S/f

HET

HEILIG HART V/\H JESHS

voi.ci igt;;

HEILIGEN ALPHONSUS.

i U

HET

HEILIG HART VAi JESÜS

VOLütNS DliiN

HEILIGEN ALPHONSUS

or

OVERWEGINGEN VOOR DL' MAAND VAN MKT HEILIG LAUV* VOOR IIKT HEILIG UUR,

I N VOOR DEN EERSTEN VRIJDAG DER MAAND, MET EENE NOVEEN ;

getrokken uit (ie workeo van den Ileiiiyen Kerkleeraar door Pater S'-OMEll

VAN DE COKGRIiüATlE DES ALLEU1IEILIGSTEN VEHLOSSEUS UIT HET FHAKSCIl VERTAALD

Dooit Patch P. Van BEliüKN

PRIESTER DiEll/ELFDE CONGREGATIE Zesde Uitgaaf.

LUIK I 's uosaquot;' ^ quot;

H Dessain. Drukker 1 W, Van Gulick

1877

1

Ziedaar het Hart dat de menschel

zoozeer bemind heeet . ( g.-marc m. '

Fe* //ƒ

Set ,

HEILIG HART VAi JËSÜS

volgens den

HEILIGEN ALPHONSUS

of

OVERWEGINGEN voon DE MAAND VAN HET HEILIG JIAR^- r~ VOOR «ET HEILIG üün, C ^ -KN VOOU DEN EEHSTEN VRIJDAG DER MAAND, MET EENE NOVEEN;

getrokken uit tie werkea van den Iloiliycn Korkleeraar door Pater S'-OMEli

VAN DE CONGREGATIE DES ALLEUUK1L1GSTEN VERLOSSERS UIT HET FItAKSCH VERTAALD *

door Pater P. Vas BEUGEN

PRIESTER D1ERZELFDE CONGREGATIE

lt;!)

Zesde Uitgaaf. gt;

LUIK | 'sBOSCliⁿ'

H Dessaih, Drukker 1 W. Van Gulick

1877 i

1

ALLE HECHTKN VOOHBEnOUDEK.

\

Luik. — Drukkerij van TI. Dhssais.

VOORWOORD

vam den vertaler.

Het boekje, vrome Lezer, waarvan ik u de vertaling aanbied, vond, zoo spoedig hot verscheen, zeer grooten b'jval. In den tijd van één jaar was het noodig, hetzelve tot zeven malen toe te herdrukken. Voorzeker een bewijs van de toenemende devotie tot Jesus' Hart. Ook hier in ons iand groeit die schoone devotie, op zichtbare en troostende wijze, dagelijks meer en meer aan; zij is dierbaar aan alle Katholieken en te recht, want zij is de devotie bij uitnemendheid; haar voornaamste voorwerp toch is de liefde, waarvan het lichamelijk Hart van Jesus brandt voorde menschen, en deze liefde is de bron van Gods barmhartige raadsbesluiten ten hunnen opzichte.

Talloos zijn de genaden, uitstekend de weldaden, die deze godsvrucht over hen, die ze beoefenen, doet afdalen.

Moge deze voortreffelijke devotie steeds meer en meer verspreid worden, mogen de minnaars van Jesus' Hart zich dagelijks vermenigvuldigen, vooral dit jaar, waarin wij het tweede eeuwfeest vieren van de plechtige

_v1 voorwoord.

openbaring dezer godsvrucht, door Jcsus zeiven aan de zalige Margareta Maria gedaan, aan wie Hij ook beval, dezelve, zooveel zij kon, te verspreiden.

Ik vertrouw dus vastelijk, dat deze vertaling u welkom zal wezen, te meer, dewijl al de gedachten, opwekkingen en liefdeverzuchtingen, in dit boekje vervat, gevloeid zijn uit een hart, verteerd door de liefde tot Jesus-Christus, uit het hart van den heiligen Alphonsus Maria de Liguori. Inderdaad, gij hebt hier eene Maand van hel Heilig Hart, door dien heiligen Kerkleeraar geschreven en slechts bijeen verzameld door een zijner zonen.

De heilige Alphonsus was een serafijn \an liefde; het kon dan ook niet anders, of hn moest een uitstekend vereerder zijn van Jesus' Hart. En dit was hij. Zijne teedere liefde tot het Hart van Jesus straalt onophoudelijk door in zijne talrijke geschriften, en God alleen weet, hocvele zielen hij door dezelfde liefde heeft ontvlamd.

Te recht mocht dan de Eerw. Pater Daniel S. J. zeggen in zijne Geschiedenis derGeluKz. Margareta Maria*: «Op deze bladzijden

* Histoire de la B. Marg.Marie page 134.

voonwoonn. vn

(waar de schrijver namelijk de gescliiedcnis van de ontwikkeling der devotie tot het H. Hart bespreekt) moet ook een naam, die aan alle godvruchtige Christenen dierbaar is, zijne plaats vinden. De groote liefde van den H. Alphonsus voor den God van Calvarië en van het allerheiligste Sacrament duldde niet, dat hij onverschillig bleef in eene zaak, waarin zijne Glorie zoo innig betrokken is.quot; Diezellde Pater verhaalt ons nog in voornoemd werk, hoe Alphonsus zich alle moeite gaf om van den H. Stoel de viering van het feest van het H. Hart van Jesus te verkrijgen, en toen hij de vergunning daartoe ontvangen had , dit feest met een onbe-schrijfelijken ijver vierde; en gedurende het geheele octaaf, tot het volk eene hartroerende toespraak hield over dat geheim van liefde.

Mogen dan deze bladzijden, gelijk Zijne Eminentie, de Kardinaal Dochamps in zijne goedkeuring van dit boek zeide, het voedsel vermeerderen van het heilig vuur, dat Jesus-Christus op aarde heeft gebracht! Mogen zij in duizende handen komen en dui-zende harten in liefde tot Jesus' Hart ontvlammen! De Vertaler.

AAN DEN H. ALPHONSUS,

Bisschop, Stichter van de Congregatie des Allerheiligsten Verlossers

KERKLEERAAR.

Gelukzalige Vader,

De opdracht van dit boekje komt U om eene tweevoudige reden toe: vooreerst omdat het uwe gedachten en uwe liefdegevoelens jegens het Hart van Jesus behelst; vervolgens , omdat niemand door grootere godsvrucht voor dat liefdevol Hart was bezield, dan Gij het waart. Veroorloof mij dus, welbeminde Vader, het aan uwe voeten neer te leggen; zegen het, opdat zij, die het lezen, door eene teedere liefde ontvlamd worden jegens Hem, die ons eene zoo groote liefde in zijne Kindsheid, in zijn Lijden en in het Altaar-sacrament beeft bewezen ; en zegen ook hem, die, hoewel onwaardig, het geluk heeft, zich uwen zoon en toegenegen dienaar te kunnen noemen.

GOEDKEURINGEN.

• Door onzen Hoogwaardigen Pater Generaal,

Nicolaus Maurox, daartoe gemachtigd, staan wij toe, dat het werkje: « Het H. Hart van Jesus, volgens den H. Alphonsus etc.quot;, door Pator P. van Bergen uit het Fransch vertaald, gedrukt worde.

Amsterdam, 19 Maart 1875. ¹ P. OOMEN, C. S. S. P..

Sup. Prov. Holl.

De verzameling van overwegingen over het H. ö Hart van Jesus, volgens den heiligen Alphonsus,

door Pater St-Omer, van de Congregatie des Aller-._f heiligsten Verlossers, uitgegeven, bezit in haren

_r titel de beste aanbeveling. Het is toch in do

school der Heiligen, dat wij moeten leeren bid-' den en meditceren; welnu, de godvruchtige oefe

ningen, door don schrijver aan de geloovigen aan-^! geboden, zijn niet anders dan de gedachten en do

gevoelens, de bemerkingen en de verzuchtingen ⁿ van den gelukzaligen Alphonsus, die onlangs door

k den heiligen Stoel tot Kerkleeraar werd verheven,

ir Zij ontleenen aan de godsvrucht en aan de weten

schap van dien grooten Heiligo eene zalving, welke het hart treft en een licht, dat den geest bestraalt. Wij gelooven, dat dit boek zeer nuttig

X GOEDKEURINGEN.

zal zijn voor de goloovigen, om hunne godsvrucht tot het heilig Hart van Jesus te voeden en te vermeerderen, en wij wenschen, dat het verspreid moge worden.

f THEODORUS, Bisschop van Luik.

GOEDKEURING VAN ZIJNE EMINENTIE, DEN KARDINAAL DECHAMPS.

Aan des eerwaardes Pater St-Omer.

Mechelen, den 10 Mei 1874, Feest van den H. Antoninus.

Eerwaarde Pater,

Wij hebhen dan nu eene Maand van het Heilig Har', waarlijk door oenen Heilige geschreven en niet alleen door eenen Heilige, maar door eenen Kerkleeraar. Wat hebt gij wel gedaan, met zoovele schoone bladzijden van den heiligen Alphonsus te verzamelen over de liefde van het goddelijk Hart van Jesus in de treffende geheimen zijner menschwording en kindsheid, in de droevige geheimen van zijn lijden, in het aanbiddelijk geheim des Altaars! Mogen deze bladzijden in duizende handen komen en duizende harten ontvlammen!

«Men kan de werken van dezen heiligen Eerk-leeraar niet lezen,quot; zeide onlangs hij, die thans zoo wijselijk de Congregatie van den heiligen Alphonsus bestiert (1), «zonder zich tot God

(1) De Hoog Eerw. Pater Mauron —Ge.ieraal-Qrerste der Congregatie van den Allerh. Verlosser. (Brief van 3 Febr. 1873),

GOEDKEURINGEN. XI

_lt gedreven te voelen, en ik zou bijna van de voort

durende lezing dier schoone boeken zeggen, dat zij als een teeken van voorbeschikking is; want eene ziel, die niet in staat van genade is, of die niet verlangt tot dien staat te geraken, heeft geeu smaak in deze lezing.quot; Maar zij, die God bemin-nen of zijne liefde willen wedervinden, of haar in hunne zielen wenschen te doan toenemen, hebben er smaak in.

De Heero Jesus beloone u, Eerwaardo Pater, zoo het voedsel van het heilig vuur, dat Hij op aarde heeft gebracht, om het overal te doen ontvlammen, te hebben vermeerderd.

De Maand van het Heilig Hart van den heiligen Alphonsus zal zeer zeker mijn meditatieboek zijn ^ln voor de maand Juni.

Ik zegen u en beveel mij in uwe gebeden,

jk t V. A. DECHAMPS, — Aartsbisschop

er van Mechelen. C, S. S. R.

B-m Je i!

k- _

ns

3n

)d

gt;te 3

JESÏIS, MARIA, JOSEF, ALPHONSUS!

Aan den Lezer.

De H. Alphonsus begreep zeer goed de vereering van liet H. Hart van Jesus; hij be-oefende ze met lielile en zocht ze te verspreiden. Wij lezen iu zijn Leven en in zijne Brieven, dat hij over deze hem zoo dierbare godsvrucht, Triduums, Octaven en Novenen predikte. Hij was, gelijk men weet, de grootste bevorderaar van bet dagelijksch bezoek bij Jesus in het H. Sacrament. En daardoor wilde hij niet slechts Jesus, in den tabernakel tegenwoordig, doen vereeren, maar ook de geloovigen gewennen, dagelijks hunne hulde aan zijn H. Hart te brengen. Het drievoudig doeleinde, door Jesus in deze godsvrucht gewild, is zoo duidelijk in het voorbereidingsgebod van het boek der Bezoeken uitgedrukt, dal hel onmogelijk is, hierin niet dit inzicht van den godvruebtigen schrijver te bemerken. Hij vervaardigde, ten dienste der Missiën, eene schilderij, welke den gekruisten Jesus voorstelde; hij deed er vele nateeke-

aak den lezer. xiii

ningen van maken, welke hij aan het volk uildeelde. Men zag op dezelve het geopend Hart van den Zaligmaker, waaruit vurige pijlen werden afgeschoten, om de harten der menschen te treffen en zeiiulegoddelijkeliefde te ontvlammen; verheven inval, waarvan het denkbeeld den heiligen Leeraar werd geschonken door zijne godsvrucht tot het lijdend Hart van den Zaligmaker. «liij gaf in 1758,quot; ^zcg^l Zijne Eminentie, de Kardinaal Villecourt, «eene verzameling van redevoeringen voor de Noveen van Kerstmis met een groot getal overwegingen in het licht. Dat werk geeft ons, op voortreffelijke wijze, de brandende liefde en de teedere godsvrucht van Alphon-sus jegens het geheim der Menschwording en het H. Hart van Jesus te kennen. De godvruchtige zielen kunnen zich niet verzadigen met deze door hemclsche zalving doortrokken bladzijden te lezen, en de zondaars kunnen er de krachtigste beweegredenen vinden, om tot God terug te keeren, ziehier wat deHeilige zelf van dit boek zegt in eenen brief van den 26 Mei 1767: «Ik bid u het boek van de Noveen van Kerstmis te koopen. Gij vindt er niet slechts de Noveen van Kerstmis, maar nog een groot aantal overwegingen over de

_x!v aan den lezer.

liefde .jegens Jesus-Cliiistus en over het H.

Hart van Jesus.quot;

Inderdaad, als men zijn voortreffelijk maar te kort werkje: Noveen tot het ƒƒ. Hart van Jesus, uitneemt, heeft de Heilige geen bijzonder boek over deze slof geschreven; maar al zijne godvruchtige werken zijn er vol van en het Hart van Jesus Is er het voorwerp van zoo grondige als zalvende beschouwingen. De schrijver is onuitputtelijk èn over de liefde van dit goddelijk Hart jegens de menschen èn over zijne smarten.

Natuurlijk ontstond dan de gedachte eenige dier denkbeelden af te zonderen, om er bijzondere overwegingen over het Hart van Jesus van te maken. Dit hebben wij getracht te doen, lettende op de vier verlangens, door Jesus zeiven aan de zalige Margareta Mai ia te kennen gegeven. Hij vroeg haar voor zijn Hart ecncjaarlijksche, eenomaandelijksche, eene wekelijksche en eene dagelijksche vereering. Wij zullen aan het eerste verlangen Beantwoorden door de Maand van het Heilig Hart; aan het tweede door den eersten Vrijdag der Maand, en aan het derde door het Heilig Uur. Wat het vierde betreft, dit wordt verwezenlijkt door het bewonderenswaardig

AAN DEN LEZER, XV

boekje van de Bezoeken bij hit II. Sacrament.

Het Heilig Uur zal twaalf overwegingen behelzen, waarvan men zich eiken Donderdag zal kunnen bedienen, maar welke wij meer bijzonder bestemmen voor den eersten Donderdag der maand, als voorbereiding om den eersten Vrijdag der maand te vieren.

De eerste Vrijdag der Maand zal ook twaalf overwegingen behelzen, eene voor elke maand van hel jaar.

De Maand van het Heilig Hart splilsen wij in drie deelen:

I. Het Hart van het Kind Jesus.

II. Het Hart van den lijdenden Jesus.

III. Het Hart van Jesus in het Altaarsacrament.

Het eerste deel zal bevatten : Bethlehem, Egypte, Nazareth.

Het tweede; Gethsemane, Jerusalem, Golgotha.

Het derde : Het Altaar, den Tabernakel, de H. Tafel.

Elk dezer onderdeelen bevat drie overwegingen.

Het boekje, dat wij aan de godvruchtige personen aanbieden, is dus samengesteld uit het voortreffelijkste der werken van den bei-

XY! AAX DER LEZEK.

ligci! Leeroar, die, gelijk de Pausen hebben verklaard, door God is opgewekt in deze laatste tijden, om de godsvrucht in do zielen te doen herleven. (Leo XII, Breve van 19 Febr. 1825. — f-regorius XVI, Bul der Heilig-ver-klaring. — Pius IX. 23 Nov. 1846 en Bul der Kerkleeraars-waardigheid — 23 Maart 18/1).

Behalve eenige woorden, welke wij er hebben moeten bijvoegen, om de verschillende plaatsen en volzinnen te verbinden, is alles letterlijk getrokken uit de godvruchtige wer-kon van den H. Alphonsus.

Door deze verzameling in' het licht te geven₉ is ons eenig verlangen mede te werken lot het doel, dat onze heilige stichter in zijne geschriften en in zijnen apostolischen arbeid beoogde.

MAAND

VAN HET HEILIG HART.

• quot;

MAAND

VAN HET HEILIG HART VAN JESUS.

Overweging voor den voorwond van de maand.

De heilige zielen hebben immer eene bijzondere genegenheid voor het Gebed gehad. Het Heilig Hart noodigt er u heden toe uit, christen ziel, en biedt u dit meditatie-boekje aan. Deze godvruchtige oefening is gemakkelijk voor iedereen. Mgr. Dechamps zegt: «Het inwendig gebed doen of mediteeren is denken op de waarheden des geloofs, om zich tot de liefde Gods en de beoefening der deugden op te wekken, en om daarvoor de genade te verkrijgen door het gebed.— De medilatio wordt inwendig gebed genoemd, omdat het gebed het voornaamste deel der medit-ilie uitmaakt. — Het inwendig gebod doen is dus denken aan de waarheden van het geloof, bij voorbeeld, aan den Dood, aan het Oordeel,

4 OVERWEGING VOOR DEN

aau den Hemel, aan de Hel, aan de Eeuwigheid, aan onzen Heer Jesus-Christus, den cenigen Zoon Gods, die van den Hemel is nedergedaald, die, ter onzer liefde, is mensch geworden in den schoot der zalige Maagd Maria, die zooveel heeft geleden en op het kruis is gestorven, om ons de vergiffenis der zonden te verwerven, ons te verlossen van de hel, ons den hemel te openen, en ons te leeren goed te leven en goed te sterven, door zijn geduld en zijne gehoorzaamheid aan den wil zijns Vaders na te volgen, en eindelijk, om ons al de genaden te verkrijgen, die wij tor zijner navolging behoeven. Als men nu denkt aan eene dier verhevene waarheden, of aan andere, welke ons heilig geloof ons leert, en men er aan denkt, om zich op te wekken de zonde te vluchten, Jesus-Christus na te volgen, en daartoe de middelen aan te wenden, die Hij ons heeft gegeven, vooral het gebed en de Sacramenten, welke de kanalen der genade zijn, dan doet men de meditatie of het inwendig gebed. — Gij ziet hieruit, dat vele christenen, die misschien nooit deze woorden hebben gehoord, evenwel meditce-ren, want zij denken soms aan de waarheden des geloofs, als zii bij voorbeeld, na des

VOORAVOND VAN DE MAAND. 5

zondags eene preek te hebben gehoord, aan God de vergiffenis hunner zonden vragen, het

_en voornemen maken ze te biechten, en de ge-

is nade afsmeeken, beter te leven. — Men doet

ch nog het inwendig gebed, als men zich goed

gd voorbereidt tot de biecht; dan immers, na

iet gebeden en zich zijne zonden herinnerd te

er hebben, wekt men zich op tot berouw, door

ju te denken aan de hel, die men heeft verdiend,

te aan den hemel en de genade van God, die

or men heeft verloren, aan Jesus-Christus, dien

en onze zonden hebben doen weenen, lijden en

li₎ sterven. — Men doet het inwendig gebed,

rij als men over eene of andere waarheid, die

iu men in een boek heeft gelezen, nadenkt en

n, men vervolgens God, Jesus, Maria, de heilige

ns Engelen of zijne heilige Patronen bidt, om

te eene genade te verkrijgen, of iets te doen,

ns wat God van ons vraagt. — Men doet soms

te het inwendig gebed als men gaat of werkt,

et want men denkt dan soms aan de waarheden

;n des geloofs en men bidt God. — Het is dus

ie niet moeielijk te mediteeren. Neen, als men

at zijne eeuwige zaligheid behartigt denkt meu

se er eiken dag even zoo gemakkelijk aan als de

gt;- kooplieden aan hunne zaken denken ; en het

m is even onmogelijk in zaak der zaligheid te

3S

.

6 OVERWEGING VOOR DEN

slagen, als men er niet aan denkt, om de noodzakelijke middelen er voor aan te wenden, als het voor een koopman onmogelijk is, vooruit te gaan, als hij er niet aan denkt de noodige middelen daartoe te gebruiken. uOmdat men de eeuwige waarheden niet overweegt, n zegt de H. Alphonsus, «daarom is de wereld met zonden bedekt, en de hel met verdoemden gevuld. » — Gij ziet het dus, niets is gemakkeli jker dan te medileeren. De H. Alphonsus heeft de beoefening er van zeer eenvoudig, duidelijk, gemakkelijk en niet minder nultig gemaakt; dank aan de wijze van medileeren, welke hij leert, kan deze zoo noodzakelijke oefening door iedereen gehouden worden; hij verlangt dan ook dat allen ze aanleeren. Ziehier de wijze van mediteeren volgens den H. Kerkleeraar;

Het inwendig gebed bevat drie deelen: de voorbereiding, de meditatie, en de sluiting.

I. Do voorbereiding bestaat in drie acten;

1° Acte van geloof in de tegenwoordigheid van God.

Mijn God, ik geloof, dat Gij hier tegenwoordig zijt en ik aanbid u uit geheel mijn hart.

VOORAVOND VAN 1)E MAAND. I

2° Acle van ootmoed en berouw.

Mijn God, ik moest titans in de hel wezen om mijne zonden; oneindige Goedheid, het is mij uit den grond mijns harten leed, U te liebben heleedigd.

5° Acte van bede.

Mijn God, verlicht mij in dit gebed ter lief de van Josus en Maria, c n geef dal het mij voordeelig zij.

Vervolgens bidt men een Wees gegroet, om door Maria het noodige liclit te verkrijgen ; lot hetzelfde einde zegt men een Glorie zij den Vader, ter eere van den H. Josef, van zijn Engelbewaarder en zijn H. Patroon. Men bidt deze acten met aandacht, maar in het kort; daarna begint men te medileeren.

II. Voor de meditatie behoort men zich allijd van een boek te bedienen, vooral in den beginne, en men staat wat meer stil bij die plaatsen, welke ons het meest treffen, üe H. Franciscus van Sales zegt, dat men hierin de bijen moet navolgen, die zoolang ,ip eene bloem blijven, als zij er honig in vinden, en vervolgens naar eene andere vliegen.

De vruchlen der meditatie zijn drievoudig:

8 OVERWEGING VOOR DEN

de gemoedsbevvegingeu, de gebeden en de voornemens; daarin bestaat het nut van de meditatie. Als gij dus eene eeuwige waarheid hebt overwogen en God tot uw hart heeft gesproken, dan moet ook gij tot God spreken;

1quot; Door gemoedsbewegingen, namelijk, door acten van geloof, van dankzegging, van nederigheid, van hoop; maar vooral herhaalt de acten van liefde en berouw. Volgens den H. Thomas verdienen wij door elke acte van liefde de genade en den hemel: quilibet actus charitatis meretur vitam aternam. (L.2. q. 114. a. 7. ad 3.) Hetzelfde moet men zeggen van de acte van berouw. Ziehier eenige voorbeelden van acten van liefde :

Mijn God! ik bemin U boven ahes. — Ik bemin U uit geheel mijn hart. — Ik wil in alles uwen Wil volbrengen. — Ik verheug mij over uw oneindig geluk.

Voor de acte van berouw is het genoeg te zeggen;

Oneindige Goedheid! het is mij leed U te hebben beleedigd.

2» Men moet ook tot God spreken door gebeden, Hem het noodige licht vragen, de\ ootmoedigheid of eene andere deugd, een

VOORAVOND VAN BE MAAND. 9

goeden dood, de eeuwige zaligheid, maar vooral zijne liefde eu de volharding. En als uwe ziel zich in groote dorheid bevindt, is het genoeg te herhalen; Mijn God! sta mij bij.—Heer, ontfermU mijner.—Mijn Jesus! barmhartigheid.

Al zou men anders niets doen, zou het gebed toch voortreffelijk zijn.

3° Men moet eindelijk tot God spreken door voornemens : alvorens de meditatie te eindigen, moet men een of ander bepaa'.d voornemen maken, bij voorbeeld: die gelegenheid te vluchten, iets lastigs te verdragen, zich van dit gebrek te beteren, enz.

III. De sluiting bevat drie acten:

1° Men bedankt God voor de geschonkene verlichting.

2° Men belooft zijne voornemens ten uitvoer te brengen.

3° Men vraagt aan God de genade, door de verdiensten van Jesus en Maria, er getrouw aan te zijn.

Men eindigt de meditatie met oen Onze Vader en een Wees gegroet te bidden voor de zielen van het vagevuur, de H. Kerk, de ■ zondaars, zijne bloedverwanten en vrienden.

De H. Frauciscus van Sales raadt aan,eene

10 OVERWEGING VOOR DEN

gedachte, die ons meer mocht getroffen hebben, aan te teekenen, om ze gedurende den dag, bijzonder in hel geheugen te bewaren.

Het is nuttig hier melding to maken van hetgeen de H. Alphonsus zelf aan zijne kloosterlingen schreef in eenen rondgaanden brief van den 26 Februari 1771 : «Ik maan u aan, het meest gebruik te maken voor de meditatie van mijne boeken: de \ oorberGtding tot den dood, de overwegingen over het Lijden, de vurige pijlen en de meditatiën van den Advent tot aan de octaaf van Drie-Koningen. Tk zeg dit, niet om op mijne nie-t'ge werken te roemen, maar omdat in die overwegingen godvruchtige gemoedsbewegingen zijn gevoegd, en vooral, omdat zij met gebeden, die men niet in de andere boeken vindt, zijn aangevuld. Ik verzoek dus, dat men altijd in do meditatie het tweede deel leze, dat in gemoedsbewegingen en ge-beden bestaat.»

Behalve het inwendig gebed, is het nog zeer nuttig, zegt de H. Alphonsus, eiken dag, gedurende een hall uur oi ten minste een kwartier een geestelijk boek te lezen, ove( het levert van een Heilige of over de christelijke deugden. Hoeveel zijn er niet, die door

vooravond van de maand. ! 1

het lezen van een godsdienstig boek hun leven hebben veranderd en groote Heiligen zijn geworden, gelijk een H. Joannes Colombini, een H. Ignatius van Loyola en zooveel an-Jeren.

Ten slotte voegen wij hierbij de voornaamste beloften, welke de Zaligmaker heeft gedaan aan hen, die zijn K. Hart vereeren.

1. Ik zal hun al de genaden geven, die zij in hun staat noodig hebben.

2. Ik zal vrede doen heersehen in hunne familie.

5. Ik zal hen in alle smarten troosten.

4. Ik zal hun veilige toevlucht zijn in hun leven en vooral bij hun dood.

5. Ik zal al hunne ondernemingen zegenen.

6. De zondaars zullen in mijn Hart de bron van oneindige barmhartigheid vinden.

7. De lauwe zielen zulle» ijverig worden.

8. De ijverige zielen zullen zich snel tot een hoogen trap van volmaaktheid verheffen.

9. Ik zal aide plaatsen, waarde beeltenis van mijn H. Hart zal uitgesteld en vereerd worden, zegenen.

10. Ik zal aan de priesters de gave schenken, de versteendste gemoederen te bewegen.

12 overweging voor den enz.

11. De naam van hen, die deze godsvrucht iullen verspreiden, zal in mijn Hart geschreven zijn, en daar nooit worden uitgewischt.

Bijzondere en allerkostbaarste belofte ;

«In de overmaat der barmhartigheid van

mijn Hart, beloof Ik u,quot; zeide Jesus aan de zalige Margaretha-Maria, «dat zijne almachtige liefde aan allen, die negen maal achtervolgens, den eersten vrijdag der maand zullen communiceeren, de genade der eindelijke boetvaardigheid zal geven, en dat zij niet in mijne ongenade, noch zonder de laatste sacramenten zullen sterven, en in dat laatste uur zal mijn Hart voor hen een veilig toevluchtsoord zijn.quot;

N.B. Door een decreet van den 8^en Mei 1873, verleent Z. H. Pius IX aan allen, die de Maand van het H. Hart vieren, zeven jaren aflaat voor eiken dag der m:iand Juni, en een vollen aflaat, onder de gewone voorwaarden, op een dag der maand, naar verkiezing.

INLEIDING.

DOEL, VOORWERP EN WEG VAN DE GODSVRUCHT TOT HET H. HART.

EERSTE DAG.

Doel van de godsvrucht tot het h. hart.

Do voortreffelijkste, de voornaamste, of liever de eenige godsvrucht des christens moet zijn Jesus-Christus te beminnen. De reden, waarom men geringen voortgang maakt in de beoefening der deugden, in dezelfde gebreken blijft voortleven, ja zelfs dikwijls in zware zonden valt, is, dat men zich weinig beijvert de liefde tot Jesus-Christus, dien gouden keten, welke de zielen met God vereenigt, te verkrijgen. Het eeuwig Woord is iu de wereld gekonien,ojn door ons bemind te worden. Het had geen ander verlangen; ignem. veni mitiere in terrain el

14 EERSTE DAG.

quid volo nisi ut accendatur? (Luc. 12-49). Ik ben gekomen, om vuur op de aarde te brengen, en wat wil Ik, dan dat het ontstoken worde? God de Vader verlangt, dat wij Jesns-Christus beminnen; Hij heeft Hem op de aarde gezonden, om onze liefde te winnen, door ons te toonen, hoezeer Hij ons lief heeft; en Hij verklaart, dat Hij ons slechts bemint, in zoover wij Jesus-Christus beminnen ; Ipse enim amat vos quia vos Me amas-tis: (II Joan. 16-27) want de Vader zelf heeft u lief, omdat gij Mij hebt lief gehad. Hij geeft ons zijne genaden, naargelang wijze Hemvragenin den naam van zijn Goddelijken Zoon ; Si quid petieritis Patrem in nomine meo, dabit vobis (Joan. 16-25): indien gij den Vader iets in mijnen naam zult gevraagd hebben. Hij zal het u geven. Hij schenkt ons de hemelsche glorie, wanneer ons leven aan dat van Jesus-Christus gelijkvormig is: quos prcescivit et prwdestinavit conformes fieri imaginis Filii Sui (Rom. 8-29); die Hij vooruit gekend en ook heeft voorbeschikt om gelijkvormig te worden aan het beeld zijns Zoons. Doch nimmer zullen wij tot die gelijkvormigheid geraken, haar zelfs niet verlangen, indien wij ons niet beijveren, de

doel v. d. godsvrüciit tot het11 bart. 15

liefde, welke Jesus-Chi istus ons heeft toege-dragen, te overwegen.

Tot hetzelfde doel verwaardigde zich onze goddelijke Zaligmaker aan de gelukzalige Margareta-Maria zijn verlangen te openbaren, dat men de godsvrucht tot zijn H. Hart in de Kerk zou verspreiden, opdat de vrome zielen de heleedigingen, welke zijn Hart iu het goddelijk Sacrament moot verduren, zouden herstellen.

Toen zij eens, voor het heilig altaar neergeknield, in gebed was verzonken, toonde haar Jesus-Christus zijn Hart op een troon van vlammen, omgeven met doornen en met een kruis bekroond. « Beschouw,quot; zeide Hij, «dit Hart, hetwelk de menschen zoo zeer heeft bemind, dat hel niets gespaard, ja, zich heeft uitgeput en verteerd, om hun zijne liefde te beluigen, en voor erkentelijkheid krijg Ik van de meesten niets dan ondank door hunne oneerbiedigheden on heiligschennissen, en door do onverschilligheid en versmading, met welke zij Mij in dit Sacrament van liefde bejegenen.quot;

Hij gelastte haar vervolgens, al hare knichten in te spannen, om een afzonderlijk feest ter eere van zijn goddelijk Hart, tot een

18 eerste dag.

drievoudig doeleinde te doen vieren; ten eerste, om Hem voor de groote weldaad der instelling van het aanbiddeli jk Sacrament te bedanken; ten tweede, om door teedere godsvrucht, de oneerbiedigheden en versmadingen, die Hij van de zondaars in dit Sacrament heeft verduurd en nog verdraagt, te herstellen; ten derde eindelijk, om hierdoor eenige vergoeding te geven voor de Hem verschuldigde eer en aanbidding, die in vele kerken, uit nalatigheid. Hem geweigerd worden. En Hij beloofde de rijkdommen van zijn Hart overvloediglijk over hen, die Hem deze hulde brengen, te zullen uitstorten, niet slechts op den feestdag, maar nog alle andere dagen, als zij Hem in het Sacrament des altaars komen bezoeken.

Zoo is dan de godsvrucht tol het Hart van Jesus niets anders, dan eene oefening van liefde jegens een zoo beminnelijken Zaligmaker.

TOEPASSING.

Deze liefde-oefening zal mijn vermaak uitmaken, zoo dikwijls ik het allerheiligste Sacrament bezoek. Ik zal dan met buitenge-

boel v. d. godsvrucht toti1etii. hart. 17 wone vurigheid liet schoon gebed van deo H. Alphousus zeggen, waarin het drievoudig dnei is uitgedrukt en waarvan ik nu elk woord zal overwegen.

gered.

Heere Jesus-Christus, die om de liefde, welke Gij den menschen toedraagt, dag en nacht, onder de gedaanle van brood op onze altaren rust, terwijl Gij daar vol barmhartigheid en liefde allen, die U komen bezoeken afwacht, uilnoodigt en ontvangt; ik geloof, dat Gij daar wezenlijk tegenwoordig zijl; ik aanbid U uit den afgrond van mijn niet en bedank U voor al de genaden, die Gij mij bewezen hebt, voornamelijk hiervoor , dat Gij mij U zeiven in dit heilig geheim geschonken, uwe allerheiligste Moeder Maria tot eene voorspreekster gegeven en mij geroepen hebt, om U in deze kerk te bezoeken. Ik groet dan in dit oogenblik Uw liefdevol Hart, en doe dit met een drievoudig doel: ten eerste, om ü te bedanken voor de groole weldaad der instelling van dit heilig Sacrament; ten tweede, om U eenige vergoeding te geven voor den hoon, dien Gij

18 EERSTE DAG.

van al de ongeloovigen, ketters en slechte katholieken in dit H. Sacrament te dulden hebt; en ten derde, om, door dit bezoek, U te aanbidden op al die plaatsen der wereld, waar Gij in uw II. Sacrament niet genoeg vereerd wordt en het meest verlaten zijt.

Mijn Jesus! ik bemin U uit geheel mijn hart; het doet mij leed, dat ik uwe oneindige goedheid voorheen zoo dikwijls hel) vergramd. Ik maak het voornemeu, dour uwe genade gesterkt, U nooit meer te be-leedigen; van dit oogenblik al, ^ijd ik mij, hoe ellendig ik dan ook ben, geheel en al aan U toe; en, geheel verzakend aan mij zeiven, maak ik U meester van mijnen wil, van mijne neigingen, van mijne verlangens en van alles wat mij toebehoort. Doe voortaan met mij en met al het mijne, wat Gij wilt. Ik vraag en verlang niets anders, dan uwe heilige lielde, de volharding in het goede ten einde toe en de volmaakte vervulling van uwen heiligen wil. Ik beveel u de zielen van het vagevuur aan en voornamelijk Uie, welke hier op aarde Je meeste godsvrucht hadden tot het allerheiligste Sacrament en tot de allerheilig'! Maagd Maria. Ik beveel U ook al de arme zondaars. Ik

doel v. d. godsvitucuttot het ii. hart. {fl

vereenig eindelijk, mijn dierbare Verlosser, al de gevoelens van mijn hart metdie van uw liefdevol Hart, en, zoo vereeuigd, offer ik die op aan uwen hemelschen Vader, Hem smeekende in uwen naam, die, uit liefde tol U, aan te nemen en mijne gebeden te verhoeren.

sciiietgebe3.

O zoet Haiit van Jesus! maak U meester van geheel mijn hart.

TWKUDIi DAG.

Voorwerp van de godsvrucht tot het ii. hart van jesus.

Om het voorwerp dezer godsvrucht goed te doen kennen, moeten wij zeggen, dat het iweevoudigis, geestelijk en lichamelijk. Hel geestelijk voorwerp is de liefde, waarvan het H. Hart van Jesus-Cbristus voor de men-schen brandt, aangezien de liefde doorgaans aan het hart wordt toegeschreven, gelijk vele plaatsen der H. Schrift getuigen: praibe, fili mi, cor tuum mihi (Prov. 25-26); mijn zoon, geef Mij uw hart. Cor meum et caro me a

20 tweede dag.

exuliaverunt in Deurn vivum (Ps. 85-o): mijn hart en mijn vleesch hebben zich ver-I heugel in den levenden God. Deus cordis mei et pars mea Deus in aternum (Ps. 72-26). O God mijns harten, Gij zijt mijn deel in eeuwigheid ! Charüas Dei diffusa est in cordi-bus nostris per Spiritum Sanctum, qui dolus est nobis (Rom. 5-5): de liefde Gods is in onze harten uitgestort door den heiligen Geest, die ons gegeven is. Het lichamelijk ot zichtbaar voorwerp is het H. Hart van Jesus, niet afzonderlijk genomen, maar vereenigd met de heilige menschheid en bijgevolg vereenigd met den goddelijken Persoon des Woords.

Twee beweegredenen sporen ons aan dal lichamelijk Hart van Jesus te vereeren; de eerste, dat het hart een der voornaamste bronnen en organen van 'smenschen leven is; want de natuurkundigen zeggen algemeen , dat het hart, waarmede alle groote en kleine aderen verbonden zijn, de bron en het beginsel van den omloop des l.loeds is, en het is dus niet twijfelachtig, of de andere deelen des lichaams van het hart liunne beweging ontvangen. Als dus hel hart een der voornaamste bronnen van

voorwerp v. d. godsvr.tot het ii. hart. 21

'smenschen leven is, is Let da» wonderlijk, dat liet een der gróolste aandeelen heeft aan de gemoedsaandoeningen van den mcnscti? Inderdaad , men ziet do aandoeningen van droefheid en liefde veel sterkeren indruk maken op het hart, dan op elk ander orgaan. Wat, in het bijzonder, de liefde aangaat, leest men in het leven van den heiligen Pliilippus Nerius, dat door het vuur zijner liefde tot God, de gloed van zijn hart zich op zijne horst deed gevoelen cn God op wonderdadige wijze de ribben des heiligen verwijdde, om aan dat ontvlamde hart grootere ruimte ter beweging te geven. De heilige Teresia zelve verhaalt, dat God meermalen een engel zond, om haar hart te doorboren, en zij daarna zoozeer door de goddelijke liefde was ontvlamd, dat zij haar hart voelde branden en wegkwijnen.

Doch er is nog eene andere reden, die ons aanzet het lichamelijk Hart van het mensch-geworden Woord te vereeren. De H. Kerk heeft verschillende werktuigen van het lijden van Jesus-Gliristus, gelijk de lans, do nagelen, de doornenkroon, eener bijzondere vereering waardig geacht, omdat deze werktuigen de ledematen des Zaligmakers, welke

22 tweede dag.

in zij» lijden hunne eigenaardige foltering verduurden, hebben aangeraakt; is het dan niet billijk, dat wij door een gansch bijzonderen eeredienst het H, Hart van Jesus-Christus huldigen, dat een zoo groot deel heeft gehad in zijne gemoedsaandoeningen en de hevige smarten, die Hij heeft geleden bij de beschouwing der folteringen, Hem toe-hereid, en bij het zien der ondankbaarheid, welke Hij, na zoo groote liefde, van de men-schen te wachten had. Het bloedig zweet, dat in den hof uit Jesus' lichaam vloeide, kan niet verklaard worden, dan door eene geweldige beklemming des harten, die den loop van het bloed stuitte en het noodzaakte naai' buiten te dringen; en die beklemming des harten, welke toen Jesus beving, had zeker geene andere oorzaak dan de innerlijke kwellingen van vrees, afkeer en droefheid, waaraan ilij, volgens het verhaal der Evangelisten, was prijs gegeven: ccepit pavere et iwdere, — contristari et moeslus esse (Marc. 14-35; Matth. 26-57): Hij begon beangst en ireurig, — bedroefd en zwaarmoedig te worden.

vooiwerp v. d. GOnsVR.toï het ii. hart. 23

TOEPASSING.

Ik zal rp cone behoorlijke plaats in mijn luiis de beeltenis van het II. Hart van Jesu» plaalsen; dat goddelijk Hart zal voortaan mijn Koning, mijn rijkdom, het voorwerp van al mijne liefde zijn. Ik zal ïïet mij zei-ven, mijne familie, alles, wat mij behoort, toewijden.

gebed.

Mijn Jesus, mijn Verlosser en mijn God! hel is billijk, dat ik U boven alles bemin, omdat Gij mij hebt uilverkoren, om uw H. Hart (e kennen en te vereeren, boven zooveel anderen, die Het niet kennen, noch ver-eeren. Gij hebt ü zeiven geheel aan mij geschonken ; het is rechtvaardig, dat ik mij geheel aan U geve en Gij hel eenig voorwerp mijner liefde zijl. Ja, mijn Jesus! ik bemin U boven alles, en ik wil niets dan U alléén beminnen; Gij hebt U zeiven zonder voorbehoud aan mij geschonken, ik geef mij zeiven zonder voorbehoud aan ö. Neem mij aan, bid ik li, en versmaad niet de liefde van mijn hart, ofschoon hi t weleer de schepselen fiuff iii'iniiuL ia ze zelfs boven U die he

tweede dag.

Hoogste Goed zijt, heeft gesteld. Neem mij aan en bewaar mij; zonder uwe hulp kan ik niets anders, dan U ontrouw worden; Gij hebt mij verkoren, om ü te beminnen, geel' daarom, dat ik U getrouw en dankbaar zij. O schoone liefdevlammen, die uit het Hart van Jesus opstijgen, ontsteekt mij in liefde en vernietigt in mijn hart alle genegenheden, die niet voor Jesus zijn; dat ik slechts leve, om dien beminnelijken Zaligmaker lief te hebben, die zijn leven heeft willen geven, om door mij bemind te worden.

O Maria, Moeder Gods! Gij zijt niet slechts mijne Koningin, maar ook mijne Moeder; kom mij nu te hulp. Gij, die mij aan het H. Hart van Jesus hebt vastgehecht; verlaat mij nimmer, opdat mijn leven en mijn dood een leerling van dat goddelijk Hart waardig zijn.

schietgebed.

O Hart van Jesus! geef, dat ik geheel aac U toebehoore, gelijk Gij geheel aan mij zijt.

weg der godsvrucht tot het h.iiart. 23

DERDE DAG.

Weg der godsvrucht tot het heilig hart.

Maria is de weg om tot het h. hart

van jesus te gaan.

Wie de vrucht wil plukken moet naar den lioiim gaan; om dus le naderen tot het heilig Hart van Jesus, die de vrucht des llchaams van Maria is, moeten wij ons tot Haar begeven. Niemand kan tot Mij komen, zeide Jesus, tenzij de Vader, die Mij gezonden heeft, hem vooraf door zijne genade trekke: Nemo potest venire ad me, nisi Pater, qui misit me, traxerit eum (Joan. 6-44); maar ook , zoo schijnt Hij door den mond van Richardus van S. Laurentius er bij te voegen, tenzij mijne Moeder hem trekke door hare gebeden. Nemo potest venire ad Me, nisi Mater mea suis precibus traxerit eum fDe laud. B. M. V. I. 12 p. 2). Te recht wordt deze beminnelijke Koningin doorden heiligen Bernardus hartenroofster genoemd; raptrix cordium (Medit in Salve Reg). Zij immers heeft het H. Hart van Jesus geroofd, om het den menschen to «dienken, en zij rooft nog

26 derde dag.

steeds de harten der mensehen, ojn ze tot het

Hart van Jesus te trekken.

Maria heeft, inderdaad, het Hart van haar God geroofd door hare verhevene deugden en vooral door haar geloof, hare ootmoedigheid en liefde. Tot haar sprak de goddelijke Bruidegom, toen Hij tot zijne liruid zeide: Gij hebt mijn Hart gewond door een uwer oogen en door een uwer haren: vulne-rasti cor meum in uno oculorumtuorum... in una crine colli tui (Cantic 4-9). Het oog der hruid, zegt de H. Thomas van Villanova, be-leekent het geloof der Allerheiligste Maagd Maria , door hetwelk zij zoozeer behaagde aan het Hart van den Zoon Gods: oculus fidem clesignat qua Dei Filio Virgo maximè complacuit (In naliv. D. conc. 4); en het haar, zegt de abt llupertus, beduidt het nederig gevoelen, dat Maria van zich zelve had; wat immers kan men onbeduidender vinden dan één haartje: in uno crine, id est, in nimid humilitate cordis tui; isle est crinis colli., humilis cogitalus. Die ootmoedigheid deed het goddelijk Woord uit den schoot des eeuwigen Vaders in haren maagdeiijken schoot nederdalen. Doch vooral was Maria om have vurige liefde zoo behagelijk aan

weg mr godsvrucht tot het ii. hart. 27 God, dat Hij, verrukt door hare bcminnelijk-lioid, in haren schoot wilde mensch worden; hierom zegt zoo schoon do II. Bernardinus van Siena: O deugd der maagdelijke Moeder! eene Maagd heeft door hare liefde het Hart van God gewond en geroofd: O virtus virginis Matris! Una puella vulneravit et rapuit divinum cor (Pro fest. V. M. S.S.c. 4).

Op hare beurt vereenigt Maria de harten der menschen, door hare moederlijke he-komiijkheden gewonnen, mot het H. Hart van haar Jesus. De Zaligmaker zeide aan de H. Catharina van Siena, da. Hij Maria had geschapen als een zoet lokaas, om de harten der menschen, en vooral die der zondaars, te vangen en tot God te voeren; Ipsa est a Me velut esca dulcissima electa pro capiendis hominibus et animabus prcecipuè peccatorum (Dial. c. 159). Richardus van S. Laurentius past de volgende woorden uit het boek der Spreuken op Maria toe ; conjidit in Ed cor viri sui et spoliis non indigebit (Prov. 51-11); het Hart van haar Bruidegom verlaat zich Op Haar en Het zal geen buit te kort komen; en hij verklaart ze aldus; God, zegt hij, heeft hel Hart van Jesus aan Maria toevertrouwd, opdat Zij Het door de menschen doe

28 deiïde dag.

bemmniiu; en alzookau Hetzelve geen liuit, namelijk zielen, ontbroken; want Maria bezorgt liet al degene, welke Zij door bare machtige voorspraak, hare verdiensten en voorbeelden, der hel onttrekt: quiaquas-cumque suis orationibus, meritis et exemplis, liberal a diabolo, apponit et assignat domi-niosponsi sui (De Land. B. M. I. 6). O! hoe-vele versteende zondaars worden dagelijks lol God getrokken door dien bcvalligen magneet der harten, gelijk Zij zich zelve heelt genoemd, sprekend tot de H. lirigilta: gelijk de magneet het ijzer tot zich trekt, zoo trek Ik de verstokste harten tol Mij, om ze met God te verzoenen: Sicut magnes at trahit ferrum, sic Ego attrahu Deo corda dura (Revel. I. 3, c. 52).

TOEPASSING.

Ik maak met den H. lldephonsus het voornemen : ut sim servus Filii, servitutem ap-peto Genitricis (De virg. Mar. c. 12). Ik wil een trouw dienaar van het H. Hart van Jesus worden; wetend echter, dat dit niet mogelijk is, tenzij door Maria's bemiddeling-, zal ik mij sterk vasthechten aan baren dienst; en tot dat einde richt ik nu tot Haar, met de tee-derste liefde, het volgend gebed :

WEG DER r.OnSVRBCIlT TOT HET II. HART.

GEBED.

O Domina, qua.' rapis corda! 0 brniiune-lijke Koningin, zoo bid ik u met den heiligen Bonavenlura, Gij, die door de wonderen uwer liefde en uwe weldaden, al de harten uwer dienaars rooft, och, roof ook mijn arm hart, zoo verlangend U vurig te beminnen. Maar hoe, voortreffelijke Moeder, Gij hebt door uwe schoonheid liet Hart van God getroffen, en Hem van den hemel in uwen schoot doen nederdalen, en ik, ik zou leven zonder ü te beminnen? Neen, neen, goede Moeder! Ik zeg met een uwer kinderen, dat U zoo teeder lief had, met den gelukzaligen JoannesBerch-mans: Ik zal niet rusten, toldatmijn harl brande van eeue teedere en standvastige liefde voorU, o Moeder, die mij zoo leeder-lijk hebt bemind, zelfs toen ik zoo ondankbaar jegens U was. Wat ware er van mij geworden, o Maria, als Gij mij niet hadt bemind, en mij niet zooveel genaden van het Haut uws Zoons hadt bezorgd! Wat moet ik, nu ik U liefheb, niet van uwe goedheid verwachten, daar Gij mij zoo goed hebt verzorgd en begunstigd, toen ik U niet beminde !quot;• Ja, ik bemin U. o Moeder, en ik wenschte

50 derde dag.

een hart te hebben, dat ü beminde voor al die ongelukkigen, die U niet beminnen; eene tong, in staat U te loven gelijk duizend tongen, om aan allen uwe groolheid, uwe heiligheid, uwe barmhartigheid en lielde jegens hen, die U beminnen,bekend te maken. Hadde ik schatten, ik zou ze alle besteden, om U te eeren; hadde ik onderdanen, ik zou r.e allen van liefde tot U doen branden : ja, ware bet noodzakelijk, mijn leven zou ik ter uwer liefde en glorie siachtolTeren. ik bemin U dan, o Moeder, maar, dewijl mijne liefde uwer niet waardig is, offer ik U de liefde, welke bet Hart van uw Zoon Jesus verteert; mogen wij door I) geleid worden tot dat H. Hart, ons door U geschonken, aan hetwelk eer, liefde en glorie toekomt in alle eeuwen der eeuwen. Amen.

schietgebed.

O allerzuiverste Maagd, beveel mij aan het H. Hart van uw goadelijken Zoon en ik zal zalig zijn.

EERSTE DEEL.

HET HART VAN HET KINDJE

JESUS.

VIERDE DAG.

Bethlehem.

I.

Gaan wij naar betiilehem ; wu vinden lr het Hart van het kindje jescs, dat zich aan ons geloof openbaart.

Om met teedere liefde de geboorte van Jesus-Christus te beschouwen, moeten wij God een levendig geloof wagen. Treden wij zonder geloofde grot van Bethlehem binnen, dan worden wij slechts door een gevoel van medelijden bewogen. Het geloof moet hier onze gids, onze fakkel zijn; voorgelicht door het geloof, zulten wij zien en bewonderen; zullen wij hopen en met schatten beladen worden; zullen wij beminnen en ons hart

32 vierde dag.

7,al zich verwijden; Videbis et afjlues, ct mirabitur et dilatabitur cor tuum (Ts. 60-5). Het geloof zal ons brengen tol het vertrouwen, het vertrouwen lot de lielde, en de liefde zal ons het II. Hart van Jesus binnenleiden. Elk geheim vordert ons geloof, doch vooral het geheim der menschwording; want, dit aangenomen, worden al de andere geloofwaardig, op het woord zelf van den raenschgeworden God. Treden wij de grot binnen, doch met geloof; immers, wat zouden wij er zonder geloof zien? Eene gansch gewone geboorte. Doch, met het geloof, zi( n wij dat nieuw Kind, door God geschapen : creavit Dominus novum super terrain {isr. 51-22), met een nieuw Hart, dat de vreugde des hemels en hel voorwerp van do liefde des heraelschen Vaders is. Zonder het geloof, zouden wij in do kribbe een Kind zien, gelijk aan een ander; doch, met het geloof , zien wij er het Woord Vleesch geworden; Verbum caro factum est (Joan. 1-14), met een lichamelijk Hart, gelijk aan het onze, doch bezield door die eeuwige liefde, welke op de aarde heeft willen nederdalen, om de menschen tot God te trekken ; met het geloof, zien wij er den eenigen Zoon Gods,

bethlehem. — i. 33

gelijk aan zijn Vader, en even als deze, eeuwig, almachtig, onmetelijk, alwetend, gelukkig, Opperheer van hemel en aarde, van de engelen en menschen , die , desniettegenstaande, om zijn Hart aan den mensch te schenken en hem te verlossen, zich zoo diep heeft vernederd, dat hij in zijne mensch-wording de gedaante van een slaaf heeft aangenomen. Wie zou ooit zulk een wonder heh-ben kunnen aannemen, indien het geloof er ons niet van verzekerde? In charitate per-petua dilexi te; iileo attraxi le miserans (Jer. 31-3). Zonder het geloof, zouden wij op dat strooleger een ons vreemd Kind aanschouwen, maar, met het geloof, zien wij er een beminden Broeder. O mensch, beschouw dit wonder, roept de H. Augustinus uit, u.w God is uw Broeder geworden: Deus ttuis factus est Frater luus(S. 110 app. E.B.); Hij is Kind van Adam geworden, gelijk gij; Hij heeft zich met hetzelfde vleescli bekleed, gelijk gij; Hij heeft zich verwaardigd oogeu aan te nemen, gelijk gij; handen en voelen, gelijk gij; een lichamelijk hart, gelijk het uwe is. O overmaat van liefde! Alle menschen waren ter dood veroordeeld, en er was voor hen geen redmiddel: doch de Zoon Gods,

3

54 VIERDE DAG.

bewogen door zijne overgroote barmhartigheid, is uit den hemel gekomen en heeft ons liet leven geschonken. Maar lieere, vraagt Job, wat is toch de mensch, dat Gij hem zóó verheit en bemint ; quid est homo quia magnificas eum, aut quid apponis erga eum cor tuum (Job. 7-17). Zeg het mij, o mijn God,welk belang hebt Gij in de zaligheid en het geluk des menschen ? Waarom zijt Gij zóó aan hem gehecht, dat uw Hart slechts bezig schijnt to zijn met hem te beminnen en gelukkig te maken ?

Wat zouden wij daar zien, zonder het -reloof' Een kind, dat het gebruik zijner vermogens nog niet heelt, onbekwaam, om te kennen en te beminnen. Doch wat zegt ons het geloof? Dat Jesus, van het eerste oogen-blik zijns levens, volkomen het gebruik zijner rede had, ons toen reeds kende en beminde. De tranen van het Kindje Jesus verschilden dus veel van die der andere pas quot;eboren kinderen; deze weenen van smart, zegt de H. Bernardus, maar Jesus weende van medelijden en liefde tot ons : HU e® passione lugent, Christus ex compassions. Ook zoo, als Hij de melk nam , deed Hij zulks om daarmede zijn lichaam

nETHLEMEM. — r. 5g

te voeden, dat Hij ons in de communie tot spijs wilde geven ; Hij dacht er toen aan, die melk te veranderen in zijn bloed, dal Hij stervend voor ons zou storten en lot prijs onzer verlossing zou stellen. O minnend Hart! Gij dacht toen aan mij, gelijk Gij van alle eeuwigheid aan mij gedacht hadt.

