mmkn m «aditwd mommmmk

.«PQOvUIÖ TOU9I

nomtissiMli! FACULTATIS PHILOSOPBIAE THEORETSCAE ET LITERARDM HÜMANIOBUM DECRSTO .

»ÜMMISQI'S IK PBII-OSOPIIIAE THEORETICAE ET LITERARÜM HL'MANIORÜM DISCIPLINA
H0»0RIBU5 ET PK1VILEG1I5

2 1 ACABEKXA )aHSrïO«'faAÏ®CTX!JA
RITE ET LEGITIME CONSEQUENDIS,
ERÜDITORUM EXAMINI SÜBMITTIT

'lm

ï^Tè'ss

» Plato non intelligendi solum, sed etiam di-
cendi gravissimus auctor et magister.quot; Hoe ille
praeconio ornatur a Cicerone, cui ipsi primam
dicendi nec infimam intelligcndi laudem omnes me-
rito tribuerunt, eiusque indicium sequentium sae-
culorum una paene et consentiens vox confirmavit.
Neque nimia haec laus videatur. Nam sive dicen-
di genus species, est oratio Platonis nativa ve-
nustate decora, nunc placide graviterque magni
fluminis instar labens, nunc vehementiore impetu
currens; color poeticus; elegans verborum delec-
tus ; ironia lepida; sales et facetiae Atticorum in-
genio dignae. Sive rerum ubertatem animadvertas,
res tractantur suo pondere gravissimae: modo De-
orum natura omnis mali ac pravitatis expers inda-
gatur hominibusque proponitur tanquam exemplum ,
ad cuius praestantiam se conforment; modo in
intimos humani animi recessus penetrans, virtu-
tum naturam et officiorum fontem philosophns in-
quirit; modo sublimes de rerum omnium ortu el

incremenlis sententias explicat ; ubique celsi inge-
nii gravitas et sublimitas cernitur. Sive denique
Platonis dialecticam attendas, est illa ad cogno-
scendum subinde difficilis quidem, sed diligens,
acuta, certo ordine procedens, obscura studiose
explicans , gravissimas quaestiones tangens , admi-
rabile ingenü acumen et disserendi facultatem refe-
rens. Sed ex omnibus Platonis opcribus palmari-
um merito dixeris bbros UoXireixg nomine inscri-
ptos , in quibus quum consummatae virtutis huma-
nae naturam indagandam sibi proposuisset, simul
optimam civitatis formam exprimcndam duxit, ut
in hac quasi maiore tabula perfectae virtutis imago
conspiceretur (L. II p. 268. D. seqq.). Hos igitur
de Republica libros quum legerem summa cum vo-
luptate , sensim paulatimque multae animo meo se
oflerebant quaestiones , suo in genere gravissimae,
quas nondum satis explicatas videbam ; veluti ut
quaereretur, quaenam in doctrina morum , quam
in illo opere exposuit Plato , Socrati debeantur,
quaenam ipse philosophus invenerit; in perfectae
civitatis descriptione quid ab aliis mutuatus sit su-
perioris aevi philosophis , quid ipse excogitaverit ,
quid e sui temporis civitatibus in rempublicam suam
transtulerit. Nam quum in illo opere civitatis ex-
emplar informaret Plato a turbulenta patriae su-
ae democratia longissime remotum , quum duo prae-
cipue eius animum advertcrunt rcspublicac , Laco-
nica ct Cretensis, tum aliarum quoque civitatum

^es, praesertim vero Pythagoreorum instituta i-
Psi ob oculos esse versala , non sine iure videbar
mihi agnoscere. Porro quum, expressa optimae
civitatis imagine in qua perfecta cerneretur virtu-
bs species, deinceps L. VIII pravas reipublicae
formas describere aggreditur, huius depravationis
quatuor ponit gradus, quibus respublica paullatim
ex optima in pessimam degeneret , timocratiam
dico , oligarchiam , democratiam , tyrannidem : qua-
rum singularum ortum et indolem tam prudenter
et tam vere describit , ut eam non auctoris inge-
nio tantum excogitatam , sed ad historiae rerum-
que veritatem conformatam esse vere videaris sta-
tuere. Has igitur aliasque huiusmodi quaestiones ,
tum ad historiam civilis doctrinae ac philosophiae
Graecorum, tum ad ipsam Platonis philosophiam
pertinentes , si explicare pro virili tentassem , vi-
debar mihi non inulilem operam fuisse praestitu-
rus. — Prius vero quam ad has quaestiones exa-
minandas accederem, id mihi ante omnia agen-
dum arbifrabar, ut , quantum fieri posset, in
Platonis mentem me insinuarem, dicendi genus
perciperem , orationis virtutes cognitas habcrem ,
philosophiae Platonicae non levem quandam notiti-
am , sed quoad possem accuratam cognib'onem mi-
hi pararem. Quam ob rem , quum praeter HoA/-
rdxv ahquot tantum dialogos , Phaedonem , Phae-
drum , Convivium , Menexenum legissem , iam
omnes deinceps Icgcrc et relegere institui , eum

seoulus ordinem , quem commendavit Frid. Cae.
Hermann', in libro inscripto , Geschichte und System
der Platon. Philos. , ut ita a facilioris et levioris
argumenti dialogis ad graviores ac difficiliores certa
ratione transirem. Hoc consilium comprobavit Kak-
stenüs , Vir. Clar. Platonis amantissimus , regia®
illam viam pracdicans, qua unicc ad interiorem philo-
sophiae Platonicae cognitionem perveniri posset.
Itaque legi nec fieri potuit, quin inter legendum
passim quaedam animadverterem, quae aut ad e-
mendationem aut ad interpretationem locorum dif-
ficiliorum pertinerent. Haec primum parum cura-
re , negligere, vere forsilan opinatus , non satis
magni ea esse momenti, ut diligentius explicaren-
tur ; dein magis attendere , hic illic in margine
notarc , accuratius explicare , scripto denique man-
dare. Quid multa ? Quae ita congesseram , non
prorsus videbantur incommoda , quae ut specimen
progressuum meorum , qualecumque tandem , cum
doctioribus communicarem. — Sed de instituti mei
ratione paulo fusius dicendum.

Platonis Codicum lectiones nostris temporibus do-
ctornm vlrorum opera eatenus iam cxploratae vi-
dentur , ut Iis iterum conferendis non magna
seges emendationum exspectari possit. Codicibus
obtemperandum sane , quoties consentiunt in scri-
ptura , quae aut sua se bonitate tueatur , aut, etsi
altera elegantior lectio magisque Platonis consuetu-
dini congrua excogitari possit, facilem tamen ha-

defensionem. Non enim tcmere aliquid mu-
, nulla cogente necessitate ; alioquin me-
'quot;endum foret ^ ne nunquam lectio constaret o-
'quot;niaquc vaga manerent et e cuiusque arbitrio pen-
de locorum integritate iudicium. Quisquis
'ïQtem ad corrupta Platonis loca emendanda studi-
suum conferre volet, is accurate summaque
^''''gentia singula perlegat ac suas de recepta lectione
•^•ibitationes emendandique modos libere proférât,
facto, aul , dubiis solutis, loci integritas
«onlîrniabitur, aut , ditBcultate et corruptela dete-
ad emendanda depravata doctiores operam in-
'cndent. ita spes erit, fore ut aliquando Platonis
'^'»orumque scripta, sic ut fere ab ipsis auctoribus
^'int édita, legamus, certe ad veram scripturam
P^'oxime accedamus. Haec sane ratio fuit, cur
, qui probe sciam emendationes , quas proferre
^'isus sum , non omnes omnium sulTragia laturas,
®equenbsp;ingenii felicitate et doctrinae

Praestantia , ut corrupla facile invenire, inventa
•^^frigere valeam , tamen opus aggressus sim,
'î'^od magna cum difficultafe maiorem babet volu-
P'^^etn , spe ductus fore ut non omni spe deiiciar
öonnihil saltem bonae frugis in iis , quae com-
quot;'^itatus sum , reperiatur :nbsp;y^p, cJfiXi, àvày-

â,) rxvTX fJyeiv (Theaet. p. 171 D)
finem facerem , nisi iHud restaret quo ni-
' mihi iucuudius, ut gratum erga Praecepto-

res de mc optime merilos animum testificer. In
quibus fuit obm Pete. Otto. Conr. Vorsselman
de Heer, in Athen. Daventriensi Phil. Nat. Prof.,
nunc iam cum omnium bonorum luctu in ipso virilis
aetatis roboro acerba morte nobis ereptus ; cuius
animus vincula corporis , quibus ligabatur, diu
ferro non potuit. Ille mihi, ut philosophiae na-
turali et mathematicis disciplinis paullo maiorem ,
quam a philologis fieri solet , operam navarem,
gravissimus auctor exstitit; in quibus nisi elaboravi,
saltem laborare studui. — Vos vero, qui adhuc in
vivis estis, VV. DD. CC. I. Brown , Gymn. Da-
ventr. rector et P. Bosscha , Athen. Daventr. Prof.,
quorum institutione Daventriae usus sum. Vos item
A. van Goudoever et S. Karsten , qui mihi in
Academia Traiectina in bonis literis duces fuistis ,
tot tantaque beneficia in me contulistis , ut vix
verbis praedicare possim , quantum Vobis debeam ,
sive propter doetrinae fructus ex Vestra instituti-
one perceptos, sive propter singularem humanita-
tcm ct benivolentiam , qua me semper aflecistis.
Vobis omnibus, VV. CC, Deus O. M. diu vitam
viresque intégras servet in discipulorum et patriae
ct libcralium doctinarum utilitatem et emolumen-
fum.

Hipp. Min. p. 367. E: u^ts cuz a.v yimro xpsv^i;:
Ó Ivvxi/.svo; ^evlsiTÓxi, üg «(/.oXcyi^TXi. » Ut noii
» possit esse mendax, qui non possit mentiri ,
» sicut inter nos convenit.quot; Hoc ex iis quae
praecedunt: b äyaöo; xx) aoCpo? ^vvxTog, b kxxo? [kca
Kfixöiï^) ilvvxTog \peuh(70xi, tanquam ex praemissis
consequens concludi non potest , sed per se clarum
est et antea iam erat ab Hippia concessum. Pro
óó(TTs reponcndum censemus ag , hoc sensu: » Nam,
» ut antea inter nos convenit (p. 566 B, p. 367
» B), non possit esse mendax , qui non possit men-
» tiri.quot; — Tales autem voculae , quales sunt ag,
ält;7Ts, facillime inter se permutantur; ut contra recte
in ua-T mutandum censet Slallb. in. Menon. p.
A. — Ceterum in proximis p. 368 A vide an
melius sententiae consulatur scribendo, transposi-
tione facta : ou yap o ye K^yx^g- x'èvvxrog yxp. nimi-
rum in praegressis Socrates disputavit , imperitum

mentiri non possc, quia saepe invitus vera dictu-
rus sit. — E superioribus praeterea duo excitandi
sunt loci, alter in ipso dialogi principio positus ,
ubi insigne occurrit exemplum liberioris illius ora-
tionis structurae , qua Plato lubens solet uti , ut
ad familiaris consuetudinis rationem conformet ser-
monem. Significo locum p. 563 D : •Kxçky^a if/^xvrov
Ksyovrx o ri amp;v Tig ßsvXViTxi m av ßoi si? sTrßsi^iv
■!rxps7iisvxlt;r[/Jvov ^ , ubi Stallb. contra omnium Codd.
auctoritatem 7rxps7y.£vx,lt;7ijJlt;jcov scripsit. maie, nam quis
hoc ferat : kv amp;v 7rxpsa-y.£vx(r[jc,évuy ^ ? neque tamen
potuit dici: Zv xv Trxpea-Ksuxcrf^ivx Itaque maluit
Plato participium ad praecedens o ri referre , qua-
si simpliciter dixisset : ■Trxpsxco £[^xutov ïÀyovrx o ri
av fici dg sTrîdsi^iv 7rxp£!Ty.s-jxlt;7i/Jvov Edd. Turicen-
scs quoque video retinere partie, sing. num. ttx-
p£(r}i£uxiTßivQv. — Alter locus est p. 363 B: %-tii£7
yxp rovnbsp;dig tov quot;O'^vsTex xtyovTX rxmx roc,

tTTV! : haec verba glossema sapiunt, quippe importune
adiecta nec quidquam continentia quam quod iam
supra dictum' erat : k£y£i xùtïp à 'A%(AA£Ù^ trpcg tov
quot;O'Sua-a-ix. Fortasse aliquis ca hic notayit in margi-
nc , quum legisset illa, quae inveniuntur p. 569 E :
iv roTg %tv£lt;jiv , oïg cry xprt £gt;.£y£g £v'S£r/.vùfjt,£vog tov
dig tov 'O^V(r(rix xiytiv x. t. A. Sed hoc
animadvertisse sußicit, certum statuere non lubet ;
hoc tamen affirmari licet, interpolandi illud malum
latius serpsissc per Platonis dialogos , quam nonnulli
opinantur. Plura quivis dialogus praebet exempla.

p. 372. A. Animadvertere hic Ucct impuden-
liam Sophistarum , qua quod iam prius ab ad-
versario, ipsis adsentientibus , probatum erat,
denuo rciiciunt, quasi de eo nihil esset dis-
putatum ; yeluti h. 1. quod Socrates, adsentiente
Uippia , docucrat : tou? hé'JTo,? \p£uh!/,évsvi; ßsXTiovi
shxi Tccv âKÔvrav , idem illud Sopbista nunc negat,
dicens : kx) ttü? h , « ILàxp , o\ hôvTsg x^ixovvrsg

rûv àxivTKv ; Nimirum pertinent haec ad dialecticam
Sophistarum aestimandam, quae a puerorum cavillati-
one saepe baud multum distat. Simibter primo Reip.
bbro p. 545. sqq. , Thrasymachus nihil curans pri-
orem disputationem , qua Socrates subtiliter de-
monstraverat, civitatis rectorem non suam pro-
priamque, sed communem eorum, quibus prae-
sit, utilitatem spectare , hoc igitur nihil curans ,
rursus doctrinam suam de iusto, quasi sit ro tûv
xpsirróvav (rvf/,:pépcv , impudcnter defendere inslituit.
Non melior erat dialectica vulgarium hominum c
Sophistarum disciplina profectorum, ut lo rhapso-
dus in cognomine dialogo p. 559. E , lepide re-
tractat suam sententiam, qua ridicule statuebat rha-
psoduin omnia scire, quam paulo ante redarguerat
Socrates. Sed ii , quibuscum Socrates colloqueba-
tur, huius disserendi subtilitate et ingenii acumine
victi, facile sibi pcrsuadcri patiebanlur, quae mox,
mutata temere sententia , reiiccrcnt, quod ingenue
eonfitelur Alcibiadcs in eiusdem nominis dialof^o p.

