-ocr page 1-

/O 5:

\' u

DE HYMNORUM
HÖMERICORUM MEMORIA

-ocr page 2- -ocr page 3-

\\ .

\' 4

gt;, gt;

clt;

ti

\' I X ,nbsp;A

• \'

-ocr page 4-
-ocr page 5-

DE HYMNORUM HOMERICORUM MEMORIA

-ocr page 6-

* ♦

-ocr page 7-

DE HYMNORUM
HOMERIGORUM MEMORIA

SPECIMEN LITERARIUM INAUGURALE
QUOD EX AUCTORITATE RECTORIS XIAGNI-
FIGI AUGUSTI ADRIANI PULLE PHIL. NAT.
DOCT. IN PAC. PHIL. PROF. ORD. AMPLIS-
SIMI SENATUS ACADEMICI CONSENSU NO-
BILISSIMAE FACULTATIS PHILOSOPHIAE
THEORETICAE ET LITERARUM DECRETO
PRO GRADU DOCTORATUS SUMMISQUE IN
LITERARUM DISCIPLINA ET PHILOSOPHIA
HONORIBUS ET PRIVILEGIIS IN ACADEMIA
RHENO-TRAIECTINA RITE ET LEGITIME GA-
PESSENDIS FACULTATIS EXAMINI SUBMIT-
TET DIE XX MENSIS DECEMBRIS HORA III
PAULUS STEPHANUS BREUNING
ZWOLLENSIS

TRAIECTI AD RHENUM
APUD A. OOSTHOEK ET SOCIOS
MCMXXIX

bibliotheek der
rijksuniversiteit

UTRECHT,

-ocr page 8-

n

-ocr page 9-

PIAE PATRIS CARISSIMI MEMORIAE

-ocr page 10- -ocr page 11-

Studiis academicis finem impositurus tibi, promotor aestuma-
tissime, vir clarissime VoIIgraff. gratias quam maximas me debere
gaudeo atque laetor, non solum benevolentiae ergo, qua in paranda
hac dissertatione me adiuvisti et adfuisti, sed etiam, idque haud
minus, ob rationem ac modum, quibus in studia Graeca me intro-
duxisti atque dux in iis mihi fuisti.

Te, vir clarissime Damsté, qui praeterquam, quod in scholas tuas
me admisisti, prima mea scribendi sermonis Latini conata benigne
direxisti,quot; atque vos, viri clarissimi Schrijnen, Drerup, van Dam,
qui auxilio vestro operam meam expedivistis, me vobis maxime
obstrinxisse grato animo atque lubenter confiteor.

Haud secus vos, viri clarissimi Ovink, Bolkestein, Caland, vir
doctissime van Hoorn pro eis, quibus me instituistis, grata memoria
colam.

Viros clarissimos Mercati, Biagi, Büchner (f) ut codices Vatica-
nos, Laurentianos, Lugduno-Batavos adirem mihi benevolentissime
permisisse semper recordandum mihi erit. Necnon nominandi mihi
sunt viri clarissimi qui praesunt bibliothecis Ambrosianae, Nationali
quae dicitur Parisiensi, Nationali quam vocant Matritensi, per
quorum liberalitatem codices nonnulli ut lucis ope redderentur
licitum est. Ceterum vir doctissimus Hulshof, praefectus biblio-
thecae Ultraiectinae, eiusque satellites, qui semper patientia et
benevolentia voluntati meae satisfecerunt, magni mihi habendi sunt.

Enrice amicissime, industria ac diligentia, qua plagulas mihi
correxisti, denuo domui Beyenianae me devinxisti.

Pater carissime atque deplorande, qui sub sole Africano subsidia
paravisti, quibus facultatem mihi faceres, ut hisce studiis quamvis
a te alienis incumberem, semper toto ac grato animo amatam tui
memoriam colam et servabo.

\\

-ocr page 12-

ftV - ■■

. .nbsp;; ■ . ■ ■ •.. ... v-i- \' ciVÎ^\'-.nbsp;»

\'jV\',

-ocr page 13-

PRAEFATIO

De memoria Homeri Hymnorum quamquam Hollander et Alle-
nius
V. d. uberrime necnon accuratissime scripserunt et, ut arbi-
tratus est hic, ultimum iudicium de hac re fecerunt, tarnen haud
paulum interesse apparet inter eorum sententiam et ea, quae de
Callimachi Hymnorum libris manu scriptis, quos partim Homerum
quoque continere omnes scimus, profert Wilamowitzius v. ill.
Quod vir de Callimacho optime meritus in editione tertia p. 5 hisce
expressit verbis: „utinam Homerus tandem aliquando hymnos
suos videat a mataeoponia vindicatosquot;. Decennio fere post in libro
illo qui agit de Iliade et Homero p. 441 ann. 2 eadem mente scripsit.
Ipsa haec verba, ad quae Septem fere ante annos magister meus
aestimatissimus, vir doctissimus G. G.Vollgraff, in scholis animum
meum advertit, me permoverunt, ut rem iterum tractarem. Quod
cum in parte I facerem, hinc Wilamowitzii v. cl. sententiam, ex
qua libri AtD, quos e familia x originem ducere statuit Allenius
V. d., ad apographon apographi x germanum redire habendi sunt,
comprobatam inveni, illinc Allenio v. d. assentiendum esse duxi
apographon p alterum esse fratrem apographi x. Ad quam sententiam
quod ad Callimachum attinet (quem tamen duo tantum huius familiae
membra continent) etiam pervenerunt v. ill. Wilamowitzius (scholiis
praesertim inductus) et Smileius v. d. Eis, quae assecutus sum,
apparatum quem dicunt criticum hymnorum nostrorum non paullo
simpliciorem ac magis perspicuum reddi posse opinor.

Magni imprimis esse momenti duco, quem ad exitum perveni,
archetypum omnium librorum manu scriptorum ü lectionibus
variis instructissimum fuisse, quae nulla certa ratione per diversa
apographa sparsae nobis traditae sunt, atque plerasque has varias
lectiones eo tempore ortas esse, quo Hymni „Homericiquot; recitarentur

-ocr page 14-

neque stabilem formam nancti essent. Editores, Hollander (in
prima commentatione), praesertim autem Allenius v. d. quamquam
copiose has lectiones varias tractaverunt, expedire tarnen
mihi
visum est omnes denuo in parte II singillatim examinare alia omissa
vel neglecta, alia nondum satis accurate investigata esse ratus.
Immodestiae igitur spero fore ut accusandus non sim ad novum
interdum et melius si di velint iudicium me pervenire arbitratus.
Nonnullis autem locis decerni non posse, utra lectio ad ipsum
poetam, utra ad declamatores redire censenda sit, lector non mira-
bitur.

-ocr page 15-

PARS I: DE LIBRIS MANU SCRIPTIS

Libri manu scripti, quibus Hymni Homerici nobis tradun-
tur, sunt hi i):

A,nbsp;Parisinus 2763, chartaceus, continens Orphei Argonautica
et Hymnos, Proculi et Callimachi Hymnos, Homeri Hymnos
III—XXXIII, Moschi Cupidinem fugitivum, Musaei carmen
de Hero et Leandro, Hesiodi Opera et Dies, Scutum Her-
culis, Theogoniam, Theocritum (in editione Callimachi,
quam fecit Wilamowitzius,
e, in eiusdem editione Bucoli-
corum et in Rzachii editione Hesiodi non adhibitus).

At, Athous Vatopedi 671 (olim 587), bombycinus 2), continens
Sophoclis Aiacem, Electram, Oedipum Regem, Euripidis
Hecubam, Orestem, Phoenissas, Homeri Hymnos III—
XXXIII, Herodoti vitam Homeri, Callimachi Hymnos (in
ed. Wilamowitzii r).

B,nbsp;Parisinus 2765, chartaceus, continens Orphei et Proculi
Hymnos, Homeri Hymnos III—XXXIII, Moschi Cupidi-
nem fugitivum.

C,nbsp;Parisinus 2833, membranaceus, continens Theocritum, Ho-
meri Hymnos III—XXXIII, Moschi Cupid, fug., Musaei
carmen de Hero et Leandro, Hesiodum, Dionysii Cosmo-
graphiam, Theognidem, Phocylidem (apud Rzachium in
Hesiodi editione F, apud Bergkium in Theognide e appellatus,
in Wilamowitzii ed. Bucolicorum non adhibitus).

r, Bruxellensis 74 (olim 11377—11380), chartaceus, continens
Theognidem, Homeri Hymnos III—XXXIII, Moschi Cupid,
fug., Orphei et Proculi Hymnos, scriptus ab Aristobulo
Diacono.

D,nbsp;Ambrosianus 120 ( B 98 sup.), membranaceus, continens
Apollonii Argonautica, Batrachomyomachiam, Herodoti vitam

1)nbsp;Eisdem, quibus Allenius v. d. in editione anni 1912 codices désignât, siglis utor.

2)nbsp;Ex Constantinidis sententia in Class. Rev. vol. VIII 1894 p. 341 express»

scriptus esteVinbsp;fien^pavrj. Cf. Allenium v. d. in Joum.

of Hell. Stud. vol. XV 1895 p. 149: „it is only in the fifteenth century that we find

white glazed paper that looks like vellumquot;. Scd vide p. 6 ann. i.

-ocr page 16-

Homeri, Maximi Tyrii opuscula, Homeri Hymnos III—
XXXIII, Callimachi Hymnos (in editione Wilamowitzii ƒ).
E, Estensis vel Mutinensis a W 5. 16 (olim III E 11 = 164),
chartaceus, continens Orphei et Callimachi Hymnos, Homeri
Hymnos III—XXXIII, scriptus a Georgio Valla ante annum
1492 i) (in ed. Wilamowitzii
q).
H, Harleianus 1752, chartaceus, continens Homeri Hymnos
VIII—XVIII, III
I—55, Orphei Hymnos et Argonautica,
Lycophronis Alexandram, Pindari Ol. Pyth. Nem.
J, Estensis 51 II B 14, chartaceus, continens Arati Phaenomena,
Tzetzis de poetis, Homeri Hymnos VIII—XVIII, III
I—186, Hesiodi Theogoniam et Scutum Herculis, Lycophro-
nis Alexandram, Pindari Pyth.
K, Laurentianus 31.32, membranaceus, continens Hesiodi Scu-
tum Herculis et Theogoniae vss. i—577, Homeri Hymnos
VIII—XVIII, III
I—186, Arati Phaenomena.
Lj, Laurentianus 32.45, membranaceus, continens Apollonii
Argonautica, Orphei Hymnos, Homeri Hymnos III—VII
33. Reliqua pars, quae ceteros hymnos et Callimachi hymnos
continebat
2), interiisse videtur (in ed. Wilamowitzii d).
Lg, Laurentianus 70.35, membranaceus, continens Herodoti
vitam Homeri, Gorgiae Encomium Helenae, Orphei Argo-
nautica et Hymnos, Proculi Hymnos, Homeri Hymnos
III—^XXXIII, Moschi Cupid, fug., Musaei carmen de Hero
et Leandro; eadem, qua R2 (v. i.), manu exaratus.
L3, Laurentianus 32,4, chartaceus, continens vitas Homeri,
Iliadem, Odysseam, Batrachomyomachiam, Homeri Hymnos
III—XXXIII; ad Allenii arbitrium manu loannis Rhosi
exaratus.

L4, Laurentianus Aedil. 220, chartaceus, continens Orphei

1)nbsp;Cf. v. d. Smileium in Class. Quart, vol. XIV 1920 p. 73, qui codicem post
annum 1489 scriptum esse mihi non probavit, cf. infra p. 19; neque librumpost
editionem principem Homeri anno 1488 in lucem editam ex alio codice a Valla
descriptum esse verisimile videtur. Cf. codices G p. 6 et R3 p. 38 et S p. 44.

2)nbsp;Cf. v. cl. Wilamowitzium in praefetione ed. Callimachi tertiae p. 11, quartae
p- 7. .

-ocr page 17-

Argonautica et Hymnos, Proculi Hymnos, Homeri Hymnos
III—XXXIII, Moschi Cupid. fug., Musaei carmen de Hero
et Leandro; eadem manu, qua Rg, exaratus.
M, Leidensis 22 (XVIII 33 H), olim Mosquensis, chartaceus,
continens Iliadis libros VIII 435—XIII 134, Hymnorum
Homeri I 10—XVIII 4 i).
Mon., Monacensis 333, chartaceus, continens Orphei Argonautica
et Hymnos, Proculi Hymnos, Homeri Hymnos III—IV
192, Herodoti vitam Homeri.
N, Leidensis 28 (XVIII 74 C), membranaceus, continens Orphei
Argonautica et Hymnos, Proculi Hymnos, Homeri Hymnos
III—XXXIII, Moschi Cupid. fug., Musaei carmen de Hero
et Leandro.

O, Ambrosianus 845 (C 10 inf.), chartaceus, continens Platonis
Cratylum, Orphei Argonautica et Hymnos, Proculi Hymnos,
Homeri Hymnos III—IV 80.
P, Vaticanus Palatinus 179, membranaceus, continens Herodoti
vitam Homeri, Gorgiae Encomium Helenae, Orphei Argo-
nautica et Hymnos, Proculi Hymnos, Homeri Hymnos
III—XXXIII, Moschi Cupid. fug., Musaei carmen de Hero
et Leandro.

n, Parisinus, supplément grec 1095, olim S. Petri Perusinus,
chartaceus, continens Iliadem, Homeri Hymnos III—XXXIII,
Callimachi, Orphei, Proculi Hymnos, Batrachomyomachiam
(in ed. Wilamowitzii p).
Q, Ambrosianus 734 (S 31 sup.), chartaceus, continens Orphei
et Proculi Hymnos, Homeri Hymnos III—XXXIII, Calli-
machi Hymnos, Pindarum; „manu, ut videtur, loh. Rhosiquot; 2)
monent viri reverendissimi Martini et Bassi in Catalogo (in
ed. Call. Wilamowitzii non adhibitus, apud Schneiderum ƒ,
_^ud Smileium e).

1)nbsp;Ordinem Hymnorum sicut ab editoribus Britanms secundum codîcem M
constitutus est servavi.

2)nbsp;Quod confirmât Smileius v. d. in Class. Quart, vol. XIV 1920 p. 6 ann. 4
his verbis: „the writing agrees in some notable characteristics, and the diversities
are comprehensible when one remembers that Rhosus\' activity as a scribe extended
over fifty years (1447—1497)quot;.

-ocr page 18-

Ri, Riccardianus 53 K II 13, membranaceus, continens Orphei
Argonautica et Hymnos, Proculi Hymnos, Homeri Hymnos
III—XXXIII, Moschi Gupid. fug., Musaei carmen de Hero
et Leandro, ad Allenii arbitrium manu loannis Rhosi exaratus.
R2, Riccardianus 52 K II 14, membranaceus, continens Orphei
et Proculi Hymnos, Homeri Hymnos III—XXXIII, Moschi
Cupid. fug.; scriptus est ab loanne Scutariota.
R3, Riccardianus 3020 (olim 3195), chartaceus, continens folio
VP verso Homeri Hymnos IX, XII, XIII; scripsit Barto-
lommeo Comparini anno 1494.
S, Vaticanus graecus 1880, chartaceus, continens foliis i—8
Homeri Hymni III vss. i—357; cetera alia manu et in alia
charta nog multo minore forma scripta sunt.
T, Matritensis 4562 (olim 24), chartaceus, continens Musaei
carmen de Hero et Leandro, Orphei Argonautica et Hymnos,
Proculi Hymnos, Homeri Hymnos III—XXXIII, Calli-
machi Hymnos et Epigrammata nonnulla, scriptus a Con-
stantino Lascari anno 1464 (in ed. Wilamowitzii m).
V, Venetus 456, membranaceus, continens Iliadem, Quintum
Smyrn., Odysseam, Homeri Hymnos III—XXXIII, Moschi
Cupid. fug,, Batrachomyomachiam.

Hi libri omnes sunt saeculi XV exceptis F et Mon. et O, qui
sunt initii saeculi insequentis, et M et At)i), qui sunt prioris. Codicem
M solum fragmentum hymni primi et secundum nobis tradere vix
monendum est. Codicem G, Vaticanum Reginae 91 ex editione
Homeri principe a Demetrio Ghalcondyla anno 1488 confecta
descriptum esse Hollander handschr. Ueberl. p. 6 vidit. Codices
KLiLgNPRgS denuo contuli, ML2R2 inspexi, codicum T, 77, D
imagines quas dicunt photographicas habeo, quas sedulo consului.
Reliquorum librorum collationibus, quatenus in editionibus Gemol-

i) Cf. virorum reverendissimorum Eustratiadis et Arcadii Catalogue of the
Monastery of Vatopedi on Mt. Athos (Harvard Theol. Stud. XI 1924) p. 134,
ex quorum sententia Athous 671
alamp;vos 18\' et charta bombycina scriptus est.
Quocum optime congruit id, quod dicit v. d. Gardthausen Gr. Palaeogr. P p. 118
charta bombycina scribas Graecos inde a medio saeculo decimo tertio uti: ,,nur
die jüngeren Sorten zeichnen sich durch eine spiegelglatte (cf. supra p. 2 ann. 3)
Oberfläche und eine gelbe Farbe ausquot;.

-ocr page 19-

lii et Allenii adhibitae sunt, usus sum. De quibus quae hie sequuntur
sufficiant. De vetustiorum collationibus videas quaeso Hollanderum
handschr. Ueberl. p. 3.

Is ipse contulit LiDJKP, in libris LgRxOY hymnum qui est in
Apollinem integrum, in LgRg eiusdem hymni vss. i—178, inspexit
GE. Collationem libri 11 (hymni III tantum) in lucem edidit R.
Vâri in Neue Jahrbb. vol. CXLV 1892 pp. 81 sqq.; eiusdem dis-
putationes in Egyetemes Philologiai Kôzlôny vol. XIV 1890 pp.
161 sqq. de codd. EJ et in vol. XV 1891 pp. 156—158 de cod. il
non vidi; de codice E Hollander quoque scripsit in Neue Jahrbb.
I.e. p. 544, de S et E Ludwichius ibid. p. 239, de S vide etiam infra
p. 44. Collationem parum accuratam et lacunosam codicis T vul-
gavit
V. d. Bethe in Hermae vol. XXVIII 1893 pp. 522 sqq.; eundem
librum postea iterum excussit v. d. Allenius (videas praefationem
editionis anni 1912 p. VIII). Codices nescio quot denuo contulerunt
Goodwinus et „amiciquot; (vide eius editionem p. V). De Athoo et
Mosquensi vide infra p. 29 ann. 4 et p. 53 ann. 4. Quae^ ab
Hollandero in disputationibus laudatis et quae in editione Gemol-
liana vulgata sunt multo accuratiora mihi videntur quam quae in
apparatu critico editionum Britannicarum leguntur.

Hoc loco animadvertendum mihi est usque ad annum 1922 in
arenis Aegyptiis fragmenta papyracea Hymnorum Homericorum
inventa non esse, cf. libellum utilissimum Caroli H. Oldfatheri,
qui inscribitur The Greek literary texts from Greco-Roman Egypt
(Madison 1923). Neque post eum annum prodiisse humanissime
per litteras mecum communicavit v. d. B. A, van Groningen. Quod
mirandum non est, cum Hymnos nostros temporibus quae dicuntur
Hellenisticis non iam lectos fuisse neque de eis a philologis Alexan-
drinis actum esse videri notum sit. Cf. infra pp. 57 et 59.

Ex codicibus supra enumeratis ETLii7in unam (x), ABCrL2L3L4
Mon.NOPQRiRaV in alteram familiam (p) comprehendendos esse
V. d. Allenius i) Hollanderum 2) secutus recte demonstravit, familiam

1)nbsp;Th. W. Allen, the Text of the Homeric Hymns, Journ. of Hell. Stud. XV
1895 pp. 136—183, 251—313; vide etiam eiusdem et v. d. E. E. Sikes editionis
(1904) praefationem.

2)nbsp;H, Hollander, die handschriftliche Ueberlieferung der homerischen Hymnen,

-ocr page 20-

tamen AtD(S) et familiam HJK ex x defluxisse arbitratus. Ar-
gumentis maioris momenti, quibus ducti viri docti has familias
x
et p discreverunt, expositis et si res coget correctis ac suppletis
deinceps de libris AtD, HJK, RgS et de ratione, qua familiae inter
se cohaerent, necnon de codice M disseram.

I DE STIRPE X
Lectiones, quibus a ceteris differunt, libri ETLi/7 communes
habent inter se has i):

Xnbsp;cet.

Ill 8 TTPO (TTpès T, TTpO\' n) TTpès {iTpO J).

61 (fgt;aTO (corr. in ^dro m. ^aro.

pr. n)

72 aTijxiqaoy

83 ofjLoaev
114
îafiad\' (S suprascr. U)

227 ntLirore

àruvqacx) D(At ? ), àriffqaas p,

deficit M.
ofiœarev D (At ?) JK, ofioaaev Mp.
ÎSfiad\' D(At?)JK. ?lt;j0/xa0\' pS,

WfiaO\' M.
7twtótc D(At?)S, 1TC0T6T€ p,

TTCüTTOre M.

230 ovxn^^Tov (E?)2)nbsp;oyxrjOTov.

291nbsp;otS\'nbsp;^8*.

292nbsp;Tfj(jw (corr. in roiaiv m.nbsp;roiatv (corr. ex rrjaiv m. pr. D,

sec. T)nbsp;At?)..

358

402 èm(fgt;plt;ilt;xaaTonbsp;i7T€^pâa{lt;j)aro DAtM,

i\'jnlt;jgt;pé.aaaito p.

Programm des Ratsgymnasiums zu Osnabrück, 1886. Cf. eiusdem commcntationes
in Hermae vol. XXVI
1891 pp. 170—177. 636—639, Neue Jahrbb. für Philologie
vol. CXLV
1892 p. 544, Festschrift des Ratsgymnasiums zu Osnabrück 1895,
4
lieber die neu bekannt gewordenen Handschriften der homerischen Hymnen.

1)nbsp;Cf. conspectum lectionum, quem confecit v. d. Allenius in Journal of Hell.
Stud. vol. XV
1895 P- 146/7. ubi lectiones tantum, quae familiae x cum D(At)
communes sunt, collectae sunt.

2)nbsp;V mutatum in y, nescio utrum m. pr. an sec. T; ov^rjorov L^; y mutatum in
v m. pr. 77.

-ocr page 21-

417 àful)ixropova€i
447 PP\'-^s
461
TTcpufypçvas

490 ppriyfiîvi (item 505, 508) p-qynîvi.

gt;gt; u

cç epov,

ë^iov dyarov D(At?),

iparov M, l^wv XP\'quot;^^ P-
opeaKtóoio x^AcôvTyç.

IV 42 opccKO) Xatvrjs V. i. p.
16, 20

65 lt;Stoi)nbsp;cEAto DAtM, wpro p.
79 advSaXa k êpvpev v. i. p. advSaXa S* uvtlk cpitpev.
16, 20

125 /act\' âoraanbsp;fier daaa DAtp, fJ£Taaaa M.
181 aî/ce BiX-qada cf. vsm. 566 aÏK èdéXrjaôa DAtM, aïKC

OéXrjdda p.

àfi^là opovaci,
pim)S.

TTcpl (fgt;pévas.

499 i^épov
515nbsp;arov

véov y D (At?) p, veov M.
Xiyécos.

iyügt; ae.

fiéXos DAtp, KaXov M.

idéXovaiv.

ai/ce.

Kara ÔvrjTwv (At?).
Se\' ae.

■qpiraa îov Dp^, rjpvaae ôv At,

TjpTracr^ aîvov M.
TCTi/xe\'voy DAtp,-vov M.

t* ise^ióojvto,

205 rcTifievovos
VI 16 Te SefióojVTO
X 3
èlt;fgt;L[xepTov (ita etiam J, e\'^\' Ifieprov.
Li deest)

XXIII tit. ety vmarov KpoviSrjv eî? vnarov Kpovihrjv ^ Sia DAt,

(Li deest)nbsp;eis rov Sîa p, M deest.

XXXIII II fie (Li deest)nbsp;fieyaç DAtp, M deest.

Libros tarnen ETLi77 unius familiae esse non solum loci supra
collecti, sed etiam variae quaedam lectiones in margine vel supra

i) (Sto, littcra t mutata in p m. pr. T, ut videtur; Lascarem de sua coniectura
correxisse in promptu est.

371 veov

425 Se XXcyéois
460 iywye (eycó ce IJ)
502 fxéXXos (H deest)
561
iOiXaaiv {IT deest)
566
aÎK€ (IJ deest)

3 KaraOvTjTamp;v (Il deest)
145
Te CTe (77 deest)
203
rjpTTaa* ivov

-ocr page 22-

lo

lineam additaei) (lectione textus in ET haud raro expulsa) arguunt,
quibus ceteri libri plerumque egent. Sunt autem hae:

IIInbsp;55 iToXXriv super ol(TT€tç scriptum T, otaeiy TroAAov E, iroXXijv

supra textum Li, in margine il, ttoXX^v in cet. deest.
151
àv^p in textu, aUt in margine ETi7, àv^p aUl Li (atel

pM, àv^p DAt).
162
ßafißaXiaarvv ET, KpefißaXiacrrw, suprascr. ßafx Li/T
(KpefißaXiaarvv cet., exitu in pM corrupto).

1

202 àft^l ^aeiVet ETi7, dfilt;fgt;i^aciveirj Lj (eadem varietas in

p, àp.lt;j)ilt;fgt;a€lv€i, cet.).
523
âhvTov Câdeov in textu ET {Zddeov supra àhvTov scriptum
in E);
avrov SaveSov in textu, aSvrov ^dûeov in margine
Li/7
(atJTov ScLTTcSoy cet.).

IVnbsp;45 àfiaXSvvai in textu ET; àfiapvyai in textu, à/xaA8umi in

margine LiiJ (à/xapvyai cet.).
86
avTOTpoTTTjaas ws in textu ET; avTonpeTrfjç ws in textu,
avTOTpoTnjaas in margine Li/Ia) (avTOTTpçir^s cSs DAt,

avTOTpoTTTjaas pM).
168
âXicFToi in textu ET; ânaarot. in textu, Al suprascr. Li/7

{aTTacrroi sscr. At p, aTTuarot DAtM).
212
lt;jgt;olßos àiTÔXXœv in textu, fiv9ov aKovvas in margine ETLjiJ

{fivdov aKovcras M, (fgt;olßos diroXXcov cet.).
224
eXnoiiat elvai in textu ET; rjoTivs) ofioîa in textu, eAwo/xai
eîvat in margine Li/7 {eXnofiat etvai M, eoTiv Qfioîa cet.).
241
h-q pa veóXXovTOS -n-poKaXevfievos rjSvfiov vttvov ETLiiJ,
cet. (vîfSu/iovp);
èvâXXw ovrtüs\' Ôrjpa v4ovX oxacov vpoKaXev-
fievos ySv
in margine ETLiil,
254
xîkvco in textu ET; kxîinj in textu, Xi\'kvco in margine
liit {xikvu) pM, kxivtj DAt).

TOV

280 âXiov TOV in textu ET; âXiov ugt;s Li, âXiov rov lt;Ls U

{âXiov top DAt, âXiov ws M, âXlov œs tov p).
288
avTTjaeis (-cn^y Lii7) dydXrjaißoäjv Kai ttÓcuifi-qXœvomnes, yp.

1)nbsp;De quibus vide etiam partem II huius libelii.

2)nbsp;avTOTSOTnjaasnbsp;3) Tprijv 1^.

-ocr page 23-

àvrqv ßovKoXloLai Kal clpovoKois ôieCTo-t»» in margine ETLiil.
322
ai^a B\' ÎK0VT0 Kdpr)va in textu ET (et p); atifja 8c ripQpov
ÎK0VT0
in textu Li77(DAtM), yp. 8\' \'kovto KÜpTjva in mar-
gine Lii7.

326 ^CTtt xpucróöpovov TjtS in textu ET; ttotI vrvxas ovXvfi-jroto
in textu Li-TZquot; (et cet.), y p. fierà xpvcxóOpovop 17 lt;3 in mar-
gine Lii7.

366 8\' äXXov fxvdov iv dOavdroKTiv eemcv in textu ET; 8\' ad$*
eTepœOev dficißofievos
cttos TjvSa in textU Li/7 (et cet.),
8* âAAov i)
(ivOov èv ddavdroicriv ëei-nev in margine Lj/T.
451 oî/xoy in textu,
yp. Kai vfivos in margine _ETLi/7 (S/mvos
M, oîfjLos cet.).

473 TÓ)v VVV in textu ET; Kal vvv in textu, yp. twv in margine

LjiT («rat VVV cet.).
478
yXvKvjxxjvov ET, Xiyv^iuvov Lii7, cet.
563 77-ei/3lt;SvTai 8* •^77eiTa TToyae^ Ó80V ijye/Lioveu6ii\'ETLj (/Tdeest)
cet.,
yp. ipevSovrat, 8\' ^Wira 8i\' dXXijXcov Sevéovaai in
margine ETLi.

ßv^

V 99 ireiaea Li (TI deest), ß-qaea cet.

214 tcra deoîai in textu ET; rjfiara Trdvra in textu, Ica Oeoïai

in margine LiU (ïaa ffeoïac M, yp.aTa rrdvra DAtp).
244
rdxa ET (et pM); Kara et suprascr. rdxa hiH, Karà D
(At?
XetTret to rdxa inquit Constantinides).

VIInbsp;37 ^ó^os-in textu ET; ra^o? in textu, lt;f}0ßos in margine n (Lj

deest) (lt;fgt;0ßos M, Td(fgt;os cet., in Ptamensscr. ■^yow^ójSos\').

VIIInbsp;9 evdaXeos in textu ET; evOapXeaéos in textu 11 (Li deest)

{ev9ap(7€os DAtM, cvBaXéos p).
XIX 7 KéXevOa in textu ET; Kdprjva in textu, KeXevOa in margine
IJ (Li deest) (Kdprjva DAt, KéXcvda p, M deest).
48
IXdcrofiai in textu ET 2); Xiaop.ai et suprascr. IXa, in
margine
tXafiai TI (Li deest) {XLa{cf)op.ai cet.).
His versus III 136—138 (in textu Hi), in margine ETLi) et for-

i) dvXXov Li. 2) IXdao/xai T, cf. XXI 5 ubi legitur in ET tXaafxai.
3) Etiam in S et in ed. pr., vide infia p. 41!

-ocr page 24-

tasse III3253 (in margine ETLjiJ), qui in aliis non inveniuntur) adden-
di sunt i).—Ex hoc conspectu libros ETLiiJnon ex ipso huius familiae
archetypo
(x), sed gemellos ET ex altero (a), ex altero (b, gemellos Lj/Zquot;
fluxisse et libros
a et b ex archetypo descriptos esse apparet 2). Nam
longe plurimae lectiones variae (se. III 162, 523, IV 45, 86, ib8, 224,
254, 280, 322, 326, 366, 473. V 214. 244, VII37, VIII9, XIX 7,48),\'
quae in LiU in margine vel supra lineam scriptae sunt, in ET in textu
leguntur. Quod lectionibus hisce aut ET aut Lj/Ipropriis confirmatur:

bnbsp;cet.

om.nbsp;om.

lt;fgt;at8tfianbsp;^aiSi/xa.

€VKTlfJL4vrjnbsp;ivKTifiévr}.

viqaœv XivapojTdrr]nbsp;vrjacDV XiTTapcuTdrrj,

TreTpi^Zco{a)anbsp;irerp-qeaaa.
KéXrjs
Li, KedéX-qsU k idéXetç D, KeOéXeis

•7T€Îap D, TTÎap p.

om. D(At?), hab.pM.

^ firiv.
cre y\' €^oxa.

60 TTeîaçnbsp;neîap

86nbsp;T€ om.nbsp;hab.

87nbsp;^ fj.rjvnbsp;^ fMt] Li 3), ^ M n

88nbsp;ct\' e^oxo.nbsp;cre y* eioxa

1)nbsp;In margine etiam lectiones reperiuntur, quas correctiones malim quam

p. 0
varias lectiones dicere: III 59 8r]povdva^ et jSoWoi? irepuTas o\' exwaiv ET (om. /x

/u.

sscr.), yp. el^oOKOiade ol (ex ol) Kea\' exoxrtv inmarg.E; Srjpovdvai ei ^Ôcxkois
a\' êxoiOLV Lj, Srjpovdva^ eîRémois OeoL /ce o\' êx^mvll (et D, Byjpèvdva^ et
^
gkols cet, om. p, M deest; nepiras significare {XeiiTei)7r€plTa c intellexitHollander
handschr. Ueberl. p.
13); III ir4?a/ia0\', superscr. S/7, vide supra; III211 rpioTTOi in
textu
ETLi77(et DS.t/jiottiS M, vsm. om. pAt),t/3io7ro\'to inmarg. 1^77; ibid.e/jeu^eî
in textu
ETLi77 (et DS, èpexBeî M), dimpwdcj in marg. LJJ; III217 imyvvqvas
in textu ET, inmarg, Li77,/iayvj?tSayintextuLi77(etDSp,/iaynjias At,àyvi-qvas
M); III 276 heX(jKgt;va7] omnes, sed in Lj sscr. r; V 68 deamp;v in textu, yp. drjpwv in
marg. ET,
drjpwv cet.; cf. XXXIII 14 infra p. 57.

2)nbsp;Quod iam vidit v. d. Bethe in Hermae vol. XXVIII 1893 p. 534. Cf. etiam
Allenium v. d. in Journal of Hell, Stud, vol, XV
1895 PP. 161—174 et in editione
anni
1904 pp, XXIII—XXVII. Eodem modo in Callimacho libros distinguit v.
cl. Wilamowitzius. ed.
3a pp. 10, 11, ed. 4a p. 7, cf. tamen infra p. 45 ann. i.
De affinitate librorum tam E et T quam Lj et 17 vide infra pp. 18/19.

3)nbsp;Post fiTj spatium unius Etterae relictum.

III tit. aos-

4 lt;fgt;aiSip,os
36 ivKTLafjévr)

vijaos XtTTapordTT)
TrçTpiqeaaa
KeBéXeis

38
44

51

-ocr page 25-

13

92

(hSlvaiaai

(LBiveaat

toSiVeaffi.

96

om.

hab.

om. M, hab. cet.

no

avr\' eK

dneK

d-no M, aTT* €K cet.

112

exovres

eXovaai

exovaai.

128

dajraipovTes

dairalpovra

ddTtaipovra.

176

cVciS-^

eTTiSri

iirl D(At?), eVl

hrjv p, eVciS^ M.

180

llTjXLTOV

/ilXr]TOV

fliXT]TOV.

184

exov

exov p, exoiv cet.

210

eXariovlSr]

iXariviovibri

iXarivoviSr) M, dXari-

viovLh-q cet.

214

Kal

c

lt;1)5.

260

reXeUaaas

TcXijiaaas

reXfjcaaas D(At ?) M,

reXeUaaas p.

261-

-289 om.

hab.

hab.

348

iepoLs

lepotai

Upolai.

382

■^aev

J)a€v

aiaev.

389

opyloras E, opyLov-

opylovas

opylovas.

ras corr. m. pr. in

opytovas T i)

394

ppe^ovai

ppe^ovai 2)

pefouo-i MD, pe^ovai

At, p\' pV^oucri p.

394

dyeXovai

dyiXXovai

dyeXXovai DAt,

dyyeAeouffi p, dyyeX-

Xovai M.

414

■rjOeXov

eOeXov

eOeXov,

423

evKTiafxevov

evKrifievov

evKTifievov DAtp,

ivKTiTov M.

466

yap

84

Se\'.

479

ifiov KaXXoiQi

ifiov XXolai Lj, €-

ifiov TToXXolai

fiov \'noXXolai U.

506-

-508 om.

hab.

hab.

1)nbsp;Eorum igitur parentem a opyiovras, quod Geoi^ius Valla male intellexerit,
legissc verisimile est.

2)nbsp;Ita etiam Lj.

-ocr page 26-

21 lepws

37nbsp;atx^a E, aiyfjbd
corr. in alxp-d

38nbsp;deiSeis sscr. ois
81 avfifitoTCov

100 fieyafiTiSeloio

161nbsp;OvrjTtuv sscr. ols
214 éiXoTrjvz)

263nbsp;TTldÓfJirfV

296nbsp;fJi.€rd yaarpos

353nbsp;uiKaKo^owv

362nbsp;dTTTjXeyécus
394

400nbsp;dvTirdXXeTO 3)

406nbsp;veoyAo?
ivpdvvev

417
483

522
535
549

■7

i^epeeivet
iKTerdrKTrai 4)
om.
lt;fgt;W

577 Trggas)

i) êx(o \' arov II. 2)
3)
dvTifidXXeTO E. 4)

515nbsp;arov

IV tit. vfivos Sevrepos ^Is els ipynfiv
épfirjv

€xo) arov i)nbsp;dyaróv D(At ?),

e^wv xpvoyjv p, ëxoiv
èparov M.

ets ipfiijp D(At?),

€is rov êpfj,rjv p, tov
avTov vjxvoi els ipfiijv

M.

iepconbsp;iepw.

alyxiia.hi,alyxp.a.n alxfia M, atxfid cet.

deiSoisnbsp;deiSois.

avfifiLarojv Lj, avfi- avp,ixLayaiv.
fiiayoiv F!

lieyafirjSeiSoio Li, iJ.€yafj,7)8elao DAt,
fjüéya {MTjSetSio 77 fxeyafjLTjSelSao p, pAya
(itjSeiSao M.

GvTjTOÏS.

cfgt;iXrtT^v D(At?)M,

(fgt;r}Xü}Triv p,
tndóp.\'rjv
D, TTvdófirjv
cet.

fJ-erd om.

tüKtt ^OiüV.

dTTTjXeyéüis.

ïtlgt;6ifjLa.
aTirdXXeTO.
veoyvos.
eirpyjijvev.

èèepeeivqnbsp;è^epeelvrj.

€/fTeaTiaTai(77deest)e/CT€aTtcrTai:
hab. (77 deest) hab.

(77 deest) ^rj/x\'.
navpa (77 deest) iravpa.

Corr. m. sec. in lt;fgt;iXr)T^v T.

Corr. m. pr. T. 5) Corr. in napa m. pr. T.

dvTjTOts
(fliXrjTrjv

TTvOófi-qv

fierd om.

(VKa ^owv

d-noXeyéios
ïlt;fgt;6ifia
drirdXXeTo
veoypos

iTipi^vvev

-ocr page 27-

V lo—II in unum con- hab, {TI deest) hab.

VII 3nbsp;veavlr/

29nbsp;èKarépü)

IXnbsp;8nbsp;aid\'

Xnbsp;4 ivKTia{ijévr}s

verjvtr}
éKaarépcu

aéOiv (Li deest)
ivKTlfi4vT}S (Li
__deest)

1)nbsp;Post vsm. 21 vss. 10—12 intégras lineolis obliquis deletos repetit T.

2)nbsp;Suprascr. t m. sec. T.

3)nbsp;Ex Allenii v. d. sententia in ed. anni 1912 in codice T v lineola deletum
est, quod in imagine discernere non possum.

flati i)

16

/fcAaSinjv

KeXaheivqv (i7 deest) KcXaZeiviqv.

68

deóiv, in mg.

6-qpS)v (IJ deest)

0T}pó)V.

yp. drjpcüv

97

om.

hab. {IJ deest)

hab.

123

a/CTtCTTOV 2)

óktitov (IJ deest)

aktitov DAtM, ariK-

e

tov p.

156

pi€taatpalt;fgt;deïaa

fji€ta(ttp€lt;fgt;0eïoa

fietaotpe^deÏaa.

174

fivpe

^vpe

^pe D, ^pe At, rivpe

e

p, Kvpe M.

186

eeivas

eenre s

eeuTres.

207

Tpójs (corr. in Tpws Tpwa (Tpûa in mg.

Tpaia.

m. sec. T)

JI).

245

vTjXeievs (sed 1» eras.

vrjXeiès Li, vTjXeès

VTjXeiès,

T)

n

256

7)Sr)

ÏBrj

iSrj.

262

aeXrjvoi

aiXijvol

oiXrjvol D(At?) M,

aeiXrjvol p.

263

fivxóiv 3)

XVfiôj Li, fivxw IJ

p.vxôi.

26s

^otiavelpr) 4)

^(OTiaveïpr]

^cjtiavelpr] (^ot, M),

VI tit.

ets à(f)poSiTr}v

els ttjv aÔTijv

els TTjV aUTTJV D(At ?)

p, TOV avToû ets Trjv

avTTjv àlt;fgt;poSlTr]v M.

verjvît],

CKacrrepcü.

aiOcv.

ivKTifUvr)s.

4) Hoc versu elt;fgt;vyav in E, sed iiftvaav in T legitur, cf. Allenium v. d. in ed.
anni 1912 ad locum. \'

-ocr page 28-

XIV tit. elsfJtr}TépaTÓ}v0ea)vels [JLrjrépa Beamp;v ds [iijrépa Oecav

(Li deest)nbsp;D(At?)M, ds -n^v

6 aoiS^?nbsp;aotS-^ (Li deest) aotS^.nbsp;[/k\'av p,

XIXnbsp;4 (JTei^ovaainbsp;aTel^ovai (Li deest) arel^ovai (M deest).

XXnbsp;8 om. (in mg. add. E) hab. (Li deest) hab. (M deest).
XXVI5 aefcTonbsp;Ifero (Li deest) ae^cTo (M deest).

13 ópdüivnbsp;wpdwv (Li deest) óipdcov (M deest).

XXXIInbsp;tit. els TTjv aeXi^v7]v els aeXijvrjv (Li els aeXrjirqv D(At ?),

deest)nbsp;els rrjv (tcAtjwjv p (M

deest).

XXXIIInbsp;14 dvéfiovs, in de\'AAa? (Li deest) déXXas DAt, de\'AAat
marg.
déXXasnbsp;p (M deest).

