W E T

BETREFFENDE DE

KKETPOST

MET

AANTEEKENINOEN

EX BEVATTENDE

het Koninklijk Besluit ter uitvoering, met toelicliting, de naamlijst der plaatsen, die ingaande 15 Maart 1882 voor het pakketverkeer zijn aangewezen en

A L P H A B E T I S C tl REGISTER

DOOR

A R N. J A N S E N.

Commies der Posterijen.

DERDE DRUK.

ARNHEM,

K. VAN DER ZANDE,

firma STENFERT KROESE amp; VAN DER ZANDE. __^

L oct.

23H

f \'13 hllt;

WET

BETREPFENDE DE

PAKKETPOST

AANTEEKENINGEN

EN BEVATTENDE

het Koninklijk Besluit ter nitvoering, met toelichting, do naamlijst der plaatsen, die ingaande 15 Maart 1882 voor het pakketverkeer zijn aangewezen en

ALPHABETISCH REGISTER DOOR

ARN. JANSEN.

Commies der Posterijen.

DERDE DRUK.

ARNHEM,

K. VAN DER ZANDE,

firma STENFERT KROESE amp; VAN DER ZANDE.

1882.

VOORBERICHT.

De aanteekeningen hebben ten doel om uit de Eegeerings-interpretatiën, hetzij uit de stukken, hetzij bij de debatten tusschen de Eegeering en Staten-Generaal. den geest der wet te doen kennen, of om in korte trekken de geschiedenis der artikelen aan te geven. Waar het geheele of gedeeltelijke wijziging van artikelen der wetten, betreffende de brieven-posterij, gold, vindt men de oorspronkelijke redactie vermeld.

Het Koninklijk besluit ter uitvoering is toegelicht door aanhalingen, aan de betrekkelijke Ministerieele resolutie ontleend, en gevolgd door de naamlijst der plaatsen, die ingaande 15 Maart a. s. voor het pakketverkeer in het binnenland zijn aangewezen.

Door een alphabetisch register wordt de raadpleging vergemakkelijkt.

Arnhem, Januari 1882. A. J.

VERKORTINGEN.

WET van den 21^stei1 Jnnij 1881, (Staatsblad n⁰. 70) tot inrigting eener dienst ter verzending met de post van pakketten,een gewigt van 5 kilogram niet te boven gaande.

Wu WILLEM III, bij de gratie Gods , Konino der Nederlanden, Peins van Oranje-Nassau. Groot\' Hertog van Luxemburg , enz. , enz. , enz.

Allen, die deze zullen zien of hooren lezen, salut, doen te weten:

Alzoo Wij in overweging genomen hebben, dat het in het algemeen belang wenschelijk is de dienst der posterijen uit te breiden tot het overbrengen van pakketten van een beperkt gewigt;

Zoo is het, dat Wij, den Eaad van State gehoord en met gemeen overleg der Staten-Generaal, hebben goedgevonden en verstaan, gelijk W ij goedvinden en verstaan bij deze:

6

Artikel 1.

De dienst der posterijen wordt dienstbaar gemaakt aan het overbrengen van pakketten , het gewigt vau 5 kilogram niet te boven gaande.

Die uitbreiding zal achtereenvolgens in de verschillende gedeelten des lands geschieden, aldus dat zij twee jaar na liet in werking treden dei-wet in het geheele land zij ingevoerd.

1. De uitsluitende bevoegdheid, die do Staat zich ten aanzien van het brievenvervoer heeft voorbehouden, wordt voor de pakketpost niet gevorderd, en zou ook in het algemeen belang niet wenschelijk zijn. (M. v. ï. II bl. 1.)

3. Voor de mogelijkheid dat de Regeering bij vervolg van tijd zou kunnen genoopt worden aan den Staat de uitsluitende bevoegdheid tot het vervoer van pakjes te verzekeren, ten einde evenwicht tussohen ontvangsten en uitgaven te verkrijgen, behoeft geene vrees te bestaan. (M. v. B. II bl. 1).

3. Op de vraag in het Voorl. Verslag der Tweede Kamer gedaan: »wat zijn pakketten? Is het noodzakelijk dat de te verzenden voorwerpen ingepakt zijn, of kunnen zij ook in natura verzonden worden, bijv. «wild?quot; antwoordde de Regeering; Het woord spakkettenquot; is in deze wet niet op te vatten, in de engere beteekenis, die er door het spraakgebruik aan gegeven wordt. Er zijn onder te verstaan alle goederen en voorwerpen, die ingevolge het besluit, in art. 10 bedoeld, niet van het vervoer zullen zijn uitgesloten. Inpakking zal niet in elk geval behooren gevorderd te worden. (M. v. B. II bl.4).

7

Artikel 2.

Voor de verzendingen met de pakketpost wordt het volgende port geheven, onverschillig den afstand waarover het vervoer plaats heeft:

voor elk pakket:

tot een gewigt van 1 kilogram, 15 cents; van een gewigt boven 1 tot 3 kilogram, 20 cents; van een gewigt boven 3 tot 5 kilogram, 25 cents. Het port wordt bij vooruitbetaling, door middel van postzegels door de afzenders op de pakketten vast te hechten, gekweten.

Zamenvoeging van pakketten voor meer dan een geadresseerde, met het doel om ze voor de toepassing van het tarief als één pakket te doen doorgaan , is verboden.

1. Een tarief, met tweeledigen grondslag, naar den afstand en naar het gewicht, geeft voor de toepassing groote moeilijkheden, en is ook in strijd met het beginsel, voor het vervoer door de post aangenomen, van een vast port, onafhankelijk van den afstand, waarover moet vervoerd worden. (M. v, T. II hl. 2).

2. De voorgestelde verplichting tot vooruitbetaling van het port is een zeer wenschelijke en nuttige bepaling. Daardoor wordt de geldelijke verantwoording vereenvoudigd en gemakkelijk gemaakt. Komt de maatregel dus in de eerste plaats ten bate der Administratie, voor de belanghebbenden is het bezwaar, zoo bezwaar kan worden beweerd, wegens het lage tarief van weinig beteekenis. (M. v. T. II bl. 3).

8

3. Aan het verlangen, in de afdeelingen der Tweede Kamer geuit, om voor de pakketten, die over een groo-ten afstand vervoerd worden, meer te doen betalen, dan die een kleinen afstand doorloopen, kon deEegee-ring niet voldoen, evenmin als aan het heffen van een extra beatelloon te platten lande.

Hoewel bij het Duitsche tarief met den grondslag van den afstand niet geheel is gebroken, is dit wel het geval in het land, waarmede Nederland, wat de uitgestrektheid van grondgebied betreft, beter op een lijn is te stellen, namelijk België.

