ET
de die XII Octobris MDCCCLXIX.
qua Ecclesiasticae censurae latae sententiae limitantur.
141
EX TYPOGRAPHIA DIOECESIS BUSCODÜCËNSIS , IN INSTITÜTO SURDO-MUTORUM.
* ' ' _ ...... ■ .■*
Vak 44
IN SACROSANCTO
ET
Constitutio SS. Dni igt;ii pp. IX
de die XII Octobris MDCCCLXIX.
qua Ecclesiasticao censnrao latao scntcntiae limitantur.
EX TYPOGRAPHIA DIOECESIS BUSCODUCENSIS , IN INSTITÜTO SÜKDO-MUTOKUM.
Editionem hanc Constitutionum dogmaticarum Con-cilii Oecumenici Vaticani nee non Constitutionis S. D. N. Pii IX „ Apostolicae Seclisquot; approbamus et divul-gari permittimus.
Datum Buscoduci, 23 Januarii 1873.
t -T. Z-v»ijseii,
Arehiep.-lipiscopus Buscodvcensis.
CONSTITUTIO DOGMATICA DE FIDE CATHOLICA
EDITA IN SESSIONE TEKTIA SACROSANCII OECUMENICI CONCILII VATICANI.
SERVUS SERVOIUJJI DEI
Sacro approbante Concilio, ad perpeiumn rei memoriam.
Dei Filius et generis liumani Eedemptor Dominus noster Jesus Christus, ad Patrern caelestem rediturus , cum Ecclesia sua in terris militante omnibus diebus usque ad consummationem saeeuli futurum se esse pro-misit. Quare dilectae sponsae praesto esse, adsistere do-centi, operanti benedicere, periclitanti opem ferre nullo unquam tempore destitit. Haec vero salutaris ejus pro-videntia, cum ex alüs beneliciis innumeris continenter apparuit, tum iis manifestissime comperta est fructibus, qui orbi cliristiano e Conciliis oecumenicis ac nominatim e Tridentino, iniquis licet temporibus celebrato , amplis-simi provenerunt. Hinc enim sanctissimo religionis dogmata pressius definita uberiusque exposita, errores dam-nati atque coliibiti; liinc ecclesiastica disciplina restituta firmiusque sancita, promotum in Clero scientiae et pie-tatis studium, parata adolescentibus ad sacram militiam
educandis collegia, christiani denique populi mores et accuratiore fidclium eruditione et frcquentiore sacramcn-torum iisu instaurati. Hinc praeterea arctior membro-rum cum visibili capitc communio, universoque corpori Christi mystico additus vigor; liinc religiosae multipli-catae familiae, aliaque ckristianae pietatis instituta; liinc ille etiam assiduus et usque ad sanguinis effusionem con-stans ardor in Christi regno late per orbem propagando.
Verumtamen haec aliaque insignia emolumenta, quae per ultimam maxime occumenicam Synodum divina dementia Ecclesiae largita est, dum grato, quo par est, animo recolimus, acerbum compescere baud possumus dolorem oh mala gravissima, inde potissimum orta, quod ejusdem sacrosanctae Synodi apud permultos vel auctori-tas contempta, vel sapientissima neglecta fuere decreta.
Nemo enim iguorat, baereses, quas Tridentini Patres proscripserunt, dum, rejecto divino Ecclesiae magiste-rio, res ad religiouem spectantes privati cujusvis judi-cio permitterentur, in sectas paullatim dissolutas esse multiplices, quibus inter se dissentientibus et concer-tantibus, omnis tandem in Christum fides apud non pau-cos labefactata est. Itaque ipsa sacra Bihlia, quae antea ehristianae doctrinae unicus fons et judex asserchantur, jam non pro divinis haheri, imo mythicis commentis ac-censeri coeperunt.
Tum nata est et late nimis per orbem vagata ilia ra-tionalismi seu naturalismi doctrina, quae religioni ehristianae, ntpote supernaturali instituto, per omnia ad-versans, summo studio molitur, ut Christo, qui solus Do minus et Salvator noster est, a mentibus bumanis, a vita et moribus populorum excluso, merae quod vo-cant rationis vel naturae rognum stabiliatur. Eelicta au-
tem projectaquc Christiana religione, negato vcro Deo ot Clnisto ejus, prolapsa tandem est multorum mens in pantheismi, materialismi, atheismi barathrum, ut jam ipsam rationalem naturam, omnemque justi rectique normam negantes, ima humanae societatis fundamenta di-ruere connitantur.
Hac porro impietate circumquaque grassante, infeli-citer contigit, ut plures etiam e catholicae Ecclesiae 11-liis a via verae pietatis aberrarent, in iisque, diminutis paullatim veritatibus, sensus catholicus attenuaretur. Va-riis enim ac peregrinis doctrinis abducti, naturam ct gra-tiain, scientiam humanam et fidem divinam perperam com-miscentes, genuinum sensum dogmatum, quem tenet ac docet sancta mater Ecclesia, depravare, integritatemque et sinceritatcm Udoi in periculum adducere comperiuntur.
Quibus omnibus perspectis, fieri qui potest, ut non commoveantur intima Ecclesiae viscera? Quemadmodum enim Deus vult omnes homines salvos fieri, ct ad ag-nitionem veritatis venire; quemadmodum Christus venit, ut salvum faceret, quod perierat, et filios Dei, qui erant dispersi, congregaret in unum: ita Ecclesia, a Deo populorum mater ct magistra constituta, omnibus de-bitricem se novit, ac lapsos erigere, labantes sustine-re, revertentes amplecti, conllrmare bonos et ad me-liora provehere parata semper et intenta est. Quaprop-ter nullo tempore a Dei veritate, quae sanat omnia, testanda et praedicanda quiescere potest, sibi dictum esse non ignorans: Sjnritns mem, qui est in te, ct verba mea, (fiiae pomi in ore tuo, non recedent de ore tuo amo-do et usque in sempiternum. 1)
1) Is. L1X. 21.
Nos itaquo, inhaerentes Praedecessorum Nostrorum vestigiis, pro supremo Nostro Apostolico munere verita-tem catholicam docere ac tucri, perversasque doctrinas reprobare nunquam intermisimus. Nunc autem sedenti-bus Nobiscum et judicantibus universi orbis Episcopis, in liane oecumenicam Synodum auctoritate Nostra in Spi-ritu Sancto congregatis, innixi Dei verbo seripto et tradito, prout ab Ecclesia catliolica sancte custoditum et genuine expositum accepimus, ex liac Petri Cathedra in conspectu omnium salutarem Christi doctrinam profiteri et declarare constituimus, adversis erroribus potestate nobis a Deo tradita proscriptis atque damnatis.
Sancta Catliolica Apostolica Romana Ecclesia credit et confitetur, unum esse Deum verum et vivum, crea-torem ae dominum caeli et terrao, omnipotentem, ae-ternum, immensum, incomprehensibilem, intellectu ac voluntate omnique perfectione infinitum j qui cum sit una singularis, simplex omnino et incommutabilis substantia spiritualis, praedicandus est re et essentia a mundo distinctus, in se et ex se beatissimus, et super omnia, quae praeter ipsum sunt et concipi possunt, ineffabili-ter excelsus.
Hie solus vcrus Deus bonitate sua et omnipotenti vir-tute non ad augendam suam beatitudinem, nec ad ac-quirendam, sed ad manifestandam perfectionem suam per bona, quae creaturis impertitur, liberrimo consilio simul ab initio temporis utramque do niliilo condidit
creaturam, spiritualem et corporalem, angelicam videlicet et mundanam, ac deinde humanam quasi commu-nem ex spiritu et corpore constitutam 1).
Universa vero, quae condidit. Deus providentia sua tuetur atque gubernat, attingens a fine usque ad finem fortiter, et disponens omnia suaviter 2). Omnia enim nuda et aperta sunt oculis ejus 3), ea etiam, quae libera creaturarum actionc futura sunt.
Do Kevelatioue.
Eadem sancta Mater Ecclesia tenet et doect, Deum r rerum omnium principium et finem, naturali humanae rationis lumine e rebus creatis certo cognosci posse; iu-visibilia enim ipsius, a creatura mundi, per ea quae facta sunt, intellecta, conspiciuntur 4): attamen pla-cuisse ejus sapientiae et bonit ati, alia, eaque supernatu-rali via, se ipsum ac aeterna voluntatis suae decreta liu-mano generi revelare , dicente Apostolo : Multifariam , muUisque mod is olim Deus loquens patrilus in Prophetis: novissime, diebus istis locutus est nobis in Filio 5).
Huic divinae revelationi tribuendum quidem est, ut ea, quae in rebus divinis humanae rationi per se im-pervia non sunt, in praesenti quoque generis liumani conditione ab omnibus expedite, firma certitudine et nullo admixto errore cognosci possint. Non liac tarnen de causa
1) Couc. Later. IV. c. 1. Firmiter.
2) Sap. VIII. 1.
3) Hcbr. IV. IS.
■1) Hom. I. 20.