110. E 'AAA« fix 7ohg ûsiv^ , à Txxpxrs: , sùy. oJl'
eyccys cuSquot; o n xiyco , àrsxvSg soikx âtïpVw? £%cv-
Tt. tÔts [ilv yâp (jmi ^oy.sT (toïi spxrävro:, tots Ss xKXx.

p. 57S. B. 'A^f/yav xpx xvtii èv txvt-^ t^ tsxv^ Tîji
!/,vi ixTfixîjç. Vocem ixTpizîj^ acute perspexit primus
Schleiermacherus argumentationi adversari. Stallb.
uncinis inclusit. Portasse tamen rectius statueris
illud alterius vocabuli locum iniuria occupasse , ut
scribendum sit : ri^? y.îi ïksûs-î^? sc. xxxx spyx^ciziv/j:;,
quod opponatur superioribus : ^ 'ixTpivM V sxovtrx
■xx-Ax ipyx^o[/Jvii. Imperitus scriba facile e prac-
grcssis pro praedicato êxoÛTX substituit subiectum
IxTpiX-//.

lo. Hic dialogus virorum doctissimorum opera
ita illustratus est et emendatus , ut pauca res-
tent animadvertenda. Quae notavi, haec sunt,
p. 532 E, in verbis h/à Vb cùVev xKXo jj txK-^ü^
gt;A'yco , haeret Slallbaum , quasi illa Socratis urba-
nitatem parum deceant. at festive urbaneque Socrates
opponit se rhapsodorum superbiac , qui caeco quo-
dam impetu et furore corrcpli grandia de poetis
loqui solcrcnt, quum ipse simpliciter vera dicerct
ot talia, quae nullius captura superarent. nam ita
nunc TxXzù:^ accipiendum , ut e seqq. apparet. Cf.
p. 538. E , ubi uxs-pxi , inquit , ag çxViag ts y.x)
à?.yM h/à (TOI xTroxpaoLif^xi. Inest autem in talibus
quaedam ironiae significatio , veluti Symp. p. 198.
1). r/co fûv yxp ûtt' xpehTsçixi CÇ!J.^'J dav Tx^i^ûii

y.sysiv TTsp] iy.àtTrou roü êyxa[j!,ix^û[yJvoij. — p. 554 B.
xSvvxTs:; TTxg ^oisTv âvôpam?, v.xinbsp;Suspecta

milii sunt postrema verba xxi xf'l'^l^^V^s'iv , quippe
de xpy,7!y.'.phrç nondum locutus erat Socrates, quos
paulo post demum memorat ; sed librarius quum
seq. locum legisset, hic in margine notavit kx)
XPgt;!Tfi:ß67i/ , unde deinceps in textum irrepserunt. —
In proximis verbis nx) ttoXXx xkyomi kx) kxXx, mal-
lem prius xxi abesset. Certe dictio 7ro?.Äx kx) kx-
'Ax ?.èysiv i. e. 'ttûXXx kx'awç Xsysiv usitatissima est ;
num KXÀ ttoXKx kx) kxKx quoque ita usurpetur ve-
hementer dubito ; ceterum animadvertatur apodosin
demum incipere a verbis s/à txjvtx ss 3 ûeog k. t. a. ,
in quibus Ts post longiorem verborum intercape-
dinem de more in apodosi ponitur. — Deinde videor
mihi additamentum librariorum reperisse p. S56 C, in
verbis , Ihn a-b Trsp) fu,h 'O,ui^pou sjvropsTc, Trsp) Ts tZv
xaXcov ou , quae c proximis repetita si abesseiit,
nemo facile requireret. — Denique , ut ad supe-
riorem quendam locum p. S55. D paulisper redeam ,
frustra ibi Baiterus in novissima editione Turicensi
xÙTOvg in xùtiÎ mutandum censet ; nam sensus hue
redit: » hic lapis non solum ipsos annulos (qui ad
» cum admoyentur) , trahit ad se , verum etiam
» vim tribuit annulis alios ad se trahendi.quot; Hanc
enim yim illum lapidem habere, est notissimum.
I laque nihil difficultatis videtur inessc in hoc dicto.

sè cisiv a t; où TrxpxuTUx hrJijsa-ùxi] ,
ovTcc Kxyh TTxpà, a-o) sXTri^a x, r. A. Verba uncinis
inclusa quum deslnt in Iribus Godd. adeo sus-
pecta fuerunt novissimis Intpp. , ut ea delenda iu-
dicaverint ; mihi contra ad sententiam loci requiri
videntur. Nam primum quidem, omissis illis ,
verba: äct'äsp lt;yxp mnbsp;sxsi? iv T^j TrôXst nude

sic posita, nescio quid oßensionis habent, atque
aegre carent obiecto suo; porro requiri videtur hoc
membrum , cui c regione oppositum sit alterum
ay'ra Kxyw Trxpx a-o) sXttI^co fiiyKrrovnbsp;,

quae verba alioqui peculiari sua eleganfia et ironia
orbanlur ; denique in plurimis Codd. exstant ; habet
item Proclus. Ratio autem cur in nonnullis omit-
tantur hinc petenda , quod facile propter seqq.
verborum similitudinem locus turbari potuit. Itaque
verba retinenda censcmus ; simul vero hinc disci-
mus ne optimae quidem notae Codicibus semper
esse fidendum , quod ipsum alibi quoque observa-
re licet.

p. 110. D: 'AAA' hccg TOVTÓ (TOI oùz opâùg X77sy.pi-
vxp.'/iv, TO Cpizvxi silivxi xÙTog ê^supûv. Videtur adden-
dum if TTxp XÀ?.0U TOU f^xèûv , siquidcm respicitur ad
p. 106. D. CÙXOÏIV TXVTX IJ.ÛVOV oJa-^x , X TTxpquot; x?Jmv
sfixSfsg VI xvTog ê^süpeg-, coll. p. 112. D: ovts (ix^av
(pxlvsi TTxp' ovUvo? our xùro? i^supûv. praeterea paulo
ante Socrali concesscrat Alcibiadcs , se neque didi-
cisse neque invenisse. itaque in seqq. iam eo con-

fugit ut dicat se illam scientiam tcncrc, ut vulgus,
eamque non ex magistri disciplina pcrccpisse , sed
ex usu et consuetudine hominum,

p. dis. E: rà âpx ßoy,^£7v h TroXsy^q} roT? (p'iKoi; ,
^ ßh zx/M , xxT xyxS^oü vrpx^iv rifv rvig àvlçsixc ,
y.xxh XÙTÛ 'Trpogslwxç ; Pro altero kxxSv nobis per-
suasimus scribendum esse àyxbêv vel zx) âyxbiv,
quod loci nexus requirit. Supra C: 'épx rohw , j
i?nbsp;y.x) xyx^dv ; mox : «.xtx Ts xxxcv vrpx^iu

rnv rov ^xvxrou zxyJv. Nimirum toto hoc loco Socr.
demonstratum ivit, rx zxxà omnia , quatenus sunt
y.xxà, eatenus esse xyxSrd. Nec multum obstat,
quod Codd. h. 1. tuentur xxxóv , quod vocabulum
quum in hac parte dialogi saepius redcat , facile
potuit in alienum locum irrepere.

xv^rpccTToi? oJóv T ihxt xpyjiv ; Locus satis impeditus ,
qui, ut eiplicetur, accurate cum superioribus con-
tendi debet. Nempe rogat Socrates , qui sint boni
viri? cui Alcibiades respondet esse: roîti; IwxyAvov?
àpzsiv èv Tf? Trôxei (supra B) ; at re accuratius per- quot;
pensa , apparet esse roui; ^-jvxpiévov; âpxstv âvbpÙTrav
Zpupiévcov dvBpaTToiç; restât definicadum in seqq. ri
Zpcofiévav. Ita si hunc locum expiicueris et repu-
faveris supra in omnibus illis interrogationibus sup-
plendum esse plurale rov? Ivvxfzs-jov; xpxsiv , fortas-
se nobiscum pro oTóv t shxi legendum censeas owvg
t' ehxi. — Idem vitium occupavit, opinor, Lach.
P- C, ubi legendum putamus: on clsrxi rovç

larpohi ttAsov ti si^svxi ^rep) toh? xxtMOi/Txq ^ to vytsi-
vov sittsTv û'i'ov: t£ (sc. ehxt) kx) vocrx^s?.

p. 128. E: Ti lé i tiç tsxv/i ßeKTic-i ttcisïxùtcv k. t. ä.
usque ad p. 129 B:nbsp;, r/V amp;v Tpiirov shps^siv,

auto to xvtó-, Totus hic locus multum habet dif-
ficultalis et obscuritatis , necdum virorum doc-
tissimorum opera in eo collocata ad liquidum
perductus est ; in quo explicando diligenier te-
nendum Gst ccùtov indic3r6 pcrson^ni ipsdhyi, xvto
idem illud abstracte et gcneratim positum (v.
Theaet. p. 172 E, Crat. p. 432 D). Itaque illud
t/V xv rpÖTTov eùpsôelyi izùto to xùtô-, signif. » qua ra-
tione inveniri possit ipsum illud (nam xùto to iun-
gendum) xôto s. ipsam ideam eius quod sit xôto?
Obversabatur autem Platonis animo, quum haec
scriberet, iam notio quaedam sed nondum satis
clara illa , doctrinae suae de ideis , unde factum
est ut paulo obscurius hic locutus sit, quam so-
let in aliis dialogis provectiore aetate scriptis , ubi
pariter de ipsa idea rerum dissent.

muxn tà toxi xhxpov ; Quum hic locus procul du-
bio labem traxerit, statuendum est aut alterutrum
horum verborum, ^p^Jia? et niyi: , inlerpretatio-
nem esse alterius (quod tamen non verisimile ,
quia neutrum explicatione indiget), aut olim dupli-
cem cxstitisse scripturam , quam scribae in unam
conflannt, aut denique fj^yic corruptum esse ex

yiyvófzeyx , quod quum compendio scriberetur cor-
ruptioni locum dederit, ut legendum sit : rà

ßpxSs:^? ts kx) ^ijvzn yr/vcy.svx tx toj xhxpoü ; Ce-
terum in seqq. p. 160 C: é ö ti i^^ki^tx i^nlh

^sm Tvrxxvcv^t xxKKiouq ol^xi , adiect. JAirrfiu? agit
partes adyerbii , ut Beip VIII p. S44 D : s'ópoi Vxu

^p. 164 A: ort Tovg Imziovpyovc ovlh xccXvst xx) au
TX Tùu x-kkkv izomvTxg (jcc^povsJv. importunum est xu
h. ]. , nam nihil est additum rel oppositum ad quod
referatur. Quocirca vel xs delendum est cum Heind.
vel maius vitium locum occupavit, ita sanandum :

cum univcrsa loei sententia magis etiam congruit et
literarum similitudine facile obliterari potuit. Cflquot;.
proxima et p. 165 A.

p. 166 B : xx) f/J^v xu n txTXTixh rdü ßxpuTspou xx)
xoucpotépou cytx^ßou kti atxtik'l alterum illud cttxtix-Ji
merito offendit Interprétés. Si quid pro eo sub-
stituendum, scribas sTri^r^ß-^.

p. 167. A: kx) ecTTi Sij raDra to a-cclt;ppovsïv k. t. A.
Portasse hic , ut in superioribus pro fW; restituen-
dum fut. 'i(jtxi. nam Socr. non suam sententiam

quae proxime antecedunt, prima enunciati pars ó
^'px (TüiCppuv ßövog oppositum sibi habet id , quod in
fine legitur tùv^Ts xXXccv oùhig, quae verba non cum

p. 170. A : où yxp tzu imvÛxvco , âg îVt; 70 ccùto
'à ollsv à^ivxt Kx) K Tig fiî] oTSsv sllsvxi. Locnm
esse corruptum quisque sentiet , qui superiora
paulo accuratius inspexerit; senserunt Intpp., ta-
men in explicando aut corrigendo minus felices
fuerunt. Nimirum , ex antecedentibus liquet post
to xùtô tale quid sequi oportuisse: to xIto ytyvurrkov
sxsiv Kx) TO si^évxi X TS oïh x») X [/M o'ilsv. atqui boc
ipsum facillime e superioribus cogitatione supple-
tur , modo haec verba : x olhv s]lsvxi y.x) x Tig [^h
ollsv s]lkvxi deleantur. Quare nos quidem in ea
sumus sententia , ut ea putidum annotatoris ahcu-
ius additamentum putemus esse , quibus eiectis om-
nia erunt plana ac perspicua. Nam Critias non
exputans , cur Socr. non existimaret haec esse ea-
dem : » Quid dicis ? inquit, quomodo tu probare
» poteris non esse idem to xùto •ytyvâa-icsv sxsiv et
» sl^àvxi x ts ol^s Kx) x fiîi oï'SsvT' cui Socrates iam
explicare instituit suam sententiam , scientiam non
esse posse , quae solummodo sit sxuT^g, sed neces-
se esse eam habere subiectam sibi materiam, in
qua explicanda versetur.

p. 170 E : £; fiéXÀsi 0 craCppav ^ oarigovv xXXog Th
âg xXijêùi Ixrpbv hxyvûirsdùxi kx) tov [m^ x. t. A. Ver-
ba yj ôtTTigovv xKXog vehementer mihi suspicionem
movent ne ab aliéna manu adsuta sint , quum argu-
mentationem universam videantur turbare et minuere

vim irrisionis , quae in seqq. inest, nam haec so-
lum dicta sunt de eo, qui est TchCppav e deflnitione
Critiae , h. e. de tali homine , qui sTio-Ti^t^i^v stti.
(TTVjßccv habeat, res ipsas vero non norit; hic igi-
tur putabit, se unum de scientia disserere posse ,
praeterea neminem; hanc autem definitionem ridi-
culam reddit Socrates. Videntur verba apposita esse
a sciolo aliquo, qui legisset p. 171 C: ov Si ys
aXKog oulsic, wg eoixe, TrXiiv 'ixrpóg, ours Si^ b tyw^ppciv,
quorum tamen verborum longe alia est ratio.

Lysis p. 204 A: BovXsi ovv eTströxi, , ivx kx)
TOvg ovTxg xvroh-, Avrov Trpärov ^^éua dxovirxifi
XV, im r5 kx) slgsif/j xx) rig 5 Kxxóg. Video Intpp.
haerere in explicatione v. xvrov. atqui nihil aliud
est nisi adverbium hic s. hoc ipso in loco , opponitur-
que praecedenti ßovXst ovv lirs'j^xi » visne sequi?quot;
» Hic primum , inquit, lubenter audiam cet.quot; Ea-
dem signif. est Reip. I. p. 327 C: roivvv toü-
ruv, e(pvi, xpshrovg ysvsjês vj fisver xvrov. Crito p.
S4. A : t; ^x! ; slg @sttxX!xv xvrovg xyxyuv êpé-^eig
Te y.xi TTxi^svffsig, ^svovg Troi'Jsrrxg, 'I'vx xx) tovto aov
xmXxua-aiTiv; tovto fih ov, xvrov §£ Tps^ófisvot,
» hic , Athenis sc.quot; — Theaet. p. 142 C: xXXx Träg
ovx xvTOv MsyxpoT kxtéXvsv ;

p. 211 E: olfixi y^ TOV KVVX, fixUcv Sj TO
Axpdov xpvtriov xT^TXtrhA h^xly.tiv mXv Trpirspov srxl-
pov, (/.xXXov i; xvrov Axpdov. Frigidus et ineptus
lusus verborum , Platone indignus , quo ßxÄXsv

y.Tgt;i(XiXlt;jÛJii Axpdoy signit'. debet » mallem
ego Darius esse ,quot; quare reponendum videtur,
quod habet Arist. T. II. p. 435 (quem locum
Stallb. affert), qui hunc locum imitatione expres-
sit pcxXXov VI ccÙToq Axpsloq yBvs^jûxi. accusativus errore
exstitit propter proximum accus, quo facto InGn.
■/Bvsjßxi facile eiectus est. Ceterum quum ijlxaXov
tj cum emphasi iteretur, in concitatiore oratione
non opus est cum Buttmanno asyndeton tollas
scribendo (jmKKov Is vj. Cum nostro loco compona-
tur Gorg. p. 471 C: kxi hut; hriv hm 'Aóy,vx!uv
xTTo (Toü âp^xfisvog lê^xn xv xXXog OŒTigavv Mxx^IÓvmv
ysvitjùxi ^SAAcv gt;j 'Apxé^xo?.

p. 215 C: ToX^Mxi? llx^P^'^ f^^ BxSpoü yj xx)
lt;$/A5u, orxv i} /Oiii fA.i(TOÏjv ti?nbsp;ij xx) Cpi?,Gvv iMtry.

Unicuique, opinor, apertum esse debet, qui lo-
cum superiorem paulo attentius perlegerit, pro
v^/Ajj omnino rcstituendum esse iaktt^, quod maxi-
mopere miror neque Bekkcrum nec Stallb. animad-
vertisse ; apparet enim vel e proximis : irohKxxig Cpi-
ÀCV eïvxi {Zii (pixcv, ■koKKxxi? Ts y.x) êxöpsü, ûtxv n
fxih Cpt?^ovv Tig CpiX^ ^ xx) fyt,i7oZv (pt^. Summopere
iam gaudeo, videns illud f/^ia-y locum suum tan-
dem vindicasse in editione novissima Turicensi, in
qua ex aliquot Codd. restitutum est. Ne vero
quem offendat repetitum illud fiirr^, £j);A}j, huius
orationis rcdundantiae copiam exemplorum e Pla-
tone afferemus ad Menonis initium , quibus e La-
tinis scriptoribus facile similia addi possint , veluti

commodisque amicorum necesse erit angi.quot; De Orat.
III. 10. »Sed usitatis ita poterit , ut lectissimis
utatur.quot; Off. 1 : 3 : S. » Atque ea sic definiunt, ut
rectum quod sit, id officium perfectum esse defini-
ant.quot; — Mox p. 214. B: commate post txv po-
sito, scribendum est: quot;la-«?, ^v tsyü, rè tj^^cru aiiroü,
ha? Ta nx) wxv, iAA' i^f/^aTg ov tr-jvtsfiav. » fortasse
totum verum est, quod dicunt, quamquam nos
non inteUigimus; nam cett.quot; — Eadem pagina pau-
lo inferius: Cpsps oZv ... . 'i'äccij.e-j, ri y.x\ VTroTrrsuco.
fortasse pro r/ xx) ponendum est sï ri xxt. sic Sym-
pos. p. 199. B: i'px . ... el ti xx^i toicvtou kóyou
laat. Reip. IV. p. 453. A: xxoua ei ti xpx Kaya
al.

ouTccg lóvTxg, tcx) xCpiKa(TÓxi fV; rivx xpx^v, ij ouKaT
STTXvoicrei aTT xXKo (piXov, äAA' jjff; stt' ixaTvo, o ècrti
TTparov Cp'iXov, ou avsy.x xx) txxxx 0xp!,av 'tvxvtx Cp'iKx
shxt; In his verbis offendit Heind. qui non sine
veri specie iudicavit, quum apxh baec ipsa sit
■n-pärov illud cpi?^ov, cuius causa cetera omnia sint
(p'iKx, eam non potuisse iam dici i^^eiv ot exsTvo.
In eadem sententia nos quoque aliquamdiu fuimus,
ideoque legendum pro ij'ff; fV' putabamus a^ai
verumtamen fatendum, v. si prematur, in-
commodum videri, sed oppositum arxvolfrai facile
sensum huius indicare, ut sit: » xpxh quae venil

ad TTpxrov illud (pihov i. e. quae id ipsum tangit
s. habet.quot; — Ha explicatus locus non videbitur
indigere correctione ; in qua sententia videntur fuis-
se sodales Turicenses , qui nihil mutant.