Aan de Administratie bij de wet de bevoegdheid van bestelloon toe te kennen, met het oog op de moeilijkheden , die in vele localiteiten aan de bestelling verbonden zijn, is bij het ontwerpen dezer wet door de Regeering overwogen. Zij heeft echter gemeend geene bepaling in dien geest te mogen voorstellen, op grond dat daardoor een gedeelte der ingezetenen, de plattelandsbewoners, bij die van door ligging meer bevoorrechte gemeenten zouden achterstaan, terwijl juist met deze wet wordt beoogd, om de bewoners van localiteiten, waar de middelen van verkeer schaars zijn, zoo veel mogelijk wat dezen dienst betreft, met de ingezetenen van meer in dat opzicht bevoorrechte gemeenten, in de zelfde voordeelen te doen deelen. (M. v. 15. II bl. 5).

4. De verbodsbepaling van samenvoeging van méér dan een pakje aan verschillende adressen is in de wet opgenomen op aanwijzing en op raad van de ondernemers van spoorwegdiensten. Dezelfde bepaling bestaat ook bij het algemeen reglement op het vervoer op de spoorwegen; het schijnt dus dat de ondernemers de nood-zakelijkeid van deze bepaling ondervonden hebben. Straf is tegen de overtreding niet bedreigd.

De Administratie kan voor de naleving van de bepaling voldoende zorgen, door pakketten, waarbij derge-

9

lijke samenvoeging heeft plaats gehad, eenvoudig te weigeren. (Bijbl. I, bl. 329).

Artikel 3.

Aangifte van de waarde der pakketten is tot eene som vaü ƒ500 toegelaten.

Behalve het port bij art. 2 vermeld, is voor pakketten met aangegeven waarde een evenredig regt versehuldigd van 10 rents voor elke /100 of een gedeelte van f 100.

Dat regt wordt mede vooruitbetaald op de wijze als bij het vorige artikel is bepaald.

1. Daar bij de pakketpost alléén sprake kan zijn van aangifte van voorwerpen van waarde, die het bij de brievenpost bepaalde maximum van gewicht te boven gaan, schijnt aan eene gelegenheid om eene hoo-gere waarde dan ƒ 500 bij de pakketpost te kunnen verzekeren, weinig behoefte te bestaan. In elk geval is er bezwaar om de verantwoordelijkheid der Administratie , wat de pakketten betreft, verder uit te strekken.

Vertooning der aangegeven geldswaarde wordt bij de brievenpost nimmer gevorderd. Aan dergelijke bepaling voor de pakketpost bestaat dus geen behoefte. (M. van B. II bl. 7.)

Artikel 4.

Voor het verloren gaan of het in het ongereede geraken van pakketten , of voor de aan den inhoud daarvan toegebragte schade, wordt aan den afzender vergoeding verleend.

10

Die vergoeding geschiedt met betrekking tot pakketten , waarvan de waarde niet is aangegeven, naar den grondslag van de werkelijk geleden schade, doch zij bedraagt in geen geval meer dan f 2,50 voor elk kilogram of gedeelte van een kilogram.

Wanneer pakketten met aangegeven waarde op de post verloren gaan of in het ongereede geraken , wordt het volle bedrag der aangegeven waarde aan den afzender vergoed. Indien een gedeelte van den inhoud op de post verloren gaat of in het ongereede geraakt, is, met toepassing van het bepaalde bij art. 93 van het Wetboek van Koophandel , vergoeding van dat gedeelte of, in geval van beschadiging , van de werkelijk toegebragte schade \'verschuldigd.

1. Omtrent de werkelijk geleden schade zal de Administratie in den regel wel in de verklaringen der belanghebbenden moeten berusten. Die vergoeding zal uit den aard der zaak binnen zekere grenzen moeten beperkt zijn. Daarom is het noodig dat de wet een maximum van vergoeding bepale. Iedereen weet dan waaraan zich te houden, en kan , in verband met het bepaalde van het vorige artikel, de maatregelen nomen om zich tegen schade te vrijwaren.

Het bedrag der schadeloosstelling, namelijk / 2.50 per kilogram, is iets lager dan in Duitschiand, waar zij op 1 thaler por 500 gram is vastgesteld, doch hoogor dan in Zwitserland, waar zij 4 francs per kilogram bedraagt. (M. v. T. II bl. 3).

11

2. Een verbod om in de pakketten geldswaarde te sluiten achtte de Regeering onnoodig.

In verband met het bepaalde bij het 2^de lid van dit artikel is de verantwoordelijkheid der Administratie niet verder betrokken dan tot de daarbij bedoelde vergoeding van ƒ 2,50 per kilogram, ten aanzien der pakketten met niet aangegeven waarde. (M. v. B. II bl. 7).

Artikel 5.

De bij artikelen 3 en 4 bedoelde vergoeding is niet verschuldigd;

a. wanneer de schade het gevolg is van over-magt;

b. wanneer zij uit een gebrek van het vervoerde zelf is ontstaan;

c. wanneer zij veroorzaakt is door onvoldoende inpakking of in het algemeen door schuld of nalatigheid van den afzender;

d. wanneer de aanvrage om vergoeding niet binnen zes maanden na het ter post bezorgen van het pakket, waarvoor vergoeding gevraagd wordt, aan den Minister van Waterstaat, Handel en Nijverheid is ingediend.

De schade, ten gevolge van vertraagde overkomst , niet ten gevolge van overmagt ontstaan, wordt alleen dan vergoed, wanneer de inhoud van het pakket door de vertraging bedorven is.

Een pakket wordt geacht verloren te zijn gegaan of in het ongereede te zijn geraakt, wan-

12

neer het 30 dagen na de ter post bezorging niet kan worden geleverd.

1. De tijd van zes maanden, voor verjaring van aanspraken op vergoeding, stemt overeen met dien bij art. 95 van het Wetboek van Koophandel vastgesteld. De aanvang van den termijn wordt hier voorgesteld op den dag, waarop het pakket aan de post ter bezorging is gegeven, terwijl hij, volgens het Wetboek van Koophandel, ingaat met den dag, dat het vervoer had moeten volbracht zijn. (M. v. T. II bl. 3.)

2. Vertraagde overkomst is het niet ontvangen dooiden geadresseerde binnen den tijd, als had moeten geschieden, indien van de door de Administratie vastgestelde wijze van verzending voor de pakketpost naar behooren ware gebruik gemaakt en de voorschriften ten aanzien der bestelling waren opgevolgd. Of er vertraging is, kan dns zonder bezwaar in elk geval met zekerheid worden uitgemaakt. Indien een pakket, ten gevolge van nalatigheid, ergens blijft liggen, en dus de postbeambte eene voor de pakketpost door de Administratie geopende gelegenheid van verzending ongebruikt heeft gelaten, moet vertraging in den zin der wet worden aangenomen. (M. v. B. II bl. 5.)

Artikel 6.