Ex locis allatis patet libros Lii7 textum paulo meliorem et inte-.
griorem tradere quam ET, quorum lectiones discrepantes saepe
errore ortae sunt, et qui versus et lectiones varias in Li/T exhibitas
omittunt, horum autem codicum 77 meliorem i) esse, qui in locis
lectu difficilibus plura quam Li nobis servavit, sc. III 51 KeXrjs Li,
KedéXijs 77; 59 ^ÓOKOIS eiquot; êx^xyiv Li, PÓOKOLS Oeoi /ce er\' e^watv 77;
114 nihil suprascr. Li, 8 sscr. 77; 377
KexoXwpAvoi Li, -vos IJ, -vov
E, -vov m. pr. corr. in -vos T; 479 èfiov XXoïai Li, ifiov TToXXotai 77;
515
exoi arov Lj, exco \' aróv IT; IV 42 ópeaKW Xugt;vr]s Li, opeaKcoio
KoXwvT}s 77, qui plura licet falsa discernere potuit, opeaKtó Xcóvrjs
ET; 79
a-avSaXa #c\' êpit/sev Li, advSaXa auriV epupev TI, advSaXa
êpiffiev
ET; 81 aviifxLarcDV Li, avfifiicrycov 77. Contra Li, qui duobus
vel tribus tantum locis meliorem lectionem praebet, sc. III 276

T

S€Xlt;lgt;ovar) Li, heXfjiovaj] TI-, 423 aÏTTv Li, aiVu 77; IV 280, ubi 77
non inter lectionem textus et superscriptam distinxit, fortasse 410
dyvov ral Li, dyvovrai 77, haud paucas ineptias admisit, e.g. III 20
fióvos (vófios eet.), 42 iieepÓTTüiv, 50 enaea, 54 èaéaeaOat, 64 Se^ai/iiv 2),
106
dTrodTpéreiev, 126 Kparepov (sic etiam M), 144 et 14S in unum
contractos omissis verbis
-npwoves ... aAaSt, 186 vo^firma, 193 y^apos,

1)nbsp;Cf. Hollanderum in Neuc Jahrbb. vol. CXLV 1892 p. 544: „der----Pari-

sinus. . . . dessen Schreiber dem Schreiber von Lj an Treue kaum nachgestanden,
an Wissen ihn übertroffen zu haben scheint.quot;

2)nbsp;Cf. Hollanderum handschr. Ueberl. p. 7 ann. 2 et p. 14 ann 2.

-ocr page 29-

194 om., 331nbsp;(pro -nj), 336 pr. re om., 348 ßowires,

358 Kparepov (cf. 126), 364 SijAofia KpoToïmv, 380 KaXXippov (item
n, sed corr. m. pr.), 427 lt;fgt;epâs, 434 iraiyi^œv, 437 ijoy, 455 ^vx®?,
463 •^uSa, 476
avràp (pro àràp), 480 om., 516 ßi/ias et Ittovtov, 525
TjuSa (cf. 463), IV I
vfiveîovaa (vfiveî fwvaa cet.), 86 dvTOTeoTnjaaç
in margine, 94 êarKcve {êaaeve cet.), 98 iyiveTO, 102 evpvfieraiTovs,
109 o^ov et eVeAere (cf. III 106), 148 mW, 165 TapßaXecjv, 197 vcoiv,
202
àpyaXdwv, 207 yovvèv om., 211 àvriœv, 215 om., 224 Tjcrrr]v
(rjartv
TI, eoriv cet.), 229 Kevdp-wv, 241 véœv, 259 cpijaeis, 273 oairoxOoDv
(pro înro x^wv), 294 Kparovs, 304 ô re S\' (pro ó 8\' ), 319 ttoAu/xi^tcsquot;,
331
vécDv, 332 ^Ac (pro -^Xde), 366 àvXXov in margine, 371 véwv, 419
TtX-fiKTwp, 420 KOfidßjjae, 447 fxeXeSœvcj, 473 avrot (pro avros), 516
Trap^rjvôs, 533 ^cpiffre, 547 vcJcyv, 548 ttXccov, 565 o-ùv et lt;fgt;pévT£ (pro
or^v et
(fgt;péva), 570 X^OJ\'O»\'. V 13 TTOITJCTOI, 37 pÂyeOTOS, 58 CK (pro es),
91 (cf. III 463, 525), 114
hairpo, 140 àAaà, 188 t,amp;r , 198 Kal
om., 257 Bpirovaiv, 263nbsp;280 770771, 281 ae om., 290 inori^eo,

VI 12nbsp;19 dyyCiov. Concedendum tamen est librarium

maxima diligentia et fide locos, quos legere non potuerit, spatiis
intermissis i) depinxisse, neque in libro H eiusmodi menda deesse
2),
e.g. III 61 Kal (pro 8c), 76 äXyea (pro dXaea), 104 ipypUvov (pro
èepypÂvov), 115 fiovoarÔKOç, 119 èv (pro c/c), 277 drap 771t0i, 309 rjprjs
(pro ijpij), 312 dpxet om., 349 Ó (pro Sre), 405 018\' (pro oùS\'), 453
TOL (pro Tl), 530 óvrjSójv (pro ÓttijSv), IV 30 avfißovXov (pro avfißoXov),
4401\'t (spatio omisso, pro Sv tc), 76 8\' om., 80 Oavp-acn-a (pro Oavfj-ara),
90 wp-ovs om., 131 dyfir) (pro oSfiij), 159 ay/fc (pro ay/tca), 196
tctkktov (pro tctukttti), 217
KeKaXvfipÀvoi (pro -vos), 241 Aoxcutür
in margine (pro
Xoxdœv), 264 p.r]vvaas p-\' (pro p.T)vvcraifi ), 287
Ó77ÓTC (pro oVoVav), 367
ndvra (pro Trdvrtov), 382 yap (pro tert. Kal),
401 (}gt;rjs (pro lt;fgt;ô)s), V 170 éxevav (pro cxcdcv), 259 BvtjtoIo (pro
OvrjTOÎs), 268 rovah* (pro Tay S\' ), VI 4 -^veKev (pro yjveiKev), 12 lev
(pro toic»\'), VII 3
TTpoßXrjTLv, 10 Kcxaprjpdvrj (pro -voi), XV 6 epeC^v

1)nbsp;Sc. III 7 A peaaiv(pro x^ipeamv), 8 dvcKpepaoe (secundumc in rasura), 1277
yvta (proTTOTwa), Sjfit) v.s.p. 12 ann. 3, 479 ifiovXXoîai, IV 5 p.dpcnv{prop-OKdpwv),
18 ßovs (in rasura, accentu eraso), V 6 8\' Ip pÄpirjXev (pro 8\' epya fiéfirjXep), 113
dn pTqr7]v (pro diTeiprfnqv), cf. v. d. Allenium in ed. mai. pp. XXVI/VII.

2)nbsp;Cf. Hollanderum lieber die neu bek. gew. Hss. pp. 17 sqq.

-ocr page 30-

et àviXr, (pro ipe^ev et avirXyj), XIX 8 St\' dpojirrjia, XXVII 8 Setwjsquot;
(pro Seivóv), 18
äfißpoalcav (pro -itjv), XXX 2 ^épKei (pro ^pßeC),
16 /fai (pro Ke) i).

Supra n et Lx gemellos nominavi, quod Allenius v. d. lectionibus,
quae utrique libro communes non sunt, inductus dubitavit 2)..
Discrepantiae
3) tamen eo, quod librarius codicis 77 litterarum
ductus, ligaturas, talia, quae in libro
b ei occurrebant, melius intel-
lexit et inde melius descripsit quam scriba Laurentiani, explicandae
4)
neque tantae, ut eiusdem parentis Li et 77 esse non possint, esse
mihi videntur
5). Neque Hollanderum recte credo monere 6) codices
Li et 77 ex ipso archetypo totius familiae, E et T autem ex apographo
archetypi descriptos esse. Nam sunt loci, quos ET, ergo etiam a,
bene, Li77 autem depravate reddunt: III 44, 210, 515 (é\'xcov ET,
exco Li77), IV 362; scribas codicum et Li et 77 lectionem, quam
archetypum rectam habuisse apparet, eodem modo corrupisse paru m
versimile mihi quidem videtur.

1)nbsp;Cf. v. cl. Wilamowitzium ined. 3a Call. p. 11: „scriba (sc. cod. 77), quern
Graecum non fuisse
rpoe^ijvos ostendit, quod in scholio 4.41 semel ei excidit, laudem
elegantiae et probitatis unam quaesivit; doctus nee erat nee videri volebatquot;. Neque
librum Lj a Graeco homine scriptum esse ex locis supra allatis (praesertim IV
294
Kparovs pro Kparvs) et ex accentibus permultis false positis sequi persuasum
habeo, cf. R. Vari in Neue Jahrbb. vol. CXLV 1892 p. 82: „Der gewissenhafte,
doch des griechischen ziemlich unkundige Schreiber des Laur.quot;

2)nbsp;In Journal of Hell. Stud. vol. XV 1895 p. 164: „it is possible therefore that
Li and
77 are not direct copies of the same manuscript; whether they are or not
however, is of little practical importance; their ultimate archetype (t) is represented
very closely by them.quot;

3)nbsp;Sc. prae ceteris III 59, 114. 479. IV 42, 79.

4)nbsp;Smileius v. cl. in Class. Quart, vol. XV 1921 pp. 114. 2 et 122 sqq. lectiones
integriores codicis
77 eo explanare conatus, quod pater vel avus nonnulla ex Stirpe
ƒ sumpta textui addidit, mihi quod attinet ad Homerum non persuasit. Qua enim
de causa librarius e. g. IV 79
avriK addidisset, 8\' tamen omisisset ? Rectius Hol-
lander iudicare mihi videtur (Ueber die neu bek. gew. Hss. p. 16), qui tales lectiones
vel maiori cognitioni vel coniecturae scribae tribuit.

5)nbsp;Affinitas utriusque quanta esset in Callimacho, nunc diiudicari non potest,
quod Laurentianus, ut supra dixi, detruncatus est, quamquam editio princeps
eius loco habenda est. Cf. v. cl. Wilamowitzium in ed. 3a p. 11 et v. d. Smileium
in Class. Quart, vol. XIV 1920 pp. 108 sqq.

6)nbsp;Ueber die neu bek. gew. Hss. pp. 15 sqq.

-ocr page 31-

De arta affinitate autem librorum E et T non solum non dubitatum,
sed etiam tanta visa est, ut v. d. Smileius Mutinensem e Matritensi
descriptum esse arbitretur i), quod tamen neque Wilamowitzio
V. ill. 2) neque mihi persuasit. Si comparamus enim lectiones has:
Tnbsp;E

IIInbsp;59 B-qpovnbsp;Srjpov (fi suprascr.).
438
liov.

523 dSvrov ^ddeovnbsp;ut T, sed ^dOeov suprascr.

IVnbsp;46 è/x^ScTOnbsp;ifjL-qaaTO.
426
êirero êaireTO.

522 eKTeTaTiarai COrr. m. eKTeraTioTai.
pr. in
e/fTeartarai
VII 46 Xavaiavx^vanbsp;Xaaiavx^va.

Xnbsp;I Evnpoyevrjnbsp;Kvrrpoyevij.

XX 8 om.nbsp;■ om., sed inmarginem.pr.3)add.

XXVInbsp;tit. om. add. manus hab.

recens

XXVIInbsp;tit. om.nbsp;hab.

codicem E aliquot locis plura 4) vel melioras) quam Matritensem
praebere videmus 6), quae cum una cum textu scripserit Georgius
Valla, e libro T haurire non potuerit?). Ne Matritensem contra e
Mutinensi descriptum putemus, prohibent versus III 344 et V
10—12 (post vsm. 21 repetiti) in codice E omissiS).

In codice T nonnullae correctiones non semper eadem manu
insertae inveniuntur, ex quibus plurimae tamen Lascari ipsi tri-
buendae esse mihi videntur, cum is, quem festinatius scripsisse

1)nbsp;In Class. Quart, vol. XIV 1920 pp. 62 sq.

2)nbsp;In ed. Callimachi 4a p. 7; cf. p. 4 ann. i.

3)nbsp;Hollandero in Hermae vol. XXVI 1891 p. 171 auctore.

4)nbsp;Quod. v. d. Bethe in Hermae vol. XXVIII 1893 p. 528 contendit vsm. 539
in T omissum esse, nobis argumento esse non potest (sicut arbitratus est Hollander
Ueber die neu bek. gew. Hss. p. 12), cum ex imagine nihil deesse appareat.

5)nbsp;V 219 imeUeXXov praebet T; quid in E legatur me nescire doleo.

6)nbsp;Cf. v. cl. Wilamowitzium in praefatione ed. Callimachi 3a p. 10: „scripsit
Georgius Valla Placentinus (f 1499) fideliter, sed non tam perite quam Lascaris
Matritensem.quot;

7)nbsp;Cf. Hollanderxim 1. c. p. 172.

8)nbsp;Cf. Smileium v. d. in Class. Quart, vol. XIV 1920 p. 63 et Hollanderum I.e.

-ocr page 32-

apparet, persaepe litteras falsas, accentus vel spiritus false positos,
talia mutaret. Ubi litterae duplices, ut
pp, ara, AA, ei occurrebant,
saepe alteram supra vel infra textum posuit i). Manus secundae
autem videntur esse haec (quae etiam in editione principe reperiun-
tur praeter accentus III 6 additos): III 6
pd (acc. add., pa cet.),
ibid.
ßlov (acc. alt. add., ßiov cet.), 72 drtfji-^aco mut. in -arj (-ctoj x),
292
rrjaiv mut. in Tolaiv (rrjaiv x), 392 in margine add. v expuncto
/i
(rjfiadÓTjv cet.), IV 42 opeaKwrji corr. in ópeaKuioto (vide supra),
X^ add. ante XwvTjs, 79 8\' avriK add. in spatio vacuo (vide supra),
214
^iXorrjv mut. in (fgt;iXrjr-^v ((fnXorrjv a, vide supra p. 14 ann. 2),
V post titulum add. 207
rpuis corr. in t/jcü?; manui recentiori
tribuendae sunt glossae, quae ex lexico quodam sumptae esse viden-
tur, sc. hae: III 18 super
vttwóttoio scriptum aliquid, fortasse,
TTorafiós 2), 21 super
TToprirpó^ov add. rrpo, 28 in margine sin. ê^eiai
32 super 7T€Trdpr)0os add. vrjaos, 36 super dfjuxdaXoeaaa add. d/j,VKXai
(sic), 39 super filfxas add. Spos, super KopvKov add. Spovs, 40 super
KXdpos add. vrjaos, 42 super kÓws discerni posset ugt;s (?), 57 super
dyiv-qaovoLV add.
dylvovaw, 530 super ItLeiv add. C^v (?), 540
super rrjvaiov add. fidraiov, IV 278 SUper dp.apvaa(DV add. Xdp.TTü}V,
286 super SpavXovs aKaxTjareis add. S\' dypavXovs Xvirqaeis, 434
super
aivvro add. dlt;fgt;T^per, eadem manus multis locis compendio
adverbii tSy initio versus litteram praefixit. Lectiones variae
marginales vel interlineares, de quibus supra iam dictum est, omnes
manu Lascaris exaratae sunt.

II DE STIRPE p

Libros ABCrL2L3L4Mon.NOPQRiR2V alterius familiae esse
lectiones et lacunae hae, quae in iis tantum inveniuntur, ostendunts):

Pnbsp;cet.

III II om.nbsp;hab.

19 TTdvroivnbsp;vdvrcjs DAtx, rrdvroaa\' M.

1)nbsp;Alia leviora videas apud v. d. Smileium in Class. Quart, vol. XIV 1920
p. s8.

2)nbsp;V. d. Bethe in Hermae vol. XXVIII1893 P- 523 dubitanter legit mravws.

3),nbsp;Cf. quae v. d. Allenius congessit in Journal of Hell. Stud. vol. XV 1895
pp. 174 sqq.

-ocr page 33-

21 7ravTOTp6(fgt;ov

24 Xifivai

28nbsp;C\'ITJci
XiyVTTVOOlS

29nbsp;Ovr)Tols
32 dyx\'a^o?
35 avTOKavijs
42 TToXcLS

46 crot om., yatdcov
54 €vpovv

59nbsp;Srjpov ava^ et ^ookols
(om. reliqua parte vs).

60nbsp;irlap

65 TTcpi Ti/x-qeaaa
yevoi/xrjv

71

72nbsp;drifi\'^aas

73nbsp;t^«^»?
75 dSoiT;

78 CKaard re if)vXa

vcTTovSiov
82 ineirj
102 TTpovTtefiijiav
114
laOfiad\'

129nbsp;SeafJ-d (T*

143nbsp;TToXXoi re

152nbsp;oZ S17 TOT\'

159nbsp;ai50is
162
Kpefi^aXiaavv

176 CTTt S^f
178 VflVWV

184 cxoquot;
189 om.

TTopmpo^ov.

Xipdves (vss. 23—73 om. M). .

iieiei.

XiyVTTVoloiS.

OvrjTolaiv.

dyxidXrf.

avTOKavrjs.

TToXlS.

(701 yaUwv (ct eras. T).
eujS tuv.

8t]p6v dva$ et PoaKOis\' Qeoi Ke ct\'
exoiatv X, eadem, sed om. /x DAt.
nelas, irelap, tieiap.
TrepiTt,p.rjeaaa.
y ipolfirjv.

aTifiiqao} (vel -a-q),
waei.

diSTjs M, dSrjoi vel simile quid cet.
dK-qSea X\'?quot;\'quot;^\' Xawv,

gt; ,

e-nif}.

TrpovireiJLij/av.

tSfiaequot; D(At?), t(T/iafl\' (sscr. S
77)
X, Wfiad\' M.
Seafidr*.
TToXXol TOl.

M r y
01 TOT .

aUTl?.

Kpefi^aXiaarvv {^afi- v. 1. in x),
-om^v M.

enl St) D(At ?), 6V(e)iS^ xM.

ifjLveojv,

exov Li77, excoi\' cet.
hab.

-ocr page 34-

195 ^ßv

197 ovt\' iXa-xeta

OÛTC Aaxeta EM, oure Aaxeta cet,

211 om.

om. At, hab. cet.

215 aiToXXatvos

aTToXXov.

216 TTiepL-q

ireTpirjv M, Trieptijy cet.

224 TeXfirjaaov

réfiixiaov M. Tevp-rjaaov cet.

227 TTü) róre

TTOJTÓTe D(At?), TrcÙTroTe xM.

233 oîSè

oùSè.

237 irpœriaO\'

irpcoTicrr\'.

244 âSe

SSe.

258 i\'m(j)pové€is

ivel ^povéeis.

259 àvdptÔTTOts

àvdpcÔTTOiai.

268 €ffT6

gt; *
COTt.

274 Se^ato

Se\'iac.

a

279 vaieractr/cov

vaiCTaecKov M, vaieTaacrKov cet.

VTjCJ

293 ßcüfiü)

vTjœ.

306 TVlt;f)dova

Tv^Xov (je add. M).

322 cTi p.\'jaeai

p.7)Tiaeai M, fx-qaeai cet.

325 VP àv

^p* ev.

326 Kal VVV TOI yàp

Kal VVV pàvtoi M, Kal vvv fièv toI

yàp cet.

339 V quot;Tapéaov

éoTiv ôarov M, ^ Tióaaov cet.

344 om.

om, E, hab. cet.

351 ivaXiyyiov

èvaXLyKKOV.

356 aïaiov

aîaifjLov,

Y

366 àSivijCToucri

àyiVT^aovai.

368 oôSè

ovTe.

394 àyyeAeouai

ày(y)éXXovai.

416 om.

hab.

451 a(fgt;as (cf. 460)

olt;lgt;€as.

503 Xvaav

Xriaav (At?)

515 xpy«^quot;

àyaTov D(At ?), aTov x, èpaTov M.

5x8 ait. T€ om.

hab.

-ocr page 35-

536 [läXa

fiijXa.

538 om.

om. M, hab. eet.

10 S17 om.

hab.

20 yvwv (v. i.)

yvLCOv.

25 T e/CT\'^var\'

TeKr-qvar.

45 â? ore

^ ore M, al ore DAtX.

8vv7)dci)(Tiv

hivqBœaiv (Sui\'- At).

59 ovofiaKXvTTiv

6vop.a kXvtov D(At ?)x, ovofia-

kXvtov M.

65 (LpTO

êiXro DAtM, «Sto X.

84 KiïSi/xa

kvBiixos.

112 KaXa

KÓiXa D(At?)x, KaXa M,

119 81\' alüjvos

81\' alwvas.

121 u)vto 8\' â/)\'

WTTTa,

127 lt;jgt;€pU)V

XapiJLO^pcDV.

145 XeXó-KavTO

XeXaKOVTO.

149 irpoßißcüv

npoßißdiv (At?).

152 Trap\' tyvucrt

rrep\'lyvvcn D(At ?)x, TrepiyvvaiM..

157 TrXevpoîmv

■jrXevprjaiv.

159 ^rjXrjrevaeiv

lt;fgt;iXr]T£vaeiv.

l88 irdpc^

TTOpè^.

193 eßsakcto om.

hab.

209 evKpalpoiaiv

ivKpaiprjaiv M, ivKpaipoiaiv eet.

212 8\'

»gt;

P •

214 (j)r)X(üTrjv

4,LXr)\'rqv D(At?) LiilM, .jtiAoT^v

ET.

241 vt]8v[iov (item 449)

rjhvp.ov.

254 KaraKTjai

KaTOLKeiai.

264 p.rjvvaaifii

fi7)vvcraifJi*.

280 tóf TOf

Ol ff (v. 1. TOP x).

292 lt;f)r}XlT€0}v (v. i.)

(fnXrjTécDV.

308 ôpcronoXeveiç

opaoXojreveis.

312 8€|ai TJ-àp

Bé$o Trapa.

342 Sta

8oià.

356 Karéep^e

Karépeiev.

361 aAeetVtuv

àAcyi\'Çtûv M, àxeytjvwv cet.

-ocr page 36-

386 Kparaicj
402 ^Aouve
412 dypavXoiai
414 Kparos

420 Kovd^iaoe (item 502)

440 av

446 (lgt;T]Xr)Ta

478 éralpov

481

^lAo/xetSea
484 vóa

495 ^ept Cap-evcüs (cf. III

65)

517 TTOvXv^ÓTeipav
519 S^pifiov (et M)
530
dKTjpaov

532/34 S^os•-Sa^JjLlem^ om,
540 W6(^aCT/C6tV

543 eXOoL
547 èOéXrjai
557
dXéyeiveu
560 OvawaLV
20 77-ów?

39 /ford öw^Totcxt (item 50)
71
TTop8dXiés

73 Z^«-^\'
84 ddfi^aivév
123
driKTov

i36/6a in unum conflati

144nbsp;l/)tüS-

145nbsp;cr\' iyelvaro

146nbsp;dyopd^eis

152 TTpOLOt,

V

Kparepo}.

€^T]XaVV€.

dypavX-qcri.

Kparvs,

Kovdp-qae.

aol.

lt;fgt;iXrjrd ((fjrjXrjTd At).

€Taïptjv.

Xopov.

(fgt;cXoKvS€a.

vócj.

TTcpi^afievcos.

TToXv^óret-pav (At ?).
ofi^pilMov D(At?)x.

dKrfpiov.

hab.

■7n\'f)av(TKeiv.

deest M, éX6rj cet.
ideX-jaei.

dXéyvvev.

Ovlwaiv M, Bvlaojaiv cet. (At ?).

TToXei-s M, vÓXls cet.

Kard dviqrrjat.

deest M, napBdXUs cet.

deest M, ^dX\' cet.

deest M, Savp,aivév cet.

aKTiarov ET, aKTirov cet.

hab. integros.

epos (corr. ex êgt;w? M).

oe yelvaro.

ayopeveis.

TrpoiT],

i) Iniuria in hoe versu vocem kwijmv in xlt;^pov a librario archetypi familiae p
corruptum esse putat v. d. Allenius in Journal of Heil. Stud. vol. XV 1895 p. 266
et alibi.

-ocr page 37-

153

yvvai.

167 6ea

Bed,

169 dvOefiovvTMV

dvOefioevTWV.

178 tvBdXofjiai,

IvSdXXofiai.

183 T eKaXvifioTO

t6 KaXvtjtaTO.

194 tot om.

hab. (ti tot pro toi ti M).

204 enoiuoxoevoi

emoivoxoevot DAt, em otvoxoevoi
vel tale quid x, cVioivoxocuciv M.

218 xpi^o\'o^po^ov

XpvaoOpovos.

237 8* OVTOL

h-qroi (817 tt D).

245

251 SdfivaKC

8dfivaaK€.

254 direTrXdxdrjK

dTTeTTXdyxSyjv.

262 aeiXrjvoi

aiXrjvoL (lt;JcA. ETi7),

267 eoraa\'

Icttoct\'.

269 irapearr^KOi

■napeaT-qKei.

279 yrjO-qaais

yrjdiqacis.

280 d^aty

diets.

VI

9 €v0eju,\'

dv6e[i.

12 Koafieladrjv

KOcrfi\'qadr}v M, KoafiiadTjv cet.

18 evaT€lt;fgt;dvov

ioaTelt;f)dvov,

VII

i Sidvvaov

Staiyvcrov.

8 ^ye

■qyaye.

VIII

i Ppiadfiapre

Pptadpiiare (deficit dehinc Li).

IX

i u/ivci (et ita M)

v/xvei.

3 {xiX-qT-qs

fUXrjTOS M, fieX-qT7]s Cet.

XI

3 TToXefJLol

TTToXejxol.

XIV

3 KpordXr)

KpordXwv.

XVI

3 StoTiVco

swtio).

XVIII

8 ixquot; ^

exot (deficit dehinc M).

XIX

24 Auyyo?

XxryKos.

26 daXidoiv

daXiuiv (At?).

32 ifsa^apoTptxa,

iliatfjeporpixa.

XXII

i 06 lt;3 v

Oeov.

6 jroaeiSdcvv

TToaeiSdov.

XXVII

13 /ierd supervac, om.

hab. (At?).

-ocr page 38-

XXIXnbsp;3 cAa^ey

XXXnbsp;14 Trap\' evavBéffiv

XXXIInbsp;4 KÓcrfJLOS

6nbsp;et ÙKTÎves

7nbsp;(XTTO /feavoïo
11 irXi^dr)

XXXIIInbsp;14 eWAAai
êAaxc (At?).

-rrepeaavOéaiv i).
KÓ(jp.OV
(At?).
Xpvaéov et aKrrjpes.
ttTT* cüKeavoïo,
TrX-qOei.

deXXaç,

In fine add. Sevpl népas Aa^e Tójv is Saifiovas vp,vo)v 6p.-^pov (om.
V). Ceterum animadvertendum est familiam
p in titulis deorum
nominibus plerumque articulum addidisse.

Iure V. d. Allenius nos monet ,,tliat the \'Parisini\' are a very well
defined family, rendering their archetype
p with unusual fidelityquot;
(1. c. p. 177). Neque tamen desunt discrepantiae quamquam levioris
momenti, ex quibus maiores exponere mihi liceat
2):
III 62 XoiToi L2L3L4PR1R2, XrjToi {t} in ras.) N, Xrjrot QV.

83 ofioaaev BL2L3L4OR1, op,oaaev V, o/xoaaev cet.

108 ficaiijyas L2L4R2, fieorrjyv cet.

128 danépovTa L2L4R2, danalpovra cet.

156 Ó ov L3L4, o ov NPRi, 001» B.

Ol

166 e/teio L2R2. èp-eelo NV, e/ioio cet.

V

202nbsp;I Mon.L2L4P, dfi^ilt;fgt;aetv7] LgNQRgV,

dp.lt;f)ilt;f)a€tveirj O, a/x^i^aci\'vci in mg. yp. ^aeiv^ R^.

219 Kvvaiov BOr\'L3, Kqvaiov cet.

232 om. BO, hab. cet.

253 öe/iiCTTCucroi/xi BJquot;, defiiurevoifii cet.

259 dvQpMTioiai I eraso P, dvOpcu-nois cet.
a

279 vaierdecTKOv Mon.L2Ls(l)L^OPRjR2(l), vaierdaaKovNQy.

P

283 T€Tapfi£vov P, rerpafievov cet.

293 ß(onu), sscr. VTJÄ P (m. sec.) NOV, ßwfiw cet.

1)nbsp;TTcpccravOdoi At, an error est typographi?

2)nbsp;„Cet.quot; in hoc conspectu significat cetera membra familiae p. Cf. locos conges-
tos in Journal of Heli. Stud. vol XV 1895 pp. 177—9.

-ocr page 39-

311 Beat ArLaLgLiOPRi, Beol cet.

y ^

366 dyivi^aovaiv (y mut. m. pr. in 8) N, dSiVTjaovaiv PRi

(y atramento rubro), dScyTjarovacv cet.
491 y èirl rO, em\' cet.
496 héXlt;fgt;ios AOPQ, ZéX4gt;eios cet.

536 /ictAa m. pr. corr. in jU\'^Aa P, /itaAa L2L3NR1R2V, /naAa
B/quot;, /x^Aa L4.

IV 20 yvwv om. add. m. pr. initio vs. insequentis P i), om,
Mon.LgORa, hab. ABCrLgL^QRi.
36 ^éXriov Br, ^éXrepov cet.
50 8è om. BjT, hab. cet. 2)
80
Oavfj-aard BNV, Oavfiard cet.
114 riXóae L3L4PR1, r Xóare L2, TtjXóae Rg.
Al

168 dtracTTOL Mon.L2L4PRi, dirXaaroi Rg, dirXiaroi AGL,Q,

drraaToi TW, dv crroi B.
217
ovpeas Br, evpéas cet.

242 dyp-qv B, dypTjv F, dyp7]s cet.

254 xckvu) ac( ?)l3l4NPV, Xvkvo) lgrg, ^kvm r, x-qfivw
280 to aq., rov cet.nbsp;[b, Xlfivui ri.

288 dynjaecs L3R1 (corr. m. pr. in -anjs), dvr^cnjs cet.
292 lt;tgt;y}XiTéwv ac( ?)rL2L3L4NP (i super 1? erasum) qrjv,
(fgt;iXr]TeuiV BRg.
e

321 KarÓTTLaOev LgLgC ?)PRiR2( ?), Karóinadev L4, /caxÓTriCTÖeN.
330
fievéoioKea B, /xevooiKea J*, fxevoeiKea cet.
371 y post V60V add. m. pr. P, om. AQ, hab. cet.
451 (léXvm L2L3L4P (corr. in fJXovai, m. pr. ?), fiéX van N,

fieXvai R2 (ou sscr. m. sec.).
460 Kpaviov B, Kpavdivov AT, Kpavdiov cet.
472 Ö\' inser. AQ, 8* inser. V, r cet.

1)nbsp;Manus sec., quae vs. 21 verbisyucovowen erasisscripsitoO/ccTi, vs. 2oaddidit
yvojv. Iniuria Hollander handschr. Ueberl. p. n manum pr. haec correxisse dicit.

2)nbsp;Iniuria v. d. Allenius 1. c. codicem N quoque Sè omittere affirmat.

-ocr page 40-

V 71 TTopUXUs BrLgLgLiNPRiRa, TrapUXUs ACQV.

82 pdyeOos Kal L2L4R2NV, re add, m. sec. P, fiéyeeós re

Kal ABCrLgORj.
139
oj5Se re AQ, oi Se re cet.

146 dyopeveis, in marg. dyopdCeis N, dyopdleis cet.
152
-npoioi rL3L4NPQRiV, rrpooioL LgRg, ^poir, ABC.

189nbsp;ßiocfgt;edXnios LgL^NPRi, ßioedXfiLos cet?

190nbsp;dOavdroiai TN (corr. m. pr.), dOavdr-qai cet.
237 8\'o^rt B, S\'
ovroi ALgLgL^NPRiRg, Hro, cet.
245 tó t\' eVetra (y sscr. m. sec.) P, to\' t\'
i-rreira cet.
tit. om. Br, hab. cet.

2nbsp;dhofiai om. L2L4NP, sub littera rubra A (vs. i) inser.
L4P, cet. hab.

18 eiaretßdvov, sscr. m. sec. loP, idemm. pr. L4, nihil add. cet.
37 rd^os, sscr. (lgt;0ßos AL2L4NP, rdlt;ßos tantum cet.
I
VTTpoyevrj NV, ovirpoyevrj B, Kvirpoyevrj cet.

3nbsp;TToXrjes mut. m. pr. in iroXies P, iróXies cet.

F-

XIV 3 rvfivdvcov rK2i rvrrdvcDV L2, rvndvwv cet.

XIXnbsp;32 i}gt;a^op6rpixa AQ, ipatfiapórpixa cet.

XXnbsp;4 vaierdecTKOV BP, vaierdacTKov cet.

XXXnbsp;8 TTcp iari L2L3L4NPRiR2, TTepeari. B, irdpeari. cet.

XXXInbsp;5 oiT] BjT, rj ot cet.

XXXIInbsp;I aeX-qvTiv F, p.\'qvTjv cet.
II nX-qffei B, TrXljO-q cet.

Codices Br(0) artiore affinitate coniunctos esse, quod v. d.
Allenius I.e. p. 179 iam contendit, hi praesertim loci: III 219, 232,
311, 491, 536, IV 36, 50, 217, 242, 254. VI tit. om., XX 4, XXXI
5 arguunt i). Haud secus libros LgPRjRg inter se cohaerere Hollander
handschr. Ueberl. p. 11 constituit 2). Accedunt L3L4. Recte Hol-

1)nbsp;De lectionibus peculiaribus codicis Bruxcllensis (D et primae et secundae
manus. quas Hollander Ueber die neu bek. gew. Hss. pp 7—10 nullius momenti
esse mea quidem sententia recte aestimavit, agere nolo; cf. v. d. Allenium 1. c.
pp. 179—181.

2)nbsp;Ubi tamen dicit: „R^ ist ohne Zweifel eine Abschrift aus Ljquot; ei coli, lec-
tiombus IV 114, 451 assentiri non possum; Scutariotam utrumque librum necnon
Lt ex eodem codice descripsisse verisimile videtur, vide infra p. 29 ann. 2.

VI

VII

X

XI

-ocr page 41-

lander LgCRg) ex P ante correctiones manu secunda textui huius
codicis insertasi) descriptos putare mihi videtur; itemque post
additas has correctiones L3L4 necnon Ri indidem
2) derivatos esse
apparet coll. IV 20, V 82, VI 18. Iniuria tamen, opinor, idem Hol-
lander Ueber die neu bekannt gew. Hss. p. 6 ann. i omnes libros
huius familiae ex codice Palatino descriptos esse posse putat, cui
sententiae obstant tam hymni Callimachi et lectio IV 371 in solis
membris AQ tradita quam epigramma
els $évovs in AC.xDAt asser-
vatum. Ceterum libros A et Q etiam e lectionibus III 213
{èvéXemev,
cet. èvéXinev), IV 280, 472, V 139, XIX 32 arte affines esse patet 3).

Ill DE STIRPE ƒ

Venio nunc ad par illud librorum DAt 4), quorum parentem,
quem ƒ vocare mihi liceat, Hollander s) et v. d. Allenius 6) et primo
V. cl. Wilamowitzius 7) ex codicibus ELi vel Li/Zortum arbitrabantur,
mox tamen hie (in Callimacho) vel optimum 8) esse apographon
archetypi (ad quem libri omnes excepto quod ad Homerum attinet
Mosquensi redeunt) ducebat. Qua de re cum infra disputaturus sim,
hie lectiones peculiares utriusque libri recensebo
9).

1)nbsp;Sc. Ill 293, IV 20, V 82, 245, VI 18.

2)nbsp;loannem Rhosum bis textum ex eodem libro descripsisse (L3R1) improbabiie
non videtur, cf. p. 28 ann. 2; tertium tamen apographon (Q) ob epigramma (.v i.)
ex alio fonte eum hausisse liquet, cf. supra p. 5 ann. 2.

3)nbsp;Ita iam Hollander Ueber die neu bek. gew. Hss. p. 6 ann. i.

4)nbsp;Codicis Athoi collationem parum integram et non omni fide dignam a Con-
stantinide (in Class. Rev. vol. VIII 1894 PP- 34i sqq.) editam tantum suppeditare
neque imagines lucis ope redditas exstare valde dolendum est. Cf. Hollanderum
Ueber die neu bek. gew. Hss. p. 20 ann. 2 et v.d. Allenium in ed. mai. p. XXVIII.

5)nbsp;Handschr. Ueberl. pp. 16 sqq. Postea in libello Ueber die neu bek. gew.
Hss. pp. 22, 24 cum ƒ aliquanto pluris aestimaret,
hi II a f p ex uno eodemque
archetypo duxit,

6)nbsp;In Journ. of Hell. Stud. vol. XVi89Spp. H?. iSo. ined. mai. pp. XXVII-IX.

7)nbsp;In ed. Callimachi 3a p. 12; cf. in editione prima p. 7.

8)nbsp;L. c., cf. in ed. 4a p. 6 et v. d. Paulum Maas in Byz. Neugr. Jahrbb. vol.
V 1926/27 p. 206,

9)nbsp;Cf. conspectus, quos confecit v. d. Allenius in Journal of Hell. Stud. vol.
XV 189s pq. 147 sqq. et in ed. niai.
p. XXVIII. Lectiones cum M vel HJK con-
gruentes omittere nolui, cum quod ad ilium attinet Callimachum recensenti talis
liber desit et hi a familia ƒ dependere censendi sint, cf. infra pp. 33 sqq.

-ocr page 42-

III 41 sequitur vsm. 35
60
Treïap D(At ?)

71nbsp;^hs, eraso j D(At?)

V

72nbsp;artfi-qaoj D(At ?)

83 oficuaev
86 re om. D(At?)
114 ?8/zaö\' D(At?)
130
dOavdrouji D(At?)
176
inl

211 hab. D, om. At
223
lias D(At?)
230
ICes D(At?)
244 w? D(At ?)

363 TTOvXv^oreipT]
372/4 om.

402 in€lt;f)pda(a)aTo

vorjaai D, vo-qcras At
501 hab. D, om. At
515
dyarov D, iparov At?

540 / eTTOS D(At ?)

O

X

P

M

hab. 41 suo loco

hab. 41 suo loco

deest.

irelas a, TreCap b

niap

deest.

181] s

CST]

deest.

iiTt/A^cra)

drifnjaras

deest.

o/xoCTcrev

o-vel ofioaaev

SfLoaaev.

om. a, hab. b

hab.

hab.

laixad\' (sscr. 8 77)

laOfiad*

tö/xaö\'.

dOavdrrfcri

aOavdiridi

ddavdrrjai.

eVetSi) a, imSri b

£771 8riv

eneiBrj.

hab.

om.

hab.

ties

t^ey

etias.

t$€S

Ues

Hes.

p-fjs

Ms.

^coTiaveipr]

j8cuTiavei/37j

^CüTiaveipr].

hab.

hab.

hab.

ivKftpdcrcFaTO

eTrt^pao-aaiTO

iTT€lt;j)pdaaTo.

vorj aat

vorjaai

vorjaai.

hab.

hab.

hab.

(a)Tov

Xpvrtjv

iparov.

€TTOS

€1T0S

e-nos.

-ocr page 43-

13 tót\' èyeivaTo D(At ?)

TOTe yeivdTO

TOTe yelvaTO

TOTe yetVuTO,

38 ^wovaa D(At?)

^(óouct*

Ccóova\'

Clt;óova*.

47 Xaßüjv, in mg. yp. TUfiojv

Tap,o}v

Tajxojv

Tap,o)v.

D(At?)

65 oAto

toto

œpTO

aXTo.

70 Ö4ü)v

OecHv

9ewv

Oeamp;v,

93 FqK€Tl

/477ti

/xijtt

p.y]Ti.

99 aKomrj

aKOTTlTjV

aKomrjv

aKOTTL^V.

100 fieyafJLTjSeCao

fieyajx-qSeloio a, pÀya

[j,eyap,rj8e[Sao

pÂya jjLiqheihao,

/xtjseisto n, fieyapbT)-

SetSoio Lj

103 quot;qXavvov

iKavov

iKavov

iKavov.

156 VVV Se ae

VVV ae

vvv ae

VVV ae.

238 àfn^ikaautttei

àfl^lKaXvTTTOl

àflf^LKaXvTTTOt

àpi.(fgt;lKaXvTTTOl.

261 eetTi-ej D(At ?)

êeiiras

éetTTas

êenras.

289 Te om.

hab.

hab.

hab.

420 yéXaae

yeAaCTcre

yeAacrffe

yeXaaae,

539 XP^o\'apa^\'

Xpvaóppam

Xpvaóppavi

XpvaóppaiTi.

540 ßovXeTai

/i^SeTai

p,7]SeTai,

/xijSeTat.

543

acai /nèv

Kal fièv

Kat fièv.

565

el

fi

el.

572 S\' om.

hab.

hab.

hab.

13 OKVTLVa

aaTiva

aó-TLva

aÓTLva,

-ocr page 44-

22 èarirj

larirj

iarlrj

iarir].

46 fiiyijiJLevat

ftixO^/jtevaL

lXLxÖ^IJt.evai

fiiX^\'^nevai.

53 dpa D(At ?)

dp\'

dp\'

V »

ap .

82 T€ om.

hab.

add. m. sec. P, v.s.

om.

118

XpvaTjXdrov

Xpva-qXdrov

XpvarjXaKdrov,

174 ^pe D, ^pe At

rjvpe

Tjvpe

Kvpe.

214 dyijpaos

dyrfpais

dyqpcüs

dy-qptos.

244 /card D, Taxa om. At, «ard ?

rdxa a, Kara sSCr.

rdxa

rdxa.

rdxa b

XVI 3 ifgt;Xeyvo5

lt;fgt;Xeyvov

(ftXeyvov

(fiXeyvov.

XXIII tit. eis vnarov KpoviS-qv fj Sia

els vnarov Kpovlhrjv

ets rov Sla

deest.

XXV I Cv^ós

hiós

Siós

deest.

XXIX 6, II iariT] D(At?)

« /

tCTTtIJ

larirj

deest.

XXXI 3 iirépxerai

èTTépxerai a, dnipxe-

inepxerai

deest.

Toi n, Lj deest

XXXI 4 dyaKXeiTiiv D(At ?)

dyaKXvTTfv

dyaKXvrTjv

deest.

