn weerkomft met verlangen, Hy fal in fyn Paleis my nimmermeer ontfangen. En da barbare lant fal fluiten in fyn fchoot,
Als ik verllagen ben, myn ligchaem na myn doodt.
Myn lieve Patroclus, mit<= gy voor my moeft ftcrven, En dat ik fou naer u leven moeten derven, Beloof ikj eer men u fal leggen op de baer,
Dat ik afhouwen fal't hooft van uw moordenaer:
En noch twaelf kinderen der grootfte Troijers flachterr, Die gy fult op uw graft tot een foenoffer wachten. Uw ligchaem fal foo lang op 't prachtig ftacybedt,
Ten toon van ieder een, fyn voor myn Vloot gefet.
Dat de gevangen hoop van de Troijaenfche Vrouwen, Met tranen nacht en dag fal onderwyl bedouwen. Hy fprak, en heeft belaft dat water uit den Vloet.
Gewarmt wiert, om het lyk te fuiveren van bloet.
Dit alles wiert volbracht. En Jupiter verbolgen, Sprak Juno aen: een fei: gy wilt uw hoofc dan volgen? En hebt weer opgewekt Achilles trotfchen geeft,
Of gy van 't Griekfche Volk de Moeder waert geweeft,
Als dit de Koningin des Hemels quam te hooren, Antwoorde fy, gy quetft door dat verwyt, myne ooren. Wat heb ik doch gedaen, Saturnus harde Soon?
Het geen niet voor een Vricnt de menfchen fyn gewoon.
Dat hen geoorloft is, is dat aen my verboden? Die d'eerfte en machtigfte, na u, ben van dc Goden. Soo-
|
||||||||||||||||
|
!
|
||||||||||||||||
|
:
|
||||||||||||||||
|
' 1'
|
||||||||||||||||
|
m
|
||||||||||||||||
|
■ ■
1
|
||||||||||||||||
|
ACHTTIENDE BOEK.
Soude ik verongelykt door de Troijanen fyn,
En mogen die daer yoor niet geven ftrafen pyn? Terwyl dit Jupiter en Juno fich verweten, Heeft Thetis, het belang niet van haer Soon vergeten. Die, fynde in het Paleis gekomen van Vulkaen, Vondt hem omtrent fyn fmis en blaesbalk fweetend' ftaenj Om twintig, of noch meer, drievoeten te voltrekken, Die fouden tot cieraet van fyn Paleis verftrekken: Dat hy met eigen hant uit koper hadt gefmeedt, En de verwulffelen met ftarreglans bekleedt - Terwyl hy befich was fyn hantwerk af te maken, Sag Cruris fyne Vrouw, de fchoone Thetis naken. Aen wien fy heeft gefegt, haer loopende in't gemoedt,
Wy fyn u feer verplicht, voor d'eer die gy ons doet. Dat voordeel hebben wy in lange niet ontfangen, Treedt in, op dat ik mach ververffing aen u langen, Daer ik myn gaften mee t'onthalen ben gewoon. Sy bracht haer in 't vertrek, haer fettende op een troon. Daer fy een voetebank bracht onder Thetis voeten, Toen riep fy haer Gemael, om de Godin te groeten. Kom, fpiakfy, foogyfyt, vertoonenuw geficht, Men heeft uw dienft van doen tot faken van gewicht. Door tegenwoordigheit komt Thetis ons vereeren, Dat fy beveel, fprak hy, het geen fy mach begeren. Haer goetheit heeft voorheen my fonderling verplicht, Wanneer ik foo mismaekt gekomen ben in 't licht, Dat myne Moeder my heeft in de zee gefmeten, Om onder op den gront gefakt te doen vergeten. Door kommer en elend was ik daer in vergaen, Hadt my Eurynome, met haer niet bygeftaen. Ik heb daer in een grot verfleten negen jaren, Terwyl ik heb gemaekt ver^ierfel voor haer haren, Armringen van fyn gout, halsbanden , ander goet, Waer in behagen fchept het Vrouwelyk gemoedt. De zee is over my geduerig blyven fweven, En niemant heeft ontdekt, waer dat ik was gebleven, R r j
|
||||
|
3i8 D E I L I A S van HOMERUS.
Als Thetis en de Nymph, die my heeft wel onthaelt,
't Is redelyk dat haer die weldaedt wordt betaek. Verfrift dan de Godin met aengename fruiten, En ik fal onderwyl myn werktuig op gaen fluiten. De Goddelyke fmit met rook en ftof bemorft, Wies af fyn aengeficht fyn handen eft fyn borft. Hy ftont van 't aenbeelt op, en ging fyn grove leden, Met heerelyk gewaet van goude ftof bekleeden. Hoe kreupei dat hy was, aen beide fyden manic, Op beenen fwak en krom hadt hy een vaften gank. Maer om fyn ongemak hadt hy een paer flavinnen, Van gout door hem gefmeedt met menfchelyke finnen, Die onderfteunden hem: en door der Goden gunft, Soo, hadden fy geleert fyn goddelyke kunft. En maekten neflfens hem defe ongemeene dingen, Die met verwondering der Goden oog bevingen. Dus quam hy uit fyn fmis, de fcepter in de hant, Na dat hy hadt gelegt fyn werktuig aen een kant. By Thetis op den throon heeft hy fyn plaets genomen, En haer beleeft gefegt, wat heeft u hier doen komen? Eerwaerdige Godin, die my foo hebt verplicht, Dat al wat ik kan doen, fal aenftonts fyn verricht. Daer Thetis fchreijend' heeft tot antwoort op gegeven; Ach! hebt gy ooit gekent, Vulkanus, inuwleven, Rampfaliger Godin! aen wien Saturnus Soon, Meer droefheit heeft verleent, onwaerdigheit en hoon? Hy heeft een fterveling my doen in 't bedt ontfangen, Dien hy van ouderdom doet na de doodt verlangen. Uit die verfameling heb ik een Soon gebaert, Die meer als eenig Helt ter weerelt is vermaert, Die nu met Patroclus fyn wapens heeft verloren, Dien Hector door fyn fwaert heeft in fyn bloet doen fmoren. Daer nu myn Soon om treurt. 'k Val voor uw voeten neer, Op dat gy foudt voor hem weer maken nieuw geweer. Schep moedt, heeft haer gefegt Vukanus, wilt niet klagen, Ik ben verbrydt dat ik u daer door kan behagen. Kon
|
||||
|
ACHTTIENDE BOEK.
Kon ik foo van uw Soon afwenden 't ongeval,
Wanneer de wreede doodt den Helt vervolgen fal, Gelyk ik Uchtelyk die wapens kan bereiden. Dit feggende, is Vulkaen van de Godin gefcheiden. Begaf fich tot het werk, heeft 't aenbeelt opgevecht, De blaesbalkspyk heeft hy voor 't heldre vuer gelegt, Smoltkoper, goutenftael, oro die door een te kneden, En daer van wapenen voor Thetis Soon te fmeden. Door meenig hamerflag heeft hy een fchilt gemaekt, Waer op de Son, de Maen, en Starren fyn geraekt. Die boven in de lucht gehecht tot lichten waren, Om 't aerdryk nacht en dag daer onder te verklaren, Dat door de golven wiert van d'Oceaen bepaelt , In wiens visryken fchoot de Noordftar nimraer daelt. Twee fteden heeft hy noch verbeeldt rondom de randen , Daer 't VoHc van befich was met plechtige ofFerhanden* In d'eenej mits een bruit wiert tempelwaerts geleidt; Terwyl aen d'andre kant een boete wiert bepleit. Die een misdadiger moeft voor een moort betalen. Voor d'andre wift de kunft twee Legers af te malem Het eene dreigt de Stat met brant en plondering, Soo 't tot vergoeding niel een grooten fchat ontfmg. Het ander weigert (v\ks, en wil de vefl verweren, Om met de wapenen den Vyant af te keeren. Sy werden hantgemeen, veel vallen door het fwaer-fi,
Terwyl't onweerbaer Volk den wal en poort bewa^Ft, Niet ver van daer deedt hy een vetten gront aenfehouwen,, Dien 't Lantvolk onvermoeit aenvaerde om te bebouwen> En als fy met den ploeg aen 't end gekomen fyn, Brengt iemant hen een kroes tot keffenis vol wyn.. En mits fy fweetende na die ververfing haken, Siet men hen regelrecht de diepe voren maken. Men fag daer by een,oegft va^ kooren op een Velt,
Dat tot belooning was gegeven aen een Helt: Die in het midden fit, om voor de ryke fchooven, De milde Ceres gunft met dankbaerheit tc loven: |
||||
|
320 DE ILIAS van HOMERUS.
De fcepter in de hant vcrfamelt hy het faet,
Dat hy door 't arbeits Volk in fchueren voeren laet. Een wyngaert door de kunft wiert daer omtrent gevonden, Daer druiven opgewrocht aen goude Yanken ftonden: Die werden door de jeugt in korven afgeplukt, Daer, door de wyngaertslui, den moil werdt uitgedrukt. Hoe fwaer den arbeit valt fy konnen fich verheugen, Noch tredende in de kuip, fomtyds door frifTche teugen. Een hoop van runderen verfcheen aen d'anderen kant, Die trokken uit den ftal na het begraefde Lant: Door Harders achtervolgt, en negen felle honden, Op dat door't wilt gediert geen ftier mocht fyn verflonden. Doch als een Leeuw verfchynt begeeft hen moedt en kracht, Soo dat een uit den hoop werdt echter omgebracht. Wat verder in een dal in aengename weiden, Sag men het wollig Vc€ door meenig Harder leiden. Noch heeft Vulkaen vertoont een wonderlyken dans, Met veel verandering, van Vrouwen en van Mans: Die hant aen hant gevat in 't ronde luftig fprongen, Op't fchaterend'geluit, dat hen wiert voorgefongen. Den omtrek eindelyk der werken heeft Vulkaen, Befloten door een kring der woeften Oceaen. Als hy den beukelaer voltoit hadt, ging hy fmeden, Het harnas en den helm, net voor Achilles leden; Waer aen hy gaf een glans foo helder als de Son, Het fchoonfte meefterituk, dat men aenfchouwen kon. Toen heeft hy het gefchenk aen Thetis op gedragen, Die het ontfangen heeft met ongemeen bchagen: En hem bedankende heeft fy niet lang gewacht, Of heeft het aen haer Soon ten fpoedigften gebracht. |
|||||
|
Einde van het achttiende Boek.
|
|||||
|
NEGENTIENDE BOEK. 321
D E I L I A S
VAN
H O M E R U S.
|
||||||
|
^EGE^YTIE^DE 'BOEK-
E heldre Morgeftont verfcheen pas uit de baren ,
Om d'aenkomft van de Son de menfchen te verklaren, Als Thetis voor de Vloot al van Achilles ftont, Dien fy by Patroclus in tranen leggen vondt. Daev de Theflaliers rondom 00k rouw bedreven: Sy bracht de wapenen, haer door Vulkaen gegeven. En hebbend' haren Soon omhelft, heeft fy gefegt, Laet op het ftacybedt uw Vrient, gelyk hy legt. Terwyl hy door de wil der Goden is verflagen : Ontfang, foo als't betaemt, de wapens die 'k kom dragen. Noit hadt een fterveling foo koftelyk geweer: En daer op fette fy 't voor fyne voeten neer. Sy hebben een geluit, dat fchriklyk was, gegeven Waer van de heldre klank de Myrmidons deedt beven. Achilles voelde ielfs ontfteken fyn gemoedt, En door 't geficht alleen wiert fyn gelaet verwoet. Svne oogen flikkerden gelyk de blixemftralen, Die hy kon naeuwelyks van de gefchenken halen. Als hy verfadigt was, fprak hy fyn' Moeder aen, En feide 't wapentuig, dat gy brengt van Vulkaen, Is foo gelyk het werk der Goden hoort te wefen: Een meefterftuk, als dat, werdt noyt genoeg geprefen. t S s Ik |
||||||
|
$iz DE ILIA S van HOMER US.
Ik ga my wapenen: maer als ik weg fal gaen.
Vrees ik dat in het lyk verrotting fal ontitaen, Indien de vlicgen fich verbergen in de wonden, Eer ik fyn uitvaert houw, fou 't daer door fyn gefchonden. Syt des niet ongeruft, dat fchadelyk gebroet, Sal ik verhinderen dat het in 't lyk niet wroet: Antwoorde Thetis hem rk fal't ongediert verdryven, Al was't een jaer, het lyk fal onbedurven blyven. Ga. fluks verfamelen de Grieken tot den ftrydt, En blus u\v gramfchap uit, en ingekropten fpyt. Steele u in het geweer, gy hoeft nu niet te wachten, En wapent u voor al met dapperheit en krachten. Dit hebbende gefegt, blies fy hem ftoutheit in, Dat gcen gevaer, hoegroot: ontfetten kon fyn fin. Toen goot fy Ambrofyn en Neclrar in de wonden, En hecft met eigen hant daer fwachtels om gebonden. Waer door het ligchaem wiert voor het verdref bewaert. Achilles onderwyl beeft d'Overftens vergaert: Dit gaf verwondering aen al de Griekfche benden, Dies ieder op fyn item, fich na hem toe quam wenden. Het was een nieuwigheit 't aenfehouwen defen Helt, Die hadt foo langen tyt het vechten uitgeftelt. UlyfTes en de Soon van Tydeus, derwaerts gingen, Die altyt, fyn geweeft van Mars de gunftelingen. Sy fteunden op hun fpeer, als fynde noch.gewondt, En fetten fich ter neer op den verheven gront. Atrides quam daer na> want hy was niet genefen, Van fyne ontfangen wont, dat hem deedt trager wefen. Achilles eindelyk fprak Agamemnon aen, Als 't Volk vergadert was, en hy was opgeftaen. Wat voordeel, fei hy, heeft de tweefpalt ons gegeven, Waer in wy van malkaer verwydert fyn gebleven, Sints in ons heeft verwekt krakeel een jonge Maegt, Ach! hadt, toen ik haer kreeg, de Goden het behaegt! Dat haer Dianahadt een pyl door 't hart gedreven, Veel Grieken hadden dan verloien niet het leyea:. |
||||
|
NEGENTXENDE ROEK. 325
En onder dat geial, heiaes! oak niet myn Vricnt!
De Troijers hebben fich van onfen twift bcdient,
Het geen my heeft belet de Vyanden te krenken. Maer om 't verledcne, laet ons nict langer denken. Hocwel het u en my veroorfaekt heeft veel quaet.
Ik fta. myn gramfchap af, en overwin myn haet.
Een Man als ik behoort niet eeuwig boos te blyven, Als de noodfaeklykheit 't gevoelen doet verdryven. Vermaen uw benden dan tot meerder dapperheit,
Als ik die aen hun hooft heb aen den Man geleidt.
*k Sal fien of's Vyands lull het langer fal gehengen, Dat hy voor onfe Vloot den nacht weer door fal brengen- Gelukkig fal hy fyn, die uit myn handen raekt,
En dat hy in de Stat fich door de ruft vermaekt.
Dit feggen heeft verheugt de Griekenj mits fy fagen, Dat fich Achilles hadt met Atreus Soon verdragen. De Koning heeft het woort, dus fprekende, opgevat,
( Hy ftont niet op, en hielt de plaets waer op hy fat.)
Myn Vrienden, leerelings van Mavors, neigt uwe ooran, Wilt met ftilfwygentheit myn redenen aenhooren: De mompcling belet dat men niet vatten kan,
Het geen dat werdt gefegt door een welfprekent Man
Schoon ik aen Peleus Soon myn woorden toe fal voegen, Hoop ik, het geen ik feg, u alien fal genoegen, Gy hebt u meenigmael bcklaegt uit ongedult,
Dat al ons ongeluk gefchiedt was door myn fchult.
Maer 't onrecht. Want het is aen Jupiter te wy ten, En aen de Furien, die hunnen tyt verflyten, In dikke duifterheit, die hebben my geport,
Dat ik door ongelyk Achilles heb verkort,
Op dien dag, als ik hem Brifeis heb ontnomen, Die hy hadt tot een loon van dapperheit bekomen Ik kon niet tegenftaen aen Ate de Godin,
Die ftecds vervloeking fmeedt, en tweedracht heeft in 't fin.
En die veel fterker is als iemant van de menfchen, Voert fy niet alles uit het geen haer hert kan wenfchen? S s 2 Dat
|
||||
|
324. DE ILIAS van HOMERUS.
Dat kint van Jupiter, dat niet als hinder doet,
Set op het aerdryk noit haer fchadelyken voetj Maer wandelt op het hooft der menfchen, om veel qualen, Die fy bedenken kan, hen op den hals te halen. Heeft fy aen Jupiter niet voelen doen haer macht? Die 't gantfche Godendom te boven gaet in kracht. Sy maekte door haer lift dat hem quam Juno ftoren, Als door de fchoone Alcmeen wiert Hercules geboren. Want Jupiter, die hadt het Godendom vergaert, En, ftoffende op fyn macht, hen fyn befluit verklaert: Te weten, dat dien dag foude in de weerelt komen, Een Man, die voor fyn kracht fyn bueren fou doen fchroomen, En heerfchen over hen en over 't gantfch geflacht, Gefproten uit fyn bloet, met onbepaelde macht. Daer Juno, die bedrog verfon, toen fy dat hoorde, Na veel verwondering, arglifbig op antwoorde: Saturnus Soon wilt gy dat men uw woort gelooft , Sweer tot beveftiging fulks by uw heylig hooft. Hy fwoer, niet denkende dat fy hem hadt bedrogen: En Juno is terftont na Argos heen gevlogen. Sy wift, dat van een Soon daer fwanger was de Vrouw
Van Sthenelus, en dat die eerlang baren fou. Het geen fy heeft verhaeft, eer dat die hadt voldragen, En d'arbeit van Alcmeen deedt fy foo lang vertragen. Waer naer fluks de Godin na den Olympus vloog, Daer fy aen Jupiter boodfchapte dit vertoog: Gy die de weerelt doet door uwen blixem beven, Ik kom u, myn Gemael, een goede tyding geven: Weet dat de Man, aen wien gy toekgt het gebiet, Van daeg geboren is, en 't licht des Hemels fiet. Euryftheus is't, de Soon van Sthenelus, gefproten Uit uw geflacht, die mi dat voorrecht heeft genoten. Is Perfeus nafaet niet het Ryk van Argos waert, Dien gy felfs voor uw Soon voor defen hebt verklaert, Soo ras aen Jupiter was het bedrog gebleken, Heeft hy van ongedult fyn handen opgefteken. |
||||
|
NEGENTIENDE BOEK.
En greep de Vloekgodin by 't hooft van ftonden aen ,
Terwyl hy defen eedt by Styxpoel heeft gedaen : Dat men haer noit fou fien op den Olympus treden, En fmeet haer in 't verblyf der menfchen na beneden. Daer fy veel gruwelen weer dagelyks verwekt: Het geen aen Jupiter tot quelling heeft verftrekt, Om dat hy moeft fyn Soon geduldig fien verdragen. In flaverny geraekt, Euryftheus wreede plagen. Ik felfs, gedurende dat Hector heeft gewoedt, En van de Grieken heeft vergoten foo veel bloet, Kon my niet voor het jok der ruftverftoorfter myden, En van gevoeligheit myn trotfche fiel bevryden. Maer wetende dat was het onrecht aen myn kant, En dat my Jupiter verdraeit hadt het verftant, Nu die my heeft vergunt, dat ik my kan bedenken, Sal ik voor 't ongelyk Achilles gaven fchenken, En hem daer door voldoen. Ontfang dan moedig Helt,
Het geen u giftren heeft UlyfTes voorgeftclt. Ik fal het voor uw oog ten eerften laten brengen, Indien uw vechtensluft dat uitftel kan gehengen. Achilles antwoort was: Groot Vorft, die d'eer geniet,
Dat gy veel Koningen hebt onder uw gebiedt, 't Staet aen u, of gy wilt my fenden de gefchenken, Of niet : wy moeten nu om vechten eerder denken. Waer toe verflyten wy in woorden hier den tyt? Laet ons vervaerdigen de wapens tot den ftrydt. Wy fyn niet verder thans als toen wy eerft begonnen , Men fal na defen dag fich iets beloven konnen. Daer van hangt alles af. Wei aen dan laet ons gaen ,
Wanneer gy my fult fien de Vyanden verflaen, Volgt dan myn voorbeelt naer als ik ben ingebroken. De wyfe UlyfTes heeft aldus daer op gefproken: Vergode Peleus Soon, hoe yverig gy fyt, Leidt doch niet nuchteren de benden aen den ftrydt, Laet ieder eerft fyn kracht verfterken door wat eten, Wanneer fal eindigen 't gevecht, kan niemant weten. T t 3
|
||||
|
$26 D E ILIAS van HOMERUS.
Een faek van dat gewicht, werdt met ras afgemaekt. Eer Legers naderen, en fyn aen een geraekt, Eer Mavors in hun hert verwoetheit heeft ontfteken, En konnen in den drom van 's Vyands benden breken, En onderwyl verflaeuwt een hongerig Soldaet, En werdt gewaer dat hem de moedt en kracht vergaet, Hy kan den gantfchen dag niet fonder voedfel dueren, Wilt dan uw Volk daer toe na hunne Schepen ftueren. Terwyl de Koning hier de gaven halen doet, Voor d'oogen van het heir, die gy ontfengen moet. By Hemel en by Aerd fal Agamemnon fweren, Dat hy niet heeft getracht Brifeis ooit 't onteeren, Terwyl hy heeft gehadt die fchoone in fyn gewelt: Op dat gy daer omtrent geruft moogt fyn geftelt, En nimmer minnenyt in uw gemoedt mach malen. Noch fal hy in fyn tent u treffelyk onthalen, Tot teeken dat'er niets aen uw voldoening faek, En dat hy heeft aen u fyn fchuldigheit betaelt. Gy Agamemnon moet ter felver tyt ook denken, Om in 't toekomende geen anderen te ki enken. En dat niet fchandelyk het voor een Koning is, Dat, alshy heeft misdaen, hy vraegt vergifFenis. Beroemde Ulyfles, feide Atrides, op die reden, Ik ben bereidt te doen de voorgeflagen eeden: En quetfen daer door niet der Goden Majefteit, Dat Peleus brave Soon een oogenblik verbeidt, En dat de Grieken ook loo lang hier blyven wachten, Tot dat Thalthybius een offerhant fal flachten, Gm te beveitigen met eeden ons verbont, En dat de gaven hier gebracht fyn op den gront. Die 'k aen Achilles ben verfchuldigt te betalen, De bloem van onfe jeugt moet uit de Vloot die halen: Leidt de flavinnen ook, UlyfTes, herwaerts aen. Laet defe plechtigheit, Atrides, foo lang flaen, Hervatte Achilles weer, tot het de kryg kan lyden. En Mavors ons vergunt verpoofing in het flryden. |
||||
|
NEGENTIENDE BOEK. 32;
De Grieken leggen noch verflagen op het Velt,
En gy wilt dat het Volk fich omte fchaflfen ftelt? Gelooft men my, laet ons den Vyant aen gaen taften, Die luft tot ftryden heeft kan wel tot t'avont vaften. Dan heeft men tyts genoeg te fitten aen den dis, Als Phebus in den fchoot der zee gedoken is. Wy moeteneerftdenhoon, ons aengedaen, gaenwreken, Ik fou niet in myn mont het minfte konnen ileken, Terwyl dat Patroclus noch ongewroken leit, Voor d'ingang van myn tent, daer ieder hem befchreidt, Achilles, ik kan my by u niet vergelyken, rk Moet, feide Ulyfles, u in moedt en krachten wyken: Maer ik heb mogelyk wat meer ervarentheit, En mits ik ouder ben, ook wysheit en beleit. *k Heb meer gefien als gy, laet u dan onderrechten: Die 't alderdapperft fyn, fyn haeft vermoeit van vechten. Meer menfchen vallen neer verflagen door het fwaertr Dan halmen in den oegft, die d'akkerman vergaert, Als Jupiter, die heeft in handen doodt en leven, Aen een der beiden heirs den nederlaeg wil geven: Het overfchot is klein. Ten is door vaften niet, Dat om een dooden 't Volk moet toonen fyn verdriet. Veel Helden dagelyks verliefen wy in 't ftryden, En fouden wy geftaeg dan honger moeten lyden? "Wy moeten eer aen doen de dooden in hun graf, Maer vegen, trooftende ons, daer na de tranen af. En die uit het gevecht behouden konnen raken, Door voedfel moeten die weer nieuwe krachten maken, Op dat fy fich in ftaet herftellen naderhant, Om met de wapenen te bieden tegenftant. Dat men dan fchaflfen ga, om aenftonts we£r te komen, Soo ras als door de fpys den honger is benomen. Rampfalig moet hy fyn, die op de Schepen wacht, Tot dat hem nieuw bevel tot vechten werdt gebracht, Dit hebbende gefegt vettrok hy fonder dralen, Om uit Atrides tent de gaven te gaen halen, Met
|
||||||
|
328 DE I LIAS van HOMERUS.
Met feven jonge maets, die hy verkoren hadt: Door wien gedragen wiert een Koninklyken fchat, Om den geleden hoon van Peleus Soon te boeten. Als twintig ketelen, acht kopere drievoeten: Door paerden achtervolgt, tot twalef in getal, Die hen gegeven fyn uit Agamemnons ftal, En door hen fyn geleidt voor aller Grieken oogen , Met tien talenten gouts, Ulyfles toegewogen. Brifeis feer verheugt quam achter hem. gegaen, Die haer befchaemt geficht van d'aerd niet op dorft flaen. Sy was aen 't hooft geftelt van feven Krygsflavinnen, Die dagelyks veel loon door hantwerk konnen winnen. Atrides is daer op gerefen van den gront, Waer by Takhybius met het fhchtoffer ftont. De Koning trok fyn pook; dien hy droeg by fyn degen, En als hy 't hair van 't beeft hadt in de hant gekregen, Schoer hy 't tot eerftelings daer mee van 't voorthooft af, Dat hy Takhybius om te verbranden gaf. Toen badt hy, hebbende de handen opgeheven, Terwyl de Grieken ftil fyn uit ontfag gebleven, Die met eerbiedigheyt aenhoorden tyn gebedt, En hebben rondom hem ter neder fich gefet. Ik roep u Jupiter, fprak hy luit, tot getuigen, Die voor uw mogentheit doet d'andre Goden buigen. Gy aerde, uit welkers fchoot het menfchdom werdt gevoedt,
En Son, die alles fien door heldre ftralen doet, 'k Sweer by de Furien, waer voor valsfweerders fchroomen, Dat ik Brifeis gunft heb nimmermecr bekomen, Dat ik haer noit gewelt tot oneer heb gcdaen, Of wilt my Jupiter met uwen blixem llaen, Soo 'k myn getuigenis mineedig heb gcbroken. Toen heeft hy in de keel van 't rundt fyn pook geftoken, Het geen Takhybius gefmeten heeft in zee, En opgegeten wiert door Amphitrytes Vee. Achilles ftont toen op om dit gebedt te fpreken : 6 Groote Jupiter! het is aen ons gcbleken, Dat
|
||||
|
I
|
||||||
|
NEGENTIENDE BOEK. 329
Dat gy de menfchen kunt benemen het verftant,
Als gy verkeert begrip in hunne finnen plant. Atrides hadt my noit mifnoegen durven geven, Noch hadt Brifeis my ontnomen by myn leven, Soo, vreefchelyke Godt, gy nietbefloten hadt, Veel Grieken aen hun doodt te helpen voor de Stat. Wie kan u wederftaen! toen heeft hy 't heir gefcheiden, Om fich met haeft, na 't mael, tot vechten tc bereiden. Door de Theffaliers wiert alles opgevat, Het geen dat Atreus Soon hun Vorft gefchonken hadt, Die 't in Achilles tent op hunne fchouders droegen, En in een vette wei, daer na, de paerden joegen. Brifeis, wiens gelaet voor Venus felfs niet week, Als fy fag Patroclus doodt uitgeftrekt, befweek . Sy viel op 't ligchaem neer, heeft op haer borft geflagen, En krabbend' haer geficht, begon aldus te klagen : Helaes! moeft gy myn Vrient, vermeerderen myn druk! Die fyt myn trooft geweeft in al myn ongeluk, Gy leefde toen men my uit defe tent quam trekken, Weerkeerend' fie 'k uw lyk een ftacybedt bedekken! 6 Goden, voer fy voort, met jammerlyk geween, Wat volgt myn ongeluk geftadig kort op een! Ik heb voor myn geficht myn Bruidegom fien fneven, Waer aen myne Ouders my ten huwlyk wilden geven. Drie Broeders fyn gedoodt 00k door Achilles hant, Na dat hy Mynes Stat verdelgt hadt door den brant. Gy troofte my alleen in defe fware plagen, En maekte dat ik kon al myn verdriet verdragen, Door hoop, die gy my gaeft, dat Vorft Achilles fou,
My voeren in fyn lant, en nemen tot fyn Vrouw. Helaes! 'k heb door uw doodt die foete hoop verloren, En fal myn leven lang in droefheit moeten fmoren. Uw goetheit fal geftaeg, in myn verflagen hert, Soo lang ik daerom denk, verwekken nieuwe finert. Dit hebbende gefegt, begon fy weer te weenen, Daer de andre Maegden op antwoorden door haer ftenen. T t Die
|
||||||
|
\
|
||||||
|
f:
|
|||||
|
?3o DE ILIAS van HOMER US.
