f/:V DAGELIJKS /f •*
t NAAR DEN 1 \' /•^Tgt; - J
HEILIGEN ALPHONSUS DE Wb(5u%^«\\ jl */
KERK LI£liRAAll Stichter van de Congrefiatje des AlleiL. Verlosser
DOOR
Pnter , Rodenipfoiist
EN UIT HKT FIIAKSCII VEKTAAT.D DOOll ï Pator \'I Kedeiuptui-iamp;t. ^
■($
^ v| :gt; \' ^ \'l
o. 4
|
I (i 4 |
DAGELIJKS
NAAR DEN
KERKLEERAAR Stichter van de Congregatie dos Allei h. Verlossers,
DOOR
Pator SAHVT-ODIER, Redemptorist
EN UIT II KT FRANSCH VERTAALD DOOR B*ater I RedemptorlKt.
S\'10 OVKIIZIIINL EN VLI\'.MLLIlüEIUH; UITGAAF.
H. DESAIN, DRUKKER | W. VAÏI UULICK, BOEKH.
-i
• \'i
■\'r\'-V !\'■
•iv\'\';
\'
•v-f
_
,. ,1. . •
5\' -
DAGELIJKS
NAAR DEN
KERKLEERAAR Stichter van do Congregatie dos Allerh. Verlossers,
coon
Pater NAHVT-OHIER, Redemptorist
EN UIT IÏKT FRANSGH VERTAALD DOOR l\'ater Redemptorist.
3Jc ovtiiziEMi F.5 tiiTCijp.
LU1K | s\' BOSCH
H. DESSAIN, DRUKKER I W. VAN GU11CK, BOEKH.
GOEDKEURINGEN.
Door onzen lloogwaardigen Pater Generaal, Nicoi.al\'s Mauron, daartoe gemachtigd staan wij loc, dat het werkje: « Hoe voordeelig het is dagelijks mis te hoor en, » door Pater St-Omer, en uit het franscli. vei taald door Pater H. Theelen, gedrukt worde.
Brussel, 8 September 1880.
J. H. P. KOCKEROLS, c. ss. n. sup. rnov. belg.
IMPRIMATUR.
Leodii, 30 Septembris 1880.
J. C. WARBL1NGS, Vic.-Gon.
DAGELIJKS
NAAR DEN
HEILIGEN ALPIIONSUS DE LIGUORl (I).
Kinderen der mensclien, luistert, indien men u kwam verzekeren,dat in de nabijln.\'id uwer woning eene goudmijn ligt, de rijkste der wereld, en dat u de eigenaar toestaat er dagelijks, gedurende een lialf uur, met volle handen in te gaan scheppen, welke zou niet uwe blijdschap zijn! Dat half uur moeite zoudl gij u gaarne getroosten om zoo rijkdommen to bekomen, welke nog-lans maar kortstondig en vergankelijk zouden zijn. Eene andere, eene veel koftbaar-dere goudmijn wordt u aangeboden door den Koning des hemels, goudmijn die niet eenaardsch metaal,maar eeuwige goederen, de goddelijke genaden, de eeuwige verdiensten der verlossing inhoudt. Immers! het geloof leert ons, dut do minste der genaden meer waarde heeft dan al het goud
(1) Alleen liet leersteiligo gedeelte van dit werkje is woordelijk uit de werken vun den II. Alphonsus getrokken.
4 HOE VOORDEET.IG HET IS
der aarde. Welnu ! do verhevene offerande dor mis is die onvergelijkelijke schat. Ik kom n dan bidden in den naam van Onzen Heer Jezus-Christus, eiken morgen een half uur te besteden aan het bijwonen van het aanbiddelijk mysterie des altaars, om zoo uwe ziel mot die kostbare schatten te verrijken.
Maar laten wij liever terstond de heiligen spreker om u do onschatbare voordeden dezer heilvolle oefening te doen beseffen.
Do mis, zegt de heilige Francisous van Sales, is de zon der geestelijke oefeningen, de afgrond van Gods barmhartigheid, de bron der goddelijke liefde, het hart der godsvrucht, de ziel der godsdienstigheid, het kostbaarste middel om genaden te bekomen.
De mis, zegt do heilige Leonardus van Porto-Mauricio, is do zon dor christeno wereld, de ziel des geloofs, het middelpunt des Kathol ij ken godsdienst, waaralle kerkgebruiken, alle ceremoniën en alle sacramenten zich naar toewenden ; in een woord, zij is al wat er goed en schoon te vinden is in de kerk van God.
Om alles in een woord uit te drukken, zij het ons genoeg met den heiligen Alphonsus
DAGELIJKS MIS TK IIOOREN
te zeggen : « de mis is de ollcrande van het lichaam en het bloed van Jozus-Cliristus zclvi\'ii, opgedragen aan de goddelijke Majesteit onder do gedaante vau brood en wijn.»
En van waar komt die groole schat dei-mis? Hij komt uit het Hart zelf van Jezus-Ohristns, wiens goedheid voor de monsclien oneindig is. Ja, het zoo teeder Hart van Jozns heeft dit wonderbaar middel nltgo-vonden om ons de genaden der verlossing mede Ie deelen; dat minnend Hart zet Jezns aan eiken dag op onze altaren geboren Ie worden, opdat Hij ons eiken dag moge komen vertroosten in ons ballingschap, dat medelijdend Hart praamt Jezus tot ons te naderen en te zeggen : « Kom! lol Mij ntlcn, die vermoeid zijl onder den Inst van den arbeid en van hel lijden, en Ik znl u verkivik-ken. » Kind, dal Ik zoo teer bemin, kom lot mijne offerande, en, indien gij ziek zijt. Ik zal ii genezen ; indien gij een hart van steen hebt, Ik zal het wegnemen, en u een gevoelig hart geven ; Ik zal n in blijdschap water doen putten uit de fonteinen des liee-ren; Ik zal u bekleeden met het heilig sieraad der deugden, Ik zal u binnenleiden in het heiligdom mijner liefde.»
5
HOE VOORDKELIG HET li?
Om de geioovigenaan te sporen dagelijks, zoo veel mogelijk, de heilige mis bij te wonen, gaan wij, met 1 iods hulp, er de uit-muntendheid en de verhevene doeleinden van toonen, en zullen wij ons werkje met eenige toepassende raadgevingen sluiten.
§ I. UITMUNTENDHEID ÜEH MIS.
I. Jezus-Christus is het slachtoflcr dat daar wordt opgedragen.
Men leest in de heilige Kerkvergadering van Trente aangaande de mis : « Wij moeten noodxakelijk bekennen dal de geloovigen fjeen heiliger werk aan God kunnen opdragen dan dit aanbiddelijk geheim. » God zelf kon niet bewerken dat er op aarde iets grooters verricht werdc dan de plechtigheid der mis. Waarom? omdat het slachtoffer dat er wordt opgedragen, geen ander is dan Jezus-Christus, slachtoffer van oneindige waardigheid en waarde.—Oh! hoe veel uitmuntender dan al de offeranden der oude Wet is de offerande onzer altaren, waar het slachtoffer niet slechts een stier of lam is, maar de ware Zoon Gods! De Joden mochten adeen ossen slachtofferen, zegt Petrus van Cluny, maar de Christen, oneindig gelukkiger dan zij, kan Jezus-Christus zeiven opdragen. En hij voegt er bij, dat dienstbare slachtofferandeB
6
DAGELIJKS MIS TE HOOHEN. 7
alleen betaamden aan dienaren,terwjjUezns-Christus zelf, slachtofTer dat ons van de zonde en van de eeuwige dood verlost, aan vrienden en aan kinderen was voorbehouden. üc H. Laurentius Justinianus zegt dan niet reden dat er geene offerande grogter is in baar zelve, noch voordeeligcr aan de menscben, noch aangenamer aan God, dan die in do mis wordt opgedragen.
Ook verzekert de heilige Joannes Chrysos-tomus dat onder de plechtigheid van dit mysterie bet altaar omringd is van engelen, dédr vergaderd om Jezus-Christus, bet opgedragen offer, te vereeren. Hij zegt ook van een geloofwaardig persoon gehoord te hebben dat een dienaar Gods een groot getal engelen rnet schitterende kleederen, op bet oogenblik der consecratie, uit den hemel zag afdalen, het altaar omringen en daar verwij len in eene eerbiedvolle houding, even als onderdanen voor hunnen vorst. En ik heb geene moeite om het te gelooven, zegt de heilige, want waar de koning is, daar is zijn hof. « Kan een geloovige twijfelen, zegt de heilige Gregorius, dat in bet oogenblik zelf der consecratie, de hemelen opengaan ap de stem van den priester, en de koren der engelen door hunne tegen-
8 HOE VOORDIÏELIG HET IS
woord igbcid het heilig mysterie komen ver-ceren, in hetwelk Jezus-Christus zich zelven voor ons slachtofferl.» De heilige Augustinus voegt er bij, dat de engelen daar zoo verre gaan dat zij den priester omringen als dienaren, om hem bij te staan in zijne verhevene bedieningen.
Daar Jezus zich slachtolïert aan het altaar uit liefde tot ons, moeten wij ons ook uit liefde tot llcm weten te slachtofforen. i.aten wij eiken dag onze ongeregelde driften, onze al te zinnelijke begeerten, onze te hevige genegenheden slacbtolleren op het altaar onzes harten. Hot leven dos christen is niets anders dan kruis en lijden ; \'t is een gedurige offerande, die nooit zonder gewelc; wordt opgedragen: «II: hid n clan, broeden: bij de barmharligheid Gods, zegt de lieilige Panlns, dat gij uwe lichnmcn lol een levend, heilig, Code welbehaaglijk nfler opdraagt.» Sterven wij danalle dagen,indien het noodig is, om don Heer te behagen. Nu dan, chris-tone ziel, onder alle vrijwillige offeranden kunt gij er u geene opleggen, die aan (iod welbehagclijker en u zelve voordeeliger zij, dan eiken morgen de heilige mis bij te wonen. OfTerande voor offerande ; een (Iod die zich opoffert voor den mensch, verdient
DAGELIJKS MIS TE HOnREN. 9
wel dat de mensch zich opoflcre voor zij a God.
Ik heb er den tijd niet toe, zegt gij. — Dal kan waar zijn, maar rechtzinnig go-sproken, is dit wel waar voor u? ik weet, er zijn bezigheden die u herooven van liet geluk van dagelijks mis te hooren : maar ik weet ook dat die woorden : « Ik heb er den tijd niet toe, x voor zekere zielen niets anders zijn dan een ijdel voorwendsel, eene verschooning zonder waarde, waarmede zij hunne traagheid, hunne godsdienstige onverschilligheid, hunne weinige edelmoedigheid zoeken te bedekken.
