\JK.( t

BIBLIOTHEEK UNIVERSITEIT UTRECHT

2870 618 6

JETSRE, DE WEES

AEF '

M

IT OANNOMDB BBRN.^:

ÜARSPEOKREUK TOAHIELSTIK ÏS FIIF BIDEIUWEN

TROCH

C. D. van der WEG.

in^Hi!; ? VT.-quot;

üsuot^EHK DEK •UKSUIIIVERSITEIT

— quot;DTHE^T'/^

'8 ê / T

Co. /

NTSJER,

LENGA.

(S)ari

DE REDERIKERSKEAMER „VAN LENNEPquot;

TO PRJENTSJER

UT HEECII ACHTING EN TANKBERHEID OPDRAGEN

TROCH

DE ^KRIUWEI\,

(Eardicl fen dy Kemner.)

Oudgermsanse Taal- en as» de Rijksunivsf

persoanen;

Geale, in loer. ^

Klaske, sj/n .

Theunis, hjar soan.

jetske!' ^rvlerae/'^ö»^ï)ufe ^em /e» öeaïebo^

ch Klaslce.

Anke, iw spylfaem fen Jetske.

Gabe, mi bidlcr-

Lys, byneamd de gnóhster, syn touf.

Oege Sibbeles, in Tcoaltsjer.

Wikjemoi, syn Wiif.

Sibbele, hjar soan.

Lolke, frijer fen Anke.

In Dokter, in Fostrinder. in FjildwacMer en m Sjoa-

werman-

FORDIELIN G:

1 s t e B i d i- i u w: Goede rie is djür,

2de B i d r i u w: Unwaersivollcen.

316 biêriuw: ^

4de B i a r i u w; Uoeht./« * takomt. (Fjouwer jier letter.)

5de Bidviuw: -Dc «nsfciïd oemiwi.

It stik spüet yn de walden.

JETSKE, DE WEES

aef

it lt; gt;:inrioiiilt;le beï'n.

TOANIELSTIK YN PUF BIDRIU WEN.

1ste 1S i tl i* i ii w.

Goede rie is djür.

It- toaniel is ia tün mei blommen en beammen, tichte by in doarp yn 'e walden; in rêstbank mei in leuning stiet 'r by dy tün, oan de wei dy 't er by lans rint. It is Snjeuntojoun en Ijocbtmoanne.

Jetske, de Wees en it oannomde bern fen Geulehoer en Klaske , syn wüf, het nei bürren wést om hocdsluppen. Hja is moai yn 'e Mean, het in breed gouden eariisder op en in braskoer yn 'e earm hingjen.

Anke, hjar spylfaem, dochter fen in winkelman, is by hjar, om hjar in eintsje to bring en. Sa komme hja op it toaniel, ünderwiles it girdyn ophelle wirdt.

Anke, (tvijlst hja Jetske stoande hdldt.)

Nou raat ik wol werom nei Ms ta, Jetske! it is Snjeuntojoun eu den habbe wy ornares in balte droktme yn 'e winkel.

Jetske, [mei in sticht.)

Och, Anke! it is noch net sa let; in kertierke kin it yet wol lije, kom lit üs hjir elkes sitten gean; it hert sit my hast tsjin de kiel oan; ik mat my eris tsjin dy ütprate.

6

Anke, (wylst hja sitten geane.)

Nou, den uet al to lang, hear! hwent as ik lang ütbliuw, den kibbet heit en dat haw ik net jerne.

Jetske.

Der heste gelyk oan. Anke; jimme heit is san béste man eu dy het sa folie oan jimme mem torlin, . . . . dy meiste wol foar eagen halde.

Anke, (wylst hja in trien wei faget.)

Och ja, Jetske! dat meiste wol sizze. De tiid, seit min wol ris, forsêftet alle dingen; mar it is noch krekt as üs hüs alhiel ütstoarn is, sa deadsk is alles om üs hinne. Hja wier ek san béste mem foar my en foar heit san bést wüf en hja wier yn 'e winkel sa tige by tige op hjar plak.

Jetske.

Ja, dat is wier; ik wol jerne leauwe, dat jimme hjar tige misse scille, mar lokkich foar jimme, dat jimme elkoar noch habbe, jimme heit en dou; it kin 'r allegearre noch allyk om gean .... Och! as ik noch mar ien fen myn beide alden hie, hwet scoe my dat moai talykje .... Jimme kinne noch treast oan elkoar sykje; .... ik haw net ien mear, dér ik my ris tsjin ütprate kin.

Anke.

O! ik wit wol, dat it noch folie slimmer is, as min yens beide alden misse mat en sa alhiel allinne as wees oerbliuwt, sünder broer aef sister; mar foar sokken wirdt, as hja braef binne en goed oppasse, ek al wer soarge. Dyn Omke en Moike, habbe dy ommers ek hast like Ijeaf as in eigen bern.

Jetske.

O! ik wol oer Omke en Moike uet kleije, dat scoe üntank-ber fen my wéze. 't Is wier sa aste seiste: hja soargje foar my, hast sa goed as yens eigen alden dat dwaen kinne ; hja litte my nea fiele, dat ik hjar brea yt, mar O, Anke ! it fait dochs sa swier it fen jowne biten hawwe to matten.

7

Anke.

Nou, kom! til dêr mar net sa swier oer, . Omke en Moike biune ommers lju mei jild, dy nimt it neat óf astou mei hjarren ytste, en buten dat, dou fortsjinnest ek in hiele bulte; dou biste, foaral foar jimme Moike, in hiele stipe. As se dy net hienen, den wier hjar libben noch folie treuriger as nou. Fen hjar eigen losbol fen in jonge habbe hja ommers neat as lést. .... Ho giet it tsjinswirdich mei Theunis ?

Jetske.

Dy haldt him wol ridlik, to minsten, hy süpt lang sa folie net mear as 'r wol dien het, mar oars kin ik 'r net fen sprekke.

Anke.

Ho sa, Jets! lit dy it dy den to folie fiele datste in oannomd bern biste?

Jetske.

Sa twiskenbeiden al, mar as dat mar 't slimste wier, den koe ik it yet wol drage; .... mar ik kin't net mear for kropje, dat 'r my jimmer nei rint en ta forkeaWe dingen siket to lor-lieden {Hja higjint to sJcriemen.)

Anke, (kriget hjar meilyend by de hdn.)

Och, myn Ijeave sloof! is dat sa?

Jetske, (noch snikkerjende.)

O ja, Anke! dou wiste net ho 'n lest as ik fen him ha.

Anke, (lillc.)

Den moast 'r my ris foar habbe, as 'r my dat lapte, den sloech ik him linich foar de bek.

Jetske.

Ja, dat seiste wol, mar ho mear as ik him oustikelje, ho dryster as 'r wirdt.

Anke.

Den sei ik it tsjin syn alden.

Jetske-

Mar der sit him nou just de knotte., Omke en Moike lykje

8

der wol foar to wezen, dat Theuuis syn eagen op rny smyt; ik kin dat oan alles wol fiele en taste. ïheunis lit it by hjar foarkomme, dat 'r in bulte fen my haldt en past wol op, dat hja der neat fen fornimme, dat it him oars nearne om to dwaen is, as om my üngelokkich to meitsjen. Hy kliemt syn alden, mei syn ynbannichheid ten tsjinswirdicb, de eagen ticht en lit it by hjarren foarkomme, as dat ï troch syn Ijeafde foar my op 'e goede wei brocht is j en dêrom binne hja der sa foar, dat ik him oannimme soil.

Anke.

En heste neat mei him op?

Jf.tske.

Och, Anke! ho scoe ik hwet mei him op ha; dou wiste ommers like goed as ik ho n losbol as Theunis is en ho 'n ünsedich libben as 'r leit.

Anke.

Ja, mar as hy him nou ris forbetterje woe, omdat er 't sa mei dy op het. Dou meiste der ek wol om tinke: astou Theunis is krije koeste, den wierste foar goed under dak ; jimme Omke en dy habbe in bulte jild, dy binne ryk

Jetske.

Dat is gjin mienen fen dy, Anke ! Scoestou dy seis sa wei smite kinne om dat kalde jild ? Scoestou dy forslingerje kinne oan immen sunder karakter en sunder eare, allinne omdat 'r jild het? Né! dat scoeste nea dwaen, dêr kin ik dy to goed foar; . . . . mar ek like min moaste dat fen my tinke.

Anke.

Né, Jetske! dêr heste gelyk oan, ik tink dat ek net fen dy en sa scil Sibbele ek wol wêze

Jetske, {sa beare forwündere.)

Ho komste sa yü ienen by Sibbele, ju!

Anke.

Omdat ik wol wit, dat dy in bulte fen dy haldt; hy is gleaun om dy en dou meiste him ommers ek jerne lije.

9

Jetske-

Ja, dat is wier; ik wol 'r tsjin dy ek net om flauwe, . . . wy halde tnear fen 'noar, as ik dy sizze kin en vvy habbe enoar it jawird al jown.

Anke, {mei forhazimje.)

Soa! is 't sa fier al ? ... Ik hie it lang wol tocht, mar nou komt it my dochs noch ünforwachts oer.

Jetske.

Ja hin, dat tink ik wol; .... nou, ik mat sizze: it wier my seis ek mar hwet to gau ; mar Sibbele die mar gjin lichten, . . . . hy het my it jawird of twongen ; . . . . mar dou moaste dér net oer prate, hear Anke!

Anke.

Hear ris, Jetske! dou wiste wol: as wy elkoar soks hwet fortelle, den is dat in geheim en komt nimmen der fen hwet to witten.

Jetske.

Ja, dat is ek sa, oars hie ik it dy ek net sein. Mar lyk as ik sei: it herte sit my hast tsjin de kiel oan en ik moast my ris ütprate

Anke.

Nou, my tinkt, der heste nou oars net folie reden ta ; jimme meije elkoar jerne lije seiste en dou woste graech dyn eigen brea ite. My tinkt, it is non alhiel yn 'e heak, hwent Sibbele is goedlik, derby tige oppassend en immen dy 't it wirk ek wol handicht. As ik yn dyn plak wier, den scoe ik tige bliid wêze, wol 'k leauwe.

Jetske.

Mar Anke, dou forjitste üs Omke en dy; dy habbe my as lyts bern al nei hjar nomd, do myn beide alden stoaren. Uja habbe my great brocht, mulk wol yn 'e hope, dat ik wol in goed wiif wirde koe foar hjar soan ; to minsten yn de leste tiden habbe hja der sa oer tocht. As hja nou hjar sin net krije kinne, den scille hja my wol fen üntank fortinke en

10

Sibbele en my net helpe wolle om it ieu aef 't oar to bigjinnen. Sibbele syn alden dy habbe ek net folie en alhiel mei liddige bannen by 'noar to gean, dat liket my ek net goed ta. Oan trouwen is dêrom foar earst nocb net to tinken en bliuw ik langer by Omke en Moike yn 'e bus, den bald ik jimmer dat lést fen Theunis. Ik bin sikerwier myn rie to 'n ein; . . . . ik scoe wol jerne by in oar tsjinje wolle foar faem, mar dêr scille Omke en dy ek gjin earen nei habbe.

Anke

As dat allegearre sa is, den is't al slim, den is goede rie al djiir. Hwet seit Sibbele der seis fen, makket dy ek baest mei trouwen?

Jetske.

Né, nou 't er myn jawird mar bet, wol er wol wacbtsje, seit er, al mat it yet ek fjouwer jier dürje. Hy wit nou, seit er, foar hwa 't er arbeidsje mat en tinkt 'r somtyds oer om him to forkeapjen foar ramplesant; den kinne wy, as er syn tsjinst üt het, mei dat jild in lytse koumeltsery op sette, seit er.

Anke.

Och, hearink, Jetske ! dat koe ik, as ik yn dyn plak wier, nea ütstean, wol 'k leauwe.

Jetske.

Dat kin ik ek net; Ijeaver noch scoe ik foar Omke en Moike op 'e knibbels falie en hjarren smeekje om help.

Anke.

Dat wier ek folie better, dat moaste dwaen, Jetske; jimme Omke en dy habbe jimmer in bulte fen dy halden, dy scille dy nou ek net forlegen litte. Ik ried dy oan, om it hjar dalik to sizzen.

Jetske.

Ja, mar Anke! dou forjitste, dat Theunis der is. ïheunis is hjar soan en howol bja wol witte, dat dy net in goed libben leit, kinne hja dóchs net folie kwea fen him sjen; it bloed

11

knipt hwér it net rinne kin. Der komt yet by, dat hja hope ha, dat 'r troch my wer op 'e rjuchte wei komme scil; en as hja nou witte, dat ik Theunis net habbe wol, den is hjar hope foridele en scille hja my dat mCilk wol tige kwea nimme. Ik leau, dat it noch mar better is, dat wy it noch hwet stil halde en mar op goede hoop libje.

Anke.

Nou, ik wit ek hast net hwet ik 'r fen sizze scil; it is mar sa as ik niis al sein ha; goede rie is hjir tige djur ....

Mar hark! .... 't is krekt, as der ien oankomt.....hwa

scoe dat noch wêze kinne?

Jetske.

Ja, ik hear ek hwet; (hja sjoeld ris üt) en ik sjoch ek ien oankommen; . . . . sjoch! . . . . dêr! {hja wiist Anke mei de Mn) dy kant üt.

Anke, (hja dikert nei de kant dy 't Jetske hjar oanwiist.)

Ja, ik sjoch him ek . . . . O! nou sjoch ik wol hwa 't is ... . fielstou net hwet. Jets? .... 't Is Sibbelc ommers, dat beste ek wol witten, bear!

Jetske.

Né, sikersonk net, Anke; Sibbele wist 'r neat fen, dat ik nei bürren ta wier.

Anke, (laitsjende.)

Nou kom, meitsje my dat net wiis; .... mar ik nim it dy net kwea, Jetske; ik scoe seis ek neat better wêze . . . . Mar omdatstou nou oar selskip krigeste, scil ik mar hinne gean; it wirdt myn bege tiid en den babbe jimme gjin lest fen my. {Hja giet opstean.)

Jetske, {kriget Anke beet en lukt hjar wer op 'e hank.)

Och, Anke! ho kinste sa prate; bo scoenen wy lést ten dy habbe; dou wiste ho 'u bulte as ik fen dy hald; wy libje ommers albiel as sisters mei'noar; . . . to, bliuw yet hwet sitteu.

12

slbbelh, [komt op.)

Joun, fammen ! sitte jimme hjir noch sa op 'e lette joun tosfearre to keuveljeii ? {lly giet op 'e ein fen de hank sitfen, bij Anke.)

Anke.

Joun, Sibbele! jy habbe ek in goede noas, hear! to minsten as jo it rüke koene, dat Jetske hjir wier, {Hja giet oerein en seit--) Mar jy sitte dêr net op 't goede plak, kom hjir neist hjar, dêr hearre jo .... Ik wol de bast net fen de beam skiede.

Sibbele, (wylst V neijer oan Jetslce ski/it.)

Nou, dat liket 'r hwet op; ik miende, dat bast en beam jimmer iens mei noar wieren, mar Jets het my noch net ienris joun sein. Dy liket wol lilk op my to wêzen.

Jetske, (laitsjende.)

Né! lilk bin ik net, mar dochs leau ik, dat ik r nou hast oer bin ... Ik dy gjin joun sein ? en ik ha twakear sa lüd roppen ten, „joun Sibbele' dat min it wit hwêr earne wol hearre koe. Mar jimme hienen it dalik sa drok mei'noar, dat stou sa 't liket foar my gjin eagen en earen mear heste. Nou, ik gun jimme oan'noar, hear!

Anke.

O, Jetske! hwet biste nou skynhillich; as ik yn Sibbele syn plak wier, den scoe ik dy dêrfoar is tige kastije.

Jetske, {laitsjende ]

Astou yn Sibbele syn plak wierste. den wierste krekt san soxis as hy is. Den koe ik ek mei dy dwaen hwet ik woe.

Sibbele, {slacht de earm om hjar Jiinne)

Siz dat yet ris, den scil ik dy helpe.

(Underwiles is Thennis., de soan fen Gealeboer, glüpende wise op it toaniel komd mei in stok yn 'e him en in kou-nedek under de earm en het er him efter in beam forsküle.

13

Non en den kipet hy cler efkes efterwei, sjocht dêrby as in divel en shoddct mei de fusten; mar as ien fen de oaren dy kant ütsjocht, den duld 'r him wer)

Jetske, (jout Sibbele in di'ist.)

Ei, ju! lit ray los! . . . dou biste wer alhiel gek.

Anke.

Ha! ha! nou wirdt hja al eangstich; to Sibbele ! ik scoe hjav yet better, as ik jou wier.

Sibbele.

Sa is se altyd, Anke; .... in tige great wird dwaen, dat kin hja, mar as 't er op oan komt, den is 't nin byt to bitsjutten ; den is Jets dalik forlegen.

Jetske.

Nou kom! siz mar net tofolle.....Ik scoe forlegen

wêze? .... Nou, om de feinten to minsten net, hear! dy kin ik oan eltse finger fen de lofterhan wol ien krije en den bliuwstou noch altyd wol oan de rjucbter hingjen.

Anke.

Rn dêr scil wol it measte haldbeet oan wêze, tink ik, sa liket it my mei jimme wol ta . . . . Mar hark! .... wier der net hwet?

{Hja het Theunis efkes heard, dy t him hast net yrihalde Mn, troch dat V sa lillc is.)

Jetske, (in hytsje eangstich,)

Dat haw ik niis ek al ris miend .... Jonge, Sibbele! . . . . as se üs hjir ris bilüsteren

Sibbele.

Ei, hwa scoe üs hjir bilüsterje! . . . . Jimme binne ek jimmer bang fen jimme eigen skaed.

Jetske.

Ja, raar Sibbele ! . . . . yens skaed kin rain wol sjen, mar net hearre en wy habbe beide hwet heard, hwet seistou oars, Anke.

Anke.

Dat scoe ik to minsten wol sizze, ik leau net, dat my dat mist.

14

slbbele.

Den scille jimme wol in nachtüle heard ha yn de beammen aef in hazze dy 't troch de blommen stritsen is.

Anke.

Nou, dat is nou sa 't is, mar it is mar 't beste, dat wy opstappe; .... ik mat to minsten nei hus ta, ik haw hjir al fiersten to lang sitten. [Hja giet opstean cn elc Sibbelc en Jet slee geane oerein).

slbbele.

Den scille wy jou earst thiisbringe. Anke, hwent it is to let foar jou om allinne to rinnen.

Jeïske, {gnysJcjende)

Aef dat jimme ray earst togearre thüsbringe, den kinne jimme, as jimm' werom kuijerje, jimm' best noch ris dwaen.

Anke.

Och, Jetske! hwet bistou eigentlijk in dogeniet.

Jetske.

Sokke binne der wol mear, dy 't dat sizze; mar wiste hwet. Anke ? .... sa haldt min de manlju it béste oan 't lyntsje; .... hja binne krakt as de hounen .... ho mear min hjarren pleaget, ho mear se ten yen halde.

Anke.

Mar as wy dy nou ris togearre thus brochten, Sibbele en ik, en den ek togearre werom gongen, den scoeste doch wol raer sjen, wol ik leauwo.

Jetske.

Nou, bisykje 't ris.

Sibbele.

Jonge! hwet binne jimme al wündere froulju, .... hwet kinne jimme aerdich mei noar tsjiere, min mat 'r sikerwier om laitsje. {Ily jout hjar elts in earm, Jetske de rjiiclt-ter en Anke de lof ter en seit:) Hwet kant matte wy nou üt?

15

Jetske, {lukt him oan 'e earm en forjit Tij ar hoer mei haod-slcippen.)

Dizze kant ut, nei hüs ta.

Anke, (lukt Mm oan de oare earm.)

Né, dizze kant üt, nei bürren ta.

Sibbele, (ivijlst er hinne en iver litsen wirdt).

Lük my net üt'uoar, hear! (Einliks wirdt Anke baes en geane hja mei nour dj.)

Theunis, [springt nou efter de beam wei as in tvyld, hy sjocht as 'r de divel yn het en skoddet hjar mei de fusten efternei wylst V seit:)

Dat scil ik jimme bitelle sette! .... Jets! Jets! .... tsjin my kinstou wol de sedige spylje, hin! mar yn de moanneskyn mei Irjemde manlju omslingere, dat skammeste dy net .... Nou wit ik hwetstou yn dyn skild fierste en der wol ik mear fen ha. Ik haw dy nou yn 'e skjirre en to wille scilste my wêze, it komt sa mal as 't komt, en oars scilste foar my krüpe, der kinste op oan {Hy giet nei de bank ta). Och ! hwet sieten hja der kreas mei hjar trijen. .... Mei hjar trijen! .... ja! is 't net om divels to wirdeu? .... Sa'n earme lüsangcl as dy Sibbele is ... . dy siet der mar twisken dy beide moaije fammen yn en makke mei beide in hiele bulte gekheid en op 't lest hied 'r oau ellse earm ien hingjen en sjoude sa mei hjarren foart en der koe ik it sjen ta dwaeu, .... ik! mei al myn jild en hwet ik mear ha .... Ja, Jets! mar ik scil dy jwol fine! . . . . Mienstou, dat it dy neat wirdich is, datste feu mines ytste! .... ik scil dy dat foartoan oars bitsjutte .... Skikke scilstou dy foartoan nei myn sin . . . Ploaije scilstou dy foartoan yn de foe gen der 't ik dy yn ha

16

wol .... To wille scilstou my wêze, yn alles hwet ik fen dy forlangje . . . . aef yn 't stóf scilste krüpe foar mijn foet-ten . . . Tn him! . . . yn Sibbele, scil ik dy fornederje. . . . Wrake! oan him en yn him, oan dy! . . . . (Hy rint, sa UlJc as in tour, hinne en wer oer it toaniel.) Wrake,

oan him! oan it gebiente ta.....wrake' ta datstou iit

meilijen foar him, dy oan my oerjouwste .... Earst den scil 'r mülk fen my üntlêstige wêze, mar earder ek net . . . . Kom! lit my ris hwet op 'e bank sitten gean, om oer to lizzen hwet my nou to dwaen stiet. {Hy giet sitten en sjacht dc koer stean dy 't Jetslce lor geiten het.) Hearink, sei ! sjoch ris, hwet treft dat moai, 't is as de divel my helpe wol Der stiet hjar koer mei boadskippen noch, dy het hja der siker forgetten. Nou, hja wier ek sa fleunsk en sa sliuw mei hjar Sibbele en hja moast sa hjar best dwaen om him allinne foar hjar seis to bihalden, sa dat hja nearne oavs mear om tinke koe. As hja strak togearre weromkomme, Sibbele en Jets, den scil it hjav wol yn 't sin komme, dat hja de koer hjir stean litten het en scille hja wol bird op 'e bank tasette, raar den is de fógel wei fiein, Jets! . . . . Ljeave Jets! . .. .

Sedige.....brave.....oppassende, Jets! . . . . En

den kinstou dy koer nei fluitsje, skritene .... dimmene, Jets! . . . hwent den is dy yn hannen oergien fen iramen derstou mar al to folie de skynhillige tsjin spilo heste en dy 't nou dy koer bruke scil om dy in kniper op 'e noas to setten. {Hy kriget de koer, docht it lid op en seit:) Hwet scoe dêr wol yn wêze ? it lykje allegearre wol püden mei goed .... {Hy reaget 'r mei de hannen yn om.) .... Mar ne! dêr is ek oars hwet yn, dêr kipet sikerwier ek in flesse mei de hals ta de koer ut {Hy lukt de flesse i'd de koer en set de koer iver del.) Hwet scoe der yn dy flesse wêze? ik scil ris efkes rüke. [Hy lukt de kurk fen de flesse en rukt eris.) Dat is wrachtich jenever .... jonge! . . . . dat treft moai, - ... ik haw wol sin oan in süpke, ....

17

ik haw it yn lang net preaun. (Hy hringt de //esse oan de mule en nimt V in goede slok tit, smakt dêrnei mei de lippen, stryU mei de lofterhan oer 't boarst Jen toppen nei anderen en seit;) Hé! Invet is dat lekker! . . . . [Hy priuwt yet ris en docht wer allyk ) Hè! dat is dubeld lekker as min it yn sa lang net hawu het, .... ik mat yet ris priuwe .... {Hy docht dat en makket dêrhy cd wer de selde beweging en seit mei in lange rêk.) Hê . ... ê . . . . ê . . . . ê! !! ! dat hiestou net tocht, hin Jets! datste my sa traktearje scoeste .... [Syn tonge bigjint non hwet dabeld to slaen troch dat de jenever al bigjint to wirhjen.) Da ... . at .... hie ... . iestou .... net to .... o ... . ocht, hiu ? {ïly giet oerein en stuitet it tocmiel oer ivijlst V mei de flesse swaeit en dy nou en den ris oan de mule bringt krekt allyk as in dronken keardel docht.) Ljea ....

eave .... Jets!.....moetele .... Je .... ets! ... .