Die onder fchyn of wiert Helt Patroclus befchreidt.
Maer treurden in der daet om eigen fwarigheit. Al d'Overftens terwyl verfochten met verlangen, Dat Vorfl Achilles doch wat voedfel wilde ontfangen. Doch hy weerftont hun bede, en feide met eenfucht,, Ach ! dwingt my daer niet toe in dit myn ongenucht. Ik fal wel nuchteren tot t'avont konnen wachten, En voelen daerom niet vermindering van krachten. Als hy de Koningen, hadt na hun tent doen gaen. Bleef Vorft Idomeneus en Nefter by hem ftaen, Phenix, Laertes Soon, en alle bei d'Atryden, Die trachten hem vergeefs te trooften in fyn lyden. Het eenigfte dat kon verlichten fyn gemoedt, Was dat hy fich fou haeft verfadigen met bloet. De naem van Patroclus kon uit fyn mont niet raken. Ach! fprak hy, foude ik nu die taeffel kon naken, Waer aen gy nevens my voor defen vroilyk fat, Na dat gy felfs de fpys daer op gedragen hadt! Geen doodelyker flag kon my oit over komen, Selfs niet in dien ik hadt myns Vaders doodt vernomen. Die nu fyn dagen flyt, totPhtia, inverdriet, Om dat hy van fyn Soon het byfyn niet geniet. Een Soon , die in dit Lant om Helena blyft ftryden, Die fchadelyke Vrouw is d'oorfaek van myn lyden. Myn lieven Patroclus, 'k hadt min bedroeft geweeft, Al hoorde ik dat myn Soon gegeven hadt den geeft, Soo Neoptolemus tot Scyros noch mach leven. Ik heb altydt gehoopt dat ik voor u fou fneven: En dat gy d'uitvaert foudt beforgen voor myn lyk, En voeren weer myn Soon uit Scyros in myn Ryk . Want Peleus leeft niet meer, of om fyne oude dagen, Kan hy van 't Koningryk den laft niet langer dragen, De tyding van myn doodt voOrfiende en ongeval, Het geen hem van verdriet eerlangdoen fterven fal. Die klachten fyn gevolgt door tranen uit fyrie oogen, Het geen al d'Overftens tot fchreijen heeft bewogen: Ter
|
|||||
|
NEGENTIENDE BOEK. 313
Terwyl aen icder een weer quam in het verftant,
Al wat hy lief en waert verliet in 't Vaderlant.
Hun rouw heeft derenis in Jupiter* ontftoken, Die dus tot de Godin Minerva heeft gefproken: Myn Dochter draegt gy dan geen forg meer voor dien Helt?
En hebt gy uit uw fin Achilles gantfch geftelt?
Hy wandelt voor de Vloot, daer hy niet kan vergeten, De doodt van Patroclus. Al d'andren fyn gaen eten, Hy wil niets nuttigen tot voedfel broot noch wyn y
Ga hem te hulp, en kef fyn hert met ambrofyn,
En om hem t'eenemael van flauwtens te bevrijen, Laet in fyn aderen een weinig neftar glijen. Sy, die van felfs voor hem hadt veel genegentheit,
Heeft aenftonts uitgevoert het geen haer was gefeit.
De Grieken fyn terwyl uit Schip en Tent getrokken, Soo dicht, gelyk de fneeuw het aerdryk dekt met vlokken, Als Boreas die dryft van den Olympus neer,
Het koper flikkerde van 't heldere gewe£r.
Waer door 't omleggend' Velt heeft vrolyker gefchenen, En dreunde door de gang van foo veel duifent beenen. Achilles wapende fich, onderwyl, in 't ftael,
Syn oogen flikkerden gelyk een blixemftrael,
De droefheit en de toorn heeft fyn gemoedt ontfteken. Vol yver om de doodt van Patroclus te wreken, Heeft hy fyn borft bedekt met d'yfre harnas plaet,
Syn dijen en fyn rug met ander krygsgewaet,
En heeft het groote fchilt aen fynen arm gehangen, Het geen foo heldren glans als't maenlicht hadt ontfangen. Het fcheen, gelyk by nacht een brandend baken doct,
Dat ftaet op het gebergt, en Schepen lichten moet,
Die uit d'onftelde zee fich na de kuft begeven. Toen heeft hy van den gront den ftormhoet opgeheven, Waer van de vederbos befchaduwde 't helmet
Dat op fyn deftig hooft Achilles heeft gefet.
Na dat hy om fyn hals gehangen hadt den degen, En uit den koker hadt fyn fware piek gekregen, Tea Die
|
||||
|
NT
|
|||||
|
332 DE ILI AS van HOMERU S.
Diehy, van'tgantfche heir alleen maer, voerenkon,
En Chiron hadt gehakt voorheen op Pelion. Die hem tot een geTchenk fyn Vader hadt gegeven, Op dat die naderhant veel Helden fou doen fneven. Als hy gewapent was, heeft hy 't geweer gepaft, En voelde of het hem niet verftrekken fou tot laft, En of 't niet in 't gevecht fyn leden fou befwaren, Maer 't heeft hem licht gemaekt, als of het wieken waren. Toen heeft Automedon fyn Legerkoets bereidt, En op der paerden rug het blinkent tuig geleit: Waer op Achilles is benevens hem geftegen: Na dat hy in de hant de teugels hadt gekregen. Verheffende fyn ftem, eer hy quam voort te flaen, Sprak met een dreigement aldus fyn paerden aen. Xanthus en Balius, Podargus brave Soonen, Wilt u nu moediger aen uwen Voerman toonen, Envoerthem, naer den flag, behoudenuit het Velt,
Als hy veel Vyanden gedoodt heeft met gewelt, En laet hem niet tot proi der woedende Soldaten, Gelyk gy Patroclus nu onlangs hebt verlaten. DaerXanthus door geraekt, fyn hooft heeft op gekeert,
Als een verftaenbre ftem hem Juno hadt vereert: Achilles fprak het paert, wilt fulks van ons vermoeden, Wy fullen defen dag u voor 't gevaer behoeden, Hoewel uw doodt genaekt, doeh niet door onfe fchult,
Maer om dat Jupiter uw dagen heeft vervult. Wy hebben Patroclus door leuiheit niet begeven, Latonas Soon heeft hem een fchicht door 't hart gedreven. Waer na hem He&or heeft van wapenen ontbloot, Uw hangt 00k boven 't hooft een diergelyke doodt. Het Noodlot wil dat gy hier felfs 00k om fult komen, En 't leven door een Godt en Man u fyn benomen. Toen heeft Erynnis 't paert ontbloot weer van de ftem:
Achilles bevende van toorn, antwoorde hem j 6 Xanthus paft het u myn doodt my t'openbaren ? Ik weet, dat my dat lot eeiiang fal wedervaren: |
|||||
|
NEGENTIENDE BOEK. 333
Nadien het Noodlot wil, dat ik fal op dit ftrant,
Myn dagen eindigen, ver van myn Vaderlant. Maer, ondanks fyn befluit, fal het my niet beletten,
Soo lang ik leven fal, de Troijers te verpletten,
Tot ik met meenig lyk het aerdryk heb bedekt, En Hector in het fant ontwapent uitgeftrekt: Dus hebbende de doodt van Patroclus gewroken:
't Scheelt my dan niet al werdt myn leven afgebroken.
Na dat men uit fyn mont die woorden hadt gehoort, Reedt hy na 't hooft van 't heir, en floeg fyn paerden voort. Etude van het negentiende Boek.
|
|||||
|
T t j D%
|
|||||
|
334 DE ILIAS van H O M E R U S.
D E ILIAS
VAN
H O M E R U S.
|
||||||
|
TFVIWTIGSTE mOEK-
E Grieken hebben dus de wapens aengetogen,
Rondom u, Peleus Soon, door uw verdriet bewogen. Om 't woeden te voldoen van uw vergramt gemoedt, Terwyl dat het totwraek gedreven wiertenbloet. De Troijers ftelden fich in ryen en geleden,
Om in goede ordening u in 't gemoet te treden,
Sich hebbende bereidt tot den aenftaenden flag. Op een verheven plaets, die in de vlakte lag Door Themis onderwyl heeft Jupiter de Goden,
Tot een vergadering, in fyn Paleis doen nooden.
Door alle hoeken heen heeft de Godin gefocht, Op dat door fyn bevel fich elk daer vinden mocht. Sy quamen altemael felfs Nymphen van de boomen,
Van bronnen, van het Velt, en groote waterftroomen:
Navolgende dien laft: alleen den Oceaen, Van 't gantfche Godendom, is derwaerts niet gegaen. Gekomen in de zael fyn fy ter neer gefeten,
Om het gemaekt befluit van Jupiter te weten.
Neptunus,' die de ftem van Themis hadt gehoort, Heeft, daer verfchynende, dus opgevat het woort. Geduchte Dondergodt, die kunt de blixemltralen,
Op 't hooft der fchuldigen, doen uit uw handen dalen:
|
||||||
|
TWINTIGSTE BOEK. 33?
Seg ons de redenen, foo 't u behaegt, waerom,
Dat gy vergadert hebt het gantfche Godendora? Sal het de Griekfche macht en de Troijanen raken, Die heden fich gereedt, om weer te vechten, maken. Myn meining is aen u, fprak Jupiter, bekent, Ik kan niet langer fien het jammerlyk elend, Waer door fy onderling malkanderen bederven. Wie kan medogeloos fien foo veel Helden fterven? Ik fal op den Olymp onzydig fitten gaen, En fien daer het gevecht gelyk een fchouwfpel aen. Gy Goden, foo gy wilt, kunt na beneden varen, En elk u, voor het Volk, dat gy meeft gunt, verklaren. De Troijers kunnen niet Achilles wederftaen, Nu hy gewapent is, en op hen aen fal gaen. Daer voor hem wereloos fy giftren fyn geweken. 'k Vrees dat hy fal van daeg in Troijens mueren breken} En tegen 't Noodlots wil innemen fal de Stat, Nu hy de wapenen verfoent heeft opgevat. Wanneer Saturnus Soon die woorden hadt gefproken, Is felle vechtensluft in 't Godendom ontftoken. De Grieken kregen hulp van Juno en Merkuer, Van Pallas en Neptuin, en Vulkaen Godt van 't vuer. De Troijers van Apol, Mars, Xanthus, de Godinnen Latona met Diaen, en Venus licht van finnen. De Legers traden toe: de Grieken feer vernoegt, Om dat Achilles fich hadt aen hun hooft gevoegt, Dien fy met hoop van winft in 't glinftrent harnas fagen, En die door fyn geficht de Troijers kon vertfagen . De Goden ftelden fich aen d'eene en d'andre kant, Wanneer een Kiygsgefchrei vervulde lucht en ftrant. Toen ging het vechten aen: Minerva quam verkloeken De Grieken, en deedt hen geduerig voordeel foeken. Mars liep langs 't heuveltjen, en gaf de Troijers moedt, In ordening geftelt omtrent Scamanders vloet. Terwyl heeft Jupiter een Donderbui gefonden, En door Neptunus fyn bewogen 's weerelts gronden. d'Ofymp-
|
||||
|
316 DE ILIAS vanHOMERUS.
d'Olympus wiert gefchudt, door 't gruwelyk gewelt, De Schepen, Troije felfs en 't blocdig Oorlogsvelt. De Koning van de Hel is van fyn Throon gevlogen,
Uit vrees, dat fou van een net aerdtryk fplyten mogen,
En dat door d'opening het heldre Sonnelicht. De woning van de doodt fou toonen aen 't geficht. Soo groot is het geraes het geen de Goden maken,
Terwyl fy vechtende malkanderen genaken.
Apollo, met fyn boog en pylen in de hant, Begon den ftryt, en heeft Neptunus aengerandt. Minerva wederftont aen Mars hoe feer verbolgen,
En Juno fag dat haer Diana quam vervolgen.
Merkuer focht met fyn ftael Latona te verflaen, De Stroomgodt Xanthus wiert bevochten door Vulkaen . Achilles wenfte alleen dat gy mocht Heftor vinden,
Om in 't geficht van Mars dien Vyant te verflinden.
Eneas kreeg terwyl van Phebus nieuwe kracht, Die wouw, dat van hem wiert Achilles afgewacht: En dat hy fou dien Helt klockmoedig tegen trekken,
En willende daer toe Anchifes Soon verwekken,
In Prins Lycaons fchyn een Soon van Priamus, Verandert van gelaet, fprak hy tot hern aldus: Eneas, waer fyn nu gebleven al de woorden,
Die onfe Koningen aen tafel van u hoorden ?
Gy dreigde dat gy foudt Achillas tegen gaen, En u geenfints t'ontfien om hem te wederftaen. Eneas fei daer op, waerom wilt gy my dwingen,
Dat ik dien dappren Helt fal reukeloos befpringen,
Ik heb van overlang fyn krachten al geproeft, Wanneer op Idas berg ik heb by 't Vee vertoeft; Het geen hy hadt gerooft, hadt ik hem niet beftrcden,
Na dat hy daer omtrent verovert hadt twee fteden,
LyrneiTe en Pedafus, verdelgt door 't woedent fwaert, Maer Jupiter heeft my voor fyn gewelt bewaert. My gevende de kracht, datik hem kon ontloopen,
'k Hadt anders met de doodt het moeten 's nachts bekoopen.
Want
|
||||
|
•
|
|||||
|
TWINTIGSTE BOEK. ^j
Want Pallas lichte hem, dien fy heeft aengefct,
Dat hy de Belegers en Troijers heeft verplet, Wat Menfch kan tegen hem beftaen; dien een der Goden, Altyt fyn byftant biedt, als hy die heeft van nooden. Soo Jupiter gelyk fyn fchalen houden wou, Ik denk niet dat hy my licht overwinnen fou, Schoon dat hy nieuw geweer heeft van Vulkaen gekregen. Tracht maer door uw gebedt de Goden te bewegen, Sprak Phebus, dat gy fult verhoort fyn is gewis, Mits Venus de Godin der liefde uw Moeder is. En hy is Thetis Soon, uit minder ftam gefproten, Die van een Watergodt haer oorfpronk heeft genoten. Beraedt u dan niet lang, en taft Achilles aen, Doch laet geen dreigement noch vrees uw hert verflaen. Eneas voeldefich, hierdoor, foo feervcrkloeken, Dat hy aen 't hooft van 't heir Achilles is gaen foeken. Doch Juno, die begreep waer toe hy was bereidt, Riep Pallas en Neptuin, waer aen fy heeft gefeit: Eneas is van fins Achilles te beftryden, Door Phebus aengefet: laet ons dat opfet myden. En door verhindering befchikken dat die Helt, Hem niet ontmoetende, fich tegen andren ftelt. Soo niet, moet een van ons omtrent Achilles blyven, Om door fyn onderftant diens moedt en arm te ftyven. Op dat door dapperheit hy overwinnen mach, En zegepralende weerkeeren uit den flag. Dus doende fullen wy Achilles doen befeffen, Dat fyne gunftigers de Troifchen overtreffen. De Goden, die wy fien befchermen Priams Ryk, Syn in der daedt aen ons in kruchten niet gelyk. In een woort, laten wy ons in den ftrydt gaen mengen, Op dat men niet van daeg Achilles om mach brengen. En nu niet Lachefis, affny fyn levensdraet, Die fulks daer naer kan doen, als 't Noodlot het verftaet. Laet ons, van onfe gunft, terwyl hem kennis geven, Op dat hy niet ontmoet een Godt, die hem doe beven. V v Ni'ets
|
|||||
|
3^8 DE ILIAS van HOMERUS.
Niets is foo fchrikkelyk voor 't menfchelyk gemoedt, Als dat fich van ecn Menfch een Godt aenfchouwen doet. Kryg geen bekommering, 6 Juno, in uw finnen, Antwoorde haer Neptuin, dat voegt aen geen Godinnen. Wat my belangt, indien het na myn wenfch mocht gaen, De Goden fouden niet malkandcren vevflaen. Wy fouden tegen een de Menfchen laten vechten, En fonder onfe hulp hun moordkrakeel beflechten. Vertrekken wy terwyl van 't bloedig Oorlogsvelt, En fien niet langer aen dat gruwelyk gewelt. Indien Apollo wil en Mars Achilles deren, Dan konnen tegen hem wy aenftonts wederkeeren. Ik denk niet dat fy ons dan fullen tegenftaen, Maer ftootende hun hooft na den Olymp weer gaen. Dit hebbende gefegt, is hy voor uit getreden, Met Goden, die het heir der Grieken byltant deden. Sy klommen op een plaets verheven in de lucht, Daer Hercules voorheen een Walvis hadt ontvlucht, Wanneer dat fchrikdier hem gekomen op de ftranden, Met gruwelyk gebeir, gefocht heeft aen te randen. De Goden, toegedaen aen de Troijaenfche Stat, Die hebben hunne plaets op 't heuveltjen gevat, Daer fy by een, random Mars en Apollo faten, Befluitende wat beft te doen was, of te laten. Doch Jupiter geboodt, die hen raetplegen fag, Sy fouden onderling beginnen weer den flag. Daer op vervulden fy met ftrydbaer Volk de Velden, Die in flagordening tot tegenweer fich ftelden. Het glinftrend' wapentuig van Paerdcn en van Mans,
Benevelde 't geficht door ongemeene glans. Het aerdryk daverde door 't ftappen van de voeten, Als't eene en 't andre heir malkandren quam ontmoeten. Eneas en de Soon van Peleus traden aen, Om tuffchen de twee heirs een kampftrydt aen te gaen. Eneas naderde eerlt met fiere en trotfche fchreden, In d'eene hant de piek, en't harnas om de ledea. |
||||
|
TWINTIGSTE BOEK. 359
Achilles onvertfaegt trok hem in het gemoedt,
Gelyk een felle Leeuw, die dorftig is na bloet.
Soo ras in het bereik de beide Helden flonden, En van malkanderen de woorden hooren konden, Sprak de verwoede Griek aldus tot den Troijaen,
Verheffende fyn ftem, om fich te doen verftaen :
Eneas, komt gy voor, uit al uw Legerknechten, Met dreigende gelaet, om tegen my te vechten? Hoopt gy dat Priamus, indien gy my verflaet,
U tot navolger fal verkiefen van fyn ftaet ?
En dat gy fult na hem het Troifche Ryk regeren? Indien ik door uw fwaert het leven quam t'onberen? Daer hy felfs kindren heeft, fal hy u niet tot loon,
Voor dien bewefen dienft, aennemen tot fyn Soon.
Of hebben, om daer toe uw yver aen te manen, U tot gefchenk belooft een Lantgoet, de Troijanen? Denk niet, dat gy dien prys fult trekken voor myn doodt.
Heugt u niet meer hoe gy op Ida voor my vloodt ?
Toen ik heb aengetaft uw fchapenj gy vol fchroomen, De Stat Lyrneflas wal tot fchuilplaets hebt genomen : Daer ik u heb vervolgt, en nam de veiling in,
Met hulp van Jupiter en Pallas de Godin.
Ik dreef de Vrouwen weg, en liet de Stat verbrandeu Terwyl de Goden u verloften uit myn handen. Ik twyffel of gy nu die gunft genieten fult.
Indien gy my gelooft, bedwing uw ongeduk,
En wyk weer na uw Volk, laet u dat helpen ftryden, Om 't ongeluk t'ontgaen, wilt myne ontmoeting myden . De finneloofe kent niet eerder 't nakend quaet,
Dat over 't hooft hem hangt, dan als het is te laet.
Eneas fei daer op, Achilles wilt niet hopen, Datik, gelyk een kint, voor't dreigen weg fal loopen, En dat ik worden fal verbaeft door fnorkery.
Indien ik fchelden wilde, ik kan 't foo wel als gy:
De Helden moeten fich voor fulke fwakheit wachten. Wy kennen onderling malkaer en ons gellachten. V v 2 Men
|
||||
|
34.0 D■ E I L I A S van H O M E R U S.
Men fegt dat Thetis u aen Peleus heeft gebaert,
My Venus, toen fy met Anchifes was gepaert. Een van die beiden fal van daeg haer Soon befchreijen, Want defe kinderpraet fal ons van een niet (cheijen, Ecr dat wy hantgemeen met een geworden fyn, En ik u, of gy my geholpen hebt in pyn. Indien gy verder foudt myn afkomft willen hooren, En d'oorfpronk van de ftam waer uit ik ben geboren: Soo weet dat Jupiter geteelt heeft Dardanus, Die Vader is geweeft van Erichthonius, In fyne ftoetery hadt hy drie duifent paeiden,. Waer van de merryen veel veulent voor hem baerden: Door welkers fchoon gelaet bekoort wiert Boreas, Dies hy fich, als een hengft, begeven.heeft in 't gras,, En heeft, aldus herfchept, de merryenbefprongen, Waer uit hy, van dien aert, gekregen heeft twaelf jongen. Soo licht en rap dat fy, op het verheven graen, En fonder het om l'aeg te drukken, konden gaen: Hy heeft Dardania gefticht. Tros is gefproten, Uit hem daer fyn begin heeft Troije van genoten. Die hadt drie kinderen by fyne Vrouw, Ilus, En die fy naderhant hem baerde Aflaracus, En Ganymedes noch, in fchoonheit foo volkomen, Dat hem het Godendom van d'aerd heeft opgenomen,. En toen van Jupiter de fchenker heeft gemaekt, In wiens genegentheit hy aenftonts is geraekt, En in den Hemel moeft geftaeg omtrent hem wefen. Uit Ilus is daer na Laomedon gerefen, Die weer vyf Soonen hadt, Lampus en Priamus,^
Daer by Heceraon, Tithonus, Clytius. AfTaracus bracht voort Capys, die genereerde Anchifes, die door my fyn huisgefin vermeerde. Dat is't doorluchtig bloet daer ik op ftofFen kan >, Maer Jupiter beneemt, of geeft moedt aen een Many Na dat het hem behaegt. Laet ons den ftrydt beginnen^ En Cen wie van ons twee kan d'andren overwinnen. |
||||
|
TWINTIGSTE BOEK. 341
De Legers fien op ons. 't Voegt niet dat men den tyt,
In redekaveling en fchelden dus verflyt.
Soo men tot lafteren fich wenden wilde en ky ven, En al de woorden ging van het verwyt opgefchryven, Een Schip kon naeuwelyks in laden het papier.
De tong werdt nimmer moe van rafen en getier.
Laet ons dan Too niet doen gelyk de boofe wyven, Die met malkanderen op markt en ftraten kyven: En feggen tegen een al wat haer is bekent,
Het geen de gramfchap haer in de gedachten fendt,
Myn yver fult gy niet vertfagen door uw fpreken, Door dreigementen fal de moedt my niet ontbreken, Wy moeten eindigen ons tweefpalt door het fwaert r
En hebben niet vergeefs de wapens aengevaerdt.
Daer op heeft hy fyn piek op 's Vyants fchilt gedreven, Het geen heeft heldren klank door dat gewelt gegeven. 1 Achilles wat verfet heeft d'arm te rug gerukt,
Uit vrees of door het fchilt de punt mocht fyn gedrukt.
Wift niet d'onfinnige! dat fpeer noch fwaert kan krenken, De gaven, die aen ons de milde Goden fchenken? Ook ging de fcheut maer door tot op de derde huit,
Daer door de plaet van gout de voortgang wiert geftuit.
Achilles heeft fyn fpeer op Venus Soon gefchoten, En door den beukelaer omtrent den rant geftooten,, Daer die het dunfte was van koper en van leer:
Eneas, om 't gevaer 't ontwyken bukte neer,
Het geen een duiftren damp deedt komen voor fyne oogen,, Hoewel dat hem de piek was over't hooft gevlogen, Waer door de beukelaer wiert in den gront gehecht >,
Soo dat Eneas 't fchilt heeft uit de hant gelegt,
En heeft een fwaren fteen, dien hy fag, opgeheven, En op Achilles fchilt met groote kracht gedreven, Dat hem door tegenftant bevryde van de doodt.
Achilles was mifnoegt om fyn gemiften fchoot,
En hebbende in de hant fyn blinkent fwaert genomen^ Is op Anchifes Soon al fchreeuwendc aengekomen, Y v 3 Diem
|
||||
|
34» D E ILI A S van HO ME RU S.
Dien hy onmydelyk ter neder hadt gevelt,
Mits niets hem langer Icon bevryden voor 't gewelt:
Indien Neptuin, die fag dat hy hadt hulp van nooden, Niet aengefproken hadt, op defe wys, de Goden: Eneas jammert my, die door Achilles hant,
In onmacht is geraekt, en door hem overmant:
Soo dat hy zekerlyk verliefen fal het leven, Aenvallende op den raet door Phebus hem gegeven: Die hem heeft opgehitfl, en nu laet in den noot,
Niet denkend' felfs om hem te hoeden voor de doodt.
Eneas heeft geen fchult, waerom fal hy dan moeten, Daer hy niet heeft mifdaen, een anders fouten boeten? Behalven dat hy ons Heeds offerhanden geeft,
In ieders heiligdom, en feer Godfalig leeft.
Laet ons hem van de doodt, die hemdreigt, dan bevryden, Hoewel wy aen de kant van fynen Vyant ftryden. Uit vrees dat Jupiter het qualyk nemen mocht,
Soo door Achilles wiert Eneas omgebrocht:
Het Noodlot wil noch niet dat hy fal't leven derven, En 't huis van Dardanus met hem gantfch uit fal fterven. Dien meerder Jupiter voor defen heeft bemint,
Soo lang hy heeft geleeft, dan eenig ander kint,
Dat hy gekregen hadt, by fterffelyke Vrouwen; Van Koning Priamus heeft hy noit veel gehouwen, En van fyn kinderen heeft hy afkeerigheit j
Dies't Ryk der Troijers is Eneas toegefeit.
Die het regeren fal in fyn nakomelingen, Tot dat gekomen is het end van alle dingen. Gy kunt, fprak Juno we£r, alleen hem helpen gaen,
Door my en Pallas is cen fwaren eet gedaen,
Dat wy aen 't Troifche Volk geen byftant fullen bieden, Alfagen wy 't verderf van hunne Stat gefchieden, En dat door 't Griekfche fwaert daer alles wiert vermoort.
Soo ras de Watergodt dat antwoort hadt gehoort,
Begaf hy fich ter plaets daer de twee Helden vochten: En op dut fy van een malkaer verlatcn mochten, Sondt
|
||||
|
TWINTIGSTE BOEK. 345
Sondt hy een duiftre wolk Achilles voor 't geficht,
En heeft ter fclver tydt Eneas opgelicht, Dien hy met groote kracht heeft over 't heir geftooten, Daer de Cauconiers de Griekfche macht vergrooten. Hier fprak Neptuin hem aen, en heeft tot hem gefeit, Wat Godt, Eneas, raedt u d'onvoorfichtigheit ? Dat gy foo reukeloos Achilles aen gaet randen, Die kloeker is als gy, befchermt door Goden handen. ^Ontwyk hem als hy u te na komt in den flrydt, Op dat hy u niet doodt voor u gefetten tydt. Maer als hy naderhant geeindigt heeft fyn dagen, Dan mach uw dapperheit het met de kloekften wagen.. Geen andre Griek fal u ombrengen met fyn fwaert, Soo gy u voor de hant van Peleus Soon bewaert. Hy heeft fich tot dien Helt, na ditbericht, begeven, En we£r de duiftre wolk van fyn geficht verdreven. Achilles, naer dat hy 't gebruik der oogen hadt, Riep met mifnoegen uit, wat wonderwerk is dat! Ik fie myn eigcn piek weer leggen voor myn beenen, Terwyl myn Vyant is, daer 'k die op fchoot, verdwenen. De Goden geven hem befcherming, foo hy feit, Ik heb het niet gelooft, fchoon hy fich daer mee vleit. Ach ! mochten fy hun gunft veranderen in plagen! Doch hy fal tegen my fyn lyf, daer na, niet wagen. Flus hadt hy weinig hoop tot fyn behoudenis, 't Is fyn geluk, dat hy 't foo wel ontkomen is. Gaen wy onfe Overftens door nieuwen moedt nu ftyven, En fien, wat van hun kant de Vyanden bedryven. Dit fprak hy, en hy vloog de voorfte benden aen, Bevelende fyn Volk hem dapper by te ftaen. Treedttoe, heeft hy gefegt, en wilt de Troijers naken, De pylen fullen hen en handfchicht wis'er raken : En onderfteunt myn arm, gefloten dicht inecn, Ik kan dat groot getal bevechten niet alleen. Dat kan Mars felfs niet doen, noch Pallas, al fyn 't Goden , Sy hebben evenwel, in 't ftryden, hulp van nooden. |
||||
|
544. DE ILIAS van HOMERUS.
Volgt elk het voorbeek na, dat gy my geven fiet,
In 't uitterfte gevaer fpaer ik myn felven niet.
Veel Troijers fullen fich, eer't avont is, beklagen, Dat fy niet tyds genoeg ontweken fyn myn flagen. In het Troijaenfche heir heeft He£tor moedt gefticht,
Om dat het wiert vertfaegt door Peleus Soons geficht,
Hy fprak het aldus aen: manhafte Metgefellen, Wiltu, om dat gy fiet Achilles, niet ontftellen. Het dreigen is geen kunft, foo 't fpreken was genoeg, #
'k Sou geen gevaer ontfien, fchoon ik met Goden floeg:
Doch myn lichtvaerdigheit fou my dan haefl berouwen. Ik ga. den Helt te keer, dien gy niet durft aenfchouwen. Hy fal niet alles doen, dat hy fich voor laet ftaen,
Syn dreigement fal haeft veranderen in waen.