Maar, hervat gij, ik heb zoo veel bezigheden. — Hebt gij er moor dan de heilige Lodewijk, koning van Frankrijk? Hij had de gewoonte dagelijks twee missen bij le wonen. En vernemende dat zekere hovelingen afkeurden dat hij tol die godvruchtige oefening oenen lijd hesleodde, die, naar hun inzien, zoo noodzakelijk aan de belangen des rijks ware toegewijd, antwoordde hij : «Zie eens hoe verde bezorgdheid dier Hoeren gaat I Voorzeker, indien ik tweemaal zooveel tijd op de jacht of aan het spel doorbracht, niemand hunner zou het minste woord van afkeuring laten hooren. gt;•
10 HOE VOORDEELIG HET IS
Zijt gij landbouwer of ambachtsman, herinner u het voortreffelijk spreekwoord van voorheen; De aalmoes verarmt niet, en de mis vertraagt niet. Dit spreekwoord betee-kent, dat, in \'t algemeen, ieder verstandige en werkzame man betamelijk aalmoezen kan geven, zonder zijn huisgezin te verarmen, en dat hij ook dagelijks godvruchtig mis kan hooren, zonder zijn werk te vertragen. En inderdaad,wat isdaartoe noodig? Een weinig vroeger opstaan dan zijn luije buurman, en met meer orde en goeden wil arbeiden. Voor eene lichte opoffering die hij duet, trekt hij den zegen des hemels over zijn huisgezin : hij bekomt zeker do schatten der genade, en zelfs, zoo er de intresten zijner ziel niet door lijden, zal hij overvlos-dige lijdelijke zegeningen ontvangen.
2. In de mis is Jezus-Chrislus de voornaamste offeraar.
Niels is heiliger, niets aan God aangenamer dan de heilige mis, niet alleen om het slachtoffer dat er wordt opgedragen, welk Jezus-Christus is, slachtoffer van oneindige waarde, maar ook om den voornaamslen offeraar, die ook Jezus-Christus is, en die zich zeiven opdraagt door de handen des
DAGELIJKS MIS TE HOOBEN.
priesters, gelijk de Kerkvergadering van ïrente ons leert. Daarom zeide do heilige Cyprianus : «De priester vervult waarlijk de bedieningen van Jezus-Cbristus. » Laten wij hier ons geloof verlevendigen, en in den persoon des priesters, die de mis opdraagt, den persoon zelven van Jezus-Christus erkennen. Ook zegt de priester niet, bij de consecratie : « Dit is het lichaam van Jezus-Christus, dit is zijn bloed ; » maar hij zegt: «Dü is wijn lichaam, (litis mijn bloed.» «O ! Wat is de priester iets groots, roept de eerbiedwaardige pastoor van Ars met reden uit. God is hem gehoorzaam : hij spreekt twee woorden, en op zijne stem daalt Onze Heer Jezus-Christus uit den hemel en sluit Zich op in eerie kleine hostie I Indien men geloof had, zou men God verborgen zien in den priester als achter een glas, als wijn met water vermengd.»
Bellarminus schrijft dat de offerande der mis wordt opgedragen door Jezus-Christus, door de Kerk, eu door den priester; maar niet op dezelfde wijze: Jezus-Christus draagt ze op als priester en voornaamste offeraar, bij middel van oen mensch die priester cn zijn dienaar is ; de Kerk draagt ze op, niet als priester door een dienaar, maar als
II
J 2 HO tl VOORDEEUG HET IS
volk dooi\' een priester ; de priestereindelijk draagt zoop als dienaar van Jezus-Christus en als voorspreker van al liet volk. Evenwel is Jezus-Christus altoos do voornaamste ofTeraar in de mis, waar Hij zich gedurig opdraagt onder de gedaante van brood en wijn, hij middel der priesters, zijne dienaren,die, terwijl zij olTeren, zijne plaats vervangen. Daarom zegt de IV0 Kerkvergadering van Laterancn, dat de Zaligmaker to gelijkertijd priester on slaehtoller is. Inderdaad, het betaamde aan do waardigheid van deze offerande, dat zij voornamelijk werd opgedragen niet dooi\' zondige mon-sehon, maar door den Opperpriester die niet onderworpen is aan do zonde, »(loor tien lloogcpriestcr die heilig is, onschuldig, unbevlekl, afgezonderd van de zondaren, v
(i Vandaar, zegt de heilige Leonardos van Porto-Maurieio, dat de offerande niet ophoudt aangenaam aan God te zijn, hoe onwaardig do priester ook zij die ze opdraagt; omdat de voornaamste priester Onze Hoer is, en do zichlbare priester alleen zijn nederige dienaar. Zoo wordt hij die do aalmoes geeft door de hand van een zijner dienaren, niet recht als de voornaamste gever aangezien ; al ware do knecht een deug-
DAGELIJKS MIS TE HOOREN. 13
niet, indien de meester een rechtvaardig man is, is zijne aalmoes niet te min ver-dienslig en heilig. »
Van een anderen kant, moeten wij weten, tot onzen troost, dat do mis bijwonen of opdragen, op zekere wijze het zelfde is. De reden daarvan is, dat de priester als dienaar der Kerk, handelt, spreekt, bidt in naam van allo geloovigen en voornamelijk in den naam der omstanders, taarom zegt hij bij het Orale fratres: Bidt broeders, opdat mijne offerande, die ook de uwe is, aangenaam zij aan God den Vader almachtig. In do mis handelt de priester niet als privaatpersoon, maar als vertegenwoordiger van al het vergaderd volk. Daarom zegt hij niet: «Ikoffer, ik smook, ik betuig, maar: wij offeren, wij snieeken, wij betuigen, » omdat allo omstanders offeren, smeeken, betuigen mot hom : niet dat zij daartoe met het priesterlijk karakter bekleed zijn, niet dat zij aan den priester do macht van te consacreeren kunnen mededeelen, maar omdat zij ver-eenigd zijn met den priester die de mis opdraagt.
HOF. VOORDKKLIG HET IS
3. Do mis verbeeldt en hernieuwt de Kruis-offerande.
Toou Jezus het heilig Sacrament des Al-taais instelde,zeide Hi j: , Doel dit lot mijne g^achtenis.» Volgens den heiligen Tliomas heeft de Verlosser ons juist daarom het heilig Sacrament nagelaten, opdat de gedachtenis der goederen die Hij ons heelt verworven, en der liefde die Hij ons heelt bewezen met voor ons te sterven, geduri.\' in ons verblijve. Daarom wordt het heilig Sacrament des Altaars, door denzelfden heiligen leeraar, gedachlenis van Jezus lijden genoemd. Onder do regeering van Elizabeth werden in Engeland de gewelddadigste wetten uitgevaardigd tegen degeloovigen die de mis bijwoonden. Een rijke katholiek werd eensom deze reden veroordeeld tot het betalen van vij (\' honderd stukken gouds. Deze man van gelool haasttezicli terslond de schoonste portugeesche goudstukken op te zoeken, op welke het kruis was geslagen, en toen hij ze verzameld had, bracht hij zo bij den rijkskassier. « Hoe 1 riep de protestant met verwondering uit, hoe I zoo schoone stukken om eene boete te betalen?—Ja, antwoordde de katholiek, « want de gunst die ik heb
a
DAGELIJKS BIS TE HOOBEN. 13
genoten van de mis bij te wonen, kan ik niet te goed betalen. Weet dat er t.usschen dat kruis welk gij op die goudstukken ziet, en de heilige mis, cene geheimzinnige verwantschap bestaat, want Hij die zich voor ons heeft geslachtofferd op het kruis, offert Zich nog dagelijks voor ons in het verheven mysterie des altaars. Het kruis en de miszijn twee allerzoetste gedenkenissen van de liefde mijns Zaligmakers.»
Maar de mis is niet alleen eene gedenkenis van de offerande des kruises ; het is wezenlijk nog dezelfde offerande ; want het is dezelfde offeraar en hetzelfde slachtoffer, dat is het inenschgeworden Woord. Het verschil bestaatalleen indewijzevan opdragen, te weten: de offerande des kruises was bloedig, en die der mis is onbloedig; in de eerste stierf Jezus wezenlijk, en in de tweede sterft Hij maar op eene geheimzinnige wijze.
Zoo dan, dierbare lezer, valt u het geluk te beurt de mis bij te wonen, bedenk dat dit heilig slachtoffer, opgedragen door de hand des priesters, diezelfde Heer is die zijn bloed en zijn leven voor u heeft ten beste gegeven. Verbeeld u dan op den Calvarieberg te zijn, om er aan God het bloed en
■10 HOE VOODDEELIC HET IS
liet leven van zijnen aanbidilelijken Zoon op te dragen, en hebt gij het geluk te com-municeeren, verbeeld u aan du wonde van Jezus-Hart zijn kostbaar bloed te drinken. Oh ! welk wonder ! in elke mis, wordt het werk der verlossing hernieuwd, zoodanig, dat, ware Jezus niet eenmaal op het kruis gestorven, eene enkele mis aan de wereld dezelfde weldaden zou bezorgen welke ons de dood des Zaligmakers bezorgd heeft. « Ja, zegt de heilige Thomas, eene mis heelt \'/ooi-het geluk en de zaligheid der mensnhen dezelfde uitwerkingskracht als de offerande des kruises. De aanbiddenswaardige offerande onzer altaren, zegt op zijne beurt de heilige Augustinus, is heden voor God niet minder krachtig dan op den Calvarieberg het bloed en het water die uit het Hart van Jezus vloeiden. » Do offerande van den Calvarieberg wordt ons toegevoegd door de offerande des altaars. De passie van Jezus maakt ons bekwaam voor de verlossing ; de mis stelt ons in haar bezit, en maakt ons deelachtig aan de verdiensten van Jszus-Christus ; de eene opent ons den schat van de verdiensten des Zaligmakers, de andere stelt ons denzelven in handen ; de eene is de bron der genaden, do andere hot kanaal
DAGELIJKS MIS TE IIOOUEV. 17
waarlangs zij tot ons vloeien; de eeno heeft maar eenmaal kunnen plaats hebben op tien Calvarieberg, do andere wordt dagelijks up duizende plaatsen der aarde hernieuwd.
« Neen, zegt Pater tiamière, er is geen enkel oogeublik in den dag of in den nacht, waarop de goddelijke offerande niet op de eene of andere plaats dor wereld wordt opgedragen. Daar de katholieke Kerk hare dienaren heeft in alle streken die achtervolgens door de zon verlicht worden, zoo verwezenlijkt zij letterlijk do aloude voorzegging, volgens welke een dag moest komen waarop do onbevlekte offerande op alle plaatsen zou worden opgedragen, van den opgang dei-zon tot haren ondergang. Nu, van al die duizende missen, die eiken dag en elk oogenblik in de heilige Kerk worden gelezen, is er niet eene enkele waaraan ieder Christen niet zijn deel heeft, niet ééne bijgevolg met dewelke hij zich niet met recht kan vereenigen, niet ééne wier vruchten hij niet kan vermeerderen met die toe te voegen aan de zielen aan wie bij goed wil. Treffende gedachte en zoo bijzonder geschikt om den ijver van den godvruchtigen christen op te wekken en zijn betrouwen te versterken.
9
1 8 HDE VODRDEELIG HET 13
Deze zalige en troostvolle gedachte zou hem nooit, mogen verlaten; geil nrende den dag, Ie midden zijner vermoeiende bezigheden, moest hij daaraan denken en die gedachte moestalseene zoete ademhaling voor zijn vermoeid hart zijn ; des nachts in de sb.peloozi; oogenblikken, moest hij er aan denken, en die gedachte moest hem zijne rust helpen, heiligen; in zijne droevige oogehldikken, in zijne smarten . in zijne bekoringen, moest hij er aan donken, en die geduchte moest hem do kracht en don moed geven, die hem somtijds ontbreken.
