|
ALLE
DE \ ï
WERGKEN
VAN
W.G.V.FOCQiJENBROCH, |
||||
|
ép0^
|
|||||||||||||||
|
f^UgGöpr
|
|||||||||||||||
|
j".
|
|||||||||||||||
|
:
|
|||||||||||||||
|
ftiWi
|
|||||||||||||||
|
ill
|
|||||||||||||||
|
_ AMSTERDAM,!
^Bp. DovD Xindenius • - 'toS ./indrrts VtrUK.»
|
|||||||||||||||
|
i
|
|||||||||||||||
|
..... ....
|
|||||||||||||||||||||
|
EERSTE DEEL
|
|||||||||||||||||||||
|
VAN DE
|
|||||||||||||||||||||
|
THALIA,
|
|||||||||||||||||||||
|
O F
|
|||||||||||||||||||||
|
GEURIGE
SANG-GODIN,
|
|||||||||||||||||||||
|
bsowV
|
|||||||||||||||||||||
|
V A=K
|
|||||||||||||||||||||
|
.
|
|||||||||||||||||||||
|
W. G.V. F O C QJU E N B R OC H.
Fumus Gloria Mtmdi. |
|||||||||||||||||||||
|
Nooyt foo volkomen gedmcl^jp £? £ i
. ei / *S • I
&•$&? ^ ^ I |
|||||||||||||||||||||
|
t'A M S T K R D A M,
|
|||||||||||||||||||||
|
CDavid Lindenius, in de Lombert fteeg, en
By^ Andries Vinck, opdeUytrechtfeftraet> |
|||||||||||||||||||||
|
T £|- ■ar fj .-
;-■';- ■■..!■
■'•\ i ! V -
> Xi I.-.fvJL
Ecrftc Thalia, bchelfcndc
*■
Tjphon of Reufen-ftrtjdt. •
Thalia of Gturige Sang.godin, •Klucht van de Weytry. Klucht,van de Quackfalver. Tweede Thalia, behelft
Tynton van Lucianus.
Thalias Tweede Sangh,
/Eneas van Virgilius, Berfie Boeck.
Derde Thalia, begrijpt
/Eneas van virgilius, Tweede Bteck,.
d'Africaenfche Thalia.
Verwarde Jaloufy.
Hat ders Sangen van Virgilius.
Min in 't Lazarus Hujrs.
|
||||
|
...
|
||||
|
Den DRÜCKE.R
tot den L E E S E R,
' N defe Eeuwe herwaers, ftoften de Werelt-
linge te wonder, op de Poëfye van Brede- roode, Starter, en andere: Wekkers hartf- tochten, na den Tenneur dier tijdt,de duffe jeeften oock dickwils heeft vervrolijkt. Maer de voort fnellende tijdt, heeft het Konft Tooneel der PoèTye, meer verlicht, en met geefteh van bondiger en vlugger Rijmtrant verheerlijckt, en de felvige ten Prael gevoert,boven die van de Al Oude Tijden : onder wekkers Rangh Fockenburgh, wel een der uytmuntenfte is : wiens vergoóde Poëfye, uyt fijn vernuftige Breyn en vlugge geeft,te berde gebracht? Ik den Lefer in dit Bun- delken Bladeren volkomen vertoon, 'k Twijfel niet, of fijn Soetvallige Koddigheden, aerdige Grillen , en aen- minnige hartftochten, fullen U te wonder gevallen; Wijl men op 't klincken, een fijner minfte Snaren, vervoerdt werd, ineen kietelend vermaeck, en uytfchaterende lac- chen.'k Sal dan u verlangen, niet verlangemetal te wijt- lopige Voor-reden , de Gordijnen voor dit wonder Par- nas fijn door den Druck geopent! fta binnen , doorfnuf- felt, en Iuyftertjmetkeurelijkefinnelijckhedenjdendeun van Thalia. Hoe Typhon met fijn Rot,de Goón ftejgbt na de taffen,
En Jupijns donder wraeck^, flraft hun vermeetelhejdt, Hoe'n Wj/man ff eelt fijn Klucht-.hoe'n Cortifaen kan kjafpen, Hoe'n minnaer Madrigalt, en dicht konft op fijn Mejdt, Hoe Maro HoUandts deunt, fijn Lier, en Harders Sangen, En hoe de duüe Min, de Sots Kaf heeft omhangen. |
|||||
|
Aen de fêer Vermaeckeli/cke,
Doch niet minder Eerbare
JufF. SARA,
Kleyn Meêrkatje
van Me-Juffr. C. S. Saluyr.
Uffroum SARA! Och ƒ hoe danck ick den Hemel! die u uy t
uw geboorte-plaets in de mijne vervoert heeft, om u te ftelien in dienft van een van de volmaeckfte Schoonheden des werelts j om my daer door de eer te doen hebben van uyt haer fchoone mont uw lof. redenen fo dickwils te mogen liooren. In der daedt, Sara! ick fweer u, dat ick daer door meer als fesmael van verwon- dering heb opgetoogen geftaen, en wel viermael door 't dencken, aen uw waerdigheden, u de grootfte plaets in mijn achtinge heb toegefchikt: alfo ick daer door voor- nam, een lengte van Amfterdamfe kinderen (die vry on- hebbelyke Apen zijn als ghy) daer voor eeuwig h uyt te bannen. Want, och! het was te wenfchen, dat fy in ver- gelijckheyt met U E. Aepachtigheyt konnen getrocken worden ! Maer haer domme laetdunkentheyt,by uwgee- ftige gemeenfaemheyt, haer geconterfeyte wellevent- heyt, byuwnatuurlijckeaerdigheyt, en eyndelijck haer fchreeuwende cjuaetfprekentheyt, by uw wel/prekende ftomheyt vergeleken, doen my geloven, dat ick u feer onteeren fou, indien ick haer nevens u fou willen ftelien. In defe gedachten dan, uw gaven met verwondering aengemerckt, en u > na uw verdienden, een fonderlinge plaets
|
||||
|
OPDRACHT.
nlaets in mijn achting gegeven hebbende, fo heb ik u al-
leen de eer waerdig gekent, om u defe Aeperyen ( daer den Drucker my nu ruym fes maenden de kop om warm gètnaekt heeft, ende die gy eyndelijk door fijn Pars op de navolgende bladen geplant Juk fien)op te ofFeren.De ge- lijckheyt die tuffchen u en haer is, fal u milTchien niet be- letten, die (foo dra gy haer in handen krijgt) aen duyfent lappen te fcheuren ; maer het vermaeek, 't geen gy daer in nemen fult, fal my ruym foo wel van mijn moeyte be- talen , dan of een harflenloofe fot ( aen wien ick die fou hebben kunnen opdragen ) mygrooteeer, engunft be- wees , om dat ick fijn Naem , met een dofijn Tijtels , en een half dofijn & ceteraes, daer voor aen had laten fetten. Ook fo verfeker ick u, dat het den Drucker feer wey- nig, en my noch minder fal fchelen, of dit by een genaeyt papier ( fo men het flegs duur genoeg wil betalen ) voor bemorfte vodden,in de Botterhuyfen en Tobaks-winkels gebruykt, dan of 't van een party fotten geprefen of ge- Iaekt wort. Want nademael ik het tot niemants, dan tot mijn eygen vermaekgemaekt,en dat het den Drucker tot niemants dan tot fijn eygen profijt gedrukt heeft, fokunt gy wel geloven, hy alleen docr het verkopen, en ik door aüefoorten van onthaelt,even vernoegt kanzyn. Gy on- dertuflen, Vermakelijke Sara! die fo var het gemeen flag van Apen overtreft, gelijk uwfehoone Meeftres het be- fte foort van Juffers te boven gaet, fult believen die tijt- verdrijf van een ongeluckig Rijmer in danckaen tene- men, en te geloven, dat, fo gy fo veel vernoeging neemt in het vei fcheuren, als ik vermaek gehad heb in het fchrij- ven,dat ik my grootelijks fal geluckig achten,en my wey- nig kreunen, of een ander in het lefen, het felfde fal heb- ben, of niet; nademael het huydendaegfe prijfen en la- ken my al te verdacht is, om uyt het cene blijdfchap , of * 4. uvt
|
||||
|
OPDRACHT.
uyt het ander leetwefen te ontfangen. Al/b de dagelijkfè
ondervinding my heeft doen fien, hoe onrechtvatrdelijk men met die beyde dikwils leeft, (o dat een loflijk vaers van Vondel, en een ftraet-liedjen van Malle Jantjefi,dik- wilsi fo wel in 't prijfen, als in 't laken, over een kam ge- fchoren, en onder een Categorie geftelt wort. Het welk my fonder groote verwondering heeft doen fien, dat een feker Almanak propheteert, dat de Mufen wel haeftmet haer Parnaflb na Weftfalen fullen verhuyfen,om daer van de Varkens die eerbiedigheyt te verwachten,die haer hier dagelijks hoe langs hoe meer ontftoolen wort. En in der daed, daer is groote fchijn toe; nademael een lengte van Uithangborden , van, Hier Rijmt men om geit, klaer ge- nocgh uy twijfen , dat hier de Kuntt door verachtingh om brood begint te lopen. Het welk al te famen aen een ge- koppelt S foJanig tot difreputatie van Mr. Apollo ftrekt, dat hy ( die al fijn leven een leer eerlijk God geweeft is* en die, gelyk hy fijn gaven om geen loon verkoopt, die öock om geen geit wil verkocht hebben ) met het groot- fte gelijk des werelds een plaets (daerhy door Qnwetent- heyt veracht, en door nooddruft verkocht wort) verlaten fou: uyt vrees, dat, gelijk fijn Fiool, alfo ook fijn Digt- kunft in handen der bedelaers mocht komen te vervallen. Doch my dunkt ó Sara ! dat defe gedachten my al te var $ vervoeren, in de gewoone regels van een toe-eygenings Briefte bly ven. Waer over ick u wel pardon fou verfoe- ken; doch alfoo ick maer getracht heb, dit alles tot uw fcheur-fiek tijt-verdrijf te doen dienen, fo heb ik de ma- terie daer van, met een blad fchrift twee of drie willen vergrooten: 't welk gy my, fonder twijffel, volgens uw beleefden aert grooten danck fult weten t uw felveh voor deestyd vergenoegende, met dekleynheyt der Bladeren die ik u op-oftêr: terwijl den Drucker n voor my belooft, .....-___^?Jui»r"'
|
|||
|
OPDRACHT.
dat (fo daer fotten genoeg gevonden worden, om defèn
derden druk te kopen in twee Deelen) hy u haeft een der- denDeel, om met wat meerder geuren vervult, ter hand fal ftellen j om u dat fel vige mee, gelyck als dit, tot oef- fening van uw nagels te doen verftrecken. Ontfang dit dan, vermakelijke Sara.' en gebruykt het
na uw welgevallenen zyt voor het laeft verfekert,dat,die u dit gefchenk doet, noyt fal aflaten te bly ven, niet alleen Van u fchoone Meeftres,maer ook van u E Aepachtigheit. Ben onderdanigbflen Bienaer
W.G.V.Focq.
0/> de
T H A L I A,
Of Geurige Sangb-Godïn.
LEefer, hier wordt uw befchreeven,
Koddigheeden nae bet leevcn. Koddig heden die het Brijn Voeden als een Medicyn. Wilt gy vreugt en Leering foecken
Gy hoeft niet veel groote Boeci:en, Vocquenborrichs Rijmery
Treft het wit der Poefy.
Snuffelt in dees kleyne blaeden,
Hier kunt gy uw luft verfaeden Met een Rijmpje foet van fin;
'k Segh hier fteecken Guuren in.
Soecktgy kluchten te vergaeren Op de maet van Mufis fnaaren, Of de wijfe Godt Apol,
Soo Leeft Focquenborrkhs Rol.
Wel wat eer fal men hem geeven ?
Diefoo cierlijck heeft gefchreeven ? Hy is waert te fijn geloont, Dat men hem met Lauwren kroont. " VaaBuldereB
|
||||
|
Pour les Lefleurs
T Y P H O N,
c'Eft a dire,
Vour ceux qui ont veu celuy t
DeMonfr; S C A R R O N.
i U Stime particuliere, que j'ayfait toute ma vit de ce Genre
■*-ide Poef e quonappeUe Burlefquejtant accruëen moy.far la leóïure des muvres de Monfr. Scarron ( qui en cefte tnatiere a efti Ie plus heureux de monde^comme en fa pi* ila ejlé Ie plus in- fortuné de la terre ) ma incité de tacher a men mejler en quel- quefa^on; & particulierement, a imiter eet lüuftre Malade, en accouftrant fon Typhon a la Flamande, comme il l'a habillé a la Francoife. Jeneffay , Jij'en auray reüjfy aujjibienque luy ; mais ayantfuivy la tracé d'un Homme ji Extraordinaire, ilne fepeut, queTonn'y remarque encoredes Vefligtsdefon Genie aamirable. Car quant a lor dr e qu'il a tenu en cefte Hifloircje l'aylaifléenfonentier, excepté enpeu d'endroits, ouquej'ay changé,en quelques fanons, les Circonftances, ou adjoufté unpeu demon propre Chef. Etc'eft peut eftre en cela, quequel-qu' un mepourra reprende, en me confiderant en qualite de Traduc- teuri Et c,efi en ce regard que je luy donneraifon-,mais en Ca* de Travefteur, jenetrouve pat que ee reproehe me feit ligitime- ment deu, a acufe de la liberté, dont ce genre d'efcrire nousfer- vir. Et c'eft aujji pour quoy que je ne me trouve pos plus Repro- , thable,pour avoir changé Ie nom de Thejfalie en celuy d' Arcadie puts que je l'ay fait perlibertatem Poëticam, acaufe quece dernier Nom mepouvoit Jervir avecplus de commodité dans mes Rimes Flamandes, que Ie Primier. Et au re (Ie, je croy que ceflefaute e/i fortpardonnable en un homme qui ne/è picque de rien moins que de laGeographie,<& qui s'étant a/fez divertyfoy mefme, en efcrivant ces folies ,ne fe faehera point fi on luy don- ne Ie Tytre de Mauvais Traduiieur, ou celuy de Travefteur ega- réj puis qu'il donne permiffion a cha/cun de dire pis quependre, de tout ce qu'ila efcrit,oit efcriverajamais\Voire, den faire att- tant des Torche*C»ls > qu'ily en aura des FeüiUes. |
||||
|
A Mopfieur
G. G. de F O C K E N B O R CJ4,
Sm fin
TYPHON FLAMAND, En vers Berlefgues.
SCarron cbantoitjadv Tyfoon,
d'Un Style tout afait boujfen, Vous encor,, de ce me [me Style > Nous lerendez.fi bonFlamand, gue tout Ie monde, en Ie voyant, sEn ritjufqu'a crever fabtle , Carfi eet Homme extravagant
Futjstdis beau, & Galant, Fflant veftu a la Franeoife; A la Flamande il l'eft au0?: Ft Scarron, Ie voyant ainft , Ie croy, s'en r'mit dans fa Cbaife. Siles Francois fleignent leur Solt,
Qm a mis leur Scarron a mort; Il nous faut rendregrace au noflre. Tuis qu'ilnous donne, avec Tyfbon, l'Embleme d'unfecond Scarron, gui quelquejour vaudra bien l'Autre, Amico fuo fcripfit A, M.
|
||||
|
Den A u T h e u R tot
Jicbfehen. WA er wil dit henen Meefter Fock?
Gans bloed! wat hebj' het byfter dtock Met't fchryven van je malle grollen : Hoe ftaet de Breyn-kas jouw foo dwars ? Of ift, om datje juyftde Pars, Van Meefter jan dus helpt aen't rollen ? Och lieve Vriendfchap! let toch wel
Op 't geen de werelt feggen fel, In 't leefen van je fotte geuren: Indien het flegs de heele ftadt Op't kijcken van het eerfte bladt, N iet onbefien aen ftuck gaet fcheuren', Want d'een, die 't hooft wat wijslick ftaet,
Op't kijcken van de Tytel-plaet, Sal feggen j wel, wat fal dit wefen ? Dat Vroutje dat daer fit en prijckt, Ispas, of'tnaeenSnolgelijckt; Fy! wie fouw fulcke dingen leefen ? Een aer, wanneer hy Typhon leeft,
Sal feggen, nouw, dat is een geeft! Die liegt, dat 't hayr hem ftaet te roocken, En 't is foo; want het werck dat rijmt, Of't was van Roock aen een gelijmt; Des wierd'er noyt foo waer gefproken. De derde die wat varder kyckt,
En op 't geen volght fijn oordeel ftryckt,' Sal feggen, met bedaerde kaecken, Dit is een wiflc Bruylofs-gaft, 't Lijckt of fijn pen alleen maer paft, Om eerlick aen de flemp te raecken. De vierde,die uw Minne-pijn
Licht al te los in 't oogh fal zijn, Sal feggen, die vrydt na de moode, Dan Cloris ,dan weer SU via, Dan komt weer Phillis noch eens na Die weer verryfl; als uyt den doode. |
||||
|
'gen aer, die voor verftandigh loopt
(ideft > foo hy dit Boeck niet koopt) Sal op het fien van d'andre veerfen, Wel driemael roepen,och !och .'ochj Watmaeckt die armenRymer toch, Als fcheur-papiertjes voor de Neefen ? En hierop fal dan Meefter Jan
Licht mee wat krygen uyt de Pan ; Want Joris, met fijn effen Backhuys, Sal feggen, is het mogelijck; Wel, worden foo de Druckers rijck, Soöleeven fy wel wis van 't Kackhuys: Doch Michel, die het fijne niet,
Maer altijdt wel eens anders fiet, Die fal hem in dees Druck beklaegen, Och! (fal hy feggen) Drucker Buur! Jy fit daer op te hoogen huur, Om foo veel fchae in't Jaer te dragen.
Moet daer nouw al dat mooy Papier Niet op je Solder rotten fchier ?
Eerj'ereenbladt vanfult verkoopen?
Bloedt! wasickjou:'kweddatgefpnys
Van Rymers, bleef weluytmijn huys,
Die foo de Druckers 't vel afftroopen.
Een aer weer, die noch wy fer is, Sal feggen; had die Vent de Pis
Een beetjen beter leercn kycken.
En daer alleen fich mee bemoeyt,
Sop had hy 't ey niet uytgebroeyr,
Wiens Kuycken't Hoen fchierfotdoct lijcken.
In 't end, een yder fal voortaen U met het fijn' nae d'ooren flaen,
Soodrae hy komt dit Boeck te lecfen;
En daerom deed jy ruym foo wel,
Indien j 'het noch hielt op je Sel,
Paer 't beter placht geacht te weefen.
Daer 't nu in 't tegendeel fal zyn j Vermits dat Koopers by 't dofyn,
Autheur, en Drucker fullen fchelden : ,
Al roepende voor Jan fyn deur,
|
||||
|
Geef mer een Haerlems Liedt-boeck veur,
Of'k fweer het fel je glafen gelden. En dan fel d'arme Meefter Jan
Sijn Wyf foo droevigh kyeken an, Alsoffyn Papegaey ginckfterven: En ligbt dat hy een Boeck vyf fes Uyt puure booshcy t, met fyn mes Aen duyfent riemen fal gaen kerven. Daerombedenckje,Meefter Fock !
Sluyt noch je Vee; fen in een hoc k, Al fouw je deur, en flot, toe lymen. Maeckt dat haer niet een raenfchen (iet, Soo krijgh je foo veel vloecken niet) Om al je harflèn-loofeRymen: Maer blyf je noch foo obftioaet,
Dat het je niet ter harten gaet, Hoe je geacht wordt by de menfehen; Sootreckthetje danoock niètan, Dat u wel lichtlick Meefter Jan Mee fal voor duyfent krancken wenfehen. |
|||||
|
F I N I S.
|
|||||
|
Pag. «
TYPHON
DE REUSEN-STRYT.
Eerfte Sangk.
Ck fingh met Harp noch Luyt, noch Orgel,
Noch meteen kunftigïj Maergefangh, Maer met een half verroefte Gorgel, Niet den Troyaenfchen ondergangh, Noch dapprc daden der Romeynen, O neen ! dat is my te geringh: Mijn Mufa wil fichniet verkleinen.
Met fingen van loo Hechten dingh.
Maer 'k fingh den Oorelogh der Reufen>
Diemeteenfchrickelijckemaght, .
Gelijck een Leegergroene Geufen,
De Gooden vielen op haer Vaght;
Die meer als driemael, al haer lappen
Al hadden fraeyby een gepackt,
OmTyphonsT,ant,en Klaeuw t'ontfnapperjf
Die haer aërs had tot moes gehackt.
Ick fingh dan Typhon, wclckers vingren,
Soo opgeblaefen, en foo trots,
De Goön na't Aers-gat dorften flingren-
Soo meenigh vaftgekloncken Rots.
't Geen Iupiter van anghft deê piepen,
Gelijk een half verwurgbtConijn : ;'"
Terwijl Meflieursde Reufen riepen,
De duy vel haelxiu God Iupi/n :
Die in het endt moeft gaen yerhuyfen,
Gevollight van derefl: der Goon,
Die meê vertrocken met haer Luyfen ;
Het welk haer ftondt te lijdigh fchoon.
Maer 'k fingh ook hoe na langh te tergen,
Den Reus wierd voor fijn geld berecht»
Gemetfelt onder drie fier Bergen,
A Het.
|
|||||||
|
,
|
|||||||
|
*s '° T r p h o n
Het wejck hem ftondt noch ja foo flecht.7
ö Meeftor Hendrick die mijn Sangen
Vaeck hsbgeleefen met vermaeck; i-^-^Wiltdeefe met uw'gunil ontfangen^*^ • JL Nadjenickudaer Vooght van maecfe.. Jj_ Ghy die foo meenigh fchoon Hiftorie Doorfocht hebt ,dcur jen weder deur; En die fchier heel kend per memorie, Van Ploris, en van Blanche Fleur, En'van de Ridder met de Swaenen, " Van Orffon en van Vaelentijn,., En ïaghtigh diérgelijcke Haenèn^" ',: Daet^ta^htigh Hbe'cken vol van zijn; Kom leeft nu eens, hoe Reus en Gooden Malkander faeten inden baert; " En hoe fy vaeck als duy vels vlooden/ n Voor rrtinder dan een fcheet vervaert. Leeft hoe fy vrfeek met faghte paffen De Zeen doorliepen,; even eens, Gelijck als kloette rt'egenptóflén, Noch niet eens ridt' ter halver beens. In 'tendt, doorleeft hun dappre daden, Die 'k (fchoon ick fe niet heb gefien) U echter in dees weynigh blaeden, Ootmoedigh aen derf koomen bien. Hoewelickugoetsmoers derffvveeren, Dat ick beken, dat ghy dit veers Meer als genoeghfaémfult vereeren, Veegh i'het op't KackhuysaenjeNeers. ö Mufen ! dies'dèes dappre Krijgers
Soo vaeck elckaëi1 het fpits faeght bien, Wanneer ghy bapgh voor defe Tygers, Van uw Parnaffus af moeft vlien:" En die voorfeeckëf haer Batailles Ordentlijck hebt in fchrift géftelt Soo je niet'zijteép1 deel Canailles, Daer men wat fpröpckjes van «xjrtélt. Kom wilt mijn narffèn-vat verlighten, Meteen vaers Too verende Geeft, |
||||
|
O? R E V 5 E N-5 T R Y D f. f
En maeck dat men in mijn Gedichten, *
Dewaerheydt van d'Hiftorieleeft.
Want wijl d'Hiftorieal foo waeris,
Als 't waer is dat jy Maeghden bent,
En dat Jupijn je rechte Vaeris,
Schoon lichtje Moer 't niet heeft bekentj
öoo wil ïck die foo waer befchrijven*
Gelijck Cy nimmer is gefchiet;
Des help my wat s fo niet, laet 't bly vëri,
Want ick begin gelijkghy fiet.
't Was op een Woenfdagh after-middagrij Dat Typhon, met het dorftigh rot,
Van fijn Gebroeders, eens hield fitdagbj
In 't een of't ander Hoere-kot : Na men een Jonas van drie dagen, En foo veel nachten, had gèmaeckt; En dat de Waerdt begon te klaegen, Dat d'heele Kroeghwas vaetsgeraeckfj Soo fou w men het gelagh gaen maecken, 't Geen foo door't huysgefchreeven ftondtj Dat men geen Balck rioch Wand kon raeckél Die men niet wit befchildert vondt ; De Waerd fwoer oock by ziel en leven* Dat hy een heele Krijdtbefgh had Alleen aen dat gelagh verfcbreeven, ; ' ' *'• En fey, dat hy noch veel vergat. In 't endt, hy eyfchte 't geen verteert was* 't Geenopdemantweeblancken quam; • Want weet dat't geit toen vrynleer weerfwaf Als'tnuweldoethiêrt'Amfterdam. :';--: * DeReufenlijckwelaen 't krackeeleri> ' : . * Want't docht in't eerfthaervry teveel- ''; ''^ Doch eynd'lijck floegh men voor te fpeelefii! Wie't laghfouw gelden in't geheel. • Wanteen bedroefde man te maecken " Was feer by die Mefiïeürs gemeyri, paeromom'twerckrasaftemaecken. !
ioo fouwliet fpel de Klosbaen zijn.
Dces Klosbaen was hetgantfch Arcadien, A * 'iÖ«efi
|
||||
|
T y f h o n
't Geen men t$l£oo *t wüt kteyntjes was, Stracksgingoaatbioiwen van öofchadieit); v - En toen was 't inae*) wehjcks noch van pot... ■ D e klooten daer men i»ee fouw fmacken} Dat waeren bergen van dat Lande; Die rondt gedraeyt en ftijfgebacken, Sy werpen fcHidcflinet de handt. Wantom daer Lep^stoe te vinden» Dat was onmooglijcft; waat het woat Dat had geen Eycken, Den, noch Linden } Diedaer toe groot g'noegh was van hout. Doe men nu dacht dat 't alles klaer was, En dat men fchier aen 't fpeden gingh j Soo docht het Typhon-(g«Iijck als waer was) Dat men moeit tpaelea4ooreen Ringh<; i Wat raed dan om te pr«Siifèeren Een Ringh die hiertoe koft beftaen ? Elck Reus begonhy Js*ns te fw«.ereo, Dat 't beft wasdat flften 't fpel liet ftaen. Onder dkraefen,«n4*t warren. Dat men fchier «ientóndt kon verftaen, Sagh Typhon b^geval van varren, Den Reegenboogh aend'Heernel ftaen : En wijl die fcheenop d' Aerd tetteuoen, Sighbuygend on den Rorifont, SoaSvcht het Typhon, en fijnSeunen, Datmen daer Rioghsgeno'eghaen vondtj Des louw men nadees Ringh gaen gooden, Op,4ge«fonditie, na 't vertrouw, Dat die, die 't itechte quam te rooyen, Hetgantfchgelaghhietaelen fouw. Dewijl dit foo voor goetgekeurt was, Soo mafCk* fob ^der 9P eea kant j WijlTyphon die 't juyXt eerlt ftjn beurt was, Een kloot gingh kitten na fij n handt. Hyneemt'ereyndiijckeen vanaUeo* Die hy de alderfwaerfte vondr 5 ('k Wed hadhy die eens laeten vallen^ d'Aerd had gepleeten tot de grondt J |
||||
|
Of R B V S E N-S T R ¥ D T»
Die dan dus hebbende in fij-n vingren1,
Begint hy die ftracfcs foopefwint, Vijf, fesmael, om fijn këp rtüingren, Datdaer uyt voorquam ft/lcken windt, Dat al de Scheepen, die daer zeylden, In die tijdt, op den Hellefpont, Gefwindt de diepte daer van peylde, Want alles bruyden in de grond. In 'c endt, de Kloot als had hy vleugels, Raeck door de Lucht, totaen de boogb, Maertrcftejuyfteen van de beugels, Waer door 'saen duyfent ftucken vloogh. Dit niet alleen; Maer fonder weerftandt Te voelen, floegh hy in het endt, Den Heemel, die hy daer wat teer vandf, Aen ftucken, met het Firmament, Waer van-de fplinters fich verfpreyde s- ' Soo Ooft,als Weft, tofin de Sael *' Der Gooden, daer fy fich verblijde,
Noch fittend over't Middaghmael. Wat duy vel of dit hier fal werden ? (Riep GodJupijn,fchierbuyten Weft) Die mijn Paleys dus fmijt in fierden, Die llae de donder, endePeff. Vrouw Iuno, diejuyft voor haer fnater Een fplinter'je kreegh in paffont,- Die lolde als een Maertfche Kater, Mits 't haer ontnam haer befte tandt. God Mars die fwoer gelijck een Ketter, Mits hem een Balck quarn op de kop, ; Die fijn Heimet heel floegh te Pletter; Waer door hy kermde als een lob. Maer die Vulckaen eens had fien ftampen, Hy had ge/eytde vertdt wordt geek: • "' Om dat een fplineer, onder 't dampen, De pijp floegh ftueken ia fijn beek. Vrouw Venus fetten *topeenjancken, Of iy de Pocken hadgevr eeft: Haer Seuntje ftelëe mee de Baaeken, ..._______ Aj |
||||
|
T V P H O N
Als of hy was een menfch geweeft.
God Bacchus vloecktc als een duyvel; Om dat hem juyfteen paer-ftoops glas, Gevult met fijn beminde fuyvel, In dit rumoer ontfoopen was. Al fijn vermoen was op Silenus, Die vaft foo mack fat als een Lam: Wijl hy op Bacchus, en op Venus, Defchuldt ley van fijn Podagram. Van dien de minfte vrees deen merken. Hield Pallas figh het alderbcft; Hoewel haer Üyl aen bey fijn vlercken Mee door een fplinter wasgequeft. Mercurius, gefwindt in 't vliegen, Die 't gat, het geen'er was gemaekt, Was weefen fien, begon te liegen Dat het geen kant noch wal en raekt. Want héor, dus fprak hy tot fijn vaderj Na ick het werck heb onderfocht, Soo vind ick het wel driemael quader, Dan ick 't eerfte had gedocht, Vooreerft,leyd Irisginste karmen, En roept geduurigh om de doodt: Om dat fy mift een van haer armen, Gebroockea door die felfde Kloot, Die uw Paleys dus heeft gefchonden, En die een Reus, die Typhon hiet. Die Opper-hondt is van die honden, Dus heeft gefmackt, gelijck ghy fiet. Gins leyt de gantfche Kooren-folder In ftucken :'t Kooren loopt'er heen, En rok als Turf holder de bolder Door't gat uytd'Hemelna beneen. Een Baickdiebarften moeftofbuygenj Quam in de Kelder foo om leeg, Dat s' al je vaeten brack in duygen: Wegh was de Neftar met een veeg. In 't endt, ick fiet'er foo geleegen, Pat, by gebreck vaa onder^oudtj |
||||
|
of R e xj s e h-s t r. ü dt.
Wy,eerhetjaeris hallefweegen» ' trytiT Zijn c'faem van dorft, en honger, kout.
En foo men 't werck niet gaet vervormen En d' Heemelniet baeft repareert, Komen de Reufen onsbeftormen, Wy zijn al t'faem gefricafTeert Nadat Mercuur dus had gefproocken,
Sdhoon hy noch niet wouw houden op, Wierd van Jupijn fijn reen gebroocken, . Die bleek van vrees wierdom fijn kop. Hoe! riep hy, die verdoemde Reufen, Die 'k fchier by duy vels vergelijck, Veel flimmer als de groene Geufen, Die fleuren my dan in mijn Rijck? En derven my metaerde klooten Beftormen felfs tot in mijn zael ? En die van kant aen liucken ftooten ? Dat datgefpuys de duyvel hael / lek fweer haer by het hemt van Pallas, ( Dat was fijn ordinaris vloeck, Hoewel dat voor een God wat mal was) . Dat 'k haer als Amfterdamfche koeck. Aen duy f ent flrucken fal gaen kappen: Daerom Soon ( feid hy tot Mercuur ) Gaet ftracks na dat Canaille flappen, En fegh dat ick u tot haer ftuur: Loop, vjiegh, en doe die bceften weten Wie dat ick ben, en wie fy zijn, Of dat ick, foo fy dat vergeeten, Saltoonen dat ick heet Jupijn, Gaet wilt je bootfehap foo beleggen;" Met alles't geen 'er by behoort, Dat'er gantfeh niet valt op te feggen, Of anders wachtje voor de koort. Mercuur ftracks met een Saluade, Quamfluxtevoorfchijnuiteen hoeck; En makende fulck een ftrijekade, Dat hem een haeck vloog van de broek, A + Toon»
|
||||
|
S T T P II O * "
Toonde figh foo beleeft te weefen>
Of hy foo ftracksquam van Parijs, En fonder voor gevaer te vreefen, Maeckte figh vaerdigh tot de reys. Des nam hy fijn Sondaeghfche lappen j Maer wijl hyjuyftgeen fcboenen had, Dan die» hy eerft had laten lappen, Was hy geweldigh in de mat- Wantfiet op al fijn Ambaffades Was deefe Borft gewendt altijdt Te maecken byftere brevades, En hield figh heel net in 't habijt. < Doch eyndlijk het wiert tyt van trècken Des nam hy d'ouwe met een veert; Schoon Momus hem om wat te gekken, De fijne had geprefenteert. Mercuur dan m« fijn ftock met flangen,
(Miffchien maeraelen in fijn handt) Hebbend' d'adieu van elk ontfangen, Vloogh d'Hemel uyt, na 't Reufen-Land- Doch wijl hy vaft was onderwegen, Voelde den bloedt, door al de brandt, Dat hy had feilen dorft gekreegeo; Des foght hy rontfom, in paiïaot Een kroegh, of pleyfter-plaets te vinden, Daer hy fijn dorft wat leflen kon; Docheydlijck quam hy by fijn Vrinden, En Nighten, op den Helicon. De neegen Mufen met haer allen,
Quamen van vreught, met groot getier, Hem foo fel om den hals gevallen, Dat fy de Vent verwnrghde fchier. Ofhy al riep j wat fellementen ! ( Half ftaemlend, en fchier heelgekropt;) Tree Treevis var van complimenten, »t Was voor een doot mans deu r geklopt: d'Een vatt' hem boven, d'ander onder, Elk viel om ftrijdt hem op fijn dack.- In 't endt ,'t was wonder boven wonder ? |
||||
|
Of REU'SEN'STB.yDT.
Dat hem de maagre moordt niet ftack.
En had Apol niet t'huys gekomen, Na hy fijn ëaghreys hadgedaen, En 't compliment had opgenomen, lek weet niet, hoe't noch had vergaen. Doch eyndlijck hy begon te fuffen, Hoewel Mercuur, gelijck een geck, Verlangend' om fijn brand te bluffen, Noch roerden eeven ftaegh fijn beek. En riep niet aers, als drïncken, drincken* 't Welck zijnde van Apol verftaen, Gebood een van fijn volck door wincken, Dat hy wat nat fouw halen gaen: Deesbraght hem ( zijnde weer gekomen j) Een teughtjen uytdenHechfte-Bron; 'tGeen, als't Mercuur had ingenomen, ('t Welck wel eenvaen was) ftracks begon Sooin fijnharffèns t'opereeren, Dathy (her was hem lief of leet) Soo wierdt vervoert tot Poefeeren, Dathy ftracks wierdt een goedtpoeët, Waerom deMufen dapper lachten, WantofdeQuibus fprack, of niet, 1'had niet als Rijmen te verwachten; Schoon hy foo vaeck in 't Rijmen ftiet, Dat een der Mufenbey haer ooren Op 't left foo vol van Boomwol ftack, Uyt vrees van fulck een Rijm te hooren, Datfy by kans haer Oor-vlies brack. Hy lijckwel fonder op te houwen, Na hy geeyft had wat papier, Begon dit Liedtien uyttefpouwen; Waerin hy opden Lauwerkr Apolloos Hooft-krans dapper fchrolde, En't geen hy, na't voleyndight was, Gelijck als'tvloght, foo droevigh lolde, Gelijck een Kater in het gras. Ai
|
||||
|
iri T y p h o n
|
|||||
|
Gefangh van
M E R C U R I U
T o o k : La Princejfe.
1. TTQg Apol! is noch uw fin bedooft %
■*--*■ Ben je noch niet van de Min berooft,
Die ujoo langh heeft geplaeght ? Datje noch ,/choonj' alle kruyden kent, Nochtans blijft faitk een verbruyden vent, Datje Uaphnes blaen noch draeght? Dcnckt gky dan dat den Lauwrier, "Bluffen Jal'uw Minne vier '( Wijl ghy fchoon by de Mufen woont. Niet vergeet dievuyle Bruydt, Maer noch f eet s uw hooft, en Luyfen kroont, Met haer droogh enjchadeltjck kruyt ? 2. Wil je weldoen, laetje beter raen,
En verkieft voortaen wat beter blaen, Die u nutter (uilen zijn: Ghy die aller kruyden deughden kent, Kiejl'er een 't geen nopje vreught enfihent, Maer uftreckt tot medecijn. Kiefi Toback die eed'le plant, Waere hulp vóór minnebrandt: Draeghtghe dat ;foofal't u weten doen,^ Dat hetfotte min vcrjaeght, En dat het, om een Voe'èt te voen, Alle deught en krachten draeght. Dit dus gemaeckt, en dus gefongen,
Wierd van Apol, en van fijn ftoet, Die daeruyt groot vermaeckontfongen, Gekeurt voor byfter fray en goet. Oock feyd men, dat Apol, door 't hooren Van defe raedt, foo wy flelijck wierdt, Dat hebbend'den Lauwrier verfwooren» JHy mep Toback fijn kruyn nu ciert. |
|||||
|
Of R E U S E N-S T R Y D T, ÏJ;
't Welk wis oock fal de reeden wefen ,
Dacelck Poeëtdateedelkruydt, Nu heeft voor heylfsem uytgeleefen, Mits daf r fo menig veers uyt fpruyt. Doch dit's genoeg gefeyt van't pleyfteren
Van onfen doritigen Mercuur ,• lek fou, als hy, my wel verbyfteren, En bly ven daer noch wel een uur» Maerholla, wijlde nacht gaet dalen, Is 't tijdt te laten Helicon, En dat wy t'faem weer heen gaen dwalen Na d'aerdt, en fien wat hy daer von. Na hy fijn affcheydt had genoomen
Van al de Sufters, en haer Broer, Is hy wel haeft op aerd gekoomen: Daer hem, het geen dat volght, weervoer. Gekomen dan in 't Landt Arcadien,
Saghhy wat ver ter flincker handt, Hoe dat de Reufen de Bofchadien Geftoocken hadden in de brandt. Want weet, dat na hun Spel geftuyt was, Vermits de Poort aen ftucken lagh, Waer door het heel Proces verbruyt was> Datelck betaelt had fijn gelagh. En fonder eenigh quaet te giffen, Hadden begoft met alle man, In Zee wat uyt vermaeck te viflen; Gelijck men dat wel dencken kan. Waer fy bykans droogs voets in fprongea En daer foo in een uur, of twee,, • Ses feven Wallevisjes vongen ; Doorloopende de gantfe Zee. Sy dan met defe vanghfl; beladen} Begoften die voor 't Avondtmael, Op't afgehouwe bofch te braden. Doch dit 's genoegh van dit verhael;
Want dit was 't dat Mercuur gewaer wiert Wanneer hy in dat Landtfchap quam; En waer fijn hart door in gevacr wiert, |
||||
|
ji T T p h o n
Toen hy dit vreemt gebraet vernam,
Doch eyndelijcte, als een ftoute jongen. Is hy, niet fonder ongemack, In 't midden van hun troep gedrongen, Waer hy dees reden tot haerfprack : Iupijn, den Opper-baes der Gooden,
En die my heedentotu fendt, Heeft u te feggen my gebooden, Datje niet als Canaille bendt: latienmael dimmer als Canaille, Wijl je frjn Heemel ftucken boft Met kloffen , maeldeduyvel haeljc, Soo j'ooyt je leeven foo weer kloft. Datbruyenfal hem haeft verveelen, Want foo je weer terght fijn gedult, Metdegebraden Haen tefpeclen, lek fweer dat j'het beklagen fuif. Sijn Ambrofijn, en Nectar vaeren, Hebje fchier heel verdeftrueert: Des fal 't Iupijn daer niet by laetcn, Soo je dat niet weer repareert. Des heeft hy my wel ftrickt bevoolen, Dat ick als vrienden u fou raen, Dat een vanuwlien ftracks uyt Poolen, Ses Scheepen Tarw fal halen gaen. £n dat een ander fich fa! fpoeyen, NaBacherach , ontrent den Rbijn ; Om foo fijn Nectar te vergoeyen, Met tachtigh Voeders Rinfche Wijn. Dit doende, fult ghy hem betalen, En foo fijn donder kloot ontgaenj Datj'anders op je kop fult halen, Om utoeftronde en dreck te flaen. Na dat Mercuur dus g'harangcert had, Stiet Typhon (trots net naagerucht 't Geen dees Oratie gecaufeerc had ) Dees bardre woorden in de Lucht; Wat of ons noch fal overkoomen ?
Ea wat of ons noch dreygen fal ? |
||||
|
of R E Tf S B *r«-S T R Y D T. Ij
Een much fal hier een Paert doen fchnoomen,
En hem hier dwingen met fijn gal. Hoor hier jy, Ambaflaedvara'tkloffen f Of Vryermet je Podde-baerdt! Wil jy je niet dicht of fien roflèn, Soo packje vry wech meteen vaerdt. Wantfooje queftie wilt ioovecrcn, Om een gewurpen Klosbaen-kloot; Soo fal ick jouw foo dadelijck Jeeren, Te fwijgen in, en na mijn fchoot. Enofjupijn wat leytte blafen, Die acht ick minder als eendreck; En jou, die hier derft komen rafen, Een jonge melckmuyleneengeck. Des neemt je neers en bey je armen» En packje daedlijck aeneen kant, Soo je niet wilt, dat men je darmen Stracksopeen Klaverfingelfpant, Dus fprack den Reus, en floot fijn kaken,
Mee een gemaecktegrimmelach : 't Welk ftraks Mercuur deê voeten maken Die niet eens na fijn hielen fag* En ftraks de Reufen weer aen 't ftoken En 't braden van hun Avontmael; Waer van Cy 't gaerfte nauwlijcks rooken, Of fl ickten 't in als fpeetjes ael. Dateeten welverfeltmetfuipen, Bracht eind'lijck ditgefpuysin ruft: Waer van elk in fijn kooy gingh kruypen En (liep daer heen dat jou hartluft» En ick, die dit vaö fir te fchry ven, Vind oock voor my wel 't alderbeft, Dat ick mijn oogen ftaeck te vry ven, En meega duyeken in mijn neft. Tweede Sangb.
COo dra Aurora uit hacr bedt tradt,
'-'En vo©r deipiegel was gaen ftaen,- |
||||
|
1$ T T P H O M
En ioo dra fy ha er kap gefet had,
Was om een wandeltje gegaen:
En dat fy noch haer filvre tranen
Op 't vreughdigh aertrijck valkn liet;
Om aen A pol den wech te banen.
Die haer vaft volgden in 't verfchiet.
So wiert Mercuur (fchoon hem geen backef
Met toeten van fijn warrem brood
In 'toorgeraeft had) fchielijck wacker
Op 't kantje van een drooge floot:
't Geen hem die nacht een bed verftrekt had»
Endaer hy anghftigh { en befchroomt.
Mits hy fich felf niet welgedeckthad, • ■ • ■
Seer van de nacht-meer had gedroomt*
Doch wijl hy dus den dag fagh naken,
Sprongh hy op 't vaerdighft over endt j
En fonder veel gerucht te maken,
Vloog Hemelwaert langs 't Firmament,
Waer hy, om haeft dit werk te redden,
Stracks tradt Jupijn zijn flaep plaetsin,
Die hy vërrafte noch te bedden,
Met fij n eerwaerde Gemalin.
Die juyft vaft leyöp hem te grollen, . •-. -..■..;
Om dat hy ( als hy dickwils dee)
Te veel hy andre liep uyt krollen,
Waer door fy felver honger lee.
Hoewel hy anders een fraey God was»
Gelijck ghy ftracks wel fult verftaen,
En fien fult dat hy ganfeh nietfot was,
Door 't geen hy namaels heeft gedaen.
Want had hy fich niet wel gequeeten,
Door kloeckheydt fonder wederga,
De Reufen hadden hem gevreeten,
In plaetsvan krop,of Kool-fala.
Want Typhon had foo veel couragie,
Dat hy dorft fweeren, al de Goon
En de Godinnen, voorpoctage,
Voor hem en voor fijn maets te fodn.
M aer hoe fich 't werek heeft toegedrageö»
|
||||
|
of R E Ü S È K- S T R Y B T. 1$
En hoe hem dat voer op fijn hart,
Toen hy als Stock vis wierdt geflagen, Dat fuljefien, lees maer foo vart. Jupijn dan ley noch in de luuren,
Toen hem Mer^uyr van't bedt afriep : Want 'k loof 't was noch pas feeven uuren Daer hy meeft (leets tot tienen fliep. Doch kruypend eyndlijk üyc de deeckerr, En fpringend in fijn bemt van 't dons, Trock hy dus tot Mercuur te fpreecken; - ■ Wel foon ! wat tij&ngh brenght ghy ons f Watantwoortgeefttons'c voickvanondren? Segh is hy goet of isliy quaet ? Wat moet men, Bfixemen en donderen ? Of hun vergeven deéfe daedt ? Doorluchté God,! (kreegh hy totantwoort)
Indien je niet de bopk wik zijn. En uyt je Troon gèfmackt; fo fpant voort Vry al je Blixems inéén lyn: Brenght a! je donder-klooten famen, En breekt hun ftracks al t'faem de neck, Want na dat ik het kan beraemen, Sy houden je maer voor degeck. En, God lof, dat ick pen ontkomen ; Maer 'k was hun trouwens wat te radt, Maer'k mogt wel vart de duy vel dromen, Soo 'k noch maer wat gebleven hadt; Want dat Canaille met malkander, Socht my te werpen in het vuur: Maer wijlick was geen Salamander, Vreefd' ick daer voor te weynig duur. In 't endt of't werek op ernft of fpot leyt Ick vond wel dat ick was bevreeft, Dat fchier je feun met al fijn Godtheydt Braef had gebaftöneert ge weeft, Siet daer dan, groote Godr des donders, Al 't geen ick daer heb uytgerechr, En fchoon het is nier veel befonders, 't Is nochtansals ick hebgefeght, |
||||
|
*6- T y P a o n
£n foo 'ker niet heb by geloogen,
Of afgcdaen het minfte ftick, Waer aenje Jicht fouw twijfPlen mogen, Zoo hack my daedlijck hentje piek. Dus fprack Mercuur j en fweeg, vol vrefea
Dat hem fijn vaer van toorn niet fmeet: Hoewel de goe man in fijn wefen De minftegramfchap blincken deed. Loop heen, feid* hy, en gaet onby t wat, En roep dan al de Goon by een, Op dat ick foo hun lien befcheyd vat, Op d' oorlogh daer wy in gaen treen. Doch Typhon met fijn Rótgefellen
Die raefden onderwijl by eeri> Als bare duy vels uit der hellen : Om dat haer docht dat s'onreqht leen. Den ruckeloofen Encelades, En Mimas, met fijn domme kop, Die maeckten eyflijck de bravades, En fneeden elck om s'eerften op. Indien wy dit affront verdragen,
Rip Mimas, als een halve fot* Zoo fie ick ons in K. orten dagen, Al t'famen repieck en kapot. Wantof Jupijn den baes wjlfpelen, En ons hier ftellen wet op wet, Dat fou de duy vel wel verveelen; Des is het beft men 't hem belet; En dat men 't werck eens ga vervormen, En datmen ftracks die menfehen-peft, Tot in fijn Hemel ga beftormen, Om hem te lichten uit fijn neft. Voor my, die geen gepoch gewent ben, Ick fweer, dat ick de Goden al, Eer dat ick noch dees weeck ten endt ben, Meteen kortmesjenlubben fal. En 'k wil dat elck van de Godinnen, Men een in 't kort bevindt en fier, En voelt, met al haer feven finnen. Of
|
||||
|
Of R E U S E N-S T R Y D T.
Of ick een knegje ben of niet.
Toen Typhön dit difcours gehoort had,
Stack hy vol moet fijn ooren op, 't Gelicht, 't geen hem vol bloed en moort fat> Draeyde hy al lachend in fijn kop. Waer Enceiades foo op gilde, Van vreugde, met een ftem, foo bees, Dat d'Antipoden daer van lilde, En wierden bleek van enckele vrees, Waer op hun mackers al te famen, Als, Athos en Porphyrion, ( Want fiet die zijn de maets haer namen ) En Damafor,en Celedon, Alcieneus, Peloor, Eurites, Thoon j Japhet, en Echion, Polybotes3en Hyppolites, Damaforusen Gration, Ephialtes, en oock Pallene, Die uy t een oogh in 't voorhooft keeck j En Athosmet fijndartien beenen, Met Cinnes, die een droes geleeck. Agn'e Bes bos, en veel andere, Begonden op een felfde toon, Soo naer te fchreeüwen met malkander en$ Dat héc deê beven al de Goon. Sy hadden oock wel reen te beven: Want dit geroep quam in hun Zael: Langh moet ons vader Typhon leven* Meter dat de Goon de Duyvel hael. Jupijn dan dus met vrees beladen.
En foo beteurelt in fijn gat Datm'er wel koft een Ey in braden, Indien men had wathaeftgehadt; Trock aen het vloecken, en aen 'c fweefCnj Gelijck een Schot, of wilde Yr: En deed heel wijs te commanderen Dat yder Godt, in fijn quartier Sich reed fou houden in de wapen) Uyt vrees vaneenig overval, |
||||
|
T Y P H O N
En fonder voorts hier op teflagen,
Gingh hy felfs in perfoon, de wal
Die men gemaeckt had, vifiteeren;
Als mee fijn Oorloghs Magazijn,
Sijn blixems, donders, en onweeren, *
En al't geen hen koft dienftighzijn.
Maer wijl hy van die Ammonitie
Sich felven vry wat fchrael bevond,
Toteenlanghduyrige Oppofitie,
Soo was't dat hy Mercuur affondt,
Om na de God van 't weer te treeden,
( Die hem uyt damp van Zee en Aerdt
Stof fchafte om Blixems van te fmeeden)
Met laft, dat hy hem met een vaere
Daer een goed deel van mee fou w deelen 5
En dat men s'hem betalen fou w :
Of dat Mercuur s'hem fouw ontfteelen,
Soo hy fe niet verkoopen wouw.
Mercuur dan by de Son gekomen,
Vroegh hem, foo dra als hy hem fagh, Of hyjupijn tegoewouw komen, Met Ammonitie van fijn flagh. Schoon ickdaernoyt geit hebgenooten,
C Sey hem de Son) wyl 't fchijnt jupijn, Mee eeven eens als al de Grooten, Een quae betaelder lijekt te zijn ; En dat ick hem fchier vrees te borgen, Wijl ick fchier dught voor een banckroet: Soo falick hem nochtans verforgen, Van alles't geen hy hebben moet. Gaet feght hem, dat hy die magh wachten, En dat ick hem op fijn bevel, Noch van dees avondt, voor den achten, Een heel Scheeps ladingh fenden fel. Met dees Tijng trock Mercuur weer henen
Soo blijd, van dat hy die verkreegh, Dat hy (als zijnde radt ter beenen) Geen ballefuur bleef onder weegh. Zijnde dan weer in 't Hof gekomen;
|
||||
|
ofREÜSEN-$T|l YDT.
Quamalhct Goddelijckgeftoet,
Soodrae'tfijn weerkomft had vernomen, Hem mee een groot gedrangh te moedt, d'Een vroegh hem, of de Reufen fwicbten ? Een aer weer vol van anghft en pijn, Vroegh, wat voor volck de Reufen lichten j En of haer leger fterek fouw fijn ? Maer onfe boo, in plaets van fpreecken» Gaf haer de Haerlemfe Courant: 't Geen d'hoofden haer by een dee fteeckenj Tot kennis van de ftaet van 't Landt, En even als de Leydfche Walen DesSondaegs voorde Laecken-Hal, Begon elck 't fijne by te halen, Wat men moeit doen in dit geval. Mercuur was onderwijl vertellen
Aen fijn Heer Vader dat de Son Belooft had alles te befteilen, Het geen hy van hem wenfehen kon. Des deed hyftracks de Gooden nadren: i Vol vreughd van 't geen hy daer vernam. Dus faghmen flracks den Raedt vergadrenj Die in goeje order binnen quam. Want fonder te complimenteren, ('t Geen ick foo fraey vind in die Maets} 't Geen anders queftie kon moveeren, Koos ieder ftrarks fijn éygen plaets. Jupijn ,aen'thooger endt gefeten, Sijn VaerSaturnus aen fijn fy, Dee haer in korten woorden weeten, Hoe dat het met de faken ly: En wat den Reus had voor intentie: Waer op hywpuw, dat ieder een Hem raden fouw na fijn confeientie, Hoe dat men tot dit werek moeft treen. Godt Mars, die noyt fijn beek kon houwen^
Soo dra men van den oorlogh fprack, Begon hier op helfch vuur te fpouwen ,• En riep; 'k wouw dat de raoort my ftack, |
||||
|
T Y P H O tf ,
Soo d'Hemel niet en is vol fotten:
Of loöten minften GodJupijn De beeft niet fpeelt, om wat te fpotten Met ons, diegantfch niet fot en fijn. Want waer toe foo veel ftancks te maecken, Ompajeen Reusjcn acht, of tien? Die ick alleen neem op mijn kaeckeri, Soo fy mijn tanden niet ontvlien. Ick fweer, en heb het meer gefwooren.......
Houw daerje backhuys, riep Jupijn,
Gefwollen om fijn kop van tooren, Gelijk een Padde van fenijn -, 'tStondtaen mijn Broer Neptuyn tefpreeken, En niet aen u, ghy domme kop | Had Mars noyt op fij n neus gekeecken,
Hy deed het toen, en hielt kort op: Schoon hy fich naeuwlijcks kon bedaren, Maer beed fijn lippen daer hy fat. Waer op Neptuyn, de God der baren,
(Na hy een wi)l gerochelt had, Om een goet tal van foute fluymen, Daer hy fich feer gequelt mee von, Sijn fchrale gorgel te doen ruymen,) Dus met een raeuwetoon begon. Ick, die niet ben gewent te fpreecken,
Dan wen mijfie drietant raefen magh Die ick in 't rtrijden meerder reecken, Als eenig flagh-fweert, fpeer, of dagh, Sal oock voor dees tijdt niet veel feggen, Maer u flegs in een woordt, of d rie, Die goeje vonden voor gaen leggen, Die, of ick fe gevollight fie, Ofniet,my weinig fullcnfcheelen: Het eerft is, dat men fal verbien Buyten de Poort te loopen fpeelen : Het tweede is.......faghtlaeteensfien.
Hy fweegh ,en fcheen het niet te weten :
Waer door een yder overluyt (Siende dat hy het had vergeeten) |
||||
|
oFReusen-strydt.
Borft met een fchricklijck lachen uit. Jupijn omdees fijn Broeders fchanden Befchaemt,en vol van vrees en pijn, Vroegh hem, al bijtend op fijn tanden, Wel nu , watfal het tweede fijn ? Fy ! mijn memorie fpeelt my parten;
Antwoorden hemden water-Godt, En 'k ben beducht van ganfcher harten, Datfynu deeglijck met mijn fpot. Want 't darde ismy mee vergeten: Maer als 't my weer fchiet in den fin, Soo fweer ick iulj' het daedelijck weeten* Dat 's fpijtigh ( viel'er Momus in, Die met de goeje Man wouw gecken) Want fulckeen wijffclijcken Raedt, Souw ons voor duyfent man vcrflrecken, Soo hy foo vaft als d'eerfté gaet. Neptunus, die den fpotter kende,
En fich foo voelde gepieckeert, Dee wel fijn Tronie om te wenden; Want s'was van fchaemt in bloedt verkeert, Om dat hem al de Goon uytlachten: W'elcklachen eindlijckbrack fijn cours, Mits Bacchus5fonder 't endt te wachten, Daerin viel metditfoet difcours. 'k Wouw datfe my in alle kroegen,
Daer 'k van mijn leeven koomen fal, Veel platter, noch als ftockvis floegen; Indien u 't Aerdfche Volck niet mal En fot, in plaets van Goon gaet noemen: Wijl ghy haer foo veel wijn vergundt, Dat s'er fich boven u van roemen; Die niet als Nedtar fuypen kundt. Sy, vry wat wij fer als wy famen, Door 't fwelgen. van dat vreughdigh nat, By minglen , ftoopen > en by aemen, Hebben de krachc van 't werck gevat, Want wy hier met een Ambrofijntje, Dat pas koft voor een Kraem-vrouw is, B 3
|
||||
|
T ? P H O «f
Of van een glaesje van een pyntje, Met Nectar , fitten aen den dis, Gelijckeen party halve gecken ; ' En weeten fchier niét eens van vreught: Daer fy, die d' W ijn by aemen lecken, Sijn altijdt vföolijcfc, en verheught. Laet ons eer d'Ambrofijn verlaten, En kiefen den Weflfaelfchen Ham; En laet ons mee de Me&ar haten, En fuypen 't nat van d'Eghte ftam. Laet ons de wijn aen alle kanten Uytroojen hier beneên opd'Aerdt, En die hier in den Hemel planten: En dan fult ghy ons fien bewaerdt Van alle fchade der Vyanden: Want miffefi fy maer eens de Wijn» lek fweer, voortaen hun harteen handen Die fullen als gebonden Rijn j En föo fult ghy hun macht doen fincken, En nooyt uw Hemel fien gefchendt. Sa, f*, geef dele Man eens drincken,
Riep Momus (fpringend'overendt) Want niemant heeft'er van fijn leeven Soo langh den Hemel Hemel was, Soo wyfe en goejé Raedt gegeven, Noch die ooyt foo wel quam te pas. Sel jy dan nooyt je backhuyshouwen,
( Voer hem Jupijn weer in zyn fchilt) Doch wil Jy jedight of fien touwen, Soo fegh noch een woordt foo je witt. Doch hoe hem jupiter mocht dry gen,
Noch ginghzyn fnaterevenwel : Vermits hy in de plaets van f»ygen, Noch fat en 1 achten even fel. Vulkaen, dié hem niet wel moghtlyen,
Trock God [upynfiilby fynvaght, En ley hem fafjes van ter (jcr\, Heer! fie je wel, hoe dat hy laght ? Ja, heel wel, f fey Jupy n met d'oogen
|
||||
|
ofREUSEN-STRYDT. 11
Vol gramfchap) maer ick weet, dat hy
Heeft van fyn leven niet gedóogen,
Noch niemandt van fyn Maeghfchappy* r- -5
Kom , gaet ghy u weer neder fetten ;
Enfeghtonseens,ghyGod van't Vier!
Of ghy geen raedt weet te beletten,
De macht van 't aerdfche Monfter dier.
Waer op Vulkaen: ö hooge Vader!
Wylghy tefpreeckers my belaft, Soo weet dat ick dit werck al nader Dan men wel denckt heb ondertaft: Daerotn dunckt my, om die Canailles Teftuyten in haer moeylijckheên, Dat 't beft fal fyn, dat ghy my traillés Rontom den Heemel heen laet fmeên. En ick neem aen die foo te maken, Dat boven Klos-kloot, boven al, , Geen duyvel daer ooyt in fal raken,. Noch dat geen Reus die breecken fal. . Vermits ick ons als Kloofter Nonnen, Soo fetten fal in feekerheydt; Datghy haerfultverplettrenkonnen, Gelyck een Bal, die 't hayr uyt fcheyt. , E-ndit isnouwdeConferratie, Die ick heb op dit werck gehadt. ( Hy meende juyft Confideratie, Want d'armeSmit verfprackfigh wat) Des Momus weer aen 't Kookermuylen, En fey : 't was wel geproclameert, En trok door 't lachen fehier aen 't huilen, Waer door de Smit geaffronteert, Schier groot gerught begon te maecken; Maer/upiter, die't komen fagh, • Befloot voa|die tydt 't werck te ftaeken j
En fteldenTuyt tot d'andren dagh. ] Want wijl de nacht toen was aen 't facken,
Soo fcheyde voor die rijdt den Raedt, | En ickgae oock mijn fpillen packen,
Want 't is tot onfent oock al laet. B 4 Derde
|
||||
|
*4> T. Y P H O N
Derde Sangh,
TErwijl men figh dus tot het kampen,
Van beyde kanten maeckt bereydt s Had onderwijl de Son veel dampen Rontföm den Heemel heen verfpreyt. Dees dampen, die de twee partyen Verhinderden malkaer te fien, Die fcheenen Typhon in die tijen Een heel groot voordeel »en te bien: Want wijl hy met fijn Rotgelellen Die h^ele nacht gearbeydt had, 't Geen dient tot 't winnen van een Stadt, Had Mimas Bergh op Bergh gaen planten Begunftight door de duyfterheydt, Die hem be vryde aen alle kanten) En had een Brugh in ftilligheydt Voor een der Venfteren gaen maeckenj Dat i n Ju pij n fij n Slaep- plaets quam; En was op 't punt daer in te raecken, Toen hy daer iemandt voor vernam. Alfoo Jupijn (mits hy van buyten Een weynigh ramlen hadgehoort} Dat quamal bevendeontfluyten, Geheel beteutelt in fijn Poort. Maer nauwlijcks fagh hy 't yflijck Backhuys
Van Mimas ('r geen ie kvail vertrouw, Soo'tftont voort 't Papen-brugfche Kakhuysj Daer al de neeringh fteeien fou w, Of fette fulcken keel gat oopen, En rieP fQO deerlijck moort, en brandy Dat is 't gewey hem niet ontloopen, Soo gaet het boven mijn verftandt. Altijdt, hy viel van fchrick teraerd^, Des fprongh fijn wijf van 't Leedekant, Wyls'alseen helfchedrommel baerde, En foght een entje blaeuwe bandt, Om hem dat brandend te doen ruyeken: Gelijckfydee; waer door Jupijn |
||||
|
of Reusen-streydt.
Sijn oogen weer begon t'ontluycken, En eyfteeen teughje Brandewijn, 't Geen na dat men 't hem had gegeven* Hem gaf een nieuwe moedtin't lijf: En deed hem daedlijck als herleeven, Tot groot vernoegen van fijn wijf. Hy roepende flux om een Blixem, Sprongh op foo luchtigh als een Koe, Maer faght, ick vind geen R ij tn op ixem, Doch lij ckwel dat 's tot daer en toe ) De Gooden , die hier op al i'famen
Gekomen waren voor den dagh, Om met den andre te beramen» Hoe men fou w treeden tot den flagh, Wierden ftracks van Jupijn verfonden, Elck fchier in een by fonder oort j Om foo van alle kant die honden, Te doen verhuy fen van de Poort. Hy felfs is vol van moetgdoopen, Met een goe Blixem in fijn klauw: En dee 't vervloeckte venfteropen> 't Geen hem gebracht had lbo in 't nauw: Met voorneem van fich felfs te wreecken, Op die hem flux foo had vervaert, En hem den Helfchen kopte breecken: Maer och, hy telde fonder waert. Want nauwlijck had hy't venfter open, Of deefe ftoutheydt, had op nieuw, Hem 't fchier doen met de doodt bekoopen j Vermits dat Mimas, als een Lieuw (Die aen de Schans loopt wel verftaende) Hem gaf fo yffelijcken fmack, Hem met fijn knots foo deerlijck (kende, Dat hem het kouwe fweet uytbrack. Den Reus die hem hier door verlet fagh, Maeckte hier op terftont begin, ( Mitshy van niemant figh beletfagh) Tc klimmen 't op en venfter in. Maer, of het venfter al te kleyn was, |
||||
|
%S T y p h « k
Dan of hy felfs was al te groot,
Hy kon'crniet in:desjupynras Hem fiende daer in fulcken noot, Hem gaf foo fchrickelycken klater, Met fijnen Blixem ,dat het Vuur Den Baert verbranden aen de Snater, Vandeefe Mortige Figuur. Wyl hy hier door ftont feer verlegen, Herhaelde Jupiter fyn frnack : Waer op met een , een dichte reegen, Van fnickheet wacer , op fyn dack, UytJunoosPifpotquam gevallen: 't Geen hem fo kout quam op fyn huyt, Dat hy , die dus het fpul fag prallen, Bruyden als een Os het venfter uyt. Waer op den Helfchen Encelades .
Terftont fijn plaetsquam nemen in;
Met een goet tal Rodomomades, Die hy eerft uytfpoogh in 't begin. Maer, feljem' hier licht mogen vragen
Wyl Mimas niet in 't venfter koft, Hoedorft fijn Macker het dan wagen ? Die niet veel kleynder weefen moft ? Maer wat een domme-duy vel binfte ! Gaet fiet als je d'Hiftorie leeft, Dat Encelades voor het minfte, Wel fes vaem kleynder isgeweeft. Jupyn dan die deesQuant fagkomen,
Liet hem wel hacft, heel onverfaeght, Meê van die felfden duyveldroomen, Die flus fyn macker hadt geplaeght. Want met een averechtfe flinger, En toen noch met een rechtfe keer, Wierp hy den ftouren Gooden-dwinger Het venfter uit, ter aerden neer: Waer op terftont een bly geklater
Den gantfchen Hemel deur omftondt: Da?r(riepjupijn , met open fnater ) Daerleydt dienonbefchaefdca Hondt: Daer
|
||||
|
Of R E V S E NrS T ft Y D T. 'bf
Daer ift Canaille al haer macht quyt :
Sa Mannen! nu haer achter't gat, Keelt haerals Varekens in de Slagt-tyt, En helpt baer nu voort in de mat Hier op, met vreugt en moet in d'oogen, Steegh hy ter Arendt ('k had bykaos Gefeydt te paerdt, maer 'k had gelogen ) Gewapent met een goeye Lans; Schoon een Autheur hier mee wilftryen, En 't een kort pieckje noemen derft; En feydt, dat het Jupijn te Leyen, Left van een ftoepjen had geë'rft. Doch'k laet voor my dat daer by bly ven» Elck magh gelooven dat hem luft: En ick vervolgh weer te befchryven» Hoe dat Jupijn, dus toegeruft, Gevolght van de Me'ffieurs de Gooden» Vaft langs de Brugb, op een galop, , % De Reufen, d:e aisduy vels vlooden, Vervolgden met rapfer^en ftrop. Haer dan dus fittend op de hielen,
R iep Mars, vaft ftaeg; fla dood, fla dood, En wou hun voort al t'faem vernielen: Maer Jupiter, alswys,geboodt Dat hy figh daer vm wat fou wachten» Mits dat men daarvöorfichtigheyt i Sijn vyandt niet teTjfeyn moet achten, Diefomtijdtsopfijniuytnenleydt, «; Gelijck 'thier in der daedt gefebieden, , Want in min dan een oogenbJicfc, Had Typhon nser geftuyt in 't viiedea En deed haer feten veetby 't ftuck : Wanthy hadeerftdöor dreygementen, En daer na doorwfcl-fpreeckentheid» Haer foo veel weten in te prenten, Dat Cy fich keerden tot den ftrijdti 't Welck God Jupijn naeu ouam te merc&en» Of hield heel kort Handt opde plaets: En om fijn volck de moet te fkreken,
Sprack
|
||||
|
%t T r p h o n
Sprack hy dees reede tot de maets,
Hier is het nu ghy dappre Gooden! Dat ghy uw vroomheydt toonen moet j En dat ick u lien heb van nooden, Omnietteraeckenuytmijngoet. Laet nu je deught dan niet vermindren ; Doch denckt oock niet alleen op my, Maer denckt oock op je Wijf en Kindren, En haer aen ftaende flaverny, Daerghy haer nu kundt van bcvryden, Indien j'als eerelijcke luy, Met my die fchenders helpt beftryden, Die ons hier maecken dit gebruy. Maer 'k (weer, mijn Blixem, en mijn dond (Deduyvelhaelmyfooickliegh) -. . Sal haer gaen fmacken foo gladt onder,
Of ick haer faem had in een wiegh : Daer, fa mannen Broers i Wel aen dan, Een yeder volgh my nu die wil, Want na dat ick het werck verftaen kan, Sy hebben 't Loodt al in de Bil. Hiermoeftjupijn fijn reeden ftaecken,
Vermits den Reus met al fijn macht Hem onder d'oogen quam genaecken, Om hem te vallen op fijn vacht. Den weer-bedaerdenEncelades Was aen bet hooft van d'eerfte trop, Die meteen lenghte van Bravades, Den kloecken Mars dorft eyfllhen op. Mars die fich nooyt veeluyt liet dagen,
Maeckten fich tot den ftrydt gereet; Om met den Reus de kamp te waegen : Die 't felfde oock van fijn kant deed. "Waer op men daedlijck de twee Leegers Sagh bidden, yeder van fijn fy, Dat elck van dees twee felle veegers Verwinnen mocht fijn weer-party, Waer na dees bitfe Campioenen, iiepen foo yflij ck fel op een, |
||||
|
ofREUSEK-STRY DT.
Dat, mirs hun 't hart fonck in de Schoenen, Sy juyft malkaer geen quaet en deên; Nochtans 't geweer was al getrocken, Daerom getuyghde een Quaeckers geeft, Was d'een voord'ander niet verfchrocken» Dat dat gevecht had fel geweeft; Maer juyft d'een vreefend voor den ander, Soo liepen fy malkaer verby, En groetend' heel'beleeft malkanderj Voeghdeelck fich weer aen fijn party, Die daedlijck op malkander vielen, So fchricklijck, yeder van fijn kant. Als of fy 't wouden al vernielen, < Enferten'tal in bloedt en brandt. Wijl men dus voght van weder fyen,
Speelde God Pan vaft op fijn Ricdt, De nieuwe Velt-flagh van Pavyen, En kreunde fich met vechten niet .- Jupijn had nu al met fijn donder Gedreeven Mimas op de vlucht, En Damafor gewurpen onder, Die met fijn piffeert in de Lucht Seer deerlick ley in 't fant te kijcken: Toen Typhon met fijn fware knots, Die wel een half myl ver kon rijcken, Aen Pallas gaf foo feilen bots, Dat !oo haer fchildt met't hooft met Slangen (Van al de Reufen foogevreeft) Die loggen ftoot niet had ontfangen, Sy had'er al om koudt geweeft. Waer op fy ,om fich felf te wreecken, Hem naderde, om hem haer fpeer Door den vervloeckten Balck tefteecken: Maer och ! fy reeck pas half foo veer, Met fagh fy Pelor tot haer flappen, Die fy met een ftecck, van fijn bloedt: Wel feftien vanen af deê tappen, 't Geen ruym fo fwart was als mijn hoel Doch Encelades ondertuflen |
||||
|
jo T y p n o s
Gaf aen Mercuur foo plompen flagh»
Dat hy hem deê de aerde kuffen, Die hy al voor fijn graf aen fagh. En foo Sileen hem niet onfet bad» Gefeeren op fijn moeaigh Beeft, 't Geen nochtans een heel foete tret had» 't Was met de Borft gedaen geweeft. Maerdefe dicke droncken vuylbaft, Hoe Padagreus, en ftram hy was, Gaf Encelades fulck een muy 1-taft, Dat hy hem tuymelen dee j in 't gras. Doch ligt dat jemant graeg fou weten,
Wat vooreen Beeft dit weefen moghr, DaerdeesSilenusopgefeeten, Soo ftouten daed te weegh meê broght. Daarom tot dees Hiftories klaerheydt, Soo weet vry, dat het is geweeft Een grooten Eefel in der waerheyt, Daer men feer grooten deught van leeft. Mits hy braef balcken kon en danflen j Soo dat Silenus op fijn Beeft Seer wel geleeck dien Sanche Punfeo, Daer men in Don Quichot van leeft: Oock kan ick u veel wonders feagen, Van dit mooy graeuwtje van Sileen : Mits 't in dees ftryd plat neer ging leggen» En balckten daer foo drqevigh heen, Dat al de Reufen (die de Gooden Alreets fchier hadden op de vlught) Daer voor als bare duy vels vlooden Verfchrickt van fulck een naer gerucht» De Gooden haer weer op de hacken, • Weer grypende een nieuwe moedr, Die fy eerft hadden laten facken, Siet foo veel deê dien Eefel goedt. Maer mits de Reufen, wyl fy vlooden,
Te byftre groote flappen deen, Soo was't oarnooghlijck voor de Gooden» Haer t'achterhalenophaert/eefl, Oock
|
||||
|
Of R E V S E N-S T R Y D T.
Oock wouw Jupijn figh foo niet reppen j
Maerals vermoeyt door dit gewek, Sloegh hy, om weder aem te fcheppen, Sijn leeger neer in 't open veldt. Doch onderwyl een ouwe-Pagie,
Die hem fijn Vaer Saturnus fondt, Benam Jupijn een deel couragie, En maeckte hem korfel als een Hondt: Mits dees Lackey aen hem een Brief brocht, ( Daer 't port felf niet van was betaelt) Waer van hem d'inhoudcniet feer lief docht j Nadien dat daer in ftondtverhaelt, Dat hem fijn Vaer hier door liet weeten, Dat hy te Roomen had verftaen, Van een groot kenner der fecreeten, Dat hy den Reus noyt fouw verflaen, Sonder de kracht en affiftentie, Van eenigh aerdfch en fterflijck menfch. Het welck Jupijn heel van intentie
Veranderen deed, en mee van wenfch: Want eerft was al fijn wenfch te vechten, Maer nu verftaende dat hy niet Sonder een menfche hulp uyt kan rechten ? Soo ftaet hy alfoo loens en fiet, Als of hy had in 't fnee gefcheeien. Want nu was hy alleen in pijn, Kn wenlle maer te moogen weeten, Wie dat dat fterflijk menfch mocht zyn, •« Waer op Vrouw Pallas, als doorfleepen, En niet gevangen voor een gat, Die 't werck al langh at had begreepen, Met defe reeden tot hem tradt: Heer Vader! gh'hoeft u niet tequellen,
Om hem te kennen, die de Goon Moet door fijn kracht in vryheydt ftellen, 't Is Hercules, uw eygen Soon; Die uyt de aerdfche Vrouw geteelt is, Soo kloek en ftarck gelijck een Rots, Mits hy fijns Vaders tweede Beeldt is i .....
|
||||
|
31 T T P. H. O K
Dees fal, indien hy met fijn Knots
Mach onder dat rapaile fpeelen, Haer foo tracteeren dat 't je luft, Mits hy haer fal als Offen keelen, fin u herftellen in uw ruft. Dit uytleegh wierdt feer goedt bevonden
Van Jupiter, en van fijn Raên, Des wierdt'er ftracks een Poft gefonden, Om Hercules te halen gaen: Doch onderwyl komt een der Gooden,
(Sijn naem gedenckt my nu juy ft niet) Dietoegetaeckeltals een Boode, Het Reufen-leeger had befpiedt, A en God Jupijn dees tydingh dragen; Te weeten, dat hy had gefien, Hoe dat de Reufen, half verflaegen, Niet alleen hielden op van vlien; Naerdat haer Typhon had vergadert, En weer vermoedight tot den ftrydt: Soo dat hy (voer hy voort) ons nadert, En geeft bet haghje noch niet quyt, Maer ftapt met opgefparde blieken, Aen 't hooft van fijn verfchricklijck Rot; Dat wiselckeen moet doen verfchricken, Al was't een duy vel, en geen Godt. Jupijn jdees flechte maer verftaende,
K reegh fchier dé koorts op 't lijf met kouw; Vermits hy nu voorfeecker waende, Dat men hem leevend lubben fouw. Doch echter, mits hy wel kon veynfen, Hield hy figh altydt genereus ; Voor my (feyd hy) ick-kan niet peynfen, Uyt wat voor reeden , dat de Reus, Dacr hy 't ver beft had in het ftryden, Flus op een ftip, en opeen fprongh, Soofchielijck uyc't gevecht gingh fcheyden, En londer reeden loopen gongh. Heer! ( fey de Bedtgenoodt van Venus, Sonder dat het hem yemandt vroegh) |
||||
|
Of R E U S- E N-5 T R ï D T.
Het was denEefel van Silenus
Die door fijnftem den Reus verjoegh.
Dees daed, die hy foo braef, en vaerdigh,
Defi tot onsdienft (herriep Jupijn) Die maeckc hem, bymy Zieter, waerdigh, Soo wel als wy , een Godt te zijn, Maer laet Sileen my eens verhaelen, Waer gy dit fchoone Beeft toch vondt ? Heer! 'k bracht hem left meê uyt Weftfaleii
(Antwoorden hem fijn Baestérftondt) Daer hy laeft Weeuwnaer was gebleevcn, Doorat overlyden van fijn Vrouwj Schoon hy noch kinders heeft in't leeven, Die 'k noch fchier alfoo goelijck houw, Jupijn begon te koockermuylen,
Ën lachte, maer't was met de mondt > Want 'k wed fijn hartdee niet als huylen> Wyl hyfijn Bjixem machteloos-vondt, Om daer dees Oorlogh door te enden. Doch ondeiwyl ,een groot gerucht,
Deed herngefwindtfijn hooft omwendenj En roepen , meteen narefucht; Help Gooden / of wy 2ijn verlooren ; Wanthyfagh Typhon, als een Leeuw, Hemnadren, die fighvaftliet hooren Met't dreunen, van een naergefchreeuw; Hebbende in bey fijn groove klaeuwcn, Soo fware en yflelijcke K nots, Dat her een hart fou doen verflaeuwen, Al was'tgeklonckenuyteen Rots. De Goön hier door heel in diforder,
Behalven God Jupijn alleen, Die haer vaft fielden in flaghorder, Die keecken vaft rontfom haer heen , Om 't Hafepadt te kunnen kiefen, Soo dra het op een nijpen gongh, Want door het fien van Typhons kiefen, Soo beefde en lilde ou en Jongh. Jupijn had goedt te leggen gillen, |
||||
|
Typhon
Om hun te roepen tot den ftrydt,
De meeftepackten vaft haer fpillcn, En gaven 't heele haphje quyt! Maer God Jupijn ,die juyft foo daedlijck S'jn Blixem vars geladen had, Trock daer vol moedt, foo ongenaed'lijck, Den ftouten Typhon meê aen 't gat, Dat hy hem fchier fijn groote fnavel, Daer meê joegh van fijn troonje af : Hoewel hy door de ftanck van 't fwavel, Niet dan een twee drie kuchen gaf; Dit luyder kloncken dan de donder: Want door de naerheydt des ^refchals, V iel a'een God boven , d'ander onder, En braecken fchier haer maegren hals. Jupijn, dic't langer niet koft keeren. Hoewel hy ftandt hieldtt"top'tl-ft, Sprongh fchrylinghsop fijn Arends veeren, En vluchte meêgelijckde reft. GodMais,fn Pallas die haer kooten Mee reeohjek hadden tot haer wil, Die gingen foo droogh heenen ftooten, Als of'cr niet te dot'n en vil Maer Typhon,door dit avantage, Had haer te volgen niet in 't fin ; Maer trock terftondtaen haer Bagage, Fn viel daer als een weer-wolfin. De volle vli flen , die fy vonden In het Qyartier van God Silrcn, Diew\erden ineen vaerdt verflonden : 't Welck haer dee joelen onder een, Gelijckeen party halve gecken : Die, als verhongert op het Nat, Tegrettig»haen hetfwelgen trecken; En rafen met een droncken gat. Doch onderwyl Meflicurs de Gooden Terwiil fy fonder Fluyt, of Trom, Geliick als halve Nickers vlooden, Die keecken al te met eens om: |
||||
|
of R E V 5 E N-S T R ï D T.
Verwondert, dat die G riffioènèn Haer niet vervolghden op het fpoorj Ter *ijl Jupyn een van fijn fchoenen In 't loopen, langhs de wegb verloor: Die hem, wyl hy die weer wouw foeckefl» Bykansop 't hartgevaren had: Mi'sh'm bier op uyt alle hoecken D~ Reufen quamen achter 't gat. 't Geen hem geheel de rnoedt dee fincken, Temeer, wyl hy 'tonmoogblijck von (Naditn hy fonder fchoen moeft hinckén) Dat hy haer var outloopen kon ,• 't Welck Typhon naeuw begon te /peuren» Of dee van vreughde fprongh op fprongb» Enmaeckteduyfentgeckegeuren j W aer onder hy het Liedtje fongh, Van, Hey tvaer hen je K oociter Janffen Met je Slopmes ... & eett ra- En liep gelijck een Sottedanflèn, Terwyl hyjoeghde Gooden na. Die fiende anders niet op handen, Dan dat <■• el haeft Monfieur den Reus Haer op f.iu w vatten in fijn tanden, Hem leelijck hadden by de neus. Want Godr Jupijn door fich te reppen» Qtiam eyndlijck in een Kreupel bofch; Waer hy figh fel ven gingh verfcheppen Meteen gefwindtheydr, ineen Vos. Sijn Huysvrouw wierdt een kleyn Parkietje Diaen een fchoone Papegaey. Vrouw Venus een fott Heunigh-bietje, Momuseen Aep, A pol een Kfacy, Vulkaeneen Bock, Bacchus een Vareken, Mercuriuseen Üyevaer, Neptuyn een Uyl, God Mars een ftarken . Een grooten Beer, met piek fwart hayr $ Pan wierdt een Geyt met ruyge ooren, Silenus wierdt fijn Eefelsbruur; In 'c endt, fchoons' hun geftalt verloren, C %
|
||||
|
T Y P H O M
Soo hield elck Godt noen fijn Natuar,
Waer door fy toen als brave Bafen , Den Reus die haer geduurighfoght, Eens lieten op een hons- vot blafen, En vloecken foo langh als hy moghf, WantTyphon, met fijn groote vrinden> Stonf met een neus van drie el langh, Verbaeft, van niet te kunnen vinden, 't Geen hy gefien had noch eer langh. Waer door hy dol, en uyt gelaten, Al wat hy fagh ter needer fmeet: En niet een boom in ruft kon laten, Die niet ontgelden moeft fijn leet. Terwyl vaft de voornoemde Goodeo Inftilligheyt, met mijl op mijl, In 't korten htm foo wel ontvlooden , Dat fy in 't endt de vruchtbre Nijl, In'trijck iEgyptenlandt, ontdeckte. 't Geen in Jupijn , en in fijn ftoet, Te met wat minder vrees verweckte, Mits *t hem weer gaf een wcynigh moet. Doch laet den Reus hier op wat fchelden Wijl dat hy haer vaft foeckt om niet: Sijn rafen fal hy wel ontgelden, S'io dra als hy haer weder fiet. Mits hy dan fal fi|n loon ontfangen, Voor 't plagen van foo vroomen lien j Gelijck ghy fulckshaeft in de Sangen Die volgen, klaer fult kunnen fien. Vierde Sangh.
DE nacht die was alreets aen 't facken,
fin de vier Paerden van de Son Die fnooven vaft als twee paer Bracken ; Om dat de Zee-lucht haer begon Vnn var al in de neus te ftygen ; 't Geen haer op nieuws courage gaf, En, om wel haeft goet voer te krygen > Deê runnen op een ftij ve draf. |
||||
|
of R E V S E M - S T R Y D T. %1
Wanneer de Goon in Mafcarade
Gdiickickdaedlijck heb vertelt) Noch liepen als op Godtsgenade, Geheel bedroeft door Bofch, en Veldt. Jupijnjdiejuyft ontrent fim inckel Een fplintertje had ingetreên , Di ■ hinckte met fijneene fchinckel, Enliepgelijck een horlebeen : Terwijl Vrouw Venus, om te ruften, Op Mars fijn ftaert wat fitten gingh, Die fy foo minlijk fat en kutten, Als of s'er heuningh uyt ontfingh. Het welck Vulkaen niet wel mocht lyen, Want 't deed hem aenfijn hoorensfecr; Des deed hy niet dan van ter fyen, Geduurigh vloecken opdien Beer. Stlenus met fijn Eefels pooten, Die flechs maer liep door dun en dick; Ennietontfagh noch gracht noch floten, Befpatte yeder fchier met flick. En Baccbus met fijn Varekens veeren, Deêniet dan vloecken fonderendt, Gin dat hy moeft het nat ontbeeren; Sijn waer en lofihjck Element. In 't endt, dees aftocht van de Gooden, aoo vol verdriet, en foo vol rouw Had wel een Boeck apart van nooden, ago men die recht befchryven fouw. c ffntn,acl3en was'er ver te foecken, aelfs Momüs, met fijn apery , Uee niet dan rafen, en dan vloecken , Up dees uytheemfche mommery. Uoch eyndelyck, na langh te draven , , - Untdeckten fy roet groot playfier, ^elijck een langh gewende haven, Ue beévenmondige Rivier. vVaerop dees Goddelijke Beeften,
Uf eer, dees Beefblycke Goon, ■Haerdroeve,en half-verflroy de geeften C 3 Weer
|
||||
|
f4- . T Y P H O K
Weer met'er vaerd by een ontboen: V
't Geen haer een wey nigh ftandt deê houwen i
Terwyljupyn ( dievaft fijn oor
Sat met fijn flincker-poot te kiouwen)
Demaecs verfoctit om wat gehoor,
Het welck hem (na hy 't had verkregen)
Wel fefmael, als Ovidius,
Deê roepen, by fter feer i/erleegen,
Ecce Ego Supervacuus!
Ach (riep hy) ben ick dan gebooren,
Om (na dat ick myn Koninckrijck, En al myn Rijckdom heb verlooren ) Te loopen trapplen dus door 't flijck ? Helaes! wat fal de werelt feggen ? Als men fal hooren,dat.)upyn Moeft al fijn Godneydt af gaen leggen, Om maereen limple Vostezyn? Wat fal men van ons Ryck gelooven ? , O trouwe Vrienden in myn noodt! Dan dat den Hemel draeyt daer boverj > Gelijck als hier de Werek-kloot. Si^t ons bier nu van groate Heeren In kleyne Beeften ras verkeert; ^ , Die fonder geit en fonder kleeren,
't Landt hebben platgetracaffeert. 't Is waer, wy 7,yn de Reus fijn handen Voor deestydt noch als wel ontfnaptj Die anders met fijn ftale tanden, Ons had voor Kloek-fpys epgefnapt. 't Is waer, dat wy na langh te loopen Door velden, boffen en doorduyn, Wel reeden hebben , om te hoopen, Datons MejufferdeFortuyn Niet altydt fal de rugh toe keeren: Nadien ick hier,ontrent de Nyl, Geen vrees heb dat men ons fal deeren j Mitsick te Memphis,inderyl, §al Herculus mijn Soon doen halen ; Wiens Knots gelijck my is belooft» |
||||
|
of Reusen-strydt.
Den Reus tot ftront en dreck fal malen, Met haer verdoemden Oppe< hooft Maer, wat fal men , helars, beginnen, In defe beeitelycken fchijn ? Want dus deStadtte treeüen binnen, Dar dunckt my kan niet rse faem fyn. Want 't volck, innen 't ons C<> > fag nadren, Quam ons voorfeecker op ons' vaght; Mits men om ons figh fouw vergadren, En trecken opaebeefte.Jaght. En foow'ons' beefti^hevt verlaten, En koomen puurnaecktinde ftadt; Sookrygen wy wis langhsde ftraeten, Een duyfent Jongens after 't gat, En dat gebruy fouw my v.erveelen : Daerom fal 't belt fyn, dat Mercuur Siet in paffant een kleet te fteelen, Van d'ecn of d'andre Nagebuur, Om daer meênadcSadr tetrecken; Waer hy wat lappen koopen fal, Om ons al t'famenmeê tedecken; Terwylmenhem in 'tnaeftedal Sal wachten , en figh wat bedaren. Waer op Mercuur flux in der yl, Sonder figh eens t'onc-Oyevaren, Sijn kours gingh fetten na den Nyl, Waer hy wel fes paar naeckte billen ('k Verila hier naeckte menfcbendeur ) Na Eyeren van Crocodillen Sagh foecken, foo dat hy daer keur Van plunje, langs de wegh vond leggen *. Waer op hy met een flimme treek, Stil kruypend'achter een der heggen, Daer een van mee nam in fijn beek. Het volckdit fiende, ftond met troepen
En vJoeckten opdien Leepelaer j En trock met alle man aen 't roepen, Jouw fchelm, jouw dief, jouw Moordetiaer! Maer hy, die mei dat roepen lachte, C + |
||||
|
^O T T P H O N
Vloogh met dat goetje door de lucht;
Tot dat by 's avonds, noch voorachten, Neerdaelde by een out gehucht, Daer hy fich felfsgingh transformeeren, In een heelgoelijck jongelingh; Die flux in diegeftoole kleeren, Recht toe recht aen, naStadt toe gingh. Soo dra hy Memphis in quam flappen,
Vond hy een Jood of Schacheraer, Aen wien hy fijn geftoole lappen Verfchacherde voor and're waer. üeesjood f die'k loof dat Mofes heten )
Nae hy Mercuur met wat kort voer Onthaelt had, en gedift wat eeten; Verfchaft hem voor een Peerei-fnoer, t Daer Venus eer mee placht te proncken»
De kleeren die hy noodigh hadt: En na men noch eens had gedrongen Begaf Mercuur figh door de Stadt j En koft van eenen Abelcaro f Die lange jaren was geweeft De Stal- knecht van den Koniogh Pharo) Een klpeck en goelijck Eefel-beeft. Want fey ick Muyl-beeft 'k had gelogen : Schoon hy in kloeckheydt van geftak Een Muyl heel wel had tarten moogen, Mits hy befpat was, noch begalt. Mercuur dan, dreef dit Beeft, geladen,
Met al die plunje,uyt de ikdt; Schoon hy, om de beflickte paden, Hem vaeck wat fitten ging op 't gat. En quam dus fijn verlaete vrinden, Die hemvaft wachtemetgedult, In ftaet van Eefel-dry ver vinden : Waer door een yder wierdt vervult Met blydfchap, toen men hem fagh nadren;, , Soo dat Mercuur ftracks ditgefpuys Sagh rondtfom om fijn lijf vergadren, Als vliegen om een Peeperhuys. .' , Eld ._________.......___rJ
|
||||
|
of R E tr s e H-S t k T D t. ♦*
Elck viel terftondt op fijn bagage,
Alsof het fchier op plundren gingh; In't endt, elck kreegb Equipage, Die hem ducht dat hem 't befte ftingh. Hier mee gingh men na fiadt coe treeden,
Daerjuyft Jupijn logeeren wouw In het Paleys, of't Hof van Sweeden; Daer by geval de Waerdt fijn Vrou Gelijck men fey, wat light van gat was; Weshalvendat Vrouwjuno vroegh, Of 'ergeen beter Kroegh in ftadt was $ Alfoo fy byfterforrigh droegh, Dat haer Gemael niet wegh fouwgeeven 'c Geen fy foo wel als andre mocht: Mits fy nu vreefde, dat dit eeven De kooten waeren die hy focbt. Maer hoe fy oock focht te beletten Dat men hier niet huysveften louw, Soo was Jupyn niet te verfetten, Mits hy al lucht had op de vrouw Die oock van haer kant leer vernoeght was, Om dat van 'tluck (gelijck haer dacht) Haer dit geielfchap toegevoeght was, 't Geen fy foolaet niet had verwacht. Nadien fy oock niet veel gewent was, Een volck ce fien van fulcken flagh, Dat altemael foo fchoon en jent was, En dac'er foo gefchickt uyt fagh. Oock mits dat in 't gemeen den aeflem, En 't f weet der menfchen vry wat ruyckï Ja dickwils dimmer als de waefem Die uyt een achter deur ontluyckt: Soo was 't contrarie met de Gooden, Nadien hun aeffem, en hun fweet, Een lughtgaf na de nieuwe moode, Die ider een fchier fnifendeed. Dees Lucht die d'Amber overtrefte, Vloogh door de buurt en 't heel quartier Waer niemanc d'oorfaeck van befefte, C y Maer
|
||||
|
yï T y p h o m
Maer yder vro^gh * wat droes is hier ?
In't end ,deesfchoonevreem 'elingen,
Daer men wel haeft heel Me;npnis door Vai) fprack met veel verwonderingen Waren gehuysveft naeft de Moor, In 't hof ( gelijck ick feg) van S weeden: Nu beurden 't eens op feecktr rydt, Dat fy om figh ( wat te vertreeden) Na 't nemen van een goet ontbyt, De ftadt wat waeren gaen bekycken : Waer door wel haeft een groot getal Van volck, by na uyt alle wyeken, Haerachtervolghdeoveral ; Geduurigh vrag-nd'aen malkand'reni Wat men moeft dencken van Jupyn ? Van Mars, Mercuur en al de anderen? Jn 't endt, wat dit voor volck moght zyn ? Maer fonderooyt op't wit te doelen, Gafniemantdaer't recht vonnis af: Doch eyndlijck, na't gemeen gevoelen, Daer elck daer na geloof aen gaf, Soo'nam m'haer voor Cotnedianten ,• Die uyt het een of andre Landt, Haer Schou toneel daer quamen planten Mits daer de Kermis was op handt. Jupyn (het geen ick had vergeeten
Te feggen ) had al onderwyl Aen fijnSoon Hercules doen weeten. Dar hy fich hieldt ontrent den Nyl; En had hem daer by hem ontbooden; Soo dat hy by fter qualijck nam, Gelijck als meê de andere Gooden, Dac hy nuch niet te voorfchijn quam. In 't endt, 't geviel eens na den eeten, Wijl hy I gelijck hy veeltijdts plagh ) Was op de ftoep voor deur gefeeten, Dat hy fijn Soon verfchijnen fagh; Weshalven hy, om hem t'om vatten» Hem te gepioet liep als een Geck, |
||||
|
of R E V S E H-S T R Y D T.
En brack, mits hem fijn voet uy. fpatten,
Bykans fich fel ven halsenneck, Dit foete Seuntje van Alcumene, Na hy fijn Vaer langh om den hals Gehad had, en nalanghte weenen, R u y m tien do Gj n Hoe- Vaer jy alPs.? Had in fijn ooren hooren klincken, Wierd voors begroet van al de Goön : Waerophemftrakseen Kelk met drinken Van aerhalf ftoop, wierd aengeboon; Die hy foo ftracks ftiet na fijn nieren, Schoon 't volck alreets gelijck als iaedt, De Goón om 't lijf begon te fwieren, Want 't was op 't midden van de ftraer. Elck was op 't alderhooghft verwondert» Om de gedaentevan Jupijn; De welcke vandeGodtdie dondert Nu aenpenomen had defchijn. De and're Gooden van geüjcken, Die hadden mee iets in 'r. gefichr.» Daer 't volck pas tegen op kon kijcke,n, Want 't leeck wel wat na 't Sonne-licht. Jupijn had onoer and're minen. Een feeckreopflagh in hetoogb, Waer voor het volck fomtijdts by tienen, Geheel verbaeftna huys toe vloogh. Een feeckre Veut, uyt een der troepea
Hem.fiende trock, gelijck een Sot, O ver de volle ftraetaen't roepen, t i! 'r°»de duyvel hacl m'een Godt-
ick fie t hem aen van alle zyen,
O'ckgaethy nietoponfe wys, M .er hy doet andersniet als glyen, Gelijck de Jongens op het Ys. P" roepen "t geen elck een koft hooren,
Wïerdt ftracks van yeder opgevat; En quam dien avont noch ter ooren Van d Opper-Prtefter van de Stadt, Uie heel nieuws febierigh t'oudervindeOi |
||||
|
T y p h o n
De waerheydt van dit vreerndt verhael,
Stracks mer een lenghte van fijn vrinden,
(Voorname luyden altemael)
Sigh voor Jupijn quam prefenteeren,
Meteen wijtloopigh compliment:
Waernevens hy hem quam vereeren
Met die navolgende prefent.
Teweeten hondertCroca'iillen,
Ses ,fceven Korven vol met Ael,
Vier hondert blancke Kickers-billan,
Die op dien dagh noch altemael
Varfch waren uyt de Nijl gevangen 5
En van Ge vogelt, Tam en Wildtj
Deed hy hem fulcken lenghte langen
Of't was voor 't heele weevers Gildt.
Met quam men met een vat aen rollen
Daer ruympies tien aem Wijn in ftack,
Gevolght van fes of feeven rollen
Van damptuygh , Alias Taback.
In 't endt men gaf hem lbo veel faecken,
Dat hy daer van, met goei fatfoen,
Een Jaerkongoejeciervanmaecken,
Al had hy anders niet té doen,
En voorders nademael fy willen
Dat Godt Jupijn in oorlogh was,
En dat dè Reufen met hem twiften,
Soo offerden s'hem in dat cas,
Tot hulp, haer volck, haer ftadt en Landen;
Tot danck, gaf haer weerom lupijn \;
Verlof van fonder fcha, of fchanden, Oneerelijcke luy te fijn. En fwoer, haer noyt te fullen ftraffen Met Oorlogn, Hongers-noodt, noch Peil, Ja j dat hy oock fuuw raedt verfchaffen, Dat haer de Nijl,alss'overgeft 't Geen fy gewendt is alle Jaren In plaetfe van haer fchae te doen, Vooreeuwighlijck fouwwel doen varen, Door 't Landt met vruchibaerheydt te voen. Mer.
|
||||
|
Of R EUSEW-STRY DT.
Mercuui ft<jr<dt onderwijl te vloecken Gelijck als <iol, om dat J u. ijn Hem had gef< hickt, om t'onderfoecken Wat dat den Reus had voor deflein : Mitshy voorvalt had voorgenoomen, Terwijl men daer het minft op dacht, Hem van de duy vel te doen droomen, En hem te vallen op fijn vaght. Mercuur vertrecktdan ,en vertrocken, Keert hy weerom, en weergekeert, Brenght hy voor tydingh, dat die Boeken, Of Reufen aers g'intituleert, Vaft hadden bergh op bergh gaen planten, Dat OfTaftontop Pelion; Dat Typhon en fijn lijftrawanten Vaft fwoeren , dat, eer dat de Son Noch tweemael op fou w gaen, en onder Dat hy (m fpy t van Godt Jupyn, Ja (chyt fijn blixem en fijn donder) Vooght van den Hemel fouwen zijn. Dees tydingh was maer al te feecker:
Want na dit HelfcheRote n wyl NaGodtJupijn, die flimmen fteecker, Gefocht ha i, fchier tut by de Nijl, Soo hadden (y fich weer begeven Vol fpyt, aen haer begonnen werek} Waer fy met y ver aengedreeven, Met alleman foo kloeck en fter k, " Aen wrochten, dat mt;n Bergh op Bergen Tefetten,fy in konenti|dt De Goón fatfoenelijck konren tergen, En maeken haer den Hemel quy t. ' Maer Jupiter, die oock al reet was,
En die het yfer wilde fmeen, Terwyl het vaft foo gloeyent heet was, Smeet haer wel haeft een block aen 't been. Want Hercules, die fchier fij n handen Uyt puere boosheydt fat en vrat, Deê niet dan knarffen op fijn tanden, |
||||
|
T T P H O K
En wouw haer daedlijck achter 't gar.
Waer toe (riep hy ) dus langh te toeven?
Laettue, Hct Vadei ! dat ick ga
Enhaerale n mijn kracht doe pree ven,
En al dien bruy tot morflen fla.
Ick fal alleen haer macht verftroyen,
'k Sal T>phon by firn eene been
Soo hoogh aoor Lucht en Woleken gooyen»
Dat hy, e"r hy weer komt beneen,
Al bad hy achtentachtigh korven
Met Roggenbrooden aen fijn gat,
Sal puur van honger zyn geftorvtn,
Schoon dat hys'altetnaelopvrat.
De ahdre Gooden van gelijcken,
Als opge weckt door defe taeL Die deên geen minder y ver blijeken, Maer fwoeren al by vuur, en ftael In 't endt", 't was op een Dingfdagh morgen
(Een dagh daer Mars op Zeegen-praelt) Dat onfe (jooden ( die met borgen Sleghs hadden haer logijs betaeit) Met groote vreught te veldtwaert ruckten: 't Geen elck een feer goet teecken dacht Van 't werck, 't geen haer foo wel geluckte, En 't geen de Reufen 't onderbracht. Dat ick u nu fouw gaen befchryven Dees aftocht,en meteen 't bedrijf, 'tGeenopdeesRcys algingh opfehyven, 't Wt lek niets byionders heeft om't lijf, Dat louw ick my een wey nigh fchamen: Laet het u daerom zy n genoegh, Dat fy by 't Reufen leeger quamen, Waer dat Jupijn figh neder floegh i En dat hy fonder langh te toeven, Verfelfchapt van fijn dappre Soon, Den Rtus in 't korten deê beproeven, Dat hy te doen had met de Goón. Nadien hy haer noch vry wat wonders
Deê hooren op den eerften nacht > Wan
|
||||
|
ff
|
|||||
|
Of R E V S E N-S T R Y D T. gi
Want na hyuy teen Kar merdonders,
Diehy van Memphis had gebracht,
Een half dofijn hadgaen verkiefen, *
Trock hy met Hercules te veldt;
Die door het knarflen van fijn kiefen,
Sich toonde als een dapper Heldt.