Al was fyn hert vol vuer, al hadt hy ftale handen, En krachten als een Leeuw, ik fal hem aen gaen randen. En foeken overal tot ik hem ergens vindt.
De vrees weerhoudt my niet, de woorden fyn maer wint.
De Troijers kregen moedt, fy velden hunne pieken, Dit hebbende gehoort, en drongen in de Grieken. Apollo, die daer op, aen Priams Soon verfcheen,
Seide aen den Helt, bevecht Achilles niet alleen.
Genoeg u, dat gy hem houdt ftaende met uw benden, Of anders fal hy u na Plutos kerker fenoen. Dies He6tor, die de flem van Phebus hadt gekent,
Heeft midden in fyn Volk fich achterwaerts gewendt.
Achilles onderwyl, vol euvelmoedt en krachten, Begon, van fyne kant, veel Vyanden te flachten: Hy doode Iphition, luit fchreeuwend', met fyn fwaert,
Dien Nais aen den Vorft Otrynteus hadt gebaert.
En heeft hem dus befchimpt. Moeft gy van Gyges ftroomen, En Tmolus killen berg, om hier te fterven, komen? Dat ongelukkig lot kreeg ook Demoleon,
Antenors Soon, die quam te hulp Iphition.
Achilles met fyn piek heeft hem door't hooft gefteken, Soo dat men brein en bloet fag uit de wonden leken. Die
|
||||
|
TWINTIGSTE BOEK, 3+?
Die korten tyt daer na viel op Hippodamas,
Hoewel hy van fyn kar bedeeft gefprongen was: Ora 't fwaert van Peleus Soon wegloopende t'ontwyken, Maer hy wiert neergevelt by de voorgaende lyken. En als een offerftier, die voor het outer bruit, Heeft flervend hy de lucht met jammerklacht vervult. Prins Polydorus, Soon van Priam, wouw doen blyken, Hoe ras hy loopen kon, en niemant des fou wyken. Hierom quam hy in't heir verlatende de Stat, Hoewel fyn Vader hem dien tocht verboden hadt. Hy was fyn jongfte kint, en lieffte van fyn Sonen, Doch uit vermetelheit wouw hy fyn rapheit toonen : En eifte een ieder uit. Achilles die te voet, Soo rap als iemant was, heeft hem op 't left ontmoet, En quam foo fellen fteek hem met fyn piek te langen, Dat hy fijn ingewant heeft in de hant ontfangen, Het geen door d'opening van fyne wonden vloodt, Soo dat de duifternis fyne oogen eeuwig (loot. Door fyne Broeders doodt was He&or feer bewogen, De droeiheit heeft een wolk getrokken voor fyne oogen, Hy heeft met fyn geweer aen niemant leet gedaenj Tot dat hy met de piek trok op Achilles aen. Die met feer groote vreugt in d'oogen, hem bleef wachten, En feide defe Man is oorfaek van myn klachten, Hy heeft doen fneuvelen myn alderliefften Vrint, Wat ben ik bly dat ik hem fonder moeite vindt! En wendend' fyn geficht op hem, met ftuerfche woorden, Heeft hy gefegt j tree toe ik foek u te vermoorden, Daer is geen ruft voor my tot dat gy legt in 't graf. Daer He&or onverfet tot antwoort hem op gaf, Achilles, als een kint fult gy my niet verfchrikken, Door "t dreigen uit uw mont, en ftuersheit van uw blikken. 'k Weet dat gy dapperden, als ik, en iterker fyt, Maer aen der Goden wil hangt d'uitkomft van den ftryt. Al ben ik minder kloek, kan 't echter wel gebcuren, Dat ik u dooden fal, en doen uw Moeder treuren.J I X x Die"
|
||||
|
3-0 DE ILIAS van HOMER US.
Dit hebbende gefegt, fchoot hy op hem fyn fpeer ,
Doch Pallas brak de kracht van 't vliegende geweer. Achilles wiert verwoet, en hadt den Helt verflonden,
Hadt hem Apollo niet een wolk om 't lyf gelonden,
Waer door hy wiert behoedt voor 't nakende gevaer: Achilles focht hem fleets, en wiert hem niet gewaer. De wolk heeft fulksbelet, dat hy niet door Icon breken,
Soo dat hy heeft vergeefs driemael na hem gefteken,
En telkens heeft hy niets als dikken damp geraekt, Dies heeft hy eindelyk aldus hem uitgemaekt. Lafhartige, fult gy de doodt dan nochmaels myden!
Nadien Apollo wil u voor myn fwaert bevryden.
Doch wacht u naderhant dat gy my niet ontmoet, Of ik fal met myn ftael aftappen al uw bloet, Indien de Goden my ook gunftig willen wefen.
Nu fal ik onderwyl doen d'andre Troijers vreefen.
Die woorden eindigend', heeft d'onvertfaegde Griek,
Helt Dryops door den hals geftoken met fyn piek. En latende in het ftof hem leggen fonder leven,
Heeft hy Demodochus, Philetors Soon doen fneven.
Die fterk en dapper was, en nittermaten groot, Hem heeft hy door de knie gewondt en toen gedoodt. De flere Lagonus eh Dardan , Bias Soonen,
Die fich op hunne kar gefeten quamen toonen,
En reden op hem aen, vertrotiwende op hun kracht,
Die hy heeft met de piek en degen omgebracht. Tros viel voor hem te voet, ontvluchtende fyn degen,
En focht door fmekingen Achilles te bewegen,
Dat hy hem fparen wilde, als fynde een jongeling, En voor gevangen hem, uit deerenis, ontfing. Onfinnige! diedacht Achilles te verfetten!
Die op gebeden noit noch tranen placht te letten.
Hy was medogeloos, gevoelig maer van hoon, Soo dat hy met fyn fwaert doorftiet, Alaftors Soon. En voer in 't woeden voort, heeft Mulius verflagen,
EjiRhigmus, Peres Soon, gefeten op fyn wagen,
Hoe
|
||||
|
TWINTIGSTE B.OEK. 347
Hoewel die voor hem week, heeft hy hem aengerandt,
En ftak hem met fyn piek dwars door het ingewant. Devoerman, door die val yerbaeit, focht het t'ontryden, Doch moeft het felfde lot van fynen Meefter lyden. Daer na wiert Echeclus, Antenors Soon, geflacht, Die voor fyne oogen kreeg een eindeloofe nacht. Deucalion van hem wiert door de hant gefteken, Die, fchoon hy was verminkt, is echter niet geweken, En heeft met d'andre hant den degen aengevat, Hoewel dat hy alreets de doodt voor oogen hadt, Niet konnende de pyn van de quetfuer verdragen. Achilles met een houw heeft hem 't hooft afgeflagen. Gelyk een felle brant verwoert het gantfche wout, Wanneer de fterke wint de vlammen dryft door 't hout. Soo maeide met fyn kling die Helt een oelt van lyken, En, als de Wapengodt, deedt alles voor fich wyken: Syn paerden langs den weg vertraden met den voet, De dooden en 't gewe£r, en 't rytuig liep dooor 't bloet: Dat felver heeft bekkt den fellen Helt fyn kleeren, Die onvermoeit noch niet Icon uit den Veltflag keeren; Verfadigt noit van bloet, van glory, noch van wraek, Het woeden fynde alleen en 't moorden fyn vermaek. |
|||||
|
Einde van het twintigfte Boek.
|
|||||
|
34-8 DE I L I AS van HOME RUS.
D E I L I A S
VAN
HO M E R US.
|
||||||
|
XXL B 0 E K-
Ls hy den Vyant hadt aen Xanthus vloet gedreven,
Die van Saturnus Soon ontfangen hadt het leven, Heeft hy hun heir verftroit: een deel liep na de poort r Een deel fprong in den ftroom van den bemoften Dochjuno, op dat fy de Stat niet konden virtden, (boort. Vondt goet door dikken mift hunne oogen te verblinden.
Dies hen Achilles heeft vervolgt aen alle kant, Soo wel die in den vloet ontliepen als te Lant. Het water wiert vervult, de drift begon te ilremmen, Door het getal, dat focht na d'andre kant te fwemmen. Sy maekten onderling een fchikkelyk gerucht, Gelyk men hoort, wanneer een fwerm van kevers vlucht: Die door het vuer vervolgt, na de rivier komt finken, En om de vlam t'ontgaen in 't water moet verdrinken. Achilles llekende fyn piek in d'oevers kant, Viel op de Troijers aen, den degen in de hant. De lucht klonk door 't gefchreeuw der ftervende en gewonden, Die hy heeft met fyn fwaert na d'Acheron gefonden. Het water wiert geverft door het vergoten bloet. Gelyk als een Dolphin de vifien vluchten doet, Die in de klippen fich verbergen van de ftranden, Op dat hy die niet fou verflinden met fyn tanden* Soo
|
||||||
|
EENENTWINTIGSTE BOEK.
Soo dreef Achilles weg, al wat hem tegenftondt,
En als hy fich verfaet van 't dooden eindlyk vondt, Nam hy, om Patroclus lykftacy meerder te eeren, Gevangen het getal van twalef jonge Heeren: Om hen op te offeren op 't graf van fynen Vrient,
Schoon ly op Patroclus dat hadden niet verdient. Hy heeft de handen hen vaft op den rug gebonden, Met riemen die hy hadt aen hun geweer gevonden. En fondt hen na fyn boort, als jongen van een hint, Wiens poten in een bofch de jager famen bindt. Daer na begaf hy fich in de rivier verbolgen, Om 't vluchtent overfchot der Troijers te vervolgen. Lycaon Priams Soon vondt hy aen d'andre kant, Die uit het water focht te komen op het Lant. Dien hy, niet lang geleen, gevangen hadt genomen, Als hy 's nachts op de hoef fyns Vaders was gekomen, Hem overvallende, daer hy hem befich vondt, Een wilden vygenboom neervellende op den gront, Om vellingen daer van te maken voor fyn wagen. Door defe voorval wiert de jonge Prins verflagen. En meende door de vlucht te raken in de Stat, Doch Peleus Soon hadt hem inhalende gevat. (Het was onmogelyk dien rappen Helt t'ontloopen) Die hem tot Lemnos ging aen Jafons Soon verkoopen. Hier hadt Eetion, door Priamus verfocht, Met wien in 't gaftvryfehap hy was, hem vry gekocht En hadt hem na de Stat Arisba voort gefonden, Alwaer hy middel, om t'ontfnappen, hadt gevonden. Dies hy behouden was in 's Vaders Hof geraekt, En hadt een week of twee daer vrolyk fich gemaekt. Doorbrengende in genucht met makkers twalef dagen, Waer na hy in het heir fyn leven was gaen wagen. Gelyk een moedig Helt verfchynende in het Velt, Daer hem Achilles heeft de tweedemael geknelt. Soo ras hy nat en moede op d'oever was gekropen, Is daer heen P«leus Soon, hem kennende, geloopen, X x 3
|
||||||
|
35o DE1LIAS van HOMER US.
Die by fich felfs verbacft, 6 Goden! heeft gefegt,
Wat wonder moet ik fien dat gy hebt uitgerecht! De Troijers die myn fwaert voor defen heeft doen fneven,
Suit gy die uit de Hel, ook laten weer herleven?
Mits ik dien jongeling fie uit fyn banden vry, Dien ik tot Lemnos hadt verkocht in flaverny . Kon dan de wyde zee fyn we'erkomft niet beletten,
Die gy tot fcheiding hebt om d'aerde willen fetten ?
Soo fal ik in fyn bloet nu verwen gaen myn fwaert, En fien of hy weerom verryfen fal uit d'aerdt. Terwyl hy overfloeg die daedt in fyn gedachten,
Socht biddende lyn hert Lycaon te verfachten:
Viel voor fynvoeten neer, en feide dapper Helt, Spaer my uit deerenis en doe my geen gewelt, Gy hebt genadig my het leven eens gefchonken,
Toen at ik aen uw difch, en heb uw wyn gedronken.
Gy voerde my daer na tot Lemnos uit myn Lant, Voor hondert runderen hebt gy my daer verpant, Ik fal driemael foo veel aen u tot losgelt geven.
Elf dagen ben ik maer in vryigheit gebleven,
De twaelfde flelt my weer het Noodlot in uw macht,
Na dat ik in elent veel tydt heb door gebracht. Het fchynt dat Jupiter my gruwelyk moet haten,
Die my in uw gewelt foo ras heeft vallen laten.
Laethoe heeft my voor korten tydt gebaert ,< Daer fich ter quader uer heeft Priam mee gepaert. Myn Broeder Polydoor hebt gy alreeds verflagen,
En moet ik 't felfde Lot ook door uw kling verdragen?
Hoor echter 't geen ik feg, cer dat gy my verplet, Dat ik en Heclor fyn niet uit het felfde bedt. De Koning Priamus heeft meenigte van Wyven.
Schoon Heftor quam fyn ftael door Patroclus te dryven,
Daer aen heb ik geen deel, hy heeft uw Vrient geflacht, Die foo veel goetheit hadt, kloekmoedigheit en kracht. Dit hebbende gefegt, heeft Priams Soon gefwegen,
Die van Achilles heeft dit ftuers befcheit gekregen;
On
|
||||
|
EENENTWINTIGSTE BOEK.
Onfinnige als gy fyt, fpreek my van losgelt niet,
Ik word medogeloos door hartfeer en verdriet. Ik heb toen Patroclus gefont was vaek vergeven, Nu fal ik niet een Soon van Priam laten leven, Die raekt in myn gewelt, noch ook niet een Troijaen.
Wat in myn handen valt, fal ik verwoet verflaen. Uw tranen fyn vergeefs: daer Patroclus moeft fterven, Die kloeker was als gy, foudt gy gena verwcrven? Verwacht niets als de doodtj de hoop fet uit uw fin. Ik felfs, hoewel ik heb tot Moeder een Godin, En dat myn Vader is uit Jupiter gerefen, Ik felfs, die overal myn dappren arm' doe vreefen, Moet fterven, en geen menfch is van dat Lot bevrydt:
Een ieder krygt fyn beurt. 'k Wacht myn gefetten tydt, Wanneer een van uw Volk, die vreeft my tc genaken, My met een pyl of fchicht moordadiglyk fal raken: En krygen door myn doodt een heerelyken naem, Sich makende bekent door 't melden van de Faem. Lycaon hoorende die woorden is befweken, Syn krachten minderden, hy kon niet langer fpreken: En ftak fyn armenuit, doch badt hem verder, niet, Terwyl Achilles hem medogeloos doorftiet. Hy viel op 't aengeficht, en heeft den geeft gegeven, En 't bloet is uit de wont rondom fyn lyk gedreven. De Soon van Peleus nam hem by de linkervoet, En fmeet hem van de kant in Xanthus diepen vloet. Sink na den gront, fprak hy, hem willende begekken, De viffen fullen daer 't bloet van uw wonde lekken. Uw Moeder hoeft nu niet, u op een ftacybedt, Te leggen in den rouw, fulks werdt hier door belet, Noch op uw lyk bedroeft te weenen en te klagen, De Stroomgodt fal in zee het met fyn golven dragen, Daer het een Walvisromp tot graf verftrekken fal. Geef Hemel! al dat Volk het eigen ongeval! Tot ik van Troijen fal als winnaer zegepralen, En fy met al hun bloet de doodt myns Vrients betalen, |
||||
|
35* DE ILIAS van HOMERUS.
En het verlies door hen de Grieken aengedaen,
Terwyl ik heb, door fpyt weerhouden, ftil geftaen. Hyfweeg, en Xanthus dacht, vergramt door defe reden, Hoe dat hy ftuiten foude Achilles woedenthedcn. Die uit de wateren getreden op het ftrant, Viel op Afteropeus, den degen in de hant. De Soon van Pelegon ging hem manhaftig tegen, Door Xanthus hebbende meer kracht en moedt gekregen, Die op den dapperen Achilles was verftoort, Om dat hy foo veel Volk hadt in fyn ftroom vermoort. Als die Afteropeus heeft op hem aen lien treden, In ieder hant een fchicht, met fiere en trotfche fchreden, Sprak hy hem aldus aen: wie fyt gy Onverlaet, Die uit laetdunkentheit myn wapens tegen gaet? Welk is uw Vaderlant, uit wien fyt gy geboren? Soo ras Afteropeus die woorden quam te hooren: Waerom vraegt gy my dat? heeft hy daer op gefeit, 'k Heb uit Pebnien myn Kiygsvolk hier geleidt. Dat is myn Lant, ik ben van Axius gekomen, Die dat vruchtbaer geweft bevochtigt metiyn ftroomen, En Vader is geweeft van Pelegon, gebaert Uit Peribeas fchoot, myn ftam is wyt vermaert. Doch waer toe met gefprek malkandren te berechten, Wanneer men is gereet om tegen een te vechten? Achilles fchoot daer op fyn vreefchelyke fpeer, Die, mhTende den Helt, viel op den oevei' neer, En is daer ingefakt. Hy trok daer op fyn degen, Niet konnende de piek uit d'aerde weer bewegen. En is Afteropeus daer mee te kecr gegaen, Die op Achilles hadt een fcheut of twee gedaen. Wiens beukelaer te rug de fchichten hadt geftooten, Met d'eene wiert het vel van d'elboog afgefchoten. Toen meende hy de piek te rukken uit den gront : Doch vindende dat die daer al te vaft in ftont, Deedt hy fyn beft om die te buigen en te breken. Waer op Achilles hem heeft door den buik gefteken, Voor-
|
||||
|
EENENTWINTIGSTE BOEK. 353
Voorkomend' fyn befluit, foo dat fyn ingewant,
Door d'opening der wondt, gevallen in 't fant. Dc fchaduwen des doodts verfchenen voor fyne oogen.
Toen heeft Achilles hem fyn wapens uitgetogen :
En heeft hem dus befchimpt. Daer legt gy wel myn Vrient.
Gy hebt het loon dat uw verwaentheit heeft verdient. Het is te moeijelyk, voorkinderen der Stroomen,
In ftrydt met kinderen van Jupiter te komen.
Gy ftofte, dat gy waert van Axius geflacht, Ik ftof, dat Jupiter het myn' heeft voortgebracht. Want Peleus, waer van ik het leven heb genoten,
Was Soon van Eacus, uit Jupiter gefproten.
Soo veel in kracht die Godt een Stroom te boven gaet, Soo veel is fterker 00k fyn afkomft, als diens faet. Laet Xanthus u fyn macht door onderftant doen blyken >
Maer voor Saturnus Soon moet hy, en alles, wyken.
Selfs Acheloiis kan hem geenfins tegenftaen, Hoe groote Stroom hy is, noch felfs niet d'Oceaen: Daer alle wateren hun oorfpronk uit genieten,
Van vloeden ende zee, vanbronnen, beken, vlieten. .
Hy, fchoon felfs vreeflchelyk, ontfiet den Donderaer,
Wanneer hy in de lucht den blixem werdt gewaer. Als men Achilles hadt die woorden hooren feggen,
Trok hy fyn piek uit d'aerde, en liet fyn Vyant leggen,
Tot voedfel van de vis, op d'oever van den vloet, Om de Pebniers te volgen vol van moedt. Die fiende door fyn hant hun Overften verflagen,
Sich gaven op de vlucht ontwykende die plagen.
Hy doode Aftypylus, Mydon, Terfilochus, Opheltes, Anius, Mnefus, enThrafius. En hadt meer anderen, die hy kon achterhalen,
Van bloet noch niet verfaedt, na d'Acheron doen dalen,
Indien de Stroomgodt niet, om defe flachtlng quaet, Hem aengefproken hadt, in menflchelyk gelaet: Die tot hem heeft gefegt, wil Jupiter gehengen,
Dat gy het gantfche heir der Troijers om fult brengen,
Y y Spjer
|
||||
|
ft+ DE ILIAS van HOMER US.
Spaer my daer van 't geficht: myn bedt is foo vervult,
Met lyken, dat ik niet betalen kan myn fchult, Die 'k aen den Oceaen tot (chatting fteeds moet dragea:
Niets kan u wederftaen, gy fult myn loop vertragen.
Houdt eindelyk eens op: 't fy u genoeg dat gy , Soo veel verwondering gegeven hebt aen my • Scamander, fei daer op Achilles feer verbolgen,
'k Sal op een ander tydt uw woorden achtervolgen.
Van daeg verfoek ik u, dat gy my toe wilt ftaen, Dat ik de Troijers mach, in uw geficht, verflaen. Tot ik dat ontrouw Volk in Troijen heb gedreven,
En Hector, dienikfoek, heb dooir myn kling doen fneveni..
De Stroomgodt feer misnoegt om fyn baldadigheit, Sprak voort Apollo aen, en heeft tot hem gefeit: Waer dienen toe uw boogen uw gefwinde ichichten?
Soo gy niet het bevel uws Vaders wilt verrichten.
Heeft die u niet belaft, dat gy tot aen den nacht, De Troijers by foudt ftaen, en helpen met uw macht? Achilles onderwyl niet konnende bedaren,
Sprong, eer dat hy noch fweeg, in't midden van de barer*..
Waer op Scamander heeft fyn wateren vergaerdt, En heeft die rondom been doen loopen over d'aert ~ Verbergend' 't overfchot in grotten van fyn ftroomen,
Om daer door het gewelt van Peleus Soon t'ontkomen:
Die niemant heeft gefpaert. Al wat hy heeft ontmoet, Wier door fyn kling geflacht op 't ftrant of in den vloet.. Die met foo naer gedruis op hem is komen dryven,,
Dat hy niet ftaende kon op fyne voeten blyven.
Soo dat hy van een Olm de takken heeft gevat: Doch mits die in den gront geen diepe wortels hadt,. Terwyl hy daer aen hing, is met hem omgeflagen,,
Niet konnende den Helt met fyne wapens dragen.
Doch vallende in den ftroo'm heeft die een brug gemaekt,,
Waer over op het Lant Achilles is geraekt, Die door 't gevaer verbaeft fich heeft van daer begeven.
De Stroomgodt niet vernoegt, dat hy hem hadt verdreven,
Sondt
|
||||
|
EENENTWINTIGSTE BOEK-
Sondt hem de golvea na, op dat hy maekte een endt,
Van't doodelyk geveeht, van 't woeden en elendt, En de Troijanen mocht verlolTen uit hun lyden. Achilles, om 't vervolg der watcren te myden, Vloog fpoedig overweg, ontvluchtende 't gevacr, Veel lichter als de Vorft der vogels, d'Adelaer. En echter kon hy fich niet bergen voor de ftroomen, Die volgden hem geftaeg, wat weg hy heeft genomen. Sy overrompelden den Helt, die onderging. Een Godt heeft meerder kracht als eenig fterveling. Gelyk een Hovenier net water weet te leiden, Van d'opgeftopte bron, door hoven of door weiden, En maekt den gront gelyk, waer langs het vloeijen moet Soo gaf Scamander loop aen d'opgefwollen vloet. Die met gewelt rondom Achilles is gevloden. Hyvallende over hoop, riepuit, 6 groote Goden f Heeft niemant van u dan met my meer derenis? En Jupiter wilt gy, dat ik hier 't leven mis? 'k Moet van myn' Moeder my het aldermeefc beklagen, Die my verzekert heeft, dat ik fou fyn verflagcn, Door pylen die op my Apollo fchieten fal. Eer men vermeefteren kan de Troijaenfche wal. Helaes! mocht ik de doodt door Hectors hant verwerven! Dan fou de dapperfte der Troijers my doen fterven. De luifter van fyn naem fou trooft fyn voor myne eer. Nu val ik in een poel, als een flecht Harder, neeY, Die vluchtend' voor een wolf komt in een put te finken. 'k Sterf de geringfte doodt, terwyl ik moedt verdrinken. Dit hadt hy naeuwelyks gefproicen, of hy vondt, Dat Pallas en Neptuin by hem op d'oever ftondt. Hem vattend' by de hant, op dat hy mocht vertrouwen, Dat men hem by fou ftaen, en die beloften houwen, Die hem Neptunus gaf, en aen hem heeft gefegtj Achilles, vrees niet meer, fchoon gy in 't water legt, Ik kom met Pallas hier om u daer uit te helpen, Uit laft van Jupiter, die haelt den vloet fal ftelpen. Y j i
|
||||
|
356 D E ILIA S van HOME RUS
Ik ben de Godt der zee. Wy geven u den raet,
Verfaim dien niet, dat gy uw voordeel niet verlaet:
En dat gy tot den ftrydt u moet weerom begeven. Tot gy de Troijers hebt in Ilium gedreven. En als gy Hector hebt in het gevecht gedoodt,
Trek aenftonts dan te rug weer op de Griekfche Vloot.
Wy fallen u van daeg met glory overladen, Indien gy volgen wilt het geen dat wy u raden. Die Goden alle bei begaven fich op reis,
Dit hebbende gefegt, na Jupiters Paleis.
En Peleus dappre Soon, verfterkt door hunne reden, Heeft tegen het gewelt der wateren geflreden. Daer meenig bloedig lyk, en veel geweer in dreef,,
Waerom hy worftelen lang met de baren bleef.
Die door hun tegenftant hem fochten te beletten, Wat pogingen hy deedt, den voet op 't Lant te fetten. De Stroomgodt wiert bevreeft, dat hy hem foude ontgaen,
Dies hy den Sifflois om hulp fprak aldus aen:
Myn Breeder laten wy vereenigen ons krachten, Om dien Geweldenaer te temmen door ons machten. Indien hy ons ontfnapt, en raken kan op't Velt,
Sal hy haefl: Ilium innemen met gewelt.
Set al de fluifen op vanbeken, bronnen, fprongen, Op dat hy door hun drift werdt na den gront gedrongen. Daer fal fyn wapentuig en vreefTchelyk gelaet,
Met water overdekt, hem geven weinig baet.
Hy heeft voor fynen arm de Troijers reeds doen fwichten: Het Godcndom alleen kan, 't geen hy doet, verrichten. Wy konnen anderfins niet ftuiten fyn bedryf,
Als hem gefamentlyk te vallen op het lyf.
Waer op ik al het fant der duinen fal vergaren, Soo fallen fyn gebeent de Grieken niet bewaren. En hy krygt daer een graf, dat fyn hoovaerdigheit,
Niet beter heeft verdient. Als hy dit hadt gefeit,
Verhefte fich de vloet, die op den Helt gedreven, Hsm heeft tot aen de lucht al fchuimende verheven. Dies
|
|||||
|
■
|
|||||
|
EENENTWINTIGSTE BOEK.
Dies Juno vreefende, dat hy foude ondcrgaen,
Weer dalend' na den gront, fprak aldus tot Vulkaen: Myn Soon fta. fpoedig op, 't is tydt u op te rechten, De Xanthus nadert vaft, om tegen u te vechten. Die Vyant is uw waert. Stel u tot tegenweSr, En ga met vuer en vlam gewapent hem te keer. Ik fal door Zephyrus foo grooten onweer maken, Dat de Troijanen fal, door vuergen wint, doen blaken. En gy moet onderwyl de boomen branden gaen, Die rondom defe vloet, tot fyn' verquikking ftaen. Maer laet u niet van hem, wat hy belooft, bekoren, Om op te houden, eer gy myne ftem fult hooren. Dat fal een teeken fyn tot lefling van den brant, Wyk met u vlammen dan te rug we£r van fyn kant. Vulkanus deedt daer op al fyn fornuifen branden, En heeft met vuer vervult het flachtvelt en de ftranden. Daer hy de lyken heeft verteert, die hy daer vondt, Door Peleus Soon geflacht, noch leggen op den gront. De waters minderden al waer de vlam quam naken: Gelyk een harde wint een Lufthof droog kan maken. Wanneer een regenbui dien heeft met nat bedekt, Dat in den hovenier weer nieuwe hoop verwekt. Als Xanthus doOf de vlam de boomen fag verflinden, De Heifters, Popeliers, de Wiliigen en Linden, Die waren tot cjeraet rondom den oeverkant, Om te befchaduwen de wateren geplant: Als hy de vifTen fag in de fpelonken wyken, En in die fchuilplaets felfs, aemachtig noch befwyken: Hy felver half verdroogt, riep aldus tot Vulkaen, Wie van de Goden kan uw woeden tegenftaen? Hoe kan ik tegen u tot vechten my dan ftellen ? Terwyl 't verterend' vuer der vlammen u verfellen. Trek maer uw plaeg te rug; Achilles win de Stat, Al was't op defen dag, helaes! wat raekt my dat? Ik hoef in hun krakeel my langer niet te mengen, Na defen fal ik noit de Troijers by flam brengen* Yy j
|
||||
|
34$ DE ILIAS van HOMERUS.
