Magna cum voluptate legi quae Cobetus ut solot docto, acute et diligontcr in XI mo Mnemosynes volnmino ad He-rodotum adnotavit, et quidem eo maiore quod bona pars oorura quae ipse hucusque mourn in usum collegeram et observaveram tanti critici a-uvs^Trrcii^si confirmatur. Cum pro-cul a me absit tanta et immodestia et audacia ut quasi cum illo certans iam nunc quae in totnm Herodoti opus animadverti publici iuris faciam, statui nunc quidem observationes quas-dam cum lectoribus communicare, quae legenti pertractatos a Cobeto libros sese obtulerunt, novam scripturus commen-tationem, simulatque illo opus suum absoiverit, post messem ut par est spicilegium.

Faciam initium a cap. IV libri primi: crQéxs ph tovs SK TÏj$ ^Ariyis [hsyovTi UspvM] ipTrxfyftevsuv TWV yu^xmSiv hiyov otösva. Troifaxróxi. Quae verba seclusi praeter rationem vete-rumque consuetudinem addita in narratione, quae inde a prooemio auctores habet eosdem Persas, procul dubio red-denda sunt ludiraagistris, qxiibus eadem do causa Cobct p. 74 in loco I 24 tribuit Kèyovri in verbis xxi rove ftsv xxm\'Atnv (-7rgt;.ccsiv ubiquo roquirit Dindorf) «V Kópivóov, tvj §s ^eh^nvx Ihéyouvi] v7rogt;.x(2óvTX st-svsïxxi stt) Txiuxpov.

I 7. yv KxvSxuhyc, tov |o;| quot;EAA^yf? Mvprlhov ovvoftx^ouTi, Tiipxvvo? Zxp^lcov. In talibus Herodotus omittero solot articu-lum. Sic III 27 ó ^vA.iric, tov quot;EAA^i/f? quot;ErrxCpov xx/.suti, IX 20 MaotVw?, — tov \'\'EAAj^v^ Mxxhiov xxheovvi, et alibi.

I 23. WspixvSpoi; §f yv KutpeAou ttxIi; ovtoc o Tip QpxTvfiouXy

-ocr page 8-

to xpysypiov ftyvuvx:, hupxvvsus Ve [a niplxv\'Spot; delo] Koplvóou. rep Sv) ïJycuïi Koplvöioi — èv rü (3!a ókvijLO. (1. [teyisov

ttxpxsijvixi, \'Apiovx tov myóu/tvxlov Em \'èekcplvciq è^evstx^vtx stt) Txlvxpov. Et anri gratius propter sequens stt! et sententiae accommodatius videtur TITO SeXCpTvoi;, nam mox in cap. 24 leginuis: tov Ss \'Se?.Cplvx vvrchxpóvtx il-svsïxxi stt) Txlvxpov.

I 26. aXXoivi xXXos xhixs stt iCp épee v, tmv /üsv èSüvxro ^ovx? Trxpsvpiaxsiv, fié^ovx èvrxiTisó^svog, TOli §s xvtmv xx) QxvXx \\s7nlt;pspav]. Dolendum esse ultimum participium et men to ropetendum èTrxiTisóftcvoi; clamat ipsa loci compositio por rav (y.h — toiti il Xurn autem contra libros Schaefer recto rescripsorit (pxxüpx pro cpxvhx, multum dubito. In Attica certo ambo adiectiva sic differunt, ut cpxvXoi: significet exilis, levls, facilis, futtilis, euTslys, pxhio;, ou^svo? xfyos: (p\'/.xüpos contra malus, y.xKÓs. Apud Herodotum qui-dem plerisque locis codices servant cplxvpog, etiam ubi alteram notionem sententia postulat, quod inde factum esse suspicor, quod grammatici (p\'/.xvpoc lonicum esse, cpxüXos Atticum iniuria sibi persuaserint.

I 34. tovtou wv tov quot;Atvv r^^xivei tS) lipohcfi o ovsipos, u; XTroXési /tiv xixfttf triSypsy (ShyöévTX. Amittendi sensu numquam H. utitur verbo xtto/./.vuxi, sed summa con-stantia verbo quod est xTrofixï.Xstv, velut III 119 extr., cum alterum semper ei sit perdere, pessumdare.

Hinc corrigere non dubito Ju; xttoXési (tiv (ridvpiy,

abiecto omblemate (3gt;:/iöévrx, quod adscriptum videtur ex cap. 43, ubi narratur somnii eventus: ó [th §v) (5x-/]0s)i; t^ xlxw i^TT^Ts tov ovsipou tvjv CpyfAyv. De eodem somnio 38 init. scribitur: ütto yxp xïxms vtèypsyi; xtroxésvflxi. Cf. 39 init.

I 34. XXÓVTIX Sf kx) lopXTlx xx) TX TOiXVTX TTXVTX, TOITI Xpéovrxt êg ttóKs^ov xvöpuTroi. Immo SópxTx (vel potius Scu-pxTx. Cf. Dindorfii comm. de dial. Her. p. XXXIV in ed. Didot. s. v. yivu); nam forma deminutiva, quae hie risum

-ocr page 9-

movet, originem debet termlnationi substantivi praecedcutis.

I 32 extr. ■KohXolm yup ctii vmüslixt; fopov i ósot; Trpoppi^ow; xvsrpstys. Collatis locis VI 86 et 37 expectabam i^êrpups. Certius est id verbum restitutum oportore VII 120 oxtr., ubi editur rnxun-x rravruv avOpuKav quot;lt;gt; i ktp i fiïjvx t.

lam Schweighatlser in lexico s. v. hrplfisiv „vidondum ne „ cum nostro codice Pf. sKrpipijvoii sit legendumquot;. Rem certis-simam reddit testimonium libris nostris longe antiquius, quod iuxta cum Sclnv. neglexit Stein, Hesycliii dico, in cuius lexico legitur ex hoc ipso, ut opinor, loco: sktp ifiijvxr xTTohiCpöijvxi (x7ratei(pöijvxi legerim) QOxpijveu.

I 38. 7rpo$ iïv tw oipiv txurviv róv ts ■yaf/.ov toi toütov \'étrTrsuTX kx) stt) tx TrxpxhxfApxvó/tsvx ovx, x7roTrs[/,Tru. Neque do suscipiendo negotio Graeci dicunt n-xpxxxitpxvsiv ti, neque non oxpectatur hie a Croeso, utpote sollicito de filii salute, verbum aliquod cui insit periculi notio. Tale autem est TrxpxPxhXstróxi, quod ex re aleatoria sumtum usurpatur de periculis adeundis, itaque punctum temporis non du-bito quin codicis Florentini man. sec. et alii quidam malae notae codices praebeant veram lectionem n xpxj3xhhópt, svx, sensu passive accipiendum = irxpxx.iv\'hvveuó^evx.

1 38 extr. tov yxp srspov ^ i eQ Q xp sv o v [ryv xxoyv] nun sïvxl hoi ï.cyKopxi. Seclusi voces admodum mihi suspcc-tas, quia supra cap. 34 initio scriptor satis habuit dicere tüv outs-pos fth $ I sQ Óxpr o, viv yxp xvcpói; (Cf. etiam III 155), quod Herodoto, ut apparet ex cap. 85, ubi bis vocatur«(Jgt;ww?, non sur dus est, sod mutus. Non nego mutos saepe simul surdos esse, sed parum probabile est Croesum hie minus grave malum potius commemorasse quam multo gravius, neque igitur mo movet Hesychii glossa: xwcpo\'?^- ovre outs xxouuv. èvvsót; (1. êvsós), Vox venit produeta vocali

a. kotttm (tundo), ut Kutyii; a kutttu, itaque prima eius notio fuit (ob)tusus. Croesi filius si surd us mutus fuisset.

-ocr page 10-

fieri non potuisset, ut umquam loqueretur. Quamquam fabulas populares talia parum curare non sum nescius.

I 40. 7rp)v [teyxxovs ysvsaóai tov; Ylsptrx;. Quicumque diligenter Herodotum perlegerit, animadvertet, ratione habita ingentis locorum numeri ubi Ttpiv y cum Infinitive iunctum occurrit, ita rare reperiri nudum rpiv, ut valde probabilo sit, paucis illis locis voculam a librariis perperam omissam esse. Itaque I 76 legerim trph S\' ij Q)ro Ss} ê^eXxumv op^trxi tov spxróv. IV 93 xp)v §\' ij (pro xttikstOxi èir) tov quot;ispov.

VIII 144 extr. xp)v cTv i; Trxpsïvxi sksTvov. IV 180 7rp)v S\' i5 xvslvxi uutxi; (ixxsvbxi. VI 109 Tvp\\v ^ T/ kx) Txöphv — syysvströxi. VI 119 7rp)v pcev lt;1 ^ xixtAXXcórous

ysvéaóxi. IX 9 Trp)v i) t/ xgt;.ao \'AQyvxiotai Sok\'xi. IV 179 yrpiu §\' i} (pro Ss) xxTiHéaêxi. Interdum variant libri velut

IX 13 7rp)v (jAv vuv $ irvóéeêxi, ubi ^ male omittunt PR. Ne forte putes % interpositis aliis particulis recte abosse, vide v, c. VIII 12 7rp)v yxp tj kx) xvxrrveüfrxi et IV 167 7rp)v Sf

ij xtroqsïxxl tvjv spxtiyv.

I 50. -Avholvi ts [ttxiti deleverim] trpoeïm ttxvtx tivx xurav óvsiu — rouTcp on sxxsoi;. Speciosius quam ve-rius Stein (ap. Weidmannum, cuius tres editiones, in quibus multa melius constituit quam in cd. critica, Cobetus ignorare videtur) banc lectionem pro tovto, quod recte exlübet cod. Med., tuetur usu verbi Latini facere cum Abl., quod verbum licot ut Graeca ps^stv et spüeiv subinde mactandi sensu ponatur, natura tarnen a verbo öusiv toto coelo diver-sum est. Accedit quod H. scribens toutq pro \'én dedisset oTscp. Mira au tem inconstantia idem Stein infra I 216 extr. edidit w óvovji \'ittttovi;, licet bonus codex habeat rnxonri.

I 56. [/.stx Sè txvtx s$póvti%£. Herodotus, qualis ad nos-tram pervenit aetatem, promiscue sine ullo aut sententiae aut usus discriraine adhibuit tam plenam formulam (astx §f rxZrx (toüto) quam ellipticam, quae ei propria est, perx Sé.

-ocr page 11-

Plena formula [tsrx Ss rxttrx tradita est I 2 bis. 50. 56. 211. II 122 init. Ill 17. 24. 66. 139. VI 8 init. 27. 74. 76. 81. VII 33. 107. 134. 178. IX 15. 17. 28. Accedunt loci ubi est [astx Ss rod to hi: I 85 oxtr. IV 121 48. VII. 45. 219. VIII 121. Longe longeque saepius servata est formula elliptica: I 11. 22. 61 (bis) 65. 86. 102. 128. 134. 142. 163. 171. 179. 196, 214. II 86. Ill (bis) 124. 125. 131. 141. Ill 11. 54. 75. 128. 130. 133. 142. 155. IV 3. 14. 43. 78, 114 init. 139. 150. 156. 160. 184. V 16. 17. 21. 24. 28.

37. 40. 46. 52. 56. 57. 72. 75. 103. 105. 121. VI 4. 11.

38. 62. 70. 97. 103. 110. 120. 125. 126. 128. 129 (bis) 134. VII 12. 19. 40 (bis) 41. 55. 100. 148. 206. VIII 46. 67. 113. IX 35. Itaque, si satis diligentor haec collegi, (facile enim unus et alter locus inter legendum me fallere potuit) viginti novem locis legitur formula plena et Attica, oc-toginta quinque formula elliptica lonica et Herodotea, quam si quis ubique Herodoto reddendam esse censuerit, mo quidern non habebit dissentientem. Tanta enim interpre-tandi et supplendi occasione ludimagistros non etiam largius usos esse hire mirabimur.

I 59. Tovtcov Sv) rüv èóvéuv to ftsv \'Attixov scxtsxóf^svóv TE kai Sisa-ttxirpsvov sttui/Qxvsto ó KpoTirog -jtto nsurispxrou — toïitov tov xpww tupxvisuovtog \'Aóyvxluv. Locum pessime habitum, duce sequent! narratione, sic corrigo: ro \'Attikov kxts-xófisvov, tsw? lismrxt^évov, svvvÖxvsto vtto 11., nisi forte putas simul transponendum esse. r. p. \'A., réuc (iisvtrxtrpsvov, kxts-XÓ/tsm ê. o K. u. n. Ut confundi solent a libraris voculae w? et kxI, ita mirandum non est TEHC, male divisum in t£ d?, peperisse t£ kxI.

I 59 extr. ^vXcov yxp y.opwx: exovrs? sittovtó o\'i oirurQe. Cobet p. 132 ad II 63 l;vhcov xopuvxs sxovts?. „Vitiosum est t;uhwv „pro fyxivxs. Veram lectionem dabit E. sk ^u\\uv xopvvxi;. „Hinc emendaverim 1 59. Zuhuv.quot; Fieri potest ut

-ocr page 12-

eredam, si vir praeclarus mihi indicaverit quid faciendum sit loco Aristophaneo Av. 672

fvyxos O^^o; Mein.) ofichhxoiv f%£/ ubi metrum pertinaciter tuetur omissam pracpositionem. Praeteroa considerandi sunt hi loci Herodotei: VII 2 péirxXot, H-vXuv aihypcfi. II 12b luAwv (3pxx^v

7rsirciyiiA£V/ilt;Ti. Y 85 w? vCpsTspwv Zóhwv êóvrx Qrx xyxX-(/.xtu). IX 97 spuoi; nou Xióuv kx) ^i/Xwv. I 93 —

Kiöuv i^syxKuv. Praepositio additur I 194 ovk sk fuAwv ttoteuvtx tx ttkolx, ói\'/X è k èiqóspéccv ot II 96 ttkolx s k rfjs dndvi-i]? ttoisv/^svx, (ubi propter articulum sane praepositio abesse non potest) atque ibidem ix ^upim^ Tremiyitswi óupy. Cum autem sequiorum sermo genetivum materiel qui dicitur fore aboleverit, libraries propensiores fuisse putes ad praepositio-nom de suo addendam quam ad tollendam, ubi antiqua oxemplaria obtulerint.

I Gl. \'iTTiriéu Sf ■yvcipy viicyfxvTOc. Cobet probat nonnul-lorum librorum lectionem yvu^v, quae mihi potius deberi videtur ïibrarils usum Herodoti ignorantibus. Namque praetor duos locos II 84 et IX 42, quae ipsi scrupulum iniecerunt, VII 237 et IX 132 legitur quod ad amussim opponitur, yvww ktromóxi, qui loci non effugerunt Steinii diligentiam.