5) Hcbr. I. 1—2.
revelatie absolute necessaria dicenda est, sed quia Deus ex infinita bonitate sua ordinavit hominem ad finem su-pernaturalem, ad participanda scilicet bona divina, quae humanae mentis intelligentiam omnino superant; si-quidem oculus non vidit, nee auris audivit, nee in cor hominis ascendit, quae praeparavit Deus iis, qui di-ligunt ilium 1).
Haec porro supernaturalis revelatio, secundum universalis Ecclesiae fidem a sancta Tridentina Synodo declaratam, continetur in libris scriptis et sine scripto traditionibus, quae ipsius Cliristi ore ab Ajjostolis acceptae, aut ab ipsis Apostolis Spiritu Sancto dictante quasi per manus traditae, ad nos usque pervenerunt 2). Qui quidem veteris et novi Testamenti libri integri cum omnibus suis partibus, prout in ejusdem Concilii decreto recenscntur, et in veteri vulgata latina editione habentur, pro sacris et canonicis suscipiendi sunt. Eos vero Ecclesia pro sacris et canonicis liabct, non ideo quod sola humana industria concinnati, sua deinde auctoritate sint appro-bati; nee ideo dumtaxat, quod revelationem sine errore contineant; sed propterea quod Spiritu Sancto inspirante conscripti Deum babent auctorem, atque ut tales ipsi Ecclesiae traditi sunt.
Quoniam vero, quae sancta Tridentina Synodus de interpretatione divinae Scripturae ad coërcenda petulan-tia ingenia salubriter decrevit, a quibusdam liominibus prave exponuntur, Nos, idem decretum renovantes, liane illius mentem esse declaramus, ut in rebus fidei et mo-rum, ad acdillcationom doctrinae Cliristianae pertinen-
1) 1. Cor. II.59.
2) Couc. Trid. scss. IV. Dccr. do can. Script.
tium, is pro vero sensu sacrac Scripturae habendus sit, quern tonuit ac tenet sancta mater Ecclesia, cujus est judicare de vero sensu et interpretatione Scripturarum sanctarum; atque ideo nemini licere contra hunc sen-sum, aut etiam contra unanimem consensum Patrum ipsam Scripturam sacram interpretari.
Do Fide.
Quum homo a Deo tanquam Creatoro ct Domino suo totus dependeat, et ratio creata increatae Veritati peni-tus subjecta sit, plenum revelanti Deo intellectus et voluntatis obsequium fi.de praestare tenemur. Ilanc vero fidem, quae Immanae salutis initium est, Ecclesia ca-tliolica profitetur, virtutem esse supernaturalem, qua, Dei aspirante et adjuvante gratia , ab eo revelata vera esse credimus, non propter intrinsecam rerum veritatem natural! rationis lumine perspectam, sed propter aucto-ritatem ipsius Dei revelantis , qui nec falli nec fallero potest. Est enim fides, testante Apostolo, sperandarum substantia rerum, argumentum non apparentium 1).
Ut nihilominus fidei nostrae obsequium rationi con-seutaneum esset, voluit Deus cum internis Spiritus Sancti auxiliis externa jungi revelationis suae argumenta, facta scilicet divina, atque imprimis miracula et propbetias, quae cum Dei omnipotentiam et infinitam scientiam lu-culenter commonstrent, divinae revelationis signa sunt certissima et omnium intelligentiae accommodata. Quare turn Moyses et Prophetae, tum ipse maxime Christus
I) Hebr. XL 1.
— 10 —
c
Dominus multa et manifestissima miracula et prophetias ediderunt; et de Apostolis legimus : Illi autcm profecti praedicaverunt uhique, Domino cooper ante, et sermonem couftnnantc, sequentihus signis 1). Et rursum scriptum est: llahemm Jirmioretn propheticum sermonem, ctii lene facitis atteiulentes quasi lueernae lucenti in caliginoso loco 2).
Licet autem fidei assensus nequaquam sit motus auimi caecus : nemo tarnen evangelicae praedicationi consentiro potest, sicut oportet ad salutem consequendam, absque illuminatione et inspiratione Spiritus Sancti, qui dat omnibus suavitatem in consentiendo et credendo veri-tati 3). Quare fides ipsa in se, etiamsi per cliaritatem non operetur, donum Dei est, et actus ejus est opus ad salutem pertinens, quo lionio liberam praestat ipsi Deo obedientiam, gratiae ejus, cui resistere posset, consentiendo et cooperando.
Porro fidc divina et catliolica ea omnia credenda sunt, quae in verbo Dei scripto vel tradito continentur, et ab Ecclesia sive solemni judicio sive ordinario et uni-versali inagisterio tamquam divinitus revelata credenda proponuntur.
Qaouiam vero sine fide impossibile est placere Deo, et ad füiorum ejus consortium pcrvenire ; ideo nemini unquam sine ilia contigit justificatio, nee ullus, nisi in ea perseveraverit usque in finem, vitam aetcrnam as-sequetur. Ut autem officio veram fidem amplectendi, in eaque constanter persevcrandi satisfacere possemus, Deus per Eilium suum unigenitum Ecclesiam instituit, suae-
1) Marc. XVI. 20.
2) 2. Pctr. I. 19.
3) Syuod. Araus. 11. can. 7.
— 11 —
que institutionis manifestis notis instruxit, ut 0:1 tam-quara custos et magistra verbi revelati ab omnibus posset agnosci. Ad solam enim catliolicam Ecclesiam ca pertinent omnia, quae ad evidentem fidei christianae cre-dibilitatem tam multa et tain mira divinitus sunt dispo-sita. Quin etiam Ecclesia per se ipsa, ob suam nempe admirabilem propagationem, eximiam sanctitatem ct in-exhaustam in omnibus bonis foecunditatem, ob catliolicam unitatem , invictamque stabilitatem, magnum quod-dam et perpetuum est motivum crcdibilitatis et divinae suae legationis testimonium irrefragabile.
Quo fit, ut ipsa veluti signum levatum in nationes 1), ct ad se invitet, qui nondum crediderunt, et lilios suos certiores faciat, firmissimo niti fundamento fidem, quam profitentur. Cui quidem testimonio efficax subsidium ac-cedit ex superna virtute. Etenirn benignissimus Doininus et errantes gratia sua excitat atque adjuvat, ut ad ag-nitionem veritatis venire possint; et eos, quos de tene-bris transtulit in admirabile lumen suum , in hoc eodem lumine ut perseverent, gratia sua confirmat, non dese-rens, nisi deseratur. Quocirca minime par est conditio eorum, qui per caelestc fidei donum catliolicae veritati adhaeserunt, atque eorum, qui ducti opinionibus liuma-nis, falsam religionem sectantur ; illi enim, qui fidem sub Ecclesiae magisterio susceperunt, nullam umquam habere possunt justam causam mutandi, aut in dubium fidem camdem revocandi. Quae cum ita siut, gratias agentes Deo Patri, qui dignos nos fecit in partem sortis sanctorum in lumine, tantam ne ncgligamus salutem, scd aspicientes in auctorem fidei ct consummatorcm Je-suni, tencamus spci nostrae coufessioucm indeclinabilem.
1) Is. XI. 12.
— li —
1 gt;«■ ITïtle et ïta-tioiic.
Hoc quoque perpetuus Ecclesiae catliolicae consensus tenuit et tenet, duplieem esse ordinem cognitionis, non solum principio, sed objecto etiaui distinctum: principio quidam, quia in altero naturali ratione, in altero üde divina cognoscimus; objecto autem , quiap vaeter ea, ad quae naturalis ratio pertingere potest, credenda nobis proponuntur mysteria in Deo absconditaj quae, nisi revelata divinitus, innotescere non possunt. Quocirca Apostolus, qui a gentibus Doum per ca, quae facta sunt, cognitum esse testatur, disserens tarnen de gratia et veritate, quae per Jesum Cliristura facta est 1), pro-nuntiat : Loquimur Dei sapientiam in mystcrio, quae abscondita est, quain praedestinavit Deus ante saecula in gloriam nostram, quam nemo principum luijus sae-culi cognovit. Nobis autem revelavit Dens per Spiritum suum : Spiritus enim omnia scrutatur, etiam profunda Dei 2). Et ipse Unigenitus confitetur Patri, quia ab-scondit liaec a sapicntibus, et prudentibus, et revelavit ea parvulis 3).
Ac ratio quidem, fide illustrata, cum sedulo, pie et sobrie quacrit, aliquam, Deo dante, mysteriorum intel-ligentiam cam que fructuosissimam assequitur, tum ex eorum, quae naturaliter cognoscit, analogia, tum o mysteriorum ipsorum nexu inter se et cum fine liominis ultimo •, nunquam tamen idonea redditur ad ea perspi-
1) Joan. I. 17. -2) 1. Cor. H. 8. 10. 3) Malth. XI. 25.
