T -..-f quot;Vquot;v .VW- ^»lt;_v\'^v .quot; . ......

■lt;, \'* _m ymi • ,■»►..« ^

; ¹ ■ vv _ \' ■ :■•: /

.quot;v • vv-\'• v .v v vlt; v us t, _v,- vy^y,v ^v

vv \' ■* v v^\'y v vv quot;;■ gt;_v,. |

Vquot; V^v\'v V ^wv ■••.•. . — , \'• *\'.V\\,_vW

^r:\'. . . ^ ■■ V

\'r ■\'.jui.W* *?**■\' ^Vv\' . ^Yquot;vW_tfA!H^WV - quot;i

\' , v^w * .. a-.- y

\'\' W. v \' -AW. ^r ^uJ\\A;^yu*#V_wS/VAM iTi-,;-

- \'^v. •..50\' W; .aipysM8wp*i

^w m«ui

W .J5b Lrf quot;\'\'vV

Vvquot;^;⁵ïï5;v quot; T \'7^ y;, , : wi/w »

^v-\'-^v

... ^_V\'W *

MS

^ ^ • W gt;

i . ..-i a : V w:^v v,^L y

\'TyV^J^vï^S⁵¹⁵⁵\'. - .-«ï-\'Ï-Ï^S

^W ; quot;^W . _{;v ?} ^U^-V-• Vuv, VwW^\' _

V ..(.n/W^WVa, r«»\'V . „,W ^

.^v_vww--^v^-quot;rquot; .._Vv

gt;lt;V vV . J^W

. ._v-.:-f^vY^^f-z^zr^y- -\'\'■.* ^:^

^^y^wJSvvï

; ^::5t^\'. ^vsvv\'

^Vwv w\'uV v ^u i^V^. i quot;^ ^W Vv a /ül ., ^W i

^^VWi;vw^vwwgU,^^vV^^{U v}

\'-H; W ^W¥ ...

v,-, •...c^.W!--^ -^--• v_vv-^;-:*a₍ ^

t^Vv^vvwww^V ■ quot;_Vvï• ^T -^v \'^v ^ ^ , _J , ^Ww ^w%

. VWV v-yï- X.. . _!ir H .v/jv . .. v.t.^ V

\' \' , ^w quot; ), I i\' ü\' l i iV. IW (W J J VJ ^v w •,. lt;-/ _J

\'V. yW. y -^.

■ quot; .v

RIJKSUNIVERSITEIT UTRECHT

1171 7034

HERZIENING

VAN DE

PSALMBERIJMING.

PROEVE ALS HANDSCHRIFT GEDRUKT.

HERZIENING

VAX DE

P S A L M B E R IJ M I N G.

Proeve als handschrift gedrukt.

Ann

dc Alycmcene Synode der Nedcrlandschc Hervormde Kerk.

Hoog Eerwaardige Heeuex I

Het is U bekend, dat de Algeraeene Synode der Nederlandsche Hervormde Kerk in 1870 eenstemmig besloot, de Psalmberijming, en vooral de Psalmwijzen, te doen herzien , opdat de Gemeente veel meer gebruik van haar Psalmboek zou kunnen maken dan mogelijk is, nu óf wegens de woorden óf, en wel voornamelijk, wegens de zangwijzen meer dan drie vierde gedeelten van dit boek, als onbruikbaar, niet worden gezongen.

Eene Commissie, die hierin verbetering zou brengen , werd benoemd , bestaande, behalve uit de ondergeteekenden, uit de hoeren : prof. W. Moll te Amsterdam en dr. R. Bennink Janssonius te \'s Hage. De eerste der laatstgenoemden moest wegens min gunstige gezondheid weldra bedanken, de tweede ontviel, den 9 Dec. 1872 door een vroegen dood aan de Kerk en aan dezen arbeid. Zoo veel heeft hij en voorheen èn nu in deze Commissie voor de herziening, die hem zoo zeer ter harte ging, gedaan, dat mogt zij eens der gemeente ten heil tot stand komen, zijn naam daarbij in dankbare gedachtenis zal blijven.

De drie overgebleven leden der Commissie hebben, na daartoe van de Algemeene Synodale Commissie in November 1873 de vergunning te hebben erlangd, de vrucht van haren arbeid in eene gedrukte Voorloopige Proeve, wat de berijming betreft, nedergelegd , om later,

IV

indien deze Proeve de goedkeuring der Synode weggedragen had, met drie bekende toonkunstenaars en organisten, lie genegen zijn de herziening der Psalmwijzen op zich te nemen, in nader overleg te treden. Het zijn de heeren R. Hol te Utrecht, I. Worp te Groningen en I. A. Klerk te Delft.

Om de herziening der berijming zoo doeltreffend mogelijk te maken , werden in de eerste plaats de leden der Synode, die in Februarij 1874 zou bijeenkomen, vriendelijk uitgenoodigd, aan de Commissie hunne opmerkingen over haren arbeid mede te deel en , ten einde zij er het gewenschte gebruik van kon maken. quot;Want er was nog veel in , dat zij gaarne zou verbeteren. Maar ook aan vele andere deskundigen werden exemplaren van deze Voorloopt ge Proeve gezonden , ten einde hun oordeel er over te vernemen. Velen hebben de Commissie verblijd door eene strenge kritiek , waarvan zij dankbaar heeft gebruik gemaakt. Tevens zag zij uit de beschouwingen dezer beoordeelaars, wat men als eene publieke opinie over elke , en met name over deze, herziening mag aanmerken. Tegenover ten hoogste negen of tien, die elke poging om de Psalmen te herzien, min of meer afkeuren, staan omtrent vijftig andere uitnemende godgeleerden van allerlei rigting die krachtig hebben uitgesproken, dat zij in \'t algemeen de herziening zeer gewenscht en deze Proeve niet ongelukkig geslaagd achten. — Naauwgezet zijn alle opmerkingen overwogen. Ze waren van allerlei aard, exegetische, metrische , taalkundige , aesthetische , zedekundige, godgeleerde ; zij hebben der Commissie veel stof tot nadenken en aanleiding tot veel verbetering van haar werk gegeven , zoo als uit vergelijking van deze Proeve met de Voorloopigc Proeve duidelijk kan blijken.

Om dit werk verder billijk te beoordeelen , zal het noodig zijn , dat het een en ander over de beginselen, bij deze herziening gevolgd , met weinige woorden wordt aangegeven.

1. In de rangorde is niets veranderd. Psalm 1, 19, 25, 32, 33 , 42, 51, 65, 66, 68, 72, 73, 84, 89, 96 , 98, 100, 103, 111, 113, 116, 118, 119, 130, 138, 139, 143, 150 en de overige veel gebruikte Psalmen vindt de Gemeente , evenals al de anderen , onder hetzelfde bekende nummer. Doch , naar veler wensch , zijn ze allen met opschriften voorzien.

2. In de gebruikte Psalmen is minder veranderd, dan wel gewijzigd , zeer vaak om elk vers op zich zelf te kunnen zingen. Doch in de andere moest de Commissie, zou haar werk bijval vinden,

V

volgens den algemeenen wensch veel meer veranderen, dan zij zich eerst had voorgesteld.

3. De Israëlitische kleur is niet meer weggenomen dan noodig scheen, om de liederen voor Christenen, zoo veel mogelijk, bruikbaar te maken. Dit in alle te doen, was onmogelijk. Ook was het niet wenschelijk, de schoone voorstellingen van Israels geschiedenis , of elke vermelding van Jakobs God , of de voorstelling van Davids Zoon als den heilaanbrenger weg te laten. De continuïteit van O. en X. Verbond moet toch blijven uitkomen. Voorts: bij de behandeling van de bijbelsche geschiedenis in de kerk en in de catechisatiekamer, en ook bij de huiselijke bijbellezing, kunnen de Psalmen, die van \'t een of ander de blijken zijn, uitnemende dienst bewijzen. Het bezwaar, dat deze of die Psalm in de kerk nooit kan gezongen worden, deed, hoe gegrond, dus nog niet tot de verwerping besluiten.

4. Geen der Psalmen is overgeslagen, doch vele zijn aanmerkelijk ingekort; het harde, platte en min kiesche, als ook het voor onzen tijd onverstaanbare en ongeschikte, heeft men overal pogen weg te nemen. In geen opzigt liepen de beoordeelingen verder uit een; terwijl velen aanmerkelijk meer wenschten weggelaten te zien, wilden eenigen meer behouden. De regel der Commissie was de onder 3 vernielde. — Behouden is o. a. menige sterke verwachting van loon en straf reeds in dit aardsche leven; te veel wordt wel eens vergeten, wat de apostel 1 Tim. 4: 8 naar waarheid opmerkt. Ook was er geene reden, om de vermelding van de vrees voor God of van den toorn van God overal weg te nemen ; zie Phil. 2; 12 en Mark. 3: 5. Maar wel is alles veranderd, wat haat en wraakzucht ademt.

In \'t algemeen houde men in de beoordeeling van dezen arbeid vast aan den regel, dat, die alleen het volmaakte wil, ook het goede niet verkrijgt. De Commissie ziet nog veel gebrekkigs in haar werk; maar zij mogt, volgens het voorschrift der Synode van 1873 , geen enkelen Psalm overslaan en heeft moeten vragen, wat, nu eenmaal de gemeente het geheele Psalmboek in handen heeft, kon gedaan worden, om het zoo bruikbaar mogelijk te maken.

5. De nieuwe spelling is nog niet aangenomen, dewijl zij, hoewel in de vertaling van het N. V. gevolgd, niet wordt gevonden in de Evangelische Gezangen en den Vervolgbundel. Hierover kan later eene beslissing worden genomen.

6. Verder volgen hier:

▼1

OPMERKINGEN

OVER DE

veranrteringen in de berijming der enkele Psalmen.

Ps. 1. Behalve eenige andere kleine wijzigingen, is iii vers 2 de eerste regel veranderd, opdat men dit vers zonder het eerste zal kunnen zingen.

Regel 2 is veranderd , om het slepende eenen weg te nemen.

In regel ó is ramp in druk veranderd, dewijl vers 3 met rampzaliy begint.

In vers 3 is regel I veranderd, om dit vers zonder het voorgaande te kunnen zingen; regel 4 , om de hardheid der uitdrukking te verzachten.

In vers 4 is regel 1 veranderd om dezelfde reden als regel 1 in vs. 2 en 3.

Gelijk in dezen Psalm heeft de Commissie in alle veel gebruikte Psalmen gedaan. Zij heeft zooveel mogelijk elk vers op zich zelf zingbaar gemaakt, het min welluidende weggenomen, het harde in gedachte of uitdrukking verzacht, en geen enkel woord veranderd, dan om in haar oog afdoende redenen. — Dit verder in eiken Psalm aan te wijzen, is onnoodig.

Ps. 2. In vers 1 is in regel 8 touwen in boexjcn veranderd; in vs. 2 regel 5 wraak in toorn ; in vers 3 regel 1 voor een begin geschikt gemaakt. — Vers 4 is door verandering der drie eerste regels zingbaar gemaakt. — Van vers 5 is de eerste helft uitgevallen; van vers 6 de tweede; bijeengevoegd zijn vers 6 de eerste en vers 5 de tweede helft.

Ps. 3. Vers I en 4 zijn uitgevallen en het overige is gewijzigd, om het lied voor Christenen bruikbaar te maken.

Ps. 4. Vers l^b en 2^a moesten wegvallen om dezelfde reden als de gedeelten van Ps. 3. In vers 4 is „schoon H onheil schijntquot; om de hardheid veranderd.

Ps. 5. Vers 9 en 10 zijn om dezelfde reden uitgevallen.

Ps. 6. Vers 5—8 en 10 evenzoo uitgevallen.

VII

Pfi. 7. Vers 1—3, 6^b en 7 evenzoo.

Ps. 8. De kleine wijzigingen zijn doorgaans om de duidelijkheid en gepastheid aangebragt; die in vers 5 om bij het Hebreeuwseh te blijven.

Ps. 9. Hierin is veel gewijzigd. Van vers 2 is in regel 2 opspringen veranderd, dewijl de klem verkeerdelijk op de tweede lettergreep viel. Vers 5 , 6 , 15 , 16 en 17 zijn uitgevallen.

Ps. 10. Hiervan kon alleen de kleinste helft, en ook deze niet dan gewijzigd, blijven, vers 2 , 4, 6, 9.

Ps. 11 is door vele wijziging en omzetting bruikbaar gemaakt. Van vers 1 is veel weggevallen, maar gewijzigd bij vers 3 gevoegd.

Ps. 12. Vers 1 is veranderd, om de stroefheid en lengte van den zin weg te nemen. Vers 2 en 8 zijn uitgevallen,

Ps. 13. Vers 4 is uitgevallen.

Ps. 14. Vers 4 en 7 zijn gewijzigd.

Ps. 15. In vers 4 zijn de beide eerste regels gewijzigd.

Ps. 16. Geen vers, of het heeft aanmerkelijke veranderingen ondergaan.

I\'s. 17. Vers 1, 2, 5, 6 zijn uitgevallen.

Ps. 18. Vers 1, 2^b, 3—5 , 6^b, 7 , 10—15 zijn uitgevallen.

Ps. 19. Hier behoefde niet veel veranderd te worden. In vers

1 is in regel 9 wonderen om het slepende in wondren veranderd.

2 is Hun evenredigheid veranderd in Hun klank, vol liefelijkheid. Het Hebreeuwsche woord, door rigtsnoer en evenredigheid vertaald, beteekent een snoer voor den landmeter en een snaar voor den toonkunstenaar. Het moet hier in den laatsten zin worden genomen.

Met vers 4 begint een nieuw lied. Inhoud en toon, en ook de maat verschillen zoo zeer, dat het nooit bij den Psalm van vs. 1—3 had moeten gevoegd worden. Vooral in het Hebreeuwseh, maar ook in onze prozavertaling en zelfs in de berijming blijkt dit. Maar de twee ongelijke liederen zijn nu eens van overlang bijeengevoegd , en dit is niet zoo schadelijk, dat men er niet, daar de Psalm veel gezongen wordt, in zou berusten.

Enkele wijzigingen zijn echter aangebragt, waarvan de bedoeling in \'t oog springt. Van vers 6 moest in regel 8 kan, \'t welk ten onregte lang is, worden veranderd.

Ps. 20. Vers 1 is bruikbaar gemaakt. Van vers 2 is het eerste gedeelte vervallen.

Ps. 21 is zoo gewijzigd, dat hij voor een goed deel op onzen

VIII

Heer Jezus Christus kan toegepast worden. Vers 8—10 en 12 zijn uitgevallen.

Ps. 22 is evenzoo behandeld als Ps. 21. Van Gods knecht is hier gesproken met het oog op die uitdrukking bij Jesaja. Uitgevallen zijn vers 5—7, 10^b, ll^a. De eerste persoon is vaak in den derden veranderd, om den Psalm door de gemeente te kunnen laten zingen.

Ps. 23 is gewijzigd. B. v. vers 2 regel 4 stok en staf. Het onderscheid tusschen deze is schier onbekend. Het is geworden trouwe staf. Vers S Gij zalft mijn hoofd is geworden: Gij kroont mijn hoofd. Dit laatste is bij ons bekend; het eerste niet.

Ps. 25. Behalve andere wijzigingen is in vers 4 regel 2 het ten onregte lang gemaakte door weggenomen. In vers 6 r. 8 is aardrijk gebleven, wegens den zamenhang, die in plaats daarvan godsrijk niet goed duldt. Van vers 9 is de eerste helft, die zeer schoon is, behouden en daarom van vers 8 de tweede helft er bijgevoegd ; waartoe de min beduidende eerste helft van reg. 8 moest vervallen.

Ps. 26. quot;Wegvallen moesten vers 1—5, 9—11.

Ps. 27 is, hoe schoon reeds, nog iets bruikbaarder gemaakt.

Ps. 28. Vers 3 is uitgevallen.

Ps. 29. Vers 1, regel 1. Het Hebreeuwsch eischt, dat Aard\' sche Mag ten in Hemelmagten wordt veranderd.

Ps. 30. Behalve de veranderingen om de gewone redenen, is in vers 5 regel 3 en 4 gewijzigd, om het slepende mijnen en uive weg te nemen.

Ps. 31. Uitgevallen is vers 6 , 9—11 , 14.

Ps. 35. Van de dertien verzen konden maar twee blijven. Vers 5 is tot vers 1 gemaakt; vers 9^a, 13 regel 5 en 6, en vers 1 regel 7 en 8 tot vers 2.

Ps. 36. Vers 1 en vers 3^l, moesten uitvallen.

Ps. 37. Vers 17 is uitgevallen.

Ps. 38. Wegvallen moesten vers 3 , 5—8, 12—14 , 16, 17 , 19, 20.

Ps. 39. Weggevallen zijn vers 1,2. In het nieuw vers 2 (oud 4) kon al en zal in de beide laatste regels niet blijven, terwijl ze , tegen de taal in, lang waren gemaakt.

Ps. 40 is zeer veel veranderd ; vers 7 is uitgevallen.

Ps. 41. Vers 3—5 zijn uitgevallen. In vers 5 (nieuw) kan van pelgrimspad gesproken worden met het oog op Gen. 47 : 9.

IX

Ps. 42. Uitgevallen is vers 4 , maar bijgevoegd de geheele Ps. 43, aangezien deze met Ps. 42 één geheel uitmaakt.

Ps. 43 is evenwel behouden ; doch de eerste drie verzen zijn tot één ingekort. De andere berijming en zangwijze, als die van Ps. 42, maken het tot een nieuw lied.

Ps. 44. Uitgevallen zijn vers 7—13.

Ps. 45. Van dit bruiloftslied, gedicht, toeu Salomo Pharao\'s dochter huwde, kon niet veel worden behouden. Toch zijn vers 3^b, vers l^b en 8^b als vers 1 , 2, 3 weergegeven ; zij hebben zin voor de Gemeente, als zij daarbij aan haren Levensvorst denkt.

Ps. 46 is onveranderd. Alleen is vers 2^b en 3^b uitgevallen.

Ps. 47. Alleen vers ó is weggevallen. Doch het overige bruikbaar gemaakt voor Paschen en Hemelvaart door eenige veranderingen.

Ps. 48. De vier eerste regels van vers 4 hebben vers 1 geleverd, de vier laatsten vers 2, vers 6 is vers 3 geworden.

Ps. 49 is veel gewijzigd, niet ingekort.

Ps. 50. Evenzoo.

Ps. 51. Vervallen is vers 8^h, 9^b. 10.

Ps. 52. Vervallen is vers 2, 3 , 4.

Ps. 53 is woordelijk dezelfde als Ps. 14. Hier is eene nieuwe berijming gegeven ; uitgevallen is vers 1 , terwijl vers 4—6 zijn bijeengetrokken.

Ps. 54. Vervallen is vs. 2^a en 3*.

Ps. 55. Vervallen is vers 2, 5, 6, 8,9, 10^b, II, 12, van vers 13 de twee eerste regels, van vers 14 de vier laatste.

Ps. 56. Vervallen vers 1 en 3. Vers 2 en 3 zijn veranderd.

Ps. 57. Vervallen zijn vers 3 en 4.

Ps. 58. Vervallen zijn vers 1—6.

Ps. 59. Vervallen zijn vers 2—4, 6, 7, 8^b , 9».

Ps. 60. Vervallen zijn vers 3^b, 4, 5, 6 \'.

Ps. 61. Vervallen zijn vers l^b, 2, 3^a, 4.

Ps. 62. Vervallen zijn vers 2 en 3.

Ps. 63. Vervallen zijn vers 5^b , 6^H.

T\'s. 64. Vervallen zijn vers 3 , 4 , 8.

Ps. 65 is iets gewijzigd, vooral in vers 3quot;.

Ps. 66. Vervallen zijn vers 7 en O³.

Ps. 67. Geenc verandering dan in vers l van nwe en iitr in zijne en zijn.

Ps. 68. Vervallen zijn vers 6—8, ll^b , 12\', 13, 15.

X

Vb. 69. Vervallen zijn vers 1—6, 8, l\'i*, IS³, 14^s.

Pb. 70. Vervallen zijn vers 1\'\', 2quot;.

Ps. 71. Vervallen zijn vers 3, 7—9, 18.

Ps. 72. Vers l^a en 5 zijn gewijzigd.

Ps. 73. In vele verzen gewijzigd. In vers 12 opnemen veranderd in verkooyen, omdat opnémen een verkeerden klem heeft.

Ps. 74. Vervallen zijn vers 1, 14 , 19 en 22.

Ps. 75 ie in zijn geheel gebleven, doch gewijzigd.

Ps. 76. Vervallen zijn vers l^b, 2^a, 5.

Ps. 78. Vervallen zijn-vers 1 , 5—36.

Ps. 79. Vervallen zijn vers 1—3, 5.

Ps. 80. Vervallen zijn vers 1—4, 6^{b c}, 7, 8, 9^a , 10^a ll^bc. In de herziening is vers 5 geworden tot vers 1. Vers 2 is hierin aldus zamengesteld: regel 1 en 2 zijn uit vers 6 , regel 3 tot 6 zijn uit vers 9. Vers 3 heeft regel 1 en 2 uit vers 11 , regel 3 tot 6 zijn uit vers 10.

Ps. 81. Vervallen zijn vers 4—11, 13—18..

Ps. 83. Daar de woorden en zangwijze genoegzaam geheel onbruikbaar waren, is de gedachte van den Psalm in eene ten deele nieuwe berijming, voor Christenen geschikt, en in cene andere maat weergegeven.

Ps. 85. Vers 1 en 2 zijn omgezet.

Ps. 86. Vervallen is vers 7^b en 8^b.

Ps. 87. Vervallen is niets; gewijzigd alles.

Ps. 88. Vervallen is vers 7.

Ps. 89. Vervallen zijn vers 2, 10 , 13—18, 20. Doch de beide laatste regels van vers 20 zijn bij vers 8 (nieuw) gevoegd.

Ps. 92. Vervallen zijn vers 4 en 6.

Ps. 93. In vers 2 is verheffen veranderd in venneerdren, dewijl verheffen in den volgenden regel voorkomt.

Ps. 94. Vervallen zijn vers 1 , 3 , 4, 11 , 12.

Ps. 95. Vervallen zijn vers 5—7.

Ps. 96. Vervallen is vers 3.

Pb. 97. Vervallen zijn vers 2, 4,5. Vers l is in regel 7 het slepende zijnen in zijn veranderd.

Ps. 99. Vervallen zijn vers l^b, 2^a, f5 , 6.

Voor de 100 eerste Psalmen heeft de Commissie al de door velen in de Voorloopige Proeve voorgestelde veranderingen besproken. De

XI

overige zijn, wegens gebrek aan tijd, alleen in briefwisseling behandeld. Ligtelijk zullen in deze dus nog meer wijzigingen worden aangebragt, wanneer de Commissie ze later in eene bijeenkomst barer leden kan ter sprake brengen.

Ps. 101. Vervallen is vers 8.

Ps. 102. Vervallen zijn vers 2—5 , 8\'\', 9^a, 13. Doch van vers 2 (oud) ie regel 1 en 2 in vers 2 (nieuw) behouden.

Ps. 103 vers 5 regel 3 is gewijzigd, dewijl die lang was gemaakt.

Ps. 104. In vers 9 moesten de. dennen wegvallen, dewijl de ooijevaren daarin niet nestelen en de hooge rots, dewijl de konijnen daarin niet zijn. In vers 13 wordt ten onregte in onze prozavertaling en berijming van schepen gesproken. Het Hebreeuwsche woord beteekent een zeedier, \'t welk op een schip gelijkt en dus ook nautilus bij de Grieken werd genoemd. In den zamenhang passen alleen natuurvoortbrengselen , geen menschenwerken.

Ps. 106. Vervallen zijn vers 4 , 6—23.

Ps. 106. Vervallen zijn vers ó—22.

Ps. 108. Vervallen zijn vers 3—7 , dewijl dit ook reeds voorkomt in Ps. 60.

Ps. 109. Vera 1 der herziening bestaat uit zes regels van ven 1 , 13 , ló. Vers 2 der herziening is vers 18.

Ps. 112. Vers 6 is vervallen.

Ps. 118. Vervallen zijn vers l^b, 2% 5, 9^,,, 10^a.

Ps. 119. Vervallen zijn vers 11, 12, 21 , 22, 30, 31 , 35, 40—43 , 46, 49—52, 54—56, 58—61 , 70, 71 , 74—76, 78—80. De overigen zijn op enkele plaatsen iets gewijzigd :

XII

Ps. 149. Vervallen is vers 4.

De Tien geboden zijn vergroot, daar vers 7 tot vier is uitgedijd, om aan elk der laatste Geboden een couplet te wijden.

XII Artikelen. Beide berijmingen zijn vervallen en eene geheel nieuwe er voor in de plaats gegeven.

Bij het Gebed des Heeren is eene tweede zeer korte berijming-gevoegd , die geschikt is, om door kinderen van buiten geleerd te worden.

Zietdaar, Hoog Eerwaardige Heeren ! ü , zooveel noodig schijnt, met de gronden voor ons werk bekend gemaakt.

Wij hebben, daar zoo vele mannen van elke godgeleerde zienswijze onzen arbeid in \'t algemeen goedkeurden , veel hoop , dat, zijn er eerst voor nu onzingbare (dus niet voor de bl. IV onder l opgenoemden, welke onveranderd blijven), eenvoudige en welluidende zangwijzen gevonden, deze herziening reeds dadelijk eenigen en langzamerhand steeds meer ingang in de gemeenten zal vinden, en haar ten zegen worden.

Denkt uwe vergadering na kennisneming er evenzoo over; dan zijn wij zoo vrij , U voor te stellen, de zaak verder aan de Algemeene Synodale Commissie ter uitvoering met ons op te dragen, met dien verstande, dat, terwijl nog altijd de gelegenheid voor kleine wijzigingen vooreerst open blijft, wij geen verderen stap doen, dan na overleg met en onder goedkeuring van deze Commissie. Dan kunnen wij voortgaan, zonder tot de Synode van Julij 1875 te wachten.

Met de bede van Gods zegen op al uwen arbeid, hebben wij de eer ons te noemen,

Hooo Eerwaardige Heeren I

Uwe dienstwillige Medebroeders, De Commissie voor het Psalmboek-: P. HOFSTEDE de GROOT. W. FRANCKEN, Az. J. J. L. TEN KATE.

PSALM 1.

HET LOT DER BRAVEN EN DER BOOZEN.

1. Welzalig bij , die naar der boozen raad

Niet wandelt, nocb op \'t pad der zondaars gaat, Noch nederzit, waar zulken zamenrotten, Die roekeloos met God en godsdienst spotten ;

Maar \'s Heeren wet blijmoedig dag en nacht Herdenkt, bepeinst en ijverig betracht.

2. De vriend van God gelijkt een frisselien boom, In vetten grond geworteld bij een stroom.

Die op zijn tijd met vruchten is beladen,

En sierlijk prijkt met onverwelkte bladen;

Hij groeit zelfs op in druk en tegenspoed; Het gaat hem wel; \'t gelukt hem, wat hij doet.

3. Rampzalig is de mensch, die \'t kwaad bemint; Hij is als kaf, dat wegstuift voor den wind.

Den zondaar is \'t gewis verderf besehoren,

Wanneer de Heer zijn vonnis zal doen hooren. Hij, die van deugd en godsvrucht is ontaard, Zal niet bestaan, waar \'t vrome volk vergaart.