I 66, 1. ev öii vy Oy r xv. Aliorum librorum lectiones evöe-vqóyrxv recte praefert Cobet, et Dindorf dudum sic edidit. Sed suspitione non carere mihi videtur forma passiva pro £ÜÓ évy (rxv. In Rheso Euripideo vs. 290 ante hos novera annos (in Verslagen en Mededeelingen der K. Acad. 1874, IV 1 81 sq.) corroxi:

ou XPW ysyuvslv a\' suOsvoLivTX iroipvlx pro £Ütuxoüvtx, cl. Aesch. Eum. 942, quod ignorans Cobot nunc eandem proponit emendationem. Nuperrime autem (L e c t. E h e ii o t r a i e c t. p. 5) cum versos depravatissinios ex Hymno Hom. in Tellurem 9 sq.:

-ocr page 13-

Mpihei (/,kv vtyin apoupx Qspsa-fiioi; fSs xxr xypoti?

nr tij vs lt;7 tv eüQyvsï, oho? §\' è^Trl^XXTXi sa 6 Kei v sic tentarem:

Bjo/fe i*. lt;t. x. lt;p. sï xxpircj},

ktyivsx S\' suévtvsl kts.,

neglexi siiuul corrigere;

ktviv sx S\' sv ósvés i, oixos §\' s[/,7rlpi,7rgt;,XTXi strÓKüv.

I 67. In oraculo dato Lacedaemoniis de Orestis cadavere ïegeae sepulto duo ultimi versus:

èVö\' \'AyxiAspvoviSyv kxtsxsi Qvtri^oos xïx.

tov tru y.oftitrtrxftsvo\'; tsysyis sTrirxppoóot; si7(Ty. qui sanam interpretationem non admittunt, incidi, ut post milii apparuit, in eandem coniecturam cum Pauwio optime olim corrigenti:

sTrirxppoóov s^si?.

i. e. quo ablato Tegeae ad iu to rem (ipse) tenebis, scil. eum cuius praesidio hucusque saiva fuit Tegea. Namque, ut est 68 extr. anro rovrou toü xpóvov, snag STrsipsovTi (1. ttsi-P^ixto\') xkh/ikuv, ttoXxSi KXTVTTsprspoi sylvovTO o\'i AxksIxi/mvioi. Ceterum iam antiquitus eos versus depravatos esse testatur Diodorus in Excerpt. Vat. p. 28.

Utar hac occasione ut alia quaedam oracula Herodotea non satis integre servata tentem. In response dato Milesiis (VI19):

Kx) tots 5)?, ml/.yts, kxxmv stti[jt,\'/]xxvS SpyCilV,

nOAAOICTN \'SsïttvÓv ts xx) xyXxx quot;hwpx ysvyjvy hts. numquam intelligere potui, ut hodie scribitur, versum secundum, qui ita demum offensione careret, si Persae, ad quos illud Troyj.olurj refertur, forent xvöpuTrotpxyoi. Nisi vero fallit me opinio, Pythia olim cecinerat:

kx) tots Sgt;?, hxküv sttl[/.vf^s ip^uv,

OPNICIN lt;gt;sÏ7nóv ts kx) xyKxx Scopx ysv/jv/j,

ex) 5\' xKox⁰¹ 7roMoTlt;ri Trohxq vi\\pou7i KO^TXig,

vyjoü §\' vutsTspov ACdó^ot; xï.Kotert [tsKviasi.

-ocr page 14-

ut viri caesum, mulieres in servituten! abreptum iri dican-tur, quemadmodum ipse H. interpretatur scribens: tóts sy txütx Tolt; MikyTicus KXTeXx^fSxvs, ore ys xvSpsq [zh ol nKeuvst; sktsIvovto vvro tüv VlspiTsuv sÓvtwv ko^réwv, yuvmy.ss §£ y.x\\ rèxvx iv xv\'Spxvó\'Suv loyq syivovto hts. Ad dativi formam opvieiv in epica poesi cf. Hom. H 57.

In oraculo Pythico dato Atheniensibus VII 140 legimus vs. 13 sqq.

7rck?.oug §\' XÓXVXTUV vjoh; i^xXepcji Trup)

o\'i kou vüv fèpwTi peov ftsv o i swxxvi

\'Sslpt.XTI TTXPjJ/MVOI, y.XTOL S\' X % p 0 T X T O l C 0 pÓ (pO IT I X*[4,X lJ,èXXV XSXVTXI xpoï\'hov KXKÓT^TOg XVXyKXC.

Inauditum est apud voteres etiani in maxima superstitiono aedes sudans et cru ore (suo) m a d e n s, sod haud raro apud utriusque linguae scriptores fit mentio de sudantibus et cruentis simulacris doorum. Hinc nescio an olim librarii pronomen relativum oi male referentes ad vyovc, cum pertineat ad xóxvxrov?, qui signis suis repraesentantur, depravarint genuinam scripturam quam hanc fuisse suspicor:

oi\' mu vüv l\'SpÜTi peófisvoi hyaxvi \'êdftxti nxKhóftsvoi, xxtx §\' xxporxTy s x op v (J) fj a i xïpix Ktxvtxi ■KpóiVov hxkótvtos xvxyxx?.

Pro barbara forma psoupsvoi vates dixisse videtur PEOMENOI, pronuntiandum quasi duplicata liquida peiftftsvot.

Permire quoque do sanguine dictum est Trpoïlóv, pro quo expectes (ppxamp;v aut aliquid simile. Yerum tam hoe quam obscura ista xxxoTs §\' sttikISvxts óupóv in oraculi fine poe-tastri infantiae tribuendum esse crediderim.

Tandem in sortibus datis Lacedaemoniis YII 220 v/mv S\', m \'ZTTxpryt ohyropis svpuxópoio,

i? [Asyx xsv spiKu\'Sss utt\' xvèpxiri TlsptrslSyiyi KspêsTXi, yj to pesv ouki, xfi \'Hpxxhèo? §f ytviQy.yt;

TrevOyTei pxTiXij (pöi^svov Axxeiïxipt,ovos OTPOC.

-ocr page 15-

non tantum depravatus est versus secundus, quem varie tentavit Stein ap. Weidm., sed etiam quartus. Nam procul dubio verum est:

TTwêfasi (sc. to a.sv\') pxiriMj CpQIftsvov, Axxehxi^ovoi; ovpcv, ut Leonidas audiat more Homerico populi sui ovpog. Accusativus ovpcv exstat Od. 15, 88. Sed redeamus ad librum priraum.

I 67. ol Ss xyxiospyoi slcri tüv xsmv it; ié v t s g sk twv \'nnréuv x\'is) ol TrpsjftvTXToi. Placet Steinii coniectura deleto dsciv rescribi iubentis êt-ióvruv, sed simul vide ne transpo-nendum sit oi xle) TrpsvpvTxroi.

I 68. èpvwuv ènéTuxou vopoi sTrrxTryxsi. Quia homo non quaerens, sed forte fortuna loculo incidisse narratur, requiro èNsTu%oy. Simili errore I 60, 2 Icgitur: txütx (oraculum) w? xllsvsix^évtx vkouh-xu pro xNwsiz/Jsvtix, ut recte legitur I 54 init. et 91, 5. Idem vitium recurrit I 158, 1.

I 68. (ru/tfixhhóitsvos Ss txvtx kx) xtrexöwv ecppx^s axksdxiptovlokri ttxv to 7rpijyfa,x. Legendum a-v^jSxkó\'j.svog, nee fortasse copula est genuina.

I 69 v. fin. sTrorJjïxvro opxix l-siviyi; Tf Trépi xx) trupt,-fixx\'ws- Sic legendum est, nam H. notiones cognatas, sy-nonymas et isodynamas iungere solet particulis ts — nxi, ut infra ostendam.

I 71 extr. Txvtx Xsyuv ovk syreiös (Sandanis) rov Kpolvov. néptr\'/iTi TAP 7rp)v (add. ij) AuSove kxta7rp£\\pxtóxi tjv outs xfipov outs xyxóov oïieisv. Vocula yxp documento est, olim praegres-sum esse: txvtx, Xsyuv tov \'sovtx XÓyov, ovu sttsiQs tov Kpoïtrov, eadem structura qua est v. c. I 163 oog tov to ovk ettstös Tovg (Puxéxg. Cf. I 95 dg av Uspaéüiv /tsTslgsTepoi héyova-i, o\'i (iovXiiAsvoi ve/tvovv tx irsp) Kvpov xKhx tov ióvrx héysiv xóyov, kxtx txvtx ypx\\pM. Similia roperies I 30. 116 extr. VII 209. Librarium post sJycov fefellit simile Kóycv, quod cum duobus vocabulis interpositis scribere neglexit.

-ocr page 16-

I 73, 4. Una repetita littera scribatur; xpóvou S\' s^y^ye-vopévou. Cf. I 190 extr. II 124. 175 (ubi librorum scriptu-ram saysyovorog emeudavit Schwr.).

I 75. KVUÓSV TOV S-pXTdTTsSoV Xp^XfiSVOV (i I u p u x * (Bxóèxv opiKresiv, ayovTX wvQiihix, oxco; xv to sponiirèhw \'i\'Spu/^èvov kxtx vurcu hxjSoi, txvry [xxtx ryi/ Sidpuxx] extpxiroiatvog xpxxiav psédpuv. Deleatur glossema ad rxury.

I 77 extr. tov Is nxpeivrx nx) f^xx^x/^svov spxrov néprytri, OC yv kutov t-avixóc, ttxvtx xtts); quot;Suctkamp;xvs. Duplicatis litteris reponatur OCOC, ovoq vjv xÏ/toü Ijsivixós.

I 78. XliTIKX STTSUTTf óeoTrpoTTous è g TÜV S liy yyTS CO V T f W ireswv. Non est haec Oraeca corapositio pro Tshwtresaiv tSiv s^w/itimv, quod coniecit Stein. Sed otiam facilius expe-ditur adoo mira librorum scriptura, si sumimus in archetypo

TMV e^yyjTécov

fuisse x. S. £. ösotrpótroug sg ts^wviréaiv, et tüv è^y^tsuv esse glossatoris. Ceterura Herodoto et aequalibus reddiderim for-mara antiquiorem non syncopatam Tetepyirtrsuv, quam praeter Aristophanis locos apud Steph. B. s. v. testantur

tituli. seculi Vti, ut docui in libello, Lapidura de dial. Att. testim. pag. 36 sq.

I 85 in. y.x) Sij kx) èg AiXQovg vrsp) xutoü sTrsiróftipss XP^yr a- o ixs v ov g. Herodotus dicturus Croesum misisse qui sci-scitarentur, dodisset Tovg xp^^o^hovg, i.e. okwsg xpwovtxi. Sed procul dubio scriptum reliquit swexó^se xpyvipevoi;, quod legitur in ed. Aldina, ut est v. c. I 46 extr. txvtx pév vvv tx \'E?J^vigt;cx [Axvr/jix, ig tx xTveirs^s (/.xvt s vt ó (/.sv o g KpoTrog. Quo loco pro xTrsirsftiis requiratur stts^s, si verum sit quod contendit Cobet p. 78 ad I 53 „ xttotts^ttsiv esse dimittere a se de non reditu risquot;. Sed enim praeterea con-siderandi sunt hi loci I 47 xttsirsiake sg t^v HixTreipxv twv Xpvsypiccv. Ill 20 ol Is AlöiOTrsg ovtoi, eg Totig xtt è tt s ftxp s o Kxpi,(3u(Tijg (Ichthyophagos). Ill 21 init. (de iisdem) (3xlt;ritebg —

-ocr page 17-

■/jftéxt; ts x tt e tv e [j. ■■p e s: Asysu? toi sKÖelv xsKeuuv. V 36 \'\\-txls: fiév vuv txvtx \'Sixvosuf/.svos x tt £ tt e (mtt s Tom xyys\'Acv. V 37 xtt OTT £ /t(p O év T CS Sf xxt xvto tolito. Aliil eXCiliplil

reperios IV 42. 77 bis. V 64 init. VI 4. 94 oxtr. VII 148 VII 152 init. 239. VIII 34. 44 init. 110. 140 init. IX 5 init. 50 extr. 60 extr. Malim igitur salva Cobeti reverontia statuere duplici vi gaudere verbum a,TvoTvkv.Trew, ut plerumquo quidem respondeat verbo nostro wegzenden, baud raro tarnen verbo quod est afzenden, itaque non differat a notione verborum xxosexteiv et tré^trstv.

I 87. stti(Scitrx(7d xi tov \'AttókXuvx èirtxxhedftsvov s1 ti o\'i kexxpir/tsvov è? xvtoïi iècopjêyi, trxpxsyjvxi ktL Participium potius a glossatore propter sqq.: tov fth SxxpuovTx Ikikx-k££v§xt quaiu ab ipso scriptore additum esse crediderim.

I 90, 5. Kvpog Sf £\'lp£t0 oti ol t outo èvr yyopsco v TrxpxnkvTO. Mirus verborum ordo pro iTryyopeav toüto. Nam quaestio directa foret: t! fioi èirytyopéuv tovto Trxpxnéy; Post pauca § 4 requiro èv£t6?^sto ösvtxi; (pro tiósutx:^) txs tré\'êx; stt) — tov cüSa!/ £ipwtxv hts. Syllaba ti nata est dittographia praegressae to.

I 91, 1. XsysTxi £]Tr£lv TxHe. Haec forma tam raro apparct pro elttxi, ut scribere solet H., ut ubique mihi suspecta sit. Similiter svslxxi est sola forma Herodotea.

I 93. xi èvepyx^ii/,£vxi ttxi\'SItkxi. Vehementer mihi suspecta est praepositio iv, quae facillime nasci potuit dittographia sequentis syllabae, ut in scriptura minuscula per-frequenter confunduntur litterae v et p. Nam et êpyxamp;a-öxi et èpyxriy (cf. II 135) ut de omni quaestu, ita de corporis quoque quaestu usurpari notum est. Quod autom vv. dd. explicant if ohypxTi, hoc ita ferrem, si ohypx vel simile quid praecessisset, aut si alius locus exstaret, ubi verbum compositum similiter adhibitum esset. Similiter vitiosum ève^xX^svov? supra I 80 Schaefer correxit scribendo s^x^ptsvoug, probante Cobeto.

I 99 init. Txvtx pciv Svj a Ayioxy; euiitcp ts stsIzss kx)

-ocr page 18-

If)

Trep) rx êuuroü o\'ikIx, tov Ss aAAcv èijftov tté pi ^ èxé?,sii£ [ra reïzoz] o\'ikssiv. Sicubi vrspi^ apud H. est praepositio, ut reli-quae praepositiones, a nomine aut pronomine quod regit, divelli nequit. Cf. i 196. 179. II 91. Ill 158. IV 36. 152. 180. Quo arguitur h. 1. esse adverbium et ro tsïzo; reddendum esse magistellis.