Aen 't Reufe Leeger dan gekomen, In 't midden van de duyfterheydr,
Wijl Typhon vaft al ley te droomen,
En fliep in alle fecckerheydt,
Liet Godt Jupim een donder vliegen,
Die door fijn yfllüjck gerucht,
De Reufen haeft uyt flaep quam wiegen, En fchicr due tyen op de vlucht. Hier op foo vdlghde noch rwee andren, Noch een foo krachtigh ,en foo kloeck, Het welck de Reufen met malkanderen, Bykans deê fcMjten in haer broeck. Doch Typhon deed haer weer bedaeren, En wouw, dat voor die heele nacht Men figh van 't flaepen wat fouw fpaeren, En houden rontfom dubble wacht: Soo dra den dagh b:gon te naedren, Liet hy terftont, in aller haeft, Den Raedtop ftaende voet vergaedren, Die noch was even feer verbaeft : w aer op haer Typhon gingh verwijten Haer fchnck,en al te fotte vrees; ' Mm die niet dan uyt 't fimpel (chijten, „/ ckraecken van een donder, rees. Wy hoeven, feyd hy, niet te duchten, Or alles fal ons wel vergaen: NadienJupijn door fijn geruchten, Vandondren,aersniet heeftgedaen, Dan ons doen fien een feecker teecken, Vandat hy, roet fijn fotte Goón, Sich 101 fijn Hemel heeft verfteecken, Waerfy vananghftzijn ingevloön;
Ea waer m™ haer van daen moet jagen. 'kWil
|
|||||
|
T Y P « O lï
'k Wil daerom dat Porphyrion
Daerop flus fal een aenval wagen J Kort nagevolght van Echion, Met fijn verftaelde Beere-vingren ; Verfelt met noch een vijftigh man, Die al t'faem bergen kunnen flingren, Die Godt noch duyvel ftuyten kan. Dus fprack fijn Reuflijcke genade,
En voerden yflelijck de vlagh: Maer 't had hem kunft geweeft te raden, Dat die uytheemfchen donder flagh, Die haer foo anghftigh deed ontwaken , Alleen maer was een oorloghs ftreeck ^ Om aen den Vyandt wijs te maecken Een faeck, die wel haeft anders bleeck. Nadien het Typhon deê gelooven, Dat hem dit donderende gerucht Slechs uyt den Heme! quam van booven, Endatjupijn daerwas gevlucht: Die fich nochtans flechs hield verfteecken Met al fijn mackers in het bos : 't Geen Typhon haeft fuur op fal breeken, Mits hem Jupijn, die flimme Vos Haeft lichten fal van fijn ftellagie, Die hy van bergen hadgemaeckt; En hem doen kiefen een paffagie, Daerhyfijn harten ziel uytbraeckt. Want na Sicilië fal hy trecken, Al vluchtende; waerjuyft Jupijn Hem met den iEtna fal bedecken, Die hem fal tot fijn farck-fteen zijn. Voorts had dees dagh niet veel befonders
Dan dat de Reufen, lchier als dol, In fpijt van Blixems, en van donders , Sleghsfoopenharten darmen vol; En taefFelden wel twaelf uuren : Terwijl de Gooden vaft hun tydt Befteeden , in't geweer te fchuuren, "r Geen haea fouw dienen inden ftrydt; |
||||
|
of R E v s te in-s t r ë y b r.? 49
Godt M?.«*8 track vaeck foo grof aen "ttierejj»
IJvtvechtluft, datmen menighmael Hem ^aff rooeft houwen met fijn vieren, En hem fchier binden aen een pael, 't Welck Japiter foo oSënfeerde Dat hy (fchoan hy het laugh verdroegh ) Hem fchier tot jriemael toe caffeerde, En hem by na uyt't Leger joegh. Maer Venus diedeVent beminde, Dcêdoor haer voorfpraeck, byjupijn Hem weer wel haeft genade vinden, En dee haer weer goe vrienden zijn. 't Gefabgh dat volght, dat fal u feggen HoeTyphon, dien onnoofle Quant ; Bleef onder den Bergh^Etna leggen, Die hem wierd op fijn baft geplant. ": Vijfde en laetfl Gefangh;- ■
TBalia! die van al de Muyfen,
Steetswaerdmijn waerdighfte Vriendin^ Sa komt nu herwaerts metjeluyfen, En blaes my noch wat geuren in. Want wijl ick voel mijn geeft verflauwen i Endat ick vaft mijn nagels bijt, ■ -; . .. , En bey mijn ooren fit té krau wen,
Om defe fotte Rcufen-ftrydt Op 'c koddighft op 't Papier te malen, Soofieickwel dat fónderjouw Ick van het rechte fpoor fou dwalen, En al te ftemmigh worden fou w, Ickdiedeflemmigheydt van Plato
Gelijckghyweet, lteets hebgehaetj En die van u, en van Erato , Steets ben geweeft een groote maet, Souw ick mijn Rijm nu fien verbaftrén ? En eynden niet als ick begon? Soo fouw my Meefter Hendrick laftren, En noemen my een Salomon. En dat fouw my wat g' affironteert zijn, D M
|
||||
|
T Y P H O N
En jy, die mijn Befchermfter bent» Souw daer geen kleyntje door onteert zijn. Mits jy niet ftemmigh weefen kent. Sa, komt dan met je Ratelbeenen,
En weckt mijn loggegceft wat op; Al fouw j'er noch een paer gaen leeneb, En halen die van onfe Job. Doet mijn bevroofe harflens fmelten, Op dat ick na den eyfch befchrijf, Hoe Typhon, mee fijn lange ftelren In 't endtden ÏEtna kreegh op 't lijf; Waer onder hy, voor al ftj n rafen, Nu leydt, gelijck een dolle geck, Niet aers dan vuur en vlam te blaferi, Of hy een Hel had in &yn beek. Doet my met een op't fraeyft vertellen De doödtfteeck, en de nederlaegh, Van zyn verdoemde Rotgefellen , Daer Godt Jupyn fijn luft aen fagh. En 'k fal tot danck u weer vèreeren Een meer dan fchoorfteen-fwarte Kraey» Die je fult kunnen klappen leeren, Trots Exter, en trots Papegaey: 'k Sal u hier by een Rock doen maken, Van'talderfijnfte Laecke-boe; Dat Meefter Hendrick niet fal laken, Al gaf by het iModel daer toe. Courage, Sa mijn geeft kryght leven;
Wel llaen wy d'handt dan aen de pen, Opdat ick mach een teecken geven, Hoe net dat ick ftoffeeren ken. Laet ons de krancken en de fiecken, Die menighmael na geen Civet, Maer veeltijdts na wat anders riecken, Wat laten fteenen in haer bet; Laet ons dekoorts, geiwel, en wonden Vergeeten vooreen uur vier vyf> .En eens befoecken die gefonden, Daer ick de dappre daen van fchryf. |
||||
|
oFReusen-strydt.
Maer, holla Wat, jy fchrael Dodoortje! Die lichteJijck voor een Jaer pra&ijck Niet winnen fult een hallef oortjen, Of't moeftjuyftzyn in 't Hemclrijck, Wat legh jy ons hier van je krancken, En fiecken aen het oor en lelt! 't Is beft jy haerlaétby haerdrancken, En datj' ons hier wat acrs vertelt. t Wei vrienden! 'k fal je dan gery ven, t Is waer, mijn geeft vloog daer wat wyd En 'k wil nu voortgaen tebdchryven Het endc van deefe Reulen-ftrydc. Die felfde nacht noch dat die Quanten
Gemoedight door Porphy rion, Haer ftorrem-ladders fouden planten, Sooginghjupyn, een uur voorSon, Eens fien hoe dat de faecken ftonden, Verfelt met Hercules fijn Soon : Na fy fich in twee Bleeckers Honden Hadden verfchept, uyt groote Goon. Sy dan, al trappend door den doncker, Ontdeckten haeil van var veel vier, 'c Welck door fijn yflclyckgeflonckér, Jupijn wel dencken dee, dat hier Niet veel voor hem viel uyt te rechten, Nadien de Reufen op hun wacht öichaltiidt hielden reet tot vechten, En altijdt vuurden in de nacht. i)cs nam hy voor, haer aen te taften, öoo dra als weerden dagh verfcheen, Hoewel fijn Seun wel driemael baften, Alsof hy fey }'k Wilnouw daer heen. Jupijn dan , trock weer na fijn volek toe,
uat niet veel varder van hem lach, Als van de Beurs tot aen de Kolck toe: i-n kort daer aén foo quam den dagh, waer door fy haeft van varrefagen, noedatalreetsPorphyrion J>ijn aenflagh had begoftte wagen, D x |
||||
|
T Y P H O N
En dat den klöecken Echion Hem hielp in bergh op bergh te fetten: Weshal ven het aen Jupiter Ruym tijdt dacht haer fulcks te beletten; In voegen dat hy haer van ver Een Blixem liet na ri'ooren gonfen; Die dat Canaille, met een vaerdt, Vanhun ftellagieafquam bonfen, En tuymelen deê ter platter aerdt. Dees Blixem, die 't helfch-vuur kon trotfeti
Wierdnoch tot vyfmaeltoe htrhaek, Waer door welhaeft veel fteyle Kotfen Wierden tot gloeyend' afch gemaelt; Die meenigh Reus een Kerck-hof itreckten, En die'er meenigh, onder 't puyn, Met vuur , in plaets van aerde deckten, 't Geen haer nkt facht quam op haer kruyn» De dappre Gi on, hier op als Leeuwen Stracks uyt haer fchuylplacts voor den dagh; En deên cte Reufen, door haer fchreeuwen, Meer fchricken, als een donder flagh. ' Want dat was 't dat fy 't minft verwachten, En 't geen haer foo veel vrees aenjoegh, Dat Jupiter daer fclfs om lachten; Die fle^-hs al onder 't honden floegh, Terwylfijn Blixem niet eens milten ( Mits hy een heel goet icbutier was) H'>e wel het laet- kruyüt tweemael fifte, Doch dat quam by geen kunft te pas Voorts deê »ock vuor die tijdt fijn donder Sijn werekingh wel, want yder flagh Smeet voor het minft drie Reufen onder, Behalven die men niet en fagh. Sijn maeckfel by Mevrouw Alcmene
( Of anders Monfieur Hercules) Die fcheen het oock niet min te meenen, Want by had in een flagh vyf fes, Wel tien paer armen op doen rapen, Die fonder fout haer eygenïers |
||||
|
of R e u s e N-s t r y d t. 53
Die nacht wel vreedigh lieten flapen:
Maer 't was wel een flaep voor alle Jaers. Sijn knots , die hy rontfom Gch fwaeyde, Deê dat hy d'arme Cekdon Soo net fijn befte kop afmaeyde, Dat mc;.fter Hans 't niet netter kon. Hier na loo volghdenoch veelandren, Die hy gelijck een halve droes, Sun hackten in, en deur malkaridren, Gelijck een Pot met wsrremoes. Godr Bachus, op fijn Kar gefeeten,
Wel opgevuldt met Bier, en Wijn, Deê haer mee door'fijn daden weeten, Dat droncke luy vaeck dspper fijn. Apol ,eenkloeck en dapper vechter,
Trof Bcsbos net in 't fliricker oogh; Neptuyn doorboorden hem het rechter, Waer door hy bloedt, en ziel uyt fpoogh. " Mereuur, met vleugelsaen fijninckels,
Trof, met een brave fabel-flagh, Porphyrionaen bey fijn fchinckels;L - Waer door hy plots teraerde lagh. Mars die foo eeven van te vooren
Van Mimas klop gekreegen had. Gaf hem een houw, die van de ooren Hem kloofde fchier tot aen fijn gat. ' • De Parcen deeden oock veel wonder,
Jndeefeftrijdtj want Atropos Die wierp Pailene tweemaei onderj |
En dee hem tuymlen als een Os.
Waer op hem Clotho voort quatn moorden, M;ts fy (gelijck fy was gewent) Hem met haer fchiet-fpoel dwars doorboorden Diefy hem joegh door't Fondament. In 'tendt, de Gooden deeden dingen,
Die fchier van d'andere werelt zijn; En daer men eeuwigh van lal fingen, J>oo langh men fpreeckt van Godt J upijn. Doch wijl fv dachten, dat door 't doodcn Dj Van
|
||||
|
T Y P H O »
Van de voornaemfte drie of vier>
Men fchier geen werck meer had van nooden,
Om dat veeïhoofdigh monfterdier
Geheel en al ter neer te hacken,
Quam Encelades, met fijn Troep,
Op't fchielijckft op haer hielen facken,
't Geen daedlijck gaf een andre roep.
Vermits Enr jtes (reets aen 't wijeken)
Soo dra hy dit fecours vernam,
Weer ftand hield,en wel haeft dee blijken.
Dat hy een haen was met een kam.
Want met een boom van achtien ellen,
Trock hy Silenus aen fijn gat:
Die hy gefonden had ter hellen,
Indien de flagh wel had gevat.
Maer juyft foo trof hy twee drie flefièn
Die hy, niet achter by fijn Maal,
Maer om fpmtydts fijn dorft te leffen,
Voor aen de knop droegh van zyn Zael.
Soodradees.duszyn Wijnfagh vlieten,
( Waer voor hy liever van fijn bloedt
De helft gewenft had te vergieten )
Verloor hyt'eenemaelde moedt.
EnfooGodtMashem niet ontfet had,
't Was wisgeweeft fijn laetfte dagh;
Mits hem Eurites w is verplet had,
Meteen op nieuws herhaeldeflagh;
Maer Mars, die juyft de flagh paleerde,
Gaf hem hier door geleegentheydt,
Dathy figh fachjes retireerde:
Waer op hy voorts in hevigheydt
Is op fijn vyandt ingevallen;
Waer aen hy vondt een goe party,
Vermits hy hem die harde ballen
Met goet fatfoen weer effen ly.
Toen was het, dat men meenig harnas
En meenigh hart geharde kop, Soo groot als die van Oiifarnas, Vertreen fagb leggen in de trop : -- Tc
|
||||
|
Ot R E C S E N-S T R T D T,
Toen was het dat men menig' armen,
En meenighbeen, en voet, en handt, Ja dat men meenigh ellen darmen, Sagh leggen rollen in het fandt. Doch lichtelijk mag hier yemant vragen
Wat onderwylen Typhon deed ? Des om dien vrager te behagen, Soofalick maecken dat j'het weet: Hy ftond met God Jupyn te hacken, Die hy alreets, uyt bangigheydt, Sijn hemt had tweemaei doen bekacken, Hoewel hy, opgevult van fpyt, Noch ftand hield om fig felf te wreeken; Doch wyl hy met fijn blixem juyft Sijn vyands harffens dacht te breecken, Sloegh Typhons Knots die uyt fijn vuyft, Eq wyl hy wouw een ander grypen, Soo greepèera Typhon by fijn krop, Die hy hem foo quam toe te nypeni Dat hy al paers wierd om fijn kop, En met een tael van lafter-woorden, Die hy hem in fijn backhuys fpoogh, Ging hy hem wiflyck voort vermoorden; Maer juyftkreeghdat Mercuur in 't oog: Die daerom om dit quaet te weeren, Tot byftandt van fijn Vaerjupijn, Sich flracks in Hebe gingfa verkeeren, Die hy wift Typhons Hoer te fijn. Het welck hem byfter wel geluckte ; Want nauwelijcks fagh Typhon haer, Wanneer hy daedlijck derwarts ruckte, Waer door jupijn uyt dit gevaer GeluckighdoorfijnSoon ontfnapte, - En wyl hy fagh dat Typhon vaft Gefwindt nae fijn Matres toefapte, Greep hy een donder by de taft. Waer mee hy hem foo ftil verrafte, Datwylden Reusdaer't minft op dacht, Hy hem fijn krpyn foo wel betafte, |
||||
|
'f$ . T y p h o «r a >!- ïe
Datdeefelompe dommekracht * i...
Daer heen viel als een fteyle tooren s :■■•„- Waeropdefchimvan fijn Matres Hem metjupijn viel op fijn ooren; Trouw by geftaen van Hercules, Die meê met een op hem quam pieken: Waer door den Reus, fchier manck en lam s Op'tlaetfte punt was te verfticken> Wanneer juyft Irisderwaerts quam; Die heel verbaeft, met bleecke kaecken , Jupijn quam feggen , dat de Goon Begoften weer in'c nauw te raecken j Endatfy voordeReulen vloon; Soodatfijn hulp daer was vannoodeni, Jupijn daer met fijn' Seuns naër. tóe: EnhielddusopfiitiReustedooden, ; ; s >.;2 Die vaft wat bulckteji'ials een Koe. \. :■!;.. Hy vlieght ,en yündt in 't endt fija Vrinden,
Schier af gemat enöpdevlught, ;.. ri ; Maer deed haer haeft weer aemtochtvinden' Soo dra fijn dóndèPèndgerught Een Reus vyf fes ter öeaer fmackte { ■-•'■■.' Waer door de winnende party Wel haeft weerom haer fpillen packte,. ui... : Enfelver raeckten indely. *flia Jupijn vervolght haer op de hielen* .; '■>,..•
En bey fijn Soonen, nevens hem:, Met hondert Reufen te vernielen , Die gaven't werek fijn rechte klem. Want toen was 't dat de reft der Gooden/:."? Betoonden eerft hundapperheydt, EnReusopReusalsLuyfen dooden» Soo warenfy in feeckerheydt. Selfs Venus heeft fich daer gequeeten { Niet minder lofïèlijck, dan braef, M'ts s' op een R«us (ter neer gefmeeten Door Mars, haer onderdaen'ge flaef) Metgröoten yverfattepricken, t , En ftack fijn billen met eea fpel» .'■■■•'
|
||||
|
Of R E U S JE N - 8 T R T DT.
JEn riep fcbier alle oogenblicken,
lek vrees dat hy ray feer doen fe4. Waerophem Mars dat haeit belette, Nadien; hy met een fabel-flagh Hem kort daer aen de kop verplette, Die breyneloos ter aerde Iagh. Hier na doorftack hy noch Eurites, Gelijck Vulkaenaen Athosdeej Mercuur doorboorde Hippolites, Die dacht dat hy groot onrecht lee, Naedien 't het eerft was van fijn leven, Dat men hem had ter doodt gebracht. Alcyonus, diejuyft fooeeven
Pan hadgefer>ten op fijn vacht, Wierd van Neptuyn met twee drie fteeken, Waer van dat elck drie gaten ftack, Belet fichfelfden hals te breeckenj Mus hy nufturf op fijn gemack. Polybotes verloor fijn leven,
Door 't inftriunent, daer Godt Cupied (Als hy een menfeh de doot wil geven V Mee dwars door huyt en ribben fchiet Fallene moefl: fijn leven laten,
I oen hy de fwyn fpriet van üiaen i Oehjck een werek van caritaten, oach door fijn kronckel-darmen gaen. vrouw Juno die met al haer krachten
£,et koft beletten,datJaphet "aer W{£ droeg, om haer te verkrachten Wierd door Mevrouw Minerv' ontfcu Die na dat fy hem infijn ribben n ten floottwee drie gegeten had, Hem met vrouw Juno trock aen 't lubben Enruckt'hem'thaghjevanfijng..
Hernafoo;faghfyEnceladesJ B Al dreygend komen op haer aen,
LJoch met verfchrickt voor fijn bravades, Begon fy tegen hem te fiacn: tn na V «n flagh had ontweecken, D ï
|
||||
|
58 T T P H O M
En noch een met haer fchilt gekeerdt, :' <,
Deê fy hem meteen twee drie fteecken, Mee proeven hoe men fterven leerdt. Toen dees Meflïeurs gewandelt waren
Soo koos de reft het hafepadt, De Goön, die niemant wilde fparen, Die faten defe reft aen 't gat, En volghden haer met groote treeden; Toen fy in dees vervollegingh By T yphon quamen, die aireede Op nieuws weer op fijn kooten ftingh. Want fchoon hy deerlyck was gemartelt, Nochtans na dat hy in het Veldt Een wyl gefcbreeuwt had, en gefpartelt, '''■■ ■■'' Had hy fich weer ter been geftelt ; En quam vol moedt weer ter bataille: En na dat hy fijn vluchtigh volck Langh bad gefcholden voor canaille, Trock hy fijn fchrickelycke dolck, Die weer op nieuws de Goön deê beven, En ter contrarie, aen fijn maets Weerom een nieuwe moed quam geven, Waer van elck Handt hield op de plaets. Soodatjupynontrent fijn Gooden, Die hy het vluchten had verboön , Al fijn gefagh wel had van nooden: Waer óp hy met fijn dappre Soon, Terftont op Typhon isgevallen; Die fieh (fchoon hy daer komen fagh) Soo veel öntfette als niet met allen, Maer leverden haer flagh op flagh. .. Maer toen hy foo veel blixem-ftralen, Verfeltvan Hercules fijn Knots, Voelde op fijn harfiens nederdalen, | En fagh, dat, was hy fchoon een rots,. Hy in het endc daer moeft befwyc ken, Soo fchoot hy midden door de trop, En liet de Goön fijn hielen kycken, En vluchten heen op een Galop, lm
|
||||
|
of R K Ü S E W- S T R Y t> T.
Jupyn hem weer aen op fijn hacken ,
Mïtshy hem niet ver laeten wouw, Voor hy hem deê de ziel uy tkacken, Uyt vrees dat hy 't ontkomen fouw. De Reus die flapten onderwy Ien Soo braef, hoewel fchier hallef lam , Dat hy na ruyratjes hondert mylen, In 't korten in Sicilien quam. Waer hy fich trachten te verbergen, Maer och! den bloede die had dat mis > Vermits Jupyn meteen der bergen, Die daér nouw noch te kyeken is, Hem gingh een fteene klapmuts maken, Waer onder hy, nochopdeesuur, Van fpyt leydt vuur en vlam te braken, Tot reecken van dees avontuur. Soo moet in 't endt de ondeught lyden j
Soo wordt voor moetwil raet verfchaft i Soo worden die de Goön beftryden Met onüytbluflijck vuur geftrafr. Deandre Reufen van gelijcken ,
Die wierden meê haeft aengepackt, En konden noyt haer ftraf ontwijeken, Maer wierden al tot moes gehackt. Enick, die dit heb leggen fchrij ven, Alsof ick'er mijn broodt mee won, Wil hierd'Hiftorjelatenblyven, GehaeltuytMonfr. PaulScaron. Ejnde van het vijfde e» laetfle Gefangh
wTYPHQN. |
||||
|
<r:.,i.. i «[ilnon ' rj-iln' ■
B R U Y L O F S-D R O OM
Verhaelt aen de Jonge Luy,
HUWLY X-F E EST M6nfr F O NT E Y N
En
ju». N. • N.
JOnge luy! wel hey, hoe gaet het ?
LeytJvet, Get het, hanght, of ftaet her? Dat jy luy foo flemmighfit. 'k Moet j'een reys wat toe gaen fnacken, Hoe wel dat mijn kinnebacken Isfchierhallefuythetlir, Kon ick Wals, ick fou het fpreecken} Want, na 'k wel heb omgekeecken, 't Is hier meelt van, Waèlkom of, Maer wat mach ick leggen praeten ? Kon 'k het al', wat fuuw 't my baten ? Want't ontbr'èeckt my noch aen ftof. Souw 't my oóck aen Itof dani fchorten ? Bloedt! dat fouw mijn eer verkorten: Jlj: Wacht, jek heb daer wat bedocht* *k Heb fomtïjdts heel fnaèckfedroomen j Seecker't fouw^o© vreerflt aieckqrnen, Dat 'k er een te bórde broent. Luyftertoedan >wilj'hethooren, Maer 'k bedingh cerft van te vooren, IMiet te fpreecken in miJB fchoot. 'k Droomde giliren toen het nacht was} Dat 'k alleenigh op de Jacht was, In een bofcb, niet byfter groot; t'ü " •. " ' ' ' ■ ■ JDa«' |
|||
|
o/ Geurige Zaïtg-Goddtq. * tft
Daer ick eyndlijck, tben 'k vermoeyt was,'
(Mits ickjuyftniet welgefchoeyt was) My wat rufte in het gras. 'k Had noch nauw'lijcks plaets genoomen, Toen 'k van verr' een Maeght fagh koomen, Dat ons Bruydtje felver was. J'hebt op onfe Speeltooneelen Wel van Granida fien fpeelen ? Seecker s'had die felfde fchijn; Oock foo gingh fy ('k loof s'wasdorftigh En van 't loopen wat aemborftigh) Met der haeft na een Fonteyn- Decs Fönteyn die had een aeder, Sy die fiende, tradt wat naeder, Sonder dat fy riep om hulp. Hier voldeed hy haer verlangen, Toen fy mocht het water vangen, 't Geen daer uyt fprongh, in haer fchulp. Maer, ö Hemel! wat een vreughde Docht my dat haer hart verheughdc, Op het proeven van dit nat: Seker 'k docht (een menfch droomt kluchtigh ) Dar fy moeft zijn water-fuchtigh, Want fy dronck en wierdt noyt fat. Eyndlijck - na een drie vier teugen, Schoon s'er noch meer fcheen te meugen, Docht my dat fy voort verdween. Wijl ick hier op in gedachten, Noch yet anders fcheen te wachten, Saph ick yemandt tot mijn treên j 't Waseen Bocksvot, of een Sater, 't Leeckbykans een Maertfche Kater, Soo droegh hy de ftaert om boogh: Vrundfchap! fey ick tegen defen, W at mach dat voor water wefen! Dat die Maeght foo blylijck foogh : 't Is een Water, welckers krachten (Seyd) meerder zijn teachten, Als dat van de Henghfte-bron;' |
||||
|
't Is het puyek der Medicijnen,
Waitt 't is goet voor alle pijneri,
Die men ooyt in maeghden von.
't Kan hun fuchten, en hun klachten*
In een oogenblick verfachten,
't Helpt ftracks of de brandt'er in :
Ia het heeft noch meer vermoogen
Als de Salf van looft de Cooge,
Men gebruyckts' in 't Huysgefin:
't Helpt de Kinders eerft aen 't groeyen ;
't Doet het Vrouwe werck wel fpoeyen,
Endelijck 't is foo fouvereyn,
Dat het.... maer hier bleef by fteecken»
En is voort van mygeweecken,
'kSaghgeen Saeter, noch fijn fchijn.
Des gingh ick na huys toe dwalen,
Om mijn Besje te verhalen,
Wat ick al ervondén had ;
Maer hoor, wat my fey mijn Besi'e:
longen! ( fey fy) j' hebt een Flesje
Vol van diergelijck een Nat:
J' hebt meer als je Sufter Saertje;
Want ick weet wel dat je Vaertje
Jouw dat heeft voor uyt gemaecfct,
'k Was foo blyd: maer juyfïde Backer
Blies warm Broodt; dies wierd ik wacker
En foo wierd mij n droom geftaeckt. -
Maer bloedt! had ick in datdroomen,
Hier by Jou w luy kunnen koomen,
Wylje hier foo fit in't rondt:
'k Had, of't yemant had van nooden t
U myn Flesje aengebooden,
Want hst maeckt ie ftracks gefondt-
En of je noch waerd verleegen,
'k Heb daer ftracks weer vaeck gejkregen
'k Droom die droom noch wel eeh. reysj
En als yemant in dat droornen,
Dan gelieft by rfly te koomen,
'k Sal haer helpen na den eys.
|
||||
|
tf Geurige Zang-goddin-
|
|||||||
|
H
|
|||||||
|
Proclamatie vol Ëntrelardatie.
Gedaenopde B RU Y L O F S-F E E S T
Van
Mijn Heer N. L, en Mejuffr. G. S.
ALs ick let op de Bruydt haer ftatie,
En al defer Juffren goeje gratie, »oo ftae ick ftom van admiratie: lermits yeders aengename fatie Êeriteert een generale approbatie, Sn een particuliere exaltatie. want boven dat vrouwehjcke natie Ieen feer adorable generatie, Spits dat elck fonder conteftatie, , „„.,
iaer moet houden in veneratie:
po hebben, boven al, defe Juffers de reputatie, lat fy, fonder eenige proteftatie, loven alle andere hebben de prasrogatie, S^ant in defe groote convocatie, ?an wegen defe Huuwlijckfe confederatie, * lijn defchoonheden foo in Emulatie, lat elck die haer fiet, in fijn imaginatie loeit een aengenaeme alteratie, in een inwendige exagitatie; |ieeenmenfchbrenghtineenfonderlingetentatie, foor een wonderlijcke elevatie. I^ant haer oogen fijn planeten van quaje prognofticatie, 3ie iEfopus, in de prefatie, fan fijn Boeck van de Predeftinatie, Met geen quaje comparatie, fergelijkt by een Advocaets confultatie ff by een Doctors vifitatie .- Fant door een fonderlinge aequivocatie, Fan algemeene conftellatie, Preygen fy alttmael met een evacuatie, GevoJghc
|
|||||||
|
.... _-
éP T rt A t i A
Gevolght vaneen lugubre evaporatie,
Van het droevigh woordeken, helacie! Doch mydunckt dat mijn Oratie,
In plaets van te bekomen een favorabJe acclamatie: Soofy langer duurde, vvelfou komen in indignatie: Daerom, vreefende f enige heymelijckc accufatie, 8al ick eynaigen dele mijn Proclamatie, Na dat ie k aen de gehuuwde noch maer fal gedaen hebben de/e comprsecitie
( Alias toewenfctiiogh , na de duytfche tranflatie) Dat fy in haer tegenwoordige conjugatie* In het ftuck van de procreatie, M gen doen fulck een elaboratie, Door een inwendige diftillatie; Dat haer vroolijcke incarnatie Haelt mach gevolght worden van een geluckige Icaptt gnatiej
Op dat fy, na negen maenden computatie, De vruchten fien van defe inplantatie: Om te Itrecken tot reparatie Van demenfchelijckeexftirpade,, Door de dagelijckfche mortificatie; En tot haer eygen recreatie. Voorts wens ik dat defe gantfe congregatie
Dit wel mach neemen in confideratie: Op dat fy moogen koomen tot imitatie Van de Huwelijckfche negotiatie, ' Dooreen avantageufe capitulatie, Op dat wy in korte fpatie Dooreen blyeannunciatie, Weer werden geroepen ter celebratie Van uwe Feeften, foo vol van flatie. En wijl wy vaft wachten na defe certificatie, So bidden wy u na behoorlijke recommandatie Om een'particuliereinfinuade j In U E. allergoeje gratie» ■/ ' •■=;■'.'-V
Nies*
|
||||
|
of Geurige Zang-goddm. 6f
Nieuw Bruylofs-Liedtj
Van een Meyer die gingb mayen in het Riedt
Ëk vat hem in het mayen al is ge/chiet. Op de wijfe:
O Nichje teaer jy der mijn Nichje niet > &$i r.
"CTEtfouw'ereen Meyer uyt mayen gaen,
•*--*■ 'ilfoo ver Janghsgene landtsdoüwen : Hey, wat vond hy daer inne fijn wegen ftaefl J Hoor toe men fel het/ontvouwen. Hey, het was'ereen Veldtje van het alderfchoonfte Riedt>
Daer oy t Mayer van fijn leven in kon mayen ,• Daerom dagt ook de kloeken mayeranders niet Dan fijn may-lufi; daer eens in te payen. 3-
Maer eer hy noch in dit Riedt te mayen quam, Watmoeftdiegoeyenbloet niet al verdragen; Want den Baes van het Riedt hier woonachtigh t'Amfter- dam, ,-
Hey, die moeft hy 't wel driemael vragen.
4-
Och baesje, lieve baesje, feyt hy, wouwjy mijn
Al in dat Riete bosje mayen laten;
Hey, dat fou w'er verlichten mijn fmart, en al mijn pijn,
En het fouw my wel een Doctor baten.
Hey, dat Riedtjedat ftaet'er foo fchoon, en alfoogroen,
Hetmoec'er fijn genaaèy tof 't fou bederven ; Daerom laethet van my toch eer, als van een ander doen, Of ick fouw van klincklaer harcfeer leggen flcrveh. Den Kiedc-baes die docht'er toen eyndüjck in fijn fin*
E Die
|
||||
|
0 T « A t ï A
Die mayer lijckt tot mayen wel gebooren;
En mijn ried dat moetgeiïBieyt fijn > ofïfetoeeld mijn fel»
ven in
Dat baer may-tydt anders licht fouw gaen Vèïlöören. En dan fouw'er mijn Riedtje fchier geen oortje waerdigh
fijn,
En ick fou de fchuldt dafer ftlf Van moéten dragen: Daerom wil ick die mayer gaen verloflen van fijn pijn> En het maeyen van mijn Riedt eens met hem wagen» 8.
Daerom gaf hy hem daedlijck belofte by fijn handt) Dat hy hem fijn may-luft haeftfouw payen: En dat hy mét fijn Zeyflèn vry mocht trecken in het Lam, Om dat Riedtje, wijl het groen was, noch te mayen» Dees tydiiigh die vèrheughdè de Mayer alfoo feer»
Dat hy ftracfts fijn maymesal begon te flypen, En hy trocfc opdat Riedt, hey, foo daedlijck van leer, Want hy docht hy feon fich'niet vergrypeh» io.
Nu maeyt'er dees mayer in dit Riedt fchier nacht en dagh, Tot fijn Zeyffen in het endt begon te krommen ; En fchoon dat hy in dit Riedt vaek befwijmt van d'arbejft lag
Nochtans is hy elcke reys al weer bekömmen. ii.
O Mayer! hoegeluckigh ben jy in jou mayers-tijdt; Dat Jy fulcken fchoonen Riedt mooght gaen bemayen: Nu verflijtgby uw dagen in vreught, en vroolyckbeydt, Mits ghy, als ghy wilt, in 't Riedt u gaet vermayen. iz.
Oorlof Princeflen ! hier wel op acht, Wijl uw tijdt te zyn gemaeyt nu isgekoömeö, Laet je maijen, Wil je Wel doen, fo by dag fo wel als'njfónt> 'k Wed je fific dan Van geen nachtmerry droornön. B.ONT-
|
|||
|
of Geurige Zang-goddin, fj
BONTDIGfJ LIE DTjEN
Op hei Bontdigh Verbondt tujfchen
Monfr. N. N. Bondtwercker,
Èn Juffr. N. N;
Tefamen door den Echt Bontdigh verbonden Anno 166V,
Op de Wijfe:
Meysje hoe fiaender jouw Oogkjes en drijven. ï.
jQRuygom ! hoegae Je Jou Winckel ftofïeeren ?
MJ't Is of j het Ambacht eerft nieut quamt te leren j Nujeprovifiedoet van lbo veel Bondc Dat j'er Wel tien Jaer meê Bondtwercken kont. x.
De koude Winter, die fchrae Ie fcharminckel, Roofde van Bondtleft bykansj'heele Winckel * Daerom fo doeje, mijnsóordeels, niet quaedt» Dat je weer nieuw Bondt in 't voor-jaer «p flaet. * V
Treek op dit Bondt dan weer foeedigh aen 't touwen;
Om'er de Mot Wel ter deegh uyt te houwen,
Werck je ter deegen, ick wed om een duyt,
Jekrijght'er in 't Jaer een kleyn Vloeken uyt»
4-
Doch ondertuflehen, jy Jonge Luy! wacker, Toon je van avOndt in 't wercken niet fwackcr$ En fchoon je mee juyft niet wefekt in 't Bondt, Werckin de Wijngaert, wylj'andersnictkondt. taet eens herwaeyen een goeje Gefwütheydt,
Van ohfe Bruygom, die flus al in 't Bondt kydt» Drinck op 't langh lee ven eens van onle Bruydt» Daer rjnêe, ick iwijgh, want mijn Liedtjen is UYT. |
|||||
|
£ i i Aio
|
|||||
|
T H Af L I A
|
|||||
|
Am mijd Heer
E»
Mejiiffr. N. N. Jb '
Op haer
NA-BRUYLOFT. /"J. Hy Nieugetf ouwde Jonge luy!
^-*Of jong-getrouwde nieuwe lieden,- ( Want 't fcheelt my pas een halve bruy, Of men 't op 't eerft of 't left wil dieden, 't Is my genoegh hoe ick het duy } lek Kom om wat met jouw te praten ,
Op dit verheughde weer-reys-mael: { Hoe wel'er &yn die dat woordt haten ! * , En noemen't op fijn hoofs een Baal, Trouwens ick fel 't by 't eerfte laten.} Wyl datje nu al voor een tydt;
Suntickjeieit faghvoorde Kofter, Soo vaft aen een gekoppelt zyt» Als klootjes van een Pater-Nofter; Segh hoe je nouw je dagen flyr. Of eer, hoe flyt je nouw je nachten,
Doch je vraeght licht wat my dat raekt ? En j'hebtgelijck in die gedachten : Want wyl men 's nachts geen Neuten kraeefct. Wat antwoordt had ick veel te wachten i Doch 't hoe 't zy, jy man en wyf, Ick wouw wel dat j 'eens in der dacdt fprack* Of je niet fomtydts, lijf om lijf, Wat uyt de Ian-pottagies naetfack Speelt met malkaer om tydt-verdryf. 'k Weet dat altijdt wel van te vooren*
Dat mijn Coufijn dat werek verftaet, Of hem de kunfl wasaengebooren: Indien hy fleghs maer langhs delïraer» Syn googel-tuygh niet heeft verlooren. |
|||||
|
of Geurige Zang-goddin* 69
Want fiet, een menfch ontvalt wel wat,
Dat daer na wel ter ftaa fouw koomen; Hoewel ick weet wel, dat hy dac (Gelijck als fijnde van de vroomen) Al vrywat heeft bewaert gehad. Maer Heer! Nicht koftj'het ook wel vaten ?
Toen 't eerfte van Je leven was, Toen j'hem een paer Neute-mufcaten, Soo met een has pas-pas weder-pas, Soo ras te bordt faeght koomen laten, Of fegh eens, hoe Je dat aen ftonot? Toen hy dat hansje met't roadt Rockjen, Soo met een vaerdtnaRoomen fondt, Segh, droomde je niet wel van 't ftockje, Daer j'al de kracht van 't werck in vondt ? By loo het moft ja kluchtigh wefen,
Segh, docht het je geen toovery ? Begonje niet fchier al te vreefen; Dat hy door al die googlery, Schier al je finnen had beleefen? Doch 'k loof, je wordt 't nu al gewendt, 'k Meen je begindt'tal mee te leeren : 'k Denck datje (want men vat in 't endt Metlangh met Googhlaers te verkeeren ) Nu mee al van het Ambaght bendt. 't Hoeft daerom nicmant vreemt te lycken,
Wanneer j'eens nae een maent, of tien, Sult fien hoe var jé kunft kan rycken; En dat men u fal todvren fien Een popje, dat fijn Vaer fal lycken. Gantich bloedt / wat fel 't een baentje fijn,
Alsjegaetnade Voolwyck roejen ? / En pluckt uyt 't Riedt een Poppelyn, Dat mijn geflacht fal aen doen groeyen, Meteengetooverde Coufijn. En lijckwel, kyck, foo moet het lucken,
Indien het anders wel lal gaen: Want fonde? fulck een tuygh te plucken, , Waer fou de Weerelt door beftaen ? E j OM«t,
|
||||
|
T H A L I A
O Maet jff wasallanghinftucken
Daerom foo googelt foo al aen , i
En houd de w<*relt foo in efïèn, Opdat jy (alsjy hebt gedaen } Jouw Kindersnahaer Vaertjens leflèn, Mee fiet die felfde wegh in gaen. BRUYLOFTS-DI CHT,
Of: Al wat je belieft.
0/> de Huuwtijcks-Feeft vm» Monfr. N. N. en Mejuffr. N. N.
JA wel Vrundtfchap N. N.
'k Sou w bykans gaen fitten fchreyen , Nouwje my te rJruyloft noodt; Wantnouw mo-'t ickwel wacdichten, Om je weeder te berichten, Met wat Vaerfen voor Je Broodt, ■% En och, 't komt my thans foo qualijck;
Want het Rymen Hat is fchalijclc Voor foo Jongen Pradtifiin, Als Jy weet dat Meefter Fock is; Die > wijl dat fijn werck wat drock is» Eer in 't Sieckbuys dient te zijn, Dan te leggen poëfeeren : En dat komt van 't ftollefteeren, Pat hy lelt foo fot begoft: Want nouw heeft hy het Officie, Of eer bene, ofmaleficie, Dat hem 's Jaers wat fchoenen koft. Seeper, had ick't toen gelaten, 't Had my Soolen kunnen baten, Enjouweengoet Bruylofts dicht. Want een Officier pro Dio, Soo die dicht pro Hymeneo, Soomifdoethy in fijn plicht > Want myn Meeftersen myn Heeren Houden niet van 't poëfeeren, |
||||
|
of Geurig* Zang-<&oddhi>
Of 't moeft meê pro Deo ayn $ En dat fou na fotheydt fwymen; Want voor niet te leggen rymen, Dat en paft geen RhetroGjn ; 't Is genoegh, voor niet, by fiecken Sweet, en vuyligbeydt te riecken, Doch dat doet men als Do£oor, Maer voor niet te poéfecren , Dat 's de Mufen affronteeren, Schaften s' er geen flempen voor. Nu, dat's m'in paflant ontvallen: 'k Mach nu van wat aers gaen kallen ; Laet 'er een patiënt of' acht Een quartiertje langer fteeaen , Dat loopt met de Bruyloft heenen, 'k Heb oock wel na haer gewacht. Wel, Heer Bruydegomi wyl Jy heden
Dan gaet metje Bruydrje rfeedea Tottien Tempel van genucht (Ware woonplaets der gelucken) Danftje heftnunietopkrucken, Wel een El hoogh in de Lucht ? Ken j' het met je felf wel fchicken ? Heeft den dagh wel oogen blieken, Dieu fchier geen Jaren zyn? Bloedt! wat moec Jy wel verlangen, Om te ftreelen borft en wangen, Van uw waerde Grietelyn, Die ftreeldt ghy haer Borft en kaecken , Uweerfal wat anders raecken, 't Geen ick hier niet noemen moet: Want die Vrouwelijcke gaften Vreefen geen dingh aen te taften, A Is 't haer flechts geen xeer eo doet: Bloemer hert.' wat wil 't een pret zijn, Alsjy tavondt fult te bedt zijn, Daer je.,.. maer holla, dat 's uyt; Dat Rijm dient wel wat verbetert, Daer je Broeckje wordt ontvetert, v E 4. |
||||
|
% T H A L I 4
Door de handen van je Bruyt.
En daerjy'luy, met je beyen.» Even als twee Heuningh-beyen," Uyt een aengename blom, Sulc malkanders foetheydt fuygen, Tot de Bruydt eens valt in duygen , Die wel weten fal waerom. Wyl 't haer van geen Neuten kraken , Isloch van Keulen, noch van Aken, Op het lyf fal zijn gewaeyt, Maer fy lal wel kunnen vatten, Dat het zaet eens uyt moet fpatten, 't Geen in goet Landt is gezaeyt. En foo ful j' eer 't Jaer noch uyt is, Weten hoe een menfch gebruyt is, Die een Kindt te wiegen heeft j Dat jeleydt aen 't oor tekryten, Als de min hqt voor fijn dryten, Vaeck wat op fijn ftinckert geeft, Schoon ick fchier fouw durven fweeren, (Hoe wel dat het propheteeren Van een arrem Rhetrofijn Somtydts qualyck uyt kan vallen ) Dat louw Kinders met haer allen, 't Quaetfte flagh niet füllen zijn: Wanteen Vaertje,eneen Moertje, Die geen alderminfte gortje Hebben, dat haer qualijck flaet, Souwen die geen Jongens maken, Van een andre fneê van Laken ? Neen, dat was te flechten daedt. 't Sullen wis Kabouters.wefen , Die, foodraefykunnenleefen, In het Groot-School fullen gaen, Daer fy wis wel feven malen, Primus prys uyt fullen halen; Of mijn pen die lieght'er aen. In het endt, indien het wacr is, DathetKiodtis, alsdeVaeris, Soo
|
||||
|
of Geurige Zang-Goddia. ~7~
Soo verfeecker ick Jpuw wis ?
PatJytweegoeluy, nadefen Maeckers fult van Kindren wefen, Daer der niet een geck van is. Schoon dat werk left fchier miflukt had ,
Toen de doodt je fchier verdruckt had, Onder dat kleyn packjen hout. j 't Geen je ftorte na je hacken j En Je wouw als Haringh packen, In dat ongemacklyck Sout. Och! wat had ick wel gekreeten , 'k Had myn felf fchier opgegeeten , Had Jy luy foo geck geweeft, Pat je daer foo had gaen fter ven, En ons daer door had doen derven Sulckeenheerlyck Bruylofs-Feeft. 'k Wed Godt Hymen met fijn Sangen, Had fich felfs uyt fpyt verhangen j Ja Cupido, die de Min Eerft deê in uw borftontvoncken; Had fich felf in 't Y verdrowcken; Ofaltydt, ick beeld't my in, Maerhy, dieu dusbewaertheeft, En u nu te faerri gepaert heeft, Poor een onverbreeckbre bandtj W ouw niet hebben dat de Parckes j ( Die vaeck fijn foo dom als Varckes ) U dus ruckten aen een kandt. Maer wou eerft uw Trouw-dag feegnen, En voortaen op u doen reegnen, Heyl, enluck, by Emmers vol. Enhywil, dat wy met eenen, Die uw vreught nu fien verfcheenen > Speelen meê een Bruylofts rol; Poch van d' uwe feer verfcheyen; Want als Jy na bedtgaettyen ; En daer pp het weeldigh dons Trecktaen'tfpeelcn, metjebeyen, Pe bataille van Pavyen, E y Denck-
|
||||
|
m T h a e i 4
Denckje niet eens meer om ons j
Daer wy ondertuflchen droncken
Door de wy n, of door de lonckeo
Van een JufFerlijck geficht,
Sullen fien als halve gecken,
Die wat tydt-verdryf verftrecken,
Aen je eene of andere Nicht.
En die onder duyfent geuren,
Schier haer darmen fullen fcheuren,
Door't langh roepen overiuyt: 4
Langh moet onfe Bruygom leeven,
En fteetszijn in luck verheeven,
Met fijn aengenaeme Bruydt.
Hymens Bruylofts - toorts,
Ontfieken op het Huwe-lijtk van
Mon&- A. VALKENIER,
E» Me-Juffr.
J. van SCHOONE VELT. /~!Odt Hymen, die fijn Toorts trots felle winter-vlagen,
^* Trots fnee en Hagelbuy, foo langh de werelt ftaet, En foo langh als Auroor uyt't helder Ooft fal dagen, Altydt onuytgebluft op 't Heerlyckft branden laet, Stoockt met dees heyl'ge vlam hier weer twee fuyvre fielen En wentelt haer te faem in deesgewenfte gloet, Waer in vol welluft z,y, in een geftrengelt krielen; En fchaft voordroefheyt vreught^voor bitter 'tfoetfte foet. Gy ware Valeken ier ! die in dees winter-nachten. Al 't geen dat pijnlyck is, hebt vol van moedt gelee n, Wanneer ghy dagelycksdie blyen dagh verwachte, Waer in ghy vreughdigh mocht dit Schoone Velt intreén, Ghy (fegh ick) fiet nu 't endc van uw bekommerniflen : En haelt uw leven weer, uytd'oogen van uw Bruydt» Nu kan uw 't hooghfte luck in gcenen deele miffen, Wyl
|
||||
|
of Geurige Zang-Goddi*. 7 j
Wyl s'u den ingangh van het Schoone V elt ontfluy t.
Hiet'snu de lieve uur van al uw wenfeh verfcheenen* Hier'sgeen meer ongeval, noch ramfpoet datu dreyghtj O neen; al uw verdriet enquellingh is verdweenen; Nu dat ghy d'intree van tut Schoone Velt verkryght. Wel brave Valckenier! wyl niets aan kan beletten Het endt van al uw wenfeh; ->oo tracht, terwyl ghy feundt. Op 'tvaerdigft van uw vreught 'tbegin in 'twerek te fetten, Tree met uw Valckte Velt, de Jacht is uvergundr. Geen duyftre Winternacht fal u de paden weygrer», Wyl dat de heldre Toorts van Hymen ubeftraeldt: En voortaen fal geen luck het uwe overlteygren, Indien d'oprechte Min uw levensloop bepaelt. Leef dan, vereende Twee! leef vreughdig, en leef heylig» Dèek fteetselckanders vreugt, en draegt elckaers verdrietj Soo leeft ghy eeuwigh, van alle Tweedracht veyligh, Soo hecht de T wift-Godes op u haer tanden niet, Soo klaeght ghy nimmer om de ftrengheyt uwer banden, Macr zegent 't heyiigh Jock,'t geen gh' op uw fchouwdrcn fchraeght,
Soo teelf ghy in uw vreught veel aengename panden: Soowordt uw voorfpoetnooytdoor ongeval verjaeght. Noch meer luck, lieve Twee! en ongehjek meer zeegnen, Meer jaren dan wel eer oyt had Mythufalem, Wil d'Opper- Hemelvoogt doen op uw kruyren reegnen, En fchencken u het Rijck van H hoogh Jerufalem. Nouvclks de cc Matin,
Contêes aufecondjour des
N O P C E S.
Sur la veix: Pour u n feul coup, Sec
1 • T\ £ ce mat in , l" Amant e de Cefhale
&${ E*fe levant de linde Oriëntale) Parut enfon habit Incranadh t Et promnentfesyeux cefie Sele, ; Vtetmtti*.
|
||||
|
T M A L I A
%. De ce matin elle ividunmyflere,
Ou feulement Cupidon, &fa mere, Avoyent eftre pre jent, jujqu''a la fin. Et en voyant ccfte Amoureufé affatre, Ette paria de la fort e, a Cytbere, De ce mat in.
3. De ce matin , O Gaillarde Deejfe!
J'ay delaijfée unpeu de ma parejfe, Etfuis icy venue, a celle fin, Tour contempler lesjeux, & la Heffe,
Et les plaifirs, que voflre Filsy dreffe, De ce mat in.
4. De ce matin je vousdeuz belles Ames
St confumer dans les mignardes fiames, §htc voflre Fils alluma de fa main : Je vois que Vun & Vautre Cwurfe pa/me,'
Dans leplaifir; qui les tous deux enflatne, De ce matin.
f. De ce matin mon Ame en efi ravie;
Et ces douceurs m'en font mourir d'envie : 11 me faut mieux reprendre mon cbemin. En ce difant, l'Aurore va, remplie ■ Jufqu'a crever, depurejaloufie De ce matin.
6. De ce matin entra apres /' Aurore,
L,e beau Phebus, que tout Ie monde adore: f En detournant un peu de fin cbemin. Mais n'y voyant queperfonne Fhonore, JMais qu'on ydort ;ilenfirtii encore De ce matin.
■j. De ce matin , apres cefle fortie
Du grand Soleil' > jefus e/pris d'envie De voir unpeu • quand cepeuprendroit fin: c'Ejloit pourquoy, qu'en y entrant ,fejpie Fort doucement, quigaignoit la part ie De ce matin.
8. Dece matin, quanjefusfiubs laporté
jóuys l'EJpoux (dont l' Ame a demy mort e» Seprmwoit Ams l' Amoureuxjardm) |
||||
|
tf Geurige Zang-goddin* -,*
Énanhelant ts'e/crierde la fort e:
Jefuis vaincu, m'Amie eft la plusforU, De & mat in.
9. De cematin (luy difoit il) lagloire Vow appartient, je laijfe la vióioire Abjolument en voftre belle mat». E» ce difant > tout las , mats non de boirc. Il Je leva. Et lafinit l'Hiftoire Üecematinl
Attx NO PCÏS
De Monfr. & de Mademoifelle N. N.
C\ Rfus, reveille toy ma mufe l
*^ Ouestu petite Camu/e ? Caviensapas de JaxTambour, Avecpantouffles afondettes, Et tes meiüeures Caftaignettest Ayder a celebrer ce jour Auquelle dien des Hymenées S'enva benir de (linies. De «os deux bien heureux amêtts. Orfus, viens dom bientoft, folaftre! 0« jeferoy Ie Diable h quatre, Carfenrage lors que f attens. tfe croy, ma foy, la bonne Befte > j«w tu te tiens a quelque fefte ; Ou que peut eftre Ie bon vin En conftipant ta tefte folie, T'ofte lesfens, <& la parole, Puts que ft te demande en vat», Maisbafta: Carrien■ ne m'imporU, Que Ton me ferme a laporte j Je ne la veux pas a prefent. Queues s'en aille , la vilaine, S'amufer afiler lalaine, ' Tour engaigner fon alïment.
Et moy, quifortpeu menfoucie {AtttH'
|
||||
|
7« T H A L I *
( Attendant de la veirpuinne
TJn jour par Monfieur Apollon) yejfpere encor, que fans fin ayde ( Car chafque mala pin remede ) Jeferay des Vers hfoifon. Orfus, chantons dom PHymenée,
Chantons è Gorge deployée, Le bonbeur ^ 4e nos mariez.: Dont l'unvarendre l'autrefemme, Et qui tous deux, de corps, & d'Ami, En un feulferont transformet. ,• Ejfans accouplez Pun a Fautre, Comme deuxgraïns de Paternefire, O» encor plus eftroitement, Et qui tous deux par leur merites, Et par leur vertus non petites, Sont dignes d'un lUuflre Cbant Ou qu'ils s'en voritfiite merveiUes f Tant en leunfor.ges, qu'en leurt veillet,, Farmy tous ces Contentemefn, Quel' Amourla plus chafle . fyfurti Fait éprouver en fa Nature, jides fi bien heureux Atnans OQu'ilsferont enpeu d'années, Encor des heureufes lignées, £ui \uftement de leur Papè ■ . Jiuront les vertus, $• /* mini ; jivec 14 Beauté, qui domme Dans tous les traits de leur Mama- Jevoudroübiengagerma tefie, ( flut n'efl, que d'unpauvre Voè'te ) $ueleurs enfans reflembleront Ji ces Grands Hommes, que lesfables Kous ont depomtfi admirables, Car Admirables ilsferont. lis feront Comblez de Science, Tout phins d'Efprit & d'Eloqueuci, Car leur Papa l'efl bien aujfy Leurs Nimift verrant dans l'Riftoim |
||||
|
of Geurtpf Z*ng-GoMn. f$
Gup je mens, ilfaudr* crtjre,
Gjlu'au moins jelefouèaiteainfi, Tuis qu'encor plus je Ivur fimhaiU ; Priant Ie Ciel, qu'illemrpremette Se vivre tousjoursfièeurewx. gluemalgréquePÊfr&fcgmttkï llsfoyent Is plus contant du Mwtiti Comme les meritam le<m$e#x. , Vtvez donc long tempt, Belle Tttmpe ƒ Que jamais la Difcordevovpe, Avec malheureux Cifeaux, Lefl de voflre Amourfipure t Mats queue croiffe ,&q»'eile dfttV> Jufques aux hordt de vos Tombeaux- MISSIVE
iMONI E Ü R f E S ? O ü X, Et
MADEMOISË1LE I'ESPO05& \f[Onfieur N. N.&vousfa ChereX
XVA.pufS qu'ilvouspleu de me faire
tja faveur, de me coevier,
Et a vos Nopces m'appe/ler,
Je n'ay pas voulu m'en defendtS j
Maïs enpromettant dem'y r endrei
(Car l'on refufe rarement
La cbofe que ton ayme tant)
Je vousmnfuisfi redevable,
§ui je me cognois incapable,
De vous e» faire dignement,
Comme il faut, k remerciment,
Cefflpourquoy que je m'vn wvuxt#it*i
tour vousfupplier d'mne affaire,
§}ui i quand vous me l'aurtxprvmis*
MefairafortdtsAmis. '
|
||||
|
T H A r, X A
Ce donc, dmt jevous/èllicitej
Efi, de me laijfereflre quitte ( S'ilfe peut) de eet emburrat Des Fiües, Carje n'aymepas Tom les Caprices de ces Bellet; G}ut quelques fois f on t les Rebellef. Et quifouvant de Bel Humeur M'ontjait changer en grand Revsur. Ce qui m'ejlfort infupportable, Et a moy nullement portable* Gjjti ne (uk pas accouftumê, d'Ejlre fantaf que, & Coitvié, De peur donc que c'la ne m'arrivèi Jepriequecefte Mifjive Soi t le'üe fa vorablement. Et que 'f en demeure contant. Maispouriant > s'il e/l impojfible, Et s'il faut ,qüunmal(i penible Tour ce temps me doit arriver* Il s'yfaudra accommodër, Et t out fouffrir en patience} -<r 'i
' Se Ion les mots de lafentence,
d'Un homme , qui faitfon bonheuri d'Ejtrevoflre hümbleferviteür. Durum patievtiafranp
KERMIS-GIFT,
Aen de jengh-getrouwde Luyden
Monfr. en Juffrouw* N. N* WYI je nu fult huys gaen hou wen*
Daer heel veel coe is van doen, Daer veel Kinders fijn te voen, Die de winft fijn van het Trouwen; Daer veel Huysraet by moet fijn»
Soo van Potten als van Pannen» |
||||
|
of Geurige Zang-Goddiit.
Soö van Schottels als van Kannen, Soo voor Bier, foo wel als Wijn. Daer men forgh voor all's moet dragen;
Daer men forght voor Kat en Muys> Daer men forght voor Vloo, en Luys, Daer men forght voor 't Schoorfteen-vagen i Daer men forght voor Baeckermat,
Daer men forght voor Luyer- mantjes; Fyteltjesen Navel-bantjes, JEn wat voorts de reft bevat. Wy 1 Je (fegh ick ) nu na deefen
Voor dit alles forgenfult, Stae/e nü nietfraey verguit ? Heer! hoe beefigh fel je weefen ! Seecker'k meen dat ickj'alfie In al dees beflommeriogen ; My dunckt 'k hoor j' al deuntjes fingeni Met een Popje op Je knie. Daer 's de Pap-pot omgefmeeten,
Heer wat fijn de Meydendóm! Kijck het Schaepje krijt'er om , 't Heeft van daegh fchier nietgegeeteii. Bloed, tny dunckt het ftaet foo moojr,'
Dat 'k J e dus fie fitten prijcfcen; 'kSouwm'er bykans blind aen kijcken* Soo wel paft Je dat emplooy. Jawel, kijck,foofüljevaefen,
Maeckjedaer toe vrygereedt, Want foo klincken, datj' het weet, Altemael de Huwlycks fnaercn. Doch ick loof 't is uw bekendt,
Beeter als het my kan weefen: Daeröm wapentje na deefen, Denckt een ménfch wort hetgewèndt* Öndertuffchen cjuam ick flusjes
Gaen ontrent de Nieuwe Mart, Daer ick raeckten heel verwart, Onder d' A mfterdamfche Susjes. è' Een die riep; Seigneur koop dit: F |
||||
|
%% T H A t, I A
d'Aer weer, Heerfchipgaenletloopen
Sonder 't ien of 't aer te koopen: Elck die maeckten 't grootft gerit. Ëynddijck qüam ick by twee kramen,
Daer men huysrae.11 in verkocht j Daer wierdt ick weer aengefocht, 'k Dorft niet gaen, of'k moeft 't my fchamen j Nu 'k een halfuur, of wel r uym,
Had na 't een en 't aer gedongen, Wierdt ick in een koop befprongen j 'k Hadjuyft een heel milde luym: Want ickftond op jouw te dencken,
Toen ick al dat goetje fagh; 'k Docht, het beurt niet alle dagh 'Je Mach't Jong-wijf wat Huysraetfchencken. En dit tuyghje na"m ick mee;
Kyck, daer heb je fes teljoortjes, En drie fchottels; nieuwe foortjes Voor een poulje fricafsé. , . En hier heb jenoch een potje!
Alias een Urinael, Om te hangen voor de Zael, Die men fluyt > maer fonder fiotje. Kijck eens, al dat moye goet,
Gae'kjeinjeHuys-raedt geven, Of wy waren Nicht en Neven, Of ten mintten van een bloedt. Nou w allijck wel dat 's tot daer toe:
'k Wenfch voortaen je vreught volmaeckt, En watdatje Kindorsraeckt, 'k Wenfch j'er twee drie binnen 't Jaer toe; N I E U W E-J A E R S-G I F T,
Aen Mejuffr. N. N.
't TAerdrie-en-feftighisvoorby, ' •
J En'tjaer dat volght, datgaet beginnen,
En ick ben deerlijck in de ly Wyl dat ick niet weet te verfinnen, Wit
|
||||
|
of Geurige Zang-goddin.
Wat ick moys vereeren fal, Mijn Schoone 1 felfs al had ick 'tal. Soo ick u een gefchenck opdroegh
Van Gout, van Peerlen ,Juweelen, Och! dar verlies was pas genoegh Om rny tien Sevaert te doen fpeelen, Mits 't wandlen in de Oude Kt-rck Dan wiflijck wierd mijn daeglijks werck. Ick kan 't geluck niet dan by naem
Want't blinde Wijf dat haet my fchendig : En uw verdienften al te faem Zijn foo uyrmuntendonendigh, Dat foo 'k u na waerdy iets gaf, 'k Moeft wis in 't gafthuys, of in 't graf. En voorts, wat kau'er waerdigh fijn
Om u te werden opgedraegen ? Al 't geen dat ick heb is>foo kleyn, Dat mijn geen dief dat fal ontjagen! Ja felfs, de wreedfte Rot en Muys Spaert al wat mijn is, is ons huys. Doch waer op leg ick langh en denck ?
'tls beft ick u mijn ielf gageven ; Want 'k fweer, dat, na u, dat gefchenck My alfoo waert is als mijn leven. Deesgaef dan zy u wellekom, Soo niet, foo ftuurtfe vry weerom. Op het Verjaaren
Van mijn Heer en Vriendt den D. B.
T'Oen 'k hoorde dat je foud Verjaeren,
Wouw ick mijn pen noch inck niet fparen
Om met een regel acht of tien, U veel geluck en heyl te bien. Kon ick nu fleghs door al mijn fchrijven, Mijn wenfch wat doen aen u beklijven: Ofhadjeal dat ickjegon. Je waert al Keunigh van Japon, Of j'had ten minften een Officie, F % .'t
|
||||
|
T tt A t I A
't Geen u (fchijt i3eul en fpyt JuftirieJ
Souw maecken in een Jaer drie vier
Soo rijck als eenigh Officier
Iaj'hadalkngh dejneferencie,
Ver booven onfe Excellencie,
Mits datvoorfeecker al je Hout
Verkeert fou zynin klincklaer Gout.
Ji ginght al langh in 't filver Laecken i
Je foud geen Onderbroeck doen maecken,
Sy was dan root, of groen, of geel,
Als van ongerafeert Fluweel.
j'Had alles dat je foud begeeren;
En vrienden fou je nooyt ontbeeren,
Mits noyt je Kelder leegh fouw fijn,
Van damp noch Bacheracher Wijn.
In 't endt, jy waert door al mijn wenfehen,
Noch meer als Hartogh van Elorencen.
Jy waert (te weeten foo je woud)
Al meteen Keuningin getrouwde,
Die ruym foo fchoon fou fijn als Venus.
Jy foud trots Bachus, en Silenus
Nooyt fijn gequelt met 't Podagram,
Noch met het tielfch Sciaticam.
Iae felfs, je foud van al je daegen
't Levrey van AcT:eon niet draegen.
Ie Kinders felfs ( al had j'er tien )
Die fou j'uyt fchnol noyt fpeeien fien.
Je waerdr( fchyt Wetlteen der Vernuften )
Schoon 'k wel weet dat je nooyt en fuften,
Soo wysals Ariftoteles,
Of als een Catovyf of fes.
Ie foud foo fel poëtifecren,
Dat je N. N. wel af foud fmeeren;
Ja Meefter Vos,dien aerdtfeh foeët,
Was by u minder als een fcheet.
In 't endc, kon u mijn wenfehen baeten»
J" Had duyfent tonnen volducaten,
En nimmer deê je minder fond,
Dat) als j'er my wat ovsrfondt,
|
||||
|
of Geurige Zattg-geiJdm, 8$
Want'k derf u, als een man meteerenj
Byd'otider-keurs van Pallas fweeren, Dat 'k üit, «n noch wel eens foo veel, U uyt mijn hare wenfeh tot uw deel, En dat ghy noch veel tachtigh jaren In luck en voorfpoet wel mooght varen ; Om noch na jaren tienmael tien Dees dagh met vreught verjaert te fien. Doch facht ick fal 't hier foo by laten, En niet te veel op een tyt praten; Oockdunckmy dat mijn Rymers geeft In langh foo flecht niet is geweeft. Maer licht dac die wel fal ontluyeken, Soo dra ick kom je Taerr te ruyeken 7 Want weet, dat (trots den Helicon En der Poëten Henghfte-bron ) Een Taert aen d'armfte der Poëten Als zaedt kan vaerfen uyt doen fweeten. En daerom ,'t geen ick heb bewaert, Wacht dat op't fchaffen van je Taert. Aen Mejuffr. R N.
Q Schoone ! fiet ghy niet dar ick geheel op *t left loop ?
> Sint ghy mijn vry heyt hebt rloor uw geficht ontrooft, t Geen u met heldre glans foo glinftert in het hooft Oelyck een doove-kool in een befcheete meft.hoop ? lek ftaegelyck vervoert, wanneer u aeffemsgeur,
lJie door twee lipjes vloeyt, die alle daegh vervellen, My alfoo aengenaem de geeften komt ontftellen, Als een benaude lucht, uyt Gooffens achterdeur. Uw Lockjes, daer de min ver maeck neemt in te fpeelen
Uie binden my de ziel met duyfent fteeken vaft, Uenck nu of ick niet fterf aen een vergulde baft ? Wylfy in verf niet veel van kinder-ftrondc verfcheelen. Uw Kin die 't aembecldt lyckt, waer op het harner-fljgh
V an uw vergoode Neus mijn hart fteets dreygt te kneufen ; Benauwt my foo, als of onder al de neufen, Die in de werelt fijn, levend' begraven laeh. F j Uw
|
||||
|
86 T H A L I \
Uw Kaeckjes lycke wel die doenmy noch yct hoopen;
Mits die foo puttigh fijn, dat ick voor vaft vertrouw, Dat foo m'er eens een ftoop gelyck op gieten wouw, Dat'er niet eenen drop fou van uw troonie loopen. Soo groot isuwcieraet, óSchoone ! dat in't endt, v Soo ick uw fchoonheydt wou nae vollen eyfch befchryven, De heele werelt haeft: fou twiften gaen , en kyven , Om wecten, of j'een menfch, dan of j'een Wout-aep bent. Sonnet aen i
P H I L L I S. f** Hy hebt het, PhülisTdan foo'cfchijntop my geladen;
^-* Want'k vind u fint een wyl my vriendlijckaen te fien, Ghy druckte my mijn handt left tuffchen bey uw knien, En foo ghy foo volhart, ben ick haeft gaer gebraden. Helaes! hoe mient gy du,seen eerlijk menfch te fchaden?
En wat hart heeft de macht van uwgewelt t'ohtvlien ? Gewis,ick voel het mijn', en met hem noch wel tien , U ,eer ghy verder vaert, al roepen lijfs-genade, Ghy'iytinall's volmaeckt; ghy mindtdePoëly;
Ja felfs, men feyd, ghy rijmt gelijck een Cats of dry, £n als ghyTinghc, of fpreeckt,foo ft reek ghy Zjel en ooren. Goón.' waerornfchicptgymy niet tot hafr;B,ruydegom?
Ghy laght Phillis ! ghy laght, van dus uw lof;te hopren, . .Maerkrytveeleer, SottinJwantfieick.Ja&h'erom. SONNET.
OP d'Oever vaneenBeeck, die op fijn fuchten, fwol>
Sat Tirfisindefchauw eensaengensme Linden, Betreurend in fijn ziel de wfe'étheydt fijns beminde, En kreet fijn tranen uytbyheele emmers voL v Philander, die als hy , fpeelde die felfde rol,
Wanhopigh, om dat hy mee hoop noch trooft kon vinden» Quam by hem, om hun fmart en rampen t'faemxe binden? En kreet mee als een kalf', en leeck noch eens foo dol. Een Harder die haer dus elck om het beft fa»h fchreyeib
Ried haer te fpeelen eer om ftryd op hun fchalmcyen, Bc-
|
||||
|
of Geurige Zang-Godditi'. 87
iBeloovend,die'c beft fpeeld, een kopje foete Huy.
Waeropdees Herders ftracx haer initrumenten ilelden;
Maer juyft quam daer een Wolf, de Harders'votrtals Helden
Vervolghden defen Wolf, en fpeel Jen niet een bru'y. SONNET.
LAes! fal mijn onluk dan fijn wreetheyt nimmer ftaec-
ken? Sai dan mijn fmart, dus Iangh gerefen in den top, Nooyt dalen ? fal mijn ramp dan nimmermeer houden op, Maer ftcets volharden in op my fijn haette braecken ? Dusklaegde Phillislaeft, met traenen op haer Kaeken,
En wrongh , gelijck ontfint, haer Hagel witte K. rop : En ruckte f.o veel H ayr in een uur, uyt haer Kop , Datm'er wel metfatfoen ( les Ballen van kon maecken. Vaer voort ( riep fy in 't endt) ö nootlot al te wi eet ;
Ja felfs verdubbelt vry, indien 't uluft, mijnleet. Ghy fult my nimmer weer daer tegen hooren klagen. Mijn ziel, isom meer quaet telyden nu al ree;
En om te proeven of ick alles kan verdragen, Hebtgy myn Huntgedoot, neemt oockmyn Kat vry mee. SONNET.
Q P een feer hoogen bergh, omheynt met duyfent rot-
rv . fen> L<ie aen de aerd verftreckt een fteyl voor 's Hemels val 5
bn van wiens top, eens Os gelijckt een Maille-ba!, tnd'hooghfte Boomen zijn als kleyoe wandel knotfen : Die als een Titan fchijnt den Hemel-vooght te trotfen,
'\\/\fijn In2ewant braeckt nat foo dick als gal, ^c Welck met een wreedt geweldt, (leep tot in 't naefte dal, Sorntydtseen Bergh vyfles, gelyck ontdooytle fchotfen : fin die de Blixem vaeck deckt tachf igh my 1 in 't rondt;
toeen hemfomtyts wat rook doet fpouwenuytfijngronc. fïck,eenoven daer men kalck in heeft gebacken.
Up defe Bergh in 't endt, die fchier den Hemel fcheurc
F ? u de waerheyt, als een fijn man , toe te fnacken) Wnsmy (by mijn keel )miin leven niets gebeurt. F 4 SON-
|
||||
|
88 T H A L I A
|
|||||
|
SONNET.
TT\E donder, en de windt, enfellehagelbuyen,
*-9 Die ftreeden ondereen, met't alderwreeft ge weidt;
En maeckten 't dightfte bos tot een geeffent veldt, Endreyghden 't Noordfe gpberght in Africatekruyen. De blixem die vaft vloog van 't Noorden tot het Zuyen,
Was met foo feilen brandt enhfvigh vuurverfelt, Dat niemant wierdt betaeldtdan met gefmolten geit, JEn dat de Kloek -aft droop wyl men die ftont te luyen- Deongeftuyrne Zee, datfchricklyckElement,
Hield meê met Aerde , en Lucht foo wreeden Parlement, Als ofs' alle bey wouw in haer darmen flingeren. In deesdanckwaerdetyd, ftond Mopfus met fijn Vrouw
En telden elck om ftrydt, op't yvrighftophacrvingren, Wanneer haer bonte Koe op 't langhft wel Kalven fouw. SONNET.
/"J. Hy Pyramiden, en ghy oude Wonderheên!
**-*Ghy trotfegraven! vol vanoverdaedtderoutheydt. Die door de groote pracht, met welckeghy gebout zyt, Toont hoe fomtytsde Kunft kan de Natuur vertreên. En ghy Paleyfen der Romeynen ! die voor heen (zijt)
J?o vaeck hebt kunnen fien (fchoon ghy maer fteen en hout Hoe dat de luy fomrijdts, door reuckeloofe ftoutheydt In enckle moordery, malckaer verpoghjes deên; Hoe fietmen door de tijdt nu u cieraet verflonden ?
Daer eer u glorie blonck, daer piflen nu de honden; En u vermaerft Gebouw lijekt nu een Varekens hoek. Wijl felfs uw Marmer dan is door de tijdt gefpleeten,
Waerom verwonderick my, dat dees mijn fulpe Rock, Die 'k al twee jaren draegh, is aen de mouw verfleeten t Aen P H I L I S.
NOoy t fi al een dief fo o wel als ghy
Hoe fix fijn kunft ging van verovren, Want ghy verftaet de dievery, Soo wel dat 'k loof gy wis moet tovren, Want
|
|||||
|
of Geurige Zang-geddm. •_
Want 't heele werck lijckt Tovery. "
'k Was laeft noch ongeboeyt, en vry;
'k Dacht dat my niemant koft betoomen, En nu ben ick in flaverny, En dit is maer door u gekoomen, Lijckt dat dan niet na tovery ? Mijn hart 't geen in mijn flincker zy,
Soo diep , en feecker lagh verboolen, Dat niemant daer koft koomen by , ':,, Dat hebtghy my nochtans ontftoole :n
Lijckt dat dan niet na tovery ? 'k Was eertijdts vrolijck en fteets bly j
't Scheen al 't verdriet wou van my vluchten; En nu doet my uw dwinghlandy Wel tachcighmael op een dagh luchten. Lijckt dat dan niet na tovery ? Nu hebt ghy foo veel macht op my,
Als of ick vaft was in uw banden, Want 'k voel alreets uw tyranny, Wij 1 ghy mij n hart hebt i n u w handen > Lijckt dat dan niet na tovery ? Doch fchoon mijn hert dus is in ly,
Want trots dees fnoó bedriegery, 'k Wenfchnietgymy dat weer {uitgeven Die ghy hebt op mijn hart bedreven, Soo min ick noch uw tovery. MADRIGAL.
rTIrfis verruckt door't foet vermaeck,
T 't Geen hem de fchoone borft, en kaeck, VanPhillis,die hy mindt,deê erven, Was in haer fchoot op 't punt van in dees vreugt te fterven i Toen fy, dje van de min oock eerden 't foet gebiedt, Hem fiendemeteen fucht verflouwen. Hem fey; ach Tirfis, fterf noch niet , k Wil ftervend u gefelfchap houwen, Tirfis hier op neemt een befluyt, En ftelt de luft yan fterven uyt; F y Doch
|
||||
|
90 T H A L I A
Doch door dit wreet bedwang wyl dat hy niet derft fterven
Raeckt hy op 't uyterften, en fterft wel duyfent werven ; Doch wyl fy faghjes van de min
Mee fwelgt de foete teugjcs in,
Voelt fy met een haer ziel op 'c punt haer te begeven, En roept, foo feer befwymt als hy;
Sterft nu mijn ziel, mijn waerde leven !
Want nu fterf ick foo wel als ghy,
Waer op den Harder haer met half gebroocken woorden, En hygend, by na buyten aem,
Dus antwoordt; fal de Min ons dan gelijck vermoorden ? Wel aen mijn hart, wy fterven faem.
Dus deed in 't ey ndt, de Min, in duyfende genuchten, Aen defe Twee de ziel ontvluchten,
En fterven te gelyck; doch door een dood, foo foet, Datfy het leven weer hernamen,
Om na dietijdt, noch meermael famen
Te fterven op die felfde voet
Aen Juffr. N. N.
Op hoer fisarte Hemts-mou-men-
GHy die ten minften in uw mouwen
Een paer (ktüjnea Minnaersdraeght! Segh eens waerom ghy haer foo plaeght, • En haer niet fuy verder kunt houwen ? Waeromen vergenoeghifghy y;niet,
Met haer te.letten in den kiuyftêr ? Maer maéckt 't gevangen-hüys foo duyfter, Dat j'er geen handt voor d'oogen fiet ? Ick bid iaet my de reeden hooren,
Die u die bloedts foo plagen doet ? Dat ghy haer foo diep fet in 't roet, Dat 't haer fchier komt tot onder d'ooren. Of is't mijn min, die hevighbiaeckt?
Dat die miflchien daer foo moet fmoocken, Dat hy uw mouw door langh te roocken, Licht'toc een fchoorfteen heeft gemaeckt? op
|
||||
|
•ƒ Geurige Zéng-GoMm. 9%
... - Op de Boefem va»
C L O R E N I E.
YITAtaengenaern Albaft, wat Marmer, of Yvoor,
* v Sou met de fchoonheydt van dees Boefem derven twiften ? Waer in natuur haer kunft foo overdadigb quiften, Dar 's al haer macht daer in op eenen tydt v erloor. O fchoone Wereltjes! ghy doet het Marmer btoofen,
Van fchaemte,- wyl het fich van u verwonnen fiet: Want by uw Witheydc heeft felf't bleeck Albafterniet, Gelyck als by de.es mond nietshaelt het puyck der Roofen," OHi-mel! wie of doch die luckige mach zijn,
Die tot befitter van dees fchatten is gebooren ? O Goön ! was my van u dat groot geluck befchooren, XNooyt ruylden ick u ftaet, noch glorie, voor de mijn. Opeen QJJ E T S U U R
Vm het Mesje van fuffr. N.N,
'kBnken êhy hebt5el7ck> ° kleyn, doch ftraf geweer!
n , ? |hy my dus verfteurt gevoelen doet u tanden; umdatïcfku't gevoel ontrooft heb van die handen, In wekkersdienftbeftontal-uwgeluck,en eer. t Is waer, 'k heb u die Eéf eên wyl te los onthouwen,
^ny doet my daerom recht * dat ghy van toorn, enfoyt, My alsuyt wraeck, rot ftraf, dus in de vingrertfnyt, • uiti ghy door deefe wondt haer ftoutheyt doet behouwen. Want ick beken voortaen , dat iyu onrecht deên,
van aen dees fchoone u foo onbedacht 't ontfteelen, wyighy geen ahdre handt kunt dan de haere veelen, Uie op de weerelt oock maer godlijck is alleen. n;» u ei? , weêrvo1 vreugf»"devolmaektehanden
^ie machtigt! fijn een hartgelijck als Was te kneen; c-n Ore u feeckerlijck, waert ghy geen ftael ,en been, In korten tijdt. wel haeft fouden tot as verbranden. , vaec dan, en neemt by haer uw oude dienft weer an; - Maer
|
||||
|
91 T H A L I A
Maer feght hier doch voor my, dat die u heeft gefonden,
Door u fijn handt, door haer,fijn hart en ziel fagh wonden, Maer datdielaetfte wondt nooyt weêrgenecfen kan. Acn S I L V I A.
TNdien 't een mifdaedt is het Godl'jclr aen te bidden,
•*-Sooben ickduyfentmaeldehelfeftrafFen waerdt: Soo is my na dees pijn, de *velck ick reets in 't midden Van foo veel lydeh ly, noch wreeder ftraf bewaert. Sood'Arendftrsfbaeriswen hyfijnoogh derft wenden
Na'talbeftraelent licht,d'Aenbrenger van dendagh. Ach, wat verdiend' ick dan voor ramp, en voor ellenden ? Toen ick foo reuckeloos wel eer dees Son aenlagh. Indien dat Icarus in 't midden van de baren,
Wel eer fij n graf ftee vond, wanneer hy al te hoog> Opfwacke wieckendorftten hoogen Heemel varen, Wat verdien ick dan niet foo 'k u te minnen poogh ? 'k Beken verheve Son.'ick dool in u te minnen :
'k Beken, ick vliegh te hoogh, foo ick volharden derf, Maer fchoon de dood het loon word van mijn dwafe finnen Ick heyligh deefe dood, wijl ick u minnend tierf. MADRIGAL.
Aen A M A R A N T E.
^\NS beyder harten, Amarant!
^~'Die zyn als uyt een Rots gefneeden: Want't mijn verduurt des liefdens brandt, En 't uw, mijn tranen en gebeeden. Dit 'sd'oorfaeck, waerom dat de rijdt
Mijn min,noch fmartfal doen verdwijnen: Want mijn Hart is een Rots in pijnen, En 't uw een Rots in ftraffigheydt.
|
|||||
|
GE-
|
|||||
|
of Geurige Zang't^ddm
|
||||||||||
|
n
|
||||||||||
|
GEDACHTEN.
HOe wondeilijek verkeert des weereldt* vreught ?
'tSoet wordt gevolght van bittre ongeneughc, En geen luck, hoe het ziel en geeft verheught, Of'tisganfchydel.
Wanneer men fich in volle voorfpoet vindt, Dan denckt men niet op felle tegen-windt; Maer ach! men dooldt: want't los geluck is blindt, En fonder breydel. Die gifteren noch een tweede Craefus was, Vindt fich van daegh een Irus: want foo ras Afs 't luck verheft, foo breeckt het weer als glas, Ons' ydle hoopen.
Wie acht dan nu voortaen, ten zy hy dwaeldt, Sijn ftaet voor vaft, als hy in voorfpoet praeldt ? Wijl 't wanckel Rad nu klimt, en dan weer daeldt» In 't ftadigh loopen.
O ydelhey dt van 't luck hier op der aerdt! Hy die op u met wijfe oogen ftaert, Vind dat ghy niet dan foo een welluft baerdt, Die maeckt ellendigh;
En hy ,die foeckt het alderhooghfte goed, Vertreed uw eer, en glorie, met de voet, En fiet fijn luck in 't eeuwige te moet, Endat'sbeftendigh.
Op ee* jiffcheydt.
~D Edroefde oogen, die weleer uw vreught koft halen,
Inhetaenfchouwenvan myn foete vyandin:
Ghy, fegh ick, die wel eer foo moedigh placht te pralen, Om dat ghy my verleyde, en bracht tot defe Min. Beween nu uw verdriet, wyl gy van haer moet fcheyen,
En in de placts van vreught, be -erven niet dan pyn: Doch om na rechten eyfch deesaffcheyt te befchreyeny Soo zyt ghy niet genoegh -t maer 'k moeft een Argus Zy n. |
||||||||||
|
Of
|
||||||||||
|
T h *. t r £,,
|
|||||||
|
94
|
|||||||
|
7 ( 0/> ff» Sttchje van
CLORIMENE. LAetftloofde Clorimeen een Suchjen in de Locht,
Ach liefde! had ghy my uw vleugels toen gegeven, lek had daer daedelijck gefvint op heen gedreeven, Om eens te fien waer toch die Suchjen ey nden mocht. Op da Waejer van
P H I L L I S.
WA erom tracht gy noch meer die gene te verkoelen,
Wiens hart veel kouwer is,als't Sne dat d'Alpen dekt? En wiens bevroofe borft geen hitre kan gevoelen, Schoon aen mijn ziel haeroogh een heete Son verftreckt- Ghy zytgewfs onnut gebruyekt van fulcke haoden,
Aen wie gy ganfch niet baet: doch foo het mooglijk waer, Dat ghy haer oogen koft beletten 't hevigh branden, En branden doen haer hart, dan diende ghy by haer. " PASIPEAS BE E.
WYl Pafiphé langs bergen, en langs dalen gedreven
door de Min, Haer lief vaft foght, om hem te achterhalen, Quam s' pp een berrigh tin, Waer fy, vermoet van loopen, en van dwalen, Sich rufte, en neder fat:
En na dat fy weer aem begoft te halen, Sprack fy dees reen , en badt:
O Venus! ghy die dus verkeert mijn finnen, Verhoort een beé die 'k doe;
Wyl dat gy my dwingt om een Stier te minnen, Herfcheptmy ioeen Koe.
o/.
|
|||||||
|
of Geurige Zmg-Goètön, yf
Op hetfpeelen van een Bataille^
Aen Juffrouw N. N.
WAt hart is foo verhart dat niet en fou w verflingren,
Door 't aengenaem geluyd, van uw Albafte vingren> Geen: mits gy yder ziel verwint ontrooft onfteelr, Wanneer uw oogh en handt om ftryd Bataille fpeelt, Ey fpeel geen fiagh meer van Pavyen /
Want niemandt kan de neêrlaegh myen, OSchoone! want ghy windt altydt, Schoon ghy maer met uw oogen ftrydt, Aen AMERONTE.
TV/f Enontraetmy uteeeren,
-"-*Om mijn hart van u te keeren: Men ontraet my u te minnen, Om mijn liefdete verwinnen» Men vermaent my u te fchou wen,
Om my veel verdriets te brouwen: En men raedt my u te vluchten, Ommyeeuwightedoenfuchten. , Men befchuldight my, ö Schoone!
Dat ick my te ftöut dorft toone, In mijn hart op u te fetten : Maer wat menfch fal fulcks beletten ? 't Is wel waer , 'k min fonder hoopen,
Want ick fie geen weegen open, Waer door mijn ftantvaftigh minnen Oyt kan eenigh voordeel winnen. Doch dewy 1 ick ben gebooren
Om in mijn verdriet te fmooren j Soo wil ick mijn dagen enden, In de liefde, en ellenden. Laet my elck voor reuckloos achten j
Wijl ick na uw gunfl: derf trachten, Laet my elck dees Min verbieden, Noyc fal my de liefde ontvlieden, Schooa
|
||||
|
?<S T H A t l A
Schoon ick heb de hoop ve rloorenj
Schoon ick fie mijn valgebooren. Schoon ick noyt yetsfal verwerven, 'k Wil nochtans ftantvaftigh fter ven, Aen de wangmfltge
C L O Jl E N I E.
WAnguaftigh van mijn luck, ontraet gy my deliefde
Die 'k draeg tot Ameront: En ghy verflijtuw mondt, Met woorden, die ick wenfch gy fweeght foo 't u beliefde, 't Schijnt vrindfchap, maer 't is haet,diegy my toont in't ra- Verraits ghy my benijdt {den;
Die aengenaeme tijdt,
Waerin'kby Anïeront mijn ziel in vreught doe baden. Daerom,om dees uwraedtmet mijnraedt te betalen, Soo raed ick u weerom,
Dat gh' uw verftand foo dom,
Niet laet in foo een faeck geljjck mijn liefde is, dalen. JMoeyt ghy u maer alleen met uw Saffrane locken, . Soo fijn als kabeltouw;
'k Wilfeggen, ruym foo rouw, En in hun reuck gelijck het hayr der Noordtfche Boeken. Krult die, en, kunt ghy, doet hun verf en lucht verandren; En foo ghy dat doen kond,
Soo laet ick Ameront:
En foo fal onfe Raed noch nut doen aen malkandren. Maer wijl uw locken, en mijn Min , van eenen aerd fijn, En dat geen raedt, hoe koen*
Die kan verandren doen;
Soo laet ons beyder raed veel eer aen elck gefpaert fijn. Aen Juffr. N.
np Weemael gaf ick aenumijn liefde en mijn hart;
■*• T wecmael heb ick u die weer te gelijck ontnomen : Twcemael deed ick ecneedt van nimmer weer te komen ■" Tweemacl verband'ick uals oorfaeck van mijn fmart, Der
|
||||
|
of Geurige Zang-goddht.
Des eer 'k ten derdemael my tot uw liefde geef ,• Soofweer'b ten derdemael,dat,eer ick dat beleef, Ick eer voor d'eerftemael u levend fagh verbranden. Aenjuffr. N. A.
KOft liefde fonder hoop beftaen,
Noytfou ick uyt uw boejens lopen: Maer'k bad altijdtuw fchoonheyt aen; Doch wijl 'k van daeg niet meer derf hoopen, Is 't morgen met mijn Min gedaen. 't Is waer, uw vriendfehap quam my raen,
MytotdeesydleMin te wenden, £n dee my hoop en vreught ontfaen: Doch wij l van daegh dees hoop moet enden, Is 't morgen met mijn Min gedaen. Dus heeft uw goetheydt my verraen ;
Mits daermijn hoop uyt wierd gebooren. 'k Dacht my uw gunft noyt fouw ontftaen , Doch wijl ick heb die hoop verlooren, Is't morgen met mijn Min gedaen. Uw oogh fiet my nu toornigh aen,
Waer in 'k wel eer uw gunft fagh blincken, Eer u mijn liefde had mifdaen: Dewijl van daegh mijn hoop moet fincken, Is 't morgen met mijn Min gedaen. Dus fal mijn Min te gronde gaen,
Die lijckwel my niet in 't verdriet laet, Mits 'k my licht kan van u ontflaen : Want wijl van daegh mijn hoop te nietgaet, Is 't morgen met mijn Min gedaen. Siet my doch voor foo flecht niet aen,
Dat'k u fouw minnen fonder hoopen, Geen Min hield my ooyt foo gevaen, Of foo van daegh mijn hoop gaet loopen, Is't morgen met mijn Min gedaen. |
|||||
|
G
|
|||||
|
<>S T H A L 1 A
Aen P H I L LIS.
|
|||||||||
|
G
|
Hy vraeght my, waerorri dat ick ftaegh,
|
||||||||
|
Alsickukomgefelfchap houwen,
Uw fchoone vloeren gabefpouwen ? En noemt my des uw Meyden-plaegh; Ja reeckent my fulcks fchier tot fchanden, Macr, foete Phillis! weet ghy niet, Datdie een lecker broekje fiet Van gragigheydt moet water-tanden ? Aen de Oogen van Cloris.
f~\ Ghy hoovaerdige vyanden van mijn ruft!
^-f Wiens felle blixem-ftralen, Wen 's in mijn boefem dalen,
Mijn hart doen fidderen, en roven al mijn luft. Schoone oogen! haet my niet om dat ick fuchtend fterf: Wijl al mijn ongenuchten
My Her ven doen, en fuchten,
Alleenigh om dat ick om u niet fuchten derf. 'k Draegh u foo groot ontfagh, dat, hoe veel ick oock ly> Ik noyt fou klagen derven , ('.
Dat ick om u moet fterven ;
Uyt vrees, van dat mijn doodt noch trock uw haet op my Haet my dan niet, noch eens, om dat ick fuchtend fterfj Wijl al mijn ongenuchten My fterven doen, en fuchten , Alleenigh om dat ick om u niet fuchten derf. . i Op een affcheyt aen
C L O R E N I E.
WAt doolingh, laes, beheert uw fin!
Dat ghy, wijl ick van plaets verander, Meent ick verandren fal van Min: Daer iak, gelijck een Salamander, My, waer 'k my keer, in 't vuur bevin. Geenandrefchoont, mijn Afgoddin !
Gelijck ghy meent, kan my verandren: |
|||||||||
|
of Geurige Zang-Goddih. pp
Wijl ghy alleen leeft in mijn fin,
Mits ick geen fchöont kan fieri in aödren , Dan die, die ick in u bemin. Vergeefs beeld ghy u felfs dan in,
Datick,wijTk uen 't Hof moet vluchten i . Ick meêontvluchten fouw mijn Min : Nadien ick overal moet fuchteri, Wijl ick u overal bemin. Op ds Schildery van fttfr. C. S.
rVtisdeSchoonheytfelf,doch macr inSchildefy: .
*^ Kan yemandt haer befien fonder de Min te vreefen \ 3ewis, dewréedtftemenfch wort flaef van het Copy 3 iVie of dan veyligh voor het Principael fouw wefen ? t
Aenmyn T^ichta
O Choon ick, ö Charmante Nichte!
*^ 8yfter graegh op u fou dichten,
'k Heb nochtans niet uytgericht,
Want men dicht op ü niet licht..
Wilt my des juy ft niet betichten >
Dat 'k wel kan op andre dichten:
Seght niet, 't valt u even licht,
Of j' op my op andre dicht:
Lieve Nichté! 'k fouw wel dichten 4 • ?
Mocht ick dichten, op mijn Nichten j
Viel al 't dichten even licht,
'k Had al langh op u gedichf.
Aen juffrouw N. N.
CChoon het befit van geit en goet,
^Noytkoft betoveren mijn finnen} Schoon ick fteets hate d'overvloedt; Wijl ick u nochtans moet beminnen j V.loeck ick voortaen mijn arremoet. Want wijl uw ziel en fin fich helt, Na d'ydle waen der fotte lieden, Dierijckdom voorde wijsheydtftelt; Hoe kan ick dan uw haec ontvlieden ? G * WfJI
|
||||
|
T H A L I A
Wijl my niets meer ontbreeckt als gek ?
Een Sot in koftelijck gewaet,
Die nauw de naem van menfch mach dragen. Een beeft tot in den vierden graer, Kan door fijn geit ufoo behagen, Dat ghy by hem elck een verfmaet. 'k Beken als'k op deesflechthey tiet,
Acht 'k u onwaerdigh van mijn minnen; Mits dees fout foo uw glans befmet, Dat ghy al lang waert uyt mij n finnen, Had my 't de liefde niet belet. Fy ! wclck voor een onnofelheyt
Verberghc figh by uw fchoone gaven ? Moet u dan de geltfuchtigheydt, Doen op hetfpoor van dwaesheyt draven, 't Geen u tot fchand en oneer leydt ? Heefc 't gout by u dan fulcken macht,
Dat ghy daerom een dwaes moet eeren; Die niets heeft dan fijn yd'le pracht, Die fondergelt en fonder kleeren, Min dan een beeft fouw fijn geacht ? Laes wy 1 men dan met geit en goet,
Alleenigh kan u liefde winnen; Schoon ick fteets haet d'overvloedt, Wijl ick u nochtans moet beminnen, Vloeckick voortaen mijn arremoed. AenmijnVriendt N. N.
WAt wenft ghy fteets om geit en goet ?
Kan Rijckdom u dan beeter maken ? Debeftefchatiseengemoedt, . 't Geen met de ydle Weerelts faken Den fpot houd,en fijn voordeel doet. De Rijckom maeckt wel onderfcheyt
Tuffchen een arm en rijcklijck leven, Maer hoe ? de ftaet en prachtigheydt Kan aen de ziel geen voordeel geven, Noch fchenckt haer meer geruftigheydt. O Neen; het teegendeel dat blijckt;
|
||||
|
of Geurige Zang-Goddi» IOi
Want't geit dat nnaeckt een Soc noch fotter;
Enalseen Efelfigh verrijckt, Sijn fchatten maecken hem noch botter, Mitsfteets een Beeft een beeft gelijckt. Oock maeckt het geit elckongeruft,
En quelt gèdüurigh fijn befitter j Sijn forgen breecken al fijn luft, 't Genot, hoé foet, fmaeckt hém noch bitter j Mits 't geit geen gierigheydt en bluft. Beftondt de wijsheydt in het goet,
Hoe meenigh Sotskap fouw'er wyszyn ; De deught was wis in Arremoed. Maer moert het geit des wysheydt prys fijn, Waer bleef der fotten overvloedt ? d'Oprechte wysheydt die beftaet
In yd'le Rijckdórn teverachten; Of dat men die noch mindt, noch haet; Maer dat men die flechs kan verwachten, Gelijck een dingh, noch goet noch quaet. Maer die geftaegh, met ziel en hart,
Blyfc aen de yd'le fchatten hangen, Is in een Sotterny verwart. Die nooyt vernoegingh doet ontfangen, Maer fteets een ziel vervult met fmart. Hy is niet arm die niet en heeft,
Maer die figh felfs niet kan vernoegen, Hy is niet rijck die prachtigh leeft, Maer die figh in fijn ftaet kan voegen, 't Zy God hem veel, of weynigh geeft. Verlaet de luft dan tot het göet;
Wik voortaen dees begeerte ftaecken: Tracht na 't befit van een gemóedt, 't Geen met de yd'le Weerelt faeckerf Den fpot houd en fijn voordeel doet. Op de O ogen van
P H 1 L L I S.
A Ls ghy my treurigh fiet, ó Goddelijcke oogen !
£n wen ick om u fucht, ay, vraegh niet wat my deet; G 3 Wanc |
||||
|
'%0% T H A L IA,
Want laes, 't ontfag waer door mijn ziel fteets wort bëwa
Verbiet my dat ick fcg 't geen gy my hebt geleert. (get En fchoon mijn traenen u genoeg uyt kunnen leggen,
De oorfaeck v$n de fmart, waer dopr ick wort verteert; Nochtans dat groot ontfagh verbiet my u te feggen, En d winght my dat ick fwijgh 't geen ghy my hebt geleert- Doch had ghy my met.een.met 't minnen keren hopen;
Of eer, had ghy de hqop-niet uyt mijn, ziel geweert -r SooQootick, trots't ontfagh, vooru.mijn boefem.ppen. En feyd' u duy fentmael 't geen ghy my hebt geleerc. Maer wijl ick hoopeloos .moet leven , en beminnen ;
En dat ick ducht, ghy eer mijn doodt, dan min-, begeert: En dat ick eer u w haet, dan weerliefd, vrees te winnen, Soofterfickbeft,en fwygh'tgeenghy.my hebt geleert, Jen Me-luffirouw.
TLTÖe langh fal umijn (laverny
•*—*■ O Son mijns levens! noch behagen ?
Wiltghydatick de tirancy '
Van mijne min fal eeuwigh dragen ? "
En nimmer daer van worden vry ?
't Is waer, mijn. ly den is wel foer,
ÜSladien^t my,komt,¥anuWeban'dên, ',* Maer als men liöoptöös füchten.möet, " En geen verlofïlngh fiét op handë%J " Wat is dit fbet da"n meer als roet ? ■ v Koft ghy van mijn genegentheyt, En-trouwe min'on^ündigh tóeferi, Soofoudick van üwftraffigheydt ' Soo veel verdriet",';en fmart niet vrecfeu. Als komend' uyt'órï&étentheydt :.. _ \ ' . > Maer wijl myn ebden duyfedt'werf,
Hebben betoont mijn hevigWlyen, Wat ift doch dat ick hdópeh derf,"*' • Uyt al u wreedetyrannyeh ? Dandat'tuwwiüMatickfterf. r" t (Want laes! watkaamijn hoop toch fijn? ,
. Wijl ghy my niét kunt hooren klagen, " ......' --"■ " Want
|
|||
|
of Geurige Zang-goddin.
Want foo ghy deel naemt aen mijn pijn, Ghy foud mijn fuchten graeg verdragen, , Waer door ick u nu moeylijck fcbijn. Want liefde is van fulck een aerdt,
Dat al haer vreught beftaet in fuchten; Was u daerom mijn liefde waert, Ghy foud my als ick fucht, niet vluchten, Noch u daer toonen voor vervaert. Dit is de oorfaeck dat ick ducht,
Dat u mijn liefde moet mishagen, En dat ghy wilt, dat al de vrucht, Die ick daer voor na 't graf fal dragen, Sal fijn ellende, en ongenucht. Want foo gh', ö Schoone! waerd gefint,
Mijn liefde eenmael te/vernoegen, Door wepr van u te fijn bemindt, Ghy foud uw hart na 't mijne voegen, Daer men d'oprechtigheyt felf in vindt. Dan foud uw Min , gelijck de mijn,
In al uw reen , en daden blycken, Mijn droefheydt die fouw d'uwe fijn: Wy fouden dan elckaer gelijckenj In liefde,vreughde,en in pijn. Doch fchoon uw fteetfe itraffigheydc
My noch dees hoop niet heeft gegeven, Sal lyckwel mijn ttantvaftigheydt, Gelijck mijn liefde, eeuwigh leeven, Wijl ghy daer van de oorfaeck zyt. Aen B E L I S A,
Op b.ier wederkfiwft van Vtrecht,
TNT 'tendt, mijn fchoone Morgenrfon !
Soo komt u glansons.weer befchijnen^ In 't endc, ghy doet de nacht verdwynen, Die in mijn ziel fijn woonplaets von. In'tendtmijnvreughde,diein'tduyfter,
Door uw vertreck, begraven lagh, §iec door u weerkomft weer den dagh, G 4
|
||||
|
T H A L I A.
En kryght weer leven door uw luyfter,
Helaes! wac ons Amfterdam
Bedroeft, toen ghy haerginght verlaten; De tranen vloeyde langhs haer ftraten, Soo dra het u w vertreck vernam. Want wyl de tladt met u möeft miffen
Sij neer, fijn vreught, en fijn cieraedt, Wie en ibu w d'alderdroêffte ftaer, Niet uyc uw af-tyn kunnen giffen? Helaes! hoe mènigh bange fucht, Deed ick de wegh van Uytrecht kiefen! Om u, ó godlyck Belife! Te melden al mijn ongèneucht. Hoe meenighmael fagh ick den drempel
Uws wooninghs aen, in myn verdriet ? Maer laes! ick fagh myn Godtheydt niet} 'k Sagh niet dan haer verlaten Tempel. Hoe meenighmael heeft my de nacbt> Gevonden met vanutèdroomen ? Hoe dickmael heb ick veldt, en boomen, Gemaecktgétuygen van mijn klacht? Hoe vaeck moeft het het Sticht ontgelden ?
Als'k het benyde fijn geluck, En het tot oorfaeck van mijn druck, En al mijn droeve fuchten ftelde. Ja foo ver gingh myn Jaloüfy, Dat 'k Uytrecht uw onwaerdigh noemde ; En het noch al te luckigh roemde, Te fterven, in uw flaverny. Dus en noch flimmer duyfent werven,
Was 't met de Stadt ,en my, geftek; In 't endt, daer was geen wreedt gewelt, Ofdeedönsdaeghs wel tienmael fterven. Doch nu uw oogh ons weer beftraelt, Sie ick die nevel haeft verdwynen, En met u weer een Son verfchynen» Waer by elcks ziel weer adem haelt. Soo groot, aenbidlycke Belüe!
Vind fighuwmogenthcydttezyn, |
||||
|
of Geurige Zang-goddin.
Dat g'ons't geheugen van de pijn, Nu wy u weerfien doet verliefen. Dusfchenckt ghy rny myn vreughde weer,
En maeright al myn ongenuchtcn : Dus eyndight ghy de Amftels fuchten, En fieldt de Stadt weer in fijn eer. Zyt dubbelt welkom dan, ö Schoone.'