Kgt;

-ocr page 45-

Allenium v. d. libros DAt familiae x affines esse vel potius e
Stirpe
b originem ducere contendentem lectiones IV 42, 79 integre
in ƒ, in x tamen lacunose traditae redarguunt i). Ceterum animad-
vertendum est ƒ cum
b bonis tantum lectionibus consentire (excepto
III 210), cum a autem congruere, ubi hic meliorem lectionem
praebet quamb (exceptis III 86, IX i), quod multo rarius occurrita),
vel, ut idem aliis dicam verbis, stirpem ƒ mendis in textum,
cum ex X describeretur, illapsis carere, libros DAt igitur arche-
typum puriorem quam ETLi/7 nobis redderes).

De codice D quae dicit v. d. Smileius (in Class. Quart, vol. XV 1921
p. 57): ,,all the writing is in the same small and very neat handquot;,
ex imaginibus homericae partis confirmare possum, exceptis vss.
136—138 et 372—374 (his in AtD omissis) hymni qui est in Apollinem,
qui manu secunda adscripti sunt
4).

Codices DAt alterum ex altero descriptos non esse liquet et e
vss. Ill 21 r, 501 in At omissis et ex eo, quod Athous ante Medio-
lanensems) exaratus esse videtur, vide supra P- 6 ^nn. i. Eandemfere
sententiam profert etiam Hollander Ueber die neu bek. gew. Hss. p. 22.
IV DE STIRPE ^

Hoc loco de libris HJK, quos arte cum ƒ cohaerere vs. Ill 41 vsm.
35 secutus monet, agere placet. Inter se affines esse probat ordo
hymnorum hisce codicibus traditorum, sc. VIII—XVIII, III
I—186/5 (III I—55 H), quocum congruunt lectiones huius stirpis,
quam vocavit z Allenius v. d., propriae hae 6):

1)nbsp;Cf. lectiones Callimacheas a Wilamowitzio v. cl. in ed. 3a pp. 12, 13 collectas
apographo ƒ (apud eum F) longe optime et integerrime traditas. Nihilo magis libros
AtD ex
Stirpe p derivandos esse lectiones III 59, 78 nonnullaeque solius p propriae
nobis argumento sunt.

2)nbsp;Qua de re lectiones supra pp. 12 sqq. congestas inspicias. Ne ƒ ex a et b contami-
natum putemus, lectiones allatae IV42,79 et lectiones stirpis x propriae (v.jS.pp. 8 sqq.)

3)nbsp;Cf. etiam quae in parte II ad IV 397/8 monui, infra p. 99. [prohibent.

4)nbsp;Hollandero quoque (handschr. Ueberl. p. 28) et Allenio v. d. (in editioiiibus)
ita visa est; neque mirarer, si utroque loco manus esset Chalcondylae; vide Excursum
I. — In codice Athoo versus 136—138 deesse videntur.

. s) Quamquam monendum est librum D saeculi XV ineuntis videri et viris
rew. Bassi Martinique (in Catalogo) et mihi (collatis codicibus, quos eis temporibus
exaratos esse constat, in amplissimo Novae Palaeographicae Societatis opere
optime depictis), quod iniuria Paulus Maas v. d. in Byz. Neugr. Jahrbb. vol. V
1926/27 p. 207 dubitat, „Begründungquot; deesse existimans. Vide Excursum II.

6) Cf. conspectus apud Allenium v. d. in Journ. of Hell. St. vol. XV1895 PP-150/2.

-ocr page 46-

ni 18 WW* otva»7roto

39 Kal TTamaXoets K, HJ ?
^ 41 sequitur vsm. 35

49 rßriaaro K, ß-qaaro HJ

ƒ

vn^ IvOTTOtO
tcal om.
post 35
iß-qaaro

V7TLV07T010

tat om.nbsp;Kai om.

suo loconbsp;suo loco

ißi^aero (iß-qaaaTOnbsp;iß-qaero

U)

M

VTTI VMTTOtn.

deest.
deest.
deest.

52 €1tI

58nbsp;èv6d y\' àpôfievoi m. pr.
mut. in.
cîpôfi. K, ivBdBe
y*
àpôfievoL J

59nbsp;Srjpov àvai « ßöoKtis Oeoi

Kfa e;(/agt;ore K, BrjpovâvaKT\'

«t ßdoKets\' S17 pà deoî kc
a €xlt;uai J
65 y*
tpoifiTjv K, yevoifitjv J et
m. rec. in marg. K

deest.
deest.

evi
«t ƒ

ivddh^ dyeipófievot ut ƒ

v.s. p. 12 ann. i v.s. p. 12 ann. i v.s. p. 12 ann. i deest.

w

y\' èpoifjiifjv

y\' fpolfXTjv

deest.

yevoifi7]v

72 drifi-qaw m. pr. corr. in -crr)nbsp;drift^aw D
K, drifiijcn) J

82nbsp;iariv JK, yp. ecrrai in mg. Jnbsp;èariv

83nbsp;ó/itüorcv in mg. J, K, 6p.oa-nbsp;Sfnooev D
aev J

86 WAci K, WAcrai Jnbsp;WAei D(At ?)

arifiijaw

foriv
SfMOev

deest.

êarai.
ôfjxxraev.

re iréXei,

arifttjaas

«TTIV

o(o)fioaaev

TTcXei a, re WAei b re iréXei

-ocr page 47-

88 Of. y\' t^oya K, oe eioxa, J

ae y e^oxa

a\' e^oxo. a, oe

ae y\' eioxa

ae y* eioxa.

y eioxa b

94 aAAai re 17 J, aAAai K

Ixvair]

Ixvairf

Ixvalrj

Ix^altj.

lOI reiaaöai JK

riieaOai

reieaOai

reieaOai

reieaOai.

114 rS/xa0\'

i8p.a6\'

laftad\' (8

ia0p,ad\'

WfiaB\'.

sscr. n)

130 ddavdroiai

dOavdroiai

dffavd-njai

dOavaTTjai

ddavdrrjai.

144 aKpai

aKpoi

aKpoi

aKpoi

aKpoi.

151 avSpas ], m. sec. in mg. K,

dvTjp

dvrjp, v.l, alet

t *

aiei,

aiei.

dv^p K

158 dv

dp

dp

dp

ap.

162 KpepißaXt,alt;m}v

KpefißaXiaarvv

Kpep,ßaXiaarvv v,l.

. KpefißaXiaavv

KpefißaXiaari

ßap,ßaXiaaTvv

176 inl St (J?) K

eni orj

eTTeSi) a, eTTiSi) b

eirl Srjv

eneiSr}.

184 om.

hab.

hab.

hab.

hab.

186 (inter 183 et 185 positus)

hab, int.

hab, int.

hab, int.

hab. int.

evdev Sc \'npos oXvfiTtov om.

rel. parte vs.

tit. eis dpea K, eis dprjv HJ i)

eis dpea

eis dpea

eis Tov dprjv

eis dpea.

II w? Kai K, WS Ke HJ?

WS Ke

c5s K€

WS Ke

WS Ke,

4 irayxpvaiov K, HJ?

irayxpvaiov

irayxpvaeov

Ttayxpvaeov

Trayxpvaeov.

, Hollanderum Ueber die neu bek.

gew, Hss. p. 12:

„irrtümlich führt Allen aus J eis dpea anquot;.

Oj
tn

VIII

IX

-ocr page 48-

1nbsp;Si;/xrjTi7/}\' K, Srjfi^Tp\' HJ

2nbsp;TTepaelt;fgt;óveLav K, HJ ?
tit, om. K,
quot;pea m. sec. in

marg. K, els péav HJ

Ui

ON

tit. om, K, ets ■qpaKXéa H, ets
■qpaK^rj J
4
Kard 6e yalav K, HJ ?

XVInbsp;tit. om. K, ets aCT/cAijTTióv HJ

3 ^Xeyvos K, lt;fgt;Xeyéos HJ

XVIInbsp;tit. om. K, els Kaaropa Kal

TToXvSevKT) HJ

XVIIInbsp;tit. om, K. els épfiijv HJ

6nbsp;TToXvaKiü} J, naXioK. HK

XII

XIII

XIV

XV

tit. els ■qpTjv K, ets rjpav HJ els -qpav

7nbsp;fiiaxéoKero K, HJ?

01

8 €gt;t JK, éxei H

eis r}pav

ets rjpav

ets rriv rjpav

ets rjpav.

hmr-Qp\'

srjp.-qrTjp\'

srffnjrep\'

A

mr]p.rjrr]p\'.

^ep(je(jgt;óveiav D

lt;fgt;epae^óveiav

(fgt;€pae(f)6veiav

7Tepaelt;j)óveiav.

els (JLTjTepa deiov

ets firjrépa t(ov

els Trjv péav

ets ixrjrépa Oewv.

Oeó\'V a, els /xrjr.

Bewv n

ets r]paKXéa Xe-

els lypa/cAea Xeov-

ets rov -qpaKXéa

els -qpaKXéa Xeov-

ovróBvfiov

todvfjiov

róBvfiov.

Kard yalav

Kard yalav

Kard yalav

Kard yalav.

els dcTKXrjiTiov

els daKXrjTTiov

els rov doKXrjTTiov

etarov dak Aijtti oj\'.

(f)Xeyvos

lt;}gt;Xeyvov

(ftXeyvov

lt;j)Xeyvov.

ets hioaKovpovs

ets SioaKovpovs

ets Kdaropa Kal

ets rovs SioaKov-

TToXvSevKrjv

povs.

ets èpfi,ijv

eis ipfifjv

ets rov ep/jirjv

els èpjxijv.

TTaXioKlo}

TTaXiaKiu)

TTaXtaKiü)

deest.

ixiayéoketo

fMiayéaKero

UtayéaKero

deest.

êxoi

exoi

exet

deest.

-ocr page 49-

Hi libri collatis praesertim HI 58, 88, 94, 151, VIII tit., XIII
I, XV tit., XVIII 6, 8 inter se descripti esse non posse quod viden-
tur i), auctor huius stirpis nobis statuendus est 2:, quern neque ex
D neque ex At originem ducere verisimile est, cum vs. Ill 185
vel 186 in neutro codice quaternioni vel paginae finem faciat, tertium
igitur apographon libri ƒ vocare nobis liceat. Quamquam enim certis
argumentis
z ex f fluxisse firmare non possum, et mihi et Allenio
V. d. 2) Hollanderoques) rem ita se habere persuasum est. Cum
tamen neque novas (exceptis coniectura inventis) neque meliores
vel integriores quam codices D et At lectiones praebeant, necessario
et Hollandero
4) et mihi sequi videtur horum librorum in edendis
Hymnis Homericis rationem neque esse habendam neque apparatum
criticum deformari eis debere.

Codicem K ab homine linguae Graecae non valde gnaro exara-
tum esse probare mihi videntur lectiones huiusce generis: III 27
KVfia, 47 edXr], 62 Ovydrep, 72 Kpava\'qnéSos, 77 lt;fgt;cÓKai, (pro ({gt;WKai),
134 iKar-qßoXos, 150 nvqadfJ-evoi, 157 eVarij^eAerao, 166 ixeroirlaße

VIIInbsp;4 Ttarép, 8 kXvOl, XV 6 ipéiev: accentum expiratorium (sit venia
verbo!) et musicalem nonnunquam eum confundere videmus.

V DE LIBRIS Rg ET S

Allenio v. d. in praefatione editionis maioris anni 1904 p. XXXVII:
,,too little has survived of Rg to assign it to any particular familyquot;
contendenti totus assentiri non possum. Si enim pertractamus lec-
tiones has:

R3nbsp;cet. s)

IXnbsp;tit. els dpreiuv els dprefiiv fxz ed. pr., els r-rjv dprefiLV p.

I vfiveinbsp;vfivel fdH ed. pr., vp.vei {)(/7)pJK.

1)nbsp;Inter H et J artiorem affinitatem esse vidit Hollander I.e. pp. 11, 12. Coniec-
turas codicis
J (quas supra non omnes exhibui) nonnullas textui K manus aliquis
secunda addidisse videtur. Quod tamen titulis aliquot cum
p congruentibus induc-
tus contendit vir doctus
z ex f et p contaminatum esse mihi non persuasit.

2)nbsp;Loco p. 33 ann. 6 cit.

3)nbsp;Die handschr. Ueberl. p. 12.

4)nbsp;Die handschr. Ueberl. p. 12: „es ist klar, dasz beide Handschriften (sc. J
et K; H tum nondum innotuerat) für die Kritik ohne allen Wert sind.quot; Cf. etiam
A. Ludwichium in Neue Jahrbb. vol. CXLV 1892 p. 240.

5)nbsp;Lectiones codicis Mosquensis hoc loco omitti posse liquet.

-ocr page 50-

2nbsp;vrtvBivovnbsp;TrapOévov (et ed. pr.).

3nbsp;i^eX-qr-qsnbsp;fieXyj-rris fxz ed. pr., /xiAtJtjjj p.

XIInbsp;tit. elsrjpavnbsp;Vpav fxz (ijprjv K) ed. pr., els r^v ^pav p.

5 a^ófievoinbsp;aCófJ-evoi K, aCófievoi cet. et ed. pr.

XIIInbsp;tit. ets SrïiirfTpav ds Si/jfirjrpav fxz (8^p,rfrpa J) ed. pr., ets

rrjv SrjfxrjTpav Kal 7rep(Telt;fgt;óvr)v p.

1nbsp;By^firjrp\'nbsp;hiL-^rp\' HJ, T^Viyr/)\' ed. pr., h-q^.^rrjp\'

D(At ?)xK, h-nii-^rep\' p.

2nbsp;jgt;epaeffgt;6veiav ^epaelt;fgt;óveiav fpx ed. pr., irepaetfióvecav z.
cum familia p nullo modo cohaerere statim videmus; neque
stirpis 0 esse probat lectio XIII 2. Cum familiis igitur x vel ƒ coniungi
possit, nisi verisimilius putandum sit folium ex editione principe
descriptum esse, quod confirmât lectio XIII i (accentus animad-
vertendus! Lectiones IX 2 et XII
5 ex errore tantum ortae repugnare
censendae non sunt); codicem enim anno 1494 exaratum esse monere
non iam debeo. Utut res autem se habet, ratio huius folii habenda
esse mihi non videtur, cum nihil novi nullamque rem, quae nostra
cura digna esse possit, praebeat.

Codicem S quamquam nonnulli viri docti permagni i) aestimabant,
ne Allenio quidem v. cl., qui totum denique fragmentum anno
1893 conferebat 2) perspicuum fiebat, quod vidit vir illustris Wilamo-
witzius
3) qùodque confirmant lectiones infra congestae, codicem
nullius pretii esse ideoque reiciendum.

1)nbsp;Cf. A. Ludwichium, qui in Neue Jahrbb. vol. CXLV 1892 pp. 239, 240
de codice a v. d. Hugone Rabe invento partimque (vss. 1—82) collato sic\'agit:
„von den lesarten die der am ärgsten interpolierten n- (apud nos p-)classe eigen-
thümlich sind hat U (apud nos S) nicht eine einzige, das erweckt von vorn herein
cme günstige meinung. noch erhöht wird dieselbe durch eine anzahl eigner varian-
ten,quot; et quae sequ.; v. d. E. Bethe in Hermae vol. XXVIII
1893 P- S23: „der, wie
es scheint, werthvoUe.... Vaticanus
1880quot;; Allenium v. d. in ed. mai. p.quot; XXXII:
„It is lamentable that more of this MS. has not been preservedquot;. De Hollanderi
sententia vide infra.

2)nbsp;Cf. ed. mai. p. XXXII. Collationem neglegenter et fortasse festinanter factam
esse ex eiusdem editionibus apparet. R. Vâri collationem suam, cuius Hollander
Ueber die neu bek. gew. Hss. p.
4 mentionem facit, publici iuris non fecissc videtur.

3)nbsp;In libro cui titulus die Ilias und Homer p. 441/2 ann. 2 : „auf einen schmählich
interpolierten Kodex wie S, Vat.
1880. etwas zu geben, ist ein genügender Beweis,
dass der Herausgç^r von seinem Handwerk nichts verstehtquot;.

-ocr page 51-

ed, pr.

eet.

Trapa l.

vir Ivó-tToio vel vrrl vóiroio; virl i/wttoio M.
T£ fx, TOI pM,
â8ov fx, àhov pM.
■qiós.

OKVpOS p, (TKVpOÇ cet,
xtos (xîos L3).
prjvaiâ.

aoi yaUùiv fx, aoi om. yataojv p,

iß^aaro f, eßi^aoaro Li, iß\'^ero cet,
K cWAeij ƒ, KeOéXeis ap, KeOéX-qs b,
âAAo)? J,
âXXos cet.

5 napà

■Kapà

18 VTT\' tvWTTOVO

VIT tvwrroto

20 TOI

TOI

22 aSov

âSof

25 V «quot;sr

« «r

rj tos

35 OKVpOS

aKvpos

38 x\'os

Xtos

44 pivota

prjvatd

46 croi yaUcjv

aoL yaUcDV, aoi corr. in

ol in ex. Laur.

ee\'Xoi

OéXei corr. in ôe\'Aoïinex.

Laur.

49 c^Tjaaro

ißrjaaTO

51 K iOéXois

k\' èdéXets

53 âXXcjç

ôAAos, corr. in aAAwç in

ex. Laur.

a

X-ffaei

Xiaaet

54 evßtoXoae

evßtav ae

57 àyivovaw

àylvovaiv

59 âvaicT^

âvai, in mg. ex. Laur.

dvaKT*

AtVei.

evßovv ae p, eißcjv ae cet.
àyivriaova* J, àyivqaovaiv cet.

-ocr page 52-

60 TTÎap

Treîap

62 Aoitoî

Xr)TOÎ

63 fièv

[lèv

65 yevolfiTjv

y\' èpoifirjv, p corr. i

in ex. Laur.

66 ot5S\' irriKevau)

ovhé ae Kevata

71 ÎST]

18779

72 àTifi-qat]

drifi-qaT]

èirel

eTreir/

ai

77 lt;fgt;CüK€S

fjiWKai

82 €TTeiri

èneiTj

83 0ed

decùv

87 Ovweis

BVCÔSTJS

88 ae. y e^oxa (y\' add. m.

pr.) ae y e^oxa

92 ciSîai

àtSîveaai

96 fieydpoiai

fieydpoiai

114 îadfxad\'

ïafiaO*

117 ßdXXe

ßdXe

120 Xóov l)

Xovov

i) Haec correctio usque adhuc Henrico Stephano attribuebatur

Treîap f, neïas a, veîap b, nîap p,

XoiToî p, XrjToï cet.

Kev.

I\' yevoîfj.Tji\' pJ,K m. sec., y ipoîp.-qv cet.

oùSe CTe Kevacü.

(eraso ?) D, ÏSrjs x, Î8rj p.
V

drifi-qaoj D, -aco x, -aas p.
èneir) vel cVe«}.

lt;fgt;ójKai,

ijreirj J, èirlr] vel eVctij cet.

detüv.

6vó)Sif]s.

ere ê^oxa J, a e^oxa a, ae y\' e^o^a cet.
wSlveaai (-aiaai a),
fieydpois (desunt ETM).

s

rS/xaÖ\' D, ïafiae\' x, t(r0/ia(9\' p, WixaO\' M.

ßdXe.

Xovov.

ed. poet. Graec. parte I p. XXVI).

O

-ocr page 53-

121

ivL

»

cv

iv.

128

e^xov

laxov

taxov.

129

Secfiar\'

Seafid r

Beap-d T* /xM, SeafJ-d a\' p.

130

ddavdroiac

dQavdroKXL

dOavdroiai Dz, dOavdrrjaL xpM.

136-8

hab. in textu

hab. in textu

hab. in textu 77, in mg. ETLi.D (m. sec.),

om. cet.

139

ore plov

ore piov

ore TC piov.

143

dyKea

dXcrea

dXaea.

148

alSoiois

alSoiTjs

alSoiTjs.

151

dvqp i)

avTfp

dv^p fx, alel pM, in mg. X.

157

S\' om.

8\' om.

8\' om. M, hab. cet.

165

dAA\'dyc^\' IXt^koi fiev (quae

dAA\' dye 817 Atjtw fiev,

dAAd ye X-qrai pev Kal M, dAA \'dye (vel

est lectio Thucyd.)

sed chartula agglut. ex.

dAAd ye) Brj Xrjrrh p.lv cet.

Laur. lectio Thucyd.

171

VTTOKpivaaQai (et Thuc.)

VTTOKpivaade

VTTOKplveaO\' M, VTTOKpivavffai cet.

d^\' vfiecjv

dlt;fgt;\' ■qfiewv

dlt;fgt;\' -qpeajv /f)M, dlt;fgt;\' v/xecov a, d\'fi\' vp.amp;v p.

174

vfjlerepov

■qfierepov

rifierepov fx, vfierepov pM.

176

eneiS-q

€771817

iireiBrj aM, cttiBtj b, eirl Brj ƒ, iirl Srjv p.

191

ws-

t/ gt;
oa

» »
OCT .

196

dtpxevvr\'

opxevvr\'

opxevvT .

201

drdp

dvrdp

avrdp.

209

OTTTTOT dvoj6p,evos

OTTTTOT^ dvcoofievos

OTTTTorav Ufxevos M, ottttoct\' dvojop-evos cet.

i) Iniuria v. d. Allenius in Journal of Hell. Stud^ vol. XV 1895 p. 153 S aUl praebere dicit.

-ocr page 54-

iXaTiovtSï) a, èXarivoviBr) M, èXariviov^r} cet.
iXéXiifiev M, iveXinev cet.
TTtepiTjs fx, vieplr) p, Trerpljjv M,
r\' rjfxaOôevra.

vavatKXeiTÎjs.

ovxdSe (ovx 17).

lias D(At?), lies xp, eîias M.

rrwrÔTe D(At ?), Trâmore xM, irtoroTe p.

yjcrav.

dvarrvéei M, dvaTrveUi cet.
ol p, ovSè cet.

ol âSe D(At?)x, ol dSe p, roi âSe M.
êeines.

■jrpocrdyoïev pM, TTpodyoïev cet.

iXaTioviSr}
èvéXnrev
■nieplr)s
r ■qfiaOoevra
vavaiKXeiT^s
ovx oSe
î^as
movore
^vav
àyawéei

ol Sè

TOI aSe

eeines
■npodyaiev

iXarioviSr]
ivéXenrev

rriepLTjv
6\' Iftadôevra
vavaiKXtrrfjs
oix âSe
lias
TTOJTÔTe
rjoav
àvaTTveci
oi

Toi{ ?) aSt

tentas

irpodyoïev

210
213

216

217

219

220
223
227

231

233

234

246

272

J».
frj

vaierdeaKov p, vaierdecTKOv M, vaierdacrKOv

cet.

viTOKpénarai fx, iiriKpéiÀarai pM.
rijmv corr. DT, roîtriv cet.
vUe aepyivov.

ravaviToSa fx, ravvnoSa pM.
rvlt;fgt;X6v fx, rvlt;fgt;dova p, rvlt;^X6v re M.

279 vaieraauKov

282 ÎKCS
284 VTTOKpéfJLaTai
292
TOÎCTIV
297 vlÀes èpyivov
304 ravaviToha
306 TVlt;lgt;âova

vaieraaoKov

VTTOKpejjiaTai
TÎjmv

vUes èpyivov

ravaVTToSa

TVlt;fgt;dova

-ocr page 55-

318 efißaXov

«fißaXov

€(ißaXov M, ip-ßaXev cet.

320 KÓyLiiev

KÓp-iaev

KOfiiaev.

322 €Ti firjaeai

€Ti /xijffeat

(f^aeai D(At?)x, en fiijcreai p, firjTiaeai M.

323 yXavKiü-trSa Kovprjv

yXavKCJiTiB\' döi^vfjv

yXavKW-îTih\' dO^vtjv,

325 lî\'ôp

-^v dp

VP\\ ^ p\' gt; ^ P vel tale quid.

326 Kal VVV TOI yàp

Kal VVV TOI yàp

Kal VVV ftèv Tol yàp fx, Kal vvv toI yàp p, Kai

vvv (lévTOl M.

328 aiax^vaa\'

alcFx^vas

alaxvvaç fxM, alaxvvacr\' p.

330 iovaa

oScra

ovaa.

339 ^ 5(t0v

^ ocrov

^ TTOcraov fx, trapóaov p, èariv. oaov M.

345 rrdpoidev

irdpoanep

irdpocrirep.

346 tfgt;paCétTK€TO

lt;fgt;pa^éaKeTo

lt;jgt;paidaKeTO D(At ?)x, (fypa^éoKero pM.

352 om-

hab.

hab.

354 KttKOV KaKÓj

KaKÓj KttKOV

KaKtx) KaKÓv.

357

lov

lèl\'.

k
tgt;J

-ocr page 56-

Cum vs. 41 suo loco reperiatur, negandum est codicem S ex
Stirpe ƒ originem ducere, sicut Allenium v. d. arbitrari i) ex stem-
mate, quod p. XXXVII editionis maioris confecit, apparet, neque
cum 2r coniungendum esse vss. 185, 186 incorrupt! et suo loco traditi
docent. Contra Hollander
2) codicem ex editione principe oriundum
maxime duabus vel tribus correctionibus, quae in exemplar! Lauren-
tiano inveniuntur (vss. 46, 53, 59. 65, 165), nisus contendit, quod
immerito Allenius v. d. negabat I.e. Quippe qui has correctiones
ex codice S a lectore quodam exemplaris editionis principis Lauren-
tiani sumptas esse ratus alias
3) quoque in hoc exemplar! occurrere,
quibus S careat, non viderit.

Concedendum igitur Hollandero erit codicem S ex editione
pnncipe Laurentiana descriptum esse, cui sententiae neque lectiones
discrepantes neque quod affirmat v. d. Allenius I.e.: „On the evidence
of the hand, S may well have been written before 1488quot; obstare
mihi quidem videntur. Discrepantiae enim vel itacismo (vss. 51,
S3, 60, 62, 128, 148, 174, 176, 213, 219, 292, 357), vel neglegentiae
(vss. 35, 38, 54, 72 eW, 77, 87, 117, 191, 196, 201, 227
■qaav, 352
om.), vel eoniecturae librarii (vss. 44, 66, 71, 83, 92, 114, 120, 121,
129.
143. 216, 217, 234gt; 246, 282, 320, 323, 325, 328, 330, 345, 354)
cum tribuendae sint, lectiones quibus editio princeps tam correctione
quam errore ortis insignitur in S occurrentes (vss. 5, 18, 25, 57,
63. 72, 96, 136—8, 139, 157. 209, 210, 220. 231, 244, 297, 306,\'318!
322, 326, 339) Hollander! sententiam defendunt confirmantque.
Neque paucae lectiones, quibus S cum Stirpe
p (vss. 20, 22, 114,
233. 306)
4) vel cum Stirpe z (53 aXXws J, 59 dm/cr\' J, 65 yevoliirjv
J,Km. sec., 82 eVeii) J, 130)5) vel cum D (227) congruit contamina-
tionemó) probare mea opinione possunt.

1)nbsp;Gum codices DAt textum stirpis x (sicut libris Li77 traditur) correctum
praebere putaret, libellum S „an emended member of the x stockquot; p. XXXII ed.
mai. vocavit.

2)nbsp;In libelio Ueber die neu bek. gew. Hss. pp. 10, 11.

3)nbsp;Sc. vs. 46 mi corr. in ol et vs. 56 voci ai\'Sè in margine adscriptum elSl.

4)nbsp;False v. d. Allenius S cum p vs. 65 -rrepl Tifjnjeaaa praebere dicit; legitur
enim in S
Trepirifiijecraa, in p nepi Tt/xTjcffaa.

5)nbsp;Godicem J coniecturis abundare monere supervacaneum est.

6)nbsp;De quadubitabat v. d. Allenius in Journal of Hell. Stud. vol. XV 1895 P-

-ocr page 57-

Reliquum est, ut paucis verbis de lectionibus Thucydideis vss.
146—150, i6s, 168, 171 agam. Prima tertiaque neque in codice S
neque in editione pnncipe Laurentiana inveniunturj secunda textui
typis edito in margine adscripta in textu libri S legitur; quarta in
solo hoe libro quamvis reperiatur, sententiam Hollanderi nostramque
subvertere non potest, cum mea quidem opinione aut itacismo
aut coniecturae scribae tribuenda sit.

VI DE RATIONE QUA STIRPES/xp INTER SE COHAERENT

Vidimus libros manu scriptos praeter Mosquensem in tres familias
dividi posse, quarum genitores
fxp i) ex uno eodemque archetypo
(quem vocat ^ v. d. Paulus Maas in Byz. Neugr. Jahrbb. vol. V
1926/27 pp. 205 sqq.) originem ducere nobis probant numerus
hymnorum et corruptelae vel lectiones peculiares, quae in his omni-
bus libris occurrunt, in apographis igitur archetypi et in ipso arche-
typo iam reperiebantur; sunt autem hae:

Wnbsp;M

Inbsp;fragmentum in Bacchum deest hab.

IInbsp;hymnus in Gererem deestnbsp;hab.

IIInbsp;23—73 hab.nbsp;desunt.

82nbsp;èarivnbsp;earai.

99nbsp;lt;f)paS[j,oavv7]nbsp;lt;fgt;paSfioavv7]s,

107nbsp;Ipisnbsp;Ipis.

157nbsp;8\' add.nbsp;om. (et ed. pr.).

181nbsp;■nepiKXvarrjsnbsp;TrepiKXvaTov.

192nbsp;a/t^aSee?nbsp;d^pahées.

153: „Next there are several places in which S agrees with p against .v; although
it seems more likely that they also are pure conjectures on the part of S, still it
might be maintained that they were taken from a member of the p classquot; et paulo
post; „In some other places S coincides with HJK or a member of pquot;.

i) V.d. Paulus Maas in Byz. Neugr. Jahrbb. vol. V 1926/27 p. 205—207 libros
m* (apud nos
a) et p* (apud nos h) ex ipso archetypo W ducit, quae est eadem
fere sententia, quam Hollander handschr. Ueberl. p. 35 et paulo immutatam Ueber
die neu bek. gew. Hss. pp. 15, 24 iam protulerat. Lectionibus tamen librorum
ETLi77 solorum propriis, quas supra capite I collegi, satis redargui mihi videtur.
Cf. supra p. 12 ann. 2 et p. i8 ann. 6.

-ocr page 58-

IV

2I8 IWXkov

IoXkov.

223 cV\'

dn\\

231 dvajrvéei

avanvelei.

247 SeXlt;fgt;ova (item 256)

TeXlt;f)ov(t^,

293 öe/uktteuctot/xt

Offiiarevoifii.

295 fiaKpà Siafiv^epès

KaXd SiTjveKes.

308 eSr\' dpa hrj

■^vck\' dpa.

318 ifxßaXev

cjxßaXov.

321

Xapiaaaodat.

322 /lttjctcat (cti fi-qaeai p)

firjTiaeai.

326 Kaï vi;»\' [lèv (om. p) Toi ydp

Kai vvv puivroi.

339 ^ TroCTo-ov fx, ^ Trapóaov p

ioTLV. oaov.

349 vuktۍ

p.7jVۂ.

407 npojTa

irpuTiara.

423 evKTifJLevov

ilJKTlTOV,

430 TTapeviaaero

TTapevlaaro,

447 efAcv €Kaa7op

efißaX* e/caffto».

496 S€A^(e)toç

SeA^iVios,

502 e^ar\'

59 ovo/xd^ajv

i^ovoixd^wv.

87 Sóficüv aïdovaav

Séfxœv dvffovaav.

91 îroAù olffqcreis

TToXv oivqaeis.

IIO àm h* dfXTTVvro

äp.TTVVTO Sè.

119 iyKXivùiv

sKKpivaç.

120 mW

mova.

125 fi€T äaaa

pUraaaa.

132 ol i7Tel0€7O

iiTeTTeideTO.

136 hab.

om.

138 cVfî (toi add. A, ed. pr.)

eVetSi).

141 7TavviJxi-os

■TTavvvxiov.

148 iöuvas

Wvaas.

159 Xaßovra

tjApovra.

161 navpa /xcta lt;f)pelt;Tlv aiavXa

TToXXa fvi lt;lgt;pealv dpfieva.

183 /iaîa

M-rVP-

202 iSoiTo

ISoini.

205 lt;fgt;otTÛgt;aiv

Ttp-qaaovaiv.

-ocr page 59-

212 fftotßos aTTÓXXo»\'

p.vOov d/cowaç (et

in

marg. x).

218, 219 liab.

om.

224 êariv ófióta

éXTTOfiai eïvai (et \\

^.1. x).

246 dpa

àvà.

248 cKTrXelovs

èfJurXeiovs.

255 Odrrov\' inel hab.

om.

259

Mcr\'.

287 Kpeiâiv

fir^Xojv.

304 4gt;^r

élt;fgt;ad\'.

306 iXiyiiévoç (vel e\'A.)

iéXfJievoç,

339 r\'^\'V

yaîav.

342 evOvnópovB\'

evBvirvXovB\',

343 dydaaeaOaL

dydaaaBai,

352 p^yav

TToXvv.

357 fidX* d^rjaev

TraXd/xrjae.

368 KaraXé^üj

dyopevacu.

381 Sè om.

hab.

385 ^(Jjvrjv

(fgt;u)p^v.

403 dndrfpSev

dirdvevBev.

404 TrérpT] eV

y air] Kar.

418 x^\'^pós

Xijprfv.

422 om.

hab.

440 y ever} s

yeverijç.

451 XOP®\'

Xopos (om. re).

oljxos

vfivos (et in marg.

x).

453

dXXo.

456 otSas

oïaBa.

457, 458 om.

hab.

486 ^Béyyovaa

lt;jgt;evYovaa.

499 hab.

om.

501 wwo KaXov

VTTo vépBev,

502 l/iepóev

a/xepSaXéov.

pÀXos

KaXov,

503 évOa ßoes

Kal pa ßoas.

ttotI

Kara,

-ocr page 60-

507 TO fjLev

509nbsp;KiOdprjv

510nbsp;hab.

515nbsp;âvaKXéipTjs

516nbsp;eTTaiMoißia
Kt,dâpr]v

533 8Lorpe(fgt;ès

543nbsp;ô? TIÇ âv ëXdr]

544nbsp;lt;lgt;a}vfj Kal TTTepvyeorai
552 fJioîpai

560 Qviacjaiv fx, Ovauiaiv p

565 dvSpa Saeiijs

576 dOavaToicnv éfilXei

V 8 yXavKüjTTih\'\'

18 Kal yàp rrj âSe

42 rcKero

49nbsp;yeXoiTjaaaa

50nbsp;awep-L^e

51nbsp;Tekev

66nbsp;TpOlT]V

67nbsp;vecf)iça(jL doûis
68—112 hab.

114 Tpwos
125 ipaveiv
132 )ixèj/ om.
132 et 139 T£
139 /cei\'

147 ddavdroio 8\' €Kr}Ti
156 ßaXovaa hab.
164 iSè

175 ivaT€lt;f)dvov
206 KpaTrjpoç
214 TjfiaTa rrdvTa
229 eùyeveo? - . .
247 /xer
VII 37 Ttt^O?

Ta yiiev.
KiOapiv.
om.

â/Lta KXéiprjç.

eV diioißr]p,a.

KÎOapiv..

siaixtrepès.

ov8\' dvaTTjao).

^cov)] t\' TjSe ttot-qai.

aejxval.

dviœaiv.

dv8p\' d8arj,

dôavaToicn vofxi^cov.

yXavKÛiTnv.

TTOvXvxpvaa Sè.

reKC.

yeXdaacra.

tékov.

Tpol-qs.

vdtjjeai piju^a.

om.

rpœàç.

fpavaeiv.

hab.

Ke.
Te.

ddavaTov 8\' ê/caTt.

om.
f •

îooTe^dvov.nbsp;^

KpjjT-fjpOS.

îaa Beolai (et V.l. x).

ev7]yevéos.

ev (et ed. pr.).

ijydßos (et v.l. X, L2L4NP).

-ocr page 61-

43 M BiqSeivnbsp;/X17 8\' -ijBr].

VIIInbsp;12 aeveadainbsp;aevaaQai.

13 vTToyvaipainbsp;uTroyva/x^at,

IXnbsp;7 eeai S\' (item XIV 6)nbsp;öcat\' e\\

8 cc TT/JtDranbsp;fc Te 7T/)a»Ta.

Xnbsp;3nbsp;öcei.

4nbsp;öcd aaXafilvosnbsp;/xa/catpa Kvö^prjs.

5nbsp;Kai trdaijs Kvnpovnbsp;etvaXirjs re Kvttpov.
XV 5 TTOixirqaiv VIT* evpvaOijos ■nrjpuCver\' deOXevojv

dvaKrosnbsp;Kparaiws.

6nbsp;-iToXXd 8\' aveVAijnbsp;cfoxa fpya.
XVIII 4 dehinc deficit M.

Ex his lectionibus, quatenus corruptione ortae a codice M discre-
pant, quamquam vix concludi posse videtur, quo tempore arche-
typus ille ^ exaratus sit, lectiones tamen y\'
èpoifirfv pro yevoip.i]v i)
III 65, dpa pro dm IV 246, eKnXeiovs pro èfiirXeiovs IV 248, ^pe,
^pe, ^vpe, ■qvpe
pro Kvpe V 174 nos monent librum, ex quo archetypus
y descriptus sit, iam litteris minusculis exaratum fuisse 2).

Necnon lectiones supra congestae nos docent librum M recte
a ceteris disiungi solere. Affinitas quaedam quamquam non deest,
de ea disputare nolo antequam de apographis libri ^ egi.

1)nbsp;Lectio yevoip^v stirpis p coniectura inventa esse videtur. Cf. quae infra de
hac familia dicentur.

2)nbsp;Cf. exempla talis permutationis, quae v, d. Allenius in Journal of Heil. Stud,
vol. XV
1895 p. 174 congessit. — Eandem sententiam quod attinet ad Callimachum
profert v. d. Paulus Maas in Byz. Neugr. Jahrbb. vol. V
1926/27 p. 210 ann, i
corruptelis^\'^/ioi
{pro tcqpol III 81) etóA^oy (prooÎKoç III 141) nisus; saeculofere
decimo tertio archetypum adscribit v. cl. Wilamowitzius in ed. Callimachi
4a
p. 5. — Hoc loco etiam commemorandum est, quod O. Schneider (in ed. Call. p.
VIII) suspicatus erat et v. cl. Wilamowitzius (in ed. pr. p.
6, tert. pp. 14/15) affir.
mavit, archetypum }F esse librum ab loanne Aurispa anno
1423 Constantinopoli
Venetias portatum. Quod mihi quamquam Hollandero (in Hermae vol. XXVI
p.
172 ann. i) et Paulo Maas v. d. (1. c. pp. 206/7) adsentientibus minime per-
suaserunt. Quamvis enim membra familiae x omnia in Italia exarata esse con-
cedendum sit (vide supra), libros et At et P, ergo ƒ quoque, necnon p, cuius scribam
acutum neque Graecae linguae ignarum hominem fuisse viderimus, in Graecia
scriptos esse probabile duco. Libros igitur ab Aurispa et Philelpho (anno
1427)
in Italiam latos apographa quaedam fuisse verisimilius est. Cf, Excursum II i.f.

-ocr page 62-

Quonam enim modo haec tria apographa ex archetypo fluere
censenda sint roganti viri docti varie responderunt. Wilamowitzium
V. cl. si audimus i), ex libro ^ ipso descripta sunt idque hoc ordine:
F (apud nos ƒ), E (=x), A (quod Homerum non iam servabat).
Paulus Maas quoque v. d. F (ƒ) antiquissimum putat apographon,
A autem novissimum, de ceteris dubitai
2). Smileio v. d. paulo
aliter res se habere visa est
3): duo enim ex archetypo V apographa
facta esse sumit, quorum ex altero F, ex altero E et e* (quos vocat
ƒ et y^, apud nos x et p) originem duxerint; utrum antiquius putet,
certiores nos non facit, quod quidem videam.

In Homero his de rebus certam stabilemque sententiam fingere
difficillimum videtur, cum pauci tantum loci sint, quibus niti pos-
sumus. Smileii v. d. sententiae quamquam nullae lectiones obstare
videntur — non enim sunt corruptelae, quas
pf contra x communes
habeant4) —, tamen ratio, qua vss. Ill 59, 114, 515 traduntur,
tria apographa fratres esse monere mihi videntur. Quos locos accu-
ratius inspiciamus: vs. Ill 59
5) x paulo maiore quam ƒ diligentia
depingere conatus est, p tamen quae legere non potuit omisit. Vs.

8

114 archetypum ïafiaB\' praebuisse probabile est, quod ƒ ita inter-
pretatus ést, ut litteram a littera 8 correctam omitteret; x autem in
describendo nihil mutavit; p litteram superscriptam correxit, ut
inseri posset. Vs. 515 in archetypo xapt«quot; super
iparov scriptum
fuisse et utrumque vocabulum macula quadam vel tinea ita cor-
ruptum esse videtur, ut neutrum legi iam posset, nisi vero ƒ cpardv
discrevit 6); p lectionem supra textum scriptam dum . legere vel

1)nbsp;In ed. Call. 3a pp. 10 sqq.; in cd. 4a pp. 6, 7 A secundo, E tertio loco ponit
et „deniquequot;, inquit, „ad ipsum archetj^pum nescio qua via redit Parisinus 2763quot;
(apud nos A, qui est stirpis p), cf. infra p. 52 ann. 5.

2)nbsp;Cf. supra p. 45 ann. 1. Ordinem hunc constituit: F (ƒ), e* (p), p* (fe), m*
(a). A, vel F (ƒ), p* (6), e* (p), m* (a). A.

3)nbsp;Vide stemma in Class. Quart, vol. XV 1921 p. 114.

4)nbsp;Corruptelae enim, non lectiones bene asservatae, nos docent, qua via apogra-
pha ex archetypo ducenda sint.

5)nbsp;Lectiones supra p. 12 ann. i allatae sunt; in solo apographo x8 superscriptum
servatum est.

6)nbsp;De lectionibus enim codicis Athoi Constantinides tacet; editio Baumeisteri
minor, quam comparabat,
èparov praebet.

-ocr page 63-

corrigere i) se posse arbitrabatur, x solita cura descripsit, quae
certa sibi videbantur.