Sé .... é ... . dige .... Jetske! .... di .... im ... . mene .... Jets .... ke .... e! {Sa swaeijende wise komt 'r iver hy de bank en ivol V der wer op sitten gean, mar hy mist de bank en fait 'r by troch rjacht op 'e rêch oer de groun. Sa lizzende swaeit 'r noch mei syn carmen en rint de jenever wit wer earne, troch dat 'r de flesse net altijd mei 't iepen omheech hcildt; hy granset ander wiles mear as V praet, mar dochs kin min sa twisken heiden noch hearre dat 'r seit:) Ljea .... ea .... ve ... . Jets! .... moe .... oe ... . tele . . dimmene . . . . Jets! .... Sé .... é ... . dige .... skritene .... Jets! (Einliks glydt de flesse him üt 'e hannen, falie syn earmen slop by him del en bigjint V to snork jen. Hy sliept . . . . In aniery dêrnei komme Gabe- en Lys op, beide yn in bidlerspak; hja wenje op 'e heide yn in huts je fen plaggen ; hja habbe de klaei op west en geane nou wer op nei has ta, om dat it Snjeuntojonn is. Gabe het in bösk hdn-skrobhers op 'e rêch en Lys in rêst knijpers j

18

Lys, (sjocht Theunis lissen en sext.)

Hearink, Gabe! sjochris, der leit in keardel oan 'e wei rjucht op 'e rêch, dat is fêst gjin goed spil.

Gabe.

Wrachtich, ja! dat liket mal, hear! dy koe lordomd wol dea weze.

Lys.

Né, hark! hy snorket, hearst it wol ? Hy is net dea, der scil him oars wol hwet miskearje.

Gabe, (wylst V neijer hy Theunis komt.)

Dan scil 'r wol in stik yn 'e kraeeh habbe, tink ik ... . ja, sjoch ! dér leit in lege flesse by him.

Lys, (kriget de flesse op en rukt dêroan.)

Wrachtich en der het jenever yn wést, dat ruk ik klear. Nou, as 'r dat flesfol allinne efter de knopen het, den scil 't hwet oanhalde foar dat 'r wer by de tiid is.

Gabe.

Der kinste mar donder op sizze, Lys! . . . . oan san supke hienen wy togearre enöch.

Lys.

Dat leau ik wrachtich, 't is divels, dat dy tlesse alhiel leech is; ik hie wol sin oan in süpke hawn.

Gabe.

Sa is 't mei my ek, mar it kin der joun wrachtich net ou; wy habbe dizze wike net folie oproun en iten matte wy ek wol hwet keapje.

Lys.

Ja, it biddeljen jout tsjinswirdich net folie; us bidriuw, lit ek mar under de algemiene efter ütgong, de klaikers wirde ek folie gjirriger. As wy 'r sa nou en den net ris hwet by gnobben, den scoe it wrachtich spanne om earlik troch de tiid to kommen. Dizze wike woe dat ek mar hiel net flotsje.

19

Gabe.

Dat is sa, wy habbe dizze wike déryn net lokkich wést, raar mülk fine wy noch wol hwet .... (Nou sjocht'rde koer mei hoadskippen stean ) en mulk wol eaider as wy tinke, hwent sjoch dêrris .... {Ry 'mist nei de koer.) dei-stiet in koer, dy koe üs wol ris fen tsjinst weze

Lys.

Dat is sa; mar ik wit leau 'k noch better rie .... {Hja wiist op Theunis.) Sjoch! dy feint het in gouden haloasje yn 'e büs, .... as wy dat ris krije koenen, dat koe üs better helpe. (Underwiles bigjint Theunis wer gransjend to praten.)

Theunis, [drecmende wise.)

Moetele .... Ijeave .... Jets! . . . . sidene .... gou-dene .... Jets!

Gabe.

Ja, mar to divel, Lys! as omkoal is to wekker wirdt.....

hark! hy praet al.

Lys.

Dat scil wol better gean.....hy dreamt en hy het in

tige noflike dream. Hy het it oer Jets; dat scil syn hertlap wol wêze, tink ik. ^Nou, scil ik foar Jets spylje en den is 'r neat to dwaen, Gabe, dér kinste op oan

Gabe.

Nou, it is sa, dou biste yn alles sa bihindich. dit scilste ek wol opskipperje en as 'r al to wekker wirdt, den is it noch neat. Sjoch dêr leit in kouedek, [Hu kr'iget dat op.) den smyt ik him dat oer de kop en den kin 'r sa üt 'e sliep wei neat bigjinne.

Lys, [mei forwandering.)

In kouedek, seiste ? lit ris sjen. (Hja bisjocht it) Ja, wrachtich! . . . . en sjoch der leit ek noch in st6k. [Hja wiist op Theunis syn stok.) Nou giet 'r my in Ijocht op ... . Woste wol leauwe, Gabe, dat omkoal in kou oulevere het ?. . . .

20

Mulk het er 't jild dêrfoar noch wol yn 'e büse.....Dêr

matte wy mear fen witte.

Gabe.

Wrachtich, Lys! der koestou wol gelyk oan habbe Ik mat mar sizze, dou biste sa snoad as in minske.

Lys.

To minsten sa snoad wol astou biste. As ik net by dy wier, den gong dit bütenkanske üs al wer forby, hwent dou doarste neat en best ek nearne forstan ten.

Gabe.

Nou kom, liz nou mar net to sangerjen, .... bisykje mar ris hostou bést mei him klear komste, mar doch it sa bihin-dich mülk, sadat r net to wekker wirdt .... Wirdt 'r dat lykwol, den scil ik dy helpe .... den smyt ik him dalik it kouenek oer 'e kop en byn him dat om 'e strót fést, den kin 'r neat bigjinne.

Lys.

Best hear, Gabe! . . . . mar it scil dér net oan ta komme, leau dat mar. (Nou bigjint Theunis toer.)

Theunis (dreamenda.)

Silverne.....sidene.....goudene .... Jets! dim-

mene . . . sedige .... noflike .... Jets!

Gabe.

Hark, Lys! hy praet wer-

Lys.

Ei, ju ! hy dreamt mar, pas is op nou .... {Hja giet op 'e knibbels by Theunis lissen en strijkt him mei de hdn under it kin, tast him yn 'e siden under de foetten en sa hjir en der mear.)

Theunis, (yn 'e dream laitsjende )

Hi! hi! hi! Jets! .... ha, ha, ha. Jets ! . . . . Dou moaste my net sa kidelje, Jets! . . . . O! ho, ho, Jets! . . . . stil, Jets! .... A! ha, ha, Jets! .... hald dochs op, Jets! .... O, Jets!..... woste ek ütskiede, Jets!

21

.... ik kin dat net meav ütstean. Jets! . . . . Jets! don makkest niy alhiel slucht, Jets 1 . ... Jê .... ê .. . • é ... ets!!! (Undcrwiles het Lijs him kidel,jende ivise syn youdm haloasje ounomd, en syn hrievetas en syn jddpong ut de hüsen Icriye en dat oan Gabe oerjown)

Lys, (mjlst hja Theunis yet ris iddelt.

Nou it kouedek, Gabe!

Gabk.

En hwet dêr mei ?

Lys.

Dat dondert net, jouw mar op. {Gabe docht dat en nou hynt Lys, dat Theunis om 'e holle.) Si soa, as r nou to wekker wirdt, den kin 'r neat bigjinne en is 'r dea forlegen. Pak him nou efkes mei beet, Gabe. den scille wy him bjir wei bringe.

Gabe.

Hwêr woste den mei him liiime ?

Lys.

Wij scille liim elter dy beam lizze; .... as 'r hjir oan de wei lizzen bleau den koenen hja him eris to gau fine; wy

matte earst Invet üt 'e reek wéze en nou, gjin wird mear.....

pak oan nou! {Nou pakt Lys him hij de joetten en Gahe him by de ear men m sa sjouwe hjfi Theunis ef ter de beam en komme dêrnei werom )

Gabk, {nei de koer wisende.)

Nou matte wy dy koer ek noch mei ha, net Lys?

Lys

Né! om 'e divel net; dy koer litte wy stil stean, hear! dy kinne wy net Ibrbergje en den mocht it dêrtroch eris üt-koinme hwet wy lapt ha ; • ■ • ■ en buten dat, wij habbe nou san goede fynst hawn, dat wy dy koer wol misse kinne. Der sjit nou joun wol in süpke oer.

Gabk, (kriget syn hdnskrobbers wrr op )

Nou, dat leau ik; ... . kom, dan geane wy mar

2

Lyö.

Wachtsje noch efkes, .... ik scil earst dy lege ttesse noch lol sleatswetter dwaen eu yu 'e koer sette, den is 't krekt as 'r neat bard is (IIja docht dat, sahwct citer de skermen c\i soit wijlst hja werom komt enhjarknipers wer op kriget.) Si, soa, nou bin ik ré

Gabe.

Ik ha uea witten, Lys! datstou yn skurkestreken sa troch-leard wierste.

LYS

Hwet seiste! skurkestreken ' . . . . Wy liabbe it onnners earlik oan de iepenbiere wei foini! {Beide óf en nou komme net in amery Sibbele en Jetske de oare kant dt wei, wer op.)

Jetske, {giet nei de bank cn sjoeht ta hjar Mydskip de koer stean.)

Hy is der noch, Sibbele! .... de koer is der noch .... Och ! Invet bin ik blyd, dat ik dy wer ha.

Sibbele.

Dat leau ik wrachtich; . . . dou hieste der al hwet mei oanrekke, Jetske, as dy wei wést Me. Om 'r in leugen om to bitinken, dat koe net best en om de wierheid to sizxen, dat wier ek al iiwet min.

Jetske.

Ja, Sibbele ; dér heste gelyk oan, ... min scoe sizze, ho koe ik 'r ek sa sliuw by komme eu lit dy koer stean.

Sibbele.

Och ! dat kin de béste wol ris oer komme en foaral as min sokke dingen yn 'e holle liet as wy, oars nou r

Jeïske

Ja, it is somtyds krekt as ik myn sinnen net goed by eltsjoar ha .... As ik 'r my goed yiijouw, den wirdt it my fiersten to slim; de takomst liket my foar us sa tsjuster ta.

Sibbele.

Och, kom! dat scil wol hwet mei falie, wéz mar net al to üngerést

Jetske

Dat seiste wol, Sibbele, mar jonge! it is foar my sa slim ; . . . . forearst, jimmer san lést fen Theunis to habben en den noch, dat ik my oankantsje mat tsjin de winsk fen Omke en Moike, oau hwa ik sa lolle to tankjen ha. En honear scil der noch in ein oankommei' It is wrachtich hast net oer to kommen.

'Sibbele.

Nou, it is net bést, ik wit ek hast net hwêt quot;k er feu sizze scil, goede rie is al djur. len ding wit ik wol, {11 y slacht de car ut om hjar hinne en Uikt hjar hy him op 'c hank) as it dy al to slim wirdt by jimme Omke en dy, gean 'r den mar üt en kom den mar by myii alden, den scil ik sa lang as wy net troud binne wol om in oar hinnekommeu sjen ; astou to minslen net lije woste, dat ik under tsinst gean.

Jetske, {ivylst hja hjar stil ut Sibbele syn earrnen los makket.)

Under tsjinst moaste net gean, dat kin ik net ütstean en by dyn alden komme, dat kin ik net dwaeu.

Sibbele.

Mienstou den, dat se dy net mei iepen earmen üntfinze scoenen ?

Jetske.

O, Sibbele I dêr twivelje ik net oan, leau dat mar, .... mar forearst wol ik net hawwe, datstou om my dyn alders bus forlitte scilste en oard , mei ik jimme heit en mem net ta lést wêze.

Sibbele.

Och, Jetske! om my wier dat neat en leau mar frij, dat heit en mem wol jerne hjar stikje brea mei dy diele wolle

Jetske.

Dat is goed en wol, mar ik mei Omke en Moike sa ek net forlitte, dat scoe untankber len my wèze.

2i

SlBBELE.

Den wit ik 'r gjin rie mear op, oars net, as dat wy lis mar sterk halde matte yn de ijeal'de dy t wy foamoar habbe en mar gedildich ouwaclitsje bwet 'r komme sell. As de need op t heechst is den is ornares ek de rêdding tiebte by.

Jetske

Ja, dat scil wol it béste wêze .... Mar, jonge! wybliuwe bjir ek mar wer sitten to keuveljen .... (Hja giet opstean ) ik mat uei bus ta; . . . . it is eigentlyk al fiersten to let wirden; . . . . Moike en dy scille net witte hwêr ik sa lang bliuw, .... hja wirde sikerwier üngerêst.

Sibbele. (giet ek oerein.)

Nou de koer net wer forjitte, bear ?

Jetske.

Né, wier net, dêr beste gelyk oan, Sibbele! .... it bie der wraebtsjes wol wer op üt rinne kinnen .... Fij ! ik bin albiel yn e war. {Hja scil de hoer Icrije, mar Sibbele het him earst.)

Sibbele.

Lit my de koer mar, dy scil ik wol foar dy drage. (Ily kriget de koer yn de iene han cn jout Jetske de care earm en sa geane lija_ meinoar óf.)

Theunis, (ivirdt nou to ivekker, mar is noch lang net hij de tiid Hy kruidt e/ter de beam wei en stekt de holle op Hy seit:

Hwêr divel bin ik bjir en bwet ding hinget my dêr om 'e kop? {Hy fielt mei de heide hannen nei sijti holle). Dream ik, aef bin ik to wekker ? . . . . Jets! bistou der ek nocb. Jets! .... To ju! kom nou en help my dy sliepmutse eris öf . . . . bald dy nou mar net sa dea stil, Jets! . . . to! kom mar en kidelje my yet ris, sa aste niis dien boste: dat wier sa noflik, Jets! ... . den krigest de koer ek wer, bear! (Hy fielt ris om him hinne.) Mar hwêr earne bin ik

'25

hjir dochs; ik fiel hjir neat as bleate sangroun; . . . . bin ik den wrachtich buten doar yn 'e sliep iallen en haw ik do miskien dreamd, dat Jets by my wier ? Ik miende

cars sa kleav, dat hja my kidele. (//y sit nou op syn efterst rjuchtop op it toaniel) Der is sa 't liket nimmen net dy 't my helpe wol ... dea mat ik 't seis mar ris bisykje as ik dat ding ek ten 'e kop 61' krije kin {Dit loM him mei folie moeite en as V it óf het hisjocht 'r it, hy seit;) Wol fordomd ! dat is myn eigen kouedek, ho bin ik der sa yn bitieze rekke ? {Hy bit inkt him e/Jces) O ! nou giet 'r my in Ijocht op ... . ik haw hwet to sterk oan de jeneveröesse rukt en bin do in bytsje bidwelme wirden en yn 'e sliep fallen en do scille de bysfeinten my wol foun ha en habbe hja my sa beare in sliepmütse opset. [Hij docht de heide hunnen oan 'e holle.) O ! myn earrae holle, hwet slacht my dy; . . . . hwa koe ek tinke, dat dy jenever sa sterk wêze scoe; . . . . it is lést unforsniene wést .... raar op sa'n wize kinne se yen ek altyd wol to pakken ha, hwent dy béste jenever kriget min oars nea mear to priuwen; dér is it wetter to goedkeap ta .... O ! myn kopstik; . . . . it is mar hwet to bot oaiikomd, hear! .... Mar hwér haw ik dy jenever ek hast wei krige, dér sit ik al oer to mimerjen .... ik ha wrachtich myn sinnen net goed by'noar; . . . .

stil ris! .... ja! nou bin ik 'r..... Ik haw ommers op

'e luster stien, do Sibbele mei dy beide fammen der sa smuk op dy bank siet en do het Jets dy koer forgetten en déryn haw ik dy fiesse foun .... Dy koer! . . . . ja, dy scoe my helpe om Jets to fornederjen ; - to divel as se dy nou ris meinomd ha, den bin ik dêr ek ou. {Hy giet oerein en giet yet al hwet stuiterich nei de bank ta, siket der hwet V syltje hin, mar hy fynt neat, hy seit:) Wol fordomd 1 it is al sa, hear! de koer is al foart, is 't nou net divels ? Ik hie der sa'n moai plan mei, mar nou is dat ek wer mis,. . .. alles rint my ek tsjin. Hie dy fiesse dêr raar net yn west,

2(5

den wiei- alles wol goed gipn.....O ! myn kopwirk, ....

Invet is my dat raer (hy gappet eris), en ik ben ek mar neat waerm wirden dèr efter dy beam .... Ho lang scoe ik dêr wol lein ha ? . . . . ik mat ris dikerje as ik ek sjen kin ho let as 't is. (Hy scil sijn haloasje krije mar fynt dat fcnsels net. Hy hitaest hini seis rounom en siket alle hiïsen nel en ivirdt derby ho langer sa üngerêster; einlilcs board V ut:) O, God ! ik mis myn lialoasje, myn skoander gouden lialoasje)! och krimtnenikes! dat habbe se my fêst üntstêllen, dat kin net misse. (Nou fielt 'r yn de binnen-büse.) Rn ek mis ik myn brievetas (üêrnei yn de hrnks-büse.) En myn jildpong is ek wei .... Nou mis ik alles, . . . . myn haloasje .... myn büsjild .... en de kou op 'e heap ta . . . . Och, heare minsken ! ho soil it nou komme en hwet scil ik tsjin heit sizze ? .... O, God ! o, God! [Hgt;j higjint to gülen, docht de hannc/n /uur de eagen en scit langs am en sniJckerjende;) Hwet .... is ... . nou . . . . goede . . . rie . . . . djür! .... (Hy giet op 'e bank sit-ten, leit de earm op 'e leuning en Ut syn holle dêrop rêste.)

It g i r d y n fait.

27

3 lt;1 e I { i lt;1 f i vi w.

Unwaers wolken.

It toaniel is de wenkeamei- fiin Grealeboer en syn wiif, Klaske, in gewoane boerékeamer mei in tafel yn 't midden en stoellen dêrom hinne. Kierders in klok, in spegel, in kasko en sa mear. De koffy stiet op 'e tafel to pi-ot-teljen.

ÖKALEBOEii, sit hij de ia/al to Itrantelêsen en smookt ut in lange pup.

Klaskk, sijii iviif, sit to hn-ids jen, en

Sjoukje, de faem, lo hoasstopjen. Sa wirdt it girdyn ophelle.

Klaske.

Hearink, Sjouk! hvvet bliuwt Jetske lang üfc, miii scoedoclis not hoopje, dat lija in fuigelok krige liet! .... Dou ineiste wol ris ütsjen; . . . . scoe 't ek tsjuster wéze ?

Sjoukje

Ei! ho komt de frou dêr by, 't is ommers Ijochtemoanne.

Klaske, {ivylst hja eris ynjit.)

O, ja! dat is ommers ek sa, raar ik bin dociis net gerest, hja hie al lang thus weze kinaeu; ik woe wol datstou eris elkes ütseachste

Sjoukje.

Fij ! hwet het de frou wer in ünrêst.

Klaske

Dat wit ik wol, ik bin 't net wend, dat Jetske sa let thüs komt.

Sjoukje.

Né! dat wol ik wol leauwe, mar dat seil wol foroarje, wachtsje mar ris hwet.

Klaske

Wol! hwèrom scoe dat foroarje, hja kin in üngelok krije,

•28

dat is wier, mar hwet het hja oars sa lang yu e buiien to meitsjen ?

Sjoukje.

Wol ik de frou ris hwet sizze? .... It giet mei Jets krekt all} k as 't mei my gien is. Ik kaem, as ik om boad-skippen ut wier, ek jimmer to let thüs nei de frou bjar sin; dêrom mocht ik net mear boadskiprinne; mar Jets is gau like fier, tink 'r mar om.

Klaske.

Né! dat het gjin need, . . ■ . Jets is lang san manljusgek net, astoa biste.

Sjoukje, {lüh)

Manljus gek ? . . • • In manljus'gek is dy 't seit! hwet mient de frou wol . • •

Klaske.

Ik mien, dat de fammen langer mar llersten to snibbich biune en mar dogge en sizze hwet hja wolle.

Sjoukje.

En ik siz, dat de fro uwen it langer mar hiel netsjen wolle, dat de lammen eris in amery sitte to rèsten as hja it wirk dien ha ... . Lit my den Ijeaver mar wer om boadskippen gean, as jimme my hjir net sjen wolle.

Geale, (rimpen.)

Nou kin 't sa ek bast wol, net Sjouk ! .... ik bigjin myn nocht fón dyn britale müle to krijen. Sjoch nou matris as Jetske ek komt en ek hwet gau, hear !

Sjoukje, (smyt it hoasstopjen der hinne en giet oerein)

Dat scil wol matte, tink ik, ... . mar ik moast it oars mar fordomme.

Geale.

Ik woe wol, datstou alles fordomste, den koeste moarnier mar oppakke.

29

Sjockjk, [draeit lij ar om)

As jimme my seis wike jouwe, den geaii ik joun noch foart.

Geale.

Ik scil dy wol seis wykje, ik skop dy Ijeaver, sa aste dêr stieste, ta de doar üt.

Klaske

Och, Geale! meitsjo jou net sa lilk om san bekstik fen in faem.

Sjoukje.

Bekstik aef gjin bekstik! dat docht 'r net ta, . ... mar ik haw in pear to goede hannen oan 'e had om my fen jimme traepje to litten.

Klaske.

Dyn hannen binne goed, der haw ik neat op tsjin; • . aston alliiel sa goed wierste den hie ik 'r frede mei.

Sjoukje

Dat tink ik wol, .... as ik jimmer mar eselje wol en jimme foetdweil wèze, den bin ik goed. (o/.)

Geale.

Ik kin my nea bigripe, Klaske! ho 't jy dy faem noch duldsje kinne.

Klaske.

Dat sizze jo wol, Geale.....mar Sjouk is in béste faem

yn 't wirk, .... lit hjar den mar hwet mülryp wêze. It is ornares sa: lit min ien, mei ien lek rinne, den kriget min ien mei tsien werom en binammen sa midden yn 't jier.

Geale

Nou, jy matte it witte, jy matte meast mei hjar omgean, .... mar dit wit ik wol: as 't can my lei, den scoe ik hjar gau it gat ten 'e doar wize.

Klaske.

Och! ik hear dat hast net ienris mear .... Sjouk mei eris hwet tsjin my op spinne .... it is hjar ek dalik wer forgetten Ilja mient it oars net sa kwea.

30

Gealk.

Nou, elts syn wille sei de jonge en hy hie syu mem oan 't ton. As jy jo fen dy faem ütfege litte wolle, dat is jou saek .... raar sy moasfc my net foar hawvve, den scoe 'k er gan in ein oan meitsje.

Klaske.

Ei, as sy strak werom komt, den is 't lijar al wer forgetten en den is hja wer goed tsjin my tink 'r mar om [It kof-fij drinken is ünder dit pet car histindich trochgim. G-enle stoppet nou wer op nij syn piip en stekt dij oan, dérnei nimt 'r de krante wer op. Klaske soil yet ris ynjitte mar de kanne is leech, hja for/olgct:) Hearink noch ta! de koffykanne is al leech, dat is in rare boel, Invent nou kinne Theunis en Jetske neat krije as hja thus komme; ... ik mei wrachtsjes wol hwet nije sette. {Hja giet oerein mei de koff'ijkanne yn 'c /tan.)

Sjoukje, (komt nou iver op en sjocht Klaske mei de koffykanne; hja seit tige goedlik:)

Hwet, scil de frou nou?

Klaske

Ik scoe yet hwet koffy sette, hweut de kanne is al leech.

Sjoukje.

Jouw my den de kanne mar op, den scil ik dat wol gau dwaen.

Klaske

Ei, né! . . . . gean dou nou mar sitten, ik scil seis wol.

Sjoukje, (tvi/lst hja de frou de kanne ut 'e hannen kriget.)

Nou kom I hwet scoe dat bitsjutte, to jouw my mar op. {Klaske Ut lij ar higean en Sjoukje óf)

Ge ale, {mei /orwnndering.)

Haw ik nou fen myn libben! .... Is dat nou dy selde laem, feu niis ? ... .

:n

Klaske.

Jawis! . . . . ik haw jo ^clat niis ommers al sein. Sjouk mient it oars net sa kwea.

Geale.

Nou, ik mat mar sizze; san pot iten is in kokkery fen alles trocli 'noar hinne.

Klaske.

Mar der it spek net yn forgetten is en dêrtroch driuwt it fet op 't lest jimmer wer boppe. (Sjottkje komt wer op mei de kanne Jol koffy en set dy op 'e tafel- Geale bigjint wer fo lêsen)

Sjoukje.

Si soa, der bin ik al wer, frou! .... Ik haw yet in kautsje fol lekkere koffy ré makke, .... de sükerei wier binei op en do haw ik 'r mar hwet koffy inear yn dien

Klaske, ilaitsjende.)