4. De mis is do grootste gave die aan do nienschon is geschonken.
Doze gave is .leziis-Chrislus zelf in persoon. Want het is een punt dos geloofs, dat op het oogenblik als de priester consacreert, het menschgeworden Woord zich verplicht hem te gehoorzamen, daar het in zijne handen komt onder de sacramcnteele gedaanten . Men is van verwondering getroffen, bij het hooren dat C.od gehoorzaamde aan Josuë, en aan de zon beval stil tc staan op de stem van een mensch. Maar \'t is een veel! grooter wonder dat God, gehoorzamende aan eenige woorden van den priester, zelf op
DAGELIJKS MIS TE nOORE». 19
het allaar komt, en elders overal wdar de priester Hem roept, en zoo dikwijls hij Hem roept, en dat Hij zich in zijne handen stelt, al ware die priester ook zijn vijand. Daar, blijft Hij geheel overgelaten aan do beschikking des priesters ; de priester kan Hem, waar hij wil, van de eene plaats naar de andere dragen ; het staat hem vrij Hem op te sluiten in het tabernakel, of uit te stellen op het altaar, of in processie rond te dragen; het slaat hem vrij Hem te nuttigen of aan anderen ter ruittiging te geven, t) verbazende macht der priesters ! ü onuitsprekelijke goedheid van Jezus !
De heilige Bonaventura zegt, dat de Heer in elke mis geene mindere gunst aan hel menschdom bewijst,dan die (li j aan hetzelve bewees met mensch te worden. Zoodan, gelijk de kerkleeraars opmerken,indien Jezus-Christus nognietopaarde was gekomen,zou de priester,met de woorden van de consecratie te spreken. Hem er op doen komen, volgens deze vermaarde uitspraak van den heiligen Auguslinus: n 0 bewouilrrenswaardige macht der priesters, in wier handen de Zoon Gods Zich ge waardin t mensch te worden gelijk in den schooi der allerheiligste Ma\'igd »
Om de wereld te scheppen, sprak G\'jd :
20 HOE VOORDEEUfi HET IS
Fial, en op hetzelfde oogenblik komt de wereld uit don niet op. Negentien eeuwen geleden, zeide ook Maria : Fiat, en zie, liet eeuwig Woord wordt mensch. Eiken dag zegt de priester in do mis cenige gewijde woorden, en op hetzelfde oogenblik bevindt zich de Koning der koningen op hot altaar, llrie groote wonderen ; maar het grootste van de drie wordt bewerkt door den priester. terwijl hij, zoo dikwijls hij de mis opdraagt, don Zoon Gods op do altaren doet geboren worden.
Een kloosterling van do orde van den heiligen Franciscus, genaamd broeder Joan-nesvanden Alverna,bereidde zich op zekeren dag om de heilige mis op te dragen. Te dien einde begon hij de woorden der consecratie van het lichaam des Heeren te overwegen, overdenkende de oneindige liefde des Zaligmakers, die Zich niet te vreden heeft gesteld met zijn bloed te vergieten om ons te verlossen; maar die ons nog zijn lichaam met dat kostbaar bloed wil nalaten tot spijs onzer zielen. Op dit oogenblik voelde hij eene zoo groote vurigheid en eene zoo uitnemende zoetigheid in zijn hart aangroeien, dat bij op het punt was er aan te bezwijken. Hij gaf luide kreten, en als dronken door
t
DAGELIJKS HIS TK IIOOHEN. 21
den geest die hem bcrueesterde, herhaalde hij gedurig deze woorden : Hoc est corpus enz.: Dit is mijn lichaam, lüj hot uitspieken meende hij den Zaligmaker met de allerheiligste Maagd en ceue menigte engelen te zien , terwijl de heilige (leest zijne ziel verlichtte wegens de diepe en verhevene geheimen van het verbazend olTer des altaars. Onder den druk dezer vurigheid trad hij de kerk binnen, de woorden der consecratie gedurig herhalende : Hoc est corpus enz., en zich verbeeldende van niemand gezien of gehoord te worden ; maar een broeder die in het koor bad, hoorde en zag alles. Ondertnsschen, zich niet kunnende inbonden en gepraamd door den overvloed der goddelijke genade, hield broeder Joannes niet op overluid te roepen : in dienstaai verbleef hij tot aan het oogenblik der mis. Toen hij de offerande had begonnen,gevoelde hij dat, naarmatehij voortging, de liefde tot Jezus in hem toenam. Vreezende dit die vurigheid zoo zeer zou toenemen, dat hij de mis zou moeten onderbreken, werd hij on-gerust, niet wetende of hij moest voortgaan. Aan de Prefatie werd de zoetigheid zoo uitnemend,dal hij bij hetbegin der consecratie, op het punt was van te bezwijken. Kindelijk,
22 HOE VOOHDRKI.IG HET IS
aan het oogenblik der consecratic goUomen en luidal lii j over de hostie deze drie woorden had uitgesproken : llcc esl cuvn, werd het hem omnogelijk voort te gaan, en hij hield uiet op te herhalen : Hoc csl cuim. Hetgeen hem wederhield, was, dat hij .lezus-Üirisl.us omringd van eene menigte Kogelen voorzich zag verschijnen, en zoo bleefhij in de godde-lijke Majesteit geheel verslonden. Dun nog, zag hij dat Jezus-Christus niel in de hostie trad, en dal de hostie zich uiel in zijn lichaam zou veranderen zoo lang hij niet al de woorden der consecratie zou hehhen uitgesproken. Hij was in dien staat van angstvalligheid, zonder dat het hem mogelijk ware in de heilige olTerande voort te gaan, toen de(iar-diaan, die dit bemerkt had, alsmede do andere broeders cn de leeken die de mis hoorden, allen het allaar naderden, en van verwondering verslagen bleven. Rij dit treffend «chouwspel stortten zelfs veleu tranen van aandoening. Eindelijk, na eeuo lange onderbreking, liet God toe dat broeder Joannes, bij de eerste woorden,CorpusShuni kon voegen. Terstond verdween de gedaante van brood en in de plaats verscheen Jezus-Christus onder eene menschel ij ke geduante schitterende vau glorie.
DAGELIJKS Mrs TE IIOOREN. 23
Oli! indien onze oogen open gingen, welke wonderen zouden wij op betoogenlilik der Consecratie zien ! Muur neen, dat Is (ioilj wil niet, want zulke veropenliaring zou ons de verdiensten van \'t geloof doen verliezen.
In een woord, de mis Is al wat er het voortreffelijkste en het schoonste inde Kerk beslaat. Wal is er beier, wal is er schooner, vraagt, dr profeet Zacharias, dan de tarwe der vitrerhorenen, en de wijn die rmvigden voori!remjl, koslhare gaven die de Heer ons schenkt aan het altaar? Do heilige liona-ventura heeft dus wel gelijk, wanneer hij de mis hel begrip noemt van al de liefde Gods en van nl de weldaden waarmede de lieer de inensclum heeft overladen. Daarom heeft de duivel altijd alle pogingen aangewend om do heilige mis aan de wereld te ontrooven door behulp der ketters, hen aanstellende als voorloopers van den Anteehrist, die vooral het heilig misoffer zal trachten af te schall\'eu , en wezen lijk zal afschaffen tot straf van de zonden der menscben.
§ II. nnELKINDKM nEll MIS.
1. Men kan God genu Rrooler huldebcwijs aanbieden dan het liiMÜy misoirer.
De heilige Margarethavan Cortona,die vermaarde boetelinge, riep dikwijls uit, geheel
24 UnE VOORDKELIG HET IS
ontvlamd door dc liefde : « Oh ! had ik zooveel harten en longen als er sterren aan don Hemel, bladoren op de booincn en water-druppelen ia dc zee zijn, om mijn God to heminneu en te loven gt;. Op zekeren dag, als zij zinh aai; deze vervoeringen overgaf, zeide haar de lieer: « Troost n, mijne dochter ; door ecnc enkele mis die gij met godsvrucht zult hooren, zult gij Mij al de eer die gij verlangt, en nog oneindig meer bewijzen.» O christenen, hoe gelukkig zijt gij dan, dagelijks, indien gij wilt, dit goci-delijk mysterie te kunnen bijwonen !
In de oude wet vereerden de menschen God door verscheidene offeranden ; maar in de nieuwe wet wordt God meer vereerd door eene enkele mis dan door al de oude offeranden, die slechts eene figuur en eene schaduw waren van do olferande des allaars. Door de heilige mis wordt God zoo veel geöerd als Hij verdient, dewij\' Hij daar op nieuw die oneindige eerontvangt welke Hem Jezus-Christus gaf met Zich zeiven op het kruis te slachtofferen. Eene enkele mis glt; eft meer eer aan God dan alle gebeden en lt; tie boeten der heiligen, al de werken der apostelen, al de smarten der martelaren, al de vurigheid der Serali jneu en der goddelijke
DAGELIJKS MIS TE IIOOREN. 20
Moeder, hein hebben gegeven of ooit zullen geven. Want al de eer dor schepselen is beperkt, terwijl de cor die aan Hod wordt gegeven door de offerande onzer altaren, daar zij Hein door een goddelijken persoon wordt gegeven, eene oneindige eer is. Men moet dus bekennen dat de mis het goddelijkste aller werken is.
\'t Was om oenen priester te maken, dat Jezus-Christus gestorven is. liet was niet noo-dig dat de Zaligmaker stierf om de wereld te verlossen ; een druppel bloods, een traan,een gebed,waren Hom voldoende om do zal igheid aller monschen te verwerven ; want daar deze offerande van oone oneindige waarde was, was zij voldoende, om, niet slechts eene wereld ,maar duizende werelden te verlossen. Integendeel, om eenen priester te maken, is dc dood van Jezus-Christus noodzakelijk geweest; inderdaad, waar zou men anders het slachtoffer gevonden hebben, welk heden de priesters dor nieuwe wet aan God opdragen, slachtoffer geheel heilig en onbevlekt, alleen voldoende om (iod op eene Hein waardige wijze te eeren? Ja, al de levens dor engelen en dor menschen, zouden niet bekwaam zijn aan (lod dc oneindige eer te bewijzen welke Hem een priester door eene
24 HOE VOORDKELIG HET IS
ontvlamd door dc liefde : » Oli \'• had ik zooveel harten en tongen als er sterren aan don Hemel, bladeren op de boomen en water-druppelen iu de zeo zijn, om mijn God te bom innen en te loven t. Op zekeren dag, als zij zich aan deze vervoeringen overgaf, zeidc haar de lieer: lt;i Troost u, mijne dochter ; door eene enkele mis die gij met godsvrucht zult hooren, zult gij Mij al de eer die gij verlangt, en oog oneindig meer bewijzen. igt; O christenen, hoe gelukkig zijt gij dan, dagelijks, indien gij wilt, dit goddelijk mysterie te kunnen bijwonen !
In de oude wet vereerden de mensclnn God door verscheidene offeranden ; maar in de nieuwe wet wordt God meer vereerd door eene enkele mis dan door al de oude offeranden, die slechts eenè figuur en eene schaduw waren van do offerande des altaars. Door de heilige mis wordt God zoo veel geöerd als Hij verdient, dewij\' Hij daar op nieuw die oneindige eerontvangt wolkc Hem Jezus-Christus gaf met Zich zeiven op het kruis te slachtofferen. Eene enkele mis Keelt meer eer aan God dan alle gebeden en i lie boeten der heiligen, al dc werker, der apostelen, al de smarten der martelaren, al de vurigheid der Serafijnen en dor goddelijke
DAGELIJKS MIS Tli IIOOnEf). 2i)
Moeder, hem hebben gegeven of ooit zullen geven. Want al de eer der schepselen is beperkt, terwijl de eer die ann (iod wordt gegeven door de offerande onzer altaren, daar zij Hem door een goddelijken persoon wordt gegeven, eene oneindige eer is. Men moet dus bekennen dat de mis hot goddelijkste aller werken is.