Zonder het geloof', in één woord, zou Jesus voor ons zijn, wat Hij, helaas ! voor velen is, een onbekende Gorf.Treden wij dus de grol binnen met een levendig geloof, en beschouwen wij, in de kribbe, op hel slroo, dit beminnelijk Kindje, dat voor ons weent. O. wal is Het schoon ! Wat liefde doel het ontvlammen ! Uit zijne oogen schieten vurige stralen in de harten \ au hen, die naar Hem verlangen ; zijne kinderlijke kreten zijn als vlammen ', welke de Hem minnende zielen verteederen ! Deslal, het slroo, alles roepl ons toe : Bemin dat goddelijk Kind, dat ons zijn Hart komt schenken I

TOEPASSING

Ik zal uit den grond mijns harten zeggen : ik geloof vaste lijk dat de Zoon Gods is menscli geworden, dat het Evangelie zijn Woord is de Kerk zijn werk, de Paus zijn onfeilharé

56 vierde dao.

plaatsbeklecder. Ik gelouf dus alles, wat de Kerk mij voorhoudt te gelooven ; ik verwerp alles, wat zij veroordeelt.

gebed.

O zoet, beminnelijk Kindje, hoewel ik U zoo arm op dat stroo zie, erken ik U toch en aanbid U als mijn Heer en Schepper. Ik begrijp, wat U tot dien ellendigen staat heeft gebracht; het is uw H. Hart, uwe liefde voor mij. O mijn Jesus, als ik, na dat alles, bedenk, hoe ik jegens U, in het verleden, gestemd was; dat ik U zoo zwaar heb be-leedigd, dan ben ik verwonderd, dat Gij mij hebt kunnen verdragen. Vervloekte zonden, wat hebt gij gedaan ? Gij hebt het Hart van een zoo goeden Meester met bitterheid gevuld. Mijn dierbare Zaligmaker, ik bid ü, door het lijden, voor mij verduurd, door de tranen voor mij gestort in Bethlehems stal, geef tranen aan mijne oogen, geef zóó groote droefheid aan mijn hart, dat ik , geheel mijn leven, de beleedigingen, U aangedaan, belreure. Ontvlam mijn hart van liefde tot U, maar door zóó vurige lielde, dal deze al het leed, U aangedaan, vergoede. Ik bemin Ij, mijn teedere Zaligmaker; ik bemin 1'.

bethlehem. — ii. 57

o God, voor mij Kind geworden. Ik bemin U, mijne Liefde, mijn Leven, mijn Al! Ik beiool' U, voorlaan niets Ie zullen beminnen dan U. Help mij door uwe genade, zonder welke ik niets kan doen.

Maria, mijne lioop ! Gij verkrijgt van het Hart van Uw goddelijkon zoon alles, wat Gij verlangt, vraag Hem dan, mij zijne liefde te schenken. O mijne Moeder, verhoor mij !

schietgebed.

O aanbiddelijk Hart, verlicht hen, die TI niet kennen !

VIJFDE DAG.

Bethlehem.

II.

Gaan wij naar Bethlehem ; wu vinden eh het Hart van het Kindje Jesus, dat ons vertrouwen vraagt.

De zonden heeft in ons allen de verblindheid des geestes , de ongevoeligheid des harten, de zwakheid van den wil te weeg gebracht. Vertrouwen wij nogtans op God ; treden wij, met geloof, de grot van Bethlehem

vijfde dag.

Oö . .

binnen ; daiir vinden wij een Haht, dal door .ij,. licht,de blindheid van onzen geest door /.ijne bekoorlijkheden, de ongevoehghe.d van ons hart, door zijne kracht, de zwakhe.d van

onzen wil komt genezen. En wetk is dat hart ? Het is het teederste, het medel.jdend-quot;e het barmhartigsteHART, dat te v.nden

is hot Hftït van Jesus.

Vóór de komst van Jesus-Christus, was de wereld in duisternissen gehuld, omdat zij mol zonden beladen was. Alle vleesch had 7iin weg bedorven : omnis quippe caro cor-rtperat viam suam (Gen. 6-2). Alle men-fchen hadden de wel der rede geschonden , zij leefden als redelooze dieren, alleenlijk er op bedacht, de weelde en de vermaken der wereld te genieten, niet hel minst bekom-merd over de eeuwige schatten. Maar, dank dor goddelijke Barmhartigheid! Daar verschijnt een glanzend licht, om hen, d.e inde schaduwe des doods zijn gezeten, te vellichten ; habitantibus in regione umbra: mortis lux orta est (Is. 9-2). Dit licht is Jesus; H.j wordt licht der volken genoemd : lumen ad revelationem gentium (Luc. 2-32). Hij is het licht, dal in de duisternissen schijnt en alle menschen dezer wereld bestraalt ; lux in te-

bethlehem. — ii. 39

nebris lucet... qua illuminat omnemhominem (Joan 1-3). Ziedaar dien ons beloofden Meester, die zichtbaar onder ons moesl wonen, om ons den weg der zaligheid, de beoefening der deugden te leeren ; ziedaar dien godde-lijken Meester, die ons moest onderwijzen, niet slechts door zijne woorden, maar vooral door zijne voorbeelden. Hij is geboren ; Hij is in de grot van Bethlehem, welke wij met

j den H. IJernardus mogen noemen : Schola

1 Christi, de school van het Hart van Jesus.

Zeggen wij dan met vertrouwen : O Hart van Jesus, verlicht ons !

; I)e mensch echter, een zondaar zijnde, is

r immer angstvallig en bevreesd ; om hem

:r dus een volslagen betrouwen in te boezemen

i- en hem tot zich te trekken, heeft het godde-

k lijk Hart zijne bekoorlijkheden, onder de

r- gedaante van een Kindje, willen openbaren.

Ie Wie toch zou bevreesd zijn een Kindje te

n- naderen, vraagt de H. Thomas van Villa-

;iS nova: ad parvulum accedere quis formidet?

lij (In nat. Dom, Conc. 4). De kinderen hebben

ad ^uiets. wees inboezemt; alles ademt in

iet ''en zoetheid en liefde; zij kunnen niet

He toornig worden, zegt de H. Petrus Chrysolo-

tc- gus, en mochten zij boos worden, zij zijn

40 vijfde dag.

gemakkelijk te bevredigen :puer ncscit irasci, et si irascitur, facile placatur. Het is voldoende, hun eene vrucht, eene bloem aan te bieden, hen te liefkoozen, hun een vriendelijk woord toe te voegen, en aanstonds vergeven en vergeten zij al de beleedigingen, hun aangedaan. Zoo is ook een traan van berouw, eene akte van liefde voldoende, om het Hart van hel Kindje Jesus te bevredigen. O God van barmhartigheid, zoo spreekt Gerson den Zaligmaker toe, Gij hebt, onder de gedaante van een sprakeloos kind, Uwe oneindige Wijsheid willen verbergen, om ons niet van onze zonden te beschuldigen ; Uwe Rechtvaardigheid, onder de gedaanle van een allerootmoedigst Kindje, om ons niet te kunnen straffen ; celasti, Deus,Sapienliarn in infantuli celale, ne accuset; Justiliam in humilitate , ne comh-mnct ; Potentiam m infirmilate, ne cruciet. Het Hart van Jesus doet niet slechts een schitterend licht op ons afstralen, wint niet alleen door zijne onwederstaanbare bevalligheden onze bar-:en,docb wapent ons ook metonverwinnelijke kracht. Inderdaad, wat deed de Zoon Gods, ziende den mensch door de zonde gewond eiu zóó zwak geworden, dat hij zijne vijanden

BETIILEHnM. — ii. -11

geen weerstand kon bieden ? Sterk nis Hij was, is Hij machteloos geworden ; Hij heel t zich met de lichamelijke zwakheid des men-schen bekleed, om door zijne verdiensten, denmensch de geestelijke krachttcgeven, die hij behoeft, om de bekoringen des vleesclies en der hel te overwinnen. Zie hem dan daar een Kind geworden, dat met een weinig melk het leven moet behouden en zóó machteloos, dal liet zich niet kan bewegen. Hij heeft zich met onze zwakheid bekleed, om ons zijne sterkte mede te deelen. Moge dan onze zwakheid ons vrees aanjagen, het Hart van Jesus zal ons moed geven ; immers, do profeet David verklaart, dat God, goed van natuur, ons wil zalig maken, en voor den dood behoeden : Deus noster, Deus salvos faciendi : et Domini, Domini exitus mortis (Ps. 67-21). Dat het vertrouwen ons met den apostel altijd doe zeggen ; omnia possum in Eo qui me confortnt; (Phil. 4-15) ik kan alles, niet door eigen kracht, maar in Hem, die mij versterkt.

Dicite pusillanimis: confortamini,et nolile timere (Is. 55-4) Schept moed, mijne arme kinderen, zegt ons het Hart van Jesus; ' komt tot Mij zonder vrees, in welken toestand

i2 vijfde dag.

gij li nok bevindet. Zijt gij in duislerniss. n «les geestes, Ik zal u verlichten, want Ik ben inv licht ; zijt gij zwak, ik zal u sterkon, want ik ben uwe kracht; zijn uwe harten niigevoelig voor Gods liefde. Ik zal ze ontvlammen, want Ik heb u mijne bekoorlijkheden ontsluierd, om uwe liefde te winnen.

TOEPASSING.

Mijn vertrouwen op het h. Hart van Jesus zal voortaan grenzeloos zijn; voor mij bestaat het; ik zal Het dus dagelijks de ellenden mijner ziel, hoe groot ook, openbaren, on Maria en den H. Josef bidden, mijne voorsprekers te willen zijn.

gebed.

o Haut van Josus, oneindig goed, ik zou het niet wagen U te naderen, beladen als ik ben met zooveel zonden ; maar omdat Gij mij met zooveel goedheid en liefde uitnoo-digt, wil ik geen weerstand bieden. Neen, ik wil deze nieuwe ondankbaarheid niet bij mijne zonden voegen ; ik wil niet, na zooveel beleedigingen, uit mistrouwen,weigeren, aan uwe zoete uitnoodiging te beantwoorden .Weet echter, dat ik zeer arm ben ; ik heb niets, om U aan te bieden. Ik heb niets anders daa mijn

bethlehem. — ii. 45

arm hart en dit hart breng ik u. 'T is waar, het heeft U eertijds beleedigd, maar nu is het met leedwezen doordrongen, en zoo, vol berouw, bied ik liet Uaan. Ja, aanbiddelijk Hart, ik ben bedroefd U te hebben beleedigd ; ik beken het, ik ben de wreede, de verrader, de ondankbare, die U zooveel leed heb veroorzaakt, en U zooveel tranen heb doen storten in den stal van Bethlehem; doch uwe tranen zijn mijne hoop. — O eeuwige Vader, ik verdien de hel, doeh zie neer op de tranen van uw'onschuldigenZoon, die U voor mij vergiffenis smeekt. Gij weigert niets aan de gebeden van het Hart van Jesus ; verhoor ze dan, want Het bidt voor mij om vergeving. — O Hart van Jesus, ik hoop van U de vergiffenis mijner zonden, maar dit is mij niet genoeg, ; Gij moet mij nog de genade schenken, U te beminnen. Nu ik bier voorll ben neergeknield, bid ik U, mij te ontvlammen door uwe heilige liefde, hecht mij aan U. maar zóó vast, dat ik niet meer van U kan gescheiden worden. O mijn God, voor mij kind gaworden, ik bemin U. doch ik bemin U al te weinig; ik wil U vurig beminnen; Gij moet mij deze liefde schenken, Zie, ik breng U mijn hart, ik geef

li zesde dag.

het U ; ik wil niet dat het mij nog toebe-hoore; verander het, en bewaar het voor immer; geef hel mij niet meerterug, anders ben ik bevreesd, dat het U weer verrade.

Allerheiligste Maagd Maria, Gij, die de Moeder zijt van dit goddelijk Kindje en mij zijn Hart hebt gegeven. Gij zijt ook mijne moeder; ik log mijn arm hart in Uwe handen; bied het Jesus aan. Indien Gij zelve het Hom aanbiedt, zal Hij het niet weigeren. O mijne Moedor, offer dan mijn hart aan Jesus, en smeek Hem, het aan te nemen.

schietgebed.

Goedertieren Hart van mijn Josns, heb medelijden met mij !

ZESDE DAG.

Bethlehem.

III.

Gaan wij naar Bethlehem ; wu vinden eu iiet Hart van het Kindje Jesus, dat geheel

onze liefde verdient.

Plalo zoido, dat hot eone hart het ander tot zich trekt; dat de liefde wederliefde

BETHIEHKM. — Itt. 43

opwekt : magnes amoris, amor.Niels is meer waar; immers, om de genegenheid van iemand te winnen , is er geen beier middel, dan Hem te beminnen. Door hem ons hart te schenken, verdienen wij het zijne te bezitten. Welnu, dal heeft Jesus gedaan. Willende door ons bemind worden, heeft Hij ons het eerst bemind ; verlangende ons hart te bezitten, is Hij gekomen,om ons het Zijne te schenken. En welk Hart ? Een Hart, opzettelijk geschapen, om ons te beminnen. Deze liefde heeft Hij ons geloond, toen Hij voor ons mensch werd en de gedaante van een Kindje aannam. Om in dit geheim de onmetelijke liefde van God te begrijpen, zouden wij een denkbeeld van Zijne Grool-heid moeten hebben. Wie echter kan eene oneindige Grootheid beseffen ! Zeggen van God, dat Hij grooter is dan de hemelen, dan de Koningen, de Heiligen en de Engelen, dat is, volgens den H. Ambrosius, Hem oneer aandoen, gelijk het eene beleedlging zou zijn voor een Koning, hem te zeggen, dat hij grooler is dan een vliegje.

Welnu, God, zoo groot, is mensch geworden, om ons zalig te maken, om onze liefde te winnen. Alexander, de Groole, meester

16 ZESDE DAG.

geworden van Perzië, wilde de genegenheid van de veroverde volken venverven ; en wat deed hij? Hij vertoonde zich aan hen, gekleed naar hunne volksdracht. Het schijnt, dat God hetzelfde heeft willen doen, om de harten der menschen te winnen, toen Hij de menschelijke gedaante aannam en voor het uiterlijke slechts een eenvoudig mensch scheen : Ilabitu inventus ut homo (Phil. 2-7). De mensch bemint Mij niet, schijnt Hij te hebben gezegd, omdat hij Mij niet ziet; welnu. Ik zal Mij aan hem vertoonen, met hem omgaan, en zoo zal Ik hem noodzaken, Mij te beminnen. De H. Petrus van Alcantara hoorde eens in de derde Mis van Kerstdag, het Evangelie zingen volgens den H.Joannes : in principio erat Verbum... in den beginne was het Woord, enz. ; hij begon dit onuitsprekelijk geheim te beschouwen,en hij werd zóózeer door liefde ontvlamd, dat hij, in zielsvervoering, van den grond verheven, door de lucht zweefde tot vóór de voelen van zijn Jesus in hel Allerheiligste Sacrament, Die zoo groote God was niet te vreden, met voor ons mensch te warden ; Hij wilde zelfs de gedaante van een Kindje aannemen ; en weet gij waarom ? Om zich, zegt de H. Petrus

BETHLEHEM. — III. 47

Chrysologus des te beter in onze harten te dringen ; want in dien kinderlijken staat komt Hij ons lieflijker en beminnelijker voor: se parvulum exhibuit, ut seipsum facen t (jratum. Hij kon op de aarde komen in den staat van een volwassen menscb,gelijk Adam; maar neen, de Zoon Gods wilde zich aan ons vertoonen in de gedaante van een bevallig Kindje, om zoo gemakkelijker en zekerder ons hart te winnen; de kinderen toch zijn beminnelijk ; zij wekken gevoelens van genegenheid op bij allen, die hen aanschouwen. Maar Hij zal ten minste ter wereld komen, omringd door koninklijke praal, in een paleis ; Hij zal rusten in eene wieg, vonkelend van goud ; Hij zal omgeven zijn door een vorstelijken hofstoet ? Neen; — zoo, ja, zou Hij geboren zijn, zegt de H. Petrus Chrysologus, hadde Hij door de men-schen gevreesd willen worden ; doch, dewijl Hij niets anders zocht dan onze harten te winnen, daarom wilde Hij onder ons verschijnen, als het armste en het nederigste Kindje ; hij is dan geboren in eene koude grot, tusschen twee dieren ; Hij is op een weinig stroo in eene kribbe gelegd, zonder verwarming, zonder de noodige windselen :

48 ZESDE DAG.

sic nctsci voluit, qxii voluit amari, non timeri (Serm. 158). Maar wie dan heeft dien Koning des hemels van zijn verheven troon doen stijgen, en Hem in een stal doen geboren worden ? Het is de liefde, welke Hij den menschen toedraagt. Wie heeft Hem van de rechterhand des eeuwigen Vaders, waar Hij gezeten is, in eene kribbe doen nederdalen ? Wie heeft hem van uit zijn, boven de sterren verheven Koninkrijk verbannen, om op wat stroo te gaan rusten? Wie heelt Hem gedwongen de Engelen-Koren te verlaten , om te gaan wonen te midden der dieren ? — Het is de liefde. Hij ontvlamt de Serafijnen, en hier bibbert Hij van koude; Hij draagt het heelal, en hier moet Hij op de armen gedragen worden ; Hij spijzigt ai wat leeft, en hier behoeft Hij een weinig melk, om zich te voeden ; Hij maakt het geluk der Heiligen uit, en hier weent en krijt Mij; wie toch heeft hem tot zoo groole ellende gebracht ? Nog eens : het is de liefde ; sic nasci voluit, qui voluit amari_t non timeri.

Bemint dan, roept de H. Bernardus uit, bemint, o christenzielen, bemint dil Kindje, zoo oneindig beminnenswaardig! Magnus

HETIlLEnEH. — m. 49

Dominus et laudabilis nimis ; parvus Ito minus et amabilis nimis (In cant. 5-48). Ja, zegl hij, die God was van allo eeuwiglieid, en is immer allen lof en eerbied waardig om zijne Majesteit, gelijk David zingt in zijn loflied : Magnus Dominus et laudabilis nimis (Ps. 144-3). Doch nu wij dien God van majesteit een klein kind zien geworden, dat voor voedsel wat melk noodig heeft, zich niet kunnende bewogen, bevend van koude, weenend van smart, terwijl Het smeekt om gedragen, verwarmd en getroost te worden, o ! wat is Hij thans beminnelijk en dierbaar aan onze harten : Parvus Dominus et amabilis nimis ! Beminnen wij dan het Kindje van Bethlehem, zoo roept de Serafijnsche Franciscus van Assisië uit, beminnen wij het Kindje vanBelhlehem ! Amemus Puerum de Bethlehem! Beminnen wij Jesus-Christus, die zich zooveel moeite heeft getroost, om de genegenheid onzer harten te winnen !

TOEPASSING.

Ik zal mijn best doen, om mij aan schietgebeden te gewennen : één oogenblik is voldoende, om eene akte van volmaakte liefde te verwekken ; ik zal dus vandaag

4

80 jtbsde dag.

clikwfjis neggen; zoet Hart van Jesus, wees mijne liefde! (300 dagen aflaat. — 30 September 1852).

geded.

O goddelijk Hart van mijn Jesus, Hart vol liefde voor de menschen, Hart, opzettelijk geschapen, om de menschen te beminnen, hoe toch kunnen de menschen U zoo verachten? Helaas! Ik zelf was een dier ondankbaren, toen ik in de wereld zoovele jaren leefde, zonder U te beminnen ! Mijn Jesus, schenk mij vergiffenis ! Vergeef mij deze groote zonde, van U niet bemind te hebben, U, die zoo beminnelijk zijt, U, die mij zoozeer hebt lief gehad en zooveel hebt gedaan, om mij tot wederliefde te dwingen! Ik zou verdienen veroordeeld te worden, U niet meer te mogen beminnen, omdat ik zoo lang uwe liefde heb veracht; maar ik smeek het U, mijn Jesus, doe mij alle straffen ondergaan, doch niet deze; geef mij de genade U te beminnen, en doe dan met mij volgens uw welbehagen. Maar hoe zou ik zulke straf kunnen duchten, terwijl Gij voortgaat, mij het zoet gebod op te leggen, T^T ie beminnen? Gij wilt dat ik U, mijn Heer en mijn Goo! be-

dethlehem. — III. 81

minne uit geheel mijn hart: iiliges Domi-num Deum tuum ex toto corde luo (Mt. 22-37); welnu, ik heb geen ander verlangen, dan U uit geheel mijn hart lief te hebben. O van liefde brandend Hart van mijn Jcsus, ontsteek in mijn arm hart dat gelukkig vuur, dat Gij van den hemel op de aarde hebt gebracht ; vernietig alle onzuivere genegenheden, die in mijn hart bestaan en die beletten dat ik U geheel toebehoore. Ik bid O, mijn beminde Jesus, versmaad de liefde van dit hart niet, hoewel het U vroeger zoozeer heeft bedroefd ; en laat niet toe, dat ik voortaan ook maar één enkel oogenblik leve zonder uwe liefde. O beminnelijke Jesus, Gij zijt mijne liefde: ik hoop, dat ik U altijd zal beminnen, en altijd door U zal bemind worden; ja, ik vertrouw, dat die liefde tusschen uw Hart en het mijne immer zal blijven beslaan.

O Moeder der schoone liefde, beminnelijke Maria! Gij, die zoo vurig wenscht, dat wij uw Jesus beminnen, hecht Gij zelve mij zoo ₍ vast aan zijn H. Hart, dat ik geheel Hem toebehoore, gelijk Hij het verlangt.

l schietgebed.

o Hart van mijn Jesus! Ik bemin u met

zevende dag.

al de zielen, die, op dit oogenblik. U liemin-non op de aarde en in den hemel.

ZEVENDE DAG Egypte.

Gaan wij naar Egypte; wij vinden ed het

hart van jesüs, met de zonden dei!

wereld beladen.

De grootste smart van een balling is te worden beschouwd als een schuldige, onwaardig te midden zijner medeburgers to wonen. Het Hart van Jesus heeft deze vernedering willen ondergaan. Moest hij dan, beladen zijnde met onze zonden, die ons uit den hemel hadden gesloten, ook niet de ons opquot;elegdc straf der ballingschap ondergaan.

In de oude wet had elk jaar de plechtigheid plaats van den verzoeningsbok, welken de hoogepriester met de zonden van liet volk belaadde; daarna joeg men hem in de woestijn, als ware hij een voorwerp geworden van Gods gramschap. Deze verzoeningsbok , was eene afbeelding van onzen Verlosser,

egypte. — i. 53

die zich heeft beladeu met al de vervloekingen, welke wij, om onze zonden, hebben verdiend; die zelfs, volgens de uitdrukking van den Apostel Paulus, voor ons een vloek is geworden, faclus pro nobis maledictmn (Gal. 3-13), om Gods zegen over ons te doen afdalen.

Beschouw dan den goddeiijken Verlosser, vluchtend naar Egypte, meer nog vervolgd door zijns Vaders gramschap, dan door hel zwaard van Herodes; en dit, om reden Hij niet alleen de gedaante eens zondaars heeft willen aannemen, maar zich nog heeft willen beladen met al de zonden der menschen, om er zelfde straf van te ondergaan: iniqui-lalem eorum ipse portabit (Is. 33-11); als waren zij, zegt Cornelius, zijne persoonlijke zonden geweest: ac si eapatrasset. Overwegen wij hier, in welke benauwdheid, in welken doodsangst het Hart van het Kindje Jesus zich moest bevinden, toen Het, aldus beladen met al de zonden der wereld, er aan dacht, dat de goddelijke Gerechtigheid van Hem volkomen voldoening eischte.

Jesus zag duidelijk de boosheid van elke zonde; want, door het licht zijner Godheid, kende Hij oneindig beier dan ui de menschen

y j zevende dag.

en engelen, de oneindige Goedheid van zijn Vader en zijn onbeperkt recht, door allen geëerd en bemind te worden; en te gelijker tijd, zag Hij zich beladen met die ontelbare zonden, welke de menschen hadden bedreven en nog zouden bedrijven, en waarvoor Hij moest lijden en sterven. De Zaligmaker liet eens aan dc H. Catharina van Genua de afschuwelijkheid eener enkele dagelijksche zonde zien, en dit deed haar zoo schrikken.

dat zij in bezwijming viel. O, hoe groot moest dan niet de smart van het Hart van het Kindje Jesus zijn, toen Het, nauwelijks geboren, den weg der ballingschap moest nemen en zich toen reeds de verzoeningsbok zag geworden, beladen met al onze ongerechtigheden ; posuit Dominus in eo iniqui-talem omnium nostrum (Is. S3-6).

Jesus, door Herodes en de gramschap zijns Vaders vervolgd, doet ons, als van zelf, denken aan den zondaar, die door angst en wroeging wordt gekweld en alzoo door Gods toorn en zijn schuldig geweten wordt vervolgd. De zonde veroorzaakt de vrees voor de goddelijke wraak. Als men een machtig ineusch tot vijand heeft, kan men niet gerust eten, noch slapen. Wat zal hel dan zijn als

EGYPTE. — I. 53

men den Almachtige tot vijand heeft? Hij, die in staat van zonde is, siddert, als de aarde jeeft, als de donder rommelt; zelfs een blad, dat zich beweegt, is voldoende , om hem schrik aan te jagen. Hij vlucht aanhoudend zonder dat iemand hem achtervolgt, doch ik bedrieg mij, zijne zonde zelve is zijn vervolger. Toen Caïn zijn broeder Abel had gedood, meende hij, dat iedereen de hand tegen hem hield opgeheven, om hem het leven (e benemen; en hoewel God hem de verzekering had gegeven, dat hem geen kwaad zou overkomen, bleef de ongelukkige toch aanhoudend voortvluchtig van de eeno plaats naar de andere. Wie was dus de vervolger van Gain? —zijne zonde.

Daarenboven verwekt de zonde de wroeging, dien onmeedoogenden worm, welke voortdurend aan het misdadig geiveten knaagt. Overal, waarheen de zondaar ook ga, naar den schouwburg, naar een bal of een feestmaal, overal roept het geweten hem toe: rampzalige! Gij zijt niet in Gods genade ; als gij sterft, welk zal uw lot zijn ? — Dat inwendig verwijt is eene zoo groote straf, zelfs in dit leven, dat men misdadigers heelt gezien, die, om er zich van te ontdoen, zich

g0 zevende pag.

zelvcn het leven benamen. Een van hen was Judas, die, gelijk men weet, zich uit wanhoop

heeft verhangen.

O, welke dankbaarheid zijn de zondaren niet verschuldigd aan het Hart van Jesu^, die, hoewel niet de vlek der zonde, toch al de ellenden op 7,icli heeft genomen, met welke het menschdom, uit straf voor de zonde, was beladen. Ja, om ons zalig te maken, heelt Hij zich vrijwillig aan zijn hemelschen Vader aangeboden ter boeting onzer zonden, en de Vader heeft Hom met al onze misdaden beladen; et posuit Dominus in co iniquitatcm omnium nostrum (Is. 55-6).

TOEPASSING.

Ik zal mij in de bekoringen levendig voorstellen èn den zondaar, door de vrees en wroeging vervolgd, èn het Hart van Jesus, dat meer nog de vervolging van den zondaar jan die van Herodes vreest.

gebed.

Mijn beminde Verlosser, ik ben een dier ondankbaren, die uwe oneindige liefde, uwe smarten en uwen dood, met beleedigingen

eu vesachling hebben betaald, O mij .1 dier-

EGYPTE. — I. 57

bnre Jesus! hoc hebt Gij mij zooteeder kunnen beminnen en zooveel vernederingen en lijden voor mij kunnen uitstaan, daar Gij loch mijne ondank baarheid jegens U hadt voorzien? Helaas! dat kwaad is bedreven; doch ik wil niet wanhopen. Geef mij nu, o Jesus, het berouw, dat Gij voor mij door uwe tranen hebt verdiend; ik verlang, dat mijne droefheid mijne boosheid evenare. Teeder Hart van mijn Jesus, dat voor mij hier /.00 bedroefd zijt geweest en dat nog altijd voor mij van liefde brandt, verander, bid ik U, mijn hart; geef mij een hart, dat al het lood, U veroorzaakt, herstelle; geef mij eene liefde, welke mijne ondankbaarheid evenare. Ik gevoel reeds een groot verlangen, U te beminnen; ik bedank er ü voor, mijn Jesus! ik zie, dat Gij, in uwe goedheid, mijn hart hebt geraakt. Ik haat uit alle krachten mijne bedrevene zonden; ik verfoei en verafschuw dezelve; koude ik ze uitwisschen met mijn bloed! Nu verkies ik uwe vriendschap boven allen rijkdom en alle waardigheden. Ik wensch U zooveel mogelijk-ie behagen. Ik bemin U, oneindige Beminnelijkheid! doch mijne liefde is te flauw; vermeerder hare vlam, geef mij vurigere liefde; ik moet uwe

58 achtste dag'

lidilr met meer liefde beantwoorden, dan ik tot nu toe gedaan heb, ik, die U zooveel leed heb aangedaan, en, in plaats van straf, zooveel bijzondere gunsten van U heb ontvangen. O oneindig Goed, Iaat niet toe, dat ik ondankbaar blijve, na al die genaden, waarmede Gij mij hebt verrijkt. Ik zeg U met den H. Francisens; moriar amore amoris tui, qui amore amoris mei dignatus es mori! Dat ik door de liefde van uwe liefde sterve, o .lesus, die door de liefde van mijne liefde hebt willen sterven!

Maria, mijne Hoop, sta mij bij; beveel mij aan het Haut van Jesus.

schietgebed.

Allerootmoedigst Haht van Jesus, leer mij

uwe ooimoedigheid!

ACHTSTE DAG.

Egypto.

II.

Gaan wij naar egypte; wij vinden er het

hart van jesus, dat de afgoden der wereld omverwerpt.

Zeg mij, wreede Herodes, waarom gij zoo-

EGYPTE.—II, 59

veel onschuldige kinderen laat vermoorden; waarom offert gij ze aan uwe heerschzucht? Zeg het mij: wat verontrustu? wat vreest gij? Vreest gij, dat de Messias, die geboren is, u uwe kroon ontroove? Quid est quod sic turbaris Herodes? Zoo spreekt de heilige Kulgentius. Doch gij bedriegt u, aldus gaat hij voort: rex iste qui nalus est, non venit reges pugnando superare, sedmoriendo sub-jugare (S. de Epiph. et Inn. nece): deze Koning, dien gij ducht, is niet gekomen, om de machtigen der aarde met de wapenen te bestrijden en te overwinnen; neen! Hij is gekomen, om in de harten der menschen te heerschen, door ter hunner liefde te lijden en te sterven.

De hel, die zich bediende van de wreedheid van Herodes, om Jesus-Christus te doen sterven en het verlossingswerk te vernielen, werd verwonnen door hetzelfde middel, dat zij bezigde, om te zegepralen ; want met de vlucht van Jesus begon de ondergang van het rijk des duivels in de wereld. Inderdaad, men zegt, dat bij de intrede van Jesus in Egypte, al de afgoden van dat land werden omvergeworpen. Tot dan toe was de wereld in een duisteren nacht van onwetendheid en

co achtste dag.

zonde begraven. De ware God was nauwelijks gekend op ééne plaats van dec aardbol, namelijk , in Judea; notm in Judcd Deus (Ps. 75-2). Overal elders aanbad men de duivelen, de dieren en de steenen, als zoovele godheden. Overal heerschte de naolil der zonde, die de zielen verblindt, door dwalingen misleidt, en ze belet den ongelukki-gen staat te zien, in welken zij leven, in vijandschap van God, ter helle veroordeeld. Droevig schouwspel voor het zoo goed Hart van het pas geboren Goddelijk Kind! Het begon dan ook al aanstonds bij zijne geboorte volgens de voorzegging van Isaïas, den aui-vel de heerschappij te ontnemen, welke hij over den mensch voerde; voca nomen ejus: accelera spolia cletrahere, festina prwdari (Is. 8-3). jesus ging dan naar Kgypte, om daar dien dwingeland neer te werpen en de menschen van de rampzalige slavernij, waarin zij zuchtten, ie verlossen, opdat zij, gered uit de duisternissen des doods, en het hatelijk juk van satan afwerpend, den waren weg der zaligheid zouden kunnen kennen, en zich zouden vasthechten aan den dienst van hun waren en wettigen Koning, die hen als een Vader beminde, en hen van slaven der hel in

EGYPTE.—It. Cl

zijne diei'bare kinderen wilde hersctieppen: ut sine timore de manu inimicorum nuslro-rum liherati, serviamus Illi (Luc. 1-74).

Isaïas had nog voorzegd, dat bij de komst des Verlossers, de woesle, eenzame en baan-looze aarde, van vreugde zou opspringen en als eene lelie zou bloeien : leetabitur deserta et in via. et exultabit solitudo, et florehit quasi lilium (Is. 55-1). De proleet sprak al-zoo van de heidenen, onder welke de Egypte-naren waren begrepen; zij leefden in het heidendom als in eene woestijn, waar men geen menschen, die den w.-vren God kenden en aanbaden, maar slechts slaven des duivels aantrof; eene woeste aarde, zonder wegen, omdat die rampzaligen den weg der zaligheid niet kenden. O, boe was Egypte, dat zoo droevig land, niet verheugd bij de komst van het Hart van zijn God, dat medelijden had met zijne ellende, en het vóór alle andere volken, wilde ter hulpe snellen. Eenmaal zal het bevolkt zijn door dienaren van den waren God, die door de genade zich sterk zullen toonen tegen de vijanden hunner zaligheid; gelijk de lelie zal het bloeien door de zuiverheid van zeden en den zoeten geur der deugden. Gelukkig land dal voor

62 ACHTSTE DAG.

zijne gastvrijheid de eerste genaden van het

Hart van Jesus mocht ontvangen!

Wat ons betreft, die het geluk hebben, geboren te zijn na de verlossing, en in den schoot der ware Kerk, vragen wij zonder ophouden de genade, Jesus uit geheel ons hart te beminnen ; want al de afgoden der aard-sche genegenheden verdwijnen uit de ziel, waar de liefde van Jesus begint te heerschen. I)e goddelijke liefde berooft ons van alles. Een groot dienaar Gods, Piter Segneri, zeide: de liefde tot God is een beminnelijke dief, die ons van al het aardsche ontdoet. Een ander vriend van God had alles, wat hij bezat, aan de armen uitgedeeld. Toen men hem eens vroeg, wat hem tot zoo groot gebrek had gebracht, haalde hij het evangelieboek uit zijn zak, zeggende: ziet, dit heeft mij alles ontnomen. In één woord, Jesus-Christus, die ons het eerst zijn Hart heeft geschonken, wil te recht geheel ons hart bezitten en duldt er geen mededinger.

De H. Augustinus verhaalt, dat de romein-sehe Senaat weigerde Jesus-Christus te aanbidden, onder voorwendsel dat Hij een hoo-vaardige God is, die geheel alléén wil vereerd worden, en niet duldt, dat een ander afgod

egypte. — ii. 63

met Hem die eer deele. En waarlijk, daar Hij onze eenige Opperheer is, wil Hij ook, met alle reent, het eenig voorwerp onzer aanbidding en liefde zijn. De afgod, welken eene ziel, die het Hart van Jesns mint, vooral moet omverwerpen, is de eigenliefde, die zich overal indringt, zelfs in de heiligste zaken, en immer, eigen glorie of zelfvoldoening zoekt. Die verfoeielijke vijandin doet ons de verdiensten van onze voortrelfelijkste werken verliezen. Wij moeten haar zonder ophouden bestrijden, door onze neigingen en genegenheden te weerstreven, bij voorbeeld: een zeker vermaak ons ontzeggen, juist omdat het ons zooveel genoegen verschaft; iemand dienst bewijzen juist omdat die persoon ons mishaagt; dit of dat middel aanwenden om ons te beteren, juist omdat wij er een afkeer van hebben.

TOEPASSING.

Ik zal voortdurend, in al mijne gebeden, het Hart van Jesus, de groole gave zijner liefde vragen. Als ik dien schat bezit, zal mijne ziel langzamerhand van hare gebreken gezuiverd worden, en zich met dc schoonste deugden verrijken.

achtste dag.

GEIiED.

O mijn bominde Verlosser, haddo ik de liarlon van alle menschen; Uonde ik U met al die harten beminnen, gelijk Gij verdient! Waarom, o God van liefde, waarom zijn er op deze aarde, waar Gij al uw bloed hebt ge-siort en uw leven ter liefde der menschen lu bt gegeven, zoo weinigen, die ü beminnen? Gij zijtin de wereld gekomen, om in onze harten het vuur der liefde te ontsteken, cn Gij verlangt, dat zij door dat vuur verteerd worden: ignem veni mil tere in lerratn; et quidvolo, nisi ut accendalui-{Lxic. 12-i9)? Ik bid U dan, met de H. Kerk, voor mij en alle menschen, onze harten te ontvlammen door het vuur uwer liefde : Tui amoris in eis ignem accende, accende, accende! O God, die geheel Goedheid en Liefde zijt, o oneindige Beminnelijkheid, maak dat alle menschen U kennen, U beminnen ! Ik schaam mij niet, zoo tot U te spreken; ik. die in het verleden, meer dan alle anderen uwe liefde heb versmaad, want nu, dcor uw licht bestraald, en doorboord door zoovele liefdeschichten, die Gij van uit uw teeder Hakt op mijn arm hart hebt afgeschoten, nu wil ik

egypte.—iii. 65

niet meer, gelijk eertijds, uwe liefde met ondank vergelden; neen! ik wil U beminnen uit al mijne krachten, ik wil branden van liefde tot U; dit is mijn quot;enig verlangen. Ik wil dan ook geen vertroostingen en zoetheden in uwe liefde zoeken; ik verdien zeniet en ik vraag ze niet; uwe hefde is mij genoeg. 0 mi jn oneindig Goed, ik hemin II, ik bemin ü, mijn God en mijn Al! Deus mens et omnia! 0 Maria, mijne Hoop, bid voor mij en verwerf mij de liefde van het Hart van Jesus.

schietgebed.

Hart van Jesus, neem mij op onder het getal uwer ijverigste dienaren.

NEGENDE DAG.

Egypte.

III.

Gaan wij naar egypte; wij vinden er het

hart van jesus, dat den wereldschen rijkdom versmaadt.

De rijkdom van God zijnde van niemand afhankelijk, is oneindig en onuitputtelijk;

S

08 NEGENDE DAG.

ziju rijkdom is Hij zeil en Hij is een oneihdig Goed. Daarom zeide David tot Hem; Deus me us es Tu, quoniam bonorum meorum non eges (Ps. 13-2); Gij zijt mijn God, Gij hebt niets van mij noodig ! En die zoo rijke God is arm geworden, om ons te verrijken: egenus /actus est, cum esset dives, ut illius inopid vos divites esselis (2 Oor. 8-9). Ja, liet betaamde aan de goedheid van Jesus' Hart, zijne voorliefde te toonen voor de armoede, om onze harten te onthechten van de ijdelc goederen der wereld, waarop zij zoo verzot zijn. In armoe geboren, bleef Hij arm gedurende geheel zijn leven, ja zelfs gebrek lijdend, gelijk de Apostel Paulus zich uitdrukt; egenus. Maar vooral heeft Hij gróote armoede rhoèteh verduren in zijne vlucht naar Egypte. Wat is een verbannen huisgezin, dat zonder hulpmiddelen de wijk naar een vreemd land moot nemen, niet te beklagen! De heilige

Bonaventura overweegt met medelijden, hoe

Maria en Josef deze lange en moeielijke reis deden, aan alles gebrek hebbende, terwijl zij in hunne armen het goddelijk Kindje droegen, dat veel om hunne armoede moest lilden ; waar, zoo vraagt hij, waar vonden zij hun voedsel, waar nnmen zij hunne rust,

EGYPTE. — m. 67

waar braclitcn zij den raclit door? Quomodo faciebant de victu ? Ubi node quiescébanl ? Quomodo hospitabantur ? (Med. Vit. Chr. c. 12 ) Maar, met wat anders konden zij zich voeden dan met een weinig droog brood ? Waar konden zij rusten in de woestijn dan öp den Wooten grond, onder den blooten hemel of onder een boom? Hadde men deze drie ver-Irevene personen op weg onImoet,'voor wie anders hadde men ze genomen, dan voor drie I edelaars ? En wat hadden zij niet in Egypte door hunne armoe te lijden gedurende deze-Van jaren, die zij er doorbrachten, vreemd als zij warén, zonder bloedverwanten, zonder vrienden! De H. Basilius zegt, dat zij zich met moeite door hun arbeid, het noodzakelijke, om te leven, konden verschaffen ; Sudores fre-queutabant, necessaria viUv inde sibi quaeren-tes (Const. Mon. c. 5). Ludolphus van Saksen ver/.ekert ons, dat het Kindje Jesus,door honger gekweld, meer dan ééns, zijne moeder een stukje brood kwam vragen, en dat Maria niets had om te geven ; aliquando Filius, famem patiens panem peiiit, nee unde daret Mater habuit (Vita chr. p. 1-e. IS).

Onze goddelijke Zaligmaker was niet slechts aiin, doch Hij heeft de armoede be-

gg negende dag.

mind, eu wel zóózeer, dat zij, volgens de meening van de H. Maria Magdalena vaa Pazzi bij voorkeur, de Bruid van het H. Hart van Jesus zou kunnen genoemd worden. De armoede, zegt de H. Bernardus, was niet in d n hemel te vinden ; op de aarde was zij in overvloed, doch de mensch kende hare waarde niet. Wat deed nu de Zoon Gods? De versmaadde armoede beminnend, wilde Hij uit den hemel nederdalen, om haar lot zijne bruid te kiezen, en ze aldus kostbaar in onze oogen te maken : paupertas non mveniebatur in calis; in terris abundabat ut nesciebat homo pretium ejus ; hanc itaque Dei Filius concupiscens descendü, ut earn sibi eligat et nobis faeiat pretiosam (M. Vig. Nat. D. J. 1). Hij wilde arm geboren worden, cm door zijn voorbeeld onze harten te onthechten van het aardsche, en ze geheel aan .Je goddelijke liefde te wijden. Wij zijn allen reizigers op aarde, waar wij slechts in bet voorbijgaan gehuisvest zijn, zegt de H. Augustinus ; hospes es. vides et transts. Ais men zich ergens terloops bevindt, hecht men er zich aan niets, dewijl men weldra alles moet achterlaten. Indien de menschen hieraan dachten, wie van hen zou zich dan nog

egypte, — Ut. 69

aan de aardsche goederet. kunnen vasthechten, en zich zoo in het gevaar stellen de heinelsche schatten te verliezen ? Wat baten do schatten en de rijkdoir: ? Waartoe dienen die goederen, daar zij ons hart niet kunnen bevredigén ? Wat zullen wij, bij onzen dood, medeaemen ? De ware schat eener ziel is God. Doch God kan uiet dc schat zijn eener ziel, die gehecht is aan de aardsche goederen. Daarom bad David : Cor mundum crea in me, Deus (Ps. 50-12). Schep in mij, oGod, een zuiver hart; dan zal ik kunnen zeggen : Deus cordis mei, et pars mea. Deus in (sternum (Ps. 72-26). Gij zijt de God mijns harten, mijn schat, mijn God in eeuwigheid ! Als men dien schat heeft gevonden, kan men zeggen met de bruid van het hooglied ; Invent yuem diligit anima mea (Cant. 5.-4), Ik heb Heru gevonden, dien mijne ziel br-miut ! Dal ik alles verlieze. God alléén is mij genoeg. Gelukkig verlies dal men ondergaal, om uw Hart te bevredigen, o God mijner ziel, o Jesus, oneindig Goed, oneindig beminnelijker dan alle schatten !

TOEPASSING.

In gebrek /.al ik, ter eere van Jesus' ar-

7U negende dag.

moede, den rijken niets benijden ; in overvloed zal ik mij niet aan het aardsche hechten, en vele liefdewerken doen.

gebed.

O H. Hart van Jesus, brandend van liefde voor de armoede en voor de armen, uw leven leert mij, dat ik, als reiziger, op de aarde moet leven; dat mijn vaderland hier niet beneden is, maar in den hemel, dien Gij door uwe verdiensten mij hebt verworven. Helaas, mijn Jesus, ik ben ondankbaar jegens U geweest, omdat ik zóó weinig heb nagedacht aan hetgeen Gij voor mij hebt gedaan en geleden. Hoe is het mogelijk, dat ik de goederen dezer wereld zoo najaag, als ik bedenk, dat Gij, mijn God, hier een zoo arm leven hebt geleid ? Mijn dierbare Verlosser, geef dat ik, hier op aarde, altijd met U vereenigd leve, om eenmaal het geluk te hebben, met ü vereenigd te zijn in den hemel, U daar te beminnen, en er eeuwig uwe tegenwoordigheid te genieten. Verlicht mij en vermeerder mijn geloof. Waartoe dienen al de goederen, vermaken, waardigheden en eereposten dezer wereld ? Dat alias is slechts ijdelheid ; U, het oneindig goed te bezitten, ziedaar den eeni-

egypte. — ui. 71

gen rijkdom, den waren schat. Gelukkig hij, die U bemint! Ik bemin U, mijn Jesus, er. ik verlang niets dan U. Gij verlangt mijn hart en ik wil niets dan u. Indien ik meester ware van duizend koninkrijken, ik zou ze willen verliezen,om te behagen aan uw Hart, want gij zijt mijn God en mijn Al. Deus me.us et omnia ! Heb ik, in het verleden, de ijdel-heden en de vermaken der wereld nagejaagd, nu verzaak ik er aan, en ik heb er berouw over. Voortaan, mijn zoete Zaligmaker, zult Gij mijne eenige vreugde, mijne eenige liefde, mijn eenige schat zijn.

Allerheiligste Maagd Maria, bid voor mij het Hart van Jesus, dal ü' zoozeer bemint; vraag Het, mij met zijne heilige liefde te verrijken ; dit is alles, wat ik verlang.

schietgebed.

Hakt van Jesus, verban uit mijn hart alles, watU mishaagt.

tiknde dag.

quot;

TIENDE DAG. ü

Nazareth. quot;

Ji

^l- (I

Gaan wij naar Nazaurth ; vvu zullen eu het J

Hart van Jesus vinden, dat dook zijne ^v

gehoorzaamheid zijn vader verheerlijkt. '*

ll

Een der voornaamste deugden van een j.

kind is de gehoorzaamlieid, De H. Geest zelf leert ons, welke de gehoorzaamlieid van hel Hart vau Jesus was. Hij zegt ons door don mond van den Koninklijken profeet, dal de Zoon Gods, bij zijne intrede in de wereld, zeide : Zie, Ik kom : in het begin des hoeks is van Mij geschreven, dat Ik uwen wil zou volbrengen ; Mijn God, Ik heb het gewild en uwe wet was in het midden van mijn Hart ; ingrediens mundum (licitEcce venio ; in capite libri scriplum est de Me, ut facerem

voluntalem tuam ; Deus mem, volui, el _t legem tuam in medio cordis mei (Ps. 59-8,9).

Jesus beschouwde den H. Josef altijd als ,(1

zijnen Vader, omdat de hemelsche Vader hem n

had bestemd, om op varde zijne plaats te ly

bekleeden bij' zijn goddelijken Zoou , Jesus \

NAZARJETU. — !. 75

bewees hem kimJerlijkcu eerbied en kinderlijke gelioorzaamheid gedurende dertig jaren, liet Evangelie verklaart, dat Hij aan Maria en Josef' onderdanig was : erat subditus illis; (Lue. 2-51), dit beteekent, dat gedurende al dien tijd de eeuige bezigheid des Verlossers was, hun te gehoorzamen; aan Josef kwam liet toe als zijnde het hoofd van dit klein huisgezin, bevelen te geven, en aan Jesus betaamde het,als onderdaan te gehoorzamen; zoodanig, dat Hij nooit een voetstap zette, eenig werk verrichtte, wat voedsel of' rust nam, dan volgens do bevelen van Josef. Hij gehoorzaamde hem in alles en op staandcn voel, gelijk het God aan de H. lirigüta heeft geopenbaard : sic Filius tneus obediens erat, ut, cum Josef diceret ei : Fac hoe vel illud, statim ipse faciebat (Uev. I. ö. c. 08). Dikwijls, zegt Gerson, was Jesus bezig met den maaltijd te bereiden, de vaten te wasschen, water te putten en het huis te vegen (Jos. dist. 5).

O gelukkig huisje van Nazareth, ik groot jen vereer ü ; er zal een tijd komen waarop gij door de doorluchtigste personen der 'wereld zult bezocht worden, en wanneer de vrome pelgrims zich binnen uwe muren

Ti TIENDE DAG.

zullen,bevinden, zullen zij weenen van aandoening, bij de gedaclile, dal daar de Koning des hemels, bijna geheel zijn leven, in de gehoorzaamheid aan Maria en Josei heeft gesleten : et erat subditus illis.

De H. Augustinus zegt, dat Jesus, dewijl Adam door zijne ongehoorzaamheid zich zeiven en het menschelijk geslacht ongelukkig heeft gemaakl, voornamelijk mensch is geworden, om ons, door zijn voorbeeld, de gehoorzaamheid te leeren; daarom begon Hij, reeds van zijne kindsheid af, aan Maria en Josef te gehoorzamen ; ging alzoo voort gedurende geheel zijn leven; en gehoorzaamde eindelijk tot den schandelijken dood des kruises ; faclus obediens usque ad mortem, mortem aulem crucis (Phil. 2-8). En om ons le overtuigen, dat Hij altijd den wil zijns Vaders voor oogen had, en dien vervulde, verzekerde Hij, dat Hij denzelven in zijn Hart had gegrift : et legem tuam in medio Cordis mei.

Maar hoe ! Jesus-Christus onderwerpt zich aan zijne schepselen, om den mensch te redden ; en de mensch zou weigeren, zich aan God zeiven te onderwerpen, om zijne ziel zalig te maken ! Wat eene misdaad ! God

nazareth. — i. 75

is ilc Meester van alles, waul Hij heelt alles geschapeu; alle scbepselen gehoorzamen aan God, de hemelen, de zee, de aarde, de elementen, de dieren, en de mensch, dat schepsel, door God het meest bemind en bevoorrecht, de mensch wil Hem niet gehoorzamen ! Hij vreest niet, Gods genade le verliezen. In het uur der bekoring hoort de zondaar de stem van God, die hem zegt : kind, wreek u niet; onlhoud a van dat schandelijk genoegen ; onthecht u van dat goed, hetwelk u niet toebehoort. Doch de ongelukkige zondaar antwoordt Hem : ik wil U niet dienen ; non serviam (Jer. 2-20). Wel verre van zoo te spreken, tracht de leerling van het H. Hart zijn goddelijk voorbeeld na te volgen, door aan Gods geboden en de bevelen van elk wettig overste te gehoorzamen. Hij vraagt zelfs niet de reden van het gebod, want dit is, zegt de H. Bernardus, een teeken van een zeer onvolmaakten wil (De proec. et disp. c. 10). Het was alzóo, dat de duivel Eva bekoorde, en er toekwam, haar in zonde te doen vallen ; hij begon met haar te vragen, waarom God hun had verboden van alle vruchten des paradijses te eten : cur prcecepit vobis Deus ul non

Y0 TIENDE l»AG.

comederetis de omni Ugno ^

3-n Eva ware niet in zonde gevallen, hadde yii aanstonds geantwoord : het betaamt ons

„iet de reden van dit verbod na te vorschen

wij moeten maar eenvoudig gehoorzamen.Docli

,le ongelukkige onderzocht de reden van Gods bevel, begon er over na ^te ^^en^' ⁶ viel alzoo in die noodlottige zonde van onge

hoorzaamheid.

De eenvoudigheid des harten gehoorzaamheid volmaakt: de Apostel zei Lgt het ons : obedite... in simphcitate cordis vestri (Eph. 0-5). Ziehier, hoe de goddelijke Bruidegom deze volmaakte gehoorzaamheid aan zijne Bruid leert : si ignoras te, o pu -cherrima inter mulieres, e/p-edere el al post vesligia gregum (Cant. 1-7), mdie t, J niet weel. o christen ziel, hoe gij dooi uwt werken dierbaar kunt worden aai. mijn Hart, zal Ik hel u zesgen : verlaat u ielve en volg het voorbeeld der schapen. Zie, hoe

S gehoorzamen, als men ze hoedt; zij vragen niet, waarom zij gehoed worden op deze piaats of om dat uur ; waarom men zoo haastig of zoo langzaam voortgaat, neen, j gehoor/,amen hunnen herder zonder tegenspraak. Moge de liefde van hel Hart

nazareth. — i. 77

van Jesus ons alzoo (ioi'n gehoorzamen !

TOEPASSING.

Ik zal geen enkelen dag lalen vooi'bijgaan, zonder liet gehoorzaam Hart van Jesus de genade le vragen, te gehoorzamen met vaardigheid, met nauwgezetheid, met vreugde en eenvoudigheid, in alles, wat mij bevolen is dooi mune wettige oversten, zooals zijn de Paus, de bisschop, mijne ouders,mijn biechtvader. Dit is overigens het waar middel, om liet geluk en den vrede der ziel te vinden.

gered.

O mijn Jesus, brandend van liefde voor de zielen, ik begrijp het onrecht, dal de men-schen U aandoen ; Gij boiriint hen, en zij beminnen U niet: Gij doet hun goed, en zij versmaden IJ; Gij wilt hun uwe slem doen hooren, en zij luisteren niet; Gij biedt hnn uwe genade aan, en z]j weigeren ze. Maar ach ! het is maar al te waar, mijn Jesus, dat ik zelf eertijds een dier ondankbaren was ; ja, dit is maar al le waar ! Doch ik wil mij beleren; ik wil, gedurende het overige mijns levens, het leed, IJ aangedaan, vergoeden, door mijn best te doen, IJ te be-

78 tiende cao.

hagen en IJ voldoening te geven. Zeg mij, wat Gij van mij verlangt, o Jesus ; ik ben vast besloten, alles te doen, zonder voorbehoud ; maak het mij bekend door de heilige gehoorzaamheid ; ik hoop alles getrouw na te komen. Mijn God! ik belool' U vastelijk, voortaan niets na te laten van hetgeen U aangenaam zal zijn. al moest ik alles verliezen , wat mij het dierbaarst is, ouders, vrienden, eer, gezondheid, ja zelfs het leven. Dat ik alles verlieze, mits Gij maar tevreden zijt. Gelukkig verlies, als men alles verliest en opoffert, om uw Hart. te bevredigen, o God mijner ziel ! Ik bemin U, mijn hoogste Goed, oneindig beminnelijker dan alle andere goederen ; en om IJ te beminnen, vereenig ik mijn arm hart met al de brandende harten der Serafijnen ; ik vereenig het met het hart van Maria, met het Hart van Jesus; ik bemin U uit al mijne knchten, en ik wil niets beminnen dan U, U altijd beminnen, en altijd U alléén.

schietgebed.

O Hart van Jesus, afgrond van barmhartigheid, geef dat deze dag de «lag zij mijner volkomen bekeering.

nazareth. — ii. 79

ELFDE DAG,

Nazareth.

II.

Oaan wij naaii Nazareth ; wu vinden er iitt

Hart van Jesus, dat zijn Vader door het

gebed verheerlijkt.