Ja, dou wiste wol hwet swiet smakket, hin .... mar dou beste gelyk, de sukei'ei wier op en dérom scoe Jetske ek nije mei nimme . . . • Mar hearink! hwet bliuwt dat fanke dochs lang.....beste uiis neat fornomd, Sjoukje ?

Sjoukje.

Né, frou! ik ha neat heard aef sjoen, .... mar wèz om Jetske mar net üngerêst, dy scil mülk wol mei Theunis thüs komme.

Klaske, {tvylst hja ynjit.)

Bi ju! ho koraste dêr sa by ?

Sjoukje.

Wol, frou! koe dat sa uet ris trefl'e ?

Klaske

Nou ja! hwet net kin, dat wit ik net, mar ik haw 'r neat fen heard, dat hja sa inei'noar oupraet ha

Sjoukje.

Dat wol ik wol leauwe, dat de frou der neat fen heard het, dêr scoenen hja wol op passé.

32

Klaske

Wol, ja! dat mocht ek al hwet, . . . der stike ommers neat gjiu kwea yn! . . . •

Sjoukje.

Né, kwea nou just net. raar dochs wol min net hawwe, dat in car alles witte soil hwet min yn ütsettinge het. Ik scoe to minsten wol oppasse, dat de frou en dy 'r neat fen wisten,

as ik mei ïheunis thüs kaera

Klaske.

Nou, dou! . . . ■ dat is ek hiel hwet oars.

Sjoukje

Wol, hwerom! bin ik net like goed as in oar ?

Geale

Kom kom ! hald jimme nou mar wer stil, it durret net lang den binne jimme wer fjürslach deilis. (Hij led dc hrantc del en giet oerein.)

Klaske.

Hwet scille jou nou, Geale ? ₍

Geale

Ik scil ris buten doar sjen, mulk kuijerje ik it paed wol in eintsje üt.

Klaske.

Nou, it is moai waer, .... ik hied 'r leau 'k wol sin oan

om in eintsje mei jou to kuijerjen.

Geale.

Dat kin wol, den reitsje jimme ek net mei'noar oan 't fjuchtsjen, as ik foart bin-

Sjoukje

Ei, kom! hwet mient de boer wol 1

Klaske, {wylst hja oerein giet.)

Ja, fij Geale! hwet ha jou altyd wiwrffer praet. {Geale en Klaske öf)

Sjöukje, (allinne.)

Si soa, bliid, dat ik is efkes allinne bin. Min mat sa op

33

yens wirden passe, wol min net (leilis wirde en den is do aid boer noch folie minder as de frou. De boer ropt mar dalik, dat ik wol I'oart gean kin, krekt as 'r tinkt, dat ik dér bang fen bin .... Nou, it mocht hwet! .... As ik 'r hjir üt-reitsje, den wird ik by oaren wer mei iepen earmen üntfin-zen, .... lammen binne r enócli brek en ik nim myn hannen mei .... dos, dat wier net sa slim .... Om ien ding scoe 't ray lykwol spite, as ik hjir nou wei rekke, 't Is om Theunis, .... as ik dy ris bilürkje koe, dér scoe ik wol sin

oan ha.....den wier ik 'r moai üt . . . . De boer en de

l'rou scille der oars net sa swiet oan vvêze, dy hawwe it mear mei Jets -op sa 't liket, .... ik koe dat niis wol wer tiele, do ik sa hwet om 'e kant hinne prato ... Theunis seis, wol ek net rjucht Mugje, dy liket il ek mear mei Jets op to hawwen as mei my, howol hja him somtyds raer oustikelje kin. Ik scil him ek ris in goede ourekken jaen as 'r my wei-mei syn gekke streken oankomt, .... miilk helpt dat wol, . . . in minske trachtet jimmer nei it forbeane .... Kom! ik scil my seis yet mar ris ynjitte, oars haw ik dy lekkre kotly ek hast forgees ré makke. [Hja docht dat.) Der quot;mocht wol in kloentsje yn, scoe 'k tinke, dat komt sokke koffy wol ta. De frou sei: ik wist wol hwet swiet smakke, .... nou, dat is sa ... . mar hja soarget 'r seis wol foar, dat ik net folie lekkers krij, dêrom mat ik my seis mar rédde (Hja giet nei de least en hellet der in great swart kloentsje üt en docht dat yn lij ar kopke. Hja het mei iens ek in stik koeke mei nomd en giet nou wer op 'e stoel sitten ; hja se it:) Si soa sa kin ik it wol ou, lit lijar nou allegearre noch mar hwet weibliuwe; .... mei in kopke lekkere koffy en in kloentsje dér yn en in stik koeke dér by, kin Sjouk it lang allinne rédde .... As Theuuis den letter myn frijer noch ris wirdt, den is 't alhiel yn 'e ês {Hja drinkt er is üt en hyt ris fen de koeke, dernei seit hja:) Hwet soil it de boer en de frou sear dwaen. as hja ris komine to witten, dat Jets sa

Si

great is mei Sibbele Oeges en dat hja feu ïheunis neat witte wol Nou, ik mat ek sizze: it is ek wol hwet üntankber fen Jets, .... mar dat mat hja witte, nammeste mear kans bliuwt 'r foar my oer. {Hja het de kocke wer yn 'e Jian en seil dér wer fen bite)

Jetske, (komt op, hja het de léste wirden fen Sjoukjc heard )

Hwct mat ik witte, Sjoukje ?

SjouK.jic, (kjel, stekt gau de Icoeke yn 'e bus en kriget wyïst hja oercin giet, hjur kopke mei it kloentsje dêryn yn 'e hun, hja seit:)

Hearink Jets! hwet makkeslou my kjel ; iio biste der sa stil yn komd.

Jetske.

Wol, de doar stie op en do gong dat hiel maklik.

Sjoukje.

Ja, it is ek sa, jimme Omke en Moike binne der niis üt-gien. (Hja giet foart)

Jetske.

Hwer scilstou nou hinne?

Sjoukje

Ik soil efkes de doar ticht dwaen.

Jetske.

Dat hoecht net, dy haw ik al ticht dien, .... mar hwèrom nimste dat kopke mei ?

Sjoukje.

Ei! dat scil ik efkes leegje, dat is alhiel fol kollytsjük, . . . . dy kanne skenkt sa ut! ... . {óf )

Jetske, (allinne.)

Ik wit net. as dat wol goed spil is mei Sjouk, hja waerd heislike kjel do ik quot;r sa stil ynkaem en nou giet hja dalik i'oart mei hjar kopke, kwanskwize oin it fen kollytsjük to

35

leegjen, mar der scil wol oars hvvet yn west ha as koffystük en ek miende ik, dat lija hwet yn de büse stiek. As Moike dat eris kaem to witten, den wier Sjouk hjar tiid lijir gau üt .... Kom, nou mat ik earst myn boadskippen marris ütpakkc {Hjn docht dat en leit alle püden mei qoed op 'c tafel.) Alles is 'r noch, hear ! . . . . jonge, as dy koer is wei wést hie, den hie it in forlegene boel wirden. [Uja kriget de flesse üt 'e hoer en seit:) Kom, dy is 'r ek noch 11ja hisjocht de kurk.) It liket wol, dat de kurk 'r 6t' wést liet, mar dat scil dochs sa net weze, {Bja hisjocht nou de flesse tsjin 't Ijocht oan.) de llesse is to minsten noch goed tol, raar dy jenever liket my net sa hiel klear ta. Ik haw oars tsjin keapman Watse sein, dat ik fen de alderbêste hawwe moast. Scoed 'r him ek ris forsind ha? Ik mei wolrisetkes ruke ho dat is. {Hja wol de kurk fen de flesse lüfce om to rüken, mar nou komt Sjouk krckt wer op, hwêr Jetske op hjar har nou sa heislike kjel fen ivirdt en dêrom de flesse mar gau wei her gei.)

Sjoukje, (gnyskjende)

Wird mar net sa kjel, Jets! priuw marris efkes! ....

Jetske.

Ei, ju! hwet miskearret dy, ik seach marris as de kurk 'r wol goed op siet.

Sjoukje

En ik miende, datstou de kurk er of hieste.

Jetske, (snausk.)

Soa! tinkste den, dat ik ek san slynder bin lyk astou ion biste? .... Den krige ik Ijeaver in kloentsje yn 'e kotty, sa great, dat it boppe ta it kopke vitkipe, aef ik stiek in stik koeke yn 'e bus.

Sjoukje.

Wistou hwa 't slynders binne ? . . . . Dat biune sokke dy 't er yn stiltme in fèste frijer op nei halde en den twisken-beiden noch hwet mei de boer syn scan omknoeije.

36

Jetske.

Ik woe wol, datstou fleachste, Sjouk! .... It liket wol datstou 'r jimmer nocht can heste cm it in oar lestich to meitsjen, .... mar rain moast dy mar net hearre, hwent dou biste net wiisder. {Hja hi get nou de boadsJcippen /en 'e tafel, om dij to hergjen en giet der mei óf.)

Sjoukje, {allinne, ivylst hja oer it skouder hinne, Jetske efternei sjocht:),

Dy is ek al wer 3-11 'e vvjukken sketten .... mar dat hawwe hja der foar, as hja miene, dat hja mar alles mei ray dwaen kinne en tsjin my sizze meije .... Sa matte hja Sjouk mar oankomme. (Geale en KlasJce komme nou toer op)

Klaske.

Binue Theunis en Jetske noch net thüs kommen, Sjoukje ?

Sjoukje.

Jetske al, frou, mar Theunis noch net

Geale.

Is Jetske -al thüs, seiste? . . . Hja is üs döchs net tsjin komd, . . . . ho kin dat mülk wèze!

Sjoukje.

Ei, boer! Jets scil de dyk wol omgien wèze en sa hinne jimrae elkoar misroun.

Klaske.

Mar dut is emmers folie fierder om.

Sjoukje.

Nou, hwet scoe dat! ... . as miu goed selskip het, den siket min wol ris de langste wei.

Geale.

Wier hja den net allinne?

Sjoukje.

Dat wit ik net; ... . do hja jn 'e hüs kaem, do al, ... . mar ho hja it underweis hawn hot, dat kin ik net sizze, der wier ik net by.

37

Klaske, (snaush)

Dou tinkste alle herten by dyu eigen, . ... sa astou seis biste woste ek hawwe dat in oar wêze scil. Dou raeiste dy wol skamje, Sjouk !

Sjoukje

Ik my skamje, omdat ik my wolris ten in feint thus bringe lit ?! ... . It liket wol, dat it de frou al forgetten is, dat se ek jong west het .... De frou scil eren de katten ek wol ris yn 't tsjuster kueppele ha, lyk as Jets en ik nou dogge.

Geale-

Kom, kom ! hald dy nou mar wer stil! .... it rint wer fierder nóch, scoe 'k sizze, .... gean mar nei etteren en rop Jets eris, .... hwet docht dy der ?

Sjoukje, (tvylst hja 1 tinne qiet)

Wit ik it? ... . Mülk siket hja wol in nije kurk op 'e flesse. (óf)

Geale, [giet sitten.)

It is langer in wearlichse rare boel, hjir. Elts spint mar tsjin yen op en elts docht mar hwet 'r wol .... Der liket oeral mar ünwaer oan 'e loft to wêzen.

Klaske, {giet ek sitten.)

Ja, it libben scoe yen hast ta in lést vvirde; de iene bui is net oerdreaun, as de oare bigjint wer op to kommen .... Earst habbe wy 'r san lést fen hawn, dat Theunis sa los wielen nou 't dy better liket to wirden, scil Jetske it tsjin üs yn 'e kant lizze . . Dat is nou de tank 'r loar, dat wy hjar great brocht ha; . . . . mar dêrom net .... ik haw it altyd wol tocht.

Geale.

Den moasten jou hjar mar earder foartstjürd. ha.

Klaske.

As ii myn sisters bern wier den hie ik dat ek al lang dien.

38

Geale

Wolle jy dér mei sizze, dat ik it uou dwaen mat?

Klaske.

Ik wol der oars noat mei sizze, as dat ik 'r wol op passé scil, om my net al to folie mei jou sibben to bimoeijen

Geale.

Klaske! Klaske! dat is gjin mienen fen jou . . • • jy habbe ommers jimmev like folie fen Jetske balden as ik.

Klaske, [tige moeilik)

Dat wit ik wol, mar hwèrom sizze jy den, dat ik hjar mar foartstjüre matten hie ?

Geale.

Och, dat wier net sa slim miend, .... kom! lit üs mar wer frede slute. {Hij rikt hjar de hén ta, dy 't hja oan-nimt)

Klaske

Och ja, Geale! dat is ek folie better, . . . . wy matte foaral gjin deilisskip hawwe. As alles üs tsjin rint, den habbe wy elkoars stipe wol dübeld nedich.

Geale.

Ja, dat is sa, ... . lit vis dat foar eagen halde, hwet 'r ek komme mei.

Jetske, {komt op )

Joun, jimme ! kom, binne Omke en Moike wer tlnis ? . . . . Hea, hwet seach ik raer op, dat jimme foart wieren, do 't ik thus kaem.

Klaske.

Soa! .... dat hoecht dy oars net sa nij to dwaen! . . . . sok lang bliuwen aston docliste . . . Mienstou, dat wy nea üiigerêst wirde ?

Jetske

Och, hearink! is it oars net, der hoege jimme net sa un-gerêst om to wirden.

30

Geale.

Soa, net! .... ik tocht oars feu wol, . . . .'tis wrachtich al njeugen ure.

Jeïske.

Ei, nou! 't is ommers Ijochtemoanae en moaiwaer en nou haw ik in omkuyerke makke.

Kla.sk lv

Bistou den de lüele wei omroun 'i ... . döchs net alliune, scoe min hoopje?

Jetske, {lavtt bidrimmele.)

Né ! keapmans Anke, het ray in ein brocht.

Geale.

Allinne ?

Jetske, [kriget in stoel en giet sitten.)

Och ! dat kin nou neat skele, ik bin ominers al goed thus korad.

Geale

Dat kin wol hwet skele. As Anke allinne by dy wier, den moast dy ek allinne werora en dy is like min allinne bitroud, as dou.

Jetske.

Nou, mülk hie dy wol selskip, .... hearink noch ta, hwet meitsje Omke en Moike iimmer in droktme

Klaske.

Soa! my tinkt, datstou der oars net oer kleije kinste, .... mar wiste ho 't is, Jets 'i ... . Jimme hinne nea tofreden; ho mear frijdom min jimme jout, ho mear jimme feu yen easkje. 't Is nea goed.

Jetske.

Ei! dat mat Moike net sizze; .... ik bin sa tankber foar it jinge Omke en Moike my takomme litte. Ik wol wol dwaen hwet Omke en Moike tinke.

Geale.

Sa lang as 't mei dyn siu oerien komt, .... mar as dat net sa is, den giestou ek al mei dyn eigen stive holle troch.

40

Jetske, (tige moeilik.)

Hwet; haw ik den misdien ? . . . . It liket wol, dat Omke en Moike tige min oer my totredeu binne. Siz it mar hwet 'r oan miskearret, dat haw ik folie Ijeaver, as dat jimme sa om 'e kant hiune prate.

Klaske, {mei forbasinge.)

Kom! nou ek dat noch 'i ... . Habbe wy dy dêrfoar great brocht'r¹ ....

Jetske, (skriemende.)

Och, Moike! wêz dochs net sa hird tsjiu my .... Is it myn skild, dat myn beste alden sa gau stoarn binne en is it myn skild, dat jimme my oannomd ha ? . . . .

Geale.

Né! dat is net ien syn skild! . . . . üs skild ek net.....

it wier allinne üt Ijeafde, dat wy dy oannomd en great brocht ha ... . As wij dat net dien hienen, den hiestou nou mülk neat mear west as in earme boerelaem

Jetske.

Dat hie ik ek mar Ijeaver hawn, as dat ik sa faek hearre mat, dat ik mar in oannomd hern bin.

Klaske.

Der ha wy 't al! dat is nou de tank foar al üs goed dwaen.

Geale.

Ja, 't is heislik, . . . . o, Jetske! . . . . wy hienen it sa goed mei dy foar, . ... wy woenen dy wol jerne oannimrae as üs eigen bern, .... mar dou baste dér mar gjin eagen en earen loar, sa 't liket

Jetske.

Ik scil my mar stil balde, hweut ik wit net hwet ik mear sizze aef dwaen scil .... Omke en Moike lykje mar net leauwe to wollen, dat ik san bulte fen jimme hald.

Klaske.

Dat meiste wol sizze; . . . . oan wirden leauwe wy net mear, as de dieden de wirden net wier meitsje.

41

Jetske.

Den freegje ik yet ris: ho mat ik my den halde ?

Geale.

Astou liwet fen üs haldste, den scoestou ek wol hwet mear fen üs Theunis halde.

Klaske.

Ja, wij hieneu fèst tocht, dat jimme joun meinoar thüs komme scoenen en ik koe wol oan 'e faem heavre, dat dy 'r ek sa oer tochte.

Jetske.

De faem is in rabster, dy seit folie mear as hjar moai stiet.

Klaske

Ja, de faem scil ek wol net doge, .... it sell op 't lést sa wol ütkomme, dat wy allegearre forkeard binne en dou allinne goed.

Jetske.

Né! lit my allinne mar forkeard wêze, it kin op my wol óf ... . Mar as ik den sa forkeard en sa üntankber bin, den is 't mar better, dat ik my foartoan seis sykje to redden,

hwent den bin ik jimme goed dwaen net mear wirdich.....

Ik bin den mei iens fen it lést untslein, dat Theunis my oan docht.

Klaske.

Hwet seiste' Theunis dy lést oan dwaen ? . . . Biste den hearrende -dóf en sjende blyn ? .... en fielste den net, ho Theunis alles dwaen wol om dy to bileavjen ?

Jetske.

Ik wol gjin kwea fen Theunis sizze, omdat 'r jimme soan is, ... . mar ik kin him better as jimme him kinne

Geale.

Nou ! sa haw ik it fen myn libben net heard. ... 't Is allinne om dy, dat Theunis him sa forbettere het, .... 't is allinne syn Ijeafde foar dy, hwêrtroch 'r wer op 't goede paed keard is, ... . 't is yn dyn macht om him op dat goede

42

paed to halden en nou sjochtste yn alles noch kwea?.....

Jets! Jets! ik miende net datstöu sa koeste.

Jetske

Omke! . . . . ik haw Theunis altyd jerne as in broer leaf habbe wollen, mar mear as in suster koe ik net foar him wêze .... Yn de leste tiden lykwol, het Theunis him sa tsjin my halden, dat ik foartoan alle achting foar him torlin ha ... . Nou witte jimme ho t ik 'r oer tink; it hegewird-moast 'r dochs ienkear ut.

Gkat.e, [springt oercAn.)

Wol! liab ik fen myn libhen ! . . . . meitsje datste hjir wei komste, . . . . ik wol dy net mear sjen ....

Klaske.

Ja, toe Jets! jouw dy mar of en meitsje datste op bed komste. Aste dy goed bisliepen heste en moarnier yns.jochste datste forkeard hannelste. den kin it mulk allegearre noch torjuchte komme

Jetske, {wylst hja dc triennen mei de skeldoek wcifaget en oerein giet.)

Dat nea! .... (Hja giet skriemende of.)

Klaske, (tsjin Geale.)

Nou, hwet sizze jo nou, Geale!.-... hwet sizze jy nou feu san serpint?

Geale, (giet wer sitten)

Wol! as ik net sa lilk wier, den scoe 'k er om skrieme kinne, dat san sloof net better hjar eigen best ynsjocht.

Klaske.

Ja, en wy reitsje dêrtroch alhiel fen us doele. Wy mien-den twa blide herten to meitsjen en nou blykt it, dat wy alhiel misrekkene ha ... . Ik hoopje noch, dat Jetske ta ynkear komme scil, as is it ek alliime mar om üs jonge, hwent as dy syn sin net kriget den bin ik net sunder eangstme oer him. Hy het non ienkear syn sinnen op Jetske set

43

Geale

Nou, it is sa, ... . howol ik bikinne mat, dat Jetske, nou frij hwet yu myn achtinge dale is

Klaskk.

Ja, der mat al frij hwet tiid oer hinne rinne en hja mat al tige blike litte, dat hja birou het, foar dat ik hjar wer sa goed bihannelje kin as eren.

Geale-

Dat scoe 'k tinke .... Mar om op hwet oars to kommen .... hwêr scoe Theunis sa lang bliuwe?

Klaske

Ja, dat kin ik my ek net bigripe .... Fij! wy prate oer dy jonge en tinke 'r net ienris om dat 'r noch net thus is.

Gkale.

Dat is sa, mar ik mat mar sizze: ik wird nou wrachtich üngerêst.

Klaske.

Ik bin al bang, dat 'r to let oan 't spoar komd is.

Geale

Dat hoechde oars net as 'r goed oppaste, aef it moast wêze, dat de kou de reis hast net dwaen koe .... Ljouwert is noch al in hiel ein.

Klajske

Ja, as jy eris wer in kou forkeapje, den matte jo 'r by bi-tingje om hjar net wer sa fier ou to leverjen

Geale.

Dat is better leau 'k de noed is eigentlyk al to great en binammen mei san farsk oukealle kou ; . . . . mar ik koe 'r nei myn sin in skoan bult jild foar krije en der docht min wol ris hwet om.

Klaske.

Der ha jo gelyk oan en miri sjocht dat ek altyd fen to toaren net sa yn, .... mar myn goede gunst! as Theunis nou alhiel fen Ljouwert of rinne mat, .... hwet wirdt

44

dat in reis .... Der giet nel healvje ujeugeuen ek gjiu trein wer.

Ge ale.

Né, en den kin 't wol middennacht wirde, foar dat 'r thüs komt.

Klaske.

Ja, en den mei al dat jild by him.....hy het syn gouden haloasje ek yn 'e buse, . . ■ . as se him mar net oanpakke.

Geale.

Fij, Klaske! hald jou stil, ik mei 'r net om tinke.

Klaske

Né, en jy kinne him ek net to miette rinne, hwent as jimme elkoar is mis rounen, den wier it net best.

Geale, {giet oerein.)

Dèr liabbe jy gelyk oan, mar ik scil dochs it paed eris ütsjen.

Klaske.

Nou, dat kinne jo dwaen, den scil ik ünderwiles in byt iten ré meitsje foar Theunis; .... dy jonge scil wol honger habbe, as 'r thüs komt

Geale.

Dèr kinne jo op oan, . . . . hy scil hwet leste, (ó/.)

Klaske, (allinne, giet oerein?)

Kom. nou scil ik de itensboel mar ré krije. (Hja docht dat; Jcriget in oansnien healbrea, in grau hólle, hiiter en tsiis en elc wirdt de panne mei spek net for geiten; hja giet sitten en higjint to itensnijen, earst it hrea.) Theunis mat mar in aerdich hymke brea ha, tinkt my, mei in goed stik spek 'r op, dat kin in gatsje stopje. {IIja snijt in stik brea fen trije fingers tsjük en leit der in lape spek op fen komsa) Si soa, dat past krekt yn in boere mage; dat is better as al dy grientespillen en mear fen dy fladderijen; . . . . lit dèr de stêdlju mar op om haffelje 'en foar myu part 'r hjar gallich oan ite. Geale en Theunis kinne de griente wol bouwe, as de stêdlju it mar ite wolle .... den wasket de

45

iene han de oaro. Kom, nou ek noch hwet bolle en in stut 'r by. {Hja snijt iiva stikken bólle hast like tsjü/c as it brea en bileit it iene mei hüter en tsiis en it oare mei spek, as hja dat dien het seit hja.) Nou noch in stut (Hja siket op 'e tafel) Hearink! baw ik de stüten noch forget-ten ? . . . • kom, den mat ik noch efkes oerein. [Hja docht dat en hellef twa stüten en giet iver by de tafel sitten.) Dy scil ik ek beide mar ré meitsje. ;Hja docht dat, de iene iver mei hüter en tsiis en de oare mei spek, dêrnei seit hja:) Si soa! sa kin 't foarearst ek wol scoe 'k sizze, .... as ik noch hwet supenbrij, aef tsjükstrou, aef griene earte stean hie, den koe ik him der noch wol hwet fen opwaermje; . . . .

mar dat is 'r net mear.....dat hawwe dy beide arbeiders

to middei allegearre opiten .... Ik wit net ho 't Geale der by komt om sokke lju op 'e kost to nimmen, dy slokke alles 'r troch en den kinne hja by 't wirk de groun net rikke sa grou binnen hja den. Den dürret it ornares net lang aef den krije hja toast, hwent dat giet sa as min earst to folie iten het en den giet it op de süptunne ta en sa dwaende giet 'r in bulte tiid forlin (Hja, giet oerein) Nou woe ik wol ris witte ho Jets it makke het, .... scoe hja ek op béd gien wêze? .... Ik scil Sjouk eris eikes freegje (Hja ropt bij de daar:) Sjouk! kom hjir ris efkes!

Sjoukje, {komt op.)

Hwet mat ik, frou ?