Wij behouden Ons voor, tegen betaling van een bijkomend regt, de gelegenheid te openen tot eene, op het verlangen der afzenders, meer bespoedigde verzending en bestelling van pakketten, dan volgens de gewone dienstregeling plaats heeft.

13

1. Het vervoer der pakketten langs de spoorwegen zal niet altijd kunnen geschieden met de treinen, die voor het brievenvervoer zijn aangewezen. In richtingen bijvoorbeeld waar voor Let brievenvervoer van sneltreinen wordt gebruik gemaakt, zal voor pakketten in den regel van een volgenden trein worden gebruik gemaakt.

Daar echter aan eene bespoedigde overkomst in sommige gevallen een groot belang zoude kunnen zijn verbonden, zal de gelegenheid daartoe moeten bestaan. (M. v. T. II bl. 3—4).

2. Onder «gewone dienstregelingquot; moet worden verstaan, de door de Administratie, ten behoeve der pak-ketpost aangewezen gelegenheden van verzending en vastgestelde regels voor de bestelling. (M. v. B. II bl. 8)-

Artikel 7.

Het vervoer op de spoorwegen van de pakketten en van de ambtenaren, onder wier geleide en toezigt dat vervoer plaats vindt, geschiedt in de rijtuigen of afdeelingen van rijtuigen der postadministratie , die zich in den trein bevinden.

Bij gemis van zulke rijtuigen of afdeelingen van rijtuigen of ook in geval van gebrek aan de noo-dige ruimte daarin, geschiedt het vervoer in de goederenwagens van de ondernemers der spoorwegdiensten, die, op verlangen van het bestuur der posterijen, verpligt zijn daartoe in die wagens ruimte beschikbaar te stellen.

14

1. Verplioliting om voorplaatsen, aan den spoorweg gelegen, uitsluitend van dat vervoermiddel gebruik te maken wordt niet voorgesteld. (M. v. B. II bl. 8).

2. Bij de beraadslaging in de Tweede Kamer werd aan den Minister gevraagd hoe het gaan zal met de andere vervoermiddelen; op welke wijze de Minister zich voorstelde dat de regeling van het postpakketver-voer per stoomboot, diligence of omnibus moet plaats hebben; op grond dat door de bepalingen van dit artikel juist verschil gemaakt wordt tusschen den rechtstoestand van spoorweg- en andere Maatschappijen. De eersten zouden gedwongen worden bij de wet, terwijl de laatsten vrijgelaten worden, om met de Eegeering te onderhandelen. Door den Minister werd hierop geantwoord: ))In den regel zullen er overeenkomsten getroffen worden, en waar dat niet gaat, zal de post door eigen middelen in de behoefte voorzien, wat voor betrekkelijk korte afstanden kan geschieden, echter onmogelijk wordt voor groote afstanden, als langs de spoorwegen moeten worden afgelegd.quot; (Bijbl. II, bl. 1625).

Artikel 8.

Voor het vervoer op de spoorwegen van de voorwerpen der pakketpost, onverschillig of het in de rijtuigen of afdeelingen van rijtuigen der postadministratie dan wel in de spoorwegwagens plaats vindt, wordt door de ondernemers der spoorwegdiensten , op den grondslag van de boeken of aan-teekeningen der postadministratie, de navolgende vergoeding van vracht genoten:

7 cents voor een pakket tot een gewigt van 1 kilogram;

15

11 cents voor een pakket boven het gewigt van 1 kilogram tot 3 kilogram;

15 cents voor een pakket boven liet gewigt van 3 kilogram tot 5 kilogram.

Indien meer dan eene spoorwegdienst in het vervoer betrokken is. wordt het bedrag van de vergoeding door die diensten gezamenlijk, elk voor een gelijk deel, genoten.

In overleg met de bestuurders der spoorwegdiensten, kan het bedrag der vergoeding voor het vervoer der pakketten ook bij abonnement per jaar of per kwartaal geregeld worden.

Het vervoer op de spoorwegen van de ambtenaren der posterijen, die met de begeleiding van pakketten of met eenig toezigt op de uitvoering der dienst van de pakketpost op de spoorwegen zijn belast, geschiedt kosteloos.

1. De gelegenheid tot abonnement is opengehouden, omdat daardoor zoude kunnen vervallen de nog al omslachtige administratie voor het houden van aanteeke-ning der pakketten, waarvoor aan elke der spoorwegondernemingen vergoeding verschuldigd is. (M. v. B. II bl. 8).

2. In het Eind-Verslag der Eerste Kamer was bij art. 7 en 8, de vraag gesteld: „Waaraan ontleent de Regeering het recht om de spoorwegondernemingen, welke reeds voor de spoorwegwet van 1859 concessie hadden verkregen, te noodzaken tegen het gesteld tarief de postpakketten te vervoeren?quot; Hierop verklaarde

10

de Minister: adat recht te ontleenen uit den aard van de onderneming zelve, die krachtens concessie een tak van publieken dienst uitoefent; en dus van die ondernemingen ook mag gevorderd worden wat in de uitoefe. ning van den dienst voor het algemeen belang wordt gevorderd, natuurlijk tegen billijke schadeloosstelling of vergoeding, wanneer het diensten betreft, waarop de ondernemers, bij het aanvaarden van hunnen dienst niet hebben kunnen rekenen.quot; (Bybl. I, bl. 329).

Art. 9.

De bepalingen dezer wet betreffen bet binnen-landscb verkeer.

Het vervoer van pakketten met de post, in verkeer met de Neder] andsche bezittingen en koloniën , alsmede met vreemde Staten, wordt door Ons geregeld in overeenstemming, voor zooveel het verkeer met vreemde Staten betreft, met de overeenkomsten of schikkingen, die daaromtrent met vreemde regeringen of postadministratiën mogten tot stand komen.

Het bepaalde bij de artikelen 7 en 8 dezer wet is mede van toepassing op de pakketten, die in het bij het voorgaande lid bedoelde verkeer worden vervoerd.

1. Evenals bij art. 32 der wet van 22 Juli 1870 (Staatsbl. n⁰. 138) ten aanzien der brievenpost is geschied, is het wenschelijk, dat aan de Eegeering de handen worden vrijgelaten, om de inrichting eener pak-ketpost, in het verkeer met vreemde Staten, in over-

17

eenstemming met de te treffen schikkingen of overeenkomsten te regelen. (M. v. T. II bl. 4).

