® VOCABULARIO
HYMNÖRÜM ORPHIGORUM
CTQUE AETATÊ :

De Vocabulario Hymnorum
Orphicorum atque Aetate

rijksuniversiteit te utrecht

1912 7780

-De Vocabulario Hymnorum
Orphicomm atque Aetate

SPECIMEN LITTERARIUM INAUGURALE QUOD
EX AUCTORITATE RECTORIS MAGNIFICI
Jhr. B. C. DE SAVORNIN LOHMAN, lUR. DOCT. ET IN
FAC. lUR. PROF. ORD., AMPLISSIMI SENATUS ACA-
DEMICI CONSENSU ET NOBILISSIMAE FACUL-
TATIS LITTERARUM ET PHILOSOPHIAE DECRE-
TO PRO GRADU DOCTORATUS SUMMISQUE IN
LITTERARUM CLASSICARUM DISCIPLINA HONO-
RIBUS AC PRIVILEGIIS IN ACADEMIA RHENO-
TRAIECTINA RITE ET LEGITIME CONSEQUEN-
DIS FACULTATIS EXAMINI SUBMITTET

LEONARDUS VAN LIEMPT

sylvaducensis
die xvii mensis octobris anni mcmxxx hora iv

J. MUUSSES
PURMEREND — MCMXXX

BiSLîOTHEcK DERI
RiJKSUNiVLRSlTEirî
UTRECHT. , I

ïuniomïïVli\' Qtm!udoÜ
m^i^A ^iiplß TTïHiooirfqiü

croui\' H.iAH^iij\'îA^\'î

Vi\\ r;î .TCKï^l.^iUïnbsp;HCI JJ M

HAiH^To^txitiTi lanbsp;CÏTA\'\'-

-^iifiTir^iJ^tüinbsp;v/r

\'bt/rrif-.^wuH ïHiî\'.Axa gn.ATJOO/.^ ^tci

Tqï\'HïJ ^TasïAHo:^!.!

111 /•.«Qi\'.y^y^/K\'îV^--.- HJiSof^oiriiaiSif-jr/^ .

Patris demortui piae memoriae
Matri carissimae

V-

:

Academicorura studiorum curriculum cum tandem emen-
surus sim, gratissimo fungor munere, ut vobis, praeceptores
clarissimi, gratias quas par est propalam agam.

^ Imprimis tu, clarissime Vollgraff, promotor aestimatis-
sime, me tibi institutione incitatione beneficiis atque auxiliis
perpetuo devinctum esse scito. Quare qua iudicii subtilitate
ingenii acumine doctrinae copia atque diligentia aures nostras
tenueris ex hoe opusculo parum perspici posse, valde doleo.

Vestras praelectiones et praecepta magnamque in studiis
meis obsecundandis benevolentiam, vin clarissimi Damsté,
Bolkestein, Ovink semper grato animo recordabor. Aeque
tuarum lectionum, v. cl. van Hoorn, memor ero.

Quid tua mihi doctrina et amicitia valueris ad vitae insti-
tutionem, v. cl. van den Bergh van Eysinga, hic signi-
ficasse tantum sufficiat.

Magna quoque mihi gratia habenda est vobis, viri amplisshni,
qui Societati, cui nomen est het philologisch studiefonds,
praeestis, quod vestra Hberahtate nobilissima Italiae Siciliae
Graeciae loca visitare mihi contigit.

Quanta comitate Athenis in Instituto Archaeologico Gallico
a te, y. cl. Ch Picard, tuaque docta cohorte amicorum recep-
tus sim, haud facile exprimam.

Neque tacere fas est vestra nomina, viri clarissimi Boll (f),
CuRTius, Hoffmann, Meister, qui ut Heidelbergae vestris
lectionibus publicis et privatis interessem comiter mihi permi-
sistis.

Postremum bibliothecarum Ultraiectensis et Amsteloda-
mensis praefectis et ministris, officii plenis, gratias libens ago.

i,} .\'jir: jan wp/uâ q\'vltäijjpv^ H\'-sur:
jl\'inbsp;hulf.f.r^ ,faîr;gt;u ■!\')

5îo.ttov -i-\'n^h ^b jtt j.-rnu\'jqntt
\'\'Uiiîî; ^f.kî :;n«:.fJ/ïJl-ini ï?uüi\'ïjj*i\'\'2::r MHnbsp;-

.\'t\'fi\'i,.;;-, ii \'Hiüi j:n;j \'gt;xzßfJ .\'nlv. a»f;?:quot;»!«/ub-nbsp;. -,

• K on lt;:rgt;pH .rfi{ff7}?i(!b r^jpiffnbsp;\'jahaff^*: Hnu^/ti..

.n-.if)bnbsp;br-ï^tvfinbsp;ofio-^acro tgt;od r-J

■■^p--;\'-nbsp;o!^-:?;nbsp;XKIVi ) . Ai/l. ToH, -

-iigt;\'ï! \'»fstp/ \'rfh\'gt;\'!!\':■:* \'HfihiOfr. .tr« isffhhf.ib i-ffifu r\'F?

-^i\'i.jv;-/:;«--: /.-■:nbsp;. \' , \'-,

.ff) jjöa .nbsp;-/\'■^ii-ï

\'i::?!?;! rgt;

gt;4.
■ r\'T

PROOEMIUM

De aetate atque origine Hymnorum Orphicorum varia
et quidem diversissima iudicia tulerunt complures viri
docti, quorum opera fere omnia enumerata invenies pp.
343—350 Orphicorum Fragmentorum, quae diUgentissime
congessit Otto Kernius.

Ut a nostratibus ordiar: vir eruditissimus Ruhnkenius in
Epistula critica II in Callimachum et Apollonium Rhodium ad
V. c. I. A. Ernesti poetam Orphicorum H5niinorum vetustis-
simum esse iudicavit^),

Valckenaerius in ilia sua Diatribe de Aristobulo p. 85 2)
hymnos ceteris carminibus Orphicis ut multis modis melio-
res, sic et longe antiquiores esse pronuntiavit.

Quibuscum faciunt Wyttenbachius, recensens opus Ruhn-
kenii in Bibliothecae criticae vol. II parte 8a (1787) p. 27
et G. Hermannus in Orphicis p. 676 hisce verbis usus: „Hymni
quidem .... quin et Argonauticis et Lithicis antiquiores
sint, dubitari non potest: quamquam etiam in hymnis
sunt, qui recentioris aetatis non dubia contineant indiciaquot;.
Lithica autem Hermannus ad Domitiani tempora refert.

Multo recentiori aetati haec carmina tribuit Schneidems
in^Analecris criticis, Traiect. ad Viadr. 1777, I p. 57, aetati

\') in editione anni 1751 p. 69; in retractatione anni 1782 pp. 228-231.
apud Gaisford, Eusebii Praepar. Evang. t. IV p. 416 sqq.

nempe imperatoriae. Ob hoc iudicium a Ruhnkenio in
altera editione Epistulae criticae iste „Orpheomastixquot; acriter
perstringitur.

Cum Schneidero consentit Lobeckius in Aglaophamo I
pp. 389 et 410, et Buechsenschuetzius, De Hymnis Orphicis,
Berolini 1851, praecipue ex forma i. e. e re metrica et voca-
bulorum thesauro argumentationem instituens.

Post hos docte rem tractavit Petersenius in Philologo
27 (1868) pp. 386 sqq., cuius conclusio praecipua ex argu-
ment© hymnorum i. e. e religione et philosophia petita
haec fere est: (p. 431) „Keine einzelne Vorstellung (findet)
sich in den Hymnen, die jünger ist als das dritte Jahrhundert
v. Chr. G. und keine Kombination, die später ist als das
zweite Jahrh. n. Chr. G.quot;

Eandem atque Petersenius inquisitionis methodum secu-
tus Albr. Dieterichius, De Hymnis Orphicis p. 25 duobus ante
Christum natum saeculis hymnos tribuerese posse confidebat.

Ultimus quod sciam hanc aetatis quaestionem disertis
verbis pertractavit Max. Hauckius in „Breslauer Philo-
logischen Abhandlungenquot; anni 1911, in quo libro argumen-
tis praesertim e locutionibus verbisque hymnorum petitis
adstruere nititur hosce hymnos sub finem demum saeculi
quinti p. Chr. n. a Nonni aliorumque recentiorum poetarum
imitatore compositos atque adeo consutos conflatosque esse.
Argumenta ab Hauckio allata speciosa esse suspicati sunt:
Aly Deutsche Literaturzeitung 1911 p. 2855.
Norden Agnostos Theos p. 158 n. 3

\') Duos hymnos alphabeticos (AP IX 524 525) saeculo tarnen quinto
tribuit Norden 1.1. p. 161.

Kern Berl. Phil. Woch. 32 (1912) cc. 1438 sqq. et Genethl.
f. Robert p. 89.

Weinreich Athen. Mitteil. 37 (1912) p. 42 et Arch. f. ReH-
gionswiss. 17 (1914) p. 256.
Wuensch apud P-W IX 171,3.

Geffcken, Der Ausgang des griechisch-römischen Hei-
dentums (Heidelberg 1920) p. 18 de hymnis ita iudicat:
„Es ist bekannt, dass die zeitliche Einordnung dieser Ge-
sänge grosse Schwierigkeiten bereitet; man schiebt sie durch
die Jahrhunderte, von 200 v. Chr. bis in die Epoche nach
Nonnos. Sie können aber weder so früh noch so spät fallen,
überhaupt sind sie, trotz der engen Stilverwandschaft der
emzelnen Stücke, nicht alle in dieselbe Zeit zu verlegen
— Es handelt sich hier um eine Literatur, die noch gar
keine Beeinflussung durch neuplatonisches Denken zeigt.quot;
W. Schmid in Geschichte d. griech. Literatur II 2 (ed. 5a)
p. 796 hoc indicium fert: „Eine sichere Zeitbestimmung ist
bis jetzt nicht gefunden wordenquot; spretaque Hauckii argu-
mentatione hymnos quarto p. Chr. n. saeculo tribuere ma-
vult. Quocum Stare videtur Dölger in libro Die Sonne der
Gerechtigkeit und der Schwarze (1919) p. 99.
Obiter Hauckii conclusionem abnegaverunt :
Wilamowitz Griech. Literaturgesch. p. 185.
Bethe apud Gercke-Norden, Einleitung in die Altertumswis-
senschaft I (1912) p. 185 („zwischen 150-300 n. Chr.quot;).
Boulanger Orphée (Paris 1925) p. 15 („du Ile au IVe
siècle de notre èrequot;).

Vollgraff BCH 1925 p. 108 n. 1 („la date approximative
n\'est pas encore définitivement fixéequot;).

Contra W, H. Buckler Hauckii conclusioni adstipulari
videtur in Annais of the British School of Athens 21 (1914
—16) p. 171 ita dicens: „the Orphic Hymns according to
the internal evidence worked out by Hauck were probably
not composed before the end of the fifth century.quot;

Assensum Bucklerii Gruppe in libro cui inscribitur Lite-
ratur z. Religionsgesch. u. Myth, aus d. Jahren 1906—
1917 (Leipzig 1921) p. 287 damnat.

Itaque, cum e viris doctis Hauckii assertionem argumen-
tatione non addita alius amplexus sit, alius improbaverit,
haud abs re videtur — opus satis aridum — has sententias
data opera perpendere et, si locus adest, copiosioribus verbis
refellere. Accurata autem aetatis definitio aliquanti esse
momenti videtur, cum, sicut iam Lobeckius statuit in Ag-
laophamo p. 405, omnis hymnorum usus ad religionem
Orphicam cognoscendam tollatur, nisi antea eorum aetas
satis comperta sit.

Difficultas quaestionis de aetate inde imprimis oritur,
quod hymni nulla continent certae religionis aut temporum
clara indicia quodque a nullo auctore antiquo ante Tzetzii
aetatem certo commemorantur. Nam ad hymnos hosce non
spectare quae de quibusdam hymnis Orphicorum leguntur
apud Platonem aut Pausaniam, post Lobeckii disquisitio-
nem in Aglaophamo I pp. 389 sqq. nobis pro certo con-
stare videtur. Quae leguntur apud Ovidium in Metamorph.
IV 11 sqq. 1) tantummodo probant hymnos (vel preces)

1) Vide Kern in Berl. Phil. Woch. 32 (1912) 1438sqq. Pascal in Ri-
vista di filol. class. 40 (1912) 444, qui similia repperit apud Lucretium

acclamationibus refertos cumque „hymnis Orphicisquot; arte
coniunctos iam saeculo ante Chr. n. in usu fuisse.

Cum igitur argumenta externa quae dicuntur ad hanc
aetatis quaestionem solvendam suppeditare non videantur
et ex argumentis internis, quae aut e rebus religiosis et
philosophicis enuntiatis aut e forma, re metrica et voca-
bulorum thesauro petuntur, ilia a Petersenio tractata iam
recte videantur, haec hactenus aut vitiose aut nimis breviter
exposita esse appareant: nobis visum est in hac disquisi-
tione quaestionem excutere argumentis praesertim e forma
petitis.

Quae Hauckius capite primo dissertationis suae de re
metrica hymnorum disputavit, silentio praeterire mihi
Hceat, cum ei concludenti ex argumentis metricis nihil certi
de aetate emi posse prorsus assentiar.

Ut autem Buechsenschuetzio iure vitio vertit, quod in
vocabulorum investigatione methodum nimis obiter rem
tangentem secutus sit, ita ipse hunc scopulum non plane
effugisse videtur.

Imprimis eum in eo peccavisse arbitror, quod hymnos
arte ieiuniore consutos, immo conglutinatos esse iudicavit
eosque „paene centones nominari possequot; pronuntiavit.
Mea quidem sententia hoc tantum dici potest hymnos

III 912-918; cf. Jahresberichte f. d. Fortschritte d. Klass. Altert.
196 (1924) p. 83.

Usi sumus editione Abeliana, quae, ut notum est, satis prava est.

ovam editionem praeparat vir eruditissimus W. Quandt.

Hymnum in Martern (Abel 88) inter Orphicos non numeramus, quem
et Hauckius p. 58 reiecit, quamquam pp. 19, 31, 35 in argumenta-
tione hoc hymno utitur.

vocabulorum formularumque apparatu uti, qui omnibus
poetis, versum heroum saeculis III et IV p. Chr. n. adhi-
bentibus, communis est, cuiusque praecipuus et inexhaustus
fons sunt Homerus Hesiodusque. Etiam lyricis multa deberi
pateti).

Itaque, quae verba verborumque ambitus iam apud vete-
res poetas occurrunt, ea ad eos referre licere perspicuum
est. Ex iis autem vocabulis, quae nonnisi apud recentiores
aut in solis Hymnis Orphicis reperiri dicuntur, cautissime
tantum concludere licebit, ea recenti demum aetate creata
esse. Quid si accuratiore inquisitione omissa recentiori aetati
adscribuntur nonnulla verba, quae iam antiquioribus scrip-
toribus in usu fuisse compertum est ? Quod quidem haud semel
accidisse videtur, ut progrediente inquisitione ostendemus,

Sed ut ordine agamus: Hauckii argumentatio duplex
distingui potest. Primo demonstrare nititur poetam Or-
phicum imitatum esse atque adeo exscripsisse quorundam
recentioris aetatis scriptorum versus vel versuum particulas,
quam thesim deinde confirmare conatur allegando voces,
quae hymnis Orphicis cum solis recentioribus carminibus
communes sint.

Quanto opere posteriores poetae delectati sint formis formulis-
que priscae poësis epicae propriis primo patet obtutu ex elencho memo-
riarum Homericarum et Hesiodearum,\' quem Kaibelius operi suo,
quod Epigrammata Graeca ex lapidibus conlecta inscribitur, subiecit
pp. 694-703. Vide praesertim hymnos (nrs. 1025-32) et oracula
(nrs. 1033-41).

Cf. Ludwichium in praefatione editionis Musaei (Lietzmann Kleine
Texte 98).

Nobis ergo visum est Hauckii sententiam duplici trutina
examinare demonstrando

1.nbsp;versiculos vel versuum particulas ab eo allegatas neu-
tiquam documento esse, ilia a poeta Orphico ex scriptis
recentiorum poetarum. Maximum Manethonem Dionysium
Periegetam Quintum Smyrnaeum Argonauticorum Orphi-
corum poetam Nonnum Synesium Proclum dico, esse de-
sumpta;

2.nbsp;neque ex singulis vocabulis quae aut in solis hymnis
aut in hymnis et uno alterove scriptore recentiore recur-
rant — quae vocabula aliquanto pauciora sunt quam vulgo
credunt — aetatem postnonnianam erui posse.

In priore disquisitionis parte Hauckium vestigio presso
sequar, in altera litterarum quem alphabeticum dicunt
ordinem.

PARS PRIOR

Ex M a X i m o 1) num hauserit scriptor Orphicus, ipse
Hauckius in dubio posuit. Argumenti gratia allegantur
tria vocabula, quae de mutua inter utrumque poetam ratione
parum nos docere videntur; summum probant poetas esse
aequales. Vocabula autem sunt haec: sXixoSpófxoi;, -^spó-
901x0?, xopoi[jLav:^£; de quibus in posteriore parte suo loco
agetur.

Sed Manethoniana magnopere expilavisse poeta
Orphicus videtur. Prima in disceptationem vocatur vox
dvocTcauCTK; in eadem versus sede ab utroque poeta adhibita:
H. 0. 3,6 TTÓvcov avdcTrautnv exoucra

81,2 xafxaTOU dcvocTrauaiv sxoucyai
Maneth. 3,175 (xóxO-wv 8\' It; y^pa«; Trporépwv avdcTraucrtv
eSwxsv.

Quomodo haec tritissimae vocis in versu sedes poetam
Orphicum compilationis arguat, haud facile perspicias.
Neque enim ullus nexus statuatur necesse est neque, si ades-

1) Maximus scripsisse videtur saec. Ill aut IV p. Chr. n. Cf. Krol-
lium apud P.—W. s. v.

De Manethonianorum aetate sequendum videtur iudicium Koech-
lii libros II III VI aetati Alexandri Seven, IV luliani imperatoris tem-
poribus, I et V saeculis luliano posterioribus tribuentis. Cf. Koech-
lium in edit. Didotiana et apud P.-W. II 1816 et Krollium ib. XIV
1102-1106.

set, dirimi liquido quaestio posset, uter utrum exscripsisset.
Notandum praeterea vatem Orphicum avaTrauatv e/siv
alibi in alia versus sede adhibuisse:
H. O, 85,5 Kóttcov YjSetav e^cov avarcauaiv.
H. O. 12,12 SciSex\' aV avroXtwv axpi Sucrfxoiv 59-Xa SispTrtov
confluxisse videtur illi ex Maneth. 4,8nbsp;im vtixTa 2)

xal avToXCyj? ÈttI Suapia? et Q. Smyrn, 13,341 ócxpt? stt\' ócvtoXitjv
ital dgt;ta[A(XTou Siiatv yidüq. Missam fado notionem puerilem
quam sibi finxit H. de Orphico hymnos suos consuente.
Sed talis verborum ambitus saepius reperitur, Orac. Sib.
8,513) praebent octc avToXivj^ (xsxpi SucT(xojv (cf. 14,189), quod
cum Orphici poetae verbis multo magis congruit.

