|
NAGELATEN
GEDICHTEN
VAN
DIRK SMITS.
II. D E E L.
|
||||
|
NAGELATEN
GEDICHTEN
VAN
DIRK SMITS.
|
||||||||
|
II. D E E U
|
||||||||
|
TE ROTTERDAM,
B Y JAKOB BURGVLIET,
MDCCLVIII.
-
|
||||||||
|
/
|
||||||||
|
BRUILOFT-
ZANGEN.
|
||||||
|
•
|
||||||
|
.__________________________. .. ... - - - - -■——
|
||||||
|
BRUILOFT ZANG
VOOR DEN HEER E
FRANCOIS VAN MAANEN,
EN JUFFROU W
ELIZABET VAN GENT.
JL/Aer twee fchittrende oogjes blaken,
Met een1 iuivren glans en gloed1,
En twee lelywitte kaken, Niet dan melk en rofcebloedt
r
Onder een gemengt, vertoonen;
Daer in 'c aenzicht, net befneên,
Lodderige lonkjes wonen, Lachjes en bevalligheên;
Daer het lyf in alle deelen Geen volmaekte fchoonheit wykt,
En alwaer men 't oog laet fpelen, Venus of Pandoor gelykt.
A Zou
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN
Zou daer 't jeugdig hart niet minnen.
Of't gevlerkte minnéwicht,
Moest het eerst met magt verwinnen. En verfpillen fchicht op fchicht ?
Ja., VAN MAANEN zal 't getuigen, Hoe bekoorlyk fchoon en deugd.
Fiere harten kunnen buigen In den boezem van de Jeugt.
LWeg dan kleene minnefloker, Vlie de fchoonheit, daer men lacht
Met uw boogje, met uw koker, Met uw pyltjes, en uw magt;
,Twee bruin oogjes klaer en helder, Schieten fterker dan uw boog,
TreiFen fchielyker en fnelder Dan u ooit een pyl ontvloog;
Zy verfpreien lieve lonken Die het allerkilfte hart
Doen in zuivre min ontvonken, |
|||||
|
Schoon het uw vermogen tart j
|
|||||
|
BRUILOFTZANGEN
Twee bruin oogjes fchieten flralen,
Wier bekorelyke gloedt
Zalft, en heelt, de minne kwalen £ 't Zuur verkeert in honigzoet;
Dat F R A N C OIS ook heeft bevonden, Toen zyn fchoone ELIZABET,
Hem decdt voelen zoete wonden, En "verwarde in 't minnenet.
Wie zal melden hoe lieftallig Hy kon fmeeken ? hoe belpraekt,
Hoe aenminnig en bevallig Hem zyn liefde hadt gemaekt?
Hoe haer dikwyls is gebleken Dat hy reine liefde droeg?
Hoe hy fomtyds zonder fpreken Vryde, en haer om weêrmin vroeg ?
Tot zy, daer zoo meenig Minnaer Op haer Schooonheit was belust,
Hem in 't einde maekt verwinnaer, En als Bruigom ftreelt en kust.
A 2
|
|||||
|
♦
|
|||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Dat nu voorfpoedt heil en zegen
Op dees' Troudag nederdael';
Dat dit Paer nooit.druk bejegen', Dat het 's Hemels gunst beitraelV
Is myn wensch ; hier zal ik fluiten, En verwachten uit dit feest,
Frisfche Telgen , jonge Spruiten, Vol van fchoonlieit, deugt en geest.
|
|||||
|
HUWLYKS
|
|||||
|
HUWLYKSZANG
VOOR DEN HEERE
WILLEM VAN MIEROP,
SECRETARIS VAN DEN ED: HOVE EN HOOGE
VIERSCHARE VAN SCHIELANDT: MITSGADERS VAN DEN AMBACHTE VAN KOOL.
EN MEJUFFROUW
ALIDA SWARTENDYK,
JL/Ael, o liefde, dael nu neder
Zuivre hemelfche Godin ï ,
Wy dit zalig trouwfeest in.
Stel myn fharen, roer myn veder, Zing en ipeel verheugt van zin»
Yolg met ray de feestgezangen,
En de bruiloftreijen na,
MIEROP krygc *yn ALIDA3
Al zyn wellust en verlangen 5 LTot zyn' lieve wedergi,
A 3 ALIDA
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN.
ALIDA, gansch opgetogen
Door zyn honigzoetetael,
Lonkt Hem toe met ftrael op ftrael,
Uit Haer zielverrukkende oogen, En geneest zyn minnekwael.
Frislche jeugt en lentejaren,
Kuifche en juistgevormde leen,
Velerlei bekoorlykheên ,
Zuivre deugdt en fchoonheit paren In dees Twee zich vast aen een.
Dit kan S WA RTE ND YK verblyden,
Dien ik duur in waerde hou,
S WA RTE N D YK, wiens gunst en trouw, 'k Steeds een dankbaer hart zal wyden. Dit verheugt zyn' waerde vrouw.
Schielandt ftrengelt maegdepalmen,
Schielandt juicht: Heer MIER OP paert,
Rein van zeden, heusch van aert. Rotte en Maesftroom wedergalmen:
ALIDA is MIEROP waerdt!
Liefde
|
||||
|
B RUILOFTZANQEN.
Liefde dek de Huwlykspaden,
Daer deze Echtgenoten gaen.
Met fluweele rozeblaên.
Laet geen distelen hen fchaden. Laet'er nimmer alfem ftaen.
Strengel met de rechterhanden,
Ook de zielen door elkaer;
Bin de harten van dit paer
yast aen een, met zachte banden; Zoo zy 't Huwlyksjuk niet zwaer.
Kies hun woonplaets tot uw tempel,
Hou daer ileeds onwrikbaer fle;
Plaets uw hart vriendin, de vrê,
Met de voorfpoedt op den drempel , En de heilige eendragt mê.
ó Gezegende Echtelingen,
Dan genietge een zoete vreugdt,
Die, al flyt de frisfche jeugdt,
Al verwislen de aerdfche dingen, Aitydt duurt, en 't hart verheugt»
|
||||
|
8 BRUILOFTZANGEN
Zoo zal u dees trouw bereiden,
Op een heuchelyke wys.
Een geneuchlyk paradys,
Daer de hielen welig weiden In een beemt vol hemelfpys.
Zoo wil u de Algever geven,
Dat gy 't sdlver feest befchouwt, En verwislen tiet in gnudtj En u voeren, na dit leven,
Daer men eeuwig bruiloft houdt. |
||||
|
TER BRUILOFTE
VAN MONSIEUR
JAN DE KONING, Den Jongen.
EN JUFFROUW
GEERTRUID JONGEJAN.
X\! U juicht de dartle Min, met fchaterent geluid,
En lacht met die zyn magt nog tracht te wederflreven, Hy roept: dat 's weer een maegdt de pyl in 't hart gedreven En op des minnaers bê haer weigeren gefluit.
Duskrygt de Jonge JAN, zyn JONGE JAN tot bruidt,
Om met hem, zy aen zy , in 't Echtgareel te leven : Dus wordt hem GEERTRUID tot zyn KONINGIN gegeven, Daer 't heilig trouwverbond de regterhanden fluit.
Leef lang, ö Jeuchdigpaer, leef eensgezint van zinnen,
Zoo moet de Hemel U zyn hulp en zegen biên;
Uw vaste en zuivre trouw de rampen overwinnen, En de ongeruste twist uw huis, vol fchrik, ontvliên,
Zoo fpruiten uit uw' Echt, zal 't naer myn' wensch gQfchièn, Een ry van Koningen en Uqvq Koninginnen, 177127- B HET |
||||
|
HET HUWELYK
VAN DEN HEER
PIETER RADEMAKER,
EN MEJUFFROUWE
JOHANNA VANDER WALLEN.
X N 't vruchtbaer Schielandt, daer de Schiegodin zich huk
Met wier en waterlisch, de blonde vechten krult, Het blanke lichaem dost, in prachtige gewaden, En met de Rotte, omringt van dertle Stroomnajaden, Den gryzen Maesgodt, in zyn Stroompaleis, begroet:^ Verfcheen de Mingodes met haren lieven ftoet, Door eenen frisfchen geur en nektardauw omtogen ,' Op haer ivore koets, waer voor twee duifjes vlogen , Zoo wit als verfche fneeuw; haer minnelyk gezicht Verfpreide een' zuivren glans en flonkrent hemellicht; 't Bevallig;
|
||||
|
B RU I L OFTZANGEN.
't Bevallig weien, door een1 edlen gloed aen 't blozen
Vertoonde leliën en fchoone roode rozen; Saffier en diamant, en jaspis en robyn, Verfierden 't edel hoofdt; een kleedt van wit fatyn Hing om 't bezielt albast der juistgevormde leden; Dus daelde zy vol pracht en klisters naer beneden, Omringt door eenen drom van teedre minnegoön, Al dertle wichjes, die, gereet op haer geboón, Zoo vlug, gelykde windt, op witte wiekjes zweven: Zy gaf al 't aerdryk fchier een nieuw en jeugdig leven. De gryze winter zelf gevoelde een blakent vuur j 't Gepluimde vogeltje liet in dat zalig uur Op een' verheven toon zyn helder keeltje hooren : 't Scheen of de zomer in den winter werdt herboren. Hier floeg de aenvallige hare oogen heen en weer, En zag in 't einde van haer hoogen zetel neer, Daer R A D E M A K E R, na een uitgeftrekt verlangen, Door Rotte en Maesftroom werdc verwelkomt en ontfangen. Zy fchiep behagen in zyn jeugdt en frisch gelaet, En fprak: ik zal myn magt, die 't menschdom komt te baet, B 2
|
||||
|
12 BRUILOITZJNGEN.
En 't groot heelal behoedt voor vallen of bezwyken,
Aen dezen jongeling j tot yders vreugdt, doen blyken.
De jeugdt voegt zuivre min, eer 't jeugdig leven flyt,
De min tiert allerbest in 's levens lentetydt,.
En ipiegelt zich het liefst in gladde rozekaken,.
Des zal ik zyne borst door zuiver vuur doen blaken
Tot een aenminnige en bekorelyke maegdt,
Die door haer zedigheit en deugdt myn oog behaegt,
En dubbelwaerdig is met zyne trouw te pronken;
J O H A N N A zal zyn hart en hy haer hart ontfonken ?
Om famen eens gezint in 't echtgareel te gaen.
Dus zal ik het geflacht van VA NDER WA LLE N aen
't Roemwaerdige geflacht van RAD E MAKER hechten;
En door myn' zachten bandt twee harten famen vlegten»
Hier floot de Mingodin haer lieve rozemondt^
En wenkte een wichtje, dat aen hare zyde ftondt,.
Waer by het fchoonfte van al de andren niet kon halen,
Zyn oogjes tintelde, vol aengename .dralen,
Als heldre flarretjes aen 's hemels blaenwen transj
Zyn lokjes zwierden om het voorhooft ryk van glans:
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Uit zyn gelaet was niet dan vrolykheit te lezen;
Het poeslig lyf fcheen niet dan melk en bloedt te wezen j Het danste en trippelde verheugt en bly te moê, En tradt al lachende op haer minlyk wenken toe, Wanneer zy 't ftreelde en kuste, en zich aldus liethooren: Vlieg fpoedig henen, 'k heb u tot dees togt verkoren, Tref R A D E M A K E R in het koel en jeugdig hart, Vervul zyn' boezem met een teedre minnefmert; Laet hy J O H A N N.A dan zyn minverdrieten klagen ^ En haer om bahem voor zyn zoete wonden vragen; Koom maek u vaerdig, volg myn wetten, ipoei u vlug. Hier op bondt zy het zelfde koker op den rug, En gaf het fchichten meê, om harten aen te randen; Toen nam 't zyn' taeijen boog in zyne teedre handen. En floeg tot driewerf toe de vlerkjes tegen een, En dreef, zoo foei ter vlugt gelyk een vogel, heen. En zwierde en tuimelde, met ingefpannen krachten, Nu hoog, dan weder keg op zyn gezwinde fchachten, En vulde heel de lucht met fchaterend gelach: Zoo ras het daelde daer het R A D E M A K E R zag, B 3
|
||||
|
r4 BRUILOFTZANGEN.
Die, gansch onkundig van de liefde en haer vermogen,
J O H A N N A nog bezag met onverfchillige oogen.
Hier fpande 't zynen boog en greep vast fchicht op fchicht,
En floeg zyn oogjes naer het vriendelyk gezicht
Van RADEMAKER, daer zyn zinnen thans op doelen;
Het eerfte ïchichtje, dat het hem in 't hart deedt voelen.
Was onbefmette deugdt, die kuifche harten flreelt;
Daer na aenminnigheit, die ziel en zinnen fleelt;
Toen frisfche jonkheit, die een yder kan bekoren,
En zang en fpeelkunst, zoo bekoorlyk in elks ooren;
Toen ving verftandt, vernuft en huis en koopbeleit,
En eerbre lonkjes en beleefde zedigheit.
Al eedle gaven, daer de Bruidt meê is befchonken.
Dus zou het koelfte hart in reine min ontvonken,
Dacht RADEMAKER, die terftont een zuivre vlam,
En reine minnedrift, in zyne borst vernam,
Waer op het derde wichtje al juichend' henen vluchte.
Toen wiesch zyn minnefmert, hy klaegde, fteende, zuchte;
De Liefde hadt zyn vreugdt, door lieffelyk gewelt,
Geheel verduiftert, en zyn vryheit neêrgevelt.
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN.
J O H A N N A zweefde hem geftaêg in zyn gedachten,
Zy, zy alleenig kon zyn minnepyn verzachten,
Des badt hy haer om hulp en zoete wedermin;
Maer al vergeefs, zy bleef fleeds even koel van zin ,
En lachte om zyn geklag en lieve minnewoorden.
Zy prees de vryheit en ontweek de huwlykskoorden.
Dit zag de Mingodes, en riep van haren troon:
Stantvaste min verdient een aengenamer loon!
Zy moet aen zyn gefmeek haer weigrende ooren leenen!
En zondt haer vlugge bó weer fpoedig derwaert henen ,
Om hem in zyne min trouhartig by te ftaen ♦
Hy zag haer vriendlyk met zyn loddrige oogjes aen,
En zei: o kuifche maegdt! hier geldt geen tegenftreven ,"
Nu 't myn Meeftres gebiedt, moet gy u overgeven;
Zy heerscht als Koningin, haer magt kent perk noch pael;
Wat vreugdt geeft de eenzaemheit? (zy bloosde op deze tael)
Wat fchuwt gy 't huwlyksjuk, wat doet u 't minnen haten ?
Bemin eer u de lust tot minnen zal verlaten ♦
De min is zoeter dan het allerzoetfte zoet;
De min verkwikt en flreelt en flrookt het jeugdig bloedt;
|
||||
|
i6 BRUILOFTZANGEN.
De min verheugt het hart , door duizendt lieve lusjes
En zoete lonkjes en betooverende kusjes.
Terwyl hy 't maegdehart op deze wys beflreet,
En zich zoo trouw en kloek voor RADEMAKER kweet,
Wist hy door zyne deugdt en heufche en zachte zeden,
Beleeftheit, wakkerheiten meer bekooriykheden,
Haer te overreden, en te buigen tot de min.
Waer na hy henen vloog en riep} verheugt van zin:
Juich RADEMAKER! 'k heb JOH ANN A overwonnen.
Wie zou zyn blydfchap hier naer eisch befchry ven konnen ?
Hy vondt haer nu zoo koel noch flraf niet, als weleer.
En geen aikeerigheit in haren boezem meer,
Zy deedt hem ongeveinst haer wederliefde blyken
Door lieve lonkjes, die zyn minnepyn deên wyken,
Terwyl hy lonk op lonk, met kus op kus befchonk,
Daer niet dan zoete vreugdt uit beider oogen blonk,
En fuikre liefde, daer geen gal in werdt gevonden ;•
Dus werdt de huwlyksknoop allengskens vast gebonden.
|
||||||
|
Hier op verheugde zich de Idalifche Vorstin,
En fteeg vernoegt om hoog met al haer hofgezin; |
||||||
|
BRUILOFTZANGEN. 17
Doch liet in 't fcheiden nog dees heilbelofte hooren:
o Trouwgenoten, die my beide kunt bekoren, En op dees1 blyden dag het huwlykslpoor betreedt, En trouw en eensgezint elkanders zy bekleedt; Ik zal met de Eendragt en den Vrede, myn gefpelen, Uw' echt verzeilen, en uw beider harte ftreelen Met zacht genoegen, en getrouwen byftant biên. Zoo zult gy nooit den Twist op uwen drempel zien, Maer iteeds in ongeveinsde en zuivre liefde bloeijen: Zoo zal uw huis van vreugd en welvaert overvloeijen.' Dees heuchelyke tael klonk door de ganfèhe lucht,
En werdt beantwoordt door dit aengenaem gerucht: Leef lang! leef lang! nooit moet u onheil overvalen, o RADEMAKER, met uw waerde VAN DER WALLEN. |
|||||||
|
C
|
|||||||
|
DE
|
|||||||
|
DE TROUWDAG
VAN DEN HEER
MICHIEL OUDAEN,
EN MEJUFFROUWE
AGATHA VIRULY.
X\ U ziet de Min haer glory ryzen,
En groeit in kracht;
Men prys, met blyde bruiloftwyzen, Haer zoete magt!
OUDAEN verkrygt zyn welbehagen» De ftuurfche Maert,
Die donkre buijen, onweervlagen, En flormen baert,
Baert hem een1 dag, die heilzaem flonkert, Met koeftrent licht ,
En zelf den fchoonften dag yerdonkert, Voor zyn gezicht
Daer
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Daer Lente en Zomer trots-meê pronken,
't Zy vroeg of ipaê,
kWordthem, op dezen dag, gefchonken In AGATHA,
In AGATHA, zyn ziekverlangen, Zyn' lust en vreugdt:
Hoe kon hy grooter gift ontfangen^ In i,yne jeugdt!
De Lente mag de zon zien ftralen , Op bloem en blaênj
Hy ziet dees' dag twee zonnen pralen. Die hem ontflaen
Van alles wat zyn ziel deedt kwynen, Door minnefmert;
Twee zonnen, die zyn jeugdt befchynen, En 't minnendt hart
Verkwikken, door haer groot vermogen, Met wederminn':
Dat zyn de zielverrnkkende oogen Van zyn vriendinn',
C 2
|
||||
|
2Q BRUILOFTZANGEN
Die hem op 't minnelykst' belonken,
En, door hunn' gloet,
Zyn' boezem meer en meer ontfonken, Zoo lief en zoet!
De prille Mei mag zich omhangen Met bloem en kruidt;
Dees dag vereert hem, op de wangen Van zyne Bruidt,
Zoo fchoon, zoo aengenaem in 't blozen, Een frisch festoen- •
"Van leliën en roode rozen f Die liefde voên.
De zomer roeme op malfche kersfen, Vol lekkerny,
Die 't oog vermaken} 't hart ververfchen: Zyn VIRULY
Doet hem, nu hy haer lipjes drukken En kusfchen mag,
Veel aengenamer kersjes plukken? Op dezen dag.
|
||||
|
BRUILOFT Z A-N GEN
Zyn AG ATHA, die hart en zinnen
Aen hem verbindt,
Omhelst hem bly, terwyl zy 't minnen Vol zoetheit vindt.
Dus gaet de Maert de Mei te boven, En 't eêlst van 't jaef.
Des is dees dag met recht te loven ♦ o Jeugdig Paer!
Dat nu een zegenryke regen, Van boven vloei',
En uwen echt met blydfchap, zegen , En heil befproei'.
Zoo moet de Liefde, die dit leven Zoo zoet verheugt,
U hier op aerde een voorfmaek geven, Van grooter vreugd.
17^28.
|
|||||
|
C3
|
|||||
|
OP HET HUWELYK
VAN DEN HEER
JANBISDOM,
EN MYNE NICHTE
IGNATIA JOHANNA
M E E W E L S. X Oen 't wonderbaer Heelal, door 't eeuwig Alvermogen,
Voltooit was en door 't licht der goude zonne omtogen, Met eêl fieraedt van aerd'- en flroom- en lucht-gediert, Kristalle bronnen, boom en veldgewas verfiert, En 't jeugdig menschdom ziel en leven hadt verkregen, Stondt vrouw Natuur geheel verflagen en verlegen, Beducht, dat al wat zy zoo fchoon in 't licht zag ftaen, "Weer in een' Bajert zou verkeeren en vergaen; Dewyl ze op hare kracht zich zelf niet kon vertrouwen, Te zwak om 't nieuw gebouw in zynen ftant te houwen,
Zoo haer door hooger magt geen byflant wierdt geboön:
Waer op de Wysheit, die den diamanten troon
In
|
|||||
|
o
|
|||||
|
BRUILOFTZANGEN,
In 't eeuwig licht bekleedt, de Liefde neer liet dalen,
De reine Liefde, omringt door zuivre hemelllralen,
Bevallig, vriendclyk en vrolyk van gelaet,
.Vol zielsbekoorlykheit, beminnelyk fieraedt
En alles wat /iet hart der fchepfelen kon winnen:
Op hare komst floeg al wat leven hadt aen 't minnen;
Het woedenfte ongediert, hoe nors, hoe boos en flraf,
Lag voor haer zoete magt zyn fiuurfche wreedheit af:
Zy hechte hart aen hart, met onverbreekbre banden,
Smolt ziel met ziel in een, bevolkte fleên en landen
En Hortte een' ryken vloedt van zegeningen neer;
Ja, zy ging zelf den doodt en zyn geweldt te keer,
En gaf den mensch een fchets der vreugde 'm 't eeuwig leven.
Dus is die Hemeltelg onfterffelyk gebleven
En nooit bezweken in haer1 fleren moedt en kracht;
Dus buigt zich alles nog gewillig voor haer magt.
Dat kunt ge, o BIS D O M, thans met vaste reen getuigen,
Die uwe vryheit voor haer wetten neer zaegt buigen,
Dat tuige IG N A TIA, uw lieve zielsvriendin,
Die uw ftantvastigheit beloont met wedermin,
|
||||
|
24 BRUILOFTZANGEN.
En u zoo minlyk in hare armen houd gevangen.
Dat nu de zoete toon der blyde bruiloftzangen Het droevig lykgerucht en 't naer geween verdoof; De maegdepalm verdrukk' nu 't vael cipresfeloof, Dat uwen bruiloftdisch met droef heit zou beladen; Leg af het treurig floers, kg af de rouwgewaden, U pasfen rozeblaên en mirth en jeugdig kruidt. De Liefde ftort voor u haer fchoone fchatten uit. Hier vloeit de balfem, die uw hartkwetfuur zal heelen; Hier leeft de wellust, die u koestren zal en ftreelen. De zoete vrolykheit, die zich met bloemen fiert En langs gefpreit fluweel al lachend' danst en zwiert, Lonkt u hier minlyk toe. Hier ziet ge uw heilzon dagen; De vreugdt uw levens, al uw lust en welbehagen, Is u gefchonken in uw waerde IG N A TIA: Verheug, verheug u met uw lieve wedergaê, Zy, die uw minnepyn kon zalven en verligten, Zal allerbest uw fnjert en hartenleet doen zwichten, Door huwlykskusjes vol bekoorlykheit en vreugd, Stantvaste liefde, daer de ziel door wordt verheugt, |
||||
|
BRUILOFTZANGEN. 25
En duizendt zoetheên, die de huwJyksvreugdt geleiden,
Waer door ge, als in een beemdt vol zaligheit, zult weiden. Zoo heft een ryzige eik, die voor een' ftormwinde boog, ."Wanneer de zon hem flrookt, zyn kruin weer fier om hoog; Zoo doet de morgeftar, wen zy haer licht laet fchynen, De duistre dampen van den naren nacht verdwynen. En gy, IG N A TIA, bekorelyke bruidt,
Die dezen dag vernoegt uw bruigoms zyde fluit, Zou ik u met myn1 zang geen gulle wenfehen fchenken ? Dat zou den plicht, dat zou ons bloetverwantfchap krenken: Nooit worde uw liefdevlam door rampen uitgeblust. Dat nimmer tegenfpoedt uw echtgeluk ontrust'. Geen onheil moet uw trouw en zielsgenoegen iloren. En uwe zuivre min den hemel zelf bekoren. Leef, leef dus lang in vreugde, o welvereenigt paer. Zoo moet de zegen van den Opperzegenaer, Uw huis met welvaert, vrede en zoete rust belproeijen : Dan zal de wyngaerdt tot uw heil en welftant bloeijen; Dan ziet men uwen echt met minzaem kroost gekroont. De Voorfpoedt huisvest graeg daer de eerbre Liefde woont. I7li28- D TROUW- |
||||
|
TROUWZANG
VOOR DEN HEERE
PIETER VAN RESTEREN,
SCHOUT TE V R E E S Wï Kt
EN MEJUFFROUWE JOHANNA MARGARETA
POST.
X^Achebekje, harteftreelster,
Waerdig voorwerp van myn min,
Rouwverdryffter, vreugdeteelster, Blyde huwlyks zangheldin,
Sier uw hoofdt met mirt en palm,
Om myn' zang te hulp te komen, 'k Heb een' zoeten bruiloftgalm,
Uit het juichend' Sticht, vernomen; Spoei u, met gezwinde fchreên,
Op myn bede eens derwaerts heep.
Spoel
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN
Spoei u om myn' wensch te ontvouwen:
By de bisfchoplyke Stat,
Op haer oudheit en gebouwen. En beroemden toren prat, .
Legt, in 't midden van 't geboomt,
Vreeswyk, vry van vrees en kommer, Daer de Lek langs henen ftroomt,
Op 't geruis van 't linde lommer, yVen zy met hewr1 water ftoet
't Oudt Vianen kust en groet.
Daer zult gy de vreugdt zien flappen,
Naer 't gelukkig bruilofthuis,
En de kusjes hooren klappen Onder 't vrolyk feestgedruis:
Daer zult gy de Liefde 't hart
Van VAN KESTEREN zien ftreelen, En JOH ANNA zyne fmert
Met verliefde lonkjes heelen, Daer hy ftaroogt op 't gezicht
Dat zyn vlammen heeft geflicht.
D 2
|
||||
|
28 BRUILOFTZANGEN
De oogen, die zyn hart verwonnen
Door hunn' onweêrftaenbren gloedt,
Zyn nu koesterende zonnen, En verkwikken zyn gemoedt:
't Harde hart, dat door gebeêa
Was te kneên noch te overwinnen, En uit ys gefchapen lcheen,
Is, door \ zoet en heilzaem minnen, Zacht en buigzaem van natuur:
Al het ys verkeert in vuur.
Uit het fchoon en minzaem wezen
Van JOH ANNA, zult gy deugdt,
Zedigheit en kuisheit lezen, Pronkfieraden van haer jeugdt:
Trouwheit en Zachtmoedigheit,
* Nutte, kennis, reine zeden, NaerfHgheit en huisbeleit,
Zult gy aen heur zy zien treden: Zulk een duurbaer echtjuweel
Valt VAN KESTEREN ten deel.
Zulk
|
||||
|
-
BRUILOFTZANGEN.
Zulk een Parel, fchoon in 't pralen,
Zoo vol licht een glans alom,
Zal het zalig huis beftralen Van den braven Bruidegom,
(Die, 200 gul en heusch van aert,
Wars van hooffche- en flinkfè ftreken, Wakkre vlyt aen vroomheit paert,)
Hoe moet zulks zyn borst ontfteken, Daer zyn vriendelyke Bruidt
Hem in bei haer armpjes fluit.
Als gy 't Paer dan zult genaken,
Daer het lonkt en ftreelt en kust,
En, door zuiver, vuur aen 't blaken, Zich in reine min verlust; . . .
Zeg dan, fchoone, dat \vy 't heil,
Voorfpoedc en lang leven gunnen, Vreugde zonder maet of peil,
Al wat menfchen wenfchen kunnen, En, tot vruchten van dit feest,
Spruitjes fchoon van leest en geest,
D3 |
||||
|
30 BRUILOFTZANGEN
\ Zal, terwyl gy de Echtelingen
Dus begroet met bly gefchal, Aen de Maes dees wenfchen iingen, Dat al 't landt weergalmen fcal:
Goede Hemel, hoor myn beê,
Laet, uit uw Safiere fcalen, De Eendragt en de 2oete Vree
Met de Liefde neder dalen Tot VAN KESTREN en MARGREET;
Zoo verdrukk' hen ramp noch leet.
|
|||||
|
VREUGDE
|
|||||
|
VREUGDEGALM
OP HET HUWELYK
VAN DEN HEER
MR HERMAN
VINGERHOEDT, OUDT SCHEPEN DER STADT ROTTERDAM
ENZ: ENZ: ENZ: EN MEJUFFROUWE
MARIA 'S GRAEFWEG.
XALbehoedfter, Levenwekfter,
Reine Wellust', ware Vreugdt,
Die de jeugdt 200 2,oet verheugt^
Zieleboeifter, Hartetrekfter, Scepterzwaeifter, Koningin,
Vlammeftookfter, reine Min*
Vlocht
|
|||||
|
o
|
|||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Vlocht men ooit om uwe haren
Palm en mirthen, fchoon van kleur;
Steeg de lieflyke offergeur,
Met den galm van keel en fnaren, Ooit voor u naer 's Hemels trans ?
Hemeltelg, zoo is het thans:
Nu gy 't hart en de edle zinnen, Van den braven VINGERHOEDT,
Voedt met uw bekoorlyk zoet;
Nu MARIA, trouw in 't minnen, Hem met huwlyks kusjes loont,
En zyn min met weêrmin kroont.
Maes en Schie en Rotte dansfèn Handt aen handt om 't echt altaer,
En begroeten 't deftig Paer,
Daer het pronkt met mirthekrans/en. o Wat aengenamer Hof!
Lof, o Liefde! oneindig lof I
Hier vereenen reine zeden Met beleeftheit en verftandt;
|
||||
|
BRUILOFT ZANGEN
Hier geeft fchoonheit deugd' de handt ,
In een' kring van minzaemheden. Wie zag ooit in Rotterdam
Lieffelyker liefdevlam ?
Themis daelt verheugt van boven, Met een minnelyk ontzag,
Om op dezen blyden dag,
's Bruigoms brave keur te loven; Als toen hy tot heil der Stad,
In de ontzagbre Vierfchaer zat.
Deftigheit en Wysheit pralen Onaffcheidbaer aen zyn zy;
Vlyt en Godvrucht ftaen'er by
Met de Deugd' vol heldre ftralen, En Zachtmoedigheit, wiens moedt
. Pal ftaet, hoe de boosheit woedt. \ Zie de Kuisheit met haer reijen, Ryk van zoete majesteit,
'k Zie de zedige Eerbaerheit,
De overfchoone Bruidt geleijen, E
|
||||
|
v
|
|||||
|
BRÜILQFTZANCEN.
Wiens bekorelyk gelaet
't Feestfieraedt te boven gaet.
Hoe verzacht de vreugdt het klagen! Wat fmaekt honig zoet op gal!
Ai! hoe ras kan 't feestgefchal
VINGERHOEDT de fmert ontjagen, Die zyn blydfchap ftoren kon
En zyn vryheit overwon.
't Zy de zoele zomerluchtjes, Wen hy Trompenburg betradt,
Of in ftille fchaduw zat,
Zyn verliefde en teedre Zuchtjes Voerden over veldt en heg,
Langs 's Graefweg naer zyn 'S GR AEF WEG.
't Zy hy, naerftig opgetogen In den drang van 't iladgewoel,
Al de flralen ftondt ten doel
Van M ARI AES fchittrende oogen, In wier glans hy zich verlust,
Nu hy in hare armen rust.
Trompen,
|
|||||
|
BRUILOFTZANGEN,
'Trompenburg, thans vol verlangen,
Roept: o Lente, waerdt geroemt,
Kom beftrooi me met gebloemt,
Om de brave Twee te ontfangen; Hang my 't groene feestkleedt om,
Lieve Lente, kom ai kom!
Pluimgediert, dat, in myn lanen, >■ Als de Mei al 't landt verfiert,
Zoo bevallig tiereliert,
Ringelduitjes, musfen, zwanen, Vangt verliefde deuntjes aen
Als zy langs myn paden "gaen.
Zangerige nachtegalen, Met uw goddelyk geluidt,
Wilt myn' Landheer en zyn Bruidt,
Zyn MARIA, bly onthalen, Roemt haer fchoone leest en geest, Maer heur zuivre deugden meest.
o Genoegelyk vergaren! o Volzalig trouwverbondt! E 2 |
||||
|
3<f B R U I L'0 F T Z A N G E N.
Hoe weergalmt uw lof in 't rondt!
Hemel, fchenk ons uit dit paren 9 Yders wellust, yders vreugdt,
Schoone telgen ryk van deugd!
Blyf dit edel Paer genegen. Maer wat ftoort myn poëzy!
Zacht, daer roept de Burgery:
Albeftuurder, fchenk uw'zegen, Schenk uw heil in overvloedt,
Aen MARIE en VINGERHOEDT,
|
|||||
|
X&9-
|
|||||
|
O P
HET HUWELYK
VAN
MYNEN WAERDEN VRIENDT
EN KUNST GENOOT
DEN HE ERE
WILLEM VANDER POT,
EN JUFF ROUWE
SARA BOSCH.
o
o V Riendfchap, teelster van de zoetfte en reinfte lusten y
Hoe zoet, hoe lieffelyk is 't in uw1 fchoot te rusten!
Hoe wordt de geest verkwikt door uwe dierbre fpys!
Gy voert de zielen in een zalig paradys,
Daer hemelvruchten en verkwikbre bloemen groeijen
Langs klare beekjes, die van nektar overvloeijen.
o Ware Vriendfchap, ach! hoe ftreeltge myn gemoedt!
Wat zyn uw banden zacht! wat valt uw byzyn zoet,
Daer gy myn zinnen en myn hart aen tien paer zinnen
En twee paer harten hecht, die meê de Dichtkunst minnen,
E 3 Era
|
||||
|
38 BRUILOFTZANGEN.
En met my buigen voor haer' glans en majesteit!
o Vriendfchap, ach myn ziel fmelt in uw lieflykheit!
Dus liet ik my tot lof der edle Vriendfchap hooren ; Dus kon haer denkbeeldt my in de eenzaemheit bekoren
En zoet verlustigen in myn befpiegeling,
Wanneer een lieilyk flaepje of zoete iluimering
My door haer zacht geflreel deedt in hare armen zygen.
Myn geest, dien zy naer 't fcheen niet in haer magt kon krygen,
Bleef echter bezig met een onbedwelmt gezicht;
Dus zag ik, in een' kring van glansryk hemellicht,
Drie edle vrouwen, die, zoo van gelaet als leden,
Nog fchooner waren dan de drie bevalligheden.
Een van die fchoonen, die gehult was met Iauwrier,
En blaeuwe kleeders droeg vol tintlendt ftarrenvier,
Was de edle Dichtkunst zelf; dat kon ik uit de trekken
Van 't hemelsch wezen vol bevalligheit ontdekken.
Ik kende de andere aen haer vriendelyk gelaet;
'k Zag aen haer mirthekroon en hagelwit gewaedt,
Met zinnelpreuken van haer' edlen aerdt doorweven,
Dat zy de Vriendfchap was, het zout, de lust van 't leven.
|
||||
|
BRUILOFT ZANGEN.
De derde, wier gelaet zoo minzaem was als fchoqn,
Droeg op heur golvendt haer een frisfche bloeraenkroon,
Aen 't lichaem pronkte een kleedt bezaeit met rozekleuren:
Doch wie zy was kon ik in 't eerst niet recht befpeuren,
Ons zanggezelfchap hadt voorheen haer nooit gekent.
'k Had naeuwlyks myn gezicht naer heur gezicht gewendt
Of ik gevoelde, door haer minnelyke lonken,
My fchier verwonnen en myn hart in min ontvonken;
Waer na ik zonneklaer uit bei hare oogen las,
Dat zy de aenvallige, de lieve Liefde was.
'k Sloeg hier op de oogen naer de Dichtkunst, vol verlangen
Hoe zy die vreemde in haer gezelfchap zou ontfangen,
En zag dat haer geJaet geftaêg van verf verfchoot;
Nu bloosde ze, als van fpyt, nu was ze bleek, dan root;
Ze zag haer van ter zy flechts aen, en liet zich hooren:
Zoo hebt ge, o Liefde, dan al meê myn' val gezworen;
Is 't niet genoeg dat my de domme onwetenheit,
Die lui en vadzig in den fchoot der traegheit leit,
Met onbefuist gefchreeuw uit yders gunst wil jagen ï
(Een nachtuil kan toch nooit het zonnelicht verdragen) •
|
||||
|
4o B RU I L O FT Z A N G Ê N.
Heeft zy myn majesteit nog niet genoeg gehoont,
Nu ze ydlen wiltzang met meer eer en glory kroont, Dan kunstig koormuzyk en heerelyke wyzen, Die, door myn' geest beftuurt, tot aen de ftarren ryzen? Is 'c niet genoeg dat my de geldzucht, die in 't geldt, In 't zielloos geldt, alleen haer heil en welzyn itelt, Een albedervendt kwaedt, een pest der jeugd durft noemen En, als een fboodt gedrocht, tot 'm den afgrondt doemen ? Moet gy, moet gy my nog te keer gaen? o wat fpyt! Wat doet gy in een pJaets die my is toegewydt? Waerom myn' VANDER POT, myn vreugdt, myn welbehagen, Die my zyn jeugdig hart zoo teer heeft opgedragen. Door uwen ydlen ftoet en looze toovery, ( Dien naem verdient uw list) getroont van myne zy, En in uw' fchoot geftreelt met uwe dartle handen? Doch vaer yry voort met dus de jonkheit aen te randen; Verheug, verheug u vry met vrolyk handgeklap, Gy zult de Dichtkunst haest, in nare ballingschap, Zien zwerven daer zy hulp noch byilandt zal ontmoeten. Toen wierp de Liefde zich eerbiedig voor de voeten Der
|
||||
|
£ RUIL O FT ZANGEN. 41
Der Dichtkunst' neder, met een vriendJyk aengezicht,
Bezielt met minfcaemheit waer voor de gramlchap zwicht
En die de woestheit zelf zou temmen en verzachten.
't Zy ver (dus fprak ze) dat ik naer uw' val zou trachten,
Dat zoekt de Liefde niet, o Dichtkunst, neen, o neen:
Ik tracht uw majesteit niet met den voet te treên,
Veel minder u, op 'tfpoor dier fnoode tieranninnen,
Te bannen door myn komst uit yders hart en zinnen.
Ik weet hoe hoog gy by de Wysheit zyt geacht;
Ik ken uw vaderlandt en goddelyk geflacht •
Want weet, o Zuster (het die naem u niet verftoren)
Dat ik mede in 't paleis der Godheit ben geboren,
De hoogfte Wysheit leidt my teeder met de handt.
Natuur houdt door myn magt het groot heelal in Handt.
Ik ben de teelster en de zoete bron van 't leven,
Dat gy door uwe kunst de onfterflykheit kunt geven.
Des belg 't u niet, dat ik het hart van VA ND ER POT
Verover door myn zoet en zalig heilgenot,
En zyne zuivre borst in liefde doe ontvonken
Tot eene maegdt, die met myn' naem zou mogen pronken,
F Wyl
|
||||
|
42 B RU 1 L O FT Z A NOEM
Wyl ze in lieftalligheit en fchoonheit my gelykt;
't Is S A R A, die het Y met haren glans verrykt;
't Is SARA r de oudste telg van BOSCH, den roem der braven j
't Is S A R A, ryk verfiert met deugd en edle gaven,
Den fchoonften halskarkant, dien ooit de fchoonheit droeg..
Lyd dat ik door myn vuur dees harten t'iamen voegs
Beide in hun meifaizoen en 't prilste hunner dagen.
't Behaegt den Hemel zelf, zou 't u dan niet behagen.
't Verftore u niet, dat myn vermogen u verwint
En uwen WILLEM aen myn fchoone SARA bindt;;
Eerlang zal deze trouw, door rechtgeaerde loten,
U trouwen byftandt biên, en uwen rei vergrooten,
Zoo blyve uw edlelof der eeuwigheit gewydt,
D-e vrekke geldzucht en onwetenheit ten ipyt.
Hier zweeg de Liefde en week uit eerbiedt wat ter iyden••;-.
Waerop de Vriendfchap, die geen haet of twist kan lyden, Maer hunne-driften toomt en zacht tot ftilltandt brengt, Door heure tael, die zy altoos met honig mengt, Dus tot de Dichtkunst fprak: al zie ik voor myne oogen Myn' VANDER POT in 't koor der liefde neergebogen, Daer
|
||||
|
BRUILÖFTZANGEN. 43
Daer hy den wierook zwaeit en offergaven biedt,
Dat wekt myn' haet niet op, dat deert der Vriendfchap niet.
Zou 't over myn gemoedt, zou 't my van 't harte kunnen,
Dat ik myn' Lieveling den wellust zou misgunnen,
Dien hem de Liefde fchenkt in vollen overvloedt?
Neen: daertoe luidt myn naem, myn gulle naem te zoet;
o VAN DER POT, nooit zal de Vriendfchap ubenydeö,
Dat gy u in 't gezicht van SARA moogt verblyden,
Daer gy heur teer omhelst en in hare armen hangt
En fiiikre kusjes van haer' rozemondt ontfangt.
"Wat ftreelt dees zalige echt myn hart met zoet genoegen!
Nooit zag ik met meer vreugdt twee harten t'iamen voegen.
Hoe lieiFelyk verheugt de lieve Liefde my!
Kom, fchoone Dichtkunst, kom ontfrons het voorhoofdt vry;
Wees uwen Gunsteling nu ook niet ongenegen.
Hy heeft zyn hoop, zyn' lust, zyn vreugdt, zyn'wensch verkregen
In zyne lieve Bruidt, om met haer ziel en zin
Te fmelten onder een in 't vuur der huwlyksmin.
Wil ook de Liefde doch niet langer tegenftreven;
De Liefde heeft geen fchuidt, zy heeft u niets misdreven,
F 2 2y
|
||||
|
44 B RU I L O FT Z A N G E N.
Zy noopt den dichtlust aen daer zy het hart verheugt.
Zoo gy de Liefde haet, haet gy de vreugdt der jeugd. Dus won de Vriendfchap, door haer overzoet vermogen,
Met hart der Dichtkunst', dat de Liefde al hadt bewogen* Door heur beleefde tael, des nam zy hare lier En tokkelde, met een' bekorelyken zwier, De gouden fnaren, die zy zoo bevallig roerde. Dat zy de Liefde met haer1 ftoet ten rei/e voerde. V oorts zong zy vrolyk, met een lieffelyk geluit: Lang leve VA N D E R POT! lang leef zyn fchoone Bruidt! Men kroon1 het jeugdig Paer met mirthe en maegdepalmen! Dat myne koren nu van blydfcbap wedergalmen! o Dichters, pryst dees1 echt met zangen bly te moê! Toen. reikte ■zy my haer bekoorJyk ipeeltuig toe: 'k Stondt naeuwlyks op om haer eerbiedig te genaken, Of. ik gevoel my door de zoete vreugdt ontwaken; Dat lachebekje roept:, 't is tydt kom Ipoei u vry;. Verlaet de zilvren Maes, begeef u naer het Y, Daer wordt uw Hartvriendt aen zyn Hartvriendin verbondea.. Daer fchenkt de gure herfst hem liefïelyker ftondea. Dan
|
||||
|
E RU IL O FT ZANG E-N. 45
Dan ooit de prille lente of milde zomer bragt.
Kom, volg my daer de feest my met myn' ftoet verwacht.
o Kunstgenooten, komt, laet ons nu op de pennen
Der edle Dichtkunst1 naer den blyden Yflroom rennen, En nederftryken in het zalig bruilofthuis. My dunkt ik hoor den galm-van 't vrolyk feestgedruis; My dunkt ik zie de Bruidt, met eenen rei van zeden, All' dochteren der deugd', haer' Bruigoms zy bekleeden. Wat ftraek'er fchoonheit uit haer vriendelyk gelaet, Waer op de minizaemheit naer eisch gefchildert ftaet! Wien zulk een echtjuweel in de armen wordt gegeven, Moet waerlyk in de gunst' des milden Hemels leven! Myn waerde VANDER POT, wat blinkt uw heilzon fchoon! Wat kroont u al geluk met uwe Bruiloftkroon' \ De liefde deedt u in de houding niet verdwalen, Toen 't u behaegde my uw SARA aftemalen. De Dichtkunst, die in 't eerst verbaest fcheen en verftoort,. Om dat de Liefde uw jeugdt verrukt hadt en bekoort, Geeft nu der Liefde lof en is geheel bevredigt. Die Vriendfchap, die uw min zoo vriendelyk verdedigt,. F 3. Die
|
||||
|
4<5 B R UIL O FTZ A N G E Nl
Die Vriendfchap, die zich thans om uwen echt verheugt,
Is zy wiens fchoon gelaet ons dikwyls flrekt tot vreugdt,
Wanneer ze ons zy aen zy bindt met haer zachte koorden;
Pleur tael is myne tael; myn woorden zyn haer woorden;
Met haer befluit ik dus myn' feestzang bly van zin:
Leef lang, o VANDER POT, met uwe Ziels vriendinn';
Geen norsfe tegenheit moet uwe liefde doren;
De gunstige overvloedt fchenke uit zyn' vollen horen
Uw huis een' ryken fchat van heil en zaligheên.
Zoo ftichte 't Huwlyk u een1 Hemel hier beneên.
|
||||
|
F E E S T S I E R A E D T,
VOOR
DEN HEERE JOHAN VAN MIEROP,
SCHOUT FAN DEN AMBACHTE FAN KOOL,
OUDSCHEPEN FAN DEN ED: HOFE EN HOOG E
FIERSCHARE VAN SCHIELANDT,
ENZ: ENZ: ENZ:
E N
JONGKVROÜWE
HENRIETTA MAGDALENA
SCHENKENBERG. |
|||||||||
|
M
|
|||||||||
|
Yn Zangheldin, die \ hoofdt bedrukt laet hangen,,
|
|||||||||
|
Als zy de Deugdt ziet honen en vertreên.
Verheft haer ftem en mengt haer blydfte zangen En blydften klank van hare lier dooreen,
Als ftaet en eer en vreugdt de Deugdt verblyè'n En 't eêlste van hunne edle fchatten wyën. 2oudt
|
|||||||||
|
48 BRUILOFT ZANGEN.
Zoudt gy, o Min, haer' zanglust dan niet Iporen,
Nu gy de Deugdt met uwe zoetheên voedt,
En eert en dient in uwe zuivre koren? o Ja. gy ftookt een' onuitblufchbren gloedt,
Een heilig vuur door all' hare ingewanden En doet haer borst van edlen y ver branden. Wat onheil hQQft de weereldt niet te vreezen,
Als de ondeugdt met een fnoode weêrgaê paert! Des wordt, o Min, uw doen met recht geprezen,
Als Deugdt met Deugd' voor uw altaer vergaert; Die zalige echt doet elk in voorfpoed1 deelen.
De Deugdt kan niet dan heil en zegen telen.