2. In het Voorl. Verslag der Tweede Kamer werd te kennen gegeven, dat in eene afdeeling door enkele leden als hunne meening was uitgesproken, dat de bepalingen van dit artikel uitgaven ten gevolge zonden kunnen hebben, zonder dat de Staten-Generaal daarin gekend worden. Het vervoer van postpakketten in verkeer met vreemde Staten zal door den Koning geregeld worden in overeenstemming met de overeenkomsten , die daaromtrent met vreemde Eegeeringen mochten tot stand komen. Een tractaat zal dus in die gevallen voorafgaan, welk tractaat financieel zeer bezwarende bepalingen zal kunnen bevatten. In andere landen worden dan ook de post- en telegraaftractaten aan de goedkeuring der wetgevende macht onderworpen. Hier te lande geschiedt zulks niet; dit achtten deze leden in strijd met de Grondwet, daar toch der-gelyke tractaten uitgaven ten gevolge hebben, die op de begrootingswetten worden geplaatst. Is een tractaat goedgekeurd dan kunnen de Staten-Generaal hunne stem niet vrij meer uitbrengen.

Het 3de lid van art. 57 der Grondwet bepaalt, dat verdragen, die wettelijke rechten betreffen, door den Koning niet worden bekrachtigd dan nadat de Staten-Generaal de daarop betrekking hebbende bepalingen hebben goedgekeurd. De uitdrukking „wettelijke rechtenquot; werd bij het ontwerp van grondwetsherziening door de Begeering aldus toegelicht: „onder wettelijke rechten verstaat de Eegeering niet alleen voorschriften van eenige bestaande icet, maar het recht der wetgevende macht im zijnen gatischen omvang; zoodat bij tractaat niet in hare bevoegheid kan worden gegrepen, noch zonderbaar eenig punt gevestigd, dat binnen den kring van haar grondwettig gezag ligt. Hetgeen staatsrechtens

2

18

ouderwerp is der wetgevende macht, moet niet, zoo min in als buiten een verdrag, zonder toestemming der Staten-Generaal kunnen worden vastgesteld. Er is striid van wetgevende bevoegdheid, zoodra de Koning bij tractaat eene verbintenis kan opleggen, die anders niet dan bij eene wet zou kunnen worden opgelegd; het tractaat kan dan de wet en de wet het tractaat veranderen, een strijd met de Grondwet, niet te dulden.quot;

Op de aanmerking in het Voorloopig Verslag dat de uitdrukking „wettelijke rechtenquot; iets onbepaalds had, antwoordde de Regeering „dat de uitdrukking wettelijke rechten, wel verre van onbepaald te zijn, veelomvattend, en juist daarom gekozen was, vermits daardoor het wenschelijke en nuttige doel zou bereikt worden, het weren namelijk van alle mogelijke inbreuk op het recht der wetgevende macht, in haren ganschen omvang.quot;

De Tweede Kamer heeft meermalen dit beginsel voorgestaan, onder anderen bij gelegenheid van het Verslag der Commissie omtrent de overeenkomst, den 23sten September 1874 tusschen Nederland en Pruissen gesloten tot regeiing en indijking van den Dollard (zitting 1874—1875, gedrukte stukken n⁰. i:»e).

Deze leden drongen er dan ook bij de Eegeering op aan, dat in het vervolg verdragen, de posterijen en telegraphic betreffende, aan de goedkeuring der wetgevende macht zouden worden onderworpen.

Het antwoord van den Minister hierop was, dat ten aanzien der principieele vraag, die hier besproken werd, of namelijk post- en telegraaftractaten, ingevolge het 3de lid van art. 57 der Grondwet, de goedkeuring van de Staten-Generaal vereischen, in dit artikel niets beslist werd. De vraag bleef geheel onaangeroerd. Het artikel voorzag alleen het geval, dat in dergelijke overeenkomsten bepalingen konden voorkomen in deze wet niet te voorzien en dat ook voor de pakketten in het

19

internationaal verkeer de verplichtingen aan de spoorwegdiensten opgelegd zullen gelden.

Postverdragen, die wettelijke rechten betreffen zouden natuurlijk ook met deze wet niet kunnen werken zonder dat aan het 3de lid van art. 57 van de Grondwet was voldaan. (M. v. B. II, bl. 9.)

Artikel 10.

Wij behouden Ons voor te bepalen:

a. welke afmetingen de pakketten niet mogen te boven gaan;

b. welke voorwerpen ter verzending met de pakketpost niet kunnen worden toegelaten;

c. welke verpligtingen op de afzenders rusten omtrent de inpakking der voorwerpen, en welke formaliteiten door ben bij de verzending en dooide geadresseerden bij de in ontvangstneming zijn in acht te nemen;

d. welke regels zijn op te volgen met betrekking tot pakketten, die door de geadresseerden geweigerd worden, of om andere redenen onbestelbaar zijn.

1. Het is noodzakelijk, omtrent de afmetingen, die de pakketten in den regel niet mogen te boven gaan, beperkende bepalingen te maken. Er zijn vele voorwerpen, die van de verzending per pakketpost zullen moeten worden uitgesloten, als b. v. voorwerpen van licht ontvlambaren aard, alsmede die, welke spoedig aan bederf onderhevig zijn, en andere, waarvan het vervoer gevaar oplevert, dan wel schade of hinder kan veroorzaken (M. v. T. I bl. 5.)

20

Artikel 11.

Het eerste lid ran art. 2 der wet van 22 Julij 1870 (Staatsblad n⁰. 138) wordt gewijzigd als volgt: Gefrankeerde brieven of pakketten, papieren bevattende van meer dan 15 grammen, zijn onderworpen aan het navolgende port:

boven 15 tot en met 100 grammen 10 cents. » 100 »» » 250 » 15 » » 250 » » » 500 » 20 » » 500 » » » 1000 » 25 » Boven liet gewigt van 1000 grammen worden geene pakketten tegen bet tarief der briefporten ter verzending met de brievenpost toegelaten.

1. Het hier gewijzigde eerste lid van art. 2 der wet van 22 Juli 1870 (Staatsblad n⁰. 138) luidt:

»Gefrankeerde brieven of pakketten, papieren bevat-ïtende, van meer dan vijftien grammen, zijn volgens ïden daarbij aangeduiden maatstaf, aan het na te melden port onderworpen;

boven de 15 tot en met » » 50 »

grammen

100 150 200 300 400 500

en voorts voor elk gewigt van 250 grammen of gedeelte van 250 grammen een port van vij/ cent daarenboven.quot; Wijziging van dit artikel, in dien zin, dat het maxi-

21

mum port voor verzendingen per brievenpost niet veel hooger zij dan het minimum port voor verzendingen per pakketpost was, volgens het gevoelen van de Ee-geering noodig omdat ingeval er briefporten waren van aanzienlijk hooger bedrag dan bij art. 2 dezer wet als minimum port aangenomen, het niet moeilijk zoude zijn de betaling van die hoogere porten te ontduiken door verzending met de pakketpost. Daartoe zou het slechts noodig zijn, de brieven of papieren in dier voege met eenig ander voorwerp bijeen te pakken, dat zij voor verzending met de pakketpost geschikt werden geacht (M. v. T. II bl. 5.)

