, Cquot;* ■
------------
FEN LYTZEWJIETiUM In El quot; fe
—-KX---
TrcK'Ig iiiüi §eis «pssiafeiic
TA XUT KSquot; LEARISTt FEX SYN LANSLJUE YN 'T LJOCilT JOAVX.
BIRGUM. T. G. VAN UEK MEÜLEN. 1881.
Mimi
'Bi
'igffiSamp;BOBKPRISTEHU FEN T. G. v. d. HEULEN, BIRODM^
---
_
Troch lain seis opmakke en ta nut en leaving fen Sijn Idnsljue yn 't Ijocht jown.
ik siot allinno, en 'k hie trjinnen yn myn eagen, 1 [went goede frjeunen sjoeli ik wier binei forlégen, In kwael dy kwelde my, ja ik wier buten tsjild, En dot all int; e om de krapte fen it jild.
It kwelde my sa bót, ik wist net hwet ik die,
En dy er kaem koe sjea dat ik forlégen wier,
En det allinne om jild, det kalde, kalde jild;
ILwet kiii 't in minske jaink al bringe buten tsjild.
Det seit jamk mennich ien en 't liket raer lijar ta, Dy noait net fen dy kwael yet underfming ha. Mar dy it ienkear goed en wol ba ünderfoun, Dy seit: ja atoI dy man dy praet op goede gróun, Det is in raere kwael dy knaegit can 't berte, 't Do ebt oan syn liüsgesin en al syn miigen smerte, in wier sa 'n husgesin knap earber fen bistean, 't Moat troch it jildgebrek jamk hiel en al forgean.
9
To minste dat leart lis trocli alle tiden liiuuo, Dot Ijeue earst dreech en goed, nou greate skurketi binne. Hja güngen troch de need ta minne dingen oer, Earst wol yn 't lytz, mar't gung al fjirder op den djur. De earste stap wirdt dien, 't wirdt geande wei den minder. En wier it earste dwaen, it gewisse jamk in hinder. De twade woecli net swier, de need dy drjuwt hjar oan. En op it lést den is sa 'n minske glêd bidoarn.
It wiif wirdt sljou, en den de man bigjint to drinken, Al hirder oan bigjint it hiisgesin to sinken.
En 't kin or op it lést yet barre best ta komme, Det man ef wiif yu 't ein de maetskippij üntrüme Troch selsmoard, ef oars licht wol nei it tichthus ta, Wer det se hjar libben den mar to biskriemen ha, Ousette, stelle en drinke, det wier op it lest it wirk, Sa wirdt troch jildgebrek jamk mennicli ion in skurk.
Mar seit in oaren wer: Det neam ik baere dom, Ik neam it tige min om der to süpen om;
Ik neam it ek net goed, troch drinken wirdt it minder, Mar troch in slok den is it lést jin sa gjin hinder. Me wirdt er lichter fen en rümer om it hert, Det drinkt mar oan en wei en jamk fordwynt de smert, En doch, 't gjit nei de gróun, en hwer, hwer gjit it hinne? Det man en wiif en bern gjin iten krije Idnne.
Mar komt de earmoed foart üt süpen en üt drinken , Is det altid de kwael hwcrta me kaem to sinken, Ja, it is jamk eigen skild. De minsken, moatik sizze, Dy, troch it sin mislaet, sa 'n roesich libben lisze. Der kin de minskefrjeun gjin grevel goed oan dwaen,
5
To folie goed jatnk dwaen, ta folie in oar fortroue, Hwerfen it blykt yn 't ein, det d}r mei jin foartsjoue, 't Untlijitton wier sa inoai, mar op it lést kaem'tüt, It goedlik skiop det foei in falske wolf ta 'n but. Me praete baere moai, sa liende me liwet jild, Sa boarge me mar wei en foart güng hüs en fjild; Me miende it o sa goed en om in oar to steunen, Sit mennich ien yn 't ein to suclitsjen en to kreunen.