\'t Was om eenen priester te maken, dat Jezus-Christus gestorven is. Het was niet noo-dig dat de Zaligmaker stierf om de were ld te verlossen ; een druppel bloeds, een traan ,ccn gebed,waren Hem voldoende om de zaligheid aller menschen te verwerven ; want daar deze offerande van eene oneindige waaide was, was zij voldoende, om, niet slechts ceno wereld ,maar duizende werelden te verlossen. Integendeel, om eenen priester te maken, is de dood van Jczus-Cbristus noodzakelijk geweest; inderdaad, waar zou men anders het slachtoffer gevonden hebben, welk heden de priesters dor nieuwe wet aan God opdragen, slachtoffer geheel heilig en onbevlekt, alleen voldoende om God op eene Hein waardige wijze te eeren ? Ja, al de levens der engelen en der menschen, zouden niet bekwaam zijn aan God do oneindige oer to bewijzen welke Hem een priester door eene
2li HOB VOORDEELIG HUT IS
cnkeli\' mis bewijst. De lieiligc Vaders hadden ■dan wel ffelijk, hel; pi-iestereehap eene ijod-delijke bediening, eene oneindige wnnrdufkeid, de edelste aller waardigheden dezer wereld le noemen.
Aan \'lod eene oneindige eer bewijzen, welk grlnk ! Ach ! indien wij een vonkje geloof en godsvruchf. hadden, zonden wij met een bcrociiKl man uit (quot;rankrijk, de l!or~ nières, zeggen : «Liever zou ik geheel de wereld, indien ik zo bezat, dan eene enkele mis te verliezen; wel wetende dat hot grootste werk welk wij op aarde kunnen verrichten en welk de meeste eer aan God geeft, dalgene is, in hetwelk Jezus-C.bristus zich opdraagt om Hem eene oneindige eer te bewijzen.»
Ue priester draagt de heilige hostie op, maar lilj doet dit in den naam van geheel de Kerk, vooriuunelijk voor hen die daar tegenwoordig zijn, en die hot geluk hebben dezelve met hem op te dragen. Wat troost voor mij wanneerikde mis heb bijgewoond: Ik heb aan God een offer van oneindige waarde opgedragen, ofschoon ik de eer niet heb priester te zijn. Ik heb Hom dus oneindig vereerd, ü mijn Jezus! Wat kostelijke rijkdommen bezitten wij in ü ! 0 wisten wij ze naar waarde te schatten!
DAGELIJKS MIS TB HÜOBEN. 27
Aan God cene oneindige per bewijzen, o hemel ! wij kunnen liet eiken dag, mei de mis bij te wonen, en wij zonden het niet
doen?____ Volgen wij het voorbeeld na van
ïhonjas Morus, groot kanselier van Hendrik VIII ; nooit, niettegenstaande zijne menigvuldige bezigheden, liet bij na de heilige mis. te hooren. Op zekeren dag liet de koning hem juist op dien tijd roepen : lien weinig geduld, antwoordde Tliomas : ik moet voor alles mijne hulde bewijzen aan een verhevener vorst ; ik moet in het ver-hoordat. de hemel mij verleent, tol. het einde blijven, n Die groote man dacht niet dat het beneden zijne waardigheid was, de mis te dienen. «Ik reken het mij tot oer, zcide hij, dezen dienst aan den verhevenstea der monarchen te bewijzen.»
2. Godvruchtig dn mis bijwonen is een zeker middel om barmhartigheid te verwerven.
Dat do mis waarlijk oen verzoeningsoffer is, dat wil zeggen, een offer dat God genadig maakt en Hem beweegt om ons, niet alleen de verdiende straffen, maar ook nog de be-drevene zonden te vergeven, dit wordt bewezen door de instelling zelve van hel heilig Sacrament des Altaars, welke voornamelijk tot vergiffenis der zonde is gedaan, dii, zegt
28 HOE VOORDEELIG HET IS
Jczus-Clil islus, w mijn bloed, dal %alvergoten worden tot vergiffenis der zonden. De mis vergeeft oumiddellijk de verdiende stralTen der zonden zoo niet geheel, ten minste ge-deellelijk ; zij vergeeft ook de zonden, waren zij ook zeer zwaar, maar middellijk, voor zooveel als (quot;lod dan de genade verleent die den mensch tot het berouw opwekt en hem aanspoort om zich te reinigen in het sacrament van boetvaardigheid. In een woord, de mis verwerft cene oneindige barmhartigheid aan de zondaren.
De heilige Mechtildis zag eensin den geest eene maagd in het bloed van Jezus Hart een diamant doopen en dit dikwijls herhalen, üm haar te leeren dat geen hart zoo versteend is, welk het Hart van Jezus niet van leedwezen doet smelten. Wanneer een zondaar godvruchtig de mis hoort, ware zijn gemoed ook zoo hard als hel diamant, de allerheiligste Maagd zal het weten te verzachten door het gedurig te doopen in het bloed van het. Lam dat rust op onze altaren. Met volgende voorbeeld is er een bewijs van :
Eene jonge jufvrouw, met namc(jauthier, pas zeventien jaren oud had het ongeluk haren vader te verliezen. Daar zij geen fortuin
DAGELIJKS MIS TE HOOREN. 29
bezat,trad zij in den schouwburg van Parijs, waar zij zoo vermaard werd dat zij zells dooide vorsl en werd opgezocht.Eene godvruchtige vriendin ondernam liet, haar tot ocne christelijkere levenswijze terug te brengen. De zaakwas niet gemakkelijk.Feestelijk onthaald van de grooten, zwemmende in de vermaken, beminde de tooneelspeelster de wereld en waser van bemind. Zij leefde zoo tot den ouderdom van dertig jaren, toen zij op zekeren dag, tegen hare gewoonten eene mis gaat hooren. Aanstonds spreekt de genade tot haar hart, en ziet, nu gevoelt zij eene hevige onrust wegens hare eeuwigheid. Zij keert weder naar de mis: hare kwelling vermeerdert. Zij neemt het besluit de mis dagelijks te hooren : de knaging wordt daarom des te geduriger. Stiptolijk ging zij dan eiken morgen naaide mis, en eiken avond naar den schouwburg. Uitgelachen over bare godvruchtigheid begrijpt zij weldra dat men niet twee hceren kan dienen : welken zal zij kiezen, fiod of de wereld? Verschrikkelijk was toen de strijd die in hare zielbntslond. Eindelijk heeft de genade do overhand : de tooneel-speelster zegt vaarwel aau baar gevaarlijk beroep, zij breekt af met al hare kennissen,
30 HOE VOORDKELTG HET IS
ganschPavijs slaat verwonderd over hare verwijdering. Ken rijk man kwam haar een zijner landgoederen aanbieden, maarzij ontsnapte aan dezen nieuwen strik, en weldra vernam men dat zij non was geworden hij de (\'armelietersen van I.yon, waar zij een geheel heilig leven leidde.
Wee, ja wee ons, zoo de groole offerande niet hesfond, die de goddelijke rechtvaardigheid wefrhoudt om de sllallen over le zenden welke onze zonden verdienen. Ai de slachlolïers der oude wel waren zeker niot voldoende om de gramschap van (aid legen de zondaars le stillen. Had men zelfs de levens opgedragen van alle mensehen cn van alle engelen, zij waren niet waardig gewcesi om tc voldoen aan de goddelijke rechtvaardigheid voor eene enkele zonde door een schepsel Legen zijnen Schcpper lie-dreven. Jezus-Cliristns alleen heeft kunnenvol-doen voer onze zonden. Alzoo heeft de eeuw-ge Vader Hem op de wereld gezonden, opdat Hij als sterfelijk mensch en door het offer van zijn leven, Hem met de zondaren verzoenen zon; en dit offer wordt hernieuwdzoo dikwijls de mis wordt opgedragen. Oh 1 hoe veel heter roept de slem van hel onsehuidig bloed van onzen Verlosser bartnliartigaeid
DAGELIJKS MIS TE IIOOHEX. 3 1
\'vortv ons, dein liot bloed van Abel wraak riep tegen (lain.
Dit bad eeno arme zondares allerbest begrepen, loen zij op baar doodsbed lag uitgestrekt. «Oh! kon ik nog eene mis hoorenl riep zij nit. Oh ! kon ik nog eene mis hooron! » Kn waarom? vroeg men haar. — Mij dunkt, hervatte zij, dat mijne ongerustheden zoucb u stillen, want den priester don kelk van Jezus bloed ten Hemel ziende hellen, zon ik tot (iod zeggen: lieer, mijne schnld is groot, maar ziedaar mijne vul-docning. n
Oh 1 kon ik nog eene mis hooron!____Ken
dag zal komen, dierbare lezer, waarop oolv gij opeen bed van smarten nilgestrekt,misschien dienzclfden kreet zult laten hooren ; en wie belet u deze weldaad van morgen af te genieten ?
Oh ! kon ik nog eene mis hooren !... Zal liet niet eene grootc reden van wanhoop zijn voor do verdoemden, oen zoo gemakkelijk middel te hebben gehad om barmhartigheid te verwerven op deze wereld, en er geen gebruik van te hebben willen maken !
Oh ! kon ik nog eene mis hooren !... rtnsdanig is de kreet dor zielen in het vagevuur. Zij voegen erbij : Oh ! indien iemand
32 HOE VOOUÜEEUC HET IS
eene mis voor mij wilde hooren of lozen ! Helaas ! liaii ik in mijn huisgezin de godsvrucht ingevoerd van mis te hooren !
Want is dit offer nuttig voor de levenden, niet minder nuttig is het voor de overledenen. Ook hidt de priester in de mis opdat de Heer zijne dienaren die tot het ander leven zijn overgegaan en in den slaap des vreden rusten, indachtig zij. Wanneer de lielde tot (lod in do zielen die uit het leven scheiden, niet voldoende is om hen te zuiveren, dan zuivert hen het vagevuur ; maar hetgeen hen nog veel boter zuivert, is de liefde des Zaligmakers door middel van de offerande des Altaars,welke aan de zielen eene groote vermindering en zelfs dikwijls de verlossing bekomt van hare pijnen. Ue kerkvergadering van Trente verklaart dat de zielen, die in het vagevuur zijn opgesloten,krachtdadig geholpen worden door de gebeden der ge-loovigcn, en vooral door het heilig misoffer. De heilige Angustinris raadt ons ;uin,dc mis ook voorwaardelijk op te dragen voor alle overledenen, in geval de zielen die wij aanbevolen onze hulp niet konden ontvcmgen.
