SPECIMEN MEDICÜM INAUGURALE,
costixens quaedam
DE PAKALYSI NERVI FACIALIS,
PMEMTSSO CASU, IN NOSOCOMIO
ACADEMICO OBSERVATO.
'Mi'V^ü ' - ór FfiH. il, ^ '
continens quaedam
DE PARAITSI fflRïl FACIALIS, PRAllSSO CASH,
i ISOWO ACADEJllCO OBSERVATO,
ftUOD,
ANNUENTE SÜMMO NUMINE,
ex auctoritate rectoris MAGXIFtCI
Theol. Uoc». et Prof, ord.,
nec non
amplissimi SENATUS ACAOEMICI cossknsu
ET
xobilissimae FACULTATIS MEDICAE DECRETO,
SÜMMISQUE IN
MEnrcMX^^
HONORIBUS AC PBIVILEQIIS
IN ACADEMIA BHENO-TRAJECTINA
bite et legitime consequendis,
eruditorum examini submittit
GIILIELMIIS JOSEPHUS DE LESPIMSSE
H a g a nv
ad diem v junii mdcccxlix, hora v.
TRAJECTl AD RHENUM,
APUD VAN HEIJNINGEN amp; POST UITERWEEH.
MDCCCXlilX.
-ocr page 4-Typil mandavit van iter lttnnlt;te if fomp.
-ocr page 5-vmo DOCTISSIMO. AMPLISSIMO,
Mcdlclnae Doctori,
COLLEGIO CONSULUM MUNICIPALIUM, HASSELETI
ADSCßlPTO,
PATRI OPTIMO, CAEISSIMO,
vmo DOCTISSIMO
ADOLPH. FRED. HENR. DE LESPINASSE,
Med. cl Art. OIgt;sf. Oocfori,
?EATRI DILECTISSIMO,
» f H l .»#.
-ocr page 6- -ocr page 7-Studiis academicis finem impodtwro, oßcimi mild super-
erat conscribendi specimen inaugurale. Argumentum sumsi
ex cam morU, quem in clinico academica et observare et
curare mihi licuit. Utimm lectoribus non mlde displiceat!
Multo dulcius autem mihi incumbit oßcium, gratum
Hcilicet animum ügnijkandi erga mros egregios, qui
duces mihi fuerunt et magistri iidemque fautores benevoleu-
tissimi. Quos inter te primum compello, Pater optime caris-
sime! Magno mihi gaudia est, quod summos in arte sahitan
honores consequi mihi liceat eodem die, quo tu ante hos
XXVII annos in ipsa Imcce academia Medicinae Doctor
creatus es. Tu maximo me semper amore maximaque cura
prosecutus es, id potissimum in votis habens, ut omnes
meas vires intenderem ad colendam artem pulcherrimam,
cui ipse toto te animo dedisti. Quantum tibi debeam, necdi-
cere possum, neque hujus loei est. Hoe tanquam gratiawi-
mi testimonium Hhi acceptum sit, quod per totam vitam
singularis tui amoris recordaturus sum. D. O. M. mtahi
longam tibi comedat, plnrimis utilem, Uberis gratissimam!
Vobis, midarisêmi^Vitxmau, Schroeder van der
Kolk, Loncq e« Donders, f» Äac academia Medicinae
Fr of essor es, pro egregia vestra institidione atqtie consiliis,
(jiiibus studia mea adjuvasiis, gratias ago quam maximas.
Vohis etiam contingat vita longaeva, mdlis incommodis no-
tata, ut vestra experientia operaque indefessa pergant
maximam Patriae carissimae afferre utilitatem.
Tibi praedpue, clar. Loncq, qui promotoris mmwssus-
cipere non negasti, gratias ago habeoque qtiam maxima»
CMM pro amilio et consilio in conscrihendo hocce speei-
mine, tum pro humanitate atque doctrina, qua mihi in gra-
vissima illa mediänae parte, quae praxis vulgo dicitur,
viam atque rationem monstrasti.
JJtinam mihi licuisset gratias etiam agere viro clar. von
Baumliauer, morte eheu praematura sdentiae, cognatis,
amids erepto! Meum non est, ejus mérita, quanta per
breve quoi vixit tempus elucescere pottierint, celebrare. Hoc
vero palam proßteri debeo, ejus in me benevolmtiae et hu-
manitatis nunquam me immemorem futurum !
Nec vestrum oUiviscor, mri clarissimi Cop atque Mat-
th e s , quorum institutione in Philosophia Naturali et
Mathematicis disciplinis, dum alumnus eram illustris Athe-
naei Daventriensis, frui mihi licuit. Juvenem me, non ut
magistri, sed ut amid excepistis. Piam vestrum memoriam
semper tenebo.
Te àlentio praeterire , virdoctissime van Goudoever,
gratus animus vetat. Multa efiim in arte obstetrida tibi
debeo. Felix vivas diu, mnltisque in posterum etiam
dodrina tua prosis, ex intimo pectore opto.
Vobis denique, amid, valedico! Jungat nos semper gra-^
tum amidtiae vinculum!
Johanna Grimmelikhuysen, puella sa-
tis plethorica, 17 annos nata, habitus nonnihil
scrophulosi. Cal. Nov. a. 1848 in polyclini-
cum venit academicum, aurium susurrum,
gravitatis sensum in capite, tum denique
amenorrhoeam accusans. Pulsus frequens,
plcnus est, carotides pulsant modice, facies
rubet tumetque. Venae sectio instituitur in
pede, qua decem detrahuntur sanguinis un-
ciae. Redit puella d. 3 Nov. Carebaria ce-
teraque congestionis cerebralis symptomata
niultum emendata sunt; jam vero alia obser-
vatur conditio morbosa, de qua nihil antea
dixerat aegra quamque praetervideramus
ipsi: scilicet non movetur latus faciei sinis-
trura. Die 28 Octobris lectum egressa pri-
mum id detexerat.
Accurata instituta invesligatione, sequentia
-ocr page 10-patent. Musculi buccinatores lateris sinis-
tri, tactu explorati, laxi et soluti inveniun-
tur. Partes molles suo poiidere dependent,
ita ut infra intumescere videantur. Super-
cilium et palpebra inferior ejusdem lateris
paululum demissa sunt, nasi ala collapsa,
angulus oris sinister dextro inferior. Frons
nec rugari nee levari potest (*), neque ocu-
lus claudi, nisi pro quarta fere parte. Totum
verbo sinistrum faciei latus immobile est, velu-
ti larva. Si clauditur os, dextrorsum deprimi-
tur. Subinde lacrymae supra genam effluunt ;
oculi conjunctiva tamen non inflammata est,
Visus normalis. Auditus vero non aeque bonus
in sinistro ac in dextro latere ; dilFerentia ta-
men parva est. Lingua, si exseritur, sinistor-
sum dirigitur, os tamen dextrorsum; gustusin
parte linguae lateri afifecto respondente pror-
sus deficit. Saccbarum, tinct. absinth., acid,
sulph. dilutum non percipiuntur, neque in
anteriori nec in posteriori linguae parte. In
dextro latere integer est gustus. Sensibilitas in
cute partis faciei sinistrae deleta est, inde
a fronte usque ad marginem maxillae infe-
(®) Lepide Bell hanc ob causam paralysin facialem op-
liinum cosmeticum feminarum inveterascentium dicit.
rioris, lingua et gena interna in eodem la-
tere itidem insensibilis. In media facie in-
teger est sensus, tum etiam in regione pone
aurem, cui N. occipitalis magnus praeest.