De stiltp draagt veel bij tot de ingetogenheid en het gebed. Wat eens heilige stiüe heerscht er in het huisje van Nazareth, waar iedereen bidt ! Maria en Josef beschouwen Jesus in stilte,en Jesus heeft zijne gedachten steeds op zijn Vader gevestigd : Hij spreekt weinig met de menschen, maar zijn Hart spreekt aanhoudend met zijn Vader. O, wat waren de geboden van het Hart van Jesus voortratfelijk, volmaakt, aangenaam aan God !

Hij bad alle oogenblikken, en al die gebeden waren voor ons, ja zelfs voor ieder van ons in hetbijzonder. Hot Hart van Jesus heeft ons at de genaden, die wij hebben ontvangen, verkregen ; zoo als de genade van de roeping tot het ware geloof, de tijd om boete te kunnen doen, de verlichtingen, hel berouw, de vergiffenis, de heilige verlangens,

80 fxrnr dag.

de overwinningen in de bekoringen, en al de andere akten van deugd , die wij hebben gedaan of nog zullen doen, akten van hoop, van nederigheid,van liefde, van dankzegging, van opdracht, van onderwerping ; alles is de vrucht der gebeden van Jesus' Hart. Zelfs wanneer Jesussliep, dacht zijn goddelijk Hart aan ons, en bad Het voor ons ; want de slaap van Jesus verschilde veel van den slaap der andere menschen. De slaap is nuttig tot behoud des levens, maar niet voor de werkingen der zielsvermogens, die door de insluimering der zinnen belemmerd zijn. Dit echter had geen plaats in den slaap van Jesus. Ik slaap wel, zeide Hij, maar mijn Hart waakt : Ego donnio ct Cor meum vigilat (Cant. H.-2). Terwijl zijn lichaam rust nam, waakte zijn Hart ; want in Jesus was de menschelijke natuur vereenigd met den persoon des Woords, die niet kon slapen, noch door de zinnen kon worden bezwaard. Jesus-Chrlstus sliep dan, maar, in zijn slaap, dacht zijn Hart aan al de smarten, die Hij in zijn leven en dood , ter onzer liefde, moest verduren. Het dacht aan de geesel-roeden, aan de doornen, aan den hoon, en aan den troosteloozen dood, dien Hij eens op

nazareth. — ii. 81

het kruis moest ondergaan ; en zijn Hart offerde alles aan den hemelschen Vader (im ons de vergiirenis onzer zonden en de zaligheid te verwerven. Hetzij dan dat Jesus sliep, hetzij Hij werkte, zijn Hart verdiende voor ons, verzoende ons met zijn Vader, bezorgde ons genaden.

Hoewel Jesus zooveel voor onze zaligheid heelt gebeden, zijn wij daarom toch niet, gelijk Hij zelf ons leert, van het gebod des gebeds ontslagen ; Petite el duhitur vobis (Mt. 7-7): Vraagt, zegt Hij, en U zal gegeven worden. Wij zijn slechls arme bedelaars; wij hebben niets, dan heigeen God ons, als aalmoes geeft. God, zegt de K. Augustinus, verlangt en wil ons zijne genaden geven, maar op voorwaarde, dat wij ze Hem vragen: Deus dare vult, sed non nisi pelenli (In Ps. 102) Gelijk het water noodig is voor de planten, om ze in hot leven te behouden en ze l'riseh te bewaren, zoo is het gebed ons noodzakelijk ter zaligheid. De ziel geeft het leven aan hst lichaam en het gebed geeft het leven aan de ziel ; zoodanig dat eene ziel, die niet bidt, een lijkreuk uitwasemt, dewijl zij door de zonde is besmet.

Uit deze volstrekte noodzakelijkheid van

O

82 elfde DAG.

liet gebed volgt de zedelijke noodzakelijkheid der overweging. Inderdaad, als men niet overweegt, en men aanhoudend verstrooid is te midden der wereldsche zaken, dan kent men zijne geestelijke behoeften niet, noch de gevaren, aan welke men blootgesteld is, noch de middelen, die men moet aanwenden, om de bekoringen te overwinnen, nog zelfs die noodzakelijkheid des gebeds voor ieder mensch. In dien staat van verblindheid laat men de oefening des gebeds varen, en als men niet bidt, gaat men onvermijdelijk verloren-.

Bidden wij dan, en bidden wij veel. Het gebed is een trouwe gezant, ten volle bekend bij den Koning Jesus : het heeft alle recht zijne geheimkamer binnen te gaan, en hel mist nooit, door zijn aandringen, het Hart van dien goeden Meester te bewegen, en alle genaden van hetzelve te verkrijgen. Deze is de schoone en troostende gedachte van den H. Bernardinus van Siena. ; Esl oratio nun-tius fidelissimus, not us Regi, qui cubiculum Regis adire et sud importunitate pium Regis animum flectere, et laboranlibus op cm im-petrare solitus est (F. 4. in doni. ;gt; p. Pasc.).

nazareth. —ii.

TOEPASSING.

Ik zal van daag lezen, wat, in liet begin van dit boek (blz. 5), over de wijze van bidden geschreven slaat; ik zal daar zien, dal de overweging voor een ieder gemakkelijk is: en daarom zal ik de gewoonte trachten aan te nemen, eiken dag, gedurende eenigen tijd, al ware het maar één kwartier, te meditee-ren. Om liefde voor deze heilige oefening op te vatten, zal ik van daag dikwijls lot hel Hart van Jesus zeggen: Domine, doce nos nrare (Luc. U-l): Heer, leer ons bidden.

gebed.

Gelrouw Hart vaa mijn Jesus! hoe heb ik in het verleden kunnen leven in de vergetelheid uwer goedheid? Gij waart bereid, mij al de genaden te schenken, die ik U zou gevraagd hebben; Gij wachttet slechts af, dat ik ze U zou vragen; doch ik heb er alleen aan gedacht, mijne zinnen te voldoen en ik telde weinig, van uwe liefde en uwe genaden beroofd te zijn. Mijn God, vergeet mijne veelvuldige ondankbaarheden en heb medelijden met mij; vergeef mij al de onaangenaamheden, die ik U heb veroorzaakt, en schenk mij de volharding. Geef mij de genade, al-

§1 elfde bag.

tfjd uwe hulp in te roepen, opdat ik U niet ₍ meer beleedige, o God mijner ziel! Laat niet toe, dat ik dit nog verwaarlooze, gelijk ik dit j vroeger heb gedaan. Verlicht mij, en geef i mij de kracht, mij allijd aan U aan te hevelen, vooral als mijne vijanden mij weer tot zonde zullen hekoren. Mijn God, schenk mij die genade om de verdiensten van het Hart van Jesus, uw welbeminden Zoon.

Lang genoeg heb ik U beleedigd; ik wil U het overige van mijn leven beminnen. Geel' mij uwe heilige liefde, dat die liefde mij aanzette, tot U mijne toevlucht te nemen, zoo dikwijls als ik mij in gevaar zal bevinden, U door de zonde te verliezen.

Maria, mijne hoop! ik verlrouw door uwe bemiddeling de genade te verkrijgen, mij altijd, in de bekoringen, •san U en uw god- . delijken Zoon aan te hevelen. Verhoor mij, mijne Koningin, ik smeek het U door de liefde, welke Gij voor het Hart van Jesus hebt.

I

schietgebed. ,

Getrouw Hart van Jesus! geef dat ik He- ' ver sterve, dan toe te laten, dat ik U nog vergram me.

nazareth. — iii.

TWAALFDE DAG.

Nazareth,

III.

Gaan wij naar nazareth; wij zullen er het

hart van jesus vinden, dat zijn vader door den arbeid verheerlijkt.

Nieuw wonder van liefde: een God, die arbeidt! Ja, Jesus heeft een ongemakkelijk leven willen leiden, om ons de liefde van zijn Hart te toonen. Ziet Hem, in het huisje van Nazareth, als een eenvoudig werkman, van wien Maria en Josef zich bedienden, nu eens om het hout te hakken, dat Josef moest bewerken ; dan om de sehaafkrullen te verzamelen en ze op het vuur te werpen; dan weer, om het huis te vegen, water te puiten of den werkwinkel te openen en te sluiten.

Dewijl Maria en Josef arm waren en zich verplicht zagen te leven van den arbeid hunner handen, zocht Jesus, zooveel mogelijk, Ie huis alles te verrichten, wat lastig was, om alzoo de gehoorzaamheid te beoefenen, en hun, als zijnen oversten, zijn eerbied te beluigen. Een God. die dienst bewijst! een

86 TWAALFDE DAG.

God, die het huis veegt! een God, die ar-Ix'i'll.! O ! één enkele dier gedachten moest voldoende wezen, om ons door liefde te ontvlammen en te verteren ! Do heilige Petrus Chrysologus merkt aan, dat er in het heilig huisgezin noch knechten, noch dienstmeiden waren ; Josef ct Maria non habenl famulum, non ancillam; ipsi domini et famuli, üe eenige dienstknecht, die er in het huis was, was de Zoon van God, die Zoon des men-sehen, dat is. Zoon van Maria is willen worden, om een nederig dienaar te zijn, en als zoodanig, aan een man en eene vrouw te gehoorzamen: et erat subdilus illis (Luc. 2-51). Wie toch zou met aandachtJcsus, terwijl Hij dien zwaren arbeid verricht, kunnen beschouwen, zonder uit te roepen : Maar hoe, beminnelijke jongeling, zijt Gij dan niet die God, die, door een wenk, de wereld uit het niet hebt getrokken? Waarom moet Gij dan mi geheel den dag zwoegen, om dat hout te hakken, zonder zelfs er in te kunnen slagen ? Waarom zijt Gij zoo machteloos geworden! — O heilig geloof! o liefde van een God ! ja, ik herhaal hot, wat moest zulk eene gedachte, indien wij er ons goed van doordrongen, niet .ideen ons in liefde ontvlammen, maar zelfs

nazareth.—iii. 87

ous door liefde verteren! Ziedaar, waarloe een God is gekomen!

Vereeren wij al die slafelijke werken van Jesus; zij waren alle goddelijke werken en oneindig aangenaam aan God, want zij werden aanhoudend door het hap.t van Jesus opgedragen, om Hem te behagen en onze zaligheid te bewerken.

Wij ook werken, 't is waar ; doch dikwijls zonder verdiensten, omdat de goede meening er aan ontbreekt. O, wat is de meening om in den arbeid God te behagen, aangenaam aan het H. hart ! Wilt gij eru van overtuigen? Luister dan naar de zoete woorden, welke de goddelijke Bruidegom ieder van ons toespreekt: pone Me ul signaculum super cor tuum, ut signaculum super brachium tuum (Cant. 8-6): indien gij Mij wilt behagen, plaats-Mij dan als een zegel op uw hart, als een zegel op uw arm; dat wil zeggen, zorg, dat Ik het eenig doeleinde zij van al uwe verlangens en al uwe werken. Hij zegt zelfs, dat eene ziel, die aldus handelt om Hem te behagen, zijne zuster en zijne bruid wordt en Hem eene wonde van liefde aan zijn hart toebrengt, zoodat Hij gedwongen is ha^r te beminnen: vulnerasti cor meiim,

88 twaalfde pag.

soror mea, sponsa, vulnerasti cor meum in uuo oculomm luorum (Caiil.4-9): gij helgt;t Mijn Hart gewond, mijne zuster, mijne lii'uid, gij hebt mijn Hart gewond door één uwer oogen. — Goddelijke Bruidegom, welk is dit oog, dat het Hart van Jesus wondt? Het is de goede meening, die eenvoudige blik der ziel, die in elk werk niets anders beoogl, dan Gods heiligen Wil te volbrengen. Die ziel bidt, om God te behagen; zij gaat te communie, om God te believen; zij gehoorzaamt aan hare oversten, om aan God te gehoorzamen; zij doet alles om God te verheerlijken, het woord des Apostels gedachtig: hetzij gij eet, hetzij gij drinja, hetzij gij iels anders doet, doet alles ter eere Gods: sire ergo manducatis, sive bibitis, sive aliud quid facitis, omnia in gloriam Dei facite (I Cor. lÜ-öl).

De eerbiedwaardige Beatrix van de Mensehvvording, de eerste dochter van de H. Teresia, zeide: «geen prijs zou het minste, wat wij voor God doen, kunnen betalen.quot; Dit is waar; want alle daden, voor God gedaan, zijn zoovele akten van goddelijke liefde, aan welke een eeuwig loon is toegezegd. Hierom zegt Pater Rodriguez, dat de goede

nazareth. — hi. 89

meening eene hemelsche goudmakerij is, welke het ijzer in goud verandert; want de meest alledaagsche bezigheden, zooals eten, slapen, werken, zich vermaken, worden in het goud der heilige liefde veranderd, als zij voor God gedaan worden. Daarom dan ook hield de H. Maria Magdalena van Pazzi voor zeker, dat iemand, die alles met eene zuivere meening zou doen, recht naar den hemel zou gaan, zonder het vagevuur te moeten verduren.

TOEPASSING.

Ik zal, eiken morgen, bij mijn ontwaken, alles, wat ik dien dag zal doen, aan God op-oHeren ; en opdat liet Hem aangenamer zij zal ik alles vereenigen met hetgeen liet Hart van Jesus, gedurende zijn leven op aarde. Hem heeft opgedragen. Ik zal daarenboven trachten, deze meening bij het begin der voornaamste bezigheden te vernieuwen, zeggende bij voorb.: Alles voor U, o mijn God!

gebed.

O aanbiddelijke Jesus, die hebt willen werken en zwoegen als de minste der werklieden iu het arm hufsV van Nazareth, ik weet, dut

00 twaalfde [)ag.

Gij ö alzoo hebt vernederd en vermoeid voor mij. Geol, dal, gelijk Gij geheel uw leven ter mijner liefde hebt besteed, ook ik alzoo ter uwer liefde al de dagen, die mij nog (e leven overig zijn, slijte. Geef geen acht op mijn vroeger leven; het was een leven van losbandigheid, eon leven van zonden, en het is, zoo voor mij als voor U, een voorwerp van droefheid en tranen. Och I sta mij toe, dat ik den tijd, die mij nog te leven overig blijft, werke en lijde met U, om vervolgens mei II le sterven en den dood aan te nemen, dien Gij voor mij bestemd heb!. O Hart van Jesus! dat mij zoozeer hebt bemind en al mijne liefde verdient, laat niet toe, dat ik U verlate en mij nog van U verwijdere, gelijk ik vroeger heb gedaan. Gij, mijn God, Gij hebt verborgen, onbekend, veracht geleefd! en ik verachtelijke aardworm, ik heb de eer en de genoegens nagejaagd ; en helaas! voor die ijdelheden heb ik U verloren, U, die het hoogste Goed zijl! Mijn Jesus, dat het zoo niet meer gebeure! Ik bemin U en omdat ik U bemin, wil ik niet meer van U gescheiden worden. Ik verzaak aan alles, om mij mei U te vereenigen, mijn verborgen en voor mij vernederde Zaligmaker! Gij verschaft mij

nazareth. — hi. 91

grooter tevredenheid en genot door uwe genade, dan ik er heb kunnen vinden in al de ijdelheden en aardschegenietingen.om welke ik liet ongeluk heb gehad, U te verlaten. — Hemelsche Vader, vereenig mij innig niet U, door de verdiensten van hel H. Hakt van Jesus.

Allerheiligste Maagd! Gij hebt het geluk gehad, Jesus in zijn arm en verborgen leven te vergezellen, en U zelve aan uw goddelij-ken Zoon gelijkvormig te maken; o inijue Moeder, geel' dat ook ik, ten minste voor den korten tijd, die mij nog te leveii overig blijft, mij gelijkvormig make aan U en aan mijn Verlosser.

schietgebed.

O allerheiligst Hakt, prent in mijn hart de smarten, die Gij voor mij in deze wereld hebt geleden!

rWEEDE DEEL.

HET HART VAN HEN LIJDENDEN JESUS.

DERTIENDE DAG.

Gethsemane I.

Gaan wij naar gethsemane; wij zullen ek

het hart van jesus vinden, door yreeze bevangen.

Hel bloedig zweel, dat, in den hof van Olijven, uil Jesus' lichaam vloeide, kan met verklaard worden, dan door eene geweld _öe beklemming des harten, die den loop ^Naquot; quot; bloed stuitte, en hel noodzaakt, naar buittn te dringen; en die beklemming des harten, welke toen Jesus beving, had zeker geene andere oorzaak, dan de innerlijke kwellingen van vrees, van afkeer en van droettieid, waaraan Hij, volgens het verhaal der evangelisten, was prijs gegeven: coepit pavore

öethsemane. — i. o*

et tcedere, — et moestns cs.ic (Mare. 14-55. — Ml. 2C-37).

Deze vreeze beving Hem hij Ue beschouwing zijner smarten; die afkeer greep Hem aan, als Hij er aan dacht, voor hoevele zielen zijn lijden vruchteloos zou wezen; en die droefheid werd in Hem veroorzaakt door het groot leedwezen, dat Hij over onze zonden had.

Het Hart van Jesus begon dan groote vrees te gevoelen voor den dood en de folteringen, die Hij weldra moesi. ondergaan; coepil pavere. Maar hoe! bad Hij zich dan niet geheel vrijwillig opgeofferd om te lijden: ohlatus est quia ipse voluit {Is. 53-7). Had Hij niet vurig naar den tijd van zijn lijden verlangd, gelijk Hij het nog kortte voren had gezegd: desiderio desideravi hoe pascha mandurare vobiscum (Luc. 22-13)? Waarom is Hij dan nu door zoo groote vrees voor den dood bevangen, dat Hij zijn Vader dringend bidt, om er van bevrijd te zijn: pater mi, sipossibile est, t ranse al a Me ealix is te (Ml. 2C-39)!

Hij wilde ons daardoor toonen, dat Hij waarlijk mensch was, zegt de eerbiedwaardige Beda ; orat transire calicem ut ostendat.

94 DERTIENDE DAG.

quod verè homo erat (In Mare. l i). Die goede Jesus weigerde geenszins te sterven; Hij nam gaarne den dood aan, om ons zijne lielde te bewijzen; maar vreezende, dat de men-schcn zouden denken, dal Hij slechts een schijnlichaam had aangenomen, gelijk sommige ketters het in hunne godslasteringen hebben beweerd, of dat Hij, door de kracht zijner Godheid gesterkt, gestorven was zonder eenige smart, daarom richtte Hij dat gebed tot zijn Vader, niet om verhoord te worden, maar om ons te overtuigen, dat Hij stierf als mensch, met een grooten afschrik voor den dood. Die vrees werd vervolgens nog veroorzaakt door het vooruitzicht der ijselijke folteringen, die Hem waren bereid. Hij voorzag, dat Hij in al zijne zintuigen zou worden gepijnigd: in het gevoel, want zijn vleesch zou worden verscheurd; in den smaak, door de gal en den edik; in het gehoor, door de godslasteringen en beschimpingen; in het gezicht, ziende zijne Moeder, die bij zijn dood tegenwoordig zou zijn. Hij voorzag, dat Hij in al zijne ledematen zou te lijden hebben ; dat zijn heilig hoofd door de doornen zou worden gepijnigd; zijne handen en voeten door de nagelen zouden worden

getiisemapie. — I. 95

gefolterd: zijn aangezicht door de kaakslagen en fluimen zou worden ontheiligd; zijn geheel lichaam door de geeselroeden zou worden gemarteld, juist gelijk Isaws het had voorzegd, dat de goddelijke Verlosser in zi jn lijden aan een melaatsche gelijk zou zijn; in wiens vleesch geen gezond deel is te vinden, en die, van het hoofd tot de voeten gewond, een voorwerp van afgrijzen is.

Hij voorzag dan, dat Hij de man van snit\r-ten ging worden: virum dolorum (Is. 33-5). Men kan dan ook met recht den lekst van Jeremias op het Hart van Jesus toepassen; magna est velutmare contrilio tua (Thren. 2-13: uwe droefheid is gelijk aan de zee. Gelijk al de wateren zich in de zee werpen, zoo verzamelen zich in het Hart van Jesns al het lijden der zieken, al de hoetplegingen der kluizenaars, al de folteringen der martelaren. Hij werd zoodanig met smarten verzadigd, dat Hij aan zijn Vader de woorden van den Koninklijken profeet kon zeggen; et omnes flui tus tuos induxisti super me (Ps. 87-8): mijn Vader, Gij hebt al de baren uwer gramschap over Mij doen heenstroo-men. En in welke stemming was het Hart van Jesus, te midden dezer uiterste droef-

96 dertiende DAG.

licid? In weerwil van dien naluurlijken afkeer, onderwierp Hij zich volkomen aan den Wil zijns Vaders: Yerumtamen non sicut eyo volo, sed sicut Tu (Mt. 26-39): mijn Vader, niet gelijk Ik wil, maar gelijk Gij!

Indien wij beroofd zijn van geestelijken troost, en God ons zijne gevoelige tegenwoordigheid onttrekt, vereenigen wij dan onze droefheid met die van Jesus'Hart in den hof van Olijven. Somtijds verbergt zich God voor de zielen, die Hij het meest bemint, doch Hij verwijdert zich daarom niet uit het hart en Hij blijft hen innerlijk versterken door zijne genade. Hij neemt het ons niet kwalijk, als wij, in die verlatenheid. Hem zeggen, wat Hij zelf zeide in den hof van Gethsemane; Pater mi! si possibile est, transeat a Me calix isle (Mt. 26 39): mijn Vader, indien het mogelijk is, laat deze kelk Mij voorbijgaan! Maar wij moeten er ook aanstonds met Hem bijvoegen: Verumtamen non sicut Ego volo, sed sicut Tu : nogtans niet gelijk Ik wil, maar gelijk Gij! En als de troosteloosheid blijft aanhouden, moeten wij deze akte van onderwerping blijven herhalen, gelijk het H. Hart van Jesus dit ook deed gedurende de drie uren van zijn dood-

getiisemanf. — 1. 07

strijd: et oiavit tertio eumdem sermonem dicens. De akten van overgeving aan Gods Wil zijn de akten van liefde, welse de dierbaarste en de aangenaamste zijn aan het Hart van Jesus. De II. Franciscus van Sales zegt, datJesus altijd evenzeer beminnelijk is, heizij Hij zich aan ons vertoont, hetzij Hij zieii voor ons verbergt. In alle geval, als men de hel heeft verdiend, en er van gered is geworden, behoort men immer uit te roepen : benedicam üominum in omni tempore (Ps. 53-2); Ik zal ten allen tijde den Heer loven. Ik ben, o Jesus, uwe vertroostingen niet waardig; geef, dat ik U beminne, en ik ben tevreden in deze droefheid te leven, zoolang het U behaagt. O, indien de verworpelingen zich al/.oo, in hunne smarten, aan den goddelijken Wil konden onderwerpen, dan ware hunne hel geen hel meer.

TOEPASSING.

Ik zal mij gewoon maken, in al de onaangenaamheden. die mij zullen overkomen, te herhalen, wat het zieltogend Haut van Jesus zeide; O mijn God,i:-w Wil geschiede,en niet de mijne!

T

dotieimir: dag.

creed.

Mijn goddelijke Verlosser, ik zie ü bleek en geheel in smart verzonken. Gij verkeert in doodsangst en Gij bidt; factus in agonid, prolixius orahal (Luc. 22-43). Voor wie, mijn Jesus, bidt Gij ? — 0, Gij bidt tüans niet zoo zeer voor U, maar voor mij! Gij biedt uw hemelsclien Vader uwe machtige beden aan, vereenigd met uwe smarten, om mij, armen zondaar, de vergiffenis mijner zonden te verwerven. Mijn zoete Jesus, hoe heeft uw goddelijk Hart hem zoo kunnen beminnen, die U zoo zwaar heeft beleedigd? Hoe hebt Gij zooveel voor mij willen lijden, daar Gij toen reeds mijneondankbaarheid jegensü kende) ?

O bedroefd Hart van mijn goeden Meester, laat mij deelen in de smart, die Gij alsloen over mijne zonden hebt gehad; ik verfoei ze nu, en ik vereenig mijn leedwezen met den afschuw, dien Gij er voor gevoeld hebt in den hof van Olijven. Wend uweoogen van mijne zonden af; de hel ware voor mij eene te geringe slraf zie neer op het lijden, dat Gij voor mij hebt verduurd. O Hart van Jesus, door liefde ontvlamd,Gij zijt mijne liefde en mijne hoop. Ik beinln U ui: geheel mijne ziel, en ik

GETHSEMANE. — tl. 99

wil U altijd beminnen. Ik smeek U, door den afkeer en de droefheid, die Gij in den hof hebt ondervonden, geef mij ijver en moed, om voor uwe glorie te werken. Geef mij, door de verdiensten van uw doodstrijd, de kracht om weerstand te bieden aan de bekoringen des vleesches en der hel ; schenk mij de genade van mij altijd aan ü aan te bevelen, en naar uw voorbeeld altijd te herhalen ; non quod ego volo, sed quod Tu (Mare. 14-56) ; mijn vader, dat uw wil geschiede, niet de mijne !

schietgebed.

O minnend Hap.t van Jesus, geef, dal mijn wil geheel met uwen wil vereenigd zij.

VEERTIENDE DAG. Gethsemane.

II.

Gaan wij naar Gethsemane ; wu zullen eh

het hakt van jesus vinden, met afkeer vervuld.

Hot ITart van Jesus begon onk een groolen afkeer te gevoelen voor de folteringen, die

100 VKEHTIENDE riAG,

lioiu stonden te wachten : catpil laedere (Mare. 14-33). De vermaken zelfs worden bitter, als men cr een alkeer van heeft. En van waar die afkeer in Jesus ? Van het treurig vooruitzicht, 't welk Hij had, dat zijn lijden voor een groot getal zielen nutteloos zou zijn. Hij openbaarde aan de eerbiedwaardige Agatha van het Kruis, dat deze gedachte Hem van den schoot zijner moeder af bedroefde en zij de grootste smart van zijn leven was. Lang te voren had Hij er zich over beklaagd door den mond van David : 51/® utilitas in saiif/uine meo (Ps. 29-10) ? Welk nut is er in mijn bloed ? Waartoe zal het offer van mijn leven dienen ? De meeste menschen zullen mijn lijden niet op prijs stellen; zij zullen voortgaan met Mij Ie beleedigen, en zich zeiven eeuwig te verdoemen, als hadde Ik niets voor hen gedaan. Deze smart was de bittere kelk , waarvan Jesus bevrijd wilde worden in den hof van van Olijven, toen Hij zijn vader bad : Iran-seat a Me calix iste (Mt. 26-59) : dat deze kelk Mij voorbijga ! Welke was deze kelk ? Het was, van den eenen kant, zooveel smarten, zooveel beschimpingen, zooveel vergoten bloed, ja, een zóó wreeden en schan-

gethsemane. — ii 101

dolijkeii dood te zien, eu, vau den anderen kant, zóó weinig vrucht : qua; utililas in sanguine meo ? Welk nut is er in mijn bloed ? O, wat is de liefde van het Hart van Jesus groot voor de zielen ? Wat is het m^Io-li jden van dat HAivrteeder voor dezondaan ! En wij zouden vreezen geen vergiffenis onzer zonden te verkrijgen, als wij ze vragen? Tl ij is zóó genegen den zondaren vergiffenis te schenken, dat Hij treurt over hun verlies ; dat hij weent, als Hij zie', dat zij zich vau Hem verwijderen, om, beroofd van de genade, als dooden te leven. Dan roept Hij hun met liefde toe : Waarom loch wilt gij sterven, kinderen van Israël; keert tel mij terug en leeft : quare moriemini domus Israël ? converlimini'et vivite (Ez. 18-31). O, wisten de zondaars eens met welke goedheid God hen afwacht, om hun vergiffenis te schenken ! Wisten zij eens, hoe Hij verlangt, niet hen te straffen, maar hen te zien bekeeren, om ze te kunnen omhelzen, en aan zijn Hart te drukken ! Ik verklaar hel met eed, zegt de Heer, onze God ; neen l Ik wil den dood des zondaars niet, maar dat hij zich bekeere... en leve : T'tio Eyo, (licit Pominus Deus, nolo mor: cm imp ti, se cl ut

102 VEEHÏIENDE BAG.

converlatur... et vivat (Ez. 33-11). Hij zegt zelfs : zondaars, hebt berouw, Mij le hebben boleedigd : en als Ik u geen vergiffenis schenk, komt dan en beschuldigt Mij van leugentaal. Maar neen, verre van mijne belofte niet na le komen, zal ik uwe zielen wit maken als sneeuw, al waren zij door uwe zonden zoo rood geworden als scharlaken ; et venite el arguite Me, dicit Dominus ; si fuerint peccata vestra ut eoccinum, quasi nix dealbabuntur (Is. 1-18). Hij drijft zelfs de goedheid zoo ver, dat Hij uitdrukkelijk verklaart, al de zonden eener berouwhel)-bende ziel te zullen vergeten : omtUum iniquilatum ejus... non recordabor (Ez. 18-21).

Inderdaad, met welke goedheid heeft dat vergevingsgezinde Hart van Jesus geen vergiffenis geschonken aan Magdalena, zoodra zij hare zonden beleed ! Met welke goedheid heeft Hij den Lamme zijne zonden niet kwijtgescholden, terwijl Hij hem te gelijker lijd de gezondheid des lichaams schonk ! Met welke goedheid vooral heeft Hij zich niet gedragen jegens de overspelige vrouw ! De priesters brachten haar tot hem als eeno zondares, opdat Hij ze zou veroordeeleit...

cethsemane. — ii. 103

K Vrouw, 1) vroeg Hij liaar, « heelt men u iiiel veroordeeld ? » « Neen Heer » antwoordde zij. «Welnu, ook Ik zal u niet veroor-deelen ; ga in vrede en zondig niet meer. » Dikwijls zelfs geeft Hij aan de bekeerde zondaren de meeste en uitstekendste genaden, welke Hij gewoonlijk slechts schenkt aan zielen, die Hij het vurigst liemint. Dit geschiedt als men, dankbaar voor zijne goedheid zich met ijver en zonder voorbehoud aan zijne liefde toewijdt, gelijk een H. Pau-lus, cene II. Maria Magdalena, eene H. Maria van Egypte, een H Augustinus, eene H. Margareta van Cortona gedaan hebben. Het Hart van Jesus toonde vooral zijne goedheid ten opzichte van deze laatste Heilige, die reeds vele jaren in zonden had geleefd ; Hij liet haar zelfs de plaats zien, welke Hij voor haar in den hemel, tusschen de Serafijnen, had bestemd, en intusschen hield Hij niet op, haar met nieuwe genaden te verrijken. Zich zoo door God begunstigd ziende, zeide zij Hem op zekeren dag; « Mijn Jesus, hoe kunt Gij mij met zooveel genaden overladen? Hebt Gij dan de beleed-gingen vergelen, die 'k U heb aangedaan ? » En de Zaligmaker antwoordde haar : « Weet gij dan niet, dal

lot veertiende dag.

ik al de zonden eeuer ziel vergeel, als zij er berouw over heel t ? Dit had Hij reeds verklaard door den profeet Ezechiël : indiende zondaar boete doel, zal ik al zijne misdaden vergelen : omnium imquitatum ejus non recordabor (Ei. 18-21).

TOEPASSING.

Vau nu al' aan zal ik een nieuw leven beginnen. Het IIaiit vau Jesus is voor mij geopend ; Het wacht mij af. Dixi, nunc capi (Ps. 7G-1I). De tijd zal komen, dat ik het niet meer zal kunnen : venit nox, qunndo nemo potest operari (Joan. 9-4). Mijne goede Moeder Maria, sla mij bij, opdat ik mij heilige en zalig worde.

gebed.

Bedroefd Hart van mijn beminden Jesus 1 ik heb U zoo dikwijls beleedigd, dat ik uwe genade niet meer waardig ben ; maar ik bid U, door de verdiensten van die droefheid, welke Gij in den hof van Gethsemane hebt ondervonden en aan God hebt opgedragen, toen Gij al mijne zonden besehouwdet en, voor dezelve aan de goddelijke Gerechtigheid¹, voldeed t. Zend mij een straal van dat licht.

cetiisemane. — ii. loü

door hetwelk Gij de boosheid mijner zonden Lendet, en er zoo liiller over bedroefd werdl. O mijn minnelijke Zaligmaker! het is dan waar, dat ik de beul van uw Hart ben geweest, ja, een wreeder beul dan zij, die U gekruist hebben ! en Ik heb die marteling zoo dikwijls vernieuwd, als ik U beleedigde! mijn Jesii;, Gij zijl gestorven om mij zalig te maken, doch uw dood zal mij niet zalig maken, als ik, van mijn kant, geen waar berouw heb over de beleedigingen, die ik U heb aangedaan, en ik ze niet van harte verfoei. Maar dit berouw is weer eene genade , die ik van uw goedertieren Hart moet verwachten. Gij geeft ze hem, die er U om vraagt ; ik vraag ze dan door de verdiensten van al uw lijden, voor ons op aarde verduurd ; geef mij droefheid over mijne zonden, eene droefheid, die de boosheid mijner zonden evenaart. Mijn Jesus, help mij in do aklevan berouw, die ik thans ga bidden ; hemclsche Vader, hoogste en oneindig Goed, ik, ellendige aardworm, heb de /Vermetelheid gehnd, U te vergrammen en uwe genade te versmaden ; ik haat en ver-'ibei, meer dan alle ander kwaad, do beleedigingen, die ik U hel) aangedaan ; ik

106 VEERTIENDE 1)ag.

betreur ze uil geheel mijn liarl, niet zoozeer, omclal ik er de hel door heb verdiend, maar vooral, omdat ik er U, die de oneindige (ioedheid zijt, door heb bedroefd. Ik ver-verlrouw, mijn God, dat Gij mij, door do verdiensten van Jesus-Christus, de vergiffenis zult schenken en met de vergiffenis mijner zonden ook de genade Ute beminnen. Ik bemin li, o God, dieeene oneindige liefde waardig zijt ! en zonder ophouden wil ik het herhalen : ik bemin U, ik bemin U, ik bemin l!! En wat de 11. Catharina van Genua zeide, toen zij voor de voeten van den ge-kruisten Jesus lag neergebogen, zeg ik II thans ook, hier voor U neergeknield :« Neen, mijn God, geene zonden meer; geene zonden meer ! » Gij verdient niet beleedigd te worden, mijn zoele Jesus ! maar door allen Ie worden bemind. O mijn Zaligmaker ! help mij II Ie beminnen.

Mijne goede Moeder Maria ! sla ook Gij mij bij ; alles wat ik U vraag, is, voortaan mijn leven in de liefde van God te slijten,

schietgebed.

o hart van Jesus ! maak een einde aan mijne ondankbaarheid, door mijn harl in liefde voor U tu onUteken.

get1isemane. — iii.

VIJFTIENDE DAG.

Gethsemane.

III.

Gaan wij naau Gethsemane ; wij zullen tit het Hart van Jesus vinden, in diioefiieid

gedompeld.

CiJipit... mocstus esse (Mt. 26-37). Met de vreeze en den afkeer iiegon hot Hart van Jesus nog eene groote droefheid le gevoelen, maar, mijn Jesus ! waart Gi j het dan niet, die uwe Martelaren met zoo groote vreugde bezieldet, dat zij de folteringen en den dood voor gering aanzagen ? De H. Augustinus verhaalt, dat de H. Vincentius met zoo groote vreugde sprak, terwijl hij gemarteld werd, dat het scheen, alsof een ander leed en een ander sprak. Men verhaalt ook van den H. Laurentius, dat. hij, brandend op den rooster, zulken troost gewaar werd, dat hij den tiran durfde uittarten, en hem toeriep : keer mij om en eet. — Hoe komt het dan, oHart van mijn Jesus ! dat Gij, die uwen dienaren in hun lijden zoo grooteu troost deedt ondervinden, in uwe smarten de

J Qg vijftiende dag.

hevigste droefheid Lebt willen gevoelen? O ! ik begrijp het: een God voortdurend belee-digd^het groot getal onzer zonden, onze ongevoeligheid, ziedaar de oorzaken van uwe

diepe droefheid.

Wie heeft meer den hemelschen Vader be-mind dan het Hart van Jesus? Welnu, naarmate Het zijn Vader beminde, verfoeide Het de zonde, wier boosheid Het volkomen besefte. Om de zonde der wereld weg te nemen, en God niet meer beleedigd te zien, is Jesus mensch geworden en heeft Hij zooveel willen lijden. Maar toen Hij zag, dat men niet zou ophouden die goddelijke Majesteit te hoonen, werd Hij in zoo bittere droefheid gedompeld, dat deze, volgens zijne verklaring, groot genoeg was, om Hem het leven te benemen. Mijne ziel, zeide Hij, is bedroefd tot den dood toe: trislis esl anima mea usque ad mortem (Mt. 20-58^. Toen Hij ook zag, dat er, in weerwil van zijn lijden, nog zoovele misdaden in de wereld zouden geschieden, gevoelde Jesus in zijn Hart een leedwezen, dat, volgens den H. Thomas, het berouw van elk boeteling over zijne eigene zonden, verre overtrof (Ps. 5. q. 46. a. 6). Ja, die smart ging alle andere smarten, die een menschen-

GETHSnUfiE, — Ut. 109

hart kunnen kwellen, te boven ; want al het lijden der menschen is met eenigen troost gemengd, terwijl het lijden van Jesus loutere smart was, zonder leniging.

Men leest in de geschiedenis, dat boetelingen, die, door een goddelijk licht bestraald, de boosheid hunner zonden goed inzagen, door zoo groote droefheid werden getroffen, dat zij er van gestorven zijn. Welke was dan niet de smart van Jesus, toen Hij al de zonden der wereld zag, al de godslasteringen, al de heiligschennissen, al de oneerbaarheden, al de misdaden, die de menschen, na zijn dood, zouden bedrijven, en waarvan elke, in het bijzonder, als een wild dier, zijn Hart kwam verscheuren! Daar, in don hol', zieltogend van droefheid, zeide onze Zaligmaker: O menschen! betaalt gij dan alzoo mijne onmetelijke liefde voor u? O! indien ik zag, dat gij aan mijne liefde zoudt beantwoorden door de zonden te vluchten en Mij te beminnen, met welke vreugde zou Ik thans voor u gaan sterven! maar zooveel zonden na zooveel lijden; zoo groote ondankbaarheid na zoo vurige liefde, dit verdriet mij bovenmate, dit bedroeft mij tot den dood en doet mij bloed zweeten! Dit bloedig zweet was zoo

110 vijftiende dag.

overvloedig, dat het eerst al zijne kleederen doonveekle en vervolgens op de aarde afdruppelde; el factus est sudor ejus sicut quttce sanquinis decurrenlis in terrain (Luc. 22-44).

Door den afschuw, dien Jesus toen van onze zonden had en die Hem een zoo wree-den doodstrijd veroorzaakte, heeft zijn goddelijk hart ons de genade van het berouw verdiend. O! wat zou het ons gemakkelijk zijn met Jesus onze zonden te beweenen, indien wij gelijk Hij, begrepen, wat het wil zeggen. God te beleedigen!

Herinneren wij ons dikwijls, dat het berouw de voornaamste voorwaarde is, die ver-eischt wordt om de vergiffenis onzer zonden te verkrijgen. De beste biechten zijn niet, die het langste duren, maar die vergezeld gaan van het grootste berouw. Het teeken eener goede biecht, zegt de H. Gregorius, is niet het groot getal woorden van den boeteling, maar het berouw, dat hij laat blijken. Zij echter die dikwijls biechten en zelfs afschuw hebben van dagelijksche zonden, hebben geen reden om te twijfelen, of zij wel een waar berouw hebben gehad. Er zijn er onder hen, die mistroostig zijn, omdat zij het

getiisemane. — iii. Ill

berouw niet gevoelen; zij zouden, telken male als zij biechten, tranen van droefheid willen storten; en dewijl zij , in weerwil hunner pogingen, er niet toe kunnen geraken, zijn zij altijd ongerust over do geldigheid hunner biechten; doch het waar berouw beslaat niet in het gevoel, maar in den wil. De heilige Koning Ezechias verklaarde, dal hij eene zeer bittere en toch kalme droefheid gevoelde over zijne zonden: ecce in pare amariludo men amarissima (Is. 58-17).

TOEPASSING.

Voordat ik te biechten ga, zal ik mij Jesus in den hof van Olijven, mijne zonden betreurende, levendig voorstellen; daarna zal ik fiod de genade van een waar berouw vragen, en Hem do droefheid van het Hart van Jesns en de tranen van Maria opofferen.

gebed.

Mijn teedere Zaligmaker, ik bespeur in den hof geen geeselroeden, noch doornen, noch nagelen, die uw vleesch verscheuren; hoe komt het dan, dat ik U, van het hoofd tot de voeten,met bloed bedekt zie? Helaas ! mijne

h2 vijftiende dag.

zonden hebben dan, door U in zoo hevige smart en droefheid te dompelen, overvloe-diglijk het kostbaar bloed uit uw Hart ge. perst! Ook ik was dan een uwer wreedste beulen; mijne zonden waren oorzaak, dat Gij nog wreeder gemarteld werdt! Hadde ik minder gezondigd, o mijn Jesus, dan hadt Gij zeer zeker minder geleden; naarmate ik (J dus heb beleedigd, heb ik ook alstoen de droefheid en den doodsangst van uw Hart vermeerderd. Hoe is het mogelijk, dat ik niet van droefheid sterf, als ik bedenk, dat ik de liefde, die Gij mij in uw lijden hebt bewezen, heb beantwoord, met uwe smarten te vermeerderen? Ik heb dan dat zoo beminnelijk en teeder Hart, dat mij zoozeer heeft bemind, bedroefd! Heere Jesus, daar ik IJ niet anders kan troosten dan door mijn leedwezen, U te hebben beleedigd, daarom betreur ik mijne zonden, en verfoei ze uit geheel mijn hart. Geef mij eene zoo groote droefheid, dat ik, zonder ophouden, tot het laatste oogenblik van mijn leven, het leed dat ik U heb aangedaan, betreure, mijn God, mijne Liefde, mijn Al!

jerusalem. — i.

schietgebed.

Mijn Jesus, hoe heb ik tocli uw Hart lum-neu bedroeven, (Jat mij zoozeer heeft bemind ?

ZESTIENDE DAG.

Jernsalera.

I.

Gaan wij naar Jerusalem; wij zullen er

het hart van jesus vinden, dat allen smaad verdraagt.

De goddelijke Verlosser wetend, dat Judas, gevolgd door joden en soldaten, die kwamen, om Hem gevangen te nemen, nabij was, stond op, nog met bloedig zweet besproeid, verbleekt, maar met een Hart brandend van liefde, en zeide tot zijne leerlingen: surgite, camus (Mare. 14-42): staat op, laat ons gaan. En waarheen ging Hij dan met dien spoed? Hij ging al de versmadingen te gemoet, die Hij voor ons wilde verdragen. Volgens Bel-lanninus, worden de edele zielen meer gepijnigd door de versmadingen, dan door het lichamelijk lijden: nobiles nniwi pluris

h2 vijftiende dag.

zonden hebben dan, door U in zoo hevige smart en droefheid te dompelen, overvloe-diglijk het kostbaar bloed uit uw Hart ge. perst! Ook ik was dan een uwer wreedste beulen; mijne zonden waren oorzaak, dat Gij nog wreeder gemarteld werdt! Hadde ik minder gezondigd, o mijn Jesus, dan hadt Gij zeer zeker minder geleden; naarmate ik ü dus heb beleedigd, heb ik ook alstoen de droefheid en den doodsangst van uw Hart vermeerderd. Hoe is het mogelijk, dat ik niet van droefheid sterf, als ik bedenk, dat ik de liefde, die Gij mij in uw lijden hebt bewezen, heb beantwoord, met uwe smarten te vermeerderen? Ik heb dan dat zoo beminnelijk en teeder Hart, dat mij zoozeer heeft bemind, bedroefd! Heere Jesus, daar ik U niet anders kan troosten dan door mijn leedwezen, U te hebben beleedigd, daarom betreur ik mijne zonden, en verfoei ze uit geheel mijn hart. Geef mij eene zoo groote droefheid, dat ik, zonder ophouden, tot het laatste oogenblik van mijn leven, het leed dat ik U heb aangedaan, betreure, mijn God, mijne Liefde, mijn Al!

jerusalem.— 1

schietgebed.

Mijn Jesus, hoe heb ik locli uw IIaiit kun-nen bedroeven, dal mij zoozeer heeft bemind ?

ZESTIENDE DAG.

Jerusalem-I.

Gaan wij naar Jerusalem; wij zullen- er

het hart van jesiis vinden, dat allen smaad verdraagt.

De goddelijke Verlosser wetend, dat Judas, gevolgd door joden en soldaten, die kwamen, om Hem gevangen te nemen, nabij was, stond op, nog met bloedig zweet besproeid, verbleekt, maar met een Hart brandend van liefde, en zeide tot zijne leerlingen; surgile, annus (Marc. 14-42): slaat op, laat ons gaan. En waarheen ging Hij dan met dien spoed ? Hij ging al de versmadingen te gemoet, die Hij voor ons wilde verdragen. Volgens Bel-larminus, worden de edele zielen meer gepijnigd door de versmadingen, dan door het lichamelijk lijden: nohiles anitnf pJtm's

114 ZESTIENDE DAG.

faciunt ignominiain, guam dolores corporis. En waarlijk, liet liehamelijk lijdon pijnigt het vleesch, doch de smaad kwelt de ziel, wier smarten zooveel grooter zijn, naarmate zij edeler is dan hel lichaam. Maar wie had ooit kunnen denken, dat de verhevenste persoon van hemel en aarde, de eenige Zoon Gods, mensch geworden ter onzer liefde, zoo grie-venden hoon en smaad van ons zou hebben te ondergaan, als ware Hij de laatste en de verachtelijkste der menschen geweest? Zoo toch is Jesus bejegend geworden: vidimus F.iim... despectum et novissimum Virorum (Is. 52-2). De H. Anselmus verzekert, dat Jesus-Christus in zijn lijden zoo diepe vernederingen heeft willen ondergaan, dat het niet mogelijk was, meer vernederd te worden: 'Ijiss se ianlum huniiliavit, ut ultra non posset (In Pliil. 2).

Hij werd door een zijner leerlingen verraden eu verkocht voor dertig zilver'ingen; door een ander zijner leerlingen werd Hij verloochend; Hij werd door de stralen van Jerusalem gesleurd, geboeid als een misdadiger, en door iedereen verlaten; Hij werd smadelijk gegeeseld als e:'n vonic itelijke slaal; Hij werd, in hel openbaar, door een

JERUSALEM. — I. H5

kaakslag gehoond; Hij werd als een dwaas behandeld door Herodes, die Hem met een wit kleed deed omhangen, om Hem daardoor te doen aanzien als een onwetend en zinneloos mensch; Hij werd behandeld als een spotkoning; men gal'Hem een rietslok in de hand, in plaats van een schepter; men wierp op zijne schouderen een stuk rood laken, dat een purperen mantel moest verbeelden; en, als kroon, plaatste men op zijn hoofd een bundel van doornen; daarna groette men Hem en noemde Hem, uit spotternij, Koning der Joden; ave, rex Judceorum; vervolgens spuwden zij Hem in zijn aangezicht en overlaadden Hem met slagen: et expuenlcs in Eum (Ml. 27-50), dabant Ei alapas (Joan. 19-5).

Jesus wilde eindelijk voor ons sterven; en weikeu dood? den schandelijksten dood,don dood des kruises: humiliavic semelipsum, factus obediens usque ad mortem, mortem aulein crucis (Phil. 2-8).

Men beschouwde hen, die gekruisigd werden als de verachtelijkste en de hatelijkste misdadigers; hunne namen waren voor altijd vervloekt en der schande pri js gegeven : mcilediclus omnis qui pendct in ligno

116 ZF.STIKNIiE nAfi.

(Gal. ö-lö). Daarom zegl tie Apostel, «Jat₎

Jesus voor ons oon vloek is geworden: factus pro nobis malediclum (ihitl.). Ja, liet Hart ,

van .tesus IipoII dien vloek op zich willen nemen, om ons van do eeuwige vervloeking Ie redden. Maar, o Heer! roept bier de heilige Thomas van Villanova uit, wat is er geworden van uwe glorie en majesteit in dien eer-loozen toestand? uhi est, Deus, gloria tun,

mnjestas tua? en hij antwoordt: noli rjuce-rere; exlasim passus est Deus (Serni. de Transfig.): zoek hier glorie, noch majesteit in Jesns-Christus; want Hij is gekomen om het voorbeeld der ootmoedigheid te geven,

en om de liefde, die Hij den menschen toedraagt, te openbaren, eene liefde, welke Hem, om zoo te spreken, buiten zich zeiven heeft gebracht. «O genade! O kracht der liefde van een God!quot; roept op zijn beurt de lici'ige Bernardus uit; ziedaar dan, hoede Opperheer aller menschen de laatste van al-len is geworden! O gratiam! O amoris vim.'

itane summus omnium imus factus est om- '

iiium (In cant. S. 64)? En wie heeft dit dan '

gedaan? Quis hoc fecit?—Amor. 0e liefde I van God voor de menschen heeft dit alles i t gt;

gedaan, om ons te toonen, hoezeer Hij ons

JEItOSil.EH. — I. 117

bemint, en ons, door zijn voorbeeld, te loeren, do verachtingen en de beleedigingen gi'duldig te verdragen.

Dewijl een God zich alzoo.. Ier liefde van den niensch, heeft vernederd, zal de mensch ei' dan nog een afkeer van hebben, om zich ter liefde Gods Ie vernederen ? Wij behooren gevoelens te hebben, welke met die van bi t II.VRT van Jesus overeenstemmen , zegt da Apostel; hoe enim sentite in vobis, quod et hi Christo Jcsti (Phil. 2-5). Men verdient dm naam van Cliristen niet, als men niet 001-moedig is, en het voorbeeld van Jesus-Chris-tus niet zoekt na te volgen.

Door een zoo schandelijken dood voor zich uitte kiezen, heeft het Hart van Jesus de versmadhigen en de vernederingen veredeld en ze voor ons beminnenswaardig gemaakt.

Al de Heiligen waren dan ook zóó begee-rig, zóó gretig naar vernederingen, ilat zij niets anders schenen (c verlangen, dan veracht te worden ter liefde van Jesus-Christus. De wereldsche menschen zijn niet zou gelukkig om de eerbewijzingen, die men hun geelt, als de Heiligen het waren, om de verachtingen, waarmede zij werden bejegend. Wanneer de franciscanerbroeder Juni^

118 zestiende dag.

perus wei'il versmaad, beui'tic Itij /.ij11 k!ood op en hield het vast, als wilde liij paarlen opvangen. Als zeker Heilige beleedigd werd, ging hij verheugd naar het H. Sacrament en zeide ; « Heere Jesus, ik ben te arm, om U iets kostbaars te kunnen aanbieden, maar ik geef U thans het klein geschenk, dat ik zoo even heb ontvangen. » O ! wat is eene ziel, die behagen schept in de vernederingen, aangenaam aan het Hart van Jesus-Clirislus! De Heilige Paulinus aarzelt niet te zeggen, dat zij het Hart zelf van Jesus-Christus wordt; humilis corde Cor Christi est (Ep. ad Sever).

TOEPASSING

Ik zal de voortreffelijke oefening verrichten, welke Pater Torres zijnen biechtelingen leerde ; Zij bestaat hierin, dat men dikwijls een Onze Vader en een Wees gegroet bidde tereere der vernederingen van het Hart van Jesus, en men ter zijner liefde, al de versmadingen, die ons kunnen overkomen, met yeduld en vreugde, verdrage.

■geued.

O Hart van mijn vernederden Jesus ! wat

JERUSALEM. — I. 119

heeft uw voorbeeld de versmadiiigen aangenaam en dierbaar gemaakt aan hen, die U beminnen ! Hoe komt liet dan, dat ik, in plaats van ze met vreugde aan te nomen, gelijk Gij hebt gedaan, mij integendeel zoo iioovaardig hebt gedragen jegens hen, die mij veracht hebben ? Helaas ! ik heb zelfs uwe oneindige Majesteit beleedigd; ik ben een zondaar, een hoovaardige geweest! Heere Jesus, nu begrijp ik het; ik heb de kracht niet gebad, de beleedigingen verduldig te verdragen, oindal ik U niet heb weten te beminnen ; had ik U bemind, ik zou ze zoet en aangenaam hebben gevonden. Gij belooft de vergiffenis aan allen, die berouw hebben over hunne zonden; welnu, ik verfoei uit geheel mijn hart de zonden van mijn leven, dat, helaas! zoo verschillend is geweest van het uwe. Lang genoeg heb ik U beleedigd; il wil mij beteren ; daarom beloof ik U, voorlaan alle versmadingen met gelatenheid le zullen verdragen, en dat ter uwer liefde, o mijn Jesus, die zoozeer ter mijner liefde versmaad zijt geworden. Ik weet, dal de vernederingen kostbare mijnen zijn, door welke Gij de zielen met eeuwige schallen verrijkt. Ik verdien wel grootere vernederin-

120 zestiende dag.

gen en versmading,.'!!, ik, die uwe genade lieb veracht; ja, ik verdien door de duivelen vertrapt te worden. Maar, mijn Zaligmaker, de afgrond van barmhartigheid vau uw 11 uit is mijne hoop. ik wil van leven veranderen, ik wil U niet meer lieleedigen : ik wil voortaan niets anders meer zoeken dan U te behagen. Ik heb meer dan eens de hel verdiend ; mijn Jesus. Gij, die mij tot nu toe hebt afgewacht en mij zelfs vergiffenis hebt geschonken, gelijk ik het vertrouw, geef, dat ik moge branden niet door het vreeselijk hellevuur, maar door het goddelijk vuur uwer heilige liefde. Neen, o minnend Hart, ik wil niet meer leven zonder U te beminnen, help mij, laat niet toe, dat ik nog ondankbaar jegens U zij. Ik wil voortaan u alléén beminnen ; ik wil, dat mijn hart TJ alléén loebeiioore ; ik bid U, neem er bezit van, bewaar het altijd, opdat ik immer, met U vereenigd, leve, en wij eeuwig elkaar beminnen.

Ja, ik hoop, o oneindig beminnelijk Hart, dat ik U altijd zal beminnen en Gij ook mij allijd zult lief hebben. Beschik over mij volgens uw welbehagcii ; geef mij slechts de genade, U ie beminnen ; dit is mij genoeg;

jerusalem. —h. 121

floe met mij overigens alles wat Gij will; uwe liefde is en zal altijd mijn eenig goetl, mijne eenige liefde zijn.

Maria, mijne hooi), Moeder der sehooue liefde ! help mij, om vurig en allijd het oneindig beminnelijk Haut van mijn Jesuste beminnen.

scuietgeued.

O Hart, geschapen om de mensclien Ie beminnen,hoe is hel mogelijk,dal die mensehen U verachten.

ZEVENTIENDE DAG.

Jerusalem.

11.

Gaan wij naar Jerusalem ; wu vinken er het Hart van Jesus, dat de boeien aanneemt.