En sa is 't my bast gien en derom kin 'k sa sprèkke, Troch al te goe bitrou bin ik yn 't lijeu rekke; Jamk kaem er ien ta my, mei trjinnen ynsyneagen, To kleyen ho binaud de stoarmen oer him teagen. Den fleacli my det sa oan, ik sei: „Hwet is dyn plicht?quot; „ Dynplichtis goed tod waen.quot; Den waerd it moed my licht. Mei 'n trien fen tank yn 't each seach ik de lijer gean, Den kriet ik jamk mei him, nou — lit er kald my stean.
In Ijeafdejifte haw ik foar en nei jamk jown. En tankber yn myn hert en mei plcsier nei sjün, Seach ik de stumper bliid hwer nei syn wentsje rinnen, Ho sloech my 't herte den fen blidskip wol fen binnen. As stumperkens fen bern sims oan hjarmemkefrégen: „Het mem ek hwet?quot; en mem, mei trjinnen yn h jar eagen, Brocht jild ef iten mei, it bern krupt' hjar oan 't herte. Ik siz roun üt, o. God! sük goeddwacn jowt gjin smerte.
^Té, det is kristenplicht, det fine wy to losen. De minsken binne hjir om for en our to wèsen, En dêire hwer me 't kin de earmen by to stean, En mei do broer yn 't leed meilyich om to gean, Dot leart üs licdsraan seis: stean fen dyn.neisten noed, Den ségent dy Gods han, den gjit it dy êk goed. En scil it stof dyn stof ek wer ta stof forgarje, Dyn siele scil ik for it Himmolnocht biwarjen.
4
Wes goed, tink goed, en withwerst' kinste goed to dwaen, En slack it each op heacli, God leat dy lans dyn baen, En moate wy de wrald, 't is aid ef jüng, forlitte, Den soil de dead gjin Forst fen eangst en skrik mear lijitte, Den is it unk gjin unk det üs dei bütsje kiu,
En yn hwet rang ef stan, wy liabbe it selde min,
Ocli moclit dy f'roede sin us allegjear mar bisiele. Ik bid er om, den soil gjin kwea myn lok forniele.
Mar 't earste fèrs dot ik bigoan bin oor te skrjuwen, Der bin ik nou fen plan foarearst mar by to bljuwen, Dos fen my seis ten ou myn foarste libbensnoclit, Det ik hjir op 'e wrald mocht beakerje yn it ijoclit. 'k Bin berne yn't doarpke det wy Lytzewjirrum hjitte, Der laeke in Himmelskswiet it bliide bern to mjitte, Der woexe en dijde ik op by d' alders yn 'e luis.
Leed hertsear noch gebrek mar wille by de rus.
Mar mei in jier ef fiif do kaem it sa to stean,
Det ik do jierren hie noi skoalle ta to gean.
Nou leare koe 'k moai goed det doar ik roun üt sizze. Mar det yn alio bern forkeardo streeken lisso, Dot Ijeau ik al moai fêst, 't wier mei my ok't gefal, Ik die sims dealisk mei, ja, bjusterbaerlik mal,
Ja, op it lest do makken wy 't sa rear en fij,
Det heit dy sei: Us Klaas soil fen do skoalle frij.
Do mei oan 't wirk, nou ja, mar hwet moast ik den learc, Yn 't boerewirk ha war, der mocht ik yn forkeare, Myn heit det wier in boer en 't is den sa biteard, Det ik it boerkjen op myn alders pleats haw loard, Sa hab ik achtsjin jier to Lytzewjirrum wenne, Do haw ik in jier as ieint yn't doarpke Baard oarst tsjinne, Dor wenne in broer fen my, en do is 't sa bislein, ik bin fen Baard op nij noi Lytzewjirrum tein.
i)
Do haw ik dór op nij sauu jicrcn lang wcr wést, Eu, o, ik Ine quot;t dtr cars sa goed, ja, tige best, Mar ik foroare doohs sa meije tiid fcii sinnen,
Det ik 't net litte koe de frouljue nei to rinnen. En lang om let is 't mei Klaas Doedes sa fier komd. Dot liy liet nei syn sin in himmel famke nomd, Det nommol bern dot keam üt Jesterwjirrum wei, Det oardelürc great fen Lytzewjirriuu lei.