Quae allegantur ad H. 0. 32,15 vEdcT7]CTtv ev Apai? (in exitu)
quae verba comparare iubemur cum Maneth. 3,87 veótyjto;
sv amp;pctiq (in ex.) disquisitionis vix indigent. luvat conferre
Hym. Mag. in Solem (Pap. Mag. IV 1968) (xsadcTaiCTiv lt;èvgt;

(in ex.).
Kaibel 234,1 vedcraiciv 67c\'

Kaibel 209,1 (saec. IV a Chr. n.) vsóttjto? èv d^k(xf) (utrum-
que in ex.).

^ Vide infra p. 25 quae adnotata sunt ad verba evl xuxXaaiv
^paiq.

H. o. 86, 10 codicum lectionem dvciTcauXav Abelius mutavit in
avinauaiv. Cur vox, tragicis poetis, quorum vocabulorum thesauro
identidem utitur poeta Orphicus, usitatissima, reiecta sit, non intel-
^go- H. O. 2, 10 legitur dvdcTraufia, quae vox et ipsa rarissime occur-
nt 1. e. in epigr. Anytae, Anth. Plan. 228, 4; Maced. A. P. IX 649, 7;
in fragm. lyric, adesp. 24 (Powell p. 193): dvt^Trautia (xóx^cov.

) Quod ipsum imitatur fortasse Hedyli epigr. (Anth. App. 28, 1):

-^oC? el? viSxTa....
\') Orac. Sib. lib. 8 iam citatur a Theophilo in libro ad Autolyc.

Ex H. O. 57,1 avu7T:óaTpo9ov olfAov comparato cum Maneth.
6,295 7cava7rÓCTTpo9ov oI|jiov nihil effici posse apparet.
Ceterum vox avu7iócrTp090(; legitur iam apud Hippocrat.
Epidem. VI 3,4 (p. 1175A).

Idem dicendum deversibus ab Hauckio inter se comparatis:
H. O. 62,8 [xoiivTj èTrefx^aivouoroc 8tX7)v aStxoi? èirsyetpsi? et
Maneth. 1,115 M-^vt) öiQXuTépoKJiv eTrsfxpaivoucra TÓTToicrtv
praesertim, cum verbum eTcefxpatvetv epicis poetis usitatissi-
mum sit.

Cum Dionysii Periegetae versu 576

BiaxoviSe? xaXéouaiv èptppofxov, sipacptwTifjv
componitur H. O. 48,2

Oi; Baxxov Atóvuaov, èp{ppo(xov, sipa^iwTTjv, (jnrjpq) eyxaxépaipa^.
Si casui tribuere nolis coniunctionem duorum epitheto-
rum, quae Baccho saepius tribuuntur i), dicendum certe
est ex illa coniunctione nequaquam patere, uter utrum
exscripserit. Si aliunde non patet Orphicum Dionysium
expilavisse, res in medio relinquenda est.

1) Vocem Iptppofjioc. qua iam Pindarus usus est, de Baccho usur-
paverunt Hym. Hom. 7, 56; 26,1

Anacr. fr. 11.

Panyas. fr. 13,2

In ipsis hymnis recurrit 30,1; 45,4.
Vox quoque èpiPps|Jié-n)lt;; de Libero dicta poetae Orphico cum Periegeta
communis est (H. O. 49,3; Dion. Per. 578).

ElpatpitÓTT)? audit Bacchus in H. Hom. 34 (apud Diodor. Sicul. 3,66)
in Alcaei fr. 90 (\'Eppa9elt;iTa(;); apud Callimachum fr. anon. 89 (p. 722
Schneid.); apud Cornutum 30; in titulo Pergameno anni 200 p. Chr.
n. (Kaibel 1035,17); apud Ps.-Callisthenem 1,46; apud Porphyr. de
abstin. 3,17; postremo in hymno alphabetico in Dionysum (A. P.
IX, 524) Cf. P.-W. V. 2118 sqq.

lam adeamus Quintum Smyrnaeum.
H. O. prooem. 1 ^ur]7roX{Y)v TrsptCTÉpivyjv comparatur cum
Q. Sm. 3,778 ö-uTjTcoXJy);; èpaxeiv^c; (utrumque in exitu versus).
Sed ne hic quidem neque ex ipsa voce neque ex eius in
versu sede quidquam efficere licet. Nam hanc vocem si
furatus est poeta Orphicus, non video, cur non arripuerit
e. g. ex Myrini epigrammate (A. P. VI 108,4) aut PhiUppi
(A. P. VI, 231,2) aut Diodori (A. P. VI, 243,2).
Vide etiam Kaibel 833,4; cf. 1075,4.
Vox auTjTToXiTj etiam reperitur apud Apollon. Rhod. 1,967.
1124; 4,702.995.

Ceterum Orphicis sollemnis videtur. Cf. Plat. Resp. p.
364E.

Voces ^uTjTtóXoi; et ^uyjTroXiy) recurrunt passim apud Gregor.

Nazianz. in Carm. Dogm. et Hist.

^uvjTTÓXtov (ara) in epigr. Dariei (Anth. App. 20,6.).

Eadem de causa vox homerica ai^aXoet?, quamvis apud

utrumque in versus exitu recurrat, nihil de mutua ratione

probare videtur. Cf. Nicand. Th. 566 Sdctv aiO-aXóeaaav (in
ex.).

O. 37,5 ot x^óva vateraoucytv et 45,6 6aoi x^-óva vaisxaoucjiv
mmus Od. 7,153 ol èm jQ-ovl vatsTaouaiv imitari videntur
quam Q. Sm. 3,649 6aoi x^óva vaisTdcouaiv. Ita Hauckius.
Sed utrumque poetam hisce homericum flosculum imitari
Perspicuum est. Quid quod Orac. Sib. 3,518 ad verbum
praebent octoi x^óva vaiexdcoucrtv ? Conferre iuvat praeterea
Apollin. Metaphr. Psalm. 32,16: ÓttÓcjoc x^óv« vaisxdcoucriv
et 97,18 xó. TTsp x^óva vaisxaoudiv.
H. O. 504, et Q. Sm. 14,199 legitur TroXuyTj^a xapTióv.

Sed vox TToXuyïjO\'Tjç homerica est (ipse H. citât p. 7 II.
21,450) et saepe apud posteriores invenitur e. g. Orac. Sib.
2,3; Orph. fragm. 21 et 168 (Kern). Coniunctio cum voce
xapTTÔç, quam quidem alibi non inveni, rationem, quae inter
H. O. et Q. Sm. intercedit, minime explicat.

Nunc videamus, num Argonautica Orphie a,
quae post Quintum Smyrnaeum et ante Nonnum condita
esse Hermannus iure iudicasse videtur, ab Orphico expilata
sint.

Méy\' Sveiap, quod H. O. prooem. 14 et Arg. 38 inversus
exitu legimus, nihil nos docet, cum eadem verba legantur
etiam in exitu Od. 4,444 Hes. Th. 871 Op. 41.346.822. Arat.
Phaen. 15 Maneth. 1,10.

Neque magis rationi, quae inter utrumque poetam inter-
cédât, lucem affundit vox àfzaifxàxsToç H. O. 1,5 et 19,11 et
Arg. 177 et 518. Vox homerica et hesiodea recurrit in
epigr. Antipatri (A. P. VI 115,6) et in epigr. adesp. (Anth.
App. 234,4), apud Kaibel 863,4 et Apollin. Metaphr. Psalm.
36,28; 44,15; 59,2; 82,31.

H. O. 6,6 et Arg. 521 in exitu exhibent ôfxtxXyjv. Sed eadem
sede recurrit alibi e. g. II. 1,359; 3,10; Or. Sib. 5,379 cf.
12,215 A. P. V, 228,3. Vox cmoTÔeiç quae apud utrumque
Orphicum poetam cum ó|Jt,ixgt;^v) coniungitur, ipsa epicis usita-
tissima est. Vide infra p. 27.

H. O. 10,1 7Ta(x|X7)T£ipa ^eà dicitur Natura, H. 0. 40, 1
Ceres. Haec nequaquam insinuare imitationem Arg. 547,
ubi Rhea ita dicitur, iam ipse indicavit Hauckius, qui p. 9
comparari iubetHym. Hom. 30,1 : ratavTrafifAYiTsipav. Sedinsu-
per legitur apud Porphyr. (Euseb. Praep. Evang. Ill 9) vs.

29: yata ts tca(i.[x\'^tstp\' (cf. Kern, Orph. Fragm. p. 202); in
epigr. Meleagri (A. P. VI, 164): TzamzeipoL ^eamp;v.... Nó^;
Greg. Naz. Carm. Mor. 2,534 amp; 9Ó(jt 7ta(ji(jiy]Teipa (MG 36,620).

\'AX[jLupovö8(opiaminveniturOd.l5,294; 4,511; 12,236.240.431.
Arg. 324 magis congruunt cum homerico ■9-aXac7Ci7]? aXjxupèv öScop.

\'Atöao TciiXat H. O. 18^; 29,4. Arg. 1142.Quotiensreperiun-
tur inde ab Homero!

H. O. 19,15 aiJLapayet Sè X£pauv6(; multo aptius cum II.
2,463 ctpiapaysi Ss ts Xstfjicov conferuntur quam cum Arg. 970
ÈTCEcrpiapayei S\' óXoóv Trup.

Ilevn^xovTa in principio versus formulae quasi vicem obtinet.
Sic legitur Od. 7,103 (cf. Verg. Aen. 1,703); Od. 12,22.
130.421; 14,15. II. 6,244; 24,495. Hes. Th. 312. Hymn. Hom.
3,74,437. A. P. XIV 3,13.

iiuamp;ntjv ttovtou. Acque apte atque H. O. 23,4 et Arg. 422—
^27 conferri possunt verba hymni ex Porphyr. apud Euseb.
Praep. Evang. Ill 9 (Orph. Fragm. 168 Kem) vs. 4:
Zeiic; 7ru9-(i.y3v ya^vj? et vs. 6: Zeilx; ttÓvtou pi^a.
Cf. Hes. Th. 931 sq.: .... ^aXaocni?

\'TUVamp;fjLSv\' ____

Magnum momentum tribuitur vocibus \'AttóXXiovi amp;vaxti
apud utrumque poetam in eadem versus sede recurren-
tibus. Quidquid dicitur de mutua ratione, scrupulum nobis
inicit Hes. Th. 347, ubi eadem vocabula in exitu inveniun-
tur: ctil)v \'AttoXXcovi ócvaxtt.

H. 0. 25,1 xXTjiSaq exovxa (cf. 58,4) et Arg. 1372 xXyjiSa?
^XouCTiv neutrum poetam imitationis convincere potest.
Cf. Pap. Mag. IV 341: tS Talt;; xXstSac; exovxi. Aristid. Rhe-
tor VIII 54 p. 92 D. (de Sarapide): yrj? xal ^aXdcTTTj?, 9ar£v

acv TToiyjTai, xX^Sa? ï^isiv (sic enim iam Pindarus Pyth. 8,4
de Hesychia: pouXav ts xal TroXéfxcov ëxoiaa xXatSa? ÓTrepTolTai)
et epitheton xXyjSoüxo? de düs Chthoniis; cf. Roscher, Myth.
Lex. s. v. et P-W XI 597 sqq.

H. O. 25,5 gacja te Tupóo^ev è\'yjv 6(ja t\' èWxat ÖciTepa aÖTt?
comparatur cum Arg. 209 SJ^exo yap xdc t\' èóvxa xa x\' èacró-
fxev\' (ivaplt;i7coic7tv. Sed haec quoque ad eas elocutiones perti-
nent, quas aliter variant alii poetae, e. g.: Orac. Sib. 1,2—4:

7T;po(py)x£Óaa) xa êxaaxa
ÓTTTcóaa Tiplv yéyovsv, nóua. 8\' èlt;Txb, ÓTtÓCTaa Sè (xéXXsi

è\'(TCTS(T8\'at.

Orac. Sic. 3,16 sq.: «véSei^ev .... 6vxa xs xociTvplv èóvxa, lt;ixdcp
TraXi xal (xexÉTrsixa.

Hesiod. fr. 96 (Rzach) 75: ^Öaaa x\' ègt; Sa« t\' laxl xai ÓTTTcóaa
[jiéXXst ecECTÖ-at.

Hesiod. Th. 38: xdc x\' èóvxa xdc x\' èaaójxeva Tcpó x\' èóvxa.

\'Ttto xeó^ea yaJy)? quae verba legimus H. O. 29,4 et Arg.
174 (utraque in exitu) nonnisi flosculus poësis epicae pro-
prius esse videtur. Ipsissima verba exhibet Hym. Hom.
5,340 et 415 (in ex.). Conferre iuvat. II. 23,482 Od. 24,204
Hes. Th. 300.483. Orac. Sib. 1,119; Pap. Mag. IV 446.

De mutua inter utrumque poetam ratione nihil erui
potest ex hisce verbis, quae aliquatenus inter se con-
gruunt: H. O. 29,14 piexoTrcopiva vu(ji9£uamp;e[:lt;7a et Arg. 128 6v
quot;AfXTTuxi vu[ji9eu9-eïaa (in ex.). Idem dicendum de H. 0.34,11
xov aTcsCpixov ai^spa et Arg. 303.

H. O. 39,8 (xop97)v 8vo9spoïo Spaxovxo? (in ex.) contamina-
tum censetur ex Hes. Th. 826 Sstvoïo Spaxovxoc yXtócoyjai
Svo9£pyjat XeXeixfxóxs? et Arg. 1005 fjiévo? Ppiapoto Spaxovxo?

(m ex.) Mihi quidem vero propius videtur hymnorum ver-
sum ad Hesiodum referendum esse, cuius vocabula con-
tineat, deinde Argonauticorum scriptorem elocutionem hym-
norum variasse. Cf. Carm. Orphie, apud Athenag. Leg. p.
Chnst. 20: {xépv] «popepoTo Spdcxovxoç (in ex.).

H. 0. 55,23 èn alyiixkolç ij;a(ji,aa-coSe(nv, quod H. p. 9 Hymno
Hom. in Mere. 75 8ià (j/apia^tiSsa xœpov deberi contendit, p. 25
^ Arg. 633 sq.: xaXoiiç t\' èç Xifxévaç 4-a(JiaS-c()Seaç ebe7rép7](7£,
KeXce S\' è7c\' alytaX^ et 334 t];a[ia^c[)Seœç àxxàç sumptum
esse censet. Sed voxnbsp;communior est quam quae

argumentum afferre possit. Legitur e. g. Hymn. Horn.
3,75.347.350. Apoll. Rhod. 4,1376 Orac. Sib. 9,39; 14,167.
Quin etiam Orac. Sib. 12,44 et 14,345 in exitu leguntur
eadem verba, quae praebet Arg. 334.

H. 0. 61,10 (juiaTaiç iTriTdcppo^-oç aîeî
et 68,11 [A6Xe (xucttittoXoiç sTTiTàppoa-oç aid quae comparan-
tur cum Arg. 346 (jioXeïv ÈTTtTàppoa-ov Ôpxtov, epicum flos-
culum continere videntur, si componimus cum II. 5,828
STciTàppoaéç et(xi et 20,453 iTriTolppo^ôç Icttiv (quod et H.
fecit p. 7 et p. 25), sed etiam cum oraculo, quod invenimus
apud Herodotum 1,67: eTriTocppo^oç ÏGayi. cf. Max. 236:
ÈTciTàppo^ov àXxTjv (in ex.).

H. O. 73,9 TsXoç ècT^Xov ÔTrà^otç congruere videtur cum
■\'^rg. 3 xXéoç sct9-Xov ÔTràÇotç, sed utrum ex utro pendeat, non
liquet. Utrumque locos veluti
3,57 xal ûiàcn xùSoç oTua^s
Od. 16,320 xal xûSoç ÔTrà^si
Od. 19,161 Zsùç xGSoç ànâ^ti
Pap. Mag. IV 948: xxi {xoi cr^évoç aùràç èTràÇoiç

Anth. App. 382,2: où S\' èfxol xXéoç aîèv ÔTuàÇoiç imitari veri
simile est.

H. O. 78, 11 xai drnXlciv ttoXusô^vûv non solum comparan-
dum est cum Arg. 430 àv^p^tcwv TtoXus^véa 9ÓTXY3V, sed etiam
cum oraculo Oenomai (Euseb. Praep. Evang. V 29, p.
224C) .... TzoXvsdvéa. Xaóv et Dionys. Alex. (Euseb. ib. XIV
25, p. 777C) ó KoXueamp;vijç .... Syjijioç tûv àcjtépcov.

H. O. 80,2 xtovciSeoç ëXQ-\' ànb ©pfixTjç refertur ad Arg.
1373 ètjó^v xiovcî)Ss« epfjxTjv. Sed x^ovôSvjç Opfjxvj iam ab
Euripide Hec. 81 memoratur et recurrit apud Apoll Rhod
1,826.

Ceterum vox xtovcóSv)? legitur Lucian. Epigr. 46,5

Ditt. OGI 199,6
Apollin. Metaphr. Psalm. 118,52
Orac. Sib. 5,464.
H. O. 85,1 quot;Yttvs, ôcva^ (Jtaxàpcov tïolvtcùv avyjxcöv r avO-ptóticov
memoriam excitât II. 14,232:

quot;Ttuve, àvaÇ TràvTCov ts d-süv TcàvTcov t âv^ptotucov.
Non video, cur hymnorum scriptor haec non ex ipso.
Homero hauserit, sed tantum Argonauticorum beneficio
adhibere potuerit, praesertim cum Argonauticorum versus
minus congruat cum vate Orphico: is enim versus (1004) est:

xX^Ça yàp öttvov àvaxra ô^eûv ttocvtcov t àvô\'ptotrtov.
Si imitatio esset, rectius supponeremus Argonauticorum
scriptorem spolia ex Orphico rettulisse, quam suspicionem
iam movimus supra ad H. O. 38,8.\' Quod alicuius momenti
videtur ad diiudicandum:

H. O. 69,2 Ti(7i9Óv7] ts zal \'AXXyjxtoj xal Sla Méyaipai).
qui versus integer recurrit Arg. 968, quamvis ne hic quidem
necesse sit, ut alterum alterius verba exscripsisse censea-
inus2). Xria enim Furiarum nomina alibi invenimus; vide
Verg. Aen. 6,571; 7,324; 12,846, ubi nomina primum occur-
runt; Comut. 10; Apollod. Bibl. 1,1; Hyg. Fab. Praef. p.
10,5 Sch.

Hym. Mag. 5,9 (Abel p. 293) nomina sic tradit :

Tiaiçôvv) re Msyaipa xai \'AXXyjxtcÓ, 7roXVop9s«).

Iam adgrediamur Nonnum.