Manducatio, quantum certe temporalibus
musculis et masseteribus, nec non ptery-
goideis perficitur, et deglutitio normales.
Ceterum praeter amenorrhoeam nulla sym-
ptomata morbosa adesse videntur.
Recipitur aegra in nosocomium acade-
micum.
Diagnosis. Paralysis magis minusve com-
pléta nervorum cerebralium V. VII. VIII.
IX. XII. lateris sinistri, ab exsudato quodam
verosimiliter in basi cerebri prope sinistram
pontis Varolii partem sedem habente, hy-
peraemiae ab amenorrhoea repetundae se-
quela.
Curatio. Cucurbitae cruentae No. VI. in
nucha applicantur prope occiput; vespere
redeunti mihi, ut investigationem repeterém,
gustus in posteriore linguae parte normalis
esse patuit, Etiam in parte anteriore pau-
lulum emendatus erat, cetera eadem.
4. Nov. M. orbicularis oculi melius se
contrahit, lacrymae non amplius efHuunt;
oculus integer manet; sensibilitas multum
ailaucta, enieudatus etiam gustus, auditus
itidem.
5—7. Nov. Sensibilitas magis magisque re-
dit; auditus integer; gustus etiam parti linguae
anteriori jam normalis est, immobilitas muscu-
lorum resolulorum fere eadem. Iterantur C.
C. No. VI.
7.nbsp;Nov. Anaesthesia penitus evanuit, facies
contra dolet. Prope aurem dolor ille vehe-
mens est. Hirudines N». VI. ibi applicantur.
8.nbsp;Nov. Dolor recessit. N. facialis actio
lente emendatur, maxime M. orbicul. oculi.
9.nbsp;Nov. Menses fluere incipiunt.
14.nbsp;Nov. Desinunt menses. Mobilitas in
angulo oris et ala nasi emendata est, oculus
minus bene claudi potest. Alvus adstricta.
C. C. Nquot;. VI. Elect, lenit. unc. i.
15.nbsp;Nov. Eadem fere conditio.
17. Nov. Angulus oris minus bene levatur,
oculus vero melius clauditur. C. C. No. VI.
18—22. Nov. Eadem manet conditio. Iter.
C. C.
23—24. Nov. Os iterum melius elevatur.
Linguae motus hactenus semper obliquus,
jam fere normalis, non penitus tamen.
26—29. Nov. Motus tum in ore, tum in
palpebris sensim emendatur, lente tamen.
Applicatur vesicatorium in nucha.
30. Nov. Eadem manet conditio.
4. Dec. Oculus pro tribus quadrantibus
claudi potest et genae motus etiam pergit. Os
semper dextrorsum, levi gradu tamen dirigitur.
12. Dec. Motus emendatio pergit. Lin-
gua extensa non amplius sinistrorsum tendit.
23. Jan. 1849. Oculus fere penitus claudi
potest, OS in utraque parte aeque bene ele-
vatur. Exutorium applicatum manet.
Brevi post pristinae sanitati aegra resti-
tuta fuit.
Quandoquidem in casu supra commemo-
rato nervi facialis functio omnium maxime
et diutissime turbata et fere sublata fuit, quo
facilius esset et prudentius de eadem judi-
cium, non incongruum putavi
1°. Breviter praecipuas causas paralyseos
nervi facialis in genere exponere;
2°. Exposita conferre cum casu morbi
proposito, ut verisimillimam causam
indicare possem factamque diagnosin
defendere.
» Trismus diastrophe. Diastrophe Galeni.
» Oris tortura paralytica Linnaei. Est dis-
» torsio oris var sus alterutrum latus, ob op-
yypositi lateris hcmiplegiam, unde musculus
» zygomaticus et buccinator lateris sani os
» ad se trahunt et tractum detinent, paraly-
» seos aut apoplewiae proàromus aut seque-
» la, eandem curam expostulans.quot;
Uti ex hac descriptione a Sauvagesio de-
sumta patet, medici antea paralysin muscu-
lorum faciei alterutrius lateris morbi cerebri
symptoma esse censuerunt, donec Carolus
Bell, qui de cognoscendo systemate nervoso
optime meruit, primus N. facialis affectioni-
bus novam lucem attulerit. Veram scilicet
hujus functionem nervi positam esse statuit
in movendis musculis faciei proprie dictis,
motusque adeo vultus mimicos sive physio-
gnomicos eum moderantem dixit, cutis vero
facialis sensum motusque manducatorios a
N. trigemino dependere censuit. Praeterea,
quod ad paralysin hujus N. facialis cogno-
scendam maximi momenti est, animadvertit,
in quoque afFecto nervo centralem et peri-
phericam partem discernendam esse ; nervi
enim cujusdam afFectionis causam tum cen-
trali ejus parti tum cuique periphericae par-
tis loco insidere posse.
Romberg posteriori tempore sequentia cri-
teria notavit sedis hujus causae diversae.
Lehrb. d. Nerven-Krankh. p. 648).
I. j^edes peripherica.
Haud ineptum forsitan est praemittere.
-ocr page 16-quae sedes peripherica dicenda sit. Verbum
radicis nervi in errorem inducere posset, ita
ut fila ista aggregata, quae e cerebro pro-
veniant, origines nervorum sive partes ner-
vorum centrales haberentur. Hanc vero sen-
tentiam falsam esse, facile apparet, cum lae-
sis illis nervorum filis paralyticus efFectus in
eodem corporis latere oriatur, laeso contra
ipso cerebro, ut centrali nervorum parte,
affeetio sequatur lateris oppositi. Quae cum
ita sint, ab eo inde loco, quo nervus a cere-
bro discedit, usque ad ultimam decursus fi-
iiem periphericus habendus legibusque quae
in periphericos nervos valent, obnoxius est.
Criterivm physialogicum sedis peripheri-
cae Rombergio audit» Isolirte Leitungs Un-
fähigkeit auf gleichseitiger Bahnquot; (1. c.p. 148).
Symptomata diagnostica dillerunt pro loco,
ubi resolutionis causa haeret in hasi cerebri
scilicet, in osse petroso vel in ramißcationi-
bus nervi facialis in ipsa Jade positis.
A. In basi ccrebrl ad locum Insertlonls
nervi facialis.
