|
* ACHT- en- DERTIG
KONSTIGE
ZINNEBEELDEN:
roet Dichtkundige
UITLEGGINGEN
Verrykt, door
|
|||||||
|
EEN LIEFHEBBER der.' NEDERDUITSCHE POÈZT.
|
|||||||
|
t'AïI STERDAK,
% BERNARDUS MOURIK, Boekverkooper in de Nes,
tuflchen de H«Mfl£ en gaarder Steegen. 1737. |
|||||||
|
Aan den Befcheiden
LEZE
|
||||||
|
'y die door edle zucht gedreven,
Uit alle ding iets nuttigs trekt,
En hun verborgenheit ontdekt,
Om ware wysheit na te ftreven ,• Aan u wyde ik myn arrebeid/
Gefchikt naar keurige Tafrelen, Die elk om 't meeft onze oogen ftrelen., Daar my den Konftenaar geleid,
En leert naar nut en ftichting dingen, Door heilige bespiegelingen. ■" -
Ik volg dien groten Man op 't fpoor,
(Befchenen door zyn heldre ftralen) Al kan myn werk by 't zyn' niet halen: 'k Poog evenwel de Deugt u voor
Te ftellen en haar te verheffen, Daar zy vol eere en Majefteit,
Een zoet en lieflyk licht verfpreid.,-
?Kon ik haar niet behoorlyk treffen Met myn Penfeel, gy ziet nochtans
- Een fchemering van haren glans. * 2 De
|
||||||
|
De fchone Zedekuoft te pryzen,
Is 't oogmerk van myn Poëzy, Zy zet: ons vreugt en voordeel by;: Wel waardig dat m' op duizend wyzen Haar lof verheffe, en ons gemoed
Bedwinge om tot haar dienft te leven, En volgens haar gelei te dreven, Naar 't beft en onvergangbaar goed;
Waar van we in alles iets ontdekken, Indien wy flechts onz-e aandacht wekken,. Om met de nyvre en noefte By,
Uit allerhande zoort van bladren, Een malfchen honig te vergadren,- Wie zulk een voorbeeld volgt met my.r
Zal fteeds iets nuttigs kunnen halen Uit alles wat zyn oog ontmoet, En met een geeftverquikkend zoet, Zyn arbeid ryklyk zien betalen, Door Wysheit, die hy faam vergaard,
Veel. meer dan 's wetelds rykdom w-aard. |
||||||
|
Dus
|
||||||
|
•
|
||||||
|
Dus plag men al van ouds te lerenf,
Door fabelen en Beeldenfpraak , En 't nut te paren met vermaak,. Om Deugt en Wysheit te vermeren. Ontfang dan gunftig myn Gedicht,
Befchouw 't met toegenegene oogen , O Lezer.' dat myn zwak vermogen , Uwe aandacht met zyn Zangftof ftictat!
De Deugt, de fchone Deugt te pryzen, Is 't doelwit van myn onderwyzen! 't Is Menfchlyk dat men fbmtyds dwaalt^
'k Wil voor myn feilen of gebreken Niet pleiten, maar verfcboning fmeken,, Om dat ons oordeel dikwils faalt,-
Doch 'k poog al dwalende te leren: Befcheidenheit geeft ligt wat toe: Houd dan een kiene feil ten goe,- O Lezer! 't zal myn vlyt vermeren,. Om langs de moeyelyke baan Der edle Dichtkonft voort te gaan* *' 1
|
||||
|
AAN de BEMINNAARS
Der
Nederduytfche Poëzy , op de 38 kundige ZINNEBEELDEN.
In Dichtmaat uytgebreyd.
Omne tulit punttum qui mifcuit utik dulci. /^iet hier de Deugdt vertoont in kunftige Taf'reelen^
Z,o cierlyk opgetooyt, van alle fmetten vry; Door 't geeftig breyn verrykt met zuyv're Poëzy, Die door haar maatgezang weet hart en oor te ftreelen.
Wien zou die zoete klank en melody verveelen!
Wat fterveling fchatte ooit haar waarde naar waardy?
Die dierbre Hemelgaaf {treeft alle kunit voorby,
Daar zy het Godlyk kan op Ëng'len toonen kweelen. Hier toont zy elk ten nutt', haar kracht uyt milde gunn%
Terwyl zy 't keurig oog laat weyden in de kunft, Vol zedeleffen, ryk van Zielbefpiegelingen; Waar door zy hart en ziel verheugt ten hemel trekt,
En 't fluymerend gemoed tot zyne pligten wekt, sOm na een groter itaat,' een eeuwig heyl te dingen. |
|||||
|
JAN BRAK.
|
|||||
|
OP DE
ACHT- EN- DERTIG KONSTIGE ZINNEBEELDEN,
Met DICHTKUNDIGE UITLEGGINGEN verrykt.
|
||||||
|
W anneer de Zon , de vreugt van 's Hemels trans,
Na malfchen dauw en milde regetidroppen, Het velt beftroyt met haren gouden glans:
De kleur en geur der zwangre bloemeknoppen. Te voorfchyn brengt, zoo ryfl de Honigby,
Verluftigt door het aangename weder, Ter vlucht al brommende uyt haar korf, en zy
Zet zich vernoegt by dezen difeh ter neder; Aleer de tydt, voor wien de fchoonheit bukt,
De bloemen fchent en van haar (telen rukt.
Haar grage lufl: weet d'allerbefte fappen,
Den wenfch der fmaak, het hart verfterkent zoet,
De honig uyt der bloemen kruin te tappen, Tot onderhoud voor zich, den overvloet
Wort van den menfch vergadert tot zyn voordeel, Men pryft met recht de Honigby, men bouwt
Op dezen gront geen onbezonnen oordeel, Dat hy, die fteeds zyn zinnen bezig houdt
In nut en vrucht te zoeken, en te wyzen, In zyn beleit en arbeid is te pryzen. |
||||||
|
De Hemel, die de gangen der Natuur
Begunfligt, gaf den menfch het Licht der Reden Op 's Tevens weg, beplant met zoet en zuur,
Op dat hy met bedachtfaamheit zou treden, En trachten uyt al 't zienelyk een fchat
Van wysheit voor zyn ziele te vergaren : Van wysheit, daar géloutert gout, of wat
Noch ryker zy, niet by is te evenaren Van wysheit, die het dwalend hart beftiert,
En 's Hemels laft voor 's menfchen luften viert.
De konfl, gewoon iets leerzaams uit te beelden,
Bezaaide een velt met bloemen, ryk van kleur:
O Broeder! die uw geeft en zinnen ftreelden, Uw Zangfter rook dien lieffelyken geur;
Zy heeft 'er 't zoet der ftichting uytgezogen, Door hare konft den konftenaar géëert;
Zy treft haar doel, het einde van haar pogen, Als zy den geeft vermaakt en tevens leert;
Gelukt het haar, het zal uwe yver wekken, Tot hoger toon zult gy uw fnaren rekken. Uwe Eerfteling treedt thans ter werelt in;
Ik offer haar van harten dezen zegen , Wek 's Lezers luft, win door uw zin haar zin,
Leergierigheit zy tot u raadt genegen: N Beweeg en buig de driften van de jeugt,
Die weiden in des werelts ydelheden, Zoetvoerig tot voorzjgtïgheit en Deugt,
De Voedfters van de ware Ruft en Vreden. Gaat, Lezer, met dien wenfch, uw vlyt gepaart,
Noit zegge ik, beft was zulk een werk geipaart.
|
|||||
|
ACHT-
|
|||||
|
'T - • - - - - - ,,».
|
|||||||
|
ACHT EN DERTIG
KONSTIGE
ZINNEBEELDEN.
|
|||||||
|
* KONSTIGE
|
||||
|
I,
'T RECHT DE GRONDZUIL VAN ALLES.
VJTerechtigheit hoe heerlyk is uw wezen,
Hoe hemetfch blinkt uw heilig aangezicht!
Hoe doet uvv zwaart d'onvrome fchrikken, vrezen, Wanneer gy houd uw Goddelyk gericht.'
En als uw fchaal de werken der Godtloosheit ? Te ligt bevind, hoe zwaar is uwe wraak 1
By u was noit een fchuilpiaats voor de boosheit: Gy ftraft het quaadt naar zyn verdienfte vaak.
O! zalig zy die u ten Leidsvrouw kiezen, En doen al wat uw heilgen wil gebiedt!
*Zy zullen noit het loon der Deugt verliezen: Dewyl uw oog naar geen perfonen ziet,
Noch gy uw handt laat vullen met gefchenken, Om valfchelyk te buigen 't heilig Recht,
En d'eer van den onfchuldige te krenken, Als moetwil en godtloosheit hem bevecht.
Geen Vorft kan oit zyn Ryksttoel vafter zetten, Dan als hy u ten grontzuil van zyn' ftaat
Verkieft, en u 't handthaven van de wetten Beveelt, wier zorg gy nimmer varen laat:
Hy zal de gunft der onderdanen winnen, Die wel te vreên in zyne Heerfchappy,
Zich veilig zien van buiten en van binnen, Voor flaaffchen dienft en vuile tiranny.
|
||||
|
ZINNEBEELDEN. 3
|
||||||||
|
IrSTiTlA CERTISSIMUM HÜMANARTOISOSBOJM FRAÏSIBIUJl.
Pj-aeilditim t col timen, cei'tjsiitiiaqtxe aucoj-a ï-erum, Tas eit: nee miimltim tiu-a perire ilnuntr . |
||||||||
|
TjRECHT Z>JE GROND Ziriz, VXJST ALLES.
tJLecAt doed de ireretdf/taande Afvren ;
Doet Vorsten Aeer/cAapjy AeAJyre*. . |
||||||||
|
ï
|
||||||||
|
4 KONSTIGE
II.
GODTSDIENST DE GRONDZUIL VAN 'T LAND.
O fleun des Lands! o onbevlekte Maagt!