Dit hebbende gefegt, verftikt door bangen rook,
Sag men dat hy vergramt in diepe grotten dook. Gelyk het offervet in eenig vat geftoken, Begint, op 't vuer gefet, te fmelten en te koken> Waer van tot aen den rant de kracht het ryfen doet; Soo fpartelde! overal het water in de vloct. Als Xanthus langer met het Velt kon overftroomen, Socht hy door Junos hulp uit het gevaer te kdmeii: En heeft in ryn gebedt die woorden haer gefegt: Godinne vindt gy goer, dat my uw Soon bevecht? En met fyn vuer vervolgt tot in de diepfte kolken, Is het om dat ilflhelp dfe Frigiaenfche Volken? Heb ik alleen aen hen gegeven onderftant ? ..,.,, Veel andre Goden meer verleenen hen de hant. Indien gy 't my beveelt, fal ik de %y verlaten, Van 't machtig Ilium, en Priams onderfaten. Ik geef aenu myn woort, datik, naditgeval, ■■,; ,-
Soo gy de vlammen bluft, hen niet meer helpen fal. Al was het op den dag ak Troijen fal verbranden, Wanneer het vallen fal in Agamemnohs handen. Als Juno hadt gehoort de Watergodts gebedt, Heeft fy van haren Soon het woeden voort belet. Gy hebt al eer gdnoeg, fprak fy tot hem, verkregen, 't Is tydt dat gy uw hert tot deernis laet bewegen. Houdt van 't vervolgen op, 't fou niet rechtmatig fyn, ' /
Dat om een fterveling gy hielp een Godt in pyn,, Op defe ftem begon Vulcanus 't vuer te fmoren, En Xanthus is gevloeit weer zeewaerts als te voren> Na dat, door Junos laft, de vlam was uitgebluft: En elk van fyne leant bleef vreedfaem en geruft. De tweedracht onderwyl heeft nieuwen twift ontftoken, Die in het Godendom tot kryg is uitgebroken. Waer door het Hemelryk in roeren is gefet, Dat tot den aenval heeft geblafen de Trompet. Mars tafte Pallas aen, om 't ftryden te beginnen, Waer aen hy heeft gefegt: 6 ftoutfte der Godinnen, Gy
|
||||
|
EENENTWINTIGSTE BOEK. 349
Gy fyt het die altydt de Goden kyven doet,
Niet konnende de drift bedwingen van uw moedt. Is't in geheugchenis u langer niet geblevcn, Dat gy eens Tydeus Soon op my hebt aengedreven, En dat ik door fyn hant wiert derelyk gewondt, Mits gy my van uw piek de glans in d'oogen fondt. Het geen hem lieeft verftout om door myn arm te fteken: 'k Heb nu gelegentheit om defen hoon te wreken. Hy fprak, en heeft een ftoot op Pallas fchilt gedaen, - Dat aen den blixem felfs fou konnen wcderftaen. Minerva ongequetft heeft fich te rug begcven. En heeft een fwaren fteen van 't Slagvelt opgeheven, ,..'.. Die tot Lantfcheiding daer voor defen was gefet,
Dien fmeet fy, en hadt haeft daer Mavors me£ verplet. Syn wapen gaf een klank, als hy is nee'rgezegen, Hy heeft fyn hair vol ftof en vuiligheit gekregen, En feven morgen Lants fyn door fyn lyf bedekt. Daer leggende heeft hem dus de Godin begekt: Begreep, onfinnige, gy niet in uw gedachten, Dat ik u overtref in wysheit en in krachten? Dat gy foo reukeloos my ftraks hebt aengerandt, Soo leert het rechtevoort, verwaende, tot uw fchandt.. De vloek is dan volbracht door de drie Wraekgodinnen, Dien Juno, tegen u, fprak met vergramde finnen* Toen gy de Grieken hebt verlaten, en de zy Van de Troijanen kooft, die ontrouw fyn als gy. Dit hebbende gefegt trok fy van hem hare oogen , En Venus naderde door derenis bewogen, Mars fiende in defen ftaet. Sy greep hem by de hant,
En deedt haer beft om hem te beuren uit het fant. Hy Icon noch qualyk ftaen, fyn borft begon te hygen,. Door fucht op fucht belet kon hy pas adem krygen, Daer de verftopping hem de loofing van benam, Dies hy veel moeiten hadt eer dat hy wat bequam. Als Juno heeft gemerkt wat Venus hadt bedreven, Ging fy daer van aenftonts aen Pallas kennis geven. Aen
|
||||||
|
360 DE ILIAS van HOMERUS.
Aen wien fy heeft gefegtj gy fiet hoe onbefchaemt,
Haer minnaer Venus helpt, hoewel 't haer niet betaemt. Sy foekt, belet gy 't niet, hem uit den flag te leiden, Laet hen niet met malkacr uit onfe handen fcheiden. Dies floeg fy op de borft van Venus met gcwelt, Soo dat fy nefFens Mars bleef leggen op het Velt. Minerva trots als fy dat voordeel hadt verkregen, Riepuitj aen aldiegeen, die Troijen fyn genegen, En He&orgunftig fyn, verleen het felfde lot, Soo 'k iets by u vermach, geduchte Dondergodt. Dan fouden wy den kryg haeft fien ten einde raken, En fleken 't Griekfche vuer in de Troijaenfche daken - Sy fweeg, en Juno lict haer blyken door een lag, Dat fy met groote vreugt hare overwinning fag. Neptunus, om den moedt van Phebus meer t'ontfteken, Uitdagend' hem ten ftrydt begon aldus te fpreken: 't Sal groote fchande fyn, dat wy ons houden ftil, Daer andre Goden fich vermengen in 't verfchil, En fyn al hantgemeen, laet ons dan 00k beginnen, En lien wie dat malkaer fal konnen overwinnen. Soo fonder flag of ftoot wy keerden uit den ftrydt, In Jupiters Paleis, het ftrekte ons tot verwyt. Valeerft danop my aen, die jonger fyt van jaren, Den ouderdom maekt my voorfichtig en ervaren. ■ Het fou my fchande fyn, ging ik u eerft te keer,
't Is my genoeg, dat ik my ftelle in regenweer. Apollo, of'gy moet feer ongevoelig wefen, Nadien dat gy uw hulp de Troijers hebt bewefen: Of het is haeft geraekt uit uw geheugchenjs, Het geen om defe Stat door ons geleden is. Toen wy Laomedon ten dienft een gantfch jaer ftonden. Door Jupiter aen hem, voor zeker loon, verbonden ■. Die onderdanig ons tot flaven heeft gehadt, Terwyl ik metfelde de mueren van de Stat, Gingt gy op Idas top vermoeit fyn Schapen weiden, En noch onthielt hy ons het loon, daer voor beicheiden, En
|
||||
|
EENENTWINTIGSTE BOEK. 361
En als de tydt van onfe ontflaging weer verfcheen,
Sondt hy ons eindclyk met dreigementen heen,
Dat hy ons bindende de voeten en de handen, Sou fenden over zee na onbewoonde Landen. Is 't om dat hy ons heeft foo vriendelyk onthaelt ?
Dat gy fyn Volk nu helpt, en dus die fchult betaelt?
Spant liever met ons aen, om die trouwloofe wallen, Met Vrouw en Kinderen, in d'aflche te doen vallen. Apollo gaf Neptuin tot antwoort dit befcheit;
Meent gy dat myn verftant door dwaesheit is verleidt ?
Soude ik, van fin berooft, om menfchen met u vechten? Laet die rampfaligen felfs hun krakeel beflechten. Dit feggend' ging hy weg uit fchaemte en uit ontfag,
Niet willend' met fyn Oom fich meten in ecu flag.
De jageres Diane, op bergen en in dalen, Gewoon het wilt gediert in 't loopen t'achtcrhalen, Befchuldigde haer Broer des van lathartigheit,
Gy vlucht dan uit het Velt? heeft (y tot hem gefeit,
En laet dus over u Neptunus zegepralen? Doch hy fal niet veel eer door defe winft behalen. Waer toe dient u de boog, foo gy daer noit mee fchiet,
En dat gy loopen gaet, als gy den Vyant Met?
Gy hebt in Vaders Hof uw roem daer op gedragen, Dat gy van daeg den ftrydt foudt met den Zeegodt wagen. En rechtevoort gy hem daer toe genegen vindt,
Is uwe opfnyery verdwenen in den wint.
Is dat het meefterftuk dat gy foudt laten blyken ? En met verwondering de Hemel aen fou kyken ? Bedwing uw mont, foo werdt het ftoffen niet gehoort.
Hy fweeg, en Juno nam, daer door vergramt, hetwoort.
Vermetele Godin, durft gy my tegenftreven, Om dat, fprak fy, een hart werdt door u weg gedreven? En dat u Jupiter heeft vreeflchelyk gemaekt,
Aen 't Vrouwelyk geflacht, dat gy met pylen raekt?
Vertrouw niet op uw macht: ga wilde fwynen jagen, En hael niet op uw bals onmydelyke plagen, < & £> Z 2 Myd
|
||||
|
362 D E 1 L I A S v a n HOMERUS.
Myd een Godin, die u in krachten ovenvint: Doch foo gy niet te min tot veehten fyt gefint, Tree nader tot my toe, dan ial ik haeft doen blyken,
Dat my in fterkte moet Latonas Dochter wyken.
Dit hebbende gefegt, heett fy haer aengetait, En bondt met d'eene hant haer bei de handen vaft. Met d'andre beilont fy van haer hals te lichten,
Den koker, daer uit (yn gevallen al de fchichten.
Waer mee fy lagchende haer op de koonen floeg, Terwyl fy haer befcbaemt en fchreijende verjoeg: Wegloopende begon Diana fwaer te fuchten.
Soo tracht een bloode duif des fperwers klaeuw t'ontvluchten j
Die fomtydts in een reet der klippen hem ontfnapt, Als 't Noodlot het belet, dat hy haer daer betrapt. Toen quam Mercurius dit aen Latona feggen:
Ik heb de ftoutheit niet om 't met u aen te ieggen.
De Vrouwen die voor fich de Dondergodt bewaert, Sal ik ontfien, en noit aentaften met myn fwaert. In de vergadering beroem u van de Goden,
Behaegt het u, dat ik ben voor u weg gevloden.
Latone antwoorde niet, maer heert by een vergaert, Haer Dochters fchietgeweeV, dat lag verftroit op d'aerdt. Als fy hadt van den gront de pylen opgeheven,
Heeft fy fich na 't Paleis van Jupiter begeven,
Daer fy Diana vondt gefeten op fyn fchoot, Met tranen op de wang hem klagende haer noodt. Die met een foet geficht haer dus heeft toegefproken,
Myn Dochter wie heeft u, fprak hy, 't ontfag gebrokenj
Heeft een der Goden u geftelt in defen ftaet, Als of gy waert betrapt op eenig fchandlyk quaet? 't Is Juno, fei weerom Diana feer bekreten,
Die my medogeloos heeft in 't geficht gefmeten,
Na dat ik van haer hadt ontfangen ftuers befcheit. Wie anders onder ons verwekt oneenigheit? Terwyl de Vadcr en de Dochter (amen fpraken,
Quam Phebus in de Stat yan Pnamus te raken
Waer
|
||||
|
EENENTWINTIGSTE BOEK, 363
Waer in hy langs de wal en fteene mueren tradt,
Befiende of het gewelt die niet befchadigt hadt. Al d'andre Goden fyn op den Olymp gekomen, En hebben hunne plaets om Jupiter genomen. De fommigen vergramt, en 't hert vervult van fpyt,
En door de zegeprael wedr d'anderen verblydt. Achilles onderwyl is voortgegaen in 't woeden, Daer de Troijanen fich niet konden voor behoeden. Gelyk, door's Hemels ftraf, een Stat in brant geraekt,
Het vuer door vlatn en rook alom verwoefting maekt: Soo fag men Peleus Soon noch menfch noch paerden fparen, AI wat hem tegen quam deedt hy ter Helle varen. De Koning Priamus, die op den toren fat, Sag van den trans den Helt met bloet en ftof befpat. En dat voor fynen arm de bloode Troijers weken, Die door verlies van bloet, en ademloos befweken: 't Geen aen den ouden Man een droevig fchouwfpel gaf.
Dies hy al fuchtende klom van den toren af: Begaf fich na de wacht om order daer te ftellen, Waer aen hy heeft gefegt: getrouwe Metgefellen, Set open rechtevoort de poort, daer gy aen waekt, Tot dat het vluchtend' heir daer door fal fyn geraekt. Ik fie met hartenleet, dat onfe Legerbenden, Door Peleus Soon vervolgt, fich na de mueren wenden, En foeken in de Stat een fchuilplaets voor hun pyn, Doch fluit die aenftonts toe als fy daer binnen fyn. Op dat Achilles niet met hen daer in mach dringen, En als verwinnaer ons tot d'overgave dwingen. De wachters voeren uit dat hen bevolen is, Het geen van Ilium was de behouderiis. De Troijers naderden de veften, feer verlegen, Befweet, -en afgemat; Apollo liep hen tegen, Om die omtrent de wal in d'aftocht by te ftaen. Achilles onderwyl hielt nimmer op van flaen, . Wien hy heeft achterhaelt, fag men hem nedervellen, Nadien hy kon geen maet aen eer noch woeden ftellen «■ - • V Z 2 z De |
||||
|
564 DE IL1AS van HOMERUS.
Dc Grieken waren toen gedrongen in de Stat, Soo Phebus niet verwekt moet in Agenor hadt. Die, daer door opgehitft, Achilles aen ging randen: Apollo bleef hem by, om voor de doodt en fchanden, ' Te dekken d'ouden Helt, terwyl hy felver lag
Verfcholen achter 't loof, op dat hem niemant fag. Agenor, als hy fag Achilles op hem komen, Wiert fyn gemoedt beweegt gelyk ontroerde ftroomen: En fprak fyn felts dus aen eer hy noch nader quam. Wat ging my aen! toen ik dees' ftoutheit ondernam! Sal ik gewapent fynde Achilles nu ontwyken, En myn' bloohartigheit aen ieder een doen blyken? Offal ik tegengaen, ten kofte van myn bloet, Een onverwinbaer Helt, daer elk voor fwichten moet? Gchoon ik de Troijers wouw navolgen op de hielen, Hy fou my onderwyl inhalen en vernielen. 't Is beter dan dat ik, de wapens in de hant, Hem trede te gemoedt en doe hem tegenftant. Onquetsbaer is hy niet, noch fcheutvry voor de fchichten, Men kan met pyl en fwaert door dringen fyn gewrichten. Hy heeft maer eene fiel, die hy verliefen kan, Is hy verfchrikkelyk, hy is een fterflyk Man. Hoe feer hy overal door daden heeft geblonken, 't Syn gunften die hem fyn door Jupiter gefchonken. In dat gepeins heeft hy Achilles afgewacht, Voornemende met hem te doen een proef van kracht. Gelyk als een Leeuwin, die werdt in 't bofch beftreden, Komt op den jager felfs met, vuerin'toog, getreden: Schoon dat fy heeft een wont gekregen door een fchicht, Verlieft fy niet den moedt, noch vliedt uit fyn geficht. Soo kon Agenor fich tot vluchten niet begeven, Maer is, ten ftrydt bereidt, pal op de plaets gebleven: Gpheffende de piek, maer eer hy daer mee ftak, Op 's Vyants beukelaer, noch defe woorden fprak: Achilles, moedig Helt, fet uit uw dwafe finnen, Dat gy op defen dag fult Troijen overwinnen. Veel
|
||||
|
EENENTWI NIGSTE BOEK. 365
Veel flagen hebt gy noch te doen voor onfe wal,
En arbeit uit te ftaen, eer fulks u lukken fal. Daer binnen leven noch veel dappere Soldaten,
Die fullen u de Stat foo licht niet nemen laten:
Maer die verdedigen ten kofte van hun bloet, Tot de behoudenis van Vrienden en van goet. Doch gy, die door uw fwaert meent alles te verflinden,
Eer onfe val genaekt, fult felfs uw graf hier vinden.
En na dat hy een eind van fpreken hadt gemaekt, Wierp hy fyn fchicht, en heeft hem aen de knie geraekt. De laers weerftont aen 't ftael, gemaekt door Goden handen.
Achilles naderde hem foekende aen te randen,
Apollo heeft belet dat hy hem heeft gedoodt, Die in een dichte wolk Agenors lyf befloot. Toen heeft hy het gelaet van den Troijaen bekomen,
Bedriegende den Griek, en heeft de vlucht genomen.
Die hem is nagevolgt tot aen Scamanders kant, Hem hopende geftaeg te grypen met de h^nt. E'mde van het eenentwintigfte Book
|
|||||||
|
I z i> E
|
|||||||
|
366 DE ILIAS van HOMERUS.
D E ILIAS
VAN
HOMERUS.
|
||||||
|
XXII. 5B 0 E K-
E Troijers overhoop fyn na de Stat gevlogen,
Terwyl door valfchen fchyn Achilles wiert bedrogen. Sy drongen door de poort met ftof en bloet bemorft, Afvegende hun fweet, en lelten daer den dorft, Gelyk een hart het geen de jagers is ontloopen,
Begonden fy geredt een vveinig ruft te hoopen.
Doch Heftor bleef alleen voor de Segeefche poort,
Dien 't Noodloot ftaende hielt, op dat hy wiert vermoort.
Apollo fiende toen dat hy niets hadt te vreeien,
Heeft van het misverftant Achilles onderwefen,
En maekte fich bekent. Waer aen hy heeft gefeit, Waerom vervolgt gy my, met die halftarrigheit? Weet gy noch niet wie 'k ben ? gy tracht een Godt te volgen:
Uw woede maekt geftaeg u\v finnen foo verbolgen,
Dat gy uw voordeel mift. De Troijers fyn ontfnapt, Die gy verdelgen kondt, hadt gy die na geftapt. Gy hebt vergeefs gehoopt, dat gy my om foudt brengen,
'tis niet in 't Noodlots macht dat gy myn bloet foudt plengen.
Achilles feer vergramt: als hem dit was beduidt, 6 Schadelyke Godt! riep hy miftrooftig uit. Die d'overwinning my hebt uit de handt gewrongen,
Terwyl gy als een fpook myn degen fyt ontfprongen.
1 <I j; £ Wat
|
||||||
|
TWEEENTWINTIGSTE BOEK. ^67
Wat hadt ik vluchtelings geholpen onder d'aerd.'
Hadr gy my niet mifleidt, en afgewendt myn lwaert. Gy hebt my van den top der glory neer doen vallen, Toen gy de Troijers hebt geholpen in hunn' wallen. Gy vreefde niet myn wraek, die haeft fou fyn volbracht,
Gelyk ik heb de wil, hadt ik foo wel de macht. Dit feggende is hy fluks voor Ilium gekomen, Met fier en lluers gelaet, dat ieder een deedt fchroomen. Trots als een moedig paert, dat fich in 't renperk vindt, En den beloofden prys, daer van den wedtbop wint. De Koning aldereerft heeft hem in 't oog gekregen, Als een geltarnt dat dreigt met ongeluk en regen. Het geen gemeenelyk verlichtden Horifont, Wanneer de herfft begint, genaemt Orions hont. Hoe helder dat het ichynt, het is een droevig teeken. Daer by heeft Priamus al fuchtende geleken, De luifter van 't geweer het geen Achilles droeg:
Dies hy fich voor het hooft met beide handen floeg. En riep foo hart hy kon fyn flouten Soon na binnen, Doch hy kon op 't gemoedt van He£tor dat niet winnen. Die voor de Sceelche poort Achilles wachten bleef, Den degen in de hant, daer 't Noodlot hem toe dreef. De Vader heeft den Helt de handen toegeftoken, Hem roepende andermael, en aldus aengefproken: Soo teer en hartelyk als hem de droefheit riedt, Myn Soon wacht doch alleen dien fellen Vyant niet. Indien gy met hem vecht, vrees ik, fal hy u flachten, Hy overtreft u ver in dapperheit en krachten. Hadt hem het Godendom foo feer als ik gehaet, Dan hadt fyn doode romp de gieren lang verfaedt. En ik behoefde nu te fuchten noch te klagen. Veel van myn Soonen fyn door hem alreedts verflagen, En anderen verkocht in een uitheems geweft: En onder 't Voile, het geen gevlueht is in de veft, Vindt ik Lycaon niet noch Poly dor myn Soonen, Sy fouden, leefden fy, fich aeri my wel vertoonen. Dpot
|
||||
|
368 D E 1LIAS van HOMERUS
Door hunne afwefentheit voel ik weer nieuwe pyn:
Ik fal haer loflen doen, foo fy gevangen fyn. Voor 't huwlyksgoet kan ik vrykoopen beider leven, Dat Koning Altes heefc hun Moedcr mee1 gegeven. De Troijers foudcn fief) haeft trooften van hun doodt, Soo gy uw redden kunt uit den aenftaenden noot. Doch foo gy my gelooft, fult gy na binnen treden, Myn alderlieffte Soon verfmaedt niec myn gebeden, 't Is licht de laetften dienft die 'k u verfoeken fal, Voorkom uw doodt, myn rouw, en Troijens ongeval. Soo defe redenen niet konnen u bedaren, Heb medelyden dan met mync hooge jaren, Tervvyl noch is in ftaet myn afgelceft gemoedt,
Dat ik erkennen kan het geen gy voor my doet. Heeft dan Saturnus Soon my foo Tang laten leven? Op dat ik eindelyk rampfaliger fou fneven. Als ik hadt voor myn doodt alle ongeluk geproeft,
Het geen op aerde meeft des menfehen hart bedroeft. Myn Soonen door de borft 't moordadig ftael Men drukken, En uit het heiligdom, by 't hair myn' Dochters rukken: d'Onnooflen fuigeling verpletten op de want, Myn koftelyk Paleis verteren door den brant. En door een wreet Soldaet ten laetften ik verflonden, Gewurpen in het ftof tot voedfel van myn honden: Die lekkende myn bloet niet kennen hunnen Heer, Al waekten aen de poort fy van myn Hof wel eer. Men kan fien fonder fchrik een jongen Helt doorftoken, Op 't flachtvelt leggen doodt, in 't bloet en ftof gedoken: Maer als men uitgeftrekt een dooden gryfaert fiet, Die niet meer vechten kan, dat fchouwfpel baert verdriet. Dit feggend' heeft hy 't hair uit d'ouden kop getogen, Doch Hector evenwel wiert daer door niet bewogen. Diens Moeder Hecuba verfcheurde toen haer kleet, En toonde hem haer borft, terwyl fy droevig kreet. Myn Soon, heeft fy gefegt, hebt met my medogen, Ontfie defe oude borft, waer aen gy hebt gefogen. Ver-
|
||||
|
TVVEEENTWINTIGSTE BOEK. 369
Vergeet den arbeit nict, die gy my hebc gekoft,
En met wat pyn en fmert ik van u ben verloft. T 'k Wil van de moeitc niet van uwe opvoeding melden,
Met een goetwilligheit kunt gy my dat vergelden. Kom ruften in de Stat, uitftellende den ftrydt, Tot dat gy weer herftelt van uwen arbeit fyt. Indien ik u verloor, wat foude ik gaen beginnen! De Grieken fouden dan haeft Troijen overwinnen, En my in flaverny vervoeren na hun Lant, Om in myn ouden dag te lyden hoon en fchandt. En boven al 't elent, dat my foude overkomen, Sou de vertroofting my dan werdert noch benomen, Dat ik nict mogen foude, ontlaftend' myn gemoedt, Uitftorten op uw lyk een nare tranevloet. De kuifche Andromache uw Vrouw foude 00k uwe oogen, Gelyk fy fchuldig is, als dan niet fluiten mogen. Om dat Achilles u fou flepen van de Stat, Tot voor de Vloot, als hy u overwonnen hadt: En laten op het ftrant u leggen voor de honden, Daer uw mishandelt lyk fou werden door verflonden^ Dus fochten Priamus en Hecuba, vol fmert, Te breken van haer Soon, het onverfetlyk hert. Doch He&or wilde niet na hun' vermaning hooren. 't Argliftige Serpent verftopt alfoo fyne ooren, Voor de befweerders Item, op dat hy 't niet verleidt:
Dus luifterde die Helt na reden noch befcheit, Maer onbeweegt is hy Achilles blyven wachten, Schoon hy bevochten wiert door veelderlei gedachten, En in onzekerheit fprak by rich felfs dus aen: Ach ongelukkige! fult gy na binnen gaen! Daer door Polydamas u ftraks fal fyn verweten, Dat gy den goeden raet halftarrig hebt verfmeten! Dien hy, voor defen nacht, aen u gegeven hadt, Dat gy het Troifche heir foudt bergen in de Stat, Terwyl Achilles weer 't geweer hadt opgenomen, Voor wiens gevaerlyk fwaert uw Heir begon te.fchroomen. A a a Veel
|
|||||
|
* V
|
|||||
|
37<> DE ILIAS van HOMERUS.
Veel Troijers fyn gedoodt, en in het ftof geleit,
Waer van ik d'oorfaek ben, door onvoorfichtigheit. De lafften uit den hoop, die fulkn my dat feggen, En hoe het my berouwt, ik kan 't niet wederieggen. Op dat ik die verwyt van my afkeeren mach, Wei aen dan, wagen wy dien gruwelyken flag. Ik moet in Ilium my eerder niet begeven, Voor ik hem heb gedoodt, of hy my neem het leven. Maer of ik op den gront neerleide myn geweer, Myn helm enbeukelaer, myndegen, fchicht en fpeer, En ik in defen flaet hem in 't gemoedt ging treden, . , Om te verzekeren met woorden en met eeden, . Dat men fal Helena in Menelaus hant,
Weer ftellen, met al 't goet dat fy bracht hier in 't Lant. Waerom ons ongeluk en d'Oorlog is begonnen, Dat gantfeh de weerelt weet, en wy niet loognen konnen. En dat ik, voor 't verloop, beloofde boven dat, De helft, oprecht gedeelt, der Koninglyken fchat, Dan fou hy mogelyk na myn' voorflagen hooren. Doch waerom laet ik my door ydlen waen bekoren? 'k Sal uit lafhartigheit niet vallen hem te voet: En al kon ik daer toe vernedren myn gemoedt, ■ Sou die hoogmoedige dan deernis met my krygen? Neen, hy foude, als een wyf, my aen fyn degen rygen, Als ik ontwapent was. Achilles is geen Man Die van ontfermen weet, daer men me£ handlen kan, Het befte ial dan fyn, dat ik my ftel tot vechten, En fien, hoe Jupiter fal ons verfchillen flechten. Achilles onderwyl, de piek in d'eene hant, Gelyk de Wapengodt, heeft Heftor aengerandt. Die, fiende naderen den Helt, begon te beven, En heeft fich op de vlucht na *t vlakke Velt begeven: Daer hem Achilles heeft vervolgt, als in de lucht, De valk een bloode duif, die voor fyn klaeuwen vlucht. Sy waren langs den weg voortloopende gekomen, Aen't heuveltjen# beplant met wildc vygeboomen, |
||||
|
TWEEENTWINTIGSTE BOEK, 374
Wier loof geftadig werdt geflagcn door den wint:
VVaer onder men den fprong van twee riviertjes vindt, Het eene is kout als ys in d'alderheetfte dagen, Het ander altydt warm: die hunne waters dragen, Tottol, in Xanthus ftroom. Het Vrouwvolk van de Stat,
Wiefch daer hun lynwaet in, of nam daer in het bat, Soo lang als hen de ruft der vrede 't liet genieten. De Helden liepen fnel om ilrydt langs defe vlieten, Doch daer hing niet een prys, maer Heftors leven aen,
Om wiens behoudenis hy heeft fyn beft gedaen. Hoe groot en rap hy was, hy kon het niet ontkomen, De Griek was grooter noch als hy, en meer te fchroomen. Gelyk men paerden fiet, in d'uitvaert van een Hekj Als aen den winnaer is tot loon een prys geflek, Hoe dichter aen het end fy van het renperk naken, Hoe dat fy meerder fpoet tot d'overwinning maken. Soo liepen defe twee drie keeren om de Stat, Waer in fich Priams Soon toen graeg geburgen hadt. Terwyl, op den Olymp, de Goden daer na keken, Begon eerft Jupiter hen aldus aen te fpreken: Ik fie in groot gevaer een Prins dien ik bemin, 't Is Hector, die beweegt tot deerenis myn fin. Hy heeft op Idas top geflacht veel offerhanden, En laet in Troijens burgt fteeds wierook voor my branden. Siet hoe hy werdt vervolgtj laet ons dan overflaen, Of men hem redden kan, en doen de doodt ontgaen. Soudt gy, fei Pallas weer, een menfch daer voor bevryden? Als hem fyn Noodlot roept. Dat konnen wy niet lyden. Mynkint, fprak Jupiter daer op, ontfteluniet, Ik fal u, fyt geruftj niet geven dat verdriet. Voer uw voornetnen uit, ik fal't u niet beletten, Gy moogt het geen gy wilt aenftonts in 't werk gaen fetten. Soo ras de Dondergodt haer die toelating gaf, Vloog fy ftraks van den top van den Olympus af. Achilles onderwyl heeft Hedtor feer gedrongen -, Gelyk een hint, het geen de jagers is ontfprongen, A a a 2 Sich
|
|||||
|
^
|
|||||
|
372 DE 1L I AS van HOMER U S.
Sich onder 't loof verbergt, die 't volgen op den voet;
Dies het vermoeide dier, ontdekt weer loopen moet- Soo wiert door Peleus Soon ook Heftor voort gedreven, Die na de Troifche poort fich meermaels wouw begeven, Doch ieder reis heeft hem Achilles het belet, En heeft fich in den weg, die derwaerts leidt, gefet: Hem meenende geftaeg te vatten en te dooden, En Hector evenwel is noch fyn hant ontvloden. Die Helt hadt fich foo lang voor 't fterven niet gewacht,
Hadt hem Apollo niet gegeven nieuwe kracht. Soo beelt cen menfch fich in; al flapendfe in fyn droomen, Dat hem een Vyant volgt, dien hy niet kan ontkomen, Hy loopt daer voor niet vry, noch werdt ook achterhaelt, Terwyl die dwepery hem in de finnen maelt. Achilles gaf een wenk in 't loopen aen fyn benden, Dat fy hun fchietgeweer van Heftor fouden wcnden: Uit vrees, indien die eerft door iemant wiert gewondt, Dat hy dan minder eer in d'overwinning vondt. Doch als de vierdemael tot aen Scamanders beken, Sy waren eindelyk voort vluchtende geweken, Nam aenftonts Jupiter fyn' fchalen in de hant, En heeft hun beider lot in tegenwicht geplant. En als naeuwkeuriglyk hy die quam op te wegen, Is hellewaerts de fchael van Heftor neer gezegen: Tot teeken, dat de draet fyns levens Hep ten endt, Waer op Apollo fich heeft van hem afgewendt. Minerve is in die tydt by Peleus Soon geloopen, En heeft tot hem gefegt: Achilles 'k wil nu hoopen, Dat door ons werden fal onfterflyke eer verdient, Door Hectors doodt, mits gy hebt Jupiter te vrient. Men heeft foo meenigmael hem 't Griekfche bloet fien plengen , Nu komt de veege ftont dat gy hem om fult brengen. 't Is hem onmogelyk t'ontkomen uit uw' hant, Hy fal van Jupiter niet krygen onderftant. Apollo fal vergeefs fyn Vader daer om fmeken, Doch hy fal het befluit van 't Noodlot des niet breken. Schoon
|
||||
|
TWEEENTWINTIGSTE BOEK. 373
Schoon dat hy fich daerom voor fyne voeten fmeet.