Exsudata et'tumores prope pontem Va-
rolii inter causas ordinarias re censentur. Ner-
vi propinqui deinceps, id est, unus post al-
terum afficiuntur , ubi tumor in causa est, ex
tumoris sensim sensimque crescentis extensi-
one progrediente. Exsudata tamen ab initio
inde aeque bene plures nervos simul com-
primere possunt quam unum modo.
Plura exempla afferre possumus a diver-
sis auctoribus observata.
Casus I. A Carolo Bell commemoratur.
Aeger in pugna apud montem Sancti Joan-
nis vulnus aequirit in sinistro osse parietali
et zygomatico; quinque annis post, ab equo
eodem loco ictu afficitur. Series symptoma-
tum sensim oritur : dolores vehementes in
sinistra fronte et genu, ptosis palpebrae si-
nistrae, strabismus externus, bulbi in centro
positi immobilitas, dilatatio pupillae et immo-
bilitas, anaesthesia N.trigemini dolorosa, pa-
ralysis iN^ trigemini sinistri, oculi hujus la-
leris destructio, paralysis maslicatoria. Post
aliquot menses N. facialis functio restituta
fuit, anaesthesia dolorosa vero pergit ad mor-
tem.
Sectio cadaveris. Ad sinistram partem sellae
turcicae adhaesiones vetustae, inter duram
matrem et ceteras cerebri membranas inve-
niuntur. Ilisee remotis, tumor dura matre
obtectus, antrorsum ad fissuram sphaenoida-
lem tendens, quae obstructaerat, lateraliter ad
proc. clin. post. Erat substantiae partim
caseosae, partim fibrosae. N. oculomotorius,
trocblearis, trigeminus tumoie includeban-
tur. Inde ab insertione usque ad tumorem
nervi atrophic! erant et coloris opaci grisei.
Sic etiam N. opticus, qui supra tumorem
decurrebat. In hoc casu N. oculomotorius
primus resolutus fuit (strabismus externus),
dein N. abducens (immobilitas buibi); paraly-
sis N. facialis, quae modo pro tempore adfuit,
inflammationem, adhaesionibus designatam,
usque ad insertionem hujus nervi sese ex-
tendisse indicabat, sed postea iterum reces-
sisse.
Casus XL ab Ililsenberg (Acten für
das Charité Krankenhaus, 1834) observatus.
Puer scrophulosus 2 annos natus, paralysi
N. facialis dextri afficitur, lingua sinistror-
sum extenditur, in loquela nec in degluti-
tione ullum impedimentum, mobilitas oculi
dextri tamen imminuta. Pro cura derivan-
tia adhibentur. Decem diebus post copia ma-
teriel ichorosae sanguinolentae ex aure dex-
tra effluit; magnus sequitur virium collap-
sus et tandem mors.
Sectio cadaveris. Cerebro remoto, magna
copia materiae ichorosae invenitur, proveniens
ex inferiori superficie cerebelli dextri iie-
misphaerii. Hic foramen aderat, marginibus
decoloribus, ad cavum in illo haemisphae-
rio, ichore repletum, ducens. Prope mealum
auditorium parvus locus ossis petrosi carie
aifectus erat. N. facialis, quamquam prope
abscessum ortum ducens et decurrens, nulla
regione laesa inveniebatur; ceterum satis
magna seri in ventriculis copia contineba-
tur, tum etiam in hemisphaerii dextri sub-
stantia corticali tuberculum nondum emolli-
tum magnitudinis pisi. Causam paralyseos af-
fectionem morbosam N. facialis per cana-
lem Fallopii decurrentis auctor accusat, prae-
sertim quia durante vita otorrhoea adfuit.
Quandoquidem autem paralysis jam pluribus
diebus ante exstiterat, neque N. abducens
a malo liber fuerat, ex motu oculi impedi-
to, non improbabile mihi videtur, magnam
copiam materiae istius ichorosae, ex cere-
belli ulceratione provenientis ad basin cere-
bri ibi effusam, N. facialem et N. abdu-
centem' in loco insertionis premendo para-
lysin produxisse. Quod ad illaesam N. fa-
cialis conditionem, mutatio sensibus mani-
festa tam brevi tempore non exspectari po-
tuerat, neque etiam ad turbandam func-
tionem necessaria erat. N. facialem autem
morbo ossis petrosi, otorrhoea indicato, af-
fectum fuisse, cnm auctore quidem credo,
primam tamen paralysin non hinc pepen-
disse vel certe exsudatum ichorosum al-
terum fuisse momentum causale paralyseos,
dubium mihi non est. Quatenus N. hypoglos-
sus alfectus fuerit, quod eX linguae per-
versa positione exspectari poterat, autopsiae
narratione non patet.
Casus III. B. Slavonus, Berolini phil.
stud., Auguste mense anni 1840, auxilium
Rombergii petiit. In faciei dextro latere et
sinistris membris tum sensus, tum motus vel
deletus vel impeditus invenitur. Frontem
dextram non aeque bene ac sinistram cor-
rugare aeger potest. Oculi bulbus dextri
intus directus est, visus normalis; adest diplo-
pia tamen, aeger oculum penitus claudere
nequit. Sensibilitas in dextro latere faciei,
quamquam non prorsus deletus, hebes ta-
men, auditus aeque impeditus. Motus mi-
mici et masticatorii tardi. Articulatio diffi-
cilis, adaeque motus brachii et pedis sinis-
tri. Ulteriori morbi decursu deglutitio valde
laeditur. Denique mense Oct. sequitur mors.
Ante cadaveris sectionem sequentia quod
ad diagnosin situs causaeque probabilis pa-
ralyseos recordatur Romberg. Resolutie
, tum faciei in dextro, tum membrorum in
sinistro latere facit, ut suspicetur, causam
morbificam ad basin cerebri et quidem in
parte dextra haerere, atque nervos ibi ex-
euntes in cursu peripherico affectos esse. Si
enim causa in centro, in hemispbaerio ce-
rebri dextro haereret, simul cum sinistrilate-
ris motus paralysi sinister N. facialis et ab-
ducens resoluti essent. Quod ad extensio-
nem, materiem peccantem inde a regione
trigemini et abducentis usque ad partem
superiorem medullae oblongatae adesse, pro-
babile videtur. Longe difficilius de causae
natura judicium. Quamquam ex majori mino-
rive paralyseos gradu volumen inaequale
admitti possit, indicia tamen speciei morbi-
ficae causae aberant. Dolor, convulsiones,
emendatio et exacerbatio alternantes, sym-
ptomata emollitionis vel suppurationis, quae
praeterea raro in cerebri basi occurrunt, non
adfuerant. Verisimiliter pseudoplasma natu-
rae fungosae est (1. c. p. 808).
