QÜAS,
ANNUENTE SUMMO NUMINE,
EX AÜCTOUITATE RECTOUIS MAGNIFICI
TUnOL. DOCT. DT PEtOF. OBD.,
t NEC NON
amplissimi 3ENATUS ACADEMICI consensu,
8T
nobilissimae FACULTATIS JUEIDICAE deoeeto,
SUMMISQÜE IX
JURE ROMANO ET HODIERNO HONORIBUS AC PRIVII.EGUS
m asasiEiaa luiiaiEKD-ïBajsêïosüa
RITE AG LEGITIME CO.N'SEQUENDIS,
ERUDITOKÜM EXAMINI SUBMITTIT
AmstelodBmeiisU.
A. D. XX M. Jimil, A. MDCCCXLIX, HOliA I[.
TEAJECTl AD EHENUM,
APUD VAN HELJNINGEN amp; POST UITERWEEK.
MDCCCXIJX.
-ocr page 2-;nbsp;I.
THpU \V. C. J. Sollanu.
-ocr page 3-L. 3. § 2. D. Commodati cum lege 3. D. da
condictione iriticaria conciliari potest.
Contra praescriptionem restitutionis, ex alia causa
in integrum restitutio peti potest.
Filiusfamilias minor, qui jussu patris pecuniam
mutuam accepit, in integrum restitui potest.
Usurae pecuniae numeratae in stricti juris judiciis
nonnumquam debentur inde a lite contestata.
Non assentior Clar. Savigny {System. II. p.
481.) definienti : »Minima capitis deminutio heisst
eine Veränderung des privatrechtlichen Status (der
Familienverhältnisse), welche mit einer Verminde-
rung der Eechtsfähigkeit verbunden ist.quot;
Art. 647, C. C. prodest creditori hypothecario,
non vero illi, cujus praedio servitus debebatur, in
fundo nunc a flumine occupato.
Proprietarius ab usufructuario ad graves facien-
das refectiones cogi potest.
B
BF
10
Consignatio minus recte modis, quibus obligati
tollitur, adnumerari videtur.
Invecta et illata conductoris ex art. 1188 C. C
-ocr page 5-locatori obligata manent, licet bonae fidei emtori
tradita sint, qui pretium ex art. 637 C. C. exigere
nequit.
Locator domus, qui mutando foruiam vicinae
domus minuerit usum locatae, conductori non te-
netur.
Art. 478 et 1053. C. C, ita inter se conciliari
possunt, ut art. 1053 tantum referatur ad emanci-
pationem minus plenam.
Cautio judicatum solvi, quam si actor est pere-
grinus ex art. 152. Cod. de Meth. Proced., postu-
lante adversario,praestare debet, praestandaquoque
est, quando adversarius, qui earn postulat itidem
est peregrinus.
Non probandum quod dicit Pardessus (Droit
-ocr page 6-Commercial. Tom. IV. nquot;. 1280). Committen-
tem (ex art. 240. C. M.) vindicare posse » dans le
» cas où des sacs d'argent auraient été donnés par
» l'acheteur, cachetés ou revêtus de tout autre signe
» d'individualité avec la destination spéciale d'être
» remis au commettant.quot;
Committenti dominium mercium a commissiona-
rio emtarum acquiritur non per animi destinatio-
nem, sed per traditionem, quae eo jam facta est,
quod merces rhedae vel navi sunt impositae.
In casu, quo acceptatio literarum cambialium ex
earum natura necessaria non est, si illa rogata et
non impetrata est, art. 108 et 109. C. M. non ob-
stant indossato, licet neglexerit facere protestatio-
nem negatae acceptationis.
Adsecurator per testes probare potest sibi prae-
miuni solutum non esse.
À
Mercator de quo constat, eum obligationlbus e
negotiatione sua profectis satisfecisse, caeteruin
aes alienum non exsolvisse, decoctor haberi ne-
quit.
Laudandus est Legislator noster, qui ad impe-
trandas literas respirationis, non tantum puUicas sed
etiam privatas calaraitates admiserit.
Bigamia non est delictum continuum,
Qui in cauponam gratis receptus, iliic furtum
committit, puniri nequit ex art. 380 nquot;. 4. C. P.
XXL
Keo in praevia inquisitione advocatus negandus
non est.
— 8 —
XXII.
Minus probandus, Legislator Francicus, qui fi-
lio, qui patrem in adulterio deprehensum occident,
non concesserit escusationem.
XXIIL
Jusexterritorialitatis, quod dicitur, sublatumnon
est per art. 8 et 9. legis, quae contiuet praecepta
generalia legislationis patriae.
XXIV.
Optima videtur definitio libertatîs, quam tradit
Montesquieu, De Vesprit des Lois, Liv. XL ch. 3,
» La liberte' est le droit de faire tout ce que les
)gt; lois permettent et si un citoyen pourrait faire ce
» qu'elles défendent, il n'aurait plus de liberté,
» parceque les autres auraient tout de même ce
» pouvoir,quot;