Vereerd met trtlrljke Bisschoppelijke a:oetlkeiiriii8;eii. Tweede vermeerderde en verbeterde druk.

Overeenkomstig de beslissing van Paus Ur-banus VIII, verklaren wij dat alle gunsten of buitengewone feiten, welke in dit werkje verhaald worden, slechts een zuiver menschelijk gezag hebben, uitgezonderd die welke goedgekeurd en bekrachtigd zijn door de Heilige, Katholieke, Apostolieke, Roomsche Kerk, en door haar onfeilbaar Opperhoofd, aan wiens oordeel wij, zonder eenig voorbehoud, onze personen, onze woorden en onze geschriften onderwerpen.

Dc Missionarissen van het II. Hart behouden zich het recht van eigendom en vertaling voor.

Gaarne verleenen Wij onze goedkeuring aan de „Maand van den H. Jozef, door een Missionaris van het H. Hart van Issoudun.quot; Dit werkje schijnt ons geschikt om vele vruchten in de christen zielen voort te brengen.

Dit nederig boekje is vereerd met de goedkeuringen en aanmoedigingen van H.H. E.E. de Kardinaal-aartsbisschoppen van Besancon en van Kamerijk, en van H.H. D.D. H.H. de Aartsbisschoppen en Bisschoppen van Albi, van Toulouse, van Amiens, van Beliey, van Saint-Claude, van Limoges, van Mende, van Nantes, van Ne vers, van Pamiers, van Puy, van Rodez, van Séez, van Vannes, en van verschillende andere bisschoppen in Frankrijk en Italië.

Overeenkomstig de beslissing van Paus b\'R-banus VIII, verklaren wij dat alle gunsten of buitengewone feiten, welke in dit werkje verhaald worden, slechts een zuiver menschelijk gezag hebben, uitgezonderd die welke goedgekeurd en bekrachtigd zijn door de Heilige, Katholieke, Apostolieke, Roomsche Kerk, en door haar onfeilbaar Opperhoofd, aan wiens oordeel wij, zonder eenig voorbehoud, onze personen, onze woorden en onze geschriften onderwerpen.

De Missionarissen van het H. Hart behouden zich het recht van eigendom en vertaling voor.

Wij hebben gehoord, Allerh. Vader , van uwe groote godsvrucht tot den H. Jozef: wij weten met welke vurigheid Gij hem dagelijks aanroept voor de heilige Kerk, met welk onbegrensd geloof Gij het scheepje van Petrus te midden der bruisende golven aan zijnen machtigen arm toevertrouwt. Wij ver-eenigen onze zwakke stem met de uwe, om van den roemvollen Beschermer der heilige Kerk hulp en heil af te smeeken.

De uitbreiding welke in deze laatste tijden aan de vereering van het Heilig Hart van Jezus te beurt is gevallên, heeft dat brandpunt van licht en barmhartige liefde des Zaligmakers met vernieuwden glans doen schitteren voor geheel de Katholieke wereld; maar, Allerheiligste Vader, het kon niet anders of die schitterende glans moest een onverwacht en geheimzinnig licht werpen op Maria, die zich toen met verhoogden luister aan de oogen des Geloofs vertoonde, en die nu wordt aangeroepen onder den zoo zoeten en zoo beminne-lijken naam van „O. L. Vrouw van het

H. Hartquot;, gekroond in haar vereerd heiligdom van Issoudun in naam van uw grooten voorganger.

Maar, Allerheiligste Vader, in deze dagen, waarin de godsvrucht tot het Allerheiligst Hart van Jezus zich meer en meer uitbreidt, valt er ook uit dit Goddelijk Hart een lichtstraal op den heiligen Jozef, wiens feest door Uwe Heiligheid voor de geheele Katholieke wereld tot een feest der eerste klasse verheven is; en zoo wordt hij aan de wereld bekend gemaakt en aangewezen als het voorbeeld en de öatroon der vrienden van het Heilig Hart.

Ja, hij is ons voorbeeld; want niemand heeft, na Maria, het aanbiddelijk Hart beter gekend, bemind, aanbeden en gediend; hij is onze patroon en onze machtige beschermer, want het Hart van Jezus is den H. Jozef dankbaar voor al de zorgen die Hij van hem in zijne kindsheid heeft ontvangen, en Hij zal hem de macht verkenen, de Kerk uit de handen harer vervolgers te verlossen,

Kerk aan de woede van Herodes te ontrukken, toen zij met Jezus in den nederigen stal van Bethlehem geboren werd.

Dat uw Apostolische zegen, Allerheiligste Vader, nederdale op dit nederig werkje, dat strekken moet om den heiligen Jozef in zijne innige betrekkingen tot het Heilig Hart van Jezus te doen kennen.

Den 3 Juni 1874 had Zijne Heiligheid Paus Pius IX de goedheid de volgende aanroeping te verrijken met 100 dagen aflaat, eens per dag, voor die haar doen mei een rouwmoedig hart:

in wier hart de liefde tot Jezus gelijk de liefde eens serafs brandde, had eveneens eene bijzondere en innige godsvrucht tot den heiligen Jozef, dien zij tot haren voorspreker en beschermer gekozen had.

„Ik herinner mij niet,quot; zoo schrijft zij, „den heiligen Jozef ooit iets gevraagd te hebben, dat hij mij niet verworven heeft. Welk een tafereel zou ik ophangen, indien ik in staat was de uitstekende genaden te schetsen, waarmede God mij begunstigd heeft, en de gevaren, zoo naar de ziel als naar het lichaam, waarvan Hij mij verloste door de tusschenkomst van dien grooten Heilige. De Allerhoogste geeft aan andere Heiligen alleen genade om ons in dezen of genen nood te helpen; maar de macht van den roemrijken H. Jozef, dit weet ik bij ondervinding, strekt

zich tot alles uit. Onze Heer wil ons hierdoor te kennen geven, dat, evenals Hij hem in dit oord van ballingschap onderdanig was, en in hem het gezag eens voedstervaders en bestierders erkende, Hij er nog in den hemel behagen in schept. Jozefs wil te volbrengen.

Met mij hebben dat velen ondervonden , aan wie ik den raad gegeven heb, zich aan den heiligen Jozef aan te bevelen. En nu ik eenmaal door eene langdurige ondervinding den grooten invloed van den H. Jozef bij God heb leeren kennen, zou ik gaarne iedereen overhalen om hem op eene bijzondere wijze te vereeren. Tot nog toe heb ik altijd gezien, dat degenen, die jegens hem eene ware en werkdadige godsvrucht koesterden , voortgang maakten in de deugd. Reeds vele jaren lang vraag ik hem op zijn feestdag eene bijzondere gnnst, en ik heb mijn verlangen altijd bevredigd gezien. Ik smeek allen die mij niet willen gelooven, er de proef van te nemen; de ondervinding zal hun leeren, hoe voordeelig

het is zich aan dien glorierijken patriarch aan te bevelen en zich onder het getal zijner trouwe vereerders te scharen.quot; Alzoo de Heilige. Uit liefde voor den H. Jozef gaf zij aan 12 kloosters van hare orde den naam van „Jozefquot; en stelde ze onder zijne bescherming. Uit de handen van den H. Jozef vloeide een milde dauw van hemelsche genaden op haar en op de haren neder , en al hare kloosters bloeiden en vermenigvuldigden zich op wonderbare wijze.

lebben menigvuldige beweeg-! redenen om den H. Jozef op V-^v eene bijzondere wijze te vereeren.

de Allerheiligste Drievuldigheid: Gofl de Vader heeft hier beneden geen volmaakter man gevonden, dien Hij, als een man naar zijn hart, tot zijn ver tegenwoordiger op aarde kon aanstellen; God de Zoon heeft hem hier met den naam van Vader begroet; de H. Geest heeft hem verkozen als tolk zijner inspraken voor de uiterlijke leiding van Jezus en Maria. De verheven Moedermaagd heeft hem geëerd als den gemachtigde der H. Drievuldigheid, hem bemind als haren zuiveren Bruidegom. Behoeven wij ons dan nog te verwonderen , dat de Heiligen, de Kerkleeraars, de Engelen, ons uitnoodigen om hem te vereeren?

Jozef is door den onsterfelijken Pius IX op den 8 December 1870 plechtig tot patroon der Katholieke Kerk verklaard.

Welke meer gezaghebbende stem dan die des Pausen zou ons kunnen aanspo-_{r %} ren om al onze aangelegenheden, onze ,, -cJ;

geestelijke belangen, ja ook onze tijdelijke zaken, en vooral het heil der wereld en den Heilige Kerk in een zoo gevaarlijk en beslissend tijdperk aan de handen van den Heiligen Jozef toe te vertrouwen?

Hij die eenmaal Jezus en Maria zoo ¹ goed wist te beschutten, kan de be-| schermer worden van eiken leeftijd en van eiken stand.

Wij leven in de eeuw van het H. Hart ; van Jezus: geheel het streven der Katholieke wereld is op dat brandpunt der Goddelijke liefde gericht. Men wil t de wijdte, de diepte, de verhevenheid, \\ de onmetelijke ruimte van dat aanbiddelijk Hart doorvorschen; men wil Het liefde voor liefde wedergeven, zich met Hetzelve vereenigen om aan God eene waardige hulde van lof, aanbidding, smeeking, dankzegging eu eereboete aan te bieden; men wil Het navolgen, zijn leven leven, in zijne heerlijkheid

deelen. Maar wie zal onze geleider zijn op dezen weg dien Gods barmhartigheid voor ons openstelt? Maria heeft zich, sinds eenige jaren, doen beminnen onder den naam van: „Onze Lieve Vrouw van het H. Hart.quot; Zij trekt de wereld tot het Hart haars Goddelijken Zoons. Jozef kan aan deze beweging der harten niet vreemd blijven. Laten wij tot hem gaan, en hij zal ons inwijden in de geheimen van dit inwendig leven, dat hij in zoo innige vereeniging met het Heilig Hart geleid heeft; hij zal ons toonbeeld en onze patroon wezen.

Il\'ootncnicit. Geen enkelen dag van deze maand, toegewijd aan den H. Jozef, laten voor-bijgaan , zonder hem eene bijzondere eerbewijzing aan te bieden, om de genade te verkrijgen van het H. Hart van Jezus te beminnen.

Geheel het leven van Jozef, zoon van Jakob, is slechts eene voorafbeelding der wonderen van

De zoon des patriarchs blijft in de stilte van het vaderlijke huis en verlaat die niet dan om zijne broeders te gaan opzoeken; de H. Jozef blijft verborgen in de ingetogenheid en het gebed ; hij wordt zelfs, gedurende eeuwen, weinig vereerd in de Kerk en komt slechts uit zijne geheimzinnige onbekendheid te voorschijn om ons op te zoeken en tot God terug te brengen.

De oude Jozef verkrijgt, onder al zijne broeders , de eerste plaats in het hart van Jakob, zijn vader; hij wordt verbannen naar Egypte; hij is het voorbeeld der zuivere harten; hij wordt verlicht door Goddelijke inspraken, die hem zijne tcekomstige grootheid openbaren , en al wat hij voorzegd heeft, wordt te zijner verheerlijking vervuld: hij wordt de vorst zijner broeders, de redder zijner familie, de eerste na den koning, de schatbewaarder des lands, het leven zelfs van zijn volk, aan \'t welk hij brood geeft, terwijl overal hongersnood heerscht.

Kon men , zooveel eeuwen te voren, wel op duidelijker wijze de voorrechten afbeelden van den nieuwen Jozef, den maagdelijken Bruidegom der Onbevlekte Maagd?

Geheel het leven van Jozef, zoon van Jakob, is slechts eene voorafbeelding der wonderen van

Kon men , zooveel eeuwen te voren, wel op duidelijker wijze de voorrechten afbeelden van den nieuwen Jozef, den maagdelijken Bruidegom der Onbevlekte Maagd?

Geheel het leven van Jozef, zoon van Jakob, is slechts eene voorafbeelding der wonderen van

Kon men , zooveel eeuwen te voren, wel op duidelijker wijze de voorrechten afbeelden van den nieuwen Jozef, den maagdelijken Bruidegom der Onbevlekte Maagd?

barmhartigheid zijner oneindige liefde openbaart. Dat Hart te beminnen is de eerste, algemeene e7i voortdurende bestemming der zielen.

Hebben wij daarover ook ooit nagedacht? .... Ons verstand is bestemd om het allerheiligst Hart van Jezus op eene gansch bijzondere wijze te kennen; onze harten zijn geschapen om Het te beminnen; alles, wat wij hebben en wat wij zijn, is op eene dubbele wijze tot zijnen dienst verplicht, sinds Het ons heeft verlost uit de slavernij des duivels.

O H. Jozef! wees gij onze leermeester in die wetenschap, de Koningin aller wetenschappen; wees gij ons voorbeeld in die liefde.

2ï(I0J nrttlftl. — _zai i_n mijne woning eene afbeelding van liet allerheiligst Hart van Jezus plaatsen en het dagelijks vereeren, om zoo aan het doel herinnerd te worden, waarnaar ik moet streven.

^Ik zal de hulzen zegenen , waarin de afbeelding van mijn H. Hart gevonden en. vereerd wordt.quot; (Belofte van Jezus aan de Gelukzalige Margareta Maria Alacoque).

Het baat niet dat Ruben Israels eerstgeborene is, dal Juda de dapperste is onder zijne broeders en dat er vorsten uit zijn geslacht geboren worden; hel recht van eerstgeboorte werd quot;ïozef toegedeeld, (i Par. V. i. 2.).

Toen het volk Gods uit Egypte naar het beloofde land trok, werd het gebeente van Jozef vol eerbied den Hebreën vooruitgedragen, als een onderpand des hei Is. „ Mozes droeg Jozefs gebeente met zich.quot; (Exod. XIII. 19.).

Mozes heeft in de woestijn een tabernakel opgericht; hij zoekt Levieten, om, onder begeleiding van harp en citerspel, Gods lof te zingen, hij die bij den optocht aan hun hoofd zal staan, zal den gezegenden naam van Jozef dragen. „Het eerste lot viel op Jozef.quot; (1 Paral. XXV. 9.).

Er ontstaat onder de Israëlieten een twist hoe de erfgoederen moeten verdeeld worden. Wie zal hier de moeielijke oplossing geven? Het geslacht van Jozef neemt het woord, en ontvangt van Mozes, op bevel van God, deze verhevene lofspraak; ^Het geslacht der kinderen van Jozef heeft goed gesproken.quot; (Num. XXXVI. 5.).

Zes geslachten zijn uitverkoren, om den Heer te prijzen, dat van Jozef is onder dat getal. (Deut. XXVII. 12.).

De veroverde landen worden verdeeld, het geslacht van Jozef zal een dubbel aandeel ontvangen. (Ezech. XLVJI, 13.).

In één woord, de hand Gods begunstigt het geslacht van zijn dienaar, en zelfs de leden, die niet waardig zijn om daartoe te behooren , worden door de Goddelijke barmhartigheid achtervolgd en als gedrongen tot de deugd terusj te keeren.

H. Jozef, man naar Gods Kart, bid voor ons. H. Jozef, Vriend van het H. Hart, bid voor ons.

De G-etjoorte van den II. Jozef, Middel om aan onze roeping: het H. Hart van Jezus te beminnen, getrouw te beantwoorden.

■ od wil, dat de H. Jozef geboren wordt in de volheid der tijden; Judea zal zijn vaderland zijn en hij zal afstammen mt de familie van den heiligen koning David; ja God versiert de ziel van den toekomstigen voedstervader van Jezus met de schitterendste deugden, die zijne toekomstige heiligheid reeds duidelijk te kennen

scheidene leeraars in de Kerk werd hij reeds in den moederschoot geheiligd en kwam dus, gelijk Jereraias en Joannes de Dooper, zonder de droevige erfenis der zonde ter wereld.

De hemelsche Vader aanschouwt in hem zijn in verheven schoonheid stralend evenbeeld. God de Zoon ziet in dit kindje den plaatsvervanger zijns herael-schen Vaders op aarde. De H. Geest heeft reeds in zijn hart, als in eenen tempel, zijne woning gevestigd.

Slechts de lichtzinnige wereld miskent den schat, dien God haar heeft toevertrouwd.

De liefde zijns vaders wenscht hem alle mogelijke onderscheiding, de moederlijke teederheid zou hem alle genoegens willen doen genieten; allen, die zich over de geboorte van dit kind verheugen, wenschen het geluk, eer en roem.

den H. Jozef meer dan vergankelijke aardsche goederen bereid houdt, daar Hij hem tot een bevoorrecht Vriend van Jezus\' allerheiligst Hart heeft uitgekozen.