Sectio cadaveris. Hyperaemia cerebri, ex-
sudata albuminosa inter aracbnoïdeam etpiam
matrem. In basi cerebri tumor magnus adest,
cujus sedes, cerebro sublato, in ponte Varolii
dextro invenitur, qui magnitudinis duplicis
postrorsum sese sub corpus olivare dextrum
extendit atque nervos, tum etiam cerebrum
deprimit. N. abducens atque sinistra pars
pontis Varolii et medullae oblongatae maxi-
me ex situ et forma depressi, dein N. tri-
geminus, facialis et acusticus. Incisione in
tumore facta, sanguinis coagulati instar sese
ostendit. (Casp. Wochenscbr. 1842). Similes
casus legimus apud L on get (Anat. et Phys.
du Syst. Nerv T, I. p. 448) Aberclrombie
(Path, and pract. research. 1836. p. 925).
Bright (Reports of Medical cases vol. II. p.
49). Yelloly (Med. Chir,,[Trans, vol. I. p.
483) quos omnes hic afferre non attinet.
Casus IV. Aeger 27 annos natus, mense
Januar. 1845 in clinicum cl. Oppolzer reci-
pitur. Sequentia observantur. Oculi sinistri
strabismus, qui jam per plures hebdomades
duraverat, ita ut oculum extrorsum movere ne-
queat aeger, visus impeditus; pupillae tamen
aeque bene sese contrahunt. Manus sinistrae
débilitas, sensus ibi formicationis et stuporis
adest. Angulus oris sinister pendet, lingua
dextrorsum extenditur, aphonia adest, de-
glutitio laesa, tussis sine clangore, gustus
normalis. Lingua in dextro latere atrophi-
ca evadit. Exitus infaustus.
Sectio cadaveris. Planum inferius pontis
Varolii usque ad originem N. vagi et glos-
sopharyngei massa grisea, lardacea, tuber-
culosa cum cranii basi fortiter conjunctum
erat. In substantia partis posterioris lateris
sinistri pontis Varolii similis massa tubercu-
losa magnitudinis pisi aderat. N. abducens
sinister penitus illis tuberculis circumdatus,
N. Tagus atrophicus erat. Pars superior N.
accessorii Willisii, incrassata, massa grisea,
lardacea circumdata. Corpus olivare dextrum
in superficie tuberculum magnitudinis pisi
condidit, radices N. hypoglossi tum N. fa-
cialis premens. In cerebro ipso prope corpus
candicans tuberculum invenitur, tum etiam
pars dextra chiasmatis N. optici et initium
N. optici tuberculis infiltratum est. In pul-
monibus quoque tubercula adsunt.
In omnibus hisce casibus paralyseos sym-
ptomatum successio tardior; citior tamen,
nonnunquam aequalis ortus, si exsudatum
seroso-albuminosum vel haemorrhagia exi-
gua ad basin cerebri in causa sit. Sic in
meningitide saepe ex paralyseos extensione
ad spatium inflammationis et exsudati con-
cludere possumus. Felici eventu, resorp-
tione causae peccantis paralyses illae, uti
etiam in nostro casu, sensim sensimque eva-
nescunt. Non semper tamen nervorum con-
tiguitatem ita sequitur, ut in sequenti.
Casus V. Femina 69 annos nata mense
Octob. anni 1840. Rombergii auxiliumim-
ploravit. Ante 8 dies vehementem susurrum
in aure sinistra percepit, et brevi post tu-
morem prope aurem, qui 24 horis post tamen
evanuerat. Sequentia observavit Romberg:
os et apex nasi dextrorsum contractus erat,
ptosis palpebrae sinistrae, salivae hoe latere
effluxus, gena sinistra nutans, pars illa faciei
voluntati non obedit, exceptis tamen m. mas-
setere et temporali. Sensibilitas penitus ibi
deleta, linguae illo latere ageustia et in-
sensibilitas. O cuius sinister amblyopia af-
fectus, pupilla dilatata, immobilis, superfi-
cies oculi sensilis tarnen. In aure sinistra
dolores vehementes, auditus tamen sanus.
Lingua et membrorum motus normales.
Cura. Sanguinis detractiones pone au-
rem, salia purgantia, dein exutorium ibi per
sex hebdomades.
Jam 14 diebus post, emendatie sequi-
tur, primum in oculi sinistri visu, dein in
anguli oris et palpebrae motu, porro sensi-
bilitatis reditus a peripheria usque ad cen-
trum. Dolores in aure evanuere, febre et
sudore critico obortis. Mense Decembr. sana
redit aegra. Causa hujus paralyseos extra-
vasatum sanguinolentum vel albuminosum
Roinbergio videtur.
B. In osse petroso.
*
Primo in censum veniunt laesiones eiter-
nae, ut fissurae sive fracturae. Bell exem-
plum exhibet hominis, qui ex alto in caput
procubuit, et gravem capitis dolorem accu-
sans, sinistrae faciei partis paralysi affectus
erat. Sopore oborto, post octo dies moritur
aeger. Cadaveris sectio fracturam basis cra-
nii transversam, os petrosum sinistrum tan-
gentem, patefecit, quae N. facialem eo loco,
quo OS petrosum in meatum auditorium in-
ternum in trat, dilaceravit.
Secundo loco processus inflammatorii in
interna parte ossis, cujusmodi casum narrat
Romberg, (Klin. Ergebnisse etc., pag. 50).
Nonnunquam causa haeret in tumore du-
rae meningis vel ossis ipsius, qui N. facia-
lem ad introitum foraminis auditorii interni
premit. Gregory (Edinb. med. and surg.
journ. 1834) duos casus affert notabiles.
Porro tuberculosis et insecuta caries at-
que necrosis, quae canalem Fallopii atque
percurrentem N. facialem destruere potest.
Bell plura exempla affert. Lallemand
(Recherches anat. path, etc.) » j'en ai rencon-
» tré cinq exemples, » inquit,quot; l'un d'eux est
» mort à l'Hotel-Uieu d'une maladie étrangère
» à l'oreille. J'ai trouvé le nerf facial desor-
» ganisé, l'aqueduc de Fallopius détruit,
» ainsiqu'une partie du rocher environnant.quot;
Descot (über die örtlichen Krankh. d. Ner-
vensystems) narrat, aegrotum quendam cum
vehementissima cephalaea, otorrhoea puru-
lenta affectum esse et quidem auris sinistrae.
Insecuta paralysi faciei ejusdem lateris, fa-
hre hectica interiit. In cadaveris sectione
processus mastoidei cellulas et tympani cavi-
tatem pure impletas, in nonnullis locis
cariem, canalem Fallopii cum N. faciali
incluso atque ossicula auditoria, tympanum-
que penitus destructa invenere.
Romberg, qui plures observationes retu-
lit cum cadaverum sectione, ut diagnosin
hujus speciei paralysis facialis stabiliat, ad
haec tria animadvertendum esse praecepit :
1°. Ad praegressam otorrhoeam, in qua
non raro ossicula auditoria expellan-
tur.
2'. Ad uvulam in partem paralyticam
incurvatam.