Maer gy verhaeft u niet, die fyt moede en befweet: Schep adem onderwyl dat ik ga Heftor vinden, Op dat hy fich den ftrydt met; u mach onderwinden, Dat ik hem raden (al. Achilles was voldaen, Dit hebbende gehoort en bleef met blyfchap ftaen. Minerva is daer na by Heftor 00k gekomen, Die van De'rphobus 't gelaet hadt aengenomen, Waer aen fy heeft gefegt, nabootfende diens ftem, Myn Broeder, 'k heb gefien dat gy waert in de Idem: Dies kom ik u te hulpj om met vereende krachten, Nadien gy fyt vermoeit, dien Vyant af te wachten. Daer Hector, door fyn komft verquikt, op heeft gefeit:
Ik heb altydt vertrouwt meer opjuw dapperheit, Dan van onfe andre Broers, die fouden wy fien fneven, En niemant van hen durft na buiten fich begeven. Derhalven ik u meer als een van hen bemin. Ik hadt u eer geredt, antwoorde de Godinj Maer ik heb aen de poort veel woorden moeten maken, Die men gefloten hielt, eer ik daer door kon raken. Onfe Ouders hebben ftaeg fich in myn weg gefet, En vallend' my te voet, het uitgaen my belet. Verfuimen wy geen tydt, laet ons hem aen gaen vallen, En fien of gy hem kunt verflaen voor onfe wallen, Dan of hy ons geweer fal dragen op fyn Vloot, Na dat hy u en my heeft met fyn fwaert gedoodt. En om door haer bedrog hem meerder t'overreden, Afbrekend' haer gefprek, is fy voor uit getreden. Als d'cene en d'andre Helt tot vechten was bereidt Heeft Hector aldereerft tot Peleus Soon gefeit: Achilles dapper Heltj hoefeer gy fyt te duchten, Ik fal uit het gevecht nu langer niet ontvluchten. Gy hebt drie reifen my om Ilium gejaegt, Ik heb u niet gewacht, om dat ik was vertfaegt. Nu voel ik my verhart, en fal my durven weren, Een van on$ beiden moet verwinnaer wederkeeren, A a a 5 Door
|
||||
|
?74< DE IL1AS van HOMERUS.
Door uwe of myne doodt: maer eer ik het vergeet, Laet ons malkanderen belovcn met een eedt, Dat gy myn ligchaem fult myn Vader wedergeven,
Indien het u gelukt, dat gy my neemt het leven.
Ik fweer, indien ik u doe fncven door myn hant, Dat ik bevryden fal uw lyk voor fmaet en fchandt, En fonder wapenen fal aen de Grieken langen.
Sal ik de felfde gunft ook naer myn doodt ontfangen?
Achilles, die op hem met grimmige oogen fag, Antwoordej durft gy my aenfpreken van verdrag? Gelyk de Leeuwen fich met Menfchen noit verdragen,
En onverfoenelyk de Wolven Schapen plagen,
Soo fal noit tuflchen ons fyn vergelyk noch ruft, Tot een van beider bloet heeft Mavors toors gebluft. "Wilt u dan tot den ftrydt, met alle kracht, bereiden,
'k Sal u door Pallas hulp doen van de weerelt fcheiden.
En u vergelden gaen al het voorgaende leet, Het geen gy woedende de Grieken lyden deedt. Toen heeft hy met fyn piek hem na het lyf geftooten:
Die Priams Soon ontweek, en heeft geen ramp genoten.
Waer op hy heeft gefegt, uw fteek is mis geweeft, Al fnorkt gy noch feer, gy maekt my niet bevreeft, Bedrieg u niet, gy fult noit de voldoening krygen,
Dat gy my aen uw fpeer van achteren fult rygen.
Daer is de rechte weg foo gy my wilt veiflaen. (Sich flaende voor de borft) hier moet uw piek door gaen. Maer wilt u rechtevoort felfs voor myn werpfchicht wachten,
(Die hy gefchoten heeft op hem met alie krachten)
Gaf Jupiter, dat gy daer door doch wiert geraekt: Dan foude tuffchen ons haeft vrede fyn gemaekt: Gy fyt de bron waer uit ons onheil is gefproten.
Als hy hadt wel gemikt, heeft hy niet mis gefchoten:
De werpfchicht heeft geraekt Achilles beukelaer, Door Goden hant gefmeedt, weerftont die aen 't gevaer. Dies Heftor gram, om dat hy hadt fyn fcheut verloren,
Riep hy De'iphobus, doch die kon hem niet hooren.
En
|
||||
|
TWEEENTWINTIGSTE BOEK. 375
En als hy wiert gewaer 't bedrog, dat hy toen fag,
Hceft hy aen 't Godendom gedaen dus fyn beklag : Gy hebt my dan alhier geroepen om te fterven! Ik meende dat ik hulp fou van myn Broer verwerven, En 't is Minerva felfs die my bedrogen heeft, Helaes! ik werdt gewaer dat ik heb uitgcleeft. Terwyl Apollo my en Jupiter begeven, Waer door voorheen myn arm ten ftrydt wiert aengedreven, Sy hebben meenigmael my uit gevaer geredt, En rcchtevoort myn doodt wei-dt door hen niet belet. Doch fchoon hun onderftant my langer niet kan baten, Sal ik, foo lang ik leef myn felven niet verlaten, En doen iets, dat verdient onfterffelyken lof> Ik fal niet fonder eer neervallen in het ftof. Dit feggende heeft hy fyn fabel uitgetogcn, En is met al fyn kracht Achilles aengevlogen, Gelyk men vallen fiet een Arent uit de lucht, Op Haes of teeder Lam dat voor fyn klaeuwen vlucht. Achilles wachte niet om Heftor aen te randen, Syn woedende gemoedt deedt hem van yver branden: Vier pluimen van fyn gout befchaduwden 't helmet, Dat hy op 't vreeflyk hooft tot dekfel hadt gefet. Aen d'arm hadt hy het fchilt en in de vuift den degen, Die hy tot een gefchenk hadt van Vulcaen gekregen. Gelyk als d'avontflar geeft 's nachts een helder licht, Soo flikkerde fyn ftael met ftralen in 't geficht. Terwyl hy naderde, om He&or te bevechten, Mat hy met d'oogen af waer hy fyn piek fou hechten: Die rondom was bedekt met het vermaert gewee'r, Dat hy aen Patroclus ontnomen hadt wel eer. Hy fag dat eene plaets noch open was gebleven, Waer in hy hem de fpeer heeft door den hals gedreven, Omtrent het fchouderblat, dat aen het rugbeen ftaet, Waer door het aldereerft den menfch de fiel verlaet. Toen hy hem op den gront zieltogende fag leggen, Heeft hy fich niet ontfien, dit aen hem noch te feggen. |
||||
|
37<* DE ILIAS van HOMERUS.
Na dat gy Patroclus hadt met uw kling gedoodt, Geloofde gy noit felfs te raken in dien noot. Gy vreesde niet dat ik fyn doodt fou komen wreeken: En oftderwyl voor hem het lykvuer werdt ontfteken, Na dat een prachtig graft werdt't fyner eer bereidt, En hy door 't Griekfche heir in d'uitvaert is befchreidt, Sal uw verrotten romp, door gieren en de honden, Hier werden op het ftrant verachtelyk verflonden. Daer met een flaeuwe ftem heeft He£tor op gefegt, Ik bidt u om al 't geen dat naeft aen 't hart u legt, Om Peleus, de Godin uw Moeder, en uw leven, Dat gy myn ligchaem wilt aen mynen Vader geven. Op dat daer voor een graft mach werden opgerecht, En door het Troifche Volk daer eerlyk in gelegt. Rampfalige, fprak weer Achilles, door't befweren, Van al myn bloet, fult gy dien hoon niet van u keeren. Gaf Jupiter! dat ik u in 't geficht der Son, Tot wraek van myn verdriet, in ftukken hakken konf En dat ik 't raeuwe vlees, met tanden mocht verfcheuren, Noch foude ik niet genoeg myn lieven Vrient betreuren. Al quam u Priamus vrykoopen voor al't gout, Dat hy vergadert heeft, en opgefloten houdt, Hy fou, daer voor, uw lyk niet krygen uit myn handen, Om 't op de Troifche markt met ftacy te verbranden. Daer Hector ftervende voor 't laetft op heeft gefegt: Uw wreetheit houdt geen maet, en luiftert na geen recht. Gy hebt een hart van ftael j maer wilt u echter wachten, Dat ik des Hemels toorn niet opwek door myn klachten. Daer d'onrechtvaerdigheit, die gy aen my betoont. Door Paris en Apol, fal werden haeft beloont. Daer op heeft Lachefis hem d'oogen toegefloten, En na den Acheron al fuchtende geftooten. Om dat hy miflen moeft, in 't bloeijen van fyn jeugt,
Al wat een fchoonen Prins op aerde meeft verheugt. Als Peleus trotfche Soon hem in fyn bloet fag fmoren, Heeft hy hem voor het laetft dit woort noch laten hooren: Sterf i
|
||||
|
TWEEENTWINTIGSTE BOEK. 377
Sterf! feihy, en ik fal u volgen, feer voldaen,
Als 't Jupiter behaegt, nu gy fyt voor gegaen. Toen heeft hy hem fyn piek en wapenen ontnomen, De Grieken fyn daer op omtrent het lyk gekomen, Die met verwondering aenfchouwden fyn gelaet, Doch niemant van dat Volk hadt deernis met fyn ftaet 4 Verheugt dat fonder vrees fy konden hem genaken, Die hen hadt weg gejaegt, en hunne Vloot doen blaken. Elk gat hem noch een fteek met degen of met fpeer, Nu't ligchaem was ontbloot van 't koftelyk geweer, Het geen Achilles hadt hem van het lyf gebonden, Die fyn voorneraen ging den Grieken dus verkonden. Terwyl de Goden my vergunnen, dat myn' hant, Heeft eindelyk myn ftael in Hectors borft geplant, Laet ons dat voordeel nu vervolgen voor de wallen, En 't machtig Ilium kloekmoedig aen gaen vallen : En Men of't Troifche Volk, verflagen door den val, Van hunnen Overften, die noch verweeren fal. De Helt is doodt, die hun befchermer placht te wefen, Die meerder was alleen dan't gantfche heir te vreefen : En grooter quaet gedaen, door fyn verwoetheit, heeft Aen de belegeraers, terwyl hy heeft geleeft. Wat feg ik! 'k heb geen luft om ietwes aen te vangen, £00 lang myn Vrient niet heeft den laetften dienft ontfangen, Heeft d'overwinning dan dus myn gemoedt gevleit? Daer Patroclus helaes! noch onbegraven leit. Moet hy niet't voorwerp fyn van myn bekommeringen ? Neen, ik fal by de hant noit nemen andre dingen. Ik fal dien lieveling vergeten nimmermeer, Tot dat in d'Acheron ik felver tot hem keer. Laet ons dan juichende weer trekken na de Schepen, En Hectors dooden romp door 't flyk daer henen flepen. Nadien ik rechtevoort verwonnen heb dien Helt, Waer op het Troifche Volk hadt al fyn hoop geftelt. Hy fprak, en deedt hem aen de grootfte onwaerdigheden, Die d'overwonnenen van d'Overwinnaer leden. B b b Hy
|
||||
|
-_/
|
|||||
|
378 DE1LIAS van HOMER US.
Hy flak diens hiekn door, en reeg daer door een baft,
Waer mee hy bont het lyk aen fynen wagen vaft. Als hy diens wapenen daer op hadt laten dragen, Sprong hy daer fclver in: toen heeft hy voortgeflagen. De paerden renden fnel, geduerig voort gefweept, En hebben Heftors hair de Velden langs gefleept, Wiens booft bevochtigde met bloet het fant en fteenen. Dien hoon wouw Jupiter aen defen Helt verleenen, Selfs in fyn Vaderlant, daer hy eerft eer ontfing, Als 't Volk fyn fchoon gelaet fag met verwondering. Toen d'oude Hecuba dat fchouwfpel lag gebeuren, Begon fy op de muer haer kleederen te fcheuren, Sy trok het gryfe hair uit haer gerimpelt hooft, En heeft met jammerklacht de drift der lucht geklooft. Daer op met naer geluit ftaeg Priamus antwoorde, Soo dat men overal gefchrei en fuchten hoorde. Geen troofteloosheit kon de Troijers meer verflaen, Al hadden fy in brant de gantfche Stat lien ftaen. 't Gefchreeuw was even groot van Mannen en van Vrouwen, Sy konden naeuwelyks den Koning wederhouwen, Die wouw ter poorten uit: hy viel het Volk te voet, En fprak het aldus aen, met een ontftek gemoet. Myn Vrienden, foo by u iets gelden myn gebeden, Verhindert my doch niet om uit de Stat te treden. Laet ik Achilles hert bewegen gaen door loon, Dat hy my 't ligchaem wil weergeven van myn Soon. Ik fal hem mogelyk vermurwen door myn jarenj En heeft hy geen ontfag voor defe gryfe haren, d'Inbeelding, dat hy ook een ouden Vader heeft, Kan doen, daer uit den aert fyn wreedheit tegen ftreeft. Helaes! toen Peleus hem het leven heeft gegeyen, Bracht hy de geeflelroe ter weerelt van myn leven, En Troijens ondergang; wat heeft hy groot getal, Van myne Soons vermoort! die 'k lang betreuren fah Doch dat verlies is niet by He&or op te wegen , Waer door ik 't vonnis heb van myne doodt gekregen. Soo
|
|||||
|
TWEEENTWINTIGSTE BOEK. i79
Soo hy noch in myn arm gegeven hade den geelt,
Dat hadt voor Hecuba en my wat trooft geweeffc. Wy hadden ons verfaedt met fuchten dan, en tranen, En d'uitvaert vieren doen door al myne onderdanen. Als hy geeindigt hadt, ving Hecuba weeV aen, Die, door haer ftoet omringt, dees klachten heeft gedaen. Gy fyt dan doodt myn Soon! helaes ik fal 't befterven, Nu moet ik al myn vreugt en vergenoegen derven. Gy waekte voor de Stat van Troijen nacht en dag, Waer in men u geftaeg als een Befchermgodt fag. 't Vertrouwen dat men hadt is met uw doodt verdwenen. De item ontbrak aen haer, dit feggend', door het wcenen. Andromache hadt noch van Heclror niets gehoort, Niet wetende dat hy vertoeft hadt voor de poort. Om dat fy was alleen in haer vertrek gebleven, Daer fy fich befich hielt met flikken of met weven, Of wrocht aen een tapyt, het geen fy heeft verfiert, Met bloemen, door den naelt, met fruit of pluimgediert. Selfs hadt fy voor haer Man een badftoof doen bereiden, Als hy t'huis keerende foude uit het ftryden fcheiden. Niet denkendt dat hy die niet noodig hebben fou, Soo weinig wift fy noch de tyding van haer rouw. Maer hoorende 't gerucht van fchreeuwen en van fuchten, Dat op den toorn ontftont, begon fy iets te duchten. Het beven van haer lyf ontftelde haer verftant, En het begonne werk viel aenftonts uit haer hant. Sy ftont ten eerften op, en feide, dat twee Vrouwen, My volgen, en het oog geduerig op my houwen, Of my het hert begaf j ik kan befwaerlyk ftaen, Doch wat'er is gefchiedt wil ik vernemen gaen. Ik heb de ftem gehoort van myn eerwaerde Moeder, Heeft He&or in de ftrydt verloren weer een Broeder ? Soo hy 't maer felfs niet is: hy geeft fich altydt bloot.1 Ach groote Goden ach! bevrydt hem voor de doodt. 'k Vrees dat Achilles hem van't Volk heeft afgefneden, En in dc vlakte op hem alleen is aengetreden. Bbbi Mif-
|
||||
|
380 DE IL1AS van HOMERUS.
Miflchien, terwyl ik fpreek, heeft hy hem achterhaelt,
En over defen Helt alreets gezegepraelt, Die laet fich in 't gevecht door benden noit bedekken, Maer fyn gewoonheit is altydt voor uit te trekken: Hy fag noit om, of hy navolgers by fich hadt. Ach! of ik ydle vrees mocht hebben opgevat! Dit hebbende gefegt, is fy van daer gevlogen, Als een Bacchante ontftelt en in de ziel bewogen} Sy klom den toren op aemachtig en half doodt, En fag toen haer Gemael wegflepen na de Vloot, Van paerden door het flyk onwaerdiglyk getogen, Toen quam een duiftre wolk bedekken haer' fchoone oogen. De droeiheit overftelpte aenftonts haer bange ziel, Soo dat fy in haer ftoet door flaeuwte nederviel. Het toifel van haer hooft, gefteentens hoog van waerde, Daer het mee was verciert, viel los geraekt op d'aerde, De fluyer wiert geflaekt, die van haer fchouders hing, Door Venus haer vereert, wannccr fy trouwen ging- De Sufters hebben haer forgvuldig opgenomen, Gebruikende veel vlyt orn haer te doen bekomen. Als fy haer droevig oog weer open heeft gedaen, Sprak fy, naer fchreeuwende, haer felven aldus aen: Ach! ond'er wat planeet fyt gy en ik geboren! Die door het Noodlot fyn tot ongeluk verkoren. Denk Heftor, lieve Man, in wat bedn/kten itaet, Gy uwe Andromache door uwe doodt verlaet! Wat fal ons eenig kint Aftyanax beginnen! Die nu meeft heeft van doen, dat gy beftiert fyn finnen. Wie fal fyn fteunfel fyn, nu hy u miflen moet! Terwyl een Vremdeling fal vallen in fyn goet. Want als de doodt een wees fyn Vader komt t'ontrukken , Houdt hy niets overig als ramp en ongelukken. Hy gaet de ftraten door met een gebogen hooft, Om dat hem dit verlies van Vrienden heeft berooft. Hy treedt van deur tot deur om onderftant te vinden, En niet een menlch wil fich fyn faken onderwinden. Scboon
|
||||
|
TWEEENTWINTIGSTE BOEK.
Schoon iemant met fyn ramp mocht krygen derenis,
Die geeft hem niet fdo veel, dat hy geholpen is. Syn makkers fullen felfs hem fmadelyk verachten, En nimmermeer als gaft op hunne feeften wachten : Noch geven eenig deel aen hun gewoon genucht, Maer feggen hem verhart: Rampfaelge neem de vlucht. Uw Vader komt niet meer op onfe feeft verfchynen, Met hem moet rechtevoovt uw vroilykheit verdwynen. En d'ongevoeligen verwyten hem fyn fmert, Die medelyden moeft verwekken in hun hert. Myn Soon fal myn elendt vernieuwen door fyn tranen, Als hy my feggen komt't misachtcn der Troijanen. Myn lieve Aftyanax wat is u lot gekeert! Sints gy uw Vaders forg en onderftant onbeert. Die op d'opvoeding placht geftaeg van u te letten, En fleets met groot vermaek op fynen fchoot te fetten, Als hy ter tafel fat, alwaer gy wiert verfaedt, Met alle lekkerny van merg en wiltgebraet. En als de fpelen u vermoeit niet langer luften, Gingt gy in Voedfters arm, of in de wieg weer ruften, Daer gy van het vermaek verfaedt uwe oogen (loot. Nu volgt u 't ongeluk door uwes Vaders doodt. Men heeft Aftyanax tot naem aen u gegeven, Op dat den roem daer door van Heftor wiert verheven. Die rechtevoort tot proi van hont en gieren leit, Wiens ligchaem het verderf omtrent de Vloot verbeidt, Helaes! waer fullen ons de ftoffen nu toe ftrekken! Die door hun koftclykheit verwondering verwekken: En door myn Vrouwenhant gemaekt fyn in ons Hof, Ik fal die ongebruikt verbranden doen tot ftof. Onnoodige offerhant! myn Hector, nu'kuwleden, Daer op niet leggen mach, en tot uw myt befteden. 't Sal echter fyn een eer, dien ik u geven fal, Terwyl de rook verheft fich boven Troijens wal. B b b j
|
||||
|
382 DE ILIAS van HOMERUS.
Als fy dit hadt gefegt, heeft fy weer aengevangen,
Haer nare jammerklacht met tranen op de wangen. Waer op geantwoort wiert met weenen door haer ftoet,
Die eenigfins daer me£ vertrooft heeft haer gemoedt. |
|||||
|
Einde van bet tweentwntigjle Boek.
|
|||||
|
DRIEENTWINTIGSTE BOEK. 383
D E I L I A S
VAN
H O M E R U S.
|
|||||||
|
XXIII. 'BOEE,.
Us lag in fwaren rouw gantfch Ilium gcfonken,
Daer huifen enPaleisdoor't deerlykhuilenklonken . Terwyl de Grieken fich, elk na fyn Schipof tent, Weer hebben aen het ftrant desHellefponts gewendt. Achilles echter liet fyn benden noch niet fcheiden, Maer onder het geweer de Mirmydons verbeiden. Waer aen hy aid us fprak: Spitsbroeders ik bevindt, Dat gy trouwhartig fyt en dat gy my bemint. Laet ons de paerden noch niet na de weiden fenden, Maer liever na het lyk van Patroclus die wenden : En ftorten op hem uit een nare tranevloet, Gelykmen, volgensplicht, de dooden eeren moet. Als wy door 't rouw bcklag verfadigt fullen wefen. En d'overleden Helt genoeg fal fyn geprefen, Dan fal men uit het touw de paerden weer oAtflaen,
En wy gefamentlyk het rouwmael eten gaen. Toen fyn de Mirmydons tot treuren aengedreven, Daer toe Achilles hem het voorbeelt heeft gegeven. Drie reifen renden fy om 't rouwbet van den Helt, En hebben nat gemaekt met tranen 't gantfche Velt, En hunne wapenen: fy konden niet bedaren, , Om dat fy aengefct direr toe door Thetis waren. Soo
|
|||||||
|
v
|
|||||||
|
3P4 DE IL I A S van HOME RUS.
Soo treflyk Overlie was Patroclus geweeft,
Dat men geen eers genoeg Icon aendoen aen fyn geeft. Door blyk van droethek heeft Achilles uit gefteken, Die, flaende voor fyn borft, begon aldus te fpreken: Verheug u Patroclus, hoewel gy fyt vermoort, In alles, wat ik u belooft heb, hou 'k myn woort. 'k Heb He£tor omgefleept gebonden aen myn wagen, Wiens dooden romp eerlang de honden fullen knagen. En twalef jongelings van een voornaem geflacht, Die fullen op uw graft haeft werden omgebracht. Op dat ik met hun bloet myn wraekluft mach verfoeten, Dit feggend', tradt hy 't lyk van He£tor met de voeten. De Mirmydons terwyl verlieten het geweer, En faten om den dis, voor hunne Schepen, neer. Daer hen Eacides het rouwmael liet bereiden: Men haelde runderen en fchapen uit de weiden, Die wierden om het bedt van Patroclus gedoodt, Wier bloet het heeft befpat toen 't uit hun halfen vloodt. Den oever wiert verlicht als 't vuer begon te branden, Waer voor men braden moeft het vlees der offerhanden. De Vorften hebben fich tot Peleus Soon gewendt, En leiden hem met moeite in Agamemnons tent. De Koning, als hy hem den ingang fag genaken, Geboodt dat men voor hem fou water vaerdig maken. Op dat Achilles fich mocht fuiveren in 't badt, Van 't ftof en bloet waer door fyn ligchaem was befpat. Maer hy bleef weigeren 't g&zn hem wiert aengeboden. Ik fweer by Jupiter, fprak hy, het Hoott der Goden, Dat het niet reedlyk is, dat ik gebruik het badt, Eer myne Patroclus fyne uitvaert heeft gehadt. En ik voor hem een graft verheven heb te voren, Waer op ik 't fyner eer myn hair heb afgefchoren. Want in den tydt fints ik des Hemels licht geniet, Gevoelde ik nimmer leet foo groot als dit verdriet. Doch tegenwoordig moet ik de gewoonte volgen, En by het rouwmael fyn, al is myn geeft verbolgen. Atri-
|
||||
|
DRIEENTWINTIGSTE BOEK. 38j
Atrides ik verfoek dat, met den dageraet,
Op morgen gy het Volk om hout uittrekken Iaet,
Op dat den laetften dienft myn Vrient niet mach ontberen,
En dat d'ontfteke vlam fyn ligchaem mach verteeren,
En 't voorwerp van myn fmert onttrekken myn geflchtj Daer na kan ieder een weer treden tot fyn plicht: En wy door het beleg gaen naderen de wallen.
Hy fprak: de voorftel heeft de Vorften wel bevallen.
De tafels fyn gedient, de fpys is opgefet, En naderhant is elk gaen flapen in fyn bedt. Achilles met fyn Volk is na de zee getreden,
En heeft daer uit geruft fyne afgefloofde leden.
Hy hadt fich foo vermoeit, toen hy na Heclor liep,
En door den langen ftrydt, dat hy ten eerften fliep. Syn droelheit naeuwelyks was door den flaep verdwenen,
Wanneer hem is de geeft van Patroclus verfchenen.
_ Inalles hemgelyk, en in hetfelfde kleet,
Dat hy hadt op het lyf ten dage toen hy ftreedt. En aen 't bedwelmde hooft van Peleus Soon gefeten,
Heeft die tot hem gefegt. Gy kunt my dan vergeten,
Achilles nu gy flaept! ik ben een doode Vrient, Dien gy verwarelooft. Heb ik dat ooit verdient? Wordt wakker, en begraef myn ligchaem fonder dralen,
Op dat ik komen mach in d'Elizeefche dalen.
De fchimmen weren my uit dat gelukkig Velt, Soo lang als in het graf myn lyk niet is beftelt. Myn geeft waerdt om de kant van de onderaerdfche ftroomen,
Als een verloore fiel, en kan geen ruft bekomen.
Kom reik my dan de hant, en help my in de Hel, Op dat ik u voor 't laetft eens feggen mach, vaer wel. Als gy door defen dienft myn klachten doet verdwynen,
Soo ik noit in het licht na defen meer verfchynen.
Vaer wel dan. Mits wy nu niet mogen, als voorheen,
Het geen ons overkomt, verhandelen met een, Noch onderling malkaer verklaren degedachten.
Het Noodlot rukt my weg, en't uwe fal niet wachten,
C c c By
|
||||
|
3S<5 DE 1LIAS van HOMER VS.