Ook Jozef zelf zal gedurende gerui-men tijd in onwetendheid blijven aangaande de wonderbare gunsten die hem wachten; maar van het eerste oogen-blik, dat hij tot het gebruik der rede komt en dus zijnen Schepper den Hem verschuldigden lof kan brengen, zal Hii alle schepselen uitnoodigen, God te loven, gelijk het de drie jongelingen gedaan hebben, toen zij ongedeerd in den vuuroven wandelden.

Zijne liefde tot God zal in het heelal slechts een sluier zien, waar de glans der almacht en der liefde Gods doorheen schittert; de duizenden onophoudelijke wisselingen en voorvallen des menschelijken levens zullen hem als een ladder dienen, om tot Dengene op te

scheidene leeraars in de Kerk werd hij reeds in den moederschoot geheiligd en kwam dus, gelijk Jereraias en Joannes de Dooper, zonder de droevige erfenis der zonde ter wereld.

Slechts de lichtzinnige wereld miskent den schat, dien God haar heeft toevertrouwd.

den H. Jozef meer dan vergankelijke aardsche goederen bereid houdt, daar Hij hem tot een bevoorrecht Vriend van Jezus\' allerheiligst Hart heeft uitgekozen.

scheidene leeraars in de Kerk werd hij reeds in den moederschoot geheiligd en kwam dus, gelijk Jereraias en Joannes de Dooper, zonder de droevige erfenis der zonde ter wereld.

Slechts de lichtzinnige wereld miskent den schat, dien God haar heeft toevertrouwd.

den H. Jozef meer dan vergankelijke aardsche goederen bereid houdt, daar Hij hem tot een bevoorrecht Vriend van Jezus\' allerheiligst Hart heeft uitgekozen.

^ je naam Jozef beteekent: aaji-é*P)groeiend; een opwassende telg is o Jozef. (Gen. XLIX. 22.) Dit woord verklaart ons, als het ware, de bestendige werking der genade op de ziel van dezen Heilige. God wil hem, na Maria, boven alle schepselen begunstigen en hem bijgevolg een buitengewone maat van uitgelezene genaden schenken, die hem zullen bekwaam maken , om onophoudelijk in deugd toe te nemen, voor de oogen der Engelen en der aanbiddenswaardige personen van de H. Drievuldigheid.

Hoe rijkelijk stroomen uit het Goddelijk Hart, als uit eeue overvloedige bron, al deze hemelsche genadegaven in het hart van den H. Jozef! . . .

Jozef wendt alle zorg aan, opdat ook niet het geringste deeltje dier genadeschatten voor hem verloren ga. Hij is gehoorzaam aan de roepstem van God, ontvankelijk voor de ingevingen des H. Geestes, en zoo verkrijgt hij dien bijzonderen karaktertrek, dien alle eeuwen in hem erkennen : de getrouwheid aan de genade.

In vertroostingen en beproevingen, bij den arbeid en in het gebed, in droefheid en lijden , in zijne betrekkingen tot de wereld, tot Jezus en tot Maria, in de kommervolle dagen, die hem wachten, altijd en overal zal de Goddelijke genade in hem eene ontvankelijke en welbebouwde aarde vinden, die honderdvoudige vruchten oplevert.

Ook over ons daalt Gods genadestroom rijkelijk neder, en wel naarmate wij daarvoor ontvankelijk zijn en onze staat het vereischt. De genaden, welke reeds op den dag van ons H. Doopsel over ons nederdaalden, houden niet op tot aan onzen dood.

Zij ontspringen in het Hart van Jezus en stroomen zonder ophouden over onze ziel, die des te ongevoeliger en schuldiger wordt voor God, naarmate zij minder aan de genade beantwoordt. ^ ,,7/è vrees het voorbijgaan van Jezus\' placht de H. Augustinus te zeggen.

Hebben wij niet te vreezen, dat Hij ons meermalen met zijne weldaden is voorbijgegaan en gedwongen was te zeggen : „Ik kwam onder de mijnen, en de mijnen hebben Mij niet ontvangen!quot; _

Eene groote dienares Gods, de in geur van heiligheid gestorvene Armella, zag hoe de geheele aarde doortrokken was met het bloed van Jezus, vruchteloos voor de zielen vergoten. O H.

Jozef, ik wil geen enkelen druppel van dat kostbaar bloed, dat uit het Hart • van Jezus stroomt, nutteloos ter aarde laten vallen; leer gij mij de aangeboden genade te rechter tijd gebruiken, getrouwelijk met haar medewerken en naar uw voorbeeld steeds toenemen in liefde tot het H. Hart van Jezus.

^oontnncn. Al de plichten van mijnen staat stipt vervullen, al de punten van den levensregel, dien ik mij heb voorgeschreven, getrouw onderhouden , dat is het geheim om nooit iets te laten verloren gaan van de genaden van het H. Hart van Jezus.

De door zijne ascetische schriften bekende Jezuïet P. Lallemant (f 1635) had zich den H. Jozef tot patroon van het inwendig leven uitgekozen (waarom hij ook het beeld van zijn machtigen beschermer tneê in het graf wenschte te nemen) en verrichte dagelijks de volgende vier oefeningen , twee \'s morgens en twee \'s avonds. De eerste bestond hierin, dat hij zijn blik tot het hart van den H. Jozef verhief en overwoog hoe trouw dat hart aan de ingevingen des H. Geestes beantwoordde; terwijl hij dan de toepassing op zijn , eigen hart maakte, verootmoedigde hij zich wegens

Hebben wij niet te vreezen, dat Hij ons meermalen met zijne weldaden is voorbijgegaan en gedwongen was te zeggen : „Ik kwam onder de mijnen, en de mijnen hebben Mij niet ontvangen!quot; _

Eene groote dienares Gods, de in geur van heiligheid gestorvene Armella, zag hoe de geheele aarde doortrokken was met het bloed van Jezus, vruchteloos voor de zielen vergoten. O H.

Nu zegt de H. Paulus: De rechtvaardige leeft uit het geloof; en op eene andere plaats: Het geloof is in het hart; Corde creditur; en juist dit innerlijk leven is God den Heer zoo welgevallig. De wereld oordeelt slechts naar den schijn, naar het uiterlijk optreden, zonder te bedenken, dat de schijn zoo dikwijls bedriegt. God echter doorgrondt harten en nieren, en juist wijl Hij in de diepste diepten van het hart des H. Jozefs zien kon, wijl Hij daarin deszelfs verborgenheden kon lezen, heeft Hij ons gezegd: „Hij was een rechtvaardigequot;.

Zoekt het uiterlijk leven zijn voedsel in wereldsche dingen, het innerlijk en verborgen leven moet een geestelijk

hield zich bezig met de \'heiligste gedachten, zijn hart zond de vurigste verzuchtingen ten hemel en zijne liefde was des te grooter, hoe meer ze verborgen bleef.

Geen droevige gebeurtenissen, geen geraas en gewoel der wereld kunnen de rust dier ziel storen, die slechts in God en voor God leeft.

Gelijk de Koninklijke Zanger, zoo begeert ook Jozef zijn hart niet aan de vergankelijke ij delheden dezer wereld te hangen; hij bewaakt het zeer zorgvuldig , om niet in zich dien spiegel te bezoedelen, welke de Godheid weerkaatst.

Maagdelijke reinheid, vereeniging met God, immer voortdurende genade-hulpe, gij siert het hart van den H. Jozef als een levend tabernakel, waarin de liefde Gods hare woonplaats vestigen kan!

De H. Jozef heeft gedurende bijna dertig jaren dat innerlijk leven geleid, eer hij nog den Goddelijken Zalig-

maker kende. Wel wachtte hij, gelijk alle aartsvaders en rechtvaardigen des Ouden Verbonds, met heel het verlangen zijns harten, op zijne komst, maar de gedachte was steeds ver van hem verwijderd, zijnen Verlosser hierbeneden tot vader te mogen wezen.

Hoe staat het met ons innerlijk leven? Gewichtige vraag! Immers wij weten, met welk eene voorliefde God de Heelde zielen begunstigt, die het verborgen leven weten te schatten en te beminnen.

Wij hebben voor oogen de heerlijkste voorbeelden van dat verborgen leven; het leven van Jezus te Nazareth , het verborgen leven van Jezus in den tabernakel , het geheimnisvolle leven van ; Jezus in de harten der vromen — en dan nog trekken wij geen nut daaruit ; wel roepen wij: ,_tIlccr! Heer!quot; maar onze ziel blijft ledig van liefde tot Hem.

Welnu! Het Hart van Jezus opent zich, opdat wij in de eenzaamheid dat veilig toevluchtsoord zouden opzoeken. Welaan, sluiten wij ons dan op in die heilige wonde der zijde: het Hart van

Jezus zal ons zijn leven mededeelen, gelijk de wijnstok aan de ranken sap en leven geeft. Volgen wij den raad des H. Paulus en het voorbeeld van den H. Jozef, dat hij ons bij de komst des Verlossers gegeven heeft; „ons leven zij verborgen met Christus in God.quot;

^ÜCU\'UCmi\'U, Vordert onze roeping, dat wij ons voornamelijk met uitwendige zaken bezighouden , zoo willen wij toch het innerlijk leven, het leven des harten , niet uit het oog verliezen. Zoo dikwijls wij de klok hooren slaan, willen wij onze opoffering aan het allerheiligst Hart van Jezus vernieuwen.

Een jongeling ontmoette eens een Pater van het Gezelschap van Jezus. Deze, na zich eenigen tijd met hem te hebben onderhouden , bemerkte weldra dat in dien jongeling eene ziel woonde, rijk aan genaden en met zulke zeldzame gaven versierd, dat hij zich niet herinnerde ooit eene ziel te hebben aangetroffen welke het verder in de volmaaktheid had gebracht. Zijne verwondering vermeerderde nog, toen hij van den jongeling

vernam, dal nooit iemand hem in het geestelijke leven onderricht had. En toch hoorde hij hem spreken over de verhevenste zaken als een heilige of Godgeleerde. Daar de kloosterling zich dit niet kon verklaren , vroeg hij den jongeling eindelijk, vanwaar hij toch die kennis had. „Zes jaren geleden,quot; antwoordde de jongeling, „heeft God mij ingegeven, den H. Jozef tot patroon te kiezen.quot; En nu sprak hij over de heiligheid des Voedstervaders van Jezus en besfoot met de verklaring , dat die Heilige de bijzondere geleider en beschermer is van de zielen; die een verborgen en inwendig leven leiden. (Patrignani).

„Wie niemand heeft,quot; zegt de H. Teresia, „die hem op de wegen des gebeds en der overweging geleidt, die neme den H. Jozef tot geleider, en weldra zal hij den rechten weg kennen en tot het doel geraken.quot; Gebed en overweging zijn het voedsel van het inwendig leven. Wij moeten daarom den H. Jozef aanroepen, opdat hij voor ons de genade verkrijge, aan die twee godvruchtige oefeningen getrouw te zijn en ze op de rechte wijze te verrichten. — Pater Barry verhaalt; Eene kloosterlinge wenschte, gelijk zij mij zelf bekende, van de verstrooiingen in het gebed bevrijd te worden. Om deze genade te verkrijgen, voelde zij zich aangedreven, tot den H. Jozef haar toe-

vlucht te nemen. Zij deed het met groote godsvrucht en nu werd haar de gave des gebeds in zeer hooge mate verleend.

oKfilcrwijl Jozef onder de oogen Gods , opwast, bloeit in den Tempel Vgv i- te Jeruzalem eene vlekkeloos reine maagd, eene maagd van zulke hemelsche zuiverheid, zulken hoogen ge-naderijkdom, dat God de Vader zelf van liefde tot haar verrukt wordt en uitroept: Gi; hebt mijn hart gewond, 0 mijne bruid!

Die maagd is Maria. Daar zij uitverkoren is om de Moeder Gods te worden en toch maagd te blijven, zoo heeft

zij een beschermer noodig, die de plaatsvervanger van haren hemelschen Bruidegom zijn zal.

Maagdelijke verbinding van Maria met Jozef, gij zijt voor beiden eene bron van rijken zegen! Maria vindt in Jozef een trouwen hoeder, vol genade en verdiensten. Jozef vindt in Maria het volmaaktste schepsel des hemels en der aarde. Maria bemint haren bruidegom , in wien zij het evenbeeld van God zelf erkent, zij vereert hem en a^ht zich gelukkig, aan zijne hoede en leiding zich te mogen toevertrouwen. Jozef zijnerzijds is verbaasd over de wonderen van genade, volmaaktheid en deugd, die hij dagelijks in die bevoorrechte dochter des hemelschen Vaders mag aanschouwen; hij houdt zich voor onwaardig, om met haar dezelfde

woning te deden, en beij vert zich, in zijnen ganschen wandel haar verheven voorbeeld na te volgen.

Hij is nog onbewust van de onvergelijkelijke waardigheid zijner bruid, en hij weet niet dat hij slechts Gods woorden herhaalt, wanneer hij uitroept; „Gij hebt mijn hart gewond, o mijne bruid, gij hebt mijn hart gewond!quot;

In het Hart van Jezus worden al de bijzonderheden dier geheimenis ontsluierd. Van alle eeuwigheid was Maria uitverkoren, de Moeder Gods, de Schatmeesteres en de Uitdeelster der genadegaven van zijn Goddelijk Hart te worden; en na Maria wordt Jozef het eerst geroepen, om aan de oneindige liefde van Jezus\' Hart deel te hebben. Beiden zullen zij zich beijveren, om zijn rijk in de zielen voor te bereiden en te bevestigen; hunne vereenigde samenwerking duurt nog steeds voort

ia de Kerk, en altijd zal het Hart van Jezus door bemiddeling van de H. Maagd en den H. Jozef tot ons komen.

3»oonu\'mcu. Ik zal het atbeeldsel van O. L. V. van het H. Hart in mijn huis ten toon stellen en het eene bijzondere eer bewijzen.

Te Keulen geboren, waar hij bij den doop den naam van Herman ontving, toonde deze beminnelijke heilige van zijne teederste kindsheid af, eene oprechte godsvrucht tot de heilige Maagd, die hem daarvoor met uitstekende gunsten beloonde. Op zekeren dag verscheen hem Maria met haren Goddelijken Zoon en den Evangelist Joannes, den apostel van Jezus\' Hart, en hield mot hem een hemelsch gesprek.

Toen zijne kameraden te weten kwamen met welke onderscheiding Maria hem behandelde, gaven zij hem den bijnaam van Jozef.

Zijn ootmoed kon een zoodanigen lof niet verdragen; hij klaagde hierover luide en ontstak soms in een heilige drift, zich duizendmaal onwaardig noemende een zoo schoonen naam te dragen. Doch Maria troostte hem; zij zelve gaf hem den naam van Jozef, met de belofte dat zij

hem voortaan als het gctrouwste evenbeeld van dien grooten Heilige op aarde zou beschouwen. Van dien tijd af was hij voor de H. Maagd een tweede Jozef, zij verscheen hem dikwijls, terwijl zy hem het Kind Jezus in de armen gaf.

Deze gelukzalige stierf in de orde van Prenu n-streit, den 7 April 1230, en blijft onder den naam van den zaligen Hermanns Josephus in godvruchtig aandenken voortleven. {Zie zijn leven).

Engel des Heeren verschijnt 1 aan Jozef in den droom , om hem \'^vjr het groot Geheim aan te kondigen , dat in zijne Bruid voltrokken is. Door medewerking des H. Geestes is het Woord, de Zoon Gods, in deze Maagd der maagden vleesch geworden; Hij is de Messias, naar wien de Aartsvaders verzucht hebben; Hij zal Jezus, d. i. Verlosser en Zaligmaker, genoemd worden , en Hij zal de wereld uit de slavernij der zonde bevrijden. Zoo zal dan de voorzegging der profeten vervuld

worden: „De Maagd zal eenen zoon baren, wiens naam is Emmanuel, d. i. Gnd met ons.quot;

Bij deze laatste woorden: God met ons, die nog in zijne ooren klinken, ontwaakt de H. Jozef. Zoo wordt dan die arme woning van Nazareth meer bevoorrecht dan de Tempel van Jeruzalem. Maria is de levende Tabernakel, in welken het vleeschgeworden Woord waarachtig en wezenlijk tegenwoordig is.