Klaske.

Dou hoechste neat, mar six my eris .... is .Tetske ek op bed gien ?

Sjoukje.

Ja, .... it stie 'r fèst net bést foar mei hjar, hja skriemde triennen as balstienen en do ik hjar frege hwet hjar skeel-de, do sei hja tsjin my: dat rekket dy net .... Soa sei ik, rekket my dat net! . . . . nou forsüp den foar myn part yn dyn eigen triennen.

•V.

* *

4G

klaske

Fij, Sjouk! sok raer sizzen.

Sjoukje.

Dat seit de frou nou wol . . . mar as min sa oustikele wirdt fen immen der min meilijen mei liet en dy dat meilijen oars net ienris fortsjinnet .... scoe min den net kügels wirde ?

Klaske.

Mar hwerom scoe Jetske gjin meilijen fortsjinje, hja is ommers in wees, hja het gjin alden en wier, as lija üs net hie, eigentlyk sa folie as allinne yn 'e wrald. ?

Sjoukje.

Mar just omdat se jimme het en sa folie oan jimme to tankjen hot, mocht hja dy tank ek wol ris iepenbierje . . . . mar fluite ! . . . . hja docht krekt oarsom.

Klaske.

Seit hja den kwea fen üs?

Sjoukje

Wol né! dat nou just net, frou, .... mar twisken sizzen en dwaen is in great underside.

Klaske

Mar hja docht üs ommers ek gjin kwea. Sjouk !

Sjoukje.

Net rjucht streeks, mar dochs docht hja wol hwet, dat jimme net bést oanstean scoe as jimme dat wisten

Klaske.

Hwet is dat den ?

Sjuukje.

Och, frou! ik wol oars gjin kwea fen Jetske sizze, mar ik mei it ek net langer for jimme swije .... Jetske het in frijer, der 't jimme neat fen witte, wol 'k leauwe

Klaske.

Ei, kom! dat scil dy wol misse, aef mienstou der üs Theu-nis mülk mei ?

47

Sjoukje.

Né, Theunis net! . . . . as it dy wier, den scoe ik my wol stil halde, hwent den scoenen de boer en de frou it seis wol sjen.

Klaske.

En jouns heste noch sein, dat Theunis en Jetske mulk wol togearre thus komme scoenen.

Sjoukje.

Nou ja, dat die ik mar omris to hearren hwet jimrae dêr-fen sizze scoenen.

Klaske.

Ik wit net, Sjouk! .... ik leau datstou 'r nou hwet yn om bigjinste to praten ; .... dat wol to minsten net yn mij del.

Sjoukje.

Dat jimme it net leauwe wolle, dat mat de frou en dy seis witte, ik kin jimme it gelove net jaen, .... mar de tiid scil 't ienkear wol ütmeitsje, dat ik gelyk ha en mulk wol earder as wy nou tinke. {Nou wirdt de doar opdien en komme Geale en Theunis mei alle gewelt op. Klaske en Sjoukje springe fen kjeltme oerein. Theunis tige forsutere fait op 'e neiste stoel del en guit as in mal houn, so oerstjur is r. Geale is ek athiel fen syn saken.)

Klaske, {alhiel forhüke)

Och, hearink ! Invet scil üs nou oerkomme ?!

Geale.

Freegje Ijeaver hwet üs oerkomd is! . . . . Hja liabbe Theunis oanpakt en him alles ounomd.

Klaske, (hja slacht de hunnen yn 'noar en ek Sjoukje docht dat:)

Oanpakt sizze jo! ... is 't wrachtich sa? ... . den haw ik der al toarfieling fen hawn, hwent hwet haw ik niis tjin jou sein, Geale! ....

Geale.

Ja, it is sa, en wier ik do dalik mar foart gien, mulk wier

48

ik den noch earder noch komd om Theunis to helpen, hwent hja habbe him oan dizze kant feu de barren to pakken hawn, seit er.

Klaske, {wringt de hannen sa oer-stjür is hja.)

Och ! och! en dat wiles wy hjir sa gerêst mei'noar sleten !. . . {Hja giet nei Theunis ta.) Och, myn Ijeave jonge! . . . . habbe se dy ek dea makke? .... lit my eris sjen. {Hja Icriget Theunis hij de hun.) Libbeste noch wol ?

Theunis, {snikkerjend en langsmn.)

Ja, mem! .... ik libje . , . noch .... al ... . mar ik haw . . . omtrint .... dea .... west . .. Hja habbe my ... . omtrint .... smoard • ... en nou .... bin ik noch ... sa tril .... deril .... derich! (hy gappet.) O! .... o .... a .... a .... a!!!... .

Klaske

Den moaste mar gau in lyts slokje ha. dat sell dy wol goed dwaen. {Tsjin Sjoulcje.) To Sjouk! helje de flesse gau eris . . . . Jetske het jouns krekt in flesfol béste jenever meinomd.

Sjoukje.

Kom. frou ! dat wol ik wol jerne dwaen, fij! ik moast der al lang om tinzen ha, mar ik bin ek alhiel ut 'e rifel, sa bi-gruttet it my om dy goede Theunis. {Hja faget sa heare de triennen üt de eagen en giet .óf.)

Klaske.

Och ! dat sloot, net! Sjouk wit mei hjar seis ek bast gjin rie-

Theunis.

Ne! dy is foar my .... folie better as Jets!. . . . Sjoukje scoe it . . . nea tastean .... dat hjar frijer my .... sa ta takele ....

GrEALE.

Hwet woste dérmei sizze, jonge !

Theunis.

Dat scil ik jimme wol sizze, as ik earst mar hwet bikomd

49

bin .... Dér komt Sjouk leau 'k wei^- oan, mem ! . . . . Pij ik bin noch sa ... . tril .... deril . . . . derich- (Hy gappel wcr.) O!-.. .o....a....a....a. ...!!!!

Sjoukje, {komt op mei de jenever flcsse en in romer )

Der is de llesse al frou, wol ik Theunis mar in romerfol ynjitte ?

Klaske.

Ja , to! doch dat mar, de hannen stjitte my sa oan, ik scoe dat seis hast net ienris dwaen kinne. wol k leauwe. (Sjoukje set nou de romer op 'e tafel en jit dy fol. Klaske en Geale geane ünderwiles sitten)

Sjoukje

Nou, ïheunis! dér stiet in lekker slokje t'oar jou, priuw nou mar ris

Theunis.

Och 1 scoestou my de romer net efkes oan de müle halde wolle, Sjouk? .... ik doar seis hast net hwent ik bin noch sa trilderich.

Sjoukje.

O! mei alle soarten fen Ijeafde, .... hjir raar . . . byt 'r mar goed yn. (HJa hdldt him de romer oan de müle.)

ïheunis, {docht nou in goede hap mar spuit it dalik wer lU, hij seit:)

Och hearink, Sjouk! hwet biroerd goed jouwste my dêr to drinken, dat het mear fen sleatswetter as fen béste jenever.

Klaske.

Ei, jonge ! dou wiste net mear ho de jenever smakket, dat komt fest omdatstou it nea mear krigeste .... Ho scoe dy jenever net goed wêze ! . . . . Jetske het se to joune krekt helle.

Theunis.

Nou, it kin wöze, dat it dêrfen komt en dat ik it mis ha, mar ik leau it net .... priuw jimme seis mar ris. {Nou jit Sjoukje iver in romerfol yn en Geale primvt dêrfen.)

50

Ge alio, (wij 1st 'r tigc priuwket.) lliüunis Let gelyk, dat is mar hvvet flau wetter en oars neat, hear! . . . . priuw jimtne ek marris. {Nou priuwe Klaske en Sjouh ek en sjugge der heide like fiis /en.)

Klaske.

Och, sei! hwet is dat raer goed.

Sjoukjk.

Ja, dêr scoe min de koarts fen krije .... mar nou giet 'r ray in Ijocht op.

(jEALU

Hwet mienstou dêrmei, Sjouk !

Sjoukje,

Wol boer ' ik wit klear, dat Jets ünderweis selskip hawu het en ik tink hast /en Sibbele Oeges, hwent dy het lijar alhiel bigeistere. Nou scil hja dy ünderwei's wolris goed trak-tearre ha en het hja dêrnei de flesse wer fol wetter dien, dat kiu hast net misse, wol 'k leauwe

Klaske.

Ei, Sjouk! ho komste der by, sa ündogeiis kin Jetskedochs net weze.

Theunis, (hiyjint better to praten.) Nou, ik wit net mem! ... ik leau, Sjouk koe wolris ge-lyk ha. : . . . hwent nou 't Sjouk dat seit, giet 'r my ek in Ijocht op . ... Ik hie Sibbele al yn e rekken foar de jinge dy t my oanpakt het, hwent howol ik him net sjoen ha, kaera dochs de stimme my wol bikind foar en nou 't Sjoukje dat seit, bin ik ï yn ienen, dy stimme wier fen Sibbele en fen nimmen oars

Geale-

Och, hearink! men scoe dochs net hoopje, dat myn sisters-bern, dêr skild mei oan het!

Theunis.

Né! dat hoecht derom sa net to wezen, heit! Ik fetsjenou de hiele saek wol. Sibbele liet Jetske thüsbrocht en dy het ünderweis de flesse eris tige oanspritsen en dêr komme aller-

haude forkearde dingen ut foart. (Ibj slacht dc eayen foar-dd, krcht as skammet 'r him.) Ik haw der eren ek underfilling fen hawn .... 't Is skaude foar my, dat'k itsizze mat

Klaskk, {giet oerein enstrykthim mei de han oer 'e holle)

Och, myn béste jonge ! praet dér mar net raear oer, .... Invet foarby is, is foarby; . . . . wy binne sa lokkich datstou ta ynkear komd biste. Hald dy foartoan mar oan it goede lest, myn jonge! . . . . den kinne wy, hwet ienkeard bard is, wol lorjitte en bistou us dübeld Ijeaf.

Geale.

Lit Theunis nou fierder fortelle, mem !

Klaskk.

Dat kin wol, mar den mat 'r by de tafel komme.....

nou 't ik him net in slokje jaen kin, mat 'r mar hwet waerme kolïy ha en in byt iten, dat scü him ek wol helpe.

Theunis.

Dat kin wol mem, hwent ik bin noch al hwet trilderich.

Sjoukje

Scil ik den marris ynjitte, frou?

Klaske

Ja, Sjouk'quot;, dat kin wol {Hja kriget Theunis hy de earm en liedt him net dc tafel, hwêr hja nou allegeare hij sitten geane. Klaske rikt Theunis it Irea mei spek ta en seit:) Hjir, Theunis, der is in stikjen iten foar dy.

Theunis.

Danke, men! . . . . nou, dat kin aerdich hwet helpe Mar ik wol earst jerne hwet drinken ha, . . . ■ scil ik earst marris opdrinke? Den kin ik dêrnei fierder fortelle en matte jinime, as ik ütpraet bin, marris mei noar oerlizze ho ' t wy mei de saek oanmatte, wylst ik myn iten op yt. {Hij drinkt syn Icoffij op.)

Geaee.

Dat liket my goed ta, ik bin tige nijskierrich om 'r mear fen to witten.

52

ïheun1s.

Nou den .... mar hwêr wier ik ek hast oan ta komd ? . . . . O ja! ik bin 'r al wer. Ik hie jimme krekt for helle, dat nei alle wierskynlikheid Sibbele Jetske thus brocht het en

troch hjar omreitseu traktearre is.....Do is 'r allinne wer

omkomd en het 'r my foun, wylst ik op 'e bank siet to rêsten, dy 't der oan de wei stiet njonken de tün fen mynhear Krol-sma. Mülk dat ik wol efkes yn 'e sliep fallen bin hwent ik wier nei al dat rinnen sa wirrich as in maits. Do hot ï stil inyn kouedek krige en my dat oer de holle (lapt en om e hals fêst boun en sa dwaende koe ik neat sjen en mar in bytsje hearre.....Nou kinne jimme it oare allegearre wol riede.

Geale, [yn him seis.)

Wol, fordomd! hwet liep oerlein, net? . . ■ • Mar net lie-pernóch om 'r sa foar wei to kommen, Sibbele! , .. • wachtsje mar ris hwet, feint! . . . . Gealebocr is 'r ek noch en dy scil dy wol to pakken nimme- Rarst scoeste üs, us Jetske onhandig meitsje en nou Theunis noch oanpakke en alles ont-stélle! . . . . dat scil ik dy bitelle sette, feint! . . .

Klaske.

Hwet wolle jy den dwaen, Geale ?

ge ale.

Sjouk mat Jets roppe , den scil ik dy earst under hannen ha. ünderwiles kin Theunis syn iten opite en den geane wy dêrnei togeane nei de fjildwachter om mei him Sibbele to pakken en as it mülk is, it haloasje en it jild wer to krijen.

Klaske.

Mar as 't noch ris oars ütkaein, Geale, .... as Sibbele dêr net ris skikl oan het, ho den?

Geale.

Dêr is gjin mis op, Theunis het ommers syn stimme heard, seit er.

Sjoukje

En ik wit klear, dat Sibbele Jetske thus brocht het en ik

53

haw ek sjoen, dat hja de kurk fen de llesse óf hie. Kom ik scil hjar mar roppe. {oj.)

Klaske.

Och! och! hwet matte wy hwet bilibje; och, Geale! scoe it mar net better wêze, dat wy de saek mar reste lieten ?. .. Wy reitsje dêrtroch en foaral us Jetske op allemanstongen.

Geale.

Der helpt neat oan, it kwea mat straft'wirde en den kinue Jets de eagen ek ris iepen gean. Is t net heislik, dat hja jimmer us Theunis, dy beste jonge, oustikelt en san divel as Sibbele oanhaldt ?

Theunis

Och, heit! Jetskj scil nou wol ta ynkear komme enden wol ik it hjar jerne forjaen, dat hja sa weasich is. (Nou komt Jetske op yu hjar nachtjak.)

Sjoukje, (is e/ter hjar en jont hjar in triuw yn 'e rêch en seit suntsjes:)

To slynder, meitsje hwet ou.

Jetske, (wylst hja hjar omdraeit nci Sjoukje, ek suntsjes:)

Pas op, Sjouk I astou net hawwe woste. dat ik dy forklap. {Hja komt hy de tafel en giet op in stoel sitten, hja seit:] Och, hearink! hwet hearik! .... is 't mei Theunis net goed ?

Geale.

Né! lang net, ik tochte, der scoestou wol hwet fen witte. (Under wil is sit Theunis to Hen.)

Jetske.

Ik der hwet fen witte, Omke ? Ik wier ommers al opbèd, foar dat Theunis thus kaem.

Geale.

Nou kom, vvêz yn ienen mar net sa mülryp, fortel üs earst mar ris hwa 't dy thüs brocht het-

Jetsle.

Wol! hwa scoe my thus brochtha, ik hajimmejounsalsein. dat keapmans Anke my in eintsje brocht het. 4)

54

Geale.

Dat is 'r mar om hinne praten; . . . . dou woste, aef clou doarste it net sizze, .... nou, den scil ik it wol dwaen ; Sibbele Oeges het dy thüs brocht

Sjoukje.

Ja, Jets! liich der mar net ora; . . . . do ik ef kes buten-doar dikere ha, nei datstou thüs komd wierste, haw ik him it paed ütgean sjoen.

Jetske, {snausk.)

Ei. slynder! hald dy stil, ju! .... doarstou ek noch prate ?

Sjoukje.

As ik de wierheid foar ha, den dear ik alles sizze en hwa 't hjir in slynder is, dat wit de frou wol.

Klaske

Ja, Jetske! wy habbe hjir in raer gefal. Omdat Theunis sa foralterearre thüs kaem, scoe ik him gau in lyts slokje jaen. feu dy jenever dystou meinomd heste en nou blykt it us, dat 'r wetter yii dy flesse is, ynplaets fen béste jenever. Ho is dat sa komd ?

Jetske, (forlegen)

Och hearink, Moike ! dat kin net wier wêze

Geale.

Wier is 't; . . , . wy hahbe it allegearre preaun en wol ik dy nou ris sizze, ho dat komd is ? Dou heste ünderweis, Sibbele traktearre en dy seis mulk ek eu do hawwe jimme de llesse wer fol wetter dien.

Jetskr, [hoarst yn triennen ut )

Ocli, Omke! hwet is dat in swiere biskildiging en tagelyk ek in greate leugen. Het dy smoarge faein jimme dat wiis makke ?

Sjoukje.

Pas mar op dyn eigen smoarge dingen; . . . . as de biwizen sa goed tsjin dy binne, den hoech ik de boer en de frou neat wiis to meitsjen.

Jetske.

it liket wol, dat jimme my altegeare ha matte. Jouns

53

habbe Omke en Moike al tige tsjin tny oau sitten, .... nou bigjint dy faem ek noch, .... as Theunis hou ek noch mei oanfalt, den steau ik allinue tsjin jiinme meiaoar oer, .... ik earme wees!! !

Geale.

Ja, wol earme wees! . . . . Mar dat hie oars wêze kinnen, Jetske! astou üs sin mar dwaen wollen hieste en dj net for-sliugerste oan dy gemiene Sibbele

Jeïske, krimpen )

Dat is gjin torslingerjen, Omke! as ik Sibbele Ij eaf ha omdat 'r deuchdsum is, ... . Sibbele scoe gemien wêze ? . . . . Dat wol ik net hearre eu dat mei ik net oer my geau litte. Der meije mear sokke goede wêze .... better feinten binne dei-net. Hja bilasterje him dy 't oars si/.ze.

Geale.

Dou biste sjende, blyn, Jets! en dêrom biklei ik dy; mar ienkear matte dy dochs de eagen iepen gean en dêrom mar ho earder ho better .... Sibbele het, nei dat 'r dy thüs brocht en in moaije rus üt dyn flesse yn lüe, .... Theunis yn it nei hus ta gean oanpakt en him alles omtstellen en sa dalik geane wy nei de fjildwachter om it oan to bringeu.

Jetske, {springt mei in wylde gjalp oerein.)

O!.... a.^.a!¹!.... Sibbele in dief!!! . ... dat is in forflokte leugen !....0!aa!!! Moike ! . . . . help my! . . . . Ljeave Omke! . . . . siz, dat it in leugen is! . . . . Omke! Moike! . . . . och, wêz net sa wreed !! . . . Moike ! help my !! . . . . help Sibbele !!! [Hja icol Moike heet Ier ij e mar dy ivaerdt hjar óf en non fait hja mei in wylde laits yn ünmacht oer it toaniel)

1

t g i r d } n fait.

50

:i lt;1 lt;i X5 i lt;11' i ii w.

Ljeafde en haet.

Tkije moanne letter.

It toaniel is de wenkeamev fen Oege Sibbeles en Wikjemoi, syu wiif. Ia tige ienfaldige keamer mei in tige ear-moedige tafel, ek sokke stoellen en oar hiisrie.

Jetske de wees sit by de tafel mei de hannen oer' noar. Hja is nou tige snterich yn 'e Mean en het in srncl silver en eariisder op. Sa wirdt it girdyn ophelle-

Jetske. {giet mei in siviere sucht oerein.)

Kom! ik mat wol hwet thé sette; as Wikjemoi to wekker wirdt, den scil hja wol sin oan in kopkefol ha. {Hjamaltket de thé ré en seit ündenvilcs:) Och, och! nou haw ik hjir al trije moanne by Sihbele syn alden wenne en sa lang het Sibbele al yn de finzeuis sitteu .... Trije moanne yn foar-arrêst! .... en dat yet ünskildich! . . . . Mat it rjuchfc den san langsum tbrrin ha en is 'r san foarbireidinge nedich om in saek goed to ündersykjen ? .... Is it rjucht, om immen sa lang ten syn frijdom to biroljen en oan syn sibben to ünt-nimmen, allinne op oanklachte fen san divel as Theunis is ?.... Habbe den de triennen fen syn béste alden op nimmen maar yniloed en soil us bea, om him los to litten, nea forheard wirde ? ... . Mat syn sike mem den to grouue gean en syn aide heit de réch kromje under it pak dat him oplein is ? . . . . En mat ik it duldsje, dat hja myn Sibbele, myn takommene, myn alles, sa mishannelje, sa it libben forgalje, sa syn frijdom untnimme ? . . . . hy! de earlikheid seis, hy! de beste üt de bésten, hy! de ijeafhabbenste soan en de oppassendstc jonge dy 't er is !! (i//a ivynt hjar ho langer Invet mear op )

57

Is 'r den gjin rjuchter meav dèr boppe, dy 't de ünskild fordiedicht en de skildige straft? .... Is r den gjin heit mear yu e himmel! gjin heit foar de earme wezen, dy hjir op ievde alles forlin ha ? ... Hwèroan haw ik 't fortsjinne, dat ik sa lije mat?! Hwèroan, Sibbele syn alden! dat 'r hjarren, op bjar aide dei, noch san kvoane op 'e holle set

wirdt ?!.... Ik Ireegje.....hwèroan ?!!.... {mei /or-

heffmg fen stimme.) Dat is dyn skild, Theunis I ... . divel yn minske oansjen! . . . . dat is dyn skild, süplap! . . ■ . dat is dyn skild, oanrander fen eare en ünskild !!!.... Ik seach dy hjoed noch vinnen mei de holle omheech, grutsk as in kalkoenske hoanne, yn it bitrouwen, datstou de striid woen heste, nou 't Sibbele efter de traly's sit en mulk hjoed syn fonnis kriget en ik ta carmoed lorfallen bin; mar dat scil dy sur opbrekke • ... O ! it is neat, earraoed to lijen, moaije klean, goud en silver misse to matten! .... quot;t is neat, dat yens eigen goede namme lije mat, as yens gewisse mar suver is! . . . . mar it goedskiks oansjen to matten, dat it Ijeafste hwet min op ierde het, yn it slyk weitrape wirdt, .... dat de ienige persoan, dy 't troch syn deuchden yens herte woun het en foar hwa min mei blydskip yens libben jaen scoe, .... forgrusele wirdt!!.... o! dat is net to sjen ! . . . . dat is net to dragen!!.... dat is net üt to stean!!!.... En dèrom, Theunis! . . . . wrake oan dy! . . . . wrake! ta salang datstou üntmaskere biste! . . . . wrake! ta dat de ünskild fen Sibbele oan it Ijocht komt en by, lyk as eren, de holle wer frijmoedich opstekke kin en dou oan syn toetten krüpste en smeekste om forjiffenis .... Ha ! dou mienste datste it raar allinne mei in swak en hulpleas fromminske to dwaen heste . . . mar de IJeafde en de haet scille my kreft jaen, .... der kinstou op oan .... en nea scil ik rêste foar datstou for-plettere oan Sibbele syn foetten leiste. {Hja giet wer sitten en nimt hjar breidsjen op en seit nou folie kalmer:) Mar Theunis syn alden, Omke en Moike, dy habbe jinamer sa goed

58

foar my west en it lest dat hja my oan dien ha, dienen lija, forbline troch de liepens fen hjar undogenske jonge, .... sa 't hja miene, .... ta myn eigen bést . . . . Tk wol 'r hjar dêrom gjin skild foar oan rekkenje ea it sell myselsswier falle as ik hjar yn 't lijen bringe mat troch hjar scan to üntmaskerjen; . . . . mar dóchs kin ik net oars. De unskild fen Sibbele to fordiedigien, dat mat bj my boppe alles gean en lokt dat, den kin it net oars, as Theunis rekket 'r foar. {Non komt V ut it hédsté in stimme fen Sibbele syn mem

dij 't lijende is : (¹)) Jetske! ik haw san toast.....scoene

jy . . . . my ek .... in bytsje drinken jaen wolle?

Jetske, [oerein.)

O, ja! Wikjemoi, mei alle Ijeafde, .... hea! binnejy nou al to wekker ? . . . . Ik miende. dat jo noch sa swiet sliepten. [Hja bringt Wikjemoi in kopke thé.)

Wikjemoi, (langsum )

Ik haw al hwet sliept, Jetske, mar swiet sliepe, der is gjin tinken oan, .... as ik to wekker bin, den tink ik jimmer oan Sibbele en sliep ik twisken beiden al ris hwet, den dream ik oer him.

Jetske.

Och, Wikjemoi! jy matte jo net al to üngerêst meitsje oer Sibbele. Hy is ommers in sterk jongkeardel, . . . . hy kin wol hwet ütstean en derby is hy unskildich, .... dat docht him de holle der wol boppe halden.

Wikjemoi, [langsim en slepende.)

Och, ja! Jetske, oan syn ünskild twivelje ik ek net; dat kin in metn fen san béste jonge net dwaen; mar de fortin-king leit op him en in care frage is it, as 'r syn ünskild

1

Dit bedsté kin min yen wol efter de skermen forbiele as 'r mar twisken twa skermen yn, girdinen hingje op in wize as foar in bêd, den is 't net iens nédich dat 'r immen op 'tbêdleit. Wol min Ijeaver in ledikant op it toaniel mei Wikjemoi der yn, dat kin ek like goed.