In onfe Stadt, waer dat op nuw, De vreughde en de min, met uw (Die haer fteets meebrengt) weer komt wonen. Doch hoewel dat uwheerfcbappy
Hier elck weer dreyght met nieu we banden, Wijl nochtans 't quaet komt van uw handen, Wie feegent niet die flaverny ? Voor my , ick acht, voor u te lyden,
't Geluck foo heerlijck ,en foo groor, Dat'k wil ,dat niemandt dan de doodt Mijn Boejens immer iosfalfnyden. GEDACHTEN.
Of mijn Kamer.
TTIer in dit kleyn, doch ftil vertreck,
•"-Tracht ick alleen "mijn vreugtte foecken; Hier, fchoon 't geluck mijn keert de necfc, Vindick vernoeginghin mijn Boecken, En houw de werelt voor mijn geck. Al's weerelts vreughtacht ick een fpoock,
Die men op't vaerdighft (iet verfwindea. Dit leer ick hier, wijl'k fit en fmoock; Mits ick daerdaeghlijcks uytkan vinden, Dat alle vreught is min als roock. Dit leer ick op mijn gewis,
Want waer 'k hier mijn gelicht kan keeten, Stracks vind ick een gelijc'kenis, Die my ,uyt't geen ick fi«, doet lecren, Hoe ydel dat de werelt is. Een Greyns die ick van var anfchouw,
Leert my de weerelt wel bekycken: Mits d'Ontrouw figh vermomt met Trouw, G 5 |
||||
|
«——-........ ........... """* *- c......r
IÖtf T H A L I A
En dat een fchelm kan eerlijck lycken,
Soomen defchyngeloovenfouw. ■,,
Sie ick op rayn Fiool, en Fluyt,
Die doen my mee een leeringh vinden;
Want even eens gelijck 't geluyt
Noch naeuw gehoort, voort gaet verfwinden,
Soo dra heeft mee het leven uyt.
Sie ick wat fnoorre-pypen aen, My uyt vermaeck wel eer gegeven,
Soo laetick myn gedachten gaen
Op d'ydle vreught van 't j eughdigh leven,
Die d'ouderdom haeft doet vergaen.
Soo mijn gefight een Flesje vat Gevult met Balfem voor veel wonden ;
Dunckt'tleevenmygeengrootefchat,
Vermits dat fomtijdts is gebonden,
Alleenigh aen een druppel nat.
Sie ick de Waepens aen ter zy, Die my myn ouden Aedel toonen j
Ick vind my van die forgen vry,
Die ftcers ontrent de Hooven woonen ;
Fn fpot met al die flaeverny.
v Qf fie ick voor my, op het Beeldt
Van Kareld'Oude Britfche Kooningh, Soo dunjckt my dat het niet veel fcheelt, Of't leeven is maer een vertoóningh, Daer yder menfch fijn Rol in fpeelt. 't Is waer, d'een toond een Majefteyt,
En dees een Arm man, die een Ryck. EIck fcheelt hier veel in Heerlyckheydt; Maer die in 't graf haer quam bekycken, 'k Geloof, hy fagh geen onderfcheydt. Of fie ick van ter zyden aen
De beelden van mijn Bloed-verwanten ; Soo fegh 'k, wie kan de dood weerftaen ? |
|||||||
|
I
|
Want fchoon 'tCopy hangt aen dees wanten,
Het Principael is langh vergaen. Soo maeckt de dood elck een tot flyck,
En fpaerdgeen ilaef, noch knegt noch Hebren Want
|
||||||
|
of Gwrige Zang-Godd'm,
Want ider moet> 't iy arm, of ryck, Jn 't geen hy eertydts was, verkeeren; Soo maeckt de dood«lck een gelyck. Dit brenght my hier, mijn Ëenfaemheydt
Geftaedigh voor,in mijn gedachten, Soo dat ick leer geen fèeckerheydt Van al des weerelts vreughtte wachten, "Wantalles is maer^ydclheyd. GEDACHTEN.
HOe onftantyafti&his 't heel alj
Met al het gèeh'e dat daer in is ? Steets draeyt 't geluck, en 'c ongeval,.■• - Vermits geen ftaetfpo in't begin is^ Gelyck s' in 't eynde w'eefen fal. Verloffingh volght na fwaer ellende,
Mits 't luck hét ong'lück moet verdryvien, Gelyck de fmaef di?vreughde fchent, Dus kan geen ftaet in 'teerfte blyvea, Gelyck fy weefen fa) in 't endt . , , De liefde volght fomtydts dehaet, '.'
De haec word oöck üyt min gebooren ; Het goet komt drckwils uyt het quatdc. Men vindt't geeri eertydts was verloorén, Dus blyfter niet in fijnen ftaedt. Soo los is 't Quaedt', foo los is 't Goedt,
Wie kan des iets ftantvaftigh hoopen ? De wcrelt is maer Ebb en vloedt^, Niets blyft beftendigh voor 't verlobpèn» Wijl alledingh véranderen moet. Niets iflTer vol verSteec'kértheydt,
Niets is volftandiger:bevonden, *> - Dan felfs de onvölltandigheydt'; Mits alles fteunt öflïóffe gronden, In'cendt'tis allsSjVdelheyt. , . Des is de menfctfBerifpens waérdt,
'Die wanhoopt in fijn ongelucken ; Want geen Ramp is van fulcken aèrdf, -' Datsv jèmanteetrWïgh'fean verdruckén,' |
||||
|
108 T H A L I A
Mits niets beftendigh blyft op Aerdt.
Oock doolt de luckige niet te min,
Die pochend op fijn gouwe fchijven, Sigh fteets niet beelt dan voorfpoef. in j Mits geen ftaet in het endt kan bly ven, Alsfy geweeftisir» 't begin. Geen grooter gelucklaligheydt
Kan jemandt des op aerde vinden, Dan in verdriet, en vroolijckheydt, Sigh altijdtaen Gods wil te binden, En dus leeft men in feeckerheydt. "Befchrijvinge vaneen Maeght.
C Y vlucht, en vluchtende, wil Cy, men haer fal volgen:
*"* Sy ftrydt, en ftrydende, wil fy verwonnen fijn; Enfyen haet ons niet, al toont fyfich verbolgen, Want dus dwinght haer haer eer, te wefen isdees fchijn.
fobs ellende.
"T\E duyvel floegh met felle flagen,
-'-'Den vromen Job ,aen ziel en lijf} En had hem alfijn goedt omdragen : i Maer tot defwaerfte van fijn plagen, Sooliethy hem alleen fijn, Wijf. Op fan
IS liefde dronckenfchap, foo beri ick altijdt fat j
Schreef Jan left op een ly. Maer Joris fchreef'er by, De Liefde hoeft hier niet, 't is waer behal ven dat- |
|||||||||||||
|
LEVE R-R Y M.
Ofdefelfdt.
Tf\Tt Levertje lyckt van geen Haring,maer van een Gier,
|
|||||||||||||
|
-■-
|
myJ
by de Barbier, ie fijn ingefwolge Bacchus-tranen vaftherkauwde,onder 't fcheeren ,•
Ea
|
||||||||||||
|
of Geurige Zang-goMn. 10p
En metfoo fmackten hyde knecht diehemfchoor, een
heele golf over de kleeren;
En maeckte de Kom.die hy voor fijn neufe had,meêmooyt- jes ftreecke vol.
Den fcheerder, fich foo geftelt fiende, vlocckten als raC- feude dol ,• (fo dronken;
En riep, dat die Vendt dit en dat hael, hoe komt dit beeft
Niet, niet, fey Jan \ het quam maer van datje handen foo na Oriaeckel ftoncken,
Ontmoetingh aen ^hf rouw N.
TTElaes! wat had ick weynigh moets,
-*--*-Toen ick u gifteren ontmoeten, Gefeeten in uw fulpe Koets, Getrocken van acht witte Voeten. Gewis mijn hart dat fprong fo fchoon,
Gelyck een Paerd dat op een hoef gaet, En 'k fagh gelyck een Boeren foon, Die met fijn Beftemoer te groef gaet. Want foo bedruckt keeckick u aen,
Toen my de blixetn van uw oogen Soo vlack in het geficht quam flaen, En my deêftaen als opgetoogen. Soo dat ick vreefde, dat den Haegh
d'Eer van mijn graffteê niet fouw erven, Want door foo feilen blixem- vlaegh, Had Haerlem my by na fienfterven. PROGNOSTICATIE
Aen Juffrouw N. N.
T^" Olmaeckte en fchoone N. N-
Om wie ten minften tien dofijn,
Bedruckte Minnaers daeglijcks fuchten, Ick kom niet om mijn ongenuchten Voor u te ftellen op 't Tapyt; |
||||||||
|
Uyt vrees van al uw vroolijckheyt,
Al te lichtvaerdelyck teftooren, Doer mijn bedruckte ftaette hooren, |
i
Maerll
|
|||||||
|
IIO T H A L I A
Maer 'k wil als Doótor ,en Poeë't»
U melden gaen : wat uw Planeet - Voor goets en quaets u heeft befchoren : Daerom foo opent oogh, en oorea, En let vry op het goet geval, 't Geen ick u thans voorfeggen (ai De uur waer in gby wierd gebooren,
Heeft u niet dan veel goets befchooren: Mits s'in den Hemel wierd gevierd, En van Minerva wierd beftierd; Die, voor een pop om mee te fpeelen, Ual haer wysheydt meêgingh deelen. De Graden, die rontfom uw Wiegh Steets fnorden als een Keuninghs Vliegh Die noyt in 't fin en heeft te byten, Gaven (om u niet te doen krycen ) Aenu, dooreen byfondredrift, Elck een befondre Pillegift. d' Een gaf aen haer bevalligheeden ,'.'... De tweede haer lieftalligheeden, De derde fchoonheyd van gelaet, > -... En al 't geen n foo heerlyckftaet: 'k Wedhaddens' u noch meer gegeven, Sy waren fel ver kael gebleeven; Want meenigh maeckt een ander ryck, En brenght fich felven op den dyck. Doch hoe veel elck u by mocht fetten,
Noch koft men echter niet beletten, Datude kouw van vorft» enfneê; (Mits 't Winter was) geen fchaed en deê: 't Is waer de fneê gaf aen u wefen Sijn witheyd wel3 maer 't ftond te vreefen, Dat ghy met eenen oock in kouw ■> De barffe fneêgelijcken fouw. Gelyck 't geviel; want fchoon uw oogen 't Licht vari de Son wel tarten moogen 3 Soo bleef nochtans uw kou we borft, Rontfom uw hart met Ys befchorft. En hier uyt fiet gh' u w fcboone handen, |
||||
|
of Geurige Zang-Goddia.
Die bfanden doen, maer felf niet brandfiD y Noch van de Winter fteets geplaeght * Des foo ghy my daerhulp voor vraeght, Souw ick u raen, dat ghy de voncken, En 't vuur van uw vergoode loncken, Gebruyckte vooreen Recipè, ' Mits die (gelijck de Son het f neê) Uw handen machtighzijn t'ondoojen j En daer de Winter uytte roojen; Want daer g'u w fchöone oogen wendt, Daer keert de Winter in de Lent. Voorts is u in uw kindfche Jaren
Altijdc meer goets, dan quaets, weervaren: Hoewel men felden vind een huys, Of 't heeft gemeenlijck al fijn kruys» Mijn Heer, noch heden uw Papaetje, Mevrouw, uwSaeligeMamaetje, Die hebben u altij dt bemindt, Gelijck haer alderwaerdfte Kindt: Nadien ghy fulcks oock dubbelt waert Zyt, Mirs ghy't volmaeckfte kindt op aerdt zyt; Soo wel in lichaem, als in geeft; Hoewel ick weet, dat meenigh vrecft, Dat onder foo veel fchoone gaven, Niet wat ondeugend leydt begraven, 't Geen ruyckt na onbarmhertigheydt, En na al wat ondanckbacrheydt: 't Welck feecker fouten fouden weefen, Die 'k uyt u handt niet graegh fou w leefen: Hoewel my niet is onbekent, Dat ghy wat onverbidlijck bent j En dat uw Minnaers ongenuchten, In plaets van u mee te doen fuchten, U vaeck doen lachen in uw handt, En fpotten met fijn felle brandt. Want die beftaen derft u te minnen, Moet wis wel fijn verdoolt van finnen; Mits ghy gefwooren vyandin Altijdc geweeft zyt van de min. |
||||
|
T H A L I A
'k Beklaegh daerom dien Heer van Delft,
Die ugraeghfagh fijn tweede helft; En met hem, noch veel andre meer, Want elck mishaeght ueven feer. 't Is waer , bet zijn wat vreemde kuuren;
Maer foo fy flechs niet eeuwigh duuren, Soo geeficku noch groot gelijck: Wat dat een Juffer, Jongh, enRyck, En fchoon als't fchoonfte fchoon op Aerde; Die over al fich fiet na waerde, Geacht, ge viert, gedient, ge-ecrt, Geftreelt, bemind, geadoreert, |a wiens gelijck nauw is te vinden, Sich aan een man fouw gaen verbinden, Sich gevend' in een flaverny, Die al't vermaeck jaeght aen een zy, 't Geen't foeft gedeelte vanhetleeven , Eerft fouw beginnen haer te geven, Dat fouw ick haer niet konnen raen, Al gingh 't my fel ver dubbelt aen. Maer dat Mejuffr. ghy met eenen
Licht uyt mijn woorden oock foud meenen ,
Dat ick u dus ontraeden fouw m
U ooyt te geeven tot de trouw;
Daerfoud ghy my verdacht door maccken :
Want fchoon 't my weynigh fchijnt te raeken>
Soo weet doch echter, dat mijn raedc
N iet buyten twee drie jaren gact:
Waer na ghy (wilt ghy 't raeden achten)
Geen oogen bliek kunt langer wachten:
Oock kunt ghy k langer niet ontvlien,
Na 'k heb uyt uw Planeet gefien :
Want eer u 't wachten noch fal rouwen ,
Soo zijt gewis dat ghy fult trouwen,
Niet met een grootfen Haeganacr,
Nochhallef wijfèn Delvcnaer,
Noch met een botten Amfterdammer,
Wantmergens viodtmen jemant lammer
In faecken van galanterie; \
B Maer
|
||||
|
óf Geurige Zang-goddin.
Maer na ick uyt uw handen Ge, Sal'tSticht aenu eenMtrinaergevêb* Wiens aert engoe manier van leven* In 't endt u foo betoovren fal» Dat hy de ftrafheydt heel en al, Sal uyi uw fchoone ziel verjagen* En u voor Bruydje met fich dragen. Doch eer dat dit noch fal gefchien*
Soo fult ghy noch veel wondren fiea* Want.............,
De re ft al foo '* maer leugens was
Verbrande den Autheur tot sfih. Planeet van Mejuffrouw 1ÜÏ;
Aen haer jelve.
"Vt A 't fnuflen in mijn Almanack, ,
"•^ En noch meer and're wijfè Boecken* Ja j na 'k vier nachten op ons dack Na uw Planeet heb leggen ibecken* Kom ick beminlijcke N. N. U feggen 't geen ick heb vernomen* En 't geen ghy (leeft ghy maer foo vart) Sult uyt dit blad te weeten komen. Ghy fijt gebooren op een dagh* Dat al de Meffieurg de Planecten, Py Jupiter (die een gelagh Verlooren had) uyt waren eetem Al de Goddinnen, en de Goón, Die Reeders aen de Wijnkoop waren* Had God Jupijn meé laten noón • Mits hy die tijdt geen koft wouw fparen* Om al dat HemèHche geftoet Eens op fijn beft teregaleerefl : Mits, hy wanneer het wefen moet* Seer genereus is in 't tradïeeren. Oock had fijn Koek feer welgefchaft* Soo van gebacken * als gebrade, Schoon hy vanjano wiefdt geftfaft^ |
||||
|
JÏ4- T H A L I A
Om 't fchaffen van een Carbonade ,
Die vry wat heet gepeepert was; Mits fy daer door begon te vreefen; Da. haer gemael niet van het glas Met tangen fou te trecken' weten. Oock had Vrouw Venus langh geknort j En fat geduurigh noch en knorde ,• Om dat een knecht haer had beftort, 't Geen haer Labaer bracht in diforde. Waer op God Mars naeuw had gelet, Of gaf. heel opgevult van tooren, Die Jongen fulckeen fchoon fufflet, Dit het Jupijn klonck in fijn ooren: Die dat gewelt heel qualijck nam, (En daer met Mars trock op aen 't kyven ) Die daerom noch wel eens foo gram, Schier meer gerucht had gaen bedryvcn. Maer Venus wenckt hem van ter zy 't Geen hem een teeken was van fwygen ; Waer door s' hem, als door toovery, Alleenigh koft tot ftilftant krygen. Vulkaen , die juyft daer wenken fagh, W ierd paers van boosheyt in fi]n tronje; 't Welck hem wel tienmael op dien dagh, Sijn Wijf dee fchelden voor Caronje j God Bachusjdiejuyftby geval Te veel geflickt had van fijn fuyvel, Die maeckte mee een vreemt gefchal 3 En vloeckte als een bare duyvel. Neptuyn geheel verftoort en gram s Was mee in queftie met Silenus; Die krimpend'om fijn Podagram , Mee fcholdop Bachusen op Venus. Vrouw Pallas, die aen 't hooger endc AltijdtSaturnusz,ybekleede., .... Aenhoorsnd' al da; Regiment 3 Was oock riiet byfter wel tevreede; Te meer, wijl haer dien Grijfaerd had Door al fi j noyertolligh hoeften j |
||||
|
of Geurige Zang-Goddiit.
Haer vol Tailjoór geheel bekladt, Doordaereen Rachel op te proeften. In'tendt,daer was al wat gemor, Soo onder d'eèn, als onder d'ander, Jfa 'k loof, dat men doof dat geknor j Noch wel gèraeckt had aen malkander j 't En waer men eeven op dat pas Gerucht gehoord had op de trappen; 't Welck God Mercunus felfs was, Die vroolijck in de Zael quam flappen j. '' Doch fiende deefe mompelingh, Daer hy geen reeden van kon vatten > Begon hy vol verwonderingh, In oeefe woorden uyt te fpatten: Waer toe, 6 Gooden, dit geweldti
In tijde van algemeene vreughde: 't W as beft, ghy wièrd ter neer gefteld j En u met my en d"Aerd verheughde. Nadien ick van het Firmament , Daer 'k als gy weet heb wacht gehouwen* Veel vreughde, die 'k was ongewend > Kom op der Aerde aen te fchouwen : Want't fchoonfte deel van Needérland "< Laet niet dan vreughde galmen hooren; Den Haeg ftaet fchier van vreugt in brand Om dat foo flus daer is gebooren Het fchoonfte Schepfel, dat in langh , Is van mijn Neef Apol befcheenen: De Mufen fijn met haer Gefangh Daer altemael getrocken heenen ; Om het van eerft af in fijn Pap, Elck van haer Kunft iet in te geevefl: Om ider in fijn wetenfehap Dit Kindt te fien volmaecktlijck leven. Ick felf, die het ftreck voor planeet, Heb meê beflooten, het te leeren; ft i Al'tgeen ickfraeis en kunftighs weet j • Om het van ieder te doen eeren. Want nimmer ging mijn Vreughd fo vat, H 2 |
||||
|
Als nu , nudatick fiegebooren,
Door de beftieriogh van mijn Star,
Een Kind ,'t geen wondren fal doen hooien,
Daerom, ghy Gooden ! die wel eer
U om een goeje Maar verheughde,
Wel aen, fee nu uw Grariifchap neer,
En zyt deelachtigh aen mijn vreughde.
üe Gooden hadden nauwgehootc
Dees reeden, toe het minfteftuck toe, Of God Jupijn die vatten 't woord, En riep, daer fla by Godgeluck toe: En met foo greep hy na een Kelck, Die hy eens ombracht aen de Heeren ; Waer in hy wierd gevolghd van elek: Om foo die dagh te celehreerea, Waer in ghy geeftige N. N. Het daglichteetftmaelquam t'aenfchauwenj En die in d'Hemel „foo verward, Soo haeft koft foaveel blijdfehap brouwen, Want, dat.ghy 't weet »ghy waerd 't alleen,, Die aen Mercuur en aen de aerde, En aen de norffe Goon met een, Door uw gebooit dfies.vreiaghde baerde,, Oock blyckt bet wel > dat God Mercuur,
( Hoewel fomtijds v/ac leugenachtigh ) In 't melden van dees-a-vöntuur, In alles is geweeft, waerachtigfe. Mits men al 't geen hy heeft voorfeyd n In u oogfchijnlijck kan bemereken, Nadien men door uw aerdigheyd, Uw Sangh-kunft ,en Poeësfehe wereken» Genoeghfaem waer in ubevind. Dat van de Mufen,uw-vriendinnen, Ghy zijt geweeft het Yoetfter kind, En dat s'u noch daer voor beminnen. Doch wat dat God Mercuur aengaet: Die u fijn kunflen oock wouw leeren, Dat lijekt dat oock a) reedlijek gaet, Want eettHiftorietefloffëcren |
||||
|
ef Gvurige Zang-Goddin. nj
(lek noem het woord van leugens niet)
Dat kunt ghy , als gby wilt, heel aerdigh, 't Welck als 't maer niet te bat gefchiet, Een menfch kan maken pryfens waerdig. Voorts mits Mercuur gelijck men weet, Is fonder dat, een Godc met eereo, Soo heeft hy oock, ais uw Planeet, U van fijn gau wheyt veel doen leeren. ii 't Welck ghy door al uw geeftigheyt, \ In al uw doen, genoegh betekent: Schoon fulcks by u wclfpreeckentheyt Schier niet eens waert is dat men 't rekent, Mits die nauw fijns gelijcken heeft^ Nadien dat ghy, in wel te fpreecken, Al 't geen Galant, en geeftigh leeft, K unt met fatfoen de loef «f fteecken» Oock heeft het u, na ick het fie, Heel felden aen galants ontbroken : .■•:-.■ Hoe wel'er meer als.twee of drie, Weer uy t uw boejens fij n gebroken. Want wijl ghy door uw tyranny, Haer fteets veel overlaft deed vreefen, Soo maeckten fy fich felven vry, Om niet voor fot geacht te wefen. Eenmael wierdt ghy getrouw bemindt Van een die.. <,. „. DeDrucker kimde tefintet krijgen
En^aerom hadby'tgoet tefivijgex.
Op het Spinnen van Me-faffr. N. N,
O A,waerbenjenujy Muyfen! ,
UTreek ftracks van den Helicon,
En komt neerwaert met je Luyfên, En verlaet je Henghfte-bron. Komtgefwindt eens herwaerts ryfen. Op 't verfoeck van Meefter Fock, Helpt hem op het gierlijckft pryfen, ■■ d'Eer van Keetjes fpinne-rock. Komt met veel verwonderingen, H l Hier
|
||||
|
Ïl8 T H A■ t I A
Hier befien het heerlijck ftof,
Waer van ick met u wil fingen, -
De verdie nften en de lof.
'k Wil van haer geficht niet fpreecken,
't Geen, wijl dat (y fit en fpint,
't Vlas wel in de vlam fouw fteecken,
Soo fy brandens was gefint.
'k Wil, uyt vrees haer te doen bloofen,
Oock niet pryfen haer gelaer,
Daer de Lelie, met de Roofen,,
Eeuwigh in fijn bloeyfel ftaet. ..„!»."»..
'k Wil oock van haer Lipjes fwygen,
Die men met fatfoen , tot prael,
Aen een fnoer fouw kunnen rygen,
In de plaets van Bloedt-Korael.
1 n het endt, ick wil niet fprekea
Van al haer bevalligheên;
Die ick meer dan waerdigh reken,
Om te worden aengebeên.f ..
Maer ick wil alleen beginnen
Af te fchildren op 't papier,
Haer bev,allighey t in'tfpinnen,
Met haer aengename fwier.
Wegh dan vry ,jy ouwe Spinfters,
Daer men foo veel lof van leeft: Wegh vry al Jy Garen-winfters, Die 'er immer zijt geweeft. Hier moet ghy de vlagh voor ftrycken ^ 'k Weddatfelf Penelopè Hier foo loens fou fitten kycken, Of fy had gekackt in 't Snee. Ja ick wed Mevrouw Minerve Spon wel voor haer felfs een ftrop, Om niet puur van fpijt te fterve, En hingh fich foo daedlijck op. Koftfy Arachnè verkeeren In een Spinnekop, ick wed, Dat ghy haer fond transformeeren, In een larnpq Pifl ebedt. |
|||||
|
W»
|
|||||
|
of Geurige Zang-goddin. Ijy
Want wat fouw'ei kunnen halen,
By foo fchoonen Spin-matres ? Zijn'er geen Sardanapalen ? Zijn'er nugeeirHercules ? Laer s' hier koomen aengetroeken, En met meer lof als wel eer, Voor dit heyligh Spinne rocken, Leggen Knotsen Scepters neer, . Hierfietmendeichoonttehanden> - Spinnen, met een keer van 't Wiel,
Soo veel draden foo veel banden, Soo veel boejens voor de ziel: , Die onmooghlijck fijn t'ontvluchten j Mits fy 't alderhardfte Hart ,-,,,- ,: Kunnen brengen tot het fuchten> Door een innerlijckefmarc. .•...• ,<..„ Soo Lachefis door haer fpinnen VMenfchen levens-draed vergroot* Soo fijt ghy twee Vyandinnen, Want ghy fpint een menfch fijn dood i Maer een dood, die't foatfte leven Duyfentmael te boven gaet; Want die u fijn ziel moet geven, Sterft in een luckfeelge ftaet. Daerrneêloopt mijnfanghten ende,
En foo doet uw rocken mee. 'k Wil de Mufen dan verfenden, En weer geven haer Congé. Wel adieu ,goe nacht dan Muyfen [
Vlieght weer na den Helicon ; En yertreckt weer met je Luy fen, Na je ouwe Henghfte-bron. Ick bedanck u duy fent rij fen, Datghy d'arme Meefter Fock Hebt fooeerlijck helpen prijfen, d'Eer van Keetjes Spinne-rock. |
|||||
|
Hi BRIEF
|
|||||
|
Th a h ia
B R I E F
jien Me.fuffrottw N. $*■
|
|||||||||||||||
|
s
|
Intickleftvan S. W
|
||||||||||||||
|
Moeft met foo veel fmart verhuyfên ? > \
Wierd mijn hooft een neft van rauyfen , \ En nqch±>en ick niet bedaerd.
Want, als wel te den eken is, Mij nvertreck viel myvry iaftigh: Alle dingh fcheen rny harbarftfgh, 't Was het fpoor tetiyfter misv»r n ;. Selfs de Paerden , die de Koets Daer ick in fat, moeften trecken, .*.. ,.;. Liepen als twee halve gecken, : Datbeduyde niet veel goets.
Wljlwydusvaft reeden voorts>•■ En dat elck was buyten wetten > Raeckten wy noch op ons beften^ Uyt de Laén, én door de Pook. 'kLy geduurighin 't Portier*; En foo var mijn oogh kon rijeken » Moftick noch uwhüys na kijekea,; Ivïaer dat hulp my niet een fier ju: . ,: J 'k§ach uw huysnoch in 't verfchiet, Toen ick fey, niet fonder weenen, |
|||||||||||||||
|
1
|
|||||||||||||||
|
Dlt's de Hiftorie van Helene,
Alsmendie vanachtren (iet. ...'. as Ja, foo droevsgh dacht het my, Want de Velden, en de Boomen , . En het Water, en de ftroomen , JJorften fchier van medely. i Dusbeklaegende mijn ramp» > *!.■,
Raeckten wy by Jan ten halven, Daer ick placht mijn keel te faiven ï Met een lekker pijpjen-damp. PÜaer voor die tijd miften dat, Daer viel van den damp geen mentie, Maer wy namen wat patientie, |
|||||||||||||||
|
To
|
|||||||||||||||
|
of Geurige Zang-Goddiu,
Tot wy quamen in de ftadt. Onderweegh ontmoeten wy Ettelijcke Veldt-Goddinnen, Die, om mijn bedracktefinnen Wat te ftellen aen een zy, Ons met helder keel-gefaogh Quamen op het fraey ft begroeten; Maer fchoon fy ons dus ontmoeten, Ick keeck altijdt even bangh- Hierna of'tjuyftwouwgefchienj Quam tot ons dien Harder treden, Met fijn fackpijp > dien ghy mede Hebt voor deefen lèlfgefien: Dees foo dra als hy my fagb, Hiefeendeuntjeniaentequeelen j •,. En om fulck een deerlijck fpeeien, Gaf ickfeecker noch een lagh, 's Avondts quamen wy in fteê; Maer my docht het fee ven Jaren _ Ja wel meer als feeven waren, Dat ick uyc uw woohplaets ree. 's Nachts geraeckt" ick op die Sel, Daer ick eertyts hadgcflapen; Sehoon ick daer noyt ruft kon rapen , Kloofter-Vlooyen byten fel. Veertigh uuren na die tij dt, Packten ick mijn ouwe lappen, Omna Amfterdamteftappen; j. En foo raeckt'ick Uytrecht quyt» Dat ick nu eens wasgefint,
Deefe aftocht te befchry ven, Jcderfouw verwondert bly ven. En ftaen fchreyen aUeenkint. Want met traenen op de wangh Die mijn droefheydt my deé ftorten, Raeckten ick met ftoot, en horten, Indefchuyt, Och'k had't foo bangh! Jeder een die my daer vondt, En my foo fagh fitten beeven , |
||||
|
i« T H A L I A
Meende dat ick was verdreeven
Uyt de Bergen van Piemont. Op mijn Troonie kon men fien 't Martelaers-Boeck afgefchildert'} Ja, ick fagh foo f eer verwildert, Datfchier yder my wouw vlier». Toen ick nu by d'Amftel-ftadt
Meenden op het Land te ftappen, Trock my iemant by mijn lappen, Diemy vroegb of ick iet had, 't Zy een Koffer of een fack, Om voor my in ftadt te dragen ? Ick gaf antwoort op fijn vragen, En ick fey; ick draegb een pack, Dat my fwaer valt, Camefaet! En wil Jy dat laftigh packjen Dragen, met dit kleyne fackjen, 'k Geef je daedlijck een ducaet. . Maer die fijn-man, heel t'onvreen, Dacht, ick met hem wilde gecken, En wouw aeri die lyn niet trecken; Maer gingh voort al preutiend heen. 'k Hielp mijn pack dan dat ghy 't weer. En dat fal ick moeten dragen, Sondaeghs, en op wereken dagen, Soo wel als mijn Onderkleet. Nu hebt ghy mijn Reys vetftaen,
Maer om u niet te doen fchreyen, Wil ick daer nu uyt gaen fcheyen, Want dat fouw u leelijck ftaen. Weet noch maer alleenigh dit j Dat ick na dat droevigh fcheyen, *t Zy ick hier ben, of te Leyen, Altijdteven droomighfit. *ï Is wel waer, *k fingh fomtijdts wat, V aa 1 foet Beesje fonder oordeel, M*er dat geeft my foo veel voorde*!, .OPk een handt vol vliegen had. Eajckdenckiiocht'alkn tijdt, |
||||
|
of Geurige Zang-Godd'm,
Aen............
'kDenckaen......
En aen al de vroolijckheydt.
Eyndlijck 'k denck aen alle dingb, Dat ick by u fagh, of hoorden j 'k Loop uw huys aen alle oorden, Daeghlijcksdeur,ofick'er ftingh. 'k Denck de Dames noch te fien, Die wy 's morgens meeft befochten» Als wy haer t'ontbyten brochten j Want dat moeft al mee gefchien. 'k Ben noch daeghlijcks in uw huyst 'k Loop noch fafjes op mij n teeaeii; Wan 'k hoor noch de fiecke fteenen» Ekk is ftil gelijck ean muys. Jk Sie noch hoe ghy.... leeft, Met een wonderlijcfee y ver 4
Jk Treek de Vis noch uyt de Vyver,
Schoon ick langh ben Wegh geweeft.
*k Sie noch mijn Charmante Nichcj
'k Sie noch uw begaefde fufter^
Wekkers lof ick veel gerufter, .
Hier na ftellen fal in dicht.
'k Sie noch hoe ghy famen fpiat,
'k Sie uw voet hér radt noch drajea;
'k Sic weer andre fitten Naejen,
'k Sie hoe ekk fich befigh vindt.
Eyndlijck 'k fie noch alle dingen»
Die daer oyt op fchy ven gingen; 'k Sie uw ganfchelijoke huys, Tot de Kat en tot de Muys, Tot de Vloo, en cotdeLuy-s, Tot het alderminfte gruys, Ja tot Mugh, en Vliegh , incluys. 'k Sie 't huys boven, 'k fie het onder» 'k Sie het al j doch 't is geen wonder, Want het huys met 't volck daer i», Speeltgeduurigh in mijn fin. Doch ick talm miflchkn telacgh,
|
||||
|
1*4- T H A L I *.
In u'dit al te vertellen,
'k Wil 't nuaen een kant gaen ftellen,
Want het valt my by ftef bangh j
'k Heb Papier genoegh beklade,
'k Heb mijn inckpot leegh gefchreeven,
'k Heb mijn pen fchier ftomp gevreven,
»k Sit mijn achter-deel fchier pkt
En dat weet men, dat maeckt pijn»
Daerom fchey ick nyt met fchry ven,
Want foo pal te lieten blyven,
Dat fou ganfeh geen baentje zy n,
Wyl ick dan uyt fcheyenmoet,
Bid ick, ghy my wilt vergeven,
Soo ick heb wat ftout gefchreeven,
Want ick weet, Jy bent foo goet:
Lyck wel ditkleyabeedje noch,
Bid ick, dat ghy opek wilt achten,
Herberghtmaerin «w gedachten,
Eens 's weecks, d'arme Focquenbroch.
Op de
BRUYLOFT S-F E E S T, van Monfr. N. N,
En Me-juiFr. N. N. IN 't endt, het fchijnt dan, dat de Parckes.
( Die norfle en on verfaetbre Varckes) ■ ■. Ten leften eenmael houden op Van foo veel Levensdraen t'ontknoopen j Vermoeyt,van ruymseen/aerteloopen Op fulck een doodlijcken galop, )< En Monfr. Caron, die voor deefen
Soo yfflijck befich placht te wefen, Ruft nu fomtydts wat metgemack ; En fpeelteen deumjen op fijn Fluycjen, , Of fitop't Landt,of in lijn Schuytjen, En fmoockt met vrcên een pyp Tabacfc.
Vrouw
|
||||
|
of Geurige Zang-goddiitt
Vrouw Venus, die in die allarmen Schier hand, noch voet heeft kunnen warmen, Maer fchier als doodt gevrooren was j Begint in 't endt weer wat t'oncdoojen» £n fit fich felfs wtêr op te toojen, Mee 't befte hulfel uyt hier kas. •; J,33 ,. Haer Neef »dk goeje Signeur Hymen» .{; ■>
Die fint een wijl, voor Bruylofts- Rymen Schier niet gemaeckt beeft d*n fijnftrop: Begint weerom van vreugbt te bremmee, s • EnüjcktzynPruyck weêruytte kemmen» En fet op nieu wszyn knevels op. Nu dat hy fiet dat door het trouwen, Hy weer fijn winckel op kan houwen» Mits nu fijn neeringb weer herleeft, Die fint een wijl foo was verkopen, Dat j op Driaeckel te verkoopen, Hy al een wyl beraedtflaegbt heeft. Want aber 't was der Herr van nooden, Nadien hy van de Bruylofts-brooden Soo wel fijn leven houden moet, • Als Schenckers, Kocks, en Deurbewaerders,
Dat fomtijdts zy o geen kolibefpaerders,* Maer quifters van een aer mans goetf Doch nu door 't keeren van de tyen, Hy fich weer fiet op nieuws beryen Soo meenigh vroolijck Bruylafts-bet, Nu treckt hy weer aen 't Rijmen maken, En raeckt foo met fijn maegre kaken, Vaeck weer tot d'ooren toe in 't vet. Ghy Bruygom! met uw waerde Bruydtje, Die door 't ver vlerckte Minneguytje, Mee eynd'lijck fijt in ftaet geraeckt, Om door de hulp van Monfr. Hymen, Malkander foo in een te lijme% j Dat ghy tot een kunt fijn gemaeekt j • Wat luckgaet u nu niet bejeeg'nen ? Wat vreught fal Hymen nietdoea reeg'nen, Op uw verliefde Zielen a&st ? |
||||
|
US f h a t • t
Wijl ghy fijn fcha dus helpt vergoejeri*
EndusGjn Ambacht weer doet bloejeri, En hem weer ftelt ,als in fijn eer. Voor my, ick fouw wel durven wedden» Dat'er van tachtigh Bruylofts-bédden Niet een het uw gely ck fal zyn: Want Hymen, tot fijns eers vcrmeerigh» En tot hCrftellingh van fijn neeringh, Saldatmec Thym,en Majoryn» Totuwvermacck, foo dicht beftrooyen, ( Om ekk die 't fier. daer door te nooyen Om u te wolgen op het fpoor) Dat ghy daer door een vreught fult voelen » Die u door mergh en bloedt fal woelen. En kruypen al uw leeden door. Gans bloedt! wat wil t'er t'avondt dagen /
Wanneer j'op Venus Kordewagen, Soo vreughdigh wordt in een gekruyt? Wat wilt ghy in dat bly om-armen, Een kitt'lingh voelen in Je darmen? En Jeuckingh krygen door Je huyt ?
Ick wedt by loo, als't Jaer al uytis,
Dat fy ,die nu van daegh de Bruydt is»
Noch wel fal dencken aen dees nacht»
Die haer voor 't eerfte van haer leven»
Wel negen maenden aen fal kleven»
Door defe vreemde Kitteljacht:
Waer in fy fal met vreught gaen vangen»
Geen Wildt j als men te koop fiet hangen
OntrentdePens-marckt, en de Hal,
Maer een tam Dier, 't geen op een draetjen»
Haer lycken fal, als fijn Mamaetjen,
Mits't haer Mamaetjen maken fal j
En haer doen flen, dat by te flapen
Niet anders is, als na te apen
Een dingh jgelijck men felver is:
Mits men daer door,in Kindt, en Neeven»
Sich ielven weer doet als het leeven»
. In een bezielde beeltenis. Doeh
|
||||
|
of Geurige Zang-goddtn. YlJ
Doch 't lijckt, ö Jongh-getroude Iuyderi,
( Die't puyck van Bruygoras en van Br uyden, Soo wel alsyemant, heeten meught) Dat ick hier wel te veel fouw praeten, 't isbeftdan.dat wy't hier by laten, Om niet te hindren aen uw vreught, Gaet, ftaptghy heenen metuwbeyen» Daerude Minne-Goön verbeyen, Al fwierend om uw Ledekant; Het welck fy, tot uw bly omarmen* Met Stoof, noch Bedtpan fullen warmen; Maer met foo aengenamen brandt, Die u van vreughde fal doen fmelten, •, £n by uw hartjes alsopftelten
Doen danfen, door fijn leckerhèydt; En die ick wenfeh, dat van uw Beyen, * Soo langh ghy leeft, niet af magh fchtjyen,
Maer groejen fteets in foetigheydt. De T E M P E L der L I E F D E,
Gevonden door een
KOPER'PFNNINCKJEN Gevallen in den 'Boeftm van
C L I M E N E.
tAenhaer felve.
C Ghoone Climene >
Soo als ick van deefe morgen befich was, in mijn ge-
woone devotie te plegen, aen dat aengename Penninck- jen, t welck ghy my weet foo waerttezijn,doordehey- ligheydt, dewelcke het met gebracht heeft-uyt de Pelgri- magie,die het door die heylige Landftreeck die u bekent is, gedaen heeft: endatickhétmetdegrootfte opgetoogenc- beydt des werekskuflende, met defe woorden (die Mor- gen-gebeeden geworden zyn) aenfprack, en dat ick feyd: |
||||
|
tl8 T H A L I A
|
||||
|
lek offer a met vreught, S Penninckjen ! die kuffen,
Die ick u dacgelijcks (chuldigh ben ,
Hoewel dat ick u macht hos ken ±
Hoe heyhghghy aock zijt, mijn vlammen uyt ie bluffen, Siet loo opent S. Ignatius (die ghy weet dat de helft van
deefe heylige Medaille maeckt) tot mijn ontfteltenis, en Ver wonderingh fij n mondt; en als de faeck van de Penning opvattende (gelijck hy recht had, vermits fy te vaft aen een verbondenzijn, om verfcheyde gedachten engevoelens te hebben) begint hy my dus in fijn Koopere Tael aen te fpreecken. Ghy hebt gelijck, 6 Alidor! dat ghy my met fulck een
devotie eert, nademael mijn heyligheydt met grooter ree- den aènbiddens waert is,dan of ick de Reüqutè van een vandegrootfteHeyligen des weerelrs was. Geen^elgri- magie nae het vervallen Jefufalem noch nae de heylige Vrouw van Lorettéjkan yemandtfoodaiig een voorrecht in de heligheydt geven , dan de reys, die ick in min dan eenoogenblik hadkönnendoen,hoewelikorndefchoon- heydt der Lahdtftreecken die ick doorwandelen moeft, ruym vier uuren onderwegen gëWeeft ben.
)
Want aües 't geen het oogk ooytfagh , Ofal't geen ooyt volmaeckt km/chijnea,
Moet voor hei geen ickfagh , verdwijnen *
Gelijck het Star-licht voor dendagh.
Defe woorden (die in een Tael, die aen alle anderen dari
aen my,onbekent fou geweeft hebben, gefproockén wier- den) deden my na een goeje wyl ftilfwygens, hem met groote vetbaeftheyt vragen, van waar hy, die van onbe- roerlijck Metael gemaeckt was , had geleert, woorden voor te brengen, en dat meer is. in vaerfen te fpreecken ? waör óp hy my in die felfde Taelantwoorde, datmyfulks geen wonder moeit fchyrien, nademael het onmooghliick was, te fien*'t geen hy genen had, fonder van dood leven- digh; van onbeweeghlijck, ontroert, van ftom, fprekendt; en van dom en onverftandigh,èen reedelijck goet Poeëtte worden. , |
||||
|
•■ :-■ -■■■■■ ""*17T'TRr~---------------- '""" -—---—■--------------------------■ — ....
of Geurige Zang-Goddin. Xi$
Defe woorden (die ick fi-er wel kon vatten? alfooick
Uw fchoonheydt fiende, die in mijn fel ven waer bevonden had, nadermei ick daer door mijn geeft, als met een nieu Vuur ontfteken en gefuy vert had beyonden)deden my hem wederom m:tgroote nieuwfchierigheydt vragen > wat het dan was dat hy al gefien had ? En hem bidden, dat hy my fulcks toch op alle vriendfchap wilde herhalen. Den goeden Heer Ignatius (die al fijn leven een feer eër-
lijck Man geweeft is, en die derhalven die goetheydt felfs my hier op niet in fijn Kopere Beeltenis heeft willen laten verfterven) willende vernoegen, heeftmy in defer voegen, fijn Avontourlijcke Reys beginnen te verhalen. Na dat ghy my ö Alidor! uw handt liet ontvallen, wiert
ick ge'ijck als met een foete fluymerfiekte bevangen ; doch alfoo die felve niet langer duurde, dan tot dat ick van mij n val (die op een feer fachte plaets gefchiedej herkomen was, bevond ick my felven wel haeft iiïftaet, om op dit toeval, endeftandt daer ick in was, te^dfencken, Waer op ick, tnijnoogen opheffende, mijnfi$|<i*Éhrond vervallen te fijn in de ingangh van een Valley, die een fcheydingh fcheen te maecken tuffen de twee aengenaemfte Bergen des werelds* die hoe welfy in fchoonheydt tegen malkanderen.fchee- nen te ftryden, nochtans feer vreedig famen huys hielde^ tVantfchoondatelckfijnkruynvolmoedts ten Hemel heft es
Schier als totfpijt van fijn party; Soo was 't nochtans, dat géén den ander overtreft e > In fchoonheydt, luyjler , noch waerdy. Deeerfte gedachten, die my in deefe aengedame Valley in
den fin fchooten,waeren niet dan twijffelingen,of ick piet wel buyten mijn weeten in het Italiaanfche gebergt mocht geraecktzijn, van waer men het Marmer in fbó groote meenighte de wereldt door overfendt? Alfooick dcefe fchoone Heuveltjens met foo grooten getal van Albaftre Aaren doorwrocht fagh , dat ick oordeel datdéfe inbéel- dingh in mijns gelijcken, voor dietijdt, lichtelijck te ver- geven was. Doch na dat ick de omftandigheëdeh een weynigh beter had beginnen aen temer eken, bevond ick wel haeft dat ick in mij n oordeel gedooldt had, I Nadien
|
|||
|
IjO T H A L I A
ï$adiè» des teedrefachtigheydt
ÏJie ick hierwierd'gewaer,my klaergettoegh deêmereken,
Dat in dit fchaon Geberght te wenken ,
Of ineenfleenegrondt', was feergroot onderfcheyt.
Maeralföo ickvan mijn leven wel had hooren feggefl, datdfe Atpenaltijdt Soomer en Winter met Si>eebedeckt leggen >fc>oi was't geen wonder datickuytmijn voor-ver* haelde dwaiirigh in eennieuwe quam te vervallen , my fcl- ven weer inbeeldende, uyt al de witheydt die my alle kaft- ten de oogen by na verblinde, dathetgewiflijekindatge. berghte moeft wcfen dat ick verfeylt was: Want Geen Snee, dat d'hooge gilpen deckt,
Kanjigh in 't mitifl hier by gelijcken; Maer moet voor d'heldre Witheydt wijekeu *
Die't oogh hier tot vtrwondringhfireckt.
Maer foo dfe, ick weerJSjegon te befpeuren dat hier hetóm- leggende vlatke Landt ffop wel als het gheberghte felver, metdefe fnee-witte b|pfi^fteringh gedeckt was,loo begon i k mij n fel ven weer wel Ijlell van buy tenfporigheydt te be- fchuldigen : Te meer, wanneer ick,foo yer mijnoogfi koniijcken, om hoogbfiende, de toppen van deefe Heu- veltjes/riiet met wit Saee,.of Hagel, gelijckd'Alpen doen.) maeryeder met een rondt Circkeltjen van het fchoon'fte Vermillioen des Wereltè bedeckt fagh. 'tWelcIt yuam aen mijn gefïcht verfchqiten
Sooaengenaem, foofchoonen varfch,
Als d'alderrijpjie Soomer Kars
Spijt Sydons Purper, en Roiij?ien.
Defé twee fchoone Ringetjes fcheenen als van Mejuffr.
de vooffichtige Natuur, daer als tot een parek gefteltte Zijn, om yderinfich te befluyten een kleyneopening , dk degedaentefeerwelhad, van in toekomende tijdenden fchoone en levendige Fonteyn te fullen worden. De ver- wonderingh , die dit gefichtinmy veroorfaeckte, beleite my echter niet te gevoelen, dat ick door dieffenbeydten gladtheydt van deefe weegen, allenskens wat lager begon te vervallen, totdat ickeyndelijckin het diepfte vandete Valley geraëekt tijnde, de tipjens van ditgeberghte uyt het |
|||
|
of Geurige Zang-goddin. IJ t
gelicht verloor, waer door ick mijn gedachten met eenen
daer vanaftreckende , wel haeft gewaer wiert een feeckere werkende klopping uyt het onderfte gedeelte van'tgeberg- te voortkomende, en metonderfcheyddijckePaufen vol- harden. Ick fou hier garen aen d'eenof cfandergevraeght hebben,of in defe onderaertfche Mijnen oock eenige werk- lieden verborgen waren ? om hier,gelijckinhet Luyckfe Gebergte gefchiet met hamers eenige kolen, of andere mi- neralen uyt te bicken. Maer alfoo ick hier geen Paffagiers, veel minder inwoonders vond ,foo was ick genootfaeckt, mymet deinbeeldingh te vernoegen, van dat daer voor- feeckéreen Sprinck-ader moeft verborgen fijn,die door het uytgieten van fijn levendigh water dit Geberghte, endeal het aengrenfendeLand,motftonderhouden,envoedfel ge- ven. Doch myfelven in defe gedachten langh op te hou- den,was my onraooghlijck,aHoo ick my te met vond neder facken, tot in eenfchoon, en wijdtluchtigh effen Veldt, nergens in fijn omtreck met eenigh geboomte of water be- flooten, dan alleen in een feeker gedeelte, daer defe fchoo- neBeemt eenweynigh af hangende begon te worden, en de gelijckenis vaneen Valley fcheente maecken : want daer was het, dat ick foo var mijn oogh kon rijcken, in hec afhangen, een weynigh Kreupelbofch begon gewaer te worden. De begeerte die ick had, van my in de fchaduw van eenig geboomte wat te ruften,deê my op dat geficht,als door een Seylfteen getrockenderwaerts facken; temeer, alfoo de hitte, hoewel ick geen Son gewaer wierd, my daer foo gevoelijck begon te worden dat ick vol vrees was, dat ick, hoewel van kuoper gemaeckt, aen't branden mocht geraecken. Doch hoe ickdeefe klcyne Bofchadie meer begon te naderen, hoe ick my fel ven met noch groter doch veel aengenamer vuur ontroert begon te gevoelen. Want uyt dit Bosjm ijl alleen, datGodt Cu$ieè,
Wanneer hy wil demeefierfpeelen, Stjn ziel ont/leeckent vuur gaetfteelen ,■ t Geen hy met Juich een kracht,door hart en nieren fckiet. Nochnauwlijckswasickcp-hetpuntvanmyindefeaen-
genaeme lommer te verbergen, of hetfcheen, alsof ick
, I * door
|
||||
|
IJl T H A L I A
door een feecker ingeven tot een fonderlinge eerbied ( die
men aen de heyligheyt van deefe plaets fchuldig is) geport wierdt. HetGodtlijck vuur,'t geen my daer opnieusde finnen begonnen t'ontfteken ,deê my de macht en de ftout- heydt ontfacken, van verder te derven gaen. Vermits de keyligheydt in dit Geboomt befloot en,
Was als de Tempel van de Min;
Waerniemant om te komen in,
{Dan met gedacht alleen) de vrybeydt heeft genoot en t My felven dan met fulck een eerbiedigheyt tot defe plaets
ingenomen gevoelende, en (hoewel door de wellu'fl igheyd van dit gelicht opgetoogen) niet verder dervende gaen,be« gonick welgewaerte worden, dat het my onmooghlijck foufijn.daer langer te harden,fonder de heyligheyt van defe plaets te ontheyligen, en daer door, totftraf mijneygen heyligheyt te verliefen, en als een Martelaer te fter ven. Defe gedachten, die in my feer gevoelijck waren, deden
my in defe gelegenthey t, ó Alidor! op u dencken, en het Ïeluck,'t geen ick genoot, uy tal mijn hart toe wenfehen ;
«Tiet twijflelende, of ghy (die de Min altijdc voor uw cenighfte <3odheydt hebt aengebeeden , en die derhalven wel verdient,een van fijn gunftelingen te zijn)foud in mijn plaets zijnde, en foo veel geluck genietende, van het Voorhof van Gjn Tempel te mogen befichtigen, daer-en- boven weldeVryheic van hem verkregen hebben,van foo- dereenigeontheyligingh, de binnenfte deelen van deefen Tempel ce moogen doorwandelen, Want hoe foute u de mhi dit voordeel kunnen weygren ?
Uj/egh ick, mens getrouwigheydt
Bekent is aen fijn Godtlijckheydt ,•
En die foo wel verdient van eens vol vreught tefteygtev, In 't binnenfte van die heyligheydt.
Doch terwijl ick in dit wenfehen befich was, foo wierdt
ick als door een Aerdtbeevingh daer van daen geruckt, en weer in mijn oude Weerelt gebracht: Waer ick federtdie tijde niet gedacn heb, dan op die toeval te my meren, en ute beklagen , die in fpijt van uw devotie altijdtaende liefde
|
||||
|
of Geurige Zang~goddin, 135
liefde beweefen noch foo var verfteecken fcijt van het befic
van fo Goddelijcken plaets als defe, dewelcke ick niemant op de werelt wenfch, öf oordeel toe te moeten komen, daa u, wt-lckers gerrouheyt,nist dan met het befit van defe hei- lige pkets kan vergolden worden. Met defe woorden ey nüigde mijn goeje Kopere Ignatius
fijri verhael, en fweegh foo bot (lil, als of hy van pure droef heydt om mijn ongeluck, al Gjn vyf finnen op een tyt quam te verliefen , en liet my ia de grootfte verbaeftheyr, en ontfteltenis deswerelts, een lange wyl aenfijn ftom- heyt deel nemen. Docheyndelycknadat ick mijn gedach- ten langh genoegh met fijn laefte woorden gequelt had, begon ick met een groote ontroertheydt indeefe reeden uyt te barften. O Goon f is 't mooghlijck , datfelfs het ft om Metael
Weet van mijn trouw te/preken.?
En dat nochtans de Min > daer ick mijn trouw van hael, My dus in ramp laetfteecken ?
ïft mooghlijck dat climeen mijn fuyvere min ontkent ? Daer felfs d'outzielde dingen,
Bewoogen door mijn/mart, vaftmelden mijn ellen dt, En van mijn liefde fingen.
Na dat ick een wyl in defe,en diergelycke uytberfüngen,
op de ondanckbaerheydtvan de Minne-God gefcfaolden hadt , diemy in fpyt van al de devotie,die ick hem al- tydt beweefen heb, den ingangh van defe fijn Tempel, tot noch toe geweygert heefteen datickoocku, öSchoone Climenee! (die ick zedert kort heb verftaen de bewaerfter van defe heylige plaets tezijn) van gelyken van onkundig- heydt j en wreedtheydt had befchuldight, nadien ghy tot noch toe, mijn lief de niet hebt willen kennen, of die ken- nende, die tot noch toe foo ondanckbaerlyck ontfangen hebt, foo heb jck( oordee!ende,datmen fomtyts doorde onnoofle oprechtigheit van fijn befchuldigers eer dan door yet anders, in fijn gemoedt kan overtuyghc worden)ude waerachtige avontuur, en het oprecht gevoelen van mijn Kopere voorfpraeck willen bekent maken,de welckeghy immers fonder een overtollige haiftarrighey t,ruet v3n rïat* I 3 \ tery,
|
||||
|
IJ4 T H A L I
tery,en leugen-tael fult kunnen befchuldigen. Nadien fijn
oprechtigheydt hemdaervoor,byu,diende te bevryden. Laec hem derhalven u eer in uw gemoedt van al te grooten ongeloof en ftrafheydt overtuygen, en u voor feecker doen gelooven, dat Mijn ziel van u aüeen fijn Boejens beeft ontfangen,
En dat ick in mijn flaverny,
Infpyt van al uw tiranny,
Voor eeuwig/s mijn geluckfal van uw dienft doe» hangen. En laet u voorts defe verfeeckertheydt ( die foo feecker
is, als datghy de fchoonfte des werelts fijt) beweegen, om my eenmael, na foo veel flaverny, toe te laten, defe Heylige Tempel (welkers ontfluyting van uw macht alleen hanght) in te treeden. En zyt verfeeckert, dat het foo var daer van daenis, datick die ontheyligen fouw, daticku durf fweeren,noyt Priefterder Liefde,een van fijn Tempe- len met foo fuyvrenOffer,ofWieroock-vat, heeft inge- wydt, als ick defe verfeecker te fullen doen j nadien ick u voor 't laeft beloof te fullen betoonen, dat De heyligbeydt van d'Offerhandt,
Die 'k in dees Tempel fal doen fmoocken, En op 't Altaer der Min doen roocken, Sal fijn mijn/uyvre Minnebrandt, Die ghyfoud fond doen te verachten;
Nadien die aljijnfuyverheydt Alleen treek t van uw Godtlijckheydt, Dieganfch weergaedloos is te achten. Denckt hier dan op in 't endt Climine! en gelooft.
Dat d''intree van den drempel, Van dees Vergoode Tempel, Aen ufoo wel als my, al 's werelts vreught belooft. |
||||||
|
*
|
||||||
|
Pt
|
||||||
|
«f Geurige Zang-Goddin. \ 3 r
De drie Ayren van de
MUS Q_U ETTAUES
Aen C L O R I S. Eerfte j4jy.
I. TLTEIaes! ick fuch't en ween om niet,
-*--*• Wijl dat mijn wreedenietenfiet, Wat d'oorfaeck is van mijn verdriet. Want fchoon mijn fuchten duyfen werf Haer feggen ,dat ick om haer fterf, Watift, wijl ick niet klagen derf ? a. De vrees die met mijn liefde groeyt , (
Die houd mij n tongh geftaegh geboeyt> Hoewel mijn hart vol vlammen gloey t. 't Ontfagh alleen van haer gelicht} Doet dat mijn tongh geftadigh fwicht, En fielt mv 't fwygen tot een plicht. 3- Dusfeefickjftervendih deminj
Wijl dat mijn fchoone vyandin Maeckt dat ick hoopeloos bemin, Want, Cloris! eerghy mijn verwyt Mijn al tegrooteReuckloosheydt, . . Soo fwygh ick beft in eeuwigheydt. Tweede Jyr,
I. TTOlmaeckte Cloris! wijl u is bekent, bis.
* Hoe fchoon en hoe volmaeckt gy bent, Waerom en weet ghy dan oock niet, Dat ghy veroorfaeckt het verdriet, Daer ghy my in verfmelten fiet ? z Want wijl u oogen yder fuchten do.eo, ik'
Kunt ghy mijn frnart dan niet vermoen ? Of, wyl't onmoogelijck kan gefchien, Ufiende, uw gewelde t'ontvlien, Waerom kundtghy mjjn frnart niet fien ? 3. Of wagtgy wrede! tot dat mijn mont, bis.
Sal de oorfaeck feggen van mijn wonde? 9ê. ■■ I 4, l$oo
|
||||
|
IJ<f T H A L r A
Soo neemt uw oogb fijn ftrengheydt af,
Of anders, vreefende voor ftraf, Pael ick eer fwygend in mijn graf. Derde Ayr,
l. XT Oft u mijn getrouwigheydt,
f\ En de fmart
Van mijn hart,
Zijnuytgeleydt: Wreede Cloris! 'k wed ghy feydt! Dat de pijn die my deert,
Had uw haet overheert,
En in medely verkeert,
Al u ftraffigheydt. i. Want mijn liefde,en mijn pijn
Zijn foo fel, Dat geen Hel
Kan wrèeder fijn Saeght ghy des maer ftechts de fchya V an rny n leedt, fonder endt,
'k Sweer, ghy haeft had bekendt,
Dat geep liefde, noch ellendt,
Is foo groot als 't mijn. 3. Siet des eens myn lyden aen,
En't verdriet, 't Geen ghy fiet, Dat my doet vergaen. Wilt my eens hier van ontflaen. Door het Godlijckfte woort,
Dat'er ooyt is gehoort;
Dan is al mijn ramp verfmoort,
En mijn fmart gedaen. Simple Courant.
Aen C L 0 R I S. TJEel t'onrecht, heelt ghy u mijn Min,
%g. JLO waerde Afgodin! V opr oflftantva.ftigh in; |
||||
|
of Geurige Zang-goddh.
Wijl ick my trouw bevin. 'k Ben foo groot in ftantvaftigheydt, Als ghy in fchoonheyt fijt: Want trots 't verdriet, 't Geen gh'in my liet, 'k Min u in eeuwigheydt i. Uw beelt, 't geen al 't volmackfte tart,
En yeders ziel verwart, Sie ick fteets in mijn hart, Als oorfaeck van mijn fmart. Ghyoock foo, fchoone Engelin! Soeckt ghy mijn trouwe Min, Mijn ziel, die ghy, Voerdt aen uw zy, Sietdaer mijn trouwheydt in. 3. Daer fult ghy fien, dat, fchoon ick ly
Soo wreeden tiranny, DatickdeesQaverny Noch acht een luck voor my. Daer fult ghy fien, dat felfs de tijdt, Noch al uw ftraffigheydt, Noch geen geval, Ooyt krencken fal, Mijn min , noch trouwigheydtt R O N ' D E A U
a Madame.
OI vous vouliez, que j'ouvre franchement
^Mon Cceur a vous , <frfans deguifiment; Vous y verriez. mon mal, ér mon martyreï Vous y verriez. quepour vousjefoupire, Vous y verriez les peinesa"un Amant. Vexs y verriez un Cceur pourvous bruianti
V» Cceurfoumis a vous abfolument, Et qui voudroit mourirfouts voflre empire, SivousvoulieZ'
Vousy verriez auffy parfait ement
ÏUniquefin que monamourpretend) 1%
|
||||
|
l8j T H A L I A
c'Ej! que je.....Nm ,je n'eferois Ie dire i
Maisdansmon cmrc'eft ou vous pourriex, lire
§uejevoudro'u vous,. i. .feulement Si vous vouliex-
Sur une Volage.
Voix: Wallis. AH dieux! que laflame efi Crueüe!
Dont Atnour ,pour uneinfidelle, Me Untement fait confumer. Et quoy qu'eüe efi plus inconjlante, 6}ue tous les Pens , <&plus ckangeante, f e nepuis cejfer de l'aymer. x. F'enfant quej'ay toutfeulfa gr ace >
Un autre aujfytoft prend place, Quifeforge un bonheur tonftant. Mats luy>fifier de mon dommage, Auffytofi fe trouve en naufrage, Et me voit au port >tout contant. 3. j' Ay fait par art, & par nature,
a Fin d^arrefter ce Mercure, Toutcequ'un Amant peut penfer. Mats elle m'ejl tous jour contraire j Et je nemen puispas difiraire, Ny cejfer de la plus aymer* 4.. Lorsquejeveuxpajjerfaporte *
Monpied, matgre moy, nfimporie: O miferable que je fuis ! i'Eft tomjours accord ou quereüe j Je nefcaurois vivre avec elle, Etfanseüe aujfy je nepuis. . RECHEUTE;
a P H 1 L L I S.
Voix-. LaPetite Akcffe.
| "D Hillis! j'avois defia quité mes thaines,
■*• Et les avois maudit cent mille fois j |
||||
|
of Geurige Zang-goddin,
j'EJiois defia delivréde mespeines, Et j'adorois defia vos dures loix:, Mon coeur defia, plein dfaüegreffe, Chantoit fans ceffe, A pleine voix, Adieu PhtUts! adieu Captivitê!
Nous vous fuyons enpleine libertè. X. Mais ha Phittis ! ma Dêeffe adorable !
Las! que mon coeur fe trompoitfolement! Ha, mon bonheur que fut ilpeu durable \ En monplaipr que fut ilpeu conflant ? Tropfoible efloit efte Vicloire, Quand, plein de Gloire, j'Allois chantant, Adieu Phiüis! adieu Captivitê ! Nous vous fuyons, en pleine libertè. 3. Le Jraifte Amour quiforge tousfes armes,
Et tousfes traits , des efclairs de vos yeux, Me reblejfa, en augmentant vos charmes, Et regaigna la vicloire par eux, Enfin, Fhiüis ! il vous rameine, Chargé des chaifnes, Uu malheureux, Que de nouveau voit la Captivitê,
Tour Vavoirfuyt en pleine liberté. 4.. Le voicy donc, Pbillis ! en miferable,
Se proflernant devant vospieds divins: Voycy mon Coeur, que le malheur accable, Douce Phillts \ il revient en vos mains -. Ah , traittez donc enpitoyable, Ce miferable, Qteiefl enfin De nouveau mis en la Captivitê-,
Pour Vavoirfuyt en pleyne liberté. y. Ce/fez enfin mes maux& mes allarmesi
Vous qufpouvez tarir mes trifies pleurs ; Vous quipouvez. 1out faire par vos charmes. Ah, areflez le cour de mes malheurs. Rendez Phillis! mes defiinêes |
||||
|
liO T H A L t A
DutoutchangêeSi
Et que ie meurt,
Enbenijfant cefte Captivitè, Quipar deuxfoix ravit ma liberté. Chanfon a Boire.
Voix: La Gredeline.
X. f^Eux, quel'Amour tranfporte,
^^Sont tousjour languijfans,
Leur ame , a demy mort e, Se meur e inceffament: Gjjii voudroit l'Amour dencfuivre ? Si ce neferoit qu'unfol: Aymons plutojl L.e verre, & Ie pot; Car ainfinouspourrons vivre Tousjoursfains , & tous jours fols. z. Vivre tout folitaire,
Dans un maudit tourment, Voila bonne chere, Et Ie bien d'un Amant: 6Ja# voudroit FAmour doncfuyvre ? Si ce neferoit qu'un Vol, Aymon pluftofl Le verre , falepot; Car ainjinous pourrons vivre Tousjours fains, $• tousjoursfols. Courage de Fille,
V O 1 X: PourunfeulCoup.
TTAn defe nacht*
* Comme ma dit ma Mere,
Sal onfe Jan my komen doen la guerre; Maisjecreinsfa lance, noch fijn kracht: Je dis tousjours > ma Mere nen e ft pas mort e; C*r te combatfe rendfans bloedt te ftorten> Al is't nacht. |
||||
|
$f Geurige Zang-Goddin. if ft
%', Ick fal foo dwaes
Niet fijn, als ces Badines,
Om a leur ayde roepen haer voipnes i Hóewei men is fouvant den Ónderbaes, Quelque vigeur quil ait dans la bataiUe, Je nefuymy pour quatre de fa taille, Nj crayndraypas.
3. Il e ft bienvrayi §Lu'ilme mettray par terre;
Aïaer niet te min, je ne crains cefle guerre', Mats Ie devantje luyprefenteray. En fchoon ick ben voor hem niet ajfe&forte Ick fegh f indien ma Mere n'en eft pas mort e, Jerienmourray-
Voix: Gavotte d'Anjou.
A Mour, oyant tant renommer
■"•L* Belle, qui me fait aymer, Etparfesflames confumer, Fit vers ette un voyage, "Sourvoirce bel ouvrage, Et fefit ofterfonbandeau, Tant il eft defireux du beau. 1. Alors ,ravy de tant d'attraits,
Et de merveillesfi parfaits, Et navrê de fes propres traits, Dit ,fus ju'ou me rebande; line faut quej'attande De voir plus d'egala as yeux Nyfur la terre, ny aux Cieux ^MADAME.
~\/[4dame \fifavotscefteprefomption,
De vouspouvoir flechir par unepaflion,
Dont je me voisjaify par vos yeuxpleins de charmes, Et qui excite en moy desfuneftes aüarmes ; Et dirois que je meurs. Mats puts que mon orgueil Ne
|
||||
|
T H A 1/ l A
Ne me fait efperer, qu'unft divin Soleil
Pourroit eflre brulé,par une humaineftame t Et me tat/ant pluftoft \e veux mourirjins bhme- R O N D E A U
a
C L I M E N E.
Tj' N voos aymant j'ay paffe trois femaines;
^Contant par tout vos Beautez. plus qu'humaines Faifant voler, au fin de tout mes vers, Vojlre doux Nomparmy eet Univres, Cbantant fihaut, quej'enperdisl'haleine. f e vous loiiois ,• Mais mon Ame sneert aine
Nepuilia jamais ia triflepeine, Que jefouffris eflant charge desfers, En vous aymant, ,,. ■
Mais ah enfin Adorable Climene I
Eflant tout lat duporter tant de chaines, Je veux conter les maux que fayfoujferts, Etfouffre encor, pendant que \e v ousfers » Je publiray Ie tourment qui me ge/»e, Envous aymant. SERENADE
Pour la mefmw.
Voix: Conrante Nouvelle. LAs! pourquoy me faut illanguir ?
Dans les tourmens fans enfin en mourir. Pourquoyfaut il mes feux Cach er a ces beaux yeux ? A ces beaux yeux, qui me font tantfouffrir. %. Quoy l/erayje doncques Amant j
Sans deeouvrir mon malny mon tourment ? Paffêrayje mes nuits Et mes jours aux ennuys ? Sans en ofer meplaindre feulement t 3-
|
||||
|
of Geurige Zang-Godditt.
3. Non: Mais cefte Belle f (aura
Le trifte effeil de fes brtllans appat: Et nous la toucherons Var la compajjton, Contans l'Amour qui meguide au trepm. 4.. Car c'efl impojfible, qu'un Coeur
D'un corps fi'beau joit f plein de rigueur» fLuilferoit touche-, Ny efmeudepitiê, j «,'.'• Voyant par tout ma peinè, <&• ma douleur.
y. Orfus donc, moname! volons •
T? ai fins luyvoir enfin nospajjious,; Siel/'n'efipasRocher, Nous lapourrons toucher. De pitte pour les ntaux, que nous fbufft'ons\ ROND E. Al)
Tour lamefme.
MA foy c'efl trop foujfert fans efptfïna*
Mon coeur depa blafpheme la conftance: Et mon Efpoir ( qui torn jours vainement F/attoit mon cceur dans ce maudit tourment, f ar les doux fruit s dequelque recompenfè)' Enfe voyant trompé en fatreamt',
Maudit cent fois par jour cefte fouffraribè ". * En s'efcriant par tout, incejfament, Ma foy, c'efl trop.
Carpourfoujfrirainjilavioleme Du Traijlre Amour,fans aucune allegeance lln'eft, ma foy, rien que f 'abhorre tant. Aux Infernaux convient ce traittement, Ma d'abuferainfi ma patience, Ma foy, c'efl trop. Sur le Changement.
Voix ■. Phillis voftre indifference, &c.
I. ~VTlve la Nouvelle Mode,
v De changer incejfament. |
||||
|
Ma Thillis s'y accommode;
JLtj'en fuispas tno'ms contant j
Car j'ajme tant, tant , tant,
A ehangerfans ceffe,
Que je veux eflre conflant,
Au changement.
t. MaFhilliseneflplus Miei
Elle en fait plus des Amans:
y'ay plus d'eftime pour elle,
Tour ce nolle changement ;
Car j'ayme tant, tant , tanti
A changer fans ceffe, Que je veux eftre conflant , Au changement. 3. Thillit l puts que donc nos Atnes
Toutes deux ,fi cherement Ayment la changeante fiame 3 Ent r'aymons nous enchangeant i Carj'ayme tant', tant, tant, A changerfans ceffe; Que je veux ejire conflant, Au changement. 4. Changeonsdonc fans fin fans ceffe j
Mats parmy ce changement, Soyez moy douce Maiftreffe, Je vousjeray brave Amant , Carj'ayme tant, tant, tant, A changerjans ceffe ; Que je veux eflre contant, Au changement. QJJ A D R A I N.
"ÏAdis j'avois changé a" amour pour une avgloife
*■ . Laiffant, pour fes appas une ingrate "Beauté: Mals les Divins attraits d'une Beauté Francoije, Arreflerontmon cceur, jufqu'a l'eternité. |
|||||
|
ï P
|
|||||
|
of Geurige Zang-Goddin.
|
|||||
|
a P H I L L I S.
Voix: Courante Simple.
T)HiSis! non obfiant ma douleur,
■*■ Je chante ton bonneur j Mats aujfy la rigueur, Vont tu traittes mon Ceeur, Je chante jufques au trefpas, Ta Gloire > mats helas J Je cbante aujfy. Dans mes ennujs, Que tu ne m'aymespas. i. Unjour, lepetitCupidon,
Voyant mapajjion , Et ta perfeóiion , s'Efcrioit enchanfon: Que rien n'egaioit icy bas Te beauté; mak helas \ Parmy ces Cris, 11 a dit,milis \ Que tu ne m'aymepas. 3. Helas >. ma P Muis ? c'efi af ei
Souffert te Cruauté; Conjidere enpitié, Mon Caur inquietê. Mors je vieux jufqu'au trefpas Louertes doux appas j Je chanteray, Maisj'iubliray Quetu ne m'aymois pas. A la Mefme.
Voix: La Princefle-
I. 'Tymüis ! quandfemois vozyeux:
■*- Voz appas, «> voz doux charmes, Je me difois tout heureux ■• K
|
|||||
|
14-6 T « A L I A
j'Admirou lors bonheux :
Etparmy voftre rigeur, » /' 4maur eftoit monfoulas. Quy quene Ie croyiezpas.
x. Je fouffris tout Confiament j
Metpaiffmt del'Efperance, Mais ce nefut que du Vent. Je penfois, que mon Amour Vous devoit changerun jour • Et que vous en fairtez cm; Mais vous neme croyiezpas. 3. Me voyant en fin trompé
En maudiffant la conftance, 'f' Aymon deur du tout changé. Et je me mocque a mon tour, He vozyeux, & de l' Amour; Je mer is de voz appas> Quoy que ne lecroyezpast K O N D E A .U,
a la Mefme.
JE l'ay bien dit cent fok, que mon Amour
Ne vous feroit indifferent tousjour Mais qu il en fin vous en rendroit touchêei &}uoyquejadis vous fiftes la rufée, Je vous promis , que f en aurais mon tour. Voflre Rigeur, me chaffant de la Cour, Fit que mon Cceur prit un autrefèjour ,- Comme fouvant, vous voyant depitée, Je l'ay bien dit*
Et maintenant, voyant a mon retour, r Que vousprenez, a moy voftre recours, En mefaifant les douxyeux; ma fenfée, <5J«i nueüement eft d attachée, V ous mejcogroit, &jeferay lefourd, JePaybiendit.
|
|||||
|
Su
|
|||||
|
of Geurige Zang-goddin.
|
|||||
|
Surun Cocur de Diamant,
, Placefur lapoitrine de
C L O R I S.
Voix: Le Grand Bouré.
f^Lorü l aai brittez. & la Cour,
^-^En rayons fi puiffans> '
6J»e Pon croyt, que l'Aftre du jour %. •
n'En a des plus briUans,
a Quoy vous fervent tantd'efclats;
& Quoy ces doux appas ?
Et ceregard bruianti
Si vous avez le Cceur de Diamant.
i. Mafoy ,ihiejlpas bienceant
d'Aller ainji armé ; Vous n'engardrez unfeul Amant, fEnJuistrefaffuré, Car ceux qui verront Vflfire Cceur: Enjremiront de peur Pour moy j'en fis autant. Quandjevis voftre Cceur de Diamant, J. Ógoyquedoncva&CharmansappM
Pont naifire tnon amour j Ce cceur me confiillepas, Devpue aymes tomjour. Car mon Amour c'e/lartejlé, Voyant fidureté: Maisjeferay conflant. Si vous juiettez le Cceur de Diamant, Surune Abfcncc.
Voix: Couranted'Amirillis, *• ]?R'flerfoupirs l je vous ouvrelaforte, -*• Allen trouver la Belle que jeferft
***** ty veir h mal que je fupporte, K. a |
|||||
|
T-'- ; t s
H A L I A
Et eontez luy la rigeur de mes f er s :
Conte%mapeiHe, & eontez.mon Mdtyre ,
Et tout ce quijene luy puispas elke,
i.. Las] jepénfiis,'qu'e'vitdntl'influevce
De ces beaux yeux, aux rayons ji nuifamt G)ue min mal en perdroitfa Vïaleitce , ~ Et que mefeux enferoyent moinf cuifans Mats cefl en vain qu'ainft je me de'tèurne, Partantdupied, dupmferjeretourüe: ' 3. Plusje/ut* loiH,'plus mon defirs'attüwie •.
Je nepuit plus fes effórtsendnrer. Plus loin du feu> plus fort je me confume: Ah, qu'ejï ce donc quefepuijfe efperer ? Et quedois je chercher en cefie abfence ? Sinon lamort ,pour fin dema foujfrance. SurWndipart a
L -U-'O'-I N E. : Vuix: t.¥ Lande. ~OEUe Luctorï
■*-' Sb'ujfriréz, vous eedepart ?
EtverrezvoHs'ma ruines , f
Sans enprendre-quelquv^arth.i»"/' Ah, pour Dieu, ne voyefpas '': Le mal, que me caufera. Ceftedefaftrevfeabfen», -' Sansdeplorermon trepos» '* \ "-■'■"■'■•; 2. Toutemailie■ - ,Kv»*; Ne depend que de vos yeux ;
Puts que donc uu autre envte Me fait élmpier d'iceüx ; Belle l vousvoyez, helas ,'. ■ - Ce qui m en orrivera : , . __— Je men vay, chere Lucine ï
• 'Mais ie cotits è montrepas. |
||||
|
of Geurige Zatig-goddin.
tsédiett a L U C I N E.
Voix: Phillis foyez Cruelle, &c.
I. Tf Nfin adieu Lucine !
f-*Il fefaut feparer :
Re doutant ma mme, Je m'en vais vous quttter, Voyant que je foupire, Pour vous injuftement; Je quitte voflre empire-, Et maudis mon tourment'. 2. Mon Ame delivré Voit, en ferepetant> Que voz èeautetfuraVes S en vont avec Ie vent Vox Beautez imparfaites, Font naiftre mes mepr'ts: Eftatit 'p contrefaites,
Que de vous je me ris.
3. Hal laMetamorphofe\
flue je remarque en vous '.
Voflre touche de Rofe,
Et voz. attraits fidoux>
Sont comme lafumée:
Car voflre ejclats'en fuif,
Quand n'cjian t pas f ardet,
Vous revenez du liói.
4.. Alors torn voz. doux Charmes,
Par defaut de leur fard,
n'Ontpas ces me/mes armes,
Et eet air fi gaiüard;
Dont mon Amegefhée>
Bruloit enprijon.
Non, non, Belle E arde e l' '■'
Je kay vos trahifons.
f. Venant de voflre Couche,
Je vottt vis unmatïn.-
K 1
|
||||
|
—.......—------.- - - - ......-------
ÏJO T H A L I A
Mais alors vofire Souche
Mattquoit d' encarnaditt : Voz, levres raviffantes tl'Avoyentpas leur Couleur ; Vojire haleme puante Me fit boniir Ie Cceur. 6. Contemplant la Coiffure ?
Quiparoit voz. cheveux ; fAbhorrois les ordures, De voftrepoil hideux. Et depuis, pre/que en rage, f Ay mille fois doute, Si vofire beau vifage Lors nefutpas majquê. J. Mais non, de ma "Lucine
('Efloit Ie vray pourtrait; Dont la beauté divine Futjadis monfiuhait: Et que la Renommêe, F ar tout ces univers A tant de fois louée, E» recitant mes Vers. 8. Voyla, belle Fardée\
La fin de mon Amour. Vous efiiez, aderée, Etlafirioztousjour} Mais parce que vos Charmes Ne durent qu'un moment; i' Abandonne mes larmes, Et deviens inconfiant. 9. Pourtant mon inconftance
Eft pardonnable ajfez Car la voft rem'avance J Puts que vous vous changeZf Et de tresadorable, ■ Vous de devenezpar 'tout, Silaide , que Ie Diable §ereitJot,SilyoM »<••»«• beift* |
|||||
|
S»r
|
|||||
|
of Geurige Zang-godditté
|
|||||
|
Sur Ie mefmeSubjcö :
Voix-. LaContefle-
I» C\ R fits, mon Caur! il faut tkanger :
Quant a Lucine, illafaudraquitter,
Et noflre Amourplus dignement placer. Aymons, maisn'aymons pas Des f ar des appas: Mais jufques autrefpaSi hymens Silene; flui nous amiene Vnplus douxjoulas. l. AymonsBachusjufque a laf»;
Aymons ce Dieu qui nous e/l plus huntïïm' Et oublions Lucine, par Ie vin. 11 faut, il faut changer, Et tout oublier. Etrienplus adorer, Si non Silene, 6}ui nous ameine Des treforsplus chers. ? Adieu Lucine! pour jamais:
Allez tourner ailleurs vozfaux attaits, Etaux lieux, ouqu'ïlferontplus d'effeóï. Pourmay, en vous laijfant, Je veux dorenvant Aymerfidellement Le bon Silene &lui neus ameine Des plaifirsplus grands. Sur une Abfencc de huid jours.
Voix: Courante d'Ameronte. '• ^^Epleurezpas j mesyeuxl
"*" ~ Et ne me rendez-pas plus malheur eux:
Sou frons toutpatiemment Pour quelquesjours ., ce de faftreux tourmentt |
|||||
|
T H A L I A
Et fions pla/lofi
SurPefperance,
Que cefle abfence
Finir a bientoft.
x. O jour fi malheuren» ƒ Vom, qui me feparajles de cesjfiux, Auqueh Ie traiflre Amour jb fabriquéfon eternel'fejour: Je vous aurois tnaudit,
En cefte abence ,•
Mats Fefperance
Me ï'ainterdit,
%. l'Efpoir m'ejl donc refté, De me re voir èientofl flfortuné, Qu^alors , que ces beaux yeux M'efclroyent de leurs agreables feux j Qu'alors, que foupirant
En leur prejènce,
c'efle fiujfrance
Me rendoit contant.
4. Sus donc , ceffons nozpleurs Et attendons la fin de nox, malheurs: Le flaifir eflplus grand, $jti vient apres unjicruel tourment. Fions nous dbncplufloft
Sur l'efperance,
Que cefle abjence
Finir a blintojl.
I C L I M E N
Voix: La Bergere.
I • A Quoy eflrefideüe,
•E*Et languir nmfi &jour \
Si l'Ingrate, & ReMle, Cognoiflant mon Amour, n'Ajmepas kjon tour. Non, non , belle Climene! t'Eft trop /buffertde pe'me, . |
||||
|
of Geurige Zang-goddin,
Tour enfin n'enguerir; c'Eft trep, quandla Conftance Peritpar lafouffrance; Et que Pon doitfoujfrir, Sans vivre, ny meur ir. %. Je me trompois moy me/me,
Par ceflatteux efpoir, Que mon Amour extrefme Auroit bien lepouvoir, G>ue de vous efmouvoir. Mais ny mes chaudes larmts, Mes er is, ny mes all arme s, Vous ont touche Ie Cmur Mes pleurs, $• mon Martyre, , He vour ont fait que rire: Et mon plus grand malheur Vous ejloit a douceur. 3. c'Eft doncpour quoy , Gruelle l
Que malgré voz, oppas.
Je deviens infidefle;
Pour chercher monfoulas,
En ne vous aymant pas.
j' Ay bien de la Conftance, Mah quandpar la fouffrance
Mon efpoir doit perir,
Lors mon Amour extrefme
s'En vaperir ne me/me:
Car pour n en pas mourir.
Il vaut mieuxfe guerir.
SARABAND
I. ~T\E faire l'jffligé envers les Belles
-*-*' Ou de ronger un pauvre Gant,
Ne font i mafoy, rien que des bagatelles, flut n'aydentplus rien a pre/ent, Le vray Myftere, Pour leur complaire, c'EJl de leur faire Monftre £ Ar gent. K f
|
||||
|
Xfï T H A L I A
*. Carlajpkndeur dece MetailaymahU,
Forceleceeur Ie plus altier ;f Et Ie rend, en unjour , plus fecoutable , Que bien lespleurs d'uv an entier, Fy donc des armes, Voicy les larmes , Voicy les charmes, Peur legatgner. Sur une Abfcncc.
Voix: LaSuedoife.
I. TV4" Algrêlarigeurdefabfence,
"*-■'■ Et de mes ennuys, ÏAmour, &■ la Conflance,
Ontpeu charmer torn mesfouci*.
Car Fun <&■ l'autre , dans mon cceur.
Ont debattu Ie pointdemafiuffrance*
Et de ma douleur;
Mats * la fin ils m'en ontfait vainqueur.
1. Car hier ils me fint venus dire, En propos galat:
O Tynis ƒ tufoupires,
Et tu te plains, injufiement:
Vis en repos, heureux Amant! Cur ta Phillispartage ton Martyre; Et fit on tourment Eft excefiif, lefien efl bien plus grand.
3. Si tu te plains de tefte abfince, VEfroirde Phittis k Ne tend qu'a ta prefence:
En fin egauxfont vozfiucis. Si tu plains 3 elle gemit, Si tu t'accufes de ceflefouffrance , Ta Pkillistedit Que ton Amour a troubléfon efprit, 4.. Apres cefte douce Wouveüe,
Jen ay plus fenty |
||||
|
cf Geurige Zang-Goddin.
J> mal, qui me boureUe j Maü mon tourment eft tout banny. Je nefpere qu'a voir ce jour, Auquelje pourray revoir cefte Belle j Et qua mon retour; Comme les maux, nousparttgions FAmour, ,
» Sur l'hiconjlance de
P H I L L I S,
Voix: LaGalliarde.
f. T 'Amour ,jecroy,firóitbiendoux*
*-*Phiüis! que Fonpourroit avoirpour vout,
Siparmy tous voz doux appas F Inconjlence neje trouvoitpas. 2. Vous vous changez a tout momens !
Vous n'aymez rien que lts nowveaux Amats j Vous ckangez bienjouvant d'habits • Mais plm■ Jouvant encor d'Amk. %. llnefaudroitplusefperer
flue vojlre cosurje posrroitarreflet: iuit que l'o» voit au un Favory De vient dans uk jour, vojlre enntmy. 4 • llefi vray, les plaifirsjhtt deux.
Que Ion recoit efiant aymé de vous; Mats vog,faveurs, & voz mours, n'Ont dure jamais plm que deux jours. J. Las! qu'ilyauroitdubonheur,
He pojfeder pour 'tousjours vojlre C<sur\ Mais eet ejfroir feroit trep vin ; Carvous n'aymez jamais è demain. 6 Malgré dom tousvoz doux appas >
Vhittis! mon cmur vous abandonntra. Carpuis que vous changexainp, §uelfat,quipourv«m „e changemijfy? |
||||
|
T H A t » A
|
|||||
|
Sur unc Abfence.
Voix: Courante la Reyne Nouvelle.
i. TT\Epuis ce trijle jour, Ög?ï*y$uité Qlimene;
Ma dure peine, Et mon Amour, Me font laguerre chafcun kfon tour.
Mapdve me vient confeiller, Que il faut changer, Et point aj/mer t Puis que mon Ante Par cefteflame, Se va confumer. 2. Mais ah, Ie Noile Amour
Me charme & me peut plaire; Etfieut tantfaire, Qtfau te beurs, j'Ay fait Jerment de Padorer teut jours
Je n'ejiimeplus mon tourment; Mais enjouffrant Sefuis Amant \ Et ma Climene, Malgré ma peine. Me verra tonftant. Voix.- Courante Madame Nouvelle.
QOupirs tropindi/trets \
^Pourquoycoutezvouskseffeils, '\ . De ces beaux yeux, qui m'ont rendu Amant.?
Pourquoy enparlez vous a tous moment? Puis que je neveux pas que men Amour Voy e jamais Ie jour ,■ De peur que dtPhiüis En temer air» je nefoit puny. Carquqy,quejevoisqu iimefaut mourir\ Sans avoir eet efpoir, d'enpouvoir guerir! Jeveuxpourtanti |
|||||
|
of Geurige Zang-Goddin. i y 7
Demettrerer eonfialtt .
Malgréinatnori, Efmo» tri/Ie fort. Il faut foujfrfr, Et je veux mourir, Sans aucttn effoir, Mats dans mon devoir. 1. AymonsfideUement :
Quèfasbn regard feithmënt L,uy fajfe voir les jlames de mon Caur -, De crainte redöuhier mon malheur, Puis qu'elh n'en vöufu rïenfiavoir, Fzifons voftre devdrr, De les caïher bien ■ * glgejümdis elle n'en decouvre rien.
Sans avoir eet eJj>oir -, d?en pouvoir guettr, Je veux pour.tant Deméiirer conftant, tóèlgrrémamort, Etmontriftefort. Ilfautfiuffrir, Etjeveuxrmturir, Sans aucttn ejpoïr , Mais dans mort&voo"ir. S !E rR lE N A DE.
Vbix'. Göü&nteMonGeirc aouveüe.
*'V- \^ezxtendre^,fiupirs\
■LxDeclayertnes dèfirs > •
Ala^eautê, jUi tiiaravy Ie Canitt
Et doncj'adore mefme la rigeur : $di!ïzhfffm„vt{}re<Cour, Qtf-eÜepuiJfe cognóïftrernon Amovr; ^efraignetrknaTovtbredelalivi^, Courfèa, v'olex, ,ca'i hAmonr vousconduit- %. Ditez luy, en pleignent,
®ue je meurs languiffant ; Et aue Ie feu , $ui confume mon Cteun De/es
|
||||
|
ij8
|
T ha i i a
|
|||||||
|
De fes beauxa ftréfon ardeur. , v
Qtfapres avoir en vain tout e/peré, l'Amour me va bientoft priver du jour, Sieüen'enbrulepas aJont tour. Sur Ie jour de Ja NaifTance
De JVÏADEMOISEtLE N. N.
/~\ Jour/ïfortunê, & digne de Memo ir e !
^•*' Vous ,qui avezproduit Cecorps j&cet e/prit-
Dont mne peut chanterfuffifament laGloire. Vous, qui annueüement venezpour admirer Cès Beautez inouies,
EtG races infinies,
Que neantmois jadis vous w/les te primeer. ^; Retournez miüefois, &faites que Ie Monde Soit long-temps honoré, ' ,
En tenant Ie Beauté,
Quin'a eu, ny n'aura a jamais fa feconde ! AWBtlh
C O R N E L I JE. "VTOus qui liez les Cattrs, 8 Belle Cornélie!
* Vous, dont Ie bel'e/prit par tout e/t'f dorê,
Vous, qui Jur pa/fez tout en beauté d'un Genie, Quittefera jamaisfuffi/ament loué, Recevez ces deux mots d'un tel qui vous bomre j
Et dont lavolonté n'aura quun/eul de/ir, flut feta , de pouvoir a jamais vous/ervir -, Comme tftant la Beauté que tout Ie Monde adpre,
|
||||||||
|
Atn
|
||||||||
|
of Geurige Zang-Goddm. tff
|
|||||||||
|
0:
c
|
|||||||||
|
Aen
L O R E N I E.
|
|||||||||
|
Op haer vertreck.
Toon: Kersnacht.
i. TV/TYn Schoone! wik ghy dus vluchten ?
-"-■■Sonder dat ghy mijn droeve fuchten, En mijn bedruckte klachten hoor.t. Helaes.' denckt ( fchoon ghy zyt verbolgen) Dat u mijn hart iteets na moet volgen, Wijl 't u meer dan my , toebehoort.. i. Wel aen mijn hart! volgt dan haertredenj
Nafpeurtgeftaegh dees Godtlijckheden, Oorfaecken van mijn flaverny De min ( fchoon fy figh toont verbolgen ) Geefr-u verlof van haer te volgen. Wijlgh' haer meer toebehoort dan my. G E S A N G H.
i. TCkmin wel als ick wordt bemindt;
-*-Maer al mijn liefde is maer windt.
Wanneer fy niet gaet van twee fyden: lek acht de Min maer tyranny. Tenzymenmêeom mywillyden, Gelijck ick om een ander ly. *. Oockhecft,al'tgeenmenfchoonheyt acht,
Op my niet even groote macht Om my te brengen tot het minnen ; Mijn Hart te krygen is al kunft: Schoont' moet'er fijn, om my te winnen, En om my te bewaren ,gunft. Toon : Simple Courante.
i. TNdien ick dacht ó fchoone Son! ADat'kdoor mijn ly den u verfaghten kon,
Of foo ick dacht, dat al mijn fmart Eenmaelontdoojen fouw uwküligh hartj Soo
|
|||||||||
|
^t6o T H A È I A
Soo feyd ick u ('t geen ick n u niet en derf)
Dat'k meer, om u, dan duyfent dooden fterf. 3. Maer wyl tot noch mijn groots gemoed My nimmer heeft met defe hoop gevoedt. Dateenfoo GoddelyCken Son Ooyt aen een Aerdfe vlam fich branden kon, Soo ift my beft (wyl ick niet klagen derf) Dat 'k eeuwigh fwygh, en vry van lafter fterf. 1
Toon: LaVronde.
DIogenes den wyfe
Die woonde in een vat j Hier uyt kan men bewyfen Dat wysheydt woont by 't nat. Indien ghy dan de wysheydt mint In'tvaetjenghydie vint: Kom volgh dan met malkander, Den Grooten Alexander, Na'c holle vat. na't holle vat, rr Daer Diogeen in fat. x. Den Grooten Alexander
Sprack tegen Diogeen, Indien ick was een ander, 'k Wenfteinuwplaetstetreen. Wort ons hier dan niet klaer vertoont, Dat in het vat de wysheydt woont ? "> Komt volghï dan met malkander, . Den Grooten Alexander, Na 't holle, na \ holle vat. En houd u by het Nat, Op een Afweefen.
Toon: Courante la Bare. 1. Tj" Ranemite, fchoone Son !
■ï-'Wijl myde noot laetft dwong van u te fcheyden5
Soo moet ick door dit affij n lyden. De fwaerftepijn,die men ooyt dragen kon. * Deo
|
||||
|
•f Geurige Zëftg-Goddin. ïfff
Den Hemel fchijnt my fonder licht,
Wijl dat ick mifien moet uw foet geficht, Wiens gunft dat my wel eer placht te beftralen Maernu mijn hart
Geen aem kan halen,
Leef ick fteets in fmart
i. Mijn oogen, die wel eer haer vreught," Ja 't leven ielf, uy t u w geficht ontfongen, Sijn van 't yerdriet nu foo gedrongen, Dat fy verfmelten in de ongeneught.. Mijn tranen fmooren gras ,en kruyt, Op 't vruchtbaer land, fchier tot de wortel uy t. Ja d'aerde felf die fchynt met my te weenen, Mits mijn ellendt
Die harde fteenen
Self tot treuren wendt.
3. 's Nachts als men 't al in vreede vindt, So woelt mijngeeft: 'k meen fomtijts met mijn oogen U glans te fien, maer 'k ben bedrogen, Want in uw plaets omhels ick niet dan windt; 'k Ben levend doodt, want 'k mis mijn ziel, Mitsghy 3 6fchoone! die tot borgh behiel. Maer lijckwel kan ick defe doodt niet haten, Wijl ick, tot pandt,
Mijn ziel magh laten,
In foo waerden handt.
Ae%
C L I M E N E.
Toon: Petite Altejfe.
!• £3Eenfchija vanvreugthoe groot en uytgelatea
^ Kan ö Climeen! u roeyen uyt mijn fin, Al Ie andre fchoont' doet fich flechts van my haten, En wortelt my noch dieper in uw Min. W ant hoe fouw ick voor uw verandren ? Wijlickinandren Die glans niet vin, Die in uw oogh het Hemelfeh Son licht tart, L En
|
||||
|
irta T h a l i a
En maer alleen kan heerffchen in mijn hart.
%, lek fouw de doodt by na wel derven dagend
( Hoewel üjo maght het alles flyten doet) Om uyt mijn ziel die tröuwheydt te verjagen, Die daeghlijckï daer wordt door uw oogh ge voet. Geen vreught, noch pijn > kan my vefkecren ; Noch van my weeren Dat trouw gemoedt» 't Geen in mijn ziel de doodt fchier felver tart,
Wijl ghy alleen kundt heerffchen in mijn hart. CA PR I C E.
i P H I L L I S "D Hillü ! je dis tout de bom
■ Vöftre ceileft un petstfripon , JDe vouloir attaquer mon Ame, Mak vous vous trompez fort, Madame ï Croyant de lapouvoir gaigner , Aforcede Pharquebuzer i Tar mille & wille pet arades, De vozplus mignardes oeiUades ; Par voz attraits ,& voz douceurs, Tar voz difcours écornifleurs, Ou par Ie refle de voz Charmes. Carje merk de ces allarmes» Dont vous pen fez de mefmouvoir , Et de me pouvoir decevoir. Non, non, re/ervez ces Caprices , Tour des Gens en amour novices; i Mats vers tnoy , quiyfuk confit Vous enferezpeu de propt : Il faut des au tres, Madame ! Tour pouvoir conquerir mon Ame ■■ Et f vous enjerbez , Vous n'enaurez qu'unpïedde Nezt Termettez moy, que je vous touche L*Gorge,&la Sermeille bouche; |
||||
|
of Geurige Zang-goddi».
Et qu'en temhant un feu plus bas i Mo» Ameytro»ve , acha/quepasi ,-, Des lieuxji remplisdes delkes Que lot» des maux > & desfuppliees $ Eüefiitfi mi'gnardement Charmée en eet egarement» «gW >rencontrant Ie Pointde Tendre , A vous ellefe quijje rendre: Ainfi ,far des plaifirefi deux > Phillis ! elle doit eftre a vous. Et lors , cftant voftre Capttve* Malgré tout ce qui en arrive , Vous la poffederez, torn jours ', Parmylesdouceur del'Amour. S I N G H-S A N G
Toon: Phillis Joyez, Cruelt*.
ï. TCk heb het >by mijn fooien,
■*-Dan eynd'lijck op mijn hüyt: Mijn hartje brandt op kooien}
En fpringht mijn vel fchier uyt.
De ftralenvan uwoogen»
Beftierdt doof Venus kihdt;
Die doen my vaft verdroogen,
Als ftock vis in de windt.
^. 'k Heb van de nacht gekreten Ruym twee paer emmers Vol :
'k Heb fchier den damp vergeeten,
Soo is my't hooft op hol:
'k Heb mijn gekruyfde locken
Soo kael gepluckt om jouw,
Dat men uyt al de vloeken,
Ses ballen maecken fouw.
3. Ach, moet dit langer düurerij Soo geef ick 't hagjen op:
Al fouw ick by rriijn buuren ,
Gaen leenen baft ,en ftrop.
Want ick wil, by fint feiten,
|
||||
|
I&|- T H A t I A
Eer fterveo als een man,
Dan dus door u verfmelten,
AJs botter in de pan.
4. Ach, laet mijn ongelucketi
U porren tot gena : Siet hoe mijn hart op kruckeo U huppelt achter na: Ey wilt dat eens ontfangen, En koeftren in uw fchoot; Wiltghy my niet fien hangen, Ruym tien Jaer voor mijn doodt. Aen P H I L L I S*
Toon: La Gaiüarde.
1. "pt-Iillis • wie kan uw fchoonheyt fien,
-*- En het ge weidt van u gelicht ontvlien ?
't Geen door een foete toovery, Een yder brenght in flaverny. i. Wat menfeh kan aen uw macht weerftaert
Maer bid geboeyt niet ftracks uw fchoonheyd aen, Soo drae uw Oogh foo vol van gloet, Hem als een ÜLtna branden doet. 3. Mijn Hart gaf fonder tegenftandt,
Vand'cerfte uur figh willigh in uw handt: En vreefde in fijn Slaverny, Geen pyn, noch fmart, noch tyranny. +. Maer! laes, nu het in fijn verdriet,
Uw Oogh wel fchoon, maer fonder liefde fiet, Nu keert fijn hoop, wel eer foo foet, Schier hoopeloos geheel in 't Roet. y. Wat fmart, wat lyden ,enwatpyn,
Kan dan by mij n verdriet geleecken fijn ? Wijl dat ick, luchtend in uw Min, In plaets van'hoop, mijn grafftec vin. 6. Ach dat de liefde eens uw hart
Deelachtigh maeckte aen mijn wreede fmart!
En dat het vuur 't geen wy verteert,
Meê een uw ziel bad overheert!
7. Wat
|
||||
|
of Geurige Za*g-Goda"m, i6f
7, Wat vreuglit wierd ray dan niet belooft?
Wat heyl, wat luck,hing my niet ovcr't hooft? Mits dan een bandtons Zielen beyd Verknochten fouw in eeuwigheydt. Aen C L I M E N Ë.
|
||||||||||
|
Voix: La Sirene.
|
||||||||||
|
O,
|
Schoone Son!
|
|||||||||
|
FSoomijn trou ublyckenkon
Offoomijnfmart U koft fpreecken uyt myn hart; 'kWed Temet Hadghy uwhart verfet; En mijn verdriet . Baerde dan uw afkeer nieti 2. Want mijn ellend
Heeft gelijck mijn Min ,geen endt;
Eninmynpyn .^i Moet ick on verandert zyn.
Want
Den brandt
Die my heeft overmandt, Is u gelyck, Wants'is onveranderlyck. 3. Ach fiet in't endt.
Eenmael dan op mijn ellendt; En laet mijn Min Eens veranderen uw fin.
En
Beken, . .. ;i 1
Dat ick gebooren ben,
Om in dees noodt U te winnen, of mijn doodt. Aen C L O R I S.
Toon: Simple Courant.
CChoone oogen! die met fchoot,op fchoot •"^Daeghs duyfent Minnaers doodt, L 3 Waer
|
||||||||||
|
166 T H a t i a
Waer kryght ghy al dat fchroot!
Dat bos- kruyt, en dat loot ?
Segh hoe uw moort tuyg foo lang duurt ?
Or leen j'het by de buurt ?
Of heeft Cupied
Aen u light niet,
Sijn Magafijn verhuurt.
x. Helaes! ick ben fchier buyten W eft
Mijn vreughde krijght de peil; Mijn vryheydt loopt op't lcfti En is fchier Schut, en Reft. Ick geef mijn hart wel om een duyt s Want alles is verbruyt, Sints uw gefighr, My door den fchight, De koorts joegh oj> mijn huyt, ' 5. ö Schoone! fal uw Minnaer dani}
Die niet meer fuchten kan ? Uw niet meer bidden an ? Dus raeckend in de pan ? Wie fal voortaen met Keel, en Fluyt, Uw lof dan fingen uyt ? Soo wel als ick, Die opeen prick U ken tot in je huyt. , 4.. Achlaet veeleer mijn wreedc pyn,
fin welckers Helfchfenyn Ick als een Slack verdwijn) Door u geneefen fijiij Soo fal de Faem, al was fy ftorn, Op haer Claroen, en Trom ; Uw eer, en lof, • Gaen roepen of,
De Wcerelt driemael om. "Eynit der Gefimgex,
|
|||||
|
kluch:
|
|||||
|
.«7
KLUCHT
V A N D E
W E Y E R Y.