To wenjen binn' wy do nei Lytzewjirrum gien, En der haw 'k in jier it boerewirk yet dien,
En det wol by lis folts. Myn wiif det wier in skroar, Sa libben wy der stil en frédich mei nmlkoar, Eortsjiiinen beide skoan, sa hiedea wy 't nei 't sin, Noait Ijeau ik det in pear hjir sel'ger wêse kin.
idar och, hwet waerd 't gefal, de lofsang naem in ein, En bin k it paredis fen swiete wille üt tein.
Ls alden moasten do fen pleats en plak foroarje. Do koeden wy fen seis der ek sa goed net djurje, Sa reisgen we om in plak sa hjir en der is hinne, Ha dot w' op 't lest to Eastermar bilanne binne, 't Bidrjuw det wy dêr den troch keapjen krige ha, Dot wier in herberg en wy tapen dêr mar ta,
Kiel oars wier 't libben nou, dot is er fen to tinken, As boer bistean fen't miel, nou libben wy fen quot;t drinken.
Wy bieden t goed nei 't sin, me wie vis tagedien, Wy woannen néderich wei de ginst fen rt algemien, Sa det ik-tjin myn wiif wol jamk ris spritsen ha: Wy hawwe it troffen hjer, it lok det dijt lis ta. De nciste biirljue dy wy om lis hinne hieden, Dy tsjinnen lis sa ek sa as ef wy broerren wieren, Sa gol, sa goed fen aerd, sa minlik fen bistean. Me fynt it selden sa hwer me mei hinne gean.
ft güng earst bare skoan, det inoat: iic er fen sizzc, Wy pasten op Vis sack en koerien jilcl wei lisse, Mar liwet wier nou 't geial. yet better woe 'kit ha, Wcrom lei ik my ek op oare saeken ta,
]ioeIgüdsje, o ja, en den nel frjemde merken ryde, Troch handel scoe 't bidrjuw yet helte better glide, Mei strykjild skrjuwe scee 'k ek winne by de bilt, It pakte mis üt hjer! mar quot;t wier myn eigen skild.
.M \ n wyt wier goed, -mar sjocli myn wyt dot is misljêrre, Sa kin me troch syn dwaen it libbenslok bidjêrre, ,,Skoenmakker by de least,quot; det sprekwird is sa wier, i'njuw, bljuw by dyn bidrjuw, oars dwaelste liclit to fier, ])ct moasten. lyk as ik, sa folie al underfyne,
l)y troch to folio dwaen jamk rekken yn 'e pine, En kornt it neibirou, och! och! den is t to let, Wé him dy 't wiffe sin ions sa bidragen hot.
Sa haw' wy fjouwer jier to Eastermar den wenne. In boor on borger, hear en hwet it wier, bitsjinne, quot;t His ean wie earst sa goed, mar geande wei waerd't minder, Hwet wie my dot in lest, hwet wie my det in hinder. It kaom my do sa foar do harborg raoast mar foart. It slagge my, dor kaom in keaper yn it koart. En 't einde wier nei det ik lijir en der hwet sochto. Dot ik to Eastermar in borgerhusing koehte.
Mar sjach do kaom er gau in■ krinkeling yn it ton, Hwent ik hie fen myn dwaen oetible great birou, 't Wie op in Snjeuntomoarn pas det :k fen't bêd ou wie, ])et er in greate man by üs in 't foarhus stie. „IsBoersma tliüs?quot;„ Jawolquot; seiik, „kom jou mar binnen,quot; „Jou lykje,quot; soi de man, „myn boadskip net to kinnen, Ik wit in sack foar jou dy jowt in best bistean. Der moasten jou mei my sa daelk mar hinne gean,quot;
Do soi ik t.sjiii dy mail: „Hwor moatte wy den him o.'quot; Ily soi; „'t is ticbto by in eintsje hjir mar fen (limit', 't Is do Birg'merdaem en den de biêgge 'r by,
It is in drok moai spil or. krekt in saek 'or dy.quot; I)y man sei wier, dot spil det lei dêr moai oan't wetter. Do strjitwei foar do doar, it koo nou bast net better. En Birgnin in groat doarp, lit) wol mo :t moaijer ha, Ik sei: „Jon haw wo lyk, der nioatto wy op ta.quot;
Sa teagon wy op reis nei d' aide Birg'merd.-.om, En harkje ho it dor al fjirdor mei my kaem, 'VV y kaomen by do man dy 't pan hie to forlnereii, Wy hoefden ok net lang to teapjen ef to tsjieren, 't N\ !or binlik easch en bod,'t akoart güng ringen oan, Hwet wier myn takomst Ijocht, hwet wier' t fonitsicht skoan, En do de Maitrid kaem en wy der hinne teagon, Wy seagen blommen troch fen blydskip trinjende eagen.