H. O. prooem. 22 y]S\' àyyeXov Oupavitóvwv comparatur
cum Nonn. D. 26,361 xal àyyeXo; OùpavtcGvcov (utrumque in
ex.). De quaestione imitationis nos in incerto relinquunt hi loci
communes, eo magis quod Oùpavtcùvcov in exitu praebent iam
Hes. Th. 461 àyatjcov Oôpavtfi^vwv cf. ib. 919 et 929. Orac.
apud Porphyr. Euseb. Praep. Evang. IV 9 (p. 146A) et V 8
(p- 194A).

Idem dicendum de H. O. 7,11 [jiapfjtapuyatç CTxiXßovTs?
comparato Nonni versu D. 33,24 (jiap[jiapuy7iv CTxtXßoucjav.
Kemius in Orph. Fragm. p. 166 dubitat an vox (jtapfxapuy^
sit ^Orphica, parum recte ut videtur, si spectamus locos, ubi
Vox legitur, qui sunt:

\') Exitus coraparetur cum Od. 12,133\': Sîa Néatpa.

Argonauticorum poetam usum esse hymnis censet etiam A.
Boulanger, Bulletin de l\'Association G. Budé 1929, p. 38.

\') Ex coniectura Meinekii (Codd: IXspcreçôvT) xejxeTepa; üepaeipóvTj re
Méyaipa Preisendanz Pap. Mag. IV 2797).

*) Ganschinietz in Texte u. Untersuch. 39 (1923) p. 68 iure legere
mavult XloXójjioptps. Epithetum quod fuerat, evasit nomen proprium
ä\'d significandam hypostasin Hecatae.

Od. 8,265 (xapjxapuyàç a-vjetTo TtoSôiv.
Hym. Hom. 2,25 [xapixapuy^ç re ttoSóv.
Plato, Resp. p. 518B Critias p. 116C.
Chariton 121.

Achill. Tat. 5,13 (xapfiapuy^jv \'A9po8biov (de splendore Veneri
conveniente).

Pap. Mag. IV 531. Greg. Naz.Carm.de seipso 34,110.
^ Neque aliter iudicandum de H. O. 10.3 7r«vS«(xàTagt;p,
à8à(xa(7Ts, xu[3epvif)Tap«, Tcavauy^ç, quod contaminatum cen-
setur ex Nonn. D. 2,223 7r«v8a[/àTO)p, à8àpi«aToç. quot;Epcoç et
D. 48,416 Tiap^évs, 7ravSa(zàTetp«, gt;cuveppV]Teip« yevéS-XTjç.
Etenim voces TcavSafxàrwp et àSàfxaaxoç homericae sunt.
Praeterea 7ravSa[xàTlt;op legitur Kaibel 430,2; 1050, 4. Anth.
Plan. 99,1; 213,4; àSàfzaaxoç Pap. Mag. IV 3046. 3068.
De voce xupspvyjTsipa vide partem posteriorem huius libelli.

Communem quoque fontem potius suggerunt H. O. 10,7
(5ct|;o9ov aCTTpayàX otcTt 7ro8(öv Xyyoq elXÊcfcroucya
et Nonn. D. 3,54 àlt;|;o9ov ïx^?-... ^yayev quot;Ytûvoç è^-rqr
et D. 27,275 ôttîcttepov tx^oç êXCctctcov.
Sic Sophocl. Trach. 968 iam legimus a(iJ;o9ov ptxdiv. Verbum
é(t)Xba6i Anth. Plan. 99,3 .... txvoç éX^aasi (in ex.).
Pap. Mag. V 404 al^sptov 8pó(jiov slXtaawv de Herma.
Ps. Callisth. 1,30 et 33 (in oraculo) : axépixova xôafxov IXiaocov,
Greg. Naz. Carm. Dogm. 35,3 (MG 37,516) èç àxpaTtàv ïxvoç
èXaóvcov. Id. ib. 4,16 (MG 37,417) .... xóxXov éXicicjcov.
Similia adnotata invenies in Mémoires de la Mission archéol.
de Perse 20 (1928) pp. 91 et 93.

Ad flosculos quoque referendum est H. O. 10,22 âevào)
cTpooàXiyyi quod recurrit apud Nonn. lo. 12,199. Conferre

luvat Apollon. Rhod. 3,759 wxs^t) azpo^pxhiyyi (etiam initio).
Hacrob. I 23,21 (Orph. fr. 236 K.): oôpavîaiç oTpoçdcXiy^i
(in.). Pap. Argent. 480 vs. 26: àpp-^Tlt;j) cTTpocpàXtyYt (cf. Reit-
zenstein, Zwei Relig. Frag. Strassb. 1901, p. 53 sqq.). Orac.
Chald. apud Procl. in Tim. 242 D (Kroll p. 27): àôxvtjj
^TpoçàXiYYt. Ibid, in Crat. 23,20 (Kroll p. 43):
^fpocpdcXiyyi.

Ceterum vox àévaoç iam homerica est; ea saepius utitur
hymnorum conditor.

H- 0. 11,4 lt;7uv9-povoç quot;ûpaiç componitur cum Nonn. lo.
1,4 ativa-povoç ëSpT) (utrumque in exitu).
Sed ubi de rebus sacris agitur, vox saepius obvia fit.
Sic legitur in oraculo apud Lucianum (de morte Peregr.
29): CTiJvô^povov \'Hçaiaxfj) Jtal \'HpaxXî)!. Hvolkzi.
Cf. Epigr. Meleagri (A. P. XII 257,8).
Ditt. OGI 383,60 (saec. I a Chr. n.); 474,5.
Kaibel 151,6.

Origenes c. Cels. Ill 50 (I p. 246,19 K).
IG XIV 960. 961.

Iulian. Imper. Orat. V p. 179D ,p. 167B (t^Xioç aûv^povoç

M7)TpC).

Ex Nonn. 36,104 Tapxapfo) Xetfxwvt (initio versus) deri-
vatum esse censetur H. O. 18,2 Tapxàpiov XEi[xc5vœ et H. O.
79,4 AeXçixtji Iv xeuS-[i,ôivi. Haud minus recte cum hymnorum
locis componi posse videntur:
Hes. Th. 158 yaÎTjç èv xeu9^[zôjvt. (initio).
Hes. fr. 96 vs. 92 yaiT;; Iv xsuO-fjiwvi (initio).
Hym.

Hom. 3,229 7réxpquot;/)lt;; slç xeu^fxöva (initio).
Pap. Mag. IV 446: t^v yaivjç xsuO-fxûva [zóXy]?.

H. O. 18,7 et 84,5 CTTïjpiYixa (xpaxaióv) in versus fine eun-
dem quidem locum obtinet atque apud Nonnum D. 40,451
arfipiYixx (Sex^aQ-oj) et D. 43,30 ax^ptypta (xoXà^/aç), sed eodem
loco reperitur Orac. Sib. 1,139 yaïa Sé fxoi (7t-/)pty(x« ttoSôv.

Vocem gSpavov H. O. 18,7; 19,3; 26,4 (singulari numero
ut Hesiod. fr. 212) occurrentem non necessario Nonno deberi
docent exempli gratia oracula a Porphyrio nobis tradita
apud Euseb. Praepar. Evang. VI 3 (p. 239A) uepixaXXéoç
êSpav« (T7)xou. Ibid. VI 5 (p. 241D) ISpava [zavxoaiivTjç.

Maioris momenti videntur hi loci inter se comparati:
H. O. 19,16 aî^^époç Iv yuàXowf Siapp^^aç Sè x^rcova^) et Nonn.
D. 2,637 (cf. 9,254): Stapp^fj^acra xixcova et Procl. Hym. 7,12
aîaépoç èv yuàXotCTi. luvat exscribere quae adnotat Hauckius:
„Hae voces apud Nonnum atque Proclum in eisdem ver-
suum sedibus positae sunt quibus in hymnis et optime ad
locos, quibus leguntur, quadrant; eas a poeta hymni tantum
contaminatas esse ex ea re quoque apparet, quod hemisti-
chium quod huic versui antecedit, C7(xapayst; Sè xspauvôç Arg.
970 imitatur.quot;

Hemistichium illud potius ad II. 2,463 referendum esse
iam supra contendimus. H. O. 19,16 flosculos tantum poe-
ticos continere demonstrare conabimur. Sic atô^époç èv yuàXowi
comparandum est cum

Oppian. Hal. 1,281 atsTÔç a^ö-sptoiCTtv I7ti9-ówv yuàXoicriv.
Orac. apud Porphyr. (Euseb. Praep. Evang. V 16 [p. 204D])
sv AiSójjitov yuàXotç

(quocum rursus componendum H. O. 40,6 et 41,4:

de re cf. R. Eisler. Weltenmantel u. Himmelszelt, München 1910
I p. 108.

\'EXeuot:vo(; yuaXoiciv.)

Greg. Naz. Carm. Mor. 1,101 (MG 37,530)

X^ovóq, Iv yuaXotcTiv astö-aXéo^ TrapaSstooo.
ld. ib. 1,531 (MG 37,562)
TaiT),; èv yuaXoiaiv .... (in.).

Cf. Carm. Dogm. 8,102 (MG 37,454).
S^app^^at xtTtova apte confertur cum Theogn. 259:

XaXivóv (in exitu).
^^ H. O. 32,5 vaTT/jCTi re cr7)v 9péva TspTrei? et Nonn. D. 7,61
[xaxapwv 9pÉva TspTtsi verba complurium poetarum
communia continent.

Vide Hym. Hom. 3,565 cttiv auxou 9péva -zépne (init.). Orac.
apud Porphyr. (Euseb. Praep. Evang. V 8 [p. 193C]) ....
?péva TépTOiv (in ex.). Cf. II. 1,474 Od. 4,102 Hym. Hom.
19gt;47. Epigr. Anth. Plan. 18,1: XépTis Savst^ófxevo? d)v a^v
9psva ____

H. O. 32,12 oXéxeipa FiyavTwv contaminatum esse cense-
tur ex Nonn. D. 8,67 Ttx^vtov oXsxsipav et 48,43 èXsx^pa
Tiyavxcov. Sed ipse H. iam comparationem instituit cum
ßatrach. 1) vs. 117: .... (jluqv óXéxstpav loüciav. Ut vox
o^^ÉTEipa sibi praesto esset, Orphico non opus fuit carmine
Nonniano. Cf. A. P. XI 424,2: ÓXéxsipai \'Epivóe^.
Euphor. fr. 3 (Powell p. 29).
Vox Xo^EtT] apud Orphicum et Nonnum in exitu recurrit;

Batrachomyomachiam Alexandri temporibus compositam esse
censuerunt Herwerdenius et Wittius, quam sententiam, iure ut videtur,
Schmid, Gesch. d. Griech. Lit. I p. 109 n. 2 „ganz haltlosquot; dixit.
Cf. P.-W. VIII 2168 sqq. Suppl. III 1305.
Wackernagel, Sprachl. Untersuch, z. Homer pp. 188. 199.

sed etiam alibi e. g. Orac Sib s ikq. \'
Epigr. Theodoridae^nth nfn is^s\' ^^
H. O 38,18 et Nonn. D. 42,289 in exitu praebenf é,

p. 343) dixerit arpaxó, I,nbsp;7r(vrret

neuüquam affinnare licet Orphicum Nonni locum imitatum

^arm. Mor 1,676. fxvjrroo uxspèv ^^óva ^eóayj
Carm. H,St. 13,53:
ib. 17,87: .... èq x^-óva ^l^J;«?.
Conferri etiam possunt hi versuum exitus-
Od. 14,88 Iv 9P£ctL Tzlmei
Hes. Th. 791 dq ócXa ninxei (ex)
Plut. Vit. Numae, Cap. 4: el, ÄXa ß«[ve.

H O. 39 4 spv3(xo7rXlt;£vov Kopißavra et Nonn. D. 3 62 lor,
,xo.Xav.v Kopußivxcov, utrius poetae sit imitatio, in dubio
rehnquit. Voxnbsp;iam a Demetr. Phal Eloc n«

ut Staupafxßlt;;gt;S7)? notatur.

Neque si compares H. O. 40,14 äp,« Spa.ov.do... 6.o-
pu^aaa xaX.voc, cum Nonn. D. 16,143 ^ópSaX.v ^è xéovrac

possit, uter horum poetarum alterum sit imitatus

\'\'\'\'\'\' èxtó södcvTvjrov (alibique similiter) ex Nonn.
U. 27,178 eaaofxai euavTTjro? et 35,316 l\'Xaov eódcv^rov pm-

fluxisse censet Hauckius. Sed vox eidcv^xo, in sacris saepe
usuvenit.

De voce eücivrvjTo, ultimus scripsit W. Vollgraff, BCH 1925 p. 108 n. 1.

Hic sufficit allegasse Hippol. Refut. Haer. IV 35. ubi in eadem
versus sede recurrit: è\'X^oiç eôdcvTTjToç èç\' ^^pierép^jaL ^uv)Xaîç.
Woc exemplum liquide demonstrat neque ipsam vocem
neque eius in versu sedem probare, alterum poetam pen-
tere ex ipso alterius poemate.

H. O. 52,4 S-upaoTivàxTa comparatur cum Nonn. D.
24,158 ^lipaa xtvàaawv (utrumque in exitu versus). Quod
ad rem spectat, cum maxime hue faciunt Euripidis
verba Bacch. 80: àvà ^ópcjov xe xivocaacov. Quod ad vocis
ormam attinet, comparari possunt Tusxpevxtvàxxrjç. Pap. Mag.

IV 183, yvoçsvxivàxxrjç ib. IV 181. Cf. 7ravxoxivàxxï]ç H. O.
15,8.

^ H. 0. 55,8 yafioCTxóXe, {x^xsp \'Epcóxwv (cf. 56,8: epvoç
Epcoxoç) (in exitu) magna révéra similitudo est cum hisce
locis Nonnianis:

16,59 yafxocTxóXov ôccrxpov spcoxa
25,153 yafjioCTXoXoç é(jyt.blt;; \'Epwxcov
I)- 33,42 et alibi: çuxocTTrôps [ji^xep \'Eptóxwv.
Tamen ne his quidem locis probari Nonnum Orphico
Pnorem esse nobis persuasum est. quot;Eptoxoç vel \'Eptixwv
sescenties in extremo hexametro recurrit et vox yafiocrxôXoç
ahbi quoque cum Venere coniungitur e. g. in Archiae epigr.
(A. P. VI, 207, 9): yafxocixóXe .... KÓTupt. Cf. epigr. Antonii
Thalli (A. P. VII, 188, 3): yafxoaxôXoç \'Tpievatoç. Pap.
Chicag. saec. II p. Chr. n. col. 3 vs. 5 (Powell p. 83) :
Açpoyévsia yafxoaxóXs. TafxoaxoXixôç legitur Vett. Val. 119,8.
G. Hermannus in Orphicis ad Arg. 881 p. 823 pluralem
numerum antiquioribus in usu non fuisse iudicavit. Sed
falso haec affirmasse videtur. Cf. Eurip. Bacch. 403; Med.

330. 627. 844. Roscher, Myth. Lex. s. v. quot;Epwç col. 1348.
Waser apud P.-W. VI 486,34 sqq.

H. O. 61,5 ßpoTol aôxévi dévreç non est nisi flosculus,
qui multifariam per carmina dispargitur neque indicium
imitationis loci Nonniani 21,31 afferre potest. Eum exhibent:
Hes. Op. 815 xal ènl ^uyov aùxévt B^etvai.
Alcaeus (in Anth. Plan. 5,3) Çuyôv aôxévi
Epigr. apud Demosth. 18,289 vs. 5 àç fx^j Ç^yû aOxév«
■O-évTEÇ.

Orac. Sib. 3,448 Ssivàv ^uyöv aùxévi ^lt;yfi, ad quem locum
suo iure adnotavit Geffcken (p. 71): „formelhaft: Orph.
hymn. 61,5 Zosimos II 37,8 Apollinaris Psalm. XLVIII
29 und ö.quot;

Revera similis locutio in Orac. Sib. recurrit quinquiens
(8,126; 9,67.76; 13,94; 14,308).

Cf. Kaibel 114,3: oùx eç^yjv xXatvav Ttepl aùxévt ^ÉcrS-at.
Hym. Hom. 5,217: èto yàp î^uyov aùxévt ksitoli.
Apollin. Metaphr. Psalm. 48,30; 99,2; 101,44.

H. O. 62,4 sTTtßpi^oucTa Sixaiv) (in ex.) et Nonn. D. 47,480
emßpf-ö^oucTa Aua^tp (in ex.) de mutua ratione silent. Conferri
aliquatenus possunt Od. 24,344 eTrißpioetav ÖTuspO-sv (in ex.).
Apollin. Metaphr. Psalm. 58,6 eTrtßpta^ecrxov spuj) (in ex.).

H. O. 74,5 âarocToç ópfjiiQ non necessario fluxisse ex Nonni
D. 26,315 ôcazocToç oupTj aut D. 37,696 äctoctov óppii^v docet
Maneth. 4,126 ôîgtxtoç àaxYjp (omnia in exitu).
Sed similem fere vocabuli usum saepius invenimus e. g.
Herond. 1,46 Cornut. 1; Ps.-Phocyl. 27: ôcGTaToç 6Xßolt;;
(in ex.).

Luc. Ocyp. 36 siatxtot; ttovoç et 73 ocgtoctov nixd-oç.

Orac. Sib. 1, 174 êcarocTOi Siv8pslt;; (in ex.). 2,87 äarxTot;

(in ex.). 5,228 et 7,4.
Kaibel 699,5 (saec. III p. Chr. n.): ÄaraTO? ßCo?. Ibid.
502,6 (saec. III-IV p. Chr. n.) äarocro^ a\'icJ)v.
Hym. Mesomedis in Nemesin vs. 7 (Music, script, ed.
Janus p. 454).

Neque vox vjspóqjoiToi; apud Orphicum et Nonnum in fine
versus posita quidquam probare videtur, cum eadem vox
ahis versuum locis alibi in hymnis (e. g. 51,5; 81,1) recurrat
et iam apud Max. 485 et Maneth. 5,146 inveniatur; cf. p. 48.

H. O. 53,7 et 56,5 èvl xuxXdcaiv amp;pxii; si componamus cum
H. 0. 10,29; 26,11; 32,17: euoXßoiaiv èv Äpai?

32,15 vsaxyjcrtv sv ópat?
51,18 ds^iTpófoicTiv Iv amp;pai.c;
54,3 èni Tpien^picriv cópai? (cf. 44,7),
Potius suum flosculum repetivisse dicamus poetam Orphi-
cum quam haec sumpsisse ex Nonn. lo. 11,33 xuxXaSs?
^ßpai aut lo. 2,22- .... xuxXaSo? wp-yjc; i).

Nullo igitur loco confiteri cogimur Orphicum Nonnum
unitatum esse. luvat hie exscribere quae Fr. Braunius
statuit in libro „Hymnen bei Nonnos von Panopolis, Kö-
nigsberg 1915,2) p, 58: „Aus dem Wortlaut der nonnischen
Hymnen und hymnenartigen Gebilden allein sichere Schlüsse

\') Ipsa vox alibi raro occurrit:
Eurip. Ion 1583 de insulis. Ale. 448.
Polyb. alii de vestimento.

