suprema auoioriiaik coxeirmavii , et confratmbus thesauros ecclesije benigne aperuii; qui confratres paterso amore prosequitur AB usque charitaie FILIAijI diligitur; qui, vloarius christi,

qui in .soliditate peir^e constiiutus in adjutorio altissimi, sub proiectione Virginis ejusque Sponsi stat impavidus;

Anno ^tatis octogesimo, SaCERDOTII quinquaaesimo tertio, Summi Pontificatus vigesimo quinto

Aanmerking. In de volgende tafel der vaste feestdagen vinden de leden der H. Familie de namen der Heiligen, zoo als die op hunne jaarlijksche patroonblaadjes staan aangegeven, met bijvoeging van het jaar, waarop die Heiligen de hemelsche vreugde zijn binnengetreden, of het jaar, waarop de gebeurtenis, die herdacht wordt, heeft plaats gehad.

In de tafel der verspringende feestdagen vinden zij zeven feesten opgegeven, op ieder van welke zij eenen vollen aflaat kunnen verdienen; tevens zijn aan het hoofd dor maand de Zondagen, alsook de vaste feestdagen in den loop des jaars aangeteekend waarop zij aan dien vollen aflaat kunnen deelachtig worden. — Daarenboven is hun een volle aflaat vergund : 1° Op den dag der plegtige opdragt.

3° Op het feest van den H. Patroon des jaars. 40 » » » » » » » hunner afdeeling 5quot; » » » » » » « der plaats. 60 Wanneer zij het H. Sacrament bij de processie vergezellen.

Eindelijk verdienen zij de volle aflaten der statiën van Rome op Witten Donderdag, Paschen, O. Heeren Hemelvaart en Kersmis. — (Pius IX, 24 Julij 1850), Alle die aflaten zijn toevoeglijk aan de geloovige zielen in het vagevuur.

De voorwaarden zijn : goed biechten, waardig com-municeeren, de Kerk, waar de Aartsbroederschap is opgerigt, bezoeken en daar bidden tot intentie van Z. H, Wanneer die aflaten invallen opeen werkdag, kunnen zij verschoven worden tot den volgendon Zondag.

5 e H. Simoon, zuilbewonei-. f 459. f G9 jaren. G f Opeub. dos Heeron. Drie Koningon. volle afl.

26 a H. Porphyris, Bisschop van Gaza, f 420. 2/ b H. Leander, Bisschop van Sevilla. f 596.

8 d H. Joannes de Deo, Ordestichter, f 1550. ; 9 e H. Francisca, quot;VVed. Ordestichteres, f 1440.

20 b H. Wulfrannus, Biss. Ap. der Eriez. f 726. 21c H. Bencdictus, Abt. van Cassino. f 543. 23 d H. Patricius, Apostel van Ierland, f 464.

15 b H. Dijmhna, maagd en mart. tcGheel.f605. lö c H. Joan. Nepomucenus, Mart. f 1383.

17 g HH. Both, abt en Adulf. biss. gebr.YII eeuw. 18aHH. Marcus en Mareel. gebr. mart.-{- 286.

9 a HH. 19Mart. v. Gore, f 1572. (Pi. IX. 1867.) 10 b H. Felic. met 7 zonen. Mart, f II. eeuw.

7 c H. Willibr. Ap. d. Nederl. -j- 739. 2. 8 d H. Willeliadus, Bs. en Ap. d. Friez. en Saks.

2. 14 c H. Alberik, Bisseli. v. Utrecht, f 784. 15 d H. üertrudis, Maagd, abdis, -j 1334.

22 d H. Cecilia, Maagd en Mart f 230, i). 23 e H. Clemens, Paus en Mart. -(• 100; 7. 24 f H. Joannes a eruce. Carmeliet. -j- 1591.

25 g H. Catharina v. Alex. M., Mart. ■{• 307. w. 26 a H. Conradus, Aartsb. v. Constance, -j- 976. ie. 27 b Zalige. Leon, a Portu. Maur. Missi. j- 1751. .2. 28 e H. Stephanus de Jonge Mart. VIII eeuw.

29 d H. Saturninus. biss. v. Toulouse, mart. 250. 14, 30 e H. Andreas, Ap in Scijth enAchagel eeuw.

1 f H. Eligius, B. (eerst muntmeester) f 959. 2gH. Bibiana, Maagd en Mart. -[• 363.

9 g H. Leocadia, Maagd Mart, iquot; eeuw. 10 a H. Eulalia, Maagd Mart, f IV eeuw.

Hemel leidt, (Mattii. vii. 14) en toch die poort moeten wij binnentreden, dien weg bewaudelen; noch ter regter, noch ter linker mogen wij afwijken. (Phov. iv. 27.)

Maar, Hcor, hoe kunnen wij dien weg ken-! nen? (Jois. xiv. 5) — Jesus zegt tot ieder van

3. ons: „Ik ben de weg, de waarheid en het leven. (Ibid. 0) Volg mij. (Matih. ix. ö) Komende in de wereld sprak Ik reeds: zie, ik kom ... om uwen wil te doen, o God! (Hebe. x. 7.) Ik deed altijd wat mijnen Vader beha-gelijk was. (Jois. viii. 29) Ik verklaarde, dat 'O- hot mijn voedsel was den wil van mijnen He-^ melsehen Vader te volbrengen. (Ib. iv. 22) J.. Ik bad: niet mijn wil, o Vader, maar de uwe geschiede! (Luc. xxn. 42) En Ik leerde: niet

delen wij den regten weg ten Hemel. Doen dr; wij naar Jesus' voorbeeld en leering, dan zal

wezenlijk mannen naar Gods hart, gelijk God toe die wenscht, want God zelf getuigt: Ik heb

En dit is niet inoeijelijk voor ons, neen, zijne geboden zijn niet zwaar; (1. Jok. v. 3) zijn juk is zoet, zijn last is ligt. (Matth, xi. 30)

Daartoe zijn bijzonder twee zaken noodig, die zeer gemakkelijk te volbrengen zijn; te weten: goed bidden eu goed werken, of: ijverig zijn in het behartigen dor godsdienstpligten en go-trouw zijn om do dagelijksehe bezigheden en moeiten aan C4od met een zuiver hart op te dragen.

De beoefening dezer twee eenvoudige maar gewigtigo zaken wordt in dit boekje aan de mannon der H. Familie aanbevolen. Volgen wij die aanbeveling, dan doen wij niets buitengewoons, maar alles eenvoudig goed voor God; en die eenvoudig leeft, leeft vertrouwelijk, (Puov. x. 9) leeft in het zoete genot der liefde van Jesus, waarin hij zich meer en meer heiligt , — leeft in de zekere verwachting van do toekomstige belooning in den Hemel. —

Dit is Gods wil, uwe heiliging; (1. ïhess. iv. 3) dit ook is het doel van dit boekje. Moge het, onder de bescherming van Jesus, Makia eu Jozef, voor mijne dierbare Medebroeders dor li. Familie ecnige vruchten van zaligheid voortbrengen!

Mijne geliefde Broeders, weest standvastig en onbe'wegelijk, altijd overvloedig in het werk des Hee-ren, wetende, dat uw arbeid niet ijdel is in den Heer.

Waar er twee of drie in mijnen Naam vergaderd zijn, daar ben Ik in het midden van hen.

Een klein zaadkorreltje wordt neergeworpen in den grond; onder Gods zogen ontkiemt het, groeit liet op, wordt het een boom, die zijne takken ver uitschiet en honderdvoudige vruchten oplevert.

Dat zaadkorreltje was de Congregatie der H. Familie. Gering in haren oorsprong ontkiemde zij, groeide welig op, verspreidde hare vertakkingen wijd en breed, en bragt in hare duizende ledematen do heerlijkste vruchten van zaligheid voort.

Naast Jesus, Maria en Jozef, dank aan de bijzondere zorgen dor Eerwaarde Paters Eodemp-toristen, die zich het eerst dit heilig werk hebben aangetrokken en den bloei dor H. Eamilie op uitstekende wijze hebben bevorderd I 79 1

Van do strekking dier heilige Vereeniging, van de middelen, die zij tot het bereiken van haar verheven doel aanwijst, van do oefeningen en verpligtingen van liefde, die zij aan de leden voorhoudt, kan men eenvoudig zeggen, dat dit alles niets anders is, dan eene ijvervolle en getrouwe betrachting der pligten, welke de mensch, als Christen, te vervullen heeft, om zich door een deugdzaam en godsdienstig leven des te meer van zijne zaligheid bij God te verzekeren.

Om dit in te zien, slaan wij het oog op de Eegels en Verordeningen dor Aartsbroederschap van de H. Familie.

Het is de pligt van den Christen op aarde. God te dienen; welnu onder de bijzondere vereering en magtige bescherming van Jesus, Maria en Jozef zullen wij des tc gemakkelijker dien grooten pligt betrachten, des te zekerder den weg der deugd bewandelen, (art. 1.)

Het gebed, het aanhooren van Gods woord, het ontvangen der H. H. Sacramenten zijn voor iederen christen de groote middelen ter zaligheid; tot het getrouw behartigen, tot het veelvuldig en waardig gebruik dier schoone

en zekere middelen van zaligheid worden de leden der H. Familie aangespoord, (art. 2.).

De orde, die in eene talrijke vergadering noodzakelijk is zoowel tussclien de leden onderling als in betrekking tot hunne geestelijke Bestierders, wordt in verschillende artikels bepaald en geregeld ; zoo ook is de strijdende kerk van Christus op aarde eene goedgeregelde legermagt (Cant. VI. 3); en do H. Augustinus zegt: Orde loidt tot God.

Als Christenen zijn wij in gemeenschap met elkander, met den Hemel, met het vagevuur. Do H. Familie maakt die gemeenschap nog inniger. Do onderlinge liefde is het onder-scheidingsteeken der Christenen, volgens.het woord van Jesus : hieraan zullen allen kennen of gij mijne leerlingen zijt, zoo gij liefde hebt tot elkander, (Jois. XIII. 35). Die liefde moet vooral eigen zijn aan de leden der H. Familie, kinderen van hetzelfde huisgezin, broeders onder elkander; die innige, bovennatuurlijke liefde moet hen verbinden als ledematen van hetzelfde ligchaam. (Vgl. art. 9 amp; 17.)

De Christen is in betrekking met den Hemel, met God en zijne Heiligen; naauwer is die betrekking voor ons met Jesus. den

Zoon van Grod, Mensch geworden, mot Maria,de Koningin des Hemels, onze Moeder; met Jozef den voedstervader van Jesus , onzen magtigen beschermer; met de Engelen en Heiligen in art. 20 aangegeven; met den H. Patroon, die onze bijzondere beschermer is. (art. 18).

De strijdende Kerk heeft gemeenschap met de lijdende in het vagevuur; hoe heilig en zalig wordt die gemeenschap onderhouden in de H. Familie door het gebed, het H. Misoffer, hot toepassen van aflaten voor de afgestorven Medebroeders! De liefde onder de broeders wordt door den dood niet verbroken; zij duurt cn blijft duren, tot dat zij voor don troon van Jesus, Maria on Jozef vereeuwigd wordt in den Hemel. (art. 17.)

En hoe heilig en stichtend zijn do oefeningen , dio elko week gezamenlijk gehouden worden ! Daar voorzeker is Jesus in het midden zijner vrienden, die in zijnen Naam on in don naam zijner heilige Moede'^- Maria, en van zij-non voedstervader, don H. Jozef vergaderd zijn! Gelukkig het lid, dat zich nooit zonder gewigtigo reden aan die zalige en genoeglijke bijeenkomsten onttrekt! (art. 7, 10. lt;fc 11.)

liefde, die do leden op zich nemen, om als goede christenen te leven; die zorgen, die zij aanwenden om al wat kwaad is, of ook maaiden schijn van kwaad heeft, te vermijden; die oefeningen van godvrucht, die zij 's morgens en 's avonds verrigten; wat zijn dat allen gewone maar heilzame middelen, om hem geluk voor tijd en eeuwigheid te bevorderen!

Wij kunnen dus van da Congregatie der H. Familie zeggen, dat zij op eenvoudige en aangename wijze het geluk van den Christen vermeerdert en zijne zaligheid voor God verzekert. Zij vereenigt ons naauwer met Jesus, Maria en Jozef, met God en zijne hemel-lingen; zij sluit ons zamen door den band van onderlinge liefde, die ook na dit leven voorduurt; zij doet ons moer en waardiger gebruik maken van de middelen van zaligheid; zij verwijdert ons van alles wat slecht en gevaarlijk is voor onze ziel; zij spoort ons aan tot godsdienstigheid en deugdzaam loven; zij wil, dat wij onze dagolijksche bezigheden en kruisen door eene heilige toewijding aan Jesus, Maria en Jozef verdienstelijk maken voor don Hemel; wekelijks waarschuwt zij

ons tegen het Ir.vaclo of sijoort ons aan ten goede door den mond van onzen geestelijken Bestierder; zij beurt ons op en verheft onze harten tot God door hare godsdienstige gezangen ; zij toont ons tot stichting het deugdzaam voorbeeld onzer medeleden ; zij wijst ons op het heilig leven en do magtige bescherming van Jesus, Maria en Jozef, en onze H. H. Patronen; zij doet ons dikwijls een oogslag werpen op de Medaille, die onze borst versiert, op het Diploom dat in onze woning prijkt, waardoor zij ons opwekt, om als waardige leden van het Godsgezin te leven. Welke eenvoudige maar doeltreffende middelen, om ons wezenlijk gelukkig te maken! Want, zoo veraangenaamt zij ons leven, maakt ons den weg ten Hemel gemakkelijk en voert ons zeker naar hot eeuwigdurend bijzijn van van Jesus, Maria en Jozef.

Een waardig lid der H. Familie, een man van goeden wil, een man naar God.s hart, beseft zijn geluk. Gave Cod, dat ieder, die in de gelegenheid is een waardig lid dezer H. Vereeniging te zijn, dit inzage! Brengen we daartoe het onze bij door gebod, voorbeeld en voorzigtigo aansporing.

Wij zijn gescliapon, om m dit leven God te dienen en Hem hierna eeuwig te aan-schouwen; — wij zijn leden geworden der H. Familie, om in de vereering van Jesus, Maria en Jozef de gelegenheid te vinden, met zekerheid den weg van het goede en der deugd te bewandelen (Regels art. 1.) om eens tot het bezit van God in den Hemel te geraken.

Het streven naar dat groote doel is een zware pligt, die op ons rust, en een groot gedeelte van dien pligt zullen wij vervuld

hebben, wanneer wij ons bij het begin en einde van eiken dag op behoorlijke wijze met God onderhouden; zoo toch zullen wij eiken dag , zullen wij geheel ons leven trachten te heiligen.

In het oud verbond moesten do Joden de eerstelingen^aan God ten offer brengen; offeren ook wij de eerstelingen van lederen dag aan God op, en geheel ons leven zal daardoor aan God worden toegewijd. — In hot boek der wijsheid (XVI. 27—29) zegt de H. Geest, dat do joden in de woestijn vóór den opgang der zon het manna moesten rapen, want datzelfde manna, dat door hot vuur niet kon verteerd worden, smolt weg, zoodra hot dooide geringste straal der morgenzon beschenen werd, en de les is er bijgevoegd: sopdat het voor allen blijkbaar zou wezen, dat men voor den opgang der zon in den vroegen morgen uwen zegen, o God, moet afsmeeken, en u bij het begin van den dag moet aanbidden, want do hoop van een ondankbaar mensch zal wegsmelten als 't winterijs en wegvlieten als onnut water.quot; Brengen wij die les in beoefening; smeeken wij eiken morgen Gods zegen af over ons zeiven, onze zorgen en

bezigheden; aauMcMen wij Hom, naar zijn verlangen in don vroegen morgenstond, toonen wij ons dankbare kindoren jegens onzen Vader, .dio in den Hemel is. — Volgen wij liet voorbeeld van don koning David. dien man naar Gods hart, die van zich getuigt, dat hij den morgenstond voorkwam on tot God riep, omdat hij op G-ods woord vertrouwde; dat zijne oogon in den vroegen morgen tot God gcrigt waron, om Gods geboden te overdenken. (Ps. CXVIII. 147 amp; 148). Doen wij als de regtvaardige, wiens hart 's morgens vroog waakt voor den Heer, die hem gemaakt heeft, en die zijne gebeden opzendt voor hot aanschijn van den Allerhoogste, die zijnon mond opent in het gebed, en van God do vergeving zijner fouten afsmeekt. (Eccl. XXXIX. O amp; 7.)

Wat de H. Schriftuur ons aanprijst, bevestigt hot dagelijksch gobruik onder wellevende vrienden: deze bieden elkander den morgengroet bij do eerste ontmoeting, — welnu bij ons eerste ontwaken ontmoeten wij God, het betaamt, dat wij Hem, onzen besten vriend, onzen oorsten groet aanbieden. Evenzoo gelijk vrienden bij het oinde van den dag elkander eenen goeden nacht toewenschen, 79 1.

zoo is liet voor ons betamelijk, dat wij den goeden God, onzen bezorgden Vader, bij den avond onzen kinderlijken groet brengen, dat wij Hem bedanken voor zijne weldaden, ons op nieuw aan zijne zorg aanbevelen en zijnen zegen voor den nacht over ons afsmeeken. Zoo moesten do Joden dos avonds zoo wel als des morgeus telken dag een brandoffer aan God opdragen. De opheffing mijner handen tot God, het gebed mijns harten, zal het avondoffer zijn, dat ik God aanbied, dat als een aangename wierook voor zijn aanschijn zal opstijgen. (Ps. CXL, 2.)

Moeten alle Christenen in die morgen- en avond-oefeniugen getrouw zijn, nog meer de leden der H. Familie; zij immèrs 'zijn gehouden te leven als goede Christenen, v^olgens art. 16 van hunne Eegels, waar hun tevens deze bijzondere morgen- en avond-pligten worden op het hart gedrukt.

Om dio wel to volbrengen, wordt er niet veel gevorderd; genoeg, dat men, wat de houding des ligchaams aangaat.«als het kan, neêrkniele; dat het hart het goed meene; dat de geest oplettend zij.

eenvoudig en duidelijk, meer bondig en zakelijk, dan die, welke in den Catechismus van liet Bisdom van 's Bosch worden voorgesteld , waarom deze aan de loden dor H. Familie worden aangeboden, na eenige uitleggingen en opmerkingen.

Men begint zijn morgengebed met zich levendig voor den geest te stellen, gelijk het inderdaad is, dat men zich bevindt in Gods heilige tegenwoordigheid. — Dan teekent men zich driemaal met hot kruisteeken (zoo mogelijk met gewijd water) onder het eerbiedig en aandachtig uitspreken dier heilige woorden: In den naam enz. — Daarna vernedert men zich ten diepste voor Gods oneindige grootheid; van Hem, onzen Schepper, zijn wij, zijne schepsels, voortdurend afhankelijk. Hem moeten wij erkennen als onzen Heer en God. Hom moeten wij vooral in den vroegen morgenstond , aanbidden; zoo volbrengen wij het eerste gebod. »Ik ben de Heer uw God. Gij zult geene vreemde goden voor mijne oogen hebben. Gij zult u geene gesneden beelden maken. Gij zult die niet aanbidden of godsdienst aandoen.quot;

Eon andere pligt, dien we jegens God te vervullen hebben, is de dankbaarheid. Houdt Gods goedheid niet op de weldaden voor ons te vermenigvuldigen, wij moesten nooit ophouden ons dankbaar te toonen jegens Hem. Herhaaldelijk in ons leven moeten wij Hem dien uitdrukkelijken dank betuigen, vooral bij het begin van den dag, wijl hij ons gedurende den nacht in zijne vaderlijke goedheid bewaard heeft. — Dankbaar zijn jegens God, vergeet de mensch wel ooit, en toch die dankbaarheid is een zoo schoon en zeker middel om den overvloed van Gods zegeningen op ons te doen neerdalen. — Dien dank zullen wij aan God brengen, met de gaven zijner eigene goedheid aan Hem toe te wijden. Hem brengen wij het offer van onze kostbare ziel, van ons sterfelijk ligchaam, van alles wat wij bezitten. Aan Hem, aan Jesus, Maria en Jozef (Eegels art. -16) dragen wij op alle goede werken, die wij in den loop van den dag zullen verrigten. Die opdragt zullen wij door den dag nu en dan, vooral wanneer we eenig bijzonder werk beginnen, met de meeste vrucht vernieuwen, al doen we dit ook niet telkens uitdrukkelijk met woorden, maar slechts

mot do daad, bijv. zoo wij voor het begin van eenig¹ werk godvruchtig het H. Kruisteeken maken. Indien wij zoo onze werken doen met oen zuiver hart en ter eere Gods, dan zal daardoor het dool onzer schepping worden bereikt: G-ods verheerlijking en de zaligheid onzor zielen. Gelukkig het lid der H. Familie, dat zoo, in den geest der Aartsbroederschap zijne dagelijksche bezigheden heiligt!

Men voegt bij die opdragt zijner werken de meening om tevens do aflaten te verdienen, welke door de oversten der H. Kerk aan die goede werken zijn verbonden.

Daarna vernieuwt men zijn voornemen, den dag, als eon good Christen, door te brengen, en zich te bewaren voor zonden, moer bepaald voor die zonde, waaraan men dien dag meer kan blootgesteld zijn. of waartegen men gewoonlijk hot meeste to strijden hoeft, of waarin men vroeger meermaals gevallen is; ■liever duizendmaal storvon, dan te zondigen, want, goed doordacht, zijn duizend doodon, is het grootste kwaad, wat het schepsel kan overkomen, niets in vergelijking van de minste boleediging, welke oenen, oneindig goeden God zou worden aangedaan.

Maar wat kan de zwakke mensch door eigen kracht ? Daarom smeeken wij God nederig, dat Hij ons door zijne genade gelieve te sterken, om getrouw die goede voornemens te volbrengen. Met do luüp van Jesus, vragen wij ook do bescherming der H. Maagd, onze goede en magtige Moeder, en van den grooten H. Jozef, met wien wij, als leden van zijn huisgezin zoo naauw verbonden zijn. Wij smeeken, de voorspraak af van dien Engel, die op Gods bevel voortdurend aan onze zijde voor ons heil waakzaam is, — van onzen H. Patroon (in het doopsel en in do H. Familie tot beschermer ontvangen) — van alle Engelen en G-ods lieve Heiligen, opdat zij onze beschermers en voorsprekers mogen wezen bij God.

Verder bidt men het Geheel des Heeren, met die inleiding, die eerbied, hoop en liefde ademt, en met die alles bevattende zeven vragen; — het Wees gegroet, met een bijzonder vertrouwen op Maria's alvermogende voorspraak; en liet Symholum, waarin de voornaamste waarheden van ons H. Geloof zijn zaamgevat, van dat Geloof, waarin we het geluk hebben te loven, waarin we eens zalig hopen te sterven, om zoo te geraken

tot het eeuwig leven bij God in den Hemel. Dien wenscli herhalen wij in het gebed, dat de H. Kerk in hare eerste getijden van den dag bidt: Dat de Heef enz.

Merken wij hierbij op, dat het een prijsbaar gebruik is, door alle goede Christenen onderhouden, van 's morgens en 's avonds driemaal het Wees gegroet tor eere van Maria's Onbevlekte Ontvangenis en hare heilige zuiverheid te bidden, om onder hare bescherming, ieder in zijnen staat, de zuiverheid, die bloem der deugden, vlekkeloos te bewaren. Een bijzonder gebed, met aflaten verrijkt, kan men tot dit einde hier bijvoegen. O mijne Meesteres enz.

Eindelijk brengen we in den geest der Kerk driemaal daags onzen groet aan do H. Maagd, om God te bedanken voor hot groot geheim dor Menschwording van zijnen eenigen Zoon, dat voor ons de bron is van allo gunsten en genaden, waarmee wij voortdurend door God overladen worden. Bidden we tot dat einde, zoo het kan op hot teeken der klok, 's morgens, 's middags en 's avonds, (geknield, doch Zaturdag-avond en Zondag staande) De Engel des Heeren, of in den Paaschtijd (van Zatur-

dagmidclag voor Paschen tot Zaturdag-middag na Pinksteren, altijd staande) Verheug u enz.

Het is in do meeste christelijke huisgezinnen en zeker daar, waar do leden van hot H. Huisgezin zich bevinden, oene zalige gewoonte, zoo het eenigzins kan, 's avonds gezamenlijk het Rozenhoedje te bidden, welk godvruchtig gebruik niet genoeg kan aangeprezen en bevorderd worden. Valt hot soms lastig, om vermoeidheid of andere redenen, goed te bidden, beginnen wo ten minste met eene goedo meening, letton we op het geheim van ieder tientje en spreken we met oenen bijzonderen eerbied uit de zoete namen van Jesus en Maria en het Glorie zij den Vader enz. Dit zal ons voel helpen, om eerbiedig en aandachtig to bidden.

Wat het bijzonder avondgebed aangaat, stolt men zich, even als 's morgens, in Gods tegenwoordigheid, men knielt neer, aanbidt Gods opperste Majesteit en dankt Hem voor do weldaden gedurende den dag ontvangen.

Hier volgen twee oefeningen, die uitdrukkelijk in de Eegels (art. 16.) staan aangegeven, het onderzoek des gewetens en de geesteUjke

communie. Het gewetens-otdorzoek past bij het einde van den dag, is zoo gemakkelijk te doen, is zoo nuttig om zich meer en meer te zuiveren en te heiligen, en het helpt ons zooveel, om altijd goed te biechten. wijl dan onze zonden en fouten als van zelf voor den geest komen. Iemand, die telken avond zijn geweten behoorlijk onderzoekt, kan niet slecht blijven, zal zeker deugdzaam gaan leven eu zich hoe langer hoe meer op het goede toeleggen.

Men begint met den H. Geest te bidden, dat Hij zijn hemelsch licht aan ons verstand mededeele, opdat wij onze fouten mogen opmerken, dat Hij door zijne genade ons hart helpe, om die opregt te betreuren en te verbeteren. Eene enkele verzuchting uit het hart is daartoe voldoende. — Dan doorloopt men de voornaamste handelingen, den omgang, de ontmoetingen, de gesprekken, de genegenheden des harten enz. van don dag, vooral lettende of men niet gevallen is in die zonde, waaraan men het meeste onderhevig is. — Daarna bidt men do acten van geloof, hoop en liefde; betuigende ons geloof in God, die de eeuwige waarheid is; onze hoojo op God,

die oneindig goed is tot ons, almagtig on getrouw in zijne Ijeloften; onze liefde voor God, die de oneindige volmaaktheid, het opperste goed zelf is. Maar vooral bidt men diep doordrongen van leedwezen een acte van berouw over die zonden, welke men gedurende den dag bedreven heeft, en vernieuwt men zijn voornemen den volgenden dag en in de toekomst zich daarvoor te bewaren, met op zich zeiven te letten en de noodige middelen daartoe te gebruiken, bijv. te zwijgen, als er gevaar is twist te verwekken, ■— aanstonds aan God te denken en te bidden, als wij bekoord worden, — dien omgang, die personen te vermijden, omdat wij weten, dat ze niet goed zijn voor ons, enz.

Hier is de geschikte plaats voor de tweede oefening; de geestelijke communie. — Is de wezenlijke communie het heiligste, wat de mensch op aarde verrigten kan, ook do oefening der geestelijke communie, die meermaals, ook door den dag, en zoo gemakkelijk kan gedaan worden, is zoo welgevallig aan God, zoo zalig voor den mensch. God wil moester zijn van ons hart. Hij vraagt het ons, welnu dat hart geven we hier aan God; wij willen

in den Hemel G-ocl eeuwig liefhebben, en op aarde reeds die zalige liefde beginnen, welnu dat verlangen naar Gods liefde betuigen wij in de geestelijke communie, en dien wensch van ons hart zal God, die do harten doorgrondt, opmerken en vervullen. — Vreezen wij ook niet, in staat van doodzonde eene soort van geestelijke communie te doen, of liet verlangen in ons op te wekken, Jesus waardig te kunnen ontvangen. Immers hebben wij het ongeluk, ons in staat van doodzonde te bevinden, dan wenschen wij niet, zoo, in dien staat, maar met een gezuiverd hart met God vereenigd te worden; en wel verre dus, dat men, met op die wijze geestelijk te com-municeeren, kwaad zou doen, gelijk wel eens sommigen meenen, is het integendeel een acte van deugd. Die oefening der geestelijke communie is vervat in die eenvoudige woorden, welke wij met een vurig verlangen des harten uitspreken: Kom, Heere Jesus enz.

Verder voegt men hierbij die aanroeping der heiligen en het slotgebed , als 's morgens.

Dikwijls, maar vooral wanneer zij zich ter ruste begeven, zulleu de loden der H. Familie zich met het volste vertrouwen aan hunne

H. H. Patronen Jesus , Maria en Jozef , aanbevelen en dat sclioon schietgebed bidden: Jesus, Maria, Jozef, ik geef n, enz. Onder die zoete verzuchtingen slaapt men zoo zacht in. Wel hem, die met die schoone woorden op de lippen eiken dag en eenmaal zijn leven op aarde mag sluiten!

Ik bedank U voor alle weldaden, bijzonderlijk, dat Gij mij dezen nacht bewaard hebt.

Ik offer U op mijne ziel, mijn ligchaam, en al wat ik bezit; ik draag IJ op alle de goede werken, die ik dezen dag zal verrigten. Ik wil die doen tot uwe eer en glorie, tot zaligheid mijner ziel, en om de aflaten te verdienen, die daaraan zijn toegevoegd.

Ik maak een vast voornemen van dezen dag christelijk door te brengen; ik wil liever duizendmaal sterven dan U vergrammen.

Onze Vader, die in de hemelen zijt, geheiligd zij uw Naam. Ons toekomo uw rijk. Uw wil geschiede op de aarde, als in don hemel. Geef ons heden ons dagelijksch brood. En vergeef ons'onze schulden, gelijk wij vergeven onzen schuldenaren. En leid ons niet in bekoring. Maar verlos ons van den kwade. Amen.

Wees gegroet, Maria, vol van gratie, de Heer is met U, gezegend zijt Gij boven allo

\Tomven, en gezegend is de vrucht uws ligchaams, Jesus. Heilige Maria, Moeder Gods, bid voor ons, zondaars, nu en in liet uur van onzen dood. Amen.

Dat de Heer ons gelieve te zegenen en tegen allo kwaad te boscliermen en tot liet eeuwig leven te geleiden; en dat de zielen der geloovigen door Gods barmhartigheid in vrede rusten. Amen.

O mijne Meesteres, o mijne Moeder, ik offer mij geheel aan u op, en om u mijne verkleefdheid te toonen, wijd ik u van daag toe mijne oogen, mijne ooren, mijnen mond, mijn hart, geheel mij zeiven. Wijl ik dus do uwe ben, o goede Moeder, bewaar mij, bescherm mij als uw goed en eigendom.

!) Wie 's morgeus cu 's avonds dit gebed tot Maria, om de zuiverheid te bewaren, na liet Wees gegroet bidt, verdient eiken dag 100 dagen aflaat, en wie liet dagelijks gedurende eene maand bidt, vollen aflaat ouder de gewone voorwaarden, ook toevoogelijk aan da zielen des vagevuurs. (Pius IX. 5 Aug. 183J.)

De Engel des Heeren hoeft Maria geboodschapt, — on zij heeft ontvangen van den H. Geest. Wees gegroet enz.

Zie do dienstmaagd dos Heeren, — mij geschiede naar uw woord. Wees gegroet enz.

En het Woord is vleesch geworden, — en Het heeft onder ons gewoond. Wees gegroet , enz.

v. Bid voor ons, H. Moeder Gods, r. Opdat wij waardig worden de beloften van Christus.

Laat ons bidden. Wij bidden U, Heer, stort uwe genade in onze harten, opdat wij, die door de boodschap des Engels de mensch-wording van Christus, uwen Zoon. gekend hebben, door zijn lijden en kruis tot de heer-lijkheid der verrijzenis gebragt worden. Door denzelfdcn Christus, onzen Heer. Amen.

!) Telkens 100 dagen ailaat, en voor hem, die dit of het volgende gebed gedurende eene maand dagelijks bidt, volle aflaat. (Benedietus XIII. 14 Sept. 1724.

Laat ons bidden. God, die U gewaardigd hebt, door de verrijzenis van uwen Zoon onzen Heer Jesus Christus , de wereld te verblijden; verleen, smeeken wij U, dat wij door zijne Moeder, de Maagd Maria, de vreugde van het eeuwige leven mogen verkrijgen. Door denzelfden Christus, onzen Heer. Amen.

Ik bedank U voor alle weldaden, bijzonderlijk dat Gij mij dezen dag bewaard hebt.

Kom, o Heilige Geest, verliclit mijn verstand, om mijne zonden te kennen, en geef mij de genade van een opregt berouw over dezelve.

[Overdenk hier, hoe gij dezen dag hebt doorgebragt, om te zien of gij gezondigd hebt; en zeg daarna:]

') Voor het verwekken der acte» van Geloof, Hoop en Liefde telkens een aflaat van 7 jaren en 7 maal 40 dagen, en volle aflaat eens m de amand, voor wie ze dagelijks verwekt. (Beue-diotus XIV. 28 Jan, 1756.) Die aflaten kunnen op do geloovige zielen worden tosgepast.

sonen, éé n in wezen, looner van liet goed en straffer van liet kwaad. Ik geloof, dat God de Zoon voor ons allen is menscli geworden en gestorven. Deze mysteriën en al hetgeen de H. Kerk mij voorhoudt te gelooven, geloof ik vastelijk, omdat Gij, mijn God, de eeuwige waarheid zijt, die het zelf geopenbaard hebt.