» Diese bisher noch wenig beachtete Er-
» scheinung,quot; inquit (Klin. Erg p. 49.) » aeigt
» sich in allen Fällen der halbseitigen Ge-
» sichtslähmung deren Anlass im Felsenbeine
» seinen Sitz hat. Sie spricht für einen quot;we-
» sentlichen Einfluss des N. facialis auf die
» Motilität der Uvula und hat wahrschein-
»lich darin ihren Grund, dass der N. pe-
» trosus superficialis major, veelcher das so-
» genannte Knie des Facialis im Fallopischen
» Kanale mit dem Ganglion sphenopalatinum
»in Verbindung setzt, nicht sowohl aus dem
»letzteren zum Facialis geht, sondern vielmehr
»als Zweig des Facialis, der sich in das
» Gaumensegel verbreitet, zu betrachten ist.
»Die Krümmung des Zäpfchens nach der
»gelähmten Seite hin, findet ihr Analogen
»in der Stellung, welche die Zunge in
» Hemiplegie anzunehmen pflegt.quot; Egregium
affert exemplum, ubi ex cicatricibus profun-
dis prope foramen stylomastoideum facile ibi
causam paralyseos haerere suspicares, Uvu-
la autem valde incurvata in partem resolu-
tam invenitur. Inde suspicio, causam in
osse petroso adesse, quae postea confirmatur
matrisnarratione, prima infantia otorrhoeam
gravem adfuisse, atque tunc parva ossicnla
sinlt;^ulari modo formata dejecta fuisse.
3quot;. Ad cophosin auris lateris affecti, quae
pendere potest ex ossiculis dejectis vel
ex N. acustico ipso alfecto, N. faciali
quippe yicino.
V. In faciei ramlflcatlonlbus.
Frequentissima musculorum faciei paraly-
sis est sic dicta rheuraatica, e refrigerio vel
ex aura frigida, faciei impulsa, quae saepe
paucas modo, interdum omnes nervi fibril-
las afficit. Jamdudum a medieis observata
fuit. Jos. Frank : » Morbus iste in regio-
» nibus «eptentrionalibus tam communis est,
» ail, ut spatio quindecim annorum viginti
» duo mihi obvenerint exempla.quot; Magna datur
copia annotationum atque observationum hanc
speciem illustrantium, apud plures auctores :
Shaw, Car. Bell, Descot, Rademüller,
Phoebum, alios, A Rombergio allata omit-
tere non possum. Puella, decern annos nata,
jam a prima infanlia paralysi faciali affecta
erat. Nutrix nempe infantem in lecto calido
dormientem susceperat, atque in platea, tem-
pore hyemali frigidissimo, cum ea obambula-
yerat. Statim paralysis orta erat.
» Zu welchen Missgriffen,quot; inquit Rom-
berg » eine unrichtige Diagnose solcher
» Fälle verleiten kann, und wie mächtig
» das sorgfältige physiologisch begründete
» Studium der Nervenkrankheite, in die
» ärtzliche Praxis eingreift, lehrt besonders
» der Fall des zehnjärigen Mädchens (quem
» supra attulimus). Die hinzugerufenen
» Aertze hatten den peripherischen Ursprung
» der Lähmung verkannt, und in der Vor-
» aussetzung einer wichtigen Krankheit des
» Centralorgans, die kleine Patientin lange
» Zeit mit Blutentleerungen, kalten Sturz-
» bädern, starken Ableitungen auf den Darm-
» kanal gemartert. Ja, ein anderer Artzt hat-
» te , durch das Verziehen des Mundwinkels
» nach der gesunden Seite verleitet, die leU-
» tere für die kranke gehalten und alle Mit-
» tel gegen diese gerichtet.quot; Post curam
electro-magneticam per triginta hebdomades
continuatam, fere penitus sanitati restituta est.
Plerumque praegrediuntur dolores rheuma-
tic! in cervice, sive in humero, sive in aliis
partibus, ut in alio casu, quem Romberg
retulit, ubi per plures hebdomades dolores in
artubus jam adfuerant, quum subito aegra
ignem inflare conata, paralysin sentiit. Hic
tamen modo rami nervorum, qui musculos
labiorum alaeque nasi intrant, resoluti erant,
rami palpebrales liberi.
•JO
Porro ut causae hujus paralyseos special
glandulae tumentes s. tuinores alii, qui N.
facialem premuut, in censum veniunt. Quo
prOpior foramini stylomastoideo compressio,
eo magis extensa, quod per se patet, para-
lysis. Clar. Bell plures etiam casus afFert.
Cicatrices profundae ulcerum scrophulosorum
hocce loco eandem sequelam habere possunt.
Laesiones externae traumaticae, operationes
chirurgicae in facie s. omnes s. nonnullas
modo fibras afficere possunt, quod ex loco
laeso pendet. Car. Bell ipse, quum tumo-
rem prope aurem exscinderet, ramum hujus
nervi dissecuit. Vir quum postea rediisset,
ut gratum animum significaret, se non am-
plius sibilare posse querebatur.
Antea in neuralgia N. trigemini saepe N.
facialis discissus est. Miratur egregius iste
observator, tunc neminem, licet etiam a
chirurgis celebribus sectio facta sit, hos
nervos diversis functionibus inservire, su-
spicatum esse. » Vel nuper,quot; inquit, » chi-
» rurgus quidam asseveravit, se in prosopal-
» gia sine ulla hesitatione portionem duram
» dissecturum fore. Tam lenti sunt sanioris
» doctrinae progressus.quot; Brodie post ictum
in facie paralysin sequi videbat. (Aber-
crombie path, and pract. observ. p. 280).
Ultimo loco mentio facienda est de hemi-
plegia faciali neonatorum, quam Doct. Land-
ouzy (Essai sur l'hémiplégie faciale chez les
enfants nouveau-nés, Paris 1839) ex pressione
forcipis ortam esse contendit. In genere hic
nonnullae modo fibrae afficiuntur.
II. Sedes centralis.
Criterium physiologicum Rombergio di-
citur » Norm der Leitung in gekreuzter Rich-
» tung.quot; (1. c. p. 657).
Quamvis saepe sola anamnesi, id est, ad
originem respiciendo, paralysin N. facialis
cerebralem, uti hemiplegiam apoplecticam , a
peripherica discernere liceat, haec tamen
diagnosin facilitare possunt. Causa centra-
lis varios nervös, quin etiam animi faculta-
tes, eodem tempore laedere solet. Saepe
lateris affecti sensibilitas simul imminuta
atque musculi manducatorii debilitati sunt,
ex N. trigemino affecto; tum etiam oculi
directio mutata invenitur ex N. abducente
laeso; totum denique alterutrum corporis
latus ad extremas usque partes paralysi cor-
ripi potest, »antur autem exceptiones. Doct.