Dat Rotte en Maes dan vry van vreugd' weergalmen,
Daer ik myn kunst de blydfte toonen verg.
Juich, Rotterdam, fier u met mirthe en palmen, Van MIEROP trouwt de Spruit van SCHENKENBERG!
Dit paren paert twee deftige geflachten. Wat doet dees echt ons niet al heils verwachten! |
||||
|
BRUILOFT ZANGEN
Wy zien de deugdt hier fchoon en heerlyk pralen,
Nu 't rein gezicht der Kuisheic haer belonkt. De diamant fchiet dus zyn fchoonfte flralen,
Als hy in 't goudt of blinkend zilver pronkt. Dit Paer, gekast in 't goudt van edle gaven,
Blinkt als de zon in de oogen aller braven.
't Is heerlyk, door natuur te zyn befchonken,
Met vlug vernuft en oordeel en beleit;
't Is loflyk, op den rechterftoel te pronken, Met minzaemheit en deftige achtbaerheit;.
Doch zonder deugd' zyn all' die gaven duister, Hier geeft de deugdt haer' heldren glans en luister. 't Is aengenaem twee ftarren te zien blaken,
In levend lheeuw, dat door geen vuur ontdooit; 't Is lieffelyk, daer 't poezel vleefch der kaken
Met lelyé'n en rozen is beftrooit; Doch 't fchoon gelaet der deugd', die wy hier loven,
Gaet al dat fchoon in fchoonheit ver te boven.
G
|
||||
|
50 BRUILOFTZANGEN.
Zoover de zon de maen in goude glansfen,
De maen in licht de Harren overtreft,
En 't klaer gellarnte, aen 's hemels hooge transfen, Zich boven de aerde en 't kruipend kruit verheft,
Zoover braveert een ziel, vol edle zeden, De fchoonheit van een lichaem fchoon van leden ♦ Men ftaer1 hier op geen pracht van feestgewaden,
De wakkerheit verfiert den Bruidegom
Met all' haer fchoone en deftige fieraden, De witte deugdt hangt hem haer feestkleedt om,
Dat heerelyk in 's Hemels oogen flonkert, En al den glans der aerdfche prael' verdonkert. Wat baten goudt en zilver en juweelen?
De zuivre trouw, de minzaemheit, de deugdt
En kuisheit met haer zedige gefpelen, Verlieren hier de Bruidt, wiens frisfche jeugdt
Met eerbaerheit en godvrucht is befchonken. Waer icon ooit maegdt met ryker tooifel pronken ? |
||||
|
BRUILOFTZANGEN
De Huwlyksmin, die by de deugdgezinden,
Haer woonplaets fticht en haren zetel bouwt, Ziet met vermaek dees Twee te famen binden.
Daer vrome trouw fneeuwitte reinheit trouwt, Zal zy gewis nooit met haer zoetheên wyken,
Maer zulk een' echt met al haer heil verryken.
Wat lieflykheên en aengename kusjes,
Wat zaligheit en vreugdt en heil en zoet, Wat ryken fchat van onbefmette lusjes,
Ziet dan dees trouw niet vroiyk te gemoet ? Kreeg ooit iets aerdfch iets zoets van 't hemelfch leven,
Zoo is 't gewis der Huwlyksmin' gegeven.
o Deftig Paer, dat thans, met volle teugen,
Den nektar van den reinften wellust drinkt, Gedoog dat we ons in uw geluk verheugen,
Terwyl de vreugdt langs Rotte- en Maesftroom klinkt,
Die door uw' echt op nieuwen zegen hopen,
En door hun vreugdt elks hart tot blydfchap nopen.
G 2
|
||||
|
52 B.RU I LO FT Z /i NG E N.
De Rechtbank juicht in dit gelukkig minnen.
Ganfch Kool begroet dees feest met handgeklap.
Al 't landvolk eert dees trouw met blyde zinnen, Zoo bly ontwint de nyvre Koopmanfchap
De vlaggen van haer trotfche zeekasteelen, Om met de Stat in deze vreugde te deelen. o MIEROP, dat geen rouw uw heil verplette,,
Of weer zoo vroeg uw huwlyksvreugdt verteer'. Gods zegen vloeije, o brave HENRIETTE, Op u en uw getrouwe Weêrhelft neer;
't Genoegen wil uw huwlykshulk befturen, Zoo zal uw vreugdt al 's weerelds leet verduren. Dit is de mirth waermee we uw trouwfeest tooijen,,
o Edle Twee, daer uwe liefde lacht;
Dit is 't gebloemt waermee we uw koets beftrooijen, Uw huwlykskoets, die uwe komst verwacht
En, door den gloedt van uwe zuivre vlammen, Den duur belooft aen twee beroemde fhmmen..
*
|
||||
|
Z E E T O G T
VOOR DEN HEERE
GERRIT VAN BRAKEL
EN MEJUFFROUWE
LYDIA VAN DOBBEN.
JDOsch en woudt te doen hergroeijen
Tot kasteelen, trots en groot, Die zich om den weereldkloot, Met gezwinde wieken, fpoeijen: Schat op fchat, vol kloeken moedt,
Met die vliegeren te wagen, Daer de zee, vol onweêrvlagen, Hobt en tobt en brult en woedt: Zeegedrochten aen te randen, In het eeuwigkoudgewest, En te liepen uit hun nest, Naer den fchoot der vrye landen: Dus zyn prille jengdt, al vroeg,
Elk tot nut te doen gedyëny". En der Koopmanfchap te wyën Was VAN BRAKEL niet genoeg. G 3 Neen:
|
||||
|
BRVILOFTZANGEN.
Neen: hy wouw de holle baren
Van de ruime liefdezee, Zoovol zorg en fmert en wee, Nog doorkruisfen en bevaren. Welk een Leidftar, eêi van gloed,
Scheen daer 't helderfte in zyne oogen ? Welk een Zeenimf, vol vermogen, Heeft daer zyne min gevoedt ?
LID IA, Zyri welbehagen. Blonk hem als de zon in 't oog; Zy was 't vlies, dat hem bewoog, Om dien Kolchistogt te wagen. LI DIA, was de edle fchat,
Dien zyn liefde hoopt te winnen, 't Landt, waer op hy zyne zinnen Moedig aengemoedigt had:
Doch hy hoefde niet te kampen Als zyn groote Naemgenoot, En elkaer, met kruidt en loot, Als verwoed aen boordt te klampen, |
||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Of, met bulderend geweldt,
Keetens van elkaer te varen, En te dondren op de baren, Dat het lyf en leven geldt l
Neen , o neen: zyn lieflyk ftryën Eischte ook lieffelyk geweer;
Minnezuchtjes, kuisch en teer,
Zoete minnekozeryé'n , Teere klagten, zoet van zinn',
Lieve lachjes, gulle reden, Reine lonkjes en gebeden, Zyn 't geweer van zyne min,
Om de vryheit meê te dwingen Van zyn fchoone LIDIA,
Die het bloö en trage Ja
Had befchanst met weigeringen: Doch hy deinst of aerzelt niet,
Maer houd ftandt met fiere zinnen , Om het mingevecht te winnen, Daer heur jeugdt hem byflandt biedt.
|
||||
|
56 B RU I L O FT Z A N G E N.
Blyft de Maegdt den ftandaerdt iwaeijen)
Zou zy dezen flrydt weêrftaen?
Neen: zy laet de vredevaen,
Voor 't gezicht haers Minnaers, waeijen: Juicht! VAN BRAKEL zegepraelt.
Ja, hy wordt na fmertlyk tobben, Door de aenminnige VAN DOBBEN, Als verwinnaer ingehaelt,
Daer zy, door haer minzaem ftreelen, Zyn geleden leet vergoedt
En zyn fchaê met kusjes boet,
Die zyn hartkwetfuren heelen. Dat nu 't juichende Schiedam
Zich bekransfe en bly verfiere, En dees' zoeten vrede viere, By den gloedt der liefdevlam;
Dat het vredevuur doe branden Voor 't gezegend bruilofthuis,
DaerdeSchie, op't feestgedruis,
Vrolyk klapt in hare handen. |
||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Dat hierop de bruiloftrei
GERRIT met zyn Zielvriendinne, Beiden brandende van minne, Naer de huwlykshulk geleij1.
o Gelukkige Echtelingen, Vaert dan fluks, voor windt en ty,
Tegenipoedt en leet voorby;
Toeft niet daer Sirenen dingen j Neemt de hemelfche Eendragt meê j
Laet den Vrede met u varen, Door de wentelende baren Van de Huwlyksliefdezee.'
Maer de windt verroert geen veder.' Ga niet t'zeil, 't wordt middernacht,
(Ziet hoe 't Bruidje lonkt en lacht?. )
GERRIT, werpt het anker neder, In den fchoot van LID IA;
'c Zachte bruidsbedt wacht'er na.
II E
|
||||
|
ECHTZANG,
VOOR MYNEN NEVE DEN HEERE
HENDRIK SORG,
EN MEJUFFROUW E
MARIA JACOBA VAN
KLARENBEEK. vJTRyze Winter, die uw leden,
Oude en koude en loom van aert.
Warmt en koestert aen den haert,
En begraefc in bonte kleeden; Koude Grysaerdt, Kruggelaer,
Kwynende ouderdom van 't jaer,
Kunnen de aengename lonken, Van de lieffelyke min,
Uw bevroren borst ontvonken? Kan zy uw1 verlteenden zin
Overwinnen en beleden, Toon ons dan een vriendlyk weien? Goon! hy lacht. "Wat ftaet dit vreemt!
Gryze Vader, hoor myn fmeeken, Strem geen' ftroom, bevloer geen beken, Strooi geen fneeuw in wei of beemdt; Laee
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Laet all' de Ynajaden zingen,
De Amftelnimfen vrolyfc fpringen, In heur vloeibaer kristallyn;
Dat zy 't hoofdt met mirth' bekransfen, En, by klaren zonnefchyn,
Door de kale velden dansfèn. Juich, al zyt gy heefch en oudt,
Nu de liefde hoogtydt houdt.
S O R G H ziet all' zyn minnezorgen, Zuchten, fmert en klagt op klagt,
Zinken in een' diepen nacht,
En begroet een' lieven morgen, Nu zyn heilzon opwaerts ryst,
Die Jiy heilige eer bewyst:
Dat 's MARIA, al zyn leven, Al zyn wellust, al zyn vreugdt,
Die zyn klagen troost kan geven» En zyn harteleet verheugt,
Die, door 't ftreelend minvermogen, Hem omhelst met lonkende oogen. H 2
|
||||
|
6o B R.U I L 0 f T Z A N G E N,
Ja, de levenwekbre min,
Die wy met ons dichtloof tooijen, Deed zyn KLARENBEEK ontdooijen, En zich voegen naer zyn' zin.
Laet ons van geen Nektar fpreken. Of van aengename beken, Vol van honig, melk en room1;
KLARENBEEK laeft zyne lusten,, Zy is zyn vergetel flrooiru
Nu hy in baer1 arm mag rusten Is zyn treurige eenzaemheit y
Al haer ftuurs gezag onzeit..
Zyn MARIA voelt nu weder, In heur eerbaer ingewandt,
't Gloeijen van dien zoeten brand'.
En omhelst haer' Bruigom teeder.: Wie vol angst de zorg ontvliedt,.
Haren SORGH ontwykt zy niet;
SORGH zal haer van zorg bevryen, In het huis- en koopbeftuur;
SORGH
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN.
SORGH zal haer tot rust gedyen
En verkwikken uur op uur:
Dat 's de grondflag van dit paren. o Genoeglyk vergaren! Dat de gunstige overvloedt
U voor eeuwig zy befchoren, En3 met zynen vollen horen, U, o brave Twee, ontmoet!
o Bekorelyk Genoegen, [Wil u aen hun zyde voegen: Eendragt, Liefde, Vrede en Rust,
Wilt, ei wilt dees Echtelingen, Met uw zoete vreugd en lust,
Trouw verzeilen en omringen: 's Hemels heil zet graeg zyn ichreên
In u voetipoor hier beneên.
Toom, o Winter, dan uw vlagen, Zoo gy myn gezang bemint,
Laet uw1 allerzoelsten windt
Myne wenfchen overdragen Hl
|
||||
|
BR UILOFTZANGEN,
Van de Maes naer Amfterdam,
Daer de Huwlyksliefdevlam
Opgaet van de minaltaren: Daer de Feestrei vrolyk fpringt,
En , op 't klinken van de fnaren, Bruid en Bruigom heil toezingt.
Roep aen HENDRIK en MARYE, Dat ik hun deez' Echtzang wye. Ja, roep S O R G H toch vrolyk toe,
Dat dit Echtlot, hem befchoren, My op 't hoogfle kan bekoren; Dat wy, gul en bly te moê,
Hem meer heils en voorfpoeds gunnen, Dan ooit Dichters wenfchen kunnen. 'k Zal u, zoo ge my voldoet,
Als myn' Haertgod', altaers ftichten, Veengrondt offren, heet van gloed',
En met plechtige offerplichten, Onder 't plengeq, van den wyn',
Uwe gunst indachtig zyn.
7^31. BRUILOFT- • 24J
|
||||
|
BRUILOFTZANG
VOOR
MYNEN GEACHTEN VRIENDT
EN KUNSTGENOOT, DENHEERE
FRANS DE HAES,
EN MEJUFFROUWE
ADRIANA VAN DER
T O O R E N. c
kJLaet de eene luit geluit, al legt zy onbewogen,
Als de andre naer den eifch der kunst getokkelt word;
Geen wonder dan dat thans de blydfchap 't zoet vermogen Van hare vrolykheit in myne zinnen ftort,
En dat uw liefdevuur myn dichtvuur helpt aen 't branden, DE HAES, myn Zangörest, myn trouwe Kunstgenoot>
Nu de overzoete min, met haer fluweele handen, Uw hart en zinnen ftrookt en koestert in haef fchoot'.
De
|
||||
|
64 B RU I L O FT Z A N G E N.
De zoetfte eenftemmigheit der welgepaerdfte luiten
Haelt by de eenzinnigheit van onze harten niet,
Wiens fchiidt de pylen van den twist te rug doet ftuiten En van geen wankle weet in blydfchap of verdriet.
Uw lyden baert my leet (zoo 'k hier van leet mag fpreken) En wrong de tranen my nog korts ten oogen uit.
Uw vreugdt kan in myn hart het vreugdevuur ontfteken, En vult myn zangaêr thans met vrolyk maetgeluit.
Zoo fmolt het heilig vuur der vriendfchap onze zinnen En zielen in elkaer. o Goddelyke gloedt!
De goede Hemel geef, dat u dit zalig minnen Tot eedle brandftof iïrekke en uwe vlammen voed'.
Hierop neem ik met lust' de huwlyks lier in handen. o ADRIANA, die, in uwen morgentyd',
Myn1 waerden Jonathan in reine min doet branden, Bekorelyke Bruidt, u zy dees zanggewyd.
De onfterfFelyke geest, den menfchen ingefchapen, Is op befpiegeling en eedle daên belust,
Zoo hem de vadzigheit doet fluimeren noch flapen, En geen verkeerde drift zyn yvervlammen blufcht: .
|
||||
|
B RU ILO FT Z A NG E: N. 65
Indien hy vry en vrank mag dartelen en fpelen,
Voert hy ons uit ons zelf', als in een' andren dag,
En toont ons zeldfaemheên, die hart en zinnen ilreelen, En fchooner fchoonheên dan ons fterflyk oog ooit zag.
Het aengenaem vermaek dier herfenlchilderyê'n Verheugde onlangs myn hart en opgetogen geest:
Wie thans geen voorfpook acht' of droom of profeetfyën, 'k Voorfpelde uit dat gezicht dit vroïyk bruiloftfèest.
My dacht dat ik, met myn eerwaarde Kunstgenooten, In 't zangerige dal der Bybeldichtkunst zat,
Waer klare beekjes, uit de Heilbron voortgefproten, Vermaeklyk ruhchten met haer zielverk wikkend nat.
De Bybelboom, met zyn gewyde Orakelbladen, Befchaduwde onze kruin, terwyl wy ons aen 't zoet
Van zyn bekoorlyk fruit en zielenooft verzaedden, En honig gaerden voor 't deugdlievends gemoedt.
Wy plukten bloempje op bloempje en zamelden en fixengelden Een kransje van dat groen voor Jezus lieve Bruidt;
Waerop wy, eens van zin, de Hemmen t'üimen mengelden En zongen dat de hof weergalmde van 't geluid.
I De
|
||||
|
66 BRUILOFT ZANG SSTAfc
De Bybeldichtkunst floeg de maet op onze zangen,
En knikte ons telkens toe, om onzen lust te voên.1
Geen woelend aerdfch belang kwam hier de zinnen prangen; De zorgen fluimerden aen onze zyde in 't groen.
Terwyl we ons dus met zang en fnarenfpel verheugden » Vernamen wy een' ftoet, die ftraks ons oog geviel,
Een' {toet van zuivre zeen en fchitterende deugden. Al pronkfleraden voor een reine maegdeziel.
Zy die den vportret had, met juistgepaste fchreden , Was Eerbaerheit, dat bleek aen't deftige gelaet;
Toen volgde Zedigheit, met haer fpier witte kleeden, En gouden gordelriem, dog zonder hoofdfieraedt;
Naest haer ging Kuisbeit, met een groen gewaedt omhangen 7 Zy ftreelde een hermelyn, die ze als haer teeken droeg >
Haer volgde Schaemte, die, zoo rood van kleedt als wangea, 't Bekorelyk gezicht fteeds voor zich nederfloeg;
Toen de overfehoone Deugdt, wiens hagelwitte wieken* ; Van ftof en fmettend %k der fnoodliek onbemorst,
Naer zuivren hemelgeur en paradysdaeuw rieken •, De zon, 't alkoestrend licht, praelde op haer reine borst;
Veel
|
||||
|
SRÜILOFTZJNGEU.
Veel andere Zeden, die zoo zuiver zyn als heilig,
Verzelden dezen rei, met fiere majestek;
De Schooiiheit, door de wacht van dees heldinnen veilig, Trad vrolyk handt aen handt, met haer Bevalligheit;
Een' krans van lelyën en lachende liguster » Had ze op het ryzig hoofdt, een' fpiegel in haer handt; Dus volgde zy den ftoet, veel blyer en geruster Dan daer heur de ondeugdt vlek en looze netten /pant.
DE HA ES, door dit gezicht verrukt en opgetogen, Zag fchier zich zelven blindt en hoorde flem noch lier;
Een diepe aendachtigheit ftraelde uit zyn ftarende oogen, Men zag in zyn gelaet een blakend yvervier, •
Om all' dien achtbren floet eerbiedig in te halen. Nu wil hy derwaerds treên, dan deinst hy weer te rug
Ensilaet al peinzende aen het aerzelen en dralen; Dan maekte zyne drift zyn voeten weder \lug.
Dit deed een noeste zorg aen zyne zyde ontwaken, Met allerlei gevolg van nyvre bezigheên,
Zy zocht door haer gewoel al zyn befluit te ftaken, En viel^em om den hals als hy dacht voort te treên.
3" *••' " T m.
- ...... • 12
|
||||
|
\
|
|||||
|
<58 B RVILOFTZAN G E N.
Een fiere Schoonheit, ryk van majesteit en luister,
Had ook vermogen op zyn twyfelmoedig hart; Haer lieve aéntreklykheit was hem een fterke kluister, En hield zyn zinnen in haer fcoovemet verwart.
Wylhyzich, indienftaet', bedacht, met fuklend marren, Daelde een geheiligd vuur uit 's hemels blinkend hof;
Geen gloênde zonnegloedt of tintlend vuur der ftarren, Maer hemelsch wondervuur, dat zynen boezem trof» (o "Wonder, dat die gloedt ons allen 't hart niet raekte!) Dat vuur fchoot door zyn hart en aders vlam op vlam, "Waerop zyn yver groeide en onuitblusehbaer blaekte En alle hindernis vol moeds te boven kwam*
Geen leeuwentemmer zou de vlugge vaert beteugelea Waermeêhy, dusgehart, naer all'die Schoonheên vloog.
Zyn drift kost perk noch pael en droeg hem op haer vleugelen * Daer hy zich voor den ftoet' eerbiedig nederboog.
II y fmeekte, re^op reis, met honigzoete woorden: Verzelt me, o Schoonen, jop myn eenzaem levenslpoorv
lik trad verbaest te rug, toen zy die rede hoorden, - En Scbaemte en Zedigheit ontzeiden hem gehoor. 'k Merkte
|
|||||
|
BRUILOFTZANGEN. 69
'k Merkte ook, dat Vryheit, die den ftoet gedurig ftreelde
En bly vermaekte, met haer geestverrukend fchoon,
Tot zyne fchaê, haer rol daer geestig onderlpeelde, En Vryheit blyheit zong, op eenen bly den toon.
Hy had geen eindt gezien aen zyn gerekt verlangen, Indien de Dichtkunst, die hem byftandt had belooft,
Door hare toovertael en ftreelende gezangen, Dien fchadelyken zang niet ylings had verdooft.
Toen pleitten "Wakkerheit en Geest en Vlyt en Oordeel, Ja zelfs de Koopmanfchap, hoe woelende van aert,
yoor zyn1 gegronden eifch', met veel geluks en voordeel j Waerop de hartstochtilorm van lieverlee bedaert.
Toen, toen zag Eerbaerheit, met een gegrond vertrouwen, In hem haer beeltenis, als in een fpiegelglas;
De Kuisheit dorst nu hoop op zyn befcherming bouwen j De Deugt zag dat zyn jeugdt haer toegeheiligt was.
Zyn wonder boezemvuur, thans hevig aen het blaken, Sloeg over, met zyn vlam, in 't midden van den ftoet,
Die raekte in lichten brandt, de vlam was niet te ftaken, Men zag geen hulp, dan in den ooriprong van dien gloedt.
I 3 Hier
|
||||
|
70 BKUILOFTZANQEfy
Hier fclieen de Zedigheit nog zediger en blooder;
Het fneeuwit aengezicht der Kuisheit kreeg een blos;
De Schaemte deinsde nog, haer rozekleur werd rooder, Doch 't overwinnend vuur rukte aUe teugels los.
Triomf! daer viel de Stoet den Jongeling in de armen, De deugden kusten elk haer zuivere eigenfèhap,
Men zag een' hemelrei hem en zyn' buit befchermen; De lucht weergalmde van 't gejuig en handgeklap» DE IIAES, behoef ik dit gezicht nog te overwegen, By droombeduiders of by wichelaers te gaen,
Met diere.ningewandt of ftarren raedt te plegen, Om zyn geheimenis te kennen en verflaen ?
Neen: ons begrip kan zelf dien herfèndroom verklaren: Die overfchoone Stoet, die voor uw oog verfcheen, Daer we ons vermaekten, met mnzyk van item en fnaren, En u verrukte, door zyn lieve aentreklykheên,
Was die gewyde rei van onbefmette deugden, Die in den boezem van uw A DR IA N A woont,
Van deugden, die uw ziel bekoorden en verheugden, En door wier kracht gy zyt op hare zy getroont; - ei - - . Die
|
||||
|
B R ü IL O FT Z A NOEN.
Die zorg, die uwe drift gedurig wederftreefde, .
Was uwe Koopmanfchap, die u ftaeg bezig houd.
Die Schoone, aen wiens gelaet uw hart zoo krachtig kleefde, Was de edie Dichtkunst, daer ge uw' lust op hebt gebouwt.
Dat hemelsch wondervuur, dat uwen boezem griefde, En eene vreemde drift verwekte in uwe jeugdt,
Wat kan dat anders zyn dan 't heilig vuur der Liefde, De bron van uw gekwel en de oorzaek van uw vreugdt;
De bron van uw gekwel, toen gy, door vurig fmeeken? Het killigys in 't hart der maegd' ontdooijen kost, *
Noch door uw' zoeten zang den muur der weigring breken/
Opdat haer wedermin eens gunstig wierd' verlost;
En de oorzaek van uw vreugdt, zoo ras zy zegepraelde En u verwinnaer zaegt dier zuivre maegdeziel,
Die, toen uw zuivre vlam haer blaekte en overftraelde, Met all' haer deugden in uw open armen viel.
Maer zacht, wat zoek ik, uit myn droomgeheimenisfèD, Val kenbre teekens van uw nadrend Echtgeluk,
Meer voorbeduidzels van uwr heilflaet op te visfen; 't Is ons genoeg, dat ge al uw zielverdriet en druk 9
|
||||||
|
7:2 B RU I L O FT Z A N O E N.
In de armen van uw Bruidt, al kusfend moogt vergeten,
Daer 't al van liefde en vreugde en wellust' overvloeit,
En ADRIANE uw hart en zinnen in de keten Van haer bevalligheit en eedle gaven boeit.
De fabeldichtkunst moet met haer Arachne wyken, Die Pallas tarten dorst, met haer verwaende kunst,
Uw fchoone Arachne gaet met de eêlfte kunstkroon ftryken, En wint, hoe wars van lof, der kunstgeleerden gunst,
Als zy borduurt en flikt, en op fluweel en zyde, Met zilver of rood goudt, gebloemt en loofwerk maelt.
Dat wie de maelkunst mint haer vry zyn achting wyde, Zy volgt Natuurs penfeel en fchildert met de naeld";
Ja wykt in deze kunst geen oofter/che Minerve» Voorts zwyg ik van haer deugd' en pryfelyken aert,
Opdat myn dichtpenfeel die fchoonheên niet misverve. Zy heeft uw min verdient, gy zyt heur liefde waerdt.
Gewis de Hemel is uw' blyden echt genegen; Zyn liefde aenfchouwt uw min, met een goedgunstig oog:
De Stamboom van VAN B AERLE ontluikt op dezen zegen En beurt zyn gryze kruin vol vrolykheit omhoog.
Het
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN. 73
Het godgeheiligd vuur der godgeleerde BRANDEN,
Dat in den tempel van de Hemelwysheit blaekt,
Verguit met ichooner gloed' gewelf en tempelwanden, Nu gy met uwe Bruid het echtaltaer genaekt.
Hield thans de zark den mondt der HAZEN niet gefloten, Wier kunst de Dichtkunst nog met letterzuilen ichoort,
Wat overeedie galm, o jonge Trouwgenooten, Wat feestmuzyk wierd niet op uwe feest gehoort?
Hoe wouw Grootvader FRANS zyn' Naemgenoot hier zegenen, En 't hoofdt der jongQ Bruid verfieren met een kroon'.
Hoe wouw 't Sieraedt van 't duitfch dit jeudig paer bejegenen, Wat fhaer bleef ongeroert op 't huwlyk van zyn' Zoon?
o Eedle Telgen, uit een' zei ven Stamm' geboren, Een' Stamm' 3 die met zyn loof Gods hof is toegewyd,
En uit wiens takken elk orakeltael kan liooren, Een' Stamm', wiens heilig ooft Gods kinders nog verblydt;
o Eedle Telgen, welk een' fcbat van dierbre vruchten Verwacht de weereld niet uit uwen blyden echt'.
De Wysheit heeft in 't minst niet voor haer' vall' te duchten, Waer de eerbre Huwlyksmin zoo ichoon een' trouwknoop legt.
K De
|
||||
|
14 B KV IL OFTZANOEN.
De Dichtkunst, hoog en duur aen uw geflacht verbonden.
Belooft zich uit uw trouw een wisfe onfterflykheit.
De Deugclt, die hy u woont, op onverwrikbre gronden, Heeft zich uw fpruiten reeds tot kinders toegezeit,
En lokt .Gods goede gunst en hemelzegeningen, Door haer aenloklykheit, uwe eerbre woning in*
Hierop elkaer omhelst, gelukkige Echtelingen, En rustig toegetreên op 't padt der huwlyksminn'.
Zoo hier of daer in 't groen een addertje mogt fchuilen. Geen nood, o jonge Bruidt, uw Bruigom houd fteeds wacht;.
DE HA ES is bloo noch fcliuw waer helfche brakken huilen, En legert zich niet licht daer ydle voorlpoedt lacht.
Wat zielrust, brave Twee, wil u dan niet bejegenen. "Waer vlyt en godvrucht treên houd God nooit op met zegenen* |
|||||
|
EEEST-
|
|||||
|
B RU JLO FTZA Nü E N. 75
F E E S T R E l
■Op de wys van; Be Zuiderzon litt hare Jlralen»
' -■".'<■-■•
ZANG,
f ' -■■■■■ \ '
heüvioedt Aroomt hier oaer beneden?
In welk een zee van zaligheden Zwemt hier het hart der frisfche Jeugd; Wiens ziel verrukt, door heil en vreugdt, Zich koestert in een' gloed1 van reine vonken. En zich verliest, door 't ftreelen, kusfchen, lonken, 't Oog fpreekt, door ftrael op ftrael, Hier zoete toovertaelj De mondt ftaert op de lusjes, die hem ftreelen. uier moet een Godheit oader {pelen! K 2 TECEN-
|
||||
|
B RU I LO FT Z A N G E N.
TEGENUN G.
De Liefde en haer gev/yde ftoet
Verheugen hier het rein gemoedt,
En fchenken nektar voor de binnen. De hoogfle vreugde van 't jeugdig hartbeftaet In 't heil van 't wederzyds beminnen, Daer de oogen, door 't gelonk verwed,
Vier lippen kusfchend, t'faem doen kleven. De Liefde is 't leven vaa dit leven. S L O T Z A N G.
o Reine Liefde, o A ertsgodin, •
Blyf, met uw gunst en heil en zegen,, Den Jeugdelingen mild genegen, Die, eens van hart en ziel en zin, Hun trouw verzegelen met kusfehen; Ontfteek de vlammen die zy blusfehen.. HUWLYK-
|
||||
|
H UW LTKZANG,
VOO'R DEN HEERE
JAN VAN DER HOOP
, E n ; *
MEJUFFROUWE
JOHANNA SLEGHT.
J\.Ruidkunst, die dit leven fchoort,.
Brengen uwe lustwaranden
Wortel, bloem noch kruiden voort,
Vindt ge jn bergen noch aen ftranden Erts, gefteentens of metael,
Parels, fchulpen noch korael
Heilzaem voor de liefclepynen, Dat gy zoo verlegen ftondt,
Toen ge uw' VA N D E R HO OP zaegt kwynen Aen een diepe nünnewond1?
K %> Gy
|
||||
|
BRUILÖFTZANGEF.
Gy raoogt lof by 't ziekbedt halen,
Kranken redden uit verdriet;
Maer van kruidt voor nikmekwalea Rept uw Dodoneus niet.
'k Weet, dat uwe droogeryen Hem tot klinkend heil gedyen; 'f -; v r-
Maer zyn welberaden min,
Die op zuivre gronden rustte, . , „ Eischte meer dan uw gewin,
Dat zyn liefdevuur niet blufchte. VAN DER HOOP, waer kon uw hart
Dan met reen zyn kwelling klagen Dan aen de oofzaek van uw fmatf;
Maer JOH ANNA, uw behagen, Voedde een ys in 't maegdébloedt,
Dat niet fmolt voor uwen gloed';
Dan de min heeft duizendt gunstjes, Waer zy 's minnaers wondt meê heelt,
En wel honderdduizendt kunstjes, Waer ze een maegdenhart meê fteelt.
|
||||
|
B R U IL O F T Z A N GEN,
Zeg, JOHA^JNA, kroon der maegden,
Zoo de fchaemte u niet weerhoud,
Wat al listen u belaegden, Toen uw jeugdt, te fier en ftout,
Niet in 't mingareel wouw treden: Men verhaelt, en 't fteunt op reden, Dat de min op Achterhof
Uwe koelheit ftaêg beloerde, 't Allereerst uw' boezem trof,
En u 'tftugge JA ontvoerde. De eerbre min, uw jeugdt te loos,
"Was, in fchyn' van daeuw of regen, Op viool, narfis en roos,
In dien Lusthof', neergezegen, En verfchool zich ook in 't fruit;
Koost gy dan wat bloempjes uit,
't Was al liefde wat gy plukte; Greept ge 't ooft, dat hart en zin,
Door zyn' geur en glans, verrukte, Die-ge ontvloodt, die zat'er 'm*
|
||||
|
|
|||||
|
80 BRUILOFTZANGEN
Als gy 's morgens vroeg ontwaekte,
Li'et'er dan geen nachtegael,
Die u met zyn' zang' vermaekte, (Ei beftraf me indien ik dwael)
Teedre minnedeuntjes hooren? Toen dronkt gy, met gretige ooren, 't Vuur dat uwe koelheit dwong;
"Want het was de looze liefde, Die voor uwe venstren zong
En uw hart al zingend' griefde. Zaegt ge daerop telg en bladt,
Door een minziek windje, ftreelen, En, 'm 't zilvren vyvernat,
't Visje met zyn gaeike Ipelen, AU' de vogeltjes in 't groen
Hunnen minnelust' voldoen,
En twee duifjes trekkebekken; 'k Wed ge dan, in uwe borst',
Eene drift begost te ontdekken,
Die gy niemandt melden dorst.
Doch
|
|||||
|
BRUILOF f ZANGEN.
Doch 't waer' roekloos zoo 'k hier repte,
Hoe ge uw weigertael herriept,
Als ge een avondluchtje fèhepte Daer gy dan naeu w lust in fchiept:
Dan herdacht ge uw 's Minnaers klagten, Met medoogender gedachten, Dan gy ze ooit hadt aengehoort.
Werden toen uw ziel en zinnen Door zyn deugden niet gefpoort
Om hem eeuwig te beminnen? Ja: en in dien blyden flond'
Dreef de min op hare vlerken, In triomf, den Lusthof rondt:
Hare vreugdt vondt pael noch perken, Toen uw fierheit fchaemroodt week.
Hoe weergalmden dreef en beek,
Toen uw eerste minnezuchtje Door het Uil geboomte klonk!
De echo gaf 't aen 't zomerluchtje,
M . Dat het ftraks uw' Minnaer' fchonk.
L
|
||||
|
M B R U IL O F TZ A N G E N.
VANDERHOOP, hier eindde üw hopen: J
Uw beleefde Zielvriendin
Zet heur hart en armen open, En verfiert.uw trouwe min,
Met een kroon' van edle zeden, Kuisheên en bevalligheden, Zedigheit en huisbeleit:
Gy verguldt die fchoone gaven Met uw deugd' en deftigheit,
Tot genoegen aller braven. Hoe verheugt dees Zalige echt,
Op 't geluid der bruiloftiharen, 't Gulle hart van Vader S L E G H T,
Daer hy, met zyn gryze hairen, By zyn' groenen flamboom rust,
Die de Rotte en Maes verlust;
Waer het Sparen onder fpartelt En de grazige oevers ftreelt,
Daer 't voor 't Kroost der Liefde dartelt,
Huppelt, trippelt, danst enfpeelt.
Hier
|
||||||
|
B RU IL O FTZA N G E N. 83
Hierop 't reukwerk onzer wenifchen
U gulaertig toegezwaeit:
Nimmer moet' uw heil verflenlen Hoe 't geluk zyn aenzicht draeit,
Eene zee van zegeningen Vloeije u toe, o Echtelingen; |
|||||||||
|
-:.,• f «Aa
|
|||||||||
|
Leeft in liefde en overvloed'.
Zacht, daer gaet de trouwkoets open. Zwygt, myn lier. de bruiloftftoet
Hoopt op jonge VANDER HOPEN. |
|||||||||
|
17-32.
|
|||||||||
|
FEEST,
|
|||||||||
|
F E E S T D A N S,
OP
DE BRUILOFT
VAN MYNEN KUNSTGENOOT
NIKOLAES VERSTEEG
EN JUFFROUWE
ELIZABETH VAN DEUREN.
D Ichtkunst j iovl uw majesteit
Altydt even flatig blinken, Daer de gulle vrolyklieit
Luit en fluit en lier doet klinken* Voegt uw brommende trompet
By een lieflyk bruiloftbedt l
Voegen mirte- en rozebladen Op uw heilig ftaetfykleedt,
Daer gy mee ten tempel treedt ? f
Neen: maer reine vreugdgewaden
Pasfen om uw achtbre leest;
Blydfchap voegt uw' eedlen geest*.
Bfyd-
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN
Blydfchap heeft my 't hart ontfloten.
Myne Zangnimf, die voorheen
Voor myn waerde Zanggenooten , Op hunn1 bruiloftdag, verfèheen
Met een weits gewaedt omhangen, En hoogdravende gezangen, Siert zich met een luchtig kleedt
En gebloemte, ryk van geuren, Stelt haer lier, begint te fleuren, Danst en huppelt waer ze treed,
En verwacht heur hartvriendinnen, Om een' feestdans te beginnen. Hierop nadert haer een ftoet
Van puikfchoone aenvalligheden , Die zoo blank zyn van gemoedt
Als bekorelyk van leden. Vriendfchap en Eendragtigheit,
Vreugdt en Gulheit zyn bereit
Om zich aen den rei1 te voegen; Zanglust lokt, met bly geluid,
All' de cfcmsgenooten uit;
Ongeveinstheit en Genoegen Voegen, met heur' fchoonen glans',.
Zich blygeestig aen den dans'.
L 3
|
||||
|
S<$ B R U TL Ö FT Z AN 'C Ë N.
't Is uw huwlyksfeest ter eere
NIKOLAES, myn boezemvrindt,
( Opdat zulks uw vreugdt vermeere ) Dat dees bruiloftdans begint;
Kan 't uw fchoone Bruidc behagen, Yder zal'er roem op dragen. Daer ge elkaer belonkt en kust,
Om uw kuifche drift te wekken, Zal elk lonkje een1 prikkel ftrekken, Dat elk moedigt in haer' lust.
't Vuur, dat u in min doet blaken, Zal elks voeten vlugger maken. Zie de Schoonheên, handt aen hand,
Om uw frisfche bruiloftkransfen, Op een' onbedwongen trant,
Geestig door elkander dansfen, Zwierig wisfelen van fteê.
Een voor een, en twee aen twee;
Nu in 't ronden, dan aen reijen, Aertig zweven vlug en traeg;
Tripplende, nu hoog dan laeg,
Bly en welig Ipelemeijen; Ommefpringen onbekreunt,
Dat de bruiloftkarner dreunt,
Maer
|
||||
|
B RU ILO I TZ A N G E" N.
Maer by dansfèn voegen zangen .
Zanglust noopt de Vriendfchap aen,
Om een' feestzang aen te vangen En een' blyden toon te flaen.
All' de Schoonheên, in den ronde, Roepen, als. uit eenen monde: Vriendfchap komt de voorzang toe,
Ze ademt rozen en violen. En houd list noch twist verholen; Vriendfchap neemt men 't al ten goêl
Komt, laet ons haer, onder 't zingen, Met een' ronden dans' omringen. Hierop vangt de Vriendfchap aen:
Hoort wat ik, nog kort geleden, Van de Dichtkunst' heb verflaen,
Myn vriendinnen, eêl van zeden. In een 's levenslentelucht
Vloog een naeuwverknochte vlucht,
Van vyf zanggezinde Geesten, .Regelrecht naer Pindirs top;
Elk fteeg even vlytig op,
Om op Febus heldenfeesten, Onder 't blinkend lauwergroen,
Zich met zang' en ipel te voên.
|
|||||
|
•
|
|||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Twee van dees vereende vrinden
Kozen de eerbre Huwlyksmin,
Waer zy all' hunn' lust in vinden, Tot hun trouwe reisvriendin;
't Drietal vloog, met lust1 en blyheit^ In 't gezelfchap van de Vryheit. Twee verhieven, op hun reis,
't Huwlyk en zyn zaligheden, Dan de Vryheitminnaers ftreden Voor de Vryheit, ryk van peis;
Maer geen tweetal kost'er klemmen, Vryheit had-de meeste ftemmen. Dit verdroot het minziek hart
Van de reine Huw]yksliefde; Zy gevoelde met wat fmart'
Haer die overitemming griefde, Des nam zy haer kunst te baet,
Koos een Maegdt, wiens fchoon gelaet,
Juiste leest en zachte zinnen, En gezicht vol zonnefchyn,
Haer ten nutte kosten zyn,
Om een ftem voor haer te winnen, Opdat ze, op dien Pindustocht,
't Pleit van Vryheit winnen mogt\
Naeuw-
|
|||||
|
<•
|
|||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Naeuwlyks had zy iets begonnen
Van hare onweêrifoenbre kunst1,
Of de maegdedeugden wonnen Stem en hart en liefde en gunst,
Van een1 knaep uit Vryheits bende, Waerop hy ftraks de ooren wende Naer 't geen 't huwen glory gaf.
Hoe hem 't maegdefchoon meer kluistert, Hoe hy min naer Vryheit luistert, Des viel hy 2yn leidsvrouw af,
Om het huwlyk toe te vallen. o, Hoe zwak zyn Vryheits wallen! Nu verheugt hy zich in 't fchoon
Van twee liefdewekkende oogen, En verheft met toon' op toon,
De eerbre min en haer vermogen. Dat de rozen van den echt
Door zyn dichtlaurieren vlecht.
. 't Is VERSTEEG, van wien wy zingen, En zyn fchoone ELIZABETH,
Die, hoe fchuw voor 't minnenet,
Hem der Vryheit wist te ontwringen, Hoe ze 'er krachten ftelde in 't werk.
Wat zyn teêre maegden fterk!
|
|||||
|
M
|
|||||
|
«
|
|||||
|
9© BRUILOFTZANGEN.
Laet ons dan het Huwlyk eeren,
't Huwlyk wint de meeste gunst.
Reine min blyft triomferen Midden in Natuur en Kunst;
Vryheit heeft'er niets te neggen, Maer moet fchaemrood achter leggen. Vlie vry, koele Vryheit, vlie l
't Huwen is het zout der aerde. 't Huwen houd de kunst in waerde.. "Wat zyn twee nu daer'er drie
Wierook voor de Liefde zwaeijen, o, Hoe kan de kans verdraeijen! Nu voelt nyver Koopbeleit
Zich door duizend lustjes ftreelen . Schoonheit en Zachtzinnigheit
Koeftren, in haer lustprieëlen, Moêgepeinsd en leerziek brein.
o VERSTEEG, wat heilfontein
Doet de Liefde voor u fpringen! o ELIZABETH, hoe fchoon
Siert de Min uw bruiloftkroon!
Leeft in vrede 3 o Echtelingen, 't Allerbeste heilgenot
Kroon' uw heuglyk huwlykslot.
Hier
|
|||||
|
BRUILOFTZANGEN
Hier zweeg Vriendfchap, aen wiens zangen,
Aen wiens heilwensen', gul van zin, Wy ons hartlyk zegel hangen,
.., Hartvriendc met uw Hartvriendin, Daer uw liefdevlammen branden.
Al de rei klapt in de handen;
't Bly Genoegen wenkt de Vreugdt, De Ongeveinstheit, eêl van zinnen,
Roept tot de andre dansfèrinnen:
Laet ons, door dees' zang verheugt, Om het bruidsbed, ryk van kranslèn,
Nog een' blyden dans gaen dansfen.
|
|||||
|
M 2
|
|||||
|
BRUILOFTZANG,
VOOR DEN HEERE
B A S T I A E N
MOLEWATER DEN JONGEN,
EN MEJUFFROUWE
MARIA VINK.
/iOu ons ftof tot lang ontbreken,
Daer de loete Min haer vreugdt,
Lust en leven aen blyft kweeken En haer vlammen 'c hart ontfteken Van de deugdgeiinde Jeugdt?
Neen: dat al die deugdt beminnen,
En niet ftaen naer 's weerelds val,
Luistren, met verheugde linnen, Naer dit liedt, dat wy beginnen Onder 't mintriomfgefchal.
MOLE-
|
|||||
|
•
|
|||||
|
BRUI L O FTZANGEN.
MOLEWATER, eêl van zeden,
Paert met zyne lieve Bruidt.
Hier vereenen fchoone leden, Jeugdt en deugdt en minzaemheden, Door een bandt die eeuwig fluit.
t Schaed niet, dat hy, onder 't llooven
Op zyn 's Vaders handelïpoor,
Zicli zyn vryheit voelde ontrooven En zyn Min zich niet liet dooven In 't beilommerd Koopkantoor.
't Schaed niet, dat het lieflyk ftreelen
Van de fchoone Poëzy
Zyne hartwondt niet kost heelen.' Wrange minnezuchten telen De eêlfte liefdelekkerny.
Maer wat zangnimf zal ons zingen,
Hoe de Min in 't kuisch gemoedt
Van MARIA wist te dringen, En haer killig hart kost dwingen, Door een' lieven minnegloedt?
M 3 |
||||
|
BR.UILOFTZANGEN.
Waer de dartelheên regeren
Krygt de Min licht de overhandt; Maer waer kuisheên triomferen
En 't gevlei der driften weren
Vind zy dappren tegenftandt. "Wat ftont zy in 't eerst verlegen,
Toen zy by MARIA kwam!
Alles was haer ongenegen; Maegdefchaemte iprak Iiaer tegen En wierp ys in heure vlam.
Had de plicht zich niet doen hooren:
Gy moet minnen, jonge Maegdt, Wilt ge de Almagt niet verftoren y
Kies hem, die u heeft verkoren,
't Minnen had haer nog mishaegt. Maer nu 't minnevuur zyn vonken
Door haer' reinen boezem fchiet,
Daer zy, in den gloed1 der lonken, 's Bruigoms blanke deugdt ziet pronken, Doet zy 't geen de Min gebiedt.
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN 95
Vader VINK, die uit fcyn Loten,
Reeds puikfclioone Roosjes kust,
Ziet, o jeugdige Echtgenooten, Door uw Min zyn' Stam vergrooten En aenfchouwt uw Trouw met lust'.
's HemeJs torg dael', met heur reijen,
Vol geluks en welvaert', neer,
Om u de echtkoets op te leijen, Daer u lust en rust verbeijen, En begeve u nimmermeer.
|
|||||
|
HUW-
|
|||||
|
HUWELYKZANG,
VOOR DEN
EERWAERDEN HEERE PIETER FONTEIN,
LEEREER DER DOOPSGEZINDEN:
TE ROTTERDAM, EN JUFVROUWE
JOZINA STOL.
* 4O0 ooit een Hemeltelg, door eedle en achtbre zeden,
Verhevenheit van geest, puikfehoone aenminnigheden, En tael, die 't eêlst muzyk in klank' te boven ftreeft, Doorflaende blyken van haer Godlyke afkomst' geeft, Is zy 't die 't aerdfch geflacht vermaekt met hemelfch zingen; Is 't de edle Dichtkunst, die haer lieve voedfterlingen Met heilige englenfpys' en waren nektar voed. Zy ademt hemelgeur en koestert ons gemoedt. Haer
|
||||
|
E RU I LO FT Z A N G E N.