Die 't helder Licht der Waarheit in u draagt: O Godtsdienft, die van Hemelfche geboorte, Voor ons ontfluit de deur der Hemelpoorte, En leert ons met ons fterffelyk gezicht, Te dringen tot in 't onnafpeurlyk Licht. Gy leert ons door de wolken hene rennen: Gy leert ons Godt en zyne Wegen kennen, En hoe den menfeh met eerbied en ontzagh Hem vrezen moet en dienen nacht en dagh; Gy ltelt al zyn volmaaktheên voor onze oogen, En eifcht van ons dat wy met yver pogen, Om ook volmaakt te worden zonder fmet, En al ons werk te richten naar zyn Wet: Op dat wy zyn genade en gunft. erlangen; En zoo ons hart noch met het quade omvangen, Zich fchuldig kent aan fchennis van zyne eer, Belooft gy ons Vergeving. O! hoe teer Weet ge ons den Weg der Zaligheit te wyzen! Wat heil zien we al uit uwe werken ryzen! Gelukkig Land, daar gy beveiligt ftaat, En mede een ftem moogt hebben in den raadt J Godt zal 'er fteeds met zyn genade wonen, En al haar doen met heil en welvaart kronen. |
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||
|
RTVI.IGIO rtrBX.ICXE SAlTTTïS MtAXSIXHtTM.
G-ens iclix, juJLto* coelo quae ittlvit nono-i**; rNrtitui- hoc tulci-o putuira titta iaJu.3 .
Gons theïstst he anozrzt zxnz, v^ut'tz,^tjsm>:
JVocit &&f men, 't/anel injruiiiaeda&en ,
2)nar de a/caar yuur en/hutu?/tnoe&ea. . |
|||||
|
6 KUNSTIGE
II l
IN ALLRS II m EVENAAR TE HOUDEN.
iemand hier in rulle en vrede leven,
Hy poog' naar recht een ieder 't zyn' te geven: Hy maak' dat zyne fchaal het gaat hoe 't gaat, In evenwicht blyve en noit overilaat. Ons oordeel doe uit Liefde alleen niets roemen, Noch doe door haat en wraakzucht iemant doemen Gerechtigheit richt noit door Zelf belang: Maar oordeelt recht naar Waarheit en geen dwang 't Is quaadt zoo wy den ryken Hechts befchermen, En doemen onverhoort onichuldige armen; Wie recht wil doen, lette eerft op ieders zaak, Eer hy zich zelfs aan misdaan fchuldig maak. De Godtheit fchept genoegen in ons pogen, Zoo wy alleen niet aanzien 't geen voor d'oogen Zich fchoonft vertoont: maar dringen tot 'm 't pit Der dingen heen, dan treffen wy haar wit. Zy gaf haar Wet ten voorfchrift, om den goeden Naar dat gebodt, voor boosheit te behoeden, En 't quaadt dat fteeds gaat in Goddoosheit voort,
Te teuglen en te ftraffen zoo 't behoort. Indien wy ons naar haar bevelen quyten, Dan zal ons ons geweten noit verwyten, Dat onrecht of Goddoosheit in ons woont: Maar eindlyk word ons werk door Godt gekroont. |
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
||||||||||||||||
|
StTTJM CXTIQXTE TRIBtnE.
-Aecjuiiin,cex*iie, levi raomento tliitat inmuo
|
||||||||||||||||
|
Ai**
|
||||||||||||||||
|
io«t om-ie manu).
|
||||||||||||||||
|
■5e
|
||||||||||||||||
|
s aeaui
|
||||||||||||||||
|
J7V sLZ<I,ES ISH'^VX,NjtA.R TE HOX7IXE,*T
2)ie men/èA Aee/t wis 't aerust/te Zeeven-,
Die e/& |
||||||||||||||||
|
"■
|
||||||
|
8 K O N S T I G E
|
||||||
|
CELYKE MAGT GELYK RECHT.
O nnofelheit, wat poogtge uw Recht te vinden,
Dat zoekt gy te vergeefs op d'Aard!
Den wreden Wolf mag 't Schaapje vry verflinden, Daar Onfchuld geen verfchoning baart,
Noch wettige bewyzen mogen gelden, Door overwigt van Magt en flaat:
Die over al de Wet aan Reden fielden, h n houden flegts met Hoogmoedt raadt.
Het baat u niet aan fiere Dwingelanden, Te tonen dat ge onichuldig zyt:
. Zy rukken 't Recht de Weegfchaal uit de handen, En gy verlieft met haar den flrydt:
Zy zullen met het ftale zwaart beflifTen, Wat Recht of Onrecht wezen mag,
En wreken zich op die 't vermogen mifTen Om af te keren hun gezagh.
Wien poogt gy dan naar Rechten te overtuigen, O Magteloze! om haar gewelt
Te weren? gy zult eindlyk moeten buigen: • Haar Recht wint met haar grootheit velt.
Een' Arent doet al 't kleen gevogek' vluchten, Zoo gaat het by Tirannen meê;
Den zwakken arm moet voor een' fierken duchten, Alfchoon hy nu noch oit misdeê. 'M
|
||||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||
|
Aeqjt.ax:& Jtrs, aeqjjaxis potestas,
Aetjuo fuf-e- valet miaevü ae<ju«ta jxrteitaJ:
Hocoue .minus txxris, eiuo minor eniu, ei»i*. Gsx^yrxjc magt, gelyr iuscjtt.
B
|
|||||
|
f e K Ó N S ' T I G E
V.
ELK KEND ZYN KRACHT.
|
||||||||||
|
\
|
[7
V At of den Hondt beftaat den Egel aan te randen ,
|
|||||||||
|
Die al te wel behoed
Door (lerke Wapens, geen gevaar vreeft van zyn tanden,. Noch fchrikt hoe zeer hy woed,
En balt en tiert en raaft? zyn dreigen kan niet derenh En komt hy nader by,
Dan zal hy jammerlyk by d'ondervinding leren, Hoe fchadelyk het zy ,
Zyn weken zachten muil aan ïlekelige fchichten Te wagen met gevaar:
Hy zal bebloed van kop zyns ondanks moeten zwichten,, En laten't vechten daar.
Al fchynt zyn ïvyarid ver beneden hem te wezen, ' In moed , in fterkte en kracht,
Een wille neêiiaag heeft het woedend dier te vrezen. Gy die der kienen magt
Befchimpt, en trots van moed, u tegen haar wilt zetten», 'Zie voor u' wat gy doet ;
Een David kon wel eer een groten Reus verpletten,, En werpen onder voet.
Leer dan niet zorgeloos de kienen te veragten: Wier krachten gy niet kend ;
Zy overromplen ligt de groten eer zy 't dachten,. En itorten ze in ellend.
|
||||||||||
|
ZINNEBEELDEN. u
|
|||||
|
^VTsrxjM:Qxroi>^trii sxjis ajcmis üuxhstitum:
inavst intx*epiclum iaevi cains impetius aju-um ,
Quem txtttun a mojriti- terrea JJeta fiicrt. JCX,K JC22SHZY2Ï UtR^LCHT.
-Z><? Aa tul </ie 'tJteeAetgwy& aanêast
Of'orJ 6$t doe- 't /cAerj? fediert'i'err-ast-. B x
|
|||||
|
11 ... K O N S T I G E ;
V ï.
DUBBELE KRACHT VERMAG VEEL,
O Vriiidfchap die de harten t'zamen bindt f
Wie zal naar eiich uw glory konnen loven? Wie is 'er die u kent en niet bemint?
Geen vuilen twiit komt oir uw vrede roven! Dewyl gy t'zaam gefpannen eens van zin,
Hem buiten il uit en fmoort in zyn begin.
Ë)ie eenzaam dook op 't dorre en woefte land,
Waar zal hy een getrouwen Leidsman vinden? Die hem te recht zal helpen door zyn hand?
Maar die voorzien van ware en trouwe vrinden , In onluk raakt, zyn trooit itaat voor de deur:
Hun raadt verfchaft hem hulpe in zyn getreur.
Uw dierbre trouw is b-y elk een geacht:
De vyand fchroomt uw hoogheit te belagen, En vreeit en fchrikt voor uw vereende magt:
Die ook te recht de hoogite kroon mag dragen. Ons Vaderland gebonden door uw bandt,
Bleef met Godts hulp tot noch daar door in ftant.
"De Leeuw bewaakt zyn' afgeichutten tuin,
Door Eendraght iterk, voor's Vyands overvallen: Daar anderen hun fteden zien in puin
Dóór twift geftort. De hogeen trotf'e wallen Verfterken 't land veel min, dan d'eendraght doet.
Daar die ontbreekt valt alfès onder voet.
|
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||||
|
*3
|
|||||||
|
Qyrox» GïXMriTfTTM: èst ri/us usqtrE talet.
"Vnitae -vxres , et ooti toeiata poteitaa
non t utu m iTtlilit, et ome doitutt •
JDtfSJBJEX-E KRA.CHT VERMAG TTEJSZ .
jDaar dcéée/& maat Steef naam- yeróonde/i.
JPiert ze/dea rani£ of-, leed trej'Oizdea. . |
|||||||
|
t4 K O N S T I G E
VIL
D'EENE KRACHT HOUD D'ANDERE STAANDE.
V ind iemant zich verlaten van 't geluk,
Door tegenfpoedt befprongen en beflreden, Dies 't overwigt van zynen 2 waren druk,
Zyn waggelende (laat trekt naar beneden: En dreigt hem met een onverwylden flagh
Geheel en al te gronde neer te vellen: En hooploos maakt om op een' andren dagh,
Zich van die droeve neerlaag te herftellen. Hoe heuchlyk is 't voor hem, een trouwen- vrind
Te vinden in zyn hooggereze ellenden! Een vrind die met zyn trooftzalf hem verbindt,
En gunitig 't oog op zyn verdriet wil wenden, fcn byftaan met zyn hulpe en trouwen raadt:
On 't wanklend Huis door zynen arm te fchragen, Op dat het niet geheel ter neder flaat,
Door 't fors gewelt van talleioze plagen; Dan draagt hy met een onverfaagden moed,
Door vrinden hulp, de rampen die hem naken: En leert zich in de groot ite tegenfpoedt,
Hoe fel ze ook flaat, geduldig te vermaken: Om dat hy nu de zekerheit bevint,
Van trouwe zorg der vrindfchap, in zyn lyden. Welzalig hy die van alzulken vrind
Voorzien, zich fteeds mag in zyn hulp verblyden. |
||||
|
ZINNEBEELDEN,
|
|||||||
|
'5*
|
|||||||
|
Al^IXTD ALII rULCRO HST.
TLAxis xs ext derauin, qca iioudum miia amici, Collaplxs , vii-es iu.tqei'it rake luas . n'JE.TE.TfJS. ICXLACHT HOTTjD D^NJilCJUE, ST^-AlfliE.