— 13 —
cienda instar veritatum, quae proprium ipsius objectum constituuut. Divina enim mysteria suapto natura intel-lectum creatum sic excedunt, ut etiam revelatione tra-dita et fide suscepta, ipsius tamcu fidoi velamine con-tecta et quadam quasi caligine obvoluta mancant, quam-diu in liac mortali vita percgrinamur a Domino : per fidein enim amliulamus, et nou per speciem 1).
Yerum etsi fides sit supra rationem, nulla tamen un-quam inter fidem et rationem vera dissensio esse potest: cum idem Deus, qui mysteria revelat et fidem infundit, animo humano rationis lumen indiderit; Deus autem negare soipsum non possit, nec verum vero unquam contradicere. Inauis autem hujus contradictionis species inde potissimum oritur, quod vel fidoi dogmata ad men-tem Ecclesiae intellecta et exposita non fuerint, vel opi-nionum commenta pro rationis efi'atis liabeantur. Omnem igitur assertionem veritati illuminatae fidei contrariam omuiuo falsam esse definimus 2). Porro Ecclesia, quae una cum apostolico munere docendi, mandatum accepit, fidoi depositum custodiendi, jus etiam et officium divini-tus habet falsi nominis scientiam proscribendi, ne quia decipiatur per pliilosopliiam, et inanem fallaciam 3). Quapropter omnes christiani fideles Imjusmodi opiniones, quae fidei doctrinae contrariae esse cognoscuntur, maxime si ab Ecclesia reprobatae fuerint, non solum pro-liibentur tamquam legitimas scientiae couclusiones de-fendere , sed pro erroribus potius, qui fallaeem verita-tis speciem ■ prae so ferant, habere tenentur omnino.
Neque solum fides ot ratio inter se dissidere nunquam
]) 2. Cor. V. 7.
2) Couc. La,t. V. Bulla Apostolici reyiminis.
3) Coloss. II. S.
— 14 —
possunt, sed opem quoque sibi mutuam ferunt, cum recta ratio fidci fundamenta demonstrct, ejusquc luuiine illustrata rcrum divinarum scientiaru excolat; fides vero rationem ab erroribus liberot ac tueatur, eamque mul-tijilici cognitione instruat. Quapropter tantum abest, ut Ecclesia humanarum artium et disciplinarum culturae obsistat, ut liane multis modis juvet atque promoveat. Non enim commoda ab iis ad liominum vitam dimanan-tia aut ignorat aut despicit; fatetur iino, eas, quemad-modum a Deo, scientiarum Domino, profectae sunt,ita si rite pertractentur, ad Deum, juvante ejus gratia, perducere. Nee sane ipsa vetat, ne liujusmodi discipli-nae in suo quaeque ambitu propriis utantur principiis et propria metliodo; sed justam kano libertatem agno-scens, id sedulo cavet, ne divinae doctrinae repugnando errores in se suscipiant, aut fines proprios transgressae, ea, quae sunt fulei, occupent et perturbent.
Neque enim fidei doctrina, quam Deus revelavit, ve-lut philosophicum inventum proposita est humanis in-geniis perficienda, sed tanquam diviuum depositum Christi Sponsae tradita, fideliter custodienda et infallibiliter de-claranda. Ilinc sacrorum quoque dogmatum is sensus per-petuo est retinendus, quem semel declaravit sancta mater Ecclesia, nee unquam ab co sensu, altioris intelligen-tiae specie et nomine, recedendum. Crescat igitur et mul-tum vetementerque proficiat, tam singuiorum , quam omnium , tam unius hominis, quam totius Ecclesiae, aeta-tum ac saeculorum gradibus, intelligentia, scientia, sa-pientia: sed in suo dumtaxat genore, in eodem scilicet dogmate, eodem sensu, eademque sententia 1).
1) Viuc. Lir. Common, n. 28.
— 15 —
13o Deo z*oiquot;inn oiigt;iiiii 111 Creatoro.
1. Si ([iiis unum vcrum Denin visibilium et invisibi-limn Creatorem ct Dominum ncgaveritj anatliema sit.
2. Si quis praeter materiaiu nihil esse affirmare non erubuerit; anathema sit.
3. Si quis dixorit, unam eandeinquc esse Dei et re-rum omnium substantiam vel essentiam; anathema sit.
4. Si quis dixerit, res finitas, tum corporeas tum spirituales, aut saltem spirituales, e divina substantia emanasse;
aut divinam essentiam sui manifestatione vol cvolutione fieri omnia;
aut denique Deum esse ens universale seu iudefini-tum, quod sese determinando constituat rerum univer-sitatem in genera, species et individua distinetam; anathema sit.
5. Si quis non confiteatur, mundum, resque omnes, quae in eo eontinentur, et spirituales et matcriales, secundum totam suam substantiam a Deo ex nihilo esse productas;
aut Deum dixerit non voluntate ab omni necessitate libera, sed tam necessario creasse, quam necessario amat se ipsum;
aut mundum ad Dei gloriam conditum esse negave-rit; anathema sit.
— 16 —
II.
Do Rcvelatione.
1. Si quis dixerit, Deum unnm et verum, Creato-rem ct Dominum nostrum, per ea, quae facta sunt, natural! rationis Immanae lumine certo cognosci non posse ; anathema sit.
2. Si quis dixerit, fieri non posse, aut non expedi-ro, ut per revelationem divinam homo de Deo , cultuque ei exhibendo edoceatur; anathema sit.
3. Si quis dixerit, hominem ad cognitionem et per-fectionem, quae naturalem supcret, divinitus evehi non posse, sed ex seipso ad omnis tandem veri et boni possessionem jugi profectu pertingere posse ct dcberc; a-nathcma sit.
4. Si quis sacrae Scripturae libros integros cum omnibus suis partibus, prout illos sancta Tridentina Sy-nodus recensuit, pro sacris et canonicis non susceperit, aut eos divinitus inspiratos esse negaverit; anathema sit.
Igt;e Ificle.
1. Si quis dixerit, rationem humanam ita indepen-dentem esse, ut fides ci a Deo imperari non possit; a-nathema sit.
2. Si quis dixerit, fidem divinam a naturali de Deo et rebus moralibus scientia non distingui, ac propterea ad fidem divinam non requiri, ut revelata Veritas propter auctoritatem Dei revelantis credatur; anathema sit.
3. Si quis dixerit, revelationem divinam externis sig-nis credibilem fieri non posse, ideoque sola interna cu-
jusque experientia aut inspiratione privata homines ad fidem moveri debere; anathema sit.
4. Si quis dixcrit, miracula nulla fieri posse, proin-deque omnes de iis narrationes, etiam in sacra Scrip-tura contentas, inter fabulas vel mytkos ablegandas es-se; aut miracula certo cognosci nunquam posse, nee iis divinam religionis cliristianae originem rite probari; a-nathema sit.
5. Si quis dixerit, assensum fidei cliristianae non esse liberum, sed argumentis Immanae rationis necessario pro-duci; aut ad solam fidem vivam, quae per charitatem operatur, gratiam Dei necessariam esse; anathema sit.
6. Si quis dixerit, parem esse conditioncm fidelium atque eorum, qui ad fidem unice veram nondum per-venerunt, ita ut catholici justam causam habere possint, fidem, quam sub Ecclesiae magisterio jam susceperunt, assensu suspense in dubium vocandi, donec demoustra-tionem scientificam credibilitatis et veritatis fidei suae absolverint; anathema sit.
IY.
I gt;c ITidc et Ratioiie.
1. Si quis dixerit, in revelatione divina nulla vera et proprie dicta mysteria contineri, sed universa fidei dogmata posse per rationem rite excultam e naturalibus principiis intclligi et demonstrari; anathema sit.
2. Si quis dixerit, disciplinas humanas ea cum liber-tate tractandas esse, ut earum assertiones, etsi doctri-nae revelatae adversentur, tanquam verae retineri, ne-que ab Ecclesia proscribi possint; anathema sit.
— 18 —
3. Si quis dixerit, fieri posse, ut dogmatibus ab Ecclesia propositis, aliquando secundum progressum scien-tiae seusus tribuendus sit alius ab co, quem intellexit et intelligit Ecclesia; anatliema sit.
Itaque supremi pastoralis Kostri officii debitum exe-quentes, omnes Cliristi fideles , maxime vero cos, qui praesunt vel doceudi muuere funguutur, per viscera Jesu Christi obtestaiuur, uec non ejusdem Dei et Salvatoris uostri auctoritate jubemus, ut ad lios errores a sancta Ecclesia arcendos ct elimiuandos, atque purissimae fidei lucera pandendam studium et operam conferant.
Quouiam vero satis non est, haereticam pravitatem devitare, nisi ii quoque errores diligenter fugiantur, qui ad illam plus minusve accedunt; omnes officii monemus, servandi etiam Constitutiones et Decreta, quibus pravae ejusmodi opiniones, quae istliic diserte non enumeran-tur, ab hac Sancta Sedo proscriptae et prolübitae sunt.
Hac Constitutione ejusque partibus iutogrc perlectis, Fa-brianensis ct Matilicensis Episcopus Concilii Patres hls verbis interrogavit:
Eeverendissimi Patres, placentne Vobis decreta ct Ca-nones qui in bac Constitutione continentur ?