Haer vlugge vonden, haef verrukkende gedachten
En reden zyn niet Hechts vol kittelende krachten, Maer vol orakelen en dichtgeheimenisf, Wiens wonder famenftel niet aerdsch maer hemelsch is. o Wakkere FONTEIN, o zedige JOZYNE,
Die uit het dorenbosch der wrange minnepyne, Thans in het rozendal der Liefde uw voeten zet, Denkt niet dat ik uit gunst' haer' lof te hoog trompet; Ik zal, uw min ter eere, o zalige Echtelingen, . Met eenen blyden toon', in uwe trouwzael' zingen Hoe die Puikfchoone my uw Huwlyk heeft voorfpelt. Het edel vuur dat thans uw zielen tTamen fmelt
Ontvonk' myn dichtvuur, daer de blyde bruiloftreijen U, langs fluweele paên, naer 't zachte bruidsbedt leijen, Opdat ik in zyn1 glans1 uw1 hoogen feestdag vier1 En uwe kruinen met dees lettermirten fier'. In 't lachendfte faizoen liet een der fchoonlte dagen
Den liefften avond na, dien immer oogen zagen, Als my de Dichtkunst in haer feestgewaedt verfcheen, Juist daer de Rotte, door haer lieve aentreklykheên, N
|
||||
|
98 BRUILOFTZANGEN.
En myn gegrond belang, my aen haer boorden kluistert,
Ja, zoo 'k my niet bedrieg, vaek naer myn zingen luistert, Naeuw nam de Hemelmaegdt, door haer ftandtvaste min En geestverrukkingen, myn hart en zinnen in, Of ik bevond my, door haer'invloedt, opgetogen, In 't hartverlustend Hof der Vriendfchapp', wiens vermogen En eigenfchappen en betooverend gelaet, Wiens heerelyk paleis, vol kunstig bouwlieraedt, Standbeelden, fchilderwerk en hoogverwuifde zalen,, • Ik u, o Bruidegom, hier niet hoef af te malen, Naerdien gy, die in haer ook welbehagen fchept, 't Niet zelden zy aen zy' met my doorwandelt hebt; Zooras ik lust kreeg om door 't fchoon gebouw te trede»,
"Werd ik, eerwaerde Vriendt, door uw gulaertigheden En eedlen inborst, die van vriendfchapp* overvloeit, Met een' onbreekbren band' als aen uw zy geboeit, Daer ge uw weergierigheit den ruimen teugel gunde j. En met Welfprekendheit, Natuur- en Zedekunde En Wiskunst' aen de zy der Godgeleertheit zat, Terwyl Gefchichtkunst al haer' ryken letterfchat* Met
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Met de Oudheitkennisf', aen uw nyverheit ontdekte,
En de eedle Taelkunde u een trouwe dienstmaegdt ftrekte.
Ik voegde my by u, met een' verheugden zinn',
Slechts vergezelfchapt van myn lieve Zanggerinn',
Een teeder Macgdeke, dat waerlyk op 't aenichouwen
Van uwen achtbren ftoet, rechtëdele Jonkvrouwen,
Tot aen den hals toe bloosde en geen geluidt dorst flaen;
Doch de eedle Vriendichap dreef liaer ftaêg tot zingen aen,
Om wie zy dan fomtyds een deuntje zongen fpeelde.
Terwyl zy met haer' zang' en fpel uwe ooren ftreelde,
Ging myne ziel te gast op 't hemelfche banket,
Dat door uw fchoon gezin my gul werd voorgezet.
Wat dwaelde myn gezicht door al de kunstfieraden
En lekkernyën, die zyn* ronden disch belaedden!
Ik proefde 't manna waer de God vrucht fteeds naer haekt,
Ik fmaekte 't ooft dat zelfs de ware Wysheit fmaekt,
En dronk'er nektar toe, met onbepaelde teugen.
o Zinnefpys! o drank! nooit gaet ge uit myn geheugen,
Uw gadelooze fmaek legt eeuwig in myn' mond'.
Maer onderwyl ik dus volop van weelde vond,
N 2
|
||||
|
ioo BR.UILOFTZA NV E N.
En gunstig door uw' geest en gaven werd befchenen, -
Waert gy ganscli onverwacht uit myn gezicht verdwenen. ]k zag in 't fchoon gelaet van uwen wyzen ftoet Een teere onfteltenis en ongewonen gloedt, ^aeruit niet duister bleek hoe yder was verlegen : Elk draeide hoofdt en hals, floeg de oogen allerwegen En peinsde waerom gy haer zoo gezwint verliet. Gelyk een minnares, die, door een teer verdriet En zoete minnepyn, tot droef heit word gedreven , Wanneer haer minnaer haer ontydig heeft begeven. Terwyl dus yder om uw afzyn kwynt en klaegt, Komt eene vrolyke en beminnenswaerde Maegdt, Wiens 2oet vermogen my op 't hoogfte kan bekoren , Met eenen blyden tredt het kwynend momplen florea; Zy bloost in haer gelaet als 't heuchlyk morgenlicht, De jeugdt en vrolykheit ftraelt uit haer fchoon gezicht, Een zoete majesteit, vol van bevalligheden, Munt in haer fchoonheit uit en fiert haer juiste leden.' Wat kwynt, wat fuft gy thans (dus fpreekt 2e) o achtbre Stoet, Om uwen Voedfterheer, die vol van yvergloedt,. |
||||
|
B RU I L O FT Z A NG E N. 101
Om u zyn prille jeugdt dus verre heeft verlieten,
Zichzelven in de zorg' voor uw belang vergeten, En u by 't lamplicht diende in 't holste van den nacht: Ei gun hem dat ik nu dat flooven wat verzacht', Die zorgen wat verzoete en zalve, ik ben de Liefde, ('t Scheen dat die naem het hart der eedle Maegden griefde Met zulk een fier gelaet zag elk haer in 't gezicht} 't Word tydt (dus vaert zy voort) dat ik zyn' last verlicht, Het iterkfle brein word mat door al 't geftadig denken. De herfenaïbeidt kan de fierfte zinnen krenken, Ten zy men die verpoos' door rein vermaek en rust; Daerom heb ik FONTEIN, uw vreugdt en hartelust. Thans uw gezicht ontvoert en van zyn zorg' ontheven. Het beige u niet dat wy zulks onverwacht bedreven; Wy weten wat gy alle op zyn gemoedt vermoogt, Des hadd' ik mogelyk gansch vruchteloos gepoogt, Als ik 't h had gemeld, hem uw gezicht te onttrekken, Maer zou 't u belgen, 't kan geen' haet in u verwekken, Als ik u toon hoe zoet ik thans zyn zinnen ftreel. Ik bid u volg my naer myn heilryk lustpnëel, IN 3 Daer
|
||||
|
/
102 BRUILOFTZANGEN.
Daer zult gy zyn Beminde aen zyne zyde aenfchouwen«
Hierin bewilgen haer al de eedele Jonkvrouwen ,
En treden zy aen zy de blyde Liefde na. Myn Dichteres en ik flaen hare ftappen gaê, En volgen haer tot in de palm- en mirtbosfchaedje, Den lusthof van de Liefde en vrolyke vryaedje, Die met zyn dreven aen het hof der vriendfchapp' grenst, En op gebloemte boogt, dat door geen'herfst verflenst, Maer zelfs den gurcn aert des winters kan verzachten. Ziet hier myn' bloemhof vol verkwikbren geur en krachten, Myn' maegdebloemhof (zegt de Liefde) die 't gemoedt Der welbcraden jeugd' met reinen wellust' voed. De wrevle Ichimplust moog' hier driftig tegen wryten En my voor onbedacht en flekeblindt verflyten; 'k Ben blind noch wuft van aert, doch word fomtyds geblind Door dartle knapen, die, gansch fpoorloos en ontzint-, My krenken in myne eer' en al myn' lust verdrukken. 'k Schenk hun alleen myn heil die hier voorziclitig plukken, Want op bedacht en wel te kiezen komt het aen. Die bloemen, die gy ginds zoo fier en trots ziet flaen9 |
||||
|
BRUILOFTZANGEN. 103
Zyn niet dan enkel fchyn; en die gy daer ziet blozen
Verflenfen warelyk zoo ras zy zyn gekozen; Maer hier, hier pronkt'er een die 't oog der deugd' verblyd, Ziet hoe uw -Voedfterheer zyn hart dees Puikbloem' wyd, Opdat uw eedle glans haer zuiverheit befcbyne. Hier zweeg zy, o FONTEIN! en toonde ons uw JOZYNE,
Uw Bruidt, uw' levenslust, wiens frisjfche jeugdt en deugdt Uw nyvre zinnen voên met onbe/chryfbre vreugd'. Wy zagen u vernoegt en bly haer zy bekleeden, Terwyl haer wedermin, die, door roemwaerde zeden, U lieflyk boeide met een' onverbreekbren band', Uw hart deed blaken door een' eerbren minnebrandt, Die telkens voedfel kreeg en onuitblufèhbre krachten, Door haren vluggen geest, vernuftige gedachten En reen, doormengt met zout dat uwen fmaek' beviel, Terwyl haer zangkunst, die uw teêrverliefde ziel Verrukte en reis op reis ter ooren uit deed ryzen, U als ten hemel voerde op godgewyde wyzen. Op dit aenfchouwen van uwr heuehelyken ftaet,
Zag ik de vrolykhek herteven 'm 'c gelaet |
||||
|
104 BRUILOFTZANGEN.
Van uwen eedlen ftoet; elk kon nu klaer bemerken
Dat uwe min haer niet dan voordeel zou bewerken.
De Godgeleertheit, die op 't hoogfte fcheen voldaen,
Sprak dus al de anderen vol vergenoegen aen:
Myn lieve Zusters, myn getrouwe hartvriendinnen,
Die meenigwerf met my de wysheitgrage zinnen
Van myn' FONTEIN door al uw gaven hebt verheugdt,
Van myn' FONTEIN, die vroeg in 't opgaen van zyn jeugd
Zoo teer op ons verliefde en al zyn levensdagen,
Ten nutte van Gods Kerk', aen ons heeft opgedragen;
Vertrouwt niet dat die drift iet van haer kracht' verliest
Nu hy nog eene Maegdt in ons gezelfchap kiest,
Daerin is niet dan heil en vreugdt voor ons gelegen.
J O ZIN E is ons niet min dan hy haer jeugdt genegen;
J O Z l N A mint verftandt en deugdt en zedigheit.
Hoe vrolyk willen we, op haer fchrander huisbeleit,
Den wellust van heur hart aen onze zy doen rusten
In 't ftille boekvertrek en met ons zoet verlusten,
Als hy de ziejfpys gaert uit Gods orakelblaên,
Zal hare Godvrucbt fteeds aen zyne zyde ftaen
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN. 105
En zynen yvergloed' flaêg nieuwe kracht verwekken.
Zoekt hy aen 't wulpsch gemoedt by 't redenlicht te ontdekken
Hoe dwaes het zich vergaept aen weelde en ydlen fchyn',
Dan zal ze, o Zedekunst, zyn zedelpiegel zyn,
Die zonder vleijery' hem zonneklaer zal toonen,
,Wat deugden in het hart der jonkheit moeten wonen.
Dit en oneindig meer is ons thans hoofdt voor hoofdt,
o Waerde Zusters, uit dees nieuwe minn' belooft.
Dus zal FONTEI N nog meer van leering' overvloeijen,
En zyne zucht tot ons, door deze liefde, groeijen,
Die zucht waerin ik vaek myn'geest en hart ophael,
Naerdien hy my niet eert met laffe beuzeltael1,
Of dost in 't oud gewaedt der muffe fchoolgeleertheit,
Maer, wars van blinden waen'en hollende verkeertheitj
Myn eedle ïchatten op eene eedle wys onfluit.
Hier werd zy, onverwacht, in hare reen geftuit,
Door 't juichen van de Liefde en Eendragt' en 't Genoegen, 't Geluk en Blydfchapp', die uw huwlykstoortfen droegen En korven met gebloemte uitftorten op het padt Waerlangs uw Bruidt met u naer 't huwlyksouter trad, O Ter-
|
||||
|
io6 B R U I L O F T Z A N G E M
Terwyl defchoone Deugdt, die uwe kruinen fierde,
Met haren zuivren reif, uw beider vreugde vierde. De Godgeleertheit, Taal- en Wis- en Zedekunst,
Gefchicht- en Oudheitkunde, en wat u voorts xyn gunst, Vernuft en gaven fchenkt, in 't ryk der Wetenfchappen, Vergelden u terftondt met blyde en achtbre flappen, En boon de gaven van uw waerde Bruid' de handt; Waerop de Zangkunst, op een' lieflèlyken trant, Dit eehtliedt ophief, door een fiere-drift gedrongen, En van den ganfchen ftoet* verheugdt werd nagezongen: Hoe lacht al de aerd' wanneer de Schepper der natuur', Door zyn alwys beleit, in 't reine minnevuur, Twee zielen t'famen fmelt, tien zinnen doet vergaren, Die in vernuft en deugd' elkander evenaren» Uk dien gewyden gloed', uit zulk vereenen wacht De Deugdt den groei en bloei van haer thans kleen geflacht, De Wysheit eenen fchat van overëedle loten, Die haren val verhoên en haer gevolg vergrooten. Dat de eedle Deugdt zich dan in deze trouw' verblyV De Wysheit dezen Echt' haer dierbre gaven wy'j |
||||
|
B RUILO FTZJNG E N.
JOZINA en FONTEIN vereenen hunne zinnen
En minnen om elkaêr ontündig te beminnen. Een wakker Dienaer van den Hemelbruidegom Geleid zyn lieve Bruidt naer 't huwlyksheiligdom, Zoo wenscht hy Jezus Bruidt, met haer gewyde reijen, De hooge bruiloftzael des hemels in te leijen. Dat Christus Liefdekerk dan juiche in dezen Echt', En hemelmirt om 't hoofdt van dezen Bruigom vlecht'; Dat zy dees Bruidt bekrans' met godgewydé palmen, En deze trouwfeest vier1 met fchelle vreugdepfalmen. Wy, Gaven van omhoog, die dit gezegend Paer Verzeilen met dees' Zang' naer 't heilig Echtaltaer, Beloven 't hulp te biên en nimmer te verlaten. Zoo waerlyk moet' Gods heil dees twee Gelieven baten. Naeuw had de blyde rei dit vrolyk feestliedt uit,
Of 'k zag, o Bruidegom en rykbegaefde Bruidt, U beiden hand aen hand', met eensgezinde zielen, En diepe eerbiedigheit voor 't huwlyksouter knielen, Waerop de Godvrucht ftraks het offervuur ontftak: De vlam rees regelrecht naer 't hooge ftarredak, O 2
|
||||
|
io8 B RU 1 L O FT Z A N G E N.
Waeruit Gods Liefde en Gunst u met haer' glans' beftraelden,
En 's huwlyks Vruchtbaerheit en Voorfpoèdt nederdaelden, Om u in uwen Echt' getrouw ten dienst' te ftaen. Myn Zangnimf poogde toen een bly geluidt te flaen, Maer flond om uw geluk met my 200 opgetogen Dat we u en al uw' ftoet verloren uit onze oogen. Gelukkig Paer, nu toont uw blyde Bruiloftdag My 't ware tegenbeeldt van 't voorbeeldt dat ik zag.' De Hemel will' u voorts met zooveel heils bedouwen Als de eedle Dichtkunst my om u heeft doen aenfchouweh > Opdat uw trouw de deugdt en wetenfchap verbly'. Zoo moog' ik bogen op dees Huwlyksprofeetzy. 17-3*6.
* 21 ■*
|
|||||||
|
BRUI-
|
|||||||
|
f
|
|||||||
|
BR ü I LOF T Z A N G,
..... f f - ■.'■>.■#
VOOR DEN HEER E
|
||||||
|
HENRICUS VAN DOBBEN
ENMEJUFFROUWE
GEERTRUI BOK.
• ■ '• :
L V Eluwnimfen, Ryngodinnen,
Bron- en Beekgoón, 't ftoor' u niet,
Dat we een vrolyk bruiloftliedt
In dees' fclioonen oord' beginnen, Waer ge uw leen met groen bekranst,
En, in fchaêuw' en frisfche koelte, Orn liet Gelderscli Raedsgeftoelte, Huppelt, trippelt, fpringt en danst:
Eene ry van Minnt goden
Kwam ons naer dees ftreken nooden.
O 3 Leven-
|
||||||
|
BRUÏLOFTZANGEPf.
Levenwekker droeg myn' geest,
Mynen dichtgeest op zyn wieken, Die naer mirt en rozen rieken, Naer dit heilryk bruiloiMeest,
Rotte- en Schie- en Maesnajaden, Öm dit trouwverbondt verheugt,
Gaen ten reije op onze vreugdt,
Kyken, daer ze welig baden, Vol verlangen, de oogen uit,
Naer VAN DOBBEN en zyn Bruidt.
Aernhem moet' het zich niet belgen,
Dat de Min, de Maes ten prys',
Uit het Geldersen Paradys*
Een van zyne fchoonfte telgen In ons Lèeuvrendal verplant,
Wyl 't daer zelf, door 't zoet vermógen Van twee kuifche maegdenöogen* Hartkasteelen zet in brandt,
En de zinnen dus ten lesten
In triomf voert naer zyn veste».
Brave
|
||||
|
B R U I L O FTZ A N G E N. i
Brave HENRIK, flaef dees reen;
Gy, ja gy zult best getuigen 3 Hoe ge uw vryheit voelde buigen, Voor de zielaentreklykheên
Van den zeilfleen uwer zinnen, De overfchoone Spruit van BOK»
Die u 't koopkantoor onttrok,
Naer de Vehw voerde uit minnen., En uw teêrverliefde ziel
Aen haer deugd gekluistert hiel»
Toen vernam uw ftille wandel
Eene drift vol kracht en vuurs.
Vondt gy toen niet vaek iet zuur*
In uw' fïiikerzoeten handel, Als de koopfcorg uwe min,
Uwe min de koopzorg kwelde* En uw hart zyn' wellust ftelde In uwe lieve Zielvriendin,
Die, wyl u haer afzyn deerde, Sta% uw zuchtjes van zich weerde.*, |
||||
|
|
||||||
|
112 BRUILOFT ZANGEN
Vergeleekt ge uw Min toen niet
By uw tweederhande waren, Zoo vol zoets en vol gevaren? 't Binnenfte uit het fuikerriet,
Dat ge in witheit fneeuw leert tarten, Is een fchets van 't reine zoet
Waer de Min zichzelf' meê voed,
In de rechtverliefde harten; Is het ware zinnebeeldt
Van de Liefde die u ftreelt:
Dan de looden hagelvlagen,
Waerge blinkend goudt uit puurt,
Schoon haer kracht vaek word bezuurt, Als haer buskruitftormen jagen,
Door den feilen blikfemgloedt En de donders der musketten:
Hebben u gewis doen letten , -
Hoe zich 't zuur verfèhuilt in 't zoet;
't Geen u G E E R T R U I klaer deed blykeft
Toen ze uw liefde zocht te ontwyken.
|
||||||
|
Maer
|
||||||
|
BRUILOFTZANGEN. 113
Maer wat geld hier dit geluidt,
Nu haer weêrmin, rein van lusjes, U onthaelt op malfche kusjes; , j Nu gy haer als uwe Bruidt .?, '„- , ..
Staêg moogt in uwe armen drukken , ; En, voor uwe minne wond', , , ■:■„." I
Kersjes van haer1 rozemond',
Roosjes van haer kaken plukken, ,7 Daer ge u koestert in het licht - r I
Van haer tooverend gezicht. , 's ; , 7
Schoone GEERTRUI, Roem der zeden, ; > ' ;
Uw VAN DOBBENS ftam verbeid
Uit uw Minn* zyn duurzaemheit,
Spruiten fchoon van geest' en leden: Eer de zomer ons weer nood
Op zyn frisfche lekkernyën, Moet' ge u met een' Zoon' verblyën, Die u toelacht van uw' fchobt',
En, met opgezwollen wangen,
Spartlende aen uw borst blyft hangen;
? Gulle
|
||||
|
ii4 BRUILQFTZJNGEN.
Gulle Vboiipoedt, lieve Vree,
Daelt nu neder uit den hoogen. Schenkt uw fcegenjryk. vermogen Aen dees welverëende Twee.
Eeuwig duur* hun teer beminnen; Hun gelukftar klirara? vol glans
Naer den allerlioogsten trans,
yeluwnimfen, Ryngodimnen, Bron- en Beek- en Minnegoön,,
Danst een' feestdons, op dees? toon.:
|
|||||
|
«7-*3<S.
|
|||||
|
BRUILOFTZANG,
VOOR
DËNHEERÊ ARNOUT GEVERS,
EN DE EDELE
JONG K VROUWE MARGARETA MARIA
BROUWER. éLéOu de Dichtkunst zich niet tooijen,
Met haer bruiloftfeestgewaên;
Zou ze hier geen bloempjes ftrooijen En verheugde toonen llaen;
Rotte- en Maesftroom vangen aen,
Op verblyde en hooge wyzen,
Om de HuwJykszon te pryzen,
Die zy heden op zien gaen:
P 2 De
|
||||
|
v~
|
||||||||||||||
|
n<5 r$ R ü I L O FT Z A N G E W.P
t •-* f — - - -■ •■ * ..... -
De Echtzon, die hier, met heur ftralen,
Twee beroemde ftammen ftréelt,
Stammen die als eiken pralen, Waer het landvolk onder fpeelc, .j
In een fchaêuw', die zegen teelt,
En een zoete rust doet fmaken, |
||||||||||||||
|
Die de goeden kan vermaken
|
||||||||||||||
|
En de kwaden Hechts verveelt.
|
||||||||||||||
|
De eedie BROUWER! de eer der braven,.
Ziet me,t lust' hoe zyoe Spruit, ,,
Ryk van geest' en deugd1 en gaven, Zich aen GEVERS geeft tot bruidt;
GEVERS", die haer hart vrybuit,
Kan 't genoegen in het wezen Van zyn achtbre magen lezen,, Onrzyn loflyk tröuwbeflüit.
M.ARGARETAES lieve zeden,,
Gaven van 't onfterflyk deel,
Schöonheit en bevalligheden, , Veel te groot voor ons panneel*
Zouden 's Ridders kunstpenfeel,.
Mogt' hy leven, fïof verwekken, Om der maegden 't fchoon te ontdekken, Dat recht hemelsch is en eêl.
Zoo
|
||||||||||||||
|
Ï0&
|
||||||||||||||
|
B R UIL O FTZ A NG E M
Zoo men dichttael mag gelooven,'
Wist de Min,' vol loos gevry,
't Hart van M A R G A R E E T' te rooven. Door haer' Grootvaêrs fcliildery,
Toen ze eens eenzaem, vry en bly,
't Herdertje, van liefde dronken, 't Danfend meisje zag belonken, Dat hem toelacht van terzy»
't Schalke wicht bragt haer te binnen:
Is'er zulk een zoet geneugt,
Zooveel wellust in het minnen, Als Grootvaders kunst dees vreugd'
Hier ten toon' ftelt aen myn jeugd'
Waerom zoek ik dan te ontvluchten Dien ik naer myn min hoor zuchten, Wyl hem geest ontbreekt noch deugdt>
Straks begroetten toen hare oogen
Yder kunst/luk met een' lach,
Want (wat heéfi: de Min vermogen 1) 't Was al GE VER & wat zy zag.
Yder beeldt, in fchaêuw en dag',
Scheen haer' Minnaer te gelyken. Waer zou 't maegdeftuursch niet wykera Daer de min zooveel vermag?
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN
Kusjes, lusjes, lonkjes, lachjes,
Vlugge boodjes van de Minn',
Dryfc nu vrolyk op uw fchachjes, Speelt en dartelt b!y van zinn*;
AR NO UT en zyn Zielvriendin,
"Waer de Maesftadt op mag bogen, Treden, onder uw vermogen, Thans den huwlykstempel ia.
Mei, ftrooi nu tiw fèhoonfte bloemen;
Sier dees Twee met mirt' en veil;
Help dit zalig echtlot roemen; Stel de vreugd1 hier pael noch peil.
Edel Paer, hoe fclwon en Heil
Zien wy uw gelukftar ryzen; Wacht vry 's Hemels gunstbewyzen .'
Ware deugdt ontbeert geen heil.
|
|||||
|
•rS»
|
|||||
|
ECHTZANÖ
-
VOOR DEN HEERE
LAMBERTUS MULDER
EN MEJIIFFROUWE
MARGARETA
VAN DE MOEZEL. * - ., *
H Oe luttel ook het droomen en verdichten
By wyïe herfens- geld*',
De Dichtkunst heeft, door droomen en gedichten 3 Ons Avel iet goeds wortelt*
Dat ïti myn liery o MULDER, u doen hoorefly Daer gy uw minneleefc,
By M A R G AR-E.T E, uw Bmidt, uw uitverkoren^ Door kus op ku&, vergeet»
9
Si
|
||||
|
120 B RU I L 0 FT Z A N G E N.
De Poëzy wist laetst, door minlyk kusfen,
My, onverwacht en ras,
Byna zoo vast in diepe rust te fusfen Of zy de Slaepgodt was:
't Scheen of zy ook, by al haer eêl vermogen, Dat vaek myn leet verwon,
Haer'Morfeus had, die, voor inwendige oogen, ■■„ Verrukkend Jèhildren kon. t .,
Hoe 't zy, ik zag (wat zyn haer zachte droomen In 't zoet verdichten ftout!)
De lieffelyke en blonde Moezel ftroomen, Door 't 's Gravenhaegsch Voorhout:
Zy was,gedost in reine praelgewaden, Vol zwiers en geurs en gloeds.
Wat krielde 't van aenminnige Najaden Om hare waterkoets!
Ja 'k zag voorwaer de drie Bevalligheden, De Trouw en Eerbaerheit,
En eene reeks van roemenswaerde zeden, Tot haren dienst bereid.
|
||||
|
S RU I L O FT Z A N Q E N.
Dit deed de Schoone elks gunst en achting wekken ,
En telkens, van alom,
Ondanks haer' will', al de oogen tot zich trekken, Van 't eerbaer Vryerdom.
Doch boven al vernam ik aen iiaer boorden, o MULDER3 u het meest;
Ja 'k merkte vaek, uit uwe teedre woorden j Den inhoudt van uw' geest.
't Was juist of ge, in verruking' van gedachten. Langs Ormus zeekust tradt,
Zoo hoorde ik dat ge, in uw verliefde klagten, Om eene Parel badt.
Dan 'k zag wel haest wat Parel gy beoogde, Om haer bekorend fchoon;
't Was een juweel waerop de Moezel boogde, De Parel van haer kroon'.
Die Parel was^de zeilfteen van uw zinnen. Wat wendde uw jeugdt niet aen!
Wat leedt ge al leets en druks, om haer te winnen,, En in haer gunst te ftaen!
a
|
||||
|
124 BRUILOFTZANGEN.
Myn' droom, waerin, o jeugdige Echttlingen,
De voorbeduidenis
Van uw geluk en huwlykszegeningen, Genoeg te ontdekken is.
Lang moet' gy dan in vergenoeging, leven, En aen uw' beider ftaram'
Een' frisfclien bloei en eedlen luister geven, Door uwe liefdevlamj
Ja, eensgezint, verzelt van brave daden, Ten fpyt1 der teggnheên,
Staeg over dons, fluweel en rozebladen,. Het huwlykspadt betreên»
17- \i. |
|||||
|
BRUI-
|
|||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Dat fchoon kleinnoodt is dubbeld waerd te pronken
In 't goudt van 2yn geflacht,
Dat uit het heil, waermeê hy word beichonkenp" Een' langen duur verwacht.
De parel, door Kleopatra verilonden, Hoe kostbaer, fmaekte zuur,
Maer al wat in zyn Paerle word gevonden Is lieflyk van natuur*.
Zy laeft zyn min met frisfche nektarteugen, En zal, wat zorg hem drukk',
Zyn hart, zyn huis, zyn' dis en bedt verheugens Met ftreelend echtgeluk.
Hier zweeg haer zang,, en 't bly geklap der handen Gaf weelde en vreugd' den toom;
Doch weelde en vreugdt en handgeklap verbanden Myn' dichterlyken droom:
Myn' zoeten droom > die in myn zwellende aêren Den bruilofczanglust flort,
Naerdien hy thans> door uw genoeglyk paren, Zoo vast bewaerheit word:
0.2
|
||||
|
B RU I L O FT Z A N G E N
Myn' droom, waerin, o jeugdige Echtclingen,
De voorbeduidenis
Van uw geluk en huwlykszegeningen, Genoeg te ontdekken is.
Lang moet' gy dan in vergenoeging1 kven,. En aen uw' beider ftaram'
Een' frisiclien bloei en eedlen luister geven, Door uwe liefdevlam;
Ja, eensgezint, verzelt van brave daden , Ten fpyt1 der tegenheên,
Staeg over dons, fluweel en rozebladen,. Het huwlykspadt betreêfl.
|
|||||
|
m
|
|||||
|
BRUILOFTZANG
v o o 'r den heer e
JOACHIM OUDAEN
EN JUFFROUW E
ANNA KATHARINA
VAN SOEST. ^ll-fOmsrkoekjes, licht van pluimen
Fladdert vrolyk herwaerds aen;
Dartelt metgebloemt en blaên,
Dat de blanke golfjes fchuimen In den ouden Leidfchen Ryn,
Door wiens vloeibaer kristalyn-
Wy, met reingepette veren, • r. In de fchaêuvv van: lis' en riet*
Welig ginds en weer fpanferen, Onder 't zingen van dit liedt:
Q_ 1 Van-
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Van dit liedt, dat de eedle binnen
Van den gryzen Ryngod ftreelt,
Die nu in de weelde deelt
Van het wederzyds beminnen, Dat J O A C HIM en zyn bruidt
Thans in rozeboeijen fluit,
Die zelfs gouden keetens tarten; Boeijen fchuw voor tyd' noch roest' ,
In 't vereenigen der harten Van OUDAEN en zyn VAN SOEST.
Zyn VAN SOEST, die, als betoovert, Door de klanken zyner lier,
Kwynt aen 't eerbaer minne vier,
Dat zyn hert en ziel verovert, En, daer hy haer flrookt en kuscht,
Meer ontvonkt word dan gebluscht.
i
Vader Ryn vergeet te fpoeijen,
Met zyn glaze wateraên,
Nu hy dus de Spruit ziet bloeijen Van zyn' voedfterling OUDAEN:
|
||||
|
BRUILOFTZJNGEN*
Zyn' O U D A E N 5 dien hy voor dezen,
Daer hy Rynsburgs oevers fchaeft,
Zelf met dichtvocht heeft geiaeft:
Tot die Heldt, zyn wieg ontrezen^ Met het moedig dichterdom,
Op den kruin van Pindus klom.
Ziet J O A C HIM volgt die ftapperi Van zyn Grootvaer, fier van moed.
Laet ons met de wieken klappen, Vrolyk briiisfchen door den vloedt:
Door den vloedt, éie} met zyn baren, 't Nederlandsen Athene kust
Daer hy met zyn1 levenslust*
Bly vereent voor de echtaltaren, In een dromm' van minnegoón.
Kom, aenminnige Dioon,
Span ons voor uw' waterwagen^ Jaeg ons voort door 't kabblend nat,
Om het paer, naer ons behagen, Te overladen met uw' lchattr.
|
||||
|
128 B RU I LOET ZANG EN
Met uw' fchatf, wiens eedle waerde
Loutere eendragt is en vree,
Roep de gunstige Amalthee,
Met haer' horen neer op de aerde, Om dees twee ten dienst te ftaen;
Zoo verwachten we uit OUD AEN
En VAN SOEST een reeks Oudanen» Die hun Stamhuis waerdig zyn,
Dus klonk 't liedje dat de zwanen Heden zongen door den Ryn.
17*8. |
||||
|
BRUILOFTZANG.
VOOR DEN HEERE
ABRAHAM VORSTERMAN
JAKOBS ZOON,
EN MEJUFFROUWE KRISTINA WALIJEN.
|
|||||||||
|
Wi
|
|||||||||
|
e zou ooit de min verwachten,
|
|||||||||
|
In een woelziek Koopkantoor,
Daer de zinnen en gedachten, Rennen al de weereldt door;
Daer men, ver van rust te zoeken, Zoo by 't zon- als fterrenlicht,
't Koopfortuin een' altaer fticht
Van gefchriften, brieven, boeken ? Nogthans vond zich VORSTERMAN,
Die zyns Vaders fchrandre zeden Volgt zooveel hy volgen kan,
Met bedachte en kloeke fchreden, R Daer
|
|||||||||
|
130 ff RUIL 0 FT Z A N G E N,
Daer niet veilig voor haer magt',
Hoe befchanst met zware zaken, Hoe zyn bezigheden waken, Van den ochtend tot den nacht
Aen des Amftels zilvren baren Ryst een fchoone Morgmftondt, (*)
Die j uit eêl gebloemt en blaren, Duizend geuren aêmt in 't rondt,
Doch de glans van loof en bloemen Word, met al wat zy belooft,
Door zyn Morgenftar verdooft,
Waer hy 't meest op heeft te roemen: Dat 's K RIS TIN A, 't minzaem beeldt,
Wiens betoverend vermogen, Met ontelbre ftralen, fpeélt,
Blinkt en flonkert in eiks oogen. Door dat licht wist de eerbre min
Liefde in V OR ST E R M A N te llichten,
Toen 't zyn fchryfplaets kwam verlichten,
En hem floop ten boezem in.
Dreef
{*) De Lusiplaets van de Moeder der Bruid'.
|
|||||
|
\
|
|||||
|
BRUILOFTZANGEN 131
Dreef een drom van nutte zorgen
Hem vol yvers vuurs en moeds, In den aengenamen morgen', Van zyn ongeruste koets,
De oosterftar kost, met beur ftralen, Met heur dagaenvoerend licht,
In zyn teer verliefd gezicht,
By zyn morgenftar niet halen. Stond hy, in het beursgewoel,
't Gloeijend vuur der zonneraderen, Op een' heeten dag, ten doel';
Zyne Star voedde, in zyne aderen, Echter 't allerheetst gebiedt.
Zag hy 's avonds 't licht der Harren Tintelend door een verwarren; 't Haelde by zyn fterliclit niet.
Des verliet hy brieven, boeken, En wat meer zyn zinnen bond,
Om zyn Morgenftar te zoeken, In den frisfchen Morgenjlond'»
R 2 Naeuw-
|
|||||
|
%
|
|||||
|
132 BRUILOFTZANGEN.
Naeuwlyks was zy hem verfchenen,
Uit dien lommerryken trans', Of zy fcheen, in deugd' en glans',
Hem nog fchooner dan voorhenen. Maer wie weet hoe bang hy 't had,
Toen hy, (welk een zorglyk teeken!) Om de gunst, daer hy om bad,
Vele minnaers hoorde fmeeken. Doch zyn vlyt en vlug verJdandt,
Kloek beleidt, beraden zinnen, Jeugdt en deugdt boon hem, in 't minnen En den minneJflryd', de handt.
Als KRIS TIN A 't hevig ftryden, Om haer fchoone jeugdt, vernam,
Kreeg zy telkens- medelyden Met den wakkren A BR AHA M"r
Vaek liet zich de fchoone hooren, Daer ze in hare flaepzael' zat,
Of door flille dreven trad j
VORSTERMAN kan my bekoren! 't Over-
|
||||
|
BRUILOFT ZANGEN. 133
't Overkostlyk Overton (*)
Holp intusfchen A B R A M zuchten, Dat het de Amftel hooren kón.
't Sparen riep, vol ongenuchten: Gun my, fchoone Morgenftondt r
Uwe Morgenftar, K RIS T Y N E, Dat zy Overton belèhyne, En Zyn' Landheer maek' gezont.
De eedle maegdt, in 't eindt bevangen r Door al 't fmeeken, keer op keer,
Wierp zich r met gebloosde wangen, In haer A B R A M S armen neer. Geen der fchelle vogels zwegen, Elk floeg teeder mingeluidt; Ja het fcheen dat bloem en fruit Toen veel fchooner wezen kregen. Juich nu, Amfterdam, o Y, Laet uw vreugdewimpels-zwieren;
Beurs en bank en< Koopyaerdy Helpen thans een Bruiloft vieren,.
R 3 Bie-
(*} D* Lustjtlatts van V Bruidegms Moeder, oen 't Spurtte»
|
||||
|
134 BRUILOFTZANGEN.
Die niet flechts den duur voorzeit,
Aen twee wakkeren geflachten, Maer uw welzyn zal betrachten, En uw' handel heil bereid.
Hier vereenigen twee Loten, Even zuiver van gemoedt, Beide uit eerbaer bloedt gefproten, Beide in Godvrucht' opgevoedt: Mannelyke deftigheden, Thans zoo zeldzaem in de jeugdt,
Trouwen hier, tot yders vreugdt, De eêlste vrouwelyke zeden. Brave Twee, thans eens van zin,
Dat uw heil nooit leet bejegen'; Voorfpoedt volge uw echt begin,
Reeds zoo ryk bedaeuwt met zegen;» Treedt des, door geen zorg belet. Om 't genot der zoetfte wedde, Op de toonen, die ik fpeelde, INaer 't verlangend bruiloftbedt. 173P- s .; OP |
||||
|
OT HET HUWELYK
VAN DEN HEER
SAMUEL TAK
ABRAHAMS ZOON,
EN JUFFROUW E
PETRONELLA OUDENAERDE.
A L 't hemelhof en de engelen verlangen
Naer blydfchap, die der Godheit eer bewyst,
En hooren graeg den klank der vreugdezangen, Die regelrecht van de aerd' naer boven ryst,
o Wakkre T A'K, Van eenen braven ftamme, Wy ilaken des, voor u en uwe Bruid1,
By 't flonkren van uw tweede huwlyksvlamme, Gods gunst ter eere, een vrolyk feestgeluidt.
Het rein begin van uw godvruchtig minnen, Door eerbaerheit en zucht tot deugdt gevoed,
Vereischt, met reen, dat wy van God' beginnen-, Van God', de bronn' van 't ware goedt en zoet.
Wie
|
||||
|
136 BRUILOFTZANGEN.
Wie 's huwlyks zee gelukkig wil bevaren,
Daer 't heillicht vaek voor zwarte dampen zwicht.
En bank en klip de ziel met angst' bezwaren, Houd' toch vooral die Noordftar in 't gezicht;
Die Noordftar toonde u, aen de Zeeuwfche kusten, Daer 't vrouwloos huis u dootsch en eenzaem viel,
Hoe ge aen de Maze uw zinnen kost verlusten, En wie uw hart daer vast gekluistert hiel.
De Aertsgocdheit, in haer diepte niet te peilen Door heil of gunst, zond, langs het vlak der zee,
Een' zwoelen windt van voorfpoedt in uw zeilen, Opdat gy landde aen een gewenschte reê.
Zy neigde 't hart der kuifche PETRONELLE, Naer uw gebeên en gunstig levenslot,
Wie hoop op een' verdichten Hymen Helle, Wy loven hier den waren Huwlyksgodt,
Die heeft in u het liefde vuur ontftoken, Met ftralen van zyn' zuivren liefdegloed,
Des voegt het u hem 't offer toe te rooken, Op 't outer van uw deugdgezind gemoedt.
|
||||
|
BRUILOtT ZANGEN
"VTy hoeven u geen wierook aen te brengen,
Uw dankbaerheit zal 't eêlste reukwerk zyn,
De tranen, die we uwe eedle vreugdt zien plengen, De lieffelykfte en geurigfte offerwyn.
Het lust ons u naer 't echtaltaer te leijen, Dan 't beige u niet dat wy de blyde paên,
Waer langs gy treedt, bedekken noch befpreijen Met maegdepalm' en zachte rozeblaên,
De Lente komt ons te ongetooit ontmoeten, Zy fchenkt ons nog geen bloemen als weleer,
Doch 's Hemels zorg ipreit thans, voor uwe voeten, 't Fluweele kleedt van hare liefde neer,
o Zedig Paer, wil daer op nederknielen, Het offer brand, vlecht uwe handen t'iaem,
Verknocht en fïnelt uw teêrverliefde zielen Dus vast in een, 'm Gods geduchten naem':
Zoo moet' ge nooit Gods dierbren byllandt derven, Geen tegenheit uw blyde liefde fchaên,
Uw vaste trouw nooit hooploos ommezwerven, Op 's huwlyks nare en akelige paên.
S
|
||||
|
138 BR.UILOFTZANGEN.
Wy zingen niet om nw gehoor te ftreelen,
Neen: de echte ftaet is zelden zonder zuur,
Dan de Almagt kan uit droef heit vreugde telen, Des draegt u kloek in 's Hemels wys beftuur;
Zoo zal uw trouw u tot een fchildt verftrekken, Dat 's weerelds magt en woede keert en dwingt j
Zoo zal uw liefde uw levensdraden rekken. Maer 'k zwyg, en hoor wat uwe feestrei zingt.
|
||||||||
|
ZANG.
Op de wys van: De liefde voortgebragt.
Nu viert de zoete Maes
Maer gulle vreugd1 de toornen, Terwyl beur golfgeraes
Be zoute zeeuwfcbe /hoornen, Hoe brullend*, woest en wreedty
Weet fpkgclglad te hemmen > Zoo weet de blydfcbap V leet>
Verdriet en rouw te temmen. |
||||||||
|
J/dus
|
||||||||
|
iJV^ft^lHIM.il»!^
|
||||||||
|
B RUIL OF T ZA NG E jg 139
Aldus zal SAMUËL
Dm last van V aerdfche leven, M/ jyw PETRONEL, Boor trouw te boven Jlreven,
En alles, mw <y#ra sw,
Volbrengen en verdragen, 0/><fa / s^, ^oor tera *»ƒ»,
Z)m Hemelvorsf behagen. Zoo zal dees brave TAK
In V Hemels zegen gr oei jen, En "'s iveerelds ongemak
Zyri* wasdom niet befnoeijen. Neen: naer ons wenfchen is,
Zal by gejladig tieren; Opdat by zynen dis
Met Takjes moog ver fier en, o Bruid't, wil nu gerust
Uws Vaders huis begeven, Om TAK, uw'' levenslust,
Standvastig aen te kleven, Naer V Hemels wil en wet.
Doch laet, o Echtelingen, U eerst naer V bruiloftbedt
Geleiden op ons zingen, 40. S 2 ECHT-
|
||||
|
ECHTKR A N S
VOOR
DENHEERE A N T O NI VA N
VOLLENHOVEN,
E N
JUFFROUWE MARIA MESSCHERT.
X jEbt gy, o blyde Liefde my,
Om myne Bruilofcpoè'zy, Tot uwen Zanger uitgekoren? Zyt ge, op uw' groenbekransten troon,
Nooit moê van myn gezang en lierfpel aen te hooren ? Begunstig dan myn' toon. Leer
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN
Leer my de kloeke vonden loven,
Waerdoor gy mynen VOLLEN HOVEN Aen zyn MARIA hebt geboeitj
Zoo zal ik, u ter eere, zingen HoeMESSCHERTS huwlyksloof als mirtetdgen bloeit Om 't ftamhuis van van Ingen. Men zegt dat koopzorg, moeite en vlyt
Den vvakkren Jongling, op een' tydt, Een poos vergunden, om te rusten, Wanneer by, voor zyn koopkantoor, Grootvader Jngens hof, de woonfleê zyner lusten, Tot zyne rustplaets koor» Hier bood de Maegfchap, die wy roemen,
MARIA, 't puik der maegdebloemen , Hem gunstig, tot gezelfchap, aen;
Hy nood en leid haer, onverfchiliig, Den bloemhof in, zy volgt hem bly, door laen en paêa De Vriendfcliap is gewillig. S 3 |
||||
|
142 B RU IL OFTZANGEN*
Gynaemt, o Harteboeister, toen,
In 't frisch en liefdetelend groen, Dat uurtje waer, om 't hart te winnen, Dier brave Twee (gelyk men meld) Opdat hun vriendfchap mogt' verandren in beminnen, Dat zielen t'famen fmeit. Ge ontfloegt uw hagelwitte zwanen,
In fchaeuw' der lommerige lanen Van 't vyverryk Jeruzalem,
Uit hunne luchtige gareelen; Gy bliest haer vonden, in, gy fchonkt haer geest en Hem, En Het ze in 't water fpelen. Naeuw kwam het Paer toen, handt aen hand',
Spanferen langs den vyverkant, Of 't blank gevogelt' viel aen 't kusfen, En nette elkanders pen en pluim. De een flookte vuur en vlam, die de andre wist te blusfchen, In 't koele waterfchuim. Toen
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN. 143
Toen bouwde 't, vry van liefdekommer,
't Zorgvuldig nest, in fchaeuw' en lommer, En leefde, in onverbreekbre min. Dees zwom en bruischte, vroeg en fpade, Om nutten voorraet uit, die iloeg, vernoegt van zin, Heur waerde woning gade. Intnsfchen zongen zy, verheugt;
„ Hoe zoet is 't, voor de frislèhe jeugd, „ In min en wedermin te leven. „ Dat's 't edelfte onder 't ftargewelf. „ Geen hartstocht kan de liefde, in vreugd', te boven ftreven. „ De Liefde is 't leven zelf. Wat ftondt het Paer gansch opgetogen,
Door dit gezicht en zangvermogen! Ach! (dacht ANTONI; mogcen wy
Dan tot elkaer in liefde blaken, Myn lieve Gezellin, hoe noest, hoe trouw zoudt gy Myn huis en haert bewaken! MA-
|
||||
|
144 BRUILOFTZANGEN
MARIA fprak, met haer gezicht:
Hoe trouw zie ik de deugdt en plicht, Door deze nyvre zwaen betrachten; Zoo ik op 't huwen was geftelt, Ik zou niet minder liefde en hulp en zorg verwachten, Vau U, die my verzelt. Nu fcheen de vriendfchap ftil te deinzen.
't Gulle onderhoudt verkeert in veinzen. De kuifche Maegdt krygt blos op blos. Al toont de Minnaer zich bedreven, In eerbre vryery', zy laet hem weigrend' los. De Min kan ook weerftreven. Wat zong hy toen, vol liefde en vier,
Al minnedeuntjes, los van zwier.' Die deuntjes flopen in hare ooren, En lokten 't J A haer1 boezem uit. Dus werd zyn waerde Nicht, zyn lust, zyn uitverkoren, In 't eindt, zyn lieve Bruidt. |
|||||
|
-
|
|||||
|
BRUILOFT ZANGEN
Des moeten we u, o Liefde, loven,
Nu gy aen Vader Folknhoven
De Telg zyns Broers tot Dochter geeft ; Nu gy van Ingens gryze jaren
Verjongt, daer hy zyn kroost, waerin zyn deugdt herleeft, c ..... Ziet. met elkander, paren! Veel heils, o wel vereende Twee;
Wy durven u genoegen, vree, Geluk en huwlyksvreugdt beloven: De milde Hemel daelt op aerd', Of zend zyn' overvloedt en zaligheit van boven, Daer vlyt met god vrucht' paert. o Bruidegom, doet nu uw trouwen
My 't doelwit van den wensch befchouwen, Dien 'k u, op uw' verjaerdag deed;
Myn gulle wensch moet' weer gedyen, En uwe Bruidt, als Mars zich dost in 't lentekleedt, U, met een' Zoon1, verblyen. T E
|
||||||
|
Ë C H T Z A N Ó r;
VOORDEN
WELEDELEN HEER E
M^ PIETER VAN DORP,
EN MEVRÖUWE
SARA RAMMELMAN.
3j Jrl Emeltelg, Gerechtigheitv
„ Die de hoogfte Majesteit,
,,. Hier beneên en in den hoogen,
3, Dient met toegefloten oogen,
„ Die het onrecht tegen 't recht
35 In uw gouden fchalen legt,
„ En het ongelyk. der aerde
iy Slecht met uw1 geduchten zwaerde!