Oe eerbiedwaardige pastoor van Ars verhaalt dat oen heilige priester bad voor zijnen vriend : ongetwijfeld had God hem doen
DAGELIJKS MIS TE nOOHEN. 33
kennen dat liij in hot vagevuur was. Het kwam hein in do gedachte dat hij niets beters kon doen dan het heilig misoffer voor zijne ziel opdragen. Toen hij aan de consecratie was, nam hij de hostie tus-schen zijne vingeren, en zeide : « Eeuwige Vader, laat ons eeue ruiling doen. Gij houdt de ziel van mijnen vriend die in het vagevuur is, en ik houd het lichaam van uwen Zoon die tussclien mijne handen is. Welnu ! verlos mijnen vriend, en ik offer u uwen Zoon metal de verdiensten zijner dood. » Uij de opheffing van do heilige Hostie, zag hij inderdaad de ziel van zijnen vriend schitterend van glorie ten lleniel klimmen. Daags na Allerheiligen droeg eens broeder Joannes van den Alverna, do mis op volgens het inzicht der Kerk, voor de zielen der overledenen. Hij droeg dit aanbiddelijk offer, welke de zielen in hot vagevuur zoo vurig verlangen om zijne krachtdadigheid, met zoo veel godsvrucht op, dat hij als verrukt scheen door de zoetheid dor liefde tot Hod en tot do zielen. Op hot oogenblik dat hij de opheffing dei d van het lichaam des Hoeren, bood hij liet (iod deu Vader aan, Hem biddende tor liefde van Jozus-Christus zijn beminden Zoon, die voor de
3
34 HOE VOOHDERUa HET IS
zaligheid der zondaars aan hot kruis word genageld, de zielen die Hij had geschapen en vrijgekocht, uit de pijnen desvagevuurs te willen verlossen. Aanstonds zag hij eeno menigte zielen uit het vagevuur opstijgen, even als vonken uit een brandend forneis. Zij stegen allen ten Hemel door de verdiensten van het lijden van Jezus-Chrislus, die dagelijks in de mis, voor de levenden en do dooden wordt opgedragen in de heilige Hostie.
Al de omstanders kunnen insgelijks zielen uit het vagevuur verlossen, dewijl .iet zeker is, gelijk wij hierboven, (bladz. I\'j), hebben bewezen, dat zij het heilig misoll\'or opdragen door den priester, als zij zich met hem vereenigen. O gij, die dit hoekje leest, waarom,bij de herinnering der overledenen, komen er tranen, die nauwelijks hadden opgehouden te vloeien, weder uwe oogon bevochtigen ? Ach! die zoo goede vader, die onvergelijkelijke moeder, die man die n zoo zeer was toegenegen, dat kind in hetwelk gij zoo schoone hoop had gesteld ;....
zij zijn niet meer !____ In uwe liefde hebt
gij hun gezworen hen nooit in uwe geboden te vergeten. Misschien zijn zij opgesloten in don kerker des vagevuurs, en uit den
DAGELIJKS MIS TE 11(101)EM. 113
afgrond dor brandende vlammen roepon zij u toe : « Miscremini mei, miscremini mei, saltern von amici mei, quia manus Domini tetigü me.» Ontfermt u mijner, ontfermt u mijner, gij ten minste die mijne vrienden zijt, want de hand des Heeren heeft mij geraakt. Oh ! indien gij wist hoe zeer de mis do pijnon dier dierbare nabestaanden verzacht, uwe liefde, ja uwe liefde, — want uw hart zou u de leugen verwijten, indien gij zeidet dat gij hen niet meer bemint,— uwe liefde zou u dwingen dagelijks de mis bij te wonen. « Elke maal het gelui dei-klok mij verwittigt dat eene mis gaat beginnen, placht een zoor bravo christen te zeggen, schijnt het mij dat bitter gekerm, dat hartscheurend geroep dor overledenen te hooren Miseremini mei, miscremini mei... en dan, hoe dringend ook mijne work-zaamhodon zijn, vind ik mij gedwongen mijn levendig verlangen van mis te hooren te voldoen. Ik verbeeld mij die arme zielen in liet midden der vlammen te zien, en nooit zou ik hot hart hebben hun te zeggen: Wacht, vandaag heb ik den tijd niet.»
HOE VOORDEELÏG IIET IS
3. Men kan God niet waardiger bedanken dan door middel van het heilig misoffer.
Het is rechtvaardig dat wi j fiod bedanken voor do ontelbare weldaden die wij van zijne oneindige goedheid hebben ontvangen; maar ellendig als wij zijn, welke waardige dankbetuiging zullen wij Mem kunnen geven\'? Indien (iud ons maar eenmaal een enkel bewijs zijner vriendschap had gegeven, zou het nog van onzen kant eene oneindige dankbaarheid verdienen, omdat die goddelijke daad eene gunst en eene gave van oneindigen prijs zou zijn. Welnu, die goede Meester heelt ons een middel gegeven om aan onze grooteverplichtingen jegens Hem niet te kort (.0 blijven, en om Hem waardiglijk te bedanken: Wolk is dat middel? Do mis, in dewelke wij Hem .leziis-Christus opdragen. Daardoor wordt fiod volkomen bedankt en voldaan ; want als de priester de mis leest, biedt hij aan God, vooral de genaden ooit geschonken zelfs aan de uitverkorenen een offer van dankbaarheid zijner oneindige goedheid waardig. Zulk een offer God waardig,zouden aide heiligen des hemels te zamen Hem niet kunnen
30
DAGELIJKS MIS TE IIOOREH . 37
aauhieden ; zoodat nog ouder dit opzicht, de waardigheid des priesters hoven al de geschapene waardigheid is, zelfs hoven die des Hemels.De heilige koning David dankte don Heer voor al de weldaden die hij van Hem had ontvangen, zeggende : « IVal %al ik den Heer vergelden, voor al de weldaden, die Hij mij gesciiwiken heeft? Ik zal, hervatte hij, den beker der zaligheid ophelfen. » Dit deed Jezus zelf, om zijnen hemelsehen Vader te bedanken voor de weldaden die Hij aan alle menschen had bewezen. « En Hij nam eenen kelk, en gedankt hebbende, zeide Hij: ISeemi en deelt dien onder n.»
Men verhaalt van de eerbiedwaardige Francisca Farnèse, dat zij zich met weldaden overladen ziende, niet ophield in haren geest een middel te zoeken om aan God haren schuldigen dank te betuigen en Hem daarvoor eeuo rechtvaardige vergelding tc geven. Op zekeren dag, als zij in deze gedachte verslonden was, kwam de allerheiligste Maagd, en legde het Kindje Jezus in hare armen : «Neem het, zeide zij tot haar, het behoort u toe, en weet er gebruik van te maken, met Hem alleen zult gij al uwe schulden betalen.» O zoete onderwijzingen des geloofs ! Om God voor zijne
.IS HOE VOOBDKEUG HET IS
weldaden to bedankea, is hol nicl noodig dal Maria haar goddelijk Kind in unie armen komt leggen ; in de mis kunnen wij cr over beschikken, om Het aan zijnen he-melschen Vader op te dragen. Hetzelfde ver-openbaarde de Heer aan de heilige Theresia. Zich mot guiiston overladen ziende, riep zij eens in eene soort van doodsbenauwdheid uit: «Mijn t!od, mijn Cod, wat kau ik arm schepsel doen om uwe goedheden jegens mij te erkennen? En aanstonds hoorde zij ceue stem dos hemels, die haar zeer duidelijk zeide ; » Hoor cene mis.»
Op zekeren dag, dat de gelukzaligs Hen-ricus Suso de hoogmis zong, bij do woorden : Siii\'siuii corda, gralias agamus Domino Deo noslro : Verhellen wij onze harten, en danken wij deu Heer, — werd hij in den geest opgenomen. Do omstanders,die dit bemerkt hadden, vroegen hem wolk op dat oogen-blik zijne gedachten waren, «Vooral drie gedachten, was zijn antwoord, ontvlammen mijn hart. Ten eerste, beschouw ik in den goost geheel mijn wezen, mijne ziel, mijn lichaam, mijne vermogens, en rondom mij al do schepselen, deengelen des hemels, do dieren der bosschen, do visschen, de planten. enz. Ik denk dat al die sdiep.selen aan
DAGELIJKS MIS TE UOOREN. 39
r.od gclioorzainen en zoo veel zij kunneu bijdragen om God teloveu en te gebenedijdcu. Dan verbeeld ik mij als icu muziekmeester in bun midden te staan,en ik noodig licn uit om blijmoedig met mij tc zingen, hun zeggende : lt;i Verheffen wij onze harten en dan-Len wij den lieer. » — Daarna beschouw ik mijn hart en de harten van alle menschen; ik donk aan de blijdschap, dc liefde, don vrede van hen die zich aan den dienst van God toewijden, vervolgens aan de ongelukken, de folteringen, dc knagingen van hen die de wereld najagen. Dan noodig ik allo menschen uit die de wereld bevolken, zich met mij tot God te veriioiïen om Hem tc loven en te gebenedijdcu. ü arme harten der menschen, komt dan op uil den stroom die n medeslecpt, staat eindelijk uit de ondeugd en uit de dood op, verbreekt dc ketenen uwer slavernij, rijst op uit den slaap uwer ongevoeligheid, schudt den slaap uwer onverschilligheid af, dat ccne heilige be-kcering u tot God geleide om Hein Ie bedanken en te dieneu ! — Eindelijk wend ik mij tut alle zielen van goeden wil, die zich niet geheel aan God overgeven. Ik ween over hen, omdat zij God niet ten volle kunnen genieten. Ik noodig hen uit kloekmoedig de
40 HOE VOOnDEELIG HET IS
ijdelo liefde der scliepsclen te verachten, zicli voor altoos aan God Ic geven, en Hem te bedanken, zeggende ; « Ve rheffen wij onze harten, en danken wij den lieer.«
4. Het zekerste middel om Gods genaden te bekomen, is Hem die te vragen terwijl men de mis hoort.
Indien ons beloofd is dat wij alles van God zullen bekomen, wal wij Hem vragen in den naam van Jezus-Christus, hoe veel te meer moeten wij niet hopen deae genade te be-komen, wanneer wij Hem den persoon van Jezus-Chrislus zeiven opdragen ! Die goddelijke Verlosser, vol liefde tot ons, houdt niet op in den Hemel voor ons ton beste te spreken ; maar Hij doet dit vooral gedurende de mis ! Om genaden voor ons te bekomen, draagt Hij Zich dan zeiven aan zijnen Vader op door de handen des priesters. Indien wij wisten dat al de heiligen met de Moeder Gods, voor ons bidden, ïioc groot zou ons betrouwen niet zijn gunsten te bekomen ! Nu dan, een enkel gebod van Jezus-Christus vermag oneindig meer dan allo gebeden der heiligen.
In de oude wet was het alleen aan don Hoogepriester vergund het Heilig der hei-
DAGELIJKS MIS TE nOOUEX. 41
ligen binnen tc treden, en dat maar een-rnaal in het jaar; maar vandaag, zegt de heilige Lanrentius Justinianus, is hel aan alle priesters vergund dagelijks het goddelijk Lam op te dragen, om voor hen, en vóórhel gotische volle Cods genaden te bekomen. De priester ijeklimt het altaar met de hoedanigheid van middelaar, om ten beste Ie spreken voor alle zondaars. « Daar, zegt de heilige Joannes Chrysostomus, staal hij lus-sehen God en de menschen ; hij draagt onze gebeden aan God op, en bekomt van Hem de genaden die wij noodig hebben, s De Ileor verleent zijne genaden ten allen tijde; wanneer zij Hem gevraagd worden door de verdiensten van Jezus-Chrislus ; maar gedurende de mis verleent Hij overvloediger, want onze gebeden zijn dan versterkt en vergezeld van de gebeden van Jezus-Chris-tus, die Zich dan zeiven slacbtoiïert om ons de genaden van zijnen Vader te verwerven.
liet is ten tijde van de mis, gelijk de Kerkvergadering van Trento zegt, dat de Ileor op dien troon van genade zetelt, tot welken de Apostel ons aanspoort met betrouwen te naderen om Gods barmhartigheid af te smecken en de genaden tc bekomen die wij noodig hebben. De heilige
42 UOË VOURDEEUG HET IS
Juanues Chrysostoinus verzekert dat do Engelen zelveu liet uogenblik der mis afwachten, uin dos te krachtdadiger voor ons ten beste te spreken; en hij voegt erbij, dat men moeilijk op andere tijden zal bekomen, hetgeen men niet bekomt ten tijde van de mis.