O Jozef, gij zijt gelukkiger dan alle priesters des Ouden Verbonds; zij hebben in het Heilige der heiligen slechts de schaduw van Gods heerlijkheid aanschouwd, gij echter herbergt God zelf onder uw dak Stellen wij ons voor, in welk eene heilige ingetogenheid de H. Jozef het Goddelijk Kind in zijne armoedige woning aanbeden heeft, en hoe zonder ophouden de genade uit het Hart van Jezus stroomde, om zich in het hart van den H. Jozef over te storten.

Ook wij verheugen ons in het gelukkig voorrecht, het Huis Gods te mogen binnentreden. Talrijk zijn de kerken, waar God waarlijk en wezenlijk in het H. Altaarsacrament onder ons woont; onze weg voert ons daar dagelijks voorbij; wellicht hebben wij zelfs zulk eene Woning Gods in onze onmiddellijke nabijheid. Maar neemt onze ziel dikwijls hare vlucht naar den H. Tabernakel ? Brengen wij, zoo dikwijls de omstandigheden het veroorloven, ook eenige minuten in liet gezelschap van dien uit liefde tot ons gevangenen Jezus door ? Gedenken wij ook in heilige ingekeerdheid, dat in den Tabernakel het Offerlam Jezus in ononderbroken aanbidding zijns hemelschen Vaders verzonken is, en Hem een oneindigen lof brengt, die uit zijn Hart tot de hoogste hemelen opstijgt? Hebben wij de vrome gewoonte, onze aanbidding en onze dankzeggingen met die van , Jezus\' Hart te vereenigen? Dat juist ^

IJJoorncnten. Ik zal het mij tot eene ge-woonte maken, regelmatig eiken dag het Allerheiligste Sacrament te bezoeken.

Deze heilige priester, die tijdens de revolutie lid was van de Vereeniging der Paters van het H. Hart, scheen als bijzondere genade van den H. Jozef, wiens naam hij droeg, eene volhardende liefde voor het aanbiddelijk Altaargeheim ontvangen te hebben. Geheel buiten zijne verwachting, en ondanks eene spraakbelemmering, die hem voor elke apostolische bediening ongeschikt maakte, tot de priesterlijke waardigheid verheven , zag hij zich eensklaps van zijne kwaal genezen , predikte in verscheidene kerken , en hield niet op , door de voorspraak van zijn glorierijken patroon, de gunst van God af te smeeken, om eenmaal aan den voet van het altaar, verslonden in aanbidding van het H. Sacrament, zonder iemand tot last te zijn geweest, te mogen sterven. De H. Jozef, die zoovele gunsten van het Goddelijke Hart verkrijgt, stelde zich als middelaar tusschen hem en God. Op Zondag, den 10 Januiri 1820, begaf zich Jozef de Clorivière een oogenblik naar

de kloosterkapel, om er, volgens zijne gewoonte, zijn eerste bezoek aan Jezus te brengen nog voor de gemeenschappelijke meditatie begon.

Neergeknield en met zijne armen op het hekwerk van het heiligdom rustend, uithoofde zijner lichaamszwakte, begon hij te bidden: en ziet, zijne ziel, den weg van zijn gebed volgende, vloog opwaarts naar den troon van God. Hij ontving nog de absolutie van een priester zijner orde, die getuige was van zijn gezegenden dood. Hij stierf in den ouderdom van 85 jaren.

\\Zic de levensbeschrijving van Pater Var in en der P. P. van het H. Hart, door P. Guidée).

/e tijd der Geboorte van den fi, Zaligmaker is aangebroken. Maria ^en J^ozef ^zi)ⁿ \'ⁿ d^en armoedigen stal te Bethlehem . . . Voor hen was geen plaats meer in de herberg . .. Eene kribbe zal de wieg zijn, waarin het Kindeke Jezus gelegd wordt; in de kribbe zullen de Engelen en de herders het Goddelijk Kind vinden.

Na de huldeblijken die Maria haren Goddelijken Zoon aanbiedt, kunnen alle andere bewijzen van menschelijke aanbidding en vereering niet in vergelijking komen met de vereering, welke de H Jozef

dien Goddelijken Koning aanbiedt, die zich vrijwillig zoo vernederd en vernietigd, zich vrijwillig zoo arm gemaakt en aan alle lijden onderworpen heeft. Hij zal de vreugde smaken, het Goddelijk Kind op zijne armen te nemen, Het vaderlijk te liefkoozen, Het aan zijne borst te drukken en te gevoelen hoe aan zijn eigen hart het Hart van Jezus zeiven klopt.

Mijn zoon, geef mij ftw hart! Deze liefdevolle woorden, die gewoonlijk van de lippen eens vaders komen, waren de uitdrukking van den vurigsten wensch des H. Jozefs! Kon Jezus dien afwijzen ?

Vrees niet. Jozef! Is dit allerheiligst Hart de brandoven der liefde, zoo zal de gloed zijner vlammen ook uw hart ontsteken; is het de oceaan der genaden , zoo zal hij zich ook overvloe-diglijk in uw hart uitstorten; is het vol van barmhartigheid ook voor de arme zondaars, die het vergeten, wat

zal het dan u niet voorbehouden , die na Maria hierbeneden zijn trouwste dienaar zijt?.... Iedere blik van het Kind Jezus, de geringste beweging zijner handjes, de lichtste zuchten zijns Harten de eerste tranen, die aan zijne oogjes ontspringen, zijn even zoovele vlammende pijlen die uw hart, o Jozef, doorboren en het in liefde ontsteken.

Jezus, in den Tabernakel tegenwoordig , wenscht allervurigst dikwijls ons hart binnen te treden: Hij noodigt ons uit tot eene veelvuldige Communie. Beijveren wij ons echter ook, aan die gunst deelachtig te worden en daaruit alle genadevruchten te trekken, waarvoor wij vatbaar zijn?

Voelen wij ons gelukkig gelijk de H. Jozef, wanneer wij datzelfde Kin-deke Jezus ontvangen ?

Voelen wij ons niet diep beschaamd, wanneer wij Hem niets anders kunnen aanbieden, dan den armzaligen stal van ons hart?

Bewaren wij ook na de H. Communie liet gevoel zijner heilige tegenwoordigheid, terwijl wij Hem loven en danken, Hem onze verzoeken aanbieden, ons zeiven geheel aan Hem toewijden, zijne komst in ons hart vreugdevol gedenken en ons weder tot eene weldra volgende Communie voorbereiden ? . . .

De Herders verwijlden slechts eenige oogenblikken bij Jezus en gingen dan henen; de H. Jozef echter week geen minuut van Hem af.

Gelijk de H. Jozef in bestendige ver-eeniging met het Goddelijk Hart van Jezus bleef, zoo moeten ook onze H. Communiën eene ononderbrokene dankzegging zijn, wijl wij Hem ontvangen hebben, en eene ononderbrokene voorbereiding , om Hem steeds waardiger te ontvangen.

ï\'OOnu\'mflt. Ons voorbereiden tot onze volgende Communie, en trachten deze waardiger te ontvangen dan al de voorgaande, om ons zoo doende aan den H. Jozef meer gelijkvormig te maken.

-rrquot;-

Deze groote dienaar Gods, wiens nagedachtenis nog levendig is in verschillende kloostergemcen-ten, welke hij de godsvrucht tot het Hart van Jezus leerde beoefenen, koesterde voor den H. Jozef, die hem tweemalen verscheen en hem groote gunsten verleende, de kinderlijkste toegenegenheid. Zijne liefde voor het H. Hart van Jezus hield gelijken tred met zijne devotie tot dezen grooten Heilige. De laatste jaren van zijn leven vormden eene lange rij van beproevingen, d e hij echter met dankbaarheid en blijdschap des harten verdroeg. Hij kon zich geene toewijding aan het H. Hart voorstellen zonder het Kruis, dat er het zinnebeeld van is, en zoo nam hij alle lijden en alle kruisen aan, als zoovele kost bare gaven van het Hart van Jezus.

Twee maanden voor zijn dood zeide hij tot een der novicen van het klooster te Clermont; „Al dankzeggende te sterven, ach, mijn dierbare broeder, welk geluk!quot; Door de tusschenkomst van den H. Jozef, verkreeg hij wat hij gewenscht had: hij stierf des Vrijdags, te middernacht den 17 October 1863, den verjaardag van den dood der gelukzalige Margareta Maria Alacoque. „Deze priester, voor wien het H. Sacrament alles geweest was,quot; zegt een geschiedschrijver, „stierf vóór den Tabernakel, terwijl hij het Brood des levens in eene vervoering van liefde ontving. Hij gir.g heen, terwijl hij dengene in zijn hart droeg, die de opstanding is en het leven.quot; „Er zijn voor

mijzoo placht hij te zeggen, „twee uitgelezen dagen in de week, waarop O. L. Heer, onze goede Vader, bijzonder zijn zegel drukt, te weten: Woensdag en Vrijdag.quot; Zijne levensgeschiedenis, welke twee boekdeelen beslaat, door Pater de Chazournes geschreven, is een der aanbevelenswaardigste werken voor de zielen welke zich de liefde voor het Hart van Jezus en voor den H. Jozef willen eigen maken.

en dag van erkenning en roem zal voor het Kindeke Jezus aan-breken na zijne vernederingen in Bethlehem. Dit Goddelijk Kind, dat tot zijne eerste aanbidders stilverborgene zielen als Maria en Jozef, heilige schepselen als de Engelen, eenvoudige landlieden als de herders en de armen uitkoos, heeft desniettemin ook de rijken en de koningen tot zijn Hart getrokken.

Drie Wijzen komen, door eene wonderbare, geheimzinnige ster geleid, uit het Oosten en brengen schatten en

veelbeteekenende geschenken mede welke zij aan de voeten van den Goddelijken Zaligmaker nederleggen , om daardoor tegelijk zijne Godheid, zijne koninklijke waardigheid en zijne rnenschheid te erkennen.

Maria en Jozef verhengen zich in dien schitterenden triomf van Jezus\' Hart over de zielen, en zeggen God daarvoor dank. Moest dat niet in hunne oogen de aanvang van dat rijk zijn, dat nu beginnen en niet meer eindigen zou, overeenkomstig de belofte des Engels aan Maria: Et regni eins non er it finis, En zijn Koninkrijk zal gee7i einde hebben\'! Kan men werkelijk het Hart van Jezus kennen, beminnen en dienen, zonder dat men allervurigst wenscht, Het ook door alle volkeren van den aardbol erkend, bemind en verheerlijkt te zien ?

Wij bidden tamelijk gaarne, als ons eigen voordeel ons daartoe aandrijft, of de nood onzer ziel het gebiedend verlangt; maar meestal valt het ons niet in, ons te verheugen over den triomf van God en zijne H. Kerk, ons te verheugen over de zegepraal van het katholiek geloof onder die volken, die nog in de schaduwen des doods gezeten zijn, kortom over alles, wat den H. godsdienst eerbiedwaardig kan maken en verheerlijken. Men moet liet bekennen, dit alles laat ons dikwijls koud en onverschillig. En toch zijn dit werken van het Hart van Jezus, werken, welken wij uitbreiding en de gelukkigste gevolgen moeten toewenschen, werken, die wij als de onze moeten aanzien en welker goede uitslag onze grootste troost moet zijn. O allerheiligst Hart van Jezus, adveniaireguuin tuum, laat toekomen uw rijk! Dat zal voortaan mijn innigste hartewensch zijn.

I^COtnPtttfn. Ik zal ergens aan eenig goerl werk deelnemen, dat zich de verheerlijking van het allerheiligst Hart ten doel stelt, en volgens mijne\' krachten er voor ijveren, dat ook anderen zulke werken, b.v. het Klein Liejdcivcrk van het Hart van Jezus _t ondersteunen.

In een armen stal, waarin zijne moeder een onderkomen had gezocht, geboren , gaf Jozef van Cupertino reeds vroeg aan de roepstem der genade gehoor en trad in de orde der Minderbroeders. De bijzondere gunst welke hij van zijn heiligen patroon ontving, was, zich van harte te verheugen over alles wat God betrof, alsof het hem ?elven aanging. Een enkel woord over Gods heilige geheimen, eene spreuk uit het Evangelie, cene nieuwstijding den godsdienst betreffende, was voldoende om hem in geestvervoering te doen geraken. Zijne levensbeschrijvers verzekeren, dat, wanneer men zijne talrijke zielsverrukkingen in aanmerking neemt, men zeggen kan, dat hij de helft van zijn leven heeft doorgebracht met God in de wonderbanrste beschouwingen te loven. Het lijden, de vernedering en de beproeving, die het erfdeel der menschheid zijn , verhinderden hem niet om zich geheel aan de lofprijzing Gods en de beschouwing der Goddelijke zaken over te geven. Hij zong dikwijls deze woorden: „Liefde, zoete zaligheid! — die de liefde heeft, is gelukkig

en weci het niet. Altijd en overal geduldig zijn , dat is geen kleinigheid !quot;

Hij stierf den 18 September 1693 , in den ouderdom van zestig jaren. Eene dienares Gods zag tot tweemaal toe de ziel van Jozef van Cupertino in de Heilige zijde van onzen Heer, in die hemel-sehe verblijfplaats, waaruit die eeuwige lofzangen opstijgen , welke alleen zijner waardig zijn. {Zijn leven.)

H. Jozef, voorbeeld van dankbaarheid jegens het H. Hart van Jezus, bid voor ons.

De Zoon des tnenschen is gekomen om te zoeken en zalig te maken , hetgeen verloren was. (Luc. XIX. 10.)

Z^ye Engel Gods had gezegd; „Gij Hem Jezus noemen!quot; Deze \' \'ïiMi naam beteekent Zaligmaker of Verlosser; de menschen te verlossen en zalig te maken is namelijk de hoofdzending van den menschgeworden Zoon Gods hier op aarde.

Die wereld te redden, die sinds Adams zonde dezen haren stamvader op den weg der boosheid volgt en dagelijks het getal en de zwaarte harer zonden j vermeerdert; die wereld te redden en voor haar de onmetelijke schuld jegens de Goddelijke Gerechtigheid te voldoen,

en weet het niet. Altijd en overal geduldig zijn , dat is geen kleinigheid!quot;

De Zoon des menschen is gekomen om te zoeken en zalig te maken , hetgeen verloren was. (Luc. XIX. 10.)

r-lJc Engel Gods had gezegd: „Gij Hem Jezus noemen!quot; Deze naam beteekent Zaligmaker of Verlosser; de menschen te verlossen en zalig te maken is namelijk de hoofdzending van den menschgeworden Zoon Gods hier op aarde.

Die wereld te redden, die sinds Adams zonde dezen haren stamvader op den weg der boosheid volgt en dagelijks het getal en de zwaarte harer zonden vermeerdert; die wereld te redden en voor haar de onmetelijke schuld jegens de Goddelijke Gerechtigheid te voldoen,

ze tot de waarheid te voeren door zijn H. Evangelie , tot de deugd door zijn voorbeeld, tot het leven der genade door de H. Sacramenten en tot den hemel door zijne oneindige verdiensten: dat is het doel der menschwording van onzen Zaligmaker Jezus Christus.

Van de wieg tot het kruis, van de armoedigste geboorte tot den smade-lijksten dood, van den eersten traan zijner kindsheid tot het laatste drupje van zijn harcebloed, altijd wil Jezus, onze Verlosser, ons geven al wat Hij heeft en al wat Hij is.

Jozef weet, welk ambt de Goddelijke Liefde onder ons wil aanvaarden; hij weet dat Jezus, om ons met God te verzoenen, zich verwaardigen zal in onze plaats offerlam te worden. De naam Jezus wordt voor hem een bron van licht. Hoe dikwijls moet hij bij het uitspreken van dien naam, zich in den sjeest die ontelbare schaar van zielen

voorstellen, welke zoo zeer verlossing noodig hebben, en van den Verlosser zoo ver verwijderd zijn. Wel is hij niet, gelijk de Apostelen, bestemd, dien naam aan de wereld te verkondigen; maar hij laat hem als een ononderbroken gebed tot den Heer opstijgen; uitdien aanbiddenswaardigen naam Jezus put hij zijnen troost en zijne kracht; hij weet, dat hij aan het bloed van dien Verlosser alle genaden en voorrechten verschuldigd is, waardoor hij boven anderen uitmunt, en in dankbaarheid vereenigt hij zich met het Hart van dien Verlosser der wereld, om in stille afzondering zich met Hem aan de Zaligmaking der zielen toe te wijden.