„, Aller-
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN. w
„ Aller deugden Toeverlaet!
M Kom, ei komt rayn beê te baet;
„ Laet myo bly en blozend wezen
„ Uw geftreng gemoedt belezen;
M Sluit de vierfchaer, en verfchoon,
,, Voor een poos', VAN DORP, uw'Zoon,
„ Laet my zyne vlyt verpoozen,
„ In myn' hof vol mirt en rozen,
„ Lelyê'n en lachend kruidt,
„ Gun my, dat ik hem een Bruidt,
„ Eene weêrhelft toe moog' fchikken,
„ Die zyn zinnen zal verkwikken,
„ Als hy, mat en moê gepleit,
„ Van uw hoog geftoelte fcheid',
„ Dat veel zorg1 is onderworpen.
„ RAMMELMANNEN en VAN DORPEN
„ Wenfchen reeds, met hart en mond',
„ Naer dien heuchelyken flondt,
„ Die uw' PI ETER, naer zyn lusten,
,9 By myn SARA zal doen rusten,
T 2 „ Vry
|
||||
|
B RUI L O FT Z A N G E JV.
„ Vry van zorg1 en minnepyn'.
Dus liet, aen den Leidfchen Ryn,
Zich de Liefde, uit hare koren, Tot Gods Stedehoudfter hooren. Naeuwlyks hoort de Hemelmaegdt 't Gul verzoek, dat haer behaegt, Of zy houd terflondt, voorzichtig, Hare fcbalen evenwichtig: De eene vult zy met beleit, Vroomheit, wysheit, achtbaerheit, Vlyt en deftige manieren; Gaven, die VAN DORP verfieren. S A R A E S on verflenste jeugdt, Minlyke inborst, kuifche deugdt Eedle zielshoedanigheden, Huisbeftuur en ivyze zeden, Vriendlykheit en trouw en eer, Legt ze in de andre fchael ter neêr^ Doch geen één van bei de fchalen- Weet van ryzen of van dalen.. |
||||
|
J3 R UI L O FT Z A N G E N.
c De eerbre Liefde, op dit gedicht,
Bloosde, als 't gloeijend morgenlicht, Van genoegen in haer wezen, Waer de vreugdt uit was te lezen/ De eedele Gerechtigheit Boog, met zwier1 en majesteit, 't Hoofdt voorover, tot een teeken Dat de goede Hemel 't fmeeken Van de Liefde had verhoort, En, met een onbreekbaer koordt. Op onwankelbare gronden, SARA aen VAN DORP verbonden. Rotte en Maes en Ryn, verheugt
Door dees dierbre bruiloftvreugdt, Klappen vrolyk in de handen, Daer de huwlyksfakkels branden, Uit wier gloed' het braef geflacht Dezer Twee zyn' duur verwacht. 't Jong KRISTYNTJE fpreit de lonkjes Van haer kinderliefdevonkjes T 3, |
|||||
|
•
|
|||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Op VAN DORP, haer hoop en lust,
Dien zy teer omarmt en kust, En erkent voor haren Vader, Voorzorg, hoeder, hulp en rader. De allereêlfte rozenblaên Dekken hier de huwlykspaên. Duizend duizend zegeningen Zullen ftaêg dit Paer omringen, En verzeilen in den echt. Daer de Deugdt den trouwknoop legt, Naer 't befluit van Recht en Reden, Daelt de Hemel naer beneden. |
||||
|
OP HET HUWELYK
V A N D E N H E E R
MEINDERT VANDER LOEF,
EN MEJUFFROUWE
ABIGAËL ENGELSEN.
3, VV Is uwe tranen af, o ièhoone ABIGAËL,
„ Verruil uw treurgewaên voor blyde bruiloftkleeden , „ Ik flrooi weer mirt en palm voor uwe vlugge fchreden,- „ En noodlg u te fëest op vreugde- en minnefpeL „ Zeg Nereus en zyn' ftoet, waerdoor dit landt zoo fel,
„ Zoo nors word toegegraeuwt, en reis op reis beftredeny „ Om de eedle Maesgodin en haer bekoorlykheden,- „ Ja al uw braef geflacht; op myne beê vaerwel. „ Gy weet hoe liefFelyk het minnevuur doet blaken.
„ Ei proef nog eens hoe zoet de huwlykskusjes fmaken , „ Daer ik u, met myn toortfe, op 't mollig dons vertoef.- Dus liet de zoete Min zich tot ABIGEL hooren.
De fchoone leende, in 't eindt, aen deze reen hare ooreny
En werd, ter goederuurV de Bruidt-van VAN DE-R LOEF.
i^o. AENi |
|||||
|
.. ....
|
|||||
|
AEN DEN H E E R E
JOZUA VANDER POORTEN
EN JUFFROUWE
HILLEGONDA JOZINA
V A N E I K; OP HUNNER ED:
ECHTVERBINTENIS. V-/nder 't juichend zegepralen
Uwer trouwe en eedle minn'
Treên wy uwe feestzael in,
Spieglen we ons in 't goudt der ftralen Yan uw deugden, deugdryk Paer;
Op het ipoor der bruiloftfchaer'
Koom ik meê uw bruidsbedt fleren: Ygodinnen en Najaên
Brengen blinkende lauwrieren,
Maegdepalm en mirten aen.
De
|
||||
|
BRUILOFT ZANGEN.
De Amftelnimf, wie 't hartzeer griefde,
Dat uw teedre min beftreed
En beklaeglyk fchreijen deed,
Hecht de traentjes uwer liefde, Als de reinfle parels, thans
Vrolyk aen uw' bruiloftkrans'.
De Amftelftat klapt in de handen; Alle braven zyn gerust,
Nu ze uw liefdehulk zien landen Aen de langgewenschte kust'.
't Lust my by die vreugdt te zingen
Hoe 't myn Dichtnimf is gelukt,
Dat zy, uit zich zelf' verrukt,
In haer kunstbefpiegelingen, Dees' uw blyden bruiloftsdag
Met inwendige oogen zag,
En rondborstig dorst voorfpellen "Welk een rei van zaligheên
U op 't echtfpoor zal verzeilen,
En rondom u trouwkoets treêa.
V |
|||||
|
•
|
|||||
|
B RU I L O FT Z A N QE Jfc
In verrukking' van gedachten
Zag 2e u, nyvre JOZUA,
's Morgens vroeg en 's avonds fpaê,
't Nut der Koopmanfchapp' betrachten; Oost en west en noordt en 2uidt
Zondt ge uw vlugge boden uifc;
\ Grimmelde van Bezigheden, In en om uw druk kantoor 'r
\ Koopgewoel belette uw fchredenj, Yder fmeekte u om gehoor.
Kloek Beleidt en fnedig Oordeel
Bleven u getrouw op iy;
De Yver ftond uw' Handel by;
De eerbre Oprechtlieit fchonk n voordeel. In het midden van dien ftoet,
"Wist een welbedaert Gemoedt
't Spoor der drokte 200 te fturèn,, Dat noch hovaerdy noch waea>
Onder hun gevolg kost duren,
Noch uw brave Zeden fchaên.
Ilustte
|
||||
|
BRUILOFTZANG E'M
Lustte 't u den boog te ontfpannen,
Kunst, Vernuft en Schranderheit
Stonden tot uw' dienst bereid,
Om uw zorg een poos1 te bannen. De achtbre Dichtkunst daelde zelf
By u neer van 't ftargetoelf.
De eêlste Wetenfchappen vlydden Zich dienstvaerdig naest uw Zy*
Daer ze uw' eedJen geest verblydden Met haer hemellekkerny'.
Juist wanneef gy, opgetogen,
Wyze wonders hoorde en zaegt, Leidde een jonge en fchoone maegdt, Kuisch van wezen, rein van oogen,
(Mooglyk was het de eedle Min) U een' Ichoonen lusthof in, Waer de Welvaert voor 't Genoegen
Eenen zetel had gebouwt, En de boomen vruchten droegen,
Ryk bedaeuwt met blozend goudt V 2
|
||||
|
B R.U I L O FT Z A N G E'M
In dees zalige bosgaedje,
Vol gebloemt en riekend kruidt,
Rees een jeugdige Eikefpruit,
Eêl van flamme en groen pluimaedje, Heilig loof, waer meê Jupyn
Zelf nog graeg verfiert zou zyn.
Schelle nachtegalen vlogen Van haer takjes af en aen;
's Weerelds oog kost zelf zyn oogen' Aen haer fchoonheit niet verzaên.
"Welk een vlyt zag ze u gebruiken! «
Hoe verlangde uw eerbaer hart,
Om, ontlast van zorg' en fmart',-
In de fchaêuw dier Spruit' te duiken, Daer de rust u was bereid!
Dan een wolk van achtbaerheit
Sloot voor U;de naeste paden, Waer ge uw oogen weiden liet,
Scholen al de rozenbladen Achter distels van verdriet. V
|
||||
|
B RU IL ÖFTZANGEN. 15/
Doch uw trouw, vol eedlen luister,
Glinsterde van majesteit;
't Vuur van uw Standvastigheit'
Blonk, gelyk een ftar in 't duister, En herichiep, voor uw gezicht,
De achtbre wolk in koestrend licht.
't Minziek windje Itoeide en ipeelde Met de blaedjes, en bewoog
Ook de Voedfter van uw weelde, Die zich gunstig t'uwaerds boog.
Toen, toen dookt gy vrolyk neder,
By den zeilfteen uwer ziel',
Waer uw Wellust zich onthiel,
Yder takje dekte u teeder; Yder bladt van 't fchomlend groen
Wist uw hart met vreugd' te voên.
Vogels van verfèheide foorten Zongen, met een lief gefchal:
,,. Rust en woon, o VAN DER POORTEN!1
„ In dit vrolyk, vrededal.
V 3. 2a&
|
||||
|
158 BRUILOFTZANGEN.
Zaligende Hemelreijen
Dienden u, met groet' op groet;
Ja gy zaegt den Overvloede,
Vrede en Welvaert fpelemeijen, En aen uwen wensch' voldoen*
Een oneindig meMatzoen
Heerschte in uwe vrucfetbre ftreken. 't Daeuwde parek, waer gy tradt,
Honing- melk- en nektarbeken Vloeiden om u, daer gy zat.
Schepen met ontelbre waren
Vonden daer een goede reê.
Belt en Weisfel en Oostzee
Stortten 't goudt der korenaren, Ceres gaven, keer op keer,
Voor uw noeste voeten neer.
Door uw' eerbren Handel bloeide 't Ruime veldt der Koopvaerdy',
En uw Koopmanfcliap vermoeide
Zelfs den Amftel en het Y.
>t Hei-
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN. 159
't Heilig koor der Wetenicliappen
Kroonde uw' ic/iedei met lauwrier' ,
Daer uw kunstgeleerde lier
Elk deed in de handen klappen. Voorts vernam myn Zanggodin,
Dat'er, naerden wensch en zin,
Uwer brave ftaragenooten» Onder een vernoegt geluidt,
Minnenswaerde teigjes Iproten Uit uw dierbare Eikelpruit'.
Laet uw Dichtgeest, die ervaren
In de vlugfte vonden is,
Nu dees dichtgeheimenis
Aen uw fchoone Bruid' verklaren,. Brave en wakkre J O Z U A.
En gy, fchrandre "Wedérgaê
Van den Roem der jongelingen, HILLEG'ONDA,- bloem der jeugd',,
't Beige u niet al zweemt ons zingen
Maer uw fchoonheit, geest noch deugdt.
Maer"
|
||||||
|
160 BRUILOFTZANGEN,
Maer 'k zie tweederlei geflachten,
'k Zie. VAN EIK, dien achtbren ftam;
Ja ik zie gansch Arafterdam
Wasdom, vreugdt en heil verwachten Uit uw'echt', roemwaerdig Paer;
Wil des, onder 't feestgebaer,
Naer 't verlangend bruidsbedt treden, Met vereenden wensch' en w-iH'j
Zoo ty myn Thalye u heden Een onfeilbare EchtfybH.
|
|||||||||
|
ir
|
|||||||||
|
l^°>
|
|||||||||
|
HUWE-
|
|||||||||
|
'HüffLYKZANG -
VOORDEN..
WELEDELEN GESTRENGEN HEERE M? JACOB FABRICE BURMAN,
RAEDSHEER IN DEN EDELEN RADE EN SOUVERAINEN
LEENHOVE VAN BRABANT, EN LANDE
FAN OFERMAEZE.
EN JONGKVROUWE
ANNA VANDER STRENG.
|
|||||||||||||||
|
„ V_Ja,
|
|||||||||||||||
|
kuifche Liefde, ga met uwe reine lusjes,
|
|||||||||||||||
|
„ Daer de Amftelflat u nood met uwen blyden ftoet'j
„ Spoei derwaerds met uw' reij' van Ionkjes, lachjes, kusjes, „ En wat de minnedrift verwekt in 't jeugdig bloedt;
„* Befchaduw met uw' krans' van mirt en rozenblaêren „FABRICE en zyne Bruidt, die, door uw vuur bezielt,
j, Uw heiligdom betreên, 'm 't bloeijenst' hunner jaren; „ Befchenk dat Paer met heil, daer 't voor uw outer knielt;
)t Beftrooi, bekrans die Twee, met bloemen uwer weelde; „ Befpreng met nektardaeuw' het ooft huns övervloeds;
„ Strooi 't eêlfte bloemgewas, dat ooit uw lusthof teelde, |
|||||||||||||||
|
Op hunne huwlykspaên en zachte bruiloftkoets.
X „ Mya
|
|||||||||||||||
|
j>
|
|||||||||||||||
|
i(52 BRUILOFTZANGEN.
„ Myn heilwensch hoed en volgt die zalige Echtelingen.
„ Laet dit uw' eisch' voldoen, o Liefde, en verg ons niet
„ Dat wy dat edel Paer naer 't bruidsbedt helpen zingen, „ Wy zongen, u ter eer', nog korts, zoo meenig liedtj
„ Maer nu bezwykt myn ftem, by andre fchelle kelen; „ Myn bruiloftlier' ontbreekt nu klank en zwier en kunst,
„ De fnaren fpringen ftaêg aen ftukken, onder 't fpelen; „ Ja Febus weigert my tot bruiloftzang zyn gunst.
Weleedle BURM AN, dus liet zich myn zangfter hooren j Waerop de Dichtkunst, die dees ronde tael vernam,
Uit haer helblinkend hof en zangerige koren, In bruiloftfeestgewaedt, blygeestig neder kwam.
Haer aenzicht glinsterde van heimelyk genoegen; De ware vreugdt zag haer ten heldren oogen uit;
Ik zag haer' boezem van een' eedlen yver zwoegen, En hoorde, op hare komst, een zwierig maetgeluidt.
Zy gaf my hare luit, en fprak met blyde zinnen: „ Wil nu met fnarenftel myn toonen gadeflaen,"
„ Dees tydt geeft zingensftof aen alle zanggodinnen. „ Zy zag my naeuw bereidt, of vong dus rustig aen: „ Wat
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN. 163
„ Wat doet ge, o Liefde, my een eedle vreugdt gevoelen!
„ Vergeefs beklimt de jeugdt, in 's levens dageraed',
„ Om uwe magt te ontgaen, de hooge Rechterftoelen, „ Vergeefs bemantelt haer 't Raedsheerelyk gewaedt.
„ De fchichten, die gy fchiet uit twee betoovrende oogen, „ Verichoonen ftaet noch eer noch magt noch ackbaerheir»
„ De Goden dezer aerde ontzien uw alvermogen; „ En bukken willig voor uw zoete majesteit.
„ Dat tuigt dees hoogtydt, die, tot blydicliap van myn koren, „ Den eedlen BURMAN aen de aenminnige ANNA paert,
„ Aen ANNA, die alleen fchynt voor zyn deugd' geboren; „ Een Schoonheit STRENG van naem; maerhonigzoetvanaert.
„ De naem van BURMAN, die, voorlang, in myne zalen, „ By Nazoos, Flakkusfen en Maroos werd genoemt,
„ Word nu, dees' Echt ter eer', door wyze Zangkoralen, t „ Op eenen blyden toon en liefdewys, geroemt.
„ Dus groeit de glory des Hoogleeraers der Poëten, „ Door 't heilig Huwlyksvuur, dat zynen Kleinzoon blaekt.
„ Wie weet hoe die Apol, op zyn' Parnas gezeten, „ Zich in den bloeij' en groeij' van zyn geflacht vermaekt ?
X 2 „ Wie
|
||||
|
i(54 BRUILOFTZANGEN.
„ Wie weet of 't oude vuur niet vlug word in zyn aêren,
„ En hem thans grypen doet naer zyne gouden luit.*
„ Speelt hy de Bruid' ter eere op zyne fikfche fharen,
„ Zoo lokt hy wis den Ryn ter glazen ftroomzale uit;
5, Zoo tree zyn achtbre Zoon, op die gewensclite toonen,
„ Uit Utrechts Raedsgeftoeke of Hollands Statenhof,
„ En zie hoe de Ynajaên zyn Telg met mirten kroonen,
„ En hoor' hoe de Amfteljeugdt thans weid in ANNAES lof,
„ Nu zy 't Raedsheerlyk hart, ge wondt door minverdrieten,
„ Met zachten balfem van haer zoete weerminn' heelt,
„ Nu zy FABRICE in 't eindt zyn wenfchen doet genieten,
„ Hem kust en wederkust, en teer omarmt en ftreelt.
„ De blonde Vecht was vaek bewogen met zyn klagten,
„ Wanneer op Geest en Vecht (*) de min zyn'geest bevocht,
„ Toen ANNA al te flreng zyn fmeeken dorst verachten,
„ Het echtgareel ontvlood, en de eedle vryheit zocht.
„ Toen holp Grootvaders geest hem minnezangen dichten;
„ Toen volgde hy Petrarch in zyne klagten na,
„ Om dus zyn Laura meê tot minnen te verplichten,
„ Of imeekte met Catul zyn poesle Lesbia.
' „ Maer
(*) De Lustplaets des Heeren MARIEN vander STRENG, te Loenen.,
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN. 16$
„ Maer nu hy, naer zyn' wensen, zyn liefdevier zal blusfchen,
„ En zy hem teer belönkt, tot voedfel van dat vier, ;, Volgt hy Secundus na, in 't malsch en dartel kusfen,
„ En geeft die kusjes lof op zyn Latynfche lier. ... -
a, Intusfen loven wy 2yn heuchlyk echtvergaren,
„ En vlechten maegdepalm en mirt en liefdekruit
„ Door zyne glorykroon van frisiche lauwerblaêren, „ Opdat ze ook 't hoofik verfier' van zyne jonge Bruid'.
5, Zoo flrengel' de eedle min niet Hechts hun rechte handen , „ Maer hunne zielen t'faem, en doe door zuiver vuur,
„ Door levenwekkend vuur hun eedle harten branden, „ Dat de onuitbluschbre vlam hunn' ouderdom verduur'.
„ Zoo breng' FA BR I CES echt, die Nederlandt zal baten, „ Fabriciusfen voort, wier trouw geen' vyand' wykt,
„ En fclienk' 's Lands Hooge Schole en ?t Hof der Vrye Staten „ BURMANNEN, uit wier deugd' hun eedele afkomst blykt.
Hier zweeg ze, en ipoeide zich, om, met de blyde reijen, Op 't vrolyke muzyk, door 't woelend feestgedrang,
U, Bruidegom en Bruidt, ter flaepzale in te leijert. Myn Zangfter dankt haer hulp voor dezen bruiloftzang'. i7~4-o. X 5 BRUI- |
||||
|
BRUILOFT ZANG
VOOR
DENHEERE ABRAHAM GRAEFMAN,
E N
JüFFJOVfE JOZINA VAN VOLLENHOVEN.
Xn 't eeuwiggroenend mirte woudt,
Waer zich de kuifche Min onthoud, Omringt van zaligheden Verfcheen ds huwlykstrouw, met welbedachte fchreden. Een eedle fierte en majesteit
En minnelyke deftigheit Blonk uit in al haer wezen Waeruit de aenminnigheit der Englen.is te lezen. zy,
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN,
Zy, die de heilige Eendragt mint*
En graeg twee herten tTamen bind, Met haer onbreekbre koorden, Sprak dus de Liefde toe, met honigzoete woorden. „ o Lachebekje, o Lust der jeugd*,
„ Puikfèhoone Moeder van de vreugd', „ Zielboeifter, Levensvoediter, j, Bevallige Echtgodin, onfterflyke Albehoedfler l „ Uw fakkel, die het zonlicht tart,
„ Ontvonkte GR AEF MANS jeugdig hart, „ En al het vlytig flooven „ Der Koopzorg1 weet dat vuur te blusfchen noch te dooven. „ De gloedt, die in zyn' boezem huist,
,, En door zyne aders woelt en bruischt, „ Zal zyne vreugdt en gaven, „ Ten zy 't uw magt verhoede, in eeuwig leet begraven. „ Defchoone, die zyn vlammen wekt,
„ De zeilfteen, die zyn zinnen trekt „ Naer de oorzaek zyner pyne, „ Zyn heldre Noordilar is de aenminnige JOZYNE: 5>
|
||||
|
1(58 B R U ÏL'Ö^FT^A^ G Ê M
„ J O Z Y N E in wiens gelaet ëri leen
„ De fchoone drie Bevaliigheên „ Met al heur gaven wonen, „ En haer driedubbel fchoon en minzaéffiheit Vertoonen. „ Sclioon die Amftelbeurs zyn lïchaem boeit, -
„ Zyn ziel, met min bezwangert, ipoeit, ., „ Door de eêlfte drift gedreven,
„ Zich naer de blonde Maes en 't Leven van haer leven. „ Daer leeft, daer zweeft zy, vroeg en lpaê,
„ Daer volgt zy ftaêg haer zieltje na, „ Met teêrverliefde zuchtjes, * ■ ■.
„ Daer voed zy hare fmert met minlyke ongenuchtjes.
„ Dus fterft de Minnaer uur op uur,
„ o Zoete Stookfter van dit vuur, „ Wil G R A E F M A N hulp beloven , ,, Begraef hem levendig in 't hart vanVOLLENHOVEN. De Liefde zond, op deze reen,
Haer blonde en vlugge boodjes heen. Die flraks, op A B R A M S fmeeken, Ia 't kille maegdehart het minnevuur ontfteken. Dat
|
||||
|
B R.UILO FTZANGEN. m,
Dat vuur bloost als de dageraedt
Op 't fchoone maegdelyk gelaet, En teelt'er roodc rozen, DieGRAEFMANS rainziek hart verkwikken en verpoozen. Dat edel vuur ftraelt thans de Bruidt
Als 't zonnelicht ten oogen uit, Die 't hart des Bruigoms ftreelen En nooden om met haer in 't mingenot te deelen. De Huwlyktróuw, die nu vernoegt
Dees deugdgezinden t'famen voegt, Zal ftaeg, uit 's hemels zalen, Den vooripoedt en 't geluk op hunnen echt doen dalen.' Veel heils dan welvereenigt Paer,
Uw Liefde doet ons, binnen 't jaer, Tot vreugdt van uw geflachten, Een jonge GRAEFMANNIN "of kicenen GRAEFMAN wachten. 1..:.", ";.: ,* .)■'..', . ..
Y BRUI-
|
||||
|
BRUILOFTGA LM,
VOOR DEN
EERVAERDEN HEERE
ISACUS SPAAN,
LEERAER DER REMONSTRANTEN
TE ZEVENHUIZEN, EN JUFFROUWE
MARIA HOLLAER.
D E Liefde is nooit zoo fchoon, zoo rein van oogen,
Noch hemelseh van vermogen,
Dan als de Deugdt, met eenen zuivren gloed',, De minnevlammen voed,
Dan als 't gezag der nyvre Godgeleertheit De hollende verkeertheit
Der driften toomt, en geen vermaek gedoogt Dan 't geen Gods eer beoogt;
Dan fpiegelt zy heur hemelwaerde zeden. En lieve aentreklykheden
In 't rein gelaet der Godvrucht7, die haer viert' En zelf met bloemen Jiert.
Geen
|
||||
|
8 RU IL O FTZ A N O E N> ijt
Geen wonder des dat wy die Levensyoedüef,
Die minlyke Albehoedfter,
Met haren ftoet', zoo fchoon ten reij' zien gaen Op 't Bruiloftfeest van S P A A N,
Die reeds al lang, op Gods gewyden akker, Gefladig noest en wakker, .
By 't koestrend' licht van aller zielen Zonn', Den hemel' vruchten won,
En nu, opdat zulks God' tot eer gedyê, Zyn hart fchenkt acn M ARYË»
Zyn waerde Bruid', die, op Mariaes fpöor, Het beste deel verkoor.
Thans zegt men, dat de Godsdienst, uit wiens wezen "'t Vermogen is te lezen
"Waerdoor Gods gunst, die de eedle daden loont, Van boven word getroont,
Dees' Boetgezant, een reeks van zespaer /aren, De zoen- en dankakaren,
ïn 't lindewoudt te Hoortwyk, dag aen dag', Voor Gode ontfteken zag:
' -. Y 2 Voorts, |
||||
|
vt* B RU I L O FT Z A N G E N.-
Voorts, hoe hy fintsr van 's Hoogllen geest befchenen,-
De Zevenhuifche Venen, /
Door 't gloeijen van zyn heilig pinkflervuur y. Doet blaken, uur op uur,
En yvert, om zyn fchapen, in de plasfèn Van 't kruisbloedt, rein te wasfchen,»
Terwyl zyn zorg,,met onverlchrokken moed', '. Den helwolf wyken doefc
Toen [meld men] liet die Lust der hemelkoren,- Zich dus blymoedig hooren:
„ 't Is waer dees vlyt' is in-Gods heerlykheifc. „ Een ftarrenkroon bereid;
3, Doch laet Gods Knecht op aerd' zich ook verpoozen* „ Strooi, Liefde, ftrooiuw rozen
;, Voor SP AAN, die zich, met yver', lust' en vlyt',; „ In 't huis zyns Heeren kwyt:.
3, Schenk hem een Maegdt, die 't padt der goede zeden\ „,Standvastig blyft betreden,
,„ En, met haer lamp' vol oly, dag en nacht^ „ Den Hemelbruigom. wacht;.
jjrSchenfe^
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN. 173
'„ Schenk hem tot Bruidt de zedige MAR YË,
„ Dat zy zyn hart verblyè',
f, Zyn huis verfier', als 't edelfte echtjuweel, t „ En alles met hem deel1. ,y Zoo fticht' myn Zoon eerlang, met zyn Alwaerde,
s, Een Paradys op aerde;
'w Zoo tree hy elk, op 't glibbrig huwlykfpoor , 6 „ Met leer' en- leven voor. Eerwaerdig Paer, wiens naeuwverknochte harten
De minnekwelling tartten,
Thans toont de dag, die ons om u verblyd, Hoe zich de Liefde fcwyt,
Om, op dees'last en zalige bevelen, Uw beider ziel te ftreelen.
Zoo ftreel' u hier, by al uw huwlykzoet, De Vrede van 't gemoedtj
't Genoegen moet' uw Liefde trouw verzeilen, Geen twist uw Eendragt kwellen.
Aenvaerd dees' wensch, als 't offer van myn kunst*, En k^ in 's Hemels gunst;
|
||||
|
;HüfELYKZANG
'VOOR DEN HEERE
JUSTUS VAN MAURIK,
EN JUFFROÜWE
.. ..» (. ■ •
FRANCINA TEYLER.
|
||||||
|
die myö groene zangpriêefen,
"Waerlangs de Rotte Maeswaerd fehiet,
Vervult met galmen uwer kelen, o Vogels, fluit uw morgenüedt,
En hoort blygeestig naer myn fpelea . ...
En gy, o zachte zuidewindt, Ei wil hier 't ftiHe loof niet ftoren;
Dael op de bloempjes, die gy min?3
En luister, met aendackige öorenj Zoo ge in myn' zang behagen vindt
&
|
||||||
|
SR UIL O FT ZANG E N. tf$
Ik volg dm toon der Bruiloftreijen,
Die aen den Amflel Jachend kruidt
En bloemen op de paden fpreijcn, Waerdoor VAN MAURIK zyne Bruidt
Naer 't blakend bruiloftbedt zal leijen. Dus houd DER TEYLERS STAMBOOM ftandt,»
Die, door een' ftorm van zielgevaren, Gevoert van 't Albiönfche ftrandt,
Reeds over driemael vyftig jaren Zyn wortels fchoot in Nederlandt.
Dus worden nog de brave Loten,
Die, tot genoegen van de Deugd',
Uit Grootvaêr THOMAS zyn geiproten, Tot aller braven lust en vreugdt,
Het vruchtbren wasdomm' overgoten. Dit loof verknocht zich, wyd en zyd,
Aen veel roemwaerde en wakkre ftammen^ Het Y en Sparen toegewyd;
Ja voed ook zelf myn liefdevlammenj Daer jny de huwlykstrouw verblyd.
|
||||
|
B R U I L O F T Z A N G E N.
Dus koestert en omarmt FRANCYNE
VA N M A U RIK, 't voorwerp vaa faaer minn'.
Dat u de Heilzon mild befchyne,
o Zoet, o zalig echtbegin, Opdat uw blydfchap nooit verdwyne!
FR A N CIN A treed de Deugdt op zy,
Met meer dan teedre maegdeftappen; Zy acht noch waen noch vleijery,
En ftreeft de weiflende eigenfchappen Van hare kunne fier voorby.
Men fchenk' haer, tegens alle reden,
Geen licht ver welkbre bruiloftkroon;
Zy pronkt met de eêlfle aenminnigheden, En fiert haer zielbetoovrend fchoon
Met bloemen van de reinfte zeden. De Liefde kost dees wyze Maegdt
Niet dan met eedlen fchroom' genaken; Zy, die de God vrucht liefde draegt,
Ontvlood alle ydele vermaken, Wier zoet de wulpfche jeugd' behaegt.
Da
|
||||
|
B R UIL O F T ZAN GEN.
Dan de eedle Roem der jongelingen,
VA N M A U RIK, deed, door kloek beleit, Zyn liefde in haren boezem dringen,
En liet zyn nyvre fchranderheit Naer heure wederliefde dingen. •
Was 't.kunstgeluidt myn bruiloftlier'
En llramme fnaren niet ontvloden, Ik /peelde, met een1 blyden zwier',
Wat gaven hem al byftandc boden, Tot voedfel van FRANCINAES vier.
Wy klappen echter in de handen,
Nu hem 't geluk gebeuren mag,
Dat hy, daer de echtaltaren branden, Zyn liefdehulk, op dezen dag,
Aen een gewenschte reê ziet landen. Wie weet hoe zyn verheven ftoet
Van Dicht- en Tael- en Zedenkennisf, Die, door de God vrucht opgevoed,
Het koor der Wysheit dekt voor fchennisf De fchoone Bruid' nu hulde doet?
Z |
||||
|
178 B RXÜ IL O F TTtiM G E N.
De Koopmanfchap, by hem verkoren,
Als Grootvorstin van landt en zee,
Heeft aen FRANC IN E ook trouw gezworen; Ja zy ontfluit voor Jiaer alree
De kostelykfle fchattrezorén. Dus lacht het mild geluk hem toe,
In 't wyngaerdkweekende Germanje; . Het wenkt en nood ook, gul te moe*
Zyn vlyt naer 't handelrykBrittanje, Opdat hy zynën kooplust voê.
Zoo pogen 's Hemels zegeningen
En heuchelykfte zaligheên £>§ •:'.- _:: .<•*
FRANCINE en JUSTUS teer te omringen,
o Hemel, zend ze hun oeneen, Ontfluit uw deuren op' ons zingen!
's • V '■
i
Zwoel windje, breng,, door loof en kruidt,,
Nu de Amftelftat dees'zang ter ooren. En gy, gevogelt', vlieg Vooruit,
Wyd 't echtmuzyk, dat we udéên hooren,. VAN MAURIK en zyn waerde Bruid'» lT&- TER: |
||||
|
TER BRUILOFTE
VA N DEN HE ER
':% ■ * ' '
WOUTHER DE KEMP
EN JUFFROUWE
SARA KORNELIA VANDER
T O O R E N. Niet ver in 't Ryk des Levens ligt
Een flreek, die 't jeugdige gezicht En hart en ziel betoovert, Verkwikt en zoet verovert. 't Genoegen treed'er handt aen hand'
Met Lust' en Blydfchapp', langs den kant Van frisiche nektaritroomen, In fchaêuw van mirteboomen. Z 2 De
|
||||
|
E RU 1 L O FT Z A N G E N2
De grondt der rykbebloemde paên
Is overdekt met rozenblaên, r Waer op veel wichtjes dansfèn,
Met fakkelen en kransfèn. De weergalm baeuwt'er, vroeg en fpae,
't Geklap van duizend kusjes na, En musfcben, duiven, zwanen Verheugen beek en lanen. De Liefde, met haer heilig vier,
Is daer de zon, die mensch en dier En planten, bloemen, boomen - Den wasdom doet bekomen. Zy doet, in dat volzalig dal,
Den grooten aerdboll' ten gevall', De fierften zich verneêren En hare godheit eeren. Des worden haer, by dagen nacht, <
Ontelbare offers toegebragt, Daer 't krielt om heur altaren Van teêrverliefdc fcharen. |
||||
|
RH UIL Ö FT ZA N GEN 18
DE KEMP vermeerde dat gewoel,
Toen hy de ftralen ftond ten doei' Van SARAES tweelingzonnen, Die zyne ziel verwonnen. Hy bragt gebloemt noch duif noch zwaeny
Maer zucht op zucht tot offer aert, : En klaegde, in teedre zangen,
Zyn leet en hartsverlangen.- De Liefde, wiens fluweel gemoedt'
Niet zelden 's minnaers beê voldoet, Kwam ftraks zyn' wensch' te ftade Met byftand' en genade. Haer tooverkracht herfehiep terilondt,
Tot heil van WOUTHERS minnewond', Haer fchoone zangkoralen In fchelle nachtegalen. Dees Zangrei daelde, op telg en bladt,
Voor't flaepvertrek, waer SARA zat, In zwarte rouwgewaden, Met droefheit overladen. Z 3 Hier
|
|||||
|
►
|
|||||
|
i82 B HU IL O FT Z AN G E N.
Hier zong de Rei: o Lentelpruit,
„ Puikfchoone, laet ons vreugdgeluidt „ Uw rouwgeluidt doen vluchten; >3 Ons zingen ftiU'uw zuchten.; „ Zou eene frisfche rnaegdt, alsgy,
„ Gansch doof voor zoete vryery?, „ Naer min noch minnaer hooren > „ En in heur tranen fmoren? „ 't Is tydt dat uwe droefheit Zwicht*.
„ Wyzien, in uw befchreid gezicht, „ Vernuft en oordeel biinken: 3j Ei laet ze'er niet verdrinken.... „ Mist gy de Hoedfter van uw jeugdt;
„ Een Minnaer, ryk van geest en deugd', „ Wil graeg die fchaê vergoeden» „ En u zyn leven hoedea „ Hy wenscht, met, hart en ziel' en zinn',
j, Tot loon van zyn oprechte minn', „ En om uw' rouw te fusfen,. y, Uw traentjes af te kusfen, , „ Uw
|
||||
|
B RU ILO^FTZ 4N GEN
„ Uwfchoongelaet, uw fchrandre geest,
„ Uw orgelkeel en poesle leest, , „ o Wellust zyner dagen! „ Was lang zyo zielsbehagen^-; „ Hy wraekt de fchoonfte lentebloem.
„ De naeldt derP,uikbloem, die ik roem, „ Kan [zegt hy] bloemen telen > » Die my myn hart ontftelen. • s „ Zoekt hy, mét penri'of kunstpenfeel',
„ Op blank papier of glad panneel, „ Zyn kwelling te genezen, -d „ Hy maelt niet dan uw wezen. „ Krygt Iiy het dichten in den zin,
„ Dan zyt gy zyne zanggodin; „ Dan zingt hy de eêlfte toonen,. .; „ Om u uw hart te onttroonen* „ Mogt'[roept hy, als het haringwandt
„ Hem ryken zegen ftuurt aen landt] „ Het net van myn verlangen „ Myn tweede Ziel eens vangen! |
||||
|
184 BRUILOFTZANGEN.
„ Dus deert uw koelheit vaek zyn vreugdt.
„ o Licht, o Leven van zyn jeugdt, „ Laet met die liefderampen „ DE KEMP niet langer kampen. „ Wat onherftelbre fchaê zou 't zyn,
„ Indien gy hem door minnepyn, „ En u van rouw deedt fheven! „ Dus bragt' ge'er twee om 't leven. 3, Neen: volg veeleer de liefdewet,
„ En tracht met hem, op \ huwlyksbedt, „ Door minnevuur ontfteken, }J Het menschdom voort te kweeken. Dus klonk de zang, en na dien toon
Werd SARA WOUTHER dubbel fchoon; Naerdien zy hare zinnen Allengskens boog tot minnen. Nu leiden min en wedermin
Het jeugdig Paer ter feestzael' in, Waer de eêllte zegeningen De trouwkoets mild omringen. |
|||||
|
*
|
|||||
|
'BKUILOFTZANOEN.
De Liefde, die hier 't Bruidsbedt fpreit,
De Trouw, de Vree, de Eendragtigheit,
En wat den echt' kan baten,
Moet' nooit dees Twee verlaten.
*
o Echtelingen. . . : . maer myn zang
Rekt uw verlangen wis te ïang.
Gy haekt, met heete zinnen,
Naer 't zoetfte zoet van 't minnen.
Gaet bluscht, ontfteekt en lescht uw' gloedt;
Smelt ziel in ziel; mengt bloedt met bloedt; Laet door uw kroost ons weten Hoe gy u hebt gekweten. |
|||||||
|
185
|
|||||||
|
■tf*1'
|
|||||||
|
Aa BRUI-
|
|||||||
|
BRUI LOETREI
VOOR DEN HEERE
WILLEM VAN VOLLENHOVEN,
EN JÜFFROUVE-
ALETTA ADRIANA STOOP.
„ 't .Lust ons, trippelenden Rei,.
3, Op 't geluid der Feestfchalmei
„ Onze voeten bly te reppen 3, En de weelde en vreugd te voên.
3> Die den winter hier herfcheppen _„ In een lachend meifaizoen.
„ Op ALETTA ES wangen blozen
3, Reeds de vermiljoene rozen, „ In een fneeuwit lelyvelt,
33 Hare lippen dragen kersfèn, „ Waer de Jeugd op is geftelt,
3, "Wyl ze mond.en hart ververfchen. |
|||||||
|
VOL-
|
|||||||
|
3>
|
|||||||
|
B RUI LO FTZ A N G EN.
„ VOLLENHOVEN vind dus/lof,
„ Om, in dezen vollen hof,
„ 't jeugdig hart braef op te haelen, „ Daer zyn Bruid, zyn Levenslicht,
„ Hem verwarmt met vuur der ïtralen, „ Uit haer fchitterend gezicht.
„ 't Minnewicht ging, zonder /preken,
„ Aen dat vuur zyn toorts ontfteken, „ Kwam, in 't krieken van den dag,
„ Juist daer VOLLENHOVEN droomde, „ Dat hy fchoone A LET T A zag,
„ Die hem bly verwellekoomde. „ 't Vuur der toorts zette Amfterdam, (*)
„ Schier in lichtelaeije vlam;
„ Des de Jongeling ontwaekte, „ En misichien verlegen was,
„ Door de vlam, wiens gloed hem blaekte,
„ Vooral 't lichtontvonkbaer vlas.
Aa 2 i*) De nxoonphtts des Bruidegoms, genoemt Amfterdam.
|
|||||
|
)i
|
|||||
|
1*8 BR U 1 L O FT Z A N G E N
3, Danhetminnevuur, o Wonder!
3, Heeft op vlas, noch wasch, noch tonder,
„ Maer op jonge zinnen vat,
„ Des begeerde VOLLENHOVEN 3, 't Rottevocht noch Maesftroomnat,
3, Om zyn vlammen uit te dooven, „ Al zyn heelnat, wensch en hoop,
3, Was befloten in zyn STOOP,
3, Zyne STOOP vol reine zeden 5 3, Die hem, wat zyn hart bedenkt,
„ Lusjes, kusjes, vrolykheden, „ En nog duizend zoetheên fehenkt.
„ Dat, o Jeugdige Echtelingen,
„ Zyn de noten die wy zingen „ Dat 's 't muzyk waerop wy thans,
33 Om uw Feest zya' eisch te geven, 3, In een1 echten Bruilofcdans,
3, Om uw' disch en echtkoets zwevea. » Wy
|
||||||
|
/
|
||||||
|
........
|
||||||
|
JBRUILOZTZANGEN. 189
„ Wy bereiden dus het fpoor,
„ Voor het hoogfle Bruiloftskoor, „ Dat u vrolyk will' bejegenen, |
|||||||||||||
|
I -
|
■ ■ *
|
||||||||||||
|
„ Met genoegen, vreugd, en peis,
„ En u hoen en voên en zegenen, „ Uit het hemelfche paleis |
|||||||||||||
|
Dus, verbeelden zich myn ooren,
Laet zich thans uw Feestrei hooren, Brave Bruidegom en Bruid;
Graeg huwde aen die blyde tongen, Myne Zangnimf haer geluidt,
Maer zy heeft zich fchor gezongen. |
|||||||||||||
|
1^41.
|
|||||||||||||
|
Aa 3 OP
|
|||||||||||||
|
OP HET HUWELYK
*.. . t f.' ■",,'-
VAN DEN EERWAERDEN HEER
PETRUS BLIEK,
LEERAER DER REMONSTRANTEN,
* . - ■ " '
EN MEJ UFFR OUWE
ALIDA MARGARETA SLEGHT.
N u volg' de Dichtkunst, met haer koren,
Den toon van 't Paradys,
Op dat ze een eedle wys
Aen ALIDA en BLIEK doehooren; Gode en dees1 echt.ten prys1!
Gods Liefde, die de ftervelirigen
Van rouw' en leet geneest,
Koomt, met een1 blyden geest',
Uit de allerhoogfte hemeikringen, Hier vriendelyk te feest.
|
||||
|
B RU IL O FT Z A N GE M
Zy deelt in 't vrolyk zegepralen
Der eerbre Huwlyisminn',
En roept, verheugt van zinn':
„ Gy doet myn' PETRUS 't hart ophalen,, „ Ik ftreel Gods Hartvriendin.
„ Gy trokt zyn hartsgenegenheden,
„ Met liefFelyk geneugt,
„ Naer 't hof van uwe vreugd',
„ Door MARGARETAES reine zeden 3, En hemelwaerde deugdt:
„ Ik trof, door zyn verheven gaven
„ En waren pinkftergloedt,
5, Wier kracht myn driften voed,
„ Aen 't Y, tot blydfchap aller braven r „ De Vreêkerk in 't gemoedt.
» Gy zalft de wondt, die gy hem griefde,
„ Zoo <kel ik ook alreê
„ Aen de Amftelkerk' van vree,
j, Die op zyn wysheit teer verliefde? „ Zyn wederliefde mee.
|
||||
|
B RU 1L O FT Z A NG E N
De Huwlyksliefde flaet dees woorden
Der Hemelliefde gaê,
Zy koomt haer oogmerk na,
En boeit, met onverbreekbre koorden, Nu BLIEK aen ALIDA.
Dus Jaet zich Godgeleerdhek kluisteren
Aen deugdfaem huisbeleitj
Dus word Welfprekendheit,
Naer wie zelfs hemelfche Englen luisteren, Der Godvrucht'1 toegezeit.
Het Y en de Amftel zullen leven,
Ten lpyt' van Maes' en Vecht',
By 't bloeijen van dees' echt,
Die nieuwen roem en vreugdt zal geven Aen 't braef geflacht van S L E G H T.
Daelt eêlste huwlykszaligheden,
Wier nektar eeuwig frisch,
Wier wellust Godlyk is;
Dekt dees' Gelieven hier beneden • Den hoogden bruiloftdisch.
yfccht
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Vlecht hemelmirt en heillaurieren
Bevallig door elkaer,
Om dit eerwaerdig Paer
Met eene dubble kroon' te fieren, Die ftand houd1 jaer op jaer.
Strooit frisch olyvenloof en palmen
In ryken overvloed',
Waer Salems maegdenftoet _
Ten reif gaet, en, met vreugdepfalmen, De brave Twee begroet.
Volg daer, o Dichtkunst, met uw koren
Den toon van t Paradys,
Op dat ge een eedle wys
Aen ALIDA en BLIEK laet hoorenj Gode en huntf echt' ten prys'.
|
|||||
|
Bb
|
|||||
|
OP HET HUWELYK
VAN DEN HEERE
BASTIAAN OUDEMANS;
EN MEJÜFFROUVE
ALETTA HAVELAAR.
- ■, «*■■-■,* -m #. è- . ■ ■
^/O brengt de lieve Mei, na brullende onweêrvlagen,
De blonde Morgezon, na eenen donkren nacht,
Den wakkren OUDEMANS den fchoonften dag der dagen,, Tot blydfchap van zyn hart, zyn huis en braef geflacht.
De zedenryke A LET TE ontfangt; met open armen, Haer' Neef, als Bruidegom qü trouwften boezem-vriendt, .,
Hoe fchoon verfchynt de vreugdtr, als 't jammeren en karmen Eens ingang in het liof der ware blydfchapp' vindt!
Dan dalen de Englen zelf, met hemelnardus geuren En troostzalf voor 'tgemoedt, klapwiekend* naer beneên,
Om
|
||||
|
BRUILOFT ZANGEN. 195
Om de afgetreurde ziel uit hare fmert' te beuren,
Te redden uit haer1 rouw' en klagten en geween.
Dat heil is O U D E M A N S, ter goeder uur' befchoren : De prille Jonglingfchap moog' door haer zoet gevry
En teedre minnetael, een Jonge maegd' bekoren, De Hemel leerde Jiem een andre vryery.
Hier riepen niet alleen één tong en één paer oogen De Maegdt om by/land aen voor \ kwynende gemoedt;
Een treurig zestal bad om hulp en mededoogen, En viel haer, fchreijende, om haer wedermin te voet:
Een brave Vader, met vyf Moederlooze fpruiten, Smeekte om haer liefde en hulp en voorzorg, droef te moê.
Zou heufche ALETTA 't oor voor zulk een noodkreet fluiten, Daer is haer eedie ziel al te edelmoedig toe.
Zy neigt haer teeder hart naer 's minnaers teedre klagten, En wischt de traentjes van het kinderlyk gezicht.
Hoe kon zyn droeve ziel ooit blyer weelde wachten ? Waer baerde een nare,nacht ooit fchooner morgenlicht?
'k Geloof dat deze trouw, uit zuivre deugdt gerezen, Een nieuwe blydfchap baert in 't ryk der Hemelvreugd',
Bb 2 En
|
||||
|
ï96 B RU I L O FT Z A N G E N.
En dat het teeder hart des Vaders aller weegen,
Om dezer weezen will', zich in dees' echt verheugt.