O barmhartige God! ik hoop met een vast betrouwen, door de verdiensten van onzen Zaligmaker Jesus Christus te bekomen het eeuwige leven en al de middelen, die daartoe noodig zijn, omdat Gij zijt oneindig goed tot ons, almagtig en getrouw in uwe beloften.

O mijn God! ik bemin U bovenal uit geheel mijn hart, omdat Gij zijt het opperste goed in U zeiven. Ik bemin mijnen evennaaste gelijk mij zelven om TJ, en wensch, dat alle menschen U beminnen.

Mijn Heer en mijn God! liet is mij uit don grond van mijn hart lood, dat ik uwe Goddelijke Majesteit on goedheid, die ik bovenal bemin, vergramd heb door mijne zonden; ik haat en verzaak die uit liefde tot U, en ik maak een vast voornemen van voortaan niet meer te zondigen, de gelegenheden te schuwen, en liever te sterven dan U te vergrammen. Amon.

Kom, Heere Jesus, ik bemin U, ik verlang naar U, kom in mijn hart, ik verbind mij met U, ik vereonig mij mot U, wil nooit van mij scheiden. Amen.

Dat de Heer ons gelieve te zegenen, en tegen alle kwaad te boschermon, en tot hot eeuwig leven te geleiden; en dat de zielen

O mijne Meesteres, o mijne Moeder ik offer mij geheel aan u op, en om u mijne verkleefdheid te toonen, wijd ik u van daag toe mijne oogen, mijne ooren , mijnen mond, mijn hart, geheel mij zeiven. Wijl ik dus de uwe ben, o goede Moeder, bewaar mij, bescherm mij, als uw goed en eigendom. Amen.

!) 300 dagen aflaat voor lederen keer, en dezen aflaat kan men aan de geloovige zielen toevoegen. (Pius VII 28 April 1807.)

Do Meditatie of overweging is niets anders dan eene aandachtige en doorgezette overdenking van die zaken, welke God en onze ziel aangaan, om daardoor godvruchtige gevoelens in ons hart op te wekken, en goede voornemens te maken, welke wij later, wanneer de gelegenheid zich aanbiedt, mot Gods hulp zullen uitvoeren.

Die geestelijke oefening der Meditatie mag aan de mannen der Heilige Familie niet vreemd, niet onbekend zijn. Zij is zoo nuttig, om ons verstand te verlichten in do kennis der heiligste waarheden, der belangen onzer ziel, der pligten, die wij te vervullen hebben; zoo nuttig om ons hart te zuiveren van de zonde en de slechte neigingen en, in ons die

zalige gevoelens van afschrik tegen liet kwaad en liefde voor liet goede op te wekken; zoo nuttig om onzen wil te versterken in de beoefening der deugd en zoo op den weg des Hemels, in Gods liefde en verdiensten voor onze ziel, met reuzensclireden vooruit te gaan.

En zouden wij ons dan op die zalige oefening niet toeleggen ? Boscliouwen wi do zorg van den mensch voor het tijdelijke: i idien de landman eenigen arbeid gaat beginnen, overlegt hij eerst, hoe dien aan te vangen, voort te zetten en te eindigen. Krijgt de werkman eenige bestelling, hij overdenkt bij zich zelven, wat er noodig is, wat toebereidsels hij te maken heeft, wat zorgen aan te wenden, om het bestelde werk behoorlijk af te leveren-Gaat de reiziger eene groote reis ondernemen, dan voorziet hij de rigting, de gelegenheden, de ontmoetingen, de benoodigdheden op reis, om op de bestemde plaats aan te komen. Nog meer zorg en overweging kan men opmerken in hem, die handel drijft, of die in een moeijelijk proces gewikkeld is. In een woord de wereldling en wij ook in onzen stand (en het mag en het moot zoo zijn) wij denken over onze tijdelijke zorgen, wij over-

leggen onze bezigheden en drukten, — en zou liot dan ook niet betamelijk zijn, dat wij eons ernstig nadacliten op dan grooten arbeid door God ons opgelegd, op liet voornaamste werk dat wij op aarde te doen hebben, het zaligmaken onzer ziel. Moeten wij dan niet met zorg overdenken, hoe de groote reis door het ballingsoord der aarde naar ons eeuwig vaderland behoorlijk af to leggen; om met de talenten, door God ons geschonken, een voor-deeligen handel to drijven; om het groote proces over de zaligheid onzer ziel te winnen tegen onze listige vijanden!

Niemand twijfelt er aan. Het is eeno zaak van het allergrootste gewigt; zij verdient dus onze meest ernstige overweging of meditatie.

En die oefening der meditatie is ook zoo gemakkelijk. Men behoeft daartoe niet geleerd te zijn, neen; do minst geletterde de eenvoudigste mensch is daartoe in staat: Ook is het niet noodig, dat men afgezonderd van de wereld leve; genoeg, als men het goed meent voor God, — als men zijne zaligheid behartigt, — als men toont een man van goeden wil te zijn.

geschreven: gedenk uwe uitersten en in eeuwigheid zult gij niet zondigen. (Eccli. VII. 40). Wie nu kan niet eens nadenken over zijne uitersten? Ik denk aan den dood, aan mijnen dood. Ik ben op aarde, maar ik blijf er niet. Eens eindigt mijn leven. Dan verlaat ik al het aardsche; dat is dus ijdel in zich — maar het is tevens een schoon middel om veel goed te doen. — Ik zal mij dus niet beklagen zoo ik het missen moet — ben ik in het aardsche goed gezegend, ik zal er mijn hart niet aan hechten, maar een goed gebruik er van maken voor don Hemel. — Waar blijft bij den dood mijn ligchaam? Het daalt weer in het graf, het wordt de spijs der wormen; ik zal het dus niet te veel koesteren door do voldoeningen der zinnelijkheid. —■ Waar blijft mijne ziel? — In de eeuwigheid, haar lot zal afhangen van de werken in dit leven gedaan, want de werken alleen zullen haar volgen. — Wat zou ik dan wenschen gedaan te hebben ? —

Zoo over het oordeel. Daar sta ik eens voor God, die alles weet, die mijne zonden en deugden kont, van geheel mijn leven, van mijne kinderjaren af; die zal zeggen: kom 79 3.

tot Mij, of: ga weg van Mij. — voor eeuwig. — Dat albeslissend vonnis hangt af van mij, van mijn leven op aarde; op elk oogenblik kan ik opgeroepen worden. Wat zou liet zijn zoo God mij nu riep! Later is God regt-vaardig — hier nog barmhartig. Dus gebruik gemaakt van die barmhartigheid Gods en mijne ziel in dien staat gesteld en bewaard, waarin ik gerust voor Gods oordeel verschijnen kan.

Over de hel. Eeuwig van God verwijderd, mijn eenigst, mijn opperst goed; onuitsprekelijke pijnen ondragelijke folteringen; — zonder hoop op verlossing uit dien wanhopigen toestand. En dat om ééne doodzonde, om het walgend vermaak van een onkel oogenblik. — Mijn God, heb medelijden met mij! Vergeef ons onzo schulden. Ik wil liever alles ook den dood onderstaan, dan U nog te belee-digen. Straf mij hier, maar spaar mij in de eeuwigheid!

Over den hemel. Bij God te zijn, vrij van alle kwaad, verzadigd met alle goed naar ziel en ligchaam, zonder vrees dat die hemelvreugde verminderen zal of eindigen, dat is mijne bestemming, daar bij God en zijne Heiligen en mijne vrienden voor eeuwig ge-

lukkig te zijn. ■— Wat zoete troost voor mijn hart, wat bemoecligende gedachte in de moeije-lijkheden dezes levens! — Daar wil ik ook eenmaal zijn, koste wat het koste; geen opoffering, geen strijd, geen moeite zal mij te zwaar zijn; alles voor God, alles voor den Hemel!

Evenzoo kan men nadenken over de liefde van Jesus in zijn lijden of in het H. Sacrament des Altaars ons bewezen, zooals in dit boekje bij den Kruisweg of de aanbidding van liet Allerheiligste staat aangegeven. — Men kan mediteeren en zeer nuttig over een of ander punt, dat men leest en aandachtig overweegt bijv. in De Navolging van Christus door Thomas a Kempis; — Hot Onderwijs der jeugd;—-Inleiding lot een godvruchtig leven door den H. Franciscus do Sales; — het Meditatiehoek van den H. Al-phonsus, of in eenig ander kerkboek. Met de meeste vrucht zal men bij zich zeiven overwegen de onderrigtingen en preeken, die men vooral des Zondags gehoord heeft. Zoo ook is het eene zeer eenvoudige en allernuttigste manier van mediteeren, eens bedaard en dieper na te denken op de verschillende ge-

beden, die men dikwijls bidt. Nemen we bijv. alleen de inleiding van liet Onze Vader. Dan zeggen wij; Onze Vader, die in de Hemelen zijt. Met wien spreek ik in liet gebed? — Met G-od, die in den Hemel is, oneindig heilig, voor wien de Engelen beven. Dat geloof wek ik op in mij en ik bid met den diepsten eerbied; en ik zorg aandachtig te letten op hetgeen ik aan die Opperste Majesteit ga voorstellen in mijn gebed. Maar ik rigt mij ook tot God, die mijn Vader is, zoo innig goed voor mij, die mij liefheeft als zijn kind; ik zal dus ook bidden met een groot vertrouwen, wijl ik zeker ben, dat zijne goedheid mijn gebed, goed verrigt, zal verhooren. — Maar mijn evennaaste is ook Gods kind, hij is dns mijn broeder voor God, ik moet hem dus beminnen. God wil dat wij in onderlinge liefde en eensgezindheid hetzelfde gebed met en voor elkander tot Hem zouden rigten: Onze Vader.

Eveneens kan men nadenken op de zeven vragen van het gebed des Heeren, op liet Wees gegroet, de twaalf artikelen des ge-loofs, de acten van geloof, hoop, liefde en berouw, enz.

Do negen hier volgende meditatiën over do Hoilige Familie ons voorbeeld, onze hulp, ons toekomstig gezelschap in den Hemel, kunnen door de leden der Heilige Familie gehouden worden wanneer de betrekkelijke feesten, daar verhandeld, invallen, of wanneer zij zich tot een of ander bijzonder feest gedurende negen dagen willen voorbereiden, of wanneer zij eeno negendaagsche oefening van godvrucht jegens do Heilige Familie willen onderhouden, om eeni-go gunst van den Hemel af te smeeken. Men kan iedere meditatie beurtelings om den derden dag met een dor Litaniën van Jesus, Maria of Jozef sluiten. Van tijd tot tijd die punten te overdenken, zal in ons don geest van een waardig lid der Heilige Familie onderhouden.

Mijn God, ik geloof in U. Ik verneder mij in uwe heilig-o tegenwoordigheid. Ik aanbid ü. Jesus, Maria, Jozef, ik bevoel mij aan U, om in mijn verstand verlicht, in mijn wil ten goede gesterkt te worden.

Onderworpen aan Keizer Augustus vertrekken Maria en Jozef naar Bethlehem, om zich in de stad van David, van wien zij afstamden, te laten opschrijven. Hot verblijf in die stad wordt hun geweigerd. Zij moeten f don nacht in eene spelonk, in eenen stal doorbrengen. Daar komt do aanbiddelijke Verlosser ter wereld. Het goddelijk Kind omwonden met doekjes wordt neergelegd in eene kribbe. Maria en Jozef aanbidden Het.

Een Engel brengt do blijde tijding der geboorte van den Zaligmaker aan do herders. Deze komen naar den stal. Do liemelsche geesten zingen Gods lof.

Ik zie Maria en Jozef , twee personen zoo groot, zoo verheven in het oog van G-od, zich nederig onderworpen aan hot bevel van don hoideiischon Keizer Augustus, die het getal wilde kennen zijnor onderdanen, waartoe ook de Joden behoorden. Zij beklagen zich niet om de moeijelijkheid dor reis, oui den verren afstand, om de bijzondere omstandig-hodon, waarin zij waren. In het bevel van don Keizer zien zij don wil van God; zoo levendig is hun geloof aan Gods voorzienigheid, zoo nederig hunne onderwerping aan zijnen heiligen en aanbiddelijken wil. —■ En de uitkomst bewees, dat Gods hand hen geleidde , want Bethlehem was als .de geboorteplaats van den Verlosser dor wereld aangewezen,

Maria en Jozef ik bewonder uwe stille onderworping aan Gods wil. Ik ben beschaamd, wanneer ik zie, dat mijn gedrag zoo ver van het uwe verwijderd is. Wanneer mij iets lastig valt, wanneer er iets tegen mijn zin is. wan-

weerspannigheid. Maria en Jozef, ik ben 0: uw beschermeling, ik wil ook uw navolger

klagt, geen verwijt tegen do inwoners van Bethlehem; neen, op nieuw aanbidding van i Gods beschikking, onderwerping aan Gods wil! — En zou ik, nietig schepsel, zondig 4 mensch, zou ik mij dan beklagen om de vernedering, de beleediging die mij soms door de menschen wordt aangedaan! Neen, liever met Maria en Jozef in de handeling van ' den mensch de beschikking van God erkennen en aanbidden.

Op dien nacht, in dien stal had de groote gebeurtenis plaats, waarnaar do regtvaardigo zielen eeuwen lang verzucht hadden. Do Zoon van God, Mensch geworden, verschijnt op aarde als een klein, een zwak, een arm kind. Maria, zijne Moeder omwindt Hem met doeken, zooveel hare armoede hot tooliot, en legt Hom neer in de kribbe. Zij aanbidt haren godde-lijken Zoon. Mot Maria knielt Jozef neer, i om hot Monschgowordon Woord to aanbidden, om Gods goedheid voor zijne oneindige woldaad te bedanken, bijzonderlijk voor het geluk _l hun eigen, dat zij zoo naauw met dien Monsch-geworden God verbonden waren, dat zij do oerston mogten zijn, om aan dien geboren God-mensch hunne hulde, hunne teedere liefde

aan te bieden. —■ Mijn Zaligmaker, ik bewonder uwe goedheid, Gij komt U gelijk maken aan mij, om mij eens gelijk te maken aan U. Ik dank U, ik bemin U, ik geef U mijn hart. Maria en Jozef , ik bewonder uw geluk, ik kniel in den geest, als uw huisgenoot, aan uwe zijde neder, om met u mijne aanbidding, mijnen dank, mijne liefde aan uw goddelijk Kind aan te bieden. Ik zie reeds zijn heilig lijden begonnen, om onze zonden te boeten, om ons tot den Hemel te brengen, want om ons, menschen, en om onze zaligheid is Hij neergedaald. — Goddelijk Kind, ontferm U mijner, wisch mijne zonden uit. Ik wil u nooit meer beleedigen, altijd beminnen. Maria en Jozef helpt mij, uw kind, opdat ik altijd uwen Jesus liefhebbe!

Een Engel des Hemels brengt de blijde tijding van de geboorte des Zaligmakers aan de Herders. Wat eene eer, wat een geluk voor hen! Wie waren zij toch die herders, die de eersten waren, aan wie van Gods wege door een bode des Hemels die geboorte werd bekend gemaakt? — Zij waren eenvoudige nederige menschen, klein voor de wereld.

groot voor God; — zij waren waakzaam over hunne kudde, getrouw in hunnen arbeid, in hunne pligten; — zij waren mannen van goeden wil, want, zoodra zij wisten wat er geschied was, gingen zij zich spoedende naar do plaats der geboorte en zij vonden Maria en Jozef en het kind liggende in de kribbe. En zij loofden en dankton God. — Was ook ik eens zoo gelukkig geweest als die herders! — Ik wil zijn oven als zij, eenvoudig, getrouw in mijn pligten, van goeden wil; dan zal ik Jesus, Maria en Jozef behaaglijk zijn, dan zal ik waardig zijn tot Jesus te naderen om Hem te aanbidden in zijn H. Sacrament, om Hem te ontvangen in de H. Communie, om Hem eens te bezitten in don Hemel. — Met do herders zal ik tot mijne .■nedebrooders zoggen: laat ons doorgaan tot Bethlehem; (Luc. II. 15.) laat ons do H. Familie bo-zoeken, laat ons getrouw zijn aan onze voornemens en geregeld de wokelijksche bijoen-komst bijwonen (Kogels art. 11). — Is onzo stand zoo eenvoudig niet als die der herders; gelijkt hij meer op dien der Wijzen uit het Oosten, laat ons dan met deze arm van geest zijn, ons in zaligen eenvoud vernederen, en

wij zullen waardig zijn tot Jesus te naderen en vertrouwelijk met Hem te onderhandelen, die zoo gaarne spreekt met do eenvoudigen. (Prov. III. 32.)

Met dien Engel, die de blijde boodschap bragt aan de herders, vervoegde zich eene menigte van hemelsche geesten, die zongen: Glorie aan God, vrede aan de menschen! — Ik zing ook somwijlen onder mijnen arbeid, in mijne uitspanning, 's avonds in het huisgezin, vooral in do wokelijkscho bijeenkomst (art. '10.); die Engelen nu leeren mij hoe ik zingen moet : met een rein geweten, met een hart dat in zuiverheid aan de Engelen gelijk is, want God te loven met een zondig hart, dat klinkt valsch, dat bevalt niet aan God. (Eccli XV. 9) — Ik moet zingen den lof van God; Gloria in cxcelsis Beo, dus heilige, geestelijke gezangen, of ten minste geene slechte liedjes, tegen soortgelijke zaken waarschuwen mij do -Regels (art. 16). —- Ik moet zingen tot opwekking en stichting mijner medebroeders, één met hen in stem en hart: Pax hominibus: vrede aan de menschen. — zoo zal mijn lied bij God ge-vallig en voor anderen nuttig zijn, en dan zing ik eens voor eeuwig met de Engelen in den Hemel.

In het loflied der Engelen zie ik tevens liet groote doel van de geboorte van Jesus: om do eer zijns Vaders, door den menscli geschonden, te herstellen en aan ons den waren vrede, door de zonde verloren, weer te geven. Godlijk Kind ik dank uwe goedheid eu loof U niet do Engelen des Hemels. Ik wil in uwe heilige bedoelingen medewerken, met uwe hulp zal ik in alles de eer van God trachten te bevorderen — ik zal er altijd op uit zijn om den vrede met God, met anderen met mij zeiven ongestoord te bewaren.

De Evangelist Lucas voegt hierbij: dat Maria al deze dingen bewaarde en in haar hart overwoog, (Luc. II. '19.) dat is ook mijn pligt: het goede, wat ik zie in het deugdzaam en godsdienstig gedrag van anderen, wat ik hoor, in de vermaningen mijner ouders en oversten, in de onderrigtingen, de preeken, do conferentien der H. Familie, dat moet ik bewaren en overdenken bij mij zeiven. —• Zoo ook, wat ik in iedere meditatie zie en overweeg, dat moet ik bewaren, dat moot ik op mij toepassen, en ter gelegener tijd door mijn gedrag in beoefening brengen. — Dat wil ik.

Zoo besluit ik uit dezo meditatie: mij met Maria en Jozef to onderwerpen aan Gods wil in dit punt.. . Uit liefde Yoor Jesus te vermijden die fout... De Herders na te volgen in liet behartigen mijner pligten, ook als lid van liet H. Huisgezin; — de Engelen, in liet ' waardig zingen van Gods lof.

Mijn God, ik geloof in U. Ik verneder mij in uwe heilige tegenwoordigheid. Ik aanbid U. Jesus , Maria , Jozef , ik beveel mij aan U, om in mijn verstand verlicht, in mijn wil ten goede gesterkt te worden. )

Jesus, Maria en Jozef, gehoorzaam aan do voorschriften der Wet, gaan naar den tempel van Jerusalem, ter reiniging van Maria, i ter opdragt van het goddelijk Kind. In don tempel ontmoeten zij Simeon, die het Kind in

zijne armen neemt, God looft en voorzeggingen doet aangaande hot Kind en zijne Moeder. —

In den geest aanschouw ik do Heilige Familie, terwijl zij opwaarts gaat naar den te mpel van Jerusalem. Maria en Jozef dragen met zicli liet goddelijk Kind en het offer voor de armen bepaald. Maria en Jozef, arm in aardsche goederen maar rijk in do oogen van God, rijk vooral om den onwaardoorbaren schat, dien zij met zich dragen: den Mensch-geworden Zoon van God! Zij gaan do wet van Mozes volbrengen, die hen niet verpligtte, om mij te loeren, hoe ik mij ton minste moet onderwerpen aan die voorschriften, welke voor mij verpligtend zijn; aan de geboden van God en van de H. Kerk; aan de wettige bevelen, mij gegeven door mijne bezorgde en waakzame ouders en andere oversten. Het voorbeeld der Heilige Familie moet mij loeren in die gehoorzaamheid naauwkeurig te zijn, door stipt datgene te doen, wat van mij gevorderd wordt; het moet mij loeren niet uit te stellen, niet te Vragen naar de reden, maar aanstonds en bereidvaardig te doen wat mijne oversten verlangen; — het moot mjj leeren mijne ge-

hoorzaamheid to heiligen door die bevelen to volbrengen met eene zuivere meening, uit oen hooger inzigt, om God. — Heb ik dat altijd gedaan ?... Ik zal liet doen in de toekomst.

Maria bragt in den tempel het reinigingsoffer, dat voor de arme moeders in do Wet was voorgeschreven: een paar tortelduiven of twee jonge duiven; (Luc. II. 24); want de Moeder van Jescs was eene arme moeder en zij schaamde zich niet voor het oog van anderen als dusdanig op te treden. Och neen, ik behoef mij ook niet te schamen al ben ik niet gezegend in aardsche goederen, als ik maar bezorgd ben, om door een getrouwe pligts-betrachting mij zolven meer en meer aan het voorbeeld der Heilige Familie gelijk te maken. —■ En al ben ik rijk in aardsche schatten, niet zelden gebeurt hot, dat mij iets ontbreekt, dat ik in verschillende omstandigheden behoeften ondervind, dan ook zal ik naar het voorbeeld van Maria tevreden zijn en mij schikken naar Gods wil.

Maar, wat nog erger was voor Maria, zij verscheen in den tempel als eene gewone dochter van Eva, als eene gewone moeder,

terwijl zij was eene vlekkelooze Maagd, voor wie de w^ret der reiniging niet van toepassing was. Welk eene diepe vernedering voor Maria, welk eene bewonderenswaardige ootmoedigheid van haar schuldeloos hart! En zou ik mij dan verheffen, die zoo dikwijls en zoo zwaar tegen God gezondigd heb ! En zou ik mij dau de vernederingen niet laten welgevallen, die ik om den wille mijner zonden en fouten moet verdragen, bijzonder door opregt en ronduit mijne zonden te belijden in den Biechtstoel, zonder mij te verontschuldigen of eene doodzonde vrijwillig te verzwijgen ! Heb ik dat ongeluk gehad eene doodzonde uit schaamte to verzwijgen en zoo eene slechte Biecht te spreken en eene heiligschendende Communie te doen, dan ga ik dat ten spoedigste herstellen ; ik zal mij vernederen voor den Biechtvader, Gods plaatsbekleeder; ik zal tegen mij mijne zonden belijden, om vergeving smeeken en die zeker verkrijgen; ik zal verder alle straffen en berispingen, om mijne zonden verdiend, in den geest van boetvaardigheid aannemen, alle vernederingen en beleedigingen met ootmoed en liefde verdragen, om zoo mijne ziel meer en meer te zuiveren, om u, mijn Je-79 ' 3

Het goddelijk Kind is door Maria en Jozef naar den tempel gebragt, om den Heere te worden opgedragen.

Eeeds bij zijne intrede in de wereld liad Jesus tot zijnen Vader gezegd: Zie ik kom, o God, om uwen wil te volbrengen. (Hebr. X. 7). — Hier komt Hij openlijk, alsof de goddelijke Wetgever aan do wet onderworpen ware, die plegtige toewijding aan zijnen Vader vernieuwen. — Wat Maria en Jozef deden is een schoon voorbeeld voor de ouders, hoe ook zij met eene zuivere meening hunne kinderen van jongs af moeten toewijden aan den Heer, van wien zij die ontvangen hebben, en die verlangt dat zij die in zijne dienst en liefde zouden bewaren en opvoeden.

Het voorbeeld van Jesus, die zich zeiven aan zijnen Vader opdroeg, leert mij, hoe ook ik aan God moet toebehooren. In mijn doopsel reeds is die toewijding geschied. Later in mijne vroegste jeugd, bij mijne biechten en heilige Communiën en bij andere gelegenheden heb ik die toewijding zoo dikwijls vernieuwd.

Vooral bij mijne opdragt in de Heilige Familie heb ik mij zeiven geheel en al, mijne ziel, mijn ligchaam, wat ik ben, wat ik heb, aan Jesus, Maria en Jozef toegewijd. Ben ik altijd getrouw gebleven? Heb ik mij zeiven, het eigendom van God. niet meermaals aan den regtvaardigeu Bezitter onttrokken, om mij over te geven aan de dienst der vijanden van God en mijne ziel? O Jesus, ik betreur mijne trouwloosheden; — ik wil U voortaan getrouw blijven; ik vernieuw mijne toewijding: Jesus, Maria, Jozef, ik geef U mijn hart, mijn geest en mijn leven !

Er was toen in den tempel een man, Simeon genaamd, een toonbeeld van een' heiligen en eerbiedwaardigen grijsaard: regt-vaardig, godvreezend, verwachtende de komst des Zaligmakers, in wien de Heilige Geest woonde. Deze had van den Geest Gods de verzekering ontvangen, dat hij niet zou sterven vooraleer hij den Zaligmaker der wereld gezien had. Gelukkige Simeon, die ondervinden mogt, dat God getrouw is in zijne beloften, ja, dat Hij meer geeft, dan Hij belooft! Want Simeon had het geluk, dien Zaligmaker te zien niet

alleen, maar ook Hem op zijne armen te nemen en aan zijn minnend harte te drukken. De verlangens van Simeon zijn nu voldaan en in teedere vervoering roept hij uit: »Nu laat Gij, Heere, uwen dienstknecht henengaan in vrede, naar uw woord; want mijne oogen hebben uw heil gezien, dat Gij bereid hebt voor het aangezigt van al de volken, een licht ter veropenbaring voor de Heidenen, en een luister voor uw volk Israelquot; (Luc. II. 29—32). — Simeon is een schoon voorbeeld, voor mij. Ook ik moet regtvaardig zijn, heilig in mijnen levenswandel; godvreezend, mij van alle kwaad onthoudend; vol hoop op Gods beloften, om die door do verdiensten van Christus waardig te worden; ook in mij moet de Heilige Geest wonen door zijne liefde, ik ben zijn geestelijke tempel. Ook ik moet in diezelfde gevoelens van godsdienstigheid en vurig verlangen naar den tempel, naar het huis van God gaan, daar zal ik de Heilige Familie vinden, daar vooral zal ik Jesos zien met do oogen des geloofs, ik zal Hem aanbidden en erkennen als mijnen God en Zaligmaker; ik zal Hem en mij met Hem door den Priester in de H. Mis opdragen; ik

zal, gelukkiger dan Simeon, Hem van tijd tot tijd niet in mijne armen maar in mijn hart ontvangen. Dan mag ik met Simeon verzuchten: Nu laat Gij, Heere, uwen dienstknecht in vrede henengaan. Nu ben ik zoo gelukkig, dat ik op aarde niets meer verlangen kan. Dit ontbreekt mij nog, U eeuwig te bezitten in den Hemel.

De Vader en Moeder van Jesus waren verwonderd over hetgeen aangaande Hem gezegd werd. En Simeon sprak tot Maria, zijne Moeder: »Zie deze is gesteld tot val en opstanding van velen in Israel, en tot een teeken dat tegengesproken zal worden.quot; Neen, de zijnen hebben Hem niet ontvangen. Vele Joden, zelfs vele christenen maken geen gebruik van de verdiensten van Jesus, die gekomen is, om alle menschen zalig te maken. Hoe is het met mij ? Ben ik bezorgd de vruchten dier verlossing op mij toe te passen, het voorbeeld van Jesus te volgen en mijne ziel zalig te maken ? — Of is misschien mijn gedrag in tegenspraak met mijn naam van christen, «volgeling van Christus?quot; Heer ik /■al U volgen. ik zal meewerken met uwe

genade, die mij helpt, ik zal zorgen dat uwe verlossing mij strakke, niet tot val, maar tot opstanding, tot lieil mijner ziel.

»Ook door uwe eigene ziel, sprak Simeon tot Maria , zal een zwaard gaan.quot; Met Jesus zult ook gij, zijne Moeder, bitter lijden. In zijne smarten zult gij deelen. O wat pijnlijke voorspelling voor Maria! Dat zwaard van droefheid doorboort reeds nu haar moeder-harte ; met dat zwaard in het hart verlaat zij met haren Bruidegom en haar goddelijk Kind den tempel des Heeren; met dat zwaard blijft zij dragen jaren en jaren lang, totdat zij het toppunt harer smarten bereikt bij het lijden en sterven van haren goddelijken Zoon. — O Maria , ik ben niet in staat te beseffen, wat leed en foltering uw moederharte onderstaan heeft; maar dit besef ik, dat God zijne beste vrienden het meest laat lijden, dat het grootste lijden, zoo hot geduldig en om Gods wille onderstaan wordt, heenvoert naar de grootste glorie, want nu zijt gij het naaste bij uwen goddelijken Zoon in de eeuwige heerlijkheid. — Deze gedachte zal mij troosten in de kwellingen dezes levens , — uw lijden zal mij moed geven, wanneer mijn kruis op aarde

ondragelijk schijnt; met u zal ik mij aan Gods wil onderwerpen; — uwe voorspraak zal ik afsmeeken om met geduld en liefde voor God te lijden; met U hoop ik dan ook eens te ondervinden, dat liet lijdon van dezen tijd niet te waardeeren is tegen de toekomstige heerlijkheid, die in ons zal geopenbaard worden. (Eom. VUL 18).

Mijn God, ik geloof in U. Ik verneder mij in awe heilige tegenwoordigheid. Ik aanbid U. Jesus, Maria, Jozef, ik beveel mij aan U, om in mijn verstand verlicht, in mijn wil ten goede gesterkt te worden.

Om de vervolging van Herodes te vermijden, wordt Jozef door een' Engel dos Hemels ge-

waarschmvd, met het goddelijk Kind en zijne Moeder te vlugten naar Eg3⁷pte. — Daar in den vreemde verblijft de Heilige Familie jaren lang, totdat zij op bevel des Engels naar het land van Israel wederkeert. —

Bij de komst der wijzen te Jeruzalem had Herodes vernomen, dat de Koning der Joden geboren was. Hij was bang voor zijn' troon; hij wist niet, dat Hij, die ons zijn hemelsch rijk kwam schenken, geen aardsche koningrijken rooft. Wreedaardig beveelt hij alle kinderen in Bethlehem en omstreken, van twee jaren en daar beneden, te vermoorden. Zijn plan mislukte; God waakte over de Heilige Familie; het Goddelijk. Kind werd aan dien wreeden moord onttrokken. En zou ik dan vreezen wanneer de vijand mijner zaligheid door zijne sluwe en hevige bekoringen mijne ziel ten dood zoekt? Neen; vertrouwelijk za, ik mij aan God, aan Jesus, Maria en Jozef aan mijn' heiligen Engel aanbevelen, en mijne ziel zal bewaard blijven, gelijk het goddelijk Kind uit de handen zijner vervolgers gered werd.

den droom en zegt Hem: «Sta op en neem het Kind en zijne Moeder en vlugt naar Egypte, en wees aldaar totdat ik liet u zeggen zal; want Herodes gaat liet Kind zoeken, om Het te dooden.quot; (Matth. II. 13.) In de weinige bijzonderheden, die ons in de H. Schriftuur, van het leven van den H. Jozef staan aan-geteekend, leeren wij hem duidelijk kennen als een man naar Gods hart, een man, die geheel en al, stipt en naauwkeurig, bereidvaardig en getrouw den wil van God volbrengt. Maar in geene omstandigheid zijns levens is die volmaakte onderwerping meer bewonderenswaardig, dan toen hij van den Hemel door een Engel des Heeren dit moeije-lijk uit te voeren bevel ontving. — Hoe vele versehooningen had hij kunnen inbrengen? Hij kende het land van Egj-pte niet; hij wist den wog niet, die derwaarts voerde; met dat zwakke Kind en die teedere moeder zou de reis zoo lastig zijn; en waarom zoo aanstonds vertrekken in het duistere van den nacht; en waar zouden zij op reis en in dat vreemde land hun onderhoud vinden; en hoe lang zou die ballingschap voor hen duren; en was dan dat Kind niet God zelf, die zich veel 79 3.

gemakkelijker op eenige andere wijze voor zijne vervolgers bewaren kon. — Maar niets van dat alles — de H. Jozef spreekt geen enkel woord — hij gehoorzaamt —hij staat op, neemt het Kind en zijne Moeder met zich en vertrekt nog dienzelfden nacht, vertrouwende op Gods voorzienigheid, wetende dat Gods vaderhand hem geleidt, dat hij reist in het gezelschap van Jesus , zijnen God, en van Gods Moeder, zijne dierbare bruid. — Groote heilige Jozef, mijn geestelijke Vader, ik bewonder uwe stipte onderwerping aan Gods wil. — Wat was uwe opoffering groot; wat behoeften en ontberingen hebt gij op uwe lange en lastige reis niet ondervonden! — En ik ben dikwijls zoo traag in het volbrengen van Gods wil; — en wat van mij gevraagd wordt is zoo gemakkelijk te doen; en wat mij wordt bevolen is dikwijls noodzakelijk voor do zaligheid mijner ziel. — Ik mag niet zeggen: wanneer mij een Engel van Gods wege kwam wanrschnwen, dan zou ook ik wel gehoorzaam zijn. Neen, ik weet het, diezelfde God spreekt ook dikwijls en duidelijk tot mij, door zijne inwendige waarschuwingen en opwekkingen in mijn hart door de stem mijner ouders en oversten, bij-

zonderlijk van mijn Biechtvader, die Gods plaats bekleedt en mij den wil van God openbaart. — Was ik altijd, naar uw voorbeeld H. Jozef , getrouw geweest! Ik wil voortaan stipt gelioorzamen en, gelijk gij: een man naar Gods hart zijn.