By Troijen u als my te vellen voor den wai:
Vergun my noch voor't ketft 't geen ik u bidden fal. Beveel, dat naer uw doodt men aen myne afch en beenen, In 't felfde graft by d'uwe een ruftplaets fal verleenen. Wy hebben noit malkaer verlaten fints den dag. Dat ik een jongeling u tot Oponte fag. Waerheen Menetius fich hadt met my begeven, Door dien ik in het fpel gebracht hadt om het leven, Door haeftigheit, den Soon van Vorft Amphidamas. Daer Peleus gunftiglyk toen myn befchermer was. En wilde, dat ik foude uw wapenmakker wefen, Noit is'er tuflchen ons oneenigheit gerefen., In 't leven heeft alleen gefcheiden ons het Lot, Laet dan verfamelen in 't graf ons overfchot. Achilles eer de flaep noch gantfch was afgebroken, Heeft hem half fluimerend' dees' woorden toegefproken: Myn Broeder, waerom brengt uw fchim my defen kit? Verzeker u, daer fal wel werden op gepaft. Kom nader op dat ik u vatten mach in d'ermen, En dat wy met malkaer vereenigen ons kermen. Dit feggend', ftak hy uit fyn handen na fyn Vrint, Doch het was vruchteloos, hy vatte niets dan wint, Die was na Plutos Ryk verdwynende geweken. Achilles, toen ontwaekt, begon aldus te fpreken: 6 Goden 't is dan waer, dat onder d'aerd beftaen De fielen na de doodt, al is de menfch vergaen! Doch die fyn maer alleen gedaentens der ligchamen, Waer mede fy gevoegt voorheen ter weerelt quamen, Sy hebben die beweegt: van kennis dan ontbloot, Soo ras hen van malkaer gefcheiden heeft de doodt. De geeft van Patroclus is my te naohtverfohenen, Hy hadt defelfde ftem en 't wefen als voorhenen. Ik heb fyn kkcht gehoortfyn fuchten en fyn rouw, Myn biddende dat ik fyn ruft verhaeften wouw, En fyn verfamelde afch foude in een lykbus fteken. Hekes! wat -heeft de geeft aen 'Patroclus geleken! |
||||
|
DRIEENTWINTIGSTE BOEK. 387
Die woorden volgden na cen bittre tranevloet,
Dat van de lyfwacht felfs bedroefde het gem6edt. Terwyl fy weenden, quam Aurora hen verkonden, Dat fy de paerden hadt aen Phebus kar gebonden, En dat de dag begon. Atrides ftont vroeg op, En fondt Soldaten uit, omhout, na Idas top. Meriones kreeg laft om derwaerts die te leiden, En als hun Opperhooft het werk te doen bereiden. Sy traden na den berg, en dreven muilen voort, Elk droeg een fcharpe byl, en hadt een lange koort. Na dat fy in het wout van Ida fyn gekomen, Syn door hen omgehakt de hoogfte en dikfte boomen, Die ploffende op den gront door hunnen fwaren val, Weergalmen deden 't bofch, en het omleggent dal. Het hout wiert klein gemaekt door bylen en door fagen, En op der muilen rug na't Leger weg gedragen. Meriones geboot, eer men te rug weer quam, Dat elk Soldaet een tak op fyne fchouder nam. Soo ras als Peleus Soon die benden ftil fag houwen, Daerhywouw,voorfyn Vrientenvoorfich, 'tgrafdoenbouwen: Geboodt hy dat men hen ontnemen fou hun laft, En 't hout wiert op de myt geftapelt en gepaft. Toen liet hy 'f Volk weerom elk klimmen op fyn wagen, Waer voor wiert na de myt met ftacy *t lyk gedragen, Door makkers van den Helt, die 't fetten op de baer, Wiens ligchaem was bedekt met afgefchoren haer. Hier even achter hadt Achilles fich begeven, ¥ Die, bukkende op het lyk, het hooft heeft opgeheven, En in de fiel bedroeft veel fware fuchten gaf, Mits hy fyn liefften Vrient fag voeren na het graf < Achilles by de myt, gekomen week ter fyden, Om volgens plechtigheit fyn hair 00k af te fnyden. Dat hy voor Sperchius het wafTen op fyn hooft, Om dat het eertyts was aen defen Vloet belooft. Dien, wendeiid'fich na zee, hy dus heeft aengefproken, Vergeef my dat ik heb den eet aen u gebroken, C c c 2 Ver^
|
||||
|
388 DE 1LI A S van HOMERUS.
Vergode Sperchius, dienPelcus heeft gedaen,
Toen ik na het beleg van I l'oijen ben gegaen : Dat foo 'k gefont weer t'huis mocht naer dien Oorlog keeren, Hy dan fou 't uwer eer myn hairen af doen fcheren: En daer op volgen foude een plechtige offerhant, Maer nademael ik noit fal komen in myn Lant, Suit gy myn Vaders wenich ook niet vervullen kunnen, Dies mach ik aen myn Vrient myn hairen nu vergunnen. Daer op fneedt hy die af, dit hebbende gefegt, En heeft die in den arm van Patroclus gelegt. Dit droevig fchouwfpel deedt de benden deerlyk fchreijen, Daer d'ondergaende Son hen niet hadt uit doen fcheijen, Indien Achilles niet het woordt hadt opgevat, En aen Atrides felfs dit voorgedragen hadt: Sendt uwe benden weg, 't is lang genoeg gekreten, En laet het moede Volk elk in fyn tent gaen eten. Myn Mirmydons en ik, die Patroclus beftaen, Wy fullen met veel forg fyne uitvaert gade flaen. En ondcr ons alleen den lykdienft wel bedryven, Laet de Veltoverftens van 't heir by ons maer blyven. Die men, na het gcbruik, ter ftacy noodig heeft, En dat uw ander Volk fich tot de ruft begeeft. De benden trokken weg, de hoof den fyn gebleven. En hondert voet in 't ront wiert toen een myt verheven, Daer boven op het lyk eerbiedig is geleit, En meenigte van Vee ter flachting wiert bereidt. Met wier vet Peleus Soon het ligchaem ging bedekken, En heeft het Offervee daer random laten trekken. Twee kruiken fyn gefet op d'eene en d'andre kant, Vol fappen van olyf en honing, die licht brant. Daer by vier paerden en twee honden fyn gefmeten, En om fyn woede en wraek noch verder uit te meten, Heeft hy twaelf jonge maets, van adelyk geflacht, Geoffert aen fyn Vrient, en deerlyk omgebracht. De lykdienft was gedacn, toen heeft hy 't vuer geftoken, Dit ichreeuwende, in de myt: myn Vrient gy fyt gewrokenj |
||||
|
DRIEENTWINTIGSTE BOEK. 389
De vlam verteert uw lyk, en met u d'offerhant,
Die 'k aen u hadt belooft, fie verder Heftors fchandt: Dit feggende fmeet hy fyn ligchaem voor de honden, Die weken daer van af, en hebben 't niet verflonden. De fchoone Venus hadt het nacht en dag bewaekt, En de verrotting was daer noch niet in geraekt, Door dien fy het rondom met balfem hadt beftreken, Opdathet, door't gewelt van't flepen, niet mocht breken. En Phebus hadt die plaets, daer het lag uitgeftrekt, Voor ftralen van de Son met wolken overdekt, Op dat de hette 't fap van 't vlees niet uit fou droogen, En dat het onverteert en vers^fou blyven mogen. De vlam was in de myt terwyl niet aengegaen, Achilles week wat af, als hy dat hadt verftaen, En heeft van Boreas en Zephyrus gebeden, Sy wilden doch daer op met blafen fich befteden: Waer voor hy tot hunne eer beloofde een offerhant, Soo ras als't ligchaem was van fynen Vrient verbrant. Als Iris het gebedt quam van den Helt te hooren, Droeg fy het onvermoeit in defer Winden ooren. Die waren op een feeft in Zephyrus fpelonk, Alwaer men de Godin ververfte met een dronk, En badt haer dat fy fich 00k wilde aen tafel fetten : Doch fy nam fulks niet aen, niet willende verletten. Ik moet, heeft fy gefegt, aen 't ftrant van d'Oceaen, By d'Ethiopiers op hunne ofPrhanden gaen, Die fy aen 't Godendom met groote ftacy (lachten, Soo dat ik hier by u nu niet durf langer wachten. 't Is rechtevoort genoeg, dat ik u heb gefegt, Dat niet wel brant, het hout, daer Patroclus op legt: En u Achilles laet door myne ftem verfoeken, Dat gy 't aenblafen wilt, en door uw mont verkloeken. Daer op vloog Iris weg. Sy ,* met een groot gerucht, Begaven, op dat wordt, fich aenftonts op de vlucht, En bloefen op de myt, die ftraks begon te branden. Achilles uit een kruik, die hy hadt in de handen, C c c j Goot
|
||||
|
390 DE ILIAS van HOMERUS.
Goot wyn op d'aerde neer, en riep geftaeg den geeft, Van Patroclus, tot dat't lyk is verteert geweeft. Een Vader die fyn Soon, de laetfte van fyne erven,
Dien hy hadt uitgetrouwt, fiet op de bruiloft fterven,
En al fyn hoop verlieft, gevoelt niet fulken fmert, Als d'uitvaert van fyn Vrient gaf aen Achilles hert. Wanneer de morgenftont het daglicht quam verkonden,
Was't ligchaem door de vlam ten naeflenby verflonden.
De winden hebben fich begeven over zee, Die door hunne overgang gewoedt heeft langs de ree. Achilles, die fich niet kon houden op fyn beenen,
Moeft tegen d'aerdt fyn lyf een weinig ruft verleenen,
Daer hem de flaep beving. Doch hy is haefl ontwaekt. Door het gerucht dat wiert door d'Overftens gemaekt: Die fich verfamelden, en tot Atrides quamen,
Om met malkanderen iets wichtigs te beramen.
Hy ftont ten eerften op, verlatend' fyn gemak, Quam ter vergadering, daer hy dees' woorden fprak : Atrides moedig Helt, en Hoofden onfer benden,
Gymoet, op myn verfoek, u na de houtmyt wenden,
En gieten wyn daer op, foo daer noch vlam in was, En dan verfamelen myn Vrients gebeente en as. Sy fullen kenbaer fyn, om dat hy heeft gelegen,
In 't midden van de myt, de lyken daer en tegen,
Van Menfchen en het Vee, die met hem fyn verbrant,
Hadt men flechs onder een gefmeten om den kant. Wy fullen fyn gebeent, met dubbelt vet omwonden,
Opfluiten in een bus, foo ras het is gevonden.
Tot dat ik felver ben in Plutos Ryk gejaekt, En voor ons beiden dan een graffleS werdt gemaekt. Die hoeft van nu af aen foo koftlyk niet te wefen,
Men moet van marmer die verbeteren na defen.
Na dat dit was volbracht, i&icder weg gegaen , Maer al defe eer heeft noch Achilles niet voldaen. Met fpelen en gevecht wouw hy den dienft volenden,
Dies hy weer famen riep, in't renperk, fyne benden.
En
|
||||
|
DRIEENTWINTIGSTE BOEK. 391
En al de pryfen fyn, daer uit fyn Vloot gehaelt,
Daer d'Overwinnaers deugt fou werden door betaelt. Voor eerft, die met de kar fou 't fnelfte konnenj^wpcn, Soude op een Krygsflavin, die fchoon was, mogen hopen, En veel hantwerken kon > daer by een drievoets vat, Van louter gout gemaekt, dat twee hantvatten hadt. De tweede prys fou fyn een merry van fes jaren, Die noch was ongetemt, bedekt met witte haren. Een kopre ketel was de derde, niet berookt, Om dat men nimmer vuer daer onder hadt geftookt. Waer op fyn eerfte glans was onbefwalkt gebleven, Soo dat die ia een Hof cieraet fou konnen geven. Van twee talenten gouts fou fyn het vierde loon, Tot vyfde een dubble kop, beloofde Peleus Soon. En als hy aen het heir die pryfen hadt gewefen, Is hy van fyne plaets; dit feggende, opgerefen. Soo andre toeval hadt die pryfen voorgeftelt, . 6 Grieken ik was felfs getreden in het Velt. 'k Verzeker my, dat ik den eerften weg fou dragen: Myn paerden vliegen voort, gefpannen in den wagen. Gy weet, dat fy noit fyn door andren achterhaelt, En dat in alle loop ik heb gezegepraelt. Sy fyn bedroeft, om dat fy Patroclus verloren, - Na wiens bekende ftem fy fyn gewoon te hooren : Die hen heeft opgepaft, en met fyn hant gevoedt, En vaek heeft afgefpoelt hun fweet in Xanthus vloet. Daer na met oly weer hun ligchaem afgevreven, Soo dat fy vet en fchoon fyn door fyn forg gebleven. Sy eten qualyk meer, het voer blyft in hun mont, En laten fonder luft 't hooft hangen na den gront, Die hen te voren fag, fou hen niet langer kennen: Des laet ik hen nu ruft, en felfs fal ik niet rennen. Die op fyn rytuig nu en paerden fich verlaet, Kom in de renbaen dan, die voor elk open ftaet. Achilles fprak aldus, En ftraks quam fich vertoonen, De Koning Eumelus, een van Admetus Soonen. Die
|
||||
|
392 D £ ILI AS van HOME RUS
Die d'achting hadt dat hy het mennen wel verftondt.
Tydidcs volgde, die fich wel bereden vondt, Mies hy de pagjden hadt van Tros, die hy ontnomen, Voorheen Eneas hadt. Na hem heeft men fien komen. Vorft Menelaiis kar, waer op hy felver fat, Daer voor een merry paert hy met Podargus hadt. Dat Aithe was genaemt, aen Atreus Soon gegeven, Door Prins Echepolus, op dat die mocht fyn leven Doorbrengen in genucht, tot Sicyone, en ruft, En hem niet volgen fou na de Troijaenfche kuft, Antilochus de Soon van Neftor wou doen blyken, Dat Pylos paerden gaf die voor geene andre wyken. Die met Meriones quam voor de flagboom ilaen, Alwaer fyn Vader hem liet hooren dit vermaen: Schoon wysheit en beleit, myn Soon, u niet ontbreken, En gy door Jupiter fyt gunftig aengekeken; Die met Neptunus u het mennen heeft geleert, Soo dat gy ftuert een kar waer henen gy begeert. En weet hoe dat men moet rondom den icheitspael rennen, Om door aenftootlykheit fyn rytuig niet te fchennen. Maer mits gy paerden hebt fwaerlyvig en niet fterk, Moet uw behendigheit u helpen in het perk. Uw Makkers paerden fyn kloek en van fchoone leden, Doch fy fyn echter niet foo wel als gy bereden. Span al uw krachten in en handigheit, myn Soon, Op dat gy d'eerften prys verkrygen moogt tot loon. Daer kan een Timmerman een meefterftuk door maken, Een Loots uit het gevaer in veilge haven raken, Dus is 't dat een koetfier een voerman overwint. Hy, die mcent dat fyn kar en paerden fyn gelwint, Sweept onvoorfichtig aen om fnelder voort te rollen, En miffende de baen, raekt het gefpan aen 't hollen. Daer, die voor oogen heeft geftaeg d'omfichtigheit, Loopt cerder aen de pael, die 't lange renperk fcheidt. Hy weet hoe dat hy moet een vluchtig rytuig ftieren, Dan houden in de hant den toom, dan weder vieren. En
|
||||
|
DRIEENTWINTIGSTE BOEK. 393
En van die voor hem fyn, wendt hy noit fyn geficht.
Op dat gy kennen moogt den pael aen 't endt gefticht, Sal ik tot onderrecht den toeftant u befchryven,
Op dat gy daer ontrent geen mifflag foudt bedryven.
Twee wegen eindigen dicht by een ouden ftam, Daer men tot plaets een graft voor eenen dooden nam, . En certyds heeft gelegt twee gladde marmre fteenen.
Die loopbaen komt daer toe Achilles te verleenen.
Naek met u kar foo dicht aen d'aengewefen gront, Uw paerden dryvend voort, foo fpoedig als gy kont. En win de flinkerhant van die u tegenftreven:
Het van de handfche paert moet fnel fyn voortgedreven,
Terwyl gy 't andere fult houden op den toom, Op dat het om de ftam mach draeijen van den boom. Gebogen op uw kar moet gy de fteenen myden,
Om d'afch en raderen aen ftukken niet te ryden:
Het geen een groote vreugt fou voor uw Makkers fyn,
En gy foudt fchandelyk geraken in de pyn. Onthoudt dan wel myn Soon het geen ik kom te feggen,
Gebruik behendigheit foo fult gy eer in leggen:
En d'overwinning fal u werden toegeftaen, Mits niemant in den loop u dan voorby fal gaen: Al hadt hy 't Godlyk paert gefpannen voor fyn wagen,
Dat aen Adraftus hadt Alcides opgedragen,
Onfterffelyk van aert, geheten Arionj Oft wonderlyk gefpan van Vorft Laomedonj Dat in fyn ftoetery hy liet voor defen queken.
Dit hebbende gefegt hielt Neftor op van fpreken,
En is met deftigheit weer na fyn plaets gegaen. Toen wiert hun aller lot in een helmet gedaen, Het geen Achilles trok: om elk fyn beurt te geven,
En geen wanorder mocht in 't loopen fyn bedreven.
't Lot dat het eerft verfcheen, was voor Antilochus, Het geen wiert achtervolgt, door dat van Eumeliis. Atrides 't derde kreeg, Meriones na defcn,
Heeft het eeval arewilt, dat fou de vierde wefen .
8 8 Ddd De
|
||||
|
394 D E ILIAS van HOMERUS.
De vyfde en laetfte Helt fou Diomedes fyn.
Sy hebben fich gepketft alle op de felfde lyn.
Achilles heeft aen hen 't endt van de baen gewefen, Alwaer een fcheitspael ftondt, hoog uit den gronc gerefen, Seer verre van hun af, in 't vlaicke en effen Velt:
En tot opfiender heeft hy Phenix aengeftelt,
Om aen de Princen felfs.verilag te komen dragen. Als men het teeken gaf, heeft ieder voort geflagen} De paerden gaven fich als vogels op de vlucht,
Een dikke wolk van ftof rees aenflonts in de lucht.
De menders hebben fich vaft op de kar gehouwen, Wier harten popelden door vrees en door veitrouwen: En gaven hun gefpan, foo veelfy konden, moedt,
Dat door de fweep genoopt gemaekt heeft grooten fpoet,
Als of hetfelver hadt begeerte om t'overwinnen. Doch 't liep foo fnel niet voort als hunne meefters finnen. De kar van Eumelus was wat voor uit geraekt,
Die Diomedes heeft, voortrennende genaekt,
En hielt dien foo na by, om hem niet te verliefen, Dat d'adem, die op hem Tydides hengften bliefen, Den rug van Eumelus heeft in het fweet gefet,
En uit den bek het fchuim fyn wapenrok befmet.
En licht fou hy voorby gereden fyn diens wagen, Hadt Phebus hem de fweep niet uit de hant geflagen: Die op hem was verftoort. Tydides kreet van fpyt,
Dat d'overwinning hem .Apollo hadt benydt.
Hy fag dat fyn gefpan, toen 't niet wiert voort geflagen, Begon hoe langs hoe meer in 't loopen te vertragen: En dat de maryen van Eumelus, in moedt
Toenamen, en hem velt afwonnen voet voor voet.
Minerva hebbende gemerkt Apollos ftreken, Heeft weer een andre fweep Tydides toegefteken, Syn paerden aengefet, verfterkt door nieuwe kracht,
En in verlegentheit Admetus Soon gebracht.
Hem nadevend' brak fy fyn diflelboom in ftukken, Die: het gefpan de kar niet voort heeft konaen rukken, Die
|
||||
|
DRIEENTWINTIGSTE BOEK. 395
Die om gevallen is, hy viel felfs op den gront,
Met tranen op de wang, en bloeide uit neus en mont, Schoon hy te klagen focht, de ftem heeft hem begeven. Tydides heeft daer op fyn wagen voortgedreven, Ontwykende al het geen dat in de weg hem lag, En raekte ver voor uyt. Als Neftors Soon dat fag, Sprak die fyn paerden aen: gy moet u nu niet fparen, 'k Eifch^nkt dat gy behoeft Tydides t'evenaren. Sei hy, Minerva felfs draegt forg voor dat gefpan, En maekt, dat het met eer fyn meefter kroonen kan. Doch daerom rechtevoort behoort gy niet te lyden, Dat Menelaus kar ons ook voorby fal ryden. Wat fchandt fal't voor u fyn, wiens achting men verheft,
Dat u een merrypaert in 't loopen overtreft. Derhalven feg ik u, en wilt het niet vergeten, Dat Neftor met de fweep u flus fal welkom heten, Bevindt hy, datgy maekt door uw lathartigheit, Dat my den derden prys alleen werdt toegeleit. Doet dan uw beft, ik fal dien engen weg in ryden, Om alle aenftootlykheit op 't ander fpoor te myden. De paerden rukten voort, door 's Meefters ftem vertfaegt, Als hy dat hadt gefegt, en hebben aengejaegt. %, De brave Antilochus heeft in 't gemoedt gekregen,
Een holle en naeuwen weg, bedurven door den regen: Daer Menelaus hadt fyn rytuig doorgefet, Op dat door d'anderen fyn loop niet wiert verlet. Die fiende Antilochus, heeft dus tot hem gefptokenj Uw kar en ook de myn' fal aenftonts fyn gebroken, Soo gy daer tegen ftootj myn Vrient, verhaeft u niet, Of anders raken wy in onverwacht verdriet. Als wy dat ongemak te boven fyn gekomen, Ren dan foo ras gy kunt, en houdt niet in de toomen .> De jongeling hielt fich, of hy 't niet hadt veritaen, En floeg fyn paerden voort, die daer fyn door gegaen . Want Menelaus is, alswyfer, hem ontweken, Die hem met dit verwyt quam kyvende aen te fprek'en. D d d a Gy
|
||||
|
396 DE I LI AS van HOMERUS
Gy fyt te reukeloos, in 't dryven door die graft,
'k Hoop dat uw losheit fal daer over fyn geitraft. De Grieken fyn verdoolt, als fy van u gelooven,
Dat gy in wys beleit uw makkers gaet te boven.
Denk echter niet dat gy den prys behalen fult, Soo gy met eeden u niet fuivert van die fchult. Dit feggende heeft hy fyn paerden aengefproken,
En dus, foo veel hy kon, hen moedt in't lyf geftoken:
Verlaet my daerom niet, verbluft door droeffenis, Om dat men u in 't perk voorby geloopen is. 't Gefpan van Neftors Soon (dat kan ik u verklaren)
Is meer vermoeit als gy, en niet foo jong van jaren.
Die roflen fyn hier door foo yverig gemaekt, Dat fy Antilochus Araks fyn voorby geraekt. De Grieken onderwyl die by de flagboom ftonden ,
En om 't opgaende ftof niet onderfcheiden konden,
Wie dat hen naderde, fyn daer van onderrecht, Door Prins Idomeneus, die aen hen heeft gefegt, Staende op een heuveltjen, fiet gy niet met uwc oogen,
Wiens paerden dat het fyn, die fyn voor uit gevlogen?
Sy fyn van ander hair, root met een kol voor 't hooft, En fyn de felfde niet die gy eerft hebt gelooft. De leans moet fyn gekeert: hy die was voorgekomen,
Heeft eenig ongeluk voortrydende vernomen,
De teugels fyn miflchien gevallen uit fyn hant, Of fyn gebroke kar legt ergens in hct fant: Soo dat een ander hem voorby heeft konnen rennenj •
Doch wie dat wefen mach kan ik foo klaer niet kennen.
't Is een Etolier waer voor dat de eerile wykt, En hy na Tydeus Soon, alfoo my dunkt, gelykt, Die mecfte wetenfehap van ryden heeft gekregen.
Dat Ajax tegen fprak, meer Eumelus genegen,
En heeft Idomeneus oploopend' aengerandt, Hem feggend' gy doet fien dat gy hebt geen verftant. Het fnappen voegt u niet, en minder noch het fchelden,
fai een vergadering van Vorften en van Hclden,
Die
|
||||
|
DRIEENTWINTIGSTE BOEK.
Die beter fyn als gy. Gy fyt de jongfte nict,
Des u 't geficht bedriegt, foo dat gy qualyk fiet. De paerden, die gy mendt verkeert, fyn niet befweken, Het fa Then aen geen tnoedt noch ook aen kracht ontbreken: Sy fullen tot het eiade uithouden wel den loop, Het rytuig onderweeg legt nergens overhoop, En Eumelus is noch fyn voordeel niet benomen, Noch hem fyn uit de hant gevallen ook de toomen. De trotfche Idomeneus beledigt door dien hoon, Antwoorde op dit verwyt dus aen Oyleus Soon. Deedt men door fchelden fich en tegenftreven vreefen, Soudt gy de dapperfle van al de Grieken wefen, Daer gy in 't overig voor ieder wyken moet, Soo ftuers fyt gy van aert, en wrevelig van bloet. Maer laet ons buiten kyf, om ons hier uit te redden, Om eenig goude vat, of filvren dryvoet wedden: En Agamemnon fyn de Richter van den twirl, Soo fult gy eerlang fien, dat gy u hebt vergift, En op een ander tyt fult wyfer leeren fpreken. Die woorden hebben 't hart van Ajax foo ontfteken Dat hy vloog toornig op, tot moedwil aengefet, Soo niet Achilles hadt het ongeluk belet: En beiden met ontfag geboden hadt te fwygen. Hen feggend' wacht foo lang tot gy fult tyding krygen, Wie overwonnen heeft: het voegt u beiden niet, Dat men fich onderling twee Helden fchelden fiet. Gaet fitten op uw plaets, wilt na de wedloop kyken, Wie dat den prys verdient, fal rechtevoort haeft blyken. Dit hadt hy pas gefegt, wanneer men nadren fag, Den dappren Tydeus Soon in heerelyk gedrag. Die zegepralend' heeft fyn paerden voortgeflagen, Snel trekkend' door een wolk van ftof fyn gulden wagen, En bleven nat van fweet ftil voor den flagboom ftaen; Hy fprong daer af, en is na Peleus Soon gegaen. De brave Stenelus ging aenftonts fonder dralen, De fchoone Krygsflavin en gulden drievoet halen y D d d s
|
||||
|
398 DE ILIAS van HOMERUS.
En ftelde die ter hant aen Diomedes maets.
Antilochus verfcheen, nahem, ter felver plaets, Die Menelaus hade een voordeel afgekeken,
Niet door de vaerdigheit der paerden, maer door ftreken,-
Toen in de holle weg hy voor hem was geraekt, Mits Menelaus hadt aen hem daer plaets gemaekt. En echter was hy niet foo ver voor uit gereden,
Een wyte, die men niet Icon gaen in twintig fchreden.
En waren fy foo na geweeft niet aen het endt, Hadt Menelaus hem noch gantfeh voorby gerent. Soo hy Meriones hadt achter uit gelaten:
De fchoonheit van't gefpan hadt dien niet konnen baten,
Om dat het niet foo fnel in 't loopen was als fchoon, De laetfte van de vyf quam Vorft Admetus Soon. Die, met het overfchot van 't rytuig feer verlegen,
Het ende van de baen hadt nauwelyks gekregen.
Achilles die hem fag, heeft uit barmhartigheit, Aen de vergadering, opftaende, ditgefeit: Mits men heeft Eumelus in 't eerft het beft fien loopen,
Soo dat hy, fonder ramp, kon d'overwinning hopen,
En dat hy door bedrog dat voordeel flus verloor, Dunkt my, dat hy verdient den tweeden prys daer voor. Sy ftonden 't alle toe. Hy hadt hem dien gegeven,
Soo niet Antilochus was komen tegenftreven,
En met vrymoedigheit hadt aen den Vorft gefegt: Achilles doet gy dat, foo neemt gy my myn recht. Om dat van Eumelus het rytuig is gebroken,
Werdt ik daerom, van 't geen ik heb veidient, verftoken?
Hoe komt, als hem die ramp in 't renperk overquam, Dat hy fyn toeylucht toen met tot de Goden nam ? En tot hen fyn gebedt om hulp niet heeft verheven?
Dan waer hy achter uit de laetfte niet gebleven.
Soo gy vertrooften wilt't leet van Admetus Soon, Geef hem uit derenis een andren prys tot loon. Gy hebt in overvloet gout, iilver, paerden, Vrouwenj
Maer laet den tweeden prys my tot belooning houwen.
Of
j
|
||||
|
DRJEENTWINTlGSTE BOEK. 499
Of anders fal men fibneenernftiger gevecht,
Als dat door paert en kar in 'c renperk werdt verrrecht. Hy fweeg. Achilles heeftniet qualyk opgenomen, De ftoute eelmoedigheit, die hem was voorgekomen, Van fynen metgefel en Vrient Antilochus: En fchonk, Ahteropeus geweer, - aen Eumelus. Daer door fcheen defe twift geeindigt toen te wefen, Doch Menelaus is met gramfchap opgerefen, En heeft, voor al het Volk, Antilochus gevraegt,
Waerom hy hem voorby, hadt fchandelyk gejaegt, Toen fy in de enge weg met een belemmert waren? 'k Wil nu, fprak hy, dat gy met eeden fult verklaren, Dat gy het tegen dank en onwil felver deedt, Als gy dat voordeel wondt, ik ftel 't aen uwen eet. Waer op Antilochus antwoorde, wilt vergeven 't Geen ik door jonkheit heb, genadig Vorft, bedreven. 'k Wil liever u myn prys vereeren, neem het paert, En is fulks niet genoeg, ontfang daer by myn fwaert: Als dat ik by u loude in ongenade blyven, Of door een valfchen eet godloosheit mocht bedryven. De vreugt ontwapende toen Menelaus hert, Gelyk het Velt verquikt door foeten regen werdt. " Ik fchenk u 't paert weerom, fprak hy, maer wilt u wachten, Van in 't toekomende te quetfen d'Oppermachten. Een ander hadt my niet foo licht ter neer gefet, Doch ik heb niet foo naeuw op uw bedryf gelet: Om dat uw Vader, Broer, en gy hebt veel geledeti, Gedurende men heeft voor Troijens wal geftreden. Ik geet u 't paert, hoewel dat ik het heb verdient, De drievoet is voor my, en blyf voortaen uw Vrient. De twee Talenten fyn Meriones gegeven, En d'alderlaetfte prys is overig gebleven, Nadien geen meefter hadt de dubble goude kop,
Droeg dien Eacides aen d'ouden N-eftor op . En feide, defe fchaet hebik u willen fchenken. Op dat gy d'uitvaert foudt van Patroclus gedenken. Achj
|
||||
|
400 D E ILl'AS yahHOMERUS.
Ach! Vader gy fult noit meer fien dien braven Helt! Om uwe wysheit werdt u dit ter hant geftelt. Gy iyt nict meer bequaem om u noch aen te bieden, Tot fpelen, die ik laet tot fyner eer gefchieden. Myn Soon gy hebt gelyk, heeft Neftor weeY gefegt,
Myn jaren lyden niet dat ik met vuiften vecht, En om te worftelen ontbreken my de krachten: Dies kan ik na den prys der oefFening niet trachten. Ach! waerom heb ik niet de fpieren van myn jeugt, Dan hadt ik mee daer na gedongen thans met vreugt. Was ik foo fterk als toen ik my op d'uitvaert toonde, Van Amarynceus lyk, daer men myn krachten kroonde, Mits ik Clytomedes met vuiften overwon, En in de worfteling Anceiis van Pleuron : Noch deedt ik Iphiclus in 't loopen voor my wyken, Daer geen Etolier fich by kon vergelyken. Phyleus en Polydor verlooren 't met de fchicht.
