THESES

JURIDICAE INAUÖÜRALES,

quas ,

ANNUENTE SUMMO NUiVMNB:,

ex atrotoritatr t?e,otorts. maonifici

georgii guiliYlmi iVre\\:öe,

jüris bom. et hod. doot. et prof. ord. ,
nec non

ampi.tssrmt SRMATUS ACADEMTCr consknsu

kt

n0bti,i9simae PACULTATTS JURTDTCAE decktsto ,

SUMMTSQTJE IN

JITRE ROMANO ET HOniERNO HONOIUBriS AO PHIVILEOIIS

iii AÜAÜËMiA RüEiiö\'-\'mAiiiiCïiNA

Rfrn RT T.EGTTIME OONSEQURNDTS .

ERTiniTOUnM EXAMINI SUBMTTTIT

CAROE.IJS RICIIÜ IIGRKIIS»,

Indo\'BatavuM.

a. d. i. m, februarii , mdccclxi, hora ii.

Itnjfili nït illiriiuiii,

apud L. E. BOSCH et m.njm.

mdccclxi.

T.

Emphyteuta liabet corporis possessionem, non juris
quasi possessionem.

IL

Modestini sententia in L. 22 Ü. de pign. praefe-
renda videtur Pauli sententiae in L. 41 D. de pigno-
raticia act.

IIL

Nulla antinomia inter L. 12 D, de re judicata et
L. 69 D. de rei vind.

IV.

iNon facio cum Madai (Giesser Zeitschrift XVIII,
376) L, 1 § l D. nautae caup. conciliari non posse
cum L. un. uît. D. furti adversus nautas.

Facio cum Cl. Vangerow (Leitfaden § 608 p. 312)
in Jure Justinianeo stipulationem , sibi et uni here-
dum dari, omnibus heredibus prodesse; si autem
non sibi, sed uni beredum dari quis stipulatus sit,
tunc tantum creditorem fieri cui stipulatus est.

VI.

Judicis civilis est judicare an adsit initium
scriptae probationis, de quo sermo est in fine al. 2.,
Art. 323 C.C., et verba nwanneer de belanghebbende
partijen stilzitten\'\' igitur significant eos in lite fuisse
et Htem non continuare.

VIL

Si a futuris conjugibus et communio bonorum et
lucri et damni exclusa est, nihil inter eos intelligitur
communicari.

VIII.

Prodigus filium negare protest, non autem ejus
curator.

IX.

Mulier partem rei sibi cum marito communis recte
legabit etiam si haec res ante mortem mulieris a
marito vendita, post ejus mortem vero tradita est,

X.

Art. 1336 C.C. non abundat.

Commodatarius qui re commodata longiore tempore
vel alio modo quam licet usus est, non eos tantum
casus prastat, qui non accidissent, si intra fines com-
modati mansisset, sed omnes.

XII.

Si praescriptio, de qua agitur in Art. 2005—2008
C.C. interrupta est secundum Art. 2009 C.C. , tunc
praescriptione triginta annorum opus est.

XIII.

I

Non facio cum doct. Einert statuente endossantes
habendos esse fidejussores

XIV.

Qui litteras cambiales acceptavit acceptatione sua
tenetur, licet pateat subscriptionem falsam esse.

XV.

In casu Art. 198 C M. regressus- indossato negan-
dus non videtur.

XVI.

Non opus est (frustra obloquente Cons, d e
Pinto, Comm. ad Cod. Merc. § 402) ut magister
navis inventarium faciat bonorum a vectore in itinere
raaritimo defuncto relictorum.

Societatis dissolutae forocessio declarari potest.

XVIII.

Peregrinus, qui forocessionem impetravit, cauti-
lem jud
opponenti.

XIX.

Codices mercatorum non spectant Art. 148 et 298
Cod. de methodo procedendi.

XX.

Conatus locum habere nequit in casu Art. 94 C. P.

XXL

Minus probandum est in Art. 145 C. P. mentio-
nem doli omissam esse.

XXIL

In casu Art. J86 C. P. provocatio niimine est causa
legitima, quae oflicialem ab omni poena liberet.

XXIII.

Ut quis puniatur ex Art. 1 et 2 Legis 19 Maj
1829 (tegen de vermenging van vergiftigde of andere
schadeHjke zelfstandigheden) dolus non requiritur.

Si auctor libelli famosi notus est et hîc degit,
typographus et bibliopola non sunt puniendi.

XXV.

Coetus Ordinura Generalium, qui nondum congre-
gratus fuit, dissolvi nequit.

\' XXVI.

Lege nostra fundamentali prudenter cautum est ne
qui Interrex (regent) idem ipso jure tutor Regis sit.

XXVII.

In poenam Art. 179 et ISO Cod. Quaest. Crira.
non incidit qui juratum testimonium detrectat propter
suam de rebus sacris opinionem, licet non adscriptus
sit ecclesiae teleio-baptistarum,

XXVIII.

Novissima juris gentium theoria de imperii limiti-
bus naturalibus reprobanda est.

XXIX.

Non facio cum W Ii eat on (Historie des progrès
du droit des gens) dicente //Elle (la paix de West-
//phalie) marque aussi l\'époque de l\'établissement
//fixe des légations permanentes.quot;

-lit!

De premiën van uitvoer zijn af te keuren.

XXXI.

Met regt zegt Smith (The wealth of nations V
3). //When it becomes necessary for a state to

declare itself bankrupt..... a fair, open and avowed

bankruptcy is always the measure which is both least
dishonourable to the debtor and least hurtful to the
creditor.

XXXII.

De algemeene en dadelijke vrijlating der slaven
verdient boven alle andere maatregelen de voorkeur.