Reliquae sunt lectiones III 479, IV 42, 79 2) in solo apographo
X corrupte traditae, quae corruptelae aut in apographo aut in ipso
archetypo ortae esse possunt. Hollander
3) autem cum adsentien-
tibus w. dd. Wilamowitzio
4) et Paulo Maas 5) ex his\'locis conclu-
deret paginam archetypi
36 vel 37 versus continere, mihi quoque
persuasit (quamquzim confirmari posse non opinor) lectiones in
archetypo depravatas esse; ƒ autem primum descriptum esse tEAro
IV
65 in ƒ (et M!) conservatum, in px corruptumö) probare videtur.
Quocum comparemus, quae contendit v. cl. Wilamowitzius in Call,
ed. tertia p.
12: „at pater certe qui huic (sc. Athoo) cum Ambrosiano
communis est iam ante E (apud nos
x), quamquam ab homine negue
religioso neque docto, ex archetypo descriptus est, eoque nomine
magni habendusquot;.

Viri illustrissimi sententiam confirmant?) tam lectiones quibus
ƒ eminet (sc. Ill
176 cVt Srj, 363 v. 1. TrouAv^orapi?, IV 70 eéwv (v.i,
p.
81), 540 v.1. PovXcrai, V I18nbsp;fortasse 214 dy^paos)

quam depravatae, quae neglegentiae librarii tribuendae sunt.

Familia tamen x paulo tantum minoris pretii et apud Homerum
gravioris fortasse quam apud Callimachum momenti 8) esse videbitur,
cui hinc maioris, qua apographon scriptum est, diligentiae, illinc lec-
tionumvariarum,quas supra pp.
10 sq. enumeravi, in mentem venerit.

1)nbsp;Ita lectionem XP^^ explicaverunt Hignard et Hollander (handschr.
Ueberl. p.
10).

2)nbsp;Quas videas supra pp. 9 et 13. Librarium codicis 77111479 noXXoiaiv coniecisse
Hollander quoque (Ueber die neu bek. gew. Hss. p.
16, cf. supra p. 18 ann. 4)
verisimile ducit.

3)nbsp;Handschr. Ueberl. p. 10. 4) Deutsche Litteraturzeitung VII 1886 col. 991.

5)nbsp;In Byz. Neugr. Jahrbb. vol. V 1926/27 p. 209.

6)nbsp;Sc. lt;Sto x (vide supra p. 9), (Lpro p, quam lectionem recte coniecturae scribae
K. Kuiper in Mnemos. N. S. vol. XXXVIII 1910 p. S ann. i tribuere mihi videtur.

7)nbsp;Quod dixerim pace Allenii v. d. in Journal of Heil. Stud. vol. XV 1895 p.
150 contendentis: „it (sc. apographon ƒ) exhibits certain readings which are not
found in any other extant MS., and as it seems unlikely that the scribe had access
to any different and now perished stock, are to be called conjecturesquot;.

8)nbsp;Cf. Wilamowitzium v. cl. in ed. Call. 3» P- 10: ...... quattuor optimos

codices, in quibus Homeri etiam magis quam Callimachi salus posita est.quot;

-ocr page 64-

Quamquam monendum est lectiones, quibus x ab ƒ et p dlffert, omnes
corruptelas esse, hoc est, nullam bonam lectionem a solo x asservari.

De Stirpe p copiosius diccndum crit. Demetrius CHsIcondylss
dum in edendis Hymnis Homericis libris manusqriptis ad familias
ƒ et X pertinentibus usus esse videtur i) eteditores saeculorum XVI,
XVII, XVIII eius textum accipiebant, editio Ruhnkeniana prima
etiam duobus Parisinis (A et C), hoc est Stirpe
p, nitebatur 2), quibus
Matthiae tertium Parisinum (B) adiecit. Schneidewinus primus
post Chalcondylan codices Li et D in lucem protraxit, quibus Bau-
meister reiectis Parisinis et Mosquensi tamquam interpolatis in
editione usus est. Ex quo tempore familia
p neglegi solebat, donee
Allenius v. d. eius lectiones proprias defendere et ceteris pares
facere conatus est
3). Eodem modo Wilamowitzius v. cl., qui in Cal-
limacho antea hanc familiam (quae duobus tantum membris, A et
Q, hymnos poetae Cyrenaici tradit) prorsus reiecit
4), nunc eius
lectiones discrepantes non iam soli coniecturae tribuit
5), Smileium
v. d. 6) secutus. Si accuratius lectiones peculiares pertractamus
(vide conspectum pp. 21 Sqq.), multas re vera coniectura ortas
esse apparet, ut III 65
yevoiii-qv, 159 av9is false corr., 176 iirl Srjv
item, 237 tt/dtótio-ö\', 306 Tv^dova (corr. ex vs. 352 ?), 515 XP^^W
(v.s.), IV 45
as false corr., 65 Jjpro (v.s.), 127 XW« Hp^^ false
corr., 519
Sßpifiov, V 245 t\', XXVII 13 /tera supervac. om., XXIX
3
éXaxes 7). Lectoris animum ad eas praesertim lectiones advertere

1)nbsp;Cf. Allenium v. d. in Journal of Hell. Stud. vol. XV 1895 PP- i55 sqq., in
ed. mai. pp. XXXII sqq., et supra p.
33 ann. 4.

2)nbsp;De his rebus cf. praefationem ed. Brit. mai. pp. LXXIV sqq.

3)nbsp;In Journal of Hell. Stud. vol. XV 1895 PP- 261 sqq.

4)nbsp;Cf. ed. Call. tert. p. n: „Item ad E (apud nos x) redit Parisinus 2763, cui
Pohlius Meinekius Schneiderus multum necessario tribuebant, nunc propter
solas emendationesaliquot commemorandusquot;. In annotatione tamen adicit: „Multum
ei etiamnunc debetur in scholiis.quot;

5)nbsp;Cf ined. Call. 4a p. 7: „denique ad ipsum archetypum nescio qua via redit
Parisinus 2763, quem iniuria contempseramquot;.

6)nbsp;Cf. in Class. Quart, vol. XIV 1920 pp. 112—122, vol. XV 1921 p. 114. 3:
„Ee (i. e. AQ), presenting in places a better or more complete text than some or
all of themquot; (sc. familia
x).

7)nbsp;Item III 21 navTOTpo^ov, 24 A^imi post corruptionem coniectura correcta
esse videntur.

-ocr page 65-

velim, quae metri causa correctae sunt i), sc.: Ill 46 yacawv (post
eroi om.),
178 vftvcûv, 259 àvOpœnois, 322 ext fiiqaeai, 326 Kal vvv
TOI yàp,
339 rj TTapóaov, 451 et 460 a^oç, IV 121 cSttto S\' àpquot; (pro
WTTTa !), 312 hé^ai iràp, 517 TrovXvßoTeipav, VII 8 T/yc, XXXII 6
Xpvaov. Sunt tarnen lectiones, quas librarium, quantumvis acutus
fuerit, excogitasse cum verisimile non sit, in archetypo sibi occur-
rentes accuratius quam
f et x descripsisse necesse sit, sc. III 35
avroKÓvTjs 2), 72 aTif-iijaasz), 129 Beafid v, 227 ttwtÓtc\', 503 Aüaav,
IV 112 KâXa, 149 Trpoßtßwv, 356 Kareep^e, V 84[ißaLvev -e, 267
eoTâq , XIX 26 daXSwv, 32 ipai^apÓTptxa, XXXII 6 àKTÏveç. Im-
primis attendenda est lectio ilia III
515 licet corrupta, quam etiam
praebet Athenaeus 22c, vide pp.
50, 78, deinde eae quoque, quas
dum in textu exhibet apographon
p, in margine codicis x invenimus,
sc. III
151, IV 86, (186), 254. 280, 322, 397/8. (VII 37), VIII 9.
XIX 7; has enim lectiones non per contaminationem ex apographo
X in stirpem p receptas esse ex eo sequi mihi videtur, quod nonnullas
etiam tradit in textu liber M, cf. infra.

Qui omnes loci manifeste confirmant familiae p rationem ei
habendam esse, qui hymnos editurus sit. Quae cum ita sint, neces-
sario lectioni illi fgt;ermirae III
78 eKaard re lt;fgt;vXa venovSœv, quae
nonnunquam tamquam a scribis Byzantinis interpolata (cf. infra
p.
54) contemnebatur, plus tribuendum erit quam merae coniecturae
vel sero ,,patchworkquot;; infra de hac re uberius agam.

VII DE LIBRO M

De hoc codice celeberrimo • viri docti, postquam in Ruhnkenii
manus venit, tantum et tam acute ac accurate scripserunt 4). ut
paucis verbis iis acquiescere mihi liceat. Supra iam vidimus (pp.

i ) Errores metrici perpauci occurrunt, sc. V 169 dv0e(iovvTwv, 204 eVoivoxoeuoi.

2)nbsp;Gum enim V 153 yvvai, 167 Oed falsos accentus posuerit, eundem hominem
III 35, 503, IV 112, 149, V 267 de suo correxisse non credo.

3)nbsp;Cf. v. cl. Wilamowitzium in libro cui titulus Die Ilias und Homer pp. 441/2
ann. 2, ubi dicit: „In der interpolierten Masse der anderen.... stecken hier einige

Lesarten, die man als Ueberlieferung gelten lassen kan----Der Art ist hier nur

jzdrifi^aas für dnn-qaw EF..\'.denn 65 und 71 konnte Konjektur verbessern.quot;

4)nbsp;Post primum editorem librum excusserunt Schneidewin, Hignard, Büchclcr, ^
Thiele, Ludwich, Allen. Cf. in ed. Goodwini praefat. p. IX.

-ocr page 66-

45 sqq.) codicem non ita. paucis locis bonam lectionem et praeter
hymnos qui sunt in Bacchum et Cererem in carmine IV tres versus
unum nobis tradere. Eo magis dolendum est hoc pretiosum monu-
mentum erroribus varii generis abundare i) ac deformatum esse,
unde iniuria nonnulli viri docti concluserunt, si non reiciendum
sit
2), nulla paene fide dignum esse 3). Magis libro faverunt Gemollius
(in ed. p. 3), Hollander (handschr. Ueberl. pp. 18 sqq.), Allenius
(in Journal of Hell. Stud. vol. XV 1895
PP- 271 sqq. et in ed. mai.
p. XXI) et recte id facere mihi quidem videntur
4). Lectiones variae
nonnullae in Mosquensi occurrentes dum antea coniecturae temera-
riae librarii adscribebantur, nunc tamquam ad textum ex antiquitate
traditum pertinentes aestimantur idque non immerito s). Sunt
enim inter eas lectiones etiam, quae in margine codicum Li/I legan-
tur, sc. his locisj IV 82, 212, 224, 254, 451, V 99, 214, VII 37, unde
sequitur tam librum M et archetypum V ex uno eodemque archetypo,
quem Q vocemus, ducendos esse quam has lectiones varias in illo
archetypo Q iam fuisse 6). Ceterum monendum est Hymnos Homericos,
quos temporibus Alexandrinis, quae dicuntur, non iam legerent,
quosque semper tenebris bibliothecarum latuisse verisimile sit,
coniectura scribarum et lectorum Byzantinorum interpolatos esse
parum probabile videri.

1)nbsp;Quos omnes repetere supervacaneum videtur coll. conspectu Alleniano in
Journal of Hell. Stud. vol. XV 1895 pp. 139 sqq. et in ed. mai. pp. XIII sqq.

2)nbsp;Vehementissime Cobetus in Mnemos. vol. X 1861 pp. 310 sqq. vituperavit.

3)nbsp;Ut Baumeister in ed. pp. 94 sqq., qui etiam de aliorum sententiis agit; et
vide, quas congessit Gemollius in ed. p. 3.

4)nbsp;Quamquam hie Mosquensem ceteris nimium anteponit, ubi lectiones quas
M praebet ob ipsam earn causam eligit, ut IV 110, V 147, de quibus locis infra
uberius agam, atque immodice laudat IV 357 (StaTrv/) TroAa/iTjae M, 8tà
irvp fiaX*
a/i^ya«\'IP verbis; „the excellence of M is clearly demonstrated in this linequot;, locorum
quales sunt V164 (
tjS\' et/xara M, î8c e\'/iara V). 181 (8* efôe M, 8c ihev V) oblitus.

5)nbsp;Quod iniuria Gemollius in ed. p. XI dubitabat.

6)nbsp;Iniuria enim Allenius v. d. stirpem quandam y finxisse videtur, cui lectiones
marginales stirpis
x desumptae sint, inductus nimirum verbis, quae vss. Ill 136—8
in X addita erant, hisce : cv
erepcj Kal oSroi ollt;rrC)(oi /cet vrat et IV 241 ev oAAtu ovrtus.
Haec tamen libros significare opinor, qui antiquitus ferebantur. Cf e. g. schol.
•A ad 8i: èupepavïa\' cVaAAw efJLfieixavîa, quod legit etiam Plato Ion. p. 538 d.
— Neque minus falso Hermannum (in ep. p. CXIX et passim) lectiones varias quas
M praebet a prioré interpolatori suo tribuere opinor.

-ocr page 67-

Praeter lectionum varietates necessitudinem quae est inter M et
^ demonstrant nonnullae lectiones in utroque corrupte traditae,
quarum graviores sunt hae:
III 96
fieydpois
120 \\ovov

122, 128 arpo^ov, (TTpolt;fgt;ol
142 aiü

171 dlt;ff\' riiiéiov {dlt;fgt; vpécuv a, d^\'
vp.amp;v p)

ixfydpot.cn ed. pr.
Xóov H. Stephanus, et S.
corr. nescio quis.
dv d\'Orville.
d(fgt;-qp,ü)s Thucyd.

218 IoXkov M, IwXkov W
237 TrpwTtar\'

243nbsp;dfiaprov

244nbsp;heX4gt;ovaris
297
viée atpyivov
313 inoirjaaTo
392 Tipadörfv
446
Kpia{a)aylt;j!)v
452 TToOev

468 iKyeydaa{a)iv

37nbsp;alxp^ vel tale quid

38nbsp;róre du

114 (lgt;v^av {(fgt;vaav E)
laoiXKov Barnesius.
TipisiTiaB\' corr. p.
dXiaprov Martinus e.a.
TeXlt;fgt;o var} ? corr. nescio q uis •
vUeç èpyîvov ed. pr.
TTOLijaaro corr. nescio quis.
vrja dorjv ed. pr.
Kpiaaîojv Hermannus.
rlves ed. pr.
iyyeydaaiv Ilgenius.
expa Ruhnkenius.
TOTc K€v Hermannus.
^vaav d\'Orville.

IV

127nbsp;(xdpfia. lt;^pü)v p) x®/\'/^®^/quot;^quot; Stephanus.

133 Treprjv, vépr)v, Tréprfv\'nbsp;nondum sanatum.

175 8c supervac.nbsp;om. ed. pr.

242 dypvjçquot; eivéreóv re vel sim. quid èyprfaaojv ireóv re Marti-
nus, Hermannus.

256 ßaXlt;lgt;v

361 tvfidpraCe (vel tóp..)
419 et 501 pdXos
461 rjyefiovevaü)
473 rraïB\' dtfiveièv
488 dpvaXi(oi i)
13 adriva

V

Xaßwv Ilgenius.
wpLÓpyaCe Ilgenius.
fitpos Martinus.
nondum sanatum.
nondum sanatum.
OpvXXi^oi Ruhnkenius.
aarivas (re) Bamesius.

i) Cf. lectionem, quam pracbct At III 347= rroXvaXûrroiai.

-ocr page 68-

63 êavó)nbsp;êSauügt; Clarkius.

252 (TTOvaxqaeTatnbsp;OTOfia ;^«\'creTat Martinus.

254 ovóraTovnbsp;ovoraarov Clarkius.

272 Sc\'x\' vel tale quidnbsp;S« 0\' Hermannus,

276 K€ om.nbsp;add. Barnesius.

284 eyyovovnbsp;cwyoi-ov Barnesius.

VII 13 XvSoLnbsp;Xvyoi ed. pr.

Sunt deinde lectiones in ß corruptae, quas M et impariter
reddunt, sc.:

III 152 ol tÓt\' in\' dvTiaai t\' idoues M, ot (Stj add. p) tot\' indvrta
a€Ïo T idopes W,
corr. Martinus in oy tót\' inavTtdaet\' ,

• » gt;t /

OT laovc?.

III 165 aAAa yc XrjTOJ (ikv Kal dvróAAcDV M, aAAa yc (aAA\' dye)
Si] XyjTü) fièv aTTÓXXcjv W,
integre apud Thuc. traditum
aAA\'
dyed* iXr)Koi fièv dnoXXwv.
III 209 ottitotav Ufievos M, ottttoa dvcüóixevos corr. Martinus

in OTTTTtüS flVCüÓfieVOS.

V 139 ot Sc Ke xpvcróv Té M, ol Sé re xpvcróv Kev scripsit Matthiae
ot Se Ke Toi xP^^d^

VII 43 n^ 8\' ^Srj M, [i-q SijSeip V, scripsit Hermannus pr}\' rjSr).

Habemus igitur archetypum omnium qui exstant codicum nescio
quo tempore exaratum i), qui praeter textum
2) nonnullas lectiones
varias, de quibus in parte secunda agam, et scholia quaedam per-
pauca praebebat, quae modica cum disputatione recensere mihi
liceat. Sunt autem haec:

ad III 40 TÓTToy cWi rov ot/iiKlov ó pvp KaXovfxepos fiaXdyiPa rrepl
ov lt;fgt;7)CTl Kal 6 XvKÓlt;fgt;pa)P
(vs. 1464/5) KXdpov mp-dXXwP
rjTt lt;fgt;iKiov répas IJ.
ad III 71 top rjXiov lt;fgt;rjai trpoxmapxew tov dwóAAwi\'oy Lii7, L4NOP.

1)nbsp;Ex Allcnii v. d. sententia in Journ. of Heil. Stud. vol. XV 1895 p. 306 ex-
pressa litteris uncialibus scriptus erat, quod
dpvaXi^oi IV 88 confirmaret, nisi
ipsum hunc errorem in litteris minusculis occurrere sciremus (cf. p. 55 ann. i).
Probabilius duco ß litteris minusculis scriptum fuisse. Cf. etiam infra p. 105.

2)nbsp;Eum etiam Hymnos qui sunt in Liberum et Cererem continuisse patet;
numcri enim Hymno III et
Sevrepos Hymno IV in codice a primum additi
sunt.

«

-ocr page 69-

ad III 147 o avTos èv T^ V (vs. 685) lAiaSo? Idoves éXKeatxirioves

un.

ad III 172 0-77 ivrevOçv èativ et\'Sevai tov oïL-qpov x\'îo»\' e^vai T, a-q
lt;hs ivrevdev lt;fgt;aivei
(è/x^aiVet Lj) 6p,7]pos éavTov
eîvai Li/7.

ad III 320 i^daTacrev\' çî Sè /ierà rov 7} cVt/zeAeias\' -^ilcocrev\' ô aÙTO?

Kal iv ri] or IXidSos (vs. 39S)\' ^ /x\' eaacoa\' Sre [t dXyos

dlt;igt;iK°\' un.

ad III 495 BeXlt;fgt;ol diTo rov 8eXlt;f)îvos L4P.

ad IV 36 CT^ rov -qaioSov KXéifiavra («ckAo^oto p) rov arLxov (Op.

et D. 365) un, CL2L3L4NOPRiR2.
ad IV 336
^avepov KXévrrjv LjiT.

ad V 244 ro 6p.oLLov ofirjpos Travraxov eVt KaKoO riOivai eîojQev Lj/?.

Accedunt variae lectiones III 293 ^co/xû sscr. v-qw p (v.s. p. 26),
XXV
I Cv^ôs D (pro Sto?), nisi itacismo ortum est, XXXIII 14
dvifiovs, in margine yp. déXXas ET (ubi glossa et vox explicanda
inter se confusae sunt), fortasse IV 90
imKap,7TvXa fu\'Aa M, iniKap.-
TTvXos (^p-ovs
cet. (ubi ivXa explicatio esse posset vocis KôXa, cf. He-
siod. Op. 427), 159
(fiépovra M, Xa^évra cet. (ubi forsitan (j^épovra
vocabulo Xa^ovra explicatur), 254 XUvœ, v.l. «AtVij, 280 âAtov rov
p.vOov,
v.l. dXlov Ôjs p^vdov, 360 Xdoiv SSCr. ^XéiroiV Li.

Hae glossae dum seriore tempore ortae et diligenti cuidam lectori
tribuendae esse videntur, scholia proprie dicta, quae supra collegi,
fortasse omnia saeculorum doctrinae Alexandrinae mea opinione
esse possunt. Quae ad III 147, 172, 320 (secunda pars), IV 36, V
244 pertinent, manifesto Hymnos Homeri esse demonstrare debent:
sententiam igitur hominis incogniti et solitarii, quae adversa fronte
omnium virorum doctorum de Hymnis „Homericisquot; consensum
oppugnat, licet simplicibus subsidiis defendunt. Quae ad III 40
et 71 adscripta sunt, scholia Townleiana in memoriam vocant;
cetera, excepto eo, quod a lectore vel scriba codicis P admonitum
videtur ad III 495, interpretationes sunt singularum vocum, quales
e libris Venetis notissimae sunt. Utut res autem se habet, ex his
scholiis, etsi scientiae aliquantulae testimonium dant, certe principes
doctrinae philologicae illorum temporum Hymnos nostros tractasse
nullo modo concludi potest.

-ocr page 70-

Priusquam de libris manu scriptis disserendi finem facio, stemma
quod dicunt maioris perspicuitatis causa addere mihi liceat hoc:

lABCrLjLsL^Mon. |
NOPQR,R,V

-ocr page 71-

PARS II: DE VARIIS LECTIONIBUS

Textum pluribus quam poetae antiqui soient variis lectionibus
instructum cum invenerimus, inquirere mihi liceat, unde hae varie-
tates ortae sint, et si antiquitus eas iam ferri verisimile sit, quaenam ab
ipso poeta originem ducant i). Haec ut cognoscamus, omnes huius
generis locos, quoad gravioris sunt momenti, si tractaverimus, non-
nullas varietates minores soli licentiae tribuendas esse apparebit
rhapsodorum, quibus (uti Kuiperi utar verbis) ,,non solum in mente
haerent verba Homeri sed per aures quoque tintinnant sonitus
verborum resonantque numeriquot;
2); cf. quae dixi ad IV 224. Perraro
autem totos versus duplici forma traditos inveniemus, quibus locis
plerumque quem in modum altera forma orta sit constitui potest.
Unde sequi opinor e solis his duplicibus lectionibus concludi non
posse totos hymnos ab alio poeta retractatos esse
3). Neque ita
paucos esse locos cum constet, in quibus quid sit genuinum, quid
spurium, decerni non possit, in has varias lectiones inquirere satis
habendum putavi. Quibus haud aliter textum Iliadis et Odysseae
scatentem cum notum sit Zenodotum, Aristophanem, Aristarchum
e sacculis prioribus nanctos esse, nostrum est ut subolis Aristarcheae

1)nbsp;God. Hermannus in cp. pp. V sqq. primus textum nonnullis locis duplici
forma ex antiquitate traditum esse vidit. Cf. quas refert atque exponit philolo-
gorum sententias Kuiper in Mnemos. N. S. vol. XXXVIII
1910 pp. 3 SQQ-

2)nbsp;Vide inMnemos. N. S. vol. XXXVIII 1910 p. 22, cf. p. 19. In libris quos
nuper edidit v. d. Milman Parry L\' épithète traditionnelle dans Homère
1928
pp. 10 sqq. et Les formuleset la métrique d\'Homère 1928 pp. 6 sqq. haec nimis
pressa esse mihi videntur.

3)nbsp;Quamquam poetas rétractantes et rhapsodos saepe non multum inter se
differre probabile videtur. — Hermannus in ep. pp. XX sqq. hymnum quemque ab
alio vel etiam tertio poeta totum interpolatum esse putat. Quam sententiam quod
ad Apollineum expandit v. d. F. Altheim in Hermae vol. LIX
1924 pp. 43°—449.
nulla tamen fide mihi facta; quod ad Hymnum qui est in Mercurium Robertus
ibid. vol. XLI
1906 pp. 389 sqq., a Conrado Kuipero I.e. tamen lepidissime acer-
rimeque refutatus.

-ocr page 72-

hodiernae Hymtios quoque, quos ilii, uti supra iam dixi, tamquam
spurios neglexerint, tractare et e duplici recensione antiquiorem
expiscari.

III 21 rjneipov Travrorpóifiov p, rjireipov TTopTiTpótjiov cet.

TravTo- in adiectivis, quae ab antiquioribus poetis componebantur,
,,prorsusquot; significare videtur, cf. Aesch. Eum. vs.
644 7TavTop,iaris,
ibid. VS. 637 navróaefivos, dum in vocabulis a Trav- incipientibus praef ixo
significatione ,,omniaquot; utebantur, cuius rei exempla abundantia
enumerare supervacaneum est 1). Apud seriores praesertim voces
cum
navTo- compositae usurpantur 2) praefixi irav- vetustiorum
poetarum loco, ut
vaVToyévedXos, vavroyóvos, Travrohóretpa (sed
Hymn. Orph. XXXIX
3 TravSwrcipa), multa alia, vide lexica. Ceterum
monendum opinor epitheton
Travrorpo^o? iuxta vopTtrpó^os vi
descriptiva egere atque aridum videri. Varia lectio igitur littera
p in V corrupta e correctione nimis sagaci scribae libri
p orta esse
videtur, cf. quae dixi supra pp.
49, 52 (cum ann. 7). Eandem
sententiam profert v. d. Allenius in Journal of Hell. Stud. vol.
XV
1895 p. 261, ceteri editores tacent.

Ill 24 Xip.vai re BaXâaarjs p, XipAves tc BaXaaa-qs cet.

Poetam cum hemistichium alterum vs. c 418 (=e 440)

rjv TTOV ilt;fgt;€Vpœ
■qióvas TC irapUTrX^yas Xip^vas re BaXdaarjs
imitari appareat, lectio varia corruptione 3), quam scriba libri p
corrigere4) conabatur, orta est, neque satis, opinor, defendi potest
locis, quales sunt
KVfiara p.aKpà BaXdaay^s in Homero passim, dXp,vp6v
olSpia BaXdamjs
h. Cer. 14, Xalrfia BaXdacrqs 8 504, c 174, t 260,
h. Ap. 481,

1)nbsp;Non desunt tamen exempla quaedam apud antiquos quoque poetas praefixi
TTavro- hac sententia usurpati, ut Travroyqpws Soph. Ant. 606, Travrofiop^os
frg. 618 (Jebb-Pearson), Travronopos Ant. 360, vavroToXnos Aesch. Ag. 221.

2)nbsp;Xlfivav TTavrórpo^ov AïBióirwv, quod praebent codd. Aesch. frg. 192
nunc metri causa a v. cl. Wilamowitzio in ed. mai. p. 68 corrigitur in
dyvûv
rpo^óv.

3)nbsp;Quae post KeKXipAvai per dittographiam quandam facile explicari potest.

4)nbsp;Cf. p. 52 ann. 7.

-ocr page 73-

yi\'jd-qcrev ßadvs ttÓvto? àXoç no\\i,i]s Theognis 10,
qui Homerum secutus esse videtur ^ 59 (ubi tamen est hemistichium
prius) vel cV otSfia Xlfivas Eur. Hec. 446, Aristoph. Av. 1338. Neque
aliter sentit v. d. Allenius loco supra citato, silent ceteri.

III 38 Xîos, ^ vrjaos Xinapcordrr] dv àXl Keïrai a

vrjacovnbsp;Cet.

Haec varia lectio antiquo cuidam rhapsodo tribui posse mihi
videtur, quamquam lectionem vulgatam ad poetam ipsum redire
imitatio Callimachea h. Del. 3

KvKXdScs, al vqaœv Upwrarai elv dXl xelvrai
arguit. Alteram versuum Homericorum i 25

avT^nbsp;TrawveprdTTi elv dAi KcZrai

(ab Hollandero allati) et r] 244

\'ûyvyltj Tiç vrjaos diróiTpodev elv óAt Kevrai
memor rhapsodus textui sibi tradito de suo interpolavit.

III 54 oÙ8€ Tpxjyr]v oïaeis, ovt dp (jgt;vrd p.vpia lt;fgt;vaeis W

TToXX\'qvnbsp;X in mg.

Haud secus utramque hanc lectionem ex antiquitate oriri tam
mihi quam Gemollio Allenioque v. d. persuasum est, e quibus tamen
ille lectionem marginalem ipsi poetae tribuit altera interpolata atque
spuria habita i), hic autem in commentario
-noXX-qv manifesto debilius
(,,evidently the weakerquot;) iudicat. Ipse quam deligendam esse cen-
serem nescirem, nisi versu 529 compilator secundae partis voce
Tpvyr)lt;f)6pos (quae est drra^ Xeyofjtévrjl) probaret poetam hymni Delii,
quem exemplo sibi sumpserat
2), oïaeis scripsisse; rroXX-qv rhapsodö
igitur adscribo, qui verba
^vrd p.vpla alteri pari opposita esse
voluit
3)-

1)nbsp;In ed. p. 7 sub i; non aliter sentit Hollander handschr. Ueberl. p. 30.

2)nbsp;Quod ex aliis quoque locis patet, ut 207 coll. 19, cf. Altheimium v. d. in
Hermae vol. LIX 1924 p. 441 et Wilamowitzium v. cl. in libro qui inscribitur Die
Ilias und Homer p. 441.

3)nbsp;Animadvertendum est vs. 53 ov8\' • • • • ovt , quod nonnulli Graecum
non esse contenderunt (Fr. Franke in comm. II de partie, neg. 1833 p. 18, Her-
mannus ad Soph. Phil. vsm. 1237, Matthiae in gramm. gr. ed. sec. p. 1226, ahi).
Quod ad vsm. 54 cf. Hom. 115 oi5
Séfias ovSè (fgt;VTqv, out* dp lt;fgt;pévas ovre ri

-ocr page 74-

III 78 irovXvTToSes S\' eV c/xoi daXd/jLas, lt;j)U)KaL re fxéXaivai

oiKia TTOL-qcTovrai a/crjSeanbsp;AaAvnbsp;^

fKaard re lt;f)vXa veTTovScjvnbsp;p

Uti supra p. 53 iam dixi, hoc loco lectio familiae p ex antiquitate
tradita esse mihi videtur, neque aliter senserunt Ilgenius, Hermannus
(in epistola pp. XX et XXVI), Hollanden), qui rhapsodo tribue-
bant, hic tamen voce veirovBcüv lectionem quandam principalem
expulsam esse ratus. Ceteri viri docti ob ipsam eam vocem textum
sicut in
p traditur tamquam interpolatum et spurium reiecerunt.

Mihi quoque alteram lectionem ex ipsius poetae ingenio fluere
videri fatendum est, neque negari posse hemistichium suppositi-
cium claudicare
2) atque verba ilia 8 404 ^wKa«. vénoSes KaX^qs aAo-
avSvrjs imitari. De miro vocis vénoBes genetivo praesertim rem agi
liquet. Talem formam serioribus temporibus fictam esse verisimile
non videri supra p. 53 iam monitum est; eo facilius arti rhapsodorum
adscriberem, quibus productiones metricae varii generis e carminibus
epicis notissimae erant atque cotidie ut ita dicam occurrebant.
Quod ad vocalis o productionem attinet
ttovXvs et composita a
TTovXv- incipientia 3), OvXvfXTTos, talia frequentissime occurrentia
exemplum praebebant. Ceterum in ipsa sexta arsi hasce produc-
tiones enumerare velim4): dAcro jue/xaw? 77 754,
ßonaX\' dn(fgt;ls èdyqi
A
559, dfjiTjxavov, ov ri ^areióv Hes. Th. 310 (cf. Sc. Herc. 144, 161),
6(fgt;pa Clt;^oïai pereLtu 47 5), irrl 8c a^i riOet xpvaeia Koveia k 355, dvpas
S\' dvimiie avtfjeiov k 389, ßeXos exerrevKes i(fgt;ieis A 51, SóAwi, ov ri

epya, ad vsm. 53 h. Ccr. 22 ovSe ti? d0avnr(ov ovre (sic Hermannus, ovSè cod.
M)
dv7]Twv dvOpwTTutv -rjKovaev ^ü}vr\\s, Plat. Charm. 171 c ovBé ye aAAoy
ovSeis, rrXrjV larpós, ovre 87) 6 aw^poiv: Maetznerum in ed. Antiphontis
p. 19s, Kuehneri et Gerthii Gr. Gr. vol. II
p. 289 c.

r) Handschr. Ueberl. pp. 11 et 29.

2)nbsp;Post (ftojKai re pueXaivat alterum subiectum supervacaneum enim videtur,
dum verba
(oiKia) dKijSe\'a x^rei Xaiov optime solitarii loci naturam depingunt.

3)nbsp;De his vocibus cf. G. Schulze v. cl. in Quaest. Ep. pp. 444 sqq. et v. d. E.
Boisacq in Lex. Et. s.v.

4)nbsp;Plerasque disputationi quam edidit K. Witte v. d. in Mus. Rhen. vol. LXX
1915 PP- 493—495 dempsi. De productione cf. etiam, quae dicit v. d. K. Meister
in libro cui titulus Die homerische Kunstsprache p. 44.

5)nbsp;Cf. o^pa.... ImrtjXaairj 6B6s eiT] H 340, SeiSoiKa . .. .fiij ... .rjfxlv
Si Brj aïaifiov elrj I
245,

-ocr page 75-

KpareC ye H 142, Kal treat. -qBè fivpiKai 0 350 i), ßoos pivoXo tctcuxw?
/A 423, et praesertim vocalem o productam in apicr^aAcquot; é/x^cvai
ouSóv
p ig6 et ippiyrjaav ottüjs tSov alóXov otfiiv M 2o8 (nisi arLxov
[leiovpov vocare mavis). Non solum forma, sed etiam numeris penitus
congruit
ivaiaifia Swpa SiBovvai Q 425 (cuius de vocis explanatione
viri docti ambigere videntur). Talium locorum haud immemor
rhapsodus, qui rarum veVoSe? inserere cupiebat, genetivum insolitum
finxisse mihi videtur.

Cui sententiae non, opinor, obstant, quae contendit G. Schulze
V, cl. 2); eodem modo enim invenimus in dialogo apud Aeschylum
et etiam Herodein primi metri iambici loco aliquoties choriambum
adhibitum, quod ad vetustissimum usum redire videtur
3). Neque
magni momenti mihi esse videtur, quod dicunt editores Britanni
in commentario: ,,the sense of \'fish\' or \'sea-monsters\' was not
attached to the word before Alexandrian timesquot;, cum videre non
possim, qua de causa vocabulum nostrum prius ea significatione
usurpari non possit. Rhapsodum contra ipsam obscuritatem allexisse
verisimile duco.

Ill 96 -^CTTO yap ev fxeydpoim Jto? velt;fgt;eXrjyep€rao (om. Ma)
98
■Sjaro ydp aKpwi \'OAv/XTrcot vttonbsp;vé^eaai Q

Priorem versum a rhapsodo ad alterum substituendum insertum
esse iam vidit Groddeckius. Cf. quae monet v. cl. Wilamowitzius

in libro de Iliade et Homero p. 447 ann. 3:......zwei Verse vorher

die Variante ,,Sie sass im Hause des Wolkensammlers Zeusquot;, ver-
fertigt, als die sinnliche Hinderung durch die goldenen Wolken
nicht mehr würdig schienquot;. Ne autem vsm. 98 ipsius poetae esse
censeamus prohibere non potest, quod ex iV 521 sqq. sumptus est,

1)nbsp;fivpiKivwi (u—cMj) Z 39 et fivpiKiveov (u—uu—) Anth. Gr. VI 298,5
hue manifesto non faciunt.

2)nbsp;In Qu. Ep. p. 8: „Licentiae (sc. metricae). ... iam ante Homeri aetatem
vitari et ab usu poetarum paullatim removeri coeptae sunt, ut in carminibus quae
nos tenemus fere nihil nisi residua usus olim multo latius patentis vestigia hinc
parca illinc aliquantulo frequentiora observcmus.quot;

3)nbsp;Cf. v, cl. Wilamowitzium in ed. Eur. Herculis anni 1907 p. 375, in libro de
Sappho et Simonide p. 271, in libro qui agit de re metrica Graeca p. 289.

-ocr page 76-

cum sciamus poetam passim ab Homero hemistichia mutuari, cf.
commentarios ad vss.
23, 41, 60, 78, 79, 83, 84—86, 93, 94, 97,
107, 147, 156, 165.
Ceterum monendum est vsm. 96 in Ma non ex
homoearcho, sicut vult v. d. Allenius, excidisse, cum si ita res se
haberet, vs.
97 quoque deesset (cf. quae omisit p IV 532—4 et
Li III
144/5); unde sequi videtur vsm. 96 in D tamquam lectionem
variam insignitum fuisse.

Ill 134/5.nbsp;S* TfSaai

Bdfi^eov dBdvarac,nbsp;S\' dpa AijXos aTraaa

TjvBrja , O»? 0T€ TC piov ovpeos dvBemv vXtjs.

134/5—138nbsp;at 8\' dpa naaat

Bdp-Peov dBdvarai, xpvaamp;i S\' dpa ArjXos diraaa
fie^piBei, KaBopamp;aa Jio? Arjrovs re yeveBXTjv,
yqBoavvT]!,, on p.iv Beos elXero
ot/ct\'a BéaBai
v-qacüP -qTrelpov
tc, ^iX-qae 8k K-qp66i p^XXov.
(134/5. 139 136—138 X in mg.).

De versibus 136—8 et 139 vario modo viri docti iudicaverunt;
apud Gemollium invenies, a quibus aut vss. 136—8 aut
139 tamquam
spurii reiecti sint. Hermannus tamen primus, uti expectandum est,
inter poetam ipsum et interpolatorem (antiquum scilicet!) distinxit,
huic vss.
136—139 adscribens (in epist. p. XXVII). Eosdem, „qui
inde a prima editione in verba huius carminis sese inferserant,
migrarequot; iussit et „nescio cui grammaticoquot; attribuit „nuganti et
descriptionem poetae, quae ipsi nimirum ieiunior videretur, am-
plificare cupientiquot; Baumeister, quae quam perperam contenderit,
ex iis, qua supra p.
7 de papyris deficientibus monui quaeque huius
libelli parti II praemisi, nisi quidem erravi, iudicare potes. Unde
fit ut ne Gemollio quidem assentiri possimus, qui utramque lectionem,
quae manifesto duplicem recensionem prodit, frustra uni eidemque
textui inserere conatus est i). Hermann! sententiam secuti suntw.dd.
Allenius et Sikes, eo maxime inducti, quod ciActo cum genetivo
significatione anteponendi usurpatum apud Homerum non reperitur.

i) Versus enim hunc in modum ordinat, ut 136—138 vsm. 139, qui 135 excipit,
sequantur, mutato ^e^piBci in PePpiBTji, quod tamen nemini persuadere potuit.

-ocr page 77-

Ultimus autem de hac re scripsit Wilamowitzius v. cl., cuius verba i)
hic integra apponere mihi liceat: „Delos strotzt von Gold XP^^\'^\'-
iräaa ßeßplßei. So die Fassung, welche Kallimachos bezeugt (IV
366), der das Wunder ausführt, was es doch nicht gut verträgt.
Die armselige Insel ist vor Stolz und Freude verwandelt. Die Geburt
von Athena und Herakles hat goldener Regen begrüsst. Golden
ist alles Festliche, Köstliche, Göttliche
2). Kallimachos sagt, dass
Apollon selbst Rock und Mantel und Schuhe von Gold hat. Aphro-
dite ist gülden. Wir reden noch davon, dass der Sonnenschein die
Landschaft vergoldet, reden von goldener Hochzeit. So werden
wir nachfühlen, wie der Ausdruck und die Vorstellung entstanden
sind. In der anderen, kürzeren Fassung blüht die Insel von Gold
wie ein Berg von den Blüten der Bäume. Das kann gefälliger schei-
nen; aber was Kallimachos las, wird doch das Echte sein, und
dass es die Freude ist, die alles vergoldet, ist auch schöner. Das
Bild der blühenden Bäume will schon das Wunder verständlicher
machen.quot;

Quibus pauca tantum habeo, quae addam. Forma ßcßpLdei rarissima
praeter nostro loco semel tantum occurrit, sc.
tt 474

ßeßpiOet (sc. navis) 8è aaKcaai, Kai eyxea^v a/x^iy wiar,
quem versum poetam hymni imitatum non esse pro certo habeo.
Ceterum ipse non solum Callimacho, sed etiam vati Hymni Cerealis
vs. 472

TTÓEaa 8è ^vWoiaLv re Kal dvöeaiv evpeïa
eßpta\'

(ab Ilgenio coll.) exemplo fuisse videtur 3). ßplOeiv antiquitus a poetis
iam adhibitum
4) vetustius quam alterius lectionis dv9eïv esse videtur,
quod in recentioribus tantum poësis epicae partibus et apud subse-
quentes significatione translata reperitur, ut A 318 sq.
dAA\'
óXeaev Aios viós.. . ,

dp.(j)or6pa}, irpLv a(f)a)iv vtto Kpori^oiOLV lovXovs

1)nbsp;In libro de Iliade et Homero pp. 449, 450.nbsp;^

2)nbsp;Cf. vsm. 98, N 523, etiam r 33/4nbsp;irdpoide TlaXXds \'Adrjvt],

Xpvaeov XiJx^ov exovaa, lt;j)dos rrepiKaXXes eiroiei.

3)nbsp;An ex utraque is lectione versum suum contaminasse censendus est ?

4)nbsp;Cf. Z 561 GTalt;fgt;vXijim ßpidovaav aAw^v et t 112 ßpiOrjim 8c StrSpea
KapTTOIl.

-ocr page 78-

dvOijaai vvKaaai re yéws evavOéi XdxvrjL i).
Necnon affines esse suspicor h. Dion. 8

eari Sé ris Nvcrt), vnarov opos dvOéov vXrji
et Alcm. 58.1 \'PiTTdv Spos dvdéov vXai. Ad totum versum conferendus
est I 191

plwi vX-qevri
viprjXüjv opéoiv, ore (fiaiverai olov d-n dXXuiv.
Quae omnia comprobare videntur vsm. 139 e memoria variarum
dictionum epicarum factum esse.
EtXero autem cum genetivo usur-
patum non solum probare non potest, opinor, vss. 136—8 seriori
poetae tribuendos esse 2), sed una cum verbo
Kadopwaa 3) genuinum
eius ingenium ostentat.