Vertoont op de Bruyloft van
A. VALCKENIER
E N
J. V. SCHOONEVELT. PERSONAGIEN.
Een Valckenier, verfien met Valck, en Vuerroer, en Wey-tafch.
Jafperfijn Knecht a £c« Letter-Kunibnaer, anders een Schoolmeetter, ver-
toonendeeen Koek. EcrfteUytkomft.
■.'■' -''■'' '
De Valckenier, met Jafper uyt.
Valckenier.
T)E Weyman > wanneer hy fijn vermaeck wil foecken in ■^eenige KW-jacht, Sooifthem noodigh, niet alleen dathydaer een bequame thVt toe verwacht, „ . ,
Maerdat hy daerenbdven foodanige Boffen, en Velden
weetoptefpeuren,
Daer hy verfeeckert is, dat hem niet minder dan een goeje vanghft fal gebeuren.
En d!t noch niet alleen : Maer fijn Valck, Vogel-titch ,• en de reft van het V ozel tuyghje meer;
Moetalles kantzynï Maer voornamelijk fijn #«r,daer cpruoethymaecken darde Veer .
|
|||||||
|
*
|
M 4
|
Wel
|
|||||
|
%6$ Kluchtvan deWeyery.
Wel ftrack gefpannen ftaet; Want als de Haen te fchielyck
komt los te fpriogen,
Hoe fouw het mogelyck fijn, dat het loot corieót fouw in het Wikbraet dringen ? Jafp. De Baes heeft daer by me keel gelyck inj Want fijn
Veer was hem left foo flap , en foo fwack,
En hem ontvloogh foo veel kruyt; dat hy wel duyfentmael
wenften, dat het Veugelen de moordt ftack.
Vakk, Op al defe nootfaekelijckheden heb ick al mijn
leven, als een oprecht Liefhebber, goejeachtgeflagen ,
En daerom heb ik felden ongeluk in't Veugelen,otin't Jagen
Want myn Valck.va.lt op het Wilt,als een Kraey op het Aesj
En dit Roer mifte van fijn leven niet als ick fchoot.
Jafp. Maer van fij n Pols daer zwyght hy of: Want by brui- den daer left meetot fijn buyk toe in een modderige floot Vakk, Door defe verleeden Winter-dagen 't is waer, heb ick in myn Jaght vry wat hinder gekréegen.
Alfoo alle wegen, en Landen onbeganckelyck waren, door de Haegel, Sneeuw en Reegen :
Maer evenwel na dat ik lange tyt door natte en droge paen Geloopen had, heb ick eyndclyckhet Schoonfie Veltdes Weerelts opgedaen : Een Velt 't geen al mijn jacht lufi vongh.
Een Velt 't geen al mijn finnen dwongk, Een Velt 't geen op fijn Jchoonfle ftongh, In 't bloeyen ; Een Velt 't geen ziel en oogen vleydt, Een Velt 't geenyders hart verleydt, Een Velt 't rvelck niet danfoetigheyt, doet groeyen. Een Velt, waer inde Minne-Godt ( Dieyder dwinght door fijn gebodt) Weleer fijn pijlen feherpten 3 tot het Jagen; Een Velt waer in Minerva woont-, Waer in Natuur haer wonderen toont, En 't geen de roem van aüefchoont Magh dragen. Jafp, 'tZedert wanneer othyfoo opRym^ heeftleeren friacken; j'. Ick loof by me keel» Jlpoüo heeft in 'c fecreet van fijn harl-
km weefen kacken
Valck.
|
||||
|
Klucht <óa*deWeytry. K>9
Vtlck. Dit Schoone velt ftont my wel aen i Maer ick fagh dat
hetrontfombefetwasmetfooveeldooinen ,en riet, - Dat ick docht, dit fal my geen kley ne moeytea koften, eer
ick hier m ij n Valrk i n fc hiet ,- Evenwelgelijck een moedigh Soldaet, begon ick het lem-
mer van mijn verfiandt te fcherpcn, Om te fien-, of ick daer door deefe hinder-palen niet fouw,
kunnen om ver werpen;.• Maer hoe dat ick arrebey den,'t was al om niet: Want ick
zaeghde, gelijck als op een fteen.
Ja/p. Dat is waer: Want fijn faegh die ftieter op of: En ge- raeckten hem felf tegen fijn fchinckels, foodat hy groot
perijckel liep van een blaeuwe fcheen.
VaUk, Invoegen dat ick niet weynigh daegen in de groot- fte benaeuwtheeden des weerelts heb verfleeten :
Trouwen fulcken mpeyelijcken arbeydt, kan yder eea heel welofmeeten. , ■ i;.,
Eyndelijck vondt ick goet, de Eygerjaer van dit veltte Imeecken om verlof» (een wyl tydts of,
Van dit velt tejagen:Dewelke,nadat hy roy Geüagen had,
ick evenwel in 't end door beden, en beloften fo wel wift te beweegen,
Dat ick met het grootfte geluckdeswerelts, in dit Schoone velt vry Jagen heb gekreégen.
J4p- Reecken jy voor geluck, het geen men met foo veel moeyten, en arbeydt koopt ?
Ick-zweer je dat, ick had my alfoo lief in deingangh van dat velt aen een hareftrop opgeknoopt.
Vahk. In dit velt, heb ick eenheel Jaer niet gedaen, dan mytiFalck in het Werck te ftellen :
En geduurigh met gedult, de hitte en kouw moeten lyden, die my quam quellen,
Sao dat ick fomtijdts onder en boven, nat van xweet, En fomtijdts meteen druppende Neus, en moe enrnat, t'huysquam ? Maer al ditleet
Heb ïckaltydt mee patientie, en met luft verdragen : Alfoo ick het altijdtgeftcldt heb tegen'tvsrmaeckvan't Jagen:
Het welck ick; altyt fyo groot geachthebyiat ick nauwlijckg L j voelde
|
||||
|
170 Klacht van ie Weyeryl
voelde,datickvan ecnigemoeytegequeltwas*
Ioé. Jafelfs fijn Valck creurde foo wel als by , wanneer hy niet in 't Veldt was :
Want dan liet dat arms beeft fijn hooft fo droevig hangen, Dat men wel uyt fijn troonje Gen kon,dat fijnMeefter niet een bruy had gevangen. {Velt Valck. Vol moet en couragie toonden ikmy altijt inhet
En defe myn moedige Valck, ontfag nooyt het ge welt Van eenig onweer, en hoe groot oock dat op het Velt de Snee was.
Hy toonde altijt, gelijck lijn Meefter, dat hy tot het Ja- gen ree was. laft>. Dat is waer: Want fomtijts in die plaets van in de luchtna't Wiltbraet te vliegen, ginck hy foo diep in deS»i?*kruypen. Dat ick loof, haddes*** gefmolten, dat hy'er met lijf en fcielfouw in hebben moeten verfuypèn. Vale temer tot fijn Valck. O moedig heeft 't geen oorfaech bent! Van al myn vreughde in het jagen* O Aevgenaem en waerdt prejent! 't Geen Vrouw Natuur my op quant dragen. lek min u meer als al defchat Van 't Parelen het Gout-rijek Ooften. Want by aldien ick u niet had, Iloefou de jacht my dan het grtotjle t En opperfie vernoegen zijn ? „4/ myn vreughtfouw dan verfterve» , Myn jachtfouw gantfih verdorven zyn, En 'tfihoonfte Veldt dat moe ft ick derven. Ia/p. Soo leydt mijn Baes nacht ,en dach en revelt, en die Valck die hanght hem foo geweldigh aen,
Datick loof dat hy hem alfoo lief fou laten Capoenen, alsfonder die Valck in 't Velt tegaen.
Valck. Wat leghje daer achter my en revelt, en difcou- reert by je felfs van Capoenen ?
lajfr. Ickfegh , Baes, dat ick'er alfoo lief drie gebraden had, als \o\iw Valck. Valck, Ick falje ftraks wat op je vleys boenen 2
- * \ In-
|
||||
|
Klucht«an deWeyery 171
Indien jy mijn Valck (die ick voor geen gedierten in de
Weereldt wou ruylen nie* meer on eftirneert.
la$. Wat feydt hy ! Eet hy meer ? Als drie KapoenenP'tls beft Baes, datjy die Valck dat vreeten verleert.
Valck. lek fegh botten Reeckel dat ick wil, datje mijn Valk fult achten,als ick doe,en hem fo niet vilipenderen:
Ofickfalje dae;elijck Xqoeen coup de baflo» vijf fes op je huyt dechargeren.
Ja/p. Wel ick fcheld je Valck voor geen Fieluyt, Baes, Weldathebje bijfterqualijck verïtaen :
Valck. Wel wat oncbriftelijcker bothey t.' 't is goet te fien, datje by 't Hof niet hebt omgegaen.
lafp. Jabyme keel, ick loof oock, datjy een fchendigh Courtifaen bent,
Altijdt.wanneerje mijn voor hebt, foo toont je dat je een groote gebraden haen bent.
Vakk. Myduncktdatde geck niet als van gebraden fpy? en difcoureert.
Ja/p. Jawel, Baes, dat is, een teecken, datmyn maegh in mijn lijf van honger foo vry wat Capriolifeert.
Valck. Hebje honger? Houw daer is een ftuck broodt, 'tgeen wy van de jacht hebben overgehouwen.
Ia/p. Het fiet'er biget uyt, of het tweemael evreten was , dat meugjefelfin je ftrontdarm douwen.
Valck. Jawel luft hetjenjet, foohouwje back-huystoeen wacht tot wy t'huys zy n, ick fteeck het in mijn fack op.
lafp. Jawel, valt hier anders niet tefchranffen, foo ift beft ick een pijp Toebak ftop.
Valck. Dat meugje doen : Maer kom vertel my eens;ter<| wijl wy na huys toe gaen,
Wat datje uytgerecht hebt terwijl ick alleen in Velt was. lafp. Dat kan ick weldoen, ter wijl wy hier noch ftaen. Valck. Wel doen ik in'tVelt trad waer benje toen gebleven ?_ lafp* Ick falje gaen vertellen al 't geen ick zedert de tijde heb bedreven.
Toen Jy my verliet, toen flapten ick naDuyckanttoe met myn Fret.
DatduyveItje,foodraeick het in 't hol gejaeghj had, (tiet fcec eenbrayeRamraelaerin't nes,
Ick i
|
||||
|
xjt , Klucht van ie Weyery.
Ick dadelyckmetmijn Weymes, 'tgeenick'erexprestoe
had eflepen,
Opende hem Zyn ftront-pens :datiste feggen, na dat ick hem had egreepen.
Vakk. Onweyje het Wiltbraet meteen Mes PJouwReec- kel, hoe ben je noch foo Boers ?
Ja£>. Ey 8aes,ick heb liever dat je in myn Kack-huys valt, als in myn difcours.
Valcki Spreeckt hier foo ongefchickt niet, of myn vuy- ften fullen je huyt betaften j
Jajfi. Ick had alfoo lief,datje myn maegh met wat ge- braeden fpijs belaften.
Vakk. Nouw kom vertel voort, 't geen je daer na noch is gebeurt j
Ja/p. Nouw wilickjeniet van myn Jacht verhalen,om datje my dadelyck in myn reeden hebt efteort.
Maerick fel je wat raers van onfe Tryn de Duynmayers meyt vertellen;
Daer je left fey dat ick op verlief was, en daer je my ge- noegh mee placht te quellen ;
Trouwens nouw wil ick je wel bekennen •. Des helften looghje niet. *»
Valck. Wel nouw laeteens hooren wat'ertuflchenje bey-
en is gefchiet.
Ja/p. Wel,Baes , je weet wel, dat onfe Tryn een rechte abele meyt is,
En datfe left van Piet Kees Jaep Jooften in de Achterlaen evreydt is,
Valck. Dat's waer dat weet ick wel. Ja/p, Wel toen ick, nouw gifter avondt by haer quam, Toen feyden ick, get Tryntje myn Baes die is fo ackei eers gram;
Wel feyde fy, waerom ? Wel feyden ick, om dat hy weet dat ick op Jouw verheft ben ,
En dat ick om jouwent halven van het kleyne Cuypjdootjc tot in myn Krinckeldarm toe, deurgrieft bin.
Heerfeyde fy. Jafper hoepraetje? Wel dat geloof ick niet, dat gelief|e fo o te feggen :
Neen feyden ick dat is by me keel waer: Ja eden louw ick 'er durven op leggen. Maer |
||||
|
Klucht van ie Weyeff. 173
Maer feyde fy, waerom is je Miefter foo quaedt op mijn,
ick heb hem omraers nergens in mifdaen?
Wel feyden ick : hy heeft my left een Heylick met een Stee-meydt aneraen,
Ed daeron wil hy niet hebben, dat ick by Jouw fal ver- keeren :
Maer ick heb den bruy een beetje van die Schytkous;want fy is foo morffigh dat aen haer kleeren,
Aen haer pels, en aen haer hemt, wel foo veel pondt Aerdaeckers hanght,
Datickwedals'er mee op den Dam gaetfitten,datfemeer voor'er Aerdaeckers als voor haer kleeren ontfanght.
En daerom heb ick nouw van daegh vaft voorgenomen, Met jouw op het uyterfte punt van mijn liefde te komen, Of anders, foo je foo Barbaers bendt , datje wik dat ick noch langer na je loop,
SoofweerickjebySint |ochem,dat ickme daedelyckin je verhuys opknoop.
Neen, neen , feyde fe daer op, Jafper Flooren, 'k heb je lief in myn hart Vaer,
En ik fou w niet meugen lyen datje in die Kropflae foo be- nart waer;
En daerom als je Miefter het lyen wil, foo wil ick wel met je Trouwen.
Wel, feyden ick, foo wil je dan nouw niet ? foo wil ik oöck begort myn beloften houwen j
En mit foo als ick dat efeydt had, foo greep ick een ftrop, die inhaerVeur-buyshingh.
En maecktefe om myn hals vaft. Onfe Tryn dat verbruyde dingh.
In de plaets van het myte beletten, ginghhetmetdrooge oogen aen leggen kyeken;
En fag dat ick my in de deur van haer Veurhuys opknoop- te. Maer toen ick nouw begon te- befwyeken,
En dat ick paers, en blaeuw om myn kop. wierdt en dat my het fchuym de beek uyt liep j
Toen quamfe de ftrop los maecken, en feyde't is nouw genoegh Vaer ,je raeckten aers lightom fiep.
Ick heb nouw je liefde genoegh beproeft i en mit foo begon
|
||||
|
174 Klucht van de Weyerj.
begon fy my te ftreelen en te vleyen »
Maer ick was foo ackereers defperaet, dat ick dat bruyen aen myn kop niet mocht leyen :
Jouw verbrenghfte meer! feyden ick, jyfouwt wel willen fien dat ick myn noch meer in je Veur-huys, op knoop. Neen, nou w heb ick den bruy oock van je en mits foo fette ick het op de loop:
En foo ben ik weer hier by't Schoone Velt by jou gekomen." Valck. Wel noch heb ick van mijn leven geen vreemder liefde vernomen;
Maer Jafper,wat dochtje toen je in de vreemde ftrop hing?
lafp. Wel Baes, ick docht in my fclven, dat ick op een
t weebeende Merry te poft op een groote gallop gingh.
Valck. Wel wat fou het metje geweeft hebben , hadje
daer den hals eens by ingefchooten;
lafp, Ja wel Baes,al had fe toen de ftrop noyt los gemackt dat fterven had my niet verdrooten.
Maer evenwel nouw ick'er van verloft ben, nouw hou ick my of ick mal was, en ick lagh voortaen met Tryn,
Want dat fy meynt dat de Karaltijt aen heur gat fal ge- bonden zyn, Begort dat is of: fy fal my niet meer in haer Veur-huys op fién hangen: (gens Nee n,ik laet my niet meer in fulkemottige ftroppen van-
ValcL Wel dat prijs ickje, Neenjafper, deSteemeytis mooyer, en daer moetje aen.
lajfi. Ey Baes, laet ons nu daer liever af fwijgen, en ver- tel my nouw mee eens hoe jou Jaghc al is vergaen. En of'jer wat vcrmaeck gehad hebt; en laet my eens fien watje al hebt gevangen :
Valck. Uhet phifier te verhaelén 't geen ick in't Schoone Velt heb ontfangen,
Dat isonmogelijckalfoo geen tong fulks uytfprekenkan; Maerofickwat gevangen heb, fiedaer fiet eens daer ifler het teecken van. Hy haelt een Kint uyt fijn tafch.
Iaff>. Wel rydtje de duyvel#aes Is dat Wilt-braedt?'t is by mijn keel een Kindt,7 •' &>
Ick wedKameraet, krijgjë"«üe dagen foo een vanghft» dat'er
|
|||
|
Klucht van de Weyirf. 17 %
datje binnen 'e fier, een heele ftront-fteegh met leven»
dige zielen overwint. Valchenier tot het Kindt. ±
O foete vangkftfoo langb verwack t>
Ityf'/Scboonfte Velt wy toegebracht \ E» waer ick eer tij'ts dagh en nacht, Omfweeten:
0 groote vreugkde die ick pluck \ Nu dat ick in mijn armen druck > Het geen ick 't Opperfte geluck , Magh heeten. JJ
Nu leeft mijn Ziel van druck bevryit,
Nu my voor foo veel arrebeydt, Soo waer den vanghfl de geeft verblyit. Na deefen
Salick voortaen ter Veldtwaert treen, Met noch meer luft als in 't voor leen : Nu 'kfie mijn vreugt door moeyelijckheen verrefen, **# Ick loof by me keel, fijn Valck moet al eengeeftig foort van een Vent zijn.
Wantom fuik Wiltbraet op te doen moet die hontfvoc de paden vandatPtóal wat gewent zijn.
Maer,apropos Baes; Wat meenje deefe Natuurlijcke vanghfl nouw te leeren ?
V*lck. Ick fal hem naer dé Koek brengen , enlacten hem daer te deegen lardeeren:
En fouten,en koken,en ftoven,op dat by fmaekelijk wort. la]}. Vreet jymetje vrienden van diePottagie, en geef my een back met Gort-
Valck. Kom Jafper volgh my, foo flappen wy daedelijck nae de Koek toe.
laffr. Lact jy dat Wiltbraet bereyen fooje wilt. Ick wed ick myn maeghalfoo lief metfult vaneen Noortfe Bock voe. Binnen. •Tweede Bedrijf, eerfle Uytkomft.
Be Koek uyt; endeftreeckt.
Ick die in myn gewaet een Koek vertoon, gelijck een yder
iondertwijffelfiet,
I Voer |
||||
|
.176 Klucht va» de IPiyetj.
Voer evenwel wat anders in myn Harflènpan, maer vrien-
den dat en weetje niet. Mynkunft, 'tiswel waer, beftaet welin'tkoocken, en in 't ftooven, \\v>
Maer hetzyn foodanige gerechten, datj'het van je leven
niet en foud gelooven.
Ick fout, en ick lardeer, maer het is met onfightbaer fpecfc. Ick weet wel, als J y luy my foo hoort fpreeken, foo achtje my geckj
Maer mynkunft, hoedwaes datfy van de menfchen ge- acht wordt, En hoe myn Ambacht oockvande wereltbelacht wordt, Sooderfick nochtans roemen , datfonderde middelvan foodanigen Koek,
Gelyck ick wil wefen, niemant ooyt bekleedt gingh met de FulpeftatieRock.
DeSpeceryen waer mee ick myn gerechten weet fmake- lijcktemaecken,
Doen d'aldergeringhfte menfeh tot de hooghfte trap van eer geraecken.
Het fap waer inickfe fet te ftooven,en te weecken, Doet d'Alderonweetenfte Menfeh van de Alderverbor- genfte dingen fpreecken. (boor, Het fpeck waer mee dat ik het Wiltbraet deur en weer deur
Geeft een Arme Beedelaer by Koningen met verwonde- ringh gehoor.
Eyndelyck foo ver derf ik myn felven in mijn eygen roem verftouten,
Dat ick fegh , dat het altijdtEfels blyven, die met mijn peeckel niet fijn doorfouten, "
En ofyemant wcetenwouw, wat het maghfijn, daerick alles meê prepareer,
Het is de Letter-kunft, 't begin van Geleertheydt, Wijs- . heydt, en van eer.
En dewijl dat ick hier de ftof van myn Kookeryen heb derven feggen,
Soo hoef ick u, wat voor een foort van een Koek dat ick ben, niet klaerderuyt te leggen.
Maer holla, wie komt daer j |
||||
|
Klucht van deWéyerf. 17%
De Valckenler met Joffer uytl
Valck. Goeden Avondt mijn Heer: lek heb een Wyl tijdri
na een Koek getocht,
Maer alfoo ik geen bequamer als u tot mijn vanghft vinden kon,heb ick het hiergebrocht. . ■
Koek. Gluidnam cepifii ? Laet ick uw vanghft eens fien, of fy
bequaem is om mijn artem daer toe te exerceren.
lajj>. Hier is ftront by fijn maet eraeckt *, Wel wat of defc twee gecken dit Kindt hier feilen leeren ?
Valck. Daer is het mijn Heer, Het komt foo daedelyck uyt het Feit.
Koek. Dit Wiltbraet, Amice, is al tejonghom ondermijn handt te zyngefteldt.
Heten fouw de punt van mijn Lardeer-priem niet kunnen verdraegen.
lafl>. Wel ick hoop immers begort niet, dat fy het Kindt een Lardeer-priem door 't lyf willen jagen.
Valck. Ick beken wel, dat het noch tejongh is, en al te weynigh gevoet,
Om foo bereydt te worden gelyck ghy het volwaffe Wilt- braet doet, Maer om het met der tydt in foodanigen ftandt te brengen, Soo was mijn begeeren, datghy het voor eerft van je Wyf wout laten befprengen,
Metfodanige vochtigheydt, die binnen eenjaer, tweea drie onbequaemheydt verjaeght,
■*<$. Hy meent fulcke vochtigheydt gelyck zyn Wyf ia haer Melck-vaten draeght:
Want na ick merek, foo wil hy,dit Kindt by deefe Man £ijtt; Wyf ter min befteeden.
Koek. Et etiam bene dïcis: Mijn Vriendt jy fpreecktmet goeje reeden,
MijnWyffaldefe vanghft voor eerft, binnen eenige tijdt Sooweltoeftellen,datickfalmaecken , dat je dubbelt wel te vreeden zyt.
En dan foo drae als het bequaem is om mijn j>te$ar«tones te ontfangen,
M Soo
|
||||
|
ï\ $ Kföeét-^im ii We) &f.
Soofal icÜ hem voor eerft een weynigh zout van het Al-
f kabeta langen : .:,."
En dan fal ik hem eens opkoockcn in het fop van de Gram-
miztHit: " -'j'
En vullen hem op met het mergh van de Hbeton'ca,
Én fóti fal ick hem arlenskens tot d'öprechte bequaêfü- heydt brengen. *
'jafp. Maer fouw hy met dattuygh wel een Gans vullen,
by gebreck Van Carftengefl?
Koek. En daer iia Tal het fpeck van de Logica hem deur lijn lenden gaen.
Ja/p. Dat Spêck, loof lek, komt maer eetts's Jaers uyt de Kribife Eylanden van daen.
Valck. Wel mijn Vrundt, icklangh udari defe Natuur- lijekeyanghft in handen :
ËtTwënfte wel, dstj'eral degerieymeniffen vanje Kunft toet'iamën fpanden,
En datje maeckte dat hy van ailes wel door zouten wordt, JaJ}. Soo wed ick dat dié Jongen in fcijn leven een drotic- kenèuyvel wordt.
Koek Ick fal in alle naerftigheydt op alles heel wel letten: En al het prineipaelfte van mijn kunftaendit Wiltbraedc in't we rek fetten:
En op mijn Wijf, laec daer het eerfte pundt fonder forgen ópftaen.
Jafp. Ja welmaet, fet hyfijn eerfte pundtüp.jouw Wyf: föo Vrees ick, felter tot de twee lefte punten toe ingaefi.
Valek, Jawel dan mijn vriendt, daer mee föO meen ick dan te vertrecken,
Maer evenwel, je Wijf dienden ick eerft noch wel eens te fpreecken , alfoo 'k haer $rets heb te ontdtneken.
Ja/p. Wel wat ofhy fijn wyf ontdecken wil? dat eerfte punt denck ick, daer hy dadelijck of fey ?
Koek. Welgeliefje haer te fpreecken? s'iS beneden: Be* geerjedat ick'er u ley ? - .. *
V*kJt. Tree in myn Heer ,ick fal volgeh i
Koek, Neen} aDextrisJiplacet. AlU bij Mme*'
f*ft«
|
|||
|
Klucht van de Weyery *7l>
Ja/per alleen.
Jawel vrienden wat dunckjePïs 't niet koddigh, als met* fuiken lbort van een 'Valekenter, als ik doe, toteenBaes
heb Ir T
My dunckt bet by me keel: Want voor een heel J aer J agen,
Niet als foo een Natuurlijcke vanghnV^' fooeen kleyn, foet, lief poppetje uyt het Velt te dragen,
Dat moet yemant vreemt duncken,al had hy t van ujn le- ven niet gefien. 1 , Maer je kent oock wel dencken, dat'er de Valck, en net Velt na is; want anders kan het qualijck gefchien.
En je weet oock wel dat mij n Baes dat Kindt met geen ipeK van de Varekens fal laten larderen;
Maer dathyhetter Min heeft befteet, en dathy het daer na wil laten ftudeeren, . ,.
Doch wat mach ick hier leggen praten; ick loof niet dat er
yemant onder u allen foo flecht is,
Of hy heeft de fin wel gevat,van al't geen datter van avondt gefeghtis.
En je weet wel, daer een Valckenier Bruygom , en daer net Ve/f deBruydtis,
Dat daer noodtfaeckelijck, van dat Jagen , foo een Ma- tuurlijck' Wiltbraet binnen 't Jaer de Buyt is.
Daerom indien 't je wel aengeftaen heeft, foo toont je al- temaeleensbly, ,
En lagh,en drinck ,en legh eens aen ,ter eeren van de
Klucht van de Weyery.
|
|||||||
|
M2 KLUCHT
|
|||||||
|
KLtfCHT
V A N D E
QUACKSALVER.
Uyt vermaeck gefpeelt op de Bruyloft van een
paer eerhjckeLuy. PERSQNAGIEN, '
"Jan een tandtioopèf.
Hans Vs.eyenvrejJ'er een Hooghduyts Quackfalver.
Tewis een Turf-boer.
Jan alleen uyt > met een Fiool onder fijn arm ■> alfchurkenie*
en in fijn tsanbnys wroetende. ALs een menfch evenwel fchael in de Weeren is en
mager in het geit, Is'er weleen fchepfel inde werrelt dat hem niet en quelt ? Demenfchen en de Boeren zijn't niet alleen, daerjefou veel van moet lyen,
Maer felf, kyck eens, fuicke Tandeloofe Beeften komen je nacht endagh bcftryen, «
En die loopen je het platte Land* van je huyt foo elder-
mentsplat.
Dat een eerlyck menfch niet en weet wat by eerft fel krau- wen, fijn hooft of fijn gat,
En evenwel watwil je doen? Hetfouwfondtweefendat j'erj'opfouwtveritooren:
Want fyzyn uyt je eygen vleyfch en bloedt lichamelycls booren, , |
|||
|
Klucht van (ie Ghiackfalver. >f*i
En daerom heb ick fe noch lief, al brengh ick'er fomtydts
foQ een honden of fes, ter doodt J
Wantfe ftrecken my dickwilsnoch tot fpys, io tydt van hongers noodt. .',
Sie, foo gae ick'er mee fleepen; kraeckenfe wat,ick dencfc
het zyn korlen van vygen : ;*" <
En daerom, loof ick , fey den Jeuden Dotter left^tpen hy
mijn Pis fagh, dat ick geen noot had van de Geelfucht te krygen, Maer, och lyder! wat miferie fal me nouw an gaen in deie fchraele tydt! rui Want vermits ick hongerigb en fonder geit ben, focht ick
van de morgen noch, tot mijn ontbyt, . t<
Sdo een koppel of dertigh, van mijn vetfte, en alderge-
mefte gaften, • -.
Daer ik me feeker te nochtent al te overdadig in verbralte.
Want nouw ick het wel infie, nouw vindt ick myn Luy fe- marckt foo kael,
Dat ick niet en geloof dat mijn koft verder fel ftrecken ais tot dit Avondtmael.
Want daer ick voordefen nooytmispleght tegrypen,m wambuys, of in kleeren,
Sie ick wel, dat ick nouw al moeyten heb, eer ick een hand vol kan attrappeeren.
Daerom fag ick mijn felf van "myn leven niet in fulpkea droeven noodt: ,
Want mijn eelt is op, en al mijn Wilfbraetisüeckelyck,
of doodt. (teraecker,?
Bloedt, watraedt dan om weer eerlyck aen mijn broonc
Voor defen plecht ick met degreepen van mijn vingeren
fomtydts noch rnyn Fortuyn te maecken, .
Maer zeedert dat ik van Miefter Hans Ridder van de Dne KruyiTengeflagen'öen, . t
Gafick het Ambacht de fack, Enterwylick opditlnft
ment noch wat fagen ken,
Hebick van de noodt eendeught gemaeckt, en daer mj; koft meê gefochtj
Die ick altydt wel gevonden heb j Maer och ar ros" S > deefe Jefte tocht . T1
|
|||||||||
|
Ctlj ;
|
|||||||||
|
M 5 H
|
|||||||||
|
I?2 Klucht va» de Quackfalver.
Heeft het'erfoo fchraeluyt efien , dat het bigetfondt en
fchandt is;
£00 dat ick bykans begin te twyflfelen, of'er noch geit in't Land is.
Ja wel, wat feit dan noch worden ? beedlen evenwel, daer toe ben ick noch te genereus;
En doeje dat al, foo hebben jedaedlijck de Lu yfe vangers
in de neus, (pen!
En die zyn de duy vel in fpeciej Hoe fel dit dan noch aflo-
Jckfie wel, mijn eerfte ambacht fel ick weer moeten aen-
vatten, al fouw ick het met de baft bekoopen;
Maer evenwel, daer fchiet me wat anders in de fin; Kon ickeen Miefter krygen om te dienen, my dunckt,ick beeld my in,
Dat ick dan het hoeckje van mijn ellendt was te boven. JVlaer, holla, wat komt daer voor een Schijtvalck aenge- ftooven ?
Hoe giert hy met fijn wiecken • elck ftap is 'er bigec ien, Wel wat of hier uyt komen fel ? Wel noch heb ick mijn 1c yen geen groote Snoetshaengefien. ■f. Hans Keyenvrejfer. Her aufch ir grofler Narren, ir Phefïer facken j wo fietft in nicht wim dashir komt ?
Es is aberdem grofien Hans Keyenvreffer, da den gan- fchen welt von bromt:
Keiner hat mich in onfem Landt gefcen,of had mich alfü" baldt kaemen refpectieren,
JMan in diefem Hoofenkoffen landt wol man mich affrori- tieren,
Ha , ift keiner der das oprechten refpe&umperfonarum hadt. Jan. Na dat ick hooren kan, is dat een Mof, drie ellen in fijn gat.
<iie biget hoe fnuyft hy ,daer treckt hy weer aen 't fnacken. Hans. Aber es verdreift mich onder diefem pheffer facken; gtultorumomniaplena, ont keiner hat hirrnen indenkorr. Paerom brech ich mijner Domiciliumalfoo balt oph j (hen Om mich by andre volchen, ont Natioon, bekant fu rnac- Pntdemganfchcn Artbottem fqdoen verwondren ,or» |riijnergro(ïerfacheq, |
|||
|
Kluchtvan ie ^ackfaher. 18?
Ses Jaren hab ich gedeent fijner Sweedtfcben Majcfteet,
Ont hab ia fijnen dienft den qualiteet Medicus onSol- daet met groffer erren bekeeldt.
Ich hab im gevolch in alle fijner Üeenfcher Orlochen, Waer von ich honder taufunt redten hab op fu pochen. Jan. Jy praet ven pochen, vrundt; dat ween iels ben je wel ewent ;
Maer broeckfehijteniseven foQveclkunft,endat meen ick datje oock wel kent.
Hans. Aber dryraüöl hab ich rriit diefem hant im das Jevea , behalten, In dem Veltflach op Funen. Ich fejbft hat> fijner doet weer-
haken, .-• 1 Wen fijner KonichlicberMajeft.ee? Alleinich,perfoon,jeghenfoftfen Qeenen ftree4t, Aber ich alleinich.haa im dureh diefem krachtlicben arm daraufchgetrochen,
Want ich'er teen oder twelf fu neder nachten ? dan was wol tich dae von pochen ?
Den ganfehen welt kan mich Hans Keyenvreffer wol. Jan, Keerel! kan jey Keyen vreeten, foo krygh-jegoet koopje darmen vol,
Hans. Aber nar desKonighs erbarrnücher doot,habich dem qualiteet van Soldat ganflich verlaffen,
Ontalleindem Naem,ont Roemteetelen von Medicus, aengevaflen,
Ich hab aber diefem ganfehen Landt mijner konftlicher Cuurenaldoenfeen;
Aber ich ben der Man,der gevonden hab dem Phjlofophi- fchen lteen,
Ont da mit, hab ichfnier, dan hondert taufunt munfeben, geneifeni
Jan. Hoefouw men weten dat hyeen Quackfalver, of een geck was, of hy moeftfijn fel ven pryfen.
Hans, Man ich hab gefworrcn,in diefem Land yet fonders mynkonft fuabfondieren ,propttr ingratitudivemhemt-,
uum. ( de aldergeleerfte ftora.
Ja». Was het met opfnyen te doen, ick loof hy maeckten
Hans. Ont daerom gae ich mich aifoo balt nar myner Vatterlandt conferieren, M 4 Paer
|
||||
|
ij84. Klucht van de Gkuackfalver.
Paer man mich, danby diefen Hoofen-koffcn, fol
honorieren.
Jat». Daer gaet hy heen: Maer wat hencker, ben ick oockflechc,
Wat letme dat ick deefe vent niet en vraegh, of hy my wil aennemen tot fijn knecht ?
jMiffchien dat hy't doet, en dan ben ick biget behouwen. Ick fpreeck hem byloo eens aen,al fouw het my berouwen^ Hem j hem , mijn Heer. Jlans. Wim roept dae ? wim raeftmich andem kof?
Jan. Ick vroegh jegaeren een woordtje mijn Heer ,als het kon wcfen mee je verlof.
flans. Sprcght fratlich ir khertel; man halt mich nicht langh fteen om den gaffen.
Jan. Ick fouw je garen gevraeght hebben, of je niet een knecht van doen had, U. £. in alle eerbiedigheyt op te
paffen j ■ ,
Endan fouw ick mijn perfoon prefenteere, als zijnde tot
uw dienft bereyt, ,
Jlans. Vrayligh, ich hab eyner von nodten, want ich kei-
nerindiefem'tzyt.
Parom bift du dein dienft gar tydich kamen prefentieren. Man ick weifch nicht, ir Kherrel! of ir mich wol folft ac- comodieren-
Jan. Accomodeeren? Biget, trots de befte van het landt; Want daer is niet te doen , met de mont, of met de hand. Of ick weet het te klaren, met behendigheydt, en drol- Jigheyd van fwieren.
Jlans, Gar hupfeh ; man es is hooghnottigh dasicheoch eerft einmool molt probieren , fteef'
Pm fu feen,of ir woorden refpondie%n mit irren capacci-
Jan. Ick ben te vreen j fegh maer op ,fie eens, of ick hcC niet te klaeren weet.
Hans. Erftlich wol ich feen ofirhabftgutter geftalte; Önt of ir, wan ir mich volgt hupfehergeften kunt behalten, Car Wol dan, volch mich manierlich, ont mach der mei- nen der ich mach.
Ja,»- Pat fel ickjeklaren3datniemant van fijn leven een poftuurtjen van Callot en fagh.
|
|||
|
K lucht van Quackfaher. 18y
|
|||||
|
Sy wandelen hetTooneel eenreys af
twee over.
Hans. Myn zeel das huplch j der kherrel! hat gutter minen
la». Watduncktuw Excellentie, ben ick niet een man, die hem reghfchapen fel dienen ?
Hans. Vrailich, huc ufyuehewMvn. ïchwoleuch von hupfer kleydren verfeen:
Ont vontagh, vor den leftenmool, meteuch oponfen Theatrum geen; j
Dat wol ich euch nor einmool tentieren,
Ont want irmichdas felbigewol macht, wol ich euchto mijner fervitoren promovieren.
Jan, Ickbentevreênj maermeJoncker,jemoetmyeerft watonderwijfen met je leffen.
Hans. Das wol ich toen wan merfuaufch fijn; las ons nor geen,om einweynigfuvreffen.
la». Datwoort heb ick langh verwacht, Biget, daer fpreekteen Engel uyt fijn mont;
Dat fel hem geen kleyn Broodje koften. Ickfta valt voor eenhalf dofijnpondt. Binnen.
Tweede Uytkomft,
Teeuwis alleen- Och Heer wat raet gaet me nouw an ? Och ick bin al mijn
leven bedurvenA
Wel te recht plaghmijn Besje Zaelgr. te feggen, geluckjg 2,ijn deKeyertjesdiein haer kackftoel fijn efturven.
Wamde Schaepjes die leven, enfterven, ionder hartfeer of verdriet:
En as men ou wt wordt, foo is het al ellynde wat men in de Worreltfiet.
Mpet ick deer nauw niet veur myn oogen fien ? ( och een ftjene Beelt fcuwer om fchrayen)
Pat
|
|||||
|
i86 Klucht van de §iueckfahir.
DatonfeDibbengh fo fieckis >datfeelkereys van de Wor-
relt wil fchayen ?
Och mijn lieve Wijfje! foojy ftcrft, watgectonfearme Keyertjesan?
En wat fel her weefen mitmy, Jouwienighfte Teewis, Jouw gerechtelijcke Man ?
Ja wel kc deer, ien menfch fou w hem foo wel vergrypen j en aen fijn felf flecn dehanghden.
En deer by komt noch een ongeluck, Want ö Heer! mijn tangden, mijn tangden,
Die maecken me fchier rafende dol, deur de py n diefe men den hielen dagh hebben gedeen,
Enmetfooveul ongemacken belaen, moeft ick te noch- tent van mijn Wijf of geen,
En na Stee toe loopen, om heur pis die ick hier heb,an den Jeuden Dodter te leeten kycken,
Om iens tehooren hoe var dat de drecd van heur leeven noch wel fel rycken,
EnoPergienhulp is,datick'er noch wat by me houw. Och het is fulcken Dibberigh ! in de hiele Worrelt vind je de weerga n iet van fulcken hebbelijcken vrouw,
Se wift ons goetje foo rayndclijckjesen fup fraey tjes by me kaer te houwen.
Dat mijn Keyertjes, noch ick, van ons leven niet, met de alleboogh door de Mouwen,
Noch de toonendeurdekouflèn, offchoenen, eloopen hebben; alsgemieulijck veulHuysluydoen;
Noch onderdaeghs, brande ongfeWobbetje by't vuur een groot gat in'erfchoen: i
Het arme Meysje begon'er om te krijten, en miende dat-
fe deerom allebey bedurven warenf Maer'er Mortjedietruoftener,enfeyde jhuyl niet Kynd, we fcllen'er noch wel ien paer nu we me befpaeren,
En daedlyckjes haelde feje deer uyt een hoeck, eenftuck van ien leere lap,
En die fettefedeer foo hebbelijckjes op, met ien fnap, Dat je niet ienskoft fien,weer het verbrangfel was ebleven. Dey nek iens of me niet de hiele Worrelt om fuiken viou w fouwgeven, . ,
Ja
|
|||
|
Khcht van de §uackfah>er. i87
Ja al koftent me vijftigh gulden, als ick'ermaer weerge-
font mocht fien,
Ickfouwfefoo blijtjes geven, al fouw ickfe noch ergens haelen te Hen.
Wanght, hetisnouwfulckenflechtentijdtKeyeren! dat het is te beklaegen :
Het deer ongderdaeghs de harde Wynd nouw niet weer mijn hiele Turf fchuer onger de Voetefiagen ?
En moet ick deer niet fien, dat mijn (choone Bagger, die al mootjes droogh waseraeckt,
Deur regen nouw weer tot klinck klare modder ij emaekt? En het menSwager, or.gfeGoolifFreecken, deer weer niet fulcken febae eleden ?
Dat hy't in ien hiel rongt Jaer, niet weer in fel haelen , mit baggen te treeden ?
Jawelkyck iens, fiefoo yeulkomt ongsover, evenwel, wat felle we doen ?
Die man die't ons ontnomen het, die ken het oockwcl weer vergoen.
We wercken vaft nacht en dagh, om aen het daeghlijcks kosjetekoomen,
Endat wort ons dan fommis, op ien halfuur, weer foo lydighontnoomen.
Maer noch fouw ick dat al te mael kennen vergeet en, was onfeDibberigmaer gefonght.
En och Heer, ick vrees fefelt niet halen, wangtick heb de hielen dagh eloopen as ien honght.
Om den Do&er te vinde, en al mijn moeyten is verlooren: Se faydeme,dathy in de Brandewijn fat, en dat hy dan de bruy van de Pis,
Deer nee heb ick noch nee deJeuden Doóter eweeft, maer deer liep ick mee al mis:
Soo dat ick fonder hulp, weer nee huys toe fel moeten loo- pen.
Ick magh onderwegen veur ien halve fcbellingh Veneetfe
Driakel kpopen - (goet
Want ick heb wel hoorefeggen, die ismieftoveral veur
, Dat geet dan heenen, nouw het toch foo weefen moet,
Qch,dac ik mijn Wijfje maer weer gefongt rooght vynden,
Maer
|
||||
|
18 8 Klucht van de Quackfalver.
Mijn tanghtpijn, loof ick, fouw deur de blye tynghwel
heeft verfwynden. pinnen. Derde Uytkomft.
Hans, met fan in Hanjfops-kleeren op de Stellagie uyt
elck met een Viool. Jan. Dat gaertr naer toe: fta ruym Mannen hier hebje de
Opper-Keuningh van de Water-Rotten.
Rans. Manierlich , manierlich, ont wacht euch vom mie irren Maifter zu fpotten.
Man maght alles vertich, ont ftemt ir inftrument ; Want nar ich fee, is hier nochgar weinigh Volch ontrent. Daeromb wolmer eyn ftuch * oder fway moeficieren, Nammundus vult decifi, om das volch fu attrahieren, Ont wan mer gcfpielt haben, macht dan alfoo bald irren Oratioon.
lan. Alles is klaer, Miefter; maer laat eens hooren, ftaenw' al op een toon ?
Hans, Ja Vraylich ; Hef op, man fpielt mich mit hupfer, orit langer ftredkep.
Jan. Nouw vrienden, luyfter toe, hier hoor je een ac- coortvan Gecken,
Sy fpeelen.
Jan. Dat's uyt Vrienden; watdunekt? klinckt dat niet
bykans foo goet als een fcheet in een Moftert-pot ?
Ja biget dat moetje bekennen j Hoe weldatjemiflchien wel weet dat onfe Rutjert erf Piet fnot
Left een duel gehadc hebben; om dat den een den ander had verweeten >
Dathyeen blickaershad, om dat hy opeen Tweebeende Merry had gefeeten . .
Want Je heele weerelt weet wel, dat den Oliphantdie in
Triangel gelardeert is,
Ganfch geen gelyckheydt heeft met eenWeftf aels Konijn» datincen Vareken verkeert is. ■ ,
En daerom plechtmijn Beftevaer te feggen : alle ding»
heeft fijn reden waerora dat men het feydt.
|
||||
|
Klucht van de gjgackfalver. 189
Het is juyftniet, dat ick Ipreeckenwil vandiedoodelijc-
keiïri)dt,
Die den Almenack,prophetcert dat'er ontftaen fel tuflchen de Kickvorffen en de Rotten ?
Want wat hoeft Jan Alleman met de Hoorn-beeften te fpotten,
DegrooteTurck heeft hem van fyn leven met de gehoor* te van den Anti-chrift niet bemoeyt;
Hoewel dat'er tyngh is, dat hy onderdaeghs een paer blaeuwe Kameelen heeft uytgebroeyt.
Want daerom heeft het Hof van Hollandt in delefte ver- gaderingh vaft beflooten, en voorgenomen,
De heele ft randt van Katwijck met netten te behangen, uyt vrees dat het van de Walviflên niet wort ingenomen.
Want de Duy vel noch fijn Moer en fouw niet konnen ra- den of ick geck was, of niet, Als hy anders niet als een van myn veeften ineen ver- groot Glaesjefiet. En de reden die ick, na mijn verftant, daerof fouw kun- nen geven, Is, dat je van geen Amandeltaerten te backen, in't heek Martelaers-Boeck vindt gefchreeven.
En ick ken oock niet bedenken, hoe Duy vel dat het'er te pas komen fouw,
Want hec is noch wel drie maenden werck eer 't kermis is teSoeter-Wouw.
En ey lieve fegh me toch eens: Wie heeft'er van fyn leve» van geleerde Luy hooren feggen;
DateenPlat-luys, als hybroetsis; meer als tenhooghfte drieEyeren gelijck kan leggen.
Want dat is altydt een dingh, dat wis is, en dat de heele weerekweet,
Dan'ereen Èraeflèm, noch Karper fal aefenop de lucht vaneen fimpelefcheet.
En daerom dunckt my, fouw het een Geck wefen, die om een wandelingetje te doen, de heele weerelt fouw
rontom willen gaen flappen j
Wanc ick loof, hy had tenminfte fes paer Ofle-huydqrt. van doen , om onderweegen fijn Schoenen te lappen.
|
||||
|
19 o Klucht van de ^uacifiher.
En dat noch het flimft van allen is, foo een Reys kan in
geen veertien dagen gefchien :
W ant fy liegen 't, die feggen, dat men dé heele werelt kan deur de bril van een kackhuys fien.
Neen Mannen, het koft meer moeyten,gelijck ick Corti- fanibus felf geprobeert heb;
Want ick ben die man, die op een vliegende Plat-luysde heele werelt rondtom gevojaheertheb.
Dat ick nöuw van fins was, te verhalen wat me daer al ge- beurt is, en wat voor foort van Volck dat men daer vint, Ick wed', dat'er niemant onder jeallenfouw wefen , of hy fouw fchreyen als een kindt.
Daer om wil ick daer van fwijgen; want dan was al je vreug- de gefchonden. Maer ick fel eens gaen verhalen,wat voor k ruyden en Balf- femen dat ik drie mylen buyten de werelt heb gevonden
Hier hebjê altijdt voor eerfl een Olie, die de Naem van Patientie niet qualijck en paft,
Want die daer maer drie druppelen van gebruyekt, die kryght op fyn Kop fuiken harden baft,
Dat hy s al wordt fijn Wyffes maelof gefoent, niet eens en hoeft te vreefen,
Dat hy onder 't getal van de gehoornde beeften fel wefen: Enhicrhebje noch dat Vrouwen Eeren-poeder, die hier een fcrupel van neemt op den anderen dagh,
Die is haerMaeghdom foo wel bewaert, of het tuflehen een paer Pofleleyne Schottclen lagh.
En hier heb je weer integendeel eenQuinteffentie, ge- trocken uyt Paerlen en Diamanten
Die de eedijekfte Juffertjes leert, hoe dat men dewerelt voort moetplanten.
Enhierfieje weer een andre fubftantie, dieeertytsHen- | nipzaet is geweeft, En dat is dat Souveryn Remedie, dat yemant in een quar-
tier uurs, van een quaeje keelgeneefh
Endaertoonick je noch een Extracl, getrocken uythet Hamerfla§ van tweeSmits,terwijl fy ftonden en fmeden
( Die dat gebruyekt, heeft geen noot dat hy licht van een diepe flaep fel worden beftreeden.
|
|||
|
K lucht van de Quadfaivtr. i j> t
SnMelSeursi of'er yemant onder u allen was, die noch
nietnadeModevryenkon,
Sooheb ick hier in dit glaesje deNatuurlycke Verf van den Cameleon; ,
Diefuleken kracht heeft* dat het die geene, dieer.fich
meê beftrijcken,
[tieeooogenblicktijdts, een heel ander perfonnagie doet gelijckcn.
Ënbehalven defe Speceryen, heb ick noch duyfent andrc kunften meer.
Die ick de Boeren om geit, en de lief-hebbers om niet met allen leer. \Pen»
Gelijk als by Exempel; Een Mug als een Exter doen klap-
Een Ëfel een Sarabande danffen; ja felfs, Spaenfche Wijn uytdacVleefige Vat te tappen,
Dat jy daer fiet, dat ick in mijn handen heb; En duncken je defe dingen vreemt,
Soo heb je anders niet te doen , als dat j'er maer een Proef- je van neemt. Hans. Halt öph, ir grobber Kherrcl! ir beftialiteet fu pro^ ponieren: (re.n-
Onthaltdemmaul, vom fachen der ir nicht kanftprobie-
/**. Wel wie feyt dat meer als jy,dat ik fe niet bewijien kan? Enwiljy niet hebben dat f? van myn wyn proeven, ha daer,fuypjy fedan.
mm. Habdas, is Bernhauter} folftu irrenMeyfter on. manierlich bejecgenen ?
I<w. Als men van Stront praet, moet het dan juyftBocke- voeten reegenen ?
Hans. Steitoph:wie foiftumachen, das ein Ezel einner Sarbande danffen fol?
ïan. Wil je dat het Volckeens laeten kyeken? Miefter kom fpringh maer eens een Capriol.
Hans. Póttaufent, ich woleuch alfoo bald, dijn fchalc- kenkof verfetfen,
Ia*. Ja praet jy wat, met woorden ful je langh vechten » eer je my fuk quetfen.
Maer Miefter! kom >treves, en een eynde van 't veght: Ick heb een vraegh aen je te doen, daer ick wel wouw daC Je my eens op onderrecht. Ha»i-
|
||||
|
| p x Klucht van de Quackfaher.
Haïti. Spreght vraylich: man wacht euch, vonmit irren
Meifter dem Nar fu fpielen.
lan. Sou w je wel raedt weten om een Scheet in twee par- ten te dielen? Hans» Ir GrofTer Nar! was vraegh is das ? wo nien, wie kandasgefcheen? . .
lan. Vanghjy deeerftedie icklaet, mjouw Neus', foo
hebje twee parten , ia elck Neus-gat een.
Hans. Myn Zeel, foo ich's nicht om diefem gefelfehaf liet verblyven,
Ich nachten denfchender to poeder. lan. Nooyt Soldaet fturf' er van ky ven : Heb je wat op my te feggen, hier ben ick, kom ruck maef een reysje van leer.
Hans. Garwol, wir wollens feen. Sy trecken van Leer.
lan. Neen, neen. Wat Henckerjy komt te veer. Ick wil eerft om alle onordre te verhoeden, een Accoorï met je gaen maken :
Sie daer: Een Schelm fel het wefen, die eerft over deeie fchreef fal raken :
En laétdan eens Gen, wie dat van ons beyde Miefteris. Hans. Ich fee wol, das mit Narren kein eer fu behalen is Halt mich dem maul, fach ich andermool ont wolt mich nichterrom pieren, s ,
Ichwolaber meiner Medicamenten aen dem Volchoffe-
rieren.
Hyjpreeckt tegen 't Volckjnet een Flesje en fijn Brieven
ïnfyn handt. Esiftnich nootigh , ir Hem ! dasich euch myner groffer
fachen mach bekanc, .
Wantdie felbige funt genoegh verfpryt durch diefem ganf-
fchen Landt.
Aberofyemant mijner konft'nichgelauft ir Hern! Da uint mynerTeftimonia , myner Seegelen,ont Breeven :
Der fijnerKeyferlicber Majefteet, miteigaer handthadc ©nderfchreeven. ~= |
|||
|
Klucht van de Gjyuichfalver. 19?
Pamit ben ich, fu Wittenbergh, der Medicijnen Doctor
gepromoviert: .,
OmdeneenigendemMaul fu floppen, der mijnerlofli-
cher Naerh blamiert
Stdproprialausfatet. Daerom wol ich mir felben nicht prijfen.
SedadRem. Hier toon ich euch ir Hern , den oprechten LapisPhilofophorum. Mitdijfenftijn,mitdijfen,
Kan ich gefont machen der gequelt funt, mit das P^jt- gram.
Das ift ein Heylfaera Secretum tegen dat dijbelt Ifihiaticam Da mit mach ich das MorbumGaühüm ganflich verdwijnen. Jan. DeGeck wil een ander vahdePocken genefeh,en hy weet geen raedt voor de fyne.
Hans. Das ift ein Medicament urn Catholicum , Hern: Ont keyner fieckten im den genfcben welt. .
Der ich da mit nicht geneis; ofichwoinicht einerfjiber
pen geit.
Terwijl hy dit [preekt, komt tewis de Boer
uyt, die met oopen óttondt fn Oor en hem
aenhoort.
Ont ir Hern! hjer habich einer anderen (^uinteflenciam,
getrochen ausnein ontfwanfich Heylfarnerkrauderi,
Das man aileipjch gebraucht, is goet voor den benauwden, Gequetften ,geftoflèn, geflagen, gekurven, ont gehaght, Macht das man ein wynich,warm ontftrycht das op dem .Wonde. ,4as,geneift, ont verfaght,
Binnen vier ont fwantfich uuien elle quetfuren, oderde ^Dyjbel hooi mjch, oder de brandt wol der in vooren.
Tev>is. Wel hier kom ick recht te flaegh; Nouw is mijn Reys noch niet verlooreo j
Weet die man over al raedc toe, foo weel hy pock wel raet veur onfe Dibberigh en voor myn,
Ick moet, hernejen rys aenfpreecken< Want ick loof dat moet al een gelieft Doctor fijn.
N Maet
|
||||
|
194" Klucht van de ^uaek/alver-
Maer evenwel, daer fel hy noch wac feggen, dat moet iet
lijckwel noch eerft ien» hooren.
Haas.Hier hab ich noch ein andrenCompofitioon,lrHern: der ich euch alfoo baldt wol verklooren.
Das ift das Moogden-waffer, das aller Vrouwlicher ge- brechen Curriet
Ont da des halben, vom dem JonfFren , voor ein groflèr Arcanum werc ge-eftimiert
Das macht euch das Mutter-fpul, in einer Oogenblich ver- fwinden,
lan. Juffrouwen! als'tjedaerfchort, foo hoef je by hen niet te gaen, by my kun je dat voor niemendal vinden.
Hans. Sagh ir Hern ! ont aenfehouwt mirnor einmool diefem CompofitioOn;
Das ift ein Wafler,gefrochenperdem Diftillatioon ♦ Aus dem verroaerden Keyfteyn , vom dem Erntfeiten Jonck-Hern Meyfter,
Mitdiefem geneir ich, aber fönder Inftrument, oderfon- derPleyfter,
Allegevaerlichenkeyen, der euch in den kof fitfen ver- borgen. Strych het vom diefem abondt vor dem kof, ir Hern J ont morgen, (vallen
W ol ich wedden, fol dem key vom felbft aus dom Hirnen
Daerom ir Hern! ifTer yemandt onder euch allen, Der dem key in dem kof te viel vexiert, Kauft vom diefem mijnenBalfem,kauftkauf,ontprobiert; Vor einerSchelling an gelt,kont ir diefemFleflin bekamen Kauft aber vraylich, ont wolt euch vor diefem Gefelfcbat nicht fchaemen,
Soo euch dem key luttert: Aber es ift jet fonder nicht m»et eyner fchandt:
Want dem key wordt gedragen, vom denGroften voff diefem Landt.
Ian. Het moet tochwefen, dathy meent dat hetgeef 3 fchandt is; of't is wis dat hy die Balfem felfsnooyt g*' probeert heeft.
Want het is goet te hooren, dat hy fe voor fijn eygen k°ï van fij lneven niet gefmeert heeft.
|
|||
|
Klucht van de Quackfaiver. i Qf
kans. Daerom wol ir geholpfen zyn, ir Hern! fo moft ir
kauffen: (yerlauffen.
Aber fo nicht, foo folft ir dijn eygen geluk ont genefingh
Te-mis. Ick had hier een beetje Pis, Domine Doótor! die fouwiek vragen, ofjeiens bekyken woudc,
Jas. Dit fel Pisbekyckers hantgift wefen V rienden, ftaen wy nouw nietftout? (ne.»
Hans. Gar wol las mich feen,Man,vom wim is diefen Uri-
Tewis. MijnWijfheeftfetenochtenteloft, mijn Heer! omU E. te dienen,
lan. Die Pis fel henl toch wel dienen, Vriendt, al is het maer, om jouw wat geit te kloppen uyt je fack.
ïians. Ich fee, das ir \Vyb, hateingar groflerongemack. Tewis* Dat is waer want fy is foo ongemackelijck, dat fé niet een oogenblick ftil kan leggen,
lan. Als de Doctors de Pis bekyeken, is dat altijdt het eer- fte dat fy feggen.
Hans. Hit abttvdat Spiritus Acctdus, ont das gar nicht goetf lewis, Sulck Latyn moeft'er niet veul komen, of ick ver- lies myn heele moedt. Hans. Pots taufunt, was fee ichï Hypoftajis efi tiigra, & ad- mtdum inaqualis,
Tewis. Och: foo fymaer nietuyt haerquael, en al in's Hemels Sael is! (guiert.
Hans. Haer Calor Nativus, vrees ich,is alfo bald ge-exftin-
las.WaerDuyvel of de vent de woorden van daen verfiert, Tewis. Hoe fteet het, Heer Doctor } iflèr noch wat hoop van leeven ?
Hans. Wo vrailich, Ich wol euch daet zoc, snicht mier » dan diefem Fleflyn geven.
Want es ift nicht mier dan einer grofTer QbflruStioon In dem Matrice : Verfelfchaft, met einer vehementcn É- ftuatioo». (ftygen.'
Der cttelicher grobber,fulgines macht nar dem Hirrnem fu
Tewis. Daer kan ick feer luttel van verftaen, en daerom fel ick de hclft'er wel van fwijgen
Maer, myn Heer 1 mien je feeper dat haer dat genefenfal van de fieckte die haer quelt.
Bons. Vrylicb, want es ift kein folchen Medicament in demganfchenwerlt, N » Es
|
||||
|
tb6 Kiuthtvén'de^ittackfal'üer.
'Ës Tol binnen ein dagh , 'odèr fwey, rrrenWyb volkome.
lich geneifen.
Tewis. Och,fodatweer is, hoe fel ick jou óver al pryien! Ick wed'er wort van fyn leven niemant j als jy j op on Dorp ehaeldr.
Maer ey lieve, feg my nouw eens, hoe moet ick het ge- bruycken 'opdat'er niec an en faelt.
Hans. Ir folft da vom ein droppel, oderfwey, in bier, oder in Wyn, warm vermengen.
Ontdas irrenwyb, fwymooi dooghs,'s morgens, od! des abonts, fu brengen.
Tewis. Wel nouw dan; foo heb ick aers niet te doen, alt dat ick je pas je gek.
Maer evenwel, ick heb daer fulcken quaejen Kies, die my den hielen dagh foo het equek,
'lek wouw wel dat je deer iens na laeght, of je me daer ooi vanfoud kunnen vtrloflen, (groflcn>
Hans. Gaepein mool.wir wollens feen.lch fee hier ein ga'
Ont verrotter keele ,der ich euch nootfaekelich moet m> rucken mit difem Inftrument,
Tpeis. Ja wel ick weet niet, Heer Do&or: ick ben het eren met al ra y n kiefen foo ewenr,
Dat ick loof, dat hy my quaelijck fel komen als ick'er een van fel miflen moeten.
lan. Daer meë raeckt fyn heele flaghorde van Stront- kauwers, in roeten.
Tewis. Maer fouwer anders geen raedt weefen, om my te vérloflen van die pijn? (zy0,
Hans. Nein dasift onmooglich ont das kan anders nicht
Tewis. Ja maer ick vrees, je lelt me foellemens feerdoen lan. Ick wed, fijn kies die belooft al, dat hy 't van fijn »" ven niet fel meer doen.
Hans. Kein noot; kein noot fet ewch man nedder. Kom Jongh krygh myn Inftrument.
Tewis. Jawel: ick fel't dan wel moeten doen, als je my aers niet helpen kent.
lan. Daer Miefter! daer is je Nyptangh, daer je de keyen mee pleghr uyt te trecken. ff
Tewis. Ey handelt my wat fafjes ,• want met eeri kies itw
fecper giengecken, &<&•
|
|||
|
Klucht van de guackfaher. *97
Hans. Halt: euch man ftil \ es wol wol geen.
1 welkannaaepen, als een Boer ,0/^»
Hor.Daer ift der fchender.der euch fo ^f^W$ te. BloetMiefter! ickfouwje raden, datje die kies in t kooperfoud na laten fnyden. „u„o.,1Dt fult
Om hem in Printin je Boeck te ftttcn: die je haeft uyt lult
virfergrootekiesjelfoowelinuwe alseengroo-
te wurm, in Beverwycksobfervatien ftaen
Tms. Ganslydenisdattrecken hcfevreesdatrn.jn>aec kebienuythetlit fel wefen. -Jr vooVfu'
H*«,. Esiftkeinfwarigheydt: ir hoeft daer nicht vooHu
Ztair. V Verhoe veel moet ick.je nouw geven ? en legh me toch de neefte prijs, halben
H*« Ir folltmich nich meer geben, dan einer halben
Ryxtaller, vor diefen rijs, frKellinckies
wL Ey feecker datis te veek Een paer fchelUnclqes
denck ick, daer felle wel me accerdieren. r«w. khksmes nicht minder getuygeni Ontwelt daer
ir felbft nit contentieren. Hy geeft kent het Geit.
Temit. Ey je hoorden oock feeper wat compaffi te heb-
ben, met een armen bloedt, D;;„,w.HPr Die ten minften een paer dagen om een halve Rijsdaelder
werekenmoet. . . ,, .ïi-iniQ lm. Soo datje feggenwilt, datje weymghgelt hebt oifc
ons te betalen ï , , . „■,. ■ ,
Wel, dat ickje eens een kunft leerden, daerje geil ge-
noegh by koft halen, ' , . ,. . , ...,,,,
Wat fouwje my willen geven, foo lek je die dadelijck leer.
Tewis. Och dat fouw wis tovery wefen ; neen dat leer ick
nimmermeer. lan. Neen, neen, je feit fien , dat'er geen tovery on-
trent fel wefen: . , En als je dat kent, foo hoefje van je leven Voor geen ar-
moe te vreefen. „J,m,- N 3 T*vtt |
||||
|
198 Klucht van de Quackfalver.
$ev>is. Wel, als jy dat kant doen, foo ben jy ommers meê
al rijck ;
Eneven wel eyfch jy my foo veel geit of, dan doe je my ommers ongelijck. (fen?
Jan. Wel wat meen jy ? datdekunft niet betaelt moet we-
Wel, als dat niet en was, waerom fouwen wy Meefterj dan foo worden geprefen ? (gemien.
Neen vrientdaermoet loonwefen, aers wier de kunft te
'Xewis, Welcke daer, als jy my dat leeren kent * dit fackje met geit wil ick'er noch an verfien.
Ja». Dat focht ick maer. Wel kom an. Ick fel je maer ee- nige woorden leeren feggen ,
En foo draakje diegefeyt hebt, fel je ftracks een Ryx- daelder in je fack vinden leggen,
^ïaer als j'het nouw kent > foo meug je het niet meer doen, als tweemael daeghs.
SflrwM. Dat is een Ducaet op een dagh: bloedt, hier raeck ick te degen flaeghs.
Nouw wacker dan, leer het my ftracks jke daer, dit fack- je is tot jou wen beften. Jan. Voor eerft moet je dit doen : maeje al die lelfde geften JDiejy my fiet maken; en fpreeck my al myn woorden na, Endaemafeljefien,ofick in mijn kunft niet vaft en gae. Hans. Potshondertdybel, was ofdem Narmitdiefem Baur folmachen. Ich wol s'ein mooi anfeen.
Jan. Stil Miefter, houw je maer fonder lachen. Nouw kom fteek altijtvoor eerft je rechter arm, met je flincker voet voor uyt.
En fpreek nou al mijn woorden na, in het felfde geluyt. HfJèft hem dejè navolgende woorden, woordt voor woordt wie-
die Jan hem voorfeydt, die hem ondertujfchen onder eeui$* yreemde p.oftuureneepRyxdaelder in fijn fack laetvallen. Jan e»Teewis.
O Plantysus. Baldewynusi. Marfepynus. Almanack. jfójl ick om kijek. Wijl ick krom kijek. geef myftraci.
JSnfoodaedlijck, welgenaedlijck. Een Patakon in myn fack.
!<?». Dat is genoegh. Kom voel nouw eens in je fack, of'jer
geen geit in fult vinden. *""*•'*''• Tew& |
|||
|
Kluchtv*» deguacifilver. ,.]$?
jtoh. Biget.daeriseenRijxdaelder: Hier wordt ick de
Ik wedfdatfy', al was fy doodt, uyt het graft van vreugh-
^TommSïietwa-erisj. fackje met gelt ? komwilje
»^nSfkthenck het je vanharten; want ick
hoop het met de intreft wel dubbelt weer te ontfangcn,
EndSmeeloopick metkunft met al, foodaedehjckna En^egh £ door defe tyngh de fieckte van het lijf^
Maerlvpnwel; my dunckt dewoorden d.clg^ kans al vergeetën, , ^ • , f .
Ick wou wel dat Je fe my eens opfehreef, dan fou ick ie bc
Jan, Kom garen. Ick heb hier wel een Potlootje; blyf daermaer een beetje ftaen, Ujfchrjjft^at.
Sie daer hebj'het j daer kun je nouw geruft op heenfen, gaerh
Twh. GodVloont vrienfehap, Nouw, goejendaghalle hey; en daer meê ftap ick heenen. b>»™n;
Jan.fy oock foo. Kyck hoeloöptdenKinckeljofhy z
loopend vuur had in fijn beenen AuSx.
Wel watdunkt'erje afMiefter? isdievontfö>qualnkver
H«r. Mijn zeel, ir bift werdigh' Wagijlerm die(ern kunit ü werden gepromiviert; _ ta»tn
m der Hupfcher Kherrel, iqh wol euch fu grofier Hern
|
||||||
|
machen. ,,. ... , . . H-
fm. SouwhemdatBeursje nietje vrieridelijck ïndeöo-
gen lachen? - „
Ik loof het by mijn keel; en dathy my daerom fo flatteert,
"rouwens, ick magh den armen duyvel dehelit geven} want de eenegaudiefs-kunft is d'andre weert.
*Vant jgk meen dat onfe Ambachten, al ten naefte by op een uytfulien komen. ' ...
Siedaer Miefter, daer is het Beursje: Ick weet wel jy bent
vandevroomen>
gn daerom legick'er jou de helft van gpejer harten van tor, N 4» ' ' ötecvs.
|
||||||
|
200 Klucht van Je Quad/aher.
Steeck het in je fack, en bewaert het voor flayn helft tot'
(.-flesjes tpe. Hans, Gar wol ich wol vom getychén eüch al myhér kW-i ften communicieren, i_ •«
Ónt alónfen tucrum mit euch dividiérèh.
Man kom , las nor geen, ich fee, es ift al tfijt, Das rolch wol nicht mier kauffen ont ich hab grofler apetyt Daerom nemtalonferfchaen, onslasönsnahausfugeen. $an, Gae jy maer voor «yt. Ick fel al hét goét wat gaen binden by een,
Én je foo daedlijk volgen» Want eer ick noch hénen gae, Moet ick dit vqlck noch wat toe fnacken: want ick fié fy wachtender na.
Hans. Gar wol; volgh rnich alfoo bald >; rch wol euch fu haus expediëren- ■ binnen.
■ . , "-':y ■
Jaii alleen*, i jnaiSj
Daer bruytmijn Mof na huys; mètfijtfóüwealmodifche
gieren... ....... .,_... Maer feg npq eens recht op Vrienden: Hèoje van je leven
welnatu'urlyker weerga'van den Fulpen Efêl beleeft? Duncktje nj-'t dat mijn Baarnet datBèëff èengrootege-
lijckheydt heeft? Want fy meenen allebeyV dat haer Backhdyj en haër ma-
nieren foodubbelt ondieft fijn, Dat al de Juffrouwen aiè haer fien, noötfaeckelijck moe-
ten op haer verlieft fijn. Ook meent myn Baes dat de grootfte JuffrouwVanide Stad
hem niet fou kunnen ontgaen. Had hy fijn V aër hier iri de Stadt, of was by niet uyt Moffe-
,-land van daen. ....... ■yv*antde Juffrouwen worden drckwilsdoor datvolckbe-
drogen : Meenende dat foö éen gebraden Haen tot de ooren toe vol fpünc is En daer na bevint men, dat haer opfnyery niet als roock eri
winti», _ En dat fy nief dan een el vyf of fes Fulp hebben om het HJt»
Want dat volck raeckt door haer kleeren alleen gemeen-
lijekaen een Wijf.
|
|||
|
Kluchtvantle§iuackfahtr. *oy
Maer Bloedt, konnen de Juffrouwen foo eel) Perfonagie
eens fonder fijn kleeren aenfchouwen,
lek loofvaftelyck, dat fe hem niet, als voor een gevilden Eefel, fouden houwen.- j
Nouw evenwel dat is tot daer toe: 'tfchijntwel dewerelt is thans foo verkeert,
Dat men de Perfoon minder, dan fijn geldt en fijn kleeren, eftimeert.
Trouwens wat r«ertdatmy : lek weet wel dat ickdefot- heydt van de werelt niet fal kunnen verandfen:
Daerom wenfeh ick je altemael wel eerbiedelyck een goe- jen avondt met malkanderen.
En foo u defe fnaeckery eenigh fins wel bBhatfght heeft. Soo verfoeck ick, datjeelckmalckaereehs^enpaer foe- nen ongevraeght geeft. .
ANTWÊR p SP ;
G E D I C H T,
D EN
MÜNSTERSCri'EN
TROMMltSLACH
Op denïiatiandtfchen Tom.
"T\En Hollandfchén Viskop-
-L/Wilt tegen deaBiffchop , -f
Schuym-becken en rafen, ,i3|-
En tieren en blafcn,. -
En knorren, en morren.
En kijven, en ifhorrenj
En kauten, en praten,
Dat hy met Soldaten^
Te voet en te peerde,
Te vyer, en te fweerde.
De Geufen wilt dwingen
Om reeck'ningh te bringen,
" N 5 Oir*
|
||||
|
iOl T H A L I A
Om datfe voor defen
In'c Lande fijn gewefen, En Kercken, en Dorpen Te grond'afgeworpen j Gehagelt, gedondert, Geftolen, geplondert, Met moorden en ftroopen Het Landt afgeloopen; Met voeten, en handen Van Boeren te branden ; De Klooftere gefebonden Als woedende honden! En Kelck, en Cibooren ;ïn d'affchen doen fmooren Als grimmende Ureken, Dat noyt noch geen Turcken In Chriftene Landen En deden die fchanden: DeHemelfcheSpjjfe» [ Op Ketterfche wijfe Getreeden met voeten: . >Ghy fult datnu boeten! Ghy full'et ontgellen . Ghyboofegefcllen! Dat ftinckende Viflbp {Seght tegen den Biflchop: Gaet leeft ugetyen, Gaet Vormen, en weyen. Verkeert uwen Deggen lek Kruycen, en Vleggen. Maer wacht u, maer wacht u ! Hy is op dejacht nu, Hy fal u wel krygen , En ftille doen fwygen: Ufeervremdetreken Sal hy nu wel wreken. Hy falu welkeren U leeven verkeeren.' Pat fpijt uwc neufenj |
||||
|
of Geurige Zang-goM».
Ghy duyvelfche Geufen, G hy peftige K. etters, S Ghy Beelden Verpletters,
Ghy Branders, gy Stoockers, Ghy Nickers, ghy Roockers, Ghy Roovers, ghy Branders, Ghy boofe Aenranders, Ghy grypende Poeffers, Ghy ftinckende Stoeflfers, Ghy dwalende Gecken, Ghy gierige Vrecken* Ghy bloedigeTygers, Ghy Waerheyt verfwygers, Ghy Sacke vol leugens, . < Ghy valfche Getugens G hy boofe Rebellen, i . ? Ghy Sathans ge feilen,
Ghy boosheydt betrachters, Ghy Princen Verachters, Ghy valfche Rabauwen Ghy grypende Klauwen, ■ Ghy onheyl-Beramers,
Ghy rechte Belha'tners, Ghy Roepers, ghyTierders,
Ghy Kercken Schoffjerders,
Ghy Roovers, ghy Gapers,
Ghy Prieftres-betrapers,
Ghy Geeffel der Landen
Vol on-eer, en fchanden,
Ghy Fielen, ghy Schelmer»
Nu moet ghy bedwelmen-,
Men fal dat niet lijden,
Men fal u kaftijden,
Al roept ghy genade,
Ghy komt nu te fpade:
U klagen, en ksrmen.
Verdient geen ontfermen^
Ghy full'et betalen
jöat fonder te faelen,
|
||||
|
10f T H A L I * .
U moorden uw hangen,
U pramen, u prangen>
U worgen , en keelen >
U rooven u fteeien,
U flaen en uw moorden ,
U keetens, en boeyen,
Dat falu vermoeyen,
U pieken, u ftroopen >
Seer duur fult bekoopen.
Men fal u wel hebben,
En krygen in 't webben ,
Wy houden goey teeck'ning,
Sa doet ons eens reeck'ningb> i >
|
|||||||||||||||||
|
Brenght over u Boecken,
Men falfe doorfoecken, Wy fullen 't wel maken, Naer uyt-wijs der faecken : Of doet u verfchooningh Aen uwen Heer Koningh. Roept: Lacen, och armen, Wilt onfer ontfarmen. |
|||||||||||||||||
|
• <
|
|||||||||||||||||
|
U Y T.
|
|||||||||||||||||
|
i
i ■- •! .
|
|||||||||||||||||
|
EEN
|
|||||||||||||||||
|
) i I
|
|||||||||||||||||
|
of Geurige Zang-Goddia. ioy
EEN HOLLANDSCHE
VUYST-SLAGH;
op een Brabandfche Koon.
Of Anders:
Refonnantie van den Munflerfchen,
T R O M M £ L-S L A G H, Op den HolUndfchen Toon.
E En Antwerpfe Mis-pop,
Een Swijn van den Biflchop, (Om Ravens te aefen.) Derft hier komen raefen , En gnureken, en knorren , En fchelden, en morren, En kyven, en kauten, Met Rymen vol fauten: En maeckt flechs wat veerfen Voor Hollandfche Neerfen. En Jeydt hier te fingen Van Geufen te dwingen , Als of Meefter Barent, Die roovenden Arende, Sijn grypende pooten In Steeden, en Slooten Soo lich'lyckfouw krygen, Als hy ons kan drygen. Neen Antwerpfe Trommel;
Alwaerjy de Drommel, £n Barcndtfijn Besje, Soo fultgby herNcsjc |
|||||
|
Vaa
|
|||||
|
T HA LI A
Van Holland niet ftooreo ,
Schijt al uw Cibooren, Daer Priefters ,en Papen» Mee fpeelen als Apen. Men fal in uw Kelcken DeSwijnennochmelcken * Wanneer ons uw landen, Weer komen in handen, Dan fal men uw wijfen, Wat Hemelfche fpijfen Dat Papen, en Fielen , Soo Godloos vernielen 5 Wijl fy die door't backhuys Sleghsfenden na't kackhuys, Als zijnd' een Godtloosheyt» Vol duy velfche booshey t, Diefellefs een Heyen Sou moeten befch reyen, En die defe blinden Noch Chriftelyck vinden. Maer fegt eens, ghy Uylen J
(Wiens jancken, en huylen Voor beelden, en Poppen Wiens fuchten ,en kloppen, Op Wambais, en knoopen, Wiens rennen, en loopen Om Jacob fijn fchelpen, Alfoo veel kan helpen, Alsofghy defticken Eensvaet-doeksgingt lickcn) Wat komt udoch over? Dus langer hoegroover, Op Hollandt te fchelden ? Of meent ghy als Helden, Met vloecken, en rafen, Ons hier te verbafen ? Ba neen doch; wy fchijten Eens in uw verwijten $ Want 't kan ons niet deeren; |
||||
|
óf Geurige, Zang-goidin.
Aen rock of aen kleeren » Of ghy ons voor Ketters Voor Beelden-vcrpletters, Voor Branders voor Stokers, Voor Nickers, voor Rookers, Voor Roovers, en Branders, Komtfchelden, of anders: Ghy mooght aen die gecken Der maerfen eens lecken. Gaet bruydt met je T rommel,
Vol A nt werps gerom mei, Indien ghy wilt kijven, By Lcpel-itraets-wijven; Waer dat ghy by Bayken, By Jenne, ol Mayken, (Daer ghy by verkeert hebt) Dat deuntje geleert h»bt. Het fchijntdat uw Keel is,
Als die van Broer Kneelis, Die nimmer de Staten Met vreede kon laten, En altijdt met fchande De Princen aenrandc, Die wasindietyen Welfixop'tkaftyen., Op Nonnen ,en Queefels, Dat lappen ,en veefels. Haer 't Acrfgat afhingen: Maer wilt ghy die dingen, Van Barendtjes weegen, G hy ons hier doen bleegen, Soo maeck j'een collatie (Behouwens uw gratie) Wiens droevigebotheyt Wel toont dat ghy fot zij't. Want Fijn Man ! al willen
DeNonnen haer Billen Dat quifplen,en ftreelen Der Papen wel veelen, |
||||
|
io3 ¥ h a t i a
Soo weet gby wel beter,
Dat ons foo de veeter, Door fchelden, en drygenj Niet los is te krijgen : Oock mooghtghy wel weten, Dat Hollandfehe fcheeten, Uyt't Aers'gat der Geufen, Met Brabandtfche Neufen Soo Hecht accordeeren, Dat ick wel derf fweeren, Datghy haeruw klouwen, Van 't gat wel fult houwen. Des komtgeen genade
Ons thans noch te ftade j Gelijckfy nadeefen Aen u welfai-wefen, Wanneer men eer lange U licht fal Gen hangen. Wel houd dan goe teek'ning,
En fchrijft vry die reeck'ning In 't bladr. van je balge, En hanght'taen degalge. En laet in dieboeckea De duy vel dan foecken, Wat quaets ghy in uw leven Daer in hebt gefchieeven ; Soo fult gh' uw papieren, Gedoemt fien ten viere, En ghy aen den Koningh Van Heyntjc-mans woningh, Langh rospenOcA armen J Wilt onfer ontfarmen. |
||||||
|
nsiii i
|
||||||
|
«
|
||||||
|
'
|
||||||||||||||
|
"■"■ :.-.'
|
||||||||||||||
|
,- (
I
|
||||||||||||||
|
W fi
|
||||||||||||||
|
z.
|
||||||||||
|
TWEEDE DEEL
VAN
TH A LI A,
O F
GEURIGE
SANG-GODIN,
VAN
W.G.V.FOCQJJENBROCH. Fumus Gloria Mundi.
Van nieuws overfien en verbetert. |
||||||||||
|
t'A M S T E R D A Ui
CDavid Lindenius, indcLombertfteeg,eti
By ^ A m b R ï e^s V i n c k , op de Uytrechtfe flraet, |
||||||||||
|
Boeckverkoopers. 1679.
|
||||||||||
|
dl
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
"
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
r X
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
«_4F
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
f.e
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
K L I N C K-D I C H T ENJ
Op de
SEÜRIGE ZANG-GODIN,
Van den H e e r e tt •-
D'.W.G.v.FbcQjJENBROCH, ^
tiskjtel op de kujt van Guinee. , ,.;.'\i' f Acn de '■ ,..-,,; ■ .Lu,üiiv:
L U ï H E BoB.fi R S.•..'••{ --■•■■.! |
|||||||||
|
W« --;-:.;..'..; iinviiXlimj
|
|||||||||
|
Lbf-M$kff\fW €*» HUCH\ e^mgefnoep^e^yYL
ftg&&tafetj$a diitelftSmaeklijchjM^h
De G^«» kany?30n.<hyleedw-enli%'Xye}i J Vint dan m bfingfifnuecl^m 4e^fejnaeckerjen, r Door F oc'aijin br,o c h Jjift?/* > die fi>vCfi)$,$$'
renfpilfr,, «mAv.^ ■> .'n:,i..:^i Bnftreckt een deken aen het vaerfémaeckers gilt.
Herwenfcbt u JSrerAniet, noch fijne boerteryen, Die loopjes fijn vermuft voorlieden, net van tael;
Defe Arts en Dichter , de f e Duytfe Martiael,
Decktider, naer fijn fmaeck,, fcberp, ferp,of'heet, of doof is In fijne Zang-Godin, fijn lefte Teftament,
'Een beter tafel, dan men elders is gewent,
Vtrfien met Celery, Smoockj. Oefiers, Sprot, Ansjovis. |
|||||||||
|
O 3 Aen
|
|||||||||
|
t ri
|
|||||
|
«KI ü O O-C'Aïn dé' '3 O I ■ U 3 3
JUFFERTJES.
STeê-Juffers, iuippiggoet op loepjes en genuchjes,
U aan bet öörgelèlt by beele manden vot, Daar men vanfulcken taal geen fchatting geeft noch tol, Ziet hier een vollen fackjvan levendige ki^gjes,
De pen van FÖCQJüENBaoéH, fodgeejligjts, zj>a vlugjes,
(Nu Fritons boeveklockjoor baren, woeft en dol} Hem gaat gelejfienimetfijnkaacken sftijfen bol, Schaft u voor fijn vettreckjkes' kktdetitiJiugjes.
Leeft nu»bekoorlijckj>oet, in kamer enfalèt, Daar uw nieuwsgierig èoggeett^mertkjfa'al wordt gefet* ~Engy moogtlefen fondeïop uw' wangte blovfen;
Enftetge uw*SpeeUge1i6o$u,ofwié?er mknaarmaackb
Dooreen verbootenvtynitnloopje fsé geraacht, Bedanek den Arts, die u fchonckjoornen aan de Roófen.
■ '■ '-'•''{' •'"•' - • A. Mo ON EN.
|
|||||
|
T Y-
|
|||||
|
T Y M O N
Va*
L U C I A N ü S,
Tooneelfcbe-wijs upgebeelt door de [aemen-feueckjefcr na-
volgende Perfiontn. Tymon, een geweefene Rijckaert,
Jufiter., eenHeemel-vooght. Mmurius, fij n Soon, en Boode. Vhtm > deRijckdom» Armoede, eeneerlijckeVrouw, Gnathonides, een Pannelicker. Thiliadts, een Pluymftrijcfcer. Demeas, eenOrateur. Thrafides, een Philifooph. Bleffiasy meé/t een, oPt ander. De re/l dü «iet enffteechenfijnftommen.
Tymon aïïeen 'm het Landt delvende.
g§j|j|Si5> Jupiter! Patroon der Gooden! $[{WÊffi Wel waert ge-eert, bemint, gevreeft j
QX||3të Mitsghy aen elck, die 't had van nooden ,
*«§ës«> Steets Vriendt, en Hofpes fijn geweeft,
O ghy verftoorde Blixem-Braecker!
W olck-Scheurder, felle Donderaer!
O wind! 6 Storm ! ö Buyen-maecker!
Aerd-fchudder, trotfen Haegelaer!
Of foou immer de Poëten
Noch voor uw Doop-naem ( dat 's Jupijn)
Een andre «aem te geeven weeren,
Voornaemlijck"als s'in 't Rijmen fijn:
Want dan iftdat s'u vaeck herdoopen,
En Namen geven na haer fin,
Want heeft hun" Veerscen fcheurtjen open,
O 4. Dier
W
|
||||
|
6 T r. m o m
Daer fteecken s' u gevoeglijk in.
Waer is nu 't kraecken van uw Donder ?
Waer nu uw Blixem, enzyn Vuur?
'c Geen eertijts werckte foo veel wonder,
In mëenigh vreemden avontuur ?
't Schijnt, of fulcks nu maer bcufelingen,
En niet dan enckele droomen fyn,
Daer de Poëten flechs van fingen,
Gelijck van Sproockjens fonder fchijn:
Want 'k weet niet waerom dat uw pijlen^.,
Die ghy (tot ftraffen tocgeruft)
Wel eer foo vaeck op aerddeed ylen,
Nu leggen kont, en uytgebluft:
En dat ghy niet watgloende ftraelea'j., ,
Hebt in uw Magazyn bewaert, '. '_,*. 't'v'
Endie,totftraf, nier neer doet daplen
Op foo veel Monfters hier op Aer^ijj
Hoe fult ghy dulden, dat na deefen
Het heyl-loos volck dat hier benèên, Eer 't vuur fal vaneen f»ckel vréefeh, Ja eer het rollen van een fteen, Dan wel uw Blixem, en uw Donder ? Ja dat het u niet, maer't geval, o u (Al fmeet ghy deerde 't bovenfte onder ) Slechs hun verdelging wijten fal ? ~Sult ghy uw Godtheyt fien ontkennen, En laftren, of j'er niet en wae/d ? En nimmer met uw Blixem fchenrieri, Die u verachten hier op aerd ? Heeft Salmoneus u voor deefen
Niet blijckelijck genoegh veracht ? Wanneer hy uw gelijck fouw weefen Soo wel in Godheytalsin macht ? En waerlijck 't was niet fonder reeden: Want wie fouw u verachten niet-, Wijl ghy de fchelmen hier bcneedeu, Met toegel oocken oogen fiet ? Qhy fuft, en flaept, gelijck die geene
Die door een boogen ouderdom |
||||
|
van L u c i A n ui s. *»7
Sien al haer luft en kracht verdweenen,
En kijckt niet meer naer 't Acrdrijck om. Wel eer, in't jeughdighft van uwjaeren,
Wanneer uw geeften, en verftandt, Noch vlugh, en op haer fneedighft waeren, Toen hield gh' haer beeter in den bandt. Toen liet ghy d'ondeught niet geworden, Mits doen de Donder uyt uw vuyft Haer fteets langhs kop, en óoren, fnorden j'. * Toen was 't, dat ghy als onbefuy ft, Met Haegel, en met Blixem ftraelen ' -'- •■ (Dieghygeftaegh gelijck als faedt ~>' • • Haer liet op neck en fchouwers daelen) U wreecker toonden van het quaet: Toen deed ghy vaeck het aerdrijck beeven, ] a fplijten met een gfarh gemoedt: Toen, door uw wraeckfucht aengedreeven, Liet ghy by wy 1 een waeter-vloet Ten top der hooghfte bergen kruypen, ' Waer door ghy 't aerdfch, en Godloos fact, Vaeck deed by duyfende verfuypen," ■:' ■ ; Totftrafvan foo veel heyHoos quaet. Hier uyt deed ghy die fchip-breuck koomen, Ten tijde van Deucalion; Waer door, uyt hét gèw'éldt der ftroomen Een fchuytjen fichnaüwbergen kónjmsrt y Waer in alleen noch was beflooten "•"; i * Hetoverfchotvan'taetdfchgeflacht,' ■■■ |
|||||||
|
Waer uyt daer na is voort gefprooten
Een S'aedt, dat u noch meer veracht. |
|||||||
|
Ja, 't geen u voor uw oogen-luycken
Te recht met fijn ohtróüwheydt loondt: : - Wijl niemand u doet Offer ruycken, - •"- Noch oock uw Beeltenis meer kroondt Met blaen van Eycken ? en Olyven, Ten waer noch in 't Olympifch Spel: Schoon d'Eer, die fy u daer toe fchry ven, Meer uyt gewoont gefchiet, dan wel Uyt eerbied 2en Godtsdienftigheeden. O 5 Ia.
|
|||||||
|
8 T X M » N
In't end, men tracht, ó braefft der Goón!
U, als Saturnus te vertreeden, En u te fchoppen uyt uw Troon. Doch fchoon gy felfs feer wei kund weten,
Hoe vaeck s'uw Tempel, en Altaer Gefchonden hebben >en verfmeeten, Ja hoe uw Beeldt fefs, vaeck gevaer Geloopen heeft, van door hun handen Opden Olympus te vergaen, ('k Laet ftaen, dat men het Offerhanden Of eer fouw hebben aengedaen) Soo bleeft ghy doch loo luy, en leedigh ( Ghy, fegh ick, die een Blixem voert) Datghyditaenfaegbt, eeven vreedigh, Als of het werck u niet en roert; Ja, of ghy bquren had, noch honden, Die,, opgeweckt door uw gerucht, Die fchendersniet vervolgen konden, Wijl hy fich packten op de vlucht- Maer neen, jupijn, die van te vooren Dien dappren Reufen-dwinger was> Sat licht en krauwdc bey fijn ooren, Of'tqmmfijn Hoogheydtniec te pas 't Geweer te haelen van d« Wanden, Om haer te maelen eens tot puyn , Die hem in ipijc felfs van mijn Tanden Het hayr vaft fchooren van fijn kruyn. Of daer was licht weereen Euroape, Die hem ,ontfteecken van de min, Licht weer voor Bul langhs 't Land deê lopen, Tot honger van fijn Gemalin. Of licht was hy in Gouwe Reegen Weer in een Maeght haer,fch oot geftort, Om daer fijn danleluft te pleegen , Terwijl men hem fijn kneevels kort. En dit fultghy noch langer lyen
ö puyck der Gooden, en voortaen Soo veel verdoemde Schelmeryen Noch toxow.fcbaod in dwang fien gaen ? |
||||
|
vanL v ei anus. »ij
Ach neen; 'tistijtuw felfstewreecken;;
Om van noch veel rneer Phaerons Dan wel voor dee fen te doen fpreeken, En van noch meer Deucalions, Doch op dat ick hier by laet fteecken Het geen de ganfche weerelt raeckt; , En eens van't mijn begin te fpreeckerj, Soohoor eens verder hoe men't maeckt. Ick , die van yder een voor deefen,
Terwijl ick Goud en fchij ven had, Placht als een Godgeyiert te weefen, Ja, die al d'eer was van de Stadt; Ick die door mildheyt en mijn Gaeven > SooveelAthcners heb verrijckt, En uyt foo groot een tal van Slaeven, Gemaeckt dat elckeen Prinsgelijckti Ick, die door alles wegh te fchencken» Sleghs om mijn vrienden wel te doen , Nooit op mijn eyg£t) ieïf te dencken» Om felfs mijn armoe te verhoep. Ick, fegh ick, fie roy n» van allen * Die ick tot rijekdom heb gebracht, (Nu ick inarmpqbeo vervallen ) Verjaeght, gehaet,? befpot»veracht. Indien my een varvhaer komt moeten»
Diefie my nauw ter fluveks eens aen, En hoe beleeft ick l^mrnaghgroetep» Hylaetfijnmutsverachtlijckftaen, , , En doet my, die hem van het mijne, Soo rijckelijck heb mee gedeelt, Aen fich alfoo verfóey lijck fchijnen, Gelijck een oud, verwqrpen beeldt» ; Een ander, foo hy my fiet komen» Uyt vrees, van dat door my te fien Hy 's nachts yet fchrickcly cks mocht dromen» Souw wel in huys en wincfcels vlien: Hoewel hy, noch niet langh geleedeo, Alleen van mijn gebooden hingh, Ea my als Godt heeft acngebeedei» |
||||
|
T y m o n
Waer van hy goedt en bloedt ontfingh. In 't endt, de noodt die njy quatn quellen
En die my bracht in ongenae, Liet my tot kleedt ,deesruyge vellen, En tot mijn rijckdom, deefe fp&e; Die my het leeven op moet houwen > Wijl dat ick hier voor huerelingh |
|||||||||||
|
X20
|
|||||||||||
|
motl -JOi,
|
|||||||||||
|
Het landt help fpitten, en bebouwen.
|
|||||||||||
|
En denck op 's weerelts wiflèltngh,
|
|||||||||||
|
En nieten is dan ydelheydt.
Doch 't voordeel 't geen dit eenfaem teven» •"
In fpijc van a'l'fflijn ongeval, "J, My voortaen tot mijn trooft kan geeven, ^rn"i Is, dat ick rïiet meer fien en fal, 3Ii>r< Hoe dat een tal vanguyts,erigecken, ,
( Alleen maer menfchen in den fchijn)
"tGeluckonwaerdightotfightfecken, ''^ '"/V En onverdient voorfpoedigh Zijn. Want niets is fbo vol fmarcs óp aerde, ! Dan dat een vroom, en eelgemoedt !' V:':.-, Een ander rijck (iet fonder waerde, <ii;'.; ••' '
En fel ver" quijnt in arremoed. Wel aen in 't end dan, Braeve Jovis,' " ''!1;•J',
Saturnus en Vrouw Rheiis Soöfl.' Toon dat voortaen uw oor niet doof is, En dat de flaep u is ontvloon.; !, *3. a*J (Mits ghy reets langer hebt geflaepen, 7 ^
Dan eercijdts'Epimenides ) ,'s .5'°, Sa, wilt uw langer niet vergaepen,
By d'een of d'andere Matrfcs, ,rt fr''' ,. Grijp weer den'Blixem in uw vingrcn, ■•['
Wilt Van den hoogen JEta. of; ,c Die een mael na beneden flingren,
En maelen't al totgruys ën ftóf. Wilt van die Jeughdigen en vroomen, , En eertydts dapperen Jupijn, |
|||||||||||
|
van L u c i A n tr, s. %%i
Een teeken doen op aerdekoomen,
Dat tot der fchelmen fchrick mach zijn. Soomen't flechs niet voor waermach flellen, 'tGeendeCretenfen van uw doodt En uw begraffenis vertellen, En dat ghy zijt van macht ontbloot. bmnm. TWEEDE UYTKOMST.
JUPIIE R,M E R C U R 1 ü S.
Wie is , Mercurius! die geene
Die in het Attifche Geberght, Aen den Hymetus my met fteenen ,
Enklaegen,dusdeoorenterght?
Wie ift die my dorft koomen quellen ?
Hoe! 't is dunckt my een armen bloedt,
Bedoft met rouwe Lammre vellen,
Die met een fpae in d'aerde wroet.
Doch 'k hoor wel dat het wis moet weefen,
EenPhilofooph of Kaeckelaer,
Mits yder een behal ven deefe,
Beducht fouw weefen voor gevaer ,
In ons dus Godloos te verwijten,
Al't geen hy tot ons nadeel denckt,
En tegen ons dus uy t te krijten ,
*t Geen ons gefagh en Godheyt krenckt.
Mercurius.
Hoe! Groote Vaeder ! kan het weefen, Dat ghy dien Ty mon niet meer kendt ? DeSoon Echecratis ? 't Is deefen, Dieuweleertijdts wasgewendt, Met uytgekipte Offerhanden, ( Die hy voor uw Altaer deê bloen, En voor uw Neus alleen deê branden) Steets foo veel dieaft, en eer te doen. 't Is hy, die fchielijck rijck geworden , Ons door fijn milde , vropme geeft , Soo vaektot vreugt, en blydfchap porde, Ia 't vieren van uw jaerlyc&sfeeft.
, -, ... -... -.■■-- -
|
||||
|
WÊÈ T t '"II PB W.
J « n f b »<
Hoe! wat fiin dees veranderingen ? Is dit dien eerelijcken man? Dien rijckaert, dien de vreemdelingen, En vrunden, eer fchier baden an ? Wat is dees fijn-man toch weervaren, Dat hy dus arm van goedt berooft, |
||||||||
|
r»
|
||||||||
|
Bemofft, en vuyl, enbaerd, én hayres,
Dus deerlijck om bet kosjenflooft ? M e r c u R i u's'. ,.__
Hem heeft (gehjek als ick hetreeckenr) \M
Alleen fijn vroomheydtditgedaeïl: Of eer (wanneer men recht lal fpreekeh) Heeft hem fijn forghloóstieyt verraen. Vermits dat die in hem de Paelea Van mildheydtverr* tebaytea gif/gÈr: Want niet alleen, met wel r/orrthaelea Die geen die armoe quaelfjck ftingh, Maer ook met (fonder keur van vrinden, Of Vremden) yeder wel te dóen, Heeft hy figh fel ven doen verflinden, Van die hy met fijn broodt grngh voed, EndiealsRaevens, enalsGierert Sijn lee ver piekten, dagh eö mtcht, En die hem, knaegend vleesen fpieretr, Voorts hebben in dees ftaet gebracht. Schoon hy voór'tpuykje van fijn vrinden En voor fijn tröUwftemackernam, Die hy dóór gunfï ffieefl koft verbindetr, En die hem 't meeft vergaften quam; A Is of die goed-hard fchier geloofde, Dat die geen, dié hy dus gSngh voên, Hem maer alleen fijn goet ontroofde, Om hem daer vrindfehap meé te doen i Maer defe, tiae fy ftem fijn fchonckeö Tot 't been tóe hadden afgütaaeght, En die tot 't mergh tö€ üy tgedf óhekerti En hem fijn buydel Kfiel gevaeght, Die hebben hem wei&eftyeriaecen, («r«j» |
||||||||
|
van L u c i a ï? v «:
Van Vrienden en van goedt ontbloeit:
Hem niet meer groetend op deftraetenj Ja hem niet kennend in fijn noodt, 'k Laet ftaen dat fy hem van gelycken, (Gelyck hy haer wel eertyds dee) Van 't haer yets foudeft overryeken, Of deelen hem fomtydts yet mee. Hierom uyt fchaemt de ftadt ontvluchtend»
Sich kleedend met eenSchaepen huyt, Schelt hy s al fpittend, en al luchtend, d'Ondanckbrefteedelingen uyt j Die ryck geworden door fijn gseven, Hem nu verby gaen flchoonfyeer Sich Melden als fijndienftbre (keven) £n kennen nu fijn naem niet meer. J U V I t E R. Nochtans een man, niet om verachten,
En die met recht d'ondanckbre fcheld ; ' Doch op dat wy dees mee niet flachten, En mee niet fyn in'ttalgeftelt, Van die geen die fyn dienft vergeeten, Vermits hy ons foo meenigh ftier Enfuyveriam (gelyck wyweeten ) Geftoockt heeft tot ons offer-vier , Waer van de waeffem mijn gedachten Noch kittelt, door fijn leckerheydt, Soo laet ons hem op 't fpoedigft trachten Te redden uyt dees dienftbaerheydt. Hoe wet ick ( om de fchelmeryen , En's volck verdoemd' öntuchtigheydt, Haer dief- ftal, en haer röoveryen , En al haer andre Godioosheydt, Die my vaeck fchricken doen en beeven, En die de weerelddeurgefchien) Het Attifch landt, en 't volck fijn leven In langh daer niet heb aen gefien: Voornamelijck, federt dat de tyden Soo fot, en boos geworden zijn, . Datmenmetydle reeden ftiijden |
||||
|
**4* T r m o n
De wijsheyt geeft foo valfchen fchijn : .
Dat men met tieren, en met raefen, Slechs den geleerde fpeelen wil, En dat men niec dan viefe vaefcn , Geftaegh Met trecken in verfchil: 't Welck my 't gefucht belet te hooren Van meenigh droef» doch eel gemoet , Nadien't my met geflopte ooren, Ja fchier als roerloos fitten doet ; Nauw weetend ,of door al dat warren, Ick d'ouwe weereld noch wel ken, Ja felfs, of ick door foo veel Narren Wel veyligh in mijn Heemel ben. En hierom ift dat ghy moet weeten ,
Datickdeeseerelijcke Vrindt Meê heb gelij ck de reft vergèeten, Schoon ick fijn deugt fteets heb bemind. En daerom , fonderiangh te draelen," Sultghy ,Mercuur ! van Honden aen Mijn Heer de Rijckdom hier gaen halen, En ftracks met hem na Tymon gaen s Doch fegt hem, dat hy met fijn fchatten, - Schoon Tymon wat geweldt bedrijft, Dees man foo haeft nietgae ontfpatten, Maer dat hy trouwlijck by hem blijft. Voorts, fal ick my in't kort beraden >
Met wat voor ftraf en helfcher pijn , Ick die ondanckbre fal belaeden Die oorfaeck van fijn rampfpoet zij n. Ick fal haer toonen dat 't my leet is, Dat ick haer ftraf dus heb geftaeckt, Soo draemijnblixem weer verfmeet is ; Die vry wat fchaeloos is geraeckt, Door hem al t'onbefuyft te werpen Nulaetft,op Anaxagoras Die fijn Difcipels in wouw fcherpen, Dat'ergeen Godin d'Heemel was: Want wijl ick hem dacht te verbranden, Endat mijn Büxem nam fijn ycert, |
||||
|
m
|
|||||
|
vanL üjc 'i Am u I.
HeeftPericles, met 6èy fijn handen, Die van dienboofwicht afgekeert, Waer door hy juyft is op'den Tempel Van Caftór en fijn broer gedaelt, Die fy van top af, tot den drempel i Tot pujtn en gruys toe heeft gemaelt s Waer door hyfelfs juyft is gebroocken Aen twee drie ftralen; Maer ick fweer'c* Dat Tymon fich fal fien gewroocken, Soo drae by is gerepareert; Hoe wel'thaer ftrafsgenoegh fal wefen j Wanneer fy fullen fien , vol fpijt, Dat Tymon weeder is verreefen , En rijcker is dan voor dees tijdt. M E r c u r i u s.