O hemel! wal zie ik ? een God geboeid ! door wie ? door de mensehen, door aardwormen, die Hij zelf uit hel niet heeft getrokken! — Engelen des hemels ! wat dunkl u ? — En Gij , mijn Jesus! waarom laat Gij Li boeien? Wnt I^Mwn de slavenketenen ge-

422 ZEVENTIENDE DAG.

meens inrt IJ, /.00 roept de H. Bemardus uit, * Ji

met U den Heilige der heiligen, den Koning a

der koningen, den Heer der lieeren ? O d reyum et Dominus dominantium, quid Tibi el vinculis (De Pass.c.4).En als de mensciien ' i-

U niet boeien beladen, waarom verbreekt n

(Jij y.e niet, waarom bevrijdt Gij U niet van de g

folteringen en den dood, die zij U bereiden s

Dat uwe goddelijke Moeder U, een Kindje, in j

windselen wikkelde en vast bond ; dat Gij. i

in het H. Altaarsacrament, onder de heilige |

gedaanten, als 't ware, gebonden en gevan- _z

gen zijt, het zij zoo ; maar dat ondankbare |

Joden U boeien als een boosdoener, om dooi- |

de straten van Jerusalem, van rechtbank tol ,

rechtbank, gesleurd te worden, om eindelijk , in liet gerechtshof aan eene kolom te worden

vastgebonden en er de afgrijselijkste geese-ling te ondergaan, o Jesus, beminnelijkste der menschenkinderen, duld liet niet ! — O 1 ik begrijp liet : het zijn niet zoozeer do boeien, neen ! de liefde alléén, uw al te minnend Hart houdt U gebonden en dwing: U voor ons te lijden en te sterven O cliarüus , quam magnum esl vinculum tuum, quo üeus tiyari poluit (Ligu. Vit. de Cliar. c. 0) ! O goddelijke liefde, roept de H. Laurentius

jerusalem» — ii. 123

Justiinanus uit, Gij alléén hebt een God aldus kunnen binden, en Hem uil liefde voor de menschen, ter dood kunnen voeren !

Het Hart van Jesus heeft vrijwillig de schande willen ondergaan, als een boosdoener en dwaze geboeid te worden, om ons de genade te verdienen, de ketenen af te schudden, welke ons aan de zoude boeien, eu die men noemt : zondige gelegenheden. Die soorten van ketenen zijn sterk en moeie-lijk te verbreken ; men geraakt er nooit toe, ze te verbrijzelen , als men het niet plotseling en in éénen keer doet. Het is onnoodig te zeggen, dat er, tot nu top, niets onbetamelijks is voorgevallen; want do duivel drijft u niet dadelijk tot do uilerste ongeregeldheid ; hij geleidt, zachtjens aan, de onvoorzichtige zielen tot aan den boord des afgronds; en dan is de geringste sloot genoeg, om ze neer te storten. Het is een grondregel, door alle geestelijke schrijvers aangenomen, dat er geen ander middel bestaat, vooral in zake van oneerbaarheid, dan de gelegenheid te vluchten en aan de gehechtheid te verzaken.

Men zal mij misschien zeggen ; als ik die persoon wegzend, die gemeenzame betrek-

i 24 ZEVEKTlKNnii hag.

Jny,.,, an.rt.vk, dan zal zulks ergernis geven, men /.al er over spreken. — Ik antwoord ; er zal veeleer ergernis plaats hebben, als gij die gelegenheid niet verwijdert; wees er van verzekerd, dat men er van spreekt aeh-ler uw rug, al zou men er van zwijgen in uw 1 lijzijn.

Maar, zal men nog zeggen, dezen wegzenden is eene onbeleefdheid, zelfs eene 011-daiikbaarheid, want hij helpt mij. — Hij helpt u, maar waarin? Om u van God te verwijderen, om hier een ongelukkig lev. n te leiden, en u nog een rampzaliger te bereden in het ander leven. Het is eene onbeleefdheid, eene ondankbaarheid ! Vóór alles

moeten wij de beleefdheid en de dankbaarheid beoefenen jegens Jesus-Cluislus, wiens liefderijk Hakt ons met zoovele weldaden

heeft overladen.

Maar, zal men antwoorden, ik heb hem mijn woord gegeven, hem niet te zullen ver-laten. — En l.ebt gij niet eerder uw woord aan Jesus-Christus gegeven? Ziet gij niel, dat uw hartstocht u alzoo doet spreken? Ach! houd op hel Hart van den goddelijken Bruidegom te bedroeven; ja, Hij voelt zich als in het Hart gewond, als Hij eene ziel

JEÜDSALEJt.— It. I2;i

zich dwaselijk ziet. vaslhecliten nan heigeen haar eeuwigen ondergang kan berokkenen. Dil toonde Hij eens aan de heilige Ludgardis: zij was toen ongelukkiglijk door eene verkeerde vriendschap vastgeketend; Jesus verscheen haar en toonde haar zijn diep gewond Hart. Dit ziende, kwam zij tot inkeer, verliet de gelegenheid, beweende haren misslag en werd eene heilige. Indien ook gij, christen ziel, in die banden des doods waart vastgeraakt, luister dan naar hetgeen hot Hart van Jesus u zegt: solve vincula colli tui captira /ilia Sion (Is. 52-2): verbreek uwe banden, arme ziel; verbrijzel die ketenen, welke u in den eeuwigen afgrond kunnen sleepen , en kom tot Mij ; laat uw hart aan het mijne vasthechten door mijne banden, welke gon-den banden zijn, banden van liefde, banden van vrede, bandon van zaligheid: vincula i/lius allifjatura salutaris (Eecli G-öl).

Hoe worden de zielen met het Hart van Jesus vereenigd? Door de liefde, welke de band der volmaaktheid is: charilatem ha-hete, quod est vinculum perfectionis (Coli. 3-14). Zoolang eene ziel zich slechts aan God beehl door de vrees voor straffen, verkeert zij altijd in groot gevaar; doch h's zij zich

120 zeventiende dag.

met God voreenigt door de liefde, is zij zeker, Hem nooit te zullen verliezen, zoolang zij Hem blijft beminnen.

TOEPASSING.

Indien eenig schepsel mijn hart houdt vastgebonden, wil ik nog heden dien band verbreken. Kr zijn er zoovelen in de hel, die immer zeiden: morgen... morgen..!

GE11ED.

O zachlmoodig Lam, hoe zou ik uwe stral-fen kunnen duchten, als ik uwe handen geboeid zie, en Gij u zeiven, als 't ware, Nan de macht berooft, den arm op te heffen, om mij te straffen. Gij geeft mij hierdoor te kennen, dal Gij mij niet wilt straffen, als ik het juk mijner driften wil afschudden, en mij aan ü wil vasthechten. Ja, mijn Jesus! ik wil die slavernij afwerpen; het is mij van harte leed, U te hebben verlaten, door misbruik te maken van de vrijheid, welke Gij mij hebt geschonken. Gij biedt mij eene andere vrijheid aan, eene volmaaktere vrijheid, die m;j van de slavenketenen des duivels moet be vrij den en mij opnemen onder het getal der kin-deren Gods. Oijh bill lalen boeien ter liujner

jerusalem,— tl. 127

liefde; ik wil door uwe liefde geboeid zijn. O gelukkige keienen ! schoone banden van zaligheid, gij die de zielen mei het Hart van Jesus vereenigl! maakt u ook meester van mijn arm harl; bindt het zoo vast, dat het nooil meer van dal liefdevol Hakt gescheiden worde. Mijn Jesus, ik bemin TJ, ik vereenig mij mei U, ik schenk U geheel mijn harl, geheel mijnen wil. Ik heb het uu vast besloten, mijn beminde Zaligmaker! nooil meer wil ik U verlaten. O zoete Verlosser, die, om mijne schulden te betalen, U, als een boosdoener, door de beulen hebt willen laten boeien; Gij, die, met keienen beladen, U door de straten van Jerusalem hebt willen laten sleuren, om vervolgens ter dood te worden gevoerd, gelijk een onschuldig lam, dat ter slachtbank wordt geleid; Gij, die aai) hel Kruis hebt willen geheclil worden, en hel niet hebt verlaten, dan na uw leven er aan te hebben prijs gegeven, ik bid U, laai niet toe, dal ik nog ooit het ongeluk hebbe, mij van U af te scheiden, en mij beroofd te zien van uwe genade en liefde.

O Maria, hecht mij vast, hoe grool zondaar ik ook ben, hecht mij vast aan het Hart van uw Zonn Jesus, opdat ik mij nooil meer van

128 achttiende dag.

Hem verwijden', immer met Hem vereenigd leve, om eens hel geluk Ie hebben hel he-melsch Vaderland binnen Ie treden, waar ik geen vrees meer zal hebben, 'gt;nil van Hem gescheiden le worden,

schietgebed.

O mijn Jesns, hecht mij aan ü, vereenig mij nauw met uw Hart.

ACHTTIENDE DAG.

Jerusalem.

111.

Gaan wij naar jekusalf.m ; wu zullen er

het hart van .iksis vinden , dat het kruis aanvaardt.

Jesus wachtte niet, lotdat de. beulen Hem met het Kruis belaadden; neen! zijne handen uitstrekkende, nam Hij hot zelf mol vurigheid aan en legde het op zijne doorwonde schouderen. Kom, riep Hij toen uit, kom geliefkoosd Kruis! drie en dertig jaren roeds verlang ik, verzucht ik naaru; ik omhels u, ik druk 11 aan mijn Hart, want gij zijl het

JE liUSALEM,—III. 129

altaar, waarop ik mijn leven wil slachtoffereu voor mijne scliapeu.

Men laat de veroordeelden uitgaan, en, in liun midden, ziet men ook den Koning des hemels, deneenigen Zoon van God, met zijn Kruis beladen, ter dood gaan. Ziedaar dien Messias, die, weinige dagen te voren, als de Zaligmaker der wereld was uitgeroepen, en met zooveel gejuich en heilwenselien door het volk werd ontvangen, terwijl de jubelkreten Jerusalems stralen weergalmden : Hosanna Filio David! bcnedictus qui venit in nomine Domini (Mt. 21-9)! Hosanna den Zoon van David! gezegend Hij, die komt in den naam des Heeren! Ziet Hem daar heengaan, geboeid, uitgejouwd , door iedereen verwenscht, met een kruis beladen, om als booswicht te sterven. O overmaat van liefde! een God voor de menschen ter dood gebracht! En er zou een mensclr gevonden worden, die dien God niet zou beminnen ?

Verbeeld u, mijne ziel! dat gij Jesus langs dien smartvollen weg voorbij ziet gaan. Gelijk een lam, dal ter slachtbank wordt geleid, zoo wordt uw beminnelijke Verlosser terdood gevoerd: sir ut ovis ad occisionem ducelur (Is. 33-7). Hij is zondanig uilgeput door

u

)30 achttiende dag.

bloedverlies en verzwakt door de folteringen, dat Hij ter nauwernood op zijne voeten kan blijven staan. Zie Hem daar, geheel bedekt met wonden, met die doornenkroon op het hoofd, met dat zwaar Kruis beladen, voort-gesleurd door beulen. Zie, hoe Hij voortgaat, het lichaam voorovergebogen, de knieën waggelend, druipend van bloed, en met zooveel moeite voortstappend, dat Hij, bij elke schrede, den geest schijnt te zullen geven.— Waar gaat Gij heen, mijn Jesus?— Ik ga voor u sterven: belet, het Mij niet. Ik vraag en beveel u slechts ééne zaak: als gij Mij op het Kruis voor u gestorven zult zien, denk uan aan de liefde, die Ik u heb toegedragen, en vergeet niet Mij te beminnen. O liefde, o zachtmoedigheid, o geduld van het Hart van Jesus!

Terwijl Jesus, met zijn Kruis beladen, voortgaat, noodigt Hij ons uit. Hem te volgen: si quis vult post Me venire... tollat crucem suam, et sequatur Me (Mt. 16-24). Overtuigen wij ons hier van hetgeen de H. Augustinus zegt, dat, namelijk, geheel het leven van een christen een aanhoudend Kruis moet zijn : tota vita christiani, crux est (Serm. E!2). Dat Kruis is het lijden vau

JERUSALEM. — III. 131

eiken dag. God zendt het ons over a!s een geneesmiddel en een beweegreden van hoop.

Bij de herinnering God te hebben be-leedigd, moeten wij ons verblijden, als wij zien, dat Hij ons hier doet lijden. De zonde is eene wonde in de ziel ; indien het lijden er de kwade vochten niet uitperst, dan is de ziel verloren. Wee der ziel die, na te hebben gezondigd, niet in dit leven gestraft wordt ! God zendt ons het kruis niet over,om ons ongelukkig te maken, maar om ons te redden; het is onze schuld, als wij er geen voordeel uit weten te trekken. De Heer zeide aan Ezechiël, dat de Israëlieten als ijzer en lood in den oven waren geworden ; el fer rum et plumbum in medio fornacis... [acli sunt (Ez. 2:2-18). God wilde hen zuiveren, zegt de H. Gregorius, en hen in goud veranderen door het vuur der kwelling; maar zij zijn als lood geworden. — Zoo zijn de zondaars, die ongeduldig zijn, als zij door lijden worden bezocht. Het grootste ongeluk voor een zondaar is, hier in de wereld niet gestraft le worden. God is nimmer meer vergramd, dan wanneer Hij den zondaar stil laat begaan. Als God ons dus bezoekt door eene ziekte,

Iquot;)? ACHTTIENDE DAG.

ecnig verlies of vervolging, vernederen wij ons dan, en zeggen wij met den goeden moordenaar : digna facits reoipimus (Luc. 23-H): Mijn Jesus, ik verdien dit kruis, omdat ik U lieb heleedigd ; ja, achten wij ons zelfs gelukkigen dit leven gekastijd te worden, om aan de straffen des vagevuurs te ontkomen.

Achten wij ons daarenboven nog gelukkig, ons kruis te dragon, door de hoop op den hemel. De gelukzalige Calasanza zeide : « Om den hemel te winnen is alle lijden gering. » Zalig hij, zegt de H. Jacobus, die met geduld lijdt; want, na alzoo beproefd te zijn, zal hij de eeuwige Kroon erlangen : bealus vir qui suffert tentationem, quoniam cum probatus fiieril , accipiet coronam vitoe (Jac. 1-12). Daarom zeide de H.Agapitus, gemarteld np vijflienjarigen ouderdom, toen de tiran zijn hoofd met gloeiende kolen deed bedekken ; « liet is zoo erg niet, dat mijn hoofd hier verbrandt, want in den liemel moet het gekroond worden door glorie. » Het lijden, dal men in deze wereld verduurt, is een groot teeken v:in voorbeschikking ; aiie uitverkorenen moeten aan Jesus-Christus gelijkvormig zijn ; welnu, heeft Jesus-Cliris-tus zijn kruis niet gedragen ? En noodigt Hij

JEltl'SALEM. — III. 13,quot;

ons niel uit, het onze te dragen, indien wij van liet golal zijner leerlingen willen zijn ? Si guis vult post Me venire, abneqcl seme-tipsum cl tollat rnicem suum et sequatur Me (Ml. 16-24).

TOEPASSING.

Ik zal dikwijls den kruisweg volgen ; het Hart van .lesus zal er mij leeren, hoe ik het aanhoudend lijden van dit leven moet heiligen.

gered.

Mijn goddelijke Verlosser, die, hoewel onschuldig, uw Kruis hebt willon dragen en mij uitnoodigt, U met het mijne te volgen ; ga voort, o goede Meester, ik volg U, ik zal U niet verlaten. Ik beken, dat ik verkeeid gehandeld heb, toen ik, in het verleden, heb geweigerd, U te volgen ; leg mij nu het kruis op, dat Gij verkiest; ik omhels het, hoe zwaar het ook zij, en; met hetzelve beladen, wil ik u tot den dood vergezellen. Hoe toch zou mijn hart niet, ter uwer liefde, het lijden en de vernederingen beminnen, daar uw Hart ze zoo vurig heelt bemind voor mijne zaligheid ? Ja, mijn Jesus, als Gij mij

15i achtt1exde dar.

uitnoodigt, om U le volgen, znl ik U ook volgen, om met II le sterven. Maar geef mij de noodige sterkte ; ik vraag ze U door uwe, verdiensten, on ik hoop ze te verkrijgen. Ik bemin U, o beminnelijke Jesus, ik bemin U uit geheel mijn hart en ik wil U niet meer verlaten. Lang genoeg ben ik ver van II verwijderd geweest; bind mij nu vast aan uw goddelijk Hart. Het is mij leed, uwe liefde te hebben veracht, nu schat ik ze hooger, dan alle andere goederen. Eeuwige Vader, ik bid U door het kruis, dal uw goddelijke Zoon droeg naar Calvarië, geef mij de liefde voor het lijden en eene groote droefheid over mijne zonden. En Gij, o teeder en liefdevol Hart van mijn Jesus ! heb medelijden met mij; ik verfoei, uil geheel mijn hart, de beleedigingen, die ik U heb aangedaan en ik maak het vast voornemen, niets meer te beminnen, dan II alléén.

schiktgered.

O oneindig Goed, geef, dat ik mij geheel afsterve, om alleen voor U te leven.

golgotha. — i.

NEGKNTIENDE DAG.

GolgotUa.

I.

Gaan wij kaar Calvarie; wu kullen er het Hart van Jesus vinden, door allen

verlaten.

De H. Laurenlius Jusünianus zegl, dal de dood van Jesus-Christus de liitlersle en de smartvolste was, welke den mensch kan overkomen ; want de Zaligmaker stierf op het kruis zonder den minsten troost : omni carens doloris temperamento (De Tr. Cür. Ag. c. 17). Als anderen lijden, wordt de smart altijd gelenigd, (en minste door eene of andere troostende gedachte : doch in het Hart \an den stervenden Jesus zie ik niets dan louter smart, louter droefheid, zonder eenige verzachting. Wat vooral quot;net Hart van Jesus bedroeft, is de verlatenheid, aan welke Hij is prijs gegeven ; Hij beklaagt er zich over door den mond van den Psalmist: et sustinui qui consolarelur, el non invent (Ps. 63-21): ik zocht iemand, die mij zou

156 negentiende rag.

trooslen cu ik voud hem niet. Wat meer is, op liet oogenblik zelf, dat Hij ging sterven, overlaadden Hem de Joden en de Romeinen met verwenschingen en godslasteringen, Hel is waar, dat Maria neven het kruis stond, om Hein, indien zij het had kunnen doen, eenige verkwikking te bezorgen ; maar die teedere Moeder vermeerderde veeleer, door hare droefheid, de smarten van haar zoo dierbaar Kind. De H. Bernardus zegt, dat de. smarten van Maria nog meer het Hart van Jesus bedroefden : repletd Ma tra, ad Fi-itum redundabat inundalio amariludinis. Jesus, /.i jne Moeder aan zoo groote droelbeid ziende prijsgegeven, gevoelde nog levendiger bare smart, dan zijn eigen lijden, gelijk de H. Kerkleeraar ons verzekert, als hij Maria laat spreken : Ipse, videns Me, plus dolebat de Me quam de Se. Ku daarom zegt hij ons, dat Jesus meer leed in zijn Hart, dan in zijn lichaam : mullo magis in Corde ex compas-sione Matris. O ! wat bitlere smart heeft die teedere Harten van Jesus en Maria niet moeten vervullen, vooral, toen hot oogenblik genaderd was, waarop de Zoon, vóór Hij; den geest gaf, zijne Moeder hel vaarwel' moest toeroepen ! Ziehier de laatste woor-

SSSraüeël

golgotha. —i. 137

deu, welke Jesus in doze wereld tol Maria sprak : Mulier, ecce films tuus : Vrouw, ziedaar uw Zoou ! — Door dit woord « Zoon » duidde Hij den H. Joannes aan, en in hem alle geloovigen.

Jesus dan niemand vindende op aarde, die Hem troostte, liief zijne oogen en zijn Hart tot zijn Vader, om Hem eenige leniging te vragen ; maar de hemelsche Vader, ziende zijn goddelijken Zoon bedekt met het kleed des zondaars, zeide Hem : Neen, mijn Zoon ! Ik kan U niet troosten ; want Gij voldoet thans aan mijne rechtvaardigheid voor al de zonden der menschen ; liet is zells billijk, dat Ik U aan uw lijden overlaat, en U zonder troost laat sterven. — Het was alstoen, dat de Zaligmaker, met luiden kreet, deze woorden uitsprak : Deus mens / Deus meus ! ut quid dereiiquisti Me (Mt. 27-16) ? Mijn God ! mijn God I waarom hebt Gij mij verlaten 1 o wreede verlatenheid van het Hart van Jesus!

liesluiten wij hier, welk vreeselijk ongeluk het moet zijn, eeuwig door God verlaten te wezen in de hel, waar reeds zoovele ramp-izalige verworpelingen lijden. Daar zijn zij, in een afgrond van vuur gedompeld, waarin

138 negentiende dag.

zij een aauboudeuden doodstrijd uitstaan ; want dal wraaknemend vuur doet iiun alle soorten van pijnen gevoelen. Daar zijn zij overgegeven aan de duivelen, die, door onverzadelijke woede ontstoken, aanhoudend er op uit zijn, hen te folteren. Daar worden zij, nog meer dan door het vuur en deandere pijnigingen, door de knaging van hun geweten gefolterd, door de herinnering aan de zouden, gedurende hun leven bedreven, welke voor hen de oorzaak waren hunner verdoemenis. Daar zijn zij, voor altijd, van alle middelen beroofd, om uit dien afgrijselijken afgrond gered te worden. Daar zijn zij voor altijd verbannen uit het gezelschap der Heiligen en uit den Hemel, waarvoor zij geschapen waren. Maar, wat hen het meeste kwelt, wat hunne eigenlijke hel uitmaakt, is, zich door God verlaten te zien, genoodzaakt, Hem niet meer te kunnen beminnen, en Hem, gedurende geheel de eeuwigheid, met haat en met de woede der wanhoop te moeten beschouwen.

Ziedaar het ongeluk, waarvan het Hart van Jesus ons heeft bevrijd, toen Hij aan eene zoo wreede verlatenheid op het kruis was prijsgegeven.

GOLGOTHA. — I.

TOEPASSING.

Ik zal geen enkelen dag latei; \oorbijgaan zonder de zieltogenden aan het stervend Hart van Jesus aan te bevelen. Daarvoor zal ik liet volgende gebed zeggen :

O allerbarmliartigste Jesus ! die door eene zoo vurige liefde ontvlamd zijt voor de zielen, ik bid U, door den doodstrijd van uw allerheiligst lUrtT , en door de smarten uwer onbevlekte Moeder, zuiver in uw b'oed al de zondaren der aarde, die nu in doodstrijd verkeeren, en die van daag nog moeten sler-vcn. Amen.

Zieltogend Hakt van Jesus; heb medelijden met de stervendeu. (JÜO dag. allaal — elke maal 2 Febr. 185 J).

O IIaut van mijn beminden Jesus ! Gij beklaagt U ten onrechte, als Gij zegl, : Waarom hebt Gij Mij verlaten ? — Gij vraagt waarom ? Maar waarom, zal ik ö vragen, heht Gij het op U willen nemen, om voor ons te betalen ? Wist Gij niet, dat wij door onze zonden verdienden, door God verlaten te worden ? Te recht dus heeft uw hemelsche

l iO NEGENTIENDE DAG.

Vader U verlaten, en laat Hij U sterven In eene zee van smarten en bitterheden. O mijn Zaligmaker! Uwe verlatenheid bedroeft en troost mij tevens : zij bedroeft mij, omdat ik U zie sterven ter prooi aan zooveel lijden ; maar zij troost mij, omdat zij mij doet hopen, dat ik, om uwe verdiensten, niet door uwe barmhartigheid zal verlaten worden , gelijk ik het verdiend heb , dewijl ik II zoo dikwijls heb verlaten, om mijne driften in te volgen. En indien het U zoo smartelijk was, slechts voor eenige oogenblikken. van de gevoelige tegenwoordigheid der Godheid beroofd te zijn, hoe groot zou dan mijne straf niet zi jn, indien ik voor immer van God beroofd moest wezen ! Ik bid U, mijn Jesus, door die wreede ver-latenheid, die Gij voor mij hebt geleden, verlaat mij niet, vooral in het uur van sterven ; wanneer allen mij zullen verlaten hebben, ach ! verlaat Gij mij dan niet, mijn Zaligmaker , Gij, mijn bedroefde Jesus! Wees Gij mijn Trooster in mijne troosteloosheid. Ik weet wel, dat ik meer aan uw Hart zou behagen, als ik U beminde zonder troost; maar Gij kent mijne zwakheid ; sterk mij door uwe gei.ade ; gect mij m die laai.ste

Golgotha —ii. ut

oogenhlikken het geduid en de volharding.

Maria, mijne Moeder ! help m'j in mijne laatste ongenblikken. Van nu af aan beveel ik U mijn geest. Spreek voor mij ten beste bij liet Hart van uw Zoon ! zeg Hem, dat Hij medelijden met mij hebbe in het uur van mijnen dood. O Moeder,U beveel iu mij zeiven aan.

schietgebed.

O Hart van Jesus, zoo doordrongen van smart op bet kruis om de zonden der wereld ! geef mij een waar berouw over mijne zonden.

TWINTIGSTE DAO Golgotha.

II.

Gaan wij naar Cai.varie ; wu zullen er het Hart van Jesus vinden, stervend voor

allen.

Onze beminnelijke Zaligmaker is zijn einde nabij. — Zie, mijne ziel ; zijne oogen verduisteren, zijn schoon gelaat verbleekt, zijn Hart klopt langzamer; zijn heilig lichaam

h2 twintigste dag.

geeft zich aan den dood over. Jesus gaat dan den geest geven. — Komt, Engelen des hemels, komt den dood van uw God bijwonen. — En Gij , o Maria , Moeder van smarten ! nader het kruis, het uwe oogen op naar uw Zoon, want Hij gaat sterven.— Onze goddelijke Verlosser noodigt reeds den dood uit ; Hij staat hem toe. Hem te treffen ; Kom, o dood ! zegt Hij hem, doe uw plicht, beneem Mij het leven en red mijne schapen. — Op dit oogenbiik beeft de aarde, de graven openen zich, het voorhangsel des tempels scheurt van boven tol beneden. Door de hevigheid zijner smarten overmeesterd, gevoelt de Zaligmaker zijne krachten te kort schieten; zijne natuurlijke warmte neemt af-zijne ademhaling is belemmerd; zijn lichaam bezwijkt ; Hij slaakt een diepen zucht uit zijn bedroefd Hart ; zijn hoofd buigt zich neder ; Hij opent den mond en geeft den gerst. O schoone ziel van mijn Jesus, verlaat dat goddelijk lichaam; vertrek, en ga ons den Hemel openen, die tot nu toe voor ons gesloten was. Zij, die op Calvarië tegenwoordig zijn, geene beweging meer in Hem bespeurende, roepen uit: Hij is dood ! Hij is dood ! — Maria hoort deze woorden en Zij

golgotha. — ü. ut)

ook herhaalt ze : Ach, mijn Zoon ! Gij zijt dan dood.—

Hij is dood ! — Maar wie is dan dood ? — De oorsprong van het leven, de eenige Zoon Gods, de Meester van het heelal. — O dood, die én den hemel én degansche natuur verhaast ! Een God sterft voor zijne schepselen ' Maar wie dan heeft hem ter dood gevoerd ? — Zijn Hart, zijne liefde. — O oneindige liefde! een God slachtoffert zich geheel; Hij offert zijne vreugde op, zijne eer, zijn bloed, zijn leven, en voor wie ! Voor ondankbare schepselen !

O mijne ziel ! hef uwe oogen op en beschouw dien God-Mensch, voor u gekruist; beschouw dat goddelijk Lam, geslachtofferd op dat altaar van smarten ; Hij is de welbeminde Zoon des hemelschen Vaders; en Hij is gestorven ter uwer liefde. Zie, hoe Hij do armen heeft uitgestrekt, om u te ontvangen ; het hoofd gebogen, om u den vredekus te geven ; de zijde geopend, om u in zijn Hart binnen te laten ! Wat zegt gij ? Verdient een zoo goede en zoo minnende God niet bemind te worden ? Hoort gij wat uw goede Zaligmaker, van de hoogte van dit kruis lot u zegt ? — Mijn kind, zie geheel de

4

[ii twintigste dag.

wereld rond, of er iemand is, die u meer bemint, dan Ik, die uw God ben.

Door zijn dood heelt Jesus alles weggenomen, wat onze dood vreeslijks had. Te voren was de dood alleenlijk eene aan weer-spannigen opgelegde straf, maar door de genade en de verdiensten van onzen Zaligmaker is onze dood een oiler geworden, zóó aangenaam aan God, dat wij, hem vereenl-gende met den dood van Jesus-Christus , waardig worden bevonden, de glorie, welke God zelf geniet, te gaan deelen.

Door den dood van Jesus-Christus, heelt dus onze dood opgehouden een voorwerp van smart en vrees te zijn, het Hakt van Jesus heeft hem veranderd in een overgang van de ellenden dezer wereld tot de onuitsprekelijke geneugten des hemels.

Van daar, dat de rechtvaardigen den dood beschouwen, niet met vreeze, maar met vreugde. De H. Augustinus zegt, dal zij, die den gekruisten Jesus beminnen, met geduld het lijden dezer wereld verdragen, en den dood met vreugde aannemen : pal/enter vivunt, deleclabiliter moriunlur (In IJoan. Tr. 9). En de dagelijksche ondervinding leert, dat de deugdzame menschen, die, gedurende

GOLGOTHA. —II. 14?)

hun leven, het meest le üjden hebben liuiU' de vervolgingen, de bekoringen, de angsten of andere onaangenaamhedeujuislhet meest, door den gekruisten Jesus, in hunne laatste oogenblikken worden getroost.

O ! wat was het harder te sterven vóór den dood van Jesus-Christus! Maar door dezen dood, zoo heilzaam voor ons, is de hel verwonnen geworden, de genade aan de zielen medegedeeld, God verzoend met de menschen, en het hemelseh vaderland geopend voor allen die sterven, hetzij in onschuld, hetzij in boetvaardigheid.

Deschouwen wij dus den dood, zoolang wij in deze ballingschap leven,niet als een ramp, maar als het einde van onze vreemdelingschap, welke met zooveel lijden en gevaren vergezeld is, en als het begin van de eeuwige zaligheid, welke wij eenmaal, door de verdiensten van het zoo liefderijk Hart van Jesus, hopen te verkrijgen.

TOEPASSING.

Ik zal mij nu aan God opofferen, Hem betuigen dat ik wil sterven, wanneer en op de wijze, gelijk het Hem zal behagen, en bidden, door de oneindige verdiensten van 10

146 twintigste dag.

het Hart van Jesus, mij te laten sterven in

slaat van genade.

GEBED.

Mijn Jesus, herinner U, dat Gij hebt be loofd, alle harten tot U te trekken, wanneer (quot;.ij aan het kruis zoudt zijn geheven ; ziehier mijn h irt; verteederd door de overweging van uw dood, wil het zicli niet meer l' gen U verzetten ; ik bid ü, trek het geheel tot uwe liefde. Gij zijt voor mij gestorven, ik wil dan ook slechts voor ü leven. O smarten van Jesus ! O vernederingen van Jesus ! O dood van Jesus! O liefde van Jesus ! prent U diep in mijn hart; dat ik imm ;r aan U denke, om door de liefde voor Jesus altijd ontvlamd en verteerd te worden ! O hemelsche Vader '. Zie neêr op Jesus, die voor mij gestorven is ; wees mij, door de verdiensten van uw god-dclijken Zoon, barmhartig. — Mijne ziel, heb vertrouwen, al hebt Gij nog zooveel zonden bedreven ; God zelf heeft zijn Zoon op aarde gezonden, om ons zalig te maken ; en die Zoon Gods heeft zich vrijwillig geslachtofferd, om onze zonden uil te boeten. Mijn Jesus, Gij, die, om mij vergiffenis te schnnken, U zeiven niets hebt vergeven, zie,

GOLGOTHA. —If,

thans op mij neêr met dezelfde liefde, waarmede Gij op mij hebt neergezien, toen (lij stervend aan het Kruishout hingt; en vergeef mij vooral de ondankbaarheid, waaraan ik mij jegens U, in het verleden, heb schul-d'g gemaakt, dewijl ik zoo weinig dacht aan uw lijden, en aan de liefde, welke Gi j mij hebt bewezen. Ik bedank U voor hot licht, waarmede Gij mij hebt bestraald, toen Gij mij, door uwe wonden en verscheurde ledematen heen, de teedere liefde liet zien. welke Gij voor mij in uw Hart bewaart. Wee mij, indien ik, na zulke genade, ophield ü te beminnen, of iets anders beminde dan IJ! Laat loc, dat ik U zegge niet uwen ijverigen dienaar, den H. Franciscus van Assisië: «Dat ik sterve door de liefde van uwe liefde, o mijn Jesus, die door do liefde van mijne liefde hebt willen sterven!quot; o geopend Hart van mijn Verlosser, gelukkige verblijfplaats der minnende zielen! verstoot mijne arme ziel niet en laat ze ook in U wonen.

O Maria, Moeder van smarten! beveel mij aan uwen goddelijken Zoon, wiens Hart van liefde voor mij verleerd is. Beschouw zijne verscheurde ledematen, beschouw zijn kostbaar Bloed, voor mij vergoten, en weet daar-

146 TWINTIGSTE DAG.

liet Hart van Jesus, mij le laten sterven in

slaat van genacle.

GEBEB.

Mijn Jesus, herinner U, dat Gij hebt beloofd, alle harten tot U te trekken, wanneer (quot;.ij aan het kruis zoudt zijn geheven ; ziehier mijn h irt: verteederd door de overweging van uw dood, wil het zich niet meer li gen U verzetten ; ik bid ü, trek het geheel lol uwe liefde. Gij zijt voor mij gestorven, ik w il dan ook slechts voor U leven. O smarten van Jesus ! O vernederingen van Jesus ! O dood van Jesus! O liefde van Jesus ! prent U diep iu mijn hart; dat ik imm_T aan U denke, om door de liefde voor Jesus allijd ontvlamd en verleerd te worden ! O hemelsche Vader ! Zie neêr op Jesus, die voor mij gestorven is ; wees mij, door de verdiensten van uw gnd-dilijken Zoon, barmhartig. — Mijne ziel, heb vertrouwen, al hebt Gij nog zooveel zonden bedreven ; God zelf heeft zijn Zoon op aarde gezonden, om ons zalig te maken; en die Zoon Gods heeft zich vrijwillig geslachtofferd, om onze zonden uit te hoeten. Mijn Jesus, Gij, die, om mij vergiffenis te schenken, U zeiven niets hebt vergeven, zie.

Golgotha,—n. 14-?

thans op mij neêr met dezellüe liefde, waarmede Gij op mij hebt neergezien, toen Gij stervend aan het Kruishout hingt; en vergeel' mij vooral de ondankbaarheid, waaraan ik mij jegens U, in het verleden, heb schuldig gemaakt, dewijl ik zoo weinig dacht aan uw lijden, en aan de liefde, welke Gij mij hebt bewezen. Ik bedank U voor het licht, waarmede Gij mij hebt bestraald, toen Gij mij, door uwe wonden en verscheurde ledematen heen, de teedere liefde liet zien. welke Gij voor mij in uw Hart bewaart. Wee mij, indien ik, na zulke genade, ophield ü Ie beminnen, of iets anders beminde dan U! Laat toe, dat ik U zegge met uwen ijverigen dienaar, den H. Franciscus van Assisië: «Dat ik sterve door de liefde van uwe liefde, 0 mijn Jesus, die door do liefde van mijne liefde hebt willen sterven !quot; o geopend Hart van mijn Verlosser, gelukkige verblijfplaats der minnende zielen! verstoot mijne arme ziel niet en laat ze ook in U wonen.

O Maria, Moeder van smarten! beveel mij aan uwen goddelijken Zoon, wiens Hart van liefde voor mij verleerd is. Beschouw zijne verscheurde ledematen, beschouw zijn kostbaar Bloed, voor mij vergoten, en weet daar-

l is EES ES TWISTHSSTE DAG.

door, hoezeer het Hem behaagt, dat Gij Hem mijne zaligheid aanbeveelt. Mijne zaligheid beslaat in Hem te beminnen ; verwerf mij dus de liefde tot Jesus-Christus, maar eene vurige en eeuwige liefde.

schietgebed.

0 mijn gekruiste Liefde ! reeds van nu af beveel ik U mijn laatste uur.

EEN EN TWINTIGSTE DAG.

Golgotha.

III.

Gaas wij naak calvahië; wij visdes eigt; met

hart vas jesüs, voor alles geopesi).

De soldaten kwamen en braken de bee-nen der beide moordenaars. Doch tot Jesus gekomen , en ziende dat Hij reeds gestorven was, braken zij Hem de beenen niet; maar een van de krijgsknechten opende zijne Zijde met eene speer en terstond vloeide er bloed en water uil; sed unus mililum lanced l.nlus Ejus aperuit, et continuo exicit san-guts et aqua ;Joaii. 10-34). Volgens de getuigenis van den H. Gyprianus, trof de lans

GOLGOTHA. — til Ii9

rocblslreeks liet Hart van Jcsus-Clirislus, en wel zoodanig, dat liet in tweeën werd verdeeld, gelijk het aan de H. Biigitla geopenbaard werd: lanced attigit costam et ambus partes Cordis fuerunt in lanced (Rev. I. 2 e. 21). Men meent daarom, dat het water met het bloed uit de zijde van den Zaligmaker vloeide, dewijl de lans, om het Hart Ie kunnen treffen, eerst het vlies, waarin het hart gewikkeld is, beeft moeten doorboren.

De H. Augustinus merkt op, dat de Evangelist het woordje openen heaft gebruikt: aperuit: omdat alstoen in het Hart van Ji'sus de deur des levens werd geopend, door welke de sacramenten tot ons kwamen, die noodzakelijk zijn, om het eeuwig leven te kunnen bezitten (fn Joan. Tr. 120). Het bloed en bet water,vloeiend uil .lesus' Zijde,waren bet zinnebeeld van de sacramenten; want bet water verbeeldt het Doopsel, bet eersle der sacramenten, en het bloed van den Zaligmaker is vervat in het heilig Sacrament des Altaars, dat het waardigste der sacramenten is.

Jesus-Christus, zegt de heilige Bernardus, beeft deze zichtbare wonde willen ontvangen, om ons te doen verstaan, dat zijn Hart,

ISO eek KS twintigste dag.

cl» Lvuc ouzichlbaie wijze, door de liefde jegens de menschen was gewond: prop Ier ea ralneraturn est, ut, per vulnus visibile, vul-nus omoris invisibile videamus; carnale ergo vulnus, vulnus spirituale ostendit. Wie dan, zoo besluit hij, zou dit van liefde gewond Hart niet beminnen? Quis üludcor tam vulneratum non düigat (Lib. tie Pass. c. 5) ?

O mijn Verlosser! Gij hebt de menschen zoozeer bemind, dat men niet aan uwe liefde kan denken, zonder gedwongen te zijn, U wederliefde te bewijzen; want uwe liefde doel onze harten geweld aan: charitas eniin Chrisli urget nos (2 Cor. 5-lij. Die liefde van Jesus' Hart voor de menschen heeft tiaar oorsprong in de liefde, welke Hij voor zijn Vader heeft; daarom zeide Hij na het laatste avondmaal: opdat de wereld wete, dat ik mijn Vader liefheb..., staat op, laat ons van hier gaan: ut cognoscat mundus quia diligo Patrem. . .,surgite, eamus (Joau. 1 1-31). En waarheen wilde Hij gaan? — Op 1 et Kruis gaan sterven voor de menschen.

Geen verstand kau beseffen, welke de he-ugheid is van dat goddelijk vuur in j'esus' Hart. Indien Hij, in plaats van éénina:il.

golgotha.—iii. 151

duizeud malen had moeien sierven, Hij z.ou genoeg liefde hebben, om zulks le doen. En indien Hij voor de zaligheid van één enkel mensch had moeten verduren, wat Hij voor alle menschen heeft geleden. Hij zou voor eenieder gedaan hebben, wat Hij voor allen heeft gedaan. Indien Hij eindelijk, in plaats van drie uren, tot den dag van het laatste oordeel, op het Kruis had moeten blijven hangen, zijne liefde zou Hem die langdurige marteling hebben doen ondergaan. De liefde van Jesus was dus grooter dan zijn lijden. O liefde van Jesus' Hart! Hoeveel grooter waart gij, dan al de blijken van teederheid, die Gij ons hebt gegeven! Groot hebt Gij U getoond door al die zichtbare liefdeblijken; want zooveel wonden, zooveel kwetsuren toonen waarlijk eene groote liefde; maar toch, zij zeggen mij niet alles, wat Gij geweest zijl; de werkelijkheid overtreft den uiterlijken schijn; wij hebben slechls één vonkje aan dat onmetelijk liefdevuur zien ontspringen. Het groolste liefdeblijk is, zijn leven te geven voor zijne vrienden; maar dit was het Hart van Jesus niet genoeg, om geheel zijne teederheid te loonen: Hij is gestorven voor ziine wreedste vijanden.

152 EEN EX TWINTIGSTE tIAG.

Deze zoo groole liefde verbaast de heiligen en lirengl hen in geestvervoering, als zij er aan denken; zij is het, die vurigen liefdegloed in het harl ontsteekt, het verlangen lol den marteldood opwekt, de ziel van vreugde doet trillen in het hevigst lijden; zij is het, die op de gloeiende roosters doet zegevieren, op gloeiende kolen, als op rozen, doet wandelen, naar folteringen doet verzuchten, doi't beminnen wat de wereld vreest, en met vreugde omhelzen, wat de wereld verafschuwt.— De H. Ambrosius zegt, dal eene ziel, met Jesus-Christus op het Kruis ver-eenigd, niels roemrijker vindl, dan in Laar zelve de kenteekenen van haar gekruisten [iruidegom rond te dragen.

Hoe toch, o teedcr Hart van mijn Zaligmaker, zal ik de liefde, die Gij mij bewezen hebl, kunnen vergelden ? Het is billijk, dat het bloed met bloed worde belaald. OI ware ik, besproeid met dit goddelijk liloed, aan hel Kruis van Jesus vastgenageld! Heilig Kruis! ontvang mij mei Hem, dien gij draagt voor mijne zaligheid. — O Kroon I verwijd u, opdat ik mijn hoofd met hol hoofd van mijn zoeten Meester kunne vereenigen. — O al te wreede nagelen ! komt uit de on-

~

GOLGOTilA. — III. |35

schuldige IkukIoii v;in mijn God gu doordrÏDi^l mijn hart van modelijden en liefde. — Do II Paulus verzekert ons, o mijn Jesus! dal Gij gestorven zijt om over de levenden en do dooden te heerschen, niet door straffen maar door de liefde: in hoe enim Christusmor-luus est et resurrexit, ut et morluonim cl vivorum dominelur (Rom. 14-9).

O veroveraar der harten ! de kracht uwer li. fde liecft de versteendheid orzor harten vermorzeld Gij hebt geheel de wereld door uwe liefde ontvlamd. O zeer liefderijk Hart, laaf onze harten met dien heiligen wijn, ont-vlam ze door dat goddelijk vuur, doorboor zo met den schicht uwer liefde. O Jesus! uw Kruis is een gespannen boog, om do harten te treffen. Dat iedereen weto, dat mijn hart g, wond is door uwe liefde. O al te minnend IIaiit! wat hebt Gij gedaan? Gij zijt gekomen, om mij te genezen, en Gij hebt mij gewond' Gij zijt gekomen, om mij te loeren goed te leven, en Gij hebt mij als dwaas van liofdo gemaakt! O dwaasheid, volwijsheid; dal ik nimmer moor zonder u leve! Mijn Jesus! alles, wal ik op hol Kruis zie, noodigt mij uit, U te beminnen: hol martolhout, uw gelaal, de wondquot;!! van uw lichaam en vooral

een en twintigste dag.

uw Hart en uwe lielüe, alles noodigt mij uit, T] le beminnen en XJ nooil te vergeten.

TOEPASSING.

11; schenk vergiffenis aan al mijne vijanden, indien ik er heb, ter liefde van het H. Hart. Ik zal mij zoo spoedig mogelijk mei hen verzoenen; ik zal mij zelfs de aangedane beleedigingen niet herinneren. Dimit-tite et dimittemini (Luc. G-37). Vergeeft, zegt Jesus-Christus, en u zal vergeven worden.

gebed.

O bedroefde Moeder! ik heb medelijden met de smart, die Gij leedt, toen (lij liet zoet Hart van uw goddelijken Zoon zaagt dcor-boord worden, die gestorven was voor die ondankbaren, welke, zelfs na Hem gedood te liebben, Hem nog zochten te martelen. Ik bid U, o Moeder van smarten , door die wroede mishandeling, waarvan Gij alléén de pijn hebt gevoeld, verkrijg mij de genade, in liet gewonde en voor mij geopend Hakt van .lesus te mogen wonen, in dat Hart, schoon loevluchtsoord en rustplaats der liefde, waar alle zielen, die God beminnen, gaan uitrus-

GOLGOTHA.—iii. )53

leu, en waai' God alléén, zoolang ik er toeven zal, het voorwerp mijner gedachten en genegenheden zal wezen. H. Maagd! Gij kunt mij dit geluk bezorgen; ik venvacht het van U.

SCHIETGEnED.

o Hart van Jesus, geopend om het toevluchtsoord der zielen te zijn, laat mij in U wonen.

derde deel.

UEÏ HART VAN JHgt;US IN IH-J ^ll-

SACUAMUNT DES ALTAARS.

twke en twintigste dag.

Het Altaar.

1.

jjawirks wu het altaar; wij vinden ek het

mart van jesus, dat 7,icii aan ons geeft.

Jcsus heeft van Maria een volmaakt licliaam ontvangen. Gelijk wij dus aan Maria het lichaam van .lesus verschuldigd zijn , zoo kunnen wij ook zeggen, dat zij ons het Hart van Jesus heeft geschonken. Welnu, .lesus wordt eiken dag, onder de H. Mis, door de woorden der consccralie, in de handen van lt;len priester geboren; wij kunnen dus hieruit de zoete gevolgtrekking maken, dat de heilige Mis ons het heilig Hart var Jesus schenkt.

HET ALTAAR.—I. 1)7

Bewonderen wij hier de waardigheid vun den priester. God lieefl het priesterschap zelfs hoven Maria verheven, zegt de heilige Bernardinus, en ziehier de roden, die Hij er van geeft; Maria heeft Jesus-Christus slechls éénmaal ontvangen, doch de priester, d e consacreert, ontvangt Hem, als 't ware, zoo dikwijls hij wil; en wel zoodanig, dat, indien de persoon des Zaligmakers niet in de wereld hadde bestaan, de priester door de woorden der consecratie waarlijk den verheven persoon van den Godmensch zou voort-brengen (T. 1. S. 20. a. 2. c. 7). Daarom roept de H. Augustinus uit; O ontzagwekkende waardigheid der Priesters, in wier handen de Zoon van God, als ia den schoot der Maagd, mensch wordt; O veneranda Sacer-dotum diynitas, in quorum manibus, velut in utero Virginis, Filius Dei incarnalur (Molina. Inst. Sac. Tr. 1 c. 5 § 2). Daarom worden de Priesters, gelijk de H. Bernardus zich uitdrukt, Vaders van Christus genoemd, parentes Christi (S. ad Past. in Syn.); in waarheid, zij zijn de werkende oorzaak van het bestrian van Jesus-Christus in de geconsacreerde Hostie. De Priester kan zelfs, in zekeren zin. Schepper van zijn Schepper ae-

1Ü8 twee ks twintigste dag.

noemd vvorden, want, de woorden der conso-cratie uilsprekende, schept hij, als 't wan', Jesus-Christus op het altaar, waar hij Hem het sacramenteel bestaan geeft, en van Hem een slachtoffer maakt, om den hemelschen Vader te worden aangeboden. God had maar één woord te spreken, om de wereld te scheppen: «ipse dixit et facta sunt'¹ (Ps. 5--9); zoo ook behoeft de Priester over het brood slechts te zeggen: dit is mijn lichaam, hoe csl corpus meum (Luc. 22-19); en ziet, het brood is geen brood meer; het :s het Lichaam des Zaligmakers.

Maken wij hieruit deze gevolglrekking, zoo zoet voor do zielen, die het heilig Hart vereeren: als de priesterconsacreerl, brengt hij weder het Hart van Jesus voort; draagt hij Het in zijne handen, gelijk Maria Het droeg in haren schoot, hij mag, in zekeren zin, genoemd worden Vader en Schepper van het Hakt van Jesus; en de geloovige, die de H. Mis bijwoont, heeft hetzelfde geluk, als ware hij tegenwoordig geweest le Nazareth,₍ op het oogenblik der menschwonling, ofte üethlehem, toen de goddelijke Zahginakot werd geboren. Wanneer wij dus de II. Mis bijwonen.verbeelden wij ons op het oogenblik

HET ALTAAR. -t. 159

fier consecratie, dat de Engel ook aan ons komt lioodscliappen, wat hij zeide aan de liorders van lietlilehem ; Ik verkondig u eene groote blijdschap; heden is u een Zaligmaker geboren, die een Hart bezit, oneindig liefderijk en beminnenswaardig; ecce evau-gelizo nobis gaudium magnum. .. quia fa-lus est vobis hodie Salvalor (Luc. 2-10).

Wat is het niet een groot feest in een rijk als de eerste zoon des kon in gs geboren is! Wij moesten nog meer verheugd zijn, als wij zien, hoe in onze kerken, eiken dag, onder de H. Mis, de Zoon van God wordt geboren, komende ons bezoeken, gedreven door zijne overgroote goedertierenheid, door zijn mede-doogend Hart; per viscera misericordiw Dei nostri, in quibus visitavit nos (Luc. 1-78). Hij is de goede Herder, die zijne schapen van den dood komt redden, voor hunne zaligheid zijn sacramenteel leven offerende. Hij is het Lam Gods, dat zich op nieuw komt slachtofferen, om ons de goddelijke genade le verwerven, om onze Redder, ons Lichl, ja zelfs ons Voedsel te zijn.

TOEPASSING.

Ik zal eiken dag, als ik kan, de heilige Mis

160 iwee en twintigste dag.

bijwonen. Hoe zou ik kunnen zeggen, dat ik een levendig geloof heb en vooral, dat ik eene groole liefde voor het heilig Hart bezil, indien ik de/.e hoofdzaak in de godsvrucht verwaarloosde.

gebed.

O mijn Jesus, wat liefderijke vinding van uw H. Hart is de heilige Mis, waarin Gij U onder de gedaante van brood opoffert, om li te doen beminnen, en U op aarde door iedereen, die naar U verlangt, te doen vinden! Met recht wekte de profeet de menschen op, hunne stem te verheffen en overal te verkondigen, tot hoever de vindingrijke liefde van onzen goeden God is gegaan: notas facile in populis adinventiones ejus (Is. 12-i). O zeer minnend Hart van mijn Jesus, waardig alle harten der schepselen te bezitten! haut,oui-stoken door de zuiverste liefdevlammen! O brandend Vuur! verteer mij geheel en al, en geef mij een nieuw leven van liefde en genade. Vereenig mij zoodanig met U, dat ik nooit meer van ü kunne gescheiden worden. O Hart, geopend om het toevluchtsoord der zielen te zijn, laat mij in U wonen. O Hart. met zoo groote droefheid bevangen op hel

het altaar. —i. 161

Kruis, om de zonden der wereld! geef mij een waar leedwezen over mijne zonden. Ik weet, mijn Zaligmaker! dat Gij iri deze goddelijke Offerande met dezelfde gevoelens van liefde zijt bezield, welke Gij hadt, toen Gij voor mij op het kruishout stierft; ik weet dus, dat Gij vurig verlangt, mij geheel mei U te vereenigen; is het dan mogelijk, dal ik nog langer wacht, mij geheel aan uwe liefde over te geven, en aan uw verlangen te voldoen? OJesus! ik bid ü, door uwe verdiensten, wond mij door uwe liefde; bind, hecht mij aan U vast; vereenig mij geheel mei uw goddelijk Hart! Ik maak thans het voornemen, met de hulp uwer genade, U alle voldoening te schenken, het menschelijk opzicht met voeten te treden ; alles op te offeren, wat mij zou kunnen beletten, U geheel toe te behooren, mijne neigingen, mijn tegenzin, mijne vermaken, mijn gemakkelijk leven; laat mij, Heere, dit voornemen getrouw vervullen, zoodanig, dat voorlaan al mijne daden, gedachten en genegenheden, geheel en al gelijkvormig zijn aan uw heiligen wil. O liefde van mijn God, verwijder uit mijn hart alle andere liefde.

Maria, mijne Hoop, Gij zijt almachtig bij

H

4 62 drie en twintigste dag.

God, verkrijg mij de genade, tot den dood een getrouw dienaar van het liefderijk Hart van Jesus te zijn. Amen. Amen. Zoo hoop ik, zoo zij het, in den tijd en in de eeuwigheid.

schietgebed.

O Hart van Jesus, liever sterven dan zonder uwe liefde te leven!

DRIE EN TWINTIGSTE DAG. Het Altaar.

II.

Naderen wij het altaar; wij vinden er het hart van jesus, dat zich voor ons offert.

Het heiligste, grootste, verhevenste werk, dat bestaat, is de Mis. God zelf kan geene heiligere handeling instellen. Al de offeranden der Oude Wet waren slechts eene schaduw, een afbeeldsel van de Mis. De groote heilige Angustinus merkt op, sprekead van het Altaarsacrament, dat de Offerande der Mis niet minder krachtdadig is bij God, dan dat offer, op het Kruis opgedragen, toen het

het altaah. — n. 163

bloed en het water uit de wonde van Jesus' Hakt vloeiden. En waarom ? Omdat de Mis de Offerande is van het Lichaam en het Bloed van den Zoon Gods zeiven, opgedragen door het Hart zelf van een God, en bijgevolg eene volmaakte, verhevene , oneindige Offerande. Ja, het Hart van Jesus heeft niets grooters op aarde gemaakt.

En wat doet dit goddelijk Hart ia de Mis ? Het brengt den hemelschen Vader die eer en aanbidding, welke zijner waardig zijn. Al de huldeblijken, welke God ooit door de aanbidding der Engelen heeft ontvangen ; al de eer die Hem ooit door de deugden, verstervingen, martelingen en goede werken der menschcn is gegeven, hebben Hem niet zooveel glorie kunnen bezorgen als ééne enkele Mis; wanl alle eerbetoon der schepselen is beperkt, terwijl de glorie, die God ontvangt van de Offerande onzer altaren, zijnde Hem geschonken door het Hart van [een God , oneindig is. De Mis is dus de heiligste, de goddelijkste, de Gode aangenaamste handeling.

God heeft ons tallooze weldaden geschonken, en wij zijn onbekwaam Hem naar verdiensten te bedanken, doch troosten wij

164 drie en twintigste dag.

ons ; het Habt van Jesus zal Hem in de Mis waardigen dank betuigen. Want, zegt de H. Irenëus, deze goddelijke Offerande is juist ingesteld, opdat wij niet ondankbaar zouden zijn jegens God : divinum sacrificium ideo institulum est, ne nos ingrati simus apud Deum (Adv. Haer. 1. 4, c. 52).