De Heilige Familie komt in het land van Egypte, waar de Joden in vroegere jaren in slavernij gezucht hadden, waar thans de schandelijkste afgodendienst heerschte. Bij de intrede van Jesus in dat land vielen de afgodsbeelden van Egypte voor zijn aanschijn neder, zooals voorspeld was (Is. xix. 1.) — Wanneer Jesus in mijn hart komt en daar heerscht door zijne liefde, zullen ook de afgoden dei-ondeugden nederstorten. Hii wil mijn hart als eenige Heer bezitten, ik zal het Hem geheel en al schenken.

Toen ook is de Zaligmaker in Egypte ge-bragt, opdat het volk, aan oude dwalingen onderhevig, nu reeds door eene verborgene genade tot de nabijzijnde zaligheid zou voorbereid worden, en dat volk, dat de dwaling nog niet verworpen had uit den geest, nu reeds ter herberging ontvangen zou de waar-

heid. (S. Leo. Serm. 2. de Epiph). Zoo goed is God, dat Hij den zondaar in zijne dwalingen opzoekt en hem verlicht ter waarheid en zaligheid!

Ik kan mij verheelden, hoo de Heilige Familie daar leefde in den vreemde, in het midden der afgodendienaars van Egypte, hoe zij door die heidenen met verachting, soms met mishandeling bejegend werd; hoe Maria met haar goddelijk Kind daar in eene arme woning, misschien in eene grot was gehuisvest, terwijl de H. Jozef door onvermoeide zorg en aanhoudenden zwaren arbeid zijn best moest doen, om voor zijn arm huisgezin het noodige te verdienen. Arme Heilige Familie, die daar verwijderd van het vaderland in ballingschap leefde! Ook ik ben hier op aarde buiten mijn vaderland. Ik dwaal rond in den vreemde. Wij hebben hier geene blijvende stad, maar wij zoeken de toekomstige (Hebr. XIII. 14.) De hemel is ons vaderland ; zoo lang wij hier zijn, zijn wij pelgrims, verwijderd van den Heere. Wat hooger is moeten wij zoeken, waar Christus is gezeten aan de regterhand zijns Vaders (Col. III. 1.); wat hooger is moeten wij betrachten. Onze gedachten, onze verlangens moeten gerigt zijn

naar ons vaderland, don Hemol. — Ben ik dan ongelukkig op deze aarde? Of mag ik Maria en Jozef ongelukkig noemen in hun ballingscliap in Egypte? — Och, neen. Mij dunkt ze hadden eene tweevoudige reden, om zich, in dion uitwendig ellendigen toestand, gelukkig en zalig te beschouwen. Vooreerst zij wisten dat zij daar waren volgens den uitdrukkelijken wil van Gods beschikking; en ten anderen haddon zij het geluk te leven in de liefde, in het bijzijn, in het aanschouwen, in het bezitten van Jesus , hunnen grootsten, hunnen eenigen schat. — Het gebeurt mij ook wel eens, dat ik mij bevinden, dat ik mijne levensdagen slijten, dat ik omgaan, dat ik werken, dat ik mijne pligten vervullen moet op eene wijze, in eene plaats, bij een gezelschap of in eene zamenleving, waar het mij, volgens den mensch, niet bevalt, waar ik verveling en droefheid ondervind, waar ik misschien bespotting en lijden te onderstaan heb. Die toestand, dat leven, die arbeid mishaagt mij, die zamenleving kwelt mij bitter; en herhaaldelijk komt de wensch in mijn hart op: ach, kon ik eens uit dien droevigeu staat gered worden, wat zou ik gelukkig zijn!

IJdel verlangen, dwaze klagt! Ik moet er in blijven. Maar wat ik doen zal.. . ik zal van den nood eone deugd maken, ik zal mij spiegelen aan liet voorbeeld van Maria en Jozef in ballingschap. Ik zal mij doordringen van een levendig geloof aan Gods alwijze beschikking. God kent mij en mijnen toestand. Gods vaderlijke voorzienigheid beschikt liet zoo. Hij wil dat ik die kwellingen ondervind tot zijne eer en mijn geluk. Hij wil dat ik tevreden en onderworpen zij: ik wil mij nederig voegen naar z'jnen aanbiddelijken wil en gelaten in mijn lot berusten. — Dit zal mijne eenige zorg wezen, zoo ik Jesus niet zigtbaar aanschouwen en bezitten mag, dat ik altijd wandele in Gods tegenwoordigheid, dat ik Jesus eu zijne onschatbare liefde in mijn hart beware, dan zal ik in het midden van mijn lijden gelukkig zijn. «Wanneer Jesus bij ons is, dan is alles goed, en niets is er dat moeijelijk schijnt.quot; (Lees hier het 7⁶S' en 9^e Hoofdst. van het 2^e Boek der Navolging van Christus).

Hoe lang moest de Heilige Familie in Egj-pte verblijven? De Engel had tot Jozef ge-

sproken: blijf daar totdat ik het u zeggen zal. De Man naar Gods hart waclit geduldig die tijding des Hemels af. Eindelijk verschijnt weer de Engel des Heeren, om aan Jozef do blijde boodschap te brengen, dat zijn ballingschap in Egypte geëindigd is. En de H. Jozef, even gehoorzaam, neemt het Kind en zijne Moeder met zich en keert weder naar het land van Israel. Maar hoorende, dat de zoon van den wreeden Herodes in Judea heerschte, vreest hij derwaarts te gaan. Ja de beste vrienden van God worden soms met angst en vrees gekweld. God laat dit toe, onder anderen om deze reden, dat Hij er zijn genoegen in vindt, wanneer zij in dien angstigen toestand hunne toevlugt tot Hem nemen en zich vertrouwelijk aan zijne vaderlijke leiding aanbevelen. Dan zal God den regtvaardige nit de beproeving redden, hem verlichten en helpen. Dit ondervond de H. Jozef. Van Gods wege wordt hij op nieuw gewaarschuwd te vertrekken naar de streken van Galilea. En daar gekomen zijnde, woonde hij in diezelfde stad Nazareth, waar hij vroeger met zijne dierbare Bruid gewoond had. — Hoe gelukkig gevoelde zich de H. Jozef in zijn

vaderland weêrgekeerd! Hoe genoegelijk sleet hij daar zijne verdere levensjaren in liet gezelschap van Jesus en Maria ! — Wie eenvoudig leeft, leeft vertrouwelijk. (Prov. X. 9.) Wie zijne hoop stolt op de hulp van den Allerhoogste zal onder de bescherming van den God des Homels in veiligheid wezen. (Ps. XC. 4.) Zoo deed de H. Jozef. Zoo zal ook ik handelen. Wat angst en vrees, wat droefheid en smart, wat kruis en lijden mij kwellen mogen, op God zal ik vertrouwen, aan Hem zal ik mij aanbevelen. Tot de Heilige Familie zal ik dikwijls en vooral in benaauwde omstandigheden verzuchten; Jesus, Maria en Jozef ik neem mijne toevlugt tot U, ik bevoel mij aan uwe magtige bescherming ! — En ik ben er zeker van, ik zal do hulp van boven ondervinden: ik zal getroost en bemoedigd, verlicht en gesterkt worden: — ik zal in de kwelling bewaard blijven, en uit do moeijelijkheid gered worden. — En eens, wanneer mijne ballingschap op aarde ten einde is, zal ik op Gods bevel vertrekken naar mijn vaderland, vertrekken onder de bescherming van Jesus , Maria en Jozef naar hun eeuwig-gezelschap in den Hemel. Zoo zij het! Amen.

Mijn God, ik geloof in U. Ik verneder mij in uwe heilige tegenwoordigheid. Ik aanbid U. Jesus, Maria, Jozef, ik beveel mij aan U, om in mijn verstand verlicht, in mijn wil ten goede gesterkt te worden.

Toen Jesus twaalf jaren oud was, ging Hij met zijne ouders naar don tempel, waar Hij achterbleef. Hij werd door zijne ouders gezocht en gevonden en met hen keerde Hij naar Nazareth terug.

Van den terugkeer uit Egypte tot aan het begin van het openbaar leven van Jesus, is deze reis naar Jerusalem de eenigste gebeurtenis die ons in het H. Evangelie wegens het leven van Jesus, Maria en Jozef staat opgeschreven. De Heilige Familie leefde verborgen en onbekend te Nazareth, om mij te leeren niet in aardschen roem en wereldsche

^ onder liet gezelschap was, zochten zij Hem onder de bloedverwanten en bekenden. Doch zij vonden Hom niet. — Helaas! wat bittere teleurstelling voor de Moeder des Heeren en s haren waakzamen Bruidegom! wat pijnigende i foltering voor hun ouderlijk harte, verlaten te zijn door Hem, die hun eenige vreugd, hun eenige schat was! —• Wat doen zij! Geen i oogenblik rust. In angst en kommer keeren gt; zij terug. Op die terugreis en in de stad

l zelve zoeken zij, vragen zij met kloppend harte naar hun Kind, dat hun geluk, hun i leven was. Dag noch nacht rusten zij, totdat t ze na drie lange en smartvolle dagen het geluk hebben hun goddelijk Kind in den tempel 3 weer te vinden. — Gods alwijze voorzienigheid

i had die zware beproeving voor die heilige Moeder en dien bezorgden Voedstervader toegelaten om hunne deugd, hunne verdiensten te vermeerderen. — Want ook brave en deugd-

hebbe, naar het voorbeeld van Maria en Jozef , niet klagen, maar Gods wil aanbidden, en bezorgd zijn in liet getrouw behartigen mijner pligten. — Gods beschikking liet die beproeving toe, om aan alle ouders een voorbeeld te stellen, hoe zij rusteloos en onvermoeid bezorgd moeten wezen, wanneer soms een hunner kinderen is afgedwaald; wanneer zij zelf wel weten, waar dat kind is, maar tevens de droevige zekerheid hebben, dat hun kind door de zonde voor God verloren is. — Gelijk Monica in het zoeken van Augustinus, zoo moeten ook zulke ouders alle hunne zorgen en angstige bekommeringen derwaarts rigten, alle mogelijke middelen aanwenden en niet rusten, vooraleer zij zeker weten, dat het afgedwaalde kind tot God is weergekeerd, dat zij hun kind voor God hebben weergevonden. — Maar mijn Jesus, waren Maria en Jozef zoo bedroefd, toen zij U verloren hadden , zoo bezorgd om U te zoeken, wat moet ik dan denken van mij zeiven ? Mag ik nu vertrouwen in uwe liefde te leven, het is toch wel ooit gebeurd, dat ik U verloren had, veel erger dan Maria en Jozef; niet onwetend, onschuldig, maar vrijwillig door mijne eigene

schuld, — niet bij het bezoek van den tempel, maar van andere plaatsen; — niet in het gezelschap van vrienden en godsdienstige personen, maar van slechte en zondige men-schen; niet tot mijne beproeving alleen, maar tot mijn allergrootst ongeluk voor tijd en eeuwigheid! Mijn hart gevoelde wel wat er geschied was, de knaging des gewetens verweet mij dat schuldig en rampzalig verlies van U, ik trachtte wel eens die angstige foltering in mijn binnenste te onderdrukken, maar door uwe genade gevoelde ik toch altijd, dat het slecht en bitter is, U door de zonde verloren te hebben. — Mijn geest was bekommerd, mijn hart was bedroefd, met angst en zorg zocht ik U weder door eone ware boetvaardigheid, tot dat ik het geluk had U te vinden, toen ik neerknielde aan do voeten van uwen plaatsbekleeder, nog meer toen ik neerknielde aan uwe heilige Tafel.—Ach! het leven zonder U, mijn Jesus, is zoo bitter! maar zoet, onbeschrijfelijk zoet is het met U vereenigd te zijn, in uwe heilige liefde te leven! Begreep dit de zondaar, hij leefde geen oogenblik in de zonde voort; hij zocht en aanstonds vond hij U, die U met zoo veel liefde laat vinden. (Thren. iii. 25.)

Maria en Jozef vonden hunnen Jesus in den tempel. Hem ziende waren zij verwonderd. En zijne Moeder zeide tot Hem; Kind, waarom deedt Ge ons alzoo? Eene klagt van hare tee-dere moederliefde over zijn achterblijven zonder hunne voorkennis. — Zie, uw Vader en ik zochten U met smarte. — Ja, met smarte had zijn Vader, de H. Josef, liet Kind gezocht. Aan hem was door God de zorg voor het goddelijk Kind en zijne Moeder aanbevolen. En hij behartigde die goddelijke aanbeveling met do uiterste naauwgezetheid. Die teedere vaderzorgen toonde hij in Bethlehem, bij de opdragt in den tempel, op reis naar Egypte, tijdens de ballingschap, bij den terugkeer, hier bij het zoeken van Jesus , en hij zal die later toonen zoolang hij in het gezelschap van zijn goddelijk Kind leven mag. En nu is die man naar Gods hart, vroeger eenvoudig en nederig te Nazareth, hoog verheven in den Hemel, groot bij God. — En gelijk hij vroeger voor Jesüs gezorgd heeft op aarde, zoo zorgt hij nu in den Hemel door zijne magtige voorspraak bij God, voor het geestelijk ligchaam van Jesus , voor de H. Kerk op aarde. H. Jozef, Beschermer der Kerk, schoone eeretitel U

door Z. H. Pius IX. (8 Dec. 1870) geschonken, tot IJ rigt ik vertrouwelijk mijne verzuchting: O goede H. Jozef, bescherm ons, bescherm de heilige Kerk; bescherm mij, die zoo gaarne een waardig lidmaat dier heilige Kerk wezen zou!

Ook Maria had met smarte gezocht, be-droefd, omdat Jesus haar verlaten luid, niet wetende waar Hij was. Zij gevoelde hier op nieuw den pijnlijken steek van het zwaard van droefheid door Simeon voorspeld. — O wat heeft dat goddelijk moederschap aan Maria veel lijden gekost! — Zij moest veel lijden, omdat zij door God veel bemind werd. Ja, waarlijk God bezoekt zijne vrienden. En zoo gebeurt het soms, dat brave zielen door God verlaten schijnen, dat zij zelfs in hunne heiligste oefeningen niets dan dorheden , soms hevige zielsangsten ondervinden. Gelukkig indien zij die beproeving met geduld verdragen ; indien zij hun best blijven doen, om zich bedaard op het goede toe te leggen; indien zij getrouw zijn in het zoeken van Jesus en zijne heilige liefde ; zij zullen God, den troost huns harten, weder vindon.

anderen stichten, hij moet zijne ziel zalig v maken, hij moet godsdienstig zijn. — Die

sclioüiie en verhevene deugd van godsdienstigheid, zoo noodig in eiken mensch, is vooral zoo noodzakelijk en tevens zoo stichtend in do jeugd. — Die schoone dagen der jeugd, godsdienstig doorgebragt, zijn zoo welgevallig in het oog van God, zoo zalig voor den jongeling zeiven, wijl daardoor de schoonste tijd zijns levens wordt geheiligd voor God, en eene gelukkige toekomst voor hem verzekerd wordt. Heb ik mijne jeugd in de dienst van God doorgebragt? •— Ben ik nog in mijn jeugdigen leeftijd, dan wil ik mijne jongelingsjaren in godsdienstigheid doorbrengen. Ik, een volgeling, ja nog meer, oen huisgenoot van Jesus, ik wil de les, het voorbeeld van mijnen godde-lijken Leermeester volgen. Ik wil mij bezig houden met de zaken mijns Vaders, ik wil godsdienstig zijn. — Die deugd zal haren invloed uitoefenen op geheel mijn gedrag. — Ik zal godsdienstig zijn in hot geregeld en waardig ontvangen der HH. Sacramenten, in het getrouw bezoeken der Kerk bij het H. Offer der Mis en bij andere gelegenheden, ik zal den dag heiligen door mijn hart in een vurig schietgebed of eenigo verzuchting dikwijls tot God te verheffen, vooral in den morgen-79 é

dienstig zijn in woorden en gesprekken, in v omgang en gezelschap, in handel en wandel,

betrekking zijn mot den Hemel?) dat, en alles ei wat ik doe, zal ik uit godsdienstigheid op- )

U. Jesus, Maria, Jozef, ik beveel mij aan U, om in mijn verstand verlicht, in mijn wil ten goede gesterkt te worden.

Na de vinding in den tempel keert Jesus met Maria en Jozef naar Nazareth terug en Hij was hun onderdanig. En Jesus nam toe in wijsheid en jaren, en in genade bij G-od en menschen. (Luc. n. 51 amp; 52.)

In den geest treed ik, als lid der Heilige Familie, de nederige woning van Nazareth binnen, waar ik Jesus, Maria en Jozef vind, en het zoet en zalig geluk in het heilig en goddelijk huisgezin bewonder.

Er waren in die dagen groote mannen in de wereld, uitmuntend in dapperheid en geleerdheid , in rijkdommen en talenten. IJdele, wereldsche grootheid! Uit den Hemel sloeg God zijn oog met een bijzonder welgevallen neder op het stille en eenvoudige huisgezin van Nazareth; op U, Jesus, Maria, Jozef, nieuwe Bruidegom, nieuwe Bruid, nieuw Kind, die de Familie, welke vóór het Christendom vervallen was, hersteld hebt. Ja in die nederige woon heerschte huiselijk geluk, zoete vrede, stille zaligheid in het genoegelijk familie-leven. Gelukkig de leden van het christelijk huis-

gezin, die hun geluk zoeken op aarde, niet in den omgang met vreemden, niet in ligt-zinnige gezelschappen, niet in pleiziertogten en ijdele en zondige vermaken, daar is het ware geluk niet te vinden; (Nav. van Chr. 1. Boek. 20^e hoofdst.), maar in het eensgezind en heilig zamenleven in den familiekring!

Hoe eensgezind leefden Maria en Jozef, één door den band des huwelijks, één door onderlinge liefde, één door hunne liefde voor Jesus, voor God! - Waren ook alle gehuwden zoo bezorgd om mot elkander te wedijveren in hot beminnen van hunnen God, in het onderhouden der wederkeerige liefde, in het bewaren van den band der eenheid door het huwelijk gelogd, wat zouden zij naar het voorbeeld van Maria.en Jozef gelukkig leven! Dat zij zich dikwijls dat schoone voorbeeld van eensgezindheid voor oogen stellen; hebben zij meerdere gebreken, dat zij dan ook meer verdraagzaam zijn jegens elkander; hebben zij moeite soms, om dien vrede te bewaren, dat zij zich dan vertrouwelijk aan dat heiligste huwelijkspaar aanbevelen, verzuchtende: Maria en Jozef, verkrijg voor ons de onderlinge liefde!

Waaraan hadden Maria on Jozef dien zaligen Imwelijksvrede te danken? — Naast God, zeker aan hunnen heiligen levenswandel in de dagen hunner jeugd. Zoo bid ik dikwijls: Heilige Familie, wier zuivere verbindtenis voorbereid werd door eene onschuldige en deugdzame jeugd! — Wil ook ik mij waardig tot het aanvaarden van den staat des Huwelijks of ook van eenen anderen levensstaat voorbereiden , dan zal ik dikwijls Jescs , mijnen Sod, Maria en Jozef , mijne geestelijke ouders, bidden om hulp, en bezorgd wezen om mijne jeugdige jaren in onschuld en deugd te slijten. En ik ben zeker, Gods hand zal mij op mijne verdere levensbaan gelukkig geleiden.

Zie ik in Maria en Jozef een voorbeeld voor de gehuwden van onderlinge heilige liefde, ik zie tevens in hen voor de ouders een schoon voorbeeld van teedere ouderlijke zorgen. Ik groet den H. Jozef , het Hoofd der Heilige Familie, zoo dikwijls als een voorbeeld van vaderlijke waakzaamheid; on Maria , zijne Bruid, als een voorbeeld van moederlijke zorgvuldigheid. — O wat teedere zorgen, wat zuivere liefde koesterden die heilige Moeder en die gelukkige

Voedstervader voor linn goddelijk Kind! — Wat opregte liefde in het vaderharte van Jozef , wat innige teederlieid in het Moederharto van Maria! Wat quot;bezorgde en liefdevolle zamen-werldng in het bewaren van Jesus en het behartigen van zijn welzijn! — Al hunne zorgen besteedden zij voor Jesus ; hunne oogen waren steeds op Hem gevestigd; of moesten zij soms voor eenige oogenblikkön zijn zigt-baar bijzijn missen, dan waren toch de gedachten van hunnen geest, de verlangens van hun hart gerigt op het geluk van hun goddelijk Kind. — Wanneer alle ouders zich beijverden om het voorbeeld van Maria en Jozef in hot behartigen hunner pligten na te volgen, wat zou er geluk en zoete vrede in de huisgezinnen heerschen; wat zou de eer van God, de zaligheid der kinderen, het welzijn der ouders zeiven voor de aarde en den Hemel bevorderd worden! — Gelijk Maria en Jozef liun goddelijk Kind tor bewaring en verzorging hadden ontvangen van den Hemel, zoo moeten ook de ouders met een levendig geloof door-drongon wezen, dat hunne kinderen panden zijn, die door God zeiven aan hunne ouderlijke zorgen zijn toevertrouwd.

Gelijk Maria en Jozef, zoo moeten alle christelijke ouders hunne kinderen met eene zuivere en heilige liefde beminnen en. onvermoeid voor hun ligchanielijk, maar nog meer voor hun geestelijk geluk bezorgd wezen. — Die zorgen moeten des te grooter zijn, wijl hunne kinderen aan vele gebreken, aan men-schelijke zwakheden, aan zondige neigingen onderworpen zijn. In eensgezinde en altijddurende zorgen en waakzaamheid moeten zij onderling zamenwerken om hunne kinderen door voorbeelden en opwekkingen tot het gcedo aan te sporen —■ door waarschuwingen, en bestraffingen soms, van de zonde en de gevaarlijke gelegenheden te weerhouden. Bij die zorgen zullen zij dikwijls hunne dierbare kinderen aan het goddelijk Kind Jesus, en aan Maria en Jozef aanbevelen! — Diezelfde zorgen zijn zij in zekeren zin verschuldigd aan hunne dienstboden of andere huisgenooten, welke God aan hunne waakzaamheid heeft aanbevolen. — Gelukkige ouders, die zoo te zamen, zoo lang zij op aarde leven, uit zuivere liefde voor God het welzijn hunner kinderen voor de wereld, maar meer nog voor den Hemel behartigen! — Eeeds op aarde

zullen zij do belooning hunner trouwe zorgen ondervinden in liet braaf gedrag on do dankbaarheid hunner kinderen. Deze zullen het voorbeeld volgen van hot goddelijk Kind Jesus , in hot getrouw betrachten hunner kindor-pligton jegens hunne bezorgde ouders.

Eono zaak, die de bewondering van Engelen en menschen verdient, aanschouw ik in hot H. Huisgezin van Nazareth, waarvan het Kind een voorbeeld is van gehoorzaamheid en kinderlijke liefde. Hij ujcé hun onderdanig. Dit is in weinige woorden de goheolo geschiedenis der eerste dertig levensjaren van Jesus. Laat ik mij goed doordringen van de groote bo-teokenis dier woorden. — Wie was onderdanig? Jesus, do eenige Zoon des Vaders, God van alle eeuwigheid, Schepper van Hemel en aarde, Hij de ongeschapen wijsheid. de eeuwige alraagt zelf; Hij, aan wien allo menschen op aarde, alle Engelen in den Hemel moeten gehoorzamen, Hij onderwerpt zich. —En aan wie? Zeker aan eerbiedwaardige, aan heilige personen ; kon iemand do gehoorzaamheid van oenen God waardig zijn, dan verdienden zij die; maar het waren toch zijne eigene schepsels ,

die alles wat zij waren, wat zij hadden, aan Hem alleen hadden te danken; die oneindig ver beneden Hem waren in heiligheid, in wijsheid, in magt, in gezag en eerbiedwaardigheid. Aan deze gehoorzaamt Jesus. — En waar betuigt Hij die onderwerping ? — In do arme woning van het stille Nazareth, in een nederig huisgezin, in eenen eenvoudigen werkwinkel. — En in welke zaken gehoorzaamt Hj ? In de gewone, in de dagelijksche bezigheden van het huishouden; in den onaanzienlijken, in den zwaren arbeid, waarin Hij zijnen Voedstervader bijstaat; — in alles onderwerpt Hij zich zonder uitzondering. — En hoe lang duurt die gehoorzaamheid? Niet voor een onkelen dag, niet voor eenige weken, maar jaren lang, tot zijn dertigste jaar toe, zoo lang Hij in het verborgen leeft met Maria en Jozef onderwerpt Hij zich aan hun verlangen. —■ En hoedanig was zijne onderwerping? Bereidvaardig , naauwkeurig, blijmoedig en uit liefde voor

(MariaMaria en Jozef en voor zijnen Hemelschen Vader. — Lieve Jesus , ik zucht onder den druk der verwijtingen, die ik gevoel in mijn binnenste, wanneer ik uw goddelijk voorbeeld van nederige gehoorzaamheid overdenk. —• Gij, 79 4.

God, aan uwe schepsels, in alles, zoo nederig, zoo volmaakt gehoorzaam! En ik!.. Mijn God, om de verdiensten der diepe vernedering van uwen eenigen Zoon, vergeef mij mijne ongehoorzaamheid, eigenzinnigheid en weerspannigheid. — Mijn besluit staat vast. Do gehoorzaamheid van eenen Menschgeworden God zal mij dwingen gehoorzaam to zijn. - Maria en Jozef verkrijgt mij die genade van uw goddelijk Kind dat op aarde U gehoorzaam was en ook nu nog zoo gaarne uw verlangen volbrengt, opdat ik in mijne Ouders en Oversten , in mijnen Ziolbostierder, God zeiven, in hunnen wil Gods wil erkennen on volgen moge; opdat ik mij onderwerpe met bereidvaardigheid, zonder uitstel, zonder tegenspraak met naauw-keurigheid, zonder in iets aan hun verlangen to kort te blijven; in alles, wat niet duidelijk mot Gods heiligen wil in strijd is; — mot eon blijmoedig hart, zoodat ik mijne oversten niet be-droeve, maar hun troost on vreugd vorschaffe; uit teedere liefde en heiligen eerbied voor hon, en voor mijnen Vader, die in do Hemelen is, die door hen aan mij zijnen aanbiddelijken wil kenbaar maakt. — Zoo zal ik volmaakt on heilig het vierde gebod: Eer uwen Vader en

uwe Moeder, volbrengen, U, mijn Goc., ter eere, mijno oversten tot genoegen, mij zelven tot geluk voor dit en liet andere leven.

Jesus, nam toe in wijsheid en jaren, en in genade bij God en menschen. Hij vertoonde met liet toenemen der jaren, meer en meer, zijne goddelijke wijsheid en zijne eeuwige heiligheid voor God en menschen. — Welk verschil met mij. Ik neem toe in jaren, maar tevens in fouten en gebreken en mijne schuldpligng-heid wordt grooter voor God. — Maar neen, ik vernieuw mijn besluit; van dezen oogenblik af, ga ik met de jaren ook toenemen in deugd, in heiligheid in verdiensten voor God. — Eeeds deze meditatie, — het gebed, dat ik verrigt, den arbeid die ik volbreng, de pligten die ik vervul breng ik met oen zuiver hart en eene zuivere ineening aan God ten offer. Mijn leven en eiken oogenblik mijns levens wijd ik toe aan de dienst van God tot meerdere heiliging mijner ziele.

Jesus, Maria en Jozef, Heilige Familie, waarin vrede en eendragt heerschten, voorbeeld van de Christelijke familie, ik stel mij zeiven en mijne hnisgenooten onder uwe magtige

bescherming. Ik bid U voor mij en mijne niede-broeders en onze huisgezinnen; helpt ons, dat wij voortaan in het stille en huiselijk fomilio-leven ons geluk zoeken, dat wij met allen, vooral met onze huisgenooten in zaligen vrede, in onderlinge liefde mogen leven; dat wij naar uw voorbeeld getrouw mogen zijn in het behartigen der ouderlijken zorgen en der kinderlijke pligten; zoo zullen wij, zoo zal ieder van ons, zoo zal ik met de jaren toenemen in deugd en wijsheid, in liefde en bevalligheid bij God en menschen. Zoo zal ik (tevens uw voorbeeld volgend in gebed en arbeid, zooals ik verder zal overdenken) in stil en zoet genoegen mijne dagen slijten, en mij de eeuwige rust des Hemels waardig maken. Amen.

Mijn God, ik geloof in U. Ik verneder mij in uwe heilige tegenwoordigheid. Ik aanbid U.

Jesus, Maria, Jozef, ik beveel mij aan U, om in mijn verstand verlicht, in mijn wil ten goede gesterkt te worden.

Hot huisje van Nazareth was een verborgen heiligdom van God op aarde. Waarlijk dat was do woontente van God met de monschon (Apoc. XXI. 3). Daar leefden Jesus, Maria en Jozef, het allerheiligste Huisgezin, dat ooit op aarde geweest is. Daar leefden zij niet gekend, versmaad zelfs bij de menschen, maar groot in de oogen van God. — Daar leefden Maria en Jozef, met hun goddelijk Kind Jesus, dood voor do wereld; hun leven was met Christus verborgen in God (Col. III. 3). Daar leefden zij in de zuiverste liefde zamen, in de heiligste liefde voor God. •—• Daar leefden zij in hot voortdurend bijzijn, in den vertrouwelijkston omgang, in do naauwsto, de innigste gemeenschap mot het Mensch-gewordon Woord van God. — Hunne onderlinge gesprekken met Jesus liepen over do heiligste onderwerpen, ovor God en zijne aanbiddelijke volmaaktheden, bijzonder over zijne onbegrijpelijke liefde voor den monsch. Het grootste bewijs dior liefde hadden zij in hun midden: den Zoon van God, die uit liefde voor

het g-evallen menschdom do mensclielijke natuur had aangenomen. Met dien Godmensch waren zij zoo innig vereenigd, alsof zijne eerste dertig levensjaren alleen ter liefde van Maria en Jozef moesten doorgehragt worden. Hunne harten gloeiden dan ook meer en meer van liefde voor Jesus, van liefde voor God. Voortdurend waren zij opgetogen van heilige verwondering over Gods grootheid en liefde.

O mij dunkt, ik zie hen dikwijls in gezamenlijke aanbidding voor Gods opperste Majesteit neêrknielen. Daar werpt zichJESus, deMenseh geworden Zoon van God ter aarde neder. De vlekkelooze Moedermaagd knielt neer aan de zijde van haren goddelijken Zoon. En do zuivere Bruidegom van Maria, de heilige Voedstervader van Jesus, sluit zich aan bij Bruid en Kind. — Daar ligt het allerheiligste drietal neergeknield voor den troon van God. Daar wordt door Jesus aan God een gebed van hulde en aanbidding aangeboden, dat Gods oneindige grootheid waardig is. Daar brengt Jesus aan zijnen Vader eenen dank, die geëvenredigd is aan de oneindige weldaden den mensch bewezen. Daar bidden zij te zamen den Hemelschen Vader medelijden te hebben

met hot menschelijk geslacht, in plaats van vlook on straf, zegen en genade over de wereld uit te storten. — Hoe nederig, hoe eerbiedig, hoe vertromvelijk, hoe heilig, hoe dringend tevens wordt die quot;bede den Hemelschen Vader opgedragen! En wat gebeurt er intusschen in den Hemel ? Mij dunkt, het loflied der Engelen, dat zonder ophouden rondom den troon van God weergalmt, zwijgt. Gelijk er stilte was in den Hemel, toen de draak vocht met den Aartsengel Michael (Off. Eccl. 8 Maii), en toen het Lam hot zevende zegel van het gesloten book opende (Apoc. VIII. 1), zoo, verbeeld ik mij, heerscht er eene eerbiedige stilto onder de Engelen des Hemels, terwijl het gebed van hunnen God en Hoer voor den troon des Vaders opstijgt. — En de eeuwige Vader zelf ziet neer mot innig welgevallen op de woning van Nazareth, waar Maria en Jozef, met hun goddelijk Kind, hot eeuwig welbehagen zijns Vaders, in het gebed zijn neergeknield. — En Hij zendt zijnen goddelijken zegen op het heilig Huisgezin, op geheel het menschdom neder.

voor mij gebeden, toen dacht Jeslts aan mij, toen heeft Hij den zegen zijns Vaders over mij afgesmeekt. — Maar toen ook heeft Jesus gebeden, om mij te leeren hoe ik bidden moet. Ben ik niet dikwijls traag geweest in deze heilige oefening ? Heb ik niet dikwijls gebeden oneerbiedig en onoplettend, kwijnend en slaperig ? Doordrong ik mij bij het begin des gebeds mot een levendig geloof aan God, met wien ik spreken ging? Stelde ik mij een bepaald doel voor, dat ik door mijn gebed wilde verkrijgen? Is mijn bidden altijd met den ge-wenschten uitslag bekroond geworden? Waar ligt de schuld ? — O hoe vele beweegredenen vind ik, zelfs in dit heilige werk, om mij voor God te vernederen! Heb ik die heilige oefening des gebeds niet dikwijls verwaarloosd om ijdele redenen? —• Ik vraag vergeving, mijn God, voor het verledene en ga mij in do toekomst met ijver op het goed gebed toeleggen. De Heilige Familie zal mijne hulp, mijn toonbeeld wezen. Om U in mijn gebod naar waarde te loven en te danken, zal ik bidden in voreeniging van die goddelijke mooning waarmee Jesus U in Nazareth geloofd en gedankt hoeft. — Maar het gebed zal voor mij ook het groote middel

wozon, om alios wat mij voor tijd en eeuwigheid dienstig is te verkrijgen. Uw onfeilbaar Woord dient mij tot onderpand. Jesüs liocft mij verzekerd: vraagt en gij zult verkrijgen, (Matth. VII. 7). Wat gij don Vader in mijnen Naam zult vragen, zal Hij U geven. (Jois. XVI. 23). Ik vraag in den Naam van Jesus , wanneer ik U bid door zijno verdiensten, in zijnen geest, naar zijn goddelijk voorbeeld. — En ik lieb zoo veel behoeften aan uwe hulp, mijn God, om van het kwade vooral van de zonde en hare rampzalige gevolgen bevrijd to worden, om in het goede door uwe vaderlijke goedheid verlicht, gesterkt en geholpen te worden; ik heb noodwendigheden naar het ligchaam, in tijdelijke zaken, nog meer naaide ziel, in mijn geestelijk welzijn. Ik moet uwe gunsten afsmeeken voor mij zeiven en voor anderen; voor het welzijn mijner ouders en oversten, mijner medebroeders en vrienden, voor de eeuwige rust dor geloovige zielen. Voor hen uwen zegen af te smeeken is voor mij het groote en dikwijls het eenige middel om hun mijne verschuldigde liefde te bewijzen.