Nu fie ick eerft, hoe veel 't kan baeteh ^ In't roepen onbefchaemt te zijn; Tr Alleenigh niet in Advocaten,
Maer oock in luy vol anghft, en pijn« Die onbefchaemt in 't lamenteeren ('t Geen meeft gefchiet Van Mof en Knoet) Vaeck eenigh voordeel obtineeren, *t Geen een, die 't waert is mïffen moet > "k SieTymori hier in korten daegen Wel haeft weeriot fijn ftaet geraeckt i Na hy door fijn luytruchtigh klaegen Jupijn aendacbtigh heeft gemaeckt. Want hadt dien bloed geftaeg gefwegen I Uytfchaemt,eneerbiedt tot Jupijn > Soo had fiy geen gehoor verkreegen, En fou w noch, al vergeeten fijn. d e r d e u r;i: k o m irt;"
Tluths, Jupiter, Mercur'w.
P t; ü 't n s.
T? N ick, o Jopiter! fouw garen , •*~* Schoon gy myl teegendeel gebied . |
|||||
|
*J* T Y MO N
Veel liever deefe moeite iparen,
En hem niet by gaen. J u p if,T E. R.
Waerom niet ?
Mijn goeje Plutus! in 't byfonder, Nu ick u weeder derwaerts fend ? L U T U S.
Om dat, by Blixem, en by Donder!
lek fchier vervloecken fouw die vendt,
Die my foo Goddeloos mifdaen heeft,
Die my gepluckt heeft ,en gefcheurt,
En die my als een fot verdaen heeft,
Schoon ick hem had voor wijs gekeurt.
Ja,die,als die geen,diehaer handen
Aen't vuur,'t geen vlam, en voncken geeft,
Bevreeft fijn met veel fmarts te branden
My uyt fijn huysgewurpen heeft.
En fouw ick weer by hem gaen lee ven ?
Om my weer aen een deel geboeft,
Van hoer enfchelmentedoengeevefl,
Gelijck ick reets al heb beproeft ?
Ach! fend my eerder tot foo eenen,
Die mijn verdienften wacrde ken;
En laet iny flappen tot die geenen,
By wie 'k geacht en welkom ben.
Maer laec die harflTe-loofe fotten,
Die d'armoe ftellen boven my,
Eer in hun vuyl, en ftanck verrotten,
En blyven in hun flaeverny.
En laet haer van hun Spae verwachten,
Die trooftvooralhunanghftenpijn,
Waer van fy, door my te verachten,
Met billijck recht verfteecken fijn.
J V p i T e R.
En ick derf u van Tymons weegen, Welfweeren,dathy nadeestijdt Meer dan voor deesfal overweegen, Watgoetonthael ghy waerdigh fijt: Micshemfijn fpaegenoechkankeren, , |
||||
|
van L u c i a n ü s. ixf
Gelijckfijn rugh hem mee wel doet, -
Dat ghy veel meerder fijt te eeren, Dan d'akijdt quijnend' arremoedt. Doch, ickmach nu met recht wel vraegen»
Waerom ghy nu dus gnorrigh fijt ? Dewijl ghy Tymon aen derft klaegen. Om dat hy u in vryigheydti Liet na u welgevallen loopen; En dat hy fonder errigh- waen, U fette deur en venfter oopen, Sonder pas acht op u te flaen; Dacr ghy voor deefen placht te fchelded. Op die geen, die door wreckcn aerd, U in bcflooten kiften ftelden, Als of ghy hun gevangen waerdt j En door daer feegels op te letten, < • •. U foo bedompten het gelicht. Dat fy u eeuwen langh beletten 't Genot van 't gulde Sonne licht. Dit klaeghde ghy ons meen igh wervep,
Wanneer ghy fwoerd > by brandt, en moord^ Dat men u duyfent doon deê fterven, In naere duyfternis verfmoort. ; j _.t. Ganfch bleek quam 't gy ons toen ontmoeten, Vol forgh, heel fwart van baert, en hayr, Met vingers, krom aen handt, en voeten, Gelijck een Joodtfche Schacheraer^ En fwoerdt, dat ghy het foudt ontloopen, Vond ghy fiechsooitdeminfte reet* .,. Of't alderminfte fchéurtjen oo.pen,i Mits ghy daerqualijck waerdt befteedt. In 't end, gy fchold voor 't fnootft der Guyten Dieu,gelykeenDanaë, . ; Ginghineenyfrekaemerfluyten, 1 ,
En die u foo veel lyden deê, De Duy vel hael de Ptdagoogén ( Dus fchold, en raefde ghy als doen) Die met haer woeckerende oogen, < > Een goed-mans kindt foo foober vocn.
P % Toeft
|
||||
|
itS T Y M Oj è ■' ■
Toen vloeckte ghy dien fotte liefde,
Daer fy hun daeden meê bekleen, Mies ghy veel eer (foo 't haer beliefde ) Waerd mét hun haet dan min te vreên. Wijls'u niet dervende gebruyekeo, Terwijl het haer geoorloft was, U, fpijt haer hongerige buyeken, Begraeven hielden in haer kas, Die fy by dagen en by nachten, Wel dicht met Seegels toegeplackt, . En foo bewaerden , en bewachten, Dat ghy daer 't hooft nooit buy ten ftackt, Als of fy 't nuts genoegh vertrouwde Voor haer te weefen, foo hy jouw Slechs mochten aen een aer onthouden, Diedaer'tgebruyck af nemen fouw. Pas als een Hont, die aen een keeten
De haever in de ftal bewaert, . -.. Die daer felvcrniet van kalpeéten, Noch fulcks vergunt aen 't hongrigh paerdt. Toen ginghhy oock die geen befpotten,
Die door eefl vreemde jaloüfy (Als zijnde 't puyck van aller fotten ) Sao leefden in haer flaeverny, Dat hy, wantrouwigh van fich fel ven, In een verborge Warnars-por, ;..:... Hun rijekdam onder d'aerd bedelven, Sichfelfs niet gunnend het genot 9 i Niet denckend,dat miffchieneen ander,
Het zy een huys-knecht, of éeh irieydr, Of lichtlijckbeydemet malkander, I Getergt door 's meeflers fchaef iigheydt, Die dood' eens fullen op gaen wecken, En weer begraeven in hun biaes,:. > Terwijl fy in haer hart begeoken Haer fatten en bedruckten bacsY Die by een duyftere lantaren, : • ■ Of een gebreckelijcke lamp, ■■'■■■ '•
Weer door fi}n woeckermach vergaeren»
|
||||
|
van L u c i a nu X ai?
't Geen hy dan quijt is in fijn ramp,; s > f,
Des dunckt het my feer vreemt te wefen, óPlutusldatghynutertijdt, , , ;.,,, Recht anders dan ghy deed voor defen,
Aen Tymon fijn bedrijf verwijt. P L u t u s.
Soo ghy het werck wei gaet door foeckcni Soo fult ghy fien, dat ick met recht En d'een en d'aqder mach vervloecken, Want elck van beyd is even flecht. WantTymon, dieghy dusgaet roemenj Mach ick in plaetj van mild, en goet, s.. r.'d Wel eerder onbedachtfaem noemen, ,, 3 Ja fchelden voor een flechten bloedt
Die geene weer ,die my in 't duyftejj5 3ü, Befluy ten, pas als in een kou w, Of die my fetten in een kluyfter» Opdat ick vetter worden fouw, En die my vrefèn aen te raecken, j , Sichfelfnietgunnend het genot, v Die mach ick oock met reeden laeckcn»
En fchelden voor ontfindt, en fot J , r. Vermitsfymyby naverworgen, En niet mijn boeyens doen vergaen» Niet denckend dat fy overmorgen Licht moeten na haer Besjes gaen, En my aen yemand anders laeten, Die al dat lang gefchachert geit» Die al die gouwe en filvre vaeten Licht in een oogenblicjc verfmelt. Derhalven prijs ick die, noch deefen, Maer die geen xdie in matigheydt, En mild, en fpaerfaem kunnen weefen, Want die fterck ick tot nuttigheydt. Ick bid om Godts wil, Vaeder Jovis!
Oordeelt, als ghy het wel befchouwt, Of hy niet fot na uw geloof is, Die, als hy heeft een vrouw getrouwt, Die 't fchoonfte is van heel Euroope, P 3 Op
|
||||
|
2JO T T M O ÏI
Op haer in't minfte geen acht en flaet,
Maer als vroor Hoer langs ftraet laet loopen, Sonder dat't hem ter harren gaet: Ja dat hy felfs, door huys en deuren > Sonder de minfte errighwaen Voor haer te oopenen, goet fal keuren Dat hy hem't hooft fal kroonen gaen. Watduncktu? mach dat liefde heeten ? Daf feght ghy niet, nae ick het gis , Mits ghy felf al te wel kundt weeten, Hoe dat het har eens minnaersis.' En wederom: Indien een tweede
Een fchoon en deughtfaem wijf geniet, En van fijn trouwen geeft tot reeden, Dat fulck tot teelingh is gefchiet j En dat hy nochtans ondertuffen, In plaets van haer verhoole brandt Gelijck. als het betaemt te bluffen, Haer nooy t genaeckt met mondt, of handt} En felfs niet dulden magh ,of lyden, Datooyt een ander haer befiet > Nadien hy om dat te vermyden, Haer venfters, deur, en ftraet verbiet: Ja felfs haer opfluyt alle daegen; Waer fy onvruchtbaer, en alleen Hact maeghdom eeuwigh magh beklaegen , Met treurigh fuchten en geween: Daer hy nochtans fal der wen fweeren, Dat hy veel liefde heeft tot haer; *t Geen fijn gefjcht wel fchijnt te leeren j Nadien hy maeger, bleeck, en naer, Weilijcktdesi Minnaerte vertooncn ; Daer nochtans deefe beeltenis > Met droeve, en ingevalk- koonen, 't Model van een ontfinde is. Magh men dees Cdunckt u) fo niet noemen ?
Terwijl hy fulck een fchoone Vrouw (In plaets dathy haer lente bloemen In volle weiluft plucken fouw) |
||||
|
van L u c i a N u s.
Dus laet verflenfen, en verkouwen, Nooit luyfter fiende van de Son, Nadien dat hy haer fchijnt te houwen, Als een befloote kloofter Non. Dus is het oock met my geleegen ,
Nadien den een my foo verfmaet > Dat hy als fchijnt met my geleegen, En my by nae de deur uytflaet. Daer weer een aer my op fal fluy ten Gelijck een flaef of vluchtelingh , Ja als het fnootft van alle guyten, Die nauweüjcks waerd was dat men hingh. J u P i t e R.
Wat leght ghy dan op haer te fchelden ? Nadien datfy lien alle bey Sich felfs met ftrafs genoegh vergelden, Door haer verdoemde fotterny. De eerfte die van allexyden Hun vleyers hebben in het rondt > Sien als Phineus, van Harpyefi Het broodt fich rucken uyt de mondt. De laetfte, evens als Tantalen, Al hygend met een drooge borft, Schoon 't gout verguit haer huys en zaelen, Vergaen van honger en van dorft. Doch, gaet nu heen, en wilt niet vreefen,
MitsTymön, al te wel geleert, Aen u veel minlijcker fal weefen> En alles doen wat ghy begeert. P i, u t u s.
Sal hy dan eyndlijck afterlaten My door een boodem-loofe mandt, Of door een feef met duyfent gaten» Te gieten met foo dwaefen handt ? Alsofhy aers niet deê dan* dencken, Als dat ick met een watervloedt, Hem in fijn fchattenfouw verdrenckeflj En hem verfmooreninfijngoedtj Het welckmyaltijdt heeft doen vreefcoj P + |
||||
|
$3* T tm o .ft
Dat ick mijn overkoftlijck nat
(Als de Danardes voor deefen) Sal vruchteloos gieten in een vat, "' Waer in geen boodem is te vinden;
En 't geen (hoe fneedigh dat men giet) Het water daedlijck doet verfwinden En alles weer vergaen tot niet. J u p i t E r.
Wel daerom foo hy defe duygen Ea defen boodem niet verkuypr, En foo dat leek niet doet toefuygen, Daerdus fijn goet door heenen druyptj ' Soo fal hy licht in korte ftonden, Door het verquiften van zijn fchat, Sijn fpae ftracks hebben weer gevonden, In d'ydle boodem van zijn var. Daerom foo gaet nu fonder fchroomen; En maeckt hem rijck, als voor dees tijdt' En ghy Mercuur! in 't wederkomen, . Soo maeckt dat ghy indachtigh zijt, En van een half dozyn Cycloopen Te brengen uyt den jEthna hier, Qp dat mijn Blixem (diewyhoopen Dat niet larigh zijn fal onder vier) Door haer mach worden gekalfaetert, Op dat ick 't godloos aerds gefpuys Aen d'oor mach gonfen, dat het klaetert, Qmhaertemorffelentotgruys. btnnut* Vierde uytkomst.
...'.'■ * .1
Metcurius , Plutus,
Mercurius.
T/*om vriendfchap Plutus, laet ons flentreDjj r-rMaerhoe! wat fchorcu aenjeganck? Jy foud niet deugen om te entren, Want kameraedje lijekt wel manck. P LOTUS.
Dw heb ick niet altijt, mijn goet-hart!
|
|||
|
van Luciahus#
Maer uytgefonden van Jupijn,
Soolijckt het, dat ick lam ter voet ward,
En dat ick ga met groote pijn;
Soo dat ick met mijn traege fchreeden,
By die luy, daer ick heenen reys,
Vaeck niet eer kom, voor dat s'alreeds
Al oudt geworden fijn, en grys.
Maer als't eens gaet op een verwecken*
Dan word ick weer gefwind, en rap>
Dan foud ghy my fomtijts fien recken,
Een mijl fes , fe ven, in een ftap.
Dan word ick foo gefwind van fchinckelsj
Dat ick met u op gladde baen,
Al heb j'al vleugels aen jeinckels,
Wel eens een Wed-loop aen wouw gaen.
Want, dat j'hct weet, geen veugel-penneBj
Noch felfs geen oogh hoe fnel het zy>
Souw my dan achterhalen kennen,
Want *k vliegh dan als door toovery,
Mercurïus.
Dat's met verlof te plomp geloogen, Mijn goeje Plutus. Want ick fweer, Dat ick'er met mijn ey gen oogen Wel duyfend heb gefien > en meeri Die giftren om een ftrop te koopea Geen oortjen hadden in haer fack, Om fich uyt Armoe op te knoopen, Daer fy van daegh, op haer gemack, Sich in een fulpe koets doen trecken ; Gevolght van een Lackey drie vier, Die foo aen dees verwaende gecken,? Stracks geeven een heel hooffche fwier. Soo geeft men fich in andre Rijcken Dan heel goet koop voor Graeven uyt; Schoon alles, 't geen haer fulcks doet lijckeo» Slechs uyt haer geldt en kleeren fpruyt. Want buyten die, foo doen haer werckea Dooralteblijckelijcken lchijn, Genoegh «en al de wereldt mereken, |
||||
|
»34- T y m o n
Dat fy niet dan canaille zijn.
Nochtans een dief-fack vol piftoolen, : Waer van miffchien het meefte part Is pu ur gewoeckert, of geftoolen, Die geeft dit volck foo grootfen hart, Dat, fchooo fy felver nauwlijcks weeten Hoe dat haer 't geldt is aen gewaeyt, Sy al hun eerfte ftiet vergeeten , Als of de windt die hadt verdraeyt. P L u t u s.
Dat fteundt al op heel andre gronden, ï' Mijn gropte maet! want tot dat volck Word ick niet van Jupijn gefonden, Maer van de Vorft van d'helfche kolck; Die meê wel fchatten uyt kan deelen, Soo wel, ja eerder dan Jupijn, Vermits, dat rooven > kaepen, fteelen, De weegen tot zij n rijckdom zijn. Maer, wanneer ick eens moet verhuy fen
Van 't eene Heerfchop, na het aer, Dan foud ghy meenighmael je Luyfen Van fpijtfien barden* als een fnaer.
Wantnaeuwlijckismijn baesgaen fterven,
Of daedlijckfiejy metgeraes De vrienden om het Lijck-huys fwerven,
Gelijck als kraeyen om een aes.
Stracks flaet men meenigh dieffche pooten
Aen Brief, en Bul, en Teftament j
Daer ick dan dicht legh in geflooten,
Met zegels, en met parckement.
Daer veght men dan, om my t'ontleeden, -
Als feven wijven om een broeck :
Terwijl den armen overleeden
In d'een of d'andre donckren hoeck,
Licht leyd op ftincfcend ftroo re rotten i
Bedeckt met een harbaftig kleedt,
Daer licht het leeger van We rotten
Wel eer haer tanden op verfleet.
Dan foud ghy meenighmael,, die gecken,
• Die door haer werck en hongrig hart Mij |
||||
|
van L u c i a m u s.
Mijn meeftershoopente verftercken, Gints fien ftaen gaepen op de Mart, Op het ontfluyten der papieren, Gelijckreen Poft-paert opzijn voer; Ofalseenneftvol wilde Gieren, Op 't aefen van haer dieffche moer, Daer na, als 't zegel op gebroocken
En Bul, en Brief gdeefen zijn, En dat mijn baes is uytgefproocken, Hy zy dan bloedt-vriendt,of coufijn, Of d'een d'andre Panne- licker, Of meydt, of knecht, of hoer, of boef, Die fouw jey dan vaeck als een nicker (Eer licht het Lijck noch is te groef) Met my, gewonden in papieren, Stek rucken op het haefe-padt; Niet wetend' hoe fich aen te tieren, Metdets fijn nieuw gewurven fchat. Stracks is dien grootften fot vergeeten
Wie hy voor deefen is geweeft; Want heeft hy Jan of Piet geheeten, Soo gaet hy daedtlijck in fijn geeft Een nieuwe Tijtel practüeeren, Die hem ontkend maeckt aen fijn maets, En doet fich J oncker proclameeren, Of Heer van fulck ,of fulckenplaets. Soo treckt hy aen't mooy-wérck te fpeelen, En iaet de vrienden, onder een, (Sonder haer 't m in fte raeê te declen) In't hart een ware rouw bekleen. Niet om 't verlies van d'overleede j Maer mits de Vis haer isontfhapt, Die't aes,'tgeen fy daer aen befteede, Soo vruchteloos heeft wegh gehapt. Dees reeckel, euvel, en hartbaftigh,
Valt dan mer. lijf en ziel op my; En valt aen al de weerelt laftigh, En pleeght opelck fchier Tyranny , Alleen niet, op, die hy gebieden |
||||
|
%%6 T ï m o »;
En met fijn geit regeeren kan,
Maer felve oock op vrye lieden, Wantjeder vaert daerqualijck van.' Sijn arme Slaven, met malkander, Si t hy geduurigh op den Baft, Om foo te proeven op een ander, Hoe fray hem 't meefters ambacht paft. Dit duurt foo langh, tot hy aen 't holleo
Door d'een d'andre middel, raeckt j 't Zy hy by hoeren, en by fnollen Sijngoetjen indevincken maeckt, Of dat met paerden ,öf met honden Of lichtlijck met de haene-mat, Of hondert andre Hechte vonden, Sijn rijckdom raeckt op 't haefé-padt: Of dat hy eyndlijck tot het fuypen Of tot den dobbel fich begeeft j Of dat hy licht noch doller ftuypen Tot quiftigh aengewonnen heeft; Of dat ('t geen 't flimft noch is van allen ) Hy in het Tyrannieck geweldt ©er Pannelickers is gevallen, Want dat volck is de peft van 't geldt. Want door te fweeren, dat hy ichoon is,
Ja fchoonder dan Nireus was, En goelijcker dan een Adonis, Ja dat fijn fchrandre harffen-kas Uüffes felfs niet hoeft te wijeken, En dat felfs He&ors dapperheydt By fijne niet is te gelijcken, Maer heel door hem verwonnen leydt; Ja dat fijn rijckdom, en fijn fchatten, 't Goct van een Crefus ,fes,ofacht, Genoeghfaem kunnen overvatten, En dat hem elck noch rijeker acht. Dit (fegh ick ) aen hem wijs te maeckeit
Doet hem met dit verdoemde volck Soo langh aen het verquiften raecken* Tot dat, als in een diepe kolek, |
||||
|
— ■ ..... " """......." ".........-■ "*"' ■ ■">,"T "■'■'"-■'"'
, . ■. ■'•f-
vantuc i a n u s. Ï3?'
Al fijn ge-errefde piftoolen,
Die eer foo kacrigheea voor een, Gefchachert waeren ,of geftoolen»
Vcrvaeren voor den Duy vel heen.
Mercu R ius. Dat is foo j als ghy komt te feggen:
Maer wijl, wy fijn op defe praet,
Soo bid ick, my eens uyt te leggen,
Hoe jy, wanneer j'alleenig gaet,
De wegh foo net weet na te fpooren ,
Daer je foo blind bend als een Uyl:
En foratijdts over kop, en ooren,
Niet half verfuypt, in graft, of kuyl-
En hoe jy juyft dat volck kund weeten,
Dat foo bemind word van Jupijn:
En waer uyt jy dan af kund meeten,
Of fy het geldt al waerdigh zyn ?
P l u r u s. Hoe! meen jy dat ick uytgefonden,
Die geene die ick foeck,juyft vin ?
M e R c u r i u s. Neen ,'k heb. teveel recht aers bevondeo, En daerom beeld ick 't my niet in: Want anders', fdud ghy foo veel vrooroe En brave luy nietoverflaen, En niet by foo veel fotten komen, Die aers met flabben fouden gaeni Maer 'k bid u, wiltmy eens verhaelen, Wat maeckt ghy toch al onder weegh? P L u t u s. :'y-
Ick loop fleghs blindelinghs te dwafilen, En fie niet aen , noch ftraet noch fteegh> Tot dat ick eyndtüjck in de banden Van d'een of d'andre quidam val, Die my juyft eerft komt aen te randen, Of juyft te moedt-komtby geval. I Want die word ftracks mijn bacs, en deefen Kom ick daötoe, gelijck ickfegh, En'tzybydwaesoffotmachweeïeni . |
||||
|
'*j8 T ¥ M O N
Dat vetjen heeft hy altijdt wegh-
Hier over danckt by menfch noch Gooden, Dan u Mercurius} alleen j Die dan niet als een fimple boode, Maer als yets groots word aengebeên. Mkrcurius. Ick hoor dan wel, mijn blinde fijn man.' Indien j'hier in fleghs niet en lieght, Hoe dapper fich diegoejupijn dan In al fijn meeningen bedrieght: Vermits hy denckt dat ghy op aerde Aen niemandt aers u fchatten geeft, Dan die hy door hun deught, en waerdc, Alleen daer toe gekoofen heeft. P h v t v s. En wel metrecht word hy bedroogen, Mijn goeje lans-knecht! want na dien A Dat hy wel weet, dat bey mijn oogen
Geen luys-dayms varte kunnen fiea, Sooduncktmyishyilecht beneden, Dat hy my uyt fend om een dingh Te foecken gaeh, bnghs veldt en paeden, Datlichtlick jn deganfche kringh Des weeTeldts niet meer is te vinden; En dat een Lynceus miiTchien ('k Laet ftaenfoodeerlijcken Blinde) Licht van fijn leven niet fouwfien. En daerom, wyl dat hier de vroomen Soo dun en foober fijn gezaeyt, En datje naeüw op ftraet kupd komen, Of datj'ean fot in d'oogen waeyt) Soo is 't geen wonder, dat dees lefte My altijdt loopen op het lijf, En dat ick altijdt aen de befte, • En braeflte luy, onkenbaer blyf. Mercurius.
Maer, als ghy haer eens gaet verlaeten, Hoe komt het dan, al ben je blindt, Dat jy daa roemend langhs de ftracten, |
||||
|
van Lucianus. a
In deefe vlucht de wcgh wel vind ?
P t v t u s.
Wanneer daer kans is om t'ontfnappen, Myn vroome ziel! dan fie ick fneegtu Dan kan ick langhs mijn kooten flappen, Als of ick oogh en vleugels kreegh. M E u, c u R i u s. Doch wilt my dit dan poek uy tleggen, Hoe dat het komt »al ben je blindt, ( Doch echter excufeert mijn feggen, Want'k praet met u als met een vriadt) ; En dat je bleeck, en hol van kaeckta, En kreupel bend , aen yedet been, Dat ghy u foo bemindt kundt maecken» En van een yeder aengebeen? En dat fy,door ute verwerven, Sich achten vry van alle noodt, En wederom, door u te derven, ■ Geftaegh als loopen in haer doodt,
lek heb'cr van die lefte natie Altijdt wel meer gekendt als een,
Die uyt een puere dêlperatie
( En dat licht om een blaeuwe fcheen»
Die ghy haer had aen u doen loopen)
Sich wurgbden't engen gorgel gat,
Of fich uyt dolligbeydt verfoopen,
O m dat 't haer ftecdts verftootea had.
Hoewel jy felvcr fult bekennen,
Indien je anderfins met mijn
Slechs uw gebreecken kund erkennen
Dat het verdoemde fotten zyn;
Van met haer blinde,enydlefinnen
Sulck een wanfehapeoeri gedrocht,
Gelijck als ghy zyt te beminnen;
Door fulck een harffenloofetochu
P L u t v s. HoeJ rneendghydatmyelckkan kijckca
Soo naeckt gelyck ghy my nu vindt ?
fin dat het yeder een kan blijeken,
|
||||
|
a+o i" * m o n
Dat Plutus kreupel is en blindt?
Mercurius.
Wei waerom niet ? 't en zy s' ontfint zijn t Of voor het min ft, dat s'altemael, Noch meerder, dan jy felver, blind zijn. Plutus.
Neen, oock niet blind mijn fpeciael! Maer on wrftandt houdt haer bedroogen j En fotheyt, dat haer fpeelnoot is > Die doet my fchoon zijn in haer oogen ? £n Qaet haer geeft met duyfternis! Hier by haelickgelijckdeJofFers>
Om niet te lijeken 't geen ick ben, Al mijn Juweelen uytmijn koffers, En wat ick mooys bedencken ken, Om elck van my niet te doen grouwen: En fchick my foo Galant jes op, Dat yeder die my aen komt fchouwen , My aenfiet voor een kermis-pop. Een greynje na de kunftbefneederi,
Bedeckt mijnback-huys, blaeuw,enpeersj En vijf fes yfers op mijn leeden Die doen my recht gaen als een keers» De glans van Peerl, en Diamanten, De reuck van Amber,en Jafmijn, 't Satij n, 't Fluweel, en Tralickanten, En voorts al wat'er fraeys mach zijn, Dat doet my foo Charmant pareeren, Dat al de Juffers van het landt By my wel mogen komen leeren, Hoe men Galant wint op Galandt, En hoe men Slaven aen moet locken; Vermits'er onder fulck een fchijn, Gelijck als onder gouwe rocken , Veel fouten langh verborgen zijfl • Want dit maeckt yder èen bedroogen, En dat maeckt yeder, die my fiet, Terftont van Liefde opgetoogen, , En é<4> foo hymy niet geniet. Mae
|
||||
|
van LuciAttus,
Maer ,fagh hy my eens uyt mijn kleeren, (Gelijck'er meeoigh Juffer is, Die dat oock niet graegh fouw begeercn) lek houw voor fetcker, en gewis, Dat hy fich felfs wel fou w vervloecken, Om dat hy placht foo fot te zijn, Van al fijn luck en heyl te foecken, By yets, veel vuylder als fenijn. Mercurius.
Maer fegh eens, als fy gout ert fchij ven > En u,al hebben in haer handt, Waerom fy dan foo fot noch blijven ? En even vol van onverftandt ? Ja foo, dat die u haer ontrooven , Ofmetgeweltontnemen wouw* Wel feeckerlijck had te gelooven j Dat hy fijn kop eer krijgen fouw. Want danis'timmersweltepeynfen> Dat j'haer niet meer onkenbaer bend} En dat, in fpijt van al u greynfen, Men u wel deuren weer deur kend. P L u T u s.
Om in die doolingh haer te houwen, Heb ick meer hulpers, broeder mijn ! Dan jy je leven foud vertrouwen. Merctj r ius.
Ick bid u, fegh eens wie die zijn, P L U T U S.
Soo meenighmael het komt gebeuren j
Dat yemandt als, een groot gewin,
My t'huys ontfanght met open deuren >
Soo fluypt daer oock niet eenen in,
De hoovaerdy, met haer gefpeelen,
De hooghmoedt 3 laetdunckentheydt,
Die daedüick d'ingangh méede-deelen
Aen ftaetfucht, en welluftigheydt.
De afgunft, met Mevrouw haer Moeder i,
De eygenbaet, zijn aen haer zy,
Gevolght van luy heydc, en haer broeder „
|
||||
|
T y m o n
De dick-gekopte fotterny.
't Bedrogh, de valshey dt, en veel andre, 't Verwedt ,en dieffche lafteringh, En, noch ruym hondert met malkandren Die voegen fich mee in de kringh. ; Waer mee, foo drae als yemandts finnen Vermandt, en ingenoomen zijn, Soo haet hy 't geen hy moefï beminnen, En mindt hetqi;aedt,in fchoonenfchijn, En my,dieoorfaeck van fijn fonden En 't hooft ben van die Helbardiers ( Die my bewaecken in het ronde ) Dielief-kooft hy met foo veel viers, Dat hy veel eer fouw branden willen, Of fmooren't keel-gat ineentouwj Ja fich veel liever laeten villen, Eer dat hy my verheten fouw. Mercurius.
Maer hoe zijt ghy toch vaft te hou v/en, Ten zy ghy felfs wildt zijn gevat ? Want na dat ick uaen kan fchouwen> Soo lijckt ghy my foo glibber-glat, En flibberigh van u huydt te weefen> Dat ick, foó ghy de mijne waerdt> Geftaegh fouw zijn in duyfent vreefen, Dat ick een ael had by de ftaert. Of is 't om fteedts in alle faecken Recht aers te zijn als uw party, De Arremoe ? die foo veel haecken, En oogen, draeght aen rock , en py, Dat, foo men aen de minft e ïbomen Haeryan haer kleef en flechs eenstaft, Daer nimmermeer weer af kan koomen, Maer eeuwigh blijft aen 't teefje vaft. Maer facht; 't is beft dat ick mijn vraegen
Voor dees tijdt liever achter laet, Want'k meen (dereft verby geflagen) ö Plutus ! dat wy door de praet Yets hebben onderweegh vergceten» |
||||
|
van L v c i anus. $4$
P l u t u s.
Wat is dat toch ? M s R c u R 1 v jt
Dat wy de fchat,
Diemen aen Tymon toefouw meeten , Niet hebben meegebracht gehad. P L U T O S.
Weeft ghy van die kant vry te vreeden i
Die man dië heb ick altijdt reê: Want wijl hy anders bier beneeden In d'aerde flaept in volle vree, Soo heef thylaft, van op geen raefcn, Of kloppen,yemandtoptedoeni Maer door eens in mijn vuyftte blaefen, Sult ghy hem (tracks Gen herwaers fpoem Merctjrius.
Wel gaen wy dan: doch neemt dit ftockje , Of houd my, omdefeeckerheydt, Soolangh van achteren by mijn Rqckje, Tot dat ons' reys is afgeleydt, P L u t u s,.
Ghy feght feer wel, want fonder leyen , Soo liep ick nae mijn ouwe trant,, De rechte wegh wel weer befy en, En viel weer in een fot fij n handt. Maer facht, wat hoor ick gints foo klappen ? Wat is dat 't geen mijn oören tcrght ? VYFDEUYTKOMST.
- Mercurius, en Flut af.
En door't ophalen <oir>i een gordijn, vert oorten fich in't vet' fchiet, Tyinbn, armoede skrafht. fterckte > ■mijskeytiverfiant, en de honger. M E R CU R I U S.
't T S Tymoo die gints ftaet te kappen,
AEn arbeyd in het hart geberght,
Maer hoe! na tiat ick kan bemercken, Soo heeft hy d'arrnoe aen fijn zy, Q^a Die
|
||||
|
T Ir m 6 N
Die 't fchijnt hem moedightom te werckenj De kracht, en fterckte ftaen'er by: De wijsheytmetcen broer die jonger Dan hy is, dat 's, mijn Heer 't verftandt, En boven al de machten honger, Die heeft hy aen fijn reebter-handt; Enftreckenhem voor lijftrawanten» Daer feeckeral de fotte ftoet, Vanaljouwluye lanterfanten» Metgroote fchand voor wij eken moet. P L U T U S.
Och ! laet ons dan terftoöt vertrecken,
Mij n groote maec! want met die luy Is by mijn fieter niette gedken» lek fweer ü , dat wy niet een bruy By defe vent uyt fullen rechten, Soolanghhynahaer wetten leeft, £n foo langh hy foo trouwe knechten, Als deefe quanten, by fich heeft. • M er c u R! I'.u s.
J upij n die heeft fet aers beflöoten, Des is ons hier geen vrees van noon Ar m o e.
Waer gaet ghy met dees beenen ftooten ? Segheensgefwinde MayasSoon ? M e' r c u r i u s. Wy 2,ijn van Gódejupijn gefondèn } Tot deefe Tymon, die ghy fiet. , A r "m ' o ' E. Dat werde nimmer waer bevonden, Of immers dat en hoop ick niet, Hoe! fal ick Plutus weer fien kómen By Tymon ? die ick zedert left, Als voor mijn foon had aengenomen ? Wanneer hydöOr die deughden peft *Bedurven was vóór al fijn leeven ? En die ick aen den arrebeydt, En aen de wijsheyt had gegeven, Om onder haergehoorfaemheyt . |
||||
|
van Lugianüs. 14/
Hem tot een eerlijck man temaken ?
Gelijckhy nu geworden is, En fouw ick hem nu quijt gaen raken ? Neen, Argus dooder! dat is mis. Hoe lacht ghyd' Armoe dan foofchandig
En foo veracht een dingh te zijn ? Dat gby my maken wilt afhandigh, En man die ick alleen voor mijn Als voor mijn erfdeel dacht te houwen ; En die ick tot mijn trooft en vreught, Pas als op nieuws, heb gaen herbouwen , Na 't voorbeeld van de ware deught, En fouw ick dees nu overgeven ? AendefenPlutus.die roiffchien,
Als hy dan weer op nieuws fijn leven, Door fijn verdoemde difciplien , Van welluft > hooghmoet, en van Iuyheydt , Geheel en al verbaftert hadt, En weer gemacckt, dat hy den bruy heydc Van mijn foo dier verkochte fchat, My hem weerom fal herwaerts fenden; Veel flimmer dan hy immers was : Vol traegheydt, fchanden , en ellenden,, En al fijn deught vergaen tot as. M. e r. c u r 1 li, s,
Dit is, ó Juffer Armoe!'t geen Jupijn begeert, des ift u beft Te fwijgen. A R M O E-
En ghy, 6 Wijsheydt! en de reft,
Kom volgh my metgefwinde treeden,
Op dat dees fijn man in het kort
Gewaer mach worden, door de reeden,
Van wie dat hy verlaten wordt;
En wie ick by hemplaghte weefen; "*,
Dat is fijn byftandt in den noodt, I
En die hem 't al heb onder weefen,
Wat ooytde deught in fich befloot ?'
En die, foo langh hy my beminde,
|
||||
|
ï.±é T r m o m
Hem heb gefond, en kloeck doen fijn,
£n die hem vreughde heb doen vinden, In't midden van verdriet, en pyn. Ja die hemdegemeenefaecken, Van's wereltsftaet ,en prachtigheydt, Hebnaverdienften leeren laecken, En fchelden flechs voor ydelbeydt. S E S T E UYTKOMST,
Mercurius, Tymon, Tlutus.
Mercurius.
SY lichten nae ick fie haer hielen ;
Wel aen, komtlaet ons by hem gaen. T Y M O N.
Wat komt ghy hier doen, ó ghy fielen ?
Waer komt ghy uytde hel van daen ? Dat ghy een arrebeydts-man komt fteurqfa, En hem weer moeylickheydt verweckt? Poch 'k f weer dat ghy het fult betreuren, Soo ghy foo daqdlick niet vertreckt ; Ick fal terftont met fteen, en keyen, Soo ghy eenoogeblick blijft ftaen, U foo onfaght na huys toe leyen, Dat het u deerlijck fal vergaen. M e u c u r r o s.
Wilt ons dus onheufch niet bejeegnen, O Tymon! hoor eerft wie wy fijn: En wildt foo licht geen lteenen reegnen. Op de afgefanten van Jupijn. Ick ben Mercurius, en dcefen Is Plutus, die u koomen by, Om uw weer fchatrijck te doen wecfen, tn vry van dees uw flaverny.
f Ut dan de rijckdom weer ontfangen, En geef aen fchop en fp&e de fack; Leeft weer voortaen na uw verlangen* Invollewelluftengemack, _ |
||||
|
van Lucianus.
Tymon. Al waerd ghy, die ghy komt te feggen, Jafelfsde Duyvel met fijn moer, Soo fult ghy voelen op uw reggen, DeKneppel-flaegen van een Boer; Indien je ftracksniet voort gaet recken, Voornaemelijck die blinde vent, Die ick foo dight meen of te decken, Dathy niet heel noch ongefchendt, Sal uyt mijn gramme Klauwen raécken. P l u t u s.
Och! och! Mercuur, mijn waerde vrindt» lek bid uw laet ons voeten maecken; Want deefe keerel is ontfindt. Mercurius.
Hoe Tymon, dus hoe langhs hoe wreeder! Al laghjes man, bedaarje wat, En fet uw gram gemoet wat needer; Let eens, wat rijekdom, en wat fchadt, Dat uw foo mildt wordt aengebooden : Neemt die veel liever blylijck aen, En wild de goeje gunlt der Gooden En deefe giften niet verfmaen. Wordt weer , gelijck ghy waerd voor deefen, De machtigfte van 't ganfche Rijck, En doet u w eeren, dienen, vreefen, Jae word op nieuws een Prins gelijck» T ï M O N
Ick heb met u hier niet te fchaffen,
Daerom foo packt u hier van daen,
En maeck my hier niet veel te blaffen,
Of't fal je brey n- kas qualijck gaen.
Dees fpae kan my voor Rijekdom ftrecken,
En ick had al gelucks genoegh,
Soo ghy foo daedlijck gingc vertrecken,
En dat noyt menfeh meer nae my vroegh.
Mercur ius.
Al fachjes, Tymon, fchoon de menfchen IMicht met reeden haetlijck fijn, |
||||
|
iij-8 T Y M' O Kj
Soo moet ghy doch geen quaet toe wenfchen
Aen ons, dieu van Godt j upijn
( Die figh voor uw toont loo forghvuldigh)
Zijn tot uw byftandttoegeftiert;
En op wie ghy dus on verduldigh
Met lafter woorden fcheld, en tiert,
T y m o n.
'k Heb Godt Jupijn hier voor te dancken j Maerdeefen kreupelen Vulkaen Wenfch ick veel eer voor duylent kranckens Eer ick hem by my fouwontfaen. MercuRIOS.
Waerom toch ? T t m o n.
Om dat hy voor deefeq
My placht van foo veel heyl-loos quaedt Den eenigen autheur te wefen; Wanneer hy door fijn fchelms verraedt, My overleeverd in de handen Der pannelickers, wekkers lift Met foo veel dievery ,en fchanden, Mijn fchat en rijekdom heeft verquift. Wanneer hy mymet een verweckte De haet, en nijdt, van yeder een: In 't endt toen hy my oorfaeck ftreckte Van al mijn fmaet, en moeylijckheen. Want, nae darhy mijn ganfche leeven Geheel en al bedurven had, Gingh hy my fchandelijck begeeven, En liet my 't fpot fijs van de Stadt. Daer iri het tegendeel te fchrandre,
En eerlijcke Arremoe, Mijn leeven nu heeft doen verandren: Waerdoorick nu mijn felven voe, Ift niet foo vet, ruym eens foo eerlijck, Vermits ick nu al 's wereldts goedt, Geheel geruft en onbegeerlijck, Heb leeren fchopp;n met de voet, Jjïanooyt op menfehen meer wil hoopeo» |
||||
|
van Lttc !i»5s,
Of yetwes 't geen verkeeren ken; Mits ick mijn felfs nu kan bedropen, En met mijn fpae te vreeden ben. Nu weet ick eerft wat rechte fchatten,
En waererijckdom ick befit, Die dief noch vleyer aen kan vatten, Noch fchenden met uw fcberp gebit', Ja, die geen grauw, hoe fej gebeten, Noch die geen liftigeh tyran, Ooyt uyt mijn kiften wegh fal vreeten, Noch met geweldt ontrooven kan. Ick dan, op nieuws weer als herbooren,
En in den arbeydt reets v erhart, Wil na geen eer, noch rijckdom hooren, Maer ban de grootsheydt uyt mijn hart; En houw my met mijn fpae te vreeden, Die al mijn rijckdom in fich heeft, W ijl fy, ten kofte van mij n leeden, My rijckelick mijn nootdruft geeft. Gy moogt, Mercuur! dan vry weer keereq
Van daerghy quaemt, doch feght Jupijn, Soo hy my wil verobligeeren, Dathetmygunftgenoegh fal fijn, Soo hy om my, geen volck op aerdq, Laetleeven in geruftigheydt, Maer alles wat'er letft, nae waerde, Doet weenen tot in eeu wigheydj. Mercurius.
Al fachjes wilt eerft over weegen Watghy begeert mijn goeje knecht! Het komt juyft yeder niet geleegen, Soo langh te weenen als ghy feght. Daerom foo laet uw gramfchap vaeren, Die uw foo kindtfche beê doei; doen; En vatd'occafie by haer hayren, Eer dat fy fich weer wegh gaet fpoen. Laet Plutus weer by uw vernachten^ En laet hem welkom by uw fijn, Sop ghy de gunft niet wilt verachten, |
||||
|
T V k ó w
Die u gefchiedt vafl Godt Jupijn, P l u t u s»
Wilcghydatick mijneygen faecken O Tymon! eens byuw bepleydt ? En uw met reeden waer gae maecken Myn deught en uw ondanckbaerheydt ? Of fult ghy het niet qualyck nemen Soo ick iets tot mijn voordeel fègh f T Y M ON.
Indien gy niet te langh wilt teemen,
Soo praet vry eens een poosjen wegh ; 'k Sal, om Mercuur fijn wil ,u hooren; Maer fegh uw reeden klaer en kort. P l u t u s.
Schoon ghy my eeven van te vooren, Vry wat wydloopigh hebt beknort, En dat ick daer door mee wel reeden Van vry wat veel te feggen had, Soo falick niet veel tydt befteeden, In u te doen gedencken, dat Ghy onrecht hebt my dus te laecken, Nadien ghy niet ontkennen kunt, Wateeren heerelijcke faecken Ick uw voor deefen heb vergunt; Heb ick uw al 't vermaeck van 't leven, Als rijckdom, ftaet en waerdigheydt, In 't endt heb ick uw niet gegeven, Al wat men noemt welluftigheydt ? Heb ik uw naem niet doen herklinken, Waer dat men menfchen vinden kon? Heb ick uw glorie niet doen blincken, Gelyck de luyfter van de Son ? En derft gy my noch d'oorfaeck heeten Van uw verderf en flaverny ? Waer in ghy fijt ter neer gefmeeten, Door puur bedrogh en vleyery. Ick had veel eer van uw te klagen,
Om dat ghy indehelfchekolck (Voor my gegraven, door de lagen, |
||||
|
van h v c i a- N v s.
Van dat verdoemd en fchelmfche vokk)
My foo verachtely ck hebt gefmeeten j
En van dat Pannelickend tuygh
Soo fchandelyck hebt op doen vreeten,
Dat uw flechs lichte van dehuygh.
Ben ick dan oorfaeck uwer fmarten ? Ben ick dan oorfaeck van de reft,
Van foo veel fottequifters parten,
Waer mee ghy my als voor depeft,
Ofdoordekancker, hebtverflonden ?
Neen Tymon maer: dat zynfe niet,
Ghy fmeet u felfs als voor de honden,
En bracht uw felfin dit verdriet.
Des kan ick'tgeen ghy flusquaemt feggen. Als dat ick uw foo vroegh begaf,
Met goeje reden wederleggen,
En geven uw de fchuldt daer af.
Mits ghy my felve hebt verftooten,
En wegh geworpen uytuw huys,
Jae als met emmers uytgegooten,
Als water door een oopen fluys. En hierom draeght ghy nu met reden In plaets van xyde of fluweel, Dees ruyge vellen om uw leden, En hebt de Armoe tot uw deel. Voorts kan de goe Mercuur getuygen,
Met wat voor droef heydt, fmart en rouw, Ick voor Ju pij ns bevel moe ft buygen, Toen hy my herwaerts fenden wouw, Vermits het my niet was vergeeten Hoe fchandigh ghy my hebt geplaeght, Veracht, verfchopt, vaneengereeten, Ja als een Gauwdief wegh gejaeght. MerctjRius»
Doch nu, ö Plutus, kundghy mereken* Dat door fijn eygen fchae geleert, En door dus deerelijck te werc,ken, Hy teenemael falzijn verkeert. En nu veel beter dan voor deefen. |
||||
|
T r m o »
En met meer gunft onthaelen fal:
Wel, wilt fijn vrindt dan weer gaen vreefen
En red hem uy t fyn ongeval:
En doet hem, wyl hy ftaet te graeven,
De fchat ontmoeten met fyn fpae:
Op dat door't fien van defe gaeven,
Hy figh met meer verftand berae,
Tymon
Helaes ick voel my overwonnen! O Mayas Soon ! ick fchiet te kort, Wie fouw'er teegen ftreeven konnen, Als men van Goon geroepen word ? In't end, ick voel mij nfèlfs gedwongen Weer rijck te worden op een nuW,- Maer ach ! waer word ick toe gedwongen ? En wat een laft word my door uw Nu weeder op den bals gefmeeten ? Daer ick tot noch toe, foo geruit, Mijndaegen heb in vree verfleeten, En daer ( foo veel my is bewuft) Ick nimmer eendgh quaedt verdient heb, Daer moet ick nu, door God Jupijn, ( Die 't echter fchijnt dat ick te vriendt heb) Weer rijck , en fteets in onruft fijn. Mercurius. Houw moed, 6 Tymon! wild niet vreefen j En grijp de rijckdom by het hayr : Al fouw het maer alleenigh weefen, Om al de fchelmen met malckaer, Die u voor deefen foo verachten, Wanneer ghy noch in A rmoe waerd, Van puere fpyt te doen verfmachten, Als s'u, weer rijck fien en vermaerd. Doch wijl allengs de nacht gae daelen,
Moet ick van d'^Etna, in paflant, Een Cyclops twee of drie gaen haelen, En keeren foo weer nae mijn landt. Goe nacht dan ,goe luy met malckander, lek raeu, dat ghy vrinden fyt, |
||||
|
van L u c i a n y s: -%fj
Op dat den eenen aen den ander,
Geen oorfaeck aen doet van verwyt. hitmtnl P l u t u s.
'k Geloof dat hy is heen gaen flappen ƒ Want ichoon dat ick wat fnee-bündt beni Soo dunck t my dat ick het aen 't klappen Wel van fyn vleugels hooren ken. Doch onderwij 1, treckt ghy aen 't graeven*
Ick fal de fchat, myn groote vrind, Flux, op 't gefwinft, doen herwaerts draevéni Enrnaecken dat j'hem daedlijck vind. O Schat! u roep ick hier te naedren!
Op dat ghy Tymon gunftigh fyt, En uw weer van hem laet vergaedren, In 't midden van fyn arrebeyd. Sa Tymon ! nu niet langh te droomen,
Spit nu, en delf uyt al uw macht, Ghy fult hem daedlijck op fien koomen .- En onderwyl Adieu: goe nacht. binnen] •'S E VEND-E UYTKOMST.
tymon AÜeen.
TT7E! aen mijn fpae / help my degronden
V Doorfpitten dan van deefe dijck,
Tot dat ghy hebt de fchat gevonden, In d'ingewanden van het flij ck. Maer facht! wat voel ick fich hier kanten l
O Goon!ö luckige Mercuur! O Goedertierne Catibanten! Wat is dit voor een avontuur ? Van waer kan foo veel goedts toch koomen ? Maer flaep ick niet ? en waeck ick al ? Helaes l ick vrees, dat nae dit droomen Ick niet dan fteenen vinden fal. Maer neen; geen droom houd my bedrogen,
k Hcbfuyver goudinhetgeficht, Wiens luyfter dat myftraelt in d'oogen, Veel vroolij.ck.er da»'t Sonne-licht. öAlder
|
||||
|
T r M o tf
ö Alder fchoonfte der metaelen! O welluft van het aerdfch gedacht! Die als het vuur met heldre ftraelen, Geftadigh fchittert dagh en nacht. O meer-dan-aengenaeme fchatten! Ghy moet my dubbelt welkom fijn; U wilickin mijn armen vatten, Wijl ick geloof, dat Godt jupijn Weer uw gedaent' heeft aengenomen j Helae*! wat Juffer, kleyn, of groot, Souw fulckèeo fcboone minnaer fchroomen, t'OntfaBgen met een oopen fchoot ? O Midas! Craefus! en ghy rijeke Gefchencken van Apolloos Kerck! U t'hans by Tymon te gelijcken, Was niet dan fot en kinder werek, By wien geen tien Sardanapaelen, By wien geen bergen van Peru, Met al haerrijekdom kunnen haelen. Wel aen mijnfpae dan, dat ick u, Schoon ghy my pfaght föo waerd te weefen j Nu aen dees dorre ftronck op hangh, Wijl dat ick weer, gelijck voor deefen, Derijckdom ia uw plaersontfangh. Nu wil ick Dorp, en Stadt, verlaten,
En al het menfchelijck geflacht, Voortaen als baere duyvels haeten, Mits 't my voor deefen heeft veracht. Nu wil ick in een naere tooren, Gebouwt in droeve eenfaemheydt, (Om nooyt meer van my te doen hooren) Verflijten gaen mijn leevens rijdt. Daer wil ick gaen een graf-fteê bouwen, Voor my ,en voor mijn waerde fchat j En al wat leeft voor vyandt houwen, Wat ooyt de naem van menfeben had. Dit is mijn voorneem dan nae deefen,
Dit fal voortaen mijn wet dan fijn; Ea eenigh menfch fyn vriendt te weefen. |
||||
|
vanLuci an ü s- *ƒ£
gleghs puure fotierny by mij o:
Sich over yemandts leet t'ontfarmen, Te fuchten als een ander leydt, Of mild te weefen aen den armen, Niet dan een puure dolligheydt, Ooyt heul aen eenigh menfch tegeeveri, Niet dan een fchelmftuck, of verraedt; Maer als een wolf alleen te keven, Datfal de vreught zyn van mijn ftaet. Jae foo, dat die ick aen kom fcbouwen, Sijn keven vry vervloecken mach, En die minuut voor doodlijck houwen, Waer in dat Tymon hem befach. In 't endt, ick wil geen menfehen achten, Dan flechs voor rotfen, en voorfteen, En alle maeghtfehappy verachten, Jae alle trouw met voeten treên, En niets dan d'eenfaemheydt beminnen,
Jae foo, dat ick voor Nicht, of Neef, Voor landts-luy, vrienden en vriendinnen,
Voortaen gelijck verfturven leef.
Soo dat, en Vaederlandt, nae deefen,
En ftam, en bloedt, en maeghfehappy,
Voor my flechs naemen fullen weefen,
Van dwaesheydt, en van hoovaerdy.
Laet Tymon maer alleenigh ryck fyn,' En voorts vry, al wat leeft, vergaen 'i
Laet niemandt hem op aerd gelijck fyn,
Wijl dat hy 't alles wil verfmaen;
En niemandt hebben tot fyn buuren;
Maer indeés fombere woeftyn,
Vervreemt van alle Creatuuren,
Vooreeuwigh opgeilooten fyn.
En laet hem, foo hy docji moet fterven,
Sich felfs flechs wel doen van fyn goedt,
Op dat hy naemaels aen fijn erven,
Daer ftuck, noch Jap, van vinden doet.
En laet my elck de by-naera geeven,
Van menfehen-haeter, 'c is mijn eer j
|
||||
|
)6 T * M O H
Vermits ick in mijn ganfche leeven,
Geen menfch öpaerdrot vriendt begeef;
De teeckens hier van fullen weefen,
Èen onverfétbre koppigheydt,
En norfle wreetheydt in het weefen,
In 't endt, een puure onmenfchlyckheydti.
Ja foo, dat in de plaets van ft-elpen.
De brandt van een onttieecken huys, Ick eer de gloedt fal gaende helpen, Door piek, door fwavel, of harpuys* En fchoon ick yemandt hulp kon geeveny Die by geval in gracht, of floot, In doodts gevaer was van fijn leeven, Voor hem re redden uyt de noodt, Hem eer de kop fal onderfteecken, Dat hy rooyt Son, of-Maen meerfietj Want.foof/lick mijn fel ven wreeckeny Van 9\ geen my eertydts is gefchiedt. Dit zijn de wetten van het leven
Des foons van Echeratidës; Die hy fich felfs heeft voor gefchreven* Als tot "een dagelyckfche les. Wélaen, dat wy die dan onthouwen,
Getrouw, ftandtvaften heylighlijck; Doch om voor eerft veel quaets te brouwen Soö dunckt het my noodtfaeckelijck, Te roepen doen, langhs marckt en ftrateflj Hoe Hat op nieuws mijn faecken ftaen ; Opdatdiegeene, diemy haten, Sich felfs terftont verhangen gaen. Maer facht: wat Ge ick gints van varren ?
Wat volck ontdeckt fich hier dus ftout ? 'k Denck immers niet dat deefe narren De lucht al hebben van myn goudt. Wat, fal ick op dees heuvel fteygren , En my verbergen uyt haer oogh ? En haer geheel mijn aenfpraeck weygfen ? Om flèchs met fteenen van om hooghj Haer te begroeten hier beneeden ? |
||||
|
van L u c i anus, %f%
<3f fal ick in dees eene facck
Mijn nieuwe wetten overtreden ? En haer noch eenmael ftaén te fpraeck ? O ja, ick fal haer eens verwachten, Öm fien, wat haer dóet herwaerts fpoen; En om haer, door haer té verachten* Een dubbelt haf tfeer aèn te doen. Laet fien wie d'eerfle toch fal weefen:
Ho, ho, het is Gnathonides, Dien Pannelicker, die voor defea, Nadatickhemeenreys,vyf3fcs> Had om een avont-mael gebeden My gaf een ftföp in plaèts van broodt; En my met kneppels op mijn leèden, Vertroofte in mijn hongërs noodt: Daer hy wel eer, foo rneenighmaelen," Tot mijnent, by nae alle daegh, Sijn ingewant placht vol te halen, Tot overftólpens van fijnMaegb. Maerfachteens laet hem herwaerts komeni
Ick fweer, dat hy de eerft van al* Sal van de baere duy vel droomerti En heels huyts niet vertrecken fal» ACHSTE UYTKOMST;
Gnathonides, Tymóm Gnathonides.
ACh! heb ick het niet wel geweeten?
DatTymon, fulck een goejen heer, Niet van de Goon fouw fyn vergeeten? Maer wel weer faecken in fijn eer ? Gegroet moet ghy, o Tymon! weefen;
6 Braefft, en mildfte van ons landt! Om wekkers fchoon, en minlijck weefen, Soo meenigh Juffer fich verbrandt; T ir m o n.
Ick wil UW goeden avondt wenfcheffi R öSehel-
|
||||
|
ij8 T Y. ,M O N .,:
öSchellemfenGnathónideï} ,,,,. .
Verdoemften flocJf-Qp aller menfchen > Ja flimmer dan een Gier vijf} fes, . G N A T H O N I .£.;«, S.
Ghy zijt noch d'-ouwe foète praeter;
Maer waer ïft gafltmael nüte nadir. ? Of eet men nu toVuwent laeter, Dan men altij dt voor deefen placht ? ,- Maer, bloed! wat had ick fchier vergeten!
'k Heb daer een Liedtjen in mijn fack , Waer op het nuyckjen der Poëten .,.. Wel dard-halrweeck fijn harffens brack; Dat quam ick; u expres vereercn; Vermits hetnieuw.efiacrdigh is, De wijs kan iek u daedlijckleeien, Terwijl wy fittenaen den dis., T , y m o n.
Ick fal, indien ghy wat wild fingen , U.leeren ftracks een andrewys, Die ick uw uyt uw hals fal wringen , Met deefe kneppel op uw vleys. G n,; .'a t h o n.
Wat 's dit ? hoe Tymon! geeft ghy flaegen V oor goeje dienften ? ach, ick fweer , Dat ick u fal aen 't Recht beklaegen, Gelijck een vechter fondér eer. Tymon.
Stoot ghy noch een woordt uyt ü kaecken , En licht ghy niet terftont uw hiel, Soo fult ghy my ftracks fchuldigh maecken j Aen het vermoorden van een nel. G n a t h o N.
Ey , ftaeck dat liever, mach het weefen j Dat doodtflaen is wat ongefont: Legh liever ,om my te geneefen, Een gouwe pleyfter op mijn wondt} Dat fal voor vaft my daedlijck helpen; Want'k loof, jy weet wel, voor gewis, -Dat dat om 't loopend bloedt te ftelpén, |
||||
|
,/v*n L ü c i a n u s. ajj
Een fouvereyn Remeditis:
T y m o n.
Hoe! derft ghy hier nóch plaets bewaeren ? ■; G N A T H O- N.
Neen, neen, ick gaè; maer'k wenfch, dat ghy't
U eeuwighmooght op 't hart fien vaeren, Dat ghy dus wreedt geworden zij t. NEG END E tl Y T K O M S T<
Tyfoon allee».
T\ Ees is altijdt voor eerft gaen fëcken; *"* Maer fach't, girits komt Philiades, In 't ambacht van het Pannelec'ken , Dewëergae vahGnathonidës. Dees quandt, naë dat ick hem voof deefen
Een goet ftück Landts gefchohcken had, Omdat hymy eens hadgepreefen, Als 't puyck derfangers van deSt'adt, En my had weeteh wijs te maeckën, ■ Dat ick, fpijt Harp, fpij c L'uy th, en Veel, Selfs Goon ën'menïchen kón vërmaecken $ Met 't lieflijck 'górglen van-mijn keel -} En dat ick hém tot loon , met eehën Sijn Dochter rïjc'k had uytgetrouwt, Heeft,tóen hy my d'aer na iagh ftëenen, My met een gqeje knèppel hout (In plaets van hulp óft tróoftte geeven) Soo vreet ëndeérelijck begroet,* Dat ick dien fchénder, al mijn le'even, Mijn krommerügh nóch wijtënmoet. TIENDE UYTKOMSt
Phyliades, Tyfnon.
P H I L I ,A D E S. |
|||||||||
|
O
|
|||||||||
|
Onbefchaemtheyt van die fielen !
|
|||||||||
|
Nu kent hiën ëërft Heer Tymon weer j
Die zy voor deefen foo ontvielen, 3Vanpeer fiin voorfpoet nam fijn keer^ |
|||||||||
|
i<So Tymon
, • i Nu fiet men weer die taeffel-vrinden,
Nu fiet men weer Gnathonides, Hem om fijn rijckdom komen vinden > ' Recht anders als Philiadesj Die in een Stadt met hem gebooren,
En altijt met hem opgevoedt, Hem niet meer minde van te vooren,' In voorfpoet ,dan in tegenfpoeu Noch langh, 6 Tymon! moet ghy leeven^
En dat ghy nimmer ramp beproeft; Maer 'k bid u , toch wel acht te geven ; Op de rampzalige geboeft, Dieflechseen mcnfch met woordenpaejen * En niet dan vriend aen taeflfel Zijn; Maer anders, inder daedt flechs kraejen, En raevensin een menfchen fchijn. Wilt op dat volck toch niet vertrouwen.; Nadien ghy haer lieftaligheyt Wel moogbtvoor klaere teeckens houwen» Van vleyendegelt-fuchtigheyt. Dochick, in plaets van haer te lijeken,
Quam herwaens met een goet ftuck geld., Om u uyt vrienfehap toe te rijeken, Maerjuyftwierd my langhsftraet vertelt, Dat ghy fulcks nu nier hebt van nóoden , Maer door uw deught, en waerdigheydf x En door degunft dergroote Gooden> Op nieuws weer rijck geworden zijt. Des kom ick flecbs om u te raeden ,
Dat ghy die fchelmen, onder een, Die 't flechs maer op u gelr-kift laeden Nooyt weder in uw gunfl; laet treên. Doch wat mach ich van raeden fpreecken ,
Daerghy een Neftor, vijf,of fes, In wijsheyt kund de loef affteecken. Tymon.
't Sal oock foo zijn Philiades! Doch 'k bid u, komt een weynigh naeder, j Op dat ick u, met deefe fpae, ~j ,
|
|||||
|
van L u c i a n u s. 2<>r
Waer op ick vaft mijn kracht vergader,
Hec harlTèn-vat in morffelen flae. PhILIaDES. jy ,
Och! help, het hooft is my ge^pQck.c#,
Om dat ick dees ondanckbre^S?i
Een wiiferaedthebcocgefprqocken, - -
Ach! is dit dan het loon hier van ? - . hlnnen,
E L F D E U Y T K O M S T.
; Tymon Alleen.
|
|||||||||
|
W!
|
s fie ick daer weer herwae-rts treeden,
|
||||||||
|
Metdie papieren in fijn handrj
En met foo nec:gemeete fchreedea ? ö! 't is Deraeas! deefe quant»'-'.';" Die van mijn maegfchap roemt te wefen, En die een Orateur wil fijn, Heeft (tóén hy eens om fchült v'oordefen Gevangen was gefet) van't mijn Seftien talenten op een plockjen Aen Schout en fchuklenaers bétaelc; Hetgeen herrrandefs op lijn rockjen, Of op fijn kap fouw zijn gedaelr. Doch daer na , toen mijn geit verteert was. En hy weerVry wat goedts befat, Soo fwoer hy •( wijl hec radt verkeert was) ■" - Dat hy my nooyt gefien en had, TWAELFDE UYTKOMS T.<
Demeas, Tymon. D e m E a s. "!ƒ" Fel heyls wil uw Jupyn verleenen, v O Tymon ! die door uw verftandt Het fteunfel zijt van ons Atheenen, En d'eer van 't gantiche Grieckenlandt. Kom, laet ick u de Stadt in leyen, Waer dat ghy Marckt, Stadthuysen Hof, En al ons' ouwe Burgeryen, Sult hooren melden van uw lof. Doch eer wy ons od wegh begeven, R 3 Soo
|
|||||||||
|
%6% T Y MOK
• Soo bid ick, hoort eens "het b'efluyt,
'tGëen ick"hebtbtuw*éérgefchreeven> • En'tgeenindeefervoegenluydu '"'"' Alfoodat Tymoa , Soonvan Echecratider, " Pen ^ZolytenfeSKdoörWfyijsheydt', deu'gdt; en Óórdeel, Enkloeckkeyt, aen diiïWliil'", geduerigh föö veel voordeel, Endienften heeft gedoe»'; 'als andre vijf, óffës, En hier en boven , op een d-agh, met -worftèhvgh, Met wedloop ,foo te voe^ 5 als oock tepaerdj;teri;ennfn}* -r Met hetTóurnoy , en met de flatte-kar te minnen, "' ■■ In het Olympifch Spel het al te boven givgh,
f^nprijs, op prijs, heeft wegb gedragen. „-^ f: . T y M o ijl. .j .,•,:■,;,;: '' •
Hoe kan dat fyn ? wijl ick op't Feeft. ;': ■ r : Van den Olympus, van mijn daegejoj,-... ,1 J.. . i Selfs nimmetkijckerben geweeflv ■> '■ .. h» s : D E M E A Sj,r : -,3<
Wat 's dat ? hier naemaels fult ghy 't wgeftjii •.
Doch echter vindlick het niet quapdt» : ■
Die in pafTant daer by teieefen:
Doch 'k bid u, hoort hoe 't verder gaef,; .....;.,
Endathyonlangbsno(h,vandePelopaneefen\ :; > Tweelegers op een da gh .verdreef',verwon, enfi'oegh-< • T Y m o n, Hoe duyvel heeft dat kunnen weefe-ni .
Daer ick nooyt fvvaert, of deegen dVoPgh»
D E M E A S.....:,
Ghy fpreeckt feerzedigh van u felven :
Maer fulcks)dooreen vergeetelheyt,r ' Uyt ons geheugeais te delyen, s Was al te groote ondanekbaerheyt.; ■ En dat hy voorden door veel heerelijcke wetten; • f- '\ . Die hy gejehreeven heeft, en door fijn krijghs beleyt, Aen het geemeene-beft geen kleyne nuttighèyt .-:■.- ( Soo om de ondeught, als om tweedracht te belette») Heeft toegebracht, Soo is 't , dat mijne Eedle Heef en, Soo van 't Stadthuys , als 't hof.foo aedel als 't gemeen, Bejlaoten hebben, hem een beelt'nis , niet uyt (leen, è!Laer uyt fijn louter gout, fijn groote deught tereeren. |
||||
|
....
|
||||
|
van LucJanus. 163
T* /«;/«» 7» fitfe» ew dat aen iMU'm.TPaHaszy,
lefetten in haer ÉeHk^e%fódniÉit'fe%èn kroone«, Met blixem-ftraelen in fijn kandijen oh ie' tootien < Hoiyeder hem voortae'nfaleeren ndè'maerdy, Sao is 't befluyPwOn 't'hóf, dSïmèn titëtvreughde vief en, lilet dans en momery, met feepen, 'en Mufijck, Met het Toofteel-fpelyér,irhëi' kóndèrtdiér■ge/ijckj Sal 'sjaer/ijcks een dagh tot fijner eéren eieren, ïo kenniffe van niyV
D"VÉ"" M E.f A~.. S..
. ' Pfe dit fchreef,
Als zijnde Tympmjlaef, difcipeh vrint en neef, .',
Dit is't, het geen ick noch voofheenen>
Aen u <juam brengen Voor dé hachY; -i' - ■'; '
Maer, ach', waerdm' oTick'rnéKeënen
Mijn Soontjen tfiethebme¥gebradHc ?
Dat'knaeuiTyrtionhebdoen heeten.
T V M 'Ö'"' N; •'
Ghyraeska!t,loof ick jin uw Geeft;
Mits ghy ( foo vëél ick óóytf koft weeten ) Noch nimmer fijtgetrouwtgeweeft. • D: -e M e a> (s.;-;
Maer'k fal 't aenftaendeJaej- gaen trouwen, t / En maecken kinders by 't dofij-n : En 't eerfte ('t geen men moet vertrouwen,
Dat wis een Jonge Sobn fal fijn')" Dat fal ick'T^rhon laten nberhen. "T y u o'-iN. Of ghy hier nae, ê ouwe knecht! U van uw trouw-dagh fult beroemen, En kinders maecken als ghy feght, Dat fou w mjf^unft fijn om te weeten; Maer 'k m*en dat deefe kneppeUflagh, U 't trouVc'h wél fal doen vergeeten, En heugen tot den laetften-dagh. D •■■■« M E A S.
i^ . Wat sdit ? ay my ! mijn hooft, en ooren !
Hoe Ty mon pleeght ghy Tyranny ? R 4. ' En
|
||||
|
*<£f T t M O K V
En flaetghy dus eeri>ry-gebooren ?
En die geen flaef en is-, als ghy ? « p- ;« lek fweer dat ghy dit fult ontgelden; » Wanneer ick, op een andfe trant> ■•*>•<**?..... U nae de waerbeydt uyt falfchelden, - Pm dat ghy't Raedt-huys hebt verbrandt.
T y m o n.
O fiel! nooyt fagh men 't Raed-huys branden, Des fiet men hoe uw valsheyt blijekt. D e m e a s.
't Was toen ghy met uwdieffche handen, U uyt 's landts Spaer-kift hebt verrijekt. T Y M O 1*.
Dat lieght ghy oock in alle deelen;
Mits niemandt qoyt 's landts Spaer-kift ftal;
D E M E A S.
Men fal het dan hier nae noch fteelen,
En ondertuflehen hebt ghy 't al. - T t M o n. Wel > neemt dap weer op nieuws wat flagen. D e m. e a s,
Ay my! mijnfchouwer-blaen! ay my! b'mntth DERTIENDE UYTKOMST.
Timon alleen.
LAetaf vanfehreeuwen, en van Wagen,
Ofgoetkoop krijghj'ernoch wat by. Het fou voorwaer een flecht ftuck werk fijn.
Dat ick twee leegers fouw verilaen, En als een Godt in Pallas FC erek xyn, £n foo vermaert van dappre daen j En dat ick fulcke fiel der fielen, »*SL Soodaedelijck, indien ick wouw» * Niet met mijn vuyflen fouw vernielen,"**. En niet aen riemen fcheuftn fouw. Maer fiet; wie komt ons gints weer nader ?
Is 't niet den wijfen Trafiecles ? » P Ja, het is dien grijfen Vaeder, Wiens baerdc fchier van een fpan, vyf, fes,
• ••< - - - • : • Hem
|
||||
|
van Luctanus. a£j
Hem fwaddert overbey fijn fchoeren ;
Ey fiet, hoe vreemt dat hy de oogen Qaet, En als een tyran fchijnt te loeren, En hoe hy vaft al preeylen gaet. Sijn ganfche weefen ftaet verwildert, Als van een Try ton, welckers vlas, (Gelijck hem Zeuxis heeft gefchildert) Meê kruyft, en ongeheeckelt was. Deesfijn-man, ftemmigh in fijn kleeren,
En byfter zeedigh in fijn gangb, En £paerfaem in het geit verteeren, Weet's morgens, vijf, fes uuren langh, Veel wonders van de deugbt te fpreecken: ^ Aenprijfende de matigheyt, En vloeckende de helfche treecken i ,;.,
Van allerley welluftigheydt, Maer als hy 's avonds, wel gewaffeni >;
Sich heeft geplant ontrent den dis, ; j'; ,1 Dan foud ghy fien (door 't gulfigh braffen) Hoe hem fijn les vergeeten is. Dan foud ghy (als hy met fijn vingren Mach ftreelen een gevulde Kelck) » Hem fien de wijn na 'chart toe flingren,
Gelijck een Suygelingh fijn melck.: i Dan foud ghy fien, hoé hy met oogen, Methandt, en kaecken, fchermutfeerri En fchier met knie, en elleboogen* Een ander uyt de fchotelsWeerdt. Sijn kin, wel dick met vetbelobbert, Schier tot fijn ooren toe in 't rondt, Hanghc, (wijl hy 't eeten binnen fiobbert, Gelijck een graege water-hondt) Geduurigh over tafel heenen, Met 't heele lichaem in een bocht, Als of de goeje man, met eenen, De wijsheyt in defchotels focht. s Syn voorfte vinger, beeft door 't veegen, t Geert hy langs bord en fchootels doet, , in 't rond al foo veel eeld gekreeeen, R ? Geüjclt
|
||||
|
%66 T y m o n
Gelijck de fooien van mijn voet.
En noch hoort men hem altijdt klaegen, Als of hy nooyt genoegh^n had j Schoon dat hy drie paer heele daegen, Aen taeffel vaft gefpijckertfat. Daernae, wanneer hy fat, en vol is, u
Adieu dan al mijn zedigheyt;" Vermits hy dan als fot, èn dol is, Door fchandige ongebondentheyt. "' i r-i Hier by komt dan een eeuwigh talmen.,
Van difputeeren, by den drtnck ; Dat zael en kamer ftaet te galmen,. En davert meteen droncke fclanck / Hier op foo volght dan uyt der maege 't Uytwerpfel van fijn ingewant; 't Geen hem vóór doodt na huys doet dragen, - Offmacken op een Leedekant; Waerhy * gelijck een beeft foodroncken, Of pas als in een fwijn verkeert, Soo lan^h blijft in fijn dreck te roncken, Tot dat fijn wijn weer is verteert. Voorts hoeft hy niet een menfch te wijcken, '
In loosheyt noch in fieltery, Want nauwlijcks vind men fijns gelijcken, In leugens > en bedriegery. In 't pannelicken is hy haodigh, In 't vloecken roept hy bstegbnevelt, 't Bedrogh verftaethy héél verftandigh, Mitsd'onbefchaemtheyt'hém verfelt. In'tendt,een man van d'andre werelt,
Met foo veel wys vernuft belaen, En foo veei weetenfchap bepeerelt, Dat het hem manck, en krom doet gaen. Daerom, wie dat hy dan mach wèefen,
En oock hoe zeedigh dat hy fys" ' *~" Soo mach hy vry mijn kneuckels vreefen, Komt hy ons noch wathaéder by. Hoe nu! wat 's dit ? öf fijn het droomen ?
Hoe! Traficles hier noch foo laet ? VEER-
|
|||||
|
jbié
|
|||||
|
van L u c i a m u s. i([j
VEERTIENDE UYTKOMST.
Traficles i Tymon.
■ T R A S I C L K S.
T\ At ghy my herwaerts aen fiet komen,
"■"^Is 3 Tymon! in een andre ftaet,
En met heel andre gedachten,
Als't volck dat ftracfcs vërtrocken is.
Die flechs uw geld en rijckdom achten,
En u üechs minnen om den dis,
En u veel windtsin d'öofen maecken;;
U, fegh ick, die door göedigheyt.
Geen acht flaet op u eygen faeckeh,
Enfomtijdtsalt'ónriöfelFyt. . ..
Voormy, ghy weet dat my een kopjen,
Met karre-melck, of kolden-fchael, Of dat een kleyn gerüyénd fopjen, Genoeghistotmïjn Avahdmael. •'
En dat, wanneer ick vet wil fmullen,
Een waterkersjen, of RaHijs,
Met Brood,enSout,-my-altijdt fullén.
Verftrecken vooreen Söhdaghs-fpijs,
Het water,weefghy yari gelijcken,
Dat uyt een ruy fchendé fpriteyn,
Altijt by my heeft moéten wijeken,
By de alderbefte Verriè-w'ijn.
Oock weet gby , dat die fchraele rockjen,
By my voor purper wé^geacht;
En dat ick by dit eyck'e; fbockjèn,
Geen ftaf, noch gou we'Scëpter acht.
Want al de rijckdom bier pp aerde,
En al het goudt Van YMooren-landt,
Dat is by my van foo veel waerdê,
Gelijck de fchulpen van dé ftrandr.
Des kom ick hier allëénïgh naeder, Om u, en u went wil alleen ;
Om u te raeden als een vaeder,
Hoe ghy u rijckdom fult'béfteen ,
Die van foo veel ontelbre qüaédên
|
|||||
|
Den
|
|||||
|
a<>8 ., 'T y ,m T o . n
Den fbhaedelijcken oorfpróncfc is,
Daerom lbo ghy u wild doen raeden, Soo fuitghydaedlijck, voor gewis, Al wat ghy hebtin Zee gaen werpen, Gelijckeendoodelickfenyn|;. : ; .,,„ Voor een die fyn verftandt wil fcherpen, En die een Philofoophwilfyn» - . :>.~ Maerechter juyft niet in het midden, Maer tot de diepte van uw knïen j En dat foo veel ick uw mach bidden, '-...., Geen menfch dan ick dataen mach fien» Offoouwd^tniet kan béhaegen,,
Soo fmackt het anders uyt «w-huys^ Geeft hejt-acn vrienden, esïaen maegen^, En houd fchier felfs, noch munt ,noch kruys Geef deefen een , die twee talenten ■; Doch vooreenPhilofooph ,gewis, 'c Is billijck dat die van uw renten Met dubbelt deel gezcegent is. Voor my;, jck fal my wel vernoegen,
( Schoon ick bet niet begeer voor myn, Maer om 't myn vrienden toe te voegen, Wanneer het fouw nootfaecklijck fyn) Indien ghy my ftit kleyna fackjen, 't Geen nauwlijcks aerhalf mudden houd, ,: Woud maecken tot een draeghbaer packj^n, En dat uy t vrindfchap vullen woud., Want yemand die Philofopheeren En leeven wil op fijn gemack, Moet niet meer, wenfchen, nae begeeren, Dan 'cdaeghlijcks nootdruft van fyn fack* . g T y m o N.
Uwfeggen heeft feer goede reeden ; Maer eer dat icjc, 6 Traficles! Myn geldt noch aen uw gae befteedcn* Soo fal ick met een vuyft, vyf, fes, U eerlt wat andre mundt toe tellen, En met een toe-gift van mijn fpae, Myn miWigheyt foo wel verfellen. |
||||
|
van L u c i a n u s» a^«>
Dat ick geen kruys meer houden gae.
T k as i <; lés.
O Burgers! o gebied! o wetten! Ach ! kundt ghy dees verdoemde fielt, Niet in een vrye Stadt beletten. Dathy een eerlijck man vernielt? linnen* VYF TIENDE UYTKOMST.
Tymon alleen-
T Aet hier uw iongh niet leegh te fchüdden , ■Lj Ën balck hier dus niet als een Koe; Of'k geef u , goet koop, op die mudden , Noch daedlijck wel een fcheepel toe. Maer wat is dit ? ick fie "an varren , Noch van dat volck wel drie dozijn, Soo dat ick vrees van deefe narren, Niet veyligh hier alleen te zijn. 'k Sie Blepfias met Laches loopen, Als of het was om lijf, en goet; Maer 'k fweer fy fullen 't dier bekoopen, Metalden aenhangh van haer ftoet: Mits ick mijn fpae wat ruft verleenen, £n op dees heuvel klimmen fal, En haer van ver, met key en fteenen, Behagelen in 't naefte dal SESTIENDE UYTKOMST.
Blepfias j Tymon.
A B l E p s i a s.
*-n l ymon ! Tymon ! wilt niet fmijten,
Wantniemant van ons blijft'er ftaen. ,, Tymon. Verdoemdefchelmen! 't fou my fpijten,
U onge wondt te laten gaen ; Des wilick.hevighen verbolgen, lerwijlicku noch raecken ken, U ioolangh op de hacken volgen, ■l ot dat ick van ugewroockenben. Ver-
|
||||
|
tjo
Vervolgh vati
T H A L ï A
of
GEURIGE ZANG-GODDIN,
BRUYLOFTS-PRAETJEN,
Vcrleencaen mijn Heer J.V."R. enMejuff*. E deM- Sa'
men gehuwc op drie Koningen-dagh, Anno jóój. A wel,'kfiejy bende dan feper
Bruyt e,n Bruygom met malkaer,
Och ! de liefde is als Peper,
Sey mijn Zael-ge Beftevaer:.
Want hy brandt en maeckt geen blaren*
En fy warmt een menfeh foo wel, Dat m'er kan een rock mee fparen, Van een dubbelt Vofiè-vel. Bloed! wat komtje dit ter ftade Jonge-luy in deefe tydt ? Wijl je fchier als gaergebraden, Van de min fijn fackel zyt. Die u kouw noch windt doet voelen, Mits u die, door bloedt, en murgh. Een kleyn vuurtjen doet krioelen, Datje warm maeck durch ont durch. 'k Loof de blauw-gekaeckte winter Heeft op u t'hans wéynigh vat ; Wyl je fonder vuur of fplinter, Warmer bent als 't Aeckfche badt« Seepers, 'kloof het byte flapen Is t'hans wel een fraeye faeck, Daerick vaftop ftae te gapen, Als een Ester op een ftaeck, |
||||
|
Of Geurige Zattg-goddin.
Want ick moet my flechs beleyen Meteen deecken drie of vier, Die my fomtijdts noch by tyen Weldoen krimpen als een mier. Had ick toch van Swane-veeren, Maereen arm vol in mijn Bedt! 'k Loof't fouw my dan oock niet deeren, Dat nu vaeek mijn flaep belet. Doch, wat kan my 't wenfchen baten ? Niet een fier j och fbo 't foo was, Duyfent tonnen vol Ducaten Quamen niet by my te pas. Maer Hit zijn flechs viefe vaefen, Wantal wenfch' ick dard half jaer, 'k Loof ick had voor al mijn raefen» Alfoo veel van 't een, als 't aer. Ey jy goe-luy onderwijlen
Stapt vaft uw geluck te moet; Wijl de min uw door fijn pylen, Al uw wenfch bekomen doet. Wantghy Bruygpm, krijght een Bruydtjen, En ghy Bruydtje krijght een man,
.Door wiens hulp het minne-guytjen Al uw fmart geneefen kan.
Mits hy u flus met uw beyen
Leerenfalhet A.B.C.
Van het geen in ouwe tyen
Adam met fijn Eva dee,
Diegeftrengelt in vier armen,
't Eerft bedachten, met een fwier,
Hoe datmen fich kan verwarmen,
Schoon men naeckt js, fonder vier;
Want daer was het eerfte ambacht,
t Geen fy pleegde na hun fchult, 't Wëlck die moode in hun ftam bracht,
Die jy nu mee volgen fult.
Want de bouw-kunft.die by leerde,
Hingh niet aen fijn plopgh alleen, ;
, Daer hyd'aerde wat mee keerde, |
||||
|
■xjj. Tweede deel vanTkalid
Die foo hart wierd als een fteen;
Maer beftondt oo'ck in dat ploegen , 'c Geen hem met zijn Hbbigh wijf
Vaeck deê van den arbeydt fwoegen ,
Of hy had de koorts op 't lijf.
Want dat was de aerde bouwen,
Dat was zaeyen in de voor,
Die de wereldt op moeft houwen,
Want daergroeyt en bloeyt Zy door.
En dit ambacht, jonge luytjes!
Suije nu meêleeren gaen;
En meê planten gaen de fpruytjes
Die de weereld doen beftaen
Spruytjes, fegh ick, die nae deefen j
Als j'er hebt een half döfijn
( Want het tal dat moet'er wcefen)
Al je vreughde fulleri zijn.
Mits s' als telgen van Oly ven j
Om jetaeffel fullén ftaen ;
Daer vaeck niet veel op fal bly ven ,
Als haer kaeckebeenen gaen >
Want dat tuygh fouw met fijn feffen ,
Soo een quant als meefter Fock,
d'Ooren van fijn kop of vrefièn,
Met de noppen van fijn rock.
Want door roeren van haer kaecken >
Kan dat volck met goet fatfoen,
Beurs en Taeffel fchaeloos maecken,
Sonder dat hacr tanden bloen;
Doch by wcl-beduytteluyden,
Als mijn Heer den Bruydegom,
En Mejuffer 't puyekder Bruyden,
Is dat goet flechs wellekbm.
Want dat 's d'oorfaeck van hun trouwen;
En dat's d'oorfaeck, dat hun flae£,
Die fijn öoren graegh fouw houwen,
Niet kan bidden om die gaef.
Doch ickloof Jy word dit praeten,
Jonge-luy! te met al moe,- |
||||
|
of Geurige Zang-Göddial
W>1 ick fal 't dan hier by laeten, Want jy wild na Bethlem toe, Öm drie Keuninckjen te fpeelen. 'k Sie het wel aen onfe Bruydt, Die ick wed, by mijner zeelen; Dat ons wenft ter kaemer üyt. Nouw, jyfult de Keuningh trecken» Bruydtje wildt foo bangh niet fien; Jy fult Keunïngin verftrècken, Met dealderlanghft van Drien. Gaet flechs fafjehs heenen flappen j Niemandt ifler die 't belet; Niemandt Tal het kunnen klappen, Dan de deeckens van je Bet. Deeckens, fegh ick die getuygen Sullen fijn van dit krioel, Van dat kuflèn, lickeh, fuygeh, Eyndlijck van al 't foet gewoel, Daer jy fult de nacht in flijten * En waer van jy 'morgen vroegh Licht nocheensjés fult ontbijten, Schaft de Bruygom flechs genoegh. Doch my duritkt ick fou gaen enden,
En ick loop^og een Gallopj 'k Wil mijn toom dan om gaen wenden. En gaen houden'firick ftrack op \ Met u maer alleen te feggen, Dat, wijl dat jy van de nacht Light niet veel op zy fultleggërij'' Datje neemt welgoeje acht, Soo fy door't oth hoogh te kïjckéh, Licht een Staert-Star wierd gëwaer, Datje nieten'rhöctbefwycken, Want fy dreyg*ht met geen gevaer j 't Zijn natuerelijcke faeckeh, Lieve Bruydtjen! en daeröm, Wild j'er flechs meë vroolijck maeckeri. Vind j'ys' aen je Bruydegonn' |
|||||
|
9
|
|||||
|
Tweede deel van Thalia,
|
||||||
|
*H
|
||||||
|
Ter Bruj/loft vm Mijn Heer, Mijn Heer,
HENRIC NOORMAN,
EnMejug*. Mejtiff.
SARA van L O E N E N,
Tefamen in den H. Eeht verbonden op den i, van Bltepnaent, 1667,
"M" Auw'lijcks «vilde Krijgh gaénèndèn,
•*-^ Nauw'lijcks praet men eens van V'reè, Nauw'lijcks lijckt God Mars fijn Benden t'Huys te roepen uyt de Zeè j Of de Moeder van h*ét Mintten ( Die een wijl niethéeft gedaeh Dan uy t armoe wat te finnen, Mits haer Neerïnghftil bleef ftaen) Schijnt weerom óp nieuws te léven ; Wijl dat Mars, uyt "t Krijghs-gewoeÏY Sich weer wil tot ruft begeven,' Inde armen van fijn Boel. Sy , die hem vaft fit te wachten'," " V ' Schiet haer beften "Tabbaert aen ï Wijl men haer by daegh ert tfachWni ' Pal fiet voor haèr Spiegel ftaen f ' -' Om haer Lockjens te frifeeren,' En het Holflel van haer Kap Op 't galantft te difponeeren, Na de fwier van 't Jufferfchap ,, Om haer Minnaer te behaegen; Die het Krijghs-gerücht verband^ ; Voor 't gekraeck der Onderlaegen Van Vrouw Venus Ledekant. Zijtghynu belüft te weeteri Soete Bruydt ,en Bruygom ! wat Dees Conjun&ie der Planeeten Uyt wil broeyen iö dees Stadt: Soo lal ick't u uyt gaen leggen', Wijl dat fomtijdtseea Poëet. „. |
||||||
|
cf Geurige 2dnt-Godditl
[ Wat de Luy oöck mogen feggen ) Kan paffeeren voor Propheet. Om u dit dan kort t'ontvouwen,
Soo en denckt Vry anders niet, Dan dat ghy flechs, Trouwen, Treuwe», Inde luchtgefchröven Gèt. Want, foo even als hier booten By de Goon de faecken ftaen, Soo moet ghy voor vaft geloo»en Dat het hier oock toe moet gaen j Want, wanneer Meffieurs de Starren Met malckaer oneenigh fijn , ; En,gelijckeenparty Narreri,
Niet en trecken eenen lijn § . Dan en deught het voor Sint Feiten
Hier oock op de Werelt niet; Mits men dan de Droes op fteltep > En fchier niet dan Oorloogh fiet. Maer wanneer die felfde Heeren Vrecdigh in Cohjim&ie treên >
Dan kan men dat Conjüngeerett —
Stracks mee voelen hier benéên.
Alles volght terftondt haer Mode ;
Door een kitt'lingh van het bloedt,
Dieeen menfch,alsuytden ddode,
Vrolijck weer herleven doet.
Daed'lijck fiet men Menfch, en Dieren £
Sich vermengen onder een,
Doorontfteecke Minne-vitren,
Die haer kruyperi door de kên.
Daed'lijckfietghy! Voidt,én Boemen,. .
Als ontluyeken door dè Min:
Selfs de Viffen in de ftroomen,
Suypen Minnerteughjcs/inij-'
Ja,'k geloef de hardlle; Kei jen > „
Soud ghy midden op den Dam
Vaeck elckaer op't lijf fien rijen,
Dooreen foort van Minne-vlam.
Soo dat men hier door kan weeten i S 2
|
||||
|
$ ij 6 Tweede deel van Thaliié
DatdeSchepfelshieropAerd ' ■•
Met de Mcffieurs de Planeeten
Sijn van een en felfdeh aerd ;
Want geen dingh gefchiet hier boovcn * '
Of't gebeurt mee hier beneên; . ' • :<mJ
't Geen my vaftlijck doet gelooven,,,!
Dat het alles hanght aen een. . -1 ons .
'k Bid u, fiet eens, hoe van varren > . L ■
MethaerSondaeghs-mantelsaen, •_■ Al die tintelende Starren Als verheughtter Bruyloft gaén > .. ;r . t En fiet dan eens van gelijcken,-.' j f' Of dit cierlijck Bruylofts-feeft Nier fal naden Hemel lijeken j (,„ ,,,(> Daer de j uffers, bly van geeft, ?' , • j rj. Pas als Starren fitten proneken; q > hno uil-l .In het by fijn van deMaeni - rts'm; "'S Daer ghy , door uw fuyv're lonckeri, itfêó) n <
Bruydtje ! thans wel voor mooght gaen. In der daedt, kan oyt een Heemei > !•
Hierop Aerd fijn uyrgebeelt, notgUÊA Soodunckt my,düïtditgeweemeL- siirj; :Lj Daerde rechte rol Van fpeelt. tav Doch voornaemlijtkinu Beijen»,p -ioj
OAen-een-verknochteTwee! ri_ .iirr- Welckers vreughtacnallenzijeri , . . ifcsfikn / Brenght een tweeden Heemei mêe^ . . 1 Want wat Welluft, en Gelucken . ,« . :
Sie ickniet voor u bereyt, ?,in >-m i Dieghy metelckaerfultplucken, ! ■
In den Hof van Vrolijcfcbeydr j Waer ghy in degroene Lenten rsoto.< En in'c bloeyen van uw jeught> ftiVaus - Sult met een die Spfuytjes enten» Die, als 't u fchier niet meer heughti $ .[. V noch fullen vaeck doen denckeö, Aendeesdagh, waer in de Trouw rfo'ji U quam aen elckander fchencken y En u maeckte, Man, en Vrouw. sb óöü |
||||
|
&f'Geurige Zang-Goddin *$'*,'*
Leef dan langh, Vereende Zielen!
Leef yernoeght indefen ftaet,. Die geen toeval kan vernielen > Soo uw liefde niet vergaet; ."f
DiegeenMaeg're,Scherp-getande; ■ \bv\*
Noch geen Hol-gekaeckte T wifl
Immeraen fal derven randen , . • ; - Soo uw Min niet word geflift.
Maer die eeuwigh , en onendigh, In vernoegingh blyvenfal; Blijft uw liefde flechs beftendigh ; Want de Min verwint het al. |
||||||
|
Tumw Ghria Atundi-
Op
G R I È T. Q Riet feydt, fy leendt haer buyck alleen maer aen haer
^-* vrinden,
vVSer fouw men dan in 't landt een vyand van haer vinden.
Op K E E . S.
ff Ees Hoddebeck voert fteets, waer dat hyis, het wQort,
^- Soo dat men niemandt dan fijn lompe fnapper hoort. Hoe nae meent deefe vent voor kaecklen gek te krygen ? Neen: maer hy wil dat elck hem geit geeft om te Iwijgen. d'Onrcync Geeft.
XT AnLijsjes Voeder-vat fprong left het boomgat open;
Waeruyt met groot gedruys,een waeflem quarngefla^ pen, / Die met haer vuyle lucht het Neus-gat trof van Saer':"
Pus vloog d' onrey nè Geeft van 't eene Swijn in 't aer/ Aen een Vragen
(~l Hy vraeght uyt wat voor reen, dat ick da Stadt uft
vlie ?
'tlsomdat ick op't landt Jouw troaie niet en fie. S j G#
|
||||||
|
$7i Itottdt Deelv*» Ihalia,
Graf-fchrift van een Hoornbecft.
INdien 't gehoorent volck ( de Heer die zy haervriendt)
Ind'andreweerelteens de befte plaets verdient. Hier leydt'er een (fijn wijf heb danck> Die fitten fal op d'eerftc banck. Op een blinde Cupido.
Aen Climene.
WAeromftaet hier de min dus blindelingh gedre-
ven? Ift om mijn onluck niet *e Gen ? Of ift j om dat hy u miffchien Om Godlijcker te fyn , fyn oogen heeft gegeven ? Aen een Stinck-muyl.
GHy tiert,en raeft 3 om dat uw Hondt
Syn muyl, of alias, fyn backhuys, AlfnufFelend ftecckengaet aen ftrondt: JVlaer wijl hy kuft foo yaeck uw mondt, Soo dunckt my doet het beeft geen fondt, Hy isgelepitop lucht van't kackhuys, Graf-fchrift. • j
"OTler ieyt een fijn-man , die wel eer
■$?-^Stierf door fijn eygen lijf-geweer i Wyl hy daer mee om tydt-verdryf, Wat fpeelden op fyn buur-vrouws Iyf> Waer hy n u is ka n ick niet giffen : Maer 'k fouw fchier wel gelooven, dat Hy 't Paradys heel vlack lal miffeni Soo hy de wegh focht door dat gat. |
||||||
|
Yets
|
||||||
|
*
|
||||||
|
_'
|
||||||
|
Of Gturige Z«ng-goddm. i?}
Yets gcurighs,
Of de promotie van mij.» Beer mijn Hee r J.F.B,
Geworden MÉD. QOCT. ?. May ióiJj.
binnen Uytrecht.,
APollj nahy wat bad ontheeten,
Liet van dees morgen, uyc fijn Zael, Aen al Meffieurs fija Soonen weeten, Dat by hacr fien wouw al te mael} Verftaende door dat woortje, Soonen, Al fijn gelauwert Doótors-rot: 't Geen op het oopnen van fijn koonenj Steetsvaerdighftaetopfyn gebodt; 't Welck men oock daedlijck fagh vergaedren; Geleydïvaad'audenEfculaep: Wiens kaelekruynvol Lauwre-blaedren» 't Model leeck van Apolloos Aep. Hyprocrates ,en Aviccnnc; Galeen; en Vaeder Paracels, (Wiens neus men nauw kon onderkennen > Of'teen retort was of een els) Die fagh men meê ter Zael- waerd flappen, Met noch ruym hondert van dat foort: Wiens naemen ick hier niet fal klappen> Mits ick fe felf s nooy t heb gehoort. Doch in goe order ingetreeden, En elckgefeetenop fyn plaets; Liet Godt Apo] dees fchrandre reeden In d'ooren klincken van dees maets In 't endt (fprack hy) Meffieurs mijn Soonen, Soo krijght ons' heel-kunft nu fijn licht: Waer door ick al myn Lau wre-kroonen, Alleen verfchuldight blyf aen 't Sticht; Doch 'k fie in 't endt oock > hoe ghy faemen, Slechs domme en botte beeften fyt, Trots hondert ioffelijcke naemen Die men u gaf in d'ouwe tydt; Mitsgby nufwichten moet eobuygen, Voor een, die ick u op dees dagh S Sf Sal
|
||||
|
aüo Tweede deel vanThalia,
Sal voor de weereldt doen betuygen,'
Dat ruym jebaes verftrecken mach, Al 't geen gby immer hebt ge weeten, Al 't geen ghy immer op 't papier Met foo veel moeyten uyt moeftfweeten^ Acht ick veel minder als een fier ' Tenaenfien vanhetloflijck voordeel, 't Geen al de weerelt preecken moet, Van een, wiens kennis, en wiens oordeel, U thans als Viflen fuygen doet. Gaetfietö domme doeden doppen! Slaet uw geficht op Uytrecht neer, 't Geen u fal handt op fmoel doen kloppen, En u ontfeggen al uw eer. Daer fultghy fien, al 't geen by menfchen, Geleert en loflijck weefen ken, Ja 't geen ick in mijn felf wouw wenfehen, Geplaetft in Heer van N : N : Dees , oae hy elck heeft kunnen toonen De kennis van fijn harflèn-vat, Die wil ick heeden gaen bekroonen MetRoos,engeurigh Lauwer-bladt.' Jahem,in fpyt van al uw Tanden, Aen neemen voor mijn waerdfte Soon, En hem tot uwer aller fchanden Gaenplaetfen by de halve Goön, ., Dus fpraclc Apol, en floot fijn kaecken .- Meteen verftoordebarffigheyHt;
't Welck die Meflieurs deed ttaen als ftaecken,
Daer niet een boe noch bae van feydt. Tot driemael wouw Galeen wat reuttlen, Maer God A pol op dat geluyt, Die feyd hem; foo J y wat wilt preuttlen, Jy Vendt ! foo bruydt ter deuren uyt, Gelijck hy deê met al fijn vrinden j Self Efculaep ,en Hypocraec, Die dar voor raedcfaem moeften vinden, Die flapten mee voort met haer maet. Apolfackt hier op nae benecden, |
||||
|
of Geurige Zang-G oddin.
En komt tot Uytrecht in het Choor; Waer hy fijn nieuwe Soon alreedc Sagh mee de muts ftaen op het oor. Hy treedt hem toe, met blye paffen , Enfeydt hem i neemt dees Lauwre-blaen» Mijn Soon, die op u w hayren paffen, Als of s'er op gewoffen ftaen. Leef langh, en draegh dees groene telgen Totteecken van de dapperheydt Waer door ghy alles koft verdelgen» Wat u weerftondt in woorden-ftryt. Draegh die foo langh tot alle fiecken (Hoeoockbelaen metfmartenpijn) Soo drae ghy üechs haer pis komt riecken, Wecrdaedlijckaen het dampen zijn. SAR A B A N D E.
ï. O l vous m'aytnez autant que je vous ayme,
^Chere Phillis ) vivonsfous mefme loy •>
Puts que je vous, par un amour extreme 3 Vivre pour vous, vive au/ff pour moy. a. Enfoupirantpour <uous dans c'efl abfence,
Tous mes malheurs, Phillis mefemblent doux. Si vout avez aujfy de la conjlance, Faittezpour moy, ce quejefais pour vous. 3 ■ Je vous ay confacré. toute mon ame j
Bt lagardray pour vous uniquement; - - Mais ilfaudra aujfy que voftrefiame Uure pour moy jufques au monument. 4. Ha! qutl bonheur Phillis , fera Ie nofire.
Si nous bruions toüjours de mêmefeu. Carfitous deux nous vivons l'unpour l'autre, Nous nepourrons mourir que bien heureux. Op de Vinger-hoedt van Thïüh.
V Inger-boetje, die de Vinger
T Van de handt van Phillisdeckt; Die haer toe een Nielde-dwinner; |
||||
|
%% % Tweede Deel van Thalia,
En een fchilt voor 't quetfen ftreckt.
Ach ! dat ghy mijn hardt koft decken ! Voor haer Goddelijck geficbt j En my tot een fchild verftrecken, Voor foo meenigh felle fchicht, Als haer flonckrend oogen ftraelcn Daeghlicks op mijn fwacke ziel, Doen al fchittcrd needer-daelen, 'k Sweer, ick u voormy behiel, Macr helaes! wat ftaele plaeten ( Oock hoe nut in d'ooreloogh) Kunnen tot befchermingh baeten , Voor de pylen van haer oogh ? Geen befchut van fchildt of waepen, Geen rondas, noch geen pantier, Is toe vyligheydt gefchaepen, Voor dat ziel ontfteeckend vier, Waer door dat fy 't al doet branden, 't Geen fy met haer oogen raeckt j En waer door fy fonder banden, Al wat leeft, tot flae ven maeckt. Gact dan vry 6 Naelden-dwinger! Die my tot geen voordeel ftreckt; Keert weer aen die fchoone Vinger, Daer ghy al uw eer van treckt. Wijl haer macht niet is t'ontvluchten > , Wil ick buygen voor dees noodt En trots hondert duyfent fnchten , Heel vernoeghtgaen in mijn doodt. Op Amfterdam.
*t fll. Elt-fuchtigh Amfterdam met al haer foete keyers,
^~* Stoft al te moedigh op haer opgevulde tas;,
De maegregierighcydt die fteets haer Af-god was, Maekt dat dit hoen niet leyt,dao ilrontjin plaets van eyers- Wat vind een eerlijck man op Aerd, foo duldeloos
Dan dat hy hier een aep moet als een men fch gekleet fieBj En dat hy 't loflijck gout moet aen een fot befteet tien, Die als een ftront-vliegh fit te prycken in een Roos ? |
|||
|
efGeurige Zang-Goddin. x8j
OSchraelekarigheydcImetu verflenfte koonen!
Hoe plant ghy dus uw ftoel in dees beruchte Stad ? ó Luckvrouw al te blindt! hoe flort ghy dus uw fchat In een verguit Paleys daer niet dan Varekens woonen? Wat doet het heyligh Gout by fulck een heyloos valek i
't Geen eeuwigh fit en huylt by haer gevulde kiften, Ja 't geen het alle» denckt op een tocht te verquiften, Als het een ftooters Koeck derft koopen op de kolek I Wat doet een eerlyck man in deefe Stadt te bly ven ? Waer afkomft nog verftant,nog wysheyt, deugt nog geeft, Ooyt foo veel werd geacht, als d'alderminöe Feeft, En aenfien van 't geklanck der faem gefchraepte fchy ven. O eer! die in de deught wel eertydts wierdt geftelt!
Hoe fyt ghy dus verkeert ? hoe gaet ghy dus verlooren ? Een harflenloofe fot, met narrefuygh gebooren, Befit die u dan nu, door fyn gefchachert geldt ? O liefde ghy die 't al op Aerde placht te dwingen!