59

biwize kin. Dat hja syu foetstappen foun ha neist dy fen Theunis, dat pleitet sa tsjiu him.

Jetske.

Mar, Wikjemoi! hja habbe myn foetstappen en dy fen Anke en feu mear oaren dér ommers ek al by foun. Ho folle geane 'r net de wei lans, dy 't der efkes op dy bank sitten geane to resten.

Wikjemoi.

Ja, dat is wier, mar dy oare wirde net biskildige en Theunis haldt mar fol, dat 'r Sibbele syn stemme heard het, do 't er oanpakt waerd.

Jetske.

Theunis is in gek en in dogeniet. Dy kin alles wol sizze, mar dat is noch gjin biwiis En biwiis feu skild mat r earst wêze, foar dat hja Sibbele strafte kinne.

Wikjemoi.

Dat is wol sa, mar al litte hja him los, omdat hja him neat biwize kinne, .... sa lang as syn ünskild net oau 't Ijocht komt, bliuwt dochs de fortinking op him rêsten en dat kin Sibbele nea ütstean.

Jetske, (bimoedigjend)

Nou kom !• ... til der mar net sa swier oer, dat scil wol hwet mei talie en oars scille wy him dat troch üs Ijeafde wol forgoedsje. As ï fielt, dat 'r yet trije herten fol Ijeafde foar him klopje, den kin oars de hiele wrald him neat mear skele.

Wikjemoi, {mistreastich)

Och! Jetskeljea, dér tinke jy forkeard oer; 't is foaral syn Ijeafde foar jou, hwêrom Sibbele san priis op syn goede uamme stelt. Nea scil 'r it weagje om jou in uamme oan to bieden dy quot;t bismodse wirdt, .... earder giet 'r de wide wrald yn uei in oarde, dêr hja him net kinue.

Jetske.

En den us hjir mei'noar elter litte ? .... Né! dat scil nea barre, sa lang as ik 'r bin. Ljeaver scoe ik de skild op

60

ray nimme, as dafc ik Sibbale feu syn alden gean litte scoe . . . Mar komoan jy matte noch hwet rest nimrae, jy formoeije jo al to tolle, trachtsje yet hwet to sliepen. Dokter liet us sa oplein, dat wy oppasse moasten, .... 't Wier nou aerdich yn 't betterjen mei jou, sei 'r, en dat kinne wy ek wol sjen; raar dóchs koe to folie swierichheid alles noch wol bidearre en dêrora mat jo nou wer hwet stil wêze, hear Wikjemoi! . . . Kom! ik scil de girdinen mar wer hwet oandwaen, aef wolle jj earst yet hwet thé ?

Wikjemoi.

Né, tank jo, Jetske, tankje myn bern. Och! hwet binne wy lokkich yn üs lijen, dat wy jou noch habbe en dat jy üs sa bysteane.

Jetske.

Kn ik bin lokkich, dat ik noch treast en ünderdak by de alden fen myn Sibbele fyn. (Jlja docht de girdinen ticht.] Rest wol, Wikjemoi ! {Hja komt wer nei foaren en for-folget :) Och! dat aide sloof, ho sell it dêrmei koimne as Sibbele eris foroardiele wirdt Ik scoe wol sizze, dat dêr gjin freze foar hoecht to wêzen, mar min is dochs net gerest, foar dat min wit ho it is. Der barre somtyds sokke rare dingen . .. Sibbele scoe de earste net wêze dy 't ünskildich straft waerd ! . . . Mar dat is ek it slimste .... Dochs as komt 'r al los, sunder dat syn ünskild dudlik blykt .... hwet den noch ? . Ik liaw der oan 't nou ta net oan tocht, mar 't is sa lyk as syn mem seit: . . . . Sibbele scil it nea goedskiks fordrage as syn namme net suver wer foar 't Ijocht komt, ik leau dat wol mei Wikjemoi, ik kin Sibbele dêr wol foar. (Hja giet iver op 'e stoel sitten en fay et de triennen iit 'e eagen) O! ho soil it den korame, .... ik wol oan myn eigen lijen net ienris tinke .... mar och ! dy aide rainsken .... syn heit en mem . . . . ho scil it dérmei komrae. Aide Oege giet nou al krom under syn leed en Wikjemoi kin dat, scoe 'k wol sizze, net oerlibje. Nóch wit hja der net fen, dat it

6L

rjucht hjoed utspraek docht; noch wit hja der net fen hwet swird 'r boppe hjar holle hinget en ho swier de slach wêze kin dy 't hjar tabrocht wirdt {Hja docht de hanncn gear en slacht dc eagen omhegen) O, God! o, God! jouw us kreft om dat jinge to dragen hwet 'r op üs skouders lein wirdt en sparje foar üs de alden fen myii béste Hibbele. [Hja leit de holle foar oer op 'e tafel en nou homt Dokter op.)

Dokter, {w ijlst V de hoed of docht en de stok yn de hoeke fen de keamer set.)

Goe'n dei, jongtaera ! . . . . hwet miskearret der nou can, binne jy nou ek al siik ?

Jetskë, [stekt de holle op.)

Dei, dokter! né, ik bin net siik, mar it leit allegearre sa swier om my hinne, it libben is my hast ta in lést.

Dokter.

Och, kom! is dat hou ek praet foar san kreas jongfaem, der it libben noch sa folie swiets foar habbe kin ?

Jktske, {giet oerein.)

Och ! hwet swiets scoe it libben noch foar my, earme wees dy t ik bin, habbe kinne .... Fen myn sibben wird ik forstaet, .... ik wird ünderhalden fen in pear earme minsken, dy 't nauwerneed yn hjar eigen needdrift forsjen kinne en de ienichste op hwa al myn hope boud wier, sit yn de finsenis. Hwet scoe ï nou noch foar my oerbliuwe ? {Hja jont Dokter in stoel.)

Dokter, {giet sitten.)

Kom ! kom ! net sa jimmeroan oan 't swierste ein fen de balke tille ; as de need op 't heechste is, is ornares ek de redding tichte by. Hjoed moast de rjuchtbank utspraek dwaen en mülk is Sibbele nou wol op reis nei hüs ta ; to minsten ik haw fen neiby heard, dat it de rjuchter oan oertsjügende biwizen üntbriek om 8ibbele foar skildich to forklearjen en dat de saek wol eingje scoe mei him los to litten.

62

Jetske, {giet eh wer sitten.)

As dat de ein is, dokter, den habbe wy noch net folie woun.

Dokter

Ho sa uet! dêr fetsje ik neat fen.

Jetske.

Och, dokter, .... frij littiiig troch brekrae oan biwiis, is noch gjin ünskildig forklearing. Den bliuwt Sibbele noch under fortinking en scille lija him like folie mei de finger efternei wize, as dat r foroardiele wirdt.

Dokter

Nou, kom! dat scil sa slim net gean, de measte en dêr-ünder de beste rainsken, habbe enoch meilijen mei jimnae en mei Sibbele en dy kinne him 'r wol foar, dat 'r net yn steat is om sokke dingen to dwaen, as hwêrfen hy bitichte wirdt

Jetske.

Ik tankje jou loar dy wolmienende wirden, dokter; dat is den to minsten noch ien Ijochtstrieltsje yn de oars, sa tsjustere neare nacht.

Dokter.

Ei ja ! twivelje mar net oan de takomst. Hald oan it ge-

love fèst, dat de deuchd ienkear triomtearje scil.....dat

makket de lést dy 't op yens skouders leit, lichter en forsêttet

de soargen fen 't libben.....Mar hwêr is aide Wikjemoi ?

Ik scoe yet efkes by hjar sjen, mar hie hjar troch üs praten wraclitich hast al forgotten,

Jetske.

De aide frou leit op bèd, dokter.

Dokter.

Op béd ! .... is hja den wer minder wirden ?

Jestke

Né, dat just net, mar dóchs wolle hjar kreften net rjucht oanwinne.

Dokter.

Den mat lija biliven net to folie op bèd lizze; 't wier bet-

(53

ter. dat hja mei sok moai vvaer de doai^- üt wier; it bèd nirot ek kreften.

Jeïskk, {mei forlasing.)

Mar dokter ! jy liabbe my sa oplein, dat ik tige op hjar passé moaste.

Dokter.

Dat is wier, mar ik hie der net mei vu 't each dat hja jimmer op bèd lizze mat. Ik woe dêrmei mar sizze dat jimme hjar sa folie mülk opfleurje moasten, op dat hja net al to swiersettich wirde scoe, mar d^rfoar is 't bèd net it rjuchte plak; den is 't by moai waer lyk as 't nou is, yn de frije natür folie better, .... hwêr de blomkes hjar kleuren en geuren yn 't rounte spriede, hwêr de bijkes sa gounsje en de fugeltsjes kwele en sjonge Dat forrümet it herte, hwent dat is eat, dat in heger macht üs takomrae lit en dat gjin kweade

minskeu üs üntnimme kiime.....Kom! ik mat marris by

Wikjemoi sjen en as 't hwet kin soil ik hjar it bèd utjaije en nei buten ta. (Ihj giet non nei 't bêd ta en docht de qir-dinen iepen)

JeïSke, {is dokter folge, hja haldt hjar de lea fést fen eangst-me en seit wylst hja neist dokter hy't bêd stean giet .•)

Is Wikjemoi to wekker?

Wikjemoi, (gapjende.)

Nou, fanke, sahwet, ik slümere san bytsje, mar ik dreamde ek al wer; mar hwet is 'r, is 'r swierichheid ?

Jetske.

Nê, dat net, .... dokter is der, dy scoe efkes by jou sjen.

Wikjemoi.

Hea, sei ! is dokter dêr? . - . O, ja, dokter stiet der om-mers by jou, Jetske; fij sa raer, dat ik dat net earder sjoen ha, ik haw fêst myn eagen net goed iepen hawn .... Dei, dokter! ....

64

Dokter.

Dei, Wikjemoi, .... ho is 't nou mei jon ?

Wikjemoi.

Och! hwet scil ik sizze, dokter, it giet yet al, raar de béste puntsjes biime der öf en dy scille der ek wol nea wer oan-kornme.

Dokteu

Né, dat wol ik ek leauwe; . . • . om wer sa flach te wilden as do hja tweintich jier wieren, dat scil wol spanne.

Wikjemoi

Dat forlangje ik ek net, dokter; ik scoe net jerne it selde paed yet ris lans wolle. Wol hjit it libben swiet to wezen en mülk is 't dat foar in hopen tninsken ek wol, .... raar as min op yens aide dei ünderfine mat, hwet wy underline, den wier jong stjerren folie better.

Dokter

Hou, hou! hwet, sa mal net; niis seijen jy dat jo dreamd hiene, mar nou wol 't ik wol leauwe, .... jy habbe fèst net s'an noflike dream hawn.

Wikjemoi

Dêr kin ik oars net oer kleije, dokter.

Dokter

Fortel ós den ris hwet jy dreamd ha.

Wikjemoi-

Ik dreamde oer üs Sibbele, dokter.

Dokter.

Dat tocht ik wol, dat koe ik wol riede.

Wikjemoi.

Ja, bin? .... Nou ik dreamde, dat Sibbele ut de finsenis üntslein wier en do waerd ik sa bliid.

Dokter

Dat wol ik wol leauwe, dér wieren reden ta.

Wikjemoi.

Ja, mar myn blydskip dürre mar efkes, hwent Sibbele wier

05

seis net sa bliid eu do wier it as er fen my oudwaelde, ho langer sa fierder. Ik röp him werom mar hy hearde my net; .... ik woe him efternei rinne, mar myn aideskonken wegeren my hjar tsjinst. Do lake er my noch ienkear üt de fierte ta en wei wier er. Do haw ik in binauwde tiid hawn, in tiid dy 't my wol in iwichheid talike, mar dochs .... einliks kaem Sibbele werom; mar do wier er hiel oars wirden, hiel oars yn 'e klean en ek hied 'r bird om 't kin en in knevel under de noas en like 'r yn alles wol in hear to wezen. Ik koe him earst net en krekt do er him bikend makke en my om 'e hals foei, röp Jetske my eu waerd ik to wekker .... Och, hie ik mar yn dy sillige wille ynrêst, dokter, dan hie ik foar dat wrede untweitsen biwarre bleaun.

Dokter.

Mar den hiene jy 'r ek nea wille fen smeitje kinnen, dat jo dream noch ris nei komt.

Wikjicmoi.

Tinke jy den dokter, dat myn dream in biteikenis het ?

Dokthr

Yn 't algeraien, Wikjemoi, leau ik net folie oan dreamen, omdat dy meast al foart komme üt oerspanning fen de geest aef fen 't lichem, mar der kinne ütsünderingen op 'e rigel wêze; en mocht nou in diel feu jo dream, ta jou leed, eris neikomme, bald den oan it gelove fêst, dat ek it oare diel like goed nei komme kin ; dat kin foar jou in stipe wêze under it lijen .... Mar nou hwet oars, .... ik haw niis tsjin Jetske sein, dat ik jou it bêd ütjeije scoe en nei buten ha, dat mat nou mar ris wêze tinkt my.

Wikjemoi

Fij, dokter! hwet ha jy it nou wer raer; jy witte jimmer wer in kwinkslach oer it meast earnstige peteav hinne to smiten.

Doktek.

Miene jy den net dat it tinken is ?

66

wlkjemoi

Né, wis net! lio scoe ik nou biiten doar kii\iie, ik kom hast net ienris mear fen 't bed of.

Dokter.

Dat is 't krekt; jy lizze fiersten to folle op bed en kinne sa nea albiel better wirde. Jy matte der üt yn it friske moaije waer, dat jout nije moed en uije kreften. Jetske mat jou mar efkes de klean oan helpe, den scil ik seis mei jou nei buten gean.

Jetske

Wikjemoi bet de klean binei allegearre oan, dokter, hja is dalik ré

Dokter, ( wylst er Invet eJtenU giet en syn hoed en stok kriget)

Moai sa. pak oan den mar. [Nou higjint Jetske Wikjemoi to helpen en komt foart dêrnei mei hjar yn 'e earm op it toaniel. Dokter giet hjar to miette en siet.) Kom oan, dat giet goed. Nou raar nei büteu, .... bjir is myn earm {Hij biedt hjar de earm oan) krij my mar beet.

Wikjemoi.

Pij, dokter! dat giet nea goed, ik doar der wrachtich net tsjin oan

Dokter-

Hwêrom net, jo aide man sjocbt 'r neat fen en Jetske soil üs net forklappe. {Jetske kin net litte om hjirom to laitsjen)

wikjemoi, {glimkjende)

Nou wirdt it noch malder, fij dokter, hwet kinne jy dei raer bykomme; jy witte yen mei jo frjemde kunsten jimmei wer hwet op to fieurjen, as is it oars ek noch sa slim.

Dokter.

Wol nou ! dat is ommers ek folie better as jimmer dat kriten en klei]en, dat helpt ommers döchs neat. Dy 't in frij gewisse liet, kin ek frij de holle opstekke en mat nea de moed for-

67

lieze .... Foarüt nou mar. (Hy ivol mei WiJcjemoi óf fjean mar sa 't hja oan it skerm ta binne. komt Ocgc, Wikjemoi hjar man, op hjar to mi cite)

Oege, {hy sjocht for heard op.)

Hwet scil 'r nou barre ?

Dokteu, {laitsjende)

Sjoch sa raer .... Oege! ik woe, dat jy noch hwet wei bleaun wieren; .... ik hie sin oan jou jong wytke krige en hja oan my en nou scoenen wy 'r krekt togearre op of

Oege, (ck glimkjende)

Mar as ik hjar nou net ris misse wol, ho komt it den, dokter ?

Dokter.

Den scil ik it wol slüpe litte matte, mar dóchs woe ik wol efkes mei hjar kuijerje en as jy dat net bitrouwe, den meije jo ek mei gean, jouw Wikjemoi ek mar in earm, it .waer is to moai om langer yn 'e hus to sitten. {'Nou jout Oege syn wxjfke ek in earm en geane hja mei hjar trijen óf.)

Jbïske, {allinne komt nel foaren.)

Hwet is dat in wünderlike dokter, mar liy mient it goed en wit ek wol hwet er docht Under syn bihanneling wirdt in siik minske soun, hast sunder yn to nimmen en in swier-settich minske fleurich en opgerümd; en as it rike lju binne aef earme, dat is him like lolle, der makket hy gjin ünderskie yn ; dat dogge alle dokters him net nel Ik wol leauwe, dat hy by al syn grappen en gekheid, dochs in tige ineilijend en goedlik herte yn hira draecht en dat hy yn elts lijend minske in broer aef sister sjocht, dy 't oai.spraek het op syn help Ik bin troch him sikerwier seis hwet opgerürader wirdeu;. . . it is mar lyk as dokter seit: min raat de hope nea forlieze, ho tsjuster de takomst ek liket, hwent dat allinne kin yen steande halde .... Kom, ik scil under wil es hja mei'noar kuijerje, de théboel mar wei bergje, hwent fen it thédrinken scil net folie mear komme; 't is better dat ik mar llwetkofly

C8

set, den kinne lija as se wevom korame in kopke koffy diinke-Mar earst mat ik yet ris sjeu ho moai hja mei'noar kuijerje (llja sjociit vei buten üt Jij ar e/ternei) Nou, sjoch my dat ris oan; VVikjemoi stapt twisken dy beide manlju yn, hast sa flucli as in jongl'aeni, dat scil hjar goed dwaen. {Hja draeit hjar om nei de tafel ta en nou komt Theunis, in hytsje oansketten fen de oare kant op. Jetske wirdt tigc kjel en mat hjar oan de tafel fêst holde om steande to biiuwen, hja bring t mei moeite til) Theunis! .... dou hjir!! . . . doarste it weagje ?!!! Is myn lijen noch net greater noch ? !!!

Theunis, [hwet stjitterich en tige fleunsk, ivijlst er hwet hin en iver stuit et.)

Da . . . at hinget feu dy seis o . . . ou, fanke! A . . . astou wer by its yn 'e liüs komme wo . . . oste den is a . . . alles wer to . . . orgetten en biste wer iis aide Jets, lyk a . . . as eren. Heit en mem bar • • • abbe . . . my hjir hinue stjü . . . urd om dy dêrom to ... o freegjen; hja habbe der san lést Ie . . . en, datstou by irjemden y . . . yn ear-moed sciste, wy . . . ylst it by u . .us habbe kinste a .. as in hern to hüs. (Hy komt stuitsjende neijer) En ik wol dy e. . ek jerne forja. ..en, datste sa hounsk tsjin my biste, hwe . .. ent dou wiste Je ... ets, ho folie a... as ik fen dy hald en ho goed i. .ik it dy mien. (Hij wol hjar hg de hun krije.)

Jetske, {komt nou wer ta hjar seis, hja Ut de tafel los en riist omhegen krekt as hja yn ienen folie langer wirdt. Be eagen rolje hjar ivyld yn 'e holle, hja grypt de tange en mei in drigende blik op Theunis seit hja, tige foars loei.)

Gjin stap neijer astou net ha woste, dat ik dy de hersens forpletterje.

ö9

ïheunis, (bigjint better to praten; dêrhij falsh laitsjende mar docks hwet hidremmele , hlimvt er stean en seit:)

A, ha!. .. . is myn fügelste noch jimmer like wyld ? . .. . Bimie de wjukjes noch net enoch koarte en fielt hja den net, dat se yn in kouke opsletten sit en my net oratsnappe kin?

Jetske, {lol fortwiveling.)

Boal! minskemoardner! gemiene süplap! earerover! . . . . heste den net ien sprütseltsje earefieling mear yn dy, en mienstou, dat alles en elts foar dyn lege lusten büke mat?

Theunis.

Och,, hald al dy Ijeave nammen mar eften'it, Jetske; dat is dochs allegearre mar om 'e nocht, ik wird der hjit noch kald fen. Allinne dit kin it ütwirkje, dat troch dyn tsjin-stribbeljen, myn oerwinning hwet greater wirdt, hwent it eintsjebislüt scil döchs wêze, datstou tajouwste en foar my knibbelste om forjiffenis.

Jetske.

Dat nea! né, dat nea !... Ijeaver wol ik bidlje, Ijeaver wol ik fen honger stjerre, as dat ik dy to wille wêze scil Ikhaetsje! ik forachtsje dy! mear as ik sizze kin.

Theunis, (fljeunsh en lang sum.)

En ik«4ttiw dy sa Ijeaf, Jets, o! ik haw dy sa Ijeaf. {Hy wol de earmen om hjar hinne slaen en seit:) Kóm oan myn herte, Jetske, en lit de ule in douke wirde.

Jetske, {yn fjür.)

Kom my net neijer! (i//a slacht nei him mei de- tange ) Theunis, (fettet de tange heet en omtslcürt hjar dy f hy seit wylst er de tange efter him del smyt:)

Ik scil myn poeske de neilen hwet koartsje, hja scoe my oars noch ris klauwe kinne.

70

Jktske.

Gemiene skurk !

Theunis.

Omdat ik my de hersens net ynslaen lit? Dat is üt goe-derbêst foar dy, faiike, Invent astou dat lapste, den scoenen se dy ek gau bringe op it plak der 't Sibbele is.

Jetske.

Dat hie ik ek folie Ijeaver, as dat ik noch langer troch dy lije mat.

Theunis.

Dat tink ik wol, mar mienste datstou den by Sibbele yn 't selde hokje kaemste ? Mis, hear! der yn 't tichthus halde hja 'r gjin frijerij op nei.

Jetske, (skriemende.)

Och! och I dat ik dat ek noch hearre mat, och ! hwet soil ik bigjinne ? {Hja fait op in stoel del en docht de skeldoek joar de eagen, hja seit noch:) O wé, feint! as Sibbele eris thüs komt.

ïheunis.

Dat het gjin need, hertsje ! dy kriget hjoed syu tonnis en wirdt den foar goed opbirgen

Jetske, (springt iver oerein.)

As dat bardt den scil ik him helpe ! Den scil ik üt Ijeafde foar him, myn goede namme priis jaen. O! dou wiste net hwêr in deuchdsum iromminske ta yn steat is, dy 't Ijeafhet üt it djipste fen hjar herte.

Theunis, [falsk laitsjende.)

En ho scoeste dat ha, Jets ?

Jetske.

Ik scil nei de rjuchter gean en him sizze, datstou my dat haloasje en dat jild jown heste, omdat .... omdat . . . . {Hja docht de skeldoek wer foar de eagen en hoarst yn triennen üt.)

71

Theunis, {niakket hjir brükme feu en slacht de earmen om hjar hinne wylst er seit:) Doch mar Ijeaver liwetstou sizze scoeste, Jetske, den scil ik sjeii as ik noch net hwet four Sibbele dwaen kin, ik bin net haetdragend.

Jetske, (mei in tvijlde skrecm.) Oa! a! a! a!!! lit my los! . - . . help! . . . . help !!.... (Hja slacht him de fmgers yn t oanlit.)

ïheunis, (tvylst er hjar beide hunnen mei syn iene heet fettet.) Noch al sa rimpen, myn fanke ?

Jetske. (yet ludcr)

Oa ! a ! a' a!!! . . . help ! ! help! !!

Theunis.

Dér is nimmen om dy to helpen, kom jouw dy mar del!! (Nou komt Sibbele op dy 7 los Uiten is )

Sibbele, (sjocht mei in eachopslach hwet V rjeande is. Ily is mei ien sprong by Theunis en Jetske, fettet Theunis hij de kraech Jen syn jas , slingert him mei alle Ier eft yn 'e ho eke fen de keamer ivylst er seit:)

Dêr bistou mis mei, Theunis ! lege, gemiene forrieder! . .. . ik bin 'r om Jetske to helpen (JVou fangt er Jetske yn syn earmen op dy 't yn ünmacht driget to fallen en seit wylst er hjar pattet:) Myii Ijeave, Ijeave Jetske!!!

Jictske, (troch eangstme en hlydskip oerrompele bigjint to swimen, hja docht de eagen ticht en hringt noch mei moeite lit:)

Myn Ijeave.....béste . . . Sib .... be .... le ... .

Theunis, (komt nou kritende fen pine wer oeretn en wylst er Sibbele de Just taskoddet seit er:) 0, feint! dat scil ik dy bitelle sette.

72

SiBBELE, {mei in drigend each, iviist, tvylst er Jetslce mei de lofter earm fêst haldt mei de rjuchter hdn nei de doar en seit :)

Dêr is de doar, Theunis! raeitsje datste der ut komste, astou noch noed fen dyn libben stieste. {Theunis hjir troch bieangste malcicet, wylst er skean oer 't skouder sjocht nei Sibbele en Jetske, dat V foart komt-)

11 G i r d y n fait.

73

4 lt;1 e H i d. r i vi w.

Ljocht yn de takomst.

It toaniel is wer 'i selde as yn 't earste bidriuw. It is fjouwer jier letter. Jetske en Anke komme togearre earm yn earra it toaniel oerkuijerjen.