Lacfies p. 184 B : Yituperat Laches oTrXo/ixx''^?
artem , quae nullam fere militibus utilitatem affe-
rat, hanc inter alias causam afferens : xx) yxp oZv

(j.01 loxel, d //iv S^aJ,- t;ç av dhito xùto è7rtlt;xtxlt;tôxi,
ôpx^vtspog xv h' xùto ysvôf^sm êtricpxvéjtspo? yévoito

oïo; y/v. Pro priore xùro recentiores e Codd. rece-
perunt xÙTo'v ; recte quidem , sed non magis repu-
diandum est, quod omnes Codd. praeter tres , post
OÏOITO insertum habent Mv. Quid enim? si opina-
tur se tenere illam artem, audacior aliquis fiet,
an ita demum, si eam tenet? scribendum igitur
putamus si i^hnbsp;t;? âv ohtro Mv xùriv

6x1 K. T. A. » Si quis opinaretur se oportere te-
» nere eam artem (adeoque eam sibi compararet) ,
» audacior factus , magis etiam quam antea , ap-

p. 188 C: TO [ûv ifiov ovTsv xahisi ^axpxrsi auv-
hxTpißsiv oTTccg oZto? ßovXsTXt. — Pro o^jto? perspi-
cuitatis causa mallem xùrog, quod pron. ad Socra-
tem referatur. — Locum, qui sequitur (D) opti-
me sic constituit Heusdius (Spec. Crit. p. 122),
recepit Bekkerus: xx) zop^i^ünbsp;t^ov^ixhg

a toioüto? eïvxi, xpfiovixv xxUi^tiiv ^pi^offi^évog, où
Xipxv om -rrxihixg Spyxvx, xhKx ovti K^v ^^o^i^k-

vo; auTog xuroïi tov ßlov (rvf/.^uvov Toïg Aoyotg Trpog tcc.
'èpyoi, neque amplius quidquam mutandum , neque
cum Stallb. locum divellam , posito commate post
^nv, neque cum Orellio pro corrupto ou, quod
vulgo post i^pßos-yJvog ponebatur, Icgam f3; utra-
que coniectura perit loei elegantia; nam verba ita
iungenda: :^ppiO(Tpi,svog ^ijv tov ßiov trufiCpcovcv y.. r. A.

Protag. p. 511 B : K«; iya xtrottsipây.svog tov
'ittttoxpixtovg tgt;jç pûfiijg hsskôxovv xvtov y., t. A. Pror-
sus displicet voc. , quod quamquam subinde
animi constantiam ac firmitatem significat, tamen
huius loci rationi non congruit ; nam tantum ab-
est , ut Socrates Hippocratem deterreat a proposito
adeundi Protagoram , ut velit etiam una cum ado-
lescentulo Sophistam adiré , a quo specimina doctri-
nae petant. Vide igitur an corrigendum sit yvûfiy,?.
Sane in seqq. Socrates adolescentis sententiam de
Protagora inquirit, quid ab illo discere cupiat,
rogans. pdiyij fortasse irrepsit, quod superiore pagina
memoratur Hippocratis xvlpsix, ibi aptum ; aut
scribarum errore, uti contra Xen. Symp. 1. 2. 9
pci^ti^ç in yvüii'^g abiit , quod correxit Heusd. Spec.
Grit. p. 18.

p. 519 C: Vj o\ TO^ÖTXl XVTOV Xlt;p£XHVI7UI7lV ^ i^xi-
Pmrxi KshsvévTccv rxv Trpvrxvsav. Aliquando fui in

ea sententia , ut alterutrum horum vocabulorum
xipsÀyJ^utriv et è^xlpavrxi tanquam inlerpretationem
alterius delendum putarem , quippe idem fere h. 1.
significarent; nimirum in Atheniensium comitiis ora-
torcs mali et turbulenti iussu magistratuum e sug-
gestu movebantur a roi^órxig (v. Aristoph. Acharn.
v. 54 ibique Intrp.), ministris publicis , qui Scy-
thae alibi vocantur ; hi autem proprio verbo dicun-
tur sAK-iiv s. x(pèxy.£tv (Aristoph. Eccles. v. 259. Equit.
v. 670 Dind.) etiam sK^pspsiv Eccles. v. 145. Cf.
Xen. Mem. III. 6. 1. — Itaque illud â^ps^MÔnairiy
tanquam notius vocab. suspicabar esse interpreta-
mentum tov è^xipccvtxi, h. s. minus vulgaris; fieri
tamen potest, ut hoc referri debeat ad eos, qui
non e suggcstu verba facerent, sed in media po-
puli turba stantes clamore et strepitu concionem
turbarent, quos narrat Aeschin. Timarch. § 55. a
magistratibus fuisse poena multatos : tùv p-^TÓpigt;v èxv
t;? Air-îî «V iSwAjî b ........

tii%omx ^pxxfissv dg 1gt;cx(ttov ahlmix syypx^psi-j eet. —
Simili fere significatione amp;pxlt;jùxi legitur in lepido
Aristophontis comici fragmento ap. Athen, p. 258.
ubi parasitus dicit : quot;Av Tig IrT/f ffpwrs? %xpx- Sgt;c;t
TrâXxi K^liog KxXoviixi . Isï riv xpx^Sxi i^éa-ov TÜV
TrxpoivoóvTuv ; ttxXxiittÎiv vsf^taov Mpynov fi' cpxv.
»Convivium si quis exhibet, adsum primus; ita-
gt;, que iam dudum iusculum vocor. Oportet modi-

» um tollere aliquem temulentum ct foras efferrc ?
» Putato te luctatorem videre purum putum Ar-
» givum.quot; quem locum cita vit Bergl. ad Arist. Eccl-

p. 321, B: K«; ÙTTo TTc^Sv rà pàv oxXoclc, rcc Sè
ûpi^i XXInbsp;a-rspsoTg xx) Sivxîy.oig. Vox ûpi^i

tentari non debet: nam quod mirantur, nonnullorum
animalium pedibus setas subslerni, nihil hoc mira-
tionis habet, quum multa animalia pedes setis mu-
nitos habeant, quibus tacite incedcre suaeque prae-
dae obrepere possint. Praeterea ôpi^l omnes Codd.
tuentur, neque in ullo reperifur rvXoig, quod
Steph. substituere volebat ; sed Steph. ia errorem
inductus videtur Ficini interpretatione : » pedibus-
» que soleas addidit, ungulas, setas, callum , pel-
» les itidem quam durissimas.quot; Nimirum interpres
Florentinus lépij.xrx xvxipix uno verbo verlit » cal-
» lum Ssppcxrx crrspsx vero » pelles durissimas.quot;
Sed Ficinus habet solm , setas et ungulas ; possis
hinc coniicere post ûpi^l excidisse xx) hv^i, nam
ungues sane vix abesse possunt. — Quod vero
Stallb. oEFendit mira h. 1. superiorum verborum re-
petitio , non memor fuisse videtur eorum, quae
paulo ante ipse monuerat, Protagoram ita induci
a Platone loquentem, ut poetice quidem atque ma-
gnifiée , non tamen idem limate et accurate dicat
imo saepe inepte répétât quae iam ante exposui-
sset. Sic mox de Epimenide dicit: lt;7cor-^pixv ™
yim Topi^orj, postquam idem illud iam bis enun-

ciavit : xvroJg s[j,ViXX'jxto ^vvxfiiv sU ^ur^plxv et : txù-
TX Ss iiJ.'/iXXvxTO .... iziï Tl yivog iiVraöf/ïj. -—
Ceterum quae sequuntur verba eU rx xUyx , quam-
quam Codd. duo iique optimi omittunt, oppositi-
onis ratio flagitat ut serventur.

p. o27. C : o'jtug diou kx) vvv , oa-rig lt;toi sisikxrx-
tog CpxivsTXi xvópccTTog rZv sv vó[A.oig y.xi xyópóiTTSig ts-
(ipxpiijjvav. — Latet vitium in ilUs èv vcf/,oig kx)
xvùpàmiq. quasi vero tibicines , quos antea memo-
ravit, bominum societate carerent! In loco emen-
dando si Ficinum sequamur ducem, haec ita verten-
tem: » qui iniustissimus tibi videtur inter bomines
» sub lege vi ventesquot; corrigendum erit: tSiv sv svvó,u,oig
xv^pémig r£Ôpx,'/,pi.évuv, quae lectio quam fiicile in vul-
gatam depravari potuerit, cuique est apertum.
Iterum locum legenti alia mihi occurrit coniectura :
TÜv SV vopfMg Kx) swofioig xvùpxTToig, quod magis et-
iam aptum videbatur grandiloquae Protagorae ora-
tioni; eandem video Sauppium iam occupasse in
editione Turicensi. Prior illa tamen magis pla-
cet. — In seqq. (E) : vüv §s rpv^xc , hon Trxvrsg

Kxà ovBs'ig (TOI Cpxivsrxi. flS^' uaTtsp xv sl ^-/iroTg cet. —
In bis flS' esse vitiosum quis dubitet? Heind. scrip-
sit : cpxivsrxi sïvxi . ZiTTrep cet. verum non facile per-
spicitur , quomodo librarii slvxi in sl^quot; corruperint ;
itaque nuperi Edd. Turicenses slSr' retinuerunt, con-
ferre iubentes Arist. Nub. v. S8I (376 ed. Herm.);
at ibi slrx significat » itaque ,quot; quod in nostrum

locum non cadit. aliud vitium locus habet, corri-
gas sir si, et sententia recte procedet: » omnes
» sunt virtutis magistri et nemo tibi videtur esse ;
» nam, quemadmodum si Graece loquendi magislrum

» virtutis magistrum invenias postrema vero verba,
GVTco Sf àpsT^g Kxi ràv xKXwv TrxvTav k, t. a. per ana-
coluthon ad proxime antecedentia accommodata sunt.

p. 331. A: OÙX xpx strrh ctrwV^j? cJov quot;êixxiov elvxi
TTpxypcx , oùSf quot;ëixxios-vr^ chv i'lriov, «AA' ohv l/M oiriov ^
bitirnt; cïov quot;èixxwv , «AA' xBikov xpx , ro Jf xvi-
Ttcv; Locus satis vexatus necdum probabiliter con-
stitutus , in quo Codices omnes , praeter unum , te-
nent : «AAä Tizxwv xpx, ro Ts xvóa-iov, quae scriptura
etsi ipsa vera non est , tamen ad vcram ducit,
quam opinamur talem fuisse : Ovz xpx sjriv bo-icr-/,!; ohv
'èiKXtov slvxi TTpxyy.x , cySf quot;èiKxmùwi ohv otriov , «AA'
ohv piM 0(Tiov , vj T os-iOTtig ohv yvj Tixxiov • xKKx Ti-
nxiov xpx ro xvó(riov, Postremum enim hoc: » at-
qui num ro xvoaiov ergo est TizxiovT e praegrcssa
argumentatione ducitur. Sic, levissima mutatione
admissa , recte aptcque omnia se habebunt.

p, 532 A. TTorspov ^s orxv Trpxrrcc^iv xvbpctiiroi op-
S-âç ts kx) ù:psKiycog , rórs a-a^povsïv a-oi ^okovitiv ovtm
TTpxTTOvrsg , ^ s] roùvxvrlov svrpxrrov ; — 'Z.co^povsïv,
sCp-/!. — Primum animadvcrtatur geminatum: Örxv

veluti Gorg. p. 468 B : -/ xyxbov xpx Mxovreg xx)
ßx^iyofzsv, orxv ßx'Sl^coptsv, xx) ro svxvriov hrxy.sv,

Pertinent autem haec ad eam orationis redundantiam ,
cuius plura exempla notabimus ad Menonis ini-
tium. Totum vero locum esse corruptum dubitari
nequit, sed de emendandi ratione cum Intpp. non
consentie , quorum ahi alia tenlarunt, Ipsum igi-
tur locum inspiciamus. hoe rogat Socrates : » Utrum
» quum recte et frugahter agunt homines, tunc
» temperantes esse tibi videntur, anquot; — appa-
paret iam alteram partem interrogationis talem esse
debuisse: » an quum contrarium faciunt?quot; Sed
quum prius dixisset : otxv irpxttmiv, mutat iam in-
terrogationis formam , dicens: vt sl tovvxvtIov expxr-
Tov ; quasi praecessisset, quod intelligendum est :
Ssy-oTsv xv a-ci (rcct^povsTv-, — Hue usque bene proce-
dit oratio; sed id quod respondetur: (yaCppsvsïv,
s:p-/l , nou congruit, opinor , interrogation!; quocirca
in hoe response vitium latere mihi videtur, et simpli-
citer scribendum esse: rèrs, 'écp-^. puto , illud tgte
absorptum esse praeeedenti syllaba rev; quo ex-
stincto, temere e superioribus invectum esse acc-
Cppcvsïv. Erit igitur rirs , 'écpy}, referendum ad prae-
cedens rcrs, ut sit róre fioi Soxcü^i tjuCppovsTv , o'rxv
i^psKÏficcg TrpxTrutTi. Ficinus fortasse illud rórs in
suis Codd. invenerit, qui i(a respondentcm facit Pro-

tagoram : » ïcniperanter agere videnlur mihi, quum
» frugaliter recteque aguntut interpres Floren-
tinus non verbum verbo, sed sententiam, quae
verbo inest, reddiderit. — Possis etiam pro tóts ,
, alia coniectare , veluti : cuVca?, , yel
op^üg , , quae quadrent praegressis cûVw,quot; et
op^ùç. Sed totius loei iudicium lectori rebnquo.

p. 35S D : às) f^h syuys (tov tïjv cpik0(70(pixv otyx-
ßxi, xtxp Kx) vvv sttxivs) Kx) cpixS. Frustra Stallb.
vïiv xxi scribendum suspicatur; nam kxÏ cum vïtv
connectendum , non vero cum ârxp, ut ille vir
doctissimus opinatur. De Rep. II p. 567 E : xx) êyà
âxomxi;, xh) lûv lî, t^v tpva-iv rev rs T^xvyMvog kx) roü
quot;aletfjmvtûv Yr/xiJ,y,v , xtxp ovv xx) tóts TTxvv ys ^(jSryiv.

utroque loco xx) vvv , xx) tots respondet praecedenti
àsi. Sic Phaed. p. 59 C: àà yàp Sy; xx) Txg

tÓT£ X. t. A. et Sympos. p. 192 B , ubi particula
post tots ponitur : otxv fûv ovv xx) xvrFp èxsivcfi èv-

■?fk-htt0vtxi. His omnibus in locis particula xxi ad-
verbiis iuncta eorum significationem intcndit , ut
fere verti liceat » praesertim.quot;

p. 540 G : ov yxp tovto o Uittxxo? eXsys to xx-
AfTTw , y£V£iTbxi sa^Xév , auTTsp ónbsp;, iAAà