Byzantini de rota cf Arch. f. Papyrusforsch. 1927 p. 92.
In Phaniae epigr. AP. VI 299,4: xuxXidé?.
Cf. TCspixuxXa? H. O. 43,5.

cf. BPhW. 1917, 198 Indogerm. Jahrbüch. 1917, 146.

über die zeitlichen Beziehungen des Dichters zu den Or-
phika, Magika und Proklos sowie ihre gegenseitige Abhän-
gigkeit ziehen zu wollen, erweist sich als nicht möglichquot;.

Quae ex Synesii poematis comparatione digna iudi-
cantur, ad imitationis quaestionem dirimendam nihil con-
ferre posse videntur.

Vocum quarundam congruentiam rectius explicamus, si
cum Geffcken, Ausgang p. 219 sqq. sentimus Synesium
attributa nonnulla sui dei ex Orphica religione desumpsisse.

Hue faciunt verba auTOTraxcop aTraxwp quae H. O. 10,10 et
Syn. Hym. 3,145—7 leguntur. Ceterum aTraxcop iam apud
tragicos legitur; aùxoTràxwp invenitur:
lamblich. de myst. 8,2 (p. 262 sq. Parth.).
Epiph. Haeres. 26,10 Aristid. Orat. 43,9 de love.
Cf. Orac. apud Buresch, Klaros p. 95,5: aùxolt;pu-^ç, àStSaxxoç,
à[i,Y)xa)p (Lactant. Instit. 1,7).

Sic etiam H. 0. 32,10 apcryjv [xsv xal 9-^Xuç ecpuç de Minerva
et H. O. 42,4 Äpaeva xal ^î)Xuv de Misa dicta (cf. H. O. 9,7;
10,18) nihil habent, quod Orphicum poetam imitationis
Synesii hymni 2,64 (cf. 3,186) où Se àppy]v, où Sè ^Xuç, de
deo neoplatonico et christiano dictum, coarguere possit.
Recte Geffcken hic provocat ad carmen Orphicum, quod
extat apud Euseb. Praep. Evang. IH 9 (fr. 168 Kern.) vs.
3: Zsùç ôcp(ty]v ysvsxo, Zeùç äfißpoxo? ettXsxo vù[ji9y), quod
rursus componi potest cum Clement. Alex. Quis div. salv.
37 (p. 184 Stähl.) xal xo [xèv àpp7]xov aùxou TuaxTjp, xô Sè sîç
Y](jiat; CTU[ji7i;a9-èç yzyo^e [X\'^Tvip, et Lactant. Instit. IV 8,4: deum
____Orpheus putavit et marem esse et feminam, quod aliter

1) De deo mare et femina cf. Norden, Agn. Th. pp. 228 sqq.

generare nequiverit. Quin etiam Norden, Agnostos Theos p.
230 n. Synesium hexametrum a Porphyrio traditum in
lyricum sermonem traduxisse autumat: -nivTj S\' sggI Tra-njp
xal [jiir]T£poç àyXaov elSoç.

H. O. ö2,7 YjyéTa x(ó[i,cav non solum cum Syn. Hym. 3,309
et 404 y)ysTa xóapttov, sed apte etiam cum Kaibel 1035,13
(saec. 11—in p. Chr. n.) yjysxa óSoïo componi potest. Vox
àyéTtç Antip. Sidon. A. P. VII 425,3.

H. 0. 55,23 aX[xaTt. xoiicpco non solum apud Synesium Hym.
1,110 recurrit, sed, quod fugit Hauckium, etiam Batrach.
66 et Orac. Sib. 5,104 in exitu reperitur. Praeterea similia
alibi leguntur e. g. Eurip. El. 439: xov tôcç ©st^Soç xouçov
âXfxa (acc. rel.) tcoSwv.
Cf. Eur. Tro. 342 xouçov

Aesch. Pers. 305 TrrjSTjfjia xouçov.

H. 0. 59,6 ekmBi xoólt;py].

Wilamowitzius in ,,Sitzungsberichte der Berlin, Akademie
der Wissenschaftenquot;, 1907, pp. 272 sqq. affirmavit Pro-
clum in hymnis suis componendis usum esse hymnis
Orphicis. Hauckius, verborum congruentia nixus, contra-
rium asseverat. Sed ex sola verborum comparatione quaes-
tionem ad liquidum perduci nequit.

Quis enim subscribat H. O. 6,6 axoTÓeaaav a7ry)ptaópcocralt;;
oiilyXfjV contaminatum esse ex Arg. Orph. 521 xaxà axoTÓsaaav
ó[x[xXy]v et Prod. Hym. 4,6 àTroGxsSàaavxeç ófxix^ïjv, prae-
sertim cum vox ó(xixX7j in exitu versus suum quasi locum
obtineat. Cf. supra p. 12. Ceterum cf. fr. 67 (Kern), quod

apud G. Wolff, Porphyrii eqs. p. 146.

ä) cf. Epigr. Meleagri (A. P. XII, 119, 1): àyéo, xcûjjicùv (in exitu).

communis fons utriusque poetae esse potest. Vide Boulanger,
Bulletin Assoc. Budé 1929. p. 39.

Neque in subsidium vocandum est quod Orphicum Solem

H. 0. 8,18 6jjL(j!,a Sixaiooôvrjç dixerit aut H. 0. 62,1 g[i,[xa Atèç____

TiavSspxéoç, quasi haec Proclo tantum debere possit. Hanc
enim Solis invocationem iam saeculo altero p. Chr. n. in-
valuisse liquido demonstrant ea, quae Dölger, Die Sonne der
Gerechtigkeit und der Schwarze pp. 37 sqq. attuht. Sic
iam legimus Batrach. 97: ex^^ ^eo? exSixov 6(x(xa. lovis
oculum Solem dicit Hym. Mag. H (Pap. Mag. II 89) : Aïoç
yai^^oxov 6tji(jia. Certe magis cum Orphico congruunt verba
oracuH (Buresch, Klarosp. 101,19): Ztjvoç TiavSspxéoç àç^\'iTov

6(Z(xa.

Perperam comparantur H. O. 10,5 xuStdcvetpa (de Natura
dictum) et Procl. Hym. 7,23 x^óva ßwriaveipav, velutsi
poeta Orphicus hoc epithetum ex Prodi poematis sumere
debuerit, non ex Homeri potius carminibus e. g. II. 1,155.
490 alibi. Vox satis raro occurrens adhibetur Orac. Sib.
14,171 (de Roma), Pap. Mag. IV 2831 de Hecate.

H. O. 10,22 et Prod. Hym. 1,4 utrumque exhibent vocem
pófjLa pro pEU(xa. Non necessario nexum inter utrumque
poetam statuendum esse nobis innotescit reputantibus tales
formas saepe occurrere. Sic x\'if-t« reperitur pro xe^M-a, X^f^«-
Cf. Brugmann-Thumb, Griech. Grammatik, 6a ed. p. 222.
Ipsissima vox pó[jLa iam legitur bis in titulo Corcyraeo sae-
cuH II vd I a Chr. n. (IG IX 692,5 et 10). Ab Herodiano
Technico (Gramm. Graec. I p. 352 p. 533 Up. 15 Lentz) in
exemplum correptae vocalis u allegatur, quamvis utique dicen-
dum sit apud eum vocis significationem incertam remanere.

H. O. 12,13 et Prooi. Hym. 1,15 in exitu habent öccttu-
9éXixT0(;. In eadem autem versus sede iam invenitur apud
Callimachum Hym. in Del. 26.

Vide praeterea Hym. Orph. in lovem (fragm. 168,22 Kern).
Orac. apud Buresch, Klaros p. 95,5.
Kaibel 540,3.
Pap. Mag. II 90.

Ipsa vox primum legitur Xenoph. Resp. Laced. 15,7.

H. O. 15,1 Zeü a99^iTs cum Procl. Hym. 6,3 congruit.
De mutua inter utrumque poetam ratione incertos nos
relinquit, praesertim cum apud Pindarum Pyth. 4,391 iam
inveniamus: Zzhc, óc^ö-ito,;. De diis vox inde ab Hesiodo (de
Styge Th. 389.397) usurpatur; cf. Fragm. Orph. (Kern 248a)
VS. 5. Pap. Mag. II 86 IV 445.
H. O. 29,7 app-^totatnbsp;30,7 app\'^tok; xéxtpoiat tsxvw-

cum ProcL Hym. 1,41 dcTr\' dpp-^rou Yev£T^po(; et 7,14
PoóXyjCTiv U7r\' app^xoiat tox^o? conferre iubemur. Sed hic
melius provocari potuit ad Synesii Hym. 3,245 yoval appTjxot,
quamvis et haec tantum probent utrumque poetam similem
poeticum sermonem adhibuisse. Nam vox ócppTjxoi; huius-
modi poetis frequens est e. g. Orac. ex. Porphyrio apud
Euseb. Praep. Evang. IV 9 (p. 194D): app^xot? iizizaai.
Pap. Mag. III 205.283.

Vox spaxetvói; ab utroque poeta in fine versus adhibita
prorsus nihil probat, cum innumeris locis idque in extremo
fere semper versu legatur. Aliquot locos attulisse sufficiat:
Od. 4,13; 7,79; 7,861.
Hym. Hom. 2,244; 3,72.248; 5,424
H57m. Hom. 1,124: xal afxPpoaiTjv èpaxciv^v.

Hes. Th. 136.642.909.
Lucian. Alex. 48 (in oraculo).

Hym. Mag. apud Hippol. Refut. Haeres. 4,32 vs. 9
Kaibel 084,2; 707,4.
Orac. Sib. 1,29.

Phlego Mirab. cap, 3 (p. 127,27 W.).

Locutio opyia àvaçaîveiv legitur:
Marmor Parium 28: EÔpioÀTcoç .... xà ^xocTT^pi« àvé9gt;3v£v
Kaibel 950,2 (aetatis Hadrianeae) % TeXsxàç dcvéçaivs.
Kdbel add.97a,3 (± 270 p. Chr. n.) ôç TsXsràç àvé^atvs
xal Öpyia Travvu/a (xôtjxaiç.
Cf. C. W. Vollgraff BCH 1925 p. 127.

Neque vox yévs^Xov quam tragici multifariam usuipant
versum claudens probare valet Orphicum Prodi carmine
usum esse. Nam inde ab Homero vox ysvé^Xyj sescenties in
versus fine recurrit e.g.:
Od. 4,252.

Orac. Sib. 8,483: XptcTToïo ysvéS-Xyjç.

ib. 1,283.298; 3,383; 4,160; 12,235; 14,262.

Kaibel 1035,3; 824,1,

Ipsa vox yéveö-Xov legitur Kaibel 824,1: Tsxé^ov te yevéS-Xo
(in exitu).

nTspôeiç H. 0. 58,2 de Cupidine dictum nihil singulare
habet (cf. P.-W. VII 1051).
Vide Arist. Av. 696 sq.

Timoth. (Com. Att. Fragm. ed. Kock II p. 450).

Idem epithetum recurrit in

Epigr. Meleagri (A. P. V 177,4).

Epigr. Gemini (A. P. VI 260,1; eodem versus loco).

Epigr. Gemini (Anth. Plan. 103,6).
Epigr. Satyri (Anth. Plan. 195,1).

\'H7ri.óScopo(;H. O. 67,3 Aesculapii epithetum est, quod com-
paratur cum Procl. Hym. 1,21 (isiXixóScopo? .... Ilai^ojv.
Haud minus recte conferri possunt;
Kaibel 1027,2 et 5 (± 200 p. Chr. n.): •;]7riÓ9p(ov \'AoxXvjTtié.
Stobaeus, Ecl. I 1,31a (I p. 38 sq. W-H): \'AaxXyjTriou èX-
ßioSwTa TupsoßJaxai; TS Q^ediq \'Tyisiai; (j,stXtxoStópou.
Vox TjTTtóStopo? legitur II. 6,251.
Stesichor. Schol. Eurip. Or. 249.
Oppian. Hal. 4,7..
Maxim. 219.
Kaibel 741,3.

De ipsa voce cf. Gruppe, Griech. Mythol. p. 1441 n. 7.

H. O. 70,2 ^uyaxépei; (jieyaXoio Aió? ex Procl. Hym. 3,2
^uyaTspa? pisyaXou Ai6lt;; profluxisse censetur. Hic mihi uter-
que poeta eodem flosculo usus esse videtur. Cf. H. O. 76,1,
ubi Musae Zy)vólt;; IpiySoÓTrou O^uyaxépsi; vocantur.

H.0. 70,6 aTracTTpaTTTOUCTiv dcTr\' Öctctwv .... a t y X tj v
comparato cum Oppian. Cyn. 3,479 a t y X t] v 7ca[X(pavalt;oaav
«TïaCTTpaTTTouaiv ÓTTcoTtaC vetat, quominus ex Prodi
Hym. 7,31 cpabc, ayvóv aTraaxpaTtTouffa TipocrtiTrou haec sumpta
esse putemus.

Recentior poeta, Palladius, isdem verbis usus est A. P.
1X399,2 dTtacTTpaTTTtov ßp0T09syy£a 7i;dcvc7090v atyXvjv.
Haec exempla demonstrare mihi videntur hos poetas
eodem flosculo usos esse neque dirimi quaestio potest, quis
eum primus adhibuerit.

Ceterum vox anxoTpinxoi raro occurrit. Inveni hos locos:

Arat. Phaen. 430.

Epigr. Meleagri A. P. XII 84,4.

Flavius losephus B. I. 7,181 A. I. 3,217 (àTraarp. auyViv)
Oppian. Cyn. 1,220.
Lucian. Gall. 7 {àiz. aùy^v).

Fragm. Orph. apud Hermiam in Plat. Phaedr. (fr. 86
Kern).

Philostr. Imag. I 14,2.
Greg. Naz. Carm. Mor. 29,13.
Euseb. Praep. Evang. I 3 (p. 8B): àn. cpûç.
Hippol. Hom. in Theoph. 10 (p. 263 Ach.):
aTraarpaTtTwv zàç t^ç StxatomSvTjç àxTivaç.

Intransitive adhibet scriptor Byzantinus Ignatius A P

XV 30,2 sq.: âaxs yàp ^^sXCou / tou y\' àtracitpdctctouatv àp.-
Kpenésç Xóyoi ccïyXf).

H. 0. 78,1 (paeaJfxßpoTov ^(xap mirum in modum componitur
cum Procl. Hym. 1,41 àxXiiv .... ÖXea£(zßpoTov.
Praeeunte Homero vocem cpaeaJpißpoTo? adhibuerunt com-
plures versus heroici conditores e. g:
Hes. Th. 958. Kaibel 798,1; 1025,1; 1027,33. Carmina
magica ex Porphyrio apud Euseb. Praep. Evang IV 23 (p
175C) et V 16 (p. 204D). Pap. Mag. IV 459.

PARS ALTERA

Iam inquiramus, num e singulis vocabulis aetas postnon-
niana erui recte possit.

In hunc finem perlustrabimus, litterarum ordinem ser-
vantes, hymnorum vocabula rariora; ad singula, quantum
nos quidem reperire potuerimus, locos adnotabimus, ubi
apud alios auctores maxime antenonnianos recurrunt aut
saltem vocabula leguntur, quae analogice formata eius-
dem aetatis esse videntur.

Quae vocabula neque apud auctores antenonnianos neque
in solis hymnis leguntur, asterisco (*) insigniemus.

ELENCHUS

ayreX^sta H. O. 78,3 codd. praebent:

ayyeXteia ^eoîi (isyàXou Tit^voç àyauou.
Portasse cum Dindorfio legendum àyylXxsipa, quod
et ipsum nusquam alibi legitur.
Masculinum àyyeXi^p Orac. Sib. 2,214.243.
àyXaôfxoptpoç H. O. 14,5; 29,9; 56,7; 62,1; 79,7.
Hym. Hom. 5,23 (v. 1.).
Oppian. Cyn. 1,287; 2,589.
Ep. adesp. A. P. VII 343,7.
Ep. alphab. A. P. IX 524.525.
(CIG 38 spuria videtur.)

3

«ïXaÔTifxoç H. 0. 12,8; 18,17; 32,11; 34,2; 40,10; 60,1- 67 6
Bekker,^Anecd. Graec. 329,19: àyXaÔTtjxov Xa^tTrpóv.
Cf. ad àyvoTcôXoç.
àyXaôipïjizoç H. 0. 31,4; 76,2.

Apud lamblichum. Vit. Pyth. 28,146 nomen est
magistri Pythagorae.
♦àyvoTTÔXoç H, O. 18,12.
Argon. Orph. 38.

àyvoTcoXeïa^ai tradit Photius et Bekker Aneed

Graec. 338,25. Ergo videtur vox aetatis Alexan-
drinae

»àyvoTsXVjç legitur a Casaubono pro codicum lectione:
àyvoxep^ç H. O. 54,4.
Recurrit Argon. Orph. 551.
àyptôô^uixoç H, O. 12,4.

Phot. Suid. Hesych. Bekker, Anecd. Graec.
Pag. Mag. IV 1367. 2814.

Greg. Naz. Carm. Dogm. 40,5 Carm. Mor. 29,293
alyofzsX^ç H. O. 11,5.

Cf. aîyocyxeXT)^ Philostorg. H. E. 3,11.
H. O. 8,13; 13,1; 68,7.

Vox reminiscentia veteris poeseos lyricae videtur.
Prior vocis pars ài- est forma aeolica pro àzi-.
Idem adverbium continere videntur voces
àiTràp^svoç, àtSaafxoç, àbtxoç.

\') In rem W. Vollgraff BCH 1925 p. 108 sermonem faciens de voce
SuaavTTiç ab Hesychio tradita: „Si le lexicographe accorde une place
a 1 adjectif SuaàvTvjç, c\'est que celui-ci remonte au moins à l\'éponue
hellénistique.quot;nbsp;i:\'

In nonnullis titulis dtt vel ah (Thess. aïiv) adverbii
vice fungens reperitur, de quibus omnibus vide
Collitz-Bechtel, SGDI IV pp. 894 sqq.
Bechtel, Die griech. Dialekte I p. 18 III pp. 226 sq.
Ditt. 3a ed. nr. 58 lin. 11.
ai^epÓTrXayxTO? H. 0. 6,1.
Maneth. 4,9. 182.

Cf. composita in -TtXayxTo? exeuntia:
aXfTtXayxTo? Soph. Ai. 695. Kaibel 1033,15, Apoll.
Rhod. 2,11.
^^epÓTrXayxTO? infra.
vuxTiTiXayxToc Aesch. Ag. 321 alibi.
ops^TrXayxTo? Arist. Thesm. 326.
oupavÓTüXayxTo? infra.
aioXóStxTo? H. O. 8,12.

Cf. Hym. Hom. 32,3: atyXv) oupavóSeixTo?.
Dieterich, de Hymn. Orph. p. 26 lectionem codd.
aloXóSixTs servandam esse docuit.
*aEoXó[i,op(po(; Noviens in hymnis.