Die boven al wat leeft de M<?efter plach te fyn, Het Gout maeckt hier terJStee, u even als een Swyn, (geni Wiens macht men heeft betoot door hem fyn fnuyt te rin- Degaevenvandefieldie worden hier verfmaedc:
Al 't geen beminlyck is, d at fiet men hier verachten , Al 't geen verachtlijck is, daer fietmen hier na trachten, De deught is hier het gek, de eer de eygen bact. (men, In 't endt, 't is niet dan gek daer men hier van hoort roe- Die dat heeft, die ift al, die dat ontbeert, is niet. 't Geluck't geen op dee§ Stadt foo mildt haergaeven giet, Saeyt daer fleghs diftelen, en doornen fonder bloernen. Want, foo een witte kraeyiets feltfaems wordt geacht,
Noch fekfamer is hier een eel gemoet te vinden J De geltfucht, die de deught hier in haer balgh gaet (linden, Die heeft door haer fenyn ,hier alles in haer maghr» O neen; een cel genïoet dat hanghc niet aen de gaevcn,
Van't Windeen dartlc wijf, dat fonder aenfien geeft, Maer 't mint alleen een ziel, die fchatten in fich heeft, Diemenals'tydelgoudtjuytgeengeberght kan graeven. • 'c Veracht vergankelijk goed,dat als een rook verdwy nt. En kielt de deught alleen tot voorwerp van fijn minnen; En dees ift, die geen tijt, noch voorval kan verwinnen, I Mits fy i gelijck een Son, op alle woleken fchijnt. |
||||
|
Taeede Deel van Thaliat
|
|||||
|
Gefangh.
i. TNdien ghy u feght te branden
■■■Dooreen lonckend aengeficht,
Of door twee Yvoore handen, Vriend! foo is u 't hooft te licht: Want de min heeft geen vermoogen Noch in handen , noch in oogen. i. Liefde kryght alleen haer luyfter,
Uyt het fchoon en glinfterend goudt; Sonder dat foo is fy duyfter, En geheel verflauwt, en koudt. Had Cupied geen gouwe fchichten, Waer fouw hy fijn vuur meê ftichten ? 3. Boogh, en Koocker kan niet maecken»
Soo fijn pyl niet is verguldt, 't Goudt dat kan het hart tnaer raecken, Maerde pyl en heeft geen fchult: Trof een pyl van Lqodt uw finnen, Haeten foud ghy, en niet minnen. 4.. 'k Weet nochtans wel wat voor banden,
Dat aen my de fchoonheydt geeft, Gouwe-locken, Peerle-tanden, Indien die een Juffer heeft, Met een Koffer vol Ducaten, Diefal 'k minnen, en niet haeten. y. 'k Wil geen fchat noch vreugde foecken
Van Parnas, maer van Peru: AJ de reft wil ick vervloecken, Want wat 's deught en fchoonheydt nu ? Soo ,cen Juffer rijck is, deefe Sal oock fchoon, en deughtfaem weefen, Teegen-Sangh.
1. QOo ghy ooyt> ó vrind! wild minnen,
*^ vVilt geen acht flaen op het goudt;
Haërecn Vrouw met wijfefinnen,
Eq alleen om fchoonheyt trouwt:
Schoon,
|
|||||
|
efGturige Zan£-GodJi*. iSj
Schoonheydt is de menfch gegeven, ,
Om de Liefde ie doen Leeven. t. Haet de fotheydt van de weereldt,
Diegeblindthockt door het geldt, Slechsopjuffers wel bepeerek, Al haer ziel en finnen ftelr, Want 't fijn flechte Huwlicx faecken* Daer het goudt de min moet maecken. j. Wildtakijdt detfotsheydt fehouweri
Die in rijcke Bruyden leeft* Mits men altijdt in de Vrouwen, :• •» Met het geldt oock hooghmoet heeft. Wilj'een rijcke vrouw verkrygen, Leeft dan vry met fchande fwygen. 4. Wyfe Vrouwen van gelijcken*
Sulcghymeê vol hooghmoet fien, Mits s'alevenalsderijcken, W illen over u gebien»
Wie fouw fulck een wijsheydt roemerij
En niet liever fotheydt noemen ?
5. Schoonheydt is alleen gegeevcn
Tot een cierfel van de Vrouw , Om de Liefde te doen Leeven, Door de banden van de trouw ; Sonder die, fijn al haer gaeven Maer in dreck, en ftanck begraeven* T O E-SAN G H.<
"V^TA^ian d'ydle fehoonheyt baeten
*v Die verdwijnt gelijck de wint,
Wat fijn tonnen vol Pucaeten Daer men nimmer ruft by vindt ? Mits die 't meeften heeft yan deefe ' 't Alder onvernoeghft fal weefen. 2. -Wie fal toch op fehoonheyt roemen »
Die de tijdt ter neer kan fiaen ? Even eens gelijck de bloemen, Die op haer geboorc vergaen j Bloemen.» fegh ickjwelckersblaedeft
Slangen voenöm ons te fchaedën. " $-&ijck4
|
||||
|
Tweede Deel van Thdlia,
?. Rijckdom,ydelft aller dingen, Wie ift die op u vertrouwt? Wie kan tot u lof yets Tingen ? W y 1 ghy niet en fyt, dan gout, Wekkers lalt en fmaeck en luyfter, Druckt, en doodt jen fleept in't duyflen 4. Alles kan de tydt vernielen,
't Zy hoe machtigh, rijck, of fchoon,
Maer by wel-geboore zielen, Houd de deught altydt haer kroon; , h'. ï>{ Waere fchoont, en redite fchatten, :a; Zyn het die de ziel bevatten. 5. Wild ghy my, ö min ƒ doen leeven
In een aengenaeme pyn, Soo wild my een Juffer geeven,
Die en fchoon, en rijck mach fyn, Maer, en rijck en fchoon is deefe, Die de deught recht wy s doet weefen. Gedachten.
- *> ■ *,
Op het afgij» va» Climene.
IN 't endt, myn Son die is verdweenèn,
En al mijn vreughde, en myn lult, Myn leevens foetheydt, en myn ruft, Mits ick gelijck» met myn Climene. Nu r,reurten quynt myn droef gemoet,
En word als met een wolek omtoogen, Wyl ickhetSon*licht van myn oogen, Met myn Climene derven moet. Wel eer toe n my de heldre luyfter
Befcheen van hacr Volmaeckt gelicht, Toen dacht ick dat mynleeveris licht Nooyt fouw veranderen in duyfter* Toen was het, dat iekdaeghlijcksfaéh
Haer Goddejijcke óogen-ftraelen, Waer by myn ziel placht aem te haelen, My ftrecken tot een heldre dagh. Toen fagh ick myn verliefde firtöeB
|
||||
|
ofGèurigt Zat/g*góJdi».
Geftaegh gckoeftert door de vlam, Die uyt haer oogh haer oorfpronck nam, En die ons deed elekaer beminnen. Toen was de maendt my als een dagh,
Toen fagh ick föo veel lieve uuren My min dan oogenblicken duuren, Wijl ick my in haer by fijn fagh. Toen was 't, dat vaeck van beyde fyden,
Met mondt, en ziel gehecht aen eert; Wy aen elckander fmaecken deên De foete vruchten van ons lijden. Toen was 't,dateengemaecktetwift
Ons vaeck deed ftrijdcn met malckindreo, Om in meer liefde te verandren, Soo drae die weeder was geflift. In 't endt, toen was 't, dat al de vreughde
Van een oprechte fuy vre min, In my, en in myn Af-goddin, Geftaedigh hart, en ziel verheughde; Maer laes! waer is die foete tydt
Nu op het fchilijckft heen vcrvloogen ? ó Soete welluft vaö rnyo oogen! Hoe ben ick u dus vaerdigh quyt ? Helaes! wat fal ick nu beginnen ?
Wyl ick de Son mijns leevens mis j Die uyt mijn oogh verdweenen is, Maer niet uyt myn verliefde finnen. Ick fucht, en treur in eenfaemheydt,
Gelijck een ongepaerde Tortel, Die op een boom, verdort van wortel» Syn Egaes droevedoodt befchreydt, A1 't geen my o ver is gebleeven
Van foo veel lieve gunft, en vreught Is niet dan d'encklë ongeneught* Van dat my die dus heeft begeeven. De nae-fmaeck van 't genootefóef,
Wanneer 't in mijn gedacht komt fpeeleaj In plaets van noch myn ziel te Sreelen, >Vord my vcdbittwder dan roer, |
||||
|
tS 3 Tweede Deel van Thtlia,
In 't endt, ick voel mijn fmart vergrooten*
Door 't dencken aen dat groot geluck, 't Geen mij n doet wenfchen in mijn druck, Sulcks eer te hebben nooyt genooten. Genooten, fegh ick, om in't kort
Sulcks met foo grooten fmart te derven En om my treurigh te doen fterven, Terwijl het my onthouden wordt. Maer hoe! wat wenfcht ghy, onbedachte i
Wat feght ghy reuckeloos, en ftout, Dat u dat foet genot berouwt,' Daer niernandt waerdt is nae te trachten ? Ondanckbre; fwijght, en trots uw noodj
Die u 't genoote goet doet der ven t Soo acht uluckigh in uw fterveriji Doof fulck een heerlijcke doodt. Laet anderen haer Leeven enden
Door wanhoop, en door raefémy, Om dat fy niet, gelijck als ghy, De gunft van haer meeftreflen kenden. Maer ghy, indien ghy fterven moet,
Soo fterft van vreught, en fterft geluckigh* En klaeght niermeer dus droef, en druckighf Dat u de wanhoop fterven dóet. Wat doodt kan ooyt foó heerlijck wdefen
Als die de vreughdt u aen kan doen ? Indien uw ziel fich tracht te voen, Met al de welluft van voor deefen. Sterft dan, maer fterft van vreught aileeri*
En wilt de droefheydt vry verftooten, En laet u 't goed wel eer genooten, Doen danckbaer fterven voor Climeen* Walm XVt
S at ia hor cum apparuerit G lor/a tua.
TN't Rijcfe en fchoon Egypten-landt,
•'■Kruypt inUeKchauw der hoogen boomco» Al druyffchend door het dorre fandt, |
||||
|
óf Geurige Z/tftg-Goddm. %%a
Een Chriftalyne beeck, die door fyn filvre ftroomen
Den matten reyfiger met vreughd tot drincken nood j Doch > in de plaets van bem telaeven, Heeft het vergift in fich begrae ven, Dat dorft verfchaft nae dorft, en met dorft, de doodt; Want foo fel is fijn helfchfenyn, Dat het, en hart j en ziel doet branden, Enal het waeter van fijn ftranden «. 0 ,/; Nooyt voor uw dorft genoegh laet fijn.
Dit rijck Egy pten-landt is als de weereldt lelve,; Die met een fchoone fchijn, het oogh met welluft yleydt, Maer die door fijn fenyn van onvernoeghtfaembeydt, Komt alle vreught, en luck, in pijn en fmart bedelven. Wat baet het ydle weereldts goedt? Wat baeten Scepters en wat Kjfiqnen £ Wat is 't befit der goude Troonea ? Soo hy, die die befit, 't vernoegen derven moet f Enfteetsin fijn ontrufte finnen, Geport fijn om yets vreemrsce minnen?-*,, O fchoone Clio / daelt; ey daeldt yan uw Parnas, Om met uw Cyter-flagh mijn vaerfep op te prancken, Noemt my een, die wel eer heeft van dit natgedroncken, En drinckend nooyt verfaed, maer eeven dorft igh was. Davidjwaerdftefoon fijnsvaeders, , , | Die wel eer. het wolligh veê, Soo vol vreughde weyden de,êi Door de varfch bedauwde blaeders; . OngetrofFenTandat quaet^a; - . ., . ■/ 'c Geen metonruft, en metförgen, Van den. avondt, tot den morgen, Alle vreught ter needer flaet. r- :, , Vees vond nochtans geen ruft in ditgêluckigh leeven; Waer voor licht meenigh vorft fijn Scepter had gegeeven, Dickmaelsfagh hy, hoe een Leeuw, Hoe een troep van Wolf en Beeren, Door hun fchrickelijck gefchreeuw, Dee fijn vee ter ftal-waerd keeren; Dit was't dat hem fuchten dee, En fich felven yaeck bedroeven, T Mits
|
||||
|
$^> TmétdirdetlvanfJialia,
mWtèéhfèusè tföör dacht te proeVért,
i cbcpa&-fijrtfl!rót"ta8dl onruft hm rj, i) Maer óéaWtmï,-die fijn zeegen ■f , Hem al laflgh ha'd toegedacht '* J • ; cJBu^iaffyiïJonckhéytfQoveel-kracfet»■'•'. Dat hy, (onderboverweegeA^ ;
' Het fchricklyck gevaer, van muyl, van klauw, en tandt, :En Wx>lf,en Leeuwj en Beer, tér riéêrflaét metfynhandt, O nieuwen'Hercules! fultgy hier by u lullen Voöreae» wéllaeten ruften .,- tii^qj^wet'vernoeghtfyn metdeeery '"Van-dus den fêfifïRtefyn vanLCeu^van Wolfenbeei
•' 'Ö'iwfen', feyd hy geéniins: deeS-kracht, Die my de» Héemel heeft gegèvehj-" Die wil dat'ftlrdées hut verüënfy' : Om nae &mWö&gerJimtêér*ïtiviÈ ; t)ie" wilïck^méï dat dé wild&diérefi Alleen getuygéh van mijridaétl-; ■ Mijt) ttioedtfdérf naiethöogers ftaeriy 'f Mijn kruynèffcht palmen ,efl laurieren. "-!;r-J>eés óvterNWbningh is te te kïeyn, .(^'■-'lanoiögi"mijn oMteecken moedt té koelen; ' ' 'Denópgèblaêfetf Philifteyn
Die moet ick'dóèh'rriijn kracht gevoelen. ' '• Het vyandïlijck heyr ,.dar niet-drHebreër f$> ot, Dat wil ick-ëöygen doen, ëfWvwcnterii ■ Om aenden-J-fralietfchen Gó8t! ' ,'; Voor eeuwig totfijn éer,Troféërop té rigten. Dus fpfeèclr/hfmec een niëtAvéglóedt, Ontrockenih fijH/ongefiririéhj: '"*/, En laet, met ünverfaeghden rriöedt, V:Sijn ftaljtreetherLeegerbinnen* '' • ?-Bierdirnckt my m hy^zijn vérïftiëgrrPJ ": ''' ' Metdeeerfte veltflaghby te woonëii,;J . Om unevens andere te toonëny' Wat kracht hem God heeft toegévoeght: Maer neen feyd hy, ick fie den troffen Goliad, Aen 't hooft der kloecke Philifteynen> Te trots > te moedigh»en te prat, |
||||
|
•ófGeurige Zatog-Goddiü, %^\
Het heyr van Ifraël befpotten, en verkkynen.
Het luft my deed: hoon, en fpot, In fpijt van Baal; en Aftarotn, Op deeshun opper-hooftte wreecken j Geeft God my noch die feifde kracht, Daerickden Leeuw mee t'onder bracht, Soo (weer ick hem den kop tebreecken. Dus Ipreeckt hy moedig-h en alleen, Geivapent met vy f gladde keyen, Doet hy met onverfchraeckte treên» i Sich tot aen't ,R eufen leeger" leyen. Hier vind hy , na fij n wenfch, den Reus ter ftrytgereet, Aen wien 'tgeficht, hoe llraf»en wreedt,
Aen wieneen Weevers-boom, in fijn verftaeldevingren, Ganfcb geen befchutgaf, voor een handt, Die hem ter neer wierp in het fandt, Door hem een gladde key in 't beckeneel te flingren. Daer viel den lompen Reas ter neer j Duszeegen-praeldenden Hebreer . • Overhet hooft der Philifteynen 5 ;y Waer van de moedt, toen dc-qr dees.flagb,
Hun hoop en fteun ter needer lagh, Terftondt gingh alseenroock verdwijnen. Een yeder vlucht gefwindc,enfnei, ,«,\// En wordt van "tïaedt van Ifra^l, ,:', •; Vervolgfet^veifftroyt, efl peer geflaegen. 3 ..,;>»
WijlDavid.'tfchricklijckeReufen-hoQftj : q Van Leeven, bloedt, en geeft berooft, ,7 \,/- Gaet van de doode-romp af faegen! ,ln ■vj Wacrmeêhy ,alsin2.eegen-pra>cl, ,
Geleydt wordt tot in 's Koninghs fael, Verfelt van Juffers, en van Maeghden t Wiens Harpen-fpel, en Cyter-flagh, wiens ftem, om deefe neederlagh; Van Saul, en Davids lof gewaeghden. Wilt danflen ,cn fpringen, ( Dus hoorden men fingen ) Wild d'eertytels melden, Van onfe twee helden. Vlccfit
|
||||
|
»9i Tweede deel van Thalia'.
Vlecht Palm, en Lauwrieren.
Om haer te vercieren j
En laet ons hun ftryden,
Endaeden, verbreydenj
Door die te doen maelen
In fteen en metaelen^
Om altijdt nae deefen
Onfterflijck te weefen.
Dus fal onfen Kooningh
Die federt fijn Krooningh
Heeft duyfent vcrflaegen,
Sijn Lof doen gewaegen,
Waer dat men nae deefen, .
Sijn daeden fal leefen. ;
Doch David den Harder
Die fal noch veel varder
Sijn eer fien verbreyden,
Nadien hy in 't ftryden
(A Is 't puyck aller Helden)
Tien duyfenden velden.
Des fal oock fijn Leeven
De weereld door fweeven
Dus fal men hem roemen,
Waer men hem hoort noemen.
Dus hoorde David door de doodt van Goliad» Sij n eer al fingende verbreyden door de Stadt. O Braeven helt! geluckigfte aller menfchen! Wat kunt ghy noch meer wenfchen ?' Maeckt u dees eer dat ghy den Reus verfloegt Nu eyndlijck niet vernoeght ?
O neen, antwoort hy weer, 6 neen; Defchoonheydt, en de wonderheên, Die ick gelijck de Son, in Michols oogh fie fctyijnen, Diedoen op nieuws mijn vreught verdwijnen. Dees fchoon e dochter van de Vorft, ; Vermeert myndorft, » , ,
En maeckt dat nooyt mijn ziel fijn ruft fal kunhen vinden
Ten zy ick haer befit voor Bruydt en voor Beminde. Hoenureuckeloofejongelingh? „, . |
||||
|
of Geurig* Zmg-GodJin. XJJ
Wat feghtghy ? watfijn uwgedachten ?
Een arme Harder foo geringh,
Derft die nae 's Koninghs dochter trachten ?
Maer jac, uwgoetgeluck begunftight noch uw min? De trouw maeckt u haer Heer, en haer uw Gemalin. Wel beroemde Reus verwinnaer!
Dappren heldt, geluckigh Minnaer!
Siet hier dan eyndlijck het end van al uw pijn,
Nu fult gy, ja nu fult g' in't end verfaedight fijn:
Oneen, herfeyd hy 5 wat kan 't helpen, Schoon ick dees fchoone Bruydt befit ? Dees winft maeckt my noch meer verhit, In plaetfe van mijn brandt te ftelpen. Al de genote gunft des Konings baet my niet,
ren Vj ick met fijn Kindt, fij n Scepter oock geniet» Een edelmoedigh vuur komt my op nieuws ontfteecken, Om Vorft te fijn van 't Jooden-landc:
Want niets fchijnt aen mijn luck t'ontbreecken,
DanKroonenopmijn Hooft, en Scepters in mijn handt. David! hoe, waer wild ghy heenen !
Zijtghy van vcrftandc berooft ?
Is uw oordeel ganfch vcrdweenen ?
Bat ghy dus ontfint gelooft,
Dat ghy (alleen gewoon een Harders-Haf te draegen) Sult machtigh fijn om kroon en Scepters t'onderfchragen ? Ach! waer heen dus fpooreloos,
Kent uw felf en gaet niet varder,
Of denckt ghy dus reuckeloos,
Dat een arm onnoofel Harder, X*
Uyt een flechten fchaepen-ftah
Dus op den hooghften Throon des weerelt klimmen fal ? fa,ja, de weerelt ganfch verwondert om fijn daeden, Die lacht en fiet met vreught, fijn opgangh te gemoet; Terwijl den Heemel, die vaft tracht hem te verfaeden, Hem tot op Sauwels Throon voorfpoedigh klimmen doet. Dochfeght my, nu ghy dus verreefen
En alles 't geen ghy wenfte, fijt, <
Of ghy nual uw onruft quyt,
En voorfaen fult geluckigh wcefen ?
f j O neenJ
|
||||
|
^04. Tweede deel van Tbalisi
O neen: fulcks is onmoogelijck
(Antwoordt hy weer) foo langh mijn Rijck
Moet in dees wreèden oorlogb Leeven; Den vyandt die noch raeft ,en woed, Moet ick eerft treeden m t de voet» • Ommy ,en Ifraê'l,eri vree, en ruft te geeven j Wel, eeven foo als ghy 't begeert, Kornthetden Heemelu tegonnen; ' Ghy quaemt, ghy laeght ,en hebt verwonnen, Ghy keert weerom, en triompheert. Nu fal de vree in 't end dan eens uw onruft ftaecken , En u vernoéght, geruft, en pelukfiligh maecken. Maer neen, 6 neen (antwoordt hy weer ) Dat kari niet weefen, voor al eer Den Heemel aen dit rijck noch duyfend komt te voegen, Om my te vernoegen. Maer ach Ifvaert hy al fuchtend voort) Wieheeft'erooytopaerd gehoort , Dat eenigh menfeh vervult met fonden , Vernoéght en luckigh is gevonden ? Dan ö mijn God! mijn hooghftegoedt! Sie ick allen mijnLuckte moedt, "Wanneer ick van dit vleefch ontflaegen De Son uws Heerlij kheyts hier boven fal fiendragen) Soo fprack den Ifraëlietfcben Vorft, Gevreefde Kooningh van veel Rijcken , Die fchoon hy in geluck vond weynigh fijns gelijcken > Sich niet geluckigh noemen dorft ' " Leert hier uyt, fterfTUijcke menfehen:'; Dat in ditibndigh traeoen dal Geen ruft noch voorfpoet is te wenfehen > • 't Geen ugeluckigh 'maecken fal. Nadien dat God den menfeh op aerdgeen ruft kan geeven5 Want geen ruft ifler ruft, dan die van 't eeu Wigh leeven. Aen Glimene,
f* Limeen ! u afzijn doet my fterven t
V** Mijn wanhoop, in dees hooge nood, .
|
|||
|
of Geurige ZangrQodAmf g| T^3tJ
Sal u wel haefï *t geluck dae^iieywèo,-- -; -;'. p)
Van d'eer te hebben van mijndópdt,. ïnjt'3 Helaes.' hoé vreemt is u verrnapgen.' . ;g
Daer lichteen ander nu miflchiefl, ! , « ex*, Sterft door te veel te fien uw pogen, , ,. .■ ■ t] Daerfterf ick door u niet te fien.^; . ■ '. G R A F-S G.HOR. I F T,
f^j» den manhaften Capiteyn
P R U Y£ T.
Owr &** veroveren van 4 dgmp-rijcke Scheepen»
T\ En ftaert-man kermt en iki aegt van raraipi
■^ Wijl Pruyft (hier in dees kmyl begraeven) * I Hem t wee.paer Sèheepen vol met-damp - -J: Ontruckte,enfleepteit» onfc halven. • - •' Och .' had dat volck geenNjeittèblaên »
Of andredrooge en dorre Bafteo*;:. Den damp was in haer Laadtgedaen, En fy gedoemt tot eeu wigh v^ftepi 't VirginisEylandtisverhuyft, ■
En aen den Amftel komen Landen, . 1 Wiji fulck een rijcken ooghft, door Pfuyft, Den Dogh gerukt wiérdt uyt fijn tanden. Pruyft ( fegh ick) die, helaes i de doodt
Trof in den Vyand aen te klampen, En door een te vejdoemde fchoot, Voor eeuwigh heeft belet tedampen. Dees leyd nu féer, en wordtorA s,
(Waer op rniffchien de Wormen aefen) Pas of hy't overblyffel was, Dat uyt een damp-pijp is geblafen. 1 Aenfchouwer! die dit graf-fchrift leeft, En die rniffchien mee door fijn Pry fen Zijt met den damp ge voed geweéft, Houd ftandten wildthemeerbewyfen, Bewieroockt dit fijn graf met fmoock,
Van twee^aer pypen, alle daegen, T 4 Op
|
||||
|
*5>6" Ë! Tweede deel van Thalia,
Op dat de Woleken van de Roock
Sijn lof tot aen de ftarren draegen. Soo fal by, die ons damp-werek gaf, .
Steets leeven fien fijn eer en glorie, En felfs noch fmaecken in fijn graf, De vrucht en lucht van fijn Vi&orie. , Op een Afzijn.
Voys: La Duche/fe Royale.
1. T Ndien, 6 Goddelijcke maeght.'
~ Uw flaefsgetrouwe min u niet mishaegt,
Soo lyd toch dat,hy klaeght: Lyd dat hy fucht, biet om fijn ftrenge banden, Maer om 't geval fijn ftraffigheydt; 't Geen hem van u, die 't licht fijns levens zyt, Voor al te langh dus ongeluckigh fcheyd. Doch koftick in mijn pijn
Verfeeckertzijn,
Dat in uw handen
Mijn ziel, dotfr u gewondr,
Die ou we gu na noch vondtj
Dan achten ick 't verdriet
Van't Afzijn niec,
Maer Hoopte, trots 't geval, Dat ick fteets d'u we weefen fal. . z, Maer laes, dees hoop is nu als windt;
Nadien een ziel, die fteets getrouw bemind, Sich nooytgeruft bevind, Duyfendt beloften, en tien duyfent panden, Van weeder-min, en trouwi^heydt, Die msecken als 't geval hun faemen fcheyd, Sijn hoop tot wind, door onverfeeckertheyt. Doch koft ick &c. ut juf m.
5. Doch wijl de Son , wacr hy fich keert, Van al wat leeft bemind word, en begeert, Wijl elck fijn luyfter eerd: So fal voor vaft uw glans ook elk doen brandeö, Wacr ghy voortaen uw ftraelen fpreyd f J |
||||
|
of'Geurige Zang^ddi» 2j>7
Wter door miffchien een ander, die uw yleyd,
U lal vergeten doen mijn trouwigheydt. Doch koft ick &c utfufra, S A R A B A NP E.
Aen Phillis.
T Ndien ghy my, g'elijck ick u , beminde,
* Schoone Climeen ,|fo bleeft gy niet fo fchu w, Ghy foud ,als ick ,de Min vol foetheyt vinden, En leed voor my, gelijck ick 1 y voor uw. x Gy foud niet haten meer de fachte banden,
Van 't kleyne kint, noch ook fijn heerfchappy > Maer foud u hart, als gy het mijn fiet branden, Voor o alleen, oock branden doen voor my. 3. Ick vind't voor ufoheerelijck telyden,
Dat ick de min geen pijn acht, maer genucht j Daer ghy in tecgen-deel, door die te myden, Voor't foeft vermaek van't jeugdig leven vlugt. 4.. Ach ! laet u hart Climeen ! eer eenmael raken >
En gelooft vry dat eeto, die trouw bemind, Nooytfmart, noch pijn,noch ongeval kan fmaecken, Daer hy niet fteets een dubble vreught in vind. SONNET.
In forntva» Courant, ofPoft-ttjdingb.
r^Raef Mauritsgaetin'tvelt,enfalden Biffchopftuyteni
Wiens naekten honrig volk loopt 't Drent en Twente
Terwijl een deel van haeromcingelt fit in 't nat (plat,
JJat men haer vooreen wijl dee klimmen nae haer kuyten.
ünsLeegers tracht het haer in dat mourafch te fluyten.
* erwijl den Franfman mee haer veetert na het gat, Uen armen bou-man vlucht, en kieft het haefe-padt, erwijl den fteeman klaegt om't fchatten,fcheren,fnuyten,
v 1~,i>cJietcn xiJn by nae, by nacht en daegh vergaert; ■fc-n Icnaffen tijdt verdryf aen Biffchop, en aen Staert, yie met f3jn Schotfe kop nae geen Accoord wil hooren. m tendt,'t is al in roer, Trompet, en Trommel gaet, T 5 De
|
||||
|
%y% TweedeDeel'vanlhaltOi
De weereld isophol; elck bicktopoBsfeStaet; .
En ick bick op een Pyp, dieick valt fitte imooren.
|
|||||||||||||||
|
i
' -:.v I
|
|||||||||||||||
|
B K I Ë f,
Aen mijn Heer en Vriendi, NN.
|
|||||||||||||||
|
Aldermeelt
Op doet gaen, Dan de blaen, Enhetkruyt, v Dat men uyt Goudfcheaerd Bydenbaerdt, Sicenroockt, Dat het fmoockt Als een hel, Ineen fel. Soohetdan
Weefen kan Dat ghy kund Aen uw vrund Doen de eer Spyt het weer, Dat de windt Als ontfindt, (Raefen doetj Dat g'h*ïïw voet Op fijn floep (Dieeen poep Van de wacht Van de nacht Heeft bekackt, En beplackt Met een ftrondt, Van een ppndt) Needer fet; Enuwtret Soo door 't huys, Namijnkluys |
|||||||||||||||
|
TT Eer N.
|
|||||||||||||||
|
Voort laet gaen,
|
|||||||||||||||
|
■*■■*■ Op mijn bee
Vraeghickdy Ofghymy Naedenoen d' Eer wild doen, Van een uur In de muur Vanonshuys, Inmijnkluys Te befteen ,• Daer ick geen Tractament ' Bengelend ( Dan de damp Die de ramp Wegh doet vlienj Aen te bien; En die ghy Steets mee my Hebtgcfchat, Boven 't nat, DatdeSeyn»
En den Rhijn Herwaerts fend: Want iü't endt Daer is niet, Dat men fiet Dat de tijde. Safcer flijr, En 't verftandt Beeterfpandt, Jae den geeft |
|||||||||||||||
|
Langs de baen
Van mijn trap, . Met een fta# ; Acbtofthieni Ghyfultfien Datgh'altijdt Welkom %yt, Aen een vrind» Dieuwmiadt Aldermeeft Om uw geeft; Die ick meer, Eftimeer, Dan al't geen •Dat't gemeen Rijkdom noemt: Waer men roemt Met veel fchandt In dit Landt Slegbs op "t geldt; Dat verfmelt,
En verfwindt Als de windt. Daer ick fw«f»
Dat ick eer 't Gout vervloek ; Want ick foeck Na geen vreught, Ofgeneught,. Die de tijdt Soo verflijt; Maer naeyer, Dat
|
|||||||||||||||
|
-w
|
|||||||||||||||
|
ofGettr'tge Zang-gaidin
|
|||||||||||||||
|
Dat men fiet
Dat een menfeh Naefijn wenfeh Leeven moet: - - Mits 't gemoedt, Als het dit Recht befit, Daer een ruft En een lu ft In befpeurt, |
En voldoen- '
Pees mijn bfeê: Maecktureét Qtngefwinde By üwvrinde. Hier te fijn; 2 Pat 's by myn, Die u loclfi Meefter Focfc. |
||||||||||||||
|
Diegefeheurt,
Of verkort Nimmer wordt, i Ghytlaerom.
Dteickom » ' Peefe fchad, Dieghyvat, Recht befin En bemin, Wild u fpoen. |
|||||||||||||||
|
.3
tl l
|
|||||||||||||||
|
S O N N E T.
|
|||||||||||||||
|
T"E dencken dat in 't endt mijn ftaet eens Tal verkeeren,
x En dat ickeyndclijpkeens fal geluckigh zijn,
Te hoopen dat in 't endt een heldre Sonne fchijn
De nacht van mijn verdriet eensuyt myn tiel fal weeren.
Tefiendatinmijn beursdeduyten wat vermeeren,
En dat ick dagelijcks win,' Pucaten by ''t dofijn ; Te hebben kelders vol van damp, eri réhfche Wyn, Orn^, als't rhy wel gevalt, myn vrinden te tracteeren. Noch eenseen Wintertjèn, gelijck als de voorleen,
Te fluyten vol van vreught in d'armen van Climeen, Wiens önftantvaftigheydt my nu een wyl doet treuren. Of in haer plaets, op nieuw te vinden by Oatryn,
ten gunft , en een Genot'dat't eerffi gelijck mach fijrt, Uat ïft, dat meefter Fock miHchien nooyt fal gebeuren. Bewijs van Maeghdom aen Juffer, N, N.
JNdien de aengenaeme Roofen,
Die jeughdigh op hun telgen bloofen, Wiens verf het -keurigh oogh behaeght,
De Tytel waerdigh fijn van maeght;
Soo mach men , even als de bloemen,
Die Vrouwen oock wel maeghden noemen,
Die, als met varfch ontloocke blaen,
Gelijck als ghy, noch bloejend ftaen.
i. De "bloem, foo dra by fich laet plucken, Sier
|
|||||||||||||||
|
J oo Tweede Deel van Thalia,
Sietftracks fijn Maeghdom van fichrucken? -
Stracks quync s' als over die verlies, En hanghc verlept gelijck een bies: Daerom, wijl't maeghdom in de Vrouwen, Als dat van bloemen is te houwen, Segh, waerom zyt ghy niet verlept, Indien ghy d'uwe niet meeren hebt ? 3. Indien men alle foort van Enten
Mach Maeghden noemen, in de Lenten, Eer dat haer maeghdom, met haer Ooft, Haer in de Herfft noch word ontrooft •, Soo mach men u oock maeght verklaren, Die indeLentenvanuw jaeren, Die Herfft noch nimmer hebt beleeft,
Waer in een Vrouw haer vruchten geeft. 4. Indien een bouw-landt ,oft een acker,
. (Die felfs al wel door-fpit, en wacker Door ploeght is, door, en weeder door)
Soolangh,als hy noch uyt fijn Voor Geen oeghft heeft van fijn zaedt gegeven, Een maeghdom toe mach zijn gefchreven, Soo leyd, dat men 't u oock toe fchrijft, " Aen wien den bouw noch niet beklyfr. y. In 't end, indien een fchoorfteen maegt is,
Die nooy t noch wel ter deegh ge vaeght is, Zoo zyt ghy 't oock j want N. fijn roe Die j lijeke het, deught daer wey nigh toe. 6. Gy zyt dan maeght, gelijck een 00 ven,
Daer nooy t goet deegh wierdt in gefchooven. Of, die niet aa den eyfch geftoockt, Zijn vulfel nimmer gaer en koockc. 1
7. In't end jy bent dan Maegt (God boter)
En foo N. fijn geknoopte ....... Noch twee dofijnen Jaren draeght,
Soo blijf jy licht wel eeu wigh maeght. |
|||||
|
TAERT-
|
|||||
|
êfGeurige Zang-Oeddln. 'j o j
T A E R T-V E R M A N I N G H,
Aen Juffr. Ariaentje» N.
'kCOuw, ó Juffrouw Ariaentje.'
^Schier wel wedden om een vaentje,
Dat jy, fchoon je bend verjaert, Licht niet meer denckt om je Taert j Maer dat ful je moeten weten. Dat het my niet is vergeten j En dat 't vulfel van je pan My noch lacht te lydigh an. Maer, ey fegh eens, waerom dat j'hct
Zooverfloft? ofvergatj'het Daerom, om dat men u licht Niet verjaert heeft met gedicht ? Wel, indien dat is de reden, Soo treek daedlyck vry aen 't kneden Van ië langh-ver wacht geback: Want dit vaers, dat fal u ftrack Dat verl ies gaen repareeren, S ; :a En al wat jy kunt begeeren ?
Toegaen wenfehen met een vaert j
Om te bicken op je Taert. 'k Wenfch je daerom, Ariaentje!
Voor u left verlooren haentje, Weer een ander in de ftee ; Dat foo goet magh zyn als twee; Dat je noch een koppel Ey ers, \ Alias, een koppel Keyers, Of j'er niet genoegh en had, Toe mach taeckelen in de mat. 'k Wenfch j'hierby foo veel ducaten, Datje die niet weet te laten; Maer uyt puure dartelbeydt, Die aen my tegrabblcn fmyt. 'k Wenfch dat u, noch oock uw kindren, Nimmer Tandt-pyn en mach hindren, 'k Wenfch dat d'eeh foo welals d'aer, L«e&
|
||||
|
9ol Tweede DeelmanThafïm
vLeeft noch acht en tachtigh jaer;
i'Öngemoeyt ; foo van quellagie,1 • Als van buyek.pijn en Crawa^ie. 'k Wenfch uw dochter Alïda ' Haeft te fien in Gloria. •• „ ,'l f C »\ lC£ i Dat's te.feggen(in'cwel-neemen) ;...,r'""-i Niet mee Michel-maet van Breemen, c ^j Mi Maergehuwjijcktmeteen quant, ; )■•' ,' Die Piftoolen heeft: als z,anr; . ;, ■
Enfoo fraey isals Adonis; • .nuHjtt!
Of die voor hetminltfoo.fchioonisj., i"j*bo3
Alsdatcroonitjen,dastJy i ,; ■ ,ixM t'Huyshebt injeichildery. ,: :J'
'k Wenfch je voorts in alle faeckeri» f. Alles, wat je kan vermaeckemr ioissCI 'k W enfch je irfje droom geneught,
*Sc Wenfch je in jeoeten vreughtj . n ': ;.; tbVI 'k Wenfch |aielfs élayfier in'cibftfcöf»; |
|||||||||||||||||||||||||
|
Maervooral in 't Taertie backen ?-. §n
Want, gelijckjeKund vefmöen^iar,/ j. Daer ift alles om te doen. v.-.-; ~; Soo dit wenfehen on'ditfchïyvdi [ 2
Dan wat kaniaeBöbeblyyerrpd'jlüov ;. Soo maeck,dat men idtëefikofco n;.!. i Daer de reuck gévf&stvz® wordtf; ' ; -"> |
|
||||||||||||||||||||||||
|
En foo fuljekunnenitreetin^ir 'i!3v ; .!
Of ick fchropm van TaerttèeatenVrn nao tod W Die gefchaft wd«fc-'va« eOfl'Vfatnrj' Die'kmynwenfe^a svaerdig Houw, -c 11 o{uQ A ÜNr^M-^'-^
.:; 59j|antdeiqn,l)9:,; • , .1 y "
f~*ömelarougiffeat»ieWllfTé>
^~*Qm come lavermetUe aurate* \ uiffls'
Lors quelle <vipit jortir Hesfltt,
tour redortnér Ie jeur au monde,
Tout ainfijé vout vis tantofl,
Non-patJortant de de/fstu l'onde
|
|||||||||||||||||||||||||
|
*vf Geurige Zdng-GedJin.
Maïs tien de.dejfus voftre 1'tSl: Ou par leyeuqueïony lotte, Lefèüd'en basmonte alayoiie, ¥*tksfecoujftsd'mp~éfiti%' ' .' |
|||||||||||||||||||||||||||
|
303
|
|||||||||||||||||||||||||||
|
aft,..
|
|||||||||||||||||||||||||||
|
. -'
1 *, T ■-.-.> <-• -.".v-\j
|
|||||||||||||||||||||||||||
|
<ws ft
|
|||||||||||||||||||||||||||
|
V
\* »
|
|||||||||||||||||||||||||||
|
,-nol Am mijn Heer
|
|||||||||||||||||||||||||||
|
N
|
N, ,y i -n
Naerickgfty. Heel vt*draeyt' En vembaeyt Uyt u-m hooft. Doch f ontrooft
Altejlecht',' ' Aenui» knecht Inditfluck, Hetgeluck, 'tGeenbyxtóöte OpuTviooordti- HadverVüht* Wantkmehh
D.atftjnfeh^- (pateeritfctTf>- IsvanfmoótlfA EnvanrMpy1 Niïïn'tik1éft>~A Haeft fóiï&f4& Als ParMjfi^ AlfoorMl^A UwgeJUhW^ yAlshetlhm^-
SÏechsddï jfdT-"'
Eens^befïheèb. Jyiaerickmeèi
Mee ft er Fock NochJ>jnh\rckïX
Ztjnbyu Noch tot nu |
||||||||||||||||||||||||||
|
JOtickekheer N:
Dhvèrhu'yfi '•< ZtftVMDeft, (•Ifaér 'de helft - I Van)Y/$f "'■■-Ü (SbfsleWïjf) Vuur een tjM Van de doodt, -• ' Metm/ctioot • ■ Wïerdfgèratcktl '' En-geinaeckt ■'■ Toteenty'cki n i Entoffiijck) ' \ En die tiouw, ' I Indè-kbujp, Met een koets, En^eélfloets, Hieïfüx'gbsjlrm Rijdxèrigaet, Enaeh*:t.T, • • i U-mgè'iïry - ! |
|||||||||||||||||||||||||||
|
Schier uytfpyt,
Niet verjTyt ■■ Maer verfcijtürt 1 Want hy treurt
Sich fchier dom ■ En dat, om 'y' Dat mijnheer- ' Hem de een •" {LaeftbelmftJ Dus ontrooft f " Wantghyhad
Belooft, dat ^ Gkyfijnbufc,]: Enfifakiuys', ÜttrfimdM&l i Öatgh'iiTtifihoen!, EnMet eei$ 'y%; Ieder bèett "" * iMurpfyfi'* Stekken/}$;■- i Ondèrjchraeght, ; Torfl-.en drae£bt; Daer eeriah^h\' Dóór eeniaffgh.\
Souddoenfien. 'Daermiffikïen
Aldienbruy, Alseenbuy ,' ' (Recht van aerd Als de maerdt) Nu al is, |
|||||||||||||||||||||||||||
|
>
|
|||||||||||||||||||||||||||
|
n* -mhfefdf;
liebtgeleydi. '"
Dit*papier ''*- t Giek j*hy hier ■ KrygMjnhandt, Ktftdèfchnndt. Bdtkeijuyfl ■' Vytdevuyft Komtvan Fock; D".fijn rock |
|||||||||||||||||||||||||||
|
Sot
|
|||||||||||||||||||||||||||
|
Tweede Deel van Thalië,
|
||||||||||||||
|
3°4
Soo veel eer
Nimmermer Waerdgeweefl. Wantghy vreeji
Daer mijfchien Niets tefien. Dan een vend, Diein'tendt { Hoe hyfchijft, Hoehyvrijft, Hoe hy rijmt, Hoe hy lijmt. Hoehyfmoockt, Hoe hy roockt, Hoe hy ff eelt Hoehy queelt) Aersnietis Dan ten fis KijckeHt quant : Die geen landt, Noch geen buys, Noch geen kluys, Noch geen erf Noch geen werf, Noth geen Thuyn, tlochgeen duyn, Noch geen hey, Noch geen wey, Noch geen kroft, Heeft ver kof t, Noch het minfi Door Jij» win/l Heeft vergaert. Wantfijn aerd
Js/ooeel Dat fijn keel Aenfijnfack 7t Ongemack Van de mundt |
||||||||||||||
|
In mijn/iee,
'iWedhyfneê- Hier wel of Als een Job, En hyfchol Wel als dol, Haut,&fort, Sur Ie fort, O/Vdeftin: Want dat fijn Twee Me/fieurs j Als twee breurS. Wekkers haet, Sooveel'quaedt Aen den man Deedenan. Maer voor my, Die alvry' Leyd/aem ben, lek beken, Daticknu Welof u Meê wel wat Scheldens had, |
||||||||||||||
|
Niet en gundt i
En daer om Blijft de font Van 't gewicht Daerfoo licht'i Ofghy dan luyfttenman Die,alsghy, Geen livry, Knechts,noch koets, Noch veel goets En beheert, Niet begeert, Tot uw vrind: Of dat in't Kifielyn Fan uwbreyn, j Het gebied VanCufied, ~ Licht teveel .:-. Heef tfijn deel, Endatghy Daer door my, , Met uw woordt» Rechte voort - Heel vergeet; ,kSie,enweet Altijdtwel, Daf mijn fel Noch tot nu Steetsvanu Isverfmaet: Want ghy gaet Diefoojlecht, En foo recht Uytvoorby, Ofmenmy Niet en kon. Was Scarron |
||||||||||||||
|
Maer daerfal
|
>"3
|
|||||||||||||
|
jien mijngal
Voor deés tijt, Watrefftjt Zijn vergondt: Om terftondt Soo niet of EengaUof, ■. Met mijn kof Voort tegaen. Nu wel aen 'k Houw danfiii- Want ick wil V'niethier Of'tfafier |
||||||||||||||
|
ff Geurige Zang-Goddia. . 'Jof,
En de man | Sullen fien;
|
|||||||||||||
|
l Seggen meer:
|
|||||||||||||
|
Maerickfmeer
, Nae de noen Dat te doen. Mits al/dan,
Mee fier Jan (Die ghy kend) Voor een Vend Die't met Fock Left/oo drock Loopend had, Om deftadt Met eenjiuck Van fijn druck, En eengrot Van mijn bol, Teverfien) Vmijfchien, Salmetmy < Komen by,
'kSeghami]fihien
Want indien •'•■ Dat Heer N: , ■• r
Die tijtjuyft Had in't fin
In de min Te hefteen Ba fijn treen Hadgemickt,. Exgefchickt, Na dat dier, Dat het Vier In fijn bloedt Stoock , en voedt j Danfouwjan, |
Diemiflibien
Van dit bladt Nu al fat Wctfinfal, Want ick val Hierop 'iendt (Ickbeken't) Vrywat bot, En wat fiti En daerom Wordt ickflont, Enbejluyt Dit verbruydP Lange veers, 't Geen een neet» Vier, of vijf, TotgerM ''• Dienen kan. En de man Die hetfchrijft, Die verblijft Van heer N. (Thans gehuyft In het oudt Doch herbouvfdt Logement, Daer menfthenii Meenigh beurs- Van Seigneurs) Vrind en kntchtt Dat'sgefeght, *Sonderjock, Meefer fetk, |
||||||||||||
|
Die dit blad
Heeft geklad Blyven t' huys In fijn kluys. Maer indien
Ghy tniffchien lüyfl van daegh Deefe vlaegh Niet en had, En voor dat, Waerdgefint, Met een vrind Defen dagh In gelagh
Enplaifier,
By het vier
Te befteên;
En dat geen
Swaer belet
('t Geen te met
Welgefchied)
V'verbied'
Datj' een vru»d
Spreecken kund;
Soofultghy
Jan, en my
Na de noen
Sienfiokoen,
Enfooftout'
Dats' in't oudt
Logement
(Daerjebérid
Thans gehuyft)
|
|||||||||||||
|
NahetrN,
|
|||||||||||||
|
306" Tweede deel va» Thalta,
V E RJAER-VEERS,
Aen Mejuffrouw N. N.
Juffrouw J. W\ GHy, die mij n Dochter van papier,
In gouwe luyertjes gewonden, Tot noch geen pil-gift hebt gefonden : ('t Geen ick in fulcken braven Vrouw, Voor al te fchraelen teycken houw, Om door baer mildheydt met mijn kaecken. Eens in haer Waeffelen te raecken.) \J kom ick heeden te gemoet, Om met een Cypriaenfche groet, U ditgedichje te vereeren, Hetgeen udaedlijck.falgaen fweeren, Dat, wijl men u op deefen dagh Van ugeboort' vermaenen mach, Dat ick foo vroolijck trock aen 'c rymen, Dat ick des meende te befwy men , Want docht ick, nu fel my dat wyf, Haer broodt niet houwen üyt het lyf, (Ten zy dat Ty 't my wouw ontrieden ) Al fouw'er meer dan een meê fpeelen , Desftietickdaedlijck,meteenfwier, Dees zeegningcn op*t papier; Die foo fy wat aen u bekly ven, U fullen maecken 't puyck der wijven. Voor eerft, foo wenfch ick, dat de min
Steets huyfvcft in uw huyfgefin j En dat het knorren , met het ky ven, Voor eeuwighdaer mach buyten blyven: Op dat uw hond, 'c zy reu, of teef, Selfs met uw Kat in vrindfchap leef: En dat ly nimmer, onder 't fpeelen, 't Broodt uyt malckanders kaecken fteelen j Maer even als haer heer , en vrouw, Steets vreedigh leepen door de trouw. Ick wenfch voorts, dat uw goe mameere
|
||||
|
Of Geurige Zang-goddin.
Unoch het ambacht eens mach leeren, Van vrucht t e teelen, uyt een Landt > Dat licht genoeghfaem word beplant, Maer't geen noch echter van fijn keven Geen fcaed, noch fpruyten heeft gegeven;
Op dat ghy van haer weeten meught, Hoe fy 't geklaert heeft in haer jeught, Toen fy de braeffte Vrouw der Vrouwen, Eerft op de Weereld aen dee fchouwen, En dat in lichaem, en in geeft, Steets is de eer van 't Y ge weeft. Voorts wenfch ick dat Mercuur u zeegent»
En foo met fijn Talent bereegent, Datfteedsuw Winckel( indeplaets Dat die nu dick wils van veel maets , Die veel meer kaeckelen, dan koopen 2 Bykans word onder voet geloopen ) Des morgens, avonds, en by dagh , Geftaegh van koopluy krielen mach: Die Wouter, met een
knecht, fes, feeven
Geduerigh werek van binden geeven,
Enmaecken, datfelfs Meefter Jan Nooytuyt fijnwinckel weefenkanj Om nae fijn Thuyn te loopen draeven, Waer dat men feydt dat hy met graeven , Met planten , zaeyen, en foo voort» Al meenigh uur, en duyt verfmoort. lek wenfch u voorts in alle dingen >
Of geen ,of bey veranderingen: 'k Wenfch u, en in, en buy ten 's huys, Steets vry te zijn van ramp, en kruys: Ick wenfch (elfs, dat uw dienftmaeght Lijsje».- Dat anders is eenhandich Meysje, Nooyt Pot, of Pan, aen ftucken breeckt, Of dat fy 't Bier niet wel ontfteeckt, 't Geen anders, door veel uyt te iecken , Meê tot ky vagie kan verftrecken. Hier wenfch ick by, dat uw Gemael,
't Zy middagh, of 't zy avondtmael, V x |
||||
|
jjo! Ticeede deel vdn Thalia»
Sich nooyt mach met de keucken moeyen >
Daer aers meê on> uft uyt kon broeyen $ Want 't is de wy ven altijdt leet, Dat yemant in haer ambacht treed. Want als de man eens na fijn mode, 't Zy vleys, of vis, of faus, wil fooden , Of dat hy FricafTades maeckt, Waer van degeur juyft'c wyfnietfmaeckt, En dat fy dat dan aén moet kyeken, En hem flechs (out, of eeck, aeri ryeken , Of yet wes dat daé>toebehoort, Dan val'erfomtijdrs wel een woort, Dat, om geen t wift in huys te krygen » Veel beeter weefan fouw të fwy gen j En 'tgeen ick daerom wenfehen wil,:; Dat u nooytaenley'tot gefchil. En om mijn wenfehen kort té rnaecketl}
Soo wenfeh ick u in alle faecken, Soo veelgeluck, en heyl, en Vrcught, Ais ick u waerd vind door u deughc. Dat is re feggen wel verftaende, Met foo veel inkomft alle maende, Als Mon Coufin, Mijn Heer Louysj In fes Jaer foeck maeckt in Parys»; £n binnen 't Jaer, een kleyn, foet fcbelmje, Dat meteen toe ofoopen helmpje, ( Doch beeter waer 't j nae mijn verftand Indien 't koft piflen aen de wand) Uyt u mach in dé weereld fpringen : Om u in 't kort te leeren fingen Van fuye, fuye kindelyn : Waer door je dan bevryd fult zijn Van jongens by de buurt te fteekn j Om by gebrecicdaer meê te fpeelên; En waer door d'arme Meefter Jan 5 Met lief bevryd fal weefen van Datfpotten,fcheeren , en verwijten i Dat hy fich vaeek nae 't oor voek ftnyten > £n 't geen (foo iek was in fijn fteê) |
||||
|
of Geurige Zang-Goddm, 3 op
My langh al hulp verfoecken deê.
Doch foo mijn wenfchen met mijn hoopen,
Eens nae de kunfl komt af te loopen, Soo meen lek dat de luy miffchien , Noch korts fijn mans-kracht fuilen fien; En hem noch fuilen pryfen moeten ; Wanneer s' u, als Mama begroeten, En dit en noch vry meer daer by, Word u met 't hart ge gunt van my, Die u voor 't laetfte wel derf fweeren , Gelijck een pra&izijn meteeren, Dat (fpytje waeffels en je taert, Daer, wyl jeheeden z.yt verjaert, lek haeft myn maegh meê hoop teftyven) Jckgraegh , Ja felfs met vreught Cal blyvea Van Juffrouw J.W. De flaef, tot in het Vaege vier. B R I E F
Aen mijn Heer van
BRANDWYCK, &a
Over fijn Avondtfchookn D E
Remedio Amoris, |
|||||||||
|
IJ Eer van Brandwijck !
*"*• Hof, en Landrijck,
Mwyoock trant- rijck,
In gedicht;
Wekkers fangen
Met| verlangen,
Men fiet hangen
tn; het licht:
En wiens fchriften l
Door het fs ft en,
Niecenfchiften,
|
|||||||||
|
Maer beftaen:
Tae wiens fchoolen, 8y mijn fooien, Licht nae Poolen Nu al gaen; Om daer meede Als s'aireede Hier ter fteede Daeghlijcksdóen,' 't Soete minnen \ Der manninnen, V 3 |
|||||||||
|
Uyt
|
|||||||||
|
Deel van Thalia,
| Die haer brande,
En metfchande Deen vergaen. * Maer na defen, Isdatvrefen, Door het leefen Van uw Bocck* Ganfch vergeeten, Uytgedreeten, Jae gefmeeten In een hoeck. Want het leyen
Vanverfcheye Tyrannyen Heeft een gat; Sints uw dichten Ons hier ftichten, En verlichten 't Harflen-vat. Wegh matreflèn
Met haer feffen j Wijldeleflèn Van dit fchool Niet gebengen, Dat die krengen Ons fo brengen Op den dool: Maer ons leeren, Sich met eeren Tebckeeren Vandatquaedt, Da: de meyden, Ons by tyden, Vaeck doen lijden, Door haer haet. Bloemerharten / 't S weer, haer parten Die en tarten Ons niet meer, |
|||||
|
<} io Tweede
Uyt de finnen
Te verhoen. Een Poeëtje Als een fcheetje, In het fteetje Aen hetY, Die voor deefen Heeft door leefen U gepreefen Poëfy, Komt op heeden
Sonderfch reeden, Tot u treeden, Met dit bladt: Niet in ftatus Alsprivatus, JMaer Legatus Vandeftadtj En verkooren, Om uw ooren, Te doen hooren, Met wat vreughtj Dat uw fangen Hier eerlange Zijnontfangen, Van de feught: Die voor deefen | Steets vol vrcefen Placht te weefen In de min, En't verachten Van haer klachten Nochfchierachte Voor gewin, Enalftervend Niets verwervend, Sich niet dervend, Eens ontflaen, Vaq de banden |
|||||
|
ofGeurige Zang-goddin.
|
|||||||
|
Danck,eneer,
Voor fijn dichten, Die ons dichten En verlichten Door haer leer. Dees harange,
Vol van wrange, En van bange Talmery, Sat in't lange, Als met Tangen Schier te prangen Uytfijnpy, Een Dodtoortje, Als een Moortje; Wiens kantoortje, Kluysjoffell Door fyn fmoocken, Door fyn roocken, Lycktdekoocken Van de hel: En die eeven Welgedreeven Door 't ingeven Van Heer Duyft, Deefe dingen Op dorft fingen> En ftaen wringen Uyt fyn vuyft, Om demeyfter, 'Die fyn vreyfter Door een pleyfter Heeft verjaeght! En fynfinnen 'tSotte minnen Deê verwinnen, Langh geplaeght, Met dees mancke &yme klancken V 4 |
|||||||
|
Alswy deelen
ïn'tkrakeelen,
Enmeêfpeelen, * ■ .
Leer, om leer,-
En die pryen
Niet meer vleyen,
Inonsleyenj
Maereensfien,
Wienaedeefen
Deaverreefen
Baes fal weefen>
Van ons twien.
Dus fooieeren
Wy meteeren
Dilputeercn
Omeenfchat, , .
Daer, helacie!
Deefe Natie
d'Ufurpatie
Al van had:
vlaer't verkeren
Salonsleeren
Triumpheren
Van dat tuygh,
Dat door 't luchten
Van haer plichten
Ons flechs lichte,
Vandehuygh.
Des moet Brand wijk
Die dees fchand-wijck Soo Gallandlijck Op dit pas Heeft gefchreeven,
Eeuwigh leeven, Met gegeven Gratias. Mits w' hem pryfcn>
En bewyfen, Duyfend ryfcn, |
|||||||
|
»i % Taeeie Beet van Thalia,
|
|||||||||
|
Hem te f weeren
Te refteeren
Steetsfyn flaef. toch,
|
|||||||||
|
Tebedancken
Voor die gaef Enmetecren |
|||||||||
|
den de twee handighfte Stijftertjes
des weerelts. Sh ,waer zyn Jeftyffel-potten ?
Jongens! is Je ftyf-tuygh rcê ? Wy,die ghy vaeck fcheldc voorfotten^ Brengen 't onfe altyt meê- Wantomuwlien tegeryven. Is ons tuyghjen altydt klaer: Soo ghy ons wat wild doen ity ven, Onfe ftyffel is al gaer. Geeft ons eens een arm vol kleeren^ ( Maer 'k verftae het vulfe! meê) En foo fullen wy uw Jeeren Witter fty ven als de fneê. Of hebj'een geraeffelt kraeghje» Dat wel wac dient opgefet, Nae de moode van het Haeghje, Kunnen wy dat wonder net: Want wy fijn twee fijne brackjes^ Die ons op dat werck verflaen, Of wy met de Stijffel-fackjes, 'Altijd* hadden om gegaen. Daerom vindje vanjeleevea Ons gelijck niet in het landt, Mits dat wy u ftijffel geeven, Voqr een heele Luy er- mandr. Voorders kunnen wy oock ftrycken^ Alfoo wel als't yemandt kan : Daer wy anfe vaers, in lijeken ; Want dat ambacht erft wel an. *t Strycken ,'t mang'len en hetroHea, Doen w'in 't Linnen niet alleen, M*er wy klaeren 't oock in 't wollcfi* _ |
|||||||||
|
ef Geurige Zang^goddin. 31J
En dat is vry ongemeen.
J>oo je dan van fulcke ftyvers Nu wat fty ffej hebt van doen ; Soo dees ftryckers, rollers,vry vers, Hier uw werck wat kunnen fpoenj 'k Bid u, wild haer flechs gebieden, <6oo wel in het een, als 't aer. Want tot dienft van uwer lieden, Is ons tuyghjen altijdt klaer. RfECKENINGH
Vangedaene vifitatien aen Me juf er > N. N.
in haer Jteckje. AyTYn mindie*tDoc"r.orfchap (door lang by my te Wonen)
"*•■*■ Al heeft vry meefterlijck geleert, Heeft in uw fieckte, ö mij n fchoone!
U vyf fes mael gevifiteert.
Het loon het geen hy eyft, nu dat ghy zyt geneefcn Van dees uw innerlijcke fmart,
Sai foo ghy wild, alleen maer weefen, •>
Een duym-breets plaetsjen in uw hart. Doch wijl hy fich niet derft op goet geloof verlaeten, Mits de patiënten in 't gemey n
De Dodtoors als de duy vel haten,
Soodraefyflechsgeneefenfijn.
Sïoo wil hy (om daer in voortaen geruft te leeven ) Dat ghy my fult, voor elck vifiet,
Tot feeckerheyr, fes kusjes geeven.'
£n meer betalingh wil hy niet.
Acn C L 1 M E N E.
Voix-t ChereFriponne,&c.
»• CAlicfcudanhooploosbemianen,
En nooyt uw ontftantvafte finnen, Eenmaelfien, ficnmaelfieo bevroogen door mijn fmart ? Vj Eb
|
||||
|
314 Tweede Deel van Thalia,
En fal ick eeuwigh moeten derven,
Het minfte plaetsjen in u hart ? Soo fiet ghy de uur van mijn fterven. Sbo fiet ghy de uur van mijn fterven. z. Want wijl my de hoop flechs doet leeven,
Diemy tot noch toe trooftkon geeven, In myn pyn, In myn pyn, en eyndelofe fmart:
Endatgymy die nu niet doet derven, Soo fietgy de uur van mijn fterven. Soo fiet ghy, &c. % 3. Ach, laec eer in 't endt mijn ellenden
Uw haet en onftandtvaftheydt enden: En beooght, En beooght mijn al te wreede fmart:
Laet eens mijn trouwe min verwerven Het minfte plaetsjen in uw hart, Sooeyndight de uur van mijn fterven, Sooeyndighc,&c. La Tricarville.
ti T"\Ieuwfchoonheydtniet beminde,
■*-^ls ten minften dol of blindt:
Want de ftraelen van uw oogen Branden yeder 't hart foo net, Dat ick wed, Dat geen falf van Jooft de Cooge
't Vuur belet. t. Bloedt! wat ftond ick Hecht befteldt
Toen mijn zieltjen wierdt beknelt, In de fchaeckels van uw banden, Die ick nu noch alle daegh Van u draegh ? Schoon (y my het hart doen branden
Lichter laegh. 1 3. 'k Weet wel, dat ghy my Qechshaet,
Mits ghy m y dus fuchten laet: Macr dit moet niet eeuwigh duuren i -^ nt |
|||
|
1
31? |
||||||||
|
of Geurige Zang-Goddin.
|
||||||||
|
Want foo ghy my niet bemindt,
Lieve kindt! Soo gae ick mijn vodden fchuuren
Aen de windt. 4. Want indien ghy meendt,datick,
Steets fal bly ven in dees ftrick, Soo zijt ghy wel pas bedroogen: Want ick min niet die my haet j Indieftaet, Acht ick d'alderfchoonfte oogen
Niet een draedc. Acn CLIMENE.
Voix'. LaBaptifte.
A Ch! hoe langh fal myn Climene
■"•Dan noch t wij fFelen aen depyn ? Daer ick daeghlijcks in verdwijn. En hoe langh fal haer mijn weenea
Noch rot fpot en welluft fijn ? Salmynmin Nooyt de fin Buygen van myn vyandin ?
i- Saïfy dan myn trouwfteeeden . Steets verachten, en verfmaen ? En die nooyt met gunft ontfaen ?
Sal ick dan haer Godlijckheeden Eeu wigh hooploos bidden aen ? Soo fal fy Haeft in my 't Ey ndt fien van haer tiranny. '
?• Mits de doodt haeft fal gaen enden» 't Geen haer foet geficht my gaf, My bedelven in het graf: En daer door met mijn ellenden Snyden oock mijn liefde af. Want myn noot, Al te groot, Kan geen endt fien dan de doodt.
' Nieuw-
|
||||||||
|
Tweede deel van Thalia,
|
|||||||
|
%xi
|
|||||||
|
Nieuw-Jaers-Gift.
Aen Climeene,
CLitnene! ach, mijn waerde Son /
Indien ick boven ziel, en leven, U noch yet waerders fchencken kon, Ick fouw het u met vreughde geeven. Doch naedemael ick niets befit,
En naedemael ick niet kan dencken, / Datghyfoo wel verdientalsdit, .- Soo lydt dat ick u dat gae fchencken* Mij n ziel, die van den eerften dagh Datghy uw oogenop mijn quaemt wenden, En ick al uw volmaecktheydt fagh, Sich reets geheel voor d'u we kende. Sal fteets achten vol geluck,
Indien fy door uw fchoone handen," Soo wel in vreughde, als in druck, Mach eeuwigh bly ven in uw banden. Mijn leeven, 't geen ick niet erken, Dan hangend van uwGodlijcke oogen, Maeckt dat ick eeuwigh d'uwe ben, Betoovertdoor uw foet vermoogen. En wil, dat ick geen ongeval,
Noch rampfpoet, pijn, noch fmart fal vreefen Sdo langh ick fal de uwe weefen, . En ick uw trouw beminnen fal. Befchutghy my dan voorgevaer,
Ontfanght op nieuws mijn ziel, en leeven, 't Geen ick u gaf, en noch kon geeven, Soo wel ia 't nieuw, als 't ouweJ aer. Van M. F.
VAn Mr. F. leydt't lichaem in dees kas;
Die veel van roock, en damp-tuygh heeft gefchreeve»' Die fteets by roock geleeck hst'5 raenfcheRlec ven. |
|||||||
|
óf Geurige Zang-GodeHtï. 3|l
't Geen als een roock verdwijnt, en wordt tot As.
Sijn Geeft is oock als roock om hoogh gedreevenj Gelijck fijn Rif hier is tot As gebleeven; Als of het maer verbrande Toeback was. A N D E R.
TCk ben de plaets die 't Rif van Mr. F. begryp,"
ADie in de roock, fijn leeven fagh verfwinden; Wac meent ghy leefer, dat ghy in dat Graf fult vinden? Niet als wat Afch van een fchoon uytgeblaefenpyp. ANDER.
TJTer leydt in 't onder-aerdfche hoek,
■^"■-Hetriftvandearme M. F. . Begraeven onder deefen Koor-fieen: Hy wasgebooren t'Amfterdam, Soo fwartals een Weftfaelfche-ham, Doorroockt gelijck fijn besjesfchoor-fteciïi Den roock was oock fijn Element, Waer door hy meenigh parekement Heeft om den damp aen ftuck gekurven; Hy heemeld' op een Donderdagh j Had hy gewacht tot Saturdagh, Hy was foo vroegh noch niet gefturverJ., Aen tC LIMENE,
voix-.vifabtiy: TN 't endt fchoone Climene!
ASoo krijght mijn trouwe min Door mijn langhduurigh weenend Inuverfteendefin, Noch'een kleyn plaetsjen in; Mijn fuchtenen mijn klaegen; Waer in ghy fchiept behaegen, Verandert nu van fchijn: NudatuwGodlijckheeden,1, . Va*
|
||||
|
sjg Tweede DeelvanThalia»
Van yederaengebeeden,
In't endt, door al myn pijn, .. Eenmael bewoogen fijn. t. Wat heb ick dan nae deefen,
In foo veel vreught verwart, Voor ongeval te vreefen ? Indien uw minlyck hart, Meê deel neemt aen myn fmart, Myn iamp, en ongenuchten, Gaen ganfchelyck van mijn vluchten Indien uw trouwigheydt De mijne fal gelijcken, Die nimmer kan befwycken : Mits ick uw Godtlijckheydt Min tot in eeuwigheydt. G E DA C H T E N
At * 't Noodlot.
r\ Noodtloot! was 's uw wil in 't endr -,
^^ Wijl ghy my doet Climcen beminnen; Jae wijl ghy felfs haer ziel, en finnen, ü'oo guriftigh tot mijn voordeel wendt. Wat baet't my fchoon myn Qaverny
Van haer met foo veel gunft beloont wordt, Wat baet 't my fchoon my min betoont wordt, In plaëts van haet en tiranny ? Wijl dat ghy door een wreedtgeweMt,
Toch mijn verderf hebt voorgenomen} Mits ghy, om tot myn luck të koomen, My foo veel hfader-paelen fieldt. 't Is waer; ick min ,en wordt.bemindt,
Climenusguoli verfachtmijn banden; Een vuur doet beyd' ons' zielen braüden, 't Welck leeft door een en felfde windt. Befchrey ick eens mijn ongeneught,
Sy fuchtop myn mismoedigh weenen, En foo myn ramfpoedt my doet fteencn , Sy weent op myn bedroeft gefucht. |
||||
|
of Geurige Zang-G oddfo. Jj*
Haerzielgefchaeckeltaendemijn,
Myn ziel aend'haere vafl: gebonden, Gevoelen een en felfde wonden, En fmaecken een en felfde pijn. Hoop ick op 't endt van al mijn druck,
Sy wenft my dat te moogen geeven; Wenfch ick met baer vereent teleeven, Sy hoopt mee op dat felfde luck. Vrees ick die uur dat fy vertreckt,
Sy fchrickt, en beeft voor 't naeckend fcheyen, ^p In 't endt, fy loont myn fmart met fchreyen, Die mygeftaegh tot fuchten weckt. In 't endt, een band verknocht ons beyd ,-
In t endteen oorfaeck doet ons fuchten, In t endt ,een fmart, en ongenuchten Bemercken onfetrouwigheydt. Want foo ick fweer dat geen geval
Haer hefde uyt myn ziel fal weeren ; by komt my van gelijcken fweeren, Dat fy my eeuwigh minnen fal. Druck ick hier op, vol vreugt myn mondt,
Op d oever van haerfchoone lippen, I by laet figh mee een kus ontflippen, rot zeegel van dait foêt verbondt. Doch waer wil dit,6 noodt lot! heen?
Ind.en ghy hebt myn trouw gefwoorën, Wijl ghy my hebteen rijdt befchooren, Uatickmoet mifTenüiyn CHmeen. ur denckt ghy, wreede beul! miflthien,
UauckhaerglanèfaTlcunnen derven, 'f *■" daeghs niet duyfent dooden Ilervcn, Alsick myn Son niet meer fal fien. n,i:ElLes!Jfoodooltghy*ltevar: Stel ie^ray8afh^rbanden,
geit my de doodt voor vaft op handen, "oor tfincken van die morgen Star. uaerom, mdien byu de min .
öoo wild mijn ftaet eens overweegefi,
En
|
||||
|
,|zo Tweede Deel van Thalia,
En (iet mijn nacckend onluckin.
Aenfchouwt Climene van om hoogh j
En fiet, of felfs de Sonne-ftraelen In 'c alderminft yet kunnen haelen, 'By 't floncken van haer Godlijck ooghi En denckt of een, die haer fijn hart Eens door de liefde heef: gegeeven, Haerfchoonheyt miffend,langh kanleeven} En niet vergaen moet door fijn froart ? En denckt hier uyt of foo een min, Weerfydts foo hoogh in top gereefen, Verdient fteets onbeloont te weefen, In my en in mijn Afgoddin. Helaes! indien de menfchlijckheydt . , i
Uw ftrafheydt immer om kan fctten, Soo wildt de loop toch niet beletten , Van onfe min en trouwigheydt. Scheurt onfe zielen niet van een,
Schoon ghy ons' lichamen doet fcheyden} Doet ons op 't foetft dien tijde verbeyden Dieeyriden kan ons moeylijekbeen. Wilt door de hoop, de bitt're tijdt
Van onfe fcheydingh toch verfoeten J Geef aen het Jaer gefwinde voeten, .,.',.,. --. Sonderdat hetons liefde flijt. En doet my onderwyl meteen
Tot die gewenfte midd'len raecken, Die my ooyt kunnen waerdigh maecken, Tot het befit van mijn Climeen. Soo fal ick u met danckbaerheydt,
Steets vopr dees groote goedtheydt loonen i En aen Climene kunnen toonen, |
|||||||||||
|
Hoe ick haer min in eeu wi
|
gheydt.
|
||||||||||
|
Aeo CLIMENE.'
Op haer vertreck.
TN 't endt mijn fchoone! ghy vertreckt; *£n door het fincken van uw ftraelen, |
|||||||||||
|
Of Geurige Zang-goddin,
Sieick voormy een nacht neerdaelen» Die my een dubble doodt verftreckt. Helaes! waer wil dit eyndlijck heen $
Wat rampfpoet fie ick niet voor oogen ? Wijl ick de fcheydingh moet gedoogen» Van mijn ziel-roovende Climeen. Sygaet ,helaes! fy gaet in 't endt,
En laet in duyfendt ODgenuchten, My om dit droevigh af fijn luchten* *t Geen oorfaeck is van mijn ellendt. Sal dan voortaen de fchoone mondt
(Die eertijdts door verliefde kuiTen Placht al mijn droefheydt uyt te bluffen) Nietftreelen meer mijn minne-wondt ? Sal ick voortaen dan fijn berooft,
Van al haer goetheydt ? die voor deefen Placht al mijn trooft, en vreught te weren,1 Eneeuwighfijnin fmartbedooft? Helaes! wat ftaet my dan voortaen,
Dan ramfpoedt j en verdriet te wachten ? Waer in ick wiflijck fal verfmachten, Indien mijn hoop niet blyft beftaen. Maer neen ; die foete hoop alleen,
Van haer in 't endt eens te verwerven, Die fal 'tbelet fijn van myn fterven, En my doen leeven voor Climeen. Gaet,daeltdanvrymijn middagh-Sonj,
En brenght forntijdts in uw gedachten, Hem, die na 't leven niet fouw trachten, Soo hy voor u niet leeven kon. Aen CÜmcne.
Voix: la Contéfe. .
*■ Cj^y ^g^t Climeen! datghy my mind,
^ Endatdetrou,diegy inmy bevindt, in t endt, uw haet, en ftrafheydt overwint 5 Maer ach! vergeef het mijn, indien de wreede pijn, X
|
||||
|
ij £& Tweede deel van Th alt a,
Daerick,vaftin verdwyn,
My noch doet achten, Dat uw gedachten Recht heel anders zyo. i. Want foo langh ah mijn minne-fmart
Dus heerfchen fal in mijn fteetsquynent hart, En niet in 't endt door u verdreeven wart; Soo leydt, dan myn gemoet, In al mijn tegenfpoet, Noch deefe twyffèl voet: Dat mijn Climene, Trots al mijn weenen, Myniet minnen moet. 3. Soo ghy in mydees wantrouw baetj
En dat ghy wildt dat die mijn ziel verlaet, Soo keert het radt van mijn bedroefde ftaet, Toont my geen enckle windt, Die men in woorden vindt» En die my flechs verblindt, Maer wildt door wercken My doen bemercken, Dat ghy my bemindt. A E N MEJOFFER, N. N.
Op kaer Mupeck-kunft. T Tw aengenaeme keel, gehuwt aen 't fnaer-geluyt>
^ Verweckt door uw albafte vintren, ('t Geen menfch en Goon kan dotn verflingren)
Trock mijn vervaerdeziel met vreught,ter boefernuy ' Toen ïck door uw' geficht reets vol verwonderingeo> Laetft het geluck had van mijn oor Te moogen leenen aen 't gehoor, . fl 't Geen gy,met handt en ftem deed in mijn finnen dring
Beweeghr, onftelt, vervoert, betoovert, en verruckt, Staer al wat leeven heeft ontfangen, En Wyft als aen de lippen hangen, . Waer uyt ghy nae de maet. foo foete galmen druckt* Wegh met den Tracifchen Orpheus, fchoon fijn fpel j |
||||
|
of Geurige Zang-GeJdm ffaf
En bofch en veldt beweegen kon; ,
Wegh met een Grieckfchen Ation, Schoon dat fijn harp het oor van een Dolphijn kon ftr eten^ Wyl ghy ( wanneer uw handtop'tfnaeren-fpelgeraedU» Én flat uw aengename lippen Sich doen de minfte galm ontflippen) Al't geen watleevend is ,gelijck als roerloos maeefe^ Want fonder foo veel aerdigheen W el waerd van yedcr aengebeen * Hadghy reets mach', genoegh, in uw ziel roovend'oogee» Doch'tfchijnt ,dat udeGoon fleghs Helden hier beneen ? Op dat men, 't geen in duyfent menfchen Was voor volmaeckt en fchoon te wenfchen j Op "t heerlijckft fouw fien geplaetft in u alleen, VOOR CLIMENE.'
Voix: Contante la Reyne nouvelle.
*• f^^Treurigeeenfaemheydt!
v-'Getuygh van mijngedachten!
En van al de klachten, Die mijn trouwigheyd, My fleets doet Horten door mijn godlijkheydf, Getuygh hoe veel de wreede min My heeft doen lijden om mijn Afgoddin; Vertelt mijn luchten, En d'ongenuchten, Dieickinmy vin. 2. Opdatickin'tendtClimeen,
Door uw getrouw getuygen, Eens haer ziel maghbuygen, Voor mijn droef geween , Waer voor fy harder ïs als marmer,fteea, Doet haer door uw gerechtigheydt, Diedoordeesfchooné, In my fal woonen, Tot in eeuwighsydt.
|
|||||
|
X.» SON-
|
|||||
|
Tweededeelvau Thalia,
|
|||||||
|
3*4
|
|||||||
|
SONNET.
TOen Midas eyndelijck fijn wenfch verkregen had*
En dat hy fijn geluck reets dacht volmaeckt te weefenj Toen was het, dat hy eerft fijn onluck fagh verrefen, En dat hy fich bevondt te lijdigh in de;mat. Want, 'tgeen hy had gewenft,dat wierd de Borft haeft fa!
Het gout wiert hem een ftraf,fchoon het nochtans voor de fen
Sijngrootëwelluft was: wantnaick hebgeleefert, iWierdc het al gout, al wat hy raeckte, dronck, of at. Siet men dit daeglijcks mee in 't huwlijck niet gebeuren!
Wanneer men ffieenig fot daer door langli fiet betreuren) Een ftaet van he m voor dees gefoeh t m et ziel en 1 ij f ? En mach men foo een borft niet voor een Mydas achten
Die, 't zy in huys, of bed, by dagen of by nachten, Al wat hy raeckt, of taft, n iet anders vindt als wijf. YETS OUBTS
Op een
NIEUWE BRUYLOFT,
VanMonfr. G. V. E.
EnMejuffr. M, M.
CChoon dat Mars, als uytgelaeten,
*^v*aftaenalle kanten woed,
En fijn maegere foldaeten,
Weer doet aefen op wat bloedt i
Schoon h^ weer in 't blinckend harnas,
Met fijn dolle dickekop,
( Grooter als van Olifarnas)
Trecktop/tfchuymend pecckel-fop,
Om daer weer den baes te fpeelen,
Spijt den goeyen heer Keptuyn
Die dat bruyen niet mach veelen,
Infijnouwer-wetfchekruyn :
Mies hy ia fijn ouwe daegen, ^QJ
|
|||||||
|
of Geurige Zang-Goddin, fyf
Door een vremde jaloufy,
Geen bravadës wil verdragen Op fijn Water-heerfchappy; (Daer Meffieursfijn onderfaeten, Die veel houwen van Godt Mars, Hem fchier als de droes om haeten, En vaeckaenfienoverdwars} Want de onlonghde dieren Vlammen feer op 'ttra&ement, Dat Godt Mars van mcnfche fpiercn Haer fomtijdts te knabbelen fend i Daer deBruynvis,cndeRoggen, Enden platten Tarrebot, Sich foo vet van voên als foggen, Of als Swynen in een kot) Schoon dat dan om duyts te fpreecken) DenonfwdenQorloghs-baes, .-,: Weer 'e Trompet begint te fteecken, Meteen fchrickelijck geraes; . ;. t Om den Duytsman, en de Britten, Weerteporrentotden Ilrydt -y Om elckaer in't hayr te fitteo ■■•...
Met een dolle koppigheydt. ■;..
Zoo fpeit Venus, met haerj&wntje, i
(Om niet al leegh te zijn) aen Lande
Noch een ander Oorloghs-toontjea
Op een aengenaemer Trant: 1
Zyfpelerr,nae haer ouwe rnpode 1
Seeckre deun, die 't harte raeckt. . > .
En waer men in plaets van doode, .
Leevendige luy door maeckt.
Want fy blaeft een kleyn T rompetjej 1
Dat, door feeckerfoet gerucht v
Daeghlijcks meenigh Bruylofs-bedtje
Toe doet taecklen met genucht.
Daer men wel, in't Batailleeren,"
worftelt, vat, en douwt enfteeckt, Maer, dat fonder te beheeren,
Echter mengeen Lanffen breeckt.
X 3 Gh5
|
||||
|
ï«Ji.
|
||||||||||
|
Tweede Deel van Thalia,
Ghy,ö öruyjegom en Bruydtje, Die,verlocktopdeefenVydc, (Door dat aengenaem gcluydtje ) Thans aen een gekoomen zyt, En die reets eéu koppel uuren, Van deketft verleede nacht, -..-.' • In elckander te verduuren., , In dien ftrydt heb door gebracht, Bloemer hart! wat doe je pry.flijck! , (Wijl men vecht aen alleicanc) Datjy luy foowd,en wyflijck, Kies 'tgevecht van 't Leedekant, Daer men met geen achtien ponders Hals, en (chincfcelsftucken fchiet, Daer men geen Metaelc donders, Noch géén gloende blixems fiet: Daer m'elckaer niet gaetdoor-rygen, ■ • (Schoon men, na'er wordt gekalt, Daer oock wel een laeg kan krygen y Daer men Van aen ftucken valt ).J er i \ Maer, waer dat men onder 't fpeelen, Met geen doodelijck Kanon, Vruchten in een Landt gaet teeleo , Dat noch aenmijn Heer de Zon Tot dees tijdt toe onbekendt is: Wanc, fchoon dat hy 't alles fiet, In fij n cours die hy gewend is, Deefe Landt-ftreeck ken hy niet* En nochtans, ditisdat Landtje, Daer men in het Bruylofs-bedt, d'Ënten van een leevend plantje Eerft, vol foete vreughtin fet: En het geen, door 't welvbébouwen, Van baes Adams tijden of, Heeft de weereld op-gehouwen , Spyt het graf, en Kerrick-hof. Wijl ghy dan nu met Je beyen,
Z.oeteBruydt,en Bruydegom« |
||||||||||
|
*pj?
|
||||||||||
|
Deef? veld-ftagh van Pavyeq>
|
Sondei
|
|||||||||
|
*<o f Geurige Zang-G oddin. 3*7
Sonder Euyt, Trompet, of Trom, ■;
Hebt begoft te battailteeren ; En met een dat weeldrigh Landt , Metdertydtfultcultiveeren, ... Daer rnen fijns gelijck in plant;
Soo dunckt my, om wel te praeten, Dat j'er wel aen hebt gedaen, ..^ Eer Meflieurs de Heeren Staeten,
Daereentolopfettengaen. 't Geen (hoewel het ftaet te vreefen), Soo de krygh noch langer duurt, Wel in 't endt fal moeten weefen, •,,, Eer het Landt wordt uytgepuurt, Waer van dat dan wis de pachter (Soo dat ooyt word vaft geftelt) Soo niet zeylen fal ten achter , ,,-va Alsdievan'tpaffagie-gelt. , ,;, Want wat heeft het te beduyden ,
't Trouwen gaet t'hans by fter grof, EndeBruygom,endeBruyden„- > Loopen Dingsdaghs 't Koor fchier of,
Soo dat het fchier ftaet te vreefen, Dat, die nouw niet aen en raeckt, 't Naefte Jaer noch maeght fal weefen, ,. ^, . Mits m'er thans de duurt'in maeckt, : Ghy dan, die dees fwarigheeden
Nu verby gekoomen zyt v En die nu malkaer aireede 't Woort, van maeght, niet meer verwyt: En die in malckanders armen, Vaft geftrengelt, uyt ,en in,. Thans gevoelt tot in uw darmen, Al de welluft van de min ; Ach! wat is uw luck te pryfen ! Waer door ghy uw vreught voortaen Siettor. aen de Starren ryfen, ..-. Of aen't Circkel van de Maen,
En waer 't tiende part der menfchen , . Noch de deught niet van verftaet j
|
||||
|
-_■ — - — |4,
|2& Tweede Deel van Tkaltal
Endiewyudaerom wenfchen,
Dat u nimmer en verlaet; Naer u eeuwigh by wil bly ven , Soo beftendigh , en volmaeckt, Dat geen uyt die kan verdry ven , . f 1-. Schoon s'er al haer gal op braeckc. Leef dan fteef s foo vol gel u eken, Dat uw hartjes, van genucht, Staedigh danffen als op krucken, Vyf, fes el hoogh, in de Lucht, Treek nu aen het eyren teelen j Op datghy noch met der vaert, Yetwes kryght om mee te fpeelen , 's Winters-avondts aen den haert. Om u,in uwouwedaegen, Door die telgen van geneught, 't Huwlijck niet te doen beklaegen, Dat 't begin was uw vreught. Aen CLÖRIMENE;
\K7 Ut ghy niet dat ick om uw fucht,
* ™ Soo laet u gunft mijn fmart verdry ven s Of wild voortaen foo fchoon niet bly ven, Op dat ick uyt uw boeyens vlucht: Maerblyvend in mijn ongenuchten >
En ghy fteets foo vol Godlijckheen j Wat is. dat, wreede Clorimeen! Dan willen, dat ich fteets fal fuchten. AEN DE SELFDE.
HElaes! hoe is die dagh van giftren my bekoomen!
Hoe droef, en treurigh hingh my't hooft! Wij 1 'k hield, 't geen ick u had belooft, 't Welck was, van niet by u te koomen. AI 't geen men dencken kan van droevigh, en van wreet» Was voor die tijde, nae mijn gedachten, ycetéervQorvroolijckheydt te achten» - |
||||
|
of Geurige Zang-God din.
Dan te gelijcken by mij leet. Want > wijl my yeder uur, door uw geficht te derven, Ruym duyfent fuchten koften moet, , Denckwateen ganfche dagh dan doet 3 Indien ghy acht neemt op mijn fterven. Gewis, word dees dag, die van gifteren gelijck, Indien u,mijn fonne-fchijn temiffen, Soo hebt gh' ó fchoone .' vry te giflen , Dat 's nachts uw flaef al is een Lijck, Z E E G E N-Z A N G
Der neegen Mufen,
Over den gedempten hooghmoedt der Engelfchen> in 't Jaer 1666. Dit e fummoveant, o Noftri lnfamiafecli Orbefuo; Tuüufque tibi Pontufque negetur, Ovid. C L I O.
T"1 Oen Engeland wel eer in Cromwels tyen,
•*• De Nicker fagh op maegre ftelten ryen, En Jonker Karel, met fijn felle kop, Het Landt uyc trecken moeft, op een gallop, Om, eeven als de Vorft van 't ouwe T rooyen, Zijn Rijken moogentheyttefien verftrooyen, Toen ftont de borft, en keeck gelyck een ftier, Op 't goet geluck van Monfieur Olivieri Die door de King veracht den fchop te geven , Hem Ryk en Krooneloos verfmaet deê leevep; 't Geen defen Heer getuymelt uyt fijn Troon Vaeck vloecken deê op een verbaefde toon; Helaes! (riep hy) 6 wreevelige Britten ! Laetgy u Troon van Qromwels poort befitten ? Dien fchobbcjack ? die eertydts my n Papa^ Die goejen Heer, fond nae Proferpina ? *■*weer, dat gy hier van noch ftraf fult dragen, Wanneer ghy my noch eens in korte dagen , Op nieuws herftelt, en op mijn troon fult Gen , O Landt j rampfaliger dan andere thien, |
||||
|
> Tweede Deel van Thalia,
Po L Y M N I R.
Dit foetdifcours vaeck by figfeltsgehouwen,,
Deed hem een poos fijn Schotfe oren klou wen. Terwijl fijn hoop vaft hoopeloos verfonck, Totdatin'tendt ,den Apoftaetfchen Monck, Het Parlement een pots befioot te fpeelen, En ftracks het Rij <c door oproer deê verdeden, En door een ftuck, fij n land-aerd feer gelijckj Den Jongen Kingli weer plante in fijn rijck, Die naderhant dien eed wel heeft onthouwen, Van aen het volck die eer te doen berouwen, Die't,tot fijn fchandaen Crotnwel hadgedaen, Vermits hy ftracks den blyen onderdaen, Met laft, op laft, hef vel focht af te ftroopen, Ja felfs, voor geit, als (laven, dee ver koopen, Om in fijn Hof (dat Konincklijck bordeel) Dat meenigh hoer te jagen door de keel: Enomdefwiervan fijn welluftigh ieeven Vol Godloosheyt, den vollen toom te geeven; Ja fchoondepeft (fynganfehe Rijck tot ftraf) Daeld' als een vuur ten grammen heemel af, Te volgen 't fpoor van fyn verdoemde wegen : O ftaet! rampfaliger dan andre neegen. Mklpomen e.
Voorts gaet hy voort vervolgens fijn natuur, En terght, en queft fijn trouwe nagebuur ;>• Waer van dat hy de vf indfchap eer genootén, Gaet niet alleen met darde voeten ftooten, Maer ganfeh verkeert in een ontfinden haet. Hy rooft, en moort, döordief-ftal enverraet, En tracht het al moordadtghte vernielen. , Getuygh hier van, ó lang-vermoorde zielen • Die in Guiné, en andre-pl*etfen meer, Gevoelen moeit fijn heft-loos moord geweer» Getuygh hier van ellendige gevangens \ -Die T beter was geweeft dooreen üur hang»»8, Het end te fien van uw verdrietigh lot, Dan maenden langh té fterven in een kot, Waer dat een ui van rotten,} en van mnyfefl» |
||||
|
of Geurige Zang-Goddhi. 331
Verfeltfchapt met een leeger maegre Luyfen,
Alleen veritrekt tot uw daeglijcks ty t-verdryf. Om u de (liep te houden van het Lijf i Terwijl het nat, daer't Bier van word gebrouwen, Metwurmigh broadt u't Leeven op moeft houwen, Soo ghy dat Laadt de eer niet laeten woud, Van dat ghy daer alsflaeven fterven foud. Getuygh hier van, ö wreede menfeh verflinder! Die nu een poos, hoe langer, hoe ontfinder, Soo meenigh ziel ter vleys-banck hebt gebracht ; O krygh ! rampfaliger dan andre acht. C a L 1. 1 o P E. Want om al om den grooten baes te fpeelen, Preft hy, nae langh door puur verraadt te fteelen, Met groot gewek, een Oorloogns-vloot ter Zee Waer in hy 't volck als Haringh pack.cn dee, En proppen, als ballaft, op fij n kielen: Om opeen fprongh ganfeh Hollandtte vernielen, Of eerder, om den Leeuw, hoe fcherp van Tand, Te doeken in fijn greetigh ingewand. ., Syniotten onderdaen j alsingenoomen Met fijnen Kingh,quanfüysals van de vroomen, Voldoet fijn wil, doch meeft door dwangh , en nood, En ftapt, verhit op roof, op's iConin'ghs Vloot, En doet, verhart door veel opfnyeryen, Sich tot den flagh, als tot een zeegen.»leyen; Al roepende: de broeder van de Maen Befchi)nt geen Landt dat ons kan weederftaen. • Doch, hoe in 't end u dit op 't hart komt daelen Bevindghy, wijl,inplaets van jeegen-pralen. Die felfde Leeuw, u maelt gelijck tot kaf, En voor u hooghmoedt, u.verfchaft die ftraf, Die d'eer uws K. oninghs koft, en u het Leeven, O volck rampfaliger damndere feeven, F r a t o,-
Den trotfen Dogh, die nu een Jacr verleen, Den Leeuw wat fel had op den poot getreen, Docht hem dan haeft voorklock-ifpys op te fmullen» Maer hy, geterght, raeckt in 't end aen'c brullen, En
|
||||
|
3 31 Tweede deel van Thalta,
En laet, uyternft,die bitfe kiefen fien,"'
Waer voor wel eer den Spanjaert plagh te vlien; En die wel eer, van 't altijdt dorftigh Ooften. ( Daer den Javaen fit fonder vuur te rootten) Tot 't Weften toe, en tot dat killigh Noord ! (Daer Lap en Fin by na in 't ys verfmoort) Al wat'er leeft haer byten deeden vreefen, En plachten over al ontfien te weefen: En die daerom, voor dees, gelijck als noch, Nooyt fchrickte voor 't plaffen van den Dogh. En rnet een moedigheyt, hem aengeboören, Valt met dat beeft foo fchendig op fijn ooren, Pat hy hem die by kans de kop af ruckt: Mits hy fijn Vloot, foo lydigfcheurt, en piucktj Dat'tmeeftepartop 't punt ce fijn verflonden, Sluypt als een troep van afgematte Honden, Haer Havens in , de hoogmoed tot een les: O Vloot! rampfaligerdanandrefes. r ' ) T H A L I 'At' '
Mijn Heer Neptuyn, foo drae hy op fijn ftroomen,
Soo grooten macht van Scheepen had vernoornen, Was ganlchverbaeft gedoocken in fijn Vloet: Die, in 't kort doorverwt met het Engelfch bloetj Den goejen mandee fiddren, en verflauwen '• Terwijl de Rogh, en grage Cabeljauwen, Met meenig been, en meenigh arm, en kop, Hun.maeltijt deên , tot vulling van hun rob. 't Geen haer vervult met merg uyt Britfche fchonke°s En van het Engelfch bloet, puur fat en droncken, Dee raefen, als ontfinde, en doile Luy: Elck had die tijdt van Heer Neptuyn ,den bruy> Want fijnde dicht met Engels bloedt befoopen, Soo was dien aerd haer mee in 't hooft gekroopen; Waer door dat fy ( gelijck den Brit wel eer ) Hun wettigh Vorft, hun Koningh, en hun Heer>' Met alle macht in korten ftondt beflooten Vlack uyt fijn Troon, en heerfchappy te ftooten, Waer door wel haeft in 't filtigh Element Omftont een vreerat, en fchrickeüjck Parlement- |
||||
|
of Geurige Zang-GoJdm 333
En foo dees Vorftderongelongb.de dieren
Haer niet, met kunft, had weeten te beitieren, Dees oproer koft hem wis fijn KrooD, en Lijf. O Zee! rampfaliger dan andre vyf. U R A N I A.
God Jovis felfs, foo drae hy uyt fijn heemel
Ditwreecgerucht,en fchricklijck kryghs-geweemei
Gewaer wierd, met het baldren van 't Kanon,
Soo feght men dat hy deefe klacht begon.
Helaes! riep hy , wat nieuwer foort van Reufen,
Tracht hier weerom myn Heemel-poort te kncufen;
Wat yffelijck, en donderend gerucht
Rijft hier op nieuws ten hemel, door de Lucht ?
Dit moet gewis een tweede Typhon weefen,
Die, als wel eer, my weer op nieuws doet vreefen,
Dat ick mijn moogentheydt fal fien geftoort:
Maer 'k fweer ick fal.... maer juyft quam op die woorf.
Hem fulck een laegh van grof Kanon ind'ooren,
Dat hy de,reft moeft in fijn gorgel fmooren,
Om haeftigh nae een donder om te fien;
Om, nae hem docht 5 fijn Vyand 't hooft te biem
Waer op hy ftracks, op de verhitte Vlooten
Een blixem-ftrael, met vyf, fes,donder Klooten
Neerfmackte uyt fijn hoogen heemel of:
Die echter, hoe ontfint, en fwaer, en grof,
Niet moogen by de groove donders haelen,
Waer mee dat vaft de Vlooten fich onthaelen,
Want geen van al wierd in de flagh gehoort.
Des dacht Jupijn beteuteltin fijn poort,
Om haer de macht van dondren te beletten,
Haer met een mift de oogen te beletten, »
Gelijckhy dee, waer door de Britfche Vloot
Geluckelijck ontfnapte uyt de noodt j
En foo aen ons ontnam die groote zeegen,
Die anders foo volkoomen was verkreegen,
Dat niet een Brit geraeckt fouw fijn van hier,
O mift rampfaliger dan andre vier.
Euterpe.
Doch niet foo feer, of Hollandts Admiralen |
||||
|
334 Tweede deel' vanThalia,
Die koften daer volkoome roem door haelen:
Want fchoon een handt, die ftercker is dan fy,
DenStaerrman heeft geholpen uytdely,
Soo heeft nochtans den o verdappren Ruytér, '^
( Dieby mijn keel,ïseenmetaelePlüyter,)
jOp welckers fangh den Staert foo droevigh /pringht>
Als of hy puur ontheupt was en verminght,
Met Monfieur Tromp ('die met fijn yfre trompen,
Nietaersen mieckrdan leevenloofe rompen )
Voor 't Landt, en voorfich fiJfs, in dit geval,
En eer behacldt, die nooyt verfterven fal.
Want met een lenghte van haer Capiteynen
(Elck, ftuck voor ftuck, foo dapper als Piet Heynen^
Is door haer moet, die groote V loot vernielt,
En door haer handt dat moedigh volck ontzielt,
Dat alles docht op een tocht in te doeken.
Daer dry ven nu by groote, en kleyne broeken
En maft, en kiel3enfch'p,enmenfchopZee:
Daer keert ons volck vertvinners op de Ree:
Daer doet de neederlaegh van duyfendt Britten,
't Geen door baer doodt ick weer herleeven fie:
O doodt! rampfaliger dan andredrie.
Terpsichore.
Nu fit de Kingh, en krauwt op nieuw fijnooren, Wijl hy metjorck die droeve tyngh moethoorenj Nu fit hy vaft, en vloeckt den Cancelier, En wenft die vent voor 't minft in 't Vagevier. Terwijl dat wy, in onfe vrye Landen, In teegendeel, niet dan Viótoorie branden, En maecken vaft wat duurt' in piek, en teer. Wijl Hollandt weer geraeckt is in fijn eer. Nu laet de Staert, fijn ftaert ellendigh fleepen; Nu fit Heer Monck, en krijt op fijne fcheepen j Wijl Robbert, metfijn Milordsaltemael, Den Vlemingh wenfcht, dat hem de duy vel hael- Nu lachen weer Meflïeusde Heeren Staeten, Nu fingen weer matroofen en foldaeten; Nu fpringht het al van vreught aen Maes, en Y, Tot men weer keet t de waeter-heerfchappy. |
||||
|
ef Geurige Zang-Goddin. -,j
Nu klaeghtbet, aPs wat klaegen kan, in Londen j
Den koopman fiet fijn handel daergebonden, Wijl Amfterdam weerom op't heerlijckft bloeyt, 5 En weer in koopmanfchap 3 en waft en grpeyt. Nu roept hier elck, om den gewonnen zeegen, O flagh! geluckiger dan andre neegen: Terwijl de Kingh, fchreeuwt, met een doodtlijck wee, 0 flagh! rampfaliger dan andre twee. SARABANDE.
Vour Pbillis.
Oï jevoudroitvousckajferdemoname, ^Croyez Pbillis \ quilmeferoit ay/é: Vojlrerigeur, s'oppofant a maflame, Me rertdpour <vous, quandje veux, tout Glacé. i. Quoy! penjez, vouSiVhillii que votre Empire,
s'Efiandjur moy fi fouverainement ? Que vos rigeurs, qui caufent mon martyre, Neme f§auroyent faire hayr mon tourment ? 3. Non non, Pbillis dans mon amour extreme
Sejugement ne m'a point delaiffe'; Je/uis conftantpourla beauté qui m'ayme,
Et je lafuj, dont'je ne fuys aymé* 4. Si vous voulez, que mon feu dure enccre*
Et que mon coeur vous demeure conftant, 11 faut cherirceluy qui vous adore,
11 faut aymer 1 ou n'avoir point d'amant.
Aen CLORIMENE.
J"Oen ick u leftmael by de Leiyen en Roofen,
Soo helder proncken fagh, en met foo purpren blcos,
aoo dacht my dat uyt fpijt,de Roos verbleeckt' in't blofen, tn dat, met een uyt fchaemt, de Lelie wierd een Roos. Soo doet uw fchoone verf de Roos, en Lelie, duycken:
En maeckt, dat in uw hof, uyt hartfeer, en verdriet, De bloemen altemael verdorren op hun ftruyeken, l Om dat men fchoonder blom op uwe kaecken fiet. Aea
|
||||
|
$■$6 T&èede Deel va» 'Ihalia,
Acn C L O R I M E N E*
C Ooghy een hart had, als het mijne,
*** Dat is, vol min , en trouwigheydt, Soo foud ghy in eeuwigheydt Mijn fuy vre min niet fien verdwynen. Maer, wijl ghy, wreedeClorimene/ Mijn liefde, en ftahtvaftigh Jyen Slechts loont met ydle veynfcryen , Spijt al mijn luchten, en gebeen, Soo fultghy licht in 't kort bevinden Dat, eeven als uw lofTe fin, Mijn trouwheydt, en ftantvafte min, Verdraeyen fal met alle winden. Want ick en ben niet van die geen, , Die fich door woorden keten leyen» En die men door veel Tyrannyen Doet dieper in hun boeyens treen. O neen; alleen het weeder-minnen Behoud mijn vuur in volle gloet, 't Geen in der yl verdwynen moet, Wanneer ick gunft noch trooft, kan vinden, 't Is waer, uw gaeven al te gaer Die zijn wel waerd voor u te fterven , Maer fonder weer-min te verwerven, Achtickdefchoonheydt niet een hayr. Ick ben niet om een jaer te fuchten ,- Ick ben niet, om veel maenden langh. Te leeven onder het bedwangh Van duyfendè van ongenuchten. Ick ben niet om in eeuwigheydt Vol fmarts, na een Meeftres te loopen. Die dan met vreefen, dan met hoopen, Een minnaer als ter flacht-banck leydt. Mijn hart isniet als andere harten; Want, eeven als door weeder-min, Ick my ter doodt ftant vaftigh vin, En d'aldertrouwfte ziel kan tarten, Soo is mijn min oockniet als windt, |
||||
|
'af Geurige ZanggocUiK 33$ •■ >
Öf als een ydleroock te achten}
Die ftracks verdwijnt uyt mijn gedachten>
Wanneer hy fich verftooten vind.
Kan u mijn liefde dan behagen Sóo toon my gunfl:, en weder-min; Op dat ick u, mijn afgoddin, Mijn ziel voor eeuwigh op mach dragen \ Én by aldien ick u mishaegh, ,
Soo ftaeck vry aluveynferyenc ,
Om my niet om den thuyn te leyen >
Opdatickftraeksmijn minverjaegh. Want, om u alles in vier woorden uyt te leggen J Soo weet, dat ick flegs min uyt fmnelijcke keur; En dat daerom,die my geen weer-min wil toefeggen> My tiiet té wij fen hoeft, dan 't vierkant van de deur. i«CLÖRIMENE,
Toon: Courage.