4. God slaat altijd der menschen wegen ga, En wendt alom het oog van zijn gena

Naar zulken, die, opregt en rein van zeden. Met vasten gang het pad der deugd betreden: God kent hun weg, die eeuwig zal bestaan, Maar \'t heilloos spoor der boozen zal vergaan.

1

2

PSALM 2.

DES HEEREN GEZALFDE IN ZIJN STRIJD EN TRIOMF.

1. Wat drift beheerscht het woedend heidendom , En heeft het hart der volken ingenomen \'?

De koningen verheffen zich alom;

De vorsten zijn vermetel zaamgekomen ,

Om God den Heer zelfs naar. de kroon te steken ,

En tegen zijn Gezalfden op te staan.

Zij spreken zaam: »Laat ons hun banden breken, »En van hun juk en boeijen ons ontslaan!quot;

2. Maar d\'Opperlieer, die zijn geduchten stoel Op starren sticht en grondvest op de wolken ,

Zal lagchen met dat vruchteloos gewoel , En spotten met den -waan der dwaze volken.

God zal zijn toorn ontdekken voor hun oogen ;

Straks gloeit de lucht door \'tvlammend bliksemlicht; \'tis God, die spreekt; Hij dondert uit den hoogen, En jaagt den schrik zijn haatren in \'t gezigt.

3. iDu\'.ft gij,quot; spreekt God, «gij, twisten met mijn .Zal nietig stof mij \'t hoog gezag ontwringen, (kracht?

• Of weêrstand bién aan mijn geduchte magt ? .Ontziet mijn toorn, verdoolde stervelingen!

• Gij zult vergeefs mijn rijksbestel weerstreven;

.Mijn Koning is gezalfd door mijn beleid; .Hij, door mijn hand op Sions troon verheven, «Heerscht op den berg van mijne heiligheid.quot;

4. Nu zal die quot;Vorst, met zoo veel roem bedekt, Gods raadsbesluit aan \'t wereldrond doen hooren.

God sprak tot Hem: .k Heb heden U verwekt; .Gij zijt mijn Zoon; Gij zijt mijn eengeboren. «Zeg vrij uw wensch! Ik zal uw magt verhoogeu,

.Opdat uw naam alom ontzaglijk zij ; .Het heidendom ligg\' voor uw troon gebogen,

.En \'teind der aard erkenn\' uw heerschappij!quot;

5. Die d\'aard bewoont, aanbidt Gods majesteit; Juicht, bevend op \'t gezigt van zijn vermogen ,

3

Erkent den Zoon , van ouds u toegezeid ,

Eer u zijn magt verdelgt voor aller oogen. O Vorsten! wilt de wet der wijsheid hooren,

Eer gij God zelf in zijn Gezalfde hoont ! O Regters, tot den stoel der eer gekoren !

Verdraagt zijn tucht , die u zijn liefde toont.

6. Welzalig die, naar \'s Heeren reine leer, In Hem hun heil , hun hoogst geluk beschouwen ,

Gods grooten Zoon erkennen als hun Heer ! Welzalig zij , die vast op Hem betrouwen !

PSALM 3.

MORGENBEDE IN VERDRUKKING.

1. Getrouwe God en Heer!

Gij zijt mijn schild, mijn eer.

Mijn hoop, mijn vast vertrouwen. Op U vest ik het oog :

Gij beurt mijn hoofd omhoog,

En doet m\'uw gunst aanschouwen.

2. \'k Riep God niet vruchtloos aan ; Hij wil mij niet versmaan ,

In al mijn tegenheden ;

Hij hield zijn aangezigt Vol liefd\' op mij gengt,

En hoorde mijn gebeden.

3. Ik lag en sliep gerust ,

Van \'s Heeren trouw bewust.

Tot ik verfrischt ontwaakte :

Want God was aan mijn zij\'; Hij ondersteunde mij In \'t leed, dat mij genaakte. ,

4. Ik zal, vol blijden moed ,

Daar mij zijn hand behoedt,

Voor geen gevaren vreezen;

Schoon ik van allen kant Geweldig aangerand En fel geprangd moog\' wezen.

1*

4

PSALM 4.

TROOST IN TWIJFELMOEDIGHEID.

1. Wil mij, wanneer ik roep, verhooren,

O God, die mij vertroost en redt! Gij hebt in angst mij liulp beschoren , En mij doen gaan in ruime sporen :

Betoon gena! hoor mijn gebed!

2. Zijt gij ontroerd, ontsteld, verlegen.

Zoo zondigt niet , verzaakt uw wil. Spreekt in uw hart, herdenkt uw wegen, Op \'tjeenzaam leger neergezegen ,

En weest in alle ontmoeting stil.

3. Het regte pad moet gij betreden

En offren God een rein gemoed , Het offer der geregtigheden ,

En \'t zuivre reukwerk der gebeden ; Vertrouwt op Hem , want Hij is goed.

4. Daar velen twijfelmoedig vragen:

• Wie zal ons \'t goede toch doen zien?quot; Doe Gij, o Heer! na \'t angstig klagen. Ons \'t lieflijk licht uws aansehijns dagen , En wil uw rijke gunst ons biên.

5. Gij hebt mijn hart meer vreugd gegeven,

Dan andren smaken in een tijd ,

Dat zij , tot eer en magt verheven,

Bij wijn en koren weeldrig leven, In ruimen overvloed verblijd.

6. Ik zal gerust in vrede slapen.

En liggen ongestoord ter neer;

Bij U alleen, mijn schild en wapen , Al schijn ik voor d\' ellend geschapen ,

Vind ik een veilge woning. Heer !

P S A L M 5.

GEBED OM HEILIGING.

1. Neem, Heer! mijn bange klagt ter ooren ; Zie , als \'t aan woorden mij ontbreekt ,

5

Wat d\' overdenking in mij spreekt; Verwaardig U , uit \'s hemels koren ,

Mijn stem te hooren !

2. Sla iedre zucht , mijn hart ontgleden ,

Naauwlettend ga ; schenk mij \'t genot Uws heils, mijn Koning en mijn God! Ik zal tot U met mijn gebeden Eerbiedig- treden.

3. Ik zal,.door ijvervuur aan \'t blaken ,

O Heer ! bij \'t scheemrend morgenlicht Mij stellen voor uw aangezigt;

Opregte boezemzuchten slaken , En biddend waken.

4. Gij , die geducht zijt in vermogen ,

Verdraagt de goddeloosheid niet; Gij zult, o God , die \'t al doorziet ! Den booze voor uw heilig\' oogen Geenszins gedoogen,

5. Wie roekloos afwijkt van uw wegen ,

En toch het oog op U durft slaan , Zal voor uw aanschijn niet bestaan; Gij haat de zond\' en staat hun tegen , Die onregt plegen.

6. Gij , Heer ! beschaamt den logenspreker.

Hij, die zijn hand met bloed bevlekt, En gruwlen met bedrog bedekt,

Tergt , als de snoodste wetverbreker , Den hoogsten Wreker,

7. Gij toont m\', o God ! uw mededoogen ;

\'k Zal , naar uw woning heengeleid , Daar, in het huis der heiligheid, In diepen eerbied neergebogen ,

Uw gunst verhoogen.

8. Och, leid m\' in uw geregtigheden ,

Bewaar en sterk mij van omhoog ! Ontdek uw wegen voor mijn oog ; Dan zal ik veilig voorwaarts treden Met vaste schreden.

6

9. Geef, Heer ! uw dierbren gunstelingen ,

Wier geest in U zijn sterkte vindt, Wier hart uw naam opregt bemint, Te roemen in uw zegeningen En blij te zingen.

10. \'t Regtvaardig volk zult Gij beloonen ,

Terwijl Gij , Heer ! hen overdekt, Hun tot een veilig schild verstrekt. Gij zult hun hoofd met eere kroonen , Ja, bij hen wonen.

PSALM 6.

ONDER RAMPEN.

1. O Heer! Gij zijt weldadig;

Blijf m\' in uw straf genadig!

Blijf Gij mijn hoogste goed. Och , matig uw kastijden ; Sla mij met medelijden ,

Gelijk een vader doet !

2. Vergeef mij al mijn zonden , Die uwe hoogheid schonden.

Ik ben verzwakt, o Heer! Genees mij , red mijn leven ! Gij ziet mijn beendren beven ; Uw hand slaat mij ter neër.

3. Mijn ziel , gansoh neergebogen , Beeft voor uw heilig\' oogen ,

In dezen jammerstaat. Hoe lang zal ik nog klagen ? Hoe lang dit lijden dragen , O Heer ! mijn toeverlaat ?

4. Verhef, o Heer! mij weder; Mijn ziel buigt zich ter neder :

Och , red haar van \'t verderf ; Sla mijn ellende gade, Verheerlijk uw genade ,

En help mij , eer ik sterf!

7

5. Zwijg, twijfel! Op mijn kermen Zal zicli de Heer ontfermen;

Hij lieeft mijn stem gehoord.

Mijn God zal, op mijn smeeken ,

Geen hulp mij doen ontbreken :

Hij houdt getrouw zijn woord.

PSALM 7.

HET OORDEEL.

1. Haast zullen zich geheele scharen Van volkren om den Heer vergaren ;

quot;Wanneer Hij boven \'t aardsch gewoel Zal klimmen op zijn regterstoel.

2. De Heer zal alle volken rigten ,

En \'t onregt voor het regt doen zwichten Geef dan , o Heer ! dat voor elks oog • De trouw der vromen blijken moog\'.

3. Beteugel \'t kwaad der goddeloozen , Verbreek, o Heer! den arm der boozen !

Maar sterk uw volk , dat hulp behoeft, Gij, die elks hart en nieren proeft !

4. Laat vrij voor U den vijand vreezen ,

Voor U, regtvaardig Opperwezen!

Gij zijt mijn God, Gij zijt mijn schild, üij , Heer ! die mij behouden wilt.

5. God , die op \'t regt zijn troon wil stichten, God is regtvaardig in zijn rigten ;

Bestrijdt de mensch zijn hoog gezag , God toont zijn oordeel dag aan dag.

6. De booze moog\' een moordkuil delven , Het is, bij d\'uitkomst, voor hem zeiven.

Schoon hij , met laag en loos beleid , Dien voor zijn naasten had bereid.

7. De schande , die hij dorst verwekken , Zal haast zijn eigen hoofd bedekken ;

Hem zelf zal treÉFen al \'t geweld , Waarmee hij andren had gekweld.

8

!). ]k zal den Allerhoogste prijzen ,

Zijn waarheid schuldig\' eer bewijzen , En psalmen zingen tot zijn lof,

Die stijgen naar het hemelhof.

PSALM 8.

\'s MENSCHEN PLAATS IN GODS SCHEPPINO.

1. Heer , onze Heer , grootmagtig Opperwezen ! Hoe wordt uw naam op aard\' alom geprezen !

Gij , die den glans van uwe majesteit Hebt boven lucht en heemlen uitgebreid.

2. Gij, Heer! laat zelfs door zwakke kindermonden De glorie van uw mogendheid verkonden.

Zoo breekt uw hand des vijands boos geweld , üaar Gij zijn haat en wraakzucht palen stelt.

3. Sla ik naar \'t ruim der heldre hemelbogen, Dat heerlijk werk van uwe vingren, d\'oogen;

Staar ik geroerd den glans der zilvren maan, En \'t starrenheir, door U geschapen , aan :

4. Mijn God! wat is de menseh dan op deez\' aarde, De broze mensch! hoe klimt hij tot die waarde,

Dat Gij aan hem in zooveel gunst gedenkt , En \'s menschen zoon uw teerste liefde schenkt?

5. Gij doet hem, Heer! een weinig slechts beneden Het englenheir een rang en plaats bekleeden;

Gij hebt hem mild uw rijkste gunst betoond , En hem met eer en heerlijkheid gekroond.

6. Gij geeft hem, wijd en zijd in alle landen , De heerschappij der werken uwer handen,

Ja, zet en aard en zee voor \'s menschen zoon. Door uw gezag, ter voetbank van zijn troon.

7. Waar schapen zijn of rundren in de weiden ;

Waar \'t vee ooit graaz\' op heuvelen of heiden;

Waar \'t wild gediertookzwerv\' in wouden veld;— Gij hebt het al in \'s menschen magt gesteld.

9

8. Wat vooglen door den ruimen luchtkring\' zwieren, Wat visschen er in stroom en beken tieren,

En wat de paan doorwandelt van de zee : — Zijn hoog bevel deelt hij aan allen meê,

9. Heer , onze Heer , grootmagtig Opperwezen ! Hoe wordt uw naam op aard\' alom geprezen !

Hoe heerlijk rolt, uit aller vromen mond. Die groote naam door \'t gansehe wereldrond!

PSALM 9.

DANK VOOR REDDING.

1. \'k Zal U met al mijn hart, o Heer ! Blijmoedig geven lof en eer ;

Mijn tong zal met mijn hart zich paren , En al uw -wondren openbaren.

2. Mijn hart, o Heer ! in U verheugd, Springt op van reine zielevreugd.

Uw naam zal door mijn psalmgezangen , O Allerhoogste! lof ontvangen.

3. Ik zie uw vijand , hoe geducht, Teruggekeerd en weggevlug-t;

Hij is, schoon stout te veld getogen ,

Vergaan voor d\'opslag van uw oogen.

4. Naar d\' uitspraak van het heiligst regt, Hebt Gij, o God! uw zaak beslecht,

En , op uw hoogen troon gezeten ,

Deedt Gij der aarde \'t vonnis weten.

5. De hoop des zondaars zal vergaan,

Maar \'s Heeren troon zal eeuwig staan ;

Hij wilde dien onwrikbaar stichten ,

Om naar zijn heiige wet te rigten.

6. God zelf zal heel het wereldrond Het regt doen hooren uit zijn mond ;

De volken voor zijn vierschaar stellen , En daar regtvaardig vonnis vellen.

10

7. God , die vervolgden nooit verstoot,

Is hun een schuilplaats in den nood ,

Een booge burg in druk en lijden ,

Een toevlugt in benaauwde tijden.

8. Hij , die uw naam in waarheid kent, Zal , Heer ! op U in zijn ellend\'

Vertrouwen , wijl Gij niet laat zuchten ,

Wie steeds geloovig tot U vlugten.

9. Zingt, zingt den Heer, die eeuwig leeft , Den hemel tot zijn woning heeft;

En Iaat, voor aller volken ooren ,

Met psalmgezang zijn daden hooren !

10. God zoekt en wreekt het schuldloos bloed , Gestort in wreevlen euvelmoed;

Hij toont der armen nood te weten ,

En zal hun kermen nooit vergeten.

11. Bewijs, o Heer ! aan mij gena ;

Sla mij in al mijn jamren ga ;

Zie , hoe uw haters mij verdrukken ;

En wil mij aan \'t verderf ontrukken.

12. Geef, Heer! dat ik verheugd te moe, In \'t heiligdom U hulde doe ,

En in uw heil, ten allen tijde,

Met uw Gemeente mij verblijde.

13. Nooddruftigen vergeet God niet.

Noch laat hen eindloos in \'t verdriet.

\'t Ellendig volk mag Hem verwachten ;

Hij zal hun smeeken niet verachten.

14. Sta op , o Heer ! en laat den mensch Zich niet versterken naar zijn wensch ;

Maar oordeel Gij , in \'t hooggerigte,

De boozen voor uw aangezigte.

15. O Heer ! jaag hun vervaardheid aan , En doe met schaamte hen verstaan ,

11

Dat zij , die onzen rampspoed wensehen ,

Niet zijn , dan zwakk\' en broze menschen\'

PSALM 10.

BEDE BIJ TWIJFEL.

1. Op eigen raagt beroemt zich \'t godloos rot ,

Het kiest verdwaasd zich zelf een weg, en spreekt Tot laster van den allerhoogsten God,

Terwijl het trots het hoofd ten hemel steekt, En in zijn hart geen waarheidsliefde kweekt; Maar koestert deez\' onzinnige gedachten :

• Daar is geen God, geen loon of straf te wachten !quot;

2. De booz\' is vol van vloek , bedrog en list ,

Zijn tong ontveinst de moeit\' en \'t zielverdriet; Zijn snoodheid is geheel met schijn vernist;

In hinderlaag , waar niemands oog hem ziet , Verbergt hij zich , valt ijlings uit, vergiet Onschuldig bloed ; hij weet van geen erbarmen , Maar sluit zijn oog voor \'t bitter leed der armen.

3. Hij vleit zich , dat de Heiige dit vergeet\'. Het aangezigt verberg\', niet gadesla.

Noch immer zie der droeven nood en leed.

Bewijs , o Heer ! d\' onschuldigen gena !

Geef, dat hun smart in blijdschap over ga.

Sta op; verhef uw hand, beschaam de boozen , Red d\' armen van den druk der goddeloozen.

4. O Heer! Gij wilt, door goedheid aangespoord. Den wensch van uw rampspoedig volk voldoen; Gij zult ons hart versterken naar uw woord, Verdrukten door uw godlijk regt behoên.

En U ter hulp van arme weezen spoên;

Opdat geen raensch op aarde voort moog varen. Geweld te doen aan d\'U gewijde scharen.

PSALM 11.

GODS REGTVAARDIGHEID.

1. Op God alleen vertrouw ik in mijn nooden.

Al wordt der deugd ook alle steun ontrukt.

12

Wel hun, die tot den Heiige zijn gevloden!

Want d\'Opperheer, voor wien al \'t schepsel bukt, Ziet t\' allen tijd oplettend uit den hoogen ,

Hij duldt het niet, dat d\'onsehuld wordt verdrukt; Hij peilt het hart met d\' opslag van zijn oogen.

D\'alwijze God beproeft gestaag d\'opregten.

En loutert hen. Maar elk, die \'t kwaad bemint, Die met geweld zijn naaste durft bevechten,

Wordt magteloos, tot hem het graf verslindt. God heeft alree der boozen straf gezworen;

Straks dalen vuur en vlam en wervelwind Verdelgend neer: dat lot is hun beschoren.

Regtvaafdig is de Heer in al zijn handel;

Hij , die in \'t regt zijn welbehagen vindt,

Slaat gunstig \'t oog op aller vromen wandel,

En toont, dat Hij \'t regtvaardig volk bemint, üp God alleen betrouw ik in mijn nooden,

Al bleef mij ook geen enkel aardsche vrind. Welzalig zij, die tot den Heiige vloden!

PSALM 12

BIJ VALSCHE AANKLAGT.

Behoud, o Heer! wil ons ter hulpe komen!

Helaas , hoe schaars wordt liefd\' en vreè betracht! De trouw bezwijkt, klein is \'t getal der vromen, Dat al zijn heil alleen van U verwacht.

Der boozen taal weerklinkt: »Wij zegepralen

• Met onze tong, zij staat in ons geweld; ■ Wat oppermagt zet onzen lippen palen?

• Wie is de heer , die ons de wetten stelt?quot;

• Omdat mijn volk geplaagd wordt en verdreven,

• Omdat het kermt, nooddruftig treurt en zucht,

• Zal Ik,quot; zegt God, • Mij nu ter hulp begeven,

• En drijven, die hen aangrimt , op de vlugt.quot;

Des Heeren woord is rein , en al zijn spreken Is zuiver , als het allerfijnst metaal;

13

Nooit is het schuim van \'t zilver zoo geweken Schoon in den kroes gelouterd zevenmaal.

5. Gij zult uw volk , in al hun tegenspoeden ,

Hoe \'t ga, o Heer ! bewaren door uw kracht; Uw arm zal hen in eeuwigheid behoeden, En redden van een goddeloos geslacht,

PSALM 13.

ONDER RAMPEN.

1. Hoe lang, o Heer, mijn toeverlaat!

Vergeet Gij mijnen jammerstaat\'?

Hoe lang zult Gij , in al d\' ellenden,

Van mij uw vriendlijk aanschijn wenden.

Daar al mijn moed en kracht vergaat ?

2. Hoe lang zal ik, in tegenheèn ,

Mijn nachten slijten in geween ,

En vruchtloos schreijen gansche dagen ? Hoe lang zal \'k nog mijn lot beklagen , En wordt mijn bange ziel bestreen?

3. Aanschouw mijn ramp , verhoor mij , Heer! Och, zie op al mijn lijden neèr ;

Verlicht, mijn God! verlicht mijn oogen , En laat uw goedheid niet gedoogen ,

Dat mij \'t geweld des doods verteer\'.

4. O God ! in droefheid en verdriet ,

Mistrouwt mijn hart uw goedheid niet ;

Neen, \'k zal mij in uw heil verblijden.

Tk zal den Heer mijn lofzang wijden ,

Die mij genadig bijstand biedt.

PSALM 14.

DE BOOZE WERELD.

1. De trotsche dwaas zegt in zijn boos gemoed ; «Daar is geen God.quot; Het redelicht te dooven En aan het hart de rust der deugd t\' ontrooven ,

14

Is hem een spel. Daar is niet één , die goed Op aarde doet.

2. De groote God , die \'t regt verdedigt , sloeg Van \'s hemels troon zijn oogen naar beneden

Op Adams kroost, doorzocht hun hart en zeden ; Hij zag , of zich geen mensch verstandig droeg En naar Hem vroeg.

3. God zocht alom, maar ach, Hij vond er geen ; Want alle vleesch is trouwloos afgeweken ;

Heel d\'aard is vol van zonden en gebreken :

Wie heeft getrouw het pad der deugd betreen? Ach, zelfs niet één.

4. Heeft dan dit volk , dat groeit in euveldaan , Geen kennis? Neen ! Wreed voeren die ontzinden , Vol trots en hoon, den strijd met\'s Heeren vrinden;

Zij roepen , op hun godvergeten paan ,

Den Heer niet aan.

5. Daar valt de vrees hen aan, en breekt hun kracht, En pijnigt hen met doodelijke slagen;

Nu voelen zij door huivrend\' angst zich jagen ; Want God is bij \'t regtvaardige geslacht,

Dat op Hem wacht.

G. Gij spot vergeefs, beschimpt vergeefs den raad Van \'t arme volk, dat, midden in d\'ellenden ,

Naar \'s hemels troon gewoon is \'t oog te wenden , En zich in zijn bedrukten jammerstaat Op God verlaat.

7. Och , daalde \'t heil van boven spoedig neêr ! — Als God het volk genadig uit zijn lijden En banden redt , zal zich ons hart verblijden , En onze tong al juichend geven d\' eer Aan \'s hemels Heer.

PSALM 15.

GODSDIENST EN DEUOD.

I. Wie zal bij U , o groote God !

Verkeeren ? Heer ! wien zult Gij kroonen

15

Met zulk een onwaardeerbaar lot,

Dat hij, bij \'t heuglijkst gunstgenot,

In uw nabijheid steeds mag wonen ?

2. Die in zijn wandel zich opregt

En wars betoont van valsche streken ,

Zijn aandacht aan uw wetten hecht,

Zich op de deugd met ijver legt , En waarheid met zijn hart blijft spreken.

3. Die met zijn tong niet achterklapt;

Geen kwaad doet aan zijn medgezellen ;

Niet in het spoor van laster stapt;

Maar , zoo men iemands eer vertrapt,

Dien smaad wil hooren noch vertellen.

4. Welzalig, die het kwaad veracht,

Door wien de godsvrucht wordt geprezen ;

Die zich voor roeklooz\' eeden wacht,

Doch wat hij zweert, getrouw betracht. Al zou het ook zijn schade wezen.

5. Die nooit zijn geld op woeker geeft ; Die, d\'onschuld en het regt genegen.

Het oog op geen geschenken heeft. — Wie dus opregt en deugdzaam leeft. Zal nimmer wank\'len op zijn wegen.

PSALM 16.

BLIJDSCHAP IN GOD.

1. Bewaar mij toch, o alvermogend God !

Ik schuil bij U ; schenk hulp , verhoor mijn smeeken.-—

Ik heb tot U, Beschikker van mijn lot !

In bange smart vrijmoedig durven spreken ; • Gij zijt mijn Heer; geen zaligheid of zegen «Lacht buiten U mij ooit op aarde tegen.quot;

2. Getrouwe Heer! Gij wilt mijn goed, mijn God, Mijn erfenis en \'t deel mijns bekers wezen ;

Gij onderhoudt gestaag het heuglijk lot,

Dat Gij zoo mild voor mij hebt uitgelezen.

16

Een schoone plaats is mij ten deel gegeven,

Waar uw gena, o God! mijn ziel doet leven.

3. Ik zal den Heer, die mij verzorgt en raadt, Een lied des lofs met blijde lippen zingen,

Daar \'t godlijk licht mij toestraalt vroeg en laat, En \'s nachts mijn hart tot danken zich voelt dringen. Ik stel dien Heer gedurig mij voor oogen;

Zijn regterhand zal nooit mijn val gedoogen.

4. In \'s Heeren gunst heeft zich mijn hart verblijd. Mijn geest, mijn tong verheft uw rijken zegen;

Nu Gij, mijn God! mijn trouwe helper zijt, Zie ik verblijd een veilge ruste tegen;

Gij zult mijn ziel, ook als ik sterf, bewaken; Hem, die U dient, zal geen verderf genaken.

5. Gij maakt m\', o God! het levenspad bekend , Waarvan, in druk, \'t vooruitzigt mij verheugde;

Uw aangezigt, in gunst tot mij gewend,

Schenkt eerlang mij verzadiging van vreugde : De lieflijkheèn van \'t zalig hemelleven Zal eeuwiglijk uw regterhand mij geven.

PSALM 17.

GOD MIJNE HULPE.

1. Laat, Heer ! mij treden in uw spoor,

Opdat mijn voet niet uit moog\' glijden;

Wil, als ik struikel, mij bevrijden.

En ga mij met uw heillicht voor.

U roep ik aan , U blijf ik wachten ,

Omdat uw gunst mij altoos redt ;

Och , luister naar mijn smeekgebed ,

En neig uw ooren tot mijn klagten.

2. Maak, Heer! uw weldaan wonderbaar!

Gij, die uw kindren wilt behoeden

Voor \'s vijands magt en toomloos woeden.

En hen beschermt in doodsgevaar ,

Wil mij uw bijstand niet onttrekken;

17

Uw zorg bewaak\' mij van omhoog;

Bewaar m\' als d\' appel van uw oog ;

En wil mij met uw vleuglen dekken !

3. Wat rest hun, Heer! die \'t ruim genot Der wereld voor hun heilgoed achten,

Geen deel dan in dit leven wachten ,

Den wellust dienen als hun God;

A.ls zij hun weelde , schatten , staten,

Hoe rijk, hoe uitgebreid, hoe groot,

Verliezen moeten met den dood,

En aan hun erven overlaten?

4. O blij vobruitzigt, dat mij streelt!

Ik zal, ontwaakt, uw lof ontvouwen ,

En uw barmhartigheid aanschouwen ,

Verzadigd met uw godlijk beeld.

I\' S A I. M 18.

DANKLIED.

1. Nu zal mijn ziel, nu zullen al mijn zinnen ,

0 God, mijn sterkt\'! U» hartelijk beminnen.— Mijn steenrots , burg en helper is de Heer, Mijn God , mijn schild , mijn zaligheid , mijn eer. Ik riep tot Hem, in \'t midden der ellenden, Tot mijnen God, opdat Hij hulp zou zenden. Die klaagstem drong tot in zijn troonzaal door ; Aan mijn geroep gaf Hij in gunst gehoor.

2. Ik werd verlost van wilde legerscharen,

Mijns vijands heir , die mij te magtig waren.

Men viel mij aan ten dage van mijn smart; Maar toen was God het steunpunt van mijn hart. Hun zijt Gij goed , die goedertieren handlen ; Getrouw voor hen, die in opregtheid wandlen; Gij toont u rein voor reinen; maar Gij velt Den vijand neêr, die tegen U zich stelt.