In 18ü I. hr.d eene moeder drie barer kinderen achtervolgens door liet koliek zien aantasten en sterven te midden der verschrikkelijkste pijnen, zonder dat eenig geneesmiddel hare geliefde panden kou redden. Een vierde wordt door dezelfde ziekte aangetast. De arme moeder, in droefheid verzonken, geene andere hoop meer vindende dan in den machtigen bijstand van bet Iltwl van Jex-us, geleidt haar kind naaide mis, en nauwelijks beeft zij dit aan liet Ilcilicj Hurt aanbevolen, of hot geneest bijna plotselijk.
In I8(J3, werd eene jonge Religieus door eene hevige keelziekte aangegrepen. De ziekte maakte zoo spoedig voortgang dat de geneesheer verklaarde, dat men de zieke van de laalsle sacramenten moest voorzien. Eene oude moeder, die juist ter tijd het klooster bezocht, zeide aan de overste negen missen te beloven aan het Heilig Hart om do gene-
DAGELIJKS M(S TE HOOKEM. 43
zing der zieke te bekomen. Den volgenden morgen was deze volkomen genezen, tot groote verwondering van den geneesheer.
M. Jan Jozef Allemand, stichter eener vermaarde Congregatie van jongelingen, en apostel der jeugd, verloor gansch het, gezicht omtrent den ouderdom van negen tot lien jaren. Hot behaagde don Heer te doen zien hoe aangenaam hem de deugd van dit gezegend kind was, mot hem het gebruik zijnor oogon weder te geven. Dewijl de ouders dit arm kindje altijd hielden opgesloten, zeide dit dikwijls tot hen: «(lelcidt mij naar de mis, en daar zal ik zien. » Men beloofde altijd hem hierin te voldoen, maar men stelde gedurig uit, toen zijne meter, die hem teêr beminde, en het voorgevoel van hot kind ernstiger dan zijne ouders opnam, hem op zekeren dag zeide: « Jozef, wij gaan te zamen eene novene houden; en daarna zal ik u naar de mis leiden. » De rovone werd gehouden, en op don laatsten dag, gaf do meter den arm aan den kleinen blinde, en geleidde hem naar de mis, ia gezelschap van eenige personen der familie. Aan den voet van het altaar neêrgeknield, woont Jan Jozef de goddelijke Offerande bij, biddende met eene voor zijnen ouder-
IIOE VOORDEELIG HET IS
dom buitengewone godsvrucht, en den Heer
smeokende mot de levendigste gevoelens van zijn kinderlijk geloof hem het gezicht weder te geven. Eensklaps, door de bel van het oogenblik der opheffing verwittigd, verheft hij onwillekeurig het hoofd: zijne oogen, tot hiertoe gesloten, gaan open : hij ziet het altaar, den priester, do heilige Hostie, en van blijdschap verrukt, roept hij uit: «OmijnGod! ik kan weerzien! nijno oogen zijn genezen!» iiij deze woorden staan de meter en al de omstanders op en diep getroffen omringen zij spoedig hot kind. De genezing was klaarblijkelijk. 0 goedheid van hot Harl van Jezus!
Do Hoor geliefde op zekeren dag de volgende woorden aan de heilige Gortrudis te zeggen : «Zoo dikwijls iemand godvruchtig de mis bijwoont, en zorgvuldig zijne aandacht vestigt op de goddelijke offerande die alsdan geschiedt voor de zaligheid der wereld, beziet hem God de Vader met een goedgunstig oog, om het welbehagen dat Hij schopt in do driemaal heilige hostie die Hem wordt opgedragen.» De Zaligmaker voegde er zelfs bij dat de mensch, zoo dikwijls hij godvruchtig hot heilig misoffer bijwoont, zijn eeuwig geluk vermenigvuldigt.
44
DAGELTJKS MIS TE HOOHEN. 43
Do heilige Francisca Romana zag eens eeno bron van levende waters uit het hart van Jezus vloeien, en hoorde eenc stem die herhaalde malen zeido : « Wie dorst heeft kome tot viij, en drinke. — Wie dorst Iweft kome tot mij, en drinke.» liet is voornamelijk onder de heilige offerande der mis dat het aanbiddelijk Hart van Jezus zoo gaarne de zielen verkwikt, die dorst hebben naar het ware geluk. Oh ! indien de wereldlin-gen dit wisten !... t Zij hebben Mij verlaten, zegt do Heer, Mij die de bron van hel levende water ben, en zij hebben zich ivaterbakken gegraven die geen water kunnen behouden.»
Eene jufvrouw van goede familie met name Stephanie begaafd met de rijkste talenten der natuur, had gedurende vele jaren de wereld en hare vermaken nagejaagd. Op zekeren avond, door eene onbekende macht gedreven, nadert zij vol tranen tot eenen kloosterling: « Eerwaarde Vader, zegt zij, reeds zeven jaren lang zoek ik overal het geluk zonder het te kunnen ontmoeten ; ik bezit eene groote fortuin ; als eenig kind ben ik teer geliefd van mijne ouders, en overal geeërd in de wereld, en niettemin ben ik ongelukkig ; in het diepste mijner ziel is iets dat ik niet kan ver-
4G HOE VOORDEELIG HET IS
zadigon, en dit doet mij zoo wreed lijden, dat ik dikwijls mijne tranen niet kan weerhouden. Ach ! Vader, waar is dan het geluk? Is het op aarde te vinden? Zoo gij weet waar het is, zeg het mij. Ja Mejufvrouw, antwoordde de man Gods, ik weet waar het geluk tc vinden is, en gij zult het zeker vinden, indien gij drie raadgevingen wilt volgen. — Spreek, mijn vader, uwe raadgevingen zullen letterlijk gevolgd worden, ik geef u mijn woord. — Welnu, kom dagelijks gedurende eene maand de heilige offerande dor mis bijwonen : deze is mijn eerste raad ; na verloop van dien tijd, wil dan terugkomen, en ik zal u de twee andere geven. » De jonge jufvrouw verwijdert zich terwijl zij dikwijls tranen afwischt. Des anderendaags bevindt zij zich in de mis, maar ondervond een doodelijk vervelen, want deze godvruchtige oefening was haar, sedert zij uit de kostschool was gekomen, geheel vreemd geworden. Zoo ging de eerste week voorbij. Gedurende de volgende week verminderde de verveling, maar in de plaats kwamen mijmeringen, herinneringen van feesten, beangstheden bij de gedachte, wat zal men er van zeggen ? Hoe zou ik mij bedrogen vinden, indien het beloofde geluk
DAGELIJKS MIS TE nOOKEX. 47
niet moclit komen! De derde weck begon, cn nu zag men Stephanie naar de kerk komen mot een gebedenboek. Zij begon eenige gebeden te lezen, gebruik, welk zij helaas! zoo lang had nagelaten. Van dit oogenblik af, zeide zij later, scheen het mij hot geluk le zien op verren afstand, gelijk aan een dageraad, die zinh aankondigt achter den gezichteinder, en dat geluk groeide ■ian naarmate hol einde dor vierde week naderde. De mis verveelde mij niet meer; ik had oen voorgevoel dat zij mij eensdaags het geluk, dat ik nog slechts in do verte zag, zou aanbrengen.» Zoodra de maand verioopen was, naderde Stephanie stiptelijk tot den biechtstoel gelijk haarwas aanbevolen, begeerig zoo haast mogelijk de beloofde raadgevingen te vernemen. De kloosterling dood haar verstaan, dat zij nu hare biecht moest spreken, zich met God, do bron van hot ware geluk, verzoenen, en daarna dikwijls te communie gaan. Mijn vader, k heb niet de minste tegenzin om dit alles aan te nemen, hervatte de jufvrouw; reeds meermalen heb ik onderdo mis bij mij zeiven gezegd : Indien het waar is, dat Jezus-Christus op het altaar is, dan moet Hij van daar in mijn hart komen, eu
48 nOE VOORDREUG HET TS
mijne verlangens znllen voldaan zijn, ik zal gelukkig wezen. Maar, mijn vader, zeide zij, gij hebt mij drie raadgevingen beloofd ; ik ken er twee, welke zou do derde zijn? Ziehier, zeide de dienaar (iods : Ga voort met dagelijks de mis bij te wonen ; ontvang zoo dikwijls mogelijk liet lichaam des Heeren, en ik aarzel niet te verzekeren, gij zult gelukkig zijn.» Stephanie was een dier edele zielen, bekwaam tot alle opofl\'e-ringen. Zij beloofde zoo heilzame raadgevingen nauwkeurig tc volgen, en zij hield woord. (i Van dien dag, zeide zij, daalde het geluk als druppelings in mijne ziel, en bleef immer vermeerderen, tot dat ik eindelijk mijn hart te klein gevoelde om datgene wat ik eene zee van geluk noem, te kunnen bevatten. Ah ! welk geluk gevoelt mijn hart lederen dag bij mijn ontwaken, als ik denk dat ik Jezus op het heilig altaar ga aanbidden. f)e klok die mij roept,schijnt mij duizendmaal welluidendor,dan bet ver-rukkendste dat ik ooit op de niuziekti esten der wereld gehoord heb.» Weldra was Stephanie geheel veranderd ; op haar voorhoofd schitterde eene straal der engelen zedigheid. Zij nam de gewoonte aan alle acht dagen te biechten te gaan,en iedermaal
DAGELIJKS MI3 TE HOOREX. 49
als zij tot den biechtvader naderde, herhaalde zij blijmoedig : «O mijn vader, wat bon ik gelukkig ». Een priester zeide ; « Eertijds ging Stephanie naar do ballen, naar de avondpartijen en feestmalen, en daar waar alles haar toelachte, was zij ongelukkig. Nu leidt zij een hard en verstorven leven, zij blijft ver verwijderd van de wereld en hare vermaken, zij woont getrouw de godsdienstoefeningen bij, altijd bezig met te werken voor hare armen, die zij zoo gaarne bezoekt, en zij is gelukkig! Welk geheim I i Beminde lezer, is de geschiedenis van Stephanie de uwe voor dat gedeelte van haar leven waarin zij ver van God verwijderd leefde, moge zij ook de uwe zijn voov dat ander gedeelte van haar leven waarin zij het geluk vond met de mis te hooren.
§ III. TOEPASSENDE RAADGEVINGEN.