2Je yué/réaaA- &&4f te*" neer sc/ldtferis,
|
|||||||
|
16 KONSTIGE
VIII.
STRYD VERCROOT KRACHT.
|
|||||||||
|
c
|
|||||||||
|
een feller ftorm dan daar vier winden hevig blazen,
|
|||||||||
|
En Üryden met elkaar:
pan is 'er groot gevaar
Te wachten; dies eik fchrikt voor dat onftuimig razen. De Twedraght (leeds gewoon een feilen twiit te ftoken, Teelt ook dezelve vrucht,
En vult de ganfche lucht
IVÏet flormen: doende al't land van woede en oorlog roken; Dewyl zy d'Eendraght dryft uit haar verheven fetel, En met verwoeden aart,
Noch Vrind noch Vyand fpaart:
Maar elk in 't aanzicht vliegt, op hare magt vermetel. Och dat die nimmer in ons Vaderland regere! En dryf de welvaart uit !
Dat elk de Poorten fluit,
Op dat dit Ondier noit ons Veilen overhere. Men weer' haar moetwil en haar woede en zet den Vrede, Op d'allerhoogiien troon ,
Voorzien van {taf en kroon;
'Zoo vlied de vyandfrhap, en ruft komt in haar flede. Dat noit ons hart door twïtt en fejlen haat aan 't blaken, Dat zalig werk verftoor:
Maar fta de Vrindfchap voor;
Zoo zullen wy ileeds 't zoet der heilige Eendraght fmaken. |
|||||||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||
|
COTSTTHTSTTIO AUGETVIHES.
Exacoit -validaa acris ccvntentio -virea: Quodque rui* proeceps. mrtiuB nici iw i-uit
Stsito jrx,itajtooT kj^acht .
j!>e arjot/2& kracfitr e/v woede veeren, .
|
|||||
|
x8 K O N S T I G E
I X.
ALLES IS TE TEMMEN.
... ,, ^ _ ■ ...-, .
H Oe weet den menfch de fterkfle en wildfle dieren
Te dwingen, en naar zynen wil te ftieren, Dat hy voor haar géwelt noch woede vreeft;
Maar veilig kan geleiden met zyn handen, Geteugeit aan zyn ftyve en vaft e banden. Van zulk een' dienft is fteeds het recht geweeft.
Rechtvaarcligheit weet door haar goede wetten, Éri ftraf naar eifch;'de hfoosheit te beletten: Zy buigt hen die weerbarftig Zyn van zin,
Ën hollende gelyk de wilde dieren, Den ruimen toom ftaag aan hun driften vieren: Zoo blyft het Land in vrede en ruft, waar in
De Wet en 't Recht voor den onnooslen fpreken* Om haat en wrok der fnoden te verbreken, lin vaft të kluiftren aan een engen band,
Die vaft met vrees voor 't zwaart der wrake duchten» En pogen de Gërechtigheit te ontvluchten, Die 't heilloos' qttaad vervolgt van land tot land.
Och kon den menfch ook dus zyn dwaze zinnen Beteuglen, en zyn driften overwinnen, Op dat hy niet vervoert wierd tot het quaad:
Maar leerde zyn verdorve harte kennen : Hy zou het fpoor zoo niet té buiten rennen, Maar zien zich vry iri een bedwongen ftaat.
|
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||||||
|
'9
|
|||||||||
|
ISTlX/ tJtÓTsr BOMABIXIC .
S*et ionipea licet ore lertuc; hunc it-o*MLa coei-oen Ctufere consnteni laxea pila -wtat . |
|||||||||
|
JDc xui/ e/i fa om -st'/l b~aeJi£ Seihvtnat •
|
|||||||||
|
c*
|
|||||||||
|
^o X O N S T I G E
X.
ALLES HEEFT NIET HET ZELVE LOT.
£\ iet alles heeft het zelve lot op d'aarde:
De wereld neemt gedurig eene keer;
Wat heden flaat verheven en vol waarde, Valt fomtyds in den naaften morgen neer.
Hoe vaak zien wy de nedrigen verheven, En worftelend uit hunnen ramp en druk;
Langs 't vrolyk fpoor van eere en rykdom ftreven: Geklommen tot het toppunt van geluk.
Hoe menigmaal zien we ook de ryken dalen; Ontzet van al hun heerlykheit en pracht:
Onttrekt Hechts 't licht der voorfpoedt hen haar ftralen, En fchept hen voor een heldren dagh den nacht.
Doch -'t waar gewis een dwaashek zoo ons oordeel, Door 't goed of't quaad dat iemant hier ontmoet,
De deugt alleen wou zoeken by aardfch voordeel, En de ondeugt by een bittre tegenfpoedt.
't Is geen bewys van fnoodheit dat we ellendig, Noch geen bewys van vroomhek dat wy ryk
Op d'aarde zyn: dat lot is onbeftendig, En is aan quade en goeden bei gelyk.
Men leer' zich met het zyne vergenoegen, Te vrede met het gene ons valt te beurt:
Dan zal geen flinks beftaan ons ramp toevoegen* Dat dikwils van veel andren wierd betreurt.
|
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||||
|
21
|
|||||||
|
IffOTS- 07&TSXT3TT8 AXOJTA. SOES VE^TT .
IVbn eaaem lAti iria iiunaua initai: et xmia : Saepe ciuoil excelltuM. eat mi»la lao i Ha xè-t-it. six,X.JE.S HEETT TÏIJCT 't ZELVX, XOT.
l>e éooy ^/cAiet meest denjryl jp 't wit,
y>at AeufetAoop 3?róee*-e/i zit. |
|||||||
|
k% K O N S T I G E
X I.
HUISLYKHEIT IS 'T VROUWEN KROONCIERAAT.
*p\
JLyaar naarftigheit de hand {laat aan den ploeg,
Enarrebeid met yver fpade en vroeg,
Daar werkzaamheit den wacht is aanbevolen^ Zal 't Huisgezin in armoe nimmer dolen. Gelukkig man, dieeene Huisvrouw vind, Die fteeds, het gaat of voor of tegen wind, Door haren vlyt, den welftandt kan bewaren Des Hulsgezins: niets is 'er te evenaren Met dat Juweel, dat boven alle fchoon Verheven, van al 't edle fpant de kroon. Zy weet haar Huis in vrede te regeren: En doet het goed door hare zorg vermeren: Zy gaart een'fchat van hoger waarde als gout: Terwyl ty zich een Eerentempel bouwt. Haar kind'reai leert ze in 't prilfte van haar jaren Godes heiige vreze in 't harte te bewaren: Al die, haar ziet verheft op hare deugt: Haar Echtgenoot, om zyn geluk verheugt, Verquikt zig ïn 't genot van zynen zegen, Die waar ze ook treed haar navolgt op haar wegen. Welzeg hy die zulk een dierbaar pand Ten deel valt: zoo door ouderdom zyn hand Verflapt, zal zy zyn arbeit o.nderftutten, En 't Huisgezin voor ondergang befchutten. |
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||||
|
*J
|
|||||||
|
Rei iïomesticajc cttra, amfussima tixohi gwïhia.
Hanc iat magnific «un. Xtbipalmftmviwticefc ua«Mr,
"Vt citret onava. fitluütate cïornum . TIxtislykheih is 'T VTtotntrEzr xncatr ctex^ah.
Wat iroo/i jure &m een yrauxr Ar eieren,.
^J/s 't neerstw vreedzaam Aa/s ie/turen . |
|||||||
|
*4 K Ö N S T I GE
XI I.
, D'OPVOEDING IS VAN GROOT VERMOGEN.)
F\ I
JLy Opvoeding heeft een wonderlyk vermogen, 1
Pe Windhond noit tot jagen opgetogen, Vervolgt geen Wild: terwyl den Huishond paft
CDus opgebracht) dat hy 't gediert' verraft. Wat iemand in zyn vroege en tedre jaren Geleert word, zal zyn harte lang bewaren: Word iemant in zyne eerfte onüoke jeugt, Met érnft geleid op 't fpoor van ware deugt, Hy zal niet ligt ter zyde af hene dwalen: Maar houden zich in haar gezette palen. De jeugt is teer, en heeft een diep ontzagh Voor 't onderwys: maar ïn den ouden dagh, Js 't zware moeite een andrén weg te treden, En wichtig werk te leren andre zeden: Zoo fprak wel eer den groten Salomon; (Wiens kolllyk woort is aller wyzen zon) Hy leert zyn zoon, in d'allereerfte jaren, Den rechten weg te waridlen en bewaren; Men volg' hem na, en lei de tedre Jeugt Niet dwaas op 't fpoor van dertelheit en vreugt: Maar leer haar lteeds met onvermoeide fchreden, Op 't heilig padt der ware wysheit treden: Zoo zult gy vreugde en lult zien aan uw Zoon,
En zyne deugt veritrekt u tot een kroon. |
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||||||||
|
**
|
|||||||||||
|
AdEO A TI^I/MS ADSTJESCERX MÜLTTTM XST,
Sis licet usque poteMS ^Naturft.ev»rtei«e more< CoJiiiu?tiuIo tuos ait aI!eiu iuulo valet . |
|||||||||||
|
Dü
|
|||||||||||
|
Zoo als men- winde en Auis-Aond'wende ,
- ff en Aaast uit Aiuine dr t/ten, JLende*, |
|||||||||||
|
D
|
|||||||||||
|
xé 'K O N S T I G E
XIII.
ELK DRAAGT ZYN EIGEN LAST.
E,Ik heeft genoeg aan eigen Laft te dragen;
Klaagt ieder menfch, met een waarachtig woordt.
Elk heeft genoeg aan eigen leet £n plagen; Elk word genoeg door eigen ramp geftoort; \
Geen menfch leeft hier op d'aarde vry van quelling; 't Genoegen houd by ons geen vallen ftaht:
En fchynt die vreugt op 't punt van haar heritelling, Een kienen ramp werpt die ligt weer in 't zant.
Men zy niet met dien ydlen waan bezeten, Dat andren fteedts bevryd van ongeluk,
Van bitter kruis noch tegenfpoeden weten: En wy alleen benart door rouwe en druk.