TO £f^f/,£vxi. Nulla caussa cogimur cum Bekk. et
Stallb. unius Cod. auctoritate scribere : âxxà tovt ,
e//.l/.£vxt. nam tovt in illo Cod. c correctione ortum
est. Sod totius loci ratio suadcre videtur , ut ar-

p. 546 E: êvtxïisrx Sa êv tco kxàv ^ixXxßsTv xé-
•yovTX h. e. » hic oportet in (s. post) hâv pronun-
» ciando interstinguere.quot; Prorsus miror neminem
dum in hunc locum offendisse , qui mihi quidem
videtur interpolatoris esse, qui meminisset Socra-
tem in superioribus (p. 545 D) ita carmen Simo-
nideum explicuisse , ut doceret skôjv non cum seqq.
oTTiç sp^ijj (ii^Tev KxyJv , verum cum iis , quae prae-
cesserant, sttxiwiixi kx) cpixéco iungi oportere ; quod
quum Socrates oratione sua manifesto exposuisset,
prorsus incommode auditores rursus de hac re mo-
neret, quasi iam obliti essent. Accedit quod, si
Platonis ars maxime in eo cernitur , quod ita ad
vitae veritatem personas pingit, ut ipsos loquentes
audire videamur , hac arte parum confidere vide-
retur , si tali additamento opus putaret. — Sed
glossatorum impudentia librariorumque incuria mi-
rum quantum foedarunt Platonis dialogos ; veluti
paullo ante turpissimum illud glossema legitur (pi-
?i£Tv Kx) £7rxiv£Tv (p. 546 A) , quod dudum expun-
gendum esse vidit Heindorfii sagacitas. Nec mul-
tum absum quin ea quoque verba , quae supra le-
guntur p. 54S B : x'ótgt;i yxp i/.ivn so-t) kxkîi Trpx^i? ,
lt;TT£p'/i'byjvxi, pro intersticiis habeam , quippe
quae superioribus moleste annectuntur , quin cum
illis mirificc pugnare videantur ; nam praecedunt

liacc : 0v7m kx] ó [^b xyx^og xviip yéyon h ttots xx)
kxxoç ^ vwo xpóvou ij vtto ttóvou ij vtto voctov ij vtto xx-

Xou Tivog TrspiTTTccyxTo? : in his vero nulla scientiae
mentio. equidem putaverim verba , in alienum lo-
cum nunc translata , iustum habitura locum post
ilia, quae paulo ante leguntur : ^ysTg Sè ix^tpizvji;

}^lS)TXI oùk xv ttots ysvoiysbx KXKàg TTpX^XVTSg ovts
Ixrpo) ovts TSKTOveg ovra xKKo ovTev tùv towvtuv ,
quibus iam aptissimc subicietur xvrvj yàp yjv/i k.
T. A.

nv , 0 ti yx^ovtx xxipsiv ttoisï Kx) ott'^ovv. Locus hic
variis criticorum coniecturis tentatus est, et ta-
rnen probe explicari potest, modo scribatur o ti
(non ott) fixöóvtx k. t. A. Notum est formulam o ti
(/.xbxv ita usurpari, ut cum reliquis , quod ad
constructionem attinet , fere non cohaereat ; ve-
luti Apol. p. 56 B: tI x^iog ttx^bIv ^ xttotT-
axi, 0 ti f/,xsiuv £v tu ßitp oùx mvxlxv ^yov. — ut,
si h. 1. liberiorem structuram imitando exprimere
velis , dixeris : » an tamen mala sint , quodcumque
» tandem efficientia et quocumque modo , gaudere
» faciant.quot; Nam etsi tI y.xbcbv et o ti yxèùv-phrum-
que quidem de personis usurpatur, tamen nihil
obstat, quominus etiam de rebus usurpetur , prae-
sertim quum Graeci ament talcs formulas , quales
sunt txvtx (piXsï yiyvso-^xi , txutx ßovXsTxi sJvxi,
et quae sunt id genus aliae. Simili sensu o ti ttx-

significat: » qualicumque modo coinparatus.quot; Sed
de vi et significatione harum dictionum cff. Stailb.
ad Euthyd. p. 283 E. et Herm. in Praefat. Nub.
Aristoph. p. 46 seqq. , qui tamen ubique fix^civ
in TTxbcüv mutandum censet.

Euthyd. In principio huius dialogi verba haec:
Kxivoi rivsg aZ ovtoi , ag soixs , (TOlt;pi(Trxi, Winckel-
mannus tribuit Critoni , quae procul dubio Socrati
adscribenda sunt; nam Crito neque eos cum So-
crate colloquentes audiverat et neutrum norat (p.
271 A. B); Socrates autem cum cavillatione qua-
dam illud éq hiKs addit: » Novi quidam rursus
» Sophistae hi sunt, ut videtur.quot; Nimirum antea
noverat quidem eos esse pancratiastas, non vero
cosdem eristica quoque arte esse insignes expertus
erat (p. 272 A. B.); unde patet, hixs, ma-
xime ad Kxivoi referri oportere. iidem enim iam
spiirriKoi erant, qui vel proximo anno inter croCpovg
nondum numerabantur (p. 272 C). Animadverten-
dum , illud dg soixs cum contemtu quodam adiici
de re, quam diligentius nosse parum curamus , si-
militer oJf^xi , ég TO sho'g, alia huiusmodi. Cra-
tyl p. 404 C: vtto xrrsiplxg , ag ïstxsv, ovoiix-
Tav opSroTfiTog. Gorg. p. 460 A: TOP. 'AAA' i/w
, u HäxpxTsg, olfJLXi, sxv rux'4 yM eiScig , xx)
TXÜTX 'TTxp' SIMÜ ßxb^rrsTXi. — Sic ag to dxcg de
Rep. VIII p. 488 C.

el explicuit , d? 'éyuye où^ vM ^po rcv, o n shv
0Î TTX'/xpxTixjTxi, tarnen additum oi offendit; nam
Socrates non loquitur de pancratiastis, quales esse
solerent, sed quales essent generatim ipsi per se ,
intelligens eos , qui non corporis tantum , verum ani-
mi quoque viribus , ingenii acumine et disserendi
subtilitate cum aliis possent contendere, neque ad-
ditur articulus mox : vvv Ts rsXog smrs^skxrov Txy-
xpxTixiTTia^ TSXV^ , ubi item pancratiastarum arte dia-
lectica facultas significatur. itaque h. I. aut oi
expungatur, aut scribatur tra/, qui dativus in
familiari sermone (ritissimus est.

p. 272 C : äAA' syù tv (jJvov Cpoßovfixt , fiij xv
omh? Tóïv ^svoiv TTspix-^a. In libris pro xv legitur
xvTÓg, nisi quod unus Bodl. habet x5, quod in
textum recepit Stallb. coniectura iam ab Heindor-
fio repertum. malim tamen xv ti. Sic Charm, p.
167 A: XV Ttç in omnibus libris abiit in xvróg.
illud Ti aliquantum mitigabit vocabulum msi^og.

p. 284 A : Nxî, . xkkquot; o txvtx Âsycov , sCp-^
ó Kr^a-ittttog , u Eùbv^yjfis , où tx ovtx hkysi. —
Stallb. 0 TXVTX xkytiv pro av positum accipit. cuius
usus efsi exempla non desint, huic loco aptus non
est. nam hoc diccret Ctesippus : » Est ut dicis, sed
» non dicis quae vera sunt.quot; atqui haec repugnant.
Itaque referantur verba ad Dionysodorum : » Est
» quidem ita {iksp xéy£i tx ovtx , txxti^îj xéysi) ; at
» qui talia dicit (Dionys.) , non dicit tx ovtx.quot;
Ita locum explicandum esse , evincent sqq.

p. 284 C: ttcioï yàp amp;v vjlvi ti , lt;tv cci/.oxêyyikxç
to Ôy M olóv t ehxt ß-^lsvx ttcisTv. Nolim cum
rccenfioribus Intpp. (Stallb. et Turic.) duorum Codd.
lectionem amplecti ij/^Ts ttoisIv » ne facere quidem
ita enim sententia orietur haec : » tu concessisti
» fieri non posse , ut quis non modo diceret,
» sed ne faccrct quidem rà f/J^ ov.quot; at nulla ratio
est, cur aliquis facilius faciat to im ov quam dicat ;
itaque retineamus quam omnes fere Codd. commen-
dant, lectionem f///j'êsvx ttoisïv.

p. 286 E : oÙT xpx èxsKsvov, sCpv,, h/à vï/v ,
0 Aiovv(TÔlapoç,nbsp;to yxp ^iîj ôv ttuc xv tic

k. t. A. Post xsx£u!rxi Codd. optimi Bodl. Vat.
0 r. Vind. scriptum exhibent oùSf r.£ä£v£i.7 cti yjv
èyà, S E. x. t. A. Vindob. in margine habet (rv
§£ x£X£Ù£i:-, in his quin vera lectio lateat dubitan-
dum non videtur , quae fortasse haec fuit : jcf Af y-

Miratus enim hominis responsum (nam Dionysodo-
rus iusserat Socratem ipsum refutare: 'AAA« uv, f'Ä^,
h-.£y%ov), indignabundus exclamat Socrates. » Quid
» dicis ? nonne me iussisti te refutare ?quot; deinde
ad Euthydemum conversus : » 0 Euthydeme, ita
pcrgit, cctt.quot; In concitatiore oratione nemo ,
opinor , aegre feret asyndeton, neque quod subito
a Dionysodoro ad fratrem Euthydemum orationem
convertat Socrates.

■jtikvu Tl f/.xvsfdi/cij, xääx iry^xkxi ■kojQ swoü , fueruiit,
lt;iui haererent in explicatione verborum: 7x si sxov-
tx, quae verba mihi quidem videntur aiiquam iro-
niae habere significationem ^ pariter atque rx ixo0x
txütx, quemadmodum alias tx xxàx , rx xof/.^x,
alia huiusmodi festivâ cum irrisione a Socrale usur-
pari notum est. Itaque tx sS I^svtä sunt tx xxàx
(juae memorantur p. 299 B , i.e. sopbismata :
xx/ts/ cJfixi ti crs tuv xxXâv spslv. Cf. p. 502 A :

p. 290 B: OùSsyJx, slt;p'gt;i. Tijg ^vipsvTix^; xuT^g
stt) ■ttKsov iiTTh gt;j 0!Tcy Sr'^psïia-xi x. T. A. Offendit in
hac constructione ovSsyJx t^c; ä^ip. et in explicatione
pron. xÙTÎjg Heindorfius , qui xÙTyj? in xxxr/t; vel
in Sóvxfiig mutandum censet. mirum tamen iu Codd.
ne vestigium quidem corruptac lectionis apparere
omnesque adeo in vulgata concinere , quam nos
tueri conabimur. Animadvertendum nempe SnjpsvTixviV
hic poni tanquam genus , cuius variae sint partes s.
species , quarum una est y arpxTnyix-/!, quae hic mc-
moratur ; dicit ergo : » ipsius artis venatoriae, i. e.
» per se spectatae sive generatim positae , nulla pars
cett ;quot; sicut Cicero laudatus ab ipso Heindorf.
» Totius autem iniustitiac nulla capitalior est cett.quot;
(Off. 1. 15). Quum igitur xvto significet genus
oppositum partibus , xmt^q est hic idem quod xttx-
'■■-î^, quoniam illud xvto tanquam genus cunctas
species rei subiectas ampleclitur. Gcnit. etiam dc-

fendi possit ex analogia talium locutionuui , qua-
les sunt: ri?? yîi? rtjv TroAAi^y. Thuc. 2 : S7. sv ttxv-
r) xxxov. ßeip. 9 p. 579 B. al.

p. 295 B : sïsv, ^v Tsyu- iAAà ttw? ttoim ; curw
yàp ttoii^ttm , ottccg xv erb xsKsùi^ç. otxv f^î^ sl'Sà y., t. A.
Miror omnino , quod Intpp. ad h. 1. non pro-
baverint Heusdii coniecturam (Spec. Grit. p. 64
prolatam) , qui vere animadvertit Socratis verba :
cvTco yàp Tïoii^tTU, OTTaq xv erb KsXsui^iq mirifice pu-
gnare cum iis , quae mox dicit : où Tohvv xTroxpivoü-
TTpoTspov, TTpiv xv TTÙbaiJ^xi ; scd difficultatem
sustulit ponendo signum interrogandi post xsXsvinq,
quod unice verum est. Heindorf non recepit Heus-
dii coniecturam , quod putabat futurum Troi^ia-a post
praegressum coniunctivum ■ttoiS poni non posse. Sed
fut. saepius cum coniunct. permutatur; veluti Eu-
rip. Med. 1271 oïfioi, ri S,0Ä(7a ; ttoï (pvya i^nrpoq
Xspxq; Ion. 758 sÏttu^sv gt;j aiySipisv, vj ri quot;Spxa-oi^sv-,
Soph. Trach. 972 ri ■rrxba ; ri Sê fi-JjiTOf/Mi ; al. ;
quae quidem permutatio eo niti videtur , quod fu-
turum aeque ac conjunctivus saepe deliberandi vim
habet. Yide Plat. Criton. p. 50 B: Gorg. p. 521
B. — Sed interrogandi signum post iTxvspsa-^xi tol-
lendum est ; ita sententia loci hue redit : » At
» quid faciam ? faciamne , utcumque tu iusseris ?
» iubcs enim me , si non intelligam quid interro-
» ges, ad id tamen respondere nec ipsum mea
» vice interrogare.quot;

sttiar^asi kx) xttxvtx, xv èyà ßovaa;j,xi. Non ma-
gis h. 1. xÙTÔq offendit quam paulo ante : 7rp)-j
xÙToç ysvsd^xi, ubi pariter quodammodo redundat.
hoc enim dicit Sophista: » et ipse priusquam na-
» tus eras , omnia sciebas , et ipse postquam mor-
» tuus eris , me yolente, omnia sciesquot; i. e. » ipse
» tu , qui nunc mihi credere prorsus non vis.quot; itaque
xÙTÔq miro modo concinit grandiioquae Sopbistae
orationi et nulla ratio est , cur cum Heind. in
£Ù%g vel cum Stallb. in xv^iq mutemus.

p. o05 D : syù yxp sj cJ^x, on rovroug tov? Ko-
yovg TTxvu fûv xv èxlyoi xyxTT^sv xv^pxTroi o/zoïoi ùyïv,
ol S'JîAAo; ovnc xyvooÏKTiv xÙTOÙg , wj-t' ev olT on xh
a-xvv^reTev h iixKXov f'IfAéj^^cyTf? roiovTOig KÔyoïq roùç
«AAcuç VI xvroï i^sXsyxiiAsvoi. Pro eo , quod mani-
festo corruptum est, xyvoowtv Winckelm. e quatuor
Codd. recepit voowtv, explicans : » ita sentiunt de
» his sermonibusquot; sed verc Stallb. animadvertit hanc
significationem in formula vosïv n non inesse : ipse
proposuit xTif/,x^ov(7iv , quod non displiceret nisi
nimium a vulgata lectione recedcre videretur. Ap-
paret autem hoc dici debere : » pauci ament taies
» sermones , ceteri ita aegre ferunt, ut cett.quot; Itaque
vide an pro xyvooviriv corrigendum sit àyxvxKTOïnriv ,
quod unice aptum est ; qua coniectura probata,
pro xÙTOvg reponendum erit xvTolg , qui dativus
quum in accusativum abiisset, loco corrumpendo
occasionom dcderit.

Apul. Socr. p. 25 E : siJ^TrsTr'A^Kxaiv Ù[mv tx cctx
xx) TTxXxt xx) iTipoSpSç Sixßx/.ÄovTsg. Offendit haec
adverbiorum collocatio , xxi ttxàxi xx)
quae prorsus inconcinne sibi e regione ponuntur.
Itaque sequendum ducimus optimum Cod. Bodl. qui
scriptum habet : xx) vvv a-Cpo^pâ?, scribentes : xx) ttx-
gt;.xi kxà VVV (TipoSpâç ; ut verba xx) -ûxkxt xx) vvv
iungantur cum sfiTreTrX^xxtri, quod et tempus verbi
perfectum et totius loci ratio postulat, (rCpcdpû? vero
pertineat ad partie. SixßxXÄovrsc. Eodem modo xx)
TTtxhxi xx) vvv iungitur Phileb. p. lo D : xxbquot; bxxct'
rov rSiv T^syoyAvccv xx) ttxKxi xxÀ vvv. Soph. p. 259
B : xx) yxp ttxKxi xx) rx vvv ^rrn!A,svov cet. — Si-
militer xx^i rôrs xx) vvv usurpatur Phil. p. 60 B ;
e quibus locis inter se comparatis apparet alterum
xxi praecipuam habere intendendi vim , ut fere
significet praesertim ; quam voculae significationem
in aliis quoque huiusmodi locutionibus inesse ,
veluti âs) [/.h .... xrxp xx) rôrs, iam monuimus
ad Protag. p. 33S D.

roi) XVTOV hri xx) ^xtßivtx xx) âsTx viyeî^^xi, xx) xv
toïi xvtov f/^'/irs Ixtpiovx? f^-'^rs S^sovg (Mts yipo^xg, ov-
^sfiix ly^'/izxvJi stTTiv. Nonnullos Intpp. offendit parti-
cula où, putantes toïi avrov in altero enunciati membro
ex abundanti repeti ; in quo eos videtur fefellissc
opinio : nam sunt duo enunciata sibi e regione op-
posita , unum hoc : » eiusdem hominis est et dae-
1) moues et Deos credere.quot; Alterum : » eiusdem

» quoque est et Deos et daemones lieroesque esse
» negare.quot; Praepositae particulae où ad utrumque
enunciatum pertinent, sensus ergo hue redit : » Nun-
» quam poleris negare , eiusdem hominis esse et dae-
» monia credere et divina , et vicissim eiusdem Deos
» pariter ac daemones et heroes tollere.quot; Hoc con-
cinit praegressis , ubi Socrates ostendit, si daemones
esse credas , sponte sequi ut credas item Deos esse.

p. 37 D : Post verba : ^AAc; §s avrà? ohcvtri
pißlcog, interrogationis signo videtur distinguendum.
Sic Ss àpx in interrogatione saepius adhibetur , ve-
luti Phaed. p. 68 A : (ppovyjueag Ts xpn rig rZ cvrt

liberiore constructione post praegressum ori vysTg
(ikv interrogatio infertur : aXKoi T xpx cett. Pos-
sis tamen locum etiam sie explicare, ut äAAo; Ts
xpx — dicas pendere quidem a superiore oti , sed
subaudiendum esse olsaSrxi Ts ég, quod e praeee-
denti yv; Svvxa-Srxi Xoyi^sjBxt eliciatur , quemadmo-
dum post negare saepe in altero membro supplendum
est dicere. Forsitan utraque interpretatio habeat,
quo se commendet, ut lectori optio relinquenda
sit. — Supra (B) 7rs7rsta-i/Jvog Sij syoi y^lévx xSiksïv,
videri possit post syu inserendum esse siùv sïvxi,
ut paulo ante legitur, ne superbius hoe a Socrate
dictum videatur. — In seqq. (G) , quod iam Hein-
dorfio aliisque visum est, verba roïg hSsKx deberi
glossatorum sedulitati, id nobis quoque persuasum
est. neque enim in Atheniensium concione mo-

nendum erat, magistratus illos intelligi undecim-
viros , nec additur mox p. 59 E: iv w ot xp-
Xovreg äuxoxiav ccyou(rii neque magis legitur Criton.
p. 44 A: 0x(7i ys roi SJj ol tovto:v zvpioi. utroque
tamen loco iidem illi undecimviri significantur.