ó Twee! elkaer gelyk in deugdlyke eigenfchappen, ö Telgen van één' ilam! elkander dubbel waerd, 'k Zie alle braven thans de handen t'famen klappen. Ten prys' der eedle minn', die uwe zielen paert.
Hoe wili' uw trouverbondt de harten niet ontvonken Van Vader HAVELAER en zyne eerwaerde Vrouw',
Twee parels, die vol glans aen de achtbre kroonen pronken Der lang beproefde Deugd' en gryze Huwlyks trouw'.
Moest Moeder OUDEMANS haer tweede ziel begeven>■ En werd haer trouwgeluk hervormt in lykmisbaer,
Haer moêgekreten hart krygt nieuwe vreugdt en leven,. Aen uwen bruiloftdisch, ö welvereenigt Paer!
Dat u dezelve Godt, die op de zilvren haren Van beide uwe Ouderen de gouden bruiloftkroon-
Zoo gunstig heeft gezet, na vyftig blyde Jaren, Eens mee de zelve blyk van zyne gunst betoon',
En voorts, na dat gy hier het hoogfte feest mogt vieren, Op 't bruiloftfeest des Lams bekroon' met heillauwrieren.
*r£ft- br
|
||||
|
BRUILOFTZANG
. VOOR DEN HEERE
NIKOLAES SMITHOF,
EN JUFFROUWE
ANNA DINGEMANS.
JL/Lydfchapkweekfièrs, Brüidsbedtooiiïartf,
Mirteplukfters, Rozeftrooifters, Kransïèvlechtfters, Vreugdeftoet,
Zielverkwikflers, Harteftreelfters, Liefdevoedflers, Srookllers, Teelfters Van den kuischen huwlyksgloed!
Eendragt, Vrede, Trouw, Genoegen',
Fiksch op zielen t'faem te voegen;, Onverzierde minnegoón,
Ryk van huwlykszaligheden, Nadert, met gezwinde fchreden^ Nu wy u ter bruiloft' noón;
Bb 3, SMIT-
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN
SMITHOF enzyne ANNA knielen,
Met aenëengehuwde zielen, Voor het blakend echtaltaer,
Waer hun minnende oogen lpreken En den zegen nederfmeeken yan des huwlyks Zegenaer.
Volgen wy de brufloftreijen;
Laet ons 't Paer ten feestdisch' leijen,
In des Bruigoms zalig huis,
Waer het eenzaem vryers leven Yrolyk word ten prooi]' gegeven Aen het bruiloftfeestgedruis.
Ziet de mintriomflauwrieren
SMITHOFS blonden fchedel Tieren, Nu zyn Liefde fcegepraelt;
Nu hy al zyn hartsverlangen, A N N A j die hem hield gevangen, Overwonnen binnen haelt.
ANNA,
|
||||
|
BRUILOFTZANGÈN
ANNA, die zyn wel komt troosten,
Stygt, gelyk de ton in 't oosten, Zegenryk zyn' drempel op ,
Waer ze 't leet der minnepyrien, Als een1 nevel, doet verdwynen J)n zyn heil verheft in top.
rt Wit, dat wy dees' disch zien dekken9
Kan een zinnebeeldt verftrekken Van huu beider blanke deugdt;.
't Groen der palm- en mirteblaêren. Toont ons 't bloei/en hunner jaren En 't gelaet der huwlyksvreugdV
Ziet hoe de eedle rei van zeden,
Die hun zyde alom bekleeden , U zyn gunst en liefde bied;
Dat dit Paer, op's huwlykswegen , Ryk bedaeuwt met 's Hemels zegen g> Des altoos uw hulp geniet.
|
||||
|
.>#hÜ3**
|
||||||
|
200 BRUILOFTZANGEN.
Schuift hierop hunne echtkoets open,
Legt, ten flot' van S MIT H O F S hopen,
ANNA in zyne armen neer,
Laet hen, onder 't welig kusfchen, Hunne kuifche vlammen blusfchen En ontvonken keer op keer.
Blyft, ei blyft dus, al hun leven,
Om hun fponde en haerdftee zweven; Houdt hun Liefde altoos volmoeds;
Leidt hen, vry van ongelukken, Door ontelbre nieuwe Drukken, Naer het hof des Overvloeds,
|
||||||
|
L
|
||||||
|
LIERZANG
TER ECHTVERBINTENISSE
• VAN DEN HEER
ABRAHAM NIEUWLAND,
r
EN JUFFROUWE
NEELTJE LOSEL.
i
VJTEen diamant, gekast 'm blozend goudt.
Geen gloeijende robyn, omhult met zilvren ftralen, Kan ooit in glans en luister halen By Deugdt, die zich in 't vuur der jongkheit zuiver houd; By Deugdt, verfiert met manlyke eigenfchappen,
Onwankelbare Trouw, Vernuft en kloek Beleidt, Die zich, langs 't ipoor der Naerftigheit, Naer 't ryk der Eere /poen met onvermoeide ftappen. Cc Dan
|
||||
|
202 B RU ILO FT Z A NG E N.
Dan fculk een Deugdt verkrygt nog eedier gloedt,
Als hare minnedrift, door maegdelyke Zeden En de allereêlste aenvalligheden . Van ware Zedigheit en Schoonheit, word gevoed. Dat tiiigt dees feest, die, als een blyde morgen, Een' nieuwen levenslust in 't hare van NIEÜWLAND flicht, Naerdien zyn Bruidt, zyn levenslicht, Hem opbeurt uit een' nacht' vol nare minnezorgen. Zyn kuifche vlam, zyn liefdegloedt ontfleekt Het jeugdig maegdehart, en fchept ftaêg nieuw vermogen Uit de eerbre en minzaemlonkende oogen Van zyn bevallig NEELTJE, in god vrucht opgekweekt, 't Is des niet vreemdt dat hier de bloem der reijen,
Van 's Hemels teedre Liefde en gunstige Genaê, Des Bruigoms wensfcden koomt te ftaê, En, voor dees Bruidt, zoo vroeg, het bruiloftbedt helpt fpreijen. Godsdienstigheit, oprechte Trouw en Eer,
Gthuist ia 't rein gemoedt der deugdryke Echtelingen, Verheffen 't hart naer 's Hemels kringen, En troonen 's Hemels hulp en heil op aerde neer. Zou,
|
||||
|
BR.UILÖFTZANGEN. 203
Zou, op 't geluidt van onze bruiloftwyzen,
De nederige vreugdt, de lage bruilofldisch, Die hier aen God' geheiligt is, Dan niet in heilgenot en zegeningen ryzen? Gewis. De Trouw van 's Huwlykszegenaer,
Verzelt den Huwlyksvrede en de Eendragt hier beftendig, Zyn heilgloedftraïen zyn onendig. Des volg den weg der Deugd', o deugdgenegen Paer! Geen tydlyk leet doe ooit uw zielrust fchrikken.
De lieffelykfte roos, die op de weereld wast, Is aen een' fteel' vol doornen vast. Gelukkig fcy, die zich naer Gods behagen fchikken. . *
|
|||||||
|
Cc 2 MAES-
|
|||||||
|
M A E S Z A N G,;
TER BRUILOFTE
VAN DEN HEER .
WILLIAM STIRLING,
EN MEJÜFFROÜVE
JOHANNA MARIA VAN
RYKEVORSEL. * * :;•■...
„Wy tooijen onze haren
„ Met palm- en mirteblaêren,.
3, Doormengt met wier en waterkruidt x „ En huwen onze kelen,
„ In koele ftroompriëelen,
3, Waer ons de golfjes flreelen ,
3, o Maesftat, aen uw feestgeluidt, „ Voor STIRLING en zyn Bruidfc
|
||||||||||||
|
?j
|
Nu vlugten. de ongenuchtjes.
|
|||||||||||
|
3, Men denk' nu aen geen zuchtjes,
3, Die WILLEM, toen hy, onder 't kruis j, Der Liefde, als om moest dolen, „ Ons vaek heeft aenbevolen,. 3, Opdat wy ze, in 't verholen, „ Heenvoerden, door het flroomgedruis, „ Naer RYKEVO&SELS huis. |
||||||||||||
|
Vat
|
||||||||||||
|
?>
|
||||||||||||
|
BRUILOFTZANGEN. 205
„ Wat lieten we ons daer kluisteren!
„ Wat deed J O H A N N E ons luisteren
„ Als zy de fnaren kunstig dwong, „ Nuzwaer, dan weder lichtjes!
„ Wat fnorden dan de fchichtjes
„ Der dartle minnewichtjes,
„ Wier list haer vaek een zuchtje ontwrong,,. „ Dat recht naer WILLEM gong! „ 't Gelukte ons fints te dartelen,
„ Te duikelen en ipartelen,
,r Daer STIRLING, aen JOHANNAES zyV „ Ons bly hield opgetogen,
j, Zich fpieglende in hare oogen,
3, En zy, met hem bewogen,
„ Gehoor gaf aen zyn zoet gevry, „ Op onze ftoeijery. 5, Nu juichen we in hun huwen,
„ En leiden, dryven, ïluwen,
„ Tot RYKEVORSELS koopgewin, „ Dat, elk tot heil, moet'duren,
„ De vlotte korenfchuren
„ Van onze nageburen,
,,; Op 't handgeklap der HuwlyksminnY „ Verheugt ter haven in. |
|||||||
|
Ge 3,
|
|||||||
|
Dè-
|
|||||||
|
2o6 BRUILOFT ZANGEN.
„ De galm der bruiiofttoonen
„ "Weet ons byna te troonen,
„ o Maesvorst! uit uw ftroomgebiedt; „ Gedoog dat we u niet naderen
„ En ons in 't zog der raderen
„ Van uw karos vergaderen;
%s Wyeeren, met ons bruiloftliedt, „ De ryke Haringvliet. „ Hier groeten we, onder't zingen,
„ U, heilryke Echtelingen.
„ Leef, wakkre STIRLING, onbevreest, „ In 's huwlyks lekkernye!
„ Dat uw geluk bedyel (i
„ Veel heils! veel heils! M A R Y E,
„ Het echtvermaek verbeelde uw' geest' „ Geftaêg dees bruiloftfeest! „ Gelieven, laet uw minnen
„ Ons lieve wichtjes winnen; „ De Hemel zal hen gadeflaen, , „ Wy zullen ze aertig fusfên „ En in hun wiegje kusfchen. „ Gaet, wilt uw vlammen blusfchen! Dus zongen, naer ik kon verftae», Dees1 dag de Maesnajaia. t< "Kt9m- hu?.
|
||||
|
■
|
|||||||||||
|
HUWELYKZANG
VOOR DEN
WELEDELEN GESTRENGEN HEERE . NP JAKOB BISDOM,
RAEDT EN ADFO KA ET FISKAEL VAN
DEN ED. MOG. ZEERAEDT OP
DE M A E S;
EN MEVROUWE
ELIZABETH ADRIANA
B A C K E R. |
|||||||||||
|
Pi
|
|||||||||||
|
inslyk Delf, dat, roor byna een trits van jaren,
|
|||||||||||
|
o
|
|||||||||||
|
Uw'BIS DO MS Gaê beweende, en, door uw lykmisbaren,
Dien wakkren Raedsheer, op wiens zorg gy veilig iliept, Ontydig, t'huiswaerd uit zyn ftaetgezantfchap riept, Terwyl myn Zangeres, om zyn verlies beladen, Meêdoogende onderftut door uwe Scliienajaden, Langs uwe boorden trad, met wankelende fchreên, En hare tranen met uw tranen fmolt in een; Door-
|
|||||||||||
|
208 B RUI L O FT Z A N G E N.
Doorluchte Stat, hoe ïèhoon ziet ge, uit de heldre kimmen
Des huwlykshemels, thans zyn nieuwe heilzon klimmen!
Hoe roept gy, aen zyn deugd' en yver duur verplicht,
Hoe vrolyk roept gy hem, naer dat verkwikkend licht,
Van daer hy, 't Landt ten nutt', door zyn vernuft en gaven,
't Gezag des Zeeraeds, aen den boord' der Maes', helpt Haven,
Voor 't roer van uwe ftat, 't roer van 's Lands vloot bedierf,
En Hollands waterleeuw' den teugel kort of viert!
Uw dartelende flroom doet myne zangaêr zwellen;
't Lust nu myn Zangheldinn' hem zingend te verzeilen;
De blonde Schienimf, op heur glazen waterraên,"
Vol moeds te volgen, als een zanggezinde zwaen,
Die \ kabblend ftroomkristal doorklieft met vlugge veeren;
•'t Lusthaer zyn Levenszonn', met vrolyk kwinkeleren,
Jn uw verheugde vest, te wyden groet op groet.
Te onthaelen op gezang, tot zy, vol minnegloed,
Vereenigt met den glans' van zyne liefdeftralen,
In eene zee van weelde, op 't bruidsbedt, neer zal dalen,
o Hof des Zeeraeds, dat den waterfepter voert,
De plonderzucht, op zee, in 't .roofziek hart ontroert, |
||||
|
BRUILOFTZANGEN. 209
Met Argus oogen waekt voor Neêrlands vryë kusten,
Vergun uw' Palinuur een korte poos' te rusten;
Ontlast het brein des Mans, wiens yver, fpade en vroeg,
Gansch onveraioeit, de handt aen 't lastig landpak floeg;
't Zy hy, ten flut der Deugd', 's Lands Vierfchaer trouw bewaekte,
Terwyl Gerechtigheit zyn' eedlen boezem blaekte,
't Zy hy de mondt van Delf verflrekte in 'c Statenhof;
Thans geeft de zoete min, op nieuw, hem zoete /lof.
Om in haer lustpriëel, vol mirt en roode rozen,
Ontlast van alle zorg', zyn zinnen te verpoozen.
Maer welk een vreugdegalm beklimt den flarrentrans ?
Hier voert het dankbaer Delf myn Zangeres ten dans, Op 't fchaterend gejuich der blyde Burgeryë, Nu, op den gullen galm van hare profeetfyë, Een weergalm nederdaelt van 't hemelhofgewelf; Dus word de flem des volks de Hem der Godheit zelf, Nu de eedle EL IZ A B E TH, uit hoog geflaclit geboren, Den achtbjen BISDOM heeft tot Echtgenoot verkoren. Vermogt myn Zangeres te weiden in den lof
Van ADRIANAES ftara, wat vond' ze al ruime ftofl Dd Zy
|
||||
|
2T0 B RU 1 L O FT Z A N G E N..
Zy zou twee eeuwen tyds gezwind te rugge ftreven,
't Geflacht der Boelenfen affchetiën naer het leven;
Grootvader Andries, die aen 't roer der Amftelflat,
Tot tien en zevenmael, als Burgermeester, zat,
En Grootvaêr Spiegel, die, in 't ftaetbeftuur ervaren,
De wysheit hulde deed, verheffen op Iteur fnaren.
Men zou haer, aengefpoort door ongeveinsde vreugdt,
Den fchrandren Spiegel, die, ten dienst' der fchoone Deugd',
Zyn' Hartefpiegel fleep, den graf kuil1 zien ontvoeren,
Opdat hy, voor zyn Nicht', de bruiloftfnaer zou roeren.
Grootvader Backer, 't oog der Oostermaetfehappy',
De Burgervader in de weereldftat aen 't Y,
De Ridder van Sint Mark, de mondt van Hollands (laten,
Jn 't Munstersch vreêverbondt, zou haren zanglust' baten.
Men zou, in haer gezang, de Backers, voor \ gemeen,
Zoo aen de Maes als 't Y, het Raedhuis zien*betreên i
Zy zon, aen Amftels boord', van 's Hoofdfcbouts lof gewagen»
En zingen, onder 't loof van 't boomryk Backershagen,
Hoe Vader Willem werd gekoestert door de rust,
Die. zyn' welëedlen Zoon daer minzaem flreelt en kuscht.
Dan
|
||||
|
BRUILOFT ZANGEN. 211
Dan zulk een ftof braveert den galm der bruiloft/haren;
Des fpelen wy alleen, in fchaêuw van mirteblaêren,
Daer BIS DOMS ftamboom aen dat achtbaer Hamhuis trouwt,
En, op dien nieuwen fteun, zyn' duur te vaster bouwt,
Opdat hun dubble groei den roem des Lands vermeêre;
De min van JAKOB en ELIZABETH ter eere.
Waer de eerfte minnedrift zich fpreit door 't jeugdig bloedt,
Moog de onverfchrokken Mm, met haren wuften iioet Van lonkjes, lachjes, looze en dartle boerteryên, Het weigrend maegdehart betoovren en beftryën; Doch waer ftaadvaste Trouw, vlag Oordeel, kloek Beleidt, Omzichtigheit, Beraedt en wyze Ervarenheit, In rypen ouderdomm', als trouwe kamenieren, Het vrouwelyk gemoedt verlïeren en bellieren, Blyft vaek de toegang voor de Liefde alom bezet: Zulks ondervond ze, op't klaerst', by de achtbre ELIZABETH, Toen zy om weêrmin voor den wakkren BISDOM fmeekte, Hoe zy haer woorden wikte en ftaeg in honig weekte. Men zegt, met reden, dat, in dien verlegen Itaet, De kuuche Huwlyksmin, na kloek en wys beraedt, Dd 2 Zich-
|
|||||
|
■
|
|||||
|
212 3 RU 1L O FT Z A NG E M
Zichzelf hervormde in 't beeldt der teedre Kinderliefde; •
Bewust hoe diep die 't hart van ADRIA NA griefde.
Zy nadert, dus vermomt, in 't krieken van den dag,
Het eenzaem flaepvertrek, waerin de Schoone lag,
Wie nog de nafmert van het doodlyk onweer knelde,
Dat haren echtboom fchond, haer' Boogaert nedervelde;
Zy fluipt'er heimlyk in,. brengt voor de ledekant
Vier Huwlykipruitjes: twee gaen, treurig, handt aen hand-.
Een fluit hae? zy, terwyl het ander, onder 't klagen,
Zyn poezele JH^npjes houd om haren hals geflagen.
Zy bragt dit minzaem Kroost, gedost in zwarten rouw',
Naeuw onder de oogen der bedrukte Weduwvrouw'y
Of knielde, al zuchtende, met diepen eerbied neder*
„ o Schoone (fprak ze) wensen geen' Hemelburger weder!'
„ Herfchep uw droef gezucht in heuchelyken troost;
„Ei ilae uwe oogen op dit moederlooze Kroost,
„ 't Kroost van uw Hartvriendinn', die gy te vroeg zaegt fierven.
„ Gy weet wat hulp, wat'heul, wat teedre zorg 't moet derven:
„ Het mist de voedfler, 't mist dehoedfler van zyn jeugd',
„ De heldre kidftar op het aeklig padt ter, deugd'.,.
5> D*
|
||||
|
B R U 1L O F T Z A N G E ft. .213
„ De liefde, die 't befchermde en flrookte in alle fmarte;
„ Ja al de teederheên van 't moederlyke harte!
„ Vermogt myn beê nu iet op uw godvruchte ziel!
„ 'k Weet dar dit Viertal lang uw oog, uw hart beviel.
„ Ei'zie'hun oogjes, zie hun flomme traentjes fpreken,
„ Die melden u, rond uit, den inhoudt van myn fmeeken,
„ Uw huwlyksboom ftorf heen', door 't fierven van uw Gaê, jj En liet u, eedle Vrouw, noch telg noch fprüitje na;
„ Dan 's Hemels voorzorg, die al 't bitter kan verzoeten,
„ Zend u dees Telgen, om uw huwlykfchaê te boeten,
„ Dit moederlooze Kroost te redden uit den nood';
j, Ontfang 't, in 's Hemels naem', als Moeder, op uw' fchoot*.
„ 't Zal 't hemelhof tot vreugdt, 't zal u tot heil gedyè'n,
n 't Zal zalige Anna^ in heur' heilftaet, zelfs verblyën i
,, Als ze uit de hoogte ziet, dat gy haer Kroost bezint,
„ En 't edel Voorwerp van haer eerfte liefde mint.
M Bedenk eens hoe die gunst het minziek hart zal laven
j, Des achtbren BIS D O MS j van wiens deugden, eedle gaven,-
„ En ongeveinsde liefde, u teeder toegewyd,
yj. Gy,. Noordflar zyner ziel', toch niet onkundig zyt.
Dd 3; „,Laêt-
|
||||
|
2i4, BRUILOFTZANGEN.
„ Laet des uw wedermin zyn boezemfmert verlichten,
„ Gy zult het Vaderlandt zelfs aen uw deugd1 verplichten;
3, Als uwe Huiszorg, die van eedlen yver blaekt,
3, Aen 't roer zyns huisgezins, zyn Telgen teer bewaekt,
„ Wen hy 's Lands Zeepiloots, in 't barnen der gevaren, .
„ De hulk van Neêrlands flaet helpt fturen door de baren,
„ Och of myn wensch alree die gunst van u genoot,
3, Dat hy, na zoo veel zorg, raogt' rusten in uw' ichoot!
Hier zweeg de Liefde en voer, als door een wolk omtogen,
Met al 't bevallig Kroost uitADRIANAES oogen, Doch liet haer ziel' de ièhets dier moederlooze jeugd, Verzekvan BIS DO MS Liefde en onbelproken Deugd'. Wat dichtpenfeel heeft magt om ai die teedre tochten, Die kuifche driften, die elkander toen bevogten, In haer' ontroerden geest', dien lieven twist en peis, Op 't breedlle dichtpanneel te malen naer den eisch, Of al de zuchtjes, die, haer teêrgemoedt ontvloden, Langs 't kristallyn der Schie, als vlugge hemelbeden, Zich Ipoeiden naer de Maes, waer zy, tot BISDOMS troost, Haer kusjes drukten op de lipjes van zyn Kroost. Wat
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN. 215
Wat Zoog zyn Liefde, vol bekorelyk vermogen,
$ints nektar van haer' mond' en vonken uit haer oogen, Die vriendiyke oogen, die, in dit volzalig uur, Door hunnen glans, zyn hart doen blaken van een vuur, Een' onweêrftaenbren gloed, Hechts door den dood te dooven, En hem de reinfte vreugdt, zyn huis veel heils beloven. Die glans, met zynen gloed' gedommelt door elkaêr,,. Ontfteekt het offervuur op 't huwlyksbrandaltaer, Waerom 's Mans Telgen, als vier Minne wichtjes, zweve&, De Bruidt omarmen en ontelbre kusjes geven, Terwyl een hemelftrael van boven nederfcbiea Maer welk een heilgejuich verdooft myn huwlyksliedt?
De Hemel koomt te feest. Een rei van zegeningen Bereid het huwlykfpoor dier zalige Echtelingen, Op 't vrolyk handgeklap van Rotte, Maes en Schie; Waerop ik 't achtbaer Paer myn' zang, en heilwensen bie» |
|||||
|
TZK>
|
|||||
|
TEN TROUW DAGE
VAN DEN
WELEDELEN HEER M? PAULUS HENDRIK
JUSTUS IVOY,
OUDSCHEPEN FAN DEN ED. HQFE EN HOOGE
VIERSCHARE VAN SCHIELANDT. ENZ. EN DE WELEDELE JONGKVROUWE
IDA HERMINA ADRIANA
VAN BERCKEL. & ..
' •■ '.■'.'■. ■-.-.•*■. Ik ipan, IVOY ten prys, de blyde bruiloftfnaren,
o Min! bekrans myn luit met palm en mirteblaêren,
Terwyl ik kwinkeleer, by 't licht van uwe vlamm1,
In de eedle fchadaw van VAN BERCKELS 'achtbren ftam^ V
Die, door den achtbren ftam VAN HOOGENDORP gelieven,
Met zyn rechtfchapen loof, vol dierbren geur en leven,
Niet Hechts een lustpriëel voor Rotte en Maes verftrekt,
Maer zelfs de fiere kruin van Walchrens Zeeleeuw dekt.
■ ■ ■
Hoe
|
||||
|
BRUILOFT.ZANGEN. 2l?
Hoe vrolyk ruischt en bruischt de zangdrift door myne aders,
Nu ik 't vermoeit gehoor des wakkren Burgervaders, Geftaêg door klagt op klagt en zorg voor ftaet, voor flat En Oostermaetfchappy', omringt en afgemat, Hier, waer zyn Echtboom bloeit en gloeit van roode rozen, Zyn fchoone Spruit ten roem', mag met gezang verpozen, ' Defchrandre IVOY, dien, uit heldhafdg bloedtgeteelt, De heldenzucht tot deugdt in hart en adren fpedt, Koos, voor den krygslauwrier en oorlogvoerende oorden, De zaligende rust daer de eedle Maes de boorden Van 't fcheepryk Rotterdam verzilvert met haer' glans. Hier voerde vaek 'zyn veêl de flroomnajaên ten dans, Hier hield zyn eedie geest het Raedhuis opgetogen
En blonk, gelyk een ftar, in aller braven oogen. Het Zanggodinnendom bericht ons dat hy hier, In flaep gezongen door de zoete Maesrievier, En, door een' droom, gevoert naer Troas lustlandouwen, * Zichzelf vermaekte met dm ID A te befchouwen j Straks loken, waer hy trad, rondom den hoogen top, Het fchaduwgevend loof en roos en lely op, |
|||||||
|
Ee
|
En
|
||||||
|
2i8 BRUILOFTZANGEN.
En flreelde zyn gezicht met hare blyde kleuren:
Nu hoort hy 't brongeriiisch, dan riekt hy de eedle geuren Van nardus en kaneel, dan drinkt zyn kiesch gehoor Zich dronken aen den zang van 't fchoongevederd koor. Op dezen heuveltop zag hy, door roozendreven, Drie aertsbevalligheên op vlugge voeten zweven En zwkren door elkaêr op zulk een wondre wys Dat hier een Venus licht aen alle fchonk den prys. De brave majesteit uit hoog geflacht geboren, 't Volgeestige verftant dat wyzen kan bekoren, En 't zielverrukkend fchoon, zoo van gelaet als leên, "Was hier gansch wonderbaer gedommelt ondereen, En voerde een heerfcbappy vol onbepaelt vermogen, Des de eedle Jongling, in verwondring opgetogen, Dus uitriep: „ o beroemt, o hartverkwikkende oort! „ o Schoonheên die myn ziel ophemelt en bekoort! „ o ID A! kweekhof van de reinfte en zoetfte lusten, „ Vergun my eindeloos in uwe fchaêuw te rusten! Door dees verrukking uit zyn' zoeten flaep gewekt "Werd hem liet mingeheim van zynen droom ontdekt, |
||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Toen's Burgervaders Telg, zyn hoop, zyn welbehagen,
Hem, als de morgenzon, bevallig op kwam dagen.
Deaenminnige IDA, wiens bekorelyke jeugdt
Zich tooit met bloemen van lieftalligheit en deugd',
Deaenminnige IDA, die door minnenswaerde zeden,
Vol deftigheit, vernuft en lieve aenvalligheden,
Het kenmerk draegt van 't bloedt waeruit zy is geteelt,
Verflrekt van zynen droom het ware tegenbeeldt.
Zoo treft de Min de jeugdt met diepverborgen fchichten.
Maer ach! wat reed de zon, de bron van alle lichten,
Vaek uit Iiaer flapzael' op en neer in Thetis fchoot,
Eer hem zyn Levenszon een troostlyk ftraeltje bood.
o Zanggodinnen! wilt nu 't minvermogen zingen,
Zingt hoe de Liefde 't hart van IDA wist te dwingen, Of wilt gy dat ik zulks met myne dichtveêr mael, Zoo ftaet myn onmagt by als ik van 't fpoor verdwael. De reine Liefde die IV OY in 't hart deed blaken, Ontzag zich 't kuisch gemoedt van IDA te genaken, Die, zoet op wetenfchap, haer' levensmorgentydt Aen de oeffening' der deugd' en wysheit had gewyd, £e 2
|
|||||
|
, '
|
|||||
|
22Ó B RU I L O FT Z A N G E N.
Die voor haer flaepzael waekte, als waer' het Veftaes tempel;
Ook fcheen de Min beducht om 's Burgermeesters drempel,
De toevlucht van elks noodt, die, zoo door groot als kleen,
Uit achting en belang, oneindig word betreên,
Te nadren met haer' ftoet; dan zy, in list ervaren,
Hoort naeuwlyks 't eêl geluidt van ID AES cymbelfnaren,
Of trippelt op dien galm blygeestig en befluit
Te fluipen in heur hart, in fchyn van fnaergeluidt.
Hierop verbergt ze, IVO Y ten dienste, in galm herboren,
Zich in zyn vedel, daer 't hem lukt H E R MIN A E S ooren
Te ftreelen met muzyk, en zyne vedeltael
Naer eisch te huwen aen de Hem van haer cymbael.
Nu klonk zyn fnaergeluidt op nooirgehoorde wyzen
En volgde in toon en maet, in 't dalen en in 't ryzen,
Arions liergalm en Amfions cyterzwier.
De Thrafifche Orfeus fpeelde op zyne gouden lier
Nooit eedle * toonen om Euridice te erlangen
Dan hier I VOY, om zyn HER MI NAES gunst teontfangen.
H E R MIN A, die dien galm met gretige ooren dronk
Bloost vast op eiken toon die uit zyn vedel klonk,
|
|||||
|
•
|
|||||
|
BRUILOFTZANGEN 221
En laet, in 't hart ontvonkt, van haer robyne lippen
Een teeder minnezuchtje, als waer 't een weergalm, glippen.
Op deze mintriomf veritomden keel en fhaer,
Een zwerm yan Minnegoön vloog dartiend door elkaêr,
En bande uit 's Minnaers hart den nacht van minnezorgen.
Na 'c vrolyk krieken van dien fch'oonen liefdemorgen
Begroeten wy met zang, vol eerbieds en ontzag,
o Eêl, o achtbaer Paerl deesdag, uw'Bruiloftdag,
Die, naer zyn heuchlyk licht, ons toeAraelt onder 't zingen ,
Grofzwanger gaet van heil en huwlykszegeningen,
U, zoo myn hoop voorfpelt, hier boven toegedacht,
Tot vreugde van uwe Liefde en wydberoemd Geflacht.
|
||||||||
|
. 27T
|
||||||||
|
Ee 3
|
||||||||
|
BRUI-
|
||||||||
|
"BRUILOFTZANG
VOOR DEN HEERE
JAKOBUS LOSEL,
EN JUFFROUWE
JOHANNA PASPOORT.
ttÊÊÊm
,, JLjefde, Koningin der Jeugdt,
3, Voediler van verdriet en vreugde, „ Scepterzwaeifter, wiens vermogen „ Elk doet omzien naer uwe oogen, „ Reukwerk branden in uw koor; „ 'k Ben, langs 't glibbrig levensfpoor, „ Over vreugde- en onheilftroomen, 3, In uw Ryksgebiedt gekomen: „ Maer ©en kille vrees benart, „ Uur op uur, myn jeugdig hart, j, Wen ik zie met welke rampen „ Hier myn jongklieit heeft te kampen. ,,'kZit,
|
||||||
|
i
|
||||||
|
- -■>..._.. :,.- '-„-—-
|
||||||
|
BRUILOFTZANGEN 223
„ 'k Zit, door hoop op aerdsch geluk,
„ Eenzaem, midden in den drukk'j
}, 'kLeef, inbladeryke ftreken,
„ Slechts van 't geen de ftommen fpreken:
„ Dus, by duizend liên alleen,
„ Word ik, reis op reis, beftreên,
„ In myn peinzende gedachten,
„ Door uwe onweêrflaenbre Machten:
„ Deze wonden, door't gezicht,
„ Staêg myn hart met fchicht' op fchicht;
„ Die doen my, alle oogenblikken,
„ Warren in gefpannen flrikken;
„ Andren fluiten, dag aen dag,
„ Myne fchreên door lach op lach,
„ Lonkjes, blosjes, zoetigheden,•
„ Schoonte en minnenswaerde zeden,
„ Die zy zeggen, tot myn pyn,
„ Dat alle eigenfehappen zyn
„ Van het Puik der maegdebloemen , •
„ Dat zy ftaêg J O H A N N A noemen,
„ 't Doel
|
|||||
|
f
|
|||||
|
B RU IL O FT Z AN G E N.
s
„ 't Doelwit van myn vryery'.
„ Liefde, is hier dan 't padt niet vry „ Dat zich de Eenzaemheit bereidde? . „ 'k Bid , geef my dan vrygeleide! Dus verhaelt men dat L O S E L, .Midden in zyn mingekwel, Zyne fmert de Liefde klaegde, Dat'er 't eenzaem huis van waegde. Dan de Heilvorftin der Jeugdt, Door zyn klagt en vlyt en deugdt In 't lieftallig hart bewogen, Zag hem aen met gunstige oogen, Reikte hem, verheugt te moe, Van haer' troon zyn PASPOORT toe. Brave JAKOB, welk een zegen,
Welk een heil bedaeuwt de wegen, Hoe verdwynt uw zorg en leet Waer gy met uw P A S P O O R T treedt! Zie nu 't einde van uw hopen, 't Ryk der Liefde ftaet u open. |
||||
|
BRUILOFTZANGEN
Vry moogt gy door al zyn paên
Met uw Vrygeleide gaen.
Wil dat lief Gefchenk daer kusfchen;
Wil'er uwe drift mee fusfenj
Kluister, boei het aen uw zy',
Druk het en herdruk het vry;
Dat we 'er, na dit vrolyk trouwen,
Meenig Afdrukje af be/chouwen,
Dat, met uwen geest1 verrykt,
Naer het voorbeeldt juist gelykt.
Zoo verzeil' de vrede uw' wandel,
Vreugdt en vooripoedt uwen handel!
Zoo omarm' u 'c aerdsch geluk!
Leef dus vrolyk in den Drukk',
Tot gy 't Ryk der Zaligheden
Met uw P A S P O O R T in zult treden!
4.6.
|
|||||
|
Ff
|
|||||
|
OP HET HUWELYK
VAN DEN HEER
JAN VAN VOLLENHOVEN,
Kornelis Zoon,
EN MYNE NICHTE
JUFFROUVE FRANCINA VANDER WALLEN.
JEN M T N E N N E V E
DEN HEERE
P1ETER VJNDER tVALLEN,
FADER DER BRUID'.
M Yn Jonathan! myn hartvriendt, VANDER WALLEN!
In wien myn jeugdt al vroeg haer welgevallen, Haer' wellust icbiep, haer zielgenoegen vond;
Toen de eensgezinde en fchuldelooze weelde, Waer ik met u in onze kindsheit fpeelde, Niet min dan 't bloedt, ons vast aen een verbond:
Al
|
||||
|
..... ..... ....
|
||||||
|
o
|
||||||
|
BRUILOFTZANGEN. 22?
Al heeft myn lot my van uw zy' gedreven,
Myn hart, dat aen uw vriendlyk hart blyft kleven,
Maelt dag aen dag my uwe Vriendfchap af.
Uw Vriendfchap, die, in blydfchapp' en gevaren, Myn jonglingfchapp' en mannelyke jaren, Staêg blyken van uw edele inborst gaf.
Wrong ooit uw rouw de tranen uit myne oogen,
Uw vreugdt hield my in blydfchapp' opgetogen. Nog heugt myn kunst hoe teer zy, vroeg en fpaê,
De lykjes van uw lieve wichtjes tooide, Haer bloempjes op uw Zoontjes wiegje ftrooide, Voor 't kraembedt van uw dengdryke Agatha.
Nog hindert my het bittere herdenken,
Hoe ik uw' rouw myn' troost zag t'uwaerds wenken:
Toen, op Gods wil, 't volzalig Engeldom,
Ondanks uw fmert', ondanks uw Egaes kermen, Dat Zoontje, uw hoop, omhoog voerde uit uwe armen: Maer och! myn troost flond voor uw droefheit ftom.
Ff 2 Nn
|
||||||
|
aa8 B RU I LO FT Z A N G E N.
Nu weet uw vreugdt myn hart en mondt te ontfluitenj
Zy toont van ver my de oudfte van uw ipruiten, Met blyde mirt'en maegdepalm' gebult;
Zy zwade my toe den geur der echtaltaren, Op 't feestgejuich der blyde bruiloftfcharen, . Dat uw gehoor en vrolyk huis vervult
Zy meld my, dat de flam van V OLLEN HO VE N,
Wens deugdryk loof de deugdgezinden loven, Een frisfche Telg door uwe trouwkroon vlecht.
Verloort ge uw' Zoon in 't graf, toen 't leet u griefde, Gy vindt'er een' in 't lachend ryk der liefde. Dus boet de min de fclmè van uwen echt»
|
||||||
|
Mogt' nu myn Rotte in my den zanglust wekken,
De zoete Maes my tot een hoef bron ftrekken! 'k £ond' hun een' krans van geurig dichegewas,
Maer laes! hoe kan myn dichtgeest welig draren ï Hy moet zyn' dorst met zout Flakkeenat laven, Het dorre duin beklimmen voor Parnas»
|
||||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Maer fchoon ik kost myn flem naer eiscli doen ryzen,
Myn Zanggeres de blydfte bruiloftwyzen Doen flaken opFRANCINAES trouwverbondt;
't Waer' hachlyk zoo ik in een' dromm' van kluchtjes, Van kortswyl en lieftalige genuchtjes, Haer thans zoo ver by u te bruiloft zond.
De wreede kryg, die heilig noch onheilig
Ontziet of eert, maekt all' den weg onveilig, Heeft lust en rust in zyn bebloed geweldt.
Waer zou hier thans een lachje leven konnen ? Het blixemvuur , het dondren der kanonnen, 't Gewette ftael houd yders hart beknelt.
Doch fchoon men nog 's lands krygsvuur niet kan blusfchen.
De reine Liefde en zoete Vrede kusfchen Elkander aen uw Dochters bruiloftdisch'.
Des kan de feest by u geen vreugdt ontbreken j Vooral als gy de blydfèhap aen wilt kweeken Met eerbre boert' die juist gezouten is.
; • Ff 3
|
||||
|
230 BR.UILOFTZANGEN.
Myn kunst heeft ook met keur' van dichtlauwrieren
FRANCINA noch haer' Bruidegom te fleren; Naerdien elk weet dat de eêlfte aenvalligheên
De jonge Bruidt verderen, tooijen, kleeden Met eigen fchoonte, uw vriendlyke Egaes zeden En uwe deugdt, gedommelt ondereen.
Dus maken ook de deftige gewaden
Der eerlykheit, de fchoonfle zielfieraden, Gezwinde geest, vernuften vriendlyke aert,
Voorts wakkerheit en meer lofwaerde gaven, Den Bruidegom, tot blydfchap aller braven, FRANCINAES liefde en dus uw zoonfchap waerd.
Nogthans vereischt ons vrienalyk bloetverwantlchap
Dat ik de feest, met dit myn kunstgezandfchap, Myn' gullen groet en waren heilwensen wy.
ZeguwFRANCINE en haren VOLLENHOVEN, Dat ik voor hun myn zuchten zend naer boven \ Die v/Qg kendt moordt nqch oorglogsroovery.
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN,
Zeg, dat ik Godt, de Bronaêr aller dingen,
Om eenen ftroom van hemelzegeningen Op hunne min, hun trouw en feestdag fmeek;
Opdat zyn gunst, zyn voorzorg en genade Hunne eendragt, liefde en vrede kdom' té ftade, Hun echt lang duure en nimmer heil ontbreek'.
De wynmaendt, die, nu driemael vier paer jaren
Geleden, u met uwe Bruid' zag paren, Schenk' u hierop een volle vreugdbokael;
Opdat hy ü uw echtluk maek' indachtig, De zorg verbann', en elk myn' wensch bekrachtig'; Ja reis op reis voor 't jeugdig Paer herhael'.
Al eind de feest, uw vreugdt moet nimmer minderen!
Beleef en zie veel blydfchap aen uw Kinderen! Ik hoop, wanneer de wynmaendt weer verfchyn',
U, vrolyk, op uw zilvren Feest te vinden: Dan, dan moet' gy, ö Waerdfte myner vrinden! Grootvader en uw Gaê Grootmoeder zyn!
|
|||||
|
®
|
|||||
|
■""■;• - ■->:■■■
|
||||||
|
ECHTTAFEREEL
VOOR DEN HEE RE
JAN PUNT, Junior,
EN JUFFROUWE
JOHANNA MARIA
C H I C O T. ö J dichtkunst, Hemellpruit,
Die, door uw kunstgeluidt, De zielen weet te boeijen, Bekroon de tweede min Van PUNT, die uwe tael, als nektardauw, doet vloeijen: Zing hem en zyne Bruidt ten Huwlykshemel in. Gebruik uw Dichtpenceelen,
Om 'c puik der Echttafreelen Dien Teekenkunstenaer,
Op zyne feest, te wyden, Terwyl de Minnegoön zich om zyn Echtaltaer, In zyne zegeprael', met handgeklap verblyden. 't Gaet
|
||||||
|
©
|
||||||
|
B RU ILO FT Z A NQ E M 233
't Gaet wel. gy volgt myn beê. !
Ik zie, ik zie, alree, . / Hem, in een' kring' van ftralen,
Die uit den heldren trans' Der oogen van zyn Bruidt bevallig nederdalen, Vol heilverwondering' iïaröogen op dien glans. . Ik zie, aen zyne zyê*
De aenminnige M A R Y E, Omfingelt door een' ftoet Van Hemelwaerde zeden, Die met een bloemenkroon, wiens geur zyn liefde voed, En fneeuwit feestgewaedt haer tooijen en bekleeden. De fchoone lacht en bloost; '-;
Daer zy zyn minlyk Kroost
Ziet dartelen en Spelen. . ö Blosje! gy belooft, Dat zy't, met teedre zorg, zal voeden, hoeden, ftreelen, Vergoeden 't gssa 't, door 't lot, ontydig is ontrooft, 2*£ GS Dit
|
||||
|
234 B RU IL O FT Z A N G E iV.
Dit komt de weugdt te ftade
Van 's Mans vergode Gade, Hier naer den eisch gemaeJt;
Zy doet het woMoer&fcheuren, En fchynt, in 't zalig ryk, welks luister haer omfêraelt,. Zyn tweede Huwlyfcskens, al jukbend, goed ie keuren. Kunstryke Poezy,
Mael' in dees fchüdery Niets dat naer Jeet kan zwemen; Laet Eendragt, Liefde -en Vreugd Dit welvereenigt Paer in haere hoede nemen, Laet 's Hoogften .zegen \ wen mêt heil en fcielgeneugt'. Strooi voorts de zachtfle bloemen ,,
Waer op de Leut' kan roemen, Voor hunne voeten neer;
Op dat geen fclierpe doren Hun reine Huwlyksweelde in Huwlykswee verkeer', Geen distelen des doods zoo vroeg Iiuniï' wandel iloren. ■U..
Laet
|
||||
|
....■■■■ .... ..... . .
|
||||||||
|
BR.UILOFTZANGEN. 235
Laet op die malfche paên
Hun min ten reye gaen; De heilzon voedzaem fèhynen Op hunne vruchtbaerheit, Gekweekt door 't Liefdevuur, in fchaeuw' der Echtgordynen, Zoo word hun beider Stam in Telgen uitgebreidt. Wil, op der Dichtren zangen,
't Voltooit tafreel dan hangen In hunne Bruiloftzaeï:
Ik zal den Hemel fmeeken, Dat hy van 't heil, door u voorfpelt met Schildertael, PUNT enJOHANNA nook in 't minfte iet doe ontbreken. |
||||||||
|
. './
|
||||||||
|
Gg 2 TER
|
||||||||
|
TER ECHTVERBINTENISSE
VAN DEN HEER
GYSBERT VAN SCHELLE.
P I E T E R S Z O O N,
EN JUFFROUVE
SARA HOVENDAAL.
■■t/i 'r\ '■ ** , f'"" \ . ■
jL/E Liefde zag VAN SCHELLE in zuivre Godvrucht' blaken,
En kuifche SARA, in het bloeijenst van haer jeugd', Een ware fpeelnoot zyn der hemel waerde Deugd', Des doelde ze om eerlang die Twee tot één te maken.
Straks voelt de Jongeling haer toorts zyn' boezem raken,
De Maegdt, door zyn gevlei bewogen en verheugt, Een' lieiFelyken trek tot reine minnevreugdt,. Die mallede rozen teelt op heur Iheeuwitte kaken.
Nu 't welvereenigt Paer met palm' en mirt' beftrooit!
Doch aller deugden rei bekroont, bekranst en tooit Hen met onfterflyk loof, welriekend,, frisch en aertig. Wat kroost verwacht men dan uit dezen blyden echt'?
Al Telgen, fchoon van leest', volgeestig en oprecht, Haer' braven ftamm', der Deugd', en zuivre God vrucht' waerdig. |
|||||||
|
• *->■
|
|||||||
|
O F
|
|||||||
|
OP HET HUWELYK
VAN DEN
|
||||||
|
EERWAERDEN PI EER
PIETER FONTEIN,
LEEREER DER DOOPSGEZINDEN,
TE AMSTERDAM. EN JONK VROUWE
SARA ALIDA VERMANDE.
Z wyg, wufte Windt! flaek uw onrustige ruifchen;
Weesftil, bedaer, gy bulderende Zee!
Stuit uw gewoel, o woelende Flakkee!
Staekt, Golven! ftaekt uw weelde, uw fchuimend bruifcheny En voert my zacht te landwaerds, op myn beê. ,
Belet my niet den zoeten galm te hooren,*
Die, vrölyk uit den noorden neêrgedaelt, Ginds welig langs uw ftrandt en oever dwaelt: Wat vloeit hy zacht en lieflyk in myne ooren!
Men luister1 fcherp wat nieuws hy ons verhaelfc.
Gg 3, „-.AM*r
|
||||||
|
238 BRUILOFTZANGEN.
|
||||||||||
|
5»
|
FONTEIN, die, door zyn godgewyde gaven,
|
|||||||||
|
't Deugdlievend hart ten hoogen hemel fpoort,
Heeft, door zyn trouw, zyn SARAES hart bekoort, „ VERMANDES Telg, den lust, de vreugdt der braven; „ Der maegden kroon, 't fieraedt van Amftefe boord. o Blyde maer! hoe ftreelt gy myne zinnen!
'k Voel hoe uw kracht, die thans myn zorgen toomt, My fterkt en, als een nektarteug, bekoomt. Uw nafmaek brengt myn' vlotten geest' te binnen
Al 't geen nog korts myn Dichtnimf heeft gedroomt» Zy zat, als in beipiegling, opgetogen,
Daer 't lentfaizoen haer zyne fchatten bood, 't Gevogdt zong, 't gebloemte uit de aerde fpröot, Wanneer een ilaepje of iluimering haer oogen
Allengs, als metiïuweelen handen floot. • Toen bragt heur geest, verlicht door hemelftralen,
Haer in een frislche en godgewyde ftreek, Een dal, dat voor geen roosryk Saron week, Noch voor de reinfte en ichoonfte lelydalenj
Ja in fieraedt naer 't Paradys geleek. |
||||||||||
|
Hier
|
||||||||||
|
■
|
||||||||||
|
o
|
|||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Hier vloeide, met een lieffelyk geklater,
Een zilverbianke, een levendige Bron, Die 't ver in kracht van 't blank Jordaennat won; Een Bron waerby Betliesda^s heilzaem water,
Noch Siloa, in 't minile halen kon.