Et cum omnibus, nomine excopto, plaeuisscnt, Summus Pontifex surgens supremam suam senteutiam cdixit solemni hae formula:
Decreta et Canones qui in Constitutione mode lecta continentur placuerunt omnibus Patribus ncmine dissentiente, Nosque, sacro approbante Concilio, illa et illos ut lecta sunt definimus, ct Apostolica auctoritate confirmamus.
L
CONSTITUTIO DOGMATICA PRIMA DE ECCLESIA CHRISTI.
EMTA IN SKSSIONK QTIAllTA SACROSANCT t OECÜMKNICI CONCILII VATIC AM.
SERVUS SERVOllüM DEI
Sacro approbante Concilio, ad perpetwam rei memoriam.
Pastor aetemus et episcopus animarum nostrarum, ut salutiferum redemptionis opus perenne redderet, sanctam aedificare Ecclesiam decrevit, in qua veluti in domo Dei viventis fideles omnes unius fidei et cliaritatis vinculo continerentur. Quapropter, priusquam clarifiearetur, ro-gavit Patrem nou pro Apostolis tantum, sed et pro eis, qui credituri eraut per verbum eorum in ipsum, ut om-nes unum essent, sicut ipse Eilius et Pater unum sunt. Quemadmodum igitur Apostolos, quos sibi de mundo elegcrat, misit, sicut ipse missus erat a Patre : ita in Ecclesia sua Pastores et Doctores usque ad consumiua-tionem saeculi esse voluit. Ut vcro episcopatus ipse unus et indivisus esset, et per cohaerentes sibi invicem sa-cerdotes credentium multitude uuiversa in fidoi et com-
— 20 —
munionis unitate conservaretur, beatum Petrum caete-ris Apostolis praeponens in ipso instituit perpetuum utriusque unitatis principium ac visibile fundamentum, super cujus fortitudinem aeternum exstrueretur tcmplum, et Ecclesiae caelo inferenda sublimitas in hu jus fidei fir-mitate consurgerot 1). Et quoniam portae inferi ad e-vertendam, si fieri posset, Ecclesiam contra ejus fundamentum divinitus positum majori indies odio undique insurgunt; Nos ad catliolici gregis custodiam, incolu-mitatem, augmeutum, necessarium esse judicamus, sacro approbante Coucilio, doctrinam de iustitutione, perpe-tuitate ac natura sacri Apostolici primatus, in (pio to-tius Ecclesiae vis ac soliditas cousistit, cunctis fideli-bus credendam et tenendam, secundum antiquam atque constautem universalis Ecclesiae fidcm, proponere, atque contrarios, dominico gregi adeo perniciosos, errores pro-scribere et condemnare.
33c -A-pofstoliei in lgt;ca,to
1 '«vt i'o iiissliliitioiie.
Docemus itaque et declaramus, juxta Evangelii tes-timonia primatum jurisdictionis in universam ])ei Ecclesiam immediate et directe beato Petro Apostolo pro-missum atque collatum a Cliristo Domino fuisse. TJnum enim Simonem, cui jam pridem dixerat: Tu vocaleris Cephas 2), postquam ille suam edidit confcssionem in-quiens: Tu en Christus, Filius Bei vivi, soleinuibu^ lus
1) S. Leo M. serm. IV. (al. Ill) cap. 2 in diom Natalis sui.
2) Joau. 1. 42.
verbis allocutus est Dominus ; Beatus es Simon Bar Jona: quia caro, et sanyuis non revelavit tibi, seel Pater meus, qui in caelis est. El ego dico tibi, quia tu es Petrus, et super ha tic petram aedificabo Eeelesiam meam, et portae inferi non praevalebunt adversus earn. JÜ tibi dabo claves regni caelorum. Et quodcumquc ligaveris super terram, erit ligatum et in caelis: et quodcumquc solver is super terrain, erit solutum et in caelis 1). Atque uni Simoiii Petro contulit Jesus ])ost siiam resurrectionem summi pastoris ct rectoris jurisdictionem in toium suum ovile, dicens: Pasce agnos meos: Pasce oves mea-s 2). Huic tarn mani-festae sacrarum Scripturarum doctrinae, ut ab Ecclesia catliolica semper intellecta est, aperte opponuntur ])ra-vae eorum senteutiao, qui constitutam a Christo Domino in sua Ecclesia regiminis formam pervertentes negant, solum Petrum prae caeteris Apostolis, sive seorsum singulis sive omnibus simul, vero proprioque jurisdictionis primatu fuisse a Christo ins true turn • aut qui affirmant, eundera primatum non immediate, directeque ipsi beato Petro, sed Ecclesiae, et per banc illi ut ipsius Ecclesiae ministro delatum fuisse.
Si quis igitur dixerit, beatum Petrum Apostolum non esse a Christo Domino constitutum Apostolorum omnium principem et totius Ecclesiae militantis visibile caput; vel eundem honoris tantum, non autem verae pro-priaeque jurisdictionis primatum ab eodem Domino no-stro Jesu Christo directe et immediate accepisse; anathema sit.
1) Matth. XVI. 1G —19.
2) Joan. XXI. 15—17.
Do peirpotuitato Primatns bcati Peti'i in Romfiiiis ï'outiflcibus.
Quod iiutem in beato Apostolo Petro princeps pasto-rum et pastor maguus ovium Dominus Christus Jesus in perpetuam salutem ac perenne bonum Ecclesiae in-stituit, id, eodem auctore, in Ecclesia, quae fundata super petram ad finem saeculormn usque firma stabit, jugiter durare necesse est. Tsulli sane dubium, imo sae-culis omnibus notum est, quod sanctus beatissimusque Petrus, Apostolorum princeps et caput, fideique columna et Ecclesiae catholicae fundamentum, a Domino nostro Jesu Christo, Salvatore bumani generis ac lledemptore , claves regni accepit: qui ad hoc usque tempus et semper in suis successoribus, episcopis sanctae llomanae Se-dis ab ipso fundatae, ejusque consecratae sanguine, vi-vit et praesidet et judicium exercet 1). Unde quicum-que in bac Cathedra Petro succedit, is secundum Cbristi ipsius institutionem primatum Petri in universam Eccle-siam obtinet. Manet ergo dispositio veritatis, et beatus Petrus in accepta fortitudine petrae perseverans suscepta Ecclesiae gubernacula non reliquit 2). Hac de causa ad Romanam Ecclesiam propter potentiorem principalitatem necesse semper fuit omnem convenire Ecclesiam, hoc est, eos, qui sunt undiquo fideles, ut in ea Sede, e qua venerandae communionis jura in omnes dimanant, tam-quam membra in capite consociata, in unam corporis com-pagem coalescerent 3).
H Cf. Epliosiui Coucilii Act. III.
2) S. Loo M. Serm. III. (al. II.) ca)). 3.
3) S. Iron. adv. haor. I. Ill o. 3 ot Couc. Afiuiloicu. a. 3Si inter cpp. S. Ambros. ep. XI.
Si quis ergo dixcrit, non esse ex ipsius Christi Do-mini institutione sen jure clivino , ut beatus Petrus in primatu super universam Ecclesiam liabeat perpotuos successores; aut llomanum Pontificcm uou esse beiiti Petri in eodcni primatu successorom; anathema sit.
De V! ct i-ationo IPfimatu-s Ifinti:nii
Quapropter aportis innixi sacrarum litterarum testi-moniis , et inhaerentes tuin Praedeccssorum Nostrorum Romanorum Pontificum, turn Conciliorum generalium disertis, perspicuisque decretis, innovamus oecumenici Concilii Plorentini definitionem, qua credeudum ab om-nibus Cliristi lidelibus est, sanctam Apostolicam Sedern, et llomanum Pontificem in universum orbem tenere pri-matum, et ipsum Pontificem Romauum successorem esse beati Petri principis Apostolorum, ct verum Cliristi Yi-carium, totiusque Ecclesiae caput, et omnium Christia-norum patrem ac doctorem existere; et ipsi in beato Petro pascendi, regendi ac gubernandi universalem Ecclesiam a Domino nostro Jesu Cliristo plenam potesta-tem traditam esse ; quemadmodum etiain in gestis oc-cumcnicorum Conciliorum et in sacris canonibus conti-netur.
Docemus proinde et declaramus, Ecclesiam Romanam, disponente Domino, super omnes alias ordinariae potes-tatis obtiuere principatum, et liane Romani Pontificis jurisdictionis potestatcm, quae vere episcopalis est, im-mediatam esse: orga quam cujuscumque ritus et dignitatis pastores atque fideles, tam scorsum singuli quam
simul omnes j officio lüerarchicae subordiimtionis, vcrae-que obedientiae obstringuntur, non solum in rebus, quae ad fidem et mores ^ sed etiam in iis, quae ad discipli-nam et regimen Ecclesiae per totum orbem difl'usae pertinent; ita ut custodita cum llomano Pontifice tam com-munionis, quam cjusdem fidei professionis unitate, Ecclesia Ghristi sit unus grex sub uno summo pastore. Haec est catholicae veritatis doctrina, a qua deviare, salva tide atque salute, nemo potest.