Hwet bieden wy't gau drok, ik mnast er Kid ion sprekko, 't W ior nuver ho we dor wor op 'o kluten rekken, ])e Ijuj dy hiene jild nei 't weardhus ta to gean. De skipfeart wier er drok, it 1 vice in goe bistean, De minsken hieden moed, de tilden wieren fleurieh, Mar 't blêdsje kearde al om, dor sakke in bui sa treurieh, I)e drinkers bljuwen wei, de tiiden waerden min, Es wolfeart dy foifioach lyk as me tinke kin.
De boer ken net bostoan, den moat do keapman kleije, Det moat do wirkmans nocht en wolfeart eindliks deije. 't Is krekt as alles daelk sa mar op syde leit,
^Vylst elts oer 't krappe jild en minne tiiden kleit, Dy earst yn weelde him mar ryde liet ef jago,
Eiet him yn't ein wollioht op earmfalds skunken drage, Klaas Doedes wit er fen hy het it faoken sjonn. En derom stjit syn wird hjir ok op goede gróun.
Do ik it twado jier op Birg'merdaem den wonua, Do güng 't üs efterufc dct moastcn wy bikenue, Dêr by kaem mennicli klant dy aerdich Invet fortarde, Mar dèr ik op it lést gjin reacïo cint for barde, (.)! o! hwet drjiuvt me lijir al frjemd it paedsje lans, len tsjustere wolke nimt fen 't Ijociit de liiele glans, Ja, mennichien dy scil it mei ray underfine , De meirin yn 't bidrjuw dy kin sa gau fordwine.
Ho good üs ierde ek is, ho folie lok hja jowt.
En ho 't liabsuclitich minske ek op lijar steunt en bout, Omdet it hwer er sjoclit sa libben is en fleurich, len winkje raar en den is alles like treuricli,
ï»[ar 't wirdt myn tiid det ik myn libben wer fortel, En jimme net mear mei Filosefearjen kwel,
len lytze saek hwer om me Last net iens scoe tinke. Kin meitsje det in minsk de moed en hoop lit sinke.
San unk hab ik ek hawn dêr op do Birg'merdaem, Do ik earst üt in brief do ut de krant fornaem: De Staten bin fen plan de herberg to forhieren, (Publiek) yn 't iepenbier en wol for trije jierren,
Eist kin er nou op biede dy meast biedt scil him ha, De Staten ha forgearre en dy bislüten sa,
Publiek ja wol en den by inkele biljetten ,
Op ségel, tsjinne me syn bod dor op to setten.
Ik fette it plan op det ik ryklik skrjuwe scoe,
Omdet ik op 'e daem wol wenjen bljuwe Avoe, Ik lévere 't briefke ek yn, en do it iepene wie, Do blykte it dochs al gau det ik lang net mei kind hie. It blykte my al gau det ik op 'e daem net bijuwde, Der ien wol trije houndert goune heager skrjuwde. It wie net oars, en o! as wier 't my ek in smert, Ik koe er neat oan dwaen, 't gefal dot wie sa bard.
'k Hie by niyu aL'i'borg yet ia saekje op Birg'mordaem, Tróch dot er yn myn tiid in Birg'mor stoomboat kaem, Der waevd ik taoper op, mar cïet foldio net bést, Det halda ik net lang lol, dot ha 'k in jier mar wést; ^gt;0 moast ik den op nij in binnekommen sykjo, J)ot wier in tige sjou, liwer scoe 'n wy gean ef wykje. Do bab ik hjir en dér wol róun sjoun en wol socht, Mar'tlietmynei myn winsk gjin ütkomst jown ef broclit.