Ik zal dan, eer ik begin te bidden, mijn geloof opwekken en bepalen welke gunst ik

van U, mijn God en Vader, die in de Hemelen zijt, kom afsmeeken. Ook zal mijn gebed vergezeld gaan met ootmoedigheid, om mijne onwaardigheid voor U, om de diepe ellende, waarin ik ben; heeft Jesus zich om mij vernederd, ik wil mij om mij zeiven vernederen met Hem; maar tevens zal ik bidden met een groot vertrouwen, steunende op do verdiensten van Jesus, op de voorspraak van Maria en Jozef, bewust van uwe almagt, indachtig uwe beloften en verzekerd van uwe oneindige goedheid voor mij. Ik zal bidden met eenen heiligen eerbied wetende mot wien ik spreek, dat ik mijne smeekingen voor den troon van Uwe opperste Majesteit aanbied; ik zal aandachtig , oplettend zijn op liet verzoek dat ik ü voorstel, want zoo ik wil dat Gij mij verstaat, moet ik zeker mij zeiven verstaan. Ik zal bidden en smeeken met aandrang en volharding en ik ben zeker, zoo het gevrragde mij zalig is, dat ik in mijn verzoek niet zal worden teleurgesteld. Of ontvang ik niet aanstonds wat ik wensch, ik zal toch voortgaan met bidden, het verhooren van mijn gebed overlatende aan Uwe alwijze beschikking, die beter weet wat mij dienstig is, dan ik weet

te vragen. En mijne volharding in liet gebed zal U aangenaam wezen en mij strekken tot geluk en zaligheid.

Wanneer nu moet ik van die zalige oefening des gebeds gehruik maken? Jesus leert, dat men altijd moet bidden en niet moede worden (Luc. XVIII. 1), dat men, G-od om iets biddende, volharden moet in zijn gebed, niet ophouden met bidden en geenszins den moed verliezen, al wordt dat gebed niet terstond verhoord. Ook kunnen wij altijd bidden in den geest, door dikwijls onder onzen arbeid, onder andere bezigheden, op den dag en zelfs in den nacht, ons hart tot G-od te verheffen door eene korte verzuchting, door een vurig schietgebed, bijv: Mijn God, ik bemin TJ. Jesus, Maria, Jozef, staat mij bij. Alles ter oer en glorie van God! — Meer bepaald zal ik in een heilig gebed naar het voorbeeld dor Heilige Familie neerknielen bij het begin van den dag en eer ik mij des avonds ter ruste begeef; ik zal bidden vóór en na het eten, om den zegen van God over het gebruik dei-spijs af te smeeken en zijne vaderlijke goedheid te danken.

genooten vooral hot Kozonlioedje in don avondstond , in don goost vereenigd mot Jesus, Maria en Jozef iu hot gobod; zoo zal ik mijn huisgoziii doon golijkon op hot stillo heiligdom van Nazareth. Ik zal vurig bidden in de Kerk, het huis des gebeds, waar diezelfde G-odmensch rust, die weleer woondo en bad met Maria en Jozef. Met die Heilige Familie zal ik mij biddende voroonigen on met haar mijn gebod don Homelschen Vader aanbieden. Vooral zal ik vurig bidden, wanneer Jesus met mij in do H. Communie vereenigd is, wanneer Hij mot mij, ik mot Hem den Vader bid. Dan mag ik zeggen: bij mij is het gebed tot den God mijns levens (Ps. XLI. 9.) Dat bidden zal mij troost, licht en sterkte geven; en daarom zal ik bijzonderlijk nog bidden, wanneer ik in druk on kwelling, in droefheid en lijden ben, zoo vermaant ons do H. Jacobus: is iemand onder n in droefheid, hij bidde. (Jac. V. 13.) Ik zal bidden wanneer ik in hot onzekere , in eenigen twijfel bon, bijv. wanneer ik beraadslaag over het kiezen van oenen levensstaat ; dan bid ik mot David: maak mij Heer don weg bekend, dion ik moot bewandelen. (Ps. CXLII. 8). Ik zal bidden, aan-

stonds bidden on tot G-od roepen, wanneer mij eenigo bekoring kwelt: dan zal ik zoggen: versterk mij, God, in dit uur! (Judith XIII. 9) Heer zie op tot mijne hulp en haast u mij te helpen ! (Ps. LXIX. 2). Jesus , sta mij bij! Maria , bewaar mij! H. Jozef , bescherm mij. Ben ik in het gebed tijdens de bekoring getrouw , dan zal de vijand mijner zaligheid mij niet schaden. Integendeel zijne aanslagen zullen mij dienen, om aan God mijne gehechtheid te toonen on om mijne deugd on verdiensten voor don Hemel te vermeerderen.

Een waardig, een heilig lid van het Godsgezin zal ik wezen , zoo ik mij dikwijls in den geest met Jesus, Maria on Jozef vereenig om goed te bidden. Mijn gebod zal dan oone bijzondere kracht hebben. Volgens het woord van den H. Augustinus zal mijne smeo-king opklimmen tot God, en de genadige gunst van God zal neêrdalen op mij. Het gebod zal voor mij het groot middel ter zaligheid wezen, want de H. Alphonsus, die man dos gobeds, verzekert mij; indien gij goed bidt, zult gij zeker zalig worden. Maar hij voegt er ook bij: indien gij niet bidt, zult gij zeker

verloren gaan. Verre van mij dit laatste! Ik wil het gebed niet verzuimen, maar getrouw en ijverig behartigen, opdat het mij zij een zeker middel ter zaligheid.

Mijn God, ik geloof in U. Ik verneder mij in uwe heilige tegenwoordigheid. Ik aanbid U. Jesus Maria, Jozef, ik beveel mij aan U, om in mijn verstand verlicht, in mijn wil ten goede gesterkt te worden.

Ik verbeeld mij in de arme woning dei-Heilige Familie to Nazareth tegenwoordig te zijn. Daar zie ik den H. Jozef , het eerbiedwaardig hoofd van het heilig Huisgezin, in de drukte der zorgen voor zijne Bruid en zijn goddelijk Kind. Ik zie hem vlijtig en onver-vermoeid werken, om in de noodzakelijke behoeften van zijn arm huisgezin te voorzien.

Ik zie hem in zijnen werkwinkel den zwaren arbeid van zijnen nederigen staat met zorgen ijver behartigen. Hij weet, dat de He-melsche Vader het zoo beschikt heeft; hij de man naar Gods harl, onderwerpt zich. En terwijl zijne ledematen zich vermoeijen, zijn zweet noêrdruipt en zijn adem zucht onder den zwaren last des arbeids, gevoelt hij zich gelukkig; zijne gedachten zijn ge-rigt op Jesus en Maria, zijn hart houdt zich bezig met God, aan wien hij alles ten offer brengt. — Ik zie Maria , zijne heilige Bruid, do Moeder dos Hoeren, als eene bezorgde huismoeder zich bezig houden met de dagelijksche zorgen , met de gewone bezigheden , met den nederigen arbeid in haar arm huishouden. Zij helpt getrouw haren Bruidegom , zij beijvert zich om hem in alles te believen, om door hare teedere zorgen den zwaren arbeid van haren man te verligten en met hem behulpzaam te zijn in het onderhoud van het arme huisgezin. •—■ Ik zie ook het goddelijk Kind in zijne kinderjaren zijne moeder helpen in de eenvoudige werkzaamheden van het huishouden; ik zie Hem in zijne jongelingsjaren deelen in den zwaren arbeid van

Jozef. Hij werd beschouwd als eon werkman (Marc. III. 3.) de Zoon eens werkmans (Matt. XIII. 55,) Hij mogt zich de woorden van David toeëigenen: arm hen ik, en in druk en arbeid van mijne jeugd af. (Ps. LXXXVII. 16.) Wat een treffend schouwspel! Een Godmensch, de Zoon van God, God zelf in den arbeid! Een Godmensch werkend met en onder gehoorzaamheid van zijn schepsel! Een Godmensch arbeidend in den armen werkwinkel zijns Pleegvaders, misschien soms met hem bij anderen voor karig loon, en met gebrekkig onderhoud zijn werk verrigtend! Ja, waarlijk, Jesus , Maria en Jozef , ik mag U begroeten, als de Heilige Familie, die een arm, werkzaam en boetvaardig leven geleid hebt, die uw brood hebt gewonnen in het zweet uws aanschijns! — Die gedachte bemoedigt en troost mij; die overdenking leert mij kennen den pligt, de waarde van den arbeid, en do wijze, hoe ik dien moet verrigten.

De mensch, ieder in zijne betrekking, moet werken. Hij die werken kan en toch in luiheid en ledigheid zijne dagen slijt is een vadsig (Prov. XXI. 25) en verachtelijk schepsel (Eccli.

XXII. 1 amp; 2.) De H. G-eest verwijst den luiaard tot zijne schande naar de werkzame mier. (Prov. VI. 6.) Hij verzekert hem dat de ledigheid veel kwaad leert. (Eccli. XXXIII. 29.) En deH. Pau-lus, die onder den zwaren arbeid zijner predi-king met eigen handwerk zijn brood verdiende (2 Thess. III. 8) gaf het uitdrukkelijk bevel: zoo iemand niet wil werken, dat hij ook niet ete. (Ibid. 10.) Werken is pligt, niet alleen voor sommigen, die door hunnen arbeid voor zich zeiven en hun huisgezin het noodige onderhoud moeten verdienen; maar voor allen en voor ieder in het bijzonder. De eerste mensch, toen hij nog in zijne onschuld leefde, was door God in het aardsch Paradijs geplaatst, en do H. Schrift voegt er de reden bij: opdat hij hetzelve zou bewerken en bewaren, (Gen. II. 15). Na de zonde is de vermoeijende arbeid den mensch tot straf door God opgelegd: In het zweet uws aanschijns zult gij het brood eten (Gen. III. 19). En Jesus , die de zonden der menschen op zich genomen had, werkt met Maria en Jozef te Nazareth, om mij den pligt des arbeids te leeren. Ik moet dus werken als mensch, als zondaar, als christen, als lid van het heilig Huisgezin.

Die arbeid is niet onteerend voor mij; neen hoe vlijtig er ik zorg en werk. des te meer zal ik Jicsus navolgen, aan God behagen en de achting der menschen winnen. En die arbeid zal ook voor mij zalig wezen. Ik zal daardoor den kost winnen. Het brood door eigen zorg verdiend smaakt zoo goed. De Profeet David getuigt het (Ps. CXXA^rII. 2—4): gij zult eten van de werken uwer handen; gelukkig zijt gij en hot zal u goed wezen. Vrouw en kinderen zullen er goed bij varen. — Of heb ik het noodige reeds, ik zal door mijnen arbeid des te meer gezegend worden en zoo van het tijdelijk goed een ruimer gebruik kunnen maken tot barmhartige en godsdienstige einden. (Eph. IV. 28). — Verder wanneer ik mij ijverig en geregeld mot den arbeid bezig houd, dan zal mijn ligchaam beter rusten, (Eccl. V. 11.) dan zal ik smakelijker eten, dan zal ik meer tevreden zijn. — Maar vooral wil ik eens goed letten op do vruchten van den arbeid voor mijn geestelijk welzijn. Wanneer ik goed werk, dan vermijd ik de ledigheid, den oorsprong van veel kwaad; dan vermijd ik vele ontmoetingen en gevaarlijke gelegenheden tot zonde; dan geef ik aan den duivel den tijd

niet om mij met zijne lastige bekoringen te kwellen. Wanneer ik den last mijner zorgen, en de moeite van mijnen arbeid in den geest van boetvaardigheid aan God opoffer, dan zal ik, volgens liet verlangen van Jesus , dagelijks mijn kruis opnemen, en Hem volgen en zoo aan God voldoening schenken voor de fouten en menigvuldige straffen der zonden, die ik te booten heb. Wat handelt hij wijs en voor-zigtig, die zoo op eenvoudige en gemakkelijke wijze aan God voldoet voor de schuld, die hij anders door zware kastijdingen in dit leven, of door de bittere pijnen des vagevuurs in het andere zou moeten uitwisschen! — Maar nog meer, wanneer ik naar behooren mijnen arbeid verrigt, dan zal ik daardoor eenen schat van verdiensten voor den Hemel verzamelen. Het geringste werk, behoorlijk gedaan, zal mijn loon voor God vermeerderen; welke belooning zal mij dan niet wachten, wanneer ik jaren en jaren lang mijnen arbeid zal geheiligd hebben! — En welke zijn die voorwaarden om mijnen arbeid te heiligen, om mijn werk verdienstelijk te maken voor mijne ziel? Eenvoudig deze twee: eene heilige bron, een heilig doel, of: dat het werk geschiede met

een zuiver hart, vrij van doodzonde, en dat het gerigt worde met eene zuivere meening: ter eer en glorie van God.

Wanneer ik verdienstig wil werken voor den Hemel, dan moet ik zorgen dat mijn hart zuiver is, dat ik vrij van doodzonde leef, dat ik in Gods heilige liefde, in staat van gratie ben. O dit begrijp ik gemakkelijk: wanneer ik in doodzonde ben, dan ben ik een slaaf des duivels, dan heb ik de dienst van God verlaten, en den vijand van God mijne dienst aangeboden; in dien staat heb ik van God geen loon te wachten, evenmin als een dienstknecht beloond zou worden door zijn vroegeren meester, wanneer hij in een andere dienst werkzaam is, en een vreemden meester dient. Ik moet dus om door God beloond te worden in de dienst van God zijn; ik moet leven met Hem vereenigd door de liefde. Jesus verklaart dit in eene gelijkenis: gelijk de rank geen vruchten kan dragen uit zich zelve, indien zij niet aan den wijnstok blijft, zoo ook gij niet, zoo gij niet blijft in Mij. Ik ben de wijnstok, gij zijt de ranken. Die in Mij blijft, en in wien Ik blijve, die draagt veel vrucht; want

zonder Mij kunt gij niets doen, (Joan. XV. 4 amp; 5.), dat verdienstelijk is voor liet eeuwige leven. Ik zie dus dat ik werken moet, gelijk Maria en Jozef , in vereeniging met Jesus , als dienaar van God, in staat van gratie. — Ten anderen moet mijn werk aan God worden opgedragen. Dat zegt mij de rede: een dienstknecht moet werken ten gerieve zijns meesters; dat was de leus, de aanhoudende oefening van den H. Ignatius: «Ter meerdere eer van God;quot; dat was de herhaalde waarschuwing en opwekking van den H. Paulus: Al wat gij doet in woord of werk, doet het alles in den naam van den Heere Jesus Christus; (Col. III. 17) dat is: in vereeniging van die goddelijke meening die Jesus had bij zijnen arheid. En aan de Korinthiërs (1. X. 31.) schrijft de H. Paulus: Hetzij gij eet, hetzij gij drinkt, hetzij gij iets anders doet, doet alles tot eer van God. Wanneer ik zoo met God en voor God, in de dienst van God en ter eere van God mijnen dagelijkschen arbeid, mijne gewone bezigheden, niet een enkelen dag, maar jaren en jaren lang blijf verrigten, wat zal ik dan bij het einde mijns levens op aarde, van Gods goedheid een groot loon

ontvangen in den Hemel! Ik zal mij dus met flver toeleggen om mijnen arbeid en mijne zorgen voor God te heiligen,

In de eerste gestelde voorwaarde zie ik eene reden te meer, om den goeden God nooit door eenige doodzonde te beleedigen, of mogt ik ooit, wat God verhoede, dat ongeluk hebben, om aanstonds uit dien zondonstaat op te staan; wijl ik in zonde wel goede werken kan en moet doen ter boetvaardigheid, maar niet verdienstelijk ten eeuwigen leven. Wat nadeel dus voor den zondaar, die in zijne zonde blijft voortleven! — Om de tweede voorwaarde te volbrengen zal ik eiken dag bij mijn morgengebed oplettend die goede meening maken, om al mijne werken en zorgen aan God op te dragen. Door den dag zal ik soms die opdragt vernieuwen, vooral wanneer ik eenig bijzonder werk begin: dan zal ik een kruis-teeken maken, of zeggen: in den naam van Jesus! ter eer en glorie van God! met Jesus, Maria en Jozef wil ik dit werk verrigten, ter eer van God en tot zaligheid mijner ziel! — Die opdragt zal mijn werk heiligen, den last des arboids verligten, en in allo moeijelijkheid

mij bemoedigen met de hoop op de toekomst. — Verre dus van mij, onder den arbeid ooit Ie zondigen door gramschap, godslastering, oneerbare woorden, gesprekken tegen de liefde of ontstichtende gezangen; — verre van mij, mijn werk te doen uit ijdele glorie, uit gierigheid of hebzucht, uit onregtvaardigheid, nijd of soms nog slechtere inzigten! Noen, alles met God en voor God! Naar het voorbeeld van Maria en Jozef zal ik werken met Jesus . in do tegenwoordigheid van God, wiens alziend oog mij onder den arbeid gadeslaat; ik zal werken in de dienst van Jesus, in de liefde van God; ik zal werken tot hooger doel, met eene zuivere meening aan God mijn werk opdragend; en moet ik werken onvermoeid, wordt mij weinig rust op aarde geschonken, ik heb des te meer hoop op de eeuwige rust, op do hemelsche belooning bij Jesus, Maria en Jozef. — Amen.

Mijn God, ik geloof in U. Ik verneder mij in uwe heilige tegenwoordigheid. Ik aanbid U. Jesus, Maria, Jozef, ik beveel mij aan U, om in mijn verstand verlicht, in mijn wil ten goede gesterkt te worden.

Het leven van den mensch op aarde is niets anders of behoorde niets anders te wezen dan eene voorbereiding voor do eeuwigheid, dan een doortogt door zijne ballingschap naar het eeuwige Vaderland des Hemels. De mensch is door God op deze wereld gesteld, niet om zijne zinnelijke genoegens te voldoen en zijn ligchaam te koesteren; niet om eer en achting der menschen, om ijdelen roem en vergankelijke grootheid na te jagen; niet om aardsche schatten en wereldsche rijkdommen te verzamelen en daarin zijn geluk te zoeken; neen, dat alles is minstens ijdelheid en zal dikwijls zonde wezen voor God. Maar het ware doel

van het leven des menschen op aarde is den Heer, zijnen God, te kennen, te beminnen en getrouw te dienen, om zoo zijne ziel zalig te maken en zicli eene gelukkige toekomst te bereiden voor de eeuwiglieid.

Beschouw ik eens de aardsche zaken met do oogen des geloofs volgens die woorden van Jesus (Matth. XVI. 26): wat baat het den mensch zoo hij do geheele wereld wint, maar zijne ziel verliest? Wat baat het mij, wat voordeel heb ik er aan, zoo ik grooto sommen gelds, winstgevende betrekkingen, uitgestrekte landgoederen bezit ? Wat baat het mij om nietswaardige zaken door den lof der menschen geprezen en verheven te worden ? Wat baat het mij deel te nemen aan alle wereld-sche vermaken en genoegens, in alles aan de zinnelijke wellusten mijns ligchaams voldoening te schenken? Wat baat mij dat alles, zoo ik de liefde Gods niet bezit, zoo God mij niet ' prijst, zoo ik geen genoegen vind in de dienst van God ? — Wat baat het mij, zoo ik niet i beantwoord aan het doel mijner schepping, zoo ik de eenig noodzakelijke zaak verwaarloos, zoo ik mijne ziel verlies, zoo ik mijne kostbare, mijne eeuwig levende ziel in liet verderf stort ? 79 5.

O ik besef het, het baat mij niets; en zoo ik het ongeluk had met eene door doodzonde besmeurde ziel voor den regterstoel van Gods oneindige regtvaardigheid te verschijnen, ik zou het, maar te laat, nog duidelijker inzien, en in rampzalige wanhoop met den zondaar uitroepen; ik ben afgedwaald van den weg der waarheid. (Sap. V. 6).

Ik keer die woorden van Jesus om, en ik vraag mij zeiven af: wat schaadt het den mensch, zoo hij alles verliest, maar zijne ziel wint? — wat schaadt het mij, welk nadeel heb ik er aan, zoo ik de schatten dezer aarde moet missen en in armoede en ontberingen mijn leven moot doorbrengen, wat schaadt het mij zoo ik de eer en achting van anderen moet derven en in smaad en minachting bij de wereld mijne dagen moot slijten? wat schaadt het mij zoo ik beroofd ben van alle ligchamelijke genoegens en voldoeningen der zinnen en met druk en lijden in mijne levensdagen moet worstelen? Wat schaadt mij dat alles, zoo ik maar getrouw ben mijn laatste einde te betrachten, mijnen God te dienen, mijne ziel te winnen, mijne kostbare ziel te

bewaren voor eene zalige eeuwigheid? O dan schaadt mij niets! Waren die aardsche ontberingen eene wezenlijke schade in het oog van God, de hemelsche Vader zou zijne Heilige Familie hier op aarde: Jesus , Maria en Jozef niet in dien toestand geplaatst hebben: zij leefden in armoede en behoeften, in smaad en verachting, in de grootste kwellingen en wederwaardigheden ; — en toch, zij waren de heiligste , do God gevalligste personen op aarde. — Hun voorbeeld zal mij, hun volgeling, leeren, mij niet te zeer te bekommeren, wanneer ik behoeften, verachting of lijden op aarde ondervind, wetende dat dit het deel is van Gods beste vrienden. — Hun voorbeeld zal mij leeren alleen te zoeken, den wil van God te volbrengen, mijnen God getrouw in alles to dienen en mijne ziel te bewaren en zalig te maken voor den Hemel. Dat moet mijne eenige zorg zijn op aarde; dan zal ik wezenlijk voor God gelukkig zijn op aarde; dan zal ik het einde mijns levens met zoeten troost en zalige verwachting te gemoet zien.

Ik verbeeld mij, dat het einde mijner aardsche loopbaan is aangebroken: dat ik daar

neerlig¹ in mijne laatste ziekte, op mijn bed van smarten, om niet meer op te staan, om weldra het tijdelijke met liet eeuwige te gaan verwisselen. Gewigtig uur, allesbeslissend oogenblik, wanneer de mensch, wanneer ik liet huis mijner eeuwigheid zal ingaan (Eccl. XII. 5.)! Ik stel al het akelige van den dood des zondaars ter zijde. Jesüs, Maria en Jozef bewaren mij voor dat allergrootst en onherstelbaar ongeluk! — Ik vraag mij zeiven af, waar ik, liggende op mijn sterfbed, troost en bemoediging zoeken zal. Een opbeurende herinnering zal het voor mij wezen, zoo ik dan denken mag, dat ik mijn leven, vooral die schoone dagen mijner jeugd naar het voorbeeld en de les van Jesus , in heilige godsdienstigheid heb doorgebragt. Eene zoete gedachte zal het voor mij zijn, wanneer ik onder de bescherming van Jesus, Maria en Jozef, de heilige deugd van zuiverheid vlekkeloos bewaard heb, of ten minste de ligtzinnigheden van vroegere dagen door opregte werken van boetvaardigheid voor God hersteld heb. Het zal een troost voor mij zijn, wanneer ik terugzie op mijne aalmoezen of andere werken van liefde en barmhartigheid, waardoor ik mijnen evenmensch trachte bij te

staan, want de renter in het oordeel zal zeggen: voor zooveel gij dit aan een mijner geringste broeders gedaan hebt, deedt ge liet aan Mij, (Matth. XXV. 40). De hoop zal mijn hart bezielen, als ik denk aan al die lasten en moeiten des arbeids, aan al die zorgen en pligtsbetrachtingen, aan al die kruisen en kwellingen, die ik heb opgedragen ter eer van Hem, die het minste goed werk niet onbeloond zal laten.

En ik, trouwe vereerder van het heilig Huisgezin, beschermeling van Jesus, Maria en Jozef, ik heb nog eene bijzondere reden van vertrouwen op die gewigtige stonde: de Heilige Familie, mijn voorbeeld, mijn steun gedurende het leven, zij zal mijne hoop, mijn gezelschap wezen in het uur des doods. Jesus, mijn aanbiddelijke Verlosser, heeft voor mij den pijnlijken, den schandelijken kruisdood willen onderstaan, om mijnen dood zalig temaken. Door te sterven heeft Hij onzen dood vernietigd, door te verrijzen, heeft Hij ons het leven hersteld (Praef. Eccl.) — Maria, de Moeder des Heeren, heb ik honderde, duizende malen in mijn leven gebeden, dat zij, do Moeder Gods,

maar ook mijne teedere Moeder, dat zij mij haar kind zou bijstaan, nu, elk oogenblik mijns levens, maar bijzonderlijk in liet uur van mijnen dood. En zij, die goede Moeder, zal haar kind op dat gewigtig oogenblik van sterven niet verlaten. De H. Jozef, de voedstervader van Jesus, zoo bezorgd, om zijn goddelijk Kind aan den dood, door Herodes bedreigd, te ontrukken, zelf zoo heilig, zoo onvergelijkelijk gelukkig onder de teedere zorgen van Bruid en Kind, in de armen van Jesus en Maria don geest gevende, en nu de bijzondere Beschermer der Kerk en harer ledematen, de Vader der leden, welke tot zijn Huisgezin der H. Familie behooren, die groote heilige Jozef zal in het uur van sterven de bijzondere beschermer wezen van mij, die mij zoo dikwijls en zoo hartelijk aan zijne waakzame vaderzorg heb aanbevolen. — Ja, die Heilige Familie, die ik telken avond, die ik zoo dikwijls gebeden heb: Jesus, Maria, Jozef, staat mij bij in mijnen doodstrijd! Zij zal toonen, dat zij mij in dien laatsten strijd wil bijstaan. Aan haar ben ik verbonden door een drievoudigen band, die niet gemakkelijk verbroken wordt, (Eccl. IV. 12) die tijdens

mijn leven gelegd is en die op het einde mijns levens nog naauwer zal worden toegehaald. Jesus zal dan komen tot mij niet alleen door zijne hulp en genade, maar door zijne wezenlijke tegenwoordigheid in de H. Communie, als ik Hem als mijne Teerspijze, als mijnen Eeisgezel naar de eeuwigheid zal ontvangen. Met grooter regt dan David, zal ik dan verzuchten: ik zal voor geen kwaad bevreesd zijn, wijl Gij, mijn God, met mij zijt, (Ps. XXII. 4.) Met Jesüs, zal ik in mijn stervensuur mijne ziel in do handen des Vaders aanbevelen, (Luc. XXIII. 46). Dan zullen mijne geestelijke ouders Maria en Jozef, mij, hun toegenegen zoon, met hunne ouderlijke zorgen omringen; zij zullen mij, zoo dikwijls aan hen aanbevolen en opgedragen, voor alle kwaad beschermen en mij tot dat zalig einde brengen wat ik bij mijne plegtige opdragt mij voorstelde, om als een uitverkorene te sterven. Mijn laatste wensch, van do Heilige Familie zoo menigmaal afgebeden, zal dan vervuld worden: Jesus, Maria, Jozef, geeft, dat ik in uw gezelschap in vrede sterve! Met hen zal mijne ziel, wanneer zij het' ligchaam verlaat, heensnellen naar de plaats harer eeuwige rust in den Hemel. —

Of mogt zij soms nog iets to boeten hebben in het vagevuur, mijne medebroeders op aarde bidden en smeeken vurig voor mij, opdat ik ten spoedigste in die zalige woning des Hemels moge binnentreden, waar ik God zal loven, Jesus, Maria en Jozef zal danken, en voor mijne medebroeders op aarde zal bidden. — Ik zie het, de Aartsbroederschap der Heilige Familie bevordert in alles mijn laatste einde; zij helpt mij ton krachtigste om deugdzaam te leven en zalig te sterven, om mijne ziel zalig te maken en te bewaren voor eene gelukkige eeuwigheid. Ik besef mijn geluk, ik zal mij een waardig lid toonen, ik zal in mijn leven een trouwe vereerder en navolger zijn van Jesus, Maria en Jozef, om in hun gezelschap eens als een uitverkorene te mogen sterven. Amen.

Mijn God, ik geloof in U. Ik verneder mij in uwe heilige tegenwoordigheid. Ik aanbid U, Jesus, Maria, Jozef, ik beveel mij aan U, om in mijn verstand verlicht, in mijn wil ten goede 'gesterkt te worden.

Wij hebben hier geene blijvende stad, maar zoeken do toekomende (Hebr. XIII. 14). Do Hemel is de verblijfplaats onzer eeuwige bestemming. God zeiven te aanschouwen, te beminnen, te bezitten; bij Jesus, Maria en Jozef, in het gezelschap der Engelen en Heiligen voor altijd gelukkig te zijn, dit is mijn laatste einde; dit is het, wat ik mij dikwijls, wat ik mij onophoudelijk voor den geest moet stellen, om mij aan te moedigen en op te wekken tot het goede. De Hemel is mijn vaderland, daar woon ik reeds in de gedachte, in de zekere hoop, in do stellige beloften Gods. Zoo schrijft de H. Paulus: Gij zijt nu niet meer vreemdelingen on bijwoners, maar gij zijt medeburgers der

Als huisgenoot van liet Godsgezin op aarde, ga ik mij iets verbeelden van de glorie van Jesus, Maria en Jozef in den Hemel, die ik daar eens van nabij zal aanschouwen.

Daar zal ik Jesus zien, nu niet meer den verborgen God van Nazareth, maar den aan-biddelijken zoon des eeuwigen Vaders, de lichtglans zijner heerlijkheid en het afbeeldsel van zijn wezen (Hebr. I. 3.), Hem, wien met den Vader en den Heiligen Geest, het driewerf Heilig gedurende alle eeuwigheid wordt toegezongen. Dan zal ik God zien van aanschijn tot aanschijn (1 Cor. XIII. 12.), dan zal ik aan Hem (in zekere mate) gelijk zijn, (1 Joan. III. 2.) Hieruit besluit de H. Joannes (Ibid. 3): alwie deze hoop heeft, (om eenmaal, als kind van God, aan God gelijk te zijn), dio heiligt zich, gelijk God heilig is, die moet, door het vlugten der zonde en door een' heiligen levenswandel, zich trachten te heiligen gelijk God, gelijk Jesus heilig is.

Ik zal Jesus zien in zijne menschelijke natuur; die Ziel, dat Ligchaam tot onze verlossing aangenomen; dien Godmensch zittende

aan de regterhand zijns vaders, in de hoogste rust, in de opperste eer. Hij vernederde zich zeiven, daar Hij gehoorzaam was tot den dood, on wel tot den dood des kruises. Daarom heeft ook G-od Hem verheven, en Hem oenen naam geschonken, die boven allen naam is, (Phi-lipp. II. 8 amp; 9.) Jesus zelf vraagt aan de leerlingen van Emmaus, die over zijn lijden en dooi spraken: Moest niet de Christus deze dingen lijden en zoo ingaan in zijne heerlijkheid? (Luc. XXIV. 26) — Ik zie dus Jesus naar zijne menschelijke natuur verheerlijkt in den Hemel, om zijne diepe vernedering, om zijne volmaakte gehoorzaamheid, om zijn bitter lijden. En zou ik dan om eenmaal dien God-mensch te mogen aanschouwen en te deelen in zijne eeuwige heerlijkheid, zou ik dan niet met liefde mij beneden allen verootmoedigen, wetende dat wie zich vernedert, verheven zal worden? Zou ik dan niet gaarne aan mijne ouders en oversten gehoorzaam zijn, kennende de belofte die aan het vierde gebod verbonden is? Zou ik dan niet gewillig en met vreugde alle kruis en lijden met onderwerping aan Sods wil dragen, overtuigd, dat wij door vele kwellingen moeten ingaan in het rijk Gods.