Jetske : is noch tige suterich yn de Jclean mei it silveren eariisder op.

Anke : is tige eptich yn 'e Mean mei it hier moai opmakke Sa wirdt it girdyn oplielle.

Jetske (wijlst hja by de rêstbank stean bliuwt.)

Lit üs hjir hwet op 'e bank sitten gean, Anke. Sunt dy joune, jy witte wol hokker ik mien, kin ik dizze bank net foavby komme sunder hjir efkes to rêsten.

Anke.

Och, gean Ijeaver mei nei users ta, jy komme nea mear yn 'e bürren ; to, Jetske ! doch dat nou eris.

Jetske

Né, Anke! der kin ik net oergear komme.

Anke.

Hea! hwêrom net ?

Jetske.

Och, ik wit net; 't is krekt as ik my net mear under de minsken jaen doar ; ik bin der alhiel ouwend.

Anke-

Mar dat moasfc ek nea sa wést ha; jy moasten jou aide moade halden ha. Hwet kamen jy eren folie by üs oan hüs,

Jetske

Ja, Anke, mar de tiden binne foroare en mei de tiden ek de omstannichheden.

Anke.

Dat is wier, Jetske; mar wy, heit en ik, bin net foroare ;

74

wy halde noch jimtner like tolle feu jou; . . . . ja, ik doav wol sizze: nou yn jou lijen nocli mear as eren yn jou lokkige dagen.

Jetske.

O, Anke! ik wit wol, dat jimme it best mei my miene, mar der binne ek oaren. {H}a lüld Anke by hjar op 'e hanh en nou geane hja heide sitten.) Der binne san bulte, Anke, dy 't my it Ijeafste op 'e rêch oansjogge.

Anke.

Och! dat is meast ynbielding fen jou

Jetske

Né, Anke, dat is 't net, leau my . • . . yn tiid ten need leart min earst yens frjeunen kinnen; ik wol sizze: den leart min earst de wiere fen de falske Irjeunen underskieden en o ! den bliuw' er fen de earste san bytsje oer.

Anke,

Nou leau ik, dat jo hwet oerdriuwe, net Jetske ?

Jetske

Dat liket jou sa ta. Anke, omdat jy foar jo seis noch gjin oare underfilling opdien ha Jy wirde len elts achte en eard, mar jy habbe ek nea sa yn 't lijen sitten, sa as ik.

Anke.

Ik wit net, Jetske, ik kin hast sa min net oer de minsken tinke.

Jetske.

Ik wol ek net sizze, dat de minsken sa min binne; it is sa de gewoane gong yn 'e wrald; de iene minske folget de oare dêryn nei, sünder dat hja der nou just kwea by tinke.

Anke.

O! ik wol net sizze, dat 'r sokke net under binne ; mar ik mat ek sizze dat jy der seis oanlieding ta jouwe, jy sünderje jo ek fen alles óf. Derby, ik kin ek 'enoch dy 't meilijen mei jou habbe en dy 't jo bikleije.

jETske, (üntmoeclige )

Meilijen mei my habbe ! my bikleije ! mar hwet helpt my dat ?

Hwet helpt 't de earme sike, as de dokter al meilijeu mei him het en him biklaget, as er it jinge dokter foar skriuwt net krije kin, omdat er dat net bitelje kin ? Hwet helpt it de drinkeling, dy 't op 't hipke is fen to fordrinken, as 'r al hündert en mear op 'e wal steane om him to bikleijen, mar net ien fen hjarren it weagje dear om him nei to springen en to helpen ? . Meilyen mei my habbe! . . . . my bikleije! .... hwet helpt my dat, as min net in wird fen treast aef bimoediging foar my oer het, .... as min, ynpleats fen my op to sykjen, my skoudert en bang feu my is, as fen in wyld dier? {Forheftich ivylst hja in hlom ouplóJcket.) Sjoch dit blomke, hwet is dat moai in 't wier ? en hwet rukt it lekker ! {Hja raid ocm it blomke.) Hwa scoe it net Ijeaf-je ? . . . .En döchs .... as it moarn forwile der hinne leit en hja hjar kleuren en geuren mist .... den wirdt it hast fen nimmen mear opmirken, .... ien inkele miskien dy 't it biklaget en seit: ho wreed, dat se dat blomke sa skeind ha ... . Sa, Anke, giet it my ek! . . . . Eren, do ik noch it oannomde bern wier fen Omke en Moike, wier ik ek moai, ik wol siz/e; moai yn 'e Mean, en waerd ik fen elts biwün-dere; mar sunt in wrede ban my üt myn plak skurd het, bin ik in forwile blom allyk, dy 't troch de measten net mear sjoen wirdt en troch sommigen fortrape. Hwet komt it ek op in inkeld blomke oan ? . . . en hwa kin it ueedlot oukeare, dat in weeske treft ?

Anke, (meilijend, slacht de earm om Jetskc hinne en lukt hjar tsjin hjar oan.) 't Is slim, Jetske. tige slim ! ik wol dat net üntkinne, raar döchs, .... jou forgeliking giet net alhiel op

Jetske, {ivylst hja de holle far-trouwelijk tsjin Anke oan leit;)

Hwêrom net, Anke?

76

Anke.

Omdat in blom, lio moai dy ek is, fier by in rainske to 'n efteren stiet en gjin witnis het fen hjar eigen bistean.

Jetske, {stekt de holle iver for-he/tich op.)

Mar dat is it krekt! . . . . Omdat in blom net wit hwet 'r om hjar hinne en mei hjar bardt, dêrom het hja ek gjin fieling fen it unk, dat hjar treft. Mei in minske is dat hiel oars. {Hja fijt hjar wer tsjin Anhe aan.) O. Anke ! min scoe somtyds winskje, dat min in blom allvk wier, den wier it libben net san striid.

Anke

Mar den hie it libben foar us ek net dy waerde, dy it nou somwilen habbe kin.

Jetske, {mismoedich.)

Och, hwet waerde scoe it libben noch foar my habbe kinne ?

Anke.

Neat, as jy de holle moedleas hingje litte, mar in hiele bulte, as jy moedich en fol bitrouwen de striid fol halde, hwent den scil jo einliks oerwinne .... De deuchd wirdt ien-kear bileane.

Jetske, (noch mismoediger)

Ik wit net. Anke, as dat altyd wol wier is, to minsten hjir oan dizze side fen 't grêf net, min sjocht der san bulte foar-bielden fen. Der binne san bulte minsken dy 't yn unk en lijen berne wirde, yn unk en lijen hjar libben foart slepe en yn unk en lijen stjerre.

Anke.

Mar mei de witnis, dat hja hjar bést dien ha, mei de rêst en dj trede yn 't gemoed, dy 't in Irij gewisse yen jout; mei de hope yn it herte op in better libben oan de oare side fen 't grêf! . . . . O, Jetske ! is dat gjin bileaning, is dat gjin oerwinning ?

77

Jetskk, {hja flyt hjar noch tichter tsjin Anke oan.)

O, Anke! rayu béste, niyn ienichste frjeundin, it is ray sa goed by jou to wézen. Jy witte jiniraei' wer in ijocbtstrieltsie yn myn tsjuster gemoed to bringen, .... mar och, scoeuen wy üs seis eic misliede mei sa to tinken ? . Scoe ik my seis dy rêst en dy frede wol taeigenje meije, dy 't jy sa moai lóar my skildere ha ? Pleitet myn gewisse my wol frij ?

Anke.

Wol! hwêrom net? Habbe jy eigen oansjen en greatens net farre litten, üt Ijeafde foar Sibbele ? Habbe jy, nou fjou-wer jier lang, net in stipe wést foar Sibbele syn Alden, hjar mei rie en die by stien, in treast foar hjar west yn hjar lijen en in helpster yn hjar need ? Rn binne jo dat selde net wer wirden foar Gealeboer en Klaske. nei dat Theunis hjar for-litten en hjar yn lijen efter litten het ? .... Eu wirde jo dêrfoar net bileane troch de Ijeafde ten Oege en Wikjemoi,. .. troch de Ijeafde fen jo Omke en Moike, dy 't jou wol jerne wer as hjar eigen bern oannimme wolle ?

Jetske, (stekt de holle wer ojp.)

Mar just dat léste, Anke, bringt my somtyds mei my seis yn twastriid. Scoe it net meast myn skild weze, dat Theunis syn alden forlitten het en alles meinomd hwet er mar krije koe en derby in bulte skilden neilitten, sadat hja seis binei earm binne as hja dy allegearre bitelle ha ?

Anke.

Wol, Jetske ! ho komme jo der by ? Jy koene Theunis dochs net can in lyntsje halde.

Jetske.

Dat wit ik wol, Anke; mar as ik Theunis syn wiif wirden hie, den wier 'r mulk wol thus bleaun.

Anke.

Scoe dat den in lokkich houlik wést ha ? Hienen jimme den Ijeafde, oprjuchte Ijeafde foar'noar ? . .. Eu ho den mei Sibbele ?

78

Jetske, {lija flijt hjar iver tsjin AnJce oan.)

O né, Auke! ik haw nea Ijeafde foar Theunis hawn en hy like min foav my. Syn taliz wier oars net, as om ray yn 't ungelok to bringen, lyk as er Sjouk dien het.

Anke.

Den freegje ik yet ris: en Sibbele den ?

Jetske.

Nê! dy koe ik net ousizze. Hy is nou al fjouwer jier foart en ek ha wy yn lang gjin tiding fen him hawn, mar nóch is myn Ijeafde like sterk as eren en sa mülk noch sterker. Him scil ik tabihearre as komt er nea werom; . . ■ . foar hini scil ik bidde nacht en dei; . . . ■ syn lok scil myn heechste wyt bliuwe as is it ek, dat er dat lok siket oan de side fen in oar wiif.

Anke

Mar dat docht er net, Jetske, né, dat docht er net; dêrta is Sibbele -to braef en to eabel, dèrta het ek by him de Ijeafde to djippe woartels sketton. Nea scil er syn Jetske forjitte, . . . dat fiel ik oan iny seis, Jetske, non 't ik ek wit hwet Ijeafde, hwet wiere, oprjuchte Ijeafde is

Jetske, {stekt de holle wer op )

Hwet is dat, Anke! hear ik goed?

Anke, (wylst hja nou op hjar bar de holle tsjin Jetske oan leit)

Ja, Jetske, jy hearre goed Ja ik ha Ijeaf üt it djipste fen myn herte, .... ik ha Ijeaf sa as allinne myn beste frjeun-din, myn béste Jetske Ijeaf habbe kin en dèrora, Jetske, bin ik hjoed by jou komd; ik woe it jou fortelle foar dat jo it fen in oar hearden. Oan heit, moasten jy de ear-ste wèze, dy hearde fen rayn lok, dy kaem to witten, dat Lolke en ik elkoar it jawird jown ha. O, Jetske! ik fiel my sa himraels lokkich. (Nou hdldt hja hjar stil, mar ek Jetske docht dat. Nei in amery stekt Anke de

79

holle op en seit, forwündere omdat Jet slee neat seit:) Mar ho haw ik it nou, Jetskc, biune j3^r net bliid mei myn lok ? (Hja sjocht Jetske oun dy 't de triennen oer de tvan-gen rolje.) Hwet 'nou, skrieme jy ? Het dan mj'ii bikente-nisse ' kiekt in tsjinoerstelde vxtwirking by jou, as ik my foai-steld hie ?

Jetske, {hja faget de triennen mei de skeldoek wei en seit noch snikkerjende:)

't Is neat. Anke ! né, it is neat. Ik bin tige bliid mei jou lok.....sikersonk, Anke!

Anke.

't Is al hwet, sa komme jy 'r net ou; ik mat witte hwèrom jo sa drovich waerden, do 't ik jou myn lok tortelde.

Jetske

Och, Anke! 't is al wer oer, tink 'r mar net mear oan. Sjoch my mar oan ! {Hja trachiet to laitsjen.) Sjoch ! ho bliid as ik bin.

Anke.

Sa beare. mar yn wierheid biime jo net bliid; jy kinne my net misliede; ik kin jou dérta to goed en witte mat ik it hwet'r oan miskearret; ik haw as jou trouwste frjeundin dêr wol rjucht op.

Jetske.

Dochs binne jy mis, as jo miene, dat jou lok my net oan 't herte giet. O, Anke ! dat scoe ommers üntankber wêze fen my, as ik myn beste frjeundin net alle goeds tawinske.

Anke

Mar hwet is it den dochs, dat jou op nij sa mistreastich makket ? . . . . hwent yet ris, ik mat dat witte om it ut 'e wei to riimjen. Myn lok en myn blydskip scoen' V under lije, as it bistean bliuw. To siz it my.

Jetske.

Och, Anke! ik wol wol oan jou bikenne, dat it net goed feu

80

ray wier, mar it is nou al wer forby. Och ! nim it my net kwea en forjouw it my, dat ik hwet to folle can my sels tochte en oan it nije unk, dat my yn jou lok treife kin

Anke, (forbaesd)

Nou wirdt it noch malder, der fetsje ik neat fen; to liz my dat ris ut, ho 't myn lok jou unk wirde kin (Glimkjende.) Aef hiene jy altomets ek eagen op Lolke smiten ? Pas op, Jets! hwent den koe 't er wrachtich wol ris op lit rinne, dat ik kwea op jou waerd

Jetske

Och, Anke! jy mat 'r de gek net mei hahbe; ho scoe ik nou eagen op Lolke smite, dat wit jo oramers wol better.

Anke.

Nou, ik wit net, ik scil to minsten foartoan it each alhwet yn 't seil halde en ek scil ik Lolke warskouwje, dat er hwet oppasse mat.

Jetske, [tige moeilik.)

Fij, Anke! sok raer praet.

Anke, {slacht de earmen wer om Jetske hinne en lukt hjar oan:)

Nou kom ! gryn nou mar net, jy wit oramers wol, dat it sa net raiend is

Jetske.

Ei né, dat is ek sa en ik nim it jou ek net kwea, hwent ik hie it wol fortsjinne, dat jo ray hwet kastijden

Anke.

Hwêroan den?

Jetske.

O, Anke! do jo ray jou lok raeidielden, do tocht ik dalik : och hearink! nou is Anke ek, sa net alhiel, den dochs foar in great diel foar my forlin; sy, myn ienichste frjeundin, dêr ik sa folie oan to tankjen ha, omdat hja ray treaste kin en trou bleaun is, hwet oaren ek sizze aef dogge.

81

Anke, {lukt Jetske neijer oan.)

Eu iiwérom scoe dat sa net bliuwe kinue, Jetske V

Jetske, (hjar tsjin Anke oanflij-encle )

As Lolke eris oer ray tocht lyk as de ineaste minsken eu it dêrom net lije woe, dat jy by my kamen, hwet wier ik den üngelokkich.

Anke, (bimoedigjend.)

. Den kinue jo Lolke net, as jy sa oer him tinke

Jetske.

Ik hoopje om my seis, Anke, dat ik mis bin en to folie ünnutte soargen ha.

Anke.

Dy habbe jy, ... leau mar frij: myn frjeun scil foar Lolke in broer wêze en myn frjeundin in sister, alliune omdat er my Ijeaf het. Allang het Lolke eris mei my uei jou ta wollen, om jou ek syu frjeunskip oan to bieden, mar ik haw dat keard, omdat ik üs boask net earder bikend ha woe ; mar nou scil dat wol hast ris barre, hwent Lolke fynt it oar-diel feu de wrald eu de praetsjes feu de minsken ek like min, as ik.

Jetske, [opgerümder.)

O, Anke! tüzenkear tank foar dy wirden, sy untlêstigje my feu in swier pak en nou ; ftntfins myn béste winsken, wêz lokkich, iwich lokkich mei'noar en forspried dêrtroch ek lok en seiue om jimme hinne.

Anke

Dat hoopje ik, Jetske, dat hoopje ik! Mocht ek noch ien-kear dat lok it diel wirde feu twa Ijeavjende herten, dy 't lier fen'noar ou, lykwol sa nau torienige binne; . . . . mocht dat ek gau it diel wirde fen myn frjeun eu frjeundin : Sibbele Oeges en Jetske, de wees.

Jetske, [mei triennen yn de eagen )

In idele winsk, Anke!

Anke, (binioedigjend.)

Hwa wit, .... lit üs hoopje [Non henrre hju yn de fierte goed oankommen dy 't ivol ünMear lylcje to wézcn, sa lüddriftich hinne hja; mar min kin 'r neat fen jorstean lm et hja sis ze)

Jetske.

Hearink Anke, hark! .... hwet is dat ... . clei' kom me, wol 'k leauwe, goed oan dy 't unklear binne.

Anke.

It giet to minsken tige lüddriftich ta, mar hwet hja sizze is noch net to forstean. Mülk hahhe hja wol to folie preaun-

Jeïske

Den meije wy üs wol sa laug forskfilje, dat hja üs forby binne; .... ik haw it net op sok dronken folk.

Anke.

To minsten net op sokke as dizze, hwent ik scoe sa oan 't lüd wol sizze, dat it dy bidlers binne, dy 't hjir Snjeuntojouns

wol mear troch reisgje.....Gabe mei de hanskrobbers en

Lys de gnobster.

Jetske.

Ja dy bin it, dat mist net, ... ik hear it nou ek, . . . . kom lit üs hjir wei gean

Anke.

Den mar sa lang efter de beammen, den hoege wy hjar net forby. [Hja dog ge dat en non homme Gabe en Lys op; Gabe is hwet stuiterich en fait op de bank del.)

Lys.

Hwet scilstou nou, Gabe?

Gabe.

Dat rekket dij net [Hy hellet in flesse üt de bus en bringt dy oan de müle.)

Lts.

Rekket my dat net ? [Hja pakt Gabe de flesse üt de kannen.) Hwet hoechstou jimmer sa to süpen ?

83

Gabe.

Dat giet net len dines, Lys!

Ly«

Soa, giet dat net fen mines, ... ik scoe oars tinke fen ek sa goed fen mines as fen dines. (Hja draait hjar om in hringt to muk gnu efhes de flesse oan de müle.)

Gabe

Der hestou gelyk oan hwent as 't er op oankomt, den giet it fen üses beide net, .... den giet it fen Gealeboer sines

Lys.

Hald dy de bek, Gabe! . . . . helje nou gjn aide keallen ut de sleat .... hja mochten üs hjirris bilüsteije.

Gabe.

Wii'dste bang, Lys ? .... ik wit net hwet ik langer oan dy ha, .... dou biste lang sa dryst net raear as foar fjouwer jier, dostou Theunis Geales hjir op dit selde plak sa kidele heste

Lys

En dou wirdste ho langer sa dommer .... folie forstan heste nea hawn, mar sunt wy hwet better yn üs dwaen komd binne, heste it bytsje datste noch hieste alhiel wei süpt, en scilstou troch dyn domme streken noch meitsje, dat wy yn 't tichthüs to lanne komroe.

Gabe.

Nou, .... den hiene wy de kost foar 't iten en in goede kost ek . . . . better as de soldaten krije, haw ik wolris heard. Nou habbe wy it net sa rüm en matte swalkje dat it hwet docht; hwent sunt datstou sa bang wirden biste en neat mear to gnobjen wiste, haw wy ek gjin inkeld bütenkanske mear.

Lys.

Dou biste gek en üntankber der by;.....feu sparjen

wiste net, .... dou forsupste alles en as den de boel wer op is, den wolste mar hawwe, dat ik my op nij yn 't gefaerjaen scil om wer hwet to krijen .... Nou as de kans dèrtagoed liket, den bin ik 'r net fij fen, dat wistou ek wol, mar dy

84

kans is net jimmer like goed en ik kin ek lanu^- sa goed net mear op dy oan; . . . . dou helpste my feu de wal 6f yu de sleat

Gabe.

Kom, kom! .... hald mar op mei dyn forwitingen, dat jout üs neat; .... ik kin fen dy ek wol in hiele bulte lizze to kletzen, mar dêr komme wy neat fierder mei. Gean hjir mar Ijeaver by my sitten en lit us de rüsje oudrinke en

mar wer op goede hoop libje.

Lys, [ivijlst hja sitten giet.)

Dou hast oars drank enoch hawn, Gabe.....mar lyk

astou seiste .... rüsje der komt neat fen en as wy dit fles-kefol togearre opdrinke, der scil ek net sa folle kwea fen komme, ... it jout ek wer nije moed.

Gabe

Sa is 't mar krekt, Lys! . . • kom, drink nou marris en lit my den ek ris priuwe.

Lys, {bringt de flesse vei de male) Nou ! .... op üs aide frjeunskip, Gabe! . . . . {Hja docht in pear goede swolgen M de flesse en rikt dy dêrnei oan Gabe oer.)

Gabe.

Ik tankje dy, Lys! .... en derby .... op in lokkige takomst . . • • allinne yu frede en iendracht ha wy dy to wachtsjen. {Uy docht ek in goede slok.)

Lys

Wistou hwet ik nou al tocht hie, Gabe ?

Gabe.

Nou . . . ■ hwet?

Lys *

Der de kat ienkear goed muze het, dêr giet hja wolris wer hinne. Ik woe dat ek ris yn tapassing bringe en üs to joune hjir earne hwet deljaen. As wirdt de but ek net sa great as dy 't wy hjir ienkear foun ha ... . mei hwet minder kin

wy ek wol ta.

85

Gabe.

Mar ik kin net ynsjen, dat hjir hwet to finen is, Lys;aefit moast wèze, dat wy joun, as 't tsjuster is, troch mynhear Krolsma syn tvrn glüpe om ris to sjen as dêr ek hwet fen us gading is.

Lys.

Nou, .... ik wol dat net forsmaedsje, .... as wy oars neat op dogge, den kinne wj dat wol ris bisykje, mar ik hie nou eigentlik oars hwet yn 't each.

Gabe.

Hwet den, Lys?

Lys.

Dou wiste wol, dat 'r sa Snjeuntojouns mannich bütenfaem nei bürren giet om boadskippen, dy 't hjar as 't tsjuster wirdt wer troch in frijer thus bringe lit. Foar sokke Ijeavjende pearkes stiet dizze bank op it rjuchte plak, .... hwet yn de beamraen forsküle en op in krüswei hwêr it foetpaed yn de greate wei utkomt. Min kin op dizze bank alle kanten ütsjeii sünder seis noch sjoen to wirden. Jamk bardt it, dat san pearke, dat hwet to lang sit to frljen, üt 'e haest op 't lest it ien aef 't oar, dat hja üt de bürren meinomd ha, forjitte, en sa is hjir foar dyjinge dy 't dér syn wirk fen meitsje wol, wolris in goede .fangst to dwaen. Dou kinste 'r op oan, Gabe, .... as dizze bank eris prate koe, den scoe hja hwet witte to fortellen.

Gabe.

Dêr kinste mar donder op sizze, Lys! .... mar ik sjoch nou yn, dat ik niis to folie sein ha, .... dou biste noch like goed ütsliept as eren ... .ik rop myn wirden werom, hear!

Lvs

Den karstou it goed hwet ik foarstel?

Gabe.

Wis en donders, .... mar mei ik earst noch hwet sizze?

6

86

Lys.

Jawol .... hwet is dat?

Gaee.

As wy hjir de hiele joun bliuwe scille, den scil üs de mage op 't lest wol bigjinne to jukjeu ; v/y habbe noch al in

aevdicb süpke hawn, .... it scoe mülk wol goed wêze, dat wy ek hwet dregers yn de mage krigen.

Lys

Der hestou gelyk oan, mar ho scille wy dat ha?

Gabe.

Der wit ik wol rie op, .... 't is nou noch net sa let .... ik koe wol efkes nei 't doarp tarinue om in healpoun spek en foar twa dubeltsjes stuten to heljen, den habbe wy to minsten hwet. Dou kinste sa lang allinne de wacht wol halde.

Lys.

Ja.....mar dat bitrou ik dochs net rjucht.

Gabe.

Hea, hwêrom net ?

Lys.

Ik bin bang datstou jenever keapeste foar it jild, dat ik dy mei jou, hwent it is mar net oars, .... don leste it al to graech.

Gabe.

Hear ris, Lys!......ik wol der iiou net lilk om

wirde, nei dat wy sa koartlyu de frede wer sletten ha; mar stel my ris op de prüf en jouw my krekt sa folie jild mei as ik nedich ha; ... . dou scilste sjen, dat ï iten foar mei komt.

Lys.

Nou hawar den, (lija telt Gabe it jild ta) der binne Ijou-wer dubeltsjes. sa komt it krekt üt, twa foar 't spek en twa foar de stuten j . . . . gean uou mar gau hinne en ringen wer komme, hear !

87

Gabe

Jawis! .... ik bin lijir mei in tongerslag wer [of.)