Graves (Froriep's Notizen Mai 1842) duos
casus refert, in quibus post insultum apo-
plecticura nil nisi N. facialis paralysin relic-
tum esse observavit. Porro, in laesione or-
ganica cerebri plerumque, animadvertente
Rombergio, nonnullae modo fibrillae , mus-
culos alae nasi et labii superioris intrantes,
paralyticae evadunt. Sectio cerebri cele-
berrimi Dupuytren exemplo sit. (Cru-
veilhier. Anat. Path. L. XX. p. 21). Deni-
que attendendum est ad diversitatem vis N.
facialis motricis, prouti voluntas eam in ac-
tum ducere velit, an stimuli nervis sensi-
libus periphericis admoti ipsius reflexionem,
quae dicitur, eicitare conentur. Haec enim
si possit excitari, quamvis voluntatis imperio
non obediat N. facialis, centralem esse
paralyseos causam , tuto concludere possumus.
Sequens casus, addita sectionis historia, a
Rombergio notatur. Utraque faciei pars pa-
ralytica. Motus voluntarii omnium musculo-
rum , quibus N. facialis praeest, evanuere.
Contra, si manum celeriter ad oculum alFe-
ras, vel si in lucem clariorem inspiciat ae-
ger, aut si sternutet, oculi penitus claudun-
tur. Si lectura vel sermone risus excitatur,
ridet. Omnes tunc motus ordinarii perfici-
untur, licet voluntas eos producere nequeat.
Cholera asphyctica quum succubuisset, in
dextro cerebri hemisphaerio cystis haemor-
rhagica inveniebatur, quae duos gyros de-
leverat. Pars interna cystis, quae magnitu-
dine parvam nucem juglandem aequabat,
membrana flavescente investita erat. Sub-
stantia cerebri in ejus ambitu paullo durior,
hic illic erosa erat. Septum pellucidum
valde incrassatum.
Contrarium etiam obtinet, scilicet quod
motus voluntarii pergunt, silent involuntarii.
In puella, a cl. Stromeyer observata, dex-
tra faciei pars sine expressione manet in
omnibus animi pathematibus , neque actione
augetur, motibus rcspirationem acceleranti-
bus , cursu, scalarum adscensu , similibus ;
voluntate omnes musculos movere potest.
(Casp. quot;Wochenschr. für die ges. Heilk. 1837
p. 83).
Inter causas, quae cerebralem , id est a
cerebri affectione pendentem, faciei hemi-
plegiam efficere valent, frequentissimae sunt
haemorrhagiae. Porro hue pertinent tumo-
r ■
res cujuscunque generis lente excrescentes,
scirrhosi, fungosi, tubercula, imprimis aetati
infantili propria, quorum tam multa exempla
exstant, ut hic illa referre supervacaneum
videatur.
Quemadraodum ex historia morbi, quem
in nosocomio academico observavimus, pa-
tuit, de resolutione N. facialis nullum du-
bium erat. Primus etiam accuratior aegro-
tantis adspectus hanc paralysin detegebat
et ulterior hujus rei investigatio, variis in-
stitutis experimentis, circa motus, quos fa-
cies perficere vel posset vel non posset, dia-
gnosin egregie confirmabat. Partialis etiam
N. trigemini, sensilis nempe portionis, re-
solutio clare patebat. Gustus deficiebat.
Cogiiitum est, nondum satis constare, quis
nervus per excellentiam gustatorius dici
mereatur, glossopharyngeus nempe an ramus
lingualis N. trigemini. Jure forsitan utrum-
que suas hic agere partes statuimus. Narrantur
casus, ubi cum anaesthesia N. trigemini simul
ageustia adfuit, et quidem apud plures auc-
tores fide dignissimos, uti Bell (1. c.) Bis-
hop (Med. Gaz. 1833), Romberg (Müller
Arch. 1838) alios. Alii leguntur, ubi, N.
trigemino morbo affecto, gustus tamen in-
columis fuit. Stamm. (Heid. Med. Ann.
1839), TNoble (Med. Gaz. vol. XV). Bérard
(Gaz. Med. 1840), Bumris, Vogt, cet. Alii
denique, in quibus pars modo lateris linguae
affecti sapores gustabat. Apud Todd and
Bowman sequentia inveniuntur de casu,
ubi N. trigeminus anaesthesia erat affectus :
» the tongue was quite without feeling, on
» the left side. On experimenting on his
» sense of taste, it was found to be clearly
» absent in the anterior and middle part of
»the affected side, but to be present be-
» hind, in the region supplied by the glosso-
» pharyngeal.quot; Similem casum Komb erg ob-
servavit; lingua insensibilis erat ex impedita
functione N. trigemini, gustus in antica et
media linguae parte deficiebat. Quum autem
amara linguae radici admovebat, in utroque
latere aeque bene gustabantur. Notabilem
anctor addit animadversionem. » Auf diese
»Weise,quot; inquit, war in dem zuvor erwahn-
» ten Falle die Untersuchung von mir nicht
» vorgenommen worden, ich hatte mich mit
» der Abwesenheit des Geschmackes im dem
»vordem und mittlem Theile der Zungen-
» hälfte begnügt, und erkenne desshalb jetzt
» die Beobachtung in Betreff der Ageustie für
» nicht entscheidend an. So dürften auch die
» Angaben andrer Autoren zu würdigen sein,
»welche der genaueren Beschreibung des
» vollständig angestellten Versuches erman-
» geln.quot; Etiam cl. Promotor casum mecum
communicavit, nuper a se observatum, viri
fere quadragenarii, apoplexiae obnoxii, quiquot;
laborabat anaesthesia genae ceterartimque
partium, quibus N. trigeminus praesidet, in
dextro nempe latere. Lingua, cujus dextra
pars atrophica erat, cum tota mucosa oris
lateris morbosi perpetuo frigorissensu alFecta,
nec tamen frigida, quae admovebantur, nec
ealida, nec vim quamcunque mechanicam
percipiebat. Gustus in anteriore et media
linguae parte, (in latere nempe affecto) defi-
ciebat prorsus, in postica vero integer erat.
In nostro casu, ante Cucurbitas applicatas tum
anteriori tum posteriori linguae parti gus-
lum defecisse vidimus. Aliquot horis vero
post primam cucurbitarum applicationem a-
mari aliusque saporis substantiae, radici lin-
guae allatae, aeque cito in utroque latere gus-
tu percipiebantur; non ita in anteriore et
media parte, quae sequentibus demum die-
bus emendata fuit. Ex his igitur concludi-
mus, IS. glossopharyngeum etiam, quamquam
brevi modo tempore, fuisse resolutum. Sed
non gustus tantum deficiebat, etiam motus
linguae pro parte impeditus erat. Inter
glossoplegiam, quae articulandi eamque, quae
manducandi actum impediat, distinguere
auctores , cognitum est. Loquela hoc in ca-
su nequaquam impedita fuit. Si tota lin-
gua resoluta est, ut corpus iners in ore ja-
cet omnisque ejus motus deficit et degluti-
tio valde difficilis est. In partiali vero pa-
ralysi motus non deficit quidem , sed abnor-
mis est, obliquus : plerumque, asseverante
Rombergio, apex linguae latus paralyti-
Gum versus extenditur. Quod eo magis no-
tandum, quum in N. facialis paralysi talis
oris obliquitas observetur, qua pendeat an-
gulus lateris paralytici, paululum contra
elevetur et retrahatur angulus lateris sani.