Dees Bron ontfing haer' voedzel uit den hoogen,
By 't wemelen van eenen Hemelftoet, Al Geesten, die, vol heeren yvcrgloedt9 Gedurig met nieuw heilnat derwaerds vlogen,
Tot laving van 't heüdorflige gemoedt. Men zag 't 'eer ftaêg van Deugdgezinden krielen,
En woelen op al de omgelegen paên; ' * > De Aendachtigheit ftreefdë yvrig herwaerds aen ;• De Godvrucht zag men drinkend nederknielen;
De Godsdienst kwam hier zynen dorst verflaen* Boetvaerdigheit wiesch haer befmette leden
Hier rein, als in een zui vermakend bad, Terwyl de rei der Deugden, die hier zat, .Verrukt door 't zoet der hemelvrolykheden,
Zich dronken dronk aen 't godgeheiligt nat.- |
|||||
|
©
|
|||||
|
240 BRUILOFTZANGEN
In dezen rei blonk, als met zilvren ftralen,
Een Maegdt, die, zoo van wezen aert als leen, Het echte beeldt der ware Kuisheit fcheen, En 't zuiver hart in vreugd' fcheen op te halen,
Zoo vaek men haer dicht ,by de Bron zag treên. i'. Doch in 't genot dier weelde en onder 't fmaken,
Van 't dierbaer nat, den wellust van heurhart, Vond zy zichzelve als in een ttrik verwart; Zy voelt haer bloedt door wondre vlammen blaken,
En in haer borst eene ongewone fmart. : . . De Bron, die haer den honig van Gods liefde
Deed drinken, tot heur eeuwig heilgewin, ; i: Gaf haer allengs ook liefdeteugen in, Wier zoete fmaek heur hart met kwelling griefde,
En branden deed van reine huwlyksminn', . :: [ Straks wenscht ze altoos by deze Bron te leven,
Die, nooit door kouw tot killig ys geilolt, : :
Op dezen wenscii haer blyde in de armen rolt;
Waer op al 't geen haer vreugdt kost wederflreveo,
In 't zoet genot der reinfte weelde fmok» |
|||||
|
BRUILOFTZANGBÏÏ.
Toen brandde een reeks van zuivre hartaltaren r
Wier wierookgeur recht naer den hemel toog, De Godheit ftortte een1 heilftroom van omhoog, Terwyl 't gejuich der t'iaemgevloeide fcharen
Weergalmde door den flarrelichten boog. oGy, FONTEIN, die mynedichtgedachten,
Mynvaerzen, u, als beekjes, toegevloeit, Zoo menigwerf hebt met uw gunst' belproeit; Ontfang myn Nimf, die zich, op vlugge fcliachten,
Dus aengenoopt, naer uwe feestzael ipoeit. Uw vreugdt verwekt de blydfchap in heur oogen,
Gelyk uw fmert den druk op heur gelaet; Geen wonder des, dat zy de fyter ilaet, Nu ze, in uw heil en wellust' opgetogen,
Op nieuw voor u ten bruiloftreie gaet. Gy zyt die Bron, die, in dat ander Eden,
't Zielvoedend nat ontfong van 't heraelkoor : De Maegdt, die zich in 't zoet dier Bronn' verloor, Is SARE, uw Bruidt, die, door haer eedle zeden,
Uw liefde voedt, myn' zanglust' ftrekt ten fpoor'.
II h
|
||||
|
342 BRUILOFT ZANGEN.
ó Twee, die \ vuur des huwlyks weet te mengelen
Met vuur, welks gloedt de ziel tot heil gedyt, U voegt geen krans, verilensbaer door den tydt, Maer best een kroon, bereid door hemelfche Engelen;
Des word uw trouw' dit Brontafreel gewyd. Zoo moet' op u Gods heilftxoom nedervloeijen,
En bruifchen door uw liefdebrongeruis!
Uw echtboom, vry van 's weerelds ftormgedruis,
In zielenöoft enhuwlyksvruchten bloeijen, Tot 's Hemels eer en opbouw van uw Huis!
|
|||||
|
i?-*8.
|
|||||
|
•
|
|||||||||||
|
BRUILOFTZANG
VOOR DEN H E E R E
JAKOB BURGVLIET,
ENJUFFROUWE
JOHANNA VAN PROYEN.
|
|||||||||||
|
w,
|
|||||||||||
|
Oelende Flakkeenajaden,
Zegt my, werd gy ooit voorheen Om uw' byftandt aengebeên, Daer men palm en mirtebladen Op een bruiiofttafel ftrooit, Daer de trippelende reijen Rozen op het bruidsbedt fpreijen ? Schoon gy knikt 'k geloof het nooit. II h 2 Neen
|
|||||||||||
|
■ ■ ;■
|
|||||||||||
|
B RU I LO FT Z AN G E N.
Neen: vaert wel; ik laet u woelen
In uw' rusteloozen vloed'; 'c Lust my thans by u den gloedt Van myn dichtvuur niet te koelen; Maer, door de oude Haringvliet,
't Volkrak en de Dintelbaren, ** Bly den Aftroom op te varen,
Om een luchtig Bruiloftliedt Door het fèestgejuich te mengelen, Daer de Min, in \ fier Breda, BUR G VLIET en zyn lieve Gaê Hunne zielen t'faem doet ftrengelen. Zangrei, die, in 't Vaikenberg, Zweeft door lanen, hagen, paden, Bloemgodinnen, Boschdryaden, -
Die ik thans om byftandt verg,
"Wilt gebloemt en mirten ftrooijen Voor de voeten van dit Paer;
Siert hun blakend echtaltaer;
Tooit de aenminnige VANPROYEN Met
|
||||
|
BRUILOFTZANGEtf. 24$
Met bekoorlyk lentekruidt;
Weidt in haer bevalligheden; Roemt de roemenswaerde zeden Dier bekorelyke Bruidt.
Zingt, hoe fcy de gunst der braven "Won en wint door zuivre deugdt,
Staeg een noordfïar voor de jeugd'
Strekt door eêl vernuft en gaven. Zingt, hoe 't roof ziek krygsgedroclit,
Dat met fcherpgewette tanden Hollands Tuinmaegdt aen kwam randen, Onverwacht 's Lands Leeuw bevocht,
Toen 't met opgefperde blikken Weidde door de Baronny,
Voor zyn maegdefchendery',
Deze kuifche Maegdt deed fchrikken, Vluchten voor zyn dol geraes,
't Feestmuzyk der helfèhe fpoken; Hoezy, zyne woede ontdoken, Rust fchiep aan den boordt der Maes'.
II b 3 Zingt,
|
|||||
|
m
|
|||||
|
B RU I L O FT Z A N G E M
Zingt, hoe daer het licht der flralen
Van die nieuwe Maegdezon - -: '
J A K O B S minziek hart verwon,
En genas van minnekwalen; . Hoe die Schoone daer zyn jeugdt
Heeft van lieverlee betoovert, Zacht gekluistert en verovert Door haer gaven, geest en deugdt.
't Zy zyn vlugge geest verdwaelde, Als haer kunstgeleerde handt
Vruchten, bloemen, loof en plant,
Geestig maelde met de naelde; 't Zy ze door heur fchrandre tael
Zynen geest deed ipelevaren, Of door 't zoet geluidt der fnaren ■
Van de klinkende ^ymbael;
't Zy de gloedt van heure kaken, 'r. Zy haer lêhoonheit hem beviel;
't Zy haer godvrucht zyne ziel
In oprechte minn' deed blaken. << Zingt
|
||||||
|
o
BRUILOFTZANGEN 24?
Zingt, o Zangrei3 voorts, hoe hy
Haer, hoe wars van mingebeden, Vriendelyk wist te overreden Door zyn fèhrandre vryery;
Hoe zyn ftreelend minvermagen, Brave zeden, vlugbeleit,
Noeste vlyt en naerfligheit
Haer tot wedermin bewogen. Siert, om hunne min te voên,
Onder 't huppelen en zingen, 'c Bruiloftbedt dier Echtelingën Met nooitdorrend liefdegroen.
\ Zal terwyl den Hemel imeeken, Met de blyde bruiloftfchaer1,
Dat het nieuwvereenigt Paer
Nimmer zegen moog' ontbreken; Dat de Voorfpoedt, vry van kruis,
Zich aen hunne zy' moog' voegen, De Eendragt, Vrede en 't Vergenoegen Mogen wonen in hun huis;
Dat
|
||||||
|
*48 BRUILOFTZANGEN
Dat hun handel moog' gelukken;
Dat hun huiszorg pal moog' ftaen,
En, verheugt met drukk1 belaên,
Voordeel doen met nieuwe drukken. Zoo moet' om hun liefdevlam,
Die hen beide lang moet' ftreelen, Uaest een kleene BURGVLIET fpelen, Tot fieraedt van beider /lam.
|
||||||
|
BRUL
■
|
||||||
|
.
|
|||||
|
BRUILOFTZANG
VOOR DEN
WELEDELEN GESTRENGEN HEERE M? ISAAC JACOBUS
ROCHUSSEN, OUDSCHEPEN EN RAEDT IN DE VROEDSCHAP
DER STAT FLISSINGEN, ENZ. ENZ. EN JONGKVROUWE
ESTHER HUDIG.
D E Zeeuwfche Maegdt droeg biJIyk haren roem,
Daer zy haer' Leeuw zag fpelen op de baren, Dat R O C H ü S S E N, der jongelingen bloem,
In ftatbeftuur en koopbeleit ervaren, Zyn liefde, zorg en levensmorgentydt
Haer Koopvaerdy' alleen had toegewydt.
Dit hoort de Maes, die op zyn deugdt belust,
Hem vaek belonkte in 't bloeijen zyner dagen, Daer zy verheugt zyn'achtbren Vader kuschc,
En eert en groet van haren waterwagen, Zyn' Vader die haer' ftoet tot eerbiedt wekt,
En Zeelands mondt in Hollands Zeeraed1 ftrekt.
U Zy
|
|||||
|
250 BRUILOFTZANGEN.
Zy fprak hierop de blonde Schiemaegdt aen:
,, o Speelgenoot wil my uw' byftandt toonen, „ Laet ons die fiere in haeren roem weêrilaen,.
„ Dien Jongeling uit hare Zeeftat troonen. „ De Liefde woont aen uwen groenen boordt.,
„ Ligt word zyn jeugdt door hare list bekoort.
De Schienimf, ftraks gereed op deze tael,
Wekt door den zang van hare Vlietnajaden Op Zomerhof, haer' waerdften roem en prael,
De zoete Min, daer ze in de groene paden, In 't krieken van een1 fchoonen Lentedag,.
Op eene koets van bloemen nederlag,.
Zy fprak tot haer: „ Bevallige Aerdsgodin ,
„ Wiens wondre kracht de zinnen kan betooveren, „ Wilt gy, dat'thans uw naem meer glory winn%
„ Dan moet gy 't hart eens Jongelings veroveren, „ Die 't kapitool te Vlisfingen bewaekt,
„ En, onvermoeit, van handelyver blaekt.
|
|||||||||||
|
Dat
|
|||||||||||
|
35
|
|||||||||||
|
-ï -
|
|||||||
|
BRUILOFTZANGEN. i5f
„ Dat ROC HU SS EN, wiens koopvlyt vroeg en fpaê,
„ Met noest beleit en onbelproken wandel, „ Het wild Afryke en noest Amerika,
„ Doet krielen van zyn' drukken flavenhandel, „ Door uwe kunst en harteroovery,
„ Gewillig flaef van u, o Liefde, fcy.
„ Plant uwen gloedt, dien ik recht hemelsch noem,
3, In 't middelpunt der hartbetoovrende oogen „ Van ESTHER, de eelfte en allerfchoonfte bloem,
„ Waer Zomerhof des zomers op kan bogen; „ Zy lal hem ftraks hoe hy zyn' tydt befteed',
„ Een noordftar zyn of trekkende magneet.
3, Vereen die Twee door uwe fcuivre vlam,
„ Van KOOPSTATS trouw' en HUDIGS deugd' gewagea 3, Stadhuis en Beurs in 't koopryk Rotterdam,
„ Gelyk de Maegt van Zeelandt roem mag dragen „ Op ISA A CS ftam en vlyt en eedlen aert,
„ Des zyn die Twee elkander dubbel waerd,
I i 2 Hier
|
|||||||
|
252 BRUILOFTZANGEN.
■ Hier zweeg de Schie en ftraks fcheen Zomerhof
't Idalysch dal j het minziek windje kuschtte Het fchomlend loof, 't gevogelt zong den lof
Van 't mingeno.t waer in het zich verlustte, Elk Visje minde in 't vyverkristallyn, Elk bloempje bloosde en fcheen verlieft te zyn. Men zag de Liefde in ESTHERS lief gezicht
Vol majesteit en glans haer' troon bekleeden. Dus trok zy door het maegdlyk oogenlicht
't Bevallig fchoon en 't zoet der eêlfte zeden Den Jongeling van daer de Zeeleeuw brult y
Tot daer de Schie het hoofdt met bloemen hult-
o ROCHUSSEN, thans vraeg ik niet wat leet,,
Wat minverdriet uw jeugdt hier had te lyden, Eer ESTHERS mond' het lieve ja ontgleet,,
Dewyl we ons in uw' mintriomf' verblyden, En met gezang op 't ipoor der bruilofclchaer'
If leiden naer het blakend echtaltaer..
|
||||
|
.
|
|||||
|
BRUILOFT ZANGEN
Maer och! hoe fmelt my de onbetaeibre ichaê
Van Maes' en Schie, die zich haer doen beklagen, Uw nut belang ontvoert haer met uw Gaê
Der maegden roem, der braven welbehagen, En Zomerhof raekt voor den wintertydt
Zyn ichoonfte bloem, zyn eelfte tooifel kwyt'.
o Zeeuwfche Maegdt! befef vry uw geluk*
o Vlisfingen! rys moedig uit de baren; Uw achtbre Raedt, ontlast van minnedrukk',
Komt in triomf' u bly in de armen varen Met kuüclier Bruid', met fchooner liefdevragt
Dan Priaems Zoon in 't veege Troje bragt.
Gelukkig Paer , dat uwe blyde min
Staeg vreugdt ontmoet' en nimmer leet bejegen'! Draeg 't huwlyksjuk vernoegt en eens van zinn',
Omhels den Vrede en bouw in 's Hemels zegen, Uw Stamhuis op, zoo blyve uw naem in ftandt,
Zoo bloey'e uw Echt tot heil van 't Vaderlandt,
17^4-8. I i r |
|||||
|
OP HET HUWELYK
VAN DEN EERWAERDEN HEER
JOANNES VAN SCHELLE,
LEERAER IN GODS GEMEENTE TE BERGEN,
EN JUFFROU. WE JOHANNA HOVENDAAL.
V AN SCHELLE, 's Hemels Tolk, die door zyne Englentael
Vorst Jezus Bruidt, Gods Kerk, heeft tot zyn min bewogen, En 't hart der Dichtkunst' won door fchrander kunstvermogen, Bewoog en won door liefde ook 't hart van HOVENDAEL. De fchoone Sulamyth zend op dees zegeprael,
Te Bergen in Gods huis, haer echtbeê naer den hoogen; De Dichtkunst juicht, en wenscht, dat uit de hemelbogen 't Drieëenig Wezen zyn driedubble min beftrael'.
JOHANNA zalft en ftrookt zyn hart met reine lonken;
Haer godvrucht zal zyn'geest, in 's Hemels dienst' ontvonken, Zyn kuifche Zangheldin aenfporen in haer vlucht'. Des wacht Gods Kerk van hem Gods heilücht voor haer gangen,
De Dichtkunst versch gebloemt en nieuwe koorgezangen» De Huwlyksliefde kroost, door geest en deugdt berucht. ' TEN
|
||||
|
TEN VERJAER- EN TROUWDAGE
VAN DEN HEER
ABRAHAM VAN RYKEVORSEL,
IN DEN ECHT TREDENDE
MET JONG K VROUWE SUSANNA MARGARETA
DES AMORIE. G Een Lente of Zomer, maer de Liefde en haer gefpelen
Bcfchenken ABRAHAM, den fleun der Zeevaerdy', Den flut der Koopmanfchapp', op zyn Verjaergety, Met eene Bloemr, zoo fchoon als ooit faizoen kan telen.
SUZANNE, een frisfche roos, die de eêlste hofjuweelen
In fchoonte en deugd1 braveert, verflert zyn groene zy; Die Bloem der maegden zet hem 't rechte leven by, Welks zuivre Liefdegloedt haer koestren zal en flreelen.
Dat zyn Geboorte dus zich zelf vereeuwigt zie;
Dit dubbel Feest dees Twee drie dubblen zegen biê; Gods Englen hunnen echt met heilgebloemt bedeelen; Zoo bloeij1, zoo groeij1, tot vreugdt van Maesen Rotte en Schie,
Door RYKEVORSELS trouw,'t Kroost van DES AMORIE,
. In fchaduw' van den Stam der SLECHTEN en VAN MEELEN.
ifty. HUW-
|
||||||
|
HUWELYKZANG
VOOR DEN
EERfAERDEN HEERE PETRUS NIEUWLAND,
LEERAER IN GODS KERKE TE FLISSINGE,
EN MEJUFFROUVE
MARIA MARGARETA MEES.
JEN DEN BRUIDEGOM.
vJfEwyde Tolk van 't Heilverbondt!
ZieHlreeler! ny?re Hartverpletter! Godswetörakel! Guldemondt!
Geleerde NIEUWLAND! Kerktrompetter! Die, als ge uw tong en lippen roert,
De hielen 'c fterflyk vleesch ontvoert,
Ten reij' leidt met de Hemellingen, In 't licht dat uit de Heilzonn' ftraelt;
Wat noopt gy me uw' triomf te zingen, Die ge op MARIA hebt behaelt!
Kost
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Kost u die prys ontgaen ? zoudt gy,
Gy, die het flugst' gemoedt verovert, En, door uw tael vol melody,
Ons dikwerf godiyk hebt betoovert, Verrukt, vervrolykt en vermeit,
Langs ftroomen van welfprekendheit,
Die van uw gladde lippen vloeijen; Ja zelfs de hoogfte liefde wint ?
Zoudt gy een teedre Maegdt niet boeijen, Haer niet verwinnen die gy mint ï
Gy, die, door uwe zuivre ftem,
De zespaer hooge parelpoorten Van 't hemelfche Jeruzalem,
Met fleutlen van gewyde foorten. Met vurige gebeên, ontfluit,
Kost licht uw Parel, uwe Bruidt,
Het hart ontfluiten door uw reden, Tot ftilling uwer minnepyn'.
Daer gy niets wint, door uw gebeden,
Moet alles ys of marmer zyn.
Kk
|
||||
|
B RU I L O FTZANGEN.
Al hebt ge, ondanks uw' wilP, een' fchat
Van dierbre paerlen en robynen, Recht waerd in hëmelgoudt gevat,
Vaek neergeworpen voor de zwynen, Den honden 't heilige aengeboón,
En zielen, niet dan draf gewoon,
Onthaelt op raanne en Englenfeesten; Vw tael, die Deugdt en Wysheit fmaekt,
Heeft lang de vrome en fchrandre Geesten, Uw deugt MARIAES hart geraekt:
De glans dier Noordftarre uwer jeugd
Kwam dikwerf uwen yver ftoren, Daer gy, vol godgewyde vreugdt,
Gods kudden in den Nieuwenhoren Te weide dreeft, op 't zoet geluidt
Der heilige Evangelyfluit'.
Al voert gy over 't vlak der baren Tot daer gy 't Zeeuwfche Godshuis ilicht,
Gy kost dien luister niet ontvaren, Gy bleeft onveilig voor dat licht.
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN
Men wil dat, toen ge uw Levenszon
Uw minkwetfuren openbaerde, Uw tael, de tael van Salomon,
In liefdeklanken evenaerde; Ja dat de Godvrucht in 't gemoedt
Geblaekt werd door uw' zuivren gloedt,
Toen ze u MARIA zag belonken; Zoo had de Liefde uw' boezem in,
Die altcos gloeid van pink/lervonken. Zoo fterk is de onweêrftaenbre Min.
De Min ontwyd u Kerkampt niet,
o Neen; de Deugden, ryk van ftralen, Die ze u, in uw MARIA, bied,
Zyn waerdig aen uw zy' te pralen; Haer minzame aert, haer huisbeleit,
Haer zedige bevalligheit
Zal blinken, als het borstgefteente Op Arons heilig akaerkleedt,
In de oogen van uw Kerkgemeente,
Zoo dikwerf gy ten kanfel treedt.
Kk 2
|
||||
|
2<5o B RU I LO FT Z A N G E N.
Terwyl gy 't godgezind geraoedt
Met hemeltroosttael' zult verkwikken, De zondaers met den blixemgloed'
En donder van Gods wet verlèhrikken, En elk tot boete en godvrees maent,
Zal elk, op 't heilfpoor, dat gy baent
En afperkt door de Godsdienstplichten > Haer, door haer' deugdenglans, van ver,
De Heilandzoekers voor zien lichten, Gelyk een andere Oosterftar.
Met dubble reen heft des Gods Kerk,
Op 't klinken uwer bruiloftgalmen, Haer' reinen fchedel naer het zwerk.;
Met reden zingt zy vreugdepfalmen > Uw' zaligenden echt ten prys\
Wie weet of in Gods paradys,
In fchaêuw' van 's levens heillauwrieren, Tot heil van u en uwe Bruidt,
Gods Engelen uw feest niet vieren, Met hemelzang' en harpgeluidt?
|
||||||
|
BR.UILOFTZANGEN.
Die Godsrei flort' Gods zegen neer
Op u en uw geliefde Gade! Zoo groeije uw heilftaet keer op keer!
Zoo kome uw trouw Gods kerk te ilade! Zoo wacht en Kerk en Staet gewin
En aenwas uit uw dubble min;
De Kerk ontelbre Deugdgenoten, Door u uit haren fchoot' geteelt,
De Staet een reeks van Huwlyksloten, "Waerin uw geest en godvrucht fpeelt.
|
|||||||
|
E
|
|||||||
|
Kk i
|
|||||||
|
ECHTZANG
VOOR DEN
WELEDELEN GESTRENGEN HEERE M? JAN WILLEM
VAN HOOGSTRATEN, PROCUREUR GENERAEL IN DEN EDELEN HOFE
PROFINCIAEL FAN UTRECHT, RAED ORDINARIS
IN DE EDELE KAMER FAN JUSTITIE TE
FTANEN, ENZ. ENZ. ENZ.
EN MEJUFFROUWE
MARIA JOHANNA TERWEN.
|
||||||||||
|
D«
|
||||||||||
|
'e reine Liefde zag,
Daer ze aen dan ïchieftroom lag, In fchaeuw' van 't loof der boomen, Op dons van lentekruidt; De tranenbeekjes langs de poesle wangen ftroomen Van TERWENS fchoone fpruit. |
||||||||||
|
z?
|
||||||||||
|
BRUILOFTZANGEN. 263
' Zy hoorde met haer reijen
MARIA zuchten, fchreijen, Van leet en boezempyn',
Tot fmert van 't mededoogen, Daer haer de nafmaek van haer' wrangen bruiloftwyn { De tranen perste uit de oogen. Dit trof, dit deerde 't hart
Der Liefde, die de fmart Der Schoone dra kon gisfen, Des ziet ze om byftandt uit, Die haer den paerlendaeuw van 't bleek gelaet help' wisfèn Dier troostelooze Bruidt. Zy dacht: „ Geen kunst zal helpen,
„ Om al dit leet te ftelpen 9 3, Dan die der Poëzy';
„ Die kan den rouw belezen;. „, Haer zang verkwikt de ziel; koomt myne kunst daer by Dan is de Maegdt genezen. Maer
|
||||
|
264 BRUILOFTZANGEN.
Maer welk een Zanggodin
Of hier de kuifche Min In 't eêl beftaen zal baten) Zy vind, na zorg en vlyt, Het voorwerp van haer' wensch in'tStamhuis van HOOGSTRATEN, Den Zangberg toegewydt. Juist daer de Vechtnajaden,
In 't lobberen en waden, De Bisfchoplyke Stat Befproeijen, kuslchen, groeten, Zag WILLEM, daer hy uit 's Lands achtbre vier/chaer trad, Zich door de Liefde ontmoeten. Zy, die, in dezen ftaet',
MARIA ES droef gelaet En leest had aengetogen, Trad toe, met zwakke fchreên;
Zy hikt en fnikt en zucht: de Jongling word bewogen, Zyn hare was fhel noch fleen. „ o Zoon
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN. 265
„ o Zoon van Febus Zonen!
„ Wil my uw' byftandt toonen, [Dus fprak ze, en blies hem vast
Haer zuiver vuur in de aêren, ] „ Myn Lust, myn Evenbeeldt kwynt aen de Schie, vermast „ Van Bruiloftlykmisbaren. |
|||||||||||
|
„ Laet uwe Dichteres
„ Haer Bruitskroon van cipres j, Door tooverzang hertelen „ In mirth, die vreugde bereid. U is, zoo gy haer ziel ontluiken kunt en ftreelen, „ Een heilfchat toegezeir. |
|||||||||||
|
i>
|
|||||||||||
|
HOOGSTRATEN, niet te teugelen,
Vloog zelf, als had hy vleugelen, Met zyne Zangerinn',
Die hem tot leidsvrouw flrekte, Tot daer de Liefde hem het voorwerp van zyn minn', De fchoone Maegdt, ontdekte. LI |
|||||||||||
|
Hy
|
|||||||||||
|
%66 BRUILOFTZANGEN.
Hy zong !. ... Maer 't Negental
Zou naeuw den zwier en val Van zyn gezang herhalen ; En om de tooverkracht, Waer meê de Min zich kweet, hier naer den eisch te malem Ontbreekt myn kunst' de magt. Hoe 't zy, het treurig wezen
Der Maegd', 't welk, kort voor dezen;,
Een rouwwolk overtoog,
Verfchoot zyn droeve kleuren: Men zag de T.ERWEN BLOEM, die flus ter aerde boog,. Nu 't hoofdt ten hemel beuren. De Maegdt voelde, in dat uur,
Door 't nieuwe liefdevuur, Vernieuwde minnelusjes. HOOGSTRATENS Dichtheldin Zong 's levens eelfte vreugdt, het honigzoet der kusjes En 't heil der Huwlyksminn'. |
|||||
|
Bus
|
|||||
|
BRUILOFTZANGEN.
Dus werd de trouw gefloten
Van deze Mingenoten, Tot roem en fteun der Deugd'.
Dat hunne Min bedye! o Huwlykzegenaer! bedeel met heil en vreugd* HOOGSTRATEN en MARYE!
|
|||||||||
|
'30
|
|||||||||
|
EC
|
|||||||||
|
LI
|
|||||||||
|
1
|
|||||||||
|
EC HT ZANG
»
VOOR
DEN HEERE WILHEM VAN MAURIK,
E N
JUFFROUW E JOZINA MESSCHERT.
JL/e Troost, die uit het hemelhof
Zyn' balfem giet in diepe boezemwonden, Verkeert het leet der droeflte ftonden, Door hulp des Tyds, in ware vreugdehof; Verbleekte in roode wangen , En zuchten in gezangen. Dan
|
||||
|
B RU IL OFTZANGEN.
Dan neemt de zwarte Rouw de wyk,
Dan ftaekt zyn ftoet het jammeren en fchreijen, Terwyl de trippelende reijen Der blonde Vreugd1 hun juichend dankmuzyk, Gewekt uit zuivre fnaren,. Ten hemel op doet varen» In zulk een wisfeling' van lot
Gelukt het ons van MAURIK te begroeten, Nu hy zyn huwlykfchaê mag boeten, Begunftigt door den waren Bruiloftgodt, Die de echt wondt, die hem griefde , Geneest door 't zoet der liefde» Zag hy zyn eerfte huwlykzon,.
Ter kwader uur1, met al haer zuivre ftralen,. In eenen poel vol jammers dalen, Hy ziet zyn tweede, uit eene vreugdebronn7,, Vol heils en gunstbewyzen, Ter goeder uure ryzen. LI 3.
|
||||
|
270 BRUILOFTZANGEN.
"Zoo gunstig is Gods gunst 's Mans Deugdt!
Opdat die fchoone in eenzaemheit niet kwyne Word de altydzedige JOZYNE Haer huisgenoot3 en WILHEMS huwlyksvreugdt, Opdat die heilgefpelen Hem dubblen wellust telen. De Deugdt houd, als een puikgefteent,
Den bovenglans in zyn doorluchtig oordeel; 't Is zy van wie, tot eerbaer voordeel, Zyn Koopbeleit dien ryken glans ontleent, Zy blinkt uit al zyn' handel En vriendelyken wandel. Dus zal JOZ YNE, als een robyn,
Of diamant, aen zyne zyde flonkeren, Door haren glans zyn leet verdonkeren,
Het hoofdjuweel aen zyne heilkroon zyn, Zyn huis alom verlichten, En hare kunne /lichten. |
||||
|
BRUILOFTZANGEN
De Liefde, die hier zweeft en weid,
En de eêlfte rei der allerreinfte Zeden Bekleên dit Paer met bruiloftkleeden Van god vrucht', trouw' en ftille zedigheit, Waer op de hemelfcharen Met gretige oogen ftaren. Wie twyffelt of dees Bruiloftfeest,
Waeruit aen Y en Maes de Puikgellachten Hunn' bloei, hun groei en duur verwachten,
*
Befchenen word door 's Hemels gunst en geest,
En de altydjuichende Engelen Dees Twee de trouwkroon f ïrengelen \ Myn wensch ziet eenen hemelfloet
Met vlotte ichreên, langs ftarrelichte paden , Hier dalen, met al 't heil geladen Dat immer twee uit 's hoogflen overvloecr In hunnen echt' verkregen. De Deugdt mist nooit Gods zegen. |
||||
|
TEN TROUWDAG E
VAN DEN
WELEDELEN GESTRENGEN HEER. JVF GERARD DANIEL
DENICK,
ADJUNCT RAEDT EN ADVOKAET FISKAEL IN DEN ED
MüGENDEN ZEERAED OP DE MAZE, ENZ. ENZ. ENZ. EN JONG IC VROUW E
ANNA ELIZABETH
BISDOM. AEN BE MA ES.
o AJLonde Maes, laet nu uw Kamenieren,
Uw Vloednajaên, u met uw feestfieraedt,
Uw Scheepskroon en uw halsjuweelen fieren, U prachtig kleên in watergroen gewaedt,
Daer parelen op blikkeren en vieren, Befèhenen door den glans van uw gelaet,
Wy
|
||||
|
BRUILOFTZANGEN. 27$
Wy komen u verheugt te bruiloft nooden.
De Achates van uw' Raed', uw' Staetpylaer,
De tweede flut van uwe ftroomgeboden, Uw DENICK, leid zyn Bruidtnaer 't echtaltaer,
Begunstigt door al de eerbre minnegoden, Op 't handgeklap van uwe waterfchaer'.
Ontftyg uw Hof, uit ftroomkristal geklonken,
Uw BISDOM fchenkt, uit zyne huwlykskroon', Het puikgefleent, vol tintelende vonken,
Aen DENICKS jeugdt, zyn deugdt en vlyt ten loon, Koom, zie de Schoone aen 's Jonglings zyde pronken;
Geen diamant blonk ooit in goudt zoo fchoon. Het magtig Hof uws Zeeraeds heft zyn tinnen
Thans blyde omhoog, getooit met bloemfieraedt; Uw Zeeraedt zelfs ftrykt thans, verheugt van zinnen,
Den flrakken ernst van 't ftatige gelaet; Ja bloost van vreugd' om dit gewenscht beminnen,
Dat zegen bied aen Neêrlands vryen ftaet. Mm De
|
||||
|
ST4 B RU I LO FT Z A NG E N.
De Minnegoón en Liefdewichtjes ftreelen
Uw' Zeeleeuw, die thans dartelt op het ftrandt;, Beklauteren uw dryvende Kasteelen,
Waer op de Min haer zegeftanders plant,. Bekranst met mirt uit hare lustpriëelen,
"Wier geur zich fpreit door 't juichend Vaderland; Het oorlog bant en boeit de minnetochten;
De Liefde groeit by 't bloeijen van den vree.
De zoete Min en haer gevolg vermogten Op DEN ICK niets, zoolang uw vloot op zee
Den doodfchrik joeg in 't hart der roofgedrochten , En 't hart u kromp van angst en oorglogswee.
Men zegt dat hem de Min toen 't hart wou blaken
Daer hy befchanst met waterkeuren zat,
Maer dat gy zelf dien toeleg haer deed Haken En riept: „ Uw toorts heeft op dit hart geen vat,
„ 't Lust D E NIC K fleclits voor myn belang te waken, „ Die zorg heeft fchier zyn.zinnen afgemat.
Dan
|
||||
|
BRUILOFT ZANGEN
Dan fints de Vree den Leeuwstuin kwam betreden,
Was u de Min te loos, te mei van gang, Zy wist zich ftil in uw gewaedt te kleeden,
En, inuw'fchyn', met zoeten tooverzang'. Het bezig brein des Jonglings te overreden,
Te wikklen in haer lionigzoet belang. Zy deed haer' floet, in fchyn' van uw Najaden,
Van ANNA ES fchoon gewagen langs uw' vloedt, Dees zongen hem haer leest- en geestfieraden,
Die prezen 't fchoon van haer begaeft gemoedt. Die 't lelywit en 't rood der rozebladen
Van haer gelaet, die haren oogengloedt. Dees zang verrukt, betoovert zyn gedachten,
Terwyl hy zwoegt tot heil van zee en landt, Vergeefs wil hy des Zeeraeds dienst betrachten,
De pen druipt hem in 't fchryven uit de hand, Hy vat haer op, doch fchryft verliefde klagten,
Getuigen van zyn teedren minnebrandt. Mm 2
|
|||||
|
*-m
|
|||||
|
t
|
|||||||
|
%-j6 BRUILOFTZANGEN.
Hyklaegt: „ Waerom, o Stroomprinfes! mynzinnen
„ Dus tot uw fchaê in 't liefdenet verwart?
„ Ik voel myn hart de aenminnige ANNA minnenr „ Maer och! zy fchuwt myn liefde en minnefmart,
„ Myn vuur zal nooit haer marmren hart verwinnen „ Wyl 't uwen vloedt in kille koelheit tart.
„ 'k Zag lang hoe zy zich 't maegdlyk leven wydde,,
„ En enkel lust in nutten arbeidt heeft,
„ 't Zy zy zichzelf in 't huisbeftuur verblydder „ Of naerftig leest of zingt of kunstig weeft,
„ Of met de naeld' gebloemte maelt op zyde, „ En, bezig, min en minnelust weêrftreeft.
De fchalke Min fchiet na dit zegepralen
Terftondt den fchyn van eene goudvink' aen, Dus lust het haer klapwiekende te dalen
Daer Zesraedrust, (*) in 't lommer van de blaên,
Zyn' Landheer ftreelt, zyn1 BISDOM aêm doet halen,
Als hem de Zee en 't Landt van zorg' ontflaen.
Hier
#■)." De Lustplaets van den Weled: Heer Fiskael Bisdom, bier dusgenoemt.
|
|||||||
|
■4
|
|||||||
|
*~
|
|||||||
|
BRUILOFTZANGEN. 277
Hier ziet ze, in een der fchaduwryke dreven,
ELIZABETH, vol bezige aendacht treên. Straks hief zy op en zong: „ Wat 's 't eenzaem leve»
„ Een nare flaet! daer twee verlieft aen een, „ Daer zieltje aen zieltje en mondje aen mondje kleven
„ Is 't leven 't zoetst en ryk van zaligheên. De Maegdt ziet op; de Liefde koomt al nader
En nader by, daer ze op de takjes zingt:
„ Min, fchoone Maegdt! min! min! ei wacht niet fpader. „ Och! of gy eens uw' Minnaer heusch ontfingt!
„ Bemin, bemin den Byftandt van uw' Vader! „ Min DENICK, die naer uwe weêrmin dingt.
De Schoone bloosde op dit verrukkend zingen;
Zy voelt haer ziel, haer kuifche ziel beheert
Door driftjesi niet te ontveinzen ofte dwingen, Terwyl de Mia klapwiekend triomfeert.
Toen vond de Bloem, de Roem der Jongelingen 't Onvriendlyk neen in vriendlyk ja verkeert.
M^rn ^ Datr
|
||||||
|
2/3 BRUILOFT ZANGEN
Dat nu, o Maes! de trouw dier Mingenooten
Nooit minder heil toevloeif met bly geruis, Dan gy ooit nat hebt uit uw kruik gegoten ?
Dat binnen 't jaer, tot aenwas van hun huis, Uw iloet een wichtje, uit hunnen echt gefproten,
In flaep wieg', met zoetvloeijend golfgedruis. , ■
Dat uw Parnas met blyde bruiloftzangen
Nu op dees feest zyn gragen zanglust boet"*. Myn Diclitnimf wenscht, nu zy na lang verlangen
Dees brave Twee in de Echtzael heeft begroet, Haer Huwlykslier voor eeuwig weg te hangen
Of, als onnut, te werpen in uw vloedt. |
||||
|
ZILVEREN
BRUILOFT
ZANGEN. |
||||
|
**!*-, ...
|
||||
|
TER.
ZILVEREN BRUILOFTE VAN DEN HEER
ARNOLDUS BEIJERMAN,
EN MEJUFFROUWE
ALIDA DISSELWERF.
UE Tydt ftoor' vry den bruiloftgaJm,
Daer blyde feestgenoten zingen, En rukk' den mirt en maegdepalm
Van 't hoofdt der jeugdige echtelingen; 't Paer, dat in 's Hemels liefde paert,
Ontbreekt het nooit aen blyde toonen En gloryryke vreugdekroonen, Van onbederffelyken aert;
Aen toonen, die naer boven klinken,
En kroonen, die Gods gunst doet blinken.
Nn Dat
|
||||
|
282 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN
Dat toont de hemelfche Genaê,
Die wy met dezen lierzang' pryzen, Nu BE-IJERMAN en ALIDA,
Hunn' zilvren bruiloftdag zien ryzen. Zy zien, met een verheugd gelaet,
Terug, door vyfentwintigjaren, Hoe al hun palm en mirteblaren En jeugdig brüilofcfeestfieraedt
Verwelkt zyn en in 't ftof gezonken, Daer zy met eedier fierfel pronken. Godt drukt de zilvren bruiloftkroon
Op 't hoofdt dier brave Trouwgenooten r En legt een' dankbren vreugdetoon
In hunne monden, thans ontfloten Tot lof van zyne Majesteit;
Terwyl hun Dochters en hun Zonen, Zes Parels aen hunn' huwlykskroonen, Met harten vol van dankbaerheit,
Als frisch Olyfloof en lauwrieren,
Hunn' zilvren bruiloftdis verfieren. -
Geluk.-
|
||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN. 283
Gelukkig Paer, uw ftamboom groeit,
Door 't koesteren der heilzonllralen, En word met zilvren daeuw' befproeit,
Uit 's hemels diamante zalen. Uw huwlykshulk zeilt vry en bly
Door 's levens zee, in 's Hemels zegen; Loopt bygeval de flroom u tegen, ( Wie vaert altoos voor windt en ty ?)
Uw wyze Stuurman woont hier boven, En geeft u ftofom Hem te loven. o BEIJERMAN, hoe bly te moê
Ziet ge u door 't Koopgeluk belonken! Hoe lacht de Koopmanfchap u toe,
Daer uwe zeekasteelen pronken! Terwyl ge, in 't rusteloos kantoor,
V afflooft in uw handelboeken, En vaste winst weet op te zoeken, Door 't los en hachlyk waterfpoor,
Waerlangs, hoe zich de windt moog' draeijen,
De winsten naer uw kisten waeijen.
Nn 2 Dat
|
|||||
|
*
|
|||||
|
284 ZILVEREN BRUILOFTZJNGEN.
Dat tuigt de Maesflroom niet alleen ,
Daer by uw rykgeladen kielen,. Ziet zweven om zyn flroomkoets heen ,
En op zyn' gladden rug voelt krielen. o Neen: dat tuigen kust op kust,,
Garonne, Loire en andre ftroomen,. Die fchip op fchip verwellekomen,. Dat door uw vlyt is uitgerust,.
Die nydt en fchraepzucht helpt beflryden, Waer ze onze Koopvaerdy benyderi. Maer zacht, ik dwael met u van 't fpoor,.
Gy moet u in uw feest verlusten. Ontfrons uw hoofdt, fluit uw kantoor,
En laet de Koopmanfchap wat rusten. "Woelzieke Dienstmaegdt van ons landt,,
Gun hier wat rust, laet u belezen: .. Maer 'k weet dat gy niet flil moet wezen , „ Welaen, geef dan de vreugdt de handt,,
Op dat zy met u kwinkeleere,
Dees1 zilvren bruiloftdag' ter eere.
Ver-
|
||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN 285
Verkondig onze blydfchap vry
Aen Neêrlands Zeevaert, uw gezuster, Roep, dat ze met ons vroJyk zy;
Dees feestdag maek' heur hart geruster; Dat zy haer wimpels fluks ontwind';
Dat hare grofgetoonde monden De zilvren bruiloft vreugd t verkonden Van haren waerden boezemvrind.
Zeg, dat zy geenen val moet vreezen Zoolang zyn kooplust blyft in wezen. Intusfchen zal ik, bly van zin,
De fnaren van myn fpeeltuig flreelen, Om BEIJERMAN en zyn Vriendinn'
Myn' gullen heilwensch toe te ipelen : Veel heils, o welvereenigt Paer,
Godt blyve u eindeloos genegen j Zyn gunst vermeer' uw' huwlykszegen; Zyn heil verryke u jaer op jaer;
Zyn voorzorg doe uw' handel bloeijen;
Zyn vrede uw huis in voodpoed' groeijen.
Nn 3 Zoo
|
||||
|
286 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN
Zoo moet ge uw zilvren briiiloftkroon
In eene gouden zien verkeeren; En eens, met een' gewyden toon',
Den Gever van die kroonen eeren, Daer 't fterilyk vleesch de ziel niet prangt,
En, op 't geklank der Englenzangen, Die onverwelkbre kroon ontfangen, Die aen het eindt der loopbaen' hangt,
Om, onder 't loof der heillauwrieren, Het eeuwig bruiloftfeest te vieren. I7-J33.
|
|||||
|
TER
|
|||||
|
TER ZILVEREN BRUILOFTE
VAN-DEN HEER
LEONARD SWARTENDYK,
EN MEJÜFFROÜVE
KORNELIA VANDER POT.
't J.s God ter eer' dat wy dees' feestzang zingen,
o LEONARD en gy KORNELIA,
't Is God1 ter eer', gezegende Echtelingen, Dat ik met u verheugde toonen fla.
Ik voel myn' galm op de eedle wierookgeuren, Die 't dankaltaer van uw gemoed verfpreit,
Als op een wolk, ten hoogen hemel beuren En dryven naer 't paleis der eeuwigheit.
Laet ons gejuich yry in de hoogte varen, Op wieken van een godgewyde vreugde,
Wiens blank gelaet den glans kan evenaren Van 't zilvren feest, dat thans uw ziel verheugt,
Ge aenlchouwt eenT tydt dien weinigen beleven, Hoe meenig paer word, met een naer geklag,
Door 's doods geweld naer 't hongrig graf gedreven,,
Voor 't ryzen van den zilvren Bruilofcdag.
■* Hoe.- |
||||||
|
288 ZILFEREN BR.UILOFTZJNGEN.
Hoe meenig een mist, na veel jammernachten,
Op dezen dag zyn helft zyn huwlykfchat,
Daer hy, vol rouws, geen klanken kent dan klagten Geen zilver ziet dan zilver tranennat.
Daer is'er wel die vyfentwintig jaren Met hunne Gade op 't padt des Huwlyks treêra,
Doch in een drom van duizend doodsgevaren En op 't geklank van kermen en geween:
Maer gy, gy leeft nog beide een vrolyk leven. Hoe mild is Godt! wat valt de Schepper goed!
Gy leeft, om hem oneindig lof te geven, In eenen flaet' van heil en overvloedt.
Ziet eens te rug, wat ziet ge'er nog al woelen Die, vol van zorg' en hartzeer en verdriet,
By dag en nacht het dierbaer wit bedoelen, Dat gy beièhoot en ongeftoort geniet.
Wat ziet ge'er al, die afgemat van 't kampen, Met tegenlpoed' en knagend ongeluk,
Gansch moedeloos verzinken in hun rampen En fmelten in al "t zielverdriet en druk»
|
||||
|
ZILVEREk BRUILOFTZANGEN. 289
De zoete rust doet u in ftilte aenfchouwen
Het brullen van de ontrouwe levenszee;
U deert geen ftorm, de Zeevoogt, uw vertrouwen, Bragt u al vroeg aen een gewenschte ree.
Vermeetle waen moog' op zyn zwoegen bogen, Daer hy veel gelds en goeds vergadert heeft;
Het ryk geluk s het heil komt uit den hoogen. 't Is Godt alleen die allen zegen geeft.
Hoe vruchteloos is 't ploegen, planten, zaeijen Als zyne gunst geen1 vruchtbren wasdom fchenkt;
Maer alles wat Gods liefde ons wil doen maeijen "Word nooit door ftorm of blixemvuur gekrenkt.
Uw zilvren kroon word fchooner glans gegeven, Door uwe Spruit en haren Echtgenoot,
Door ALIDA, het leven van uw leven Met zooveel zorg gekoestert in uw fchoot'.
Gelukkig Paer, dat hart en ziel voelt ftreelen, En koesteren door 's hemels liefdegloedt,
Wat word uw vlyt, in frisfche luscprieelen, Door lust en rust getokkek en gevoedt! v
O o Wat
|
||||
|
spo ZILVEREN BRUILOFTZANGEN
Wat of ik u, by alle uw zegeningen
Nog wenfchen zal, o wel vereende Twee,
Dan dat Gods heil u eeuwig blyve omringen, En uw gemoedt vervulle met zyn' vree,
Zoo ftreele u hier een ongeftoort genoegen. Zoo fmaek' uw ziel op aerde een hemel vreugdt,
Zoo moet ge u eens de fchatten toe zien voegen Die hier omhoog bereid zyn voor de deugd',
Gun zulks, o Godt, o Bron van allen zegen, Aen SWARTENDYK en zyn KORNELIA»
Blyf met uw gunst hen eindeloos genegen; Verzel hen met uw' byftand' en genaê.
Neem nooit te rug wat gy hun hebt gefchonken; Maer laet de gloet van uw mildadigheit
't Dankoffervuur geftaêg in hun ontvonken, Tot lof en eer van uwe Majesteit,
Tot lof en eer van u, o Heer der Heeren, Van u, wiens gunst wy met dees' feestzang' eeren. |
||||
|
O P D E
ZILVEREN BRUILOFT
VAN DEN HEER
MARINUS OUDENAERDE,
EN MEJUFFROUWE
MAGDALENA VANDER
LAEN.