Tantum autem abest, ut liaec Summi Pontificis po-testas officiat ordinariae ac immediatae illi episcopalis jurisdictionis potestati, qua Episcopi, qui positi a Spi-ritu Sancto in Apostolorum locum successerunt, tamquam veri pastores assignatos sibi greges, singuli singulos, pascunt et regunt, ut eadem a supremo et universali Pastore asseratur, roboretur ac vindicetur, secundum illud sancti Gregorii Magni: Mens honor est honor universalis Ecclesiae. Ileus honor est fratrum meorum soli-dus vigor. Tim ego vere honoratus sum, cum singulis qui-lusque honor debitus non negatur 1).
Porro ex suprema ilia llomani Pontificis potestate gu-bemandi universam Ecclesiam jus eidem esse consequi-tur, in liujus sui muncris exercitio liberc communicandi cum pastoribus et gregibus totius Ecclesiae , ut iidem ab i])so in via salutis doceri ac regi possint. Quare dam-namus ac reprobamus illorum sententias , qui banc su-premi capitis cum pastoribus et gregibus communicatio-nem licite impediri posse dicunt, ant eandem reddunt saeculari potestati obnoxiam, ita ut contendant, quae ab Apostolica Sede vei ejus auctoritate ad regimen Ec-
J) Ep. ad Eulog. Alcxaiidriu. 1. VIII. op. XXX.
clesiae constituuntur, vim ac valorem nou habere, nisi potestatis saecularis placito confirmentur.
Et quouiam divino Apostolici primatus jure Eomanus Pontifex universae Ecclesiae praeest, docemus etiam et declaramus, eum esse judiccm supremum fidelium 1), et iu omnibus causis ad examen ecclesiasticum spectan-tibus ad ipsius posse judiciumj recurri 2); Sedis vero Apostolicae, cujus auctoritate major non est, judicium a nemine fore retractandum, nequo cuicjuam de ejus licere judicare judicio 3). Quare a recto veritatis tramite aberrant, qui affirmant, licere ab judiciis llomanoruni Pontificum ad oecumenicum Concilium tanquam ad auc-toritatem Eomano Pontifice superiorem appellare.
bi quis itaque dixorit, Romanum Pontificem habere tantummodo officium inspectionis vel directionis, non autem plenam et supremam potestatem jurisdictionis in universam Ecclesiam, non solum in rebus, quae ad fi-dem et mores, sed etiam in iis, quae ad disciplinam et regimen Ecclesiae per totum orbem difFusae pertinent; aut eum habere tantum potiores partes, non vero totam plenitudinem hujus supremae potestatis; aut hanc ejus potestatem npn esse ordinariam et immediatam sive in omnes ac singulas ecclesias, sive in omnes et singulos pastores et fuleles; anathema sit.
1) Pii PP. VI. Brovo, Super soliditato, d. 28 Nov. 1780.
2) Coucil. occum. Lugdun. II.
3) Ep. S. Nicolai I. ad Michaolem Imporatorcm.
Igt;o quot;ISomaiii X^oiitificis maifïstex-io.
Ipso autem Apostolico primatu, quem Eomanus Pontifex. tamquam Petri principis Apostolorum successor in universam Ecclesiam obtinet, supremam quocpio magiste-rii potestatem compreliendi, liaec Sancta Sedes semper tenuit, perpetuus Ecclesiae usus coiuprobat, ipsaque oc-cumenica Concilia, ea imprimis, in quibus Oriens cum Occidente in fidei charitatisque unionem conveniebat, declaraverunt. Patres .enim Concilii Constantinopolitani (juarti, majorum vestigiis inliaerentes, banc solemnem ediderunt professionem: Prima salus est, rectae fidei re-gulam custodire. Et quia non potest Domini nostri Jesu Christi praetermitti sententia dicentis : Tu es Petrus, et super banc petram aedificabo Ecclesiam meam, haec , quae dicta sunt, rerum probantur effectibus, quia in Sede Apostolica immaculata est semper catholica reser-vata religio, et sancta celebrata doctrina. Ab liujus ergo lide et doctrina separari minime cupientes, speramus ut in una coinmunione, quam Sedes Apostolica praedicat, esse mereamur, in qua est Integra et vera Christianae religionis soliditas 1). Approbante vero Lugdunensi Con-cilio secundo, Graeci professi sunt: Sanctam Romanam Ecclesiam summum et plenum primatum et principatum super universam Ecclesiam catbolicam obtinere, quem se ab ipso Domino in bcato Petro Apostolorum principe
1) Ex formula S. Hormisdao Papao, prout ab Hadriano II. Pa-tribus Concilii occuraonioi VIII., Couslautiuopoiitani IV. proposita ot ab iisdom subscripta est.
sive vertice, cujus Romanus Pontifex est successor, cum potestatis plenitudine rccepisse veraciter et humiliter re-cognoscit; et sicut prae caeteris tenetur fidei veritatem defenrlere, sic et, si quae dc fide subortae fueriut quae-stioues, suo debent judicio dcfiniri. Florentinuru deui-que Concilium defmivit; Pontificem Eoinanura, verum Christi Yicarium, totiusque Ecclesiae caput et omnium Christianorum patrem ac doctorem existere; et ipsi in beato Petro pascendi, regendi ac gubernandi universa-lem Ecclesiam a Domino nostro Jesu Christo plenam potestatem traditam esse.
Huic pastorali muneri ut satisfacerent, Pracdecessores Nostri indefessam semper operam dederunt, ut salutaris Cliristi doctrina apud omnes terrae populos propagare-tur, parique cura vigilarunt, ut, ubi recepta esset, sin-cera et pura conservarotur. Quocirca totius orbis An-tistites nunc singuli, nunc in Synodis congregati, lon-gam ecclesiarum consuetudinem et antiquae regulae for-mam sequentcs, ea praesertim pericula, quae in nego-tiis iidei emergebant, ad banc Sedem Apostolicam retu-lerunt, ut ibi potissimum resarcirentur damna fidei, ubi fides non potest sen tire defectum 1). liomaui autem Pon-tifices, pront temporum et rerum conditio suadebat, nunc convocatis oecumenicis Conciliis aut explorata Ecclesiae per orbem dispersae sententia, nunc per Sjnodos parti-culares, nunc aliis, quae divina suppeditabat providen-tia, adliibitis auxiliis, ea tenenda definiverunt, quae sa-cris Scripturis et apostolicis Traditionibus consentanea, Deo adjutore, coguoverant. Neque enim Petri successo-ribus Spiritus Sanctus promissus est, ut eo revelaute no-
]) Cf. 8. ]5oru. Episl. CXC.
Do J.ïonia,iii IPontificis uiag;isstoi*io.
Ipso autem Apostolico primatu, quern Romanus Pontifex tamquam Petri principis Apostolorum successor in uuiversam Ecclesiam obtinet, supremam quoque magistc-rii potestatem comprelieiuli, liaec Sancta Sedes semper tenuit, perpetuus Ecclesiae usus comprobat, ipsaque oe-cumenica Concilia, ca imprimis, in quibus Oriens cum Occidente in fulei cliaritatisquc unionem conveniebat, declaraverunt. Patres .enim Concilii Constantinopolitani quarti, majorum vestigiis inbaerentes, banc solomnem ediderunt professionem : Prima salus est, rectae fidei re-gulam custodire. Et quia non potest Domini nostri Jesu Cbristi praetermitti sententia dicentis: Tu es Petrus, et super banc petram aedilicabo Ecclesiam meam, baec, quae dicta sunt, rerum probantur effectibus, ■ quia in Sede Apostolica immaculata est semper catbolica reser-vata religio, et sancta celcbrata doctrina. Ab bujus ergo lule et doctrina separari minima cupientes, speramus ut in una communione, quam Sedes Apostolica praodicat, esse mcreamur, in qua est Integra et vera Cbristianae religionis soliditas 1). Approbante vero Lugdunensi Con-cilio secundo, Graeci professi sunt: Sanctam Eomanam Ecclesiam summum et plenum primatum ct principatum super uuiversam Ecclesiam catliolicam obtinere, quem se ab ipso Domino in beato Petro Apostolorum principe
D formula S. Hormisdao Papac, prout ab Hadriano II. Pa-tribus Concilii occumonici VIII., Constantiuopolitaui IV. proposita ct ab iisdem subseripta est.
sive vertice, cujus Romanus Pontifex est successor , cum potestatis plenitudine rccepisse veraciter ct humiliter re-cognoscit; et sicut prae caeteris tenetur fidei veritatem defendere, sic ct, si quae de fide subortae fuerint quae-stioues, sue debent judicio definiri. riorentinum doni-que CoJicilium definivit; Pontilicem Eomanum, verum Christi Vicarium, totiusque Ecclesiae caput et omnium Christianorum patrem ac doctorem existere; et ipsi in beato Petro pascendi, regeiuli ac gubernandi universa-lem Ecclesiam a Domino nostro Jesu Cliristo pleuam potestatem traditam esse.