Deun njonken Birg'merdaom hio 'k jet in hüske stean, In went sa 't wier, lis tocht om dêr mar yn to gean, 't Vgt; ier wol hwet aid en min, it moast hwet opknapt wil de, lis tocht wy koe'n it dêr foarearst dochs wol yn hirde. Do tinunerrnan er by, do skjurrc en sloopje, o, fij, Mar lang om let, hawar, wier 't aide hüs haht nij; De fartkwast kaem or oer, it glinstere fen foare, De Ijuo seien: „Nou, hwot is dot hüs fbroare.quot;
Ik waerd dor wer kastlein, ik taepo v,rer in slok, '*■ Kigjin wier tige bést, ik krige it feardioh drók. Mar om det ik gjin wirk mei brêggodraijoü hie. Wier t better tochte my dot ik er mear by die. Ik mymre hwet, ik tochte ik kin 't vet betier knje, 't Is oan dyn i'ak forboun, bigjin grossierdorije, Jenever, brandewyn, likeuren en sigaren, Wyn, bitter en hwet mear fen desailyke waoren.
Ik nei de küpor ta om fetten, moai en nij, Om flossebrief kes nei üs boekeprinterij,
Ik krige 't spi! gan kloar, Invent sjuoh de fabrikanten, Dy skatten my ooral bv de sohde klanten,
Do mei 'o tiid op reis heal Fryslan bast yn 't róun, En ik hio binnen koart wol hündert slytors foun. t Cmng maklik om myn waor sa oan (h; man to k rijen, k Mien op krediet, mar o! hwet broeht it lis yn quot;t lijen.
10
]t flcach do doarren ut myn güd, onn allo kanten, Mar do ik kaem om jild — oeli och, ('en al myn klanten, Ho 'n inkole dy my mar knap biteljo woo,
Eu dêr ik 't, mei geweld fen 't rjodit, weilielje scoe. Der krige ik by de skea doarvvaerderskosten yette, Ea hünderden koe 'k by 't forlies fen't güd. yet tsjitte. Den wieren er goedo wol dy woeden 't graech hwet halde. Ik wier moai goed, sja dêr, it nijo kaem by 't aide.
In hjeal jier ha 'k sa dien, mar do wier 't ek sa fier. Dot ik kaem yn to sjen det ik gau earem wier, Ko 'n lést, 0111 jild mar oan sa nei de ljue rinne, To hearren ho se jtn yet net bitelje k:nno.
En dy wol koeden en net woonen, nou hawar, 't Waerd my to slim to slim en do bisleat ik ma. • Ophalde mei dy saek, wol slyte mar net barre, Dêr kin in husgesin ünmoglik by wollarre.
Ho 'u skea as ikke wol fen dot grossierjen ha, Det wit gjin ien mar sjuch, it leit er al wer ta. En dot to Birgum wol reu béste minsken binne, Det hab ik ünderfoun en moat ik dos bikinne. Mar o! dêr bin ek güds dy praoto moai en fyn, Mar kinne hja it dwaen, hja pallemje jiu yn. Den gjit me, ja, o ja, dy net steanfêstich is,
Dy riut to Birgum o sa gau de planke mis.
Mar ik hab yn dot doarp dochs béste frjeunen kiige, Oprjuchtc froede lju dy mienden quot;t lis wol tige. Hie ik dêr mar nei heard, hie ik er mear nei dien, O! den hie 'k folie oars op botter wégen gien, Forkearden harke ik nei, de goede liet ik rinne. Sa kin in minske him trocli ünforstan forsinne. Mar det ik dêr nou mar net moar oan hingjen bljuw. En jimmc nou myn lot en libben wer biskrjuw.
11
In toanitsje noi dot ik do hatidol del jown hie,
Seach ik is rouu hvver tbr üs brca to winaea wier. Kast'lein to wirdon sjuch det wie ea bijou us wyt, Mar fier fen 't plak dêr ik sa folie al rékke kwyt, It slagge al wer, yn 't doarp dêr uren fier fen dinne, 't Iljit Holwcrd, wier in pan, der moast ik, tocht my, limue. It lei dêr oan 'e só, it wier in Logemint,
Allear as fearhus fen it Amelan bikind.