De naam Jezus is ons zoo gewoon, dat wij hem dikwijls uitspreken zonder er zelfs aan te denken. Eene genade is het en eene eer, hem op onze lippen te hebben, hem met onze hand neer te schrijven, zijne beteekenis in onzen

Christen geworden door den naam Jezus, ging de nieuwe jozef zijn wedervaren aan keizer Con-stantinus bekend maken , die hem tot graaf verhief, en hem toestond kerken te bouwen te midden der Joden. Hij stierf in geur van heiligheid en verdiende ten volle de H. Jozef van Palestina genoemd te worden. {Rohrbachcr, t. VI. 251.)

„Sedert eenigen tijdquot;, zoo schrijft de overste van het hospitaal te Nouméa, „baarde ons een zieke officier zeer veel zorgen. Wij wisten dal hij eene doodelijke ziekte had, en zagen geen kans hem tot het ontvangen der H. Sacramenten te bewegen. Wij hielden daarom noveen op noveen om de genade der bekeering door den H. Jozef voor hem te verkrijgen. In Maart verdubbelden wij onze dringende gebeden, en beloofden, indien de officier zich bekeerde, het in den Vooriplantcr bekend te maken. Ons gebed werd verhoord, de zieke vroeg zelf om een priester en ontving met zoo innige godsvrucht de H. Sacramenten, dat nog andere bekeeringen daarvan het gevolg waren.quot; — Laten wij dikwijls de voorspraak van den H. Jozef inroepen voor de bekeering der zondaars; zijn liefderijk hart zal

J^t je tijd der offers van het Oude ^quot; Verbond is voorbij. Maria en Jozef gaan naar den Tempel om aan den Heer hunnen Zoon Jezus ^! te offeren. Hooren wij, hoe uit het Hart van dit Goddelijk Lam eene stem tot zijnen hemelschen Vader spreekt; „O mijn Vader, tot hiertoe waren de offers slechts voorafbeeldsels, die nu niet meer welgevallig kunnen zijn in uwe oogen; maar Ik, uw Zoon, in wien Gij al uw welbehagen hebt, Ik kom , om uwen heiligen wil te vervullen.

De tot dusver geslachte offers hebben U niet gekend, waren onbekwaam U te beminnen en U te dienen; Ik, God gelijk Gij, die (J ken, gelijk Gij U zeiven kent, die U bemin, gelijk Gij U zeiven bemint, Ik heb hart en liefde genoeg, om in de plaats der oude offers mij voor Uwe eer ten offer te brengen.quot;

Deze aanbieding van den mensch-geworden Zaligmaker wordt plechtig aangenomen. De grijze Simeon begint zijn heerlijk lofgezang; nu zal de God-delijke Gerechtigheid voldoening krijgen; en toch zal het Goddelijk Offerlam, dat zich vrijwillig gaat slachten, door eene menigte van ondankbaren miskend worden. Hooren wij den H. Grijsaard; hij heeft zooeven uit de handen van Maria en Jozef het Goddelijk Kind overgenomen, en roept uit: „Deze is gesteld tot val en opstanding van velen in Israè\'l, en als een teeken dat zal

vernomen,\' o Jozef? .... Hij, wien gij den zoeten naam van Jezus geeft, zal er de geheele beteekenis van vervullen. Hij, dien gij op uwe armen draagt, is bestemd voor een bloedigen offerdood; gij aanbidt Hem. gij bemint Hem, gij zijt met Hem vereenigd; maar voor vele zielen zal Hij een voorwerp van haat, van vervloeking en eeuwige scheiding zijn; doch God wil het zoo.

Jozef, door wiens ziel een zwaard van droefheid gaat, neemt gewillig aan, wat God over zijnen Jezus besloten heeft, en hij vereenigt zich met de gevoelens van zijn aanbiddenswaardig Hart, om volgens het voorbeeld van Jezus en Maria tot dat groote offer ook zijne toestemming te geven.

In zeer welsprekende zinnebeelden vertoont zich aan ons het allerheiligst Hart van Jezus. Het kruis, dat in dit Hart is geplant, de doornenkroon , waarmede Het omgeven en doorstoken is.

de geopende wonde, de vlammen die het verteren, het water en het bloed, dat alles predikt luide wat dit Hart voor ons heeft gedaan en wat wij moeten doen om Het volgens ons vermogen na te volgen. Het is niet mogelijk, eene wezenlijke devotie tot het allerheiligst Hart van Jezus te hebben, indien wij niet bereid zijn, al de offers te brengen, welke God van ons vordert en die wij met zijn altijddurend offer moeten vereenigen, hoewel zij, met dat offer vergeleken , slechts een druppel zijn, die in den oceaan valt. En al kennen wij die offers ook nog niet, zoo moeten wij ze toch reeds vooruit in heilige overgeving aanvaarden, en ons met een kinderlijk vertrouwen in Jezus\' Hart werpen, opdat Het naar believen over ons beschikke.

2gt;0(U\'lt0m0II, Ik wil eens aan al het lijden en aan al de kruisen denken, die ik tegen mijn wil heb moeten dragen, en waarvan ik de verdienste heb verloren uit gebrek aan overgeving; ik neem mij vast voor, voortaan daarmede mijn voordeel te doen.

Deze groote heilige werd in het jaar 1654 in het koninkrijk Napels, op Maria-Hemelvaart geboren.

Van zijne kinderjaren af, was hij steeds met eene groote godsvrucht jegens Maria vervuld; ook lag hem de vereering van den H. Jozef na aan het hart. Novice, geworden in de orde van den H.\' Franciscus van Assisië, op den leeftijd van zestien jaren, nam hij den naam aan van Joannes Jozef van het kruis. Maria, Jozef en het H. Hart van Jezus, waarvan de H. Joannes de apostel bij uitnemendheid is, schonken hem een heilige drift naar alles wat offer heet. Zelfverloochening, vernedering, liefde voor het lijden waren de deugden waardoor hij niet te verzadigen was.

Er bestond tusschen hem en het geslachtofferde Lam op den Calvarieberg te veel overeenkomst, om ook niet met Hem een enkelen trek van gelijkenis te hebben op het oogenblik van zijn sterven. Een week vóór dat hij den schat zijner talrijke verdiensten aan de voeten van God ging nederleggen, sprak hij tot een der kloosterbroeders het volgende: „Tot hiertoe heb ik u nog niets gevraagd, doe mij nu het genoegen aanstaanden Vrijdag voor mij te bidden. Vrijdag, hoort gij, vergeet het niet.quot; Deze door hem aangeduide dag was werkelijk zijn sterfdag; hij stierf, terwijl hij de oogen op eene beeltenis van Maria gevestigd hield; dit beeldje was heteenige wat hij achterliet, en hij had tegen een zijner _r

kloosterbroeders tijdens zijne ziekte gezegd, dat hij deze beeltenis der H. Maagd, onder zijne hoede stelde. Zulk een gezegend afsterven is weggelegd voor hen. die in de liefde tot het Hart van Jezus, tot Maria en Jozef hebben geleefd. [Levens der Heiligen).

Werwaarts gij gaat, zal ik ook gaan , en waar gij wonen zult, daar zal ik wonen.

et offer van zich zei ven, dat het \' Hart van Jezus zijnen hemel-\'V¹ schen Vader bracht, duurde ononderbroken van de menschwording des Woords in den maagdelijken schoot van Maria tot aan zijnen dood op het kruis. Zijn bitter lijden begint met zijn leven; zijn Goddelijk Hart ziet hoe zijne smarten vruchteloos blijven voor zoovele duizenden zielen, die de zaligheid versmaden; Hij lijdt onzeglijk bij i •• i______----

zoo smadelijk beleedigd wordt; Plij lijdt uit gehoorzaamheid elk oogenblik en neemt met vreugde alle vernederingen, alle moeilijkheden en kwellingen des levens aan tot voldoening onzer zonden. Hij verlangt naar dien grooten dag, op welken Hij zijn bloed tot den laat-sten druppel zal kunnen vergieten. Ik moet een doopsel ontvangen, een doopsel van bloed , eu hoezeer word Ik geprangd, totdat het volbracht zij, ziedaar de onophoudelijke verzuchting zijns Harten. Zoo is ook zijne vlucht naar Egypte Hem eene welkome gelegenheid zijnen he-melschen Vader opnieuw te bewijzen, dat Hij zich geheel en onvoorwaardelijk aan zijnen heiligen wil onderwerpt.

Jozef wordt geroepen om terstond, zonder uitstel, aan dat offer van Jezus\' Hart deel te nemen. Een engel verschijnt hem in den droom en spreekt: Sta op, neem het Kind en zipie Moeder _r en vlucht naar Egypte, en blijf aldaar.

totdat ik het n zal zeggen; 7vant het \' zal geschieden, dat Her odes het Kind zoekt, om het te dooden. En Jozef neemt het Kind en zijne Moeder en reist naar Egypte. Welk eene bewonderensvvaai- j dige gehoorzaamheid! .. . Hij stelt den Engel geene vraag, hij aarzelt geen oogenblik, hij denkt noch aan de bezwaren en gevaren der reis, noch aan den nood die hem in het ballingschap wacht. Hij begeeft zich op weg.

Vaarwel dan, gij dierbare grot van Bethlehem, waar Jezus is geboren, waar de Engelen zijnen lof hebben gezongen, waar de Herders Hem hebben aanbeden , waarboven de ster heeft stilgestaan en waarheen de drie Koningen hunne geschenken gebracht hebben, dierbare grot, vaarwel!

Niets kan het hart van den H. Jozef weerhouden; hij groet een laatste maal die armoedige woning, waar de Zaligmaker hem te midden zijner beproevingen zooveel vreugde heeft doen genieten, en vangt met Jezus en Maria de reize aan.

Zulke oogenblikken van beproeving zijn geenszins zeldzaam in het leven. Ook wij moesten wel eens iets vaarwel zeggen, dat ons na aan \'t harte lag: hier was het eene woning met al hare herinneringen, daar waren het gewoonten die ons tot eene tweede natuur waren geworden, en waarmede wij door een ongelukkigen samenloop van omstandigheden , eensklaps moesten breken____

Wie zal bij zulke treurige gebeurtenissen ons voorbeeld zijn, zoo niet de H. Jozef? Waar anders kunnen wij kracht en troost vinden, tenzij in het Hart van Jezus, dat ons offer zal be-loonen, indien wij het met het zijne weten te vereenigen.

doornemen. Bij elk offer, dat van mij gevorderd wordt, wil ik eene akte van moedige overgeving verwekken in vereeniging met de H. Harten van Jezus, Maria en Jozef.

Een vrome religieus uit het klooster van Mont-serrat had de gewoonte , met bijzondere godsvrucht den H. Jozef in de vlucht naar Egypte te vereeren. Het lijden van den Heilige die in zoo groote armoede met Jezus en Maria vluchten moest, ging hem bijzonder ter harte. Nu gebeurde het eens, dat de Broeder van eene verre reis naar zijn klooster terugkeerde. Reeds viel de avond, en nog had hij het doel van zijn tocht niet bereikt. Plotseling bemerkte hij dat hij van den goeden weg afgedwaald en door afgronden omgeven was; hij vreesde den nacht onder den blooten hemel te zullen moeten doorbrengen, •blootgesteld aan allerlei ongevallen en zelfs aan het gevaar van door wilde dieren verscheurd te worden. Daar op eenmaal zag hij niet ver van zich een man , die een en ezel bij den teugel leidde. Op het lastdier zat eene vrouw van een buitengewoon edel en eerbiedwaardig voorkomen, in wier armen een aanminnig kind rustte. Aanstonds ging de religieus den vreemdeling te gemoet o;n naar den weg te vragen; zijne vreugde vermeerderde echter nog en vermengde zich met een zoeten troost, toen de onbekende beval hem te volgen, terwijl hij hem tevens de verzekering gaf hem naar het verlangde oord te zullen geleiden. Terwijl gesprekken vol wonderbare zoetheid het hart des kloosterlings verkwikten , werd de weg gelukkig afgelegd. Maar nauwelijks was het gewcnschte doel bereikt, of eensklaps bevond zich de religieus weder alleen en verlaten, zonder ergens het minste

spoor van zijnen vriendelij ken geleider te ontdekken. In het hart des reizigers echter vestigde zich de blijde overtuiging, dat zijn Heilige Beschermer, de H. Jozef zelf, zijn geleider geweest was, die hem aldus had willen beloonen voor zijne vereering der vlucht naar Egypte.

Verblijf in Egypte. ■ Ie verbreiding des G-eloofs onder de heidensolie volken.

jMe™ komt in de wereld, om jv^Joden en heidenen te verlossen; - wilde Hij ook in Israël zijne wieg hebben, zoo wilde Hij toch minstens een tijd lang in een heidensch land verwijlen.

Te Jeruzalem , aan de oevers van het meer Genezareth, in de steden en vlekken van het H. Land wil Jezus zich vertoonen, wonderen werken, het Evangelie verkondigen en zich als Messias doen erkennen.

maar zijn Goddelijk Hart offert Hij zonder onderbreking op om Gods rechtvaardigen toorn te stillen en als een zoenoffer voor al de afgoderij, waaraan zich dat volk heeft schuldig gemaakt.

Jozef verwijlt in een vreemd land, maar zijn Heer en God is bij hem; zoude hij dan, zelfs in de ballingschap, zich niet gelukkig gevoelen? Is het hart van Jezus niet de geliefkoosde woning zijner ziel? Bestaat niet zijn gansche rijkdom in het bezit van Jezus en in zijne liefde? Hij heeft Jezus aan de woede van Herodes onttrokken, nu bewaakt hij Hem, hij kan Hem zien, hij aanbidt Hem, hij leeft en arbeidt slechts voor Hem en voor Maria.

Als beminnaar van het verborgen leven , zet hij ook hier dat leven van ingekeerdheid en arbeid voort; zijn gebed., dat hij met het gebed van Jezus\' Hart vereenigt, verkrijgt voor die heidensche volken de genade der ,

bekeering, en de Apostelen zullen eens oogsten, wat hij heeft gezaaid. In Egypte kon de H. Jozef dat woord van den grijzen Simeon over Jezus niet vergeten; „Hij zal een licht zijn tot verlichting der heidenen.quot;

In het menschelijk lichaam heeft het leven des harten een grooten invloed op dat der ledematen; uit de volheid des harten spreekt de mond, uit het hart stroomt het bloed in onze aderen , van het hart ontvangt ons geheel lichaam leven en beweging. In Gods Kerk, dat geheimzinnig lichaam van Christus, is het eveneens uit het leven des harten , het inwendig leven, het leven des gebeds en der vereeniging van de zielen met het Hart van Jezus, dat zoo vele grootsche katholieke werken voortkomen, die zich over de gansche wereld uitbreiden.

Eene waardige Communie, een vurig , gebed, eene aan de menschen onbe-,, 4^----06

kende versterving draagt krachtig bij tot ondersteuning der missionarissen in de verwijderde streken, der overheden , der leeraars der Kerk, in het algemeen van allen, wier taak het is, de glorie van het Hart van Jezus ook naar buiten te verspreiden.

Waar wij ook zijn, in welken staat of ouderdom wij ons ook bevinden, steeds kunnen wij in stil gebed medewerken aan het heil der wereld.

doornemen. Ik zal door gebed en aalmoezen deelnemen aan het Genootschap tot voortplanting des geloof-s, aan het Genootschap der H. Kindsheid, en aan het Klein Liefdewerk van het H.IIart.

Vrouwe van Peltrie was eene dame van uitstekende vroomheid. Eens gewerd haar een bericht over de missie der Jezuiöten bij de wilden van Canada in handen. Zij voelde zich aangedreven , tot heil dier arme zielen iets bij te dragen. Terwijl zij over den aard en de wijze van uitvoering nadacht, werd zij door eene zware en onge-

wone ziekte overvallen, zoodat de geneesheeren radeloos waren en haren dood verwachtten. Daar gaf nu God zelf haar in, den H. Jozef eene belofte te doen. De zieke wist, dat de missionarissen aan dien grooten Heilige de bekeering van de ongeloovige volken der nieuwe wereld aanbevolen hadden. Zij beloofde derhalve dat, indien de Heilige voor haar van God de gezondheid verkreeg, zij op hare kosten een huis zou stichten voor de christelijke opvoeding der jonge meisjes dier streken, en die inrichting ook van al het noodige voorzien zou. Nauwelijks had zij die belofte uitgesproken , of zie, daar verhoorde haar de Heilige, en al hare smarten verdwenen oogen-blikkelijk. [Pair/gnani.)

H. Jozef, voorbeeld van hei apostolaat In de liefde van het Hart van Jezus, bid voor ons. H. Jozef, Vriend van het H. Hart. bid voor ons.