I 108. Supplendum arbitror: Txïitx (th kxtoc too;

BTCoise, tx Ss Sj} x\'/J.x êxekktfiéxtó o\'i c5Sf s\'l tivx zuvOd-v01t0 u[3pi^0vtx Kt\'c.

I 108. (Souhó/tsvo? ro ysvveó(tsvov avrjs SixipSeTpxi. Ver-bum quod est ysvvxv, gignere, non magis Herodoteum est quam Homericum. Insuper vitiosum est tempus praesens, non enim nascentom (fac hoc significare posse), sed na-tum infantem Astyages occisurus erat. Quare quod optimi libri habent ysvvccpsvov hie, ut saepe alias, ex ysvope-vov depravatum esse arbitror. Ex Anglicano codice aft\'ertur yivu^svov, quod eandem prodit originem.

I 116,3. Tov fih Sii\'ApT£/tj3xpsx vréftTrei, rav §£ KD^ai/ yyov S7cc oi óepxTrovTes. Necessarium arbitror sktt é [xir s i, for as mi t tit, ut praecedit ösXuv èkks tov \'Aprsftpxpex.

Nec enim apud Herodotum verbum simplex pro xxoTrs^Trsiv, a se dimittere, absolute usurpatum me legere memini.

I 119. quot;Apitxyoq pisv fa yiKCuvs txïitx Trpovxuvviirxi; xx) (J. s-yxXx mwTX[/.svot;, en ts vt xfixprds o\'i ê? quot;hsov sye.ycvss xx) oTi — iff) IsTzvov ênénA^TO. Cobet requirit péyx provoeans ad V 24 et VIII 3, ubi omnes libri servent ijJyx. Rectis-sime sane servant, nam agitur utrobique de una re, de qua peyxAX absurde dictum foret; hie contra agitur d e pluribus prorsus ut III 42, ubi Vaticanus liber, cui me-rito multum tribuit Cobot, servat /tsyxhx, quemadmodum idem codex IX 111 rectissime exhibet psyx psv ttoisv^xi xt;ieuiJ,£voc (luyxTpos rijt; vtjc, ubi reliquorum librorum lectio-nem iJ.syxKx absurdam esse omnes intellexerunt. Recte etiam

-ocr page 19-

Xenophon, lonum more locutus, Cyrop. V 3. 19 on syu

psyoi TTOIOV/tXI (plhlOV TOÜTO TO XUf\'iOV toTs svóxiïs ÏUjU.piXXOlS KxraKeiTrciiv.

Nemo, lit hoc utar, dubitavit quin recte Isocrates IV 143 scripserit tx Sè rüv fixpfixpav ^syxXx ttoisïv, nequo igitur video quo iure cum Cobeto contendamus apud Herodotum III 42 prave scriptum esse u sy xxx ttoau^svoq t xvt x, quod tamen ad verbum significat magna si bi fa cere haec, i.e. pro magnis (s. magni) ducere, facere, existimare. Prorsus idem (quae res seatentiam meam confirmare videtur) quod inter ^éyx et itsyxix ttoisÏcöx statue discrimen, intercedit inter Ssivóv et Isivx tt o i és? ö x t. Kecte et ordine scriptum est II 161 extr. txutx Ve leivx Troisvpem o\'jtci — txtrhyexv, ubi paullo ante eodein sensu de iisdem iiistoricus dixit txvtx sTrifts/tCpónevoi (of. IV 33), recte etiam IX 107 ö §5 stts) vrohXx ijxoutrs, ïisivx (sc.txütx) ttoisv^svo? cttxtxi stt) tov MxtI^u tov xxivxksx. (Loco IX 33, 6 SvxpTiSjrxi si TrpÜTx (jCsv xkoujxvtss leivx stt o isuv ts kx) fterlsracv Tgt;jg xpyTitowvyi; male Reisldo probabatur codicis Vat. scriptura letvx sttoisvvto. Non enim principio tantum, ut arbi-tror, Lacones rem indigne ferebant, sed etiam cum necessitate victi ccderent, at lamentabantur, strxsrhlx^cv, ut taceam, si altera notione opus foret, Herodoti sermonem requirere Seivóv ts sttoislivto. Malim tamen Ssivx Tièvrolsuv.) Contra formula Ssivóv vel Ssivóv ti Troisea-öxi locum habot, ubi de una re sermo fit, ut I 127 xx) ttx^xi Ssivov tt o i sv/u, sv o lt;; Üiro Mfiuv xpxsrröxi. Cf. I 13. V 42, al. Saepius vero additur vocuia r), ut III 155. V 33. 87. VIII 15. 93. alibi, semel quod sciam XWI^ nempe VIII 16: leivh yap xpgt;if*x sttoisvvto M vsmv Stiyuv se (puyyv Tpxirkixi, ubi tamen nescio an xwy-* sit grammatici alicuius glossema. IX 110 legitur Istvév ts kx) XVxp(7tov sTTOiésTo. Sed cum a Cobeto dissentiens semper mihi diffidam, aliorum de hac quaestione expecto indicium.

-ocr page 20-

I 133. Herodotus do Persis haec narrat: ^eêvaxó^svoi êdiómTi ftouksusaÓM Tx a-zov^xihxTX rüv TrpyypxTuv. to §\' xv óiSy tQi PouteuoftèvoiTi, toïito T# vsspxly v/ityovvi Trponösl ó ssyxpxoc, èv Tov xv èóvrsi PouteucovTXi- xx) -/jv psv óidy xx) vj^outri, xpèovrxi xuTÏp, ïjv §£ ftsóisïvi. Licet nemiui auctor sim, ut

hac quidem in re sequatur Persarum exemplum, non tarnen caret ea agendi ratio omni sensu comrauni, siquidem vino censebatur et censetur acui ingenii vis, et repetita a sobriis deliberatione cavebatur ne quid inconsultius ageretur, ut omittam simile quid de Gormanis memoriae mandasse Taciturn German. 22.

Varum tam egregie absurda et ridicula sunt verba sequentia: tx §\' xv vytlt;povtslt;; trpopovxsikruvtxi, [mouvkoftsvoi in ilt;) ixy ivucixoult;r I, ut festivi alicuius lectoris bonum He-rodotum suaviter ridentis annotatiunculam marginalem, sed valde antiquam, ludificari nos suspicor. Quis vero finis aut modus deliberandi fuit Persis, si primura sobrii consilia inibant, turn tov voüv xpsovrss iterum consulebant, deinde sobrii deliberabant quod madidis placuerat, tum ebrii rursus de hoc srtiiisyivua-Mv, ita pergentes ad infinitum!

1 138. Bsïvov §£ ttxvtx tov hxpfixvofiivov \'jtto t0utüjv (sell. Xinpviq $ Xsuxi^. E plurali numero apparet iniuria Naberum in praegressis hsyrpyv ij teuxyv sxy delere verba Ksirpyv tt c X A c) ê^sXxvvoiKTi sx rijt; x^PIS- T*¹\'⁰ KoXKo\'t emendandum censeo ttxXiv, quod ante me vidit Coraes „lettres inóditesquot; ell. Soph. O. C. 74 sqq. et 224. Eandem vocem Cobet p. 91 reponendum putat I 134 O-jtsi Ss xx) tmv opovpxv vpxcv, oi SÈ [tx?.x tuv êxo/tèvuv et pro eodem ij-xXx I 181 et IV (i8. Sed praeterea vide II 115. VII 11. 186 init. VIII 66. IX 40. et quae nuperrime Hartman disputavit ad Antiph. V 17 in Studiis Antiph onteis in programmate Gymn. Leid. a. 1882, pag. 10 sq.

I 141. Cobet „In lepida Cyri fabula tibicen ad pisces in

-ocr page 21-

„litore palpitantes ita dicit: Tretvsaês pci opxeófisvoi, fVf) „ cüS\' aü/.kvTo: YiÖs\'/.sts snftechsiv o p % s o y,s v o i. Imo vero

„opxytróftsvoi, nou enira sal tantes, sed saltaturi dicun-„tur e raari oxiro noluissoquot;. In exemplaris mei margi ne ipse olim annotavi „ aut lege ópxyvópevoi, aut dele cpxidftswi „ incogitanter repetitum, ut abest quoque a verbis proxime „praegressis ^oksovtx trtpsxi; e^eXswsvdxi ê? yijv.quot; ütrum verius sit hodie quoque ambigo.

I 144. «AAjc kxi (7Cj)£«!/ ciutüv tovc TTSp) to ifov xvofttivxvtxi; è^sicXnia-xv IriiV ystoxyc] et in fine capitis ê^sn^iaxv [tj?? ftsToxfa] riv sxrjv ttómu \'AXiKxpvwsov. Utroque loco delcto interpretamento (Herodoteum certe foret ftsTouuxvs, quam antiquam vocabuli formam servavit fidelissimus veteris ser-monis testis Hesychins), intellege roü TpiovriKov \'tspoü.

Ad \'Ahmxpvvwsv scriptam duplici sibilanti vide quae e vetustis titulis sec. Vti collegi in „Lapidum d. dial. Att. test.quot; pag. 21. Similiter nomina propria in OTCCA et OTCCAIC non uno sed duplici C exaranda esse arguit in eiusdem opusculi pag. 3G tsix\'ovwu constanter scriptam eadom aetate, confirmante origine ex OEGOA(Al). Contra uno sigma scribenda esse Kytpirdf, \'IA/itsV, Kvuros, Kopytrót;, Axpivx novi-mus ex iisdem, quibus solis his quidem in rebus testimonii dictio est. Monenda haec videbantur propter ea quae scripsit Cobet pag. 69.

I 148. Prorsus assentior prudenti Cobeti iudicio contra Steinium tuenti Herodoti observatiunculam dc terminatione nominum Oraecorum festos significantium.

I 150. tx \'è tt itt xa xtto^ivtwv. Haec forma praeterea repe-ritur I 164. III 135. VI 23. VII 19, sed omnes libri habent sttittxox I 94, 6, quod Herodoteum esse testatur Pollux X 10 scribens quot;Hpo\'SoTot; Sf xvtx sttitt^ox s\'lpyiisv, oHov x kx) TtKeuv xv tig s7rik0i/,1^0it0, us \'iyymc, xxxsitxi ktijvig y cuius loci ope Koen ad Gregorium de dial. Ion. p. 516 apud

-ocr page 22-

Suidam s. v. s-jrmXoi, correxit rx ^ eyysix, xK?\' oiov

sTriTrihxix. o\'i Sè siritt?\'.ox (pro STriTTKex) xutx (pxiiv. Scrupu-lum tarnen illicit similis vox to sxixhoov (Her. IT 47 tov sTr\'tTTKooy. Cf. Arist. part. an. IV 1, 3), oma sus, quacum aiitiquitus librarius hoc loco (nam aliis Pollucem idem legisse demonstrari nequit) eirnrhot, quantumvis absurde confundere potuit. Vocabuli autem etymologia perquam incerta est.

I 155. Suadente Croeso Cyrus Lydos iubet xiDüvxi; re

vtto\'svvsiv Toht sï[/,xi71 KX) Koóipvovq VTTÓciésiTÖXI, i. e. soXviv yuvxi-ksIxv (popsTv, ut eadeni narrans dixit Polyaenus VII 6, 4. Non caret hie locus difficultate, quia in Graecia etiam viri duplex vestimentum Q^xnov et gestare solebant, neque

alium fuisse Lydis morem Herodotus aut alius scriptor memoriae mandavit. Quare prima fecie succurrebat suspitio hie olim lectum fuisse kiöüvix ts kt\'s.. Sed nihil mutandum esse docet locus II 36, ubi H. de Aegyptiis, in omnibus rebus facientibus contraria Graecis, ita scribit; si^xtx tuv (jih xvdpüv \'iv.xsos s%£i Sue, rüv os yvvxiKÜv sv sKxqy. Hinc igitur lure efficias Herodoti aetate viros sub miti praesertim loniae coelo perraro gestasse ipxTiov, idque non nisi cogente aöris intemperie aut fortasse festis diebus et si quid publici ncgotii gerendum esset. Apud Atticos qnoque saepe comme-morantur yv^voi, i. e. povoxkuves.

I 159 mod. kx) xhxx olt;rx vsvOtra-cv/tévx. Stein in ed. AVoidm. a, 18C4 receperat Porti correctionem vevKOweu/tivx, quam necessarian! putat Cobet „ quod voa-ircueiv sit Graeculo-rumquot; afferens Phrynichum pag. 200; NasW?, vowlov. x^olv teixst to E. oix tovto xlóai ij,x. Sed tamen saepius grammatici xhÓKiiAX vocarunt quae quamvis antiqua, nt a communi scrip-torum usu remota, ipsis displicebant et, quod caput est, Grae-culorum haec esse negat Aeschylus ap. Antiatt. in B. A. 109, 22: voevóv xap)s tóxj E KhyJjho; Kyput-iv, negatque Aristophanes Av. 547 xttcösIv xp sycli cot j tx ts vottix

-ocr page 23-

kx^xutov o ijk c x. vJi t m (Blayd. pro o\'iwvco\'), ut Dindorf ct Meineke flagitante metro reposuorunt pro tx ts vsottix. No-cnssaria onim vocula ts. Similiter idem Dindorf metri causa vckxlx reddidit Euripidi Alcest. 105, i/xvixs oidem Cyol. 28, vxvixv Aristophani Vesp. 1069, vxvixgt;iv ibidem 1007. Sic Oxv est ösxtrxi Pac. 906 et Thosm. 280 ct ex atque è.ï saepe simt monosyllaba, quemadmodum iam Homerus Od. 21, 233 sxtowi usus est TpivuXXxfius. Non ignoro haec esse poëtica, sed poetae ca non admisissent, nisi sermo popularis eiusmodi contractiones legitimas reddidisset. Nihilominus scriptores pedestres Athenienses, quantum novimus, ab eiusmodi scripturis abstinuerunt; sed cum lones ipry pro dixisso constet, non ausim omnium codicum Icctionem vwoa-vsupsvx mutare apud Herodotum, et potius III 111 vsottismv ct vMtTGixs ad formas vulgares ex vcttisuv et vorrrix; refictas esse eredam. Quamquam fortasse satius est in talibus, quippe incertioribus, sequi codicum sive fidem sive perfidiam. Quod vero ibi quoque vOvgisxv exhibet editio Aldina, fortuitum esse potest, licet non ita raro sola Aldinaveram lectionem servarit. Excmplo sit locus II 181, ubi optime habet: xx) vvv rxg iixóvx: xvt éav ehxi Trsmvóulxs, txtrsp x) cttxóov, ubi perpcram ex omnibus libris edi solet xl ^uxi. —Egregio acumine ct verissinie mox in extreme capite Cobet interpre-tibus reddidit verba vxi, ksXsvu.

r i 1^4. el (3ou?.oivto ^anxiéet; Trpo^xxeSivx evx ftovvov roü rei-Xeo? èpeï\\pxi kx) o\'hcy/tx ev kxtipSxrxi. Interpretantur: regi dedicare. Quamquam dei instar Persae regem veneraban-tur, non tamen, ut postea imperatoribus Roman is, Persarum regibus aedes nee vivis nee mortuis dedicatae esse videntur, et iure dubites, num Herodoti lectores antiqui verbum sic mulo positum intellectüri fuissent. Quare mendosum esse crediderim. Expectatur verbum quod significet kxtxskx^xi. Jn promptu foret conicere nxrepijtrxi, (cod. Flor. habet

-ocr page 24-

KXTspaxTxi\') modo constarot id verbum significare potuisse solo aequare. At licet Schol. Ar. Ach. 341 contendat irsTToiijtrÖM iXTrb rijg spxg, Tourési Tij? yij:, merito illam deri-vatiouem repudiaveris, considerans praeter verbum Kxrepxv reliqua composita: êt-epxv, xnspxv, vvvspxv, psrspxv, mTsamp;pxv, unde colligas verbum simplex, quod pridem abolitum fuisse videtur, notasse plerumque �v, rarius piTrreiv. Quid igitur sub KATIPflCJAI delitescat, aliis expiscandum relinquo.