III 146—150 dXXd av A-qXwi, 0otße, fidXiar imripTreai ^rop,
evOa roL iXKexirojves \'Idoves rjyepédovrai
avrots OVV vaiBeaai xal alSoirjis dXóxoiaiv.
ol Se ae TTvyfiaxlrji re Kal opxrjdpóji Kal doiSqi
fivrjodpevoi répirovaiv, orav ar-qacovrai dyajva, Q

Apud Thucyd. III 104 hi versus ita leguntur:

dAA\' ore A-qXioi, (Poiße, p.dXLard ye 6vp,6v èrép^d-qs,
êvOa roi èXKexirwves \'Idoves rfyepiOovrai
avv (j^oïaiv reKeeaai ywai^l re orjv is dyviav\'
ëvOa ere rrvypaxirji re Kal opx^qarvl Kal doiSiji
pvr}adp.evoi répirovaiv, orav KaOéawaiv dywva

Hic quoque viri docti alii lectionem vulgatam, alii Thucydideam
genuinam esse contenderunt, quas varias sententias Gemollius
diligenter congessit atque exposuit. Plerisque et mihi quoque duae
recensiones distinguendae esse cum videantur, Hermanni opinio,

1)nbsp;Animadvertendum est et hic et nostra loco binas eiusdem radicis formas
positas esse.

2)nbsp;Recte enim Jebbius ad Soph. Phil. vsm. 1100 adnotavit: „the gen....
depends not on erAou alone (as if it were
npoeKpivas), but on the idea of com-
parison suggested by the whole phrase c?Aotgt;
to KdKiov alvelv.quot;

3)nbsp;Quod tali contextu ac significatione perrarum est. Sententia conspicicndi
transitive apud Homerum duobus tantum locis (ß
291, A 16), ceterum intransitive
cum praepositionibus
(N 4. h. Cer. 69) vel absolute (J 508, H 21, A 337) adhibitum
video.

-ocr page 79-

qui quae sibi maxime placèrent cuique dempsit, ut iis textum an-
tiquissimum construeret, reicienda est.

Cum vss. 144/5 a rhapsodo quodam ex initio carminis (22/3)
fortioris
àvTidécreais eve/ca hue translates i) et lectionem Thucydi-
deam antiquiorem esse persuasum mihi habeam, totus locus dehinc
ab eodem homine ita correctus esse videtur, ut non solum
aAA\' ore
in àAAà av mutaret, sed etiam primum év9a aliter atque ipse poeta
voluit intelligere et secundum rescindere cogeretur, offensus nimirum
singulari significatione coniunctionis
ore. Quam nostro loco causalem
esse opinor
2). Atque rhapsodus correctionibus suis colorem poeticum
haud parum diminuisse ac iis, quae antiqui poematis erant propria,
obtrectasse mihi videtur. Praeter enim
ore inusitatius usurpatum
evOa demonstrativum bis (per àva^opdv) positum interiit, imTépireai
verbum simplex expulit 3), formae vetustiores vs. 148 et ayviav
difficile intellectu tenuiori dictioni (ex 0 460 desumptae) cesserunt 4).
pro opxvaTvî, quae formatio ladis praesertim propria est 5), àpxqOp-îôt
(apud Homerum nonnunquam repertum) subiectum, pro KaOdacoaiv
denique
dnai Aeyo/xeVwi vocis dycôva significatione mutata arqawvrai
substitutum est. Ex quibus nonnulla accuratius tractemus.

Quod ad constructionem haec habeo, quae dicam. Post sententiam

1)nbsp;Si vsm. 143 quoque spurium habcamus, ita utaAAore ter deinceps legen-
dum sit, contextus claudicare videatur. Cf. v. cl. Wilamowitzium in libro de Iliadc
et Homero p. 450 ann. i.

2)nbsp;Ita ore apud Herodotum, Xenophontem, Demosthenem, Sophoclem (Ai.
1231, Ant. 170, El. 38, 1318, O. R. 918) usurpatum est, cf. Kuehneri et Gerthii
Gr. Gr. vol. II p. 461. Fortasse ionismum esse statuere licet, qui in nostro carmine
mirus non esset. Homerus
ore hac significatione nondum adhibuisse videtur;
nonnullis enim locis, ubi ore traditum est, o
tc legendum esse Bekker et Laroche
(Hom. Stud. p. 265) viderunt.

3)nbsp;Verbum compositum apud Homerum semel tantum occurrit, sc. i 228
dXXos ydp T dXXoiaiv dvrjp cTrtTepTTerat epyois- Cf. h. Ap. 204, et 413
fTTiTepirea xdgt;pov-

4)nbsp;Cf. quae dicit v. ill. Wilamowitzius I.e. p. 443/4 ann. 3: „Doch-da hat
Thukydides das echte
avv alt;fgt;olaiv rcKeeaaiv.quot;

5)nbsp;Cf. H. W. Smyth Ionic § 497 p. 396, Brugmann-Thumb Gr. Gr. §§ 220,
248. 2, Bechtel Vokalkontraktion p. 277/8, Gr. Dial. I 62, Kuehneri et Blassi
Gr. Gr. II. 272. 28, Hirt Gr. L. u. Fquot;. § 347- 2 P- 403.

-ocr page 80-

causalemi) aAA\' ore AjjXcüi ktX., qua enuntiatione secundaria sen-
tentia ordinis primarii continetur, auditor enuntiato primario certior
fit illuc lonas frequentissime convenire ibique ludos ad Dei honorem
agere. Hac dispositione, quae adverbio
evda repetito conspicua
reddita est, laetitia atque hilaritas diei festi clare enitent. Quibus
omnibus quantopere vis poëtica illius hominis additamentis correc-
tionibusque, sive interpolatorem sive rhapsodum retractantem eum
appellare mavis, detracta sit, iam vidimus. Qui versu
147 licet integro
remanente post versum proximum in sententiam primariam muta-
tum adverbio
evOa vim demonstrativam induit, ita ut altero evOa
suppresso sententia relativa alia (149) ab alia (147) pendeat. Quod
minime placere atque languidum esse videtur.

De versu 148 vide quae supra p. 67 ann. 4 iam dicta sunt. Etiam
cum Hermanni coniecturam
avroZaiv TralSecran probemus, lectio apud
Thucydidem tradita ei praestare videbitur, quippe quae aijv is
ayviav asservaverit. Qua voce viam sacram significari cum Gutt-
manno
2) et Gemollio opinor. \'laom? iXKexirwvas non ante templum
sed in viam congregari apparet, ut pompam sacram ad deum ducant.
Inde omnes aliae interpretationes, quibus commentatores usi sunt,
reiciendae sunt, ut Britannicaa), quae est mera coniectura, et Bau-
meisteriana
4), quae licet ingeniosa quaesitior mihi videtur s).
a^ós vox epica, quae apud Hesiodum semel tantum invenitur

1)nbsp;Iniuria editores Britanni coniunctioni ore vim temporalem inculcare
conati sunt sententiam ita detorquentes: „but when your heart most rejoices in
Delos,
then do the lonians gatherquot;, quibus addere coacti sunt: „a way of saying
that the lonians gather at the feast of Apollo in Delos.quot; Quae mira sane mihi videtur
ratio dicendi.

2)nbsp;De hymn. hom. historia critica, Gryphiswaldae 1869 p. 20.

3)nbsp;„Probably it is the \'square\' before the temple of Apollo, where the contests
took place.quot;

4)nbsp;„dyvidv interpretari licet sacram processionem in dei honorem institutam in
qua longa hominum series certo ordine procedens viam qua incedit ipsam quasi
efficere videtur.quot;

5)nbsp;Neque vere mihi contendere videntur scriptores novi lexici Graeco-Anglici
dyviau esse „collection of streets, cityquot; apud Pindarum, ut Ol. IX 34 oi58\' \'Ai\'Sas
aKivTjTav ex^ pdßSov, ßporea aióp.aö\' dt Kardyei KoiXav Trpos dyviav Ovaia-
kÓvtü}v, ubi viam cavam (apud Germanos „Hohlwegquot;, cf. W 419 (ttcivos 6Sov
KolXrjs), quae morientes (sie, noh mortuos!) ad Orcum ducit, designari arbitror.

-ocr page 81-

(Th. 398 crvv arßoimv vatSeaai), in Hymnis non occurrit; unde con-
cludi potest a rhapsodo illo vitatam esse.

Ad vsm. 149 vide quae supra monui.

Vs. 150 prae ceteris atque praesertim vocabula Kadéaœatv àyûiva
haud levi argumento mihi esse videntur lectionem Thucydideam
ab ipso poeta conditam, vulgatam contra rhapsodo tribuendam esse.
Hunc enim vocem àywpa falso per certamen interpretatum verbo
Kadéawaiv (quod est aira^ Aeyo/nevov!) expulso lt;J-rqa(x)vtaii) inseruisse
opinor, ita ut nunc fere nihil legatur nisi lones varie certare, cum
certamen instituèrent, quae est
TavroXoyla inutilis. \'Aywva nostro
loco conventum lonum designare arbitrer, quod etiam verbum
KaOéucüOLv probat. Optime comparât Guttmannus I.e. V 258 l^avev
evpvv àyamp;va,
neque minus apte v. cl. C. G. Vollgraff animum meum
advertit ad diras Teias vs. 31/2
KaOrjfiévo rdycHvos (vide Exempla
epigraphica potiora quae edidit v. d. E. Schwyzer 710)2),

HI 151 (ßaiT] K dOavdrovs Kal dyqpMS efifievai alei,

rtnbsp;/ I gt;nbsp;/ gt;nbsp;\\

os tot eiravTiaaet, ktA.

dvj]p fx, aid Mp,x in mg,
Utramque lectionem iam archetypum Q habuisse probat ratio,
qua in apographis occurrit, Editores, quod quidem videam, semper
lectionem aUl praetulerunt, reiecta lectione dv^p tamquam inter-
polata ut pronomini relativo antecederet. Optime tamen Wilamo-
witzius
v, cl. dvqp verum atque antiquum esse monere mihi videtur
in libro de Iliade et Homero p. 441 ann. 2 his verbis: ,,Denn die
Festfreude mag dem Betrachter den Eindruck machen, \'dies ist
eine Versammlung von Göttern\', aber nicht, dass diese Göttlichkeit
ewig dauerequot;.

Ad dictionem dvrjp----6s conferre licet F 61

néXeKVS......

1)nbsp;Quod tamen hoc tantum loco pro solito Kadiardvai dyaiva occurrere con-
cedcndum mihi est. Rhapsodus forsitan metri et contextus necessitate coactus
praepositionem omisit.

2)nbsp;Ad sententiam conferendum 69

17 t\' (sc. Themis) dvSpwv dyopds ■qfièv Xvei ijSè KaOi^ei.

-ocr page 82-

ó? t\' eïcTiv Sià Sovpàs vtt\' dvépos, os pd t tc^ï^i
v-qtov eKrdpvrjiaiv, ô^eAAei 8\' dvSpos ipoj-qv i).
Lectionem aleî rhapsodo tribuere velim, cui in mente haeserat
clausula
êppevai ateC ex t 591, cf. etiam ^ 69 iaOïépev Kal irivép-ev
èp-pLcvès alel.
Fieri tamen etiam possit, ut dictio ddavdrovs Kal dyypœs,
cum verba -qp-ara irdvra hoc loco versus non capiat, cum alei ei
coniungenda videretur, uti legitur
M 323

alel 8:7 fiéXXoLpev ^dyrjptjj r ddavdrtu re
è(jaea9\\

III 162 ndvTcuv 8\' dvOpdiTîOJV (jicjvàs Kal KpepßaXiaarvv
pipeZadai laaaivnbsp;Q

X praebet variam lectionem ßap-ßaXiaarvv, quam Wilamowitzius
v. cl. in libro de Iliade et Homero p. 450 ann. 4 germanam esse
ducit: ,,Die Variante
ßapßaXiaorvv wird echt sein, weil sie ein
neues Wort liefert; es würde dann eine unverständliche Aussprache,
ein Schnattern oder Plappern bezeichnetquot; 2). Accedit, quod magis
contextui convenit quam
KpepßaXiaarvs, quam voce eos imitatos
esse verisimile non videtur. Fortasse rhapsodus quidam, cui crepi-
tacula usurpari solere notum erat, vel quod rarum
ßapißaXiaarvs non
noverat, Kpep-ßaXiaaTvv inseruit.
Ad formationem utriusque vocis cf. quae supra p. 67 ann. 5 dixi.

Ill 168nbsp;èpeîo Kal p,eTÓTTLade

p.vi](TaaO\' , ottttote Kev tis eitixoovicjv dv6pœttcdv
iv6d8\' dveipTjrat ^eîvos raXaireipios iXOwv Q
TaXa-rrelpLos dXXos èneXOcuv.

Thucyd. III 104
Vox
raXairelpios, quae in Iliade deest, in Odyssea cum substantivo
nomine tantum coniuncta occurrit, ut C 193

lt;Lv i-neoLX iKeTTjv raXaTreipiov dvridaavra,
t] 24 Kal yap èyàj ^eïvos raXavelpios eV0a8\' iKavoj,

1)nbsp;Plerumque apud Homerum legitur dviqp.... ootis, cf. Ebelingi Lex.
Hom. p.
128, n.

2)nbsp;Cf. v. d. E. Boisacq, qui in Lex. Et. vocem originem ducere putat a radice
quadam baba, „d\'un mot enfantin redoublé babaquot;.

-ocr page 83-

p 84 lt;S? eiTrwv ieïvov raXaTrelpiov ^yev is oIkov.

Monendum est haec semper eundem locum versus, tertium
sc. et quartum pedem occupare, apud nostrum autem, si cum codici-
bus legimus, quartum et quintum. Unde concludo hoe quoque
loco lectionem Thucydideam alteri praeferendam esse. Poeta enim
ipse usu epico deiecto adiectivum seorsum adhibere voluisse mihi
videtur, quod rhapsodus corrigendum ratus ad exempla nota mutavit,
licet coactus illa vocabula insolito loco ponere. Praeterea participium
ttX6wv alacrius mea opinione quam simplex sententiam poetae
exprimit. Utrumque in Iliade et Odyssea quamquam invenimus,
hoe tritius tamen ac languidius mihi videtur i). Comparetur ß 418

Brjoló Kev avTOS èireXOojv
olov èeponqeis Kelrai ktX.,

et ad TLs____dXXos variam lectionem, quam praebebat 17 iroXvcrnxos

ad /J 334

OTTTTore Kev -ris èvavn\'ov dXXos iireXBwv
TpwcDV ópfi-qcjeie
Kal dp^eie. .. .

TTore TIS eïvrjicri KaKOiTepos aXXos \'Axaiüjv

et lt;fgt; 324
et lt;fgt; 327

f^V

àXX\' dXXos ris rrrwxos àv^p dXaX-qfievos iXOojv
prjihicDS erdvvaae ßiov.

Ill 198nbsp;fieydXt] Te ISeÏv Kal eïSos dyrjTrjnbsp;W

dyavT]nbsp;M

Cum eîSo? dyr]T-q dictionem stabilem apud Homerum inveniamus,
variantem
dyavrj antiquitus pro solita substitutam esse verisimile
non est. De corruptione ergo agitur in archetypo codicis Mosquensis
orta et postea a scriba, ut poterat, correcta.

III 211 V d[xa 06p^avTt rpioiroi yévos ^ dfi èpevOel fx

TpLo-nóu} et ^ dp,apvv9u) b in mg.
rj dpa 0óp^avTi rpioTTÛ yévos ^ dfx èpexdeï M
Hoc loco varias lectiones non inveniri, sed textum varia ratione

i) Cf. in Ebelingi Lex. Hom. p. 481 col. sin. sub 2: „participium (sc. èX6(óv)
additur ut plenior fiat descriptioquot;.

-ocr page 84-

ita corruptum esse persuasum mihi habeo, ut vix restitui posse vi-
deatur i).

III 241 OSquot; Te yïiXai7]9ev Trpo^eei KaXXlppoov vSajp £2

os T6 AiXaïrjiai irpoUi KaXXlppoov vSœp, ojs lt;lgt;rjaLV

\'HaioSos schol. A ad 5 522.

Eadem clausula legitur £752

os p ès Uijveièv TTpoUi KaXXlppoov vBwp.
Unde verisimile duco a versu Hesiodeo et hunc et nostrum originem
ducere, poetam autem vel compilatorem si mavis
2) appendicis
Pythiae 3), ut speciem ingenii simularet, exemplum paululumimmu-
tasse, secutum nimirum
0 2ig

ovBé Tl TT7JC 8vvap.at Trpoxéeiv póov els aXa Slav.

III 247 sqq. T€X(fgt;ova\\ èvOâSe Stj 4\'povéiü TrepiKaXXéa vrjov
àvôpcoTTwv rev^ai,
xP^c^tij/jiov, ol ré p.01 alel
ivBdS\' àyivqaovai reXijeaaas eKaropßas
Ita W, pro secundo eVöaS\' praebet M ttoXXoI.
Hi tres versus dum repetuntur 258—260 et 287—289, tertius
solus 366, nostro loco tantum occurrit varia lectio
ttoXXoL. Lectio
Vulgata praebet anaphoram quandam, quam adhibuisse poetam
certe non dedecet; sed lectio varia quoque antiquitus orta esse mihi
videtur. Cum enim hymnum Delium parti secundae exemplo fuisse
inter omnes conveniat, hic vsm. 57

avOpwTTOL TOI irdvres dyivrjaova\' eKaropußas
ivödS\' dyeipóp.evoi

imitatos esse pro certo habeo; ubi tamen rrdvres in tj-oAAoi mutandum
erat, quod ille homo, qui veterem hymnum de suo expandit
4), homines

1)nbsp;Cf. quae monet Wilamowitzius v. ill. in libro, cui titulus Pindaros pp. 74/5
ann. 3: „209—13 sind hoffnungslos.quot;

2)nbsp;Interpolator fortasse habendus est, cf. v. d. F. Altheim in Hermae vol.
LIX 1924 p. 444, qui vss. 239—242 spurios esse censet, et Wilamowitzium v. cl.
I.e., quem eidem offendunt saltem. Animadvertendum etiam est vsm. 239 verbatim
vsm. 229 repetere.

3)nbsp;Cf. ann. sequ.

4)nbsp;Cf. quae opinatur Wilamowitzius v. ill. in libro de Iliade et Homero p.
441: ,,Das Gedicht, das man jetzt den pythischen Hymnus nennt, ist in der Tat
eine Fortsetzung, entbehrt eines wirklichen Anfangs und ist auch in seiner Anlage
dem delischen Hymnus nachgebildetquot;.

-ocr page 85-

„omnesquot; deum et Deli et Delphis sacrificiis colere pati non potuit.
Unde ipsum vel alium quem ex eodem exemplo
èvddSe desumptum
pro 770AA01\' subiecisse improbabiie non duco.

III 272 aAAd Kal lt;x)s Trpoadyoiev \'IrjTrai-qovi hcöpa W
Tol
nbsp;M

Hoc loco in archetypo ß corruptela quin iam fuerit, quam ^ et
proavus codicis M diverse tradiderunt, non dubito. Eandem senten-
tiam profert Wilamowitzius v. cl. in libro, qui inscribitur Pindaros,
p. 75 ann. 3 et antea iam Baumeister, cuius tamen coniecturam
.dAA\' dKiwv quamvis acutam accipere non possum. Fortasse
toi
pronomen personale, cui \'IijTrawjovt appositum sit, servandum est.

III 294nbsp;SUdrjKe OefietXia 0oißos \'AttoXXcüv

evpia Kal p,dXa p-aKpa Siafiirepés ^
KaXd SnqveKes
M
Hadem, sc. /xa/cpd
Si-qveKes, leguntur vs. 255. Cum autem poeta
usum Homericum secutus, ut speciem nimirum antiquitatis efficeret,
versus et hemistichia bis terve repetere soleat, hic quoque eum
fiaKpd hL7)veK€s cecinisse opinor. Quod rhapsodus quidam eius mentem
ignorans vel vocem pure Homericam inserendam ratus, corrupit,
voce
StafjL-nepes, quae ^ 11 eodem versus loco reperitur, pro 8l7)VK€s
substituta i); nisi vero eadem de causa
Siafiirepés in margine adscripsit
homo ille, quem hymnos nostros Homeri ipsius esse voluisse supra
p. 57 sumpsi.

De KaXd dubitandum est, utrum varia sit lectio an corruptela e
dittographia vocis
fidXa orta. p.aKpd utique genuinum esse mani-
festum est
2).

1)nbsp;Siijvcfceff, quod apud* Homerum et Hesiodum non invenitur, in Novo
Testamente atque titulis et papyris temporis Imperii Romani occurrit; cf. Lexicon
quod nunc edit v. d. H. Stuart-Jones s. v. Cum autem apud Apollonium Rhodium
II 393 legamus

fiavToavvrji rd e/caara Sn^vc/ceoi? ivenovra
(eodem igitur loco versus!), improbabiie non videtur SirjveKeseum, si non e nostro
hymno, attamen e poeta antiquiore cognovisse.

2)nbsp;Varietatem lectionum ex p, 436 ab editoribus Britannis allatam {{laKpoi
codd.,
KaXot in Ap. Lex.) hue non pertinere opinor.

-ocr page 86-

III 308nbsp;Tvcfgt;âova TTrjiia ßpoTotariv,

5v TTOT ap\' \'Hpi] CTt/crenbsp;■narpi,

€VT S.pa hrj KpovlS-qs ipiKvSéa yetVar* \'AOiqvqv W
rjveK* dpanbsp;M

Lectionem codicis Mosquensis in -qvW dpa ab Hermanno correc-
tam primi editores Britanni in textum receperunt, alterius ut videtur
nulla ratione habita. Haec formam ó/xijpiKtuTarijv quamquam prae-
bet i), in illam tamen accuratius inquirendum videtur.

De exitu -Ta, -re, -Tcv coniunctionum nonnullarum temporalium
Bechtelius Gr. D. vol. III p. 230 § 269 haec nos docet: \'„Mit den
loniern halten es die Attiker,. Arkader und Kyprier. Die Lesbier
componieren mit
-ra, die Westgriechen mit dem in airUa verbauten
Elementequot; (cf. vol. I p. 104 § 163). Nihilominus apud Herodotum
non solum rqvUa et in Atthide ijvi\'/ca
2) inveniuntur, sed hoc etiam
lonicum esse efficitur e libris Hippocrateis
3). Praeterea TjvtVa semel
apud Homerum reperitur, sc. x 198

owSe y\' rjpLyéveLa Trap\' \'i^Kcavoîo podwv
X-qaet ènepxop^vT]nbsp;dyiveîs

atyas pvqoT-qpeacn 86p.ov /cara Saîra TréveaOai,
quem locum 4) non genuinum esse suspicari non possumus, cum
in versibus vicinis digamma non neglegatur.

Ex quibus sequi mihi videtur non modo rjvlKa nostro loco anti-
quitus adhibitum esse posse, sed etiam, cum rarior sit lectio, alteri
praeferendum
esse. Evr\'dpa dictio usitatior rhapsodo cuidam in
recitando in buccam venerit.

1)nbsp;eure epicum et lonicum vocat v. d. E. Boisacq in Lex. Et. et item sensit
Bechtelius in libri, qui agit de Dialectis Graecis, vol. III p. 235 § 277-

2)nbsp;Occurrit apud Sophoclem, Euripidem, Aristophanem, Thucydidem (VII.
73-3. ÔTTTjviKa IV. 125. i), Xenophontem, Platonem, Theophrastum, Andocidem,
Isaeum, Lycurgum, Aeschinem, Demosthenem, Dinarchum, Antisthenem; non
adhibuerunt Aeschylus, Antiphon, Lysias, Isocrates, Hyperides, Aristoteles, tituli
Attici. \'

3)nbsp;Ex quibus laudatv.d. W. Brandt in diss.Argentor. 1908, cui nomen Griechische
Temporalpartikeln, p. 39 locos hosce: \'
Emh-qp.. VII 97 (452. 10 L); ibid. A 4 (184, 9
K);
tt. dpdpœv ipßoXrjsS (121,14 K); otttjvua: tt. vovawv I 5 (148. 12 L); tt.
dépojv lo (50, 18 K).

4)nbsp;Ab editoribus Britannis primum allatum.

-ocr page 87-

III 326 Kal VVV fièv TOI yap iyo) rcxvqcrofiai W

Kal VVV pÂvToi eytoy\' èKÔrjaopiainbsp;M

Hoc loco veram varietatem codices praebere non credo. Lectio
codicis Mosquensis haud aliter atque lectio familiae p orta esse mihi
videtur (supra p.
53). Diiudicandum igitur est, ubi corruptela quae-
renda et quaenam lectio genuina sit. Particulam autem
fdv super-
vacaneam esse opinor hisce de causis. Scriba illius codicis, ex quo
archetypus ß descriptus sit i), vocabula
vvv roL ti prioris versus
et
vvv TOI confudisse videtur, qua ex re etiam concludere possumus
hunc versum antiquitus in textu fuisse. Si contra
ydp omittendum
censeamus, non modo difficile explicari possit, quem ad modum
insinuatum sit
2), sed etiam [lévroi nihil habet, cui opponatur. Quod
ad illustrandum conféras velim S
157, 411, 0 370, quibus locis par-
ticulam fxévToi sequitur avTdp vel àAAa. Praeterea particulis toi
ydp, quod non est levis momenti, melius duo versus coniunguntur.

eyojy\' eK0^ao/Mat corruptelam e litteris t et y confusis ortam et
deinde infelici coniectura correctam esse luce clarius est.

Ill 341 1? S\' ioiBovGa V, 7; IBovaa M

Si alterutram formam\'deligere cupimus, reminiscendum nobis
est vss.
305—355 vetustioris carminis esse 3), in quo digamma
observetur4). Improbabile itaque non est poetam partis Pythiae,
in qua digamma neglegitur, hiatum, qui sibi occurrere videretur,
vitasse scribendo eadem, quae vs.
255, ubi codices omnes tradunt

S\' iaiBovcra.

Ill 349 àAA\' ore Sij vvktcç t€ Kal 17/iepai i^etexevvto w
fl7]v€s
nbsp;M

1)nbsp;In codice ß ipso vsm. 3253, quem in Mfp omissum stirps x una marginalem
asservet, in margine iam adscriptum fuisse verisimile est.

2)nbsp;Frustra enim Baumeister ydp e dittographia sequentis (ut ipse dicit!)
pronominis
iyc!) explicare conatur, quae mira esset dittographia retrogressiva,
si ita me dicere pateris.

3)nbsp;Uti primus vidit Ruhnkenius (apud Ilgenium p. 305); cf. Hermannum
in ep. pp. XXX sqq. et Wilamowitzium v. cl. in libro qui agit de Pindaro pp. 74/5
ann. 3.

4)nbsp;Excepto versu 355, quem nimirum composuit poeta, ut fragmentum aliunde
petitum cum carmine suo connecteret.

-ocr page 88-

Lectionem codicis Mosquensis genuinam esse manifesto probant
vss.
i 293/4, quos poeta hue inseruit. Ille autem, qui totam digres-
sionem suo carmini addebat, vel rhapsodus quidam in recitando
alteram lectionem quamquam huic contextui minus aptam substituit,
quam non minus Homericam esse recte Baumeister vidit, cf
tt
39 183)

^divovcriv vvKTes re Kai rj/jLara SaKpv x^ovarji
atque praesertim i 93

Saaai yàp vvktcs re Kai yfiepat. e/c Jtó? eiaiv,

III 363 ivTavdoL vvv TTvBev èirl x^ovl ßuiTiavelpr}nbsp;Mxp

TTovXvßoreCpr] f
Dum ßwTidveipa semel tantum apud Homerum invenimus sc.

A 155

èv 06Lr]i ipißcvXaKi ßaiTiavelprjL,

ceteroquin in Hymno qui est in Venerem vs. 265 eVÎ x^ovl ßcüTtavelprji,
adiectivum
irovXvßoTeipa ad illustrandumnbsp;vel x^óva quater

decies in Iliade et bis in Odyssea reperitur, semel in Hymno qui
est in Mercurium (517) et in Cereali (305), praeterea legitur
A
770 /car\' \'AxadSa TTOvXvßöretpav (v.l. KaXXiyvvaiKa). Deinde t
408 in codice Palatino et apud Eustathium scriptum àvà x^óva
ßwTidveipav, in ceteris trovXvßoTeipav. Unde sequi mihi videtur
nostro quoque loco
TrovXvßoreip-qi, legendum esse, cum poetam,
quem potius compilatorem vocares parum ingeniosum, formam
usitatiorem i) adhibuisse verisimile sit.

m 447nbsp;P-éya yàp 8éos eîXev cKaarovnbsp;W

pÀya yàp 8eos ep.ßaX\' eKaarü) M
Eo, quod in lectione libri W digamma observatur, si v paragogicum
omittimus, adduci nobis non licet, ut eam antiquiorem iudicemus,
cum digamma in hac parte carminis persaepe negligatur, v.s.
p.
75. Utraque autem dictio cum poetae nostro ex Iliade et Odyssea

i) Cui non obstare patet, quod dixi supra p. 74 -qviKa legendum esse, quae sit
lectio rarior, cum vs. 308 illius sit poetae vetustioris. — Apud Hesiodum
ßuiTiäveipa
non occurrit.

-ocr page 89-

bene nota esset i), fieri non posse mihi videtur, ut decernamus,
utram ipse delegerit. Neque vsm. ii6
rrjv róre srj tokos dxe tantum
momenti habuisse opinor, ut hoc quoque loco poetam imitatorem
faceret (cf. supra p. 72).

Ill 496 avTOS 8éX(j){e)ios Kai eTTOijjLOS caaeraL alel W
SeX^lvios
nbsp;M

Hoc loco alterutra lectio corruptione orta esse cum mihi videatur
atque in talibus discrepantiis lectiones codicis ^ maiore fide dignae
esse soleant,
SeX^ivios, quod e versu priore facile se insinuare potuerit,
quamquam ab editoribus Britannis optime defenditur
2), reiciendum
opinor. Accedit, quod liber ^F novam praebet vocem, quam nunc
comprobare videtur papyrus ilia Callimachi Cydippae Oxyrh.
loii vs. 20

Tirparop [oju/fer\' c/xeive vaTrjp is AeXcfiiop a/3[as]
0oZßop.nbsp;.......

Quam poeta a nostro mutuatus esse ei fortasse censendus erit,
cui in mentem venit eum alibi quoque documentum dare sibi partem
Pythiam hymni nostri notam fuisse
3).

Quod ad productionem i vocalis, qua creticus in molossum muta-
tur, lectorem ad ea, quae G. Schulze v. ill.- de hac re fuse ac accurate
profert in Quaest. Ep. pp. 291 sqq. reicere mihi liceat; cf. tamen
ibid, pp. 252 sqq,, praesertim p, 255, ubi ,,versumquot; inquit ,,h,h,
I 496 (SeA^tos) vitio graviore laborare constatquot;, Eodem versus
loco
t producitur A 205 virepoTrXlrjicTL, B 573 (= o 254) \' YirepTjai-qp,

1)nbsp;Ad hanc conferendi sunt loci, ubi legimusnbsp;alpeî, eîXe,
talia, imprimis autem lt;o 441 rd^o? S\' eAev avhpa cKaaTOP, ad illam P 118
o-^tv (fgt;0ßop efißaXe 0otßos \'AnoXXœp, S 151 \'Axaioîaip 8è pÀya aOépos
efißaX\' €K(iaT(joi KapSlrjL,
quae etiam leguntur/I 11, ubi tamen pro antiquiore
iLpae e/cdcTtüt esse, quod imitator B 451 nobis servaverit, acutissime docet v. ill.
Wilamowitzius in libro de Iliade et Homero p, 183 ann. i.

2)nbsp;Hermannus, Baumeister, Gemollius, qui SeA^tVio? damnant, SéXlt;fgt;ios
corruptum habuerunt ac varie corrigcre conati sunt. Ruhnkenius, Ilgenius, Matthiae
lectionem codicis M praetulerunt.

3)nbsp;Cf. quae monet Wilamowitzius v. ill. in libri qui inscribitur Hellenistische
Dichtung vol. II p. 81 ann. i: „15 (h. Ap. Call.) steht
OéfJLeBXov, 57 defidXia,
dies wie Homer Apoll. 294 (Beweis für die Benutzung auch dieses Teiles).quot;

-ocr page 90-

Solon, frg. 13. 22 aiepirjv, necnon o 60 ßrjv ds AléXov nXvrà Sw/xara.

III 507nbsp;TTapà S* epfiara p,aKpà râvvcraav W, -nepl M

510nbsp;TTapiardpevoi irapà ßüjfiov Q, wept TI in mg.

In versu 507 lectio libro W tradita confirmatur papyro illa Vitel-
liana, quae singularem formam versuum
A 484—494 asservavit,
in quam accuratius inquirere meum non est i). Hefermehlio enim
concedendum videtur, quod sumit, praeter formam vulgatam alteram
quoque fuisse, cuius fragmentum lacinia illa cognovimus, quam
poeta noster secutus sit. Praepositionem enim
-nepi, quam in margine
codicis ß ad vsm. 510 adscriptam 2), in archetypo codicis M hue
irrepsisse opinor, quamquam scio in hoe libro praepositiones haud
raro inter se confusas esse (e.g. vss. 350, 459). Accedit quod vs.
492, qui hic iteratur, iam legitur
Trepi, cf. A 448, v 187, qua de causa
editores semper ita legerunt.

Ill 515 ^óppiyy èv xctpccraiv €xo)v, iparov Kidapl^cov M/x

Xpvarjvnbsp;p

XapUvnbsp;Athen. 22

e, Eust. e 385 (1602. 15)

De ratione, qua libri manu seripti corruptum hunc locum tradunt,
vide supra p. 50. Agitur de lectionibus variis
iparov et xaptev, nisi
vero
dyarov graecum esse sumimus 3). xap\'^f autem adverbium
neque apud Homerum neque apud Hesiodum occurrit, unde sequi
mihi videtur id genuinum esse
4). iparov contra rhapsodis ex Homero

1)nbsp;Id iam fecit E. Hefermehl in Philologi vol. LXVI 1907 pp. 192—201; cf.
etiam librum, quem nuper edidit v. d. G. M. Boiling, The external evidence for
interpolation in Homer p. 63 sqq.

2)nbsp;In textu vepî ex praecedente Trapiardpcvoi vel e Trapa vqi versus in-
sequentis corruptum esse improbabile non est. — Hollandero igitur, qui in libelio
Ueber die neu bekannt gew. Hss. p. 19 lectionem marginalem in codice 77 per
coniecturam a scriba inventam esse contendit, assentiendum non est.

3)nbsp;Qua de re dubitat v. ampl. G. Schulze in Quaest. Ep. p. 449 collato nomine
Dorico
\'Errdyaros (in Delect. Inser. Gr. quem ed. E. Schwyzer v. d. 215. 2),
cui in libro qui inscribitur Histor. Personennamen p. 156 apposuit Bechtelius
\'ETraytó e titulo Gyrenaico,

4)nbsp;Intendas velim animum rraprix-qaei litterarum quae hodie dicuntur velarium.

-ocr page 91-

(r 64 Só)p\' iparà____\'Alt;lgt;po8iT7js), Hesiodo (Th. 65 èpar-qv Sià

CTÓ/Xa ÔCTCTttv l\'cÎCTat), praesertim Hymno qui est in Mercurium (153

XéXvv cpaTTjv, 421 iparri____Iùjt)----ivoirijs, 423 iparov Kidapl^œv,

cf. 455, 426 iparr) Se ol eanero ^wvi}) magis notum facile pro antiqua
lectione subici potuit.

ni 516nbsp;ol lt;j)pLaaovT€s eirovronbsp;^

M

Codicem Mosquensem hic genuinam lectionem servare confirmât
imitatio versus ^571, neque aliter iudicaverunt editores. Nescio
tamen, utrum ^piaaovres corruptela ex itacismo orta iudicandum
sit, ut vult Gemollius, an inventum antiquitus censeamus. Illud
autem verisimilius videtur, cum varia lectio
-np-qaaovres ad 2 571
adscripta in codicibus Iliadis deterioribus tantum occurrat, neque
fieri non possit, ut nostro loco corruptela versus proximi, qua codex
^ deformatus erat, ad vrsm. quoque 516 pertineat. Quamquam
4gt;piaij0VT€s haud insipienter coniectum esse videtur i).

III 523 Seî^c 8\' âyœv avrov SdveSov Kal m\'ova vrjóv Q

aSuTOV Çaôeovnbsp;« in mg.

Lectionem vulgatam, quae meliorem contextum efficiat, ger-
manam esse opinor
2), SdireSov eandem fere significationem quam
TéfjLcvos habere ratus
3)- Avrov quamquam reflexive ab Homero
usurpatum non esse
4) haud ignoro, defendi tamen potest locis
quales sunt Theogn. 480

1)nbsp;Verbum ^pirreiv significatione perhorrescendi religione aetate classica
iam adhibebatur, vide Eur. Cycl. 320, Plat. Polit. 387 c, Phaedr. 251 a et cf. Jacobsii
Anth. Palat. vol.
III (ed. sec.) 1817 p. 1056 in indice.

2)nbsp;Ratiocinatio v. d. F. Altheimi in Hermae vol. LIX 1924 pp. 447 sqq.. qui
duas recensiones discernit, alteram breviorem et genuinam vss. 502—515, 522.
545/6, alteram expansam vss. 502—515, 523—544. 545/6 continentem, nos ad
deligendam alterutram lectionem iuvare non potest. Neque ei assentiendum videtur
vss. 522 et 523 repentina subiecti mutatione maie cohaerere, si vss. 521/2 lectionem
traditam l/tcAAev...
.tcti/xcVos servamus.

3)nbsp;Cf. Pindar. N. VII34 cv iluWoiai 8è SaTreSot? Ketrai (sc. Neoptolemus).

4)nbsp;In versu ß 250 àAAa kcv avrov àeiKea nórfiov eViCTTrot pronomen magis
premitur, cum UUxis ipsius mors opponatur ei, quam procis minitari dicitur.

-ocr page 92-

où/ceVi Keîvos
Tris avTov
yXcücrarjs Kaprepos oùSè vóov,
955 SetAoù? eu êpSovrt Svco koko.\' rcôv re yàp avrov
X-qpaiaec
Kredvœv, Kal X^Pi\'S ovBep.la,
1009 riov avrov Kreâvwv ev rraaxépLev,
Tyrt. 10. 3 rrjv S\' avrov vpoXivóvra ttÓXiv. . . .-urwxeveiv 1).

Lectio varia, quam rhapsodo cuidam adscribere velim, sine dubio
ita explicanda est, ut
âbvrov cellam, v7]6v totum templum significet,
quod tamen inexpectatum atque parum feliciter dictum mihi videtur.
Vox
àhvrov hac sententia apud Homerum non legitur; E 448, 512,
in Hymno qui est in Mercurium 247 thesaurum indicat. Fortasse
e versu 443 nostri carminis hue inserta est. Neque
àSvrov neque
SdireSov apud Hesiodum occurrunt.

IV 45 ore SivrjOœaLV dir\' 6lt;f)6aXp.âjv dp.apvyat Q

dp.aXSvvai x in mg.

Lectionem marginalem ad vsm. 45 non pertinere atque ob litte-
rarum incipientium similitudinem voci
dp-apvyai adscriptam esse
manifestum est. Neque lexica substantivum
dp,aXhvvgt;) non praebere
miramur. Unde autem hue irrepsisse possit roganti haec licet dubi-
tanter respondere velim.

Vss. 41/2 leguntur haec:

êvö\' dvaiTi]X-qaas yXv^dvoji ttoXioîo aihi]pov
alâiv\' èieróprjaev opeoKtóioio xeXcóvrjs, \'
ubi editores de participii significatione ita dubitaverunt, ut variis
coniecturis corrigere conati sint, e quibus tamen nulla omnibus
probatur atque satis certa videtur 2). Nihil autem mirarer, si hoc
loco
ëvOev dp.aXBvvas legendum esset, quod litteris maiusculis scriptum
in
êvO\' dvaTTTjXrjaas abiisse improbabile non est. Corruptela in textum

1)nbsp;Cf. quae monet v. d. H. W. Smyth in libro de Dialecto lonica § 563 p. 447.
Bechtelius in libri de Dial. Gr. vol. III §
152.2 p. 165.

2)nbsp;Neque editores Britanni ratione, qua lectionem traditam defendunt, fidem
mihi fecerunt. Exspectandum enim est verbum, quod significationem aut conver-
tendi aut interficiendi habeat.
dva-rnjXeiy autem si idem esse quod dvairdXXeiv
sumimus, neutram habere neque dvaKivelv, quod affert Allenius v. d. in ed.
anni
1912, quidquam hue pertinere opinor.

-ocr page 93-

inserta dum ibi tradebatur, lectio vera in margine adscripta in
codicem Q, inde in W, inde in
x transiit atque paullulo mutata est,
cum varia lectio ad àiiapvyaL pertinens haberi inciperet.

Poetam per iocum, uti solet i), hoe verbum adhibuisse sumo,
quod in Iliade, M i8
reïxos àfiaXSvvai eodem versus loco, de demo-
liendis moenibus usurpatur. Neque fortuito Aristophanes (Pac.
380) ipsum Mercurium haec verba loquentem fecisse videtur:
àAA\'
agt; fxéX\' VTTO TOV Aios àp.aXBvvd\'qaofji.ai,
el fir) reroprjaco ravra Kal XaK-qaopai.

IV 51 CTTTtt Sè avp^óivovs oliuv iravvaaaro x^pSds Q

OrjXvTepcovnbsp;Antig.

Car. c. 7

Recte editores lectionem codicum servasse mihi videntur 2), nam
et forma brevior d-qXéœv exspectanda
3) neque, si forma expansa
adhibita esset, exitus correptus esset
4). Unde conicias Antigonum
ipsum, ut volunt Frankius, Baumeister, Gemollius, vel alium quem
lectionem variam invenisse, quod tamen diiudicare nolim. Sen-
tentiam suam confirmât Baumeister collata ratione, qua versum
Hesiodeum (Op. 524) citat idem scriptor c. XXI (25).