3. Ja, Gij verlost het volk, door druk gebogen.

Maar werpt in \'t stof, die gcoot zijn in hun oogen.

2

18

Door ü, o Heer ! geeft ook mijn lamp haar licht; Uw gunst verdrijft den nacht van mijn gezigt. Ik kan met U door sterke benden dringen , Met mijnen God zelfs over muren springen. Des Heeren weg is gansch volmaakt en regt; \'t Is heilig en waarachtig, wat Hij zegt.

4. God is een schild en schutsheer voor den vromen, Voor die tot Hem de toevlugt heeft genomen. Wie is een God als Hij in tegenheên ?

Wie is een rots dan onze God alleen ?

PSALM 19.

GODS SCHEPPING EN WET.

1. Het ruime hemelrond

Vermeldt met blijden mond Gods eer en heerlijkheid; De heldre lucht en \'t zwerk Verkondigen zijn werk, En prijzen zijn beleid.

Dus kan ons (fag bij dag , Tot roem van Gods gezag.

Zijn wonderen verhalen;

Dus weet ons nacht bij nacht Zijn onbegrensde magt En wijsheid af te malen.

2. Hoe goddelijk en schoon Luidt deze hemeltoon !

Daar is geen spraak, of oord; Daar is geen volk bekend , Dat, zelfs tot \'s werelds end , Der heemlen stem niet hoort. Die klank, vol lieflijkheid,

Heeft zich zoo wijd verspreid. Die rede klinkt zoo krachtig, Dat z\' al , wat d\' aard bewoont, Het merk eens Scheppers toont, Zoo gunstrijk als almagtig.

19

3. God heeft voor \'t groote licht, De zon , een tent gesticht, Vanwaar z\', in \'t blinkend kleed En niet een blij gelaat,

Gelijk een bruigom gaat,

Die uit zijn slaapzaal treedt; Z\'is vrolijk als een held, Die straks in \'t oorlogsveld Zijn vuur en vaart doet blijken; Zij heeft haar zwaai en spoor Den ganschen hemel door ;

Niets kan haar gloed ontwijken.

4. Gods wet heeft rijker glans Dan \'t licht aan \'s hemels trans, Dewijl zij \'t hart bekeert.

\'t Is Gods getuigenis.

Dat eeuwig zeker is,

En kindren wijsheid leert. Wat Gods bevel ons zegt, Vertoont ons \'t heiligst regt, En kan geen kwaad gedoogen ;

Zijn wil, die \'t hart verheugt , Eischt zuiverheid en deugd , Verlicht de duister\' oogen.

5. Uw vrees , o Heer ! is rein ; Zij opent een fontein

Van heil, dat nooit vergaat. Uw dierbre leer verspreidt Een glans van heiligheid,

Daar z\' all\' onwaarheid haat. Z\'is \'t menschdom meerder waard , Dan \'t fijnste goud op aard;

Niets kan haar licht verdooven; Zij streeft in heilzaam zoet, Tot streeling van \'t gemoed, Den honig ver te boven.

6. Gij geeft mij van mijn pligt, O God! een klaar berigt.

Wat is mijn roeping schoon !

2*

20

Hij, die op U vertrouwt , Uw wetten onderhoudt ,

Vindt daarin grooten loon.

Maar, Heer ! wie is in staat , Het diep verholen kwaad Zijns harten te doorgronden ?

O Bron van \'t hoogste goed!

Waseh , reinig mijn gemoed Van mijn verborgen zonden.

7. Geef, dat, o Heer! mijn hart Niet in den strik verwart Van dwaze hoovaardij.

Heerseht die in mij niet meer , Dan leef ik tot uw eer ,

Van groote zonden vrij.

Laat U mijn tong en mond, En \'s harten diepsten grond Toch welbehaaglijk wezen ;

O Heer , die mij verblijdt,

Mijn rots en redder zijt !

Dan heb ik niets te vreezen.

PSALM 20.

VÓÓR DEN STRIJD.

1. Uw beed\', o koning! hoor\' d\'Algoede ,

Als \'t uur van strijden slaat; De God , die \'t voorgeslacht behoedde,

V erzell\' u, waar gij gaat. Hij doe in gunstrijk welbehagen,

Uit \'s hemels heiige zalen , Om u te helpen en te schragen,

Zijn zegen nederdalen.

2. Dan zal \'t gejuich ten hemel dringen.

Dan zullen wij Gods eer Bij wapperende vaandels zingen;

Uw wensch vervuil\' de Heer ! \'kWeet nu, dat vaderland en koning

Geen heilgoed zal ontbreken; Want God zal, uit zijn hemelwoning, üns sterken op ons smeeken.

21

Op wagens , paarden , oorlogshelden

Zij onze vijand stout:

Wij zullen d\' eer en grootheid melden

Van God, die ons behoudt. Zij struiklen, krommen zich en vallen ,

Die steunen op hun krachten; Maar onverwrikbaar blijven allen , Die op Gods hulpe wachten.

Behoud, o Heer! wil bijstand zenden.

Verlos, bewaar, verschoon; En hoor ons, als wij in d\'ellenden Ons buigen voor uw troon !

PSALM 21.

KA DEN STRIJD.

O Heer! de koning is verheugd ,

Om uw geducht vermogen ;

Uw hulp zweeft hem voor d\' oogen; En met de blijdste zielevreugd Ziet hij uw groote daan En al uw zegen aan.

Wat hij U smeekt\' uit \'sharten grond, En al zijn rein verlangen Hebt Gij hem doen ontvangen; Ook hebt Gij d\' uitspraak van zijn mond. Al wat hij heeft begeerd , Geweigerd, noch geweerd.

Gij, die hem gunstig hebt gered,

Zijt hem met volle stroomen Van zegen vóórgekomen ;

Ook hebt Gij hem op \'t hoofd gezet, Hem , die op U betrouwt, Een kroon van \'t fijnste goud.

Hij. heeft , o God ! van U begeerd Het onverganklijk leven ;

Gij hebt het hem gegeven.

22

Zoo zijn de dagen hem vermeêrd ; Zoo leef\' de Vorst altoos ; Zoo leef\' hij eindeloos !

5. Hoe groot en sehittrend is zijn eer ,

Door \'t heil, aan hem bewezen,

Hoe is zijn roem gerezen ! O alvermogend Opperheer!

Wat glans , wat majesteit Hebt Gij dien vorst bereid !

6. Gewis! Gij zult, al d\'eeuwen door,

Hem met uw gunst verzeilen ,

En tot een zegen stellen ;

Ja , Gij geleidt hem op het spoor Der vreugde , bij het lieht Van \'t godlijk aangezigt.

7. De koning steunt op uwe trouw ,

O eeuwig Opperwezen !

Uw goedheid, nooit volprezen.

Duldt niet, dat hij ooit wanklen zou; quot;Wat wissel\' of verdwijn\' ,

Zijn rijk zal eeuwig zijn.

8. Heeft tegen hem een boos geslacht

Een gruwzaam kwaad besloten ,

En met zijn bondgenooten Een schandelijke daad bedacht :

Toch zal dat listig woên Hem leed noch hinder doen.

9. Verhoog, o Heer! uw naam en kracht;

Zoo zal ons vrolijk zingen Door lucht en wolken dringen; Zoo wordt uw heerschappij en magt Na ons nog eeuwen lang Geloofd met psalmgezang.

PSALM 22.

LIJDEN EN UITREDDING VAN QODS KNECHT.

I.

• Mijn God! mijn God! waarom verlaat Gij gt;En redt mij niet, terwijl ik zwoeg en strij\'

23

Zoo roept Gods knecht, zoo smeekt en weeklaagt hij, Bij felle slagen.

i\'tZij ik, mijn God! bij dag mijn leed moet\' klagen,

• Gij antwoordt niet; \'t zij ik bij nacht moet\' kermen, ilk heb geen rust, en nergens is ontfermen,

«Waarheen ik vlied\'.quot;

2. Toch is uw naam door ons geheiligd, Heer! In Isrel klonk steeds \'t loflied tot uw eer. Om \'t heil, dat Gij al d\' uwen keer op keer

Hebt doen aanschouwen; üp U stond vast der vaderen betrouwen ;

Gij zaagt hen aan; Gij hebt, wanneer z\' in nooden Tot U om hulp vertrouwend zijn gevloden, Hen bijgestaan.

3. U smeekten zij , van menschenhulp ontbloot, En zijn gered ; zij hebben in hun nood

Op U vertrouwd, van schaamte nimmer rood Na hun gebeden.

Toch wordt Gods knecht door iedereen vertreden : Een worm, geen man, een spot en smaad van menschen. Dien \'t booze volk, baldadig in zijn wenschen , Beschimpen kan.

■i. Al wie hem ziet, bespot hem, boos te moe;

Men schudt het hoofd , men steekt de tong hem toe. Schoon hij \'t gebed tot God vertrouwend doe. Nog moet hij hooren :

i Dat God , op wien hij steunt, hem gunstig\' ooren ■ Verleen\' , hem redd\' ; dat Deze hulp doe dagen,

• En hem , zijn vriend, zijn lust en welbehagen ,

• In ruimte zett\'!quot;

,5. Zijn kracht is , als een tronk , van sap beroofd ; Zijn tong kleeft in den mond, door dorst gekloofd; God zal eerlang hem door den dood het hoofd In \'t stof doen bukken ;

quot;Want van rondom ziet hij hen zamenrukken. Een muitgespan heeft hem ter prooi verkoren;

Zijn handen en zijn voeten doen doorboren , Zoo wreed het kan.

24

6. Zijn beendren kan hij tellen, één voor één; Dei\' boezen hart schept vreugd\' in zijn geween ; Z\' ontzien zich niet, om met zijn tegenheén

Hun haat te streelen ,

En onder zich zijn kleedren te verdeelen.

Verhard in \'t kwaad , doen zij hun moedwil stijgen ; Zij werpen \'t lot, wat ieder zal verkrijgen Van zijn gewaad.

7. iGij , God en Heer ! tot wien mijn ziel zich keert, • Sta niet van ver, mijn God! die \'tal regeert!quot; Zoo klaagt Gods knecht, in \'t leed dat hem verteert

• Wil redding geven !

«Dan wordt uw naam door mij met roem verheven, «Ik zal uw lof mijn broederen vertellen ;

• Ik heb bij die mij volgen en verzeilen ,

• Dan dankensstof.quot;

II.

8. Gij allen , die God vreest , prijst nu den Heer ! Dat ieders hart zijn grooten naam vereer\';

Zijn magt ontzie, op Hem vertrouw en leer

Op de uitkomst wachten.

Wie hem veracht, God wou hem niet verachten. En oor noch oog van zijn verdrukking wenden ; God heeft verhoord, toen hij uit zijn ellenden Riep naar omhoog.

9. Nu wordt mijn lof, mijn ziel U toegewijd. Omdat Gij dus den Biddende bevrijdt,

En in gevaar een trouwe helper zijt Van wie u vreezen.

\'t Ootmoedig volk zal ruim verzadigd wezen , Ten disch geleid. Wie God zoekt, zal Hem prijzen, En leven , rijk door \'s hemels gunstbewijzen, In eeuwigheid!

10. Eerlang gedenkt hieraan het wereldrond ;

Haast wendt het zich tot God met hart en mond En , waar men ooit de wildste volken vond ,

Zal God ontvangen

25

Aanbidding , eer en dankbre lofgezangen ;

Want Hij regeert en zal zijn almagt toonen ; Hij heerscht , zoo ver de blinde heidnen wonen , Die Hij bekeert.

11. De rijke dank aan \'t feestmaal God, den Heer ; Ook d\' arme buig\' ootmoedig voor Hem néér , En wie zijn ziel bij \'t leven naauwlijks meer

Heeft kunnen houden.

Het vrome zaad van wie op God vertrouwden , Zal, door zijn kracht. Hem dienen , voor Hem leven ; In \'s Heeren rol zal \'t worden aangeschreven , Hem toegebragt.

12. Daar komen z\' aan, door godlijk licht geleid. Om \'t nakroost, dat den Heer wordt toebereid, Te melden \'t heil van zijn geregtigheid

En groote daden.

P S A L M 23.

DE GOEDE HERDER.

1. De God des heils wil mij ten herder wezen;

\'k Heb geen gebrek , \'k heb geen gevaar te vreezen. Hij zal mij zacht, in liefelijke weiden ,

Aan d\'oevers van zeer stille waatren leiden.

Hij sterkt mijn ziel, rigt, om zijn naam, mijn schreden In \'t effen spoor van zijn geregtigheden.

2. Ik vrees niet, neen, schoon ik door duistre dalen In doodsgevaar bekommerd om moest dwalen.

Gij blijft mij bij in alle tegenspoeden:

Uw trouwe staf zal mij altoos behoeden;

Gij troost mijn ziel, en vol van mededoogen ,

Bereidt uw hand den feestdisch voor mijn oogen.

3. Gij kroont mijn hoofd; Gij doet mijn blijdschap groei-En van uw heil mijn beker overvloeijen. (jen , Het zalig goed , mij door uw gunst gegeven,

Verlaat mij niet, maar volgt mij heel mijn leven ;

Ik zal, als vriend en huisgenoot des Heeren ,

O God! in uw nabijheid steeds verkeeren.

26

PSALM 24.

DE KOMST DES HEERBN.

1. Al d\' aard en alles wat zij geeft.

Met al wat zich beweegt en leeft,

Zijn \'t wettig eigendom des Heeren.

Hij heeft z\', in haren ochtendstond ,

Door \'t magtig scheppingswoord gegrond , Gevestigd op rivier en mei ren.

2. Wie klimt den berg des Heeren op? Wie zal dien godgewijden top

Voor \'t oog van onzen God betreden \'? De man, die, rein van hart en hand, Zich niet aan ijdelheid verpandt,

En geen bedrog pleegt in zijn eeden.

3. De vrome , door Gods günst geleid , Zal zegen en geregtigheid

Van Hem, den God zijns heils, ontvangen. De reine, die aan God behaagt,

Is hij , die telkens naar Hem vraagt , En zoekt zijn aanschijn met verlangen.

4. Verhoogt, o poorten ! nu den boog ;

Rijst , eeuwge deuren! rijst omhoog ,

Opdat de Koning in moog\' rijden.

Wie is die Vorst , zoo groot in eer\'? \'t Is God, d\'almagtig\' Opperheer; \'t Is onze God, geducht in \'t strijden.

5. Verhoogt, o poorten! nu den boog; Rijst, eeuwge deuren , rijst omhoog,

Opdat g\' uw Koning moogt ontvangen. Wie is die Vorst , zoo groot in kracht\'? \'t Is \'t Hoofd van \'s hemels legermagt; Hem eeren wij met lofgezangen.

PSALM 25.

WANDEL MET GOD.

1, \'k Hef mijn ziel , o God der Goden , Tot U op : Gij zijt mijn God ;

27

\'k Heb op U vertrouwd in nooden , \'k Vraag van U een heilrijk lot. Schaamte wacht hen, die de deugd In hun ijdlen waan verachten ;

Gij bereidt gena en vreugd Hun , die hopend op U wachten.

Heer ! och , maak mij uwe wegen,

Door uw woord en geest bekend ; Leer mij , hoe die zijn gelegen , En waarheen G\'uw treden wendt. Leid mij in uw waarheid, Heer ! Leer m\' uw woord getrouw betrachten

quot;Want Gij zijt mijn heil , mijn eer ; \'k Blijf U al den dag verwachten.

Denk aan \'t vaderlijk meêdoogen ,

Heer ! waarop ik biddend pleit; Milde handen , vriendlijk\' oogen Zijn bij U van eeuwigheid.

Sla de zonden nimmer ga ,

Die mijn jongheid heeft bedreven;

Denk aan mij toch in gena ,

Om uw goedheid eer te geven.

\'s Heeren goedheid kent geen palen ;

God is regt; Hij licht ons voor; Hij wil allen, die daar dwalen , Brengen in het regte spoor.

Hij zal leiden \'t zacht gemoed In het effen regt des Heeren ;

Wie Hem needrig valt te voet, Zal van Hem zijn wegen leeren,

Loutre goedheid , liefdekoorden ,

Waarheid zijn des Heeren paan Hun , die zijn verbond en woorden , Als hun schatten , gadeslaan. Wil mij , uwen naam ter eer, Al mijn euveldaan vergeven ;

Ik heb tegen U , 0 Heer !

Zwaar en menigmaal misdreven.

28

Wie heeft lust den Heer te vreezen ,

\'t Allerhoogst en eeuwig goed ? God zal zelf zijn leidsman wezen ; Leeren hoe hij wandlen moet; \'t Goed , dat nimmermeer vergaat, Zal hij ongestoord verwerven ,

En zijn godgeheiligd zaad Zal \'t gezegend aardrijk erven.

Gods verborgen omgang vinden

Zielen , waar zijn vrees in woont; \'t Heilgeheim wordt aan zijn vrinden Naar zijn vreêverbond getoond. D\' oogen houdt mijn stil gemoed Opwaarts , om op God te letten ;

Hij , die trouw is, zal mijn voet Voeren uit der zonde netten.

Sla op mijne ellenden d\'oogen;

Zie mijn moeite , mijn verdriet; Neem mijn zonden uit meedoogen Gunstig weg, gedenk die niet. \'k Roep U aan in angst en smart; Duizend zorgen, duizend dooden

Kwellen mijn angstvallig hart;

Voer mij uit mijn angst en nooden.

Hoed mijn ziel, red z\' uit haar nooden

Werp mij niet beschaamd ter neer; Zie, ik kom tot U gevloden!

Laat d\' opregtheid , trouwe Heer ! Met de vroomheid mij behoèn; \'k Wacht op U in mijn ellenden.

Laat uw hand in tegenspoên Al uw volk verlossing zenden.

PSALM 26.

DE OPENBARE GODSDIENSTOEFENING.

1. Aan uwen wil getrouw

Treed ik in \'t godsgebouw.

29

Mijn hart springt op van vreugd ! o Heer ! Wanneer ik met uw scharen Mijn ziel en stem mag paren,

En psalmen zingen tot uw eer.

2. Hier wordt uw lof verbreid, 0 Oppermajesteit !

Door elk, die U bemint en acht;

Hier zal mijn stem ü prijzen,

Voor al de gunstbewijzen,

Voor al de wondren uwer magt.

3. Wat blijdschap smaakt mijn ziel , Wanneer ik voor U kniel

In \'t heiligdom , door U gesticht!

Hoe lief heb ik uw woning ,

Waar ik, o Hemelkoning!

Mag naadren voor uw aangezigt.

4. Ziet God mij gunstig aan,

Dan vind ik effen paan. —

Mijn God verhoorde mijn gebed.

\'k Zal Hem in blijde klanken ,

Met zijn getrouwen danken.

Hem prijzen , die mij leidt en redt.

PSALM 27.

LEVEN IN GOD.

God is mijn licht, mijn heil, wien zou ik vreezen?

Hij is de Heer , die hulp verschaft in nood , Mijn levenskracht ! \'k Heb niet vervaard te wezen : Hij is \'t, die mij beveiligt voor den dood. Hoe hoog de magt der boozen zich verhef\' , En \'s vijands wrok Gods vromen dienaar tref\'. De stonde naakt, dat God hen rigten zal; Zij struiklen dra en vreeslijk is hun val.

Al zie ik zelfs een leger mij omringen ,

Nog beef ik niet ; \'k verlaat mij op den Heer;

30

Al wil men mij door kracht en waapnen dwingen, \'k Leg mij gerust en vol vertrouwen neer.

Deez\' ééne zaak heb ik begeerd van God,

Daar zoek ik naar ; dit zij mijn zalig lot, Dat ik , zoo lang mij \'t levenslicht beschijn\', Op al mijn paan nabij mijn God moog\' zijn.

3. Och, mogt ik , in de heiige godsgebouwen ,

De vrije gunst, die eeuwig Hem bewoog ,

Zijn lieflijkheid en schoone dienst aanschouwen! Hier weidt mijn ziel met een bewondrend oog! Want God zal mij , opdat Hij mij beschutt\', In ramp en nood beveilgen in zijn hut;

Doen schuilen in \'t verborgen van zijn tent, En op een rots verhoogen uit d\' ellend\'.

4. Ja, God zal mij verhoogen uit d\' ellenden ;

Zoo wil ik , met een vrolijk lofgeschal , In \'t heiligdom gebeden tot Hem zenden,

Daar psalm en lied zijn eer vermelden zal. Verhoor m\' , o Heer ! toon mij een gunstig oog; Ik zal mijn stem verheffen naar omhoog : Verhoor mij toch, bewijs mij uw gena , En antwoord mij, die voor uw aanzigt sta!

5. Mijn hart zegt mij, o Heer! van Uwentwegen:

«Zoek door gebeên met ernst mijn aangezigt,quot; Dat wil, dat zal ik doen! Ik zoek den zegen Alleen bij U , o Bron van troost en licht! Verberg uw oog toch niet van mij , o Heer ! Ik ben uw kind , zie in ontferming neer ; Gij waart mijn hulp in al mijn zielsverdriet: O God mijns heils! begeef, verlaat mij niet.

6. Wanneer ik zelfs van vader en van moeder

Verlaten wierd: de Heer is goed en groot; Hij is en blijft mij vader en behoeder.

Leer mij, o God! uw weg in allen nood. Bevestig Gij op \'t regte pad mijn voet;

Bewaar mij voor der boozen overmoed.

Maak Gij hun list en lastertaal te schand , Beschaam den haat, die in hun harte brandt!

31

Zoo ik niet had geloofd , dat in dit leven

Mijn ziel uw gunst en hulp genieten zou, O God! waar was mijn hoop, mijn moed gebleven ? Ik was vergaan in al mijn smart en rouw.

Wacht op den Heer, godvruchte schaar! houd moed; Hij is getrouw, de bron van alle goed. Zoo daalt zijn kracht op u in zwakheid neer; Waakt dan en wacht; verlaat u op den Heer.

PSALM 28.

OEVAAR EN UITREDDING.

I.

1. Ik roep tot U, o eeuwig Wezen!

Mijn rotssteen , nooit naar eiseh geprezen ; Neig Gij tot mij genadig d\' ooren ;

Zwijg niet; laat mij uw antwoord hooren, Opdat ik niet gerekend word\'

Bij wie in \'t graf zijn neergestort!

2. Hoor naar mijn stem en kermend smeeken. Als ik mijn handen op zal steken

Naar uw verheven hemelwoning ;

Behoud mijn ziel, o Opperkoning !

Dat ik mij nimmer zie bereid Het deel der ongeregtigheid.

3. Wee hun, die naar den raad des Heeren Moedwillig hart noch ooren keeren !

Die , stout en onbedacht, versmaden Het doel van zijn verheven daden.

Geen duurzaam welzijn, dat hen wacht; Geen zegen rust op hun geslacht.

II.

4. Geloofd zij God, wiens open ooren Mijn smeeken gunstig wilden hooren;

Hij is mijn sterkt\' en burg in \'t strijden; \'k Vertrouwd\' op Hem, Hij hielp m\'uit lijden; Dies spring ik op van juichensstof,

En zing des Allerhoogsten lof.

32

God geeft den vromen moed en krachten; Hij sterkt hen tegen \'s werelds magtep-. God zal zijn dienaars trouw behoeden. Red, Heer! uw volk in tegenspoeden;

Geef zegen aan uw erve, weid Uw kudd\' en draag z\'in eeuwigheid.

PSALM 29.

HET ON WEDER,

1. Hemelmagten ! looft den Heer ;

Geeft den Heere sterkt\' en eer ! Dat de lof van \'s Hoogsten naam Aller grooten roem hesehaam\'!

Vorsten ! wilt nu met gebeden Voor zijn heilig aanschijn treden; \'t Voegt u , met de godgetrouwen \'s Heeren heerlijkheid t\' ontvouwen.

2. \'s Heeren stem , op \'t hoogst geducht , Rolt en klatert door de lucht;

Barst met vreeselijk geluid Op de groote waatren uit ;

Klinkt met nadruk en vermogen Heerlijk door de hemelbogen ;

\'t Schepsel beeft en staat verwonderd , Als de God der eere dondert.

3. \'s Heeren stem ontwricht en breekt, Als Hij \'t bliksemvuur ontsteekt,

\'t Ceedrenbosch van Libanon;

Schudt den hoogen Sirion.

Ceedren , uit den grond gewrongen , Hupplen als der rundren jongen ;

Bergen voelen sidderingen ,

Rotsen vallen, klippen springen.

4. \'s Heeren stem verbaast natuur ; Bergen staan in vlammend vuur, Bliksemflitsen schieten neer,

D\'aarde beeft voor \'t buldrend weêr;

33

Woestenijen slaan aan \'t zuchten,

Hinden werpen onder \'t vlugten. Sidderend voor d\' onweersvlagen ,

Hoort ge \'t vee verbijsterd klagen.

5. \'s Heeren stem ontbloot het woud.

Maar hij , die op God vertrouwt , Buigt zich veilig , Hem ter eer , Juichend in zijn tempel néér.

\'t Is de Heer , wiens wenk de stroomen In hun woede kan betoomen ;

Die, in magt nooit af te meten ,

Eeuwig is ten troon gezeten.

6. Looft den Heer , die wondren werkt ! Looft Hem , die zijn vrienden sterkt, En die \'t Hem geheiligd kroost Zeegnen zal met vreed\' en troost!

PSALM 30.

DANKLIED.

1. Ik zal met hart en mond , o Heer ! Uw naam verhoogen en uw eer ,

Dewijl Gij mij uw bijstand boodt , Mij ophieft uit den diepsten nood.

Zoo klimt de lof uws naams naar boven ; Mijn God ! IJ zal ik eeuwig loven.

2. Mijn God ! Gij hebt mij , op mijn klagt Genezen , en mijn smart verzacht ;

Gij hebt mijn ziel , door angst beroerd , Als uit het graf weer opgevoerd ; Gij hebt het leven mij geschonken ,

\'k Beu in de groeve niet gezonken.

3. Psalmzingt, Gods gunstgenooten ! geeft Geeft lof den Heer , die eeuwig leeft ! Zijn vlekkelooze heiligheid

Zij ter gedachtenis verbreid : Een oogenblik moog\' ons doen beven;

Zijn gunst duurt tot in \'t eeuwig leven.

3

34

4. Perst \'s avonds ook de tegenspoed \'t In zijn geloof gescliokt gemoed Tot droef gejammer en geklag ,

Naauw rijst des morgens vroeg de dag ,

Of God verleent , in plaats van lijden ,

Weer stof tot juichen en verblijden,

5. Ik sprak, door mijn geluk misleid:

• Ik wankel niet in eeuwigheid!quot;

Want Gij, Gij hadt mijn burg, o Heer! Door uw gena, uw naam ter eer,

Zoo vast gegrond, alsof gevaren Voor altijd nu verdwenen waren.

6. Maar toen \'k U slechts een oogenblik Verborgen waande, trof mij schrik; Ik smeekte, bevend voor mijn lot;

• Verlos mij, groote, goede God!

• Wat winst is uit mijn dood te halen\'? «Waartoe zou ik ten grave dalen?

7. iZou in den kuil \'t ontzielde stof «Den mond ontsluiten tot uw lof?

• Wie is\'t , die in den schoot van \'t graf «Aan uw getrouwheid eere gaf?

■ Wil mij , o Heer! gena betoonen ;

«Gestadig met uw gunst bekroonen.quot;

8. Voor \'t klaaglied, dat mijn mond ontgleed, Geeft Gij m\'een psalm en vreugdekreet.

Ik leg het treurig rouwkleed neer En neem \'t gewaad der blijdschap weer. Zoo klimt de lof uws naams naar boven.