(Act. XIV. 21)? Ja, Hoor, ik zal U volgen (Luc. IX. 61) op aarde, om U eens te mogen volgen in uwe heerlijkheid.

In den Hemel zal ik Maria zien, Gods Moeder, mijne Moeder: de Koningin des Hemels , de Koningin van alle Engelen en Heiligen, naast God boven allen in glans on glorie schitterend. Zij is groot in den Hemel, hoog verheven bij God, niet om de buitengewone voorregten, die zij van God heeft ontvangen, maar om hare volmaakte getrouwheid aan de genaden door God haar geschonken. Die genade bezat zij reeds in het eerste oogen-blik van haar bestaan: zij was geheel zuiver geheel vlekkeloos in hare Ontvangenis. Die genade van God bleef haar immer bij; met die bovennatuurlijke hulp van haren God werkte zij altijd op de volmaaktste wijze mede, zoodat zij elk oogenblik meer aangenaam werd aan God, meer van Hem bemind werd; zoodat zij voortdurend in Gods liefde, in aeugd en heiligheid, in verdiensten voor den Hemel toenam. Het is mij onmogelijk de grootheid van het loon af te meten, dat aan Maria naaide maat harer verdiensten bij haren goddelij-ken Zoon in den Hemel is geschonken. Maar

dit erken ik, dat ik haar Kind, verre van het voorbeeld mijner Moeder verwijderd beu. Hoo ontrouw beu ik niet dikwijls aan de genaden , die God mij schenkt! Ik heb voor het uitwendige allo gelegenheden, alle voorbeelden , alle opwekkingen ten goede, maar ze hebben dikwijls geen invloed op mij. — Eu voor het inwendige? O, in mijn hart word ik zoo dikwijls de stem van God gewaar, die mij stilletjes toespreekt en opwekt tot boetvaardigheid, tot het vlugteu der zouden en der-zelver gevaren, tot het behartigen vau deze of gene deugd, tot het verrigteu van eeue of andere goede daad. Ik hoor die stem van God maar dikwijls spreek ik niet gelijk Maria : Zie de dienstmaagd des Heeren (Luc I. 38.) en ik handel dikwijls zoo, dat God mij het verwijt mag toevoegen: Ik heb geroepen en gij hebt geweigerd. (Prov. I. 24.)

O H. Maagd, met schaamte maar tevens met vol vertrouwen rigt ik mij tot u en zeg U: Wees gegroet, Maria , vol van gratie, gij waart boven alle schepselen door God met gratie vervuld, en beantwoorddet aan die gratie op de volmaaktste wijze: de Heer is met U en gij met den Heer in heerlijkheid

liet naast bij God. Gij zijt gezegend boven alle vrouwen, boven alle menschen in glorie verheven, gelijk het de Moeder van Jesüs betaamt. Ik bid U, Heilige Maagd, die ook mijne Moeder zijt, zie neêr op uw kind. Ken ik bij ondervinding de teedere genegenheid mijner aardsche moeder voor mij; uwe liefde voor mij en uwe magt bij God om mij te helpen is nog grooter. Ik vertrouw dus op uwe moederlijke hulp; verkrijg mij door uwe alvermogende voorspraak de gratie van uwen aanbiddelijken Zoon en bid voor mij, opdat ik altijd en volmaakt met die gratie moge medewerken. Zoo zal ik voortdurend in heiligheid en verdiensten toenemen, en U eens mogen aanschouwen, deelen in uwe glorie, en uwe moederlijke goedheid voor mij danken in den Hemel.

Bij Jesus en Maria zal ik den H. Jozef, mijnen Vader, aanschouwen in de Hemel-sche glorie! — Om de groote heerlijkheid van den H. Jozef in den Hemel eenigzins af te meten, sla ik eenen oogslag op het weinige, dat mij van zijn leven op aarde bekend is. — Het eerste wat het H. Evangelie

mij wegens hem betuigt is, dat lüj een regt-vaardige was, (Matth. I. 49), dat wil zeggen: een vriend van God, een heilig man, die deugdzaam in alles leefde. Op hem zag de H. Drievuldigheid met welbehagen neer en koos hem uit om het eerbiedwaardig hoofd te zijn van het H. Huisgezin op aarde. Hij leefde op aarde in de naauwste betrekking met den Hemel, van waar hem herhaaldelijk door do Engelen de wil van God werd bekend gemaakt. Hij was de uitverkoren Bruidegom van haar, die door God boven allen bevoor-regt was en bemind werd. Was Elisabeth verwonderd over het geluk dat 's Heeren Moeder tot haai- kwam (Luc. I. 43), hoe gelukkig was dan de H. Jozef, hoe klom aanhoudend zijne heiligheid door jaren en jaren lang op de innigste en vertrouwelijkste wijze met zijne dierbare Bruid te mogen leven! Hij was do Voedstervader van het goddelijk Kind in wiens gezelschap hij zoolang mogt leven, wiens kinderliefde en teedere genegenheid hij tot zijnen dood too smaken mogt. Brandde het hart dor leerlingen van Emmaus, terwijl Jesus tot hen sprak (Luc. XXIV. 32), hoe moet dan het hart van den H. Jozef door de goddelijke

liefde gegloeid hebben in den zaligen omgang, de heilige gesprekken, de goddelijke onderhandelingen met den Zoon van Grod, die hem als vader beminde! Zal Jesus in hot oordeel aan Zich gedaan achten, wat wij den gering-sten zijner broeders op aarde gedaan hebben (Matth. XXV. 40), zal een beker koud water om Jesus' naam aan een zijner geringste leerlingen gegeven zijn loon niet missen (Matth. XI. 42), welk is dan do maat der belooning, die Jesus zal schenken aan hem, door wien Hij zelf in zijn sterfelijk leven als Vader bemind, bewaard en in alles is verzorgd geworden ! O mij dunkt, gelijk hij op aarde naast Maria boven alle stervehngen bevoor-regt was, zoo schittert hij nu bij Jesus en Maria in den Hemel, schoon in heerlijkheid, groot in magt, wijl hij door Maria nog, als teedere Bruidegom, door Jesus, als dierbare Vader bemind wordt. Geen wonder, dat die magtige en groote H. Jozef door Z. H. Pius IX als Patroon en bijzondere Beschermer dei-Katholieke Kerk is aangewezen; als lidmaat dier Strijdende Kerk ben ik aan zijne zorgen aanbevolen; als lid van het H. Huisgezin, waarvan hjj het hoofd is, ben ik nog meer aan

zijne vaderlijke bezorgdheid toegewijd. Hem zal ik dikwijls en vertrouwelijk bidden om zijne voorspraak voor de strijdende Kerk, haar Hoofd en hare ledematen, voor de Aartsbroederschap der H. Familie en hare leden, bijzonder voor mij zeiven, om zijn voorbeeld vau deugd, van zuiverheid en heiligheid na te volgen.

Was de H. Jozef in betrekking met de Engelen des Hemels, ik zal ook dikwijls mijnen Engelbewaarder bidden om mij te verlichten en bij te staan. Leefde hij in het gezelschap der H. Maagd, aan haar ook, die mijne Moeder is, zal ik mij dikwijls met een kinderlijk vertrouwen aanbevelen. Had hij het Menschgeworden Woord zigtbaar bij zich, ook ik zal altijd wandelen met een levendig geloof in de tegenwoordigheid van God, wiens alziend oog al mijne werken, mijne woorden, mijne gedachten ziet, met Hem zal ik dooide liefde vereenigd blijven, en nog inniger mij dikwijls met Hem vereenigen in de H. Communie. Zoo zal ik naar het voorbeeld en onder de magtige bescherming van mijn Va-der, den H. Jozef, deugdzaam, zuiver en heilig leven voor God, zijne bescherming ondervin-79 0

den in dit leven, zijne hulp in liet uur van sterven en eens zijn deelgenoot zijn in het geluk des Hemels. —

Jesus, Maria., Jozef, hoog verheven in den Hemel, Heilige Familie, die onze vergadering op aarde beschermt, eens wacht Gij mij en mijne modebroeders, om uwe glorie te aanschouwen en te deelen. Intusschen van uwe zigtbaro tegenwoordigheid nog verwijderd, rigt ik mij onder uwe magtige hoedo tot don He-melschen Vader en bid Hem voor mij en allien die deelgenooten zijn van hen, die den Heer vreezen; (Ps. CXVIII. 63.)

»G(id van goedheid en barmhartigheid, die U gewaardigd hebt ons te roepon tot deze godvruchtige Vergadering van do H. lamilie, verleen ons do gratie van Jesus , Maria en Jozef altijd te vereeren en na te volgen, opdat wij, na hun aangenaam te zijn geweest op aarde, hunne tegenwoordigheid mogen genieten in den Hemel. Door denzelfden Chiis-tus, onzen Heer. Amen.'^:

Eerbiedwaardig, hoogstverlieven en aanbiddelijk is het Offer, dat in de H. Mis aan

Dat Misoffer is voorspeld door den Profeet Malachias (I, 10 en 11); Ik liebgeen behagen meer in u, zegt de Heer der Heerscharen (tot de Joden) en Ik zal geene offerande meer uit uwe hand aannemen. Want van den opgang der zon tot den ondergang is mijn Naam groot onder de volkeren, en op alle plaatsen wordt er mijnen Naam een zuiver offer ge-slagtofferd en opgedragen, want mijn Naam is groot onder de volkeren, zegt de Heer dei-heerscharen. — Dat Offer der Mis is afgebeeld in het Offer van Melchisedech, die brood en wijn aan God opdroeg; — in het Paasch-

lam, ons Paasclüam is Christus, liet Lam Gods, dat de zonden der wereld wegneemt; in het voortdurend offer, dat dagelijks door de Joden in den tempel werd opgedragen. — Dat offer der Mis is groot om de plegtig-heid der instelling: door Jesus zelveu, op den laatsten avond zijns levens, in eene rijkversierde zaal, in het hijzijn zijner Apostelen, welke en wier opvolgers tot bedienaars van dat H. Offer werden aangesteld. — Maar hoven alles is dit Offer groot, om de oneindige waardigheid van het Offer zelf; dit immeis is hetzelfde Offsr, dat eenmaal op Calvarie is opgedragen; dezelfde voornaamste Offeraar, die door do bediening das Priesters zich telkens op nieuw aan Zijnen Hemelsehen \ ader opdraagt; alleen de wijze van opdragt is verschillend; toen was het op eene bloedige, hier geschiedt het op eene onbloedige wijze. —

Wat al redenen voor ons om met een levendig geloof en den diepsten eerbied dit H. Offer bij te wonen, ons met den Priester te vereenigen en met hem die oneii)d,.g'e Offerande aan den Hemelschen \ ader aan te bieden. Wat eer, wat geluk voor ons, niet alleen op de dagen van verpligting, maar ook op

andere dagen do gelegenheid te vinden, dit aanbiddelijk Offer door 's Priesters handen aan God op te dragen. Of zijn we daartoe niet in de gelegenheid, laten onze bezigheden of onze toestand zulks niet to3, toonen wij dan, mannen van de H. Familie, mannen van goeden wil, mannen naar G-ods hart te zijn, vereenigen wij ons dan in den geest ten tijde der Mis met den Priester, die dit H. Offer opdraagt. — Zoo bad weleer de Profeet Daniël, driemaal daags, in den geest tegenwoordig in den tempel van Jerusalem, hoewel hij te Babylon in gevangenschap leefde. (Dan. VI. 10.) — Doen ook wij telken morgen op soortgelijke wijze, en wij zullen daardoor doelen in de groote vruchten van dat zalig Offer. — Doch is het in onze magt, laat ons dan in den geest niet alleen, maar ook wezenlijk dit H. Offer bijwonen. Weten wij, dat diegene welke in de Mis tegenwoordig zijn, op eene bijzondere wijze medeofferaars zijn met den Priester, met deze vereenigt zich meer bijzonder de bedienaar van Christus in het offeren; met hen onderhandelt hij; hun wenscht hij herhaaldelijk: de Heer zij met IJ; tot hen zegt hij: laat ons bidden; hen vraagt hij:

bidt broeders, opdat mijne en uwe offerande aan God aangenaam zij; voor hen smeekt hij uitdrukkelijk den zegen des Hemels af door de verdiensten van dit oneindig Offer. Mogen deze gedachten ons opwekken, om én dikwijls én waardig bij het H. Misoffer tegenwoordig te zijn; wij zullen dan do groote doeleinden bevorderen, waartoe dit H. Offer is ingesteld en ruimer deelen in de zalige vruchten daaraan verbonden.

Door dit Offer brengen wij aan God de eer, den lof, dien wij zijner Opperste Majesteit verschuldigd zijn. Oneindig is die verschuldigde hulde, maar ook oneindig is de waardigheid der Offerande, die wij hier opdragen; zoodat wij bij de H. Mis de woorden van den Koning David tot God kunnen rigten: overeenkomstig de aanbiddelijke heiligheid van uwen Naam, o God, is de hulde die wij TJ brengen. (Ps. XLVII, li).

Door dit Offer danken wij God op eene Hem waardige wijze voor de menigte van weldaden , waarmee zijne oneindige goedheid ons aanhoudend overlaadt. Het is betamelijk en regtvaardig, billijk en heilzaam. dat wij God

altijd en overal danken door Christus onzen Heer, die de bron is van al die weldaden en dien wij als een waardig dankoffer den Vader in de H. Mis aanbieden.

Door dit Offer verkrijgen wij de kwijtschelding van de schulden en straffen der zonden. Immers als de Hemelsche Vader op het zoenoffer van zijnen ecnigen Zoon neerziet, dan zal zijn Vaderhart worden bewogen om die genade te schenken, welke wij noodig hebben , om de vergiffenis der zonden te verkrijgen; en met de schuld zullen wij ook meer en meer van de straffen der zonden ontslagen worden. Het zoenoffer op Calvarie aan G-od gebragt en hier vernieuwd, zal zijne uitwerksels hebben op onze zondige ziel. Want, zegt Pius IX (in zijn rondgaanden Brief 3 Mei 1858. Amantissimi) »God, door deze Offerande verzoend, geeft de genade en gave van boetvaardigheid , vergeeft misdaden en groote zonden, en hoewel door onze zonden zwaar beleedigd, wordt Hij van wraak tot barmhartigheid , van de gestrengheid der regtvaar-dige bestraffing tot goedertierenheid bewogen; daardoor ook wordt de schuld en verpligting der tijdelijke straffen kwijtgescholden.quot;

Eindelijk het Offer der Mis is voor ons het groote middel, om van God te bekomen wat wij verlangen voor ons, voor anderen, voor de zielen, die lijden in het vagevuur. Hoe troostend is voor ons dio belofte van Jesus. (Joïs XVI. 23)Alles wat gij den Vader in mijnen Naam zult vragen, zal Hij u geven.quot; En hoe duidelijk volbrengen wij de hier gestelde voorwaarde, wanneer wij in den Naam van Jesus, door de verdiensten van Jesus, door het opofferen van Jesus zeiven als smeek-offer, dien Vader in den Hemel bewegen, ons datgene te schenken, wat wij vragen! Bij het levendig geloof en den diepen eerbied voegen wij dus een vol vertrouwen, wanneer wij bij de H. Mis tegenwoordig zijn, en bepalen wij bij ons zeiven, vóór de Mis, welke gunst, welke genade, welke deugd voor ons zeiven, — welk goed voor anderen, voor onze ouders, onze kinderen, voor de Kerk, den Paus, voor de geloovige zielen, wij van God bij dat H. Misoffer willen afsmeeken.

Wanneer wij de heilige offerande der Mis bijwonen, kunnen wij, als leden dor H. Familie, ons in den geest vereenigen met onze geestelijke Ouders, Maria en Jozef, en trach-

ten in ons diezelfde gevoelens op to wekken, waarmee zij die heiligste geheimen van onzo godsdienst zouden vieren, wanneer zij met ons bij dit Misoffer tegenwoordig waren.

Letten wij op de gebeden en plegtigheden, vooral op de drie voorname deelen der H. Mis: 1' Do offerande, die plaats heeft na het ontdekken van den kelk, wanneer de Priester het brood en den wijn aan God opoffert. Met dat Offer dos Priesters zullen wij ons hart, ons zeiven, onze gedachten, woorden en werken aan God opdragen: —

2° Do Consecratie, het heiligste deel dei-Mis , wanneer de Priester diezelfde heilige en eerbiedwekkende woorden uitspreekt, die Christus zelf eens uitsprak in het laatste Avondmaal, door welke woorden die wonderbare verandering plaats heeft van het brood en den wijn in het aanbiddelijk Ligchaam en Bloed van Christus, zoodat na de H. Consecratie geen brood of wijn, maar Christus zelf, met Godheid en Menschheid onder de gedaanten van brood en wijn op het altaar tegenwoordig is. — Verlevendigen wij dan ons geloof, verdubbelen wij onzen eerbied, ont-vlamme onze liefde voor Jesus! Aanbidden 79 6.

wij dan mot do Engelen dos Homels, diep doordrongen van heilig ontzag, dien God, wezenlijk in ons midden tegenwoordig. —

3° De Nuttiging of H. Communie, wanneer de Priester liet Ligcliaam en Bloed des Hoeren nuttigt; dan is voor ons de schoonste gelegenheid , die wij nooit bij het Mishooren zullen verzuimen, om de geestelijke Communie te doen, om in ons het vurigst verlangen op te wekken, ons met Jesus wezenlijk to vereenigen, verzuchten we dan: O mijn Jesus! was ik nu zoo gelukkig als de Priester! Kon ik u wezenlijk en waardig ontvangen! Kom in mijn hart, ten minste door uwe liefde, en laat mij nooit meer van U gescheiden worden!

De gebeden onder do Mis, die hier onmid-delijk volgen, zijn opgesteld in den geest der gebeden die do Priester gewoonlijk bidt bij het opdragen van het H. Misoffer. — Epistel en Evangelie zijn genomen uit de 2° Mis van Kerstdag, de Prefatie van den Zondag. Gloria en Credo slaat men over, wanneer die door den Priester niet gebeden worden.

(De Priester.) Li In den naam des nómine. Putris et Fi- Vaders en des Zoons Ui ei Spiritus Sancli. en des Heiligen Geestes. Amen. Introibo ad Amen. Ik zal gaan tot alt are Dei. het altaar Gods.

(De Dienaar); Ad Tot God, die mijne Deum qui hetificat jeugd verblijdt. juventütem meam.

Pr. Jüdica me Deus, Oordeel mij, o God, et discérne causam en handhaaf mijne zaak meam de gente non tegen een onheilig volk; sanctd; ab hdmine van den ongeregtigen iniquo el dolóso érue en trouwloozen mensch me. verlos mij.

Y). Quia tu es Deus Want Gij, o God, fortitüdo mea; quare zijt mijne sterkte; waar-

Pr. Gloria Patri Glorie zij den Vader et Filio et Spiritui en den Zoon en den Sancto. Heiligan G-eest.

D. Sicut erat in Gelijk het was in principio, et nunc, don beginne en nu en et semper, et in see- altijd en in de eeuwen cula scecidórum. Am. der eeuwen. Amen.

Pr. Adjutórium Onze hulp is in den nostrum in nómine naam des Heeren. Dómini.

D. Miser edit ur tui De almagtige God Omnipotens Deus, et ontferme zich uwer, dimissis peccdtis tuis, vergeve uwe zonden en perdücat te ad vilam geleide u ten eeuwigen cetérnam. leven.

Marien semper Vir- tig, de heilige Maria gini, hedto Michaëli altijd Maagd, den hei-Archdngelo'hedto Jo- ligen Michael, Aarts-diini Baptistce, Sane- engel, den heiligen Jo-tis Apóslolis Petro el annes don Dooper, do Paulo, omnibussanc- heilige Apostelen Pe-tis et tibi, pater, quia trus en Paulus, allo peccdvi nimis cogi- Heiligen en u, vader, tatióne, verboet ópere dat ik zeer gezondigd rnea culpa , mea cul- heb door gedachten, pa, mea mdxima woorden en werken, culpa. Ideo precor door mijne schuld, mij-bedtam Mariam sem- ne schuld, mijns aller-per Virginem, bed- grootste schuld. Daar-tum Michaélem Ar- ona smeek ik do heilige chdngélum, hedtum Maria altijd Maagd, Jodnnem Baptist am, den heiligen Michael, ■Sanctos Pe- Aartsengel, den hei-

trum et Paulurn, om- ligen Joannes den Doo-• nes sanctos, et te, per, de heilige Apos-paler, ordre pro me telen Petrus on Pau-ad Dóminum Deum lus, allo Heiligen on nostrum. n, vader, voor mij

Ja, mijn God, ik wil met een zuiver hart bij dit H. Offer van uwen eonigen Zoon tegenwoordig zijn. Het groote zoenoffer van Calvarie, waarnaar de regtvaardigen van liot Oud Verbond zoo vurig verlangd badden, wordt bier op eene onbloedige wijze vernieuwd. Mijn God, wat ban ik gelukkig! Maar ben ik dat geluk ook waardig?

Glorie aan God in de Allerhoogsten en vrede op aarde aan de menschen van goeden wil.

Wij loven U, wij prijzen U, wij aanbidden U, wij verheerlijken IJ, wij danken TJ om uwe groote glorie. Heer, God, Koning des Hemels, God, Vader almagtig. Heere Jesus Christus, eeniggeboren Zoon. Heer, God, Lam Gods, Zoon des Vaders. Die de zonden der wereld wegneemt, ontferm U onzer. Die de zonden der wereld wegneemt, ontvang onze smeeking. Die zit aan de regterhand des Vaders, ontferm U onzer. Want Gij alleen zijt de Heilige, Gij alleen de Heer, Gij alleen de Allerhoogste, o Jesus Christus, met den Heiligen Geest, in de glorie van God den Vader. Amen.

Hemelsdie Vader, ik smeek U om de genade, welke de Priester U vraagt; om die gunst... welke ik mij heb voorgesteld TJ te vragen; ik smeek onder de voorspraak van de H. Maagd', den H. Jozef , en alle Heiligen, maar altijd door de verdiensten van uwen Zoon, onzen Heer, Jesus Christus. Amen.

Allerliefste , de goadertierenlieid en mensch-lievendheid van God, onzen Zaligmaker, is verschenen. Hij heeft, niet uit werken der geregtigheid, die wij hadden gedaan, maar naar zijne barmhartigheid ons zalig gemaakt door het bad van wedergeboorte en vernieuwing des Heiligen Geestes, dien Hij rijkelijk heeft uitgestort over ons door Jesus Christus , onzen .Zaligmaker, opdat wij door zijne genade ge-regtvaardigd in hope erfgenamen zouden zijn van het eeuwig leven, in Christus Jesus, onzen Heer.

Geef, Jesus, goddelijke Leermeester, dat ik uw heilig woord met eerbied aanhoore en mijn leven naar uw voorbeeld en uwe leering inrigte.

elkander: laat ons doorgaan tot Bethlehem en deze zaak zien, die geschied is, welke de Hoer ons heeft hakend gemaakt. En zij kwamen met spoed; en zij vonden Maria en Jozef en het Kindeken liggende in de kribbe. En toen zij het zagen erkenden zij heé woord, dat tot hen gesproken was aangaande 'dit Kind. En allen, die het hoorden, verwonderden zich, ook over hetgeen door de herders gezegd was. Doch Maria bewaarde al deze dingen, die' overwegende in haar harte. En de herders keerden terug God verheerlijkende en lovende over alles, wat zij gehoord en gezien hadden, gelijk tot hen gezegd was.

Ik geloof in éénen God, almagtigen Vader, Schepper van Hemel en aarde, van alle zigt-bare en onzigtbare dingen. En in éénen Heer, ' Jesus Christus, Gods eoniggeboren Zoon, en uit den Vader voor alle eeuwen geboren; God van God, licht van licht, waarachtig God van den waarachtigen God: geboren en niet gemaakt,

zelfstandig met den Vader, door wien alles gemaakt is. Die om ons, menschen, en om onze zaligheid is neêrgedaald van den Hemel, en (bij het uitspreken dezer woorden knielt de Priester) het vleesch heeft aangenomen door den H. Geest uit de Maagd Maria en is Mensch geworden. Ook is Hij voor ons gekruisigd onder Pontius Pilatus. Hij heeft geleden en is begraven, en Hij is ten derden dage van de dooden opgestaan volgens de schriften. En Hij is opgeklommen ten Hemel, zit aan de regterhand des Vaders, en Hij zal wederkomen met glorie om te oordee-len de levenden en de dooden; aan wiens rijk geen einde zal zijn. Ik geloof in den H. Geest, den Heer en Levendmaker, die uit den Vader en den Zoon voorkomt, die met den Vader en den Zoon te zamen aangebeden en verheerlijkt wordt; die door de Profeten gesproken heeft. Ik geloof ééne, Heilige, Katholieke en Apostolieke Kerk. Ik belijde één doopsel tot vergeving der zonden. En ik verwacht de verrijzenis der dooden; en het leven der toekomende eenwen. Amen.

Heilige Vader, almagtige, eeuwige God, ik bied U met den Priester liet offer van het brood en den wijn, die weldra door de woorden der H. Consecratie in het goddelijk Vleesch en Bloed van Jesus Christus zullen veranderd worden, en ik smeek uwe gunsten af voor den Priester, voor mij, voor allo omstaanders, voor mijne medebroeders, voor alle geloovige Christenen zoo levenden als dooden.

Gelijk de Priester een weinig water met den wijn vereenigt, zoo vereenigen wij ons met het offer dat, U, o God wordt opgedragen. Wij wijden ons geheel en al aan U toe. . Neem die toewijding genadig aan, o God, en laat ons in den geest van ootmoed en met een berouwhebbend hart bij ü toegang vinden..

Wasch mij, o God, meer en meer van mijne ongeregtigheid en zuiver mij van mijne zonden. Zoo niet in bewaarde onschuld, dan toch met een gezuiverd hart, wil ik dit H. Misoffer bijwonen, gedenkende het lijden, de verrijzenis

Bidt broeders, opdat mijn en uw offer aangenaam zij bij God den alraagtigen Vader.

D. Suscipiat Dó- Da Heer neme het minus Sucrificium de off.;r uit uwe handen mdnibus tuis, ad aan, tot lof en glorie laudem et glóriam van zijnen Naam, en nóminis sui, ad uti- tot heil van ons en Uldlem quoque nos- zijne geheele heilige tram,, lotiüsque. Ec- Kerk.

Ja, Eeuwige Vader, dat uw Naam naar waarde geloofd worde, en Gij door dit offer uwen zegen over ons en de geheele Kerk moogt uitstorten, dit smeeken wij ü door Jesus Christus uwen Zoon, onzen Heer, die met U leeft en heerscht in de eenheid des Heiligen Geestes, God;

Pr. In waarheid het is betamelijk en regtvaardig, billijk en heilzaam, dat wij U altijd en overal dank zeggen, heilige Heer, almag-tige Vader, eeuwige God, die met uwen' eeniggeboren Zoon en den Heiligen Geest één God, één Heer zijt, niet éénig in persoon, maar in de Drievuldigheid éénig in wezen. Want hetgeen wij volgens uwe openbaring van uwe heerlijkheid gelooven, dat gelooven wij ook, zonder eeuig onderscheid van uwen Zoon, alsmede van den Heiligen Geest, opdat bij het belijden van de ware en eeuwige Godheid, in de personen de eigenschap, in het wezen de

eenheid en in de majesteit de gelijkheid aangeboden worde. Deze majesteit loven de Engelen en Aartsengelen, alsook de Cherubijnen en Seraphijnen, die niet ophouden voortdurend te roepen, éénparig zeggende:

Heilig! Heilig! Heilig! is do God der heerkrachten. Hemel en aarde zijn vol van uwequot; heerlijkheid. Hosanna in de allerhoogstenf¹Gezegend Hij die komt in den naam dos Hoeren. Hosanna in de allorhoogston.

Barmhartige Vader, wij smeeken U, door de verdiensten van Jesüs, gowaardig onze offerande genadig aan te nemen en te zegenen. Wij bidden U voor uwé H. Kerk op aarde, wil die in vrede bewareli en bestieren; voor uwen dienaar onzen Paus N. voor onzen Bisschop .N. voor hen, voor welke wij voorgenomen hadden te bidden N.N. voDr allen, die hier met mij tegenwoordig zijn, voor mijne modeleden der H. Familie en voor alle geloovige christenen. ; ^: ;

den H. Jozef, met uwe heilige Apostelen en martelaars en met alle Hoilig-en, en wij smeeken U mot don Priester om deze drie groote gunsten: wil ons, o God, op aarde in rust en vrede bewaren, — ons van do eeuwige verdoemenis bevrijden, — en ons eens onder het ntal uwer uitverkorenen opnemen in den Jmel.

(Allerheiligst is dit oogonblik. De Priester herhaalt wat Christus dead in het laatste Avondmaal. Hij noemt het brood, claarha den kolk met wijn, dankt God, zegent .en spreekt diezelfde woorden, welke de Menaèhgeworden God toen uitsprak, waardoor'het,aaBbiddelijk wonder plaats heefthet brood wórdt veranderd in het Ligchaam en de wijn iir het Bloed van Jescs. Eerbied, ontzag, aanbidding! — l'Denk, dat gij zijt in het laatste Avondmaal of op den borg van Calvarie. Of verbeeld U mot don H. Joannes Chrysostomus, dat de 'Hemel zich opent, dat gij Jeslfs ziet neerdalen, omringd van zijne Engelen, bereid om den overvloed zijner goddelijke gunsten meê 73 7

te deelen aan hen, die het H. Misoffer godvruchtig bijwonen. — Tijdens de opheffing van de H. Hostie en den Kelk wek in IJ op een levendig geloof, diepen eerbied, vurige liefde, nederige aanbidding.)

Eeuwige Vader, dankbaar herdei.^ .. groote offer van Calvarie, dat hier vernieuwd wordt; ik bied U datzelfde Offer met den Priester; Het zal U welgevallig zijn oneindig beter dan de offers van het oud Verbond. Ik vereenig mij met het oneindig Offer van uwen eenigen Zoon ; met Hem aanbid ik uwe opperste Majesteit, dank ik uwe oneindige goedheid, vraag ik de vergiffenis mijner zonden en smeek ü, door de verdiensten van dat aanbiddelijk Offer, met alle hemelschez egeningen en genaden vervuld te worden. ■— In het bijzonder bid ik U voor de gelooviga zielen des vagevuurs iST.Nquot;. opdat Gij deze en alle die in Christus rusten de plaats van verkwikking, licht en vrede gelieft te verleenen.

Ook aan ons, zondaars, gewaardig ü, o God, eenig deel en gemeenschap te geven met uwe heilige Apostelen en Martelaars en alle Heiligen, niet ziende op onze verdiensten , maar volgens uwe barmhartigheid vergeving schenkende. Door Christus onzen Heer. Door Hem en met Hem, en in Hem zij aan U, God almagtige Vader in de eenheid des Heiligen Geestes alle eer en glorie!

Pr. Laat ons bidden: Door heilzame bevelen vermaand en door goddelijke leer onder-rigt, durven wij zeggen: Onze Vader, die in i de Hemelen zijt. Geheiligd zij Uw Naam. Ons Itoekome uw rijk. Uw wil geschiede op de | aarde als in den Hemel. Geef ons heden ons [dagelijksch brood. En vergeef ons onze schuilden gelijk wij vergeven onzen schuldenaren; En leid ons niet in bekoring. Maar verlos

ons van den kwade. Et ne nos indücas in tentatiónem. D. Seel libera nos a rnalo. Ja, Heer, verlos ons van alle kwaad, en geef ons genadig uwen vrede.

Ik smeék XJ, o God, om den vrede, niet om den vrede, dien de wereld geeft, maar uwen zaligen vrede, die voortkomt uit de vergiffenis der zonden en de zuiverheid des harten. Ik bid U, door dit allerheiligste Ligchaam en Bloed van uwen eenigen Zoon verlos mij van alle ongeregtigheden en laat niet toe, dat ik ooit van ü gescheiden worde.

Heer ik ben niet waardig, dat G-ij komt onder mijn dak, maar spreek slechts één woord en mijne ziel zal gezond worden, (driemaal.)

O mijn JesuS, goed en beminnelijk, heilig en aanbiddelijk, wat is de Priester gelukkig, wijl hij IJ, God en Mensch, wezenlijk in zijn hart mag ontvangen! O mogt ik deelen in datzelfde geluk! Mogt ik ook met U in de EL Communie mij vereenigen! Gij, die alles weet en ziet, Gij kent, mijn God, de vurige verlangens van mijn hart. — Kom daar ten minste door uwe goddelijke liefde j ontsteek mijn hart meer en meer in liefde tot IJ. — Schenk mij de hulp uwer genade,■om nooit meer dien kostbaren schat uwer heilige liefde te verliezen. Neen, lieve Jesus, dat niets meer ons scheiden moge! Blijf in mij, ik wil altijd blijven in ü. Geef mij, o mijn God, dat ik, door het zorgvuldig bewaren uwer liefde, waardig zij, U dikwijls en op eene heilige wijze in de wezenlijke Communie te mogen ontvangen!