IV 70 UiepÏTjs a^iKave dewv Spea OKióevra Mxp

eécovnbsp;f (cf. supra p. si).

1)nbsp;Cf. vsm. 358 et .(4 47 et quae monet Robertus in Hermae vol. XLVI 1901
pp. 392/3 et Kuiper in Mnemos. N. S. vol. XXXVIII 1910 p. 24.

2)nbsp;Editores tamen Britanni dubitant in praefatione p. XLV: „it might rather
be questioned if avnj)ó}v0vs, which is far the earliest instance of the word, were
not an interpretation of
OrjXvrépuyi\', based upon the same belief which is stated
in Antigonus.quot;

3)nbsp;6-qXvrepai apud Homerum et Hesiodum non nisi de feminls adhibetur
praeter
9 324 BrjXvrepai, 8è 9eai et variam illam lectionem 0 454 vqawv em
9-qXvTepau
)V, quam pro vulg. rrjXeha\'ndwv praebebant al dwo raiv ttoAccuv.
— Cf. e.g. K 215/6 6iv Scóaovai piXaivav 9\'qXvv.

4)nbsp;Cf. vss. 276, 292, 430, 447, 537; de dXXijXcov (vs. 563) uberius dicendum
est. Dativus et accusativus dum in Homero separatas feminini generis formas
habent, genetivus masculinam tantum exhibet. Quod tamen mirari non debemus,
cum c 71 TrAijCTi\'ai
dXXijXcov sequatur vsm. Z 245 TrXtjcrlov dAA^Aojv (masc.),
itemque h. Ap. 196.

-ocr page 94-

Hermannus, Baumeister, Allenius v. d. (anno 1904), Kuiper
(in Mnem. N. S. vol. XXXVHI 1910 p. 25) delegerunt
Qiœv, Ge-
mollius et Allenius v. d. (in ed. anni I9i2)0cwv. Hoc tamen et ob
genetivum praecedentem Uicpirjs et ob insequens 0elt;Sv reiciendum
pro certo habeo. Ad d^iVave
Oiœv comparare licet Ä 807 tie fféwv
nârpoKXos
(ubi vs. 808 sequitur Oeamp;v irerevxaTo ßcopoi) et P 189
Oécov 8\' iKixavev iraipovs. Eadem versus clausula sine ôewv legitur
e 279 (=17 268)
ilt;f)dv7] Spea OKióevra, ubi additur yatijs 0ai-qKü}v
{vp,eT€prjs).

IV 77nbsp;àvrla TTOLiqaas óirXds, rds vpóaóev oniaOev

ras 8\' Smdev npóaOev, Kara 8\' ep-TraXiv avros eßaive W
TTpwras
nbsp;M

TTpóadev, quod omnes editores in textum receperunt nulla variae
lectionis ratione habita, confirmari videtur Sophoclis in Indag. vs.
115 (col. V
VS. 10) verbis

is TOVTTitJOJ rd irpóaBev rjXXaKrai,
nisi vero vsm. 77 solum imitari censenda sunt. Quod tamen praebet
M, utrum librarii cuiusdam negligentiae vel coniecturae, an arti
rhapsodicae tribuendum sit, dubito. Graecum enim esse negari
non potest coll. t 228

iv TT pore po ia i TróSeaai kvwv e^c ttoikIXov iXXóv.
Neque intellegere me posse libenter fateor, quo modo trpóaóev
inTrpcórascorrumpipotueritvelquade causa scriba haec ita mutarit i).

IV 82 Tcjv róre avvSijaas veoffrjXéos dyKaXov vXrjs V

veodrjXiav dyKaXoyprjv M
Hermannus in epistola ad Ilgenium p. LVI lectionem vitiosam
codicis Mosquensis ita interpretabatur, ut e
veoOtjXéos dyKaXov
û)p-ns oriunda esset, quod v. d. Allenius I.e. argumentis palaeogra-
phicis, ut ita dicam, approbavit. Qua autem ratione lectio codicis
M e Vulgata corrumpi potuerit quamquam difficile explicatu esse
opinor, varia tamen lectio wprjs cum contextu parum congruere

i) Allenius v. d. in Joum. of Heil. Stud. vol. XV 1895 p. 284 comparai M 40
avrdp S y\' tLs ro TrpoaOev ifidpvaro îaos déXXrji,
ubi varia est lectio antiqua, ut videtur, rrpwrpv in codd. B, C, aliis.

-ocr page 95-

mihi videtur, cum apuday/caAov genetivum, quo materies i) indicetur,
non genetivum qualitatis expectemus. Si enim Hermannum sequere-
mur (qui vulgatam sane germanam habet), sententia ita construenda
esset, ut genetivus
täv (sc. fjivpUov et ôÇwv) ab dyKaXov pendens

verbis veoOrjXdos----wprjs definiretur, quod vix fieri posse videtur.

Ceterum commonefacere mihi liceat, quae contendit Kuiper in

Mnemos. N. S. vol. XXXVIH 1910 p. 5 ann. i: „verba----quae

habet Mosquensis veod-qXéav àyKaXwprjv corrupta nimis sunt quam
ut ex iis recensionem diversam iure eliciasquot;.

IV 86 old T èTT€iy6p.evos SoAt^V dSov avroirpeir^s fx

aVTOTpoTT-qaas Mp,X in mg.

Hae duae lectiones cum valde inter se similes sint, suspicio in
promptu est alteram ex altera corruptam esse. Utram autem corrup-
tam habeam roganti hisce de causis avTonpeTrTjs depravatum me

opinari respondere velim.

Primum avTOTrpe-rrrjs ws quid sibi velit explicari non posse manifesto
liquet, unde fit, ut editores et critici nonnulli corrigere conati sint,
nihil tamen certi efficientes 2). Deinde avTorpoTrrjaas germanum
esse aut genuina saltem lectio textus fuisse in archetypo Q eo con-
firmatur, quod non solum in
p et in margine x, sed etiam in M
traditur; in codice enim lectione textus corrupta
3) correctionem
in margine additam fuisse et inde scribam apographi ƒ illam solam,
p hanc, X et hanc et illam transtulisse verisimile censeo4). Postremo
avTorpoTT-qaas, quamquam d-nai dp-qfxévov, graecum esse et intellegi
posse probant cum nonnulla verba cum
-rpoirew composita 5) tum

1)nbsp;Vocem enim œpa materiem indicare ex loco Xenoph. Hell. II. i. i dno
rijs wpas irpé^ovro effici non posse opinor, ubi collectivum esse videtur, quo
ea significantur, quae
œpa fert; cf. Xenoph. Anab. VI. 1.1 diro rrjs dyopâs c^ojv.

2)nbsp;Cf. coniecturas, quas congesserunt Baumeister et Gemollius ad locum.

3)nbsp;Corruptela orta esse potest e compendio exitus -as, quod scriba d)s signi-
ficare ratus vocem nihili airoTpoirqa de suo correxit.

4)nbsp;Nisi vero in archetypo Q corruptelam et correctionem iam fuisse sumimus,
quod tamen non credo, cum si ita res se haberet, dubitandum esset, an etiam codex
W utramque praeberet et apographa eadem traderent, quae nunc in eis legimus.

5)nbsp;Formationem, qualis est lt;^p(o, lt;fgt;opéa} et rpéTrcu, rpoiriu), quamquam in
lingua Graeca non valde increbruisse dicit v. d. H. Hirt in libro qui inscribitur

-ocr page 96-

imprimis verbum avToyvoifiovéw optime ab editoribus Britannis
allatum. Significationem autem inesse puto pronominis
avrós,
ipse, et substantivi rpó-nos vel rpóiroi, indoles atque ingenium, ita
ut sit: ad suum ipsius arbitrium et ingenium agere i). Reliquam
partem huius versus difficillimi accuratius examinare nunc meum
non est.

IV 90 w yépov, os t€ (fgt;vta akó.ttt€ls iiTiKap.irvXos Cjp.0vs W

eTTt-Kap-vvXa ^vXa M
Editores Britanni ingeniöse ivXa glossam fuisse vocis KdXa putant,
pro qua substitutum sit, coll. Hesiod. Op.
427 ttÓAA\' imKai^irvXa
KâXa (initio versus), ita, uti esset èniKainrvXa KÜXa ad ^vra appositio.
Si res ita se habet (quod pro certo autem non habeo, cum ivXa
forsitan glossa ad explicandum ^ura addita substantivum wfiovs
submoverit), lectio tamen vulgata praeferenda videtur esse alteri,
quam rhapsodum quemdam in recitando ex Hesiodo sumpsisse
verisimile est.

IV 103 aS/tijTC? 8\' iKavov is avXiov v^LpIXaOpov Mxp
quot;qXavvovnbsp;ƒ

Lectio codicum DAt, quam a contextu abhorrere liquet, corrup-
tela orta esse videtur
2). Verbum enim èXaweiv quamquam intran-
sitive usurpari notissimum est, significatione, qua nostro loco acci-
piendum esset, gradiendi non occurrere e Thesauro Stephani et e
novo Lexico Graeco-Anglico apparet.

IV 109 Sd(f)VT]s dyXaov ôl,ov éXùJu énéXeipç uihrjpüji W

ivîaXXenbsp;M

Gr. Laut- und Formenlehre« § 450 p. 546/7, apud Homerum tamen iam legitur
U 224 TpoTréü). De verbis, quae componuntur cum verbis in -iœ, cf. etiam quae
dixi in Dono natalicio Schrijnen pp. 656 sqq.

1)nbsp;Editores Britanni explicant hac versione: „to \'keep the same\' or to \'resemble
one\'s self i.e. be originalquot;.

2)nbsp;Vocem itacismo et dittographia litterae v corruptam scribas de suo cor-
rexisse probabile duco. Cf. quam praebet lectionem T VII 46 Xavcriavx^va pro
Xamav^eva,

-ocr page 97-

Recte editores lectionem vulgatam servasse mihi videntur, quam
bene defendunt viri Britanni coli, verbis iiriKOTTTeiv, iiTLTefiveiv et
^236

73-cpl ydp pa i xa^\'^os eAe^c
(fivXXa Tc Kal lt;{gt;Xoi6v i).

Unde autem eVi\'aAAe emanaverit perspicuum non est. Coniectura
Postgati, ex cuius sententia corruptum sit e
Xeiaive, incertissima
mihi videtur. Fieri potest, ut sit versus perditi reliquum
2) vel in
vs. 113 fuerit pro iiriO-qKev, quod tamen pro certo non habeo.

IV nonbsp;àvà S\'dfiTTVVTO OepfXos avrp,-q ï\'

dfinvuTO 8c 6v[i6s dvTfiT]nbsp;M

Antequam de duplici forma dp-irvvTo disserere incipio, monendum
videtur lectionem
öu/xo? dvrfirj nullius pretii esses), cum lectio
vulgata
depfios dvrp.-^ confirmatur eo, quod eadem verba leguntur
etiam apud Hesiodum Theog. 696.

Forma dp.rrvvTo quando per v breve pronuntiatur ad radicem
verbi
irvéeiv quae est -nvev redire, quando autem habet v longum a
radice verbi
Tre-rrvvadai quae est ttvü derivanda esse videtur. Quas
tamen radices, quamquam G. Schulze v. cl. eas inter se^ffines esse
in Quaest. Ep. p. 323 negat, collatis formis quales sunt cxuto,
xW^s
nihil esse aliud opinor quam gradum minutum (Nullstufe) et reduc-
tum (Reduktionsstufe) unius eiusdemque ,,baseosquot; indogermanicae
pneu
4). Cuius baseos significationem per differentiationem quae
hodie dicitur divisam esse sumo in duas notiones, alteram spirandi,
alteram translatam mente animoque valendi (,,bei Bewusstsein, im
Vollbesitz seiner Geisteskräfte seinquot; ut ait Schulze v. d.) s), quae

1)nbsp;Hoc enim versu narrari Mercurium rpvjravov sibi facere et versum mse-
quentem, quo
aropevs indicaretur, periisse mihi quoque persuasum est.

2)nbsp;Ita visum est Baumeistero in ed. p. 206 et viro doct. R. J. Shackle in Class.

Rev. vol. XXIX 191S P- 161.

3)nbsp;De ratione, qua corruptela orta sit, cf. Allenium v. d. in Joum. of HeU.

Stud. vol. XV 189s P- 286.

4)nbsp;Jos. Schrijnen quoque v. cl., quem benevolentia, qua de hac re per litteras
certiorem me fecit, sibi me obstrinxisse grato animo confiteor, duas radices ad
unam basin reduci posse assentitur.

s) Sententiam meam v. cl. Schulze I.e. p. 324 quodam modo comprobare

-ocr page 98-

per formas supra discretas exprimebantur. Hanc autem notionem
nostro contextui parum congruere, illam contra exspectandam esse
cum manifestum sit, poetam forma per
v breve a verbo Trvéeiv derivata
usum esse persuasum mihi est. Lectionem codicis M rhapsodo
tribuendam esse arbitror i), cui haec forma ex Homero
2) sumpta
praeferenda cum videretur, discrepantia significationum satis perspi-
cua non iam esset. In archetypo ß vel eius proavo has duas lectiones
inter se confusas esse ex eo apparet, quod iteratio praepositionis
dvd vix probabilis est. Poeta igitur ài\'à 8\' evvvro cecinerit.

IV 119 èyKXivœv S\'cKuAivSe Si\' atœvas TCrop-qaas W
iKKpivasnbsp;M

Lectionem codicis Mosquensis corruptam esse manifestum est,
cum notio delegendi nihil ad contextum pertineat
3). Neque tamen
doctos editores, ut Ilgenium, Hermannum, Gemollium, ad corrigen-
dam lectionem inducere debuerat. Compendiis enim exitus
-œv et exitus -as inter se confusis atque y/c corrupto in kk 4) scriba
codicis M vel proavi eius libri quae sibi occurrebant littera
p cor-
rexisse videtur. Recte autem opinor Frankium participio iyKXivwv
vim intransitivam 5) tribuisse hisce verbis: ,,inclinans se, inclinato
corpore incumbensquot;. Qua sententia acceptum falso Baumeister
tamquam supervacaneum vituperavit, qui iniuria haec rogat: ,,Quo-
nam consilio Mercurius boves rursus volutabat
(e/cuAivSe), quas iam

videtur radici ttvv notionem primariam subfuisse ratus \'sich rühren, regen\',
„quae paullatim a corpore ad mentem translata estquot;; quam tamen notionem prima-
riam e nostro loco sumpsit recepta lectione codicis M.

1)nbsp;Antiquam esse ex eo fortasse apparet, quod imitatur Quint. Smyrn. X 62
(quem laudat v. cl. G. Schulze I.e. p. 324 ann. 2)
nvpos 8\' dp-trvvcv dvrp-qv.

2)nbsp;A 359, X 475, 6 458 = w 349, quibus locis Aristarchus scripsit epiirvvro)
cf. dfiTTVvdr} E 697, 3 436, quibus locis dp.\'nvvvOri codd.

3)nbsp;Non enim credendum videtur Allenio v. d., qui olim in Joum. of Hell.
Stud. vol. XV 1895 p. 286 ita explicabat:
„cKKpivas may mean \'taking them
apart\', i.e. first one then the other.quot;

4)nbsp;Cf. lectionem p IH 351 ivaXiyyiov pro ivaXiyKiov.

5)nbsp;Nostro tantum loco hac significatione intransitive verbum éyKXivew
adhibitum video; attamen conferendum Aristot. H. A. 496 a 16 17
KapSia puKpov
iyKXivei els
tov dpiarepov p-aarov, et translate Aristot. Pol. 1266 a 7
TToXirela èyKXiveiv ßovXerai, rrpos rrjv oXiyapxlav.

-ocr page 99-

ante cVl voira x«/^«^ iSciAcv dyx^ Trvpóslquot; Mercurium enim KvXlvSetv
boves opinor, postquam interfecerit (rcTop^aa?), uti ra/xeîv Kpéa
TTt\'ova i) S-quwt possit.

IV 132 àAA\' oi5S\' WS ol inddero dvfios àyqvœp

C77C77ei\'0ctonbsp;m!

\' Editores lectionem codicis M reiecerunt, proptereaquod ante
participium Ip-dpovri pronomen personale omitti non possit, versui

i6a6\\ 17/XÎV 8\' aSr\' eVcTrei\'Öero Ovp-os ayqvy
vocabula duo et dimidiatum tantum desumpta esse rati. Quod sane
mirum mihi videtur. Vsm. enim
ß 103 lectionem ineneieero confir-
mare neque pronomen
oi desiderari opinor coll. e 151 sqq.

oùSe wot\' Saae

SaKpvólt;lgt;iv répaovTO, Kareißero Bè yXvKvs atœv
vóarov àhvpopÀvœi, cVel oiKiri ^vSave vu\'/xc^ij

et Mnbsp;S\' Îkovto 2). Quod rhapsodus quidam eadem

de causa qua hodierni corrigendum putavit.

IV 141nbsp;KaXèv 8è lt;fgt;6lt;os èiriXap-TTe TcA^itjs W

KaTe\'Aa/iTTCnbsp;M

Eo quod KaraXdp^eiv apud Homerum non occurrit 3). nos non
prohiberi recte monuit v. d. Allenius 4). quin nostro loco librum
Mosquensem sequamur. Cum tamen notio adspiciendi maps quam
despiciendi expectari mihi videatur, lectionem quam tradit ^ ser-
vandam esse opinor. Neque certum scio, an hic quoque in codice
M praepositiones confusae sint, cf. supra p. 78.

Ita M -rriovi W-, accusativum restituit Ilgenius coll. f 750 ^ovv BijKe pÀyav
J m\'ovinbsp;et . 464 l^vXa ravarirtoBa, .iovanbsp;(ubi detenores

ILi praebeS; cf. etiam p 241 MP^anbsp;KaAv\'^a. -Wcnbsp;quot;bi

détériorés nonnulli niova.

2) Cf D B. Monro Horn. Grammar® p. 210. 3. b.nbsp;, s\'

3 Esi autem A 16 in codd. et apud Eustathium pro vujgato cTriScp/ceTa,
lectio varia KaraBépKcrac, quam legebant Aristophanes et Anstarchus, cf. supra

p. 66 ann. 3-nbsp;„0

4) In Journ. of Hell. Stud. vol. XV 189S P- 287.

-ocr page 100-

IV 156 VVV ae fxdX\' OÎUJ Mxp, vvv Se\' cre /xaA\' oïw f
E lectione libri ƒ concludi fortasse licet variam lectionem fuisse
Se\' a\'
ólw. Utram germanam habeamus, haud facile dicam
Forma tnsyllaba in fine versus ter et vicies in Iliade et undetricies
m Odyssea occurrit, in medio versu novies in Iliade et quinquies
m Odyssea; forma disyllaba, quae in fine versus septies, in medio
versu ter m Iliade legitur. in Odyssea non invenitur. In promptu
igitur esse videtur formam usitatiorem atque vetustiorem nostro
. loco restituere i). Quod et auctoritate codicis ƒ et eo, quod particula
adyersativa. quae matris minis viam aperit, desideratur, comprobari
opmor. Formam correptam rhapsodo tribuere velim.

IV 156/gnbsp;- lt;v/ , ,,

^nbsp;vvv óe a oicfj

V rdx\' dfi-qxo-va heafid irepl TrXevprjiaiv è\'xovra
ArjToiSov VTTo xepai SieK TrpoOvpoio -nep-qaew,
fj aè Xaßovra fxera^v Kar dyKea lt;fgt;r]XrjTevaeiv W
lt;fgt;épovTanbsp;jyj

Variam lectionem et totum locum, qui editores et alios viros
doctos adeo vexavit, ut diversissima ratione eum interpretari conati
smt, recte diiudicari posse opinor, si quam Hermannus iam in-
grediebatur viam longius persequamur. Qui solus sententiam ita
constructam esse censuit, ut participium, quod ad Apollinem refere-
bat, obiectum sit verbi h^reriaeiv. Quod si acceperimus, facilius
adverbium /.era^J intellegetur. Hoe autem ipsum ab Hermanno
paullo dissidere me cogit, cum apud fiera^é participium praesentis
expectandum esse videatur
2). Etiam alia de causa lt;Hpovra genuinum

1)nbsp;Quod attinet ad Hymnos, utraque forma in eo qui est in Mercurium solo
repentur, sc. vs. 282
ae fidX oïw et 438 ScaKpLve\'ea0aL ólcu. Cf. in hymno
Apollineo vs.^ 342 (h. e. in fragmento inserto!)
êlero ydp reXieadat. Apud
nesiodum ottu tantum occurrit, idque semel, sc. Scut. m.

2)nbsp;Ita^enim non solum apud Atticos, sed etiam apud Herodotum (H irg
p-eraiv opvaaœv erraiSaaro) adhiberi solet, cf. Kuehneri et Gerthii Gr. Gr
vol. II p 83 ann 4. Xenophontis verba Anab. III. i. 27
p-era^i, CnoXaßlt;hv ëXe^e
paullo ahtêr se habere patet. Hanc autem dictionem, quae apud scriptores tantum
pro^e oratioms occurrit, cum e sermone cotidiano sumpta esse videatur, a poeta
qualis est noster usurpatam esse expectare nobis mea opinione licet.

-ocr page 101-

puto i), sc. quod Xaßovra tamquam glossam ad (^épovra adscriptum,
non per hoe illud explicatum esse verisimile est
2). Reliquum est
Kar\' dyKca, quod ceteri „per sal tumquot; significare sumunt, quam
sententiam in Hermanni interpretationem male quadrare liquet.
Num vero nar dyKea per „mediis in ulnisquot; verti posse ei assen-
tiendum sit, valde dubito, praesertim propter
/cara illud. Unde
deliberandum mihi videtur, liceatne per coniecturam scribere

fJ-er\' dyKdcn 3).

Vs. 159 si ita explicatur, uti supra factum est, vss. quoque prae-
cedentes talem in modum explanandi sunt, ut sententia, quam in
vs. 159 inesse sumpsimus, ex iis sequi possit. Cum eis autem facio
interpretibus, qui Maiam iratam atque exasperatam filium suum
malitiam alteram ex altera commissurum exspectare volunt, ita ut

vs. 159 climax quae dicitur efficiatur. Unde sequitur ____rj legen-

dum atque vss. 157/8 eo consilio scriptos esse, ut lectorem vel potius
auditorem de summa Mercurii nequitia praemoneant. Quod sane
non faciunt, si usitata interpretatio recta aestimanda est, qualem
legimus apud Baumeisterum: ,,ab Apolline te abreptum iri arbitrorquot;
vel apud Gemollium: ,,Jetzt glaube ich, dass du----gebunden aus

i ) Hanc lectionem simul iam protraxerunt editores Britanni et v.d. Radermacher
(in Philologi vol. LXIII 1904 p. 4), hic intransitive (sc. ,.Mercurium se ferentemquot;)
interpretatus, quod si acciperemus, adverbium fiera^v explanatione indigere
videretur. illi verbo significationem rapiendi tribuentes, quod et
ravroXoylav
cum verbo cfirjXrjrevaeiv efficit et adverbium fxcraiv inexplicatum relinquit;
neque enim nobis cum iis per vim adverbio significationes „by whilesquot; vel „mean-
whilequot; imponere libebit. Ceterum quo modo altera lectio orta sit non indicare
conati sunt.

2)nbsp;Cf e.g. Hesych. (fxpeiV Xanßdveiv, ßaardl^eiv, vTropÀveiv. Cum autem
glossam aoristi forma praeberi mirum videatur, improbabiie non duco lectorem
quemdam studiosum e versu 293 waiSa
Xaßojv (fiepe 0olßos \'AvóXXcjv nostro
loco
Xaßovra in margine addidisse. Cuius rei etiam alia exempla inveniemus.

3)nbsp;dyKas enim adverbium nihil aliud esse nisi dativum plur. substantivi dyKWV
sumpsit v. d. J. Schmidt in Kuhnii Annal, vol. XXV 1898 p. 39, cum apud Homerum
itemque apud Theocritum VIII 55 semper ante vocalem positum sit. Cui assensus
est v. d. A. Debrunner in Goett. Gel. Anz. vol. CLXXII igio p. 10 coli. Oppiani
Hai. II 315
Kovpov... .Seiprji re Kal dyKaariv iiJ.iTelt;jgt;vwra yeivafiévrjç et
Stratonis Ep. in Anth. Pal. XII.
200.3 èv dyKaai.—Ad/iera conféras vsm. 295
deipop-evos fierd X^P^^\'

-ocr page 102-

dem Hause wandern wirstquot;. Hanc igitur versionem proponere
velim: „nunc profecto te arbitror etiam firmissimis vinclis obstrictum
ex Apollinis manibus per vestibulum elapsurum esse i), vel ei cum
maxime te ferenti aliquid ablaturumquot;.

IV 163/s firjrep èprj, rL fte raiha TirvaKeai -qvre tÉkvov

v^TTLov, os /xdAa TTavpa perà ^peaiv aïavXa oîhe,
rapßaXiov, Kal p.rjTpos viraiBeiSoiKev èviirds\', ^
164 vT^TTLov, os pdXa TToXXd ivl ipealv dppeva olhe M
Omnes editores praeter Ruhnkenium et Wolfium lectionem
vulgatam servasse valde miror, cum
aïavXa in hoc contextu intellegere
plane non possim. Quid enim poetam, qui matrem bisce verbis
f ilium suum increpantem fecerit: ,,quid me his terrere cogitas,
tamquam puellum, in nequitiis nondum satis exercitatumquot;, ut
Ilgenii versione utar, sibi voluisse censeamus? Poeta contra Maiae
vituperationem nos ita intellegere voluisse mihi videtur, ut ea matrem
pro filio anxiam, quem iam magis magisque depravatum iri 2) expec-
tat, depictam videremus. Ad quae puellus respondens eam rogat:
„quid me tamquam puellum ineptum tractas, qui nitide se gerere
nondum potest?quot; Cui description!, in quam
aîavXa minime quadrare
manifestum est, opponuntur ea, quae ad maiorem suam atque
matris gloriam facere in animo habet. Ruhnkenii igitur coniecturam
aîaipa accipere velim, quae non solum loco i 433 rrepl ydp lt;fgt;pealv
aîaipa rjiS-q,
sed etiam ß 231 (= e 9) /xTjSè ^peolv aïaip,a eîBcôs 3)
defendi potest. Neque, quod attinet ad lectionem vs. Y 202 rip.èv
Kcprop^îas rjB\' aïavXa p-vQ-qaaaOai,
quo nostrum locum confirmare

1)nbsp;Haud aliter enim legimus vs. 271

TTaîBa véov yeyaôiTa Bid npodvpoio ireprjaai,
neque rrepT^aeiv passive adhiberi posse opinor. Ad vtto X^P^^ manibus) fortasse
comparare licet
N 88 vtt ô(fgt;pvcri BdKpva, XeXßov, A 121 vit\' \'Apyei\'oiai
(fidßovTO, S 244 èXvaav v(jgt;\' dpp^aaiv ùyKeas tirirovs-

2)nbsp;Eo, quod eum ad malitias aptum credit, quas puer humanus nunquam
committeret, parodia efficitur.

3)nbsp;Hoc loco (7K7]TTTOvxos ^afftAeüs dicitur (f)p€alp aîaip.a elBœs non esse,
quod in hymno fortasse in parodiam deflectitur. — Animadvertendum est versu
sequenti
aîavXa adhibitum esse, quod hinc in margine hymni adiectum corrup-
telam forse provocavit.

-ocr page 103-

solent i), certum scio, an ibi quoque aïwXa in aïcrifia corrigendum
sit, uti voluerunt Duentzer et Leaf
2),

IloXXd quod exhibet M 3) me non intellegere fatendum mihi est,
neque tamen editores Britanni ita explicaverunt, ut fidem mihi
faciant. Lectionis enim y, quam
aïcrvXa servato verbis vertunt hisce:
,,like a child who knows few words of blamequot;,
dpfieva contrarium
esse contendunt, qua de causa woAAa pro
rraOpa substituendum es-
set
4). Quae dictio corruptissima mihi videtur. MavXa contra si non
iniuria in
aïatfia correctum est, de sola atmp,adpp.eva varia lectione
agi atque
rroXXd ex iravpa depravatum esse s) opinor.

quot;Apixeva, quod apud Homerum non nisi significatione propria
occurrit 6), in Scuto Herculis vs. 116 iam translate adhibitum in-
venimus:
fidXa ydp vv ol dpfieva etnev; cf. etiam Pind. Ol. VIII
73 dpfxeva TTpd^ais. Cum autem noster, uti vidimus, exempla Home-
rica secutus sit, aion/Lta germanum,
dpp.eva subditivum, a rhapsodo
sc. ortum
7) censeo.

IV 168nbsp;dBwprjToi Kal aTraaroinbsp;ß

dXiaroinbsp;sscr. xp

Haud iniuria Schneidewinus, quem secuti sunt Baumeister, Ge-
mollius, editores Britanni, lectionem suprascriptam restituisse mihi

1)nbsp;De TiTvaKeai, quod Piersonus Y 201 secutus in SeSi\'cTKeai mutavit, nunc
agere meum non est.

2)nbsp;Mirum in modum legitur ß 158/9nbsp;eKeKaaro

SpviOas yvSivai /cai ivaiaifia p-vO-qaaadai,
quod cum quae fato, aïarfi, destinata sunt significet, haud scio an hue non perti-
nere censendum sit.

3)nbsp;Variam lectionem ß 245 navpoiaiv pro vulgata TrXeóveaai, quae fortasse
e contextu male intellecto orta sit, hue non pertinere patet.

4)nbsp;„M\'s reading ttoAAo. .. .dpfieva would imply much the same thing con-
versely.quot;

5)nbsp;Quod post fjidXa nihil miraremur. —ivl quamquam non prorsus reiciendum
videtur, tamen neglegentiae codicis M attribuere velim (cf. supra pp. 78, 87),
cum poetam epicum seriorem talem hiatum admisisse verisimile non sit. Cf. vsm.
259. Codex tamen
W V 247 /xct\' pro iv exhibet, quod metri causa ferri nequit.

6)nbsp;H 600 rpoxdv dpfievov iv iraXdivqiai, c 234 \'niXcKVv pAyav dpfievov
iv TraXdp.r)iaiv,
cf. nostrum vs. no,

7)nbsp;Monendum est dpfieva elnev eundem versus locum obtinere.

-ocr page 104-

videtur, cum äVaaroi post dSwprjroi tautologiam quandam efficiat;
neque quod sumendum nobis est poetam formam per unum A scriptam
adhibuisse obstare liquet collatis locis quales sunt il 46, 47,
ß 210,
e 344, K 526, A 34, fi 53, 163, è 406, ubi ante A vocalis brevis non
producitur. Unde autem lectio aTraaroi orta esse possit, quam corrupte-
laetribuere nolim, diiudicare non possum. Haec vox, quae apud Hesio-
dum non invenitur, apud Homerum de hominibus tantum usur-
patur, uti Penelope 8 788 iacere dicitur
dairos, aTraaros ihrjrvos
■fjhè TTOTrjTos, quod in deam transtulit poeta Hymni qui est in Cererem.
Hoc tamen ad nostrum locum pertinere non potest. Rhapsodus
fortasse quidam maiore quam solita licentia textum interpolasse
censendus est.

IV 183 viós t\' alyióxoio Jiôç Kal TiórvLa Mala W

fJ-\'qrqp M

Quamvis utraque lectio genuina esse possit, cum omnibus tamen
editoribus lectionem codicis V praeferendam puto, cum impro-
babile non sit librarium codicis M vel eius proavi creberrimam
versus clausulam irórvLa fJ.\'qrrjp ex Homero hue inseruisse. Quod
eo facilius fieri potuit, quod
fiaîa fortasse pro compendio fi-qp
habuit. Accedit, quod

vlos T alyiôxoio Aios Kal rtorvia firfTrip
obscurior videtur dictio.

IV 202 eu (f)îXos, àpyaXdov {lèv oa\' 6(fgt;daXp.oîaLV ïBoiro

Tidvra Xéyeivnbsp;^

ÏBoifii M

Lectionem stirpis W servandam esse nos docet constructio rara
subiecti, ut ita dicam, indefiniti, quam tuentur editores Britanni
exemplis idoneis i). Ceterum haec dictio magis seni cauto congruere
videtur.

Varia autem lectio, quamquam pro certo non habeo, antiquitus
orta esse nobis videbitur, si memoria tenemus varietatem illam,
quae invenitur Hesiod. Op. vs. 291

i) Cf. etiam Kuehneri et Gerthii Gr. Gr. vol. I p. 35 g.

-ocr page 105-

fjLaKpoç Sc Kal opOios olnos is avrrjv
Kal Tprjx^s
\'\'■Ô -npuirov\' ivijv S\' els aKpov ÏKrjrai
prjiSli] 8r] €7T€CTa iréXei,

ubi codices \'/cTjrai scribunt, scriptores antiqui i/cijai i).

k

IV 212 (fgt;7j p\' o yépcov\' ó Oaaaov óSov kU 0oißos \'AvóXXujv W

p.vdov aKOvaas

M,x in mg.

Non solum p.v6ov aKovaas clausulam versus poeta ex Iliade 2)
desumpsit, sed etiam initium, cf. X yj p\' 6 yépœv, Priamus sc.
frustra filium Hectorem prohibere conatus, ne supremum contra
Achillem certamen iniret. Miramur poetam hunc versum in audito-
rum memoriam revocasse, quod si parodiae causa fecit, sacrilegium
paene esset. Hoc tamen ad rem nostram non attinet. In tali autem
versu e variis formulis Homericis concocto rhapsodos recitantes
facile partem quandam immutasse patet, ita ut haud semper dicere
possis, quamnam formulam ipse poeta sibi delegerit. Nostro
loco
0olßos\'AvóXXcüv cumpostóSeetanteavaf Jios-utos \'AnóXXcov
vs. 215 abundet, hanc lectionem esse deteriorem apparet, quamquam
eam antiquitus ortam esse haud improbabiie duco.

IV 224 ovT€ Tl Kevravpov Xacnav^evos eariv ó/xoïa

eXno/iai eïvai M

Varietatem ad finem tantum versus pertinere opinor, neque ullo
modo fieri posse, ut umquamraupoulectumsit, —sive
kcv ad iX-nop-ai
sive ad ehai referas —, quod in textum recepit Matthiae, Hermannus
autem prorsus reiecit. Nam post homines, deinde feras enumeratas
animali cuidam fabuloso, non domestico locus est.

Utra autem lectio germana sit, me diiudicare non posse confiteor.
In ea, quam praebet W, genetivum cum voce ó/xoÏa coniunctum
miramur, cuius rei exempla tantum dubia exstants); neque magis

1)nbsp;Cf. quae monet Wilamowitzius v. cl. ad locum: „An sich ist iKrjTai ohne
ausgesprochenes Subjekt auch gut und gewiss sehr früh gesetzt, wenn die Sentenz
als solche angeführt ward.quot;

2)nbsp;r 76 = H 54, P 694, T 185, cf. fivdov aKOVCüv£2 622, apud nostrum 280.

3)nbsp;Cf. Kuehneri et Gerthii Gr. Gr. vol. I p. 413 ann. 10, qui unum certum
adferunt ex Aelian. H. A. VIII i
rirrapas ofiolovs c/cetVou Kvvas eSct»/ceV oi.

-ocr page 106-

confirmatur eo, quod docet Thomas Magister s.v. ô/xoio?, sc. ôfioiov
TÛ)t Seîvi,
Kat OfjLoiov rov Scîvo?. \'HpóBoros iv rijt rpirqt (III 37)\'
eart Kal ravra ofioia rov \'Hlt;jgt;aiarov i), coaavrios ro ïaov rwi Setvi,
Kal ïaov rov Seïvos. Quamquam negare nolim fieri posse, ut ôfioîos
cum genetivo adhibitum sit 2) atque ob id ipsum concludendum
nobis sit ita ipsum poetam cecinisse. Eadem fortasse de causa rhapsodi
aheram lectionem substituerunt, quae quin antiquitus orta sit
non dubito. Utut res se habet, manifesto apparet, quanta licentia
declamatores in duobus ultimis praesertim pedibus (cf. Ill 363,
447, IV 156, 164, 212, V 214) textus tractare sint solitis).

IV 240/1 iv 8\' oXiywt avviXo.aae Kaprj x\'^^pds re ïróSa? re

8-q pa veóXXovros irpoKaXevfievos rj8vp,ov vttvov Q
drlpa viov Xoxâuiv irpoKaXevfievos rjSvnbsp;xinmg.

Postquam Barnesius et Hermannus Brj correxerunt in lt;fgt;7j, nihil
obstare mihi videtur, quin lectionem vulgatam accipiamus 4). Im-
merito enim
veóXXovros Matthiam et Gemollium offendisse opinor,
qui cur per ,,recens natusquot; interpretentur non video; puellum
postquam lautus est dormitare nihil miramur. Ad participium cf.
in Anacreonteis 15. 25 x^\'^os-
vpoKaXovfievov ^iXtjfia et quae dicuntur
Si/ce\'AAijt cuidam apud Lucian. Tim. 41
Kal fir] Kdfirjis iK rov ^ddovs
6r]aavpov is rovfjtc^avès irpoKaXovfiévTj.

Quid autem lectio marginalis sibi velit, prorsus non intellego.

1)nbsp;Ita codd. ABC, eon ydp Kal ravra ofJLota roiat rov \'Hcfiatarov RSV, et
codex ille Mureti, nunc Vatic. Gr. 2369, qua de lectione humanissime per litteras
certiorem me fecit v. d. ac rev. J. Mercati.

2)nbsp;Neque enim eo quod vult V. H. Koch in Ebelingi Lex. Hom. s.v. ßrjiiaat
cogitatione supplendum esse, neque coniectura quam proposuit K. Kuiper in
Mnemos. N. S. vol. XXXVIII 1910 p. 29 ann. 2

ovre ri Kevravpovs Xaatavxeaiv iariv ojjtolos
oo-Ti? Toia TiéXcapa ßtßät KrX.
opus esse mihi videtur.

3)nbsp;Monendum est praeter Hermannum omnes editores eXTtofiat elvat
praetulisse.

4)nbsp;An ex eo, quod grammatici in scholiis A ad JB 144 et i5\'499^7jHomericum
esse strenue negant
(6 -TTOfqrrjs ovSéirore otSe ro lt;fgt;-q dvrl rov ws, ol
fier\' avróv, wa-nep \'Avrlfiaxos Kal ol irepl KaXXifiaxov), concludere
licet nostrum id adhibuisse?

-ocr page 107-

Vocabula cum per se sensu non careant, reputavi, num e carmine
quodam, quod de venatione agebat, desumpta syllabarum et numero-
rum concentus gratia a lectore in margine adscripta sint. Quod tamen
valde dubium mihi quoque videtur.

IV 254 c3 trat, 5s €v kXIvt] karakeiai fx

XIkvcünbsp;Mp,x in mg.

Haud dubie AiVvwi, cum lectio sit rarior, germanam, KXivrji glossam
vocare licet, quae quo tempore orta sit in medio relinquere velim;
cf. supra p.
57. AIkvov, quae vox neque apud Homerum neque apud
Hesiodum occurrit atque apud ceteros raro invenitur, a nostro iam
adhibitum est vss. 21 et 63
lepamp;i ivl XUvwi.

IV 259nbsp;oXcyotacv iv àv8pâ(nv -qyepovevœv ^

oXLyoiai pL€Tnbsp;M

Quid ipse poeta scripserit, quid rhapsodus, diiudicari non posse
manifestum est; neque video, qua de causa Baumeister eV malum
esse censeat; nihilo magis Matthiae concedendum puto eV e ditto-
graphia ultimae syllabae praecedentis vel primae sequentis ortum
esse collata simili varietate
A 470, ubi codices AD dett. nonnulli
P-\'q Ti 77a0Tjiaiv ivi T/otóeaai povwOeLs, libri autem BC deterioresque
alii p.erà praebent.

IV 280nbsp;âXiov tov p.v6ov aKovwv fx in mg.

Mx

(i)s tovnbsp;p

TOV germanum esse Hermannus coll. ^^ 715

^ /gt;\' âXiov tov pvdov vniarripev MeveXâiui

statuit. Cum Baumeistero tamen dolemus, quod quo modo hanc
lectionem explanatam vellet, copiosius non exposuit.
Mvdov autem
ad Mercurii ipsius verba praecedentia referendum esse unus Bau-
meister quin recte viderit nullus dubito, quamquam de verbo à/covoiv,
quod corrigendum putabat, cum eo dissentio. Audivit enim ipse deus
maleficus orationi suae sonum mendacii latentem subesse, quem
Apollinem fratrem haud fugere optime intellexit. Quod cum non
perspiceret lector aliquis, dis nescio quo tempore adscripsit. Est

-ocr page 108-

haec interpretatio vel correctio eiusdem generis quales invenimus
ad IV 159 et alibi, cf. p. 57.

IV 287nbsp;Kpettjûv iparl^œvnbsp;V

/iijAojvnbsp;M

Lectionem codicis M neglegentiae librarii tribuendam esse per-
suasum habeo, cuius oculo aberranti in fine versus proximi
p.r]Xoßo-
Tïjpas,
versus sequentis p.\'qXuiv se obtulit. Cui corruptioni litteras k
et ju. inter se confusas ansam dedisse reor. De antiqua varietate plane
non agitur.

IV 288 àvTTjareis àyéXrjai ßowv Kal TTOjeai p.rjX(av Q

avTTjv ßovKoXioLoi Kal clpovoKois oUaaiv x in mg.
{àvrâis Baum., avrqis Gem.).
Postquam varia haec lectio e Keilii collatione codicis Li innotuit,
editores eam vulgatae semper praetulerunt, Baumeister hanc ,,nil
esse nisi glossam ex Homeri locis
A 678

irevT^KOvra ßowv àyéXas, róaa nwea olamp;v,

et p- 129

iirra ßocüv dyéXai, róaa S\' olwv Trœea KaXd
conflatamquot; existimans i), Gemollius (p. XIII) vulgatam scribis
Byzantinis attribuendam esse ratus, qui inconcinnitati cuidam
lectionis sibi traditae obviam ire voluerint, Britanni tandem, quam-
quam lectionem variam in textum receperunt, utra germana sit
diiudicari non posse contendentes
2). Ego cum Hollandero I.e.
facio, qui, quamvis utra lectio ab ipso poeta originem ducat in
medio relinquat, ambas lectiones antiquitus ortas esse censet. Cum
tamen
ßovKoXioicri uti vidit Hollander non sit vox Homerica, recte
editores lectionem variam praetulisse mihi videntur
3). Quae cum
versus Hesiodeos Theog. 445 sq. ab eodem Hollandero laudatos
ßovKoXias T dyéXas re Kal aiTToXia irXarc\' alycüv
TToip
.vas t\' elpoTfOKOiv olœv

1)nbsp;Hollander handschr. Ueberl. p. 27 confert 8 413 vop-evs ûgt;s TTtLem p.-qXüiv;
etiam afferre posses Hesiod. Op. 786 èpl^ovs Tdp,vevv Kal Trcóea fi-qXcav.