VV Ie zit hier, onder 's levens boom,
By lieflyk huwlykszomerweder, Zoo bly, aen Gods genadeftroom,
Met zyne Zielbeminde neder; Omringt door eenen zilvren glans,
Dien 's hemels heilzon, uit haer' trans%
Verguld door 't goudt van hare ftralen ? Wat paer mag hier zyn hart en geest
In ware hemelweelde ophalen ? Wie nood de Dichtkunst hier te feest
Opdat zy met dees vreugd' vereene ? \ Is OUDENAE-RDE en MAGDALENE. Oo 2 o Ja,
|
||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZJNGEN.
o Ja, die eensgezinde Twee
Zien wy hun zilvren feest beleven. Hoe worden Huwlyksliefde en Vree,
Hierdoor tot blydfchap aengedreven. 'k Zie, aen de zy van Man en Vrouw',
De fchoone Zediglieit en Trouw
In 't Engelachtig wezen blozen. De zegenrykfïe Majesteit
Strooit hier de parels en de rozen, Van hare gunst' en zaligheit.,
Voorvvaer niet vruchteloos op aerde, De Dankbaerheit erkent heur waerde» |
||||||
|
Dus zien wy dit gezegend Paer
Gods gaven hemelhoog waerderen. En zynen milden Zegenaer
Met dankbaer hartsgenoegen eeren. 't Gevoelt, in zyn verheugd gemoedt,
Een' onüitbluschbren offergloedt
Door hemelsch altaervuur ontvonken, En geeft daer Gode erkentenis
Voor 't heilgoedt, dat hy 't heeft gofchonkcn, Door tael die onüitfpreekbaer is.
En j door een ongezien vermogen, Hier tranen perst uit vrolyke oogen. |
||||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN.
Die tranen, die, door hare kracht,
Den reinen wellust hier vermeeren, Doet Jezus, door zyn wondre magt,
In zilvren bruiloft wyn verkeeren; In wyn, die God vrucht, Liefde en Deugdt
Verkwikt en aengenaem verheugt,
En elk1 wie deugdt bemint kan fmaken; In lieffelyken hemelwyn
Waer al de gasten hier naer haken, Ja de Englen zelfs begerig zyn.
Dus gaet het heil, dat wy hier loven, De vreugdt van Kanaesfeest te boven. |
|||||||
|
Hier past dan vrolyk maetgeluidt,
Jloe weelig weiden hier de zinnen! Zing, Bruidegom, juich, brave Bruidc!
Welaen laet ons van God' beginnen; Verheffen wy uw heilgenot.
o Groote, o ware Bruiioftgodt,
Die, over vyfentwintig jaren. Dees twee Gelieven hebt gepacrt
En, ondanks allen doodsgevaren, In een gezegend leven fpaert,
Ja in den flroom1 uws heils doet baden 'r Dees feestdag looft uw liefdedaden. |
|||||||
|
üo i
|
|||||||
|
294 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN,
Gy overfchaêuwt dees' Echtenftaet
Met eene trits' van Huwlyksloten, Wier jeugdt en deugdt en bly gelaet
De bruiloft blydfchap hier vergrooten; Gy flaet, met oogen vol genaê,
Dees Trouwgenooten teeder gaê.
Doe hen dus 't gouden feest genaken. Doch is zulks uw behagen niet,
Zy zullen de aerdfche vreugdt graeg flaken En doen al 't geen uw wil gebied',
Als ze, in uw Bruiloftzael hier boven, U maer oneindig mogen loven. |
|||||
|
HEIL-
|
|||||
|
H E I L Z A N G
TER
ZILVEREN BRUILOFTE
VAN DEN HEER
HARTMAN DE KUSTER,
EN MEJUFFROUWE
MARIA ELIZABET DE HAES.
|
||||||||||||
|
Bi
|
||||||||||||
|
ydichap, die gedaelt van boven,
|
||||||||||||
|
o
|
||||||||||||
|
Met eene kroon' van hetnellicht,
De vreugdt van 't juichend hof der hoven Voert in uw blozend aengezicht,
Hoe ipiegelt gy u in den glans1
Der gouden zonn', die met heur raderen, Voor HARTMAN en MARIA, thans
Een' dag van zaligheit doet naderen: Een1 dag, die hen naer de ecbtaltaren Geleidde, als Bruidegom en Bruidt,
En nu j na vyfentwintig jaren, Hun zilvrenbruiloftzael ontfluit.
|
||||||||||||
|
o Reine
|
||||||||||||
|
296 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN.
o Reine Blydfchap, Heilbodin,
Ge ontfluit hier 's hemels fchattrezoren; Ei blaes my thans den zanggeest in
Der eeuwigzingende Englekoren, Zoo volg ik met myn' toon1 de zangen Van 't vrolyk hemelsei) Paradys:
Het voegt ons hier zoo aentevangen, Den Opperzegenaer ten prys'.
Hier vind men 't ware voorbeeldt van
De nimmer eindbre vreugdemalen, Waer op, in 't zalig Kanaan,
. De Hemellieden 't hart ophalen. De vreugdt is hier door weinig uren, Door dag noch maendt noch jaer beperkt;
De liefdevlam, die hier bleef duren, Word door Gods liefdevuur verfterkt.
Twee zielen, in een' reinen gloed',
Voor de eeuwigheit aenëen geklonken, "Word hier, uit Gods genadevloed',
Oprechten englewyn gefchonken: |
||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN. 29
Zy proeven de overzoete vruchten
Van 's Levensboom, wiens lachend ooft
Geen reeks van doodlyke ongenuchten Maer de allerhoogfte vreugdt belooft.
De Heilzon der gerechtigheit
Heeft hare zachtgepluimde wieken Hier gul en teeder uitgeipreit;
Hier doet zich Sarons Bloemhof rieken. Gods zegen vloeit hier naer beneden, Gelyk de daeuw op bloem en kruidt,
Een vlucht gewiekte dankbaerheden Zingt 's Hemels lof met bly geluidt.
In al die ftralen van Gods minn',
In zulk een zielöpwekkend weder, Zet H A R T M A N met zyn Hartvriendin',
Zich aen den zilvren feestdisch' neder. De Min dier brave Trouwgenooten Ziet fchier zichzelven blindt aen 't goedt,
Dat in hunn' fchoot' word uitgegoten, Door 's Hemels ryken Overvloedt. pP Hun
|
||||
|
298 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN
Hun Huwlykstrouw zit hier 200 pal,
Als waer ze uit diamant geklonken. Dees disch mag met een ryk getal
Van dierbare echtfieraden pronken: Al word hy door geen huwlykstelgen Omringt, befchaduwt of verfiert,
Zulks heeft het Paer zich niet te belgen, Dat hier dees' hoogen hoogtydt viert;
Zulks houd' de vreugdt der bruiloftfchaer',
Op deze blyde feest niet tegen. De ahvyze Huwlykzegenaer
Is onnafpeurbaer in zyn wegen. Hy wou gewis dees Twee bevryden Voor al de zorg' en lmert' en fchroom',
Die de echtdingen vaek beflryden, By 't bloeijen van hunn' huwlyksboom.
Wy zien hen des gansch onbelet,
Door kindertucht en tegenheden, By 't licht der noortflarr' van Gods wet,
Hun zalig levenspadt betreden, |
||||
|
, -
|
|||||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN 29$
Al teelde da echt dees' discli' geen bloemen,
Geen noodt hy mag nog op den Ham,
Den overöuden ftamboom roemen "Waervan myn HARTMAN oorfpronk nam;
Wat fchept de bruiloftrei een vrengdt
In fchaeuw' van zyn befneeuwde blaren! Die blydfcbap doet zyn grysheit deugdt,
Al telt hy drie en tachtig jaren. Hier moet gewis Gods Liefde wonen. o Zeldfaem heil! dit deugdryk Paer,
Dees Kinders zien hun zilvren kroonen Beftraelt door 's Vaders zilvren haer:
De Vader, die van blydfcbapp1 bloost,
Voelt hier de koesterende ftralen, Der zilvren kroonen van zyn Kroost,
Op zynen gryzen fchedel dalen. Hy ziet een' rei van edle zeden, Van God vrucht, Deugdt en Eerbaerheit,
De zyden van dees Twee bekleeden, Ten roem1 der hooglle Majesteit.
Pp 2 o Feesta
|
|||||||
|
ZILVEREN 'BRUILOFTZANGEN.
o Feest, wat eischt gy vreugdgefchal!
o Disch, wat hebt ge al heils ontfangen! o Feestzael, 'k zie hier overal
Tafreelen van Gods Liefde hangen! o Zalig Paer, in trouw' bedreven, Zie rondt, met de oogen uwer ziel',
Hier is alom gemaelt naer 't leven Wat heil u al te beurte viel.
Hier kunt gy zien hoe uwe jeugdt
Is opgewiegt door 's Hemels hoede; Hier kunt ge aenfchoiivven hoe de deugdt
U met haer lekkernyën voedde; Daer hoe, voor 't oog der Merwelingen, Uw huwlykszon in 't oosten blonk,
Ginds hoe ze rees door heldre kringen, Hier in wat glans' zy ftaet te pronk.
Gy zult wel iet, dat u mishaegt,
Zien afgefchetst, met doove verven; Ja, in den fèhoot' der Dortlèhe Maegd'
Uw' waerden Broeder zelfs zien fierven. Doch
|
||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN. 301
Doch zulks moet' hier der vreugd' niet deren;
't Geloof ziet zyn' ontbonden geest,
In 't ryk der Deugden triomferen j Op de eindelooze zegefeest.
Uw heil verbystert allen druk
En doet myn blyde fyterwyzen Naer Godt, de bron van uw geluk,
Als wierookwolken opwaerts ryzen. Zoo ryze uw echtzon, ryk van iïralen; Zoo moet' zy, met haer1 gouden glans',
Op uwe gouden bruiloft pralen, Ja ftygen in nog hooger trans;
Zoo moet' zy, voor het aerdsch gezicht
Beneên den dampkring moe geïchenen, Haer glansfèn met het eeuwig licht
Van aller zielen Zon verëenen. |
|||||||
|
pP 3
|
o p
|
||||||
|
\J JL xJ jut
ZILVEREN BRUILOFT
VAN DEN HEER
DANIEL DE JONG,
EN M E J U F F R O U W E
ELIZABET HARTIG.
D e Dichtkunst moog1 de jeugdt naer 't huwlyksouter leijen,
En, onder 't fnarenlpel, met een1 verheugden geest1,
Voor 't nieuw vereenigd paer het lieflyk bruidsbedt fpreijen, Zy heeft geen minder recht op 't zilvren bruiloftfeest,
Feest, dat door 't engeldom en hemelfche koralen, Als 'c voorwerp van Gods minn', belonkt word en geviert;
Ja, door de Godheit zelf, met zuivre hemelflralen En loof van 's levens boom verlicht en opgefiert.
o Gy, die, door dat heil, uw zielen thans voelt flreelen, o Brave DANIEL, o eerbre ELIZABET,
yergunt de Dichtkunst' dan in uw geluk te deelen, Opdat ze uw beider vreugdt op blyde toonen zet;
't Lust
|
||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN. 303
't Lust haer om u zichzelf met feestfieraedt te tooijen;
Zy zal, terwyl ze u groet, met een verheugt gelaet,
Uw' zilvren bruiloftdisch en fchedeJs mild beftrooijen, Met ïlarreglansfen uit haer hemelblaeuw gewaedt;
Zoo kan haer doen u tot een zinnebeeld verflrekken Van Gods algoede gunst', die perk noch palen kent,
En, om uw dankbaerheit ten hemel op te trekken, Van 't blaeuwe ftargewelf u 't zilvren feest toezend.
De luister van dit feest verdwynt of word verduistert, Waer 't albefmettend vuur der zonde fmookt en ftinkt,
Maer daer het door de Deugdt naer eisch word opgeluistert, Is 't voor het rein gezicht al zilver wat'er blinkt.
Dus zet, eerwaerdig Paer, de glans van uwe zeden Het zilver van uw feest den fchoonften luister by.
't Gewaedt der kuisfche Deugdt braveert de bruiloftkleeden Van karmozyn' fluweel of hagelwitte zy'.
Den waren Huwlyksgod' zal \ zeker niet berouwen, Dat hy u door de min zoovast vereenigt heeft,
Naerdien uw trouw, die trouw blyft op zyn hulp betrouwen, Zoowel naer zyne wet als in zyn1 zegen leeft.
Draeit
|
||||
|
304 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN
Draeit voor een poos' het hooft, gezegende Echtgenooten,
En flaet uwe oogen eens te rug langs 't huwlykspadt;
Hoever is nu de hof waeruit de mirten fproten, Die u verfierden toen gy 't eerst naer de echtkoets tradt!
Wat legt die lange weg van vyf en twintig jaren, (Hoe velen is 't ontzegt zoover als gy te treên!)
Nog overal beftrooit met zachte rozeblaren En bloemen, die den grondt verzachtten voor uw fchreën!
't Is waer, gy ziet'er ook wel hooge dorenhagen, Wier fcherpte gy misfchien vaek met gezucht herdenkt.
Doch ondervindt meteen, dat Godt na regenvlagen Een' blyden zonnefchyn aen 't lydend aerdryk fchenkt.
yerheugt, verheugt u vry, gelukkige Echtelingen, De blydfchap word u thans van boven aengeboön.
Welaen, wy zullen nu uw huwlyksheillot zingen, En wyden onzen zang den allerhoogften troon':
Zooras de lentezon, met rozen op de kaken, U, op uw bruiloftkoets, tot vreugdt van Deugd'en Eer',
Uit uw' verliefden flaep', godvruchtig zag ontwaken, Zond de Allerhoogfte ftraks de hemelfche Eendragt neer.
|
||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN 305
Die bleef u rustig by, en riep den lieven Vrede,
Met al zyn fchoon gevolg, om u ten dienst' te ftaen,
De Vree verfcheen en bragt de blyde Welvaert mede, De Welvaert bood u ftraks Gods zegeningen aen.
Toen groef uw Koopmanfchap uit diepe kopermynen, Met onvermoeide vlyt', een kostlyk fchattrezoor,
"Waeruit ge een' eedlen glans van blinkend goudt zaegt fchynen, Tot fierfel van uw'huis en fteun van uw kantoor.
Voorts was de Vruchtbaerheit uw' echt'niet ongenegen, Maer teelde, door den gloedt van uwe minnevlamm',
In uwen huwlykshof, zoo mild befproeit met zegen, Vier fpruiten tot fieraedt en baet van uwen ftam.
Gy ziet een wakkre trits van deugdgezinde Zonen, Verzelt van vlyt' en trouw' en nyver koopbeleit,
Uw-loflyk fpoor betreên, en al uw zorg beloonen, Met liefde, kinderplicht en ware dankbaerheit.
Natuur, opdat 'er niets aen uwen echt' zou falen, Vermengde 't fchoon der deugd' en minzaemheit dooreen,
j^fet zuivre zedigheit en ware hemelitralen, En fchiep uwe Alida vol zielbekoorlykheên,
dq Uw
|
||||
|
30(5 ZILFEREN BRUILOFT ZANGEN.
Uw minlyke Jlida, die, door het zoet vermogen
Van haer bevalligheit, uw teedre liefde voed,
En, door het kuifche vuur uit hare zedige oogen, De reine min ontvonkt in 't jeugdige gemoedt. Met zulk een edel kroost ftapt gy, met blyde fchreden, Door 't hartverkwikkend groen van 't huwlyksparadys,
Doch doof voor 't loos gevlei der helfche Aangereden, En nimmermeer belust naer hoogverboden fpys.
Geen trotfche flaetzucht kan uw zedig hart behagen, Al boogt zy op haer magt, gezag en heerfchappy. Gy flyt in zoete rust' uw lieve levensdagen, En tart met nedrigheit de fierfte hovaerdy. Gy walgt, o DANIËL, van hun, die zich vermeten Te wanen dat hun elk verfchuld is eer te biên,
En hoeft geen' aerdfchen heer of vorst, hoe hoog gezeten, Te vleijen of verflaeft naer de oogen om te zien:
o Neen: gy hebt geen' heer te vieren noch te vreezen, Dan aller heeren Heer, den Koning van 't heelal,
Den Godt van alle goón, 't almagtig Opperwezen, Dat eeuwig is en was en eeuwig wezen zal .* |
|||||
|
ê
|
|||||
|
-■"-— - -'
|
||||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN 307
Dat is uw heul, uw hulp, uw rotsfleen van vertrouwen,
Wiens wet uw ziel' bekoort, wiens heil uw hart verblyd;
De vaste zuil waerop gy Kristus kerk helpt bouwen, En tot wiens glory gy uw levensdagen flyt.
Zoo kwyt uw naerftigheit zich van den vroegen morgen Tot in den laten nacht, in vergenoegden vree,
En deelt van de eerbre winst en vruchten uwer zorgen, Niet flechts uw huis en kroost, maer ook den armen mee.
Dus was uws echts begin en midden, en op heden Zien wy u dus, tot lof der Hemelmajesteit,
Uw zilvren bruiloftzael in volle vreugd' betreden, Met een godvruchtig hart, vol ware dankbaerheit.
Treed voort, de Godheit blyf' tot u in liefde blaken, En zy uw vuurkolom op 't kromme levenspadt,
Zoo moet' ge, o deftig Paer, het gouden feest genaken, En, door zoolang een' togt, niet worden afgemat:
Neen: dat uw ziel hier ftaêg den zoeten voorfmaek vindc Van 't eindelooze feest, dat kwelling kent noch pyn;
Zoo zultgy, o DE JONG, met HARTIG, uw beminde, In uwen ouderdomm' nog jong en hartig zyn.
|
||||||
|
%
|
||||||
|
FEESTZANG
TER ZILVEREN BRUILOFTE
VAN DEN HEER
JOHAN ROBYN,
EN MEJUFFROUWE
PETRONELLA
MARGARETA BERNARDS. |
||||||||
|
VV At vvondergloedt verbaest hier hart en oogen
Wat glans verlicht dees fee3tzael, keer op keer?
De Heilzon fchiet heur ilralen uit den hoogen Hier gunstig op een' kring Robynen neer;
Robynen, die9 all' Jevendige fteenen, Hun blozend licht en ichitterenden glans-
Weer vrolyk met dien hemelgloed' vereenen, En fchieten naer den allerhoogften trans;'
|
||||||||
|
ROBYN
|
||||||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN. 3op
ROBYN bedankt, met zyn lofwaerde Gade,
En dierbaer Kroost, door 's Hoogften gunst verheugt,
Hier, reis op reis, Gods Voorzorgen Genade, Nu 't Zilvren Feest hem nood op heil en vreugdt;
Zoo noodigt hy, door de eêlfte drift gedreven, Myn' Dichtgeest op zyn glinstrend vreugdemael,
Om, God' ten prys', rondom zyn' disch te zweven, Te zingen in dees zilvren bruiloftzael'.
o Dichtkunst! laet uw byftandt thans niet marren j Verfier myn1 Geest met uwe flaetfykleên,
Door 't Engeldom bezaeit met zilvren ftarren, Zoo koom' gewaedt en zangftof overeen.
't Gaet wel. Hy voelt zich door haer' invloedt fterken; Zyn zangdrift word door heiligvuur geftoofc,
Hy raekt geen aerde en dryft op zyne vlerken, Gezegend Paer, u vrolyk boven 't hoofdt.
Ei luister toe; 't lust hem, vooru, te zingen, Hoe hy, verrukt, ver boven 't ipoor der maen'
Werd opgevóert, en, in belpiegelingen, Uw' heilftandt zag. Maer ftil! daer vangt hy aen : Qq 3 „ Schoon
|
|||||
|
t
|
|||||
|
310 ZILVEREN BRUILOFT ZANG EN.
„ Schoon da Almagt ons aen 't fterflyk Jichaem paerde,
„ Wy blyven ftaêg in 's lichaems banden niet,
„ Naerdien ly ons de ruime lucht en de aerde, „ Ja 't groot heelal ter renbaen' overliet:
„ Des vliegen wy, op vleugels van gedachten, „ Niet zelden in een oogenblik omhoog,
„ En roe/jen met onze uitgespreide fchachten, „ Tot dat we ai 't aerdsch verliezen uit het oog.
„ Dus iweefde ik laetst langs hemelhooge paden, 3, Waer ik van ver de gouden zon vernam,
,, Toen ze, uitgedost 'm Iiare pronkgewaden, „ Blymoedig met dees' hoogtyd' herwaerds kwam.
„ Haer zilvren vracht verblindde ichier myne oogen, „ Terwyl ik ftil op myne pennen hing;
„ Straks werd ik in verrukking' opgetogen, „ Als op een wolk, door heilbe/piegeling.
„ Nu fcheen 't my toe, roemwaerde Trouwgenooten, „ Dat ik een Ipoor van licht en lucht betrad,
„ Tot my in 't einde een eerpoort werd ontAoten, „ Waervan de Deugdt alleen de fleutel had.
„ Naeuw
|
||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANQEN 311
„ Naeuw draeiden zich de hoogverheven deuren
9, Of 'k werd terftondt door de eêlile vreugdt begroetj
„ Een waesfèm van gebloemte en nardusgeuren 3, Kwam my allengs verkwikkend te gemoet.
„ Zooras ik nu, met welberaden fchreden, 3, Naer binnen trad op een verheugde wys,
,3 Zag ik een' hof, zoo fchoon als 't Oostersch Eden, 33 Of, mogelyk, als't hoogfte Paradys.
,3 Hoe 't zy, 'k zag hier de fchoonfte rozenhoven, „ Met vruchtbren daeuw' befproeit aen allen kant';
33 Geen witheit ging de lely hier te boven; 3, Hier bloeide en wies de hemelfche amarant!}.
3, De glorypalm, de kroon der braven daden, „ Braveert hier met den lauwer 't lager kruidt,
3, Doch 's levens boom ftak met zyn gouden bladen 3, Ver boven ai de hoffieraden uit»
,3 Ik hoorde hier de zuivre heilbron ruifchen y 3, Die overvloeit van ware zaügheit,
3, En zag haer nat den ryken hof doorkruisten. „ Dekostbre grondt, met eêl gefteent bdpreit, „ Blonk
|
||||
|
3i2 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN.
„ Blonk overal van paerlen en robynen,
„ Saffier, topaes, granaten, esmarout,
„ Karbonkels, die by nacht als flarren fchynen, „ En amathist, agaeth en zuiver goudt;
„ Hier zweefden ftaêg, in fchaêuw van 't heilig loover, „ Gods lhelgewiekte en wakkre Hemelboön
,j Blymoedig met hun vlotte voeten over, „ Op 't klinken van een' onnavolgbren toon.
„ De heldre glans van elks onfterflyk wezen „ Vertoonde my Gods majesteit en magt;
,, Men kon'er klaer zyn liefde en trouw uit lezen, „ En zyne zorg voor 't fterffdyk geflacht.
„ Terwyl ik ilaerde op hunne vlugge fchreden, „ En hen verrukt bezag van topp' tot teen,
„ Sloeg elk van hun zyne oogen naer beneden „ Op 't eêl gefteent; dees bukte en greep met een
„ Een' puik Robyn van ongemeene waerde, „ Die zocht'er flraks een zuivre Parel by;
„ Waerop hun zorg die twee Kleinnooden paerde „ En voor altoos vereende zy aen zy.
|
||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN. 31
„ Zy bragten voorts dien fchat, bezorgt en teeder,
„ In fchaduw van den frisfchen levens boom,
,$ En leidden hem op dons van bloemen neder, „ Dicht aen den boord' van Gods genade/lroom.
„ De Parel bragt [ik zal nu wondren zingen! „ Men kent geen' tydtin dit volzalig oordc]
„ Op 't juiclien van de vlugge Hemellingen, „ Een' fchat van acht en zes Robynen voort.
„ Doch 't achttal werd ftraks ons gezicht onttogen, „ En, om zyn' glans en onbeneveld licht,
„ Geplaetst rondom den troon van 't Alvermogen.; „ Dan 't zestal bleef en blonk voor ons gezicht. „ De eerfte uit die ry werd naer de kunst geflepen „ Tot borstfieraedt van 't godgeheiligd Recht;
„ De tweede, in 't goudt der zuivre deugd' begrepen, „ Den Godsdienst' tot een' pronkfteen toegezegt;
„ De derde fcheen, hoe teeder nog van ftralen, „ Hoe jong van gloed', reeds van een nutte kracht',
iy En voortgeteelt tot tegeriftandt der kwalen s, En rampen van het fterffelyk geflacht. Rr w Dan
|
||||
|
314 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN.
„ Dan de andre drie, van andren aert, braveerden,
„ Met haren glans' en hartbekorend licht,
„ Al 't aerdsch gefteerit', dat we immer hoog waerdeerden j „ Ja ftreelden zelfs 't onfterffelyk gezicht.
w Dit zestal vlocht, gelyk een kring van flarren?. „ Zich om de kruin der Hoofdju weelen heen,
„ En mengde voorts zyn glansfen, zonder warren , „ Met hunnen gloed' en glansfen ondereen.
„ In 't midden van die blyde zaligheden „ Zond 's hemels Vorst, van zyn* genadetroon'V
„ Een' nieuwen rei' van geesten naer beneden, „ Beladen met een zilvren mirtekroon':
„ Hier kroonden zy, als met fluweele handen, „ Den Hoofdrobyn en zyne Parel meê,
„ Wier luister toen nog fchooner fcheen te brandea „ Tot blydfchap van de ware Liefde en Vree.
„. Nu werd de lof der Godheit opgezongen; „ Wat leven had hief's Hoogften gunst in topp';
„. Al 't loof, naer 't fcheen, hervormde zich in tongen > „, Dus loken kruidt en bloemen zingende op.
„ Des
|
|||||
|
i*&ani.
|
|||||
|
%
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN 313
„ Des levens boom bewoog zyn kruin en blaêren,
„ De hofrievier haer golfjes, God' ten prys; „.
„ De weergalm dreef 't geluidt van keel' en Iharea „ Door alle paên van 't welig paradys.
„ In deze vreugd' zag ik de Hoop verfchynen, „ Dees toonde my hoe, in Gods heerlykhêit,
„ Den Hoofdkleinnoón, tot glans der zes Robynen, j, Van loutren goude een kroon werd toebereid*
„ Door dit gezicht, te fteil omhoog getogen, „ Verzengde ik fèhier myn pennen keer op keer,
„ Des wendde ik my en ftreek, met fcheemrende oogen, „ Gelukkig Paer, in deze feestzael neer» v
„ o Gy, ROBYN! engy, fieraedt der Vrouwen, „ o MARGAREET! nu kunt ge in 't fpiegelglas,
„ In 't licht van myn beipiegeling' befchouwen „ WiedieRobyn, wie zyne Parel was,
„ Ziet flechts te rug, gy zult in al de trekken „ Van uwen echt, fints uwen bruiloftdag,
„ Het evenbeeldt van 't geen ik zong ontdekken, „ En zien al wat ik in verrukking zag.
Rr 2 „ Des
|
||||
|
316 ZILFEREN BRUILOFTZANGEN
„ Des huwen we aen uw' zilvren bruiloftzangen
„ Dees'zang, tot lof der hoogfte Majesteit,
3, Die doe uw trouw de gouden kroon ontfangen r 3, Uw deugdt de kroon der zalige eeuwiglieit.
Hier zwygt myn Geest en vaert klapwiekend fpelen, o PETRONELLE! o fchrandere ROBYNl
By 't flonkren van uw levende Echtjuweelen,. Omfchenen door uw' huwlykszonnefchyn.
Leeft in dien glans, met vrolyk welbehagen,. Geacht, gerust, gezegent en gezondt,
In trouw' verflerkt door 't weêrzyds liefdedragen;. 'n Dat 's 't ware heil van 't duurzame Echtverbondt.
|
||||||
|
ir-J+fc
|
||||||
|
vim
|
||||||
|
VERKLARING
-■'...'.
|
||||||
|
VAN DEN GEDENKPENNING
TER ZILVEREN BRUILOFTE
VAN DEN HEER
J O H A N ROB Y N,
EN ME JU FF ROUWE
PETRONELLA MARGARETA
BERNARDS,
JL-/E Zilvren Penning, die ons 't Ziïvren Feest verbeeld,
KttEchtfeest, dat ROBYN en PETRONELLA vieren, Is, door den fchrandren Punt, hier, naer de kunst, herteelt.
Zie hoe Zes Spruiten V Peter, by '/ blakend outer■, fier en. De wakkre M E L C H IO R, hun eerstgeboren Zoon,
Wiens jeugdt en vly t zich reeds aen 't heilig Reciit verpandden, Dekt, in \ gewaedt der Beugd\ hun ichedels met een kroon',
Terwyl ze op 't dankaltaer Juin boezemöffer branden. Hun Hoop op hooger heil vertoont zich in SOFY,
Die naesc haer' Kader pronkt, met bloemen om de haren; Hun SIMONP ET R US praelt dus aen zyn Moeders zyx,
In»'t gpdgewyde kleedt, met Gods orakelblaéren t.
Rr 3, Tea
|
||||||
|
■3i8 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN.
Ten Wyk' dat hy zichzelf' aen 's Hemels dienst' verplicht.
Zie HENDRIK V jlangrondt om hun huivïyksjaertal hangen; Dejlaf van Eskulaep, die aen zyn voeten ligt.
Toont, dat het ziekbedt haest zal naer zyn hulp verlangen. De jonge PETRONEL verbeeld de Dankbaerheit,
Die we aen den ooijevaer en 't offerbakje kennen, En toont wat wierookgeur dit Zestal toebereid,
Wier vreugdt ten hemel ftygt op onnavolgbre pennen; Terwyl zien we IMMINA, die 't jeugdigfte Echtlpruitje is,
Het merk der Eeuwigheit voor 't outer onderfchragen, Aen 't hoofdt gewiekt ^ opdat zy, als Gebeugenis,
Den naneef kennis van dit Zilvren Feest doe dragen. Men ziet, op de andere zf des Pennings, eene meldt,
Waeraen de wapens van de Trouwgenooten pronken. De boren, die vol ooft en gr aen en bloemen praelt,
Verbeeld de giften hun door 's Hemels gunst geichonken, Waerop het bywerk voorts bevallig zinnefpeelt;,
Zulks toont de zilvren fcbael met lachend fruit beladen 9 Waervoor de wierookvat* de erkentenis verbeeld.
Men kent hunn' huwlyksvreê dus aen de olyvenbladen. De gouden fcbenkkan en gevulde drinkbokael
Beteekenen de vreugdt der blyde bruiloftfcharen. Het kunstig looffieracdt en grootfche teekenprael,
Cebloemte, lachend oofdt en palm- en wyngaerdblaéren^ En verdre vruchten van den vindingryken Geest
Zien op de lieflykheên van 't Zilvren Bruiloftfeest.
|
|||||
|
TER
|
|||||
|
TER'
*
ZILVEREN BRUILOFT!
VAN DEN HEER
ALBERT VAN MEURS,
EN MEJUFHOUVE..
ANNA
VAN ZWANENBURG. VJTElukkigfcy, wiea't, fintshun paren,
Ter goeder uur' gelukt,
«Bat 's Hemels Liefde op hunne haren De fcilvren trouwkroon drukt;
Maer nog gelukkiger, als 't bloeijen Van hunnen echten/laee
Hun huis van heil doet overvloeden. Hun hart van zorg' ontllaet;
L Doch f
* *
|
||||
|
320 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN
Doch allerzaligst, als hun leven
Staêg gloeit van yvergloed',
Om Gode dankbren lof te geven Voor 't mildgelchonken goedt.
Dus viert VAN MEURS met zyne Gade; Vervrolykt in den geest',
By 'c licht der hemeliche Genade, Zyn Zilvren Bruiloftfeest.
Zy zien langs hunne huwlykswegen Vernoegt en bly te rug.
Houd 's weerelds leet den tydt als tegen, Hun vloog hy veel te vlug.
"Wie tegGn ftroomen vol gevaren Hier oproeif zonder rust',
Hun koophulk dreef, voor windt en baren, Naer dees gewenschte kust.
Hier /lichten hun vereende zinnen, Elkander dubbel waerd,
Gcfterkt door 't lang ftandvastig minnen, Een hemelryk op aerd'.
|
||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN. 321
Als ik de zielrust af moest' malen,
Godvruchtig en oprecht,
"Waer kost' ik juister voorbeeldt halen Dan in dees1 flillen Echt'?
Het oorlog moog', om de aerd' te plagen, De zwaerden uit de fcheê,
En koningen in 't harnas jagen, Hier woont en heerscht de Vree \
Wat draegt dees Feestdag meenig teeken Van Gods algoed beftuur!
\ Zie niets aen dezen Echt' ontbreken Dan een' nog langer duur.
o ANNA! vlecht uw trouw geen telgen Om dezen Bruiloftdisch,
Laet uwe vreugdt zich dat niet belgen. Godt weet wat heilzaemst is.
MARIA en SIBILLA boeten Die fchade gul en bly,
Naerdien ze u als haer Moeder groeten Aen haren Vaders zyf.
Ss Uw
•
«
-
|
||||
|
322 ZILVEREN BRUILQFTZANGEN.
Uw zalig heillot doet Van Aken,
o Welverëenigd Paer!
Van liefdeplicht' en blydfchapp' blaken By 't huwlyksdankaltaer.
Och of de Hemel wou gehengen Dat hier. . . . Zacht. ... Dit baert pyn.
Ik wil geen bittre tranen mengen In zoeten bruiloftwyn.
Dees Feest moet niet dan blydlchap telen En vreugdetoonen flaen,
Naerdien de Vreugdt en haer geipelen Hier bly ten reije gaen,
Gods Liefde /trekt, o Echtelingen! Den zanglust' hier ten ipoor';
Des mogen wy vrymoedig zingen, Dat Godt hier boven 't hoor'.
Welaen dan, fehept, tot vreugdt der braven» En 's Hoogden eer en lof»
Uit uw van Hem verkregen gaven.
Lang reine vreugdellof.
Gods-
®
|
||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN 323
Gods teêre Voorborg, die u beiden
Tot hier toe heeft behoed,
Blyve uwe trouwhulk trouw geleiden Door 's weerelds ebbe en vloedt :
Zoo moet' zy ook de reê bevaren ....... -
"Waer 't echtfeest blinkt van goudt,
Welks glans 't gezicht der Hemellcharen In aendacht' bezig houd,
En eindelyk met u belanden In 't ryk der eeuwigheit,
Waer Godt de Deugd' met eigen handen Een eerkroon heeft bereid.
|
||||||||
|
17^44-.
|
||||||||
|
TER
|
||||||||
|
Ss 2
|
||||||||
|
s
TER ZILVEREN BRUILOFTE
VAN
DEN HEER WILLEM PHILIP KOPS,
E N
MEJUFFROUWE JOHANNA DE VOS.
JL-/e zalige Echrgefpelen,
De Godvrucht, Eendragt, reine Min, Die KOPS en zyne Ziel vriendin, In 's huwlyks lustpriëelen ,
Al van hun Vrolyk Echtbegin , Aenminnig bleven ftreelen,
Bekoorden, door hunn1 zuivren glans, De Geeften in den hoogften trans, Als hemelfche Juweelen.
|
||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN 325
Dit deed hen nederdalen,
Waer 't deugdryk Paer in vrede zat,. Of, zy aen zy, den grondt betrad, By 't licht der heilzonftralen!
Hier offerden zy 't fchat op fchat,. * Uit 's hemels ryke zalen ,.
Genot van aerdfehen overvloedt, En waren rykdom voor 't gemoedt, Met tong' noch penn' te malen»
Men zag een heilftroom vloeijen
Rondom dees Twee, bevryd van kruis, Godt zelf lag in hun woonfteê t'huis En deed hunn' Echtboom bloeijen ,
Ja, onder 't Graförkaengedruis; Hun huwlyksvruchten groeijen ;•
All' vruchten, die, voor elks gezicht, Naerdien 'er 't waes der deugd' op ligt,. Als paradysöoft gloeijen.
Ss 3, By
|
||||
|
326 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN
By al die zegeningen
Wierd hunne Zilvren Bruiloftkroon, Omhoog, voor Gods genadetroon, Gevlochten, onder 't zingen
Der fnelgewiekte Hemelboön, Die vast in arbeid' gingen
Van deze tweede bruiloftvreugd'. Zoo gunstig is Gods gunst de deugd' Der deftige Echtelingen. '
Triomf! triomf! nukroonen,
Op 't handgeklap der bruilóftfchaer', Gods Englen met die kroon dit Paer. o Gy, hun Schrandre !Zonen
En Dochters, wilt met feestgebaer, De zorg dier braven loonen!
Geeft door uw vreugdt, hun blydlchapp' klem, ó WILLEM, paer uw luit en ftem Aen hunne dankbre toonen!
|
|||||||
|
Wat
|
|||||||
|
4.
|
|||||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN. 327
. Wat glans bedwelmt myne oogen ?....:
Gods glans.....Ik val op 't aenttcht neer.
Zoo ooit dit Paer u, Hemelheer,
Tot weldaên heeft bewogen,
Dat dan dees feest in goudt verkeer'! Houd dus, door uw vermogen,
KOPS en JOHANNAES trouw in ftand': Gelei hen, eindlyk, handt aen hand', Ter feest', in 's hemels bogen!
|
|||||||
|
« Jjrjiir
|
|||||||
|
HET
|
|||||||
|
1...
|
|||||||
|
HET VYFENTWINTIGJARIG
HÜWELYK v •
VA N M INE N NE E F
DEN HEER PIETER VANDER WALLEN,
EN M T N E N I C H T E
JUFFROUWE AGATHA BRAKEL
A L vind ik u in 't zwart gebukt,
Al heeft uw ziel meer lust in zuchten dan in zangen, De rouw uw hait de vreugdt, uw huis 't fieraedt ontrukt;
Uw zilvren bruiloftzael raet droevig floers behangen: Al flaekt gy niet dan treurgeluidt,
Met uw bedrukte Gade, ontbloot van blyde magen: Al heeft de doodbaer flus Francjne, uw oud/te fpruit,
Van 't kraembedt naer het graf, het nare graf, gedragen: |
||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN 3$
Wy zingen u nochtans geluk.
Dees dag eischt dankbren zang voor 's Hoogden zegeningen. Befchouw Gods gunst: uw heil weegt zwaerder dan uw druk.
't Lust my uw huwlyksramp en echtgeluk te zingen. o VANDER WALLEN, die't behoudt,
De hoop des zeemans flaeft, in 't bulderen der baren, En zelf, in uw kantoor, de zee beploegt en bouwt, Terwyl ge uw fchepen waegt in 't midden der gevaren: Geluk! uw allerkoslykst fchip,
Heeft door den wuften vloedt, die nu doodftil, dan levend > Dan brullend neder ebt, langs bank en ftrandt en klip ,
Met uwen besten fchat, een dierbre kust beitevent. Wat fchip? uwEchihuIk, ryk gelaên Met u, uw trouwe Gade en waerde huwlykspanden, Gelukt hec, voorden winde, door 's levens oceaen,
Aen 't zilvren bruiJoftlandt, gezegent, te belanden. My heugt, dat ik, in 't landt der jeugd',
Waer 't bly genoegen woont, op 't vrolyk handeklappen, En 't zegenryk gejuich der groene bruilofcvreugd',
U, met uwe AGATHAj vernoegt, aen boordt zag flappen. Tc Wat
|
||||
|
*
330 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN.
"Wat naemt ge een' eedlen voorraedt meê
vVan koopzorg', naerlligheit en regels van welleven; Ook zag ik 't Huisbeleit, de Huwlykstrouw en Vree
Zich, onder uw gevolg, met u te fcheep begeven. Dus ftaekt gy, welgemoedt, van landt.
Het voordewindje deed terflondt de zeilen zwellen. Gy zette u pal te roer, uw voorzorg lette op 't want,
Uw vlyt wist op 't kompas voorzichtig koers te Hellen. Ik zong niet, maer ik zag u na,
En fprak, in myn gemoedt, ftaeg teer tot u genegen : „ o Hemel! fla myn' Vriendt met uwe voorzorg' gaê,
„ Schenk hem en zyne Gade uw zielenheil en zegen! Ik hoorde en zag uw' vriendenrei,
U en uw jonge Bruidt aen 's Hemels zorg' bevelen; Straks zag men om uw hulk, tot byftandt en gelei,
Een' vricndelyken zwerm van hemelgeesten fpelen. Dees baenden u het dobbrend padt,
Die zag ik mast en fteng met vkgge en wimpel tooijen, Dees fpoorde 't labberkoeltjs of ftreek de golfjes gladt, Dien zag men hut en dek met frisch gebloemt beftrooijen. D
|
||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN, 33!
Dus zeilde uw Echthulk vrolyk voort,
Befchaduwt en bekranst met palm' en mirtelover, Staêg lag het ryke Schip des voorfpoeds u aen boord',
En deed u mildelyk van zyne lading' over. De Teems, de Taeg en Ibervloedt,
De fiere Seine en Po, verlegen om uw waren, Boon u hun fchatten aen, om, door uw hulp, met fpoed'.
Hun waterrosfen fiks te mennen door de baren. 't Vernuft der Koop- en Zeevaerdy'
Leerde u hoe gy uw zeil vermeeren moest, dan minderen, En toonde u telkens waer te loever of aen ly
Een bank of blinde klip uw vaert zou kunnen hinderen. Terwyl befchonk de Vruchtbaerheit
Uw' echt, daer de overzoete en reine Huwlyksweelde Uwe onbefmette koets met rozen had befpreit;
Met kroost, waer in 't gelaet van uwe Weêrhelft fpeelde: Maer wie, wie zeilt altyd voor ftroom,
Op 's levens wrevlen vloedt, waer holle golven bruifchen* o Mildgezegend Paer, gy hoorde ook wel met fchroom',
Een' fchrikkelyken ftorm door want en masten ruifchen. Tt 2 'kHeb,
|
||||
|
332 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN
'k Heb, in 't begin van uwen togt,
Een1 dollen ftorm des doods, met bulderen en wryten, Waer tegens vlyt noch zorg noch arbeidt baten mogt,
Twee van uw Kindertjes wreed buiten boordt zien fmyten: Sints heeft op 's levens wufte zee,
Als waer het fterflot op uw vruchtbaerheit verbolgen, De wrevelige doodt, van tyd' tot tydt, nog twee In zyne diepe kolk', tot uwe fmert, verzwolgen. Dan 't lustte 's Hemels gunst' die fchaê,
Met ander huwlyksöoft, milddadiglyk te boeten. Het lachende geluk kwam flaêg uw' druk te ftaê,
Uw beider levensduur het zuur des doods verzoeten. , Intusièn zaegt gy zee en lucht
Vaek met een bars gelaet elkaêr ten ftryde dagen, De rotfen fidderen van 't blakende gerucht
Der gloênde blixemen en fchorre donderflagen. Wat zaegt gy meenig huwlykfchip,
Ver van 't gewenschte landt, in zulk een onweer bly ven, Of op het ftrandt gefmakt, of fchokken op een klip,
Of, roer- en masteloos, op Gods genade dry ven. |
||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN 333
Gy dreefc vast veilig door den vloedt,
Wien 't ftreng verboden fcbeen uw Echthulk te overfteipen, Nogthans fchept gy geen vreugdt 'm iemands tegenfpoedt,
Maer in vertegenen uit hunnen nood' te helpen. 't Behaegde God', die deugdt ten loon.
De kroon van uwe trouw', waer aen vyf Dochters blonken, Als vyf kleenodiën, met een' gewenschten Zoon',
Als met een hoofdjuweel, goedgunstig op te pronken. Maer och ! hoe bros ij 's weerelds vreugdt!
o Deugdryke AGATHA, o brave VANDER WALLEN! Die Zoon, die diamant, is, in den bloeij' der jeugd',
Met hoe veel zorg' bewaert, uw huwlykskroon' ontvallen. Al was uw vreugdt toen in gevaer,
Gy zeilde, door Gods troost, dien barren hoek te boven, FRAN91NAES kuifche min fchonk u, voor 't echtaltaer,
Tot heeling van uw wond', den wakkren Vollenhoten, Toen blonk uw vreugdt aen allen kant'.
Gy zwomt in dankbre weelde, ik tokkelde de fnaren; De wynmaendt plengde wyn. Men kon 't gewenschte landt,
Uw zilvren bruiloftlandt, nu in een jaer bevaren. Tt n Wat
|
||||
|
334 ZILFEREN BRUILOFTZANGEN,
Wat fcheen u 2oet vermaek bereid!
't Genoegen kortte uw reis, al maekte uw hoop die langer. FRAN91NE, uw Telg, bedaeuwt met hu wlyks vruchtbaerheit,
Ging van een tierig fpruïtje, uw hart tot blydfchap, zwanger. Men vlocht terwyl gebloemte en kruidt
Met zilvren loveren, om op uw' disch te ftrooijen; Men peinsde hoe men u, als Bruidegom en Bruidt,
Naer eisch met feestgewaedt, Gods naem ten prys1, zou tooijen. Elk fchiep in uwen heilftand' lust;
Uw geest weidde in den lof van 't gunstryk Alvermogen; Intusfen ryst van ver de zilvren bruiloftkust,
Gelyk de zon uit zee, voor uw verlangende oogen.
FRAN91NA baerde een' frisfchen zoon,
LVol ftraeltjes om 't gelaet van uwe deugd' en zeden;
Een zuiver paereltje aen uw beider zilvren kroon,
Waer meê gy vaerdig ftaet om bly te feest te treden.
Maer Hemel! hoe betrekt de lucht!
Wat onverwachter ftorm doet al de kraemzael beven! Terwyl gy u vermaekt in 't kusfchen van de vrucht',
Doet een orkaen des doods de jonge Moeder fneven. Daer
|
||||
|
...... ........,.;
|
|||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN 335
Daer lag uw hoop, uw wensch, uw lust;
Dus florf uw feestgebloemt, bezweek de blyde ftaetfy; Dus werd uw bruilofttoorts door tranen uitgebluscht, Uw zilvren Echtgejuich verandert in eilafy. Uw ipys, uw feestbanketten zyn
Nu bittre zuchten, waer uw ziel mede is beladen, Uw brakke tranen thans uw zilvren bruiloftwyn En zilvren parels op uw zwarte feestgewaden. Dan 't lust my echter, deugtryk Paer,
Al kan uw droefheit naeuw een' blik van vreugd' gehengen, Door al uw rouwgeluidt en billyk lykmisbaer,
Myn zilvren trouwgezang, tot uwen troost te mengen» Wisent eens de tranen van 't gezicht.
Leen nog een korte poos uw ooren aen myn klanken. In 't donker midden van uw nare droefheit ligt
Een helderblinkend heil, waervoor gy Godt moet danken. Wat echtboom ge immer zaegt geknot;
Al fcheide 't Albeftuur ontelbre lieve paren; Gy leefde, door zyn gunst, in't huwlyksheilgenot,
Den uitgerekten tydt van vyf en twintig jaren* Wat
|
|||||
|
336 ZIL VEREN BR UIL O FT ZANG E N
Wat Echtfchip ooit door ramfpoedt zonk,
Of altydt tegen windt en baren op moest roeijen; . il Gods wys beftuur, dat flaêg u, als een noofdftar, blonk,
Deed uwe huwlykshulk gelukkig voorwaerds fpoeijen. Daer ik nog dobber op de zee,
Onkundig waer de kiel van myne trouw1 zal landen , ■ Bevaert ge, in 's Hemels gunst', de zilvren bruiioftreê,
In 'c zoet gezelfchap van nog twee paer huwlykspanden. Beichonk de Hemel uwen echt,
Uw reine huwlykskroon, met tweemael vyf juweelen; Godt, die 't al gaf en nam, heeft immers dubbel recht,
Om alles wat hy geeft naer zynen wil te deelen. Hem, hem behoort ons goedt en kroost.