.^„cheen de Engel des Heeren gt; wederom aan den H. Jozef en zegde hem: „Neem het Kind en zijne moeder en trek naar het land van Israël; •want zij die het Kind zochten te dooden, zijn gestorven.quot; En Jozef, vaardig om dit troostvol bevel te volbrengen, gelijk hij dat ook geweest was, toen hij in ballingschap gaan moest, begeeft zich aanstonds op weg en keert naar Nazareth terug.

wegen! Niets gaat in Jezus\' Hart verloren. De diensten, die men Het bewijst, ontvangen dikwijls reeds in deze wereld de eerstelingen der hemelsche belooning. Nazareth terugzien, zijn heilig huis weder betreden, het Kindje Jezus daar wederom binnenleiden en met Hetzelve daar in vrede leven — o heilige vreugden, hoe verrukt gij het hart van den H. Jozef!

Het Hart van Jezus brengt met zich in Jozefs arme woning een groote smart en een grooten troost: een groote smart wegens de wreedaardige vermoording der onnoozele kinderen; een grooten troost wegens de opneming dier onschuldige kleinen onder de heilige martelaren en maagden. Jezus neemt toe in ouderdom, in genade en wijsheid onder de oogeh van Jozef en Maria; Hij onderhoudt zich met hen en deelt hun zijn vlammenden ijver voor de eer zijns hemelschen Vaders mede; dooide volheid der geestelijke verlichtingen,

waai\'mede hij zoo vrijgevig is, laat Hij hen erkennen, hoe gelukkig zij zijn, Hem door eenige jaren van ballingschap aan den kindermoord te hebben onttrokken. Ofschoon hij ook zonder hunne medewerking de woede zijner beulen had kunnen ontwijken, zoo wilde hij hen toch voor zijne redding dankbaar zijn.

De beproefde zielen zijn zeer talrijk op deze wereld; men vindt kruisen in eiken stand in elk land. Ziekten, verlies van tijdelijke goederen, vervolgingen van allerlei aard, hinderpalen in onze ondernemingen — dat alles kan ons zelfs reeds in deze wereld tot troost dienen, als wij het verdragen ter wille van het H. Hart van Jezus.

Als onze onderwerping aan den God-delijken wil niet voortkomt uit den geest des geloofs, niet het gevolg is onzer liefde tot het Hart van Jezus, dan moet het ons niet verwonderen, dat wij in onze ellende blijven, daar

de hulp van boven ontbreekt. Indien Christus heeft beloofd, een glas koud water, dat men den arme geeft, reeds in deze wereld honderdvoudig te vergelden , zoo heeft Hij er de voorwaarde bijgevoegd, dat dit glas water in zijnen naam, dat is uit liefde tot Hem moet gegeven worden.

-HUU\'ItCUU\'n. Onze moeilijkheden heiligen, door ze ter liefde van het H. Hart van Jezus te verdragen.

In 1650 te Barcelona geboren, drukte deze dienaar Gods, Jozef genaamd, de voetstappen van zijn heiligen Patroon, en was hij zoodoende altijd bereid de beproevingen te doorstaan welke God hem overzond. Tot de priesterlijke waardigheid verheven en vol verlangen de martelaarskroon te verdienen, verliet hij zijne woonplaats en begaf zich naar Jeruzalem, om aan de bekeering der ongeloovigen te arbeiden. Zijne afwezigheid was niet van langen duur; hij werd, evenals Jozef, op uitdrukkelijk bevel van God naar zijn vaderland teruggeroepen, doch het was niet een engel die hem hiermede bekend maakte, het was Maria zelve, die tot hem kwam en hem zegde, dat hij naar zijn land moest terugkeeren, om zijne levensdagen te gebruiken tot het doen van wonderen,

ten einde daardoor de maeht van God te verkondigen. Aldus vergeldt het Hart van Jezus reeds het enkel verlangen om voor zijne liefde te lijden.

Jozef Oriol voldeed aan dit bevel des Hemels, en zoo ging het overige van zijn leven voorbij in de verbreiding van Gods lof door talrijke mirakelen. Hij stierf in de maand Maart 1702 , nadat hij verzocht had het Stabat Mater, onder begeleiding van harpspel te zingen, en terwijl deze schoone woorden weerklonken:

Dat mij \'t hart ontgloei\' van binnen In mijn Heer en God te minnen, Dat ik Hem alleen behaag.

Laat mij al de wreede plagen En den dood van Christus dragen, Laat mij sterven zooals Hij.

H. Jozef, die in alle lijden en beproeving door het Hart van Jezus vertroost werd, bid voor ons.

gingen Jozef en Maria met Hem naar den tempel van Jeruzalem, om er het Paaschfeest te vieren. Nadat het feest geëindigd was en Jozet en Maria de terugreis naar Nazareth hadden ondernomen, bemerkten zij de afwezigheid van Jezus. Van smart doordrongen , keerden Jozef en Maria naar Jeruzalem terug, en zochten drie dagen lang in doodelijken angst Dengene, die het eenig geluk huns harten was. De arme Kribbe, de vlucht naar Egypte,

het verblijf in de ballingschap, dat alles viel den natuurlijken mensch wel hard, maar het werd met vreugde gedragen in en met Jezus. Nu echter is het opgelegd Kruis veel zwaarder te dragen , want Jezus is niet bij hen.

Jezus verbergt zich; maar zijne liefde waakt over hen die Hem beminnen. Zijn Goddelijk Hart laat deze beproeving aan J ozef en Maria overkomen, om in hen een des te grootere liefde op te wekken. Hij hoort hunne droevige klachten, Hij ziet de pijnlijke onrust hunner harten, en schenkt hun eene geheimnisvolle kracht, die hen gedurende deze drie lange dagen van onuitsprekelijke kwellingen ondersteunt.

Ais Jezus tegenwoordig is, zegt de vrome schrijver der Navolging, a/s Jezus tegenwoordig is, is altcs goed en niets

schijnt moeilijk; maar Jezus echter niet is, valt alles lastig. De afwezigheid van Jezus had echter Jozef en Maria niet beroofd van zijne innige vereeniging met hen. Zijne liefde volgde en beschermde hen.

Maar als wij Jezus verliezen door de zonde, wanneer onze ongetrouwheid aan de genade ons van zijne hulp berooft, zijn wij alleen en verlaten. Dan zijn de volgende woorden van denzelfden schrijver maar al te waar: Wat kan u de wereld geven, indien gij Jezus niet bezitl Het leven zonder Jezus is eene gruwelijke hel! Wie Jezus verliest, verliest oneindig meer dan de geheele wereld.

Deze nederige Carmelites, welke deH.Teresia f j bij het meerendeel harer tochten vergezelde, toonde ] i zicli de voorliefde dier groote Heilige waardig.

Gelijk alle religieuzen der Heilige Teresia met | j eene vurige godsvrucht voor den H. Jozef bezield, nam zij hem op den dag, dat zij hare klooster-j geloften aflegde, als haren Patroon aan, en de Voorzienigheid riep haar in het eerste onder den naam van Jozef te Avila gestichte klooster. De vier laatste jaren van haar leven droegen het zegel der Goddelijke beproeving, en geleken op die dagen welke Jozef in angst en kommer had doorgebracht. Daar de Goddelijke Meester zijne kuische bruid terstond na haren dood in triomf den hemel wilde binnenvoeren, zuiverde Hij haar door een lievig Jijden. Zij verloor hare spraak en het gebruik harer ledematen, en viel ten prooi aan een smartelijken doodsangst. Het Hart van Jezus was echter onzichtbaar bij haar; zonder daarvan eenig uitwendig teeken te kunnen geven, deed zij inwendige acten van overgeving aan den Goddelijken Wil en gaf zoo den geest.

Op denzelfden dag dat zij gestorven was, stelde Jezus haar, versierd met eene gloriekroon, aan een harer kloosterzusters voor , tot wie Hij zeide: „Zij behoort thans onder het getal dergenen, die het Lam volgen.quot;

Maria van den H. Jozef voegde er nog bij, _N dat hare overgeving en onderwerping aan de harde

_C^Jt)

beproeving der laatste dagen van haar leven , haar hadden bevrijd van de vlammen des vagevuurs. (Zie de levensbeschrijving van de H. Tercsia. Bouix I. 509.)

H. Jozef, door de beproevingen toenemend in de liefde van Jezus\' Hart, bid voor ons. H. Jozef, Vriend van het H. Hart, bid voor ons.

¹ ees verheugd en verblijd, o Jozef, Jezus is teruggevonden, Hij wacht u in den Tempel. Zie Hem daar neergezeten te midden der leeraren, die Hij door zijne diepe geleerdheid en zijne verhevene antwoorden doet verbaasd staan. Wees getuige van de verwondering welke men voor Hem gevoelt. Het is dezelfde Jezus, die twaalf jaren in het verborgen op deze wereld leefde, doch nu een straal van zijn Goddelijk licht doet zien.

■e®

en Jozef voor, nu zij Hem in het huis Gods hebben teruggevonden, na Hem gedurende drie lange dagen vol onuitsprekelijke droefheid, te vergeefs in het gewoel der stad te hebben gezocht.

Mijn Zoon, waarom heit Gij aldus met ons gehandeld? vroeg Hem zijne Moeder, uw vader en ik zochten u met droefheid. Luister eens naar het antwoord van het Hart van Jezus:

Jezus spreekt van zijn Vader in den hemel; maar Jozef is het getrouwe evenbeeld en de vertegenwoordiger van God den Vader, en Jezus werkt ook voor de glorie van Jozef, door hem deze smartelijke beproeving te doen ondergaan.

Ja, het Hart van Jezus wil de zielen volmaken, die Hem beminnen, en de tegenspoed is de smeltkroes waarin het goud der deugd wordt gelouterd. Hij werkt voor de eer van God en voor i ons heil en geluk, als Hij ons beproeft. I--- „C J

Al zijn de beproevingen, welke God aan de vrome zielen oplegt, door zich somtijds aan hunne liefde te onttrekken, het moeilijkst te verduren, de vertroostingen, welke Hij hun overzendt in vergelding voor hun geduld en onderwerping, overtreffen al de vreugden der aarde.

Waar ivaart Gij toch, Heer 2 zeide eene groote Heilige, toen zij Jezus terugvond, die haar in de ure der beproeving scheen verlaten te hebben. Mijne dochter, antwoordde Jezus, Ik was in mv hart en zaq uwe moedige worste-Uns;; Ik stond u met mijne hulp onzickt-haar hij, om Mij over uwe overwinning te verheugen, en u daarvoor te kunnen beloonen.

^\'OOrncmcn. In moeilijke oogenblikken troost gaan zoeken in het huis van God; daar zullen wij Jezus terugvinden.

De heilige Benedictus Jozef Labre had van zijne kinderjaren af, eene groote godsvrucht tot den H. Jozef, van wien hij een der ijverigste navolgers geweest is. Ootmoedig en ingetogen , gelijk zijn verheven Patroon, bezat hij ook eene bijzondere liefde voor het lijden en de versterving.

Arm uit vrije keus en genoodzaakt van aalmoezen te leven, stelde hij zich met de grofste spijzen tevreden , en trachtte de liefdadigheid te beoefenen jegens hen, die nog armer waren dan hij. Het bijzonder kenteeken zijner heiligheid bestond hierin, dat hij aanhoudend Jezus in den Tempel ging zoeken. Als een onvermoeid pelgrim, ging hij, ondanks alle hinderpalen, de voornaamste heiligdommen der Katholieke wereld bezoeken. Zijne laatste jaren bracht hij te Rome door, aan de deur der kerk van Onze Lieve Vrouw der bergen. Uren achtereen kon hij zich, neergeknield op de nederigste plaats die zich in de kerk bevond, met Jezus bezighouden, en zich nooit genoeg verzadigen met naar de liefelijke stem van Jezus te luisteren, die van uit het Sacrament zijner liefde tot hem sprak.

Hij stierf in 1783 , op Woensdag in de Goede Week, de eeuwige stad in bewondering zijner deugd achterlatende. Had hij Jezus hierbeneden gevonden onder broodsgedaante verborgen, daarboven mag hij Hem in alle eeuwigheid van aanschijn tot aanschijn aanschouwen. Benedictus-Jozef, die zoo langen tijd arm en onbekend geleefd

e H. Schrift zegt ons drie woorden over het leven van Jezus te Nazareth. •—• Het eerst-e luidt;

//et Kind wies op, en werd gesterkt, vol van wijsheid, en de geiiade Gods was in Hem.

Elk dezer woorden openbaart iets van liet geluk, dat den H. Jozef in het arme huisje van Nazareth ten deel viel.

Dit Kind geeft aan Jozef denzelfden naam, waarmede Het God aanspreekt, Het noemt hem Vader. Als Het opgroeit, heeft Het zulks aan Jozef en

Als het sterker wordt, als zijn lichaam zich ontwikkelt en zijne leden toenemen in kracht, die Het zeer noodig zal hebben om eenmaal het lijden der Kruisiging te verduren, zoo zijn het weder de zorgen en moeiten van Jozef en Maria die daartoe bijdragen.

Hoe zoude het mogelijk zijn, dat het Goddelijk Kind zijn voedstervader niet den tol der dankbaarheid zoude betaald hebben, door hem voortdurend met den geest van wijsheid en genade te begunstigen, waarmede zijn eigen Hart vervuld was?

Bijna gedurende dertig jaren leeft Jozef met Jezus; als hij werkt, werkt het Goddelijk Kind met hem; als hij bidt, spreekt of uitgaat, doet Jezus hetzelfde.. . Aan tafel, gelijk in den werkwinkel heeft Jezus zijne plaats naast den H. Jozef.

Waar is Jezus 2 Voor deze vraag wijken alle andere zorgen van Jozef, ; en nadat hij Hem in den tempel heeft wedergevonden, zal hij Hem niet meer verliezen.

De staat van genade vereenigt ons met Jezus. Laten wij getrouw zijn om dien staat van genade in onze zielen te bewaren en steeds te leven volgens het geloof, dan zal Jezus geestelijker wijze bij al onze werken tegenwoordig zijn, ze heiligen en verdienstelijk maken.

Kunnen wij ons de getuigenis geven, dat Jezus bij ons is van het eerste uur van den dag tot het laatste? Noodigen wij Hem uit om bij ons werk, onze rust en onze uitspanning tegenwoordig te zijn? Offeren wij Hem al onze gedachten, onze genegenheden, onze woorden? Wandelen wij in zijne tegenwoordigheid, en is ons gedrag altijd een kind van het H. Hart van Jezus waardig?

^•oonicinflt. Ik zal de godvruchtige gewoonte aannemen, zoo dikwijls ik de klok hoor slaan , mij zeiven af te vragen ; IVaar is Jezusf Is Hij in mijn Hart ? Heb ik Hem het werk , dat ik verricht, wel opgedragen ?

Reeds in den ouderdom van zeven jaren werd dit kind, hetwelk tot de adelijke familie van Chamron behoorde, aan de zorgen van de Zusters der Visitatie te Paray toevertrouwd.

Bij een karakter, zoo gelukkig als het hare, was te wachten dat de werking der genade met een goeden uitslag zou bekroond worden: weldra moest men, op haar vurigen aandrang, haar het kleed schenken der kleine Zusters, als onderpand van het religieuze leven, waartoe zij zich bijzonder getrokken gevoelde. In 1688 werden al hare wen-schen vervuld; zij deed hare professie. Evenals de gelukzalige Margareta Maria, de apostel van het H. Hart, ontving zij de eerstelingen dier schoone godsvrucht, welke alle harten met het aanbiddelijke Hart van Jezus tracht te vereenigen. Gelijk de H. Jozef, haar patroon, was zij ook niet geroepen om God door groote uitwendige werken te verheerlijken. Het Hart van den gekruisten Jezus drukte om zoo te zeggen, zijn zegel op haar, en gedurende de zeventien jaren van haar , religieuze leven leed zij zonder tusschenpoozen. ,,

©©■

()

Alle deelen van haar lichaam hadden achtereenvolgens een klein martelaarschap te verduren, zonder ooit haar geduld te vermoeien.

Met Jezus veranderen de kwellingen in vreugde. Toen zij den top van den Calvarieberg bereikt had, stierf zij, zeggen hare tijdgenooten, zoo gerust en kalm als een kind, in den ouderdom van acht en twintig jaren.

tweede woord van den H. Geest over het leven van Jezus ï te Nazareth luidt aldus: Hij ging met hen af, en Hij kwam ie Nazareth, en Hij was hun onderdanig.