Huic pastorali muneri ut satisfacerent, Praedecessores Xostri indefessam semper operam dedernnt, ut salutaris Christi doctrina apud omnes terrae populos propagare-tur, parique cura vigilarunt, ut, ubi recepta esset, sin-cera et pura conservarctur. Quocirca totius orbis Au-tistites nunc singuli, nunc in Synodis congregati, lou-gam ecclesiarum consuetudinem et antiquae regulae for-mam sequentes3 ea praesertim pericula, quae in nego-tiis lidei emergebant, ad banc Sedem A])ostolicam retu-lerunt, ut ibi potissimum resarcirentur dauma fidei, ubi fides non potest sentire defectum 1). Romani autem Pon-tifices, pront temporum et rerum conditio suadebat, nunc convocatis oecumenicis Conciliis aut explorata Ecclesiae per orl)cm dispersae sententia, nunc per Synodos particulars , nunc aliis, quae divina suppeditabat providen-tia, adliibitis auxiliis, ea tenenda definiverunt, quae sa-cris Scripturis ct apostolicis Traditionibus consentanca, IJ co adjutore, coguovorant. Noque enim Petri succcsso-ribus Spiritus Sauctus promissus est, ut eo revelante no-
1) Cf. S. Bern. Bpist. CXC.
— ^8 —
v;un doctrinam patefacerent, sed ut eo assistente tradi-tam per Apostolus revelationem seu üdei depositum sancte custodiront et lideliter expouerent. Quorum quidem a-postolicam doctrinam omnes venerabiles Patres amplexi et sancti Doctores orthodoxi venerati atque secuti sunt; plenissime scientos, hanc sancti Petri Sedem ab omni semper errore illibatam permanere, secundum Domini Salvatoris nostri diviuam pollicitationem discipulorum suo-rum principi lactam: Ego royavi pro te, ut non deficiat Jules tna: et tu aliqwando converms conjirma fratres ttws 1).
lloc igitur veritatis et üdei numquam deficientis clia-risma Petro ejusque in liac Cathedra successoribus di-vinitus collatum est, ut excelso suo munere in omnium salutem fungerentur, ut universus Christi grex per eos ab erroris venenosa esca aversus, caclestis doctrinae pa-bulo uutriretur, ut sublata scliismatis occasione Ecclesia tota una conservaretur, atque suo fundamento inni-xa, firma adversus inferi portas consisteret.
At veto cum liac ipsa aetate, qua salutifera Aposto-lici muneris efiicacia vel maxime requiritur, non pauci inveniantur, qui illius auctoritati obtrectant; necessarium omnino esse censemus, ])raBrogativam, quam unigenitus Dei Pilius cum summo pastorali officio conjungere di-gnatus est, solcmniter asserere.
Itaque Xos traditioni a fidei Christiauae exordio por-ceptae fideliter inhaerendo, ad Dei Salvatoris nostri glo-riam, religionis Catliolicae exaltationem et Christianorum populorum salutem, sacro approbante Concilio, docemus et divinitus revelatum dogma esse definimus: Eomauum Pontificcm, cum ex Cathedra loquitur, id est, cum om-
1) Luc. XXII. 32.
29 —
nium Christianorum Pastoris et Doctoris munere fun-gens, pro suprema sua Apostolica auctoritate doctrinam de fide vel moribus ab universa Ecclesia tenendam definite per assistentiam divinam, ipsi in beato Petro pro-missam, ea infallibilitate pollere, qua divinus Eedemptor Ecclesiam suam in definieuda doctrina do fide vel moribus instructam esse voluit; ideoque ejusmodi llomani Pontificis definitiones ex sese, non autem ex consensu
Ecclesiae irreformabiles esse.
lt;1»
Si quis autem huic Nostrae definitioni contradicere, quod Deus avertat, praesuinpserit; anathema sit.
Qua lectiouc absohita, idem Fabrianensis Episcopus sur-gens ita Patres interrogavit:
Rmi Patres, placeutne Yobis decreta et Canones, qui in hac Constitutione continentur ?
Cum ex omnibus Patribus , qui liao in Scssione aderant, duos tantum respondissent non placet, reliqui vcro omnes per verbum placet suum assensmn et adprobationem deela-rassent, Summus Pontifex liac relatione audita, siirgens suprema sua auctoritate Constitutionem hac formula confirmavit:
Decreta et Canones qui in Constitutione modo lecta continentur, placuerunt Patribus omnibus, duobus ex-ceptis : Nosque, sacro approbante Concilio, illa et il-los, ut lecta sunt definimus et Apostolica auctoritate confirmamus.
SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI
Pil DIVINA PROYIDENTIA PAPAE IX.
CONSTITUTIO QUA ECCLESIASTIAE CENSURAE LATAE SENTENTIAE LIMITANÏÜR.
SEIIVUS SERVORDM UEI
Ad perpetaam rei memoriam.
Apostolicfie Sedis moderationi convenit, quae saluhri-ter veterum canonum auctoritate constituta sunt, sic re-tinerc, ut, si tempo rum rerumque mutatio quidpiam esse temperandum prudenti dispensatione suadeat, Eadem Apo-stolica Sedes cougruum supremae suae potestatis reme-dium ae providentiam impendat. Quamobrem eum animo Nostro jampridem revolveremus, ecclesiasticas censuras, quae per modum latae sontentiae, ipsoque facto incur-rendao ad incolumitatem ac disciplinam ipsius Ecclesiae tutandam, effrenemque improborum licentiam coercen-dam et eraendandam sancte per singulas aetates indictae ac promulgatae sunt, magnum ad numerum sensim ex-crevisse; quasdam etiam, temporibus moribusque mutatis, a fine atque causis, ob quas impositae fuerant, vel
— 31 —
a pristina utilitate atquc opportmiitate excidisse; eain-que ob rem non infrequentes oriri sive in iis, quibus animarum cura commissa est, sive in ipsis fidelibus du-bietates, anxietates, angoresque conscientiae; ]\Tos ejus-modi incomiDodis occurrero volcntcs, plenam earimdem recensionem fieri, Nobisque proponi jussimus, ut, di-ligenti adbibita consideratione, statueremus, quasnam ex illis servare ac retinere oporteret, quas vero moderari aut abrogare congrueret. Ea igitur recensiono peracta , ac Yenerabilibus Fratribus Nostris S. E. E. Cardinali-bus in negotiis Fidei G eueralibus Inquisitoribus per ujii-versam Christianam Eempublicam deputatis in consilium adscitis, reque diu ac mature perpensa, motu proprio, certa scientia, matura deliberatione Nostra, deque Apo-stolicae Nostrae potestatis plenitudine, hac perpetuo va-litura Constitutione decernimus, ut ex quibuscumque censuris sive excommunicationis, sive suspensionis, sive interdict!, quae per modum latae sententiae, ipsoque facto incurrendae hactenus impositae sunt, nonnisi iliac , quas in bac ipsa Constitutione inserimus, eoque modo,quo inserimus, robur exinde babeant; simul dc-clarantes , easdem non modo ex veterum canonum auc-toritate , quatenus cum bac Nostra Constitutione con-veniunt, verum etiam bac ipsa Constitutione Nostra, non secus ac si primum cditae ab ca fuerint, vim suam pror-sus accipere debere.
Excommunicationes latae sententiae speeiali modo Romano Fontifci reservatae.
Itaque excommunicationi latae sententiae speeiali modo Romano Pontifici reservatae subjacere declaramus:
I.
Omnes a Christiana liclo apostatas, ct oimics ac sin-gulos haereticos, quocumque nomine censeantur, et cu-juscumque sectae exsistant, eisque credentes, eorumque receptores, fautores, ac generaliter qaoslibet illorum de-fensores.
Omnes et singulos scienter legentes sine auctoritate Sedis Apostolicae libros eorumdem apostatarum et hae-reticorum haeresim propugnantes, nee non libros cujus-vis anctoris per Apostolicas litteras nominatim prohibi-tos, eosdemque libros retinentes, imprimentes, et quo-modolibet defendentes.
Scliismaticos et cos qui a Eomani Pontificis pro tempore exsistentis obedientia pertinacitcr se subtraliunt, vel recedunt.
Omnes et singulos, cujuscumquc status, gradus seu conditionis fuerint, ab ordinationibus seu mandatis llo-manorum Pontificum pro tempore exsistentium ad universale futurum Concilium appellantes, nee non eos, quorum auxilio, consilio vol favore appellatum fuerit.
V.
Omnes iutcrficientes, mntilantes, percutientes, capien-tes, carcerantes, detincntes, vel liostiliter iusequcntes S. K. E. Cardinales, Patriarclias, Archiepiscopos, Epis-
— 33 —
copos, Sedisquc Apostolicae Lcgatos, vel Nuncios, aut eos a suis Dioecesibus, Territoriis, Terris, seu Domi-uiis ejicientes, nee non ea mandantes, vel rata liaben-tes, seu praestantes in eis auxiliuui, consilium vel fa-vorem.