Wat zal ik den Heer wedergeven voor alle zijne weldaden, waarmee Hij mij, onwaardige overladen heeft? — Ik hen niet in staat zijne goedheid naar waarde te danken. Heilige Maagd, HeiligeJ ozef, dankt God voor mij. Dat Jesus zelf in de H. Mis opgedragen het waardig dankoffer zij! Mijn beminnelijke Zaligmaker, hebt Gij U geofferd uit liefde voor mij, dan offer ik mij geheel aan U. Ontvang mijn hart mijne liefde! Mijn hart zal denken aan U, mijn mond zal spreken van U, mijne werken zal ik doen uit liefde voor U. Zegen, o Jesus, deze heilige voornemens.

Pr. In den beginne was heii Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God. Dit was in den beginne bij God. Alles is door hetzelve geworden, en zonder hetzelve is niets geworden, dat geworden is. In hetzelve was leven, en het leven was het licht der men-schen. En het licht schijnt in de duisternis en de duisternis nam het niet op. Er was een menscli van God gezonden, die tot naam had Joannes. Deze kwam tot getuigenis, om getuigenis te geven van het licht, opdat allen golooven zouden door hem. Hij was het licht niet, maar om getuigenis te geven van het licht. Het ware licht was, hetwelk iederen mensch verlicht, die komt in deze wereld. Hij was in de wereld en de wereld is door Hem geworden, en de wereld heeft Hem niet gekend. Hij kwam in zijn eigendom en de zijnen namen Hem niet aan. Doch zoovelen Hem aannamen, aan die gaf Hij magt om kinderen Gods te worden, hun, die in zijnen Naam gelooven; die niet uit bloed, noch uit don wil des \iee-schos, noch uit den wil eens mans, maar nit God geboren zijn. En (Mor knielt de Priester) het Woord is vleesch geworden en heeft onder ons gewoond, en wij hebben zijne heer-

lijkheid aanschouwd, eene heerlijkheid als des eeniggeborenen van den Vader, vol genade en waarheid.

Aanmerking. De bovenstaaudo Epistel- ea Evangelie-lessen kunnen naar verkiezing door de volgende vervangen worden. Allen zijn meer in betrekking met de leden der II. Familie en met I de geschiedenis van het H. Huisgezin; Jesus, | ^{en v}Mama en Jozef,

Broeders, daar wij uit het geloof geregt-vaardigd zijn, laat ons vrede hebben met God door onzen Heere Jesus Christus, doorwien wij ook den toegang hebben, door het geloof, tot deze genade, waarin wij staan; en wij roemen op de hope der heerlijkheid van de kinderen Gods. Doch niet alleen daarop, maar wij roemen ook op de verdrukkingen, ö.aar wij weten dat do verdrukking lijdzaamheid uit-

werkt, en de lijdzaamheid beproefdlieid en do beproefdhoid hope. Do hoop nu beschaamt niet, dewijl Gods liefde uitgestort is in onzo harten door den Heiligen Geest, dio ons gegeven is.

In dien tijd verscheen aan Jozef, in den droom, een Engel dos Hoeren en zoide: sta op en neem het Kind en zijne Moeder met U, en vlugt naar Egypte en wees aldaar totdat ik hot u zoggen zal; want Herodes gaat het Kind zoeken om het te doodon. Hij dan, opgestaan zijnde, nam des nachts het Kind en zijne Moeder mot zich, en vertrok naar Eg3'pte. En hij was aldaar tot hot overlijden van Horodes; opdat vervuld zou worden wat van den Hoore gesproken is door den Profeet; die zegt: Uit Egypte hob ik mijnen Zoon geroepen. Herodes alsdan ziende, dat hij door de wijzen bedrogen was, werd zeer vergramd; en hij zond volk uit, on doodde al do jongetjes dio in Bethlehem en binnen al deszelfs landpalen waren, van den ouderdom van twee jaren al en daaronder, volgons don tijd, dion lüj van de Wijzen had uitgevorscht. Toon werd vervuld 79 7.

wat gesproken is door Jeremias, den Profeet, die zegt: Eene stem werd in Eama gehoord, geween en veel gekerm: Eacliel beweende hare kinderen en zij wilde niet vertroost worden, omdat zij niet meer zijn.

Broeders, verwondert u niet, indien de wereld u haat. Wij, wij weten. dat wij uit den dood tot het leven zijn overgebragt, omdat wij de broeders liefhebben. Die niet lief heeft blijft in den dood Alwie zijnen broeder haat is een moordenaar, en gij weet dat geen moordenaar het eeuwig leven in zich verblijvende heeft. Hieraan hebben wij de liefde Gods gekend, dat gene zijn leven voor ons gelaten heeft; ook wij moeten voor de. broeders ons leven laten. Wie het goed dezer wereld heeft en zijnen broeder behoefte ziet hebben en zijn hart voor hem toesluit; hoe blijft de liefde Gods in hem? Kinderkous, laat ons niet liefhebben met woord of tong, maar met daad en waarheid.

en zij, volgens de gewoonte van het feest, waren opgegaan naar Jerusalem, en, de dagen voleindigd hebbende, terugkeerden, bleef het Kind Jesus in Jerusalem achter; en zijne ouders wisten het niet; doch vermoedende, dat Hij in het gezelschap was, gingen zij eene dagreize ver, en zochten Hem onder do bloedverwanten en bekenden. En dewijl zij Hem niet vonden, zoo keerden zij naar Jerusalem terug. Hem opzoekende. En liet geschiedde na drie dagen, dat zij Hem vonden in den tempel zittende in het midden der leeraars hen hoorendo en hen vragende. En allen die Hem hoorden, waren verbaasd over zijn verstand en zijne antwoorden. En toen zij Hem zagen, stonden zij verwonderd, en zijne Moeder zeide tot Hem: Kind! waarom deedt G-ij ons alzoo ? Zie, uw vader en ik zochten U met smarte. En Hij zeide tot hen: waarom zocht gij Mij ? Wist gij niet, dat Ik in de dingen mijns Vaders moet wezen ? En zij begrepen hot woord niet, dat Hij tot hen sprak. En Hij ging af met hen, en kwam in Nazareth; en Hij was hun onderdanig. En zijne Moeder bewaarde al deze dingen in haar harte. En Jesus nam toe in wijsheid en jaren, en in genade bij God en menschen.

Aanmerhincj. Omdat liet aanbiddelijk Offer onzer altaren, en dat, wat eens op Calvarie is opgedragen, hetzelfde is, vinden wij in de plegtigheden der H. Mis de verschillende omstandigheden van het lijden van Christus afgebeeld. Zoo zien wij reeds in de klcederen des Priesters de afbeelding der werktuigen van Jesus' lijden; bijv. de albe verbeeldt het witte spotkleed van Herodes, de eingel, manipel en stool, de koorden en banden waarmee Jestjs geboeid is; het casuivel, den spotmantel der Joden; de kolom vóór op het casuivel, de kolom der geeseling, het kruis achter op het casuivel, hot kruis, waaraan het groote offer voltrokken werd. Met het kruisleeken begint do Priester, dat teeken herhaalt hij dikwijls bij het offeren, omdat het Offer der Mis en het Offer des kruises één is. — Volgens de toepassing van den H. Eranciscus de Sales worden hier de afboeldingen der verschillende plegtigheden van de Mis voorgesteld; terwijl de bijgevoegde gebeden in ons de gevoelens zullen opwekken, welke meer aan ieder der bijzondere deelen van de Mis eigen zijn.

datzelfde Offer ga bijwonen, dat eenmaal op eene bloedige wijze op den berg van Calvarie is opgedragen, toen Jesus zijn bloed stortte on stierf voor alle manschen. Met dienzelfden eerbied, als ik U, mijn Jesus, zou liebbon zien lijden en sterven, wil ik liier bij het H. Misolfor tegenwoordig zijn. Mot een groot vertrouwen zal ik bidden bij liet zien van uwe goedheid , van uw verlangen naar mijne zaligheid.

Homelsche Vader, in vereeniging mot don Priester, breng ik U dit Offer van uwen eenigen Zoon, om uwen naam naar waarde te loven; om U te danken voor de gaven uwer oneindige goedheid; om genade en barmhartigheid voor mij, voor mijne medebroeders, voor allo zondaars af te smeeken; om voor mij te vragen deze gunst____ deze weldaad voor dien persoon— de verligting dor pijnon van hot vagevuur voor die ziel____

H. Maagd, mijne dierbare Moeder, H. Jozef, mijn geestelijke Vader, helpt mij, uw on^ waardig kind, opdat ik met geloof, eerbiedig-hoid en vertrouwen de opoffering moge bijwonen van Hom, die U onderdanig was, en die nu, gehoorzaam aan het woord dos Priesters, op het altaar zal nederdalen.

De Priester gaat naar het Altaar, Jesus naar den hof van Olivete; —■ de Priester bidt aan den voet dos Altaars, Jesus bidt in den hof; de Priester zegt de schuldbelijdenis, terwijl hij zich diep neerbuigt, Jesus ligt plat ter aarde en zweet water en bloed om onze zondenschuld; de Priester klimt het Altaar op en kust het, Jesus ontvangt den verraderlijken kus van Judas; — de Priester gaat naar de Epistelzijde, Jesus wordt geboeid en door zijne vijanden voortgesleurd.

Mijn God en Zaligmaker, ik verneder mij met uwen bedienaar, den Priester; ik verneder mij voor uw heilig aanschijn , Gij ziet. Gij kent mijn hart; Gij weet hoezeer ik voor U schuldig ben. Ik belijd mijne schuld, voor U, o God, voor de H. Maagd en alle Heiligen; ik heb gezondigd, al te zeer gezondigd door gedachten, door woorden en door werken.

Jesds, had ik U nooit beleedigd! Ik vraag U ootmoedig door do verdiensten van uwe diepe vernedering en uw bitter lijden om vergeving. (Bid hier een akte van Berouw blz. 52)

De Priester zegt het Introïtus, Jesus staat voor Annas en Caïphas en ontvangt een kaakslag ; het Kyrie eleison herinnert do loochening van Petrus, het Dóminvs vobiscum, den blik van Jesus op Petrus; do Priester gaat naar de Epistelzijde, Jesus wordt ge-bragt voor Pilatus; de Priester keert terug in 't midden van 't Altaar, Jesus bii Herodes; de Priester gaat naar de Evangeliezijde en leest het Evangelie, Jesus op nieuw aan Pilatus voorgesteld en door hem ondervraagd.

Mijn Heer en mijn God, ik geloof vastelijk alles wat Gij mij geopenbaard hebt en door uwe H. Kerk mij te gelooven voorstelt, omdat Gij de eeuwige waarheid zijt; door dat heilig geloof erken ik uwen aanbiddelijken

Zoon, in liet midden der verguizing en van den smaad, waaraan ik Hem in zijne aangenomen Menschheid zie blootgesteld; ik geloof wat Gij mij door den mond van uwe Profeten on Apostelen verkondigd liebt, wat mij in de Epistel-les wordt voorgehouden; ik geloof wat uw Menschgeworden Woord in zijn sterfelijk leven geopenbaard en gepredikt heeft, wat mij in het Evangelie herinnerd wordt. Ik teeken mijn voorhoofd, ten bewijze, dat ik mijn verstand aan U, de eeuwige waarheid, wil onderwerpen, — mijn mond, om te toonen dat ik door mijne woorden die heilige waarheden wil belijden, — en mijn hart om te kennen te geven, dat ik daar die zalige en zoete waarheid van mijn heilig geloof wil bewaren. Ja, mijn God, ik geloof in U, Credo! Credo! Vermeerder mijn geloof. (Bid het Symbolum der Apostelen (blz. 46) of hot acte van Geloof (blz. 50.)

De Priester ontdekt den kelk, Jesus wordt ontkleed: de Priester offert brood en wijn, Jesus offert zich ter geeseling; de Priester bedekt den kelk, Jesus wordt gekroond met

doornen, de Priester wascht de handen ter herinnering der handenwassching van Pilatus; de Priester zegt: O rate fred res: Bidt broeders; Pilatus zegt: Ecce homo: Zie den mensch.

Ik erken en belijd , o God, dat ik de uwe ben, dat alles wat ik bon en bezit eene voortdurende weldaad is van uwe vaderlijke goedheid jegens mij. Tijdelijke en geestelijke zegeningen schenkt Gij mij. en blijft Gij mij schenken. Zoo heb ik nu weer het geluk het H. Misoffer te mogen bijwonen en uw lijden voor mij zoo plegtig te mogen herdenken. Hoe zal ik U dankbaar zijn, goede Jesus ! Ik draag U op mijne ziel met al hare vermogens . mijn ligchaam met al zijne zintuigen en ledematen, mij zeiven geheel en al en al het mijne; dat offer vereenig ik met het offer van brood en wijn, dat ik met den Priester opdraag. Ja met U, lieve Jesus , vereenig ik mij. Gelijk Gij U uit liefde voor mij ter geeseling, krooning en bespotting hebt aangeboden, zoo offer ik mij met U aan den Hemelschen Vader

om met U te leven, te werken, te lijden in liefde en geduld. Door uwe verdiensten, mijn dierbare Verlosser, ben ik geheiligd; om uwentwille zal mijn offer aan uwen Vader aangenaam zijn. (Hier kunt ge vernieuwen de acte van Op-dragt

De Priester zegt do Prefatie, Jesus wordt ter dood veroordeeld; do Priester begint de stille gebeden, Jesus draagt zijn kruis; de Priester vervolgt den canon der Mis, Jesus nadert calvarie; de Priester maakt verscheidene kruisen, Jesus wordt aan het kruis gehecht; de Priester heft de H. Hostie op, Jesus wordt aan het kruis opgerigt; de Priester heft den Kelk op, het Bloed van Jesus druipt neder; de Priester bidt voor de overledenen, Jesus bidt voor zijne beulen; de Priester slaat op zijn borst: Nobis quoque, Jesus bekeert den goeden moordenaar.

Bij het naderen van het heiligste deel dei-Mis, wil ik gehoor geven aan de uitnoodiging

des Priesters: sursum corda: de harten om hoog. Alle vreemde gedachten wil ik huiten sluiten, mijne geheele aandacht zal op de heiligheid der zaak die gebeuren zal gerigt zijn. Met den Priest»!^- dank ik Gods goedheid door de verdiensten van Jesus, met do Engelen des Hemels vereenig ik mij om zijne Majesteit te loven en Hem het driemaal Heilig tos te zingen. Met den Priester bid ik in stilte om door vurige gebeden mij tot hot plegtig oogen-blik der Consecratie voor te bereiden. —• Ik bid onder de voorspraak der zegepralende Kerk in den Hemel, ik bid voor de strijdende Kerk op aarde, ik bid voor de levenden, bijzonder

Daar nadert het groot geheim. Stilte op aarde, stilte in den Hemel. De Priester spreekt die ontzagwekkende ivoorden, en de G-od des Hemels gehoorzaamt. Jesus daalt neer met zijn Godheid en Menschheid, met zijn Vleesch en Bloed in de handen des Priesters op liet Altaar in ons midden. Met de Engelen des Hemels blijf ik in stille bewondering, diepe vereering, brandende liefde. Ik zie U, mijn beminde Verlosser, met de oogen des geloofs,

ik zie U op liet Altaar rusten; ik zie de Engelen die rondom liet Altaar U aanbidden; ik aanbid U met lien, met den Priester, met de geloovigen, die liier met mij U aanbidden en beminnen. — Ik zie het offer van calvarie vernieuwd, ik zie U als Verlosser, als Middelaar voor mij bij uwen Vader. Om mij, om mijne zonden hebt gij willen lijden en sterven. Ik smeek U, zuiver door uw goddelijk Bloed de zondaars, ontsla de zielen des vagevuurs van de strafschuld door hare zonden verdiend; wees bijzonder mij zondaar genadig en reinig miine schuldige ziel door uwe oneindige verdiensten. Ik wil U nooit meer beleedigen, liever sterven dan U te vergrammen. Ik zweer een' eeuwigen haat aan de zonde! — U en U alleen, lieve Jesus, wil ik beminnen. Ik erken uwe groote barmhartigheid. Ik besef nu, hoe goed, hoe beminnelijk hoe schoon gij zijt. Mijn hart gevoelt hoiizoe^-., hoe zalig het is ü te beminnen. Kon ik ü eeuwig beminnen! Hoe beminnelijk, o God, zijn uwe woontenten! mijne ziel snakt en bezwijkt van verlangen naar de eeuwige woon des Hemels, ik bemin U, Opperste Goed, oneindige schoonheid! Hart van Jesus, brandend van liefde

De Priester bidt liet Paternoster, Jesus spreekt de zeven woorden aan het kruis; — de Priester breekt de H. Hostie, Jesus sterft; — de Priester laat een deel der H. Hostie in den kelk vallen, Je Ziel van Jesus daalt neêr ter hel; de Priester nuttigt het Ligchaam en Bloed des Heeren, Jesus wordt begraven.

Ben ik hier in de wezenlijke tegenwoordigheid van Jesus die rust op het Altaar, van dienzelfden Jesus, die door zijne woorden aan het kruis mij de teedere goedheid van zijn goddelijk Hart openbaart, van Hem die uit liefde voor mij geleden heeft en gestorven is, van Hem eindelijk, dien ook ik zoo gaarne beminnen zou, dan behoeft mijn hart niet te

vreezen, neen, maar met een groot en kinderlijk vertrouwen op Jesus moet het bezield zijn. Dan bid ik vol hoop het gebed dat Jesus zelf mij geleerd heeft: Onze Vader enz. Ik vraag bevrijding van alle kwaad, vooral van de zonde, ik vraag den vrede met God, in zijne heilige liefde, met don naaste, in eensgezindheid, met mij zeiven in een zuiver en gerust geweten. Ik vraag, ik wensch nog meer, ik verlang, dat Gij lieve Jesus, even als in het hart des Priesters, zoo ook in mij, in een zuiver hart wilt komen rusten. Maar neen, Heer ik ben niet waardig dat Gij komt onder mijn dak in do wezenlijke Communie,

doch, wat ik U vurig en vol vertrouwen smeek, ⁰P maak mijne ziel gezond, zuiver mijn hart meer en meer van alle fouten en kom daar wonen door uwe heilige liefde. Ik smeek U tevens, bewaar mij door uwe genade in dien zaligen toestand, in die innige vriendschap met U. O dan is mijn geluk verzekerd! Dat verwacht ik, o God, van uwe oneindigs barmhartigheid. Op ü. Heer, heb ik gehoopt, en in eeuwigheid zal ik niet beschaamd worden, (Bid hier een acte van Hoop. blz. 51.)

j_E_ De Priester zuivert den kelk, Jesus wordt mz. amp;^ezalf(1! de Priester gaat naar de Epistelzijde, oral ^{Jesus TelTi}j^{st van} d⁶¹¹ dood; de Priester zegt; j₀₍2 Dóminus vobiscum, Jesus verschijnt aan zijne leerlingen; de Priester bidt de gebeden, Jesus gaat om met zijne leerlingen; do Priester zegt op nieuw: Dominus vobiscum, Jesus zegt zijne leerlingen vaarwel en klimt ten Hemel; do Priester geeft den zegen, Jesus zendt den Heiligen Geest; do Priester leest het laatst Evangelie, Jesus zegepraalt in zijne eeuwige heerlijkheid, en waakt over zijne Kerk ek' OP ^aarde-

Eeuwige Vader, ik betuig U mijnen innigen dank voor de onschatbare weldaden aan mij bewezen, bijzonderlijk, dat ik nu weer dit heilig en aanbiddelijk offer van uwen eenigen Zoon aan uwe Opperste Majesteit in vereeniging met den Priester heb mogen opdragen. De weldaden uwer goedheid, tot hiertoe ontvangen, zijn het onderpand der gaven, welke uwe

goddelijke barmhartigheid mij bereidt in de toekomst. Ik bid ü, mijn God, blijf mij zegenen en bewaren, laat mij in uwe heilige liefde leven, zoo lang ik rondwandel op aarde altijd nog in het onzekere, in het gevaarlijke voor mijne zaligheid; bewaar mij voor alle zonden, versterk mij tegen alle bekoringen, doe mij immer in uwe liefde vooruitgaan; laat mij eens, door do verdiensten van het oneindig Offer, hier vernieuwd, laat mij eens eenen zaligen dood sterven. Dan zal ook mijn ligchaam in den laatsten dag, naar het voorbeeld van Jesus, heerlijk Verrijzen: dan zal ik eens met ziel en ligchaam opstijgen ten Hemel, om eeuwig, mijn God, bij IJ te zijn.

Geef, o God, dat ik mij eenmaal na de kwellingen dezes levens, daar moge verheugen! Daar, voor den 'troon van ü. Vader, die mij geschapen en bewaard hebt, van uwen eenigen Zoon. die mij vrijgekocht en zalig gemaakt heeft, van uw beider Geest, wiens genade mij gezuiverd, gesterkt, verlicht en geheiligd heeft; daar, in het gezelschap mijner dierbare Moeder Maria; van mijnen geestelijken Vader den H. Jozef , van alle Engelen ^n Heiligen!

toenemen in uwe liefde, in deugden en verdiensten , dat liet mij telkens nader brenge bij mijn eeuwig geluk in den Hemel, waar ik in eeuwigheid de barmhartigheden dos Heeren zal zingen, zal loven en danken. Amen.

Aan de leden der H. Familie wordt, in art. 2. der Eegels, als een middel, om met zekerheid den weg van het goede en der deugd te bewandelen, aangewezen het dikwerf naderen tot do H.H. Sacramenten; — willen zij deelachtig worden aan de verschillende volle aflaten, hun zoo mild vergund, dan wordt van hen gevorderd, dat zij tevens de H.H. Sacramenten waardig ontvangen; — verlangen zij, volgens art. 16, als goede christenen te leven, dan behooren zij van tijd tot tijd hunne harten te zuiveren in de Biecht en zich met hunnen G-od te vereenigen in de H. Communie. Alle beweegredenen voor hen, om zich meermaals op eene waardige wijze tot het ontvangen van die H.H. Sacramenten voor te bereiden, bijv.

om do maand, of op allo eerste zondagen der maand en met de voornaamste feestdagen, in 't bijzonder op liet feest van ieders H. Patroon.

De Bieclit heeft altijd iets wat pijnlijk is voor den hoovaardigen mensch; liet kost hem. moeite zich zeiven te vernederen, zich van zijne eigene fouten te beschuldigen, zijn zondig hart open te loggen voor Gods plaatsbekloeder; en daarom zijn er, helaas! dio zich door de listen des duivels laten bedriegen, zich verwijderd houden van dit heilzaam Sacrament en soms langen tijd in den ongolukkigen staat van zonde voortleven of soms uit dwaze schaamte eene doodzonde vrijwillig verzwijgen. En toch is die beschuldiging van zich zeiven, die belijdenis zijner zonden, in don wil of inderdaad, volgens het verlangen van Christus, een noodzakelijk vereischte om van zijne zonden gezuiverd te worden. Maar dat pijnlijke in die overwinning op zich zelven kan niet opwegen tegen de zalige vruchten, welke aan eeno goede Biecht verbonden zijn. Immers daardoor wordt de zondaar, hoezeer ook bezwaard, ontheven van den last der zonden; zijne kostbare ziel, hoe schandig ook besmeurd, wordt geheel en

al gezuiverd; de eeuwige straf, door de zonde verdiend, wordt hem kwijtgescholden; hetregt op de verdiensten, vroeger in staat van gratie verkregen, keert terug voor hem; zijn hart eerst bedrukt en door folteringen gepijnigd, wordt opgebeurd en met een zoeten troost vervuld; eindelijk hij wordt gesterkt door de bijzondere hulp van God, om nu niet meer als een scliandige slaaf des duivels, maar als een bevoorregt kind van God te leven. — En al verwijt het geweten ons geene zware zonden, dan ook zal het voor ons nuttig wezen, dikwijls tot dit H. Sacrament te naderen. Wij zullen dan meer en meer van de dagelijksche fouten, en van do vroegere zonden, die wij opregt betreuren, en van de schuld der tijdelijke straffen door de zonden verdiend, gezuiverd worden, terwijl wij tevens Gods liefde in onze harten zullen vermeerderen en bijzondere hulp van God zullen ontvangen, om ons voor de zonde te bewaren en in de deugd vooruit te gaan. Zalig dus hij, die dikwijls en waardig dit H. Sacrament van Boetvaardigheid ontvangt!

Om goed te biechten, begint men met God to bedanken, dat Hij ons, zondaars, tot hiertoe

lit geweest is, de personen met wie men heeft ■t! ■ omgegaan enz. Heeft men dat onderzoek welgemeend en met zorg gedaan, dan geve men

Het voorname middel daartoe is den goeden God hartelijk en vurig te bidden, om die gave, welke uit den Hemel moet afdalen. Want, liebben wij, alleen door eigen scliuld. God verlaten, zonder Gods hulp kunnen wij tot Hem niet wederkeeren. Om in ons hart dat noodige berouw op te wekken, overdenken wij verder:

1°. dat God, dien wij beleedigd hebben, oneindig heilig en r egt vaardig is, dat wij door onze zonde den schoonen Hemel verloren en de eeuwige straffen der hel hadden verdiend, zonder hoop van daaruit ooit verlost te worden;

2°. dat God oneindig goed en barmhartig is, Hij heeft ons na het bedrijven der zonde nog gespaard, zijnen eenigen Zoon heeft Hij voor ons ten beste gegeven; Jesus heeft in onze plaats geleden, is gestorven, om door zijne verdiensten ons de kwijtschelding dei-zonden van zijnen hemelschen Vader te verkrijgen. En voor al die weldaden van God zijn wij ondankbaar geweest! Vernederen we ons voor Gods barmhartigheid en smeeken wij Hem door het goddelijk Bloed van zijnen Zoon gezuiverd te worden;

3'. dat God oneindig volmaakt, oneindig schoon, oneindig beminnelijk is, en Hem toch, het opperste goed, die eeuwige schoonheid, hehhen wij, nietige schepsels, in zijne eigene tegenwoordigheid, op de grofste wijze beleodigd en dat door het schandig genot, het walgend vermaak der zonde. Betreuren wij, zondige kinderen, onze misdaden voor het aanschijn van dien oneindig heiligen en bominnelijken Vader, wiens minnend vaderharte wij door de zonde bedroefd hebben; doordrongen van een diep leedwezen over het verledene, en met een vast en heilig besluit dien goeden Vader niet meer te beleedigen, vragen wij Hem nit gan-scher harte om vergeving, verzekerd dat Hij ons weer als kinderen zal aannemen, gelijk in het Evangelie do vader den verloren zoon, die terugkeerde, weer in zijne liefde opnam.

Met die gevoelens van innig berouw houden wij ons bezig, tot dat wij de belijdenis kunnen beginnen. Beschouwen we in don Biechtvader Jesus zeiven, vol goedheid on liefde jegens den boetvaardigen zondaar; — schamen wij ons niet over de schande of de menigte onzer zonden, eene goede Biecht wischt alles uit, eene slechte biecht zal ons de grootste schande

en schaamte berokkenen; — zijn we ook niet bang, dat ons geweten te verward is, beschuldigen we ons maar zoo goed wij kunnen, de Biechtvader, die ons als zijne kinderen bemint en ons geluk voor God zoekt, zal ons verder in alles helpen; — verklaren wij minstens alle doodzonden met de noodige omstandigheden en het getal, beginnende met de grootste, uit vrees van die te vergeten; — antwoorden wij op de vragen des Biechtvaders eenvoudig zoo als wij meenen, dat het is; — leggen wij hem geheel ons hart met al deszelfs zonden en kwade neigingen open, en zijn wij er verder zeker van, op eene berouwvolle belijdenis , volgt de kwijtschelding onzer zonden.

Dan treden wij gezuiverd van de zonde, en hersteld in Gods liefde met opgebeurd en dankbaar harte uit den Biechtstoel; ja, danken wij hartelijk den goeden God voor de ontvangen weldaad; herdenken, onthouden en volbrengen wij de pligten ons opgelegd, de onderrigtingen en waarschuwingen ons door Gods plaatsbekleeder gegeven, voldoen wij de opgelegde penitentie, en vernieuwen vrij nogmaals ons besluit, om, gesterkt door de gratie der Biecht, de zonde te vlugten, de noo-

dige middelen daartoe te gebruiken, de gevaren en gelegenheden te schuwen en voortaan in Gods liefde getrouw te volharden.

Bij gelegenheid der Biecht kan men gebruik maken van de volgende eenvoudige gebeden, die men langzaam en oplettend zal bidden en overdenken. —

Mijn God, ik kom mij vernederen in uwe heilige tegenwoordigheid. Wanneer ik mijn zondig hart beschouw en tevens denk aan uwe vaderlijke goedheid, die mij in de zonde niet gestraft maar tot hiertoe gespaard heeft, dan ben ik beschaamd en verlegen voor uw aanschijn, dan kan ik U niet genoeg dankbaar zijn, wijl Gij mij, buiten zoo vele anderen, die onherroepelijk verloren zijn, nog altijd tot boetvaardigheid afwacht en in het H. Sacrament der Biecht voortdurend de gelegenheid 79 8.

aanbiedt, om tot ü weer te keeren. Welnu, ik zal opstaan en tot U, mijnen Vader gaan on met uwe genadige hulp mij weer in uwe liefde herstellen. H. Maagd, mijne Moeder, toevlugt der zondaars, onder uwe bescherming \ neem ik mijne toevlugt. H. Jozef, red mij uit de klaauwen des duivels, gelijk gij het goddelijk Kind voor de woede van Herodes bewaard hebt. Amen.

Goddelijke Geest, wiens tempel ik geworden ben in het H. Doopsel; ik heb de heiligheid van dien tempel onteerd, mijne ziel besmeurd met zonde. Door eigen boezen wil heb ik U verdreven uit mijn hart, zonder uwe hulp kan ik uwe liefde niet terug bekomen. Ik smeek U nederig om uwe goddelijke genade, zend een straal van uw licht uit den _fHemel, opdat ik mijne fouten en zonden moge inzien ; beweeg door uwe genade mijn schuldig hart, opdat het met een waar berouw moge doordrongen worden; verdrijf van mij alle ijdele vrees, alle noodlottige schaamte, om met moed tegen mij zeiven op te treden

en opregt alle mijne zonden te belijden. Die genade vraag ik van U, onder de voorspraak van uwe vlekkelooze Bruid , mijne Moeder, en van den grooten H. Jozef , die mij bemint en door U bemind wordt. Amen.

Door heiligschennis (bijv. in vorige Biecht en Communie) — door zonden togen geloof, hoop, liefde, — door oneerbiedigheid, nalatigheid in gebed ('s morgens, 's avonds, in de kerk) — door trotschheid.

Door op zou- en feestdagen slaaflijk werk te verrigten, of de H. Mis geheel of gedeeltelijk te verzuimen. —

Door zonden tegen eerbied, liefde, gehoorzaamheid en hulp aan Ouders en Oversten verschuldigd; — door nalatigheid in zorg, on-derrigting, berisping en voorbeeld jegens kinderen en onderdanen; — door pligtverzuim

in ve

ig c

cij

iet Les

breidel wil der ko-tjke ien ,,^:no-üjn be- ■ van

nl.a

aanbiedt, om tot U weêr te keeren. Welnu, ik zal opstaan en tot U, mijnen Vader gaan en met uwe genadige hulp mij weer in uwe liefde herstellen. H. Maagd, mijne Moeder, toevlugt der zondaars, onder uwe bescherming neem ik mijne toevlugt. H. Jozef, red mij uit de klaauwen des duivels, gelijk gij het goddelijk Kind voor de woede van Herodes bewaard hebt. Amen.

Goddelijke Geest, wiens tempel ik geworden ben in het H. Doopsel; ik heb de heiligheid van dien tempel onteerd, mijne ziel besmeurd met zonde. Door eigen boozen wil heb ik U verdreven uit mijn hart, zonder uwe hulp kan ik uwe liefde niet terug bekomen. Ik smeek U nederig om uwe goddelijke genade, zend een straai van uw licht uit den Hemel, opdat ik mijne fouten en zonden moge inzien; beweeg door uwe genade mijn schuldig hart, opdat het mot een waar berouw moge doordrongen worden; verdrijf van mij alle ijdele vrees, alle noodlottige schaamte, om met moed tegen mij zeiven op r,e treden

en opregt alle mijne zonden te belijden. Die genade vraag ik van U, onder de voorspraak van uwe vlekkelooze Bruid, mijne Moeder, en van den grooten H. Jozef , die mij bemint en door U bemind wordt. Amen.

Door heiligschennis (bijv. in vorige Biecht en Communie) — door zonden tegen geloof, hoop, liefde, ^:— door oneerbiedigheid, nalatigheid in gebed ('s morgens. 's avonds, in de kerk) — door trotschheid.

Door op zon- en feestdagen slaaflijk werk te verrigten, of de H. Mis geheel of gedeeltelijk te verzuimen. —

Door zonden tegen eerbied, liefde, gehoorzaamheid en hulp aan Ouders en Oversten verschuldigd; —- door nalatigheid in zorg, on-derrigting, berisping en voorbeeld jegens kinderen en onderdanen; — door pligtverzuim in arbeid, toezigt, waakzaamheid enz.

Door boleediging, kwetsing, mishandeling-van anderen, door gramscliap, nijd, afgekeerd-heid, — door overdaad, dronkenschap, breken van vasten. —•

Tegen de zuiverheid in werken, (met wie, met wat, waar of hoe dan ook,) — in woorden, (liedjes, lezingen, gesprekken , dubbelzinnige uitdrukkingen,) — in vrijwillige gedachten, begeerten enz.