Mijn God! U zal ik eeuwig loven.

PSALM 31,

EENZAAM, NIET ALLEEN.

Op uw ontferming wil ik bouwen Tot in all\' eeuwigheid ,

O hoogste Majesteit !

35

Beschaam toch nimmer mijn betrouwen Help mij , op mijn gebeden,

Door uw geregtigheden.

Oeh , neig tot mij uw gunstig\' ooren : Kom snel ter hulp, dat mij Uw naam een rotssteen zij ,

Een huis , een welversterkte toren , Die , op een klip verheven , Mij veiligheid zal geven.

Gij zijt alleen (wat zou ik vreezen ?) Mijn rots, mijn burg, o Heer! Ja, uwen naam ter eer.

Zult G\'immer mij ten herdei- wezen. Gij zult het niet verdragen , Dat boozen mij belagen.

\'k Beval mijn geest in uwe handen; Gij, God der waarheid ! Gij , O Heer ! verlostet mij.

Laat andrer hart van lust ontbranden Voor \'s werelds ijdelheden ,

Ik rigt tot U mijn schreden.

\'k Zal in uw goedheid mij verblijden ; Gij hebt mij aangezien ,

En hulpe willen biên

In mijn verdrukking en mijn lijden ; Toen \'k , in mijn zielsellende, Uw aangezigt herkende.

Bewijs , o Heer! uw mededoogen ; Verhoed mijn ondergang;

Ik ben beklemd en bang ;

De smart verteert mijn brandend\' oogen Zij doet mijn ziel bezwijken , En \'s ligehaams krachten wijken.

De bittre smart verwoest mijn leven ; Mijn tijd wordt dag aan dag Gesleten in geklag ;

3\'

36

Ik voel mijn krachten mij begeven Door zonden , die met plagen Mijn beendren fel doorknagen.

8. In uwe hand zijn mijne tijden ;

\'k Verlaat mij in mijn leed

Op ü alleen , die weet De maat en \'t einde van mijn lijden ;

\'k Mag eeuwig in U roemen ,

U , God ! mijn Redder noemen.

9. Laat over mij uw aanschijn lichten ;

Zie liefdrijk op mij neer ;

Verlos mij toch , o Heer !

Doe nooit mij voor het onheil zwichten;

Laat mij niet troostloos zuchten ,

Daar ik tot U kom vlugten.

10. Hoe groot is \'t goed , dat Gij zult geven ■

Hem , wiens opregte geest

Op U betrouwt , U vreest !

Hoe groot is \'t heil, dat G\' in dit leven , Ver boven beed\' en wensehen ,

Reeds wrocht voor \'t oog der menschen !

11. Uw vrienden zult G\' een schuilplaats wezen ;

Gij brengt hen in het licht

Van \'t godlijk aangezigt ,

Waar zij geen leed van trotschen vreezen, En veilig voor hun woelen ,

\'t Venijn der tong niet voelen.

12. Geloofd zij God , die zijn genade

Aan mij heeft groot gemaakt ;

Die voor mijn welstand waakt!

Zijn oog slaat mij in liefde gade ;

Hij wil mij heil bereiden ,

Mij naar den hemel leiden.

13. Ik heb , te moedloos neergebogen ]

En door de vrees gejaagd ,

Weleer te ras geklaagd ;

37

• Ik ben verworpen voor uw oogen. quot;

Tocli woudt Gij U ontfermen ,

Toen Gij mij hoordet kermen.

14. Bemint den Heer, Gods gunstgenooten ! Den Heer , die vromen hoedt ,

En straft het trotsch gemoed.

Zijt sterk ; Hij zal u niet verstooten :

Hun geeft Hij moed en krachten,

Die hopend op Hem wachten.

PSALM 32.

VERGEVING VAN ZONDEN.

1. Welzalig hij , wiens zonden zijn vergeven ;

Die van de schuld voor eeuwig is ontheven ;

Wiens wanbedrijf, waardoor hij was bevlekt, Voor \'t heilig oog des Heeren is bedekt.

Welzalig is de mensch, wien \'t mag gebeuren , Dat God naar regt hem niet wil schuldig keuren , En die , in \'t vroom en ongeveinsd gemoed,

Geen snood bedrog , maar blank\' opregtheid voedt.

2. Zoolang ik U mijn ongeregtigheden ,

Weerhouden door de vrees, niet had beleden,

Verouderden mijn beendren door geklag ,

Terwijl mij d\'angst deed kermen heel den dag. Want, Heer ! uw hand , die mij bezocht met plagen , Deed dag en nacht mij zware smarten dragen ; Mijn levenssap droogd\' uit van uur tot uur , Gelijk het land door zomerzonnevuur.

3. \'k Bekend\', o Heer! aan U opregt mijn zonden;

\'k Verborg geen kwaad , dat in mij werd gevonden ; Maar ik beleed , na ernstig overleg ,

Mijn booze daan : Gij naamt die gunstig weg. Gewis, nu zal een ieder van de vromen U vinden en ootmoedig tot U komen.

Een zee van ramp moog\' met haar golven slaan , Hoe hoog zij ga, zij raakt hem zelfs niet aan.

38

4. Gij zijt mij, Heer! ter schuilplaats in gevaren j Gij zult mij in benaauwdlieid trouw bewaren ;

G omringt me , daar Ge mij in ruimte stelt, Met blij gezang, dat mijn verlossing meldt. God zelf zal u, o menscli! naar \'tregt doen handlen, En wijzen u den weg, dien gij zult wandlen; Hij zal u trouw verzeilen met zijn raad,

Terwijl zijn oog op u gevestigd staat.

5. Wat zoudt g , o menscli\' door dwaasheid voort-

(gedreven,

De hand, die u den weg wijst, wederstreven? \'t Weerspannig dier wordt door een toom bestierd ; Maar gij zijt meer dan \'t redeloos gediert\'; U voegt geen dwang ; waartoe uw God t\' ontvlugten ? Wie Hem verlaat, heeft smart op smart te duchten. Maar wie op Hem vertrouwt, op Hem alleen, Ziet zich omringd met zijn weldadigheén.

6. Regtvaardig volk ! verhef uw blijde klanken , Verheugd in God, naar waarde nooit te danken.

Zingt vrolijk; roemt zijn deugden t\'aller tijd, Gij, die opregt van hart en wandel zijt!

PSALM 33.

GODS GROOTHEID.

1. Zingt vrolijk, heft de stem naar boven,

Regtvaardigen ! verheft den Heer.

Het past opregten God te loven ;

Zingt zijnen grooten naam ter eer.

Prijst Hem in uw psalmen,

Met de schoonste galmen;

Roept zijn weldaan uit.

Laat de stem zich paren Met den klank der snaren ;

Looft Hem met de luit.

2. Roemt nu met nieuwe lofgezangen

De nieuwe blijken van zijn gunst; Het speeltuig moet dien toon vervangen;

Heft vrolijk aan, wijdt Hem uw kunst.

39

Alles moet Hem eeren ,

Want het -woord des Heeren,

\'t Rigtsnoer zijner dailn ,

Is volmaakt regtvaardig,

Al onz\' eerbied waardig;

Eeuwig zal \'t bestaan.

3. God schept in \'theilig regt behagen;

Zijn wijsheid is alom verspreid ;

Men hoort al \'t wereldrond gewagen Van zijne goedertierenheid.

\'s Heeren Alvermogen Bragt de hemelbogen

Door zijn woord in \'t licht;

Heeft de flonkervuren ,

Die den tijd verduren,

Door zijn Geest gesticht.

4. God doet de groote waatren zwellen,

Te zaam vergaadren tot een hoop,

En naar den diepen afgrond snellen,

Waar Hij een perk zet aan hun loop.

Laat al d\' aard Hem vreezen ,

Die , als \'t Opperwezen,

\'t Al heeft voortgebragt;

Alles moet Hem eeren.

Hem, den Heer der Heeren,

Buigen voor zijn magt.

5. Geen ding geschiedt er ooit gewisser,

Dan \'t hoog bevel van \'s Heeren mond; Zijn godlijk\' almagt spreekt, en \'tis er;

Zijn wil gebiedt, en \'t wordt terstond. Schoon de volkren zamen List op list beramen,

God verbreekt hun raad;

Schoon de Mogendheden Snood\' ontwerpen smeden,

Hij belacht haar haat.

6. Ja , d\'altoos wijze raad des Heeren

Houdt eeuwig stand, heeft altoos kracht;

40

Niets kan zijn hoog besluit ooit keeren; \'t Blijft van geslachte tot geslacht.

Zalig moet men noemen,

Die hun Maker roemen

Als hun Heer en God;

\'tVolk, door Hem te voren Gunstig uitverkoren Tot zijn erf en lot.

7. De groote Schepper aller dingen

Ziet , uit het ongenaakbaar licht , Het gansch gedrag der stervelingen :

Niets is bedekt voor zijn gezigt.

Uit zijn vaste woning,

Waar Hij heerscht als Koning ,

Waar zijn lof, zijn eer,

Klinkt door al de bogen ,

Zien zijn godlijk\' oogen Op al \'t menschdom neêr.

8. t Is God , aan tijd noch plaats verbonden ,

Wiens toezigt over alles gaat ;

Die \'t harte vormt en kan doorgronden ; Die aller werken gadeslaat.

Schilden , bogen , dolken ,

Dapper\' oorlogsvolken ,

Wijsheid , moed , noch kracht, Kunnen ooit in \'t strijden Eenig vorst bevrijden ,

Zonder \'s Heeren magt.

9. Het briesehend paard moet eindlijk sneven,

Hoe snel het draav\' in \'t oorlogsveld ; \'t Kan niemand d\'overwinning geven ;

Zijn groote sterkte baat geen held.

Neen , de Heer der heeren Doet ons triomferen ;

Hij , geducht in magt ,

Slaat elk gunstig gade ,

Die op zijn genade

In benaauwdheid wacht.

41

10. Gods magtig\' arm beschermt de vromen ,

En redt hun zielen van den dood.

Hij zal hen nimmer om doen komen In bangen tijd en hongersnood.

In de grootste smarten Blijven onze harten

In den Heer gerust.

\'k Zal Hem nooit vergeten ,

Hem mijn helper heeten ,

Al mijn hoop en lust.

11. Laat ons alom Gods lof ontvouwen :

In Hem verblijdt zich ons gemoed , Omdat wij op zijn naam vertrouwen ,

Dien naam zoo heilig\', groot en goed. Goedertieren Vader ,

Milde Zegeniider !

Stel uw vriendlijk hart ,

Up welks gunst wij hopen ,

Eeuwig voor ons open;

Heilig vreugd\' en smart!

PSALM 34.

DE ZEGEN VAN HET VERTROUWEN ÜP GOI).

1. Ik loof den Heer , mijn God ;

Mijn zang klimm\' op naar \'t hemelhof; Mijn mond zing\' eeuwig tot zijn lof,

üm mijn gelukkig lot.

Mijn ziel ! loof d\'Opperheer. \'t Zachtmoedig volk zal \'t straks verstaan , Zal, met Gods zegen overlaan,

Nu juichen tot zijn eer.

2. Komt, maakt God met mij groot ! Verbreidt, verhoogt met hart en stem Den nooit volprezen naam van Hem ,

Die ons behoedt in nood.

Ik zocht in mijn gebed Den Heer ootmoedig met geween :

Hij heeft in mijn angstvalligheên Geantwoord , mij gered.

42

De vromen zien op God.

Zij roepen d\' Eeuwge krachtig aan ; Hij laat hen nimmer schaamrood staan; Maar wendt hun droevig lot. . Hij , die door smart op smart Gedrukt werd, zond tot God zijn beê ; Terstond verdween \'t ondraaglijk wee Uit zijn gefolterd hart.

Des Heeren Engel schaart Een onverwinbre hemelwacht Rondom hem , die Gods wil betracht; Zóó is hij wèl bewaard.

Komt , smaakt nu en aanschouwt De goedheid van d\'Alzegenaar.

Welzalig hij , die in gevaar

Alleen op Hem vertrouwt !

Verheugt u t\' allen tijd , Gij, heiligen ! die ondervindt,

Dat hij , die zich aan God verbindt , Gebrek noch schade lijdt. — In honger komt noch moed ,

Noch kracht den jongen leeuw te baat; Maar die den Heer zoekt vroeg en laat , Mist nimmer \'t noodig goed.

Komt , kindren ! hoort naar mij , Neemt mijn getrouwen raad in acht ; En leert, opdat g\' uw pligt betracht, Wat \'s Heeren vreeze zij.

Hebt gij in \'t leven lust ,

In dagen , waar men \'t goed\' in ziet, Waarin men vrij is van verdriet, En niets de ziel ontrust ?

Houdt dan uw tong in toom ;

Dat zij nooit schandlijk spreek\' of smaal\' Dat nooit bedrog of logentaal Op uwe lippen koom\' ;

Betreedt het regte spoor ;

43

Veracht liet kwaad ; behoudt den vree ! God ziet de vromen , en hun beè Geeft Hij altoos gehoor.

8. Gods heilig aangezigt Beschaamt hen , die Hem tegenstaan; Hij doet met hen hun naam vergaan ,

In \'t hooge strafgerigt.

Maar Hij ziet gunstig neer Op hem , die naar zijn wetten leeft ;

God is het , die hem uitkomst geeft ,

Zijn grooten naam ter eer.

9. God is \'t verbroken hart,

\'t Verbrijzeld en bedrukt gemoed ,

Ten allen tijd\' nabij en goed In tegenheid en smart.

Veel wederwaardigheên ,

Veel rampen zijn des vromen lot;

Maar in dat alles sterkt hem God :

Hij is zijn heil alleen.

10. God zorgt, als \'t leed genaakt,

Dat hij niet gansch ter neder stort ;

Dat hem geen been gebroken wordt;

\'t Is God , die hem bewaakt.

De dienst der zonde baart Den goddeloozen vloek en dood ,

Daar hij , die d\'onschuld wreed verstoot,

Zelf schuldig wordt verklaard.

11. De Heer verlost en spaart

Zijn volk , dat op zijn hulp vertrouwt ; Het wordt, door Hem in gunst aanschouwd , Voor eeuwig vrij verklaard.

PSALM 35.

HULDE AAN GOD.

1. Mijn zangen spreken tot uw eer.

Wie , wie is U gelijk , o Heer ?

44

U , die van d\'overmagt der sterken De zwakken redt door wondre werken , Die voor der boozen woed\' en zwaard \'t Nooddruftig volk getrouw bewaart, Die redt, hoe snood men ons belaag^-\' En onverdiend ter vierschaar daag\'.

2. Ik zal in tegenwoordigheid

Van \'t vrome volk uw majesteit De hulde van mijn hart bewijzen ;

\'k Zal U voor aller ooren prijzen.

Verheerlijkt word\' uw naam , o God ! Schenk Gij uw volk een heilrijk lot; Vertroost mijn ziel op haar gebeên , En zeg: gt;Uw heil ben Ik alleen.quot;

P S A L M 36.

OODS GROOTHEID.

1. Uw goedheid, Heer! is hemelhoog; Uw waarheid tot den wolkenboog;

Uw regt als d\' eeuwge bergen ; Uw oordeel peilloos; Gij behoedt, Gij zegent mensch en vee, en doet Uw hulp nooit vruchtloos vergen. Hoe groot is uw goedgunstigheid Hoe zijn uw vleuglen uitgebreid!

Hoe wilt g\' uw rijkdom schenken ! Ja, Gij verzaadt ons mild, o God! En uit een stroom van rein genot Wil ons uw liefde drenken.

2. Uit U stroomt alle leven neer;

Gij doet ons in uw licht, o Heer !

Alleen het licht aanschouwen. quot;Wees, die u kennen , mild en goed , En toon d\' opregten van gemoed Uw heil, waar z\'op vertrouwen.

45

PSALM 37.

HET HEIL DER DEUGDZAMEN.

Wees over \'t heil der boozen niet ontstoken ;

Benijd hen niet. Wat onregt, wat geweld De trouw verdrukk\', zij blijft niet ongewroken.

De trotsche ziet zijn weeld\' een perk gesteld, Valt af, als \'tkruid, ter naauwernood ontloken. Verdort, als \'t gras, door \'s maaijers zeis geveld.

Stel op den Heer in alles uw vertrouwen;

Doe \'t goed\' en sla op aard\' uw tente neer. Blijf op Gods trouw uw heil volstandig bouwen ;

Verlustig u met blijdschap in den Heer! Dan zal Hij h in liefd\' en gunst aanschouwen, U schenken, wat uw hart van Hem begeer\'.

Geen ijdle zorg doe u van \'t heilspoor dwalen;

Houd op uw weg het oog naar God gerigt. Vertrouw op Hem, en d\'uitkomst zal niet falen.

Hij zal welhaast uw regt, voor elks gezigt, Doen dagen als de morgenzonnestralen, En blinken als het helder middaglicht.

Zwijg Gode ; wacht op \'t einde van zijn wegen,

W anneer gij hier der snooden voorspoed ziet; En, hebben zij door list hun wensch verkregen , \'t Ontsteek\' uw drift, noch baar\' u zielverdriet; Misgun hun toch geen ingebeelden zegen;

Laat af van toorn , en zoek de wrake niet.

God oordeelt hen , die \'s vromen rust verstoren ;

Maar die den Heer verwachten met geduld, Zien \'t aardrijk zich ten erf bezit beschoren.

Verbeid den stond, die beider lot vervult. En tracht dan \'t kroost der boozen op te sporen , Waarvan gij plaats noch voetstap vinden zult.

\'t Zachtmoedig volk zal eens den vollen vrede Genieten , in de zoetste rust verblijd ,

46

En erven d\'aard. Hoe ook de booz\' en wreede

Op d\'onschuld loer\', de tanden kners\' van spijt, Hoe listig hij op haar zijn aanslag smede, De Heer belacht het wrokken van dien nijd.

7. God ziet zijn dag , den dag des oordeels, komen.

Men trekt het zwaard; men spant den boog en mikt Op \'t zuchtend hart der onderdrukte vromen ;

Daar \'sboozen raad hen wreed ter slagting schikt , In \'t stout bestaan , in \'t woeden niet te toomen , Voor dat hem God verbijstert en verschrikt.

8. De Heer ontwaakt, en trekt de trotschen tegen.

Hun eigen zwaard vergiet hun schuldig bloed; Dan breekt hun boog , dan vallen z\' op hun wegen;

Dan blijkt op \'t klaarst, dat hier het kleinste goed Van \'s Heeren volk , door deugd en vlijt verkregen. Veel beter is dan \'s boozen overvloed.

9. Gods magt verbreekt den arm der goddeloozen ,

Terwijl zijn hand regtvaardigen geleidt; Al treden z\' op geen weg, bezaaid met rozen,

Zij wachten \'t heil, door God hun toegezeid.\' Hij kent hun tijd; zij zien, ten spijt der boozen, Hun erfenis bewaard in eeuwigheid.

10. Geen druk beschaamt Gods volk in bange tijden;

Geen hongersnood doet hen verlegen staan ; Gods goedheid zal hen voeden en verblijden ;

Maar \'s Heeren straf de boosheid nederslaan. Als \'t offerlam , dat zich ter dood zag wijden. Zal, met den rook, het heilloos rot vergaan.

11. De booze neemt , door hebzucht aangedreven ,

Met list ter leen , en doet de schuld niet af. De brave, vol ontferming , mild in \'t geven,

Bezit deez\' aard , als \'t erf, dat God hem gaf. Deez\' smaakt in rust den zegen en het leven ; De vloek vervolgt den ander tot in \'t graf.

47

12. \'t Alwijs bestier bevestigt \'s vromen gangen.

De hooge God keurt zijne wegen goed ; Hij zorgt voor hem en waakt voor zijn belangen.

God grijpt zijn hand bij \'t wanklen van zijn voet; En, dreigt zijn val , dan wordt hij opgevangen , En voortgeleid door God, die hem behoedt.

13. \'k Ben jong geweest, en draag nu grijze haren,

Maar zag nog nooit regtvaardigen door nood Zoo zwaar gedrukt , alsof hen God liet varen,

Noch voor hun kroost ooit bedelen om brood. Hun welvaart schijnt te groeijen met hun jaren. De zegen vloeit hun kindren in den schoot.

14. Wijk af van \'t kwaad, en sta, met al uw krachten.

Het goede voor , in weldoen onvermoeid ;

Werk meè aan \'t heil van late nageslachten;

Want God, die\'t regt, waardoor zijn heilrijk bloeit. Op \'t hoogst bemint, bewaart hen , die \'t betrachten; Wat God weerstaat, wordt door Hem uitgeroeid.

15. Het aardrijk zij regtvaardigen en vromen

In erf bezit ter woon, eeuw in, eeuw uit. D\' opregte doe een vloed van wijsheid stroomen, Waar hij den mond tot \'s Hoogsten lof ontsluit. Wat mensohenvrees zou ooit zijn tong betoomen? Zij spreekt naar\'t hart, waar enkel dank uit spruit.

16. Gods wet is in des vromen hart geschreven.

Waardoor zijn gang van wanklen wordt bevrijd. De booswicht loert, door haat en spijt gedreven, Spant strik op strik, of wapent zich ten strijd. En staat , ontzind , regtvaardigen naar \'t leven , Aan wie hij, trotsch, des Heeren gunst benijdt.

17. Ik heb het lot eens dwinglands waargenomen :

Hij breidde zich hoogmoedig uit in \'t rond , Gelijk een boom , die, tot zijn kracht gekomen , Op\'tweligst groent, geplant in vruchtbren grond. Maar \'kzocht welhaast vergeefs die plaag der vromen; • llij was niet meer , hoe vast hij eertijds stond.

48

18. Let toeh en zie op vromen en opregten ;

Want, wat men denk\' van d\'uitkomst hunner paan, God kroont met vree het einde zijner knechten ;

Maar, durft men stout des Heeren wet versmaan. Dan zal Gods hand dien berg van hoogmoed slechten. En \'t boos geslacht ten grond toe doen vergaan.

19. De zegen, door regtvaardigen verkregen,

Vloeit af van God, hun hoop, als angst hen knelt. Hij laat, in tijd van nood , hen niet verlegen.

Des Heeren hulp behoedt hen voor \'t geweld Van \'t godloos volk ; Hij komt hem gunstig tegen. Die op zijn magt een vast vertrouwen stelt.

PSALM 38.

BELIJDENIS VAN ZONDEN.

1. Groot en eeuwig Opperwezen!

Zeer te vreezen ,

Straf mij naar mijn zonden niet;

Toon mij toeh , dat uw kastijden,

In mijn lijden ,

Uit gena alleen geschiedt.

2. \'k Voel uw hand in d\'ongelukken,

Die mij drukken ,

Heer ! die mij met tranen voedt.

Rust, noch vrede wordt gevonden. Om mijn zonden,

In mijn bang, ontrust gemoed.

3. Ach , mijn hoofd is als bedolven

In de golven Van mijn ongeregtigheên !

Welk een last van zond\' en plagen,

Niet te dragen,

Drukt mijn schouders naar beneèn!

4. Maar wat klaag ik , Heer der heeren ?

Mijn begeeren Is voor U, in al mijn leed ,

49

Met mijn zuchten en mijn zorgen ,

Niet verborgen ;

Niet voor U , die alles weet.

5. \'tVoel mijn hart, met felle slagen,

Angstig jagen ;

\'t Ligchaam valt mij krachtloos neer D\' oogen, bijna blind gekreten , Uitgebeten ,

Zien het daglicht naauwlijks meer.

6. Die voorheen mij teer beminden ,

Al mijn vrinden ,

Wijken angstig voor mijn plaag. Nabestaanden gaan ter zijde.

Nu \'k zoo lijde,

Om d\'ellenden , die ik draag.

7. O getrouw en eeuwig Wezen!

In mijn vreezen Staat mijn hoop op U alleen. Gij , mijn God ! zult in ellenden Bijstand zenden ,

En verhoeren mijn gebeên.

8. \'k Wil mijn misdaan , die U tergen ,

Niet verbergen;

Ik bedek voor U die niet.

Ach, ik ben door al mijn zonden, Die mij wonden ,

Yol van kommer en verdriet.

9. Zie mij, Heer! dien elk moet duchten.

Tot U vlugten.

O mijn God ! verlaat mij niet;

Blijf niet, wegens mijn gebreken, Ver geweken;

Toon, dat Gij mijn nooden ziet !

10. Heer! ik voel mijn krachten wijken En bezwijken ;

Haast ü tot mijn hulp , en red,

4

50

Red mij, Helper en Beschermer, Trouw Ontfermer!

Groote Hoorder van \'t gebed!

PSALM 39.

VERGANKELIJKHEID.

1. Ik was verstomd en sprak van \'t goede niet;

Maar dit verzwaarde mijne smart.

Mijn geest verteerd\' in mij van fel verdriet,

En \'t brandde mij als vuur in \'t hart;

Tot ik op \'t laatst mijn zwijgen brak , en \'t leed Mijn stramme tong dus spreken deed:

2. iO Heer ! ontdek mijn levenseind aan mij ;

• Mijn dagen zijn bij U geteld ;

gt; Och , leer mij , hoe vergankelijk ik zij ;

■ Een handbreed is mijn tijd gesteld;

»Ja , die is niets; want, hoe de mensch zich vleit, De sterkst\' is enkel ijdelheid.

3. iGaat niet de mensch gelijk een schim daarheen,

• Gelijk een schaduw, die verdwijnt?

• Men woelt vergeefs ; men brengt met zorg bij een

• Al wat op aard begeerlijk schijnt ;

• En niemand is verzekerd, bij zijn val,

• Wie deze schatten erven zal.quot;

4. Nu dan, o Heer! wat is \'t, dat ik verwacht?

Mijn hope rust op U alleen !

Verlos mij, door uw onweêrstaanbre kracht,

Van al mijn ongeregtigheên ,

En kom mij toch ,gt; getrouwe Toeverlaat ! Ter hulp in mijnen jammerstaat.

5. Ik ben verstomd , en sluit mijn mond voortaan.

Wijl Gij , o God ! mij lijden deedt.

Neem uwe plaag van mij ; houd op van slaan ,

En maak een eind\' aan al mijn leed !

Mijn kracht bezwijkt , omdat mij uwe hand Zoo fel bestrijdt van allen kant.

51

6. Wanneer de ramp zich op een steryling stort,

Omdat hij uwe wet vergeet ,

Dan taant zijn glans , zijn kracht vergaat in \'t kort,

Gelijk de schoonheid van een kleed ,

Waarin de mot een snel bederf verspreidt.

Gewis , de mensch is ijdelheid !

7. Hoor mijn gebed , mijn bang geroep , o Heer !

Daar \'k schreijend U mijn lijden toon :

Ik , die op aard als vreemdeling verkeer En hier , gelijk mijn vaadren, woon. Och , wend uw hand en plagen van mij af; Verkwik mij, eer ik daal in \'t graf!

1\' S A L M 40.

DANK VOOR HULP EN BEDE OM GENADE.

1. \'k Heb lang den Heer in mijn verdriet verwacht ,

En Hij , Hij wou zich tot mij neigen ;

Ik zag door nood op nood mij dreigen ,

Hij gaf gehoor aan mijne jammerklagt.

Mij , in d\' ellend verzonken ,

Heeft Hij zijn hulp geschonken,

Mij stellend\' op een rots.

Hij steunt mijn zwakke gangen,

En geeft mij nieuwe zangen Tot lof en dank mijns Gods.