„üe gouden klokquot; dy luoaije namme hie 't nou krigo, i)y herberg stie my oan, det like my dêr tige.
Drok hie 't er earder wést en wier er nou hast neat. It lyke 'r allegjear knap, en 't doarp sa moai en great. My tocht' it wier net min, en wieren de tiiden treurich. Licht waerd it mei 'e tiid hwet better wer en Houiicli, En minder as „do gouden klokquot; nou juwch, och scoo It hast net wirde, lyk as elts bogrype koe.
Uwent sjuch ris oan hwerom, de kastelein dy dèrre Nou wenne en wenne hie, dy man dy akkedjearre Eidroede min mei 't wiif, hja wier ek fou him gien. In houlik hie 't dos wést sa tieurich as er ien ïo fyneu is. Sims kaomen dêrre keapljue binnen, Dy frégen om forbjuw, mar 't lyke net to kinnen, „Myn bédden binne wei, it wiif is my üntHein!quot; Sa wier de nearing glédwei üt de harbarg tein.
Sa stie 't er sutrich fjar, non minske doarst goed skrjuwe, Ik trége in boord, hawar, ik liet 't er net by bljuwe. En wrammels 't cyfcr dot ik op myn boerdsje skrjouw. Wier sa det ik dér oan dy herborg hirgjen bljouw, En om 't de saeken dêr sa nüvrich liinne stionen, Wier 't béste mar det wy dér dalik hinne gioneo, En wier 't al winter en de minste tiid fen 't jier, Eorfarre daclk tocht lis dot dochs de baes mar wier.
12
Sa binno wy mar flink feu Birg'mordaeni óf i'olle, It moast mei Aveinen gean en koste wit lio folie, En do wy 't nije plak birikten, nou! sja dêr, Wy wieren bliid en winsken om de Daem net wer, Hvvent alle daegen foart, mal dwaen en folie drinke, Den moat me ringen as in stien yn 't wetter sinke, En det wier dêr 't gefal, mei Ijue los fen sin,
Güng ik jamk om o ja, 't forstiln wier op 'e rin.
Ik achtsje 't my ta 'n lok det ik er bin fen dinne, Ho moai as 't earst ek wier do noaring moast forrinne. Ik rékke 'r op it san as 't yet hwet dürre wier, Howol ik seis dêr oan in bulte skuld ek hie, Do moast ik dêr myn spil mar wer forkeapje litte, Ougrislik hwet in jild liet ik dêr wer by sitto. Fermielje liie'n al sein: „Klaas! Klaas! it gjit forkeard!quot; ïlt;iyn ik sei 't ek, en dochs ik hab er net nei heard.
Sa kin in minske sims, tsjin hwet in stim fen boppe Ek sprekke mei, forstan, wolfoart eu lok forskóppe, Mar, o, forjow it my, birou ha 'k fen myn dwaen, En 'k winskje my foartoan op better wei to jaen. To Holwerd yn 'e klok, hoopje ik it to biwiisen, En dêr de goede ginst fen jonkheit en feu griisen. Mei 't goede froede sin to winnen op den djür, Den kom ik bergen fen fortriet eu hertsear oer.
De feinten, sjnch ik goed, dy wolle by üs wêse,
ITja binne er t'hüs, det kin 'k wol üt hjar eagen lêse. En ek de borgerij, det sjuch ik dei oan dei,
Det dy ek hiel en al wol by üs bankje mei. Op Sneintojounen is 't biwilen hast in wünder, „Wol Boersma,quot; sei lest ien, „hwet is it dochs bisünder, Hwet is er dochs to dwaen?quot; „Wolquot; sei ik do „Myuhear, (Hy wier logé) sa 't folts ha ik Sneins wol is mear.quot;
.'a , wylst ik mei dit stik to rymen sit on skrjuwen, 1 la 'k fjouwer lioaren wer om lijir fen uacht to bljuwen, Sa gjit it my nou goed on ha 'k it wol nei 't sin, Hwet nei sa 'n frjeamde rin elts skoan bigrypo kin. AVy krije or starig oan wer tiijo foerljue by,
Sa krije man en wiif wer moed en hoop op nij. „De klokquot; wier fen de slaeh, nou wirdt seripperearre, O.'h mocht de baos hjar nou op nij mar net bidjerre.