Door onregtvaardigheid, door stelen, door bedrog in handel en overeenkomsten, door benadeeling, achterhouding, meewerking, — door begeerten , — verkleefdheid aan 't aard-sche — gierigheid. —

Verder door ergenis, verzuim en traagheid in zijn pligt, door zich zonder reden in 't gevaar tot zonden te begeven enz. —

Mijn God, Gij zijt heilig en regt-vaardig; ik ben schuldig voor uw heilig aanschijn, ik had verdiend door uwe regtvaardigheid gestraft te worden; ik schrik wanneer ik denk,

aan die eemvigo straffen, door mij verdiend, dat gevaar der eeuwige verdoemenis, waaraan ik mij heb blootgesteld. — Maar, mijn God, Gij zijt ook goed en vol barmhartigheid jegens den boetvaardigen zondaar; dit bemoedigt mijn zondig hart. Gij hebt, hoewel ik ondankbaar was, niet opgehouden, mij met weldaden te, bejegenen, ik hoop en vertrouw door de verdiensten van Jesus, uwen Zoon, mijnen Zaligmaker, nu nog dez-3 nieuwe weldaad te ontvangen, de vergiffenis mijner zonden. —• Ik verlang naar uwe liefde, mijn God, ik erken uwe beminnelijke goedheid, uwe opperste Majesteit, die ik vergramd heb door mijne zonden; ik verfoei en verzaak die uit geheel mijn hart, ik betreur die in do bitterheid mijner ziele, ik beu daarover diep bedroefd, omdat ik U, het opperste goed, daardoor vergramd heb; omdat ik, ondankbare zoon, IJ, allerbeminnelijkste Vader, daardoor beleedigd heb. Erbarming, vergiffenis, genade, o God 1 — nooit zal ik ü meer beleedigen, do zonden en derzelver gelegenheden zal ik vlugten, liever wil ik sterven, dan U nog vergrammen. Help mij, o Jesus , door uwe goddelijke genade! Amen.

Gedenk, o goedertiorenste Maagd Maria, dat het nooit gehoord is, dat iemand, die tot U zijne toevlugt nam, uwen bijstand verzocht, of uwe voorspraak inriep, door TJ verlaten is. Bemoedigd door dit vertrouwen, snel ik tot U, o Maagd der maagden, en zuchtend onder het gewigt mijner zonden werp ik mij rouwmoedig voor uwe voeten neder, o Moeder des eeuwigen Woords, versmaad mijne geheden niet, maar neem die gunstig aan en gewaardig u die te verhooren. Amen.

Herinner U, o beste, beminnelijkste, zoetste en barmhartigste Vader, heilige Jozef, dat de groote heilige Teresia verzekert, dat zij nooit hare toevlugt tot uwe bescherming genomen heeft, zonder ve-hoord te zijn geweest. Aangemoedigd door datzelfde vertrouwen, o mijn zeer beminde Heilige Jozef, kom ik en

1) 300 dagen aflaat elkon keer, eu voor wie het dadelijks bidt, eens in de maand volle aflaat. (Pius IX. 11 Deo. 1846.)

neem ik tot U mijne toovlugt, en zuchtend onder liet zwaar gewigt mijner menigvuldige zonden, werp ik mij voor uwe voeten neder; o allermededoogendste Vader, verwerp mijne arme en zwakke gebeden niet, maar hoor ze gunstig aan, en gewaardig U die te ver-hooren. Amen.

Aanmerking. Met deze gebeden en de aeten van geloof, hoop, liefde en berouw aandachtig te bidden en t,e overwegen, kan men zich bezig houden, tot dat men zicli opregt en rouwmoedig gaat beschuldigen. — Oplettend, eerbiedig en gehoorzaam zal men luisteren naar datgene, wat ons de Biechtvader zeggen zal, en onder de absolutie op nieuw een acte van lerouio verwekken. Plegtig oogenblik, waarop God zelf over den zondaar het vonnis van genade uitspreekt!

Ik dank U, God van goedheid en liefde, voor de onverdiende weldaad mij op nieuw bewezen; ik dank U, wijl Gij mij van de zonden gezuiverd en weer onder het getal uwer dierbare kinderen hebt aangenomen. Gedurende geheel mijn verder leven, en later de gansche eeuwigheid door, hoop ik uwe barmhartig-

lieden to loven en te danken. Daarom vernieuw ik nogmaals het gemaakte voornemen U nooit meer te beleedigen, vooral niet door die zonde, welke uwe goddelijke erbarming mij nu vergeven heeft; ik zal vermijden de gelegenheden tot zonde, vooral die, welke ik bij ondervinding of door de opmerking van mijnen Biechtvader gevaarlijk voor mij ken; ik zal de opgelegde penitentie naauwkeurig volbrengen en de ver-pligtingen, door den Biechtvader in uwen naam voorgeschreven, getrouw nakomen; ik wil de waarschuwingen mij gegeven opvolgen; in een woord, mijn besluit staat vast, ik zal U, o God, nooit meer verlaten; integendeel, naar mate ik U vroeger ontrouw geweest ben, zal ik nu met dubbelen ijver mij toeleggen, om uwe liefde te bewaren en daarin voortdurend door deugden en goede werken vooruit te gaan. Maar ik ken mijne zwakheid door eigen ondervinding van vroegere dagen; help mij, o God, door uwe alvermogende genade. — H. Maria, H. Jozef, bidt voor mij, uw kind, opdat ik in het vervolg uwen goddelijken Jesus getrouw blijve. Amen.

O Engel Gods, die mijn bewaarder zijt, aan wien ik door Gods goedheid ben toevertrouwd,

Aanmerking. De oefening van den Kruisweg is oene aandachtige overdenking van het lijden, het sterven en do begrafenis van Christus, onzen aanbiddelijken Verlosser, waarbij men achter-volgens voor ieder der veertien statiën neerknielt en godvruchtig overweegt, wat ons door ieder van die statiën wordt herinnerd. Aan die oefening zijn door de Pausen van Home verscheidene, waaronder ook volle aflaten verbonden. Het zal nuttig zijn bij het begin van den Kruisweg de •meening te maken, één dier volle aflaten voor zich en do audoro voor bepaalde zielen des vagevuurs te verdienen. Met dé meeste vrucht zullen wij dat heilig en Godgevallig werk dikwijls verrigten, want, behalve de aflaten, die wij daardoor verdienen, zal het overdenken van

') Telkens TOO dagen aflaat, on zoo men dit gebed gedurende eene maand dagelijks eens bidt, volle aflaat onder de gewone voorwaarden en toepasselijk aan de geloovige «ielen. CPius VI. 2 Oct. 1795 en Pius VII. 15 Mei 1821.)

's Heeren lijden ons meer eu meer van de zonde afschrikken en tot Gods liefde opwekken. Daarom is het zoo heilzaam vooral tot voorboreidini; voor eene goede Biecht, zelfs eenige dagen vroeger, dien heiligen weg godvruchtig te bewandelen en ons door het overwegen van het smartvol lijden en sterven van Christus, om onze zonden onderstaan, tot eene waardige Uieoht te bereiden.

Doordrongen van diepen eerbied kniel ik neer, o God, in uwe heilige tegenwoordigheid. Geef, dat ik U, geef, dat ik mij zeiven leere kennen! U ga ik erkennen, als mijnen Verlosser, die zoo vele, zoo bittere smarten voor mij geleden hebt. Mij zeiven zal ik erkennen, als de oorzaak van uw lijden en sterven om de menigvuldige zonden, waaraan ik mij heb pligtig gemaakt. Die zonden zal ik inzien, maar tevens de middelen leeren, om door de verdiensten van uw heilig lijden, daarvan de vergiffenis te bekomen. Geef, o Jesus, dat ik die vrucht uit deze oefening van den kruisweg moge trekken, ik smeek U daarom onder de voorspraak van uwe Moeder, de H. Maagd, en van uwen voedstervader, den H. Jozef.

Wij aanbidden U, Christus, en loven U, Omdat Gij door uw heilig kruis de wereld verlost hebt.

Veel hadt Gij reeds geleden, lieve Jesus. Ik zie nog de versche wonden der geeseling, der krooning; en nu staat Gij hier voor de regtbank van Pilatus, Gij, de aanbiddelijke Heiligheid zelf, om ter dood veroordeeld te worden. Wat diepe vernedering voor U! wat beschaming voor mij ! Ik zondigde door hoog-

') ïelkeus 100 dagen afl. toevooglijk aan do geloovigo zielen. (Pius IX. 23 Sept. 18-16.)

³) Telkens 300 dagen, en volle afl. toevoeglijk aan de gel. zielen, voor wie dit gebed gedurende eene maand dagelijks bidt. — (Pius IX. 30 Sept. 1852.)

moed, door mij te verheffen boven anderen, door te roemen op mijne bezittingen, mijne bekwaamheden, mijne werken, misschien helaas ! op mijne bedrevene zonden! — Ik verfoei die hoovaardigheid, dien ijdelen trots. Niet op mij, maar op het kruis van onzen Heer Jesus Christus zal ik roemen.

Met liefde ontvangt Jesus het kruis, dat Hem door de beulen \voquot;dt aangeboden, drukt het aan zijn hart en legt het op zijne schouders. •—• Maar is dan het kruis zoo zoet, zoo zalig? Ja, lieve Jesus, Gij wist het, het kruis is het middel ter zaligheid; het lijden is do weg ten Hemel. —• En ik ontvlugtte het kruis, de kwellingen, de behoeften en ontberingen.

Ik zocht het genot der zinnen in het najagen van tijdelijk voordeel, in het zoeken van het aardsche goed, van geld en schatten door giericjheid, door hebzucht, misschien door onregtvaardigheid. — En helaas, wat baat het den mensch de geheele wereld te winnen ? Neen , Jesus , uw kruis zij voortaan mijn deel als middel tot de eeuwige goederen.

Do last van uw kruis, o Jesus, drukte zwaar op uwe schouders, maar nog zwaarder drukte die last der zonden, welke Gij op U hadt genomen. Gij wankelt, Gij bezwijkt onder uw kruis en valt ter aarde. Voeldet Gij toen niet den zwaren last der zonden van on-kuischheid— Wie kent het getal, wie be-

seft de boosheid dezer misdaden door den mensch bedreven! Moet ook ik, bij het nadenken over vroegere jaren, niet bekennen, dat ik mij meermaals aan deze zonde op een of andere wijze heb pligtig gemaakt! — Die herinnering doet mij schrikken, maar uw lijden, o Jesüs, geeft mij hoop.

Maria is diep bewogen om het lijden van haren Zoon, Jesus heeft medelijden en lijdt nog meer om de smarten zijner dierbare Moeder. Die innige liefde onderling doet elkanders lijden deelen. •— Een schoon voorbeeld voor mij, hoe ook ik anderen moet beminnen. Maar wat heb ik gedaan? Ik gaf mij over aan nijd en afkeer; — Ik schiep vermaak in het lij-

den, was bedroefd om den voorspoed van anderen ; — ik gunde liun kwaad, ja zelfs benadeelde hen uit afgunst door woord en werk. — Voortaan zal liet voorbeeld van U, o Jesus, en uwe Moeder mij leeren altijd goedgunstig en liefdevol te zijn jegens mijnen evemnensch.

Simon wordt gelukkig genoemd, en met regt; hij mogt Jesus, wiens krachten waren uitgeput, in het kruisdragen helpen. Ik zou gaarne dat geluk van Simon gedoeld hebben; maar, laat ik mij niet bedriegen, wanneer ik dit wezenlijk wensch, dan kan ik deelen in het kruis van Jesus door de boetvaardigheid, de matigheid, de versterving, terwijl ik tot hier zoo dikwijls mijne zinnelijkheid heb inge-

volgd, gezoncligJ heb door gulzigheid, door overdaad in spijs of drank. — Ik beken, o Jesüs , mijne menigvuldige fouten, ik vraag U ootmoedig om vergeving, en wil voortaan door matigheid en versterving IJ in het kruis-dragen helpen.

Zoet hart van Maria, wees mijn behoud! Groote H. Jozef, bid voor mij. Amen. Onze Vader, Wees gegroet. Ontferm enz. O God, wees mij zondaar genadig.

De soldaten en beulen die Jesus vergezellen zijn opgewonden door drift en razend van woede. — Uit die menigte zie ik eene Vrouw met bedaardheid vooruit treden: zij nadert Jesus, dat zachtmoedig Lam in het midden der wolven, om Hem hare dienst aan te bieden en zijn heilig aanschijn te zuiveren. Lieve Jesus , ik bewonder uwe zachtmoedigheid , ik erken in mij meer gelijkenis met de

baulen dan m3t U, wijl ik zoa dikwijls heb tosgegaven aan die drift van gramschap, vergszeü van razan, kijven, uitvallen, venveu-sclieu, goislastoring misschien. — Ik wil in 't vervolg die drift beteugelen en naar uw voorbeeld zachtmoedig zijn. —

G-ij verlangt niets vuriger, mijn Jesus, dan door herhaalde vernederingen en pijnen, mij uwe liefde te toonen. Hoe brandde in uw goddelijk Hart dat vuur van liefde voor mij, van verlangen naar mijne zaligheid! En ik, lieve Jesus, ik kwijn daarheen, ik leef in laauwheid en traagheid, ik doe zoo veel niet voor den Hemel, als de zondaar voor de hel, ik doe bijna niets voor mijne zaligheid. Maar 7'.) 9

mijn besluit is gemaakt, ik ga beginnen met vuur en ijver. Ken ik mijne zonden, ik ga de middelen gebruiken die om uit te wissclien en te horstellen.

Wat moot uw toestand betreurenswaardig, wat moet uw lijden groot zijn geweest, o Jesus , daar zelfs vreemde vrouwen, die U niet kenden, getroffen werden, en bitter weenden. Gij zegt haar: weent over u zei yen. — Ja, lieve Jesus, bedroefd zijn om mijne menigvuldige misdaden, bittere tranen storten van droefheid, omdat ik U, het opperste goed, zoo veel en zoo zwaar beleedigd heb, dit is het groote middel om oene opregte boetvaardigheid te doen, dit is, onder uwe hulp, de eerste

Van het hoofd tot de voeten was het Lig-chaam van mijnen heminnelijken Zaligmaker met wonden overdekt. Zijne kleederen waren in die wonden vastgehecht. En nu worden die kleederen met ruwe wreedheid afgerukt, en alle wonden bloeden op nieuw. Wie verbeeldt zich de onuitsprekelijke pijnen I Ach, lieve Jesüs, het kan mij ook eenige moeite kosten, het kan pijn doen, maar toch uit liefde tot U, wil ik mij losrukken van de zonden, waaraan ik verkleefd was, van do gevaren, gelegenheden, personen, zaken en plaatsen, die mij tot zonden verleidden. Het kan moeijelijk schijnen, maar

Zoet hart van Maria wees mijn behoud! Groote H. Jozef, bid voor mij. Amen. Onze Vader, Wees gegroet, Ontferm, enz. O God, wees mij zondaar genadig.

Do berg van Calvarië is beklommen, het einde van den lijdensweg is bereikt, maar het lijden is nog niet geëindigd. Elke hamerslag verkondigt eene nieuwe, eene allerpijnlijkste smart voor Jesus. O mijn aanbiddelijke Verlosser, die uit liefde voor mij aan het kruis zijt vastgenageld, uit wederliefde en dank voor de smarten hier geleden , wil ook ik mij vasthechten aan het goede, aan het onderhouden van uwe geboden, aan het volbrengen van uwen wil, aan het geduldig dragen van alle kruisen, die Gij mij zult overzenden. Gelijk Gij aan het kruis, zoo wil ik door de liefde gehecht zijn aan TL

Vader, vergeef het hun! Zoo klinkt het op Golgotha van de stervende lippen van onzen dierbaren Verlosser. — Jesus bad voor zijne beulen, ook voor mij. Ik heb dorst, zoo riep Hij; dorst naar water, maar nog meer naar mijne bekeering, mijne zaligheid. Ja, aan het kruis heeft Jesus voor mij geleden, voor mij gebeden, naar mijne bekeering verlangd. En zou ik dan niet vertrouwen, en dien goeden Jesus niet beminnen? Zou ik dan nog op nieuw kunnen zondigen of in do zonde voortleven ? Neen, met U, o Jesus , wil ik sterven, sterven aan de zonde; en dan leven alleen voor ü, voor God en mijne ziel!

Met welke gevoelens van teedere liefde en innig medelijden ontvangt Maria, die Moeder van smarten, hot ontzielde en verscheurde Ligchaam van haren goddelijken Zoon op haren schoot! Mijn Zoon, zoo verzucht zij, hoe is hot toch mogelijk, dat Gij zoo den menschen uwe liefde bewijst! O, Gij wilt, dat ook ik hen beminne, daarom hebt Gij mij onder uw kruis tot Moeder van hen aangesteld. —Maria, mijne dierbare Moedor, aan uwe maglige voorspraak bevoel ik mij en mijne gemaakte voornemens. Onder uwe moederlijke bescherming, wil ik voortaan alle zonden vermijden en in de liefde uws Zoons volharden.

Do leerlingen van Jesus waren bezorgd, om het Ligchaam van hun' goddelijken Meester in een nieuw steenen graf neer te loggen en den ingang met eenen zwaren steen te sluiten.

Hier leer ik, hoe ik mijne bekeering moet voltrekken. Ja, lieve Jesus., ook ik wil bezorgd zijn om U en uwe heilige liefde goed te bewaren en mijn hart zal ik sluiten voor alle zonden, verleidingen en kwade genegenheden. Ja, nog meer, ik zal U zeiven in mijn vernieuwd en gezuiverd hart neerleggen in de H. Communie, en mijn hart door IJ bewoond, aan U toegewijd, zult Gij zelf onafscheidbaar met U vereenigd houden.

Met een dankend hart kniel ik, mijn God, op nieuw voor uw aanschijn neder. — Ik heb den zondigen toestand van mijn geweten ingezien. — Ik heb erkend dat ik, zondaar, de schuld ben van uw lijden en sterven. — Maar tevens heb ik uwe grenzelooze goedheid, uwe oneindige liefde voor mij met bewondering overdacht, en in mijn zondig harte is de hoop, het zeker vertrouwen ontstaan, om door do verdiensten van uw H. lijdon van mijne zonden ontslagen te worden. Ik heb de middelen erkend, welke mij tot eene ware boetvaardigheid zullen geleiden. — Maar wat zou het mij baten, den weg des Hemels gekend en dien niet bewandeld te hebben! Het zou slechts strekken 1 tot mijne zwaardere straf. — Daarom smeek ik U, o God, de genade af, om mijne gemaakte voornemens getrouw uit te voeren. Mijne mee-ning is opregt; ik ga zonder uitstel die goede 79 9.

mcening toonen, — ik ga mijne zonden mot een berouwvol liart biechten, mijne ziel zuiveren, en dan met een zuiver hart ü blijven dienen en beminnen, zoo lang ik leef; ten einde U, mijn God, te mogen beminnen en bezitten in do eeuwigheid. — H. Maagd, H. Jozef, verkrijgt mij die genade door uwe magtige voorspraak !

(Hier kan men bijvoegen vijfmaal Onze Vader, Wees gegroet en Glorie zij den Vader, ter eero der vijf wonden van Christus ; en één Onze Vader, Wees gegroet en Glorie, tot intentie van Z. H. den Paus.)

Wonschcn wij allen eenmaal bij den goeden God in den Hemel te zijn, (en wie is er, die dat niet wensclit?) welnu, weten we dan, dat wij in de H. Communie liet zekerste middel vindon, om dat dool onzer wensclien te bereiken.

In dien lieiligen maaltijd, waarin Christus genuttigd, de gedachtenis van zijn lijden gehouden, en ons hart mot genaden vervuld wordt, in dien zelfden heiligen maaltijd, zoo verzekert ons de H. Kerk, ontvangen wij het onderpand der toekomstige heerlijkheid. Daar immers worden wij vereenigd met den Gever van alle genaden, die bij magte is, ons van alle onheil naar ziel en ligchaam te bewaren, ons met Zich door zijne heilige liefde vereenigd

te houden on ons eens met Zich te vereenigen daar, waar geen scheiden meer mogelijk zijn zal. En dan, is Gods goedheid zoo groot jegens ons op aarde, dat Hij aan ons, onwaardigen, zich zeiven geheel en al mededeelt in do H. Communie, dan mogen wij ook verzekerd zijn, dat, zoo wij Hem met de hulp zijner genade getrouw blijven, Hij ook getrouw zal wezen in het volbrengen zijner beloften, waardoor Hij beloofd hoeft, dat Hij zelf ons overgroot loon wezen zal in den Hemel: wie dit Brood eet, zal loven in eeuwigheid. (Jois VI. 59). Willen we dus deelgenooten zijn van dat eeuwig leven in den Hemel, zorgen we dan, dat kostbaar onderpand te bezitten en zorgvuldig te bewaren, door meermaals ons met dien goeden God te vereenigen in eene waardige Communie; daardoor vermeerdert de zekerheid en de maat der heerlijkheid, die ons later wacht.

Het onuitsprekelijk geluk der Heiligen in den Hemel zal bestaan in God te beminnen en Hem eeuwig te bezitten; in dat geluk deelen wij in de H. Communie, waar wij dienzelfden God, wel niet op eene zigtbare, maar toch op

oene wezenlijke wijze, bezitten; waar wij het hoogste liefdebewijs van Hem ondervinden, en wederkeorig¹ Hem de aangenaamste wederliefde bewijzen. Zoo wij met een zuiver hart en eene vurige liefde Hem ontvangen, dan toont God, dat wij zijn verlangen voldaan hebben, door dien overvloed van genaden, dien zoeten troost, die zalige, die Hemelsche vreugde, die Hij aan ons in do H. Communie mededeelt. Wie beschrijft dan het geluk van eene ziel zoo met God vereenigd!

De Koning David bewonderde Gods goedheid jegens het volk van Israël, en te rcgt, want meer dan andere volkeren was het door God met gunsten overladen. En tocli Gods milddadigheid toont zich oneindig meer jegens de Christenen; deze ontvangen niet alleen do gaven zijner goedheid, zij ontvangen Hem zeiven. Bevoorregt zijn wij, leden der H. Familie , in zekeren zin, nog meer; want, moeten wij het tot onze schaamte bekennen, dat de mensch zich soms van dit oneindig liefdebewijs verwijderd houdt, wij worden daartoe meer opgewekt, ons wordt dit als middel tot het groote doel voorgesteld, (art. 2) wij vinden daartoe meer de gelegenheid; en metterdaad,

mannen van goeden wil, wij vereenigen ons dikwijls met onzen G-od in eene waardige Communie. En is God met mij, ben ik met God, o wat ben ik dan gelukkig! dan beschouw ik mij als den gelukkigsten mensch der wereld, dan juicht mijn geest in God, mijn Zaligmaker, dan is mijn hart, door al het aardsche onver-zaadbaar, ton volle door God verzadigd; slechts één wensch, één verlangen, ééne verzuchting : laat niet toe, o Jesüs, dat ik nog ooit van U gescheiden worde! In uwe liefde wil ik leven en sterven! Maria en Jozef bewaart mij!

Is do H. Communie het zekerste onderpand ter zaligheid, is zij het zoetste genot, wat ons hart smaken kan, zij is tevens het grootste, het verhevenste werk, dat de mensch op aarde kan verrigten. En daarom kunnen wij nooit genoeg bezorgd wezen, om ons op de waardigste wijze tot dit allerheiligste werk voor te bereiden; immers niet voor oen mensch, maar voor God moet eene woonstede bereid worden, en die woonstede zijn wij, is ons eigen hart.

Schoon zijn de opwekkingen en beschouwingen over de H. Communie in het vierde boek der Navolging van Christus, die wij

van tijd tot tijd met vrucM zullen nalezen en overdenken. — Maken ook wij hier eenige eenvoudige opmerkingen, hoe wij het beste onze ziel tot die allergewigtigste zaak zullen bereiden.

Die ziel to zuiveren van allo doodzonden niet alleen, maar ook, zoo veel mogelijk, van alle dagelijksche fouten, zal onze eerste zorg wezen. Hoe meer de liefde tot God in ons toeneemt, des te meer zullen wij elke zonde, met die liefde in strijd, verfoeijen, d?s te hartelijker zullen wij do acte van berouw bidden, des te meer ook zullen wij van alle fouten ontslagen en gezuiverd worden.

Ten anderen kunnen wij niet oene te groote gedachte vormen van de verhevenheid dei-zaak, waartoe wij ons bereiden, van de oneindigheid van het geluk waaraan wij deelachtig zullen worden: in dit wonderbaar Sacrament worden de schatten dor oneindige liefde van God over ons uitgestort. Dat levendig geloof moet al onze handelingen ter voorbereiding bezielen. Eeeds dagen te voren zullen wij ons van dat levendig geloof doordringen.

onze verlangens gerigt zijn op het geluk, dat ons den volgenden dag zal geworden. — Aman verblijdde zich des avonds, omdat hij den volgenden dag met den koning Assuerus bij do koningin Esther aan tafel was uitgenoo-digd. (Esth. IV. 12.) — Hoe veel te meer moet ons hart blijde zijn, als wij denken, dat ook wij zijn uitgenoodigd, niet bij eenen aardschen vorst, maar bij den Koning des Hemels, die gezegd heeft: Komt tot Mij, (Matth. XI. 28.) Noemt en eet, (ibid. XXVI. 26.) die ons zal spijzigen, niet met ligchamelijk voedsel, maar met het Brood der Engelen, met hemelsche spijze, met Zich zolven. Hij verzekert ons : het Brood, dat Ik geven zal, is mijn Vleesch, voor het leven der wereld. (Jois. VI. 52) Hij zelf verlangt met het vurigste verlangen, om ons te zien naderen ; Hij roept ons ten dringendste; Zoo gij het Vleosch van don Zoon des menschen niet eet en zijn Bloed niet drinkt, zult gij het leven in u niet hebben. (Ibid. 54.) Integendeel zoo wij waardig communiceeren, dan ontvangen wij dat Brood des Hemels, dat alle zoetheid in zich bevat, (Sap. XVI. 20) dan zijn wij deelachtig aan het Brood des levens, (Jois. VI. 48.)

dat onze ziel in Gods liefde zal doen voortleven, want; die mijn Vleescli eet en mijn Bloed drinkt, blijft in Mij en Ik in hem, (Ibid. 57) niet alleen tijdens dit leven op aarde, maar ook in do eeuwigheid; ja, ook ons ligchaam zal deelen in die toekomstige heerlijkheid, waarvan do H. Communie het ! onderpand is: die mijn Vleesch eet en mijn Bloed drinkt, heeft het eeuwige leven, en Ik zal hem opwekken in den jongsten dag. (Ibid. 56.) — Wanneer we dit nadenken dan mogen we blijder zijn, dan Aman. Deze sprak: morgen zal ik met den koning aan tafel zitten; wij mogen zeggen: morgen zal ik den Koning der koningen in mijn hart ontvangen.

Vuriger dan ooit zullen wij op dien schonen vooravond onze gebeden storten, vuriger vooral zullen wij de geestelijke Communie doen en dat heilig verlangen naar de wezenlijke ' komst van Jesus in ons hart opwekken; met meer zorg zullen wij ons aan onzen heiligen Engelbewaarder en onze Patronen aanbevelen, vertrouwelijker zullen wij ons stellen onder de bescherming onzer geestelijke Ouders, Maria en Jozef, en met de innigste hartelijkheid verzuchten en herhalen: Jesus, Maria,

Jozef, ik geef U mijn hart, mijn geest en mijn loven! — Zoo zullen wij in vrede inslapen, en in zoete rust den zaligen morgen van een dor schoonste dagen onzes levens afwachten.

Bij ons ontwaken zij onze eerste gedachte gevestigd op de groote handeling van dien dag, op do H. Communie. Denken we dat onze Engel ons wekt en zegt: sta spoedig op; (Act. XII. 11) zie, uw Koning komt tot U, (Matth. XXI. 5.) — Zeggen wij met Samuel: Heer, hier ben ik ('1 Eeg. III. 5.) of: God, mijn God, ik waak voor U van den vroegen morgenstond, mijne ziel dorst naar U. (Ps. LXII. 2.) Alle werken van dezen dag, maar vooral dat hoogheilig werk zal ik doen tot uwe eer en tot zaligheid mijner ziel. — Bidden wij eerbiedig ons morgengebed. Onder het aankleeden, onder de bezigheid, die we misschien nog te verrigten hebben, onder het gaan ter kerk, houden wij ons in stilte bezig met het groote geluk, dat ons wacht. In de kerk knielen wij eerbiedig neder in het gezelschap van onzen II. Engel, in den geest aan de zijde van Maria en Jozef, die uit

den Hemel hunne oogon op ons gevestigd houden, om te zien hoe wij ons voorbereiden, maar ook om ons te helpen, tot het waardig ontvangen van hun goddelijk Kind. Beschouwen wij met do oogon des geloofs, Jesus rustende in zijn' H. Tabernakel door den glans zijner goddelijke Majesteit omgeven, aangebeden door de Engelen, die met heiligen eerbied het Altaar omringen, met welke wij ons in aanbidding vereenen; maar zien wij ook het Hart van Jesus vol goedheid ons uitnoo-digende, ons afwachtende, vurig verlangende zich op de innigste wijze met ons to verbinden. Tot Hem ook moeten al do verlangens onzer ziele gerigt zijn.

Zoo wij tijd hebbon, kunnen wij hier de Meditatie houden over de liefde van Jesus in zijn H. Sakrament. Om ons nader voor te bereiden kunnen wij aandachtig lezen de ge-) beden voor de H. Communie, en ons best doen, om door ernstige overdenking ons te doordringen van de gevoelens, die daar wor-V den uitgedrukt. — Bij het ontvangen der H. Communie, dat geheim des geloofs, zal ons levendig geloof zich openbaren, door den heiligen eerbied, waarmee wij naderen en die

goddelijke spijs ontvangen. — Wie op ons, liet,zij in den Hemel, hetzij op aarde, zijne oogen slaat, zal zien, dat wij doordrongen zijn van de heiligheid der handeling, die wij verrigten.

Ka de H. Communie, eerbiedig, met Jesus in ons binnenste, naar onze plaats weergekeerd , sluiten wij onze zintuigen voor al het uitwendige, ons alleen bezig houdende met Hom, die in ons hart rust. Wij luisteren naaide goddelijke woorden, die Jesus in stilte ons toespreekt, dat we nu toch zoo gelukkig zijn, — dat we Hem en Hem alleen voortaan zullen beminnen, — dat we ons hart nu niet meer aan ijdele en zondige zaken, maar uitsluitend aan Hem zullen schenken, — dat Hij meester van ons hart moge blijven, tot zijn genoegen en ons geluk. Meer zaken zal Jesus ons zeggen in ons hart, zoo wij oplettend zijn. — En wij ook zullen sproken met Jesus. wij aanbidden Hem in ons hart, met Maria, met Jozef, met onzen H. Engel, met do Engelen, die ons omringen; wij loven ■ en danken Hem, voor zijne grenzelooze goedheid; wij vragen van Hom, wat ons hart

verlangt voor ons zeiven, voor andoren ; wij maken op nieuw ons besluit één met Jesus te blijven: Jesüs, Maria, Jozef, dat ik in uw gezelschap in vrede sterve! — Verder kan men de gebeden lezen na de H. Communie. Geheel ons leven moet eene voortdurende dankzegging zijn voor de ontvangene weldaad ; maar vooral behooren wij den dag onzer H. Communie in liefdevolle dankbaarheid voor God door te brengen. In stille ingetogenheid zullen wij ons dien dag bewaren, het ontvangen geluk zal ons steeds voor den geest blijven, herhaaldelijk, zoo we kunnen, zullen wij de Kerk bezoeken, om het H. Misoffer bij te wonen, den H. Kruisweg te bidden, in liet Lof of de Vespers tegenwoordig te zijn, of Jesus in zijn H. Sacrament te komen bezoeken, Hem met dankbare liefde te aanbidden en zijne oneindige goedheid voor ons te overdenken. — Op den avond van dien schoonen dag zal men zijnen dank aan God vernieuwen en zich geheel aan zijne dienst toewijden.

Mijn aanbiddelijke Verlosser, ik geloof vas-telijk, dat Gij in het Allerheiligste Sacrament des Altaars tegenwoordig zijt; ik verneder mij voor TJ, en aanbid uwe oneindige Grootheid; ook mijn hart zou U zoo gaarne vurig beminnen. Om die liefde jegens U in mij meer en meer op te wekken, kom ik overdenken, hoe oneindig uwe liefde is voor mij, hoe Gij verlangt naar de veroeniging met mij, hoe ook ik moet verlangen naar de vereeniging met U in dit heilig liefdegeheim. — Lieve Jesus, verlicht mijn verstand, beweeg mijn hart door uwe goddelijke genade; Moeder, Maria, laat mij deolen in uwe vurige liefde voor Jesus; heilige Jozef, mogt ik Jesus beminnen, zooals gij uw goddelijk Voedster-Kind bemind hebt!