Koft gy elk menfch in zynen boezem kyken* Gewis uw oog verblindde op dat gezicht:
Gy vond 'er niets dat buiten zou gelyken, En gy ontdekte al zyne rampen ligt;
Gy zoud'er zien de nare zorgen zweven, Van hem wiens heil gy hemelhoog verheft.
En krygen een recht denkbeeldt van zyn leven, En wat al leet en ongeval hem treft,
Van buicen is 't niet mogelyk te aanfehouwen, Of iemant iteeds in weelde en vreugde leeft:
©ns eigen hart kan ons op 't klaarlte ontvouwen,, Dat elk genoeg aan 't zyn' te dragen heeft.
|
||||
|
ZINNEBEELDEN, 17
|
|||||||||||||||||||||
|
Plü^IIMTTK. TCKSTDEKE, flTTISpJlE SUO .
^N~il non mole aliaita iecit 2f attu*a nracv-a-tum :
|
|||||||||||||||||||||
|
3Eoj(*tale
|
|||||||||||||||||||||
|
iu
|
|||||||||||||||||||||
|
potixtere o
|
|||||||||||||||||||||
|
o
|
|||||||||||||||||||||
|
s premumu:
|
uuuiie
|
||||||||||||||||||||
|
Z!XJC JDTULA.GT ZTT2TXIGXTT JLAST .
?4Sat: /m/t/cA é/i&i e uren /asf /üef drukte.
?J7lens fieA niet j-aak. }-{>ar't/ïaafi'u&. iuite ï |
|||||||||||||||||||||
|
D*
|
|||||||||||||||||||||
|
K O N S T I G E
XIV.
STEILTE IS G E V A A R L Y IC
Cjteil te ftaan is vol gevaar :
Wie in hogen ftaat verheven , Telkens hoger noch wil itreven, Ziet op 't lefl: hoe doodfch en naar*
't Zy, na 't diepe dal te kyken, Daar<len afgrondt op hem wacht»
Zoo zyn voet eens uit komt wyken, Als hy op geen vallen dacht.
Zaliger is lagen ftaat;
't Riet zal door de wind wel beven: Maar geen krak door 't vallen geven» Als een Eik te gronde flaat.
Leer u niet te hoog te heffen Als de Zon u bly befchynt;
Groten komt de ramp ligll treffen: Wyl hun glory ras verdwynt.
Zalig is hy die hoe hoog,
In geluk en vreugt gezeten, Nimmer andren leert vergeten, Die hun hoogheit eer bedroog:
't Paft de Vorlten ftaag te letten, Op 's lands welvaart en Ylands nut*
En 't handhaven van de wetten, Voor hun' troon de fterkite flut.
|
||||
|
ZINNEBEELDEN.
ME, TUE SUBLIMIA.
Stas tn pi-aecipiti , «pii Iceptro innrfcei*is ; ïllmc , Tfi circtimpeües 1 umi.na mille, mies . |
|||||||
|
x9
|
|||||||
|
STJEILTE XS GEJCdjULLYXL .
OJ'ie op t/e/l IRy/£s/faf't ï/ff wil waqen ,
~4toet zicA yoor a/ voorzicAita dragen. . |
|||||||
|
3o KONSTIGE
'■"" XV,
|
|||||||
|
MIDDELMAAT HEEFT VASTE STUTTEN.
|
|||||||
|
L hoog genoeg al hoog genoeg gedegen,
O! Vrind, indien gy hoger (tapt, gewis
Zult gy ü haart te deerlyk zien verlegen, - Door 't overwicht, en treên de Ladder mis;
Dan zult ge in ftee van hoog te mogen pryken, En trots en fier te klimmen boven al,
Het ileunfel dat u ophoud weg zien wyken, En veel te fpa beklagen uwen val.
Hoe menig zie ik op uw voetfpoor rennen! Door waan misïcit, om dat ze hun eigen magt
Te veel vertrouwen, of niet recht en kennen, Wie rtout en trots wil werken boven kracht, ,
Verlieit zomtydts al wat hy wel zou mogen En kunnen doen: maar die de middelmaat
In al zyn doen geltadig houd voor oogen, 't Is zeker dat hy veilig gaat en flaat.
lkarus was de Zon te na gekomen, (Liegt d'outheit niet y met wailche vleuglen, maar
Zy fmolten, en den Vlieger in de dromen 1 Gevallen, zag zyn misilag, toen 't gevaar Des doodts, hem maakte aan 's vaders raadt gedachtig, Die hem zoo hoog te vliegen had verboón.
Wie fpoedig groot wil wezen word onmagtig, 'En ligter vint hy d'armoe dan een troon.
|
|||||||
|
ZINNEBEELDEN. 3x
|
|||||||
|
In medio fixisie oi-fuLi«nTpMlcer:*>j.ïiia. -vu*tua.'
Vltra. ■tendctttem ceita- i'uina manet . |
|||||||
|
?Pie Aooaer &/csrv£ ais mu&£e/maat ,
J/ea/ /mót- ckor tojrjcx>aa/*le orer/Tant ■ |
|||||||
|
3* K O N S T I G E
XVI.
DE MINSTE STEILTE GEMAKKÉLYKST.
O
! Nedrigheit wat zyt gy hoog te loven!
O! koltelyken fchat!
Wat fchenkt ge al heils aan die u oit bezat?!
Uw luider gaat den glans van 't gout zeer ver te boven! Ons hart zal zich door zorgen niet veel quellen, Noch zoeken hogen Haat,
Gedreven door hoogmoedige eigenbaat,
Indien wy onzen wil naar uw hegeertens (lellen. Komt gy ons werk met u vermogen fleren, En plegen wy u raadt,
Uw hulp maakt goedt al wat den menfch beflaat:
En gy zult zyn* gemoed met reine deugden fleren. O! hoe geruft flyr gy uw dagen, Te vreden met uw lot!
Al word gy van hoogmoedige bëfpot: ■,
Gy word noit deelgenoot van haar ellend en plagen. 't Is veiliger langs lage en eflfe paden Te zetten onzen voet,
Op u gelei, dan dat wy trots van moed
Op rotzen klimmen daar het vallen ons kan fchadcn. Wie nedrig is wil Godt zyn gunft bewyzen : Maar die met trotfen aart Bezeten isj is zyne gunft niet waard, £n noit ziet hy het licht van zyn genade ryzen. |
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
||||||||||
|
33
|
||||||||||
|
Platstiora sutstt commodioilv .
TJe nimittm a<l iopndas, tmniunt luMimia. tuta,:
Qiiae minus efl praecepa. aptioi- illa via . |
||||||||||
|
De mijstste steiltje, gjemakk&eyjkst.
D^iet S/eA/e dat zyfi- Auys mee dfaaat,
2>e minstejieilte t ie/t Ae.7a<zet . |
||||||||||
|
E
|
||||||||||
|
& K; 0 ft S T I G t
|
||||||||||||
|
■ ir S>* * ?.- ;*"
|
XVII.
|
|||||||||||
|
DIE LANGZAAM GAAT, GAAT ZEKER,
|
||||||||||||
|
P
|
||||||||||||
|
oogt iemand zich een naam te maken,
|
||||||||||||
|
Door grote en moejelyke zaken,
Hyhoude eeril met goê reden raadt:
En wikke met bedaarde zinnen, Eer hy dien arbeid zal beginnen, Of't ook zyn magt te boven gaat.
Wie al te fchielyk voort wil flappen, Langs fteilé en moejelyke trappen, Vertreed zich ligt, en valt ter neer:
Maar die in d'aanvang van zyn daden, Zich langzaam fpoedt met wys beraden, Verkrygt meer heils, verdient meer eer.
't Waar fchande 't werk te laten {teken, En elk zal van uw dwaasheit fpreken, Als gy uw reukèloos bellaan,
Te fpade ellendig zult beklagen. Om eere en voordeel te bejagen, Is 't beft fomtyds wat zagt te gaan.
Men lere eerft 't nuttigftq verkiezen, Eer wy door haaft ons heil verliezen; De reden wyft ons 't veiligft fpoor:
En wie dezelve raadt zal plegen, Zal noit ten halven ftaan verlegen: Zy ziet elk ding te voren door.
|
||||||||||||
|
ZINNEBEELDEN.
*
XüTSTTO GrJLAJÏV ITUJL SECURE.
Teftina, lente. Cwi' praecep* proruit tmquam Ctix'Gts ï at xirteritum iaepiii* ille" dedat. |
||||||||
|
iS
|
||||||||
|
Dim LA.isrGZA.Axt: gaat , gaa\t zexizer .
W/e yeiltyly& xicA wi/gedragen ,
-rfïoet nimmermeer te /c/rielyi, jagen - |
||||||||
|
E i
|
||||||||
|
3<J KONSTIGE
XVI M.
TE GROTE HITTE VERZENGT.
't is heuchlyk 't helder licht der goude zon t'aanfchouwen,,
W anneer zy door haar kracht,
Verdry ft den zwarten nacht,
En fchcnkt een nieuwe jéugt aan welige landsdouwen. Schoot zy haar itralen niet op veld en beemd en akker, Zy bleven al tem aal
Onvruchtbaar, dor en fchraal:
Nu maakt zy door haaf komfl de flapende^aarde wakker f Maar komt geen koelen dauw of regen 't veld verquikken Voor haren heten gloei*
Die alles zengen doet,
De vrucht zou in den halm van dorre droogte {likken. De vooripoedt die een menfch geniet met volle weelde, Door genen ramp geftoorc,
Brengt ook die vruchten voort,
Hoe heuchelyk haar licht ons oit in d'oogen fpeelde. Een weinig tegenfpoedt gemcngt met vreugde en voordeel^ Is beter dan altoos
Door voorfpoedt zorgeloos
Te leven, tot verderf van 's menfchen rede en oordeel. Dan leren wy beft door geen trotsheit opgeblazen y Vernedert van gemoed,.
Godt danken voor dat goed:
Hu geen geringen ramp zal onze ziel verbazen* |
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||||
|
C«i tempeativM.» fit Plioebus, proipej-a crelcit
Art»ox-; «t immodtcia aeatihus uXta. peri-fc. |
|||||||
|
jHe GiLCOTEir Hrrix verzengt
~jDaat~~Fê£us a/anscA /te Aard op /cfyrnt <
|
|||||||
|
3* 'K O N S T I G E
X I X.
T KAN SCHIELYK VERKEREN.
TT
LJ.oe los en ligt zyn d'ondermaanfche dingen!