3. In de oorspronkelijke voordracht bevatte dit art. slechts een vierledig schaaltarief, zoodat het maximum gewicht der brieven door de Eegeering op 500 gram tegen 20 cents port was voorgesteld.

Tengevolge van een amendement van den heer Grleich-man, bij de behandeling in de Tweede Kamer, strekkende om achter de woorden; «boven 250 tot en met 500 grammen 20 centquot; in te voegen de woorden: «boven 500 grammen tot en met 1000 grammen 25 cent en in de laatste alinea het cijfer van 500 grammen door 1000 te doen vervangenquot; dat door den Minister werd overgenomen, kwam deze redactie tot stand, waardoor het maximum gewicht op 1000 gram bepaald bleef en het briefport wederom een aanzienlijke vermindering onderging. fBijbl. II, bl. 1626—1627).

3. Volgens het Voorl. Verslag werd in twee afdee-lingen der Tweede Kamer in overweging gegeven, of het niet wenschelijk en noodig zoude zijn, wanneer er weder eene wijziging der postwet moest tot stand komen, eene nieuwe codificatie voor dat onderwerp in te stellen. Een onderwerp van zoo algemeen belang moest toch onder het bereik zijn van ieders kennisneming en

22

dit is niet het geval wanneer de regeling in zoo vele wetten verscholen ligt, en daaruit moet bijeengebracht worden.

De Minister deelde hierop mede niet ongenegen te zijn, om het samenstellen van een wetsontwerp ter hand te doen nemen, waarin de bepalingen, omtrent het postwezen, thans in een aantal wetten verspreid, zouden worden vereenigd.

Door mededeeling in den officieelen postgids van de wettelijke bepalingen, die nog van kracht zijn, wordt aan het opgesomde bezwaar reeds grootendeels tegemoet gekomen. (M. v. B. II bl. 9.)

Artikel 12.

Artikel 4 der wet van 22 Julij 1870 (Staatsblad n⁰. 138) wordt ingetrokken.

1. Dit art. 4, dat luidt: «Pakketten aan het tarief ))der briefporten onderworpen, die het gewigt van een »kilogram te boven gaan, worden niet ter verzending «aangenomen.

»Ten aanzien van papieren of schrifturen evenwel» »die niet voor splitsing vatbaar zijn, wordt eene uit-»zondering op den bovengemelden regel toegelatenquot;, komt te vervallen, tengevolge van het bepaalde bij het vorig artikel, omtrent het maximum gewicht, dat pakketten, met brieven en papieren niet zullen mogen te boven gaan.

Artikel 13.

Het 2^tle lid van art. 18 der wet van 22 July 1870 (Staatsblad n⁰. 138), gewijzigd bij de wet van 28 Junij 1876 (Staatsblad nquot;. 145), wordt gewijzigd als volgt:

en voorts voor elke 250 grammen of gedeelte van 250 grammen, een port van 2⁵ cent daarboven.

1. Door de wijzigingswet van 28 Juni 1876 (Staatsblad n⁰. 145) is vastgesteld dat, behoudens het bepaalde ten aanzien van dag- of weekbladen, het port van alle door middel van boek- steen- of plaatdruk of pho-tographisch vermenigvuldigde stukken, ingenaaide of ingebonden boeken daaronder begrepen, één cent voor elke 25 gram of gedeelte van 25 gram zal bedragen. In verband hiermede luidt het tweede lid van art. 18 der wet van 22 Juli 1870 (Staatsblad n». 138).\'

»Bij zwaarder^gewigt dan van vier hotiderd grammen sevenwel, wordt voor elke grammen of gedeelte

»van honderd grammen daarenboven, een port van twee »cent ingevorderd.quot;

De zelfde redenen, die tot eene herziening van de schaal van opklimming van het briefport, naar het gewicht , aanleiding gaven, golden ook voor de wijziging, die dit artikel ondergaan heeft, zoodat het port voor drukwerken tot een kilogram ook slechts 5 cents meer dan het minimum pakketport zal bedragen.

Artikel 14.

Artikel 28 der wet van 22 Julij 1870 (Staats-

24

blad nquot;. 138), gewijzigd bij de wet van 12 April 1872 (Staatsblad n⁰. 32), wordt gewijzigd als volgt:

Brieven uit landen waarmede Nederland geen regtstreekscb postverkeer onderhoudt, die over zee in de havens van het Rijk worden aangebragt, — zijn ten laste van de geadresseerden —- onderworpen aan een port van twintig cents voor elk gewigt van 15 grammen of gedeelte van 15 grammen.

Voor papieren en bescheiden, gedrukte stukken en monsters wordt een port van 2¹/_ï cent voor elk gewigt van 50 grammen van de geadiesseer-den geheven, met toepassing evenwel van een minimum , wat de papieren en bescheiden betreft, van 12^,/2 cent, en wat de monsters aangaat, van 5 cents voor elke verzending onder een afzonderlijk adres.

Het bovenvermelde port is mede bij vooruitbetaling van toepassing op de brieven, papieren en bescheiden, gedrukte stukken en monsters, die regtstreeks over zee tusschen het Rijk en zijne koloniën of bezittingen in andere werelddeelen worden gewisseld. Wanneer zij echter ongefrankeerd ter post zijn bezorgd, wordt, zoowel voor de brieven als voor de andere hierboven genoemde stukken, het dubbel van het port der gefrankeerde brieven van de geadresseerden geheven.

Het port der enkele briefkaarten bedraagt 5

25

cents en dat der briefkaarten met betaald antwoord 10 cents; een en ander bij vooruitbetaling te voldoen.

Bij ontoereikende frankering door middel van postzegels, is, in het verkeer met de koloniën of bezittingen van bet Rijk in andere werelddeelen₎ zoowel voor brieven als voor briefkaarten, papieren en bescheiden, gedrukte stukken en monsters, van de geadresseerden te heffen een aanvullings-port ten bedrage van tweemaal de ontbrekende som , met aanvulling van de breuken van vijf cents tot het volle bedrag van vijf\' cents.

Onder de bij dit artikel vastgestelde porten is in ieder geval het Nederlandsche port en het zee-port begrepen, alsmede het koloniale port, voor de brieven en verdere stukken, uit de Nederlandsche koloniën of overzeesche bezittingen herkomstig of derwaarts bestemd.

Wij behouden Ons voor, de heffing van de bij dit artikel bepaalde purten naar eenen lageren dan den bovenvermelden maatstaf te doen plaats hebben.

1. Het artikel, dat hierdoor gewijzigd wordt luidt;

»De brieven uit vreemde landen herkomstig, over zee, «in de havens van het Rijk aangebragt, zijn onderwor-»pen aan een port van twintig cent voor den enkelen »brief van 15 grammen of daar beneden, met toepassing »op de zwaardere brieven van de opklimmende schaal, »die voor de binnenlandsche brieven is vastgesteld.