Het goddelijk Hart stilt ook Gods gramschap in de Mis. Wee ons, indien deze verhevene Ofterande, die de goddelijke gerech-ügheid belet,ons om onze zonden te straffen, niet bestond ! Al offerde men het leven van alle menschen en engelen, men zou daardoor niet volmaaktelijk kunnen voldoen aan de Rechtvaardigheid van God voor ééne enkele zonde, bedreven door een schepsel tegen zijn Schepper; het Hakt van Jesus alléén heeft waardige voldoening voor onze zonden kunnen schenken : Ipse est propitiatio pro peccatis nostris (I Joan. 2-2). Eiken keer, a!s de H. Mis gelezen wordt, offert Jesus aan zijn Vader zijne oneindige verdiensten op, en alsdan is God genegen, den zondaars het iioodige licht en de kracht te geven, om iiunnu zonden te betreuren, en vervolgens hun de vergiffenis te schenken.

Onder de Mis eindelijk, kunnen wij voor

«et altaar. — ii. 163

ons zeiven en voor anderen alle genaden, die wij wenschen, verkrijgen. Zonder twijfel, wij verdienen geen genaden ; maar het Hart van Jesus verdient ze voor ons. Hij zelfheeft ons het middel gegeven, om ze te verkrijgen: ze, namelijk, te vragen in zijn naam, door Hem zeiven den hemelschen Vader in de Offerande der Mis op te dragen : want alsdan vereenigt Hij zich met ons, cm met ons le bidden. Wat zoudt gij niet met groot vertrouwen bidden, als gij wist dat de Moeder Gods en geheel de Hemel zich met u ver-eenigden, om uw gebed te ondersteunen ? Welnu! als gij de Mis bijwoont, om eene genade aan God te vragen, dan bidt het Hart van Jesus voor u, welks gebeden oneindig meer vermogen, dan die van het gansche Paradi js; dan offert Het voor u de verdiensten van zijn lijden.

In één woord, de Mis is, volgens de uitdrukking van den profeet Zacharias, het voortreffelijkste en het schoonste in de Kerk : quid enim bonum ejus, et quid pulchrum ejus, nisi frumentum electorum et vinum germinans virgines (Zach.9-17). —De Mis geefl ons het H. Altaarsacrament, zij is het einde en de voltrekking van al de andere

166 drie en twintigste dag.

sacramenten; zij schenkt ons het Hart van Jesfis ; zij is het kort begrip van de goddelijke liefde en van al de weldaden, waarmede God de menschen heeft overladen.

TOEPASSING.

Ik zal mij bezielen met een grooten geest van zelfopoffering. Verdient niet het Hart van een God, dat zich dagelijks voor mij slachtoffert, dat ook ik mij voor hetzelve ten offer brenge ? Welnu, wat zal ik dan doen voor God, voor mijn evennaaste, voor de armen ?

gered.

O eeuwige Vader ! ik offer ü thans al de deugden, al de daden, al de genegenheden van het Hart van uw welbeminden Jesus. Neem ze voor mij aan ; en geef mij door zijne verdiensten, die de mijne zijn, dewijl Hij ze mij heelt geschonken, al de genaden, welke Jesus U voor mij vraagt. Ik oüer U deze verdiensten, om U te bedanken voor die groote barmhartigheid, die Gij mij hebt bewezen. Ik offer ze U ook, om U voldoening te geven voor al mijne zonden. Door die verdiensten eindelijk, hoop ik van U al de

HICT ALTAAR. —11. 167

genaden, de vergiffenis, de volharding, den hemel, en boven alles, de voortreffelijkste gave uwer liefde. Ik weet wei, dat ik zelf weerstand bied aan uwe genade, maar wil ook dit niet meer toelaten ; ik vraag het U in den naam van Jesus-Christus, die ons heeft beloofd, dat Gij ons zoudt verhooren ; si quid petieritis Pati em in nomine meo, dabit vobis (Joan. 16-23). Gij kunt het mij dan niet weigeren. Ik verlang niets anders, o Heer. dan U te beminneu, mij geheel aan U te geven, en niet meer ondankbaar te zijn, zoo als ik tot nu toe ben geweest. Zie op mij neer, en verhoor mij. Geef, dat ik thans mij volkomen bekeere, om nooit meer op te houden U te beminnen. Ik bemin U, mijn God ! Ik bemin U, mijne Liefde, mijn Hemel, mijn Geluk, mijn Leven, mijn AI I

SCHIETGEBED,

O slachtoffer van liefde I ik offer U mijne ziel, mijnen wil, en mijn leven.

168 vien en twintigste dag.

VIER EN TWINTIGSTE DAG.

Het Altaar.

III.

Naderen wij het Altaar ; wij vinden eu het

Hart van Jescs, dat ons met zijn Apostolaat wil vereenigen.

Het groot Apostolaat van het Hart van Jcsus is op het kruis volbracht. Het offer van zijn lichaam, van zijn bloed, van zijn leven, en van zijne verdiensten,dat Hij alsdan zijnen Vader opdroeg, heeft de zaligheid der wereld eu de vervulling van het zoo noodzakelijk veiiossings-werk tot uitwerksel gehad.

Gelooven wij echter niet, dat dit verlos-singsapostolaat op den Calvarieberg een einde heeft genomen; neen, het Hart van Jesus oefent het nog aanhoudend uit in de H. Mis. Om dit goed te begrijpen, herinnere men zich, dat de Altaarolferande dezelfde is als de Offerande des kruises, met dit verschil, dat op het kruis het bloed van Jesus in werkelijkheid stroomde, terwijl Het op het altaar slechts op geheimzinnige wijze vloeit. .Indien! gij op dat oogenblik op den Calvarieberg

het altaab. — ii. 169

waart geweest, met welke godsvrucht, met welke aandoening zoudt gij niet dat groot offer hebben bijgewoond ! Welnu, verlevendig uw geloof, en bedenk : wat alstoen geschiedde op Calvarië voor de zaligheid dor zielen, dat gebeurt nog dagelijks in de H. Mis.

Maar ziehier voor u een voorwerp van groo-ten troost : gij zelf kunt dat verlossings-apostolaat in al zijne kracht uitoefenen. En hoe! Door de Mis bij te wonen. Want bemerk wel; dit goddelijk Offer wordt niet slechls door den priester, maar nog door al diegenen, die het bijwonen, opgedragen. Ja, allen oefenen, in zekeren zin, de bediening van den priester uit, als zij de Mis bijwonen, door welke de verdiensten van het lijden des Zaligmakers op ieder, in het bijzonder, worden toegepast.

Maar wat moet men doen, om in de bedoeling van dit verheven Apostolaat te treden? Men moet zich, gedurende de Mis, met de meening van het Hart van Jesus vereenigen, ,om met Hem te doen, wat Hij aanhoudend doet voorde zaligheid der wereld. Hij offerde 'zich op Calvarië en Hij draagt zich nog dagelijks in de Mis op, om voor de zonden,

170 VIER ES TWINTIGSTE DAG.

die dagelijks gepleegd worden, te voldoen ; want Hij alléén kan volkomen voldoening geven aan de goddelijke Gerechtigheid. Offeren wij dan, in de Mis, den hemelschen Vader, het heilig Hart met al zijne verdiensten, daardoor zullen wij God eene volmaakte voldoening geven voor al de zonden der menschen ; wij zullen het werk verrichten, dat hel krachtdadigst de gramschap van God tegen de zondaars kan stillen en de hellemacht fnuiken ; het werk, dat aan de menschen op aarde de overvloedigste genaden bezorgt en aan de zielen van het vagevuur de grootste verkwikking verleent; het werk eindelijk, waaraan de zaligheid der i'ausehe wereld is verhonden. Door eene Mis, op deze wijze bijgewoond , voldoen wij beter aan de goddelijke Gerechtigheid voor onze zonden, dan door elk ander werk van boete.

Hoewel echter de Mis van oneindige waarde is, is het nogtans waar, dal God ze op beperkte wijze aanneemt, volgens Je ge-slellenissen van hem, die er bij tegenwoordig is ; die gesteltenissen zijn als eene vaas, welke eenieder draagt, om er Gods gaven in te ontvangen en welke God altijd vult; hoe

het altaab. — iii. 171

gioolei- de vaas is, des te overvloediger zijn de genaden, welke men verkrijgt; daarom is het nuttig meerdere Missen bij te wonen.

De vermaarde hertog Alphonsus van Albuquerque was eens op zee in gevaar, met zijn schip tegen eene rots verbrijzeld te worden. Hij waande zich reeds verloren ; maar, een weenend kind ziende, nam hij het op zijne armen en het naar den hemel heffend, riep hij uit ; « Heere, ben ik niet waardig verhoord te worden, zie ten minste neer op de tranen van dit onschuldig kind, en red ons.» En zie, na dit gebed, bedaarde de storm, en het gevaar verdween. Doen wij ook zóó voor ons zeiven en voorde zondaars. Wij hebben God beleedigd ; wij verdienen ten eeuwigen dood veroordeeld te worden ; de goddelijke Gerechtigheid wil voldoening hebben ; wat moeten wij doen ? — Wanhopen ? O, neen ! gaan wij naar de Mis ; offeren wij er aan God het beminnelijk Hart van Jesus, zijn Zoon. O ! wat zal dal goddelijk Hart goed onze zaak bepleiten ! Ziedaar juist het middel van zaligheid, dat de H. Anselmus ons aanraadt. Hij zegt, dat Jesus zelf, gedreven door het verlangen naar onze zaligheid, ieder zondaar aldus toe-

17:2 vier en twintigste dag.

spreekt: « Heb moed; als uwe zonden u slaaf der hel hebben gemaakt, neem Mij dan, offer Mij aan mijn Vader; zóó zult gij den dood ontkomen en zalig worden. » — Wie kan eene grootere barmhartigheid uitdenken vraagt de H. Leeraar dan Jesus te hooreu zeggen aan den mensch : neem Mij en betaal uwe schuld ? quid misericordius intelligi valet, quam cum Filius dicit : tolle Me et redime te (Cur. D. H. 1. 2, c. 20) ?

TOEPASSING.

Ik zal eiken morgen bidden met de leden van het Apostolaat des gebeds : « Goddelijk Hart van Jesus, ik offer ü, door het onbevlekte Hart van Maria, al mijne gebeden, mijne werken en mijn lijden van dezen dag, in vereeniging met aide meeningen, die Gij hebt, U aanhoudend slachtofferend op het altaar. » Daarna zal ik één Onze Vader, één Wees gegroet, en : Ik geloof in God den Vader bidden met het schietgebed -.goddelijk Hart van Jesus, maak dat ik U meer en meer beminne I O ! het is zoo schoon zielen te redden ! Tot dat verheven einde zal ik dagelijks de H. Mis bijwonen.

HET ALTAAR. — III.

gebed.

Hemelsche Vader! Ik arme zondaar, die zoo dikwijls de hel heb verdiend, heb niets, om U ter boeting mijner zonden aan te bieden ; doch ik offer U het onschuldig Hart van uw Zoon, die zich op onze altaren slachtoffert, en om zijne verdiensten, vraag ik U barmhartigheid. Had ik niet dit goddelijk Hart, dan ware ik verloren, dan ware er geene hoop voor mij; maar Gij hebt Het mij gegeven, opdat ik, door zijne verdiensten U op te offeren, mijne zaligheid verhope. Mijne ondankbaarheid, o Heer, is groot geweest, maar uwe Barmhartigheid is nog groolor-En welke grootere Barmhartigheid kon ik van U verwachten, dan die, welke Gij mij hebt bewezen, door mij uw eigen Zoon, als verlosser te schenken, en als een slachtoffer, dat ik U voor mijne zonden kan aanbieden ?

Vergeef dan, om de liefde van Jesus-Chris-tus, mijne zonden ; oneindige Goedheid ! het is mij van harte leed, U te hebben beleedigd; geef mij ook, om dezelfde liefde, de heilige volharding. O mijn God, indien ik U nog beleedigde, nadat Gij mij met zooveel geduld hebt afgewacht, met zooveel licht hebt

i 74 vier en twintigste dag.

verrijkt, en met zooveel liefde vergiffenis hebt geschonken, dan verdiende ik eene hel, opzettelijk voor mij geschapen ! Ik bid U, mijn Vader, verlaat mij niet; ik sidder bij de gedachte mijner zonden; hoe dikwijls ben ik U niet ontrouw geworden, na ü beloofd le hebben , ü te zullen beminnen! O mijn Schepper, laat niet toe, dat ik nog van U gescheiden worde : ne permittas me separari a Te! ne permittas me separari a Tel Ik herhaal dit gebed en wil het tot den laatsten oogenblik van mijn leven herhalen, maar geef mij de genade, het zonder ophouden te herhalen: ne permittas me separari a Te/ Mijn Jesus, o liefde van mijn hart! hecht mij aan uw goddelijk Hart door de banden uwer liefde, ik bemin U en wil ü eeuwig beminnen ; laat niet toe, dal ik ooit van uwe liefde gescheiden worde.

Ook U, teedere Moeder Maria, bemin ik ; verwaardig l], ook mij lief te hebben, en als Gij mij bemint, verkrijg mij dan de genade, zonder ophouden mijn God te beminnen.

schietgebed.

O veroveraar der harten! heersch over al de harten der menschen.

BE tabernakel. — I.

VIJF EN TWINTIGSTE DAG.

De Tabernakel.

I.

Naderen wij den tabernakel; wij vinden

er het hart van jesus, dat van ons een bezoek van dankbaarheid verwacht.

Jesus-Christus bedanken voor de groole gave, ons in het heilig Altaar-sacrament geschonken; den hoon hersteilen, Hem in dit liefdegeheim aangedaan; Hem eindelijk wr-goeding geven voor de vergetelheid en onverschilligheid, welke Hij in vele kerken te verduren heeft, ziedaar het drievoudig doeleinde, tot hetwelk Jesus zelf het feest van zijn H. Hart wilde ingesteld hebben. Doch merken wij dit wel op : Jesus heeft beloofd de rijkdommen van zijn Hart overvloedig-lijk te zullen uitstorten over hen , die Hem deze drievoudige hulde brengen, niet alleen op den dag zelf van dit feest, maar ook nog alle andere dagen. En wal moet men doen, om zich deze belofte waardig te maken? Men moet Hem in het aller-

176 fIJF EN TWINTIGSTE DAG.

heiligste Sacrament, met dat drievoudig doeleinde, gaan bezoeken. '

* Wij geven hier drie overwegingen, die met het drievoudig doeleinde van de godsvrucht tot het H. Hart overeenstemmen. Dat drievoudig doel wordt volkomen uitgedrukt in het gebed van voorbereiding voor de bezoeking, in het seraDjnschboekje: Bezoeken bij Jesus-Chnslus in het II. Sacramentdes Altaars.

Het zij ons geoorloofd eenige woorden van Mgr. De-champs, Aartsbisschop van Mechelen, aan te halen:

« Eet bezoek bij Jesus in het H. Sacrament is de oefening » van godsvrucht, welke de devotie tot het H. Hart voor-» namelijk kenmerkt.

» Moet ons dit verwonderen? Is het niet in het heilig » Sacrament, dat onze Heer Jesus-Christus waarachtig op m aarde blijft? Is het niet in het heilig Sacrament, dat zijn gt;» Hart van liefde tot ons brandt? Is het niet daar vooral, » dat dit aanbiddelijk Hart van ous liefde voor liefde, » dankbaarheid en eereherstelling verwacht?

» Dit begreep zoo goed een der vurigste aanbidders van » het heilig Altaargeheim, een man, groot door weten-» schap en heiligheid, de H. Alphonsus de Liguori; duar-» om schreef hij zijn boek van de bezoeken bij Jesus-» Christus in het heilig Sacrament, gulden boekje of liever » boekje van vuur, in alle talen overgezet, bekend bij alle » vo ken en overal zoo verspreid, dat, om het te vinden, » men het slechts behoeft te willen.

» Verschaft u dan dit boekje, mijne geliefde Broeders, eu » gij zult met troost bevinden, dat de geleerde Kerkleeraar gt;' hot geschreven heeft, om aan het verlangen van Jesus-m Christus te voldoen, dat Hij bekend maakte in de open-» baring van zijn goddelijk Hart....

gt;gt; Ziehier, inderdaad, de eerste woorden van het gebéd

de tabernakel. — i. 177

Welke liefde, welke dankbaarheid zijn wij niet aan het Hart van Jesus verschuldigd voor de instelling van het heilig Sacrament? Wat zouden wij ongelukkig zijn geweest in deze aardsche ballingschap, zonder die liefdevolle uitvinding van Jesus! Hadden wij hier geen Hart noodig, zoo goed en machtig, dat Het met onze ellenden medelijden kon hebben, en ze wilde verzachten? Welnu, dat Hart, gelijk wij het behoefden, bezitten wij in het heilig Sacrament; want wat is hot heilig Altaar-sacrament? Het is de gave van liet Hart van Jesus , den menschen door

» vun voorbereiding voor elk zijner bezoeken Lij het heilig gt;» Sacrament: [Dat gebed vindt gij bij het einde van de » eerste overweging, blz. 17).

» Gij ziet het, mijne beminde Broeders, deze oefening » van dankbaarheid, van liefde en eereherstelling is juist » die, welke Jesus-Christus heeft gevraagd aan de zielen, » «lie Hem beminnen, toen Hij de vereering wilde open-» baren, welke zijn Hart van haar verlangt in het heilig » Altaar-sacrament.

» Wij aarzelen dus niet te zeggen, dat niemand kracht-» dadigcr heeft bijgedragen, om aan het verlangen van hot » H. Hart van Jesus te voldoen, dan de heilige schrijver » der Bezoeken bij het H. Sacrament, want er is geen » boek van godsvrucht meer verspreid dan dit....

» Neemt de gelukkige gewoonte aan, Jesus dagelijks to » gaan bezoeken....ft {Herderlijke brief voor de vasten van 187i).

178 vijf en twintigste dag.

liet Hart van Jesus goscbonken. Zonder twijfel, het geloof leert ons, en wij gelooven vas-telijk, dat de geconsacreerde Hostie, die in den tabernakel rust, waarachtig hetLichaam, het Bloed, de Ziel en den goddelijken Persoon van Jesus-Christus beval; maar hetzelfde geloof leert ons ook, dat, waar het Lichaam van Jesus-Christus is, daar zich ook zijn Hart bevindt.

O ! welk geluk! daar is dat zoo beminnelijk, zoo minnend Hart ; daar is Het, om allen, die Het komen bezoeken, af te wachten, uit te noodigen en te ontvangen. — Erunt oonli mei et Cor meum ibi cunctis diebus (111 Reg. 9-5): Mijne oogen en mijn Hart zullen daar ten allen tijde zijn. Zoete belofte ! Jesus heeft ze vervuld in het heilig Altaar-sacrament, waar Hij, dag en nacht, bij ons blijft. Herinneren wij ons hier dat smartelijk oogenblik, waarop de Zaligmaker afscheid nam van zijne leerlingen, om te gaan sterven; van droefheid overstelpt, weenden zij bij de gedachte, dat zij hun geliefden Meester gingen verliezen; doch Jesus troostte hen met deze woorden,welke Hij ook tot alle geloovigen richtte: Mijne-kinderen, ik ga sterven, om u de liefde, welke Ik u toedraag.

de tabernakel. — r. 179

tetoonen; maar al ga Ik sterven, Ik zal u toch niet allééu laten; zoolang gij op aarde zult leven, wil Ik er met u blijven in het II. Sacrament des Altaars : ecce 1(1'' vobiscum sum omnibus diebus usque ad consummatio-nem sceculi (Mt. 28-20). Ik iaat u mijn Lichaam, mijne Ziel, mijne Godheid en vooral mijn Hart, dat u zoozeer heeft bemind: erunl oculi mei et Cor meum ibi...

Het Hart van Jesus is dan daar, maar voor hoelang? O! het is het Hart van een go-trouwen vriend; Het is daar voor altijd, tot het einde der wereld ; cunclis diebus ... usque ad consummationem scnculi. Maar waarom, o goddelijk Hart, blijft Gij in zoovel»! kerken, zelfs des nachts, daar men toch de deuren sluit enü alleen laat? Het ware immers genoeg, er alleen gedurende den dag te zijn. — Neeii,Jesus wil er zelfs des nachts blijven, al is Hij dan ook gansch alleen, altijd in afwachting, opdat zij, die Hem des morgens zoeken. Hem aanstonds vinden. De Bruid van het Hooglied zocht overal haren Beminde en vroeg aan allen, die zij ontmoette, of zij Hem niet gezien hadden: num quem düigit anima mm vidistis? En Hem niet vindende, riep zij uit; Beminde Bruidegom mijner ziel, zeg

1 80 VHF ES TWINTIGSTE bAÖ.

mij, waar Gij zijl: indica mihi . . . ubi pas-cas, ubi cubes in meridie (Cant. 1-6). Dc ¹ bruid mocht toon zoeken, waar zij wilde, zij kon Hem niet vinden, want het heilig Allaar-sacrament bestond toen nog niet; maar zoo-dra thans eene ziel Jesus-Christus wil vinden, behoeft zij slechts naar eene kerk te gaan en daar zal zij haar Welbeminde vinden, die haar reeds afwacht, en, met een van liefde ontvlamd Hart, haar verlangt te zien. Daar is Hij! En wie doet Hem daar blijven? wie houdt Hem daar, als 't ware, gevangen? Het is de liefde, die Hij ons toedraagt. De liefde immers, zegt de H. Auguslinus, is een gouden keten; est qumdam vitta... DeH. Petrus van Alcantara, die onuitsprekelijke liefde bewonderend, riep uit: «geene tong Kan de grootheid der liefde verklaren, welke lesus-Christus iedere ziel, die in staat van genade is, toedraagt; en daarom ook, toen die teedere Bruidegom uit dit aardsche leven scheiden zou, liet Hij haar, om altijd levendig in haar geheugen te blijven, dit allerheiligste Sacrament, waarin Hij altijd zou tegenwoordig zijn, tot eene gedachtenis na; Hij wilde namelijk tusschen zich en onze zielen, zijne bruiden, geen ander onderpand van liefde

de ïader.nakel.— i. 181

stelleu dau zich zeiven.quot; — Hel Harï van Jesus is dus onze gevangene, :4ls geketend in onze tabernakelen, door de boeien zijner liefde.

TOEPASSING.

Ik zal eiken dag bet al lerliciligsle Sacrament bezoeken, en tot mij zeiven zeggen: Maar hoe! het Habt van Jesus stelt zijn vermaak er in bij ons te zijn, en ik zou er geen genoegen in vinden, bij het Haat van Jesus te wezen!

gebed.

Heere Jesus! uw Hart heeft ons te veel bemind; was het dan niet voldoende gedurende den dag in dit liefdevol Sacrament te verblijven, wanneer Gij aanbidders kunt hebben, die U gezelschap houden? Waarom er nog geheel den nacht willen wezen als de kerken gesloten zijn en de menschen naar huis gaan en ü geheel alleen laten? Maar ik begrijp U, de liefde heeft II onzen Gevangene gemaakt; uwe teedere liefde voor ons houdt U zoo aan ons gehecht, dat Gij, noch bij nacht, noch bij dag, van ons kunt scheiden. O beminnelijke Zaligmaker! alleen dit liefde-

1S2 vijf en twtigste dag.

blijk van uw Hart iiiOesl alle mensclien in aanhoudende aanbidding voor de heilige Ciborie doen neerknielen, zoodanig, dat zij er slechts met geweld van verwijderd konden worden; en, gedwongen XJ te verlaten, moesten zij aan itn voet van het allaar al de genegenheden van hun hart laten voor dien raenschgcwordeü God , die in dien tabernakel wil opgesloten blijven, om over ons Ie le waken, aan onze behoeften te voorzien, en om ons te beminnen, steeds wachtende op den dag, wanneer uwe geliel'koosde minnaars U komen bezoeken. Ja, mijn Jesus! ik wil U voldoening geven; ik wijd ü geheel mijn wil en al mijne genegenheden toe. Dat alles, wat in mij is, wijke voor uwe Helde: eigenvoldoening, vermaken, eigen wil; wees meester van alles. O Liefde! o God van liefde! heeischover mij; bezit geheel mijn wezen; vernietig in mij alles, wat aan mij toebehoort en niet aan U is. O mijne Liefde! laat niet toe, dat mijne ziel zich nog vasthechte aan de schepselen. Ik bemin U, mijn God! en ik wil U alléén en voor altijd lieminnen.

de tabernakel. — ii.

schietgebed.

O Maria, wat zijt Gij gelukkig, Gij, wier Hart volkomen aan het Hart van Jesus gelijkvormig is geweest!

ZES EN TWINTIGSTE DAG.

De Tabernakel.

II.

Naderen wij den tabernakel; wij vinden er

het hart van jesds, dat van ons een bezoek van eerboete verwacht.

O ! hadde ik het hart, de stem en de tranen van een H. Franciscus van Assisië, om op alle plaatsen der wereld te roepen: de Liefde is niet bemind! de Liefde is niet he-mind!... Er beslaat geen pijnlijker smart voor een minnend hart, dan /.ijn liefde veracht te zien, vooral als het groote blijken zijner liefde heeft gegeven en men aan deze liefde door eene zwarte ondankbaarheid beantwoordt. Konde het Hart van Jesus nu nog lijden gelijk in zijn sterfelijk leven, dan zouden de meeste tabernakelen voor Hem zoovele Olijfbergen zijn, waar Jesus den doodstrijd

181 zes en twintigste dag.

uilslond. Wat een overmaat van liefde van dit goddelijk Hart voor de menschen! Ter hunner liefde is Hij zoo ver gekomen, dat Hi j in dit sacrament zijne Majesteit verbergt, zijne glorie verduistert; ja, zijn goddelijk leven, als 't ware, vernietigt; en daar op het altaar schijnt Hij geene andere bezigheid te hebben, dan de menschen te beminnen. Maar welke dankbaarheid betuigen Hem de mensehen?... Ja, zijne teederheid is boven mate groot geweest, want Hij heeft het geluk van de menschen boven zijne eigene waardigheid gesteld. Wist Hij dan niet aan welke verachting deze uitvinding zijner liefde zou blootgesteld worden? Wij zien, en Hij heeft het reeds vóór ons gezien, dat de meeste menschen Hem niet aanbidden en Hem niet in dit H. Sacrament willen erkennen. Wij weten, dat diezelfde menschen het meer dan eens gewaagd hebben, de geconsacreerde Hostiën met voeten te treden, ze ter aarde, in het water, eu in het vuur te werpen. Wij zien nog, dat de meesten zelfs van hen , die in Hem gelooven, o jammer! in plaats van zooveel beleedigingen door hunne godvruchtige eerebetuigingen te vergoeden , zijne smart nog komen vergrooten door hunne

de tabernakel—ii. 183

oneerbiedigheden in de kerken, ol'Hem alleen laten op het altaar, soms zelfs zonder licht en de noodige versierselen. Eenestem doet zich hier aan elke edelmoedige ziel hoo-ren; Eerboete! Eerboete! Het Hart van •lesus verlangt, dat men Het bezoeke in geest van eerboete. En het krachtdadigste middel, om zoovele versmadingen te herstellen, is het gebed voor de bekeering der zondaars; want, als een zondaar zich bekeert, dan wischt hij zijne bedrevene zouden door de tranen van zijn berouw uit; en is dit geene voortreffelijke eerboete? Meer nog, hij zorgt voortaan niet meer in de zonde te hervallen door zijne edelmoedige voornemens; en is dit geene andere, nog voortreffelijkere eer-boele? Jesus zeide eens aan de heilige Maria Magdalena van Pazzi: «Aan u, de geliefkoosde zielen van mijn Hart, heh ik het toevluchtsoord (dat is het Lijden, waarvan het Altaar-sacrament de voortdurende gedachtenis is) toevertrouwd, opdat gij wetet, waar gij hulp kunt vinden voor mijne schepselen; gaat er dus heen, en helpt die arme zielen, die anders verloren gaan, zelfs met het offer van uw leven.quot; De Heilige dan, door zielenijver outvlamd, nflerde aan God, vijftig maal

186 zes en twintigste dag.

eiken dag, het bloed van den goddelijken Zaligmaker voor de bekeering der zondaars, en liet nooit een uur voorbijgaan, zonder voor hen te bidden ; zij stond zelfs dikwijls des nachts op, en ging bij het H. Sacrament voor hen ten beste spreken. In weerwil van dien ijver vond men haar eens in tranen wegsmelten ; en toen men haar naar de oorzaak harer droeflieid vroeg, antwoordde zij: «Ik ween, omdat het mij voorkomt, dat ik niets doe voor de bekeering der zondaars.quot; Dikwijls offerde zij zich als slachtoffer op, en zeide dan; «Heere Jesus, laat mij zoo dikwijls sterven en weer herleven, dat ik voor hen aan uwe Gerechtigheid kunne voldoen.quot; Zulke gedachte had deze groote Heilige var. de eerboete, die wij aan Jesus' Hart verschuldigd zijn.

Eerboete! Eerboete! onze eigene zonden vorderen het. En wat de toekomst betreft, zijn wij overtuigd, dat het een blijk vaa vertrouwen is, alleraangenaamst aan het Hart van onzen God, als wij, na eene bedrevene zonde, niet bevreesd zijn, ons voor zijne voeten te gaan werpen, om er Hem vergiffenis over te vragen.

Het Hart van Jesus is eene voor alle men-

de tabewiakel. — ii. 187

scben geopeuile bron, waarin wij, zoo dikwijls wij willen, onze zielen kunnen zuiveren van al de fouten en zonden, die wij eiken dag bedrijven. Het beste middel dus, als men eene zonde beeft bedreven, is, aanstonds zijne toevlucht te nemen tot het heilig Hakt van Jesus in het allerheiligste Sacrament.

TOEPASSING.

Ik zal in mijn dagelijksch bezoek bij het heilig Sacrament eerboete geven aan bet H. Hart van Jesus voor de zonden, die in de wereld bedreven worden, vooral, voor zoovele heiligschennissen, die gepleegd worden, niet alleen om hel verzwijgen der zonden in de biecht, maar ook om het gemis van ware bekeering. Ik zal dikwijls, in den geest van eerboete, dit schietgebedje zeggen:

Mijn Jesus! barmhartigheid! (100 dagen aflaat, 25 Sept. 1856).

gebed.

O mijn allerbeminnelijkste, zoete, dierbare Jesus; leven, hoop, schat, eenige liefde mijner ziel! wat heeft het U veel gekost, om bij ons, in het heilig Sacrament, te kunnen

188 zes en twintigste dag.

blijven! Gij hebt moeten sterren, om vervolgens op onze altaren te kunnen wonen. En wat al beleedigingen hebt Gij in dit Sacrament zelf niet moeten verduren, om ons de weldaad uwer tegenwoordigheid te schenken ! Alles heeft voor uwe liefde en voor uw verlangen , om door ons bemind te worden, moeten wijken. O zoete Zaligmaker, konde ik met mijne tranen, ja met mijn bloed, die droevige plaatsen besproeien, waar uw liefdevol Hart zooveel in het heilig Sacrament heeft moeten lijden! Maar, dewijl mij deze troost niet geschonken is, verlang ik toch, o Jesus, en ik maak het voornemen, TI dikwijls te bezoeken, om U te aanbidden, gelijk ik het thans doe, ter vergoeding van de versmadingen, waarmede de menschen U in dit liefdegeheim bejegenen.

Hemelsche Vader, gewaardig de nietige hulde aan te nemen, die ik U thans breug, ik, de ellendigste der menschen, ohi den hoon te herstellen , welke uw Zoon Jesus op het altaar wordt aangedaan; neem ze aan in vereeniging van de oneindige hulde, ■welke Jesus zelf li op het Kruis heef, gebracht en welke Hij U nog, eiken dag, geeft in zijn Sacrament, — O mijn Jesus'. Konde

èK Tabernakel. — in. 189 ik alle menschcn van vurige liefde doen branden voor uw Sacrament van liefde!

schietgebed.

O mijn Zaligmaker! mochten alleharlon voor U van liefde branden, gelijk uw Hart brandt van liefde voor ons!

ZEVEN EN TWINTIGSTE DAG.

De Tabernakel.

III.

Naderen wij den tabernakel ; wu vinden er

het hart van jesus, dat van ons een bezoek van liefde verwacht.

Pater Balthazar Alvarez weende, als hij de paleizen der groeten zoo vol menschen zag, die hunne opwachting gaan maken bij eon mensch, van wien zij eene armzalige voldoening hopen, terwijl men de kerken, waar de goddelijke Meester der wereld woont, zoo loêg laat. Inderdaad, wat treurige eenzaamheid is er gewoonlijk bij onze tabernakelen! Komt Jesus gezelschap houden en Hem door uwe tegenwoordigheid troosten; zijn

goddelijk Hart vraagt het u en belooft u den — ^

190 zeven en twintigste dag.

overvloed zijner genaden, als gij Het dezen troost bezorgt.

Komt tot dit minnend Hart ; Het zal u elk uur met goedheid ontvangen. Jesus is daar voor alien die naar Hem verlangen. — Ik ben, zogt Hij ons in het Hooglied, de liloeirj des velds en de Lelie der dalen : Ego Flos campi et Lilium convallium (Cant. 2-1). Hij noemt zich lelie der dalen, om ons te doen begrijpen, dat Hij ootmoedig van Harte is, en dat de nederigen alléén Hem vinden. Hij noemt zich bloem des velds, omdat Hij voor allen genaakbaar is. De tuinbloemen worden bewaard en achter de muren opgesloten; iedereen mag ze niet plukken noch ze zelfs zien.De veldbloemen integendeel kunnen door iedereen gezien worden en eenieder mag ze afplukken: zoo is het Hart van Jesus voor allen, die naar Hetzelve verlangen, genaakbaar. Als men de paleizen der grooten wil ingaan, vindt men dikwijls een schildwacht, die zegt; het is thans geen geschikt uur, maar als men hel Hart van Jesus wil binnen gaan, is het voldoende zich tot Maria te wenden ; dan verkrijgt men op hetzelfde oogen-blik gehoor. Komt tot dit Hart, voor ailen zoo toegankelijk; Het is daar, om u tener-

Augustinus, dat Het meer verlangt ons zijne genaden uit te deelen, dan wij ze wenschen te ontvangen; plus vult lila dare quam nos accipere. Het is daar, bij het heilig Sacrament , zegt de zalige Henrieus Suso, dat Jesns het spoedigst onze gebeden verhoort. Hij is daar als eene moeder, die zich van haren te overvloedigen melk wil ontlasten. Deze Koning van glorie, zegt de H. Teresia, heelt zich in het Altaar-sacrament onder de gedaanten van brood verbors[en en alzoo zijne majesteit omsluierd, om ons aan te moedigen, met grooter vertrouwen tot zijn aanbiddelijk Hart te naderen. Naderen wij Hem dan met groot vertrouwen en vragen wij zijne genaden.

Komt tot dit zoo rijk en goed Hart; Het is daar, om u te troosten. O! haddet gij het ondervonden, gij zoudt zeggen met de gra-» vin van Fevia, later non geworden in de Orde-der II. Clara, en om hare veelvuldige bezoeken bij Jesus, bruid van hel heilig Sacrament genoemd : «Ik zou wel voor eeuwig daar kunnen blijven!... Wilt gij dus aan het liefderijk Hart van uw God behagen, bezoekt Hem dan zoo dikwijls gij kunt en spreekt

192 zeven en twintigste dag.

met Hem met het grootste vertrouwen; Hij, van zijnen kant, zal zich gewaardigen, u te antwoorden en met u te spreken. Gij zult wel niet op gevoelige eu hoorbare wijze zijne stem vernemen; maar Hij zal u inwendig toespreken in woorden, die uw hart wel zal verstaan, wanneer gij u zult onthechten van de schepselen, om, hart aan hart, met uw God te onderhandelen: ducam earn in soli-tudinem et loquar ad cor ejus (Os. 2-14). Hij zal dan tot u spreken door goddelijke ingevingen, door innerlijke lichtstralen, door liefdeblijken,door zoete aandoeningen,die hel hart doordringen, door innige overtuigingen \ an bekomene vergilfenis, door verzekering van vriendschap, door de hoop op den hemel, door zielsgeneugten, door streelingen zijner genade, door omhelzingen en teedere beje-gingen. In één woord. Hij zal u die woorden van liefde doen hooren, welke de zielen, die Hij bemint en die Hem alléén zoeken, altijd verstaan. Als gij het Hart van Jesus, zoo verlaten in de eenzame kerken, bezoekt, zult gij het Haut gevonden hebben, waaraan gij behoefte hebt, het Hart van den waren en eeuwig getrouwen Vriend. Laat dus geen enkelen dag voorbijgaan, zonder in eene

be tabernakel. — iii. (93

kerk, eenigeu tijd, al ware hel maar één kwartier uurs, voor hel heilig Sacrament te gaan doorbrengen. O! wat is hel zoet, aan den voel van het altaar met geloof Ie vertoeven! O! wat is het troostend, zijn hart in het Hart van Jesus le gaan uitstorten!...

TOEPASSING.

Het Hart van Jesus is getrouw en standvastig in zijne liefde, omdat Het nooit onze kerken verlaat,in weerwil der beleedigingen, die Het heeft le verduren. Waarom zou ik Het dan niet dagelijks blijven bezoeken ? Indien Jesus van daag mijn bezoek verdient, zal Hij het dan morgen en overmorgen niet evenzeer waardig zijn?... Na mijn bezoek bij Jesus, zal ik niet vergelen, Maria en Josef te groeten.

gebed,

Duld, dat ik tot u spreke, o liefdevol Hart van mijn Jesus, waaruit al de sacramenten, en vooral dit liefde-sacrament gevloeid zijn. Ik wenschte U zooveel eer en glorie te geven, ais Gij glorie geeft aan den hemelsehen Vader in de kerken. Ik weel dat Gij mij op dit altaar met dezelfde liefde bemint,

IS

10 i ZEVEN EN TWINTIGSTE DAG.

waardoor Gij voor mij ontvlamd waart, toen Gij op het Kruis in een afgrond van smarten stierl't. O aanbiddelijk Hart ! verlicht hen, die U niet kennen en maak, dat zij U kennen. Verlos door uwe verdiensten de bedroefde zielen uit het vagevuur, die toch uwe bruiden zijn, of wil ze ten minste troosten en verkwikken. Ik aanbid ü, ik bedank U, 'ik bemin U mot al de zielen, die, op aarde en in den hemel, U op dit oogenblik beminnen. o allerzuiverst Hart, zuiver mijn hart van alle gehechtheid aan de schepselen, en vervul het met uwe heilige liefde. O allerzoetst Hart, maak U meester van geheel mijn hart, zoodat het gansch aan U loe-behoore en het altijd kunne zeggen, dat niets bij machte is, het van ü te scheiden: neque mors, ncque vita... poterit nos se,parare a charilate Dei, quae est in Christo Jesu (Rom. 8-38). o allerheiligst Hart ! prent in mijn hart de bittere smarten, welke Gij op aarde zoovele jaren, en met zooveel Helde voor mij hebt geleden, opdat ik, ze altijd voor oogen hebbende, voortaan naar het lijden van dit leven verlange, of ten minste het geduldig ter uwer liefde ver-drage. Allcroolmoedigsl Hart van Jesus!

oe heilige communie. —i. 195

leer mij uwe ootmoedigbeid. Zachlmoedig Hart van mijn Zaligmaker, doe mij iu zachtmoedigheid aan U gelijken. Verwijder uit mijn hart alles, wat U niet aangenaam is; trek het geheel tot U, opdat het niets wille of verlange, dan wat Gij wilt. Maak, in één woord, dat ik slechts leve, om U te gehoorzamen, om U te beminnen, om U te behagen. Ik erken, dat ik U te veel verschuldigd ben, dat Gij mij te veel hebt verplicht; hel is nog al le weinig, mij geheel voor U te slachtofferen.

schietgebed.

O Welbeminde van mijn hart! Ik wensch-te, dat alle menschen de teedere liefde kenden, die Gij hun toedraagt.

ACHT EN TWINTIGSTE DAG.

De Heilige Communie.

I.

Naderen wij tot de ii. communie; wij vinden

er het hart van jesüs, verlangend zich innig met ons te vereenigen.

Wal is de gedachte van den H. Laurentius

196 acht ek twintigste dag.

Justinianus schoon! O God van liefde, zoo roept hij uit, Gij hebt gewild, dat ons hart met het Vwe slechts één hart zou uitmaken: voluisti ut tecum unum cor haberemus (De Inc. div. am. c. 5).

Één hart! O heilig Geloof, zeg het ons; Hij, zegt Jesus-Christus, die mijn vleesch eet, blijft in mij en ik in hem: qui manducat meam carnem... in me manet et ego in Ulo (Joan. 6-57). Hij die dus communiceert is in Jesus en Jesus is in hem. Jesus is in zijn hart en hij is in het Hart van Jesus; er bestaat hier eene ware vereeniging.

Één hart! Ja, zegt de heilige Cyrillus van Alexandrië, hij, die communiceert vereenigt zich met Jesus gelijk twee stukken was, als zij te zamen gesmolten worden.

Één hart I Wie heeft dit onuitsprekelijk wonder gedaan? — De liefde. Het voornaamste uitwerksel der liefde, zegt de heilige Dionysius, de Areopagiet, is tot de vereeniging te voeren, daarom juist heeft het minnend Hart van Jesus de H. Communie willen instellen, om zich op de innigste wijze met ons te vereenigen. Dewijl Hij ons vurig beminde, heeft Hij zich met ons in het heilig Sacrament willen vereenigen, opdat wij als

DE HEILIGE COMMUNIE. — I. 197

ééne en dezelfde zaak met Hom zoudeu zijn; zoo sprak de heilige Joannes Chrysostomus ; semetipsum nobis immiscvit, ut unum quid simus; ardenter enitn amantium hoc est (Ad pop. Ant. Hom. 61).

Eén hart! Ziet, hoe die vereeniging innig is: Jesus had zich aan ons gegeven als Meester, als toonbeeld en als slachtoffer; nu moest Hij nog de uiterste liefdegrens overschrijden: zich aan ous geven als voedsel, om met ons als een en dezelfde zaak te worden, gelijk het voedsel dezelfde zaak wordt met hem, die het gebruikt. Welnu, dit deed Jesus toen Hij dit wonderbaar Sacrament van liefde onder de gedaante van brood instelde. «Neen,quot; roept de H. Franciscus van Sales uit, verrukt door eene zoo wonderbare liefde, «neen, de Zaligmaker kan in geene handeling liefelijker, noch beminnelijker beschouwd worden dan in deze, waarin Hij zich, om zoo te spreken, vernietigt, en ons voedsel wordt, om onze zielen te doordringen en zich innig met het liait en het lichaam zijner vrienden te vereenigen.quot;

Één hart! Moeten wij hier vooral niet uitroepen met den H. Laurentius Justinianus: vidimus Sapientiam a mor is nimietale in fa-

198 acht en twintigste dag.

tuatam (Serm. de Nat. Dom.): Wij hebben de Wijsheid zelve als dwaas gezien door de bovenmatige liefde voor de meuschen. — Maar, o Heere Jesus, zulke overmaat van liefde betaamde niet aan uwe Majesteit! — Zij betaamde aan mijn door liefde ontvlamd Haiit, antwoordt Jesus door den mond van den H. Petrus Chrysologus; weet gij dan niet, dat een hart, door de liefde ingenomen, geen acht slaat op hetgeen betamelijk is? Het gaat, niet waarheen de rede het roept, maar waarheen zijne liefde het medesleept: amor ratione caret, et vadit quo ducilur, non quo debeat (Serm. 147).

Één hart! En ik zou zonder liefde tot de communie naderen? Is het dan mogelijk vuur in zijn boezem te verbergen, zonder de kleederen te verbranden? God is een verslindend vuur: ignis eonsumens est (Deut. 4-24). Hij komt zelf in de communie, om de zielen te ontvlammen door de goddelijke liefde, en mijne ziel zou koud blijven te midden van dat vuur? Neen, ik zal mij verbeelden, als ik mijn Jesus ontvang, dat Hij mij zegt, wat Hij aan zijne getrouwe dienares Margareta van Yperen zeide: « Zie, mijne dochter, wat eene schoone vereeniging er

DE HEILIGE communie. — I. 199

bestaat tusscheu Mij en u, tusschen mijn Hart en het uwe; bemin Mij dan, blijven wij immer door de liefde vereenigd en scheiden wij nooit van elkaar.quot;

Één hart! Ik zal het nimmer vergeten! Één hart nu in den tijd!... en dan... één hart in de eeuwigheid!... Want het heilig Altaar-sacrament is het onderpand der toekomende glorie : pi gnus futurw glorias

TOEPASSING.

Zoo dikwijls als ik te commnnie ga, zal ik zoggen: « o Maria, mijne Moeder, geef mij uwen zoeten Jesus, gelijk Gij Hem eertijds hebt gegeven aan de herders en de Wijzen. Ik wenschte uw Hart te bezitten, om Hem te beminnen. Zeg Hem, dat ik uw toegenegen dienaar ben, dan zal Hij mij inniger met zijn Hart vereenigen.quot;

gered.

O mijn Jesus, ware en eenige Vriend mijner ziel! Wat knndet Gij meer doen, om door mij bemind te worden? Gij waart niet tevreden met voor mi j te sterven, Gij wildet nog dit aanbiddelijk Sacrament instellen, om ü geheel aan mij te geven, en U daardoor

200 acht en twintigste dag.

innig, hart aan hart, met een zoo verachtelijk en ondankbaar schepsel, als ik ben, te vereenigen; meer nog. Gij zelf noodigt mij uit, om U te ontvangen, en Gij verlangt dit vurig! O onmetelijke, onbegrijpelijke, oneindige liefde ! Een God wil zich aan mij geven ! — Mijne ziel, gij gelooft dit wonder van liefde, en wat doet gij? wat zegt gij? — O God! O God ! O oneindige Beminnelijkheid, eenig Voorwerp van alle liefde! Ik bemin U uit geheel mijn hart, ik bemin U boven alles, ik bemin U meer dau mij zeiven, meer dan mijn leven. O! mocht Gij toch door alle menschen bemind worden; konde ik maken, dat alle harten U beminden, gelijk Gij het verdient! Ik bemin U, o oneindig beminnelijke God! Eu ik vereenig de liefde van mijn arm hart met de liefde van de Serafijnen, met de liefde van het Hart van Maria, met de liefde van het Hart van Jesus, uw zoo beminden en minnenden Zoon, zoodat ik U bemin, o oneindige Goedheid, met de liefde, waarmede de Heiligen, Maria en Jesus U beminnen; ik bemin U, omdat Gij het verdient en om U te behagen. Verwijdert U uit} mijn hart, gij, aardsche genegenheden, die' niet voor God zijt.

de heilige coumunie.— ii. 201

O Moeder der schoone liefde! Allerheiligste Maagd Maria! help mij dien God beminnen, dien Gij zoo vurig verlangt bemind te zien.

schietgebed.

O schoone vlammen, die uil het van liefde brandend Hart van mijn Jesus opstijgt, ontvlamt mijn hart door liefde.

NEGEN EN TWINTIGSTE DAG.

De Heilige Communie.

II.

Naderen wij tot de heilige communie; wij

vinden er het hart van jesus, verlangend zich zeer dikwijls met ons te vereenigen.

De liefde leidt van nature tot de vereoni-ging met het beminde voorwerp, of liever, volgens de gedachte van den H. Augustinus, de liefde is een gouden keten, die de harten van hen, die elkaar beminnen, samenbindt: amor est quaedam vitta, duo aliqua copu-lans (De Trin. I. 8. c. 10). En dewijl deze

202 negen en twintigste dag.

vereeniging niet van verre tot stand kan worden gebracht, daarom verlangt hij, die bemint, altijd de legenwoordigheid van den beminden persoon. De bruid van liet Hooglied, zich verwijderd ziende van haren Beminde, kwijnde en bad hare gezellinnen. Hem hare smart bekend te maken, opdat Hij haar zou komen troosten door zijne tegenwoordigheid: adjuro vos, filicB Jerusalem, si inveneritis Dilectum meum, ut nuntietis si quia amore langueo (Cant. 5-8).

Die vereeniging nu van den mensch met zijn God heeft plaats in de Heilige Communie , gelijk het woord zelf het aanduid!. Doch slaan wij hier verbaasd over een wonder van ondankbaarheid en een wonder van liefde. Van den eenen kant zie ik het hart van den mensch, dat toch zoo groote behoefte heeft aan zijn God, zich van de heilige Communie verwijderen, of zoo zelden mogelijk tot dezelve naderen; en van den anderen kaut zie ik het minnend Hart van Jesus, dat deze vereeniging verlangt, zoekt en op alle mogelijke wijzen dringend afsmeekt. Hij geeft zijn vurig verlangen te kennen; desi-derio desideravi hoe Pascha manducare vo-biscum (Luc. 22-15). Ik heb vurig verlangd

de heilige communie.-ii. 203

dit Paschen met u te eten. — Dit vurig woord werd in het laatste avondmaal uitgesproken ; maar het vuur, dat toen Jesus' Hart verteerde, is thans niet verminderd. Daarom houdt Hij niet op, ons de teederste uitnoodigingen te doen: Komt, eet het brood en drinkt den wijn, dien Ik u heb bereid : venite, comedite panem meum, et bibite vi-num quod niiscui vobts (Prov. 9-igt;). Niet tevreden ons uit te noodigen, legi. Hij er ons de verplichting van op door een uitdrukkelijk gebod: Neemt en eet; dit is mijn Lichaam: ac ei pi te el comedite: hoc est Corpus meum (Math. 26-26). Wat meer is, Hij lokt ons uit door de belofte van het eeuwig leveu: Hij, die dit brood zal eten zal eeuwig leven : qui manducat huno panem rivet in (Bternum (Joan. 6-bö). Hij bedreigt ons zelfs met het verlies van den hemel, als wij zijn Vleesch niet willen eten: tenzij gij het Vleesch van den Zonn des menschen zult gegeten hebben, zult gij het leven niet in u bezitten: nisi manducaveritis carnern Filü hominis, non habebitis vitam in vobis (Joan. 6-54). — Wat zoggen ons al die uitnoodigingen, die beloften, die bedreigingen? Zij duiden ons het verlangen aan, dat het Hart van

204 negen en twintigste dag.

Jesus heelt, zich met ons in het H. Sacrament te vereenigen, en dit verlangen spruit voort uit de groote liefde, welke Hij ons toedraagt. Het is duidelijk, dat dit verlangen van Jesus slechts bevredigd kan worden door dikwijls tot de communie te naderen.

Maar is het niet waar, dat het hart van den mensch deze zoete vereeniging, door het Hart van Jesus zoo gewenscht, zooveel mogelijk ontwijkt ? O dwaze minnaars der wereld ! roept de heilige Augustinus uit, onge-lukkigen, waar gaat gij heen, om uw hart te bevredigen? Komt tot het Hart van Jesus; dit alléén kan u het geluk, dat gij zoekt, geven; quo itis ? bonum quod amatis, ab Ulo est (Conf. 1, i. c. 12). Gij, die dit leest, wacht u voor deze dwaling; komt naar dit heilig gastmaal, om dat eenig Goed, waarin alle andere schatten gevonden worden, te zoeken : ama unum Bonum in quo sunt omnia bona (S. Aug. Man. c. 34). Gij vreest! — In de eerste eeuwen der kerk, braken de ge-loovigen eiken dag dit hemelsch Brood in hunne vergaderingen: quotidie... framjen-tes circa domos Panem (Act. 2-46). Ja, dat is ons dagelijksch Brood , zegt de hei'ige Ambrosius; gaat het dus eiken dag eten.

de heilige communie. — ii. 20Ï

opdat Het u eiken dag voordeelig zij: iste panis quotidianvs est; accipe quotidiè, ut quotidiè tibiprosit (De Sacram. I. b. c. 4).

Kunt gij niet eiken dag comir.unieeeren, gelijk die ijverige christenen van de groote eeuwen des geloofs, doet het ten minste zoo dikwijls gij kunt. Vergeet vooral de communie van den eersten Vrijdag van elke maand niet, waaraan het H. Hart van Jesus de uitgelezenste genaden heeft gehecht. Offert die communie op tot de drie reeds vermelde doeleinden; namelijk: 1« Om Jesus te bedanken voor de onuitsprekelijke gave, welke Hij ons heeft geschonken in het heilig Sacrament, door ons zi jn Lichaam, zijn Bloed, zijne Ziel, zijne Godheid, zijn Hart te geven; 2^C om de nalatigheid te vergoeden, waaraan gij u zoo dikwijls hebt schuldig gemaakt in het naderen tot de heilige Communie. Vraagt de vurigheid van eene H. Catharina van Siena, die naar haar biechtvader ging en uitriep: «O mijn Vader! geef mij het geliefkoosd voedsel mijner ziel, geef mij het voedsel mijner ziel!quot; Vraagt het geloof van eene H. Maria Magdalena van Pazzi, die weende, omdat zoovelen de Communie verwaarloozen; zij vreesde niet te zeggen: (tik zou liever

206 negen en twintigste dag.

sterven dan eene enkele communie, die mijn biechtvader mij verleent, achter te laten.quot; 3^e Om aan Jesus eerboete te geven voor uwe zonden en voor zooveel heiligschennissen, die jegens dit aanbiddelijk sacrament gepleegd worden. De goddelijke Zaligmaker sprak eens deze troostvolle woorden aan de eerbiedwaardige zuster Pudentiana Zagnoni: «Als gij dikwijls communiceert, zal Ik al uwe ondankbaarheden vergelen.quot; Nadert ook dikwijls tot de heilige Communie met een teeder medelijden. De heilige Teresia zag eens met ontzetting eenen ongelukkigen heiligschender, door twee duivelen die voor het heilig Sacrament sidderden, omringd; en zij hoorde Jesus uit de H. Hostie haar deze woorden zeggen: «Zie eens, Teresia, hoe ver mijne goedheid gaat, dat Ik, voor uw geluk en dat van alle menschen. Mij zoo in de handen van mijn vijand stel.quot;

TOEPASSING.

Ik zal den eersten Vrijdag van elke maand de communie van eerboete aan Jesus opdragen. Zijn goddelijk Hart vraagt het mij. Zou ik Jesus iets dat mij zoo voordeelig is, willen weigeren?

de heilige commume.— n.

gebed.

O teederste en edelmoedigste aller harten. Hart van mijn beminden Jesus! wat heeft U toch kunnen bewegen, U geheel aan ons tot spijze te schenken ? En wat zoudt Gij daarna nog meer kunnen doen, om ons te noodzaken U te beminnen ? O! verlicht ons, doe ons die overmaat van liefde begrijpen, die U heeft bewogen, U zeiven aan ons, arme zondaars, als voedsel te schenken. Maar als Gij U zeiven geheel aan ons geeft, dan is het billijk, dat ook wij ons geheel aan U schenken. O Hart van mijn Verlosser! hoe heb ik U toch zoo kunnen beleedigen, U, die mij zoozeer hebt bemind en die niets hebt gespaard, om mijne liefde te winnen? Voor mij, o Jesus! zijt Gij mensch geworden; ja, Gij hebt U zeiven aan mij tot spijs gegeven; zeg mij dan, wat kunt Gij nog meer doen? Ik bêmin U, oneindige Goedheid I Ik bemin U, oneindige Liefde! Heere Jesus, kom dikwijls in mijne ziel; ik wil mij dikwijls door de communie met U vereenigen, om mij van alles te onthechten en om U te beminnen, U alléén, die mijn leven zijt.