Crito p. 4S E: |C4gt;j Sa^j? x'^rxv ro Trpxyfix ro Trspi
a-s kvxvlpiq. riv) r% ^ysrkpof. trstrpxx^xi, kx) ^ sigo^og
rm 2lxgt;ig £ig ro liKxarvipiov, ag slgijxSreg, ê^ov fiij
f/sfas-«!/, kx) cet. Postrema haec verba iure meri-
toque molestias fecerunt interpretibus; nam , quamvis
recte dicatur y; aigolog rïjg liKng s'lg ro liKXtrrvipiov ,
molestum est sequens äg smK^sg, quod fuerunt
qui duorum Codd. auctoritate in sigviX^sv mutari
vellent; atqui hoc ipsum nec per se placet nec
admittunt seqq. ,«»} sigsKbsHv. quocirca nos qui-
dem , vulgata lectionc servata, loco integritatem
reddemus mutata interpunctionc , commate post
Twng posito : kx) n sigoSog rïjg VtK^g , sig ro ^ikxt-
r^pwv amp;g slgvixbsg , i^ov slgsXäsTv , cet. » et
» ingressus ad indicium , quod in ius venisti,
» quum beeret non venire , cet.quot;

p. 47 B: TTÓrspov Trxvrog xvlpog STTxhcp ... rh
vovv 'irpogsxsi , ^ cet. videtur corrigendum rpoce^si. —
In seqq. post rovg ruv TroKKäv distinguatur signo in-
terrogandi. — Paulo post p. 48 D: ^ ov

p. 52 D: toïir xuri dtrénpivxi , sl «Atjamp;i? Aiyi-
f/-sv , (pxa-y.cvTs? as capc.oxo'yvixsvxi ■rroKiTsvsr^xi xxbquot;
'ipycfi , x?X ov Xoycp ; Poslrema haec verba xgt;X
ov Xoyc,! videntur esse spuria. Quid enim? num
Socrates numquam verbis indicaverit, se velie in
Atheniensium repubbca secundum leges vivere? Vi-
detur ea apposuisse aliquis , qui meminisset 'ipycf et
AsV^ saepius inter se opponi; quod tamen non
semper fit neque supra p. 51 E: cpxf/.h tovtov
wfioXoyy^Ksvxt spycp i^yJiv cet.

vmrrxvsl, ■'psvcrjf! cet. Post xTroSfécrSrxi in ab'quot
Codd. interponitur vx!, quod a grammaticis ortum
videtur , ut sequentium verborum «aa' oTTsp cet. ra-
tionem expUcarent ; hoc vero additamento opus nori
est. Locus explicari debet e familiaris sermonis
consuetudine , sive quod Socrates Gorgiam assensu-
rum nitro arbitraretur, sive quod hic vultu assensum
significaret , veile se longiorem orationem milterc ;
quo facto Socrates verba illa addit : ^aa' ovrsp cet. ,
monens videUcet ne temere assentiatur, sed stet pro-
missis. ïalia passim in Plafone occurrunt; veluti

O-ÄO-S-«. Postrema verba putandus est dixisse Socrates
ad Chaerephontem subito conversus. hic enim , non

Callicles , dixcrat : (pixog yxp y.ot topyiag, k(jt
strihsi^sro» ^[mv , f ; [ûv SoxsT, vvv, èxv Ss ßova-^, ih-
xv^iq (p. 447 B). Paulo post p. 4S0 C: xpquot;
ovv y.xvSfxvco clxv avr^v ßovXsi kxxsïv ; rxxx Vi sl(T0i/.xi
ffx(pé(tt£pov. ubi post kxxétv cogitatione supplendum
est : cvTTco trxCÇiZg (ixv^xva. At, ut dixi , huius
generis permulta in Platone reperiuntur exempla ,
e quotidiani sermonis libertate explicanda , quibus
Platonicus dialogus ad dramatis rationem proxime
accedit. Unum nunc addamus locum Cratyl. p. 599
E , ubi quum Socrates veram et simplicem vocis
'pvxïï'; originationem explicuisset, in media oratione :
e] Sfi ßovgt;.£i, inquit, £%£ -^pii^x. nimirum facile
animadvertit , veram hanc rationem prorsus non
placera Hermogeni, exquisitiorem scilicet et intri-
catiorem originationem desideranti. Itaque hoe
videns : » At , o bone, inquit Socr., placido sis
» animo , quaeso , 2okm yxp i/m ti zxöopxv ttiS^xvó:-
» Tspov eet.quot;

öri TÜv lix, xéyou tig to y.vpog i^curai/. xx) é stt-
xvkpoiTO' tùv TTsp) tl ; s'Ittoipc xv , oti tZv Trsp) ro
amp;PTICV TS xx) TTspiTTov yvxTig. Ultima vox , quam
tamen omnes Codd. magno consensu tuentur , Bek-
kero primo suspecta fuit, qui eam uncis inclusit ;
secuti sunt ceteri Itpp. omnes ; nobis vero videtur
aliud vitium loco subesse. Totius loei nexus bene
attendatur. hoe dicit Socrates : » Si quis me roget,

» (juaenam sit ars arithmctica? respondeam , eam esse
» ex illarum artium numero , quae maximam partem
» in sermone versantur.quot; Iam si sequatur id quod
vulgo legimus : tüv Trsp) tI ; interlocutor roget : » at
» quanam de re agunt illae artes , quae in ser-
» mone potissimum versantur?quot; quod tamen ro-
gari non debet nec congruit cum co quod re-
spondetur : Tsp) to aptiiv ts KXi ttspittov cct. ; hoc
enim de sola arithmetica valet. Quibus rationibus
adductus legendum ccnseo: 'H Trsp) t/; st7roi[/J' xv
OTl ^ TTsp) TO xpriôv TS cct. Vides igitur haud iniustum
locum tenere vocabulum yvüa-i? nec contra Codd.
auctoritatem esse delendum. Similiter supra: Trsp)
ti sv xóyoig TO Kvpoç SX0V7X-, et infra: 'liTrsp) t'i-, Ce-
terum illud TÜV aut mero errore ex praegressi dicti
forma exstitit, aut eo , quod ad »; Trsp) ri sup-
plendum est mente : tSjv ^ix Xàycu to zvpoç êxoua-àv. —
Eodem modo emendandum est, quod mox legitur
(D) : Ksys Tyj tùv Trsp) tI ; ubi pariter rùv in ^ mu-
tandum , quod summopere laetor etiam Heusdio
placuisse (Spec. Crit. p. 86).

p. 464 A : ovy.süv xx) tovtccv [tay^xto? six) ^v^îï?)
cisi Tivx shxi sKXTspov sùs^ixv ; — quot;Y-yccys. — T/ Ts ;
Soxov^xv ßsv sùs!;ixv, ou(rxv Toil ; Qui diligenter hunc
locum attendent, fortasse mecum opinabitur vitium
ei subesse. nam , ut nunc se habent , verba ita
intelligenda : » Nonne utriusque , animi et corporis ,
» bonum quendam habitum putas esse ? — Pato. —
» Quid vero ? num talem , qui bonus videatur qui-

»dem, sed non sit?quot; — Atqui in altero mem-
bre rogari hoc debebat : » nonne talem quoque et
» animi et corporis habitum esse putas, qui vi-
» dcatur quidem bonus , sed non sit?quot; nam est
sanitas animi et corporis vera, est quoque ficta et
simulata. itaque suspicor excidisse (quod facile propter
praecedentia fieri potuit) ante ^oxoürxu verba: cv
xm' , quibus adiectis ea dicenlur , quae erant di-
cenda.

p. 465 A : T£zm Te xôryju oii CpvnM shxi, xK'a
ißTTsipIxv, ort ovx sxsi XÓyov où^évx av Trpoç^spsi,
ôttoT xttx tijv Cpôa-iv hrlv. Sic hodie hic locus le-
gitur; at vero Codd. fere omnes mirum in mo-
dum conscntiunt in alia prorsus lectione, quum
habeant: oti ovx 'îx^i hoyov ovbamp;vx w TrpogCpépst x Trpog-
(pspsi cet. (nisi quod duo Codd. a Bekkero dicun-
tur omittcre verba x xpogCpipsi), quod sane per se
Lonum sensum non praebet et mendae habet in-
dicium. Itaque recentiores Edd. omnes , Cornarium
secuti , dederunt ea quae supra apposuimus. at
aliud Vitium loco subesse debet, nam prorsus non
perspicitur, quomodo additamentum tam ineptum
scribae addere potuerint , quale inest in verbis x
■xpoqCpÈpei. Equidem arbitrer Platonem scripsisse : oti
ovx Bxsi Xoyov ^ovvxi w TrpogCpépsi x TrpoqCpspsi, quae
coniectura , praeterquam quod proxime accedit ad
librorum scripturam facileque quot;èoüvxi in ov^svx cor-
rumpi potuit , confirmatur etiam verbis , quae ha-
bentur p. 503 E: KT-sp xx) o'l xKXci ttxvts:

TTpoçCpspsi x TrpocCpépei Trpo? to spyov cet. Similiter
Âoyoy quot;Sovvxi usm'patur p. SOI A.

p. 478 B : 2. Ti ovv toùtkv y.xXXi(jtôv £(ttiv Sv
}.éy£:g ; II. Tivccv Xsysig ; 2. Xp'/iiJt,xri(7Ttx^g , IxTpixîjg,
— Polus non locutus erat de iis , ad quae
Socrates respicit, xp-ziyxTUTixy^v, Ixrpiziiv, tizviv.
itaque Bekker. verba m xéysig delenda censuit sine
Codd. suffragio , quippe ex seqq. Tivav xkysig orta
putans. Heind. tamen pro iis substituendum puta-
bat : u nâAf, propterea quod in BodI. 2. reperiatur :
M Af/ûi. atqui hoc ipsum facit ut reponendum potius
iudicemus : kv Kiycc, quod ut scribatur suadet eti-
am sequens Poli interrogatio : Tivo:v yJyeig. Paulo
ante h. 1. p. 477 E: animadvertatur elegans ver-
borum structura , qua post verba TÎg Sf (t£%vî^
KTîxXXxTTsi) 'TTovyjpixg kx) xhxlxg ; missa interrogatione
Socrates , intclligens Polum nondum ipsius senten-
tiam capere , ita pergit : à ovTug svTropsTg , wSf
tTKOTTsi cet. , cum quo loco componatur Cratyl. p.
422 D : TX 'ès TrpÛTX, ôïg ovttoj srepx vttoksïtxi ,

fisAXsi ovôyxTX éïvxi ; 'Aironpivxi Is yoi to'Ss cet. —
Haec et similia, quae passim occurrunt, expli-
canda sunt ex illa familiaris sermonis imitatione,
de qua supra monuimus p. 41 sq.

^éfisSrx , TTXXTTOVTSg TOVg (isKTi(TTOVg kx) sppuy,£v£(rTX.'
yiPf,Zv xvrSsv , sk viccv ?,xiA,(ixvovT£ç xiTTrsp Ksovrxg

ySi nxTSTTtßcvTsg cet. , quae lectio quum merito
displiceret , certatim Itpp. locum coniecturis ten-
tarunt , quibus nostram nobis addere liceat, quae
minime omnium a Codd. vestigiis videtur recedere.
Scribatur : ^(/mv aùràu h vécov 'Axyßivc-jTe;, kx)

participia sic saepius sine copula iunguntur. Cff.
Symp. p. 181 D; Pbaedo. p. 70 A al. — Ad
sententiam cf. Legg. II. p. 671 B , ubi to ttkxt-
Tsa Txq ^uxxg dicitur optime fieri in iuventute, et
praeclarus locus Legg. YI. p. 76S E.

p. 486 C : trpxyyxtcäv evycus-'ixv xlt;7y.si, kx)
xa-Ksi ÓTTÓSrsv So^sïq CppovsTv. Concinnior erit ora-
tio , deletis verbis kx) xitksi , tanquam teme-
re repetitis. sane illa x(tk£i ottoStsv ^o^sh CppoveTv
idem rursus significare debent , quod iam dixit :
alt;TKsi TrpxyyxTxv svpiovjlxv. — In seqq. notentur
verba p. 489 B : ovrair) âv-^p où TTxmsTxi Cp?.uxpäv ;
Venustum cundcmque exquisitum usum pronom.
cvToq cum tertia verbi persona pro eu, copia ex-
emplorum illustravit Heusd. Spec. Crit. p. o seqq.
Rarius idem ponitur pro pron. primae pers. , prae-
sertim apud tragicos et comicos, veluti bis locis
Aristoph. Acharn. v. 111 (I)ind.) : âyl §gt;) cù Cppxtrov
êpco) lt;Txlt;pxç Trpoq TovTOvi (i. e. ^rpo? èpi,s) ; ubi si-
mul notetur mutata structura {s[j,oi, itpoq toutovI).
Ibid. V. 129: 'AAA' \\f4,(piè£Ó? ßci ttsü 'ttiv ; —

'ApUp. oÙTOtr) TTxpx h. e. hic ego sum. Ran. v. 19:
« TpurxxKoSxly.ccv xpquot; bnbsp;oùroiri h. e. si/^ov.

simili fere usu fô/ legitur Acharn. v. 294: «AA'
fVà Xeyav ûSL Non multum ab his discrepat
ille usus , quo pro syû ponitur nomen proprium:
Plato Euthyphr. p. 5 A: oùlh yxp xv ßou oipsXog eU • • • •
QvU Tcp X-J hxcpspol EùSt!j:ppay (h. e. hxCpépsiyj êyû)
TÜV ttoKKccv xy^pâzav ; ubi similia collegerunt Itpp.

p. 492 C: TTw? cvx xv xàXwi yeyovérsg a^rxv ùtto
tol) xxäoü roü rîjg hit,xio(7Ùv'/jç cet. — ro kxXov illud
rvjg Tkxioitvv/!? h. 1. non satis definitum est. Cal-
licles respicit Socratis , quem ridet, doctrinam de
iustitia verae felicitatis fonte. Equidem malim pro
altero rov legere rovrcv ; nam, quod notissimum
cst^ in hoc pron. inest contemtionis et irrisionis
significatio : » Qui non miscri fierent pulcbra ista
» iustitia , quam tu scilicet tanta laude effers T
p. 500 B : Hic locus videtur scribarum culpa
turbatus esse, leni transpositionc sic refingendus :
xx\ èrlSr'/iV ràv ßh Trspi rxq v^ovxç rxg zxrx ro irâpcx
rvtv f/.xy£ipiy.iiv è,u,7rsiplxv cet. ; ita , inserto rxg, ver-
ba Kxrx ro (7Üy.x iustum locum occupabunt , neque
ea aut uncinis includantur aut prorsus deleantur
necesse est^ quod rccentioribus Edd. placuit; quod
vero in uno altcrove Cod. non reperiantur , hoc
inde factum, quod ipsos librarios ita posita offen-
derent. non tamen obscurum est, cur addantur.
nam in superioribus p. 464 seqq. , Socrates locu-
tus erat tam de artibus, quae ad corporis curam

pertinebaiit , yvy.vxtTTmv tlico et IxTpmiïv , quaeque
iis opposilae sunt èipOTrciïx-^u etnbsp;, quam

de artibus , quae ad reipublicae curam spectabant,
quot;ètxxioiTvwiy significo et TroXiTixyiv , ct quae earum
tantum speciem prae se fcrebant, pgt;!Topiy.y,v et ac-
(piirriy.yjV.