26

sVoor gedrukte stukken en voor monsters of stalen «van koopwaren, wordt een port van vijf cent voor elke »40 grammen of gedeelte van 40 grammen, van de ge-sadresseerden geheven.

»Het bovenvermelde port is mede van toepassing op »de gefrankeerde brieven, gedrukte stukken en monsters sof stalen van koopwaren, die regtstreeks over zee tus-»sohen het Eijk en zijne koloniën worden gewisseld. »Ongefrankeerde brieven worden, onverschillig hun ge-»wigt, met een port van tien cent daarenboven belast, «terwijl de gedrukte stukken en de monsters, die onge-sfrankeerd ter post worden bezorgd, aan het tarief der ïbriefporten onderworpen zijn.

«Bij ontoereikende frankering door middel van post-«zegels van de voor Nederlandsche koloniën bestemde «of van daar afkomstige brieven, gedrukte stukken en «monsters, worden zij naar denzelfden maatstaf met port «belast, als voor de ontoereikend gefrankeerde binnen-«landsohe brieven, gedrukte stukken en monsters is be-«paald.

«Onder het bij dit artikel vastgestelde port, is in ieder «geval het Nederlandsche port en het zeeport begrepen , «alsmede het koloniale port, voor zooveel betreft de «brieven en de verdere stukken, uit de Nederlandsche «koloniën herkomstig of derwaarts bestemd.

In het eerste ontwerp was dit artikel niet opgenomen. Uit het Voorl. Verslag blijkt dat in twee afdeelingen der Tweede Kamer de opmerking was gemaakt, dat volgens het art. 28 der postwet van 1870 (gewijzigd bij art. 2 der wet van 1872) de schaal van opklimming van art. 3 der wet van 1870 (nu herzien bij art. 11 van deze wet) van toepassing op de brieven was, die rechtstreeks over zee tusschen het Rijk en zijne koloniën werden gewisseld, dus op de brieven, die per stoomschip uit Amsterdam naar Batavia verzonden worden.

27

Tegen dit tarief zouden de brieven niet slechts van Amsterdam naar Batavia, maar ook door geheel Ned. Indie vervoerd worden, en dat terwijl het binnenland-sche port van Indie voor eenigzins zware brieven er aanmerkelijk hooger is, daar het tegen 10 cent pèr 15 gram berekend wordt. Er werd bemerkt dat wanneer men b. v, een brief nam van bijna 500 gram, in Indig ■ voor een plaats in Indie aangeboden, deze/3,40 kost, terwijl, wanneer die brief van Amsterdam naar de zelfde plaats in Indie werd gezonden, op deze wijze slechts ƒ 0,80 zoude kosten.

De Eegeering, erkennende dat voorziening in dit bezwaar wenscholijk was stelde wijziging van dit artikel als boven voor, waardoor de bepalingen ten aanzien van het postverkeer tasschen Nederland en zijne koloniën rechtstreeks over zee, behoudens een klein verschil in het port, overeenstemmen met die bij verzending langs een anderen dan den rechtstreekschen zeeweg.

Artikel 15.

Artikel 29 der wet van 22 Julij 1870 {Staatsblad nquot;. 138) wordt gewijzigd als volgt:

Aan de gezagvoerders der schepen, die brieven en andere stukken op den voet van het voorafgaande artikel aanbrengen, wordt, van wege de postadministratie, een derde gedeelte der bij dat artikel vastgestelde porten uitgekeerd, tenzij bij bijzondere schikkingen anders is overeengekomen.

Ingeval de schepen behooren tot de zeemagt van den Staat, is geenerlei uitkeering verschuldigd.

De bovengemelde uitkeering van een derde ge-

28

deelte der porten geschiedt, wanneer het verzendingen tussehen het Rijk en zijne koloniën of overzeesche bezittingen betreft, door de afzendende administratie, met dien verstande, dat de berekening van het een derde geschiedt volgens het tarief der gefrankeerde stukken, ook dan wanneer zij eventueel ongefrankeerd of ontoereikend gefran-

O O

keerd mogten zijn.

1. Dit artikel bevond zich evenmin als het voorgaande in de oorspronkelijke voordracht.

Bedoeld art. 29 luidt:

„Aan de gezagvoerders der schepen, behalve die „behoorende tot de zeemagt van den Staat, met het „overbrengen van brieven of pakketten, drukwerken en „monsters of stalen, op den voet van het voorafgaande „artikel, belast, wordt van wege de Postadministratie „een derde gedeelte van de bij dat artikel vastgestelde „porten uitgekeerd, tenzij door bijzondere schikkingen, „voor eene vaste som, wegens het overbrengen van „geslotene brievenmalen, anders is overeengekomen.

„De bovengemelde uitkeering van een derde gedeelte „der porten geschiedt wanneer het verzendingen tussehen „het Kijk en zijne koloniën betreft, door de afzendende „Administratie, ten aanzien der gefrankeerde, en door „de Administratie van bestemming, ten aanzien der „ongefrankeerde brieven en andere stukkenquot;. quot;Wijziging hiervan was het uitvloeisel van de herziening van art. 28 der wet van 22 Juli 1870 (Staatsblad n⁰.138),gewijzigd bij de wet vanl2 April 1872 (Staatsblad n⁰. 32) zooals bij art. 14 dezer wet is vastgesteld.

29

Artikel 16.

Deze wet treedt iu werking op een door Ons te bepalen tijdstip.

Artikelen 11 en 12 dezer wet worden echter, in verband met bet 2^(le lid van artikel 1 , achtereenvolgens toegepast tusscben de kantoren, welke voor de dienst der pakketpost zijn opengesteld.

Lasten en bevelen, dat deze in bet Staatsblad zal worden geplaatst, en dat alle Ministeriële Departementen , Autoriteiten , Collegien en Ambtenaren, wien zulks aangaat, aan de naauwkeurige uitvoering de band zullen houden.

1. Uit de overgangsbepaling van het 2de lid van dit artikel volgt, dat het briefport en maximum gewicht, voor de plaatsen niet naar den nieuwen maatstaf zal berekend worden, tot dat zij in het postpakketverkeer zijn opgenomen.

KONINKLIJK BESLUIT van 15 Januarij 1882 (Staatsblad n⁰. 14), tot uit-voering der wet van 21 Junij 1881 (Staatsblad n⁰. 70) tot instelling der pakketpost.

Wij WILLEM III, bij de gratie Gods , Koning dee Nederlanden, Prins van Oiianj e-N ass a u, Ghoot-Hertog van Luxemburg, enz., enz., enz.

Gelet op de artt. 6 en 10 der wet van 21 Juni] 1881 {Staatsblad n⁰. 70) tot inrigting eener dienst, ter verzending met de post van pakketten, een ge-wigt van 5 KG. niet te boven gaande;

Gezien liet rapport van Onzen Minister van Waterstaat, Handel en Nijverheid, van 13 Januarij 1882, litt. M, afd. Posterijen;

Hebben goedgevonden en verstaan:

te bepalen hetgeen volgt:

Art. 1.