7t Is ydel dat men hoop op iet vergangklyks ftelle. Van uwer telgen tal liet hy, uw zorg' ten troost'',
Hilgonde, Elizabèth, Agathe en Petronelle. ij
Hy nam Francjine uit uw gezicht,
Doch half, haer andre helft geniet ge in Vollenhoven, En heure aenminnigheên in haer bevallig Wicht,
De ruiveêr die ze u liet in haren togt' naer boven. Nu
|
||||
|
>
|
||||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN. 33?
Nu kuscht ze, in 't eeuwig paradys,
Haer Broertje en Zusjes, daer ze op witte wiekjes zwevenj Daer zingen zy te faem de Godheit lof en prys,
Voor 't zilvren trouwgenot, hunn' Ouderen gegeven: Daer fmeeken zy 't alwys Befluur,
Dat uwe huwlykstoorts hier ongeftoort moog' branden; Voorts dat de hulk uws echts, gelaên met levensduur', «
En ziel- en lichaemsheil, moge aen de goudkust landen:
Daer vlechten zy, met all' den ftoet',
Van zalige Englen, u een kroon van heillauwrieren. Die hemelbruiloftkroon moet', als gy haer ontmoet,
Op de eindelooze feest, uw beider kruinen iieren. |
||||||
|
Vv DICHT-
|
||||||
|
DICHTTAFREEL
TER ZILVEREN iBRUILOFTE
VAN DEN HEER
THEODORUS BISDOM,
HOOGHEEMRAEDT DER KRIMPERIVAERDT,
ENZ. ENZ.
EN MEJUFFROUWE
MARIA VAN HARTHALS.
X Uiklc/ioone Stroomprinfes des Ysfels, hebt ge uw haren
Ooit bly met waterloof en veldgewas gehult?
Rydt ge immer vrolyk voort met uwe waterfcharen, Als 't blozend morgenlicht uw zilvren koets verguld?
Verheugt ge u ooit, om 't heil van uwe wakkre braven, Pronkpaerlen aen uw kroon, beichuttren van uw' vloed ?
Laet dan uw golfjes blyde uw grazige oevers fchaven, En zing een' vreugdezang met uwen waterftoet.
Trek
|
||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN. 33^
Trek aen uw zilvren kleedt, wil uwen fchedel lieren;
De ion baert u een' dag van zaligheit en vreugd'.
Gy moet het Zilvren Feest van uwen BISDOM vieren, Die zich met zyn M A R YE in 's Hemels gunst' verheugt.
De lieve Speelnoot van myn Ipelende gedachten, De Dichtkunst, die myn' geest vaek met haer licht beflraelt,
Heeft my door haer penfèel, vol tooverende krachten, • Dien hoogtydt voor dat Paer voor/pelt en afgemaelt.
Gedoog des dat ik my in uwe vreugd' verblye, En, onder 't vloeijen van uw vrolyk ftroomgezang,
Dat Iprekende tafreel die Trouwgenooten wye, En 't voor hun nageflacht in hunne feestzael hang',
o Brave THEODOOR! engy, o kroon der vrouwen, i MARIA! wilt gy 't heil,, dat thans uw zielen ftreelt,
Als in een ipiegelglas, met uwen geest befchouwen? Hoort dan hoe zich myn geest uw' heilftaet heeft verbeeld.
Als laetst de Dagbodin, op haren gouden wagen, In haer faffraen gewaedt, uit de Oosterpoort' verfcheen,
Zag ik, als in 't verfchiet, een reeks ontelbre Dagen, Gereet, om op hun beurt haer fpoedig na te treên. Vv 2 Dees
|
||||
|
340 ZILVEREN BR.UILOETZANCEN.
Dees huppelde van vreugd', die ging van droef heit zwanger,
Dees droegen luchtig heil, die torften wichtig wee;
Een, die, als zilver, blonk, riep, dacht my: „ Zing, o Zanger! „ Ik breng liet Zilvren Feest des wakkren BISDOMS meê. Naeuw peinsde ik, om dien Dag een' welkoomzang te zingen, Of myn zangzieke geest, op maetgezang belust,
Bevond zich, gansch verrukt door zyn befpiegelingen, Daer de Ysfelftroomvorftin het luchtig Haestrecht kuscht.
Hier noodde uw Lusthof my, om in zyn groene dreven Uw1 hoogtydt naer myn' lust te vieren op myn lier 5
Een hemeldichtgeest fcheen door 't fchommlend groen te zweven, Myn geest werd reis op reis ontvonkt door heilig vier.
De lommerryke laen fcheen 't hof der Zanggodinnen, De rykbebloemde hof de kruin van Helikon.
Hier laeft geen hoef bronnat de zanggerige zinnen; De zilvren Ysfelilroom was myne hengilebron. 't Beroemd Arkadië moet met zyn fchoonheit zwichten Voor de aertsbevalligheên van dit bekoorlyk oordt. Wat werd ik door het fchoon der verre landgezichten Van dorp en veldt en beemd' betoovert en bekoort! Ter-
|
||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN 341
Terwyl myn geest zich hier in 't lachend groen verlustte,
Hoorde ik de Stroomvorflin des Ysfels, in den drang' Van haren waterftoet, de Vlistnimf, die haer kuschtte, En in haer armen hong, onthalen met dees1 zang':
„ Geliefde Stroomgebuur, o Lust van myn gefpelen! „ Schiept ge immer lust met my in 't heil en ongeneugt
3, Van dorp, gehucht en veldt, «aen mynen vloed1, te deekn, „ Neem dan vooral met my uw deel in Haestrechts vreugdt.
3, De zweetende Oegstmaendt, die, gehult met korenaeren, „ De zeis dry ft in den oegst en 't graen van de akkren leest,
„ Bereid'er, op 't gejuich der blyde burgerfcharen, „ Den wakkren T H E O D O O R het Zilvren Bruiloftfeest;
„ Zy zal hem, onder 't loof van levensheillauwrieren, „ Zyn' vruchtbren echt ten prys', ter trouwgedachtenisf',
,3 Met eenen echtkrans' van elf Huwlykstelgen lieren, a, Daer hy zyn Gade omhelst aen zynen zilvren disch;
3, Zy heeft, voor tweemael tien en negen zonnekringen, 3, Daer voor zyn' Ouderen dien zelven disch gedekt,
„ En, aengefpoort door 't heil dier zalige Echtelingen, „ My en myn' waterftoet tot zingen opgewekt.
Vv 3 „ Ik
|
||||
|
342 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN
„ Ik.zag dat deugdryk Paer, die roemryke Echtgenooten ,
„ Door hunne vruchtbaerheit met huwlyksheil bedeelt,
„ Verfiert met eene kroon' van vyf paer Huwlyksloten, - „ Al Telgen dubbel waerdt uit zulk een' echt' geteelt.
„ Schoon dat gezegend loof, al vroeg myn' boord1 onttogen, „ Myn nabuurftroomen 't meest met zynen bloeij' verlust;
„ Al hoor ik aen de Maes het Hof des Zeeraeds bogen, 3, Hoe 't, door zyn' geur geflerkt, in zyne fchaduw' rust;
„ Schoon 't, tot een' fteun der beurze en lust der burgerfcharen, c „ Aen de oevers van de Rotte en Ryn en Amftel tiert, ?3 Ja fchoon de Ganges zelfs, aen 't eindt der Oosterbaren, : „ Met een dier Telgen thans zyn gouden lokken fiert.
„ De brave THEODOOR, door zucht tot my gedreven, . „ De tweede Telg, bloeit nog op zyn' geboortegrondt, „ In hem ziet Haestrecht thans zyn' Adriaen herleven, „ By wien 't, in drukk' en nood', weleer zyn toevlucht vond.
„ De dorpeling herkuscbt in dezen Zoon den Vader, „ En vind'er heil en troost in ongeval en leet,
„ Wen hy, der droeven Vreugdt, der radeloozen Rader, „ Als Burgervader, 't aropt van Burgerheer bekleed. : . • . * ,j De |
|||||
|
"... ■■..■!. .....
|
|||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN 343
j, De Krimperwaerdt vergeet dus vaek haer droevig klagen,
„ Om dykbreuk, waternoodt en aengefchonnen vloedt,
3, Wanneer ze van zyn trouw' en voorzorg' mag gewagen, „ Daer zy met diep ontzag hem3 als Hoogheemraedt, groet.
„ 's Mans koopvlyt, nimmer moê van zorgen, zweeten, flaven, j, Braveert met lust den last dien hy zich onderworp,
„ En maekt, om mynen roem de weereldt door te ftaven, : „ Een ryke handelftat van zyn geboortedorp:
„ 't Zy hy een' hennipöegst, geteelt op eigen gronden, „ Of van zyn' nabuurs landt zyn fchuren toegeftiert,
„ Of door de Zondt den ichoot van Neêrlandt toegezonden, „ Zyn' landgenoot tot nut, met eerbre winst vertiert:
„ 't Zy hy 't ontelbaer tal van foelie waterfèhaeren, „ Opdat ze, van het een naer 't ander ryksgebiedt,
„ Heenftreven over 't vlak der ongemeten baren, „ Op 't voorbeeldt van Dedael, van vleugelen voorliet:
,3 't Zy hy, om vaste winst by 't los geluk te vinden, „ In 't woelend Koopkantoor, den oceaen bebouwt, 3, En, al den aerdbol om, den bulderenden winden, 3, En de ongetrouwe zeen zyn fchatten toebetrouwt. Dus
|
||||
|
344 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN
Dusver gelukte 't my haer ilroomgezang te hooren,
Wanneer een Hofnimf, die door lieve aentreklykheên,
Bevalügheit van leest en zwier my kost bekoren, • In lachend groen gekleed, aen myne zy' verfcheen. Zy lprak: „ Indien 't u lust den heilftaet te befchouwen, „ Waermeê de Alzegenaer myn1 Holheers echt verrykt,
3, Bezie zyn Lusthuis dan, dat voor geen praelgebouwen „ Der handelrykfte ftat in ruimte en frischheit wykt.
„ Zie dan 's Mans bouwlust hier zyn noeste koopzorg wekken, „ In meenig magazyn, van voorraedt overlaên,
„ Om al den oc^aen met zeilen te overdekken, „ En want en ankertouw voor vloot by vloot te flaen.
„ Dus ftyft myn TH EO DOOR het uitgeftrekt vermogen 3, Van Ncêrlands Koopvaerdy', dus waekt hy fpade en vroeg...
Kier zweeg ze, en leidde my daer ik, gansch opgetogen, Myn oogen van een hoogte in 't zuiden nederfloeg.
Hier bocjd Thesfalië, naer 't fcheen, zyn wandelwegen, Zyntbloemen, zyn geboomt, zyn' geur en kleur my. aen.
'k Riep: „ Hofnimf! leid my voort! 't lust my, hier neêrgeitegen, „ Aen uwe groene zy', te zweven door de paên*
'kZag
|
||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN 345
'k Zag toen uw Haestrechts Tempe en zyn bekoorlykheden :
Wat werd ik door den glans van zyn gelaet verkwikt!
De windjes kuschten flaêg zyn groene ftaetfykleeden , Met allerhande kleur1 van bloemen ryk doorftikt.
Ik rook zyn' zoeten aêm, terwyl zyn boompluimaedje Het ftralend zonnevuur verkoelde en zacht bedwong,
En 't fchoon gevederd choor alom door zyn plantaedje Myn' matten zanglust wekte en bly den voorzang zong.
Dus fchepte ik wellust in uw lommerryke paden; •'t Zy ik, in 't wandlen, door uw zwanger oofcgeboomt
Met neergebogen kruin', van vruchten overladen, My vriendlyk zag begroet en heusch verwellekoomt :
't Zy my uw bloemperk ftreelde, of 't zy myn geest, vol yvers, Uw' fchrandrcn geest ontdekte in al de hollievrei:
't Zy ik my fpiegelde in uw kristallynen vyvers, Daer my het zuiderkoeltje ontvong met zacht gevlei.
Myn fchoone Leidsmaegdt iprak: „ Laet vry uw oogen dwalen „ Door dit volfchoon verfchiet, vol aertsbevalligheên.
„ Myn nyvre Hofheer ziet hier in zyn eigen dalen „ Zyn eigen rundervee en vette fchapen treên.
Xx » Zyn
|
||||
|
34<5 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN.
5, Zyn eigen bouwhuis gaert uit vette zuivelbronnen ,
„ Gevloek op eigen grondt, door zyn bedryf en vlyt,
„ Hier t'iaemgeftremden room en volle botertonnen; 3, Gods gunst herbaert hem hier den ouden gouden tydt.
Maer 'k riep: ,, o Lieve Nimf! wil my niet meer verleijen. j, 'k Ben in al 't fchoon verdoolt, als in een' Labyrinth,
J, Verzelme, opdat ik by de zilvrenbruiloftreijen, „ Uw'Hofheer THEODOOR en zyn MARIA vind'!
. j, Schuif weg uw loofgordyn! laet my hun feestzael naderen! Straks vierde toen de hof met vrolyk feestgeluidt
Uw tweede Bruiloftvreugdt door 't ruifchen van zyn bladeren, £n offerde u den geur van zyn gebloemte en kruidt,
'k Zag hem met geurig ooft uw' zilvren feestdisch fleren, En met gebloemte en groen uw zalig bruilofthuis.
\ Hoorde al het pluimgediert met zang uw' hoogtydt vieren, En 't kabblend vy vernat met ftreelend golfgeruisch.
Ik zag de visjes in uw zilvren vlieten floeijen, Uw wollig vee in 't veldt opfpringen van geneugt',
Uw runders huppelen, uw zuivelbronnen vloeijen. Dus deelde 't alles in uw zilvrenbruilofcvreugdt.
'k Trad
|
|||||
|
■
|
|||||
|
ZILVEREN BRUILOFTZANGEN.
'k Trad hierop toe daer my uw feestzael was ontfloten.
Hier zette een Hemelgeest de Zilvren Bruiloftkroon U vriendlyk op het hoofdt, uw Elftal Huwlykslote* Begunstigden uw trouw, als ware minnegoön.
In hun vertoonden zich op 't vrolyk handenklappen Van all' den bruiloftftoet en 't ftreelend fnaergeluidt,
Uw zeden, uwe deugdt en huwlykseigenfchappen, In hun blonk uw vernuft, geluk en feestvreugdt uit.
Uw fchoone Elizabeth, uit wiens aenminnig wezen En juistgevormde leest', vol aertsbevalligheit,
De gaven van uw' geest, de vonken fcyn te lezen, Waerdoor de kuifche min haer zuivren gloedt veripreidt,
Verbeeldde uw Liefde, die, voor vyf en twintig jaren, Uw zielen fmolt in een, door haren kuifèhen gloedt, En thans, Gods gunst ter eere, op uwe dankaltaren Haer dankbre gaven legt en de offervlammen voedt.
MAR9ELenADRiAEN, de blydfchap uwer dagen, Die met onkreukbre trouw, in hunnen morgentyd', Uw wichtig koopkantoor en zwaren handel fchragen, Vertoonden, zyaenzy, uw Wakkerheit en Vlyt, Xx 2
|
|||||
|
'■^-■itó.^fc;^..^.. ._,._.._-...;,■.-,.,,. .._. ^ ._ _ , ^jV;,^;:;-.,^.»;:'.,:..^;;... . ,cr .! . ,.,...,,.>. ■, . .. -.w/' > ■ .-.■..
|
|||||
|
343 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN
Uw Koopdrift, die een1 fchat durft wagen om te winnen,
Muntte in den heldenmoedt des jongen E v erts uit,
"Wien 't lust het zeegevaer voor 't landvermaek te minnen, Ten waterdans te gaen op 't grof kartouwgeluidt.
Uw geestige Johanne, in wiens bevallige oogen, Uw beider minzame aert in vollen luister praelt,
Verbeeldde uw Vriendlykheit, die door haer zoet vermogen Hier met een open hart den feestrei gul onthaelt.
'k Zag de eigenfchap der Vreugd', opdat zy 't feest verblye, De lachjes, aertigheên en fchrandre jokjes fpoor',
Naer eisch verdeelt, in uw' Kornelis en Marye, Johan en Adriame, Agatheoi Theo do o iu
By deze groene jeugdt verbeelde uw gryze Moeder De Deftigheit, waermeê in ftaetfy, praelfieraedt
En godgewyden ernst, door gunst van 's levens Hoeder, Dit tweede, uw eerfte, feest gansch ver te boven gaeL
In 't midden van dien ftoet zag ik u beiden de oogen, "Waeruit een paerlendaeuw van vreugdetranen zeeg,
Uit ware erkentenisf opheffen naer den hoogen, Tervvyl uw Dankbaerheit klapwiekend derwaerda fteeg.
.. • r |
|||||
|
\
|
|||||
|
ZILVEREN BRÜILOFTZANGEN 349
Ik zag de Eendragtigheit, de Trouw, den eerbren Handel,
De Kinderliefde en Tucht, het Huis- en Koopbeleidt?
Gerustheit des gemoeds en onbefproken "Wandel Uw zy bekleên in 't licht van uw .Godvruchtigheid
De witte Deugdt befchaêuwde uw' kruin met heilig lover, In 't hemelsch paradys geplukt van 's levens boom,
' En reikte u vriendelyk haer zilvren drinkfchael over, Vol englenwyn, gefchept uit Gods genadeftroom'.
Gods Zegen, lang gewoon u gunstig te bejegenen, U thans nog gunstiger en milder dan weleer,
Stortte, om op nieuw uw' Echt gulaertig in te zegenen, Een' nieuwen fchat van heil voor uwe voeten neer.
Een vruchtbre hemeldaeuw, die geurig nedervloeide, Gaf nieuwen groei aen 't Ooft van uwe Huwlykstrouw*,
Uw Heilzon fchoot haer licht, waerby de welvaert bloeide In uw kantoor, uw' zee- en vee- en akkerbouw.
Terwyl uw echtgeluk my dus hield opgetogen, Verlichtte een hemelftrael, die by u nederfchoot,
Op 't onverwachtst' de zael. Straks zag ik naer den hoogen; Toen fcheen 't my dat de poort des hemels zich ontfloot;
Xx 3 Hier
|
||||||
|
350 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN
Hier zag myn wensch vanver een' rei van zalige Engelen,
Gezegend Paer, voor u de Gouden Bruiloftkroon,
Van blinkend zonnegoud en gloênde Harren ftrengelen, Begunftigt door den glans van 's Allerhoogften troon.
Uw Adriaentje, uw Zoontje, uw allereerstgeboren, Een Serafyntje omhoog, vloog vrolyk af en aen;
'k Zag, dacht my, hem, om 't heil zyn' ouderen befchoren, De witte vleugeltjes van blydfchap t'iamen flaenj
Zyn poezel handje wees waer boven 's hemels kringen De kroon der zaligheit u wacht in 't eeuwig licht,
'k Ontwaek, hier door verrukt, uit myn befpiegelingen. Geniet het geen ik zag en eigen u myn dicht.
|
|||||
|
yEK*
|
|||||
|
VERKLARING
VAN DEN GEDENKPENNING TER ZILVEREN BRUILOFTE
VANDENHEER
THEODORUS BISDOM,
HOOGHÉEMRAEDT DER KRIMBERJVAERD
ENZ. ENZ. ENZ. EN M E J U FF R O U \V E
MARIA VAN HARTHALS.
JL/E Zilvren Penning, die, door BISDOM en MARYE
By 't heuglyk vieren van hun Zilver Feestgetye,
Hun Kroost, hunn' Magenftoet' en Vrienden wert vereert,
Toont dat hun Mirtekroon in Zilver is verkeert.
Men ziet op de eene zy die vruchtbre Trouwgenooten,
In fchaduw' van een' Boom, veffiert met Zes Paer Loten,
Met de oogen naer omhoog, den Huwlykszegenaer
Hun Huwlyksöifer biên op 't blakend Dankaïtaer.
De
|
||||
|
352 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN
De Elf Groene Spruiten, die zich aen den Stam vertoonen,
Verbeelden ons hun Kroost, Vyf Dochters en Zes Zoonen. De Dorre Tak verbeeld hun eerstgeboren Wicht, Hun Zoontje, al vroeg verreist van hier naer 't eeuwig licht. Op de andre zyde zien we, in zwierig Loof en Bladen, Hun Wapens, ryk Gekroont, getooit met Kunst fier aden, ,Ten blyk wat ryke gunst de Aertsgoetheit hun bewyst, Te pronk aen eene Zuil, wiens Kruin ten Hemel ryst. Van waer ze, dankbaer, in verrukking' van gedachten, Op 't aerdfche heilgenot een hooger heil verwachten. Eén jaer na 't Vredejaer fchonk Godt die vreugdt hun huis, Toen de Oegstmaendt éénen dag fchreef by het tweede kruis. |
|||||
|
GOU-
|
|||||
|
fïwas^aff»
|
|||||
|
GOUDEN
BRUILOFT-
ZANGEN. |
|||||
|
O P D E
-
GOUDEN BRUILOFT
VAN DEN HEER
JAN HAVELAER,
EN JUFFROUVE
KORNELIA VINK.
onze nederduitfche lier
Den godgewyden klank en zwier Van 't lofgejuich dat de englekoren Doen rollen door het hemelhof, Wy zouden thans Gods hoogen lof Op eene hemelwys doen hooren. Nu ryst het zangfpoor ons te fteil.
De heililroom vloeit hier boven 't peil. De boom des levens aêmt hier geuren, By duizenden gansch onbekent. De gunst, die Godt hier neder zend, Mag fchaers een1 flerveling' gebeuren. Yy 2 Dees
|
||||
|
35(5 GOUDEN BRUILOFTZANGEN
»
Dees Iioogtydc eischt een' bruiloftgalm,,
Niet onder 't loof van mirt en palm, Of om een zilvren feest te vieren; .... ... Maer op een feest van klinkklaer' goud',
"Waer al de feestrei bruiloft houd, In fchaduw' van Gods heillaurieren. KORNELIA en HAVELAER,
Een deftig en eerwaerdig paer, Genieten nog de zaligheden Van 't rykgezegend huwiykslot, Dat hun gefchonken is van God% Nu juist een ualleve eeuw geleden. , Wie weet met welk een bly gelaet
De Hemel de oogen nederflaet, Daer zy, gekroont met zjlvren haren, Hem, voor zyn mildgefchonkengoedt, De dankbaerheit van hun gemoedt Toewyden van de hartaltaren. |
||||
|
GOUDEN BR.UILOFTZJNGEN. 357
Wie weet hoe bly Gods goede geest
Te feest komt op dit gouden feest, Dat overvloeid van hemehveelde. En welk een' geur van vrolykheit Hy door het frisfche loof verfpreit, Dat hier dees ouden flamboom teelde : Dees oude ftamboom, die gewis
Met hemeldaeuw' bevochtigt is, Naerdien hy met vyf brave Takkeji En tien en zeven Loten praelt, Waer op de alvoênde heilzon ftraek, Opdat ze in groeij' noch bloeij' verzwakken. Dees boom ftrekt nu, door loof en ipruit,
Myn' gryzen Bruidegomm' en Bruid' Voor een prieel waerin hun zinnen Zich voên met ongeftoorde vreugd'; Hier brengen zy zichzelv' hun jeugdt En de opkomst van hun min te binnen. Yy 3 Hier
|
||||
|
358 GOUDEN BRUILOFTZANGEN
Hier ziet de hoogbejaerde Man,
Zoover als hy befchouwen kan, Hoe zoet hem de eerbre min vervoerde, Toen hy, in fchaêuw' van liefdekruidt, Met minneflrikk' en teêrgeluidt, Zyn Vinkje zyn vriendin beloerde. Hier ziet de brave en gryze Vrouw
Hoe rein en ongeveinst zyn trouw 't Eerst door haer maegdlyk hart kwam zweven, En dankt den Hemel duizendmael Dat zy zyn teêrverliefde tael' Toen gunstig heeft gehoor gegeven. Ze aenfchouwen thans, verheugd van 2in,
Hoe 't vuur der huwlykstrouw' hun min Ver/hielt heeft en hun beider harten Zoo vast gelmolten in elkaêr, Dat hunne trouw al 't aerdsch gevaer, Ja zelfs den doodt zou durven tarten. |
||||
|
GOUDEN BRU1L0FTZANGÈN. 35
Dus overpeinzen zy te faem,
Hoe bly hun echthulk, in Gods naem',
Nu vyftig jaer heeft voortgedreven,
Met eenen zwoelen wind' van vree Daer velen, door een' ftorm van wee, Met fchip en lading1 zyn gebleven; Ja zy herdenken, handt aen hand',
Hoe ze, in het zilvrenbruilofrlandt, Weer nieuwe gunst heeft ingenomen, Diehengefterkt, gelaeft, gevoed En zoo beftuurt heeft en gehoed, Dat ze aen dees goudkust zyn gekomen. Is 't dan wel wonder, dat dit Paer,
Yoor de oogen van de bruiloftfchaer', Door 's Hemels heil zit opgetogen; Dat HAVELAER en zyne Vrouw Godt danken voor zyn gunst en trouw, Met vreugdetranen in hunne oogen? ^z o Neen:
|
||||
|
3<5o GOUDEN BRUILOFTZJNGEN
o Neen: dat brengt dees bruiloft meê.
Gy Kinders van dees achtbre Twee, Wilt nu de hoogfte" Godheit loven : Zwaeit hier uw' Oudren bly te moê Den wierook van uwe agting' toe, En zendt uw. dankbaerheit naer boven., Gaet handt aen hand' ten reije en vlecht
De frisfche bloemen van uw' echt, Op 't klinken van uw vreugdezangen, Om dezen disch; haer groene jeugdt Zal hier, van gryze trouw' en deugd', Een' ovierfchoonen glans ontfangen» Zoo treên de kleenzoons vroeg en fpaê
's Grootvaders braven voorgang na; Zoo leer' Grootmoeder, door haer zeden, In welk een deugdelyk gewaedt Vol rejn en hemelsch zielfieraedt, Zich haer kleendochters moeten kleeden. |
||||
|
GOUDEN BRUILOFTZANGEN $61
Zoo grocij', o fchier onfcheidbaer Paer,
„...... Uw gryze flamboom jaer op jaer;
Zoo moet' ge'er vrolyk onder leven,
Zoolang de magt, die 't leven kort, Hier door uw deugdt weerhouden word, Om met u naer het graf te itreven. O dat ze, op onzen wensch en beê,
Toch traeglyk met u henen tree,
(Dat gun hier 's hemels milde Gever)
Dat ze u, van uw' geboortegrond', Niet voor uw' levensavondftondt In 't blinkend hof der Godheit lever'. Daer wacht u 't laetfte en hoogfte feest j
Daer zullen Vader, Zoon en Geest
Uw kruin met paradysloof fleren;
Daer zal al 't eeuwigjuichend ryk,
Met klinkend heiltriömfmuzyk,
Naer eisch uw hemelbruiloft vieren."
i7-93J. Zzz GOU- |
||||
|
GOUDEN BRUILOFTKROON
VOOR DEN HEERE
JOHANNES SLYP,
EN JUFFROUWE
JAKOBA KRUISKERK.
jLJe deugdgezinde SLYP fleep, in zyn lentejaren,
Kleinnoodiën van trouw1 en glinflerende deugd', Die hy J A K O B A fchonk; hier voor befchonk haer jeugdt Hem met een Bruiloftkroon' van palm- en mirteblaren.
De kuifche KRUISKERK bleef op 's Heilands Kruiskerk Haren,
JOHANNES bouwde op Godt zyn' handel, hoop en vreugdt, Dus werd hun vruchtbare echt met vrede en heil verheugt. De zilvren Bruiloftkroon gezet op hunne haren.
Met hunne jaerzonn' fteeg hun trouw tot hooger top,
Des zet hun Godt nu zelf de gouden Feestkroon op, Kroon die van duizenden naeuw één hier mag behalen. Myn wensch voor/pelt dit Paer nog heerelyker kroon,
Daer 't Lam JOHANNES wacht', op 's hemels hoogen troon, En KRUISKERK eeuwig by zyn Kruiskerk wili' doen pralen. 17-V. TER
|
||||
|
TER GOUDEN BRUILOFTE
VAN DEN
. WELEDELEN GESTRENGEN IIEERE MR GASPAR VAN KINSCHOT,
OUD BURGERMEESTER DER STAD DELF, ENZ. ENZ. ENZ.
EN ME VROUWE KATHARINA KORNELIA
VAN KINSCHOT. 0,
XLEn heilige yver roert myn fnaren,
Opdat ik deze trouwfeest vier'.
Maer aen wat zang vol hemelzwier
Moet hier myn lage lier zich paren ? Geen aerdfche rei, geen maegdenchoor
Zingt hier de bruiloftzangers voor;
Geen trippelende maegden tooijen Het Bruiloftpaer en 't feestfaletj
Geen wufte minnewichtjes ftrooijen
Hier rofcen op het bruiloftbedt.
Zz 3 0 ^eetl
|
||||
|
364 GOUDEN BKUILOFTZANGEN.
o Neen: het choor van Gods koralen,
Gedaelt uit 's Hemels ryksgebiedt,
Zingt hier een heilig bruiloftliedt,
* Op galm van harpen en cymbalen. Gods Liefde dekt den bruiloftdis
Die Gode hier geheiligt is.
De hemelfche Englenreijen fleren Dit Paer met goudt vol hemelgloeds,
En ftrenglen paradyslauwrieren Om hunne reine huwlykskoets.
In al die vreugd' zet Gods Genade,
Omfingelt van een hemelfchaer',
De gouden kroon op 't zilvren haer
Van KINSCHOT en zyn trouwe Gade, De gouden Bruiloftkroon, wiens gloedt
Den glans der zilvren wyken doet,
Zoo ver, zoo wydt, als die voorhenen Hunn' allereerften bruiloftkrans
Ontluistert heeft en dor gefchenen t
Door haren tintelenden glans.
|
|||||
|
Toen
|
|||||
|
GOUDEN BRÜILOFTZANGEK
Toen Godt dees Trouwgenooten paerde t
Was hunne groene bruiloftzael,
Al blonk'er meer dan aerdfche prael,
Gegrondvest op het vlak der aerde j Hun tweede blonk, volzilvren licht,
Schier boven 't fterffelyk gezicht;
Dan nu, o wonder! nu betreden Ze in 't licht van 's Hemels liefdevlam
. Hun derde feestzael, pas beneden De Bruiloftzael van 't zalig Lam. ■ ' ; »
Is 't wonder dat zy, opgetogen I
Door dit verheven heilgenot,
Zich blind zien aen hun huwlykslot, ; .
Als ze, uit dees hooge feest', hunne oogen,
Langs hun gerekte huwlyksbaen,
Aendachtig, naer beneden flaen,
En zien wat wrange doodsgevaren, "Wat fchynvermaek en tegenheên , • ■ I
In hunnen tocht' van vyftig jaren, ..'. • Hun huwlykshulkisdoorgeftreên* / ';>:-J
|
||||
|
3(5<5 GOUDEN BR.UILOFTZANGEN
Dit heil braveert de gryze glory
Van hun geflacht, welks eedle deugdt
Van meer dan drie paer eeuwen heugt,
Befaemt in Brabands landhistory', Van hunnen ftamboom', die al vroeg
De ontzachbre wapenfchilden droeg
vVan Ridderen, Baronnen, Graven; En fints by Neêrlands lotgeval,
Om Hollands trouw en moedt te ftaven, Zyn' hoofdtak plantte in Batoos dal.
Dus hoort dit Paer met welbehagen,
Op dezen hoogen bruiloftdag,
Al 't landt met eerbied' en ontzag
Van hunner Vadren deugd' gewagen, Van Tromp, den dappren Harpertszoon,
Een parel aen hun gouden Kroon',
Wiens heldenmoede in hunne zalen Herleeft door Van de Veldens kunst,
By 't goudt, dat Licht der Admiralen
Gefchonken uit verdienden gunst*.
Gansch
|
||||
|
GOUDEN BRUILOFTZJNGEN. 367
Gansch Delf boogt nog op 's Bruigoms Vader,
Zyn' Raedsheer, dien 't in 't graf verloor, Juist toen 's Lands Tuinmaegdt hem verkoor Tot haren mondt en eerften Rader..
Doch al de roem van hun geflacht, Hoe hoog by 't vaderlandt geacht, Doet hen van wuften hoogmoed' zwellen,
Noch ftreelt hun hart met ydelheên , Wyl zy hun hoog/Ie blydfchap /lellen
In zelf op 't padt der Deugd' te treên. Nooit zal het Prinslyk Delf vergeten
Hoe zich dees KI NS CHOT op den duur,
In Stat- en Kerk- en Schoolbeftuur,
Met trouwen y ver heeft gekweten; Hoe eerlyk hy, met waren lof,
's Lands heil bewaekte in 't Statenhof j
Hoe hoog hy 't heilig Recht waerdeerde, Wen hy als hoofdt der Vierfchaer zatj
Hoe 't volk, als hy de Stat regeerde,
Aen hem een' Burgervader had.
Aaa Die
|
||||
|
GOUDEN BRUILOFTZANGEN.
DieKATHARINAES deugde wil zingen
Vind hier een ruime zee van ftof.
Maer 's Hemels eindelooze lof
Is 't doel van bei deze Echtelingen, Die, hunnen ouderdomm' ten troost',
Gods weldaên roemen in hun Kroost
En Nakroost, die, als heillauwrieren , Hunn' echtbloei ter gedachtenïsf',
Hun gouden Bruiloftkroon verfieren, Zich flrenglen om hunn' gouden dis.
Van 't zestal Telgen, hun gefchonken,
Vergunt 'er Godt, de Alzegenaer,
Nog drie aen dit eerwaerdig Paer,
Om op dees' hoogtydt meê te pronken, Hun Harpertina, ryk van deugd*j
Johan, der braven lust en vreugdt,
Die Hollands ftaetbelang voorhenen Te Luik en Brusfèl kwam te ftaê,
Dien eedlen Roem der Kunstmecenen, En Hartoogs Helft, Kornelia.
|
||||
|
GOUDEN BRUILOFTZANGEN. $6?
Hun Alidaetje, al vroeg verfcheijen*
Zingt, in der Serafynen drang,
Een Jiemelsch gouden feestgezang,
Beluistert door de hemelreijen. Hun Gaspar en hun Roeland flaen
Gereed, in witte feestgewaên,
Om hen .... Maer ziet hoe uit den hoogen God zelf zyn' glans hier neder fchiet!
Ik zwyg . . . Het Paer zit opgetogen. Men iloor' hun heilige aendacht niet.
|
||||||||||
|
BLAD-
|
||||||||||
|
Aaa 2
|
||||||||||
|
!•*■
|
||||||||||
|
BLADWYZER
DER
GEDICHTEN.
BRUILOFTZANGEN.
Bruiloftzang voor den Heere Franpois van Maanen, en Juf-
frouwe Elizabeth van Gent, — — — Bladz. I
Huwlykzang voor den Heere Willem van Mierop, Secretaris
van den Ed: Hove en hooge Vierfchare van Schielandt: mits-
gaders van den Ambagte van Kool, en Me juffrouw e Alida Swartendyk. — — — -» • — - $
7 er Bruilof te van Monfieur Jan de Koning, den Jongen, en
Juffrouw Geertruid Jongejan. — - - p
Het Huwelyk van den Heer Piet er Rademaker, en Mejuf-
frouwe Johanna vander Wallen. — — — i o
De Trouwdag van den Heer Micbiel Oudaen, en Mejuffrouwe
Agatha Viruly ■— — — — 18
Op het Huwelyk van den Heer Jan Bisdom, en myne Niette
Ignatia Johanna Meewels. — ~ — - '22
Trouwzang voor den Heere Pieter van Resteren, Schout te
Vreeswyk, en Mejuffrouwe Johanna Margareta Post. 26
Vreugdegalm op het Huwelyk van den Heer Mr. Herman Vin-
gerhoedt, oudt Schepen der Stad Rotterdam enz: enz: enz:
En Mejuffrouwe Maria 's Graefweg. — — 31
Op het Huwelyk van mynen waerden Vriendt en Kunstgenoot
den Heere Willem vander Pot, en Juffrouwe Sara Bofch. 3 7
Feeflfier aedt, voor den Heere Johan van Mierop, Schout van den Ambacht e van Kool, Oud Schepen van den Ed: Hove
en Hooge Vierjcbare van Schielandt, enz. enz: enz: en
Jongkvrouwe Èenrietta Magdalena Scbenkenberg. - 47
Zee-
|
||||
|
BLADWYZER.
Zeetogt voor den Heere Gerrit van Brakel en Mejuffrouive
Lydia van Bobben. — — — Bladz. £3
Echtzang voor mynen Neve den Heere Hendrik Sorg , en
Mejuffrouive Maria Jacoba van Klarenbeek. — — j 8
Bruiloftzang voor tmnen gedchten Vrienden Kunst'genoot, den Heere Frans de Haes, en Mejuffrouive Adriana van der Tooren. . — — — — —• 6% Feestrei. Zang. — — — — 7 y
Huwlykzang voor den Heere Jan van der Hoop en Mejuffrou-
ive Johanna Slegbt. — — — — 77 Feest dans op de Bruiloft van mynen Kunstgenoot Nikolaes Fer-
Jteeg en Juffrouwe Elizabeth van Deuren. — — 84, Bruiloftzang voor den Heere Bastiaen Molewater den Jon~
gen, en Mejuffrouwe Maria Vink. — — — 92 Huweiykzang voor den Eerwaerden Heere Pieter Fontein,
Leeraer der Doopsgezinden te Rotterdam, en Mejuffrouwe Jozina Stol. — — — — 9 6 Bruiloftzang voor den Heere Henricus van Dobben en Mejuf-
frouwe Geertrui Bok. — — — — I op ■----------------yoor den Heere Arnout Gevers, en de Edele
Jongkvrouwe Margareta Maria Brouwer. — — 11 f
Echtzang voor den Heere Lambertus Mulder en Mejuffrouwe
Margareta van de Moezel. — — — 1 j p Bruiloft zang voor den Heere Joachim Oudaen en Juffrouwe
Anna Katharina van Soest. — — — 125? ■------------------voor den Heere Abraham Vorflerman Jakobs
Zoon, en Mejuffrouwe Kristina Walijen. — — i2p
Op het Huwelyk van den Heer Samuel Tak Abrahams Zoon,
en Juffrouwe Petronella Oudenaerde. — — — 135; Echt krans voor den Heere Antoni van Vollenhoven, en Juf-
frouwe Maria Mesfchert. — — —'• 14.0 Echtzang voor den Weledelen Heere Mr. Biet er van Dorp,
tn Mcvrouwe Sara Rammelman. — — — 146 Aaa 3 Op
|
||||||
|
BLADWYZER.
|
||||||
|
Op fat Huwelyk van den Heer Me'mdert vander Loef, en Me-
. juffrouwe Abigaël Engel/en. — — Bladz. i J i Aen den Heere Jozua vander Poorten en Juffrouwe Hillegon-
da Jozina van Eik, op hunner Ed: Echtverbintenis. — i J 2 Huwlykzang voor den Weledelen Gejlrengen Heere Mr. Jakob
Fabrice Barman, Raedsheer in den Edelen Rade en Souve- rainen Leenhove van Brabant, en Lande van Overmaeze, En Jongkvrouwe Anna vander Streng. — — 161 Bruiloftzang voor den Heere Abraham Graefman, en Juffrou-
we Jozina van Vollenhovtn. — — — 166 Bruiloftgaim voor den Eerwaerden Heere Ifacus Spaan,
Leerner der Remonftr anten te Zevenhuizen , en Juffrouwe Maria Hallaer. . — — • — — 170 Huwlykzang vwr den Heere Justus van Maurik, en Juffrou-
we Erancina Teykr. —■ — — — 174, Ter Brui lof te van den Heer Wouther de Kemp, en Juffrouwe
Kornelia vander Tooren. — — — 179 Bruiloftrei voor den Heere Willem van Vollenhoven, en Juf-
frouwe Aletta Adriana Stoop. — — — 186 Op het Huwelyk van den Eerwaerden Heer Petrus Bliek ,
Leeraer der Remonjlranten, en Mejuffrouwe Aüda Mar- garcta Sleght. — — — — 190 ,------------------van den Heere Bastiaen Oudemans, en Me-
juffrouwe Aletta Havelaar. — — — 194 Bruiloft zang voor den Heere Nikolaes Smithof, en Juffrouwe
Anna Dingemans. — — — — 197 Lierzang ter Echtverbinteniffe van den Heer Abraham
Nieuw land, en Juffrouwe Neeltje Lofel. — — 20 r Maeszang ter Bruiloft e van den Heer William Stirling,
en Mejuffrouwe Johanna Maria van Rykevorfel. - 206 |
||||||
|
Hu>
|
||||||
|
BLADWYZER.
|
|||||
|
Huivclykzang voor den Weledelen Gejlrengen Heere Mr. Ja-
kob Bisdom, Raed en Advokaet Fiskael van den Ed. Mog. Zeeraedt op de Maes , en Mevrmme Elizabeth Adriana Backer. — — — — Bladz, 207 Ten Trouwdage van den Weledelen Heer Mr. Paulus Hendrik
Justus Ivoy, oud Schepen van den Ed. Hove en Hooge Vier- Jchare van Scbielandt , enz. en de Weledele Jongkvrouwe lda Hermina Adriana van Berckel. — — 2 16 Bruiloft zang voor den Heer e Jakobus Lofel, en Juffrouive
Johanna Paspoort. — — — — 2:2 Op fat Huwelyk van den Heer Jan van Vollenhoven Korne-
lis Zoon, en myne Nicht e Juffrouwe Francina vander Wal- len ; aen mynen Neve den Heere Piet er vander Wallen, Vader der Bruid'. — — — — 226 Echttafereel voor den Heere Jan Punt, Junior, en Juffrou-
ive Johanna Maria Chicot. — — — 232 Ter Echtverbintenisfe van den Heer Gysbert van Schelle Pie-
ters Zoon, en Juffrouwe Sara Hovendaal. — — 236 Op het Huwelyk van den Eerwaerden Heer Piet er Fontein,
Leeraer der Doopsgezinden te Amjlerdam, en Jonkvrouwe Sara Alida Vermande. ----- —■ ----- 237 Bruiloftzang voor den Heere Jakob Burgvliet, en Juffrouwe
Johanna van Proyen. -----■ —— ----- 24.3 Bruiloftzang voor den Weledelen Gejlrengen Heere Mr. Ifaac
Jakobus Rochuffen, oud Schepen en Raedt in de Froedfcbap der StadVlijfingen, enz. enz. en Jongkvrouwe Ester Hudig. 2±9 Op het Huwelyk van den Eerwaerden Heer Joannes van
Schelle, Leeraer in Gods Gemeente te Bergen, en Juffrouwe Johanna Hovendaal. ----- ----- ----- 2 ff' Ten Ferjaer- en Trouwdage van den Heer Abraham vam Ry-
kevorfel, in den Echt tredende met Jongkvrouwe Suzanna Margareta des' Amorie. ----- ----- — 2* f
Hu-
|
|||||
|
BLADWYZER.
|
|||||
|
HuweJykzang voor den Eerwaerden Heer e Petrus Nieuw/and,
Leeraer in Gods Kerke te Flijfinge, en Me juf rouwe Maria Margareta Mees. — ---- •— Bladz. 2jó Echtzang voor den Weledelen Gejlrcngen Heerc Mr. Jan
Willem van Hoogflraten, Procureur Generael in den Edelen Hove Provinciael van Utrecht, Raed Ordinaris in de Edele Kamer van Jujlitie te Vianen, enz. enz. enz. en Mejuffrou- we Maria Johanna Terwen. ---- ---- — 262 Jozina Mesfchert. ---- ---- ---- — 268 Ten Trouwdage van den Weledelen Geflrengen Heer Mr. Ge-
rard Daniel Denick, Adjuntt Raedt en Advokaet Fiskael in den Ed. Mogend en Zeeraed op de Maze, enz. enz. enz, en Jongkvrouwe Anna Elizabeth Bisdom. — - 272 ZILVEREN BRUILOFTZANGEN.
Ter Zilveren Bruilofte van den Heer Ar nol dus Beijerman, en
Mejuffrouwe Alida Dhfelwerf. ---- ---- — 2 81 «—----------------------van den Heer Leonard Swartendjk,
en Mejuffrouwe Kor nel ia vander Pot. ---- ---- 287
Op de Zilveren Bruiloft van den Heer Marinus Oudenaerde,
en Mejuffrouwe Magdalena vander Laen, — — 291 Heilzang ter Zilveren Bruilofte van den Heer Hartman de
Kust er > en Mejuffrouwe Maria Elizabeth de Haes. — 295: Op de Zilveren Bruiloft van den Heer Daniel de Jong, en
Mejuffrouwe Elizabeth Hartig. ---- ---- — 302 Feestzang ter Zilveren Bruilofte van den Heer Johan Robyn,
en Mejuffrouwe Petronella Margareta Bernards. — 308 Verklaring van den Gedenkpenning ter Zilveren Bruilofte van
den Heer Johan Robyn, en Mejuffrouwe Petronella Marga- reta Bernards. — ----- — — 317 Ter
|
|||||
|
BLADWYZER.
|
||||||
|
Ter Zilver e Bruiloft e van den Heer Albert van Meurs, en
Mejuffrouw Anna van Zwanenburg. — Bladz. 3 19 -------------------------van den Heer Willem Philip Kops, en
Mejuffrouwe Johanna de Vos. ---- ---- — 3 24,
Het Vyfentwintigjarig Huwelyk van mynen Neef den Heer
Pieter vander Wallen en myne Nichte Juffrouwe Agatha Brakel. ---- ---- ---- ---- ---- 318 Dicht tafereel ter Zilveren Bruilof te van den Heer Theodorus
Bisdom, Hoogheemraedt der Krimperwaerdt, enz. enz. en Mejuffrouwe Maria van Harthals. ---- ---- 338 Verklaring van den Gedenkpenning ter Zilveren Bruiloft e van
den Heer Thodorus Bisdom, Hoogheemraedt der Krimper- waerdt enz. enz. enz. en Mejuffrouwe Maria van Harthals. 3 5-1 GOUDEN BRUILOFTZANGEN.
Op de Gouden Bruiloft van den Heer Jan Havelaer en Juf-
frouwe Kornelia Vink. —— —- ----- 3 5" J Gouden Bruiloft kroon voor den Heere Johannes Slyp en Juf-
frouwe Jakoba Kruiskerk. ■— ----- ----- 362 Ter Gouden Bruilof te van den Weledelen Gefirengen Heer Mr,
Gaspar van Kinfcbot, oud Burgermeester der Stad Delft, enz. enz. enz. en Mevrouwe Katharina Kornelia van Kin- fchot. —' ----- ----- —- 363 E Y N D E.
|
||||||
|
Bbb
|
||||||