I 165. Txg O ivotia-a-x? xxteo/usi/xs. lonicum est Olvostr-tx;, ut 149 est Alyipósaux, quod recte in Alyeipós^ux rofinxit Cobet. Mox ex omnibus libris editur sv yxp t# Kupi/cp slxoiri £t£ct yrpÓTspov toutuv sx ósoTTpoTTtou (Phocaeoiises) xvegyexvto TTo\'irj rij ouvopix ijv \'A/.yx\'/J-/,, quod verbum Schwcighiiuser contra usum interpretatur exstruxerant, rectius sane alii incolas populerant, ut ipsi ibi habitarent. Fieri quidem potest, ut verbum medium xvisxaêxi, quod num-quam similiter usurpatum vidi, sic potuerit adhiberi, sed tenet me tamen aliqua suspitio H. scripsisse êvexriia-xvro, ut legitur v. c. V 23 xv\'Sp) quot;EAAtjv/ Scu? iyxtvitxróxi iróhiv su amp;pxx^. Certius est in fine capitis legendum esse: uirsp •/if^itsx; tüv xsamp;v txxfis irilog re kx) omtos rijg ttóïmi; %x) tZv ytOsuv, expuncto quod ultimo vocabulo adhaeret in libris et editionibus interpretamentum rij? zupys. Cf. I 15. 157. IV 76. V 14. VII 75. 125. VIII 100.

I 166 extr. Supplendum: xvsXxfiov tx tskvx xx)

Txg yvvxlxxq kx) ryv xrijtnv, ut rocte et aliis locis legi

tur et I 176 auvyXirrxv ês ryv xxpÓTroXiv Txq ts yuvxïxxg xx) tx rèxvx xx) tx xpypixtx. Vid. supra ad I 69.

I 176. Auxioi — wtTMÓsvrsi; §£ xx) xxTsiXyOsvTss êg to xsu lt;tuv/iXilt;7Xv èi Tyv xxpÓTrohiv tx? ts yuvxTxxi xx) tx tsxvx — xx) sttsitev UTTyjlpXV [rijV XXpÓTTO/.lv dele | ttxttxv t x v-

Ttjv xxlstrêxi. Huius loci ope nupor in Lectionibus Rhe-notraiectinis (ap. Brill. Leidae 1882) pag. 73 Appiano

-ocr page 25-

B. C. IV 80 cd. Mondeis, reddidi kx) raCpo; BxvOiois t? tto\'A/? kxt s iXy ö sla iv vno \'Apnxyov tots sysvero pro x ft s Ky Q tl c x.

I 183 init. svóx xyxXpx — xpvTsov xx) — rpxirs^x %pvlt;rév — kx) öpóvoc; xpvvsó: êsi\' xx) ds sXsyov oi Xx^SxToi, txXxvtmv ohtxmxriwv xputiou trstrctyjtxi txütx. Cum manifesto agatur de pondere et materie, undo liaoc facta erant, non c!e pretio quo constiterant, corrigendum est xpua-oïi.

I 185, 2. Necessario supplendum: tou EvQpytrjv — outm èyj Ti sTrolqirs lt;tm\\ióv, cóss m) (pro §gt;) Stein) rp)? s? tüv tivx xwftèuv — xvnxvèsTxi pscov. ry Sf xufty ovvo/tx wti, èg ryv

rp); xTTixvierxi \'o EyCp^Tgt;)r, \'AptispiKXX. Nisi forto etiam rectius verba satis otiosa i? — EuQpyrm tribuimus inter-pretibus.

I 186 extr. \'li? §£ to opuxöh A/psvv) iytyóvss

vivo tou kotxiaov xx) Tx Trip) t^v yécpvpxv èxexórftVTO, TOV Eu-(ppyiTW [ttotx^ov dele] k tx xpx^ pésdpx sx Tijg hifivyg samp;yxys. Vide ne aut olim ab interprete propter sequentia adscriptum sit, et Hor. dederit tthijpsg, aut nK/ipyig sit emblema. Nam to opuxüh A/^ysj KKiipyg êysyovss absurdissime dictum est.

I 187 oxtr. xvol^xg §£ tov txqov evps x!^gt;^!^/-^xtx f^isv ^ hh vsxpov xtI. Expectabam êvsüps.

I 192. oi psv xvxfixivovTsg (ittttoi se.) Txg Ó^\'/Jxg oxTXxócrioi, x\'i §5 fixivópevx! étgxxiiTxb-ixi xx) ftvpixr xvèfixivs yxpsxxsog tüv sprsveov toutuv s\'ixoTi \'imoug. Et concinnius et usui Hero-dotoo accommodatius scriborotur ^jxvx^Pxiviitevxi. In prae-grossis § 3 editur ex optimis libris yi Sè xpTxfri ^hpov sov I [epvtx\'ov x^uPtsi nshipvou \'Attixoü \'ttXio\'j xo\'^vamp; rpiaiquot;ATTixijtn. Cod. Vat. exhibet péTpov ê?) n. x^uP*^0V „ multo meliusquot; iudico Cobeto. Fugisse videtur virum praoclarum locus II 6 extr.; ubi omnes libri non excepto Vaticano dederunt: ó os (Txo\'ivog (sc. luvxTxi) \'ixxsog, fihpov èov A\'iyvvTiov, kfyxovTX qxhix. Cum liber Vaticanus, ut egregie demonstravit ipso

-ocr page 26-

Cobet, sit si mul optimus et pessimus testis, non est audicndus, ubicumque reliquorum codicum lectio nullam habet offensionem.

I 188. kx) Sv; kx) iïciciip ktco toü XoaaTTsu 7ratx//,ov xytx oiyerxi — toD [/.ovov ttivsi (oxaiXsvi; y,x) xKXov ov\'Ssvog \\7r0tx[a0\\j\\, tovtou §£

[rov XOXTTTSU TOÜ V^XTOi] XTTS^^EVOU TTOhXx) XXpTX XftX^Xl -

KOftfyuirxi — sttovtxi. Quae uncinis saepsi ab ipso H. pro-fecta esse non possum mihi persuadore.

I 191. txtjxï t y v spxtittv óiirxtrxv o; èpfioiïji; tov ttotx^oü, rijj è; tw mXiv £t13x?.}.si, tcx) oTriaös xung rïjg t6gt;m? \'stspovs tfj è^isi (1. st;isl) èx tvjq mxtog [o ttotx^óc?], Trposlirs tq spxtcji, orxv sixpxtcv to pssópov i\'scovtxi ysviptsvov, insvxi txvtïi sc tyiv ttóxiv. o\'jtu — x~yihxvvs xvtos ahv tc5 xxpv\'v ^rlt;gt;v spxtov. Locum pessime babitum nihil adiuvit Stoinii coniectura xttx-vxsxvxv pro xtvxaxv manifesto falsa, propterea quod exercitus praeter turbam imbellem quam secum Cyrus abduxit mi-nime xirxvkn, sed mansit ad Babylonem utrimque dispositus. Contra e sequenti vocabulo s t ép o u c prorsus constat pro verbis depravatis tviv qpxTiyjv xttxvxv H. scripsisse quod signi-ficet co pi ar um partem, itaque memor loei Thucydidis I 12, 2, ubi est do parte Boeotiorum Sè xutüv xx) xtto-l x? fj. a g Trpkspov h t% yq Txury, corrigendum esse contcndo : tx^xs Tijs ? p XT lij? x tt oei x lt;r fth v êl; efifioXvii; toü iroTxpioü. Hulc emendationi, qua omnis evanescit loci difficultas, haud exiguani speciem conciliat locus Her. II 103 \'S.évw;pic xtt o-l xu x fiev o $ Tij? suutcü lt;; p xt lij i; piópiov, ut taceam verbum 1x7x70x1 Herodoto esse in deliciis. Praeterea usur-pavit ^ixhxtrx^öxi IV 145. VIII 121, xvxSxrrfy,óg IA^r 159. 163 et saepissime Ixu^óq. Postquam rarior vox AOOAACMON in AHACAN abiisset, genetivum rijC spxTtijC in rijN trrpx-tiyn refictum esse, ut qualiscumque exiret sonjtentia, nihil sane est quod miremur.

I 198. UxivTxt xx) x(/,(poTspoi. Cobet cum Vat. delet xxi.

-ocr page 27-

Mirus sane ost hie voculae usus. Sed cf. tarnen octo locos, quos Stein in ed. exegetica attulit ad I 74. Simile est xx 1 TrwTüiv II 50 init. Cf. I 57. 99. V 13. VIII 84. IX 2.

I 199, 3. \'Ei/ Tsfihsi \'y.xTsciTxi ssQavov ircp) rijjir: Kityx/yiji sxovtxi óuf/.t\'yysg tto\'/.\'/.x) ouei yjvxly.s:\' x\'i psv TAP TrpsïipxovTxi, m 51 xirspxovTxi. Sic locus supplendus, nam apparet scriptorem hoc dicere: istarum mulierum numerum numquam val do diminui, aliis onim abcuntibus alias advonirc.

I 200. Do Babyloniis dicitur: strfixXXoum (sc. xüovs\') £? oXf/,ov y.x) xvTsz uTrspoiai hx (nvHiva:, xx) \'è? psv xv (3ou-XyTXi xvtwv XTe txa.%xv ^x^xpisvo: EXEI, \'o Si xpTOU TpÓTTOV êTTTvrrxc. Aperte luiius loei non est ea strnctura, quam grammatici rrxv^x ZoCpoxteTov appellant, nee tarnen ferri posse videtnr Steinii interpretatie „f%«, als Speisevorrathquot;. Ita H., ni fallor, dedisset potius xttctIóstxi. Ne multa; expectabam EC0IEI, ètrólsi.

Quod dicebam xttotiOstOxi et xttcxsIitOxi (mule xTroftyxy) usurpari de lis quae quis futures in usus recondit, id usu venit I 202, ubi perperam legitur: xxpTrous St- xtto Sei/SpJüiv s^supyii/,évou(; èc (pop^v xxTXTiöetröxi üpxlous, xxï rcvToug trnéevêxi Tyv xsipupivyv. Corrigatur xttotIósïÓxi, quod verbum recte Suidas s. v. interpretatur xTroêytTxupl\'rxi, xttctx-[aisvitxi et Hesychius xttottöstar truvxysi su; txc XTroóyxxz. Ad verbi usum confer Xen. Cyr. VI 1, 35. Anab. II 3, 13. Dem. 42, 6. al.

I 202 init. o hs \'Apxt-ys ïJysTxi xx) jjJ\'Cccv xx) ihxaruv eTvxi toü quot;IïjOöu. Cobet „quid absurdius dici potest? H. scripsit ixx7t co i/.quot; Lenis sane mutatio, quam tamen non accipio. Love fortasse poterit videri, quod comparative (txaawv (apud solas poetas obvio) Herodotus non utitur, sed I 50. II 149. alibi usurpat ftxxpÓTspog, ut superlativum ad-hibet [xxxpÓTxroc, non pyxisos. E comparativis epicis solum xa-crov Homero sublegit III 52. IV 3. 5, sed in una formula

-ocr page 28-

cpica xtrirov Uvxi, superlative plerumque usus xyxoTXTj), raro iiyX\'sx- Deinde notio pxxpóg non opponi solet adiectivo i^èyx;, sed notioni ttXxtvi;. Tandem non memini me usquam legere TTOTx^hi ftxxpóg aut I3pxxusgt; sed constanter fluvii audiunt psyxXoi et ftuipol, licet hac quidem in re fieri potest ut fallat memoria, quae mihi non suppotit tam prodigiosa quam Cobeto, et simile est quod apud nostrum legitur (jt.xy.ph quot;Slüput;.

Nihil autem me iudice vulgatae lectioni inest absui-di, modo recte eam interpretemur. Uiscrepabant de Araxe, quem ipse Herodotus non viderat, hominum opiniones. Aliis Istro maior, aliis minor videbatur. Prorsus itascribitlV 81 U?$óos ss rh \'ZwjOsuv cvx oÏÓï ts syevóftyv xTpsxscog iruQétröxr xMx Sixtpópoui; \'AÓyous mp) toïi xpiö/toït yjy.cvoy k x ) yxp axprx tt o A A a u $ shxi (sQexq k x t oXiyovs wc \'S.xuöxt; eJvxi, quem locum iam com-paravit Stein, in ed. exeget. Ad simile loquendi genus pertinet kx) Trteüv — xx) iXxaaov, i. e. modo plus, modo minus II .18 extr.

I 202, 3. h toïiti xi/OpuTOus kxtcix^itÓxi ksyovtrt IxQü* wpicus TiTsa^évov:, èvêijTi Sè vo^oum Ixpxaöxi] tpméav quot;Ssp^XTt. Mul-tum vereor ne ludimagister hic olim ad explicandos dativos adseripserit verbum xp*⁷^\'* quo omisso structura eadem est quae legitur IV 63 utr) §£ outoi otösv vo^pwi. II 50 extr. voftifyufi ypult;ri ov\'Ssv. IV 117 Qwi/y voftiamp;vtri Xxutfixtf. Cf. Time. I 77 extr. II 38. Qua in re H. promiscue utitur tertio casu et quarto, qui legitur I 142 yXütraxv ou ryv xiiryy ovrot vevo-^Ikxti. II 42 (pavijv (mtx^Ij x^OTspav vopii\'^ovTsc. IV yXwvtrxv Vs oijtSsftiijj xXXy Trxpoftolyv vsvoftUxtn. V 97 cuts xa-vrl\'Sx outs quot;èópu vo/JLi^outTi. Cf. I 173. II 51. II 64. Ad quorum locorum exemplum corrigatur I 215, ubi dicitur de Massagetis trxyxpn; vo^ovTeq et IV 191 ohix; vopifyvTS? [êxTijTÖxi].