Argon. Orph. 975. Nonn.
aXyèoi^U[Jiolt;; H. 0. 65,6.

Cf. Od. 5,83: é^Xyect ^ufxov Ipéx\'^tov.
Vox recurrit Pap. Mag. Londin. I 121.355 (Greek
Pap. Brit. Mus. I p. 95). Pap. Mag. IV 1364.
Cf. vox aXyscTiSfopo?, quae apud Sappho fr. 125 et
Oppian. Hal. 2,668 tantum invenitur.
aXCSouTto? H. O. 17,4 et 58,7.

Oppian. Hal. 5.423: aXiySouTro?, sicut Nonn. D. 1,266.
Cf. infra óttXóSouttoi;, xujjiTravóSouTro?.

dXtppóa.0? H. O. 24,8 (duarum terminationum, ut Argon
Orph. 1289).

Antip. Sidon. A. P. VII 6, 4 et Diod. A. P. VII
624,6 (trium termin.).
Cf. eupó9-tO(;.
dXXoTpto[iop9oSiaiTOlt;; H. O. 10,23.

Cf. Pap. Mag. IV 1351: oópavoxeu^fzovoSJaiTo? et
van Groningen, De Pap. Oxyrh. 1380 p. 22.
Cf. dvTpoStaiTo«;, TtavroSiatTOt; infra.
aXoiocLOi; H. O. 40,5.
dfxppÓTepo? H. O. 36,9.

Hanc codd. lectionem defendit W. Quandt, Hermes
65 (1930) p. 128.
dfAExaTpoTuoc H. O. 59^7.

De Parcis quoque dicitur IG XII 7,393,3 (saec. II/
III): [Motpwv Sóyfxa] dfiexaTpoTrov.
Orac. Porphyr. (Euseb. Praep. Evang. VI 3): Moi-
pdfov dfXETaTpoTra S-^vsa.

Apollin. Metaphr. Psalm. 50,12: dcxpEx^yj dptETocxpoTro,.
Nonn. D. 38,218, lo. 16.82.
lohann. Gaz. Ecphr. 2,168.
dfxtpiÉTïjpo? H. O. 52,10.

Cf. TTEVTalTTjpo? Homer. TTEva-lTvjpo? in Paeane Philo-
dami in Dion. vs. 131 (Powell p. 169); Tp,éTy,po? CalHm
in Dian. 72.

Cf. dij.lt;pisTy)pig Ditt. OGI 51,28 (saec. Ill a Chr n) •
Ditt. ed. 3a 1109,69 (saec. II p. Chr. n.), quae vox
antea ex solo Suida nota fuit.
dvxpoS^aiTo? H. 0. 11,5; 32,3.

Cf. supra aXX0Tpi0(ji0p(p0S^aiT0?.
appoSiaiTo? Aesch. Thucyd. alii. ófxoSiaiToc; Lucian. pas-
sim.

Pap. Mag. IV 668.
«VTpoxap^? H. O.nbsp;51,5.

Cf. composita in -x«.p-r]lt;; exeuntia:
Saxpuxapi^? Meleagr. A. P. V 166,2.

Kaibel 575,5 (saec. I/II).
Spufxoxap-^? infra.
y.iGaoxap-ri(; infra.
XsxTpoxap^Q? infra.
Xifjivo/ap-^i; Batrach. 12.
vuxTixap^? Pap. Mag. IV 1795.
ohoxc(.p-rilt;; Alcaeus A. P. XI 12,3; Anth. App. 225,6;

Kaibel 168,4; 546,6.
ÓTtXoxap-^!; infra.
TTupixapTQ? Pap. Mag. IV 593.
«TTOTtaiicjTtop H. O. 39,3.

Cf. Eurip. Bacch. 380: dtrotraüaaf ts (isp[(jlva?.
Aretaeus Medic, (saec. II p. Chr. n.), de caus. morb.
acut. 1,5: aTconauaK;.
£*7t0CTTcd5i0? H. O. 18,13.

Philipp. Thess. A. P. VI102, 2: dcTroffTrdSiov = anóanaaii«..
«TrpoCTÓpaTo? H. O. 39,2.

Iam apud Pindarum 01. 2,74.
Argon. Orph. 973.
«pÓTpto? H. O. 34,3.

Forma recentior pro dpoTpalo?, quod legitur apud
Antip. A. P. VII 209.

Cf. infra àcjTpaTrtoç.
àpxiyéve^Xoç H. 0. 14,8.

Hym. Orph. in lovem (Euseb. Praep. Evang m 9)
(fr. 168,5 Kern).nbsp;\'

Anth. App. 40,5.
Cf. aÙToysvea^Xoç quod legimus;

Orac. Chald. 32. Orac. Porphyr. (Euseb. Praep
Evang. V 12).

Pap. Mag. I 342, IV 943.
Bekker, Anecd. Graec. 465,30.
Nonn.

Vide infra Travroylvs^Xo?, 7rpE(Tßuy£v£^Xo?.
«pCTEvôfxopçoç H. o. 36,7,
âoTEpoôfXfxaToç H, O. 34,13.

Cf. infra O^aXEpôfXfxaToç.

Comparanda sunt vocabula: dcyavôfx^taToç in fragm
lyric. adesp. (Powell p. 191).
YXauxô|X(xaToç Plato, Phaedr. p. 253C.

Anth. App. 309,1.
fxeXavô(X{xaToç Plato, Phaedr. p. 253C.
tiovôfXfjLaxoç Aesch. fr. 188,

Alcaeus, A. P. XI 12,3.
Chariton 621.
[iupiô(x(xaToç Hippol. Refut. Haeres. V 9.
TToXuôfifiaToç Lucian. Dial. Deor. 3,1.
«popspôfifxaToç Pap. Mag. V 437.
àaTspoçsyyTfjç H. O. 3,3; 5,5.

Pap. Mag. IV 1145 (àaTpo9Eyy^ç).
Nonn. D. 1,465; 33,371.

Comparandae sunt voces:
àXioçeyyT^ç Paean Delph. in Dion. 137.

Cf. Vollgraff, BCH 1927 pp. 440 sq.
XafATrpoçsyyiQç Pap. Mag. IV 386. 714.
Travçsyy^ç Pap. Mag. IV 1304.
âpYupocpeYYvjç Lucill. A. P. XI 313,3 Nonn. D. 4,24.
l^upoçeyyTQç Meleagr. A. P. XII 83,3.
XpuCTO(peYyT;iç Aesch. Ag. 289; Orph. fragm. 236,4Kem.
Cf. infra ^epoçeyyT^ç, vuxTspoçey-pgç, Trupiçeyy^ç,
«OTpàmoç H. 0. 15,9; 20,5.

Codd. Praebent 15,9: aarpaTraïs (BpovTaTe. Herman-
nus legit: à(7Tpà7rts. Videtur varietas orthographiae.
Nam saeculis p. Chr. n. ante vocalem oci saepius corripi-
tur. Vide Wolff, p. 164, n. 6. Meisterhans-Schwyzer,
Gramm. Att. Inschr. ed. 3a. p. 33. Cf. àpôxpioç.
àaTpdcpxT) H. O. 9,10.

Herodian. V 6,5: àaxpoàpxï).

Cf. Horat. Carm. Saec. 35: siderum regina bicomis.
Cf. ysvàpxa H. O. 13,8 et 82,3, quod et legitur Callim.
fr. 36 (Schn.) Lycophr. 1307. Pap. Mag. IV 1782.
xaxàpxa Pap. Mag. IV 713.
«ùy^TEipa H. 0. 9,5.

Abel coniecit aùyàaxetpa pro lectione codd. aùy^crTstpa.
Portasse rectecomparata\'forma xaxauyàcrTstpa H.0.9,6.
«ùXwvtàç H. 0. 51,7.

Formatum ut Xeifjicùviàç, vox classica.
aù^vjr/jç H. O. 11,11 et 15,8.

Pap. Mag. III 154. Priscian. gramm. V4,20. Pausan.
VII 26,1 agit de Aïowiato aù^irn.

Vox Trpoaau^Tj-n^i; Pap. Mag. II 121.
au^i^aX^? H. 0. 26,3; 40,10; 56,6.

Cf.nbsp;epithetum Hermae, Hesych.

Maneth. 5,174.
au^KptoTÉw Vett. Val. 196,16.
au^bpocpoi; H. O. 10,17 et 51,13.

Cf.nbsp;supra.

auToxpocTSipa H.0. 70,8.

Cf. TravToxpocTEtpa infra.
lt;xlt;pixipéxiq H. O. 59,18.

Masculinum óccpccipé-uriq Vett. Val. 55,18; Hippol.
Hom. in Theoph. 3. Ptolem. Tetrabib. 189.
paxx^xopo? H. O. 57,3 et 75,1.

Cf- apx^xopo? Chariton 151; Eur. Troad. 151; Kaibel
603,1.

papuppsixéxeipa H. O. 10,25.

Cf. papuPpsnéxT)*; Soph. Ant. 1117.
ptoScÖTi? H. O. 29,3 et 55,12.

Kaibel 1026,5: ptoStdxa Ilaidv.
Cf. Plato, Leg. p. 921A: pioSóxy)?.
pioStigt;xo)p H. O. 73,2.

Kaibel 820,2: pttoStixopo? \'AxaCSo? dpxó? (saec. II
p. Chr. n.).

Orac. apud Buresch, Klaros p. 102,3: Zyjvó? pwScó-
xopoi; dyXaov Öfxpia.
lulian. Aeg. A. P. VII 585.
Epigr. adesp. recentius A. P. XIV 72,11.
Pio^pÉTixetpa H. O. 27,13.

Pio^péfZfACov Arist. Nub. 561. H. O. 3^,19.

Pioç^opiT) H. 0. 73,8.

Cf. ptoça-ôpoç Ps.-Phocyl. 44 (Bergk, PLC p. 89^
H. O. 51,9.
PoT:puôxolt;T(jioç H. O. 52,11.

Cf. poTpuocTÉtpavoç Archytas Amphiss. (saec. III a
Chr. n.) apud Plutarch. Quaest. Graec. 15 (p. 295A)
et CIA 3688 et porpuóSfopo; Arist. Pax 520.
PpovTaïoç H. 0. 15,9; 19^9; 21,3.

In libelle Trepl xóct[jiou cap. 7, cuius auctor Orphi-
cam doctrinam profitetur, legimus: (Zeùç) àaTpa-
Tzcdóq TS xal ppovTatoç .... xoXsïxai.
Révéra epithetum lovi tribuitur in duobus titu-
lis:

JHS 22 (1907) p. 66 nr. 12. Athen. Mittheil. 6 (1881)
p. 134 sq. nr. 3.
Legitur vox praeterea:
Greg. Naz. Carm. Dogm. 2,71 (MG 37,407).
Greg. Naz. Carm. de seipso 32,9 (MG 37,1301).
Hippocr. Epidem. VI 4,17: öSwp ppovraïov.
Yevsr/jp H. O. 7,5.

Maneth. Oppian. Cyn. 3,339.

Fragm. epic, adesp. Pap. Oxyrh. II p. 27 (cf. Powell

p. 78).

Anth. Plan. 48,5; App. 378,1; 111,11.

Orac. Sib. passim Ps.-Arist. de mundo p. 397 A.

Kaibel 502 (saec. III/IV): YsvsT^psç.

Femininum ysvéTeipa legitur:

Pindar. Nem. 7,3; Kaibel 287,5 (saec. II p. Chr. n.);

Euphor. fr. 84 (Powell p. 45) Artemid. I 79.

Pap. Mag. m 44, IV 2833. 2916.

IG XII 2,537: \'A^poSJttj revéxetpa (lulia Domna)
Cf. H. O. 55,2.

Carm. Orphic, apud Proclum (fr. 114 vs. 6-Kern).
yewoSóretpa H. O. 55,12.

Cf. composita in -SÓTstpa exeuntia:
xapTToSóretpa infra.
op-B-oSóretpa infra.
TuXouToSoxetpa infra.
TcavToSÓTEtpa infra.
Aesch. Theb. 975 papuSÓTstpa.
Eur. Bacch. 419: èXpoSóxapa. Or. 175: ÓTtvoSórapa
(etiam H. O. 3,7; Anth. App. 261,1).
Kaibel 1028,79: xaptxoSórsip«. Litan. Isid. (Pap. Oxyrh
1380) vs. 10: xapetToSÓTsipa.
yoviiKÜSrjQ H. O. 55,19.

Formatum ut ^efiirtiST}? in orac. Porphyr. (Euseb.
Praep. Ev. V 16), quae vox ócnoc^ yjóp. videtur.
SaxpuÓTtfxo? H. O. 56,6.
SeixTTj? H. O. 8,16.

Ex coniect. probabili CIG 2932 (aetate Philippi
imperatoris?).

Zosim. Alch. p. 191B (saec. III/IV).

SsCxB-ipa i. e. Sstxxetpa Luna vocatur Pap. Mas\' IV
2273.

èvSsCxTY)? Oenom. apud Euseb. Praep. Ev. V 23 (p.
215A) et Philostr. Vit. Soph. 2,29 alibi.
Setvoxa^sxTO? H. O. 10,6.

Cf. Suoxa^sxTo?, vox classica.

Spoaosijxfov H. O. 21,6 et 51,6.

Cf. Svo9oei{X(ov BCH 50 (1926) p. 529 (saec. II p.
Chr. n.) et infra ad Xsuxslijlcov.
SpufjLÓvto«; H. O. 36,12.
Woxap^? H. O. 51,13.

Restituit Heringa pro xpufzoxap\'^?.
Cf. supra ad dvrpoxap-^c;.
etapoTepTTTi? H. O. 51,15.

Cf. infra TU(X7ravoTep7r^lt;;.
sx7rpo9a{vco H. O. 71,7.

Cf. èxTTpoxaXstcr^ai Homer.; Apoll. Rhod. 4,353; H. O
7,1.

èxupoxptvecv Eurip. Phoen. 214.

èxTcpoö-pÓCTxsw Chariton 770; Maxim. 226; Maneth. 6,33;

Argon. Orph. 346.
exTrpopdcXXetv Maxim. 241.

èxTTpofioXsïv Apoll. Rhod. 4,1587 et alibi; Lithica706.
èxTrpoXiTCEÏv Homer, et posteriores.
éXixoSpófzo? H. O. 9,10.

Maxim. 61; Maneth. 4,126; Chariton 746; Eurip.
Bacch. 1067 (coni).
Cf. composita in -SpofAo? desinentia:
asiSpóixo? Greg. Naz. Carm. Dogm. V 66.
aepoSpófAo? Pap. Mag. III 258, 498. IV 1359. 1375.
at^epoSpófio? Aristoph. Av. 1393, Anth. Plan. 384,4.
aXiSpófjio? Pap. Mag. I 123. Nonn. passim. Greg. Naz.
Carm. Mor. 9,106 et 12,11.

dvs(xóSpo(xo£; Lucian. Ver. Hist. 1,13; Apollin. Metaphr.
Psalm. 134,16.

ßu^oxu[xaToSp0(i.o?, yXoxuSpóiio? in fragm. lyric, adesp.
saec. II/III (Powell p. 195).

eó^pofzo? H. 0. 22,10; Strabo I 2,17 (eu^uSpoaetv
Nov. Test.).

VspoSpófio? vox classica.

Philipp. Thess. A. P. VI 103,3; Apollin.
Metaphr. Psalm 103,9.
vauCTiSpofiof; infra.
veóSpo|xo(; Babrius 106,15.
vuxTiSpó[jto? infra.

oóp(av)oSpófxo?Pap. Mag. III 255.Eustath.deengastr. 19

TcaTayóSpofjio*; infra.

7reXayo8pó[iolt;; infra.

nuplSpoyLoq infra.

axoXióSpo[i.oi; infra.

CTTaStoSpópio? Plato, Leg. p. 833A.

Lucill. A. P. XI 208,1.
Simonid. A. P. XIII 14,1.
Tax^SpojjLOi; infra.

utl;[Spofiolt;; Greg. Naz. Carm. de seipso. 38, 15.
9aóSpo(xo? Greg. Naz. Carm. Hist. 38, 15.
amp;xt5Spo{xo? Eurip. Bacch. 871; Arion 1,8; Maxim
610; H. 0. 69,9.
iXlxoiKog H. 0. 6,9.

Hesych.: sXfxwTto?- suÓ9a-aX[Aoc.
Cf. ëXixog = apud Callim. fragm. 290; Maneth.
4,298. IG XII 5,739,155 (Kaibel 1028,65).
Vide infra ad 9oßeplt;oi{;.
ènTcupicpoiToc; H. O. prooem. 33.

Coniecit Wielius pro iSè 7rupi9obou(; (cf. II. 23,702
è(i,7Tupipr)T7)lt;;). Fortasse legendum •^S\' ^^spupolxou?. Cf.
Wolff, p. 112. TTup^^otTo? legitur Pap. Mag. IV 2748.
èvviépio^ H. O. 25,8.

èvaépto? Tim. Loer. p. 101C.
Lucian. Musc. Encom. 6.
Galen. Thras. 40.
Porph. ad Gaurum 10,6.
Themist. Or. 13 p. 168B.
Pollux I 23.
èvoSm? H. O. 72,2.

Cf. stvoSir), tpioSltk; apud Hippol. Refut. Haeres. IV
36 et in Pap. Mag. IV 2723. 2727.
TsxpaoStTi? Pap. Mag. IV 2561.
ÈTTd^io? H. O. 50,7 et 52,9.

Cum in exitu deminutivorum -atptov a produci videa-
tur (cf. Wackernagel, Glotta 4 [1913] pp. 243 sqq.)
in voce s7rd9io? analogice producta esse potest.
ÈTreudJ^w H. O. 69,6 et 79,9.

Cf. Plutarch. Vit. Marcell. 22: è9£udc^w.
ÈTciSpofxdSTjv H. O. 21,5.

Nicand. Ther. 481.

Strabo II 1,6 (p. 69 Cas.). Argon. Orph. 561.
Pap. Chicag. (saec. II p. Chr. n.) Powell p, 85.
*è7riXoi|3^ H. O. 66,10.

Argon. Orph. 547. 603.

Cf. similia anctl elpvjfiévtx: Herodot. 2,39: èiziaTisiaiq.

Buresch, Klaros p. 85 et p. 130: znix^Tfi.

Philo Byblius apud Eus. Praep. Evang. I 10: èTri^uat?.

Cf. Weinreich, Arch. f. Relig. 17 (1914) p. 525 n. 1.
énTacpx-fji; H. 0. 7,8.

Cf. infra XayLKpo(px-f}q, Tiaai^a\'^i;.
Cf. BTiTatpsYY\'fl\'^ Philo I 504 Mang.
èpaxoTrXóxafjiOï; H. O. 29,5; 44,2; 55,10.

Cf. Hym. in Apoll. BCH 1894 p. 345 (saec. II a
Chr. n.): èpaToyXétpapoi;.