't Stantvaftigfte zyn haar veranderingen, Hoe ras verkeert de weelde in naar getreur!
Al fchynen wy van onheil niet te weten, Maar zyn in vreugde en vrolykheit gezeten: Nochtans d'ellende is dikwils voor de deur.
Die gifteren noch gingen fpelevaren, Als wind en ftroom hen evendienftig waren, En hielpen door een zagte en ftille zee.
Zien heden hun geluk en voorfpoedt duiken: Hun blyfchap en genoegen d'oogen luiken; En' fterven: nu zy midden in hun vree,
Het lieve licht, dat hen pleeg te beftralen, Te fchuil zien gaan, en diep in 't Weften dalen: Dat hen, eilaas! een naren droeven nacht
Voorfpelt: terwyl de donkre wolken groejen, De winden los gebroken, hevig loejen, En doen hun fchip verzinken onverwacht.
Wat mogen wy op voorfpoedt dan vertrouwen! En onze hoop .op 's Werelds weelde bouwen! z'Is al te los, en neemt te vlug een keer;
Poog liever om een vafter vreugt te vinden, O mcnfch! laat u door ydlen fchyn niet blinden: Alle aardfche fpoedt verlieft te ras hare eer.
|
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||||
|
39
|
|||||||
|
StTBIfO MCTABItï COXIAIM EST.
Quae rumc pu.ppia aj-at eoelo tranotulla. ièt*e«o \f c|uora.mox "ventx* obrurttu-oue majri. 2>e zon <£e t/cA^p yal^unst Ae/£raald •
~2)oor/taf/n iet Aoofé Aaast artderAaa/d • |
|||||||
|
K O N S T I G E
-cv A.,
GEEN SCHOONHEIT BESTENDIG.
Ochoon Roosje dat den morgenftond
In 't Ooften vrolyk zaagt verfchynen, Hoe Haat gy nuj zoo ras aan 't quynen. En ftrooit uw bladers op den grond,
Nu d'avondzon al d'aard verduiftert? Hoe ftaat gy dus, O edle bloem!
Ontzet van alle uwe eer, en roem,
En lieffelyken reuk ontluifitert ? Hoe klaar beek gy ons leven af!
Dat in een ogenblik verdwenen , Vliegt als een droom en fchaduw henen: Als onze levenszon in 't graf
Te fchuil gaat met verdoofde ftralen, En fleept alle onze fchoonheit meê,
Hoe hecrelyk w' in ruft en vree,
Met fchat en itaten mogen pralen Ue doodt ontziet noch arm nocl^ryk:
Elk moet ten kofte van zyn leven, Cp *t lefte aan hem voldoening geven, Stek vorit en onderdaan gelyk.
Wel hem die zyn beperkte dagen Leert tellen, en Godtvruchtig flyt:
Hy zal na 't einde van zyn' tydt, De kroon van. 't eeuwig leven dragen. |
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||||||
|
41
|
|||||||||
|
OMSIS ÏORMACiBÜCA.
Ad. i-adios primx iloi-et r-oia. iplentlxda iolis, At mo**iexis ïlectit £ole caderrte oaplrt. |
|||||||||
|
-Zte ra-as yan 't moryen &cAt Se/cnee/tG/ts,
Ts vaak te/' arena jto/i ■y&rt&veenen . |
|||||||||
|
A\> KUNSTIGE-
, -XXI.
'S WERELDS SCHOON VERWELKT HAAST.
|
|||||||||
|
H
|
|||||||||
|
,oe nietig is alle aardfche pracht en praal,
|
|||||||||
|
Hoe hoog in top gerezen:
Hoe heuchlyk ons haar licht in de oogen ftraal: Hoe zeer het word geprezen!
't Is ydelhëit: niet waardig onzen roem. De glory gaat licht dalen:
Zy is gelyk een afgefnede bloem ; Wat mogen wy dan dwalen,
En jagen en vermoejen ons om eer En hogen ftaat te vinden?
Al's werelds ichoonheit neemt zeer ligt een keer* En lofler dan de winden,
Laat ze ons op 't Leil Qechts de gedachtenis Van haar verloren luifter:
Dan zeilen wy de vreugdehaven mis, En zitten in het duiiter.
Al fchynt ons heil in vollen bloei te ftaan> 't Zyn Hechts verwelkbre bloemen:
Wie weet of niet een woedenden orkaan, Beletten zal ons roemen
Op dierbre vrucht; 't mislukt ons al te dwaas» 't-Hangt niet aan ons vermogen
Om vaft te gaan, en onze hoop, eilaas! Word veel te ligt bedrogen.
|
|||||||||
|
ZINNEBEELDEN.
Tü_ATsrsiT THotMJVsrTo gx.ok.ia mtt:ni>i
Decex-ptx rfloi-is lïtbi-to iucctisque colorgue,
Tjt modo quae ixierat, oratia tota fiioit. |
||||||||
|
43
|
||||||||
|
Is Werelds schooit ttetiwet^t haast.
^2)e i/oem, van wortel/ap ontétoot,
Jïaafe fan ztsn >'srf en a/anscfi ■yer/ch'oot. |
||||||||
|
Fi
|
||||||||
|
44 ' K O N S T I G E
, . . ■■ A \
XXII.
'S HEMELS INVLOED MAAKT ALLES VRUCHTBAAR.
D e Zon 't groot Hemellicht, wanneer zy hare ftralen
In 't blyde Maifaizoen, doet op de Beemden dalen, Verquikt al 't land en ciert de velden als een Bruid: Zy wekt de voglen om een aangenaam geluit Te maken in 't geboomt, en lokt de itedelingen Te velde, om door 't gezicht van zoo veel nieuwe dingen Den geelt te wekken, daar zy 's Winters naauwlyks rytt, Of daalt weer fchielyk neer, en wat men 's Zomers prylt, Verliell me in 't guur faizoen, als zy van ons geweken, Geen warmte of vruchtbaarheit verleent aan onze llreken. Zoo is 't zoo niet Godts gunlt aan onzen geeft verfchynt, Ons groene loof valt af en onzen welvaart quynt: Daar ltraalt geen' fchonen dagh ons heuchelyk in d'ogen: Maar komt zyn heil ons by, dan zien wy ons vermogen f- Valt groejen dagh op dagh, bevryt vart ongeluk, Ons zaat teelt hondertvout op dat men vruchten plukk'; Dan worden wy van weelde en zaalge wellult dronken, Op 't zien der volheit ons door 's Hemelsgunlt gefchonken: Daar valt geen wimerilorm op onze huizen aan, Die al te valt gegront niet vrezen voor vergaan. Gelukkig is hy die dien zegen weg mag dragen, Daar vollen overvloede hem byblyit t'allen dagen: Zyn geelt die over al vind prys en roemens ltof, Qntbrcekt geen vruchtbaarheit in 't melden van Godts lof. |
||||
|
ZINNEBEELDEN.
royxnsrTE coelo prove^tiutstt omi^ia RiJet aoer, plenisqtie lege» ttuwicit ai-istia ,
I>elcendit coeli «luwi iavor xrx-iotius. |
|||||||
|
4)
|
|||||||
|
'sHEMEZ.S INVZ,CE3D JMAAKT AT.UZS VRUCHTBAAR.
^41 't aar dry As vrucAtAaarAeiden, £rtu;At>,
Word varz. des Aeme/s aunst ■yerjvaéAfr. i
|
|||||||
|
4<* KONSTIGE
X X I 1 I,
DOOR ARBEID EN ZEGEN.
# jy die verwaant op hunnen arbeid bouwen,
En op hun arm met trotfen moed vertrouwen, Als hing hun heil alleen af van hun werk,
Zyn al te dwaas van 't rechte fpoor geweken, En denken niet om 't geen hen moog' ontbreken, Daar onmagt hen gedurig Helt een perk
Werkt Godt niet meê met zyn genade en zegen, Dan loopt het ons hoe zeer wy wroeten tegen; Quam niet de Zon verwarmen onzen grond,
En deed zy niet haar licht en heldre itralen, Op 't vruchtbaar veld des Zomers hdd£raalen, 't Is zeker dat me 'er nimmer loof op vond
Maar wil Gödts hand ons werken onderfchragen, Dan zal 't gewis de lchoontte vruchten dragen, En liaan niet Hechts met bloemen zonder vrucht:
Dan zullen we ons in 't lommer lleeds vermaken, En tydig 't zoet van onzen arbeid fmaken: Daar zonder Godt de zegen van ons vlucht.
Men leer zich dan tot Dankbaarheit gewennen, Om Godts genade en gunile itaag te'erkennen, En bouwe en plante en maak' de fpruken nat,
Zoo zal hy ons in vrolykheit doen leven, En aan 't gezaaide een rype wasdom geven: Zoo teelt ons land den koitelykilen ichat.
|
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||
|
Laboke et coeli favorx .
Ut Pnoebo et manihua cultrieiou* estxt in altum
8itrcul-ua : alterufcr© cbsflcieirte jpetrit • Door ^LM&JEin ett zxmaBir.
DenteU die's AemeA alan/cA £e/traa/d&,
|
|||||
|
43 KONSTIGE
XXIV.
REGEN BAART ZEGEN.
l\ angename Zomerdagh,
T)ie zoo koitelyk een regen, Tot een' onwaardeei bren zegen, Voor den Landman vallen zag, 7Je het groene veld eens pryken,, Door dat hemelnat befproeit,
Droogte deed zyn glory wyken: Maar zie nu hoe lullig 't groeit. Staat den Hemelheer óns by, Met den allerfchooniten regen, Van zyn goddel yken zegen, Dan zien w'onzen welvaart, bly
'Met een lchonen luirter bloejen, £n ineene zoele lucht
Tot volkome rypheit groejen, / Dragende een gevvenfchte vrucht. Zoo gy dan die gunit geniet, / Leer met dankbaar heit te merken, n Op de goed heit van Godts werken, pie ü\v oog zoo heerlyk ziet; Alles hangt toch af van boven. Xonder Godt kan onzen vlyt Ons geen zegen oit beloven: :; Maar wy raken alles qüyt. |
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
||||||
|
IfETZTIIvIOR IMBItE RJGATTIS A.&ER-.