I 204. Supplendum puto: tx ivrxsipovTx xx) sttc-

Tpuvo\'nx w, ut solet H. in synonymis.

-ocr page 29-

I 205. yeCpupag re ^euyvuuv. Herodoti aotate dicebatur %eu-?vu?, ut recte editur 206 ot alibi. Non magis I 209 fero ■xpciïtixvuovm pro vrpohsiwwi, ut Tones dioebant pro Trpdheiwjxai. In hac quoque forma porsaepo a librariis H. pcccatum est. Difficilius est iudicium do formis trkesiv ot comp. pro tt/.xsiv et comp. Portasse vore statuit Dindorf comm. do dial. Her. p. 42 „ riKxsiv et reliqua huius compositorumque tom-„pora per fl scripta apud H. tanto contirmatur exemplorum „ numero ut locis reliquis quamvis ipsis quoquo numerosis „in quibus vulgares formae legebantur, lonicas restituero „ non dubitem.quot; Nihilominus scrupulum movot quod semper, quod sciam, intactae manserunt formae Aoristi ttautm, per-saepe contra in reliquis temporibus iuxta Khusiv apparet TrïJeiv, ita ut fieri sane possit ut H. ad Homeri exemplum hanc quoque formam adraiserit.

I 207. elt;r(Tuös)q (/,sv tt p o lt;r kit ohhv e 11; Trxrxv ryv txpx\'-iv. Cobet requirit ttpotrxtohèsis. Equidom potius restitnerim antiquam formam praesentis tvpoax-rroXXuq propteropposita vukuv S\' oy vi xx q toïoïito kt\'e. Hand ita raro H. in omphatica oratione usus est praesenti pro future.

I 216 init. Supple rifc yxp lt;^xi/^gt; yuvxixh;

Mxcaxyk\'/iq et IV 46 toïui yxp xv [v/its xsex ^ts rslzsx % sxrivphx. Incredibile dictu est quam saepe post TAP vo-cula xv exciderit, qua de re saepe monuit Cobetus.

Antequam transibo ad librum II, do paucis quibusdam monebo, quae librum I iterum percurrentem me adverterunt.

I 2. xpTTxrxi rov [2x(ru.cog ryv Ouyxrspx Eupdirryv. Articulum omittunt Rbdz, non male, si recto abost supra I, 1 è/.ösïv stt) tviv óxhxvaxv yjvxlux: xl.Kxs ts iro/J.xq xx) Sv; y.x\\ tov fixert-/Joq Ouyxrspx, ubi in nullo codice additur. Eadem est varie-tas in sequentibus: xpTrxvui tov fixviXsoq ryv dvyxrèpx Mgt;j-hkv, ubi articulum omittunt Ppr Kbdz. Monoo, ut alius diligentius hac quidem in re inquirat in usum Herodoteum.

-ocr page 30-

I 12. xx) f/.srx rxvrx dyxTrxtJOftevcii KxvSxvt.su ^:j tt e xciu g re xx) xTTOKTshxt; txvTov h xi- Cobot „ Nat lira rei requirit uttsitIli c. „Cnni starct Gyges pone ianuam clam ot fnrtim in cubicu-„lum introiit. Vera lectio est in libris omnibus [habent vkcivSvi; praetor R in quo est vTreicivg. Est autem uttFAü-propius lectionem uttEKSu? quam scripturam Cobeto „probatam ■jttY-.C\'Sv; v. H.|, et utrek^iit; infelix Sauppii con-„ioctura est calidius recopta.quot; Liceat mihi a summo viro dissentiro. Praocodunt enim haec: c\'i\'ttsto (Gyges) è g tov óx-/xftov ry yuvxini. xxi sxsivy — xxTXxpvtrrei vtto ryv xvryv Oupyv kt6., i.e. CTTia-óe rijg xv o ty o (jt, sv y g óupyg, undo Gyges Candaulis uxorem antea spectaverat nudam (cap. 9). Ergo Gyges, anteqnam Candaules cnbitum iret, iam erat in thalamo, cuius ianua de more introrsus aperiobatur, abscon-debaturqno igitur, intrante rege, ipsa ostii valva, eaque do causa optime H. usus est participio praesenti xvoiyofthyg, quod minimo nsurpatnm est pro xvoizóeivyg, ut falso oxpli-cuit Stein. Si igitur homo iam intns erat, qui quaeso potuit „clam et furtim introire in cubiculum?quot; Quo vero pacto, si extra stetisset, introeuntem regem fallero potuisset? Sed furtim, ut arbitror, Gyges ad interficiendum Candaulom e latebris prodiit, prorsus ut supra cap. 10 spectata cx iisdom latebris nuda muliere u tt e y.^ u g èxipse el; co. Nihil igitur me iudice Sauppiana correctione certius cogitari potest.

I 17. ox cog fxev sivi sv Tfj yij xxpnog och pig, tyivixxutx è ? é-(oxKXe ryv spxnyv. Sic mox dig Sf — xttixoito — xxts-(3 x/. }.e et deinde oxccg Six^öslpeis, xttxMmtvsto ottIvu. Infra I 68 extr. cum Schaefero legendum \'oxccg Trstpuxro (pro sirei-pcixro) xhXyhcov, TTo},}.Si xxTUTreprepct — êylvovro. Saepe autem more Attico H. imperfecto iterative addidit xv, ut I 190 xv ivsxypwvs et mox xvky xv, II 109 alibi, saepe etiam adhi-buit ad Homeri exemplum formas iterativas in xvxov et ssxov, ut I 186—196, quibus multo rarius additur vocula

-ocr page 31-

«v, quam numquam addidit Homerus, ita ut tarn ineptam abundantiam grammaticis potius quam ipsL Herodoto impu-tare equidem nmlim.

1 18. rxïnx ttoisuv (Alyattes) èrroas/tss \'hex i\'ySsxx. Iniuria spreta vidotur Dobroi coniectura lt;OV gt; hex svSskx, bol-1 uin a patre incoliatum traxit in annum XI. Vido sequentia.

I 37, 1. ss \'Zóipèiz re xx) sir) lt;rs h vóc-i \'éxovreg spxreustrOxi. Formula êv vócp sxstv prorsus ut [teXteiv promiscue modo cum praesonte modo cum futuro infinitivi conatruitur. Cf. I 77. 86. Ill 64. 143. IV 125, 5. YIII 7. 8. IX 11. Sed vi-tiosus est aoristus TrorjrArOxi VII 157, pro quo lege iroiy-lt;tG(töxi. Similis est ratio verbi èmvoésiv, de quo egit Cobet pag. 151 ad II 142, ubi recte corrigit sttsvoss rkgcroxi rev? quot;ètal-xvrxi pro rtcAa-êxt. Praoterea antem require vetustorum titulorum orthographiam constantem tV.Itsvöxi.

1 37 init. rxvrx xpstyxro. In extr. cap. est xftsijSsrxi KpoTros tokt Ids et 38 extr. xpeifistm — tout id e. 43 init. ToiovToi(71 — xftetyxTo et ita paene constanter, cum in Accusative poni soleat more Homerico persona, cui respon-detur. Interdum tamen H., si librariis fides, verbo xpsifiwOxi dedit eandem structuram, quae propria est verbo vTroxplvscrdxi, quod H. cum lonibus usurpat pro xTroxphscOxi. Subindc, ubi ipsa verba sequuntur, omittitur pronomen velut I 46 x^sl-(Sstxi Kpolvaq „ u vrxï, hts. et I 120 sÏttxv oi Mxyci „ si /xh ktL, aut in eius locum succedit adverbium «Sf, ut I 115, alibi.

I 46 extr. tts^ttuv si imxsipsoi sir) Xlèpax: spxTsusaêxi. Huiusmodi locis in quaestione quid faciendum sit, sive praecedit praesens sive tempus liistoricum pleruraque H. usurpavit coniunctivum, nqn optativum, qui sequi solet ubi rogatur quid fiat velut mox I 47 strsiputsovrxg on ttoisuv Tuyxxvoi — Kpoijs;. Expectes igitur h. I. sTrixsipsy. Scru-pulum tamen movet locus I 53 ivrsipurxv tx XPVWP\'U f\'

-ocr page 32-

spxTsóyrxi — xx) si nvx zpxrov xvSpwv TrpovösoiTO Qlhov, quae verba paululum immutata deinde sine bonorum libro-rmn varietate recurrunt. Loco autem V 43 de Dorieo olx^o xpyieópsvog rep xpvwp\'v ^f\' ot\'ipési non mihi persuasit olim Cobet coniciens oiïpsy, quia Doriens oraculum non rogat, sitne ei occupanda quam petit regio, sed an sit earn occupaturus. Fortasse igitur reete Stein, cl. Hesychii glossa xipGaopsv, Herodoto vindicavit futurum xipsu pro xipyvco. Cuius futuri non tantum locus citatus a Steinio VI 82 fidem facit, sed fortasse etiam III 155, 4 föy uv yjv //.y tüv (tcov quot;ssfay (lege-rim xlpéoftsv \\ix(3vhüvx, nisi forte ibi usu venit,

quod supra ad I 207 dixi de usu Praesentis in emphatica oratione. Nescio autem an in versu Homerico A 29. n 448. X 181

sp^, XTXp oil tol ttxvtsi; stt XIV s o psv dso) xhxoi

similiter servata sit antiquissima Futuri forma. Cf. Herod. V 92 extr.

I 47. xevx S\' xv sxxsx, tüv xpysvpluv ósijTrlay. Cobet requirit skxsov. Idem requiri videtur mox 48 initio: svöxvrx o Kpolioq \'éxxqx xvxTrruwMV sTrüpx tmv cruyypxf^^xTccv.

I 62. sv §f toutu tcfi x®pv vtpl spxtotrsssuoftsvokri oï ts sk toü xseos spxttütxi xttikovto. Scriptores Attici, licet saepe ut erat perfacilis error a librariis peccatum sit, distinxerunt inter spxTOXsSsvsvftxi, castra pon ere et s^pxroxs\'hsmdxi, i n castris esse, ex quo usu h. 1. expectes fapxToirsdsupsvot;. De Herodoto paene dubites, siquidem in eius codicibus perfectum iis locis, quibus altera notio requiritur, n u s q u a m servatum est.

I 86. XXTX T0 XPWIP\'ÓV TS XXTXTTXIKTXVTX T^V SUVTOÜ //.syX-

/.yv xpxvv. Expectabam kxtx t s to xp-

I 134 init. svtuyxxvmtsi; 5\' xM^Xoiti êv tyei \'oiïoïtri, tü\'Ss xv Tis quot;Sixyvok, s! o/jloIoI shi ol avvtvyxxvovtsf xvti yxp roü Trpotrxyopsusiv xMyhou? (pihsouTi tc7? si[/,xgt;Tr yjv §f q oiiTspoi;

-ocr page 33-

vm\'Ses^spo? sxlyco, txc irxpsixs Cpihsovrxr ijv Sf ttsM.ü y ovTspoc xysvssspoc, TrpovTr\'nrTuv Trpoaxiivisi tov ért-pov. Miror hao-sisse neminem. Profecto enim H. narravit eiusdetn ordinis hominum alterum alterius os osculari, sed in tradita lec-tiono hoe tantum dicitur „alter alterum oseulatur.quot; Ex-pectamus igitur aut xXXviXou: Cpikèoua-i tx stóiixtx aut quod praetulerim lt;^tx toïc sópt,xlt;ri. Cf. II 41, 2.

I 155. xsSxhifi xvxpxt-ot, s (pépu. Incredibilis est Steinü suspitio hoe participium derivantis a verbo scilicet xv-xp-xyco, quod numquam exstare potuisse analogia docet. Neque xpixï;x, de cuius vocis origine nihil constat, a verbi monstro x/A-xyu duci existimo. Teste Herodiano in carminibus Home-ricis id vocabulum habuit spiritum lenom, quod quo argu-mento grammaticus statuat ignoro.

-ocr page 34-

AD LI BRUM II.

II 2. In narratiuncula do Psamraiticho inqnirente in popu-lorum vetustatem scribitur: \'Awuirxi; §£ xx) xutos q nxos èirvvOxvsTO, o\'i\' tivss xvópcctruv fatcds ti xx?Jov7i, ttuvÓxvS-^voc Sf s\'jpiixs \'{Kuyx: xxXsovtx; tov xprov. ovrco (ruvsxupytrxv A\'iyutttioi xx) toioutq sx0ftylt;rlt;x/t6voi trp^y^xn rove Qpuyxs /) £ a^--puTs.pous slvxi kcurciy. Pro TrpeajSuTepouc codex Vaticanus liabet ■ïïpijouc, depravatum, ut videtur, ex tz porkpouc, quod placere potest propter cap. 2 init.: xirl tovtov vo^cmt iïpvyx; Trporspom; yevétrQxi scourüv, t«v §f xXXuv suutcu;.

II 11, 3. Sinum maris mediterranei, quern H. suspicatur fuisse olim in terra Aegyptiaca, et sinum Arabicura permire dicit (rx^ov pth d?./.^/.otti vuvTeTpxlvovrxg tov: puxcu?, oXiyov is ti -TTxpxy.KxTTovrxa rijt; x®WS\' Sed quod certa coniectura repcriri poterat (ru^nspxlvovTx?, id ipsum legitur in libro Vaticano et aliis quibusdam. Ambo sinus p a e n e c o n-t e r m i n o s, e x i g u o i n t e r i e c t o t e r r a e s p a t i o, h a-bebant recessus.

In proximis verbis: si uv Svj sQs/.\'JjTsi sxrps\'pxi to pssQpov o nftaw sq tovtov tov \'apxliiov (nomen abesse malim) xo\'attov, t! piiv xcc?M£i péovTog toutou cy.x^ 7 (lij v x i praefero eiusdem co-

-ocr page 35-

dieis scripturam xult;r O ij vx i, ut in sqq. de eadem ro est Xu^Oijvxi et xmqsk, Coraposito enim H. utitur de solo aggesta humo exaltando. Cf. II 137. 138.

[I 24 extr. rx eyx^pix pev/txra MAPAINEC©AI tüv ttotx^üv. Hoe aoque inepte raihi dictum videtur, ac si Latine marces-eere dicas fluviorura seaturigines pro eo quod est exsiccari. Corrigendum suspicor ANA|gt;?PAINEC\'©AI. Cf. VII 109 et I 86.

II 33, 3. tx §\' vTrep IxXxtv/is ts y.x) tüv stt) êxKxvvccv kxqyixivtav xvópuTrccv \\tx kxtvtrspos] qytpidiïyis stt) y aipuy tx §« KXTUTrepOs tyq óypicotiso: ré stti xtL Dele emblema,

inepte interpolatum ex ipsis sequentibus.