Hebben wij dit woord goed begrepen ? ... . Hij was hun onderdanig; Jezus, die God is, wil gehoorzamen aan Jozef en Maria; Hij volvoert hunne geringste bevelen, voorkomt hunne verlangens, is hen behulpzaam in de duizenden kleine werkzaamheden der huishouding, maakt zich tot hunnen dienaar

O, God des Hemels, Gij hebt U zoo diep vernederd met U aan uw eigen schepsel te onderwerpen, en U te onderwerpen om voldoening te geven aan uw Hart.

Dit wildet Gij uwen apostelen doen kennen, toen Gij hun zeidet: De zoon des menschen is gekomen om te dienen. En dit leven van gehoorzaamheid duurde dertig jaren!

H. Jozef, laat mij u beschouwen in uwe grootheid en in uwe nederigheid. Is er ooit een koning geweest, bekleed met de waardigheid en de zending die u is toevertrouwd, namelijk den Almachtige te besturen ? Maar ook, is er ooit een schepsel geweest meer beschaamd dan gij, zulk een onbegrijpelijk gezag te moeten oefenen? Gij zoudt het nooit gewaagd hebben die bediening op u te nemen, had God de Vader, wiens plaatsbekleeder gij waart, u dien plicht niet opgelegd. Een zelfde beweeg-

«)

)

reden slechts kon deze tweevoudige geheimenis voortbrengen: Jezus heeft gehoorzaamd uit liefde; en het is ook de liefde, die u de bediening van vader heeft doen uitoefenen ten overstaan van Jezus.

O Hart van Jezus, een verzoek van Jozef, het minste zijner verlangens had op U de kracht van een bevel.

Christelijke kinderen, religieuzen, priesters, wie wij ook zijn, wij hebben gt; altijd in het huisgezin, in de communiteit, in de Kerk, of in de bediening, waarin God ons geplaatst heeft, eene overheid, die ons beveelt; zal ons de gehoorzaamheid niet gemakkelijk zijn, nadat het Hart van Jezus ons daarvan zulk een verheven voorbeeld heeft gegeven? Huisvaders enhuismoeders, in welke hoedanigheid gij ook dien naam verdient te dragen, gij beveelt in zekeren zin aan Jezus zeiven , verborgen in dat kind, in dien christen. Kunt gij ooit te veel

liefde, te veel zorg, te veel waakzaamheid hebben, om het Hart van Jezus te vormen in zielen, die u zijn toevertrouwd ?

jSOOÏIlClltCn. Ik zal gelioorzamen aan liet Hart van Jezus, wanneer Het mij beveelt door den mond dergenen, die met mijne leiding belast zijn.

Deze groote Heilige is het toonbeeld van hetgeen wij zoo even gezegd hebben. Hij droeg den naam van Jozef, en volgde vooral zijn glorierijken patroon na in zijne bezorgdheid voor de kinderen, die in zijne oogen levende afbeeldsels waren van Jezus. Wat gij aan een van deze mijne geringste broeders gedaan hebt, dat hebt gij Mij gedaan. Dit woord van den Goddelijken Zaligmaker ging voor Jozef niet verloren.

Ofschoon uit een doorluchtig stamhuis van Aragon gesproten, begon hij reeds op jeugdigen leeftijd de arme kinderen rondom zich te verzamelen om hun de geheimen van ons H. Geloof te leeren. Het geluk, dat hij smaakte, van in die jeugdige zielen Jezus te kunnen doen geboren worden en opgroeien, bracht hem er toe, de orde te stichten van de Arme ongeschoeide Geestelijken der godvruchtige scholen. Hij gaf zelf het voorbeeld van hetgeen hij zijne religieuzen deed beoefenen. Hij ging zelf de kinderen halen , vond

er zijn genoegen in hunne scholen te vegen en hen na de school weder naar huis te brengen.

Hij volhardde twee en vijftig jaren in deze zoo nederige, zoo nuttige en zoo verdienstelijke bediening. Hij stierf in den ouderdom van twee en negentig jaren, nadat hij met verscheidene hemelsche verschijningen was begunstigd geweest, en hij verdiende ten volle den eerenaam van „H. Jozef Calasanza van de Moeder Gods.quot;

stichteres der Zusters van Marias opoffering, werd nooit moede de deugden van den H. Jozef, zooveel haar maar eenigszins mogelijk was, na te volgen; zij stelde hem ook- aan hare Zusters als voorbeeld voor, en moedigde ze aan hem in alles na te volgen. Bijzonder bij de opvoeding der aan hare zorgen toevertrouwde kinderen , stelde zij hem tot voorbeeld. „Gedraagt u jegens uwe leerlingen,quot; zegde zij, „gelijk de H. Jozef zich gedroeg jegens het Kindje Jezus; weest voor hen even bezorgd en hebt voor hen dezelfde achting, terwijl gij met de oogen des geloofs in hen het Kindje Jezus ziet, en wel voornamelijk in de arme kinderen.quot;

H. Jozef, aan de wereld geopenbaard door de goedheid van Jezus\' Hart, bid voor ons. H. Jozef, Vriend van het H. Hart, bid voor ons.

derde woord onzer H. Boeken „/er het leven van Jezus te Nazareth bevat een niet minder diepen zin.

/ezns, dien wij reeds hebben zien opgroeien onder de oogen van Jozef en Maria, //am toe in wijsheid en in jaren en in behaaglijkheid voor God en voor de menschen. Het Hart van Jezus is het toonbeeld van alle heiligheid; maar dewijl dit toonbeeld oneindig is, vertoont Het zich steeds beminnelijker aan het menschelijk verstand, hetwelk ,

naarmate het dit toonbeeld meer bestudeert, ook immer nieuwe volmaaktheden en nieuwe schatten van deugden daarin ontdekt. Ziedaar wat onder het nederige dak van Nazareth geschiedde... Dagelijks openbaarde zich het Hart van Jezus meer en meer aan de kennis en de liefde van Jozef.

Gehoorzaamde Jezus uitwendig aan Jozef, inwendig vormde zich het hart van Jozef in de school van Jezus\'Hart; en die groote Heilige nam ook toe in wijsheid, in jaren en in behaaglijkheid voor God en voor de menschen. Het Hart van Jezus drukte zich met al zijne deugden en al zijne beminnelijkheden af in het hart van Jozef. Zachtmoedigheid , onschuld, nederigheid, liefde Gods, iedere trek der volmaaktheid van het H. Hart van Jezus, stond diep in die heilige ziel ingeprent, die zich dagelijks meer opende voor de werking der genade van Jezus\' Hart. iö—--©@

Welke vorderingen hebben wij in zijne deugden gemaakt, sedert wij de devotie tot het H. Hart van Jezus beoefenen? Is onze devotie van dien aard , dat zij datgene in oefening brengt, wat wij met woorden zeggen; en leggen wij ons er op toe, het Hart van Jezus wiens aanbiddelijken naam onze lippen zoo dikwijls uitspreken, in ons te doen heerschen? Indien de verhevenheid en het aantal deugden van Jezus\' H. Hart ons verschrikken, zijne barmhartige teederheid moet ons aanmoedigen. Laten wij beginnen; slaan wij edelmoedig de hand aan het werk; het Hart van Jezus zal ons helpen, en met de genade Gods zullen wij naar het woord van den H. Paulus, komen, iot den staat van volmaakt vtan, tot de mate van den voimaakten leeftijd van Christus.

■gfOOVItCJIIflt. Vandaag deze heilige oefening niet eindigen, zonder in het H. Hart van Jezus eene deugd te hebben gekozen, die onze lieve-lingsdeugd znl wezen.

werd geboren te Marseille in 1772, en volgde reeds vroegtijdig het verborgen leven na van Jozef, wiens naam hij droeg.

De ootmoedigheid was een zijner geliefkoosde deugden. Opgevoed door piiesters van het H. Hart en zelf priester van het H. Hart geworden, putte hij in de devotie tot het H. Hart van Jezus een vurigen ijver voor het heil der kindsheid en der christelijke jeugd. Hij was de stichter van het Genootschap der jeugd, dat nog tegenwoordig te Marseille in bloeienden toestand verkeert en zeer veel goed sticht. De bescheidenheid van dien grooten dienaar Gods was slechts het in oefening brengen van dit woord, dal hij dikwijls herhaalde: Verberg u , verberg u, waarvan voor hem de zin was: Blijf binnen dè grenzen uwer ■plichten, zonder daar ooit buiten te treden. Zijn dood, in 1835 voorgevallen, droeg den stempel van den dood der heiligen , en zijne gedachtenis olijft nog steeds in eere bij Marseille\'s bevolking. Hij leeft voort in het hart van allen, die het geluk hebben gehad hem te kennen, of in zijn Genootschap der jeugd de devotie tot het H. Hart van Jezus te leeren, dat hemelsche erfdeel van al zijne kinderen. Hij bestuurde gedurende zeven en dertig jaren het genootschap, waarvan hij de stichter was. {Zijn leven)

104

Welke vorderingen hebben wij in zijne deugden gemaakt, sedert wij de devotie tot het H. Hart van Jezus beoefenen? Is onze devotie van dien aard , dat zij datgene in oefening brengt, wat wij met woorden zeggen; en leggen wij ons er op toe, het Hart van Jezus wiens aanbiddelijken naam onze lippen zoo dikwijls uitspreken , in ons te doen heerschen? Indien de verhevenheid en het aantal deugden van Jezus\' H. Hart ons verschrikken, zijne barmhartige teederheid moet ons aanmoedigen. Laten wij beginnen; slaan wij édelmoedig de hand aan het werk; het Hart van Jezus zal ons helpen, en met de genade Gods zullen wij naar liet woord van den H. Paulus, komen, tot den staat van volmaakt man, tot de mate van den volmaakten leeftijd van Christus.

■jSOOÏUClUCn. ViXndaag deze heilige oefening niet eindigen, zonder in het H. Hart van Jezus eene deugd te hebben gekozen, die onze lieve-lingsdeugd z.il wezen.

^I0S

werd geboren te Marseille in 1772, en volgde reeds vroegtijdig het verborgen leven na van Jozef, wiens naam hij droeg.

De ootmoedigheid was een zijner geliefkoosde deugden. Opgevoed door piiesters van het H. Hart en zelf priester van het H. Hart geworden, putte hij in de devotie tot het H. Hart van Jezus een vurigen ijver voor het heil der kindsheid en der christelijke jeugd. Hij was de stichter van het Genootschap der jeugd, dat nog tegenwoordig te Marseille in bloeienden toestand verkeert en zeer veel goed sticht. De bescheidenheid van dien grooten dienaar Gods was slechts het in oefening brengen van dit woord, dal hij dikwijls herhaalde: Verberg ti, verberg u, waarvan voor hem de zin was: Blijf binnen dè grenzen uwer plichten, zonder daar ooit buiten te treden. Zijn dood, in 1835 voorgevallen, droeg den stempel van den dood der heiligen, en zijne gedachtenis blijft nog steeds in eere bij Marseille\'s bevolking. Hij leeft voort in het hart van allen, die het geluk hebben gehad hem te kennen, of in zijn Genootschap der jeugd de devotie tot het H. Hart van Jezus te leeren , dat hemelsche erfdeel van al zijne kinderen. Hij bestuurde gedurende zeven en dertig jaren het genootschap, waarvan hij de stichter was. [Zijn leven)

Wij moeten altijd met een groot vertrouwen de veel vermogende voorspraak van den H. Jozef inroepen, wanneer wij verlangen een gebrek af te leggen of eene deugd te bekomen. De Jezuïet Pater de Barry, schrijft in zijn boek over de godsvrucht tot den H. Jozef; „Ik ken personen , wien het onmogelijk toescheen, hunne tong te bedwingen, en zich van kwaadsprekendheid, spottende en ijdele woorden te onthouden; ik ken er, die jegens zekere lieden zoo vijandig gezind waren, dat zij hen zien noch spreken wilden; ik ken er, die door eene ongeregelde liefde van de vervulling hunner plichten en van de oefening des gebeds werden afgetrokken tot groote schade hunner ziel, maar allen werden van hunne bekoringen en gebreken bevrijd, zoodra zij tot den H. Jozef hunne toevlucht namen.quot;

Wanneer uwe ziel het lichaam zal verlaten ..., dat dan het zoet en blijde aangezicht van Christus Jezus u ver-schijne. (Gebeden der stervenden.)

%Je H. Schrift zegt ons niets over den dood van den H. Jozef; maar de overlevering der Kerk stelt hem ons voor stervend in de armen van Jezus en Maria. Laten wij in den geest het hartroerend schouwspel van Jozefs heengaan naar de eeuwigheid, bijwonen Indien het hart eens zoons aan het sterf bed van den geliefden vader zich geheel openbaart, wat moet dan wel Jezus\' Hart gevoelen bij deze

smartelijke scheiding? Zal het niet voor dit laatste plechtige uur, zijne troostrijkste woorden en innigste dankbetuigingen hebben bewaard? Bij de kribbe , in Egypte, te Nazareth , overal en altijd heeft Jozef zooveel in zijn vermogen was en met alle liefde zijnen Jezus geholpen en bijgestaan; en Jezus, die de • dankbaarheid zelve is, staat nu Jozef in zijn sterven bij , en doet over hem de overvloedigste en kostbaarste zegeningen zijns Harten nederdalen.

Het Hart van Jezus, dat jegens Jozef de schuld der dankbaarheid zoo ruimschoots hier voldoet, heeft jegens zijn voedstervader nog eene tweede verplichting, die het evenmin vergeet; Jozef was altijd zoo vol goedheid voor Maria, hij was zoo gedienstig, voorkomend en eerbiedig jegens haar, dat hij zich ook daardoor de liefde van Jezus\' Hart in den hoogsten graad

verwierf. Wie aan Maria goed doet, verblijdt het Hart van haren aanbid-delijken Zoon; en dat Hart, dat nooit zelfs niet een enkel Wees gegroet van den verstoksten zondaar onbeloond laat, dat Hart ziet vóór zich den stervenden Jozef, die in liefde tot Maria alle schepselen heeft overtroffen. . ..

O allerheiligst Hart van Jezus, wie is in staat te vermelden, met wat hemelsche genadegaven Gij den H. Jozef in het uur des doods hebt over-\'aden! . .. Kostelijk is in de oogen des Heeren, de dood zijner vromen.

Wij kunnen ons niet verbeelden welke vreugde het hart van Jozef in dat uur vervulde. Dwong ook al de dood hem , om Jezus en Maria, die dierbare voorwerpen zijner liefde te verlaten, zoo ontving hij toch van hen de kracht om dat offer te brengen, en tevens de verzekering dat die scheiding slechts ï-----0^

van korten duur zou zijn. Hij wist dat liet graf de harten niet scheidt dergenen die hier op aarde elkander in God hebben bemind, en dat hij in de Harten van Jezus en Maria bleef voortleven. En zoo wij nu de zoete geheimen van dezen zaligen dood ook al niet begrijpen, zoo kunnen wij toch daaraan deelachtig worden, door te trachten, op eene waardige en vruchtbare wijze, bij het einde onzes levens de H. Sacramenten te ontvangen en in den vrede des Heeren te sterven; deze genade kunnen wij verkrijgen door eene volhardende liefde tot de H. Harten van Jezus en Maria en door eene teedere godsvrucht tot den H. Jozef, en wij kunnen ze ook aan anderen verschaffen, door hun namelijk dezelfde gevoelens van liefde en godsvrucht in te boezemen.

^OOVIUMUCIU Ik zal mijn best doen om te zorgen dat de zieken, vooral zij die van God verwijderd geleefd hebben , in hun stervensuur de genademiddelen der H. Kerk ontvangen.

Jozef Benediotus Ohampagnao, stichter van de Sooieteit der Kleine Broeders van Maria.

Jozef Benedictus Marcellinus Champagnac werd in 1789 in het diocees van Lyon geboren. Hij was een ijverig dienaar van den H. Jozef, riep dikwijls zijne voorspraak in, en schonk hem als een der eerste patroons aan zijn genootschap der Kleine Broeders van Maria. Zijn ijver voor de opvoeding der christen kinderen, welke hij op allerlei wijze begunstigde en voorstond, zijn kinderlijk vertrouwen op Maria , zijne liefde voor het werkzaam en verborgen leven, zeggen genoeg dat hij den heiligen Jozef als voorbeeld had gekozen, dien hij zonder ophouden navolgde; doch een zijner lievelingsdeugden was zijn ijver om voor de stervenden de genade te verkrijgen van een zaligen dood. Zoodra men hem voor zulk een gewichtige zaak riep, verliet hij alles; de gedachte dat het gevaar dreigde, deed hem dan zijn gang zoodanig verhaasten, dat de knecht, die hem vergezelde en overigens krachtig en sterk was, dikwijls moeite had, gelijk zijn geschiedschrijver verhaalt, om hem te volgen. Meermalen kwam hij juist op tijd om zielen te redden , die zich op den drempel der eeuwigheid bevonden.