IiTorttt terra* plu-vlo duin lupxtet- imbre ,
"Nil nou in -fcerris ièrt Uit ate "viget. JJie 's hemels reeven, mild èefireetd >
^lér ^tellet" iloet en- arootieid araeid-. |
||||||
|
G
|
||||||
|
•
|
|||||
|
K Ö M S T ï Ö fc
XX V. VEILIG IN WEELDE.
X oogt iemand hier de ware ruft te vinden,
Hy laat' zich niet door 's werelds fchoon verblinden :
Noch zoek' zyn vreugde in een' verheven Üaat.
(De tegenfpoedt op d'aarde is ligt geleden ) Hy ftuur' zyn gang naar 't voetfpoor van de reden, En hou Godts wet ten richtfnoer van zyn daat.
Gy die hier zïet een Maagt omhult met bloemen, En hoort haar van haar weelde en welvaart roemen, Rontom befchut met eenen groenen krans:
Terwyl de Zon gerezen in het ooflen, Dien hof beltraalt, en haren geeft komt trooften, h'n koeftert haar met warmte en heldren glans.
Gy zult ligt by u zelven overdenken, Geen aardfche luft kan ons die rufte fchenken; Wie zag oit menfch zoo veilig en vernoegt?
Hy die zichfteeds bevlytigt in goê daden, Kan zich aldus op 't heuchelyktt verzaden; Devvyl Godts guntl hem zulk een heil toevoegt.
Geruit gemoed, hoe vrolyk ilytge uw dagen! Geen vyant kan met vrucht uw vreugt belagen: Godts liefde is u een muur en groenen hof:
Gy zyt voor alle haat en afgunft veilig: Hy laat niet toe dat iets uw ftaat ontheilig'. Wie of 'er vreeft g' hebt altoos vreugde ftof.
|
|||||
|
ZINNEBEELDEN,
|
||||||||
|
TlTTAM ItlX COPIA 1ECIT .
In medio linrit lècui-am cleoere vitam ; Haeo t itqtto in -terra-, vrta beata mini eXt
|
||||||||
|
VkiLia IJST TtTEELDE.
J&ie nuy JticA recAt jreJu££i0 noemen ,
Die vei&p j>ri'£t in, wee/den> i/oem^n. . |
||||||||
|
G%
|
||||||||
|
• K O N S T I G E
XXVI.
GEEN ZOET ZONDER ARBEID,
VV ie '"cn tot vadzigheit begeeft,
Zal noit de zoete vruchten fmaken, Die hy geniet die werkzaam leeft;
Ramp volgt ons zo wy d'arbeid ftaken. De luiaart legt noch vaft en droomt,
Al is de Zon op 't hoogft gerezen, Zoo lang tot d'armoê tot hem koomt;
Veel hoger word den vlyt geprezen. Zie eens hoe vergenoegt en bly,
Het groene veld gaat overdwalen, Den arbeidzamen Honigby,
Om voedzel uit de bloem te halen* Hoe woeft zou 't vruchtbaar land niet ftaan,
Zoo niet den Bouman 't wou besajen Met edel zaat, geen enkel graan,
Zou hy van zynen Akker majen. Vergeefs verwachtge uw hulp van Godt,
Indien gy ledig zonder werken Uw tyd verwaarlooft, gy befpot
Zyn goedheit, die u niet zal fterken. Men werke dan met noefte vlyt,
Dan zal Godts zegen ons ontmoeten, En helpen op den rechten tyd,
Om onzen arbeid te verzoeten. |
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||||
|
53
|
|||||||
|
NUCLEXJM E 8 SE QTTI VtJXT , 3TTJCEM: ERANGAT.
Xil jJulciM j>atet ionavia- T,al>oi- omm'a px-aeiïat :
^Jon apia absque allo mella laljox-e leoit.
C-EE^ST ZOET ZOJVDEIt ^UZBEIJD .
JJoor noe/ie y/^& werdtutret ver-Aretre/t.,
JJat ons ürec/iead £a<ls mi/t/e jseeaan.. |
|||||||
|
U KONSTIGE
XXVI I.
OVERVLOED EISCHT DANKBAARHEIT.
H.
oe mild heeft's Hemels gunft dien Landman overftraalt, En zynen arbeid met een ryken oogft betaalt: Hy ziet zyn vruchtbaar graan met volle halmen groeijen, Een' zaal'gen overvloedt op zyne velden bloeijen: Dat hy, die wenende zyn zaat beval aan d'aard, Voor eenen honderden-in zyne fchuren gaard: Terwyl hy vergenoegt de zehTen Haat in 't koren, Doet hy tot 's Hemels eere een blyden loffang horen. De Godtheit ftaat ons wel met haar genade by: Maar deelt haar zegen uit, op dat men dankbaar zy, En poge om dat geluk godtvruchtig te genieten: Dan zal haar dierbre gunft noch dieper wortels fchieten: Dan volgt ons dagh op dagh den blyden overvloedt, En fchenkt ons mildelyk al 't koftelyke goed, Dat iemand hier oit zag, de wolken zullen regen Uitgieten als ons land om water is verlegen: Op dat het dorre veld verquikt werd' door het nat, En levere op zyn' tyd den langgewenfchten fchat; De voorfpoedszon zal fteeds in 't zalige ooften fchynen, En klimmen hoger op; zo zegent Godt de zynen, Die met een' dankbre ziel vertellen zynen lof: Terwyl d'ondankbare als een aardworm wroet in 't ftof, Als was zyn heil Hechts in zyn arrebeid gelegen: ; Daar alles afhangt van den Hemel en zyn zegen.
|
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||
|
ABTJïriXA-rWTI-A- GILATIA.M: HOSTT7L.A.T .
Si ttbi iit o oei o data tUvea oopia i-enim ,
A uctoi-1 vexiiat oj-atia iliona Deo • OvxiitVJC.c&xt htscbtXkA.^rRSu^ATarE,xx».
Ge/uAfua die door de overvloed,
Geórttyt word to-t &et Aooa/te aoed.' |
|||||
|
•
|
|||||
|
$6 K O N S T I G E
XXVIII.
GODTS KRACHT VERANDERT ALLES.
t""JÊ
êLj aagf gy OK bloemen aan verftorve planten bloejen?
Zaagt gy oit druiven groejen,
Aan wilde Wyngaarts, die fleehts bladren telen voort f Nochtans een enkel woord
DerGodtheit kan al wat geen vrucht draagt vruchtbaar maken; Al fchynen ons de zaken
Te ftryden met natuur, zyn almagt lydt geen perk: Niets hindert aan zyn werk.
LaatSaulus, dol van wraak, fleehts moord en dreiging blazen, De Godtheit ftuit zyn razen,
En hy die 's Hemels-fchaar vervolgt van Stadt tot Stadt, Word in zyn hart gevat;
Men ziet hem van een Wolfin een zagt Lam verkeren; Z,oo weet de hand des Heren
Te doen wat hem behaagt en voert zyn raadsbefluit, Voor aller oogen uit.
Voor Abraham kan hy uit ftenen kinders wekken: Hy kan de Zon bedekken
Op heldren middagh, en doen ftilftaan in haar loop. Gelukkig die zyn hoop, ,
Op dien Almagtigen alleen, in waar vertrouwen Op zyne hulp, wil bouwen:
Hy ziet, hoe diep in noodt gevallen en getreur, Zyne uitkomit voor de deur. |
|||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
||||||||
|
Vis coexj sttiticit xtsjl.
S poirte Xïia ttmWoao iiat vitis pal mi te: tiesrti- ae
INon cultricis eqet, ijuotl &%ret aiu-a tDei . |
||||||||
|
Gons iculacht vehattdx.ivd alles
~4Zs 't £üds aena&n AracAt èefiaagt:.
|
||||||||
|
H
|
||||||||
|
y8 KONSTIGE
STERKTE HEEFT LICHT NODIG.
w at baat het ons van grove en fterke fpierert
Voorzien te zyn, en met een dappren geelt
Begaaft, die voor gene ongevallen vreeit:
7,oo wy ons werk door wysheit niet beitieren. Die is 't alleen die ons gelukkig maakt;
Zoo ze ons verlicht met hare goude dralen r Dan zullen wy in 't duüter nimmer dwalen. Zy is het, die, als zy tot ons genaakt,
Een milde vrucht doet op onze akkers groejen ; Terwyl de wufte en domme onwetenheit,
Door onveritand zig plaag op plaag bereit,
En flaat zich zelf in fchandelyke boejen. Maar nemen wy iets met haar hulp ter hand,
Zy leert ons eerft voorzichtig op te letten, W aar we onzen voet het veiliglt mogen zetten ; Zy houd den drift der menlchen aan den band,.
Om niet te los en fchielyk voort te varen: Al wenkt ons 't los en wankelbaar Geluk.
(Een dwaze haart brengt menig in den druk)
Die Wys wil zyn, leer macht met reden parem Dan weet hy door verborge zaken heen
Te zien, en zal zyn oogmerk noit verliezen f Wil hy 't veritand tot zyne leidsman kiezen* Hy zal veel roem verwerven; by 't gemeens
|
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||
|
IfORTlTtrUO X-trCIS ITTOXGA..
Nil lit»i itretiuitas "temex*Axüt coecaque pi*oiit ;
A* auae oojii ilü liunine cl ara vklefc. STX.BJK.TXi HXttTT X.ICZTT JTOniG.
jye/terAjte yan. den aroot/ien Ae/d-,
|
|||||
|
Hi
|
|||||
|
6o K O N S T I G E
2L A. \,
STERKTE OVERWIN T L I S T.
|
|||||||||
|
W
|
|||||||||
|
at mag den Filiftein te Gaza docli beginnen,
|
|||||||||
|
Om bimibn t'overwinnen ,
Daar niets dien fterken (tuit?
't Ts ydel dat hy muur en poorten voor hem (luit. Zy moeten voor zyn magt, hoe zeer zy woelen, bukken; Hy breekt de grendels (lukken,
fc'n draagt de deuren weg :
Zyn fterke hand befpot hun ydel overleg. Hun lilt mislukt hen om dien Held dus te befprihgen, En naar hun wil te dwingen :
Geen muur nog (lot hoe fterk,
Steld aan den kloeken moed van Ifrêls vorft een perk. Zoo breekt de deugd fteeds door al wil haar iemand fmorenï Al ichynt ze een wyl verloren ,
t,n onder 's vyands magt
Gebukt, in 't einde toont ze op 't heerlykft hare kracht.. En triomfeert van al haar fiere Dwingelanden. Geen boei noch (lot noch banden
Verkracht haar heldenmoed ;
Vergeefs is 't dat 'er haat of afgunft tegen woed En die haar vrindfchap zoekt, geen onheil zal hem deren ^ Noch ftuiten zyn begeren :
]Vlaar hy krygt tot een loon
Van zyn geheiligt werk, eene eeuwige eerekrooiï. |
|||||||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||||
|
'VlRTTTTX StTPEKATXJR TUXL/TJS.