Xe, nou foartoan bidaerd altyd by 't wiifke thus, ?sret süpe en swetse mear, dot jowt in dealis krüs, 'k Unhjit myn wiif it mei ik hab nou for my nomd, Dot gjin jenever ea wer oer myn lippen komt,
Altyd yn myn bidrjuw, goed feardich by myn sinnen, Sa hoopje ik yn 'e klok in goede klank to bringen, Don ha do lju 't hjir wol, den gjit it hjar nei 't sin, Wylst ik yn liüs en hert do fréde hélde kin.
Do sterke drank dot bljuwt in post dor maetskippije, For dy hjar troeh de wenst not for to folio mije, As ik him farro lit don scil it sa wol gean,
Det Ijoau ik fèst dot ik hjir krij in good bistean. 'k Ha faker sward, mar nou foar Ion dy alles wit. Dot ik de sterke drank scil mije. Ik winskjo on bid; Dy satan sci! my noait wer yn dy hel fordomme, Don scil ik nei do kamp wer ta de oerwinning komme.
Don grienet alles op, den lakot alles blier,
Don krije wy wer lok, don krije wy wor tier. Do Himmel op 'e wrald stjit iis den foar do doarren, Don libjo man on wiif rjocht sellich mei molkoarren, Den ha wy alle nocht by seine op al us dwaon , En reisgje wy sa swiet noi 't einde fon 'o baen, En komt er ünforsjüns in krinkling yn 'e kjettc, Mei fréde scille wy it wer to rjuchte sotte.
14
O hwet in noclit scil den for us op ierdc wéso, Myn quot;wiifke scil op nij wor libbensblommcn leso, Det is for hjar in treast, en hjar foarütsicht skoan, Hwerom hab ik sa jamk lijar wille sa bidoarn?^ Hja miend' it my sa wol, goedaerdich, froed on sódich, Noait skerp en lilk, mar sjcft en altiid évenrédich, Hwet wier ik faeken mal, hwet wier ik faek forkeard! En noait ha 'k lilk hjar sjoen cn noait hjar kibjen heard.
Haw wy gjin skatten woan, en ik in bilt forspyle, De griene ïjeafdebeam is lokkich net forwyle.
En 't is forwis det dy for üs oan 't waexjen bljuwt, As Holwerd üs as nou it deistich brea mar jowt, Der bid ik om, en moast ik folie skea wol lije, Fen üs soil nimmen op it einde skaede krije, Dos wol it my forjaen hwet det ik die forkeard, Forjaen is kristenplicht lyk as de wjirheit leart.
In nou in inkel wird in inkel wird op til,
Oan hjar die mei üs wier en nou forlitte scil, Ik mien üs troue faem dy fjouor jier üs tsjinne. Ja, tsjinstfaem hjit se mar hja wier üs in frjeundinne7 Sa trou, sa gol cn goed en minlik feu bistean, quot;Wy sjogge se mei smert en hertsear hinne gean; Fyn wille beste faem hwer detsto gjitste ef tsjitste. En 'k hoopje detstou üs, dyn frjeunen, noait forjitste.
En as er iens for üs de deaklok komt to lieden, Yn Ijeafde by en oar komd yn Ijeafde wer to skieden, Myn wiifke! wirdt üs diel, b'juw ik dy 'kwesemoat En ropt in Heager macht üs don hjir wei yn 't koart, Wy scille ta oan 't ein op God en Ijeafde boue. En yn en oer it grêf yn 't herte djip wol roue, Mar hoopje op bliider 'dei dy iens wer foar üs riist, En der, nei it libbenskrüs, üs liedsman hinne wiist.
15
Bljcu ik stoanfösticli mar, cu liarkje nci 't gewisse, Den is do Hear mei us, syn seine, :t kin net misse, Dy folget üs, ho 't sims eic rinne mei ef fljocht,
ylst miig en fijc-un altyd mei blydskip nei üs sjucht, .la, aiders, heit on mem en Ijoavo broer en sister, Dy slacht it herte don om üs foartoan gerister, Don bitm' so bliid mei lis, myn wiif ik fiel it klear. Om hjar, om dy en my! sa 'k nou die koe 't net mear.
