T H E S E S

JURIDICAE IN

QUAS ,

ANNUENTE SUMMO NUMINE,

BX AtrCTORITATE RBCTORIS MAGNITICI

GEORGII GUILIELMI VREEDE,

JÜRIS ROM. ET HOD. DOCT. ET PROF. OBD. ,
NKC NON

AMPiissiMi S15NATUS ACADEMTCT CONSENSU

BT

NOBILISSIMAE FACULTATIS JURIDICAE BECKETO,

STTMMISQUB IN

JITRE EOMANO ET HODIERNO HONORIBÜS AC PRIVILEGHS

iN AÜAöSMiA

RtTG ET LEGITIME CONSEQUENDIS ,

eruditorum examini submittit

COR!\\ELÏlIS MICH4EL GIIILÏEIMIIS SCPEll.

UUrajecfiiius.

a. d. i martii, mdccclxi, hora ii.

€u\\niï é UltPimiii,

APUD J. DE KRUIJFP.

mdccclxi.

TYFIS MÂNDAVEKONT l. E. BOSCH ET filius.

ï H E S E S.

I.

Non facio cum Cl, Büchel, condictionem indebiti,
si adest obligatio naturalis, tantum per exceptionem
excludi.

II.

Actio quasi Serviana potest locum habere pignore
pro obligatione naturaii dato.

III.

Non facio cum Cl Elvers , (die Römische Servitii-
tenlehre, pag. 98), derelictione praedii, cui servitus
debetur, servitutem omnino tolli.

In 1. 12 D. de pignoribus verbis uvendere eas
vicino liceat subinteliigendum cwm fundo suo.^

V.

Reservatione servitutis vel hypotlieoae revera jus
constituitur alienanti qui minime jus quod jam habet
ex dominio retinet.

VI.

Ut pupilii peregrini, peregre domicilium habentis,
praedia hic sita alienari possint non requiritur sen-
tentia judicis nostri.

VII.

Art. 236 C. C. non obstat art. 1292 ejusdem
codicis.

vni.

Jus, articulo 236 C. C. liberis ex priore matri-
monio concessum, non, nisi quum parentis sui morte
bonorum commumo dissoluta sit, invocari potest.

IX.

In casu articuli 264, Nl 3, C. C. non valet
praeceptum articuli 271 ejusdem codicis.

Facta, a conjuge divortium petente, allegata, con-
fessione rei probantur,

XT.

Familiae erciscundae instrumento bonorum domi-
nium in heredes non transfertur : necesse est ut
accedat traditio.

XIT.

Negotiorum gestori ipso jure usurae non debentur.

XITI.

Art. 84 C. M. spectat procuratorem qui suo no-
mine emit.

XIV.

Art. 117 C. M. placitum male versum est ex
art. 123 C. M. Fr. ideoque obscurum est.

■ XV.

Literarum cambialium dominium, etiam post-
quam forocesserit trassatus, indossamento recte trans-
fertur.

In casu articuli 767 C. M. heredes pactionem
cum defuncti creditoribus inire non possunt.

XVII.

Judici non licet actorem vel reum qui causa cadit,
ex officio impensarum nomine condemnare.

XVIII.

Typographus et bibliopola non semper poena libe-
rantur, si auctor libelli famosi bic degit et notus est.

XIX.

Qui invitae osculum in publico dat puniendus
videtur (la belgique judiciaire 26 Janvier 1860).

XX.

Captivus qui ex carcere efFugit usus effractura ab
alio facta, nisi sit socius puniri nequit.

XXI.

Tabellio, qui pretium rerum, vi muneris sui ven-
ditarum, ex intervallo acceperit et mandanti non
restituerit, puniri nequit ex art. 169 C. P.

Non adsentimur Beccariae contendenti, nullam
personarum dignitatis sive conditionis in poenis san-
ciendis habendam esse rationem.

XXIII.

Curia novam inquisitionem causae criminalis jubere
nequit si inceperat testes audire.

XXIV.

Ut portus clausus haberi possit (geblokkeerd) non
sufficit denuntiatio.

XXV.

Generalis régula, omnia foedera tolh quum bellum
indictum est, admitti non potest.

XXVI.

De verdeeling van den grond in uitgestrekte land-
goederen is voor de algemeene welvaart even nadee-
lig als de versnippering van den grond.

XXVII.

Het absenteïsme is evenzeer in strijd met het be-

J

lang der maatschappij als met de zedelijke verplig-
tingen van den grondeigenaar jegens zijne onder-
hoorigen.

XXVIIL

De aanwezige hoeveelheid kapitaal wordt door het
crediet niet vermeerderd.