Door de afzenders kan tegen betaling van een regt, boven het gewone port, eene bespoedigde bestelling van de pakketten worden verlangd. Onder

31

bespoedigde bestelling is te verstaan: onmiddellijke en afzonderlijke bestelling na aankomst ter plaatse van bestemming. Het regt bedraagt vijf en twintig cents wanneer de localiteit waar de geadresseerde woont, tot den gewonen kring der bestelling van een postkantoor behoort.

Indien die localiteit echter niet tot den regt-streekschen bestellingskring van een postkantoor behoort, wordt voor eiken afstand van 2,5 Kilometer , waarover de bestelling geschieden moet, of voor elk gedeelte van 2,5 Kilometer, een regt van vijf en twintig cents geheven.

Dit regt wordt eventueel vermeerderd met de veergelden of dergelijke buitengewone onkosten, die op de bestelling vallen. Het regt in dit artikel vermeld, wordt door den afzender bij vooruitbetaling voldaan. Dit is mede het geval ten aanzien der veergelden of andere buitengewone onkosten.

Is het bedrag van die buitengewone kosten op het afzendend kantoor niet bekend, dan wordt, onder voorbehoud van latere afrekening, door den afzender daarvoor een voldoende som op dat kantoor gestort.

Art. 2.

Van de verzending met de pakketpost zijn uitgesloten :

a. pakketten, waarvan de inhoud 25 Kubieke

32

decimeters te boven gaat of welke op een hunner vlakken eene grootere afmeting dan 80 Centimeters hebben;

h. levende dieren; (\')

c. voorwerpen of zelfstandigheden , die aan ontploffing of zelfontbranding blootstaan, of op eeniger-hande wijze gevaar kunnen opleveren. (²)

Art. 3.

Al wat met de pakketpost wordt verzonden, en aan breken of ander letsel onderhevig is, moet zorgvuldig worden ingepakt, ten einde zoowel de voorwerpen zeiven , die in het pakket gesloten zijn , gedurende het vervoer voor schade te vrijwaren, als om te voorkomen, dat aan andere pakketten door lekken als anderzins , schade worde toegebragt.

Vloeistoffen in kruiken of flesschen, en, in \'t algemeen, ligt breekbare voorwerpen, moeten in manden of op andere wijze goed ingepakt zijn. (^)

(1) Onder levende dieren, in den zin van deze bepaling, zijn uit den aard der zaak niet te verstaan behoorlijk ingepakte levende visch en schelpdieren, bloedzuigers en dergelijke. (Min. Besl. 19 Jan. 1882 n⁰. 61 Art. 3.)

(²) Daartoe behooren, onder meer, buskruid, schietkatoen, nitroglycerine, knalzilver, knalgoud, slaghoedjes, lucifers en alle preparaten, uit een mengsel van phosphorus bestaande. (Min. Besl. 19 Jan. 1882 n⁰. 61 Art. 3.)

(³) Spijkers, scharen, messen of andere scherpe voorwerpen moeten in doozen, kistjes, stevig papier, wasdoek of dergelijke worden ingepakt.

33

Art. 4.

Bij verzending van voorwerpen met aangegeven waarde in doozen of kistjes, moeten deze behoorlijk digt gemaakt zyn. en voorts toegebonden, door middel van een kruistouw zonder knoopen, en van zegels in lak of lood, in voldoend aantal, voorzien, om te voorkomen, dat de doos of het kistje, zonder de zegels te schenden, geopend wordt.

Geschiedt de verzending in een omslag van papier , linnen of dergelijke stof, dan wordt mede verzegeling vereischt, op den voet, als bij het vorige lid is bepaald.

Als zegel mogen alleen stempels worden gebezigd, die van een geslachtswapen, naamcijfer of ander merk van den afzender voorzien zijn.

Art. 5.

Elk pakket moet met een duidelijk adres worden voorzien. Euitendien is door den afzender bij elk pakket te voegen eene adreskaart, volgens een door Onzen Minister van Waterstaat, Handel en Nijverheid vast te stellen model. De adreskaarten zijn tegen betaling van een halven cent voor twee stuks aan alle kantoren der posterijen verkrijgbaar.

Niet bloedend wild, en voorwerpen uit een stuk, die geen letsel aan andere pakketten kunnen toebrengen en waarvan voor de ambtenaren geen gevaar te vreezen is. kunnen onin-gepakt worden verzonden. (Min. Besl. 19 Jan. 1882 n⁰.61 art. 9.)

3

34

Op die kaart moet onder andere naauwkeurig worden vermeld, waaruit het pakket bestaat. Zij kan tevens voor schriftelijke, den inhoud van het pakket betreffende, mededeelingen worden gebezigd. (\')

Art. 6.

De postbeambten zijn bevoegd, bij het ter post bezorgen der pakketten van de afzenders te verlangen . dat zij hun gelegenheid geven, zoo noodig door het openmaken der pakketten, zich te overtuigen, dat er in strijd met het bepaalde bij art. 2 der wet, geene zamenvoeging van pakketten voor meer dan een geadresseerde heeft plaats gehad, en dat daarin geene voorwerpen zijn gesloten, waarvan de verzending met de pakketpost verboden is.

Indien de afzender bezwaar maakt aan dat verlangen te voldoen, kan de verzending van het pakket worden geweigerd.

(\') In voorkomende gevallen behooren het bedrag van de aangegeven waarde, het verlangen tot expresse-bestelling, of dat geene bestelling verlangd wordt, (poste-restante), op duidelijke en in het oog vallende wijze, zoowel op het pakket zelve als op de adreskaart, te worden vermeld. De door middel van frankeerzegels te kwijten porten of rechten worden, bij voorkeur door of van wege den afzender, op de adreskaart vastgehecht. (Min. Besl. 19 Jan. 1882 n⁰. 61 art. 10).

35

Art. 7.

Aan den afzender van een pakket wordt, des verlangende, tegen vooruitbetaling van een regt van vijf cents, een bewijs van ontvang uitgereikt.

Wegens de pakketten met aangegeven waarde wordt dat bewijs aan den afzender kosteloos ter hand gesteld.

Tegen vooruitbetaling van een regt als voren, kan de afzender van een pakket met of zonder aangegeven waarde, mede verlangen, dat hem door tusschenkomst der postadministratie berigt van den goeden ontvang door den geadresseerde wordt gegeven. (¹)

Art. 8.

De afgifte der pakketten aan de geadresseerden geschiedt tegen ontvangbewijs, op de adreskaart, bij art. 5 vermeld. (²j

(!) Zij, die een pakket vóór de verzending terugvorderen, zijn verplicht, op dezelfde wijze als ten aanzien der terugvordering van brieven is voorgesclireven, de gegrondheid hnnner aanspraak te bewijzen.