Impedientes directe vel indirecte exercitium jurisdi-ctionis ecclesiasticae sive intcrni sive externi fori, et ad lioc recurrentcs ad forum saeculare, ejusque mandata pro-curantes, edentes, aut auxilium, consilium vel favorem praestantes
Cogentes sive directe, sive indirecte judices laicos ad trahendum ad suum tribunal personas ecclesiasticas prae-ter canonicas dispositiones; item edentes leges vel Uecreta contra libertatem aut jura Ecclesiae.
Eecurrentes ad laicam potestatem ad impediendas ht-teras vel acta quaelibet a Sede Apostolica, vel ab ejus-dom Legatis aut Delcgatis quibuscumcj^ue profccta , eo-rumque promulgationem vel exsecutionem directe vel indirecte prolubentes, aut eorum causa sive ipsas partes , sive alios laedentes vel perterrefacientes.
Omnes falsarios litterarum Apostolicarum, etiam in forma Brevis ac supplicationum gratiam vel justitiam concernentium, per Eomanum Pontificem, vel S. R. E. Vice-Cancellarios seu Gcrentes vices eorum aut de mandate Ejusdem Eomani Pontificis signatarum: nee non
— 3-1. —
fiilso publicantes Litteras Apostolicas, etiani in forma Brevis, et etiam falso signantes supplicationes liujusmodi sub nomine Eomani Pontificis seu Vice-Cancellarii aut Gerentis vices praedictorum.
X.
Absolventes ccmplicem in peccato turpi, etiam in mortis articulo, si alius Sacerdos , licet non adprobatus ad confessiones, sine gravi exoritura infamia et scandalo, possit excipere morientis confessionem.
XI.
Usurpantes aut sequestrantes jurisdictionem, bona, redditus, ad personas ecclesiastic,as ratione suarum Ec-clesiarum aut Beneficiorum pertinentes.
XII.
Invadentes, destruentes, detinentes per se vel per alios Civitates, Terras, loca aut jura ad Ecclesiam Eo-manam pertinentia; vel usurpantes, perturbantes, reti-nentes supremam jurisdictionem in eis; nee non ad singula praedicta auxilium, consilium , favorem praebentes.
A quibus omnibus excommunicationibus hue usque recensitis absolutionem Romano Pontifici pro tempore special! modo reservatam esse et reservari; et pro ea generalein concessionein absolvendi a casibus et censu-ris, sive excommunicationibus Eomano Pontifici reser-vatis nullo pacto sufficere declaramus, revocatis insuper earundem respectu quibuscumque indultis concessis sub quavis forma et quibusvis personis etiam Eegularibus cujuscumcjue Ordinis, Congregationis, Societatis et In-stituti, etiam speciali mentione dignis et in quavis di-
— 35 —
gnitate constitutis. Absolvere autem praesumentes sine dcbita facultate, etiam quovis pmetextu, excommunica-tiouis vinculo Romano Poutifici reservatae innodatos se sciant, dummodo non agatur de mortis articulo, in quo tarnen firma sit quoad absolutes obligatie standi man-datis Ecclesiae, si convalueriut.
Excommwiicationes latae sententiae Romano l'ontijicl reservatae.
Excommunicationi latae sententiae Eomano Pontifici reservatae subjacere declaramus
Docentes vel defendentes sive publice, sive privatim propositiones ab Apostolica Sede damnatas sub exconi-inunicationis poena latae sententiae; item docentes vel defendentes tamquam licitam praxim inquirendi a poeui-tente nomen complicis, prouti damnata est a Benedicto XIV in Const. Suprema 7 Jvilii 1745 ; übi jprimnm 2 Julii 1746; Ad eradtcandum 28 Septembris 1746.
Yiolentas manus, snadente diabolo , injicientes in Cle-ricos, vel utriusque sexus Monaclios, exceptis quoad re-servationem casibus et personis, de quibus jure vel pri-vilegio permittitur, ut E])isco])us aut alius absolvat.
Duellum perpetrantes, aut simpliciter ad illud pro-vocantes, vel ipsum acceptantes, et quoslibet complices, vel qualemcumque operam aut favorem praebentes , nee non de industria spectantes, illudque permittentes, vel
quantum in illis est, non prohibentes, cujuscumquc dignitatis sint, etiam regalis vel imperialis.
IV.
Nomen dantes sectae Massonicae, aut Carlonariae, aut aliis ejusdem generis sectis, quae contra Ecclesiam vel legitimas potestates sou palam, seu clandestine ma-chinantur; nee non iisdem sectis favorem qualemcumque praestantes; earumve occultos coriphaeos ac duces non denunciantes, donee non denunciaverint.
V.
Immunitatem asyli ecclesiastici, ausu temerario, vio-lare jubentes aut violantes.
VI.
Violantes clausuram Monialium, cujuscumque generis aut conditionis, sexus vel aetatis fuerint, in earuin mo-nasteria absque legitima licentia ingrediendo ; pariterque eos introducentes vel admittentes, itemque Moniales ab ilia eseuntes extra casus ac formam a S. Pic V in Con-stit. Uccori praescriptam.
VII.
Mulieres violantes Regularium virorum clausuram, et Superiores aliosve eas admittentes.
Eeos simoniae realis in Beneficiis quibuscumque, eo-rumque complices.
Reos simoniae confidentialis in Beneficiis quibuslibet, cujuscumcjue sint dignitatis.
— 37 —
X.
Reos simoniae realis ob iugressum in lleligionem.
XI.
Omnes qui quaestum facientes ex indulgentiis aliisque gratiis spiritualibus excommunicationis censura plectun-tur Constitutione S. Pii V Quani plenum 2 Januarii 15(59.
XII.
Colligentes eleemosynas majoris pretii pro Missis, et ex iis lucnim captantes, faciondo eas celebrari in locis ubi Missarum stipendia minoris pretii esse solent.
XIII.
Omnes qui excommunicatione mulctantur in Consti-tutionibus S. Pii V, Aclmonet nos, quarto Kalendas Apri-lis 1567, Innocentii IX, Quae alt hac Sede, ])riclie iionas Novembris 1591 , Clementis VIII, Ad Romani Fontiji-cis curam, 26 Junii 1592 et Alexandri VII, Infer cete-?'a«,nono Kalendas Novembris 1660 alienationem et in-feudationem Civitatum et Locorum S. R. E. respicientibus.
XIV.
Religiosos praesumentes clericis aut laiois extra casum necessitatis Sacramentum extremae unctionis aut Eucba-ristiae per viaticum ministrare absque Parochi licentia.
XV.
Extraheutes absque legitima venia reliquias ex Sacris Coemeteriis sive Catacumbis Ürbis Eomae ejusque ter-ritorii, eique auxilium vel favorem praebentes. ^
— 38 —
XVI.
Communicantes cum excommunicato nominatim a Papa in crimine criminoso, ei scilicet impendendo auxilium vel favorcm.
Clericos scienter et sponte communicantes in divinis cum personis a Eomano Pontifice nominatim excommu-nicatis et ipsos in officiis recipientes.
Exconmnnicationes latae sententiae Episcopis sive Or dinar iis reservatae.
Excommunicationi latae sententiae Episcopis sive Or-dinariis reservatae subjacere declaramus :
Clericos in Sacris constitutos vel Eegulares aut Mo-niales post votum solemne castitatis matrimonium con-trahere praesumentes; nee non omnes cum aliqua ex prae-dictis personis matrimonium contrahere praesumentes.
Procurantes abortum, effectu sequuto.
Litteris apostolicis falsis scienter utentes, vel crimini ea in re cooperantes.
Excommunicationes latae sententiae nemini reservatae.
Excommunicationi latae sententiae nemini reservatae subjacere declaramus:
— 39 —
I.
Mandantes seu cogentes tradi Ecclesiasticae sepultu-rae liaereticos notorios aut nominatim excommunicatos vel interdictos.
II.
Laedentes aut perterrefacientes Inquisitores, denuntian-tcs testes, aliosve ministros S. Officii; ejusve Sacri Tribu-nalis scripturas diripientes, aut comburentes; vel praedi-ctis quibuslicet auxilium, consilium, favorem praestantes.
III.
Alieaantes et recipere praesumentes bona ecclcsiastica absque Beneplacito Apostolico, ad formam Extravagan-tis, Amhitiosae, De Heb. Ecc. non alienandis.
IT.
Kegligentes sive culpabiliter omittentes denunciare infra mensem Confessarios sive Sacerdotes a quibus solli-citati fuerint ad turpia in quisbuslibet casibus expressis a Praedecess. Nostris Gregorio XV, Const. Universi 20 Augusti 1622, et Benedicto XIV, Constit. Sacrame?itum poenitenliae, 1 Junii 1741.