Cf. xuavoTcXóxafxo? Bacch. 5,33 et Q. Smym. 5,345
et o9ioTcX6xa[ji,olt;; infra.
èpvsCTfTtsTrXo? H. O. 30,5 Formatum instar vocis sXxsaUsTvXo^;.
eódcc H. O. 49,1

Philostr. Imag. I 18,3 (p. 355 ed. Didot).
Ex coniect. Graefii legitur apud Antip. Sidon A. P.
VII 26,5 (eidGi xóixatg).

Est una ex octo vocibus, quas Buechsenschuetzius,
iniuria hanc quidem, ut Xsyoixsva? notavit.
eudcaTetpoc H. O. 51,8 et 69,1.

Masculinum suaarsQp praeter in ipso H. O. 30,1 in-
venitur A. P. VI 154,1; IX 246,7; in carmine epico,
quod invenies Arch. f. Papyr. VII (1924) p. 4 vs. 17
(saec. II/III).
Cf. P.-W. VI 993.
evxarf}^ H. O. 54,5.

Olim praeter H. O. 54,5 tantum inveniebatur Anth.
Plan. 15,2; Procl. Hym. 5,1 (= Anth. App. 69,1);
Dion. Halic. 5,47.

Nunc in titulo Pergameno saec. II a Chr. n. Athen.
Mittheil. 27 (1902) p. 184: oi Bdcxxoi tou euaaxou
^eou. Cf. Kern, Hermes 46 (1911) p. 436.

EÖacT(jia Eurip. Bacch. 129. 151. H. O. 54,8,
eùSôvaxoç H. O. 29,20 ahbi.

De voce cf. Kern, Genethl. f. Robert p. 96 sq.
Hermes 51 (1916) p. 566; apud P.-W. X 1410.
sùiepoç H. O. passim.

Reperitur e. g. A. P. VI 231,2 (Phihpp. Thess.).
Ceteros locos indicant Weinreich, Arch. f. Rehg.
XVII (1914) p. 525,1 et Kern, Hermes 52 (1917)
p. 149,2.
sùXÈpavoç H. O. 55,17.

Paean Delph. Aristonoi vs. 23 (BCH 17 [1894]
p. 566 = Powell p. 163).
eôXt^oç H. O. 59,4.

Flav. loseph. B. I. V 5,6 (§ 226).
eûpecihexvoç H. O. 32,14.

sùpô^toç H. O. 19,7 Ex coni. Hermanni pro: êç ^o^buç,

quae verba sensu carent,
J^eóxTsipa H. O. 55,3.

Mascul. CsuxTi^p loseph. A. I. XII 4,6 (§ 192); Hesych.
ÇtpQyôvoç H. 0. 38,3.

Plato, Epinom. p 980C.
Hippol. Refut. Haeres. V 17.
Aretaeus (saec. II p. Chr. n.) de morb. diut. II 5.
Pap. Mag. IV 514, 720. 1754.
Iulian. Imper. Orat. p. 166A, p. 180A, p. 180D.
Sallust. cap. 4 (p. 14,21 Orelli).
^epô[xop9oç H. O. 14,11; 16,1; 81,6.
vjspÔTrXayxToç H. 0. 7,8, Maneth. 4,509, Chariton 267.
Cf. supra aîO-epoTrXayxToç.

:?iepoçsYY:;)ç H. O. 20,2.

Cf. àaxzpoa^vff^c, supra.
y]£pô(poiToç H. O. 01,5 et 81,1 (cf. p. 25).

Vox recurrit Ps.-Phocyl. 125; Oppian. Hal. 3,166;

Max. 485; Maneth. 5, 146.

Arist. Ran. 1292 (in versu dorico): àepôçoixoç.

Praeterea -^epoçotTtç \'Epivôç inde ab Homero est

notissima.

àspoçoiTTjç legitur apud lonem Chium (fr. 10 Bergk
PLG 255); Lithica 45; Nonn. D. 24,79.
, Cf. composita in -(poixoç exeuntia:

àCTTspôipoiToç Pap. Mag. IV 2552. Nonn. D. passim.
vuxTspôçotToç infra.

oùpavoçoCrTjç Pap. Mag. II 89. Greg. Naz. Carm, de
seipso 32,6; Carm. Mor. 1,326.
oùpavôçoiToç Orac. Porphyr. (Eus. Praep. Ev. IV 23).
Pap. Mag. IV 1370.
oùpeCTi9otToç infra.
7cup[(potToç Pap. Mag. IV 2748.
TjXexTplç H. O. 9,6.

Nomen proprium insularum ad Padi ostia. Cf. P.-W.
s. V. Elektrides.
flTttoStÔTTjç H. O. prooem. 37.
Vióxsipo? H. O. 23,8; 29,18; 84,8 (Abel).

H. O. 23,8 codd. praebent oXßioxeipov óyeiTjv. 84,8
fiTTtóxstpov Óyeiav. Quas lectiones cum Hauckio non
mutandas esse censeo.

H. O. 29,18 xai y)Tctoxetp\' ôyisia manifeste vitiosa est.
Portasse cum Hauckio legendum: -^TcioxsCpoj ôysiy].

uyeta pro uyieia iam anno 55 p. Chr, n. inveni Ditt.
ed. 3 a 810,15; in papyris saepius reperitur saeculo
altero p. Chr. n, Cf. Preuschen-Bauer, Wörterb. z.
N. Test, in voce.
■9-aXepó[ji(jiaTolt;; H. O. 80,5.

Cf. daTepoó[ji[xairo? supra.
ö^e[j.iCTT0CTÓV7) H. O. 79,6.

Vocabula in -ctiSvtj, quibus iam delectatur Homerus,
nova varii effinxerunt poetae. Sic dotSoauvyj inveniri
videtur tantum apud Greg. Naz. Carm. Mor. 29,146.
SepaafiOCTÓvTj Orac. Sib. 7,73. 9-y)pocriiv7] Oppian. Cyn.
4,43; Epigr. Agath. A. P. VI 167. St^oaóvy] Orac.
Porphyr. (Eus. Praep. Evang. VI 1 p. 237A).
^7)póppo[jio(; H. O. 1,6.
^pÓTUTTO? H. O. 24,5; 39,8; 54,8.
^óa(j(jia H. 0. 49,6.

Cf. opQ-tacjpia, quod est xtz. Xey. apud Arist. Acharn.
1006.

v{)ii(fgt;ccaiix Parad. Graec. p. 134,27 (W.).
eöa(T(ji,a vide s. v. euaaTV)?.
fjiépicTfjia infra.
S^upaeyx^? H. O. 45,5.

Restituit Ruhnkenius, Ep. crit. 2a ed. p. 279 pro:
»upcrex^T^?, qui et H. O. 52,11 restituit pro xpuffey/^?.
Posterior vox mutanda non videtur, cum aptum
sensum praebeat. ©lipcof; enim comparatur cum eyxolt;;
a Nonno D. 42,404: ^upcrov è\'xoit; ètiov eyx©? et
iam ab Ovidio, Metam. 3,667 „hastaquot; vocatur. Forsi-
tan etiam 45,5 xP^^^^yx^\'i legendum est, nisi malis

4

recipere coniecturam Gesneri ^uporax^^? legere iuben-
tis, quam vocem componit cum Horatii Carm. II
19,8: gravi metuende thyrso.
•^upaoptaviQ? H, O, 50,8.

Praeter Nonn. D. 18,309 iam Eur. Phoen. 798.
lepo^Xriq H. O. 40,17.
lepÓTpoxo? H. O. 14,2.
tjiepóvou? H. O. 56,8.

ifxepÓTTvou? praebet. Anc. Inscr. Brit. Mus. nr. 1084,2
(saec. I a Chr. n.).
tTTTTsXaTstpa H. O. 32,12.

Mascul. iTTTTsXaTT)? oppian. Cyn. 1,95.
iCToppoTtia H. O. 63,13

Plato, Phaed. p. 109 A. Plutarch, p. 137E, p. 896D.
Adiect. LcróppoTcoi; est vox antiqua.
xaö^TjyiQTsipa H. O. 76,6.

Masc. xctO-qf^Tfip Maneth. 2,300.
♦xaXXté^eipo^ H. O. 50,7.

Cf. infra opö-ol^sipo?

et composita in -sö^sipo? desinentia:

ayXtxé\'B-stpof; Hym. Hom. 19,5.

XpuCToé^sipo? Kaibel 1025,3 (saec. II/III p. Chr. n.);
Chariton 745.
oloé^sipoq Char. 745. 785.
sué^eipo^ Preisigke, Sammelbuch 4127,21.
Femin. xaXXteö^sipa, Nonn. lo. 11,4.
Cf. Find. Ol. 2,28 xavus^eipa SspisXa.
xapTcoSÓTEipa H. 0. 43,9.
Orac. Sib. 3,280.

Cf, yevvoSÓTsipa supra.
xaTauydcTTeipa H. O. 9,6,

Cf, xaTauyaajjia Pap. Mag, IV 1130,
xaxauydJ^stv Philo, Cherub. 19 et passim,
xspSépin:opolt;; H. O. 28,6 i).

Cf, dpxtxepSé(ji7ropolt;;IGXII 8,581 (saec. II/IIIp, Chr.n.),
atofxaTéfXTuopo; Chariton 783.
xapixéfXTtopot; Diog, Laert. IV 7,46.
XpiCTTÉfXTcopo? Didache 13,5.

^vxéiiKopo^ Hesych. et Plato, Soph, p. 224B: ij iPuxen-

TrOptXTQ,

xiV7]a(9opo(; H. O. 10,21.

Cf. Pap. Mag. IV 1373: xiVTjcr^TcoXo?.
Pap. Mag. IV 1355: xtvyja^yato?,
xiCTCTÓppuo? H. O. 30,4.
xiaCTo/apy)? H. O. 52,12.

Cf. supra dvTpoxap\'^i;.
Chariton 751: xsSpoxap^^.
xXovoxdpSto? H, O. 19,8.

^ Pro xpovoxdpSio*; restituit Stephanus.
xoCTfii^Teipa H. O. 10,8.

Legitur CIG 2823. 3002. Anc. Inscr. Brit. Mus. nr.
655b, 4 (saec III p. Chr. n.) = Ditt. 3a ed. 1228,4.
xpdvTsipa H. O. 27,2.

Antip. Sidon. Anth. Plan. 220.

Carm. Orph. apud Procl. (fragm. 176 et 177 Kern).
xpovÓTsxvo? H. O. 4,8.

\') de Mercurio xsp8e[i7róptp cf. Kern, Hermes 51 (1916) p. 566 et P.-W-
s. V. Kerdemporos.

xpouvÏTii; H. O. 51,10.

Cf. Apollon. Rhod. 3,1219: viifjupat TioxafjiiTiSs*;.
Epigr. Meleagri A. P. XII 53,1: TteXayiTiSE?.
xpouatXópyji; H. O. 31.3.

Cf. xpouai-9-upov, genus quoddam cantilenae (Tryphon
ap. Athen. p. 618C).

Abel H. O. 34,6 pro: iiouaxyéxa, quod retinendum
videtur. De a correpto cf. Kuster p. 125.
xpufxoTrayT^i; H. O. 80,2.

Cf. yuioTrayilC Antip. A. P. VI 219,6; O-eioTcay^; in
orac. apud Phleg. Mirab. c. 10 (p. 134,27 W.).
xputj^\'iyovo? H. O. 50,3.
xpuij;iSo(xo(; H. O. 51,3.

Coniecit Casaubonus pro xpu(J;JSpopLO(;. An mutandum ?
Cf. VS. 6: ïyysGL xoüfpat. et vs. 7: acpxveït;.
xuavauyÉTic; H. O. 23,1. Cf. (xeXavauysTt(; Argon. Orph. 515.
xuavóxpojTo? H. O. 70,6. Maneth. 1,327.
*xupepv^Te!,pa H. O. 10,3.

Nonn. D. 48,416 alibi. Pallad. A. P. X 65,3. Masc.
Od. 8,557.
xuxXoéXiXTO,; H. O. 8,11.
xufxo^aX^? H. O. 17,5.
XafiTraSÓEti; H. O. 40,11. Cf. infra ovstp^En;.
XafXTTpo^a-/]!; H. O. 78,2.
Maneth. 4,53.
Cf. supra èmacpcdiq,.

Xa[i7i:po(pEyyr)? Pap. Mag. IV. 386. 714.
XsxTpoxapTTi? H. O. 55,9. Cf. Supra ad dvrpoxap-^?.
XEUxet(J.cov H. O. 51,11.

Orac. ap. Porphyr. (Euseb. Praep. Ev. Ill 11 p.
113C) Arist. Orat. 24 (I p. 298 lebb.) Phintys ap.
Stobaeum IV 23,61a (IV p. 591 W.-H.). .
Cf. Xeuxetfxovéo) Anc. Inscr. Brit. Mus.nr.481 vs.
442 (104 p. Chr. n.). Plato, Resp. p. 617C. loseph. B. I.
2,123. Porph. ap. Euseb. Praep. Ev. IX 3 (p. 405A).
xaxoeCfxcov Od. 18,41.
XeuxoxtTcov Batrach. 37.
}xeXave[(jicov Aesch.; Phlego (p. 129,12 W.).
TTxepoettAcov Oppian. Cyn. 2,190 et Phlego (p. 202,16W.)
Cf. SpoCToeifAcov supra.
*Xuaeti? H. O. 52,2.

Vox recurrit apud Ol5rmpiodorum.

Cf. \'EXeXeut;, ut nomen èacrum Dionysi ex solo Ovid.

Met. 4,15 nobis notum.

Cf. P.-W. V 1026 sqq., ubi plura epitheta Bacchi
in -eu? desinentia reperies. Adde dypsó? Eur. Bacch.
1189.

XuCTt[xépi[jivo(; H. O. 3,6 passim.

, Abel coniecit pro Xyj^oiJiépipivo;, sed mutata voce
opus non est.
XuaiTDQfiwv H. O. 2,11 et 59,20.

De correptione litterae u cf. Anacreontea 48,9:
Xu(TtTcaiy(X(ov.
Xuacr/ipT)? H. O. 69,6.

Maneth. 6,650; 599.

Cf. composita in -rip-ric, exeuntia, quorum complura
ócTT. Tjup. sunt:

xta(7^p7j? Soph. Ant. 1119, Xoyx^pï3lt;;Eurip. Iph. Aul. 1067.

Heliod. Aeth. 1, 11 et 13; Pap. Mag. IV 2249.
TtupyT^pyjç Pausan. X 18,2 (in orac.).
ô(xPp\';^py)ç Nie. Ther. 406.
Xtixetpa H. O. 10,17 et 32,13.
Pap. Mag. Ill 225.
Masc. XuTYjp apud tragicos legitur.
XuTïjptàç H. O. 14,8 et 36,7.

Cf. SeixTTiptàç Pol. apud Athen. XIII p. 576.
tJiaXaxÓ9pamp;)v H. 0. 59,15 et 69,13.

Cf. àyav09pcûv, :^7ri09pû)V.
(jLEYoXaux^ç H. 0. 63,3.

Iniuria affirmat Hauckius p. 37 hoc vocabulum apud
Maneth. et Byzantinos solos occurrere; legitur enim
etiam: Orac. Sib. 4,1 (Liber IV scriptus videtur
anno 80 p. Chr. n. [Vss. 4—7 citât Clem. Alex., Pro-
trept. IV 50]). Apollin. Metaphr. Psalm, passim. Kaibel,
praefat. 824a,5 (saec. I p. Chr. n.). ib. 173,10 (saec.
IV/V) certo restituitur.
txépicj[ia H. 0. 5,2 et 11,16. Cf. ^óaofxa supra.
[xsTapaxxeuw H. O. 1,3.

Rectius cum Heckenbachio (apud P.-W. VII 2776)
legitur: tl^uxatç vexócov [xéxa pax/eiioudav.
(ji.gt;3pOTpe9^ç H. 0. 52,3.

[X7)poTp«97]ç legitur Strabo XV p. 687 in interpola-
toris emblemate et in Epigr. Nicar. A. P. XI 329,4.
[xuaTiTTÔXsuToç H. 0. 76,7.
*(xucjTi7:oXEiico H. O. 42,6.

Nonn. D. 30,122; 33,229; lo. 2,23.
Musaeus, 142.

fxucTTtTróXo? H. O. 18,18; 25,10; 48,6; 49,2; 68,11; 79,12

Kaibel 822,8 (saec. II/III): [xuaTiTróXouf; S^Sai;; 823,6
(a. 370): ^^laai (xuaTtTróXoii;. 824,5 (a. 370); 957,2
(aetatis Hadrian.): vu^iojv (iucTTtTtoXo? auvóSwv. IGSI
1020,5: aïfia (xucttitoXov. Manetho IV 229. Epigr.
adesp. A. P. IX 806,4.

Greg. Naz. Carm. de seipso 13,6 (MG 37,1228) [xuaró-
TzokoQ de episcopis praedicavit. Ceterum vox reperitur
apud Nonn., Christod. (Ecphr. 115), Eudoc., Paul
Silent., A. P. IX 525,13.
Cf. dyvoTToXof; supra.
vauafSpo(xolt;; H. O. 74,10.

Cf. ad éXtxoSpófxo? supra.
vePpiSÓCTToXo? H. O. 52,10.
veoïjXt^ H. O. 87,7.
VsÓfAUtTTO? H. O. 43,10.

Cf. Quandt, p. 247 sqq.
ve09dvTy](; H. O. 4,9.

Cf. ópyioipdvTyj? lepolt;p(x.vTfjq.
Quandt, p. 247 sqq.
vuxTspócpoiTOf; H. O. 36,6.
Pap. Mag. VI 34.

Cf. vuxTsp090!:Ttlt;; in incantat. apud Hippol. Refut.
Haeres. IV 35.

dCTTspócpotTo«; Nonn. passim et Pap. Mag. IV 2552.
Cf. supra -riepócpoixoq, infra oupe(7t9oiTo?.
vuxTtSpofxot; H. O. 9,2.

Cf. supra éXixoSpófio^.
VUXTlTTÓXsUTOc; H. O. 79,7.

Apollon. Rhod. 4,329.
vuxauyV)? H. O. 3,7 et 14; 9,6; 71,8.
oXßioSwTTjf; H. 0. prooem. 35; 34,2.

Vox recurrit in hymno dorico apud Stobaeum Ecl.
I 1,31a vs. 3; \'AaxX-yjraou ÖXßtoS^ra (I p. 38 W.-H )
oXßioStÖTi? H. O. 40,2.
oXßtoO\'uixo? H. O. 19,21.

Cf. :^7tiô9-u(xoç Apollin. Metaphr. Psalm. 24,18; 36,21.
»ÖXßiöfxoipog H. 0. 9,8; 26,6; 34,12; 36,9; 39,2; 63 3- 67 5
Paul. Silent.nbsp;\' \' quot;

öXßi0xetpolt;; H. O. 23,8.

Cf. supra ad -^Tttóxeipo!;.
oXßoSoTK; H. O. 27,9.

Masc. ÖXßoSÖTTj? Eur. Bacch. 573; Kaibel 978,10.
ofxßpTjyevri? H. O. 80,4.