Eene opvrage van reeds verzonden pakketten kan mede, doch alléén door tusschenkomst van het kantoor van afzending, en desgevorderd, op kosten va,n den afzender, per telegram geschieden. (Min. Besl. 19 Jan. 1882 n⁰. 61 art. 13.)

(²) De afgifte van de pakketten, zonder aangifte van waarde, heeft plaats tegen de handteekening van den geadresseerde , van zijn gemachtigde, of van een zijner huisge-nooten, op de adreskaart.

36

Die kaart blijft onder de postadministratie berusten , behoudens dat de strook, schriftelijke mede-deelingen bevattende, door den geadresseerde daarvan afgescheiden en door hem behouden kan worden-Art. 9.

Wanneer de geadresseerde van een pakket onbekend is , of de aanneming daarvan weigert, wordt dit aan den afzender medegedeeld, met uitnoodiging binnen tien dagen op te geven, welke bestemming hij verlangt, dat aan het pakket gegeven wordt.

Indien hij aan die uitnoodiging niet voldoet, wordt het pakket aan hem teruggezonden. (\') Art. 10.

Voor de terugzending van een pakket aan den afzender, alsmede voor elke verzending aan een nader adres, is op nieuw het bij art. 2 der wet van 21 Junij 1881 (Staatsblad n⁰. 70) vastgestelde port verschuldigd. (²)

Pakketten, met aangifte van waarde, worden echter alleen afgegeven, tegen de handteekening van den geadresseerde zelf of van zijn gemachtigde. (Min. Besl. 19 Jan. 1882 n». 61 art. 18).

(\') Deze bepaling geldt ook voor pakketten poste restante, die na zeven dagen niet zijn afgehaald; of wel geadresseerd aan personen, vertrokken naar een plaats, die nog niet in het verkeer, wat de pakketpost betreft, is opgenomen. (Min. Besl. 19 Jan. 1882 n⁰. 61 art. 26).

(quot;) Het port, dat eventueel van den geadresseerde in te vorderen is, wordt van wege de ambtenaren, door middel

37

Onze Minister van Waterstaat, Handelen Nijverheid is echter bevoegd, om, zoo daartoe bepaalde reden bestaat, kwijtschelding van dat port te verleenen.

Het bij art. 3 dier wet bepaalde regt wordt echter niet voor een tweede maal geheven.

Art. 11.

Alle onbestelbare of geweigerde pakketten, die ingevolge art. 9 hiervoren niet aan de afzenders zijn kunnen worden uitgereikt, of door deze geweigerd zijn, worden gedurende zes maanden bewaard.

Na verloop van dien termijn worden zij in de SlaaLscourant aangekondigd.

Indien zij eene maand na deze aankondiging niet zijn opgevraagd, wordt tot den verkoop overgegaan, op de wijze, door Onzen Minister van Waterstaat, Handel en Nijverheid te bepalen.

Pakketten als voren, waarvan de inhoud aan bederf onderhevig is, kunnen door de postbeambten aanstonds op de best mogelijke wijze worden verkocht.

De opbrengst van den verkoop wordt in de hierboven vermelde gevallen, na aftrek van alle kosten in de consignatiekas gestort.

Onze Minister van Waterstaat, Handel en Nijver li eid is belast met de uitvoering van dit besluit, hetwelk in het Staatsblad en de Staatscourant zal worden geplaatst.

van portzegels, op de adreskaart vast te hechten, aangeduid, (Min. Besl. 19 Jan. 1882 n⁰. 01 art. 10).

ALPHABETISCHE LIJST van de Posten Hulpkantoren, die op 15 Maart 1882 , voor den dienst der pakketpost worden opengesteld.

Nota. De namen der postkantoren zijn met groote, die der hulpkantoren met kleine letters gedrukt.

39

40

41

42

43

44

45

I

46

48

ALPHABETISCH REGISTER.

AANTEEKENING VAN PAKKETTEN.

Aangifte van de waarde............

Maximum der aangegeven waarde........

Bedrag van het evenredig recht.........

Verplichte vooruitbetaling van het port en opklimmend

recht..................

Sluiting en uitreiking.............

B1NNENLANDSCH PAKKETVERKEER.

Toepasselijkheid der wet daarop.........

Omvang van den dienst............i

Plaatsen, opgenomen in het verkeer........

BRIEVEN.

Port van gefrankeerde brieven boven 15 gram . . . .

Maximum gewicht..............

Zie verder onder WET.

BUITENLANDSCH PAKKETVERKEER.

Regeling bij overeenkomsten...........

DRUKWERKEN.

Port van drukwerken.............

Opklimming bij zwaarder gewicht dan honderd gram. .

EXPRESSE-BESTELLING VAN PAKKETTEN. Bedrag en vooruitbetaling van het bijkomend recht . .

KOLONIëN EN VREEMDE RIJKEN.

Regeling van het pakketverkeer met de Koloniën . . . Port van brieven, gedrukte stukken en monsters of stalen van koopwaren uit vreemde Rijken rechtstreeks

over zee aangebracht ............

Idem van brieven, gedrukte stukken, monsters of stalen van koopwaren en briefkaarten tusschen het Rijk en zijne Koloniën gewisseld, bij verzending rechtstreeks

over zee .................

Rechten der gezagvoerders van schepen bij vervoer van brieven over zee..............

PAKKETTEN.

Maximum-gewicht.............

Verbod tot samenvoeging van pakketten ... .

Afmetingen............- . . .

Voorwerpen van de verzending uitgesloten . . . . ,

Inpakking der voorwerpen...........

Adres en adreskaart.............

Bewijs en bericht van ontvang..........

Terugvordering van pakketten..........

Bestelling.................

Porte-restante pakketten............

Terugzending of verzending aan een nieuw adres . . ,

Geweigerde en onbestelbare pakketten.......

PORT.

Schaal van opklimming............

Verplichte vooruitbetaling door middel van frankeerzegels. Vasthechting der frankeerzegels op de adreskaarten . , Verantwoording door middel van portzegels . . . . ,

SCHADEVERGOEDING.

Vergoeding bij verlies of schade van gewone pakketten , Idem bij verlies of schade van aangeteekende pakketten,

Schadevergoeding bij vertraagde overkomst.....

Verval van aanspraak op schadevergoeding .... Termijn, dat een pakket als verloren wordt beschouwd.

SPOORWEGMAATSCHAPPIJEN.

Vervoer van de pakketten op de spoorwegen. . . . Verplichtingen der spoorwegmaatschappijen . . . . , Vergoeding wegens vracht aan de spoorwegmaatschappijen Vergoeding bij abonnement............

WET.

Tijdstip van haar in werking treden........

Toepassing van art. 11 en 12 ,

C. IÏA7

■quot; HffisSBR