Praeter hos hactenus recensitos, eos quoque quos Sa-crosanctnm Concilium Tridentinum, sive reservata Sum-mo Pontifici aut Ordinariis absolutione, sive absque ulla reservatione excommunicavit, Xos pariter ita excommunicatos esse declaramus; excepta anathematis poena in Decreto Sess. IV. Be eclitioue et usu Sacrorum Lihrorum constituta, cui illos tantum subjacere volumus, qui li-bros de rebus sacris tractantes sine Ordinarii approba-tione imprimunt, aut imprimi faciunt.
— lO -
Smjiensiones latae sententiae Sumvio Fontifici reservatae.
Suspensionem ipso facto incurrunt a suorum Benefi-ciorum perceptiono ad beneplacitum S. Sedis Capitula et Conventus Ecclesiarum et Monasteriorum aliique om-nes, qui ad illarum seu illorum regimen et administra-tionem recipiunt Episcopos aliosve Praelatos de praedi-ctis Ecclesiis, seu Monasteriis apud eandem S. Sedem quovis modo provisos, antequam ipsi exliibueriut Litte-ras Apostolicas de sua promotione.
Suspensionem per triennium a collatione Ordiuum i])so jure incurrunt aliquem ordinantes absque titulo Bcneficii vel patrimonii cum pacto ut ordinatus nou petat ab ip-sis alimenta.
Suspensionem per annum ab Ordinum administratione ipso jure incurrunt ordinantes alienum subditum etiam sub praetextu Bcneficii statim conferendi, aut jam.col-lati, sed minime sufficientis, absque ejus Episcopi lit-teris dimissorialibus, vel etiam subditum proprium, qui alibi tanto tempore moratus sit, ut canonicum impedi-meutum contrahere ibi potuerit, absque Ordinarii ejus loci litteris testimonialibus.
IV.
Suspensionem per annum a collatione Ordinum ipso jure incurrit, qui, excepto casu legitimi privilegii, Or-dinem sacrum contulcrit absciue titulo Beneficii vel pa-
— 41 —
trimoiiii Clerico in aliqua Congregatione viventi, in qua solemnis professio non emittitur, vel etiam roligioso non-ilum professo.
V.
Suspensionem perpetuam ab exercitio Ordinutn ipso jure incurrunt Eeligiosi ejecti, extra Eeligionem degentes.
VI.
Suspensionem ab Ordine suscepto ipso jure incurrunt, qui eundem Ordinem recipere praesumpserunt ab excommunicato vel suspense, vel interdicto nominatim denun-ciatis, aut ab haeretico vel schismatico notorio : eum vero, qui bona fide a quopiam eorum est ordinatus, exerci-tium non habere Ordinis sic suscepti, donee dispense-tur, declaramus.
TIL
Clerici saeculares exteri ultra quatuor menses in TJrbc commorantes ordinati ab alio quam ab ipso sue Ordi-nario .absque licentia Card. Urbis Ticarii, vel absque praevio examine coram eodem peracto, vel etiam a pro-prio Ordinario posteaquam in praedicto examine rejecti fuerint: nee non Clerici pertinentes ad aliquem e sex Episcopatibus suburbicariis, si ordinentur extra suam dioecesim, dimissorialibus sui Ordinarii ad alium dire-ctis quam ad Card.. Urbis Vicarium; vel non praemis-sis ante Ordinem sacrum suscipiendum exercitiis spiri-tualibus jier decern dies in domo urbana Sacerdotum a Missione nuncupatorum, suspensionem ab Ordinibus sic susccptis ad bcnoplacitum S. Sedis ipso jure incurrunt: Episcopi vero ordinantes ab usu Pontificalium per annum.
Inter dicta latae sententiae rescrcata.
I.
Interdictura Eomano Pontifici special! moclo reserva-tum ipso jure incurrunt Universitates, Collegia et Ca-pitula, quocumque nomine nuncupentur, ab ordinatio-nibus seu mandatis ejusdem Romani Pontificis pro tempore existentis ad universale futurum Concilium appellantia.
Scienter celebrantes vel celebravi facieutes divina iti locis ab Ordinario, vol delegate Judice, vol a jure in-terdictis; aut nominatim excommunicatos ad divina officia, seu ecclesiastica sacramenta, vel ecclesiasticam se-pulturam admittcntes, interdictum ab ingrcssu Ecclesiae ipso jure incurrunt, donee ad arbitrium ejus cujus sen-sentiam contempserunt, competenter satisfecerint.
Denique quoscumque alios Sacrosanctum Concilium Tridentinum suspenses aut interdictos ipso jure esse de-crevit, Nos pari modo suspensioni vel interdicto eosdem obnoxios esse volumus et declaramus.
Quae vero censurae sive excommunicationis, sive sus-pensionis, sive interdicti, Nostris, aut Praedecessorum Nostrorum Constitutionibus, aut sacris canonibus praeter eas, quas recensuimus, latae sunt, atque hactenus in suo vigore perstiterunt sive pro R. Pontificis electioue, sive pro interno regimine quorumcumque ordinum et insti-tutorum regularium, nee non quorumcumque collegio-rum, congregationum, coetuum locorumque piorum cu-juscumque nominis aut generis sint, eas omnes firmas esse, et in suo robore permanere volumus et declaramus.
Ceterum decernimus, in novis quibuscumque conces-sionibus ac privilegiis, quae ab Apostolica Sede conccdi
cuivis contigerit, nullo modo nc ratione intclligi um-quam debero, aut posse comprehendi fiicultatcm alisol-vendi a casibus et censuris quibuslibet IJomaiio Ponti-fici reservatis, nisi do iis formalis explicita ac individua mentio facta fuerit: quae vero privilegia aut facilitates, sive a Praedecessoriljus ATostris, sive etiara a Nobis cnii-libet Coctui, Ordini, Congregationi, Societati, et Institute , ctuim regulari cujusvis speciei, etsi titulo po-culiari praedito, atque ctiam speciali meutione digno a quovis umquam tempore line usque concessae fuerint, ea omnia, easque omnes iSiostra hnc Constitutione revo-catas j suppressas, et abolitas esse volumus, prout reapse revocamus, supprimimus, et aboloraus, minime refragan-tibus aut obstantibus privilegiis quibuscumque, etiam s2}ecialibus, comprehensis, vel non, in corpore juris, aut Apostolicis Constitutiouibus, et quavis conlirniatione Apostolica, vel immemorabili etiam consuetudine, aut alia quacumque firmitate roboratis quibuslibet etiam for-mis ac teuoribus, et cum quibusvis derogatoriis, aliis-que efficacioribus et iusolitis clausulis, quibus omnibus, quatenus opus sit, derogare intendimus et derogamus.
Firmam tamen esse volumus absolvendi facultatem a Tri-dentina Synodo Episcopis coucessam Scs-s. XXIV, c. VI de reform.m quibuscumque censurisApostolicae Sedi bacNos-tra Constitutione servatis, iis tantum exceptis, quas eidem Apostolicae Sedi speciali modo reservatas declaravimus.
Decernentes has Litteras, atque omnia et singula, quae in eis constituta ac decreta sunt, omnesque et sin-gulas, quae in eisdem factae sunt ex anterioribus Constitutiouibus Praedecessorum nostrorum, atque etiam Xo-stris, aut ex aliis sacris Canonibus quibuscumque, etiam Conciliorum Generalinm, et i])sius Tridentini, mutatio-
— 44 —
nes, derogationes, ratas et finnas, ac rcspcctive rata at-que firma esse et fore, suosque plenarios et integros ef-fectus obtinere; sicque et non aliter in praemissis per quoscumque J udices Orclinarios, et Delegates, etiam Causarum Palatii Apostolici Auditores, ac S. E. E. Car-dinales, etiam de Latere Legatos, et Apostolicae Sedis Nuntios, ac quosvis alios quacumque praeeminentia, ac potestate fungentes, et functuros, sublata eis, et eorum cuilibet quavis aliter judicandi et interpretandi facultate et auctoritate, judicari ac definiri debere; et irritum at-que inane esse ac fore quidquid super his a quocjuam quavis auctoritate, etiam praetextu cujuslibet privilegii, aut consuetudinis inductae vel inducendae, quam abusum esse declaramus, scienter vel ignoranter contigerit attentari.
Non obstantibus praemissis, aliisque quibuslibet or-dinationibus, constitutionibus, privilegiis, etiam speciali et individua mentione dignis, nee nou consuetudinibus quibusvis, etiam immemorabilibus, ceterisque contrariis quibuscumque.
Nulli ergo omnino hominum liceat banc paginam No-strae Constitutionis, ordinationis, limitationis, suppres-sionis, derogationis, voluntatis infringerc, vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem boe attentare praesump-serit, indignationem Omnipotentis Dei et Beatorum Petri et Pauli Apostolorum ejus, se noverit incursurum.
Datum Romae apud S. Petrum anno Incarnationis Domi-nicae Millesimo Octingentesimo Sexagesimo Nono, Quarto Id us octobris, Poutiflcatus nostri anno vicesimo quarto.
M. Card. Hattei Pro-Datarius N. Cam. Paracoiaki Clarelli.
Visa dc Curia
Dominicus Bru/i Locn f Plumbi Cuguoui.