Ibidem § 4 neeessario supplendum (pcovy; vs outs ti tij? sxslvuv tou; Nxrxfiauxi; •yivutrxsiv outs ti tous ocycvTX? lt;c ^ tüv \'üxax^uvwv.

II 34 init. nsp) $s tüv tov Nf/Aou Tniysuv ou\'Ss) g £ X^s\' ?.£■/(! v. Hoe contra mentem scriptoris siguifieat: de Xiii vero fontibus nemo potest verba fa cere, sive oratio-nem habere, sed proeul dubio dicero voluit; de Nili fou-tibus nemo quidquam dicere potest; i. e. ofös)lt;;

\'éxet héysiv. Nam ÏXeyov quidem de iis multi, in quibus ipse H., sed ou\'Ss)? oücisv eXsyev.

II 36, 1. Supplendum Tolm lt;^iJt.ev^gt;- xXXoiui xvópuTtoitri — AiyvTTtoi Ss et § 2 xtto mpwv xx) xpiöéuv mKXoi [/.h ^üovai, AlyuTTTlcov Ss hts. In hoc ipso capite plurima sunt notissimae structurae exempla.

II 38. \'êi^TXl Sf TXVTX stt) TOUTCi} tstxypévog tüv Tig Ipkov y.x) opöoü h^TsÜTog y.x) vtttIov. Addito haTsÜTog vix omitti potuit K£ l (AS v OU post VTTTIOV.

II 41, 2. Txq fiovg Txg êyXsxg Alyinrrioi TtivTsg ó^olcog trsflovTXi TrpofixTUv ttxvtuv //.xhivTX f/,x)ip$. tüv d\'vsxsv ovt xvyp A\'iyvTTTiog ovt£ yvvy xvSpx quot;EK/.^\'jx cpiX-Jivsis xv tcö (jto^xti. Desidero hie claritatem, qua insignis est stilus Herodoti, quem scripsisse suspicor: tüv (i.e. uv) lïvsaev êujlyi; ovt xvyp kts.

-ocr page 36-

propter quarum sacrificium nee vir Aegyptius noc mulier Graccum virum osculabitur.

Ibidem § 4 üvopv^xvts^ §s tx It tex xtrxyouvi | xx) Oxtttowi] is hot, xüpcv ttixvts?. Emblema ipsa sede arguitur, divolli enim nequeunt verba xTrxycucri èg hx xamp;pov.

II 42, 3. Aotcésiv §\' êpw) kx) [tcum/xxj ^A/a/accvioi xtto tovès cripht tviv sTruvvftivv eTrorJiaxvTO. Dele glossema vocis t^v sttu-vu/tlyv. Quod Graece abundantor dicitnr mhésvóxi ovvo/tx, quo provocat Stein, nihil facit ad rem. Ceterum tovvo^x pro to ouvoiax illegitimam crasin esse rectissime contendit Dindorf.

II 43. y.x\\ pyv (recte Dindorf pro ptv) oti ys oj nxp \'EA-hyivuv shxfiov to ovvoftx [toli \'llpxyJ.so? del. Cobot] x\'/J.x quot;EA-Asfvf? [aaxxov trxp\' alyvittim kx) \'EAA^i/cyv ovtoi o\'i uptsvoi tsgt; \'AftCptTpuuvoi; yovcfi ovvoptx \'HpxxXsx, ttoXXx ftoi nx) xhhx tsk-wpix s7ti i touts ovtu del. Cob.J. Ad epexegesin tüv

\'Eaa^tov hts. cf. v. c. I 103, sed absurde me iudice hie additur ovtoi, quod aut delendum aut mutandum in xutoi, ut H. dicat: et Graecorum ii ipsi, qui Am phi try o-nis filium Herculem appellarunt.

II 44. y.x) iv xutS) (in templo Herculis Tyrii) yvxv a-TÏjhxi quot;èvo, vj (/.h xpuvou xtts^êou, y Ss typcxpxy\'Sou XiQou Xx^ttovtoi; rx; vuy.Txq itsyxQos. Ingeniosius quam verius Reiske sub dopra-vata voce latere coniecit [tsyx (püg, nam non solum poetici hoc foret sermonis, pro quo H., qui tyxoq potius dixisset quam lt;p\'ü:, scripsisset Xx^kovtos pt-syx, sed otiam apparet ex Theophraste de lapid. c. 25, qui procul dubio h. 1. habuit ante oculos, H. scripsisse quod respondeat vocabulo Attico s-jftsyéóy;. linde suspicarer Herodoto reddendum esse lt; £v l^syxiéo;, pro quo praeter ïheophrastem xiêog suy.syéó^g ex Aristophanis Pluto 534 aiferri posset, modo scirem id voca-bulum non alienum esse a sermone Hero do ti, cui potius tribuerim vpixpxytiou Xihou — /asy xó eï [/,sy xX o v, cl. I 51 KpyTijpxs Sus (/.syxOsi [tsyxXovg. Ct\'. V 31, al.

-ocr page 37-

II 45 init. Asyovtri Si ttoXXx xtx) xXXx xNEYIIvkstttco!; ol quot;EAAifff?. Inconsiderate, si recto momini, Graecis est «nEPItTJCfTTTCU?.

II 46 extr. \'\'V.ycvero 5\' sv tw vc^cji roura stt\' s/asj tovto to TBpxt;- yuvxm rpxyos ê/tlirysTO civ aQ xvS ó v. toïito èg sttIAsamp;v xvópuirwv xttiksto. Non sine causa Schwh. in lexico Horod. de voce «V/Sf?/? agens de hoc loco dixit „ hand satis liquida scriptoris sentenda.quot; Res quae palam fit, millo modo dici potuit xTTiKvésvêxi s\'is sTrilsi^iv. Equidem temporis punctum non dubito quin parva lineola fet\'ellorit antiquitus librarii oculos. Nempe historiae parens scripserat toïito sg svrtas^iv xv(pÜ7ruv xttiksto, i. c. cU (ppovTilx, el? svQvftixv. Voluit enim scriptor; Terru it homines eins portenti re 1 igi o. Non quidem ignoro substantivum èttixs^ig eo sensu hodie nusquam reperiri, sed exstitisse tarnen fidoni facit usus He-rodoteus verbi èirtKsye^óxi, quod primum significat s e c u m reputare, deinde curare, non exclusa metuendi et sollicitudinis notione. Vide Schweighauseri aniiotationem ad VII i49 et eundem in lexico s. v. pag. 359 b. Quod attinet ad locutionem xttixsitOxi sg sttiKs^iv, apte contuloris I 193 xx)

tx s\'ipy^svx xxpttciv sxó/asvx ss xtt i g t 1gt;i v tt o k k\'/l v x 77 ~l x t x i ,

sc. toIvi ftvt xttiy^hoiti s? rjv UxfivAau/yv. — Si acu rem tetigi, probabile est iam aetate Alexandrina liane corruptelam He-rodoti libros invasisse, siquidem nulla exstat apud gramma-ticos huius substantivi sic usurpati¹) memoria.

II 51. txvtx ftsv vuv xxi xWx trpo? tovtokti, tx èya CppxTM, \'\'egt;.?^vss xttquot;¹ alyutttiaiv lt;] fixósvrs: vsvo/aIxxji, toü §£ \'EpyJu tx xyxhfixrx SpOx \'éxsiv tx xiSoïx [ttoisüvts;] ovx xtt\' AlyuirTiuv [fasftxêyxxti], «AA\' xtto wsxxïyüv xpÜTOi [th \'EAA^i/wy xttxvtcov \'AöyvxToi ttxpxxxfiivtss ftxOóvTs;\'), Trxpx §£ tovtwv ocKXot. Sic inserto iaxöóvtss et deletis quae seclusi, locus aptius decurrit.

Comparetur vernacula vox bedenkclij k he hl.

-ocr page 38-

Si ttoieïivtsi genuinum est, praegredi debuit opêac i-xovtx tx aJrioïx, quam scripturam utique requiro in iis quae leguntur in fine capitis: cpöx iïv tx xl\'SoJx TxyiKfixTX tcv \'Eppéco

\'Aóqvxloi Trpüroi \'EAA^vwi/, pxóóvTSS Trxpx Ushxryüv, ST0iyilt;rxvT0. Similiter priore loco possis: ipóx sxovrx tx x\'iïoïx troisuvi, oux xtv AlyuTTTiuv, x/X xtto nshxvyüu ktl Quod fortasse pracstat. Sed utrobique sufficiat cpöx \'éxovtx xlHoïx.

II 52 init. iTravvfityv Vs cüS\' oyo[u,x (1. oüvoftx) fllOIETvro ovèev) xutmv. Constans usus suadet fTISEi/ra.

Post pauca deleatur sttvöovto male repetitum post wtspov

tto\'/j.a.

Fancis intermissis dubito de sanitate vorborum sirs) uv ixpya-tvplx^ovto, nbi stts! contra usum scriptoris est temporale, quo sensn adhibere solet izsi ts. Nisi fallor, sirsl oi est tantum causale, quo sensu numqnam pos uit sttsi ts. Recte habot, ut hoe utar, sirsl 57 extr. sirs) tsu Tpóircp xv (1. cum Cobeto Tscp xv Tpóircp\') ireXsix; ys xvSpuTryly Qavijj (pdéy-zxito, recto etiam III 57 init; ubi verte quoniam. Cf. IV 43. 50. VIII 111. IX 84. al. Hic vero requiro sttsi Tf et IV 10 et VIII 67 bis et VIII 68 et aliis fortasse locis. Quam in rem futurus editor diligenter velim inquirat.

II 55. \'fyitsvyv Is (mv (ryv ttsKsixix\') stt) cpyyov xuhx^xaftxt (puv^ xvópuTryr/t c5? xpsav siy ptxvrJjiov xvTÓdi Aios ysvéeöxi, k x ) xvtovs CiTrohxjSslv ösiov sïvxi to sttxy/shKÓftsvov xütóïgi, kx) a-Cpsxs sy. TovTou Koiijtrxi. Valde supine nee stilo Herodoteo haec scripta sunt. Doleto glossemate xx) xutou:, transponendo corrige sodes: kx) T(ps x $, xjttoxxamp;siv yxp Qslw shxi to s7Txyys)./.i[j,(vov xütoïiti, sk toutou Tror/jaxi (scil. (axvrytov xutó\'Ji).

II 56. Trpyöijvxi s? QsiTTTpUTOVi;, STTSITSV üovhsuoutx xv to cl \'thpvixjöxt vtto (pyiyü irscpvxuivi aibs ipóv. Non intelligo cur H. addiderit irsqviwixq, nisi transponatur: vtto cpyyq xvtóöi TrsCpuKviy (vol vrsCpuxuly xvtóqi) aio; ipóv. Certe non persuasit mihi 8 to in adnotans „ unter einer natürlichen,

-ocr page 39-

„ wirklichen Buche, in Gegonsatz zu der bildlich autzvi-„fassonden Taube.quot; Quercum Dodonaeam ro veia oxstitisse, omnes Graeci novorant, ut arbitror, risissentque Herodotum oiusmodi quid docentem. In praegressis ax) rijv psv x-jtswv f? AiPuijv, rïtv Sf èi articulum delendum esse

una cum concinnitate auris admonet.

II 58 extr. vsuvt) strorjöyrrxv (trxv/iyupieg kx) tto^ttx) xx) Trpouxycoyxi\'). Quippe Herodotus nihil de lus apud Homerum Hesiodumque legerat.

II 62 init. tijja-i êuvlytri. Dativus temporalis. Vide exempla huius usus quae ex titulis collegi in Lapid. test. de dial. Att. pag. 47. Versus finem capitis require: y-xlouvi kx) trxvtsg |tx\\ delete articulo.

II 65, 3. Nö/^Cu Si fVr/ Ttsp) rm óyplcov a\'Ss s%av. ftsleSmo) x-köhshexxrxi tijg tpccpyjc xup)s ixxittuv, kx) spcsvsi; kx) öj-xexi tüv aiyutrrluv, tüv ttxIs vrxpx TrxTpbs sx\'Ssy.stxi tv)v ti/v/iv. Nescio au diligentius H. scripserit tüv ttxT; vrxpx irxrpbs lt; y.x) ff/irpbs êv\'Sèxsrxi ryv Tiftyv. Facile post Trpbg excidit compendium pipof.

II 67. Txg Ss xpy.roug sovTxq mrxvixq (nulla ursuum in Aegyptio-rum monumentis esse fertur effigies) %x) rovg ?.uy. cv: oü

ttohhep t£U sivTXS x X co TT £ % cc v fa kt!, 0 v x $ xutoxj êxtttoufti.

Intelligendi videntur schakali, quibus neque Graece nequo Latine est proprium nomen. Cum hoc loco componatur III 102, 2 ubi formicae Indicae describuntur i^syxdex exovTSi KüNwi/ [zev êhxwovx, xï.mttskccv §£ yj\'^ovx. Canos, quorum tot iam antiquitus erant genera magnitudine diversissima, parum idoneam praebent mensuram, quare non dubito quin H. ibi scripserit KvViuv, qui cum vulpibus multo maiores sint, H. schakalos describens II 67 dixit: Xvxov; ou vroXXcp rsy sóvrxc xXcoTrèxav pis^ovx;.

II 70 init. \'Ettsxv vütov vos dshsxCy irsp) xyyjTTpov. Cum verbum ciehsx^eiv accurate respondeat verbu Latino i u e s-

-ocr page 40-

care, absurde sic scribitur. Dedorat H. Sf/.^P Sy. Subiec-tum (ó êyipsur/ts) more suo in talibus scriptor non addidit, ot interpreti tribuerim qnod mox § 2 additur verbis: cttsxv êt-sxy.vvóifj sq yijv, Trpurov kttccvtccv |a ó^peuriig] kxt

kv stt\'axus xutoïi tou? óqóxhpovg. De hac scribendi consuotu-dine cf. I 132. 195. II 38. 47. IV 22. 67 extr. 172 extr. Y 16 extr. VI 119 med.

II 73, 2. De ibi legimus: rx /th xvtov xpvvókómx tüv tttspüv, tx èpvOpx. Pemiire dictum, quia avibus comae sunt nullae. Suspicor xpunXPox aut potius ^pua-oXPa\'E^, ut II104 est oTi [AsXxyxpots ^s\'quot;⁷\' ^KX\' oö^órpixe?.

II 77, 3. sla) psv yxp kx) x\'/Jms AlyuTTTioi [/.stx Aiftuxs uytypéffTXTOi ttxvtuv xvOputtccv tüv ü pswv è/to) \'Soxéeiv eïvsxsv, \'dn ou ij.stxx?.x(T(tov(ti [m upxi\\. Puerile emblema Cobeti, qui multa similia merito delevit, effugit diligentiam.