2. Hoe velen slaan hun oogen op mijn lot!

Zij staren op Gods gunstbewijzen ;

Zij doen tot. Hem het loflied rijzen En stellen hun vertrouwen op mijn God. Wel hem, die \'t Opperwezen Dus kinderlijk mag vreezen ,

Op Hem zijn hope stelt ,

En in gevaar geen krachten Van trotsaards wil verwachten,

Van leugen of geweld.

3. Ontelbaar zijn de wondren van uw trouw ;

Wie , die ze noemen kan , de wegen ,

Die Gij woudt oopnen , ons ten zegen ; Wat geest, wat tong , die z\' allen melden zou ?

4*

52

Geen gaven , geen altaren ,

Geen offeranden waren

U , Heilig God ! genoeg.

Dit -woord hebt Gij doen hooren Aan mijn geopend\' ooren ,

Toen \'k naar uw eischen vroeg.

4. Brandoffers , neen , noch offers voor de schuld,

Voldeden aan uw eiseh , mv eere.

Toen zeid\' ik: Zie, ik kom, o Heere!

Opdat G\' uw wil door mij moogt zien vervuld. Mijn ziel, ü opgedragen ,

Wil U alleen behagen ,

Ontgloeid in heiige drift.

De wet , door Ü gegeven ,

Staat in mijn hart geschreven Met onuitwischbaar schrift.

5. Uw heilleer wordt door mij alom verbreid ;

Mijn lippen zal ik niet bedwingen ;

Gij weet het, Kenner aller dingen !

Mijn hart verbergt nooit uw geregtigheid ; Uw waarheid doe ik hooren;

Uw heil , den menseh beschoren ,

Vloeit daaglijks uit mijn mond; Van hulp , aan mij gebleken ,

Zal ik dankzeggend spreken Tot al uw volk in \'t rond.

6. Onthoud m\' , o Heer ! niet uw barmhartigheên ,

Bij \'t naderen van zielsgevaren.

Laat m\' uw genade trouw bewaren ,

Daar ik door ramp op rampen word bestreên. Ik voel mij aangegrepen Door zonden , fel benepen,

Een heir, niet t\' overzien ;

Mijn zonden , niet te tellen —

Zij zijn het, die mij kwellen,

Zij doen mijn krachten vlièn.

53

7. Verheug het volk, verblijd hen allen, Heer! Die naar U zoeken t\' allen tijde ;

Dat, -.vie U mint, U \'t loflied wijde : gt;Den grooten God zij eeuwig dank en eer!quot; Schoon \'k arm ben en ellendig,

Denkt Gij aan mij bestendig ;

Gij zijt mijn hulp , mijn kracht,

O God vol mededoogen ,

Die hulp geeft uit den hoogen ,

Vertoef niet, hoor mijn klagt!

P S A L M 41.

IN KRANKHEID.

1. Welzalig hij , die liefdrijk zich gedraagt

Bij \'s broeders bitter wee ;

Hem helpt Gods hand , wanneer hij treurt en klaagt; God redt hem op zijn beê.

2. Gods liefde doet hem leven hier op aard\'

In vreè en zaligheid ;

En als hem angst of strijd de ziel bezwaart, Ts \'t God, die hem geleidt.

3. De Heer zal hem, op \'t krankbed uitgestrekt ,

Versterken door zijn magt;

God is het, die hem weer ten leven wekt, Verblijdt met nieuwe kracht.

4. Ik heb tot God geroepen om gena ;

\'k Zei in mijn angst en leed :

• Genees mij. Heer! die bij U schuldig sta,

«En tegen U misdeed.

5. ilk ken uw gunst , ik ken uw trouw hieraan ,

■ Dat ik, wat kwaad m\' omgeev\' ,

• Gerust en blij. mijn pelgrimspad mag gaan,

■ En in u-w hoede leev\'.

6. iGij onderhoudt m\' in uw barmhartigheid,

gt;\'k Treed voor uw aangezigt ,

iEn zie mij door uw teedre zorg geleid

■ Naar \'t eeuwig zalig licht.quot;

Ö4

Looft onzen God ; roept , door all\' eeuwigheên ,

Des Heeren grootheid uit ;

Dat elk met mij zijn lofzang en gebeén Met Amen, Amen sluit\' !

PSALM 42.

HEIMWEE NAAR GOD.

1. \'t Hijgend hert , der jagt ontkomen ,

Schreeuwt niet sterker naar \'t genot Van de frissche waterstroomen ,

Dan mijn ziel verlangt naar God. Ja, mijn ziel dorst naar den Heer. God des levens ! ach , wanneer Zal ik naadren voor uw oogen,

In uw huis uw naam verhoogen ?

2. \'k Heb mijn tranen , onder \'t klagen ,

Tot mijn spijze, dag en nacht;

Daar mij spotters durven vragen :

■ Waar is God, dien gij verwacht?quot; Ach , mijn ziel smelt in geklag,

Als zij zich herinnren mag,

Hoe ik, onder stem en snaren ,

Feest hield met Gods blijde scharen.

3. O mijn ziel ! wat buigt g\' u neder?

Waarom zijt g\' in mij ontrust?

Voed het oud vertrouwen weder ;

Zoek in \'s Hoogsten lof uw lust ;

Want Gods goedheid zal uw druk Eens verwisslen in geluk.

Hoop op God ; sla \'t oog naar boven ; Want ik zal zijn naam nog loven,

4. Ja, de Heer zal uitkomst geven ,

Hij , die \'s daags zijn gunst gebiedt; \'k Zal in dit vertrouwen leven,

En dat melden in mijn lied.

\'k Zal zijn lof zelfs in den nacht Zingen, daar ik Hem verwacht,

En mijn hart, wat mij moog\' treffen , Tot den God mijns levens heffen.

55

\'k Zal tot God , mijn steenrots , spreken

iWaarom, Heer! vergeet Gij mij? gt;\'k Ga in \'t zwart, door rouw bezweken fOm der wereld dwinglandij ,

«Die mij hoont, mij \'t hart doorboort ■ Dat gestaag deez\' lastring hoort : » iWaar is God , op wien gij bouwdet, • i En aan wien g\' uw zaak vertrouwdet\'

0 mijn ziel! wat buigt g\' u neder ?

quot;Waarom zijt g\' in mij ontrust\'?

Voed het oud vertrouwen weder ;

Zoek in \'s Hoogsten lof uw lust: Menigwerf heeft Hij uw druk Doen verandren in geluk.

Hoop op Hem , sla \'t oog naar boven ; Ik zal God, mijn God, nog loven !

Trouwe üodverhoor mijn beden;

Koning ! handhaaf Gij mijn regt ; Red m\' , als vol arglistigheden Mij de booze lagen legt.

\'k Grond mijn hoop op U alleen ; Zoudt Gij mij verstoeten ? Neen ! \'t Is toch nooit uw welbehagen ,

Dat ik \'t rouwgewaad blijf dragen.

Zend uw licht en waarheid neder !

Breng mij , door dien glans geleid , Tot uw heiige tente weder ,

Tot den berg der heerlijkheid !

Dat ik bij uw altaar kniel\' ,

Liefd\' en vreugde mijner ziel , God , mijn God ! om stem en snaren Tot uw eeuwig\' eer te paren.

O mijn ziel ! wat buigt G\' u neder ?

Waarom zijt g\' in mij ontrust?

Voed het oud vertrouwen weder,

Zoek in \'s Hoogsten lof uw lust.

Heeft Hij niet zoo vaak uw druk

56

Weer veranderd in geluk ?

Hoop op Hem , sla \'t oog naar boven ;

Ik zal God , mijn God , steeds loven,

P S A L M 43.

VERLANGEN NAAR DE OPENBARE GODSDIENSTOEFENING.

1. 0 groote God ! hoor mijn gebeden.

Maak mij van smart\' en zonde vrij.

Sterk Gij de ziel , door leed bestreden;

Zend vreugd\' en waarheid voor mijn schreden , Haar glans moog opgaan over mij ,

Zoo voel ik m\' U nabij.

2. Ik voeg mij bij de vrome scharen

In \'t huis van God , \'de bron van vreugd\' ; Ik zal daar juichend stem en snaren Tot roem van zijne goedheid paren ,

Die , na kortstondig\' ongeneugt, Mij eindeloos verheugt.

3. Mijn ziel! hoe treurt ge dus verslagen?

Wat zijt g\' onrustig in uw lot 7 Berust in \'s Heeren welbehagen ;

Hij doet welhaast uw heilzon dagen.

Uw hoop herleev\', naar zijn gebod;

Mijn redder is mijn God.

PSALM 44.

IN OORLOG.

1. O God! wij hoorden menigmalen Van onze vaderen verhalen,

Wat werk Gij in hun dagen wrocht, Hoe G\' oudtijds hen met heil bezocht. Gij hebt de vreemden met uw hand Verdreven, dat zij \'t erf verlieten;

En in deez\' grond ons volk geplant. Gevoed en welig op doen schieten.

2. Hun zwaard deed hen dit land niet erven ; Hun arm deed hen geen heil verwerven ;

Maar uwe regterhand , uw magt,

Heeft hun dien voorspoed aangebragt;

57

De glans vim \'t godlijk aangezigt Heeft hen de zege -weg doen dragen;

Want Gij omsclieent hen met het licht Van uw genadig welbehagen.

3. Gij zelf, o God ! die uit uw woning Ons hulp verleent, zijt onze Koning ;

Verlos ons van \'t gedreigde kwaad;

Geef heil aan ons en aan ons zaad.

Zijt Gij tot onze liulp nabij ,

Dan vreezen wij geen legerbenden ;

In uwen naam verwinnen wij,

Die tegen ons de wapens wenden.

4. \'t Is niet onz\' arm , waar wij op bouwen , Geen wapen , waar wij op vertrouwen ;

Wij weten, dat in heeten strijd

Noch zwaard, noch dapperheid bevrijdt.

Maar Gij verlost den veegen staat Van \'s vijands magt , waarvoor wij duchten ;

O , doe het leger , dat ons smaadt , Met schand\' en schaamte henen vlugten.

5. \'t Is God , dien vi\' onzen Redder noemen ; In wien w\' ons al den dag beroemen.

Den lof uws naams, alom verbreid,

Verheffen wij in eeuwigheid.

Maar nu vertoeft uw hulp , o Heer ! Wij zien ons hoofd met schand\' bedekken;

Alsof Gij met ons volk niet meer, Ter hulp , als eertijds , uit wilt trekken.

6. Gij doet ons bevend rugwaarts wijken , En steeds voor d\' overmagt bezwijken

Der boozen , die ons goed en bloed

Ontrooven in hun euvelmoed.

Gelijk de schapen , die men slagt ,

Hebt G\' ons in hunne magt gegeven ,

Ons onder \'s vreemdlings juk gebragt, Verstrooid en uit ons erf verdreven.

58

7. Rijs op, o God ! toon medelijden ,

Wil door irw arm ons volk bevrijden ;

Verlos ons uit den angst , o Heer ! Zoo brengen wij U eeuwig eer.

PSALM 45.

LOF VAN GODS ZOON.

Uw Zoon, o God! zal, als de Heer der lieeren Op uwen troon in eeuwigheid regeren ; De rijksstaf, dien zijn hooge majesteit Van U ontving, lieerscht met geregtigheid.

Beminlijk Vorst ! uw schoonheid , hoog te loven Gaat al het schoon der menschen ver te boven Gena is op uw lippen uitgestort;

Daar g\' eindeloos van God gezegend wordt.

Ik zal uw naam bij elk geslacht doen kennen Der kindren kroost zal aan uw dienst zich wennen Zoo rolt uw lof op \'t ruime wereldrond In eeuwigheid uit aller volkren mond!

PSALM 46.

DE GODSSTAD VERLOST.

1. God is een toevlugt voor de zijnen ,

Hun sterkt\', als zij in droefheid kwijnen ; Zij worden steeds zijn hulp gewaar In zielsbenaauwdheid en gevaar:

Daarom doet ons geen vrees bezwijken ,

Schoon d\' aard uit hare plaats mogt wijken ; Schoon \'t lioogst gebergt uit zijne stee Verzet wierd in het hart der zee.

2. Laat vrij het schuimend zeenat woeden ,

Laat bruisen d\' opgeruide vloeden;

Laat wilde golven door haar woên Het berggevaarte wanklen doen :

59

Geen onheil zal de stad verstoren ,

Waar God zijn woning heeft verkoren; God zal haar redden uit den nood ,

Bij \'t dagen van het morgenrood.

De Heer , de God der legerscharen ,

Is met ons , hoedt ons in gevaren : De Heer, de God van Jakobs zaad , Is ons een burg, een toeverlaat.

Komt, wilt op \'s Heeren daden merken ; Aanschouwt des Hoogsten groote werken. Zijn magt, die nooit te stuiten is ,

Blljv\' eeuwig in gedachtenis.

God stilt alom het oorelogen ;

Zijn arm verbreekt de taaije bogen ;

Doet spies en speer aan stukken slaan , En wagens door het vuur vergaan.

• Laat af!quot; dus spreekt de Heer der heeren

• Weet : Ik ben God , elk moet Mij eeren ;

• Het heidendom , ja \'t gansch heelal

• Verhooge Mij met lofgeschal.quot;

De Heer , de God der legerscharen ,

Is met ons , hoedt ons in gevaren.

De Heer , de God van Jakobs zaad , Is ons een burg , een toeverlaat.

PSALM 47.

ZEGELIED.

1. Juicht, o volken! juicht; Jubelt , en betuigt Onzen God uw vreugd; Weest te zaam verheugd. Zingt des Hoogsten eer ; Buigt u voor Hem neêr, Alles ducht zijn kracht; Alles vreest zijn magt.

60

\'s Heeren majesteit Maakt haar heerlijkheid , Over \'t rond der aard, Wijd en zijd vermaard.

Naar Gods wijs bestel, Naar Gods hoog bevel , Viert nu onze geest \'t Heerlijk zegefeest.

Ziet, der volken stoet Brengt ons huid\' en groet, Strekt ons tot een blijk , Hoe Hij , liefderijk , Aan zijn woord gedenkt; D\' erfenis ons schenkt , D\' eer en heerlijkheid,

Door Hem toegezeid.

Voor het starend oog Vaart de Heer omhoog, \'t Schel bazuingeluid Galmt zijn glorie uit.

Heft den lofzang aan ; Zingt zijn wonderdaan ; Zingt de schoonste stof; Zingt des Konings lof , Met een zuivren galm , Met een blijden psalm. Hij, de Vorst der aard, Is die hulde waard.

Zingt des Hoogsten eer , Opdat ieder leer\' ,

Hoe Hij heerscht alom Over \'t heidendom ; Hoe Hij van zijn troon Geeft zijn rijksgeboón , Waar het al voor bukt. Eedlen , gansch verrukt , Nu hun \'t godlijk licht

61

Straalt in \'t aangezigt,

Deelen in ons lot ,

Brengen eer aan God.

PSALM 48.

LOF VAN GOD.

1. Wij, o verheven Majesteit!

Gedenken uw weldadigheid ,

In \'t midden van uw heiige woning , En roemen u als onzen Koning.

2. Bij alle volken word\' uw naam ,

Om regt en om genade zaam ,

Tot aan des aardrijks eind geprezen. Wat adem heeft, roem\' \'t eeuwig Wezen!

3. Ja, deze God is onze God,

Hij is ons deel, ons zalig lot!

Door tijd noch eeuwigheid te scheiden , Zal Hij door dood en graf ons leiden.

PSALM 49.

TEGEN AARDSCHGEZ1NDHEID.

1, Gij, volken ! hoort, waar g\'in de wereld woont , \'t Zij laag van staat, of hoog , met eer bekroond , \'t Zij rijk of arm , komt, luistert naar Gods woord ! De mond, die \'t spreekt, brengt louter wijsheid voort. Het word\' in \'t hart opmerkzaam overdacht.

Elk neig\' het oor , dat Gods orakel wacht ; Des Heeren spreuk zal u , op blijde snaren Van luit en harp , geheimen openbaren.

2, Geen vrome vreest of wanhoopt in een tijd , Waarin het kwaad der wereld hem bestrijdt ; Hij siddert niet, al dreigt hem ook \'t geweld , Dat in zijn val zijn hoogst genoegen stelt. — Hoe anders hij, die op zijn schat vertrouwt. En al zijn roem op grooten rijkdom bouwt ;

Zijn schat behoudt zijn broeder niet in \'t leven: Hij kan voor hem den dood geen losgeld geven.

3, Geen rijke kan aan God het duur rantsoen ,

Den prijs , waarvoor men \'t leven koopt , voldoen ;

62

Hij wensoht vergeefs hier altoos \'t licht te zien , En , door zijn schat, het dreigend graf t\' ontvliên. Hij ziet elk uur der wijzen levensend; Der dwazen dood blijft hem niet onbekend; Hij ziet, dat hun in \'t sterven niets kan baten , Maar dat zij \'t al aan andren overlaten.

4. De rijkaard spreek : iMijn huis zal eeuwig staan, i Van kind op kind gedurig overgaan.quot;

Al heeft hij \'t erf, waarop zijn trotschheid roemt. Zijn grootschheid bouwt,ook naar zijnnaamgenoemd, \'t Is alles damp , waar zich zijn hart mee streelt. De mensch , hoe mild door \'t aardsch geluk bedeeld , Hoe hoog in eer , in magt en staat verheven, Verkwijnt, vergaat en derft in \'t eind het leven.

5. De weg van hem , die zich met rijkdom vleit, Is dwaasheid slechts , is niets dan ijdelheid.

Toch stapt het kroost , dat in der oudren woord Behagen schept, op \'t zelfde doolpad voort.

De dood maait ook dier kindren leven af. En leidt ook hen , als schapen , naar het graf; Maar in den dag , den grooten dag des Heeren , Zal over hen d\'opregte triomferen.

6. Vergeten wordt des rijken naam en staat ,

Wijl al zijn glans met hem in \'t graf vergaat. Maar \'t leven is den vrome toebereid ;

God neemt hem op in zijne heerlijkheid.

Vreest hetn dan niet, die groote schatten heeft, Wiens magtig huis in eer en aanzien leeft ;

Want hij zal niets in \'t sterven met zich dragen; Zijn naam , zijn roem , \'t ligt al ter neer geslagen.

7. Schoon zich een mensch op aard in wellust baadt, En ieder roemt zijn weeld\' en overdaad ,

Hij daalt nbgtans , gelijk zijn gansch geslacht, Vervreemd van God, in \'s afgronds donkren nacht. O sterveling ! hoe waard , hoe groot in eer , Zoo gij den wil versmaadt van uwen Heer , Dan gaat gij , als het reedloos vee verloren,

En wis verderf is u in \'t eind beschoren.

63

PSALM 50.

GEHOORZAAMHEID BETER DAN OFFERAND.

1. Der lieeren Heer verheft zijn stem met magt , En roept tot d\' aard , vanwaar de zon , met pracht, In \'toosten rijst, tot waar z\' in zee verdwijnt. De groote God der hemelen verschijnt ,

Vol heerlijkheid, om op zijn troon te stijgen; Hij, onze God , Hij komt en zal niet zwijgen.

2. Verterend vuur gaat voor Gods aanzigt heen ;

Een felle storm verzelt alom zijn treên.

Nu Hij zijn volk zal rigten voor elks oog ,

Roept Hij tot aard en hemel van omhoog :

• Verzamelt Mij mijn dierbre gunstgenooten , gt;Die mijn verbond bij \'t heilig offer sloten !quot;

3. De heemlen zijn getuigen van zijn regt,

Want God is zelf de Regter, die \'t beslecht.

■ Hoort,quot; spreekt du Heer, Beschikker van uw lot , «Hoort M\'allen aan: Ik bende Heer, uw God ;

• \'k Bestraf u niet van wege d\' offeranden,

• Die daar gestaag voor mij op \'t outer branden.quot;

4. «\'k Vraag uit uw hsis geen var , \'kzoek uit uw kooi,quot; Zoo spreekt Gods mond, gt;voor \'t outer ram noch ooi;

• Want al wat leeft in wouden is het Mijn\'.

• Wat dieren er op duizend bergen zijn ;

• Wat vogels ooit rondom hun toppen vlogen ;

• Het wild des velds — \'t is al in mijn vermogen.

5. iNooit klaagd\' Ik u , alsof Ik honger bad ;

• Want d\' aard is Mijn\', en al wat zij bevat.

• Zou stierenvleesch , zou iets, dat menschen voedt,

• Mijn spijze zijn? mijn drank der dieren bloed?

• Neen ; offert mij uw dankbre lofgezangen ;

• \'t Geen gij belooft, moet d\' Allerhoogst\' ontvangen.

6. •Roept in den nood tot Mij, uw God en Heer;

• Dan help Ik u, en gij geeft Gode d\' eer.quot;

Maar \'s Heeren taal tot goddeloozen luidt:

64

iWaarom toeh spreekt gij mijne wetten uit? i\\Vat roemt gij u verdwaasd , mijn gunstelingen , i Als g\'u door woord noch straffen laat bedwingen ?

7. iZiet gij een dief, gij loopt met hem en steelt;

• Gij zijt het, die met overspelers deelt

iln \'t vuil vermaak van hun ontuchtigheên ;

■ Uw mond is vol van ongebonden reen ; iUw snoode tong is afgerigt op liegen ,

ils steeds gewend aan veinzen en bedriegen.

8. iG\' ontziet u niet , spreekt van uw broeder kwaad ; lUw moeders zoon vervolgt gij bits met smaad; iGij lastert hem; en, zwijgt de Heer daarbij ,

■ Dan meent Gij, dat de Godheid is, als gij.quot; iNeen spreekt de Heer , unijn vonnis zal ik vellen. iDat openlijk uw schuld in \'t licht zal stellen.

9. iVerstaat dit toeh, gij, die Gods wet vergeet, iTe laat berouwt u, wat gij eens misdeedt.

■ Wie \'t dankbaar hart Mij biedt ter ofïerand ,

• Die geeft Mij eer, en elk, die met verstand

• Zijn wegen rigt , mag op mijn gunst vertrouwen ;

• Ik zal mijn heil hem eeuwig doen aanschouwen.\'

PSALM 51.

BELIJDENIS VAN ZONDEN.

1. Gena , o God! gena , hoor mijn gebed; Verschoon mij toch naar uw barmhartigheden;

Delg uit mijn schuld , vergeef mijn overtreden !

Uw goedheid word\' noch paal , noch perk gezet. Och , wasch mijn ziel van ongeregtigheid !

Mijn schuld is zwaar , ik heb uw wet geschonden;

Zie mijn berouw, hoor, hoe een beetling pleit. En reinig mij van al mijn smet en zonden !

2. Ja , ik gevoel de grootheid van mijn kwaad ; Mijn zonde zie \'k mij steeds voor oogen zweven, \'k Heb tegen U , ja tegen U , misdreven ;

Uw wil en wet , hoe heilig , stout versmaad. Ik heb gedaan , dat kwaad was in uw oog;

65

Dies ben ik , Heer ! uw oordeel dubbel waardig.

\'k Erken mijn sehuld , die U tot straf bewoog ; Uw doen is rein, uw vonnis ganseh regtvaardig.

3. \'t Is niet alleen dit kwaad, dat roept om straf; Ontelbaar zijn, o heilig God ! de zonden ,

Waardoor ik snood uw wetten heb gesehonden;

\'t Kwaad kleeft mij aan reeds van mijn jonkheid af. Zie , Gij hebt lust tot waarheid in \'t gemoed ; Gij , Heer ! die weet al wat ik heb misdreven ;

Gij , die mijn geest met wijsheid hadt gevoed En in mijn ziel uw godlijk licht gegeven.

4. Ontzondig mij , Ontfermer ! en mijn ziel , Nu ganseh besmet , zal rein zijn en genezen.

Wasch mij geheel , zoo zal ik witter wezen

Dan sneeuw, die versoh op \'t aardrijk nederviel. Och , geef mij weer gewenschte zielevreugd ;

Laat uit uw mond mij stof tot blijdschap hooren ;

Zoo wordt op nieuw \'t verbrijzeld hart verheugd , En in mijn geest de ware rust herboren.

5. Sluit, Heer ! uw oog voor mijn bedreven kwaad, quot;Waardoor mijn hart gevoelt de diepste wonden ; Delg , delg toch uit mijn schuld en al mijn zonden ,

En spreek mij vrij van elke booze daad.

Herschep mijn hart, en louter Gij , o Heer! D\' onreine bron van al mijn wanbedrijven ;

Vernieuw in mij een vasten geest , en leer Mij aan uw dienst opregt verbonden blijven !

6. Verwerp mij van uw aangezigt toch niet !

Och , laat van mij uw heilgen Geest niet scheiden ; Die kan alleen in \'t regte spoor mij leiden.

Bestier mijn gang, daar Gij mijn zwakheid ziet! Geef mijn gemoed, dat nu angstvallig vreest, De blijdschap weêr ; doe op uw heil mij hopen;

Laat mij , geleid door een opregten geest, Volvaardig \'t pad van uw geboden loopen!

66

7. Dan zal ik elk , die \'t heilspoor bijster ia, Vrijmoedig al uw regte wegen leeren.

De zondaar zal zich dan tot U bekeeren , En scheppen moed uit mijn behoudenis. Barmhartig God! Vergeef Gij toch mijn schuld, Mijn zondenschuld , hoe groot ook in uw\' oogen ;

Dan zal mijn hart, van lof en dank vervuld, Uw heilig regt en goedheid meer verhoogen.

8. Heer ! open Gij mijn lippen door uw kracht , Zoo zal mijn mond uw lof gestaag vermelden.

Geen offer kan voor mijne zonden gelden ;

Behaagd\' U dat , straks wierd het U gebragt. Gods offers zijn een gansch verbroken geest. Door schuldbesef getroffen en verslagen ;

Dit offer, nooit door U veracht geweest, Dit kan alleen uw heilig oog behagen.

PSALM 52.

HET OORDEEL.

]. Waartoe u stout beroemd in \'t kwade , Gij , die de zonde dient ?

Ik steun gerust op Gods genade

En vind in Hem mijn vriend.

Zijn goedheid duurt den ganschen dag ;

Zijn almagt wekt ontzag.

2. Haast zal men zeggen: gt;Zie den dwazen,

gt;Die, op zijn rijkdom stout,

• Ons wilde door zijn magt verbazen,

«Op God niet heeft vertrouwd;

gt;Zijn sterkte kreeg hij door geweld :

• Nu ligt hij neergeveld.quot;

3. De vrome zal steeds welig groeijen,

In \'t heil des grooten Gods.

Hij zal in eer en godsvrucht bloeijen;

God blijft zijn steun en rots. Op \'s Heeren gunst, mij toegezeid ,

Bouw ik in eeuwigheid.

67

4. Mijn God ! U zal ik eeuwig loven Om al uw groote daan ;

\'k Verwacht uw trouwe hulp van boven ;

Uw waarheid zal bestaan ;

Uw naam is voor \'t opregt gemoed Van al uw vrienden goed.

PSALM 33.

DE BOOZE WERELD.

1. De groote God, wiens blik \'t heelal omvat, Sloeg van zijn troon op \'t aardseh geslacht zijn oogen, En zag alom , door schijndeugd nooit bedrogen ,

Of iemand nog Hem zocht en op het pad Der wijsheid trad.

2. God zag , helaas, veel struikelende sclireên , Van \'t spoor des heils ellendig afgeweken. Ja, wijd en zijd afzigtlijke gebreken;

Maar ach. hoe weinig vromen hier beneên; Gansch rein niet één!