't Is waer, dat met de kar ik heb voor hen gefwicht: Doch fy bedienden fich met voordeel op hun wagen, Toen d'eene hielt den toom, heeft d'andre voortgeflagen. Ik heb myn tyt gehadt van oefFening wel eer, Maer om myn ouderdom voegt my dat werk niet meer. Nu dank ik voor de gift die gy aen my wilt langen, En ben daer door vereert. Toen heeft hy die ontfangen. Daer op nam het gevecht met vuiften een begin > Waer toe tot prys geftelt was een muilefelin, Die d'alderfwaerften laft op haren rug kon dragen. Daer quam Euryalus en Epeus fich toe wagen. Epeus was vreeflyk groot, en van beproefde kracht,
Die leggende fyn hant op d' Ezelinne vacht, Sei, 'k leg dit beeft my toe, en heb niet in gedachten, Dat eenig Griek door waen na defen prys fal trachten. Is 't niet genoeg dat ik maer ftaen wil na defe eer, En aen al 't andere gevecht geen deel begeer? Men kan in alle ding niet even handig wefen, 't Is my genoeg dat ik werdt in myn kunft geprefen. |
||||
|
DRIEENTWINTIGSTE BOEK.
Een faek verzeker ik: die my durft tegenftaen,
Dat ik hem arm en been te pletteren fal flaen. Syn Vrienden konnen hem dan wachten met een wagen, Om hem in defen ftaet weg uit het Vek te dragen: Voor fyn vermetelheit beloof ik dit tot loon. Dit fchrikte Euryalus niet af Meciftheus Soon, Die fich in Thebes kryg voor defen hadt doen fchroomen, Toen hy van Oedipus hadt d'uitvaert waergenomen : En de Thebanen al in 't rouwfpel overwon. Diens Soon, die men in deugt by hem gelyken kon, Rees, en wiert toegeftelt door Diomedes handen, Die hem genegen was, en heeft met linne banden, Syn lendenen omgort, en trok hem aen de vuift, Hantfchoenen van dik leer, foo hart gelyk een knuift. Toen de kampvechters fich in 't worftel perk bevonden, Met d'armen opgelicht een fellen ftrydt begonden, En d'eene d'anderen hadt woedende aengerandt, Omvattende malkaer met de gefchoeide hant. En meenig fwaren flag d'een d'andren hadt gegeven, Heeft Epeus eindelyk fyne armen opgeheven, En gaf Euryalus op 't aenficht fulken flag, Dat hy daer door in fwym, in 't guile voetfant lag, Doch Epeus greep hem aen, en heeft hem opgeheven. Soo werdt een grooten vis in florin op 't ftrant gedreven, En door de felfde golf, die hem daer hadt gebracht, WeeY van den gront gelicht, eer hy daer op verfmacht, Syn makkers naderden om hem wat 't onderichragen, Nadien fyn beenen hem befwaerlyk konden dragen: Die leiden hem van daer bloetfpougende in fyn tent, En foo bedwelmt dat hy heeft niemant meer gekent. Toen ftelde Achilles voor het worftlen aen de Helden, Belovend' dat hy met een dryvoet fou vergelden, (Waert twalef runderen) die vuer verdrageh kon, Den fterkften worftelaer, die d'andren overwon. Waer voor een Krygsflavin, die handig was en aerdig, Bewaert wiert tot fyn loon, twee koppel ofTen waerdig. E e c
|
||||
|
40? DE 1L1AS van HOMERUS.
De wyfe Ulyfles is met Ajax opgeftaen,
Die tot defe oefFening fich boden famen aen. Soo ras fy fich ontkleet in 't perk op 't voetfant wenden, Wiert hen een leeren riem gebonden om de lenden: Toen grepen fy malkaer met d'armen om het lyf, En ftrengelden foo vaft hun leden en foo ftyf, Dat wat voor pogingen of kunften fy begonnen, d' Een heeft den anderen daerJoor niet overwonnen. Schoon dat hen langs het lyf het fweet by druppels hing, En meenig blaeuwe plak elk op den rug ontfing. Sy gaven aen malkaer geen raft. Want elk wouw winnen : Soo hadden fy geftelt op 't dryvoetsvat hunn' finnen, Doch hebben evenwel fich niet ter neer gevelt. Dies aen Ulyfles heeft dit Ajax voorgefteltj Of licht my op, of lydt dat ik u op mach lichten, En laten wy de reft aen 't Godendom verrichten. Dit feggend' hief hy op Ulyfles, die 't toeliet: Doch die vergat daerom fyne oude ftreken niet, Hem fettende het been liet hy fyn loosheit blyken, Dat Ajax knien deedt neervallende befwykcn. Door lagchen maekten toen de benden groot gerucht,
Verheffend' met gefchreeuw Ulyfles tot de lucht. Als Ajax van den gront weer oprees fonder treurcn, Socht, opfynbeurt, hem ook Ulyfles op te beuren I Maer naeuwelyks heeft hy van d'aerd hem opgelicht, Om dat die was te groot en van te veel gewicht. Als Ajax fag dat hem fyn fwaerte quam te drukken, Beftont hy met een Moot hem felfs om ver te rukken. Sy vielen op malkaer met fweet en ftof bedekt, Doch refen, mits in hen wiert nieuwe moedt verwekt. Naer dat fy twee drie mael dan vielen dan op ftonden, En men begon voor bloet te vreefen en voor wonden, Achilles, die dat fag, liep om te fcheiden toe, En heeft tot hen gefegt, gy fyt befweet en moe, En hoeft uw dapperheit niet verder te hewyfen, Uw krachten fyn gelyk, ontfangt gelyke pryfen : Soo
|
||||
|
D RIEEN TWIN TIGS TE
|
|||||||
|
BOEK.
|
|||||||
|
Soo mogen d'anderen ook krygen elk hun beurt»
Sy volgclen fyabevel, en hebben 't goet gekeurt. Achilles iiet daer op den prys der wedloop halen, Om d'overwinnaers deugt daer mede te betalen : Die was een filvre kruik, voor die eerft overwon, Soo fchoon, dat fyns gelyks men nergens vinden kon. Een wilde en vette ftier de tweede prys fou wefen, Die voor fyn horenen al 't ander Vee deedt vreefen. De derde was, van gout de helft van een talent. En aenftonts hebben fich tot loopen aengewendt, AjaxOileusSoon, Ulyfles, ennadefen, De jonge Antilochus, wiens fnelheit wiert geprefen, Die op de felfde lyn verfchenen op de baen: Achilles wees hen 't cndt van 't lange renperk aen. Sy vlogen als de wint, als 't tecken wiert gegeven, En Ajax is voor uit den meeften tydt gebleven: Tot dat Minerva hem deedt vallen op het bloet, Van 't offervee, waer op gegleden hadt fyn voet. Toen raekte Ulyfles voor, en heeft den prys gewonnen, Die door de Grieken wiert het meefte aen hem gegonnen. Oileus Soon rees op miftrooftig uit het fant, En leggende op het hooft der wilden ftier fyn hant, Riep Goden! mach ik dan op d'eerften prys niet hopen, Om dat Minerva my geftuit heeft in het loopen.' De Grieken onder een, die hebben om fyn klacht, Den ftaet waer in hy was, en toornigheit gelacht. Mits dat Antilochus de laetfte wiert vernomen, Heeft hy den derden prys al lagchende bekomen, En feide, keerend' fich tot fyne makkers om, De Goden fyn altydt geneigt voor d'ouderdom. Ulyfles heeft, als ik en Ajax, meerderjaren, En niemant kan hem rioch in 't loopen evenaren, Als Peleus Soon alken, die daer in boven ftreeft. Achilles fei daer op, mits gy dien lof my geeft, Antilochus, fal ik een heel talent u fchenken, Op dat gy langer foudt om myne miltheit denken E e c 2
|
|||||||
|
404 DE ILIAS van HOMERUS.
Tocn wiert een lange piek, een fchilt en een helmet,
In de vergadering, door fyn bevel, gefet. Die Patroclus voorheen Sarpedon hadt ontdraeen. Wie van u, fprak de Vorft, durft met een ander wagen, Een tweeftryt, tot hy heeft gefien fyn Vyants bloet, Die ga fich wapenen, verkloekend' fyn gemoedt. 'k Sal van Afteropeus hem 't fchoone fwaert vereercn, Die ongequetft te rug fal tot my wederkeeren, En famen fullen fy verdeelen het geweer, Dat uit myn tent gehaelt leit voor uwe oogen neer, En t'avont fal ik hen een prachtig gaftmael geven: Ajax en Tydeus Soon door yver aengedreven, Syn fonder lang beraet ten eerften opgeftaen, Bereiden fich daer toe, en trokken*t harnas aen. Sy hebben met het oog malkandren afgemeten, Enmeenigftuersgeficht, fich nadrend', toegefmeterr, Ajax gaf d'eerften flag door 's Vyants beukelaer, Doch 't harnas heeft befchut Tydides voor gevaer. Die boven Ajax fchilt foo net heeft toe geftooten, Dat hy 't vel van den hals quam met fyn piek t'ontblooten. De Grieken wierden bang voor Ajax, fiende bloet, En fcheiden hen, op dat meer onheil wiert verhoedt. Sy vonden goet, dat men verdeelen fou de pryfen, Om geen eenfydigheit aen iemant te bewyfen : Achilles echter gaf aen Diomedes 't fwaert, Het geen hy hadt belooft, die het heeft aengevaerdt. Na 't endt van dit gevecht, heeft Peleus Soon doen halen , Een fwaren yfren bol, om daer mee te betalen, De fterkte van den Helt, die dien verft werpen kon,'
Dien in fyne oeffening gebruikte Eetion: Eer dat Achilles hem benomen hadt het leven, En daer na was die bol tot buit by hem gebleven. Alshy dien hadt vertoont, fprak hy, dieoverwint, Hoe machtig dat hy fich in landeryen vindt, Hyhoeft, in vyfjaer tydts, geen yfer meer te koopen, En daerom uit hun wefk d'arbeiders niet te loopen. |
||||
|
DRIEENTW1NTIGSTE BOEK.
Polypoetes boodt daer toe fich vaerdig aen,
Leonteus'heeft daer ook met Ajax na geftaen, En Epeus, die den bol heeft eerft voor uit gefmeten, Soo ver, dat door het Volk fyn kracht wiert uitgekreten. Leonteus evenwel wierp hem daer noch voorby, En Telamonius veel verder noch als fy. Polypoetes beurt fynde eindelyk gekomen, Heeft hy den fwaren bol lichtvaerdig opgenomen, En fmeet voor d'anderen dien alfoo ver voor uit, Als op een dwalend fchaep een Harder goit een kluit. Het Volk verdubbelde 't gejuig, als fy dit fagen, En door des Winnaers maets wiert't yfer weggedragen. Die op hun fchouderen het voerden op de Vloot, Daer hunne Konings lof wiert door de Faem vergroot. Toen noode Achilles elk om met den boog te fchieten,, Daer d'Overwinnaer fou tien bylen voor genieten, Die raken kon een duif gebonden op een maft, Doch min die trof de koort, die hielt den vogel vaft. Dien fouden tot een prys tien halve byltjes loonen > Daer toe Meriones en Teucer luft quam toonen. Die d'eerfte daer na fchoot was Teucer, uit wiens hant,
Een fnel gedreve pyl alleen vloog door den bandt. De duif is los geraekt, en van de maft gevlogen, Dies vondt fich van fyn hoop de fchutter gantfch bedrogen. Meriones heeft die getroffen in de vlucht, Soo dat de vogel is gevallen uit de lucht^ Waer voor Meriones heeft de eerften prys ontfangen, Den tweeden liet de Vorft den braven Teucer langen. Voorts ftelde Peleus Soon voor ieder eens geficht, Een dryvoet en een lans, voor die won met de fchicht. De lans was fchoon en fterk, het guide vat verheven, Met bloemwerk, door de kunft daer aerdig opgedreven. En Agamemnon heeft fich niet te hoog geacht, Om na dien prys te ftaen: vergetend' fyn geflacht. Wat eer de Koning focht aen Patroclus te toonen, Achilles niet te min wouw hem daer van verfchoonen. E e e 5
|
||||
|
4o6 DE ILIAS van HOMERUS.
En feide, groote Vorft, men weet dat gy in ftaet, En macht al d'Overftens van 't heir te boven gaet, En dat in handigheit de Helden voor u fwichcen, Ontfang den eerften prys, foo gy my wilt verplichten. En aen Meriones de lans genieten laet, Hy toont fich over al te fyn een braef Soldaet. Atrides feer voldaen door d'eer aen hem bewefen, Gaf aen Meriones de lans, 't geen wiert geprefen: En aen Talthybius het koftlyk dryvoets vat, Dat aller Grieken oog op fich getrokken hadt. |
||||||||
|
Einde van bet drieentwintigftc Boek.
|
||||||||
|
D E
|
||||||||
|
VIER.ENTWINTIGSTE BOEK. 407
D E I L I A S
.'':■' V A N
H O M E R U S.
|
||||||
|
XXIV. 'BOEK-
Ls uit de fpelen was de menigte gefcheiden,
Die hadt voor Patroclus Achilles doen bereiden, Begaffich ieder een weer na fyn Schip of tent, En heeft fich tot de ruft, na't avontmael gewendt. Achilles Icon alleen niet flapen noch niet eten; Hy Icon van fynen Vrient net wefen niet vergeten. Dan dacht hy om fyn deugt, dan om fyn foeten aert, Die met veel krachten was en dapperheit gepaert. Als hem te binne quam hoe vaek fy famen ftreden, En in het Velt van Mars veel ongemakken leden, Hoe dikmael hy de zee met hem bevaren hadt, En door fyn hulp en raet gewonnen meenig Stat. Dan quamen ieder reis de tranen in fyne oogen, Mits hy niet meer dien Vrient nu foude omheifen mogen. Syn ligchaem wiert beweegt door 't woelen van fyn geeft, Dies op de felfde plaets is hy noit ftil geweeft. 's Nachts kon hy op fyn bedt uit ongenucht niet ruften, En met den dag ging hy weer dwalen langs de kuften. Dan klom hy op fyn kar en fleepte He&ors lyk, Om 't graft van Patroclus, drie reifen door het flyk, We6rkeerende in fyn tent laet hy 't op d'oever leggen, En krygt geen deerenis wat hem fyn Vrienden feggen. .Apol-
|
||||||
|
4o3 DE ILIAS van HOMERUS.
Apollo evenwel verdroot die hoon en fpot,
En maekte dat het lyk niet is in 't ftof verrot. En dat het, niet van een, in ftukken is gevallen, Na dat het was gefleept om 't graft en Troijens wallen. Soo was het wreedt onthael dat hem Achilles deedt, Om te verfadigen fyn wraekluft en fyn leet. De Goden konden dit niet langer voor hunne oogen Aenfchouwen fonder fchrik, dies fy Mercuer bewogen, Dat hy het ligchaem fou weg voeren van het Velt: Waer tegen Juno fich en Pallas heeft geilelt, Die federt Ilium en Priam haten bleven, Dat Paris boven haer Vrouw Venus hadt verheven, Die daer voor tot fyn loon, fyn hen: heeft aengefet, Om 't ongelyk te doen aen Menelaus bedtj Waer uit de vlammen fyn van wraek daer na gerefen, Die fullen d'ondergang van 't machtig Troijen wefen. Na dat verfchenen was het licht der twaelfde dag, Dat Phebus defe fchande aen Heftor lyden fag, Soo is hy in den raet van 't Godendom getreden, Waer in hy heeft gevoert uit deernis defe reden: 6 Goden! neemt gy dan in 't fchouwfpel uw vermaek,
Waer door Achilles boet fyne eindeloofe wraek? Heeft de verflage niet op uw Autaer doen branden, Soo lang hy heeft geleeft, het vet der offerhanden? Uw wreetheit is foo groot, dat gy niet fiet met fmert, Dat fyn mishandelr lyk niet weer gegeven werdt. Daer, met foo meenig fucht, fyn Vrienden na verlangen, Op dat hy door hun forg een uitvaert mach ontfangen. Maer gy geeft overal Achilles ftaeg in toe, Die door fyn woeden is der menfchen geeflelroe. Noch wreeder als een Leeuw, die fchapen foekt te vinden, Om het onnoofel Vee met tanden te verflinden. Hoe meenigmael verlieft een menfch een lieven Vrint,
Een Broeder in de kryg, een Soon fyn eenig kint. Tn die gelcgentheit fiet men hem fuchten, fchreijen, Doch hy fal eindelyk eens uit fyn droefheit fcheijen. Achil-
|
||||
|
VIERENTWINTiGSTE BOEK.
Achilles kent geen maet, hy blyft geftaeg verwoedt,
En niet vernoegt dat hy geplengt heeft Hectors bloet, Heeft hy hem ieder dag gebonden aen fyn wagen, Dien hy onmenfchelyk doet alle fmaet verdragen. 't Is fchande dat hy fich foo feer vervoeren laet, En op een lyk, dat.fulks niet voelen kan, misgaet. Maer laet hy voor den haet van 't Godendom fich wachten, Dien fullett op fyn hooft ontfteken Priams klachten. Daer Saturnia op dit antwoordt hooren liej: Apollo geef geen raet eer dat men 't u gebiedt, En wilt foo lang uw geeft door defe forg niet quellen, Voor men gelyk in eer een fterveling fal ftellen, Met een Godinne Soon, dien ik heb opgevoedt, Daer Hector uit een menfch getrokken heeft fyn bloet. Gy weet, ik Peleus heb met Thetis laten paren, En dat op 't Bruiloftsfeeft meeft al de Goden waren, En gy felfs met uw lier, die alle boosheit pry ft, En de mifdadigers geftadig hulp bewyft. Dae* op heeft Jupiter haer reden afgebrokeh, En tot fyn Gemalin, opftaende, dus gefproken: Bejegen 't Godendom met geene onreedlykheit, Wy maken tuffen hen behoorlyk onderfcheit. Doch niemant van die geen, die binne Troijen wonen, Placht meer eerbiedigheit als Hector ons te toonen. De Goden hebben hem daerom altyt bemint, En ik heb defen Helt niet minder felfs befint. Want op onfe Autaers heeft noit ofFerhant ontbroken, Men rook de wierook ftaeg die daer op wiert ontftoken, Verlaten wy van 't lyk te rooven, het befluit: Waer in Mercurius fou konnen fyn geftuit! Achillesleedt het niet, dat men het weg fou dragen, En Thetis komt haer Soon vertrooften alle dagen. 't Waer beter dat ik haer op den Olymp onboodt, En dat fy goeden raet, daer komende, genootj Soo mocht fy haren Soon de gaven doen ontfangen, Die Priamus voor 't lyk hem wil tot losgelt langen. F f f
|
||||
|
4io DE 1L1AS van HOMER US.
Op dat fy 't weten mach, laet iemant derwaerts gaen.
Dees' boodfchap, als hy fweeg, nam Iris vaerdig aen: Die fnelder door de lucht als't onweer werdt gedreven. Sy heeft tot Thetis fich in d'Oceaen begeven, En fonk in zee als 't loot gehangen aen een lyn, Het geen met aes bedekt de vis kan doodlyk fyn. Sy vondt haer in een grot, omringt met Nymphen, treuren, Om 't ongeluk dat haeft foude aen haer Soon gebeuren. Staetop, fprak fy Godin, vlieg hemelwaerts met fpoet, Alwaer de Dondergodt u iets bevelen moet. Waerom, fei Thetis weer, moet ik voor hem verfbhynen, Terwyl ik ben ontftelt door quellingen en pyuen? Ik ben befchaemt van my te fien in defen fiaet, Doch fal gehoorfaem fyn, en volgen fynen raet. Sy nam, dat feggende, den fwarften van haer rokken, Die de Godin aen 't lyf met droefheit heeft getrokken. Toen gaf fy rich op weg, en Iris volgde haer: Tot doorgang fcheiden fich de golven van malkaer. Sy hebben Jupiter op den Olymp gevonden, Gefeten op fyn throon, waer om de Goden ftonden. Sy nam by hem de plaets daer Pallas eerft op fat, En Juno naderend (die in 't gemoet haer tradt,) Heeft haer een gouden kop vol Nectar aengeboden, En troofte haer gemoedt, in 't midden van de Goden. Als fy gedronken hadt, heeft Jupiter gefeit: Ik weet wat harden flag het Noodlot u bereidt. En echter heb ik u in myn Paleis ontboden, Om dat ik rechtevoort heb uwen dienft van nooden. De Goden fyn verdeelt op 't ftuk van Hectors, lyk» Het geen Achilles laet verrotten in het flyk. Sy willen dat ik het van daer fal laten brengen, Maer uit ontfag voor u wil ik fulks niet gehengen. Dael neder tot u Soon, en feg, als gy hem fiet, Dat defe woedentheit ten leften my verdriet. Dat ik begeer dat hy *t fal Priam over geven, Of dat ik fal den Hek doen voor myn gramfchap beven. |
||||
|
.VIERENTWINTIGSTE BOEK. +u
|
|||||||
|
»>
|
|||||||
|
Ik den ouden Man door Iris doen verftaen.
Dat Peleus Soon het lyk voor losgelt fal ontflaen. Gehoorfaem aen dien laft, heeft Thetis fich gebogen. En is van den Olymp na haren Soon gevlogen, Dien, komende in fyn tent, fy fwaerlyk fuchten vondt,
Nadiendat noch geen roof gegroeit was op de wont. Syn Vrienden fochten hem tot eten te bewegen, Terwyl hy troofteloos geen voedfel hadt gekregen. De Moeder feer bedroeft, heeft uit genegentheit, Hem by de hant gevat, en dit daer op gefeit: Myn Soon, hoe lang fult gy wanhoopig en verflagen, Uw eigen ingewant, in droefheit, blyven knagen? En weigeren den trooft van foeten flaep en min: Die kan alleen 't verdriet verdryven uit uw fin. Helaes! hoe weinig tyts hebt gy voortaen te leven! Het vonnis van uw doodt heeft't Noodlot al gefchreven. Maer luifter na het geen ik u verklaren moet, Van wegen Jupiter, die u bevelen doet, Dat gy fult Hectors lyk niet langer mogen quellen, Maer weder in de hant van fynen Vader ftellen. En nemen daer voor aen het losgelt dat hy biedt: Daer is alreeds te veel verwoedheit aen gefchiedt. Men kom, fei Peleus Soon, my 't losgelt dan betalen, Gebiedt het Jupiter, en laet het ligchaem halen. Terwyl de Zeegodin Achilles onderrecht, Wiert door den Dondergodt aen Iris dit gefegt: Vertrek na Ilium, ga Priamus verkonden, Dat in der Goden raedt, doorons, is goet gevonden: Dat hem Achilles 't lyk van Heftor geven moet, Als door gefchenken hy diens gramfchap heeft geboet. Hy ga na 't Leger dan der Grieken fich begeven, En hoeft voor quaet onthael des Vyants niet te beven; Nadien Achilles hert tot deernis is bereidr. Hy fal door Majas Soon daer werden heen geleidt: Die daer toe heeft bevel ontfangen van de Goden, Dies heeft hy geen gevolg, dan een heraut, van nooden, F f f 2 Die
|
|||||||
|
4i* DE ILIAS van HOMER US.
Die mermen fal fyn kar, en dragen Hectors lyk,
Op 't rytuig uit de tent bemorft met bloet en flyk. Hy fprak; en Iris is in Priams Hof verfchenen, Alwaer fy ieder een fag kermen, fuchten, weenen.
Die met fyn mantel hadt fyn aengeficht bedekt, Terwyl dat uit haer hooft fyn Vrouw de hairen trekt. Schepmoedt, fprak de Godin, ik kom geen quade maren,
6 Soon van Dardanus, u rechtevoort verklaren,
't Is Jupiter die my tot u gefonden heeft, En die, door mynen mont, u defe boodfchap geeft > Dat gy u felven moet bedarende verkloeken,
Om in het Griekfche heir Achilles te gaen foeken.
En nemen met u mee gefchenken voor dien Vorft, Om te befadigen fyn toomeloofe borft, En 't ligchaem van uw Soon uit fyn gewelt te koopen.
Wilt niet bekommert fyn dat gy gevaer fult loopen:
Hy is niet ongefint noch godloos van gemoedt, Om leet te doen een Prins die voor hem valt te voet. Dit hebbende gefegt is fy van hem gefcheiden,
Daer op liet Priamus fyn Legerkoets bereiden:
Waer op geladen wiert het geen hy noodig hadt, Om met fich op den tocht te voeren uit de Stat. Toen ging hy aen fyn Vrouw de Koningin verklaren,
Dat hy genegen was om derwaerts heen te varen :
En heeft haer raet gevraegt. Die hoorend' fyn befluit,
Verfchrikt door het gevaer, riep ongelatig uit. Tot noch toe heeft men u voor wys en vroet gehouwen:
Waer is die wysheit nu? fult gy u gaen vertrouwen,
Aen d'onbelcheidenheit van een yerwoeden Helt, Die Heftor en met hem veel Breeders heeft geyelt. Met welkers bloet befmct gy fult fyn handen vinden.
In aller Goden naem, wilt fulks niet onderwindenl
Wat ik u bidden mag, Gemael, verlaet my niet, Uw leven loopt gevaer, foo ras als hy u fiet. Meent gy dat hy voor u ial medelyden toonen?
Hy fal uw waerdigheit noch jaren niet verfchoonen.
Tcr-
|
||||
|
VIERENTWINTIGSTE BOEK. 415
Terwyl ons ongeluk behaegt sen d'Oppergodt,
Laet ons in uw Paleis befchreijen gaen ons Lot, En brengen alfoo door onfe overige dagen.
Al foude Achilles 't lyk van Hector blyven plagen,
Wy fallen het niet fien, wanneer een gier of hont, Sal flurpen 't laetfte bloet gedropen uit fyn wont. Ach! dat ik den barbaer met tanden mocht verfcheuren!
Die ons Too meenigmael door wreedheit heeft doen treuren.
Dan foude ik vergenoegt neerdalen in het graft. 6 Goden fyt gy blint, dat gy hem noch niet ftraft! De Koning, fonder fich door haer geween t'ontfetten,
Antwoorde j te vergeefs wilt gy myn gang beletten.
Indien een wigchelaer my daer toe gaf den raet, Ik-hadt als leugentael, het geen hy fegt, verfmaedt. Maer het is een Godin, waer door ik ben bewogen,
'k Heb Iris ftem gehoort, en fag haer voor myne oogen.
Ik fal gehoorfaem fyn. Indien ik fterven moet, Ik ffcerf, foo door myn doodt werdt Troijens val verhoedt, En dat ik mach myn Soon voor't laetft in d'ermen vatten.
Toen kreeg hy voor den dag, uit fyn vergaerde fchatten,
Syn koffers openend1, twaelf ftukken van tapyt, Twaelf fpreijen voor het bedt, de fchoonfte van die tyt. Waer by hy heeft gedaen twaelf mantels en twaelf rokken
Die felver Jupiter fou hebben aengetrokken.
Met tien talenten gout, die hy inpakken deedt, Tot losgelt van fyn Soon, by meenig deftig kleet. Omringelt van een ftoet, die hem het Hof quam maken,
Gaet, fei hy, en bemoeit u met uwe eigen faken.
Hebt gy geen rouw genoeg tot klachten elk in huis, Al komt gy niet in 't Hof vermeerderen myn kruis? Laet my alleen 't verlies van mynen Soon beklagen,
't Gevolg daer van fal haeft u alle komen plagen.
De Grieken fullen nu licht winnen defen wal, Ik hoop alleen dat ik het noit beleven fal. Daer op riep hy by een fyne overige Sonen,
Om dat fy al te traeg hun yver quamen toonen.
F f t $ Po.
|
||||
|
4i4, DE ILIAS van HOMER US.