II 78. TTspitpspei xvyp vsxpov êv tropq ï-vXivov ttstt o iy [tsv ov. Graecum est aut ZuKivov sine participio aut ? lt;j ).ou TrsTroiy-(tèvov, quod Herodotus dedisse videtur.

II 79 iuit. ToJcri xM.x re sttx^ix san vópupcx nx) Svj kx) xsta^x sv \\saTt dele] A/Va?. Optime mox post verba sv §£ Sij xai rot/, A/W cy.óóeu ëhxpov iam Dindorf delevit to ouvopx, manifesto enim non de nomine agitur, sed de cantilena. Post pauca editur kx) xotiyv ts txvt^v trputyv kx) faouvyv a(piai ysvéaóxi, in quibus nullus locus est voculae TE, quam ex-pungo adiuvanto libro Vaticano, qui exhibet kx) dotljv ts

xutyv kts.

11 86 init. E/V/ Sè dl sttquot; xürcp toutüi kxtsxtxi. Olent inter-pretem quae verba sequuntur kx) tsx^v sxovai txut^v. In sequentibus y.x) t^v ^sv atrcu\'SxiOTxrttv xutsuv kt\'s. dubitari potest num liane superlativi formam admittat dialectns He-rodotea. Nam I 8 omnes libri excepto P dederunt tx a tt ou-IxisaTspx Tamp;v TrpyyiAXTuv et I 133 optimi codices iterum testantur tx atrov\'sxiéatxtx tkv trpyypxtuv, unde facilis est

-ocr page 41-

suspitio librarios hie et infra (cïSf ra. tttcuIxiOtxtx -rxpixsv-0U5-/) intulisso notiores sibi formas pro ïTrovlxiliLCrótTyv ct (nroulxiECraTX, quas Herodoto reddiderim.

II 89 init. Tan; §£ yuvxTicxg — oü irxpxurlxx SiSoDcr/ rxpi-Xiusiv, cüSf ö(rxi xv £«(r; sösiïiés? xxprx y.x) Xcycu Ttheüwc; [yii-vxÏKsg dele]\' «AA\' èmxv rpiTxlxt yj Tsruprxlxi ysvavrxi, CUTU Trx.px\'hihoÜTi Tolffi Txpixsuovvi. Corrigo sodos: AUOyhccvTXi, i. e. TsXs\\jTVjucc(Ti, tertio vol quarto die post mortem. Ad luine verbi usum cf. II 85. 136. Ill 111. Y 111.

II 90 init. og §\' xv — vtto npono^sl^ou xpirxtrós)/; yj xjtt xvtoïi tov ttotx^óv Cp x l v q t x i t e ó v s d Cobct „ Sic recto „ R. xpyravêslg. In AB est xpTrxzÖsIc, quae nequo lonica nequo „ Attica forma est.quot; Equidem tarnen pravam formam, correc-tam in codice Romano, non eripiara Graeculo, qnem non intcllegentem H. iunxisse vtto Kpoxciïshou i? utt\' xvtoü ttotx-ftoïi tiövscIh; de suo interpolasse participium, declarat ipsa verborum compositio, quae additum non fert xpTrxvösig. Nam sin minus, historicus dedisset inverse verborum ordine Tiöveüi; (vol potius öxvwv\') (pxivyrxt. Quantocius igitur dclcatur xpirxeósit;.

II 91 , 2. tx §f TrpÓTruXx roü ipov. Non est Trpóirvï.x voca-bulum Graecum, sed 7rpo7ru/.xlt;C\'jx^gt;, quo cum ceteris omnibus saepissime utitur noster. Illud nusquam alibi, ne apud grammaticos quidem, lectum est et mere calami lapsu natum.

II 93, 3. Verba egregie absurda s/ir/ Sf o\'i Ksyxpquot; ⁰^^T01i%lt;Jv£lt;; sciolo potius tribuam quam Herodoto. Deinde in verbis f\'x Sè tüv ttepiyivofjavuv y.x) ft tl uxTXTTivopsvuv xéyxpuu oi TpeCpófxevoi ixöuet; ysvovrxi subdubito genui na esse verba otiosa kx) — xxtxttivo/asvuv, sed multo certius esse arbitror § 3 fyxpiplttto/aivoi \\kx) \\pxuovt£c\\ u? pt,xgt;.i(ttx quae soclusi esse interpretis. Hesychius iyxP\'^\'i¹¹*\'\' ftyTtxvxi, ^xiitxi, eyyiexi. Herodotus saltern more suo dedisset syxP\'^TOftsvoi rs gt; xx) ipxvovTs;. Glossema xypix post xiirópixTx II 94 lam ante

-ocr page 42-

mo expunxit Cobot p. 138, ot auto Cobotum Mohlor Mncm. A^r 74, ad quom locum falsa disputat Stoin in cd. Weidm. Cotorum ab nsu rüv Mchwupuv et synonymorum minimo aversus est Herodotus, sod senipor ea iunxit particulis rs axi IV 115 (pó(3os rs kx) VI (51 Cpöóvcjs ts xx) xyyt. VIII 69 xysóf/.svo! rs xxl Cpdovsovrsi; VIII 77 Sia? rs mi «ppadlyi. VIII 101 èxxpyi rs y.x) yróyj. VI (57 sir) ysXurl rs %x) Xxtröy. I (59 msu rs Sc\'Asu kx) Ill 79 (3oy ts xx\'i Kxrxyqi. VI 136

extr. vCpxKsXifxvrog rs reu pyipov y.x) TXTrivroc. IV 161 rs suv y.x) oüx, xprivrow; al ia quo quam plurinia. Reetissimo igitur Stein VI 109 requirit rxurx —- sq vt T£ gt; rslvsi y.x) sk vso Vipryrxi, aliiquo loei eandem medelam expectant. Idem facit H. ubi inngit notiones cognatas ut rsxvx rs xx) \'/vvxTxsc, idem in copulandis notionibus o regiono oppositis, ut x^TTcork rs y.x) fyxw- Magis autem mireris oum scribendi usum (mode sit gonuinus) quo iisdem particulis ambo termini iunguntur velut VII 100 extr. ubi est êvróg rs rüv vrpcppscov — y.x) rov xlyixXcv. Cf. ibidem 33. 85. 200.

Ex iis qnae disputavi sequitur III 85 mod. corrigendum esse öxpTss Tf rourov sï\'vsxev y.x) Ovpov £%s dyxóóv, ut optime ex codd. editur I 120 Oxpirss rs rovrcu sïvsxsv xx) Oufthv ?%£ xyxöóv. De aliis suis locis vidimus et videbimus.

II 95 extr. \'Dubites num Herodotus eiusmodi quot;Slxruov s. xfitpifihyiirrpou quale hie describit, oculis suis in Aegypto con-spexerit. Non rotibus piscatoriis, ut arbitror, a muscis cavcbant dormientes, sed xuvuTrsioic, ut hodieque populi me-ridionales omnes. Ambo coufudit bonus Herodotus.

II 97, 2. Supplendum suspicor: rx y.sv yxp x\'/.\'/.x rij? AiyuTrrou TrsXxyoq ylvsrxi, x\'t §£ ttoKiss /aovvxi vTrspsxoutri. rrop-ö^svovrxi Kv, sttsxv roïiro ysvyrxi, ouxsn xxrx rx pssópx rov TTorxiJiov xXXx quot;èix [/.svov rov ttsSIcu. s; //.sv ys sx Nxv-

xpxnos xvxTThuovn nxpquot;¹ xvrx? rxq TTupx/^lixq ylvsrxi \'o rrXio;- strn §f oux ovro? lt;^x xr xtt ?.w o v r i, scil. sx MspCpiOi;

-ocr page 43-

k NxuxpxTiv gt;, Trap a, to o^v toü AeKrx ax) Trxpx Kspxx-

craipcu ttóMv êi §f Nxvxpxriv cctto öx)Miylt;j\'/tq — ttXswv fësis xxr quot;AvóvïJ.xv. Inspicienti tabulam geographicam statini apparebit cur sic facerent. Nam x^xtt/.uovti a Naucrati Mcmphin curt) recta via ferobat xutxc txi; trvpxpfèas turn a fluvio

remotior minus impediebatur fluctus vohementia. Contra ts7? KXTXTThuouTi expodiobat sequi quantum poterant Nili alveum qui (cf. c. 15) hxtx KspKxerupov GxKsrxi h ts nyhovtriov psav kx) ig Kxvufiov, ibique officit to o^v toü Asatx. Sic enim decurrentis aquae vohementia adiuti quam colerrime Nau-cratin pervenire poterant. Insuper fere malim: fVn §« oi/x uutot; kxtxttXuovti. Eectissime solus Vaticanus servavit ovk pro OLiS\', quod reliqui Jibri exhibent.

II 100 extr. pTipxi ic o\'l xy y. ^ lt;r7rcdov ttXsov. Expectes ux/tivoi/ — ttXsy v, sed lenius require remedium.

II 101 init. twv Ss xhhav ftxtriXsuv ov yxp tteyov ov\'Seiuxv [spyciiv] xTTÓSs^iy kxt ovhh sïvxi Xx^TtpÓTyiToc. Delete emblematc cum cod. Vaticano, iungo dm\'Ss^iv hxpwrpoTviTOt; (i. e. Kx(A.7rpüv spyav), quod tam recte dicitur quam pci^v xirotiét-xrêxi VII 223, similia. Nihili est Steinii correctio y.x) ouSfi/ shxi a.

II 104. Xópiot §£ oi vrsp) amp;sppico()ovTx xts. Quia, ut recte observat Stein, Syrii (teste Her. I 6. 72) habitabant ad orien-tem Halyos thivii, non ad Thermodontem, apparet aliud populi nomen excidisse. An forte Ziipwi Sf lt;, kx) nxQ\'KxyovE: gt; o!

TTSp) ®6p[/,uÜ0VTX XTC. ?

II 106. Conieci: sy.xTspccót Ss xvyp hsyï.viTTxi (Cobet pro h/yiy}.uTTTxr) ptsyxdo? ttsi^ttt^c trrrióx^ijc. Tij /tsv (ist-iy %f/p( £x,uv x\'txwv Tyi Is xpnTTiptjj to^x, xx) tvjv xx\'Ay,v vxevyv cotxvtoh;-xx) yxp AlyuTTTiyv xx) AUiottIIx sxsr ix Tovlt;C.Tspov^gt; ufiou ss tov sTspov [copiou] Six tuv tt^swv ypx^y^xtx Ipx alyvtttix Siyxsi iyxexohx/tfisvx, XèyovTX txSs „ syu t-jvls tjjv x^pw OTThoKri (pro tipioiiri certatim vv. dd.) Tolai êftoTtri sxTyiux^v.quot;

11 109 extr. Soxéei Sé ftoi ivOevTev yeccpisTplyi sitpcêsTvx èg ryv

-ocr page 44-

\'E?.gt;.xïgt;x ErTANfA^r!/. Schweighaüser in lox. h. 1. afforons „ènxvépzoftui apnd nostrum non solum rodiro significat, „secl ot simplicitor t ran si re.quot; De tam abnormi usu, si vorus esset, pluribus, opinor, constarct exemplis. ünicus voro testis ctiam suspectior, quod KITAN facile nasci potuit e praegressis ductibus EAAAA«. Eqnidem legerim ês t^v \'EA-èxósïv. Ceterum perrara sunt exempla verbi compositi cum praepositionibus Ell AN A apnd Horodotum, ubi eae prac-positiones more Atheniensium respondent praepositioni La-tinae RE. Nam semel legitur VII 138 sttxv si sir) tov irpÓTipov Key cv, pro quo est xve t in simili formula I 140, semel I 91 au cuMmPuv to pyöev, cüS\' êTrxvsipófisvos.

II 114. avrmè^ttsi trpos txïitx ó Upwrevg Xkyovrx rxhs. Potuerat Herodotus scribere tov èpsovTx, sed scripsit xsywv txIs, quod dittographia abiit in xtyovtx txós. Nova corruptela est in R. XeyovTxs TÓihs.

II 115, 7. s\'ipuTX t!? sivf kx) ókóósv ttXcoi. Cobet ad I 35 hanc scribendi anomaliam Herodoto abludicat. Stein ibi praeter h. 1. afiert III 150. IV 145. VII 234, et, quod ali-quanto plus me movet, Homeri locum Od. x 170, qui propter metrum vitiari non potuit.

II 117. ovx yy-ivTx, aï.Xx [/.xXtvTd. Hanc abundiintiam pror-sus esse stili Herodotoi non potest melius apparere quam ex loco III 69 extr. Mxöoütrx 5\' cv xxXsttüs, xl\'/C sÖTrersw? oük exovrx tov avhpx utx, ubi nemo grammaticus interpola-turus erat «AA\' cÏittstsms. Vide ctiam ex multis similibus locis V 55 otöev eavov xXXx xx) [txXhov tov vyov fMróoüv-

TXI - TOV VVV èÓVTX, TOTS §\' 0 Ü X U oho\'So^ij^XI.

II 120, 1. Necessario supplondum: cctts — rj? 7rc?.t y.r/du-veueiv lt;C. xv^gt; è(iov\\ovTO.

II 121, x). (ic\'j?.óij.evov Sf xvtov èv «o-^AEIHI tx xwi^xtx Oytrxvpiamp;iv. Require èv xtQxï.EI, i.e. xvipxhsi. Propo finem male editur x\'Ssi^v pro aïieixv, ut recte dedit Dindorf e libris.

-ocr page 45-

Paullo anto non toleranda est in lonico scriptoro Attica crasis

TCtvêpUTTOU pro T MV ö p UTT OV.

II 122. £? tov ol quot;E/.Xyvsc dTSyu v o [/, ov a t [ehai]. Infini-tivum recte oniisit qui locum affert Athenaeus pag. 410. Insuper malim oü voft x^ouc-1.

II 123. rovTCii Tcji xóyü} (do mctenipsychosi sormo est) «V/ oi \'EAA^i/wi/ s%pylt;rxvT0 o\'i ftiv Trpórepov, ct Sè uiTTspov. Apposite Stein attulit locum Empedoclis ex kxóxppoïg:

Eurè Tig xftTrhxtclyvi (póvy (pixx yuïx ftr/ivy,

tj \'ot; kx) sTriopaov xp^xprtjaxg siro[/,0(7(7y (ixiftuv ktL

Non - potuit vetustissimus poeta uti forma semibarbara xpxpTfaxg pro x/txpruv, quales decrepita Graecia coepit usur-pare, sed scripsit, si mihi crcdis:

gt;5 OS KX) STTIOpKOV X [/, X p T OpXOV 0 ft 017 17X5.

Apud eundem vs. 369:

\'élt;7Tiv \'Avxyxys xpij ft x, Osüv ipytpkrftx ttxXxiov, ktL nondum me poenitet olim proposuisse pij pa, ut sit fatum, effatum.