Allerheiligste Maagd Maria ! bid voor mij

208 dertigste dag.

eu maak mij door uwe voorbede waardig, uwen goddelijken Zoon, in zijn sacrament van liefde, dikwijls te ontvangen.

seuietgebed.

O beminnelijk Hart van mijn Jesus, hoe arm en ongelukkig is het hart, dat U niet bemint!

DERTIGSTE DAG.

De Heilige Communie.

III.

Naderen wij tot de heilige communie: wij vinden er het iurt van jesus, verlangend ons zijne genaden mede te deelen.

Toen de laatste nacht van Jesus' leven genaderd en het uur daar was, waarop Hij voor den mensch moest sterven, het uur, waarnaar Hij zoo vurig had verlangd, kon toch zijn Hart niet besluiten, ons in dit tranendal alléén te laten: en om zelfs niet door den dood van ons gescheiden te zijn, wilde Hij zich geheel voor ons als voedsel achterlaten.

de heilige communie. — iii. 209 Maar welk doel heeft Jesus, met zicli zoo aan ons te geven ? Wij weten, dat het dei-liefde eigen is, goed te doen aan hem, dien men bemint. Het Hart van Jesus wil dan ook in ons komen, om ons goed te doen; daarvoor bezit Hot al de rijkdommen van zijn hemelschen Vader: omnia dedit ei Pater inmanus {ioan. 13-3). Als Jesus dus in ons komt door de heilige Communie, brengt Hij ons een groolen schat van genaden. Na de communie kan men te recht zeggen ; vene-runt mi hi omnia bona pariier cum illd (Sap. 7-11). Alle schatten zijn met haar bij mij gekomen.-

Het voornaamste uitwerksel, dat het heilig Hart in dit goddelijk gastmaal in ons te weeg brengt, is het leven der genade te onderhouden. Vandaar, dat het H. Sacrament Brood des levens genoemd wordt; want, gelijk het stoffelijk brood het leven van het lichaam bewaart, zoo bewaart dit geestelijk Brood het leven der ziel, dat in de heilig-makende genade bestaat.

Maar dit kostbaar leven zou van korten duur wezen, als men van de ziel dt ziekten niet verwijderd hield, die haar allengskens tot den dood zouden voeren; ik bedoel de

U

210 dertigste dag.

dagelijkscbe zonden en de driften. Welnu, ook dit werkt het Hart van Jesus in ons uil door de heilige Communie; Hij doet dan gelijk een liefdadig geneesheer, die zelf het geneesmiddel aan een dierbaren zieke brengt. Inderdaad, de Communie is, volgens de Kerkvergadering van Trente, een behoedmiddel, dat ons van de dagelijksche zonden zuivert en ons voor de doodzonden bewaart: antidotum quo liberemur a culpis quotidianis et a peccatis mortalibus prceser-vemur (Sess. 13. cap. 2). Üe communie zuivert ons van de dagelijksche zonden, want dit goddelijk Sacrament, gelijk de heilige Thomas zegt (P. 5-q. 79 a. i), wekt den niensch op, om akten van liefde Ie doen, die de dagelijksche zonden uitwisschen ; zij bewaart ons, ter zelfder tijd, voor doodzonden, door de vermeerdering der genade, welke zij in ons bewerkt. In de communie ontspringt er aan Jesus' Hart eene bron van levend water, dat het vuur der driften, die ons verleren, stuit; dat hij dus, die bij zich dat vuur voelt branden, tol de H. Communie nadere, en hij zal weldra zijne driften, zoo niet uitgeroeid, loch verkoe'd r.ion, «Indien iemand uwer,quot; zeide de heilige Bernardus,

DE HEILIGE COMMDNIE. — III. 211

« zicli niet zoo dikwijls en minder hevig gedreven voelt tot gramschap, tol nijd, tot onzuiverheid en tot andere ondeugden, dat hij het Sacrament der liefde, hetwelk hij ontvangt, bedanke; want dit brengt in hem dat gelukkig uitwerksel te weeg.quot;

Doch niets is meer onvereenigbaar met de zonde, dan de ware liefde tot God; Wie zal er dan onze harten door ontvlammen? Wederom het H. Hart van Jesus door de liefderijke uitvinding der Communie.

God is liefde: Deus char Has est (I Joan. 4-8). Hij is een vuur, dat in onze harten alle aardsche genegenheden verslindt: ignis consumens est (Deut. 4-24). En dat liefdevuur is de Zoou van God op de aarde komen brengen, gelijk Hij zelf het verklaart: ignem veni miltere in t er ram; en Hij voegt er bij, dat Hij niets zoozeer verlangt, dan er onze harten door ontvlamd te zien: et quid volo nisi ut accendatur (Luc. 12-49). Welken liefdegloed ontwaren zij dan ook niet in hun hart, die met vurigheid communicee-ren! Wij komen van de heilige Tafel terug, zegt de heilige Joannes Chrysostomus, dragende in onzen boezem eene gloeiende kool, die ons zoodanig ontsteekt, dat de liefde-

2! 2 dertigste dag.

vlammen, welke uil ouze harten opslij-, gen , ons zelfs voor de hel verschrikkelijk maken, en dan nemen de duivelen niet sleehls de vlucht, maar wij worden neg omringd door de heilige Engelen. (Ad pnp. Ant. Hom. 61).

Door de heilige Communie eindelijk worden wij door het hart van Jesus tot eene voor ons zwak verstand onbegrijpelijke hoogle opgevoerd; want het hemelschBrood wordt eene en dezelfde zaak met ons, gelijk het lichamelijk voedsel in ons bloed veranderd wordt, doch met dit verschil, dat de aardsche spijzen in ons wezen veranderd worden, terwijl wij, dit goddelijk voedsel nuttigende, in Jesus-Christus worden veranderd; daarom laat Rupertus den Zaligmaker aldus spreken: comedite et eritis vos gratid quod Ego sum naltird (In exod. lib. 3. c. 12): eet, en gij zult door mijne genade worden, wat Ik ben van nature. — Dit is het juist, wat Jesus eens zeide aan den heiligen Augustinus: nee tu me in te mutalis, sed lu mutaberis in me (Conf. 1. 7. c. 10); gij zult Mij niet in u veranderen, maar gij zult in Mij veranderd worden. — Zoo zal het heilig hart geheel ons wezen komen her-

DE HEILIGE COMMUNIE. — III. 213

vormen, door ons een nieuw hart le selien-ken : dabo vobis cor novum (Ez, 56-20).

Indien de communie zoo voordeelig is, van waar komt het dan, vraagt de Kardinaal Bona, dat zoovele zielen er zoo weinig vrucht mede doen? Dit komt niet, antwoordt hij, omdat het voedsel geen genoegzame kracht heeft, maar, omdat hij, die het nuttigt, niet goed gestold is: defectus non est in cibo, sed in edentis dispositione (De Sac. M. c. 6§6). Al het kwaad komt van de slechte gesteltenis en vooral van het gebrek aan voorbereiding. Het vuur verteert spoedig het droog hout, maar langzaam het groene en vochtige, omdat dit niet geschikt is om te branden. De Heiligen hebben zooveel vrucht met hunne communiën gedaan, omdat zij zich zoo goed voorbereidden. De heilige Aloisius van Gonzaga bereidde zich drie dagen tot de communie en besteedde drie andere aan zijne dankzegging; tot dat einde droeg hij al de dagelijk-sche werken aan Jesas-Christus op.

TOEPASSING

Ik zal mij zorgvuldig tot de Communie

f

214 dertigste dag.

voorbereiden, vooreerst, door mij meer en meer te onthechten van de schepselen; en vervolgens, door vurig te verlangen, in de liefde Gods toe te nemen. Reeds daags te ₍^ voren zal ik naar de komst van mijn God verlangen en zeggen: O Hart van Jesus! Kom. mijne ziel verzucht naar II! — Tot dankzegging zal ik dikwijls gedurende mijne bezigheden zeggen : O zoet Hart van Jesus!

laat niet toe, dat ik nog door de zonde van LI gescheiden worde; maak, integendeel, dat _j ik U meer en meer beminne.

gebed.

O mijn goede, zeer beminnelijke Zaligmaker! met wat groote liefde bezoekt Gij mij,

als Gij door de heilige Communie in mijne ziel komt; dan vereert Gij mij niet slechts door uwe tegenwoordigheid, maar Gij wordt zelfs mijn voedsel. Gij vereenigt U met mij, Gij geeft U geheel aan mij, zoodat ik U in waarheid kan zeggen ; Mijn Jesus!

Gij zijt geheel aan mij; het is billijk dat ik mij geheel aan U geve. — Ik ben slechts een ellendige aardworm, en Gij ^ zijt mijn God ! O God van liefde , o Liefde

—m-;-

de heilige communie.— hf. 2iö

quot; mijner ziel! Wanneer zal ik U geheel toe-behooren, niet alleen met woorden, maar inderdaad? Gij kunt dit bewerkstelligen, o Jesus! Vermeerder in mij, door de ver-diensten van uw Hart, het vertrouwen, opdat ik van U deze groote genade verkrijge, l geheel U toe te behooren vooraleer ik sterve. Mijn God ! Gij verhoort allen, die U aanroepen, verhoor dan heden het gebed eener ziel, die U waarlijk verlangt te beminnen. Ik wil U beminnen uit al mijne krachten , ik wil U in alles gehoorzamen, zonder eigenbelang, zonder troost, zonder helooning; ik wil U dienen uit liefde, alleenlijk , om U te behagen, om uw Hart , dat mij zoo leeder bemint , te voldoen. Mijn loon zal zijn , U te mogen beminnen. O beminde Zoon des Vaders! maak U meester van mijne vrijheid , van mijnen wil, van alles, wat mij toebe-hoort, van geheel mij zeiven, en schenk U aan mij ; ik bemin U, ik zoek U, ik verzucht naar U: ik verlang naar U, ik verlang naar U, ik verlang naar U!

O Maria, Moeder van mijn Verlosser! bid voor mij, opdat ik, meluwe hulp, uwen goddelijken Zoon, met eene vol-

216 DERTIGSTE DAG, ENZ.

maakte liefde ontvauge en ik eeno ziel volgens zijn Hart moge worden.

schietgebed.

O liefdevol Hart van mijn Jesus! maak, dal mijn hai l ü geheel toobehoore.

VERSCHIJNING VAN DEN ZALIGMAKER

aan de Zaliqe Margareta Maria Alticoque.

HET HEILIG UUR.

HET HEILIG UUR.

INLEIDING.

I. Oorsprong van het Heiug Udr.

Wij zijn de godvruchtige oefening, welke /»eï Heilig Uur genoemd wordt, aan het liefderijk Hart van Hem, die zijn vermaak er in vindt, met de mensehen te wonen, verschuldigd. Op zekeren dag verscheen de goddelijke Zaligmaker aan de zalige Marga-reta Maria, en zeide haar: «Ikzal u al de nachten van Donderdag op Vrijdag deelachtig maken aan die doodelijke droefheid, welke Ik in den hof van Olijven heb ondervonden; en deze deelneming aan mijne droefheid zal u eene soort van doodstrijd doen uitstaan, die smartelijker is dan de dood zelf. Gij zult u vereenigen met het nederig gebed, dat Ik alstoen, in mijne smart, mijnen hemelschen Vader aanbood, en daarom moet gij tusschen elf uren en middernacht opstaan, en met Mij,

220 het heilig dur.

gedurende één uur, ter aarde neergebogen, blijven bidden, om, door barmhartigheid voor de zondaars af te smeeken, de goddelijke gramschap te stillen , en tevens de smart te vereeren en te lenigen, die Ik uitstond, omdat mijne apostelen Mij hadden verlaten, waarom Ik hun moest verwijten, dat zij nog geen uur met Mij konden waken.quot;

De zalige Margareta was getrouw aan dit aanbiddings-uur; en het Habt van Jesus, dat zich nooit in edelmoedigheid laat overwinnen, wist haar te beloonen door ontelbare gunsten. Van daar komt dan die gewoonte bij de godvruchtige personen, een uur van den nacht, van Donderdag op Vrijdag, in het gebed door te brengen, om de smarten van het Hart van Jesus in den hof van Olijven, te vereeren.

II. Gemakkelijke wijze , om het heilig uur door te brengen.

Velen doen de oefening van het Heilig Uur niet, omdat zij de moeielijkheden, er aan verbonden, bij zich zeiven overdrijven. Het is goed op te merken, dat deze godvruchtige oefening, zijnde niet verplichtend, op elk uur

im.eiding. 521

kan gehouden worden; en op elk uur zal zij het goddelijk Hart van Jesus aangenaam zijn; het is nogtans beter, ze te verrichten, ol'wel op het uur, door Jesus zelfbepaald, of legen zonnenondcrgang, of daarna. Geene bepaalde plaats of houding wordt vereischt; het is om het even ze te doen in de kerk, of te huis, of onder weg, of geknield, staande of gezeten. Het is ook geoorloofd dit uur in verschillende godvruchtige oefeningen te verdoelen ; bij voorbeeld: men kan gedurende een kwartier eenige bemerkingen over Jesus' Lijden lezen; een tweede kwartier kan men over het gelezene wat nadenken; een derde, de statiën van den Kruisweg rondgaan; een vierde, den rozenkrans van de zeven smarten van Maria bidden. In een woord, iedereen kan die gebeden storten, welke het meest met zijne godsvrucht strooken. Het is dan het geschikte oogenblik te bidden voor de H. Kerk, voor Zijne Heiligheid den Paus, voor zijne eigene familie, voor de voortplanting van het geloof, de bekeering der zondaren, de stervenden, de zielen in het vagevuur, enz. enz.

Men ziet, dat de oefening van het Heilig Uur, aldus begrepen, zeer gemakkelijk in

222 het heiugdür.

het heiligdom van het huisgezin, gemeenschappelijk, zou kunnen verricht worden; en, zoo gedaan, zou zij nog aangenamer aan het Hart van Jesus zijn, die in het Evangelie heeft gezegd: «wanneer twee of drie in mijnen naam vergaderd zijn, daar ben Ik in hun middenquot; (Math. 18-20).

Men zou zelfs den tijd, waarop men gaat biechten, kunnen doen gelden voor het Heilig Uur. Als men naar de kerk gaat, verbeeldt men zich, dat men Jesus-Christus vergezelt naar den hof van Olijven ; in de kerk gekomen, herinnert men zich, door het onderzoek van geweten, de zonden, welke men heeft bedreven, en die reeds voor den geest van den Zaligmaker zweefden, toen Hij in doodstrijd was; men beweent zevervolgens met Hem, door vurige akten van berouw; men belijdt ze aan den biechtvader, als ware hij Jesus-Christus in persoon; eindelijk volbrengt men de opgelegde boete en men maakt weer het vast voornemen, nooit meer die zonden , welke het beminnenswaardig Hart van Jesus in zoo bittere droefheid hebben gestort, te bedrijven. Is dit geen! voortreffelijke en tevens zeer gemakkelijke en nuttige wijze om de oefening van het •

INLEIDING. 223

Heilig Uur te verrichten en te biechten te gaan? Om zooveel mogelijk deze godvruchtige oefening te vergemaUkelijken, geven wij hier twaalf overwegingen (uit de werken van den H. Alphonsus getrokken) over de droefheid van het Hart van Jesus iu den hof van Olijven. Wij geven er twaalf omdat wij vooral het vieren en de communie van den eersten Vrijdag der maand bedoelen, waarvan het Heilig Uur als de natuurlijke voorbereiding zal wezen. Wij noodigen dun ook de geloovlgen uit, deze hulde niet aan hel H, Hart, dat hen zoozeer heeft bemind, te weigeren. Het Heilig Uur zal voor hen eene school van de verhevenste deugden wezen, een schat van onwaardeerbare genaden, eene bron van troost, welke dikwijls zoo noo-digisin dit aardsch tranendal, en eindelijk een onderpand van bijzondere bescherming van het Hart van Jesus. Dan zal de Zaligmaker niet meer met den profeet kunnen zeggen : Ik heb iemand gezocht, die Mij zou troosten , en Ik heb hem niet gevonden: quasivi qui me consolaretur, et non invent

* Men kau ook voor het Heilig (Jur de overwegingen nemen, die in de maand van het H. Hakt worden gevonden.

224 gereden v00i1 het

(Ps. 68-21); maar Hij 7,al in ons hel woord van den H. Geest bewaarheid zien; in servis suis consolabitur (II Mach. 7-6). Hij zal in zijne dienaren getroost worden.

I GEBEDEN VOOR HET HEILIG UUR.

I.

Gebed tot het hart van jesüs door de

verdiensten van elke smart, die hij in het lijden verduurde.

Zoet Hart van mijn Jesus! ik bid U, door die vernedering, welke Gij hebt willen ondergaan, met de voeten uwer leerlingen te wassehen, mij de ware ootmoedigheid te geven, waardoor ik mij güarne voor iedereen verneder, en vooral voor hen, die mij verachten.

Zoet Hart van mijn Jesus'. ik bid u, door die doodelijke droefheid, welke Gij in den hof van Olijven hebt ondervonden, mij te bewaren voor de droefheid der hel, waar ik eeuwig van U verwijderd zou moeten blijven, zonder U te kunnen beminnen.

Zoet Hart van mijn Jesus! door dien heiligen afschrik, welken Gij van mijne zonden, die reeds voor uwen geest zweefden, hebt

heilig uur, 22s

gehad, geef mij eeuo ware tlrooflieid over al de beleedigingen, die ik ü heb aangedaan.

Zoet Hart van mijn Jesus! door de smart, die Gij hebt geleden, toen Gij door Judas met een kus werdt verraden, maak, dal ik ü getrouw zij en ü niet meer, gelijk voorheen, verlate.

Zoet Hart van mijn Jesus! door het verdriet, dat Gij ftadt, toen men ü ais een boosdoener, boeide en naar de rechtbank sleepte, hecht mij aan U door de zoele banden uwer liefde, zoodal ik noo'l meer van U, mijn eenig Goed, gescheiden worde.

Zoet Hart van mijn Jesus! door al die versmading, die slagen, die bespuwing, waarvan. Gij in hel huis van Caïphas het voorwerp waart, geef mij de kracht, geduldig en ter uwer liefde al den smaad te verduren, dien de menschen mij zullen aandoen.

Zoel Hart van mijn Jesus! door die bespotting, waarmede Herodes ü bejegende, toon Hij U als een dwaas behandelde, geef mij de genade, met zachtmoedigheid al do beleedigingen to verdragen, en geduldig (e blijven, al zou men mij een ellendig, dwaas of slecht mensch noemen.

Zoet Hart van mijn Jesus! door dien hoon,

13

226 gf.bkden voor het

U aangedaan, toen de Joden Barabbas boven ü stelden, geef mij de genade, met vreugde te verdragen, dat anderen, ook op onrechtvaardige wijze, mij worden voorgetrokken.

Zoet Hart van mijn Jesus! door die pijnen, die Gij in uw allerheiligst Lichaam in de geeseling hebt willen uitstaan, maak, dat ik alles, wat ik in ziekten en vooral bij mijn dood zal te lijden hebben, met geduld verdrage.

Zoet Hart van mijn Jesus! door de smart, welke de doornenkroon in uw goddelijk Hoofd veroorzaakte, geef mij de genade, nooit toe te stemmen in gedachten, die U mishagen.

Zoet Hart van mijn Jesus'. door die goedheid, waarmede Gij den Kruisdood, tot welken Pilatus U had veroordeeld, hebt aangenomen, geef, dat ik met gelatenheid den dood, die mij wacht, en al de kwellingen, die hem zullen vergezellen, aanvaarde.

Mijn Jesus! door de smarten, welke het dragen van het Kruis naar Calvarië U veroorzaakte, geef mij de genade, geduldig al de kruisen mijns levens te dragen.

Mijn Jesus! door de pijn, die Gij hebt geleden, toen men uwe handen en voeten aan

HEILIG OtIR. 227

het Kruis vastnagelde, bid ik U, mijnen wil aan uwe voeten vast te hechten, opilat ik niets meer wille, dan wat Gij wilt.

MijnJesus! dooi- die bitterheid, welke Gij hebt geproefd, toen men U met gal laaide, selicnk mij de genade, U niet te beleedigen door onmatigheid in eten en drinken.

Zoet Hart van mijn Jesus! door die droefheid, waarin Gij gedompeld waart op het Kruis, toen Gij uwe heilige Moeder vaarwel zeidet, ontdoe mij van de ongeregelde genegenheden jegens mijne bloedverwanten of alle andere schepselen, opdat mijn hart geheel en altijd U toebehoore.

Zoet Hart van mijn Jesus! door die troosteloosheid, waaraan Gij waart overgegeven op hetoogenblik van uw dood, toen Gij zelfs door uwen hemelschen Vader waart verlaten, geef mij de genade, geduldig al mijn hartzeer te verdragen, zonder ooit het vertrouwen in uwe goedheid te verliezen.

Mijn Jesus ! door die drie uren van foltering en doodstrijd, die Gij op het Kruis hebt doorgebracht, geef dat ik, ter uwer liefde, met overgeving de smarten van mijnen doodstrijd verdure.

Mijn Jesus! door dal hevig lijden, dat Gij

228 gebeden voor het

uitstondt, toen uwe heilige ziel zich van uv aanbiddelijk lichaam scheidde, geef, dat ik op het oogenblik van mijn sterven, den geest geve, terwijl ik U al mijn lijden niet eene akte van volmaakte liefde opoffer, om vervolgens U in den hemel te gaan aanschouwen van aanschijn tot aanschijn, en U te beminnen uit al mijne krachten gedurende de gansche eeuwigheid.

En Gij, o heilige Maagd Maria, mijne Moedor! Ik bid U, door het zwaard van droefheid, dal uw Hart doorboorde, toen Gij uw beminden Zoon het hoofd zaagt buigen en sterven, mij bij te staan in het uur van mijnen dood, opdat ik U ga zegenen en bedanken in den hemel, voor al de genaden, die Gij mij van het Hart van Jesus zult hebben verworven.

II.

Gevoelens van vertrouwen.

Mijn Jesus! mijne zonden maken mij bevreesd, maar uw voor mij geopend Hart boezemt mij vertrouwen in en troost mij. Gij zult mij de vergiffenis, die ik U vraag, niet weigeren, want Gij hebt voor mij uw bloed en uw leven gegeven. — 0 wonden

heilig uur. 229

van Jesus! O Hart van Jesus ! Gij zijl mijne hoop.

Mijn dierbare Verlosser! Gij moet mijn steun zijn in het uur van mijuen dood, als de hel logon mij den laatsten en hevigsten strijd zal voeren. De wrecde dood, dien Gij voor mij hebt ondergaan, doet mij hopen, in staat van genade en met eene vurige liefde voor U, te sterven. Ik bid ü, door die drie uren van doodstrijd, welke Gij op het Kruis hebt doorgebracht, verleen mij de kracht, met gelatenheid en ter uwer liefde, al de smarten van mijn doodstrijd uit te staan.

En Gij, o Maria! bid voor mij en verkrijg mij, door de droefheid welke Gij ondervondt bij Jesus' dood, de genade van te sterven, terwijl ik eene akte van (liefde doe, opdat ik het geluk hebbe. God eeuwig te gaan beminnen in den hemel.

Mijn zoete Jesus! ik hoop door uwe verdiensten, dat Gij mij al mijne ?.onden zult kwijtschelden. En hoe zou ik daaraan kunnen twijfelen, o mijn gekruiste Liefde! Gij zijl immers gestorven, om mij vergiffenis te schenken ! Hoe zou ik aan uwe barmhartigheid kunnen twijfelen, daar zij U van den hemel heeft doen nederdalen, om mijne ziel

230 gebeden voor het

op te zoeken? Zou ik vreezen, dal Gij mij de genade zult weigeren, U te beminnen, daar Gij zooveel hebt geleden, om mijne liefde te winnen? Zou ik vreezen, dat mijne zonden, die ik verfoei, mij voor immer van uwe genade berooven, daar Gij al uw bloed hebt vergoten, om mijne zonden uit te wisscben en mij in uwe vriendschap te herstellen? Ik zie, o Heere, dat Gij mijne zaligheid verlangt; Gij doet mij mijne zonden verfoeien; Gij doet mij door uw hemelsch licht de ijdel-beid dezer wereld in/jen en de liefde van uw 11. Hart begrijpen ; Gij boezemt mi j het verlangen in, geheel aan U te behooren; O! ik maak nu het vast voornemen, mijne ziel zalig te maken, om voor altijd uwe erbarmingen, in den hemel, te gaan bezingen; mise-ricordias Domini in (sternum cantabo (Ps. 88-2). Och! mocht ik immer in mijne ziel bet leedwezen bewaren, uw Hart zdo bedroefd te hebben, en het verlangen, t uit al mijne krachten te beminnen !

Mijn beminde Verlosser en opperste Rechter! verwerp mij niet van uw aanschijn, als ik, bij mijn dood, voor U zal verschijnen: cum veneris judicare, noli me condemnare. Veroordeel mij toch niet tot de hel, want

heilig vun. 251

daar zou ik U niet meer kumien bemiuuen. Laat niet toe, dat uwe wonden, die een bewijs uwer liefde jegens mij zijn, mijne kwelling in de eeuwigheid uitmaken. Vergeef mij mijne zonden, vooraleer liet uur van mijn oordeel genaderd zij. En als ik U voor de eerste maal zal zien, dat het niet zij als een vergramden Rechter; neem mij dan op onder het gelal uwer uitverkorenen. Uw Hart, zoo vol goedheid, doet mij het geluk hopen, U eens in den hemel te aanschouwen.

O Koningin des hemels, Moeder Gods, onze Hoop! o Toevlucht der zondaars! heb medelijden met ons!

III.

Gevoelens van berouw.

Goedertieren Hart van mijn Jesus! om den afschrik, dien Gij in den hof van Olijven van de zonden hebt gehad, geef mij eene ware droefheid over al mijne zonden. Vervloekte zouden, ik verfoei u ; gij hebt mij de genade van God doen verliezen! ik erken het kwaad, dat ik gedaan heb, door mij van U, hoogste Goed, te scheiden. Ik zou liever alle smarten, alle ellenden en stralfen hebben

232 gebeden voor het

moeien verduren, dan ü, ook maar éénmaal, te vergrammen. Ik kon geen grooter kwaad bedrijven, dan uwe genade te willen verliezen. 0! mijn Jesus! niels doet mij meer leed, dan U, oneindige Goedheid, veracht te hebben.

Ik bedank U, vergevensgezind Hart van mijn Jesus! voor de zoele belofte, welke Gij aan de zondaars hebt gedaan, hunne zonden te zullen kwijl schelden, als zij er berouw over hebben; omnium iniquitatum ejus... non recordabor (Ez. 18-22). Dal alles is de vrucht uwer smarten. — O zoete doodstrijd, o zoele barmhartigheid , o zoete liefde van Jesus' Hart! gij zijt mijne hoop. 0! wat goedheid! op het oogenblik zelf, dat ik er aan dacht, U te beleedigen, dacht Gij eraan, mij barmhartigheid te bewijzen ; en als ik, na mijne zonde, van U verwijderd wilde blijven, dacht Gij er aan mij lot boetvaardigheid uit te noodigen. In één woord, ik heb alles gedaan, wat ik kon, om mij te verdoemen ; en Gij hebt, om zoo te spreken, alles gedaan, wat Gij hebt gekunnen, om mij zalig Ie maken. Ziedaar, hoe ik mij jegens U, mijn God, heb gedragen! jegens U, die mijn Opperheer zijl; jegens U, die de oneindige Goedheid 1

slcrktc moet mij kracht geven tegen al mijne vijanden. Wat heb ik te vreezen onder uwe bescherming? Jesu dulcissime! ne permit-tas mc separari a Te: laat niet toe, o zoetste Jesus,dal ik van U gescheiden worde! Sta mij bij in de gevaren, waarin ik zal geraken; geef, dat ik dan altijd lol U mijne toevlucht neme. ik ontwaar een vurig verlangen, U getrouw te blijven, en, al den tijd, die mij nog overig is, voor U alléén te leven;

23i gebeden voor het

maar Gij moet mij daarvoor de noodige krachten geven.

O allerzuiverst Hart van Jesus! vermeerder in mij de vreeze, U te misliagen. Ik sidder, als ik op mijne zonden denk ; maar uwe verdiensten en de groote genaden, die Gij mij hebt verleend, boezemen mij vertrouwen in. Ik hoop, datGij mij thans, nu ik U bemin, niet zult verlaten; uwe barmhartigheid jegens mij, toen ik U beleedigde, strekt mij hierloe tot waarborg. Ik steun niet op eigen krachten; ik weet door de ondervinding, wat zij vermogen; doch ik reken geheel en al op uwe Goedheid en daarom hoop ik, dal ik nooit meer van TJ zal gescheiden worden. Mijn goddelijke Zaligmaker, ik ben vast besloten, U niet meer te verlaten. Zouden ook alle menschen U verlaten, ik zal ü toch getrouw blijven, al kostte het mij het leven. Ja, al ware er geen hemel, noch hel, ik zou U toch immer beminnen, omdat Gij, mijne Lielde! altijd oneindig beminnenswaardig zijt. O! konde ik mijn leven weer beginnen, ik zou het alleen besteden, om U te beminnen! maar de verlorene jaren kee-ren niet terug. Ik bedank U, mij tot dezen dag te hebben verdragen, en mij niet in de

heilig üur. 235

hel te hebben geworpen, gelijk ik hel verdiende. Gij hebt mij gespaard, het is dus hillijk, dat ik U het overige van mijn leven toewijde; ik wil dan, dat ai mijne gedachten, ai mijne verlangens cu al mijne genegenheden op U gericht zijn.

Mijn beminde Jesus! ik wil niet wachten om mij aan II te heclilcn, toldat Gij \nij op mijn sterfbed, in het Kruisbeeld, zult wor-di'u aangeboden. Neen! van nu af aan geef ik mij aan U. En als in mijn laatste uur iedereen mij zal verlalen hebben, verlaat Gij mij dan niet. Gij, die mijn Verlosser zijt. Ontvang mij in uw 11. Hart, en maak, dal ik slerve in uwe liefde, om U voor eeuwig te gaan beminnen.

V.

Gevoelens van liefde.

Dat alle engelen en schepselen eeuwig uwe oneindige liefde voor de menschen loven, o liefderijk Hart van mijn Jesus! Mocht ik door het offer van mijn leven kunnen bewerken, dat alle menschen C beminden! Neem dit verlangen aan en geef mij de genade iets voor U te lijden, vooraleer ik slerve. O oneindig goedertieren Hart ! Gij

256 GEBEDEN VOOR HET

hebt de beleedigingen, die ik U eens zou aandoen, voorzien, en ook reeds aan de vergiffenis gedacht; Gij hebt mijn val in de zonde voorzien, en het redmiddel bereid; Gij hebt mijne ondankbaarheden voorzien, en zorg gedragen voor de wroeging, de vrees, het licht, de ullnoodigingen lot boete, de geeslelijke vertroosting en zoovele andere blijken uwer teederheid, welke Gij mij wil-det geven. Hel schijnt dus, dat Gij hebt willen zien, wie de overhand zou hebben, ik, mei U le beleedigen, of Gij, met mij te overladen met genaden; ik, met uwe gramschap uit le dagen, of Gij, met mij tot uwe liefde uit te noodigen.

O menschgeworden Woord! O Man van smarten, geboren, om te lijden! O eerste en laatste der menschen! de eerste, omdat Gij God, de Opperheer van alles zi jt; de laatste, omdat Gij hier als de verachtelijkste aller menschen hebt willen behandeld worden! O goddelijk Lam ! O oneindige Liefde, eene oneindige liefde waardig! ik bemin U. Gij hebt U zeiven aan mij in uw lijden en in het H. Altaar-sacrament gegeven, en wel zonder voorbehoud ; ik ook schenk mij aan U, zonder eenig voorbehoud.

heilig mm. 23quot;

Spreekt, ongelukkige vorwnp lingon, en zegt ons, wat u het meest kwelt; is het het vuur, dat u foltert, of de liefde, welke het Hart van Jesus u heeft toegedragen? O! zeker, de hel van uwe hol is de gedachte, dat God van den hemel is nedergedaald, om u te redden, en dat gij, uwe oogen sluitend voor hot licht, u hebt willen verdoemen, en een oneindig Goed hebt willen verliezen, uwen God, dien gij niet meer bezit en nooit meer zult kunnen terugvinden.

O! mijn Jesus! mijn Schat, mijn Leven, mijn Troost, mijne Liefde, mijn Al ! ik bedank U, dat Gij mij zoo gewaardigt te verlichten. Ik smeek U, verbreek de ketenen mijner ongeregelde genegenheden, die mij beletten, mij gansch met ü te vereenigen en bind mij aan uw Hart door de zoete ban-ben uwer liefde; maar bind mij zoo vast, dat ik niet meer van U kan gescheiden worden.

Gij verlangt door mij bemind te worden, o Jesus! ik zie het; daarom hebt Gij mij niet ter helle verwezen; daarom achtervolgt Gij mij reeds jaren lang, mij zonder ophouden toeroepende: bemin Mij, bemin Mij uit geheel uw hart. Welnu, geef mij

238 GEBEDEN voor ItET

uwo liefde? mei uwe hoilige genade, en dan

ben ik rijk genoeg; dan verlang ik niets

meer.

VI.

Gevoelens van onderwerping aan gods

heiligen wil.

Zoel Hart van Jesus! eiken keer, als ik zal zeggen: God zij geloofd! — of wel: Gods Wil geschiede! — dan bedoel ik daarmede al de beschikkingen van uwe Voorzienigheid te mijnen opzichte, voor tijd en eeuwigheid, aan te nemen.

Ik wil geen anderen slaat des levens , geene andere woning, geen ander voedsel, geene andere gezondheid, geene andere kleederen, dan die Gij mij zult geven.

Ik wil geen ander fortuin, geene andere bediening, geen andere talenten, dau die Gij mij hebt bestemd.

Indien Gij wilt, dal mijne zaken niet slagen, dal mijne plannen verijdeld worden, dal mijne processen verloren gaan, dat alles, wat ik bezit, mij worde ontnomen; dan wil ik hel ook.

Indien Gij wilt, dat ik veracht worde, gehaat, verlaten, gelasterd en mishandeld, zelfs

HEIMG nun. 239

door hen, die ik tiet meest bemin; dan wil ik het ook.

Indien Gij wilt, dat ik van alles berooid worde, verbannen uit mijn vaderland, in eene gevangenis opgesloten, en dat ik in aanhoudende smarten en angsten leve; dan wil ik het ook.

Indien Gij wilt, dat ik ziek zij, met wonden bedekt, gebrekkelijk, op een smarthed uitgestrekt, door iedereen verlaten; dan wil ik het ook.

Dat alles geschiede gelijk het U behaagt en voor zoolang het U zal behagen. Mijn leven zelfs stel ik in uwe handen; ik neem den dood aan, dien Gij voor mij bestemt en al de smarten, die hem zullen vergezellen. Ik vereenig mijnen dood met den uwen, o mijn Zaligmaker! en ik offer hem U op, om U mijne liefde te betuigen. Ik wil sterven om ü te behagen en uwen goddelijken Wil te volbrengen.

O Jesus, Maria, Josef, voorwerpen mijner liefde! dat ik voor U lijde; dat ik voor U sterve; dat ik U geheel toebehoore, zonder voorbehoud.

JANUARI.

VoORTItEFFKUJKUEID VAN illil iieiliu UUR.

Het Heilig Our eene oefening van gotls-vrucbt, zeer aangenaam aan het Hart van Jesus en uiterst voordeelig voor de ziel, want het is eene oefening van dankbaarheid, van gebed en van liefde.

Het Heilig Uur is ten eerste eene oefening van dankbaarheid; want men overweegt er de smarten van het Hart van Jesus in den hof van Gethsemane, en daardoor toont men, dat men Hem gaarne gezelschap zou hebben willen houden in zijne verlatenheid en troosten in zijn doodstrijd, en dat men ten volle de liefde, die Hem aanzette, zooveel voor ons te lijden, erkent. Indien iemand veel voor een vriend had geleden, en nu hoorde, dat die vriend nooit aan die daad van zelfopoffering wilde denken, zou die ondankbaarheid hem geen leed veroorzaken? En integendeel, wat zou het hem geen genoegen verschaffen, indien hij hoorde, dat zijn vriend erkende, hem eeuwige dankbaarheid ver-

JANUARI. 2il

schiiMigd te zijn, en dat liij zich nooit zijne weidaden lierinnerde, cl'van dezelve sprak, zonder tot tranen toe bewogen te worden.

Besluiten wij hieruit, welk genoegen wij aan Jesus-Christus verschaffen, door te denken op zijn lijden; hij dus, die de oefening van het Heilig Uur verricht, kan te recht genoemd worden de (rooster van het bedroefde Hart van Jesus.

Hel Heilig Uur is ook eene oefening van gebed. Hel is een uur in het gebed voor zich zeiven en voor anderen doorgebracht. O! wat is hel gebed noodzakelijk voor den mensch, om in de genade van God le volharden! Hel is zeer zeker goed, dikwijls tot hel Hart van Jesus le zeggen: ik zal U nooit verlaten, maar die wil zal zwak zijn, indien hij niel gesterkt wordt door het gebed. Herinneren wij ons, wal den H. Petrus overkwam. Hij had van den Zaligmaker vernomen, dal al zijne leerlingen Hem in dienzelfden nacht zouden verlaten; omnes vos scandalum patiemini in me in istd node (Math. 26-51). Deze waarschuwing opende hem de oogen niel. In plaats van zijne zwakheid te erkennen, en Jesus de genade le vragen, om Hem niet ontrouw le worden, ver-

16

242 HET HEILIG UUR.

klaarde hij, te veel np eigen kraclilen slou-nende, dat, al zouden ook allen Hem ontrouw worden, hij Hem nimmer zou verlaten ; etsi omnes scandalizati faerint in te, ego numquam scandalizabor (Muth. 26-55 . Jesus voorzeide hem op nieuw, dat hij zeil, vooraleer de haan tweemaal zou kraaien. Hem driemaal zou verloochend hebben; desniettegenstaande, altijd te veel op zich zeiven vertrouwend, zeide hij stout weg, dat hij Hein getrouw zou blijven tot den dood: etiamsi oportueril me mori tecum, non. te negnüo Math. 2G-5a). Maar wat gebeurt? nauwelijks was hij hel huis des hoogenpries-ters binnengetreden, ot', beschuldigd, een der leerlingen van Jesus te zijn, verloochende hij Hem driemaal onder eed , bewerende, dal hij Hem nooil gekend had: et iterum negavit cum juramenlo: quia non novi hominem (Math. 26-72». Hadde Petrus de genade van volharding gevraagd, hij zou Jesus niet verloochend hebben. Zijn goede Mees-Ier, die zich door hem had laten vergezellen in den hof van Olijven, had hem zelfs vermaand te bidden en te waken, om niet Jn de bekoring te bezwijken ; vigilnte 11 ornts ut non int rel is in tentationein (Malh. 26-ii).

januari. 243

Doch Pelrus was, in plaats van te bidden, ingfs'uimerd; daarom verweet Iiem Jesus: sic non potuistis und hord vigiiare mecum? Kunt gij dan niet één uur met mij waken? Gelukkig de ziel, die de oefening van het Heilig Uur verricht! Jesus zal haar niet, go-lijk aan Petrus, verwijten, nog geen uur met Hem te kunnen waken. Zij waakt en bidt; en door het gebed krijgt zij de kracht, het menschelijk opzicht te verachten, de bekoringen te overwinnen, ootmoedig te leven en God getrouw te blijven.

Het Heilig Uur is eindelijk eene oefening van liefde. Daar gaat de ziel zich ontsteken van het brandend vuur, dat Jesus' Hart verteert. Daar is die heilige wijnkelder, waarvan de Bruid van het Hooglied spreekt. Zoo dikwijls, zeide zij, als haar goddelijke lirui-degom haar dien heiligen wijnkelder zijns Lijdens en zijner liefde binnenleidde, zag zij zich door de goddelijke liefde vervoerd; en dan moest zij, kwijnend van liefde, leniging zoeken voor haar gewond hart: introduxit me in cell am vinariam, ordinavit in me charitatem. Fulcite me floribus, stijiate me malis, quia amore langueo (Cant. 2-4). Hoe ware het, inderdaad, mogelijk, dat eene ziel,

ui het heilig ucft.

liet lijden van Jes'is overwegende, niet gewond wierde, als door zoovele liefdepijlen, door al die smarten en angslon, welke liet Hart van Jesus zoo bitter kwelden; hoe ware het mogelijk, dat zij niet door een zoel geweld gedwongen wierde, Hem, die haar zoo bemind heeft, wederliefde te bewijzen? He Heiligen waren dan ook bijna aanhoudend bezig, met de smarten van onzen beminno-lijken Zaligmaker te overwegen. Een god-vrnehtig kluizenaar verzocht God , hem te leeren, wat hij zou kunnen doen, om Hert. volmaakt te beminnen; en God openbaarde hem, dat er geene oefening nuttiger was, om tot de volmaakte liefde te geraken, dan de overweging van het lijden. Het was in die voortreffelijke school, dat Franciscus van Assisië een aardsche Serafijn werd. Hij weende zóó aanhoudend, als hij hel lijden van Jesus-Chrislus overwoog, dat hij er bijna geheel het gezicht door had verloren.

Volgen wij dus, edelmoedige zielen, het voorbeeld van de üruid des Hooglieds, die, gelijk zij zeide, eene zoete rust genoot aan de voelen van haarDeminde: sub umbra •llius guem t/csideraveram seili {Cnnl. 2-5). Stellen wij ons dikwijls Jesus in doodstrijd, in den

januari. 245

hof van Olijven, voor den geesi; blijven wij een weinig bij den goddelijken Zaligmaker, en beselionwen wij met verteedering de troosleloosheid, waaraan Hij was pri js gegeven, en de onmetelijke liefde, die H;j ons, in dezen doodstrijd van zijn Ha ut, heeft bewezen. Mochten ook wij zeggen, dat wij in de schadnwe van Hem, dien wij beminnen, hebben uitgerust: sub nmbra illius quei:i desiderave am sedi. 0 ! wat een zalige rust voor de Godminnende zielen, te midden van het gewoel der wereld, van de bekoringen der hel en van de vrees, die men ontwaart bij de gedachte aan Gods oordeelen, in de eenzaamheid en de stilte van het Heilig Uur, het tot den dood loe bedroefde Hart van onzen zoeten Jesus te beschouwen! Het daar te beschouwen in dlt; n hof, waar men zijn bloed van zijne ledematen ziet afdruppelen en op de aaide vloeien, nog niet vergoten door de marteling der geeseiroeden, der doornen en der nagelen, maar door de hevigheid der droefheid en der liefde. O! wat wordt, bij de beschouwing van dit gefolterd Hakt, on.-e ziel onthecht van alle wereldsche eer, van aardschen rijkdom en van alle zingenot ! 0an gaat er uit het Hart van Jesus

246 het heilig uur.

een hemelsche straal, die in ons een heilig verlangen ontsteekt, om te lijden ter liefde van Hem, die alles heeft willen lijden ter onzer liefde.

TOEPASSING.

Ik zal de oefening van hel Heilig Uur eiken Donderdagavond verrichten in eene eenzame plaats of kerk. Ik zal dat kostbaar oogenblik doorbrengen met bidden, met me-diteeren, met de statiën van den Kruisweg rond te gaan, of met iets te lezen over het bitter lijden van Jesus-Christus.

gered.

O! mijn beminnelijke Verlosser! ik zou van droefheid willen sterven, als ik er aan denk, uw Hakt, dal mij zoozeer heeft bemind, zoo bedroefd te hebben. Wil, o Heer! al het ongenoegen, dat ik ü heb aangedaan, vergeten, en op mijne ziel een blik van liefde werpen, gelijk Gij dit deedl op Pulrus, toen hij U had verloochend, en waardoor hij, geheel zijn leven, zijne zonde betreurde. O Zoon Gods ! O oneindige Liefde! Gij, die voor die menschen zeiven, welke U haten en mishandelen, lijdt! O oneindige Majesteit,

januari. 247

welke de engelen aanbidden, reeds tegioote eer zouilt Gij aan de menschen hebben bewezen, indien Gij hen uwe voeten had laten kussen; hoe hebt Gij dan 7,00 bedroefd willen worden voor ondankbaren, die niet zullen ophouden U te verachten? Mijn Jesus, Gij, die voor mij veracht hebt willen worden, geef, dal ik veracht worde voor U; hoe zou ik de vernederingen kunnen weigeren, als ik zie, dat Gij, die mijn God zijl, zoo vernederd zijl geworden ter mijner liefde? O! mijn Jesus! dal allen ü kennen en beminnen!

schietgei»:».

Ü liefdevol Hakt van Jesus I al te ondankbaar zou ik zijn, als ik U niet beminde.

211 het heilig hor.

bet lijden van Jes is overwegende, niet gewond wierde, als door zoovele liefdepijlen, door al die smarten en angsten, welke liet Hart van Jesus zoo bitter kwelden; hoe ware het mogelijk, dat zij niet door een zoel geweld gedwongen wierde, Hem, die baar zoo bemind heeft, wederliefde te bewijzen? I)e Heiligen waren dan ook bijna aanhoudend bezjg, met de smarten van onzen beminne-lijken Zaligmaker te overwegen. Een god-vruchtig kluizenaar verzocht God , hem te leeren, wat hij zou kunnen doen, om Heib volmaakt te beminnen; en God openbaarde hem, dat er geene oefening nuttiger was, om lot dc volmaakte liefde te geraken, dan de overweging van hel lijden. Het was in die vnnrtreflelijke school, dat Franciscus van Assisië een aardsche Serafijn werd. Hij weende zóó aanhoudend, als hij bel lijden van Jesus-Chrislus overwoog, daLhij er bijna geheel het gezicht door had verloren.

Volgen wij dus, edelmoedige zielen, het voorbeeld van de Kruid des Hooglieds, die, gelijk zij zeide, cene zoete rust genoot aan de voelen van haar Beminde : sub umbra illius ijuein tlcsideraveram sedi (Cant. 2-3). Stellen wij ons dikwijls Jesus in doodstrijd, in den

januari. 245

hof van Olijven, voor cleu gcesi: blijven wij een weinig bij den goddelijken Zaligmaker, en bescliouwen wij met verteedering de ti'oosleloosheid, waaraan Hij was prijs gegeven, en de onmetelijke liefde, die Hij ons, in dezen doodstrijd va.i zijn Hakt, heeft bewezen. Mochten ook wij zeggen, dat wij in de schaduwe van Hem, dien wij beminnen, hebben uitgerust: sub umbra illius quei.i desiderave am sedi. O ! wat een zalige rust voor de Godminnende zielen, te midden van het gewoel der wereld, van de bekoringen der hel en van de vrees, die men ontwaart bij de gedaLhte aan Gods oordeelen, in de eenzaamheid en de stilte van het Heilig Uur, het tot den dood toe bedroefde Hart van onzen zoeten Jesus te beschouwen! Het daar te beschouwen in den hof, waar men zijn bloed van zijne ledematen ziet afdruppelen en op de aarde vloeien, nog niet vergoten door de marteling der geeseiroeden, der doornen en der nagelen, maar door de hevigheid der droefheid en der liefde. O! wat wordt, bij de beschouwing van dit gefolterd Hakt, on-.e ziel onthecht van alle wereldsche eer, van aardschen rijkdom en van alle zingenot! Dan gaat eruit het Hart van Jesus

S-iC het heilig uur.

een lienielsclie straal, die in ons een heilig verlangen ontsteekt, om te lijden ter lielde van Hem, die alles heeft willen lijden Ier onzer lielde.

TOEPASSING.

Ik zal de oefening van liet Heilig Uur eiken Donderdagavond verrichten in eene eenzame plaats of kerk. Ik zal dat kostbaar oogenblik doorbrengen met bidden, met me-diteeren, met de statiën van deu Kruisweg rond te gaan, of met iels te lezen over het bitter lijden van Jesus-Christus.

gei1ed.

O ! mijn beminnelijke Verlosser! ik zou van droefheid willen sterven, als ik er aan denk, uw Hart, dat mij zoozeer hoeft bemind, zoo bedroefd te hebben. Wil, o Heer! al hel ongenoegen, dat ik (J heb aangedaan, vergeten, en op mijne ziel een blik van liefde werpen, gelijk Gij dit deedt op Petrus, toen hij IJ had verloochend, en waardoor hij, geheel zijn leven, zijne zonde betreurde. O Zoon Gods ! O oneindige Liefde! Gij, die voor die menschen zelveu, welke U haten en mishandelen, lijdt! O oneindige Majesteit,

JANUARI. 247

welke de engelen aanbidden, reeds tegroote eer zondt Gij aan de menschen hebben bewezen, indien Gij hen uwe voeten had laten kussen ; boe hebt Gij dan zoo bedroefd willen worden voor ondankbaren, die niet /.uilen ophouden ü te verachten? Mijn Jesus, Gij, die voor mij veracht hebt willen worden, geef, dat ik veracht worde voor U; hoe zou ik de vernederingen kunnen we geren, als ik /ie, dal Gij, die mijn God zijt, zoo vernederd zijl geworden ter mijner liefde? O! mijn Jesus! dat allen U kennen en beminnen!

SCntETGEIlKIl.

O liefdevol Hart van Jesns! al te ondankbaar zou ik zijn, als ik U niet beminde.

FEBRUARr.

Bedroefd hart v.\n jesus, vrijwillig slachtoffer.

uo di'ocfheitl, waarin het IUrt van Jesus in den hol' van Gelhsemane gedompeld was, zal weinig indruk op ons maken, indien wij dezelve niet beschouwen met een levendig geloof. Het is dus noodzakelijk, in hot begin van elke overweging, ons gelooi te veiieven-digen, met ons af te vragen: Wie is hij, die lijdt? Was hij verplicht te lijden?

Wie is hij, die lijdt? Do Apostel, prekende van de goddelijke gelukzaligheid, noemt God alléén gelukkig en machtig: bea-tus et solus potens (I Tim. (l-l.quot;j). Kn te recht, want het geluk, dat wij, zijne schepselen, kunnen genieten, is slechts eene zeer geringe deelneming aan het oneindig geluk van God ; in dat geluk vinden de uitverkorenen in don hemel hunne eigene zaligheid, welke in de mededeeftng van de vreugde des Heeren bestaat: intra in gaudium Domini tui (Muth. 2ü-quot;2l). Dit is het paradijs.

FEBRUARI. 219

dat God aan de gelrouwe ziel schenkt, als zij in het bezit van bet eeuwig rijk wordt gesteld.

ioen God den menssh schiep en hem de aarde tot woonplaats schonk, beeft Hij eerst niet gewild, dat bij zou lijden: posuit'eum in paradiso voluplatis (Gen. 2-lo). llii plaatste bem in een lusthof, om van daarin den hemel te worden opgenomen, waar hij ecuwig de glor.e der gelukzaligen zou genieten. Doch de mensch maakte zich door de zonde, het aardsch paradijs onwaardig; hij veroordeelde zich zeiven vrijwillig ter dood en tot een eeuwig lijden, en sloot zich alzoo de deuren van den hemel. Toen wilde de Zoon van God den mensch uit dit groot ongeluk redden, en wat deed Hij? Oneindig gelukkig zijnde van alle eeuwigheid, wilde Hij, in zekeren zin, ongelukkig worden, gekweld en vervo'gd zijn.

Was de Zoon van God verplicht voor ons te lijden en onze zonden uit te boeten? Geenszins; Hij heeft vrijwillig geleden, gelijk de Koninklijke profeet het ons zegt: obtains est quia ipse voluit (Is. 55-7). Hij beeft onze zonden op zicb /quot;'laden en ze uitgeboet, om ons van de ■ ru.i .; verdoemenis te verlos-

230 IIKÏ HEILIG UUR.

sen; vrijwillig en uit loutere goedheid, is Hij borg geworden voor onze schulden en heeft zich zoo geheel voor ons geslachtofferd, dat Hij den smartvolsten dood heeft ondergaan: Eyo pnno animam meam... nemo lollit earn a me, sed ego vono earn a meipso (Joan. 10-17).

Verheelden wij ons, volgens onze manier van denken, dal het Woord Gods tot zijn Vader zegt: ec.ce f.go, mille me (Is. 6-8): Mijn Vader! Owe oneindige Majesteit, door den mensch bèleedigd, kan geene volkoinene voldoening van een engel, die een schepsel is, ontvangen; en waart Gij ook tevreden var. de voldoening van een engel, denk er af», dat, wij tot nu toe, in weerwil der weldaden, die wij den mensch hebben bewezen, zijne liefde niel hebben kunnen winnen, dewijl hij nog niet weet, hoezeer wij hem liel hebben; thans hebben wij de schoonste gelegenheid, om ontwijfelbaar door hem bemind te worden : Ik zelf, uw eenlge Zoon, zal den verloren merscli redden; ik zal op de aarde nederdalen, een menschelijk lichaam aannemen, en door wijn lijden volkomen aan uwe Gerechtigheid voldoen. — Maar denk er aan, mijn Zoon, antwoordt de liemelscbe Va-

FEDRlUm. 251

der, dat Gij, l) belastende met de voldoening voor den mensch, een leven van smarten, zult moeten leiden. — Om het even, zend mij; ecce ego, mille me. — Denk er aan, dal Gij in eene grot, te midden der dieren, zult geboren worden ; nog een kind, naar Egypte zult moeten vluchten, om aan de handen te ontkomen van diezelfde menschen, die Gij wilt redden, en die, reeds bij uwe geboorte, er op uit zullen zijn, IJ liet leven te benemen.— Om het even, zend mij: ecce ego, mitte me. — Denk er aan, dat Gij, teruggekeerd in Palestina, er een behoeftig en nederig leven zult moeten leiden, als een eenvoudig werkman. — Om het even, zend mij; ecce ego, mille me. — Denk er eindelijk aan, dat Gij slechts weinige leerlingen zult hebben, als Gij uwe leer zult gaan verkondigen, en U aan de wereld zult openbaren ; dat de meeste menschen U zullen verachten, en ten laatste U op het Kruis zullen doen sterven.— Om het even, zend mij: ecce ego, mitte me.

Het Woord is dan vleesch geworden: Fer-bumcaro factum est: en de eeuwige Liefde kwam een Hart bezielen, gelijk aan het onze, dat geschapen was, om ons te beminnen en veel voor ons te lijden. Reeds drie en dertig

232 HET HEILIG OUR.

jaren was Hij op aarde, toen Hij eens, tegeu den avond, naar den hof van Olijven ging; en daar zag men de Vreugde des hemels, de Blijdscliap der engelen , de Gelukzaligheid zelve, prijs gegeven aan de hittersle droefheid : en:pit conlristan et mmstus esse (Math. ^0-57).