*~V Öen ick eerftmael heel gewond >
Geraeckte inu banden,
Dacht ick, dat mijn minne-wönd Sich alreetsop 't heevighft vond, In't branden,'in't branden, &c i. Maer toen ick u Godlijekheen
peduurighaen faghgroeyen ^ Voeld' ick, fchoone Clorimeen! Dat mijn vuur oock wies met een, In'tgloeyen, &c. , " 3. Soo dat ick mijn min voortaen
Nu fieintopgewaflen, Groey t dan niet in fchoonheyt aen, Of ghy doet my wis vergaen TotaffcBen, totaffchen, &c. y voor-; *
-t ■ » •
|
|||
|
J3J TiuttdeDtelvanThalidy
VOORDE SELFDE.
T Ck minde Clorimeeneen weynigh, in'tbegin;
■*■ Maer door haer gunft > en weder-min, Voel iek mijn vuur foo feer vergrooten,
Aloffyfwavel in mijn vlammen hadgegooten. Ick vond haer in't begin wel minnelijck tezijn, Maer de aenwas van haer gunft, tot mijn, Doet haer my nu foo Godlijck lijeken > Dat ik geen fchoonheyt vint,die niet byhaer moet wij- Volhart dan in uw gunft, ö fchoone Clorimeen! (ken, Op dat, gelijck uw Godlijckheen
Daer door by my fteets fchoonder werden,
Mijn vuur oock eeuwiglijk mach in fijn brand volherdeni Of anders, door de min weerom op nieuws te vliên, Soo foud ghy licht in 't korten fien,
Dat, in de plaets van aen te waflen,
Uw fchoonhey t,en mijn vuur, verdwijnen fouw tot affea Aen CLORIMENE.
. I
SONNET.
TOenu mijn fuchten fteets mijn liefde quamenmel-
Dieick herkomftig fwoer uyt u volmaekt geficht(den, Toen ick geen Godheydt had, dan u en 't minne-wicht) Die ick tot Afgoón van mijn ziel, en finnen ftelden. Toen ick in proos, en vaers, uw groote glans vertelde*
Die ick fchoonder vond, dan 't hemels Sonne licht. Toen my de weedom van een doodelijcke fchicht, Gelijck ghy dencken mooght, met duyfent pijnen quelde. Ja j toen mijn tranen, alsgetuygen van mijn fmart»
Verfelfchapt met een tal van fuchten uyt mijn hart, U fcheenen 't aldermeeft mijn liefde uyt te leggen. Toen deed ick, Qoriraeen, al even eens als nu , Dat is (om u in 't end de waerheydt op te feggen) IckJachtenin mijn geeft, en fchoer degeck met u- |
|||
|
sfGeurige Zanggoddin.
Aen C L O R I MENE.
VAert wel, Ikhtvaerde Clorimeen!
Vaert wel ondanckbre, trou weloofe I Om u van fchaemte te doen bloofen » Wil ick mijn boeyensgaen vertreen. Ghy gaet my fonder reen verlaten, En fchopt mijn Liefde met de voet, En tracht in uw verkeert gemoet, In placts van minnen, my te haten. Want, laes! waer is uw liefde heen?
Waer isde trouwheydt nu vervloogen j _ Daer ghy met half betraende oogen, Meê (woerd in >t graf te fullen treên. Waer zijn die onverbreeckbre eeden ? Dieghy in 'taenfien van de Maen, My meer dan eenmael hebt gedaen, En die ghy fwoerd nooyt t'overtreeden. Waer is de fuy vre minne-fucht ? Die my uw trouwheydt deêgelooven ? Helaes is die dan ganfch verftooven ? Gelijck een roock»in d'ydle Lucht. O ja, die heeft u nu verlaten$ Want ghy, door wien ick ben verraên, Tracht voor uw Liefde my voortaen; Slechs te vergeten en te haten» Wel eer gelijck de wij ngaert-ranck
Sich vlecht om groen-beblade elfen Plecht ghy vol Liefde myt'omhelfen , - Enwiftmy mijne trouwheydt dauck. Wel eer placht ghy met fmart te wenfehen, Na d'uur, dat ghy my weer mocht fien, Daer ghy nu voor my tracht te vliên Als d'alderhaetlijckft aller menfchen ? Nu fiet ghy my afkeerigh aen, Die wel eer heb uw gunft genooten, En tracht nu ganfchlijck te verftooten» Uw aldertrouwften onderdaen. Daerom wijl my uw loffe finnen, |
||||
|
5^,o Tweede'Dé'eï'OanThaïia^
Door dees te groote pndanckbaerheydt i
(Spijt mijn oprechte trouwigtieydt , VVaer door 'k u eeuwigH dacht te minnen) Meer dan te klaer, en blijck'lijck zijn, En dat ick wordt van u vergeten , Soo fult gh' ó Schoone, moeten weten Dat ick oock end mijn minne-pijn. Want nu 't uw Wil is, lal ick wijeken; .,.
Doch, wie gh' hier door het meeft verkort (Wijl ick yan u verftooten wordt) Vertrouw ick dat noch wel fal blijcken; Want'kweet dat ghy, volongeduki Dees trouwloosheyt noch fult beklagen, 't Weet, dat ghy noch na jaer, en dagen*, ■ Wel aen mijn liefde dencken fult. 'k Weet, dat ghy d'uur noch, fult yervloeken3 VVaer in dat ghy mijn min verriet, 'k Weet dat het wroegende verdriet, ;, , Hier over u noch (al befoeckeo. 'k Weet dat ick (fpijt mijnongeval) U, in uw haef, noch fal behagen ,j< 'k Weet dat ghy 't u noch fult beklagen*
Dat ick u niet meer minnen fa). .,f; , ( Dan fult ghy noch wel tienmael peynfen
Aen d'unbevleckte oprecht jgheydt, VVaer door mijn edelrppedigheyt, By u noyt liegen kon, noch veyrflèn. Dan fult ghy eyndlijck, doch telaet, Zijn vol berouw in u geweten;, VVant'k ga uvan dees uur yetgeten, j Bevrijd van liefde, en van haet- Vaer wel dan, noch eens, Clorimcne ! Ghy raeckt yw trouwfte mtnnaer quijt, Om wiens verlies ghy op een, rijdt' ; Noch licht we) meer dan eensfult wenen.: . - ""tfoortv ,' Iffj} '. ü c' :'([■,, . "■ -
■ '.. toe fh»v , ;:i . i." ■ ufl . ' ^, |
|||||
|
Aeo
|
|||||
|
of Geurige Zanggóddin. 3+1
Aen de lichtvaerdige.
C LOR I MEN E. IftrAubbeït Rondeel.
DAt hy uw minnaar was, ö dartle Qorimenê!
Die tot mijn nadeel u gefproken heeft, van my, En die veroorfaekt heeft quanfuys mijn blaeuwe fchenen, k Sou w lachen in mijn geeft, met defe jaloufy: \ Want'kfouwdanhoopen^oordetijdtjdeesichelmery Wel eens ontdeekw* fien, en al mijn fpijt verdwenen 5
1/Vanneer ick mejickea louw, uyt defe fnappery,. Dat hy uw minnaeri was, ó darde Clortmene' ,, Maer wijlgy fejver feght,ickfulcks niet hoef temenen)
Maerdateenarjdci- my fpeeltfulck.een qua party: Soo wenfch ick datdie vent, mach breken halsen beenen, Die tot mijn nadeel u gefproken heeft, van my. | 'k Wenfch daf by; voelen roachd^Turckfche flaverny;
k Wenfch dat-by eeuwen lang^en't Podagra mag wenen; Pie op my heeft gebr^eck^tdeesvalfcheklappery , \ fen die veroorfaec^theeft quanfuys,mijr> blauwe fchenen. I Ick wenden hem fe fien gedompelt inde venen»j jOf midden in een floot voU*war| en, rapddr jgh-bry ; En foo hem fijn Riy ael dan^hagd? ;n<%h. hulrj, w;ou leenen> f k Souw lachen in mijn geeft\-#3$k $fifejaloufyr,, -,; 7 I Of dat hy aen de fteen vanJtxjon n^ach, fteenen.51 h Wenfch dat hy eenTantael,' of eeniprometheus-zy 1 Pf eerder noch ick wenfch ,. (om(al d^,ty ranny , 'andefedrieMefi^eurs, te farheni^ vennen) u 3it |
Pathyuwminnaerjya?.. , at,-, >h f •; - ij'rsatA Aen JU F F Ê R N. N. ;
£L Edoogh ,A Schoon e! dat mijn pen
UbinnentJytrecht komt begroeten»
Lijdt dat mijn Vaë?fen u ontmoeten, ,MVVaer dat ickfèlfs niet körhen kern > Y 3 Mijn
|
||||
|
3 4-1 Tweede deel van Tkalia.,
Mijn hart, datvandeneerftendagh
Sintsghy uw oogh op my quaetnt wefiden s Sich ftracks geheel voor 't uwe kende, Soo dra ick uw volmaecktheydt fagh: Gevoelt, helaes, fmts u w vertreck, Een feecker foort van geeflel-flagen, Die my reets zedertweynigh dagen Doen mijmren alseen halvegeck; Wat hier de reden van mocht zijn, '>■ Was my in 't èerft fchier kunft tegiffeft: Maer eyndlijck uw geficht te miflen > Bevond ick d'oorfaeck van mijn pijn. Heel weynigh dacht ick in 't begin, Dat dié ftadt, die wel eer > voor oefen Placht oorfaeck van mijn haet te wefen > Souw oorfaeck worden van mijn min. Maer laes, hoe keert des weerelts ftaet! Hoe draeyen oock de menfeh fijtt fihnen \ Mits hy licht morgen fal beminne» i 't Geen hy van daegh noch heeft geh'aet. DieStadt, diealsmijavyandin Sich eertijts deê van my verachten, Die eer ick nu in mijn gedachten," ■«'l/i [ '■: Alstempel van mijn Afgoddin. - ' •L' jVVantnu dattny de Sonne-fchijö>i "i1.'"
Vanuwberninnelrjckeoogen >: Ji:: -=*-- En nu dat ttiy uw foét Vérmogen ; i Ged wongen heeft ü wflaef te-zijn, Nu elf ick mèiê i'bm ü, die Stadt, Die u hetdagh-Iichteerftquam giveft,'■■'■"■ Als zijnde van de Son mijns leven, De voedfter-wiegh, en baecker-mat. Nu eer ick mee om ü den Rhijn, Die &rfn.W st^t djs w|l kpmofppelen,: Schoon al fijn nat nooyt faf verkoelen 't Vuur 't geen in my fal eeuwigh zijn. Ja, eeuwigh nademael uw deught, Met duyfent andre fchoone gaven > Die in uw boefeni-üijo begraven, |
||||
|
of Geurige Zanggodin. j \%
Mijn vlam fteets houden in fijn Jeught.
Schoon my wijl ick uw oogen mis. Dees brand een feeckre fmart doet lyen, Die my een nacht fchijnt te bereyen» Van droeve, en nare duyfcernis. Doch echter hoopt mijn treurigh hart, Door feeckre vreught, hem ingegeven, Van lichtlijck in een dagh fes leven Een deel te enden van fijn fmart. Nadien ick dan, daer nu mijn pen U met dees regels komt ontmoeten > U felven hoop te gaen begroeten, Om u te feggen > dat ick ben, Die geen wiens hart, en ziel, en fin , Alreetsaenu is opgegeven, „. En die voor niemand wenfeht te leven,
Dan üechs voor u, fijn Afgoddin. Endiefpijtrampfpoet, fmart, en pijn > Indien hy üechs uw gunft kan raecken, . • Vol vreught fteets fal fij n glorie maecken .' Vaneenighlijcku flaettezijn. |
||||||
|
RONDEAU REDOUBLfc
a Silvie.
T\ Efuis cejourfatal, que je vous vu, Silvie!
•*-' Jefens monpauvre cour par vont tout epehanfï Vts beaux jeux, mes Vainqüeurs triotnphevt de ma vit, M'oftanspour tout jamais macbereliberité. :> V Las!quelscruejstourmeMsn'ayjepM enduré}, vp
Et Las! combie» defois ay je bim en fenvje - | Devous conttr les maux de macaptivité} Depuiste jour ƒatal, quejevutsvisySilvie! Mats unprofbndrefyeil, quiparfatyrannie,
M'a caufé'mille morts, m' a toüjours arrefté; Faifant que du depuufar un tour de magie, Jefens monpauvre caurpar vous tout whantf. X 4 **•*
|
||||||
|
j44 Tweede Deel van Thalia,"
Mats a la fin, apres avoir trop fiufj>iri;
En rompant Ie fielenee, ilfaut que je vous die , <£ue je veus ayme enfin, & que teut alarmé, JTos beauxjeux mes vainqueurs triomphent de ma vie. Ne vous ojfentezpas, de ce que je publie
TJeffeEh de vos attratts dont je'Juis fldmmé; 'Buis qu'ils l'e fint enfin, qui m'mtfame ravie± jkfojlans pour tout jamais ma chèrè übetté. Non, non, fouffres pluto/l qu'un tceur paffionné,
Suive, en voué adorani, fin amoureüx Genie; • ■'■ Dont Pardeur durerajujqu' kVeternité, ~Bm que rien que la mort la peut rendre finie. Depuis ce jour fat al- ' r' '';'!''" •" 'Jl T' RESPONSE de StflVIE,
Sur Ie rondeau pirecedetir.
"NT O», non, n'appeHezpasfataleeflürheiireuxl
- §&■> tefaifdnïfeniirlip6mmm'mes)eux, Te Ie fit avoüer fans violince extreme: Car puts que tu Ie dis, je croyray que tum'aymez. Ét s'ilfapta itfim fouravoiier un vaincqueur } Alidonfeul peut 'efire adoré de mon tmèri O n Sesjeux ontpour les miens je neffay quoy d'aymable • guijette dans mes fins un dejordre agreablej Les regards qu'un chafcun en recoit, fint fidoux, fue j ènvouArois für moy detourner'tpus les eoufs\
en fins unejeerêfe <$- tendre jaloufie^-' •*. ■,'. ' Pres de luy mapudeur s'ambrajfe& s%oublie. Je cherche dvec ckaleur, & erains fon entretien, J*ay beaucoup ê luy dire, &.je»e luy dis rien. Cognoijfant malmon tfouble, $tU?Hai*qiti me touche jfe nofi, &jéne,pu1sPexpliquèt:fiïfmaboHche- Pourparlar iïfinétetir, jen?attdrejjisafe$jeuX- Étprens démesregards ceux. qxï paYfyniriemieuK. Et malgré la rigéur d,une loy ftfon honore, ■ Alidor apres tout efi teluy que f adore,- f ?* fyrehdifdtetïdreiïe/&mw(i<suftWf<>tf&*'
|
|||
|
of Geurige Zanggoidin. 34-£
Luy rends par mes regards quelque chofe de plus. •
^udndparlant a quefyue autre, il luy dit je vous eyme Que ne s'addrefle 'f il a mey ? dis f en möy me fine'.' "-''■ Et fouvent de fiupirs fort ent pour Pen prier ; > ' jpaymefi c'efl aymer, je ne'7eputs nier ,'- • En fin de mes tran/ports jugez en par toy mefme, Jejens, hela* Ipour toy, ce quo'onfent ^Uandowayme Non j rfappellez donc plus fatal Ce jour beïireUx §ui te fait tant vantér Ie pouvoir de mes jeuct. Aen JUFFROUW N:,^;:
■> , , • ' <■ ..;n -;:?i q3Jf)OC"
HOe fal ick beft u lof verhalen ?. nrBÏlw<]
O fchoone! die foo menigh malen; v dj;. C' Mijndeur, enftoepdeeeraendoet,. ■;..'.■ Van, daer uw wegh verby «e maken mi .. X. > . En diemy fchier mijn gal doet brakètt) Als ick u over ftraetontmc t. ,'::,.; z. Helaes! hoemenighs. ryfent werven••■•
Heb ick gedacht om u te ftt ven }, j ■■ '^1 )• Uytpureontfmderaferny; Joj'j bgiojj v.U
Wanneer«jkunietkoftontwijckeap. wU .<>
Maer juyftdat backhuysaen rnoeftfcijckén,;,;,. 2 Dat fteetsdekoörtsjaegti door mijn pyn j.'jj' .'•'. 3. Derhalven,iom nietftil te.bljjj.Cerjy/ev.. n' ?
Wil ick uw deught eens gaen befthri^veh',, .'' i Mits ick van ganfcher harten werifcfai.v 11. '■■.) Datydèr,eénsrriaghoordeelftrijckeni*vU .ui Wat of j* het beft wel fiik gelïjckerayTinsl f,ioVV Een beeft, een nicker, of een menftÉim izk oo£ 4. Omdanjetrdnyaftemetenj';h33rnthoM
Soo dunckc rny dat diein fijn brerebl rbil u 'l n.'i Ontrent fal z.ijn van feftien fteeck/$>r\ jjfe11 'til J' nl GeUjck my goet koop was téradea^ wU .n Door al deftrepen, en de naden.;^ ba tiuzW-i O Die ick daer onderdaeghsin-keeclfo (i'.»;. : ■• "! 5. Sijnlenghteomdatgoètteriaajtan, - , •
Die, lijckt het« fiuyfiontrent.je*al«inf Y 5 Ver-
|
||||
|
Tweede Deel van lia/ia,
Vermits uw aengename kin , Door dat foete koppel paerffe wangen Soo net, en aerdigh wordt behangen, Dat ick voor hem geen fpatie vin. 6- Uwnetteencierelijcklockjes,
Meeft uytgevreeten door de pockjes, Die difteleeren fmeer, en fmout; En krullen foo loet door malkandren, Dat men den eenen door den andren Vaeck aenfiet voor gekaut foet-hout. 7. Uwooghjes, dieajs doove kooien
U fitten in den kop ver&hoolen >
Soo diep dat men die pas kan fien; Daer fiet men foo veel gom uytloopen > Dat ghy, foo ghy die woud verkoopen > Daer wel een Stadt foud meê verfien. 8. Uw kromme neus ftaet op uw backhuys,
Gelijck een fchoorfteen op een kackhuys: En is, als de recipiënt
Van een verrotte extialatie > Die door eenvuyledütilatie Uw gorgel fteets na boven fend- 9. Uw mondtje vol gehuurde tanden»
Soo wijd alstwee fpan van mijn handen, Spreeckt meteen doodelijckegalm; En word van lipjes toegeflooten >
Die, fpijt Robijn, en roo Carooten, Geklcurt zijn als gekoockteSalm. 10. Uw hals door fulck een laft te dragen,
Word langhs hoe korter alle dagea; Soo dat miffchien je fware kop >
Noch met der tijdt eens in fal fincken, En foo fich felven noch verdrincken > In 't ftinckend vulfel van je rob. 11. Uw ouwe half-verdroogde prammenj
Gekleurt gelijck weftfaelfe Hammen, Die draegh jy dan eens op je buyck,
Dan op je rugh, gelijck de maeyers> OfcvenaloMeffieursdehayersj |
||||
|
of Geurige Zanggoddin. 347 -
Haer knapfack, methaer water-kruyck,
i%. Uw vel, waerinjemagrefchiackels ;
Pas ramm'len als een fack met rinckels, Hanght u los om het vley s, en been, Dat. ick heel wel fouw wedden willen , Datmen'er, foo ghy u liet villen j Wei driepaer trommels meê fouw kleen. 13. Uw handen, plat als ratel-beenen,
Die hoop ick eerftdaeghs eens te leenen, Om in de plaets van een rancket, « . In Klaes fijn kaets-baen te gebruycken j Mits iy foo dorr als diftel-ftruyckea,, . , : ,! Niet zijn dan peefenfonder vet. ;; 14. Uw beenen ganfch ontrooft van kuyten ?
En krom gelijck VVeft-faelfche fluyten, Daerfteets je lijf op tilt, en beeft, , (Pas of j'op fielten-Mept te ryen),
Diedoenuloopenyanterzyeni r. -.:■,.,■.. - Gelijckerwijs een Npordtfche Kreeft., '•, 15. En nochjansmetdees fchoonegaven
Leght ghy geftaeghianghs ftraet tedrave^ij, Als ofhetfluuruyt glorie was; . ". . En afje nimmer ftü kaft blijven, r,
Want eeuwighgast je gat op fehijyen,, Gelijck de naait van een Compas. 16. Vreeft ghy niet met de lichts fbier^n,
Dat u de wind eens wegh fal flieren ? r. Of dat de Son, wanneer hy ftraelt, ...',,' - ,
U eenvalsdaeww-orahoogh fal ruckea? J . K Enmaeckendatjeweeraenftucken, : ,' ' - ... Informvanblixemneder»daelt?. ,; _ 17- Voor my ick ben, van uwent weegen, Daer vaèck geen kleyntjen om verleegen.5 - Hoewel dat ghy, in dit geval, ;.._. Licht denckenmeught, gelijck het waer is,
üalüjekop,dieeelïiSlpofwaeris,T t « Wel weer na't Centrum douwen lal.' ••-18. Soodathetoaaaoehftaettevreefen» Dat gfay noch langh fait by ons weefen,:. -,, ' W VVwt |
||||
|
34* T-weedeVtelvanThalia,)
Want't lijckt dat u de doodt ontfiet;
En u niet wel fouw raken derven; Mits ghy'er meer dan hy doet fterven, Door fchrick wanneer men u beuet. 19. V Vant ghy zrjt vet gelijck een hekel i
En ruyckt foo foet als ouwe pekel, Ghy zijt foo blanck gelijckee'n rot i En danft gelijck een icooper- beekje j |
||||||||||||
|
En als ghy'finght foo klink je keehje ,
|
||||||||||||
|
tiïtuü
|
||||||||||||
|
Gelijck een drodge romrrieï-pöt.
20- In ?'i-end, jy berid een aerdigh beesjey ■
Soo dor, en riaer gelijck een geesje; Herkomflighuyteeri'kneuckel-huys. •' ' Waer'óp'MeffieürsdeSpaerifehemiereri>••!'- Na dat «c* lóöf, veel beter Heren» ■ ! Alseenighvloo, ofmagréLws. * 2ï. Want 'k fie, je vèl om been, en armen^
En omjepens-huys, énjedarmen, Isdroogerïlsöudtparkêmént^ J '-} En ramraek als een fchotfe Trommel; ."-":'
Waer^dobrjy, als een magre drommel, De fchrick, van menfeh eri beeften bent. 22. Doch wildedöbdt u noch wat Iparen',';
Soofalmen"tifhochvobf lantaren '.'",' Gebruycken kunnen door dé ftadtf*; sfo'titi»?
Indkitf>K*fïffèt fiëchs na etefen ' "'{ -'!' ~ ('t Geen licht niet wel ólfcunnen wefen')r n ^ Eenkaerskaïi veelen in' haer gït.' •' '' '4' n"1f \ 2ï Drich'hiermeêfalicl^atenMijVeri:''5" V
Uwfchooné'gaventébèfèhrijVeni '' ' ' ! MirsditgenoeghwtoPïriijri wenfch, ,;":ul '— Orfi^ekWe^gtaordeel tefdoen ftrijcl&en / •"! , V Vat ©fif^et beft ifrefcfiifofgeléjcken, «aJBvfij' j Een beeft, eennickéF, of een menfeh. '>'*' -■A\ |
||||||||||||
|
B R I E'F ^cttMêjöfTer N. N,,T,
.uu.*, !',vi;.firninjrra i Mwft« *
SInts icfrmip mheyëmW ,Nb Van uw oog g£ricypeD'
En fints iclïiaét'ftycrlïétdie-kS^^Rhijn fljrïiröörhen» JflfiVV Vind |
||||||||||||
|
'cfGeurige ZafiggaMif. 34.9
Vind ick uyt Uy trechc m y weer eyndlijck aeri het Y:
Dochuyt mijn lijden niet 5 noch uyt mijn flaverny. Vermits de boeyens, die mijn ziel op 't hevighft knellen, Alsonaffcheydclijckmyoveralverfellen; Nadien de vaftheydt van mijn onverganbre min, Maeckt dat ick overal mijn felfs uw flaef bevin! Maer laes! wat fcheen die dag voor my een nacht te wefeh, Waer in dat ickmijn Son wel heerlijck fagh verrefen, Maer, waer i n ick met een foo dra ick haer verliet, Terftohdc beginnen faghde nacht van mijn verdriet» Nu fit ick vaft en fucht, en treur in mijn gedachten, Wijl dat ick weer met fmart die dagen biijf verwachten, Die my be,looven u in 't end eens weer te fien. O dagen! fegh waerom ghy nu foo facht kundt vliên ? Pn dat ghy in mijn fmart de minfte uwer uuren, My meer dan Jaren, ja dan eeuwen koft doen duuren ? Daer ick in tegendeel, in 't byzijn van mijn Sori, v U veel gefwinder dan een lichte fchaduw vpn. Doch gy mijn waerdé,die my Iaetft de giinft betoonde,
Dat ghy mijn lijden met de foete hoop beloonde, Van my een plaetsje te verkenen in uw hart.:' Tot trooft van mijn verdriet, en vleying van mijn fmart; Ach fop het mogelijck is, laet u fulcks niet berouwen, Mits die beloft' alleen mijn leven heeft behouwen, t Geen anders fonder dat, ganfch hooploos ïn fijn pijn, Gewiflijck aen de doodt als tot een roof fou zijn. Volhartdanindiegunft, kan u mijn min behagen, Doch even eens, als die noch aengroey t alle d igen, tn dat ghy net hoe die vaft ih fijn wafdom bloey t, ooomaeck, datnadiemaetuw weerminmedegroeyt. Up dat wanneer 't geluck my weer brengt voor uw oogen, Mijn Ziel <joor fuipjj een vreUgt vervoerC, en opgetoogen Mijn min machzegenen\ en fweeren u met een, ten trouw die niet en end, dan door de doodt alleen; iten trouw, die u voor vaft een flaef fal doen gewinnen, V Viens opperfte vermaeck fteets zijn fal, u te minnen, £n wiens oprechte borft, vervult met trou wigheydt, öteetsftellen fal fijn eer indeesfijn dienftbaerheydt. " ue hopp dan, vanu hart foo trouw als 't mijn te vinden,
Die
|
||||
|
ÏfO Tweede DeelvanThatia,
>ie fal noch eenighfints die droefheydt doen verfwinden,
Waer in mijn minnend hart thans om u afzijn leeft: Want die hoop is 't alleen, die my het Leven geeft: En die my, fpijt de drift van mijn ontfint verlangen , In 't midden van mijn prjn,een foetheydt doet ontfangen, Die (wijl fy met mijn min, fproot uy t uw beeltenis) Meêeeven als uw glans, fchieronbegrijplijckis. Maeck dan ó fchoone Son,mijn hoop niet leugenachtigh, Maer maeck u fteets mijn min, en uw beloft indachtige. Enzijtverfeéckert, wordt ick, eens van ubemindt, Dat ghy my eeuwigh trouw, en fteets uw dienaer vind. V O O R-V A L.
T\ E goeje Amyntas fat laetft by fijn Clorimene >
•""-' Geheel verruckt van ziel en fin,
En puur alsfpraeckloosdoor fijn min >
Sloegh hy geen tael, dan door fijn fteenen. Doch juyft wanneer fijn Lief hem d'oorfaeck hiervan
vroegh > Soo fpringht by ongeval fijn poort op; En nam (foo 't fchijnt) voor hem het woordt op > Enfprackwatvuyl, doch luyd genoegh, V/el fy, wat beeftigheydt! f riep hier op defe Schoont)
Maer hy, terwijl het was gefchiet, Riep, ach, mijn ziel! verftoor u niet: Hoe kan mijn vlam fich klaerder toonen ? Nadien ick, als den Lau werier, Vaftkraeckin 't midden van mijn vier. SONNET.
T_T Oe fou w ick oyt uw gunft, ó fchoone Clorimeen, ^
•*--*■ Verwerven kunnen, daer ick ben een menfch gc* broen,
En daer het fchijnt dat ghy een minnaer hebt verkooren > Die door aijn beeftigheydt befit uw hart alleenè |
|||
|
ef'Geurige Zanggoddin'. 5 <f 1
Ach, nu bevind ick, dat een beeft, en anders geen ,
Het vrouwelijck geflacht flechs kan tot min bekooren; En dat mijn heer Jupijn daerom al langh te vooren Selfe met fijn Godheyt liep foo meenigh blauwe fcheen. V Veshalven hy daerom in 't end na beter leeren,
Sichfelfsom Leda heeft bedoft metSwane-veeren, En Vrouw Europa heeft ontfchaeckt in ftierfche fchijn. Een teken'dat noch menfch, noch Godheyt yet kan winnen; Maer dat men om Gch van een vrouw te doen beminnen, Niet andersen behoeft, dan flechs een beeft te zijn. Op de fwarte tanden
Van JUFFER, N.N. [T Mond een fchoorfteen van een rey berookte tanden,
Toont meer dan klaer genoeg, aen die het wercfc verftaet VVat vuur'er in den haert wel van je gat moet branden > Waer van foo fwarten roock tot in je backhuys flaet. BRIEF
Aen CLIMENE.
|
||||||||||
|
NAickleft
BydeVeft VanuwStadt Scheepwaert trad (Vol van leet Als ghy weet, Om 't adieu 't Geen ick u Soo terftondt Met mijn mondt En een foen Quamtedoen) Soo kreegh ick Sulckenfchrick |
||||||||||
|
Van mijn Sors.,
Soo begon Mydefmart Van mijn hart Tedoenfien, Dat miflchien Mijn ellend Haeft het end Van mijn min, En 't begin Van mijn doodt» In dees noodt, Maecken fouw- Want mijn rou Was |
||||||||||
|
Indefchuyt
Ommijnhuyt, Dat my dacht, Dat de nacht In de hel Niet foo fel En kon zijn, Dat de pijn Die mijn ziel Overviel. V Vant nadien
Ick moeft vlien Uyt het licht, En'tgeficht |
||||||||||
|
Titecde Deel va» ThaÏÏa ï
|
|||||||||
|
DathemquéltJ
En ontftelt. Sietfoofwaer
Was't gevaer, Clorimeen! In het geen Toen mijn hart Was verwart; Sintsdieftondt, Dat mijn mondt Sijn adieu Nam van u. Want die vreugt
En geneugt Die 'k genoot, Was te groot, Om in't kort i Niet beftort Haeft te zijn Metfenijn; . 'tGeendatfoét Maeckt tot roet. Ick heb dan
Sints ick van Uvèrtrock, In mijn rockj Of mijn py; (Looft myvry) Meer geleen, Dan ick meen Dat ick nu Hieraenu Met mijn pen Schrijven ken- 'kBreeckdanot
Met verlof; j
Want mijn tijd 1 Die en lijd
1 Langer niet* ^
|
|||||||||
|
Dat ick fat
Soobedruckt, Enverruckt, . En ontmandt Van verftandt?. Maer, helaes!
In de plaes Van haer graegh Opdievraegh Met fatfoen Te voldoen, Soo fprack ick Wack, noch wiek: Maerverhielt Half ontzielt,- Ën bedoofc Ja berooft, En verfuft Van vernuft, Steétsmijnfmart In mijn hart, Tot ick quam t'Amfterdam. Daer fat Focq
Toen en trock Schier fijn rock Puur van driick Heelaenftucicj Want de nacht Die en bracht Voor hem méê Ruft, noch vree Mits'tgerhoet, Gans door wroet Van de min, Ziel noch fin Kan bëfteeri Dan alleen In het geen |
|||||||||
|
;Wasfoöfwaer
En 't gevaer, Daar'k mijn wont In bevond , Gingh foo diep, Dat ick liep ,; Groot hazard j i Yan (benart Als ick was) Niet foo ras Heel yan huyt> Uyt de fchuyt Op te ftaen. Mits men aén
Mijn gefibfit, Byfter licht Mijnellend, En torment Af konfien. Want de liên
Al te gaer, Die ick daer By myhadt, Siendedat Ick foo bkeck -Sat en keeck , En dat ick Op een prick In die fchijri , Lcecktezijn Pas als eeri Die de fteeh Of'tgraveel Al te veel Tormenteert, En vexeert; Vraeghrlen mijn By't dozijn, Watickhadt |
|||||||||
|
nfGeurige Ztmggodiin.
|
||||||||||||||
|
ïn
|
||||||||||||||
|
(Spijt fijn leet
IJn fijn pijn) Steetstezijn Uwen vrind Die u mind: 'Endie, fpijc |
||||||||||||||
|
Dat ick vet
Meerder fchrijf. Des verblijf
lek alleen, Slechs die geen, Die ghy weet |
||||||||||||||
|
Selfsde tijdt*
Ja't geval, Eeuwighfki Blijven tot Dat hy rot Uw, &c. |
||||||||||||||
|
Voor CL Ö R I ME M E.
T Erwijl de darde Clorimene
Slechs flaet mijn fuchten in detyindi
En felS haer grootfte vreughdé Vind In rriy op *t trëurighït te Een weenen; Soo wil iek ([moe van fop véél pijn)
De min gaen üy't mijn Boefem jucken £ En hem foo kael van vleugels pïuckeh, Dat hy óntveert, en lam fal zijn. ,,Sijnpt;nnen fal ick fëlfsgebruy eken, Om daer mee dwars door d'ydlé Lucht, My felfs te geven op de vlucht, Om foo fijn tieranriy t^ontduyeken. De wfeëde naem van mijn meeftres
Sal ick In nar e woefty nyen In d'afgefturven fchorfien fnyen * van meeriighdoodlijcke Cypres. En om niet onbelooht te blijven,
Saldees verwittningh rhy voortaen Mijn kruyn bekranflen doen, met blaeft Van groene Lauwren, en Oly ven. Dus fal ick haer gedachtenis
In fwarte fchauw des doots verdelgen 1 VV ijl ohder bleye vrede-telgen Mijn ziel op nieuws in vryheydt is. Aen den Poëet N.N.
T> Edroefde baftaert van Apol!
-U VVaer toe toch dienen al de Veeffen., iJieghygaetprangenuytuwbol, ( Ais tot.gebruycjc van duyfent Neerfen? 7 |
||||||||||||||
|
VVas
|
||||||||||||||
|
3 j4r Tweede Dee Ivan Thalia,
Was 't niet genoegh tot 's Stads gerief,
D/at Méefter Nicolkès de vijfde, ! 'Önsdüslangh, métfoo meeriigh brief Diehydaeghsftroyendoet, gerijfde? < Maer moet ghy droevigh Potentaet7 ; Hierby uw Rijm noch komen voegen'?w V?Vaer van men daeghs in alle kroegen, Ëenbladt vijf fes vind op 't Privaet ? -' En zijn dit noch die fchoone fangen,
Daer gy uw daeghlijcks brood mee windt ? O magre Poëtijcke wangen, Wat kauw jy daeghlijcks dan wel windt? Met reeden doendaerom uw darmen, ~ Wanneer den honger haer vexeert, U menighmael foo deerlijk karmen, Wanneerghyleghten exclameert, ^ ƒ,/. OpGoön, opeeüWen, en manieren? A Maer, nóch manieren, Goön, nöch"éeuw> Zijngeènfins fulcké fottedieren, 'Jjt Dat fy fich kreunéü uw gefchreeuw. Gelijckfy fich oockgeenfinskreunen, '.', Aen't klagen vanbaésOtto Smient';'',; t,-?
Om dat aen uge4rÜ6i?te deunen",',:' :fl u Hy noyt een öörtj en heeft verdient. Mits niemand die begeert te koopen: Om dat de leite bederaèry Die daer meë hééft ianghsftraetgelóopen. SchierfturfgelijckêénMartelaer: *' - . Wijl hy die fingénó* lafighs de huyfeti,,' Soo veel kanaillé kreegh aent 't gat, Dat (fpijt A'póir, en,alfijn Muyfeh) Men hem fchiet doodt gefteenight haidt. Van fulcken kracht tijn u gefangert;
Waer van men licht a om dit geval, Wanneer j'al fes Jaiér bènd gehattgeh, Noch wel wijtluftigh fpreecken fal. ■ • , • Want wouw men al u kunft op lefen >
Heer Orpheus was by jouw de bock: Schoondathydoorfijnfangh, yoordefen, |
||||
|
of Geurige Zanggoddin. 3 ? 5
En boom, en fteenen tot fich trock.
VVant met jouw fangh is-meê geen gecken;
Want dces > die flechs uw deunen fongh, ---
Kon foo veel fteenen tot fich trecken > '-L
Dat hy daer drie jaer lam van gong.
Datjcomt'er van uwpoézeeren: Soo doet gh'uy t vriendfchap, ofuythaet,
U Sangers aerdigh carefferen,
iSelfs van de fteenen uyt de ftraet.
Soo klautert ghy met mancke frappen , . . -
O kreupel! den Parnaffusop.:.. ,.:j
Maer let wel, dat ghy van de trappen
Niet word gebonfc, op een gallop.
Or'datinplaetsvanut'onthaiea ,V (,
Metfolemneelefcadigheyt; ;. .: ;
Apoll die fchand niet ga betalen,
Daer ghy zijn kunft mee hebt ontweydt.
VVant fooick wat kan propheteren, -.:.„>
Soo fie ick noch voor u te moed, ' , n -,j
Dat men, uwrymery tereeren» *
't Paert Pegafus ontbieden moet:
Maer niet dien Pegafus in 't leven,
WiensafgetopteffHlypoereen, ' .. ,..",: ■»
Wordtalsvoor Neåegeven, *,,
Maer fek'ren Pegafus, gefneen ,
Of faern geklampt van eyeke plancken, , , '
Of, alias, een houte Paert, i,k j,, , , , »
Waeropm'uwaers-gatfaldoenwanckenj _;."
Terwijlghji fi t en trent de Staer t. "?Iyf.0" . ,Ifs
Vermits men daer uw achter-honcken ..,,"■<'*■ H
Op planten fai, elck een tot fpot,
Om u daer mee te laten proncken, '..
Als een model van Don Qui.chot.,, ,,',., \ ,-.,:
Want dat bedroefde Poëxeer^n,.'
Waermeegh'uwfottebreyii-,^^»
Moet d'een of" d'aer dagh * u noch leertti, Wat fotten parelt dat ghy, berijdt. |
||||||
|
%?a Lydia
|
||||||
|
35"6 7kaeidtDeelvart¥hjlial
-
LydiaaenPhilida?.
T} E fchoone Lydia die fuchte, weende en brande,
"*""^ Om den ondanckbren Philidas; Die,mit? dat hem de min noch nimmer aen quam randen, Niet wift dat fulck een vuur op aerd gefchapen was. Sy daerom , in het end , door onverduit gedreven, Tapt uyt haer wit-albaftren arm
Een bloed, noch heet, en kokend warm ,
Doch heeter door de min, dan door het vuur van 't leven, En, na een tweede minne-klacht,
Die't leven by na wouw verkroppen ,
Schrijft fy, met indarnate droppen,
Op 't wit papier, hacr trouw > aen die haer trouw veracht. Ach (fchreef zy) Philidas! aen u fchenck ick mijn leven, En trots het rollen van de tijt,
En al de flagen > die 'tonluck ons kan geven, Sult ghy my eeuwigh fien, voor u , vol trouwigheyt En tot beveftingh van 't geen dees letters fpreken, Soo neemt dit levend teken;
Siet uyt dit felfde bloed, mijn naem in dit gefchrifc, 't Geen uyt mijn hart komt leken,
Als tot een zegel van dees on weérroepbre gift. Dus eyndight zy den brief, met tranen dicht begooten, En met haer eygen bloed bekladt,
En meer haer hart, dan welhetbkdt,
Send fy aen Philidas, in 't felfde bladt beQooten. Doch Wijl s'al bevende haer brief, en ader fluyt, Laet fy een tal van fwangre füchten,
Uyt haer yvoren boefem vluchten, En barft al wenende in defe woorden uyt: O Philidas! foo ghy voor defen ':
Mijn ware liefde hebt veracht,
Ën eer mijn tranen hebt belacht,' Dan dat ghy door mijn fmart eensfoud bewogen wefen- Sooband,owreede!nuid't eridti uwwangeloof, En denckt, wat feller vuur dat in mijn borft moet koken, Die ick om u alleen mijn minnend hart ontroof. Gelooft aen. dees bebloede ftrekeit,- xn,. _e
|
||||
|
'of Geurige ZanggodJm. 357
Wiens purper, door zijn fuy verhey t >
Voor mijn oprechte liefde pleyt, (fpreken,
Enwaerom dat mijn ziel van zijn oprechte vlam komt
MijnwaerdePhilidas! dees letters zijn mijn hert, 't Geen hier tot bloed geperft, en uytgcnepen werdc. Is dit ó wreede! u dan niet genoegh bewefen De fmart waar door ick my verteer ?
En kund ghy uyt dit bloed mijn liefde noch niet lefen ? Helaes! wat blijck begeert ghy meer ?
Wat letters kan mijn veder malen?
Die krachtiger dan dees mijne trouwe min doen fien? , Die uyt mijn aders komen vliên,
Öm u op 't bloedighfte mijn lijden te verhalen. Ten kofte felve van die heete en dierbare int, Die'tleven geeft aen 't hart dat u foo feerbemindt. Ach! had ghy met uw wreede oogen
<Sefien, met wat gehoorfaemhey t,
Dees droppels uyt mijn aders vlogen ,
Ten dienft van mijn getrouwigheyt.
Om aen mijn droeve pen een fchatting «e betalen > Die mijn onfeylbre min na 't leven af kon malen. En, och! had ghy gefien met wat Godtvruchtigbeyt , En eerbiet, dat ick dit papiere altaer befprenghde, Met 't bloed het geen ick plenghde,
Altaer en offerhand, voor uwe Godlijckheyt, Ick ben verfekert, dat ghy, wreede!
Daer door bewogen waerdgeweeft,
En wel een teere fucht uyt uw ontroerde geeft Gedwongen hadgeweeft uyt meely te befteeden, Aen een, die, fpijthaer fmart, u fteets heeft aengebeden,' Maer mits ghy fulcks niet hebt gefien,
000 wilt dan uw geloof aen dit papier toch geven * t Geen ick u aen kom bien, \tu vochtigh en geverft van 't voetfel van mijn leven,
V yant fekerder noch teerder pandt
« t my onmooghlijck u te fchencken,
Dan felfs mijn ziel, die vol van braridt
Vu-i uUtlt'S> inditbla- flchfelven te verdrencken:
V Viji hy, al fwemmeni opde golven van dit bloedt, Z, i De
|
||||
|
5 y 8 Tweede Deel van Thalia ,
De haven van de min foeckt in uw wreet gemoet.
Soo ick voorts geen meer bloet doe uyt mijn ader leken', Tot grooter proef van min, gelooft vry dat het is, Uyt vrees, 6 Schoone! van mijn hartganfch te verbreken, De ware woonplaets van uw lieve beeltenis. Doch, pas gel ij ck als ick voor defen, Door heet ontfteëcke minne-dorft, f* ::.:. Met hijgend' enverdroogde borft, ■ Wel eer de liefde foogh Uyt uw bevalligh wefen ; Soobid ick dat ghy mede doet; i. ■
Mijn waerde Philidas! ey, dri nek toch door uoogen, Het minfte droppeltjen van dit verliefde bloedt, 't Geen door de min mijn hart, en aders wordt onttogen, Gewis, ganfeh krachteloos,ganfeh dor, en uytgedrooght, Moeftwel dees fprinck-aerzijn, wiens nat u wordt ge- fchoncken,
Indien fy , foo ghy daer de minftedrop van fooght. U niet en maeckte door de min ■, ontroert i en droncken. Gewis onvruchtbaer moet die waerde dauw dan zijn, Die 'k uyt mijn hart-aer giet, om 't uwe te befproeyen, Indien fy machtloos is den acker te doen bloeyen, Van u verwoede trouw, foo dor, en doot, in fchijn. Maer neen, ó Philidas!; de min doet my gelooven, Indien ghy niet van Ys en zijt, Dat'tvuur van mijn getrouwigheydt -s % U, door dees Letters, reets u haet begin t'ontroven. My dunckt, ick fie alreets een vonck, - :;
Is't niet van' Weder-min, voor 't minft yan mee-lyen, In u bevroore boelèm glyen,
-'•: Die, door een half-verliefde lonck, . Uyt uw betooverendeoogen (Waer uyt de wreedtheydt is vervloogcn, My, doorhetaenwasvandetijdt, AllengSkens in uw ziel een volle brand voorfeyd. Welaen dan, dat dees vonek keer in foo feilen gloedt, Dat onfe harten beyd', daef eeu wigh foo door gloeyen, Dat als de min haer eens heeft aen elkaer doen fchroeyen, Geen tijdt', noch geen geValdie immer fcheyden doet. i' ' DE
4
|
||||
|
m
|
|||||
|
D E JE 38 E AS
aabbw ■" 'Vaamsh . ' &lu!/. )
virgiliü s,;:
In fijn Sondaeghs-pack. m tlbni
30 ;>: l , tHtwi
EERSTE BOE C K, , V ,
■;. :hl mol i ; ^'lOOruO' ICk, die met harp, noch luyt, noch orgel |
Maer met de pi jp-fack van mijn Laagh,. Dwars door een half verroefte gorgel,, q Wel eer den ftrijdt derReufenfongh^ n 't Geen meenigh prees en meenigh laeckte, | (Hoewel hun laecken. .engeprijs,^ My nooyt een oortje rijcker maeckte) „^ lek treek nu, opdiefslfdfwijs, ; ■ .. ..r>nï Vandaegh, op nieuws» na mijn beloften "* Te fingen, die yetmaerdenheldt, ,[ Die met fijn Vaer op bey fijn fchoften, ,;t<*
Soodeerlijck vlood door Bos, en Veld, ü^J Verlatend het verbrande Trooyen, -rr 't Geen reets al tot een puy n-hoop lagh,
Om langhs de buurt te loópen fchooyen , (j Soo meenigh jammerlijcken dagh; Tot hy, na ettelijckeJaren ? Navrywatfucklens, amenom, -Xj Ennaveelhobblensopdebaren, .< ;
Te landt quam aen Lavinium:
Veel wreedtheydts hebbend* verdragen, Van Juno ^jdat hartbaftigVj wijf, Die hem met duyfent andre plagen, Soo dickwilsjoegh de koorts op 't Lijf. 't Geen heoijbo vaeck de kop dcê klouwen » Eer dat hy noch in 't end^,. diq ftadj Voor hem, en voor fijn yolck kon houwen > Die hy daer na als Vorft bekt. Waer van daer na is voortgekomen, d'Albaenfche, en Latijniche Stam j Z 4 Als
|
|||||
|
De JEneat
Als mep dat Stedeken van Romen \ Rüym eens foo groot als Amfterdam. OMufa! welckersgunft'voordefëa
(In fpijt van't noodlot, datmyhaet) Placht al mijn vreught ën trooft te vtefim, En die my noyt verlegen laet, Kom, wil my nu de oorfaeck melden, V Vaeram de Koningin der Goön Dit roompje van de melck der Helden, Dus heeft vervolght mét fmaet en hoon ? Segh my, wat reden zy gehad heeft, Dat zy dien eerelieken man iDaer elck haer fteets voor wiisgefèhat heeft)
)eê foo veel fotten potfèn an j Of zijn die auwer-wetfe Goden Mee fonitijdts op Haer beurt eens mal ? En quaed daer 't niet en is van nooden ? Ickdocht, fy warenfóndergal. In Affrica, verrvan denTyber»
(Mits die Italien, befpat) En licht noch verder vah[den Yber, Daer ftondt wel eer een ouwe ftadt, Genoemt Cartago; daer de bouwers DeTyriers van zijn geweeft ; Soo men aen d'ouwers van onfe ouwers Gelooven mach, wanneer men 't leeft, Dees Stadt was heerlijck boven maten, En had in rijekdom geen gelijck : Het goud dat ley daer langhs de ftraten > Gelijck hier aen den Dani het flijek. *t Scheen dat deovervloedt haer booten» Voor eeu wigh daer had vaft geplant, En al haer facken leegh gegooten ; In 't endt, 't was een luy lecker-landt. De meeftèFranfchèkokéragiesi
Als van poulet gefricafleert,' "■■ Enhondert andere pottagies, Die zijn daereerftgepra&feèrt. Oock was dat volck heel klöeck ter wapen» |
||||
|
van Virgilius. 361
tlck was in d'oorlogh als een Leeuw;
n in het ambacht van het kapen, VVeeckniemandtd'alderftoutfte Zeeuw. Dees plaets was't dat vrou w Juno minde,
Meer dan een ander, dat men weet; ■ (Spijt Somos, dat zy eerft befindej Mits zy meeft hier haer tijdt verfleet. Dees Stadt was alhaer wei-behagen, Hier was haer oorloghs-magafijn, Hier hield zy fpeel-jaght, koets, en wagen, EnPaerden, meer dan drie dofijn. Deouwemuuren, dieochlacie! Vervallen waren door de tijdt, Lietzy, na fortificatie, Herbouwen, met een groote vlijt, VVantfietj zy docht na defen Soo groot te maken, en vermaert, Datfy als Koningin fouwwefen, « Van alle fteden hier op aerd.
Maer j u y ft was haer ter oor gekomen
(lek weet fchier niet op wat manier, Miffchien dat zy 't had leggen dromen , Dat door een averechs beftier, Het faet der dappereTroyaneh, Dees Stadt, foo heerlijck van gebouw, Met al zijn arme Ty rianen, |n 't kort geheel verdelgen fou w. Dit vreefend, en noch wel indachtigh
Aen d' oorlogh, diezy den Troyaen Voor die van Argos, eer, foo krachtigh Doch fchandelijck, had aengedaen} Als mee noch denckend aen 't oordeel Van Paris, en dien ouden haet, Omdathy, tot Vrouw Venus voordeel, Haerfchoontfoofchandigh had verfmaet. Te meer, mits hy van haer dit vitie Had gaen vertellen door de Stadt; Dat voor een Vrouw, van haer conditie} Sy al te lange mammen had! g Z 5 En
|
||||
|
3<jï DeJEneM
En vry wat vuyl was by haer navel :
't Geen al te faem by een gehoopt, Haer gramfchap fieden deê, als fwavel, Of, als een pot die overloopt, 't Geen haer hier by noch feer geraeckt had , Was den geftoolen Ganimeed; .VVaer van haer man fijn#rind gemaeckt had, ' Het welck dit wijf te lydigh fpeet. Desdeed zy, omdeesfmaette wreecken, Aen 't arm Troy aenfcbe overfchot, Dat vluchtigh was op zee geweecken , Beproeven fuïck een deerlick lot. VVant fchoon zy nu al veelejaren Gefworven hadden, om, en om, Dreef zy door kracht van windt , en baren Haer altijdr verr van Latium, Waerdees Meffieurs te Landen dachten > En waer haer docht > datzydiefchat, f En ftaet, weer hadden te verwachten* Die haer de Grieck ontftoolen had. Siet, foo veel had dat werck te feggen,
En fbo veel bruyens had het in, Eer men den eerften fteen kon leggen Van'tRoomfcheRijck) en fijn begin. De vloot gingh fafjes heenen kruyeri,
Langbsde Siciliaenfche ftrandt, Met een foet koeltjen uyt het zuyen Datpasde Lappen hield van 'c wandt. Matroosfat vaft in mars en Touwen, , •■ En dampte eens in volle vree; Offongti, Wilhelmus van Nafibuwen, Of, van Malaccen op de reê. In'tendt, de golven, en de winden Deen aen dees brave paffagiers. (Wijl 'tal voor wind gingh) acrs niet vinden » Dan dat hnri vlucht was vol playfiers. Maer in die tijdt (of'tjuyft wouw weTen'
Stackjuno 't heuft ter deuren oet, En fagh met een gramfteurigh wefen, |
||||
|
Van Virgiiim.
Dees vloot van verre te gemoet. 't Geen haer van fpijt (toen fy in weelde Haer dus fagh lachen op de Zee. Terwijl Matroos vaft klughjesfpeelde) Schier als een braet-woi ft barften dee. Van fpijt dan bijtend op haer nagel, Soo floegh haer gorgel dit geluyt: Hoe ! (riep fy) dit verdoemt Jan-hagel, Dat lacht my dan noch deerlijck uyt;;, Miffchien geloovend, dat de wetten ; Van 't wrevligh noodtjot , my verbien, Haer delen aftocht te beletten, : * Endatickditdusaenmoetfien !
Hoe! Pallas die van a! haer leven SleghsIuffrouwPallasisgeweeft, * Heeft die den Grieck wel eer verdreven ?
Toen die fotcin juyft in haer geeft Alleen op Ajax foo verftoort was ? Heeft fy den Blixem van haer Vaêr (Die oorfaeck van foo grooten moordt was) Soo fel gellingert, hier, en daer, Dat fy 5 en Ajax heeft verflonden, En, fandereenigh onderfcheydt, , De vloot der Griecken dreef te gronde, En dat door puure koppigheydt ? Enfalick, Koningin der Goden En Vrouw, en Sulter, vanjupijn, Soo langejaren met dit bloode Enlomp canaillein oorloghzijn? En fal het noodtlot (fpijt mijn tanden) Bewaren noch dien fchobbejack : Van dien^Eneas, die mijn handen
Dus tracht t'ontvluchten, metgemaek?-. i Helaes! wie fal niet mee my gecken, .:, ;. Wanneer hymy dus macht'loos (iet: 9 Wien fal ick niet tot fpot verftrecken, Wanneer men hoort mijn kleen gebiedt ? yViefalmy vieren, dienen, eeren? VViefal (of'c waseendommebeeft) dn |
||||
|
Mijn eer en glorie celebreren >
Op'tvieren van mijn jaerlijcksFeeft? Wie fal'er roken tot mijn offer, De minfte doffer, duyf, of krack ? VVatfeghick? krack, ofduyf, of doffer? Wie fal de minfte pijp taback My fmoken tot een offerhande ? VVanneerhyhoort, datJoviswijf, Tot 't wreken van haer eygen fchande, Soo weynigh kracht heeft in haer lijf? Dit met een gram gemoet gefproken,
Soo daelt fy van de wentel-trap, (VVaer van het touw juyft was gebroken) En is, met een verhaefte ftap, Deabarffen Eolusgaen vinden, Die, hoewelhygeenKoninghhiet', Nochtans de baes is van de winden, Die hy als Opperhooft gebiet. Schoon fy vaeck weynigh na hem luyftren; Hemfpeelendefoo menigh pots j Dat hy haer vaft heeft moeten kluyftren; En fetten in een duyftre rots; Daer fonder fackel, of lantaren, v Een Chriften-menfch niet in derft gaen; Want fonder haer foo te bewaren , Was't met de wereldt haeftgedaen. Want, dat canaille, fooaen'trafen, En eens ter deegh aen 't buldren raeckt, Stavaftdan Torens, fchoorfteens, glafen, Mits 't al dan fiddert, beeft en kraeckt. Stavaftdan kabels, zeylen, maften, Sta vaft dan boomen, dack, enhuys, Want komt dit volck u aen te taften, Het maekje wel tot ftof en gruys. Dit vreesden oock den Baes der Goden,
Desdachthy, datindeesfpelonck Haer vaft te fluyten was van nooden, Om haer te houden dicht by honck. Des hadt hy oock by haer gaen plaetfea, |
||||
|
<va» Virgilius'.
Een Opperhooft, die, wen tot ftraf Hy met de wereld wat wouw kaetfen, Haer flucx den vollen teugel gaf. Dees was 't dat Juno aen quam fpreken j
Endiehaeroock, op fijn gemack, Aenhoorde, wijl fy onder 't fmeken ? Tot hem dees foete reden fprack. OEolus! ghy die de winden
Bedwinght en los laet na u fin , Ja haer in facken weet te binden» Schijt alde kunft van Lap j of Firi. Ghy, die het weer hebt in uw banden, Door het believen van Jupijn ; - En die de zee jaeght op de ftranden,» i En wederom in ruft doet zijn: Daer zeylt een bende van Troyanén,
Vol moedts, langs de Ty rrheenfthe zee i Die, als een Turckfe Caravane, = " Een grooten rijckdom voeren mee. Haer huys-goón, die al lahgh verwonnen Geweeftzijri, binnen flium, Die trachten fy, indien fy konh«n» Teflepen na Lavinium. Het is een doodelijck Canaille, Soo wel van vrouwen, als van mans j Veel flimmer als het flimft rapaille, Dat'er kan woonen aen de IchaiB, Niet een en is'er van haer allen Die my wil eeren na waerdy, Sy lacchen na haer welgevallen, En hebben vlack den bruy van my. 'ï Geen (foo ick haer dus liet volharden) Mijn godheydt foo ontéeren fouw} Datdie in 't kort welley in flarden, Tot grooter fchand van Jovis Vrouw. fin daerom heb ick voorgenomen, Om haer te wreken defe fchandt, fcu noch haer moedwil in te toornen* fier dat haer Scheeps-vloot komt ce landt, |
||||
|
5 £6 DeJEneas
Des, om my te verobligeeren,
Doet ftracks dees aengename windt In een ontfinde ftorra verkeeren, Diedaedlijck, vloot en volck verflindt. Laet al uw winden uyt haer hollen, Diealtefaem, met open mondt, Haer flucx tot aen de wokken follen , Om haer te ploffen in de grondt. 'k Heb veertien fchoone Staet-jufFrouwen',
Dat uytgelefen Nymphen zijn, De fchoonfte lal ick u doen trouwen, En fchenckentot uw wijvelijn. En dat fal Deyopea wefen; Een Meysjen als een Kermis-pop, Die't boeck van Katsfoó heeft doorlefen, Dat fy 't fchier feyt van achtreh op. Die voorts foo net kan linnen naeyen, Met kloflen wercken om de fpeldt, Borduuren, fticken, kouffen-braeyen, Dn ick met haer roep haegne^véldt. In 't endt een meyd van d'andr.e wereldt j,. . Diefinght-endanffenkan.vanall's, , Die alle Sondaeghs gaetbe.peereltj Doorhayr, omarmen, -en^örn hak- '>■/;'. En die nietitinckt, uyt móndj-, of aeffem » Naloock, nauyen, of na kool, Maer die fteets heeft een varflche waeflibm, Als van een lecfcere Viool. ... Ja, diehaerFraDfchenltaliaenskan, , ;ï •;
Bykans, ofwelfoogoet, als ick; EndiebynanumeêalSpaeriskah, .. ■ Maerdat'gaet noch maer paflelick.
In't end, in tien» j-a twintjgh vrouwen, . En vondje licht haer weerga niet Een man.die is'er mee behouwen, Die haer eens tot fijn wijf geniet. En (iet die wü ick u veree*eo, Om dustiw dienften te vergoen j V Vaer doorgby fult u ftam vermeeren, |
|||||
|
Doo
|
|||||
|
vanVtrgilius'. 367
Door puyck van Jongen uyt te broên..
En dit fal zijn tot uw betalingh: |
|||||||||
|
Wat feydt Heer Eolus hier o# ? -v
|
• :
|
||||||||
|
Ick was den Dorperften Weft-falingh,
Ja d'alderdomften doedendop, (Gafhy tot antwoordt) die fijn dageri ;; I In Chriften-landt te voorfchijn quam^ pp Sooick, 't geen ghy myop komt dragen, Metdanckbaerheyuiietaenennam. - Aen u,öKonincklijeke Vrouwe! . ■•. u Komt alles te gebieden toe, Enmy flechtsuw gebodtt'onthouwea % ■■_... Sonder te vragen, wat, of hoe? 'kBen reetsallanghaenuverfchuldight;' Ghyhebtmy, 't geen ick ben, doen zijn, Ghy hebt mijn macht vermenighvuMight, En doet tny maets zijn met Jupijn; . ■: rjj - O Die my foo dickwils»' op uw beede," Heeft aen fijn distegift genood; • ' Daer ick fchier nooyt weer af quam treden,,
Dandick, en rond, gelijck eenklootv ,. Daer ick met tal van Ne&ar-kraefen, . s En met den beften Ambrofijn, ,• 3 r f, Myvaeck tot barftenvanmijn beien j Heb ftom gefoopen,, als een S wijn.. ,,, , y 7 En aldees heerehjcke faken ;: rtO Zijn my van u alleen;nefchiedti . < \ ,, v,>ff\
Desfalickfteetsmy-ghjriemaken, ;s3iCI Van afdoen; wat-ghy gebiedt. „,, >,„.,. ,• Nauw wasditcompJimentidaerbuyteDjji-t ns\r Of hy gaf pp de rots een klop, ., 1, Dieftracksdien afgrond deê ontfluyten;
Uyt wekkers keel, op een,gallop, . • De winden als een party drommels, 1 ' ■
Metfulckeen fnorrenden gerucht, Gelijckals van een f warm van hommels, Stracks heenen fnooven in de Lucht. De Zee verhief terftondc fijn golven j
Waer door in't korten meenighfchip Tot.
|
|||||||||
|
3<J8 HeJEtud
Tot inden afgrond wierd gedolven,'
Of (tuck gefmeten op een klip. De Noord, en Weften-windt, dieloeyden»* Om ftrijdt, als op den andren aen; In 't end , het onweer 't geen fy broeyden , Wierd in het korten een Orcaen. t Gejanck van m annen, en van vrouwen > 't Geruys van golven, en van windt, t Geklap van maft, van zeyl en Touwen, Dat maeckte elck fchier doof, en blind. Het rammelen der hagelbuyen, Vermenghc met donder tegelijck, 't Gemor uyt OoTr, Noord, Weft en zuyen,' Dat maeckten hief een naer Mufijcfc. De-nacht die fpreyd' hier op haër vlercken, Van fwarte wokken j langhsdezee: Offoomen noch wat licht kon mereken, Spo was 't de blixem die het deê. Want vöörde Son, diefloegb op 't hoorën Van fulck een yflelijck geruys i Sijn regen-mantel om fijn ooren, En packteficheensfloeghnahuys. In 't end het was een deerlick leven >
Dees afmê*Reyfigers te'fien; V Vaer van vaft ieder ftönd te beven, Om dat de doodt niet was t'ontvliên. - jEneasfelfs, diegoeje^rieas, Dieaersop't landt foö dapper was, Stond mee, terwijlhyh'ieropzeewas> Van fchrick te lillen alséén das. Doch fonder (kb des eens te fchameh f SooborFt hy, met een riaergelüyt* Metbey fijn witte haridtjesfamen. - ' In defe droeve woorden üy t: Ach! (riephy) wiefouvtrniet verflaeuwerij
Door 't naken van dees laetfte tijd't ? Waer in miflehien de Kabbeljauwen, Ons vreten fullen voor ontbijt. Ö drie, ja. viermael zalige zielen 5 |
||||
|
vanVirgilw. \S^
Hoe luckigh waert ghy in uw val,'
Wijlgy voor't Griekfche zwaerd mocht knielen , In het geficht van TroySs wal J ODiomedas! puyck der helden! En roem van 'c leger van den Grieck,- Segh, waerom ghy my meê niet velden ? En fpitten aen uw fpeer , ofpieck, Waerom ben. ickniet meê gedolven, DaerHedtorleyt, metSparpedon? Waerom of ick meê in de golven j Van Symois niet fneu vlen kon ? Dietoch foo menigh tal van fchoncken £ Van dappre mannen flepen mee; Ach! 'k was ten minften dan verdroncken > In foeter watéf dan de Zee. Daer my hu aers niet ftaet voor handen, Dan dat een Rogh, of Tarre-bot, Of dat een Bruyn-vis» fcherp van tanden» My deur fal flingren, in fijn ftrot. 't Geen my (gelijck ick u derf fweeren) Soo flecht behaeght, dat hy my nouw Op't hoogfte fou w verobl igeren» Die my foodaedlijck hangen wouw. Terwijl hy d us ftond uy t te varen, Soo komt een felledwarrel-windt, Verzelt met vijf fes dicke baren, En valt als dol} en puur ontfint > Dees fijnman midden in fijn woorden: En floegh foo hevigh in het zeyl, En raefden foo in touw > en koorden, Dat 't ganfche fchip foo in der yl By na aen duyfent fplinters raeckte: De riemen ftoven buyten boort, Gallioen, en achter-fteven kraeckte, Jan-hagel fchreeuwde, brand, en moort > In 't end, 'c was al in rep, en roeren; De wind die dreef de Zee foo fnel, Dkt fy by wijl ten Hemel voeren, En dan weer ploften na de hel. A a Drie
|
||||
|
P i VeJEnettt
Drie van hun befte fchepen, raken
Öp blinde klippen, heel te fchandt, Drieandre > gaen hun graf-fteemaken> En delven fich in 't wellend zandt. 't Schip dat den trouwe Orontes voerde, Wierd van een hoögh-verheevegolf (Die 't fchijnt dat langh al op hem loerde) Gelijck een Schaepje van de Wolf, Geflingert in fijn holle darmen: De ftuur-man wierd gefmackt van't roer, Die over hals, en kop, och armen! Met fchip met al, ten afgrond voer; De arme fwemmers, die geen biefen Noch blafen hadden onder 't Lijf, Die moften 't leven daer verliefen; En dreven uytgeftreckt, enftijf, Onder het fcheeps-tuygh, en de maften» En onder kiften, vol van fchat, Die men, om d'overloop t'ontlaften ; Ter vluchs in zee gefmeeten had. De ftorm had nu het fchip aireede
Waer op ilioneus voer j Gelijck dat van Achates mede, Ontbloot van maften, zeyl, en roer; Dees leyden vaft op zee te draeyen, Na 't welgevallen van de windt, Malkaer niet kunnende bepraeyen, Al fchreeu wden fy fich doof, en blindt, Die van Heer Abas, en den grijfen Aletes, waeröm reets foo leek ,• Dat 't water 't geen'er in quam dijfèn; Alreets fchier ftond tot aen 't vertreck: Wanneer Neptuyn, die van beneden Een wijl dat buldren had gehoort, Op't fchielijckft voor den dagh quam treden» En met een aenficht heel verftoort, Sijn kop quam fteecken uyt de baren: Diedaedlijck, fpijthaerdolligheydt, Wel moeften op fijn konaft bedaren, , ' |
||||
|
van VirgiBus. ^%x
En tooncn hem cerbiedigheydt.
Noch nauwlijck fagh hy met fijn oogen,
De ganfch-verftroydeTroyjfche vloot > Of hy wierd in fijn hart bewoogen , Met deernis, om haér hooge noodt: YGeenhemmethevigheydrdeêfchelden, - Op al de winden, met malkaer, Die fulek een tal van brave Helden > Hadden gebracht in dit gevaer. Want riademael dat hy een Vent was, Soo lijdfaem nergens na, als job; En wien oock bijfter wel bekent was Mevrouw fijn Sufters boofe kop, Die hy wel daedlijck préfumeerde, Dat hiervan Caufa movens was, Soo was 't dat hy ftracks commandeerde» Dat daedlijck» opdatfelfdepas, Een koppel van de ftoutfte winden (Te weten die van Weft, en Ooft) Sich voor hem fouden laten vinden; Waer op hy dus fijn gakblaes loofd: Hoe is't? verdoemde galgen-afen! '
Wie meend ghy langer dat ghy bend ? Van dus ontfint te leggen blafen , Sonder dat ghy mijh macht erkend. Wat meehd ghy ? dat ick ben gedwongen Te fien, al oft my niet en raeckt, Dat ghy uw gef perde longen, Dus op mijn golven ydel maeckt ? Gaet ghy dus Zee én Lucht ontroeren ? En derft ghy fotider mijn verlof, Soo grooten fchellemftuok volvoeren ? DeDuyvelhaelt, datgaettegrof: Ick fweer..... hier maeökten hy een claufe,
Want fiet, degramfchap brack fijn woordt ?
Doch eyhdlijck na een korte paufe, Soo voer hy met dees reden voort: Gaétffeydhy^kwiPt u vergeven; MaerpasweLöp, van mijngebiedt A* % Noyt
|
||||
|
: veMneat
Noyt weer t'ohtroeren, van uw leven. Want ick yerfta dat bruyen niet. Vertreckt, en raed uw fchoone Koningh j Dat hy niet met de Goden geckt, Maer dachy aen mijn water-wooningh > Sal eerbied dragen en refpecl:. \ Is met fijn meerder quaed te mallert. Degrooteheerfchappy der Zee Is my > niet hem te beurt gevallen; Laet hem daeróm, in ruft, en vree, Sich houden in fijn nare hollen; Daerlichtelijck menigh fwarte kol (Wanneer dat tuyg 's nachts loopt uyt krollen» Hem geeft Aubades van gelol» En laet hem daer fij n dolle winden > Dat meê een deel Canaillen is, Voor eeuwigh in haer ketens binden * En houden in gevangenis. Hier liet Neptüyn fijn reden leggen}
Waer op de winden alle bey, Die daer niets hadden op te feggen > Sich aenftonds packten aen een zy. Soo daedlijck floncken al de baren; Des Zee-voogds drie-tant, en gefagh, Deed inder yl het weer bedaren, En bracht de Son weer voor den dagh. Stracks deed hy Tryton > met fijn Maeker; Defchepenrucken van hetftrandt <, Hy fel ve werckte meê vfy wacker, En ftiet die met fijn vorckvan 't Landt» Het weer dan dusgeftilt in 't hollen j
Soo 1 iet hy langhs de ftille Zee, Met vreughdefijn gladde wielen rollen, En bracht het voorts in volle vree. 'f Geen fonder twijffel groot verrnaeck was, Voor die geen die het mochten fien, Gelijck het mee een fraeye faeck was, Dat ftracks een Tryton , acht, of tien, Hem hier op deen haer complimenten; |
||||
|
•vanVirgilmï . - 373
Met groote ftacie, en geftoet:
Want weet vry dat dit volckin Twenten » .".,-" Noch Drenten, niet is opgevoedt. De viffen felfs, dat aers eennatie
Soo ftom is»als de ftotnfte Mier > Die deden hem meê een oratie , Van danckbaerheydt f op haer manier: Omdatdeesftormjdiehaerbéledigbt, En deerlij ck had geconturb'eert, Door hem n u weder was bevredight, Enalleswasinruftgekeert. «......• Pas evens eens, gelijck 't canaille >
Dat na langh morren onder een, In 't endt geraeckt aen een bataiUp» Daer men yaft vecht met ftodc en fteen, (Want yemand die ficbpoogbit te,wreken > ?...; Die fal, na'tjfeggenvan Jan Vos> In noodt geen wapen-tuygb ontbraken, Want gramfebap mae,ck ,<|e.handeh los) Wanneerïy metcken', dat/geen gryzaert In 't midden, Van hun allekomt > penCatofpêien>endenwyz.aelrt, , i'ooftaet Jan-rap ftracM foo verftomt, ;, En kijckt,foo,fu.ynigh op malkander > Als of'erganfcb niet was begaea>* , • Elck leyd/de, fchult op een ander\;
En feyd: Slgneur * die heeft 't gedaen. Gelijck al$bangh> dat henKdcrackers, Op't Burgemeefterlijck gebodt, Stracks met een vijf fes vanXynmackers Gaenflepenfoudennahetkot. , Daer doch dien ouden man j uyt goetheydt- > * Haer liever alles pardonneert., , , En metverftant, hetvolcksvefwoetheydt t In ftilftant, en in vree, verkeert. Soo had Neptunus aen de winden,
Die oproer-makers, oock gedaen; Die hy deed door fijn komft verfwinden x En elck fijns weeghs, na huys toe gaen. Aa 3 Doch
|
||||
|
Ve&neat
Dpch pndertuflenen, devermpeyde Matroofen van deTrpyfche vlopt, Die fetten 't vlack na Landt, en rx>$yde„ Na Lybien, met floep, en bopt. Hier fiet men in een inham leggen
EenEylandt, dat de kuft bewaeckt, En'tZee-naiifkaetftppfijnregge, ; VVaar döP* H vari binne een havèri maéckt. Van wederzijdtsftaen fteyle fotfen& En dubble klippen; die de Lucht ''■' ' Byna als met.hun kriiynen trotfèn \ Waer onder, als in een gehucht, Bevrijd, vanftorm, pfwindtt'phtfangen * Hen veylighlijck ten acker leyd: Van boven ifet men 'H bpsJppf hangen» Wiens (wtLtièftfipaifr de zee befpreït. Van vppren., 'fiét mm in de kafcëh' Van defe klippen £ëëi fpelprië^^ Daer fich de'Nyfritóen vrolijck maken» En fwelgèrr nteriïgtt koelen drbrick. Hier vind merf ftdèten van Cantjllèn, Die'k lpq{,'djit irïétper avpötüury Ma er wefeipresVoörJurfers billen, Daer zijn geelatlt van vrouw Natuur. Men hpeft pp deife Ree geen fëhepëti s AentPuw, pf jjaëJ te binden j want, Daer 's niernahfdië die wéeh fpu w flepen, Spo vrpprn is Wóïci'daervaij dat Landt. Hier was 't \ "o*at flechs met fevén kielen
De Vprft ^Eneas WHhén quam: Mits hy van d'aridrtevrootne zielen Nocn&hip ?■ rio^hfchips geleek vèrnant. Stracks (prpngdii cParxeme Trpyanen
Voï vKOght j ópTtetfcew'enfte LandtT Daer fy als afëetaattenanen, Sich nedérfpreyde óp het zandt. Achaetwas'd'eerfte ,die uytkeyen Hier vuur irr drooge bladers floegh, Of licht dathy in al in die tyen |
|||||||
|
£e«
|
|||||||
|
vanVirgtUus. %jf
Een tontel-doosje by;Gch,droegh;
Om, als't hem luftenefjns te dampen, Wanneer daerjuyft geen lont en brandt, Door keyen tegens een t&fchampen, Stracksvuar te hebben by der haridt. Deandreondertuflchen, halen
't Bedutve kooren vaft van boort, Om dat te droogen, en te malen, Tot weeringh van de magre moort. Terwijl gaet Heer .fëneaskljmmen
Opeenderrotfen, enhyfiet De Zee dwars over, langhs de kimmen, , v j Of hy het Schip van Gapys niet Of van Anteus op fiet komen,» -r Of dat van Gaicus; roaërneeni Paer wierd noch fchip, noch zeyl vernomen, En van die drie, vind hy niet een. Maer wel foo (iet hy een troep Harten >
Die, van haer mackers afgedwaelt, Hem hier op ftrandt als quamen tarten; • Wel, datje nouw de Duy vel haelt! vj
(Riep hy, haer fiende) 'k fal jouw leecen^Q Jouw krengen hier in mijngeficht Soo ftout te komen voltizeeren : En metfoogreep hy boogh». en fchicht, D ie hem de trouwe Achates nadroegh; Waer mee dat hy'er een doorfchoot» En al de reft voorts foo langh na joegh, Tot hy'er eyndlijck, léven doodt In min dan niet, ter aerde velde •. Hier mee was hy van 't Jagen fat, Mitshy net foo veel Harten telde, Gelijck hy fchepen by ficb hadt. Hier op, foo ftapt hy na de haven,
En deelt die aen fijn mackers qxa j Gelijck als mee, om haer te laven» , Een ton, twee drie, rnet ouwe mom,
En ettelijcke voeder-vaten Met Spaenfche Wijnen > en mef Seck) Aa 4 Die
|
||||
|
JïeJEneas
Die hem Aceftes haldt gelaten > f 1 Als tot een fqy, op;fijo vertreck: < -
Hier ria, om haer wat moedts te geven > Spreeckthy haer aen op defe trant: ' Q O mackers! die met u leven y Geruckt hebt uyt de Troyfche brandt,
Ghy, die met my, van wind, en golven, En van foo menigen tempeeft, Gelijck als Schaepjes van de V Volven, Tot noch toe zijtvervolght geweeft, Houw moedt, 'tgeluck dat wil verkeren■: De Goden , fchijnt het worden moê, Van ons dus langh te tormenteren f En leggen ons een uytkomft toe, Ghy hebt, met my^cfe nare Scyllen (Dder 'fc loof dat menigh helfche geeft In duyftre klippen leyt te gillen) Al byfter dicht ontrent geweeft: Ghyhebtmetmy, die met u heen toogh, 'tGeberghtvanPolypheemgefien: ; Dat lompe back-beeft, met fijn.een oogh, Datons.akPuyvelwechdeêvliên> - " En dit zijn wy verby gekomen, Alsdappremannen, alswyzijn,- " Paseven eens,» gelijckalsdroomen, Daer niet van nablijft, dan de fchijn. Houw moedt dan, noch eens; rotgelêllen.' Hetfal, alsghy't ukindersmeught ah In 't hoeckje van den haert vertellen, ♦■-/:* U licht noch ftrecken tot geaeught. Na foo veel byftëre gevallen, Na foo veel fucklens, om, en om, Gefolt, gekaetftgelijck als ballen, *.' - SooltrevenwynaLatiumj • <q ' Daer ons een rüft-plaets is befchooren,' Van de béftierders van 't geval ; En daer men, alseenBabelstooren'i 't Oudt Troyen weer herbouwen fal. Sa wiltdê droefheydt dan verdelgett >; ■"" • •• -püR ■'■ ' |
||||
|
van Virgilius.
Enlaetonseenseenkelck, vijf, fes, Hier in het groen gaen fitten fwelgen Op ons geluck, en 't goet mccesy Dus fpreeckt hy lacchent met fijn oogen,
Maer krijtent binnen in fijn hart, Waer uyt de vreught langh was vervlogen % En plaets gemaeckt hadt aen de fmart. Stracks valt men aen het Harte-villen,
Tot menigh delicaet gerecht ; Men hackt door ribben, fpier, en billen » Trots eenigh (lager, of fijn knecht, d'Een fteeckt hetlillent vlees aen fpeten, Een ander brenght de pot te vuur; In't end, men maeckte dat het eten Was, op, fij n Franfch, gaer, in een uur, Hier op foo teegh men aen het fchranffen,
De minfte at by na voor tien; Elck liet fijn kake-beenen,danflen, .;, Dat het een lufc was om te fien. Soo gaf men kracht aen maegh« en darmen, Waer toe een kjrpesmet.Veme Wijn, . Die haer de ooien kon verwarmen, Haer onder een deed vrolijckzijn. De honger dus geftelt te vreden,
En dis, en fchotels wegh gefet, Sootrecktmen, in het langh, en brede, (Gelijck als tot een na-banket) Van de verdoolde maetste fpreken: Niet wetend, tuffchen vrees, en hoop, In watgatdatfy mochtenfteken, Of waer fy waren opde loop, d'Een feyd fy zijn al langh verfopen; Een ander ièyd, fy gullen wis , ^,, - In andre havens zijn gelopen : Een darde, die wat vromer is, Gaet voor haer ziel een Ave lefen r Of mompelt fafjes fijngety; Een vierde, om meê niet ftil te wefePa Diehanght'eï 't Pater-jsJofter by. Aa <? |
||||
|
HeJËneas
Maer boven al, de vrome jEneas, Die tooiKÏe wel, door fij n gefucht, Hoe bijfter dat fijn harr gedwee was» En hoe bekommert, en beducht Hyinfijn^ielwas, om den braven Orontes, diemetAmycus, Licht nu alley in zeebegraven i Danck heb hier voor Heer JEoïm- Met defe, treckt hy oock met eenen, 't Geval van Lycus, en Cloant- > En dat van Gyas, te bewenen, Soo deerelijck geraeckt van kant. Doch dit Kep nu by na ten enden,
WanneerJupijn, juyftbygeval, Quam otyf fijn Troon fijn oogh te wenden, Langhsxee, enAerd, langbs Bergh, en Dal $ Omfien. of alles hier beneden Noch wel, en in goe order ftond; En na hy nu by na aireede Den garifchen Aerdkloot, in het rond Had metfijn Godlijck oogh door looperi, Soo blijft hy op het fchiefijckft ftaen, En fter-ooght met fijn blieken open, Op 't Landfchap van Ly biaen, Wanneer vrotiw Venus, in haer oogen Van trahen bigglend, enbeklat, (Die fy expres niet af wouw droogen) Met defe reden tot hem trat. Oghyl die bier, foo wel als onder
Op't Aérdrijek, yder wetten geeft, En voor wiens blixem, en wiens donder, Het alles fiddert, lilt, eri beeft: Wat heeft, ickbidu, mijn./Eneas Met fij n Troyancn, u gedaen> ' • Dat ghy op die verdoemde zee-plas,
H aer dus als honden laet vergaen ? Dat ghy hem met fijn arme mackcrs, Dus dolen doet van Oofttot VVeft ? Gevolght als van een troep met rackers, |
||||
|
•va n Vrrgtlw. 3 79
Eenvolck, veel flimmer dan depeft.
En dat men, om haer uy t Italje Te houwen, haer uyt enckle fpijt, Gelijck als Heyens, ofcanailje, Van alle kant de pas af fnijt; Js dat d^n uw belofte houwen ? Is dat haer handlen als een vrindt ? Ach» op wiens woort fal men dan bouwen, Soo men Jupijn op leugens vind! Ghy had my meer als eens gefworen, f Maef j'houd je woord, gelijck een vrouw) Dat 't zaet uy t Teucrus ftam geboren , In 't end noch eens op borlen fou w: En dat uyt haer dat heerlijck Romen, Daer men foo veel van heeft gekout (Hoewel't flechsfproockjeszijn, of dromen) Noch eens föuw wórden op gebouwt > 't Welck daer na alles fou wregeeren. En fpeelen overal den baes, VVaer het fijn wapens flechs fouw keeren.; Maerja, foovanghtdeKoeeenHaes.
Want ghy, ó vader! laetditfteken,
En lijckt daer dwars van af te fien,
Want'kfie, voormy, geen eenigh teken, Dat dit oyt fal, gfkarigefchiêri.
Dit placht wel eer mijn trooft te wefen, Wanneer ick dacht aen Troy|s val j
Wat leght ghy (feyd ick vaeck) te vreefen ?
HoeVenus! benjefot, of mal?
Denckt datje hebt vier witte voeten,
Denckt, 'Godtjupijn is u Papa,
Die fal dit onluck wel verfoeien,
En fchaffen weer geluck daer na.
Maer, ach! hoe gingh dit uyt mijn giffen!
V Vant fiet, daer word een deel van haer
Vaft opgevreten van de viffen,
Terwijl de reft, noch hier, en daer,
Rampzaligh leyt op zee te fwerven :
Enwaerwildit, óVader! heen?
En
|
||||
|
DeJEnedi
En wat Tal ick toch hoopen derven, Uy t foo veel ramp en moeylijckheên ? Antenor gaf het aen de Griecken *
Wanneer hy haer geweld ontvloot> Heel op een aer fatfoen te riecken, Wanneer hy over graft en floot & Dwars door Illyricum dorft ftreven; Daer den Tymavus ruyft van daen; Tot daer hy Weer fijn tol komt geven > Vol eerbied, aen den Oceaen. . En daer heeft dees wel kunnen ftichten^ •■ Dat wijt-beroemd Batavium. Dat de wereld fchier doet fwichten * En kijekt na Landt noch fteden om, Daer heeft hy met fijn onderdanen , Sich toen wel facht ter neer geftelt j| En floegh, ter eeren de Troyanen, De Troyfche wapens op fijn gek. Daer hield hy hof» en Land> enwooningh; Daer maeckt' hy fchattingh en tribuyt; , En foóp, en dampte als een Koningh; En lachten al de wereld uyt. ,\ E n dees nochtans, ö groote Vader! Diekentgfay meêwel, na ick gis > En weet,' dat hy flechs een verrader: En maer een rechten vuylkkis. Daer wy in 't tegendeel, die roemen
Van het gedacht der Goón te zijn: • ,'" En die ons' aaem wel mogen noemen Alskind, enkindts-kindvanjupijn» Die worden dus helaes! verftooten , . j Verfchopt> beknort> befpot, benijdt} En raken Vaderlandt, envlopfenj Jaeyndlijck, 'theelehaghjen quijt. En dat alleen. door puure boosheyt; Van een, die in haer raferny,.. Ons fteets vervplght met foo veel loosheytV' Om dat ick rno.yer ben dan fy. En die daerom w.el derft gaen fweeren . ; |
||||
|
yanVirgtlius.
Dat ick een hoer ben in mijn Vel; Maer 'k ben God lof, een vrouw met eeren, En al de wereld ken my wel. En net, dat moet ick al verdragen, Maer dat ick oock eens fpreken dorft j Ickfweer, daer fou wat anders wagen, Maer ick verkrop het in mijn borft. Doch ghy, die dit behoort te weeren, O groote Vader! fiet dit aen,, Alsof 'tjenietgingh aenje kleeren, En laet mijn vroome foon vergaen. En is dit dan tot fijn belooningh ? En vooralfijngodtvruchtigheydt? En, in het end, is dit de kroningh, Die ghy mijn bloedt hebt toegefeydt ? Jupijndoorditdifcoursbewogen,
('t Geen fy al fnickend bracht ten endt) Die fa'gh haer aen met dat paeroogen, Die,als hy die op 't aerdrijck fend, Stracks ftorm en nevel op doen klareft > Hy fagh haer dan een wijl tijdts aen, En trock in 't end dus uyt te varen: Foey, foey, het fou teleelijckftaen,
Dat yemandt u dusfagh ftaenjancken, En balcken, als een nuchter Kalf; Kom Cytherea! ftaeck ditjancken, En toon ten minften, foo je half, Datje niet heel bent fot geworden: ' Vrees niet, al 't geen u is belooft, Dat fal u fekerüjck geworden, Dat fweer ick noch eens by mijn hooft, ^chepmoedt (dus voer hy voort te fnackèn) En met een foen die hy haer gaf, •Trock hy fijn neufdoeck uyt fijn fackea, En drooghden haer de konen af.) Schep moedt! ghy fult noch met uw oogen Dat langh beloofd Lavinium T ot aen de ftarren fien verhoogen. En tarten het oude llium. . |
||||
|
582 vatï VirgiRui.
Ghy fult uw Soön, die ftadt fien bouwen >
En heerfchen daer als opper-vorft; En 't fal my nimmermeer berouwen, Dat ick u fulcks beloven dorft. Doch om het u recht uyt tefeggen >
Soo moet ghy wéten, eer hy daer Den eerften ftèen noch van fal leggen > Dat hy door menigh groot ge vaer, Door menigh fcharp-gedoptè lanflen, En fwaerden j meer dan tien dofijn, En piecken heen fal moeten danffen, Ja dickmael fel in 't nauw fai zijn, Want fiet hy gaet een volck beftryen, Datfulckedomméflagen flaet, Dat yemand, die niet kan myen, Daerdickwils, arm, enbeenenlaet» Maer weet dat hy die foo pareren, En nade kunft verfetren fal, Dat hy haer mores fal doen leereri, En jagen haer, uyt ftadt, en wal. Na dees Barbaren uyt te roeyen,
Sal 't aerdrijck (dat mijn voet-banck ftréckt) Tot driemael iri de fomer bloeyen, En driemael zijn met fnee bedeckt, Dat is te feggen net driejaren, Niet eenen dagh rioch min noch meer, Die fullen'er thee henen varen, Terwijldathy, alsopper-heer, Sal binnen Latium regeeren. Maer voor mijn heer fijn foon , Afcaen,
(Die m'Ilüs placht te nomineeren, Soo langh men Ilium fagh ftaen, Maer die nu lülus herdoopt is) Die fal de [aren twcemael tien, En daer dan noch tien aengeknoópt is, Sieh Koningh van Lavihjefien. VViens Troon (zijt des niet eens>erwondert) Hy brengen fal in Albas wal; . Waer'c faed van Heitor, wel driehöndert |
||||
|
vim Virgilm.
Jaer, achter een, regeeren fal. Tot dat een Quefel, of een Klopje y
Of eer een KonincklijckeNon,
Twee kinders werpt op een gallopje>
Die fy by Mavorsoverwon.
Hier na fal Rorhulus, eens roflèn V Volvins beminde Voeitêrlingh,
En by de beeften opgewoflén >
Dit Rijck aenvaerden, enfijnkriagh
Van*tOoften, tot het V Veft, uytbrêyen$
En de Romeynen na fijn naem
Alfoo genoerat, aen alle zyen
Bekend doen maken, doordeFaem.
Ja fêlfs Mevrouw mijn Gemalinnen Die nu foo ley t de beeft en fpeelt;
En foo veel garens ley t te fpinnen,
Dat het my felfs al langh verveelt >
Die fal dan beter zijn beraden,
En water gieten op haer gal,
Mitsfy, metmy, de Rootnfche Raden,
En Romen felf opqueken fal.
Hier na fult ghy noch Gen met eenen,
Hoe dat Afiarzcus geflacht
Hét Hof van Phitye, en van Mycenen, Sal hebben tot den val gebracht, En over Argosfal regeeren. Hier na fal Keyferjulius Wiens ftam correct faldefcendeeren (Uy t den Troyaenfchen ƒ ulius) Sijn Rijck met d'Oceaen bepalen, En metter Starren-kreyts fijn naem« En foo veel roof uyt 't Ooften halen, Dat tot in eeu wigheydt de Faem Noyt van fijn eer, en lof fal fwijgen, VVaer door hy in het hemels-vack, Sal by de Goón een plaets verkrijgen1, Gelijcklijn naem in d'Almanack. Dan fal de krijgheen endt verkrijgen >
Dan fullen Trommels, en Trompet |
||||
|
3 84 _ ÜeMneas
Gelijckals mofFen moeten fwijgeti i
En niemandtjagen uyt het bedt. '
Dan fullen al de groote Heeren,
Als Kapiteyns, en Luytenans,
H aer bottertje foo vet niet fmeeren,
Maer droogh b'rood vreten langhs de fchans;
Dan fal men Vaendrigs, en Soldaten >
Dat nu een volck is van waerdy,
Sien loopen beedlen langhs de ftraten,
Of fien ftaen rucken aen een Hey.
Dan falmen menighleere kolder,
En menigh brave wapen rock
Sien hangen rotten op de folder,
Of gans vermolmen in een hoek;
Danfal men pieck,noch fwaert,noch degen?
Dan fal men harnas, nochpanfier,
Niet hoeven fchoon, of glad te vegen,
Want uytgebluft is'toorlogs vier.
Vrouw Vefta, met de grijfe trouwheydt>
En Remus, met fijn broêrQuirijn,
Die fullen dan gaen in haerbouw-cijt»
En over al de bafen zijn.
Hetflot van Janus tempel-deureri
Sal, nacht, en dagh vernagelt flacn;
Deraferny fal fich vcricheuren,
En aen fich ielfs de handen flaen,
Soo fy haer klauwen los kan krijgen,
Die op haer rugh geketent lijn,
In 't end, de dolle twift fal fwijgen:
En geven ruft aen 't mijn, en dijn.
En dit fal dan de glorie wefen,
Die ghy, et dochter! uyt uw Soon,
En uyt fijn faedt, fuk fien verrefen,
Gelijck een wei-verdiende loon.
En dit is dan ,nalangh beramen,
Mijn laetft en uyter fte befiuy t.
Hier op riep Venus driemael Amen»
En daer mee was dat praetjen uyt. [upijn dan, foo als dit ten end was,
|
||||
|
vanPfogilietl „ 385
Ontbied terftoilt Vrouw Mayas footi\\
Dat in fijn tijdt een fnaeckfe Vent was > Hoewel hy neef was van de Goön. Want wijl hy was Mercuuf geheeten » Soo werckte hy oock menigh kuur; En maeckten 't aen fijn Ooms, en Peeten i En aeri fijn Moer, vaeck vry wat fuur. VVant 't liegen, 't kakelen, én 't klappen> Het dobbelen, fteelen, kijven > flaen, Hetfchach'ren , en het koopmanfchappen > ÏCorhtakemael van hem van daen. Want van hem komt het woordt Mercator > 't Welck, als het wel word uytgeleydt, Door een Notaris, of Tranflator, Een koopman isin'tduytsgefêydt. Maer 't befte van fijn fiekerytjes, Was, dat hy, felver voor zijn Vaêr , Sterck handel dreef in kopplerytjes, Want daer in was hy Makelaer. Doch, om niet van dees Vent te dromen j
Soolaetdithiergenoegh van zijn: Dees dan (gelijck ick fegh) gekomen By fijn heer Vader, Godt Jupijn, Kreegh daedlijck laft van heen te rennen , Na Mevrouw Didos groot gebiedt» (Die ick u daedlijck fal dóen kennen, Indien' t my niet uy t 't hooft en fchiet) Om haer, met al haer Cartagefen, (Dat aers een Volck was in die tijdt, Soo bars als Turcken ,of Chineefen) Te brengen tot medogentheydt, Ontrent ons arme Troyanen; Die anders j fonder Godt Jupijn, Van die verdoemde Tyrianen Licht langh gehangen fouden zijn, Maer, Heer Mercuur fijn Ambaflade, Die hem na wil, en wenfch, vergingh, Deed dat haer Dido in genade (Gelijck gyhoorehfultlohtflngh. 8 b Mij»
|
||||
|
/DeMneM
Mijn Heer jEneas, öndertuflèn, (Die lichtelijclfdie^anfchen nacht, "• Slechshadc geflapen op een kuffen-, En die vry flechjesdeurgebracht) Gaet eerdedroes fijn fchoenen aen had, Verfelfchapr met Achaet alleen, Waer aen hy ileets een vrind en man had, Heel vroegh ,wat landtwaerd binnen treên; Om t'onderfoecken, en te vinden, Waer dat fy zijn , en in wat oort: En of dit Landt aen vreemt, of vrinden, AenTurck, of Chriften toebehoort: Enofhierbeeften (mitshyd'aclcers Ganfch woeft en onbearbeydt fagh) Huys hielden; om fijn andre Mackers Sulcks aen te dienen op den dagh. Na dat dan fijn feven fchepen Had in defchaduwvanhet wout, En onder het geberght, doenflepen, Soo ftapt hy onbevreeft, en ftout, Met fijn Achaet, langhs veld, en paden, Ge wapent met eénfchicht, oftwee, En met een achr-voets eftockade, Dielangh verroeft wasindefchee. ' ' Na hy door veel bewofTe wegen
Geflenterthad, een uur, vijf, les, Soo komt hem op het fchielijckft tegen Deaengenaemftejageres, Dieoyteenboogh, of pijl, hanteerde; Gedoft in eenSpartaensgewaet, Waer in iy foo galant pareerde, Dat het gefichr van onfe maet, Haer voor Diaeo begon te keuren, Hoewel hetinderdaedt Mevrouw Sijn Moeder was, die, om de geuren, Haer Soon dit pötsje fpeelen wouw. Hy •, die haer in deesfchijn niet kende,
Stond vaft haer kledingh aen te fien, Die vry wat dartel, aen twee enden, |
||||
|
"van'Virguitis.
Ontdecktebèf dbaër blóotè knien; Wanneer fy na hdm toe quam treden > -' Met 't hair wuft in dé lucht verfprey t,
En hun begroete met dëes reden: Houw ^'Jongelingen! wie ghy zijt!
(Dus fprackfy met foo leckre Woorden, Als of fy mufcüserten at; ; Waerdoor y^riëas, diefe hoofden, Schier al fijn të^enfpoet vergat) Hebt ghy (herfiepfe) inuwpaflagie Eeri Van mijnSpeelnoots hief géfien ? Die jagende in dëes Boffchagie, Een Hart, of Swijn, voor uyt dee vlien ? Ditvroeghfy, en mijd'"Heer, den vromen
-£neas, riep'haer dit weef toe: 'k Heb hooft, noch ftaert, van haer vernomen j O Schoone! die ick niet weet, hoe Dat ick haer beft fal tituleerert, Of als een rrienfch, of een Goddin: Nadien ick wel fou derven fweeren, Dat ick u meer dan Godlijck vin. Want ick (ie in uw lazure oogen Iets blincken, dat niet menfchelijck ftaet, En dat mymaeckt als opgetogen, ; Ja dwars door al mijn ribben gaet. U Lipjes, rodet dan koralen, Die maken fulcken foeten lagh, Dat Heyntjepick my wel moét halen, Soo 'k oyt foo hupfen deefen fagh, Gansfeldrement! wat foeter wefen! Recht als een poppetje van was; Wie kan u aenfien, en niet vrefen Soo ftracks verbrandt te zijn tot afch ? Je fpraeck, je kledingh, en je minen, Die fwijmèn vry wat na 't Spartaens; Maer, fchoön jy 't my fwoërd met je tienea, Soo lijck je my niet Africaêns. In 't end, iek fièiets in u blincken, Dat ruycktna 't maéghfchap v-aftjupijn j |
||||
|
836 BeMneas
Of ick wil daedlijck wel verfincken,"
* En niet meer Heer jEneas zijn; Ey, datbeüeftjefootefeggen,
(Viel hem vrouw Venus in fijn woordt) Doch, 'k bid u, ons eens uyt te leggen, (Dus voer haer Soon weer daedlijck voort) O Schoonedie 'k dan foo fal laten, Waer, en in wat Landt, dat wy zijn ? ByTurcken, Heydens, ofCroaten, Of waer ontrent de middel-lijn ? Want ick fweer, wy weten 'tgecn van allen: Wyzijn hier door een fwaertempeeft, Door onluck, op de kuft vervallen, En kennen hier, noch menfch, noch beeft; Ick bid u, wilt my dan verwonen, By wat voor Lands-Iuy dat ick ben; Èn d'Hemel fal u daer voor loonen Wijl ick het felf niet doen en ken. Hierop, hiefVenusdustefpreken:
't Is uw beleeftheydt, Jongen Heer! Of eer, het zijn uw hooffche treken, Waer doorghy my foo grooten eer, Die ick niet waërd ben, komt te geven. Hieropfoobooghfy, knie, enftuytj
Terwijl haer Soon, die wel kon leyen , Mee fpeelden, 't beentje achter uyt. 'tlshier (dusvoerfy voort te feggen) DerJufFrenmode, in ons Landt, Dus met een koker op de regge, Metboogh, en pijlen in de handt, Op Hart, en Hind, te loopenjagen, Gelijckcrwijsghy my nu fiet. Doch om t'antwoorden op u vragen r
Soo weet dat ghy 't Carcaegs gebiedt, En 't Tyriaeniche Rijck, bewandelt; Daer 't volck vry korfel is van bloedt, En mits het fterek in wapens handelt, . Soo dom alseenigh Mof, of Knoet. De Stadt, die eer Agenor ftichte,
|
||||
|
•van Virgrliut. $9
En daer Vrouw Dido nu gebiedt 5
Die voor haer Broeders haet moet fwichten) Dieis't, dieghy van verre fiet. Soo'kdacht j gby niet metmy foud gecken»
'k Souw van die Koninghlijcke Vrouw U hier d'hiftorie eens vertrecken, Daer m'een Roman uyt maken fouw. Geenfins, ó fchoone Tyriane!
Ick bid u zijt des niet beducht 5 (Antwoorde 't Heerfchap der Troyanen) 'k Wil van gelij eken, om de klucht, De mijne meê wel eens verhalen: Daer'k wel wil wedden, omeenvaen, r Dat d'uwe niet eens by fal halen > Al loeghj'er noch de helleft aen. WeTlaeteens fien, wiens beft fal wefen;
(Herriep fy, en begoft aldus) De fchoone Dido was voor defen
De bed-genoot van Sicheus; Aen wien haer Vader, en haer Moeder (Vermits men niemant rijekervon) Haer huwelijckteo; maer haer Broeder Den fchellemfen Pygmalion, Door vrecke gelt-fucht aengedreven, Die bracht hem in den Tempel om; En nam hem door een fteeck hec leven., Dieginckdoor't Pericardium. Sijn Bruydt, die defe doot feer druckte,
Wieftdesbynaontfint, en dol; Weshalven fy haer hayr uytruckte, By menigh fchoone handen vol. Sy wouw getuygh nis doen beleggen, Van defegoddeloofe moordt; Maer niemandt dorft'er een woordt feggen, Want elck was bangh, voor galgh en koort, Dus bleef dit fchelmftuck langh verborgen, En fy vol wanhoop, dagh, aen dagh. Nu beurde 't eens, op fekre morgen,
Dat fy, terwijls' in, 't droomen lagh , Bb 3 Haer
|
||||
|
De JEnea*.
Haer Man figh voor haer fagh vertoonen; Heel naer, en gantfch bebloed, en bleeqk; , ,■ Soodathy met fijn holle koonen ■■,< -.; Byna een bare droes geleeck. .-. Deesgingh haer.in het breed vertellen, <,
Wat onrecht dat haer Broeder had, •. |.. - »;h Hem dus té fenden na der hellen., ../..- Daer men te brood , en water lat. Hier op ried hy hajer voort te vluchten, (Vermits hy forghdroegh voor fijn Vrouw) Uyt vrees, gelijck het ftond te duchten;, , Dat het haer npefê eens koften fouw.-; • -;r:-- Een groote lenghqe, van piftolen, Diemenalovefdüyfentjaer , • ,«-t ;, In diepe kuylen had verholen, ,;, j Die toonde hy bier op aen haer. j ,'ï "
Om over al te kunnen leven, ■ . i Waer het haer luften heen te vliên.