Lys, (allinne, rint invet hin en wer.) Nou koe ik, underwiles as Gabe nei bürren ta is, cars noch wol efkes hjir aef der sjen as r earne ek hwet is to finen ; hjjr allinne to sitten, dat forfeelt mar. Kom, mar de hoeke fen de thün om en nei de foardoar fen mynhear Krolsraa ta. Ik scil my der foar dwaen as in onfoech swak minske dy 't troch de tredde dei's koarts tige yn 't lijen is en nou bast net lierder komme kin. Den scil ik hjar wol by 't herte krije en kin underwiles wol ris om my binne sjen, as 'r joun by tsjuster ek hwet is to fangen. De kuipers matte mar op 'e rêch en Gabe syn hanskrobbers scil ik sa lang mar elter dy beammen bergje. {Hja docht sa, mar mei dat hja de hdn-shrohhcrs ejter de beammen bergje scil sjocht hja Anke en Jetske dér ek; hja stapt fen kjeltrne wer tor óch en docht in tv ijlde gjalp. Anke en Jetske komme nou ek wer Jour 't Ijocht; Jetske skoarfoetsjende en alhicl oertsjür, mar Anke moedich en dnjst.)

Anke, [hja giet rjucht op Lijs ta en seit:)

Hvvèrom wirde jy sa kjel fen üs, minske?

Lys, {stjitterjende) I .... ik ... . wird net kjel .... fe .... en jimme.

Anke

Hwérom diene jy den san wykle gjalp en stapten jo sa gau torech ?

Lys, {is hjar seis al we.r master.) Der sprong in grouwe pod by my op en dêr bin ik sa eangstich ten.

Anke, {mei oandriuw wylst hja noch neijer op Lys ta giet:) Dat is net wier, Lys! dat binne raar praetsjes om üs om de thün to lieden.

88

Lys, [sabeare forwünclere.)

L}^rs! . . . . sizze jo, . . . sa hjit ik net, miuske! . . . . dér binne jy mis mei.

Anke

Der bin ik net mis mei,.... ik scil jou wol mear sizze ... • jy hjitte Lys en jo bynamme is......de gnobster.quot;

Lys, (forhe/tich.)

Hwet sizze jy der ? . pas op, liwet jo sizze, hear!

Anke, {mei noch mear neidrtiJc.)

Ik siz ten „Lys de gnobsterquot; .... net san moaije uammei in 't wier ?

Lys.

En ik siz yet ris .... pas op hear ! . . . Meitsje net, dat myn bloed supe wirdt, .... ik kin allinne tsjin jimme beide oer net folie bigjinue, mar sa dalik komt hjir immen dy 't mei my reisge is en den scil it op jimme lan waeije.

Jetske, (bang, lukt Anke own de Mean.)

Anke, .... hdld jo mar stil en lit üs hjir wei gean.

Lys, (tsjin Anke )

Krekt sa, jongfaem; .... lit in earme stumper, lyk as ik bin, mei rest. dat is folie better. Jy lykje noch al meilijen mei in earm sloot to habben; . ■ • dat komt fèst derfen dinne dat hja net fen san hege kom óf binne as dizze moaye faem, (Hja wiist hjir by op Anke-) to minsten as ' t er oan is to sjen

Jktske, (iQijlst hja Anke yetris oan de Mean lukt.)

Och toe. Anke ! lit üs gean.

Anke.

Né, Jetske, dat net! ... . wy habbe goed heard en wy witte nou hwet dit wiif yn hjar skild fiert. Ik lit my troch hjar praetjes, bo moai aef ho mal dy ek binne, net misliede en ek net bang meitsje. Wy habbe hjir tafallich eat heard ten in greate misdied, dy 't al fiersten to lang yn 't tsjuster bleaun is en der wol ik nou mear ten witte.

89

Lys.

Nou fetsje ik 'r neat mear fen hwet jy raiene; jo haldin^ en jo wirden binne ray suwer ia riedling.

Anke

En jou balding en jou wirden, tsjüge beide, dafc jo in troch-trape dogeniet binne

Jetske, {earnstich)

O, Anke ! itald doch op.

Lys, (tsjin Anke )

Ik mocht ora dy lije, dat myn frjeun mar kaera om dy eris tige ou to ranseljen, raar den scoe de goede it mülk mei de tsjoede omtjilde matte eu omdat ik net ha wol, dat dy oare jongfaem, dy 't ray noch al goedlik ta liket, ek in triuw kriget scil ik mar binne gean. (Hja kriget hjar knipers en lidn-skrobbers op en scil fonri gean, mar nou giet Anke hjar ringen yn 'e ivei stean en jout hjar in triuw, hwêr troch hja op de bank tolanne komt.)

Anke, {seit der by)

Né, Lys! sa .komme jy net fen üs of.

Lys, {springt wer onrein en driget Anke mei hjar bosk knipers dy 't hja yn de hdn het.)

Lap dat yet ris, den slach ik dy blyn

Jetske, {alhiel oertsjür )

O, Anke! myn beste Anke! .... ik kin jou net mear;. .., sjoch dochs hwet jy dogge

Anke, (hja bliuwt moedich stean en wardt Jetske óf )

Né, Jetske ! ik scil gjin stap^- wike en Lys soil my ek net omtkomrae.

Lys.

Dat scil ik dy oars bitsjutte. [Dermei ünderhellet hja de hdn mei de knipers der yn om Anke in goede mep to jaen, mar nou springt Jetske twiskenbeiden om Anke to bi/eili-

90

gjen cn fangt dc slack op d'i 't sa hot oankomt dat hja op de hank del fait. Dolik kriget Anke hjar heet om to sjen ho 't mei Jetshc is en der/en makket Lijs hrühne om ut 'e wei to kommen, mar nou komt Lolke, Anke hjar oanstcande, op en giet Lys xjn 'e tvei stean )

Lolke, [fiert Lys torêeh)

Hwet is hjir bard?

Anke, (hja heart Lolke sijn stemme sjocht op en seit:)

Lolke ! . . . • der ? ... . pak dat wiif en pas op, dat hja net foartrint

Lolke.

Mar ik freegje yet ris .... hwet is hjir bard ?

Anke.

Dat scil ik jou sizze, as ik earst Jetske wer hwet ta hjar seis ha. {Hja is ünderwiles drok mei Jetske beusich mei rükersgoed en sahivet hinne. Lys hisiket it yet ris om Lolke to omtkommen ; dit sjocht Anke en dér om seit hja, r imp en :) Pak hjar, Lolke! [Lolke scil dat dwaen mar nou seit:)

Lys, {drigjende mei in aid mês yn de hdn.)

Kom my eris oan !

Lolke.

A .... soa ! .... is it sok wirk, .... kom ! den mat ik mar oare metten mei jou meitsje .... {Hy pakt Lys dalik bij de pols en knypt hjar der sa yn dat hja, j en pine, it mes falie Ut; mei de oare hun hellet Lolke in ein tou üt de biise en seit:) Ik haw oan dit tou in kaeltsje yn it lan brocht, nou kin dat foar jou moai tsjinst dwaen. {Dermei hynt er Lys oan de beam fêst.

Lys, (lanmetearjende.)

Och, myn goede minsken, hwet wolle jimme dochsmeimy! ik doch otnmers nimmen kwea.

91

Lolke

Ik kin 'r ek net sa tollo goed ynsjen, dat hja de iene mei de kuipers ranselje en de oare mei it mês drige.

Jetske, {is under wiles iver ta hjar seis hommen, hja stekt de holle op en seit:)

O, Anke ! .... is dat wiif al foavt?

Anke, (wijlst hja Jetske yet ris rake Ut:)

Foart is lija noch net, Jetske! mar hja is unskealik makke; . . . . Lolke liet hjar oan de beam fêst boun-

Jetske, (forivündere riist noch fierder oerein)

Lolke, sizze jy, . . . is dy hjir?

Lolke, (komt non neijer.)

Ja, Jetske; .... it tafal het my hjir hiiine dreaun en ik lean, op 'e rjuchte tiid.

Anke, (bliid en himoedigjend.)

En nou is jo lijen üt, Jetske! . ... vrj witte nou hwa Theunis bistellen het en wy scille hjar oan 't gerjucht oer-leverje.

Jetske.

Och, lit dat sloot mar rinne, .... Sibbele swalket, as er noch libbet. dochs yn de wide wrald om . . • hwèr earne witte wy net en nou het it libben foar my ek gjiu waerde mear. Hwet helpt it my as dit minske nou noch straffe kriget ?

Anke.

Net sa moedleas, Jetske! de holle omhegen der komt Ijocht yn de takomst, alles kin noch torjuchte komme.

Lolke.

Ik leau, dat it ek al to let is, Jetske, om Lys rinne to litten; {hij wiist mei de, iene han de tvei üt ) Sjoch dei-komt Gabe oan, mar hy sit ek al like goed oan 't lyntje as

92

syn wiif; .... de fjildwachter is by him en het him to pakken. [Lys sjocht ek üt en ivirdt nou tige ünrêstich.)

Anke, {sit noch altyd by JetsJce mar giet nou oerein en by Lolhe stean.)

Den het dy grif ek wer in fyt ütewei rjuchte, oars hienen

hja him net oppakt,----sa komt aid en nij by'noar. (TjinLys)

Hja moasten Gabe bêtter underjuchte ha, Lys! . . . . liy liket lang sa liep net to wêzen, as jy.

Lys.

Och, sloof, ik ha jou dat niis al sein .... ik hjit net Lyn, en ik kin ek gjin Gabe, .... ik bin in earme widdou, . . . . jimme habbe in forkearden foar.

Ankk.

Ik leau jerne, dat wy in forkearden foar ha . . . .in besten to minsten net. (Nou komt de fjildwachter op mei Gabe, dy 't de hannen op 'e rêch fêst boun binne en tige stuit et.)

De fjildwachter.

Goe'n joun, meinoar; .... kom, dat liket wol ridlik . . . . it wirk der 't ik om ütstjürd bin is my maklik makke, . . . . it wiif fen dizze man moast ik mei him opsykje en as ik my nou net (orsjoch, den is hja der al oan dy beam fêst boun.

Gabk, {sjocht Lys nou ek en seit op syn dronkenman's.)

Ilea . . . ea . . . ea, . . . Lys! . . . sistou . . . e . . . ek oan 't lyntsje ?

Lys-

Hwa bistou P ... ik kin ky net!

Gabe.

Kinstou . . . dyn . . . ei . . . eigen ... be ... be .. . beste Gabe net mear . . . seistou, . . . bi . . . istou . . . den sa dronken, Ly . . . ys? Fij . . . ij . . . dou mei . . . eist dy wol . . . hwet ska . . . amje, . . . dou wie . . . ierst altyd

9:}

sa lilk op my as ik eris i ... in slokje kriich . . . e . . . en -nou biste seis . . . noch folie . . . mi . . . inder. Ik kin dy . . . y . . . nou ek net hwet dree . . . eechs yn de mage jaen ; . . . hwent wiste, . . . ik hie ... ie . . foar it jild in slokje kea . . . eape . . en moast do . . . o . . . wol hwet stuten . . lie . . . iene en dêrfoar ha . . . aw hja my nou to pa . . . akken nomd.

Lys

Dou biste in skiep.

Gabe.

Sa . . . a . . . o-oedlik i . . . in 't wier?

It G i v d y n fait.

94

5 lt;1 e li i tl i¹ i ii av.

De ünskild oerwint.

It toauiel is wer it selde as yn 't trédde bidriuw, de wen-kearaer fea Oege Sibbeles en Wikjemoai. 't Is op in neimiddei, fjouwer wike letter.

Jetske, de ivees, sit aUïnne hij de tafel to hreidsjen, sa ivirdt it girdyn ophelle

Jetske, (yn lij ar deise Mean, sjoel it op en leit it hreidsjen del.)

Allinne thüs! . . . Invet is dat forfelend Wikjemoi het oars noch net sa lang foart west en hja mat 'r is iit, dat sloof, dat docht hjar goed. Hja scil, tink ik, wol nei 't lan kuijeve wêze, Oege to iniette. As dat eris wer bardt, den gean ik mei hjar, den mat de doar sa lang mar yn 't slot; ik haw 'r in mier oau om allinne yn 'e hüs to wezen. Eren joech ik der neat om, mar siint Theunis my hjir sa oerfallen is, bin ik jimmer sa eangstich as ik allinne bin. {Uja breidet wer in inannich stekken en hdldt hjar efkes stil (*) 't Is oars to bemaftich om der nou noch skriten fen to wêzen; 't is ommers al langer as fjouwer jier lyn, dat dat bard is

en ïheunis swalket fier fen hüs yn de wide wrald oin.....

dy kin my neat dwaen. {Hja breidet yet Invet ) . . . ■ Theunis foart en Sibbele foart en fen Sibbele hast nea mear tiding ! .... as hja elkoar is metten, den gong it nea goed. Mar de wrald is sa great, .... dat scoe al wunder treffe matte (Hja breidet iver.) As wy nou mar wisten hwêr earne Sibbele wier, den koenen wy oan him skriuwe en den koed 'r thus komme, hwent hy kin hjir nou sjn holle mar wer dryst opstekke; de minsken witte nou allegearre, dat er

1

Eltse bar bjirnei, swijt hja efkes under it hreidsjen.

95

ünskildich is en niramon scil 'r him mear op oansjon. (Hja higjint wer fo hreidsjcn.) 't Giet my to minsten sa Myn frjeunen binne allegearre sa svvietsjeswei werom kommen en sy, dy 't my vn myn lijen it measte skouderen, biiverje hjar nou it measte om my oan to heljen. 't Is as hja wer goed meitsje wolle. Invet hja eren oan my misdien ha. Och, ja !.... de minsken binne oars net sa min. (Jija hrcidet teer in mannich stekken.) Sa is 't den ris de iene en den wer de oare syn bar; elts kriget syn diel yn dit libben, ek fen 't lijen. Nou 't de loksinne foar my en foar Sibbele syn alden, wer in Ijochtstrieltsje oer het, nou het hja hjar foar omke üeale en moike Klaske forskule. Earst wier de ünsedige for-halding twisken Theunis en Sjouk in greate tsjustere wolke hwêr de sinne hjar efter forskule; dèrnei de flucht fen Theunis en nou doare hja de eagen alhiel net mear nei de sinne opslaen, nou 't hja witte, dat ik ünskildich sa lit ha en hja dêrfen foar in great diel de skild drage. 't Is as hja minske-skou wirden binne, de moed liket 'r alhiel üt to wézen. Hja litte de bannen slop hingje en de boerkerij rekket alhiel yn 't efterst. 't Mat bird foroarje, oais reitsje hja noch alhiel yn lijen en earmoed, as hja to minsten yet hwet libben to goede ha; mar dat koe wolris net sa lang mear dürje. 't Is hjar oan to sjen, dat it hjar nei giet; hja likje aid boppe hjar jierren en wirde griis foar hjar tiid. {lija hrcidet iver.) Ik mat moarn wol ris wer by hjar sjen, ik haw 'r yn gjin wike wést en hja binne myn help nou sa nedich. 'k Kin sjen, dat it hjar goed docht as ik gau ris by hjarren kom; hja witte wol, dat ik hjar alles forjown ha en dat ik nea forjitte kin ho folie goed ik eren fen hjar hawn ha. Wol jerne scoenen hja wolle, dat ik wer by hjarren kaem to wenjen, mar dat kin ik nou net dwaen. Dat kin ik net dwaen om Sibbele syn alden. Dy habbe my al langer as fjouwerjier as in eigen bern bihannele yn de tiid hwêryn ik oars binei fen elts forlitten wier en nou scoe it üntankber fen my wêze, as ik by hjarren

96

wei gong; to mear, omdat Wikjemoi sa folie swakker wirdt en hja dêrtroch allinne de hushalding net mear nei komme kin- Wier Sibbele nou mar wer thüs, den koe dy wol op hjar passé en ik nei omke en moike gean, mar sa lang as dat sa net is, mat ik myti tiid mar hwet twisken hjarren for-diele .... Ja, wier Sibbele mar thüs! . . . . mar mülk komt dy nea werom. Mülk libbet er net mear, omdat wy yn lang gjin tiding ten him hawn ha .... Ik kin it net leauwe dat er us, syn alden en my, forjitte koe. [Hjaleitithreidsjen del en giet oerein ) Né, dat koe Sibbele net dwaen, dêr kin ik him to goed foar, mar sa folie wierskienliker is it, dat er wei is! !! • ... (Hja wirdt tige moeilik en faqet mei de skeldoeh de triennen üi de eagen, einliks bikomt hja wer en gt'ypt hja wer nije moed.) Mar ik mat my mar sterk halde, is 't net om my seis den om Oege en Wikjemoi. [Hja rint hwet hin en wer ) Hwet bliuwe Oege en Wikjemoi lang üt, ik raat wol ris nei hjar ütsjen (llja giet nei de daar docht dy op en sjocht üt, mar komt font t dêrnei werom, hja seit:) Ik sjoch hjar noch net, mai dêi komt in oaren oan, ik scoe wol sizze, dat it de postrinder is; mar hwet scoe dy hjir dwaen matte? Wy krije bineinea in brief, .... aei scoed 'r mülk ien fen Sibbele ha? ... . Och! hwet wird ik raer .... scoe 't ek ris in dea biricht fen him .... weze kiune ? . . . . O ! . . . . dy slach .... scoe

to swier____wêze .... en ik bin hjir mar----allinne!!!.-..

[Hja giet nei de tafel, haldt hjar dêroan fêst en fait op 'e stoel del. Hja boarst yn triennen üt. Nou ivirdt V oan de doar rappen.)

Folk yn? . . . .

Jetske, (ivol opstean gean, mar fait toer torêch, hja seit süntsjes.)

O! .... ik ... • kin .... net ... .

{Der ivirdt yetris oan de doar roppen.)

97

Folk yn ? . . . .

{In nije set fen Jet she om op to stcan lokt hjar like min.)

Jetske, [ivylst hja cle rjuchter hdn op 't herte leit:)

O ! myn earm herte, hwêt jaget my dat! ... .

{De postrinner foar cle oarde hear gjin anclert krijende, smyt in brief de Tceamcr yn en lukt de doar mei alle ge-iveld ticht.)

Jetske, {komt dêrtroch iver hivet ta hjar sels.)

Bliid, dat er foart is, uou hoech ik my to minsten nettsjin oer de postrinder to formanjen. [Hja sjocht om hjar hinne en sjocht de brief lissen.) Der leit de brief, aef Ijeaver, 't briefke, hwent it liket my ta, dat it mar in lytsen ien is; . . . . dat jout my wer liwet moed, hwent as 'r fen, aef oer Sibbele wier, den scoed 'r wol greater wêze. {Hja giet oerein) Kom, ik mat de dryste skoen mar wer oandtvaen en eris sjen oan hwa dat briefke heart, oan Oege en Wikjemoi, ael oan my. (Hja giet nei dc brief ta, kriget dy op en sjocht nei 't adres.) 't Is mines, myn namme stiet 'r op en hy komt ek net fier wei, hwent der stiet mar ieu postmerk op, dat fen us eigen doarp. Fy! hwet kiu min yen al foar neat oerstjür meitsje. {Hja sjocht yet ris nei 't adres ) Nou sjoch ik wol hwêr 't er weikomt, .... hy is fen Anke, 't is da dl ik hjar hau . . . . Fij ! fij! dat ik dat net earder sjoen ha. hwet kin min yen seis al forby rinne .... Mar hwet nij's scoe Anke wol hawwe? ik mat wol ris sjen. {Hja makket de brief iepen en lést:]

Béste Jetske!

Ik mat jon nedich is sprekke, hwent ik haw iii boadskip oan jon, dat gjin ütstel mear lije kin Dêrom kom ik hjoed noch, tsjin de jonn, by jimmes Ik kom net Iet eu bliuw misskien hwet lang, om 't is moai waer en t wol wèze kin, dat Lolke my wer hellet Jy matte it net ousizze, hwent dat

98

helpt jou neat, we konmie dóchs en 't is dérta ek al to let. As jy dit briefke krije, den bin ik mülk al ündenveis.

Nou, ta straks den ....

Jou Anke

{11 ja docht it briejkc ticht en triuwt it hij 't jak yn, hja seit;) Nou! nou! .... dat is de stok mar by de doar, hear! . . . Net ousizze, skriuwt hja hwent dat helpt neat. Ik mat it den mar nitnme sa 't is, mar den mei ik wol gau hwet oan 't opredden ; it is hjir tsjinswirdich neat net himmel en as Lolke joun ek komt ... Fy! hwet mat min al raer hinne en wer kinne .... Niis alsa wier ik sa oerstjur, dat ik hast op myn skonken net staan koe en nou mat ik yn ieuen sa yn e skrep om hjir alles in bytsje eptich to krijen Wier Wikjemoi nou mar thüs, den koe dy my noch wolelkes helpe .... Mar komoan, dat praten jout ek allegearre gjin byt . . • it mat mar handich oan 't wirk. [Nou lummelt hja de tafel oh en berg et hjar hreidsjen op.) Hwetboadskip Anke ris habbe scil, dat soil my ris leste. (Dêrnei ivrimvt hja de stoellen en stoven om.) 't Scil wol oer hjar troujurk weze, tink ik, mar der is oars ek net san haest by. (Hja bigjint it hüs oan to feijen en ünderwiles komme Oege en Wikjemoi op. Oege yn syn wirkpak en Wikjemoi hwet forklaeid.)

Wikjemoi, [sjoeht Jetske skreppen.)

Hwet nou, Jetske ! binne jy op nij bigoun to himmeljen ? haw ik it to moarne net goed dien ?

Jetske.

Ei ja, Wikjemoi, dat skeelt oars sa folie net; as wy mar mei us eigen folk bliuwen, den koe it sa wol; mar wy krije joun koffydrinkers en dêrom woe ik it yet mar etkes oer-dwaen.

Wikjemoi.

Krije wy kofl'ydrinkers ? wol forbaesd! der habbe jy my emmers neat fen sein.

i)S)

Jetske,

Dat koe ik ek net dwaeu, Invent ik wit it seis noch mar krekt.

Wikjemoi.

Soa! den is t hwet oars, .... is 't hjir den niis alsa oansein ?

Jetske.

Ja en né, .... ik liaw in briefke krige oer de post.

Oege.

Hea sei! hwa komme den, Jetske ?

Jetske

Ei! 't is Anke mar, .... hwet het dat fanke my in skrik op 't liif jago, mei hjar brielke skriuwen.

Wikjemoi.

Ho sa ?

Jetske.

Wol! dat briefke waerd my brocht troch de postrinder en jimme witte wol, as dy hjir komt, den bin ik jimmer sa oan-dien.

Wikjemoi-

Ja, 't is ek sa, ... . mar mat 'r nou sa heistere wirde allinne omdat Anke hjir komt?

Jetske

Né, dêr is 't allinne net om, ... . hja skriuw my, dathja hwet lang bliuw en dat Lolke hjar mülk wer helle.

Wikjemoi.

Soa! den is 't hwet oars; mar hearink, Jetske! ho scil dat komme! wy habbe neat yu 'e hüs. gjiu inkeld stikje koeke en der is ek neat yn 't lleske. Jy mochten it wol ousein ha.

Jetske.

Dat koe my neat helpe, hwent Anke skriuw my, dat ik dêr wol frij feu koe, omdat hja den lykwols kamen

Oege.

Den wier dat de stok mar by de doar, .... nou, ik mat sizze : dat is ek mar it béste as min soks yn 't sin het-

100

wlkjemoi.

Jy habbe goed praten, Oege, .... mar as jy 'r sa folie mei üt to stean hiene as wy, den scoenen jo ek wol oars prate. As wy neat op 'e tafel ha en de Iju dêroni net fetsoenlik ünt-finse kinne, den krije wy dêr de skild fen.

Oege-

As 't dêr om is, den wit ik 'r wol rie op ; den scil ik wol efkes nei börren ta om ien en oar to heljen

wlkjemoi.

Nou, dêr scoene jy my in hiele doarn mei üt 'e foet helje. As jy dat dwaen wolle, den haw ik 'r frede mei.

Jetske

'k Scoe oars wol sizze, dat ik mar ef kes hinne moast, hwent it begruttet my, dat Oege nou dalik al wer foart mat, mar ik bin ok bang, dat Anke ringen komt en den kin Wikjeraoi allinne de boel sa gau net ré

Oege

Né, dat kin net; jimme matte hjir togearre ien en oar mar hwet redde en den gean ik efkes om boadskippen .... Hwet scoe dat, ... san kuijerke foar san jongkeardel, as ik bin!----

(Wïkjemoi en Jetske laitsje hjirom.)

wlkjemoi.

Wol! wol! min scoe sizze .... hwet noch in forbielding, net ? ... . Mar dat is nou dêr oan ta; . . . . as jy hinne scille, den mat jo earst in oare broek en fesje oandwaen en dêr jou nije kile oerhinne. Doch dat mar gau, den scil ik jou ünderwiles in boltsje smare, den kinne jy dat earst opite-

Oege.

Tg den mar. (O/; Jetske is ünderwiles drok oan 't opredden, de le ar en lape en de wriuwdoek geane oan ien tv ei Mn en wer, den hjir oer en den der oer.)

Jetske, [hja seit ünderwiles:)

Anke skriuw my, dat hja in nedich boadskip oan my hie, Wikjemoi.