Heschouwen wij, met geloof, de eeuwige en oneindige Gelukzaligheid van den Zoon van God, en tevens de onmetelijke liefde, die Hem heeft genoopt, vrijwillig den bloedigen doodstrijd in den hof van Olijven uil te staan, en wij zullen gedwongen zijn, verwonderd uit te roepen ; O vernietiging van een God! O liefde van een God!

Merken wij hier op, dat Jesus-Chrislus zich niet tevreden heeft gesteld, met Ie zeggen ; ik wilde wel do wereld verlossen; maar Hij heeft ze werkelijk verlost enten koste der grootste opofferingen. Zoo moet ook ons gedrag zijn ten opzichte onzer zaligheid en volmaaktheid. Het is niet genoeg te zeggen: ik wilde wel zalig en heilig worden. Deze zijn krachlelooze verla;igvns, die tol niels dienen; want, terwijl men zegt: ik wilde wel, vervult men de plichten van zijn staat niet, verwaarloost men het gebed en

Ferihiari. 255

de communie, hecht men zich aan de wereld en hare ijdelheden, lijdt men zonder geduld, bedrijft men eiken dag moedwillig zonden, versterft men weinig zijne driften en men is er geenszins op uit, zich te beteren. Zeggen wij niet: ik wilde wel; maar ik wil, ik doe wat God van mij wil en vraagt. Ik doe het van daag, ik zal het morgen en altijd doen. Ziio handelen is voortsnellen naar de volmaaktheid en den hemel.

TOKPASSING.

Ik zal mij ernstig onderzoeken, of ik alles doe, wal God voor mijn geestelijken vooruitgang van mij vraagt. Heb ik tot nu loe mijne plichten van slaat niet verwaai loosd? Ben ik getrouw geweest aan mijne godvruchtige oefeningen, zooals de H. Mis, het gewetensonderzoek, de geestelijke lezing, de meditatie, de communie, het bezoek bij het allerheiligste Sacrament, het bidden van den rozenkrans en van den Kruisweg, enz. ? Hoe zal ik voortaan mijn leven regelen ?

GEREI).

O mijn Jesusl wat heefl het ü gekost, om mij uit den afgrond, waarin de zonde mij

234 HET HEILIG lx'R.

bad geworpen, lo redden ! Om mij van de slavernij des duivels te verlossen, hebt Gij gelijk de grootste der zondaren willen behandeld worden; en ik heb uw allerbeminnelijkst IIaist, dat mij zoozeer heeft bemind, zoo dikwijls kunnen bedroeven !

Maarquot;, omdat Gij, mijn God, die onschuldig zijl, ter mijner liefde een zoo smartvol leven en zoo pijnlijken dood hebt aangenomen, daarom neem ik, ter uwer liefde, o mijn Jesus, al de kruisen aan, waarmede Gij mij zult beladen; ik neem ze aan en omhels ze, omdat zij komen uit die handen, welke eertijds zijn doorboord geworden, om mij van de hel, die ik zoo dikwerf heb verdiend, te redden; de liefde, die Gij mij hebt bewezen, o mijn Verlosser, door U zelveu zoo op te offeren, om voor mij le lijden, dwingt mij alle lijden en verachting voor U te verduren. Heere Jesus! geef mij door uwe verdiensten uwe liefde; uwe liefde zal alle smarten en versmadingen zoet en beminnelijk voor mij maken. Ik bemin ü boven alles, ik bemin U uit geheel mijn hart, ik bemin ü meer dan' mij zeiven. Geef, dat ik U voor het overige' van mijn leven eenig liefdeblijk schenke; want ik zou op den dag des oordeels niet

februari. 233

voor ü dui'vca verschijnen, zoo arm als ik nu hen, daar ik mg niets ter uwer liefde gedaan hel). Maar wat kan ik doen zonder uwe genade? Ik kan U slechts bidden, mij te helpen, en dit gebed zeifis een uitwerksel uwer genade. Mijn Jesus' help mij door de ver-dienstcn van uw lijden en van he', bloed, dat Gij voor mij lieht vergoten.

Allerheiligste Maagd Maria! beveel mij aan uw goddelijken Zoon; ik bid er U om, door de liefde, welke Gij voor Hem hebt; denk er aan. dal ik een dier schapen bon, voor welke uw Zoon zijn leven heeft gegeven.

schietgebed.

O Hart vanJesus! hij, die U niet bemint, loont, dat hij U niet kent.

MAART.

üf.droefd hart van jesus , algemeen slachtoffer.

Gelijk al do walere» /.icli in (J(? zee werpen, zoo vcreenigden zich al de smarlcn in liet Hart van Jesus; en Hij wilde ze verduren ter onzer Heide, eene liefde, die buitensporig, ja dwaas scheen ; want is liet geene dwaasheid van liefde, vraagt de Kardinaal lluuo, dat eer. God zich heeft, willen heiaden met al de zouden der wereld, om er de verdiende straf voor te ondergaan? Stidlitia vi-detur quod morluus fnerit Deus propter sa-lulem hominum [\n 1 Cor. 1)

Jesus-Christus w ist, dat al de offeranden van bokken en stieren, welke tol dan toe aan God waren opgedragen, niet vooi de zonden der menschen hadden kunnen voldoen, maar dat er een goddelijk Persoon noodig was, om den prijs hunner verlossing lo betalen. Wat deed Jesus nu? Hij offerde zich zelvon aan zijn Vader om zijne gramschap te sti.'len en voor ons te voldoen. Om dit te volvoeren

maart. 2S7

openden zich voor Hem twee wegen, de eene van vermaak en glorie, de andere van lijden en vernedering; en welken koos Hij?

Daar Hij niel alleen ons wilde verlossen van den dood, maar nog de liefde onzer harten winnen, verzaakte Hij aan het vermaak en de glorie en koos het lijden en de vernedering: proposito sibi gaudio, sustinuit cru-cem (Heb. 12-2). Zoo nam deze beminnelijke Zaligmaker vrijwillig al onze schulden op zich, gelijk hel de profeet Isaias zoo duidelijk verklaart: vere languores nostras ipse tulit el dolor es nostras ipse portavit (Is. o3-4).

Ziedaar dan het Hart van Jesus, dat de onschuld, de zuiverheid, de heiligheid zelve is, beladen met al de godslasteringen, mei al de schandelijkheden, met al de heiligschennissen, met al de diefstallen, met al de onzuiverheden en alle misdaden der men-schen; ziet het daar ter onzer liefde, om onze zonden, voor welke Hij wil voldoen, het voorwerp van Gods vloek geworden; ziel het daar, beladen met zooveel vervloeking, als er ooit doodzonden zijn bedreven op aarde of nog zullen bedreven worden. In dien staal, als een schuldige en een borg

17

2Ö8 het heilig uur.

voor al onze zonden biedt Hij zich zijn Vader • _on

aan, en de Vader veroordeelt Hem als zoo- ve

danig tot den schandelijken dood des Kruises. ca

De Zaligmaker wierp zich alsdan met het (E aanschijn ter aardeneder: procidit m fa- '

ciem suam (Math. 26-59), als schaamde Hij D(

zich om zooveel zonden de oogen ten hemel m

te verheffen. Het was alstoen, dat Hij in die g₍

bittere droefheid werd gedompeld, die Hem _zt

deed uilroepen : tristis est anima mea usque j_s

ad mortem. — O hemelsche Vader! hoe tt

kunt Gij uw Zoon mot zooveel smart beladen? h

Propter scelus populi mei percussi eum (Is. 1)

53-8); Ik weet wel, zegt de hemelsche Vader, k dat mijn Zoon onschuldig is; maar, omdat

Hij op zich heeft genomen, aan mijne Ge- „

rechtigheid voldoening te schenken voor al _s

de zonden der menschen, moet Ik Hem ter £

prooi laten aan al die smarten, welke de zonden verdienen.

O onvergelijkelijke liefde van het Hart van Jesus! Onze God zelf, zegt de Apostel, is onze Borg geworden : melioris Tesi.amenti Sponsor factus est Jesus (Hebr. 7-32); en na voor ons voldaan te hebben, belooft Hij ons het eeuwig leven. Daarom vermaant ons de Wijze Man, nooit do weldaad, welke wij aan

■

maart. 239

onzen hemelschen Borg verschuldigd zijn, te vergeten: gratiam Fidejussor is ne oblivis-caris; dedit enim pro te animam suam (Eecli 29-20).

O oneindige liefde van het Hart van Jesus! De geneesheeren doen hun hest om een beminden zieke le genezen; maar waar is de geneesheer, die, om een zieke te genezen, zelf de ziekte op zich neemt? Jesus-Chrislus is de eenige geneesheer, die, om onze ziekten te genezen, er zich mede heeft beladen. Hij heelt geen ander willen zenden, om ons deze barmhartigheid te bewijzen; Hij zeifis gekomen, om geheel onze liefde te winnen.

O waarlijk goddelijke liefde van het Hart van Jesus! Hij heeft zich niet tevreden gesteld aan de goddelijke Gerechtigheid eene genoegzame voldoening te geven; Hij wilde dat zij zelfs overvloedig zou zijn; ik zeg overvloedig, want een eenvoudig gebed van den Godmensch ware voldoende geweest, om ons te verlossen; maar dit was niet genoeg voor een Hart, dat ons op goddelijke wijze beminde : quod su/JiciebatredempCioni, non sufficiehat amori.

O waarlijk onuitsprekelijke en ongehoorde liefde van het Hart van Jesus! waardoor wij

260 het heilig uub.

verplicht worden een onbeperkt vertrouwen in Hem te stellen, want niets kan ons zoozeer ontrusten als Jesus-Christus ons vertrouwen kan inboezemen.

Dat dan mijne zonden mij voor den geest zweven, dat de vrees voor de toekomst mij bevange, dat de duivelen mij hinderlagen leggen, als ik Jesus-Christus, die mij tot den dood toe heeft bemind, om erbarming smeek, dan kan ik het vertrouwen niet verliezen; want een God zelf heeft zich voor mij overgeleverd. — O Hart van Jesus! Gij zijt de veilige haven voor allen, die in den storm tot U hunne toevlucht nemen. O waakzame Herder! hij, die een goeden wil heeft, zich te beteren, en niet op U vertrouwt, bedriegt zich. Gij hebt gezegd: Ik ben het, vrees niet; Ik bezoek met kwellingen, maar breng ook weer troost aan. Soms geef Ik mijne dienaren aan smarten over, die op eene hel gelijken, maar daarna bevrijd Ik ze er van en beur ze op. Ik ben uw Voorspreker, en uw belang is het mijne geworden. Ik ben uw liorg en Ik ben gekomen, om uwe schulden te betalen. Ik ben uw Heer en Ik heb u door mijn bloed vrijgekocht, niet om u te verlaten, maar om u, die mij zooveel gekost hebt, te

maart. 261

verrijken. Hoe zou Ik mij verwijderen van hem, die Mij zoekt, Ik die hen, die Mij wilden beleedigen, te gemoet ben gegaan ? Ik hel) mijn aangezicht niet afgewend van hom, die Mij sloeg; zou Ik het dan afwenden van hem die Mij wil aanbidden? Hoe toch kunnen mijne kinderen er aan twijfelen of Ik hen bemin, terwijl zij Mij in de handen mijner vijanden zien ter hunner liefde? Heeft mm ooit gezien, dat Ik iemand, die Mij beminde, verachtte, of iemand verliet, die mijne hu!|gt; inriep? Ik zoek zelfs hen op, die Mij niet zoeken.

TOEPASSING.

Mijn vertrouwen op het Hart van .lesus zal grenzeloos zijn, omdat zijne liefde voor mij zonder perk is. Komen dan ook vervolgingen, ziekten, dorheden, gewetensangsten, bekoringen, vrees voor de zaligheid, ik zal altijd zeggen met den psalmist; in manus tuas commendo spiritum meum, reilemisli me Domino (Ps. 50-6). O Heere, in uwe handen beveel ik mijnen geest; ik stel geheel mijn vertrouwen in U, omdat Gij mij hebt verlost.

het heilig uur.

geded.

O mijn Jesus! God heeft tl met al de zonden der menschen beladen: posuit Dominus in ia iniquitatem omnium nostrum (Is. S3-ö), en ik heb door de mijne het Kruis, dat Gij droegt naar Calvarië, nog zwaarder gemaakt. O mijn zoete Zaligmaker! Gij zaagt toen reeds de beleedigingen, die ik U zou aandoen; desniettegenslaande hebt Gij niet nagelaten, mij te beminnen en mij groote genaden voor te bereiden, waarmede Gij mij in liet vervolg liebt overladen. Indien ik U dan zoo dierbaar ben geweest, ik, de ellendigste en ondankbaarste der zondaars, die U zoo beleedigd heb, dan is het ook billijk, dat Gij, mijn God, oneindige schoonheid en goedheid, tlie mij zoozeer bemind hebt, mij dierbaar zijt. Haddeik U nooit bedroefd! Nu, o Jesus, ken ik het kwaad, dat ik heb gedaan. O ver-vloekte zonden ! gij hebt het zoo teeder Hart van mijn Verlosser met droefheid vervuld! Ik smeek ü, mijn Jesus! schenk mij vergiffenis! het is mij leed, U te hebben beleedigd; voortaan zult Gij het eenig voorwerp mijner liefde zijn. O oneindige Beminnelijkheid! Ik bemin U uit geheel mijn hart, en ik wil

MAART. 263

niets anders meer beminnen dan U. Heere, ik zeg ü met den H. Ignatius: amorer.i lui solum cum gratia tnd mi hi dones, et dives sum satis: geef mij alleen uwe liefde met uwe genade^ en ik ben rijk genceg.

SCHIETGEBED.

Lam zonder vlek ! dal zooveel lijden, voor mij verduurd, niet verloren zij!

APRIL.

Bedroefd hart van jesus, voortdurend slachtoffer.

Het is goed, dat de godvruchtige /.iel, welke de oefening van het Heilig Uur houdt, zicli de voortdurende smart van het Hart van Jesus voorstelle. Hel ware eene dwaling te denken, dat zijn doodstrijd maar drie uren heelt geduurd; neen, het leven van onzen teederen Verlosser is eene aanhoudende smart geweest, zonder leniging; het is eene zee van bitterheid geweest, zonder verzoeting; magna est enim vel ut mare contrüio tua (Thren. 2-15). Dil openbaarde de Zaligmakereens aan de H. Margareta van Cortona; Hij zeide haar, dat Hij, gedurende zijn gansch leven, nooit den minsten gevoeligen troost had genoten. De droefheid, welke Jesus in den hof ondervond, kwelde Hem toen niet alleen; reeds van af het eerste oogenblik zijner menschwording onderstond Hij dezelve ; dolor mens in conspectu meo semper (Ps. 37-18): en van toen af offerde Hij seofA

April. 263

aanzijn Vader, ter voldoening onzer zouden. Hij heeft geopenbaard aan een zi jner dienaren, dat Hij, van bet begin zijns levens af tot aan ziju dood, zonder ophouden leed om onze zonden, en wel zoodanig dat, hadde Hij zooveel levens gehad alsermenschen bestaan, HU zoo dikwijls ook van smart zou gestorven zijn, indien God Hem het leven niet Imdde bewaard, om nog meer te lijden. O wat was het eene marteling voor Jesus' Hart, de zonden aller menschen aanhoudend voor oogen te hebben ! Hij zag gestadig elke zonde van ieder onzer, zegt de heilige Uernardinus van Siena, en elke zonde bedroefde Hem uitermate : ad quamiibet culpam singularem ha-buit aspcctum.

Men is bezorgd voor de zieken het mes en het vuur te verbergen, dat men ter hunner genezing moet aanwenden; Jesus echter heeft niet gewild, dat de werktuigen van zijn lijden, waardoor Hij zooveel smart moest uitslaan, om ons het eeuwig leven te schenken, voor Hem verborgen zouden zijn; Hij wilde aanhoudend de geeselroeden, de doornen, do nagelen, hel Kruis voor oogen hebben,' ■vreeselijke werktuigen, welke Hem tot den laalsten bloeddroppel zouden afpersen en

266 HET HEILIG uur.

Hem van louter smarl zouden doen sterven. Zuster Magdalena Orsiui was reeds lang door eene groote kwelling beproefd; op zekeren dag verscheen haar Jesus op hel Kruis, om haar door de gedachte aan zijn lijden te sterken, en Hij wekte haar op, om geduldig te lijden. Magdalena antwoordde Hem : Maar, Heere! Gij hebt maar drie uren op uw Kruis gehangen, en ik verduur deze smart reeds jaren laiig Nu berispte haar Jesus en zeide: «O onwetende! wat zegt gij? Van het eerste oogenblik, dal ik in den schoot mijner Moeder vertoefde, leed Ik alles in mijn Hart, wat Ik later op het Kruis uitstond.quot; Men kan hieruit besluiten, dal onze Zaligmaker, in zekeren zin, gedurende geheel zijn leven, op hel Kruis is geweest. Zelfs als Hij sliep, zegt Bellarminus, folterde hel Kruis zijn Hart ; quando dormiebat , Cor vigilabat, nee ab intuitu crucis vacuum erat. Geheel hel leven dus van onzen goddelijkon Verlosser was een leven van smarl en tranen: defecit in dolore vita mea, et anni mei in gemitibus (Ps. 80-11). Zijn aanbiddelijk Hart was nooit zonder lijden; Jesus had immer deze droevige voorstelling, die meer zijne ziel kwelde, dan de wreedste folteringen de mar-

april. 267

telaren pijnigden, voor oogen, hetzij Hij waakte of sliep, werkte of rust nam, bad of zich met anderen onderhield. De martelaren leden; doch, door de genade gesterkt, verduurden zij hunne smarten met de vreugde en vertroosting, welke de vruchten zijn van den ijver in den dienst van God; Jesus-Chris-tus integendeel leed maar altijd met een Hart, vervuld met verdriet en droefheid. De H. Joannes Chrysostomus besluit hieruit, d:it wij slechts moeten treuren over de zonde, en gelijk Jesus-Christus gedurende geheel zijn leven om onze zonden bedroefd was, ook wij, die de zonden hebben bedreven, aanhoudend moeten treuren bij de herinnering, dat wij een God, die ons zoozeer bemind heeft, hebben beleedigd. Volgen wij de H. Margareta van Gortona, die voortreffelijke boetelinge, na; zij betreurde aanhoudend hare zonden en toen haar biechtvader haar eens zeide: «Margareta, wees bedaard, ween niet meer. God heeft u vergiffenis geschonken,quot; antwoordde zij; «O ! mijn vader! hoe zou ik kunnen ophouden mijne zonden te beweenen, als ik er aan denk, dat zij het Hart van mijn Zaligmaker, gedurende geheel zijn leven, hebben bedroefd?quot;

Q0g HET HEILIG UUR.

Zijn wij niet tevreden met onze zonden te verfoeien. Het ouschuldig Hart van Jesus heelt gedurende geheel zijn leven de straf, die onze zonden verdienden, wilien ondergaan; nemen wij dan ook met geduid de kwellingen aan, die ons overkomen, zonder te klagen, als zij van langen duur mochten wezen. Als dus God ons bezoekt door eene ziekte, door een verlies, door eene vervolging of smart, vernederen wij ons dan en zeggen wij met den goeden moordenaar: digna facits recipimus (Lue. 25-41); wij ontvangen loon naar werken. Vernederen en troosten wij ons; want als God ons in dit leven straft, is het een bewi js, dat Hij ons voor de eeuwige straffen wil behoeden. Zoo sprak Job: Et hcec siC mild consolalio, ut, aflligens me dolore, non parcat (Job 6-10): Moehte ik dezen troost genieten, dat God mij hier met smart belade en mij niet spare, om mij barmhartig te zijn in het ander leven! Maar hoe toch kan hij, die de hel verdiend heeft, zich beklagen, als God hem in dit leven met eenige kwelling bezoekt? Als men in de hel slechts geringe smarten had te verduren, zouden wij evenwel liever alle tijdelijke straffen moeten verkiezen, want deze hebben

APniL. 269

een einde, en de hellepijnen lijn eeuwig; maar wat zullen wij nu niet doen, wetende, dat de hel de plaats is van alle folteringen, en dat er alle smarten hevig en altijddurend zijn!

Veronderstellen wij, dat wij de onschuld van het doopsel hebben bewaard; is het dan niet waar, al hebben wij de he.¹ niet verdiend, dat wij ten minste een langdurig vagevuur verdiend hebben? Welnu, wat lijdt men niet in het vagevuur? De H. Thomas beweert, dat de zielen er door hetzelfde vuur gefolterd worden, hetwelk de verdoemden in de hel pijnigt. Achten wij ons dus gelukkig, in dit leven gestraft le worden en niet in het ander; te meer, daar wij in dit leven, als wij de kwellingen met geduld aannemen, met verdiensten lijden, terwijl wij in het ander meer zullen lijden en zonder verdiensten.

TOEPASSING.

Bij de beschouwing van den bedroefden Jesus in den hof,zal ik denken aan de lijdende zielen van het vagevuur; ik zal voor haar bidden en hel voornemen maken, de zonden te vermijden, die de oorzaak zijn van haar lijden, gelijk zij de oorzaak waren van de smarten van Jesus.

het heilig uüb.

gebed.

Het zijn dan mijne zonden , o beminde Jesus! die de oorzaak waren van uwe doo-delijke droefheid; hadde ik minder gezondigd, dan hadt Gij minder geleden ; naarmate ik vermaak vond in U te beleedigen, heb ik ook uwe smart vermeerderd. Helaas! waarom sterf ik niet van droefheid bij de gedachte, dat ik uwe liefde heb beantwoord, door uw lijden en uwe droefheid te vermeerderen! Ik heb dan dat Hart, dal mij zoo heeft bemind, bedroefd! Jegens de schepselen was ik dankbaar; jegens ü alleen ben ik ondankbaar geweest! O mijnJesus! vergeef het mij; hel is mij van harte leed.

schietgebed.

O Habt vol liefde! wal heb ik tol ru toe voor U gedaan? wal heb ik tol nu toe voor ü geleden?

MEI.

Bedroefd hakt van jesüs, onpeilhare afcrond

van smart.

Wat is het inwendig lijden, door Jesus-Cliristus in den hof van Gethsemane uitgestaan, een onpeilbare afgrond ! Wie zal ooit de onmetelijke droefheid van dit goddelijk Hart, welke duizendmaal smartelijker was dan al de uitwendige folteringen van het lijden, kunnen verklaren ol'zelfs maar kunnen beseften? Die droefheid was zoo hevig, dat zij Jesus ter plaatse had kunnen dooden, gelijk Hij zelf het verklaart: tristis est anima mea usque ad mortem (Math. 2G-58). Maarwaar-Dm siierf Hij dan niet, indien die droefheid er voldoende voor was? Omdat Jesus zelf, antwoordt de H. Thomas, zijn dood tegenhield, dewijl Hij zijn leven wilde bewaren, om het weldra op het Kruis te slachtofferen. Het is waar, dat een engel uit den hemel kwam, om Jesus in die hevige droefheid te sterken, gelijk de H. Lucas het verhaalt: ippuruil autem itli angelus de cuslo ooufor-

272 het ïieilig üdr.

lans Eum (Luc. 22-13). Maar do eerbiedwaardige Beda merkt op, dat deze hijstsnd, verre van zijne smart te verlichten, Iiaar nog deed toenemen ; confortntio rlolorem non minuit, sed auxit; want de engel deed zijne krachten herleven, opdat Hij met meer sland-vastigheid voor de zaligheid der menschen zou lijden; hij deed zulks, door Hem de overvloedige vruchten van zijn lijden le too-nen, zonder echter dut lijden te lenigen; confortatus est ex fruclüs magnitudine, non subslracld dolor is magnitudine. Onmidde-lijk dan ook, na de verschijning dos engels, geraakte Josus in doodstrijd en zweette over-vloediglijk bloed, zoodanig, dal de grond er door bevochtigd werd; et factus in agonid, prolixius orabat; el facius est sudor ejus sicKt gutlw sanguinis decurrmtis it- Ier ram. Volgons den H. Bonaventura steeg de droefheid van Jesus' Hart lot den hoogslen graad; dolor fuit in surnmo ; door de beschouwing der folteringen, die een einde 3an zi jn leven zouden maken, werd Hij zóó \erschrikl, dat Hij zijn Vader bad, er Hem van te benijden; Pater mi, si possibile est, transcat a Me ea-lix isle (Math. 26-39). Jesus deed noglans niet dit gebed, om de smr,rt die Hem wachtte,

mei. 273

te ontwijken, want Hij had zich vrijwillig opgeofferd: oblalus est, quia ipse voluit (Is. Egt;ö-7); maar om ons te toonen, welken angst Hij doorstond door eeneu zoo smartvollen dood; aanstonds echter voegde Hij er bij, om zich te onderwerpen aan den Wil zi jns Vaders en onze zaligheid, w aarnaar zijn Hart zoo vurig verlangde, te bekomen: verumla-men, non sicut Ego volo, sed sicut lu: üw Wil nogtans geschiede en niet de mijne! — en Hij ging door met bidden en zich aan zijns Vaders Wil te onderwerpen gedurende drie uren : et oravit tertio, cumdem senno-ttem dicens.

Gemakkelijk kan men hier begrijpen, welke afgrond van weedom de hel moet zijn, dewijl een God in zulke zee van «marlen heelt willen gedompeld worden, om er ons voor te behoeden. Rampzalig zij, die voor altijd zullen gescheiden zijn van Hem, die zooveel voor hunne zaligheid heeft geleden ! Niet zoozeer zullen de duisternissen, de verpesting, het gehuil, het vuur hunne hel uitmaken, maar boven alles het verlies van God. Alle smarten vereenigd, zegt de H. liruuo, zijn niel te vergelijken met deze: addantur lormeuta tormentis, ac Deo non privenlur.

18

274 met heilig uuft.

De H. Joannes Chi ysostomus beweert, dat duizend hellen niets zijn bij deze smart: si mille dixeris gehennas, nihil par dices illiiis dolvri (Ad. pop. Ant. b. 8). Om u een denkbeeld van deze smart te maken diene deze vergelijking; iemand die een edelgesteente van de waarde van honderd gulden heeft verloren, gevoelt daar leed over; maar in geval die steen twee honderd gulden waard is, zal zijn ^leed grooter wezen; ware hij er vier honderd waard, zijne droefheid zou nog grooter zijn; zoo neemt de droefheid toe over het verlies eener zaak, naarmate deze meer wsard is. Welk goed nu heeft de verdoemde verloren? Een onet'nd^ goed, dat God is; de smart, die hij er dus over gevoelt, is, volgens den H. Thomas, in zekeren zin, oneindig: poena damnati est infinila, quia est amissio boni infiniti (1. 2. q. 87, a. i).

Zij alleen, die God beminnen, kunnen hier op aai'de dit ongeluk begrijpen. De zondaars tellen dit verlies niet; zij leven maanden en jaren lang van God verwijderd, en zij bekommeren er zich niet over; waarom niet? Omdat zij in de duisternissen lever. Maar, bij den dood, zullen zij zien, welk oneindig Goed zij,door hunne schuld,hebbeu verioreu.

mei. 273

Helaas! Helaas! dan zal het te laat zijn !. .. te laat voor altijd!...

TOEPASSING.

Wat is deze beschouwing geschikt, mij liet Heilig Uur te doen hoogschatten, omdat ik door deze godvruchtige en heilzame oefening vele zielen van de hel kan redden. Indien het mij kost, ze te verrichten, zal ik tot mij zeiven zeggen: dit uur van strijd is zeer zacht, vergeleken met den doodstrijd van Jesus-Christus in den hof van Olijven en met den eeuwigen doodstrijd der verworpelingen in de hel.

GEBED.

O zoet, beminnelijk en liefdevol Ham van Jesus! Gij waart dan vervuld met smart in den hof van Olijven zonder leniging, zonder dat iemand uwe droefheid zag of ten minsle U troostte en medelijden met U had. Gij hebt dit alles willen lijden, o mijn Jesus, om te voldoen voor de eeuwige smarten, die ik, om mijne zonden, in de hel moest lijden. Gij wildet verlaten zijn en beroofd worden van allen troost, om mij, die het durfde wagen, ü te verlaten, ter bevrediging mijner booze

270 het heilig UUR.

lusten, zalig te maken. Ik liedank U, bedroefd en liefdevol Hart van mijn Jesus ! !k bedank U en ik heb medelijden met uwe smarten, vooral, als ik zio, dat Gij zooveel lijdt ter liefde van de mensehen en dat die mcnschen er ongevoelig voor zijn. O liefde van Jesus! O ondankbaarheid der mensehen!— O mensehen! besehouwt dan dit onschuldig Lam, voor u bedroefd tot d( n dood, om te voldoen aan Gods Gerechtigheid voor uwe zonden; ziet Hem voor u bidden en ten beste spreken bij zijn hemelschen Vader; beschouwt Hem goed en bemint Hem. O mijn zoete Verlosser! wat zijn er weinigen die denken aan uwe smarten en uwe liefde! wat zijn er weinigen, die U beminnen! Helaas! ik zelf was zoo ongelukkig, zoolang te leven, zonder aan II te denkeu! Gij hebt zooveel geleden, om door mij bemind te worden, en ik heb U niet bemind ! Vergeef het mij, mijn Jesus, vergeef het mij! ik wil mij beteren, ik wil ü voortaan beminnen. Wat ware ik ongelukkig, o Heere! als ik nog aan uwe genade weerstond en mij zoo verdoemde! De barmhartigheid, die Gij mij hebt bewezen, en vooral, de zoete uitnoodiging, die Gij mij thans doel, om U te beminnen, zouden in de

mei. 277

hel mijne grootste foltering zijn. Mijn beminde Jesus! heb medelijden met mij! laat niet toe, dat ik nog ooit uwe liefde met ondank betale; verlicht mij en geef mij de kracht, alles te boven le komen, om uwen heiligen Wil le volbrengen. Verhoor mij, bid ik U, door de verdiensten van uw lijden, in hetwelk ik al mijn vertrouwen stel.

O Maria, mijne dierbare Moeder! sta mij bij; Gij hebt mij zoovele genaden van het Hart van Jesus verkregen; ik bedank er U voor, maar, als Gij mij niet blijft helpen, zal iK allijd, gelijk lot nu toe, ongetrouw zijn.

schietgebed.

O oneindig mededoogend Hart van Jesus! laat niet toe, dat ik naar verdiensten voor mijne zonden, gestraft worde!

JUNI.

Hart van jesus , diïdroerd om de zonden

der wereld.

Het bedroefd Hart van Jesus schijiil ons lol de godvruchtige oefening van het Heilig Uur uit te noodigen door deze woorden van den profeet Jeremias: O vos omncs qui iran-silis per viam, altendite eCvidete, si est dolor si cut dolor neus(ïliren. 1-12). O gij allen, die langs den weg gaat, schenkt Mij een uurtje uwe aandacht en ziet, of er ooit eene smart is geweest, gelijk aan de mijne. Nooit zullen wij de uitgestrektheid en de hevigheid van Jesus' droefheid beseffen, indien wij niet van den eenen kant de liefde beschouwen, welke het Hart van Jesus, dat tegen eiken prijs onze zaligheid wilde, ons toedroeg; en van den anderen kant den afschrik, welken Hij had voor de zonde, welke de oorzaak van ons ongeluk is; en deze zoo heilzame overweging houdt men gedurende de oefening van het Heilig Uur.

Jesus droeg alle menschen in zijn godde-

juni. 279

lijk Hart, wanl Hij beminde ze allen. Maar, zegt de II. Auguslin-js, wat waren al de mensehen, die zoovele zondaars zijn, anders voor het minnend Hart van .lesus, dan wreede doornen, die Het verscheurden : spii^v quid nisi veccatorfs. Het is dan waar, dat wij de heulen van het beminnelijk IU.it van Jesus zijn geweest, ja, zelfs wreedere beulen, dan zij die zijn lichaam hebben gomarleld. Inderdaad, gij zult in den hof van Olijven geen beulen vinden, die Hemgeeselen, noch doornen, noch nagelen, en toch stroomt daar bioed: et foetus est sudor ejus sient i/ullcB sanguinis lecurrcnlis in terram (Luc. 22-4-1). Wat is dan de oorzaak van die bloedvergie-ling? Is dit bet vooruitzicht zijner folieringen? Neen, want Hij heeft zich vrijwillig op-goolferd, om die smarten te verduren: oblntus est quia Ipso voluit (Is. 55-7). Onze zonden zijn er de oorzaak van. Gelijk de wijnpers het nat uit de druiven perst, zoo drongen onze zonden het bloed uit de heilige aderen van Jesus-Chrislus. Hoe dikwijls hebben wij, door zonden op een le stapelen, zijne droefheid niet vermeerderd. Overwegen wij hier do boosheid der zonde, opdat wij voor altijd verfoeien, wat het Haut

274 HET HEILIG UUli.

De H. Joannes Clnysostomus beweert, dat duizend hellen niets zijn bij deze smart: si mille dixeris gehennas, nihil par dices illius doluri (Ad. pop. Ant. h. 8). Om u een denkbeeld van deze smart te maken diene deze vergelijking: iemand die een edelgesteente van de waarde van honderd gulden heeft verloren, gevoelt daar leed over; maar in geval die steen twee honderd gulden waard is, zal zijn 4eed grooter wezen; ware hij er vier honderd waard, zijne droefheid zou nog grooter zijn; zoo neemt de droefheid toe over het verlies eener zaak, naarmate deze meer waard is. Welk goed nu heeft de verdoemde verloren? Een oneindiy goed, dat God is; de smart, die hij er dus over gevoelt, is, volgens den H. Thomas, in zekeren zin, oneindig: poena damnati est infinila, quia est amissio boni injiniti (1. 2. q. 87, a. i).

Zij alleen, die God beminnen, kunnen hier op aai'de dit ongeluk begrijpen. De zondaars tellen dit verlies niet; zij leven maanden en jaren lang van God verwijderd, en zij bekommeren er zich niet over; waarom niet? Omdat zij in de duisternissen leven. Maar, bij den dood, zullen zij zien, welk oaelnclig Goed zij,door hunne schuld,hebben verioreu.

mei. 273

Helaas! Helaas! dan zal het te laat zijn !... te Iaat «oor altijd!...

TOEPASSING.

Wat is deze beschouwing geschikt, mij het Heiiig Uur te doen hoogschatten, omdat ik door deze godvruchtige en heilzame oefening vele zielen van de hei kan redden. Indien het mij kost, ze te verrichten, zal ik Jot mij zeiven zeggen: dit uur van strijd is zeer zacht, vergeleken met den doodstrijd van Jesus-Christus in den hof van Olijven en met den eeuwigen doodstrijd der verworpelingen in de hel.

gebed.

O zoet, beminnelijk en liefdevol Hart van Jesus! Gij waart dan vervuld met smart in den hof van Olijven zonder leniging, zonder dat iemand uwe droefheid zag of ten minsle U troostte en medelijden met U had. Gij hebt dit alles willen lijden, o mijn Jesus, om te voldoen voor de eeuwige smarten, die ik, om mijne zonden, in de hel moest lijden. Gij wildet verlaten zijn en beroofd worden van allen troost, om mij, die het durfde wagen, U te verlaten, ter bevrediging mijner bonze

270 het heilig uur.

lusten, zalig te maken. Ik bedank U, bedroefd en liefdevol Hart van mijn .tesus'. Ik bedank U en ik heb medelijden met uwe smarten, vooral, als ik zie, dat'gt;i.i zoo\eel lijdt ter liefde van de mensehen en dat die menschen er ongevoelig voor zijn. O liefde van Jesus'. O ondankbaarheid der menschen!— O menschen! beschouwt dan dit onschuldig Lam, voor u bedroefd tot dm dood, om te voldoen aan Gods Gerechtigheid voor uwe zonden; ziet Hem voor u bidden en ten beste spreken bij zijn hemelschen Vader; beschouwt Hem goed en bemint Hem. O mijn zoete Verlosser! wat zijn er weinigen die denken aan uwe smarten en uwe liefde! wat zijn er weinigen, die U beminnen! Helaas! ik zelfwaszoo ongelukkig, zoolang te leven, zonder aan U te denken! Gij hebt zooveel geleden, om door mij bemind te worden, en ik heb U niet bemind! Vergeef hel mij, mijn Jesus, vergeef het mij! ik wil mij beteren, ik wil ü voortaan beminnen. Wat ware ik ongelukkig, o lleere! als ik nog aan uwe genade weerstond en mij zoo verdoemde! De barmhartigheid, die Gij mij hebt bewezen, en vooral, de zoete uitnoodiging, die Gij mij thans doet, om U te beminnen, zouden in de

mei. 277

hel mijne grootste foltering zijn. Mijn beminde Jesus! heb medelijden met mij! laat niet toe, dat ik nog ooit uwe liefde met ondank betale; verlicht mij en geef mij de kracht, alles te boven te komen, om uwen heiligen Wil te volbrengen. Verhoor mij, bid ik U, door de verdiensten van uw lijden, in hetwelk ik al mijn vertrouwen stel.

O Maria, mijne dierbare Moeder! sta mij bij; Gij hebt mij zoovele genaden van het Hart van Jesus verkregen; ik bedank er U voor, maar, als Gij mij niet blijft helpen, zal Ik allijd, gelijk tot nu toe, ongetrouw zijn.

schietgebed.

O oneindig mededoogend Hart van Jesus! laat niet toe, dat ik naar verdiensten voor mijne zonden, gestraft worde!

JUNI.

hart van jesus , riedroefd om de zonden deit wereld.

Het bedroefd Hart van Jesus schijnl ons tol de godvruchtige oefening van het Heilig Uur uit te noodigen door deze woorden van den profeet Jeremias : O vos omncs qui tran-sitis per viatn, aUendite et viileie, si est dolor sicut dolor neus (ïhren. 1-12). O gij allen, die langs den weg gaat, schenkt Mij een uurtje uwe aandacht en ziet, of er ooit eene smart is geweest, gelijk aan de mijne. Nooit zullen wij de uitgestrektheid en de lievigheid van Jesus' droefheid beseffen, indien wij niet van den ecnen kant de liefde beschouwen, welke het Hart van Jesus, dat tegen eiken prijs onze zaligheid wilde, ons toedroeg; en van den anderen kani den -uschrik, welken Hij had voor de zonde, welke de oorzaak van ons ongeluk is; en deze zoo heilzame overweging houdt men gedurende de oefening van het Heilig Uur.

Jesus droeg alle menschen in zijn godde-

juni. 279

lijk Hart, want Hij beminde ze allen. Maar, zegt de II. Auguslinus, wal waren al de men-sehen, die zoovele zondaars zijn, anders voor liet minnend Haiit van Jesus, dan wreede doornen, die Hel verscheurden ; spiiux quid nisipeccatores. Hel is dan waar, dal wij de beulen van liet beminnelijk Haiit van Jesus zijn geweest, ja, zelfs wreedere beulen, dan zij die zijn lichaam hebben gemarteld. Inderdaad, gij zult in den hof van Olijven geen beulen vinden, die Hem geeselen, noch doornen, noch nagelen, en toch stroomt daar bloed: et fnclus est sudor ejus sicut guttw sanguinis lccurrcnlis in terram (Luc. 22-41). Wal is dan de oorzaak van die bloedvergie-ling? Is dit het vooruitzicht zijner folteringen? Neen, want Hij heeft zich vrijwillig op-geollerd, om die smarten te verduren: oblatus est quia Ipse voluit (Is. oö-7). Onze zonden zijn er de oorzaak van. Gelijk de wijnpers het nat uit de druiven perst, zoo drongen onze zonden hel bloed uit de heilige aderen van Jesus-Cliristus. Hoe dikwijls hebben wij, door zonden op een le stapelen, zijne droefheid niet vermeerderd. Overwegen wij hier do boosheid der zonde, opdat wij voor altijd verfoeien, wat het Hart

280 het heilig UUR.

van dien goeden Meester zoo heeft be-

droefd.

De zondaar bedroeft het Hart van Jesus, omdat hij zijn God onteert, wiens glorie de Zaligmaker moest herstellen: per pravari-cationem legis Deam inhonoras (Hom. 2-23 . Inderdaad, verzaakt hij niet aan zijne genade; treedt hij, door eene onwaardige voldoening, zijne vriendschap niet met voeten? De mensch zou een groot kwaad bedrijven, indien hij er in toestemde, de vriendschap van zijn God te verliezen, om een koninkrijk, ja zelfs geheel de wereld te winnen; want Gods vriendschap is meer waard dan de wereld en duizend werelden. Maar waarom be-leedigt de zondaar zijn God? Om een handvol slof. om eeue opwelling van gramschap, om eene dierlijke wellust, om wat rook, om eene eigenzinnigheid. Als de zondaar bij z ch zeiven beraadslaagt, of hij in de zonde zal toestemmen, ja dan neen, dan neemt hij, om zoo te spreken, de weegschaal in de hand, om te zien, wat het meeste weegt, wal verkieslijker is, óf de genade van God, óf die drift, die heuzelingen, dal genoegen; en geeft hij vervolgens zijne toestemming, dan verklaart hij, zooveel in hem is, dal die drilt,

jom. 281

dat vermaak meer waard is dan de vriendschap van God. Ts dit niet God onteernn ? De zondaar bedroeft ook het Kakt van Jesus, omdat hij zich overgeeft aan de macht des duivels, wiens rijk de Zaligmaker is komen vernietigen. Als eene ziel in de zonde toestemt, zegt zij tot God: Heere, verwijder U van mij: dixerunt Deo: recede a nobis (Job 21-14). Zij zegt dit niet door woorden, maar door hare daden; want zij weet, dat God niet met de zonde kan wonen; zij dwingt dus God, door hare zonde, haar te verlaten. En door God uil haar hart te verbannen, leidt zij er onmiddelijk den duivel binnen, om er bezit van te nemen. Door dezelfde deur, door welke God zich verwijdert, komt de salan binnen en neemt de plaats van God in. Als men een kind doopt, verheugt zich hel Hart van Jesus, omdat de priester den duivel beveelt die ziel te verlaten en plaats te maken voor den H. Geest: c.xi ab co, immunde. spiritus, ct da locum Spiritui sanclo. Maar als de mensch toestemt in de zonde, dan bedroeft zich het Hakt van Jesus; want de rampzalige zegt tot zijn God, zijne ziel te verlaten en plaats te maken voor den duivel. Is dit n!ot h l rijk van satan, dat door

282 HKT tlEII.IG UUR.

de Verlossing vernieligtl is, weder oprichten?

Wal eindelijk nog het Hart van Jesus bedroeft, is, dat de zondaar Hem noodzaakt het noodlottig vonnis der verdoemenis tegen hem uit te spreken: disced!te a Me, male-dicti, in ignem oelernum (Math. 25-41). Wee hem, die de genaden, welke Jesus-Christus door zooveel arbeid en smart verdiend heeft, verwerpt! Zijne grootste foltering in de hel zal de gedachte zijn, dat een God zijn leven op een kruis heeft gesiachtofferd, om hem te bekeeren, en dal hij, integendeel, met zijne volle toestemming, zich heeft willen verdoemen, zich onherroepelijk voor altijd, voorde gansche eeuwigheid, in het ongeluk heeft willen storten!

TOEPASSING.

Ik zal dikwijls, ter voldoening van mijne zouden en van die der géheele wereld, de droefheid van het Hart van Jesus aan den hemelschen Vader opofferen.

GEBED.

Mijn Jesus! het was dan niet het gezicht van de geeselroeden, van de doornen en van

juni. 285

hel Kruis, dat U in den hof van Gelhsemane zoo bedroefde; het waren mijne zonden, die uw Hart met zoo groote droefheid vervulden, IJ bloed deden zweelen en U in dood-slrijd brachten. Ziedaar dan. hoe ik aan uwe liefde, die Gij mij hebt beloond, door voor mij te sterven, hel) beantwoord. O Jesus! geef mi j iels van die droefheid, welke Gij, in den hof van Olijven, over mijne zonden hebt gevoeld, opdat ik, hel overige van mijn leven, mijne zonden betreure. O mijn zoete Verlosser! Konde ik nu door mijn leedwezen en mijne liefde, U zooveel troosten, als ik U loen heb bedroefd. O mijne Liefde! het is mij leed uit geheel mijn hart, eene ellendige voldoening boven U te hebben gesteld. Ik ben er bedroefd over en ik bemin U boven alles. Ik vraag uwe liefde in weerwil der be-leedigingen, die ik U heb aangedaan; Gij wilt, dat ik U uit geheel mijn hart beminne: diliges Dominum Deum luum ex loto corcle tun cl in lotd animd lud (Math. 22-57). Ja, mijn God! ik bemin U uit geheel mijn hart, ik bemin U uit geheel mijne ziel; geef mij zooveel liefde, als Gij van mij vraagt. Heb ik mij zeiven voorheen gezocht; nu wil ik niets meer zoeken dan U alléén. Ik erken, dut Gij

281 HET HEILIG uur.

mij meer dau andereu hebt bemind; ik wil U dan ook meer dan anderen beminnen. Trek mij altijd tot U, mijn Jesus! trok mij meer en meer tot uwe liefde door den aangenamcn geur uwer reukwerken, dat is, door de zoete bekoorlijkheden uwer genade. Geef mij, in één woord, de kracht, aan zooveel liefde, welke een God aan een ondankbaren en ontrouwen aardworm betoont, te beantwoorden. — O Maria, Moeder van barmhartigheid ! help mij door uwe gebeden.

schietgebed.

Hemelsche Vader! schenk mij door de verdiensten van het Uart van Jesus vergitfenis.

JULI.

HAIIT VAN JESUS , BEDROEFD OM DE ERGER-NISSEN DER WERELD.

Eene der voornaamste oorzaken der droefheid van het Hart van Jesus in den hof van Gethsemane. was het vooruitzicht der ergernissen, welke Hem, tot het einde der wereld toe, zielen zouden ontrooven.

Dit is gemakkelijk te begrijpen, als men nagaat, hoe dierbaar Hem eene ziel is. Hij heeft die ziel geschapen naar zijn beeld en gelijkenis. Hij schiep de andere schepselen door een het worde, door een teeken van zijn Wil; maar de ziel is als 't ware een uitvloeisel van den goddelijken adem: el inspi-ravit in faciem ejus spiraoultim vitas (Gen. 2-7): en Hij blies in zijn aangezicht den adem des levens. God heeft die ziel van alle eeuwigheid bemind: in charitate perpetud dilexi te {ier. 51-5). Hi j heeft haar geschapen, om eens In den hemel te heerschen en zijne goddelijke glorie te deelen, als Hi j zelf haar overgroot loon zal zijn; Eyo ero wierces tua magna minis (Gen. 15-1).

286 het heilig UUR.

Maar niets bewijst beter, hoezeer het Hart van Jesus eene ziel waardeert, dan alles, wat Hij gedaan heeft, om haar vrij te koo-pen, toen zij door de zonde verloren was. Eene zaak immers wordt geschat naar den prijs, welken een verstandig mensch er voor geeft; welnu, Jesus-Christus heeft, gelijk de Apostel zegt, zijn bloed voor de zielen gestort; empti enim eslis prelio magno (I Cor. G-20); eene ziel is dus het bloed van oen God waard. Wat den Apostel Paulus het meest trof en in liefde lot Jesus ontvlamde, was de gedachte, dat Hij had willen sterven, niet alleen voor al de menschen in het algemeen, maar nog voor hom in het bijzonder: dilexit me et tradidit semelipsum pro me (Gal. 2-20): Hij heeft mij bemind, zeide hij, en Hij heeft zich zeiven voor mij overgeleverd ! — leder van ons kan hetzelfde: zeggen; want de H. Chrysostomus beweert, dat God voor ieder mensch, in het bijzonder, dezelfde liefde koestert, als Hij ze heefl voor geheel de wereld : adeo singuium quem-que hominiim pari charilatis modo diligii quo diligit vniversmn orbem (In Gal. 2-2), leder van ons heeft dus dezelfde verplichting jegens Jesus-Christus, als hadde Hij slechts

juli. 287

voor hem alléén geleden, wat Hij leed voor allen. Wie zal dan ooil, vraagt de heilige Laurent lus Justinianus, de liefde, welke het Hart van Jesus ieder van ons toedraagt, kunnen verklaren ? Deze liefde overtreft de liefde van een kind voor zijne moeder en die van eene moeder voor haar kind : prwcellil otnnem malernum, ac filialem affectum (Do Tr. Chr. Ag. c. 3). Zij is zoo groot, dat, volgens eene openbaring aan de H. Brigilla, Jesus bereitl zou zijn zoo dikwijls le sterven, als er verdoemde zielen zijn, indien zij nog verlost konden worden: toties morerer quot sunt anirncB in inferno (Kev. I. 7. e. 19). Besluiten wij dus hieruit, welke bittere droefheid Jesus in den hof van Olijven heeft moeten uitstaan, als Hij er aan dacht, wat al kwaad de ergernisgevers aan zoovele zielen, voor welke Hij ging sterven, zouden berokkenen. De H. Leo aarzelde niet den ergernisgever moordenaar te noemen : quisquis sca/i-dalizat, morlem infert anirncB proximi. Ja, hij is een moordenaar, wreeder en goddeloo-zer dan elk ander moordenaar, want hij doodt niet hel lichaam, maar de ziel, welke oneindig kostbaarder is dan het lichaam; en hij laat daarenboven al de tranen, al het

288 het heilig uur.

lijden van den Zaligmaker, alles wat Hij hneft moeien doen, om die anne ziel te red-don, verloren gaan. De Apostel Paulus zeide dan ook, dat hij, die door het slecht voorbeeld zijn broeder doet zondigen , tegen Jesus-Christus zeiven zondigt: si autempec-cantes in fralres, et perculientes conscicn-tiameorem infinnam, in Christum peccalis (ICor, 8-12). Helaas', roept deH. Ambrosius uit, hij, die eene ziel in het verderf stort, doet aan Jesus een werk verliezen, dat liem drie en dertig jaren moeite en smart heelt gekost.

Ziedaar wat den doodstrijd van Jesus in den hof zoo bitter heeft doen zijn, ziedaar wat het Haiit van Jesus zoo deed klagen ; qua; utililas in sanguine meo? Wat nut is er in mijn bloed, daar zoovele menschen, door hunne ergernissen, mijn lijden, zoo voor zich zeiven als voor anderen nutteloos zullen maken? In één woord, wat de beulen het heilig lichaam van Jesus hebben doet lijden, door het le kruisigen, dat hebben de ergernisgevers zijn heilig Hakt doen lijden, door zoovele zielen in liet verderf te storten, die Hei dierbaarder waren dan het leven. Ja, zegt de H. lïernardus, Jesus verduurt eene wree-

juli. 289

dere vervolging van de ergernisgevers dan van de beulen, die Hom kruisigden (In Conv. S. Pauli 3-1).

Wachten wij ons wel zielen te verliezen doorliet slecht voorbeeld. Wij moeten daarom zorgvuldig vermijden niet alleen daden, die in zich zeiven slecht zijn, maar ook die slecht schijnen, volgens het woord van den Apostel; ab omni specie mald abslinele vos (I Thess. 5-22). Hij leert ons, dat wij ons soms van zekere geoorloofde zaken moeten onthouden, uit vrees, dat zij een steen des aanstoots mochten wezen voor zwakke zielen: ne forte... offendieulum fiat in fir mis (I Cor. 8-9). Men moet zich ook zorgvuldig onlhouden van zekere beginselen der wereld te uiten, gelijk deze: men moet zich niet laten beleedigen; men moet het tegenwoordig leven maar genieten; gelukkig hij die rijkdom bezit, enz... Ergerlijk ware het ook iemand te prijzen, die kwaad doet, bij voorbeeld: eenmensch, die zich wreekt, die een gevaarlijken omgang houdt, die slechte en onchristelijke boeken leest. En heeft men vroeger ergernis of gelegenheid tot ergernis gegeven, men wete wel, dat het eene verplichting is, het kwaad, dat men gedaan

19

290 het heilig uur.

heeft, door goede voorbeelden te herstellen. k

Dit is eene voldoening, welke het bedroefde j,

Hakt van Jesus vordert. v

TOEPASSING. ^1{

e

Ik zal van den tijd van het Heilig Uur ge- _s

bruik maken, om met Jesus do ergernissen g

der wereld, die oorzaak zijn van het verlies \

van zoovele zielen, te beweenen, en, naar i

mijn vermogen, middelen te beramen, om j

zooveel kwaad te herstellen. I

gebed.

Helaas! mijn Jesus! ik zelf ben eendier ongelukkigen, wier slechte voorbeelden uw li. Hart met droefheid hebben vervuld. Zeg mij, mijn Jesus! hoe Gij zooveel voor mij hebt kunnen lijden, daar Gij toch de belee-dlgingen, die ik U zou aandoen, voorzaagt? Maar, dewijl Gij mij tot nu toe hebt verdragen en mijne zaligheid verlangt, geef mij thans eene groote droefheid over mijne zonden, eene droefheid, die mijne ondankbaarheid evenaart. Heere Jesus! ik ha.it en verfoei de beleedigingen, die ik U heb aangedaan ; heb ik voorheen uwe genade veracht, thans waardeer ik dezelve meer dan alle

juli. 291

koninkrijken der wereld. Ik bemin U uit geheel mijn hart, U, die eeue oneindige liefde waardig zijt! Ik verlang voortaan slechts te leven, om U te beminnen ; ontvlam mij meer en meer in liefde voor U; herinner mij steeds de liefde, die Gij mij hebt toegedragen, opdat mijn hart zonder ophouden brande van liefde tot U, gelijk uw Ham brandt van liefde voor mij. — O van liefde brandend Hart van Maria! ontvlam mijn arm hart in heilige liefde.

schietgebed.

O Hart, brandend van liefde voor de zielen, geef mij de genade, hel kwaad, dat ik heb gedaan, te herstellen.

290 het heilig uur.

heeft, door goede voorbeelden te herstellen. Dit is eene voldoening, welke het bedroefde Hart van Jesus vordert.

TOEPASSING.

Ik zal van den tijd van het Heilig Uur gebruik maken, om met Jesus de ergernissen der wereld, die oorzaak zijn van het verlies van zoovele zielen, te beweenen, en, naar mijn vermogen, middelen te beramen, om zooveel kwaad te herstellen.

gebed.

Helaas! mijn Jesus! ik zelf ben eendier ongelukkigen, wier slechte voorbeelden uw 11. Hart met droefheid hebben vervuld. Zeg mij, mijn Jesus! hoe Gij zooveel voor mij hebt kunnen lijden, daar Gij toch de belee-digingen, die ik U zou aandoen, voorzaagt? Maar, dewijl Gij mij tot nu toe hebt verdragen en mijne zaligheid verlangt, geef mij thans eene groote droefheid over mijne zonden, eene droefheid, die mijne ondankbaarheid evenaart. Heere Jesus! ik haat en verfoei de beleedigingen, die ik U heb aangedaan ; heb ik voorheen uwe genade veracht, thans waardeer ik dezelve meer dan alle

juli. 291

koninkrijken der wereld. Ik bemin U uit geheel mijn hart, U, die eene oneindige liefde waardig zijt! Ik verlang voortaan slechts te leven, om U te beminnen; ontvlam mij meer en meer in liefde voor U; herinner mij steeds de liefde, die Gij mij hebt toegedragen, opdat mijn hart zonder ophouden hraude van liefde lot U, gelijk uw Hart brandt van liefde voor mij. — O van liefde brandend Hart van Maria! ontvlam mijn arm hart in heilige liefde.

schietgebed.