Vïrtua artes lier-oa dolofim; Styeenuaqii» immotum dextra -revellit opus. |
|||||||
|
Sterkte overwind xist.
£een+/is? JLzrt fie/Jert krat fit fie/lutten<:
£ee& Paart afval aait &/o&&fieidJtuiteiï - |
|||||||
|
€t KONSTIGE
A A A 1.
LIST VEILIGT VOOR GE WELT. /\ frike een broeineft van veel fchadelyke dieren,
Die heet op roof en moord door wilde boiïchen zwieren, Getuigt ons, (zoo 't gerucht geen fabelen vermeldt) Hoe'smenfchen lift den Leeuw, als hy van gramfchap zwelt, En Haart en manen krult, kan {tuiten in zyn razen, Ep weet door vuur en licht dien Herken te verbazen: Dat hy te rug trekt en den wereloze ontvlied: Die voor hem bevende den doodt voor oögen ziet. 'k Laat den nieuwsgierigen door reisluft aangedreven, Het ©nderzoek, of hier de waarheit zy gefchreven, Dan of 't f] echts uit het brein der menichen zy geteelt; Doch 't zy hoe 't zy: 't is een gevoeglyk zinnebeeld, En dienftig voor een menfch aan ailen kant befprongen, Door vuile haters en godtloze laüertongen: Dat fnood en boos gedrocht te weren door geweit, Is dwaasheit, die'er zich zachtmoedig tegenitelt, Vérwind op't leil zyn woede en heeft geen ramp te vrezen: Maar zal voor 't ondier dat hem dreigde veilig wezen; Hoe zeer hy raaft en tiert, blinkt Hechts een weinig licht — Van uwe Deugden, in zyn heilloos aangezicht: Dien glans is hem te iterk; zyn vuile leugens wyken: Hy moet met fchaatnte en fchande in 't einde henen ftryken; Zoo biyft gy voor 't gewelt van zynen lafler vry, En hy zet uwe Deugt nog fchoner luifter by. |
||||
|
L I;• N N E B E E L D E N.
|
|||||
|
T!Noii ieinper v alul ae twaeitatit munimina -virea ;
Saepe ineens iola pellitur arte mal nm . List veiligh voor gjctvjzz,z>.
yer/tand <é<z/f /isf Jstyc wel fe/te&iart,.
~2>airzi>- Aet arootst' aewcld'Aan Sree&e-T . |
|||||
|
<J4 K O N S T I G E
A A A 1 1,
DE HELM MAAKT GEEN SOLDAAT. Jt~J. eldhaftigheit is in den ftormhoed niet gelegen,
Noch in een' langen Degen:
Al hebt gy 't Harnas aan, gy loopt met d'eerften fchoot, Uit vreze voor den doodt;
Poogt eens een magteloze uw bars gezicht te ontvluchten, Die heeft uw wraak te duchten,
Dan treedt gy moedig voort, en maakt een groten zwier, Met uw gefcherpt rapier:
Zoo triomfeert gy lleeds, maar ziet u nimmer fieren, Met bloedige lauwrieren,
O! Krygsheld, die vol moeds den afrogt blaart, wanneer 't U liever is uwe eer,
Als leven aan den dienlt van 't Vaderland te wagen: Zoo fpaart gy 't alle dagen,
Of't eens te paflè quam als 't u geen dienft meer doet, En toont uw heldenmoed.
Hier hebt ge 'er vyftigen daar honderden verflagen, Schoon 't geen getuigen zagen;
En pocht by ieder die niet van uw bloheit weet, Wat daden dat gy deed.
Gy zyt: een Ezel met een Leeuwenhuid omhangen: Wien woud gy jagen , vangen?
O Snorker! zwyg van roem: die van naby u ziet, V reeft voor uw fchreeuwen niet. |
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
||||||
|
"NtKKT SOLA TIT CA.SSIIÏE IMII/ES .
Imponas capiti lepojri-nocaslidatovvam,
Truitra eris ; indiani nul itis oi-a vides .
JDx mei.!* Jur^tst-KT anxar zolhaat .
,4ien 2 et den- Aaas een /tormficed oj> ,
^/ïs is en AA^/t een Aaajsen£.e>j> . |
||||||
|
I
|
||||||
|
66 K O N S T I G E
•X. Jv A 1 I 1,
|
||||||||||
|
'T GELD VERMAG ALLES.
|
||||||||||
|
D
|
||||||||||
|
'Ondankbre Werelt die Verftand minacht dan gaven
|
||||||||||
|
En fchatten, legt eilaas in dwaasheit diep begraven,
En gunt geen fchuilplaats aan de Deugt in hof nog huis Indien ze in armoe leeft berooft van munt en kruis Die geld ontbreekt, leeft hoe verdienftig ook, in't duifter, En 't baat hem niet of hy den rykdom van zyn luider En Wysheit tonen wil: Geld geeft zyn reden kracht, Ontbreekt hem 't goud, hy word van alle man veracht. Geen Salomon zou hier zyn Wysheit horen pryzen, Deed niet met een zyn fchat zyn glory hoger ryzen; Elk buigt Mammons troon met nedrige eerbied neer, En bid hem om zyn hulpe, als waar hy Godt en Heer. Hoe dikwerf zien we 'er niet vol moeds het léven wagen. Slechts om een weinig fchats en voordeel te bejagen. Geen zee noch weer noch wind ontzietme, alleen om 't geld, Dat over al regeert en elk de wetten fielt. Noit zag men 't oorlogstuig (hoe krachtig van vermogen) Zoo veel verrichten: hoe veel fleên door 't llryden bogen, Noch buigen 'er veel meer door 't klinkende Metaal, Dat ieder lief kooit, en alom in zegepraal Ten reije voert. Ik zie de flerke liefde wyken, Hy moet zyns ondanks meê voor 't goud de vlagge ftryken. 't Geld weet de domheit zelf te veilen voor veritand, Tervvyl het Wysheits roem uit land en lieden bant. |
||||||||||
|
ZINNEBElELDEN,
|
||||||||
|
67
|
||||||||
|
PECTTTNIA. 8A3*OXJIS ET ANIMA MOKTAMTTM:.
Qu-idijUttL liabet mundua, i-e^tJia IVcu ttia vincit,
Fult» tneoaue ietu ióx-tius una. &r*t. 'ar Gexjo vjznMAa ax,x,x,&.
't Ge&l iïoutt- den &rflf*Jbtecfe injsyajrZicAte/z ,
J£a/i mees- dan't- ^jndertuur uit: rie/bten, . |
||||||||
|
I »
|
||||||||
|
68 K O N S T I G E
XXXIV.
'T GELD EISCHT VOOR ZICHTIÜ [IE I T.
VJTy die van Godt een koftelyken zegen,
En overvloedt en rykdom hebt verkregen, Toen u zyn gunft zoo mild in uwen fchoot
De welvaart itorte en deed uw voorfpoedt bloejen, Uw Huis en Hof in fchone welitand groejen: 't Is billyk dat die gunit die gy genoot
Te recht belteed, niet uitwerk dat ge uw zinnen, (Verzot op 't goed der werelt) laat verwinnen, Door 't goud dat gy zoo rykelyk bezit:
Gods goedheit heeft dien zegen u gegeven,; Op dat uw geeft naar beter goed zou itreven, En zoeken naar een ed'ler goud dan dit.
De Rykdom is wel 't geen de meefte menfchen Najagen en met yvrig pogen, wenfchen Te vinden: maar die 't heeft is 't tot een lalt,
En hinderpaal om hoger goed te minnen: De dvvaasheit van het menfchdom bind haar zinnen* Te fehandelyk aan de aardfche fchatten vaft. «*
Men leere dan voorzichtig 't hart bewaren, En werk niet Hechts om rykdom te vergaren: Maar bidde met den allerwyften man,
Om daaglyks brood: doch niet om hoge ftaten j VV y moeten 't by ons fterven toch verlaten, En hebben 'er gebruik noch voordeel van.
|
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||
|
ISTON MENTOR EST VXRTTTS fiJJAM ^ÜAERERE, EAJR.TA TXJXHI.
~Kxl iitvat ijigeirti cojioeita pecunia, acervo , ^Ni -te lei-v-atiai. ojravJcUi cui-a teuet . 't Geld jeiscjxt vooRzicnTxan^ij).
"Diearoote/cAattert' oyer feaa/t,
Zie wel /roe Ay zt/aforf éewaaz-f-. |
|||||
|
7o KONSTIGE
XXX V.
MEER DOOR KONST ALS KRACHT.
W eet gy den Leeuw zyne oogen te verblinden,
Gy zult in hem geen wreden vyand vinden:
De moed ontvalt dien fterken, en uw hand,
Krygt magt om hem te kluiftren aan uw band.
Zoo wonderlyk is 't goud ook van vermogen:
Verblind het Hechts door zynen glans onze oogen,
Dan vallen we in de ftrikken van het geld.
Geen heldenmoed noch dapperheit, (die 't veld
Zoo gloryryk eer vaagde van gedrochten,
Als 't Vaderland door hun geweld bevochten,
Geen uitkomft zag) beftaat, indien het goud
Onze oogen blind en aan zyn bóejens houd.
De wellult weet ons in zyn net te lokken:
De wulpsheit houd onze oogen afgetrokken,
Van ware deugt: indien de weelde en vreugt,
Door 't geld gefterkt, betovren onze jeugt.
De vadzigheit en domheit volgt haar fporen:
Maar Dapperheit en Wysheit gaat verloren;
Men lope dan niet langs haar gladde baan,
Om haar in quaad bedryf ten dienft te liaan:
Maar make een recht gebruik van's wereldts fchatten,
En laat zyn hart noit in de Ürikken vatten,
Die welluft, eere en rykdom voor ons fpand;
Wie vryheit mint ontila zich van haar band.
|
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||
|
ASTtT DOMATTTRVIOLKmA.