101

Wikjemoi, (wijlst hja in bolstje smaert)

Soa, bern! hwet scoe dat wêze kinner

Jetske, (jinmer troch arbeidsjende.)

Ja, dat freegje ik my seis ek eltse bar ou, der mimerje ik de hieltyd oer.

Wikjemoi.

't Scil wol oer hjar trouwerij wêze, tink ik. [Hja makket under wiles de lcoffy ré, set koplcos en pantsjes üt en de klüntsjepot op 'e tafel.)

Jetske.

Dèr haw ik ek alris oer praktisearre, mar dat kin ik oars ek hast net tinke, hwent hja wit wol, dat ik dêr mar lést fen ha.

Wikjemoi.

Och, bwêrom! . . . . As min seis net krge kin hwet min winsket, dêrom hoecht min in oar syn lok noch net to binijen.

Jetske.

Mar dat doch ik ek net, Wikjemoi! ik winskje Anke en hjar jerne alles ta hwet mar goed is, mar dat nimt net wei, dat it my swier fait, dat ik seis dat lok net hawwe mei.

Wikjemoi.

Mar alle hoop is ommers noch net wei, Jetske!

Jetske.

Né, dat is wol sa, mar dochs wirdt myn hoop hast alle dagen lytser 't Is mülk net goed, dat ik it siz, mar dy ünsikere tastan is binei net mear to dragen

W ik jemoi.

Kom! kom! sa meije wy net. Wy witte wol net ho 't mei Sibbele is, ... . mar dat syn ünskild oan 'tljochtkomd is dat is al ien greate treast Wy kinne him folie gerêster neisjen, as Gealeboer en Klaske it hjar jonge dwaen kinne.

Jetske.

O, ja ! dat is ék sa- [Hja wriuwt en himmelt ündenviles noch troch,.]

7

102

Oege, (komt wer op yn oare Mean.) Nou bin ik al ré, wyfkc! hwet mat 'r nou helle wirde ?

Wikjemoi.

Dat scil ik jou sizze, mar gean earst efkes sitten en ytden jo boltsje op, den scil ik jou ris ynjitte. {Oege giet sitten en hyt yn syn boltsje en Wikjemoi jit yn. Hja seit underlies :) Jy matte twa dübeltsjesse koeken mei nimme, in krintebölle en in wite bolle , in healfean twiebakken en foar in dübeltsje sigaren, ten dy beste, dy 't sa lekker rüke, kanielsigaren leau 'k as 't binne, foar 't stik in cint. Ik wol net len dy healecintesse babbe, dat is fan dat minne tücb, der stjonkt in dei letter it biele hüs noch fen .... Den mat 'r ek noch in heale flessefol barndewyn by .... süker ha wy noch wol, leau ik ... . Nou, scoene jy dat allegearre omthalde kinne ?

Oege, (wijlst er syn hoffy op drinkt)

Dat scil 't wol, tink ik.

Wikjemoi.

Lit it my den ris hearre.

Oege

Ik mat belje .... {Uy hitinkt him efkes.] twa dübeltsjesse krintebollen, .... in healfean wife bóllen .... twa twiebakken .... foar in dübeltsje cintesse kanielkoeken .... gjin heale cintesse .... in haelfleske fol beste barndewyn mei sigaren ....

Wikjemoi.

It is al fier mis, ik tocht it wol.....dat wirdt sa allegearre gjin byt , . . . To, Jetske! skriuw it efkes mei potlead op in stik pompier, oars komt it allegearre forkeard üt. Der leit wol in ein potlead en in thépüde yn 't tafelslaed.

Jetske.

Kom, Wikjemoi .... ja dat liket my better fa. {Hja siket potlead en pompier üt it tafelslaed en higjint to skriu-wen.)

103

Wikjemoi, (wylst hja Oege yetris ynjit.)

Goed düdlik, hear! hja matte it goed léze kimie

Jetske.

Ja, Wikjemoi! der scil ik wol foar soargje.

Wikjemoi, {hja lcriget in greafe earmhoer en set dy by Oege del.)

Nim dy koer mar mei, dêr kin alles wol yn. {Hja rikt Oege jild ta, in goune en in heale gome.) En dêr is jild,

dêr kinne jy alles wol mei bitelje.....ik wol gjin skild yn

'e winkels habbe, dat komt yen ornares djür te stean {Oege wol it jild oannimme mar Wikjemoi lukt it werom en seit:) Né, hou! ik wit yet better rie ; ik soil it jild as Jetske it skriuwen dien het yn dy püde dwaen en den sa yn 'e koer lizze, den kin it to minsten net wei wirde.

Jetske. (het it skriuwen dien.)

Nou stiet alles 'r op hwet jo sein ha, Wikjemoi! wol ik it jou efkes foarlêze ?

Wikjemoi.

Dat kin wol.

Jetske, (lest)

Twa dübeltsjesse koeken, in krintebolle en in wite bólle, in healfean twiebakken, foar in dübeltsje béste sigaren en in heale Üesse fol barndewyu . . . . Is 't sa goed, aef wolle jy 'r noch mear by ha?

Wikjemoi.

Jy raoasten 'r noch al by skriuwe, dat it kanielsigaren wêze matte fen 't stik in cint. Oars stopje hja Oege feu dy stjonkstokken yn 'e hannen. Dêr raoasten ek noch al foar in stur lange pipen by en in fean béste blanke tabak.

Jetske.

Kom ! den scil ik dat 'r noch by skriuwe. {Hja bigjint wer to skriuwen. Oege drinkt under wiles syn kofly op.)

104

wikjemoi, {rilct Oege in wiete shutel-doek oer en aeit:)

Pei jou dèr eavst noch hwet mei om 'e holle, jy binneneat net himmel yu 't oanlit.

Oege, (Jcriget de skuteldoek ocin en rost him dér tige mei om 'e holle, dêrnei seit er:)

Is 't nou goed?

WlKJEMOI-

Ja, it liket to minsten hwet better, mar jy sitte ek raer yn 't bird; as 't jou net to folie tiid ounimt, den moasten jy jo yn 'e bürren mar efkes skeare litte ; . . . . dêr soil fen 't jild, dat jo meikrije, wol in botsen oersjitte, tink ik.

Oege.

As jy dat sa ha wolle, den wol ik dat wol dwaen, mar dat hie ik oars seis ek wol fortsjinje kinnen.

wlkjemoi.

Dat is sa, mar dêr habbe jo nou gjin tiid ta, lit it mar efkes yn 'e bürren dwaen.

Oege

Bést, hear!

Jetske, (/yft led it potlead del)

Nou is 't leau ik, yu oarder, Wikjemoi! wolle jy itearstek noch ris sjen ?

WlKJEMOI-

Né, dat hoecht net, it scil nou wol goed weze, dat bitrou ik wol. {Hja kriget de pMe oan, docht it jild dêryn en leit it- yn de koer. Dêrnei jout hja de koer oan Oege oer en seit:) Hawar, nou mar op reis.

Oege

Kom, ik bin ré, as ik myn stok noch ha.

Jetske.

Den scil ik dy wol gau krije. {Hja giet óf om de. stok to heljen en ünderwiles stiet Wikjemoi hy Oege en himmelt

105

syn Mean mei de hun noch Invet ou. Jet slee komt werom mei de stok en seit:) As 't jou bleaft, der is de stok al.

Oege.

Moai sa, den gean ik mar. (By giet)

wlkjemoi

Net lang bliuwe, heit!

Oege.

Né, ik scil hinne rinne en werom fleane.

(Wikjemoi en Jetske laitsje hjirom.)

WlKJEMOI.

Nou matte wy üs ek liwet forklaeije.

Jetske.

Ik to minsten, mar as jy in skiene skeldoek foar dogge, den is 't goed. Doch jy dat earst mar, den scil ik under-wiles ion en oar noch hwet foarnoar skikke, de stoellen to plak sette, waerme stoven ré meitsje en de nije matsjes oer de flier lizze.

WlKJEMOI.

Nou, hwet mat it allegearre yn 'e es, oars net?. . . . Mar jy matte it nou mar witte, ik scil jou sin dwaen. {Of )

Jetsle, (allinne )

Si soa, nou noch stoellen en stoven ré sette en den bin ik 'r hast (Hja docht dat en leit ek de nije matsjes oer de flier: hja seit tvnderwïles :) As ik my den dêrnei ek hwet forklaeid ha, den kinne wy mar sitten geau en op Anke wachtsje. 'k Scil earst noch efkes it paed ut sjen, as hja der ek oankomt; dat scil net lang mear dürje, tink ik. [Hja giet nei de doar en sjocht üt Foart dêrnei komt hja werom en seit:) 'k

Leau wrachtsjes, dat hja der al oan komt.....jonge,jonge!

. ... en ik mat my noch alhiel forklaeije en Wikjemoi is ek noch net ré .... Nou, dat is net oars, den het hja de keamer sa lang allinne, .... in lyts bytsje straffe foar hjar dryst skriuwen mei ek gjin kwea. {Of- Nei in amery komt Anke fen de oare kant op.)

106

Anke, {hja ropt oandedoar.)

Mei ik 'r wol yu komme ?

Jetske, {fen efter do sJccrmen ivei)

Né! hwent der is net ien thüs.

Anke, (laitsjende ivylst hja ynkomt.)

Dat sjoch ik, mar it liket my oan alles wol ta, dat ï al goed forwachte wirde, dêrom scil ik ek mar sa frij wêze en kom yn, ik kin my wol in amerij allinne bihelpe {Nou mak-ket hja hoedsje en mantel los en ündenvües komt WiJcje-moi op.)

wlkjemoi.

Joun, Anke! kom binne jo der al ? . . • . dat meitsje jy nou eris fiks-

Anke.

Ja, goe'n joun, Wikjemoi.....ho is 't mei jou?

wlkjemoi

Dat skikt wol en mei jou is 't ek goed liket my ta- (Hja Icriget AnJce lij ar hoedsje en mantel oan en seit:) Jouw dat my mar oer, den scil ik dat efkes yn't kearaerke bringe ; sykje jy den wiles mar in plak. {Wikjemoi docht dat- Anke strijkt ünderwiles foar de spegel hjar hier Invet torjuchte for skikt hjar tipdoekje hwet en sa mear. Ünderwiles komt Wikjemoi iver op.)

Wikjemoi.

Sitte jy nóch net, binne jo net wirrich ?

Anke.

Ei ne, hwef scoe san kuijerke foar san jong faem as ik bin ? ... . Mar hwêr wolle jy my habbe; ik mat 'r raar net sa fier yn op, ik mei 'r jerue is ütkomme kinne.

Wikjemoi. .

Gean den mar sitten, hwêr jo 't Ijeafst wolle.

Anke.

Den hjir mar. {Hja giet op 'e stoel sitten dy 't fierst oer it toaniel stiet oan de efterkant fen de tafel. Wikje-

107

mol giet neist hjar op de oare stoel sittcn, neijer nei de skermen ta, oan de selde leant fen de tafel)

Wikjemoi.

Is 't mei heit ek goed, Anke ?

Anke.

Ja, sa best .... foaral de groetenisse.

Wikjemoi.

Tankje, .... en mei Lolke fen seis ek, . . . • dy komt hjir ek, in 't wier?

Anke.

Dat hienen wy al sa steld, mar hy het my nies alsa witte litten, dat er ünforwachts in ütfenhüzer krige het; .... ik wit net as er nou wol kin.

Wikjemoi.

Wol, hwêrom net, hy moast dy ütfenhüzer mar meinimme, to minsten as dy net to heech is om yn üs nederige wente yn to gcan.

Anke.

Dat haw ik ek sein, Wikjemoi, .... Ijeaver dat, as alhiel weibliuwe.

Wikjemoi.

Den scille hja ek wol komme wol 'k leauwe: . . . . as jy dat sein ha, den doar Lolke net weibliuwe.

Jetske, (komt forklaeid op, hja het it léste fen it petear heard.)

Soa! tinkt Wikjemoi den, dat Anke, Lolke al sa goed ünder it plak het ? ... . Nou, hja doar wol hwet weagje, dat ünder-fine wy hjoed. [Hja loket er is.)

Anke, {springt oercin en fettet Jetske hy de heide hannen.)

Soa, Jetske! béste frjeundin! binne jo dêr ? . ... Binne jy al wer thüs ?

Jetske.

Ei, Anke; ik haw net foart wést, ik róp dat mar vit gek-

108

heid Ik bin sa bliid, dat ,jy hjir biiine en dat Lolke ek komt; ik lioopje, dat wy nou jouu hwet wille mei'noar

habbe meije.

Anke, [earnstich.)

Ik ek, mar ik hoopje derby, dat dy wille net al te oerstjel-pend wirdt (IIja hiypl Jet slee dérby tic/e yn de hunnen en sjocht hjar hjJc yn de eagen.)

Jetske, {sjocht Anke tige forheard oan.)

Hwet mieue jy dêrmei, Anke ! . . . . As jo dat op jou aide v*ize seijen, den scoe ik tiuke, dat jy der de gek mei hiene, mar jy sjogge my der foar to dimmen.

wlkjemoi.

Nou kom! gean nou mar sitten en jit eris yn, Jetske . . . . Fij hwet binne jimme wuudere fammen, .... jimmer sa fen 't iene yn 't oare. Min kin gjin heechte feu jimme halde. (Jetske en Anke ge mie nou sitten; Jetske jit eris yn en Anke siket hjar breidsjen op. It petear wol in amerij net rjacht flotsje. Einliks seit Wikjemoi tver:) Der giet fêst in domeny foar by, C¹) ik woe wol, dat Oege mar hast thüs-kaem, den hienen wy wer hwet nij's.

Anke.

Hea ja, dat is ek sa . . . . Oege kaem my ünderwei's to miette en dy roun as in leep, ik haw him nea sa rinnen sjoen. Ik tocht earst, dat er my ousizze scoe. mar hy die 't him hast net ienris oantiid om my dei te sizzen ; . . . . elkes by my stean te bliuwen, .... dat koe sa't like alhiel net.

Wikjemoi.

Soa, skrepte er sa ? • . . . nou, ik haw him ek oplein om gau wer thus to kommen. As dy beide feinten hjir komme, den mat er wer thus weze, oars habbe dy 'r ek neat oan.

(') In sprekwird, dat wol vis bvükt wirdt, as it yn in selskip in tiid lang stil is.

109

Jetske.

Hwet sizze jo, Wikjemoi ? .... as dy beide feinten hjir komme? . . ■ Komme 'r den mear as ien, Anke?

Anke, (fleurich)

Ja Jetske, .... Lolke scoe noch mar in feint mei nimme, den wier alles yn 'e es, tocht my. Wikjemoi het hjar man, ik myn Lolke .... en den sjit 'r loar jou ek ien oer.

Jetske, {tige moeilik.)

Och, Anke! doch my nou gjin lest oan, den is ommers üs wille yn ienen wei (Hja giet opstean om hjar hreidsjen to Ier ij en )

Wikjemoi.

Ei! 't is ommers mar in grapke, Jetske, en dat meije wij wolris hawwe ; nim jo dat mar net sa nei. Anke mient it ommers jimmer sa bést .... Kom, gryn nou mar net, .... dér stiket oars neat efter, as dat Lolke in ütfenhüzer krige het en dy komt joun mei, oars moast Lolke ek thus bliuwe. Is 't net sa, Anke ?

Anke.

Ja, Wikjemoi, ... mar as jimme Ijeaver habbe, dat dy feinten hjir net komme, den gean ik hwet earder foart, .... hja komme my den wol to miette en kinne wer mei my nei hüs gean

Jetske, {giet toer sitten en bigjint to hreidsjen ]

O ne, Anke! sa mien ik it net, nim my net kwea.

Anke, {tige frjemlik.)

Dat doch ik ek net, béste Jets ; .... ik wit wol hwet jou om 't herte leit. 't Wier better, dat ik jou frege om it my net kwea to nimmen, dat ik san pleager bin.

Jetske.

Den nimme wy elkoar neat kwea, Anke. O! ik wit wol, dat jy it sa goed miene. (Hja drinlce eris op. Underwiles wirdt 'r oan de do ar kloppe.)

110

WlKJEMOI.

Der is ien oan de doar, Jetske; wolle jy eris sjen hwa 't der is ?

Jetske, (ivylst hja opstiet )

Ja, kom .... (Hja giet nei de doar enropt.) Hwa is der?

In stemme buten doar.

Goed folk! [Jetske docht de doar op en nou komt in sjouwerman mei in koer mei goed op 't skouder op 't toa-niel. Wikjemoi en Anke sa beare ek, sjogge tige forheard om lij ar hinne.)

De Sjouwerman-

Hjir is in koer mei goed, dy moast ik hjir Iwinge.

Jetske.

Hwêr komt dy wei, myn frjeun ?

De Sjouwerman.

Ja, dat wit ik net en dat kin ek neat skele, freegje Ijea-ver as 'r ek mear sokke binne.

Jetske.

Mar binne jy net forbjustere? . . . . dy koer scil wol by in oar wéze matte.

De Sjouwerman, {hy sjocht nei it adres.)

Soa! hjir stiet dochs düdlik: Oan Oege Sibbeles en Wikjemoi, en ik miende, dat dy hjir wennen.

Jetske

Ja, dat is ek sa.

De Sjouwerman, (haestich )

Nou, den is 'r to plak, goe 'n joun. [Of.)

Wikjemoi.

Dat is in rare boel, .... mar scoe dy man net hwet ha matte, foar 't bringen, Jetske ?

Jetske.

Hy is al foart, Wikjemoi, (ivylst hja iitsjoeht:) en hy rint as in hazze, 't is as hja him efternei sitte. {Hja tilt de koer

Ill

op en komt 'r mei hij de tafel.) Hearink, hwefc is dat frjemd, hwet scoe dér efter sitte ? {Hja lést it adres.) En dochs heart it hjir .... it stiet hjir klear en bleat: Oan Oege Sibbeles en Wikjeraoi en dèr stiet by; dalik net to iepenjen. (Hja bisjocht de koer.) De koer is ek forsegele mei read lak, .... sjoch mar.

WlKJEMOI.

Ja, iij! hwet is dat raer, ik wird 'r sikersonk oars fen yn 't liif . . . . 'k Woe wol, dat Oege raar thüs wier.

Jetskk.

Jaj ik ek, . . . ik bin 'r ek alhiel fen forbuke. As 'r üs mar wer net in nij ünwaer hoppe de holle hinget.

Anke.

Ei, hwèrom ! .... til dochs net j immer oan 't swierste ein fen de balke en meitsje it lest net greater as 't is. Gjin ünnutte soargen foar de tiid.

WlKJEMOI.

Né, 't is ek sa, wy matte 'r raar yn biréste, hwet de Hear oer üs biskikt. (Nou kond Oege wer op:)

Oege.

Joun, jimme, .... der bin ik al wer, Wikje ?

De Oaren.

Joun, Oege.....

WlKJEMOI.

Kom, binne jy dèr?

Oege.

Ja, haw ik net goed oppast?

WlKJEMOI.

Best, hear! . . . . jy meye eris wer om boadskippen, to minsten as alles goed ütkomt.

Oege.

Dat komt it .... en ik haw ek noch acht sturen jild oer balden, .... dèr is 't. {Ily jont Wikjemoi Houwer dübeltsjes oer.)

112

wlkjemoi.

Dat komt krekt üt 'k IIi i 't alris ütrekkene, 't wier krekt ienentweintich en in botsen raeinoav en dèr it skearen bij, dat makket twaentweintich Jy habbe dos wrachtsjes net ienris en stür forsnobbe.

Oege.

Nou, wer scoe dat ek goed foar wêze ? . . . . It bigrutte ray al enöch, dat ik sa folie jild ütjaen raoast.

wlkjemoi.

Dat is nou dêr oan ta, gean nou mar sitten en stek mar ris in lange piip oan. {Hja jout Oegc in piip, krlgct de Manke tabak üt 'e koer en docht dij yn it tabaksfetsje, ek dat rikt hja him oer en seit:) Dêr meije jy joun üt smoke, dat habbe jo 'r oan fortsjinne. {Nou stoppet Oeqe de piip en bigjint to smoken.)

Anke, {jreget him under wiles.)

Habbe jo ek bwet nij's heard yn 'e bürren, Oege ?

Oege.

Né, dat kin ik just net sizze.

wlkjemoi

Wy witte al hwet nij's. Hjir is niis alsa in koer mei goed brocht foar üs, mar nimmen wit hwêr dy wei komd is en hwet 'r yn is.

Jetske.

Ja en hwet noch it alderfrjemdste is .... de koer is for-segele en mei dalik net iepene wirde-

Oege.

Dat is tige frjemd.

WlKJEMOI.

Dat is 't, . . . . mar dêr prate wy nou mar net mear oer, - . . . set dy koer nou mar hwet üt 'e wei, Jetske, en ek de boadskippen dy 't Oege helle het. As dy beide feinten komme, den hoecht dat allegearre sa net foar de ban to stean.

113

Oege.

Komme 'r den mear as Lolke ?

Anke.

Ei ja, Oege, .... it treft jimmer tige mal. Lolke het in ütfenhuzer krige en nou moast ien fen beiden . . . . dy moast mei, aef Lolke moast ek thus bliuwe .... Dy koer scil ek wol fen Lolke en dy wêze, der scille hja wol in aerdichheid mei yn 't sin ha.

Jbtske-

O ! nou fiel ik it wol. Anke wit 'r wol mear fen. {Anke glimlcet eris.) ^

Anke.

Nê, dat wit ik just net, mar mülk wolle hja üs wolris trak-tearje en dat liket my net sa min ta.

Oege

Witte jo ek hwet feint as dat is. Anke? Ik haw yn 'e fierte wol ien mei Lolke kuijerjen sjoen, en it like my ta, dat ik him ek wol mear sjoen hie, mar ik koe him net to plak bringe, dêrta wieren hja to fier fen my ou.

Anke.

Lolke het it my al sein hwa it wier, mar syn namme is my troch gien. 't Mat ien wêze dy 't yn 't bütenlau goede saken makke het en nou werom komd is om syn sibben eu frjeunen eris wer op to sykjen.

Wikjemoi, (oandien.)

Anke! jy sizze net alles hwet jo witte. (Der tvirdt Iclojipe.)

Jeïske, {eh tige oandien.)

Anke ! is 't müchlik!!....

Ankk, • {springt oerein.)

Hald jimme sterk, .... lit de blydskip net to oerstjelpend wêze. (Hja giet nei buten en de oaren geane fol jorwach-tinge nei it jinge dat komme soil, oerein stean mei de eagen nei de doar. In amerij dêrnei komme Anke en Lolke mei Sibhcle twisken hjarren yn op 't toaniel)

114

Anke. (Jblier laitsjende mar o(indien, tsjin Oegc Wikjemoi en Jet slee:)

Beste aide minsken! . . . . Ijeave Jetske!!.... dêr is Sibbelle wer! . . . . Hy het üs wirdich achte, him op nij by jimme yn to lieden. , . • • {Nou stapt Sibhele foarüt en Uiuwe Anke en Lollce, Mn yn han hy de doar stcan. Wikjemoi en Jet slee stappe tagetyh ta cn falie Sihbele elts yn in earnt, Wikjemoi oan de lóf ter en Jetske oan de rjuchterkant- Hja sjogge heide, hlide triennen skriemende, fol Ijeafde nei hun op en hy ek alhiel oandien pattet lij ar elts hjar bar. Hja binne allegearre sa oerstjür, dat hja dêrtroch neat üterje Icinne)

Oege, (liet dit in amerij forbaesd oan-sjoen en komt it earst ta him seis; hy giet flak Joar Sibbele stcan, leit Mm de beide hamen op 'e skouders en seit.)

Bistou it, Sibbele! . . . . bistou it seis, myn ionge!! . . . . (Hy sjocht Sihbele derby mei in Ijeafde fol each lyk yn de eagen.)

Sibbele.

Ja, heit! . . . . myn béste heit!!!.... ik bin it seis. . .

ik bin jimme Sibbele. ....

Wikjemoi, {troch hjar triennen hinne)

Myn .... béste .... jonge !!!....

Jetske, {sjocht Sibbele oan.) Myn .... Ijeave .... Sib ... be ... Ie!!!... . Sibbele.

Myn béste men! ! . . . . myn Ijeave Jetske!!! . . . • (Nou komme Lolke en Anke ek neijer.)

Lolke, (mei forheffing.)

Lokkich it -hüs, hwêr deuchd en Ijeafde foaroan sitte.

115

Anke, (earnstich en hliid)

Der is einliks de oerwinning, oan de side fen de ünskild.

Jetske, (sjocht yet ris fol Ijeafde nei Sibbele op, wylst hja lij ar noch tichter tsjin him oanflijt; dêrnei sjocht hja om hjar hinne Anke oan, stekt de rjuchter hein nei hjar lit en seit:)

An .... ke!!!... .

(Anke fettet hjar han en pattet dy.)

It girdyn fait

Ut.