Polites, Antiphon, Paris, Deiphobus,
Pammon, Hippothous, Dius en Helenus. Waer blyft gy, fal ik dan myn rytuig niet haeft krygen? Uw luiheit maekt dat ik daer noch niet op kan ftygen. 6 Goden! ik beken 't myn ongeluk is groot! Myn braeffte Soonen fyn voor 't Vaderlant gedoodt: En alle d'anderen, die over fyn gebleven, Hadt ik in hunne plaers daer voor wel willen geven. Niet eene is onder hen die ietswes voor my doet, Sy nemen met gewelt myne onderdanen goet, Bequamer om een dans met Vrouwen aen te rechten, Als om in bet geweer den Vyant te berechten, Ach! Hector dat ik u daer voor behouden hadt! Die de befchermer waert van myn gemeente en Stadt. Met u myn Troilus en Meftor, dappre Helden. Hoe konnen dat verlies de Goden my vergelden! Ik raes van ongedult, foo 'k langer wachten fal. De Princen trokken felfs het rytuig uit den ftal, Voor 's Vaders toorn bevreeft, en fpanden in de paerden: Doch eer de Koning quam de teugels aen te vaerden, Bracht Hecuba bedroeft aen hem een kelk vol wyn., Op dat de plenging mocht daer uit gegoten fyn, En dat hy Jupiter daer door fou gunftig maken. Wilt uw vertrek, fprak fy, 6 Priam, foo lang {taken, Tot dat die plechtigheit door u fal fyn gedaen, En roep Saturnus Soon, dien Ida viert, eerft aen. En bidt dat hy u wil een goet voorteeken fenden, Op dat gy u geruft moogt tot Achilles wenden. Doch foo de Dondergodt u dat niet toe wil ftaen, Ontrade ik dat gy fult in 't Griekfche Leger gaen. Hier op heeft Priamus door heerlykheit verheven, Aen fyne Gemalin tot antwoort dit gegeven: Tk fal uw reden niet verachten, het is goet, Dat men de Goden bidt met nederig gemoedt, Op dat men door hun hulp befcherming mach genie.ten. Toen liet by fuiver nat op fyne handen gieten, Door
|
||||
|
VIERENTWINTIGSTE BOEK. 4
Door d'ecne of d'andre Vrouw van 't prachtig hofgefin:
En nam den beker aen, dien bracht de Koningin. Waer uis hy heeft wat wyn op d'aerde neer gegoten, En feide, Jupiter heb ik oit gunft genoten, Beteeken door de vlucht van uwen adelaer, Dat my niet nakende is noch onbeil noch gevaer. Maer dat ik tot genade Achilles fal bewegenj En als die voor myn Soon het losgelt heeft gekregen, Dat hy my met het lyk te rug weer fenden fal, Na 't Volkryk Ilium, bevrydt voorongeval. Waer op hem Jupiter fyn Arent heeft gefonden, Daer hy en Hecuba fich door verzekert vonden. Dies klom hy op fyn kar, en reedt ter poorten uit, Vol hoop dat fou voortaeri gelukken fyn befluit. Verfelt van een heraut. Hem volgde een Legerwagen, Waer op hetj koffer wiert vol huiscieraet gedragen, Dat als ve/ifoeker hy fyn Vyant bieden ging, Op dat hy daer het lyk van Heftor voor ontfing. Van Ida Jupiter hem fiende derwaerts ryden, In die vernedering, kreeg met hem medelyden. Dies fprak hy tot Mercuer, myn Soon gy fyt gewent,
Te helpen al die geen die fuchten in elendt, En ongelukkig fyn, gy moet u dan bereiden, Om Priamus in 't heir der Grieken te geleiden, Soodanig dat hy niet gefien werdt noch gekent, Eer hy getreden is in Vorft Achilles tent. Dus fprak hy, en Mercuer liet fich gehoorfaem vinden, En om de reis te doen, ging aen fyn voeten binden, Hielwieken, daer hy mee vliegt over Zee en Lant, En nam fyn flangeftaf neerdalende in de hant. Waer door hy in den menfch kan diepen flaep verwekken, En dien, als 't hem behaegt, uit duifelingen trekken. Hy maekte foo veel fpoet, dat hy fich aenftonts vondt, Doorfnydende de lucijt, omtrent den Hellefpont. Alwaer hy van een Prins 't gelaet heeft aengenomen, En fynde by de kar van Priamus gekomen, |
||||
|
4.i6 DE ILIAS van HOMERUS.
Sag hem ecrfl: de Heraut, die wiert benauwt van geeft, En feide heimelyk, aen Priam, feer bedeeft, Heer Koning, 'k fie een Man, wilt op u hoede wefen#
Of anders hebben wy groot ongeluk te vreefen.
Wy moeten ons te rug begeven weer met fpoet, Of bidden om genade en vallen hem te voet. Daer op begon de Vorft te fchudden en te vreefen,
De hairen van fyn hooft fyn overendt gerefen.
Mercuer quam naderen in die verlegentheit, Greep Priam by de hant en heeft tot hem gefeit: Waer heen wilt gy, by nacht, myn Vader, u begeven?
Elk {kept, waerom fyt gy niet in uw bedt gebleven ?
De Grieken fyn rondom gelegert op het Velt, Werdt iemant u gewaer, gy raekt in hun gewelt. Gy fyt nu niet meer jong, en focht men u te defen,
Uw metgefel is oudt, gy kunt u niet verweren.
Maer fyt geruftj van my verwacht noch ramp noch quaetj
Ik fal uw leitsman fyn, alwaer gy henen gaet, En fteeds verhinderen dat niemant u fal krenken,
Want uw gedaente doet my om myn Vader denken,
Door die gelykenis kryg ik voor u ontfag, Die maekt, dat onbekent ik u wel lyden mach. Hier door kreeg Priam moedt, verzekert door die reden:
En feide ik ben te vroeg, uit Ilium getreden,
Maer fchoon tot tegenweer ik my niet vindt in ftaet,
Geloof ik dat een Godt my echter niet verlaet: Terwyl hy u aen my tot Leidsman heeft gefonden,
Daer ik my door den nacht verlegen heb gevonden.
Een fterveling heeft u ter weerelt niet gebracht, Van wiens ontmoeting ik een gunftig voorfpook wacht, Mits ik veel heerlykheit fie blinken op uw wefen,
En in uw ommegang kan groote wysheit lefen.
De Bode antwoorde hem, wis gy bedriegt u niet, De Hemel forgt voor u, geraekt door uw verdriet. Maer veinft nu niet, en wilt my openhartig feggen,
Waer gy dien rykdom voert, die 'k op uw kar fie leggen?
Ver-
|
|||||
|
t
|
|||||
|
VIERENTWINTIGSTE BOEK. 417
Verlaet gy Ilium wegvluchtende uit uw Lant,
Sints dat Achilles fwaert heeft uwen Soon vermant ? Wie fyt gy, fei daer op de Koning, mach ik 't vragen, Die weet net droevig Lot dat He&or is verflagen? Gy foekt, fprak weer Mercuer, te toetfen myn gemoedt,
Dies is het dat gy my van He&or fpreken doet. Ik heb hem vaek gefien met ongemeene krachten, De Grieken na de Vloot verjagen, en die flachten. Dat wy verwonderden met d'armen over een, Mits ons Achilles niet liet vechten voor 't gemeen. Ik ben aen defen Helt, die my heeft mee genomen, Om met hem in 't beleg voor Ilium te komen. Polyctor is de naem myns Vaders, die veel goet Heeft in Thefialien, daer ik ben opgevoedt. Hy is foo oudt als gy, en hadde feven Sonen, 't Lot heeft van defen tocht niet willen my verfchoonen, Schoon ik de jongfte was. Nu kom ik uit ons Velt, Vernemen hoe het is om Ilium geftelt. Want morgen fallen weeV de Grieken op uw wallen, Soo ras de dag begint, verwoedt aen komen vallen. De Hoofden konnen hem niet langer tegenftaen, Mits d'ohgeduerigheit hen fet tot vechten aen. Terwyl Achilles is uw Meefter, wilt my feggen, Sprak Priam, blyft myn Soon noch voor de Schepen leggen ? Heeft hem Achilles noch tot flukken niet gemaekt, Die fyn in 't ingewant van gier of hondt geraekt. Neen, fei Mercurius, hy is noch niet verflonden: Selfs wordt men niet gewaer verrotting in fyn wonden, Syn vlees is noch foo vers als op den eerflen dag, Dat hem Achilles heeft verwonnen in den flag. Schoon aen fyn dooden romp veel fteken fyn gegeven, Door die hy levende hadt meenigmael doen beven. Aen defe forg kont gy bemerken naer fyn doodt, Dat van der Goden gunft uw Soon niet is ontbloot. Door defe reden wiert de Gryfaert foo bewogen, Dat hem de vreugde drong veel tranen uit fyne oogen. G g g En
|
||||
|
4i& DE IL1AS van HOMER US.
En fprak 't is goet dat elk den Kernel houdt te vrienst,
En fteeds het Godendom met offerhanden dient : Men fal daer vroeg of laet belooning voor ontfangen. Myn Soon verfuimde noit den wierook hen te langeo: Soo lang hy door hun gunft des levenslicht genoot, En daerom denken fy oro hem noch naer fyn doodc. Maer Soon wilt defen kop ontfangea, om te loonen Uwe edelmoedigheit, die gy aen my wilt toonen. Het fal een teiken fyn van myne dankbaeiheit: Volhart tot dat gy my in 's Vyands Leger leidt, En ftaet my verder by of ik mocht hulp behoeven, Heer, fprak Mercurius, gy foekt my te beproevert. Maer denk niet dat gy my daer toe bewegen fult. Ik kan foo ryken gift niet nemen fonder fofauk, Noch wil in 't heimelyk Achilles eer niet rooven, Die om myn baetfucht fou my ftrafFen en niet loven. 't Is my genoeg dat ik een ongelukkig Vorft Mach dienen fonder dat werdt myn gemoedt bemorft. Tot Argos foude ik u met al myn hart verfeHen, En meen niet ondcrweeg dat iemant u fou quellen. Dit feggend' heeft Mercuer fich op de kar gdet, En heeft van het gefpan de krachten aengewedt. Dus fyn fy voortgerent tot by de Griekfcbe werken, Dochniet eenlchiltwacht heeft hunn^aenkomftkonnenmei-kenj Om dat Mercuer in 't flaep de wachters vallen deedt, Terwyl hy met dc kar voor 's Veldheers tenthof reedt: Dat van cypreflenhout was prachtig opgeflagen. Daer riet was uit den ftroom tot dekfel opgedragen. En koftelyk tapyt hing langs de binnewant. Den ingang fynde om laeg met palen afgeplant. Hier maekte fich bekent de Godt, en feide Koning, Ganu vrymoedig in, dit is Achilles woningj Ik ben Mercurius de Bode, die door laft, Van Jupiter u heb geleidt en opgepaft. 'k Sal nu weer van uw af na den Olympus ftygen, Op dat Achilles ray niet in 't geficht fou krygen. |
||||
|
VIERENTWINTIGSTE BOEK. 419
Dit hebbende gefegt hy na den Hemel vloog,
En is gelykelyk verdwenen uit hun oog. Daer op tradt Priam in, en voor den Helt verfchenen, Viel hy voor hero te voet omarmmende fyn beenen. Dacr hy Automedon en Alcimus vondt ftaen, Na dat Achilles hadt fyn avondmael gedaen. Als eon mifdadiger, die heeft een moordt bedrevcn, Sich, van een ryken Man komt in het huis begeven, Op dat hy voor 't vervolg der Reenters fchuilen mach: Soo gaf verwondering Priam aen elk die 't fag. Infonderheit toen hy Achilles handen vatte, Die fmekend' heeft gekuft, en met fyn tranen natte, En feide al fuchtende: vergode Thetis Soon, Die door uw dapperheit te winnen (ft gewoon, Terwyl dat gy my fiet vernedert en verilagen, Denk om uw Vader dan, 00k oudt als ik van dagen, Die nu door Vyanden werdt mogelyk geplaegt, Terwyl hy niemant heeft die 't leven voor hem waegt. Maer ach! dat onderfcheit is tufTchen ons te fpeuren, Dat ik myn Kinderen rampfalig moet betreuren, Daer hy hoopt dat hy u weir haeft omhelfen fal, En gy hem redden fult uit ramp en ongeval. Ik d'ongelukkigfte helaes! van alle menfehen, Durf felver rechtevoort fulke uitkomft niet meer wenfch«n, 'k Heb vyftig brave Soons voor defen-kryg gehadt, Die meeft gefneuvelt fyn verdedigend' myn Stat: De laetfte die my kon wat trooft en vrengde ge^'en, Was Heftor, en gy hebt hem 00k berooft van 't leven. Des kom ik in trw tent gednerende de nacht, En heb voor u een fchat tot losgelt me& gebracht, Die waerdig waerlyk is, dat gy hem moogt ontfangen, Ik bidt u, dat gy my fyn lyk daer voor wilt langen. Achilles breek 't ontfag der groote Goden niet, Denk om uw Vader, Helt, terwyl dat gy my fiet. Laet defe tranenvloet '* vuer van uw gramfchap blufTen j In myn vernedering icom ik die handen kuffen, G g g 2 Die
|
||||
|
4.20 DEIL1AS van HOMER US
Die van myn kinderen de moordcrs fyn gewceft.
Wat menfch heeft oit gevoelt die droetheit in fyn geeft!
De Soon van Peleus wiert door dit vertoog bewogen,
De tranen liepen hem al fuchtende uit fyne oogen.
Ten laetften ftondt hy op, greep Priam by de hant, En lichte uit deerenis den Gryfaert uit het (ant. Toen fprak hy hem dus aen. Seg ongelukkig Koning,
Hoe dorft gy u by nacht begeven in myn woning?
Gy hcbt een hart van ftael, dat gy voor hem niet vreeft,
Die oorfaek van de doodt is van uw Soons geweeft. Maer het is beft dat wy nu uit de droefheit fcheijen.
Sit neer op defen ftoel. Wat baet ons klacht en fchreijen?
De menfch is in een dal van tranen hier geftelt, Daer 't Godendom alleen werdt door geen ramp gequelt „ Daer ftaen omtrent den Throon van Jupiter twee vaten,
Waer in hy goet en quaet, van een, heeft leggen laten,
En daer uit aen den menfch dan fyne gaven fchenkt, Waer door die baet geniet, of defe werdt gekrenkt,, Na dat hy uit het eene oft ander heeft gekregen,
Daer van aihangen fal diens ongeluk ofzegen.
Maer voor de ftervelings is meeft Saturnus Soon, Uit't eene en 't andre vat te mengen, die gewoon. Soodanig lot heeft hy myn Vader willen geven:
Dien op den top van eer hoog hebbende verheven.
Doch weer aen d'andre kant wat fendt hy hem verdriet,
Nu die door defen kryg myn byftant niet geniet: En dat hy van myn doodt de tyding haeft fal hooren,
Als ik voor defen wal myn leven heb verloren,
Het geen aen my voorfegt, door myne Moeder, is.
Syn leven en uw Lot heeft veel gelykenis. Uw naem in Afien was tot de lucht gerefen,
Gy hebt de Koningen voor uwe macht doen vreefen,
En wyder uitgebreidt de grenfen van uw Ryk, In brave Kinderen was niemant u gelyk. Daer tegen krygt gy nu veel ramp en ongelukken ,
Die in uw ouderdom beginnen u te drukken.
Uw
|
||||
|
VIERENTWINTIGSTE BOEK.
Uw Sonen fyn door my voor 't meeltedeel gedood: :
Maer ik kryg deerenis met uwe elende en noodt. Ik fchenk u Hectors lyk, voor d'aengeboden gaven, Voer het in Ilium, en laet het daer begraven. Wat treurt gy vruchteloos, befadig uw gemoedt,
Gy kunt hem 't leven noit weer geven, wat gy doet: ■ En fult in Plutos Ryk haell felver by hem komen, Als op u 's Hemels haet een einde heeft genomen. Achilles dwing my niet te fitten, heeft gefegt De Gryfaert, onderwyl myn Soon op d'aerde legt, En ftel niet langer uit hem my ter hant te itellen, Neem haeit het losgelt aen, dat ik aen u fal tellen. Geef Jupiter! dat gy het lang genieten moogt, En dat uw glory werdt de weerelt door verhoogt. Achilles heeft den Man toen grimmig aengekeken, En feide Priam wilt myn gramfchap niet ontfteken. Vrees, dat ik eindelyk myn woort herroepen fal, En gy in plaets van gunft genieten ongeval. Ik ben tot uw verfoek, door Thetis laft, genegen, . Die daer toe hadt bevel van Jupiter gekregen. Uwe aenkomft is aen my geweeft niet onbekent, Ik weet dat u een Godt geleidt heeft aen myn tent. Een iterveling fou fulks noit durven onderwinden, Gy hadt noit flapende myn wachters konnen vinden. Verhit door weigering myne ongenade niet, Terwyl myn hart felfs blaekt door aengedaen verdriet. Dit feggend', ftont hy op en het den Gryfaert klagen, Ging buiten, daer hy deedt uitfpannen 's Konings wagen, En 't koftelyk gefchenk wegdragen in fyn tent: Toen heeft hy vergenoegt na binnen fich gewendt. Als hy befadigt hadt d'oploopentheit van finnen: En liet daer Heftors lyk afwaffen door flavinnen, En baliemen daer na met reukwerk, ui^ het oog Des Vaders, op dat hem dat fchouwfpel niet bewoog, En uit diens mont niet trok onlydelyke woorden, Die oorfpronk mochten fyn om hem ook te vermoorden, G g g 3
|
||||
|
422 DE ILIAS tan HOMERUS.
En dat hy het bevel niet met de voeten tradt,
't Geen hy van Jupiter onlangs gekregen hadt. Dies fei hy, Priamus, als 't licht begint te dagen, (Nadien 't lyk van uw Soon op 't rytuig is gedragen,) Kunt gy u morgen we6r begeven na de Stat, Doch flaep eerft in myn tent, en eet alvorens wat. De fchoone Niobe na diergelyke elenden, Ak gy nu voelt, ging fich tot voedfel echter wenden. Die twalef Kinderen verloor op eene ftont, Om dat Latona fich door haer beledigt vondt, Daer defe Koningin fich boven hadt verheven, Om hare vruchtbaerheit, die 't leven hadt gegeven Aen twaelf affetfelen: daer twee maer de Godin Gebaert hadt, dat fy haer verweet met trotfchen fin. Apollo en Diaen, niet konnend' dit verdragen, Die hebben 't gantfche krooft van Niobe verflagen, Hy heeft met pyl en boog de Sonen omgebracht, En met een wined fchoot de Dochters fy geflacht. Die ongelukkigen fyn, negen gantfche dagen, Gebleven op het flof en bloet, waer in fy lagen, Eer dat fy onder d'aerd door iemant fyn geraekt, Mits Jupiter haer Volk tot fteenen hadt gemaekt: Maer na den tienden dag begroeven hen de Goden. Wanneer de Koningin tot eten fich liet nooden: En in een klip herfchept op Sipylus nu ftaet, Daer fy op het gebergt noch tranen druipen laet. Tot blyk der Goden wraek, wanneer die fyn verbolgen. Laet oris dan eten gaen, en dus haer voorbeelt volgen. Stel uwe droefheit uit tot gy in Troijen fyt, Daer uw gelegentheit ontbreken fal noch tyt. Toen heeft hy een wit fchaep de keel felfs afgeftoken, Het geen hy door fyn kok gaerbraden liet en koken. En als fy famen fich daer hadden mee verfaedr, Sag Priamus verbaeft Achilles fchoon gelaet: Die ook verwondert heeft den ouden Man bekeken, Waer aen noch Majefteit noch wysheit quam t'ontbreken. |
||||
|
VIER.ENTWINTIGSTE BOEK.
De Koning eindelyk heeft van den Helt verfocht,
Door arbeit afgeflooft, dat hy gaen flapen mocht. Om dat hy, fints den tyt fyn Soon was doodt gcbleven, Sich aen de ruft noch flaep niet over hadt gegeven. Maer, uitgeftrekt op ftof en afch, den gantfehen nacht
In fuchten en geween geftaeg hadt door gebracht. Achilles ftont het toe, en liet twee bedden fpreijen, Bevelende in een zael, fyn Volk die te bereijen: Waer door wiert op den gront gelegt een ruige vacht,
Daer koltlyk purper ftof wiert boven op gebracht, En dekens van tapyt. Elk quam fich vaerdig toonen, Toen quam Achilles fich aen Priamus verfchoonen, Om dat hy fynen gaft deedt flapen uit fyn tent : Daer hy dees reden heeft tot onfchult voorgewendt. 't Is voor uw zekerheit dat ik fulks goet moet vinden, Sprak hy, want in myn tent verfchynen ftaeg myn Vrinden: Als eenig voorval komt gebeuren by den nacht, Waer op men myn bevel of goeden raet verwacht. Indien een Griek u fag, mocht die rt bekent gaen maken, Aen Agamemnon, die licht uw vertrek fou ftaken, En houden u en 't lyk foo lang in fyn gewelt, lot dat gy Helena hem hadt ter hant geftelt. Maer wilt my ongeveinft verklaren hoe veel dagen, Van ftilftant dat gy wilt, tot Heclrors uitvaert vragen? Elf feide Priamus. De Stat is ver van 't wout, Waer uit men halen moet het noodig lykvuers hout. Wy fyn, gelyk gy weet, befloten in de wallen, Myn benden laten fich, doorvrees, den moedt ontvallen, Dies fal men Heclrors lyk befchreijen in 't Paleis, En hem den tienden dag begraven na den eifch: En als men plechtelyk het rouwmael heeft gehouwen, Sal ik hem 's andren daegs een graffte laten bouwen . 'k Vergun u wat gy eifr, antwoorde hem de Helt, In'die tyt fuh gy niet door aenval fyn gequelt. Daer op heeft hy aen hem de rechterhant geboden, En tot verzekering fwoer hy het by de Goden. |
||||
|
4*4- DE ILIAS van HOMER US.
Sy fcheiden van malkaer. Want elk hadt flapens luft,
En hebben lich te bedt begeven tot de ruft. De Koning in de zael, daer hy ontkleet vernachte, Achilles in de tent daer hem Brife'i's wachte. De flaep verquikte vaft het gantfche Godendom,
En de belegeraers van 't machtig Iliom. Mercuer ging onderwyl fich tot den tocht bereiden, En dacht, hoe hy den Vorft in Troije foude 'leiden, Eer men hem wiert gewaer. Dies vloog hy in de tent, By 't bedt van Priamus, en ftaende aen 't hoofden ent, Sprak hy hem aldus aen: gy flaept daer gy moeft denken, Wat onheil, in het heir des Vyands, u kan krenken. Om dat gy hebt u\v Soon gelofb, fyt gy verblydt. Maer foo Atrides wilt, dat gy in 't Leger fyt, Sou hy niet meefter fyn van uw perfoon en leven ? Wat losgelt fou men hem voor.u niet moeten geven> De Gryfaert wiert benauwt, en fprong ftraks van het bedt,
Terwyl Mercuer't gefpan voor 't rytuig heeft gefet. En fy fyn ongemerkt het Leger uit gereden, Ontmoetende onderweeg gevaer noch moeilykheden, Tot voor de Scheefche poort, daer hen CafTandra fag, Die op de muer der burgt, om uit te kyken, lag. Wanneer fy wiert gewaer haer Vader, en den wagen, Die voorreedt, waer op 't lyk van Hector wiert gedragen, Dien Ideus hadt gement. Riep fy het Volk by een, Terwyl Mercurius uit hun geficht verdween. En feide, Itortende bedroeft een vloet van tranen, Loopt na de Scheefche poort Dardaners en Troijanen. Daer kunt gy 't ligchaem fien van Hector, die fyn bloet Voor u vergoten heeft; gaet trekt hem in 't gemoedt. De gantfche Stat liep uit, de Mannen en de Vrouwen, Om met cerbiedigheit den dooden Helt t'aenfchouwen. Men opende de poort, elk kufte of hooft of hunt Van den verflagen Prins, befchermer van het Lant. Syn Mocder en fyn Vrouw, die bleek befturven waren, Tot in dc ziel bedroeft, fag men aen 't hooft der fcharen, D
|
||||
|
VIERENTWINTIGSTE BOEK. 425
Die volgden achter 't lyk, terwyl 't de Stat in reedt,
Met alle teekenen van hartfeer rouw, en leet. Na dat de wage was voor het Paleis gekomen,
Door Priamus bevel, is het daer afgenomen,
En op een ftacybedt met groote pracht geleit, Daer, door een Vrouwenftoet, het wiert geftaeg befchreit: Die met klaegliederen den lof van He<5tor fongen.
Toen is Andromache tot aen het bedt gedrongen,
En vattende in de hant het hooft van haer Gemael, Begon fy defe klacht, die weerklonk door de zael. Myn lieve Man gy hebr, in 't bloeijen van uw leven,
Door het moorddadig ftael ten laetfien moeten fneven!
En laet uw fwakke Weeuw en een onnoosle Wees, Tot doelwit, door uw doodt, aen alderhande vrees. Wie fal fich over my in defen ftaet erbermen!
Wie fal Aftyanax, wie Troijen nu befchermen!
En maken dat de Griek de Stat niet overwint, Nu hy u op de veft tot tegenweer niet vindt, Het machtig Ilium fal in fyn handen vallen.
My dunkt dat ik al fie hem klimmen op de wallen,
En als hy met het fwaert de Mannen heeft gedoodt, De Vrouwen by het hair wegfiepen na de Vloot. En gy myn Soon, gy fult uw Moeder moeten volgen,,
Indien een Onverlaet vol wreedheit en yerbolgen,
U trekkende uit myn arm, niet van den toren fmyr, Om dat gy 't overfchot van uwen Vader fyt. Die mogelyk diens Soon of Broeder heeft verflagen.
Ach Heftor! kan ik wel uw doodt genoeg beklagen!
Wat hadt het my geweeft een aengenamen trooft, Soo gy hadt in myn arm uw laetften fucht gelooft: En dat ik uit uw mont 't vaerwel hadt mogen hooren,
Dat affcheit hadt ik noit uit myn gepeins verloren.
Op defe klachten is gevolgt een tranevloet, Die met gelyk misbaer beantwoort heeft haer floet. Daer na is Hecuba 00k aen het bedt getreden,
En ftorte daer by uit al weenend' defe reden.
H h h Ach
\
|
||||
|
426 DE ILIAS van HOMERUS.
Ach Hector ! gy die waert myn alderlieffte Kint, 'k Sie dat de Hemel u, noch naer u\v doodt, bemint. U\v Broeders die voorheen Achilles kreeg in handen,
Heeft die Barbaer verkocht in ongaftvrye Landen.
En gy, hoe feer hy u, uit wraek, mishandelt heeft, 'k Ontfang u weer foo vers, als toen gy hebt geleeft. Uw lyf, door 's Hemels gun it, heeft geen verderf genoten ;
't Is of u Phej^us felfs hadt met fyrt pyl doorfchoten.
Toen valt fy op het lyk, dat ly in d'ermen houWt, En heeft al kermende met tranen het bedouwt. Na haer quam Helena haer droetheit ook betoonen,
En fprak dus Hector aen: ik heb van Priams Sonen,
Niet eenen Too bemint als u, noch hoog geacht. Wat doodelyke gift heeft Paris u gebracht! Als hy my uit myn Lant in Ilium quam brengen.
Ach! of't aen Jupiter behaegt hadt te gehengen,
Dat ik gefturven waer, eer hy tot Sparta quam, Alwaer de fchaker my aert myn Gemael ontnam . In twintig jaren tyds, dat ik hier ben gebleven,
Hebt gy noit redenen tot klagen my gegeven.
Als iemant van 't Geflacht op my maer was verftoort,
Hebt gy die neergefet door voorfpraek van uv woort. Nu heb ik niet een Vrient meer overig gehouwen;
Als oorfaek van den kryg fal ieder my aenfchouwen,
En geven my de fchult van al fyn ongeluk. Daer op begaf fy fich tot tranen fucht en druk. En 't gantfche Voile met haer befchreide weet den dooden .
Maer Priam nam het woort, en heeft aenftonts geboden,
Dat men op Idas berg het hout fou hakken gaert, Nadien Achilles hadt een ftilftant toegeftaen, Dien, hy na komen foude en nimmer overtreden.
De Troijers fyn daer op na 't groote woudt gereden
Met wagens, om het hout te voeren in deStat, Het geen men tot de myt van Hector noodig hadt. Daer negen dagen lang fy befich mede waren,
Den tienden quamen fjr in het Pakis vergaren:
|
||||
|
VIERENTWINTIGSTE BOEK.
Om d'uitvaert van den Helt te vieren volgens plicht.
Soo ras van 't ftacybedt het lyk was afgelicht, En op de myt gelegt, is 't vuer dacr in gefteken, Tot dat het overfchot in d'afche is neer geweken. Dat in een goude bus wiert 's andrendaegs vergaert, En in een prachtig graft gefloten en bewaert. Terwyl men wachten heeft geftelt rondom de wallen, Op dat het Griekfche heir die niet mocht overvallen. Toen is het gantfche Volk na het Paleis gekeert, Waer aen een rouwrnael is door Priamus vereert} Dat hy op 't heerelykft daer toe hadt doen bereiden. Waer na de Troijers fyn bedroeft van een gefcheiden: En Hectors uitvaert is op defe wys volbracht, Met ongemeenen rouw en Koninklyke pracht. |
||||||
|
Einde van het vierttttmntigftg tn laetfia Boek.
|
||||||
|
E
|
||||||
|
ERRATA.
80 vers 6 teekeenn, lees teekenen.
i$f 33 dichte, leesdichfte.
18<S 13 Maochaon, leesMachaon.
199 2 metpylen, lees van pylen.
218 2 omtrent, lees ont-rent.
2ip 36 durft, leesfiet.
230 " ip was, leeswat.
232 11 fy, leesfyn.
233 30* Dien, lees Die.
268 13 hebben, lees hebbend'.
316 i<5 leven, lees het leven.
330 10 Nefter, leesNeftor.
337 2 Belegers, lees Lelegers.
34j- 33 dapperden, lees dapperder.
383 18 hem, lees hen.
38f 32 Soo, lees Sal.
389 34 wordt, leeswoordt.
407 3 mendt, leesmeent.
409 9 Saturnia, lees Daer op Saturnia.
411 1 Ik den, lees Ik fal den.
417 21 hem, lees hen.
|
||||