De Apostel der liefde schrijft: daar Jesus wist, dat zyne ure gekomen was, om ait deze

wereld over te gaan tot den Vader, zoo heeft -Hij, na de zijnen, die in do wereld waren, bemind te hebben, hen ten uiterste liefgehad. (Jois. XIII. 1.) De H. Joannes wil zeggen, dat Jesus, na zijne leerlingen vele en herhaalde liefdeblijken gegeven te hebben tijdens zijn leven, hun een alles overtreffend liefde-bewijs op het einde zijns levens heeft geschonken. Hij bedoelt de instelling van het aanbiddelijk liefdegeheim onzer altaren. Om de grootheid dier liefde van Jesus eenigzins te beseffen, vraag ik mij af: Wie is het die mij zijne liefde bewijst? Jesus, de eeuwige Zoon des Vaders, God van alle eeuwigheid, Mensch-geworden in den tijd, om mij te verlossen en zalig te maken. — En wat geeft Hij mij? Niets minder dan Zich zelven, geheel en al: zijne aanbiddelijke Godheid, zijne aangenomen Menschheid, zijne heilige Ziel, die voor mij bedroefd was tot den dood, zijn Ligchaam, dat voor mij heeft geleden, zijn Bloed dat voor mij is vergoten. Neen, in zijne oneindige wijsheid wist Hij geene grootere weldaad mij te schenken. — En wanneer geeft Hij mij die goddelijke gave? Toen zijn dood naderde; vóór zijn sterven wilde die goede Jesus aan

mij, zijn kind, Zich zeiven ter gedachtenis van zijne onuitsprekelijke liefde achterlaten; toen zijne vijanden er op uit waren, om Hem ter dood te brengen, openbaarde Hij aan zijne leerlingen de onbegrijpelijke plannen van liefde, die Hij in zijn goddelijk minnend Harte gevormd had; hoewel Hij door de toekomstige eeuwen heen met zijn goddelijk oog de oneerbiedigheid en den smaad voorzag, die Hem in dit H. Sacrament zou worden aangedaan. Misschien zag Hij ook mijne ongevoeligheid, mijne ondankbaarheid; durf ik het zeggen: mijne heiligschennis; — toch laat Hij zich door dat droevig vooruitzigt niet weerhouden, van Zich geheel en al aan den mensch te schenken. — Aan wie geeft Hij Zich? Niet alleen aan zijne Apostelen, ook aan alle zijne leerlingen, op allo plaatsen, op alle tijden: ook aan mij. — En waartoe geeft Hij Zich in dit heilig liefdegeheim?— Om altijd in ons midden te rusten, om ons aan zijne liefde te herinneren, om ook onze liefde onze aanbidding daar te ontvangen, om onze Middelaar te zijn bij zijnen Hemelschen Vader, om in het H. Misoffer zijn bloedig Offer van Golgotha te vernieuwen; eindelijk om ia de H.

Communie, in dien liefdemaaltijd, in ons hart neer te dalen; en aan al die weldaden ben ook ik, onwaardige, deelachtig! O liefde van Jesus, o overmaat van liefde!

Wat Jesus gedaan heeft en nog doet in dit H. Sacrament, komt voort uit liefde voor ons; Hij verlangt dus ongetwijfeld, dat wij zijne liefde zouden erkennen, en van zijno liefdebewijzen gebruik zouden maken. — Eust Hij voortdurend in ons midden, zijn welbehagen er in vindende om te zijn met do kinderen der menschen, het is eene voortdurende uitnoodiging en opwekking voor ons om Hem gezelschap te houden, of ten minste van tijd tot tijd te komen bezoeken, en Hem in aanbidding, dankzegging en gebed onze liefde te toonen. Vernieuwt Hij dagelijks zijn bloedig Offer op eene onbloedige wijze. Hij wil dat wij zoo dikwijls mogelijk, met den Priester dat aanbiddelijk Offer den Hemelschen Vader aanbieden. Maar boven alles wenscht zijne liefdo naar de vereeniging met onze zuivere harten in de H. Communie. — Met vurig verlangen verlangde zijnjgoddelijk Hart het laatste paasch-lam met zijne leerlingen te eten en zich zei-79 10

ven aan hom in cle H. Communie mede te deelen. Datzelfde verlangen bezielt nog liet Hart van Jesus in dit H. Sacrament, om zich met zijne leerlingen, mot den christen, ja ook met mij te vereenigen in de H. Communie. Hij rust daar onder eone nederige gedaante verborgen, opdat ik niet schrikken zou bij het zien van den glans zijner Godheid, — onder de gedaante van brood en wijn, van voedsel, mij te kennen gevende: gelijk hot ligchaam dikwijls behoefte heeft aan voedsel, zoo moet gij ook uwe kostbare ziele dikwijls met deze goddelijke spijze komen verzadigen. — Komt, mijne kindoren, wilt niet vroezen. Ik ben het. — Wie van dit Brood eet, zal niet sterven, hij zal leven, hij blijft in Mij on Ik in hem; hij zal leven in eeuwigheid. Schoone belofte! toodere mtnoodiging! En nog schijnt Jesus to vroezen, dat do mensch zijn vurig verlangen niot beseffen zal. Hij vergelijkt zijnen goddolijken maaltijd bij het avondmaal ^}van eenen koning, die or velen uitnoodigde, en dio verder zijne dienaren zond om de men-schen te dwingen binnen te treden. — Hij geeft ons een stellig gebod: Doet dit, zegt Hij, tot mijne gedachtenis. Hij bedreigt ons.

zoo wij te kort blijven, dat wij liet leven in ons niet zullen liebben. — Ja, mijn Jesus, ik begrijp het zonder U en uwe liefde is mijne ziel geestelijk dood, lieb ik geen aanspraak op het eeuwig leven bij U in den Hemel; ik besef uw vurig verlangen naar de vereeniging met mij; mogt ook in mijn hart, dikwijls zoo koud en ongevoelig, een brandend verlangen worden opgewekt, om met U in dit H. Sacrament vereenigd te zijn.

Al de verlangens onzer zic-1 moeten naar dit aanbiddelijk liefdegeheim gerigt zijn. — Met meer regt dan de koninklijke Profeet mogen wij verklaren, dat één dag in de voorportalen des Heeren (in de tegenwoordigheid van Jesus in zijn H. Sacrament) doorgebragt, beter is dan duizend dagen in het midden der zondige wereld. (Ps. LXXXIII. 11.) Buiten God vinden wij niets dan ijdelheid en teleurstelling, walging en verdriet, angst en smart; maar zich te onderhouden met Jesus heeft geene bitterheid, de omgang met Hem baart geen spijt geen verveling: (Sap. VIII. 16.) bij Hem te zijn, hier verborgen, geeft een stil genoegen, een zoet genot, eene

zalige vreugde aan ons hart. —- Ik heb het wel eens ondervonden, lieve Jesus , hoe zoet uw gezelschap is; het is een voorsmaak van het geluk dat G-ij mij bereidt in den Hemel. Mag ik altijd dien troost niet smaken, ik zal mijne onwaardigheid voor U erkennen, en ten minste zoo veel ik kan, in mijn hart een groot verlangen naar U opwekken. — Vooral wanneer ik mij voorbereid tot uwe komst in mijn hart, zal ik in mij dat vurig verlangen levendig maken. Dan zal ik denken: mijn hart is uw Koningrijk; mijn hart zoo nietig in zich, zoo dierbaar aan U. In mijn hart, in uw rijk, komt Gij uwe intrede doen als Koning; als Koning die uitmunt in majesteit , in almagt, in aanbiddelijke heiligheid; maar hier boven alles uitmuntend in zachtmoedigheid en liefde voor mij. —• Gij schijnt uwe alziende oogcn te sluiten voor mijne menigvuldige fouten, en alleen te letton op de behoefte, die ik heb aan uwe komst; want niet om U, mijn Jesus, maar om mijnen't wille daalt Gij neer in mijn hart. Gij komt daar om mot U zeiven mij den overvloed uwer goddelijke gaven mee te deelen. Gij komt om mijne verblindheid te verlichten; om my te

leeren hoe slecht de zonde, hoe ijdel de wereld, hoe kostbaar mijne ziel, hoe zalig uwe liefde, hoe schoon de Hemel is. — Gij komt, om mijne zwakheid te versterken tegen de bekoringen des duivels, do verleidingen der wereld, de zondige genegenheid mijner driften.— Gij komt, om mij de vrijheid der kinderen Gods te geven, om mij los te maken van alle banden, die mij hechten aan het vergankelijk schepsel, en mij door den zoeten band der goddelijke liefde vast te binden aan U, den God mijns harten, die blijft in eeuwigheid.

Noem dan, lieve Jesus, als Koning uw intrek in mijn hart. Heersch daar door uwe liefde. Met U zal ik leven, niet ik, maar Gij in mij. Dan zal mijn leven zijn voor IJ, mijn sterven een gewin. De dood zal mij onverbreekbaar vasthechten aan IJ. Wat het geloof mij leert van U, als Koning der eeuwen, zal ook waarheid zijn in het kleine koningrijk van mijn hart: aan uw rijk zal geen einde wezen; neen, geen einde; want op het rijk der genade op aarde volgt het rijk van heerlijkheid in den Hemel, en dat rijk zal eeuwig duren. O God: ons toekome uw rijk! Amen.

zalige vreugde aan ons hart. — Ik heb het wel eens ondervonden, lieve Jesus , hoe zoet uw gezelschap is; het is een voorsmaak van het geluk dat Gij mij bereidt in den Hemel. Mag ik altijd dien troost niet smaken, ik zal mijne onwaardigheid voor TJ erkennen, en ten minste zoo veel ik kan, in mijn hart een groot verlangen naar U opwekken. — Vooral wanneer ik mij voorbereid tot uwe komst in mijn hart, zal ik in mij dat vurig verlangen levendig maken. Dan zal ik denken: mijn hart is uw Koningrijk; mijn hart zoo nietig in zich, zoo dierbaar aan U. In mijn hart, in uw rijk, komt Gij uwe intrede doen als Koning; als Koning die uitmunt in majesteit , in airaagt, in aanbiddelijke heiligheid; maar hier boven alles uitmuntend in zachtmoedigheid en liefde vuor mij. — Gij schijnt uwe alziende oogen te sluiten voor mijne menigvuldige fouten, en alleen te letten op de behoefte, die ik heb aan uwe komst; want niet om U, mijn Jesus, maar om mijnen't wille daalt Gij neêr in mijn hart. Gij komt daar om met U zelven mij den overvloed uwer goddelijke gaven mee te deelen. Gij komt ora mijne verblindheid te verlichten; om mjj te

leeren lioe sleclit do zonde, hoe ijdel de ■wereld, hoe kostbaar mijne zie!, lioe zalig uwe liefde, hoe schoon de Hemel is. — G-ij komt, om mijne zwakheid te versterken tegen de bekoringen des duivels, do verleidingen der wereld , de zondige genegenheid mijner driften.— G-ij komt, om mij de vrijheid der kinderen Gods te geven, om mij los te maken van alle banden, die mij hechten aan het vergankelijk schepsel, en mij door den zoeten band der goddelijke liefde vast te binden aan U, don God mijns harten, die blijft in eeuwigheid.

Noem dan, lieve Jesus, als Koning uw introk in mijn hart. Heersch daar door uwe liefde. Met U zal ik leven, niet ik, maar Gij in mij. Dan zal mijn leven zijn voor U, mijn sterven een gewin. De dood zal mij onverbreekbaar vasthechten aan TJ. Wat het geloof mij leert van U, als Koning der eeuwen, zal ook waarheid zijn in hot kloine koningrijk van mijn hart: aan uw rijk zal geen einde wezen; neen, geen einde; want op het rijk der genade op aarde volgt liet rijk van heerlijkheid in den Hemel, en dat rijk zal eeuwig duren. O God; om toekome ulo rijk! Amen.

O mijn allerminnelijkste Jesus, van uit mv' tabernakel ziet Gi] lüer in uwe heilige togemvoordiglieid neergeknield een onwaardi-gen dienaar, die U zoo menigmaal ontrouw geweest is; die het niet wagen zou, zich voor te bereiden tot do vereeniging met U, de Heiligheid zelve, zoo hij niet vertrouwde op uwe oneindige barmhartigheid, die den boetvaar-digen zondaar zuivert; op uwe minzame goedheid , die hem ten dringendste tot dit overheilig liefdemaal uitnoodigt. quot;Wat zijt Gij goed, lieve Jesus , wat ben ik gelukkig! Ik bid U, help Gij zelf mij, om in mijn hart de noodige gevoelens en gesteltenissen tot uwe komst op te wekken.

Ik geloof vastelijk, o God, dat Gij hier onder de nederige gedaante van brood waar-

lijk, wezenlijk en zelfstandig tegenwoordig zijt: Gij, God van alle eeuwigheid, één mot den Vader en den Heiligen Geesi; Gij, oneindig in heiligheid, in schoonheid in alle goddelijke volmaaktheden. Ik geloof dat Gij, de aan-' biddelijke Majesteit, U met mij, nietig schepsel , zondig mensch, in de Heilige Communie wilt voreenigen. Ik verneder mij ten diepste voor U-, ik aanbid en loof U mot heiligen eerbied. — Ik overdenk nu met een hmig genoegen uwe goedheid jegens mij en de weldaden mij geschonken.

Gij zijt neergedaald uit den Hemel, Gij hebt do menschelijke natuur aangenomen. Gij zijt gelijk geworden aan mij. In Bethlehem verschijnt Gij als een klein, een teedor kind, hoewel Gij do oneindige God waart; Gij loeft verborgen te Nazareth, onderdanig aan Maria en Jozef; Gij doorwandelt Judea, verkondigt uwe loor, verspreidt uwe weldaden; ondank, smaad en vervolging zijn de vruchten, die Gij bij velen inoogst; en het eindo van uw sterfelijk leven op aarde! O wat lijden, wat smarten! wat wreede foltering naar ziel en ligchaam! En de verdiensten van uwe Menschwording, van uw lijden on sterven zijn

op mij toegepast: daardoor ben ik geheiligd in het doopsel, bezit ik het ware geloof, ben ik herhaaldelijk gezuiverd in de Biecht, word ik voortdurend door uwe genade verlicht en gesterkt. O wat hebt Gij mij bemind, lieve ' Jesus; en nog is uwe liefde niet voldaan. Op den plegtigen vooravond van uwen doot, hebt Gij mij die overgroote weldaad geschonken, 1 waartoe ik mij nu weer tracht voor te berei- ' den; ü te mogen ontvangen in mijn hart, U, mijn Jesus, met Godheid en Menschheid, met Ziel en Ligchaam met Vleesch en Bloed. — Maar, mijn God, wat is dan toch de mensch, dat Gij hem zoozeer verheerlijkt? (Job. VIL 17) Wie ben ik? Ja, uw leerling, uw bevoorregt kind, een lid van uw H. Huisgezin, maar uw ontrouwe leerling, uw ondankbaar kind, uw onwaardige huisgenoot. En zou ik dan waardig zijn voor het groote werk, waartoe ik mij bereid? Neen, Heer, ik ben niet waardig, dat Gij komt onder mijn dak; maar op U, o Heer, is mijne hoop gevestigd; ik vertrouw op uwe oneindige barmhartigheid, ik vertrouw door uwe goedheid gezuiverd l;e zijn van mijne zonden en fouten, die ik nogmaals uit liefde tot U verfoei; ik hoop, niet gelijk

Gij liet verdient, dit is mij onmogelijk, maar zooveel ik het met de hulp uwer genade kan, mij op eene behoorlijke wijze tot uwe komst te bereiden. — Helpt mij Engelen en Heiligen des Hemels; mijn Engelbewaarder, mijn H. Patroon; vooral gij, H. Maagd Maria , en H. Jozef, komt en helpt mij, om in mijn hart ; eene waardige woonplaats, voor mijnen God l' gereed te maken!

Lieve Jesus, mijn hart heeft weieens voldoening gezocht in het aardsclie, het ijdele, het zondige; daar, waar de wezenlijke voldoening mijns harten niet te vinden is. Ik heb ondervonden, dat do verlangens van mijn hart, buiten U, mijn God, niet kunnen verzadigd worden. Neen, mijn hart is niet in rust, vooraleer hot ruste in ü. Gij zijt die eeuwige schoonheid, altijd oud, altijd nieuw. Gij zijt die oneindige beminnelijkheid, waarnaar mijn hart verlangt. Ik bemin ü, lieve Jesus , U en ü alleen bemin ik uit ganscher harte. Zond een vonkje van uw god'lijk liefdevuur , waardoor uw harte brandt, opdat ook in mijn hart de liefde jegens U meer en meer ontvlamme. Kom Gij zelf, lieve Jesus, in do H. Communie. Kom, mijn hart brandt van 70 10.

verlangen naar U, mijne ziel dorst naar U. Kom dat verlangen voldoen, dien dorst laven. Kom rusten in mijn hart, kom U vereenigen met mijne ziel. — O ik hoor uwe liefelijke stem: Zie, Ik kom spoedig. En ik herhaal: hetzij zoo, kom, Heere Jesus, kom! (Apoc. XXII. 20).

Beminnelijke Maagd, onbevlekt in uwe Ontvangenis, heilig in uwen levenswandel, hoogverheven Moeder van God, Koningin des Hemels; ik kom op dit gewigtig oogenblik mijns levens uwe magtige voorspraak afsmee-ken met een bijzonder vertrouwen. Ik ken mijne innige betrekking met U, ik kon uwe moederlijke goedheid voor mij, uw kind, maar een kind, dat verre verwijderd is van do onschuld en heiligheid zijner Moeder. En toch, mijne dierbare Moeder, ik ga in zekeren zin het geluk doelen, dat U is te beurt gevallen, teen gij de Moeder Gods geworden zijt. üw goddelijke Zoon, mijn allerliefste Jesus, zal zich gewaardigen wezenlijk in mijn hart neer te dalen in de H. Communie. Hebt gij uwe

gerirglieicl voor God erkend, hoeveel te meer moet ik mijne onwaardigheid voor Hem belijden! Nederig smeek ik dus uwe moederhulp af om mij, uw kind, bij te staan in dit heilig werk. Help mij, om uwen Jesus, naar uw voorbeeld, in oen ootmoedig, zuiver en liefdevol hart te ontvangen. Gij hebt uw godde-lijd Kind gegeven aan de herders, aan de wijzen, in de armen van Simeon, en zoo dikwijls in de armen van uwen zuiveren Bruidegom ; ik vraag het U, mijne Moeder, verkrijg voor mij dat ook ik met de eenvoudigheid dei-herders, met de nederigheid der wijzen, met het vurig verlangen van Simeon, met de tee-dere liefde van uwen heiligen Bruidegom, uw goddelijk Kind in mijn hart, in de H. Communie moge ontvangen!

H. Jozef, regtvaardig in uw leven, volgens de verzekering van den H. Geest; zoo naauw vereenigd met uw goddelijk Voedsterkind op aarde, en nu zoo hoog verheven bij Jesus, in den Hemel; ik kom op dit heilig uur U herinneren aan de verklaring van do H. Te-

resia, dat zij nooit haro toovlugt tot ü genomen heeft, zonder verhoord to zijn geweest. — Ik uw zoon, ik de huisgenoot van het H. Gezin, waarvan gij het opperhoofd waart, ik, uw kind, Md ü, mijn vader, met hot volste vertrouwen, mij door uwe magtige voorspraak te willen ondersteunen om op oeno waardige wijze, dienzolfden Monschgeworden God te mogen ontvangen, welken gij zoo menigmaal aan uw minnend vaderharte gedrukt heht. O was ook mijn hart zoo brandend van liefde! was ook mijne ziel zoo zuiver als de uwe! Ik verlang ton minste naar die liefde, naar die zuiverheid; en dat verlangen mijns harten kent Jesus; en dat verlangen zal Hij onder uwe veel vermogende voorspraak verhooren. Kom, H. Jozef, met uwe vlekkolooze Bruid; kom H. Engel, komt H. H. Patronen, komt, vergezelt mij naar do Tafel des Heeren.

Hoer, ik bon niet waardig, dat Gij komt onder mijn dak, maar spreek slechts één woord en mijne ziel zal gezond worden. (Driemaal.) —

Ja, lieve Jesus, ondanks mijne onwaardigheid , stol ik mijn vertrouwen op U, die het Lam Gods zijt, dat de zonden der wereld wegneemt, door wien ook ik vertrouw de kwijtschelding mijner zonden ontvangen te hebben; door wien ik hoop tot hot eeuwige leven te zullen gcbragt worden. O moge voor mij deze H. Communie het onderpand zijn der toekomstige heerlijkheid! Mogen voor mij de woorden, die uw dienaar spreekt bij het toedienen dezer goddelijke spijs, bewaarheid worden: Het Ligchaam Onzes Heeren Jesus Christus beware uwe ziel ten eeuwigen leven ! Amen!

O mijn allerbominnolijkste Verlosser, ik geloof, dat Gij nu wezenlijk in de H. Communie in mijn binnenste zijt neergedaald. Aanbad ik U vóór eenige oogenblikken in uw' H. Tabernakel op het altaar, nu mag ik U aanbidden in mijn eigen hart. —■ God met mij, ik met God, op de naauwste wijze één! Gij de Oneindige, ik uw zondig schepsel! Hoe is het mogelijk! Mijn God, ik verneder mij voor uwe aanbiddelijke Grootheid! ik aanbid U, rustend in mijn hart. Ik vercenig mij met de Engelen des Hemels, die mij thans omringen ; ik sluit mij aan bij Maria en Jozef, die ü hot eerst bij uwe verschijning op aarde mogten aanbidden; met hen aanbid ik TJ, loof ik U, dank ik U, die in mijn binnenste rust. Ja, mijn Jesus, met U dank ik den Hemelschen Vader, gelijk Gij dien Vader dankte, bij de instelling van dit H. Liefde-' geheim. Wanneer Gij zelf het dankoffer zijt,

Die weldaad is onbegrijpelijk', is oneindig. Mijn God, ik ben vervoerd van verwondering, als ik denk, wat mij gescliied is! In uwe oneindige rijkdommen, in uwe wijsheid en al-magt, liebt Gij, weet Gij, vermoogt Gij mij niets meer te geven, dan Gij mij gegeven hebt. TJ zeiven, met Godheid en Menschheid, hebt Gij meegedeeld aan mij. — Gelijk ik U eenmaal van aanschijn tot aanschijn hoop te aanschouwen in den Hemel, zoo bezit ik U thans, verborgen maar wezenlijk in mijn hart. Ik deel reeds in het genot des Hemels.

En is uwe goedheid zoo groot, dat Gij ü zelven aan mij geschonken hebt, o dan ben ik ook zeker, dat Gij mij verder niets zult weigeren, wat mijn anders zoo arm en behoeftig hart U zal vragen. O mij dunkt, dat Gij nu in mijn hart gezeteld zijt, als op een troon van genade, mij toesprekende: Mijn zoon, wat wilt gij, dat Ik u doe? — Mijn Jesus, ik vraag U; verlicht mijn verstand, om U te kennen, om uwen wil te kennen, den weg, dien ik moet inslaan, om ü op aarde getrouw te blijven dienen. Versterk

mijno zwakheid, om U nooit meer te beleedi-gen; geef mij de genade, om vooral deze zonde____ niet meer te bedrijven, die gelegenheid____ te vlugten, dat middel____ter volharding te gebruiken. Geef, dat ik mij toe-legge op de deugd van gehoorzaamheid, jegens mijno ouders en oversten, gelijk Gij aan Maria en Jozef onderdanig waart; op do deugd van godsdienstigheid, gelijk Gij verklaardet, te moeten zijn in de dingen uws Vaders; op de deugd van naastenliefde, waaraan uwe ware leerlingen zullen gekend worden; op de deugd van zuiverheid, die zoo schoon, zoo hemelsch, zoo welgevallig is in uw goddelijk oog : — geef, dat ik, in ontbering en lijden, in kwelling en tegenspoed, in smaad en be-leediging, naar uw voorbeeld zachtmoedig zij en ootmoedig van harte. — Schenk mij de genade, om mijne pligten van staat, als vader, kind, huisbaas, dienstbode, werkman, of in welke betrekking ook, — mijne pligten van godsdienst, ondanks alle wereldsche verleiding en menschelijk opzigt, — ook mijne verpligtingen van liefde, als deelgenoot van het H. Huisgezin, naauwkeurig en getrouw te vervullen. —

Tevens bid ik ü, lieve Jesus, voor uwe strijdende Kerk op aarde; voor den Paus, don Bisschop, den Herder mijner Parochie, mijnen Biechtvader; voor den Bestierder en do medeleden der H. Familie; voor mijne ouders, oversten, broeders, zusters, vrienden en betrekkingen, regtvaardigen en zondaars. Maak hen allen deelachtig aan uwe goddelijke zegeningen. — Ik bid U ook voor de lijdende zielen des vagevuurs, vooral voor mijne dierbare.... en voor mijne gewezen medebroeders.

Ik vraag veel, lieve Jesus, maar ik ben zeker dat G-ij mij al die gunsten schenken zult, wijl ik die vraag vereenigd met U en volgens uwen heiligen wil.

Maar ik hoor het, beminnelijke Jesus ; Gij spreekt tot mij; Gij vraagt ook iets van mij. Spreek Heer, want uw dienaar luistert. (I. lieg. III. 9.) Mijn zoon, zoo zegt Jesus, geef Mij uw hart. (Prov. XXIII. 2G.) O. mijn Jesus, ik geef U mijn hart, mijn geest en mijn leven ; ik geef u mijne ziel en mijn ligchaam! ik geef U mij zeiven geheel en al. Ik wijd U toe al mijne werken, al mijne woorden, al mijne gedachten, al de verlangens en begeerten van mijn hart. O dit hart bemint U,

on wil ü eeuwig beminnen; dit hart is nu zoo gelukkig met U vereenigd, en wenscht altijd met U vereenigd te blijven; maar dit hart is zoo zwak door eigen kracht; ik beveel hot aan IJ, ik wijd het U toe, ik geef het U voor altijd, duld niet, dat ik het U nog ooit ontroove.

Ik vernieuw mijne toewijding aan IJ, mijn God, en stel mij geheel in uwe goddelijke handen. — Ontvang, o Heer, mijne geheele vrijheid; ontvang mijn geheugen, mijn verstand, gehoel mijn wil. Al wat ik heb en bezit hebt Gij mij mildelijk gegeven, dit geef ik U alles wederom. Ik oifer het geheel en al aan uw goddelijk welbehagen. Geef mij alleen uwe liefde met uwe goddelijke genade, dan ben ik rijk genoeg en vraag U niets anders. (H. Ignatius.)

Jesus , dien ik nu verborgen (in mijn hart, met de oogen des geloofs) aanschouw, ik smeek II, dat het geschiede, waarnaar ik zoo zeer dorst, dat ik U met ongedekt aanschijn moge aanschouwen en zalig zijn in het zien uwer glorie. Amen.

Dierbare Moeder, ik ben altijd uw zoon; maar wanneer gij ziet, dat uw goddelijk Kind in mijn hart rust, dan zal uwe moederliefde voor mij, was het mogelijk, nog toenemen. Vereenigd met uwen Zoon, Moeder van God, heb ik moer regt op üw moederhart, op uwe liefde en voorspraak. Help mij dus uwen en mijnen Jesus danken. — Eiep Elizabeth bij uwe komst in verwondering uit: van waar mij dit geluk, dat de Moeder mijns Heeren tot mij komt? Moet ik niet meer verwonderd zijn, ik, tot wien, in wien de Heer zelf gekomen is? Noemde zij u gelukkig, ook ik deel in uw geluk. En in dankbare vervoering mag ik thans uwen lofzang nazingen : Mijne ziel verheft den Heer, en mijn geest juicht van vreugde in God, mijn Zaligmaker. Hij heeft neergezien op de geringheid van zijnen dienaar; kende iedereen mijn geluk, allen zouden mij zalig noemen. Want Hij, die magtig is, heeft groote dingen aan mij gedaan, en hoilig is zijn Naam! — In dien zin, o H. Maagd, hebt gij Gods grootheid en goedheid geprezen. Mogt ook ik, uw kind, eenigzins

in die heilige gevoelens uws harten deelen! Mogt ook ik mijnen God dankbaar en getrouw blijven! Sta mij bij, lieve Moeder, opdat ik nooit moer dien schat der goddelijke liefde verlieze, maar immer naar uw voorbeeld in die heilige liefde voor Jesus moge toenemen!

Beminnelijke Vader, H. Jozef, groot in de strijdende, groot in de zegepralende Kerk, van af don troon uwer heerlijkheid slaat gij thans met welgevallen uw oog op mij neder, nu gij*in mijn hart datzelfde Menschgeworden Woord ziet rusten, hetwelk gij zoo dikwijls op uwe armen genomen en met de tee-derste liefde aan uw vaderhart gedrukt hebt. Ach, kon ook ik, uw beschermeling, zulke zoete en aangename liefdebewijzen, als de uwe waren, aan Jesus, aanbieden! Help mij, II. Jozef , uwen en mijnen Jesus loven, danken , en vurig beminnen! Help mij, opdat ik Hem beware, gelijk gij Hem bewaard hebt! Help mij, opdat geen Herodes , geen vijand mijner zaligheid, Hem en zijne liefde mij ont-roove! Help mij, opdat ik altijd in zijne te-

g-emvoordigheid wandcle en Hem immermeer beminne, tot dat ik eens in Jesus, liefde op aarde mijn leven sluite! Jesus, Maria, Jozef, dat ik in uw gezelschap in vrede sterve! Amen.

!) Telkens 300 dagen aflaat; na de Communie een aflaat van 7 jaren; en een volle aflaat ééns iu do maand, zoo men dit gebed dagelijks bidt. Die aflaten kunnen aan de geloovige zielen worden toegevoegd. (S. C. I. 9 .Tan. 1854.)

O goede en allerzoetste Jesus, zie ik werp mij voor uw aanschijn op de knieën, en ik bid en smeek U met de grootste vurigheid des geestes, in mijn hart te willen prenten de levendige gevoelens van Geloof, Hoop en Liefde en een waar Berouw over mijne zonden en den krachtdadigsten wil die te herstellen, terwijl ik met eene groote gemoedsaandoening en droefheid uwe vijf wonden bij mij zeiven overdenk en in den geest aanschouw, dit vóór oogen hebbende, wat reeds de profeet David wegens ü, o goede Jesus, zich in den mond legde: Zij hebben mijne handen en mijne voeten doorboord, zij hebben al mijne heenderen geteld. (Ps. XXI. 17 amp; 18.)

') Vollo aflaat, toovoegelijk aan do geloovige zielen, zoo mon dit gebed rouwmoedig on godvruchtig voor een Kruisbeeld bidt, na gebiecht en gecommuniceerd te hebben. Daarna bidde men tot intentie van Z. H. (Pius VII. 10 Apr. 1821. Leo XII. 17 Sept. 1825.)

O Jesüs, Maria, Jozef! Ik N... in de tegenwoordigheid van geheel het hemelsch Hof, kies U op dezen dag vol vertrouwen tot mijne Beschermers; ik offer U op en heilig U plegtig in deze Congregatie toe mijn lig-chaam en mijne ziel, alles wat ik heb en alles, wat ik ben. Ik maak het vaste besluit als een goed christen te zullen leven, om als een uitverkorene te kunnen sterveu. Welk een geluk voor mij, eens, na een trouw vereerder en navolger van Jesus , Maria, Jozef te zijn geweest op aarde, in hun heilig gezelschap opgenomen te worden in den Hemel, en dat voor eene eeuwigheid! Dit hoop ik. Amen.

Hemelsche Vader, ik dank U, dat Gij uwen eenigen Zoon liebt ten beste gegeven, om voor mij te lijden en te sterven; ik dank TJ, dat Gij mij dezen morgen dienzelfden Mensclige-worden Zoon hebt geschonken in do H. Communie. — In dat heilig liefdegeheim wordt de gedachtenis gehouden van Jesus' lijdon; in denzelfden nacht dat Jesus aan zijne vijanden werd overgeleverd, heeft Hij dit H. Sacrament ingesteld; het is zijn uitdrukkelijke wil, dat wij bij het naderen tot dien heiligen maaltijd zijn lijden en sterven zouden herdenken. — Mijn beminnelijke Verlosser, ik kom thans die herdenking in mij vernieuwen, ik kom uw verlangen voldoen, ik ga U volgen op den lijdensweg, om U te bedanken voor de wel-

Jesus, mijne liefde, lielp mij die gevoelens van dankbaarheid en wederliefde voor U in mijn hart opwekken.

H. Engelbewaarder, wil mij vergezellen en geleiden. H. Maagd, H. Jozef, bidt voor mij, uw kind, opdat ik Jesus meer en meer beminne. Amen.

Als een booswicht staat Jesus, dio reeds veel geleden had, voor de regtbank van Pi-iatus. Met onderwerping aan den wil zijns Vaders aanhoort Hij hot doodvonnis, dat tegen Hem wordt uitgesproken. — Mijn Jesus, wat was uwe liefde voor mij toch groot! Ik had den dood verdiend; Gij gaat sterven in mijne plaats. Gij wilt dat ik lovon zou door uwe verdiensten, ü, het leven zelf, heb ik dezen morgen nog ontvangen. Welnu uit wederliefde wil ik voortaan leven alleen voor U. Met H. den Paulus zog ik; ik leef, nu niet ik, maar Christus leeft in mij. (Gal. II. 20.)

H. Maagd, H. Jozef, bidt voor mij uw kind, opdat ik Jesus moer en moer bjminne. Amen.

Welke waren do gevoelens van uw goddelijk minnend Harte, mijn Jesus, toen Gij liet kruis op uwe schouders naamt! O, G-ij dacht aan mij. Uit liefde voor mij hebt (lij U mot dien zwaren last beladen. Gij wist dat uw kruis U ten dood, mij ten leven strekken zou. Denk ik wel genoeg aan die liefde mij in uw lijden, mij heden nog in do H. Communie bewezen? Kon ik TJ naar waarde wederliefde en dank betuigen! Ik wil U immer meer mijne liefde toonen, en uit liefde voor ü alle moeije-lijkheden en kruisen geduldig dragen.