O Hart, brandend van liefde voor de zielen, geef mij de genade, hel kwaad, dat ik heb gedaan, te herslellen.

AUGUSTUS.

Hart van jesus, bedroefd om de ondankbaarheid der wereld.

Op zekeren dag ging de H. Franeiscus van Assisië wceneud en zuchtend langs de wegen en bossclien en scheen ontroostbaar. Toen men hem naar de reden zijner diepe droefheid vroeg, antwoordde hij: «maar hoe zou ik niet weenen, als ik zie, dat de liefde niet bemind is? Ik zie een God den mensch, bijna tot dwaasheid toe, beminnen, en den mensch zoo ondankbaar jegens dien God!quot; Indien deze ondankbaarheid hef, hart van den H. Franciscus zoozeer bedroefde, hoeveel te meer moest zij dan hel. Hart van Jesus in den hof van Gethsemaae niet bedroeven. Hij, die van den hemel was gekomen, om het vuur der goddelijke liefde op ile aarde te ontsteken, zag, dat de mensch weinig aan zoovele liefdebewijzen zou beantwoorden. Dit gezicht alléén, zegt Pater Les-sius, was voldoende, om Hem duizendmaal van smart te doen sterven. Wij zeiven zijn

AUGUSTUS. 293

tot in het diepste onzer ziel gegriefd, als wij met ondank bejegend worden; inderdaad, de ondankbaarheid, zegt dc zalige Simon

van Cassia, kwelt dikwijls meer onze ziel, dan eenige andere foltering ons lichaam pijnigt. Wat een smart heeft dan het zootee-der en liefdevol Hart van Jesus niet moeten m uitstaan, daar Hij zag, dat wij zijne welda-

;n den en liefde met beleedigingen en versma-

gt;n ding zouden betalen, gelijk David het reeds

f- had voorzegd: et posuerunt adversum me

iu mala pro bonts, el odium pro diieclione med

et (Ps. 108-5). Deze voorzegging is bewaarheid

i, geworden in het lijden des Zaligmakers;

n maar schijnt Hij niet ook nog heden zich te

quot; beklagen over de ongevoeligheid en onver-

n schilligheid, welke Hij hij de zijnen onder

vindt : extraneus faclus sum fratribus mets ii (Ps. 68-9)? Immers, Hij ziet een zoo groot

i- getal menschen, die zonder zijne liefde le-

i- ven, als hadde Hij hun geen enkele weldaad

e bewezen en niets ter hunner liefde geleden.

Maar hoe! de dieren zelven zijn ons dankbaar, als wij ze liefkoozen of ze iets geven; zij komen naar ons toe, gehoorzamen ons op I hunne manier, zijn blijde, als zij ons zien;

i en wij, hoe kunnen wij zoo ondankbaar zijn

294 het heilig uun.

jegens Jcsus-Christus? Antwoordt mij: kon d(

Jesus meer doen, om onze liefde te verdie- ti

nen? Indien de Zoon Gods zijn Vader zeiven 2i

vin den dood had moeten redden, wat had d

, Hij dan meer kunnen doen, dan het men- o

schelijk vleeseh aannemen en sterven op een t

Kruis? Ik ga verder; als Jesus slechts een ]

mensch en geen goddelijke Persoon ware ge- c

weest, en Hij, door een bewijs zijner gene- \

genheid, de liefde van zijn God had willen (

winnen, wat had Hij dan meer kunnen doen, dan Hij nu voor ons gedaan heeft? Als een onzer dienstboden zijn bloed en leven ter onzer liefde had veil gehad, zou hij dan ons hart niet gewonnen hebben? Zou hij ons niet verplicht hebben hem, ten minste uit dankbaarheid, lief te hebben? Waarom dan heeft Jesus-, die zijn leven voor ons heeft gegeven, onze liefde nog niet kunnen winnen? Het was meer door de ondankbaarheid der men-schen dan door het vooruitzicht van het lijden, dat het Haht van onzen Zaligmaker in den hof van Olijven in zoo hevige droefheid werd gestort. Die ondankbaarheid deed Hem bloed zweeten, bracht Hem in doodstrijd en vervulde Hem met zóó groote droefheid, dat deze, volgens zijne eigene verklaring, vol-

1

augustus. 295

doende was, om Hem te doen sterven : tris- . tis est anima mea usque ad mortem (Math. ¹ 26-58). Die ondankbaailieid had hem reeds doen weenen in den stal van Bethlehem. Die ondankbaarheid deed Hem, verlaten en troosteloos, sterven op het Kruis. Die ondankbaarheid wekte bij Hem het verlangen op, dat men, in deze laatste tijden, op bijzondere wijze, de godsvrucht tot zijn H. Hart zou beoefenen, en Hetzelve eereherstelling en liefde zou schenken; «Ziehier dit Hart,quot; zeide Hij aan de zalige Margareta-Maria, «dat de tnen-schen zoo heeft bemind!... en voor erkentelijkheid krijg Ik van de meesten niets dan ondank...quot;

Beminnen wij dan Jesus-Cliristus. Maar wat moeten wij doen en welke middelen aanwenden, om Hem te beminnen? Vooieerst moeten wij alle doodelijke en dagelijksche zonden vluchten. Jesus heeft gezegd ; si quis diligit Me, sermonem meutii ssrvabit (Joan. 14-23). Hel eerste liefdeblijk is de zorg, alles le doen verdwijnen, wat aan hem, dien men bemint, kan mishagen. Hoe kan hij, die niet vreest God le beleedigen, ook maar in kleine zaken, mei recht zeggen, dat hij Hem uil seheel zijn hart bemint? «De Hemel beware

296 het heilig udr.

mij,quot; zeide de H. Tcresia, «van alle, zelfs de minste moedwillige zonde!quot; Wij moeten daarenboven, om God uit geheel ons hart te beminnen, een groot verlangen hebben naar zijne liefde. De godvruchtige verlangens zijn de vleugelen, waarop wij ons tot het Hart van Jesus verhellen.

Het is eindelijk noodzakelijk het voornemen te maken, te streven naar de volmaakte liefde tot God. Vele zielen verlangen zich aan God te geven, maar zij kunnen niet besluiten de middelen daartoe ter hand te nemen ; zij komen ook geen schrede in de volmaaktheid vooruit. Willen wij God beminnen, slaan wij dan de handen aan het werk: quodcumque facere potest mamis lua, in-stanter operare, (Kccli 9-10); onthechten wij ons namelijk van do schepselen, beminnen wij God zonder voorbehoud, en gaan wij in de bronnen van liefde, zooals zijn do overweging, de communie, liet gebed, genaden putten.

De ziel, welke zich geheel aan Jesus geeft, niets anders zoekt dan Hem te behagen, en duizendmaal liever zou sterven, dan Hem te • beleedigen , troost het Haut van Jesus en wordt teederlijk door Hem bemind. v_rag_en

augustus. 297

wij aanhoudend de genade, het Hart van Jesus te beminnen; vragen wij ook die genade aan het Hart van Maria; die goddelijke Moeder is de Uitdeelster van alle genaden en de genade, welke zij het liefste geeft, is de gave der goddelijke liefde.

TOEPASSING.

Ik zal mij dikwijls, gedurende het Heilig Uur, Jesus-Christus voorstellen, mijne ondankbaarheid betreurende; ik zal ze met Hem beweenen en beloven. Hem voortaan met eene trouwe en dankbare liefde te beminnen.

gebed.

Toen Gij, o Jesus! de ondankbaarheid der mensehen betreurdet, dacht Gij ook aan mijne ondankbaarheid, aan het ongeluk mijner ziel. Mijn beminnelijke Verlosser! Gij beweent het kwaad, dat ik mij zeiven beb berokkend, toen ik U uit mijn hart verbande, \ en ü dwong, mij, voor wien Gij zijt gestor-jven, tot de hel te veroordeelen; ach! laat mij weenen! ja! het betaamt, dat ik vveene ' om de beleedigingen, die ik U heb aangedaan, nadat Gij mij zoozeer hebt bemind.

298 HET HEILIG uur.

Hemelsche Vader! om de tranen, welke uw goddelijke Zoon toen voor mij vergoot, geef mij eene groote droefheid over mijne zonden. En Gij, o teeder en liefdevol Hart van mijn Jesus! heb medelijden met mij: ik verfoei uit geheel mijn hart de beleedigingen, die ik U heb aangedaan, en ik maak het voornemen, voortaan U alléén te beminnen.

schietgebed.

O teeder Hart van Jesus, mocht ik immer aan U 'denken!

SEPTEMBER.

ilart van jesus, bedroefd om de lauwheid der rechtvaardige zielen.

Het zou eene dwaling zijn te meenen, dat al de zielen, in staal van genade, een voorwerp van troost zijn voor het bedroefde Hart van Jesus in den hof van Olijven. Helaas! dit is niet zoo. En waarom niet? Bemint Hij ze dan niet? Ja, Hij bemint ze; Hij bemint ze zelfs meer dan de andere, want zij zijn in zijne vriendschap; maar juist die grootere liefde is de oorzaak eener grootere droefheid. Verklaren wij ons. Er zijn in de wereld door God bevoorrechte zielen, die in lauwheid leven. En die zielen zijn wreede en pijnlijke doornen voor het Hart van Jesus; immers, Hij voorziet, dat die zielen door die lauwheid ongevoeliglijk in de doodzonde zullen vallen, dat zij dan weinig moeite zullen doen, om uit dien zondestaat op te staan en zij alzoo zullen verloren gaan.

Eene ziel verkeert in staat van lauwheid, als zij dikwijls en met open oogen dagelijk-

300 HET HEILIG UUR.

sche zonden bedrijft, zonder poging te doen, om zich te beteren. O! in wat gevaar verkeert eene ziel, welke God door zijne genade heeft bevoorrecht, als zij, moedwillig, vele dagelijksche zonden bedrijft, zonder zich te verontrusten, zeggende: het is genoeg, dat ik zalig worde. Al die kleine beekjes zullen eenen stroom vormen, die haar naar den afgrond zal sleepen. God verweet aan den bisschop van Laodicea, dat hij noch warm noch koud was: scio opera tua, quia neque frigidm es, ncque calidus (Apoc. 3-15). Dit is de staat van eene lauwe zie!; zij durft God niet geheel en al verlaten; maar zij bekommert er zich niet over Hem dagelijks herhaalde malen door dagelijksche zonden te vergrammen, door ongeduld, leugentaal, ongehoorzaamheid, gulzigheid, verwenschingen, af-keerigheden, in het hart gevoed, gehechtheid aan de schepselen, enz.; en zij doet geen moeite zich van zoovele gebreken te beteren. Och ! of gij warm of koud waart, zeide God aan dien bisschop van Laodicea; maar, omdat gij lauw zijt en noch koud noch warm, zal ik unit mijn mond spuwen.—Dat wil zeggen : het ware beter dat gij beroofd waart van mijne genade, want dan was er meev

septemher. 301

hoop op uwe bekeering; maar in die lauwheid levende, loopt gij groot gevaar verloren te gaan, omdat gij van dien staat gemakkelijk in de doodzonde zult vallen, en dan zal er niet veel hoop zijn op uwe bekeering. IJ li nam frigidus esses aut calidus! sed quia tepidus es... incipiam te evomere ex ore meo. Let wel op deze woorden : omdat gij lauw zijt zal ik beginnen met u uit den mond te spuwen. O! wat ligt die ziel zwaar op het Hart van Jesus! Men neemt gemakkelijk een drank, als hij koud of warm is, maar niet als hij lauw is, want daardoor krijgt men neiging tot spuwen. Zoo is eene lauwe ziel aan het gevaar blootgesteld, door God te worden uitgespuwd, of van zijne genade beroofd en verlaten te worden; en dit is juist door de spuwing uitgedrukt, want men heeft er een alkeer van, weer terug te nemen, wat men heeft uitgespuwd.

Het grootste bewijs van de lauwheid is een moedwillige en aangewende afkeer van het gebed. Als een tuin gedurig door een welda-digen regen wordt besproeid, dan zijn er de bloemen en planten altijd vol leven en friseh-heid. Zoo is het ook met eene ziel, die het gebed bemint; zij klimt aanhoudend in deugd

502 HET HEILIG UUR.

en hare verlangens worden immer vuriger; en dit zijn de vruchten van het gebed, dat haar steeds met zijne heilzame en vrucht-bare wateren besproeit en van haar een waren luslhol maakt. Zoudt gij echter die gelukkige bron dempen, aanstonds zullen de bloemen verflensen, de planten verleppen, alles zal verdwijnen; en waarom? Omdat de levensbron is opgedroogd. Gij zult zien, dat die persoon, zoolang hij het gebed bemint, een voorbeeld van zedigheid, van ootmoed, van godsvrucht en van versterving is; verwaarloost hij echter het gebed, dan zal weldra zijne onzedigheid in zijne blikken te lezen slaan; zijne hoovaardigheid zal bij het minste stootend woord aan den dag komen; hij zal zoo dikwijls niet meer tot de Sacramenten naderen en naar de H. Mis gaan ; hij zal er niet meer aan denken, om zich te versterven; integendeel, hij zal de ijdelheden en de wereldsche gezelschappen beminnen, de vermaken en aardsche genoegens najagen ; en waarom ? Omdat de regen der genade niet meer zijne ziel besproeit; hij heeft het leven verloren; hij heeft het gebed verwaarloosd en daarom is dc tuin zijner ziel verdord en zijn toestand wordt dagelijks

september. 503

erger en erger. Als eene ziel het gebed verwaarloost, dan beschouwt de heilige Joannes Chrysostomus haar niet slechts als ziek, maar als dood; animce mors est non provolvi coram Deo (De orat. Dom. 1. 1).

Zuster Maria Bonaventura, eene kloosterlinge van Rome, verkeerde in dien staat van lauwheid. Zij werd er gelukkig uit verlost door de overweging, door het vast voornemen en de godsvrucht tot het H. Hart. Ziehier op welke wijze : na de eerste meditatie, welke zij hield, gedurende de geestelijke oefeningen, door Pater Lancicius gegeven, werd zij zoozeer door de genade getroffen, dat zij, in tranen wegsmeltend, zich ging opsluiten in hare kamer, en daar, voor de voeten van het Kruisbeeld, de volgende acte schreef: «Ik, Maria Bonaventura, offer mij van daag, nu de geestelijke oefeningen een aanvang nemen, geheel aan U, mijn God; ik beloof niemand meer te zullen beminnen, dan U alléén, mijn Jesus! Neem, o zoete Verlosser, dit geschrift, dat ik met mijne tranen bevochtig, aan; ik bied U deze acte als een onderpand mijner liefde en ik leg ze in de wonde uwer Zijde, op uw Hart, U biddende, mij door de verdiensten van uw bloed,

304 het heilig DÜR.

mijne zonden te vergeven, en mij zoodanig in uwe liefde le bevestigen, dat ik niet meer mij zelve, maar U, geheel U, toebehoore.quot; Zij werd heilig in korten tijd; en men zegt zelfs, dat men, na haren dood, duidelijke bewijzen had van de hemelsche glorie, welke zij genoot.

TOEPASSING.

Indien ik misschien in staat van lauwheid ben, zal ik mijn best doen, er uit te geraken, door de ernstige overweging der eeuwige waarheden, door een vast en bepaald voornemen te maken en door mij aan het goddelijk Hart van Jesus toe te wijden. Ben ik echter niet in dien ongelukkigen staat, dan zal ik voor de lauwe zielen bidden.

geded.

O mijn God!. Gij hebl mij, meer dan anderen, met weldaden overladen, en ik hebll met beleedigingen betaald. Heb ik wel ooit, op eene zoo onwaardige wijze, oen mijner kennissen behandeld? O lijdend Hart van mijn Verlosser'. O Hart, dat in den hof van Olijven, door het zien mijner zonden, zoo bedroefd en gekweld zijt geweest, geef mij,

september. 303

door uwe verdiensten, dat ik mijne zonden kenne en ze bitter betreure. OmijnJesus! ik ben met zooveel zonJen beladen , met zooveel ondeugden behebt, maar Gij zijt almachtig, Gij kunt mij door uwe iieide onl-\ lammen. Ik stel dan in U, dieeene oneindige Goedheid en Barmhartigheid zijt, geheel mijn vertrouwen. O oneindig Goed! hel spijt mij, U te hebben beleedigd ; ware ik toch gestorven voordat ik U zoo mishaagde! Thans maak ik het vast voornemen, U uit geheel mijn hart te beminnen en U alléén. O oneindige Goedheid! ik aanbid ü voor allen, die U niet aanbidden, ik bemin U voor allen, die ü niet liefhebben. Ik geloof inU, ik hoop op ü, ik bemin U, ik offer mij geheel aan U op. Help mij door uwe genade. Gij weet, hoe zwak ik ben, maar als Gij mij zooveel genaden hebt bewezen, toen ik U niet beminde, wat moet ik nu niet hopen van uwe barmhartigheid, nu ik U bemin en verlang U immer te beminnen. Zoet Haut van Jesus! geef mij uwe liefde, maar eene vurige liefde, die mij alle schepselen doet vergeten; eeue sterke liefde, die mij alle hinderpalen, om U te behagen, te boven doet komen; eene

306 het heilig our.

standvastige liefde, die mij met on verbreekbare banden aan U vastiiecht.

O Maria, Moeder der schoone liefde! verkrijg mij de genade, zonder voorbehoud aan Jesus toe te beboeren.

soiiietgebed.

o schoone liefdevlammen van bet hart van Jesus I verteert in mij alle ongeregelde genegenheden.

OCTOBER.

bkdrorfd hakt vak jesüs, toevlucht der bekoorde zielen.

Aan welk een inwemligen slrijd heeft het Hart van Jesus zich niet willen onderwerpen in den hof van Olijven! Van den eenen kant deed een levendige afkeer voor zijn lijden Hem zeggen : transeat a Me calix isle (Math. 26-59): laat deze bittere lijdenskelk mij voorbijgaan; van den andereu kant deed de volmaakte onderwerping aan den Wil zijns Vaders, Hem er aanstonds bijvoegen: verurn-tamen non sicut Ego volo, sed sicut Tu (Ibid): nogtans niet gelijk Ik wil, maar gelijk Gij! Jesus-Christus heeft ons in deze omslandigheid willen toonen, dat Hij zich waarlijk met de ellende van onze mensch-heid had beladen; maar Hij heeft ons te gelijker tijd eene sterkte verdiend, die onze geringe krachten verre overtreft; want, zegt de H. Paulus, daar Hij zelf beproefd is geweest, kan Hij ons in de bekoringen bijstaan: in eo enim in quo passus est ipse et

308 het heilig uur.

tcnlatus, potens est et eis qui tentantur auxi- , liari (Hebr. 2-18). En waarom? Omdat onze Zaligmaker, na zelf bekoringen te hebhen ondervonden, meer genegen is, medelijden tc hebben met onze ellenden en ons te helpen in onze bekoringen. De Apostel zelf verklaart hel ons aldus op eene andere plaats; non enim habemus Ponlificem qui non possit compati infirmitatibus rosiris; tenlatum autem per omnia pro sirnilitudine absque peccato (Hebr. 4-15). En hij vermaant ons daarom, met vertrouwen te naderen tot den troon der genade, tot het Hart van Jesus, om de ons noodige hulp te erlangen: adea-inus ergo cum fiducid ad thronum (/raliw. ut... gratiam inveniamus in auxilio oppor-tuno (Hebr. 4-16). Troosten wij ons derhalve; wij hebben onze ware rustplaals, ons toevluchtsoord in de bekoringen gevonden: ik bedoel het Hart van Jesus. God Iaat toe, dat zelfs de heilige zielen door de bekoringen beproefd worden, opdat zij beter hare zwakheid ondervinden en overtuigd zijn van de behoefte, welke zij hebben aan Gods bijstand, om niet te bezwijken; Hij laat het vervolgens toe om ze rijker in verdiensten te doen worden, gelijk aan Tobias werd ge-

october, 309

zcgd: quia acceptus eras Deo, nccesse fuit ul tcnlalio probaret te (Tol). 12-13); omdat gij aangenaam waart aan God, was hel noodzakelijk, dat do bekoring u beproefde. Hij laat het eindelijk toe, om ze meer en meer van de wereld te onthechten, en ze vuriger naar den hemel te doen verlangen. Als de deugdzame zielen zich dag en nacht door zoovele vijanden aangevallen zien, dan worden zij dit leven moede en roepen zuchtend uit: [leu mihi, quia incolalus meus prolon-f/atus est (Ps. 119-5)! Mij arme, dat mijne ballingschap verlengd is!

Verontrusten wij ons niet, als do bekoringen ons kwellen. Indien het Hart van Jesus voor ons is, wat vermag dan tegen ons al het geweld der hel? Het Hart van Jesus is getrouw; Het zal niet dulden, dat wij boven onze krachten bekoord worden; integendeel, volgens de verklaring van don grooten Apostel, zal Hij ons groot voordeel uit do bekoring doen trekken: fidelis autern Deus est, qui non patietur vos tentari supra id, quod potestis, sed faciei etiam cum tenta-tione pro vent um (1 Cor. 10-13). Hij dus, die weerstand biedt aan de bekoring, verliest niets, maar wint veel. Dat hij dan dezen

310 het heilig uuu.

liiat! van den heiligen Augustinus volge: bij vvei'pe zich vol vertrouwen in het Hart van Jesiia en vreeze niets; want dat Hart is zoo goed! Het zal hem niet verlaten, hem niet laten bezwijken: projice te in eum, noli metuere; non se sublrahet ut cadas (Conf. 1.8. c. II). Hoe toch zouden wij vreezen, dal Hij ons zijne hulp zal weigeren, na zoovele beloften? Als uwe vijanden u kwellen, zegt Hij, roep Mij aan; en Ik zal u uit het gevaar redden en gij zult Mij verheerlijken; invoca Me in die tribulationis; eruam te et honorificabis Me (Ps. 49-lb). Alsdan, zegt Isaïas, zult gij den Heer om hulp roepen en Hij zal u verhooren : gij zult zeggen ; Haast U, Heero, help mij; en Hij zal u antwoorden : Zie, bier ben Ik, om u te helpen : tune invocabis el Dominus exaudiet; da-mabis et dieet: ecee adsum (Ps. S8-9). God is dicht bij allen die Hem aanroepen, zegt de Koninklijke profeet: prope est Dominus omnibus invocanlibus Eum (Ps. lii-18). Vergeten wij alsdan niet de heilige namen van Jesus en Maria, zoo krachtig tegen de onzuivere bekoringen, aan te roepen. «Zoodra de kinderen den wolf bespeuren,quot; zegt de heilige Franciscus van Sales, « werpen zij

octobeh. 511

zich in tie armen van vader en moeder en blijven daar in veiligheidzoo ook moeien wij, de heilige namen aanroepende, aanstonds in de heilige Harten van Jesus en Maria vluchten, zonder het oor te lee-nen aan de bekoring, of met haar te redeneeren.

Het zieltogend Hart van Jesus is dan ons toevluchtsoord in den levensstrijd, en vooral zal Het zulks wezen in den beslissènden strijd van den dood. Dan meer dan ooit zullen wij de aanvallen der hel te duchten hebhen; de duivel, ons einde nabij ziende, zal dan des te meer zijne krachten inspannen. Rainaldi verhaalt, dat de H. Elzear, wiens leven zoo zuiver was geweest, bij zijn dood vreeselijke aanvallen van de duivelen te verduren had, en dat hij alstoen zeide: «de bekoringen der hel zijn op dil oogenblik zeer hevig, maar Jesus-Christus doet, door de verdiensten van zijn lijden, hare kracht bezwijken.quot; Jesus, zegt de H. Augustinus, wilde bij het zien van den naderenden dood bevreesd worden, opdat wij het vertrouwen niet zouden verliezen, indien wij in het stervensuur eenjge ongerustheid ontwaarden; uij moeten ons dan

3)0 het heilig uur.

van den heiligen Augustinus volge: hij wei'pe zich vol vertrouwen in hel Hart van Jesiii, en vreeze niets; want dat Hart is zoo goed! Het zal hem niet verlaten, hem niet laten bezwijken: projice te in cum, noli inetuere; non se sublrahet ut cadas (Cont'. 1.8. c. 11). Hoe toch zouden wij vreezen, dal Hij ons zijne hulp zal weigeren, na zoovele beloften? Als uwe vijanden u kwellen, zegt Hij, roep Mij aan; en Ik zal u uil het gevaar redden en gij zult Mij verheerlijken: invoca Me in die tribulationis; eruam te et honurificabis Me (Ps. 49-15). Alsdan, zegt Isaïas, zult gij don Heer om hulp roepen en Hij zal u verhooren : gij zult zeggen : Haast U, Heere, help mij; en Hij zal u antwoorden : Zie, hier ben Ik, om u le helpen: tune invocabis et Dominus exaudiet; cla-rnabis et dieet: ecce adsum (Ps. fi8-9). God is dicht bij allen die Hem aanroepen, zegt de Koninklijke profeet: prope est Dominus omnibus invocantibus Eurn (Ps lit-I8). Vergeten wij alsdan niet, de heilige namen van Jesus en Maria, zoo krachtig' legen de onzuivere bekoringen, aan le roepen. «Zoodra de kinderen den wolf bespeuren,quot; zegt de heilige Franeiscus van Sales, « werpen zij

octoceh. 511

zich in de armen van vader en moeder en blijven daar in veiligheid;'' zoo ook raoe-len wij, de heilige namen aanroepende, aanstonds in de heilige Harten van Jesus en Maria vluchlen, zonder het oor te lee-nen aan de bekoring, of met haar te redeneeren.

Het zieltogend Hart van Jesus is dan ons toevluchtsoord in den levensstrijd, en vooral zal Het zulks wezen in den beslissenden strijd van den dood. Dan meer dan ooit zullen wij de aanvallen der hel te duchten hebhen; de duivel, ons einde nabij ziende, zal dan des te meer zijne krachten inspannen. Rainaldi verhaalt, dat de H. Elzear, wiens leven zoo zuiver was geweest, bij zijn dood vreeselijke aanvallen van de duivelen te verduren had, en dat hij alstoen zeide: «de bekoringen der hel zijn op dii oogenblik zeer hevig, maar Jesus-Christus doet, door de verdiensten van zijn lijden, hare kracht bezwijken.quot; Jesus, zegt de H. Augustinus, wilde bij het zien van den naderenden dood bevreesd worden, opdat wij hel vertrouwen niet zouden verliezen, indien wij in het stervensuur ernjge ongerustheid ontwaarden; wij moeten ons dan

5)2 het heilig uur.

lierinneron, dal de slorvende Jesus zelf ontsteld wilde wezen. Als de duivel ons dan schrik komt aanjngen, door de zonden onzer jeugd ons vc.or oogen te stellen, kunnen wij hem antwoorden met den H. Bernardus: qnod ex me mihi decst, usurpo mihi ex vis-ceribus Domini (In Cant. S. Gl); ik weet het wel, ik verdien den hemel niet; maar wat mij ontbreekt, neem ik uit mijne schatkist, uit het Hart van Jesus; daar zijn voor mij al de verdiensten van Hem, die wilde li jden en sterven, om mij, de eeuwige glorie, die ik niet verdiende, te schenken. Ik zeg dan ook niet den H. Franciscus van Sales: tik zal leven en sterven, rustend opzijn Hart; noch de dood, noch het leven zullen mij ooit van Hem scheiden.quot;

TOEPASSING

In al de moeilijkheden, neerslachtigheden, bekoringen, duisternissen des geestes zal ik mijne toevlucht nemen lot de HH. Harten van Jesus en Maria; ik zal hunne zoete namen met liefde uitspreken en gerust zijn. Zoo zal ik ecne allerheilzaamste gewoonte voor het stervensuur hebben rangenomen.

octoder.

gebed.

O mijn Jesus 1 al te weinig is het, dat een hart U bemint; en al had ik de harten van alle menschen, om U to beminnen, het ware nog maar weinig: hoe ondankbaar zou ik dan niet zijn, indien ik mijn hart verdeelde tusschen U en de schepselen! Neen, mijne Liefde, geene verdeeling; Gij wilt, Gij verdient geheel mijn hart; ik wil het U geheel schenken. En kan ik het U niet geven, gelijk ik moet, neem het zelf en maak, dal ik TJ in waarheid den God van mijn hart kunne noemen: Deus cordis mei (Ps. 72-2Ü). Ik bid het U, mijn goddelijke Verlosser! door de verdiensten van uw heilig leven, dal Gij voor mij in de vernedering en het lijden hebt doorgebracht, geef mij de ware ootmoedigheid, die mij een nederig en veracht leven doe beminnen. Dat ik met liefde om-belze de ziekten, de beleedigingen, de vervolgingen, de zielsmarten en al de kruisen, die mij van uwe hand komen. Geef mij uwe liefde en beschik dan over mij volgens uw welbehagen. o liefdevol hart van mijn Jesus! Laat mij U, die het oneindig Good zijt, kennen, eu ontvlam mij door uwe liefde.

51-4 het heilig uur.

Dat ik geheel U loebehoore, vooraleer ik sterve. Ik bemin U, mijn Jesus! Gij, die zoo beminnenswaardig zijl en mijne liefde zoo zeer verlangt! Ik bemin ü uit geheel mijn hart, uit geheel mijne ziel.

sciiietglued.

o hart van Jesus! sla mij bij in mijnen laalsten strijd tegen de hel.

NOVEMBER.

FiEDKOEFD hart VAN jesus, getroost door DEN ZIELENIJVER.

Gelukkig, duizendwerf gelukkig de medelijdende ziel, die liet bedroefde Hart van Jesus in den hof van Olijven .racht te troosten ! Wat moet men doen om Het te troosten? Dewijl de eenige oorzaak zijner droefheid de ondergang der zielen is, die Hem liever beleedigen dan beminnen, vraagt Hij «lok vooral van ons, dat wij, om Hem te troosten, zooveel zielen mogelijk redden. Jesus heeft geweend en zijn bloed gestort voor de zielen. Als wij dus zielen redden, dan droogen wij zijne tranen af en vangen zijn kostbaar bloed op. — Maar, zult gij zeggen, ik iaat deze zorg aan de priesters over. — Neen, antwoordt de H. Auguslinus, dit is niet voldoende; als gij waarlijk God bemint, moet gij uw best doen, om ook anderen door die liefde te ontvlammen: si amatis Deum, rapite otnnes ad amorem Dei. (In Ps. 55). Wat moet gij dan doen ? O ! vraagt aan God

510 het heilig uür.

hel Iiart der Heiligen cn de liefde zal u zeggen, wal gij doen moet. De U. Bonaventiira verklaart, dat hij zoo dikwijls zou hebben willen sterven, als er zondaarsin de wereld zijn, indien hi j ze daardoor had kunnen redden. De H. Cajetanus bevond zich te Napels, gedurende de vreeselijke revolutie van 1017, cn toon hij zag, dat die onlusten de oorzaak waren van het verlies van zoovele zielen, slierf hij van droefheid. Zorgen wij len minste zooveel te doen voor de zondaars, als wij kunnen, door onze woorden, door onze voorbeelden, door onze werken en vooral door onze gebeden.

O ! wal zouden wij het Hart van Jesus behagen, als wij ons van lijd lol tijd in de eenzaamheid begaven, om met den weenenden en biddenden Jesus te weenen en Ie bidden. Houden wij ons overtuigd, dal nl do leerlingen van het Hart van Jesus moeten ijveren voor zijne glorie, gelijk Hij het van de heilige Teresla verlangde: Voorlaan, zoo zeide Hij haar, zuil gij als eene ware bruid ijveren voor mijne glorie: deinccps ui rera spon.ia, meum zelabis honorem (Off. 15 Oct.). Als een leerling van hel Hart van Jesus niet bezorgd is voor de belangen zijner glorie, wie

november. 317

zal het dan doen? De Zaligmakerheofl beloofd, iedereen, die Hem hidl, te verhooren: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg liet u, alles wat gij mijn Vader in mijnen naam zult vragen. Hij z;d Let u geven; amen, amen duo vubis, si quid petieritis Patron in nomine rneo, dabit vobis (Joan. 16-25). Vele godgeleerden heweren met den H. Uasilius, dat deze belofte niet alleen geldt voor hem, die bidt, maar nog voor allen, die men in zijn gebed aan God aanbeveelt, als zij ma ir geen bepaald beletsel stellen aan het uitwerksel des gebeds. Verzuimen wij dus nooit, als wij bidden, te communie gaan, het H. Sacrament bezoeken, of de godvruchtige oefening van het Heilig Uur verrichten. Code aan te bevelen de arme zondaars, de ketters, de ongeloovigen en allen, die leven, beroofd van hun God.

O ! hoe aangenaam is hot aan Jesus' Hart, voor de zondaars te worden aangeroepen! Hij zeide eens aan de eerbiedwaardige Se-raphina van Capri: «Mijne dochter, help Mij, door uwe gebeden, zielen redden.quot; Een ander maal zeide Hij aan de heilige Maria Magdalena vanPazzi: «O mijno dochter! zie, hoe de christenen in de handen des

518 IIET HEILIG UUR.

duivels zijn; indien mijne uitverkorenen hen niet verlosten door hunne gebeden, zouden zij zijne prooi worden.quot; Van daar sprak de Heilige deze ernstige woorden lot hare medezusters: «mijne zusters, wij zullen rekenschap moeten geven aan God van al de zielen, die verloren gaan; als wij vurig voor haar hadden gebeden, waren zij misschien niet verdoemd geweestquot;.Wij lezen dan ook in haar Leven, dat zij geen enkel uur van den dag liet voorbijgaan, zonder voor de zondaars te bidden. Ecne andere groote dienares van God, zuster Stephania van Soncino, deed, gedurende veerlig jaren, strenge boetvaar-digheid voor de bekeering der zondaars. Vele zielen zijn hare bekeering meer verschuldigd aan de gebeden der godvruchtige personen, dan aan de preeken der priesters. Aan een hunner werd geopenbaard, dat de bekeeringen, die hij bewerkte, niet aan zijne welsprekendheid, maar aan de gebeden van een werkbroeder toe te schrijven waren. Bidden wij, ja, bidden wij voor de zielen, die in zonden leven, en bidden wij ook voor de priesters, die God roept, om te werken voor de bekeering der zondaars. Wat een troost, wat een vertrouwen zal, vooral op het sterf-

november. 319

bed, ons de gedachte nibL schenken, dat wij door onze gebeden, door ons voorbeeld, door onzen omgang, of door ons lijden, eene of andere ziel voor Jesus-Christus gewonnen hebben! Zielen winnen voor God is, volgens den H. Gregorius, het gemakkelijkste middel zijne eigene zonden te boelen; en, volgens den H. Augustinus, is het zijne zaligheid verzekeren • animam sal vast i , animam tuam prcedestinasti. Als men reeds eene groote belooning verdient, wanneer men iemand redt van den tijdelijken dood, wat. verdient men dan niet, indien men eene ziel van den eeuwigen dood redt, en men haar een leven bezorgt, dat geen einde zal hebben? Hoe zou het Hart van Jcsus niet dankbaar zijn jegens hem, die eene ziel, tot zoo hoogen prijs vrijgekocht, aan de hel zal ontrukt hebben?

TOEPASSING.

Ik wil tot eiken prijs zielen redden; ik behoef daarom niet mijn vaderland te verlaten, noch mijne familie, noch van staat te veranderen. Ik kan apostel van mijn vaderland zijn door de instelling van den heiligen Franciscus van Sales; apostel der ongeloo-

320 HET HEILIG uur.

vigen, door de broederschap van de voorl-planting des yeloofs en der Heilige Kindsheid; apostel van de stad of het dorp, waai' ik woon, door mijn goed voorbeeld; apostel van de geheele wereld door het Aposlolaal des Gebeds, enz. enz. Doch vooral moet ik apostel van mijn huisgezin wezen, door aan mijne kinderen, indien God ze mij heeft geschonken, eene ware katholieke opvoeding te bezorgen, door hun elke verdachte lezing te verbieden, door de vlijtigste waakzaam-heid te beoefenen, om alles, wat voor hen gelegenheid tot zonde zou kunnen worden, te verwijderen. Indien ik het ernstig wilde, kon de ik dan van mijn huis geen waar heiligdom maken, toegewijd aan het Hart van Jesus? Daarvoor ware voldoende dagelijks te zamen don rozenkrans en het avondgebed te bidden, eene kleine geestelijke lezing te houden, enz.

gebed.

O allerbeminnelijkst Hart van mijn god-delijken Zaligmaker! Hart, ontvlamd van liefde voor de menschen. Hart, dal over al onze harten, onverdeeld, verdient te heer-schen! Konde Ik aan alle menschen doen

novemrer. 321

kennen de liefde, die Gij voor hen koestert, en de weldaden, waarmede Gij de zielen, die U zonder voorbehoud beminnen, overlaadt! O allerbeminnelijkst en liefdevol Hart van mijn Jesus! Wee het hart, dat U niet bemint! Gij, mijn Verlosser, zijt op hel Kruis gestorven, zonder eenige leniging, ter liefde van de menschen; hoe kunnen dan toch de menscben leven, zonder aan li te denken? O liefde van God! O ondankbaarheid der mensehen ! — O menschen ! beschouwt dan het Lam Gods, dat onsclmldig Lam, stervend op den boom des Kruises, om uwe zonden te boeten, de goddelijke Gerechtigheid te verzoenen, om u door deze weldaad, in liefde te ontvlammen; ziet, boe Hij zijn Vader bidt u vergiffenis te schenken; beschouwt Hem en gij zult Hem beminnen. — O mijn Jesus! wat zijn er weinigen, die U beminnen! Ongelukkige die ik ben! ik heb zelf zooveel jaren doorgebracht, zonder aan ü te denken; ■k heb U zooveel beleedigd. Mijn beminde Verlosser! het is minder de straf, die ik ver-iiend heb, dan uwe liefde voor mij, die mij zoo doet treuren. — O smarten van Jesus! O vernederingen van Jesus! O wonden van Jesus! O dood van Jesus! prent u in mijn

320 HET HEILIG uur.

vigon, dnnr de hroedersehap van de voortplanting des gcloofs en der Heilige Kindsheid; apostel van de slad of hel dorp, waaiquot; ik woon, door mijn goed voorbeeld; aposlel van do geheele wereld door liet Aposlolaal des Gebeds, enz. enz. Doch vooral moet ik apostel van mijn huisgezin wezen, door aan mijne kinderen, indien God ze mij heeft geschonken, eene ware katholieke opvoeding te bezorgen, door hun elke verdachte lezing te verbieden, door de vlijtigste waakzaamheid te beoefenen, om alles, wat voor hen gelegenheid tot zoude zou kunnen worden, te verwijderen. Indien ik het ernstig wilde, konde ik dan van mijn huis geen waar heiligdom maken, toegewijd aan het Hart van Jesus? Daarvoor ware voldoende dagelijks te zamen den rozenkrans en het avondgebed te bidden, eene kleine geestelijke lezing te houden, enz.

geued.

O allerbeminnelijkst Hart van mijn god-delijken Zaligmaker! Hart, ontvlamd van liefde voor de menschen. Hart, dal over al onze harten, onverdeeld, verdient te heer-schen! Konde ik aan alle menschen doen

NOVEMBER. 321

kennen de liefde, die Gij voor hen koestert, en de weldaden, waarmede Gij de zielen, die U zonder voorbehoud beminnen, overlaadt! O allerbeminnelijkst en liefdevol Hart van mijn Jesus! Wee het hart, dat ü niet bemint! Gij, mijn Verlosser, zijt op het Kruis gestorven, zonder eenige leniging, ter liefde van de mensehen; hoe kunnen dan toch de mensehen leven, zonder aan U te denken? O liefde van God! O ondankbaarheid der mensehen ! — O mensehen! beschouwt dan het Lam Gods, dat onschuldig Lam, stervend op den boom des Kruises, om uwe zonden te boelen, de goddelijke Gerechtigheid te verzoenen, om u door deze weldaad, in liefde te ontvlammen; ziet, hoe Hij zijn Vader bidt u vergiffenis te schenken; beschouwt Hem on gij zult Hem beminnen. — O mijn Jesus! wat zijn er weinigen, die U beminnen! Ongelukkige die ik ben! ik heb zelf zooveel jaren doorgebracht, zonder aan U te denken; ik heb U zooveel beleedigd. Mijn beminde Verlosser! het is minder de straf, die ik verdiend heb, dan uwe liefde voor mij, die mij zoo doet treuren. — O smarten van Jesus! O vernederingen van Jesus! O wonden van Jesus! O dood van Jesus! prent u in mijn

v)l

322 het heilig uur.

hart, dat de zoetu herinnering aan U er immer bewaard blijve, dat zij mij altijd dnor liefde wonde en ontvlamme. — Ik bemin U, mijn Jesus! ik bemin U, oneindig Goed! ik bemin U, mijne Liefde! mijn Al! ik bemin U zonder voorbehoud, en ik wil U altijd beminnen. Ach! laat niet toe, dat ik nog het ongeluk hebbe, U te verlaten, U te verliezen. Geef, dat ik U geheel toebehoore; geef mij die genade door de verdiensten van uw dood, in welken ik een vast vertrouwen stel.

Ik beveel mij ook aan ü, o Maria, verhevene Koningin! Maak, dat ik Jesus-ChrisUis beminne, en ook ü liefhebbe, U, die mijne Moeder en mijne Hoop zijt.

schietgened.

Allerbarmhartigst Hart van Jesus! wees door alle zondaars bemind, gelijk Gij het verdient.

DECEMBER.

Bedroefd hart van maria.

Jesus-Christus was niet de cenige, die ter onzer liefde leed; Maria, zijne zoete Moeder en de onze was zijne onafscheidbare gezellin in het lijden. Maria, brandend van liefde voor de mensehen, ondervond zeker, gelijk haar Zoon, een grooten troost, als zij er a:in dacht, dat het menschdom ging verlost worden, maar ook, gelijk Jesus, was zij in eene zee van droefheid gedonipeld. Het zien van dat zwaard van droefheid, dat het Hart van Maria zou doorboren, was niet een der geringste oorzaken van de droefheid van Jesus' Hart in den hof van Olijven. Hij had alstoen al de bijzonderheden van dat martelaarschap van liefde voor oogen. Wij kunnen dus heden overwegen, wat toen het Hart van Jesus zooveel deed lijden.

Om te begrijpen, hoe groot de droefheid van Maria's Hart was, zou men de hevigheid der liefde, welke zij Jesus toedroeg, moeten beseffen. In het Hart vïn Maria, zegt de

324 HET HEILIG IJüR.

zalige Amedeüs, waren twee liefden veree-nigd; zij beminde Jesus met eene natuurlijke liefde als haren Zoon, en met eene bovennatuurlijke liefde als haren God. Deze twee liefden vormden er maar ééne, doch eene zoo groote, dat zij Jesus beminde zooveel als een eenvoudig schepsel dit vermag. Dewijl dan geen schepsel zoozeer God heeft bemind als Maria, is er ook nooit eene smart geweest, gelijk aan de hare.

Gelijk het Hart van Jesus reeds begon te lijden bij zijne ontvangenis, zoo ook leed Maria, in alles gelijkvormig aan haar godde-lijken Zoon, gedurende geheel haar leven; Maar hare smart nam bovenmate toe op den tijd van Jesus' lijden.

Wat was de ontmoeting van dien Zoon en die Moeder op den weg naar Calvarië niet hartverscheurend ! Jesus en Maria zagen elkander aan, en hunne blikken waren als zoovele schichten, waarmede zij wederkee-rig hunne van liefde ontvlamde harten doorboorden.

Maar het medelijdende Hart van Maria was nog meer bedroefd, als Zij Jesus op het Kruis hoorde klagen, dat Zijn hemelsche Vader zelf Hem had verlaten; Deusmeusl

december. 525

Deus meus.' ut quid dercliquisti ile (Malh. 27-46)? En wat hare droefheid tot het hoogste toppunt voerde, was de gedachte, dat hare tegenwoordigheid , haar medelijden , verre van Jesus te troosten, nog zijne smart vermeerderde. De droefheid van Maria's Hart, zegt de H. Bernardus, vloeide over in hel Hart van Jesus: repletd Matre, ad Fi-lium redundabat inundatio amaritudinis.

De laatste ademhaling van Jesus was niet het einde van Maria's smarten; want, terwijl Zij den dood van haar Zoon beweent, ziet Zij gewapende soldaten tot Hem naderen. Dit ziende, huivert Zij van angst en roept uit: Ach! mijn Zoon is reeds dood; hoont Hom niet meer, spaart mij, zijne arme moeder, deze nieuwe loitering! Zoo smeekte Zij, zegt de heilige Bonaventura (Med. vit. Clir. c. 80). Maar, terwijl Zij zoo bad, zag Zij, helaas! een soldaat, die gewelddadig de heilige Zijde van haar Jesus met eene lans doorboorde: unus militum lanced Lat us Ejus aperuit (Joan. 19-34). Die lanssteek deed het Kruis trillen en verdeelde het Hart van Jesus in tweeën, gelijk het aan de heilige Brigitta werd geopenbaard : ita ut ambas partes Cordis essent iiilanced (Kev. 1.2. c. 21).

526 het heilig uur.

Er vloeide bloed en water uit; dit weinig bloed was alles wat er nog in het lichaam van Jesus was overgebleven; Hij wilde ook dat vergieten, om ons te toonen, dat Hij al zijn bloed, tot den laatsten druppel, voor ons had gegeven.

Door die lans werd Jesus eene wonde toe-gebracht, maar, zegt de godvruchtige Lan-spergius, Maria gevoelde er de smart van (De Pass. Chr. hom. 54).

De heilige Vaders meenen, dat dit eigenlijk het zwaard was, door den H. Simeon aan Maria voorzegd, een zwaard, niet van meiaal, maar van smart, dat hare gezegende ziel doorboorde in het Hart van Jesus, waarvan zij niet kon worden losgerukt; zoo spreekt, onder anderen, de H. liernardus: lancea, qnce ipsius aperuit Latus, animam Virginis penetravit qnw inde nequibal avelli (In Sign. m.). Dit strookt met hetgeen de H. Maagd aan de H. Brigitta openbaarde; «Toen de lans uit de Zijde werd getrokken was zij rood van het bloed en toen Ik het Hart van mijn Zoon doorstoken zag, scheen het mij, dat mijn hart zelf was doorboordquot; (Rev. 1. 1. c. 10). Slechts door een mirakel overleefde Maria zooveel smarten. Helaas! te voren

DECEMBER. 527

had zij ten minste een Zoon, die medelijden had met haar lijden, e thans niet meer!

Daar Zij nog andere gewelddadigheden voor haar beminden Zoon vreesde, verzocht de hedroefde Moeder Josef van Arimathea dat hij aan Pilatus het lichaam van Jesus zou gaan vragen; en die rechter gaf er zijne toestemming voor uit medelijden voer zijne Moeder. De godvruchtige leerlingen namen llem dan van het Kruis af. Bernar-dinus de liuslis overweegt, hoe de anno Moeder, hare armen uitstrekkende, zich van den grond verhief, om haar dierbaar Kind aan te nemen. Hem omhelsde en vervolgens zich neerzette aan den voet des Kruises. Zij ziet zijn mond geopend, zijne oogen gebroken; Zij \ver\^ir iiaro blikken op zijne ve -scheurJe Icdem iteu en zijne ont-vleeschde beenderen; Zij neemt Hem de doorneuUiw. af, en beschouwi de verwoesting door o f punten op lt;ia) heilig Hoofd . an^erichi; Zij lgt;e?.iet die handen, die voe-t ; n, die dooi stokene Zijde en roept uit: Ach! mijn Zoon! iu welken slaat heeft U de liefde lot de mensiihen gebracht! Welk kwaad hadt Gij hun dan gedaan, dat zij U zoo heb-

328 HET HEILIG DUR.

beu misliandeld? — O wreede doornen! O nngoleu! O onmeedoogende lans! hoe hebt gij (och uwen Schepper zoo kunnen pijnigen?... Maar wat zeg ik? de doornen! de nagelen ! de lans! — O zondaars! zondaars! gij zijt het, uwe zonden hebben mijn Zoon zoo mishandeld!

TOEPASSING.

Ik zal Maria als toonbeeld van medelijden jegens het bedroefde Hart van Jesus nemen. Zij deed het eerste de oefening van het Heilig Uur, en met welk harteleed! In dat uur werd Zij de Moeder der Kerk en van ieder geloovige; toen schonk haar Zoon haareene algemeene macht, om ons in alles, overal en altijd le helpen. Wij behagen haar dus zeer, als wij haar deu zoo zoeten naam van Moeder geven , en den zoo glorierijken titel van AUijddurenden Bijstand; als wij Haar een onbeperkt vertrouwen toonen , zoodat wij Haar voor al de noodwendigheden der Kerk aanroepen. Wij behooren dus dikwijls Haar alzoo le bidden; O heilige Maagd Maria! die wij zoo gaarne onze Moeder van ah ij d-durenden Bijstand noemen, tooa ons, dat Gij dezen schoonen titel verdient, door dej Kerk en haar Opperhoofd voortdurend tev

december. 329

beschermen. Door de oneindige verdiensten van het Hart van Jesus, welke wij door U den hemelschen Vader aaulweden, verkrijg voor de zondaars de genade eener ware bekeering; voor de stervenden de genade vau een zaligen dood; voor de zielen van onze overledene bloedverwanten de verlossing uit de vlammen des vagevuurs; en voor ons allen de genade van volkomene vergiUenis en overvloedige barmhartigheid. Amen.

gebed.

O heilige Maagd! verhevenste en voortreffelijkste aller schepselen, ik, arme zondaar, die straffen en geen genaden, rechtvaardigheid en geene barmhartigheid verdien , ik groet U van uit deze aardsche ballingschap.

Mijne beminnelijke Koningin, ik spreek zoo niet, omdat ik uwe goedheid mistrouw; ik weet, dat Gij er op roemt, zoo weldadig als verheven te zijn; ik weet, dat Gij U gelukkig acht, zooveel schatten te bezitten, .omdat Gij ze aan ellendigen, gelijk wij zijn, kunt mededeelen; ik weet, dat hoe armer 'zij zijn, die tot U hunne toevlucht nemen, zij des te meer door U begunstigd en be-

330 HET HEILIG UUR.

schermd worden. O mijne Moeder! Gij, die weleer uwen voor mij gestorven Zoon beweendet, offer, bid ik U, uwe tranen aan God, en verkrijg mij eene ware droefheid over mijne zonden. De zondaars hebben U alstoen zooveel smart berokkend, en ik zelf heb U zoo bedroefd door mijne zonden; o Maria! verwerf mij ten minste de genade, dat ik U en uwen goddelijken Zoon niet meer door mijne ondankbaarheid bedroeve. Waartoe zouden mij de tranen, voor mij vergoten, dienen, als ik voortging met jegens U ondankbaar te zijn? Wat zou mij uwe barmhartigheid baten, als ik U weer ontrouw werd en mij verdoemde? Neen, mijne Koningin ! neen, laat het niet toe. Gij verkrijgt van God alles, wat Gij wilt; Gij verhoort allen, die U bidden; ziehier dan twee genaden, welke ik U vraag; ik verwacht ze zeker van U, ik wil ze: geef mij de genade aan het Hart van Jesus getrouw te zijn. Het niet meer te beleedigen, en Het, voor het overige van mijn leven, zooveel te be-minneu, als ik Het bedroefd heb.

schieïgeued.

Jesus en Maria! ik beveel mijne ziel aan Uwe voor mij van liefde ontvlamde Harten.

DE EERSTE VRIJDAG

DER MAAND.

__

DE EERSTE VRIJDAG

DER MAAND.

INLEIDING.

Beweegreden oji het h. hart de.n vrijdag en vocaal den eersten vrijdag de~ maand te vereeren.

liet H. Hart van Jesus heelt immer eeue bijzondere voorliefde voor den Vrijdag getoond .

Do Vrijdag word van alle eeuwigheid door de goddelijke Liefde uitgekozen, om de dag der voltooiing van het verlossingswerk te zijn. Die dag was de groote dag der wereld, dag duizendmaal gezegend, naar wolken de Oudvaders, de Profeten en al de ongelukkige kinderen van Adam, vier duizend jaren, hadden verlangd.

Dien dag had Jesus gedurende drie en dertig jaren voor oogen gehad, want van het eerste oogenblik van zijn beslaan in den

DE EERSTE VRIJDAG

DER MAAND.

INLEIDING.

Beweegreden om het h. hart den vhijpag

en vooral den eersten vrijdag de?.

maand te vereeren.

Het H. Hart van Jesus heeft immer eeue bijzondere voorliefde voorden Vrijdag getoond.

Do Vrijdag werd van alle eeuwigheid door de goddelijke Liefde uitgekozen, om de dag der voltooiing van het verlossingswerk te zijn. Die dag was de groote dag der wereld, dag duizendmaal gezegend, naar welken de Oudvaders, de Profeten en al de ongelukkige kinderen van Adam, vier duizend jaren, hadden verlangd.

Dien dag had Jesus gedurende drie en dertig jaren voor oogen gehad, want van het eerste oogenblik van zijn bestaan in den

534 de eerste vrijdag

school van Maria, voorzag Hij alles, wat Hem in zijn lijden zou overkomen, en immer zweefde het Hem duidelijk voor den geest; dolor meus in conspeclu meo semper (Ps. 31-18).

Die dag was het voorwerp der vurigste verlangens vau zijn goddelijk Hart : baptis-mo Uaheo haptizari et quomodo coarclor donee perficialur (Luc. 12-50). Het was zijn geliefkoosd uur, zegt ons de H. Joannes: sciens Jesus quia vent t hora ejus (Joan. 13-1).

Op dien dag had dat groot treurspel van liefde plaats, dat men het Lijden en den Kruisdood van den mensch geworden God noemt.

Op dien dag werden al de zonden der menschen geboet, en een bloedbad bereid, om er onze zielen van hare zonden in te zuiveren : lavit nos a peccatis nostris in sanguine suo (Ap. 1-5).

Op dien dag hebben de Rechtvaardigheid en de Barmhartigheid elkaar omhelsd ; Justitiaet Pax osculalw sunt (Ps. 84-11). God heeft zich met de wereld verzoend: Deus erat in Chrislo mundum reconcilians sibi (II Gor. 5-19). Op dien dag is de bel overwonnen en het Kruis de sleutel des hemels geworden.

dek maand. 535

Op dien dag werd den goeden moordenaar vergiffenis geschonken, en al do zondaars kregen toen de hoop, gelijk hij, vergiffenis te erlangen.

Op dien dag heeft het liefderijkste Hart, het Hart van een God ons aan de teederste Moeder toevertrouwd, aan do Moeder van God, de onze geworden.