Waarvan komt het dan dat de meeste Christenen zoo onverschillig zijn voor de heilige Mis? Deze onverschilligheid moest ons tranen doen storten 1 men vindt parochiën waarde klok do geloovigen te vergeefs naar de kerk roopl : de deur
SO hok voübdeeltg het 13
eter heilige plaats staal opeu, en niemand treedt daar binnen. Lauwe en nalatige Christen, hebt gij dan Gods zegeningen niet meer noodig ? Indien bij u allo voorspoed is, aan wien hebt gij het te danken ? Indien er ongelukken bij u zijn, waarom gaat gij niet tot God ? Indien gij te lijden hebt, indien gij een man, een vader, een kind hebt die ziek zijn, waarom gaat gij niet tot den hemelschen geneesheer ? Zijt gij plichtig, waarom gaat gij niet, tot uwen Zaligmaker? Vragen belangrijke zaken uwe zorgen, waarom gaat, gij ze Hem niet toevertrouwen\'? — Mijne tegenwoordigheid, zegt gij, is elders noodig. — In dit geval, dat uwe vrouw, of uwe kinderen in uwe plaats gaan. •— Ach! weet, gij dan niet dat èene mis meer waarde heelt dan alle schatten der wereld? Daaroju spoor ik u aat. de volgende besluiten te nemen :
Eerste besluit: Dagelijks mis hooren, wanneer er geene wezenlijke onmogelijkheid bestaat (I). Dit was altijd het ge-
(l) Ik sproek niet van de verplichting voor ioder Christen van \'s zondags mis te liooren. Kenieder weet (quot;at, aan dezen plicht te kort blijven, doodzonde is, tenzij een zwaar beletsel iemand verschoont gelijk zou zijn, hij ro.n-bee\'d, eene ziekte.
DAGELIJKS MIS TE HOOREN. :gt; !
bruik van gelooviggn zulk eencn naam waar-dip:.
Po heilige Alplionsus, als jongman in de wereld en beroemd advocaat, hoorde ieder morgen de mi«, alvorens zich naar de gerechtszaal te begeven.
De heilige Elzear, graaf van Arian, had zich met zijne vrouw, de heilige Delphina verstaan, om een reglement voor zijn huisgezin op te maken, waarin op de eerste plaats stond dat allen eiken dag de mis moesten hooren : knechten, meiden, bedienden, hij wilde ze allen in de mis zien.
De heilige Hedwigis, hertogin van Polen, woonde dagelijks niet geheel haar linisge-zin hei, heilig geheim der mis bi j ; noch afstand der plaatsen, noch mocielijkheid der wegen, noch regen, nocb koude, noch sneeuw konden haar hiervan terughonden. Wanneer zij kon, hoorde zij verscheidene missen, gedurende welke zij op de knieën bad of tegen de aarde gebogen, en zelden geleund.
Wanneer de vermaarde Jeanne d\'Arc met het leger te velde was, begaf zij zich eiken morgen, bij het krieken van den dag, naar de meest nabij gelegene kerk, en ge-
32 jioe voordeeltg het is
durende een half uur deed zij door liet geklop der klokken al do priesters die het leger volgden, bijeenroepen, om de heilige misofferande op te dragen, welke zij met eene meer engelachtige dan menschelijke godsvrucht hij woonde.
ïiijna de gunsche parochie vaa Ars hoorde dagelijks de mis.
Tweede besluit. Wanneer het onmogelijk is lichamelijker wijze do mis bij te wjneu, er ten minste in den geest tegenwoordig zijn. Herinneren wi j ons wat hierover op bladzijde 17 gezegd is : Dit gebruik is den Heer zeer aangenaam, gelijk vele wonderen dit hebbcu bewezen. Het zij genoeg hier het voorbeeld aan te halen van dea gelukzaligen Sanctès van Urhino. Op zekeren dag,ondanks zijn verlangen om de mis bij te wonen, door gewichtige bezigheden belet, hoorde hij liet gek lep der klok de opheffing dei-heilige hostie aankondigen, en hij wierp zich op de knieën om onzen Heer te aanbidden. Op hetzelfde oogenblik vier muren, die hem van het heiligdom sclieidden, openden zich en hij kon den priester zien aan het altaar, alsook de heilige hostie mot licht omstraald. Toen de heilige offerande
dagelijks mis te hooreiv. 53
geëindigd was, vercenigdcn zich wede: de muren, zonder hel minste teeken hunner wonderbare scheiding achter te laten.
Derdebesluit. De kinderen of eonig ander lid van liet huisgezin in zijne plaats zenden, wanneer men onmogelijk do heilige mis persoonlijk niet kan bijwonen, leder linis-gezin moest eiken morgen zijn vertegenwoordiger naar het gehoor van den Koning der koningen zenden. De werkman van welken er spraak is in het volgende voorbeeld deed zich door zijnen Engel bewaarder vervangen.
De pastoor van eene kleine stad had opgemerkt dat eene dame zijner parochie, sedert cenigen lijd regelmatig alle dagen de twee missen bijwoonde welke achter-volgens in zijne kerk gelezen werden, dat zij dikwijlder lot de heilige tafel naderde, en getrouw in den avond haar bezoek tot het Heilig Sacrament kwam doen en daar nog al lang verwijlde. Deze schielijke vurigheid verwonderde hem een weinig en hij verlangde er de oorzaak van te kennen. Ziehier wat zij hem verhaalde, bij do eerste gelegenheid die hij had om haar te spreken. «Indien hot u schijnt, mijnheer Pastoor,
S I UOE VOOllDEELW HET IS
dat ik een weinig meer liefde en vurigheid heb lot onzen Heer in zijn aanbiddelijk Sacrament, weet dat ik deze genade, die ik mijne bekeering heet, verschuldigd ben aan een armen werkman, aan Jozef, dien braven schrijnwerker welken gij kent.Drie maanden geleden, op eenen feestdag, keerde ik gerust, na do hoogmis, naar mijn huis terug, toen die goede werkman, die eenigc dagen van te voren in mijn huis gewerkt had, ook uit de kerk komende, langs mij voorbij ging. Hij zag er zoo gelukkig uit. « Wel, Jozef, zeide ik lot hem, gij schijnt wel tevreden te zijn? Wezenlijk, Mevrouw, antwoordde hij, ik heb vandaag een zeergnot geluk gehad, dat mij zelfs mijn ontbijt heelt doen vergoten of liever er volgaarne aan heeft doen verzaken. — Ei ! wat dan ? Ik heb het geluk gehad vijf misseu bij te wonen. Alle zondagen, dewijl ik dan meester ben van mijnen tijd, is mijn grootste genoegen de twee missen bij te wonen ; na die van zeven uren ga ik ontbijten, vervolgens keer ik terug naar de hoogmis. Maar vandaag hebben drio vreemde priesters ach-tervolgens hunne mis gelezen na de eerste ; die schoone gelegenheid kon ik niet laten voorbijgaan, en ik gevoel hierom een zoeten
DAGELIJKS MIS TE IIOOREN.
troost I Ik tracht alzoo dos zondags in te winr.cn, wat ik in dlt;! week moet verliezen om mijnen arbeid. Dan moet ik mij levrc-den stellen met mijnon engelbewaarder te j verzoeken de mis voor mij to liooren, en mij in den geest met de Heilige Offerande te vereonigen, wanneer ik de klokken hoor hiidon. 0 1 wat geluk voor mij, indien ik cr alle dagen kon naar toe gaan ! Wat zijt gij gelukkig, Mevrouw, die allen vrijen tijd hobt! » Deze zoo openhartige woorden van \' den godvruchtigen werkman deden een diepen indruk op mij; zij waren als een lichtstraal in mijno ziol. Ik beken tot mijne scbande, dat ik nooit had nagedacht over de grootheid en do onschatbare waarde der heilige mis, dewijl Jezus daar uit loutere liefde tot ons, elke maal wezenlijk uit den Hemel nederdaalt om zijne groote offerande van het kruis te hernieuwen. Ten gevolge van dit gebrek aan levendig geloof, ging ik gedurende de week zelden naar de kerk, ofschoon ik er allerbest den lijd toe had zonder eenigen plicht van mijnon staat te verzuimen. Op dien dag nam ik dan het besluit nooit moer zonder wettige reden uit de mis te blijven, voortaan die onuitsprekelijke weldaad van (iod boter te schatten, en
56 hoe voordeelig het is
beter aan die oneindige liefde vau het Heilig Hart te beantwoorden.
Vierde besluit. Altoos op eene behoorlijke wijze bij de mis tegenwoordig zijn, dat wil zeggen met eerbied, mot aandacht en. met godsvrucht.
1° Met eerbied. Dat men van u dien schoouen lof kunne spreken, dien eens een groot lieer van de heilige Margaretha, koningin van Schotland sprak : « Will gij weten, zeide hij tot een vriend, hoe do engelen in den Hemel bidden ? aanschouw in de kerk onze koningin met hare kinderen. »
Laat ons hier nog een voorbeeld aanhalen uit do herinneringen onzer mission.
In 1869, stierf to V... in de provincie Luik, oen engel van godsvrucht mot name Jean-Louis B. Hot gebeurde somwijlen dat hij des avonds insliep alvorens zijn gebed tehebhon gedaan, maarzoodra hij ontwaakte, al was het ook elf uren of middernacht, stond hij op, zeggende: «Ik moet mijn gebod tot de Lieve Moeder doen.» üat gebod zijner voorliefde was ter eerc der onbevlekte Ontvangenis. Wanneer hij dit gebod deed drukte
DAGELIJKS MES TE HOOHEN. 37
hij niet Idem op dezo woorden : « Maak dat ik eenmaal bij u moge zijn.» Dagelijks bad hij het Rozenhoedje ; zijn genoegen was over het kindje Jezus en zijne goddelijke Moeder te spreken. Dat onschuldig kind bewerkte een waar wonder in do parochie. Ten gevolge eener betreurenswaardige nalatigheid der ouders, gingen de kinderen dier plaats niet naar de mis, zelfs niet \'s zondags, of, indien zij er naar toe gingen, doden zij niets anders dan de geloovigen verstrooien door hun spelen. Weldra verscheen Jean-Louis, in de hoedanigheid van koorknaap, zijne ingetogene houding trok aller oogen op hem : men bewonderde hem, men beminde hom, men sprak van hem iu de huisgezinnen. Niet eene moeder die hem aan hare kinderen niet tot voorbeeld stelde. ■ Deze werden door eene heilige liefde en eenon naijver voor Jean-Louis ingenomen. Allen, om hem na te volgen, begonnen de mis bij te wenen, in eene godvruchtige en voor hnnnen ouderdom buitengemoene houding; zij schenen zoo veranderd dat zij voor het altaar gelijk schenen aan engelen die het Heilig Sacrament aanbidden. Hoe stichtcnd, bij voorbeeld, hen te zien nederknielen, zelfs op beide knieën, wanneer het Heilig
HOR VOORDEELIG HIÏT IS
Sacrament aandegeloovigeu ter aanbidding was uitgesteld. Jean-!.,ouis moest niet lang op de aarde verblijven, van in zijne kindsheid was hij reeds rijp voor den Hemel. Hij werd aangetast door de kroep , en gedurende den korten tijd dat die schrik-kelijUe ziekte duurde, hield hij gedurig een klein Lieve-Vrouw-beeld in de hun-den. Hot gebeurde soms, onder de hevige aanvallen, dat hij het beeldje verloor, maar weldra hoorde men hem uitroepen : Waar is mijn Lieve-Vrouw-beeldje? Eenigeöogen-blikken voor zijne dood, wilde hij volstrekt dat men hem zijne schoonste zondagskleederen zou aantrekken, om,zcicle hij, tot, de allerheiligste Maagd te gaan. Dan vroeg hem zijn oom, waardige priester bij .wien hij woonde en van wien hij teeder bemind werd : « Zendt gij mij willen verlaten! » en zonder te aarzelen, antwoordde het kind : « Ja, om tot de allerheiligste Maugd te gaan. » En haar beeld kussende gaf hij don geest, in den ouderdom van tien jaren. In allo huisgezinnen werd hij bemind : in de nabijheid van de kerk richtte men hem een gedenktceken op voor hetwelk de kinderen langen tijd het Rozenhoedje gingen bidden.