3. Hoe zullen eens, op \'t onverwachtst vervaard, Voor \'s Heeren straf de boozen angstig beven! Maar nooit zal God het vroom geslacht begeven,

Het wordt gestaag, hoe diep in \'t leed bezwaard. Door God bewaard.

PSALM 54.

ONDER RAMPEN.

1. O God ! verlos mij uit den nood , En red door uwen naam mijn leven ; Mijn zaak zij aan uw gunst verbleven.

Och, of uw arm mij bijstand bood !

2. O God ! geef acht op mijn gebed ; Neig tot mijn rede gunstig\' ooren, En wil mijn bittre klaagstem hooren :

Zoo word ik uit den angst gered.

68

3. Gij, God! die nimmer mij vergeet, Gij zijt m.\' een helper in mijn lijden ;

Gij voert hen aan , die voor mij strijden , En ondersteunt mij in mijn leed.

4. Ik zal U , met een blij gemoed, Vrijwillig offren , Heer der heeren ! Ik zal uw naam met lofzang eeren;

Dit eischt uw liefde; Gij zijt goed.

5. De Heer wil mij zijn bijstand bièn; Hij heeft mij \'t onheil doen ontkomen\'. En mijn benaauwdheid weggenomen ;

Ik heb mijns Heeren gunst gezien.

PSALM 55.

DE VALSCHE VRIEND , DE TROUWE GOD.

1. O God! neem mijn gebed ter ooren !

Gij, die \'t geroep nws volks wilt hooren , Verberg U niet voor al mijn smeeken; Verhoor mij. Heer! geef gunstig acht Op mijn geween en jammerklagt,

Waarin de nood mij uit doet breken.

2. Mijn hart is angstig en benepen ;

De doodschrik heeft mij aangegrepen ; De vreeze heeft mijn ziel bevangen ; Een kille huivring tast mij aan ,

Doet siddring door mijn leden gaan ;

Dies roep ik uit met sterk verlangen:

3. lOeh, gaf mij iemand duivenvleuglen !

■ Gewis, mijn vaart waar\' niet te teuglen ; i Ik vloog , tot waar ik kon verwachten • Een veilig oord, waar \'took mogt zijn, gt;Zelfs in de barre zandwoestijn , «Om daar in stilte te vernachten.quot;

69

4. Want twist en wrevel zijn aan \'t blaken , De haat en wraakzucht spert de kaken , Om mij ten bloede toe te tergen.

Al heb ik niet dit lot verdiend ,

Zie \'k mij belaagd zelfs door mijn vriend : quot;Waar zal \'k voor zijn verraad mij bergen?

5. \'k Zal \'s avonds klagen , zuchten , stenen ;

\'k Zal \'s morgens kermen , \'s middags weenen, En God zal op mijn bede merken.

Ik werp mijn zorgen op den Heer;

Zijn trouwe gunst zal altijd weer Zijn kindren in hun zwakheid sterken.

PSALM 56.

RUST IN GOD.

1. Heer! word\' ik ooit met bange vrees belaan , Dan zal op U mijn vast betrouwen staan.

Ik prijs\' ü om uw woord; ik steun voortaan Op U ; wat zou mij deren?

Al voel ik ook mijn smart gestaag vermeêren, Al moet ik ook der menschen gunst ontberen , Ik zoek in \'t leed alleen de gunst mijns Heeren, En roep Hem needrig aan.

2. Gij weet, o God! hoe \'klijden moet op aard; Hebt Gij getrouw mijn tranen niet vergaard , En hun getal niet in uw boek bewaard,

Niet op uw rol geschreven?

Gewis, eens wijkt al wat mij kwelt in \'t leven , En, als ik roep, wordt leed en smart verdreven. Dit weet ik vast,. God zal mij nooit begeven; Niets maakt mijn ziel vervaard.

3. Ik roem in God , prijs zijn onfeilbaar woord ; Ik heb het zelf uit zijnen mond gehoord.

\'k Vertrouw op God, door geene vrees gestoord, Wat stervling zou mij schenden?

70

Ik heb beloofd, wanneer G\'in mijn ellenden Mij bijstand boodt en \'t onheil af zoudt -wendon, Tot U, o God ! mijn lofzang op te zenden, Tot U , die m\' altijd hoort.

4. Gij hebt mijn ziel beveiligd voor den dood; Gij rigt mijn voet , dat hij zich nimmer stoot; Gij zijt voor mij een schild in allen nood; Gij hebt mijn smart verdreven; Uw dierbre gunst is m\' altoos bijgebleven, \'k Zal, voor God.i oog, naar zijn bevelen leven. Zoo wordt door mij zijn naam altoos verheven ; Zoo wordt zijn lof vergroot.

PSALM 57.

DANKLIED.

Gena, o God! gena , hoor mijn gebeèn ;

Want mijne ziel vertrouwt op U alleen.

Mijn toevlugt is de schaduw van uw vleuglen;

Ik berg mij daar voor alle tegenheên ,

Totdat uw raagt de boosheid zal beteuglen.

Ik roep tot God, den Koning van \'t heelal ; Tot God, die \'t werk in mij voleinden zal, Die van omhoog mij redt uit mijn ellenden.

Wat leed m\' omring\', Hij hoedt mij voor den val; God zal zijn gunst en waarheid nederzenden.

Uw hand, o lieer ! heeft veilig mij geleid; Ik ben gered; nu is mijn hart bereid;

Het is bereid, om U , mijn God ! te loven ;

Nu wordt uw naam door mij met vreugd verbreid. Mijn psalmgezang klimt U ter eer naar boven.

Waak op, mijn ziel! waakt op, mijn harp en luit! Mijn loflied streef den dageraad vooruit,

\'k Zal onder al de volken. Heer ! U prijzen;

Met psalmen zal ik , bij cimbaal en fluit, Uw naam alom de plegtigst\' eer bewijzen.

71

Uw goedheid, Fleer! is groot en hemelhoog, Uw waarheid reikt tot aan den -wolkenboog, Uw heerlijkheid ver boven \'s hemels kringen;

Uw eer verspreidt haar luister in elks oog; Laat ieder U door heel de wereld zingen.

PSALM 68.

HET OOKDEEL.

\'t Regtvaardig volk , gered uit lijden,

Zal eens, wanneer \'t Gods weg aanschouwt, In Hem , wien \'t zich had toevertrouwd. En in zijn waarheid zich verblijden ;

Het zal voor d\' ongeregtigheid Een vreeslijk oordeel zien bereid.

De mensch zal eerlang vrolijk zeggen:

■ Gewis, de deugd geniet haar vrucht;

• De Heiige wordt te regt geducht,

• Die loon en straf weet toe te leggen;

■ Gewis , daar is een God, die leeft

• En reeds op aard vergelding geeft.quot;

PSALM 59.

IN VERVOLGING.

Red ons , o God ! uit \'s vijands handen;

Verlos ons van de dwingelanden. Een Englenwacht, die ons verzelt ,

Bescherm ons tegen wreed geweld Mijn God! \'t behaag\' U ons t\' ontzetten ;

Daar d\' overtreders van uw wetten ,

Die niet dan slinksche wegen gaan , Bloeddorstig ons naar \'t leven staan.

De vijand roem\' op zijn vermogen;

Maar ik verhef tot U mijn oogen,

Ik wacht van U mijn hulp , o Heer !

Gij zijt mijn hoog vertrek, mijn eer.

72

\'k Zal God met goedertierenheden Mij eerlang te gemoet zien treden.

Sta op, ontmoet mij en aanschouw ,

Hoe ik alleen op U vertrouw !

De booze moet bij d\' uitkomst weten, Dat God als Heerscher is gezeten, Het kwaad bezoekt, het goede loont En met zijn zegen mild bekroont.

Maar ik zal U mijn sterkte noemen , Uw goedheid \'s morgens vrolijk roemen , En zingen met een dankbren geest; ■ Gij zijt mijn vaste burg geweest!quot;

Ik zal, omdat G\' in bange dagen Mijn toevlugt waart, van U gewagen; Van U, mijn sterkte, zij mijn zang En snarenspel , mijn leven lang.

Ik heb m\' in nood aan God verbonden , In Hem mijn hoog vertrek gevonden;

In God , wiens goedertierenheid Zich over mij heeft uitgebreid.

PSALM 60.

IN OORLOG.

1. O God! hoe hebben wij getreurd, Hoe voelden w\' onze ziel verscheurd. De druk des volks is hard geweest. Zie op ons neer, wij zijn bevreesd. Gij hebt, o Heer! het gansche land Ontroerd, doen siddren door uw hand;

Het wankelt, het gevoelt uw slagen. Och, red, genees het van zijn plagen!

2. Gij hebt uw volk beproefd, o Heer! Des vijands hand kwam loodzwaar neer. Ons volk, door twist op twist gekrenkt, Zag zich met zwijmelwijn gedrenkt.

Maar nu hebt Gij een heilbanier,

Tot roem van uw geducht bestier,

73

Hen , die U vreezen _t op doen steken.

Zoo is op nieuw uw trouw gebleken.

3. Och, Heer ! geef, dat van angst en strijd \'t Beminde volk moog\' zijn bevrijd!

Geef heil door uwe regterhand,

En red het zuchtend vaderland !

Dat zult Gij doen, almagtig God! Gij maakt ons niet tot \'s vijands spot; Uw hand sterk\' onze legermagten;

Laat niet vergeefs uw hulp verwachten.

4. Geef Gij ons hulp in tegenheên!

Bij U is raad , bij U alleen.

\'t Is vruchtloos, waar men zich mee vleit ; Des menschen kracht is ijdelheid. Wij zullen kloeke heldendaan Met God verrigten: hoe \'t moog gaan, Hij, die door ons wordt aangebeden, Zal onze weerpartij vertreden.

PSALM 61.

DEN KONING HEIL !

1. Wil, o God! mijn bede hooren;

Neig uw ooren Naar mijn zuchten en geween.

\'k Zal op U mijn vast vertrouwen Altoos bouwen,

\'k Zoek mijn heil bij U alleen.

2. Voeg, o Heer.! nog vele dagen,

Vrij van plagen,

Bij des konings levenstijd;

Wil zijn jarental vermeêren ,

In \'t regeren ,

Door uw gunst van ramp bevrijd.

3. Laat hem lang nog in vermogen.

Voor uw oogen,

Zitten op den troon, o Heer !

Zend uw waarheid, uw ontferming.

74

Ter bescherming;,

Zend ze Hem tot wachters iieêrlt;

4. \'k Zal dan door mijn blijde galmen ,

Door mijH psalmen ,

Loven uwe majesteit;

Mijn geloften U betalen,

Menigmalen,

Ja , tot in der eeuwigheid.

PSALM 62.

STIL IN OOD.

1. Mijn ziel is stil en hoopt op God ; Van Hem wacht ik een heilrijk lot ;

Hij zal mijn eeuwge rotssteen wezen ,

Mijn heil, mijn hulp in elk gebrek ,

Mijn toevlugt en mijn hoog vertrek ; Ik zal niet wanklen , \'k zal niet vreezen.

2. O gij , mijn ziel ! het ga zoo \'t wil ,

Stel u gerust , zwijg Gode stil.

Ik wacht op Hem ; zijn hulp zal blijken. Hij is mijn rots , mijn heil in nood ,

Mijn vaste burg ; zijn magt is groot; Ik zal niet wanklen , niet bezwijken.

3. In God is al mijn heil , mijn eer,

Mijn sterke rots, mijn tegenweer;

God is een toevlugt in het lijden.

Vertrouw op Hem , o volk ! in smart , Stort voor Hem uit uw gansche hart; God is een toevlugt t\' allen tijden.

4. Helaas , de menschenkindren zijn Slechts ijdelheid , een damp , een schijn ;

De stervling is bedrog en logen.

Hoe ook zijn zwellend hart zich vleit , Het kroost der aard bleek ijdelheid , Zoo \'t in de weegschaal wierd gewogen.

5. Vertrouwt , wat uw begeert\' ook zij , Nooit op geweld of rooverij ,

75

Verheft U niet, als uw vermogen Gedurig aanwast ; waakt en let ,

Dat gij het hart er nooit op zet ! Zoo wordt ge door geen schijn bedrogen.

6, Het is een waar en godlijk woord, Een stemme Gods , door ons gehoord : iSterk is de Heer en groot van krachten!quot; Ook is bij U de goedheid, Heer !

Gij ziet op ieder stervling neer ; Elk heeft van U zijn loon te wachten.

PSALM 63.

DE OPENBARE GODSDIENSTOEFENING.

1. O Heer! Gij zijt mijn toeverlaat;

Mijn God! ü zoek ik met verlangen , Zoo ras wij \'t morgenlicht ontvangen,

Bij \'t krieken van den dageraad. O Heer! mijn ziel en ligchaam hijgen Naar U , versmachtend in een land , Dat, dor en mat, van droogte brandt, Waar niemand laafnis kan verkrijgen.

2. \'k Heb U weleer in \'t heiligdom ,

Mijn God ! beschouwd met vrolijk\' oogen. Hoe zag ik daar uw alvermogen !

Hoe blonk uw godlijk\' eer alom!

Want beter dan dit tijdlijk leven Is uwe goedertierenheid.

Word ik weêr naar uw huis geleid , Dan zal mijn mond U eere geven.

3. Ik wil. Heer! voor uw vriendlijk oog, Uw deugden al mijn leven prijzen ,

En in mijn zang uw naam doen rijzen ;

Mijn handen heffen naar omhoog.

Mijn ziel zal nieuwe kracht ontvangen , Verzadigd door het rijkst genot.

Mijn mond zal U vol vreugd, o God ! Verheffen in iijn lofgezangen.

76

Wanneer ik, op mijn legerstee,

Aan U gedenk in stille nachten ,

Dan peinst mijn ziel met al haar krachten ,

Hoe Gij voorheen in angst en wee ,

Als \'k mij van rampen zag omringen , Mij vaardig zijt ter hulp geweest.

Dies zal ik nu ook onbevreesd In schaduw van uw vleuglen zingen.

Mijn ziel kleeft U standvastig aan ;

\'k Zal overal uw steun verwachten; Uw regterhand vol hemelkrachten

Doet mij getroost en veilig gaan. Der vromen hart zal zich verblijden In God, die \'t gansch heelal regeert; Al wie Gods heilgen naam vereert, Zal roemend zijne trouw belijden.

quot;Wat ook gebeur\', de lastermond Zal nimmer strafloos zegepralen ;

God stelt der boosheid perk en palen ; De logensprekers gaan te grond,

P S A L M 64.

HET OORDEEL.

\'t Behaag\' U mij gehoor te geven ;

Mijn klaagstem kome tot uw troon ; O Heer \\ dat zich uw hulp vertoon\'; Laat mij voor \'s boozen raagt niet beven; Behoed mijn leven !

Verberg mij voor d\'arglistigheden En hinderlagen van den raad Der boozen, die, geneigd tot kwaad , Oproerig in hun woord en zeden ,

Steeds onregt smeden.

\'t Is \'t kwaad , waarin z\' elkander sterken , Waartoe hun zamenspanning strekt; Hun strikken houden zij bedekt. Zij zeggen van hun booze werken : • Wie zal die merken ?quot;

77

4. Hun drift , aan snood bedrog verbonden ,

Spitst daaglijks zich op listigheên. Hun zondig hart bedenkt alleen Onheiig\' en eerelooze vonden ,

Om elk te wonden.

5. Maar God , aanschouwend al hun lagen ,

Die bloot zijn voor zijn aangezigt , Zal eenmaal in zijn hoog gerigt Hen treffen, en , in zware plagen , Hen straf doen dragen.

6. Dan zullen alle menschen vreezen ,

Het werk verheffen van den Heer ,

Zijn lof verbreiden en zijn eer ,

En op zijn daan , alom geprezen , Oplettend wezen.

7. \'t Regtvaardig volk zal zich verblijden ,

Betrouwend op den Heer alleen. D\' opregten zullen , wel te vreên ₇ Terwijl zij Hein hun harte wijden _?

Zijn naam belijden.

PSALM 65.

LOF DES SCHEPPERS.

1. De lofzang klimt uit tempelzalen

Tot U , met stil ontzag!

Hier zal men U , o God! betalen

Geloften , dag bij dag;

Gij hoort hen , die uw heil verwachten ,

O Hoorder der gebecn !

Dies zullen allerlei geslachten Ootmoedig tot U treên.

2. Een stroom van ongeregtigheden

Had d\' overhand op mij ;

Maar ons weerspannig overtreden

Verzoent en zuivert Gij.

Welzalig , dien Gij hebt verkoren ,

Dien G\' uit al \'t aardsch gedruisch Doet naadren, en uw heilstem hooren , Ja, wonen in uw huis.

78

Ons zal het goede van uw woning

Verzaden keer op keer ,

Ja, \'t éelste van uw huis , o Koning !

Ons sterken meer en meer.

Gij , zult ons wondervolle dingen

Door uw barmhartigheid Doen hooren , en ons blij doen zingen Van \'t heil , voor ons bereid

O onze God! o vast vertrouwen

Van \'t allerverste land,

Op wien al \'s aardrijks einden bouwen ,

En \'t afgelegen strand ¹ Gij , die de hemelhooge bergen

Doet pal staan door uw kracht, Zoodat zij vloed en stormen tergen , Gij zijt omgord met magt.

\'t Gebruis der zee doet Gij bedaren ,

Daar Gij haar golven stilt ; \'t Rumoer der volken , als der baren ,

Betoomt Gij , waar Gij wilt.

Die dquot; einden dezer aard bewonen ,

Aanschouwen , dag aan dag , De teeknen , die uw almagt toonen, Met vrees en diep ontzag.

Gij geeft, dat d\' uitgang van den morg-en

En van den avond juicht;

En dat men U , voor al uw zorgen ,

Ootmoedig dank betuigt.

Het land bezoekt Gij met uw zegen , En , door U droog gemaakt, Verkwikt Gij \'t weer met malschen regen , Die tot den wortel raakt.

Uw stroomen doet Gij rijklijk vloeijen ,

En op \'t bereide land Het voedzaam koren welig groeijen. Uw altijd milde hand

79

Dost d\' opgeploegde Toren drinken ,

Tot uit de weeke kluit,

Waarin Gij \'t dropplend nat deedt zinken , \'t Gezegend voedsel spruit.

8. Uw goedheid kroont de jaargetijen ,

En waar Gij d\' akker groet,

Daar doet Gij \'t al ten zegen dijen ;

Daar stroomt uw overvloed.

Het woeste veld zelfs vangt die droppen ,

De heide blijft niet droog ;

De heuvels steken blijde toppen

Met lagehend groen omhoog.

9. De dalen zijn bedekt met kudden;

De velden zijn bekleed Met halmen , die van zwaarte schudden ,

En loonen \'s landmans zweet. Zij juichen , elk op zijne wijze ;

Uw eer klimt uit het stof;

Zij zingen , God ! uw naam ten prijze, Uw goedheid en uw lof.

PSALM 60.

OP EEN DANKDAG.

1. Juich, aarde, juich met blijde galmen.

Den grooten Schepper van \'t heelal !

Zing d\' eer zijns naams met dankbre psalmen;

Verhef zijn roem met lofgeschal.

Zeg: iO hoe heerlijk zijn uw werken !

■ Gij doet uw wijdgeduchte kracht ,

i O Heer ! aan al uw schepslen merken , • Die needrig buigen voor uw magt.quot;

2. Heel \'t aardrijk loov\' U , neergebogen ;

Het heff\' de schoonste psalmen aan; Gezangen, die uw naam verhoogen ,

De glorie van uw wonderdaan.

Komt allen, ziet Gods wijze wegen;

Wat is zijn werking hoog geducht ,

Hetzij Hij \'t menschdom kroont met zegen , Of loutert door zijn heiige tucht !

80

3. God baande door de woests baren

En breede stroomen ons een pad; Hoe rees zijn lof op stem en snaren ,

Nadat Hij ons beveiligd had.

Hij zal eeuw uit eeuw in regeren ;

Zijn oog bewaakt liet heidendom. Hij zal, wie Hem weerstaan, verneêren ; Hij keert hun trotsch\' ontwerpen om.

4. Looft, looft den Heer der legerscharen ,

O volken! heft een lofzang aan!

Hij wil ons in het leven sparen , Ons leiden op de steilste paan ,

Voor wanklen onzen voet behoeden. — Hij heeft ons voor een tijd bedroefd , Ons louterend door tegenspoeden ,

Gelijk het zilver wordt beproefd.

5 Een net belemmerd\' onze schreden; Een enge band hield ons bekneld; Gij liet door heerschzucht ons vertreden ;

Gij gaaft ons over aan \'t geweld.

Hier scheen ons \'t water t\'overstroomen;

Daar werden wij gedreigd door \'tvuur: Maar Gij deedt ons \'t gevaar ontkomen , Verkwikkend ons ter goeder uur.

6. Door \'s Hoogsten arm \'t g-eweld onttogen,

Zal ik, genoopt tot dankbaarheid, Verschijnen voor zijn heilig\' oogen ,

Met offers, aan Hem toegezeid.

Ik zal, nu \'k weer mag ademhalen.

Na zoo veel bangen tegenspoed,

Al mijn geloften U betalen,

U , die in nood mij hebt behoed.

7. Komt, luistert toe, gij godgezinden!

Gij, die den Heer van harte vreest ! Hoort, wat mij God deed ondervinden; Wat Hij gedaan heeft aan mijn geest.

81

\'k Sloeg, heilbegeerig , \'toog naar boven,

En riep den Heer ootmoedig aan : \'k Mag nu met mond en hart Hem loven , Hem, die alleen mij bij kon staan.

8. Voorwaar , God heeft met gunstig\' ooren , Nu op mijn smeekingen gelet.

Hij , die het al kan zien en hooren ,

Merkt\' op de stem van mijn gebed. God zij altoos op \'t hoogst geprezen !

Lof zij Gods goedertierenheid , Die nimmer mij heeft afgewezen,

Noch mijn gebed gehoor ontzeid !

PSALM 67.

GODS GOEDHEIIJ.

1. D\' algoede God zij ons genadig,

En zegen\' ons met overvloed !

Hij doe zijn aangezigt gestadig

Ons lichten , en Hij zij ons goed !

Opdat elk genegen Zich aan zijne wegen

Op deez\' aard\' gewenn\';

En de blinde heiden ,

Nu van God gescheiden ,

Eens zijn heil erkenn\'.

2. De volken zullen U belijden,

O God! U loven al te zaam ;

De landen zullen zich verblijden , En juichen om uw grooten naam.

Volken zult Gij regten ,

Hunne zaak beslechten ,

In geregtigheid;

Volken op deez\' aarde ,

Die uw arm vergaarde ,

Die Gij veilig leidt.

3. De volken zullen, God! U loven,

O Heer ! U loven allemaal,

Die d\' narde vruchtbaar maakt van boven, Dat z\' ons op haar gewas onthaal\'.

6

82

God is ons genegen;

Onze God schenkt zegen.

Hij , die alles geeft,

Hij zal zijn geprezen ;

Hem zal alles vreezen,

Wat op aarde leeft.

PSALM 68.

GODS OPPERBESTUUR.

1. De Heer zal opstaan tot den strijd;

Hij zal zijn haters , wijd en zijd ,

Verjaagd, verstrooid doen zuchten ; Hoe trotsch de vijand wezen moog\' , Hij zal voor zijn ontzaglijk oog-

Al sidderende vlugten.

Gij zult hen, daar G\' in glans verschijnt , Als rook en damp, die ras verdwijnt.

Verdrijven en doen dolen.

\'t Godlooze volk wordt haast tot asch; \'t Zal voor uw oog vergaan , als was, Dat smelt voor gloênde kolen.

2. Met vrome volk, in God verheugd, \'An\\ huppelen van zielevreugd,

Daar zij hun wensch verkrijgen. Hun blijdschap zal bij \'t lieflijk licht, Dat straalt van \'s Heeren aangezigt ,

Ten hoogsten toppunt stijgen.

Heft Gode blijde psalmen aan!

Verhoogt, verhoogt voor Hem de baan;

Laat al wat leeft Hem eeren !

Bereidt den weg, in Hem verblijd. Die op zijn wolkenwagen rijdt ;

Zijn naam is Heer der heeren!

3. Gij \'s Heeren dienaars! zingt Gods lof. Die , daar Hij woont in \'t hemelhof,

Een Vader is der weezen;

Die weduwen haar regt verschaft, Die streng haar onderdrukkers straft. En voor zijn blik doet vreezen;

83

Die uit getrouwe menachenmiu Zet d\' eenzaam\' in een huisgezin ,

En , om zijn magt te toonen .

Gevangnen uit de boeijen redt;

Maar d\' overtreders van zijn wet Doet in woestijnen wonen.

-1. ü tiod! toen Gij met majesteit Uw Israel hebt uitgeleid,

En op uw heil deedt hopen;

Toen Gij uw wetten hebt verkond,

Toen schudd\' en schokte d\' aard in \'t rond ;

De hooge heemlen dropen;

De bergen rezen zelfs omhoog;

Men zag den Sinaï voor \'t oog

Van Isrels Koning beven.

Een milden regen zondt G\', o Heer!

Op uw bezwijkend\' erfnis neer .

Een nieuw verjeugdigd leven.

5. U volgde d\' U gewijde schaar;

Uit vrije liefde waart Gij haar

Een vriendelijk beschermer;

.la, vol van goedertierenheid,

Hebt Gij voor zwervers rust bereid .

O mild\' en rijk\' Ontfermer !

De lieer gaf ruime juichensstof.

Om tal van wondren tot zijn lof,

Met hart eu mond , te melden ;

Men zag welhaast een groote schaar, Met klanken van de blijdste maar ,

Vervullen berg en velden.

0. Groot is de lieer , nu Hij verschijnt . Tiendnizendmaal tienduizend zijn \'t ,

Die Hem tot wacht verstrekken. Zag Sinaï Gods majesteit,

Nu toont de Heer een heiligheid , Die smetten kent noch vlekken.

Gij voert ten hemel op , vol eer ;

De kerker werd uw buit, o Heer!

ij*

84

Gij zaagt uw strijd bekroonen Met gaven , tot der menschen troost; Opdat zelfs \'t wederspannig kroost Altijd bij U zou -wonen.

7. Geloofd zij God met diepst ontzag! Hij overlaadt ons dag aan dag

Met duizend gunstbewijzen.

Die God is onze zaligheid !

Wie zou die hoogste Majesteit

Dan niet met eerbied prijzen \'!

Die God is ons een God van heil; Hij schenkt, uit goedheid zonder peil,

Ons \'t eeuwig zalig leven ;

Hij kan , en wil , en zal in nood ,

Zelfs bij het naadren van den dood Volkomen uitkomst geven.

8. Gewis , hoe hoog de nood mag gaan, God zal zijn vijand nederslaan ;

Hij zal den booze vellen,

Die trots , wat heilig is, onteert,

En , daar hij schuld met schuld vermeert,

Zich tegen Hem durft stellen.

O groote God , geduchte Heer! Uw gangen , zoo vol roem en eer ,

Zijn aan uw volk gebleken ;

Gij , die den wereldschepter draagt,

Zijt nooit van hem , die bijstand vraagt , Zijt nooit ons geweken.

9. \'t Is onze God, die ons de kracht

Door zijn bevel heeft toegebragt:

O God! schraag dat vermogen;

Versterk hetgeen Gij hebt gewrocht , En laat uw hulp, door ons gezocht,

Uw volk voortaan verhoogen.

Dan letten , uwen naam ter eer , Om uwer liefde wil, o Heer !

De vorsten op uw wenken;

Zij zullen U, van allen kant ,

85

Zelfs uit het allerverste land,

Hun eer en hulde schenken.