ö,xßpoT0xo? H. 0. 21,2; 82,5. Cyrill, p. 213. Nonn.
öfxßpoxapTf), H. 0. 26,8. Pro codd. lectione: öfxßpipLoxap-/)?.

Cf. supra ad àvxpoxap-^ç.
ôvstpTjeiç H. O. 86,14.

Cf. oîcTp-^eiç, quod invenitur:
Oppian. Cyn. 2,423.

Orac. Porphyr. (Eus. Praep. Evang. V 6 p. 190C).
Nonn. lo. 18,13 Christod., Ecphr. (A P II) vs
365.

De adiectivis in -eiç desinentibus agit C. D. Buck,
Classical Philology 16 (1921) pp. 367-383 secundum
quem solus Nicander 58 talia quae nusquam alibi
legantur, exhibet.
Cf. supra Xafi,7raSÔ£iç.

ÓTtXóSouTTO«; H. O. 65,3.

Cf. supra dXtSouTco?.
ÓTrXoxapifif; H. O. 32,6 et 65,2.

Cf. supra ad avxpo/ap\'^,;.
opsiO[xav7)(; H. O. 31,5.

Pro èpetofxavou?. Hermannus coniecit êpetfxavsó?. Vix
probabilis mutatio, cf. èpetovó(xo? Antip. Sidon. A P
VI 14. Philipp. A. P. VI 240; Orac. Porph. apud
Euseb. Praep. Ev. V 7 (p. 192B) et èpaopdcTV)?.
Orac. Sib. 5,43.

Vox ópeifxavTf)? occurrit apud Tryphiod. 370.
óp\'amp;oSÓTeipa H. O. 76,5.

Cf. supra ad yevvoSÓTsipa.
óp\'amp;os9\'sipo«; H. O. 19,8.

^ Cf. óp^ó^p,^ Aesch. Choeph. 32 et supra ad xaXXté^eipoc
opfxaaxeipa H. O. 32,9.

Sine causa ab Abelio legitur óp(x-;)Tsipa.

oupavÓ7railt;; H. O. 27,13 et 79,1.

Cf. TaprapÓTiati; Argon. Orph. 980.

,nbsp;Epigr. Meleagri A. P. XII. 56,7 Epigr.

Herodici Anth. App. 35,6.
oupavÓTcXayxTO«; H. O. 21,1.

Maneth. 4,623. Cf. supra ad aS^epÓTiXayxTo?.
oupeCTKpomt; H. O. 1,8.

^ ^ Nonn. D. 9,76. Cf. supra ad vuxTepó^oLTo? et masc.:
oup£ai(poiT05.

Epigr. Meleagr. A. P. V 143,2: oópeaJ^otxcc xp^va,
SI textus sanus est.

Oppian. Cyn. 5,403: oöpeailt;potrov .... ^eXóv.

Cornut. 34: opsaicpoiToq de Diana.
Epigr. Lucilli A. P. XI 194, 1: oùpeaiçoiTâç.
oùpsatçolTTjç legitur Greg. Naz. Carm. Mor. 1,289; 17,43.
Hym. alph. A. P. IX 524 et 525.
Ceterum cf. infra ad vjepôçoixoç.
ocptoTrXôxafAoç H. O. 69,lé et 70,10.

Pap. Mag. IV 2863: ôçeoTrXôxapioç.
Cf. supra èpaxoTrXôxafjioç.
TcaYysvÉTTjç H. 0. 20,5 et 73,2.

Orac. Sib. 3,550: TcaYyevéxao (Alexandre). Codd.:

TrayyevsTaCTTE.

Orac. apud Buresch, Klaros p. 106,16.
Epigr. Claudiani A. P. I 19,11.
TiayysvéTstpa çuciç Epigr. Antip. Sid. A. P. XII 97,4.
TuayyevÉTcop H. O. 4,1; 12,6; 13,5.

Carm. Orph. apudMacrob. I 23,21: quot;HXis TcayysvsTop.
Tîàyyeoç H. O. 59,8.

Kaibel 344,10: Tcàvysoç S^fxoç.
TcayxÔCT^iioç H. O. 34,20,

Methodius Patar. (MG 18, 369).
TraJxTstpa H. O. 3,9.

Masc. apud Leonid. Tarent. A. P. VII 422; Chariton
683. Hephaest., Cat. Cod, Astr, Graec, VIII 2p, 58,19.
èfjLTuatxTTjç Nov. Test. (lud, 18; 2 Petr, 3,3),
TTavSafjiàTsipa H, O. 10,26.

Pap. Mag. IV 2723. Kaibel 434,6.
TtavSepx^ç H. O. 4,8; 8,1; 9,7; 34,8; 61,2; 62,1.
Maneth. 2,342. -

Anth. Planud. 303: TravSspxéoç ôc[ji(jiopoç aïyXï)? \'HsXwu.

Apollin. Metaphr. Psalm. 9,65; 24,33; 32,26; 68,38.
Orac. apudBuresch, Klarosp. 101,19 (cf. supra p. 28).
Kaibel 1029,10. 1033,13 (saec. Ill a Chr. n.).
Lithica 713. Q. Smyrn. 2,443; 13,229 alibi.
TOvScÓTstpa H. 0. 10,16; 26,2; 40,3.
Pap. Mag. IV 2280.

H. O. 61,11.
Lycophr. 1057: TravsX\'amp;icjTo?.
Cf. Litan. Isid. vs. 137: (jiiasx^? (hapax).
7tavvé9sX0(; H. O. 19,4 et 80,3.
7:avpuT0(; H. 0. 10,23.

Cf. infra TrerpóppuTOf; et Trvjyoppuro?.
[xsXiTÓppuTo? in fragm. lyric, adesp. (Powell p. 185)
saec. I a Chr. n.
TravToyévs^Xo? H. O. 15,7; 16,4; 58,6.

Cf. supra apxtyévsa-Xo?, infra Trpea^uyéve^Xo?.
TcavToStaiTo? H. O. 66,5.

Cf. aXXoTpto(jiop9oStaiToc; supra.
TOVToSÓTEtpa H. 0. 59,18.

Cf. ad yevvoSóxsipa.
TravToSuvaaTï]? H. O. 12,4 et 45,2.

Cf. TravToSiSaxTo«; Phlego, Macrob. 10 (p. 134,23 W.).
■navTod-ocXriq H. O. 34,16.
TcavToxpaxetpa H. O. 10,4 et 29,10.

Pap. Brit. Mus. I p. 114 vs. 963.
Litan. Isid. vs. 20.
TravToXéxetpa H. O. 26,2.

Greg. Naz. Carm. Mor. 15,88: ttkvtoXIttj;.
TtavTOTsxv^? H. O. 10,20.

TravTOTivdxTTj? H, O. 16,8.

Cf. supra p. 23 de O-upo-oxtvdx-njc.
*TcavTÓxpoo(; H. O. 43,4.

Const. Man. (saec. XII).
7ravTpÓ90? H. O. 26,2.

Epigr. Meleagri A. P. VII 476,9: Fa 7ixvTp6(pe.
Quod haud minus cum H. O. 26,21 congruit quam
cum Nonn. D. 44,191: Travxpotps M-^vyj.
7ravxpÓ9ou Ko[x{jLay7]VYilt;; legitur in titulo nobilissimo
regis Antiochi: Ditt. OGI 383,57 (saec. I a Chr. n.).
7tavu7rép9pcov H. O. 61,12.
namlt;pai](; H. O. 8,14; 36,3; 56,4.
Maneth. 3,346.

Ceterum vetus nomen proprium est. Cf. Dieterich,
de Hymnis Orph. p. 26. Sicnbsp;non reperitur

ante Nonnum (D. 8,111 alibi), sed apud Pausan.
IV 9,4 Eu9aY)(; est nomen proprium.
TraxayoSpófjiot; H. O. 20,3.

Cf. supra ad éXixoSpófxo;.
TtsXayoSpófJioi; H. O. 74,5.

Pap. Mag. IV 2590.

Critodemus (apud Vett. Val. p. 150,13 ahbi): nelx-
yoSpofjLstv.
Cf. ad éXixo8pó[jLO(;.
TTSpi^póvio«; H. O. 7,4.

Wiel coniecit TtupippóO-io?. Cf. dXtppó^to; H. O. 24,8.
TreptxuxXdi; H. O. 43,5.

Cf. TtEpixuxXo; Greg. Naz. Carm. Hist. 29,79.
*7r£pixu(jia(vco H. O. 83,3.

Theophylact. Simoc,

Cf. Tusptjttifxcov Eur. Troad. 796. Archestr. apud Athen.
p. 29B et p. lllF.
TrerpéppuTO? H. O. 51,9.

Cf. TrdvpuTOi; supra.
Eur. Ion. 1222: TrerpoppKp^t;.
TïVjYÓppuTo? H. O. 83,5.
Tv^ixcov H. O. prooem. 31.

Cf. adiect. in -Yifxcov, de quibus Sternbach, Meletemata
Graeca p. 38 sqq.
TcictocpiXa^ H. O. 8,17.

Cf. ópvi5-09ÓXa? Chariton 588.
dvTpo9iiXa^ Gnomon III (1927) p. 250.
TcXocCTTstpa H. O. 10,20.
Maneth. 4,559.

Damocharis Anth. Planud. 310,1.
:rXouToSÓTetpa H. O. 40,3.

Lucian. Dial. Mer. 7,1.
Cf. ad yevvoSÓTEipa.
*7roXs(X7)TÓxolt;; H. O. 32,10.
Nonn.

7roXe(i,óxXovolt;; H. O. 65,4.

Batrach. 4 et 275. Orac. Sib. 5,253. Maneth. 6,47.
Pap. Mag. IV 597: TiupixXóvo? ib. IV 600 xepauvo-
xXóvo? ib. IV 1363 pu^oxXóvo?.
TcoXuaXy^c; H. O. 67,2.
TToXóyïjö-Oi; H. O. 10,10.

Alibi semper TroXuyviQ^t;.
TToXuMXfxto? H. O. 68,1.

Cf. pio9-déX[iiolt;; Hym. Hom. 4,189.
^tóÖ^dXfxioc Pind. 01. 7,11.
TToXóO^pSTCTOi; H. O. 43,6.

Christod. Ecphr. 367: TtoXóS-psTCTo?.
7roXiixpexTOlt;; H. O. 34,16.

Cf. EÖxpexTO(; Ant. Sid. A. P. VI 174,6. Greg. Naz.
Carm. Hist. 19,24.
TtoXuxpiTOc; H. O. 11,18.

Nomen proprium est: Ditt. 2a ed. 210,12 275 a
Chr. n.), 858,6 (± 160 a Chr. n.) alibi.
TToXóxTiTo? H. O. 10,2 et 20.
TToXiifjiixTo? H. O, 10,11.
Greg. Naz.

TToXufiiyfa Plutarch. Qu. Conv. IV 1,2,9 (p. 661).
TioXufxi^fa Plutarch, adv. Colot. 5 (p. 1109).
■KoUoSiioc; H. O. 43,4.
TToXuóXpio? H. O. 3,12.

Pap. Oxyrh. I 9,3 vs. 9 (cf. ib. p. 20 et Powell p. 193).
7toXóoXpolt;; H. O. 32,8 et 16; 38,2; 40,9 et 20; 60,3; 63,1;
66,9; 72,7; 83,6; 84,4.

Secundum H. recurrit apud Maneth., Dion. Perieg.,
Nonn., Procl, Colluth., Agath., Paul. Silent.
Sed eo non probari uni ex his scriptoribus deberi
vocabulum evincunt hi loci:
Sappho fr. 59.

Orac. apud Phleg. Mirab. 3 (p. 127,19 et p. 129,1 W.).
lulius Afric. in Pap. Oxyrh. III 412,28.
Apollin. Metaphr. Psalm. 33,24.
Pap. Mag. IV 2440.

Kaibel 981,3 (saec. I p. Chr. n.); 361,1; 427,1.
Orac. Sib. 4,66; 5,5 et 98; 11,62. 100. 305; 12,5.
Ps.-Phocyl. 54.

Simiae epigr. A. P. VI 114,5.
TtoXuôpyioç H. O. 6,4.

TîoXuopyta Galen.
TroXuTràpô^evoç H. O. 52,12.
7T0XliTC0T{X0Ç H. O. 70,9.
TtoXtiuTïvoç H. O. 3,4.

TToXuuTivJ« Philo II 672 Mang. Cassius, 152,20 Idel.
TcovToyevTfjç H. 0. 55,2 et 81,1.

Femin. Trovxoyéveta, de Venere, Oppian. Cyn. 1,33.
TrovToxpocTwp H. O. 17b,7.

Coniecit Hermannus pro TcavroxpdcTwp.
7î0VT07rXàv7)T0ç H. 0. 38,5.
TTovTOTcXàvoç H. O. 24,8 et 75,6.

Cf. vuxT^TtXavoç in orac. apud Lucian. Alex. 54
(hapax).

ops^TuXavoç Pap. Mag. IV 2563. 2854. Nonnus, passim.
àxÔTrXavoç Eurip., Pirith. fragm. 597,4 Nauck. Cf.
lp7)(zo7TXàvoç supra.
*7rpsopuyévsamp;Xoç H. O. 4,2 et 17b,l.
Paul. Silent.

Cf. supra âpxiyéve^Xoç et TcavToyéve^Xoç.
Tpïjôvooç H. O. 44,11 et 69,13.

Apollin. Metaphr. Psalm. 24,16.

Inscr. 46 apud Duchesne, Mission au Mont Athos p.

232, ubi 7tpgt;3vooç = Trpvjôvooç.

Trpaôvooç Simiae fragm. 24 (Powell p. 116).

TTpôereu^tç H. O. 15,2.

Anc. Inscr. Brit. Mus. nr. 421 lin. 2 (saec. II a Chr. n.).
TrpoiTOYÉvsia H. O. 10,5.

Iam apud Pindarum nomen est proprium. Cf. Ditt. OGI
119. 170. 819. et Plutarch. Qu. Rom. 106 (p. 283 B).
TCTïjvoTTÉStXoç H. o. 28,4.
Pap. Mag. V 404.

Cf. Epigr. Philippi Anth. Plan. 215,6: TTTirjvà TTÉSlX\'
\'EpfAOÜ ....
*7rup£Spopioç H. 0. 7,9; 8,11; 20,2; 58,2.

Nonn. Argon. Orph. 1120 (Ruhnkenius pro:

TTUptPpOIXOç).

Cf. supra ad éXtxoSpôpioç.
TcupJoTcopoç H. O. 45,1.

Oppian. Cyn. 4,304. Pap. Mag. IV 597: TcupiaTtôpoç.
Tcupiçeyyi^ç H. O. 52,9.

Argon. Orph. 214. Pap. Mag. IV 960.
Greek Pap. Brit. Mus. lp. 114 lin. 966.
Orac. Sib. 8,434 (Struve; codd.: Trupo^syy^?).
Kaibel 618,18; Chariton 771.
Cf. supra ad àcrTspoçsyY^ç.
TTUpoaTuôpoç H. O. 52,2.

Pap. Mag. IV 597: TtupiaTrôpoç.
pTjÇ^x^cov H. O. 50,5 et 52,9.

Dieterich, de Hym. Orph. p. 51 aliquot locos citât,
ad quos adde:

Pap. Mag. IV 2722. 2754. 3177.
Audollent, Defix. tabell. nr. 38 vs. 14.
Greek Pap. Brit. Mus. I p. 106, lin. 692; p .120 lin. 3;
p. 121 lin. 10 (Saec. IV/V.).

poiJ;-^Tcop H. O. 6,5 et 8,6.
Lycophr. 66.

Nicand. Th. 556; Apollin. Met. Ps. 90,11: poi^yjSóv.
popipyjT^, H. O. 31,2.

Cf. Alc. Mess. A. P. VI 218 pofjiPïjTÓ?
Ant. Sid. A. P. VI 219
Maneth. 4,108: pofxpvjSóv.
aapxo9^ópolt;; H. O. 70,7.

Cf. infra tpuxofpamp;ópog; supra pio9^optyj.
CTKoXioSpópiot; H. O. 51,4.
Maneth. 4,478.

Origenes VII p. 133A: axoXioSpo^Aéco.
Cf. supra ad éXtxoSpópio,.
CTxuXaxiT^ H. O. 1,5 et 36,12.
cnrépfxeio, H. O. 34,3 et 40,5.

Cf. to CTTTspfieïov, semen, apud Nicand. Ther. 599.
CTTTvjXuy^ H. O. 51,5.

Vox satis rara non solum H. O. 51,5; Argon. Orph.
379; Lithica 55 reperitur, sed etiam apud Dionys.
in Adonide fr. 1 (TGF 2a ed. p. 793).
Lycophr. 46.

Crinagor. A. P. VI 253,1.
Apoll. Rhod. 2,568.

Hym. in Isid. (Andri) 149 (Abel p. 301) = Kaibel
1028,61.

Greg. Naz. Carm. Dogm. 8,2.
lulian. Imper. A. P. IX 365,4.
Anth. Plan. 258,4.

Apud Lucill. A. P. XI 194,1 Pan vocatur 91X6(77173X07^.

5*

CTijyxopoç H. 0. 11,9.
(TuptTcawTstpa H, O. 29,9.

Heringa coniecit pro codicum lectione crufXTiXéxTstpa.
Mascul. Meleagr. A. P. VI 213,3: c7U(X7r;x[xTr)ç.
Hippol. Refut. Haeres. IV 36 et 37.
aufjtTcaixTpia Anton. Liber, capp. 21, 29, 32.
(jiivSamç H. 0. 55,11.

Masc.: Lucian. Ep. Saturn. 36.
Antiquitatem sapit epithetum: Ephesi colebatur
Aphrodite AaiTiç, cf. J. Keil, Oesterr. Jahreshefte 7
(1914) p. 146 et Kern, Hermes 51 (1916) p. 566.
auveua(7T)^p H. O. prooem. 34.

Cf. sùaCTTYjp supra p. 46,
cjuvoTràtûv H. O, 31,5,

Kaibel 813,1: \'Ep[x^v NaiàStov auvoTiàova = Anth.
App. 177.
crçpàyioç H. O. 24,2.

Cf. E. Maass, Arch. f. Relig. 21 (1922) p. 272.
(joipiTiç H. 0. 40,5.

crcopeiTTjç Lucian. Conviv. 23.
ccopiriQ«; Sext. Emp. adv. phys. 1,190.
Taupopôaç H. 0. 6,3.

Cf. àxupôaç Hesych. eûpupôaç Greg. Naz. Carm
Mor. 15,64. 7]Supóa(; Eurip. Bacch. 127 alii.
TaupofxéTtoTTOç H. o. 45,1.

Pap. Mag. Lugd. Bat. W. I 30 : TaupoTrpôcrwTroç.
Pap, Mag, IV 2548: ÎTUTcoTrpôffcoTroç ib, I 144: Xsov-

TOTTpÔaWTCOÇ,

TaxuSpôfxoç H. O. 27,3.

TaxuSpo[xla Aristitot. Probl. V 9.
Cf. supra ad sXixoSpô[i,oç.
*TeXelt;TC7tYovo(; H. O. 53,10.