DAfiKUJUS MISTE HOOREN. ri l
2° Mrt aandacht. fgt;n koning van Perziö nam in een veldslagTigranekonincr van Armenië gevangen, en met hem Berenice,zijne echtgenoote. Daar de overwinnaar den koning vroeg wolk rantsoen hij zou willen geven om de vrijheid van Berenice fe bekomen, antwoordde Tigrane : Machtige heer, ik zou mijn hloed en mijn leven willen geven. Korten tijd daarna werd do vrede gesloten, en de doorluchtige gevangenen traden weder in het, bezit, hunner staten. Op zekeren dag. dat het gesprek op den edelmoedigen overwinnaar viel, vroeg Tigrane aan de koningin : «Wat dunkt u van den luister van zijn hof, van den stoet, zijner ofïicieren, van den rijkdom van zijn paleis?» «Heer, antwoordde Berenice, van dat alles heb ik niets gezien, al mijne gedachten waren voor hem die zijn bloed en zijn leven heeft, aangeboden om mij uit do slavernij te verlossen.» — 0 dierbare echtgenoote, riep de, koning geheel bewogen uit, wat ben ik gelukkig een koningrijk te bezitten om bet met u te deelen ! Wat Tigrane zou hebben willen doen voor zijne vrouw, heeft Jezus-Christus wezenlijk voor ons gedaan in zijne passie, en hij hernieuwt het zoo dikwijls do heilige mis wordt opgedra-
GO HOE VOORnEELIG HET IS
gen ; ah ! wenden wij tot dien teederon minnaar der zielen al onze gedachten, on,:o werken, onze genegenheden ; dat niets, van al wat ons omringt, ons kunne verstrooien.
3quot; Mei godsvrucht. Hij don eerbied en de aandachtigheid voeg hel gebod. Vereenig u met den priester die in uwen naam de mis opdraagt, en woon zo hij tot de vier einden lot welke zij door Jezus-Christus is ingesteld, tc weten : lquot;Om God teeeren ; 2° om onze zonden uit te boeten ; 3quot; om den lieer te bedanken voor zijne weldaden ; 4quot; om zijne genaden te bekomen.
Wat de wijze vau mishooren bctrcit, eenieder volgo hierin zijnen trek. Do -ïei e zal volmaakt mis hooren met de gebeden der mis te lezon, de andere met mondeling-!-che gebeden van buiten te zoggen, een derde met. te mediteeren, enz.
liene brave jonge dochter klaagde asn haren bestuurder, dat zij de mis niet goed kon hooren. Wat doet gij dan ? Waarmede houdt gij u dan bezig? vroeg hij haar. «Ach, mijn Vader, antwoordde zij, gedurende de gansche inis kan ik niets anders doen dan mijne zouden bewcetien.— Ga voort, mijne dochter, hervatte de biechtvader, ga i.oü voort, gij hoort ze zeer goed.»
DAGELIJKS MIS TE nOORKX. 61
Een leekcbi\'ocder, weinig geleerd, had de gewoonte le zeggen dat hij maar drie letteren kende en dat hij niet meer wilde weten : «De eene, zeide hij, is zwart, de andere rood en de derde wit. He zwarte letter stelt mij mijne ziel voor bedekt met zonden, en deze gedachte vervult mij met schaamte en leedwezen; zij houdt mij bc/.ig van het begin dor mis tot aan de offerande. De roode letter doet mij denken aan het lijden van mijnen Zaligmaker, dat ik overweeg tot aan de communie. De witte letter doet mij aan de heilige hostie denken die de priester nuttigt, en aan dewelke ik tracht deelachtig te worden hij middel der geestelijke communie. »Onnoodig er bij te voegen dat die eenvoudige broeder zeer goed de mis boorde.
De heilige Alphonsus raadt, u do volgende wijze aan, die uitmuntend is:—Van het begin der II. Mis tot aan het evangelie,draag de mis aan (iod op om Mem te vereeren,—van het evangelie tot aan de ophefling, draag de mis op om aan God voldoening te geven voor uwe zonden,—van de ophelling tot aan de communie, dank C!od voor zijne weldaden,—eindelijk,van de communie lot aan het einde, vraag aan God de genaden die
62 HOE VOORDEELK HET IS
gij noodig hebt, en vergeet uwe bloedverwanten niet, uwe vriendeu, de heilige Kerk, do zielen in het vagevuur ea vooral de zondaars niet.
Ja, de zondaars, vergeet ze toch niet, hunne zielen hebben zoo duur aan Jezus gekost I
üii zekeren dag, terwijl zuster Maria der Monseh wording voor hen bad, hoorde zij deze woorden : « Indien gij wilt dat Ik u verhoor, smeek Mij door het Hart van mijnen allerbeminnelijksten Zoon.» Dit gezegend Hart, de bron van alle genaden dor zaligheid, bezit gij up het altaar gedurende de mis. Kon ijverige priester wendde a io mogelijke zorg aan om eene persoon zalig te maken, die zoo veel ijver niet kon begrijpen : «Gij zijt verwonderd, schreef hij haar, over hetgeen ik doe, over hetgeen ik zou willen doen en lijden voor uwe ziel I Waarschijnlijk weet gij niet, dat ik eiken morgen, na de consecratie van den kelk, hot aanbiddelijk bloed dal vergoten is voor uwe zaligheid, tusscheu mijne handen zie bruisen. Wat is hot gemakkelijk voor ieder christen,gednrendede mis,aan den eeuwigen Vader hot bloed van zijn aanbiddelijken Zoon
DAGELIJKS MIS TE HOORE.V. 03
op te dragen en van Hem de bekcering der zondaars te bekomen.
« Ü! roept Mgr de Ségur uit, een dag begonnen aan den voet des altaars, een dag vergezeld van de zegening van Jezus-IIostie, zulk een dag is zoo gemakkeli jk christelijk, zuiver, onbevlekt doorgebracht, is zoo rijk in verdiensten, zoo vruchtbaar voor den tijd en voor de eeuwigheid. Wat al sclioonen en goeden voorraad van geduld, sterkte en onderwerping komen daar, voor den gansehen dag, de arme zielen putten die vermoeid en dikwijls neergebukt gaan onder den last der beproeving. )gt;
Doe dan uw best, christene ziel, om eiken morgen naar de mis te gaan. Ja, naar de mis I Daartoe noodigt. u de allerheiligste Drievuldigheid, omdat gij Haar niet volmaakter kunt vereeren ; daartoe roept u Jezus-Christus, opdatHij,de fiod van liefde, u daar de verdiensten van ziju lijden zou kunnen toevoegen; dat wil Maria, de Moeder van Jezusen uwe Moeder, opdatdcrijke Zoon den armen zoon rijk make ; dat vragen de engelen, opdat gij zoudt kunnen deel nemen aan hunne hemelsche gezangen ;
«Heilig, Heilig, Heilig is de Heer! «ook de heiligen herinneren u daar hunne heme\'-
64 HOE VOORDEEL1G HET IS
sche vurigheid en smeekeu u hunne navolgers te worden : Imilalores mei cslo.\'e. »
Ja, naar ui\' mis, christene ziel, de oer van God vureischt hel ; de voldoening vuur uwe zonden beveelt het ; de dankbaarheid wil het; uwe behoeften vorderen het.
Naar de mis ! naar de mis ! Zij zal uw sehat wezen, uw troost, uwe sterkte, uwe zaligheid, uwe volharding, uwe kroon. U si sdres donum Dei. Oh ! indien gij de gave (lüds kendetl Dat de hemel n de uitstekende gunst verleene, die te mogen begrijpen !
Beminde lezer,zoo n dunkt dat dit nederig werkje zeer geschikt is om de godsvrucht tot bet aanbiddelijk Sacrificie der Mis te bevorderen, gelief het dan overal, zoo veel u mogelijk is, te verspreiden; hierdoor zult gij niet alleen deelachtig worden aan ul de missen die door uw toedoen gehoord worden ; maar gij zult u ook nog gelukkig mogen achten van aan (iodde hoogste eer bezorgd te hebben, die Hij van zijne schepsolen kan ontvangen.
N. U. Allaat van 3.800 jaar, elke maal men de mis hoort. (Imiocentius V) St-Alphonso T. II p- 537 — Dujardin.
Aanmerking. — Ten einde dit werkje in de fami-liën te verspreiden, zal de uitgever grooteu afslag doen ten gunste der katholieke scholen.
V VT /-^rjxr^ruy .
^ Vlerken •van den 11. A1-.1»11I»I\\!I»1.\'.S, kerklceraur. J Hoe vo»gt;rd«*lt;\'liRquot; liet is dti^elijlis !*lis te lioorei
f mianloii 1\'. Alflioiisus de l.i^uori kei-kleet juir, sliektei\' va
\\ do Cougregafi\'? dés alk\'rlipüiyslcn Vt-rlossofs, dorr PaN
\\ St-Onii\'.f, UcMlrmptorist, vrrlaald dour Palei- Tlieelcn, i\'.t
\\ deraplotist. Prijs..............»».1
Ofrlt;\'nieilt;; «I«t lit\'Tde tot J[«-xiiM-t°lkriK(iiN VOOl\' lt; | ziele» dilt;M ei langen hnniie zaiigheid te ver/ekeren en na) f de voliiuuiktheid Ie streven door den II. Alphonsus de Liguo ^ kerkleeraai\', nil het franscli vertaald lt;|oor Patcv H. Xbeek ? van de congregatie des alierheiligïten Verlossers, in-32 vu $ 526 bladz. Gebonden iu linnen, rood op snede ... 1,
Devotie tot den 11. Joseph, aanwakkering, inêdil \\ tién, sermoou en lofzang door deu H. Alphonsus ile Ligmi \\ kerkleeraar, vertaald door Pator U. Theeïen, boekdeel vi
J 106 bladz. Gebrocheerd...........»,
ï Geiyitvornaigtiield ni«;t den wil vnn Ciod, door d \\ H. Alphonsus kerkleeraar, uit het fransch vertaald door Pat
\\ ü. Theelen. Prijs......... . . .
gt; ^Vij*e €»ni gedurig met Golt;l bexif? te zijn, door d
l»«\'Votie t«»t de zielen des vagevuur», dooi\' den
\\ Alplioiisus kerkleeraar, uit het fransch vertaald dotir i\'i
^ U.Theelen. Prijs.............gt;
^ Hnndhoekje der broederschap van O. L. V, van ged1 l gen Üijstand en van den II. Alphonsus de Liguori, ^ Handboekje tier leden, in-32 van 48 bladz. De honderd
lt; IIanDiiOKKJE van deu bestuurder, in-32 van 80 bl. gcb.
^ IVmtr dt-n Hemel! IVanr den llt\'iuel ! Aailinoed ^ voor hen die lijden, naar den H. Alphonsus de Liguori J lecraar. door Pater St-Omer, Redemptorist, vertaald gt;ater Theelen, Redemptorist, naar de 2gt;, uitgave. Pi ij
\'^WVVWWWA/WVWWJVWVMWWV^NA. WVN/VWWWS/Ww\'