Etiam in nostro casu hoc obtinuit. Causam
hujus linguae extensionis Bidder dedit se-
quentem (Müller Archiv. 1841 t. III) sie
liegtquot; inquit » in dem aufgehobenen Con-
» tractions Vermögen derjenigen Muskeln ,
» die an der gelähmten Seite das Zungen-
» bein heben. Denn indem bei der Inten-
» tion die Zunge hervor zu strecken das Her-
» aufziehen des Zungenbeins nur den Mus-
» kein der einen Seite überlassen wird, muss
» eine schiefe Stellung des Zungenbeins zum
» Unterkiefer , und also auch der Zunge zur
» Mundhöhle hervorgebracht werden, eine
» Stellung, die durch die Lähmung des Muse.
» genioglossus derselber Seite und das Ue-
» bergewicht des gleichnamigen Muskels der
»andern Seite sicherlich noch verstärkt
» wird. Hiermit stimmt auch überein , dass
»jene Stellung um so auflallender war, je
» sorgfältiger bei Durchschneidung des Hy-
» poglossus am lebende Thiere alle vor der
» Durchschnittstelle des Nerven von ihm ab-
» gehenden und in die hier betheiligten
» Muskeln tretenden Zweige exstirpirt wor-
» den waren.quot;
De linguae trophoneurosi, id est, mutata
ejus e nervis afFectis nutritione , quae saepe
in ejusmodi casibus obtinet, etiam in casu,
quem commemoravimus, a cl. Promotore ob-
servato, in nostro nihil apparuit. Etiam
leviori modo gradu N. hypoglossus afTectus
erat, ita quidem ut vix motus aberrationem
in lingua observavissemus, nisi investigando
statum ageusticum ad motum illum, data
opera, animum advertissemus.
Pauca supersunt de cophosi dicenda. N.
auditorius non plane liber dici poterat, at
levissimo tantum gradu resolutus erat. Post
paucos dies jam evanuit levis illa surditas.
Itaque varii nervi in nostro casu affecti
fuerunt, trigeminus nempe, facialis, acusti-
cus, glossopharyngeus et hypoglossus, diverso
vero gradu diversaque duratione; N. facialis
omnium diutissime.
Liceat nunc, ratione habita eorum, quae
supra diximus de diversis hujus nervi para-
lyscos momeutis, causae resolutionis et situm
probabilera et naturam inquirere.
JNum causa sita erat in ramificationibus
N. facialis, faciem occupantibus?
De laesionibus externis nihil cognitum
erat. Inspectione neque in facie ipsa, nec
prope aures glandularum intumescentium
sive ulcerum scrophulosorum cicatricu n ul-
lum vestigium inveniri poterat; et, quam-
quam habitus paulluluin scrophulosus erat,
nunquam tamen, uti mater affirmabat, talia
ulcera habuerat. Causa rheumatica vix
admitti poterat. Postquam vespertino tem-
pore sana cubitum iisset, in cubiculo cali-
do, sequente mane aegra sese paralyticam
sentiit. Nunquam etiam doloribus rheumati-
cis in ullis corporis partibus vexata fuerat.
Deficiunt igitur argumenta, quae causae pa-
ralyseos situm in externis illis N. facialis
ramis probabilem reddere possent. Resolutio
autem tum N. facialis tum aliorum nervo-
rum, quae simul adfuit, hunc situm penitus
improbabilem reddit.
An in osse petroso?
Eadem, quae modo diximus, de simul
existente diversorum nervorum paralysi, hic
etiam valent. At cetera quoque argumenta
breviter percurramus. An laesiones adfuere?
Nihil cognitam. An inflammatio vel caries
in osse haereret? Nec dolor, nec otorrhoea
aderat, neque alia symptomata, quae hue
spectarent. Hyperaesthesia, quae postea (9
Nov.), quum N. trigeminus jam sanitati re-
stitueretur, existehat, nihil commune hahe-
bat cum paralysi N. facialis, nam statim post
hirudines applicitas evanuit, et paralysis ta-
men eadem mansit. Num forsitan ex pressi-
one in facie debito majori, facta ut sciremus,
num anaesthesia adhuc et quo gradu pergc-
ret, hyperaesthesia ista orta est, an contra ita
explicari debet, ut admittamus, causam N.
trigeminum laedentem ita volumine imminu-
tam fuisse, ut non amplius opprimeret func-
tionem hujus nervi, sed illum irritaret ? Non
rarum profecto illud symptoma est, paralysin
nervorum sensui inservientinm excipiens,
priusquam normalis eorum conditio restitu-
ta sit.
Cophosis quidem levis aderat, nec tamen
ex ossiculis auditoriis dejectis, sed potius
ex pressione in N. auditorium ipsum. Cele-
riter etiam evanuit illa aifectio; nec uvulae
directio abnormis, siquidem adfuisset, hic
quidquam efficere potuisset, quum saepe
etiam in hemiplegia, apoplexiae sequela,
inveniatur.
Quae qiium ita siiit, in osse petroso sc-
dern habuisse paralvseos causam, veridissi-
mile est.
Nihil igitur superest, quod pro sede ista
haberi possit, quam basis cerebri, ad loca
insertionis vel, si mavelis, egressus nervorum
affectofum, peripheria igitur centro proxi-
ma et centrum ipsum. Num hoc teneat cau-
sa, an illam dignoscere : magnis hoc diffi-
cultatibus premi fatendum est. Comparando
enim signa, quae diagnostica habentur, mag-
nam invenimus convenientiam. In utroque
enim casu vidimus plurium affectionem ner-
vorum simul obtinere. Ubi centralis est
causa, paralysis in genere quidem magis sese
extendit, ad artus scilicet, nec raro quoque
. animi facultates, uti memoria, afficiuntur;
attamen dantur exceptiones, quas supra re-
tulimus, a Doct. Graves observatae, et casus
celeberrimi Dupuytren, qui paralysi so-
lius N. facialis sinistri affectus erat, cujus
causa in dextro ventriculo haerebat. Rom-
berg animadvertit, paralysin, si causa in
basi haereat cerebri, perpetuo sese exten-
dere. Hoc de tumoribus quidem valere po-
test, quippe qui sensim sensimque excrea-
cunt, uti in casibus allatis No. I. III. IV.,
minus tamen de haemorrhagiis in basi cere-
bri, quibus ibi aeque bene ac in centro u-
nus vel plures nervi simul affici possunt.
Exstant insuper exempla, ubi e causa cen-
trali plurium deinceps nervorum paralysis
secuta est. Non cognitum est, num in aegra
nostra paralyses istae simul, an una modo
post alteram sensim sensimque ortae sint.
Ipsa aegra nesciebat. Ex narratione d. 28
Oct. faciem sinistram immobilem dependi-
disse, N. facialem tunc resolutura fuisse
clare patuit; num vero alii nervi tunc si-
mul, cognoscere non potuimus.