Prope capitis finem, ut ad Herodotum revertar, pro kstsivx in codice E est irrwx, et C voci ttstsivx suprascriptum habet H. Reddatur nostro forma lonica Trsr/jvx, quam optimi libri AB tuentur in loco III 106, ubi iterum male praelata est forma Attica. Nempe Attica sunt ttt^vx et ttsteivx, lonicum ttst^vx, Epicum TreTeqvx.

II 125, 3. el ts nx) rtiv xvryv wxxvïii/ èodrxv /xixv re xx)

(ü(3Xlt;7txht0v pi.st£cpóps0v S7r) (TTOÏXOV StiXÏTOV, \'oKcog tov ?Jöov f\' § «-

Xoisv. Melius intellegam sxxoiev, ut praecedit xtto ss toutou sè stt) tov heutepov s\'ikksto vtoixov fV «AAsj? wxxvijs. Similiter corrigendus videtur locus V 33: tovtov ifaxi hx \'ixï.x-pciys èishóvTXi; rij? vso? .kxtx toïito e^u ph KstpxXyv TroieïivTxg hu is to a-üpix, ubi Wesselingi coniectura % uxüvtx c pec-cat contra Graecitatem. Nam ihxv ubique est Futurum. Cf.

-ocr page 46-

I 207. VII 8. 10. V 52 cett. Melius coniectum est Stelpovrxs, scd leniore manu corrigas

II 127, 3. \'TttcHsI/axi; 5« tov TTfürov quot;ho^ov gt;.l4ou AISiottixcv ttoixixou, ts7lt;7spxk.ovtx TrJSa!? vtrofixe [T»;? stspyi; ruuto (isyx-ócc] exofttwjv tij? izsytxhye olxo^ó^rs. Stein „tuuto f^syxóo? „ist verderbt, oder durch eine Lücke bezuglos geworden. „ Auch rijg [tsyxxy? gleich nach tvtq htspyq ist auffallend.quot; Hoe video deletis verbis — psyxöoi; locum apte decur-rere. Num forte insolitum illud vtroflxs peper it interprctanien-tum tij? hépyig xxtx to pcéyxloi;?

II 129, 3. iói/ti Sf vjTrlcp ra Muxeplvu kxtx tovs trohiytxg. Permiro dictum pro irpós, quod nescio an substituendum sit. Eandem confusionem nuper notavi in duobus locis Thu-cydideis Mnem. XI p. 63. Suspectum quoque xxtx Herod. VÏ.I 145 tovc y. x t x\'/.kyy.ou; sóvTxg 7ro\'aeij,ou:, ubi similiter expectes ir pó?.

Ibidem § 4 xx) fiov/J^svov rspiaaoTspóv ti tuv aJ.\'/.oov öx^pxi tyv ó uyxrsp x, Troiyamp;xróxi (ooïtv ^uxiv/jv xoihyv, xx) sttsitiv

xxtxxputccvxvtx [/,1v t x 6 t gt;1 v sv xuttf óxïpxi [txutviv sv) t\'/jv

onrodxvoücxv iuyxTspx], Verbosum esse scio Herodotum, sed fieri tarnen nequit ut praegresso txvtvv ipse haec verba addiderit.

II 133. èï.ósïv oi /zxvryiiov sx Kovtous Tróhiog ug izbj.oi £§ \'érsx póvov (3 ia vg tu sföóftcp tsXsutvivsiv. Expectes ê iri p i ov s, aut leuius 2? lt;C fquot; hex póvov fiiovg xtL Post pauca sup-pleverim: sx Ss roü XP^^^P\'^{011 X}^^TV \'hsinspx sKÖslv sttsx ^gt; xsyovtx tovtuv elvsxev xx) eruvtxxvvsiv xvtov tov (Siov, nam sttsx audiri posse nego.

II 135, 3. STTsdupiyirrs yxp \'PoSwtt;? ftvyfttiiov suvTfjs iv tjj \'ehhxlii xxtxxnrstöxi, xtL In perfrequenti apud nostrum locutione XiTrstrixt sive xxTXhixhdxi pvywiov s. /tvypóirvvov, ut par est propter verbum medium, Herodotus non solet addere pronomen reflexivum, quod praeter h. 1. semel ad-scriptum vidi IV 166, aliena manu, ut arbitror, utrobique.

-ocr page 47-

Optime, ut hoc utar, additur eodem loco in verbis toüto avxOsïvai [Avy/tótruvov suuTys, optime quoque adde-

retur, si pro KxraXiTrstrOxi scriptam esset xxtx^ittsTv, ut est v. c, apud Platonem Rep. X p. 599 B xx) Trsipyr xv ttoXXx •/.x) y.x\'/.x spyx sxvtoü KxrxXmslv itv/ijAslx, qui paulo post sub C scribens ij rivxt; ftxóqTxg IxTpizm kxtehiTrsTo recte non addidit \'exuroü.

Paucis intermissis, corrigatur: rij? wv Iskxt^s tüv xpy/tx-tmv troiytrx/tévyt o/SfAsu? (Boumpoui; ttoXKovi; jfiypéovi;, oacus (pro otrovquot;) ivexapss SfxasTtj dele] 01, xttstts^xs h AsXCpcós, i. e. quot poterat, ut èvsxupss sit verbum impersonalc — èvs-Ss^fTO.

In sequentibus legerim : QiXéoviri Si kw; sv rij Nxunpxri sttx-Cppihroi yevéuOxi [xl dele] hrxïpxr toüto fth yxp xvr/t, rijs irèpi \'z.iysrxi c§£ o hóyos, outu ti tcteivy êyévsto ug (corrige :ctts) kx) trxvtsg 01 quot;EAA^i/f? \'PociuTriog to ouvopx ètjé/AXÓov\' toüto Sé WTspov TXVTyc sTspy Tijj ovvofix viv \'Apxsiïlicyi, Aoiiïiftoi;

xvx r/jv \'EhhxSx èyévsTO, sjaov Ss Tij? STspys Trsptï.s-

(TX^VSUTOq.

II 137 extr. uxpyhsuv Sf kx) eTspéav ysvofisvsuv sv rjj Ai-

yUTTTCO TTOhluV, Ü; £[4o) ègt;0X£il [/.XXltTTX )J £V Vgt; OV (ix (TT l TT Ó ?, I

è^sx^d^, sv rij xx} Ipóv s7ti Bou^xttioc xtL Perdurum est intelligere gt;5 sv Bau/3. ir. yij, quod substantivum omittitur tantummodo ubi significat Xquot;Pⁱl^v^ nee iungi solet cum com-posito verbo skxoöv, sed cum simplici x^o^^v- Audacter rescrip-serim ^ BovPxitti? koXu;, quod labem suscepisse videtur ex interpretamento sv UoufixTTi iróxi adscripto olim aludima-gistro ad verba sequentia sv Tij. In praegressis nescio au verius legeris: kx) ovtco sti x\'i mXisg lysvovTO tyyxérspxr to [/.h yxp irpuTov lt;zjir^sxc!ilt;r6yilt;rxv hts.

I 141, 1. tov sv xXoyiyvi \'èxeiv 7rxpxxp^x[/,svov twv itxx\'-(/.av A\'tyuTTTiuv, w? ou^ev liyróftsvov xutwv. Gum genetivus ferri nequeat, nee lenissima sit emendatio tou? nxxiftovi;.

-ocr page 48-

4(5

hand scio an corrigendum sit to /akxi^ov, collective dictum ut II 165 oxtr. VII 186, alibi. Fieri potest utglossema rüv [txxiftuv adscriptum ad sequens xvtmv huic quoque cor-ruptelae ansam dederint.

II 141 vers. fin. svOxütx xttikoimsvov (recte Bakker pro oixi-xopévoui\'), toÏ7i êvxvt!oilt;ri [xuroTn del. Reiske] itrixutevrxs are. Admodum mihi suspecta est in Herodoto haec Attica forma vocabuli pro xvtIokti. Ni egregie fallor,noster neque svxvtIo? dixit neque svxmovtrOxi neque svxvrlx, quae formae rarissime fiunt obviam pro xvrioc, xvrlx, xi/tiolktóxi, quae sunt admodum frequentes. Similiter kxtxvtiov est Herodo-teum, non xxTevxvriov, quod nusquam, xttxvtiov, non xttsvxv-tIov, quod seniel, sed iniuria, legitur VII 55.

II 148, 2. Supplendum videtur: el yxp tu; tx it; \'EMyvcov tsIxcx ts xxi \'épycov xnfösfyv lt;t u \'ac y 17 x i t o, shxTtrovo? ttovou Tf xv xx) Ixttxv^i; Cpxvsivi ióvrx x\', i. e. êvo? roij ?,x(3ii-plvdov toutou.

II 149, 1. y Molpiog — — rijg to TrsplfcsTpov rij?

treptil) on em vTxhot e^xy.i^iot kx) Tpi^x\'^ioi. Suspectum habeo quod otiose additur tj;? Tepióèou. Cf. I 185 et II 41. Non ita offenderem, si legeretur to petpov Tij; nepiódou.

II 156, 4. \'attóxxuvx Ss kx) quot;apte^iv kiovvvou kx) quot;iitio? Keyovri elvxi ttxI\'Sx/;, A\'/itoüv Ie TpoCpcv xutoïti kx) icoTeipxv. Memorabile hoc est, quod omnes hucusque criticos fefellisse permiror, exemplum glossematis introducti in textum pro genuino, quod explicabatur, vocabulo. Nihil enim certius esse potest quam H. scripsisse ay (avt p o: pro quot;It/s?, quod ipse prodit hac animadversione: AlyuwTtvT) Te \'AttsAAcw pev ^rflpot;. Ay ItytTy p Sf quot;ApTepug Ss BoufixTTi;.

II 161 extr. soyjoutej tov ^Airpiyv ex irpovolyt; xvtov? xtto-Tré^\'pxi è? (pxivó(tsvov x.xkJv. Longe usitatius est eo sensu irpóoTTTOv (_7rpov7rTov), quod scriptor usurpavit IX 17. Hesy-chius ttpoint tov irpóSyhov, (pxvepóu.

-ocr page 49-

II 164 sqq. Sola tZv èiriKOupuv mentio in praegressis ansarn dodisse videtur huic exposition! de populi Aegyptiaci ordinibus. npoa-Ó^Kx? (eKfiohcïs dicoret Tliucydides, nxpsKfidveit; sequiores) yxp [xoi o /Jyog si; xpxvs amp;iamp;To scribit IV 30.

II 173, 2. tx ró^x — £y.pxysr/j xv. Immo Sixppxyelv. Vcrbo èxpxyyivxt suns locus est VI 129 extr.

II 178, 1. Require: toïvi §f ^ (SouXo^svokti xvtüv oiksiv, xütó it e (pro xvtov) §f vxiiTthho/tsvoKri sècoice xamp;pw: èvi-dpiHrxcróxi Puftovt; y,x) rsfthsx ÓsoJvi.

II 181. ókóts c\'/Aoi ttpot; xutw stxhysro. Hoc sensu Grae-cum est Trxp\'\' xütvv.

Si quid ex iis quae in reliqiuuu Herodoti opus annotavi reliquum mihi fecerit mains acumen et uberior doctrina, quod quidem operae pretium ease videatur, erit id novae commentationis argumentum. Nunc manum de tabula.

ADDENDUM.

Pag. 22, adn. ad I, 165 extr. Ab Herodoto Philostratus cum alia mutuatus est, turn hunc usum vocabuli Hinc corrigatur locus ex Apolliuii Tyanensis vita I 23 p. 14 (in Kayseri ed. Teubn. est I, 24): skttgtttcckotss Tüjs QxXxr-

tvis sv Tfj yfi ijrTrxipov öpijvov xvdpunruv Uvtss kx) oXo^vpópisvoi to skpepvtxsvxi TOT H0OTC. Nam Philostratus scripsisse videtur TUN H0flN. Ex ipsa Apollonii vita vide pag. 57. 182. 209. 210. 322 ed. Kays.

-ocr page 50-

LOCI IN TRANSCURSU ÏENTATI.

Empedocles èv KxóxpftoTs........pag. 43

Euripides, Rhes. 290 ..................«10

Hesychius s. v. èx.Tpi(3yvxt................„ 7

Hymnus Hom. in Tollurem 9 sq............„ 11

Philostratus , vit. Apoll. I 23, p. 14 . . . . „ 47

Herodotus III	102......	.... „37
	IV	191......	.... „26
ii	V	33.......	.... „43
ii	VI	13.......	.... „11
ii	VII	130......	.... „ 7
ii	VII	140......	.... „12
ii	VII	157......	.... „ 29
ii	VII	220 ......	.... „12
ii	VIII	16.......	......10

-ocr page 51-

-ocr page 52-

Verkrijgbaar bij J. L. BELTERS te Utrecht.

Dr. H. van Herwerden, Analocta critica ad Thueydidem, Iiysiam, Sojilioclciu, Aristophanem et comieorum Grae-

coruni fragmenta....................../ 0 90

. Animadvorsiones philologicae ad Theognidem. Accedunt

miscellanea critica in lyricos Graecos....... \\

j Lxercitationos criticae in poeticis et prosaieis (^uibus-dain Atticoruin monumentis. Accedit doscriptio codicis Ambrosiani, quo continotur fragmentum onomastici Pol-

lucis, cum praecipuarura loetionum elencho.....2 70

, Spicilegium Vaticanum eontinons novas loctiones in hist. Graecorum cxcerpta, quae primus edidit Ang. Maius,

prolatas c palimpsosto Vaticano denuo excusso additis eommentariis criticis cum in reliquorum tum inDiodori,

ctiam quae alibi extant, excerpta........2 40

—, Studia Thucydidea. Accedunt analecta scenica . . . „ 2,45 —, Flutarchea et Lucianea cum nova Marciani codicis

collatione................ j 25

—, Oratio de moribus Graecorum aetate Homerica. . . „ 0,80 —, Lapidum do dialecto attica testimonia . . . . . . „ 0,90

J)r. W. H. vau de Sande liakhuyzen, Do parodia in comoediis Aristophanis. Locos ubi Aristophanes verbis opicorum, lyricorum, tragieorum utitur, collegit et illustravit . . „ 3,^-

Dr. II. Th. Karsten, Commentatio critica do Platonis quae feruntur epistolis, praecipuc tertia, soptima et octava . „ 1,25

Dr. A. (*, II. P. van den Es, Coramontatio de Demosthcnis Midiana.................„ 0,60

Monlann.s de Haan Hettcma, Idioticon Frisicum. Priesoh-Latjjnsch-Nederlandsch Woordenboek, uit oude handschriften bijeenverzameld...........„ 8,40

uicin.-iuT., TYi\'is: i.,van nifterik nz.