Quid ruis, xmmjeniia , T.eo, ii-etxia vifihus: eece , Frufifa es : plus ttftu* inoeniumaue -reHent- • 3£jsxr j>ooil rccstst ^±ls xilacjtt.
ZDocr ivrtstr n>ort£ leeuwen &roc%-£ aetemfr;
2W/* 't feu*/ f aai- Jeuaiten mvedire/irefrrt. |
|||||
|
7i K O N S T I <J E
XXXVI.
LIEFDE KENT GEEN GEVAAR.
V_y prechte Liefde ontziet geen onheil, noch gevaren,
Noch wind, noch weer, noch zee:
Dat tuig' Leander, die zoo dikwils door de baren Een tocht om Hero dee :
Om 't zaam de zoete vrucht van hunne min te fmaken; Tot eindelyk 't fors geweld
Van 't razende onweer hen ontroofde die vermaken, En onzen trouwen Held,
Niet magtig tegen droom en winden op te zwemmen, Zyn doodt vond in den vloed:
En Hero die haar hart vail pramen voelt en klemmen, Om 't geen haar vrind ontmoet,
Werpt zich (op 't aanzien van zyn lyk gedurig droever) Mede in den Hellespont.
Wie zag oit treuriger fchouwfpelen aan den oever? Och! wierd noch op dien grond
Van ware Liefde en trouw, en eensgezinde harten, Alleen den Echtenband
Geknoopt, geen naberouw zou oit de zinnen fmarten. Maar heil en vree hiejd (land.
En zou dien zaal'gen Echt by blyven 't allen dagen, Geen tvvitt baarde oit ellend,
Die dierbie liefde zou gewenfchte vruchten dragen, En groejen zonder end.
|
||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
||||||||
|
73
|
||||||||
|
TNT(XN" MOKTEM IXKRMIB.A.'r AMOR. .
"Ne Boreau, kyememcjiie, et üevaa üèntiat w Qui calet in. eiij»i<lo jpecton-e, jxi-tteit at «moi-. :''■■■
Jbaf zee, af nacfo, ef toorrUferaa*~£,
3)&/effée, naoit Aaar AracAteitjfêraa.rt. |
||||||||
|
K
|
||||||||
|
74 KONSTIGE*
XXXVII.
*
VREES DOET VLIEDEN.
|
|||||||||||
|
v.
|
|||||||||||
|
ied wereloze Dafne , vlied !
|
|||||||||||
|
Hoe 2eer Apollo u met vleijen zoekt te itrelen:
■ Geloof zyn zoete woorden niet,
Hy fpreekt ze maar alleen om u uwe eer te ontllelen; Let dan niet of hy fchreit of zucht :
Maar red ti door een rafle vlucht.
Een' openbare vyandfehap,
Is veiliger dan by geveinsden te verkeren: Haar ontrouw klimt ten hoogiten trap,
Terwyl zy fchynen door hun vrindlykheit u te eren; En wee hem die de magt niet heeft,
Dat hy hun boosheit wederftreeft.
Men fchuw dan zulken als de peft,
En acht het vleijen niet van hunne valfche tongen; Want hen te ontvluchten is ons beft,
Wanneer w'ons fchielyk van hun boosheit zien befprongen, Eer onze lichtgelovigheit,
Met fchaamte en fchande word befchreit.
't Is veiliger met vreze en angft,
De vlucht te kiezen, dan te vallen in hun handen, Dan wierden w'een gewhTe vangit,
En een gewentchte prooi van hun verwoede tanden. Den zwakken ziet by wreden 't recht,
Doch altoos t'zyner fcha beilecht.
|
|||||||||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
|||||||||
|
7S
|
|||||||||
|
QtTA^TTjrM JttriSftVE TIMET, TAXTT7M TT7GIT .
IPeimices addit pedious timar anxius alas, ütiiacit ttt ctü-itla üt levis ulaue laboi-. TStE-E-S T>OJ£X> VZ.IEJDJEJT.
'Wie- y/ucfit niet yoor* een G-ods ?eH>el<£.
■j %'ie word. niet yoor jyn AracAt 0ii/ie/t£\ i |
|||||||||
|
K
|
|||||||||
|
^i^^
|
|||||||||
|
76 K O N S T I G E
XXXVIII.
ALLES VERGAAT DOOR DEN TYD.
Vy • fnelgewiekte tyd, hoe veel veranderingen,
Doet gy ons hier op d'aarde zien:
En niets kan uwe woede ontvliên ;
Gy weet door muur en poort en floten in te dringen. Niets is 'er dat u weerltand bied;
Gy iloopt al wat 'er is, en werpt het onderft' boven: Geen flerke en trotfe ftadt, hoe hoog voorheen te loven, Staat voor uw flag, maar raakt te niet.
Dat leren wy zoo wy de wereld eens befchouwen; Wy zien dat eer verheven was,
Door u geitort in puin en afch :
Of zien den grontflag flechts der kofllykfte gebouwen. Wat baat het ons dan om een naam,
Die eeuwig duren zal, alhier te willen1 maken? 't Is nutter dat wy dien onnutten arbeid ftaken, En tragten naar een beter faam;
Want kan ons werk den roell der tyden niet verduren, Veel minder wy die zwak van aart,
Ten grave gaan mét fnellen Vaart:
En wachten 't einde van ons leven t'aller uuren. Gelukkig die alhier zyn tydt
Befteed in deugt, om zich een eeuwig huis te bouwen: Geen ondergang zal hem zyn werk oit doen berouwen: Maar hy den loon zien van zyn vlyt.
|
||||||
|
ZINNEBEELDEN.
|
||||||||||||||||
|
77
|
||||||||||||||||
|
AMBX&UIS AIvTS MOBÏÏ.IS HORA VOÏ, Aflf',
Tempox*a latmntn*-, -tacitisque -fenescimus »*miw . JSyt ±u»iunt rtvaeno non jwntorante dies r |
||||||||||||||||
|
J)e iyd aer/euaeld,tal yer/iie/d-.
Wat's Ae/nels feest op de aard' Sezie/d • |
||||||||||||||||
|
■ . '' ■
|
||||||||||||||||
|
■
|
||||||||||||||||
|
'•■■•• ■ ■ :; .
|
||||||||||||||||
|
v
|
||||||||||||||||
|
BLADWYZER
Der
ZINNEBEELDEN.
I. 't Ivecht de Grondzuil van alles. Baldz. 3.
IT. Godtsdienfl de Grondzuil van 't Land. 5.
III. In Alles is de Evenaar te houden. 7*
IV. Gelyke Magt, gelyk Recht. 9.
V. Elk kend zyn Kracht. 11. VI. Dubbele Kracht vermag veel. 13.
VII. d'Eene Kracht houd d'andere (taande. 15.
VIII. Stryd vergroot Kracht. 17. IX. Alles is te temmen. 19.
X. Alles heeft niet 't zelve Lot. ^ 21.
XI. Huislykheit is 't Vrouwen Kroon-cieraad. 23.
XII. De Opvoeding is van groot vermogen. 25. XIII. Elk draagt zyn eigen Lalt 27.
XIV. Steilte is gevaarlyk. 29.
XV. Middelmaat heeft vafte {tutten. 31. XVI. De minfte fteilte gemakkelykfl. 33.
XVII. Die langzaam gaat, gaat zeker. 35-
Te
|
||||
|
BL A D WY 2 ER,
XVIII. Te groten hitte verzengt. ... r Bladz. 37.
XIX. 't Kan fchielyk verkeren. 39»
XX. Geen Schoonheit beftendig. - 41,
XXI. 's Werelds Schoon verwelkt haaft. '■ - - ; ..... 43,
XXII. 's Hemels Invloed maakt alles vruchtbaar. .45*
XXIII. Door Arbeid en Zegen. '' 47,
XXIV. Regen baart Zegen. 49.
XXV. Veilig in weelde. 51. XXVI. Geen zoet zonder Arbeid. 53.
XXVII. Overvloed eifcht Dankbaarheit. 55.
XXVIII. Gods kracht verandert alles. 57.
XXIX. Sterkte heeft Licht nodig. 59.
XXX. Sterkte overwint Lift. • 6r.
XXXI, Lift veiligt voor geweld. 63.
XXXII. De Helm maakt geen Soldaat. ^5.
XXXIII. 't Geld vermag alles. .67■.
XXXIV. 't Geld eifcht Voorzichtigheit. óp.
XXXV. Meer door konft als kracht. ■■■'-- 71. XXXVI. Liefde kent geen gevaar. 73.
XXXVII. Vrees doet vlieden. 75.
XXXVIII. Alles vergaat door den Tyd. 77,
|
||||
|
CATALOGUS
Van Boeken, dieby BERNARDÜS MOURIK,
,q5 Gedrukt of te bekomen zyn.
F O L I O.
X\ rnold Leven der Eerfte Chriftenen, adeelen, met platen.
—---------Hiftorie der Kerk en Ketteren, jdeelen, mee platen.
Lundius Joodfche Heiligdommen, 4decleq, met platen,
Dè Mey alle de Godgeleerde en natuurkundige Werken. Jonflon van de Dieren, met platen. Q U A R T O.
rakel Redelyke Godtsdienft, ïdeelen. ,„„
J. V'. D. Kemp over de Catechifmus.
Huygens Koren-Bloemen. Schims Bybel-Poëzy, zdeelen. Schelte Rymwerken. Halma Feeft-Gezangen. Rake Bybelfche Gezangen. Pluimers Gedichten, adeelen. eboïD IX
Bogiarts Gedichten.
j3 Konflige Zinnebeelden, met Dichtkundige Uitleggingen.
(Jok alle de Schryvers over de heele- Bybel van Genefis tot de Öpenbaringe Johannes ingefloten, op een hoogte Gebonden. > O C T A V O.
JJ unjan de Voorregten der Heyligen.
De Lalt en Luft der Inwoonders aan den Rynflroom. ' ;i '
Olipodrigo of Geneesmiddel teeens de Swaargeeftigheyt.
De Neyn Lufthof der Huwelyken, met platen. ,
Het Hoftonneel van Jacob en Karel de Eerfte.
Hoogftraaten Mengel-Poè'zy. ; > 3' y]-
Dy den Zelven worden ook Gedrukt, Bruilofts- en andere Gedichten
|
||||