10. Gij koningrijken! zingt Gods lof!

Zendt psalmen op naar \'t hemelhof,

Van ouds zijn troon en woning;

Daar Hij , bekleed met eer en magt,

Zijn sterke stem verheft met kracht .

Bn heerscht als aller Koning.

Geeft roem aan onzen God en Heer;

Heeft Hij in Israël weleer

Zijn hoogheid willen toonen:

Erkent dien God; Hij is geducht;

Hij doet zijn sterkte boven lucht En boven wolken wonen !

11. Hoe groot, hoe heerlijk zijt 6\' alom ,

In uw verheven heiligdom.

Aanbidlijk Opperwezen !

quot;t Is onze God , die krachten geeft.

Van wien het volk zijn sterkte heeft.

Looft God! elk moet Hem vreezen !

P S A L M 69.

ONDER RAMPEN.

1. Hoor mij , o Heer ! uw goedertierenheid

Is groot; och, zie mij aan met gunstig\' oogen. Hoe wonderbaar is mij uw mededoogen!

Verhoor uw kind , dat heete tranen schreit. Verberg voor mij uw aangezigt toch niet;

Want ik bezwijk door angst en tegenheden.

O, haast U mij ter hulp, in mijn verdriet; De nood klimt hoog ; verhoor mijn smeekgebeden !

2. Ik ben, helaas, ellendig en vol smart;

Uw hand, o Heer! voer m\'in een hooge woning. Den grooten naam van mijnen God en Koning Zing ik dan blij uit een erkentlijk hart.

Gij, die God zoekt in al uw zielsverdriet ,

Houdt aan , grijpt moed , God zal u niet begeven.

Nooddruftigen veracht zijn goedheid niet; Hij schenkt aan u , die treurt, het eeuwig leven.

86

3. Gij hemel, aard en zee ! vermeldt Gods lof ! Laat al wat leeft zijn trouw en goedheid prijzen ! Want God zal aan zijn vrienden hulp bewijzen , En hunne tent herstellen uit het stof.

PSALM 70.

HULPKREET.

1. Daal haastig ter verlossing neèr,

(I God! on red mij uit gevaren, Uit angsten, die mijn ziel bezwaren.

Spoed U ter mijner hulp, o Heer 1 Laat hen, die zich tot U begeven ,

Daar zij uw heil beminnen, Heer ! Gedurig juichen tot uw eer,

En zingen: «God is hoog verheven!quot;

2. Ik ben nooddruftig, arm en naakt, 0 God, mijn Helper uit ellenden !

Haast U tot mij , wil bijstand zenden.

Gij zijt het, die mijn heil volmaakt.

PSALM 71.

IN OUDERDOM.

1. \'k Vertrouw op U ; hoor mijn geboden;

Dat mij geen schaamt\' , o Heer ! In eeuwigheid verneèr\'.

Red mij naar uw goedgunstigheden ; Bevrijd mij ; neig uw ooren;

Verlos mij ; wil mij hooren !

2. Wees mij een rots , om in te wonen ;

Een schuilplaats , waar mijn hart Steeds toevlugt vind\' in smart. Uw hoog.bevel moog\' zeker toonen , Dat Gij , o groot\' Ontfermer !

Mijn burg zijt en beschermer.

3. Zoo Gij , van dat ik werd geboren ,

Ja , van mijn eerst begin ,

Mij niet , uit teedre min ,

Iladt ondersteund, quot;k waar\' lang verloren. Wil Gij in mijn gezangen ,

Mijn dankbren lof ontvangen !

87

\'k Was als een wonder in elks oogen : Doch Gij, mijn Toevlugt ! Gij Stondt mij genadig bij.

Laat dan mijn mond uw naam verlioogou, En al mijn levensdagen Van uwen roem gewagen I

Verwerp mij niet bij \'t vlien der jaren ; En laat, nu d\' ouderdom ,

Gedurig liooger klom , Uw liefdezorg voor mij niet varen :

Laat, met de kracht van \'t leven , Uw hulp mij niet begeven.

Mijn hart zal steeds op L\' vertrouwen. Mijn mond vindt , tot uw lof. Gedurig ruimer stof,

En zal uw regt en heil ontvouwen ; Schoon ik de reeks dier schatten Kan tellen noeh bevatten !

Ik zal blijmoedig voorwaarts treden , In \'s Heeren mogendheid.

Ik voel mijn hart bereid ,

O Heer ! om uw barmhartigheden ,

Ja die alleen , te prijzen Op aangename wijzen !

Gij hebt mij , van mijn kindsche dagen . Geleid en onderrigt;

Nog blijf ik van uw licht, Uw liefde en wondren blij gewagen. O God ! wil mij bewaren ,

Bij \'t klimmen mijner jaren.

Blijf Gij mij in mijn grijsheid sterken : Verkwik mijn ouderdom ;

Bewaak mij van rondom ;

Zoo meld ik dit geslacht uw werken ; Zoo zal \'k uw grootheid zingen Vonr hun nakomelingen.

88

Ik roem, o eeuwig Alvermogen! \'k Roem uw geregtigheid , Die zoo veel glans verspreidt, Zoo heerlijk schittert uit den hoogen. O lieer der legerscharen !

Wie kan U evenaren?

Gij deedt mij vele zuchten slaken In drukkend harteleed;

Maar , tot mijn hulp gereed , Zult Gij mij weder levend maken , Mij uit den afgrond trekken , En met uw vleuglen dekken.

Gij zult met luister mij omringen , Mij troosten in mijn smart. Dan zal ik , blij van hart, Met luit en harp uw goedheid zingen ü heilig Opperwezen !

Door wie U kent , geprezen !

Mijn lippen zullen juichend roemen In psalmen, U gewijd,

Dat Gij mijn Helper zijt.

Mijn tong zal U mijn Redder noemen Uw gunst, met d\' ü getrouwen , Den ganschen dag ontvouwen.

P S A L M 72.

UE ZEGEKINGEN VAN DEN MESSIAS.

Geef Gij aan Davids Zoon en lleere,

O God vol majesteit! Den koninklijken staf der eere

En der geregtigheid :

Dan zal Hij al uw volk besehermen ,

Regtvaardig , wijs en zacht ; Zich over d\' armen mild ontfermen ; Hun regt doen op hun klagt.

De bergen zullen vrede dragen ,

De heuvels heilig regt ; De lieer zal vrolijk op doen dagen Het heil , ons toegezegd.

89

\'t Ellendig volk wordt dan aan \'t lijden

Door zijnen arm ontrukt;

Hij zal nooddruftigen bevrijden ; Verbrijzlen , wie verdrukt.

Zij zullen Hem eerbiedig vreezen ,

Zoo lang er zon of maan Rij \'t nageslacht ten licht zal wezen .

En op- en ondergaan.

Hij zal gelijk zijn aan den regen ,

Die daalt op \'t late gras ; Aan droppels , die met milden zegen Besproeijen \'t dor gewas.

\'t Kegtvaardig volk zal welig groeijen.

Daar twist en wrok verdwijnt , Zal alles door den vrede bloeijen ,

Totdat geen maan meer schijnt. V an zee tot zee zal Hij regeren ,

Zoo ver men volkren kent;

Men zal als Koning Hem vereeren Tot aan des aardrijk» end.

Voor Hem zal straks het Oosten knielen.

De vijand eert zijn vaan ; Het Westen voert, met rijke kielen ,

Geschenk en schatting aan ;

Eens wordt Hij door de Noorderstranden

Met blij gejuich begroet; En \'t Zuiden legt zijn offeranden Eerbiedig aan zijn voet.

Ja 1 elk der vorsten zal zich buigen .

En vallen voor Hem neer ;

Heel \'t wereldrond zijn lof getuigen .

Dienstvaardig tot zijn eer. Behoeftigen in hunne nooden ,

In hun ellend\' en pijn ,

Gamp;nsch hulpeloos tot Hem gevloden , Zal Hij ten redder zijn

90

Nooddruftigen zal Hij verschoonen ;

Aan armen uit gena Zijn liulpe ter verlossing toonen ;

Hij slaat hun zielen ga ,

Als hen geweld en list bestrijden.

Al gaat het nog zoo hoog , Hun bloed, hun tranen en hun lijden , Zijn kostbaar in zijn oog.

• Zoo moog\' de Koning eeuwig leven !quot;

Bidt elk met diep ontzag;

.Men zal Hem efer en hulde geven ,

Hem zèegnen dag bij dag.

Is nu op \'t land een handvol koren ,

Gekoesterd door de zon ,

Haast zal het een geruisch doen hooren, Als \'t woud van Libanon.

Üe stedelingen zullen bloeijen ,

Gelijk het malsche kruid.

Zijn naam en roem zal eeuwig groeijen;

Ook zal , eeuw in eeuw uit , Het nageslacht zijn grootheid zingen,

Zoo lang het zonlicht schijn\'! Hun zal een schat van zegeningen . In Hem , ten erfdeel zijn.

Eens zal, na zoo veel gunstbewijzen .

\'t Gezegend heidendom \'t Geluk van dezen Koning prijzen,

Die Uavids troon beklom.

Geloofd zij God, dat eeuwig W ezen .

Bekleed met mogendheên 1 De Heer, in Israël geprezen ,

Doet wondren , Hij alleen.

Gods naam moet eeuwig\' eer ontvangen !

Men loov\' Hem vroeg en spa ! De wereld hoor\', en volg\' mijn zangen Met Amen, Amen , na !

91

PSALM 73.

DEB BOOZEN VOORSPOED.

Gewis , God is voor vromen goed ,

Voor lien , die rein zijn van gemoed ; Hoe donker ooit Gods weg- moog\' wezen , Hij ziet in gunst op die Hem vreezen.

Maar, ach! hoewel mijn ziel dit weet. Mijn voeten waren in mijn leed Schier uitgeweken , en mijn treén Van \'t spoor der godsvrucht uitgegleên.

Ik zag met nijdig\' oogen aan,

Hoe dwazen hier op rozen gaan ;

En hoe godloozen in hun gangen Al veeltijds rust en vree erlangen.

Zij weten van geen tranenbrood,

En van geen banden , tot hun dood ; Hun kracht is frisch , zij zijn gezond, Tot op hun laatsten avondstond.

De zondaars weten van verdriet En moeite, zoo als d\' andren , niet; Men ziet hen bittre smart noch plagen , Als andre stervelingen , dragen.

Dies zijn zij trotsch , en doen den waan , Gelijk een gouden keten , aan ;

\'t Geweld, dat deugd en pligt versmaadt , Bedekt hen, als een praalgewaad.

Zoo gij de boozen gadeslaat ,

De glans der vreugd siert hun gelaat ; Hun weelde , wat zij zich beloven ,

Gaat hun verbeelding nog te boven. Zij raerglen wreed hun broedren uit . En spreken , trotsch op roof en buit , Steeds uit de hoogte van hun magt , Terwijl hun hart de deugd belacht.

Hun mond tast zelfs den hemel aan .

Gods albestuur schijnt hun een waan .

92

Terwijl hun tong op aarde wandelt,

Geen menscli ontziet, maar elk mishandelt. Dit treft Gods volk met bittre smart; Dit grieft het in \'t verbrijzeld hart, Als \'t uit een bittren beker drinkt,

Of in een zee van onheil zinkt.

6. De ziele peinst: is \'twaar? zou God Ook weten van mijn droevig lot?

Zou d\' Allerhoogste van mijn klagen En bittre rampen kennis dragen ?

Ziet deze , hoe godloos en wreed ,

Zijn niettemin bevrijd van leed ;

De rust volgt hen op al hun paan . En hun vermogen groeit steeds aan.

7. Zoo heb ik dan vergeefs gestreên ,

Mijn hart gezuiverd en gebeên!

Vergeefs mijn krachten ingespannen, Om d\' ondeugd uit mijn ziel te bannen ! Want al den dag ben ik geplaagd ;

Mijn ziele beeft, mijn boezem Jaagt ; En nooit verscheen er morgenstond , Waarop ik geen kastijding vond.

8. Indien ik door mijn zwaar verdriet Mij tot deez\' klagt verleiden liet,

\'k Zou mij , o God ! ondankbaar toonen , Ja, zelfs uw trouw en liefde honen. Nogtans heb ik, met al mijn kracht , Uit duister raadsel overdacht.

Maar ach, de zin was mij te hoog; \'t Was nutlooz\' arbeid in mijn oog.

9. Ik peinsde, tot ik uit den drom Van neevlen ging in \'t heiligdom ,

Ora met de godspraak raad te plegen.

Daar zag ik, op wat gladde wegen De voorspoed zelf de boozen leidt , En hun in \'t eind den val bereidt. Zij storten van den top der eer In jammer en ellende neer.

93

10. Hoe worden zij , tot ieders schrik ,

Vernield , als in een oogenblik ! Hoe moeten zij liet leven enden ,

Van angst verteerd in hun ellenden ! Hun weeld\' is als een droom vergaan. O Heer! wanneer Gij op zult staan ,

Zult Gij hun toonen onverwacht,

Hoe Gij hun ijdlen wann veracht.

11. Toen \'t zwellend havt met ongeduld En wrevel\' afgunst werd vervuld ,

En ik door spijt werd aangedreven ,

Mijn drift den vrijen loop te geven , Was mijn verstand van licht beroofd , Heb ik Gods waarheid niet geloofd,

Maar was, door eigenwaan en trots, Als \'t reedloos dier in d\' oogen Gods,

12. \'k Zal nu gedurig- bij ü zijn,

In al mijn nooden , angst en pijn; U al mijn liefde waardig schatten ,

Wijl Gij mijn regterhand woudt vatten. Gij zult mij leiden naar uw raad ,

O God , mijn heil, mijn toeverlaat! En mij , hiertoe door U bereid, Verhoogen in uw heerlijkheid!

13 Wien heb ik nevens ü omhoog?

Wat zou mijn hart , wat zou mijn oog Op aarde nevens U toch lusten ?

Niets is er , waar ik in kan rusten. Bezwijkt dan ooit, in bittre smart Of bangen nood, mijn vleesch en hart. Zoo zult Gij zijn voor mijn gemoed Mijn rots, mijn deel, mijn eeuwig goed!

14, Wie, ver van ü , de weelde zoekt. Vergaat eerlang en wordt vervloekt; Gij stort hen in de diepst\' ellenden ,

Die Gij \'t verbond met U ziet schenden.

5)4

Maar mij is \'t goed, mijn zaligst lot, Nabij te wezen bij mijn God ! \'k Vertrouw op Hem geheel en al, Den Heer , wiens werk ik roemen zal.

PSALM 74.

DE GRUWEL DEK VERWOEST1NO.

1. Herdenk, o Heer! uw trouw, voorheen betoond; Uenk aan uw volk , door L\' van ouds verkregen; Denk aan uw erf , het voorwerp van uw zegen,

Aan Sions berg , waar G\' eertijds hebt gewoond.

2. Ruk spoedig aan; verdubbel uwe sehreên ; Zie , hoe de stad verwoest ligt en vergeten ; Des vijauds magt heeft alles neergesmeten ,

Uw heiligdom verdorven en vertreên.

3. Uw vijand heeft, ter plaatse van \'t gebed,

Gelijk een leeuw gebruld, bij \'t zegevieren;

Zelfs, U ten schimp, heeft hij zijn krijgsbanieren,

Bij uw altaar , tot teekenen gezet.

4. Elk woedt om strijd , en toont zich onbeschroomd. Men houwt en hakt, dat poort en bindten beven; Gelijk men slaaft , de bijlen opgeheven ,

En ijvrig kapt in \'t hoog en digt geboomt.

5. Dus hebben z\' ook, doldriftig, onbesuisd, Graveerselen , pilaren , wanden , bogen ,

Wier kunstsieraad de lust was van elks oogen , Met zwaard, houweel en mokerslag vergruisd.

0. Uw heiligdom is door het vuur verteerd;

Niets heeft zijn glans voor \'t woén des gloeds bevei-Uw schoon paleis, uw woning is ontheiligd, (ligd. Ten gronde toe in puin en asch verkeerd.

95

7. ii Laat,quot; zeiden zij , «laat ons het gansche land, «Geplunderd, voor onz\' overmagt doen zwichten! Hun wreede vuist heeft al de godsgestichten,

Uw naam ten hoon , verbrijzeld en verbrand.

8. Wij zien , o God , na zooveel ongeval ,

Geen teeknen meer van uwe gunst gegeven ;

Niet één profeet is ons tot troost gebleven ;

En niemand weet, hoe lang dit duren zal.

9. Hoe lang , o God! zal in dit zwaar verdriet, üe vijand ons zijn wreede trotschheid toonen ? Zal hij uw naam in eeuwigheid dan honen ?

Neen , \'t kan niet zijn , dat duldt uw glorie niet

10. Och, trek uw hand niet langer van ons af. Maar laat haar weer tot steun en sterkt\' ons wezen Neem Gij van ons het kwellend , angstig vreezen

En maak een eind aan onze bittre straf!

11. Ja, wat geschied\', Gij blijft dezelfd\', o Heer! Gij zijt van ouds mijn toeverlaat, mijn Koning, Die uitkomst gaaft , en uit uw hemelwoning ,

Voor ieders oog, den zondaar gingt te keer!

12. Gij spleet weleer de Schelfzee door uw kracht; Gij hebt den kop der wild\' en felle draken ,

Het vreeslijk heir , dat Isrel dorst genaken, In \'t woeste land, verbroken door uw magt.

13. Hoe menigmaal hebt Gij uw gunst verhoogd , Als G\' uit de rots fonteinen deedt ontspringen , Of op een hoop de waatren zamendringen ,

Voor Isrels voet den stroom hebt uitgedroogd.

14. De dag is d\'uw\'; ook vonndet Gij den nacht. Gij schiept het licht , de zon met gloed en stralen Door U is d\' aard gesteld in juiste palen;

Elk jaarsaizoen verwisselt door uw magt.

96

15. Herdenk, mijn God! herdenk uw wonderdaftn. Een dwaas geslacht heeft ihven naam gelasterd ; De vijand , van uw vreez\' en dienst verbasterd , Heeft uwen roem met smaad en schimp belaau.

Iti. Dat elk verdrukt\' uw bijstand eens erlang\'! üeh , laat uw volk niet schaamrood wederkeeren: Wil van hun ziel ellend\' en smarte weren ,

Opdat uw naam verheffen in gezang.

17, Rijs op, o God! rijs op, toon uw gezag; Bescherm uw volk , wees onze pleitbeslechter. De tijd is bang , gedenk , o hoogste Begter! Wat smaad de dwaas U aandoet dag op dag.

P S A L M 75.

HET OORDEEL.

1. Ij, o God ! zij lof en eer ;

Allen loven u, o Heer !

Wij gedenken hier te zaam Uwen hoog verheven naam.

Hart en mond roept, sterk en luid , D\' eere van uw wondren uit.

2. «Als ik oordeel houden zal Spreekt de Regter van \'t heelal ,

• Zie , dan weeg Ik loon en straf

• Naar mijn heiige wetten af.

»D\' aarde zonk met heel haar last, »Steld\' Ik niet haar zuilen vast.quot;

3. Daarom, trotsehaards ! hoort het aan ! Wacht u toch voor ijdlen waan; Snooden ! luistert naar Gods woord ; Uw onreine drift gesmoord;

Toont geen voorhoofd als van staal , Spreekt niet in vermeetle taal.

97

4. Niet uit Zuid of West of Oost Komt er voorspoed , eer en troost;

Niet uit goud of paarlen , neen!

\'t Heil daalt af van God alleen ,

Die, als Regter, Heer en Voogd ,

Deez\' vernedert, dien verhoogt.

5. Zie, een kelk is in Gods hand , Die gevuld is tot den rand ,

Met veel bitterheid doormengd ,

Dien Hij tot de menschen brengt;

En der goddeloozen mond

Drinkt zijn droesem tot den grond.

6. Aan mijn God zij t\' allen tijd Dank en psalmgezang gewijd.

Wee hem , die zieh stout verheft I Zie , hoe hem het oordeel treft.

Maar den vrome zal Gods kracht Kroonen met geluk en magt.

PSALM 76.

ZEGELIED.

1. God is bekend , God wordt geroemd , Bij \'t volk , dat Hem zijn Helper noemt. Hij brak het zwaard, bedwong den krijj. Dat vestingmuur en sterkte zwijg\'.

Uw roem , o groot en heerlijk Wezen ! Is tot den hoogsten top gerezen.

2. De stoutste werd van kracht beroofd ; Daar vielen heir en opperhoofd ;

De kloekste had geen handen meer ,

Maar stortt\' in \'t stof verslagen neer. O God ! op uw almagtig spreken Is legerknecht en ros bezweken.

3. Hoe vreeslijk zijt Gij in \'t gerigt !

Wie zal bestaan voor uw g-ezigt?

Zoodra uw mond het vonnis streek . Uw oordeel van den hemel bleek:

98

Toen vreesde d\' aarde voor uw oogen ; En werd ze stil door uw vermogen.

4. Woedt nog de wraaklust onbeseliroomd , Door d\' Almagt wordt hij ingetoomd. Doet dan geloften aan den Heer,

Betaalt die, uwen God ter eer, Gij allen , die den grooten Koning Omringt in zijn doorluchte woning !

PSALM 77.

GODS WEEELDBESTUUR.

1 Mijn geroep uit angst en vreezen Klimt tot God , liet Opperwezen , God , die , in mijn ongeval ,

D\' ooren tot mij neigen zal.

\'k Zoclit Hem in mijn bange dagen ; \'k Bragt de nachten door met klagen; \'k Liet niet af, mijn hand en oog Op te heffen naar omhoog.

2. \'k Achtte mij geheel verloren;

\'k Mogt van geen vertroosting hooren ; Als mijn ziel aan God gedacht , Loosd\' ik niet dan klagt op klagt. Als ik dacht aan al mijn kermen, \'t Vruchtloos roepen om ontfermen, Peinsde hoe God anders helpt: Werd mijn ziel gansch overstelpt.

3. Slaap weêrhieldt Gij van mijn oogen ; \'k Was verslagen , neergebogen ,

En , verstomd door al \'t verdriet, Wars van mensehen , sprak ik niet. \'k Overdacht al d\' oude dagen ,

Jaren, eeuwen, gunsten, plagen, En wat immer aan mijn ziel Van Gods hand te beurte viel.

99

4. \'k Dacht, hoe \'k God met vreugd voor dezen üp mijn snaren had geprezen ;

Ik verzonk in diepe smart,

\'s Nachts , met een mistroostig hart , En mijn geest doorzocht de reden ,

Waarom God die tegenheden Mij in zulk een mate zond ,

En wat nog te duchten stond.

G. Zou de Heer zijn gunstgenooten —

Dacht ik — dan altij d verstoeten ?

Niet goedgunstig zijn voortaan?

Nimmer ons meer gadeslaan?

Zouden zijn beloftenissen Verder haar vervulling missen,

Vruchtloos worden afgewacht Van geslachte tot geslacht?

6. Zou God zijn gena vergeten ?

Nooit meer van ontferming weten ?

Heeft Hij zijn barmhartigheên Dan voor eeuwig afgesneên?

\'k Zuchtte : »Dit vergalt mij \'t leven ;

I Maar de Heer zal uitkomst geven , »D\'Allerhoogste maakt het goed:

• Na het zure geeft Hij \'t zoet.quot;

7. \'k Zal gedenken , hoe voor dezen God zijn gunst ons heeft bewezen ;

\'k Zal de wondren gadeslaan ,

Die Hij heeft van ouds gedaan ;

\'k Zal naauwkeurig op zijn werken ,

En hun heerlijk einde merken,

En, in plaats van bittre klagt,

Daarvan juichen dag en nacht.

b. Heilig zijn , o God ! uw wegen ;

Niemand spreek\' uw hoogheid tegen ! Wie, wie is een God als Gij,

Groot van magt en heerschappij?

7*

100

Ja, Gij zijt die God, die d\' ooren Wondren doet op -wondren hooren;

Alle volken stemmen zaam In den roem van uwen naam.

9. Door uw arm en alvermogen Is uw Isrel uitgetogen ;

Jakobs kindren, Jozefs zaad Vrij gemaakt van Faro\'s haat.

\'t Water zag, o God, U komen;

\'t Water zag ü , en de stroomen Steigerden vol schrik omhoog,

D\' afgrond werd beroerd, en droog.

10. Dikke wolken goten water;

Hooger zwerk gaf fel geklater;

Uwe pijlen, zoo geducht,

Vlogen vlammend door de lucht; \'t Zwaar geluid der donderslagen Deed het al in \'t rond gewagen ;

En de wereld werd verlicht Door herhaalden bliksemschicht.

11. D\' aarde sloeg van schrik aan \'t beven , Toen z\' U langs uw pad zag streven,

Zee en groote waatren door,

In het nooit ontdekte spoor;

Toen G\'uw volk den weg bereiddet ,

Daar Gij \'t als een kudde leiddet;

Mozes en A.aron3 hand Bragt hen naar het heilig land.

P S A L M 78.

OP EEN VADERLANDSCHEN OEDENKDAQ.

1. Aloude wijsheid , erfdeel van geslachten , Die ons voorheen de vaadren overbragten , Die wij, hun kroost, ook niet. verzwijgen mogen, Haar stellen wij het nageslacht voor oogen : Des Heeren lof, uit \'s lands historieblaan, Zijn sterken arm en groote wonderdaan.

101

2, De Heer heeft zijn getuigenis gegeven ;

Hij schonk aan ons zijn wet, om naar te leven, Die onze mond aan \'t nageslacht moet leeren. Opdat men nooit haar kennis moog\' ontberen. God vordert, dat de mensoheid, eeuwen lang. Van kind tot kind dit onderwijs ontvang\'.

3. Het nakroost moet op God vol hope staren, In \'t hart zijn daan en zijn gehoon bewaren; Vroeg opgeleid, raag \'t nimmer God verachten, Weerspannig zijn, als vroegere geslachten.

Wier hart niet was gerigt naar zijn gebod. Wier geest niet was getrouw aan hunnen God.

I\'S A LM 79.

OP EEN BEDEDAG.

1. Gedenk niet meer aan \'t kwaad, dat wij bedreven! Onz\' euveldaad word\' ons uit gunst vergeven; Waak op, o God! en wil van verder lijden

Ons klein getal door uwe kracht bevrijden.

Help ons-, barmhartig Heer !

Uw grooten naam ter eer;

Uw trouw koom\' ons te stade;

Vergeef de zware schuld ,

Die ons met schrik vervult;

Bewijs ons uw genade!

2. Och, hoor naar hen, die in den kerker kwijnen! Laat hun gekerm voor uw gezigt verschijnen; Bevrijd hen, die, bedreigd door doodsgevaren.

Op uwe hulp met smeekend\' oogen staren!

Weer af den wreed en\' smaad,

Waarraeê der wereld haat Uw mogendheid dorst schenden;

Betoon ons , Opperheer !

Uw gunst en liefde weer;

Zie neer op onz\' ellenden!

3. Zoo zullen wij, de schapen uwer weiden, In eeuwigheid uw lof, uw eer verbreiden;

102

En zingen van geslachten tot geslachten. Uw trouw, uw roem, uw onverwinbre krachten.

PSALM 80.

IN OORLOG.

1. Laat ons, o God der legermagten!

Niet vruchtloos op uw bijstand wachten; Zie uit den hoogen hemel neer ;

Getrouwe Herder! red ons weer;

Verlos ons; toon ons \'t lieflijk licht Van uw vertroostend aangezigt!