2)nbsp;„It is hard to see how one is preferable to the other

3)nbsp;Quod nescio an confirmetur versu Theocriteo XXV 13

avrdp ßovKoXioiai vepnrXijdovat Trep €p,TT7}s ,
Trdvreaaiv vop.ot.

-ocr page 109-

imitaretur, rhapsodos ita eam mutasse, ut species Homerica magis
servaretur, improbabiie non habeo.

IV 289 àAA* dye, firj Trvnaróv tc Kal vararov vnvov lavairjis Mxp

TC om.nbsp;ƒ

Hoe loco codices Mxp sequi velim, cum Trvfiaróv re Kal vararov
formula Homerica sit usitata {X 203, v 116, eodem versus loco).
Lectionem codicis ƒ aßXetpCai scribae deberi verisimile est coll.
locis neglegentia corruptis, quales sunt III 86, 244, IV 572, vide
eonspectum pp. 30 sqq.; tc V 82 omissum aliter se habere liquet.

IV 312 Sôj Sc SiKTjv Kal Sc\'^o vapà Zt]vl Kpoviwvinbsp;M_/x

Se\'fat vàpnbsp;p

Editores formam antiquissimam 8c|o in textum receperunt, quae
apud Homerum semel tantum occurrit, sc.
T 10, neque multo
crebrius inveniuntur, quae sunt eiusdem generis Ac|o
Q 650, 6pao
A
204, E log, ß 88, T} 342, X 395 Mi^^i quoque nostro loco ita
scribendum esse videtur, praesertim cum in dictione illa, qua verba
SiSoVai et Séxeadai coniunguntur, formam pervetustam servatam
esse verisimile sit. Alteram lectionem a rhapsodis ductam velim.

IV 322 aîipa répOpov iKovro OvcuBeos OvXvfivoio M/x

S\' ÎKOvro Kap-qvanbsp;p,X in mg.

TepOpov quamquam hac significatione adhibitum alibi non oc-
currit
2), vel potius ob id ipsum quin lectio genuina sit, haud
dubito. Neque intellegi posse opinor, quo modo oriri potuerit, si sit
8\'
iKovro KÓprjva lectio authentica. Hanc autem a rhapsodis inventam
esse pro certo habeo 3).

1)nbsp;Cf. D. B. Monro Homeric Grammar® § 40.

2)nbsp;Fieri posset etiam, ut répOpov significatione finis acceptum vellet poeta,
ut
repdpov OvXv[J,voio esset dictio, qualis est reXos Oavdroio. Ita tamen rem
3e habere non arbitror, cum voci
répOpov subsit notio acuminis, cf. apud v. d.
E. Boisacq Lex. Et. s.v.

3)nbsp;Cum M/x legerunt Ruhnkenius (Ep. Crit. P p. 41), Ilgenius, Matthiae
(in ed.), editores Britanni; lectionem variam praetujerunt Matthiae (in animadv.
p. 270), Hermannus, Baumeister, Gemollius.

-ocr page 110-

IV 325/6nbsp;àdâvaroL Sè

â(fgt;diroi -qyepéOovro ttotI -mvxas ovXvfinoio Q

fiera XPVoôOpovov -qœ x in mg.
Hoc loco lectionem marginalem cum Baumeistero, Gemollio,
editoribus Britannis tamquam ad ipsum poetam redeuntem restituere
velim i), cum vulgata, uti vidit Baumeister, ex
A 77 desumpta hue
illata esse videatur, quod a rhapsodis factum esse puto, sive quod
fiera xPquot;lt;^ó0povov -qû dictionem censerent inusitatam, sive quod
haec verba vss. 184/5 obloqui putarent 2), Hoc tamen haud iure
putasse videbuntur reputanti deos congregari, dum Apollo fratrem
quaerebat atque producebat. Deos enim iudicium praesensisse poeta
voluit.

IV 339 àvSpœv, ÓTTÓaoi Xtjmp.ßporoi eta\' cVt yaliji W

yalav M

Allenius v. d. in Journ. of Hell. Stud. vol. XV 1895 p. 290 accusa-
tivum defendit coll. 8 417, 7) 332, /gt; 386, ifgt; 371. Cf. etiam hymn.
XXV 3

avSpes doiSol eaaiv enl x^ovi Kal Kidapiarai,
quem versum codices Hesiodi Theog. 95 cum accusativo exhibent.
Nostro loco quid legendum sit diiudicari non posse nihil miramur.

IV 352nbsp;iftafiddoio pÀyav arlßov èienépTjaev ^

ITOXVVnbsp;M

Quamquam arlßov concedo iroXvv vocari non posse, rem tamen
paullo aliter aestimabis, si dictio
tpap,ddo(.o pjyav vel iroXvv arlßov
per hypallagen explicatur, ut adiectivum ad f/jap.deoio potius quam
ad
arlßov referatur. Quod si facimus, ad pJyav conferre licet B 209
tüs ore Kvp.a iroXv^Xolaßoio daXdaarjs
alyiaXâii fieydXtoi ßpep,erai
H
462 aSrts S\' Tjióva fieydXrjv tpap-dOoiat KaXvi/jai,
ad TToXvv autem i 135

1)nbsp;Editores praeccdentes earn ignorabant.

2)nbsp;Cf. quae disseiit K. Kuiper in Mnemos. N. Si vol, XXXVIII 1910 pp.
II sqq.

-ocr page 111-

Sarea S\' avrov

Kcîrai cît\' rjTTelpov iliafidßcüi elXvfiéva ttoXX^i
fi 45nbsp;TToXvs S\' à/Li^\' oare6(fgt;iv dis

âvBpœv TTvôofiéviov.
Utramque lectionem antiquis temporibus ortam esse puto, cüm
TToXvv e fiéyav corruptum esse verisimile non videatur neque in versu
priore vel sequenti vocabulum sit, ex quo corruptum hue se insinuare
potuerit; utra autem ad ipsum poetam redire censenda sit, non
dispicimus i).

IV 366 \' Epfirjs S\' aS6\' érépoidev dfieißöixevos enos -qvSa Q

\' Epiir\\s 8\'âAAov fxvBov cv ddavdroiacv eenrev x in mg.
Cum apud Homerum memoria verborum, quibus oratio respon-
dentis significari solebat, minime stabilis esset
2), hoc quoque loco
talem varietatem occurrere nihil miramur. Lectionem autem margi-
nalem, quam a formulis et dictionibus Homericis minime pendere 3)
appareat, ipsi poetae, vulgatam contra, quam ex hemistichio O 501
Aîas S\' aiîô\' erépcDdev et clausula tritissima constare vidit Baumeister,
rhapsodis tribuere in promptu est
4).

IV 368nbsp;dX-qOeir^v KaraXiiœ W

dyopevaco M

Eandem varietatem apud Homerum occurrere recte monet v. d.
.Allenius I.e. p. 291, qui laudat
K 384, 413, 427. Cum autem cum
voce
dX-qOei-qv verbum KaraXiyeiv coniungere soleret Homerus, hoc
nostro quoque loco praeferendum videtur.

IV 397/8 rù} 8\' dnlt;fgt;u} anevSovro Aios -nepiKaXXia rénva

1)nbsp;Eiusdem sententiae est v. d. Allenius I.e. Editores omnes lectionem codicis
M neglexerunt.

2)nbsp;Vide lectiones varias quas laudat v. d. Allenius I.e. p. 302.

3)nbsp;Nisi casui tribuere vis, quod versus noster similis videtur verbis, quae
H 358 leguntur

otada Kal aAAov fivOov dfielvova rovSe vo^aai.
De formula saltem usitata non agitur.

4)nbsp;Iniuria igitur editores Britanni in coiïimcntario moncrc opinor! n There
is no peculiarity in either version to give it a distinct preference.quot;

-ocr page 112-

is IIvXov, rjixaOóevra 8* eV \'AXlt;fgt;etov irópov t^ov fx
OTTevhovTe om. 8\'nbsp;Mp

Lectionem quam exhibent fx errore librarii codicis IP ortam
esse opinor, qui cum falso
ottcvBovto scripsisset, 8\' inserendum
putarit, quo simul hiatum vitaret, servata tamen, ut videtur, in
margine vel potius supra lineam voce ctttcuSovtc, quam scriba apo-
graph!
p restituit. Rem comprobat M. Errorem autem esse manifesto
arguit collocatio particulae 8e, quae •^/laöoevra ad
-irópov referre nos
cogat, cum ad
IJvXov pertinere pernotum sit i).

IV 401nbsp;Kicjv -Trapa Xdivov âvrpov W

e\'?nbsp;M

Miror editores hoe loco omnes lectionem codicis ^ in textum
récépissé 2), cum Mercurium antrum praeterire non expectemus.
Codicem M igitur recte
is nobis servasse opinor. Unde tamen irapâ
ortum sit, intellegere non possum. Lectio varia mihi videtur non
esse antiqua; insertam esse, ut
is repetitum vitaretur, verisimile est,

IV 403 A-rjToiStjs 8\' àvrdrepOev i8cùv ivóijae ßoeias ^

drrdvevOevnbsp;M

Cum poetam hoc loco vsm. P 198

TOV 8\' d)s OVV dvdvevdev iSev v€lt;/gt;€Xr]yep£Ta Zevs
memoria tenuisse verisimile sit, lectionem codicis M ei attribuendam
esse duco; alteram rhapsodos substituisse nos docet eadem varietas
£! 445. Editores vulgatam omnes in textum receperunt.

IV 404nbsp;irirpTji eV ijAtjSarwt W

yairji Kar\'nbsp;M

Hanc lectionem e glossa ortam esse puto, quae ad irirprji adscripta
esset, ut a voce
irirpos distingueretur. Kar per confusionem fortasse
praepositionum explicare licet, quam saepius in hoc libro iam
observavimus, cf. supra pp. 78, 87, 91 ann. 5.

1)nbsp;Cf. 10 152, hymn. III 398, 424. Plerumque haec formîila in exitu versus
invenitur.

2)nbsp;Solus Matthiae in Animadv. p. 283 is legit; quaesite in commentario inter
avXiov et dvrpov distinxit, quae hoc loco idem esse patet. Neque rrapa defendi
posse locis a Gemollio allatis opinor
2 576 iireaaévoino irdp TTorap,6v et 0
491 eOeive trap\' ovara. Cf, etiam Kuehneri et Gerthü Gr. Gr. vol. I p. 512,

-ocr page 113-

IV 41 ïnbsp;ifJLpoXdSrjv ioTpafifuvai âXX\'qXijiac W

àfjLpoXdSrjvnbsp;M

Recte Baumeisterum, Gemollium, editores Britannos i) lectionem
codicis praetulisse opinor, non solum quod est dirai elprjfiévov,
sed etiam quia dp^oXdSrjv hic adhiberi non poterat
2). Duabus enim
tantum significationibus adverbium hoc usurpatum fuisse videtur,
ita ut terminus technicus vocari posset, de aqua sc. fervente (0
364, Herodot. IV 181 i. f., translate Anth. Pal. X. 70.2) et de carmine
cui praeluditur (apud nostrum vs. 436, Pind. Nem. X 33). Discre-
pantia igitur solitae codicis M neglegentiae adscribenda videtur,
quamquam similitudinem inter
avródev iii^oXdSrjv et iravréBev
dfjupoXdBrjv valde miramur.

IV 431nbsp;Kai d)s yeydaaiv cKaaros W

dnavres M

Comparare licet varias recensiones (antiquas, ut videtur), quibus
vs. p 177 nobis traditur:
ol 8\' dvardvres eßav ireldovro re fivdojL (vulg.),
oi 8\' dpa Ttdvres eßav Treldovró tc fivOcjL (Pal.), ol S\'dvardvreç eßav
oIkov 8è (vel TTori oÎkov) eKaaros (cet.), itemque i 87 eßav oÎKovBe
véeadai
(vulg.), eßav oUóvSe eKaaros (Laur. 32. 24, dett.), unde
sequitur rhapsodos talem versus clausulam maxima licentia decla-
mare solitos fuisse, neque constitui posse, utra sit nostro loco primaria.
Quamquam enim poeta noster eiusdem vocis iterationem vitare
plane non conatus est, cf.
x^\'-pôs 418/19, KiOapit,a)v 423/25, epar-q
421/23/26, Xdxe 428/30, èyépaipe 429/32, similia3). necessario tamen
sequi mihi non videtur eum hoc quoque loco eKaaros bis cecinisse,
neque concludere licere opinor rhapsodos ea de causa alteram
lectionem substituisse, cum eiusmodi iteratio eis offensioni fuisse
non videatur.

1)nbsp;Cf. etiam quae dicit Robertus in Hermae vol. XLI 1906 p. 412 ann. i:

_____dfißoXdSijv, was 0 364 von dem aufsprudelnden Wasser steht, aber

efißoXdSrjv ist entschieden richtigquot;.

2)nbsp;Fortasse e versu 426 huc se insinuavit.

3)nbsp;Cf. quae monet in libri, qui agit de Aristarchi Studiis Homericis, ed. tert.
Lehrsius pp. 450 sqq.

-ocr page 114-

IV 451 TTjuxi xo/ïot t€ ixéXovai Kal àyXaoç o?/io? doiSjjs W

vjxi\'osnbsp;M,x in mg.

oï/xos cum neque ab Homero neque ab Hesiodo translate usur-
patum sit, verisimile duco poetam nostrum hoc loco primum hanc
vocem ita adhibuisse, quod rhapsodi ad vs. 6 429

Sairi re repirrfrai Kal aoiSrjs vjxvov aKovojv
exemplum mutandum censuerunt. Accedit, quod poetae epici cum
hemistichia, formulas, clausulas, dictiones Homericas mutuarentur,
ordinem verborum, ut videtur, servare solebant i). Editores praeter
Baumeisterum et Gemollium textum vulgatum praetulerunt.

IV 453 à AA\' ov TTU) ri poi tSSe fiera ^pecrlv «SSc pJXrjaev W
dXX\' ov TTÓ) ri poi (LSe perd 4gt;pealv dXXo pÂX-qaev M
His ex recensionibus alteram concludo fuisse, quam praebet M,
alteram hoc verborum ordine confectam:

ÔAA\' ov TTO) ri p,oi âXXo p,erà lt;fgt;pecrlv lt;LBe pÀXrjaev 2).
E quibus neutra alteri praeferenda esse videtur. Ceterum ex
Homero vel Hesiodo talis verborum permutationis exempla afferre
non possum.

IV 456nbsp;KXvrà p,TjSea oîSas W, olada M

Recte editores (praeter Ilgenium) oîSaç, quod est lonicum 3),
servare mihi videntur. Rhapsodis formam mere Homericam sub-
stituere in promptu erat. Non enim lectionem codicis M scribae
tribuendam duco, quamquam eum Iliadem quoque descripsisse
haud ignoro.

IV 468,nbsp;dadaaeis W, dodaaeis M.

Haec codicis M varia lectio nisi scribae neglegentiae attribuenda

1)nbsp;Neque fragmentum illud dubium Hesiod. 265 Rz®.

pÀXTTop.ev, iv veapoîs vp.vois pdipavres doiSrjv
neque vocabulum OLp,7], quod in Odyssea primum occurrit, ad nostrum locum
pertinere opinor.

2)nbsp;Eandem sententiam Hermarmum in commentario iam protulisse nunc
video.

3)nbsp;Cf. in Bechtelii libri de Dial. Gr. vol. HI p. 211, qui a 337 OeXKrijpia
oîSas tamquam antiquissimum exemplum citat.

-ocr page 115-

est, fortasse corrupta est e lectione OodCeis, quae aut tamquam
glossa adscripta erat, aut a rhapsodis Athenis recitantibus sub-
stituta. Ex eis, quae dilucide egit v, cl. G. Schulze in Quaestionibus
suis Epicis pp. 434 sq. de verbo
Oadaaeiv et aliis eiusdem radicis
vocibus, mea quidem opinione efficere non licet forma
dodaaew
nostrum usum esse. Quae si umquam adhiberetur, in antiquissimis
poeseos epicae partibus inveniremus, antequam accentus vi a prius
vocalis sequentis dissimile factum est.

IV 473 Kal vvv avToç êywyenbsp;Q

Ttûrnbsp;X in mg.

Lectionem marginalem, quae ex Keilii collatione primum in-
notuit, in textum receperunt Gemollius et editores Britanni. Quae
cum hunc versum melius cum praecedentibus coniungat, lectioni
vulgatae longe praestare mihi videtur. Lectionem Kal rhapsodo
deberi opinor, qui versum, qualis est S 151

Kal VVV ^ toi eyw ktA.
memoria tenebat i), nisi vero alia explanatio praeferenda est, quam
etsi dubitanter proponere velim. Nam reputavi mecum, an legen-
dum sit

rôjv vvv aiiTos éycuye Kal dlt;fgt;veiov 2) SeSaîj/ca
„istarum rerum nunc ego quoque magnam copiam (à^moV se.
adverbii loco habedum) didiciquot;, quibus verbis hilaris dei parvi
superbia fratris fatidici gravitati opponeretur.

IV 478nbsp;Xiyv^cuvov iraiprjvnbsp;M/pb

yXvKVlt;f)(j}vovnbsp;a

Cum lectiones marginales codicis x in libris L^il in margine
adscriptae, in libris autem ET plerumque in textum receptae occur-
rants), hoc quoque loco talem lectionem variam inveniri opinor,
q uam nunc scriba codicis
b omisit. Quod eo verisimilius esse videtur,

1)nbsp;Cf. h. Ap. 326 Kal VVV rol ydp èyù) rexv^crop,ai. Apud Homerum
persaepe versus ab
Kal vvv incipiunt, cf. in Ebelingi Lex. Horn. s.v. vvv p.
1170, 9.

2)nbsp;iraîB\' d(fgt;vei,óv Q.

3)nbsp;Vide supra p. 12.

-ocr page 116-

quod yXvKv^xuvos est vox, quae nusquam alibi reperitur i). Pollucis
autem verborum II 113
Kal yXvKV(f}wviav àv lt;fgt;ai7]s, ovk av yXvKvlt;fgt;ü)vov
Trpoaeinwv
rationem habere nolim. Lectionem variam ad ipsum
poetam redire puto, alteram ad rhapsodos, qui vocem Homericam
et Hesiodeam restituendam arbitrabantur, dictionum quales sunt
fiovaa Xïyeia, lt;fgt;ópfiiyya Xiyeiav (cf. 425 Xcye\'cüs KiÖapt^wv) haud
ignari. Ceterum operae pretium est monere Suidam adiectivum
Xiyvlt;fgt;6oyyos per rjBvcfxovos explicare.

IV 481nbsp;Kal is lt;fgt;LXoKvSéa Kwp,ov Mfx

(ftiXop-eiSianbsp;p

Recte plerosque editores hanc lectionem discrepantem errorem
scribarum habere opinor. qui, litteris minusculis
p. et k inter se
confusis, itacismo facile potuit oriri. Neque concedendum est
Matthiae lt;fgt;LXop.eiSia aptum esse epitheton vocis Kwp-os; poetam
contra nostrum usum Homericum memoria tenentem hoe loco
adiectivum adhibere neque potuisse neque voluisse opinor atque
optime nova voce, quam ipse fortasse finxerit. comissationem de-
scripsisse; cf. vsm. 375
répev dvdos c^quot; lt;fgt;iXoKvSéos -qßrjs.

IV 501/2 TrX\'qKTpœi irreipiîti^c Kara pÂXos, rj S\' vtto KaXov

lp.ep6ev Kovaß-qae, Oeos 8* vno pÂXos äeiaev ^
TrXrjKrpwi. iireipriri^ç Kara p4Xos, -q
8\' vtto vipOe
ap,ep8aXiov Kovdßjjae, Oeds 8\'
vtto KaXóv deiae M
ifiepóev, ap.ep8aX4ov. Utra lectio poetae, utra rhapsodis debeatur,
decemi non posse opinor, cum vss. 54 et 420
ap.epSaXiov, 2 570 autem

lp.€p6ev KiödpiCe, XCvov 8\' vtto KaXov deiSe
legatur. — Quod ad reliquam partem versuum 501
jz attinet, vocem
pÀpos in p.iXos corruptam in libro W confusio ceterorum secuta esse
videtur: codex M rectam verborum seriem servavit.

IV 503 evda ßoes fièv CTreira ttotI ^dOeov Xeip.âjva V

Kai pa ßoas p-èv eneiTa Karà ^dffeov Xeip,wva M

Lectionem variam Kai pa, quam editores alto silentio praetereunt,

i) Excepto loco, quem exhibet novum Lex. Graeco-Anglicum, Schol. Find
01. IV 4, ubi tamen yXvKv^wvos frustra quaesivi.

-ocr page 117-

nonnulli tamen loci Homerici comprobant, ut K 332 tSs lt;fgt;dTo kal
p* iirlopKov
ivcofioae, A 360, 500 Kal pa KaOé^ero, cf. in Ebelingi Lex.
Hom. s.v.
pd n 3 p. 257a, praesertim autem i 233

ali/ja Sè oikos o^éXXero Kal pa éireira
Seivós
t\' alSoïós re fierd Kp-qrearai TeTvyp-ffV.
Si tamen hisce diffisus lectionem codicis M corruptela explanare
malles, cum etiam initium versus insequentis in hoe libro deprava-
tum sit
(spattettjv pro èrpanét-qv), respondere tibi velim temerarium
mihi videri librario mediaevali coniecturam credere, qualis cetero-
quin in libro M non occurrit, cf. conspectum pp. 45 sqq. Utram
autem ad ipsum poetam redire censeam, dubito.

Kard autem, quod in hunc contextum minime quadrare manifestum
est, neglegentiae illi tribuere velim, cuius nonnulla exempla iam
invenimus, supra pp. 78, 87, 91 ann. 5, 100.

IV 515nbsp;dvaKXii/irjs dp,a KXéiprjs M

Litterae p, et v minusculae cum facile confundi inter se possint i),
hoc loco de lectione varia antiqua non agi opinor. Quaerendum
igitur est, utrum habuerit codex £3. Editores Britanni, qui soli
lectionem codicis ^ in textum receperunt, confirmare eam conati
sunt lamella Dodonaea (in corpore illo Griechischer Dialektin-
schriften 1586) serions, ut ostendit literatura, licet incertae aetatis:
\'Epwreï Myts Aia Ndov [/cat Anóvav]
ïmèp Tamp;v aTpcup.dT(x)v
«[ai tü)v Trpoa-]
Ke^aXalwv, rd
(Ï77CuAoA[e. . . .] (sic),
^ tGgt;v éiojqiv ris ave/f[Ae^egt;\'],
et loco Hesychiano (ava/cAeVrea^at\' àvoxwpeîv), quem ad rem non
attinere patet. Praestat laudare Theocr, V 9

tiv sè to ttoîov

kwv dyKXéipas v6k eßa vdKos;
ubi tamen poeta Syracusanus, quem hic illic Homerum sequi notum
est, nostrum non imitatum esse pro certo habeo, quamquam dyKXétjjas
eundem versus locum obtinet. Verbum igitur dvaKXeirreiv etsi exstare
constat, dpa KXéiprjis tamen lectionem veram esse puto. Cf. etiam

i) Vide supra p. 56 ann. i, et cf. Hesiod. Theog. 797, ubi legit Hermannus
K€Îrai dp,\' drrvevaTOS (pro dvaTivevcrros codd.) Kal dvavSos, et w 8.

-ocr page 118-

quae de furto isto exposuit Kuiper in Mnemos. N. S. vol. XXXVIII
19lo pp. 48 sqq.

IV 540nbsp;ôffa fiijSeTai evpvona Zevs Mxp

ßovXerainbsp;f

Eandem varietatem invenimus i 300 Zevs Sé a^twi fiySer SXeOpov,
ubi codices nonnulli saeculorum XIII, XIV, XV praebent ßovXerai;
unde sequi mihi videtur nostro quoque loco antiquam esse lectionem
variam. Dubito tamen
ßovXerat, quamquam est lectio rarior, ipsi
poetae adscribere.

IV 543/4 Kal p.kv ip.ijs àp.ff)Tjs aTTovTqaerai, os ns âv eXOrjL

(^covrji Kal \'HTepvyeaai, reAijeWcov olœvcivnbsp;W

(fxjüvrjt r\' ijSè ttot^ictinbsp;M

Cum Ruhnkenio, Ilgenio, editoribus Britannis facere velim,
qui lectionem codicis M praetulerunt. Rarior enim esse videtur
atque mea quidem opinione contextui paullo melius congruere,
cum non alae sint, sed ratio volandi, qua augurabantur i), Rhap-
sodos vocem TTTepvyeaat sive e versu 553 sive ex Hesiod. Theog.
269
(vKeÎTjis TTTepvyeaai (eodem versus loco) petitam substituisse,
ut vocem illam paene ignotam
2) vitarent, probabile habeo. Iniuria
Hollander handschr. Ueberl. p. 32 plurali numero vocis
TTo-rijiai
offenditur.

IV 562/3 ^v 8\' àiT0V0alt;jgt;iadôjat, deûv riBeïav iSoS\'qv,

TTeipwvrai 8\' -qTreira Trdpei é8ov ^ep.ovev€LV Q
ipcvSovrai
8\' -q-Treira Si\' dXXijXwv Sevéovaai x in mg.
Recte Baumeister (qui participium correxit in
Sovéovaai), Gemol-
lius, editores Britanni lectionem marginalem germanam habere mihi
videntur. Agitur enim de diversa ratione, qua Thriae repraesentantur,

1)nbsp;Cf. tamen Soph. O. C. 97

tTiaTOV vp,(x)v TTTepOV

èi-qyay\' eîs róS\' dXaos,
et Call. h. V 124 Kal TToîtuv ovk dyaOal -nrépvyes.

2)nbsp;e 337 atOviTji S\' elKVÎa vorrji dveSvaero Xlp.vrjs,
quem versum Aratus fortasse memoria tenebat Phaen. 278

avrdp S y\' evSiôœvrL ttot^v ôpviOi ioiKUgt;s.

-ocr page 119-

altera primaria, qua quamquam apium forma indutae atque stridentes
humana tamen voce vaticinari possunt, altera seriore, qua tamquam
mulieres sive immortales sive humanae apparent. Eandem fere
commutationem quam invenimus supra ad III 96/98 et 134 sqq.
si comparemus, haud dubitabimus illam recensionem ipsi poetae,
rhapsodo autem hanc tribuere. Accedit, quod in lectione vulgata
locutio notissima ô8ôv rjy€iJ.ovevei,v i) adverbio 7rape| expansa translate
adhibetur et Treipójvrai (quod languere \'recte dicit Baumeister)
8\' ■^ireiTo numéros lectionis germanae sequi videtur, quae imitatorem
dilucide produnt.

Vnbsp;8nbsp;yXavKOimS\' \'AOrjvTjv W, yXavKÛviv M
Rhapsodos alios aliam formam adhibuisse manifestum est, unde

sequitur decerni non posse, utram ipse poeta cecinerit. Cf. h. Ap.
314 {yXavKwiTLv) et 323 (yXavKiuTTih\').

Vnbsp;18 Kal yap rrjt â8enbsp;V

ttovxvxpvcra 8«nbsp;M

Editoribus Britannis recte secundum hemistichium vs. 18 inter-
cidisse videri neque obstare opinor, quae contendit v. cl. G. Schulze
in Quaest. Ep. p. 445, in vocabulis sc. cum
ttoXv- compositis o
litteram produci tantum, quando duae syllabae breves sequantur,
lectionem codicis M interpolationem esse ratus. Licentia enim,
quam poetae seriores adhibuerunt, cur noster nondum usus esse
putandus sit non video; cf. quae dixi ad III 78. Neque intellegi
posse puto, unde et quo modo lectio codicis M orta sit
2), quam
ad glossam ad ró^a adscriptam redire improbabile est, nisi cum
editoribus Britannis facimus, quamquam quae supplevit v. d. R. J.
Shackle in Class. Rev. vol. XXIX 1915 p. 163

Kal yap rrji âSe lt;€pya TToXvxpvcrov \'Alt;j)pohlTr]sgt;

1)nbsp;Cf. t} 30, k 501, 225, h. Merc. 303. Recte La Roche Hom. Stud. i86t
p. 5 nostro loco accusativum a irapei pendere dicit.

2)nbsp;Hermannus lectionem codicis M ex his verbis rijt TToXvxpva* âSe to ^a
corruptam esse mihi non persuasit reputanti in nostro carmine vocalem brevem
ante
xP positam ubique produci, cf. vss. i (= 9). 16 ( ?), 93, 117 ( ?) (= 121), 163,
172, 173-

-ocr page 120-

io5

iTovXvxpvaa Sè ré^a Kal ovpeai öijpas ivaipeiv
contextui plane obloqui patet. Ad constructionem conferre licet

K 173/4

€7rl ivpov iCTTOTai aKp,rjs
7] p.dXa Xvypos oXeOpos
M^aioï? Tjè ßtwvai,

V 66 aevar\' iirl Tpoir)v W, eVt Tpolrfs M

Iure editores Britannos lectionem codicis M in textum récépissé
opinor, cum deam Troiam cursum dirigere, non in hanc urbem
pervenire appareat. eVi\' enim cum accusativo adhibitum ubicumque
non de ascensione
(ol 8\' in\' inäX^eLs ßalvov M 375, eVî nvpyov \'iß-q
Z
386, talia) usurpatur, designare videtur ad locum aliquem perveniri
doas inl vrjas A 12, d^iKovro ivrl tov quot;Apnaaov ■jTOTap,6v Xen.
Anab. IV. 7. 18) i); perraro autem occurrit in contextu, qualis est
. ^ 565 Z^^\'® olr] aTapTTiTos ^ev in\' aùrijv (sc. dXwqv), ad quae Didy-
mus:
\'is avT^v\' napà Zr]vo8ÓTlt;oi, Kal é\'x« Xóyov -q ypalt;f)ij. E quibus
sequi videtur, lectionem stirpis V corruptelam potius quam varie-
tatem vocandam esse,

V 67 vijn p,€Tà v€lt;fgt;€€aai Oows np-qaaovaa KeXevOov W
vilt;fgt;eai pip.(f)anbsp;M

Poetam cum non solum hoc versu vsm. S 282, sed etiam sequenti
vsm.
3 283 imitari appareat, uti viderunt editores Britanni 2), eis
et Matthiae (in ed.) assentiri velim, lectionem codicis M germanam
esse, Adde locos hos:

y SOI Vffióa deipéadrjv plp.lt;fgt;a nprjaaovTC KeXevdov,
V
83 vtj/óa d€ipóp,evoi pifi^a np-qoaovai KeXevdov.
Rhapsodis autem in promptu erat adverbium 6oœs substituere,
quod apud Homerum et in Hymnis, mirabile dictu, nunquam nisi
post caesuram Korà Tplrov Tpoxaïov occurrit.

1)nbsp;Cf. Kuehneri et Gerthii Gr. Gr. vol. I p. 503 III 1 a, Monro Hom. Gr.®
§ 199- I-

2)nbsp;Quamquam iniuria contendunt: „p\'i/i^a, as the rarer word, is prima facie
more probable than
doûsquot;, cum apud Homerum hoc ter et vicies (omissa varia
lectione x 364). iHud autem vicies inveniatur.

-ocr page 121-

Vnbsp;84 \'Ayxltrqç 8\' 6p6œv ^pâ^ero öavpaivév tc fx (deficit M)

ddfißaivev re p

Cum Hermanno lectionem rariorem in textum recipere velim,
quam corruptelam ineptam reici non posse patet. V. cl. O. Schroeder
idem verbum restituit Pind. Ol. III 32 e codice Ambrosiano C 222.
Lectionem vulgatam nescio, utrum rhapsodis an potius scribis
Byzantinis tribuas.

Vnbsp;97 sqq. Tt? vvp.jgt;âo)v, al r aXaea Ka\\à vépovrai,

vvplt;fgt;ûgt;v, aî KaXov opos tó8c vaierdovai,
Kal THjyàs TTOTapœv Kal Triaea TTOi-qevra Q (deficit M)

Rectissime Ruhnkenium puto vsm. 98 tamquam e versibus 258
aï TÓSe
vaierdovacv opos péya tc Çâ0côv tc

et 285

aï TÓSe vaierdovaiv opos KaraetpÂvov vXrji
interpolatum eiecisse. Non solum enim miramur iterationem i),
sed etiam versus insertus contextum, quem
Y 8, 9 integrum inveni-
mus, interrumpit. Vsm. 99 cum praecedenti coniungi non posse
patet. Accedit, quod in hymno nostro genetivus pluralis numeri
primae declinationis non corripitur 2). Vsm. igitur 98 rhapsodo
cuidam tribuendum esse censeo, qui hoc quoque loco
opos tÓSc
desiderari ratus versum de suo addidit.

Quaesitius neque ulla fide mihi facta v. d. H. Trueber in Diss.
Philol. Hal. XV 2 (1903) P- i8i vss. ^ 8, 9 nostro loco desumptos
esse contendit, omisso vs. 98, quem ipsi poetae tribuit. Similitudinem
inter h. Ven. 246 et
Y 65 (tó tc arvyéovai. 6eol irep) et inter h. Ven.
i6 et
Y 70 (xpvarjXdKaros /ccAaScii^) animadvertit; cf. tamen etiam

h. Ven. 203

rjpTTaaev ov 8ià KdXXos, \'f\' düavaroiai fiereiTj,
Kai TC Jiô? Kara bûpa deoîs cVioivoxocuot,

cum Vquot; 234 sq.

TOV Kal dvT]peiipavTO Oeol Jii oîvoxoeveiv

1)nbsp;De qua vss. 62/3 aliter censendum esse videtur.

2)nbsp;Occurrunt huius generis genetivi vss. 172 dedwv, 173 rrapeidoiV. 215
dyyeXidœv.

-ocr page 122-

IIO

KttAAeos etvcKa olo, Iv dOavdroiai /icretiy,
e quibus concludere fortasse licet poetam nostrum rhapsodiam
Y
ita cognovisse, ut nos nunc quoque legimus.

Vnbsp;136 ov a(fgt;ip deiKcXlrj vvos eaaofiai, àAA\' liKvla
136a Cl TOI deiKeXlr) yvvq eaaoftai 17c Kal ovkI Q

Hermanno, quem secuti sunt Gemollius et editores Britanni,
alterum versum alterum excludere contendenti assentiendum esse
censeo i), quamquam quare secundum in textum receperit primum
interpolatoris sui esse ratus intellegere non possum. Neque eum
versum ferre quemquam posse opinor, dummodo contextum attendat.
Versu enim 136 optime modestia exprimitur, qua uti dea lovis
voluntate cogitur; cui contra minime congruit sermo superbus
versus 136a. Qui quo modo ortus sit vel hue irrepserit, haud facile
intellegetur.

Vnbsp;147 ddavdroio 8\' eKrjri W, dOavdrov 8\' c/caTi M

In lectione codicis M antiquiorem formam dSavdrov Sè U-qn
latere putavit Hermannus, quem secuti sunt Abelius et editores
Britanni, obloquente tamen Baumeistero, qui veritus est, „ne iusto
antiquiorem finxerit hunc poetamquot;. Monere autem supervacaneum
non est genetivi antiquiorem formam neglegi, si digamma obser-
vetur, si contra digamma neglegas, genetivum in
-010 servari. Qui
cum in hoc carmine in certis praesertim formulis occurrat
2), cor-
repta vero forma poeta uti soleat
3), hoc quoque loco dOavdrov
praefero. Unde poetam digamma respexisse sequitur, quod etiam

1)nbsp;Cum Ruhnkenio, qui e duobus versibus novum confecit

Cl a^iv deiKcXirj vvos ëaaofiai rjè Kal oiKt,
fecenant Ilgenius, Matthiae, Baumeister.

2)nbsp;Vss. sc. 8, 23. 27. 29 (cf. Hes. Th. 585), 69 (cf. a 119 ß^S\' IBvsTTpoOvpoio,
P32S ß-q S\' tevs neydpoio, 6
336 ot 8\' tdvs rdlt;fgt;poio),ii2,173,180 (cf. K 162
uis 4gt;dB\\
Ó S\' e\'i vvvoio ktX.,) 187, 227, 254 (yóoio in fine versus etiam K
Ï22, A 272, ^ 77), 256, 269, 272; attamen 292 Kvnpoto (quod hoc tantum loco
exstat) de suo poeta scripsisse videtur.

3)nbsp;Vss. sc. r, 6, 9, 36, 38, 40, 54, 81, nSbis, 125, 147, 153 bis, 165 bis, 173,
175. 176, 199. 206, 229, 230, 237,

-ocr page 123-

fecit vss. I, II. 15, 41. 43. 53. 56, 59. 63. 64, 82, 92, 112, 113. 116,
139, 162, 164, 167, 171, 181, 185, 205, 207, 210, 212, 235. 267,
277
i). Ceterum hanc lectionem confirmare videtur o 319 \' Epfielao
Ikijti SiaKTÓpou (eodem versus loco). Alteram lectionem rhapsodos
facile substituisse manifestum est.

Vnbsp;175nbsp;ivare^dvov W, loaTe(f}dvov M
lolt;TT€lt;fgt;avos cum apud Homerum et Hesiodum non inveniatur 2),

hoc loco reicere non licet. Utrum poetae hic et VI 18 scripserint,
decerni non posse opinor.

Vnbsp;214nbsp;eoi dßdvaros Kai dyqpws (dy-qpaos f) -qpara navra ^

loa 0COÎCTI

M,x in mg.

Lectionem codicis ^ ab ipso poeta profectam esse puto, quippe
qui presse exemplum 0 539 secutus sit

€i7jv dOdvaros Kai dyypaoç -qpara ndvra,
cf. € 136, 7) 257, lA 336, h. Cer. 2603). Lectionem variam rhapsodo
tribuere velim, qui clausulam tamquam e vs.
209 iteratam vitare
voluerit. Ilgenius autem iam vidit eum fera
deoîai de suo non finxisse,
sed finem vs. A
304 imitatum esse: np-r^v XeXóyxaaiv îaa Beolai,,
cf. A 484 Çwov iriopev îaa Beotai 4). Cf. etiam, quae monui supra
p. 94.

Vnbsp;244 rdxa yijpas ôpouov dp^iKaXvtfgt;€i Mpû, h SSCr.

Kardnbsp;f (At ?) b

Lectionem Kard, quam Baumeister, Gemollius, editores Britanni

1)nbsp;Locos, ubi V paragogico omisso digamma restitui possit, necnon locos, ubi
voces a digammo incipientes caesura praeceduntur, omisi.

2)nbsp;Editores Britanni afferunt Solon, frg. 19- 4. Theogn. 250; Simonid. frg.
52 utraque vox traditur.

3)nbsp;Aristarchus et Aristophanes formas quadrisyllabas reiecerunt, cf. e 218
av 8\' dBdvaros Kal dyqpojs in fine versus. Codices 11. cc. inter se non congruunt.
Nostro loco apographon ƒ sequi velim coll. vs.
106 yqpaos owSô»\' \'iKcadai.

4)nbsp;Nullius fore momenti liquet, utrum dyqpao s an dyrjpo) s praeferas, si variam
lectionem substitueris. Cf. quo modo poeta vocis
êpya digamma modo observaverit,
modo neglexerit in initio carminis.

-ocr page 124-

neglexerunt i), cum rarior sit, ipsi poetae tribuere velim, coll. A
497
oSveKd ficv Karà yijpas e\'xquot; (eodem versus loco), h. Mere. 8

ólt;fgt;pa Karà yXvKVs vttvos e^oi XevKœXevov quot;Hprjv,
praesertim autem f 349 Kelt;fgt;aXr}v Bè Karà ßdKos dfiéïKaXÙas, quem
ad locum editores Germani Ameis et Hentze in appendice laudant
loseph. Ant. VIII.
5. 2 XWwi ro{,ç rolxovs Karap.lt;fgt;iewévai. Accedit,
quod ra^a paullo nimis violenter dictum esse neque ita bene in
contextum quadrare videtur
2). Haec tamen nos, opinor, non pro-
hibent rdxa rhapsodis ascribere.

V 274/7 rèv p.èv éTT^v Ttpwrov lAijt rtoXxrqparos -qß-q
d^ovaiv aoL Sevpo Oeai, Bei^ovai
re iraïBa.
aol
8\' eyw, o^pa Ke ravra p.erà lt;fgt;pearl ndvra BUXOw,
es TTep-TTTOv eros aSris eXevcrop.ai. viov dyovaanbsp;Q

Hoc loco duas lectiones traditas esse, quae frontibus adversis
secum pugnent, optime iam viderunt Groddeckius, Hermannus.
aln3). Utram autem genuinam, utram insiticiam censerent viri
docti dubitaverunt; Hermannus vss. 276/7. contra Matthias, Frankius,
Baumeister
4), editores Britanni vss. 274/5 reiecerunt. Quibuscum
facere velim non solum ob argumenta ab eis allata s), sed etiam
inductus verbis illis, quae citât Roscher ex Herod. I 136
TraiBeriovai,

(sc. ol Tlépaai) diTo rrevraéreos dp^dfievoi----nplv 8è ^ irevraérqs

yévrjrai, o^k dmKve\'erai e\'s SifjLV ramp;i rrarpi, lt;iAAà -napà rrjcm yvvac^l
St\'airav Cuius consuetudinis, cui non soli Persae obnoxii fuerint,
memoriam nostro quoque loco extare verisimile duco.

1)nbsp;E Keilii collationibus earn innotuisse verisimile est.

2)nbsp;Quaesite editores Britanni ad vsm. 245: „eneira is explained by rava
(244). i. e. soon in the futurequot;.