Vrouw Dido,die vaftley te beven,
En die de Vent niet aen dorft fien , Laghvaft gedoken in de deken ;,:J, . :i; Maer toen fy hoorden het geluyt, .- . Dat hy van geit begon te fprek.cn, Soo ftacks' h aer kop t er bedden uy t, En wenften hem een goejen morgen: Maer hy, wiens boodfchap was verricht, Bleef d'antwoord hier van aen hem borgen, En packte figh uyt haer gelicht. Hierop,gaets' haervertreckberamen,
Met alles wat fy bergen kon. Het halve Rijckliep daedlijck famen, En wouw, om van Pygmalion De vrede tyrannyt'ontvlieden, . Haer volgen, over Landt, en Zee. H ier op, foo maeckt m' op haer gebieden
Stracks volck, en geit, en fchepen ree * * Die in het end ter Zee waerd ruckte, Onder haer vrouwelijck (ieftier: Het welck haer foo vporipoedigh luckte, |
||||
|
•van Virgilius. 391
Dat fy in 't kort behouwen, hier
Aen Lybien > te Landen raeckte ; - Waer ghy Garthago, nu herbouwt,
(Daerd'offen-huytdekïyfsvanrnaeckte) Soo heerelijck > van verr'aenfchouwt. Maer ghy! wat zij): ghy toch voor quanten?
Kom fegh my nu oock eens in't endt > Waer heen ghy dus! loopt lanterfanten ? 1...'• " En van wat ambacht dat je bend? ilcttO lek fal 't ó Schoone ! ü Verhalen ; sb^ibD
(Antwoord' /Eneas, met een fucht) bb n1* Wy zijn, 't is waer, niet uyt Weltfalensb ai. Maer uyt een ander Landt gevlucht -, ■'■■•'s Daer ons de Grieck uyt heeft verdreven: En daer door fwaert, door moort en brandt, Meelt, al m'jn Nichten, en mijn Neven > Zijn deerelijckgeraeckt van kant. .:" Indien de naem van 't ouwe Troyen ,1
(Dat eertijdts foo doorluchtigh was, Eer het de Grieck quam uyt te royen, Doch nu fleghs ftof, en puyn, en afch) U oyt ter ooren is gekomen, Soo hebt gh', óGoddelijcke vrouw! Sijn ondergangh wel mee vernomen, Die ick u aers verhalen fouw. Ick ben den vromen Heer vEneas>
Die met fijn huys-Goón > en een vloot, Van twintigh fchepen, left op Zee was> Alleen ontvluchte uyt defe noodt. Doch, hoewel dat Mevrouw mijn Moeder Ons had gefworen vry gely > Soo heeft een ftorm, die veel verwoeder; Dan hy wel goet was tegen my, Ons hier, alleen, met feven kielen, Gefmeten aen de barre ftrandt; Terwijl ons' andrevroome zielen Vergaenzijn , in 't geficht van 't, Landt. Daer leydt nu al dat werek in flerden > Dat my foo fchoon gelucken fouw; Bb + Italicn
|
||||
|
39 % D? JEiiew
Italien fouw my gewerden,
Na de belofte van een vrouw: Daer fouw men Troyen fien verrefen, Daerfoud men ftichteneen nicuwRijck, Daer fouw jEneaskeuningh wefen; Maer 'k bid u j fie eens, hoe xk hem lijck. Want 'k loop hier fchrael en naeckt, en arrem, Met duyt, noch ftuyver in mijn fack, Ganfch hol van maegh > en leegh van darrem, Gelijck een puure ichobbejack > In defc wildernis te fwerven: En dat fouw zijn die dappre man, Die kroon, en fcepters, fouw doen erven; lek bid u, fie my dat eens an. Vrouw Venus, wijl hy dus van 't klagen
Begon te maken een begin, Die kon fulcks langer niet verdragen; Maer viel daer met dees woorden in: 'c Zy fijnman! wie gy oock mooght wefen j,
Soo dunckt my, dat ick heel wel weet > Dat ghy geen Goön meer hebt te vrefen, Noch eenigh onheyl, fmaet, noch leet. Want dat derficku wel belooven , Dat u dit Landt foo wreedt in fchijn, Soo ghy by Dido treckt ten hove, In alle dingh falgunftigh zijn. Voorts, om u 't hart geruft te ftellen, Soo boodfchap ick u jdat u w vloot> Met al uw trouwe medgefellen , Heels-huyts ontfnapt zijn uytdenoodt, En reets zijn in behouwen haven. Want indien dat mijn beftevaer (Die, eer hy doodt was, en begraven, Ginghvoor een meefterToovenaer) Sijnkunft, die nimmermeer kan liegen. Mijn recht en fuy ver heeft geleert, Soo let eens hoe die Swanen vliegen % Dien ghy van verre contempleert. Ick CQntempleer (fey hy) geen Swanen; |
||||
|
'vanVtrgilius. 3&3
Wat (vroegh fey) contempleer je dan f
lek fie f fey 't Heerfchop der Troyanen) Die vogels gints voor ganfen an;
Voor ganfen ? iey fy) 'k loof je fot zijt:
Ja ganfen ; riep hy wederom.
Vrouw Venus,om deesgroote botheyti
Die keerden fich van fchaemte om,
En fey: 't magh zijn, dat jy Troyanen
Dat tuygh tot jou went Ganfen heet,
Maer hier tot onlënt zijn het Swanen,
Soo ick altijdt niet beter weet.
Doch 't zy dan wat fy wefen mogen, .
Ghy fiet altijdt wel, met wat vaerE
Dat fy fich in de Lucht verhoogën,
En dan weer dalen heel op aerd 5
Ghy fiet wel dat fy dapper bly zijn,
Om datfy d'arend fijn ontfnapt,
En dat fy van fijn klauwen vry zijn:
Waer rneê hy na haer heeft gehapt:
Soo zijn uw mackers van gelijckén'i
Die ick u fweer, dat nu alree,
Vol vreught voor 't Land haer zeylen ftïijken,,
Ofreetsalleggenopderee. ^
Ghy daerom , keert vry na dat pad toe,
Dat ghy daerginter voor u fiet; r En draeft, op een Gallop, na Stadt toe,
En kreunt u met je fcheepen niet. Dit feggend, koos hy, fonder groeten,
Het hafe-padt; maer fekerlicht, Dat haer van 't hooft liep, tot de voeten» Trof onfe maet foo in 't' gelicht, Dat, en door 't fwieren van haer rocken, En door een fekere foete geu r, Die in fijn neus vloogh uyt haerlocken, H y ftond te gapen als een fchreur, En bleef, gelijck een fot, ftaen kijeken: Doch; wijl fy door haer fiere tret Hem een Goddin begon te lijeken, En dat by haer, daer door, te met: Bb f Begon
|
||||
|
"DeMneat
Begon voor fijn Mama te kennen, Soo deed hy haer op een, gallop , Dees klacht kort op de hielen rennen > En (tiet dees woorden uytfijn krop: Ach! (riephy, toen fy wegh gingh peuren)
Ach! waerom, mijnmamaetjelief! Speeltghy myaltijdtfulcke geuren? j Datghy my als een fchelm, of dief, Niet toe laet u te mogen fpreken ? :j uCi Maer altijdt in een vaUchefchijn j Uw felfs, als voor my gaet; yerfteken, En noyt aen mijn bekent wilt zijn ? Ach! fal ick u dan van mijn leven Niet eens omhelfen als uw Soon ? Sal ick dan noyt een kusje geven, Op uw Roos-vergierde koon ? Dus trock hy op haer u yt te varen;
Maer wijl fijn klacht geen werckingh had,, Soo moert hy wel van felfs bedaren, En volgen voort fijn wegh na ftadt. Doch Venus , wijl fy zijn aen 't recken»
Die gaet haer om defekerheydt, Met feker foort van nevel decken; Die, fchoonfy door haer dickigheydt Haer voor't gelicht van elck bevrijde, (Gelijck een lack > nootfakeli/ck a Om allefchelraery t'ontroijden, Die feer gemeen was in dat Rijdt) Nochtans van hun liên kant foo klaer was, Dat fy een yder konnen fien: Om foo, indien'er wat gevaer was > Onfichtbaerwegh te kunnen vliên. Sy fel ver, gaet na Paphos varen;
En fiet haer fchoone Tempel weer, Daerdaeghlijcks hondert rijcke Altaren, Met Amber fmoken rot haer eer. Endaerfy, op haer Troon gefeten, Verfelfchapt met haer Soon Cupied , De min met lepels geeft te eten, |
||||
|
van Virgilius.
Aen yderdiede mondt liechs bied . . ,,; . Doch ondertuffchen , onfequantefj; , Die .flappen vrolijck ftee-waerd aen; Gelijck een koppel lanterfanten, Die om ec n avontuurtje gaen; En raken eyndlijck aen het klimmen, .....
Op fekre bergh, die heel orn laegh .
De menfchen likken dee als fchirprnen, ,j En die, byfonderlijck by daegtK^ 't Gelicht tot inde ftadtdeereycken;. Dieinhetnaeftedalgebouwt, ..Van boven toeliet te bekijcken,; . Alwats'infichbeflootenhoudc. :! Hier maeckten onfe twee paflanten
Een weynigh alte i wijl hun oogh Rontfom de ftadt • aen alle kanten, ,.-■-'• Langs veft, langs mart, en ftraten vloogh. DeVorft, in d' omtreck te befebpuwen. Staet ganlch verwpntjert, en verbaeft, Om fop veel heerlijcke gebou wen ,. . En foo veel poorten, net geplaeft, ,-. Hoe dat de Tyriers krioelen, En beefigh langhsde ftraten vliên, Hoe dat fy draven, wereken, woelen, Dat was de Vorft een luft om Gen. Hier fit een deel een muurtemaken,
Gints fiet m'er in 't verfchiet een deel, Die tichelsleggen op dedaken, En bouwen Veftingh, en Kafteel. Daer fiet men groote fteenen rollen, Hierheytmen maften inde grondt, Gints ruckt men dapper aen katrollen, Hier maeckt m' een vierkant, daer een ront, Hier hackt men, endaerginterflaetmen , Hier maeckt men, en daerbreeckt men of: Hier komt men, en daer ginter gaet men, Hierftichtmen'tRaedthuys , daer het Hof, Hier kielt men wijfe Magiftraten, Tot ondcihoudingh van het recht. |
||||
|
39*> DeMnea*
Hier fier. men burgers, daer foldaten,
Hier kijft men > wijl men ginter vecht, Hier maecktm' eenichuur, daer gints een packhuy: Hier bouwtm' een kaetsbaen daer een kroeg. Hier maektm' een keuken ,daer een kakhuys Hier werckt men laet , daer werckt men vroeg. H ier (pit men, daer ginter graeft men, Hierdrinckt men bier, daer fuypt men huy. Hier fit men ftil, daer ginter draeft men, Hier doet men wat, daer niet een Bruy. Hier finght, daer lolt nienals een kater, Hier ftichtm' een Schouburgh « daer een Kerk< Hier maecktm' een preeck-ftoel ,daer 't theater^ In 'c endt een yeder doet fijn werck. Paseven eensgelijck de byen»
Die, fchoon fy in hun beeögheyt Geen kijckers by haer korven Iyen, Nochtans, na dat een yder fey t, En koddigh foort is van een natje, .Soo in hun heuningh uyt te broen, Als in hun koninghs conservatie, En in den oorlogh aen te doen Aen dat verdoemde tuygh van hommels,, Die fy, in fpijt van al 't gevaer, Somtijdts gelijck, als jonge drommels, Te fchendigh fitten in het hayr; En levren veld-flagh en bataille: Om met hun ganfche Regiment Datluy, en diefachtigh canaille Te weeren uyt haer Logiment; 't Geen fy met y ver, nacht, en dagen. Vol moeyten hebben opgebouwt, Daer door hun afgangh in te dragen, In plaets van kalck, en fteen, en hout. Soo dat my dunckt dat defe natie,
Soo arbeydfaem, en nimmer luy, •Al maeckt een foete comparatie, Met dees CartaeghfeTimmerluy. Oock meen ick-, mee van gelijckeo _
|
|||
|
. , vanVirgilitif.
iEneas die gedachten had. Toen hy hun werck ftond aen te kijcken; Mits hy dus uy tvoer op de ftadt: Ach! riephy, wat 's u luck te prijfen ,
O burgers! die op uw gerhack U Stadt tot in de Lucht rijfen, En vredigh huy sy eft onder 't dack: En die niet hoeft door wind, en regen , Te doen foo menigh droeve ftap, Gelijck als wy, die langhs de wegen Schier gaen , als op de Laexrus-klap. Dit in fijn mymery gefproken, Soo daelt hy met fijn maet om leegh. Tefaem als in de wolck bedoken; Soo dat hun niemandt onderweegh, (O wondre faeck! gewaer kon worden: Want fchpon dat menighmael het volck Yetsvoelde, datverby haer{horde, Soo docht men flechs, het was een wolck, Of hoos, of yetwes diergelijcken j En floeghdaer voort geen achtingh op'. Hetgeen de Vorft verbaeft deê kijcken ; Om dat, wanneer hy voor een trop Met volck, dat hem op wegh ontmoeten, Vaeck heel beleeft fijn hoedt af nam, Hy niet fagh , daten' hem weder groete, Waer door j foo dra als hy vernam, Dat hem fijn Moeder invifibel (Dat is onfichtbaer) hadtgemaeckt, Hy vaeck met vuyften, heelfenfibel (Datisgevoelijck) heeft geraeckt, Op menigh' Cathagekhe konen: Dieinpaflant, en om de klucht, Hy met fijn knockelseens wouwtoonèn j Dat hy wat meerder waadan Lucht. Het welck'er menigh fel dee vloecken, vJm dat hy niet een menfeh en lagh, Op wien hy kon revengie foecken, Van dees onfichtbre kinbacks-flagh. |
||||
|
DejEneai
JEncAs, die in defegeuren Een foridé'rlingh playfiertje nam > - Deedaen AchaetGjn miltfchiérfcheurén, ■ En lacchén fich fchier manck, én lam. Doch eyndlick, na fy wel terdegen Haer vreught hier hadden van gehad > En wel gelacchen onderwegen, Sooraedktiïy'wel.haeftiriftadt. • •' Waer dat een bos, met dichte tacken >
Een fekre Ifchöone kerck bedeckt; -■ Omdatdaérjuyfteenkinne-backen, -^-5 Dat wel voor defen hadt verftreckt
Tot mael-tuygh , foo van hoy , als haver.' " (Want datj' het weet, 'c was van een paerdt) - Van fekre delvenaer, of graver > Wasopgedolven uyt de aerd. 'tWelcknavróuwJunösProphetyen) ,,;' '. Een teken was, aen groot, e'nkleyh:, ' Dat dit noch ééns in ouwetyen Een kloeck en ftrijdbaer volck fou zijn. ' Des had vrouw Dido daer doen bouwen EenKérck, tot haer gedachtenis.• Die men tóén rijcker placht te houwen, • ■■-•;-; Danhièr wel onfe nieuwe is. Men klorn daer in, langhs kopre trappeW,
Soo langh, foo dick , foo breed, foo fwaer, Dat, om van d'een , op d'aer te flappen, Men fomtijdts was in groot gévaer Van fich de liefen op te fcWeüren, Voornaenilrjck, kof t^ebeëndèliiy. DegrendefsVOrders van de deuren,
Die boven in dé èerfte puy • Al kraflTend wierden ingéfchofen, Die waren foo maffief, en dick, Dat'er veel luy zijn, diegeloven, Dacfy, aagifflngh, opeenpfick) Die yfre fpilheël wel geleken, Die in den Haëg'h, óp 't bi n nerf-hof, , \- Vaeck als w«"t wonders wórdt bekeken, |
||||
|
van Virgilius.
Van menigh dick-gekopte Mof. Hierwashet, datdegoejeiEneas
Sijn hart vry wat gerufter vond, Dan toen hy in die frorm op 2ee was; Want hier was 't, dat terwijl hy ftond, Schier als met oogh, en mond wij dopen, Te gapen, op het een , en 't aer, Hy eerft begon te dervéh hoopen Hec end te fien van lijn gevaer. Onder veel andre f raeyigheden,
Diehy gewaer wierd in't begin, Sagh hy (wijl hy figh gingh vertreden) Al wachtend na de Koningin; Den ganfehen ondergangh van Troyen, Met al, wat voor en naderhandt Gebeurt is, inhet uyt-te-royen, Niet afgefchildertopde wandt. Hier fagh hy hoe dat de Troyanen
De Griecken laten achter 't gat; Daer, hoe de Griecken de Dardanen Ter vluchs weer dreven na de Stadt. Hier fagh hy Atreus dappre Soonen, Daer Vader Priam, gintsAchil, Die met fijn opgeblafe koonen Het al regeerde na fijn wil: E n vaeck den baes foo fchendigh fpeeldc, Dat het dien goejen ouwe man 11 Heer Agamemnon, foö verveelde,
Dat hy hem fchier deed in den ban. Op dit geficht, leeck 't dat de tranen
VanonfeVorft, met twee, en twee, f Als 't bier uyt half geflooten kranen) Uyt droef heydt, en uyt harten-wee > Begonnen voor <Jen dagh te komen, Want met de neusdoeek uyt fijn fack, W'aer mee ick loof dat hy die ftroomen Al hickende, de loop wat brack) Trock hy Achaet dus aen te fpreken: O Landtman! (feyd hy) in wat hol, |
||||
|
> JieMiieas
Des werelds kunnen w'onsverftekefii
Dat nu alreets riiet boorde vol Sal zijn van onfe droeve ellende ? Siethier, ickbidu, inditftuck, Waer dat ghy fleghs u oogh kund wenden j De trecken Van onsongeluck. Hoe droes is dat toch by gekomen? .. Dat men in Lybien alree, Ons wedervaren heeft vernomen, Daer wy foo daedlijck uyt de Zee, Hier eer ft te land-waerd kö nen ftappen ? Heeft dart de Faem niet een fecreet, Of moet fy 't daedlijck over klappen 2 En maken dat het yder weet ? Sie daer Heer Priam by mijn fooien!
Icfe kan hem aen fijn bonte rock, Die hem gefonden wierd uyt Poolen; En aen fijn lange flincker lock. Siet, hoehy, inderouwgefchildert, Sijn Hedtors droeve doodt beweent. Dit volck isfoo feer niet verwildert,
Na 'k fie, gelijck ick hadt gémeent; O Neen, eens anders ongelucken, Die, fie ick, gaen haer noch aen't hart 5 Want dees Hiftorie uyt te drucken, Is deel te nemen aen onf' f mart. Het xijn geen Tu reken, noch geen Heydens» Noch menfche- vreters» na ick merek; Dit fchildery, vol medelijdens. Geplaetft in 't midden van haer Kerek > Doet my recht aers van haer gelooveh: Mits ick daer uyt befluyt, datfy De eer niet aen de deught ontrooven, Maer die noch houden in waerdy. Wel aen dan, laet ons hier niet vreefen i Want heeft men hier de vroomheydt liefy Soofullen wy'er welkom wefen, En niet gelijck alsfcbelm of dief, Gevangf o worden, of verftooten: |
||||
|
vmVirgilm. . 4.0.t
En foo de deught haer't batte raeckt *
God lof, wyr2iijn uy t 't hout gefprooten, Daer men fejcfc flagh van yolcjc uyt maeckt., Enfeker't komt ons wel terftade? ......
Dat men alhier j foo \vijd,, en breed ,
Ons'brave en,lpfFelfj,cke daden • "-.
Alreefoofixte melden weet!,,, , ; ...,:.Y,,!„;rt S
Want dat (al, als wy ons ontdecken %.,
En eens doen >: blijcken wie wy zijn, r
Ons wiflijck tot groot voordeel ftrecken: ,.,,,-
Daerom', couragie, Broedermijn? '"' \
En alles Êlonswel gedyen.y r v: Ditfeggehd, vielhy wederom ,,,', .,r , 1
Al krijtend, ,op fijn fchilderyen: . '<" ' rt'I' Waer dat een jTaemTgepacktedrom Van braeve Tro^fqbejf ojgjjj jpgen > Aend'eeneif, denftpufcen^rieclï......•>
In't vlacke ve!4 beftrijdentgirigen,,
Met lans, met fabel, en met pieck, ;,.,,-
Hierfagh byi hoe,dfiGj;jeeken vloden* _
Wijl hy ae^atjdre ka«q\fèrr)afri,
Hoe dat Achü in 'tmenfchen-moorden,
Een.fojidj§rJiflgh play ftertje nam,
En hoe "datfey door vleefcb en fchoncken .',,
Gehj£jf;e«jijonge Nickef floegh ,
En hoe (waerfleghs fijn pluymen bloncken)
Hy den Troyaen na htèystoejoegh.
Dicht hier ontrfpf fjeth.y, de tenten, .
^nee-wit,e»^<^hfpick-lipeïdernuw, ■ VanRhefu^ difcjuyft,inde Lenten
.Sijnsleyensï.metpen.valklieduvv, (Wijldathy vreedighley'teroncken) ",'.'_ '"j Van Dio^eed wierd n^r-gemaft', On-i dat hy daegs te voorêndroncken, Nie^wel-opfchilt-wacht had gepaft, poodathy al fijhequipagie, c Geen-hy fi^o varfch had mee gebracht, c.n al de reft yan fijn bagagie, , Met tlijck, verloor in eenen nacht. Cc Want
|
||||
|
4.02 De JEneas
Want menigh tel, en menigh draver,
En menigh ander koftelijck paerdt, Die licht noch gras, noch höy , noch haver * Gewoffen op de Troyfche aerd > Geproett en hadden, noch haer tanden Gefpoelt in Zantus fuy vre vloedt, Die vielen Diomeed in handen, Met al hun Meefters geit , eri goek Aen d'andre kant, fiet hy de wagen
Van Troylus die met Achil Sighfelven in duel dorft wagen, Waer door hy 't loot kreegh in fijn bil: Want met een effenen-lans doorfteken, Hingh hy voor doodt de wagen of, In prijckel van den hals te breken: Want wijl fijn kop by na tot ftof Gemaelt wierd door langhs d'aerde te flepen, En dathy 't toom van fijn karros Soo dicht had in fijn vuy ft gegrepen, Dat felfs de doodt het nauwlijcks los Kon krijgen, uyt fijn kouwe vingten, Soo hitagh fijn been in 't eene wiel, 't Geen eyndlick, door dat ftuck teflingren, Een uytgangh maeckté voor zijn ziel.:i- Hierbyfaghhy déTroyfche vrouwen,
Met loffe tuyten al të mael, (Behalven fes of ft ven ouwe, Die meeft al waren,grijs, of kael) Ui.-K. En met haer troohjes rliet be wondie», • Gaen flappen na vrouw Pallss Kerck»• Waer door*c bewëënen van haer fonderi •> En met wel hart en ftijf j en fterek,; Te kloppen, op haer magre'mammen,: Sy dees verftoordë Krijghs*Goddin Om h eul, en byftandt fmeken quammen, En haer te hebben tot vriendin. Maer, noch haer trahen, noch gebeden, Noch felfs een rijeken ofrerhaodt, Die fy hier toe aen haer befteede^ |
||||
|
<t>a n Virgilitts'.
('t VVelck was een heele luyer-mandt Vol van makrons, ëri confituuren) VVierdmetdeminftegunftontfaen; Mitsfy hun naüwlijcks wouw begluuren* Maer keeck haer met de fchouwers aen. Hier na komt noch fijn oogh te vallen
- Öp een verfchiet; waer in Achil Den doodeh Heclor om de wallen Van Troy en fleepc; waer voor hy wil (Gelijck men hem ooék moeft betalen) Totloffingh hebben föo veel gout > Als't rift in fwaerten op kon halen. Den Heldt, terwijl hy dit befchout}
En dat hy Priam met fijn handen Sigh felf fagh fitten in het hayr, Beet fchier uy: boosheydt op fijn tanden', En fwoer, föo hy dien Moordenaer Toen eens aen 't gat had mogen tyen > Dat hy hem, als een aerds-tyran, Het ent je wel had af gaen fnyen, Dat hem gemaeckt had tot een man. Doch wijl hy dit vaft ftaet te fweereh j
Soo word hyjuyft fijn felfsgewaer, Onder een tal van Grieckfe Heeren 5 VVaer onder, fchoön hy in gevaer VVas, van 'thagjen in te fchieten > Hy 't föo braef op een hacken ftelt * Dat in 't Grieckfe bloedt-vèrgieten > Hy wel mocht roepen, haegneveldt, Oockfiet hjrd'Ooftferfche Armadé,
En 't fchildt van Meinnon in 't verfchiet j Die vry wat van deSon gebraden, Soo fwart gelijck een duy vel fiet. . Oockfiethy 'tHeyrder Amaïonea,
Gelèydt van Vrouw Penthafile > Dieaen het man-volckeerisquam toönën: Hoe dat men yecht > met houw ,«n fnee. De broeck, die fy in plaets van rocken * t Panfier, 'c geen fy voor borft-lap had ? |
||||
|
4.0+
|
||||||||||
|
Xi
|
||||||||||
|
Of voor een rijg-ltjf aengetrocken
|
||||||||||
|
■>
|
||||||||||
|
Dat ftond haer foo gallant,' en glat, \
Dat geen van die fy tieeft verflagen , Of die (y heeft gemaeckt van kant,;. •'■ ■■ < Oyt heeft van onrecht kunnan klagen ;-t, ff Soofoetwas'tftervenva'nhaer hande. R Dit vrouw-menfch was heel kloek ter wapen * f
En ftreed heelxlapper, ftcut,en koen; Pasofjgelijckin't by teflapen, ru Geen fpeer,~ of lans, haer feer kon doen, . > Terwijl iEnéasöpgetoogen
Om defefchildefyen ftond, Waer in hy, met betraende oogen, Sijn heele Troyfche hiftorie vond, Soo komt hem eeri^geru cht ter ooren, Dat nu al vlöóghden Tempel in : Hy kijckt vartacró-ën en van voórèn* En fiet in 't-end delyöningin (Gevolght van een heel groote ftatiej Alreetsalindetempei-deur:- ' ■■ Hy fiet , en maéckteeneottaparatie Die ick höël' nét-1en aerdigh k*eüf; ' '•■[- Wanteventeen^gelijck Diane,
Soo docht hem diat vrouw Dido was, « Wanneer s'in't bos, en dichte lanen, Of langsde ftrandt van Eurotas. Met al haer ftoet ter jacht gaetryenj ' \'*
Verfien met-köfcer, pijl, en bóogh,
Gevolght vanNymph, en Maegdèn-ryen, Waer onder fy we 1 twee fpan hoögh, Met hals, *eö fchoüwers uyt komt fteken; 't Gebas der honden, en't getoet ' Der hoorens, 't rechte jagers teken ; 'rGeenbo£,e-Hi>ergh weergalmen doet y Verfprijt fich vaft met heldre wonen ; Enmiecktdeganfchejaghtvölvreught, • Waerom haer moeder, vrouwLatöne, ''<■'' - ?' * Sich in 't heymlijck foo verheugiity Dat fy, haers Dochters deught ter eeren, & ' Met
|
||||||||||
|
vanVirgilim J^py
Met al de wereldt daer van praét ?
En geen difcours kan intameren, Dat op haer dochter nieten üaet, [*,?, Soodanigh docht hera Dido mede ,
Toen hy haer eerfl mael quam te fien, En fy dén tempel in quam treeden, Verfelt rnet fonge Eedelien, En Juffers, yder om het befte, «ü*\ En op 't galamfte opgefchickt,
En foo wel d'eerfte als de lefte j Op 't netft gepeerelt, en geftrickt , Waer onder fy, met hel geflonckerj UytmuntealsdeSonnefchijn, sCÏ V Vant by haer fcheen de reft maer doncker ,
En fofider glans, en licht, te zijn. 't MuGjck van Cyters, en Cymbalen, 't Geklanck van Trommels, envanFluyt, Dat maeckten fulck een mufïcalen, r En fulck een vrolijcken geluyt,
Dat foo de Vorft door defe dingen Schier niet als roerloos was gemaeckt, ■; Hy wiffelijck al langh aen 't fpringen, En aen het danffen wasgeraeckt. Maerwijlhymetdees Muficanten ,j. De Koningin vaft nadren fagh,
In 't midden van haer Lijf-trawanten, ,::_-. J '■/ Met fulck een Goddelijck gefagh, :. . Soo dorft hy handt noch voeten roeren ,
Maer bleefop defe fchoone vrouw .. .' Van achter een pilaer ftaen loeren, Cl Om fien wat fy daer maken fouw.
Maer, Goon! met wat een alteratie VVierd hy getroffen door fijn öogh ? VVat kreegh hy meenigen tentatie ? Die hem door hart, en nieren vloogh; . ' Toen hy haer, op haer troon gefeten, Met fulck een gfootcn Majefteyt > Het recht aen yder uyc fagh meten, Volgens de puute biiiickheydt! Cc i Want
|
||||
|
£06 VeJEneas
Want hier was 't dat zy alle twiften >
In 't politieck, en't crimineel,
Selfs in perfbon, op 't vaerdighft fliften,
Wantgeeninjurie, noch, krakeel,
Noch geen proces, hoezwaer, of wichtigh.
Of felver gafs 'er vonn is van'
Derhalven deê fy, heel voorfichtigh,
Alle Advocaten in den ban; Vermits dat andersfins een natifr % Van twiften van verwarringh is:
Want haer relief, en proteftatie, Loop dickwils't fpoor te byfter mis. Des bad zy, om dat qjuaed te weeren, Dat volck met klock-flagh uy|geluy t, En dat rampfaligh appelleeren: Waer meê men vaeck 't Proces verbruyt, Vond hier ten Hoof geen approbatie: Maer, na eens vonnis was geeaen, En na een fimple condemnaue, Wasdaedlyck 't heel procesgedaen. En die 't kreegh tot fijnen laffe, Die gaf men flux een voet in't gat, Of foo hy figh wat grof verta|te, Men hingh, of leyd hem op een radt. Dusgingejj hier ten Hoofti de faicen:.
Waer Dido voorts geeri mi bder vlijt, Om haeft haer ftadt volbouw^ te maken, Betoonde tot den arrebeydt. ) DeVVoeckeraers, Alchimiften, DeTuyflchers, en de Dobfc>ölaers, Dietijdt, en geit, enalverqüiften» Leeg-loopers, hoeren, kopt>elacrs, En al die luye LiedtjesT-fans[ers, En voorder al dat viiyl gefpüys, Die liet fy, door de Luyfotvangers» Stracksfetten in een werrecfchuys; Om fteen, of balcken hoiits te lagen, Of deed haer fetten aen de jciu y; Óf liet haer kalck, en lle$n aendragen. |
||||
|
vanVirgilius.
En maeckten haer totopper-luy. Soo wierd het recht aen alle kanten
Gehanflïaert van dees Koningin; Die dees luye lanterfanten Sigh noch deed ftrecken tot gewin. /Eneas fprongh door defe dingen, Schier door verbaeftheydt» uyt fijn huyt; En borft, als vol verwonderingen, In't end, met defe woorden uyt: O Goön ! wat is een Landt behouwen
Door fulck een wijfe Koningin ? . Syfchud de wetten uyt haer mouwen, ; Als had s'er 't Corpus Juris in.
Achaet, om hier yets by te hangen,
Die feyd hem in het oor heel ftil: Sy is voor een gat niet gevangen, Sy magh daer fitten daer zy wil. Maer juyft foo als fy hier van fpreken,
Soo hooren zy een groot krioel; Waer op, foo dra zy derwaerds keken. Sy m idden in een groot gewoel, . (Dat vaft al in de Kerck quam dringen) pr Een vijf, fes, keerelsfagen, die Geboeyend, als ter Vierfchaer gingen j En die ftrackx op haer eene knie, Sigh voor de Koningin begaven , Met {"onderlinge ootmoedigheydt. Achates met mijn Heer den braven -<Eenas, na een korten tijde Haer oogh op dees Meffieurs te wenden , Die ftonden fchrickelijck verftelt, Toen fy haer voor haer mackers kende: , Waer op den goejen Troyfchen Heldt Verfuchte, tot verfcheyde malen, En riep met een verbaefde trant: 't Is of de Duyvel moet my halen, Sergeft, A n teus, en Cloant. O Hemel / door wat voor mirabel, Hebt ghy haer uyt de vifTen balgh C 4 |
||||
|
. TfèMvens
Verloft? omdoorditdroeFfpe&akel " Haer licht te flepenhadegalgh? Dit feggerid,- was hy pp het tipje
Van fich te voegen aeh'ha'ér fcy, Indien Acbiët nerrf nret by 't (lipje Hadtvaftgeffóiiden van fijn py:; Wat droes (riep hyJFfal dit beduyèny Wyzijn'erby mijnJceel om kout:, <■ En je fult al h'öt werck verbruyè»> Indien gy u niet Ril en houdt. • •' * Hier door liet figh de Vorft bepraten,
£n bleef irch höffderi'op fijn plaets,' En in fijn wolqtf :■' om door de ga£ên Te iien, hoie dat het met de fflaets, *' En met hun lchepen was gelegen y En waerom dat men deesgevat, - ■' :< En by delurverihad gekregen, • • »ƒ' EnhoefyqTjamenindeStadt.''' '•»' Daer hy haef ïri d'onftuyme bare*
Al lah'gh verhopen dacht te zijn-. Om dit figh dan tedoen verklaren, Hield hy fiets > tuffchen hoop', en pijn Noch fijntjes ihfijn wolek beflooteH t' ■ En hootd'Jhöe dat ïlioné , Met bey fijn-bTaem gebondepooten, AenDidodéèsharangedeê: ' Wijl datS-Roningin! mijn handen,,
Gelijck ghyfiety geboeyent zijn, En datickklapper metn)ijn tanden, Alteen uyt etfckle yTees y en pijrr, Soofalick licht foówelnietfpreken, Alsaers rriiffchien welfouw gêfehiên; Waerdoor ,fooick'er in blijf fteken, Ghy 't heelewëfckconfüys'fiilr. fién: ~ Dies bid ick^ '\yild doch cötfwrianderen, • Datmendïtfnirlingh, diemypranght-, Komt van triijn'handen dechargeren, Én eens eerï tèugb tedrincken langht: f.a dan fal ick'u gaen Verhalen, |
||||
|
van Virgilm. 4*9
De alderdroevighfte Roman,
Die men in een van's werelds talen Oyt van fijn leven lefen kan. Hier meê foo floot de Borft fijn kaken,
Want Dido wenckte met haerStaf, Dat men deFijnmanlosiouw maken, En dac men hem re drincken gaf. Gelijckgefchiede; wam fijn handen
Dieraeckrelos; waermeêhyftracfc Eenminglen LuycksBier, doorfija tanden. Na 't Centrum van fijn Penshuys itack. Wajjr door foo dra fijn alteratie Wdtdeurgefpoelt was met het nat, Hy., meteengroote Exclamatie, Aldus fijn reden heeft hervat: OoverlchooneKoninginne! Aen wien dat Godt J upijn vergunt De wreedfte Volckren te verwinnen, Eli dat ghy Steden bouwen kund, Vooru, en voor uw Africanen, Die ghy beheerfcht in volle vree; Wyarme, ellendige Troyanen , Die door de wreethey t van de Zee Hier zijngeworpen op uw kuilen, Waerdatwy> fonderargh, oflift, Ons felfs flechs dachten wat te ruften > (Hoewel dat onsfulcks isgemift, Nadien Meffieurs uw Onderfaten Ons hebben by de kop gevat, EnpasalsHeydens, ofCrabaten Geboeyt, gefleeptnadefeStadt) Wy komen uw genade imeken, En bidden-, datgh'uw volck verbiedt, Dat fy haer handen toch niet {teken, Aenonlefchepen, en die niet Gaen maken toteenCarbonnade, Door die te fteken in de brandt; Want fulcks was wis voor uw genade Vqoreeuwigh altegrooten ichandt,. Cc 5 Let
|
||||
|
o DtMneas
Let eer, ickbid, op on(e faken,
Enfiet, wat onrecht men ons doet > Van onsby u verdacht te maken, A Is Rovers van een aer mans goet: Wy zijn'er niet van afgekomen, Qm fulcke guytery te doen, O Neen , wy zijn meê van de Vroomen, En meêgeiproten uyt degoên: Wy fbecken't Landt niet af teloopen; Wy komen niet, om met geweldt, Uvolckteplundren, enteftroopen, Of om te rooven langhs het Veldt; Wy komen hier niet, om uw Boeren Tefpolieren van haer Vee, Noch om u Hüys-goön wegh te voeren, Want fiet, wy brengen d'onfe mee. Indien wy fulcke fcbelrrren waren,
'k Beken ,men deed maer wel, en recht, StracksGalge-waerd met ons te varen, Al keken wy noch eensfoo ilecht. Maer ach! watfouden wy beginnen?
Wy arme Duyvels als wy zijn! Om fulcke ftucken te ver finnen, Is ons de moedt voorwaer te kley n, De Griecken, och! die helfche Griecken, DaerTroyenleydtdoorneergeftort, Die, lijckthet, hebbenonsdewieckeo Tot aen het lijf toe afgekort. Wy hebben langer geen couragie: O neen, wy quamen maer alleen, U bidden, datj' ons vry paffagie Wouwgunnen, door uw Landen heen. Daer leydt een feker vruchtbaer Landtje,,
In 't Griecks Heipiriem gedoopt i Waerdatmen menigh Diaroantje Om fes, offevenftuy vers koopt. Want 't heeft in rijckdom geen gelijcken j flet veldt dat bloeyt daer tweemael 's Jaers, Het Koren groey t daer langhs de dijeken, |
||||
|
va» Vtrgilw. 411
Men vanght daer puyck van blancke Baers,
Èn Pos, en Braeflem, Snoeck, en Korper, En alle foort van goeje Vis; En nauwlijcks vindj'er Boer, of Dorper, Dat niet een goet Soldaet en is. In'tendt, onsdunckr, vooronsTroyanen, Dat het ons heel wel lijeken fouw: De dappere Enotrianen Bewoonden 't wel eertijdts; doch nouw Huysveft daer weer een nieuw canailje, Datnahaerbaes,, ofdorninus, Dat Landt nu heeft genoemt Itaelje, Want fiet, die heeten Italus. Daer was't, om u recht uyt te fpreken,
Daerwy het hadden op gemunt; Daer dachten wy na toe te fteken, Indien 't het noodtlot hadt vergunt: Maer 't lijekt wel, dat die buyen-maker, Den bulderende Orion, Dien ftorm, en wind, en blixem-maker, Sulcks in fijn kop niet veelen kon; Want met fijn opgefpeerde longen, Heeft hy ons arme Troyfche Vloot Met fulck een feilen wind befprongen, Dat d'alderfneedighfte piloot ïerftont de heele moedt liet flippen; Waer door van ons het meefte deel Isftuckgefmackt, op rots, enklippen', Of in de onverfaedbre keet Geflockt, vand'ongeftuymebaren, Wy alleen met een kleyn getal, Died'Hemel, lijekt wel, wouwbewaren, Geraken eyndlijck aen u wal -t Waer dat wy anders niet dan vrinden, Ofgoeje, eneerlijckeluy Hadden gedacht te fullen vinden, Maer 't fchijnt wel, dat ons al den bruy, Wat dat wy doen, moer tegen loopen: Want, wat fatfoen van doen is dat ? Dat
|
||||
|
4li "De &neas
Dat al uw volek, ons ftracks, met hoopen >
Met ftock, en fteen, fit achter 't gat ? Dat men ons daedlijck aen komt randen » En flaet, en vat ons by de kop ? En kevelt ons aen hals en handen, . Enbruytonsalsdeduyveljob? Wat helfcher en verdoemde natie Of op dees kuilen habi teert ? Daer men met fukken quaejen gratie, Den armen vreemdelingh traceert. Men liet niet, dat wy onfe fooien Pas even fetten aen het Strandt j | Om by een vuur van doove kooien, Ons wat te droogen, op het Landt, En om ons' ydle voeder vaten Weer op te vullen, uyt den ftroom, Of daedlijck komt een Troep Soldaten, Die, indeplaets van wellekoom , Of iecwes diergelijcks, te feggen > Onsdeerlijck vallen op den baft, En meten ons de magre reggen > Met Kneppel-flagen, by de taft; En drijgen ons'ontmande Schepen Ter vluchs te {teken in de brandt, Terwijl fy ons na Stadt toe liepen, Geboeyt aen armen ,en aen handt. Is dit aen vreemde Gaft-vry wefen;
Is dit tetrooften iemandts pijn ? Is dit de groote Goden vreefen ? Het mocht de bare Duy vel zijn. Men hoorde, by mijn keel, tedcncken , Hoe dat den Hemel 't quaetdoen ftraft, En Jioe hy weder goet kan fchencken, Aen die de goeden hulp verfchaft. Wy foecken niemands quaet, offchade* Wy doen geen menfch ter werelt leet: Wy zijn een volck, daer uw genade Miflchien de deu^ht noch niet van weet. Want Heer yEneas, die Vennaerden,, |
||||
|
vanVirgilius, ^l }
Dien dappren, en God vruchten Heldt,
VViens deught vaft langs de ganfche Aerde Wordt met verwonderingh verrek, Dats' onfe Baes, en onfe Koningh : Merckt hier, ick bid u ,'eens uyt an, Of fulcks ons dan niet tot verfchooningb, Entotons'onfcbuldt ftreckenkan? Och! foo den Hemel hem gefpaert heeft >
En hem noch uythetihgewandt, Van Rogh, of Cabbeljauw > bewaert heeft. En hem noch hier eens brenght te landt , Soofweer ick, fal 't u niét berouwen > Dat ghy ons red, uyt ons verdriet i Mits hy 't al e ven eens fal houwen, Alsof't hem fel ver was gefchiedt.• Want foo ghy, in ons wel t'onthalen, Miffchien wat koften quaemt te doen, Die fal hy dubbelt weer betalen, " En tot een ftuy ver toe vergcên, ■ Want om daer overte krakeelen, Daer is hy ganfch niet gelogeerc; Mitshechemweynighlijckttefcheelen> Hoe veel hy voor een vriend fpendeert. En voorders, omrechtuyttefpreken,
Soozijnw', ó Koninghlijcke Vrouw! Noch foo van vrienden niet verftefeep., DatniemantonshierreddenfouWj- ■ ■' VVy hebben feker in Sieilie N och wel een- Man , die met fijn geit, Wel foo veel macht, dat, alhielje Ons hier fes Jarenr, met gewelt, Hy onsrantfoen wel fouw betalen, Of felfs, iadien j^ koppigh waert, Ons wel met-wapens weer fouw halen; VVant'kweet, fijn vrienden zijn herawaerd: Die uyt het Troyfche bloedt geteelt, Van al de wereldt is te vreefen, Wanneer men hem wat potfen fpeelr. Laetons dan lieverin uw Landen.,.....
|
||||
|
, ï>e Mneas
Wat minnelijckerzijn onthaelt,
Op dat hier na ons fcha en fchandè > Niet op uw eygen kop en daelt.' Al onfe fchëpen zijn deur watert >
En alle dingh is reddeloos, En alles dient wel gekalfatert, Daerom foo gun, dat wy een poos Hier veyligh in uw havens blijven, Om ons t'herftellen in poftuur, En ondertuflchen fal men fchrijven (Oflichtelijck, per avontuur De Vorft noch ergens was behouwen) Dat wy hier zijn te Landt geraeckt i » Waer door wy vaftelijck vertrouwen, Als fulcks fal zijn bekent gemaeckt, Dat wy by een wel fullen komen; Om foo, met alle man, weerom, Gelijck wy hadden voorgenomen> Te rucken na ofis Latium. Of, foo de hoop, met onfe tranen j
Geheel, en al, flechsvruchtloosis, En dat het heerfchop der Troyanen In 't lijf fit van een VVallevis, En dat wy ganfeh geen tijdjngh hooren, Van hem, noch van mijn heer fijn Soon, Die, als fijn Vaertje, fcheen gebooren, Om pal te fitten op den troon ; En dat daer meê dat fproockjen uyt is, Van 't langft-belöofd Latijnfche landt; En dat het heclê werck verbrüyt is, Dat eerft foo vaft leeck als een wandt; Soowilt ons, óVorftin! vergunnen, Datw' als van een verloren rejjs j Weer na Acefters keeren kunrien j En hem weer vallen op fijn vleys; VVant die raan> is een man met eeren > Die in fijn nieuwe ftadt, en wal, Ons fteets als vrienden fal tra&eeren > Én altijdc wel onthalen fal. . |
||||
|
van Virgiliuti
Dit was Iliones harange;
Die Tol van bange talmery, Hy in lange als met tangen, Vaft had ftaen prangen uyt fijn py • En die van d'andere Troyanen Door 't knicken wiert geapprobeert; Hoewels' een deel der Lybianen, Al langh al had g'inporf uneert. Vrouw Dido, fonder fulcks te toonen, Hoewel 'er vry wat wiert gemort, Stiet uyt haer purper-roode koonen Dees foeté antwoordt, in het kort : Wiltgoejeluy! hiergeenfintsvrefen.
Voor eenigh onhey 1, fmaet, noch fchand, Ghy fult hier alfoo veyligh wefen, Als in uw eygen Vaderlandt, Ick heb hier in mijn nieuwe Staten Een deel maximes vaft geftelt, Die my tot noch niet toe "en laten, (Uyt vrees van eenigh vreemtgewelt, V Vaer door men my licht koft befpringen)
Dat eenigh Schip hier op mijn Kuft (Voornamelijck vol vreemdelingen) Belandt, of in mijn havens ruft. Hier toe heb ick, in't rondt , de ftranden
V Vel dich t met Oorlogs-volck befet j
Opdat, foomenonsaenquam randen, Men haer fulcks door geweldt belet. En hier door is het, dat ghy lieden Terftont zijt by dë kop gevat, En dat menu, op mijn gebieden,
Geboeyt gevoert heeft na dees Stadt. Doch foo ghy onderweegh wat (lagen Ontfangen hebt, dat is my leet; Ja 'k wenftc felver die te dragen, Indien het u wat voordeeldeed. Daerom foo fullen voor de Tey fters Die op uw fchou wers zijn geraeckt, Een goet tsl defenfive plcvfters |
||||
|
+t*» DcJEneas
In ailer y! zijn toegemaeckt;
Enyder, omuteverfriffen, Sal ick een kop met Warremoes, Van groene krüydert, opdOendiffenj Verielfchapt met een goeye kroes, Vanfekere Vinum Medicatum, OffeerReflaurative Wijn; ' Die u vry meer van Oxycratum, Of ander tuygh, fal dienitigh zijn. Voorts fal ick geenfins my beklagen,
Van al de köften die ick doe, Indien ick uw ontfangellagen Slechs door mijn Traciemêht, vergoe: Ick voel mijn felf daer toe verfchuldight, Want wie ken'd Heer /Eneas niet ? Wiens lof de Faem verme'riigvuldight, En door de ganfche wereld vlied : Wie weet van het ver'maerde Troyen ? Wie weet van d'Oorlogh, en de Brandt, •< ';' Waerdoor'tdeGrieckquatn uytteroyen., Hier(rïiet te fpreken iri ons Landt ? ■ '• » WyPunifchén, zijn by mijn fchoolen,;* Soo dom , 'noch onverftandigh niet, ii(«o Dat ons yets blijven föuw'vei-hooien, Van al 't géén hier op aerd geïchiedt: Oneen, al wat'er mach gebeuren, Al was hét heel aen's werelds endt, Van allerleye foort van geuren, < Dat is ons in der yl bekent.
Wy hebben weecklijcks twee Couranten, Waer door wy heel'correct verftaen, ", Door tijdingen van alle kanten,
Wat hier re wereldtom mach gaen : - •> Derhalven, wijluwöngelucken,. a Als meê, die van mijn Heer uw Vorft, - (Diemyalvry aen 't hartedrucken, . - ï.n meely fboken in mijn Borftj Mylangh ter oorenzijn gekomen, Soozijt verfekert, b)\ mijn handt, |
||||
|
ïiWVttgiïïusl '4,17
(Hetïy) dat ghy hebt voor genomen >
Te trecken na 't Latijnlbhe Landt> En na Saturnus rijcke Ackers, Of na Aceftes, uwen vriendt) Dat ghy van my, met al uw Mackers» Met raedt,én daedt, fult zijn gedient. Veel geit kan ick u niet vereeren > Maer'tgeeh ick hier heb in mijn tas, Daer mooght ghy vry van difponeeren > Als of het heel u w eygen was. Doch > foo 't u hier belieft te blij vén >
Logijs, en al, is u vergunt: En ondertuflchen kundt ghy fchrijven, Ofghyuw maets weer vinden kunt. Voorts ,-falick tufTchen uwTroyanen> Soo ghy hier toe genegen zijt j '' En tuflchén al mijn Tyrianën, Noyt maken eenigh onderfcheyt: Elck fal my even welkom wèfen, Haeldesuwfchepenvryopftrandt, ' - .: .• En wilt voor fcha, noch onhêyl vreefen > Maer huysveft vieedigh in mijn Landt. En och! of oock met een uw Koningh
Slechs hier aen Landt gedreven waer! Ick fweer dat ick tot een belooningh j (Indien hy flechs uy t 't Zee-gevaer Verloft was) aen de' God der baren Souwdoen foorijclren ofFerhandt, Dat hy daer beter van fouw varen > Dan of hy in fijn ingewandt Een fchip, vijf, fes, had in gaen flicken: Derhalven fal ick foo terftond
Een deel Soldaten af gaen fchicken , Langhs al mijn Kuften in het rondt} Om alle hooien te doorfoecken, Soo wel in Stadt, als wildernis, Om foo te fién < in wat voor hoeckert Dat toch uw VornV vervlogen K Metdefe minnelij'cke woorden >
Dd Was't,
|
||||
|
+18 , OejEfiéai
Was't, dat Vrouw Dido haer ontfingh: f
VVaer door een yder, diefe hoorden, Byna van vreught aen 't danflen gingh y Soo kroop de blijdfchap door haer kooten: En Godt weet, of die twee Meffieurs,
In die uytheemfche wolck beflooten, Niet wel om drie vaen, uy t haer beur?, Daer wenften uyt te mogen breken: Weshalven dat mijn Heer Achaet ,.{ De Vorft dus aen begon te fpreken:-..-■
Wat dunckt u ( feyd hy ) groote mact!
VVat dunckt u ? is het nu geloogen Hetgeen uw Moeder heeft voorfeydt ? Nu fiet ghy immers met uw oogen, UwMaets, en Vloot» infekerheydt. Een fcheepjen mogen wy noch miffen, VVaer van het volck al langh al doodt, Of opgeflockt is, van de vifTen, Maer al de reft is uyt de noodt > En heel-huyts hier te Landt gekomen i Wel aen, verlaet dan defc wolck, En ftaet hier langer niet te dromen, Maer openbaert u aen u volck, En aen dees fchoone Koninginne: Die 't fchijnt dat reets na u verlanght, . En die my dunckt, dat met haer finnen Al vry wat na de liefde hanght. Terwijl Achaet dus Hond tefpreken,
Soo deê vrouw Venus, vanomhoogh, De nevel aen twee ftucken breken, VVaer door jEneas in het oogh Van aj de wereld, quam ftaen proncken ,• Soobraef, en wel-gemaeckt van leeft, Soo recht, en vierkant op fijn fchoncken, Dat, mits hy daer, gelijck een Geeft, Soo fchielijck voor den dagh quam ipringcn, Hem yeder aenfagh voor een Godt; 't Geen menigh vol verwonderingen , Deed op fijn Neus fien, a]g,eenSot. |
||||
|
vanVirgittfa. \.W^
De reden van dees Transformatie,"
VVaer door een ycdër op hem këeck , Ën waer door hy > foo vol van gratie Een Engel, öfëenGodtgeleèck, VVas, dat MejufFer fijn Mamaetje» Hem met'een feker aerdigh nat (Getapt uyt haêr Blancketfel-vaetje) De gaiifche Troonje hadt befpat: Gelijck fy oock fijn fwarte lockeii Hadt op hetaerdighft gefrifeert,, (Want anders krulde die als ftocken) En na de kunft gepomadeert, En dicht met poeyer overgoten \ Gelijck fy meê in fijn geficht (Daer niet dan vlammen üyt en Ipföten), '; Een feker vuurtjen hadtgefticht, Datvry watGodlijcks leeck tewefeii: Waer dóór hy mee een foet gelonck, Heel glad, en gloeyend in fijn wefeii, Gelijck een koper becken blonck. Pas even eens, gelijck de Lijften,
Van Sackerdaen, of Ebben-hout, Door vrijven, boenen, enpolijften, Stracks liaen te glimmen als een gout 5 Of even als de achter fticken, Of aers de hacken van een fchoen j Wanneer de Makers, door haer licken, Die pet, ën gladtjes glimmen doen. Sqp ftondt vEneas hier te prijCken, .
Wijl hem dien Adelijckeri Hoop Geheel verbaeft, ftond aen te kijekeri j Waèr van alreets een groote hoop, Uyt fchrick fijn Poort begon te fchuurêrj, Op 't fien van dit onfaghlijck Beelt : Want niemant docht'er om de kuuren, Die hier vrouw Venus hadt gefpêelt. Hy ondertuifchen, met het voetjen ,
Of flincker beéntjen, achter uyt, En in de rechter handt het Hoedtjen » Ddi Sloegh
|
||||
|
Sloégh vol van vreughde dit geluyti
Hier (feyd Ky j piet een bevend toontje)
Hier fietg' o fchpone Koningin! Hier fiet ghy dat Vrouw VenusSooritje, En Broeder van mijn Heer de Min-, Daer ftracks föö ny ver na geVraeght is ; Hier fietg' ./Eneas, inhetendt, Die deerhjck op uw Kuftgejaeght is: Door dat onchriftelijck Element, Dat met fijn importune baren, Uw Lybiaenfche ftraridt befpoelt; En dat die moeyte wel mach fparen , Als 't my weer op fijn golven voelt: Hoewel 't my na niet wel kan rouwen, Vermits ick do or de Tyranny, Nu 't luck heb, aen te mogen fchou wen Soo fchoone Koningin", als ghy; Die door haer toverende loncken, Eer een Goddin lijf kt, dan een menfch» Mits ick daer van alreedts de voncken Kan voelen gloeyen, in mijn pens. O overfchoone Ly biane!
Die met foo grooten goedigheydt ï Aen mijn ellendige Troyanen Als moeder, en befchermfter zijt: (Mits gy haer, uyt haer Land verdreven, En van het wreed geval geplaeght, Een beter woonplaets komt te geven, Dan daer men haer uyt heeft verjaeght) Helaes! watkanïckubetoonen, Daer ick uw dienft mee kan vergoen ? Gewis, denhemelmoet'tuloonen; Want, by mijn keel, ick kan 't niet doen. Nu is het, dat ick eeriï die plagen,
En ftorm, voor ons geluckigh hou w , Door onsjuyft aen het Landt tejagen, Van fulcken eerelij eken vrouw, , Want, 'tisgewiflijck, dat een ander Ons vry wat flimrn.erha.dcgeplaeght, |
||||
|
vanVirgiliuf. ,.411
|
||||||||||||||||
|
Enons, alsfchelmen, mee malkander ,J
|
||||||||||||||||
|
Voor vaft het gat hadt uy tgejaeght}
En lichtlijck niet een mbffel-fcEelpje, |
||||||||||||||||
|
Voor ons ten beften hadt gehadt»;_..T.
|
n3
|
|||||||||||||||
|
Maer met een deerelijck Godrhelpje j'
Een voet gegeven in ons gat: , \ 'tMadwisgeWeeft; her üyt, canailje.' En dieffche* fchuy mers van de1 Zee! \ Maeck voeten, of de D'tiyy iel haëljé, Of daedlijck aen degalgh'er rnéq.: Maer ghy;', "6 fchoone fcanin'ginne!
Onthaelt ohsop een andre trant; Nadien ghy, als een goe vriendinne, Ons goet lögijs gunt in uw Landt. Gewis, het was tergöeder uure j
DateermijnHeer, UEiPapa,1 In hetTournoy-fpel der natuurë' |
||||||||||||||||
|
Trad, mét Mevrouw Ü E. Mama;' _
|
sid
|
|||||||||||||||
|
Om 't fchoonfte fchepfd tpe'te taecklen,
Dat oytdeSonv pf'tKa,ërs^HchtfagK? En die men onderde miraecklen ';*^ J\ii Van defe Eeuw weftelltriii&h,:"'; , \\ ^J
SooJangh.dah, alsdie^aièT-ft^órrièn ; B ~'
Sichfdfsoritlaften.in'dcZêë] n : J*0 Soo lang men fchauw^viTiü^dèbborhèn \° f ~
Enfoolatigh'driérhë^fir'i dstv(reei ";j," Ja foo langhals van ^klnmiimakën ';' !. ïz De mode noch niet iïf eii galet ? Soolanghfal men, metVÖllëfekerj, ";'. 1, Uw lof, nochfingén, langhs ctè'ftrae't. ",. " : Dus fprack de Vorft; en na'liet fpréktehi ■ \
Gaf hy Ilioné fijn handt, ' ' ' "r," ! Die 't beentje achter uy t géftfekeri,
Schier met de neus doock in het zandt. ' Hier op foo valt hem aén fijn voeten! , Dien eerelijcken man Sérgeft, ! ' . Die hy heel Cypriaenfch begroete,
Met Heer Bloa'nthus, ëndëreff. Vrouw Dido fat vaft öridêrtuflen
Dd 3 . (Ver-
|
||||||||||||||||
|
De Mneas
(Verwondert om deesfchoone knaep) Met bey haer billen op het kuflen, Te kokermuylen als een Aep: En wierp hem duyfenden van lonckjes >,, En vriendelijcke laghjes toe » En wierd trots duyfen t Tover^vonckjes* Hem aen te fchouwen nimmer moê. ; Poch eyndlijck v na dees admiratïe» ; Hem fafjesdrucK^nd aen fijn mouw , Vroegh ïy hem roet eenfoetegratie, VVel goeyen Heer! hoe vaert het nouw l Seer wel, God t lof > om u te dienen
(Gaf hy tot antwoord) maer ick ben (Gelijck men aen mijn yaedfche minenJO VVel fonder t wijffel mereken ken)" • , ,-t Vry wat ontftelt van jriijn Voyagie , . En 't Scheurbuyck fpéelt my door delqéA. Is'taersnie^iTey'fy^fcHepcQuragV?,», "r, ■ .
Diefieckte hebje niet'alleen > . 4»r;,M*,= j V Gewis, ghj jijt^elt^bjekiagen^^ 3m/ (Heraamiy m^t gen droef gelaet) , ,-;"-:; Om dat u, met fopgrooteplagen, ■ .-\ ' Het N.oot-lojt ftem v^bolgen gaet., Wat óf dien ftijfe|op fich wel inbeeld ?
Of hy aeniedecj me|i^,em luft, Die potfen fleeh^lop na.fyn fin/peelt?,, ,, , Ennieteertsuetwiie1d!at.hyJbrufl:? % .' Of hy wel weet" > dat hy dien vroomen Achifes Sopn jje^ft voor gehad ? ; Dieby dëLibiaer^cneftroómen,'... UytV.ehusihcJé.Wjêreldttradt? ',",' fj .' Indiëh1iyrt had foo wel geweten, .,,.] Alsick, ickfweeru dat ny jouw Spo fel niet had aen 't gat gefeten, -'.,... Maer vry meetettimefen fouw. .'."■..'. Het heugt my (fchoon iktben nogkleynwasj
En noch liepfpeelen met de pop) Dat Teucer, dat mijn VaersCoufijn was, Uy t Griecken^landt op een gallop, |
||||||
|
423
|
||||||
|
vanVitgiïiw.
By ons te Sydon aen qüam draven; VVaer hy (wijl hy fijn Vsderlandt Verlooren had, met al fijn Haven) Mijn Vader bad om onderftandt i Die 't hem gewilligh prefenteerde, En 't Eylandt Cyprus voor hem won; VVaer Teucer, daer na langh regeerde, En foo langh leefde als hy kon. Toen hoorde ick uw naem al melden > Toen wift ick al wie da t ghy waerd; Mits Teucer ons fomtijdts vertelde , By winteravond aen den haert > Uw brave, en loffelijcke daden; VVaer dobr ghy menigh ftoute Grieck Gemaeckt hebt tot èen Hufpottade , Met hack, met fteek, mét fwaert, en pieck; Voorts, hoe ghy danflen köft> en fpringen, En voltizeeren als een Aep ; Op Lu yt, en Cyter flaen > en fingen, Gelijck een vrbegh-gelubde Paep .- En alle foort van Vaerfen maken, En voorts al wat men dencken kan, Van Geeft, en van Galante faken, Diehooren tot een eerlijck man. Toen eftimeerde ick u aireede, Voor d'hupfte Kerel die'er leeft; En die in deught en dapperheden, Miffchien geen wederga en heeft. Derhalven ben ick opgetoogen, Van puure vreught op defen dagh, Dat ick u fien mach met mijn oogen, En in mijn Hof ontfangen mach. V Vel weeft dan welkom, brave vrindeH, Ghy fult hier in mijn nieuwe ftadt, En koft, eri dranck, en flaep-fteê vinden, Als of j'een Sufter aen my had. Want wijl ick meê voor dèes ter degen Geleertheb, wat hetonluckis, Soo ben ick ayt mijn hart genegen> |
||||
|
4H ÜfrJpjÉP'
Te zijn tot uw behoudenis» ,;A> ;v $
Enuuytalleno,odWftredden, ;•■,..,>... «,;
Wel aen, geef dan npchwat,gedult,v En in het korte wil isk wedden, ,•■'^•'/,-, . - Dat ghymy des bedancke,rj lult.- i ï t , ' Dus fpreecktde/chooneLibiarje;X, ^
En na een rijcke ofFerhapd, _ _, -, . (■ Befchickttot voordeel der Troyanen» \. Neemt fyjEnea|by der handt, >j ,. '. ;» Omhempa'thpoghEalleysteleyden,; , , Verfelt met eê«i feer grpote iloet, , i , Van voor, van achtren, en ter zydenriI;.... ■ Tepaert,tewagep >cntevoet.:3 ,„,, Hier op beveelt fy> dat de mackers j ,.■...
Noch fcheep gebleven» of op ftrandtj, -•.- Van ruymeen-dardrhfllfhpndercbackeïSj; Elek een gevulde turrif-maadt, j* Met brood, fouw worden toegeïqnden, Gelijck fy haeif oock fendendeê,!3 ^ , ; (Tot trooft var», fpo, yeele grage monden-, Schier uytgehongert pp de Zee) ,\ Net twintigh wel gemefte Stieren, . • En hondert S wijnen > dkk van fpeck j, Diein dat landt als^mdre dieren,, , , . j Het hooft mee dragen pp den neck, ■ ■ •.;,. Hier by noch horjfftrt ouwe Schapen, Met foo veel Jongetjes daer by; Een fchip met wQfttéri > kool, en rapen,- Item, tien ketels rijften-h/y, Met3 fes of feven voeder-vaten, MetSpaenfe, Rhynfe,en Franfewijn, Om foo Matrpofën en Soldaten a, r In gloria te laten zijn 5 , Ter wij 1 foo prpncktm' aen alle kanter»". Het Hof vaftop hetcieriijckft op,, Men flaet Tapijten aen de wanten,, En komt met menigh filvre kop, En gouwe fchael te voorfchijn ipringen; Waer in men fagh gedreven Üaen, |
||||
|
■vanVirgiliM. 43 J
Tot glorie der nakomelingen,
Vrouw Didos Grootvaêrs dappre daên. Men gaet gefwint de taeffels decken, Terwijl dat vaft den fchoorfteen roockt: Men gaet Kapoen, en Haes, doorfpecken, Men backt, men braet, men ftooft, men kookt. Men fpoelt, en vult vaft kan, en glafen; Men komt met bier, en draeft met wij n ? In 't end, men woelt, en ley t te rafen» Als of'er puur fouw Bruyioftzijn, Mijn Heer iEneas onderwijlen
(Ontruft in 't vaderlijck gemoedt) Doet fijn Achates ftrand-waerd ylen » Om foo terftont, op ftaende voet, Mijn H eer fijn Soon A fcaen te halen, En hem te leyen na deStadt, t En hem in 't korte te verhalen, • « .
Hoe braef men haer ontfangen hadt. Met laft, van fich net op te toyen, En d'overblijffels altemael, Die men noch in de brandt van Troyeu ; » Geburgen haduytPriamsZael,
Met fich na Didos Hof te dragen; Omaendie KonincklijckeVrouw■> Die tot vereeringh op te dragen ■> Mits hy den Haen wat fpeelen wouw. 't Regifter nu van dees Gefchencken >
(Waeraen mijn Heer Virgilius My hier ter rechter tijdt doet dencken) Datluyt, na dat mydunckt aldus: Voor eerft, een ouwerwetfcheNacht-rock,
Soo fwaer van 't gout, 't geen daer op blonck, Dat yemandt die hem om fijn vacht trock, Daer mee bykans ter aerde fonck. Ten tweeden, een SI uy er, die voor defen Placht van de overfchoone Heleen Een Sondaeghs Regen-kleedt te wefen; Endie, alsyetwesongemeen, Daer van haer Moeder was gefchoncken > S Dd 5 Toen
|
||||
|
! TieJEneas
Toen fy terTroyfche Bruyloftgingh;
Schoon fy daer daegtrtijcks meê liep proncken i Want't was een feer hovaerdighdingh. Ten darden, een Scepter j met twee Kroonen, DaerPriamsoudtfte Doehttrlijn, Mevrouw de fchoone llione y Wel eer placht Draeghfter var) te zijb. ' w'f- Ten Vierden, Hals en Borlï-juweelen, ' : Van defe fellefdê Princes; Ten vijflen, fekre Rood Fluweele Bonnet, die met een koort, vijt, fes ju! Pyramidaelfche wijs bewrochf was,-' En die in't Boel-huys van een Kroegh Voor Vader Priamusgékocht W3S; Hoewel hyhem feer feldendroegh. Ten feften, vier paer fijne Kragen i Item, een ouwe PortërYaësy71''^ -' '■■• i;Js'" "^ Die Hecuba eer placht te drafgen, • ; ' Alsfygeklecdt.gingh op haer Paefch.
Item, eenFranfcheSonnê-wfjfer - •' DiePariseèr'ftvanHèftórkreeghr "; :i,. Item, een Hollandts Waeffel-yfer, Herkoraftigh uyt de Servet-fteegh. Hier by, een Borftlap van Helene , Die Mammen, Buyck, en al befloegh: Item, eenHuyck van Polyxéne, Daers' over He&or rouw meê droegh. Voorts noch drie Criftalyne Brillen, Wel eergebruyckt van H ecu ba: Met noch een doosje gouwe Pillen, Seer dienftigh voor het Podagra. Dit was't, hetgeen Achaetgingh halen>
Enwaerfneewyhem, mëtAfcaen., (Om eens wat anders te verhalen) NaStadttoe, Tullen laten'gaèn. Vrouw Venusleyvaft ondertuffchen. J
Te pradlifèren in haer Geeft, AlsofhaerSoonby Pool, ofRuffen, Of Türck, en HeydeDs was geweefl) |
||||
|
van Vtrgilim. 427
Hoe fy, om tot haer wit te raken,
Haer faken beft beleggen fouw; En hoes' haer Soon bemind fou maken, Van dëfe Koninghlijcke Vrouw. Want mits dat fy deTyrianen Heel wifpeltuurigh wift te zijn, En boven al, de Courtifanen Slechseereüjckeluy, infchijn, Maer inder daedt, flechs valfche Fielen, Die, als'talomquam , woord, noch eed\ Noch trouw, noch nier een bruy en hielen> Maer fulck flechs achte alseen fcheet; En dat hier by haer wel bewu ft was, : Hoejuno, dat hertneckigh wijf, ai u; 8 Noch daeghlijcks in haer Geeft ontruft was, En flechs, als puur per tijdt verdrijf, Pearme, ellendige Troyanen Alleen maer wat te bruyen focht; ; 'O En daerom door de Tyrianen, : ;8v, ' .
Licht haer verderf weer overdocht:
Soovondfy, omditvoortekomen,
Geen raedt foo gunftigh, na haer fin,
Dan die fy reets had voorgenomen;
't VVelck was, defchooSeKoningin
Van nieuwe liefde te doen blaken;
En haer op Monfeigneur haer Soon
Soofchrickelijckverfot te maken, vi
Dat fchoon de Tyriers al fchoon
H em fochten het gat uy t te j agen,
Syfulcks, als haer Princes, en Vrouw»
In eeuwigheyt niet fouw verdragen,
Maer hem fteets wel onthalen fouw.
Hier toe had fy voor al van nooden
Haer jönghfte Soon, mijn Heer Cupied»
Die fchoon de kleynfte van de Goden,
Nochtans feer groot is van gebiedt.
Mits hy met fijn verdoemde fchichten
En Goön, en Menfch, en Vee incluys,
En alle» wat dat leeft doet fwichten,
|
||||
|
48 DeMneM
Ja felver tot de minfte Luys.
Dees was 't dan, die fy ftracks liet roepen;
En diefy (wij Is' hem uyt haerfack Watmufcus-ertea gaftefnoepen) Aldus > gelijck haer Soon, aenfprack: OKindt! ghydievanuwMamaetje
Alleen de kracht zijt, en de macht, En die het vuur van mijn Papaetje Slechs als een blaes met boonen acht, Ten aenfien van uw toortsen fchichten} Waer door (en fonderdat men lieght) Men feyd; dat ghy het al doet fwichten, Watgaet, of loopt, offwemt, wat vliegt By u kom ick nu byftantfoecken, Ghy moft my nu eens hulpfacm zijn,-' '•'■■■ A! fouw vrouw Juno noch foo vloecken, Jaeeuwigh knorren, alseen Swijri. Ghy weet, hoe dat fylangejaren
Uw Broer JLneas heeft gepteeght,' En hem door ftorm, van wind, en baren\ ""! Nuheeftaen Lybien gejaèght. : (Wantdaerom Hebt ghy menigmalen, Gelijck als ick bedroeft gewèeft) Des fal'kurnaeralleenverhalen, •'• Hce dat nu dat halftarrigh Beeft:
Hem nieuwepotfen foeckttefpeelen, En weerom nieuwe lagen leydt; Vermits fv onluft foeckc te teèlen In'tHofvanDidoj die met vlijt Haer nieuwe Gaft wel foeckt t'onthalen, Erffclle foort van dienftên doet, Derhalven legh ick vaft te malen, En overpeynsin mijn gemoedt, Datdefegunft, door Junos lagen In 't korten wel verandren mocht, En dat men hem in korte dagen, Sagh deerlijck gatgewaerd gebracht: Derhalven heb ick voorgenomen > Dees overfchoone Koningin |
||||
|
vanV'tfgilïui:
(Om alle onheyl voor te komen) Soo fel t*ontfteken van de min, Datfy, omalhaeronderfaten, NochJuno, noch felfs Heyntjc-pick > jÊneas noyt fal kunnen haten, Maer felfs hem niet een oogenblick Sal uyt haer oogen kunnen miflen > i En hem befchermen voor 't geweldt > En lagen, die ghy wel kund giffen Dat hem die Donder-hex beitelt. Hoe dat ghy dit nu aen fult leggen ,
En hoe ghy dit beftellen fult, Dat is 't, 't geen ick u nu ga feggen, Geef maer een oogenblick gedult. Afcaen daer ick als Groot-Mamaetje,
Voor forgh als voor mijn eygen kindt, Treckt flux, door lafWan fijn Papaetje, Met Heer Achates, fijnen vrind, Na ftadt toe, om de Koninginne Een magnificq gefchenck te doen: Hier op foo heb ick gaen verfinnen, Dat eer hy figh op wegh gaet fpoen, Ick hem een Slaep-dranGk in fal geven, Omfoo, terwijlnyd'oogenluyckt, (Op dat hy van fijn ganfche leven Van defe pots geen lont en ruyekt) Hem na mi jn hoogh Palleis te voeren ; En onderwijlen fult ghy dan, Om dees Comediete volvoeren, Stracks fijn gedaente nemen an, En in fij n plaets, na Dido ftappen: Die, onder 't wefen van Afcaen, Gydanop'tkunftigft fult betrappen, En eenigh pijl door 't hart doen gaen. Gaet dan , en wilt uw rol wel fpeclen ? En wijl dat fyu, ophaerfchoot Vaft fit te kufïen en te ftreelen, Soo pas corredl op kruy t en loot: En in het midden yan't oal armen,
» ......- •
|
||||
|
4.3 O VeJÈneai
Söo fend haer, met dit foet playfier *
Tot midden in haerkronckcl-darmen \ De vonckenvan uw kittligh vier. Enfooghydit, na mijn begeeren Wel uytvoert, fal ick u een koeck Die vol Süccade is»vereeren; En fteken j'eers daeghs in de broeck. Op deesbelofte,Fchud hetGuytje
Terftond gefwint fijn vleugels uyt: En maeckte figh na 't Troyfche ipruytjè > Stracks föó gelijck, tot op een duyt. En gaet, op fijn Mamas beveelen,
Stracks nederdalen na Afcaën, Om na de kunftfijn rol te fpeelen, Gelij ck ghy daedlijck fait verftaen. Vrouw Venusmaektdefoetejöiigen
Vaft onderwijleh in den flaep ; VVaer mee hy nau wlijks was befprongen j Of daedlijck neemt fy defe Knaep» En voert hem na d'f daefche Velden: VVaer hy in Roos a en Majorijn, (Daer fy hem op te flapen ftelde) Een nacht alleen fal moeten zijn. Terwijl Cupido, en de goejen Achates (die hem voor Afcaen Genomen had) figh fteeward fpoeyen, En hem gefchencken brengen gaén. Daer komend, had de Koningirine
Sich reets al aeh den dis geplanr, Terwijl, om 't Gaftrriael te beginneri, Dé reft vaft tandt, en mondt} en hand, In Roofe-water ftaen te fpoelen > Tot dat Troyaen > en Lybiaën, <' Na lange rijdt door een te woelen, Sigh mee ter difwaerd voegen gaén. De Vorft, aen 't höoge-end gefetcri,
Met Dido aen fijn rechter zy, Die pafte fnedigh op fijn vreten, En ftack geen kleyntje na fijn py: |
||||
|
vanVfrgiljtul 43.1
VaneengoefchottelrnetSpinage> ;,,] .';
Daer hy heel trouw fijn deel van naai, Soo viel de Borft aen een Pottage, Daer menigh dartle Hane-kam > En Sweeferick, in ley te fwemmen: VVaer mee hy, foo te met, hoe graegh, De kiften wat begoft te temmen, ,'.;' Van fijn half uytgeteerdemaegh. ■■.• Vrouw Dido had genoegh met noden,
Ontrent al dees Meffieurs te doen ,• r' , , Hoewel fulks gans n iet Was yan nooden, Want ieder at foo ftout, en koen, •■ Soo van gebraden, als gebacken, ;;; ' Dat Dido menighmael al docht, Of menigh Troy fche kinne-backefl Niet wel betoovert wefén mocht. • Ruym vijftig fchoone Staet-jufRouwcn
Die paften aen de Tafel op, En fchafte vaft, in rnenigh Gouwe, En menigh fchoone filvre Kop, De wijn ter kimmen vol gelchoncken, Aen al de Gaften in het rondt, Diedaedlijck wierden uytgedroncken, Tot aen de plat-geboomde grondt. Met hondert andre, van gelijcken, Met foo veel Jongen, e ven oudt, Staen vaft de fpijlen aen te rijcken, Gedift.in lever, of in gout. En maeckte, dat'er voor de kaken, (Hoe happigh, hoe gefwind, en ras, DatdeGenoodebyfich ftakenj In 't minfte geen gebreck en was. In 't midden nu van 't Banckettecren,
En wijl een ieder valt niet dee, Dan met't gebit te fchermutfeeren, Soo komt'er een Lackey, of t wee, Gefwind de Kamer in gefprongen, En brengen tydingh, dat Achaet, . - verfelfchapt met mijn Heer, den Joggen
Afcaen
|
||||
|
4.33Ü Dt/Encat
Afcaeri, haer Hoogheydt bidden laet J
Van daedlijck in te mogen komen; Het welck haer ftraks wierd toegeftaen: VVaeropterftont, mijn Heer, den vromen
JEneas fijnen Soon Afcaen, Of eer, hetklcyneMinne-guytjej (Die ick u daedlijck heb vertelt, Dat in de fch'ijn van 't Troyfche fpruy tje De goeje Achates had verfelt) Met vreughde liep verwellekomen : Hem gevende foo menigh foen, Dat, wijlhy fich niet in koft toornen, Hy 't Kind fchier feer begon te doen. Doch eyrtdlijck, van fijn hals ontflagen, Bracht hy hem voor de Koningin, Om haer fijn giften op te dragen , ' Als aen een waerdige Vriendin. Waerophy, met een goeje gratie, En met een aerdigh compliment, In form van een halv«oratie, Haer met dit heerelidk prefent, Op fijn Papas bevel, vereerde, , 't V Velck defe fchoone Koningin, Met al haer Natie, foo charmeerde, Dat yder, als met ziel, en fin, Verruckt wierd, door dien foeten Jongen. En door fijn aengename tael: Gelijcks' oock vreemt te kijcken ftongen Om deGefchencken altemael, Die fy te voorfchijn fagen komen: DeSluyer van Mevrouw Heleen,
Met gouwe Kanten aen de fomen, AlsmeedeHuyck vanPollyxeen, Met Joncker Paris Sonne-wijfer, En al de feft, behaeghd' haer feer. Maer boven al het VVaefFel-yfer Behacgd' haer noch wel driemael meer, VVant mits dat vreemt geback van Wafels In dat Landt noch niet was bekent, |
||||
|
Noch öyt gelieft op hunlienTafel? I
Soo nam Vrouw Dido^ dit prèfentj Uyt alles 't geen men haer vereerde > , Voor 't ffaeyil eü 't; alderaerdigtt a/sn 11 Weshalven fy ftracks commandeerde > Datmen een Pot vol fouw beÜaeo Om fop terftönt eens te proberen, , De fmaëck van dit üytheemfch'geback: -,''
Waer yder vaa4erTroyfche,Heeren , .', . Een fondériïhg^lof" van fprack. Terwijl men dftïbu, uytgaé'ri voeren> ■'.,
Soo blijft dejchootie koningin Steets op h'etlfir^.te fitten loer^,^., ,T En fwelgt aUengsfret lockaes in;,, .".
Waer mee dat hy haer focht te vangen:.'. Want na dat hy de Txoy fche.yörft Een poos had om Hen bajs genangen, En hem de VaderlijckeBoTft , Quanfuys met,lie|oe leer véryult had > Soovlieghthynade Koningin ^.. Die nauwelijcksfflo veel geduïtpad j Maer fchiet foo daedhjck op hem. in, ' , En vat > en douwt;hem in hYer armen:
En (flechteHoof, gélyck fy was)/ Ontfangtfoplnlhaer Ki'opcföda«rnen, tFenijn't géén haer met Kelk noch gks j ,, Maer door de Min wiejdingefchoncken, Die haer dcwr'mériigh Felle Slicht, Alreetsdoor.pui/refie.fdédröncken, ",' Het vuur $£|uyjeq uyt 't gefiqht. Sy kuft, èojöaet wicht teUrfiélên.,
^asalsdeKin'ders, altemetf.' Die door te, veel mee vuur te fpeelén, s Nachts léelijck piÖen in hetfied: Want, alfoofléchtis'thaerbekomen, ,. .', ^ehjck ghy noch wel hooren fult, gooden Autheur dit voorgenoomen, fcnpas-begonnè werek vervult,- \*jptt ghy haer dan in korte dagen E e Miiïcbïea
|
||||
|
t\ i Miflchien dees fotMtaetelingh,
|
|||||||||||||||||
|
op het haogftfult'fién helda^^0 !l "
Waer door dèkórJrfi haer éerfevlnfcf "f Die daedlijcfc dïëefüyt haèrgddicfetèn Pl\' Hem, die*fyéeriiMtsV'vbor.fijfi^bxidt,V f'ï\ Steetsplachttemfffn^tt*,' en,tè"sichtéfi^':,lt Als tweede Zieden tógentfdtfty'35 n3nsl 'ü En die de Uefde nu déê wifatti^m~f.9° '',' En flux verhüyfenüythaerfiirf» r:;V 3K*fïur '': En't zeyl voor Heer 'JEöfeigï^Sft^v iJ";'. Als d'oorfaeck vari dees tweetfeplfii' ™'''L,'': Sy dan, geheel aiiopgetogetiV;^1,- '•',;;J,' ,
Satvaft, enkeeekhemfomtijdtsa^i.-1^'' Met ftarrend'érTvërlre'f^^obg^ö, ' ?,'%S??£y\t Die blijcklijek gaven te verftaejn ï- |~3"' ^'; !1.; Het binnenfte vanhaergedachten';5 r"' Terwijl -fëneas, van fijn kant.,"; n, yM{ !; ! 7Cn; ~ |
|||||||||||||||||
|
Op wat voor Amoureufer'trant , ^ ., ^f.Dat hy haer beft foiiWOndèrhódWCfll' ]}
|
ui
Li'V COu
|
||||||||||||||||
|
En fat vaft heymfijckïn fijn fin, "jvjff ''"
Kafteelen in delueht te bouwènV' ^aw^;"' Oro dat hy inde KoqinginYjf ÜC^3,i°;;; Gelijck hem docht, êen guflftbéro'ëtfikfe ', Die varder als tot v^ièhdfdhapgirigh: v , v • > Het welckfijn hoopjfebyfterfterckteV'- ; ■ .'■ Die hyalreets van haer ontfingh. ;]"'/' [;"'„'nwi Derhalven, omVarffifnentwegèfa*~. Sijn liefdeeenstedóènverAaen, : Dacht hem, 't waslatigh genoeghgedegen;' ) En fprack haer dus j^lfuchtèria^afëhi . OSchoone! dié de doove kooien |
|||||||||||||||||
|
Weer in mijn boefem gloeyend maétikt,
En die van 't hooft of, tot mijn fooien» My metdeBlixemhebtgeraeckt ">: liL Die uyt uw twee Jafure oogen JVfy neergeploft is op het hart, Helaes! wat falickhoopen mogen Uyt dit beginfel van mijn fmart? |
|||||||||||||||||
|
: *--i.
|
|||||||||||||||||
|
van Pïrgiim.' 43 5
Wijl ick mijn maegh fit teyerfaden,
Envaft wat werck geef aen'tgebit,
Soo dunckt my, raeckt mijn hart aen 't braden,
Pas, of het aen dat felfdefpit >
Dat dit Kapoentjen heeft doorregen,
('t Geen ick vaft rabraeck op mijn bord)
Ses u u re n h adt voor' t vuur gelegen, J .
Vermits ick puur als gloeyend word.
ïck voel vaft door mijn nieren kruypen,
Een vuurtje ï dat my fchier verfmelt,
En 't geen my 't merg fchier doet ohtdruypeü,
Soo klaer gelijck alspuure geldt.
Ach! dat het nootlot my na defen
Die koorts eensdrij ven wouw van't lijf! ■ '•';''
Ën my foo gunftigh eens wouw wefJen,
Van u te makentot mijn Wijf.
Ick fweer, dat door d'Immatrkulatie
Metfulckeen Koninghlijcke Vrouw > ~aj:\
Naeengewiflè Impregnatie, >ƒ>« :
DitRijck haeft Princen krijgen fouw j
Waer van de minfte fijn Papaetje ï'.'.j.
Infchoonheydt, deught, enaerdigheenyjni^
Soo fouw gelijcken op een draetje, ~ f•>'''
OP t uyt fijn tronie was gefneèn. • M)5
Terwijl hy dus volvoer te fnacken,
Soo fpeeldedegenoodeluy?; ": ■' i->; '•'•' '<-'"'•
Vaft foo trouw methaerKinne-backcn,
Dat'erbynanieteenenbruy h • è :.;■: t
Van eetbre waer bleef overfchïeten:
Want jToor 't gebeent van poot, en kop,
Die fy, doch weynigh, over lieten,
Die nam men met de TaeiJèlopï
De honger dan in 't end verflager!,
Soo brocht men Kelcken voor den dagh , • !
Bequaem voor fes paer Switfers Magen»
Vermits men nimmer grooter fagh.
Hier door begoft m'in vreugt te raken,
kn 't fop dat kroop te mét in 't hout;
Waer door Vroaw DidosJiooge daken,
Eei Ver-
|
||||
|
V
4.36 BeJEneas
Verkeerde pas als in een Woud j
Van wilde, en redenloofe dieren: Mits yder door de kracht van 't nat, Door't Hof liep rafen, fchreeuwea, tierea; Of hy de drommel binnen hadt. De nachr die gingh alreets op 't nijpen,
En meeft de Kaerfen altemael Die branden fchier al in de pijpen, Toen, tot befluy t van 't A vondmael ■ Vrouw Dido (om de Troyfche Heeren Met alle foorten van Bancket < .• Op't magnifickft te regalèeren)
Toback liet brengen in 't Salet: Waer van fy felver, om de geuren, 1 Een pypje vulden, en ontftack; En dampte foo langh uyt den treuren, Tot dat haer 't kouwe fweet uytbrack. Want d'arme flpof die raeckt' aen 't kotfen En deeal 't vulfel van haer maegh ; . H aer Gorgel uyt ter aerde plotfen, Gelijck een dicke regenvlaegh. jïkieas, hier om feer verlegen, En meenend dat Cy fterven wouw >. - Trockbaerde kaken af te vegen , . En riep, dat m'eeck verfchaffen fouw', Om weer haer Geeft te doen bekomen, Maer fekreNymph, of Kamer-maeght, Schoon dat fy heel wel had vernomen Waer dat de Varft na had gevraeght, Quam met een gouwe Kelck aenftappen , Met ruympjesf wee. ftoop Wijn bevracht; D i e m en wel eer plicht vol t e tappen, Voor Belus, en fijn ganfeh geflachr. - V Vaer van fy yaeekmael leegh gefept was, En die pcrTeftamentgemaeckt, Aen Dido,een fèer goet Recept was, Voodiein flaeuwte-was geraeebt. Dees Kelk%qüanïidefe Hooffche Derca
Voor 't Neuifgairvaa de Koningin. |
||||
|
vanVkgïlius.
Met groote ftatie prefenteeren: Die nauw de waeffem daer van, in Haer Harffen-vat had opgetrocken, Of daedlijck, has, pas, wederpas, Was al haer flau wigheydt vertrocken, Als of fy fris herbooren was. Sy din weer rijfend op haer kooten, Trock metdees Beker in de handt, Dit kleyn gebeedjen uy t te ftooten 3 Op een feer Hofpitale trant. OJupiter! Patroon der Goden! Van wien men in d'Hiftorie leeft, Dat d'Inventeur van 't Gaften nooden} En van de Kroegen zijt geweeft. U bid ick, wild de Tyrianen Dees dagh geluckigh laten zijn; En met mijn Heeren deTroyanen, Voortaen doen trecken eenen lijn. Ubrengh ick, als tot Offerhanden, Dees frifle Kelck met vrólijck nat, En ftoot die na mijn ingewanden, Op d'aenwas van mijn Nieuwe Stadt. ^n ghy, ö Baes der natte Neeringh! 'O Bacchus met je dicke kop ? Kom ftreckt ons hier tot vreugt vermeeringh, En doet ons fingen helder op. En ghy Vrouw Juno die voor defen
Ons fteetsfoo gunftigh zijtgeweeft, Laet dees dagh ons voorfpoedigh wefen, ^ Tot voorfpoock van mijn huwlij cksFeeftv En voorts ghy Heeren al te famen! Soomaeckuvrolijck, onder een, ■ ■ <• >. Voor my ick fal my ganfch niet fchamen, U met dit teugje voor te treen. Dusfprackfy3enfytrockaen't*egen, - -««i EnfaghdenKelcktotopdegront, men Dat is, fy foop die halver wegen, Schoons' hem pas raekte met haer mont. Stracks liet fy die, weer vol gefchonken, |
||||
|
VèJEnem
Toereycken aen Heer Bitias; Die, hoewel nu al hallif droncken, Een feer trouw-hertigh veger was. Dees ftiet dit hagje na fijn darmen; Geloovend, dat hem voor de kouw Die voeringh al foo wel fouw warmen, Als eenigh watte Borft-rock fouw. H ier op foo volgde al de andren * Die al te faem in 't ronde om, Dat kunsje na deen met malkandren , Waer door'er meer als feven ftom, fin roereloos, ter aerde fegen : Terwijl de reft by pijp en glas Stant hielden, en met voordacht fwegen, Om dat den ruygen Iopas Sijn Violon begon tefnaren j ; i) Waer onder dat hy uyt B. duur, ,: n Sijn roefte ftero begoft te paren: Na hy wel rijckljjek darde-half utrt^ De Compagnie gemolefteert had > Met 't accordeeren van fijn Quins. Dees fong fchier al wat hy geleert had j
Van Atlas fijnen ouden vrindt 5 Hy fongh het lopen der Planeten, En wift net, hoe veel mijl de Maen (Pas even of hy 't had gemeeten) Op eenen dagh wel af moeft gaen. Hy fongh hoe dat de Sonne-wagen , Geduurigh door den hemel fnort, Hy fongh dé kracht der dotider-vlagpa, Hoe wind, en fnee gefchspen word. En hoe 't komt dat de BliXem heet is, En voorts, hóes alles wat'er leeft, (' t Geen anders een heel groot feeïéecis) Sijn wefeneerft gekregen beeft. Voortsfongh hy yhoedat allé dièrea Gemaeckt zijn ifi de oü we tijdt 5 En hoedie Fijn-man, die de Gieren Sijn lever fljeets fchaft toe ontbijt, |
||||
|
, vanVirgiltm fóy
(Waer op fy daeghli jcks kojmen a(^n)
Den eerften meofch gefchaipen had^ Daer door den Aeffem in teblafen ■> Niet door dé mondt» maer door het gat. , 3 Voorts fong fry waerom 't 's winters kout is, EnhoehetSomersisfopheet^- - -, , :w| En waerom dat een menfch die oudt is > Niet foo veel als eenjongen eet.,-- . En hondert andre fraeye ftucken » : , i Die hy tot barftens van éjrt LongB»>■
Sat uyt mijn magren, hals te rucken, Schoon d$t hy als voordooden foögh. Want nergens was gehoor tpkrijgen: •, .•„' Want d*een die riep, en d'ander kreet, i3 «; Soo dat hy ëyndl ijck weloioeftïwijgen Het was den Fijn-man lief > of leet. De AfricaenfeheKoninginne .:
Soop ondertii flchen, door de Vorft,, Allengs de Minne-teagjes binnen. En wierd foo heet als Peeper-worft. Endeed hem foo veel duyfent vragen, Van HecTor, en van Heer Priaem, En van de reft van al fijn magen r Dat ick het fchier mijn felvenfcbaem: ,i Dan vroeghs' hem met wat foort van wapens
Auroraes Soon te velde quam ? En na wel hoe veel uuren flapetis De Stadt geraeckt was in de vlam ? Dan wouw fy dat hy fouw vertellen i Of Diomedes Paerde-ftal Wel foo vol dravers was, als tellen ? En hoe veel Hengften in getal ? Dan trocks' hem van Achill te vragen Wat llagh 't geweeft was van een Vent ? En of hy mee gefteven kragen, Wel eer te dragen was gewent ? Dan vroegh fy of Mevrouw Helene> Sich niet blanckecte in haer tijdt, En dan weer eens, of Polly xene E e 4. Niet
|
||||
|
Be Mneas yan Virphm".
Niet drie was van ftaer tanden quijt?' Dan vroegs' hém Weer een reysfes/ièyèn > Ofd'Appel, die Heer Parisgingh ' Wel eertijdts aen Vrouw Venus geven % EenAegtwas, of een Rifobelingh ? ^y En hondert andre foete geuren, Die fy foo voor de Vüyft bedocht ¥ Waer door men heel wel kon befpeuren, Dat Juffron w flechs een praetje focht", In 't end begoft fy dus te fprek'én; Jckbid u (feydtfy) waerdenHèlrJ°~ Dat ghy my al de loofe treken DerGriecken eens in 't langh vertelt; Laetmy, datbidicku, eenshooren, Dien heelen Oorlogh van't begin ; , En hoeghy't alles hebf verloren, Met uw Papa, en Gemalin, ' En hoe dat hy den brandt ontfflapte, En hoe hy met uw Vaer bedoft, Terfluyck de Stadt, en 't Landt üytftapte, En hoe ghy voorts uw Reys begoft. En watu in die feven Jaren, §int ghy gevlucht zijt uyt uw Landt, Al wondregeuren zijn weervaren, En hpe ghy quaernt aen onfe brandt. |
||||
|
*4»
INDISCH'
VREUGDE-LIEDT.
i Al^Ie wil hqoren fingen van vreugde een nieuw Uedt.
"Hoe het oor
Sijn gehoor Door*tfingen fchier verloor,
OfdoorMufijcks verdriet: Baflen en Veelen, Die lagen daer reê; Dorftige keelen, Die warender meê: Wie fou willen hooren Na Bas of Tenoren, Dat fchor geluyt ? Neen, neen, ickhou het metdeFluyt? (was: 2.. 'k Houw van geen Orgelpijpen, tenzydaerwunin
OfTaback, Of Arack, " .
Of'tManlickNifenack,
Of'tvulfel van een glas: Een uurtje te fchranffen, Dat doet'er meer deught, Als nachjes te danffen Metydelejeught: Dat doet'er de darmen Soo vreeffelick karmen, Met fchor geluyt; Neen, neen, ick houw het met de Fluyt. (mat
, ,3 • ^aet Lampkes,Kalmer, en Tyloryvry fpringen ia de
Met al wat fc,3»-scn* Van die fchat
OytEnglandt heeft gehadt,' . -
Kkveeg'eraenmijngat.-
Met haer Almandes,
Eer B.duur
|
||||
|
tfi IndiJcbVteaghde-LieJt.
.duur en B. mol, ,
Courante*, Sarbandés - * !
Ut remifafol; •DaerRondcsTnJtcgeni f jTT ^i ;"
«,Uoo*taïcieise*BfggéÉ,ii. 'U » •■ - Datfchorgeluyt; Neen, neen, ick houw het met de fluyt. ,.,,.• r? 4. Laë^ W^ ~dë fransrnafï M^a^èhi en, di'ageri dat hy
Daer men niet " ,"...,-„„((weet, In fijn liet, . .,, ,? \
Noch hooft noch ftaertatffi&';i^ :-
En het eerft door 't laetft vergeet. ;
Laetd'Italjanen, 't Zy haen of kapoen, ,i ,,
Of Spaenfche Maranea, , • j^T ;,• =
Haer befte vry doen, ,..,,',.,'•■".'. V: ,, ','.,'.
'kWed fy roy fouden r . ' ,q !
Van Tafel niet houden ' c r
Met haer geluytj _.
Neen, neen, ick houw' riet niét de fluyt. \ -(wint.
y. Dïry'tftan'fis véél (èffe(dig,éri geeft voorGeWt-roaïr
Met een ftijf Tijdtverdrijf, Dat niet en heeft om 't lijf, ./ .....'.'. ',
En ick een pijnbanck vind "*
Voor fwacke memorie, 't Is harffene dwangh , fiaer liedjes-hiftorie, Wel fes rollen langh: ,
Waer mogen dees moffen , ,
Op fwetfen en poffen,
Met poeps geluyti .''.,"„ \ fg&A
r Neen , neen 1 ïck houw hét met de fiuyt. ..
6. 'kHódvèèl van die accordeerden, alwaermywo"
Tfahavous, (geieydl, Peefe kroes ,. ,
Doet net een halve roes,1
Maer evenwel befcheydt, ^tracks ben ick vaerdigh ~ |
|||
|
Indifch Vreughde^tedt, „ . 443
Op deefe geboon, ., \, ,
En houfe meer waerdigh
Als die van de Goön, " Wie fou met haer Leere
Niet accordeere, . ,,- - Dat foet gètuyt; Neen, neen, iekhou» &c. ^ 7. Benje moe mufijck te hooren,hier is noch ander ftof,
Van een Heldt, Wiens gewelt ■ ■
Den Draeck heeft neergeveltj
't Is waer, al luyt het grof: Van Magaloonen, Of Pallemerijn, |
|||||||||||
|
:'";':<
|
|||||||||||
|
Diedapp're perfoonen;
|
|||||||||||
|
;:.
|
|||||||||||
|
Den Biffchop Tulpijn,
Van Aed'lard enRidzard;
Van Reynard en Writzard, , • ' ,'
Dat edele bloedt,
Of Don Quichotte vol van moedt.
8. Mallegijs dient niet vergeten, die ridderüjcke Man,
Die vaillant Met fijn handt Rosbeyert triumfant In het geberght verwan : Met Herk'les en Baccas, Van Lucifers Stam, En Roelandt die geck was, En Folpert van Leerdam: En Klaesje van Kijten, Seer rouw in het fmijten> Of Montulbaen, Of Job die wreden Napolitaen. (knaep, 9- Pocchenel, TylUylenfpiegel, of Fauftus met fijn;
Hillebrandt, Of, ds .Quant Die » nachts hingh inde mand»
Qf oock de Brughfche Paep i De Jonge Jacken, Of
|
|||||||||||
|
mfF
'444 ïndifchVreugde-liedt
Sonder eten of kacken,
Of Fortunatus beurs,
De Kaboutermannekens,
Een fchrick voorde Hannekens
Of holle Jas,
De vliegende Platlu ys, Neel fchijtkokers tas;
10. Ick lach met aldieSnorkers, foo kakelbont van
Als ick eet fnaem, Datje't weet,
Soo geef ick niet een fcheet
Om al die Helden t'faeru, Laet ons verfinnen Van Reynards gedacht, Die KoppedeHinne Soo deerlijck ommebracht, Laet ons eerfe ft in eken, Haer uy tvaert eens drincken; Dat gaeje voor, Kom vrienden volghme op het fooor. |
|||||
|
Japanfe
|
|||||
|
Japanfe D R O O
OP een tijdt, op een tijdt,
Geraeckte ick door fpijt In vreemde fantafyen > Ick ree op fchaetfen door de Maen > Over den hollen Oceaen > En 't puyck van Canarycn. Daer fagh ick, daer fagh ick,
Ja in een oogenblick Veel wonderlijcke dingen: Ickfagh drie Spanjaerts fönder hooft» Met Lubben tot haer kin geklooft> Veel moyc deune fingen. Op den top, op den top
Saghkk een Spinnekop Soo groot als heel Brittanje, Sijn pooten waren wonder groot > Sijn hooft gelijck een Werelt-kloot, Spoogh Appelen van Oranje. Op fijn neus» op fijn neus
Vocht David met den Reus EnaldePhiliftijnen, En in het midden van fijn ftrot Sat roodt-neus met fijn roramei-pot; En fpeelde grideleynen. Met fijn tandt, met fijn tandt
Sloegh hy een Oliphant Van 'tOoften totliet-Weften, En rolde foo de weereldt rondt, Tot ftuyten aen de Noorder grondt Van Hitlandt noch ten leften. In fijn keel, in fijn keel
Sagh ick een Franfch Tooneel Met duyfendt Mufikanten. Heel Vraockrijck was daer op den top * Men fong en fchonck'er luftigh op, De Wijn van Alykantcfi. |
||||
|
4£.' JapanfeÜrodm.
infijnmaegh, infijnmaegh,
Daer weyden alle daegh. Wel hondert duyfent Oflen : , Men reeder d'a la mode toer Mee Joncker Pover en fijn broer, Enduyfende Karoflen. In fijn gat, in fijn gat
Sagh ick het groote vat Van Heydelbergh peylen. Ick fagh de heele Spaenfe Vloot, Die niet als met Rijcksdaelders ichoot, ■ Alinfijnbackhuyszeylen. iov In fijn buyck > in fijn buyck
Daer fagh ick noch ter fluyek *t Antwerps (efuiten Kloqfter, Hoe fy de Martelaer Jan Hus Verbranden, en Laurentius Oock brieden op de Rooftet. • Sijne rugh, fijne rugh,
Verftreckte tot een brugh, Van 't Noorden tot het Zuy:en, Daer Teeuwis met fijn hult op liep; De Hooren toetende, enrjejj; Valt hier niet wat te bruy en,,: Op fijn knie, op fijn knie. ■
Scheet een föete hooningh Bie Een klomp van duyfent pqn4en, Daer nicke-bol fija part af kreegh. En fchol-neus ftorte met een veegh 'Sijn broeck uyt ongebonden. ■,* Aen fijn iy ^ aen fijn zy,
Stondt het vareken was heel bly, Om dat hy had gekreegen d'Hoogerhandt al van fijn boer > Die dronckeri was al met een hoef, d'Vrouw was heel verleegerj. Sijne ftaert, fijne ftaerr,
Die maeckte my vervaert >"... Door al het yfs'lijck moorden* - r ■ Gaö
|
||||
|
Japanfi Droom.
Ganfch Engelandt was op de been, De ftaerten waren al by een Geknoopt met water koorden. Mep fijn poot > met fijn poot
Vertrapte hy de doodt, En floots' aen Plutoos kluyfter; Hy floegh de Starren uyt de Lucht, De Son en Maen namen de vlucht, Den dageraet wierdtduyfter. Kort daer naer, kort daer naer,
Werdt ick wel haeft gewaer, Dat alles wasgeloogen. Soo haeft als my de flaep onfchoot, Lagh ick in een beflicktegoot, Befcheeten en befpoogen. |
|||||
|
F I N ï S.
|
|||||