Hoc autem certum videtur, causam vel ad
basin cerebri vel in cerebro ipso haesisse,
in utraque enim parte, uti in casu a doct.
Watson (Romb. 1. c. p. 807.) observato, non
probabile. Et sequentibus quidem rationibus
freti, causam paralyseos ad loca insertionis
nervorum alfectorum in basi cerebri sitam
fuisse credimus.
A. Affeetto paralytica plurlum nervorum
eodem tempore obtlnens, animl facul-
tatibus atque artuum motu Integrls.
Inter innunaeros casus, quos omnes afiferre
non potui, ubi paralyseos causa in centro
haerebal, non inveniuntur, quibus tot ner-
vis afifectis, non simul vel couscientia abo-
lila erat vel animi facultates aut artuum
motus magis minusve impediti. Vidimus
quidem casus adesse, uti doct. Graves et
Dupuytren, in quibus N. facialis vel non-
nullae modo fibrae hujus nervi vel alii etiam
nervi resoluti fuerint, animi facultatibus et
artuum motu integris, at maxime differunt
illi a nostro casu. ubi N. V. VIL VUL IX.
XII. simul affecti fuere. Vel animi facul-
tates vel artuum motus, si hujus affectionis
causa in ipso cerebro posita fuisset, simul,
me quidem judice, a norma recessissent.
B. Propinqultas nervorum affectorum In-
serttonls sive egressus.
Si causam in basi cerebri haerentem assu-
mamus, in pontis Varolii parte sinistra, ubi
nervorum peripheriae origines sibi tam pro-
pinquae jacent, clare patet, vel parum ex-
tensam sufficere potuisse ad tot paralytica
symptomata producenda, dum integritatem
et animi facultatum et artuum motus facile
intelligere possumus.
C. Cura denique fellel eventu eompro-
bata.
Ponamus causam in cerebro positam fu-
isse, haemorrhagiam v. c. omnes hosce ner-
vös paralyticos fecisse. An congruus huic
assumtioni symptomatum fuit decursus? Ae-
gra, quum hoi a meridiaua iu uosocomiuui
venisset, paullo post C. C. in nucha accepit.
Hora sexta quum eam visitarem, functio glos-
sopharyngei jam penitus restituta erat, tri-
gemini emendata. Die 5 Nov. etiam hic
nervus cum N. auditorio ad normam reductus
fuit. Nunc modo N. facialis et hypoglos-
sus, quorum functiones jam tune temporis
paululum emendatae fuere, paralysi affecti
erant. Tempore long ion praeterlapso, hi
etiam nervi penitus sanati. Num tale quid
iu cerebri haemorrhagia exspectari posset?
An sanguis efFusus, ut corpus innocuum in
cerebro mansisset? Nonne potius irritatio-
nem, imo vero inflammationem accendisset,
cujus ne minima quidem hic fuere vestigia?
Si vero vel sanguinem extra vasa effusum ,
vel materiem quandam exsudatam admitta-
mus , quae ad pontem Varolii nervos ibi
positos compresserit, curationis efiectum et
salutarem et promptum etiam facile intelli-
gere possumus. Egregie scilicet C. C. repe-
titis vicibus appositae, nec non fonticolus in
nucha, tum derivando tum absorptionem pro-
movendo, quum tam prope locum affectum
applicari potuerint, ad sanitatem restituen-
dam inservire potuerunt.
Quod attinet ad causae paralyseos natu-
-ocr page 45-ram, haec multo etiam difficiiius eruitur.
13e luberculis, tumoribus fibrosis aliisveejus-
modi pseudoplasmatibus sermo esse nequil.
Neque enim ortum paralyseos subitaneum, in-
tegram hactenus sanitatem turbantem, neque
curationis adhibitae successum tam promte
felicem in talibus vitiis nobis fingere possu-
mus. Si nunc casum V. (pag. 16.) compa-
ramus, magnam invenimus convenientiam,
baud quidem quod ad omnia paralyseos
syrnptomata attinet, sed quod ad totum de-
cursum. Romberg, uti vidimus, exsuda-
tum ibi albuminosum causam habet, neque
etiam in nostro casu inepta talis conjectura
dici posset. Conjectura inquam, nam nihil
aliud est. Quod hyperaemia cerebralis, ame-
norrhoeae sequela, propior fuit paralyseos cau-
sa, tum praegressis symptomatibus, aurium
susurru, faciei rubore, dolore capitis, tum
aegrotantis constitutione et mensium defectu,
tum denique curae eventu probari videtur.
Non simplicem tamen congestionem causam
proximam efFecisse, longa paralyseos facialis
duratio, nisi graviter fallor, indicat. Num
vero haemorrhagia obtinuerit, an exsudatio
quaedam seri vel maleriei magis plasticae ,
incertum et est et semper manebit.
I.
Gustus et a nervo glossopharjTigeo pendet et a
trigemino.
II.
Alia medicina in aliis regionibus.
III.
Senectus ipsa conducit ad vitam protrahendani.
IV.
Paracentesis abdominis in ascite non tantum pal-
liativum est remedium.
V.
ïartari emetici usus in tumoribus albis saepe om-
nino commendandus est.
VI.
Quo plura contra morbum aliquem commendantur
remedia, eo minus ejus natura est perspicua.
VII.
Pulsus solus nihil facit ad diagnosin.
-ocr page 47-Peccat medicus, qui eo semper tendit, quo vergit
natura.
IX.
In delirio tremente, alcoholis usus convenire
potest.
X.
Si les cadavres nous ont quelquefois parus mu-
ets, c'est parceque nous ignorions Tart de les inter-
roger.nbsp;Broussais.
XL
Certa diagnosis inter febrem intermittentem la-
vatam apoplecticam et congestionem cerebralem
transitoriam (coup de sang,) ex uno paroxysmo
haberi nequit.
XII.
Recte Romberg nucis vomicae usum in paralysi,
tabem dorsalem comitante, rejicit.
XIIL
In irritatione spinali, siquidem sanguinis detrac-
tione opus sit, Cucurbitae cruentae, hirudinibus in
genere praeferri merentur.
XIV.
Crurum ulcera, sponte nata, interdum naturalia
exutoria haberi debent.
XV.
Febris intermittens, nisi noxam adterat notabiiem,
non debet tolli.
XVI.
Kecte Andral : »hors le cas, où une tumeur se
fait sentir à travers les parois abdominales, il n'ex-
iste aucun signe certain pour distinguer ce qu'on
appelle dans le langage medical ordinaire, un can-
cer d'estomac de ce qu'on appelle une gastrite
chronique.
Synchodrotomia penitus rejicienda.
XVIII.
Non assentior Doct. Capuron partum praema-
turum artificialem appellanti : un attentat commis
envers les lois divines et humains.
XIX.
Distinctio inter causas occasionales et praedispo-
nentes caret utilitate.