2 Gij toondet ons uw welbehagen ;

Gij schonkt ons hulp in vroeger dagen: Zie weer in gunst op ons ter neer,

Herstel uw wijnstok als weleer,

Den eedlen stam, door U geplant, Beschermd , gekweekt door uwe hand.

3. Behoud ons, Heer der legermagten! Zoo zullen w\' ons voor afval wachten. Uw hand zij over \'s menschen Zoon ,

Dien Gij gezet hebt op uw troon. Zoo leven wij, door U bevrijd,

Aan U en aan uw dienst gewijd.

PSALM 81.

OP EEN FEESTDAG.

1. Zingt nu blij te moé \'t Magtig Opperwezen Psalm en lofzang toe !

Om ons heilgenot Zij d\' algoede God Met gejuich geprezen!

Zingt een psalm der vreugd, Jubelende scharen!

Weest met ons verheugd;

2

103

Roept Gods grootheid uit;

Laat de zachte luit Aan de harp zich paren

3. \'t Vrolijk lofgeschal Klink\' in aller ooren!

Doe nu overal

\'t Heuglijk woord verstaan :

■ \'tSchoone feest breekt aan, »\'t Heiluur is geboren.

4. «Opent uwen mond,

«Vraagt,quot; zegt God, «vrijmoedig

■ üp mijn trouwverbond.

■ Al wat u ontbreekt,

«Schenk Ik, zoo gij \'t smeekt,

«Mild en overvloedig.quot;

PSALM 82.

HET OOKDEEL.

1. De heiige Regter zal verschijnen; Hij komt, omgeven van de zijnen ,

Hij oordeelt over goed en kwaad. En spreekt tot elk, die Hem weerstaat:

• Hoe lang zult gij van \'t rigtsnoer wijken,

• Een onregtvaardig vonnis strijken,

«En achtslaan op het aangezigt • Der goddeloozen in \'tgerigt?

2. «Toon aller heeren Heer te vreezen; «Doe regt aan armen en aan weezen;

«Doe regt aan hem, die billijk klaagt, «Verdrukt of arm uw hulpe vraagt. «Verlos geringen uit hun lijden,

«En wil behoeftigen bevrijden;

«Ruk z\'uit der goddeloozen hand! «Geregtigheid verhoogt een land.

104

• Haar , ach , hier is het regt vergeten;

• Men heeft geen kennis of geweten ;

«Men wandelt in de duisternis,

• Hier wankelt al -wat zeker is;

• Men voelt des aardrijks grondvest beven. s\'kHeb wel voorheen u d\'eer gegeven,

• Dat ik u goden heb genoemd,

• Als kindren Gods u heb geroemd:

• Gij zult nogtans het leven derven, »En als al d\' andre menschen sterven;

• Eens storten van den stoel der eer

• Ook vorsten in den grafkuil neer.quot; Och, haast u, God! op mijn gebeden, Als Wereldrigter op te treden;

Want uw oneindig\' oppermagt Heerscht van geslachte tot geslacht.

PSALM 83.

BEDE OM REDDING.

1. O God ! wil hen beschamen , Die juichen in hun trots: • Komt, deelen wij te zamen • Het heerlijk erfdeel Gods.\' Verdrijf Gij die ontzinden Met uw geduchte hand. Als stuivend oeverzand, Als stoppels voor de winden.

2. Bedek met sohand\' en smarte Dier dwazen aangezigt;

Zóó word\' hun zin en harte Ten laatst\' op U gerigt.

Jaag hun den schrik door d\'naren, Verneér hen in den strijd. En leer hen, wie Gij zijt: De God der legerscharen.

105

PSALM 84.

VERLANGEN NAAR GODS HUIS.

] Hoe lieflijk , hoe vol heilgenot,

O Heer, der legerscharen God !

Zijn mij uw huis en tempelzangen! Hoe branden mijn genegenheèn , Om \'s Heeren voorhof in te treên !

Mijn ziel bezwijkt van sterk verlangen;

Mijn hart roept uit tot God , die leeft En aan mijn ziel het leven geeft.

2. Zelfs vindt de musch een huis , o Heer ! De zwaluw legt haar jongskens neêr

In \'t kunstig nest , bij uw altaren.

Bij U, mijn Koning en mijn God! Verwacht mijn ziel een heilrijk lot; Geduchte Heer der legerscharen !

Welzalig hij, die bij U woont,

Gestaag U prijst, U eerbied toont.

3. Welzalig hij , die al zijn kracht En hulp alleen van U verwacht ,

Die kiest de welgebaande wegen !

Gaat ook zijn pad door woestenij ,

Gij zijt hem als een bron nabij ;

Gij stort op hem een milden regen , Een regen, die hem overdekt,

Verkwikt en tot een zegen strekt.

4. Van kracht tot kracht gaan d\' uwen voort; Elk hunner zal , in \'t zalig oord,

Haast voor uw heilig oog verschijnen. Let , Heer der legerscharen ! let Op mijn ootmoedig smeekgebed !

Och, laat mij niet van druk verkwijnen ! Verleen m\' een toegenegen oor ,

En geef mijn smeekgebed gehoor !

106

5. O God! die ons ten schilde zijt,

En ons in alle ramp bevrijdt,

Verschijn met heil en gunstbetooning! Eén dag is in uw huis mij meer, Dan duizend , waar ik U ontbeer;

\'k Ben liever in Gods heiige woning Een dorpelwachter , dan gewend Aan ijdle vreugd in \'s boozen tent.

6. Ja, God, de Heer, zoo goed, zoo mild, Is t\'allen tijd een zon en schild;

Hij zal genaad\' en eere geven;

Hij zal hun \'t goede niet in nood Onthouden , zelfs niet in den dood,

Die in opregtheid voor Hem leven.

Welzalig, Heer! die op U bouwt.

En zich geheel aan IJ vertrouwt.

PSALM 85.

OP EEN BIDDAO.

1. Ach, neemt, o Heer! ons lijden nooit een end? Zal \'t eindlijk niet weer worden afgewend?

Of wacht ook nog ons kroost geen beter lot ? Zult G\'onsniet doen herleven, groote God?

Opdat uw volk zich weer in U verblij ? — Dat toch, o Heer! uw goedheid ons bevrij !

Geef ons uw heil, en red door uwe hand Uit vrije gunst het zuchtend vaderland!

2. Die gunst o Heer! word\' aan ons land betoond. Dat ieder weer in vreed\' en vrijheid woont.

De schuld uws volks zij uit uw boek gedaan; En zie Gij geen van hunne zonden aan.

Gij vindt in gunst , en niet in wraak , uw lust; De hitte van het krijgsvuur zij gebluscht.

O God des heils! weer verder ons verdriet, En doe ons toch naar onze \'zonden niet !

3. Merk op , mijn ziel! wat antwoord God u geeft. Hij spreekt gewis tot elk , die voor Hem leeft,

107

Tot Ueel het volk , van blijden troost en vree , Zoo \'t maar niet weer op \'t spoor der dwaasheid tree. Voorwaar, Gods heil is steeds nabij \'t geslacht, Dat Hem vereert , en op zijn bijstand wacht; Opdat er eer in \'t land der vaadren -woon\' , En ons, uw volk, op \'t luisterrijkst bekroon\'.

4. Dan wordt gena door waarheid blij ontmoet, Do vrede met een kus van \'t regt begroet; Dan spruit de trouw uit d\'aarde blij omhoog; Geregtigheid daalt neêr van \'s hemels boog ; Dan zal de Heer ons \'t goede weer doen zien; Dan zal ons \'t land zijn volle garven biên. Geregtigheid gaat voor zijn aangezigt ;

Zij blinkt alom , waar Hij zijn treden rigt.

PSALM 86.

BEDE OM BEDDING EN HEILIGING.

1. Neig, o Heer! uw gunstig\' ooren , Om mij in mijn angst te hoeren !

\'k Ben ellendig , diep in nood , Gansch van heul en hulp ontbloot. Hoed mijn ziel ! Gij zijt almagtig , Maak mij uw gena deelachtig.

O mijn God, die mij aanschouwt ! Eed uw kind, dat U vertrouwt.

2. Wie, wie is, als Gij, weldadig? Wees mij dan , o Heer! genadig.

A.ch, mijn roepen en geklag Klimt tot U den ganschen dag. Wil mijn droeve ziel verblijden ; Ondersteun mij in het lijden;

Hef ik niet mijn hart en oog, Trouwe God! tot U omhoog?

3. Heer! door deernis aangedreven,

Zijt Gij mild in \'t schuldvergeven;

Wie U aanroept in den nood ,

108

Vindt uw gunst oneindig groot.

Heer ! neem mijn gebed ter ooren ! Wil naar mijne smeeking hooren;

Merk , naar uw goedgunstigheén , Op de stem van mijn gebeên !

4. \'k Ben gewoon in bange dagen Mijn benaauwdheid U te klagen ;

Gij toch, die d\' ellenden ziet,

Hoort mij , en verstoot mij niet.

Heer! wat Helper d\' aard moog\' roemen, Niemand is bij U te noemen;

Daden, als uw groote daan ,

Treft men nergens elders aan.

5. Al de heidnen , door uw handen Voortgebragt in alle landen,

Zullen naadren tot uw licht,

Knielen voor uw aangezigt.

En uw naam ter eere leven.

Gij zijt groot en hoog verheven;

Gij doet duizend wonderheên ;

Gij zijt God, ja Gij alleen !

6. Leer mij naar uw wil te handlen;

\'k Zal dan in uw waarheid wandlen.

Neig mijn hart, en voeg het zaam Tot de vrees van uwen naam.

Heer , mijn God ! ik zal U loven ,

Heffen \'t gansche hart naar boven.

\'k Zal uw naam en majesteit Eeren tot in eeuwigheid!

7. God! uw goedheid , nooit volprezen ,

Hebt Gij dikwijls mij bewezen,

En mijn ziel, hoezeer verdrukt , Aan de diepste smart ontrukt.

Gij , o Heer ! Gij zijt langmoedig,

Zeer barmhartig, overvloedig In gena , die ons behoedt,

Groot van waarheid , eindloos goed.

109

PSALM 87.

UITBREIDING VAN HET GODSRIJK.

1. De Heer heeft zelf cl\' onwrikbre vastigheden

Van \'t godsgebouw doen rusten op een rots; Die woning is de blijdschap onzes Gods,

Die Hij bemint ver boven \'s werelds steden.

2. Een profetie van zegenrijke dingen

Gaat rond van u, o zetel van den Heer! De vreemdste volken melden eens uw eer, En zullen \'t lied van \'s Eeuw gen grootheid zingen.

3. De Filistijn , de Tyriër , de Mooren

Zijn tot Gods volk aireede toegebragt;

Van \'t verste volk zal \'t blijde nageslacht Haast jublend roemen : «\'t Is uit God geboren.\'\'

4. God zal ze zelf bevestigen en schragen ,

En op zijn rol, waar Hij de volken schrijft, Hen tellen , als in \'t Godsrijk ingelijfd ,

En doen den naam van zijne kindren dragen.

5. Dan wordt Gods naam met lofgejuich geprezen;

Dan znllen daar gewijde zangers staan; Zij heffen \'t lied der reinste blijdschap aan. En \'t zal er vol van heilfonteinen wezen.

PSALM 88.

IN DOOBSNOODEN.

1. O God mijns heils, mijn Toeverlaat! Tot U hef ik mijn droeve klagten.

Ik roep, bij dagen en bij nachten ,

Tot U in mijnen jammerstaat. Ik nader biddend : wil mij hooren, En neig tot mijn geschrei uw ooren !

2. Mijn ziel , bedrukt door tegenspoed, Is uitgeput, gaat mij begeven ;

110

Het einde nadert van mijn leTen;

Mijn kracht is keen, gefnuikt mijn moed. Ik ben , door overmaat van kwalen ,

Als zij, die reeds ten grave dalen.

3. Reeds lig ik zonder kracht en hoop, Als waar \'k een doode , die geslagen In \'t bloeijen van zijn lentedagen ,

Gestuit in zijnen levensloop.

Met stof bedekt, van elk vertreden ,

Door uwe hand is afgesneden.

4. Gij hebt een last mij opgelegd ;

In diepe duisternis verzonken ,

Zie ik mij kracht noch hulp geschonken ,

Wordt in mijn druk mij troost ontzegd. Gij doet op mij uw oordeel komen,

Gelijk \'t geweld van waterstroomen !

5. Geen mijner vrienden blijft mij bij.

\'k Zoek vruchteloos hun mededoogen; Zij wenden van mijn leed hun oogen ,

Zij allen, ach, ontvlieden mij.

Een bange kerker doet mij treuren;

Ik kan de banden niet verscheuren.

6. Mijn oogen weenen hij mijn leed,

Bij al mijn angst, bij al mijn lijden.

O Heer , wil mij van druk bevrijden!

Och , toon U tot mijn hulp gereed ! \'k Smeek dag aan dag om uw ontferming : Leen mij de hand tot mijn bescherming!

7. Wie zal uw wondren , uw beleid ,

Ooit in den nacht van \'t graf vertellen? Wie ooit uw regt in \'t daglicht stellen ,

Ter plaatse der vergetelheid ?

Maar ik, eer d\'uchtend aan komt breken, Zal, Heer! van uw ontferming spreken.

8. Och , dat uw hand mij niet verstoot\' ! Sla toch op mij uw gunstrijk\' oogen.

Ill

Zie mij door krankheid neergebogen,

Bedrukt, en worstlend met den dood. Ik moet het leed, dat G\'oplegt, dragen, \'k Ben twijfelmoedig en verslagen.

9. \'k Ben met verschrikking aangedaan;

Mijn moed verflaauwt , mijn leden beven ; Aeh , moet m\' uw dierbre gunst begeven ,

Dan licht vqor mij geen uitkomst aan. \'k Moet dag aan dag met duizend rampen , Als met het woen der golven , kampen !

10. Ik zie mijn medgezel en vrind

Van mij verwijderd in mijn lijden ,

Zoodat mijn ziel, hoe z\' ook moet strijden ,

Bij niemand heul of bijstand vindt.

\'k Zoek hen vergeefs ; \'kmoet eenzaam weenen : Slechts Gij , o God ! kunt hulp verleenen.

PSALM 89.

GODS LIEFDE EN TROUW.

1. \'k Zal eeuwig zingen van uw goedertierenheên; Uw waarheid, groote God ! vermelden door mijn reen.

Ik weet, hoe \'t vast gebouw van uwe gunstbewijzen, Naar uw gemaakt bestek, in eeuwigheid zal rijzen. Zoo min de hemel ooit uit zijnen stand zal wijken , Zoo min zal uwe trouw ooit wanklen of bezwijken.

2. De hemel looft, o Heer! uw wondren, dag en nacht; Uw waarheid wordt op aard de glorie toegebragt,

Daar uw geheiligd volk van uwe trouw mag zingen; Want wie is U gelijk bij al de hemellingen? En, welke vorsten ooit het aardrijk moog bevatten , Wie hunner is, o Heer! met U gelijk te schatten?

3. God is op \'t hoogst geducht in zijner ileilgen raad. En heerlijk boven \'their, dat om zijn rijkstroon staat.

Wie is als Gij, o Heer! o God der legerscharen? Wie is aan U gelijk? wie kan U evenaren? Grootmagtig zijt G\', o Heer! ja eindloos in vermogen ; Uw onverbreekbre trouw omringt U voor elks oogen.

112

4. Gij temt de woeste zee, zij luistert naar uw wil; Hoe hoog zij zich verheff\', Gij wenkt, en zij is stil.

De trotscliheid is verneenl, de vijand ligt verslagen! Gij hebt, o God der kracht! de zege weggedragen! En aard, en hemel, ai wat leeft, of ooit zal leven , Is \'t uwe; \'tganscli heelal hebt Gij \'t bestaan gegeven!

5. Gij schiept het barre noord en \'t zoele zuiden zaam; Hoe juichen heuvelen en bergen in uw naam.

Gij hebt een arm met magt;uw hand heeft groot vermogen, Uw regterhand is hoog; uw troon blijft onbewogen Aan trouw en aan gerigt zijn vasten steun ontleenen , En waarheid en gena gaan voor uw aanschijn henen!

6. Gedenk, o Heer ! hoe zwak ik ben, hoe kort van duur; Het leven is een damp; de dood wenkt ieder uur.

Zou \'t menschdom dan vergeefs op aarde zij n geschapen? Wie leeft er, die den slaap des doods niet eens zal slapen? Wie redt zijn ziel van \'t graf? och! help ons, alste voren, Gelijk G\', o Heer! uw volk met eede hebt gezworen.

7. Hoe zalig is het volk , dat naar uw klanken hoort! Zij wandlen , Heer ! in \'t licht van t godlijk aanschijn voort.

Zij zullen in uw naam zich al den dag verblijden. Uw goedheid straalt hun toe ; uw magt schraagt hen

(in \'t lijden;

Uw onbezweken trouw zal nooit hun val gedoog\'en , Maar uw geregtigheid hen naar uw woord verlioogen.

8. Gij, God! zijt onze roem, de kracht van onze kracht; Uw vrije gunst alleen word\' eere toegebragt!

Wij heffen \'t hoofd omhoog, en zullen d\' eerkroon dragen Door U, door U alleen, om \'t eeuwig welbehagen; Gij immers wilt of zult nooit onze hoop beschamen; Den Heer zij eeuwig lof, en elk zeg dankbaar: Amen.

P S A L M 90.

GODS EEUWIGHEID.

1. Gij zijt , o Heer ! van d\' allervroegste jaren Voor ous geweest een toevlugt in gevaren !

113

Eer berg en rots uit niet geboren waren ,

Eer d\' aarde rustt\' op hare grondpilaren , Van eeuwigheid, o God, die eeuwig leeft!

Zijt Gij de God, die eind noch oorsprong heeft.

2. Uw oppermagt , die wij ootmoedig eeren ,

Kan door een wenk den mensch zijn broosheid leeren; Uw wenk alleen, al schijnt ous niets te déren. Verbrijzelt ons, doet ons tot aarde keeren.

Want in uw oog zijn duizend jaren , Heer ! Een enkle dag, een nachtwaak , en niets meer.

3. Ons leven wordt verzwolgen , ons vermogen

Is, als een droom, een schaduwbeeld vervlogen; Wij zijn als \'t gras , dat \'s morgens , overtogen Met frisschen dauw , in bloei staat voor elks oogen , Maar \'s avonds, als het afgesneden wordt, Op \'t open veld ter neerligt en verdort.

4. Op uw bevel vergaat ons kwijnend leven ; Uw heiligheid doet ons het harte beven ,

O God ! als Gij , in majesteit verheven , Het onregt, dat w\' in \'t openbaar bedreven ,

En \'t kwaad, door ons in diep geheim verrigt, In \'t licht stelt voor uw glansrijk aangezigt.

5. O eeuwig\' God! op wien w\' eerbiedig staren , Hoe spoedig , ach , verdwijnen onze jaren ! Wij zien die, als gedachten , henen varen ! Of, blijft uw gunst ons in het leven sparen ,

Dan klimmen wij ten hoogste tot den top Van zeventig of tachtig jaren op.

6. Helaas, het best van onze levensdagen

Baart dikwijls smart, geeft dikwijls stof tot klagen, Daar zorg , verdriet en jammerlijke plagen ,

Vaak beurt om beurt, de matte ziel doorknagen. De levensdraad wordt schielijk afgesneên ; Wij schijnen sterk, maar ach , wij vliegen heen !

7. Wie , groote God ! erkeut naar eisch uw krachten ? Vreest naar waardij uw naam, o Magt der magten?

8

114

Leer ons den tijd des levens kostlijk achten , Opdat ons hart de wijsheid raoog\' betrachten ! Keer -weder , Heer ! uw gunst koom\' ons te stamp; ! Kom spoedig ons ter hulp met uw gen\'1 !

8. Uw gunst sterkt meer dan uitgezochte spijznn ; Laat, met het licht, haar licht voor ons verrijzen! Zoo zal ons hart op liefelijke wijzen

Uw goedheid al ons ovrig leven prijzen.

Verblijd ons naar de maat van onzen druk , En naar den duur van al ons ongeluk!

9. Laat uw gena ons met haar troost verrijken , En laat-uw werk aan al uw vrienden blijken , Uw heerlijkheid niet van hun kindren wijken ! Uw liefd\' , uw magt behoed\' ons voor bezwijken !

Sterk onze hand, en zegen onze vlijt;

Bekroon ons werk, en nu , en t\' allen tijd !

PSALM 91.

GOD BEWAART DE ZIJNEN.

1. Hij, die op Gods bescherming wacht ,

Wordt door den hoogsten Koning Beveiligd in den duistren nacht ,

Beschaduwd in Gods woning.

Dies noem ik God, zoo goed als groot

Voor hen , die op Hem bouwen ,

Mijn burg, mijn toevlugt in den nood , Den God van mijn betrouwen .

2. God zal uit \'s vogelvangers net

U veilig doen ontkomen.

Hij is het, die uw leven redt;

Gij hebt geen plaag te schroomen. Hij zal in lijfs- en zielsgevaar

U met zijn vleuglen dekken ;

Zijn waarheid u ten beukelaar,

En ter rondas verstrekken.

115

3. De schrik des nachts doet u niet vlién ,

Waarvoor de boozen beven ;

Geen pijlen hebt gij \'s daags t\' ontzien ,

Die dreigend u omzweven ,

Geen pest, met welk een snellen spoed

Z\' in \'t duister om moog\' waren ,

Noch \'tstreng verderf, dat \'s middags woedt, Zal ooit uw ziel vervaren.

4. Gij zult, aan d\' een\' en d\' andre hand ,

Tienduizenden zien vallen ;

Terwijl gij , in gerusten stand ,

Gespaard blijft boven allen.

Het dreigend leed vliegt u voorbij ;

Alleenlijk zien uw oogen ,

Hoe schrildijk \'t loon der boozen zij ,

Die d\' Almagt niet verhoogen,

5. Ik steun op God , mijn Toeverlaat!

Dies heb ik niets te vreezen.

Wie houwt op God, dien deert geen kwaad;

Zijn tent zal veilig wezen ;

God zal zijn Engelen gebiên,

Dat z\' u op weg bevrijden ;

Gij zult hen in gevaren zien Voor uw behoudnis strijden,

6. Ja , Englen zijn \'t, Gods gunstgenoot !

Die naar zijn welbehagen ,

Opdat gij aan geen steen u stoot,

U op hun handen dragen.

Gij zult op jonge leeuwen treên ,

Op giftig\' adders stappen ,

En, door gevaar noch vrees bestreen , Den leeuw en draak vertrappen.

7. iWel hem, wiens ziel Mij teer bemint

(Dus laat God zelf zich hooren) ;

• Ik heb voor hem, als voor mijn vrind,

• Een heilrijk lot beschoren ;

«Omdat hij mijnen naam erkent,

Ö\'

116

■ Zal hem mijn gunst verzeilen;

,Ik zal hem redden uit d ellend ,

»En op een hoogte stellen.

8. De vrome zal, in ramp en pijn,

Tot God om uitkomst zuchten ; • En Ik,quot; spreekt God, «zal bij hem zijn

• In al zijn ongenugten.

.\'t Gevaar zal Ik hem doen ontvlièn,

.Zijn levensdagen rekken ;

i\'kZal hem mijn eer en heil doen zien, ,Hem nooit mijn hulp onttrekken.

P S A L M 92.

DE DAG DES HEEBEN.

1. Laat ons den rustdag wijden

Met psalmen tot Gods eer. \'t Is goed , o Opperheer !

Dat w\' ons in U verblijden ;

\'t Zij d\' uohtendstond, vol zoetheid , Uw gunst ons stelt in t licht, \'t Zij ons de nacht berigt Van uwe trouw en goedheid.

2. \'tVoegt ons, met blijde klanken ,

Door \'t vrolijk jubellied. Hem , die \'t heelal gebiedt , Üp harp en luit te danken.

Gij hebt , door uw vermogen, O lieer ! mijn hart verheugd; Ik zal , verrukt van vreugd , Uw groote daan verhoogen.

3. Hoe groot zijn , Heer ! uw werken !

Hoe ver gaat uw beleid !

Gij stelt met mogendheid Elk deel zijn juiste perken.

Een ziel , aan \'t stof gekluisterd , Beseft uw daden niet ;

117

Zij weet niet, wat zij ziet;

Haar oordeel is verduisterd.

4. Wie U durft wederstreven ,

Wie onregt durft begaan , Hem zult G\', o God ! weerstaan , Hem \'t loon der boosheid geven. Gij zult mijn heil vergrooten , Mij sterken waar ik kwijn; \'k Word door uw zonneschijn Met blijdschap overgoten.

5. De vromen zullen bloeijen ,

Gelijk op Libanon ,

Bij \'t koestren van de zon , De palm en ceder groeijen.

Zij , die in \'t huis des Heeren Verschijnen vroeg en spa, Zij zien door Gods genu Hun wasdom steeds vermeêren.

6. Tot in hun grijze dagen

Blijft vromen \'t heil gewis. Zij zullen , groen en frisch, Gewenschte vruchten dragen , Om blijde te verkonden ,

Te roemen \'t regt huns Gods Bij Hem, mijn vaste rots , Is \'t onregt nooit gevonden.

PSALM 93.

GODS OPPERMA.GT,

1. De Heer regeert! de hoogste Majesteit,

Bekleed met sterkt\', omgord met heerlijkheid, Bevestigt d\' aard en houdt door zijne hand Dat schoon gebouw onwankelbaar in stand.

2. Gij hebt uw troon van eeuwigheid gegrond. De waatren , Heer ! vermeerdren zich in \'t rond ,

118

Rivier en zoo verheffen haar gebruis. Het siddert al op \'t woedend stroomgodruis.

3. Gij , onze God ! zijt sterker , dan \'t geweld Der waatren , wien uw almagt palen stelt; De groote zee zwijgt op uw wenk en wil, Hoe wild zij bruis\', hoe fel zij woede, stil.

4. Uw magt is groot, uw trouw zal nooit vergaan. Al wat Gij ooit beloofd hebt, zal bestaan.

De heiligheid en wijsheid zijn, o Heer !

Eeuw uit eeuw in , uw sieraad en uw eer!

PSALM 94.

ON DEE RAMPEN.

1. Hoe lang nog zullen , Heer ! de boozen , Hoe langen tijd de goddeloozen

Hier spotten , vol van dartle vreugd , En zwadder werpen op de deugd , En spreken, als in zegepraal ,

Baldadig d\'allerstoutste taal?

2. Hoe , zou de Schepper , die onz\' ooren Gevormd heeft, zelf niet kunnen hooren?

Zou Hij , die \'t oog formeert, niet zien ? Zou iemand Gods gerigt ontvliên , Die volken straft, en wijsheid leert Aan elk , die wetenschap ontbeert ?

3. De Heer wil mij ter hulpe wezen ,

Mijn rots , mijn heil, bij al mijn vreezen. Welzalig is de man, o Heer!

Die , door uw tucht en hemelleer , Den zegen der beproeving weet, En voordeel trekt uit bitter leed.

4. Gij doet ons \'t leed geduldig dragen ; Zoo zien wij \'t eind der kwade dagen;

Zoo wordt de roede zelfs gekust,

119

En d\'onderwerping geeft ons rust; Totdat de dag des Heeren komt, Waarop de bange klagt verstomt.

5. De Heer zal in dit moeilijk leven Zijn volk en erfdeel nooit begeven.

Gods oordeel toont, vol majesteit , Aan \'t mensclidom zijn geregtigheid; Al wie opregt is van gemoed ,

Die merkt liet op en keurt het goed.

6. Wie zal , als \'t onheil is gerezen ,

Mijn ziel tot steun en helper wezen ?