Euthyphro. In parvo hoe dialogo unum tantum
locum tangemus. p. 7 A : Ovx quot;'■JTCog ; — EuS.
OvTcc yh OVV. — SwKp. Kx) sv ys CpxlvsTxt s]p^-
(T^xt. — EÙamp;. Afljcw , w 'LaxpxTsg. s'ipnrxi yxp. —
Ultima haec verba : s'ipviTxi yxp, merito olTensioni fue-
runt omnibus fere Itpp. nam aut e superioribus ad
ea repetendum est su, quo facto bis idem diceret
Euthyphro, quum ad ^ay.â item cogitatione sup-
plendum sit: sv s'ipwSrxi , aut arctius eadem cura
proximis nectenda , ut sit : Sszà sv sipyj(j^xr s'lpgt;iTxi
yxp , qua responsione nullam facile absurdiorem re-
periri iudicat Heusdius. itaque ille , transpositione
facta , locum ita refingit, ut optime quidem omnia
concinere, nimis vero fortasse a Codd. scriptura
recedi videatur. Itaque vide an vel verba sipyirxi
yxp prorsus delenda sint, utpote ex iisdem, quae
mox sequuntur, temere repetita , vel scribendum
sit : ovx ovTMi; ; — Ovtm ysv ovv sIp-^TXi. — Kxj
sv ys CpxhsTxi slpyjtrSfxi. — Aoxm , S Sézpxrsg. —
Ne vero quis miretur , quod videatur Socrates hic
probare Euthyphronis sententiam , quam deinde op-
pugnat, particula su non vacat ironia , quae pari-

Meno p. 71 A: S(77rsp xvxyôg rig rîjg iroCpixg yâ-
yovs , xx) yjv'Svvsùîi èz twvZs tcc-J tottccv irxpquot; vi^xg
■/! (Tocpix. Maie, opinor , Baiterus in no-
vissima editione Turicensi verba ircCpîx deleri vo-
luit ; poterant sane abesse , sed talis redundantia
baud infrcquens est nec vi sua b, 1, caret, festive
enim Socrates simulât sapientiam iam Athenis in
Tfaessaliam migrasse , quae festivitas hac ipsa re-
petitione maxime augetur. Sed , quod dixi, talem
orationis redundantiam in Piatone haud esse in-
frequentem , placet uberius aliquanto expone-
re, Veluti - in hoc ipso 'dialogo paulo post p. 71
E : £i i3ovà£i xv'êpog àpsr^v, p^^tov, on xvni êjnv
âv^pog xpsT'/i cet. p. 77 D : TTOTspov viyovysvog rx,

(igt;.x7ttei. utroque loco verba oiv'ipog xpsn^, tx kxxà
poterant abesse. Non dissimilis nostro loco est Pro-
tag, p. 352 G : xp' ovv kxÀ so) toiovtÔv ti Tsp) xvr^g
(se. TVjg STTKTTlîyilç) ^OKST, JJ KXXOV TS sïvXl STTKTT-Jjy/t
kx) oJov xpxsiv cet. Laches p. 194 A: ï'vx kx) pjJj
^yav xvtM il xv'Spslx kxtxytkxt^ft, on ovk xv'Spslag xvtv^v
^^Tovy^sv, SI xpx TTOÀÀxxig xvTi] v! KX.prsp^irig stxnv àv-
quot;èpeix, ubi Heusdius alterum xv^aslx delendum cen-
suit ; sed fortasse transponendo scribendum est xvtîj v)
àv^psix sen kxptspmquot;;- Gharmid. p. 166 B : tovtó

facile poterat abesse , sed perspicuitatis gratia adiici-
tur. Idem obtinet paulo post p. 170 E : cuS« ^rsp)
\xrpiKtj? xpx olSsv ê Ixrpixic , sTreiS-Jj^vsp Vi Ixrpixyj
sTTKrr-Jißij oua-xTwyx'^''^'- cf. Cratyl. p. o93 C : xx) soixev
'EAAjjv/m? rxvTX TX ovófiXTX — ó yxp xvx^ xx) o
'éxTCOp (7%fSsV Tl TXVTOV ty^jßxhsi — ßx(7l'/jxx X/^CpÓTSpX

sJvxi TX ovópc.xTX (nam sic hic locus cum Edd.
Turicensibus constituendus videtur. cf. p. 400 D). Ex
bis locis omnibus , quibus multi addi possent, sa-
tis apparet, Platonem , quo facilior flueret oratio,
quoque similior esset familiari sermoni, haud fu-
gissc verborum quandam redundantiam. quid quod
frequcntiore hac eiusdem vocabuli repetitione non-
numquam durior videatur fieri oratio ; veluti Euthyd.
p. 278 A : OTXV Tig ê^ apzijg fzijhfiixv ex^v èTrirrTvr
ß'/jv wsp) TTpxypoxTog Tivog sttsitx iKjTspov xötcü Kxyßx-
v'^ rijv etti (tti^ pi-^v, xxKoütri §£ txvto tovto xx) sttsi^xv
exo-v yj^n TViV ST: i (TTVj yyjv TxvTifiT^ £7r;3-Tgt;f^gt;j txü-
Tov toïito Trpxyyx strirrxottsi eet. — Similiter subinde
verba repetuntur , ubi nullo perspicuitatis damno
poterant abesse; e. g. Hipp. Maior p. 284 E: ohxovv
'éfTTi T£ xx) ovTug, ug o'i sISÓts?-j^yoüvTxi. Gorg.
p. 459 C: £( ßh akxttovtxi vj ßij sKxttoutxi ó
pvjTüip eet. Lysis p. 215 C: o'rxv i? y^ij 0iKovv rig

fiKTovv Tig fit(71^ (nam hoc restituendum pro vulgato
ipiÄ^j) ij xx) cpixoüvnbsp;Cratyl. p. 425 B : ovofix xpx

ô yißovysvo; T0 , cTOiv ßiyijTXi. (vulgo ô
XV , quod correxit Heind.) Paulo alia est ratio loci,
qui legitur Charm, p. 163 A : lyh yxp mv , ? S' i'c,

ynux-, hic animadvertenda est permutatio tempo-
rum , cuius alterum exemplum Morgensternius af-
fert eiusdem dialogi p. 172 D. Hinc liquet Stall-
baumium nullo iure de fraude suspectum habuisse
lonis initium: Ti ovv; -/lycovi^ov ri viimv; zx) m-g
^yccvio-cc; — Quoniam vero semel vcrsamur in
expUcanda hac redundantia , qua Piatonis in pri-
mis oratio est conspicua, addere hic liceat alios
locos, ubi eadem non in singulis verbis , sed in
toto orationis habitu cernitur. Haec sententiarum
repetitio habetur e. g. Mcnon. p. 96 E : on [ûv rovg
xyx2rovg xv^pxg aCpsXiyovg elvxi, op^äg ai^okoy/r
zxfisv TOVTÓ ys, on ovz xv xXgt;Mg sxoi ; verba illa ,
quae sunt on ovk xv xXXwg Ixoi, omitti poterant.
Ibid. p. 93 A : toïito yxp suti ■Trsp) ov » Xoyog
■iuJv Tvyxxvsi kv, ovk Sl slcnv xyxM ^ yyj xv'Spsg
svS-xSe, ovT £i yeyovxa-iv sv t^ 7rpó(7^£V, xXXquot; st
^XKTov i(jTiv xpsT^ TTxXxi (jKOTTovysv. Icnitcr fluit ora-
tio additis verbis wxXxi crkotrovysv. Exempla haec
sunt ex CO genere , ubi altera enunciationis pars
iferatur , semel ab initio , semel in fine locata. plu-
ra sunt huiusmodi in Tragicis , Oratoribus , aliis,
in quibus subinde haeserunt Itpp. nos Plalonica
quaedam praeterea adnotabimus. Euthyphro p. 5
: STTSI, « 'ZîiKpXTsg, Sisxa-xi, t'og yjyx toi spà

rsKii-^piov TOÏ) vSßov 'óri o'Wccc exs' o km x/.Äsig y^y,
sIttov , 5't; rxuTx opSrMg xv siy, ovTa yiyvópisv»,
êTTirpsTreiv eet. , ubi verba: cti txvtx cp^äg xv slgt;i
cZtco yiyvópcsvx eleganter repetuntur e superioribus
roü vopcüv on ovrcog 'êxsi- Laches p. 185 A: vUxv
yxp TTOV ^ xpy^urav i? rxvxvrix ysvop/Jvcov, kx) ttx?
ó oJko? b roü TTxrpog cvrcog oh-/ilt;T£rxt, óttoToi xv rivsg
o] TTxJhg yèvccvrxi. dictum hoc: ottoToi xv rivsg oi ttxT-

yevof/Jvav. Cf. Phaedo p. 67 E: sl yxp lixßsßx-ziv-
rxi (xh TTxvrxxii r^j (róicixri, xöry,v Ts Kx^ xórnv
STTt^viMvtri rijv ■■huxyiV exsiv, roórou Ts yiyvof/Jvov si
CpoßoTvro kx) xyxvxKrolsv, cb ttoX}?/; xv xXoyix sivi,
SI ßii xa-pcevoi £ks1(ts 'ioisv, oï x:piKopisvoig èXTrig hnv
ov hx ßiov vipKV rvxsTv. Meno p. 85 C: r^ ovy.
si^óri xpx wsp) 5v XV sJT^ evsiTiv xK-^belg ló^xi Trsp)
rovrav av oök olh. E locis allatis patet, ultima haec
verba Trep) roórav av oök oTSs iniuria in glossema-
tis suspicionem vocasse Schleiermacberum et Bek-
kcrum. —

p, 85 A: OVKOVV hriv x'jtgt;] ypxi/.iMi h yavixg slg
yavixv rivx rtfivomx Tixx ïy.Xf!TOv ro-jro:v rav
Inde a pag. 82 B legitur nobilissimns ille lo-
cus , quo Socrates Platonicus docet , quomodo no-
tiones geometricae , quae hominum animis, im-
peritissimorum etiam , involutae sunt, apta rati-
one cx iis clici possint, in quo loco constituen-
do et explicando tot et talium virorum versata est
industria ac doctrina , ut fere tcmcrarium videatur ,

M'J

lil

jr i

|i ii
■ j!'

■ e

i' '
ll

t. 'L

fiS

ll' i

atque ratione nihil dicemus , unice vero hic illic
vulgatam lectionem , modo recte explicetur, tue-
bimur eaque afferemus, quae eius explicationem
faciliorem reddant ; veluti in verbis, quae supra
adscripsimus , omnes Itpp. offendit pron. «vi, quod

rslm scribendum ccnsuerunt, aut tsIvcvs-x , aut
hxTsyvsvs-x, aut prorsus ciecerunt. nobis vero vi-
demur recte illud posse tueri; Socrates enim^ dum
docet, simul putandus est in pulvere descripsissc
figuram , qualem hic appinximus. Itaque quum
^nbsp;G maius illud quadratum ABCD

e quatuor illis minoribus com-
posuisset, ita pergit, inter
loquendum simul ducens lincas
transversas ab , cd , bc , da ;
Anbsp;bnbsp;B » Noöne, inquit, linea quae

» ex angulo in alium quondam angulum tenditur
(uiterea ostendens ex angulo a, exempli gratia posse
lineas duci ad d vel b , item ex angulo b ad a et
c, pariter e reliquis angulis. qua ratione pron. tivx
apte defendi potest) in duas partes aequales di-
» vidit singula quadrata ?quot; quod quum dixisset ,
duclis lineis transversis, in seqq. ostendit, exsis-
îero sic quadratum abed, quod sit dimidium
»naioris illius ABCD.

rovg, cTov Trap) %w/)/cu, ai ótóv ra e'ig róvSa tov kvxxov
TÓSa 70 x'^p'ov Tpiyavov avTxb^vxi, elvroi xv Tiq oti
OvTrm oiSx, al aitti tovto towZtcv , xka KUTrap y.av
Tivx vTróSraiTiv Trpovpyou olyxt axsiv Trpoq to Trpxyfix
roixv^a' al [lav aati tovto to x^p'ov toisvtov , oJov Trxpx
tjjv So^a7(rxv xvtov ypxyyMv TrxpxTalvxv aKKa'iTraiv
TOisuTcp x^P'V»nbsp;otvTO TO TrxpxraTXf/Jvov ^, x'k'ko

Tl trvpcßxhaiv p/M loxal, kx) xkko xv , al xsvvxtÓv
acm txvtx traäalv. Totum locum difficillimum de-
scripsimus , in quo cum Stallb. pro eo quod
vulgo legebatur TrxpxTaivxvTX dedimus Trxpxralvxv
neutra significatione ad j^amp;p/oy referendum , quia
aXKa'nraiv hoc sensu active usitatum non est; cum
eodem tamen non possum rem ita mihi informare ,
ut putem Socratem hic iocose loqui omniaque com-
posita esse ad ludificandum Menonem; nam quum
illustrari debeat, quid sit to a^ vtrosiitraug 7.ayaiv,
non est hic iocandi locus. Socrates autem putandus
est explicationem suam dare ope
illius figurae , quam in pulvere
descripserat, iuxta quam cir-
culum describit radio , qui esset
aequalis, opinor, basi quadrati
ex. gr. Aboa , ut fecimus in ilUs
figuris , quas hic rursus descri-
psimus. Quaeritur , num qua-
dratum e. g. Aboa in triangulum
rcdactum (ita verba al oïov Ta ....

U!'
I';)

ivTxSrijmi intelligi debent) possit inscribi in dato illo
circulo ; porro nomen tovto to x^P'ov non de qua-
drate accipi debet (quo facto difficillima sane est
loci explicatio) , sed ad triangulum referatur ; er-
go universe vertas aream sive spatium. Jam
vero si quaeritur , num triangulum illud , in quod
mutatum sit quadratum, in circulo dato inscribi
possit , baec ÙTrôSreiriç esse debet, ut basis eius lon-
gitudine non superet circuli diametrum, Itaque
hoc dicit Socrates : » Nondum , inquit, scio , num
» illud quadratum in triangulum redactum in cir-
» eulo inscribi possitquot; (innumera enim Iriangula pingi
possunt , quae magnitudine aequant quadratum
Aboa) ; » sed , ita pergit, hanc ÙTréâsaiv assuma-
» mus : si illud triangulum ejusmodi est, ut iuxta
» datam eius basin (dari enim basis debet, quae
» in circulo delincari possit) se extendens minus
» sit tali spatio (sive illo segmento circuli, ut
mathematici loquuntur , quod ducta linea oritur),
» neque extra circuli peripheriam emineat , qua-
» lecumque demum sit ipsum illud triangulumquot; (nam
plura eiusdem magnitudinis sed diversae figurae
describi possunt), etc. Credo Socratem baculo suo si-
gnificasse triangula , quae in maiore quadrate con-
®piciuntur , abc, adc.

His igitur ita explicatis, dilTicullates remotae vi-
uentur. Apparet autem, Platonem paullo ob-
scurius esse locutum , quod ipsum tamen inde ex-
cusatur, quod praesentem animo habebat illam fi-

Mox (B) in verbis: é vroTóv ri hri rxv Trsp) rvcj
ypuxnv cvrav tzperyj, ^idxxrov xv elvi vj cu quot;äi^xuriv, ne
quis cum Schlciermacbero requirat, ut post verba
ri sdTi inseratur cv% hri, hic est verborum sen-
sus : » quahs debet esse virtus , ut doceri possit
» aut non possit T' h. e. : quahs debet esse, ut
» doceri possit, quahs , ut doceri non possit?quot; —

s
, 1

l'r

Hipp. Maior. p. 282 E: xcpikóysvog Si ttots ês
'ZiKsXixv, Xlpcorxyópou xvróSri sTri^vn^ovvroi; xx) sù^oxi-

slpyxfTxy^v. Offendit Buttmannum partie Kxi, verba
ttoKu iungentem cum seq. vsàrspog-, item Stallb.
Quod si Kxi Trixv retinetur, melius eadem cum
praegressis Trpsiy^urspou ovrog copulantur: » natu
maior et quidem multo.quot; Sed vel sic tamen in-
concinna est oratio et impedita ; quare malim in-
verse ordine legere ttóXu kxï , ad sequens vsârspog
referendum, nam kxi passim postponitur verbo illi
ad quod refertur : Soph. p. 218 A : xpx roivvv
ovrco kx! cet; Symp. p. 177 B: rovro fûv ^rrov
xx) Srxv[y.x(rrov, ad quem locum exemplorum co-
piam attulerunt Itpp.

p. 288 A. quot;iS-j [zoi, a quot;ZccKpxrsg , xTrozpivxr rxu-
tx ttxvtx, x Cp-^g KxXx sivxi , s\ ri sjrtv xvro ro
kxxov, txvt xv slii kxxx ; 'E^à Sij spa, on , et
TTxpbsvog kxK^ kxKÔv scrrt , 5;' 3 rxvr xv el-/, kx,Xx.