3)nbsp;GemolUi coniecturam lt;Zpr) pro yjßr,, qua contextum restituere conatus
est, reiciendam esse ex eo patet, quod
noXvijparos rjßrj est locuÜo stabiüs, quae
vs.
225 iam occurrit.

4)nbsp;Qui tamen TroXwjparov ^ßrjv iniuria locutionem male natam vocat, cf.
o 366

^ avrdp errel p jjßrjv iroXvijparov iKÓp.e6\' dp,lt;jgt;u}.

5)nbsp;TToXwjparov -fjßrjv enim de puello non dicitur; ceterum nymphae Oeai vocari
non poterant, cf. vss.
259 sqq. —- Digamma tamen observatum (is rripirrrov iros)
haec ad duudicanda in nostro carmine nihil valere apertum est.

-ocr page 125-

Qua autem de causa rhapsodi, quibus vss. 274/s tribuendos opinor,
lectionem sibi traditam mutarint, non perspicio. Venerem fortasse
dedecere putaverunt reverti.

VIInbsp;37 vavras Sè râ^os Xdße rrdvras ISóvras V

lt;fgt;0ßosnbsp;M, X in mg., p

sscr.

Recte editores (praeter Gemollium) lectionem vulgatam retinuisse
opinor, non solum quod poeta
^ 122 rd^os S\' êXe -n-dvras tSéi^a?
secutus esse videtur, sed etiam quia rd^os hoe loco melius quadrat;
nautas enim tum demum timor cepit, cum leo et ursus eis apparue-
runt. Quo loco (vs. 48) verbum i^oßTjOev ôfiijpiKwraTa significatione
fugiendi adhibitum legimus, unde concludere, opinor, licet vocem
^ójSo? nostro quoque loco fugam indicaturam fuisse i). Rhapsodis
igitur saeculi fere quinti lectio varia attribuenda erit.

VIIInbsp;9nbsp;Sorrjp cvdapaéos rjßrjs M/x

evdaXéosnbsp;p, X in mg. 2)

Gum Ilgenio, Matthia, Hermanno, Baumeistero lectionem vul-
gatam retinendam esse censeo, Martern magis decere ratus
evOapoéa
quam evBrjXéa iuventutem donare. Quamquam hoe quoque optime
ferri posse libenter concedo
3), quam ob rem rhapsodis tribuere
velim. Apud Homerum et Hesiodum neutra vox invenitur.

X 2—5 peiXixo. Süipa SiStoaiv, c^* Ipeprwi Sè jrpoaamœt
alei p,€iSidei
Kai itfgt;\' ip,epTov lt;fgt;€pei dvdog.
XO-^P^ UaXa/jLÏvos èvKripÀvqs peSéovcra
Kai -ndonqs Kvvpov\' Soy S\' Ipepóeaceav doiSi^vnbsp;W

1)nbsp;Optime Aristarchus et Aristonicus egerunt de usu Homerico vocum lt;fgt;6ßos,
^oßetaOai.
Cf. Lehrsium in libri de Arist. Stud. Hom. ed. tert. pp. 75 sqq., qui
ibid. p.
160 de epicorum recentiorum (Quinti et Oppiani sc.) usu egit. Hesiodus
has voces haud aliter atque Homerus adhibuisse videtur.

2)nbsp;H. e.: lectionem, quam in apographo x marginalem fuisse probabile est,
evOaXeo in textum, uti solet, recepit a; lectiones textus et marginis in 77 coaluerunt
{evOapXiaeos), L^ deficit.

3)nbsp;Cf Pind. P. IX 72 Kai vvv iv FIvOwvi viv dyaOéai KapveidSa vios
evOäXel avvépeiie rvxai.

-ocr page 126-

ficiXixa hamp;pa SiScoaiv, €lt;jgt;\' Ifiefnwi Trpoawnwi

alei pLCiSidei Kal ilt;fgt;\' Ifxeprov 6éei dvOos.
XaÏpc fiOLKaipa KvO-qp7)s cvKTipÀvrjs p-eBéovaa
elvaXirjs re Kvirpov\'
So? S* ifiepóecraav àotS-qv M
In vs. 4 cum editoribus Britannis lectionem Beet germanam vocare
fortasse praestat, cum
deei âvôos, h.e. rubor per faciem se diffundit,
valde genuina videatur esse dictio. Rhapsodos ^\'pet i) substituisse
licet dubitanter censeo, ut subiecti mutatio vitaretur, quam tamen
eis ex linguae Graecae consuetudine pemotam fuisse concedendum
est. Neque pro certo habeo subiectum, quando legitur
öéei, re vera
mutari, cum fieri posse mihi videatur, ut /teiSióet nullum habeat
subiectum (germanice \'es lächelt\' ). Quod si ita est, lectionem
Beec ipsius esse poetae patet. Optime editores Britanni comparant
Ç 45
XcvK-q 8\' eTTiScSpo/xev atyX-q.

Vss. 4 et 5 poetam vsm. 292 maioris hymni

Xaipe, 0€a, Kvirpoio ivKTipÂvqs fiehéovaa
mutato insulae nomine imitatum esse apertum est. Alium autem
rhapsodum aliud nomen inserere cum fas esset, dubitandum est,
utrum stabilem formam hi versus umquam obtinuerint
2). Lectionem
enim, quam praebet vs. 4 codex M, mirae illius diaereseos causa
3)
damnare nolim, cum artissime cum eiusdem codicis varia lectione
vs. 5 coniuncta esse videatur 4).

XV 5—6 ■nXat.ópLevos ■nofimjiaw xrn Evpvadrjos avaKTOS

■noXXà fièv aiiros epe^ev àrdoOaXa, TToXXd S* dvérX-q W
■nXat,ófi£VO? TTrffiaivcr\' , deOXevwv
(Sè ins. Ilg.) Kparaiœç
iToXXd fiev avTOS epe^ev drdaOaXa,
c^o^a epyanbsp;M

1)nbsp;Quod Matthiam et Gemollium recte per \'gerit florem\' explicasse puto;
ceteri vertunt per \'fert\' vel \'dat* (sc. hominibus).

2)nbsp;Cf. VI 2 îj irda-qs Kvnpov Kp-qBefiva XéXoyx^v

elvaXiTjs

3)nbsp;Editores Britanni conferunt Batrach. 287

avrdp eneira Kepavvov Bei/xaXiov Aios SnXou,
quem tamen versum Allenius v. d. in editione expulit. An potius apud nostrum
caesura
Kard Sevrepov rpoxalov statuenda est ?

4)nbsp;Iniuria editores Britannos „the alternatives are equal in point of sensequot;
contendere patet, quod in lectione codicis W urbs et insula, apud M duae insulae
inter se comparantur.

-ocr page 127-

Lectionem codicis M hoc loco antiquiorem esse censeo duabus
de causis.
quot;A64alt;fgt;aTov (vs. 4) enim, in quo Gemollius offendit i),
adverbium esse sumo apud verbum tttj/xoiVcto
2), quod quamquam
apud Homerum hoc modo non adhiberi haud ignoro, comprobari
videtur verbis, qualia sunt P 332

ÔAA\' avrol TpeZr aaTrerov ovSk [idxeade.

Lectionem autem codicis ^ si sequimur, adéo^arov ad yaîav
referre cogimur
3). Quam lectionem rhapsodum quendam finxisse
puto, ut Eurysthei nomen insereretur. Proditur tamen eo, quod
■nofiirrjiaiv seriore significatione missionis adhibuit, cf. quae optime
monuit v. cl. Wilamowitzius ad Eur. Here. vsm. 580. Cum apud
Aeschyl. Pers. vs. s8
édvos ck Trdcrqç *Aaîas €7T€Tai Beivaîs ßamXews
VITO TTop-iTaîs vi antiqua usurpatum inveniamus, haec hymni recensio
non ante saeculum V orta esse videtur. Pro efoxa
êpya verbum
substituendum erat, quod -nrjp.aivero exciderat.

Praeter editores Britannos Hollander quoque Handschr. Ueberl.
p. 33 lectionem codicis M germanam habuit.

XIX 7 Kal Kopv(fgt;às dpécûv Kal Trerpijevra ndp-qva fx

KeXevOa

p, x in mg. (cf. p. 11)

Utramque lectionem antiquitus ortam esse probabile duco, quam-
quam utra genuina habenda sit, decerni non posse apparet.
UcTp-qevra
KéXcvOa neque apud Homerum neque apud Hesiodum invenitur,
quamquam legimus in fine vs.
v 64 Kar ■qepóevra KcXcvOa, œ 10
KaT evpœevra KeXevOa. Item Kaprjva apud Homerum et Hesiodum
semper fere in exitu versus collocatur, nunquam tamen cum Trerp-qevra
coniunctum. Eo, quod vs. 4 Kdp-qva iam adhibitum est, improbabile
non fit, hoc quoque loco lectum esse.

1)nbsp;Qui lectionem cod. M improbavit, quod Homerus mare solum hoc epitheto
ornare solet. Ceterum
Kard ex eius sententia Atticum est pro Homerico im.
Cf. tamen p 418 iyàgt; Si k€ lt;t€ kAcico Kar dneipova yaîav et h. Ap. 215
Kard yaîav iß-qs iKaTqßoX* quot;AttoXXov.nbsp;^

2)nbsp;Idem faciunt editores Germani Ameis et Hentze ad -q 273nbsp;be Oa-

Xaaaav dBia^arov,

3)nbsp;Nisi hyperbaton particulae r^Si statuendum est, quod tamen mirarer.

-ocr page 128-

Ii6

XIX 48 Ataojaat (leg. AtVo/tat) Sc a dotSrj W

ïXafiainbsp;X in mg.

Utrumque verbum cum in hac formula, qua hymnos in deos
concludere solebant, adhibeatur, cf. XVI 5 et XXI 5, hic neutrum
alteri praeferendum esse manifestum est.

II 476nbsp;ijTé^paSev opyia KaXdnbsp;M

\'^dainbsp;Pausan. II. 14. 3

Lectionem codicis retinere velim, quamquam nonnulli in asyndeto
(sequitur enim vs. 478
acfivd) offendunt. Quam ad rem cf. £2 340
(= - 45)

VTTO TToaalv eSyaaro KaXd ireSiAa

dfißpoaia

et similia. iJdCTi nisi neglegentiae Pausaniae tribuendum est, fortasse
tribuendum est ei, quem vsm. 477 inseruisse improbabiie non est.

-ocr page 129-

EXCURSUS I

Antequam duas manus comparare indpio, monendum est in
codice hymnorum versus ita paucos nobis suppeditare, ut fieri
non posse mihi videatur, ut manus easdem esse pro certo affirmetur.
Si autem tab. I i) (imprimis scholia) et II
2) una propter intuemur,
in utraque eandem scripturam erectam, fastigatam, non prorsus
constantem esse apparet. Eo tamen inter se differre videntur, quod
in libro Mediolanensi litterae minus crispatae sunt et accentus paene
omnes ad perpendiculum stant; haec discrimina marginis (quae
ad scholia recipienda non tanta relicta erat quanta in codice Parisino)
angustiis attribuenda duco. Ligaturas vel compendia praeter usitata
non inveni; simillimo autem modo adhibita esse videntur, si, ordine
quo in cod. D occurrunt, conferimus:

Tab. IInbsp;Tab. I (schol.)

duas formas /3 litterae (/Se/Spiöci)nbsp;vs.nbsp;7nbsp;e^aaov, vs. i ini^hai.

ligaturam pi (ibid.)nbsp;vs.nbsp;14nbsp;óp-oydarpiot.

duas formas Ö litterae (ibid., öcos)nbsp;vs.nbsp;16nbsp;Bepiar., vs. 2 /icöe-.

ligaturam Get (ibid.)nbsp;non adhibetur 3); cf. vs. 16

OepLiar., vs. 21 -dr\\.
a {KaQopwaa bis)nbsp;vs. I KaXovvrai.

ligaturam ûgt; (ibid.quot;»nbsp;vs. 2 éoprwv.

t altum (Aijtous)nbsp;vs. 2 rœv lopramp;v,

ligaturam vs {X-qrovs)nbsp;vs. 15 aaXp.wvèvs.

1)nbsp;Codex Paris. Gr. 2783 continens Pindarum, fo. 31 r., P. IV 139—148 cum
scholiis, quo in libro in calce folii 53 vi. Matthaeus Devarius scripsit
\' Eypd(fgt;T]
Xctpt Arip.7)rpiov XoXkovSvXov. Cf. v. cl. H. Omont in libro, cui titulus Fac-
similés de manuscrits grecs des XVe et XVIe siècles, folio 16 part, dextr.

2)nbsp;In hoc excursu de solis tribus versibus in margine m. sec. additis agitur.

3)nbsp;Solute scriptum est vs. 24 irpoariffels et in textu vs. 7 Kprjôeî.

-ocr page 130-

ii8

y altum (unciale) i) (yeveöAijv)
A unciale
2) (ibid.)
(yrjdoavvTj bis)

ligaturam av (ibid.)
ligaturam n
ligaturam
fit (fitv)
ligaturam ro (Acto)
€ resupinum
(déadai)
ligaturam aOai (ibid.)
y (secundum in vqauv) 3)
ligaturam ei {-qiTelpov)
ae (ilt;fgt;tX7]ae)

ligaturam aAA (fmXXov)

VS. 20 ofioyovois.

VS. 5 Ac-, VS. 16 ^aaiX-qes

deest, sed cf. in textu vs. 4 XPV

et 8 dpaavfi-qBei.
vs, 17 alavlt;f)os.
vs. 24 iTpoaTiOeis.

VS. II /xt\'a.

vs. 10 To (bis).

VS. 5 cVi.

vs. 5 ^e^Xijadat.

vs. 12 dvSpoy., 20 cdv, alibi.

passim 4).

vide apud Omont l.c. part. sin.

vs. 10 schol. -airepiJMTUTe.
vs. 8 /3aAAovT€?,
VS. 14 aAArjAoi?,

Ligaturas yq et öo (yrjOoavvrj), cto (ctAcTo), compendium pro tjv
(yevédX-rjv), re (suprascripta e littera) in Parisino frustra quaesivi;
item ligatura
w {yijBoavvrj) ibi deesse videtur, quamquam v cum v
acuto coniunctum occurrit vs. 10 vvv, vs. 11 yvv^, vs. 13 yvvaiKos.

1)nbsp;Cf. apud Gardthausen v. cl. Gr. Pal. IP p. 232.

2)nbsp;Cf. Gr. Pal. IP p. 234/5.

3)nbsp;In Parisino v nusquam ita solute scriptum inveni quam pr. v in vijacüv.

4)nbsp;In cod. D hasta i litterae supra decurtata accentus gratia, ut videtur.

-ocr page 131-

EXCURSUS II

Inter Mediolanensem (tab. II) et Parisinum (tab. Ill) discrepan-
tiam quandam esse quamquam apparet, quam eo explicandam esse
opinor, quod hic gravior ac durior calamus adhibebatur, vel potius
€o, quod atramentum in charta paullo magis diffundi videtur quam
in membrana i), in utroque libro eandem scripturam invenimus,
quae maxima constantia, perspicuitate, litteris rotundis ac latioribus,
elegantia excellit. Imprimis exitus linearum animadvertendi sunt.
Litterae eodem modo paullo in dexteram partem inclinantur. Nihilo-
minus audacius fortasse videbitur utrumque codicem eadem manu
exaratum esse pro certo habere, si litteras singillatim comparaveri-
mus:

Tab. I 2)nbsp;Tab. II 3)

117 âfi^i (solutum non occur- i àvoîaof-iai.
rit)

a: 115 elXeiOvianbsp;20 -fiiovpyr^fjJva.

a: 130 àdavâroiainbsp;12 Svvâfievov.

ß: 117 jSaAc, 120 «^oî^e, alt. forma 8 ß\'CßXla, 15 iXXißopov.

hic deest 4)
y. 115 pLoyotyroKosnbsp;19 yvtodi.

1)nbsp;Prorsus aliter indicant C. Graux et A. Martin in textu, quem suis Fac-
«imilés de Manuscrits grecs d\'Espagne 1891 adiecerunt, p. 91: ..Une des qualités
de ce papier (saec. sc. XIII) est d\'être lisse, de permettre à la plume de courir
facilement____L\'écrituie se plaît à glisser agilement sur cette surface facilequot;.

2)nbsp;Cod. Ambrosianus 120 (D) fo. 180 v. continens h. Hom. III vss. 115—147.

3)nbsp;Cod. Parisinus Gr. 3047 scriptus manu SiaKovov yeœpylov rov
Xpv
(tokókkov, ut ipse indicavit fo. 136 v., fo. 18 v., continens epistolas quae
dicuntur Hippocratis ad Damagetum et Democriti ad Hippocratem.

4)nbsp;Quamquam alibi in codice D adhibita est.

-ocr page 132-

I20

forma uncialis 121 dyvws i)

8 Kayrjj,

0: 116 Sc 2)

7 Sc.

c: 115 eßaive

10 ip.è.

c: 117 TT-qxee

10 €p.è (e alterum 1).

e: 117 epeiae

12 8ap,dy7]T€.

C: 142 -qXatTKa^es

13 (fgt;pd^eiv.

7]: 116 p,€volvr)aev

4 Siavoirfs.

Ö: 119 deal

8 dOev.

iquot;: 117 (ßoiviK\'C

3 ^i\'^X^evaavTos.

t: ibid.

22 tvhaXp.olaï.

t:: 116 TeK€odai

3

K: 119 eV 3)

7 ovk.

A: 115 S7^Aou4)

l TTevXlj-,

p.: 131 /Aoi (solutum non occurrit)

7 êrotpos.

v: 121 cV

8 oöev.

v: 115 eßaive

3 voijcravTos.

v: 140 d-jToXXov

15 dXXsßopov.

i: 126 Toiolt;fgt;ópov (solutum tan-

3 è^tX^evaavTOS, 8 inf-l^as.

tum exhibetur) 5)

0: 115 SjXov

i TToXXoO.

tt: 117 trrjxee

I TrevXyj-.

tt\'. 134 wacrat

i aiToiaopai,

p\\ 117 epetae

I ydp.

p: 119 éOope

2 Kfjpvi.

(T: 139 rjvdTja

23 -qpéaa (solutum deest).

s: 115 p-OyoOTOKOS

2 lt;fgt;vcrïos.

t: 116 Tore

6 ravT 6),

1)nbsp;Neutra forma soluta occurrit; y altum unciale, quäle in tab. III 25 ypalt;fgt;£Îaai.
quod m tab. II non exhibetur. tamen alioquin in cod. D reperitur.

2)nbsp;Solutum non invenio. Forma uncialis, qualis in tab. III 4 Siavotijs, quam-
quam m tab. II non reperitur, in cod. D interdum adhibita est.

3)nbsp;K „cursivumquot; in neutra tabula occurrit.

4)nbsp;A unciale neque in D neque in Par. (in tabulis sc.) repperi.

5)nbsp;Alibi in cod. D i ligatum legitur, quod multo magis $ in tab. III exhibito
simile est.

6)nbsp;T solutum in neutra tabula inveni.

-ocr page 133-

T altum: 127 avràp

v: 115 S-qXov

w: 129 XVOVTO

4gt;: 117 ^oLviKÏ, 134 lt;})0lß0S

X\' 128 xP^^^oi

w: 119 ^ócofSe
ûgt;: 118 Xeifiâjvi
5 awfiaros.

1nbsp;1T0XX0V.

2nbsp;lt;lgt;vaïos,

10 ëlt;f)i]v, 24 (fidos.
12 i).

2 aTTOVocrrecu.
19
yvû)6i.

Magis iam similitudinem, quae inter utramque exstat manum,
probare mihi videntur ligaturae (inter quas nullam novam inveni),
quamquam hinc illinc discrepantiae minores inveniuntur. Animad-
vertere mihi liceat praesertim hasce:

0Ö: 125 dóavdrrjOL

135 6dp,ßeov
o.v:
129 navra
Sp: 143 SevSp^evra 3)
ci: 131 €Ï7)
et: 115 elXeidvM
ev:
141 TTanraXóevTOS
ea:
129 Seafxd
CO-; 145 npopiovrea
ev:
121 XevKw
quot;qv:
116 T17V
Sa: 147 iv6d
0c: 139 dvdeaiv
Qo:
141 KvvOov
Kax 144 Kal
KaO: 121 KaOapύ
xo: 115 p,oyocrr6Kos 5)

17nbsp;Siaöe-.

12nbsp;8ap,dyr]re 2).

13nbsp;ndvv.

II dvSpa, 16 dvSpdcri.
II cîSoi/.
16 neiadels.
6 cV.

15 imrÓKparea, 21 iirqvcaaa.

18nbsp;avyypd^ovrea,
2 aev.

6nbsp;dviardp,r]v 4).
I 0avp,aap,ov,

8 ôÔev.

7nbsp;rrpoaeXdóvri,

20nbsp;/fai.

21nbsp;Ka0Clt;TTgt;]KOl,

7 iiTaKoXov0€Îv.

1)nbsp;^ in tab. II 145 vifirjXwv exhibitum, in tab. Ill deest.

2)nbsp;Ligaturam a/i quaiis occurrit in tab. II 124, 127, 131 in tab. Ill non inveni.

3)nbsp;Alibi in cod. D linea superior litterae S minus late in partem sinistram
inclinât.

4)nbsp;Hoc Tj, quod solutum in tab. II non inveni, ita legitur in tab. Ill 10 i.f.
Alibi tamen in cod. D quoque adhibetur.

s) Hanc ligaturam paullo amplius formatam (tab. II 144 aKoniai) in tab.
Ill non inveni; cf. tamen ibid. 23
koap-w. Haud aliter res se habet, ubi k cum
alia vocali coniungitur.

-ocr page 134-

AA: 142 â\\XoT€nbsp;15 iXXé^opov.

AA: 123 dvóXXcüvanbsp;10 TToXXrj i).

fie: 141 fiévnbsp;5 TTjp.eXeirjs.

/xt: 124 öé^t?nbsp;15 rjjxîv.

nepl 122nbsp;12 nepl 2).

po: IIO nponbsp;II (7Cü(lgt;pov((eiv.

pcü: 144 npwovesnbsp;2 -pajKas.

ap,: 129 8ecr/ianbsp;17 Koapov.

ar: 115 poyoarÓKOSnbsp;18 darpcov.

Ti: 130 avTiKanbsp;7 npoaeXdóvTi.

vv: 117 yowanbsp;I3 yjjOóavvos.

vn: 118 vnevepdevnbsp;25 vn\'.

va: 123 XP^^^^P*^nbsp;9 Toùff.

Ligaturas in tab. Ill exhibitas ar: 11 ao^cjrarov, ck: 22 eKeivovs,
ep: 4 e^^? 24 è/Lio?, 617: 9 ènl, ep: 3 Oepanelrfv, er: 17 Kplverai 18 ert,
17?: 4
T^?, Kara 6, ow: 7 où^f, û:i2 ravra, (f)i: I aolt;fgt;lr]s, quas in tab.
II invenire non potui, alibi tamen in cod. D simillimum in modum
exaratas esse affirmare non dubito. Sunt autem etiam nonnullae
ligaturae in tab. II (sc.
ap. 124, 6a 145, 6p 132, Kal 131, Ao 140, p-er
130, an 121, VL 115, VO 120, x^ 133). necnon littera 6 (119 êôope),
quas in tab. Ill (cuius codicis alias imagines non habeo) frustra
quaesiverim. Neque tab. Ill compendia yjv et mv exhibere videtur,
qualia videmus in tab. II 124
ipareivrjv et 130 dnóXXiov.

Exempla praecedentia duo codices eadem manu scriptos esse
prorsus comprobare non posse atque dubitationi locum restare
quamquam mihi quoque concedendum est, verisimillimum tamen
duco Georgium Chrysococcem, quem Constantinopoli inter annos
1420 et 1428 plures libros scripsisse scimus
3), Ambrosianum nostrum

1)nbsp;Monendum est ligaturam usitatissimam ex A unciali et A „cursivoquot; con-
stantem (cf. Gr. Pal. IP p. 234/s) in utraque tabula semel tantum occurrere.

2)nbsp;Ligaturam ep frequentem, qualis occurrit in tab. II vss. 118, 124, 125, 126,
132, 134. 142. 146. 147 in tab. Ill non repperi, ubi tamen videas 3
depanetrjv.

3)nbsp;Cf. librum utilissimum quem ediderunt f. d. M. Vogel et v. cl. V. Gardt-
hausen, qui inscribitur Die griechischen Schreiber des Mittelalters und der Renais-
sance (Beiheft XXXIII 1909 zum Zentralblatt für Biblioüiekswesen) pp. 86/7.
Chrysococces semper Constantinopoli degisse videtur.

-ocr page 135-

exaravisse. Res si ita se habet, non solum codicem D in Graecia
ortum esse constat idque eo ipso quo sumpsi tempore (supra p.
33 ann. 5), sed etiam librum At ibidem scriptum esse verisimile
est. Qua re si non id, quod supra p. 49 ann. 2 iam dixi, codicem
se. Aurispae non fuisse librum ^ confirmatur, certe demonstratum
est non omnia apographa, quae nunc habemus, post annum 1423
in Italia descripta esse. Diserte etiam monendum esse opinor Chry-
sococcem saepius Philelpho, discipulo suo, libros scripsisse, ita
ut fieri possit, ut liber a Philelpho in Italiam latus ipse sit Am-
brosianus 120,

-ocr page 136-

It\'

fV«

\'■{■y

-ocr page 137-

INDEX LOGORUM

Aelian. H. A. VIII r......

• • 93 J

Aeschyl. Ag. 221..........

.. 60 r

Eum. 637, 644 . ...

. . 60

Pers. s8..........

.. 115

frg. 192..........

.. 60 2

Alcm. s8. I ..............

. . 66

Anacreontea 15. 25.........

.. 94

Anth. Pal. VI. 298. s......

.. 63 r

X. 70. 2........

XII. 200. 3.....

.. 89 5

Antig. Car. 7, 21..........

.. 81

Apoll. Rhod. II 393.......

.. 73 J

Ai-at. Phaen. 278..........

Aristoph. Av. 1338 ........

. . 6i

Pac. 380.........

. . 81

Aristot. H. A. 496 a 16____

.. 86 5

Pol. 1266 a 7 .....

.. 86 5

Athen. 22 c ..............

.. 78

Batrachom. 287............

Callim. II IS, 57..........

•• 77 3

Ill, 81, 141 .......

.. 49 2

IV 3..............

. . 61

IV 265 ............

.. 65

V 124 ............

Cydipp. 20.........

• • 77

Euripid. Cycl. 320.........

.. 79 -r

Hec. 446..........

.. 61

Here. 580 ........

.. IIS

Eustath. 0 385 (1602. 15) ..

.. 78

Herodot. I 136............

II 158 ...........

HI 37...........

IV 181 i. f.......

Hesiod. Theog. 65........

95........

.. 98

269........

310........

.. 62

Hesiod. Theog. 398....................69

445/6 ................96

585....................no 2

696....................8s

797....................los T

Hesiod. Op. 291 ........................92

365 ........................57

427 ........................84

524 ........................81

786 ........................96 r

Scut. Here, ni ..........88 z

116 ..........91

144, 161 .nbsp;62

frg. dub. 265................102 J

Hesych. s. v.. ^épeiv................89 2

Hippocr.\'£^mSr7/i. VII 97 (452,
ioL),A 4(184,9 K),7r.dp0p.
c/x/3.8(i2i, i4K),7r. vovctojv
I 5 (148, 12 L), 71. diptDV 10

(so. 18 K)..............................74 J

Homerus A 12..........................108

47..........................81 X

51..........................62

quot;5..........................6i j

155..........................76

205..........................77

236..........................8s

360..........................105

448..........................78

484—494................78

500..........................los

B 209..........................98

451..........................77 J

573quot; ....................77

r 61 sq....................69 sq.

64..........................79

76..........................93 2

-ocr page 138-

Homerus A 204............. 97 Homerus N 521 sqq................63

334............. 71nbsp;523..........................65

................57

151..........................77

445..........................100nbsp;282, 283................108

448. 512 ..............80nbsp;436..........................86 2

697..........................86 2nbsp;O SOI..........................99

71S..........................95nbsp;n 46/7 ....................92

39..........................63 7nbsp;754..........................62

245..........................81nbsp;P 118..........................77 I

386..........................108nbsp;189..........................82

ipo

I 245............. 62 5nbsp;570.

K 122, 162 ....... 110 2nbsp;571.

H 21............. 66 3nbsp;198.

54............. 93 2nbsp;332............. 115

142............. 63nbsp;694............. 93 2

340............. 62 5nbsp;i7 224............. 83 5

358............. 99 Jnbsp;244............. 90 I

462............. 98nbsp;395............. 57

336............. iio 2nbsp;561............. 65^

539............. IIInbsp;565............. 108

........ 104

........ 79

508............. 66 3nbsp;685.

E 109............. 97

173..........................108nbsp;576..........................100 2

215/6 ....................81 5nbsp;600..........................91 6

332..........................105nbsp;T 10..........................97

384, 413. 427 •• •nbsp;99nbsp;185..........................932

A

II..

77-•
121..

337quot;
359-•
470..

559-•
678..
770..
807/8
M 18..,
40...
207...
323--■
375-•■
374-•■
4...
88.. .

JV

77 J

Y

8. 9. 65, 70 .

. 109

98

• 91

90 i

66 3

234/5 .........

86 2

0

95

219............

• 72

62

• 63

96

364............

76

370............

• 75

82

. 81 3

81

■ 67

82 i

491............

. 100 2

63

X

• 93

70

• 97

108

475.............

. 86 2

87

47............

. 62

66 3

258............

. 69

90 i

419............

. 68 5

-ocr page 139-

108

Homerus t]

332.......

........ 98

87 2

342.......

97

e

324.......

....... 81 J

66 3

....... 92

116

71

t

....... 61

63

....... 66

97

....... 60

110 2

102 3

K

....... 78

69 2

355. 389-

87

91 2

526.......

92

X

16.......

. 66 3gt; 87 3

90

....... 92

91 5

183.......

....... 76

79 4

103

75

318/9 ....

....... 6s

62

484......

75

497......

98

M

45......

60

92

....... 96

90

163......

....... 92

116

....... 63

81 4

....... 73 2

III

V

83......

87

187......

....... 78

60

III 3

87......

91 6

....... 76

82

....... 98

106 2

86 2

114

293/4 .••

....... 76

70

70

107 r

61

III

0

82

319......

115 2

366......

750...

Q 88...

291...
340...
418...

425...

650...
a 119...

337--■
ß 69...
103...

158/9

210..,
231...
245-• ■
250...
8 I5I--
157--
404...
411..
417..,

504-•

788..,
6 g..
45-•
71..
136..
I5I--
174..
218..
234-•
279quot;
337--
458..

^ 45..

193 ••

Tj 24..
30..
244--
257..
268..

-ocr page 140-

Homeri Hymni III

24 ...

52 7.
38 ...

53. 54
54
57
72
78 ...
53, 62, 107
96/8. .

63, 107
98 .. . 65 2
Ii6... 77

134/139

64sqq., 107
i46/i5o66sqq.
iSi .. . 69
162,168 70
196

8i
71

67 J

61 X

71

IIS ^

72nbsp;2
72
2
72
72

. 75

72

73

X 198.
364-

395-
77-
336.
371-

10.. .
152...
225...
349-••
441-•

Hymni I
II

III

198 .. .
204 .. .

207 .
211 ...
215 ...
229 239
239/242
241 .. .
247 sqq.
255 73
258/260
272 .. .

Homerus tt

. 76

•nbsp;65

•nbsp;71

. lOI

■ 63

. 87 X

iio 2

. 98
IIS I
6s 2
6S 4
82
76
70
quot;5
97

70

quot;3

71

74
108 2

97

110nbsp;2

111

98

lOS X
quot;5
100 X
107 X
86 2
77 -r

39.....

474.....

84.....

177.....

196.....

241.....

325.....

386.....

418.....

33/4 . •

112.....

228.....

408.....

591.....

64.....

116.....

69.....

122.....

324. 327

60
6r

61
6i
72
53 ,

8 ...

66

287/289 72

14 .. .

60

294 •■ •

22 .. .

61 3

73. 77 3

69 ...

66 3

308 .. .

260 ...

iii

74. 76 i

305 •• •

76

314.323 ro7

472 ...

65

325a .. 75 -r

476 ...

u6

326 ...

19 ...

61 r

75. 103 x

21 .. .

341 ••. 7s

52 7.

60

342 ... 88 x

22/3..

67

349 ••• 75

-ocr page 141-

129

355 •• •

is 4 Homeri Hynuii IV

224 ••• 93

363 76.

94

240/1.. 94

366 ...

72

247 ... 80

398 ...

100 i

254.259 95

413 ...

673

271 .. . 90 i

424 ...

100 i

280 .. . 95

443 ...

80

282... 88 J

447 76. 94

287.288 96

481 ...

60

289... 97

496 ...

77

293 •• • 89 2

507/10.

78

295 .. • 89 J

515 •••

78

303 ... 107 i

S16...

79

312,322 97

521/2..

79 2

325/6\'

523 .. .

79

339.352 98

529 •• •

6i

358... 81 i

IV 8...

112

366,368 99

41/2..

80 sq.

375 ... 104

45 •..

80 sq.

397/8.. 99

51 ...

81

401. 403.

54 •••

104

404 .. . 100

70 ...

81

4quot;.

77/8 .

82

418/9.. loi

82 ...

82

420 ... 104

86 ...

83

421.423 79

90.103.

421/3/6.

109 ...

84

423/5. • loi

iio ...

425 . • • 104

85.

91 6

426 ...

119 ...

86

79. loi 2

132. 141

87

428/30,

153 •••

79

429/32. 101

156 88, 94

431,436 loi

156/9..!

38 sqq.

438 ... 88 J

159 ...

96

451.453 102

163/5..

90 sq.

455 ••• 79

164 ...

94

456. 468 102

168 ...

91

473, 478 103

183...

92

481,

184/5. •

98

501/2.

202 ...

92

503 • • • 104

212, 215

515..- 105

93.

94

517... 76

Homeri Hymni III

-ocr page 142-

Homeri Hymni IV 540,

543/4.
553.

562/3..nbsp;106

V 8 ...nbsp;107

16 ...nbsp;109

18 ...nbsp;107
66, 67 108
84. 97

sqq... .nbsp;109

106 ...nbsp;Ill J

136.

136a,

147 ... no

175 •• • III
203 ... log
209 ... Ill
214 94,111
22s ... 112 3
244 ... Ill
246, 258 109
265 ... 76
274/7.. quot;2
285 ... 109
VI 2 .. . 114 2

18 ... Ill

VII 37,48nbsp;113

VIII 9 •••nbsp;quot;3
X 2/5. ...113 sq.

XV s/6....nbsp;114

XVI 5 ...nbsp;116

XIX 7-quot;nbsp;quot;5

48 ...nbsp;116

XXI 5 •••nbsp;quot;6
XXV 3... 98

loseph. VIII 5. 2 ......................112

Lucian. Tim. 41 ............ 94

Lycophr. 1464/s............. 5^

0pp. Hal. II 315 ........... 8g 3

Orph. Hymn. XXXIX 3..... 60

Pausan. II. 14. 3........................ii6

Pind. Nem. VII 34.......... 79 j

X 33..........................loi

Pind. 01. III 32 ......................109

Vm 73 ....................91

IX 34 ........................68 5

Pyth. IX 72......................113 ^

Plato Charm. 171 c....................61 J

Phaedr. 251 a ..................79 z

Polit. 387 c ......................79 X

Pollux II 113 ............................104

Quint. Smym. X 62..................86 Jr

Schol. 5 144, 499................94

B 522................................72

£? 81 ................................54 6

Simonides frg. 52 ......................m 2

Sobn. frg. 13. 22........................78

19-4..........................III 2

Soph. Ai. 1231............................67 2

Ant. 170 ..........................67 2

360, 606..................60 J

El. 38, 1318 ..................67 2

Indag. 115............^82

O. C. 97............................106 7

O. R. 918..........................67 2

Phil. iioo........................66 2

frg. 618............................60 X

Theocr. V q................................105

VIII 55 ........................89 5

XXV 13........................96 5

Theogn. 10................................61

250................ iii 2

480................................79/80

955, 1009 ....................80

Thuc. III. 104.......... 66,nbsp;70

IV. 125. I........................74 2

VII. 73. 3 ......................74 2

Tituli: Ex. Epigr. Schwyzer

215- 2..............................78 J

710....................................69

S.G.D.I. 1586................105

Tyrt. 10. 3....................................80

Xenoph. Anab. III. i. 27________88 2

IV. 7. 18 ....nbsp;108

VI. I. 1..........83 /

Hell. II. I. 1..........83 -r

-ocr page 143-

THESES

I.nbsp;Lectiones variae, quibus instruct! Hymni Homeric! nobis
traduntur, formam quoque, qua Ilias et Odyssea ferebantur
antequam doctrina Alexandrina textum constituit, minime
stabilem fuisse comprobant.

II.nbsp;Aeschyl. Ag. 129

iravra Sè TTvpywv

KT-qviq irpóaOe rà S-qponXr^Bi}

p.oîpa Xairdiei troos to piaiov
TrpóaOe adverbium temporale (,,quondamquot;) esse duco.

III.nbsp;Versum Soph. Ai. 966 hunc in modum legendum censeo:

et \'poi {èpol codd.) niKpos TeQvrjKev ^ KeîvoLS yXvKVS,
avTÔii ye (ita Hoffmann, Sè codd.) Tepnvós.

IV.nbsp;Antiphont. Or. V 87 in. Kal (ante /ii?) cum Frankio et
Herwerdeno delendum est.

V.nbsp;Verg. Aen. II 94 verbum tulisset transitive obiecto omisso
usurpatum est.

VI.nbsp;Verg. Aen. II 443 vox gradibus cum Cerda et Henry ad
portam referenda est.

VII.nbsp;Ovid. Met. II 31 lectio omnibus libris manu scriptis
tradita
inde tuenda est.

VIII.nbsp;Propert. III. 9. n lectionem summam iniuria Rothstein in
summum mutavit.

IX.nbsp;Propert. III. 22. 3 legendum est

Dindymo et sacro fabricata inventa Cybebe.

X.nbsp;Ten onrechte meent Fairbanks (Athen. White Lecythoi II
p. 18), dat de prothesisvoorstelling op lecythi met witten
grond een poging tot iets geheel nieuws is.

XI.nbsp;De reeds in 1886 door J. H. Middleton (J. H. S. VII p. 163)
verdedigde opvatting, dat de naar onderen verjongende
Myceensche zuil wijst op het gebruik van palmstammen,
wordt door de vondsten op Creta bevestigd.

-ocr page 144-

. .......

-IÎ\'J\' .
fe-\'

(.the;.

.vO ■ .t.ntó;;;^/;.

II :.r:

Jiî^nbsp;; -,nbsp;Cr---.- ^^

-.•..^..înbsp;-V T-

\'quot; ■ .nbsp;■■ .rivi.n-ji\'vi-quot;

-ocr page 145-

Tab. III

Tab. II

^/t^^if^^oiy/MJ fi^tnsj/^i^Q\'- ^atJa-S^r^CTB^

tV^xiî «\'/« i/« 9«.oe/^o U) p xT/btrn

oto agt; Çnbsp;«y c • f «w y ^ fe /nyquot; \'

o «i/« K^-ngt; Ç o o/gt; O ynbsp;T^J X V 0 W Tl V fÇ y •

\'nbsp;,nbsp;,!gt;\'\'./\'nbsp;,nbsp;lt; Inbsp;, a

* \\ , rnbsp;% \\nbsp;\\ \' ,nbsp;rt /

ÎWfcVji\'^i ^ r//k« ^I Ç^\'t^TTTP W» owT-n» {■ •
Sî^ Ww Wrt-jdtoy^

fnbsp;fnbsp;/Vnbsp;\'

OHUty. «t^^e Çt a« Wir«Gjlt;ur/»t\'* quot; AV

\'(fi^VAjir^Ttq XJÙytutrufizeç.nbsp;■ ^araîuy

«^»^TOÛTOO\'â^PJ\'erre xxd^-niZ

luwoç

«yfc^ty^nbsp;lUtfu)«mlf-TtrcJTÇfo»\'^^CT^f«^

«»quot;TITÇ-^C;^ iy^-vrérpiHCi.
^ii^^e/Try^j^^cÏK^«ifJ-t^.K tnatfiçfiu

-Ttußr^^j^iTvi-z^^ktuHeJ\'rou At/ui^

-^/^k^i-TX--.nbsp;tnbsp;AT-

yr^^i\'lTCJ-nJ-rafr^J^^,

TT^K-tä ^ «Vf « A-zïr^«/ (|lt; ».wa\'««\'-nbsp;(wo ,

Cod. Ambros. i2o fo. i8o v. Hom. h. III 115—147

Cod. Par. 3047 fo. 18 v.

-ocr page 146-

Tab. I

f \\ ^nbsp;^ \' r \' ■

o^Tiiirtnbsp;lt;nu- ojt/t

AUA Ç O Cc Hf « Ô /-rt /XATK Ç ,nbsp;C^MM\'vwv VI-O C*^- C^oiîi lt;

-»»»lt;nbsp;*f*»hJiÛ o!ffi^^

^ ^ ^ »» ^nbsp;\'nbsp;Ç^AHS.\', lynSlu^JksJ

Ai 0nbsp;• A/-OI ƒ» eu ifk/i-*?«nbsp;gt; ««.quot;ei^ 0.nbsp;j .nbsp;«u

..h. rnbsp;Vv

Cod. Par. 2783 fo. 31 r. Pind. Pyth. IV 139—148

-ocr page 147-

% *

■v\' t

rva

: ■ . .if :.

-ocr page 148-

i.»
t\'

r/

i

-ocr page 149-

V\'-JÎ

.A .

.. f

PP?

tefts

ite

-ocr page 150-

ÜSlÄfcÄ

, v

I ^^nbsp;gt;

c

■quot;f Vnbsp;,

\'tv

\' - gt;

y V

- \' ttgt;

li vîî^

f .\'■UM «nbsp;f

-ocr page 151-

mmmmmmsm^^^mmm^

piipl^ÄiiiJliSiiiite

ÜBi

\'--\'ç.\'VM.r^rjci

lÄI

«■■XK\'ß

i.-i\'riV^-.:

■ iüijc\'

m

li^ii^Sii

m*