In zijne levensbeschrijving treft men verscheidene bewonderenswaardige feiten aan.

Wij laten hier o. a. de bekentenis volgen, die hij zelf aangaande het welslagen van zijn ijver,

heeft uitgesproken: Hoeveel voetstappen heb ik op die bergen gezet, riep hij eens uit, toen hij de parochie waar hij langen tijd de bediening van kapelaan had waargenomen, weer terugzag; maar zoo ik er al menigen zzueetdruppel gelaten-heb , ik heb den zoeten troost, dat er, Goddank, geen enkele zieke is gestorven, die ik de hulpmiddelen van den godsdienst niet heb kunnen toedienen , en dat maakt thans mijn zoetste troost uit.

Na aan zoovele zieken de genade van een zaligen dood te hebben verschaft, genoot hij zelf ook die kostbare gunst; hij stierf onder de betuigingen der vurigste godsvrucht ten opzichte van Jezus, Maria en Jozef, welke godsvrucht hij als zijn kostbaarst erfdeel aan zijne talrijke geestelijke familie achterliet. (Zie zijn Leven).

De Eerw. Franciscaner non Prudentiana Zaynoni, beroemd om hare buitengewone deugden , had gedurende haar leven eene innige godsvrucht tot den H. Jozef. Daarvoor werd zij dan ook bij haren dood met de grootste gunst beloond. De H. Jozef verscheen haar en stond haar in het sterfuur bij. Om haar nog meer te troosten, hield hij in zijne armen Dengene, die de vreugd der Engelen is, het Kindje Jezus De zoete zaligheid waarvan het hart der zieke overvloeide, laat zich niet beschrijven. De religieuzen die

haar bijstonden, waren diep bewogen toen zij hoorden hoe de Zuster nu eens den H. Jozef, dan weer het Kindje Jezus aansprak, om hen voor dat bezoek te bedanken, waardoor zij reeds nu aan het geluk des hemels deelachtig werd. Uit de gebaren en blikken der zieke maakte men op dat de H. Jozef haar het grootste bewijs zijner liefde gaf en het Kindje Jezus in de armen zijner trouwe dienares nederlegde.

aarde moet zich de H. Jozef naar het Voorgeborchte der hel begeven. Het huisje van Nazareth is zijne verblijfplaats niet meer, maar zijne woning is thans te midden der aartsvaders en heiligen der oude Wet, die reikhalzend uitzien naar het oogenblik, dat de Verlosser der wereld de deuren des hemels zal openen, en hen opnemen in de vreugde der zaligen. Allen verlangden op deze wereld naar den Messias; allen kondigden Hem aan , en zij zeiven waren in hun leven zijne

voorafbeeldingen. Welk eene vreugde voor hen, toen de H. Jozef in die eerbiedwaardige vergadering verscheen. Hij had Dengene gezien en gehoord, dien zoo vele koningen en profeten allervurigst verlangden te zien en te hooren. Hij kon van Hem spreken, Hem nader bekend maken, zijn leven verhalen.

Wie schetst de liefde van den H. Jozef, als hij bezig was met hun mede te deelen, wat hij van den Messias wist ? Noë, Abraham, Mozes mochten in zinnebeeldige taal spreken van Gods arm die de schuldigen straft, van zijne oog en die alles zien , van zijne vaderlijke hand die het volk van Israël geleidde, van zijne stem die op Sinaï weerklonk, van zijne heerlijkheid, die boven den Tabernakel verscheen ; maar Jozef kon spreken van dat eeuwig Woord, waardoor God alle dingen gemaakt had, en dat bij zijne menschwording

niet alleen zoon van Maria, maar ook zoon van Jozef wilde genoemd worden; vooral mocht en kon hij spreken van de goddelijke lietde van Jezus\' Hart en van de stroomen van genaden, die uit Hetzelfde voortvloeien. Die groote dienaren Gods wisten wel, dat Gods goedheid zoover ging, van aan de lammeren eene wollige vacht, en aan ds vogelen des hemels eene schuilplaats te geven, zoover van zijne Voorzienigheid uit te strekken over alle schepsel; maar dat de Allerhoogste zoo groote en zoo velerlei diensten van den H. Jozef zou willen ontvangen , en hem zou willen aanstellen tot eene zichtbare Voorzienigheid over Jezus en Maria; dat was nooit in hunne gedachten opgekomen.

Hebben wij in onzen omgang met den naaste, altijd de liefde van Jezus doen uitschijnen, en niets gezegd of geschreven, dat streed met zijne verhevene heiligheid, of aan niets onze

medewerking verleend, dat Hem zou kunnen beleedigen ? Integendeel, hebben wij met voorzichtigheid en ijver, van ons aanzien in de wereld gebruik gemaakt, om de zielen voor Jezus\' liefde te winnen?.... O, wat zijn dikwijls zelfs godvruchtige personen verlegen om over Jezus Christus, zijne liefde, zijne werken, zijne glorie te spreken! Beminnen wij het H. Hart?\' Laten dan onze woorden getuigenis afleggen van onze liefde. Dat H. Hart doen kennen aan degenen die Het niet kennen, er van spreken tot degenen die Het beminnen ; is er wel eene verhevener bediening ? Is dit tevens geen middel, om zelf in die liefde meer en meer bevestigd te worden ?

doornemen. De gelegenheid zoeken om te j spreken of te doen spreken over de barmhartigheden van het H. Hart van Jezus.

Te Pontarlier in 1768 geboren en tot den geestelijken staat geroepen, was Jozef Gloriot altijd de eerste of tweede onder de 500 leerlingen van het seminarie van Besaneon. Hij trad al vroeg , door eene bijzondere godsvrucht gedreven , in de soeieteit der Paters van het H. Hart, en onderscheidde zich daar door zijn apostolischen ijver. Terwijl hij , op het voorbeeld van zijn heiligen Patroon, de ootmoedigheid trachtte te beoefenen , door in zijne predikatiën den grootsten eenvoud aan den dag te leggen , schonk het Hart van Jezus hem de ware welsprekendheid die de harten boeit.

Van dien Pater Gloriot zeide eens een vicaris van \'t bisdom van Amiens, na een zijner sermonen te hebben gehoord, ik zou met mijn voeten in het vuur naar hem blijven luisteren. Dit was de verwezelijking van deze woorden van de gelukzalige MargaretaMaria: Mijn Goddelijke Verlosser heeft mij doen verstaan , dat zij die voor het heil der zielen arbeiden het geheim zullen bezitten, om de versteendste harten te treffen , en dat zij zullen werken met een wonderbaar gevolg, indien zij zeiven doordrongen zijn van eene teedere godsvrucht voor zijn Goddelijk Hart.

Pater Gloriot had een allervurigsten ijver voor deze heilzame devotie; hij zou gaarne gezien hebben , gelijk hij dit treffend op eene schilderij had voorgesteld , dat alle menschen der aarde in aan-

bidding voor het Hart van Jezus lagen neergeknield. In vereeniging met den H. Jozer en met alle Heiligen die deze sehoone devotie beoefenden, beminde en diende hij het H. Hart van Jezus. Hij stierf heiliglijk in den ouderdom van 76 jaren. (Zie zijn Leven door P. Guidée.)

H. Jozef, die in het Voorgeborchte de beminnelijkheid van Jezus\' Hart verkondigd hebt, bid voor ons.

(

119

Jsji? et verblijf van den H. Jozef in •At het Voorgeborchte der hel is de laatste beproeving van dien groeten Heilige; \'t is het laatste offer dat God van hem vraagt, en de laatste trek van gelijkenis met het H. Hart van Jezus, dat vrijwilig slachtoffer voor het heil der wereld.

En dat juist doet God de Heer met Jozef, wanneer Hij hem doet deelen in de gevangenschap der Patriarchen en Profeten. Reeds heeft de God van alle heiligheid zijn dienaar Jozef lichamelijke smarten doen verduren; de Kribbe, Egypte en Nazareth kunnen het getuigen. Bij deze eerste werking der genade komt eene tweede en moeilijkere, namelijk de geestelijke beproeving; en daarvan kan het verlies van Jezus in den tempel ons eenig denkbeeld geven; maar de berooving die de H. Jozef thans ondergaat, is langer van duur, zwaarder om te dragen en van veel minder vertroostingen vergezeld. Langer dan drie jaren moet hij wachten; Jezus zeiven kan hij op zijne apostolische reizen niet volgen, hij zal Hem niet kunnen hooren, en zijne liefde kan hij Hem niet dagelijks door zichtbare teekenen bewijzen; maar met nederigheid des harten zal hij die berooving ondergaan ter liefde van het H. Hart van Jezus.

Aan den huiselijken haard van Nazareth, daar leefde de gedachtenis van Jozef voort in het aanbiddelijk Hart van Jezus en het gezegend Hart van Maria; zijne deugden, de herinnering aan zijne zorgen, zijne afwezigheid zijn dikwijls de stof hunner gesprekken, en als Jezus zijn Evangelie zal beginnen te verkondigen, dan zal ook zijn dankbaar Hart de gedachtenis aan Jozef in de zielen opwekken. Bij het hooren zijner predikatiën, bij het zien zijner mirakelen, bij den schitterenden glans zijner heiligheid ging een kreet van bewondering op uit. de menigte; „Van waar heeft die mensch, die profeet, eene zoo groote wijsheid? Vanwaar die buitengewone macht? Is hij geen werkman, de zoon eens werkmans, de zoon van Jozef?quot;

Zoo sloeg de glorie van Jezus op ! Jozef terug en in geheel het leven des I Zaligmakers, waren de namen van Na-

zareth en Jozef onafscheidelijk met Jezus\' glorie verbonden. Terwijl de H. Jozef zijn leven, dat nu nog meer verborgen was dan op aarde, voortzette, was het H. Hart van Jezus alreeds bezig hem in de harten der menschen een aandenken te bereiden, dat steeds in zegening zou blijven.

Vertrouwen wij onzen goeden naam toe aan het H. Hart van Jezus; en als het rondom ons stil wordt en men ons vergeet, als men ons ter zijde stelt en ons vernedert, vreezen wij dan niet: het Hart van Jezus zal voor ons spreken, als wij ter wille van dat Hart zwijgen. Zij die gerucht maken in deze wereld en daar verheugd om zijn , o hoe spoedig zien zij dien rook van ijdelen roem verdwijnen ! maar de gedachten van den rechtvaardige, wiens deugdenglans hem na zijnen dood aan de vergetelheid ontrukt, wordt door Jezus zelf bewaard, in eere gehouden en verbreid.

Een zeker priester werd door een groot ongeluk getroffen; zijn goede naam werd geschandvlekt en hij werd zelfs bij zijne overheden belasterd. Hij stelde nu al zijn vertrouwen op de bescherming van den H. Jozef, en gedurende de twee maanden dat die smartelijke beproeving duurde, beval hij zijn zaak steeds den H. Jozef aan. Ook deed hij zijn best om nog anderen tot vereering en liefde jegens den H. Jozef te ontvlammen. De goede H. Jozef verhoorde het gebed van zijn beschermeling. Hij triomfeerde over al zijne vijanden; rust en tevredenheid keerden terug en hij verwierf de gunst zijner oversten in hoogere mate dan vroeger. Hij werd zelfs als missieprediker naar eene parochie gezonden, alwaar de kerk, ondanks het slechte weder, de geloovigen die naar zijne onderrichtingen kwamen luisteren , nauwelijks kon bevatten. Op zijnen arbeid rustte zichtbaar Gods zegen, zoodat zeven biechtvaders niet voldoende waren om aan het verlangen der boetelingen te voldoen, ofschoon men tot laat in den nacht biecht hoorde. De missieprediker zelf werd daar door eene plotselinge doofheid overvallen , kon bijgevolg in de kerk geen biecht hooren en kon dit alleen voor de mannen in eene kamer

doen. De H. Jozef echter, wien hij al zijn wer- i ken aanbeval, zond hem meer dan honderd arme zondaars die sedert 5 , 8 , 10, 15 en meer jaren de H. Sacrementen niet meer hadden ontvangen. Daar de doofheid des priesters bleef aanhouden, deed hij voor het feest van Maria\'s verloving eene novene, en toen hij op dien feestdag aan het altaar van den H. Jozef de Mis las , verdween zijne doofheid. Nog eens werd de goede priester door zijne vijanden belasterd, maar ook ditmaal verijdelde de H. Jozef hunne booze plannen en beschermde zijnen vereerder. {Josef-ioek van Ott.)

H. Jozef, aan de wereld bekend geworden door de gunst van Jezus\' Hart, bid voor ons. H. Jozef, Vriend van hef H. Harf, bid voor ons.

Do H. Jozef gt;313 het smartelijk Lijden des Saligmalters. — Ons aandeel in de verdiensten, tot welke -wij

het van toepassing op den Voedstervader van Christus. Het smartelijk lijden van den Zaligmaker en zijn nog smartelijker dood, zullen over alle volkeren en tijden eene onuitputtelijke bron van verdiensten uitstorten; maar Jozef zal een bijzonder recht hebben op die heilvolle erfenis.

Hoort in den Hof van olijven de beulen, die hun slachtoffer komen zoeken; op de vraag: wien zoekt gij2 antwoorden zij tot tweemaal toe: Wij zoeken Jezus van Nazareth.

Vraagt eens wie die man is, die in het huis des Hoogepriesters te recht staat. De dienstmaagd zal u zeggen wat zij tot Petrus zeide: „\'t Is Jezus van Nazareth.quot;

Bestijgt den Calvarieberg en lees het opschrift van het kruis: Jezus van Nazareth, Koning der Joden. Helaas, geen ander dan de pleegzoon van Jozef is op het punt van te sterven! Dat lichaam, dat daar geslachtofferd wordt, is grootgebracht onder Jozefs dak te Nazareth; \'t is gevoed met zijn brood en zijn arbeid; door hem is het onttrokken aan de woede van Herodes; die verheven Lijder, de Mail van smarten, heeft ^;Jozef den naam van vader gegeven! \\ Wreede geeseling en doornenkroning, en gij martelingen des kruizes, gij doet het eigendom van Jozef lijden; \'t is zijn dierbaarste schat dien gij kwelt!

Na Maria komt dan ook aan Jozef het grootste deel toe der verdiensten en der glorie, die nederdalen van den Calvarieberg.

Te midden der wreede smarten van den doodstrijd zal het H. Hart van Jezus zich nog doen kennen als het Hart van den besten der zonen. Hoort naar dat woord, dat van zijne stervende lippen komt: „ Vader vergeef het hun ... r Hij wendt zich tot zijn hemelschen Vader, Hij vraagt genade voor zijne beulen en de hemelsche Vader vergeeft.

En Maria hoorde die woorden van haar stervenden zoon. Zij is zijne Moeder en zij vergeeft gelijk Hij.

En Jozef, die hier op aarde de plaatsvervanger , de stedehouder was van den hemelschen Vader, Jozef, die gedurende dertig jaren dien Jezus, die gekruisigd wordt, gevoed had, werd hij niet schandelijk beleedigd door den

srnadelijken dood, dien men Jezus deed sterven? Heeft hij niets te vergeven? Vader, vergeef het hun. Evenals Maria en de hemelsche Vader, zoo wapent ook Jozef zich te onzen opzichte met al de barmhartigheid van het H. Hart van Jezus en. . . hij vergeeft ons. Voor allen wordt hij een voorspreker; hij gebruikt voor ons al de macht die hem gegegeven is; hij pleit voor ons om ons een oprecht leedwezen te verkrijgen.

Wij zien heden ten dage dat het Goddelijk Hart van Jezus zijne genaden met volle stroomen over de wereld uitstort; maar houden wij ons verzekerd , dat de gebeden van den H. Jozef zich met die van Maria vereenigd hebben , om voor onzen tijd die buitengewone bron van barmhartigheid en liefde te openen,

zelf staan; gewoonlijk wekken zij bij onze omgeving eenige navolging; zij hebben dikwijls invloed op goede of kwade besluiten , waarvan wij dan de aanleidende oorzaak zijn. Zoo kunnen wij aanleiding geven tot menig werk van ijver. Wie kan zeggen hoeverre zich de gevolgen van een goed woord zullen voortplanten, of hoever de gevolgen van een goede handeling of lezing zich zullen uitstrekken? Hoevelen zullen juist daardoor meer of minder naderbij gebracht worden tot het aanbiddelijk Hart van Jezus? . . . Welnu , wij zullen ons voordeel trekken uit de goede werken en handelingen van alle die zielen, in zooverre wij daartoe het onze hebben bijgedragen en op eene dergelijke wijze heeft ook de H. Jozef een bijzonder aandeel in de verdiensten des Zaligmakers, omdat hij zoovele en teedere zorgen aan Hem besteed heeft.

jSFOOVnemflI. Begunstig naar mate van uw invloed en stand de voortplanting van het geloof en van den godsdienstigen geest. Vele zielen zullen daardoor aan u hunne zaligheid verschuldigd zijn.