Plerosque Itpp. posterior'huius loei pars offendit-
nobis videtur, mutata interpunctione, scribendum •

«aa^ yém lt;TU!zßäM.Eiy cet. Offensioni Itpp. fuit
V. ^AA^ , quod nimis fluctuet sententia , si simia
umverse cum alio genere comparetur, in scqq.
vero certa genera proferantur. itaque alii alia ten-
«arunt; Bckkerus voluit âybpdTrcov. at stare tamen
videtur possc vuig. lectio: nempe ad ^aAo, yêm facile
mente suppleris ^àay , ut simia pulchcrrima dica-
tur deformis , si cum alio quoyis animantium genere
comparetur. nam simia pro turpissimo animali ha-
bita, unde X Reip. p. 620 C Thcrsitac ani-
mus , qui oChx^^ro? ây^p ùyrb quot;Umv ^a^^ , in Oreo
dicitur simiam induisse ; et in hoc dialogo paulo
mferius legitur hominem simiam i. e. turpissimum
ammal videri, si ad Deum pulchritudino comparetur.
^ In seqq. p. 291 A:nbsp;^oxeT ri^v auxly.u

o-h xkyeiç. Attendatur exquisita haec dictio Û
M rt lt;Th amp;KKO Kéysiç, qua Socrates apud Platonem
urbanitate quadam solet uti in rebus, quae aut
per sc clarae sunt, aut quas veras esse ipse satis
lam demonstraverat. quasi illius demum comproba-
lione, quocum loquitur, certo statui possent. Gorg
p. 462 C: ii^^etpix ,,, .

SwK. quot;Eyor/s , £1 Tl lt;rv aXKo iJyst;. Ibid. p. 513
C : TÏfi 'avTÜv yxp Xsyoyêvav tkv Xéyav ïaxerTOt
xxlpovji , tcp Sf xkxotpicp xxsrovtxi. sl yj] rt lt;tv xàào
Xsy£iq. — Lepide pro aó nomen eins , quocum
Socrates loquitur, ponitur Theaet. p. 183 G: fV/-
(ttny^v ts xltrSnjiTiv où a-uyxcopiiaópisSrx zxtx ys t^v toü
TTXVTX zivsTuâxi ßs^ohv , £i ß-jj t! ttccç xXXccg @£xiT'/l-
Toq oh Xsyst — Pari modo usurpatur ii xTïotsxsi
toûto ; Charm, p. 165 D: tv,v yxp ùyUixv kxXov
^ßlv epyov XTTspyx^sTXi , sï xTTolsxsi roïiTO ; — 'Atto-
'èàxo^xi.

p. 294 A. Postquam Hippias varias eius, quid
sit pulchrum, definitiones proposuit , quas omnes
Socrates facili negotio demonstravit esse falsas et
ridiculas , hic iam ipse novam proponit, quaerens
num forte pulchrum sit to wpstrov. De more suo Hip-
pias statim hanc amplectitur sententiam , pulchrum
nihil abud esse quam to wpémv. Videamus, in-
quit ille : to ■üpswov xpx toùto Xsyoysv , ô Tvxpxys-
vópi,£vov TTOtal bkxttx tpxIvsaSrxi kxxx tovtxv , oh xv

TTxp^ , i} 3 sivxi ttom , yj oùMTspx tovtccv ; — 'in.
quot;EfiOiys ^ozsT. 211. UoTspx ô ttoisï (pxivsa^xi kx-

scurus dicitur et impeditus , quoniam ad illud Hip-
piae responsum nihil aliud videatur suppleri posse ,
quam où^it£px toutccv , et tamen in seqq. Socrates
docere instituât, neutrum horum neque ô -itom
'SKXSTX CpxIv£(7Srxi KxXx HCC s OT/fT shxi zxKx , esse rà
TTphov: ergo supervacuam esse hanc demonstrationem

quando Hippias ipse iam concesslsset , quod demon-
stratum iret Socrates. Itaque Heind. et Stallb.
locum ifa refing-endum duxerunt , ut prorsus di-
lacerarent. Equidem conieceram aliquando pro yj
cvSiTspx Tourcov scribendum esse ^ xi^cpotspz tovtmv.
Verum nuncre dibgentius perpensa , videtur lo-
cus salvus esse et interpretatione magis indigere
quam emendatione. Nempe epioiys SozsT universe
habet vim affirmandi , et ad priorem partem in-
terrogationis potius, quam ad posteriorem refe-
rendum est. ergo Hippias dicit , non ovlkspx toü-
rav sibi verum videri , sed contrarium, sc. al-
terutrum horum , vel 2 ttoisj ^xhecrbxi -/.ahx vel s
ttoisT slvxi. Iam Socrates haec persequitur singula ,
ut primum inquirat num pulchrum sit ro Trpeiroy
illud 3 TToisJ CpxlvsaSfxi kxKx ; deinceps debebat sequi
^ 3 TToisi shxi y,x\x; sed ob longiorem intercapedi-
nem verborum , quibus probavit non posse esse ro
vpéTTov id quod faciat ut res videantur pulchrae neque
tamen sint, quasi oblitus eorum quae initio dixisset,
alterum illud membrum ita extulit: ro Ts ttoiovv
sïvxt v.xgt;M, ottsp mv ^ sjttov cet. (C). Non ma-
gis Stallbaumio assentimur post kxmJxv (pxhsrxi
inserendum esse vxi. Cf. quae ad Gorg. p. 449
B annotavimus. Itaque totius loci vulgatam lecti-
onem retinendam arbitror.

tz^tv tov Trporipov , äiTTsp rcj? ohsrxig yj^sïi;
rxTièépisôx , oùTev vjtov tovt elvxi ópèov to ßstxtb^h
TOÛ TrpÔTspov üsißsvov. Sic hic locus in Codd. fere
legitur, nisi quod in veteribus editionibus , e

Tspov omittuntur , quorum locum tenet alterum mem-
brum : ovhh yjTTOv...... xsipcévou ; atque in hanc

fere sententiam disputarunt Itpp., ut illud delen-
dum censerent. Et vero iure meritoque offendit
inepta tautologia. nam quod Heind. voluit ätrTrep
superioribus tx(rvvliTccg esse adiunctum, ut positum
sit pro : mvrep yàp To7g ohsTxig cet. (quod sane sae-
pius fit: Keip. I. m p. 415 D; Phaed. p. 61 A;
al.) , admodum tamen languet oratio, mihi certe
videtur antiquitus ^TToypxCpU exstitissc , ut quidam

Paulo inferius p. 583 D mallem , interiecta
particula te legi : quot;o t 'àv àpx h.xlt;7Tog t^ hoiJ.x
sivxi, toZtô kriv ekxittcii ovoi^x. optimus Cod. Bodl.
habet 0 èxv àpx cet. Causa , cur particula adii-
cienda videtur , est quod verba haec non e prae-
gressis ilUs quot;E^tiv àpx hot^x cet. consequuntur .
sed iis respicitur ad Hermogcnis placitum (p. 585

quot;Es-t/ TXVTX. Puto hunc locum librariorum culpa
esse turbatum. mirum certe accidit, quod ex eo ,
quod Hermogcnes concesserat , esse homines sa-
pientes et insipientes , continuo concludatur, hoc
verum esse non posse si probctur Protagorae sen-
tentia , tales esse res , quales cuique videantur.
nam primum demonstrari debuit probato Prota-
gorae placito , nullum hominem posse superare al-
ierum prudentia sed omnes aeque saperc. Quocirca ,
Iranspositione facta , locum sic refingcndum puto ,
ut post Hermogenis verba , sy^oiys ^axsj ovtco? , con-
tinuo ponatur hoc Socratis dictum : xx) txïitx ys ,
w? sywfzxi, a-o) ttxvv ^oxsï......hrxi, turn Hermo-
genis responsum : quot;Es-t; txvtx ; deinceps sequatur

Hermogenis responsum : Oy Iî^tx. Hac coniectura
probata bene sc habebit argumenlatio. Praeterea
ennnciatis sic transpositis concinne demum cohae-
rent colloquentium verba , siquidem Hermogenis
aflirmationi syoiye ^oxsJ ovrag manifesto respondent

p. 59S A : Kiv^vvsûsi yxp toiovtôç rtg sJvxi S 'Ayx-
■'^éf/^vav, chg xv li^sisv xùrcf ^ixttovsTit^xi kx) icxprs-
TsXos sTrni^s)? Toignbsp;IC àpsTVjv. lt;THIMS7OV

ToiVTSÜ vj sv Tpoicf. ßovi] TCÜ TrA'/jamp;jyi ts zxi KxpTsplx:.
Posterior pars horum verborum quin corrupta sit
dubitari nequit. in vulnere tamen sanando abierunt
in diversas partes Itpp. , e quibus Stephanus invi-
tis libris dedit : xùrâ rijg xxprspîxg vj sv Tpoi:/, yovii
pcsrà, TC(TDu wXvi^ovg , scd nimis audax videtur fuisse.
Mihi autem locum attente perlegenti videtur pro
V. TTX^^oug requiri vox , quae respondeat praegresso
tiXTCovsHabxi, sicut KxpTspixg respondet tm y.xp-spslv.
Quocirca scribendum coniicio: tn^ystov §' x-jtov sj sv
Tpoi^ yovv) rov ttovou ts kx) Kxprsplxg : quamquam
fortasse aliud nomen excogitari possit , quod ma-
gis etiam conveniat cum verbo IixttovsIt^xi , i. e.
laborando perficere , elaborare.

p. 396 B : (Tvßßxivsi ovv àpSrùg ovoyx^sjèxi ovrog
ô Ssog sJvxi ^ S;' Ôv t^ijv xs) Trxcrt rolg ^â(riv vTxpxsi.
^ISXWTXI Ts quot;èixx, KKTTTsp Xsyu , sv ov ro ovoyx , rep
Al) kx) rep Zy/vL Perridicula h. 1. datur vocis Zsvg
originatio ; quem deum quum alii Aix vocent ,
7y:jvx alii , si in unum conflatur utrumque nomen,
verum habebis dei nomen , quippe ov vTxp-
Xsi omnibus animantibus. quocirca mihi certe vide-
tur compositum hoe nomen Aix^vjv addi oportere
post verba ovrog ô bsog slvxi : » Consequitur ut recte
» nominaretur hic deus Aix^^v, §(' ov ^ï^v ttxiti
» vTTxpxsi. Sed hoe nomen , ita pergit Socr. , quum
» unum esset, bifariam divisum est in Aix et
» Zïjvx.quot; Facillime vero illud Aix^yjv et propter
nominis novi ta tem et propter sequens 5/' ov Çî^v ex-

It,

ciderc potuit. Qui vero tale monstrum vocabuli ,
quale est A/^^sjy, miretur, ob eamque causam conie-
cturam improbabilem censeat, is, quaeso, reputet
talia in hoc dialogo permulta esse a Platone exco-
gitata ad ridendam grammaticorum in vocabulorum
etymis cudendis mira audacia utentium temerita-
tem et stultitiam.

p. 398 D : ij OTl (ro(po) wxv kx) p^^ropsg 2sivo) kx)
SixXsKTiKoi, spuTxv iKXvo) ovTsg' ro yxp s'lpsiv pJyeiv
iffrlv. In his verbis , quibus profertur etymon vo-
cis , Stephanus putabat post àpurxv inseri opor-
tere kx) xTTOKphstrSrxi, Stallbaumius post ikxvc) ovrsg
excidisse suspicatur kx) Keyeiv. neutrum horum ne-
cessarium videtur; nam quod Stallb. opinatur post
èpurxv iKXvo) ovrsg non recte inferri ro yxp s'ipsiv
Xsysiv ia-rtv, postremum hoc additum est quod
utrumque verbum , et p^rap et èpcorxv, derivatur a y.
s'ipsiv ; ab eodem descendere vocem '^pag dicit Socr.
Ergo Eipsiv communis horum verborum origo, unde
etiam communis eorum significatio; vipocg hinc dicitur
pvjTcop et ipurxv hxvog. Quod vero h. 1. Sixkey.riKoi
definiantur o'l sparxv hxvo) ovreg neque addatur kx)
âTroKphsaSrxi (quod Steph. voluit), ut alias fere solet
Plato addere, causa est in promtu, quod nimirum
a solo iparxv vocis originatio duci potest.

In proximis verbis (E) : ttóSsv , u^xS-s , £%cy ; vi-
de an pro sx^^ magis placeat èycó; quod admira-
tionem hominis melius videtur declarare. Simili-
ter p. 409 D : exoii xv sIttsTv mp kxtx. rivx

p. 410 D: 'Ewixyràç Vs kx) erog Kivluvsùsi ïv ri
slvxi. to yàp tà 0uiiJi,svx kx) tx yiyvó(isvx iv f/,èp£t
£Kxa-TCv Tvpoxyov £]g Cpàg kx) xùto iv êxuTcp ê^irx^ov,
touto , Z(T7r£p £v to~ig 7rpó(rö£v to toü Aiog ovofxx ^i'xx
If^p'/llmvciv oï pùv Zy,vx , cl Te Aix £kxXovv , cZtm kx)
evTxûâx cl f/.ev ivixuTÔv, oti iv êxurâ, cl Vs sTog ,
cti £Tx^£i, [o oXog Xoyog £lt;tt) to iv £Xut^ hxt^ov
toüto ■7rpogxyop£v£(7^xt ev cvnbsp;fcWf Tjo ovôfiXTX ye-

. yovèvxi, êvixuTov Te kx) ÏTog , if hvo? hiycv. Ver-
ba illa , quae uncinis inclusimus ita moleste inter-
posita ac superflua sunt, ita sententiarum ncxum
turbant et constructionis pcrspicuitatcm tollunt, ut
merito ea pro suppositiciis habere videamur , qui-
bus eiectis omnia crunt plana.quot; nam ad illa cl

ivTxvbx autem redundantia quadam refertur ad tov-
To. Videtur aliquis ca verba in margine notasse ad
cxplicandum illud avog xiyov , quum simul me-
mor essct v. hoyog eo loco , quem Plato ipse citat
(iv Tolg itpi^r'èsev p. 59G A) eadem , qua hic, po-
testate usurpari. — Sed in nostro dialogo plurima
scribarum additamcnta, nostris Codicibus multo ve-
tustiora, reperiuntur, veluti hac ipsa pagina (B)

TvXhoyiJiiog sïvxr orav SI cruvthxi Ksy^ , tkutov tvxv-
rxttxtn r^ strhtx/ybxi m'zßxivsi ?.£lt;yoß£vcv. Verbum
Keyv! solb'citari non debet neque in Äeytfig aut Ksy/jTXA
mutari. subiectum est tovto to ovofzx. » Si vero
» habeat potestatem verbi (rvviévxi cet.quot; Similiter
p. 416 B: to fib toïvvv x'ktxpov kx) Si) kxtxS-zmj
(jool (pxivsTxi 0 voej. p. 417 B; KspSog Sf ......

p. 414 D: ii S' xv ri? êxirsi xx) èvri^èvxi xx)
è^xipeïv xtt XV ßovXy/Txl rig s'ig tx ovóyxTX, ffflAAif
SVTTOpiX 'éiTTXI kx) TTXV XV TTXVTl Tig OVO,U,X TTpxyi^XTl

Trpogxpßdasisv. Haec verba , quae vulgo Socrati tri-
buuntur, unice apta videntur personae Hermoge-
nis ; quae si Socrates diceret, ipse sibi viam ob-
struere videretur, quippe qui literis ridiculum in
modum addendis et dcmendis, ad ludcndos ety-
morum inventores istos et Herachteos philosopbos ,
rebus nomina aptare conabatur [ttxv ttxvt) ovoyx ^rpx-
yyxTi TTpogxpyó^siv); contra quum dantur Hermogeni,
hinc lucem accipient verba illa, quae statim post
leguntur: xxxx to iihpiov, inquit Socr. , Sa

post p. 415 A idem Socrates: kXXx yM A/w,
inquit, w quot;ëxiyovis, xxpißoXoyov ßij xroyuiua-Yig
{^évsog, et p. 415 D: kx) hccg ßs xv (pviusig wXxt-
Tsiv. — His igitur Hermogeni concessis, porro
verba xhyi^ïj Xsysig delenda , quippe e mala

personarum distinclione orta , aut locus sie consti-
tuendus : Süix.nbsp;Keysts. — 'Ep^. 'AAijamp;i? fisv-
roi. — llccx. 'AAAà TO i^hpiov cet.

p. 420 B : 'AAA« ri eti où Xéysig o ti (yxomo^sv.
Miror omnino Heindorfium hunc locum adeo of-
fendisse , ut scribendum censeret : 'AAA« ti hi try
Keysii; vel tI %ti aZ xkysig cet ; Baiterum vero pro-
ponere : t'i sti ttov cet. Locus bene se habet, hi
hyperbaton facit, ut positum sit pro : 'AAA« ti où
xkybiq o tl hl (tkottüfisv. SimiUtcr Gorg. p. 500 A :
'AvxfivyiaSrüfisv Zv xv syóo cet. , ubi grammatica
norma exigebat Sv) xv m, quod tamen auribus pa-
rum gratum foret. Ipse Heind. hyperbaton, quod
praesertim in particulis saepius obtinet, exemplis
allatis illustravit ad Phaed. p. 88 A : sï yxp ng
KXi wAiay hl Tcp Xsyovri vj x lt;tv Xsysig ^vyxo^pjio-sie
eet. , ubi primum bene animadvertit, quamquam to-
ta Cebetis oratio ad Socratem convertitur , tamen
h. 1. verba illa ad Simmiam conversum Cebetem
dicere (cf. quae ad Gorg. p. 449 B disputavi-
mus) ; deinde docuit verba illa ttKsov ht per hy-
perbaton cum TW xéyom copulanda esse. Eodem
modo explicari debet Theaet. p. 192 A: xx) [xSv
vxTOv) 3 xhSfxvsTxl y s, hspôv ti uv ciiaSrxvsTXi,
om^vjvxi sJvxi' xx) 3 xicrdxvsTXi, wv ti (ms x'udxvs-
txi, nam uv n fiit x. positum est pro ti uv [z^
cet. —

p. 421 C : s] Si Tig 'époiro tovto to lov xx) to pèov
cet. Quod Cod. Paris. G post spono additum babet

xu, hoc suspicionem movet excidisse xùto et scri-
bendum esse xùto toùto to lóv cet , quod sane re-
quiri videtur: » Si quis rogaret illud ipsum m et
» péov eet., ad quae tu omnia referre soles.quot; Cf.
p. 422 B. C.