Nou slüt ik myn geskrjuw on dy it komt to lêsen, 1 'y sjucht ito dot me sims hiel oars \vol komt to Avêsen, As dot ine wêse moast. Mar dy it goede spoar. Al wykt er al is ou, mar wer i'ynt, dy komt foar. Moeht me dit oan my sjen hwet scoe 'k er blid ta wêso. Den scil me meietiid vet oars Invet fen my lose. Klaas Doedes Doersnia slüt syn libbensrym hjirlliei, En winsket fijeim en klant in bliido libbonsdei.
Ti*ijo wyke nei lt;let ils; l^oppe steaiide rymd lui.
Ja, ja, ik skrjuw sa 'k tocht' sa 't wier en lyk ik winskje. Mar as in bólgeblaes sa wit' is jamk it minske,
Syn wit, sims goed, sims kwea, wirdt altid net berikt, liie 'k hjir myn wenpleats tocht, it is wer cars biskikt, „De gouden klokquot; hie 'k koeht, en ik moat ek bikinne, Ik hie der nei myn sin gracch jierren lang yn wenne, Mar — sjuch ho mal as 't kin, myn winsk wirdt net folbrocht, „De gouden klokquot; myn klok, hja wirdt op nij forkocht.
Xou sei ik, Klaas, dit moast dyn lansljue kinber meitsje, Oars koe me troch dit rym yn 't harrewarjen reitsje, Mc socht to Hol werd dy en'foun er dy den net. Mar hwerom dit sa rint, goe frjeunen! nou det set
IG
Ik hjir mar net üt ieu. Ik woo lijii' hiol graech bljeuu lia, Mar barre mei 't my net, en lyk as ik al skrjüwn ha, De Klok stjit wer to keap. Komt toolfde Maije yn 't lan, In oar dy komt er yn en ik forlit dit pan.
O, beste „Gouden klok,quot; ik hab dy ripperearre, Ik woe 't to minste dwaen, en 't wier ek net mislearre, O, Hol werd! né ik Ijeau det nimmen kleije scoe, Mar 't is foarby, foarby, bo graecb ik bljuwe woe. Ik moat wer hinne gean, mar jimme noait forjitte. En tankber bljuwe det me üs sa wolkom hjitte. En dit — dit is üs treast, ef tsjogge wy gau wei, Gjin ien fen jimme sjucht üs moi forachting nei.
Wy sizze hertlik dos: „farwolquot; en tsjogge binne, Ticht nei us alders gea der wy iens great brocht binne. To Easterwierum sell it nei sa 'n omwei gean,
En is ils gref licht hwer üs widse kaem to stean. Uer scillc w' yn aldfaers gea, sa 'k hoopje, us libben slyte. By fréde en wirksimheit yn cl' alderlyke kryte; Myn wiif dy wirdt wer skroar, ik fetsje it wirk wer oan. Den daeget nei do nacht foar üs in bliide moarn.
It wier myn wiif bjar sin it moast de herberg üt. Ik fiel hja het wol lyk det ik er ta bislüt,
Och det wy nei sa mennich malie sprung en bóchtcn, Troch Ijeafde sillich for molkoarren libje mochten, Den siz ik: 't is sa goed. Farwol, o, idle wrald, Dy immen sjende blyn jamk for 't bedjer bihaldt. Tink frjeunen oan it ein en rin net yn 'e slomaie, quot;VVes klear en goed beret, it ein kin ringen komme.
„ Cgt;if'rrr) nj'.rnT) «
^ ^ 'P3
Bij den uitgever dezes is in H licht verschenen het gunstig beoordeelde Humoristische werkje:
Hoe ze werd geboren en getogen, mitsgaders hoe ze is gesturve en wat dies meer is.
Iemand die ter gelegener tijd in den beschaafden kring iets oorspronkelijks, iets pikants wensclit voortedragen kan met bovenge-noemd -werkje, dat slechts 50 t'E\TS kost, groot succes behalen.