Nonn. lo. 3,16 Procl. Hym. 5,9.
Cf. Eur. Heracl. 899: TeXeaaiSœTeipa Moïpa.
Cf. TeXsoaîçpcov, quod legimus Aesch. Ag. 700 et
Pap. Mag. V 415 (TeXscricppwv).
TSTpaxicov H. 0. prooem. 39.

Cf. Pap. Mag. IV 669: a.i ày^cgratai (puXdcxiaaat tûv
Teaaapwv o-iruXiaxcov.

TExvoStaiToç H. o. 66,3.

Cf. supra ad àXXoTpiofAopfpoStaiToç.
To^aXx-^ç H. O. 58,2.

Retinendum videtur comparata voce ToÇaXxéxT)?, quam
legimus Aelian. H. A. 11,40; Anth. App. 319,1.
Maneth. 4,244: ToleXx-^Q,
To^opéXsiJLVoç H. 0. 34,6.

Cf. xpuCTo(3éXe[u,voç, quod vocabulum hisce locis recurrit :
^ Orac. Porphyr. (Euseb. Praep. Ev. IV 23). Epigr. Cyri
poetae: A. P. VI 623,1. Hym. alph. A. P. IX 525.
xpisT^p H. O. 53,4.

Cf. Quandt p. 262.
-ruîipJStoç H. O. 1,3 et 72,5.
Argon. Orph. 577.

Vox apud alios poetas recurrere non videtur, sed
iam exemph causa allegatur ab Herodiano Tech-
nico (Gramm. Graec. III 1 p. 116, III 2 p. 237 Lentz),
ubi recenset adiectiva in -iStoç exeuntia.

TU(i7cavó8ou7ro(; H. O. 14,2.

Cf. supra ad dXCSouTroq.
TUfXTravoTepm^t; H. O. 27,11.

Cf. supra eiapoTspTDQi;.
tutccótk; H. O. 34,26.

uYpoxéXeu^olt;; H. O. 21,3; 22,6; 24,2; SI,14; 80,3; 83,7.
Maxim. 62.

In gripho apud Athen. p. 63B.
Cf. xP\'J^JO\'^éXeuö-oi; Pap. Mag. II 91.
TOVTaKÉXeu^o? (hapax) apud Pausan. VIII 9,4 in orac.
uypoTTÓpsuTOf; H. O. 82,1.
uypoTTÓpoi; H. O.

Orac. Porphyr. (Euseb. Praep. Ev. IV 9).

Cf. composita in -Tcopo? exeuntia:

ospoTTÓpoi; Philo passim.

ö^aXaCTcroTrópO!; Epigr. Theaet. A. P. VI 27,7;

Apollin. Metaphr. Psalm. 106, 49; A. P. IX 376;

Musaeus 2.

^aXacjcroTTopéco Callim. Epigr. 59.
l^uTTÓpo? Apoll. M. Ps. 44,6.
vuxTi7rópolt;; Oppian. Cyn. 1,441; 3,268.
TTovTOTTÓpo^ Homer.
uSpoSpófAo? H. O. 24,7.

Cf. supra éXixoSpófzo?.
uXovófjiOi; H. O. 51,10.

Aristot. Hist. Anim. 9,40.
Ep. Arch. A. P. VI 179,4.
ijttvoSwtk; H. O. 57,8.

Cf. xapiScÖTK; infra.
utl;(|3po[jio? H. O. 19,1.

Codd. u!j;tSpofiov. An mutandum? utl/JSpofxo? Greg.
Naz. Carm. Hist. 38,15.
H. O. 5,4.

Bacchyl. 13,5. Kaibel, add. 97a,l (saec. III p. Chr. n.).
9£péxap7ro, H. O. 26,3; 38,25; 50,10.
Philipp. Thess. A. P. IX 778.
Plutarch. de amore prol. 3.
Kaibel 496,1 (saec. I/II). Fragm. Orph. 44 Kern.
Cf. (pepavö-^? 9epslt;jTd9uXolt;; apud Meleagrum, 9Eps-
7itóXs[X0£; in orac. apud Pausan. X 9,11 (hapax).
tpepoXßio? H. O. 64,12 et 68,2.
H. O. 36,6.
9iXaYp£Tilt;; Paul Silent. A. P. IX 396,5.
9tXdXu7üo? H. O. 50,7.

Cf. 9iXdßouXo? Meleagr. A. P. XII 80; Antip. Sid.
Anth. Plan. 133,4.

9tXdacoTO(; Meleagr. A. P. V 175 et 191.
9iXévamp;eo? H. O. 11,5 et 21; 32,10.

Kaibel 176,2 (saec. IV/V) 18.

Hym. in Apoll. BCH 18 (1894) p. 345 (Powell p.
149, vs. 22).
9^gt;^ó8po[jio? H. O. 14,11.

Cf. ad éXixoSpóptOf;.
9iXottTTpo(Aavy)lt;; H. O. 14,3.
9tXoi(7Tpo(; H. O. 27,13; 32,9; 36,5.
91X0TPÓ90? H. O. 2,5.

9iXÓTpo9ot; titul. Thasi Ath. Mittheil. 18 (1893) p. 264.
91X0TPÓ910? Pap. Oxyrh. II p. 40, 20 (saec I p. Chr.
n.) = Powell p. 183.

çiXoTpoipetv Plutarch. Qu. Conv. 6,10 p. 685D. Vett
Val p. 18 et p. 46 Kroll.

Orac. Porphyr. (Euseb. Praep. Ev. V 8) (^coorpôcpoç.
Cf. infra (poxorpócpoi;, copoTpôqpoç.
lt;po^epólt;p H. 0. 70,8 et 10,

9oPspw7iôç Athenag,, Légat, pro Christ, 20, (hapax)
= fr, 58 Kern,
tpuyôXEXTpoc; H, O, 32,8,

Cf. Antip. Sidon. A, P. VI 10, (puyoSéfxvioç (hapax).
XûcXxoTÔpsuToç H, O, 17,2; 17b,5,

Cf. xaXxÔTopoç Pind. Pyth. 4,147. Oppian. Cyn. 5,329.
XaptSûTtç H. 0, 9,9 et 55,9,

Sic emendanda lectio codd. 9,9,
lure van Groningen, de Pap. Oxyrh. 1380, p. 9: „Abe-
lius (lege: Wielius) nescio quare xapiTÛTri emendat.quot;
Cf. Plutarch. Vit. Anton. 24: xapiSôxTjç. Idem Qu.
Graec, 55, Qu, Conviv. 1,3; de Stoic, Repugn. 30.
H. O. 17,5 Codd. xapt5â)7ra, i.e. xaptSwxa.?
Masculium xapiStôxyjç Hym. Hom. 17,12.
Vox xapiTWTTiç Anth, App. 209,7.
XXoôxapTTOç H. O. 29,13; 40,5; 53,8; 57,6,
XXoô(jiop9oç H. O, 84,6.
Xopotfiav^ç H. O. 52,7.

Verbum legimus Max. 496, qui versus recumint in
Georgicis Orphicis (fr. 282,9 Kern). Eos Maximum
ex carmine Orphico mutuatum esse censet Kern,
Orph. Fragm., p. 280; Maximi carmen ab Orphicis
adoptatum esse iudicat Kroll apud P.-W. XIV 2575 sq,
X0p0fiavy]ç legitur Aristoph, Th, 961,

Xopoi{xavi\'7] Anth. Plan. 289,2.
Xoporratyjicov H. O. 24,2.

XopoTratxTvjç Myrin. A. P. VI 108,1.
Cf. XuciTta\'iYtxwv Anacreontea 48,9; (piXoTtatyfxcûv Od.
23,134. Chariton 709.
XP\'^CTEÔtsuxtoç H. O. 65,18.

Eur. Med. 984 codd.

XpuoôxeuxToç Aesch. Theb. 660. Eur. Phoen. 220.
\'|^uxoTp09oç H. O. 16,3 et 38,22.
Orac. Sib. 5,500.

Orac. Chald. apud Procl. in Tim. p. 32A (Krollp. 54).
Cf. 9iXoTp6(poç supra,
^-uxoç^ôpoç H. O. 68,6.

Greg. Naz. lo. Chrysost.
Cf. aapxo(pamp;6poç supra
wxuXóxsia H. O. 2,4 et 36,8.

Cf. àpicToXôxeia Nicand. Ther. 509.
lt;pOYsvv)t; H. O. 6,2.

4)oyovia Philostr., Vit. Apollon. II 14,4.
WfxaSioç H. 0. 30,5 et 52,7.

IGSI 2138, 1: xal àfzaS^otort x^potOT.
Euelpis Caystr. apud Porphyr. de abstin. 2,55.
Fragm. epic, (secundum Wilamowitzium saec. II p.
Chr. n.), quod invenies Arch. f. Papyr. VU (1924)
p. 4 vs. 34: wfiàSia xpéa.
H. 0. 10,19.

Cf. ÙSpuiç Sotion, fragm. 24 (Parad. Graec. p, 186,
16 W.). Epigr. Platon. A. P. IX 823,6. Epigr. Paul.
Sil. A. P. VI 57,7. Nonn. D. 16,467.

àpiéxapTTOç H. 0. 56, 11.
àpoTp09oç H. O. 8,10 et 38,25.

Cf. supra ^iXoTpôçoç.

Ex elencho patet longe maximara vocabulorum rariorum
partem aut in solis hymnis aut apud eos quoque poetas, qui
III aut IV saeculo p. Chr. n. floruerunt, reperiri.

Quae vocabula in solis hymnis inveniuntur nihil habent,
quod recentioris formationis suspicionem legitime movere
possit. Fortasse ex iis efficere licet, ut is qui hosce hymnos
condidit, vocabulorum fingendorum veterisque poeseos i)
peritissimus fuerit neque ei opus fuerit ad Q. Smyrnaeum
Nonnum alios confugere, ut sibi verborum thesaurum com-
pararet. Itaque ex paucissimis verbis, quae in Hymnis Argo-
nauticis Lithicis Nonni posteriorumque poematis recur-
runt (in elencho asterisco notatis) nequaquam necesse vide-
tur concludere ea ex illis recentioribus carminibus de-
prompta esse. Quodsi hymnis Orphicis, id quod cum Schoel-
lio Dieterichio Rhodio Kemio aliis credimus, Orpheotelestae
in sacris suis obeundis usi sunt, Nonnum Proclum, utpote
Orphicae religionis studiosissimos, hymnos probe calluisse
eorumque verba adhibuisse supponere consentaneum est.

Ex permultis autem vocabulis, quae Orphicorum hym-
norum scriptori cum poetis, qui III aut IV saeculo carmina
vel oracula condiderunt, communia sunt, cum quadam veri-
similitudine concludere possumus hymnos Uli aetati trihuendos
esse.

cf. àiôaXT^ç sûSôvaToç eöXCßavo; çiXévS\'eoç.

delectus verborum

quae in elencho alphabetico non

afferuntur

(numeris citantur paginae)

^YYeXoç 17.
«Sài^acjToç 18.
asvaoç 19.
a^^aXôetç U.
«^[xaTi X0Ó9W 27.

aîiatfiàKeToç \'12.

«v^TrauXa 9.
avâTrau[xa 9.
«ViXTcauatç 8, 9.
«VfoXtv) 9.
lt;ivU7TÔ(TTp090Ç 10.
«TtaoTpâTrTEiv 31, 32.
«TtÄTcop 26.
wtefpiToç 14.
A^óXXtóvi dcvaxTi 13.
«PP^Toç 29.
«Po^v, xal ^îiXuç 26.
«(ïTaToç 24.
àaTuçéXiXToç 29.
«»J-roTràTcop 26.
««P^tToç 29.
(äci);olt;po; 18.
YaixoaTÔXoç 23.
Yevé^Xï], Yéve^Xov 30.
YuaXov 20, 21.
ôiappTjYvùvai 20, 21.
ôpaxôVTeioç 22.
ôpaxcov 14, 15.
o^CTfiat 9.

ëSpavov 20.
é(i)Xlaa£tv 18.
elpactpidùrrjç 10.
ä7rs|jißatvero 10.
iTTißpi^eiv 24.
è^tTocppoS-oç 15.
èpaxeivôç 29.
lp7][iOT:Xàvoç 12.
èpîppofxoç 10.
quot;Epcoxeç 23.
eùàvTvjToç 22.
Cuyàv ocvxévi amp;eïvM 24
^yéTTjç 27.
^jmôSwpoç 31.
•amp;UY)7roX[7J 11.
■amp;upooTivàxT7]ç 23.
ÏXVoç 18.
xeu-amp;(icüv 19.
xeû\'amp;oç 14.

xXvjtSaç ëxeiv 13, 14.
xußepvYjTsipa 18.
xuSidcvstpa 28.
xuxXàç 25.
Xoxc£r) 21.
[.lapixapuYTQ 17.
véaxoç 9.
vufxçeûsiv 14.
ôXéTSipa 21.

12, 27.

Sfxjjia Six. 28.
ôveiap 12.
ÔTtàÇeiv 15.
6pyi« àvaepaCveiv 30.
Oùpavjcùvsç 17.
7ra[X}ii^Tsipa 12, 13.
TTavSafxdcTop 18.
uev-nlixovTa 13.
Tr^TTreiv 22.
7roXue.amp;vi^ç 16.
TuoXiifxopçoç 17.
KTepôsiç 30.
îru^fXT^v 13.
pij(xa 28.
oxoTÔeiç 12, 27.
CTtxapayeiv 13.
(JT7)piY[Aa 20.
CTTpócpaXiY? 18.
(TÙv^povoç 19.
XapTapioç 19.
ÔTCoÇeuYvijvat 22.
(paeoCjxßpoTo? 31.
çpéva xépTOiv 21.
X^óva vaieToceiv 11.
XtovtiSriç 16.
i|\'a(.ia{gt;côSy]ç 15.
amp;poc 9.

CONSPECTUS LIBRORUM
QUI COMPENDIO LAUDANTUR

Abelnbsp;E. Abel, Orphica 1885.

A. P.nbsp;Anthologia Palatina.

Anth. Plan. „ Planudea.
Anth. App. „ Appendix.
BCHnbsp;Bulletin de correspondance hellénique,

Buresch Buresch, Klaros, Untersuchungen über das Ora-
kelwesen des späteren Altertums 1889,
Dittnbsp;Dittenberger, Sylloge Inscriptionum Graeca-

rum, 3a ed. 1915/17,
Ditt. OGI Dittenberger, Orientis Graeci Inscriptiones Se-
lectae 1903/05,

Hnbsp;M. Hauck, De h5annorum Orphicorum aetate

{Breslauer Philolog. Abhandlungen 43) 1911,
Kernnbsp;Orphicorum Fragmenta 1922.

Küster B. Küster, De tribus carminibus papjni Pari-

sinae magicae, diss. Regiomont, 1911,
MGnbsp;Migne, Patrologiae cursus completus, Series

Graeca, 1857 sqq,
Pap, Mag, Preisendanz, Papjrri Magicae Graecae, I, 1928.
Powell Powell, Collectanea Alexandrina 1925,
P,-W.nbsp;Pauly-Wissowa-Kroll, Realencyclopaedie d.

Class, Altertums wiss. 1893 sqq.
Quandt W. Quandt, De Baccho ab Alexandri aetate in
Asia Minore culto (Diss. phil. Hai. XXI) 1913.
Wolffnbsp;G. Wolff, Porphjoii de Philosophia ex oraculis

haurienda librorum reliquiae 1856.
Wnbsp;Westermann, napaSo^oypàlt;pot, 1839.

theses

Ovid. Fast. VI 804 legendum censeo:

in qua par facies nobilitate sua est.

II

Caesar, De Bello Gallico IV 3, 1 puhlice tradunt codices,
quod tuendum est adversus Meusel-Kraner-Dittenber^er ed
17a, I p. 436.nbsp;\'

III

Adversus P. Allard, Histoire des Persécutions I p. 54 n. 3
apud Senecam de Ira III 3 retinendum est defossis.

IV

Hist. Aug. Vit. Alex. Sever. 22,4: „ludaeis privilégia
reservavit. Christianos esse passus est.quot; Perperam inter-
pretatus esse videtur Th. Birt, Spatrömische Charakter-
köpfe p. 454.

V

Libro, cui inscribitur „Virgile et le mystère de la IVe
Egloguequot; (Paris 1930), Carcopino non evicit puerum, de

quo IV Ecloga Vergilii, esse Pollionis filium Saloninum. Puer
est ille, quisquis est, qui novae progeniei agmen ducet eoque
ipso mundi dominus erit.

VI

LocutioTptxTjv exwv quot;fipiépav similia e sermone Latino cotidiano
in linguam Graecam aetatis Alexandrinae invecta esse
videntur.

VII

Iniuria P. Allard, Histoire des Persécutions I p. 55 sq.
asseverat Senecam mentionem facere persecutionis Christia-
noram.

VIII

Minus recte J. Wackernagel, Vorlesungen über Syntaji
Hp. 77 docet dativos (jioi, aoi in locis velut H. 16,531 pro
genetivis adhibitos esse.

IX

A. Gercke, Einleitung in die Altertumswissenschaft, ed.
2a, I p. 69 cum Nabero (Mnemosyne 1878 p. 358) et Fr.
Blass, Evang. Matth. 10,31 ttoXXûv falso mutât cum ttoXXcó.
Retinendum est ttoXXwv.

X

Improbanda est versio vernacula Evang. Luc. 2,2: „Deze
volkstelling had plaats, eer Quirinius landvoogd van Syrië
wasquot;, quam versionem praebet editio Societatis „Petrus
Canisiusquot; anni 1929.

Prima Epistula dementis Romani cap. 6 non alludit ad
persecutionem Neronianam aut Domitianam.

XII

Vacandard, Etudes de Critique IV (Paris 1923) p. 9 in-
iuria in la Ep. Clem. Rom. cap. 6 •^(iamp;iv coniungit cum toùç

àyaO-oùç àTTOCTxôXouç.

XIII

Ex dictione Testimonii quod nuncupatur Flaviani con-
cludere illud losephi vel tcÓv cruvepywv eius manibus deberi
haud absurdum est.

XIV

In epigr. Anth. Plan. 289,1 retinenda est codicum lectio:
Xtjvoiç.

XV

W» Lodder, Die Schätzung des Quirinius bei Flavius lose-
phus (Lipsiae 1930) pp. 25 sqq. Ant. lud. XVIII1—9 itainter-
pretatus est, ut losephum summae neglegentiae convincere,
Lucam vero omni erroris culpa lib er are conetur. Sed interpre-
tatie eius reicienda est. Verba t6 Ispiv ... evstiiaTo Tiupl... •/jSe
^ c7TaOTç de Templo anno 70 p. Chr. n. deflagrato intellegenda
sunt.

•j-fsnbsp;quot;tiptfMftM\'J\' i-iiJjaqS •i-.Trh^iquot;

iT

... .

¥

c

feamp;iv\'

.-H-

\'\' t .

Jquot;\' -

» Z

m

à

tv JT-quot;

\' vf ^ \'quot;-^f?quot;
. -i»Î « \\

Piquot;