Videri possit post to Si excidisse sTspov. — to Sè
sTspov i. e. TO f/m xyx^ov s. tû kxxov — toùvxvtÎov
nempe tîj? mv^sm? , i. e. ^a-uxlx. Ceterum to sts-
pov, tx stspx apud antiques praesertim philosophes
per euphemismum quendam saepe significant to xx-
xóv, TX kxkx; qua de re vide disputantem Wyt-
tenb. in annot. ad Phaed. p. 321 ; locis ibi allatis
addatur II Reip. p. 579 D : kx) a (ûv xv fii^xg
b Zfù? xp!4i0tspav (i. e. twv saSfXüv kx) twv hiXüv,
bonorum et malorum) ,

u S' xv liyi, xxx' xkpxtx tx sTspx (i. e. tx kxkx) , tov ts
kxkîl [3ov(3pMITTl? STt) x^ivX quot;Blxv sxxôvsi.

(Hom. II. XXIV 550. 32).
p. 157 C: w xâpola-(ixti xvSrpuwév ts tî^svtxi
kx) xiâov kx) sxxittov ^ôiôv ts kx) sTêoç. Postrema
haec verba kx) 'skxitov ^àôv rs kx) sl^og coniecturis
tentarunt Schleierm. , Astius , Stallb. ; videtur ta-
men locus integer esse, nam verba significant: kx)

» liera, nempe inanimata.quot; Zùov, slScg, respon-
dent ergo praegressis hbpcoTrov, xibov.

p. 161 A: on ßs cht 'kiyav nvà shcci SrvXxxov xx)
pxSÎMg ê^sXÔvTX êpeTv cet. Stallb. pro on ^f o'isi
quantocius reponendum iubet oti clet-, nam
» quasi vero , inquit, sacculus ipse dici possit ex
» sacculo expromere posse , quae opus videantur.quot;
At videtur tamen stare posse , siquidem in tali
comparatione similitudo ex parte tantum spectanda
est, non ad amussim exigenda. locosa haec est
comparatio, cum qua conferri potest, quod in
Gorg. p. 323 B Icgimus, ubi animus cupidita-
tum plenus et àxôKxiToq cum Trßcp Tirpvo^kvip festi-
ve comparatur.

(7CV xyoyr£q, ov? syh £x rs rotj xiy£iv xx) ypx:p£iv
7r£p) xvràv, ùg £mv vj ég ovx emy, è^aipâ. Stallb.
sibi videtur foedum hic glossema rcperisse in verbis
■yr£p) xvroóv.....£h!v, putans sciolum aliquem im-
portune haec alievisse, quum reminisceretur no-
tissimi illius Protagorae placiti , cuius Cicero quo-
que meminit de Nat. Deor. 1. 12, alii. Nobis
vero videntur haec verba nexum sententiarum non
turbare ct recto addita esse. Nam haec facit
Socrates dicentem Protagoram : » Vos , o boni ,
» (quum mihi obiicitis , si homo sit ttxvtkv xp'^lßx-
» run f/Jrpcv, mortales sapientia pares fore Diis) ,
» talia meae sententiae opponitis argumenta , quae
» ad causam meam convellcndam nihil valent. Ego

» enim hoc tanquam principium doctrinae pono :
» De Divis, neque ut sint neque ut non sint, ha-
» beo dicere (Cic. 1. 1.). Itaque , si incertum est

Haec si ita exphcantur, nulla, opinor, de loei
integritate duhitatio erit, Videntur autem haec ver-
ba ex ipso Protagorae libri initio (quod refert Diog,
Laert, IX SI : Trspi yh èsuv ovx Ipcco dSéyxi eß' ck
emv fi'3-' âg ovx smv) deprompta, invidiose hic
addita esse , quo magis ille suo ipsius testimonio
conyelleretur,

p. 166 E: rov Ts }^óyov xv m rä p-^^xri ßov Si-
coxs, xXXx cet. Illud ßov importune illatum vide-
tur mutandum in f/,01, qui dativus in familiari ser-
monis usu frequentari solet.

p, I7S C: ij h rov El ßxiriXsbg svSxi^av xsKTVj-
yévog rxv ttokv xpv(twv. Quum omnes fere Codd.
s'i tueantur (duo tantum omittunt) , videntur illud
iniuria recentiores Itpp. delevisse , siquidem pror-
sus non caret commoda exphcatione. nam locus
Sic intelligendus : » Si quis , relictis vulgaribus istis
» controversiis , scilicet an rex beatus sit (intel-
» lecto sTTi) , item an ille qui multum auri possi-
det, de ipsa ßxuiXsicf, et svSxiyovicf, quaerere in-
^^ stituat etc. ; vel, ad svSxißuv intellecto si, hoc
iiodo : » Si rex eris , eris beatus et porro possi-
» debis multum auri.quot; Utraque ratio habet quo se
commendet. Duplex autem est subiectum: ßxtriKsvg

p. 182 A : kx) tû (Ûv ■7rx(txcv xhbijtov iaa' oùk
xhbnijw £Ti ylyvstr^xi. Illud sti molestiam facit et
videtur corruptum ; nempe scribendum puto : kx)

p. 188 A: oùkoûv àvxykij tov to^x^ovtx ssçi-
^£iv yj m TI oïhv i] fjiM ollev. Puto hunc locum levi
mutatione opus habere , quo ad intelligendum fa-
cilior fiet ; legatur nimirum :nbsp;ti uv ^ olhv
»5 fiî] otsfv.

ßSVOV T0XlÄ,ij(7Xl ffTTCuS}} TTpO? £XVTOV s'iTTsTv , XVXTTEtäoVTX
XÙTOV , W? xvxykvl TOV ßoüv ITTTTOV £ÏvXl ij TO. SÛS £V ;

Quidni o ßxiv0ß£vog absurda dicat, qui vel putet
aliquid se videre , ubi nihil est? Sane in füren tes
cadit talia opinari. quocirca glossema esse mihi
videntur verba j? ßxivößevov, quae aliquis adscripse-
rit ad priora illa : xKXov SJ tivx o'ki. Illud autem
i5, item -^Toi, , aliasque huiusmodi voculas saepe
librariorum additamenta indicare notum est.

Ibid. Sü. OÙKOÛv £t to X£y£iv Trpog Ixmov So^x^eiv
êiTTiv, oùSiiç àpi,^ÔT£px ye Xéyuv kx) do^x^uv kx) iCpx-
tttófisvog xpUpcTv t^ ^vx^nbsp;So^xtr£i£V, wg to

£T£p0V £T£pÓv SUTIV. £XT£OV Sf Kx) (TO) TO pîjfiX XSp) TOÜ STSpOV.
hkyu yxp xùto T^Sf , paj^évxnbsp;ug to xhxpov

discrcpantia ; nam in optimis quibusdam libris pro
verbis ionkv Tk k. c. t. p. trsp) toü hipou leguntur
haec: èxrâov tè kx) (to) to pij^x stt) tSv sv yspsi,

sa-tt TTsp) TOÜ sTspov. Scd hie locus , quum intrica-
tior sit, fusius aliquante exponendus. Agitur de
falsa opinione qua alterum pro altero cogitatione
informamus ; Socrates autem captiosis argumen-
tationibus , quales adhibere solebant Sophistae abique
huiusmodi philosophi , efficere studet nullam esse
falsam opinionem. Theaetetus igitur p. 189 B
statuerat falsam opinionem oriri per xXKo'^o^lxv,
quando alterum pro altero cogitamus ; quem So-
crates ita redarguit, ut primum ostendat tripliei
ratione videri alteram pro altero cogitari , deinceps
earum singulas confutet : otxv ouv , inquit, tout ^
hxvoix TOU quot;èp^ (sc. alterum pro altero sumat) , où
xx) àvxyxvi xùtî1v ^toi xyCpoTspx vj to aTspov hxvosT-
crSrxt; (p. 189 E) »quando mens alterum pro altero
» habet, nonne necesse eam aut utrumque aut al-
» terutrum cogitare ?quot; addit : -^rot xyx ïj èv ßspa ;
» aut una aut alternis, h. e. unum post alterum ?quot;
Postremum hoc tantum referri potest ad to xycpo-
Tspov hxvosÏT^xi, ad to sTspov ^ixvostasrxi non perti-
net. Triplex igitur ratio haec est , qua mens al-
terum pro altero habet, aut utriusque notionem
simul informans, aut alternis sive unum post al-
terum , aut denique alterutrum solum cogitans. Iam
triplex haec ratio nostro loco redarguitur: quocirca

putamus primum ante âfiCpdrspx excidisse xfix , quod
quam facile fieri potuerit patet; deinde pro Ixréov
5s xx) (Toi scribendum esse sxrkv Si (toi xxi-, deni-
que e varietate lectionis reliquum locum sic con-
stituendum esse : axrkv Ik coi xx) to pni^x Trsp) toïi
srépou £7r) tZv êv f^ipsi, eTrsihn sTspov tcfi iTsp-^p xxtx
py!(j.x txvtov sffti. » mittenda vero tibi etiam sen-
» tentia de altero pro altero alternis sumendo ,
» quandoquidem alterum ab altero, quatenus alte-
» rum dicitur , nihil differt : i. e. nihil refert, utrum
» utrumque una an alternis mente informes ; eo-
» dem res redit, nam cet.quot; Totus ergo locus sic
scribatur: Oùxovv ei to XsyEW ■Trpo? sxvtov lo^x^siv
io-r/v, ov^b)? XIJ.X âfiCpÔTspx ys 7Àym xx) lo^x^av xx)
è(px7rTÓi/,evo? xfiCpoTv Ttji -.pvz^ si^roi xv xx) lo^xtxsiev,

ùç to BTSpOV BTSpÔV ètjTlV. èxTSOV u toi Xx) to pijpiX
ttfp/ toü Irkpou èvr) tüv iv fispsi, sttsi^ sTspov tcp
hèpcp XXTX pgt;jfiX TXÙTOV i(TTiv. gt;.syM yxp cet. Itaque
priores illae rationes, quibus alterum pro alte-
ro haberi possit, confutatae sunt ; tertia paulo
post (D) yerbis 'AAAà imv cet. falsa esse demon-
stratur.

In hoc loco yitium inesse vidit iam Heindorfius ,
quod ó'i^lt;T£TXi subiecto caret, vel pro c]y,(TSTXi in-
ferri debuisset o]yi(Topc,xi. Locus variis modis restitui
potest, vel enim ante ytyvcccrxcov excidit ô , ut Heind.
suspicatus est ; vel 'óti in ô mutandum , quod ma-

p. 199 B : iJiM yxp cet. In hoe loco , qui ,
sicut nunc legitur , procul dubio corruptus est,
restituendo maximopere laborarunt Itpp. , quo-
rum opiniones cnumerare supersedemus. Suf-
ficiat simpliciter indicare, quid nobis videa-
tur, Ergo locum sic scribamus: [uM yxp exsiv tMv
striuryiy/iv Tovrov olcv ts , «AA' sTspxv xvr szsivïjg (sc.
sx^iv oïóv ts) , ctxv dpipsuav tivx siritr^y/jv xvtkv aiv
xutcv sixttstopisvav xvsr' sTspx; sripxv xyxpTW Ai/S}) ,
cts xpx tx 'svèsKX SciiSsKX ioijbn slvxi , tijv tüv tvSsKX
xvt) Tijg Tav dassxx Xx(iav , tviv sv sxvt~p
om (pxttxv xvt) ttspiittspxg. Transpositis verbis
XTT xvTcü et sTïmviynv , inseruimus xMav ante uit
xvTOLi , quod literarum similitudinc exciderit; xv-
tüv sixttstoyjvav est gen. absol. ; 'ots xpx ....
est idem atque tÓts xpx, neque haec verba cum
Stallb. in glossematis suspicionem vocanda sunt.
Possis etiam coniicere: Örxv b-^ps-jav rivx Trspl rou
STTiTT^iJ^ViV SiXTTSToposvav cet., ut SiXTTSToysvav scil: xö-
rav sit gen. absol. qui saepius ita nude ponitur.

Plato in informanda perfecta ttcA/to'^ praeser-
tim Sparfanae reip. indolem attendisse videtur.

Idem in democralica reip. forma adumbranda
{1. VIII Reip.) Atheniensium potissimum civitatem
ob oculos habuisse videtur.

In Platonis Timaeo p. 62 C _ 63 E vestigia
quaedam inesse hodiernae doetrinae de vi centri-
peta et ccntrifuga Slallbaumio assentimur.

Recte Cicero (de Orat. I. 52): »Plato, quum
haec (seil, quae iustitiam spectant) exprimenda ver-
bis arbitraretur, novam quandam finxit in libris
civitatem: usque eo illa, quae dicenda de iustitia
putabat, a vitae consuetudine et a civitatis mori-
i)us abhorrebant.quot;

J. X. p. 59S C) : ßh yàp räv kxXùv XTrwTc^v
TOUTUV Tcóy rpxyiKwy 7rpSgt;Tog hU^xxKÓg rs KX) ^yayiiy
ysvh^xi.

Recte idem initium philosophiae repetit ex ad-
miratione, Theaet. p. ISS D: ßixx yàp

Argumenta, quae in Phaedone Socrates pro im-
mortalitate animorum affert, haud parum momenti
inde acquirunt, quod in ipso perfectam quandam
sapientis iamiam mortem obituri imaginem cernere
videmur.

Non omni ex parle vere de eloquentia praedicasse
nobis videtur Crassus 1. I. de Oral. c. 8 : » Haec
«na res in omni libero populo maximeque in paca-
tis tranquillisque civitatibus praecipue semper floruit
sempcrque dominata est.quot;

'H cpao%pgt;!pcxTU inter praecipuas causas habenda
. quae perdiderunt Spartanam rempublicam.

Pellegrini opinio de diversa Patriciorum atque
Plebeiorum religione satis firmis argumentis probari
posse non videtur.

Recte Ilecrenus (Handb. der Geschiedenis der ou-
de Staten p. 381 vers. Belg.): » De geschiedenis
toont , dat twee republieken niet naast elkander
kunnen bestaan , zonder dat de eene de andere ten
onderbrengt of vernietigt.quot;

In puerorum institutione moderanda noslris prae-
sertim temporibus commendandum est illud: ne

Praeclare mathematicae disciplinae in institutione
vis declaratur his Platonis verbis (1. VII Reip. p.

527 B): 'Olxov kpx ^vxPig Trph «.Xvi^eixv m h zx)
KTTspyx'TTiy.ov 0iKoo-ó(f.ov Imoixg Trpoi TO am (TX^TV X

1': ■

I' i

if:
i:;

l|,r

Jj?