Pater Jozef Prosper Engelvin, in 1795 in Au-vergne geboren, had het ongeluk zijne jeugd aan ; de verleiding der wereld ten offer te brengen.

Op den leeftijd van drie en twintig jaren, werd hij door de genade Gods met vrees vervuld voor het gevaar, waaraan zijn eeuwig geluk blootstond, zoowel als dat zijner vrienden, die hij door zijn voorbeeld tot het kwaad aanzette; hij gaf zich nu geheel over aan den Heer, en zijne verdere levensdagen werden besteed om het kwaad te herstellen dat hij bedreven had, en waartoe hij voor anderen een aanleidende oorzaak was geweest. Priester en missionaris geworden , had hij het geluk Bethlehem, Nazareth , Jeruzalem , en al de voornaamste plaatsen van het heilige land te bezoeken, i Deze gelukkige pelgrimstochten deelden hem \' een vurige liefde voor den H. Jozef en een geheel apostolischen ijver mede om aan de zielen \' het lijden van het Hart des Zaligmakers te doen quot; kennen. Door zijne predikingen, welke hij met • zulk een gewenschten uitslag hield, werd hij recht met Bridaine vergeleken; en zijne geschriften welke hij met zooveel gevoel schreef, waren en zijn nog voor velen een krachtig middel tot bekeering.

„Wanneer Gij, o mijn Verlosser, zult gestorven zijnquot; roept hij in zijn voorrreffelijk werk over de Heilige Tranen uit, „zult Gij het weinige bloed, dat in het lichaam, na den dood, achterblijft , niet willen behouden....

jSFOOVnemflI. Begunstig naar mate van uw invloed en stand de voortplanting van het geloof en van den godsdienstigen geest. Vele zielen zullen daardoor aan u hunne zaligheid verschuldigd zijn.

Pater Jozef Prosper Engelvin, in 1795 in Au-vergne geboren, had het ongeluk zijne jeugd aan ; de verleiding der wereld ten offer te brengen.

jSFOOVnemflI. Begunstig naar mate van uw invloed en stand de voortplanting van het geloof en van den godsdienstigen geest. Vele zielen zullen daardoor aan u hunne zaligheid verschuldigd zijn.

Pater Jozef Prosper Engelvin, in 1795 in Au-vergne geboren, had het ongeluk zijne jeugd aan ; de verleiding der wereld ten offer te brengen.

jSFOOVnemflI. Begunstig naar mate van uw invloed en stand de voortplanting van het geloof en van den godsdienstigen geest. Vele zielen zullen daardoor aan u hunne zaligheid verschuldigd zijn.

Pater Jozef Prosper Engelvin, in 1795 in Au-vergne geboren, had het ongeluk zijne jeugd aan ; de verleiding der wereld ten offer te brengen.

Terwijl alzoo Jezus\' ziel van den H. Jozef de ontboezeming zijner liefde ontving, bracht Jozef van Arimathea aan het lichaam van den Godde-lijken Meester de hulde van zijne teedere en eerbiedige genegenheid.

De H. Jozef had dit lichaam onttrokken aan de beulen van Herodes; hij had het neergelegd in eene kribbe; hij had het gevoed en altijd bewaard als zijn schat. Jozef van Arimathea onttrekt ditzelfde lichaam aan de wreedc soldaten van Pila-tus; hij omgeeft het met welriekende kruiden, schenkt het eene rustplaats en beschouwt het eveneens als zijn schat, Pilatus, zegt het Evangelie , gaf hem het lichaam.

Al deze omstandigheden hebben aan de H. Vaders en Leeraars stof geleverd tot vele treffende beschouwingen.

Jozef van Arimathea had dan het voorrecht de wonden des Heeren te mogen wasschen , zijne hand te laten rusten op dat Hart, door den lanssteek geopend, en daar die vurige liefde te putten, die hem den moed schonk om ter wille van Jezus de vervolging der Joden te verdragen en alzoo op eene heilige wijze te sterven. De Kerk viert zijn feest in de maand Juli.

H. Jozef, die voor eeuwig de vertroostingen van Jezus\' Hart geniet, bid voor ons. H. Jozef, Vriend van het H. Hart, bid voor ons.

(

•Bf

Zoo wij met Christus lijden, zullen wij ook met Christus verheerlijkt worden. (Rom. VIII. 17.)

et is een niet geheel ongegrond }, en vroom gevoelen , waarin velen deelen , dat de H. Jozef een der-genen was die bij den dood van Jezus verrezen. Niemand toch was die eer meer waardig dan hij, wijl niemand met den Verlosser in nauwere betrekking gestaan had, en na Maria niemand zich bij Hem grootere verdiensten heeft vergaderd.

Al deze omstandigheden hebben aan de H. Vaders en Leeraars stof geleverd tot vele treffende beschouwingen.

H. Jozef, die voor eeuwig de vertroostingen van Jezus\' Hart geniet, bid voor ons. H. Jozef, Vriend van het H. Hart, bid voor ons.

(

•Bf

Zoo wij met Christus lijden, zullen wij ook met Christus verheerlijkt worden. (Rom. VIII. 17.)

Al deze omstandigheden hebben aan de H. Vaders en Leeraars stof geleverd tot vele treffende beschouwingen.

H. Jozef, die voor eeuwig de vertroostingen van Jezus\' Hart geniet, bid voor ons. H. Jozef, Vriend van het H. Hart, bid voor ons.

(

•Bf

Zoo wij met Christus lijden, zullen wij ook met Christus verheerlijkt worden. (Rom. VIII. 17.)

hoe grooter zijne glorie in den hemel zal zijn; Jozef, die door deze gedachte onoverwinnelijk was, deed niets dan God, te midden zijner pijnen, dankzeggen voor zijne barmhartigheid die hem dit tweede doopsel verleende, het doopsel namelijk des bloeds.

Hij bleef gedurende zijne driejarige gevangenisschap en ondanks de wreedste behandeling standvastig in het geloof van den Zaligmaker.

Eindelijk sloeg het uur zijner bevrijding. De gouverneur deed hem voor zich verschijnen en veroordeelde hem om aan zijne voeten te worden opgehangen, en opnieuw gegeeseM te worden; maar terwijl de beul dit barbaarsch bevel volbrengt, ontwikkelt zich een verheven onderhoud tusschen het slachtoffer en zijn rechter, over de toekomstige verrijzenis, waaruit de martelaar al zijne kracht putte, waarop hij zijn hoop vestigde, en waarvan hij met de grootste blijdschap sprak.

Na deze wreede gecseling wordt hij aan eene onmenschelijke menigte overgeleverd, die hem steenigt, en hem aldus de verzekering geeft, dat hij naar de mate en het getal zijner wonden een nog grooter loon in den hemel zal ontvangen.

H. Jozef, deeiende naar lichaam en ziel in de glorie van het H. Hart van Jezus, bid voor ons. H. Jozef, Vriend van het H. Hart, bid voor ons.

et Hart van Jezus vermeerdert A^zijne belooningen naar het getal en de waarde der diensten, die men Het bewijst. Jozef heeft eens in zijne eenvoudige woning Dengene geherbergd , voor wien zoovele huizen gesloten waren; nu echter openen zich voor dienzelfden armen en ootmoedigen Jezus de deuren van het hemelsch Jeruzalem. De hemel wordt zijn rijk; Hij regeert er, gezeten aan de rechte—--—_______-—-0^

O Jozef, het Hart van Jezus wil nu ook aan u een onderkomen verschaffen: in zijn Huis zijn vele woningen; dicht bij zijnen troon zult gij uwe plaats hebben, hooger dan alle Engelen en Heiligen, Maria slechts uitgenomen. Dit denkbeeld ten minste, o groote Heilige, mogen wij van uwe verheffing hebben volgens eerbiedwaardig gezag.

Stellen wij ons voor hoe Jozef den heerlijken troon, dien hij inneemt, vergelijkt met den stal van Bethlehem, met de woning der ballingschap en met de arme hut van Nazareth.

Hij is nu hooger verheven dan de Engelen, de gezanten van dien God, dien hij hierbeneden tot vader gediend heeft; hij is machtiger dan de Aartsengelen, de Vorstendommen, de Heerschappijen; hij is meer met hemelsche verlichtingen bestraald dan alle koren der Engelen; Hij ziet God van aanschijn tot aanschijn, hij bevindt zich aan Jezus\' zijde, bij de bron der hoogste zaligheid.

Ofschoon het hart van Jozef reeds bij zijn intrede in den hemel overvloeit van geluk, zoo blijft hem toch nog een nieuwe bron van vreugde voorbehouden : Maria namelijk is nog op de aarde. Zij is nog in de treurige jaren der ballingschap, die haar nu zoo lang voorkomen, sedert Jezus en Jozef haar hebben verlaten ; doch al haar lijden , elke liefdezucht haars harten vergroot den glans en de heerlijkheid van den troon, dien God haar heeft bereid. Jozef ziet dien eeretroon, welken het Hart van Jezus voor de onbevlekte Maagd heeft bestemd, hij beschouwt hem en zegt- „Deze plaats zal mijne veelgeliefde Bruid innemen, die Maagd over welke ik heb gewaakt, als over een allerkostbaarsten schat dien de Heer mij had toevertrouwd; zij zal hier zijn en ik bij haar, zonder vrees dat wij ooit weer van elkander zullen gescheiden worden. Op aarde vormden wij slechts

Stellen wij ons voor hoe Jozef den heerlijken troon, dien hij inneemt, vergelijkt met den stal van Bethlehem, met de woning der ballingschap en met de arme hut van Nazareth.

was niet alleen een groot vereerder van den H. Voedstervader van Jezus, maar ook zeer ijverig om de godsvrucht tot den H. Jozef te bevorderen. Als zijn Aartsbisschop door een herderlijk schrijven, de zielzorgers aanspoorde, die heilaanbrengende godsvrucht te bevorderen, nam hij deze uitnoodiging zoo goed ter harte, dat hij daarvan de troostvolste vruchten mocht plukken. Hij , die als een trouwe vereerder van den H. Jozef had geleefd, stierf ook aldus. Niet het minst bevreesd bij de aankondiging van den naderenden dood, bereidde hij zich met de grootste gerustheid en tevredenheid daartoe voor. Aanstonds verlangde hij de H. Sacrementen , welke hij met de grootste godsvrucht ontving. Toen de Aartstpriester van Viguola, die den zieke de laatste H. Sacrementen had toegediend, aan het volk, dat in de kerk voor zijnen zielzorger biddende was , in zijnen naam om vergeving vroeg, voor de fouten die hij jegens hen mocht bedreven hebben , braken allen in tranen los, daar zij maar al te goed wisten hoe hij voor hen steeds een voorbeeld der schoonste deugden geweest was. Vooral waren de kinderen ontroostbaar bij het naderend verlies van hunnen dierbaren Vader Velen zijner parochianen bezochten hem, om vergeving te vragen voor de lichtzinnigheid waarmede zij aan zijne vermaningen en moeiten hadden beantwoord; hij ontving allen met de grootste liefde

en gaf hun nog zijne laatste vermaningen. Eindelijk den 2 December 1866, nadat hij met de teederste liefde de afbeelding van Jezus en Maria en van zijn beschermer den H. Jozel gekust had, gaf hij zijne schoone ziel aan zijnen Schepper weder, nadat hij 17 Jaren pastoor dier gemeente ivas geweest. Het verlies van dezen heiligen herder ging de inwoners van Maraneso zoo ter harte, dat zij besloten , in de kerk op eigen kosten een monument te zijner eer op te richten.

H. Jozef, die u in den hemel in de nabijheid van Jezus Hart bevindt, bid voor ons. H. Jozef, Vriend van het H. Hart, bid voor ons.

De H. Jozef Barsabas was een der twee en zeventig leerlingen van den Zaligmaker. De glans zijner deugden die hem den bijnaam van den Rechtvaardige heeft doen geven, gelijk aan zijn H. naamgenoot, gaf aan de Apostelen het denk-i beeld in om hem met Matthias voor te stellen voor het apostolaat. Maar het lot wees den laatsten aan voor deze verhevene zending. Jozef Barsabas, gelukkig zijn nederig leven te kunnen voortzetten, dankte den Heer en aanvaarde gaarne de beslissing der Voorzienigheid. De Heer echter, die hem bestemde om in de Kerk een der eerste , heiligen te zijn, die de heiligheid van Jozef navolgden , wiens naam zij droegen, riep hem om zijn apostolischen ijver in Judea uit te oefenen, om het voorwerp van de vervolging der Joden i te worden, om hen te verbazen door de buitegewone gunsten welke God op zijn woord verleende , en om in geur van heiligeid te sterven, zoodat hij verdiende op de Altaren verheven en 1 aan de vereering der geloovigen te worden voor-

Toen de H. Teresia de hervorming van de Karmelieten orde begon en haar eerste klooster te

Avila wilde bouwen, beval haar de Goddelijke Zaligmaker dit eerste huis geen anderen naam te geven dan dien van den H. Jozef, en Hij openbaarde haar tevens dat hij twee waakzame wachters aan de poort van het klooster wilde plaatsen, namelijk Maria en Jozef.

Nu bevond zich de H. Stichteres op zekeren dag in groote verlegenheid; zij had namelijk geen geld om de werklieden te betalen. Alstoen verscheen haar de H. Jozef en bood haar aan , haar schatmeester te zijn. Hij moedigde haar aan het werk voort te zetten. De H. Teresia deed wat de H, Jozef haar gezegd had, en hij verschafte haar zooveel geld en op zoo wonderbare wijze, dat allen die er getuigen van waren, zeer verwonderd stonden. [Patrignani,)

H. Jozef, wiens glorie onafscheidelijk is van die van Jezus Hart_? bid voor ons. H. Jozef, Vriend van het H. Hart, bid voor ons.

Toen de H. Teresia de hervorming van de Karmelieten orde begon en haar eerste klooster te

H. Jozef, wiens glorie onafscheidelijk is van die van Jezus Hart_? bid voor ons. H. Jozef, Vriend van het H. Hart, bid voor ons.

Toen de H. Teresia de hervorming van de Karmelieten orde begon en haar eerste klooster te

H. Jozef, wiens glorie onafscheidelijk is van die van Jezus Hart_? bid voor ons. H. Jozef, Vriend van het H. Hart, bid voor ons.

Toen de H. Teresia de hervorming van de Karmelieten orde begon en haar eerste klooster te

H. Jozef, wiens glorie onafscheidelijk is van die van Jezus Hart_? bid voor ons. H. Jozef, Vriend van het H. Hart, bid voor ons.

Maagd die Moeder is, biedt hij zijne bescherming aan alle hrniden van Jezus, en aan alle Christen moeders;

Gij Priesters, want hij droeg op zijne armen Hem, dien gij aan het altaar in uwe handen houdt;

Gij Werklieden, want hij heeft, even als gij, zijn brood in het zweet zijns aanschijns verdiend.

Ja, gaat tot hem , allen , wie gij ook zijt; want alle heiligen op aarde en in den Hemel heeft hij in heiligheid overtroffen.

En gij , vervolgde Kerk van Christus, snel toe onder zijn beschermend schild; is hij het niet, die de Kerk in hare geboorte heeft gered, met Jezus en Maria te redden?

Kinderen , hij was onschuldig als gij, en hij bewaarde die onschuld als eene reine lelie;

Jongelingen, hij liet zich niet lokken in de verleidingen en strikken der wereld;

Grijsaards, hij heeft een lange loopbaan afgelegd en geheiligd. In alle moeilijke omstandigheden gaf hij blijken van een hart vol sterkte en gelatenheid: de ontberingen van de goederen dezer wereld hebben hem niet ontmoedigd, de inwendige beproevingen niet ter neder geslagen; hij heeft armoede, ballingschap, vernedering, de verwijdering van zijn God en Heer gekend; zijn gansche leven was verborgen in God.

„De Allerhoogste,quot; zegt de H.Teresia, „geeft aan andere Heiligen alleen genade om ons in dezen of genen nood te helpen; maar de macht van den